or u \ B LINNARFA. in FG H0G Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange, Dreissigster Band. Oder: Beiträge zur Pflanzenkunde. Vierzehnter Band. Herausgegeben von D. F. L. von Schlechtendal, der Med,, Chir. u. Philos. Dr., ordentl. Prof. an der Universität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied. Mit einer Steindrucktafel und einem Holzschnitte. Wan Sem n _ Halle a.d.S. 1859 u. 1860. gedruckt auf Kosten des Herausgebera. - in Commission bei ©. A. Schwetschke und Sohn. (M. Brohn in Braunschweig.) Kitesouni BOTARICAB Inhalt Seite Beiträge zur Flora Mexico’s, von Joh. Peyritsch . . .1 Verbesserungen und Zusätze hierzu . . . . . 760 Pugillus plantarum novarım peninsulae pyrenaicae. Auctore Mauritio Willkomm.. . . . . . “ . 8 Plantae Karstenianae. Ex variis familiis, auctere H. Karsten . B . “tus |: Cassiniaceae, anetore C. H. Schultz Dip. . . . . 166 Plantarım novarum Chilensium ceniurige sextae continualio, auctore R. A. Philippi. . B B . . . . 185 De scheikundige Verschynselen by de Kieming der Plantenzaaden, door Dr. Ondemans jun. en Dr. Hauwenhoff, Im Auszuge übers, u, mitgeth. v. S. Knöttel in Amsterdam . . .213 Statistik der Chilenischen Flora, vom Prof. Dr. R. A. Philippi [1 21,6 7 VE: = Elaeagnacearım in Candollei prodromo (Vol. XIV.) expositarum adumbratio, auctore D. F.L. de Schlechtendal. - . #4 Species nOvae nonnullae ameritänze ex ordine Apocynearum et observationes quaedam in species generis Echitis Auctorum earumque distributio in genera emendata et nova. Auctore Dr. 3. Müller, Cust. hb. DO, . . . . . . 387 Mosci Californiei novi ab J. A. Bauer oollecti, auctore E. Hampe 455 Reitrag zur Pflanzengeographie des Süd-Ural-Gebirges. Ein Fragment von Kar! Fr. Meinshäusen. {Mit Taf.1) . 465 Adnotationes in plantas dacicas nonnullasgue alias Europa anctore Victore de Janka . . . .. IV Seile Muscorum frondosorum Rlorae Australäsicae,, auctore Dr. Ferd. Müller mox edendae, species novas proponit E. Hampe 632 Mantissa II. ad revisionem Myrtacearum Americas, auctore Dr. 0. Berg. (Cont, v. Linn. XXIX. p. 207) . B . . 647 Geschichte der Gattung Zizania, v. D.F.L.v. Schlechtendal 714 Zwei neue Gattungen der Taxincen aus Chile, von Dr. R. 4, Philippi, Prof. d. Naturgesch. in Sanjage. (Mit einem Holzschnitte) 2020er 70 Hortorum botanicorum planfae novae et adnotationes in semi- num indicibus et adversariis dispositae. Hort, Berolinensis . - . . . . . 736. 737 Bort. Petropolitanus . . . . . . . . 737 Hort. Eldenensis . 5 “ . ‘ . . . . 740 Hort, Genueneis . . . . B . . . . 740 Hort. Vindohonensis . . . - . . . . 747 Hort. Barcinonensis . . . . . - . 749 Hort, Dorpatensis . . . . . . . . . 9152 Hort. Hauniensis . . . . . . . . . 753 Hort, Panormitani . . . . « . . . 758 Verzeichniss der in den Abhandlungen vorkommenden Pfanzen- namen . D . B . . . . . . 761 Beiträge zur Flora Mexico’s, von Johann Peyritsch. Das Herbarium, dessen Bestimmung hier vorgelegt wird, wurde von Dr. Carl Heller, derzeit Professer der Natur- geschichte am hiesigen Theresianum, während seines 3%,- jährigen Aufenthaltes in Mexico, das er im Interesse der k.k. Gartenbaugesellschaft zu Wien bereiste, gesammelt. Excursionen in die Savannen von Mirador, die Baüos bei Veracruz, so wie in die Barraucas der Mirader und Huatusco umgebenden Gebirge, und vorzüglich die am 23. bie %8. März 1846 unternommene Besteigaug des VYulkans Orizaba, und jene am 27. Angust 1846 des Tolnca lieferten ihm das Ma- terial zu seinem, obwohl kleinen, aber doch der Beachtung würdigen Herbarium, Der Catalog, den Herr Dr. Carl Heller nach seiner Rückreise bier verfasste, wert 475 Nummern auf, von wel- chen 70 auf Cryptogamen "fallen, welche leistere sich aber wieder auf 11 Pilze, 16 Flechten, 1 Alge, 1% Moose, 26 Rarrokräuter und 4 Lycopodien vertheilen. 0 Bd ts Nett. 1 N Es wurden nur wenige Collectionen aus dem ganzen Her- barium zusammengestellt, die vollständigste, wenigstens was die Phanerogamen beirifft — die Cryptogamen sah ich nur in Heller’s Privaisammlang — wurde dem hiesigen k. k. botanischen Hofkabinete übergeben; eine kleine Collection, die, wenn ich nicht irre, bloss aus Glumaceen bestand, wurde an Stendel geschickt, die Eigenthümer der übrigen ‚Collectio- nen, welche an dieselben verkauft wurden, sind mir aber nicht bekannt, Von der an das kaiserliche Kabinet abgegebenen Samın- kung wurden die Filiceen an Presl, die Orchideen an Rei- chenbach äl., dieCompositen an Schultz Bip. zur Bestim- mung geschickt, die bestimmten Pflanzen aber sodann in das allgemeine Herbar eingetheilt. Dr. Theodor Kotschy machte mich auf den noch übriggebliebenen, aber doch die Mehrzahl der Sammlnng ans- machenden Theil derselben aufmerksam, worauf mir der Herr Director des k. k, botanischen Hofkahinets, Professor Dr. Eduard Fenzl, die Erlaubniss ertheilte, denselben zu be- arbeiten, und die Benutzung der daselbst befindlichen Biblio- "Sthek, wie der Pflanzenschätze des Museums auf seine ge- wohnte liberale Weise mir zur Verfügung stellte, wofür ich ihm, S0-je_für die vielseitige Belehrung, die er mir immer au Theil werden liess, hiermit meinen innigsten Dank aus- spreche. Bei der Bearbeitung wurden die Collectionen von An- drieux,Berlandier, Schiede undDeppe, Karwinsky, Franco, Hartweg, Galeotti and Linden, die ziemlich vollständig im Kabinete vertreten sind, immer eitirt, bisweilen dievonDrummond, Blauchet u.A., so wie, wenn etwa die Bestimmungen abweichend waren, diess nebenbei beinerkt warde, Wien, 21. Februar 1859. Monocotyledones, üraminene. 1. Hilaria cenchroides H. B, Kth, Nov. Gen. I, 117. t.37. Kıh. Enum, 1. 30. Hexarrhena cenchroides Presi rel, Haeuk. 1, 326, ı. 45. Hab. Toluca. Prope San Miguel, 8200. Helier call. n.294. Oaxaca, 4500°. (Galeotti coll. n.5754!) Mont. calr. de Jasezia, 7000. (Galeotii.) Aquae ealientes, (Hartweg coll. n.251}). Inter Laredo et Bejar. (Berland. coll.n. 1428!) Haenke coll.! 2. Panicum avenaceam H.B.Kıh. Nor. Gen, I. 9. Kih. Enum, I. 99. War. Foliis undique glabris. Hab. Toluca, 8800. Heller coll. n.310,.. iu regno @ui- tensi, 1040. (Humboldt 1. c.) 3. Stipa Ambriate H.B. Kth. Nov. Gen. I. 126. Kih. Gram. 1. 263. 1.43. Kiıh. Enum. I. 182, Hab. Toluca, Corustepee, 8800’. Heller coll. u. 310, In alta planitie inter Guanaxuato et Barras, 6000 -— 8000. (Humboldt 1. ve.) 4. Sporebolus tenacissimun Beauv. Agrost, 26. Kih, Enum. 1. 211. Nees iu Mart. Fi. Bras. II. 293. Presi rel. Haenk. I. 242. Vilfa tenacissima H. B. Kth. Nov. Gen. I. 138. Agrostis tenacissima Jacq. icon. rar. I. 1. 16. Hook. . Bor. Amer. 239. Hab. Tolnca, prope San Miguel, S800°. Heller coll, 0.303; coll. n. 378. Gramen in Amer. cal. vulg, (Schldl. in 1* 4 Liunaea VI. p. 68.) Jalapa (Schiede et Deppe coll. 2.9141). Berland. coll, n. 774! Haenke coll. l.c. Ins. Martinique (Sieber coll. ».25). St. Domingo (Ritter!) Chili (Cuming. coll. u. 90!). Brasilia (Gardner coll, n. 11811). 5. Agrostis scabra Willd, Sp. I. 370. Gray man. Bot. 543. „4grostis Michauxii Trin. in Mem. acad. se. de Pe tersb, 1841. p. 327. Trichodium album Presl. rel. Haenk, I. 244. Hab. 'Toluca, 8800°. Heller coll. u. 313. Pie de Ori- zaba, 12000 — 12500° (Galeotti coll. n. 5767!), Littara ma- rig pacifiei (Douglas), Haenke coll.! Amer. bor. (Torrey, Gray, Hooker). i 6. Aegopogon cenchroides H.B.Kth. in Willd. Sp. IV. 2. p. 889. H.B.Kih, Nor. Gen. I, 132. 1.52. Kıb. Enum, 1. 235. Hab. Toluca, prope Tenancinge, 6000. Heller coll, n. 418. Las Vigas, 7500° (Galeotti in Bull. Pacad, Bruxelles 1X. 2. p. 23%). Jalacingo, reg, frig. (Schiede et Deppe coll, n. 910%). Berland. coll, n.1144!; coll. n. 1181! Pichincha, 9000 — 11000 (Humboldt 1. c.). 7. Deyeuxia tolucensis H.B.Kih. Nor. Gen. IL. 143. Kıh. Enum. I, 239. Presl rel, Haenk, I. 249. Calamagro- stis sesguitriflera Steud, Syn. Glum. I. 190. n. 50? Calamagrostis sesquitriflora Stend. scheint mir zu die- ser Art zu gehören; Steudel citirt nicht nur dieselbe mir hier vorliegende Nummer von Heller’s Herbar, sondern he- merkt auch am Ende seiner Diagnose: „rariat flore tertio in- completo saepe defieiente“, wodurch also die Stichhaltigkeit dieses Charakters von ihm selbst dureh diesen Zusatz nich zugegeben wird — einen andern Unterschied konnte ich in seiner Diagnose nicht entdecken; an den Exemplaren fand ich aber nie Aehrchen mit 3 Blüthen. 5 Hab. Toluca, 14000‘. Heller coll. n. 307. Toluca, 8200° (Homboldt }. c.). Peru in montanis (Haenke coll. sine num.}). 8. Microchloa setacea R. Br. Prodr. Fl. Nov. Holl.208. H. B. Kih. Nov. Gen. I. 84. 1.22%. Kıh. Enum. I. 258. Hab. Toinca, proepe San Miguel, 8200. Heller coll. n. 247. Prope Omitfan et Llano de las Tinaxas, 7800. (Hnm- boldt }. c.) Brasilia (Sellow coll. sine num.) Ruprecht coll. sine num. ! 9. Chloris submutica H. B. Kib. Nov. Gen. 1, 167. t, 50. Kth, Enum. 1. 263. Hab. Toluca, 8800’. Heller call, n.380. Berland. coll. ». 515! Propter littora lacus 'Tezcueensis, 6800. (Ham- boldt 1. ce.) 10. Chondrosium gracile H. B, Kih. Nov. Gen. I. 176. 1.58, Kih. Enum. I. 276. Hab. Toluca, 8200‘. Heller coll. 2.379. Montes por- phyritici de Guanaxuato, 7000 — 8000! (Humboldt?!). 11. Aira koelerieides n. sp. Perennis(?), laxiusenle caespitans; culmis erectis, peda- libns et ultra; foliis linearibus, acuminatis, utriogue scahris, ligula 1— 2 lin. longa, ovata, obinsinscula v. acnla; paui- eula elougata, conferta, lineari, dense multispiculata ; spiculis bifloris, giumis fere aequalibus, 2 lin. 'longis, acnminatis; palea inf. hidentata, infra sinum aristata, arista dorsali, recta, paleae Jdentes ovato-reiundatas aequante; staminibns 2. Hob. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 311. Herba perennis; radieis fibrillis tenuissime filiformibns. Caules radicantes, culmos plures, 1 — 2-pedales, teretes, 1 ad "/, lineas latos, tenuiter striatos, basi genicalatos emit- tentes. Folia 1 — 4 poll. ab invicem remota, glabra vaginis striatis, glahris, internodiis breviorikus, his aequilongis v. longioribus; lignla obtusa, subtruncata rarius acula, fol. inf, vix 1, sup. 1—2 lin. longa; lamina 1%, —3-pollicari, basi 1%, — 2% lin. lata; plana, suberecta, plerumgne 13-neryia, nervis seabris. Panienla 4 — 8-pollicaris, in siceo Y,— Y, poll. lata; rhachi triquetra, scahra; radiis plurimis, adstrietis spieulis copiosissimis onustis; inferioribus 11/,—1 poll, ab in- vicem remolis, 2 — Y,-pollicaribus, a basi in ramulos in- aequales, ereetos, infra medinmn spieuligeris divisis; snperio- ribns sensim brevioribus, magis magisque approximalis. Spi- eulae pedicellatae, viridi-Nareseentes, biflorae, pedicellis Y, — 1 lin. longis; rhacheola ad basin fl. sup. in stipitem 1/g lin. longum, apice incrassatnm desinens, callo paleis interjecto, brevissimo, puberulo. Glumae 12/,—2 lin. longae, vi ex- planatae %/, lin. latae, subaeqnales, carinatae, acuminatae, uninerviae, dorso scabrae. Palea inf. 11/ — 1 lin. longa varinata, bidentata, enervis, margine tenuiter membranacea, paulo infra sinnm aristata, arista vix 1/, lin. longa, recta, scabra, dentibus arista paulo brevioribus, oratis, apice ro- tundatis. Palea superior inferiore paulo brevior, carinis sca- bra. Stamioa 2, Stigmata plumosa, subterminalia. Diese durch ihre Tracht ausgezeichnete Art steht darch die zusammengezogene, vielblüthige Rispe, die kurzen Gran- nen und die immerwährend in der Zweizahl sich vorfindenden Staubgefässe unter den übrigen Aira-Arten ziemlich verein- zelt da; der Arra(Graphephorum Kih.) melicoides Michx. nicht wnäbnlich sehend, und von ihr kaum generisch verschieden. 12. Poa Huprechtii n. sp. Caule ereeto, 1——1 Y, -pedali, compresso (2); foliis linea- ribos, acuminatis, planis, glabris, utringne scabris; ligula fol, inf. subtruncata, Y,—1 lin. longa, sup. ovata, acnmni- T nata, 1Y,--% lin. louga, panicnlae seeundae radiis plerum- que geminis, dexuosis, post anthesin palentissimis aut reflexis, a medio floriferis; spiealis oblongis 4-, rarius 6-Aoris; glu- mis inaequalibus, lanceolatis, acutis, dorso srabris, inf. uni- nerria, sup. $-nervia; palea inf. oblongo-lanceolata, acuta, punctulate - scabra, 3— 5-nervia, versus apicem violacea, basi villosa, nervis marginalibus validioribus. Hab. Toluca,, Cocustepec, 8800. Heller coll, n. 312. Radix fibrosa(?), Caulis 1 — 1%/,-pedalis, compressns (?), basi subgenieulatus. Folia Y, — 3 poll. ab invicem remofa; vaginis striatis, glabris, fol, inf. internodiis longioribus, sup. iisdem brevieribus; ligula abbreviata, %, — 1 lin. longa, v. ovata aeuminata 1%, — 2 lin. longa, vix lacera, interdum subtrileba, lobis lateralibus obsoletis; lamina plana, strieta, 3—1-pollicaris, lineam lata, acnminata, acumine subpon- geute, ulrinque ad nervos et margine scabra. Panieula 3— 5-pollicaris, rhachi et ramis angularis, striatis, scabris. Rami gemini aut apicem versus solitarii, inaequales, 1%, —Y, -pol- licares, inferiores 117, —1 poll. abinvicem remoti, saperiores sensim approximati, flexuosi, post anthesin patenlissimi v. subreßexi, a medio floriferi, 3-— 14 spicnlas gerentes, Spienlae 2 —— 4 lin. longae, 4 — 6-florae, sessiles v. bre- viter pedicellatae, pedicellis vix lineam longis. Gluma.inf. 1 kin. louga, basi vi explanata Y, lin. lata, uninervia, sup. 1%/, —1}%, lin. longa, vi explanata 2, -- 1 lio. lata, 3-nervia. Palea inf. oblongo-Inneeolata, acnta, 1%, —1 lin. longa, vi explanata 1—2/, lin. lata, apiecem versus violacea, margine tenuiter membranacea, pallida, dorso serrolato-srabra, basi villosnla, tota superfieie punctato -scabra, exaete 3 - 5-ner- vosa, nervis marginalibus validioribns. Palen sup. inferiore paulo brevior, carinis seabra. Scheint mit Poa brachyphylla Schult. Mant. 11. 304. (P. brevifolia Muehlenb. 138.) verwandt zu sein. 13. Poa conglomerata Ruprecht in Bull, Acad. Bruxelles IX. 2. p. 235. (sine descriptione). Annoa; radice fibrosa; caulibus teretibus, ereetis, gla- bris; foliis linearibus, acuminatis, planis, glabris; lignla ovata acuminata, 1— 2 lin. longa; panicula conferta, sublineari, radiis binis, rarius solitariis, rhachi adstrietis, infra medium Noriferis, spiculis plurimis, glomeratis onustis, glomerulis ey- lindrieis; spieulis sessilihus ovatis, 4—6-floris; glnmis pa- rum inaequalibus, acnminatis, dorso scabris; palea inf. ob- longe -lanceolata, acuminata, valide irinervia, apicem versus interdum violacea, dorso seabra, carina basi villosula. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n.308; coll. n. 309. Pic de Orizaba, 12000. (Galeotti coll. u. 5776!) Annna; radice fibrosa, fibris tenuissime filiformibus. Cau- les pedales, bipedales, erecti, striati, glabri. Folia 1%, — 4 poll. ab invicem remota, vaginis striatis, glahris scabris, fol. inferiorum internodiis longioribus v. superiorum iisdem bre-- vioribus; ligula 1 — 2 lin. longa; lamina 4— 2-pollicari, acu- minata, plana, nervis seabris, nervo medie subtus prominente. Panicula conferta, vacemiformis; rhacheola ei ramis angulatis, seabris, striatis, Rami bini, inaequales, erecti, 8— Y,-pol- licares, dense spieuligeri, spieularem glomerulis eylindrieis. Spieulae sessiles, ovatae, 4—5-forae. Glumae acuminatae, inf. 4, — 1 lin. longae, sup. 1 lin. longa v. panlo longior, Palea inf. oblongo-lanceolata, acuminata, glumae superioris longitudine, trinervia, margine ac apice pallide tenuiter mem- branacea, dorso a basi usqne ad medium paleae rillosula. Palea superior inferiere brevior, vix 1 lin. longa, carinis seabrinscula. 14. Festuea tolucensis H. B. Kık. Nov. Gen. 1. 153. Kih. Enum. I. 399.— Festuca multiculmis Steud, Syn. Glum. 1. 311. Hab. Toluca, 14000. Heller coll. n. 306. — Regiones subnivales Orizabae, 11500. (Schiede et Deppe call. n. 922!) 15. Festuca livida Spreng. Syst. 1. 353. Kıh. Enum. 1. 399. — Bromus lividus H.B.Kih. Nov. Gen. 1. 150. 1. 689, — Festuca srandiflora Steud. Syn. Glum, I. 311. Steudel's Festuca grandiflora ist sicher Festucu livida Sp.; er giebt nicht einen Charakter an, wodurch sich jene son Festuca livida Sp. unterscheiden soll. Steudel erklärt aber in seiner Synopsis diese Art als sehr üahe verwandt mit Festuca multiculmis Stendel, indem er die Note beifügt: „vix prioris (F. multiculmis) var. Heller herb. n. 315%, und doch weist seine ganze Diagnose: „culmo humili, panicula simplice, Jaxa, radiis 4 — 4 spieulatis, spiculis ablongis, sub- patulis cum aristula "/, poll. longa, glumis flosculis parum brevioribas, valv. inf. 3—5-nervia vix seabrinsenla, ex api- * ce quandoqne ohsolete bifida, brevi acuminata“ so entschieden auf Festuca livida Sp. hin, dass darüber auch nicht der geringste Zweifel obwalten kans. Ebenso wenig ist Pestuca multiculmis Stend. 1. e. von F. tolucensis verschieden, die von Heller gesammelten Exemplare sind mit denen von Schiede und Deppe identisch; Steudel selbst_stellt diese Species nur fraglich als nen anf. Hab. Toluca, in rupibus porphyritieis, 13 — 14000. Heller coll. n. 315. — Pie de Orizaba, 12800. (Galeotti coll. n. 57681). Bei der Galeotti’schen Pfanze sind die Glumae etwas länger ala die Paleae. 10 16. Bromus pendulinus Sesse.— Roem. et Schult. Syst, 1817. p. 644. — Festuca pendulina Spreng. Syst. veg. 356. Hab. Tolnca, prope San Miguel, 8200. Heller coll, 2.265; coll. n. 412, Berland, coll. n.412! Eine Form mit beiderseits behaarten Blättern, kahlen Aehrchen. Texas (Drummond coll. n. 375! Blätter and Aehrehen behaart). 17. Bromus eiliatus L. Sp. pl. ed. II. 113. Keh. Enum. 1. 419. — Bromus purgans L. I. ce. Gray Manual of Bot. 567. Hooker Fl. Bor. Am. 25%.— Bromus pubescens Much- lenberg deser. Gram. 169; Bromus canadensis Michaux FI, Bor. Am. 652. Canlis erecetus, 3 — 4-pedalis, pilosus, infra nodos sub- tomentosus, nodis violaceis, Folia linearia, elongata; vagi- nis striatis, retrorsum pilosis, quam internodia 3—4-polli- caria longioribus; lignla truncata, fimbriata; lamina 8—10- pollieari, 1%, lin. lata, supra scabra, vix pilosa, infra pu- bescente. Panicula Y/, -pedalis, nutans, rhachi et paniculae ramis pubestentibus, ramis binis y, ternis, verliciliatis, 2—3 poll. longis, ®— 8 spienlas gerentibus. Spieulae pedicellatae, 6—10.-Borae, ante anthesin teretes, pedicellis 3 lin. ad 1 poll, longis, floribus demum patentibus. Glumae inaegnales acntae, moticae v. snbaristatae, glabrae v. pubescentes, margine ac apice membranaceae, apicem versus cum paleis saepe viola- ceae, inferior 3 lin. longa, wninervia, acnta, snperior 31/, — 4 lin. longa, trinervia, obtusa v. acutiuscula, matica v. aristata. Palea inferior undique pubescens, infra apicem ari- stata, cum arista 51/, — 6 lin. longa, 5-nervia, arista recta, 1 lin. longa, superior bicarinata, inferior brevior, 31/,—4 lin. longa, carinis ciliatis. Die mir vorliegenden Exemplare dürften am meisten noch mit der Beschreibung von Bromus pubescens Mnehlenb. ). ce. u übereinstimmen, von welcher sie sich nur darch die heider- seits behaarten Blätter wnterscheiden. Bromus subalpinus Rupr. sine deser., Bull. Acad. Bruxelles IX. (. I. p. 237. (Ga- leotti coll. ». 5759!) scheint mir in der Mitte zwischen Bro- mus pendulinus und Bromus pubescens zu stehen; die Achr- chen sind stielrund und pubescent, sonst stimmen sie mit der von Berlandier gesammelten Pflauze (Berl, coll. n. 4121) überein. Cyperacene. 18. Carex mexicana Presl rel. Haenk. I. 204. Kih. Enum. li. 510. - Steud, Syn. Glum. Il. 209. n. 352. Carex Hartwegii Basti in Benth. Pl. Hartw. 96. ist sicher nur eine Varielät der Carex mericana Presi, mit nicht so gedrängten nnd in geringerer Anzahl sich vorfindenden Achrehen ; die Form der Achrehen-Schuppen und die Nerva- tar der Perigynien fand ich bei beiden Formen gleich he- schaffen. Hab. Toluca, Tenaneingo, 6000. Heller roll. n. 419. Papantla (Schiede et Deppe coll. n. 874!). Jalapa et Mirador, 2000 — 4500. (Galeotti coll. n. 5734!) In terris Mexicanis (Haenke coll.. sine num.!). In praeruptis prope Guatemala (Hartweg coll. n. 628!). 19. Cyperus squalidas Liebmann in Mexico Halrgr.H1. Stend. Syn. Glum. il, 7. Hab. Tolaca, 'Fenaneingo, 6000. Heller coll. n. 417. Berland. coll. n. 757! coll. n, 753! 2%. Cyperus rotundus L. Syst. veg. 98. Kih. Enum. U. 58. Schlät. in Linn. VI. 24. — Cyperus hexastachyos Rottb. Gram, 28. t, 14. „Spieularum sqnamae Inteo -rufescen- tes, sub apice obtuso breviter mucronatae.“ Hab. Toluca, Tenancingo, 6000‘. Heller coll. n. 203; 12 coll. n. 275. Agqune cal. (Hartweg coll. n.254!). Martini- que (Sieber coll. n. 359!). Snrinam (Hohenacker coll.n. 13701). Brasilia (Pohl. coll, sine num.!), 21. Cyperus triceps Nees in Linn, XII. 697. Stend. Syn. Glum. U. 51, Hab. Toinca, Cocustepec, 8800. Heller coll. n. 316. Mexico (Aschenborn coll. n. 123). Hartweg coll, u. 255! Scheint dieser Art anzugehören, und ist eine Form mit nicht so gedrängten Aehrchen und blass rothbraunen Schup- pen; Bentham in plantis Hartweg. fügt die Bemerkung bei: „afknis praeredenti (C, rotundus L.)“, — mit welcher Spe- cies Hartweg’s Exemplare allerdings die stumpfen, unter der Spitze kurz stachelspitzigen Schuppen gemein haben; sie unterscheiden sich aber durch die sehr rauhen Blätter und die zu einem Köpfchen vereinigten Aehrchen wesentlich von der- selben. 22. Cyperus divergens Nees in Linn. XIX. 697. For- tasse H. B. Kth.? Canlis bası tuberoso -incrassatus (sc. hulbosus) , erectus, pedalis et ultra, trigneter, striatus, glaber, ad angulos sca- ber; bulbis hasi fibrosis, fihris plurimis, tennissime filiformi- bus. Folia hasilaria, plerumque 2 — 3, caulem aequantia, eodem longiora v. hreviora, Iinearia, acuminata, plana, striata, glabra, margine et nervo medio superne scahro; vaginis stria- tis, 1 — 23-pollicaribus, infima Jamina destituta. Folia invo- Incralia 5— 10, inaequalia, 6—"/,-pollicaria, foliis basila- ribas homomorpha, Spicae confertae, in capitulam trilobum, subglohosum, pollicare dispositae. Spieulae patentes, 4 — 410-Aorae, 2-- 3 lin. longae, ovatae v. oblongae, basi 2, —11/, lin. latae; rhacheola compressa, vix alata, internodiis 4, lin. longis. Squamae 1, —1 lin. longae, vi explanatae 1%/, — 1 lin. latae, ovato-roinndatae, carinalae, apice in 13 mucronem viridem, recarvum, pierumgae subito attenuatae, ferruginene, 7-nerviae, Caryopsis %/, lin. longa, !/, lin. kata, triquetra, acntinsculs, snbtilissime punctolata. Es unterliegt wohl kaum einem Zweifel, dass diese Pflanze Nees zum Vorwurf diente bei der Auseinandersetzung der Verwandischaft von Cyperus triceps, indem in derselben, aus- ser den rauhen Blättern, nur die Gestalt der Schuppen als Unterschied erwähnt wird, während doch Kunth in H.B.Kth. Nov. Gen. I. 208. demCyperus divergens squamae flavescen- tes zuschreibt, Nees in der Beschreibung des C. tröceps die Farbe der Schuppen aber rothbraun angiebt. Steudel schreibt der Kunth’schen PHanze squamae ferrugineo -lute- scentes zu; leider bemerkt er nirgends, ob er die Pilanze auch gesehen habe; ich bin fast zu der Aunahme geneigt, dass seine Angabe anf einer Compilation der Kunth’schen Beschreibung und der Bemerkung von Nees: „aflinis diver- genti . . . „“ beruhe. Hab. Tolucca, Cocnstepec, 8800‘. Heller coll. n.316. %3. Cyperus seslerioides H. B. Kıh. Nov. Gen. I. 209. Kth. Ennm. 1, 44. Steud. Syn. Glum. II. 26. Radix fibrosa.. Caules _caespitosi, 3 — 10-pollicares, erecti, obtuso -tetragoni, striati, glabri. Folia hasilaria 2 — 3, canle breviora, rarins eum aeqnantia, %, —-1 Jin. Jata, linearia, sobulato-acuminata, plana, glabra, margine scabra, plerumque 9-nervia, nervo medio subius prominente. Invo- taerum 3 — 4-phyliom, foliis inaeqnalibns %, — 3 poll. lon- gis, saepe reflexis, e basi ovata, concava, striata, linearibus, eaeterum foliis basilaribus homomorphis. Capitulum globo- sum, 2— 4 lin, latum, e spieulis ereberrimis, confertissimis, compositum. Spiculae patentes, 11/4 — 2 lin. longae, tertia parte inf, $/, — 1 lin. latae, 8 — 1R-Iorae, bractea orata, 14 obtusa trinerria suffultac, Bhhacheola llexuosa, eompressa vix alata, internodiis 2/19 — Y/ıg lin. longis, Squamae Hi; — 1 lin. longae v. vix minores, carinatae, vi eplanatae 1, — ®%z lin. latae, lineares, acuminatae, acumine subrecto v. saepius recurvo, flavescentes, margiuem versus saepe Havescenti-fer- rugineae, trinerviae. Achaeninm (riquetrum, squama triplo quadruplo brevius, Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200‘. Heller coll. 0.292. Aquae calientes (Hartweg coll. n. 256! nen Cyperus divergens H.B. Kih.!). In terris Mexicanis (Aschenborn coll, n. 33, teste Nees et Schauer in Linn. XIX. 695). In ripa fluminis Orinoko prope Atures (Humboldt le). 24. Mariscus tolucensis Steud, Syn. Glum. 1}. 65. Hab. Toluca, 8200. Heller coll. n. 291, 25. Eleocharis mexicana n. sp. Canlibus 1 — 2-pedalibus, teretibns, septis Iransversis artieulatis, strialis, glabris, articulis continuis v. ad septa parum constrietis, 6— 5 lin. longis, 1/, lin. fatis, spica so- hitaria eylindracea, 3 — 7 lin. longa, basi involuero eincta; involueri squamis sex, 1 lin. longis, ovato-rotundatis, mar- gine hyaline purpureo- mewmhranaceis, glabris; sqnamis muiti- fariis, dense imbricatis, 1—*/z lin. longis, supra mediom %/, lin. latis, sablinearibus, apieem versus paulo latioribus, pur- pureis, margine hyaline pallide membranaceis, glabris, uni- nerviis, nervis viridulis; achaenio oborate, Irigono, laevissi- mo, basi setis sex, squamam aegquantibus, retrorsum hispidulis eincto. Hab, Los Banos, prope Mirador, 1000. Heller coll, n. 81. Eleocharis constricta Schrad. und EBleocharis elegans B. B. Kth, sind dieser Art sehr nahe verwandt, erstere unter- 15 scheidet sich aber durch die an den Scheidewänden stark zu- sammengezogenen Glieder des Stengels, die 11/, — 13/, Li- nien langen, ®%, — '/, Linien breiten, gelblichen Schuppen, Eleocharis elegans H.B.Kth., etwas näher stehend, unter- scheidet sick durch viel kräftigere Glieder, die die Dicke einer Gänsefeder erreichen, durch etwas längere Schuppen, welche von rothbrauner Farbe sind. Commelinacene, 26. Commelina agraria Kih. Enum. 1V. 38. Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 45. Realjejo. Panama, (Sulphur. voy, 220.) Acapuleo, (Barclay.) San Bias. (Herald. voy. 337.) 27. Commelina coelestis Wille, Enum. 69. Kth. Enum, IV. 45. Var. foliis ufringue hirtellis, Hab. Toluca, prope urbem, 8000*. Heller coll, n. 453, Oaxaca, 6000 7500°. (Galeotti). - Realjejo (Sulpbur. voy. 176). 28. Commelina strieta Desf. Cat. ed. Ill. 388. RBei- chenb. hort. hot. If. 17. 1.144. Kih. Enum, IV, 45. Hab, 'Toluca, prope urbem, 8000‘. Heller coll. n. 454. Jalapa (Schiede et Deppe). 29. Tradescantia Martensiana Kth. Euum. IV. 697. Hab. Mirador in humilis loeis, 3000. Heller coll. n. 89. Jalapa, 3000°. (Galeotti coll. u. 4964!). 30. Tradescautia pulchella H.B.Kth, Nor, Gen. 1.262. 1.673. Kih. Enum. IV. 88. Hab. Tolaca, 8200. Heller coll. n, 45%. Real del monte, 8000. (Galeotti). Guanaxuato, 7500° (Humboldt ce) 31. Campelina mexicana Plartius in hort, Berol, 1841. Kıb. Eau. IV. 109. 16 Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll, — Mirader (Galeotti, als Campelia mexicana Schrad, bestimmt). 32, Spironema fragrans Lindl. Bot. Reg. 1840. 1. 47. Miscell,. 2.48. Kih. Enum. IV. 101. Hab. los Bafios prope Mirador, 1000‘. Heller coll, n. 189, Juncanceao 33. Luzula apicata Desv. Journ. Bot. 1. 163. — Lu- zula Alopecurus H.B. Kih. Nov. Gen. I. 138. (e parte), — Luzula racemosa Desv. Journ. Bot. 1. 162, 1.6. f.3. Schldi. - in Linn. VI. 42. Kih. Enum. II. 313, Hab. Toluca, in rupibus porphyritieis, 13 — 14000’. Heller coll. n. 314. Pic de Orizaba, 12800. (Galeotti coll. 2. 57651). 34. Juncus compressus H.B. Kih. Nov. Gen. I, 236. Presl rel, Haenk. 1. 411. Kih. Euum. UI. 317. Hab, Toluva, 8800. Heller coll. n. 377. Orizaba. — Laguna de Huatulaca (Schiede et Deppe). Berland. coll. u. 752. Nooika Sund (Haenke!). 35. Juncus communis Meyer June. 12, Kth. Enum. 111. 320, Hab, Filamatosa, prope Huatnsco, 5000‘. Heller coll. n. 173. Jalapa (Schiede et Deppe). Liliacene, 36. Calochortus purpurea Sweet Brit. Fi. Gard. ser. Il, tom. 1. 1,20. Kih. Enaum. IV. 230. — Fritillaria purpurea H.B.Kth, Nov. Gen. I, 288. Hab. Toluca, Tenancinge, 6000. Heller coll. n. 420. Michoacan, 4000 — 5000’. (Galeotti.) 37. Milla biflora Cav. Icon. IL. 76. t. 196. Lindley Bot, Reg. 1.1555. Kih. Enun. IV. 478, 17 Hab. Toluea, Tenaneingo, 6000°. Heller coll. n. 421. Michoacan. Oaxaca, 7000. (Galeotti coll, n. 3508!) — Oaxaca (Andrieux coll. n. 661), Berland, coll, u. 648! — Aguas calientes (Hartweg coll. n.233!). 38. Allfum Kunthii Don Monogr. 82. Kıh. Enum. IV. 453. — Schoenoprasum lineare H.B.Kıh, Nov. Gen. I. 277. Caulis 6—7-pollicaris; bulbus basi stolones nonnullos 2-—3 pollices longos emittens; spatha bivalvis, valvis ovatis, acnminatis, 3 lin. longis; pedicelli 4—-7, inaequales, 3— 7 lin, longi, stamina perigenii foliolis parum breviora. Hab. Toluca, prope urbem, 8000‘. Heller coll. n. 455 (spec. valde mane.). — Oaxaca, 7000—7500° (Galeotti coll. a, 5518’, vidi spec. mane.). 39. Anthericum fiavescens Roem. et Schult. Syst. VIE. 1693. Nees et Schauer in Linn. XIX, 704. — Phalangium Jlavescens Kih. Enum, IV. 596. Var. caule simplici. Hab. Toluca, montes trachytici prope San Miguel, 8260. Heller coll. n. 266. Mexico (Aschenborn coll. n. 353, teste Nees ei Schauer I e.). Smilacese. 40. Smilacina paniculata Mart, ei Galeotti in Bull. Acad. Bruxelles IX. tom. II. 388. Kth. Enum. V. 151. Hab. Dos Puentes prope Mirador, parasitica. Heller coll. n. 243. Oaxaca (Franco coll, n. 421. — In deelivitate oceanica Cordillerae orientalis prope Oaxacam. (Galeotti 1. c.) Iridene. 41. Sisyrinuchiam tenuifellum Willd. Hort. Berol. 1. t. 92, Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200. Heller coll. n. 868. Berland. coll, u. 364! Dr Ba, As lien. L} n 18 42. Sisyrinchlum scabrum Schld}. in Lina, 1831. p.57. — Sisyrinchium affine Mart. ei Galeotti in Bull. Acad, Bru- xelles X. tom, L p. ill. Hab. Toluca, 8000 — 9000 Heller coll, n. 322, Ja- lapa (Schiede et Deppe coll. n. 10201). Karwinsky coll. sine mum.! Real del monte, 8000°. (Galeotti coll. n. 536%). 43. Sisyrinchium telucense n. sp. Caule simpliei, 1%), — %-pollicari, medie monophyllo, api- ad billoro; foliis basilaribus linearibus, olsceure 4-ner- vis; caulino basilaribus homomorpho, fore breviore ; spathae foliolis fere aeqnalibus, lanceolatis, acatis v. obtusinseulis; Noribus pedieellatis, pedicellis spathae longitndine; perigonio Aavo, laciniis Y,-pellicaribus, obovato-oblongis, ebtusis; germine glabro; capsula . . ... Hab. Toluca, 8200’. Heller coll. n. 281. Radieis fbrae erassinseulae. Caulis simplex, 1%, — 2 poll. longus, scapiformis, auceps, glaber, medio monophyliins, Fo- lia basilaria 4—6, 1 — 2-pollicaria, Y%, lin. lata, Jineari - ensiforıia, acuminata, glabra; caulinum 4 — 6-lineas sub spatha insertum, plerumque pollicare v. parum longius. Spa- tha bivalvis; valvis lauceolatis fere aequalibus; inferiore 6— 8 lin. longa, acuminata, margine flavo, angusto, tenuiter membranarco eineta; superiore lanceolata, acuta v. obiu- siuscula, margine tenuiter membranaceo, parum latiore, Pedi- celli teretes, 6— 8 lin, longi, glahri. Perigonium sexparti- tun Aarum, Jacinüs 6 lin. longis, 2—3 lin. latis, obovato- oblongis, obtusis, nervo viridi (sicco!) perenrsis, Capsula ..... Sisyrinchium pustllum B, B.Kih. und Sisyrinchium bo- gotense H.B. Kth. scheinen mir dieser Art am nächsten zu stehen. Erstere Art, welche sich durch die deutlich (?) zwei- nervigen Blätter, das viel kleinere Perigon von ihr unter- 19 scheidet, dürfte aber vielleicht doch nicht specifisch verschie- den sein. Sisyrinchium bogotense ist aber durch die grös- sere Anzahl der Blüthenstiele, die meist zu vier und länger als die Spatha angetroffen werden, und die ansgerandeien Perigonzipfel verschieden. Hynoxidene. 44. Hypoxis humilis H, B.Kth. Nov. Gen. I. 286. Hab. Toluca, 8000’. Heller coll, sine num. — In cali- dis prope Bordones et San Fernando Cumanensium. (Hum- boldi hc.) Bromelinceae. 45. Pitcairnia longifolia Morren jard. Fl, Gard. 291. Hab. Huatusco, 4500°. Heller coll. n. 233. 46. Pityrophylium gracile Beer Brom. 79. — Til- landsia Quesneliana Hort. — Porrretia stricta Hort. Hab. Cossoquitla prope Zaenapan, 1500. Heller coll. u. 230, Gymnosperma®, €Coniferae. 47. Capressus Lindleyi Klotzsch msc. Endl. Sru. Con. 59. — Cupressus thurifera Lindl. in Bot, Reg. 1839. Ap- pend. 64. Bentham Pl. Hartw. n. 437. Hab. Toluea, prope San Miguel, 8200. Heller coll. n. 413. Berland. coll. n. 1169! Hartw, coll. u. 4371 48, Pinus patula Schiede et Deppe in Linnaes Xll. 488. Endi. Syn. Con. 157. Hab. Toluca, 10000‘. ‚Heller coll. n. 185. Malpays de la Joya (Schiede et Deppe coll. n.54)). Schiede et Deppe coll. n. 1108! Hartw. coll, n. 443! q# 20 Dicotyledones, Cupuliferne. 49. @uercus tristis Liehm. in Oversigt 0. d. Kong. Dansk. Vidensk. Selsk. Forhand. 1854. p. 174. Hab. Mirador, 2500 — 4000. Heller coll. u. 1%. Salicineae. 50. Salix Bonpliandiana H.B.Kth. Nov. Gen. 1,25, 1,101. t. 112%, Hab. Toluca, prope urbem, 8200. Heller coll. n. 340. Tehuacan, 5000 (Galeotti). Real del monte, 7000-8000. (Galeoni). Urtieacene, 31. Urtien dieica L, Spec. 1396. Weddell mon. Urtie, 78. Var. monoica, foliis inferioribns oblongo -lanceolatis, sum- mis lanceolato -sublinearibus, subtus incanis, mollihus (au species distineta ?), Hab. Toluca, 8800. Heller coll. n. 319. Polygoneae, 52. Coccoloba Humboldtii Meissner in DC. Prodr. XIV. 163. Hab. Los Bauos, prope Mirader, 1000. Heller coll. n.158. Tawpico (Berland. coll. n, 105!). 53. Podopterus mexicanus H, B. Kth. Pl, Acq, II, 89, 1.107. DC. Prodr. XIX, tom. I. 171. Var. octundra. Florum fasetenlis 9— 14-floris, perigonio bigeriato, serie interna JiphyHa, staminibus 8. Obwohl ich bei allen untersuchten Blüthen immer nur 2 innere oblonge Perigonialhlätter, und nie 6, sondern 8 Staud- 21 gefässe zählte, so bin ich doch zu der Annahme geneigt, dass diese Exemplare zu Podopterus mewicanus H. B. Kıh. gezo- gen werden müssen, da ich beide Merkmale zu unverlässig halte, um darauf eine neue Art zu gründen. Hab. Mirador, 3000. Heller eoll. n. 106. Manzanilla Bay. (Bentham in bot. Sulphur. voy. 160.) Amarantaceae. 54. Iresine diffusa H. B. Kih. in Willd. Spec. IV. 765. DE. Prodr. XII. tom. 11. 345. Hab. Mirador in savanis, 3000°. Heller coll. n. 33. 55. Iresine eriopheorn n. sp. (Sect. Iresinastrum DC. Prodr, X. tom. 31. 344.) Caule suffruticose, tereti, striate, glahro ; foliis breviter petiolatis, 4 — 2-pollicaribus, ovatis v. ovalo-lanceolatis, acnminatis, mueronatis, margine vix crenulatis, utrinqne gla- berriwis; panienlis deltoideis, subaphyllis; spienlis solitariis, 1— 2 lin. longis, alternis, sessilibus; rhachi Janata, brarteis inaequalibus, aureo -Navescentibus, inf. ovato -rotundata, late- ralibus interiore duplo longioribus, ovatis, aculis, conravis; valyce frurtifero hasi lana pallide rufescente, calycem qua- droplo - quintuplo superaute eincio; sepalis hracteis lateralibus six longioribus, oblongis, obtusis, frinerviis, pilosis, capsula calyeis longitudine, Hab. los Bauos, 1000’. Heller coll. Caulis velubilis (2), virescens, tenuiter striatus, interno- dis 1%, — %, lin. latis, ad artieulationes parum inerassalis. Folia opposita, 3— 1, poll. ab invieem remota, petiolata, petioloe 3—6 lin. Jonge, glabre, superne canalieulato, lamina 3,—% poll. longa, basi 1%, — %/z poll, lata, acuminata, acnuine Soliorum inferiorum obtuse vix imueronato, foliorum superiorum acutinseulo, evidenter murronato, sieeo rigidnlo, 22 laete virescente, nervo medio et lateralibus 7 — 12 suhtus prominnlis. Panicula terminalis, deltoidea, Y,-pedalis et ultra, basi 4—-6 poll. fata; ramis ramulisque patentibus, an- golatis, glahris; ramis oppositis, inferioribus 4— 2- pollica- ribus, 17, — 1 poll. ab invicem remotis, superioribus sensim brevioribus, magis magisque approximatis, summis alternis 2/2 —1/n poll. ab invicem remotis; ramulis alternis, braeteis minutis suffultis, inferioribus 1%, — Y, -pollicaribus, 1, — ! poll. ab invicem remotis, sup. approximatis. Flores in qua- vis spieula densissimi. Bracteae glaberrimae, inf. ovato- rotundata, lateralibus inf. subduplo longioribus, eirc, Y, lin. longis, ovatis, acutis, concavis, uninerviis. Flores masculi .... Flores foeminei. Sepala ?/, lin. longa, 2/5 Hu. Tata, exacte trinervia, nervis sieco nigrescentibus. Capsula Y, lin. longa, ovoideo-subglobosa. Semen lenticulare, Inridum, laevissi- mum, nigrom eirc. 4 lin, latum. Diese Art ist mit Iresine acuminata Moq. in DC. Prodr, XII, tom. 2. p. 345. sicher sehr nahe verwandt, und von ihr nur durch die wollige Aehrehenspindel und die entschieden deutlich dreinersigen Kelchblätter verschieden. Ich stelle diese Art um so mehr mit gerechtem‘ Bedenken anf, als Mo- quin am Ende der Beschreibung beifüzt, dass ihm nur ein schlechtes weibliches Exemplar vorgelegen habe. 56. Iresine elongata H,B,? Canule suffruteseente, suleato-angnlato, glabro; folis bre- viter petiolatis, 2—1-pollicaribas, ovatis, in petiolum atte- nuatis, inferioribus obinsis, superiorihns lanceolatis, acumi- natis; panienla snbaphylia, ramis elongatis, rrecto - patentihus; spieulis solitartis aut 2—3-natis, 2—5 lin. longis, sessili- bus, eylindrieis; rhachi densissime lanata; bracteis inaequa- hibus, inferiore lateralibus yix duplo hreviore, ovala, eon- eava, Interalibus orhienlatis coneavis; calyce fructifero hasi 23 lana sordide albida valycem duplo triplove superante cinoto, sepalis bracteis lateralibus duplo longioribus, oblongis, obtu- sis, trinervüs pilosis. Hab. Los Banos , 1000. "Heller coll, Caulis suffrutescens, volubilis(?). Folia 2 — 1 pollices ab invicem remota, opposita, petiolata, petiolo 2—1 poll. longo,, superne canalieulato glabro, Jamina 1%/, — 1 poll. longa, basi 1—2/, poll. lata, margine vix erenulata, supra punetu- lata, subtus pilis minutis puberula, nervo medio et laterali- bus utringne 6, subtns prominulis. Panicula terminalis, 1%/, ad 1-pedalis, elengata, ramis alternis, ereeto-patentibus, in- ferioribus 3—2- pollicaribus, 1— ?j, poll. ab invicem remo- is, superioribus sensim brevioribus, magis magisque approxi- matis; ramulis 1 — %/, -pollicaribus, patentihus. Bracteae pi- losae. Flores maseuli ..... Fl. foeminei. Sepala 3/, — %/g lin. longa, 1, —Y, lin. lata, bracteis lateralibus duplo lon- giora, obtusa, trinervia, nervis sieco nigrescentibus, pilosa, interiora angustiora, suhvillosa. Capsula . .... Die vorliegenden Exemplare bin ich geneigt für die weib- liche Pflanze der Iresine elongeta H. B. zu halten, da die Uebereinstimmung der Charaktere, mit. Ausnahme der wenig behaarten Rhachis hei Iresiue elongata H. B. in Willd. Sp. IV. 765, auffallend ist. Dieselbe Uebereinstimmung findet aber auch siatt mit Iresine Hookeri Mog. in DC. Prodr, X. tom. H, 344, von welcher sie sich nur durch dreinervige Kelchblätter unterscheiden — dass aber dieselben keinen Un- terschied begründen können, zeigt schon die Beschreibung der Iresine 'elongata H. B. (vgl. Moguin in DC. Prodr. Xlit. tom. 11. 344), bei welcher. Art drei- und einnerrige Sepala beobachtet wurden. Es mag noch erwähnt werden, dass hei der Beschreibung der Iresine acuminata mangelhafte männ- liche Exemplare, hei der Iresine Hookeri aber nur weibliche 24 Moguin vorgelegen haben. Die Annahme, dass beide einer und derselben Art angehören, von welcher Iresine elongata die männliche, Iresine Hooker? Moyquin die weibliche Pflanze repräsentiren würde, dürfte vielleicht nicht zu gewagt er- scheinen. BDaphnoidene*) 57. Daphnopsis Bonplandii Meisner in DC. Prodr. IV: tom. 11. 521. — Daphne Bonplandiana H.B. Kih. Synops. 1. 446. Hab, Mirador, 3000. Heller coll. sine num. (specimen »nienm), Voriges Jahr stellie ich Untersuchungen über die Ent- wickelungsgeschichte der Blüthe von Daphne Mezereum L. an, deren kurze Schilderung ich mir hier zu geben erlaube, Nachdem der Frachtknoten als ringartiger Wall entstanden, bemerkt man, dass im Grunde des Blütheubodens, von dem *) Die Saamenknospen der Daphnoideen werden noch immerwäh- rend als hängend und anatrop beschrieben, welches Letztere aber gewiss nicht der Fall ist; sie sind vielmehr orthotrop, werden aber durch ihr Wachstlium an der Basis nur scheinhar zur hängenden anatropen Saamenkaospe, Pringsheim machte in der botan. Zeitg. 1851. Sp. 115 zuerst auf die sonderbare Entwickelungsweise der Saamenknospen bei Mercurialis auf- merksam, und steitte die Vermuthung daselbst auf, dass etwas Aehnliches auch bei Daphne stattfinden dürfte. Payer in aei- nem Trait& W’Organogenie de la Fleur p. 482, in welcher er die Entwickelungsgeschichte der Blüthe von der Gattung Pimelia schildert, spricht derselben aber anatrope Saamenknospen zu, obwohl man in den Darstellungen der auf einander folgenden Entwickelungsstadien (Taf. 9b. Fig. 15— 35) derselben vergch- lich solche sucht, die Biegungen des Kuospenkernes zeigen. Auch scheint ihm das wesentliche Verhalten der Ränder des äusseren Intezumentes entgangen zu sein. 25 Walle eingeschlossen, ein kleiner Hörker, der die Anlage zur Saamenknospe ist, sieh bildet, und dem als Röhre sich er- hebenden Fruchtblatte seitlich anwächst und von demselben in die Höhe gehoben wird. Bald darauf sicht man an dem- selben ‚die Basis und die seitliche Anheftungsstelle deutlich hervortreten, woranf die Integumente angelegt werden, von denen das äussere an der dem Carpellarblatte nächsten Seite offen bleibt. Beobachtungen auf einander folgender Entwicke- lungsstadien der Saamenkuospen lehren, dass ein zur Spitze und Basis derselben relatives Hinaufrücken des Anheftungs- punktes statifinde, dass das Wachsthum der Integumente und Sehliessen der Ränder des äusseren mit dem Hinanfrücken des Anheftungspunktes gleichen Schritt halte, indem man be- merkt, dass unter dem Anheftungspunkte die Ränder geschlos- sen seien, über demselhen aber offen gefunden werden. ‚Her- vorgehoben muss aber werden, dass in der ursprünglichen Richtung der Saamenkuospe, das ist in dem gegenseitigen Verhältniss der Spitze und Basis derselben, von dem Stadium an, wo der Anheftungspunkt an der Basis sich befand, his zu jenem, wo er uehen der Mieropyle getroffen wird, gar nichts geändert wurde. Es ist klar, dass das Hinaufrücken des Anheftungspunktes nur ein scheinbares ist, welches durch das Wachsthum der Saamenknospe an der Basis bedingt wird. Da von einer Biegung nichts beobachtet wird, so können sie unmöglich als anatrop bezeichnet werden. Laurineae, 58. Ocotene sp. Hab. Los Banos, 1000. Heller voll. Moniminceae, 59. Citrosma riparia Tulasne in Ann. sc. nat, Ser. IV. tom. III, 36. 26 Hab. Mirador, 3000‘. Heller call. n. 145. — Bord des ruisseaux, 4000. (Galeotüi coll, n. 269). Plantagineae. 60. Plantage mexicana Lk. Enum. Hort. Bero), 1. 121. DC. Prodr, XIII. tom, I. 713. Hab. Tolnca, prope San Miguel, 8200’. Heller coll. n. 250. San Andres (Schiede et Deppe eoll, u. 114), Cordil- lera de Guchilaque (Berland, coll. n. 10321). Reg. boreal, Mexiei (Hartweg. coll. n. 151!). 61. Pl. Schiedeana Decaisne in DC. Predr, XI, tom. 1. 723, Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200°. Heller coll, n, 262. Orizaba (Galeotti). Valerianene, 62. Valeriann scandensL. Sp. 47. DC, Prodr. IV, 635. Hab. Huataseo, 4500°. Heller coll, n. 187. Jalapa (Schiede et Deppe coll. n. 368'). Jalapa, 3000 — 4000° (Ga- leotti). Brasilia (Gardner coll. u. 460! coll. n. 4611). 63. V. scorpioides DC. Prodr, IV. 635. Ana Faule- riana urticaefolia H.B. Kih, satis diversa? Hab. Toluca, Tenancinge, 6000. Heller coll. n, 438. Angangueo (Hartweg coll. n. 300. Faleriana scorpivides!) Micracan, 4U00 —5000° (Galeotti F. wrlicuefolia). Oaxaca (Franco coll. n.69!). Zimapan (Aschenborn eoll. 1.660, teste Nees et Schauer in Linn. XIX. 713. F. urticaefolia) Sierra Madre (Herald voy. 207), San Blas to Tepie (Herald. voy.). 64. V. pilosiuscula Mart, ei Galeotti in Bull, Acad, Bru- xelles IX. tom. I. 128, Hab. Toluea, Cocustepec, 8800, Helter coll. n. 366 et 404. Morelia de Michoacan, 6000’ (Galeoti I. r.). 2 Lobeliaceae. 65. ELobelia xalapensis H.B.Kth. Nov. Gen. It. 315. DC. Prodr. VII. 372, Hab, Mirader, 3000°. Heller coll. n.65,. — In hmaidis prope Papantla (Lobelia Chrffortiana L. Schldl, in Linn. V. 127. Schiede et Deppe coll. n.183!, coll. n.275!). Oaxaca (Galeotti coll. 2.4502). Panama (Herald voy. 164). 66. L. fenestralis Cav. Icon. t. 512. f. 1. Lindley Bot. Reg, 1838. 1.47. DC. Prodr, Vil. 360. Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200. Heller coll, 1. 289, (Hartweg coll. a. 101!) Berland, coll. n. 658! Campanulancese, 67. Specularia perfoliata Alph, DC. Mon. Camp. 556. DC. Prodr. VI. 490. —— Campanıula flagellaris H.B. Kıh. Nov. Gen. IH, 300. 1. 261. Hab, Huatuseo, 4500°. Heller coll.n. 244. Texas (Ber- land. coll. u, 16381). Amer. bor. (Enslen! Engelmann! Drum- mond!). Chili (Bridges coll. n. 527!). Rubiacene. 68. Galium hirsutum Ruiz et Pavon fl. Per. er Chil, tom. I, 59. Caespitosum, ramosisssimum birtum; subeinerenm. Cau- les e caespite plures, procumbentes, ramesissimi, quadran- gali, suleati, hirti, ramuli floriferi brevissimi, unicum foliorum vertieillum gerentes; internodia inferiora 7 —4 lin. longa, su- periora sensim breviora, summa 2 —1 lin. longa. Folia qna- terna, internodiis breviora, 2—1 lin. longa, 1,—!Y, Fin. lata plerumque reflexa, linearia, vix mucronata, margine revoluta, uninervia, utrinqne hirta. Flores hermaphroditi, albi, sessi- les, in quovis ramulo solitarii, foliorum vertieillo eineti. Co- rollae Tobi acnti 1/, kin, longi, %, lin. Jati, utringue inprimis 28 apice birsutuli. Stamina corolla daplo breviora. Fruetus di- coreus, coceis glohosis, 1/, lin, latis, tuberculalis, breviter pilosis, Hab, Mirador, in rupibus, 3000°. Heller coll, n. 61. Die Galeotti’sche Pflanze, an demselben Standorte ge- sammelt (Galeotti coll. n. 2650), gehört nach der Beschrei- bung in deu Bull. Acad. Bruxelles VI. tom. I. 121. ohne Zwei- fel hierher; Galium microphyllum Gray pl. Wright. p. 80. unterscheidet sich von dieser Species nur durch die Kahlheit sämmtlicher Theile, dürfte aber vielleicht doch nur als Ead- glied einer Formenreihe anzusehen sein, in welcher solche Exemplare, wie sie von Culter in den pl. exs. coll. n. 186. bei Zimapan gesammelt sind, als verbindende Mittelglieder der glatten und behaarten Abart einer und derselben Species hetrachtet werden müssen. Rubia hirta H.B.Kth. Nov. Gen. 111. 338. scheint kaum von Galium hörsutum Ruiz et Pavon abzuweichen; leider vermisst man sowohl in diesem, wie im Werke von Ruiz undPavon die genaue Angabe der Maasse. 69. ?Spermacoce suffrutescens Jacq. Hort. Schoenh. 1.322, DC. Prodr. IV. 553. Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 42. 70. Crusea rubra Cham. et Schldl. in Liunaea V. 165. DE. Prour. IV. 567. Hab. Mirador, 3000°. Heller coll. n.67. Jalapa (Schiede et Deppe coll. u. 372!). Oaxara (Franco coll, n. 991), 71. Palicourea crocea Roem. ei Schult. V. 193. DC. Prodr, IV. 527. — Peychotria crocea Brown fl. Jam. 1. 18, f. 1. Hab. Huatusco, 4500. Heller coll. n.211. In imperio mexicano vulgaris (Schldl. in Linn, V. 167). Jalapa, Mira- dor, 3000 — 4200 (Galeotii). 29 72. Higginsia mexicana Kloizsch in Lk. Kl. et Otto Icon. pl. rar. Hort. Berol. p. 57. 1.23.— Psychotria excelsa H. B. Kth. Nov. Gen. II, 272. t. 282%. Schldt. in Linn. IX, 597. Ibidem in Linn. XIX. 747. DC. Prodr. IV. 504. Hab. Barranca de agua santa prope Mirador, 3000. Heller coll. 2.150. Jalapa, 4000—5000° (Galeotti, Schiede et Deppe). 73. Bouvardia Jacquini H.B.Kih. Nov. Gen. III. 385. DC. Prodr. IV. 365. — Bouvardia ternifolia Schlal. in Liun, XXV1. 98. — Irora ternifolia Jacg. Hort. Schoenb. 1. 9. 1.257. Cav. Icon. IV. 3. 1. 305. — Bouvardia Tolucana Hook. Arn. Bot. Beechey voy. 427, vix diversa. Hab. Toluea, prope San Miguel, 8200. Hell. coll. n. 274. In graminosis prope Jalapam (Schiede et Deppe coll, 2.3921). Jalapa, 4000’ (Galeotti). Prope urbem Mexico, 7000° (Humboldt }. e.). Haenke coll.! 74. Bouvardia multiflora Schult. p. et f. Mantissa UI, Syst. p. 118. Sehldl, in Linn, XXVL 86. — Bouvardia (a- vanillesiö DC. Prodr. IV. 366. Hab. Tolnca, prope San Miguel, 8200. Heller coll. n. 274. 75. Medyotis Cervantesii H.B.Kıh. Nov. Gen. III. 390. Cham, et Schldl. ia Linn. V. 168. — ‚Anotis Cervantesi DC. Prodr. IV, 422. Hab. Toluea, Cocustepee , 8800. Heller coll. n. 372. — Ad radices montis Orizabae (Schiele et Deppe). 76. H. Deppeana Steud. Nomenel. p. 727. Lk. et Otto selt. Gew. 1.36. — Gerontogea Deppeana Cham. et Schldl, in Linn. V. 169. Hab. Mirador in savannis, 3000. Heller coll, n. 31. Jalapa (Schiede et Deppe coll. n. 3911). 30 Lonicereae. 77. Symphoricarpus glaucescens H.B.Kih. Nov. Gen. Il, 424. 1. 295. — Symphoricarpus montanus H. B. Kıb. 1. 0. p 425. 1. 296. — Symphoricarpus microphylius H. B. Kıh. 1, c. p. 424. DC. Prodr. IV. 339, Bot. Mag. ı. 4975. Hab. Tolura, 8800‘. Heller coll. n. 37. — Inter pa- gum S. Augustin et urbem Mexici, 7000 (Humboldt 1. c.). Mexico (Hacnke!). " Gentianene. 78. Eustoma exaltatum Grisch. in DC. Prodr, IX, 5t. — Lisianthus glaucifelius Jacq. pl. rar. t. 33. Hab. Los Banos prope Veracruz, 1000° Heller coll. n. 61, Veraernz (Galeotti coll. n. 14741). Ad mare pacifcum prope Tehuantepec (Andrieux coll. n. 227!). Tampico (Ber- land, eoll. n. 2351!). In paseuis prope Santa Barbara (Hart- weg coll, n. 3481). Colambia (Moritz coll. n. 1188!). 79. Exadenus parvillorus Grisch. Gent. 322. DC, Prodr. IX. 128. Swertia parviflora H.B.Kih. Nov. Gen. Il. 174, nec Don (in DC. Prodr. 1. e.). . Hab. "oluca, 8800°. Heller coll. a. 401. Prope urbem Mexiei (Aschenb. coll, n. 505, teste Nees et Schauer in Linn. XX. 703). Prope urbem Guanaxuato, 7700' (Humboldt 1. e.). 80. Hallenia plantaginen Griseh. Gent 327. DC. Prodr. 1X.139. — Swertia plantaginea H.B.Kih. Nov. Gen. 111.17 % Hab. Tolnca, 12000 — 13000. Heller coll. 2.391. In summo monte San Felipe (Andrieux coll. n. 226). Orizaba (Schiede et Deppe call. m. 2461). Cordill. prope Veracruz, 9000’ (Galrotti eolt. n. 71661), In pinetis Augangueo (Harl- weg coll. u. 347!) Jorullo, 3000° (Humboldt 1. ec... 31 Apocyneae. 81 Tabernaemontana Martensil n. sp. (Sect. Taberna %. 3. DC. Prodr. VII. 367), au Tabernuemontana ..... Mart. et Galeotti in Bull. Acad. Bruxell, XI. tom. 1. 355. Glahra; foliis 6— 4-pollicaribus, breviter petiolatis, ob- ovato- elliptieis, in petiolum longe attenwatis, brevissime acu- minatis, acumine obtasissimo, supra nitidis, sabtas pallidi bus; floribus dichotame eorymhosis, albis, corymbis multi- floris, folio duplo-triplove brevigribus, bracteis Iineam longis, ovalis, acutis; calyee quinqueparlite, glabro, laciniis vix lineam longis, pedicellis duplo et altra brevioribus, orbiculato- ovatis, apice rotundatis, wargine pallidieribus; corollae tube eylindraceo, 3—4 lin. longo a medio versus apicem ampliato, limbi Iacinüs patentissimis v. reeurvis(?) obliqne oblongis, ob- tusinsculis tube parum longioribus; staminibus ceroliae 1nbo ampliato insertis, invlusis; vapsula . . . . Hab. Los Balos, 1000%. Heller coll. u. 163. Rami einereo-Intescentes, erassiusenli, snbteretes, glabri, internodiis 2—?/, poll. longis, Folia opposita, petiolata, cum petiolo 6—4 poll, longa, 24, —1”/, poll. Iata; petioli semi- pollicares, basi subdilatati membrana angustissima comnal; lamina meınbranacea, nervis lateralibus utringue 11 — 15 sub- aärcnatis. Pedicelli 2 — 5 lin. longi, basi interdum bracteis sterilibus 'insteneti. Calyeis laciniae lineam longae, Y, lineamı latae. Corollae laciniae oblique oblongae 4 -- 5 lin. longae, 1 11/5 lin. latae, Stamina inelusa, Alamentis linearibus brevissimis, Autheris sagittalis superne angustato-subulatis. Ovaria duo. . Styli in unienm comati, 1%, — 2 lin. fongi, elongati, capillacei, glabri. Stigma’ subeapitalum apice mi- nutissime tubereulatum, Fracus . 2... 32 Labiatae. 82. Hyptis Mociniana Bentham Lah. 129. Benth. in DC. Prodr. XII, 128. Var. calyeis lasiniis pilosis. Hab. Los Baies, prope Mirador, 1000°. Heller coll, n. 82%. 83, Mentha canadensis var. mericana Mart. et Ga- leotti in Bull. Acad. Bruxell. XI. 190, DC. Prodr. XI. 173. Hab. Toluca, 8800. Heller coli. n. 370. Oaxaca. Sierra de Javezia, 6000 — 7000’ (Galeotii 1. e.). 84. Salvia rubiginosa Benth. in DC. Prodr. XIL 301. Hab. Mirador, 3500 —4000°. Heller coll. 2.109. Vera- eruz (Linden). Pueble Nuevo prepe Chiapan (Linden). 85. Salvin prunelloides H.B. Kth. Nov. Gen. Il. 289. DC. Prodr. XII. 305. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 335. Real del monte, 7500 — 8000° (Galeotti). 'Foluca (Berland. coll. ». 8351). Jorullo, 3000° (Humboldt |. e.). 86. Salvia comosa (Sect. Brachyanthae Benth. in DC. Prodr. X1l. 301). Caule herbaceo, erecto, simplici, hasi paulo repente ei radicante; foliis 1 — 2-pollicaribus, lanceolatis v. lanceolato - linearibus, basi cnneatis, a medio versus Apirem serratis, glabris v. subtus ad nervos pubescentibus; Horalibus membra- maceis, ovalis, concavis, longe acnminatis, margine eiliatis, cadneis; racemo simpliei, lounge pedunculato; vertieillastris 3 — 6-Doris, inferioribns remolis, superioribns approximatis, foliis Noralibus superatis; calyeibus ad medium bilabiatis, lo- ho superiore minute tridentato, inferiore ad basiu bipartito, laciniis lanceolatis, cuspidatis; corellis calyce triplo longieri- bus; inbo exserto; stylo longe barbato. 33 Hab. Toluca, montes porphyritici prope San Miguel, 8200’. Heller coll. n. 287. Canlis pedalis et ultra, simplex, erecins, basi radicans, subglaber v. praeeipne ad angnios hispidus. Folia 4, —% pollices ab invicem remota, glahra aut nervis vix pubescen- tie, 1—% poll. longa, medio 3—% lin, lata, a medio versus apicem serrata, serrataris utrinque 11 — 13, obtusinsculis, Folia doralia 10— 8 lin. longa, basi 3— 4 liv. lata, Ra- cemi terminales 6 — 10-pollicares, peduneulo 4—8- pollicari, Vertieilli inferiores 1—1/, pollices ab invicem remoti, supe- riores approximati. Pedieelli 14, —1 lin. longi, pnhescentes. Calyx sub anthesi 3— 2%,, fructifer 4 lin. longus, basi saepe pilis brevibus dense pilosus, ad mediem bilabiatus, tubo vix 1%/3 lin. longo, ad nervos ciliato, eiliis brevibus cire. 1/, lin. longis, labio sap. minute 3-dentato, dentibus vix 1/,—"/, lin. longis, inferiore fere ad basin bipartito, laciniis lanceolatis, enspidatis, eirc. 1 lin. longis, basi %/, lin. latis. Corolla 1/,- pollicaris, coerulea, puberula; tubo in faucem sensim dilatate, cam fance eirc, 4 lin, longe, labio sup, quam inferius du- plo breviore, ® Jin. longe, obovato, apiee vi explanato 1!/, lin, lato; labio inf. 3-— 4 lin. lopgo, triido, lobo medio ma- ximo, obovato, rotundato, 2 lin. longo, 3 lin. lato, laterali- bus minutis, obtusis , vix lineam longis, Stamina filamenta ascendentia, circ, %, lin. Jonga, eonnectivi partibus efloetis antice deflexis, longitudinaliter connatis, subdilatatis, lineam longis, partibus liberis et antheris linearihus vix 1 lin, lon- gis. Stylos 5 lin. longas barbatus, barba subrufescente, Salvia Iuevis Benth. (Lab. p. 251.) ist dieser Art zu- nächst verwandt, aber durch die randlichen, stumpfen, blü- thenständigen Blätter leicht zu unterscheiden. 87. Salvia obtuna Mart. et Galeotti in Bull. Acad. Brux. Xl, tom, IH. 7%. DC. Prodr. Xi. 334. %r Bd. Is Heß, 3 s Hab. Toluca, 8800 Heller coll. n. 257. Oaxaca, 5000 — 7000°. (Galeotti |. ce.) 88. Hedeoma piperita Benth. Lab. 730. DC. Prodr. XI, 845. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 328. (Tabaquillo der Mexicaner. Hellers Reisen in Mexico.) 89. Micromeria xalapensis Benth, Lab. 372. DC. Prodr, XH. 223. Schldl. pl. Leibeld in Linn. XIX. 735. — Thy- mus valapensis H.B.Kih, Nov. Gen. II 316. Hab. Mirador, in savannis, 3000. Heller coll. n. 19. Jalapa (Schiede et Deppe coll. n. 1461). — Jalapa, 4000’ (Galeotti coll. n. 6191). 9%. Prunella vulgaris L. Spec. 837. DC.Prodr. XIl.410, Hab. Toluca, Cocustepec, 8800’ Heller coll. n. 362 et n. 336. Michoacan, 6500‘. Real del monte, 8000° (Galeotti in Bull. Acad. Brax. Xl. tom. IL. 191). Morelia (Hartweg coll. n. 379!). Jalapa (Schiede et Deppe coll, n. 1541). 91. Gardoquia Helleri n. sp. Frutieosa; ramis ramulisque glabris; foliis 1 —% lin, lon- gis, breviter petiolatis, ovatis, acutinsculis, paneidentatis, planis v. subcomplivatis margine subrevolutis, glandulis im- pressis nigro-punctatis, glaberrimis; verlicillastris unilloris; ealyribos glabriuseulis, 27/, — 3 lin. longis, fauce intus rillosa, dentibus brevibus aeutis; corolla calyce quinsuplo lon- giore, staminibus et stylo exsertis, Hab. Orizaba, Tepetitlan in rupibus calcareis, alt. 8000 ad 9000 ped., Heller coll. n. 212. Frutex ramosissimus, parvus; ramis ereclis, elongatis, 1, —4-pedalibns et ultra, glahris; ramulis !/,— 2 - pollicaribus et ultra erectis, 1% — 3 lin. ab invicem remotis, apice con- ferte foliosis, folioram delapsorum eicatrieibus eonfertis notalia, 1—3-feris. Folia eaduca erassinscnla, petiolo Yg lin. longo (sab lente) puberulo, lamina 11/,— 1 lin. longa, basi 1 Hin. lata, margine reroluta, medio utringue minute 1 — 2-dentata, utringue dense nigro-punctata, nervo medio subtus promi- nente. Flores axillares, solitarii, breviter pedicellati, pedi- cellis 1—1N/, lin. longis, vix puherulis. Calyx 10-striatns, 2"/, — 3 lin. longus, tubo % lin. longo, 10-nerrie, fance barbata, pilis densis albis eire. Y/, lin. lougis; dentibus lan- eeolatis acutis 4, lin. longis, basi %/, lin. Jatis, irinerviis, nervis duobus marginalibus in tubo geminatim concretis, in- tus pnbescentibas. Corolla 3/, — 1-pollicaris, tubuloso - in- fundibeliformis, coreinea, exins pubescens, in alabastro fere incano-iomentosa, venire longissimo eirc. 7—— 9 Ein. longo; lab. sup. 2 lin. longo, erecto, emarginato, vi explanate fere % lin. lato; lab. inf. triido, superiore vix longiore, laciniis rotundatis ; stamina et stylus exserta. Diese ausgezeichnete Art, deren Verwandte die Cordilte- ren Peru’s und Chili’s bewohnen, steht der Gardoguia striata Ruiz et Pav. zunächst, unterscheidet sich aber von ihr durch die kahlen und nicht zattig- wolligen Aeste und die spitzen Kelchzipfel. 92. Stachys coceinen Jacq. Hort. Schoenb. 111. 18. 1.284. DC. Brodr. XII, 467. Hab. Tolnca, prope San Miguel, 8800. Heller coll, n. 245: Guanaxuato (Hartweg coll. n. 166!). Oaxaca (Ga- leotti coll. n.661!). Jalapa (Schiede et Deppe). Andrienx coll, m. 152! 93. St, boraginoides Chan. et Schldi. in Linn, V. 100. DC. Prodr. XII 468. Hab. Orizaba, Alpatlahus, 6000°. Heller coll. n. 200. Mirador. Huatusco, 4500 (Galeotti coll. m. 6471). (Kar- winsky coll. 9). 3# 94. Stachys agrarla Cham. et Schldl. in Linn, V. 100. DC. Prodr, XI1. 479. Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200‘. Heller coll. n. 261. coll. n. 269. Gnanaxuato (Hartweg coll. n. 1671). Oaxaca (Galeotti coll. n.669). Jalapa (Schiede et Deppe coll, n. 143). Texas (Drummond coll. n. 561). 95. Lepechinia spicata Wille. Hort, Berol. I. 21. t. 21. DC. Prodr. XII. 259. Bot. Reg, t. 1292, Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 381. Real del monte, 7500. Michoacan, 5000° (Galeotti). Jalapa (Schiede et Deppe coll, n. 145!). Guchilaque (Berland, coll, n. 1185). Verbenaceae, 96. Verbena eanescens H, B. Kih, Nov, Gen. I. 274. 1.136. DC. Prodr. X1. 548. Hab. Tolnca, 9000‘. Heller coll. n. 460. Guanaxuato, 6000 — 8000’ (Humboldt }, c. Hartw. coll. n. 177! coll, n. 174!). Tampico, San Fernando, Victoria (Berland. coll. n. 176!; coll. n. 8541; coll. n. 5781). 97. V. caroliniana L. Sp. 11.29. DC. Prodr. XI. 546. Verbena hirsuta Mart. et Galeotti in Ball, Acad. Bruxell. XI. tom. II. 323. Verbena mollis Mart. et Galeotti 1. e. Hab. Tolnca, 9000. Heller coll. n. 253; coll. n. 405. Oaxaca, Javezia, 7500-— 8000’ (Galeotti coll. n. 7371). Ja- lapa, 3000 — 4000’ (Galeotti I. c. Schiede et Deppe). Ber- land, coll. n. 4222! Am. bor. (Drummond !). 98. Petraca arborea H.B.Kth. Nor. Gen. 11. 282. DC. Prodr. Xi. 619. — Petraea volubilis L. Schldl. in Linn. VI. 378. Var, fruticosa, volubilis, Hab. Los Banos, 1000‘. Heller coll. n. 119. Veracruz. 37 Osxara, 500-— 3000’ (Galeotti in Bull; Acad, Braxell. Xl. tom. I. 329). Asperifolise. 99. Onosmeodium strigosum Don gen. Syst. IV. 317. DC. Prodr. X. 69, Hab. Toluca, Tenancingo, 6000°. Heller coll. n. 425. Michoacan,, 8000— 9000’ (Galeotii coll, n. 7202). 100. Lithospermum distichum Orteg. dec. 8. Jacq. Frag. n. 145. 1.48. £.3. DC. Prodr. X. 77. Hab. Toluca, 8000 — 9000‘, Heller call. n. 321. Pic de Orizaba, 10000 — 12000’ (Galeotti in Bull. Acad. Bruxell. XI. tom. II. 337). Michoacan, San Felipe (Galeotti 1. c.) Andrieax eoll. n. 29! Cordiaceae. 101. Cordia Gerascanthus Jacg. Am. 43. t. 175. f. 16. DC. Prodr. IX. 472. Hab. Los Baüos, 1000‘. Heller coll. n. 137. Trinidad (Sieber coll. n. 121!) Martinigne (Sieber coll. n.282)). Aca- pulco (Sulphur voy.), Panama, Veraguas (Herald voy. 189). 102. €. tinifolin Willd. in Roem. et Schult. Syst. IV. 800. Cham. in Linn. VIII. 122. DC. Prodr. IX. 472. Cor- dia Gerascanthus H.B. Kth. Nov. Gen. III. 69. Das einzige Exemplar, von dem mir aber keine Blätter vorliegen, stimmt ganz mit der Kunth’schen Beschreibung überein, und gleicht vollkommen der von Pöppig in Cnba gesammelten Pflanze ; der Kelch ist 4 Linien lang und von einfachen Haaren tomentös, der Tubus derCorolle oben trich- terförmig erweitert, der eylindrische Theil des Tubus von der Länge des Kelches, der erweiterte 3 Linien lang, die Lappen des Saumes ausgerandet, 3 Linien lang, 2!/, Linien breit. Hab. Los Baüos, 1000‘. Heller coll. n. 14%. Acapnlco (Hamboldt I. e.). Cuba (sp. me. a Poeppigio lecta?). Convolvulacene. 103. Bichondra repens Forst, Gen. 39. t, 20. DC. Prodr. IX. 451. Var. sericeu. Hab. Toluca, 8200°. Heller coll. n. 485. Jalapa (Ga- leotti eoll. n. 7016!). Berland. coll. n. 649! 104. Batatas Jalapa Chois, conv. rar. 124. DE. Prodr. IX. 338. — Batatas Jalapa $. macrorkiza Bot. Mag. 1. 1578, Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 69. Galeotii coll. n. 1352! sp. vs. non Pharbitis dealbata. 105. Pharbitis Wil Chois, conv. rar. 57. DC. Prodr. IX. 343. Lindley Bot. Reg. t, 1980? Hab. Huatusco, 4500’. Heller coll. n. 220. (sp. me.) 106. Jacquemeontia violacen Chois. conv. rar, 139. DC. Prodr. IX. 347. Hab. Mirador, 3000°. Heller coll. n. 14. 107. @uamoelit hederifolia Chois. in DC. Prodr. IX, 336.— Ipomoea sanguineaVahl. Bot. Reg. t.9. Bot. Mag. 1. 1769. — Quamoclit hastigera H.B.Kth. Nor. Gen, 111. 111. — Otamoclit russeliucfolia Mart. et Galeotti in Bull. Acad, Broxell. Xll. tom. Il. p. 271. Hab. Zacuapan, 2000‘. Heller coll, n. 50. Oaxaca, Mirador (Galeotti coll, n.1354!). Karwinsky coll.! Panama (Herald voy. 170). 108. Epomoea mieronepals Sulphur. voy. 136. Caulis teres, volubilis, pilis sparsis, patentissimis hispi- dus. Folia petielata, petiolis 2—6 lin. longis, glabris, la- mina $ — 2-pollieari, sinubus clausis profunde cordata, 'eir- s eumferentia ovata, basi 1—2/, poll. lata, acuminata, acu- mine obiuso, emarginato, mucronulato , utringue glabra, sub- tag pallida, lobis basilaribus fere angulatis, rotundatis. Pe- dunculi petiolis longiores, Y, —1-pollicares, uni- ad biflori, glabri, pedicelli 2— 3 lin. longi, glahri, bracteis minutis suf- fulti. Calyx quinguepartitus, laciniis 1%/,-—1 lin. longis, %/, lin, latis, lineari-oblongis, obtusis, mucronulatis, margine pallide tenniter membranaceis. Corolla sulpburea, tubnloso- campanulata, tubo cylindrico 2—3, ampliatoe 5 — 7 lin, longo. Stamina inelusa. Stylus unicus, stigmatibus capitatis. Ger- men biloenlare, locnlis biovulatis, Capsula ... . Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 133. (sub new, $. swlpkurea Heller in herb.). Acapulco (Sulphur I. c., Herald voy. 319). Polemonincese. 109. Hoitzia coccinea Don, gen. Syst. IV. 249, DC. Prodr. IX. 318. Hab. Toluca, Cocustepec, 8800. Heller call. n. 409. Myädrophylleae. 110. Eutoca Andrieuxti DC. Prodr. IX. 295. Hab. Toluca, Coenstepec, 8800‘. Heller coll. n. 863. Selanncene. 111. Nectouxia formonaH.B.Kth. Nov. Gen. III. 10. 1.193. DC. Prodr, XII. p. 480, 687. Hab. Toluca, Cocustepec , 8800. Heller coll. n. 392. Andrienz coll. ». 180! Berland. coll. u. 430! 112. Solandra grandifiere Sw. Fl. Ind. ce. 1. 387. 1.9. DC. Prodr. Xlll. 535. Hab. Huatusco, 4500. Heller call. n. 227. Jamaica (Swartz). 40 113. Physalis chenopodifolla Lam. ill. Il. 348. Nees in Linn. VI. 460. DC. Prodr. XII. 439. Hab. Toluca, prope San Miguel, 8200. Heller coll. no. 253, 256, 255. Andrienx coll. n. 181! 114. Physalis barbadenals Jacg. misc. 359. DC. Prodr. XII. 446. Hab, Toluca, Cocastepec, 8200. Beller eoll, n. 350. Oaxaca, 7000 — 8000° (Galeotii coll. n. 1190). 115. Physalis sp. Hab. Mirador, 3000”. Heller cell. n. 32. (sp. me.) 116. Saracha Jaltomata Schldl. ind. sem. hort. jbot. Hal. 1839. DC. Prodr. XII. 432. . Hab. Mirader iu savannis, 3000. Heller coll. n. 39. Toloca, 8000. Heller coll, n. 334. 117. Solanum nigram L. Sp. I. 226. Schldl. in Linn. XIX. 286. — Solanum nodiflorum Jacg. Icon. rar. II, 326. — Solanum pterocaulon Dun, Sol. 153. — Solanum Bes- seri Mart. Galeotti in Bull. Acad. Bruxell, XII. tom. I. 138. — Solanum nigrescens Mart. Galeotti }. e. p. 140. DC. Prodr. XIN. p. 46, 48, 49, 50, 52. Hab. Toluca, Cocnstepec, 8200— 9000’. Mirador in savanis. Heller coll, 2. 395, 396, 44, Hartw. coll. n. 202! Berland. coll. n. 19041; coll. n. 5041; coll. n.2322! Oaxara, 5000 — 7500°. (Galeotti coll. u. 1238! sub nom, S,nigrescens determ.; coll, n. 1229! aub nom. $. Besseri.) 118. Solanum Cervantesii Lag. Gen. et Sp, 10. n. 143. DC. Prodr. XIII, tom. I, 109. — Solanum bombense Jary. ech, 1,24. Schlal. Pl. Leibold. in Linn, XIX. 276. «. sericea. Hab. Tolnca, 8200. Heller coll. n. 347. Andrieux coll. n. 184! al 119. Solanam Cervantesii Lag. |. c. ß. puberula. Eub. Orizaba, 9000’. Heller coll. a. 238, An diese Form schliessen sich nun die fast ganz kahlen Exemplare, wie sie von Galeotti um Real del Monte in einer Höhe von 6000 — 8000 Fuss (Galeotti coll. n. 1219; coll. n. 12271) und von Franco in Oaxaca (Frauco coll, n. 139!) gesammelt wurden. 120. Solanum torvum ß. ochraceo- ferrugineum Swartz Prodr. 47. DC. Prodr. XI. tom. i. 260. Schldl. Pl. Leibold. in Linn. XIX. 287. Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 73. Guanaxuato (Hartw. coll. n. 204!). Berland. coll. n. A311 Zacuapan, Ve- racruz, 3000 (Galeotti). In silvis Papantla (Schiede et Deppe eoll. n. 11921; coll. n, 261). Tepic (Herald. voy. 321 et 174.) 121. 8. rostratum Dunal Sol, 234. DC. Prodr, XII. tom. I. 329. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll, n. 301. Guanaxuato (Hartw. coll. n. 201!) Prope urbem Mexico (Aschenborn coll.) Berland. coll. n. 611! Mineral del monte, Los Bauos {Ehrenberg, Schiede et Deppe). Chihuahua (Herald voy. 321.) 122. 8. tuberosum L. Sp. 282. DC. Prodr, XIII. tom. 1. 31. Hab. Toloca, 8000 — 9000. Heller coll. n. 333, 30%, 304, 320. (Papa cimarron der Mexicaner, soviel bedeutend als „wilde Kartoffel“, nach Hellers Reisen in Mexico; unter den Namen „Papas“ (nomen vernacal.) auf den Bergen von Veraguas euktivirt.) (Herald. voy. 172.) 123. Cestrum Eindlicheri Miers in Hook. Lond. Journ. V. 151. Sehldi, Pl. Leibold. in Linn. XIX. 261. DC. Prodr. XI. tom. 1. 600. Hab. Los Basos, 1000°. Heller coll. n. 9. 42 124. Cestrum Benthami Wiers in Hook. Lond. Journ. V. 151. DC. Prodr. XIII. tom. I. 601. — Habrothamnus tomentosus Benth. Pl. Hariw. p. 49. n. 369. Hab. Orizaba in deelivitate orientali. Heller coll. n. 237. Scrophularinene, 125. Calceolaria mexicana Benth. Pl, Hartw. 47. DC. Prodr. X, 205. Hab. Toluca, Cocnstepee, 8800‘. Heiler coll. n. 384, Angangneo (Hartw. coll. 2.356!) In reg. Oaxara, 7000 — 10000°. (Galeotti coll. n. 1055!, 1056). San Felipe (An- drienx coll. n. 1771) 126. Pentstemon campannlatus Willd. Sp. PLIII.228. DC. Prodr. X. 326. — Chelone angustifolia H. B.Kth. Nov. Gen. IE. 365. 1. 173. Hab. Toluca, Cocustepee, 8800‘. Heller coll. n. 352, 353. Oaxaca (Andrieux coll, n.172! Galeotti coll. n. 1044!) In pinetis Angangneo (Hariw. coll. n.3581) Real del monte (Berland. coll. n. 518! coll, n. 5935. Hartw. coll. n. 361! Karwinsky coll. ! 127. Pentstemon gentianoiden Don dict. IV. 639. DC. Prodr, X. 323, Chelone gentianoides H. B. Kth. Nor. Gen. IL 364. ı. 172. Hab. Toluca in pinetis, 10000 — 12000. Heller coll, n. 407. Orizaba, 12000°. (Galeotii coll. u. 10481) Oaxaca (Galeotti coll. n. 1046!). in pinetis Angangneo (Hartw. coll. n. 359!). Berland, coll. n. 811! (Schiede et Deppe coll. n. 173) Karwinsky coll.! In summe monte San Felipe (An- drienx coli. n. 1711). 128. Capraria biflera L. Sp. 875. DC. Prodr. X. 429. Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll. n.134. Berland, coll. n.157! Guatemala (Friedrichsthal coll. n. 145) Panama (Herald. voy. 177). Martinique (Sieber coll. n. 162). 43 129. Mimulus glabratun H.B.'Kih. Nov. Gen. 11. 370. DC. Prodr. X. 371. Hab. Toluea, Coenstepec, 8800. Heller coll. o. 386. Oaxaca, 7000°. (Galeotti coll. m. 10001). Berland. coll. n. 6261 Antisana (Hartw, coll, n. 12781). Venezuela, 12000‘ (Linden coll. n. 14371). 130. Herpestes chamaedryoides H,B. Kih. Nov. Gen. 1. 368. DC. Prodr.!X. 393. — Herpestes colubrina H. B. Ki. lo Hab. Toluca prope San Miguel, 8200’. Heller coll. n. 399, 283. Veracruz (Galeotii coll. n.9981; Schiede et Deppe coll. n. 1771). — Hartw. coll. n. 199! Real del monte (Ber- land. coll. ». 291!; coll, n, 148), Texas (Berland. coll. n. 1984!; Drammond coll. n. 282). Guatemala (Friedrichsthal coll. u. 573!) Chili (Poeppig coll.!), Pern (Sellow coll.!). 131. Castilleja arvensis Cham. et Schldl. in Linn. V. 103. DC. Prodr. X. 529, Hab. Mirador in savannis, 3000’. Heller coll. n. 16. Prope Jalapam (Schiede et Deppe coll. ».159!) Hartw. coll. . 192! 132. €. tolucensis H. B. Kib, Nov. Gen. 11. 329. DC. Prodr. X, 530. Hab. Toluca ad nives, 14000 — 5000‘. Heller coli. n. 345. Toluca, 10000°. (Galeotti coll.n. 10901). Orizaba, 10000. (Galeotüi coll. n. 1075). 133. €. scorzeneraefolia H, B. Kth. Nov. Gen, Il, 331, t. 165. DC. Prodr. X, 589. An satis diversa a Castilleja lithospermoide H. B. Kih.? Hab. Teluca, 8800. Heller coll,n. 343. Oaxaca (Ga- leottli coll. n. 98861; coll. 2.1073? sub nom. Castilleja lichos- spermoides), Schiede et Deppe coll. n. 158! 44 134. Castilleja hirsuta Mart. et Galeotti in Bull. Acad. Braxell. XII. tom. Il. 29. Walp. Rep. VI. 651. Herba(?) tota pilosa. Folia cuneiformia apice rotundata interdum emarginata, trinervia, margine integerrima scahra, ‚uirinque hirta; inferiora 1—®/, poll. longa, apice 4—3 lin. lata, snperiora sensim breviora; foralia calyce duplo bre- viora, 4— 3 lin. longa, obovata, apice saepe breiter tri- dentata, uirinque tomentosa, dentibus lateralibus obsoletis, rotnndatis, intermedio mucronuliformi. Calyx subaegnaliter? bilobas, tubo 8-6 lin. longo, hasi ad nervos hispidulo, lo- bis 3 lin. longis, % lin, latis, obtusissimis, integris. Co- rolla . . >» Vidi specimen unicnm valde mancum, Hab. Mirador in savannis, 3000. Heller coll, n. &5. Zacnapan, 3000 (Galeotüi 1. e.). 135. Castilleja integrifolla L. Sl. suppl. n.293. DC. Prodr. X, 5383. Flores pedicellati, pedicellis 3—7 lin. longis, caeterum omnino Castillejae canescenti (Andrieux coll. n. 156; Berland, coll. u. 1213!, Schiede et Deppe coll. n. 157!) similis. Hab. Toluca, Cocustepec, 8800 Heller coll. n. 344. Javezin, 7000. Real del monte. El sabino, 7500 — 8500. (Galeotti). Tepie (Herald, voy. 32%. Guatemala (Hartw. coll. n. 5501. 136. Lamourouxia viecona H.B,Kth, Nov. Gen. II. 338, DC. Prodr, X, 542. Hab. Zacuapan, 2000°. Heller eoll. n. 1. 137. %. scabra Benth. in Herald. voy. 177. 1. 33. Diese Art unterscheidet sich von Lamourou.ria rkinanti- Jolia H.B. Kth., der sie in der Tracht nicht unähnlich sieht, durch die ganzrandigen Kelchzipfel, die von der Länge oder etwas kürzer als dessen Röhre sind, und schmälere, 2 — 4 45 Linien breite Blätter, Dieselben fand ich am Bande nicht zurückgerollt. Hob. Toluca, barranca de Tegualoja, 6000. Heller coll. ». 435! Voleano of Chiriqui, Veraguas (Herald, voy. 177). Bignoniaceae. 138. Bignonfa Kerere Aubl, guian, 11. 644. 1.260. DC. Prodr. IX. 154. Bot. Reg. t. 1301. Hab. Toluca, 8200°. Heller coil. u. 390. (sp. me.) 139. Bignonia Giesbreghtii Heller herb. coll. n. 390. Fruticosa, scandens, ramis angulatis, glabris, ramulis fuscescenti-tomentosis. Folia conjugato -bifoliolata; petiolo in cirrbam saepe defieientem desinente,, tomentoso ; foliolis 3%/, ad 1!/,-pollicaribus, petiolatis, petiolulo 6 — 3 lin. longo, lamina ovato-oblonga, obtusa v. acufa, supra sparsim pilis adpressis puberula, subtus dense albo-punctata, ad nervos nervalosgue fuscescenti-tomentosa. Stipulis binis intraaxilla- ribus, elliptico-rotundatis, 3— 4 lin. longis, foliolorum iudu- mento praeditis. Panicula terminalis, pauciflora (in sp. visis A. unicus), pednnculo et pedicellis fuscescenti - tomentosis. Calyx tomentosus, tubalosus, remote 5-dentatus, tubo 4—5 tin. longo, dentibus brevibus late ovalis, hrevissime acumina- tis vix lineam longis. Corolla tripollicaris, tomentosa, tabo leriter arcuato, limho quinguepartito, laeiniis 7 — 5 lin. lon- gis, oblongis, emarginatis, subaequalibus. Stamina sab- exserta. Germen tomentosum,. Stylus staminum longi'udine. Fructus ..... Der Bignonia Kerere Aubl, zunächst stehend, durch die Behaarung der Blätter verschieden. Hab. Tolaca, 8200’. Heller coll. n. 390. (sp. me.) 46 Acanthacene, 140. Henrya scorpioides Nees in DC. Prodr, Xl, 491. — Henrya insularis Benthk. in Bot. Sulph, 148. t. 49. Hab. Los Baüos, 1000‘. Heller coll. u. 139, 141. Serieographis incana Nees in Linn. XX, 716. DC. Prodr. XI. 361. Hab. Los Baüos, 1000’. Heller coll. n. 15%. Toluca (Aschenborn). Karwinsky coll.! 142. Thyrsacanthus eallistachyus Nees in DC. Prodr. x. 326. Hab. Los Baüos, 1000. Heller coll. n. 158. 143. Callophanes jauminum mexicanum Nees in DC. Prodr. XI. 111? Hab. Tolnca, 6000. Heller coll. n. 447. (sp. me.) Von dieser Familie bleiben noch die Nrn. 131, 132, 157 übrig, da die Exemplare zur Bestimmung nicht genügen. Gesneriaceae. 144. Genneria Deppeana Cham. et Schidi. in Linn, V. 411. DC, Prodr. VII. 528. Hab. Mirador, 3000-— 4000’. Heller coll. n. 92. Ja- lapa (Schiede et Deppe). 145. Arctocalyx Endlicherianus Frl. in Denkschr. math. nat. Classe der Wien. Acad. 1849. p. 3, Hab. Barranca de aqua santa. Heller coll. n. 212. Utricularieae 146. Pingulcula caudata Cham. et Schldl. in Linnaea vi. 393. DC. Prodr. VII. 28. Hab. Zacuapan, 2000‘. Heller coll, u. IM. Cuesta grande de Chiconquisco (Schiede et Deppe), Totontepee (Hartw.). 47 147. P. lilacina Cham, et Schldl, in Linn, V. 94. DC. Prodr, VIIL 31. Hab. Los Baüos, 1000. Heller coll. n. 85. Styracene. 148. Styrax gliabrescens Benth. Pl. Hartw. 66. Hab, Mirador, 3000. Heller coll. n. 234. Galeotti coll, n. 8851. Berland, coll. n. 429. Symploceae. 149, Syimplocos coceinea H.B.Kth. Pl. Aeq. |. 185. 1.58%. H.B.Kth. Nor. Gen. III. 258. Cham. et Schldl. in Linnaea VII. 527. DC. Prodr. VII. 249. — Symplocos hirsuta Mart. et Galeotti, Ramali novelli hispidali, adulti glabri; folia ramerum vernalium membranacea, utringue viridia; adulta subcoriacea, subtus viridi - favescentia, pallidiora. Hab. Huatuseo, 4500°. Heiler coll. n. 166. Mexico temp. (Schldl. Pl. Leibold. in Linnaea XIX. 741), Jalapa (Schiede et Deppe coll. n.266!). Jalapa, 4000 — 6000 (Ga- keotti coll. n. 1680). Oaxaca, 7000° (Galeotti coll. n. 1684! sub nom. S, hirsute). Ericaceae. 150. Gaultherla hirtiflora Benth. Pl. Harıw. 66, Hab. Orizaba, 8000. Heller coll. u. 239. Hartw. coll, n. 484. 151. @. ovata DC. Prodr. VII. 596. Die mir vorliegenden Exemplare unterscheiden sich von Gaultheria ovata DC. (Berland. coll. n. 327!) durch etwas grössere, gegen 21, — 3 Zoll lange Blätter von Gaultheria acuminata Cham. et Schläl. in Linn. V. 126. (Galeotti coll. n. 18161), dorch die nur spitzen Blätter, welche bei dieser Art ein wenig zugenpitzt sind. Da kein anderer Unterschied . 48 zwischen diesen beiden Formen existirt, so kann die eben angeführte unbedentende Differenz nicht genügen, um diesel- ben als selbständige Arten anzusehen Die von Heller ge- sammelten Pflanzen gleichen, mit Ausnahme der Panetirang an der Unterseite der Blätter, volikommeua der Gaultheria nitida Benth. Pl. Hartw. p. 45 (Hariw. coll. n. 344!) und Gaultheria laevigata Mart. et Galeatli 1. e. (Galeotti coll. n, 1823!), welche beide aber nicht einmal als Varietäten von einander unterschieden werden können. Ich glanbe aber nicht, dass man auf die Punktirung so viel Gewicht legen müsse, dass man bei der vollkommenen Vebereinstismung in den übrigen Theilen auf diesen Unterschied diese Formen als Ar- ten trennen dürfe. Vaceiacene. 152. Macleana ineignis Mart, et Galeotti in Ball. Acad. Brux. 1X. tom. I. 531, Schidl. Pl. Leib. in Linn. XIX, 741. Hab. Huatnsco, 4500 — 5006. An Eichen parasitisch, Heller coll. n.228. Mirador, 4060’. Oaxaca, 5000-6500. April — Juni, (Galeotti coll. n. 1827). Umbelliferae. 153. Eryngium Carlinae Laroche eryng. 53. 1.8. H.B. Kth, Nov. Gen. V. 32. DC. Prodr. IV. 93. Hab. Toluca, 8800. Heller coll, u. 331. Karwinsky coll.! prope urbem Mexico (Aschenborn). Guatemala (Fried- riehsthal coll. n. 13041; coll, n. 896! Gehören wahrscheinlich hierher.) 154. Spananthe paniculata Jacg. Icon. rar, IIL, t, 150. DC. Prodr, IV. 84. Hab. Huatnsco, 4500’. Heller coll. n. 174. Laguna (Schiede et Deppe coll. n. 1171). Tolima (Gondet!), Lima (Hooker!) Brasilia (Blauchet coll. n. 232!) 4 155. Pentacerypta atropurparea Lehmann in Linn. V. 330. 1.7. £% Hab. Orizaba, Alpatlahua in declivitate orientale, 6500’. Heller coll. n. 251. Die Exemplare weichen darch ihre einfach gesägten Blatt- abschnitte von der citirten Beschreibung ab, doch ist in der- selben die Mannigfaltigkeit in der verschiedenen Theilung der Blattränder hervorgehoben, auch bemerkte ich an eini- gen Blattabschvitten Andeutungen zur doppelten Sägezähnung, so dass ich zu der Annahme geneigt bin, dass der hervorge- hobene Unterschied zar Aufstellung einer neuen Art nicht be- rechtige. 156. Baucus toriloides DC. Prodr. IV. 214. Hab. Toluea, 8200. Heller coll. n. 248. Schiede et Deppe coll. n. 480! Columbia (Hartw. coll. n. 10391. Peru (Haenke coll.!). Von den Umbelliferen bleibt coll. n. 437. wegen Mangel der Frucht unbestimmt. Corneae, 157. Cornus florida L. Sp. 1661. DC, Prodr, 873. — Corona Montezuma der Mexicaner. Hab. Dos puentes prope Mirador, 3000‘. (Benthamise sp. Heller herh. coll. n. 234, coll, n. 241, in Hellers „Reisen in Mexico“ und im Herb.) Mexico temp, (Schldl, Pl. Lei- beld. in Linn. XIX. 750.) Viseacene. 158. Viscam velutinum DC. Prodr. IV. 281. Hab. Toluca, 8800’. Heller coll. n. 400. Toluca (Ber- land. coll. n. 11581). Andrienx coll. n. 347! Karwinsky coll.! Crassulaceae 159. Sedum moranense H. B. Kih, Nov. Gen. VI. 44. C. Prodr. IH. 405. 3r Bd. 15 Heft, 4 50 Hab. Toluca, 8800. Heller coll. n. 41. Karwinsky coll. ! 160. Sedum napiferum n. sp. Annuum, glaberrimum: radice napiformi; foliis teretinsen- kis, ovoideis, basi solutis, rotundatis v. snbtruncalis, apice obtusiuseulie; eymis eineinoideis bi — tri — plurifureatis, 3— 7-foris, foliaceo-bracteatis; pedicellis patentissimis 14, — 2 lin. longis; petalis roseis, stellatim patentibus; calyce 24, longieribus, argnte versiis Apicem carinatis, Irinerviis; syna- mulis euneato-spathulatis, suepe bidentatis; staminibus 10, petalis parum hrevioribus; capsulis palentim assargentibus. Hab. Toluca, prope urbem, 8000. Heller coll, u. 457. Herba annua, glaberrima, viridis. Radix napiforwi- fusiformis, parte inerassata ®—5 lin. longa, medio v, infra medium circiter 2 lin. lata, apiece plerumgne rotundata et subito in filum tenvissimum attennata. Canlis 1 — 3-polliea- ris, a basi ramosns, ramis floriferis suhfastigialis, eineinoi- deis. Folia 1%, — 1 lin. ab invicem remota, teretinscula, oroidea, 2—1 Jin. longa, ac basi vel medio { —%/, Iin, lata, palentia v. adpressa, basi solnta, rotundata v. snbiruncata, apice obiasiuseula v. acnla, stomatibus immersis (sub lente) suhtilissime punetata, Cymae cincinoideae, bi — tri— pluri- furcatae, ramis ererto-patulis, inferieribus interdum patenti- bus, nune reetis nune plus minusve flexuosis; foliaceo-bra- eteatis, bracteis folis caulinis homomorphis ac solum magis complanatis, 3—7-foris. Pedicelli patentissimi 11/52 lin, longi. Calyeis foliola fere aegnilonga, 1 — 2 lin. longa (in sicco Y,—1 lin, lata), carnosa, ovoideo-oblonga, basi s0- Inta, (sieeo) subtruncata, apice obtusa. Petala calyee 1%, — % longiora stellatim patentia, rosea, lanceolata, obtusa, ar- gute versus apicem carinala, trinervia. Squamulae S/,, lin, longae, cuneato-spathulatae, apice rotundalae v. Iruncatae, 61 integerrimae, emarginatne v. bidentatae. Stamina 10, ealyce duplo longiora, filamentis suhulatis, purpureis, antheris mini- mis, reniformibas (siceo violaceis). Capsulae 1%, Iin. lon- gae, basi vix coalitae, oblique ovato - oblongae, acuminatae, patentim assurgentes. Semina ... +. BRannneulacene, 161. Clematis sericea H.B.Kih. Nov. Gen. V. 37. DC. Syst. I. 144. DC. Prodr. I. 5. Schidl. in Linn. V. 209. Hab. Toluca, Tenaneingo, 6000. Heller zoll. n. 427. Hacienda de Ja Laguna (Schiede et Deppr). 162. Thalletram Hernandezii Tsch. mss. in Presl rel. Haenk. Il. 69. j Hab. Toluea, 8200°. Heller coll. n. 288. 163. Ranunculue delphinifolius H. B. Kth. Nor. Gen. V. 48. DC. Prodr. I. 41. Hab. Toluca, 8300‘. Heller coll. n. 397. Oaxaca (Ga- leotti coll. n. 4567!) Morelia (Hartw. coll. u. 267. Die Hartweg’sche Pflanze stimmt nicht in allen Theilen mit der Kunth’schen Beschreibung überein, die Früchte sind keilförmig, 1%, —13/, Linien lang, an der Spitze ®%, Linien breit, und daselbst mit einem sehr kurzen, dünnen Schnabel versehen; an den von Heller gesammelten Exemplaren fand ich alle Früchtchen eiförmig -rundlich, 13/, Linien lang, un- terhalb der Mitte eine Linie breit und, wie bei früherer, in eine kleine gerade Spitze endigend. 164. Banunculus sibhaldioides H. B. Kıh, Nov. Gen. V. 48. DC. Syst. I. 293. DC. Prodr. I. 40, Hab. Toluca, in pratis, 13000‘. Heller coll. u. 354. Toluca, 12000’. (Galeotüi coll. n. 45601). 165. Ranuncnlus Hookeri Schidl. in Linnaen IX, 60. Ranuncnlus fascicularis Schldl. in Linn. V. 210, 4# 52 Hab. Huatusco, 4500 — 8000. Heller coll. a. 178, (Schiede et Deppe coll. n. 4251). Neu-Granada, Proviuz Ma- riquita, 8000° (Linden coll. n. 11331?). Texas (Drum- mond?). 166. Banunculus ornithorrhynchus Hook, Fi. Bor, Am. 21. 1.9. — RBanunculus dichotomus Mog. et Sesse pl, Mex. ined. DC. Syst, I. 288. DC. Prodr. 1,39, Schldl, in Linn. V. 210. Schldl. in Linn. X. 233. Von dieser Art liegt mir eine grosse Forimenreihe vor, deren Endglieder von einander ziemlich abweichen, die aber in einem zu nahen Zusammenhange stehen, um dieselben als selbstständige Arten auflassen zu können. Die Pflanze varüirt »icht nur in der Behaarung der Blätter, sondern vorzüglich in der Theilung der letzteren. Von den auflallendsten For- men könnte man die eine als Var. angustiseota, foliis bipin- natihidis, laciniis linearibus, integerrimis, v. vix ineisis; die andere als Var. Zatisecta, foliis pinnatifidis, segmentis am- bitu rhomboideis, basi euneatis, sinubus inaequi -profundis trikidis, laciniis latiuseulis, oblongis, plerumgue integerrimis, bezeichnen. Hab. Toluca, 8200 — 9000’. Heller coll. n. 259, 299, 313. Jalapa (Schiede et Deppe). — Berland. coll. u. 427. Torrey und Gray in Fl. of North-America p. 659 ver- einigen, obwohl nur fraglich, Ranunculus dichvtomus DC. mit Ranunculus delphinifolius H.B. Kth.; ich muss aber aufrichtig gestehen, dass mir beide Arten wenig verwandt zu sein scheinen, da sie ausser der Form der Früchtchen wenig gemein haben; die grössere Anzahl der Blumenblätter (12 — 15) bei Ranunculus dissectus Hook. et Arn., welcher wahr- scheinlich nur eine Varietät von Ranunculus dichotomus ist, scheint zu dieser Vereinigung Aulass gegeben zu haben. Crueciferae. 167. Nasturtium arabiforme. Das mir vorliegende Exemplar, das fast den Habitus einer Arabis hirsuta, wenn man von der Blattrosette absieht, besitzt, ist sicher ein Nasturtium, indem die sehr kleinen Saamen in jedem Fachr der Schote in 4 unregelmässigen Reihen angeordnet von mir gefunden wurden. Nasturtium? arabiforme DC. Syst. II. 200. unterschei- det sich von dieser Art durch einreihige Saamen und Kahl- heit des Stengels und der Blätter, Nasturtium ? Orizabae Cham. et Schlül. in Linn, V. 212 durch 10 Linien lange Schoten und ebenfalls einreihige Saamen, stimmt aber in der Behaarung der Blätter mit derselben überein. Kunth zog die von Humboldt und Bonpland ge- sammelte, von DeCandolle nur fraglich zu Nasturtium gestellte Pflanze zur Gattung ‚Arabis, und nannte sie.drabis resediflora. Die Beschreibung derselben in H. B.Kth. Nov. Gen. V. 81 stimmt, mit Ausnahme der Kahlheit der Bläiter an Nasturtium arabiforme, vollkommen mit dieser überein, von den Saamen wird nur gesagt, dass sie sehr klein, glatt und braun seien, ihrer Anordnung in Reihen wird aber nicht erwähnt. 168. Draba jorullensis H. B.Kth. Nov. Gen. V. 78, — Draba tolucensis H.B.Kih, I.c. DC. Prodr.I, 168. Cham. et Schldl. in Linn. V. 213. Hab. Toluca, inter saxa trachytiea, 13000 — 14000°. Heller coll. n, 406. (sp. valde kirsutum). Orizaba (Schiede et Deppe). 169. Lepidium virginienm L. Sp. 900. DC. Syst. II. 538. DC. Prodr. I. 205. Hab. Toluca, 8200’. Heller coll. n.270. Oaxara (Franco eoll.n.1722). Berland. coll. n.317! Jalapa (Schiede et Deppe). 54 170. Brassien campentris ß. oleifera 1. Sp.931. DC, Prodr. I. 214. Hab, Toluca, Cocustepee, 8800‘. Heller coll. n. 408, BResedacene. 171. Beseda Iuteola L. Sp. 448. Müll. mon. Resed. 203. Hab, Toluca, Tenancingo , 6000‘. Heller coll. n. 448. Berland. coll. n. 695 ! Violarieae. 172. Viola eiliata Cham. et Schläl. in Linn. XIl. 202? Die Beschreibung dieser Species stimmt so ziemlich auf die von Heller gesammelten, mir hier vorliegenden Exem- plare; sie sind nur in allen Theilen behaarter, die Neben- blätter sind braun, lang zugespitzt, am Rande gefranzt, ge- gen die Spitze fast zerschlitzt, sie zeichnen sich nebstdem durch Stolonen aus, von denen keine Erwähnung in der Be- schreibung der Fiola ciliata geschieht. Wahrscheinlich ge- hören dieselben einer nenen Art an, von der mir aber zur Beschreibung änsserst ungenügende Exemplare vorliegen. Hab. Orizaba, Jacale, 10000‘. Heller coll. n. 203. Loasene. 173. Mentzelia hispida Willd. Sp. II. 1176. DC. Prodr. 11. 343. Cav. Icon. 1. 51. «70. Hab. Toluca, prope urbem, 8800’. Heller coll. n. 375. Pansiflorene. 174. Passillora Helleri no. sp. (Seet. Decaloba DC. Prodr. Ill. 385.) Caule herbaceo, seandente, ramis angulatis, glabriuscu- ls; foliis 2"/, — 4-pollicaribus, petiolatis, glahris, petiolis eglandulosis, plerumque 1%, — 1 poll. longis, lamina ovali, trinervia, apiee subtruncato-Iriloba, basi rotundala, subtus glanduloso -pnnetata, lohis nervo exenrrente mucronulätis, in- En) termedio majore, ovato, obtusissimo, sinn lato plerumgne de- bili in angulares rotundatos saepe obsoletes deliguescente, glandulis a nerro medio et lateralibus subaequi-distantihus, utrinseens 4—7, uniserialim tota v. rarius dimidia folii lon- gitudine dispositis; stipulis linearibus; pedicellis geminis, pe- tielo longioribas infra apieem tribracteatis, bracteis linearibas. Hab. Mirador, 3000‘. Heller colt. n. 160. Caulis seandens, eirrhosns, ramis angulatis. Folia alterna membranacea, 2 — 1, poll. ab invicem remota, petiolata, petiolis 1, — 1 poll. longis, sub lente minutissime glandn- toso -puberulis; lamina ovali, 1, —®, pell. longa, 1—1°/, poll. lata, apice truncato-trileba, lobo medio 2 — 4 lin, longo, ovato, apice roiundato, rarins subtriangulari, obtuso , Iatera- libus semper rotundatis, saepe obsoletis; glandularum seriea in medio inter nervum medium et nervos laterales positae, glan- dulis in quavis serie 4— 7, orhieularibus, vix altra Y, lin. latis; par infimum in sinn nervorum collocatum. Stipulae 2— 3 lin. longae, vix Y, lin. latae, reflexae. Cirrhi axilla- res, filiformes, spiraliter convoluti. Pedieelli gemivi 2 — 14, poll. longi, axillares, tota (?) longitudine ramorum racemosim dispositi, glabri, 3-— 4 lineas sub apiee tribracteali, bracteis 2— 3 lin. longis, vix °/, lin. latis. Perigonium decemparti- tum, Jaciniis oblongis, obtusis ; exterioribus 6 Jin. fougis, 2— 2, lin, latis, media stria lata viridi percursis, interioribus 4 lin, longis, 1%, lin. latis, albido-favescentibus. Corona faucis flamentosa, filis 2 lin. longis, Kliformibas. Stamina 5, filamentis 4 — 5 lin. longis, subliliformibus, apice panlo in- erassatis, antheris 1%/, lin. longis, oblongis. Germen stipi- tatum, stipite 3 Iin. longe. Bacca ,.... 6 Begoninceae. 175. Begonia populifelie H. B. Kih. Nor. Gen. VII. 165. 1.643. Klotzsch Beg. 30. Hab. Toluca, 6000‘. Heller coll. n. 445. 176. Gireoudin heracleifolia Klotzsch Beg. 94. — Be- gonia heracleifolia Cham. et Schldl. in Linn. V. 603. Lk, et Otto Icon. rar. I. 17. 1.7. Bot. Mag. t. 4983. Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll. n. 88. 177. Konesebeckia Martiana Klizsch. Beg. 47. Bot, Mag. t. 2966. Hab. Toluca, 6000. Heller coll. n. 444. Cuecurbitacene, 178. Sieyos eremocarpug Schauer in Linn. XX. 722. Hab. ’loluca, Cocustepec, 8800‘. Heller coll. n. 393. Aschenborn coll, ! 179. Sicyos Helleri n. sp. Seandens, eirrhosus; foliis petiolatis, late cordatis, pal- matim 5— 7-lobatis, supra pilis adpressis brevibus scabris, subtus inprimis ad nervos nervnlosque dense pubescenti-hirtis, lobis margine argute dentieulatis, denticulis mucronuliformi- bus, lato medio productiore, ovali, angustissime acuminate, lateralibus deerescentibus, suboblique ovatis, aculis, interdum acuminatis, infimis rolundatis, obsoletis; eirrhis trifidis; fori- bus masculis racemosis, racemis longissime pedunculatis, ca- Iyce puhescente hispidulo, laciniis late ovatis, acalis; floribus foem, . 2. +. Hab. Toluca, prope urbem, 8800. Heller coll. n. 414. Canlis angulates, glabriusenlus, internodis 2 — 5 poll. longis et ulira. Feolia alterna, petiolata, petiolo 1—3-pol- licari, supra pilis sparsis, recurris, ronicis scabro, lamina 21/,-- 5 poll. longa, 21/,—4 poll, lata, sinn acnto v. saepe 5 latinseulo interdum subiruneato cordata, 5— 7-loba, 5—7- nervia, lobo medio ovali, 2 -— 3 poll. longo, basi 3, —1, medio 1%, — 1 poll. lato, lateralibus sensim decrescentibus, infimis obsoletis, Pedunenli 4—6-pollicares, cum pedicellis inprimis versus apicem hispiduli, pedicelli 4 — 5 lin. longi, subirregulariter sparsi, post anthesin patentissimi v. recurvi. Calyx campannlatus quadrifidas, hirtellus, laeiniis lineam lon- gis, basi lineam latis, ovatis acntis, dentibus linearibas, mi- nimis, interjeciis, Stamina 4, filamentis in colamnam vix 1 lin. longam connatie, antheris subsessilibus. Fl. foem....- Sicyos scaberrimus Marti. et Galeotti (Galeotti coll. n. 1895!) ist mit unserer Art sehr nahe verwandt und nur durch die .auch auf der Oberseite sehr rauhen Blätter, den eiförmigen, endständigen Lappen derselben 'und den kahlen Kelch verschieden, Caryophyllaceae. 180. Stellaria cuspidata Willd. herb. ex Schldl. in Mag. nat. Frennde. 1816. p.196. DC. Prodr. I. 396. Hab. Toluca, 8800‘. Heller cell. n. 402. Jalapa (Schiede et Deppe). 181. Stellaria Baldwini Fzl. mse. Hab. Mirader in savannis, 3000. Heller coll. n. 45. 182. Arenaria Iycopodieides Willd. ex herb. Schlal. Berl. Mag. 1816. p- 212. H.B.Kıh. Nor. Gen. VI. 35. DC. Prodr. 1. 404. Schldl. in Linn. V. 234. — Arenaria decussata H.B, Kth, 1. c. Hab. Tolnca, 8200’. Heller coll. n.300, 400. Oaxaca, 8500' (Galeotti roll. n. 44121). Orizaba, 9500’ (Galeotti eoll. n. 44011). Im montosis editis Mexiei (Rutland). 183. Arenaria bryoides Wiltd,. herb. ex Schldt. I. c. 201. H.B.Kth. Nov. Gen. VI. 33. DC. Prodr. 1. 411. 58 Hab. 'Toluca, 14000 -- 15000. Heller coll. n. 328. — Ad nives perennes in radice erateris Popocatepetl (Aschen- born), 184, Arenaria serpens H.B, Kth. Nov. Gen. VI. 3%. DC. Prodr. I. 411. — Arenaria scopulorum H. B. Kıh. I. e. Die Exemplare stehen in der Mitte zwischen „Arenaria scopulorum H.B.Kih. und Arenaria serpens H.B. Kih.; sie unterscheiden sich von ersterer durch die nur an der Basis cilüirten, fast dieklichen Blätter, die 3— 5 Linien langen Blü- thenstielehen ond die vielsamige Capsel; von letzterer durch die Grösse der Blumenblätter, die doppelt so lang als der Kelch von mir angetroffen wurden. Die Kapseln fand ich an allen Exemplaren, obwohl die Saamen mir ganz ausgebildet schienen, immer geschlossen; ich glaube daher, dass das Pericarpium entweder sehr spät oder gar nicht aufspringt, für welchen letzteren Fall mir die dickliche Consistenz desselben zu sprechen scheint; letzteres stimmt mit der Angabe von Humboldt, Bonpland und Kunth in der Beschreibung der Arenaria serpens, der sie eine „Capsula indehiscens“ zuschreiben, genan überein. — Die Vermuthung, dass Are- naria scopulorum und Arenaria serpens nur Formen einer und derselben Art seien, liegt ziemlich nahe. Hab. 'Toluca, 8800’. Heller coll. n. 339. 185. Arenaria nemorona H.B.Kth. Nov. Gen. VI. 35. Hab. Orizaba, 6000. Heller coll. n. 198. Onxaca (Franco coll. n.181!). Oaxara (Galeotti coll. n. 44091), "186. Arenarine diffusne EIl. affünis, — fortassis sp, nova. Caulis pilis retrorsis biseriatim pilosus, ad anynlos sea- bridus. Folia lanceolata, mucronata, margine et dorso eiliata. Cymae multiflorae, ramis diffusis; petalis calyce brevioribus. Semina 20-30, atra, nilida. Hab. Toluea, 8800° Heller rollt. n. 369. 187. Cerastium „prienm Schldi. Linn. XII, 208. vidi in herb. Zuccarini. Hab. Tolura, 8800‘. Heller coll. n.25i. Berland. coll. n, 1220! 188. Cerastium andiaum Benth. Pl. Hariw. p. 162. a. 907. Hab. Toluca, 13000. Heller coll. n. 356. Phytolaccaceae. 189. Phytolacca octandra Mog. in DC. Prodr. XIII tom, H. 32. Hab. Toinca, 8800. Heller coll. 2.376. Andrieux coll, n. 120! 1%. Phytolacea icosandra L. Sp. p.631. DC. Prodr., XHT. tom.11. 33. Bot, Mag. t. 4967? Hab. Mirador, 3000. Heller coll, n. 58. Malivaceae 191. Aneda hastata Cav. diss, I. 38. 1. 11.f.2%. DC. Prodr. I. 458. Hab. Huatusco, 4500‘. Heller coll. n. 175, (sp. me.). 19%. Anoda erenatiflora Ort. Dec. 96. Anoda parvi- ‚Flora Cav. Iron. V. 19. 1.431. DC. Prodr. I. 459, 193. Sida sp. Hab. Toluca, 8800. Heller coll. n. 450, 408. 194. Sida Milariana Presl rel. Haenk. Il, 107. Hab. Los Baüos, 1000. Heller coll. n. 123. (Haenke eoll.?). 195. Abutilon blandum Fzl. Del. sem. hort. bot. Vind. 1858, Fzl. mse, Hab. Los Baüos, 1000. Beller coll. n. 120. 196. Abutilen macranthum n. sp. Canle suffrotescente, subeinereo, apice cum peliolis, pe- co dunenlis, foliis novellis, pube stellata ferrugineo - tomentoso; foliis petiolatis, cum petiolo 1—% poll. longe 7— 4-polli- earibus, sinu clauso v. vix aperto exacte late cordatis, acu- minatis, margine leviter undulatis, adultis sapra glabris, sub- tus pube stellata tomentellis, ad nervos nervalesque rufescen- tibus, novellis uiringne velutino - tomentosis; pedunculis 2—3- pollicaribus, axillaribus, geminis, infra apicem artieulatis; calyce ferrugineo-tomentoso, laciniis /, -pollicaribns et ultra, longissime acuminatis; intus nervo medio valde prominente percursis; corolla fRava, calyce longiore, petalis ultra polli- cem lengis, obligue obovalis, versus basin ad marginem vil- losis; filamentis in columnam 6—8 lin. longam, coniformem, pube stellata fusco-tomentosam connatis; carpellis eirciter 14, tomentosis, dorso nndnlate -crispis, loculis 4-spermis; semi- aibus ı... Hab. Zacuapan, 2000‘. Heller coll. n. 46. Sida arborea L. fil. suppl. 397. (L’Her.! stirp. p. 131. 1.63.) steht dieser Art sehr nahe, unterscheidet sich aber leicht durch den grauen Filz an der Unterseite der fast ge- zähnelten Blätter und die über der Staubfadensäule in fünf Bündel verwachsenen Filamente, Tiliacene. 197. Triumfetta speciosa Seemann in Herald, voy. 86. Waipers Ann. IV. 330, — Triumfetta macrocalyx Turer. in Bull. Soc. Imp. Nat. Moscon. 1858. tom. I. p. 230. Suffrutex 5—12%-pedalis, ramis alternis, teretibus, cam petiolis, pedunenlis, pedicellisgue pilis stellatis tomentosinsceu- lis, ferrngineis, scabridis; axillaribus quam terminales inter- dam validioribus, Y, —1-pedalibus et ultra. Folia petiolata, doplicato-calloso-serrata, snpra ferruginea, pilis stellatis, bre- vibus scabriusenla, subtas pallidiora, molliter cano- rufescen- 6 tia tomentosa; folia inferiora 3— 1 poll, ab invicem remota, eum petiolo 2Y, —1-pollicari, 6—3 poll. longa, 3— 81, poll, lata, ovata, saepe subtriloba, basi ovato-rotundata, in- terdum fere truncata, apice acuminata, jobo medio maximo, ovato, acaminato, lateralibas rotundatis, saepe obsoletis; fo- ha Boralia %Y,—1 poll. longa, %/,— Y, poll. lata, lanceo- lata, acuminata, basi acıta. Stipulae 3 lin. longae, lineari- subulatae, pilosae. Pedunculi oppositifolii, tota longitudine sympodii spnrie racemosim dispesiti, pedicellis plerumgne breviores, uni- ad triflori, pedicelli snpra basin articnlati cum pedunculis tomentelli. Calyeis foliola, ereria 1—11/a- pollicaria, basi libera, supra basin in tabnm 3 — 5 lin. lon- gum connata, colorata, extus stellato-pilosa, novella rufo- villosa, laeiniis liberis linearibus, acnminatis, sub apice mu- eronatis, muorone lineam longo. Petala 3 lin. longa, ungui- enlata, ungue laminae longitudine, cuneato, flagellinervio, ex- tus tola superficie, intus laminae basi villoso; lamina flarva, tenuissime membranacea, acuminata, acuta, glabra. Stamina 15 (teste Tarez. %0), filamentis glabris, filiformibus, calyce param brevioribus. Fructus spurie 5— 8-locularis, echina- ins, loculis monospermis, acnleis subulatis in macronem re- troflexum terminantibus , pilosis. " Diese ausgezeichnete Species steht den grossblumigen Triumfetta-Arten, d. i. der Triumfetta grandiflora Vahl, Triumfetta acuminata H. B. Kth. und Triumfetta obovata Cham. et Schldl, zunächst ; diese unterscheiden sich aber leicht durch den kleineren Kelch, dessen Blätter über der Basis nicht in eine Röhre verwachsen sind, und die viel grösseren, nieht zugespitzten Blnmenblätter. Dass Triumfetta speciosa Seemann I. c. und Triumfetta macrocalyx Tarcz. 1. c., wel- che beide fast zu gleicher Zeit beschrieben wurden, einer und derselben Art, der der Name T. speciosa Seem., weil er der etwas ältere ist, amerkaunt werden muss, angehören, geht so leicht aus den Beschreibungen hervor, dass darüber gar kein Zweifel entstehen kann. Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 58. Begiones australes Mexieci (Herald. voy. I. e.) Mirador (Linden coll. 2. 25. sp. nov.). Sierra San Pedro Nolasco (Jurgensen coll. n. 614. sp. a. v.). Vule. Chiriqui in Cosiariea (Herald. 1. c.). Veraguas (Herald. I. o.). 198. Heliocarpus tomentosun Turez. in Bull. Soc. Imp. Nat. Moscou. 1858. tom. I. p. 226. Arbor medioeris, ramis teretibus, pube siellata fusco- tomentosis, adultis demum glabriusculis. Folia alterna, petio- lata, 7--3-pollicaria, petiolo 2 -- 1/4 poll. longo, subqua- drangulo, superne iomentoso, lamina 31/,—2/, poll. lata, ovata, hbasi snheordata, acuminata, subduplicato - calloso ser- rata, guinquenervia, supra pilis stellatis minutis scabriuscula, subtus fuseo -tomentosa. Panicala multifdora, 4, —1-peda- lis, ramis teretibus, dichotomis, fasco -tomentosis. Cymae fasciculatae, fascieulis 1—1/, pollices ab invicem remotis, maltiloris. Pedicelli 14/,—% lin. longi, tomentelli. Calyx teiraphylius, Iaciniis 2%/, lin. longis, %/, lin. latis oblongis, obtusinsenlis, extus tomentellis. Petala 2 lin. longa, spathu- iata obtusa. Stamina 15, petalorum longitudine, filamentis medio subdilatatis. Germen stipitatum ovalum, stipite */, lin. longe. Stylus !/, lin. longus, stigmata siylo duplo breviora, suhrecurvata, Frucus ...» Mit Heliocarpus arborescens Seemanu in Herald. voy. 86. sehr nahe verwandt und, mit Ausnahme der längeren Blumen- blätter, kaum verschieden. Bei dieser Art werden dieselben dreimal kürzer als der Kelch angegeben, Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll. n. 20. Oaxaca (Ga- leotti coll. 2, 4455!). Hypericimene, 199. Mypericum formesum H.B, Kth, Nor. Gen. V. 196. t. 460. DC. PRodr. 1. 547. Schldl. in Linn. V. 218. Hab. Toluca, Cocostepec, 8800. Heller coll. m. 387. Serro colorado (Schiede et Deppe). Santa Crax (Gray pl. Wright. 17). 200. Hypericum pratense Cham. ei Schldi. in Linnaea V. 219. Caulis pedalis, ramis elongatis, erectis, basilaribus 9 — 5-pollicaribus areuatim ascendentibns; superioribus sensim brevieribus; summis 4—5-pollicaribus, caulem aequantibus; internodiis folioram longitadine v. parum brerioribus, 8— 5 -Iin, lJong., summis non elongatis. Hab. Toluca, 8200. Heller coll. n. %54. (Schiede et Deppe coll. n. 4501). Ternstroemiacene. 201. Cochlosspermum sp. Cham. et Schldi. in Linnaea x 251. Von dieser Pfanze liegen mir nur Blüthen, aber keine Blätter vor. Friedrichsthal eoll. n. 775! gehört vielleicht hierher. Hab. Los Baios et in toto imperio Vera Cruci. Heller eoll. n. 224. 302. Cochlospermum serratifolium DC, Prodr. 1. 527. Hab, Mirador, 3000. Heller coll. n. 224. Staphylaeacene. 203. Tarpinia insignis Tolasae in Ann. Se. Nat. Ser. III, tom. Vi. p. 296. — Lacepedea insignis H. B. Kth. Nov. Gen. V. 142. 1.444. DC. Prodr. I. 571. Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll, m. 147. Oaxaca (Ga- leotti coll. m. 43901). Jalapa (Schiede et Deppe). 64 Celastrineae. 204. Wimmeria discoler Cham. et Schldl. ia Linnaea VI. 428. . Hab. Mirador, 3000. Heller coll. n. 146. (Schiede et Deppe coll. n. 1330! Jalapa (Galeotti coll. n. 70171), Euphorbiacene. %05. Pedilanthus sp, Hab. Los Baüos, 1000. Heller coll. n, 145. 206. Euphorbia pieta Jarg. Hab. Mirador, 3000. Heller coll, n. 41. 207. Euphorbia sp. Von dieser strauchartigen Pflanze liegen mir keine Blätter vor, sie scheint aber mit Euphorbia californica Benth. in Solphur. voy. 51. nahe verwandt zu sein. Hab. Los Banos, 1000’. Heller coll. n. 19%, Polygnlenae. 208. Polygala panienlata L. Am. V. 40%. DE. Prodr. 1. 329. Hob. Mirador in savannis, 3000. Heller coll. n. 17. San Andres (Schiede et Deppe coll. n.495!). Berland. coll. n. 2138! Oaxaca (Galeotti coll. n. 8771). Franco coll. n. @11! Haenke coll.! Martinique (Sieber coll. n. 1751), Gua- temala (Friedrichsthal coll. n. 1011!). 209. Monina Xalapensia H.B. Kth, Nov. Gen. V. 414. DC. Prodr. I. 339, Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll.n.87. Jalıpa (Schiede et Deppe coll. u. 499). Guanaxuato (Hartw. coll, n. 491). Karwinsky coll.! Franco coll, n. 209! Geraniacene. 210. Geranium elcutarium L. Erodium cic. in DC. Fi. Fr, IV. 840. DC, Prodr. 1. 646. Hab. Toluca, 8200‘. Heller coll. n. 273. , 2i1. Geranium potentillsefoliam DC. Prodr. I, 639. Hab. Tolnca in pinetis, 9000— 10000. Heller coll. 2.305. Karwinsky coll.! 212. Geranium Hernanderii DC. Prodr. 1.640. Schauer in Linn. XX. 731. Gerarium Hernandezii wurde von DeCandolle in seinem Prodromus unmittelbar in die Nähe von Geranium mexicanım H.B.Kih. gestellt, wobei noch der Vermnthnng, dass sie eine Varietät desselben sein könnte, Raum gegehen wurde; Geranium mexricanum stellte er za den Perennen, wohin Geranium pratense, G. maculatum u. s. w. gehören. Schlechtendal wies in der Linnaea V. 223. nach, dass Geranium mexicanum eine in Bezug auf Behaarung sehr variable Art sei, und stellt ferner eine dieser nahe verwandte Form als nene Art unter dem Namen Geranium Schiedeanum auf. Schauer gab in der Linn. XX. 731. zuerst eine aus- führliche Beschreibung des Geranium Hernandezii, wohei er schliesslich die Verwandtschaft mit G. mericanum und G. Schiedeanum auseinander setzie, es scheint mir, dass ihm daselbst ein lapsus calami unterlaufen sei, da er als Unter- schied von Geranium mexicanum, ausser der drüsenlosen Be- haarung, die Blumenblätter, die er 8 Linien lang beschreibt, doppelt so lang als bei diesem angiebt, während sie bei Ge- ranium mericanum von Kunth doch ebenso lang beschrie- ben wurden. Später scheint mir aber Geranium Hernan- dezit von Seemann verkannt worden zu sein, ich schliesse diess aus der kurzen Anmerkung bei Geranium Carolinianum (in Herald voy. 274.), wo er sagt: „Ülosely allied Geranium HernandeziüDC.“, und diese Art für einjährig hält, Auf die mir hier vorliegenden Exemplare, die Heller gesammelt hatte, passt vollkommen die Beschreibung, die Schauer gegeben, We Bi. 1s Bet. 5 sie scheinen vielleicht das Geranium hirtum Willd, zu re- präsentiren; es kann von einer näheren Verwandtschaft mit Geranium Carolinianum keine Rede sein, da dieselben wirk- lich zu den Perennen gehören und fast die Tracht eines Ge- ranium palustre oder G. maculatum besitzen; die Blüthen- stielchen sind nach dem Verhliihen mehr oder minder aufrecht, aber nicht abwärts geneigt, wie sie Gray (Pl. Fendl.) dem Geranium Hernandezii zuschreiht. Hab. Toinca, 6000‘. Heller coll. n. 426. 213. Geranium Seemanni n. sp. Annuum; caule erecto, pedali, Lipedali, cam petiolis retro- flexo-hispidulo; foliis petiolatis, palmatim quinquepartitis, spar- sim adpresse pilosis, eircamferentia reniformibus, lobis a me- dio versus apicem exacie serratis, serraturis utringue 4 —% derrescentibus, medio rhomhboideo, lateralibus oblique ovatis v. subrhomboideis; foliis floralibus caulinis homomorphis, iis- dem duplo— triplore brevieribus, 5— 3-parlitis, lebis raris- sime subintegerrimis; eymis breviter pedanenlatis, bifloris, pe- dunculis 4 — 5 lin. longis, enm pedicellis post anthesin ere- etis, pilosis, pilis glanduliferis, interdum glandulis destitntis; calyeis foliolis ovato-lanceolatis, 2!/;,— % lin. longis, muero- natis; petalis fere calyris longitudine v. eodem duplo lon- gieribus, obovatis, Apice emarginatis. Hab. Toluca, Cocustepec, 8800. Heller coll. n. 325, 258, 873. Oaxaca (Galeotti coll, n.40%4, 4019). Berland. eoll. n. 8291 Diese Art ist dem Geranium Carolinianum L. nahe ver- wandi, von ihr aber leicht durch die Sägezähnnag der Blätter und die nicht so gehäuften Blüthen zu unterscheiden. Bei Geranium Carolinianum sind die Blattlappen dreispaltig mit ganzrandigen oder abermals dreispaltigen Zipfeln; die blüthen- ständigen Blätter sind sehr oft dreitheilig mit ganzrandigen Zikfeln, Unser Geranium Seemanni variirt, wie in der Be- sehreibang erwähnt wurde, mit den Kelchblättern fast gleich- tangen und doppelt so grossen Blumenblättern, dabei bemerkt man, dass an den grossblumigen Formen bisweilen blüthen- ständige Blätter mit ganzrandigen Zipfein angetroffen werden. Dieses Geranium dürfte Seemann im Ange gehabt und für Gerantum Herandezii DC. gehalten haben; ebenso scheinen Formen derselben Art bisweilen für Geranium mezxicanım gehalten worden zu sein, Die von Galeotti undBerlandier gesammelten Exem- are repräsentiren die glosshlumige Form. Hippocastanene. Billia Peyritsch io Bot. Ztg. 1858. n. 22. p. 159. n. 1859. n. 25. p.221. Character parum reformatas. Flores polygami. Calyx profunde quingnepartitus, laci- mis erectis, imbricatis, valde inaequalibus, interioribus lon- egioribus. Corollae petala 4 -- 5, hypogyna, erecta, longe unguienlata, Jaminis eeristatis, patentibns, duobus posticis param longioribus angastioribusque. Discus hypogynus, an- nularis, obsolete crenatns, postice parum auetus, Stamina 6--8, filamentis filiformibus, ascendenüibns, aniheris biloeu- laribus,, Jongitudinahiter dehiscentibus, Germen sessile, Ari- loralare. Gemmalae in quovis loculo binae, angulo centrali snperposite afkıxae, anatropae, inferior pendula, superior ascendens. Stylus simplex. Stigma acotum. Fractas ..... Arbor in Mexico spontanea, foliis appositis, petiolatis, palmatim trifeliatis, foliolis eoriaceis, integerrimis, floribus per ikyraos saepe trichotomos dispositis, speeiosis, roseis. 214. Billia Hippocastanum Peyritsch in Bot. Zig. 1858. n.2%. p.153. — Putzeysia rosea Pl. et Lind. in Prix Coarant, Gatal. de Pl. exot, 18357. 0.12. p. 3. . 5* 68 Wir sahen ein vier Fuss hohes Pilänzchen dieser Art in der vom hiesigen Gartenbanvereine voriges Jahr veranstalteten Blumenausstellung, wo sie den ersten Preis davon trug. Sie führte daselbst den Namen Prtzeysia rosea Pl, et Länd. Diese Gattang warde von den Autoren in dem citirten Prix Courant zuerst aufgestellt, aber ausserordentlich mangelhaft beschrieben; von den Blüthen wird nur erwähnt, dass sie sehr schön, roih und zu einer Rispe angeordnet seien. Es scheint daher, dass Planchon und Linden die Blüthen selbst nicht genau kannten, und der von ihnen der Pllanze gegebene Name nur ein provisorischer gewesen sei. Es mag noch erwähnt werden, dass schon vor mehreren Jahren (1855; Klotzsch eine Gattung der Begoniaceen Herrn Puizers widmete. Oxalideae. 215. Oxalis corniculata L, Sp. 624. DC. Prodr, 1. 692. Hab, Toluca, 8200’. Heller coll. n. 378, Berland. col!. 2.503!, coll. n.702! Jalapa (Schiede et Deppe coll. u. 4651). Oaxaca (Galeotti coll. n. 33831), 216. Oxalis acuminata Cham, et Schldl. in Linn. V. 224. Hab, Mirador, 3000. Heller coll. n.63. Hacienda de la Laguna (Schiede et Deppe coll. n. 476!). . 217. Oxalls Ianulata Zuccar. Oxalis Am. Nachtrag p. 24, Hab. Toluca, 8800. Heller coll. n. 282. (sp. mauca von caute determinanda), La Parada (Hartw. coll. u. u). Hartw. coll, a. 46! Karwinsky coll.! Philadelphese. 218. Philadelphus mexicanus Cham. ei Schidi, :n Linn. Xlll. 418. Hab. Orizaba, 6000’. Heller coll.n. 143. Toluca, 6000 ad 7000. Heller coll. n. 439, Jalapa (Schiede et Deppe), Andrienx coll. n. 374; 373! Hacienda del Carmen (Hartw. coll. n. 458). Oenotherene. 219. Jussieun persicarisefolfa Cham. et Schldl. in Lim. XII, 271. Var, A. Folia ®—4-pollicarian, %,—1 poll. lata, mer- gine breriter ciliata. Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll. n. 107. Hacienda de la Lagnna (Schiede et Deppe coll. n. 68, var. A) Oazaca (Galeotti coll. n. 3066! var. A. Franco eoll. 2.2331). 220. Oenothera pinnatifida H. B. Kih. Nov. Gen. VI, 91. DC. Prodr. MI. 50. Haöd. Huatusco, 4500. Heller coll. n. 165. Prope Actopan, 6240‘. (Humboldt 1, ce.) 221. Oenothera sinuata Mich. fl. bor. Am. I. p. 224. affınis? fortassis Oenothera tubifera DC. Prodr. 111. 50. Gray pl. Wright. 58. 72. Calyeis tabus 1"/,- pollicaris. Hab. Toluca, 8200. Heiler coll. n. 250. West-Texas (Gray l. c.). 222. Oenethera tetrapters Car. Icon. III. 40. t. 279. DC. Prodr. 111. 50. Cham, et Schldl. in Linn. XH. 270, Hab. Toluca, Coensteper, 8800. Heller coll. n. 349. Jalapa (Schiede et Deppe). Inter Mexico et Pachnca (Ehren- berg). 223. Fuchsia microphyllaH,B. Kth. Nov. Gen. VI. 103. t. 534. DC. Prodr. III. 86. Hab. Orizaba, Alpatlahna, 6000‘. Heller coll. u. 201. Sierra colorado — in sylvis prope Jalacingo (Schiede et Deppe coll. n. 5251, 2861). Morelia (Hartw. coll. n.2851) Berland. coll. n. 582! Orizaba, 10000°. (Galeotti coll. n. 30251) 30 224. Fuchsia arborescens Sims ‚Bot. Mag. t. 2610. DC. Prodr. Il. 37. Lindley Bot. Reg. t. 943. Cham. et Schldl. in Linnaea XII. 266. Hab. Mirador, 3000°. Heller coll. n. 148. Jalacingo (Schiede et Deppe coll. n. 5%86!; 144!). Oaxaca (Franco coll. n. 230! sper, foliis ternis!). Berland, coll. n. 557! Kar- winsky coll.! 225. Lopezia mexicana Jacq, Icon. rar. 203. — Lo- pezia racemosa Cav. Icon. 1. 12. 1.18, — Lopezia coronata Andr. bot. rep. 551. DC. Prodr. Ill. 62. Hab. Tolnca, Cocnstepee, 8800. Heller coll. n. 346. Velaseo (Hartweg coll. n. 258!). Berland. coll. n. 7321 226. Gaura tripetala Cav. Icon. IV. 66. t. 396. fig. 1. DC. Prodr. III. 44. Hab. Toluca, 8200. Heller coli.n. 252. Berland. coll. 2.1099! — In campis, inter Perote et Tenestepeque (Gray pl. Wright. 72). j Lythrariene. 227. Cuphea floribunda Lehm, deleet. sem, in Linnaea Literaturbericht 1831 —33. Hab. Toluca, Corustepec , 8800. Heller coll. n. 324. Andrieux coll. n.381! Berland, voll, u. 700!, 335! Kar- winsky coll.! Schiede et Deppe coll. n. 572. gehört vielleicht hierher. j 228. Cuphea salicifolia Chan. et Schild}. in Linn. V. 569. Hab. Los Banes, 1000’. Heller coll. n. 115. Misantla (Sehiede et Deppe coll. n. 574!), 223, Caphea spienata Cav. Icon, IV. 1.381. DC. Prodr, HI 84. H.B.Kih. Nov. Gen. VI, 197. Var. tropica Cham. in Linn. II, 358. Hab. Mirador in savannis, 3000‘. Heller coll, n. 449. Oaxaca (Galeotti coll. n. 2991 !). 7ı 230. Cuphea cinnabarina, Hab. Mirador in savannis, 3000. Heller coll. n. 449, 231. Cuphea nitidula H.B.Kth. Nov. Gen. VI 206? Hab. Zacnapan in savannis, 2000°, Heiler coll. n. 49. (sp. valde manc.). 23°. Caphea sp. Hab. Orizaba, Alpatlahua, 6000‘. Heller coll. n. 199. Die Exemplare zeichnen sich durch einen rechtwinklig gelegenen Sporn aus, stimmen aber sonst ziemlich mit Cx- phea scabrida H. B. Kih. (Schiede et Deppe coll, n. 5721) überein, %33. Cuphea ternata n. sp. Fraticulosa, ramis simplicibas, hispidulis, uno latere visei- dulo-puberulis; foliis ternatis, jn verticillo inaequalibns , bre- vissime petiolatis, oblongo-Ianceolatis, acutis v. oblusiusenlis, basi rotundatis interdum fere emarginatis, utringue hirtis et scaberrimis; peduneulis interpetiolaribus, ebracteatis, unifloris; ealycis tnbo 7 -—9 lin. longo, viscidulo hispido, basi breviter et obiuse calcarato, dentibus villoso-eiliatis; petalis coccineis, inaequalibus, majoribus late ovalibus, 2 lin. longis reliquis minutis, lineeribus; filamentis glabriusculis v. basi puberulis; germine multi- ovulato, glandula olvordata inlerjecta; semi- nibus 4 — 5, placentae excentrali, unilateraliter, Diseriatim affxis, lenticulari-compressis, 1 — 1/5 lin. latis, laevibus, fuscis, intus linea longitudinali prominente percursis, Hab. Toluca, 6000. Heller coll. n. 199. Soffrutex. humilis, ramis 11/,— 2-pedalihus, teretibus, indivisis, subherbaceis. Folia ternata, inaequalia, verticillis inferioribus 4— 3 poll, ab inricem remotis, superioribus srn- sim approximatis; 9. inferiora (infima n. v.) 2— 1-pollicaria, basi 8 — 6 lin. lata, superiora sensim breviora, snmma in 72 vertieillo valde inaequalia, subbracteiformia, lanceolata linea- ria, altero daobus multo longiore. Peduncnli ®—3 Jin, longi, in guogae verticillo foliorum plerumque 3, viscidulo-hispidi, uniflori. Calyces rubri, Unsere Art ist der Cuphea heterophylia Benth. in.Pl. Bartw. p. 37. jedenfalls sehr nahe verwandt; Jetztere nnier- scheidet sich aber durch die verkehrt -eiförmigen Blumenblätter und die wolligen Filamente der Staubgefässe. Nur mit gros- sem Bedenken stelle ich die mir vorliegende Art als neu auf, da aus Bentham’s Diagnose hervorgeht, dass seine Art aus- serordentlich in Behaarung und Form der Blätter variire, und es nieht unwahrscheinlich wäre, dass wir es hier nur mit einer kurz-sieifhaarigen Form dieser Art zu thun haben. — Ueberdiess sind von Bentham Frucht und Saamen gar nicht erwähnt worden; und so hielt ich es für zweckmässiger, die mir vorliegende Art als neu aufzustellen, um nicht doch viel- leicht Verschiedenes zu vermengen. Von Cuphea micropetala H. B. Kib. und Cxphea verticillat« H.B, Kth,, mit welchen Cuphca ternata jedenfalls nahe verwandt ist, unterscheidet sich dieselbe leicht durch die Abwesenheit der Bracteen. 234, Cuphea tolucana n. sp. Anuna; caule reeto v. arcuatim asvendente, ramoso , ra- mis pilis nigrescentibus hispidulis, uniseriali - viscidulo - pube- seentibus; foliis 14/5, —1-pollicaribus, petiolatis, ovatis, basi suhcordatis, trancatis v. rotundatis rarissime in petiolam bre- vissime angustatis, apice obiusis v. acutiusculis , utringue in- primis margine superiore pilis adpressis scaberrimis; fol. Ao- ralibas subsessilibus lanceolalis; floribus racemosis, racemis paucifloris, subaphyliis, axillaribus terminalibusque; pedunen- tis binis intrapetiolaribus, ebracteatis, uni- ad billoris; calyce 4—5 lin. longo, breviter calcarato, tubo hispidulo infra lim- bum parum dilatatum angustato constricto; petalis 11/, lin. 73 longis, purpnreis, obovalis in anguem angastatis; staminibus ealycis fanci insertis, filamentis glahris; seminibus 3 — 4, placentae excenirali compressae, unilateraliter biseriatim alfı- xis, lenticnlari-compressis, 1 lin. latis, fuseis, laeribus, mar- ginatis. Hab. Toluea, Tenancingo, 6000. Heller coll. n. 446. Herba annua, %, — 1-pedalis, caule plerumque ascen- dente, rarins omnino ereeto, ramis pleromgne alternis, sim- plieibus cum petiolis pilis nigrescentibas hispidulis, uniseriali- pabescentibus, plerumque glandulis pilis eglandulosis inter- mixtis. Folia opposita, petiolata, inferiora cum petiolis 5— 3 lin. longis, 1%, —1-polliearia, basi 7—5 lin. lata; supe- riora brevius peliolaia, floralia subsessilia. Flores supra caulis triente superiore in racemos breves, pancilloros, sub- aphylios, axillares et terminales dispositi, peduneulis 1—% lin. longis. Calyx 4—5 lin. longus, calcaratus, calcare Y, lin. Jongo, obtnso; tnbo infra limbum constricte, parte inf. ante anihesin circiter 3%, lin. kata, fenetif. AI, — 11% Iin. lata. Von Cuphea Balsamona Cham. et Schläl. in Linnaea U, 363. leicht durch die an der Basis abgerundeten oder fast abgestutzten Blätter und den längeren uud unter dem Saum verlängert zusammengezogenen Kelch zu unterscheiden ; der bei jener Art kurz, ®— 4 Linien lang und unter dem Saum nicht zusammengezogen von den Autoren angegeben warde. %5. Lythrum gracile Benth. Pi. Hartw. 7. Hab. Orizaba, 7500 — 8000°. Heller coll. n. 204. Gua- naxuato (Hartw. coll. n. 271). Melastomaceae 236, Chaectogastra iongifolla DC, Prodr. Ill. 132. — Rhexia longifolia Vahl ecl. I. 39. Hab. Zacuapan, 2000’. "Heller coll. n. 84. 74 237. Arthrostemma calcaratum DC. Prodr. II, 138, Hab. Dos puentes prope Mirador, 3000. Heller coll. n. 80. Cordillera de Guadaloupe (Berland.), 238. Conostegia Xalapensis Don, Mem. Soc. Wern. IV. 316. DC. Prodr. IH. 175. Hab. Huatasco, 4500. Heller coli. n. 231, Jalapa (Schiede et Deppe). Acapuleo, {300% (Barclay), Veragnas, Panama (Herald voy. 123). Combretacene. 239. Combretum farinosum H, B. Kih, Nov. Gen, VI. 110. DC. Prodr. 111. 19. Hab. Los Bafos, 100u‘. Heller coll. n. 118. Actopan (Sehiede et Deppe coll. n. 285!; 593!) Littora mar. pacike. Herald voy. 120.) Acapnico, 1800. (Humboldt 1. c.!) Man- zanilla Bay, Realjejo, Nicoya, (Sulph. voy. 92%.) Guatemala (Friedrichsthal coll. n. 7831). Pomacene. 240. Crataegus mexicann DC. Prodr. li. 629. Benth. Pi. Hartw. 10. Hab. Orizaba, Heller coll. n. 206. Hartw. coll. n. 47! Karwiusky coll.! Durangoe (Herald voy. 283). Bosacenae. 241. Potentilla candicans H.B. ined. Nestler Poten- ti. pP. 34. 1.3.2. H,Kih. Nov. Gen. VI. 216. DC. Prodr. 11. 582. Lehm, revisio Potentill. in Nor. Act, Cur. 1856. p- 31. Hab. "Voluca in pratis alpinis, 10000-— 12000. Heller coll. n. 360. | 242. Potentilla comareides H. B. ined., Nestler Po- tentill, p. 62, 1.4. £.3. E.B.Kih. Nov. Gen. VI. 217. DC. Prodr. 11.584. Schldl. in Linn. XIil. 26%. Lehm. 1. c. p. 110. ” Hab. Toloca in pinetis, 9000 — 11000’. Heller coll. n. 359. Mineral del monte (Ehrenberg). Karwiusky coll. ! 243. Potentilla ranunculoides H. B. ined. Nestler Potentill. p. 56. 3. .1. H.B. Kih, Nov. Gen. VI. 216. DC. Prodr. 11. 576. Lehm. I. .c. 126. Hab. Toluca in pratis alpinis, 10000— 12000’. Heller coll. 2.358. Cordill. in reg. Veraeruz (Galleotti coll. n.3077). 244. Alchemilla hirsuta H. B. Kth. Nov. Gen. VL 224. DC, Prodr. 1. 590. Schldi. in Linn. V. 572%. Hab. Tolaca, Cocustepec, 8800. Heller coll. u. 337. Jalapa (Schiede et Deppe coll. n.558!). Venezuela (Linden coll. n. 4411?) Bolivia (Cuming roll. n. 2331). 245. Alchemilia sibbaldiaefolla H.B. Kth. Norv.. Gen. VI. 225. 1. 561. DC. Prodr. II. 590, Hab. Toluca, Cocustepee, 8S00°. Heller coll. n. 338. Orizaba (Schiede et Deppe coll. n.589!; Galeotti coll.n.559!) Zimapan (Coulter). Toluca (Berland. coll. n. 11501). Pi- ehincha (Jameson coll.!). inatemala (Friedrichstbal coll. n. 1390)). 216. Rubus dumetorum Cham. et Schldl. in Lian, XIE. 267. — Rubus jloridus Nart, et Galeotti vix diverens. Caule tomentello, parce aculeato ; foliolis 5— Inis, 2— 4-pollicaribos, petiolulatis supra lucidis, excepte nervo medio et Iateralibus pilosis, omnino glabris, subtus plus minus pu- beralis, ad zerros inermibus rarissime parce acnleatis; pani- cula terminali, pyramidali ampla; ramis patentissimis, parce aculeatis, tomentosis; sepalis albido -tomentosis ovalibus, ob- tusissimis rarius snbacutis; petalis 5.—6 lin. longis, albis late obovatis, basi subeuneatis. . Rubo floribundo H.B. Kth. aflinis, sepalis obinsis, pe- talis majoribus diversus. 76 Hab. Mirador, 3000 — 4500°. Heller coll. n, 64. )a- lapa (Schiede et Deppe). Cordill. Veraecrucis, 4000. (Ga- leotti coll, n, 30721). Papilionaceae, 247. Lupinun elegans H. B. Kih. Nov. Gen. Yl. 477. DC. Prodr. 11, 408. Bot. Bey. t. 1581; Bot. Reg. 1840. 1.38. Die vorliegenden Exemplare weichen nur in einigen kaum wesentlichen Merkmalen von der von Humboldt, Bon- pland und Kunth gegebenen Beschreibung ab. Die Blätter fand ich beiderseits seidenhaarig, ihre Anzahl wechselnd von 7—10, den Kelch schüppeheulos. Die Abbildung von Zepi- nus leptocarpus Benth. in Bot. Reg. t. 38. habe ich hierher gezogen, es scheint mir nicht die von Bentham in den Pl. Hartw. p. 11. n. 61. beschriebene Pflanze abgebildet worden zu sein, da die von Hartweg gesammelten Exemplare (Harıw. eoll. n. 61!) durchaus nicht mit der Abbildung übereinstim- men und, wie Bentham bemerkt, zu einer ganz anderen Gruppe, den Panienlaten nämlich, gehören. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 458, 341, 312. Oaxaca (Franco coll. n. 2581). 248. Lupinus bimaenlatus Lam. Diet. IH. 626. DC. Prodr. 11. 409. Hab. Toluca, in pratis alpinis, 12000°. Heller coll. n. Orizaba,, 10000°. (Galeotti coll. n. 3341 !). 249. Lupinus Aschenbornii Schauer in Linn. XX.,739. Hab. Toluca, Cocnstepee, 8800. Heller coll. n. 373. 250. Medicago lupulina L. Sp. 1037. DC. Prodr. 11.172. Hub. Toluca, 8200°. Heller coll. n. 264. 251. Trifollam amabile H. B. Kıh. Nov. Gen. Vi. 5083. t.593. DC, Prodr. Il, 199. Hab. Tolnca, 8200’. Heller coll. n. 249, - Orizaba, 77 7000 — 80007 (Galeotti coll. n. 3342!, 3l4t!). Mineral del monte; Omitlan (Ehrenberg). Karwinsky coll.! Berland. coll. n. 8481, 651! Schiede et Deppe coll. u. 602! T. re- Slexum Peierm. 252, Trifolium involueratum Willd. Sp. IIL. 1372. H.B. Kih. Nov. Gen. VI. 502. DC. Prodr. Il, 204. Hab. Toluca, 8200°. Heller coll. n. 260. Hartw, coll. 2.54! Orizaba (Schiede et Deppe). Real del monte, 8000 ad 8500’ (Galeatti). Berland. coll. n. 1105! New-Mexico, Sierra de los Animos (Gray pl, Fendl. et Wright), Am. bor. (Douglas). 2353. Daler mutabilis Willd. Sp, II. 1339, DC. Prodr. ll. 245. Sims. Bot. Mag. t. 2186. Hab. Toluca, 8800°. Heller coll. n. 246, Oaxaca (Ga- teotli coll, n. 3421!). Ljanos de Perote (Schiede et Deppe). Chalco. (Audrieux coll. n. 448! Berland. coll. n. 7891). 254. Eysenhardtia amorphoides H. B.Kıh. Nov. Gen. VI 489. ı. 592. DC. Prodr, Il. 257. Cham. et Schldl. in Linn. Xil, 300. Nees et Schauer in Linn. XX. 747. Benth. Pl. Bartw. p. 10. Hab. Toluca, 8800‘. Heller coll. n. 436. Andrieux eoll, n. 449! DBerland. coll, n. 630! Hartw. coll. n. 681 Oaxaca, 7000. Beal del monte, 7500°. Mechoncan, 6000 7500°. (Galeotti coll. n. 7230!, 3236'). Prope urbem Toch- baya (Schiede et Deppe), Chaculiepec in Texas (Gray pl. Wright p. 45). 255. Astragalus strigulosus H, B. Kth. Nor. Gen. VI. 494. DC. Prodr. il. 292. Hab. Tolaca, 8800. Heller coll. n. 351. 256. Astragalus Helleri Fzl. mss. Hab. Orisaba, 9000. Heller coll. a. 236. 78 257. Biphysa floribunda n. sp. Frutex ramosissimas, ample paniculatus, ditissime fori- das; ramis terelibus ramulisque vix angulalis, griseis; feliis alternis, imparipinnatis, foliolis 7—13, alternis v. suboppo- sitis, breviter petiolulatis, 7— 4 lin. longis, elliptieis v. late oblengis, rarius subobovato-cuneatis, Apice rotundalis, nervo medio excurrente mueronulatis, basi plerumgue acatis, utrin- que sparsim puberulis, snbtus pallidioribus; racemis secundis in quovis ramulo florifero @—4, 21/,—1-pollicarihus , folio longioribus; pedicellis 3—4 lin. longis, calyeis fere longitu- dine; germine stipite calyce parum breviere. Hab. Mirador, 3000‘. Heller coll. u. 206, 207. Frutex elatus, ramosissimns, ramis teretibus, ramulisque angnlatis griseis, glabris, novellis paberulis; ramulis dense floriferis, ®— 3-pollicaribus, racemosim dispositis, paniculam amplam, speciosam formantihus. Folia alterna, imparipin- mata, petiolo communi, 2 —%/,-pollicari, pnberulo, stipellis destituto, Soliolis alternis v, rarius suboppositis, 7 — 4 lin. longis, medio v. supra medium 3 — 2 lin. latis; petiolulo panlo supra 3/, lin. Jongo. Racemi secundi, in quovis ramulo 2 —4, %1/, —1-pollicares leviter arcuati, rhachi pedicellis- que puberulis, pedicellis 3— 4 Jin. longis, sub apice arlica- latie, saepe spnrie geminis v. irregulariter sparsis, plerum- que plus minus confertis. Braeteae cadncissimae (n. v.), Ca- iyx turbinato - campannlatus, glaber, disco staminifero nrbi- nato, lineam longo, tobo campannlato 11,, — 2 lin, longo, kimbi laciniis posticis, late ovalibus, apice rotundatis, eirciter 13/, lin. longis, lateralibus ovato-triangularibns, Acntiasch- lis, 1%/, lin. longis, basi 8/, lin. Fatis,, antica falcato-lanceo- lata 2 lin. longa. Petala Iutea, vexillum orbicnlatum, ungne eireiter % lin. longo, lamina arcte relexa, 6 lin. lata, hasi bieallosa, Aabellatim venulosa; alae unguienlatae, falcato - ob- 79 ovatae, ungne 3 lin. longo, paulo supra medium margine Superiore anrienlato, aurienlo obtuso, lamina unguem fere aegnante, laminae basi 3 Hin. lata, basi Iransversim rugosa, Qabellatim venulosa, venulis ramosis; carina eximie falcata, rostre brevi obtaso, pelalorum lamina basi aurienlata, auri- eulo dentienliformi obtuso, Ideorsum speetante. Stamina 10, diadelpha, carina inelusa et ejusdem longitudine, stamine de- eimo vexillari a ceteris remoto, vagina fissa stamen liberum ineludente, filamentis liheris 2 lin. longis, tenniter fliformi- bus, antheris minimis vix "/; lin. longis. Germen stipitatum, puberulom, multi-ovulatum, stylo glaberrimo , stigmate wi formi, stipite ealyeis fere longitudine. Legumen . . .”. 258. Desmodium Iupulinum Cham. et Schldi, in Linn, xu. 317. Hab, Mirador, 3000‘. Heller coll. n. 383, 15. Chalco (Andrieux coll. n. 456! forma hirsuta). 259. Desmodium plicatum Cham. et Schldl. in Lion. V. 585. Leguminis articulis 4—- 6, fere triangularibus, hine reetis, illine valde convexis, pnbescenti-hirtellis Variat fo- lis valde obtasis, acntis et breviter acuminatis, Hab. Zacuapan, 2000. Heller coll. n. 3, 4, 108. Misantla (Schiede et Deppe coll. n. 6421, 270%). Galeotti coll. n. 3279. sub nem. D. einereum DC. determinatum. 261. Desmodium Helleri n. sp. Suffrutienloesum, glabram , ramis rigidis, angulatis temni- ter striatin, Bexuosis; foliis petiolatis, trifoliatis, foliolig 4 — 1/g-pollicaribns, oblonge-lanceolatis, acutis, mucronalis, superme lacidis, subtas pallidioribas, stipulis eaducissimis liseari-subulatis, stipellis homomorphis; panienla laxa foliasa, foliis Aoralibus eaulinis similibus, iisdem duplo — triplove bre- rioribas, floribus fasciculatis, ternis rarius geminis, pedioel- tetis; calyce 1%, lim. longe, adpresse piloso, laciuiis sub- aegualibus lineam longis; corolla calyce duplo triplove Jon- giore; legumine (fere mature) stipitato, stipite ealyeis longi- tudine, artienlis paucis, ovalibus, septis eonstriclis, mono- spermis; seminibus ı . +. Foliola petiolata, foliolum terminale a lateralibus 9—-3 lin. remotum, 4—1®/, poll, longum, infra medium 5— 14 lin. latum, lateralia 29/3 11/4 poll, longa, 6— 12 lin. lata. Pe- tiolus communis 21/,—1 poll. longus, fol. lateralinm petio- luli vix lineam longi. Stipulae caducae, stipellae lineares, lineam longae. Bracteae stipulis homomorphae, lineam lon- gae. N An 2— 3 lin. longi, puberuli. Legamen glabrum, artieulis paucis &—5, 4—%4/, lin, longis, 1—%, lin. latis, septis constrictis, Scheint mit Desmodium nitidum Mart. et Galeotti nahe verwandt zu sein. Ohne Original- Exemplare ihrer Art ge- schen zu haben, bei der Unmöglichkeit, aus ihren Diagnosen mit Sicherheit die Pflanze, die sie beschrieben, zu erkennen, glaubte ich besser zu Ihun, sie als nen aufzustellen, um nicht möglicherweise doch Verschiedenes zu vereinigen, Hab, Zaeuapan, 2000’. Heller coll. n. 48. 261. Vicia peduncnlata n. sp. Herba glaberrima; caule angulato, striato, foliis breviter petiolatis, pinnatis, 4 — 5-jugis, foliolis alternis 1/, —1- pollicaribus, brevissime petiolulatis, ovalibus, basi obtusis vel acutiuseulis, apice rotundatis, mucronatis, uirinque promi- aulo-nervosis; eirrhis trifidis rarius subsimplieibus, stipulis semisagittatis, laciniis late triangnlari-lanceolatis, mucronu- latis, integerrimis, dente triangulari in sinn laciniaram saepe eollocato; racemis axillaribus, 1/, — 1-pedalibus, foliis duplo triplove longioribus, 4— 8-foris; floribus violaceis, infe- vioribus ab invicem remolis, superioribns approximatis; pedi- si eellis breribus; leguminibas . . . . Foliola 12--6 lin. louga, 7-4 iin. lata, in sieco subtenniter membranace.. Racemi 8—12-pollicares, Flores magni, violacei, inferiores 1 —®/, poll, ab invicem remoti, superiores approximati. Pedicelli 2 lin. longi. Bracteae .... Calycis tubus 2 lin. longus, basi gibbosus, dentibus triangulari-lanceolatis, inaeqnalibus, su- perioribus brevioribus sursum recurvatis, inferioribas 11/,— % lin. longis lineari-lanceolatis quam superiores paulo anzu- stioribus ei longioribus. Corolla violacea. Vexillum angui- culatum, lamina angulo recto recarva, 5 lin. longa, retror- som complicata, vi explanats 4 — 5 lin. lata, rotundato- ob- ovata, emarginata, ungue autrorsum complicato, 4 lin. longo, vi explanato circiter 2 lin. lato vel paulo latiere; alae un- guiculatae, falcato-obovatae, lamina obovato-oblonga, 4 — 5 lin. longa, 2 — 3 lin. lata, basi auriculat@, ungue 4— 5 lin. longo; carina eximie falcata. Legumina .... Hab. Toluca, Cocustepec, 8800, Heller coli, n. 374. Diese Species steht in der Mitte zwischen Ficia Alber- guilla Pöppig (Pöppig coll. n. 176!) und Ficia dumetorum, Erstere unterscheidet sich durch länglich-lanzettliche, E27 13/, Zoll lange, 7 — 5 Linien breite Blätter, gedrängtere, grössere Blüthen, den seidenbaarigen Kelch, mit etwas län- gerer Röhre und Zähnen; Ficia dumetorum aher durch die kurzen Blüthenstiele. ' 262. Phascolus formosus H.B. Kth. Nov. Gen. VI.449. DC. Prodr. AL, 39%. Hab, Toluce, 8200. Heller coll, u. 267, 268, 290. %63. Galactia tuberosa DC, Prodr. Il, 238, Hab. Teolaca, 8200. Heller coll, sine num. 264. Bauhinin sp. Hab. Les Baüos, 1000. Heller coll. n. 125. 3r Ba. ioHen. 6 82 Die von Schiede und Deppe gesammelten Exem- plare (Schiede et Deppe coll. n. 7121; 281!) unterscheiden eich von dieser Pflanze durch die weniger behaarten Blätter, die bei dieser Art an der Unterseite von einem braunen Filze bedeckt sind. 265. Calliandra Harrisit Benth. in Hook. Journ, of Bot, 11. 95. Bot. Mag. 1.4238; Bot. Reg. 1839. t. 41. Hab. Los Baifios, 1000. Heller coll. n. 124. Die mir vorliegenden Exemplare, die kaum zur Bestim- mung genügen, unterscheiden sich von der Beschreibung durch ganz kahle Blätter. "266. Inga sp. Hab. los Banios, 1000, Heller coll. n. 135. Verbesserungen. 8.27. No.68, Bei Galium hirsutum ist statt „caespitosum * zu sotzen: „Annuum multicaule* und statt „caules e caespite plu- res'‘; „eaules plures.“ Pugillus plantarom novarım peninsulae pyrenalcae. Auciore Mauritio Willkomm. Prantarım novarım in hoc libello deseriptarum longe plnri- mae a ch. Antonio Costa, rei herbariae in universitate Barcinonensi professore et florae catalaunicae exploratere in- defesso annis 1856, 1857 et 1858 detectae smt. Accedunt aliquot a viris clariss. et amiciss. Vincentio Cutanda, botanices descriptivae in regia universitate centrali Madritensi professore, et Angelo Guirao, historiae naturalis professore Mureico missae ei paucae a me ipso in itineribus per pen- insulam hispanicam factis vel ab aliis botanicis lectae hucus- que praetermissae. 1. Banunculus abuormis Cut. ei Willk. Perennis, rhizomate grumoso, foliis anguste lineari -lau- ceolatis obinsis multinerviis glabris, caule unifolio simplieis- simo wonantho vel rarius Aorem alterum ex axilla folii edente, superne longe nudo pubescente; flore cernuo, sepalis adpres- eis glabris robentibus, petalis 8—10 oborato-oblengis pal- tide Inteis basi anturatins maculalis; achaeniis in capitulem 6* 84 oblongum subspicatam congestis suhglobesis obtuse carinatis brevissime rostratis laevibus, Species e sectione Vesicaserum Gren., proxima R, gra- mineo L. qui petalis quingne triangulari - flabelliformibus, fa- vissimis; achaeniis yalde earinatis retieulato - suleatis et habitu valde differt. — Planta humilis laete virens, eaule 3 — 6- pollieari. Flos expansus 10—1%2 lin. latus. Creseit in Castellae novae monte altissimo la Serrota dieto, in cujus regione alpina eum Äorentem legerunt mense Augusto 1857 el. Cutanda et Ysern. 2. Banuneulus Aleae Willk. Perennis, rhizomate fibroso, caule subramoso 1 —3-Horo, inferne cum petiolis patwle villose superne adpresse piloso, foliis wiringue adpresse pubescentibus, basilaribus eircuitu or- bieulari - pentagenis, palmatisectis, segmentis quinque sinu aruto separalis subrhomboidalibus triidis vel tripartitis, laci- niis inceiso- et obiuse erenatis margine subenrtilagineo - ineras- satis, folie caulino summo sessili amplexirauli in segmenta guingne lineari-Janceolata acatiuscula simplicia vel lacinulas laterales 1-—%-lineares edentes nd basin usque partito; pe- duneulo non sulcato longo, sepalis reflexis late albo- membra- naceis villosis, petalis Habellatis aureis; achaeniis capitatis compresso - lentienlaribus glabris marginatis et rostro recar- vato abbreviato munitis, receptaculo piloso. Species e sectione Euranunculus Gren., proxima R. montano W, et R. Pillarsii DC. Prior foliis basilaribus plerumgue glabris, segmentis obovatis sinu rotundato separa- tis, foli caulini ad medium usque partiti laciniis lineari-eb- longis obtusis divergentibus, caule inferne non villoso plerum- gue nnifloro sepalis patulis; AR. Pillarsit sepalis patulis, rostro achaeniorum longiore, folio cauline digitate, indumento caulis | 85 adpresso, caule longissime nndo a nosira specie differnnt. R. palustris Sm. habitu et sepalis reflexis nostrae aflnis proceritate, rostro achaenii lato ensiformi non reenrvato, caule istaloso etc. longius distat. — Planta subsericeo - pubescens, caulibns pluribus 4 — 6 poll. longis, Aoribus pollicem latis, petalis sateratius striatis. Hanc speciem, quam diu pro R, montani varietate ha- bui, in Sierra de Guadarrama supra el Escorial primus legit Julio 1843 cl. Franeiscus Alea, seminnm collecior et cu- stos adjnnetus horti et herbarii regii Madritensis. Angusto 1857 eandem speeiem in monte la Serrota legerunt cl. Ca- tanda et Ysern. . 3. Ranunculus Nevadensis Willk. (R. monspeliacus? Willk, in sched, non L.). Perennis, rhizomate grumoso, caule sobsimpliei inferne patnle villose snperne cum petiolis adpresse pubescentibus, foliis basilaribus longe petiolatis, limbo utrin- que glabrescente margine cilinfo eircuitu reniformi-rotundo profunde tripartito, segmento medio ohovato -euneato triloho, lateralibus majoribus trapezoideis 2-—— 3-Iobis, Jobis omnibns rotundatis integris vel pauci- et obtuso-dentalis, foliis ean- Iimis 1-- 2 semiamplexicanlibüs tripartitis vel simplieibus sub- integris; foribus solitariis longe pedunenlatis, sepalis paten- | tibus villosis, petalis flabellatis Havis, achaeniis in capitulum . eblongum congestis ovato-rolundis compressis, ulrinque seri- ceo-puberulis, in rostrum snhbulatnın unrinato-recuryam gla- hram abeuntibus. Species proxima. R. blepharicarpo Boiss,, qui proceri- tate, foliis dimidio majoribus crassioribus utringue molliter hirentissimis, 3— 5 -lobis, segmentig ineiso-crenatis, achae- nis glabris in ımueronem longum filiformem eireinnatum ab- enntibus facile distinguitar. — Planta tenera unicanlis, caule semipedali, fore cerumo subpollicari, Hab. in Sierrae Nevadae parte caloarea et regione sub- alpina, v. c. in cacumine el Dornajo dieto, ubi d. 25. Janii 1845 pauca specimina legi. 4. Kernera polysperma Willk. et Cost, (Cochlearia polysperma Cost, in litt). Perennis? canle adscendente sn- perne ramoso glaberrimo inferne parce piloso, foliis caulinis sagittato-lanceolatis acntis integris ciliatis, racemo fructifero elougato vago, silienlis pedicello patulo eis duple longiori pa- tulo insidentibus 2%,’ longis obovatis utrinque convexis, stylo apiculatis, polyspermis, septo tenniter membranaceo, seMili- bus (20— 24) oblongis laevibus immarginatis fuscis. K. decipiens Wk, (Cochlearia decip. Wk. in Sert. Fl. . bisp. n. 79.) huic speciei proxima foliis obtusis, silicnlis 1/, 1., stylo brevissimo coronatis et seminibus minoribus nonnisi 10-12, denique habitu optime distineta est. _K. sawatilis Rehb. pedicellis filifermibus patentissimis, silieulis parvis reti- eulato-venosis oligespermis, K. Boissierö Bent. pedicellis Aliformibus flexuosis, racemo fructifero brevissimo, silicalie reliculato -nervosis, septo spongioso et teneritate longius a nostra distant. — Caulis sesquipedalis, racemus fructifer semi- pedalis et longior. Flores radix et folia hasilaria jgnorantur. Hab. in regione montana Catalauniae, ubi prope opp. Berga d. 20. Julii 1857 panca specimina fructifera legit el. Costa. 5. Hellanthemam Guiraol Willk. (H. pilosum? Guir. in pl. murc. exs.) Seffruticosum, caespitosum, caulibus ere- clis glanduloso-viseidulis virentibus, foliis Janceolatis rel kineari- lanceolatis planis vel revolutis, utringue viridibus glandulose- viscidalis aut molliter hirsutis glandulosisgne; stipulis lineari- bus ciliatis viridibns petiolo Jongioribus; raremis 5 — 8-floris brevibes pedunculatis, foliolis epiealycis ianceolatis obtusis viridibus calyee triplo brevioribus, sepalis demum 3 — 4% & long. ovalibus obiusis minntim glandulosis, ad costas pur- parascentibus stellato -setosis, petalis 5—6” I. albis, Species 6 sect. Euhelianthemum Dun., intermedia inter H. asperum Lag., oujus flores, et HM. viscarium Boiss., eu- jas habitum, folia ei indamentum habet, quamobrem eam for- mam hybridam ex his speciebns ortam esse valde suspicor. Creseit in collibus aridis regni Mureiei, in iisdem ut vi- detur locis, ubi A. asperum et H. viscarium proveniunt, Dixi in honorem cl. Guirao, qui hane stirpem Junio 185% föoreniem primus legit. 6. Helianthemum Bonsmaessnleri Willk. Suffenticosam, caespitosum, nanum, caulihus erectis ca- nescentübus, foliosis; foliis ovatis ovalibus vel obavato -lau- ceolatis, summis lanceolatis, mediis superioribusque stipulas magnas oblongo-lineares viridi- purpureas gerentibus, omni- bus obtusis in petiolum brevem altenuatis, leriter revolutis, utrinque virentibus longeque pilosis; racemis brevibus pauci- Noris solitariis aut conjugatis, bracteis abbreviatis foliolisque epicalyeis calyce triente brevioribns oblongis hirsutis purpureis; sepalis ovatis obtusis pedicellisgue calyce longioribus alho- birsutissimis, petalis obovatis Havis. — Folia inferiora 3— 4 longa et 11, — 2" lata, Sepala sub anthesi %, pe- tala 21,” longa. Suflrutex 2 — 2/, -pollicaris. Species e sect. Chamaecistus Willk., affnis A. viscidelo Boiss,, gni statura majore, indumento viscoso - pnbescente, fo- his crassig valde revolatis subtus incanis, inferioribus cor- date- ovatis, racemis multifleris, foribus majoribus et habitn a nostra valde distat. Speciem hanc pulchellam in regni Granatensis orienialis valle Bambia de Nogalte et monte Sierra de Velez -Blanco Majo 1853 dorentom leg. amiciss. Rosemaenesler. 7. Dianthus multicepa Costa in litt. Perennis, rhizomate lignoso longe repente in ramos multi- cipites diviso, canlibus strietis apice ramosis scabris, foliis omnibus planis subquinquenerviis lineari-lanceolatis acutis serrulatis, caulinis internodiis brevioribus erectis; Horibus so- kitariis vel binis (tum bracteatis) ad apicem ramorum, calycis sob authesi 11— 14” longi basi subinflati superne atienuati dentibus acntis, squamis calyeinis tertiam, rarius mediam ca- Iycis partem aequantibus adpressis, plerumque 6, inaequali- bus, in acumen herbacenm subpangens subito atienuatis, petaloram limbo exserto 2 — 5°” longo et 14, — 3 Iato, spathnlato-enneato apice profunde ineiso - dentato glaberrimo roseo, ungae aequilato; antheris inclusis pallidis, capsula exseria vel calycem aequante, seminibus 11/9 lat, suborbi- laribus, valde concavis, late alatis, transverse rugulosis brun- neis, ala tenui diaphana. Species proxima D. Toletano et D, Anticario Boiss. et Bent., affinis quogue D, pungenti Godr. ei D. ciliato Guss, D. Toletanus äiffert calycibus 9 1. latioribus, petaleram limbe snpra intense purpureo velutino et barbato apice sub- truncato, ungue medio dilatato, aniheris exsertis griseo- vio- lascentibus, ‘capsula inclusa, seminibus laeribus. D. Anti- carius foliis eanlin. inferioribus internodia superantibus, flo- " ribus semper solitariis, calycibus brevioribus, sqguamis quatnor patalis, petalorum limbo subtruncato intense purpureo, anthe- ris griseo-violascentibus a nostra specie distinctus est. D. pungens praeter folia trinervia et fores dimidio minores an- theris praecipue exserlis et seminibns oblengis erassis mar- gine uon diaphanis, D. ciliatus praeter habitnm alienum et figres dimidio minores seminibus oboyato-oblongis minoribus laevibns a nostra recedunt. — Planta multicaulis, caulibus teretinsculis pedalibus longioribusque, foliis laete viridibus, Hab, in Catalauniae regione monlana, abi in saxosis erescit: in Monte Serrato, circa Collbats, Mauresa, Berga, Costa (1857 et 1858). Floret Julio. 8 Dianthus attenuatas Sm. var. Catalaunicus Willk. et Cost. (D. catalaunicus Ponrr. ined. in herbar. Salvater. teste Costa, D. monspessulano - attenuatusGodr. ined.%). Dif- fert a specie (cf. Willk. Ic, I. 1. 3.) praecipae foliis multo rigidioribus glancescentibus vel omnino glaneis, limbo petalo- rum magno dentato, inciso vel fimhriato. Hab. in Catalauniae regione ealida et montana, ubi in locis aridis saxosis crescit et passim abundat: circa Calella, Salvador, Costa, inter Calella et Pineda, circa Malgrat, St. Mareial, in montib. Moureni, Coll-Formich et alibi; Co- sta (1855 — 1858). Floret Julio — Augusto. Haec varietas insignis, quam diu speciem dislinetam esse opinatus sum, caespites efhcit latos densissimos, folis turio- num creberrimorum intricatorum formatos, e qnibos emergunt eanles permulli erecti 1/, — 1-pedales apice farcato-ramosi, rarins simplices, graciles, teretes,, Ineves. Folia turionum et eauliüm subaegualia, priora divarieata vel ereeta, canlina in- ternodiis semper breviora adpressa, erecia vel patulo-erecta, omnia e hasi sensim aculata acutissima snbpnngentia, rigida (praecip. tarionum), canaliculata , subtus trinervia, margine argute serrulata. NWlores plerumque geminati ad apicem ra- morum longe vel breviter pedaneulati. Calyx sub anthesi 10 ad 14 lin. longus superne valde attennalus, dentibus longe lanceolatis mucronatis. Squamae 6 — 8 inaequales mediam tnbi partem attingentes mucronatae. Petala amoene roses fauce glabra. Variat magnopere magniindine ei forma folio- ram petaloramque. Caespites e shizomate digitum crasso per- pendiculari saepe praelongo lignese naseuntur. — Speeimine Dianthi monspessulano - attenwati a cl. Godron mecam benevole communicato, onm forma nostrae stirpis majore (var. @.) eptime congruente plantam catalaunicam speciem in- ter D. monspessulanum et D.attenuatum hybridam esse ali- guamdiu opinatus sum. Sed monente cl. Costa, in omnibus fere Catalauniae loeis supra indicatis, nbi planta Tourretians huensque observata est, nec D. altenuatum genuinum nec D. monspessulanum crescere, excepto solo Monte Signato (Moureni), uli D. monspessulanus provenit (nosquam vero in consorlio D. catalaunici), plantam nostram formam hy- bridam ex illis speciebus ortam esse non posse persuasus sum. .D. benearnensis Loret in Bull. soc. bot. France V. p- 327! ex icone plantae calalaunirae similis differı ab ea (ex deseriplione et icone) Boribus minoribus, squamis calyci- nis plerumque qualernis, dentibus breviorikus ovato-lanceo- latis, petalis ad faucem barbatis ete. Petala plantae cata- launiene, quae modo dentatn, modo incisa, modo fimbriata sont, Diauthorum species in greges integripelalas, dentatas et fimbriatas dividi non posse elare docent. Stirpe catalauniea cum D. attenvato Sm, conjuneta hu- jus speciei varietates et formae ratione sequenti disponen- dae erunt: Var. a. Pyrenaicus Wk. (D. pyrenaeus Pourr.?). Fo- lia virentia, limbns petalorum parvus apice denticulatus, a. Genuinus. C#. Willk. Ile. 1. 1. 3, $. Sabuletorum Wk. Ic. U. t. 4. Var.b. Catelaunicus Wk. Cost, (D, catalaunicus Pourr. ined.) Vide supra. a. Sclerophylius: Folia turionum divaricala rigidis- sima. Calyx sub anthesi 10 — 12’ 1, limbus peta- lorım 3 — 4 long. et 11/5 — 2 lat. fimbriatos. (D. monspessulano- attenuatus Godr.?). 9 ß. Brachyphyllus: Folia turionum erecto- patula vel ereeta brevia rigidissima. Calyx pollicaris, limbus petalorum 3— 5’ long. et 11/,—3"’ Int. dentatus, ineisns vel fimbriatus, y. Leptophylius: Folia turionum angusta erecla cur- vata minus rigida. Calyx 12 — 14° long,, limbus petalorum 4— 6% Jong. et ®— 3 lat., incisus ve) fimbriatus. — Haec forma habitun ad D. Zusitanicum Brot. (Wilk. Ic. I 0. 1. %.) proxime accedit, qui fo- ilis turionım enerviis superne convolutis mollibns, petalis fauce barbatis et seminibus obovatis dilnte fuscis ab omnibns D. attenuati formis facillime di- stingui potest. 9. Silene crassicanlis Willk. et Cost, Perennis ve} bienuis, stolonifera, caule exaltato sirieto fistuloso inferne valde incrassato et cum foliis molliter pnbe- rule, superne riscosissimo; foliis inferioribus ovalibus in pe- tiolam latum vaginantem contractis, caulinis lanceolatis basi attenuatis valde undulatis, summis linearibns, omnibas muero- uatis; floribus ad apicem ramorum filiformium cyınosis pani- culam amplam trichotomam formantibus, sub anthesi breviter pedicellatis, bracteis braeteolisgue anguste linearibus non nisi basi membranaceo-marginatis pedicellos soperantibus ; calycis demum valde clavati sub anthesi 7 — 9 I. basi umbilicati striati dentibus rotundatis late scariosis, anthophoro calycem dimidiam et capsulam aequante puberulo, petalorum limbo In- tescente hilobo ecoronato, ungue exserto fance ntringue am- pliato; genitalibus longe exsertis, capsulae orato-conicae ca- Iycem rumpentis dentibus 6 apice calioso- inerassalis, semini- bus parvis reniformibus dorso late canalieulatis, faciebus levi- ter eoncavie undique obtuse tnberculatis, nigrescentibns. 92 Species insiguis gigantea e seetione Eusilene Godr., proxima $. rosulatze Soyer-Will. Gedr., affinis qnoqne $. smelliferae Boiss, Bent, $. velutinae Paurr, er $. italicae P. Prior differt glabritie omnium partium defeetn viscositatis, fo- hiorum rosnlis ad basin vaulis ramornmgne sitis, braeteis ovato-lanceolatis longe aeuminatis late memhranaceis pedi- cello brevioribus, capsula dentihus 3 brevibus dehiscente, aperinra exigua seminihus haud pervia munita. .S$. mellifera Nloribus multe minoribus (ealyce 4 — 5° 1.),. bracteolis pedi- cello brevioribus, auihophoro calyce medio breviore glabro, petalis coronatis, ungne auriculato non exserto, 8. veluzina dorum fructaumgue structura fere aegnalis panicula thyrsoidea fastigiata, tomento denso velntino et praeeipue candice Jignoso longo ramoso ad apices ramorum rosulas densissimas gerente, S. italica denigne statura multo minore, hraoteis Tlinearibus, petalorum ungne anrienlato et semiuibus dorso faciebusque planis a nosira valde distinetae sunt.— Canlis in nostra 4— 6-pedalis, e basi stolones longes filiformes foliis apirem ver- sus decrescentibus munitos edens. Radix crassa albida ramosa. Calyces pallidi strüs 10 angustis viridibus notati, Creseit in Monte Serrato, ubi el. Costa eam florentem fructiferamgne legit Junio et Julio 1857 et 1858. Observ. Secundum sperimina originalia nuper rerepta Silene stenophylla Plan. Fl. zall. p. 121! est S, maritima With. eı S. Zittoralis Plan. 1. c. "pr123t est S. hirsutae kag. forma littoralis. nn " " 10, Malva trifida.Cav. var.? leptophylia Willk. ei Cost. Differt a sperie omnibas partibas triente vel subdimidio minoribus, Iaciniis foliorum angustis, superiorum angnstissime linearihus et praecipue carpellis rinereo -olivaceis semen arete eingentibns et omnino inchadentibus, seminihns tnmidis facie | | | | 9 mon excavatis, Piauta multicaulis, caulibus adscendeatibus 3— 7" Jongis, Creseit see. el, Costa in Catalanuiae regione calida, in locis gypsaceis prope Lanahnja et versus opp. Lerida. Auguste eum flor. et frurt. maturis. Forma M. trifidae genuina semper, ut videtur, carpel- lis testaceis senien basi revelantibus seminibusque faciebus excavatis gaudente, quaestio oritur, num planta catalaunica revera ad speciem Cavanillesianam pertineat an propriaın spe- ciem sistere debeat. Carpella et semina fere identica sunt cum iis M. aegyptiae L., quae a nostra corollis parvulis et foliorum Iaciniis latis prime intuita distingui potest, Color earpelloram minoris sine dubio est momenti, quum in 3. aegyptia observassem, carpella interdum in uno evdemque calyce colore cinereo et testaceo gaudere. Ulterius obser- vandam et cultura probandum erit, num planta catalaunica quoad carpellorum seminumque siructuram variet an non. Observ. YVarietas M, trifidae latifolia a me in Serto Fl. hisp. proposita (Willk. pl. hisp, exsiec, 1850. n. 471.) supprimenda est, posteaquaın apecimine originali herbarii Ma- dritensis comparato convietus sum, hane formam veram esse M. trifidam, 11, Malva Colmeirei Wilik. (M. Alcca Plan. Fl. gal- lega?), Perennis? caule subsimplici glabro, foliis (saperioribus) petiolatis glabrescentibus, limbo palmatisecto, segmentis tribus, lateralibus bipartitis, medio tripartito, partitionibus ob- tase lobatis ei inaequaliter erenatis; foribus solitariis longe peduncnlatis in racemum laxum terminalem dispositis, pedun- eulis basi bractea membranacea apice triida setoso-ciliata suffulis, phyllis epicalyeis tribus lineari-lanceolatis viridibus eiliatis, ealyce demum valde ancto vesiculoso reticalato-venoso 9 stellato-piloso multo hrevioribus, petalis magnis lilacinis, carpellis multis parvis semen reniformi- orbieulare ntraque fa- «ie exravatum arcte eingentibus glabris faciebus radiatim ele- vato-striatis, demum fuseis,'carpophori apice in discum patellae- formem concayum radiato-plicatım expanso, sub margine car- pella gerente. Species e sectione Bismalvarım Med. habitn prexima M. Morenii Poll., quae floribus carpellisque wajoribus, se- minibns inmidis et praecipue carpophori apice pyramidato - conico a nosira differ. Haec propter carpophorum eximie patellaeforme convexum ab omnibus Bismalvarım speciebus distinetissima est. — Caulis sine dubio bipedalis, folia subtns pallidiora, flores 11/,° lati, carpella tenuia valde compressa 37 Tata. Hab. in Galicia, ubi a cl. Colmeiro prope S, Clemente de Casa lecta est. Observ. Species in Serto Fl. hisp. sub nemine M. Ai- ceae y. fastigiatae Koch enumerata, in Estremadura a me lecta, est vera M. Moreni: Poll,, an potius M. Morenii, quam icon Reichenbachiana (Ir. Fl. germ. V. f. 4844!) optime reddit, bonam sistit speciem, quae nec cum M, Alcea L. nec cum M, fastigiata Cav. eonjungi potest. Differunt M. Alcea et M. Morenii praeter alias characteres habituales (v. c. eolore corollae diversissimo) carpellis quorum pericar- pium in M. Alcea formam semilunarem habet et semen magna pro parte revelat, in M. Morenii autem semen aretissime eircumdat. In M. fustigiata Cav. carpellorum pericarpiam eadem fere ratione formatum est, qua in MW. Morenii, sed carpella laevia et dorsi apice hirsutissima sunt, Ceterum M, fastigiata (saltem sec. specimina a cl, Gra&lls prope el Escorial leeta et cum plantis a cl, Bourgeau anno 1855 ie Hispania lectis sub num. %328. distributa) a M, Alcen Lo pariter atque a M. Morenii toto coelo abhorret, quam ob rem mirandum est, el, Koch et cl. Godron hane speciem in Flora Germanine et Galline enm M, Alcea conjunxisse, Id quod fieri mon potuerit, si carpellorum seminumgue stru- cturae rationem habnissent. Malvarom enim hispanicarım stadium satis me edocnit, carpella et semina characteres ad distinguendas hujus generis difhicilis species optimas praebere. 12. Sarothamnus parviflerus Willk, et Cut. Cinerro- virens, ramis ramulisque salcatis angulatis, ve- instioribne in suleis griseo-tomentellis, novellis breviter sed dense cinereo - villosis; foliis inferioribus trifoliolatis, foliolis petiolo longioribus lanceolatis vel obovato-lanceolatis, fol. sammis simplieibus subsessilibus, omnibus obtusissimis utrin- que adpresse sericeis; floribas sabsolitariis parvis, calyce pe- dicello supra medium bibracteolato paulo hreviore glabrescente, vexillo rotundato vix emarginato, siylo brevi; legumine sub- falcato complanato nigrescente undique dense ctinereo-tomen- 1080. Species habitu ad Spartocytisum purgantem Wehb ac- cedens ab omnibus Sarothamni speciebus floribus parris Inteis et leguminibus dense crispate-tomentosis distincta est. Vexil- Inm 3% long. et 4° lat,, legumen 1 long., 3°” lat, Hab. in monte Sierra de Gredos, abi Augusto 1857 eum forentem fructiferumgue legerunt cl. Catanda et Yaerm. 13. Beseda virgata Boiss, Reut. var. gredensis Cut, et Willk. {R. gredensis Cnt. in litt. R. glauca? an sp. nov.? Graälls Indie. pl. nor. sp. 13.) Differt a specie rhizomate erassiore et magis lignoso, ranlibas gracilieribus brevioribus- que minime virgatis, minns erectis saepe deenmbenlibus magis foliosis, foliis multo brevioribus, racemis brerioribus. Parten &orales et capsulae eadem prorsus ratione formatae sunt, qua im eperie. 96 Hab. plauta habits singulari praedita in monte Sierra de Gredos, ubi in summeo jugo cacnminis Pico de Almanzon dieti ad alt. eirc. 9000 in consortio Jurineae kumilis, Juni- peri nani, Armeriae caespitosae etc. crescit. In hoc loco primus hanc stirpem anno 1853 (?) legit cl. Grasils, Augu- sto 1857 forentem fructiferamgue cl, Cutanda et Ysern. 14. Genista umbellata Poir. var. microcephala Willk. Difert a specie capitulis duplo minoribus ob flores mi- nores et praecipne vexillum paryum carina subbrevins. Flores multo magis sericei quam im specie. In regni Mureici monte Sierra de la Culebrina dieto prope opp. Lorca sito hane varietatem eximiam legit cl. Guirao Aprili 1854. 15. Ononis follosa Willk. et Cost. Annua ? glanduloso- et viscoso-peberula, caulibus ramo- sig foliosis, foliis petiolatis fere omnibus tcifoliolatis, apicem versus solum foliis unifoliolatis intermixtis, in ramulis steri- libas ex axillis foliorum- juvenilium fasciculos edentibus ideo- que ramalis densissime foliatis; foliolis oblongis vel oblengo - iinearibus, medio peliolulato majore, omnibus inde a medio serralatis; stipalis triangularibus integris, petiolum subaequan- tibus; Aoribas axillaribus solitariis in racemos longos termi- nales foliosos satis densos vomiosos comgestis, erectis, pedun- eulis aristatis folinm subaequantibns, pedicello tubum calyei- anm aequante, demlibus ealyc. tubo duplo lengioribus lineari- acutalis trinerviis, vexillo calyce triente longiere rotundato subemarginato, alis carinam subreetangularem aequantibus; legumine defexo calycem paululum superante lineari-eompresso 3-—4-spermo, seminihus reniformi- globosis pallidis minntim tuberculatis. Species e sectione Nutrir Moench, proxima O, brachy- carpae DE. quae praeter habitum plaue alienum foliolis ına- 7 joribus - fere eircacircum argute serratis, floribus laxissime dispositis longe pedunculatis, legamine oblongo -rhomboideo a nostra bene distineta est. Flores iu nostra eis O. Natrieis L. similes sed dimidio minores. Bamulis sterilibus racemis- que longis angustis foliosis ab omnibus hujus sectionis spe- eiebus statim dignosci potest. Hab. in Catalauniae regione submontana, ubi a el. Co- sta annis 1857 et 1858 prope Horta et in monte Tagama- ment(?) detecta est. Filoret Julio, Augasto. 16, Ononis pyrenaica Willk, et Cost. Perennis, humilis glauduloso-pubescens, rhizomate lignoso, eaulibus ramosissimis foliosis, foliis infimis trifoliolatis, cete- ris unifoliolatis, omnibus breviter petiolatis, feliolis lineari - oblongis apice serrulatis, stipulis ovato -triangularibus integris nervosis peliolum aequantibus vel superantibus; foribus ex asillis foliorum sommorum prodeuntikus solitariis, sub antkesi cernuis, pedunculo folio longiere aristato, pedicello tubum calyc. aequante, dentibus calyc. tubo duplo longieribas lineari- acutalis (rinerviis; vexillo rotundato apiculato calyce triente longiore, alis carinam rectangularem aequantibus vexillo bre- vioribus; legumine pendulo lineari compresso, calyce sub- dimidio longiore, seminibus reniformi-globosis pallidis, undi- que minutim tuberculatis. Speeies e sectione Neirir, affınis O, viscosae L. et O. cenisiae L. Prier praeter habitum alienum et radicem an- nunm differt Roribus majoribus longius pedicellatis, dentibus ealyc. setaceo - acuminatis, legamine breviore, foliis plerisque trifoliolatis, foliolis excepia basi circaeircum serratis, O. ce- nisia, ad quam nosira hahitn magis accedit, pedicellis multe longioribus, dentibus calyc. brevioribus, Aoribus parpureis (im wosira favis, vexillo extas rubro -striato), vexille zen apicu- Wr 84, Is Ben. 7 lato, legumine multo latiere obliguo inflate, seminibns ‚oliva- ceis, stipelis ineise -dentatis, foliis omnibas trifoliolatis gla- bris a nastra Jatins distat. Hab. in Pyrenaeis catalaunicis, in silvis vallis de Aran ad basin Maladettae sitae, ubi el. Costa mense Augusto 1858 pauca specimina florentia et fractifera legit. "17. Medicago turbinata W. var, dextrorsa Willk, Non differt a specie nisi legnmine dextrorsum contorio. Pertinet ad formam anfractihus tuberculatis praeditam, Creseit eirea Bareinonem, Tarrasa etc, Costa. Eandem plantam cl. E. et A. Huet du Pavillon anno 1856 in Si- eilia Jegerunt (exsice. o. 831). Observ. Medicago turbinata tertia ost species, cujas legumina modo sinistrorsum modo dexirorsum contorta sunl. Jam enim in M. Helice W. et M, litterali Rhode hoc phae- nomenon persingulare observatum est. Cf. Cosson pl. erit. p- 36. 18. Ervum graciie DC. var. longepedunculatum Willk. ei Cost. Differt a specie omnibus partibus minoribus, folielis au- gustissimis, cirrhis subsimplicihus et praeeipne pedancalis gracillimis folio quadruplo longioribus. An specien distineta ? — Legumina in speciminibus meis immatura. In colle Monjuich prope Bareinonem hane stirpem leg. cl. Costa Martio 1858. 19, Scleranihus polyonemoldens Willk. et Cost, Annaus? caulibus inde a basi furcato - ramosissimis, ob internodia abbreviata valde nodosis foliosissimis., foliis rectis subulatis rigidis subpungentibus hasi late vaginantibns eilio- latis; fRoribus perparvis cymosis sessilibus, calyeis lacinüs tabum aeqnantibus vel superantibus lanceolatis late membra- nacein obinsissiwis, fractiferis ereotis, petalis nullis (?), sta- winibas 5, antheris globosis glabris, ealyee fruciifero valde indurate. — Piautnla hamillima dense caenpitosa propter in- ternodia abbreviata et folia longa rigida habitum Palyonemo- ram reddit. RBami cymularum unifarsam pubescentes, folia sepalaque glaberrima. Species affinis $. marginato Guss., qui foliis recnrvatis mollibas obtusis, floribus dense congestis triplo majoribus, dentibus calyc. latius membranaceis et habitn plane alieno a nosiro facile distingnitur. An S. divaricatus Dum.? Fi. belg.; ‚sed in hoc dentes calyc. tubo breviores dieuntnr et eaulis to- tus ut videtar unifariam pilosus. Propter folia subpungentia etiam ad S. pungentem R.Br, Prodr. Fl. Nov. Holl. accedit, Hab. in Catalaunia, ubi cl. Costa in arris prepe Mon- seny et juxta las Garrigas hand procul ah app. Lerida anno 1858 pauca specimina fructifera legit. W. Heruiarin fruticoea L. var. recurvifolia Willk. Differt a forma genuina foliis elliptieis vel elliptico - lan- eeolatis aentis recurvasis. Caudicis rami ramauligue prostrati sole adpressi ut in forma genaina, sed multo magis foliosi. Florum glomeruli dense congesti. Folia et sepala glaberrima. Stipulae albae ut in forma genuins. Ramuli glabrescentes. . Hab. in Catalaunia, ubi in gypsaceis circa Balaguer, Sentin, Gerp, Tremp etc. cereseit, Costa. Floret Julio, Angusto. Var. erecta Willk. (Polygenum fruticosum erectum hispa- nicam Barrel. Ic. f. 7131). Differt a specie caudicis ramis ramulisque erectis, ramnlis striotis, foliis infersoribns reflexis emnibns hispidulis, stipulis parpareis, glomerulis remotis Jaxe racemosis. Folia obtusissima , obovata vel ohorato - oblunga, magis cArnosa quam in formis ceieris, summa Suhbellata. Se- ‚pala parce, ramuli dense kispidali. y. 100 Hab, in reguo Mureico (in collibus argilloso - gypsacein psope Algezares et alibi, Guirao! 1851 et 185%) atque in Algeria (in gypsaceis saleuginosis ad margines lacus Chott- el-Chergui, Cosson! 1852). Floret Majo , Junio, Haeec varietas babitu persingulari praedita, quam speeiem propriam constituere dia opinatus sum (H. murcica mihi in litt. et sched.), ab omnibus HM. fruticosae formis ramis erectis strielis, folüs reflexis et glomerulis laxe racemosis eximie differt. In terris argilloso-gypsaceis salsuginesis Aragonige inferioris et Castellae novae, ubi haec specien abundat, eam semper prostratam sole adpressam vidi, et jam Loeflingiua dieit, hane plantam fraticulum humillimum prostratum esse. Item specimina valentina in herbario Cavanillesii asser- vata et a cl. Funk prope Elche lecta eundem plane habitum et erescendi modum ostendunt, quem specimina castellana et aragonensia, imo calalaunica varietatem propriam conslituen- tin praebent, @Qna re var, erecta transitum inter Heraiarias veras i. e, species prostratas et Polygonoideas i. e. species erectas laxe cymosas eflcit (cf. Prodr. III. p. 367). Var. ercciam novam speciem constiluere adhuc crederem, si non el. Bourgean in regno Murcico (in coll. aridis Sierrae de Carrascoy) formam prostratam legisset, quae habitu laxe, sti- pulis parpureis, foliis hispidulis etc, ad var. ereciam valde accedit et formam intermediam inter hanc et formam genui- nam prostratam conslituere videtur (pl. hisp, exsicce, 1851. n. 1345b.!). Forma genuina semper folia glabra ovata vel ovato-elliptica habere videtur. Stipulae plerumque albae sant, sed interdum parpurascentia. 21. Galium corrudaefollam Vill. var. falcatum Willk. et Cost, Differt a specie foliis superieribus eximie sarsum -cur- valis, apicihus subconnirentibus, inferioribus reßexis saepe 101 obavato-lanceolatis, ramis paniculae in statn fractifero pa- tentibus,, pedicellis longioribus. Hab. in Catalannia et regno Valentino, ubi in saxosis aridis calcareis ereseit: in Catalauniae jugo Coll de Taga- manent dieto, Costa! (d. 15. Aug. 1857 enm fruct.), ad ca- stellam oppidi valentini Chiva, Willk. (d. 1. Jun. 1844 cum flor.). Observ. Sürpem hanc characteribus indicatis a specie valde discrepantem propriam esse speciem crederem, si non oecurrerent formae intermediae. Omnes G. corrudaefolii for- mae semper gaudent colore cinereo -virente et (in statu sieco) nitore sericeo, guibus notis statim agnosci possunf. 22. Gallum aciphylium Willk. et Cost. Suffruteseens, Jaete virens, caulibus tetragonis rigidissi- mis nitidis, foliis senis — octonis lineari -lanceolatis linearibus- ve in mueronem recinm vel recuryatum produetis, Margine inerassalo spinnloso -serrulatis, subtus nervo medio crasso in- structis, nitidis glabris vel puberulo-scabris, infimis reflexis, mediis patentibus vel divaricalis, summis sursum curvalis; paniculae ramis erecto-patulis, pedicellis brevibus crassis apice incrassalis, petalis mueronatis luteis, antheris oblongis subglobosis, mericarpiis globosis laeribus (?). Species e sectione Eugalium Koch, proxima G. corru- daefolio Vill., gaod differt colore foliorum einereo-virente exsiccatione saepissime nigricante, pedicellis tenuioribns, pe- talis albieantibus, antheris oblongo -linearibus, foliis caulibus- que Iaeribus in nostra plerumqgue valde exasperatis. Haec species, eujus mericarpia in statu solum immatnro observare lienit , variat ratione sequente: a. Longicaule. Canles adscendentes erecti parum ra- mosi Y, —1-pedales vel longiores. Internodia elongata. Pa- nicaula longa effusa. Variat canlibus folioramgue pagina infe- riore glabris et dense puberulo-scabris, (G. corrudaefolium Wilik. in sched. et litt.). #. Caespitosum. Caules ramosissimi ex internodiis hre- vibus compositi, eaespitem humilem intricatum formantes, sca- berrimi, Folia brevia brevius mucronata subins et margine scaberrima. Cymae breves panciflorae vix paniculatae. Occur- runt formae inter a. et ß. intermediae. Hab. species in Hispaniae parte austro- orientali, ubi in locis aridis regionis calidae et montanae crescit: «a. in Cata- launiae ditionibus el Urjel (prope Tärrega etc.) et la Segarra (prope Lerida etc), Costa! (1858) et in regni Murciei monte Sierra de Carrascoy, Guirao! (Jun. 1855); 8. in Ca- talannia prope Tärrega, Lerida ete. Costa! (Jul. 1858). 2. Gallum Chamaesaparine Willk. et Cost, Pumilum, annuum, caule subsimplivi tetraqnetro ad an- gulos deorsum aculeolato, foliis infimis quaternis subspathu- tatis venosis demum diaphanis,, mediis senis cum superioribus quinis lanceolatis vel lineari-lanceolatis, omnibus patentissi- mis, obtusiuscnlis planis, margine subtusgue spinuloso -sca- bris supra glabris; pedunculis axillaribus bractentis 2 — 3- fleris, folio longioribus patentibus subcapillaribus, pedicellis feuetu longioribus demum refractis, floribas albis, fruetu mi- note didymo undigue setulis uneinulatis brevibus tecto. — Plantula absque ralice filiformi horizentali %, — 1%, poll. longa. Speties e seetione Aparine Gren. proxima, ut videtur, 6. spurio L. y. tenero Gren., quod statura multo majore et praecipae foliis aequiformibus erectis et pedicellis non refra- ctis eximie differt. Habitu ad G. minutulum Jord. et G. me- rale All. accedit. Uiraque speoies Horibus solitariis et foliis omnibus quaternis a nostra prime intuitn dislingui potest. 1083 Hab. in Catalaunia, in montibue prope Bareinonem, ubi: hanc stirpem Majo 1858 florentem fructiferamque legit cl. Costa. 24. Scablesa macropoda Costa in litt, Suffraticosa, caespitosa, caulibus humilibus sabsimpliei- bus superne undis plerumque monocephalis hirsutis, foliis ro- sularam basilaribusgue petiolo brevi vaginante munitis, can- linis paucis oppositis basi connatis, omnibus pinnatisectis ufrinque hirsutissimis viridi- canesceutibus, Segmentis pinnati- partitis vel pinratifidis (in fol. superioribus saepe inlegris), laciniis oblongis, Tanceolatis vel obovatis integerrimis; capi- tulo sub anthesi 1— 11/, poll. late, involneri squamis lanceo- latis integris vel bi- ad trifidis connatis adpresse pilosis, co- rollis amoene persieinis, periphericis valde radiantibus; in- volncelli basi foveolis aeqnali serieeo-villosissima, pilis co- ronam subdentatam 24 — 25-nerviam attingeutibus, foveolas profundas inferne oceultantibus, nervis coronae setisque caly- einis ea vix triente longioribus pallidis. Species pulcherrima e sertione Asterocephalus Coult,, proxima et habitu simillima Sc. pulsatilieidi Boiss., quae praeter stationem alpinam, folia incano- tomentosa et flores eoeruleos, pilis coronam non atlingentibos foveolas nullo modo oceultantibus, nervis coronae 16 — 20 setisqgue badiis, et se- tis eorona subduplo longioribus a nostra optime dislineta est. Haec caudice gaudet Jignoso longo superne in ramos plures erectos foliorum rosulas caulesque Noriferos 2 — 6-pollicares edentes diviso, corollis extus tomentosis, stylis longe ex- serlig. Hab. in Catalauniae regione submontana, ubi in ditione la Segarra dieto a cl. Ysern Septembre 1850 detecta est. Anne 1858 el. Costa hasc plantam, in illa ditione frustra qnaesitam, ad ripam sinistram. fuvii Nagneira-Ribagorzana 104 reperit, ubi inde a Pont de Muntanyana ad Sopeyra usque et inter Abella et Tremp ereseit. Florebat tote mense Augusto. 25. Valerianella praecox Willk. (Valerianella sp. in Willk. pl. hisp. exsice. 1846. n. 1386.) Pamila, dichotome ramosissima, foliis lingulatis obtasis integris glabris, floribus in eymulas capitatas congestis, bra- eteis oblongis eiliatis fruetus superantibus; fraelibus 3/4 long. snbeylindricis subincurvis puberulis virentibus, in dorsi convexi medio costa filiformi tennissima, in facie adversa suleo profundo lineari-quadrangulo fruetu quadrante breriore, in fuciebus lateralibus suleo longitudinali enrvato munitis, }o- enlis sterilibus obliteratis; calycis limbo oblique exciso nni- dentato, dente inenrvo. — Plantola 1-- 11/, poll. longa. Speries e sectione Selenocoelae DC., proxima V. cari- natae Lois,, quae differt fractibus dimidio majoribns pallidis, sulco ventrali totam fructus longiindinem aeqnante latiore et mians profundo, snleis lateralibus reetis, loeculis sterilibus valde conspieuis, calycis limbo subliterate. Y.monodon Koch pariter affiınis e descriptiene canle erispate - piloso, foliis saepe dentatis vel pinnatiädis, frnetu dorso piloso , suleo „parte in- feriere subcompresso, e basi paululum, ex apice contra ma- gis dilatato“ a nosira distincta videtur. Hab. haec species in regni Algarbiensis regione suhmon- tana, ubi eam in arenosis inter oppida Silves et Mouchigue 4. 13. Febr. 1846 fructiferam legi. %6. Aster entalaunicas Willk, et Cost. Perennis, rhizomate longo cylindrico-filiformi, caule erecto snperne valde ramoso, ramis erecto-patnlis 1 —2- eephalis rorymbum eompositum formantibus, foliis integerri- mis aeutis rigidissimis, inferioribus lanceolatis in petiolum sensim attennatis, superioribus ramealibnsgue linearibas ses- 105 silibns, omnibus obsolete trinerviis; calathiis 1’ Jat., antho- di. hemisphaeriei squamis squarrosis subaequiformibns lineari- lanceolatis acntis, fere omnibns herbaceis viridibus adpresse et erispato -puberulis, ligulis valde distantibus angustis inte- gris pallide lilacinis, achaeniis villosis, pappo sordide albo, Species e sect. Amellus Adans., proxima A. Amello L. et Ad. Willkommii Schultz Bip. Species prior differt rhizo- mate brevi nodoso, foliis latieribus minus rigidis, ıamis co- rymbi simplicioris brevioribus patulis, calathiis majoribus et praecipne squamis anthodii obovato -lanceolatis apice rotun- datis et fimbriatis, interioribus late et purpureo-membrana- ceis, ligulis molto crebrioribus contiguis. 4. Willkommü rhizomate multicipite rosnlas edente, feliis tomentoso - pube- scentibus, caulibus humilibos subsimplicibus submonoecephalis, anthodi; squamis adpressis difformibus, exterioribus nempe her- baceis, interioribns late scariosis et pappo rnfescente salis a nostro distinctus est. In hoc folia laete virentia, supra gla- brescentia subtus adpresse senbro-pilosula, margine ciliolata et in ufraque facie excavato-punctala sunt. Caulis pedalis, rhizoma horizontale praelongem. Sgnamae anthodii intimae apice paululum purpnrascant, Hab. in Catalauniae regione montana, uhi a cl. Costa prope Ripole anno 1858 detecta est. Floret Julio. Observ. A. Willkommii a me in Aragonia detectus secundum observationes cl. Costa in Catalannia quoque prope opp. Vich provenit. %7. Benecle ernenefellus L. var. ceratophylius Willk. et Cost. Differt a sperie folioram segmentis, sinnbns latis acutis separatis , cirenitu lanceolatis, lineari-lanceolatis linearibnsve acntie, dentes 2 — 3 triangulares divaricatos acutos sinabus 106 acntis disjunetos gerentibus, margine eximie revolutis, cala- this minoribus, corymbo minore, squamis anthodii brevius. acuminatis, indumento tenniore. Stirps habitu valde peculiari praedita formis intermediis cum typo speciei connectitor. In Catalauniae regione montana circa opp. Pons, Castell- follit, Cardona hane varietatem eximiam annis 1857 er 1858 legit el. Costa, 28. Senecioe Auricula Bourg. var. major Willk. Differt a specie omnibus partibus multo majoribus, cau- libus pedalibus altieribusque valde sulcatis glabris, foliis te- nuioribus, anthodio glahro. Hanc varietatem eximiam ad oram maris mediterranei prope promont. Cabo de Santa Pola Majo 1852 fBorentem legit el. Bourgean (pl. exs, 1852. n. 1601). Observ. Folia in specie non semper integerrima sunt, nt affert cl. Cosson (pl. erit. p. 1691), sed saepissime apice trierenata. Speciem hane memorabilem post cl. Bourgeau in Castella nova prope Rivas legit cl. Cutanda et anne 1858 in Catalaunia inter la Codina et Sanahuja ch, Costa. Crescit semper in locis salsuginosis, quamobrem ad plantas halophilas pertinet. 29. Anthemis Cotula L. var. microcephala Willk. et Cost. Differt a speeie statura multo humiliore, calathiis dimi- dio minoribns, radio breviore, disco magis convexo, In campis aridis eirca Balagner, Lerida, Tärrega et di- tionis Liano de Urjel hane stirpem Julio 1858 leg. cl. Costa. 30. Santolina heterophylla Willk. et Cut. Snffrutescens, maultieaulis, caulibus simplicibus superne mudis, foliis planis adpresse sericeis diformibus, caulinis in- ferioribus et mediis spathulato-Iinearibus in petiolum lalam 107 sensim attemualis, apice iri- ad quinquehdis, dentibus callosis mucronulatis, summis linearibua integerrimis in mueronem lon- gam, mollem desinentibus, fol, ramulorum sterilium juvenili- bns obovato-Janceolatis in petiolum brevem attennatis, ulro- que margine inciso-erenatis, adultis pinnatifidis imo pinnato- partitis, erenis vel Jaciniis obtusiuseulis linearibus; calathiis hemisphaerieis, anthodii squamis imbricatis valde carinatis, apice late scariosis. Species proxima S. rosmarinifoliae Mill,, a cujus for- mis numerosis foliis eximie heteromorphis planis sericeis sta- tim distingsitur. Calathioram florumque structura a S. r0s- marinifolia non differre videtur, sed propter foliorum for- mam ab ommibus Santolinis valde discrepantem hanc stirpem ad illam speciem referre non andeo. S. oblongifolia Boiss, (Diagn. pl. orient. ser. 1, num. 3. p. 181) foliis planis seri- eeis pariter gaudens ramis sterilibus elongatis, foliis multe ainus difformibus aliaque ratione formatis a nostra differre videtur. In nostra folia ramulorum sterilinm adulta 8° longa et sub apice % lata, caulina inferiora 9 longa et apice %’' Tata, summa 6° longa et 1,’ lata. Folia ramulorum sterilium exsiecatione colorem testaceum induunt, eaulina vero eolorem Jaete viridem conservant Folia ramulorom sterilium utroque margine lacinulis 5— 8 saepe bifidis mnnita. An va- vietas 5. oblongifoliac? — Hab. in Hispaniae centralis regione montana: in monte Sierra de Gredos et in provincia Avilensi prope Servanillos, Gutanda et Ysern! (1857). Flores Inlio. 3. Enula Vaillantli Vill. var. brevifolia Willk. et Cost. Difert a apecie foliis brevieribus ovali-lanceolatis, caule monocephalo, squamis anthodii Adpressis, An species di- stineta ? 108 In Catalaunia prope opp. Olot hanc. stirpem Augasto 1857 florentem legit el. Costa. 32. Onopordon corymbosum Willk. (O, lyricum var, Willk. in Sert. 8. hisp. num. 555.) Elatum, caule angulato superne ramosissimo, foliis Ianceolatis profunde pinnatifidis, lacinis remotis aubtriangularibus longe validegne spinosis, sopra glabris laevibus subtus pubernlis, nervo medio crasso nervisque ceieris albis valde prominentibus, emnibus longe decurrentibus alas quatuor angustas in lobos triangulares lon- ge spinosos divisas formantibus; calathiis magnis permultis ad ramorum fastigiatoram apicem glomerato -cöngestis ideo- que corymbam amplum constituentibus, peduneule crasso spinosissimo insidentibus; anlhodii globosi basi umbilicati squa- mis lanceolatis in acumen longum spinosum sensim produrtis, exterioribus reflexis interioribus ereclis parce arachnoideis margine ciliolatis, eorollis purpnreis glandulosis, pappo testa- eeo, achaenio obovato-oblongo curvato compresso -angulato costato et eleganter transverse rugoso duplo longiore. — Cau- lis robustns 3— 4-pedalis. Species affinis O. zaurico W., O. illyrico L. et O, elon- gato Lam. O. tauricum differt calathiis solitariis, anthodio glanduloso -pubescente, squamis rabentibus, corollis glahris, achaeniüs tetragonis, pappo longiore sordide albe, foliis mi- nus lobatis, spinis brevioribus. ©, flyricum tomento denso incano et squamis anthodii ovali-Janceolatis duplo latioribus basi tomentosis apice purpnrascentibus, calathiis solitarüis, Q. elongatum calathiis solitariis et dimidio majoribus, squamis in spinas validas canalienlatas produetis, caule alis creberri- mis arctissime lobulatis setaceo -spinosissimis a nostra specie distinguantur. Hab, in Aragonia australi, floret Julio. 108 38, Eirsiam albicans Willk. Perenne? pallide virens, canle stricto sulcato - angulato soperne ramose pareissime arachnoideo, foliis caulinis sessi- libus lauceolatis sinuato-pinnatifidis, Jaciniis ovatis, in fol. inferioribus bilobis , spinuloso -ciliatis et in spinas validas lu- tescentes desinentibus, glabris, subtus nervig robustis valde promineutibus albicantibus; calathiis ® — 3 ad ramorum api- cem, corymbum compactum hemisphaericum formantibos, bre- riter pedunculatis nndis, anthodii ovali squamis exlerioribus oyatis vel ovaio-lanceolatis, in spinam brevem mollem de- sinentibus, margine arachnoideo-ciliatis, intimis praelongis margine scariosis, in appendicem acutam mollem ciliolatam abeuntibus, omnibus patnlis, apice saepe recurvis, sub appen- dice callositate lineari nigra munitis, glabrinseulis, pallide virentibus; floribus albicantibus; achaeniis glaberrimis nitidis pallidis striolatis, pappo praelongo festaceo-pallente, nitido. Species e sectione Onotrophe Cass., ex affnitate C. Eri- sithales Scop., quod abunde differt caule superne longe nude, calathiis subsolitariis mutantibus, callositate squamarum gluti- nosa, foliis pubescentibus discoloribus caulinis grosse auri- enlatis vix spinosis, demum habita prorsus alieno et habita- tione diversa. Caulis in nostro robustus ®—3- pedalis folio- sus, folia non deeurrentia nec aurieulata exsiccatione albi- eantia. Achaenia solum immatura observare licnit. Hab. in regni Granatensis parte orientali, ubi ad fossas in ruderatis regionis montanae ad alt. 3 — 4000 frequenter ereaeit, v. ©. prope pagum Cullas de Baza, ubi hanc spe- eiem d. 10 Julii 1845 Norentem legi, 34. Cirsium enstellanum Willk. (C. flavispina var. Lange). Perenne? ranle graeili stricto obtasangalo aracknoideo- pabescente, ramos subäliformes erecto -patulos 'edente, feliis 110 paueis distantibus brevissime decurrentibns sinbate - pinnati- fidis spinaso-eiliatis, Iaciniis remolis spinas validissimas flavas divavicatas gerentibus, apice foliornm Jonge acntato in spinam breviorem desiuente, foliis ramealibus summisque calathia in- voluerantibus angustissimis spinosissimis, omnibus supra viren- tibus arachnoideis subtuas candide tomentosis, excepfo 'nervo medie erasso glahrescente; calathiis ovatis, centrali axin pri- marium terminante solitario, ceteris ad apicem ramoram gio- meratis (2 —3), anthodii squamis adpressis, exterioribns lan- ceolatis in spinam brevem flavam patulam abeuntibus, interio- ribus linearibus in appendicem recurvatam mollem Ppnrpara- scententen desineniibus, omnibus sub spina vel appendice eallo lineari prominente demum nigrescente munilis, juxta eallum arachnoideo - ciliolatis ; Noribus purpureis; aobae- mus... C. flavispina Boiss., eui nostra species proxima, differt caule multo crassiore secus totam longitudinem alato, cala- thiis plernmgne duplo minoribus dense glomeratis et panien- latis, anthodio ovali nec ovato, callo squamarum oblonge, forma foliorum, spinis tennioribus reetis, demam habitatione diversa. Hab. nostra species in Castella vetere, ubi prope opp. Medina de Rioseco d. 7 Julii 1852 a cl, Lange in statu Norifero lecta fuit, Observ. C. flavispina Beiss., regni Granatensis incola, ubi ad alt. 3000 — 5000 creseit atqgue ad aquas et in loeis humidis abundat, in Sierrae Nevadae vallibus duabus sub for- mis oceurrit, quarum altera,, caule foliose late alato, spinis brevibus, calathiis parvis permultis glomerato-panicnlatis gau- dens est iypus apeciei, enjus iconem tab. 11%! operis Bois- sieriani exhibet, altera vero varielatem eximiam comssitait, 11 quam el, Kunze in Chleride austro-hispanica (Flora 1846, ?.65%) sub nomine var. longespinosae primus deseripsit. Quae varielas praeter spinas praelongas et validiores foliis brevius decurrentibns ideoque caule angustius alato, et cala- thiig fere duplo majoribus minns namerosis minnsque glome- ratis a typo valde recedit et flores modo purpureos modo al- bos habet. 35. Cirsium nevadense Willk, Perenne? canle robuste angulato arachnoideo- puberalo supernse ramuloso, foliis caulinis sessilibus breviter decnrren- tibus supra glabrescentibus subtus tenniter arachneideis, nervo medio crasso pereursis, lanceolatis, inferioribas basi longe attenuatis, omnibus pinnatipartitis, partitionibus laciniatis, la- einiis ovatis vel triangularibus spinoso-ciliatis et in spinam longam tenuem fiavam desinentibus, alis pariter longe spi- noso-ciliatis; calathiis ad apicem ramulorum brevium arreeto- rum subsolitariig, racemoso - paniculalis, anthodii ovoidei squa- mis exieriorihus ovato-lanceolatis, in spinulam brerem patu- lam productis, sub spinula maenla oblonga plana non callosa atropurparea medio sulcum longitudinalem exhibente notatis, Auterieribus elongatis in appendicem mollem undulatam atro- purpurcanı desinentibns; foribus purpureis; achaeniis ... .. Species pariter aflınis C. flavispinae Boiss.,, a quo de- fectn callositatis et foliis pinnatipartitis membranaceis (nec Pinnatifidis coriaceis), breviter deenrrentibus faeile distingui potest. Caulis foliosus sulcatus, folia spinosissima, sed spi- nae tennes, calathia iis C. Aavispinae typici duplo majora. €. palustre Scop., cal mostra habitu sabsimilis, ealathiie mi- noribus glomerato-congestis, squamis callosis, foliis longe deenrreutibus, spinie multe tenuioribus et brevioribus ab ea longius recedit. . Hab, in Sierrae Nevadae regione subalpina, ubi in locis kumidis ad alt. cire. 5000 — 6000° cereseit, v.c. in valle Bar- raneo de Trevelez, ubi hanc plantam d. 16 Septemb. 1844 dorentem legi. Observ C. nevadense varielatem esse C. subalpin: Gaud., speciei mihi non nisi e diagnosi breri in Prodromi tome VI. p- 645 notae, din opinatus sum. Sed affirmante cl. Nägeli in Koch Syn. ed. II. p. 998! speciem Gandinianam nil nisi formam hybridam e €. palustri et C, rivulari All. ortam esse, planta nevadensis ad C. subalpinum pertinere non pot- est, quum nes C. palustre nee C. rivulare in Sierra "Nevada, in eajus Intere meridionali nastra satis frequeuter oceurrit, proveniat. j 36. Cirsium monspessulanum All, var. hispanicum Willk, Differt a specie foliis magis coriaceis, brevius decurren- tibus, angnstioribus margine spinis validioribus pungentihus (nee setaceis mollibus) ciliatis, calathiis winoribus, anthodii squamis inlimis in appendicem multo longiorem purpnream ab- euntibus, Hab. in regione calida et sahmontana Hispanine austro- _ orieutalis, ubi ad fossas ingue locis humidis et palndosis erescit. Ci. Willk. Sert. flor. bisp. no. 561. et Beiss. Voy. bot. Esp, p. 365! 37. Cirsiun erinitum Boiss. var.? casalaunicum Willk, et Cost. Differt a specie calatkiis multo majoribus, sqnamis exi- mie arachneideis, spinis folioram minus validis. Stirpe ex unico specimine mihi nota ulterius obserrauda, fortasse spe- ciem propriam 'constitaens, . See. cl, Costa abundat in Catalaunia et forei inde & Majo ad auctumaum usque. Observ, Plauta a me in Serto A, hisp. snb nom. €. &wlbori DC, enumerata sec, cl. Lange, gai eam in Gallecia kogit, speciem novam constituere debet nondum editam: ©. ‚Rllipendulum Lge, in pl. hisp. exsice. n. 268! 38. Carduns grauatensis Willk. (C. recurvatus Willk, in lit, 1844 nee Jord. C. nigrescens Kunze in Flora 1846, p- 650! non Vill. C. autans Boiss. voy. bot. Esp. p. 360. ex habitatione). Biennis? caule erecto parce ramoso, foliis semidecurren- tibus lanceolatis sinnato - pinnatifidis , laciniis undulato - denta- tis, spinoso -ciliatis, dentibus in spinam validam flavescentem desinentibus; ramis albo-tomentosis fere ad calalhiom usgue spinoso-alatis, monocephalis ; calathiis maximis ereciis, an- thodii umbilieato- orati squamis lanceolato-suhulatis, hasila- ribus horjzontaliter patentibus, relignis eximie arcnalo-recur- vatis, intimis quam fores brevioribus mollibus coloratis, ceteris in spinam pungentem abeuntibus doreo medio carinatis basi enerviis margine non ScAriosis inter se parce arachnoideis; flo- ribus persicinis, Aachaeniis compressis elegauter punetato- striatis testaceis nitidis, disco papillae centralis prominente quinguelobo, pappo longissimo testaceo-pallente nitido. — Radix crassa, caulis %,. — 1Y/,-pedalis, crassus, cum foliis arachnoideus. Calathia 2 poll. lata. Species proxima Ü, nutanti L. et Ü. nigrescenti Vill., inter has quasi intermedia, aflinis etiam ©. macrocephalo Desf. Species prior differt calatkiis notantibus, squamis la- tioribns patentibus vel reflexis sed numgaam arcnato -recur- vatis, Achaenio pappoque breviore, disco 'papillae depresso, ramis saperne longe nudis, epinis dimidio brevioribus. C. ni- grescens calathiis dimidie vel duplo minoribus, sqaamis ewni- bus arcaato-rellexis, disco papillae prominente sed vix an- Di. leneh, & 114 galato (mieime eximie quinguelsba?!), spinis brevioribas tenui- oribusgne, C, marrocephalus (ex deseript.) foliis sinnalis, ealathiis eernais et authodii squamis exterioribus patenti-re_ flexis a nostro distineti sunt. Hanc speciem novam esse pri- mo intuitn agnovi, sed cl. Kunze deseriptionem et argu- mentationem meam litteris transmissam prorsus neglexit. No- men speeificum mutavi, qned cl. Jordan anno 1849 formam quamdam €, nigrescentis sub nomine C. recurvati edidit et praecipue guod squamae anthodü etiam in C. nigrescenti alüis- que speciebns recurvatae dici posaunt. Hab, baec species, ad quam planta a cl. Boissier sub nomine (0, zwtantis enumerata probahiliter pertinet, in regni Granatensis regione montana et subalpina, ubi ad alt. eirc. 3500 — 6500 usque in Joeis pinguibus et solo ealcareo cre- | seit: in Sierra Nevada in latere oceidentali cacuminis el Der- najo supra 8. Gerönimo rare (d. 30 Julii 1844 cum dor. et frnet.); in loco la Vibora salis freguens (d. 25. Jun. 1845 eum flor.), Willkomm; supra pag. Trevelez et in monte Sierea de Gader, Boissier; in meontibus Sierra Tejeda et Sierra de Loujar, Willkomm (Junio 1845 cum for.), Observ. Forma €, nigrescentis Vill. gennini glahre provenit sec. cl. Costa, qui specimina mihi transmisit, it Catalaunia, ubi inde ah ora maris ad Pyreneos usque cresrit, Haec forma, item apecimina a el. Endress in agre Busei- »onensi lecta, denique icones cl. Reichenbach fil., quas tab. 145. tom. XV. icon. flor, Germ. exhibent, a plauta gra- natensi ieto eoelo ahhorrent. Magis ad eam accedit var. platypus Lange ined. in pl. exs. hisp. prope Valladolid Jerta, guae fortasse prepriam sisiit speciem, aut Ad nostram de- cenda est. A C. aigrescente haec etiam stirps praeter alios characteres achaeniorum papilla eximie quingeelobs differt. 115 39. Carduus medius Gon. var.? castellanus Wilik. Differt a specie ramis.ad calathium usque foliatis, folis sinuatis viz pinnaliidis et squamis anthodi fere omnibus ia appendicem linearen longam purpuream desinentibus. Achae- nia non vidi. Prope Mengla in Castella nova (?) hanc stirpem Julio 1847 Borentem legerunt cl. Cutanda et Ysern. Ü. medium ge- noipum anno sequente leg. el. Costa in eilvis vallis de Aran in Pyrenaeis catalasnicis. Observ. Piania a me in Serto A. hisp. sub nomine C. acanthoidis L. enumerata est forma glabra ©. chrysacantki Ten. Eandem stirpem leg. cl. Costa anne 1858 in Pyre- naeis catalaunics, Planta a cl. Kunze in Flora 1846. » 759. sah nom. C. tenuiflori Sm. (Willk, pl. hisp. exs, 1845. n. 883.) enumerata est C. pyonocephalus L. 40, Centauren Costae Willk. Suffroiescens, humilis, canlibns erectis patule ramosis arachnoideo-incanis, samis monocephalis, foliis inferioribns Piunatisectis, segmentis anguste linearibas canalicnlatis inte- gris vel paucidentatis, dentibus mucronatis, fol. summis linea- ribus basi pleramgue bidentatis, omnibus supra excavato- punetatis laete virentibus, subius arachnoidep -eanescentibus; calathüis basi nudis ovatis, squamis adpressis pallide virenti- bus dorso paberulis, extimis brevissime aristatis mediisqgue saepe mucronulatis ia appendicem scariosam semilunarem bir Ipbo-laceram integram medio macala triangulari fuscescente uotatam ceierum hyaliaam nitidam abeuntibus, intimis longe linearibns elevato- siriatis appendice hyalina munitis, appen- dicibus squamas mullo mode ercultantibas; corollis raseia, achaeniis eompressis albidis glabris pappo albo mediam acbae- ail longitadinem vix aegnante munitis, - 8% 116 Species e sectione Phalolepis Cass., proxima U. albae L., quae praeter habitum alienum praecipue sguamaram ap- pendice ampla suborbiculari latissima hyalina integra equa- mas omnino oceultante, squamis omnibus in mucronem. salis longum productis et pappo brevissimo a nostra, quam in ho- norem perserutatoris florae catalannicae indefessi dixi, eximie differe. Propter anthodii structuram nostra species aflinis quo- que €. Zyciae Boiss. diagn. pl. or, X. 109! et €. aphrodi- seae Boiss. diagn. pl. or. IV. 16! Prior indumento pannoso, foliis infimis indivisis, caulibus infra rasulas nascentibus, ap- pendieibus squamas occultantibus, altera squamaram appen- dice subrotunda non decurrente et foliorum laciniis planis sa- is distinctae sunt. Hab. nostra species in Catalauniae ditione la Segarra, ubi el. Costa eam prope San Ramon alüsque in locis d. 16. Juli 1858 florentem fractiferamgue legit. Observ. Sunt dune Centaureae species uno eodemgue nomine donatae, Cent. nempe incana Lag. et incana Ten., quarum altera ad sert, „Acrolophi suhsect. Acrocentroides Cass,, altera (Tenoreana) ad sect. Phalolepidem perlinet. Cl. Sprengel speciem Lagascanam cum C. diffusa Lamk. con- junxit, sed specimina recentissimo tempore a cl. Bourgeau in Hispania lecta (pl. exsicc. 1852. n. 1613!) speciem La- marckianam a Lagascana tote coelo abhorrere atque hanc optimam sistere speciem clarissime docent. Differt nempe €. incana Lag. a C. diffusa praeter alios characteres calathiis duplo majoribus, squamarum spina tenuiore et recurvata, et achaeniis pappo satis conspieno munilis. Jam vero species Lagascana anno 1816, Tenoreana anno 1819 edita est, Qua re planta hispanica nomen incanam conservare debet, plau- tae vero neapolitanae nomen aliud imponendum est. Et qui- 117 dem hane speciem in honorem anctoris C. Tenorcanam di- cendam esse Propono. Alia species hispanica a botanicis neglecta est €. poly- morpha Lag. nov. gen. ei sp. n. 396! in Prodromo inter Cen- taureas inceriae sedis enumeraia. Specimen hujus plantae originale, quod possideo, 'eam pariter ad sectiouis dcrolophi subsectionem „Jerocentroidem pertinere docet. Species haec distinetissima a cl. Lagasea satis bene deseripta pappum babet achaenio sublongiorem. 41. Leuzen exaltata Cutanda in litt. Perennis, caule elato interdum hominem alto strieto sim- plici monocephalo, foliis basilaribus pedalibns longioribusqne petiolatis, ecaulinis pancis sessilibus remotis decrescentibus, summis abbreviatis sinnate-laciniatis, ceteris pinnatipartitis vel pinnatisectis, laciniis sinnato-lobatis levitergne mucronato- dentatis, fol. omnibus supra glabriusenlis Jaete virentibus, sub- Ans tomentellis glaucescentibus; calathio magno erecto, an- thodii 11/, pol, lati ovoidei snhumbilicati squamis infmis ova- libus, mediis appendice lata snborbicnlari Jacera munitis, in- imis elongatis appendicem lanceolatam gerentibus, omnibus seariosis ferrngineis glahris; corollis purporeis, pappi pilis valde inaegqualibus plumosis fragilibus sordide albis. Species proxima L. coniferae DÜ., quae praeter habi- tum proreus alienum caule humili (2 — 15 poll. longo) lanato vel tomentoso, foliis subtas candide tomentosis, infimis saepe sabintegris, anthodio ovalo-eonico, squamis mediis pnrpura- seenlibus etc. ab hac specie insigni magnopere differ. L. longifolia Hfigg. Lk. Fl. port. I. p.217! Lositaniae incola, ex icone et descriptione ab ea toto coelo abhorret. Hab, species maxime memorabilis et pnlcherrima ia ve- teris Castellae regione montaua, ad basin Sierrae de Gredos 118 in silva dieta Pinas de Hoyoquesero, ubi abundat sec. cl. Cutanda et Ysern, qui eam Julio et Augusto 1837 floren- tem fructiferamque legerunt, alque in dumelis ad viam ex illa silva ad pagum Navalosa ducentem. 42. Linarin Rossmaessleri Willk, Perennis? multicaulis, partibus Noralibus exceptis glaber- rima glauce- virens, caulibus pedalibus adscendenti- erectis subsimplieibus, inferne foliosis apiee nndis, follis linearibus acutis, in soreulis subverticillatis, in caulibus sparsis, flori- bus dense racemosis pedunculo calyce et braciea breviori suf- fultis, bracteis linearibus acutis basi altenuatis cam calyce et rhachi glanduloso - puberulis, calycis segmentis valde inaegaa- libes spathulato-lanceolatis acutiusculis, «orollae (cum cal- eare) 8” longae subeylindrivae labiis albidie azureo -retieu- latis, superiore ad medium usque bilobo, inferiore breviere trilobo, lobis rotundatis, palato atropurpureo fauce aureo- velutino, ealeare subineurvo acato corolla breviore cum tubo Iutescente azureo-striato; capsulae glabrae maturae ealyce longioris valris acntis, seminibus discoideis concavis margine membranacea hyalina cinctis disco minutissime tubercnlatis. Species pulchra e sect, Linariastri Chav, grege supi- narum, proxima L, ‚Anticariae Boiss. Reut. Pag. 86! et L. iilacinae Lange Ind. sem. Hort. Hava. 1854. p. 24! a quibus jam foliis caulinis omnibus sparsis (etiam in surcnlis vix verticillatis) differt. L. Anticaria praeterea caulibus basi fragillimis et labii superioris lehis eJongatis fance gibhis in- ' tense coeruleis, L. Zülacina corollae colore diversissime (ilacino atro- violaeso -striate, etiam palato) a nostra. egregie different. " Hab. in provincia Malaeitana, ubi eam mense Maje 1853 dorentem fructiferamgne legit amieiss. Rosumaessler: 119 48. Linarie antirrhinofdes Coss. ined. in Bourg. pl. hiep, exsicc. 1852. n. 1633! (Linaria sp. nov.? Willk. in pl. hisp. exs 1845. n. 1253,). Perennis, tot& pills artienlatis sahviseidis obsita, canlibus 47, —1-pedalibus surenlisgue procumbentibns, foliis sureulo- rum canlinisque inferioribas ternis ceteris altersis, omnibus ovatis acutis quinguenerviis; racemis terminalilus densis, fo- rihus pedunculo calyce et bracten oblonga subbrevieri insi- dentibus; segmentis calycis oblongo -linearibns attennatis ob- tusis inaequalibus, cerollae Darae com calrare 9% Jongae labio superiore breviter bilebo, lohis divergentihns aruliuscu- lis, palato ad faucem aureo -velutino, calcare subincurro Ienni acnto corolla breriore; capsulae maturae calycem subargnan- tis valvis acutiusenlis, seminihus eompressis angulalis sub- tetraödris tnberculato-rugosis immarginatis hadiis. Species e sect, Linariastri grege diffusarum, affnis L. flavae Dest., quae caulibus erectis, foliis loribnsque mino- ribus, glabritie, Jabioe superiore elongato profendius bilobo, segmentis calyeis anguste linearibus acutis, colore foliorum glauco etc. a planta hispanica differ, In hac folia caulina media maxima 8 -—- 10% longa et 5— 7’ lata. Caules pa- rum ramosi. Deseripsi hanc speciem quantum scio nondum editam, quod ego primus eam detexi. Florentem eam legi d. 19. Julü 1845 in monte calcarco Muela de Montalbiche dieto prope opp. Velez-Blanco in prov. Almeriensi sito, ubi perrara vi- detar. Anno 185% eandem plantam in monte regni Valentini Sierra de la Fuente de Ja Higuera reperit cl. Bourgean. Etiam cl, Lange eam in Hispania legisse videtur, quod sjus semina in Indice hort. Hava. 1854 offeruntur. Crescit in Aissurie rupium umbrosis. 120 44. Veronica Assoana Willk. (V. austriaca var. dssoana Boiss. Diagn. pl. or, ser. II. 3. 2.168! TV, austriaca y. bi- pinnatifida Kunze in Flora 1846. p. 638! P. zenuifolia Asso Syn. Arag. ı. 1! non Stev.). F, ausiriaca L. a nostra capsula et foliorum figura distineta sec. ol, Bentham in Europa oceidentali nondum observata, haud dubite, quin planta Assoana propriam sistat speciem Hispaniae peculiarem. Hab. in Hispaniae centralis et auatro-orientalis regione montana: in Castella nova prope Villanneva de la Vera, hb. Pavon., Aragonia inferiore eirca Alcaniz, Colm., regni Va- lentini monte Sierra de Chiva ad alt. 3000-4000, Willk. (Jun. 1844), atque in Catalaunia prope Cardona, Lerida etc. Costa (aest. 1858). Observ. Planta a me in Serto fl. hisp. sub nomine P. austriacae «a. dentatae Koch enumerata ad F. Teucrium L. pertinet, cujus formam vel varietatem humilem prostraiam foliis brevibus ineisis floribusque magais praeditam sistit: 7. Teucrium var. pyrenaica mihi! 45. Galeopsis pyrenaica Bartl. var. nana Willk, et Cost. Differt a specie statura multo minore, verticillastris pau- eis, omnibus remotis, saepe paucifleris, caule diffuso -ramo- sissimo,, foliis saepe angustis lanceolatis. In Pyrenaeorum Catalauniae regione alpina (Port de Ca- staneza, Port de Pallas etc.) legit hanc varietatem ce), Costa a. 1857 et 1858. 46. Ajuga rotundifolia Willk. et Cut Perennis, stolonifera, melliter villosa, canle simplici se- mipedali et altiore, foliis basilaribus spathulatis in petiolum brevem latım attenuatis obsoletissime erenatis, caulinis flora- libusque obevato -rotundatis basi breriter attennatis anbinte- 121 werrimis sessilibus, omnibus laete viridibus; verticillastris 3 — 5-Soris, omnibns distinetis, foliorem floralium dimidiam six aequantibas; calycis laciniis lanceolato - acuminatis, co- ollae tubo longe exserto gracili, labio superiore abhreviato vix emarginato; Aachaeniis oblongis reticulatis virentibus. — Cerollae probabiliter eoerulescentes. Species insignis aflnis A. veptanti L. et A. genevensi L., a quibus vertieillastris distinctis, feliorum paribus omni- bus patentissimis et viridibus, foliis subrotundis seminamgne atractura valde differt. Plantam memorabilem in pinetis prope Hoyoquesero Julio 1857 jam fere defloratam legerunt cl. Cutanda et Ysern, 47, Statice Contae Willk, Perennis, rhizomate lignoso, foliis caespitosis obovato- Innceolatis vel sahspathulatis in petiolum latum canalicnlatum attenualis mucronalis, nuninerviis, coriaceis, Snpra papilloso - sesbris subtus punctafis; scapis gracilibus flexuosis glabris fere a basi distiche ramosis, ramis inferioribus subsimplieibus sterilibus, ceteris paniculam ovatam laxissimam formantibus vatelis sebrecurris sursum ramulosis; spieulis rectis crassis 1-- 2-oris in spieas breves unnilsterales vel subdistichas enngesiis appreximatis, hractea externa late ovata obtnsa vel axntinscnla dorso viridi-rnfescente margine late alba - scariosa apicem versus carinala, inleriore externam duplo superante elliptico-oblenga dorso rotundata herbacea viridi obtusissima margine latissime albo -scariosa, parte herbacen ad apicem usque producta; calycis (nbo recto adpresse pilosulo limbum erveium sobaeguante, limbi profunde 5-partiti lobis ovato- | eblongis obtusis, nervis rubris longe ante apicem eranescen- } tihes, eorolla lilacina. Species e sect. Globulariastrum Gren. Godr., afhnis St. densiflorae Guss. eı St. Girardianac Guss. (of. Flore de 122 France Al. p. 744.). Prior foliis trinerviis, spiris compaclis imbrieatis, bracteis brunneis acutis, limbo calyeis dimidis bre- viore, altera foliis parvis erassis, defeetu ramornm sterilium, spieulis trifloris, spieis compactis crassis, hraetea exierna longiore, labis calycinis brevibns semieircularibus a nesira differnnt. Felia in hac glaneescentia 1 — 1%, poll. longa, sub apice 2—3"‘ lata, srapi 6— 101, Spirulae 2% longae. Dixi speeiem pulchellam in honorem ce). Costae, qui eam in planitie Catalauniae salsıginosa Liano de Urjel dieta prope Yvars d. 20 Julii 1858 Norentem legit. 48, Statice entalaunica Willk. et Cost. Perennis, rhizomate lignose, foliis rosulatis spathulato - oblongis obtusis mneronulatis, in petiolum Jatum sensim atte- naatig, nuinerviis, planis, ceriaceis, supra papilloso-scabris, sobtns carinalis; scapis gracilibus flexuosis fere inde a basi laxe et distiche ramosis, ramis inferioribus sabsimplicibur sterilibus, ceteris panicnlam oblongam laxissimam formanti- bus, patulis, aut simplieibus rectis aut sursum ramnlosis ar- euato - patenlissimis; spienlis patulis A—2-Naris valde remo- tis leriter curvatis spicas longas graciles unilaterales forman- tibus; bracieis exterioribus ovatis obtusis subcarinatis dorso rofis margine late alho-scariosis, interiore eis triplo longiore berbacea viridi obtuse carinata sabtrinervia albo- et scarioso- marginata enb apice rufescente; limbo calycis (ubum curva- tam pilosolum subaegnante profunde 5-Iobo, lobis oblonge - linearibus, nervis validis rubris longe sub apice canescenti- | | | | | | | bus, corolla lilacina. Species elegans ex eadem sectione, proxima (e de- seriptione!) St. deriusculae Gird., quae ab ea differt ramu- toram sterilium defectu, bractea inferiore lanceolata acata, limbo calyeis dimidio breviore, spienlis rhachidi adpressis, nervis calye. demum recurvo - patulis limbum irregulariter | lacerautibos. Habitu et praeeipne spienlis incurvis nostra affınie quogue Si. virgatae W., quae spiculis minus remotis et magis curvatis dimidio majorihus ®—4-floris, bractea ex- terna multo majore acata valde carinata, limbo calycis dimi- dio breriore, nervis multo crassioribus et foliis supra glabris optime distineta est. Folia in nostra suhpollicaria, sub apiee 2” Iata, supra glauca enbins saepe ruhentia, scapi Y, —1- pedales, spieulae 3% longae. Hab. et floret cum praecedente, qua frequentior videsur: abundat in pratis salsıginosis planit. del Urjel, Costa! 49, Statice insignis Coss. var. Rossmaessleri Willk. Differt a specie caulibns longioribus (1”/, pedal,), graci- kioribus magis flexnosis, ramis sterilibns multo minus nume- rosis laxe patulis (nec strietis), panicnla effusa oblonga laxis- sima, spicalis minoribas et praecipue angustioribus, corollae tubo brevins exserto vel incluso. Crescit in jocis salsnginosis regni Mureici, ubi eam pri- mas legit amiciss. Rossmaessler (1853). Posten in monte Cordillera de Jarales dieto eam legit el, Guirao. Observ. Cl. Cosson in pl. erit. p. 128 et 176 sese folia radicalia in Se. caesia Girard. numquam vidisse dieit. Sed specimina nuperrime a cl. Guirao missa et in eodem loeo lecta, abi illa in Bourg. pl. hisp. exs. 1851 sab num. 1443 distributa lecta fuerunt (Ajangue prope Fortune) foliis radicalibus mnnita sunt, Haec subcoriacen spathulato-en- weata, apice emarginata, in petiolum latum sensim aitennata, majora suhbipollicaria apiee 4 — 5°’ Iata. @uum specimina illa ante florescentiam perfectam lecta folia jam emarecida ka- beaut, ea mox perire patet. 50. @uercus cerrieiden Willk. et Cost. Arhörescene, ramnlis annotinis petiolisque rufescenli- tementosis, gemmis oblongis obtnsis axillaribus patalin, squa- 121 mis late ovalis obtusissimis dorso tomentellis margine longe ciliatis; foliis adultis subcoriaceis supra glabris sublus tomen- tellis breviter petiolatis elliptico - oblongis basi enheordatis, cireacircum grosse incisis, lobis eire. 6 in quovis margine triangularibus acutis calloso -mueronatis, sinnbus acufis vel ob- tusis separatis; fruclibus sessilibus subglomeratis, in pedun- eulo communi brevi crasso tomentoso, cupulae hemisphaeri- eae glandem ad tertiam longitudinis partem usque cingentes intas sericeo-tomentosae sqnamis aAdpressis, paucis, ovatis breviter acnminalis obtusissimis, basi (praecipue infimis) gib- bis, tomentosis, apicem versus rufescenti- marginatis; glande ovato -eylindrien apice truncata et umbilicata. — Folia adalıa eum petiolo 3 — 4 poll. longa et medio 11, — 2 poll. lata, Petiolus 3—4 lin. longus. Laciniae foliorum maximae 6 lin. longae et basi 6 lin. latae. Cupulae 4 lin, altae margo dia- metro 7 lin. Glans 8 lin. longa et supra basin 6° lata. Species ob foliorum figuram similis Qu. Cerridi L., sed eupulae structura aflınis Qu. pubescenti P. et Qu. confertae Kit. (ser. figur. ap, Rehb. le. fl. germ. XL. f. 1311). Ow. pubescens in Catalaunia pariter obvia, foliorum lobis rotun- datis, cupula basi altenuata margine inflexa glandem ad me- dium nsgqne cingente et glande dimidio fere minore, Apice vix troncata nee umbilicata, Qu. conferta (ex icone) foliis sub- sessilibus majoribus pinnatipartitis, partitionibus in fol, ad- ultis ineiso-dentatis, eupula (af videlur) glabrescente eic. a nosira bene distinetae sunt. Ab Qu. Cerridi defectu stipularam liformium et praecipne enpulae stractara Tone distat, Hab. in Catalauniae regione litorali, in silvis prope Bar- einonem et Valldereig, sec. Costa, qui eam Octobre 1858 eum fruct. mataris legit. Observ,. @uercus species a me in Serto fl. hisp. sub nom. Qu. hispanicae Lamk. cam? enumerata quoad specimina 125 in Navarra atgoe Estremadura lecta probabiliter ad Qu. cer- rioidem nostram pertinet. Eandem piantam deforatam Janie . 1844 in'silvis prope el Escarial legi. Stirps aragonensis in Serio 1, c. sub Qu. hispanica? indicata ad Qu. congestam Presl vel Qu. conglomeratam P. pertinere videtur. Qu. hi- spanicam Lamk. sec. el. Colmeiro et Boutelon (examen de las eneinas de la peninsula, p. 8!) habita Ow. Suberi L, similem equidem in Hispania non observavi. 51. Costia eristata Willk. var. villosa (Agropyrum cristatum $. spiculis villosis Roem. et Schult.)., CA. Bot, Zeitg. 1858, p. 377. Creseit in Catalauniae eollibus gypsaceis circa Balaguer, Gerp, Avellanas, Palan, Tastafall, Sasahuja, Pons etc, Costa! — Floret Julio, Augusto. 52. Eleusine bareinonensis Costa in litt. Aunua, multiculmis, culmis compressis, foliis angustis inferne remotissime longe ciliatis, spieis geminis vel solitariis brevibus crassis, spieulis distichis 6 — 7-Iloris glabriuscalis, paleis obtusis carina subalatis, caryopside subcubico- hemi- sphaerica, hinc convexo -trigona foveis ®—3 exarata, illine profunde excavata, transrerse rugosa, spadicea. — Culmi 6 ad 9, spicae 6— 9’ longae. Species allınis E,olögoszachyae Lk. et E. indicae Gaertn, Prior (e descriptione!) spiculis quadriseriatis 5-floris, paleis acutiusculis, caryopside globosa, altera spieis duplo longio- ribus et angustioribas plerumgue digitatis, spiculis plerumque ö-feris, caryopside minore oblonga subeylindrica facie in- terma sulcata altera conrexa a planta Costana differant. Hanc speriem in Catalauniae Jocis subhnmidis prope Ba- dalona, Prat, Hospitalet etc. Septembre 1857 florentem legit el. Costa . Observ. E. barcinonensem in Catalaunia revera indir genam esse vix erederem sed eam cnm gossypiü lana e zona tropiea introdactam esse suspicor. Est seennda Elensines species hucnsgue in Hispania reperta! E. nempe indica see. el. Lange in suburbiis Sancti Sebastiani frequenter occerrit, Revisio specierum phanerogamarum hispanicarum nova- rum ab auctore collectarum vel editarum. I. Species conservandae. 1. Deiphinium nevadense Kunze in Flora 1846. p. 647! (D. pentagynum Boiss. voy. bot. Esp. quoad plantam nevadensem et Coss. in Bourg. hisp. exsicc. 1851. n. 1005! non Desf.). “ Species bona, non solum characteribus a beato Kunze lc. indicatis, sed etiam aliis magis constantibns a D, pen- tagyno Desf. distineta. Calcar enim in D. nevadensi apice antice gibbus et postice appendice tenui cursula munitus, in D. pentagyno attenuatus obtusus vel acutiuscalus. Sepala in D. nevadensi acata vel abrapie acuminata apicnlata apiee integra extus glaberrima, in D. pentagyno apice breviter bi- lcho munita extus pnbescentin. Petalorum nectariferoram Iimbus in D. »evadens: subtriangularis apice bidentatus, in D. pentagyno ovatus profunde bilobas. Petala lateralia in D. nevadensi breviter, in D. pentagyne profunde biloba. Pistills denique in D. nevadensi constanter iria. Ad gaos characteres constantes accedit habitus diverens, quod flores D, nevadensis iis D. pentagyni triente minores ei laxias ravemosi, caulis gracilior minns racemosns, foliorum canlino- 121 rom segmenta latiora sunt. Denigne habitatio montana ei aubalpina speciem Konzeanam a Fontänesiana semper in re- gone calida, ni videtur Fittorali crescente distinguit. D. nevadense in cl. Boissier primus in S. Nevada anno 1837 prope S. Geronimo detexit, ubi anno 1844 a me denuo lectum est. Anno 1848 eandem plantam in ditionis Alpujarras valle Togueira legit cl. Funk! et 1851 in Sierrae Neradae loco la Vibora cl. Bourgean. D. pentagynum Desf. verım a me anno 1845 in provineia Malacitaua supra pagum Chorriana in valle Barranco de Ceuta diete ad alt. eirc. 500—- 1000°, atque anne 1853 = el, Bonrgeau! prope Silves in Algarbiis lectum fuit. ®. Platycapnus saxicols Willk. in Bot. Zeitg. 1848. p- 367. Species distinetissima a me anno 1845 in monte Sagra de Huescas detecta. 3. Diplotaxis silfolia Kunze 1. c. p. 685. . Species juxta D. virgatam DC. collocanda a me vere 1845 in agro Gaditano detecta fuit, 4. Pendelina intricatae Willk. Enom. pl. nor. 185%, pP: 4% Species a me anno 1845 prope Cuevas de Vera detecta est. P. crassifulia Wk. (Diplotaxis crassifolia DC.) no- Atrae proxima sec. specimira nuperrime a cl. Huet du Pa- villon in Sicilia Jecta (pl. exsicc. 1856. n. 10!) foliis latis, Boribas majoribus et siliquis longissime peduncnlatis primo intuita ab ea distingaitur. Ceterum species nostra sine dubio annaa ut omnes hojus generis species. 5. Corynelobus baeticas de Roem. ap. Willk. Enuum. pl- nor. p. 7. Planta insignis a me anne 1845 in pror. Malacitana de- tecia. . un 128 6. Alysaum Willkemnmii de Boem. 1. ec, p. 8, Species a me anno 1846 prope Ayamonte deteota. 7. Ptilotrichum strigulosum Kunze in Bot. Zeitg. 1846. p- 683. Species juxta P. purpureum Beiss. eolloeanda, habita Lobulariarum s. Konigarum, ad quod genus fortasse refe- rende est. Species pulchella a me Decemb, 1344 in monte Sierra de Yunguera detecta. 8. Draba caufabrica Wilik. Sert. fl. hisp. n. 77. Species a me anno 1850 in Cantabriae monie Peiia Gor- veya deterta. 9. Cochlearia decipiens Willk. |. c. n.79. Est Kernera, Species a me anno 1850 in Pyrenaeis Aragoniae detecta. 10. Hatchinsia Auerswaldii Willk. |. c. n. 91. Species a me anno 1850 in Peüa Gorveya detecta. 11. Lepidium enlycotrichum Kunze |. c. p.756. (L. heterophylium Boiss. Voy. Esp. non Bih. teste ipsissimo Boiss. in Pug. p. 13! Z. granatense Coss, pl. erit, p. 27! et p- 1481). Species juxta L. heterophyllum Bih. collocanda, a me anno 1945 in monte Sierra de Yunquera detecta, anno 1849 in eadem regione a cl. Bourgeau!, anno 1851 in monte Cerro de S. Cristoval a el. Reuter et anno 1856 in Alge- via a cl. Kralik! lecta est. Ad hanc speciem L. grana- tense Coss. anno 1849 editum pertinere jam cl. Boissier L c. momit. 12. Erysimum Bunzennum Boiss. et Reut. Diagn. pl, or. ser. 1. 1. p.27! (Erysimum? incanum Kıe. 1.0. p. 751.) Species pygmaea juxta K. sirictum Fl. Weit. collocanda a me anno 1845 in Sierra de Yunquera detecta fait. 13. Viola Willkommii de Roem. ap. Willk. En. pı. nov. p. 10. Species juxta F’, mirabilem L. collocanda auno 1846 a me in Monte Serrato detecta fuit. 14. Dianthus erassipes de Boem, |. c. p. 11. Willk, le. 1. u1. Species proxima D, liburnico Bartl. Wendl. auuo 1845 a me in montibus Marianis detecta fuit. 15. Bianthus Boissieri Willk. le. I. ı. 13, (D. sivs- stris Boiss. Voy. Esp. nen Wulf.) Species D. silvestri Wulf. affnis a cl. Boissier in proviucia Malacitana anno 1847 detecta fnit, : 16. Dianthus Planellae Willk. le. I. 1.53. (D. cas- . spitosifolius Plan.! Fl. gail. (1852.) p. 118! Species afünie D. Zaricifolio Boiss. Rent. a cl, Pla- nellas in Gallecia detecta est. 17. Fetroceptis Iungaseae Willk. Sert. Fl. bisp. (185%.) p. 84. et Ile. 1, t.21. (P. glaucifolia Boiss. Diagn. pl. er. ver. II. 1. (1854.) p. 80! Süenopsis Lagascae Willk. Bot. Zeitg. 1847. p. 237. Silene glaucopkylia Lag. in herb. Boutel}). Species a P. pyrenaica (Berg.) distinclissima a el. La- gasca in Asturiis detecta fuit, Species Beissieriana omnige idenfica cam men. 18. Gypsophila hispanica Wilik. pl. haloph. p. 110. (1852.) et Ic. 1, t. 16. Species in Catalanniae, Aragoniae et Castellae nerae salsuginosis valgatissima jam a el, Asso detecta fuisse vide- tur, quod G, Struthium Asso Syn. Arag. identicam cum mea specie enge valde auspicor. Specimina pulcherrima anno prae- ; terito in Catalaunia lecta mecum communicarit cl. Cosia. . 3 84. Is Beh. ) 1% 19. Mochringia intricata Willk, Enum, pl. nov. (185%.) p- 14. et Ic. 1, 1.59. Species maxime insignis anno 1845 a me in Sierra de Maria detecta est, 20. Arenaria racemosa Willk. in Bot. Zeitg. 1847, pP. 239. et Ic. I. 1,64. C. Hane speciem in Baetica primus leg, el, Cabrera! 21. Arenaria tomentosa Willk. Enum. pl. nov. p. 15. et: Ic. 1. 4. 64.D. Speciem ut praecedens ex affinitate A. Armeriastri Boiss. anno 1845 in prorine. Almeriensi detexi. 22. Arenarla obtasiflors Kunze in Flora 1846. p. 638. et Willk. Ic. 1. 1.61. B. Hanc speciem quam cl. Boissierum cum A, Conim- bricensi Brot. inmerito conjunxisse iu Icon. 1. c. demonstravi, anno 1844 in regno Valentino detexi. 23. Buffonia maeropetals Willk. Sert. 4. hisp. n. 163. et. le. 1. 1.71, B. Species B, pererni Pourr, proxima anno 1850 in agre Salmantico a me detecta est. 24. Buffonia Willkommiaua Boiss. Diagn. pl. or. ser.1l, 1. 983! et Willk. Ic I. t.92.A. (B. perennis Willk, Sert. fi. hisp, non Pourr.) Speciem hane eximiam anno 1845 in Montibus Marianis “ primus legi. 25. Malachium ealycinum Willk, in Bot. Zeitg. 1847. P. 239. et Ic. I, 1. 64. Species proxima M. aquatico Fr. ab amiciss. Prolongo in provincia Malacitana deteeta fait. 26. Malva Willkemmiana Scheele in Linn. XXI. (1838,) p. 570. 131 Species aflinis M. mauritianae L. anno 1845 in agro Malacitano a me deteeta est. %7. Bhamnus myrtifolius Willk. Enum, pl. nov. p. 18. (Rh. Alaternus var. prostrata Boiss. Voy. Esp.). Hanc speciem Rh. Alaterno L. proximam , sed ex mea quidem sententia ab eo bene dislinetam, primus in regno Gra- natensi legit el. Boissier. '28. Ulex scaber Kze, in Flora 1846. p. 696. Wehb Ot. hisp. t. 32! Species a cl, Webb inter U, dueticum Boiss. et U. tanthocladum Webb collocata anne 1845 in pror. Gaditana a me detecta fait, %9. Viex Willkemmii Webb Oi. hisp, t. 34! Species U. ianthoclado proxima anno 1844 in agro Ma- lacitano detecta fait, %. Sarothamnus cantabricus Willk. Ser. fl. hisp. p- 37. Species proxima $, affini Boiss. anno 1850 a me in Cantabria, ubi abundat,, detecta fait. 31. Genista eriocarpa Kunze |. ce, p. 737, Species proxima G, candicanti L. anne 1845 prope Al- gesiras a me detecta fuit. 3%, Genista polyanthos de Roem. ap. Willk. Enum. pl. mov, p. 20. Speciem insignem juxta G. baeticam Spach collocandam anno 1846 in montihus Algarbiorum, ubi abundat, primus legi. 33. Genista teretifolia Wilik, Sert. fl. hisp. p. 38. Species juxta G. pulchellam Vis. collocanda anno 1850 in Navarra a me deteeta est. 34. Onemis virgsta Kunze in Fiora 1846. p. 760. Species habite perinsignis ex affnitate ©, Natricis L. anno 1845 in agro Malacitano a me detecta fait, 9* 132 3. Lotus enmescens Kunze in Flora 1. c. p. 697. Species optima, insignis, perenuis, basi suffruticosa (!) a el, Boissier (Pag. p. 38!) perperam ad L. arenarium Brot. ducta est, a qua planta annna tote coelo abhorrei. EL. ca- nescens, species ex affinitate Z. cretici L., proximus est L. ‚Allionii Desv. (L. prostrato Desf.), qui sec. sperimina in Sieilia a el. Hnet de Pavillon lerta eaulibus tenuioribus, glabritie, floribus minoribus et calycis atructura differt. Quamebrem cl. Boissierum specimina L. canescentis veri non accepisse ner vidisse valde suspicor. L. canescens a me 'auno 1845 in agro Gaditauo de- tectas fuit. 36. Lotus Iongeriliquosus de Roem. ap. Willk. En. pl. nov. p. 22. Species longitudine Jeguminum similis .L. sessilifolio DC, prexima est L. corniculate L. a quo praeter legumiua denti- bus etiam calycinis Jatioribus et lanceolatis differt. Anno 1845 eum in agro MaJacitano primus legi. 37. Antragalus epiglottoides Willk. in Bet. Zeitg, 1847. p- 428, Species spicis sub anthesi qnidem glohosis sed fructiferis elongatis eylindrieis compaciis longissime pedaneulatis ab aflini A. Epigloitide L, bene distinela a cl. Prolonge in hgro Malacitano detecta fuit. Anno 1848 eandem speciem prope urbem Granada leg. el. Funk. 38. Rosa granatensis Willk. Ennm, pl. nov. p. 24. Species proxima R. pimpinellaefoliae L. a me anne 1845 in prov. Granatensi deterta est. 39. Crataegus brevispins Kunze in Flora 1846. p.737. Species optima a me anno A845 prepe Algeciras et San Roque detecta anno 4850 iteram lecta in regno Valentino. 133 40. Polycarpum floribundum Willk. in Bot. Zeitg. 1847. v: 430. Species proxima P. tetraphylloL. sed ab eo ut ab omai- bus eeteris rperiebus flerilms numeronissimis densissime cen- gestis et stipulis brarteisgne perparris distineia eliam a me anno 1845 in Sierra Morena lerta est. 41. Saxifrnga Camposii Boiss. Reut. Pog. (1852.) p. 47. (S. almeriensis Willk. ined. pl. exs. 1845. n. 1224.) ef. Willk. Enam. p. 87. Harc species eximia jam anno 1835 a me in prov. Al- meriensi Jecia et cum nominatione landata ad el. de Roemer remissa fuit. Anno demum 1849 eandem plantam in prov, Granatensi legit cl. de Campos, in cujus honorem deuomi- nala esl. 42. Durieua juncea Wilik. Sert. p. 57. Speries perinsiguis a me auno 1850 in Estremadura de- tecta fait. 43. Seseli granatense Willk. in Bot. Zeitg. 1847. p. 431. Speciem affinem $. Hippomarathro L. anno 1844 in prov. Granatensi primus legi. 44. Oenanthe macresciadia Wilik. Enum. pl.nov. p. 28, Species a me anno 1845 in prov. Malaritana deterta ab affini Oe. crocata L., quam el. Costa anno 1857 in Cata- launia legit, folioram segmentis Jongis lineari-lanreolatis et fracta stylis subduplo longiorihus prime intuitu distinguitur. 45. @enaathe Kunzel Willk. Sert, p. 62. (Oc. diffuse Lag.? Kunze in Flora 1846. p. 74%.) Anno 1815 banc speriem in agro Gibraltarice legi. 46. Gallum ephedroides Willk. Enum. p. 30. Plantam valde memerabilem nuperrime a cl, Cosson in Algeria ausirali maltis im loeis lertam anno 1845 in prer. Almeriensi detexi. | 134 47. Valeriana longiflera Willk. Sert. p. 60. Species perinsignis corollae longitudine et figura ab omnibus Valerianis recedens juxta F. globulariaefoliam Raw. collocanda a me anno 1850 in Aragenia superiore detecta est. 48. Succian mierocephala Willk. Sert. p. 7%. Species distinelissimna a me anno 1850 in Estremadura detecta. 49. Aster Willkommii Schultz Bip. ap. Willk. Sert. p: 74. Speciem A. alpino L. affinem anno 1850 in Aragonia anstrali legi. 50. Evax perpusilla Boiss. Heldr. Diagn. pl. or. ser. IT. 3. p. 18. (K, discolor 'var. micropodioides Willk. in Bot, Zeitg. 1847. p. 857.). Haec species a me anno 1844 in Sierra Nevada de- tecta fnit. 51. Anthemis abrotanifolin Willk. in Bot. Zeitg. 1847. p- 858. (Pyrethrum abrotanifolium Pourr. ined. in herb. Bontel,.!). Species affınıs A. chiae L. in Galleria a cl. Ponrret detecta fuit, 52. Prolongoa Pseudanthemis Kunze in Flora 1846. vr. 699. Species perinsignis anno 1845 a me in prov. Gaditana detecta est. 53. Carduus Malacitanus Boiss. Rent, Png. p. 62. :(C. Argyroa Kunze non Biv.) Species 6, Arzyroae Bir. affnis a me anno 1845 in agro Mnalaeitano lecta. 54. Centaurea cephalariaefelia Willk. Sert. p. 88. Species ©. Seabiosae L. affınis anno 1850 a me in Ara- gonia et Castella nova detecta. 135 55. Centaurea Willkommii Scholtz Bip, ap. :Willk. Enam, p. 36. Speciem juxta ©. Boissieri DC. collocandam anno 1845 in regno Granatensi detexi. 56. Centauren macrorrhiza Willk. Enum. p. 38, (ex- cepta var. a. Toletana). Species rhizomate crasso, tomento crasso niveo et cala- thiis saepissime subradicalibns perinsignis, prexima C. Tole- tanae Boiss. Reut. (C. macrorrkiza a. Wk. 1. e.), quae bo- nam sistit speciem, anno 1845 a me im regno Granatensi de- tecta est. . 37. Spitzella Willkommil Schultz Bip. }. c. Speciem hanc insignem anno 1846 prope Ayamonte detexi. 58. Erica aragonensis Willk. Enum. p. 46. Species distinctissima E. ausirali L. affınis anno 1850 a me in Sierra de Moucayo lecta, 59. Elizaldia nonneoides Willk. pl. haloph. p. 129, (Nonnea multicolor Kunze in Flora 1846. p. 691.) Species memorabilis anno 1845 a me in agro Gaditano detecta. 60. Atrepa baetica Willk. Enum. p. 50. Species perinsignis ab A. Belladonna L. distinetissima anno 1845 a me in Sierrra de Maria detecta. 61. Serephularia seiaphiia Willk. in Bot. Zeitg. 1850 (4. 1. Febr.) p. 77. (Sc. hispanica Coss. pl. crit. fasc. H. Jun. 1851.) Hanc speciem afünem Sc. Iucidae L, mense Junio 1845 in regno Granatensi detexi. Majo 1850 eandem speciem in ! regao Murcico leg. cl. Bourgean, in cojus speeiminibus el. Cosson, obserrationibus meis neglectis, speciem suam fan- davit. Jam 1846 cl. Gnirao hanc plantam in regno Mureico 136 (in loco Cresta de Gallo) legtrat (Se. Murcica Goir. ined, in li). Anno demum 185% a cl, Bourgean in regno Valen- tino prope Alcoy leeta est. Creseit semper in locis umbrosis, quamobrem nomen sciaphilae ei imposui. 62. Digitalis Wevadenais Knnze in Flora 1846. p. 873, (D. purpurea Boiss. Voy. bot. Esp. non L.). Speciem ab affni D. perpurea L. distinelissimam et a rl, Kunze optime definitam jam anno 1837 in regno Grans- tensi Jegerat cl. Boissier. 63. Nepeta Murcica Guirao in litt. et in Bot. Zeitg. 1857. p- 218. Hano speciem in regne Mureico a cl, Guirao anno 1852 detectam ego jam anno 1845 in reguo Granatensi legi. 64. Nepeta BoissieriWillk. in Bot. Zeitg. 1857. p. 219. (N. Nepetella Boiss. Vey. Esp. et Pagill. non L.). Species proxima praecedenti et N. ameihystinae Desf. a el. Boissier anno 1837 in regno Granatensi detecta fuit, 65. Sideritin stachydiolden Wilik. in Bot. Zeitg. 1850. pP 78. Species perinsignis juxta $. Guyonianam Boiss. Rent. collocanda aune 1845 a me in prov. Almeriensi deteeta. 66. Bideritis Lngascana Willk. in Bot. Zeitg. 1859, ($. angustifolia Lag. non Lamk. S. Iinearifolia Willk. pl. kaloph. non Lag. nec Boiss.). Speciem proximam $. angustifoliae Lamk. anno 1845 a me in regno Granatensi lectam in regno Valentino primus leg. cl. Lagasca! 67. Sideritis Fankiann Willk, 1. co. (S. lincarifolia Fonk! in pl. hisp. exs. non Willd. nes Lag.). Species proxima praecedenti a el. Funk anno 1848 in regno Granatensi deteria. 137 68. Galcopsis Carpetana Willk. Sert. p. 128. Species affınis G. Ladano L. anno 1850 a me in Sierra de Guadarrama detecta. 69. Teucrium eriocephalum Wilik. Enum. p. 58. Species proxima T. Haenscleri Boiss, anno 1845 a me ia _prov. Granatensi detecta. 70. Glebularia ilicifolla Willk. Rech. Globular. t. 3. Speciem pulcherrimam et distinctissimam anno 1845 in prov. Almeriensi delexi. 7%. Salsela papillosa Willk. pl. haloph. p. 146. Speciem afinem S. vermiculatae L. a me anno 1845 in Sierra Almagrens detectam auno 1851 in ditione Almeriensi legerent el. Bourgeau et cl. Lange. " 72. Eupherkia Beichenbachiana Willk. Sert. p. 139. Species affınis E. platyphyliae L. a me anno 1850 in Cantabria detecta. 73. Janiperus oophora Kunze in Flora 1846. p-. 637. Speciem a proximo J. phoeniceo L. distinelissimam anno 1845 in prov. Gaditana detexi, 74. Bomulea uliginosa Kunze 1. c. p. 690. Species insignis a me anno 1845 in agro Gaditano de- tecta, 75. Phragmites pumila Willk. pl. haloph. p. 157. (P. communis f. flavescens Schoenef. in Bourg. pl. hisp. exsice. 1851. n. 1589 !). Speciem affinem P. communi Trin. et P. giganteae Gay anno 1844 a me in prov. Granatensi deteetam anno 1851 in regno Moreico iterum legit el. Bourgean. { I 3 138 II. Speeies dubiae ulterius observandae. 1. Ptilotrichum tortuosum Willk, in Bot. Zeitg. 1847. p- 234. Species proxima Pr. Peyrousiano Willk. ined. (Alysso Peyrousiano Gay), quod statura majore, foliis multo majo- ribus planis, ramis foriferis longioribus et siliculis seminibes- que majoribus a nosira differt. In hac silienlae semper plano- eonvexae propter abortum seminis alterius constantem, Ulte- rius tamen observandum, num revera propria sit species an Pt. Peyrousiani varietas australis. Pr. Peyrousianum anno 1848 in Catalannia in rupibus versus „los tres Ponts“ prope Organyä leg. cl. Costa! Pt. tortuosum anno 1844 a me in regno Valentino de- tectum esi, 2. Tetragenolobus Bouteloui Willk. pl. haloph. p.116. (T. siliquosus var. hirsutus Willk. in Bot. Zeitg. 1847. P.428.) Species sec. hb, Boutel. circa Aranjuez et Rivas erescens fortasse rectius ad T. söliquosum L. pertinet. 3. Seseli litoraie Willk, Sert. p. 60. Haec species a me anno 1850 in agro Valentino detecta etiam umbellis foribusque dimidio minoribus a S. zortuoso L. coi proxima, differt. Fractus ignotus. Ejusdem plantae formam foliorum laciniis angustioribus et longioribus praedi- tam ideoque ad S. zortuosum magis accedentem anno 1857 in Catalaunia leg. cl. Costa. @namobrem ulterins obser- vandum, num stirps hispaniea propriam sistat speciem aut solum varietatem S. Zoreuosi, 4. Podospermum Willkommii Schultz Bip, ap. Willk. Enum. p. 42. Ulterius observandnm, num haec planta a me anno 1845 in agro Malacitano lecta revera nova sit species an varietas P. caleitrapaefolii DO. 5. Jasione Sallax Willk. Sert, p. 9. Cf. quod de bac planta in Serto 1. c. attuli. Observ. Planta a me in Enum. p. 44. sub nomine J. Foliosae enumerata non est species Cavanillesiana, sed for- tasse J. humilis Lois. varietas australis. 6. Celsia Cavanillesti Kunze in Flora 1846. p. 698. et Willk, ia Bot. Zeitg. 1847. p. 876. (C. sinwata Car. non Ten.) Eadem sine dobio est planta, quam cl. Picard in agro Gaditano et cl. Salzmann in agro Tingitano legernat, Cl. Bentham, gui sperimina Picardiana et Salzmanniana vidit, has stirpes ad C, coreticam L. duxit (Prodr. X. p. 244!). €. sinuatam Cav. nil nisi varietatem €. creticae foliis non Iyrato -pinnatifidis esse valde suspicor. @uum vero C. cre- tica L. mihi non nisi e diagnosi Benthamiana et e specimine culto malo nota sit, quaestionem num species Cavanillesiana identiea sit cum Linneana an non discernere non possum. II. Species delendae. Barbaren heterophylia Willk. in Bot. Zeitg. 1847. p: 218. est Alliariae species. Diplotaxis platystyles Willk. 1. c. p. 233. est D. ver- gatae DU. var. platystylos Wk, (D. virgata var. humilis Coss. in Bourg. exsicc. 185%. n. 1564 bis!). Iberis Beuteloui Willk. 1. c. p. 235. est I. pectinata Beiss. Bent. iberis rhedecarpa Willk. |. c. est I. Tenoreana DC. 140 Bellanthemum ternifollam Colm. et Willk. 1. c. p. 236. ost Halimis occidentalis ß. rugosi Wk. (Helianth. rugosi Dun.) forma monstrose ternifolia. Helianthemum dichroum Kze. in Flora 1846. p. 633. est Hel. marifolium DC. ß. niveum Willk. Dianthus valentinus Willk. Sert. p. 172. et Icon. I. 1.7. est D. Broteri Boiss. Reut. var. dumetorum Wk. Silene vilipensa Kunze Ic. p. 641. est $. inaperta W. ©. Willk. leon. I. 1.39. A. Silene Willkommiana Gay ined. ap. Cosson pl. erit, p. 32. est $. divaricata Clem. CA. Willk, Icon. 1, 1. 35, Silene fallax Willk. pl. haloph. p. 107. est S. ramo- sissima Desf, KLinam scabrum Kunze I. c. p. 654. est L. tenue Dest. Cf. Boiss. et Bent. Pugill. p. 24. Linum ramosissimum Willk, in Bot. Zeitg. 1847. p- 240. est L. suffruticosi L. forma longepeduneulata ramosior. Erodiam involueratum Kunze 1. ec. p. 740. est E, Taeiniatum W. Geranium stipulare Kunze I. c. p. 698. est G. mollis L. forma, Cf. Boiss. Reut. Prgill. p. 27. Genista tenella Willk. in Bot, Zeitg. 1847. p. 426. est 6. micrantha Ort, CS. Willk, Sert. p. 39. Ononis rigida Kunze ]. c. p. 634, est O, fruticosae L. var. microphylia Asso. Vicia angnlata Bont. ap. Wilik. in Bot. Zeig. 1847. p- 429. est P. calcaratae Desf, var. multiflora Wk. Epilobium Carpetanum Willk. Sert. p. 50. est E. Durieui Gay var. Carpetana Wk. Spergularia alpimn Willk. Sert. p. 53. (Alsine alpina Wk. in Bot. Zeilg. 1817. p. 238. Adırubra ß. alpina Boiss, Voy.) est Sp. rubrac ß, campestris Gren. Godr. ferma aipina,. 14 . Pimpinells rugosa Kze. ]. e. p. 654. est P. magna L. Bellinn cordifollam Kunze }. c. p. 703. est Bellis rotundifolia Boiss. Reut, Pugill. p. 56. (Doronicum rotundi- Foltum Dest.). Glossopappus chrysanthemoiden Kunze }. c. p. 748. (Decemb, 1846) est Coleostephus macrotus Dur. ap. Duchartre Rev. bot, Fehr. 1846. Planta haeo perinsignis eodem fere tempore a me in Hispania (prov.Malaeitana) atque in Algeria veeidentali a cl. Durieu (?) detecta fuit. Senecio Cantahricus Willk. Sert. p. 77. est S. pyre- naici Godr. Gren. var. Cantabrica Wk. . willkommia minuta Schultz Bip. ined. ap. Willk. Enum. p-35. Genus hoc a cl. auctore e Senecione minuto DC. et S. delphinifolio Vahl formatum sed numquam editum oppri- mendum est, quod characteres differentiales ex mea quidem sententia nullins Sunt momenti. Tanacetum Willkommit Schultz Bip. ap. Wilik. Sert, p- 80. est Pyrethrum Vaklii 8. subflosculosum Boiss, Reut. ap. Boiss. Diagn, pl. or. ser. I. 3. p. 29, ' Filago Clementei Willk. in Bot. Zeitg. 1847, p. 859, est F. germanicae ß. Iutescentis Jord. forma macra, Thlipsocarpus baeticas Kunze I. c. p. 695. est Hyo- seris radiata L. Barkhausia macrocephala Willk. in Bot. Zeitg. 1847. p- 860. est B. albidae Cass, var. macrocephala Wk. Pieridium crassifollium Willk. I. c. p. 862, esı P. vulgaris Desf. var. crassifolia Wk. Cl. Costa, qui P. vel- gare polymorphum per duos annos accuratissime observarit nuperrime maguam speciminum omnium formarum «opiam transmisit, quibus speciem meam ad P, vulgare perlinere de- monsträtur. Ceterum hanc speciem minime annuam sed peren- nem esse ex observationibus illis patet, 142 Hiaenselern elatior Willk. Enum. p. 39. est H. Gra- natensis Boiss. forma major luxurians. Eryihraea Boinsieri Willk. 1. c. p. 48. est E. major Hffgg. Lk. Cf. Boiss. Diagn. pl. or. ser. II. 3. p. 121! Spe- ces mea in errare fundata est, quod E, gypsicolae Boiss. „Reut., varietatem majorem, unperrime a cl. Boissier 1.1. de- seriptam, veram esse E, majorem Hffgg. Lk. hucusque opi- nalus sum, Chiora affinis Willk. in Bot, Zeitg. 1847. p. 874. est Ch. imperfoliatae L. fil. forma major. Linaria Granatensis Willk. I. c. p. 877. est L. villo- sae DC. var, Granatensis Wk. Linaria spicata Kunze 1. c. p. 645. est L. Salzmanni Boiss, var. fava. CA. Boiss. Rent, Pugill. p. 89, Linaria ignescens Kunze ]. c. p. 69%. est Z. Brousso- netil Chav. ex Boiss. Rent. Pngill. p. 89. Verbaseum giganteum Willk. Enum. p. 51. est F, ‚Schraderi Mey. var. hispanica Coss. sec. specimina in Bourg. hiap. exsice. 185%, no. 1629! Teuerium Funktanum Willk, pl. haloph. p. 134, est T. lanigerum Lag. sec. specimen originale ex herb. Madri- tensi receptum. Globularia Valentina Willk. Rech. Globular. 1. 2, est 6. spinosae L. varietas major. Fiantago laciniata Willk, in Bot. Zeitg. 1848, p. 413, est P. Serrariae L. var. laciniata Wk, Riarum Haenseleri Wilik. in Bot. Zeitg. 1847. p. 49. est Ischarum Haenseleri Schott. Colchicum triphylium Kunze |. c. p. 755. est Bulbo- codium vernum L. Carex baetica Auerswd. ap. Willk. in Bot. Zeitg. 1848. p-. 414. est C. Hornschuchianae Hopp. var. Echinaria pumila Wilik. 1. c. p. 4iö. est E. capitatae Desf. var. pumila Wk. Melica arrecta Kunze |. c. p. 740. est M.minutae L. var. vulgaris Coss. pl. erit, p. i1! Holcos muticns Kunze 1. c. p. 757. est Poa bulbosa L. Seribebam Tharanti, meuse Aprili 1859. Plantae Karstenianae Ex variis familiis aucture H. Karsten. (Continuatio, v. Linn. XX VII. p. 241 ei 387.) Garapatica Karst, (Hamelickr. gen. nor.) Flora Columbiae tab. XXVI. Flores abortu polygamo-dioiei in apice ramoram glo- merulati 4— 5-meri. Calyeis tubus subglobosus, ovario ad- natus, limbus superus brevis truncatus vel denticulatus. Co- rolle supera, glabra, hypocraterimorpha, tubus cylindricus, kimbi, tubo triplo brevioris, laciniae 4 —5 rotandatae, basi sab- cordatae, aestivalione convolulirae, sab anthesi patentes,. FR. masc. Stam. 4 — 5 tubo corollae supra hasin aflıxa, fila- menta brevissima ligulata; autherae lineares longitadine tubum subaeguanies, inelusae, dorso infra medium affxae, bilocu- lares apiculatae, rimis duabus longitadinalibas introrse de- hiscentes, Pollen globosum laere tririmosum,. Ovarium in- ferum farctum, disco epigyno paielliformi tectum; stylas teres glaber, stigmata duo hiliformia inclasa, Fl. fem. Stamina tabo corellae infra medium afiıxa, filamenta subnulla, anibe- rae supra basin biidam dorso afüxae, tube corollae multo bre- 144 viores effoetae, Ovarium inferum trilocnlare, ovula placentis ovalibus apice axig centralis appensa., immersa, octoua ; disco patelliformi tectam; stylus teres; stigmata duo, erassa papil- losa corpus clavatum formantia, parım exserta. Bacca car- nosa pisi majoris magnitudine, calycis limbo roronata, tri- locularis, dissepimentis longitndinalibus, incompletis erisiae- formibus, parieti affıxis pseudo -multilocularis, pleiosperma. Semina lenticularia verticalia (a latere campressa) hilo longi- tadinali afkıxa. &. edulis. Frutex 6—8-pedalis ramosus in pede australi et orientali mentis St. Marthae lectus, foliis oppositis breve petiolatis lanceolatis vel obovato-lanceolatis, coriaceis, inte- gerrimis; stipulis interpetiolaribus triangulari-acutis glabris; Boribus minutis albidis, bracteis parvis membranaceis faltis; baceis breve pedicellatis nigris saccharatis. Garapatica (ab incolis dicta) hinc Alibertiae A. Rich. proxi- ma et numero sligmatum et fructus structura ab eadem diversa — illine Gardeniolae Cham. afünis, fauce corollae barbata do- nata. Alibertia hexagyna Karsi. Fratex 6-— 10-pedalis, foliis oppositis petiolatis lauceo- latis integerrimis coriaceis glabris, subius in axillis venarum pilosulis, junioribus vernicosis; stipulis interpetiolaribus lan- eeolato-acutis, basi connatis, pedicellerum longitsdine, per- sistentibus, Flores moneici terminales bibracteolati; mascu- lin! oymosi albi, calycis tubus obconicus cum ovarii ‚rudi- mento connatus, limbo 4— 5-dentato. Corolla supera hypo- eraterimorpha, ealycem longe snperans, utrinque pilis minutis sericea, fauce nuda, limbo 4-—-5-partito, laciniis lanceolatis, acatis obliquis aestivalione convolntivis, sub anthesi reflexis. Stamina 4—5 laeiniis corollinis alterna; filamenta brevissima, __tubo corollae supra medium inserta, antberae lineares dorso Ba Du N 168 wedio afixae, inelusae, rimis daabus longitudinalibus introrse dehiscentes. Ovarii rudimentum disco epigyno eyathiformi 8- ad 10-snlcato tectum; stylus filiformis, elavatus, angulasus, stigma conieum apieulatum, exsertum. Feminini virescentes solitarii: Calyx tnbo basi ovario adnato subglohoso, superue libero cylindrico 5-dentato persistente; dentes, ut in mare, lineares revoluti, Corolla maris, Stamina 5, ut in mare, an- theraram loculamenta efloeia. Ovarium adnatum, disco glan- duloso eyathiformi tectum, 5 — 6-locnlare; ovula plurima spermophoris 5 — 6 subhemisphaerico -obleugis axi centrali aflixis pluriseriatim adnata, hemianatropa vel anatropa ; aty- Ins teres; stigmata 6 Aliformia styla longiora, apice exserta, Bacca carnosa, corticata, tube calycino superata, polysperma. Semina in pulpa nidulantia, lentiformia, compressa; testa tenui, laevi, alba; embryo in axi albuminis cornei, basilaris, reetug, cotyledonibus foliaceis applicativis, radieula tereli, minima, vaga. Creseit ad littora Ruminis „Meta‘ in locis humidiusculia hieme inundatis, mense Jannario floret et Äructificat; feuetus edolis ab incolis „Perita“ nominatur, Hedyotin (Oldenlandia Linn. DC. Endi.) Cachirensis Karsı. Frutex 2 — 3-pedalis ramosus, ramis teretibus, erectis, ramnlis angulatis puberulis; foliis sessilibus, confertis plerum- que ternis lineari- Janceolatis aculis, coriaceis, ylahris , juxta costam in pagina inferior; birimosis, margine revolatis, versus basin ciliatis, 1,5 — ®% cent. longis, 3— 4 mm, latie; sti- polis interpetiolaribns pilosnlis, e basi lata aubulalis; interno- diis brevibus vel longitudine foliorum, Inforescentia umbelli- formis, eymosa, terminalis; fores breve pedicellati, bracteelati, parvi, e roseo-albi. Calyx tubo turbinato, extus glabro, ovario adnato, limbo libero 4-partito, laciniis tuho longieribus lineari- lauceolatis aentis, intes glahris, miargine ciliatis, in frueta Wr Ba, De Heli. 10 146 patenti-recurvis, sinu lato sejanctis, Corollae rotatae tnbus brevis intus glaber; limbus 4-partitus, laciniae lanceolatae, acutae, 1nbo longiores, supra ad faucem villosae, aestivatione valvata. Stamina 4 tubo inserta , interdum libera, interdum usque ad fancem adnata laciniis ealycinis alterna, exserta; filamenta subnlata glabra; antherae oblongae, adnatae, dorso infra medium afixae, apice mucronulatae, rimis duabus lon- gitudinalibus introrse dehiscentes. Ovarium inferum biloeu- lare pluriovulatum ; siylus teres exsertng; stigmata duo capi- tata patentia; ovula plurima placentis dissepimento medio af- fixis undique inserta. Capsula turbinata compressa vertice libera , rima longitudinali loculicide bivalvatim dehiscens, de- mum epicarpio fatiscente valvis sepficide dilapsis. Semina plura lenticularia, spermophoris oblongis demum solutis undi- qae peltatim affixa. Hedyotis Cachirensis characteribus morphologieis Olden- landiae et habitu Rachicallidis crescit in summo monte Ca- ehiri inter Ocana et Bucaramanga, altit. 3000 metr, Medyotie (Rachicallis Linn.) Aoribnnda Karst. (An a Rachicallide Caracasana DC., Hedyotide Caracasana Humb. Bpl. Kih, nov. gen. Ill. p. 309. diversa ?) Frutex bi — tripedalis, strieius, pyramidalis ramis con- fertis dense ramosis erecio- patentibus; ramulis quadrangulis, foliosis, post foliorem lapsum vaginis stipulaceis diutius vesti- dis; floribus terminalibus, solitariis vel ternis, roseis; foliis oppositis, conferts , ellipticis, lanceolatis vel linearibus, gla- bris, coriaceis, margine revolutis, patentibns vel patulis 3— 7 mm. longis; petiolis cum stipnlis interpetiolaribas trigonis apice bisetis, margine ciliatis, in vaginam extas minute pnbe- rulam connatis. Fieres sessiles, Calyx tabo turhinate, gia- bro, ovario adnato, limbo libero quadriido , glabro vel extus 147 inter lobos margine puberulo, dentes intus glabri elliptiei margine ciliati, Jongitndine tubj, ereeti, persistentes, ciliis 2 ad 3 pubernlis iisdem brevioribus interjectis. Corolla epigyua hypocraterimorpha 6 — 7 mm. longa, glahra, tabo ereeto, limbum 4-partitum aequante, laciniis supra papillosis, sub an- ihesi patentibus, Szamina 4 fanci inserta, limbi longite- dine; filamenta filiformia glabra, antherae ovale, introrse bi- rimosae, supra basin aflıxae adnatae. Ovarium inferum bi-, rarius triloeulare, vertice elevatum et disco parco tectum, pluri- orulatum; stylas teres exsertus, stigmata duo, capitata., Cap- sula calyeis limbo, demum lobis destituto, coronata, verties higibboso loculicide dehiscens, valvalis basi connatis demım septicidis; semina pauca (6-— 8 in quorvis Joculo) lenticnlar, spermophoro oblongo demum libero wadique peltatim nflnn, embryo minutus in axi albuminis carnosi reetus, teres ; coty- ledonibus semicylindrieis. Habitat in Venezulae monte Trujillense, (Paramo de Bo- eono dieto), altitudine 2700 — 3600 mer. Hedyotidi (Ra- chicallidi DC.) nitidae Humb. Bpl. Kth., staminibos fauce in- sertis, brevibns, exsertis praeditae, affinis, forma et directione foliorum vero ac indnmento vaginarum, laciniis limmbi calyeini et longitudine filamentorum distincta. Bondeletia eriocarpa Karst. Frutex Cumanensis foliis oppositis, membranaceis, breve petiolatis, obovato-lanceolatis, integerrimis, supra glabris sub- tus uti ramuli pilosulis, 15 cent. longis, 5 cent. latis; stipu- lis interpetiolaribus e hasi lata triangularibus, acuminatis, membranaceo- marginatis, margine infra apicem cuspidatam nandam eircnmdante, setoso- sericeis. JInflorescentia termina- lis et axillaris, eymosa, fores bractieolis geminis lanceolato - tinearibus falti, pedicellis 3 -— 4 mm. longis dense sericeo - tomentosis insidenten, hermaphroditi, e rahbro albi, enlyx 10* 148 tubo globose, ovario adnato; limbo libero 5-, rarius 6 - partito, laciniis lanceolatis et intus tomentosis, erectis, persistentibus, demum reflexis. Corolla iafundibuliformis tnbo centimetram' lon- go, intus glabro, limbi laciniae ovales patentes, aestiv. imbricat. Stamina 5 tube supra medium inserta inclusa ; Klamenta hre- vissima eomplanata, antherae dorso medio affıxae introrse bi- rimosae. Ovarium jinferum bileculare, ovala plarima pla- centig semiglobosis, dissepimento medio affixis undique inserta, auatropa ; stylus teres pilosus ; stigmata 2 linearia. Capsula tomentoso-sericea loeulicide semi-bivalris, valris semiseptum gerentibus; spermophoris persistentibus, semina plurima scobi- fernia , basi apieeque acuminata gerentibus. er Creseit com R. erythroneura in fruticetis Cumanensibus, üffert ab illa forma foliorum et capsularam indumento, ab RA, Cumanensi Humb. Bonpl. Kth. foliis maguis, membranaceis, stipularum forma et petiolorum longitudine, eadem et B. ame- ricanae L. proxima. Bondeletia erythroneura Karst. Frutex 5—8-pedalis, ramis virgatis teretibus lenticello- sis; foliis opposilis vel ternis, petiolatis ovato-ellipticis vel lanceolatis, Aoralibns sessilibus, ovato-cerdatis, omnibus mem- drunaceis integerrimis penninerviis, supra glabris, subtus in eosta nervisque uti petioli pilis pancis adpressis obsitis, ju- nioribus hic sericeo-pilosis, lamiua 15 cent. longa, 8 cent. lata, petiolus 2 cent. longus. Stipulae interpetiolares e hasi iata angustatae, acutae, 6 mm. longae, wmembranacco - mar- ginatae, apice libero nudo supra marginem elevato, sericeo- pilosulae, tandem glabratae. Inflorescentia terminalis cy- mosa; flores pallide rosei, suaveolentes, breve pedicellati, bra- cteolati, bracteae lineares acuminatae uti partes florales ex- tus parce pilosae, Calyr tubo subgloboso, limbo libero 5-, rarius 6-partite, laeiniis linearibas acutis tube Auplo vel triplo 149 longioribus sub anthesi patulis , rabris. Corollse infundibuli- formis inbo oylindrieo reoto centim. longo, lacinias calycinas hand duplo superante, intus fanceque nudo, limbi 5-partiti lobis ovali-subrotnndis ad basin paullo elevalis supra fancem annulnm formantibns snb anthesi patentim patulis, aestivatione imbricativa, Stamina 5 tubo medio corollae inserta, lacinüis ejusdem alterna, inclusa; älamenta brevia glahra; antherae basi affxae, rimis duabus longitudinalibus introrse dehiscentes; pollen minutum globosum laeve. Discus epigynus annularis earnosus pilosiuscalus. Ovarium inferam biloculare, localis multiovulatis; ovala placentis semiglobosis centro dissepimenti affıxis undiqne inserta, anatropa; stylus teres inferne tumidus, pilosus, superne glaber; stigına bilamellatum. Capsula glo- besa, liguosa, rertice areolata, calyeis limbo eoronata, apice Ioenlieide bivalvis, valvis semisepta gerentibns. Semina plu- rima scobiformia, testa laxa reticulata nucleum ovalem in- eludente. Habitat in provincia Cumana Venezuelae, floret mense Febraario. HRondeletia erythroneura R. Cumanensi Humb, Bp) Kih. et R. odoratae Jarg. ob infloresoentiam terminalem af- Guis est, foliis vero membranaceis magnis petiolatis supra Ya- bris et calyeis forma ab iisdem diversa, Macrocnemum Weddell (Lasionema Don) styleearpum Karat. Arbor 20-pedalis irondosa, foliis oppositis petiolatie ob- orato-laneeolatis acutis hasi rotundatis submembranaceis in- tegerrimis glabris; stipulis interpetiolaribus oberatis, ebtasis, intas ad basin villoso-glandulosis, deeiduis. Inforesrentia axillaris vel terminalis longe peduneulata folia aequane isve brevier ovala eymoso-paniculata, Aoribus breve pedicallatis roseis; lariniae limbi corollae glabrae, reduplicato-valratae, tubo 150 breviores ; stamina exserta, filamenta inaequilonga ad inser- tionem barbata ; capsula calyce coronata teres pollicaris glabra. Creseit in Nova Granata prope Bucaramanga a Lasio- nemate roseo Ü. per. differt capsulis longioribus Jinearibus. L. grandiflorum Wedä. folia glabrata nec glabra, obtusa nee aeuta hahet ex deseriptione maximopere incompleta Weddel- lit (Hist. nat. des Quingninas p. 98). Macrocnemum (Lasionema) Pastoänse Karsı. Arbor mediocris ramosa floribunda, ramulis foliis fori- busque subtomentoso - puberulis; foliis oppesitis petiolatis lan- veolatis vel obovato-lanceolatis, hreve acnminatis, rigidis, su- pra glabris sabtus pnbernlis; lamina 14 cent. longa, 7 cent, lata; petiolus 1—5 cent, longus, Stipulae interpetiolares ob- ovato-oblongae obiusae, extus tomentosae, intus glabrae, ad basin glandularam serie obsessae. Inflorescentia axillaris vel terminalis felia aequans vel iis longior, oblouga, eymoso-panien- lata; flores breve pedicellati bibracteolati rosei. Corollae tube extas puberulo ventimetrum lougo, limbo 5-partito, laciniae rotumdatae, aestivatione reduplicato-valvatae; stamina tnbo co- nllae infra medium inserta , inaeguilouga , exserta; filamenta suwalata pilosa, antherae ovales basi sabcordata aflixae in- tro:se birimosae. Capsula recia oblonga, a latere compressa, caiycis limbo coronata bisalcata, pilosiuscula, subealva, locu- kicide septo integro dehiscens. Habitat ad littora fluminis Mayo et Juanambu provinciae Paste. Lasionema pubescens Benth,, cui proximum, differt foliis ovatis ferragineo - puhescentibus (corollae aestivatione imbri- eata?), capsulis curvatis, WHenlea Karst, (conf, Flora Columb. pag. 38). Calya tubo oblonge, obeonico, ovario connato, glabro, linbo libero, brevissimo, 5 erenato persistente ; lobis rötun- 151 datis, margine ciliatis. Corolla elongato -tubulosa, coriacea exius glabra, inbo intas basi glaberrimo, ad insertionem sta- minnm pilis squamaceis piloso, limbo 5-partito,, laciniis trian- gularibus, aestivatione valvatis, margine papillosis. Stamin« 5, tubo corollae infra medinm inserta, inelnsa; filamenta basi dilatata, hliformia, inferne pilosa; antherae lineares, flamento- ram longitadine, basifixae, quadrilocellatae, vertice rimis duabus brevissimis confluentibas porose dehiscentes. Discus epigynus pulvinatus glaber, Ovarium inferum biloenlare multiovala- tum, orulis anatropis horizentalibus, spermophoris linearibus dissepimento medio longitndinaliter affixo nndique insertis. Capsnla lignosa bilocularis loculicide bivalvis, bipartita, val- vis semiseptum gerentibus. Semina? Hi. thibaudioiden Karst. Arbor medioeris foliis oppositis petielatis, obovato-lan- eolatis, acntis, integerrimis, penninerviis, subcoriaceis, gla- bris, pellucide-pnnctatis, stipulis interpetiolaribus cadacis. Inflorescentia terminalis panicalata oblonga; fleribus cen- fertis, breve pedicellatis, bracteolatis, subpollicaribas puniceis, capsulis minutis 7 mm. longis, Crescit in planitie ad pedem orientalem Cordillerae Bo- gotensis ad littora fluminis Meta. Henlea a Tresanthera, eni proxima, differt: filamento- rum forma et indumento, antherarum dehiscentia, Cinchona (Remijia DC.) macrophylia Karst. Arbuscula 15-pedalis, in planitie ad pedem orientalem vordillerae Bogotensis habitans, ramalis triquetris foliisgue hir- entis ; foliis membranaceis, petiolatis, oppositis, ternis vel qua- fernis, lanceolatis, breve araminatis, basi in petiolam angusta- tis, integerrimis, supra hirtellis, snblus praesertim in costa venieque pubesceatibus, 5,5 decim, longis, 1,7 deeim. latis; 152 junioribus undique lanatis; stipulis interpetiolaribus petiolos multo excedentibus, e basi lata angustatis et acuminalis, extus lanato - pubescentihns, intus glabris et basi papillose - villosis; inflorescentiis axillaribus folia superantibus, racemosis, pnbe- scentibus, ramis oppositis vel vertieillatis elongatis, angnla- tis, ramnlis brevibus glomerulam multiorum gerentibus, bra- eteis simplicibus vel bi- vel triparlitis, acutis, extus pubescen- tibns intus glahris austentatis; floribus subsessilibus; calyeibus extus lanatis, himbo libero brevi quingnedentata intas glabro; corollis 2 centim, longis, extus sericeis, coriaceis, limbo tubum subaequante, laeiniis triangularibus intus glabris; staminibus 5 tnbo medio corollae iusertis inelusis basifixis; filamentis bre- vissimis; antheris introrse birimosis 4 mm. longis; capsulis liguosis pilosiusculis, a latere compressis, calycis limbo coro- natis, ab apiec ad basin septicide biyalvibus, valvis tandem apice bipartitis; semina plurima spermophoris linearibus tandem « valvis solutis undique affxa, sursam imbricata, peltata, ova- lia, margine membranaceo basi bifido alata. Remijiae generis character a cl. DeCandolleo edi- tus: „inflorescentia axillaris et capsula apice bifida“ in Cin- chonis haud dubie genuinis observatur, e, gr. in €. laneifolia Mut. inflorescentia axillaris et in 6. heterocarpa Karst. ati ac in C. macrocarpa Vahl valvae apice tandem bifidae inve- niantur {vid, Fl. Columbiae taf. Vi. et XXL). Uncariopsis Karst. gen. nor. Cinchonacearum, Calyx urceolatus tubo subgloboso cum ovario connato; limbo supero, urceolato, pervio, demnm cylindrico, ore trun- ento. Corolla supera infundibulifornis, subrotata; tubo hreri glabre, limbi valyeini longitudine, fauce villoso - barbata, limbo 5—6-fido, laciniis triangulari- acutis, glabris, sub anthesi re- eurvatis, aestivatione valvatis. Stamina laciniarum corollae numero, iisdem alterna, fauci inserta, basi villis recondita ; Glamenta brevia glabra; antherae oblongae, basi aflixae, ad- natae, quadrilocellatae, introrsar, Pollen globosum laeve trio- rellatum. Ovarium inferom , disco epigyno patelliformi coro- nat, biloealare, loculis multierulatis; ovula placentis bi- eraribns, axi dissepimenti adnalis densissime imposita, ho- rizontalia, anatropa, membranaceo -marginata; stylus teres; stigma bilamellatum exsertum. Fructus ignotus. U. susveolens. Frutex ramosus giaber; foliis opposi- tis, dnriuscolis, petiolatis, elliptieis vel lanceolatis, integerri- mis, apice obtusis, hasi“ angustalis; lamina 6—5 rent. longa, 2 —3 cent. lata, petiolo centimetrum longe; stipulis cadaris. Inflorescentia glomerata; glomerali longe peduneulati axillares vel in apice ramornım ambellati; glomeruli flores cireiter 16 supra reeeptaculum commnne laxe apgregati, albi, suaveo- lentes. ' Habitat in silvis frondosis prope Puerto-Cabello, in monte „Cumbre de Valencia“, altit, 1600 metr. lecta. Randia dioica Karst. (Randiopsis). Frutex 10-pedalis ramosus prope La Guayra observa- tus, ramis patentibus, ramnlis pilosis, apice 2 -- 3- vel 4-api- _nosis; spinis pafentibus centimetrum longis, glahris apive branneis; foliis apire ramorum confertis, oppositis, breve pe- tiolatis, oborato -elliptieis acutis, supra minute pilosulis, sah- tus et petiolo tomentoso -pubescentibus, integerrimis 7 cent. longis, 4 — 6 cent. latis; stipulis interpetiolaribus e basi lata triangulis, acutis glahris diutius persistentibus; floribns fasci- rulatis terminalibus polygamo -dieieis; masenlis 4 -— 6 hreve pedicellatis, femineis subsolitariis hracteolatis, pedicelli 3 mm. longi calycesque et corollae pubernli. Fl. masc. Calycis inbus ovario fareto effoeto adnatıs, limbus 5-phylies, laciniae foliacene, spathulatac apiee mucronatae utringue sericeo - pilo- sae, pedicelli Jongitudine. Corolla hypocraterimorpha, inbo 154 extus pubernlo, intus inferne glabro, limbo calyeino quadri- ad qnintnplo Jongiore, superne et limbo 5-partito piloso; Yaciniis ovalibus aestivatione conlortis., Stamina 5 fauci inserta, inelusa; filamenta brevissima; antherae jineares, bi- rimosae, introrsae, dorso medio affixae. Discus epigynns an- nularis glaber, styli teretis glabri basi adnatus; stigma bi- lamellatum. Fl. femin. calycis tubus ovario adnatns, tomen- tosus; limbi lariniae 5 folinceae, lanceolatae, margine undu- lato, utrinqgue pilosae, persisientes 7 mm. longae; corolla? Bacca eorticata tomentosa ovalis (hand malura) centimelrum longa subuniloenlaris; semina plura angulata, spermophoris dnobus lamelliformibus semisepto parietali aflixis centrum fru- etus hand attingentibus, latere peripherica inseria. Randia dioica ob flores dielines ovariumgue incomplete biloenlare inter Randiae species singularis typum subgeneris „Bandiopsis“ prachens, Randiae calycinae Cham. proxima, sed diversa ob ejusdem inforescentiam panicalatam vel. race- mosam et laciniaram calycis tabo corollae dimidiam longitn- dinem, Speries ceterae R. dioieae similes sunt R. armata DC.: tubo corollino glabro, R. capitata DC. floribus sessilibus, A. tetracantha DO.: calyeis limho inhuloso deciduo, A. Hum- boldtiana DC. ramulis glabris, Bandia (Randiopsis, Hondennis Karst. Frutex 6— 8-pedalis, ramis squarrosis, palentibus, hie illie enm spina solitaria vel gemina opposita armatis, ramalis teretibus glabris, stipulis diutius persistentibug vestitis; foliis oppositis petiolatis, ohovato-lanceolatis vel obovato- oblengis basi in petiolım amgustatis glabris, membranaceis, penni- nerviis, integerrimis, 10— 16 cent, longis, 6—5 cent. latis; petiolo centim. 1—1Y/, lougo. Stipulae interpetiolares breves triangulares acutae memhranaceae glabrae. Inflorescentia ter- 155 minalis ramentis stipulaceis fulta nmbelliformis, eymosa ; fo- res aboriu diclines flavescentes, pedicello centim. Jongo insi- dentes, erecti. Masc. Calyxr quinquepartitus, Zaciniis lineari- Ianceolatis, acutis sub anthesi reflewis. Corolla infandibuli- formis, tubo centim. longo glabro, fauce ampliata intes pilo- sula, limbo quinquepartito, Iaciniis ovalibus Arstivalione contor- tis, sub anthesi patentibus. Stamina 5 fauei inserta exserta; antherae ovales dorso medio affıxae sessiles, biloculares; lo- enli disereti, dorso connectivo lato adnati, rimis duabus longi- tadinalibus dehiscentes. „Annulus carnosus integer glaber siyli teretis basin cingens; stigmata duo ovalia applicativa subexserta. Flos hermaphrod. ignotus. Bacea corticata ayalis, Ama- jouae fructus facie, deelinata, vertice disei et calycis residuis ambenata, plus minus complete hilocularis. Semina in quo- vis localo cireiter 14 biserialia, horizontalia, lenticnlari - de- pressa, in pulpa nidulantia. Embryo minntus reetus albumine eorneo involutus, eotyledones ovales, radicnla hilo proxima. Creseit in valle fluminis Magdalenae floret mense Majo, altitudine 260 metr. Conesiphon pelycarpum Karst. Frutex frondosns, foliis opposilis petiolatis ebovato -lan- ceolatis apice acuminatis, basi in petiolum attenuatis, glabris peuninerviis subroriaceis 18 centim. longis, 5— 6 cent. latis; stipulis interpetiolaribus triangulari - acutis; floröbus herma- phroditis zerminalibus, breve pedicellatis glomerato - cymo- sis, subbipollicaribus, virescente-albidis, 5-, rarius 6-meris, Calyx persistens, tube obconico, ovario «onnalo, limbo libero, brevi, 5— 6-dentato. Corolla infundibuliformis, tubo elongato, exins pilis minatis sericeo, intas papilloso, basi exeepta, glabro ; anualo setaram tubum supra basin elaudente, faure parnım ampliata , limbi 5 — 6-partiti laciniis lanceolatis acutis tubo dimidio brevioribas sub anthesi patentibus, aeati- 156 vatione contortis. Stamina 5, rarius 6 fauci corollae inserta, antherae oblongae sessiles dorso infra medium affixae, rimis duabns longitudinalibus introrse dehiscentes, exsertae. Ova- rium inferum biloculare, ovula plurima placentis centralibus bieraribus undique inserta, anatropa ; stylus teres glaber apice elavato; stigma exsertum bilamellatum, lamellis applicativis in linea media nsqne ad apicem conferruminatis, Bacca cor- tieata ovalis, nucis Juglandis magnitndine, paree carnosa, ca- Iyeis limbo coronata, biloeularis; semina plurima in pulpa nidulantia, horizontaliter eompressa lentieularia, in quovis lo- enlo ®—3-seriata; testa laevi, flava; embryo in axi albu- minis cornei basilaris, recius, eotyledonibus foliaeeis appli- eativis, radienla lereti minima vaga. Creseit in eonvallibus flaminis Metae, altitudine 300 — 400 metr.,, fioret et fructificat Januario. Calyx persistens et stigmata concreta in speciminibus speciernm a el. Poeppigio et Endlichero delineatis non observantur; Noribns terminalibus glomerato -cymosis ab illis praeterea differt sine dubio €. polycarpum. Schachtia*) Karsı. Gardeniearum gen. nov. Fiores dielines dioiei, terminales, subsessiles, masculi faseicnlati, feminei solitarii. Calycis tubus ovatus ovario ad- natus hispido -setosus, limbns liber tubulosns 6 — 9-fidns; laeiniae Iineares, subnlatae aequales setosae, Lorolla tubu- losa, epigyna, extus sericea, limbus seeina, laciniis mumero loborum limbi calycini, Janceolatis acutis, basi cordatis, aesti- valione convolutiva, fauce nnda. Szamina sex, laciniis co- rollinis alterna, tubo medio corollae inserta, filamenta brevis- sima, aniherae inelusae, lineares, acutae, basi emarginatae, dorso medie aftixae faneem attingentes; eae foris femi- nisi panllo breviorea effoetae. Ovarium inferum, bilocnlare *) Viro amiciesimo dl, Dr. Herm, Schacht dedicata. 187 disco urceolato, decemerenato tecium; styins teres, stigmata duo,’ crassa, subexserta; ovula plurima amphitropa spermopho- ris duobus, axi centrali afüxis undique pluriseriatim inserta. Bacca corticata ovalis, hispida, calyeis tubo coronata; se- mina plurima in pulpa nidulantia Jenticularia, testa ooriaces laevi; embryo in axi albuminis eornei minutus basilaris, ra- dieula tereti cotyledonibas foliaceis applicativis, 8, dioiea. Arbor t5-pedalis ramis teretibns, ramulis hirsnte-pilosis ad apicem internodii inferieris elongati innora- tionum tumidis; foliis oppositis fasciculatis breve petiolatis, lanceolatis vel olovato-lanceolatis, acuminatis, integerrimig, hirsute - pilosis; stipulis intrapetiolaribus in vaginam clausam, deinde latere altero longitudinaliter fissam, decidaam connatis, intus glabris; flores albi. Habitat in fruticetis ad origines fuminis Metae prope pa- gum Villavizencio, abi Turma Mico nominatar. Axinanthera Karst. Melastomaceis gen. nov. (e d&lvg et dv9700.) (Belluciae spec. Naud.) Flores bermaphroditi 5 — 7-meri utplarimum 6-meri. Calyx tubo cum ovario connato, limbo supero 5 —7-lobato, persistente, lobis aestivatione valvatis. Corollae petala 6 ad 7, calycis fauei inserta, lanceolata subobliqua aestivatione vontorta. Stamina 12-14 cam petalis inserta aequalia de- elinata, filamenta ligulata; antherae adnalae biporosae, con- nectivo basi immutato. Ovarium inferum, vertice glabro, ra- diatim striato, 10 — 14-loculare, loculis multiovulatis ; stylus teres staminibus longior declinatus deciduns, sligma depresso- capitatum, radiatum. Bacca subglobosa, vertice Iruneate ci- catrieibus genitalium notata, carnosa, multilocularis, polysperma, Semina plurima, minnta, fusiformia, (esta reticulata. A.macrophyllia. Arbor 30-pedalis, ramosa; foliig oppo- sitis, petiolatis, elliptieis, acutis quintoplinerviis, costato- 158 venosis, discoloribus supra viridihus, calvis in petiolo lantum tomentosis, snbins glaueis parce pilosulis (junioribus utrinque indumento sericeo rufo fectis) 30 centim. longis, 17 centim. latis; inflorescentils cymosis, e ramis et trunco natis; Horibas pedicellatis, albis, centim. 4 in diametro, roseo -odoris; bacea Bavescente, eduli. Arinanthera Bellusiae forma et habitu congrua prae- ter evolutionem inflorescenliae differt calycis structure. Beilucin Necker (Naud. ex pt.). Character emendatns. Calyx tuho cum ovario connato, timbo indiriso hemi- sphaerico, sub anthesi plus minas regulariter calyptraeformi ad basin eireumseisse; ealypira unilateraliter inbo connexa, sub anthesi persistente,, reclinata. Corollae petala 5 —-7 calyeis fauei inserta, lanceolata, subobliqua. Stamina 10— 14 cum petalis inserta aequalia ; antherae adnatae, apiee hiporosae; eomneetivo basi immutato. Ovarium infernm, vertice glabro radiatim striato, 10 — 14-loculare, localis multiovulatis; sty- lus teres staminibus longior declinatus deciduus, sligma de- presso -capilatum radiatum. Bacca subglobosa vertice trun- eato cicatrisata, multiloenlaris, Semina plurima minnta fusi- formia reticulata. BR. multiflora Karst. Arbor 30-pedalis ramosa, foliis oppositis, petiolatis, ellipticis, acutis vel breve acuminatis, quintuplinerviis, co- stato-venosis,, discoloribus supra viridibus, in petiolo tantum tomentosis, calvis, snbtus glancis minute pilosiusenlis (juniori- bus utringue indumento sericen suhtili, rufo tectis), 30 cent. longis et 17 cent. latis; infiorescentiis eymosis axillaribus; fo- ribus pedicellatis, albis, centim. 4 diametro, roseo-odoris; | bacca favescente, edali. Planta Conostegiae Don affinis, a qua differt: antheris bi- | porosis, oımnino exappendiculatis. Creseit ad pedem orientalem cordillerae Bogotanae in eonvallibus Auminis Metae, Forsan huc pertinet: Bellucia quinquenervia (Blakea quinquenervia Aubl. DC. Prodr. 11, 195. Bellueia Aubletii Nand. Apatitia Blakeoides Desv. Ischyranthera laevigata Steud.). Arber foliis B. multiflorae, loribus axillaribus solitariia vel geminis 4—5-meris; calyeis limbo 4 — 5-partito (? Krst.), laciniis membranaeeis, latis, rotumdis, eoneavis, crispis, rufescen- tibus, deciduis, corollae petala 8-9 ovata, fimbriata, carnosa, unguicnlata, obliqua, ab uno latere appendiculata; staminibus 16—18; (ex Aubl. pl. Guian. taf. 210.) Trimeranthus Karst. (Melastomacear, gen, nor.) Os- beckieae DC. . Floribus 3-meris. Calyx tubo campanulato, extus piloso, limbi tripartiti lobis reflexis, persistentibus. Corollae petala tria, calyeis fauci inserta, ejusdem laciniis alterna, spathulata, aestivatione contorta, sub anthesi refiexa. Szamina 6 cum petalis inserta, subaequalia, filamenta subulata, glabra, ereeta, alterna, laciniis calyeinis opposita iisdem panlle longiora; antherae ovatae, basi- fixae ereeiae, exappendicalatae, biloculares, apice uniporosae. Ovarium liberum pilosiusculum, apiee setosum, triloeulare, loculis multiovulatis; stylus filiformis; stigma simple. Cap- sula calyce velata loculicide trivalvis, valris medio septiferis, placenta centrali tandem libera. Semina plurima auriculata. Tr, alpentris. Frutex vel arbuscula 4— 6-pedalis, ramosissimus dense foliatus, rami pilis faretis, hirtis villosi; foliis oppositis ova- Hibus, parvis, irinerviis, margine revolutis, subtus ramulorum indumento tectis, supra sirigoso -hispidia, 1 — 5 mm. longis; floribus axillaribus solitariis, pedicellatis ereetis, petalis ru- bris margine eiliatis , antheris flavis, Creseit in monte Trujiilensi „Paramo de Borono“ nomi- aato, altitudine 3500 merr. Tacnonia (Psilanthus DC.) bicuspidata Karst. Frutex srandens glaber Bogotensis; foliis breve petiola- tis, ‚lanceolatis, basi acutis, apiee profunde emarginatis, bi- lobis, lobi aculi imucronati, dente mucroniforme intermedio, — trinervibus pinnato-nervosis, parenchyimate intermedie bi- seriatim glanduloso, discolorihus, glabris, petiolis eglandu- losis; stipulis geminis setaceis, Flores gemini longe pedi- eellati et eirrhi simplices ex iisdem axillis, pedicelli bracteolis tribas filiformibus plus minus distantibus a Hore remotis ob- sessi, 3,5 --3 cent. longi. Calyeis tubus aurantiacns pedi- eelli longitudine, limbus viridescens quinquepartites, laeiniis oblougis obtusis. Corollae petala 5 ralyeis fauce inseria ejus- dem laciniis alterna et paullo breviora; corona faneis filamen- tosa, in tnbi fundo membrana hyalina ciliata; stamina longi- tudine calyeis; ovarium glabrum; stigmata capitata exserta. Creseit prope Bogotam, altit. 3300 metr. Tacsonie (Bracteogamu DC.) serrata Karst, Frutex scandens, ramis tomentosulis angulatis. Folie peliolata, suborbicularia, tripartita, pedatinerri- quinque- neryia, basi truncata vel leviter emarginata, lobis ovalibus acutis, lateralibus paullo brevioribus adscendentibus, — margine argute serratis, discoloria, supra glabra, subtus in nervis venulisque prominentibus urachnoideo-pilosa, 6 cent. longa, 7—8 cent. lata; petioli 1,5 cent. longi, glandslis 6 — 8 filamentosis nhsessi, tomentosi; slipnlae obliquae, semianrien- lares, acuminatae, hasi oblusae, margine serratae. Flores axil- lares solitarii eum eirrho simplice; peduneuli petiolis hreviores, 161 tomentosi, hracteae in tubum, ore trilobo, 3— 5 cent. lon- gum conuatae, ulrinque wii calyx arachnoideo - tomentosulae. Calyx in fando involseri sessilis infundibuliformis exins viri- dis, tubns centim,. 8 longus, limbus 5-partitus lacintis lan- ceolatis sab apice Imncronatis, intus roseis. Petala 5 Jaciniis ealyeinis similibus, iisdem paullo breviorihus, roseis. Corona faucis minima ex annnlo squamularım formata; urceolus tori membranaceus, margine centrali fimbriato basin gynophori am- biens. Ovarium tomentosum. Creseit in montibus Bogotensibns, altit. 2500 metr. Tacsoniae erianthae Benth. nı videtur proxima a qua differt pubescentia nerrorum neo parenchymatis folii. Tacsonia (Bracteogama DC.) Cumbalennis Karsı. Frutex scandens glaber foliis alternis, petiolatis, sub- coriaceis, discoleribus, basi suhtruncata rkombeis, trilobis; lobis latis, triangularibus, acutis, lateralibus brevioribus, trinervüis (nervis duobus secundariis, tenwibus, pedati-nervibus); reticulatim venosis calloso - serratis; serraturis ad basin glan- duliferis; 5 cent. longis, 9 cent. latis; petiolis 1,5. cent, longis biglandulosis; stipulis auricalatie, aculis, basi rotun- datis, serratis.— Flores rosei, solitarii in axilla folioram cum eirrho simpliei; peduncalus 6 cent. longus, apice bracteas 1res, 3-5 cent, longas, in tubum trifidum connatas gerens, qui intes superne minutissime pilesulus est, pedicellum centim. longum ocenltans. Calyx infundibuliformis, tubus /, %, (in Mittel- und Nord- Europa sind sie bekanntlich im Verhältniss viel zahlreicher, indem sie in Lappland sogar 11 °%, ausmachen). Es sind grösstentheils dieselben Genera: Seörpus mit 6, Isolepis mit 5, Heleocharis mit 6, Care.r mit 30, Cyperus mit 10 Arten; aber Chile besitzt ausserdem einige Genera, welche in Europa unbekannt sind: Uzcinia mit 10 Arten, Dichromena, Car- pha, Chaetospora, Oreobolus ete,, während uns die euro- päischen Genera Eriophorum, Schoenus, Rhynchospora etc, gänzlich fehlen. In dieser Familie giebt es viele weitverbrei- tete Arten. 8) Die Cruciferae sind viel zahlreicher in Europa, in- dem ihr Quotient in Neapel 5%, und in Chile nor 23, %, be- trägt. Einige Genera sind dieselben wie in Europa, und gleich zahlreich an Arten: Cardamine hat in Chile 14, iu Neapel 1% Arten; Naszurtium 5 m Chile, 4 in Neapel; $i- symbrium 13 in Chile, 9 in Neapel; Draba 6 in Chile, 5 in Neapel; Eepidium 7 in Chile, 7 in Neapel; TRlaspi 3 in Chile, 1 in Neapel; Erysinum, Diplotasxis, Crambe, Ve- sicaria, Senebiera habenje 1 Art. Eigenthümlich sind Chile die Schizopetalum, Perreymondia, Matthewsia, Cremolobus, 263 Hexaptera, Menonvillea, und es fehlen uns die europäischen Genera Alyssum, Iberis, Biseutella, Hesperis, Cheiran- thus, Matthiola ete. Wir besitzen in Chile viele aus Europa eingewanderte Cruciferen, wie Capsella bursa pastoris, Si- symbrium officinale und Sophia, Raphanus sutivus, Bras- söca nigra und Napus ete. 9) Die Portulaceae bilden wegen der grossen Anzahl Arten, die sie in Chile darbieten, einen der merkwürdigsten Züge in der Physiognonie seiner Flora, indem sie 23,9), der gesammten Zahl sind, während sie in Europa nur einen Re- präsentanten in der Montia fontana haben, in Mauritanien, Aegypten und Arabien sind sie schon etwas zahlreicher. Aus- ser dem Genus Tetragonia, welches im Norden einige hul- zige Arten zeigt, und der kleinen Genera Colobanthus, Gra- hamia, Montia, Monocosmia, ist das Genus Calandrinia, welches schon in der Aufzählung im Werke Hrn. Gay’s 30 Arten zählt, dasjenige, welches hauptsächlich diese Familie bil- det; eine grosse Menge Calandrinien sind ausschliesslich an- aine Gewächse,. Zu bemerken ist, dass die Zahl der Portulaceen im Süden Chile’s sehr gering ist. 10) Die Solanacene, welche iu Chile 2/, ?/, Jder gan- zen Vegetation ausmachen, sind in Italien, wo ihr @notient nor 1/3 %, ist, weniger zahlreich. Das zahlreichste Genus in Chile ist das Genus Solanum, welches 30 Arten darbietet, unter denen einige ziemlich grosse Sträucher sind, wie der Natri aus Valdivia, S. Gayanım; Nicotiana, in Europa fehlend, mit 10 Arten; Fabiana mit 5, Nierenbergia mit 6, Lycium mit 4, Cestrum (Palgui), Vestia, Desfontainen, Genera, die ausser Lycium alle in Europa unbekannt sind. Dasselbe muss man von den Trechonaetes, Dorystigma, Ja- borosa sagen, welches andine Pflanzen, analog den Mandra- 264 goren Europa’s sind. Die Desfontaineen aus Valdivia und Chilo& würden ein grosser Schmuck der Gärten sein, weil sie schöne Sträncher sind, wegen ihrer glänzenden und am Rande stacheligen Blätter der Stechpalme ähnlich, aber beladen mit röhrenförmigen, scharlachrothen Blumen mit goldgelbem Schinn- de. Die Fabianeen werden schon in den Gärten Europa’s ge- zogen; es sind kleine Sträucher, mit zahlreichen, sehr klei- nen Blättern, und daher dem Genus Tamarixr ähnlich, und mit weisslichen Röhrenblumen. An vielen Orten der Republik wächst die Kartoffel wild, ein Nahrungsmittel, das gegen- wärtig für einen grossen Theil Europa’s von selcher Wich- tigkeit ist, dass es in unendlich grösserer Ausdehnung als in Chile gebaut wird, Die wilden Pilanzen, welche das Museo nacional von verschiedenen Localitäten besitzt, sind ziemlich von einander verschieden, aber unglücklicherweise fehlt es mir au Daten über Grösse, Geschmack, Farbe n. s. w. ihrer Knollen. 11) Die Amaryllideae bilden in Chile 2%, der Vege- tation, während sie in Europa kaum °/, %, ausmachen, indem im Gegentheil dort die wahren Liliaceen, die in Chile wenig zahlreich, reichlich vorkanden sind. Alle enropäischen Ge- nera, wie Galanthus, Leucojum, Narcissus, Pancratium, fehlen in Chile; wir haben dafür die Zephyranthes, Phycella, Habranthus, Pentlandia, Placea ete., und hauptsächlich Alstroemeria, abnorm wegen ihres beblätterten Stengels, die in Europa fehlen. Viele Arten werden schon in den enropäi- schen Gärten ewliivirt, olgleich sie in Chile als einheimisch nicht geachtet werden. Der Chuno (eine Art Arrowrost), eine sehr nützliche Nahrung bei Schwäche des Magens, wird von einer PBanze dieser Familie gewonnen, der Alstroemeria Ligtw, die in der Provinz Concepeion hänfig ist, 265 12) Die Orchidene nehmen in der Reihenfolge der Fa- wmilien in Chile denselben Bang ein, wie in Neapel, aber sie zeigen eine sehr grosse Verschiedenheit der Genera, da diese sich auf Chloraea, von der die Asarea wenig verschieden ist, Bipinnula, merkwürdig wegen der langen Wimpern ihrer Kelchblätter, Spiranthes, gemein in Europa, und Codoner- chis, eine merkwürdige einblumige Orchidee, die man mit dem Schneeglöckchen vergleichen kann, beschränken. Wir müssen eine Art Habenaria hinzufügen, von Hrn. Gay ver- gessen, obgleich viele Jahre vorher schon von Conceprion beschrieben. Es ist merkwürdig, dass elle chilenischen Or- chideen weisse oder gelbe Blüthen, mehr oder weniger mit Grüb vermischt, haben, und dass ihnen die rothe Farbe, die so häufig bei den Orchideen ist, gänzlich fehlt. Ebenso ist zu bemerken, dass wir keine einzige auf Bäumen schmarotzen- de Art haben, während sie in den Tropenwäldern so häufig eind, und auch keine auf Wurzeln schmarotzende, wie es in Europa giebt. (Bisweilen kommt eine gelbe Chloraea auf Bäumen vor, aber wohl nur zufällig.) 13) Die Malvaceae sind in Chile zahlreicher als in Europa, indem ihr Quotient 15/, ist, während er dort kanm 1%, beträgt, aber schon in Aegypten ist dieser 2°/, und in Arabien 3%,,. Ihre Zahl vermindert sich von Norden nach Süden; daher muss ca sehr verwundern, dass die grösste Art, die Huella (Abutilon vitifolium), ein schöner Strauch von 12 — 18’ Höhe, grade in den südlichen Provinzen, Valdivia und Chiloe, wächst, Chile ist reich an Arten, die zum ehe- maligen Genns Sida L., was in Europa gänzlich fehlt, ge- hören, aber es fehlen ihm die Genera Lavatera und Althaea. Das Genus, welches in Chile die meisten Arten zählt, ist Cristaria, das im Norden sehr häufig gefunden wird. 266 14) Die Caryophyllaceae (die wir nicht in Alsineae und Sileneae theilen) sind in Chile viel seltener als in Italien, In Italien machen sie 4°, der Flora aus, in Chile nur 11/4%,. Der Unterschied ist viel bedeuteuder, weun wir betrachten, dass viele identische Arten: Silene gallica, Stellaria media, ‚Arenaria media (rubra?), Cerastium arvense, C. vulga- tum, Sagina procumbens, wahrscheinlich aus Europa einge- führt sind und in dem Katalog der nrsprünglichen Pflanzen gestrichen werden müssen. Die Genera bieten nichts Beson- deres dar, es sind dieselben Europäer, ausser Drymaria; aber es fehlen uns viele europäische Genera, z. B. Dianthus, Gypsophila, Saponaria, Mochringia, Spergula etc. 15) Die Loasexe, eine Familie, welche Amerika aus- schliesslich angehört, und nicht einmal einen einzigen Reprä- sentanten in Europa hat, sind in Chile sehr zahlreich, indem sie 12/, %, seiner Flora ausmachen. Sie bestehen aus den Gattungen Bartonia, ‚Acrolasia, Mentzclia, Biumenbachia, Caiophora, Huidobria, Loasa (mit 31 Arten) und Scyphan- thus, Der grösste Theil hat grosse, schöne Blumen, und Blätter, die wie die der wahren Nesseln brennen, deshalb heissen sie auf dem Lande Ortigas machos oder Ortigas ca- ballunas,. Ihre Zahl nimmt mit zunehmender Breite ab. 16) Die Rubiacese bilden in den beiden Ländern, die wir vergleichen, denselben Quotienten, 11/49%/,, aber sie zei- gen eiwas veränderte Formen, als in Earopa, wo sie sich beinahe ausschliesslich auf die Stellasae beschränken. In Chile fehlen die Genera Asperula, Crucianella, Sherardia, Rubia von Europa; aber wir haben dafür die Genera Lepto- stigma, Cruikshanksia, Psychotria (nur auf Juan Feruandez), Nertera, Hedyotis, und ausserdem werden Cunina, Sipanea, Polypremum (ich habe diese drei noch nicht gesehen) er- 267 wähnt, die in Europa fehlen. Das artenreichste Genus ist, wie in Europa, Galium mit 23 Arten. 17) Die Oxalideae sind in Chile schr zahlreich, indem sie 11/, %, unserer Flora ausmachen, während Europa kaum 2 oder 3 Arten anfzählt. Sie gehören alle zum Genus Oxra- tis, und alle haben dreizählige Blätter, mit Ausnahme von zwei Arien, welche fingerförmige oder mehrzählige Blätter bahen. Unter ihnen ist ein Strauch von 6 Fuss Höhe, der ven Coquimbo an nach Norden wächst, .der Churco, O. gi- gantea. Ich bin überzeugt, dass dies diesellie Pflanze ist, die Molina als ©. virgosa beschrieb. 18) Die Cactese. Diese Familie, die auf Amerika aus- schliesslich beschränkt ist, macht in Chile i1/, %, der Vege- tation aus, und bildet die Genera Echinocactus, Cereus und Opuntia. Diese letztere findet sich bis zum ewigen Schuee der Cordilleren, und erstreckt sich auf gleiche Weise am mei- sten nach Süden, wo der 37, Grad die Grenze der Familie scheint, Ich habe mich gewundert, dass die Cacicen (Onisco) gänzlich in der mittleren Zone der Wüste Atacama fehlen, deren Küste mehrere Arten Cereus und Echinocactus trägt, während die höchsten Regionen des Mittelpunktes eine Opun- tia darbieten, Der Cereus Quisco ist das einzige Brenn- material auf der traurigen Halbinsel Mejillones, und eine an- dere Art desselben Genus, die im Norden des Ortes Atacama wächst und ziemlich dick wird, liefert ein Holz, dessen sich die Bewohner jener Orte zu Thüren und anderen Gegenstän- den bedienen, ungeachtet der Löcher, die es durchsetzen. 19) Die Palerianeae sind viel häußger in Chile als in Europa, indem sie hier 13/, %, der Flora ausmachen, wäh- rend sie in Europa kanm 1/4 —%, %, betragen. Das Genus Valeriana selhei bietet mehr als 34 Arten dar, vielleicht grösstentheils andine. Die auderen zwei Genera sind Asere- phia und Betkca, beide in Europa unbekannt. Das Letztere ist den Valerianellen von jenem Welttheil analog. Wir müs- sen bemerken, dass verschiedene Arten, welche in den Cor- dilleren der mittleren Provinzen wachsen, kleine Sträucher sind, und dass man andere sehr, gut der . officinalis aus Europa, die, wie bekannt, in nervösen Krankheiten eine aus- gezeichnete Arznei ist, substituiren könnte. 20) Die Verbenaccae sind gleichfalls in Chile viel häu- figer (sie machen 1%/, %/, der Vegetation aus) als in Europa, da sie dort, sogar in Italien und Grierhenland, nur von 3 oder 4 Species repräsenlirt werden, während die Labiaten in Neapel 5%,, in Arragonien 6%, und in Griechenland, wo sie ihr Maximum erreichen, 7%, darbieten. Aber im Gegen- theil sind die Labiaten, wie wir sehen werden, in Chile we- nig zahlreich. Wir haben 25 Arten Verbenen, unter denen viele Sträucher sind, und eine Art mit gelben Blumen, einer bei diesem Genus seltenen Farbe. Einige Arten ans der Cor- eillere haben einen merkwürdigen Wuchs, indem sie auf den ersten Anblick wie Rasen von Moos aussehen, und kleine, stechende Blätter darbieien. Dann kommen 7 — 8 Arten Lippia, ®—3 Dipyrena, Sträucher, die wegen ihres Wach- ses dem Spartium junceum gleichen, und daher auch den- selben Namen, Aetamo, führen, eine Bouchea und Priva. Das Cithare.rylon cyanocarpum der südlichen Provinzen, we es Espinoblanco heisst, ist ein Strauch, empfehlenswerth wegen seiner violetten Biumen, seiner blauen Beeren und myrtenähnlichen Blätter, aber auch unangenehm wegen seiner Stacheln. Das C. venuseum Ph. von Juan Fernandez ist noch viel schöner. 21) Die Rosaceae haben in Europa ihr Maximum in den Polarländern, indem sie in Lappland und Schweden 5 9/, der Vegetation, in Neapel 3 %,, in Sieilien 2 %,, in Algier 14, Yo in Aegypten 1%, %, ausmachen, und bieten in Chile densel- hen Quotient von 1%, dar, hauptsächlich weil in Südamerika die Drupaceen und Pomaceen gänzlich fehlen; Tribus, welche dıe wichtigsten Fruchtbäame der gemässigten Zone enthalten, Das zahlreichste Genus in Chile ist Acuena, welches wenig- sıens 21 Arten umfasst, die wegen der mit Widerhaken ver- schenen Stacheln der Fruchttheile lästig und unter den Namen Cadillo oder Amor seco bekannt sind. Die europäischen Ge- nera Geum, Potentilla, Fragaria, Rubus, reich an Arten in jenem Welttheil, haben in Chile nur eine, höchstens zwei Arten. Die Fragaria chilensis, die Frutilla der Chilenen, welche der Gegenstand einer ausgedehnten Cultur sogar in Europa ist, wächst wild in den Provinzen des Südens; der Rubus geoides von Valdivia bis zur Magellanstrasse, Die suropäischen Genera Spiraea, Poterium, Sanguisorba, Rosa fehlen uns, dagegen besitzen wir in Chile folgende, die in der alten Welt unbekannt sind: Teiraglochin, ein kleiner, stachliger Strauch, den man mit dem Poterium spinosum aus Sieilien vergleichen kann; Margyriearpus, Kageneckia und Qutlloja Mol. oder Smegmadermos R. et P., merkwürdig we- zen seiner Rinde, die man statt Seife brauchen kann. Zu »emerken ist eine Art Kageneckia, der Bollen, K,.oblonga, welche für giftig gilt, etwas sehr Seltenes in der Familie der Rosaceen; eine andere, K. angustifolia *), der Olivillo der Provinz Santiago, ist der Baum, der sich am meisten dem ewigen Schnee nähert, 22) Die Sarifragaceae. Die wahren Saxifrageen bie- ten in Chile sehr wenige Arten, 2 Sarifraga, woron eine *) Ex ist ein Irrtbum, wenn Hr, Pissis in seiner geologischen Beschreibung der Provinz Santiago ihn Aezlozicum punctatum nennt. Dieser Baum iat der Olivitio der Provinz Concepcion. 270 in der Magellanstrasse wächst, ein Chrysospienium und Do- natia, Lepuropetalum, Valdivia, drei Genera , die Eurepa fehlen; aber wir haben im Süden zwei Cnnoniaceen, den 77- nes (Weinmannia trichosperma) und die Tiaca (Caldehn iu puniculata); zwei Hydrangeaceen ans dem Genns Cornidiu, und endlich 23 Escallonien, Sträucher nnd Bäume, welche hier unter den Namen Nipa, Llun und Sietecamisa bekanut sind, so dass die Saxifragaceen 1, %, der Vegetation aus- machen,. während sie in Europa, wo mau nur die Saxifra- geae kennt, höchstens 3/, °/, bilden, wenn wir die Alpen uud Lappland ausnehmen. Diese Familie gewährt wenig Nutzen. Der Tines ist ein sehr schöner Baum, sei es, indem man sein prächtiges Laub betrachtet oder seine zahlreichen Trauben von kleinen, weissen Blumen, und würde eine schöne Zierde der Parks sein; die Tiaca, mit biegsamen Zweigen, lielrzt Fassreifen; die Cornidie sind Schliugpflanzen, welche an «eu Bäumen 30— 40 hoch klettern. Alle diese finden sich nur in den südlichen Provinzen. Die Escallonien im Gegeutheil wachsen zerstreut von der Magellanstrasse bis zur Proriuz Coquimbo, und vom Ufer des Meeres bis zum ewigen Schu e der Cordilleren. %3) Die Myrtaceae, die in Europa im Süden der Alpen sich zu zeigen anfangen und bis Arabien nur zwei Arten dar- bieten, sind verhältsissmässig in Chile sehr zahlreich, da ihr Quotient 1°/, %, beträgt, und sind in Chile durch die Genera Tepualia, Myrtus und Eugenia repräsentirt. Einige wenige sind niedrige Sträucher, sogar liegend, wie Myrtus nummu- laria; andere sind Bäume von einigen vierzig Fuss Höhe, deren Stamm 7° Umfang misst, wie der Temu, und haupı- gächlich die Pitra des Südens, Kugenia multiflora, welche, glanbe ich, der Myrius maxrima Mol, ist. Es ist merkwür- dig, dass soviel Unterschied zwischen dem Holze ist, indem ri das des Teps (Tepualia stipularis), des Luma (Myrtus Lu- ma), des Temu (Eugenia Temu) sehr hart ist, während die des Arrayan (des Südens), Eugenia apiculata, und der , Pära (des Südens), E. multiflora, weich uud nutzlos sind. Die Früchte der Luma, der Murta oder Murtilla, Muyrtus uni Mol, und einer neuen Art, welche ich am Fasse des Vul- kaus von Osorno entdeckte, M. lewcomyrtillus Griseb., sind ‚ essbar, und ich kaun nicht umhin, zu behaupten, dass die Murta die heste wilde Frucht ist, die Chile hervorbringt. 24) Die Ranuneulaceae bilden nur 14/; %, der chile- nischen Flora. In Europa sind sie viel zahlreicher, indem sie vom Pol nach dem Aequator hin abnehmen; in Lappland sind sie 4 %,, in Schweden 2 °/,, und noch in Neapel 24, %,,, so dass sie dort den 11. Platz einnehmen, wenn wir die Fa- milien nach ihrer numerischen Wichtigkeit aufstellen. Die europäischen Genera Ranuneulus und Anemonc sind die zahlreichsten an Arten, indem ersteres 18 und letzteres 6 ein- geborene Arten hat; wir haben eine Art Myosurus; aber die übrigen Genera sind Europa fremd, wie die Hamadryas ans der Magellanstrasse, die Barncoudia der mittleren Cor- dilleren, die Psychrophila , analog der europäischen Caltha, die an der Magellanstrasse und nahe dem ewigen Schnee der mittleren Provinzen wachsen. Die europäischen Genera Ado- nis, Actaea, Trollius, Paeonia, Helleborus, Delphinium, Aconitum, Clematis, Thalicirum etc. fehlen gänzlich in Chile, %5) Die Polygoneae, deren Quotient 11/5 %, ist, bilden beinahe denselben Theil der Vegetation wie in Europa, und dieselben Genera: Rumex und Polygorum, sind die reich- sten an Arien, indem in Chile ersteres 10, das zweite 8 Ar- ten darhietet. Im Enropa fehlt das Genus Mühlenbeckia, von dem wir eine Ari haben, gemein vou Coquimbo his Chiloe, 272 im Norden, wo er Mollaea oder Quiloquilo heisst, ist es ein sehr ästiger Strauch, und im Süden eine Schlingpfanze, Wir haben in Chile eine ziemlich grosse Anzahl einer Ab- theilung, die in Europa fehlt, nämlich die Eriogoneen, ea sind 9 Arten Chorizanthe, 1 Lastarriaea, 1 Brisenoa. Ich muss bemerken, dass es unter den chilenischen Polygoneen viele weitverbreitete Arten giebt, von denen wahrscheinlich die eine oder andere nicht in Chile einheimisch, sondern eher von Europa aus eingeführt ist, Dies sind Polygonum Per- sicaria, P.lapathifolium, P.aviculare, der Rumex crispus und R. sanguineus; aber wie können wir glauben, dass das- selbe mit Polygonum maritimum und Rumex Acetosella ge- scheben sei? %6) Die Borraginene nehmen in Chile einen Platz ein, der viel geringer als der ist, welchen diese Familie in Europa behauptet, indem ihr Quotient in der Republik 1%, der Ve- getation ist, während derselbe in Europa zwischen 1/, und %°/, schwankt. Der grösste Theil der europäischen Genera fehlt uns, z.B, Lithospermum, Anchusa, Pulmonaria, Sym- phytum, Cerinthe, Echium; wir haben von ihnen eine Myo- sotis, die die Magellanischen Länder bewohnt, 2 Cynoglos- sum aus den Provinzen Concepcion und Valdivia ete,, und 5 Arten Heliotropium, welche in den mittleren uud nördlichen Provinzen wachsen, zu denen ich einige fünf hinzufügen kaun, welche ich in der Wüste Atacama fand. Das an Arten zahl- reichste Genus, da Gay schon 14 Arten kannte, ist Eritri- chum, welches sich in der ganzen Repuhlik findet, von Val- divia bis zum Norden und sogar bis zur Wüste Atacama. Zu diesem Genus gehört der Fe del burro oder Fe del campo (E. gnaphalioides), sehr geschätzt in der Provinz Copiapo, Die folgenden Genera fehlen in Europa: Amsinckia, Pecto- carya, Gruvelia, Cordia mit der einzigen Art C. decandra, 213 dem Carbon von Coquimbo, Ich habe eine Art Coldenia bei Caldera und eine andere nahe bei Atacama gefunden, die zar Flora hinzugefügt werden müssen. 27, Die Onagrariae haben in Chile den @notienten 1, und sind daher etwas häufiger als im Süden Europa’s, wo sie nor Y, %, der Vegetation ausmachen. (lm Norden Euro- - pa’s machen sie gleichfalls 1 %/, aus, wegen der Menge Arten Epilobium.) Chile bietet verschiedene Genera dar, die aus Oenothera L. gemacht sind, Europa fremd, mit weissen, gel- ben und rothen, zum Theil sehr schönen Binmen; so dass einige chilenische Arten in den Gärten Europa’s gezogen wer- den; ausserdem hat es einige Arten Epilobium, unter denen E, tetragonum erwähnt wird, welches ebenfalls in Europa wächst, und 4 Arten Fuchsia, Die F. macrostemma, der Thilco der Chilenen, ist die schönste aller, und wird daher seit vielen Jabren in Europa gezogen; man sieht sie an den Bachufern der mittleren Provinzen, aber sie gelangt im Süden zu ihrer Vollendung; im Innern Valdivia’s habe ich kleine Bänme gesehen, deren Stamm 9 Zoll Durchmesser hatte. Die Genera Isnardia und Circaea fehlen uns in Chile, und von dem tropischen Genus Jassieua haben wir nur eine Art, die Jussieua repens, %8) Die Labiatae sind in Chile viel weniger zahlreich als in Europa, wie wir bei den Verbenaceen gesehen haben, ıiena sie bilden in Chile nur !/,,, der Vegetation. Die Ge- vera Lavandula, Origanum, Thymus, Satureja, Prunella*), Nepeta, Lamium, Galeopsis, Sideritis, Phlomis, Ajuga »to. fehlen uns; aber wir haben von den europäischen Ge- ichlechtern Scutellaria, Stachys mit 7 Arten, Teucrium *) Prunellä vulgaris fand ich im Januar 1858 bei Ancad auf der Insel Chilos, Ir Bi. Zu He. 18 274 mit 2, Salvia*) mit 1 Art, und Meniha, wenn wir nicht die Arten dieses letztern Geschlechts als eingeführt betrach- ten. Die Genera Soliera, Gardoguia, Theresa, Sphacele und Cuminia (leizteres auf Juan Fernandez beschränkt) giebt es nicht in Europa. 29) Die Chenopodiaceae haben den Quotienten ?/,, indem er in Europa 1%, —1°/, ist, in Mauritanien ®, in Aegypten 4%,, in Arabien 34,, und bestehen einzig aus Geschlechtern, die sich gleichfalls in Earopa finden: Chenopodium, Atri- plex, Ambrina, Suaeda, Salicornia, Blitum. Sogar viele Arten sind identisch, z. B. Chenopodium ficifolium , Ch, al- bum, Ch, murale, Ch. glaucum, wahrscheinlich eingeführt, und Salsola Kali. Im Norden finden wir strauchartige Spe- eies, und in der Wüste Atacama herrschen die Chenopodia- ceen wegen der Zahl ihrer Individuen so vor, wie in den Wüsten Russlands. 30) Die Berberideae scheinen ihr Maximum in Chile za erreichen, da sie uns 23#*) Arten (7/, derVegetation) dar- bieten, alle vom Genus Berberis, indem sie in Europa nur aus zwei Arten bestehen, der Berberis vulgaris und dem Epimedium alpinum. Sie finden sich vom 24.° bis zur Ma- gellanstrasse, und von der Meeresküste bis zur Schneegrenze, indem sie in der Cordiliere häufiger sind. Alle Arten, deren Frucht ich gesehen, haben sie blau und etwas zusammen- ziehene, und nie roth und sauer, wie die der B. vulgaris, 31) Die Piolariacene bilden 7/,%, der chilenischen Flora, und sind viel zahlreicher als ia der europäischen Flora. Zwei Arten gehören zum Genus Jonidium und alle übrigen *) Ich fand 2 andere Arten in der Wüste Atacama. **) Zu denen ich 2 melır biezufügen kann, „5 zu Fiola, aber diese bietet eine in Europa - unbekannte Ab- theilung, von einer solchen Bildung, dass man sie auf den ersten Anblick uicht für Veilchen halten würde; die Blätter stehen nämlich in dichten Rosetten, und die Blumen sind zwi- schen den’Blättern versteckt; beinahe alle sind von der hohen Cordillere. In den südlichen Provinzen giebt es einige holz . artige Species, als U, rubella, F. capillaris ete. 32) Die Nolanaceae sind eine kleine Familie, Süd- amerika eigen, und in den nördlichen Provinzen bis zur Wüste Atacama so zahlreich, dass sie 7/,%/, der ganzen Flora ans- machen. Beinahe alle sind Küstengewächse; unter ihnen giebt es beinahe 6 Fuss hohe Sträucher, so wie niedrige, auf den Boden gestreckte Pflanzen; viele haben grosse, blaue Blumen, die sie der Einführung in europäische Gärten werth gemacht haben, 33), Die Litiaceae machen in Chile nur 7/, %/, der Ve- getation aus, während sie in Süd-Europa 2% bis 2%, %, be- tragen, und fallen im Allgemeinen wenig in das Auge, weil ihre Blumen sämmtlich im Vergleich zu denen der europäi- schen Liliaceen nur klein sind. Auffallend ist es, dass meh- rere derselben schöne dlaue Blumen haben, wie die Ge- schlechter Conanthera, Cumingia, Pasithea. Mit Europa hat Chile nur die Geschlechter Ornithogalum, Scilla und Allium? gemein (die beiden Arten von Allinm, welche in Chile wachsen sollen, sind mir noch nicht zu Gesicht gekom- men), und diese sind nar dnrch wenige Arten repräsenlirt, Während alle anderen europäischen Gattungen fehlen, hat Chile dafür Nothoscordium, Triteleia, Lewcocoryne, Tri- stagma, Trichopetalum und die oben genannten blau blü- enden. Die soliden Zwiebeln der Cumingien werden an eini- gen Orten unter dem Namen „Papitas del campo' gegessen. 18% 276 34) Die Rhamneae sind in Chile, wo ihr Quotient ,%, beträgt, zahlreicher als in Europa, wo sich nur einige we- nige Arten des Genus Ahamnus zeigen, zu denen im Süden Paliurus und Zizyphus hinzukommen. Chile besitzt nur % Arten Rhamnus, die übrigen Genera fehlen in Kurepa und sind Condalia, Trevoa (der Treva und Tralkuen), Reta- nilla wit 4, Colletia mit 11 Arten, und Ochetophila. Es sind Sträucher und sogar kleine Bäume, beinahe alle sehr stachlich; die Colletia (ulicina) ist sehr schön wegen ihrer zahlreicben rothen Blumen, und würde daher ein grosser Schmuck für Gärten sein. 35) Die Lobeliaceae haben denseihen Quotienten wie die vorhergehende Familie, und sind kaum durch eine oder die andere Art in Europa repräsentirt. Die chilenischen Arten ge- hören hauptsächlich zum Genus Tape, „Feneno‘, und bilden Sträucher von 6° Höhe, mit schönen, grossen Biumen, die in verschiedenen Schattirungen von Roth gefärbt sind und grosse Achren bilden. 36) Die Loranthacene bilden gleichfalls >/, %, der ehi- lenischen Flora, während der grösste 'Theil Europa’s aur einen Repräsentanten dieser Familie besitzt, die berühmte Mistel der alten Druiden, Fiscum album; wozu im Süden Loranthus europaeus und Arceuthobium Juniperi hinzu- kommen, Chile bietet eine grosse Varietät der Formen, 14 Arten Loranthus, die meisten mit schönen scharlachroihen Blumen geschmückt, und daher Qaitral®) genannt; unter ihnen der Z. aphyilus, blattlos wie der Cactus, auf dem er lebt, und der L. tetrandrus, so gemein vom Norden bis zum Süden. Wir haben 6 Arten Myzodendron ®*), welche nur *) Quitral ist Araukanisch und heisst Feuer. *#) Ich glaube, dass es 80 geschrieben werden muss, und nicht 7 anf den Buchen wachsen, merkwürdig wegen der langen Haare, die ihre Früchte umgeben, und ihnen den Namen Cabellos de ängel (Eugelshaar) verschafft haben; und ausserdem eine Art von jedem der Genera Lepidoceras, Myrtobium, Viscum. 37) Die Convolvulaceze sind in Chile, wo sie 8, %/, der Vegetation ausmachen, etwas häufiger als in Europa, indem sie gleichfalls nach der heissen Zone hin an Zahl zunehmen. der grösste Theil gehört zum alten Genus Convolvulus L.; wir haben wenigstens 5 Arten Cuscuta, verschieden von denen Europa’s, die auch Cabellos de dngel genannt werden; die Dichondra repens ist sehr gemein in der ganzen Republik; die ÜUressa trurillensis zeigt sich im Norden der Republik und die Ipomoea Cruikshanksi in der Provinz Cognimbo. Eine zweite Art dieses Genns fand ich bei Paposo, Die Ca- ystegia Soldanella, eine überall verbreitete Pflanze, fehlt an unserer Küste nicht, und die €. sepium findet sich in Val- divia unter Umständen, weiche die Idee, dass sie eingeführt ist, nicht begünstigen %. Der Convolvulus arvensis, die Correjuela ist ein ebenso gemeines und ärgerliches Unkraut als in Europa. Wir haben keine holzartigen Species, wie es deren in Südeuropa giebt. 38) Die Iridese bieten in den zwei Ländern, die wir vergleichen, denselben Quotienten 3/,, aber sie bilden verschie- dene Genera. In Europa sehen wir die Genera Iris, Crocus, Lria, Gladiolus; Chile besitzt keins von diesen; dafür fin- den wir Sisyrhinchium, „Nuno«, mit 13 Arten, von denen einige dem Rindvieh schaden sollen, Zibertia mit 4 Arten, die Tecophylaca violaeflora, Boterbe bulbosa mit essbarer Misodendron; Myzodendron heisst, was auf den Bäumen saugt, und Misodendron ‚was die Bäume hasst. *) Ich halte sie für eine andere Art. 278 Knolle, beide mit blauen Blumen. Die Magellansirasse hat die Tapeinia magellanica, 39) Die Juncaceae bilden, wie die Zrödese, denselben Theil der Vegetation in Chile, wie in Europa, d.h. ’,, 9. und bestehen aus denselben Geschlechtern Louzula und Juncns. Aber Chile besitzt ausserdem einige Arten Rostkovia, . ein Genus, was von den neueren Botanikern von Juncus geirennt ist. Der J. bufonius ist in Chile so gemein wie in Europa. 40) Die Dioscoreue, welche gänzlich in Europa fehlen, sind in Chile ziemlich zahlreich, indem sie %,%, seiner Flora ausmachen. Alle Arten klettern und gehören zum Genus Dioscorea, die grössten finden sich in, den Wäldern des Südens. Die Knollen sind klein und werden nicht gegessen, 41) Die Tropaeoleae sind eine Südamerika eigenthüm- liebe Familie, und in Chile häufig genug, indem ihr Quotient Y,%, ist. Es scheint, dass sie in den heissen Provinzen des Nordens, so wie im Süden, von Chile& bis zur Magellan- strasse, fehlen, Alle chilenischen Arten haben Kuollen, und viele sind wegen ihrer schönen Blumen von den Gärtnern ge- sucht; unter ihnen nimmt wohl T. speciosum ans Valdivia und Concepcion den ersten Bang ein, nächstdem 7. £ericolor und T. azureum. 4%) Die Plantagineae spielen beinahe dieselbe Rolle in Chile wie in Europa. Sie sind in Chile ”/, %,, in Neapel 3, %, indem dies Verhältniss nach dem Pol zu abnimmt. Das Genus Plantago umfasst alle chilenischen Arten, das europäische Genns Zitorella fehlt une. Unter den andinen Arten giebt es viele sehr merkwürdige. 43) Die Geraniacene sind in Europa häufiger als in Chile, wo ihr Quotient kaum !, °/, ausmacht, besonders wenn wir betrachten, dass alle Arten Hrodium und einige 279 Geranium wahrscheinlich eingeführt sind. Wenn wir diese ans unserer Flora streichen, bleibt eine sehr unbedeutende Zahl Geraniaceen. Die Genera Pelargonium uud Monsonia vom Cap der guten Hoffnung fehlen uns gänzlich. 44) Die Yivianiaceae sind eine kleine Familie, den Geraniaceen ähnlich, die Südamerika eigen ist. In Chile sind sie bänfg genug, indem ihr Quotient %/, %, beirägt, aber sie fehlen in den südlichen Provinzen. Die Ledocarpum der nördlichen Provinzen sind prachtvolle Sträucher mit grossen, gelben Blumen, aber auch die Vivianaceen der mittleren Pro- vinzen empfehlen sich durch die Menge ihrer rosarothen Blumen, 45) Die Euphorbiaceae bilden in Chile nur Y, %, der Vegetation, während sie in Neapel 1 ”/, %, ausmachen; was merkwürdig ist, Es ist zwar richtig, dass viele Arten die- ser Familie Hrn. Gay entgangen sind, aber dennoch sind die Euphorbiaceen in Chile nicht von derselben Wichtigkeit als in Buropa. Das Genus Euphorbia selbst, was in Neapel 38 Arten zählt, unter denen einige ziemlich hohe Sträucher sind, zeigt in der Flora des Hrn, Gay nur drei niedrige Arten, zu denen ich jedoch noch 4 oder 5 hinzufügen kaun, unter ihnen einen Strauch von 6 Höhe, der an der Küste der Wüste Atacama wächst, wo er „‚Lechera“ heisst, Die europäischen Genera Buxus, Mereurialis, Crozophora, Andrachne ich- len uns, aber wir haben Coliguaya mit 5 Arten, Chirope- talum, Adenopeltis, Molina, Aegotoxicum*) punctatum, ein grosser Baum. der Küste der südlichen Provinzen, der. wahrscheinlich aus dieser Familie treten muss. An der Küste von Paposo entdeckte ich eine Art GCrozon, *) Aszioxicnm sündigt gegen die Grammatik, 48) Die Asclepiadene sind etwas zahlreicher in Chile, wo .sie %, %, ausmachen, als in Enropa; die Genera, die diese Familie bilden, alle in Europa fremd, sind: dutepho- aus, Cynoctonum, Oxypetalum , Sonninia, 47) Die Paronychieae bilden in Chile %,%,, und be- siehen aus 4 Arten Corrigiola, 3 Paronychia, Geschlechtern, welche es auch in Europa giebt, und den Genera Pentacaena, Balardia, Mniarum, welche jenem Welitheile fremd sind, jedes mit einer Art; das Polycarpum tetraphyllum ist wahr- scheinlich von Europa eingeführt. Die europäischen Genera Dllecebrum, Herniaria, Mollia, Telephium haben wir nicht. 48) Die Bignoniaceae bilden gleichfalls %/, %/, der Ve- getation, und fehlen gänzlich in Europa. In Valdivia erfrent ein Tecoma, von Hrn. Gay ausgelassen, eine Schlingpflanze der feuchten und schattigen Wälder, das Auge mit seinen schönen Blumen, und in den Provinzen des Nordens finden wir zahlreiche Arten ‚Argylia, {niedrige Pfanzen mit dicken Wurzeln und schönen, grossen Blumen; der Eccremocarpus scaber, eine Schlingpflanze mit zahlreichen rothen Blumen, ist in denHecken der mittleren Provinzen gemein; die Montten, zu Ehren des jetzigen Präsidenten der Republik so genannt, ist ein Strauch des Nordens, und an denselben Orten findet sich die Reyesia, eine verzweigte, niedrige Pflanze mit klei- nen Blumen. 49) Die Coniferae, eine Familie, die in allen Ländern wegen ihres ausgezeichneten Holzes wichtig ist, bilden in Chile beinahe denselben Quotienten der Vegetation wie in Europa, aber sie bestehen ans ganz verschiedenen Geschlech- tern. Statt der Pinus, Taxus und Juniperus von Europa haben wir eine Araucaria, den Pchuen, verschiedene Podo- carpus (Pino oder Maniu), eine Saxrogothea (gleichfalls 21 Mariiu genannt), eine Fitzroya (die berühmte Alerce*) und zwei Libocedrus, den Cipres der mittleren Provinzen, L. an- dina, und den Cipres der südlichen Provinzen (Z. tetragona). Zu diesen kommt ein neues Genus Prummopiäys Ph. ans den Cordilleren von Linares, wo es Lleuque heisst. Das einzige Genus Ephedra, der Pingopingo, ist beiden Welttheilen ge- mein, obgleich die chilenische Art von den enropäischen ver- schieden ist. Es ist merkwürdig, dass fast alle ächten Co- niferae Chile’s ein sehr begrenztes Vaterland haben, Die Araucaria chilensis findet sich bloss zwischen den Flüssen Biobio und Quenle; der Alerce, der Cipres des Südens, zwi- schen dem Flusse Valdivia und dem 42. Breitengrade. Auf eben demselben Boden finden sich die Sarogothea und Fitz- roya, aber *es scheint, dass letztere sich noch weiter nach Süden erstreckt. Der Podocarpus findet sich von Chilo& bis zam 35. Grade, aber die Autoren geben drei verschiedene Ar- ten an; ich habe nicht mehr als zwei gesehen. Die Ephedra findet sich ia den mitileren and nördlichen Provinzen. 50) Die Polygaleae bilden in Chile und Europa einen und denselben Quotienten der Vegetation, d.h. %/, %,, und bestehen ans einigen Arten Polygala, aber ausserdem ans dem Genns Monninia und (im Norden) Krameria, beide Europa fremd. Es ist bekannt, dass die Krameria triandra aus Peru den Ratanhia-Extract liefert, und die chilenischen Arten würden vielleicht ein ebenso wirksames Produkt geben, 51) Die Kricaceae bilden in Chile %/, %,, in Neapel %,%9; und wir bemerken in Chile wie in Europa, dass sich ihre Zahl nach der heissen Zone zu beträchtlich verringert. *) Alerce ist der spanische Name des Lärchenbaumes , mit wel- chem die chilenische Alerce gar keine Achnlichkeit hat. 282 Ihre nördliche Grenze ist die Provinz Santiago, wo wir die Pernettya leucocarpa in der Cordillere finden. Alle euro- päischen Genera, wie Calluna, Erica, Daboecia, Arbutus, Pyrola, Monotropa, Rhododendron ete., fehlen uns; wir haben nur die Pernettya mit zahlreichen, kugelförmigen, weissen Blemen, deren Früchte zuweilen essbar sind, und die Gaw/- teria, 52) Die Haloragese nehmen beinahe dasselbe Verhält- niss, 3, %,, ein (in Neapel sind es Y, %,). Wir haben das Myriophyllum verticillatum aus Europa, und drei andere Arten, welche dort fehlen, die Hippuris vulgeris an der Ma- gellanstrasse, das Genus Haloragis, was der Familie den Namen gab, und eine Art auf der Insel Masafaera, die H. Cercodia; aber das interessanteste Genns ist Gunzera, der Pangue, von dem Hr. Gay 3 Arten aufführt, zu denen ich 3 hinzugefügt habe, die der Insel Juan Fernandez eigen sind. 53) Die Santalaccae sind in Chile kaum häufiger ala in Südeuropa, die europäischen Genera Thesium und Osyris feh- len uns, wir haben dagegen Ouinchamalium, Arjona, Myo- schilus (Codocoipu) und die Nanodea muscosa, anf die Ma- gellanstrasse beschränkt. Ueber die Existenz von Santalum anf Juan Fernandez halıe ich anderwärts gesprochen. 54) Die Urticeae bilden beinahe denselben Quotienten der Vegetation, %, %, in Chile und %, ©, in Neapel. Wir ha- ben 4 Arten Urtica, unter ihnen Ü, vrens und dioica, wahr- seheinlich von Enropa eingeführt, 2 Pileu, ı Freirca, die hier vollkommen die Parietaria aus Südeuropa vertritt, und auf Juan Fernandez, dessen Vegetation so eigenthümlich ist. die Splittgerbera denudata und Boehmeria Fernandeziana, zwei Bäume. Wir haben keine Art der Moreae, Artocarpeae oder Cannabineae. 283 55) Die Bromeliaceae, eine ausschliesslich amerikani- sehe Familie, liefern zur chilenischen Flora einen ziemlich ‚grossen Contingent, beinahe 2/,%/,. Wir haben 2 ächte Bro- welien im Süden, die B. sphacelata, den Chupon, und die B. bicolor, die Chupalla; die nördlichen und mittleren Pro- vinzen bieten verschiedene Arten Pourretia oder Puya, welche eine eigenthümliche Physiognomie haben, Puya oder Cardon genannt, und im Norden gieht es einige Arten Tillandsia. Ich kenne weitere 2 Arten mit schönen rosarethen Blumen, die neue Genera bilden, die eine, welche ich Ochagavia elegans nannte, von Juan Fernandez, die andere, meine Rhodosta- chys andina, aus der Cordillere der Provinz Colchagua. Die Tillandsia usneoides findet sich bis @nillota, was ihre Süd- grenze scheint. An der Küste von Atacama treten ein Paar Arten Pitcairnia auf. 56) Die Biöraceae sind eine kleine Familie, welche gänz- lich in Europa fehlt, Sie bieten in Chile etwa acht *) Ar- ten, alle vom Genas Azara, Sträucher oder kleine Bänme, angenehm für den Anblick wegen ihrer gelben und wohl- riechenden Blumen, und bekannt unter den Namen Lsilen, Aroma, Chinchin n. 8. w. 57) Die Malesherbiaceae, eine kleine Fawilie, die Chile und Peru ausschliesslich gehört, bietet in unserem Vaterlande 8 Arten (*/, %), zu denen noch einige hinzukommen, die ich in der Wüste Atacama entdeckt habe. 58) Die Grossuiariaceae sind in Chile viel gemeiner als in Europa. Herr Gay erwähnt 8 Arteu, und ich kann diese Zahl beinahe verdoppeln. Der grösste Theil sind an- dine Sträucher; aber keine der chilenischen Arten kann wegen *) Es müssen drei Arten mehr hinzugefügt werden, die Hocker beachrieben hat, aber von Hrn. Gay vergessen sind. 23 der Grösse und des Geschmacks ihrer Früchte mit denen Europa’s wetteifern. 59) Die Polemoniacene, kaum durch das Polemonium coeruleum in der europäischen Flora bekannt, bilden %, %, der Flora Chile’s, und bestehen aus den Geschlechtern Gilie, Collomia und Navarretia. 60) Die Nyctagineae, eigentlich eine tropische Familie, bieten in Chile 8 Arten (1, %,), die in die Genera Oxyba- phus, Allionia und Boerkauvia vertheilt sind, und sich in den nördlichen und mittleren Provinzen finden. Sie fehlen in Eovropa. 61) Die Smilacene sind in Chile seltener als in Europa, indem sie nur 8 Arten zählen und eigene Genera darbieten, die Lapageria, der, prachtvolle Copigwe der Chilenen, eine Schlingpflanze, deren Blumen einer rothen Lilie gleichen, welche der Stolz der südlichen Provinzen ist, Philesia, Eu- zuriaga, Herreria, Callixene. Alle fanden sich in den süd- lichen Provinzen, einige bis zur Magellanstrasse. Die euro- päischen Genera dieser Familie; Paris, Streptopus, Conval- loria, Ruscus, Smila.x eie., fehlen in Chile gänzlich. Zu ver- gessen ist nicht, dass Meyen in der Provinz Copiapo eine Art Asparagus entdeckt haben will. 62) Die Zygophylieae bieten in Chile 7 Arten (Y, %), 2 Larrea, die Buinesia, die Pintoa, Sträucher, die den nördlichen Provinzen eigen sind, die Porlieria hygrometrica, die hier Guayacan heisst, weshalb sie einige Personen mit dem Guayacum officinale verwechseln, und endlich zwei Ar- ten Fagonia, ein Genus, was gleichfalls iu Enropa existirt, Die Zygophylieen fehlen in den Provinzen des Südens ganz. 63) Die Lythrarieae, die in Europa nur 2 oder 3 Arten Lythrum und die Peplis Portula darbieten, sind in Chile 285 etwas zahlreicher, indem wir 3 Arten Zythrum, die mit Europa gemeinsam sind, und 4 Pleurophora besitzen, von denen einige zahlreiche, schöne, rothe Blumen haben. 64) Die Orassulaceae sind viel seltener in Chile als in Europa; es fehlen uns die Sedum, Sempervivum, Crassula und Umbilicus jenes Welttheils, und wir haben nur 7 Arten Tillaeca und Bulliarda, kleine Pflanzen, die dem Auge leicht entgehen. . 65) Die Calycerene sind eine kleine Familie, die bei- nahe ausschliesslich der gemässigten Zone Südamerika’s an- gehört, und hauptsächlich Chile. Von Hra. Gay werden 7 Arten der Genera Gamocarpka, Boopis, Calycera erwähnt, zu denen ich 5—6 hinzufügen werde, 66) Der Primulaceae, die in der Vegetation Nordeuropa’s Y,%, ausmachen, und im Königreich Neapel noch den Quo- tienten 3/, haben, sind in Chile nur Y, %,. Das Genus Primula findet sich nur an der Magellaustrasse, wo die P. farinosa in Uebertluns wächts die in Nordenropa nnd auf den Alpen gemein ist. Wir haben 3 Arten Samolus, unter ihnen den S. Valerandi Enropa’s. Die Pelletiera verna Chile’s ist dem „Asterolinum Südeuropa’s analog, das Micro- petalum, was Hrn. Gay entgaugen ist, vertritt die Stelle von Centunculus minimus. Wir haben ausserdem die „Ana- gallis arvensis, wahrscheinlich von Europa eingeführt, und die Micropyxis ovata, auf Masafuera gefunden. Zu bemer- ken ist, dass keine chilenische Primulacee andin ist, und dass uns die schönen europäischen Genera Androsace, Cortusa, Soldanella, Cyclamen, Lysimachia etc. fehlen. 67) Die Gentianeae nehmen gleichfalls in Chile, wo sie Y, % ausmachen, einen geriugeren Platz ein, als in Europa. Es werden drei Arten Gentiana aufgezählt, einige andin, 286 andere von der Magellanstrasse; zn diesen kommt die kleine Mierocala quadrangularis, weiche ich vom 25.° bis 41.° Br, bemerkte, und die berühmte Cachanlahnen, Erythraea chi- lensis, die jedoch nicht wirksamer als die E. Centaurium Europa’s zu sein scheint, Die Genera Chlora, Exacum, Swer- tia, Menyanthes etc, fehlen uns. 68) Die Amarantaceae, von denen sich 8 in Chile fin- den (4, 9/4), bestehen aus wenigen Arten Amarantus (und Euzolus), von denen wenigstens einige eingeführt scheinen, und 4 Arten Telanthera, eines Genus, was den Achyran- thes Sieiliens vertritt und auf die heissesten Provinzen be- schränkt ist. Diese Familie, die eigentlich tropisch ist, spiell daher eine Rolle in der chilenischen nnd europäischen Flora. - 69) Die Phytolacceae, die in der chilenischen Flora Eonropa’s gänzlich fehlen und grösstentheils tropisch sind, bie- ten uns in Chile 7 Arten, 1 Rivina, 3 Anisomeria, (unter denen der Pircun, berühmt wegen seiner drastischen Wur- zel), Pircunia*), die Phytolacca bogotensis, den „Carmin“, vielleicht eingeführt, und die Ereilia volubilis, einen Kletter- stranch, der den Namen des Verfassers der Arancana trägt, und sich von der Provinz Valdivia bis zur Wüste Atacama findet. \ 70) Die Proteaceae. Diese Familie, die ausschliesslich der südlichen gemässigten Zone angehört, und in Afrika und Neuholland so zahlreich ist, bielet nur 7 oder hesser & chi- lenische Arten, und diese nur in den südlichen Provinzen, von Linares bis zur Magellanstrasse. In der Provinz Valdivia spielen sie jedoch eine sehr bedeutende Rolle wegen der Zahl *) Es ist sehr zu bedauern, dass die Pflänze diesen Namen be- kommen hat, der Veranlassung giebt, sie mit dem Pircun der Chilenen zu verwechseln, welches eine Anisomeria ist. 287 ihrer Individuen. Die Guevina Avellana, die ohne Grund den Namen „Avellana“ führt, lässt ihre biegsamen Zweige über den Weg hängen und nöthigt oft den Reiter, sich auf den Sattel niederzubeugen, nm passiren zu können, und ist gleich schön, sei es, dass sie mit ihren zahlreichen weissen Blumen bedeckt ist, oder ihre Fruchttrauben zeigt, die vor der Reife rothen Corallen gleichen. Das Embothrium ferrugineum, Promerillo der Valdivianer, ist ein höchst eleganter Strauch wegen seiner farrukrautähnlichen Blätter und’ seiner roth- und goldgelbgefärbten Blüthen; das E. coccineum, Ciruelillo oder Notru, von dem ich das E. Zanceolatum nicht unterscheiden kann, erscheint im October mit Tausend scharlachrothen Blu- men bedeckt; der Nogat oder Pralral, Lomatia obliqua, der ein prachtvolles Holz liefert, empfiehlt sich durch seine glänzenden Blätter; und endlich ist die Z. chölensis, ein nie- driger Strauch der Cordilleren, etwas ähnlich dem Buxbaum Europa’s. 71) Die Cupuliferae, so zahlreich in Europa, dass sie dort 1%/, %/, ausmachen und den grössten Theil der Wälder bilden, sind in Chile nur durch 7 Arten Fagus repräsentirt, die zn einem eigenen Subgenus gehören, denn ihr Involucrum schliesst immer 3 Früchte ein, die mittlere zusammengedrückt und die äusseren dreieckig, Sie wachsen hauptsächlich in den südlichen Provinzen, indem sie im Norden bis an die Campaüa de Quillota gedeihen, und liefern uns Hölzer von höchstem Werth, besonders die F. obliqua; BRoble genannt, und die F. procera, Reule. Zuweilen erreichen sie eine un- geheure Grösse ; ich kenne einen Rexle in der Provinz Valdi- via, dessen Stamm 4° über dem Boden 2% Umfang misst, und vom Coigue, F. Dombeyi, werden Kanoes gemacht, die 16 Personen fassen. . . \ 288 72) Die Zaurineae, die in Europa kaum durch den Lorbeer der Dichter vertreten sind, bilden in Chile ?/, %, der Vegetation. Sie sind nach den Abtheilungen, die die neueren Botaniker aufgestellt haben, in vier Genera vertheilt: Persea, Bellota, Cryptocarya, Adenostemum. Die wich- tigste Art ist der Lingue (so heisst die Persea Lingue in den südlichen, und die P, Meyeniana in den mittleren Pro- vinzen), dessen Rinde die der Eiche in den Gerbereien er- seizt. Der Peumo der mittleren Provinzen heisst jetzt Crypto- carya Peumus. 73) Die Frankeninceae, die nur aus dem Genas Fran- kenia bestehen, bieten 6 chilenische Arten dar, hauptsäch- lich in den nördlichen Provinzen, und sind daher etwas zahl- reicher als in Europa. Es sind Küstengewächse ohne Nutzen. 74) Die Plumbagineae verdienen kaum mehr Aafmerk- samkeit. Die chilenischen, deren Zahl 5 ist, gehören zu den Geschlechtern Armeria und Plumbago, indem Statice, die in den Ländern um das Mittelmeer zahlreiche’Arten darbietet, fehl. Die Plumbago-Arten haben schöne Blumen, so dass sie einen Platz in den Gärten verdienen. (An der Küste von Paposo habe ich eine Pflauze gefunden, die der Statice fe- rulacea Siciliens sehr ähnlich ist). 75) Die Gülliesiacene bestehen aus den Geschlechtern Gilliesia und Miersia,, Chile eigenthümlich. Sie sind den Liliaceen ähnlich, haben kleine, grüne Blumen, und sind ohne alles Interesse. Man keunt 5 Arten, 76) Die Francoaceae, den Saxifrageen und Crassula- ceen verbunden, und von Endlicher nur als eine Abthei- lung der letzteren angesehen, finden sich nur in Chile. Die Tetilla hydrocotylaefolia ist merkwürdig wegen ihrer auf- geschwollenen, fleischigen und säuerlichen Blattstiele, die man essen kann; so wie die Francou wegen ihrer schönen, in Aehren gestellten Blumen, welche ihnen einen Platz in den europäischen Gärten verschafft haben. 77) Die Campanvlaceae, in Europa ziemlich zahlreich, wo sie 2 %, der Vegetation ausmachen, bieten in Chile nur die Specularia perfoliata und 3 Arten Wahlenbergia dar, ‚on denen ® Juan Fernandez eigenthümlich sind. 98) Die Lentibularieae zeigen in Chile, wie in Europa, inige wenige Arten Pinguicula und Utricularia ; die erate- u in den südlichen Provinzen bis zur Magellanstrasse. 79) Die Piperaceae, Europa fremd und fast alle tro- isch, bieten 4 Arten vom Genus Peperomia, alle niedrige nd wenig sichtbare Päanzen, die auf der Insel Juan Fernan- ez und in der Provinz Valdivia wachsen. Eine fünfte Art ‚ntdeckte ich an der Küste der Wüste Atacama. 80) Die Zardizabaleae, eine Europa gleichfalls fremde amilie, zeigt in Chile drei Arten, die Boguila trifeliata, Voqui blanco‘“‘, eine in der Provinz Valdivia äusserst häufige chlingpflanze, aber von keinem Nutzen, und den Cogkil oder ll voqui, Lardizabala biternata (und triternata), inter- :ssant wegen ihrer essbaren Frucht, und noch mehr wegen er Biegsanıkeit, Zähigkeit und Daner ihrer kletternden Sten- rel, die in den südlichen Provinzen als Stricke und Seile ge- wancht werden. Wegen ihres vulgären Namens muss ich ‚lauben, dass Molina diese Pflanze mit dem Namen Dok- 'hos funarius bezeichnen wollte, 81) Die Papaveraceae sind in Chile nur durch das Ge- us Argemone rvepräsentirt, von dem in unserer Flora drei ‚rten aufgezählt werden, die beim Volke unter dem Namen ‚ardo blanco bekannt sind. In Europa sind sie viel zahl- sicher, und zeigen die Genera Papaver, Glaucium, Cheli- Hr Ba. 34 Heß, 19 296 donium; 'Hypecoum. Es wundert mich,’ dass Papaver Rhoeäs; ein in Europa so gemeines Unkrant, welches wir die Höfe der Hauptstadt bedecken sehen, sich noch nicht auf den Feldern eingebürgert hat. . 82) Die Tiliacene. Die einzigen 3 Arten, die man in diese Familie bringen muss, sind bemerkenswerth genug, die ‚Aristotelia Magut, der Magut, wegen seiner essbaren Früchte ; die Trieuspidaria dependens, die Patagua der mittlere: Provinzen (die Patagua des Südens ist eine Myrtacee), um der Polison, Crinodendron Hookerianum, welches in de: Provinzen Valdivia und Chile wächst, wegen ihrer hübsche: Blumen, hanptsächlich das Letztere. In Europa sind di« Tiliaceen, deren wahrer Platz die heisse Zone ist, auf die Linde, Tilia europaca, beschränkt. 83) Die Malpighiaceae, eine tropische Familie, Enrop: fremd, hat einige wenige Repräsentanten in den Provinze: des Nordens, kleine Kräuter oder sehr verzweigte Stränch«. mit zahlreichen orangefarbenen Blüthen. 84) Die Sapindaceae. Die drei Sträucher, die zu diı ser Familie gehören, wachsen in den mittleren und nördliche Provinzen. Es sind die Rumpiata, Bridgesia incisaefoli der Atutemo oder Arbol de cuentas, Llagunoa glandule: und der Guindillo, Valenzuela trinervis, eine Pflanze, di “meiner Meinung nach zum zweiten Male in der chilenischl Flora unter dem Namen Guindilia trinervis beschrieben i: Diese Familie fehlt in Europa. 85) Die Zanzhoryleae*) Chile’s bestehen aus dem Zar. thoxylon Maju, einem grossen Baume der Insel Juan Fe. nandez, und der Pitavia punctata, einem schönen Stranı der Provinz Concepcion. Diese kleine Familie fehlt in Europ *) Es müsste wohl Xanthozylon geschrieben werden, 291 86) Die chilenischen Celasirineae sind der Maiten, May- tenus Boaria, ein schöner Baum mit hartem Holze, dessen Blätter dem Vieh sehr lieb sind, eine zweite Art desselben Genus, die an der Magellanstrasse wächst, und die Myginda disticha, ein Strauch der ehendaselbst, aber auch in den Cordilleren der mittleren Provinzen vorkommt. In Europa sind sie durch das Genus Evorymus repräsentirt. 87) Die Anacardiaceae, Zu dieser Familie gehören der Litre, Lithrea caustica, deren giftige Wirkungen sehr über- trieben sind, und deren südliche Grenze die Bai von Arauko ist; der Molle, sehr verschieden von dem Molle Peru’s, mit dem ihn Molina verwechselte, ein Strauch der mittleren Pro- vinzen, und der Huingan, Duvaua dependens, der sich von den mittleren Provinzen bis Ostrowo erstreckt. Die Anacar- diaceae sind in Südeuropa häufiger, wo wir zwei Arten Pi- stacia und verschiedene Rhus haben. 88) Die Gesneriaceae, so häufig in der heissen Zone Amerika’s, wachsen in Chile nur in „den feuchten Wäldern. . Valdivia’s und Chilo#’s, die sie mit ihren scharlachrothen Bln- men verschönern. Es sind die Mitraria coccinea, Sar- mienta repens und Columnea ovata. In Europa giebt es keine Gesneriaceen, 89) Die chilenischen Ziydrophylleae sind 1 Exutoca und % Phacelia; diese Familie fehlt gleiehfalls in Europa, 9%) Die Thymelaceae sind seltener als in Enropa, und bestehen aus der Daphne andina und D, Pillopillo, Sträu- chern der südlichen Provinzen, and der Drapetes muscosa der Magellanstrasse. Europa ernährt verschiedene Arten Daphne, die Passerina und Struthiola, 91) Die Juncagineae bieten uns in Chile das Triglochen nontevidense, die Lilaea subulata und das Tetroncium ma- 19* 292 gellanicum, alles Pflanzen ohne Interesse. Dieselbe Familie ist in Europa kaum zählreicher. ! 92) Die Najudeae zeigen uns nur 2 Ärten Potamoge- ton und die Zannichellia palustris, die auch in Europa wächst. Sie sind in jenem Welttheile viel zahlreicher, wo es eine Menge Potamogeton gieht, und ausserdem die Genera Najas, Zostera, Ruppia ete. 93) Die Magnoliaceae, Europa fremd, aber im Norden Amerika’s ziemlich zahlreich, haben nur zwei Repräsentanten in Chile: den Cunelo oder Boighe, Drimys chilensis, der von den mittleren Provinzen bis Chilo& wächst, und die D. Winteri, die an der Magellanstrasse wächst. (Der Canelo von Juan Fernandez scheint mir eine neue Art.) 94) Die Cistineae, Es werden 2 Arten Helianthemum als in Chile gefunden aufgeführt, eine Thatsache, die etwas zweifelhaft ist, Diese Familie ist in Südeuropa ziemlich zahl- reich, indem’ sie in Neapel 1%, und 2%, in Portagal, Ara- .gonien uud. Algier ausmacht. . 95) Die Elatineae, durch % Arten in Chile vertreten, sind in Kuropa ehenso unbedeutend. 96) Die Exoryphiaceae. Zwei Bäume gehören zu dieser kleinen Familie , interessant wegen ihrer Charactere, ‘auf Van Diemensland und Mittel-Chile beschränkt, die E. pinnati- Jida, ein kleiner Baum der Provinz Talca und Coneepeion, und die E. cordifolia, der Ulmo oder Muermo, ein sehr grosser Baum Valdivia’s und Chiloe’s, der ausgezeichnetes Brennholz liefert, sehr schön ist und grüsse weisse Blu- men hat; 97) Die Ampelideae, Zwei Arten Cissus finden sich in den mittleren und südlichen Provinzen; die C. sgeriata der letzteren ist eine sehr nützliche Schlingpfllanze, die dort zu 293 Seilen und Stricken dient, ‘obgleich sie nicht so gut wie die des Colli voqwi sind. In Europa existiren keine einheimischen Ampelideen, wenn man nicht-die Meinung der Naturforscher theilt, die glauben, dass der Weinstock in jenem Welttheile wild wächst. 98) Die Lineae zeigen in den mittleren und nördlichen Provinzen Chile’s ein Paar Halbsiräncher mit schönen gelben Binmen, die unter dem Namen Retamilla als Hausmittel ge- gen Fieber und andere Krankheiten dienen; die südlichen Pro- vinzen besitzen das unscheinbare Linum selaginoides Lamk. 99) Die Araliaceae sind durch zwei Arten Aralia re- präsentirt, die in den südlichen Provinzen wachsen; die A. laetevirens, ein Baum mit Namen Cahuco falso oder Cahuco del diablo, und die A. valdiviana, der Curaoo, eine Schling- pfanze, deren kleine, grüne Blumen einen angenehmen Duft aushauchen. Enropa hat diesen Arten gegenüber den Epheu und die miedrige Adoxra moschatellina. 100) Die Corneae. Zwei Arten des Genus Decostea wer- ‚den von Hrn. Gay erwähnt, kletternde Sträucher der süd- ıichen Provinzen, aber ich kenne zwei Arten mehr ans Val- divia. In Europa ist dies Genus darch Üornus ersetzt, wel- ches ebenfalls wenig artenreich ist, 101) Die Apocyneae zählen in Chile nur 2 Arten: den Soytalanthus acutus Meyen, einen kleinen Strauch der Küste von Copiapo, interessant wegen seiner schönen goldgelben Blumen und seiner holzigen Früchte, die wie Ziegenhörner gedreht sind, daher der Name. Cuernecillo, den die Pflanze ührt; und der Echites ohilensis, eine strauchartige Schling- Manze des Südens. In Enropa sind sie zahlreicher, und ge- ören zu den Geschlechtern Finca, Apocynum, Nerium. 102) Die Monimiaceae, die gänzlich in Europa fehlen, iind von einiger Wichtigkeit für Chile, obgleich sie nur zwei 294 Arten in sich fassen. Die erste ist der Boldo, Boldoa aro- matica, der von den mittleren Provinzen bis Valdivia wächst, die zweite der Laurel, Laurelia aromatica, die nicht mit dem wahren Lorbeer, Laurus nobilis, zu verwechseln ist, wie es die Chilenen oft thun, ein zuweilen ungeheurer Bau, dessen Holz, obgleich gemein und dem Beissen nnd Werfen, je nach der Feuchtigkeit oder Trockenheit der Atmosphäre sehr ansgesetzt, von sehr allgemeinem Gebrauch in der Republik ist. Ich nnterscheide eine zweite Art, die ich. Z. serrata genannt habe, 103) Die Lemnaceae bieten in den Gewässern Chile’s zwei Arten, identisch mit denen Enropa’s, aber vie} seltener, 104) Die Palmen sind eine tropische Familie, die höch- stens den einen oder andern Repräsentanten in dem heissen Theile der gemässigten Zone hat. Wir haben in Chile zwei - Arten, die erste, die die kleine Kokosnuss, Cogeito, und den Palınhonig liefert, und mar in den mittleren ‚Provinzen wächst die Jubaca spectabilis HBKth, (Micrococos chilensis Bert eic.), und die Chonta, welche nur auf eine sehr vage Weisı im Werke Hın. Gay’s erwähnt ist. Sie schien mir nur ein neue Art des Genus Morenia, und ich beschrieb sie unte dem Namen M. Chonia; aber ich sehe, dass sie Hr, Mar tius für ein Ceroxylor nimmt und (6. Fernandezienum nennt. Beide, sind viel edler an Gestalt als die Chamaerop: humilis,; die diese Familie in Süd-Europa vertritt, Von de Chonta wird das Holz zu Spatzierstöcken u. s. w. verarbeitet Das Holz der Palmera ist‘ nicht zu gebrauchen. Die folgenden Familien bieten in Chile nur eine Art dar 105) Die Fumariaceae bestehen aus der F. media, wahr- scheinlich aus Kuropa eingeführt, wo diese Familie, aus de: Generibus Fumaria und Corydalis bestehend, zahlreicher is 106) Die Capparideae zeigen die Üleome chilensis Hr. Gay zweifelt, dass diese Pflanze eine chilenische sei 295 aber ich kann versichern, dass sie au der Küste der Wüste Atacama gemein ist. 107) Die Droseraceae, die in Europa 6 oder 7 Arten Drosera, Drosophila, Pornassia, Aldrovanda zeigen, bie- ten eine Art an der Magellanstrasse dar, die in der übrigen Republik fehlt *), D. uniflora W. 108) Die Hypericincae, gemein genug in Europa, wo sie Y, oder wenigstens Y/,%, der Vegetation ausmachen, ha- ben bis jetzt nicht mehr als eine kleine Art, das H. chilense dargeboten, was in Valdivia gemein ist. (Ich fand eine zweite Art bei Paposo.) 109) DieCoriarieue haben in Chile einen Repräsentanten, analog der Ü. myrtifolia Europa’s, den Cew, C. ruscifolia, einen an den Finssufern der südlichen Provinzen gemeinen Strauch. 110) Die Ikcineae sind durch die Fillaretia muero- nata vertreten, einen Baum der Küste von Valparaiso bis Concepeion. In Europa haben sie auch nur einen Repräsen- tanten, die Stechpalme, Per Aquifolium. 118) Die Oucurbitaceae, eine Tropenfamilie, die aber in Europa zwei Arten Bryonia und die Momordica Elaterium zeigt, hat in Chile keinen anderen Repräsentanten, als die Badaroa, Sicyos Badaroa, gemein in den mittleren und nördlichen Provinzen. 1182) Die Papayaccae, eine kleine, dem tropischen Ame- rika eigene Familie, zeigt eine ghilenische Art, die P. pyri- Formis, die bei Valparaiso und Coquimbo wächst, 113) Die Passifloreue, so gemein zwischen den Wende- kreisen und hanptsächlich in Amerika, bieten in Chile eine *) Herrmann Krause hat sie diesen Sommer in der Cordillere von Corral, Provinz Valdivia, entdeckt. 296 einzige Art dar, die Tacsonia pinnatistipula, bei Valpa- raise. u 114) Die Mesembrianthemeae, zu welchen am Cap der guten Hoffnung mehr als 400 Arten und einige 3 —4 in Europa gehören, sind in Chile auf 1 Art reducirt, die auf den Dünen wächst, wie die europäischen Arten, aber sie an Grösse und Farbe der Blume, sowie der. wohlschmeckenden Frucht, „Doca‘“ genannt, hei weitem übertrifft. - 115) Die Dipsacene gehören ausschliesslich der alten Welt an, wo sie ihr Maximum erreichen, und in den Län- dern des Mittelmeeres 3/, %, ausmachen. Es ist kein Zwei- fel, dass der Dipsacus fullonum von Europa nach Chile ein- geführt ist, weil seine Blüthenköpfchen zum Tuchkratzen die- nen, aber jetzt ist er ein gemeines Unkraut, sogar an Orten, die von bewohnten Gegenden sehr weit entfernt sind. 116) Die Stylidese, eine kleine, heinahe auf Neuhelland ‚beschränkte Familie, hat einen Repräsentauten an der Ma- gellanstrasse,, die Forstera musooides, 12 117) Die Goodenoviacene gehören heinahe ausschliess- lich Neu - Holland an, mit Ausnahme des Genus Cyphia vom Cap der Guten Hoffnung, und der Selliera, die eine Art in Neu- Seeland und eine andere, die $.radicans, an der Küste Chile’s darbietet, wo sie sehr gemein ist. 118) Die Epacrideae, wie die zwei vorigen Familien Neu-Holland eigen und daselbst sehr zahlreich, bietet 1 Art in dem Lebetanthus americanus von der Magellanstrasse dar. 119) Die Sapotaccae sind eine tropische Familie, die viele Arten mit essbaren Früchten und öligen Saamen enthält, Von diesen wird in den nördlichen Provinzen die Lucuma, Lucuma obovata, kultivirt; aber es giebt anch eine Art in Chile wild, die Z. valparadises, die bis jetzt nur bei Val- 297 paraiso gefunden wurde. Die anderen Arten, welche Molina erwähnt, gehören nicht zu diesem Genus, nicht einmal zu dieser Familie, 120) Die Acanthaceae, eine tropische Familie heider Welten und in Süd-Enropa durch zwei Arten Acanthus re- präsentirt, zeigt in Chile nur das niedrige Stenandrium dulce, zu dem eine Art Dicliptera hinzuzufügen ist, die ich bei Paposo fand. 121) Die Orobancheae, eine interessante Familie Schma- votzerpflanzen, die auf Wurzeln leben, entbehren aller Blätter und grüner Theile, und waren bis jetzt noch nicht in Chile baobachtet worden. Ich fand eine Art, die ein neues Genus, Myzorrkiza, bildet, in der Cordillera von Santiago. In Europa ist diese Familie zahlreich genug, und zeigt die Ge- nera Orobanche und Lathraea. 122) Die Aristolochieae sind häufiger in Enropa, wo sie ansser dem dsarum europaeum 6 Arten Aristolochia zeigen, während Chile nur die A. chilensis hesitzt, ein Küstengewächs der mittleren Provinzen und Coqnimbo’s. 123) Die Rafflesiaceae, eine kleine, sehr sonderbare Familie, deren Typus die grösste bekannte Blume ist, hat in Chile einen sehr kleinen Repräsentanten, den Piloszyles Ber- terii, ein Schmarotzergewächs des Palhuen, Adesmia den- droides. 124) Die Empetreae, ebenfalls eine sehr abnorme Fa- milie, bieten in Chile das Empeirum rubrum von der Ma- gellanstrasse, und eine nene Art, die in den Cordilleren der südlichen Provinzen wächst und die ieh E, andinum genannt habe, 125) Die Salicinene werden in Chile durch die einzige Arı Salix Humboldtiana Willd. repräsentirt, welche nach 298 Gay vom 34. bis zum 27. Grade wächst, Zwischen Lliro and S. Fernando habe ich sie in Menge in den Bachbetien gefunden, sonst nur unter Verhältnissen, wo sie ebenso gut angepflanzt, als wild sein konnte. Es ist wohl ohne Frage Salix chilensis Mol., die nach seiner Behauptung den Namen Theige führt, während nach Gay dieser Name dem Zauurel, Laurelia aromatica Spreug.. zukommt. Ich habe diese Weide stets nur Saul nennen hören, 126) Die Podostemeae, eine kleine Familie von Wasser- pßanzen ohne Interesse, hat einen chilenischen Vertreter in der Dicrea Willdenowii. 127) Die Hydrocharideae zeigen in Chile die Anacha- ris chileusis, während Europa die Fallisneria, Stratiotes und Hydrocharis hat. 128) Die Alismaceae sind in Chile durch die Sagittaria chilensis Cham. repräsentirt. 129) Die Astelieae, den Juncaceis ähnlich, zeigen im Werke von Hrn. Gay nur die Astelia pumila, eine: Pflanze der Magellanstrasse, wichtig in jenen Gegenden, weil sie mäch- tig zur Torfbildung beiträgt, die daselbst häufig ist. Eine zweite Art giebt es anf der hohen Cordillere. j 130) Die Restiaceae, ungemein zahlreich am Cap der guten Hoffnung und in Nen-Holland nicht sehr selten, haben nur einen Repräsentanten in Chile, das Schoenodon chilense, weiches in den Flüssen Valdivia’s wächst, und zum Dach- ‚decken sehr gut ist, da es 20 Jahre und länger dauert. 131) Die Centrolepidene sind eine sehr kleine, Neu- Holland eigene Familie; die Gaymardie pusilla findet sich jedoch an der Magellanstrasse. 132%) Die Typhacene, über die ganze Welt verbreitet, und ans sehr kosmopolitischen Arten bestehend, bieten in 299 Chile die Typha angustifolia dar, die sich von Copiapo bis zu den mittleren Provinzen findet, während sie in Valdivia nnd weiter südlich gänzlich fehlt. “ Ich sollte wohl: mit derselben Genauigkeit die natürlichen Familien der chilenischen Flora mit der Flora vom Cap der guten Hoffnung, mit der von Neu-Holland, wie mit der von Nordamerika vergleichen. Aber da mir die zu dieser Arbeit nöthigen Bücher fehlen, so muss ich mich auf einige allge- meine Betrachtungen beschränken. Das Cap zeigt eine sehr grosse Zahl Restiaceae, die in Chile nur durch eine Art repräsentiert sind ; verschiedene Erio- cauloneae, die in Chile gänzlich fehlen, und von den Lilia- ceae eine beträchtliche Anzahl Aloe und schr verschiedene Formen und Genera. : Dasselbe kann man von den Irideis sagen, welche auch viel zahlreicher sind. Es fehlen in Chile die Hacmadoreae, Hypoxideae, Saurureue, Myricaceae, wogegen statt dieser am Cap die Cupuliferae und Moni- miaceae fehlen. Die Proteacese, am Cap und in Neu- Holland schr zahlreich, sind in Chile nur von 6 Arten ver- treten. Die Asclepiadeae sind viel häufiger am Cap und von anderen Generibus gebildet, unter denen die eigenthümliche Stapelia zu bemerken ist, Die Ericaceue sind dert sehr zahlreich, indem die Zahl der Arten Erica viele ‚Hunderte ausmacht; es giebt daselbst viele Crassulaceae; die Oleineae, ‚Stübineae, Selagineae, Pedalineae, Myrsineae, Ebena- ceae, Hamamelideue, Brunoniaceae fehlen in Chile; wo- gegen am Cap die Ribesiaceae, Lardizabaleae, Magnolia- ceac, Berberideae fehlen. Am Cap giebt es sehr viele Droseraceae, Mesembrianthemeae, Büttneriaceae, Poly- galeae, Celasirineae, Diosmeae, Geraniaceae ete. Daher scheint es ausser Zweifel, dass die Flora Chile’s weit -ver- 300 schiedener von der des Caps der gnten Hoffnung, welches auf derselben Halbkugel liegt, ist, als von der europäischen Flora. ° Aber dasselbe gilt in Betreff der Flora von Neu-Holland, die nicht weniger merkwürdig ist, als seine Fanna. Der offene Wald, zusammengeseizt aus blatllosen Acacia, aber mit blattarligen Blatistielen, Excalyptus, zwei Genera, die in diesem ganzen Welttheile vorherrschen, Metrosideros, Leptospermum, zahlreichen Proteaceae; das Uebergewicht der Epacrideae und Restiaceue; das Vorhandensein von Cy- cadeis, Pandanus, Casuarina; die Häufigkeit der.Diosmeae, Miyoporinae, Euphorbiaceae, Artocarpeae etc. stellen beim ersten Anblick einen ungehenren Unterschied Betrefls der Flora Chile’s fest. Dafür sind in Neu-Holland die Synanihereae, die dort nur 7%, der Vegetation ausmachen, Irideae, Lo- ranthaceae, Ranunculaceae, Cruciferae, Oxalideae, Pio- larieae, Valerianeae, Grossulariaceae ete, selten. Um die chilenische Flora mit der’ter entsprechenden Zone am atlantischen Ocean oder mit der in der nördlichen Hemi- sphäre unter gleichen Breiten liegenden Ländern zu verglei- chen, fehlen uns alle Daten, jedoch wird ein Vergleich mit der gemässigten Zone Nordamerika’s, die vom atlantischen Ocean bespüht wird, nieht ahne Interesse sein. Wenn wir die Botany of the northern, and middle States eto. North of Virginia von Lewis und C. Beck zu Rathe ziehen, ‚finden “ir, dass in diesem Theile der Vereinigten Staaten folgende 35 Familien fehlen, die wir in Chile besitzen: „Die Loascae (die in Chile 1 Y, %6 der Vegetation ausmachen), die Myrza- ceae (1'/, %), die: Nolanaceae (?/, %,), die Loranthacene 4%) die Tropaeoleae (Y, %,), die Piianiacene A, 5 die Biraceae (!}, %,), die Malosherbinceae (%/, %,), die Nyetagineae (t/, %), die Zygophylleae, Calycereae, Phy- 301 tolacceae, die jede !/, %, der chilenischen Flora ausmachen, und die Frankeniaceae, Gilliesiaceae, Francoaceae, Pipe- raceae, Lardizubaleae, Malpighiaceae, Sapindaceue, Ges- neriaceae, Eucryphiaceae, Monimiaceae, Palmeae, Coria- rieae, Papayaceae, Passifloreae, Stylideue, Goodenovia- ceae, Epacrideae, Sapotaceae, Rufflesiaceae, Podoste- mene, Astelieae, Restiacene und Centrolepideae, deren numerische Wichtigkeit geringer ist, da eine jede dieser aus 4,3, 2 oder mur 1 Art besteht. Statt dieser chilenischen Familien, die ihnen fehlen, ha- ben sie 32 Familien, deren unsere Flora enthehrt‘, und diese sind nach ihrer numerischen Wichtigkeit: Caprifoliaceue (mit einem Quotienten von 1°); %), Betulacene (Y, %,); Ool- chicaceae (*, %/,), Fumariacene (?/;°/,), Acerineae (?/;%/,), Jasmineae (%, %,); Juglandeae‘ (%, %,), „Aroideae_{2/s Yo) Eriocauleae (!, 0), Nymphaeaceae, | Podophylleae, Ul- meae, Pontedereae, Commelineäe, Melastomine, } Moricene, Celtideae, Balsamineaey 5 Hydroleaceae,. „Plataneae, 'Hae=- modoreac, Anonacene, Menispermeae,'Sarracenieac, Hip- pocastancae, Gilyeantheae ‚ Hamamelideae, Ebenaceue, Pedalincar, Elädagneue f Sankireae, Hypoxideae, welche nür die eine oder die andere Art* umfassen. Die Verschie- denheit der Flora ‘beider Länder‘, welche sich durch die Zahl dernatürlichen Eähnlien, die sie zusammen bilden, ausdrückt, ist daher gleich gross, H + . Die numerische Wichtigkeit der Familien, die beiden Län- dern gemein sind, ist jedoch sehr verschieden. Ich begnüge mich damit, die Familien aufzuführen, die am artenreichsten in den Vereinigten Staaten sind, indem ich ihren Quotienien in diesen, in Chile und Neapel. angebe. ur Dre” PaRE Fer . & 302 Vereinigte “ - Staaten. Neapel. Chile. . pro 100 pro 100 pro 100 Synanthereae 125); 12 21 Gramineae \ 8%, 8, 7 Opera TU a = Rosaceae 43, 3 1%, Filices | 4 t 3, Leguminosae 3%, 9% Ku Ranuncnlaceae 2%, 2 1%, Labiatae 2% 5 1 Orchideae 2% 2. 1%, Serofularinene LA 2), 3 Cruciferae ® 5 2, Ericaceae (u. Vaceinieae) 2 1), 1, Caryophylieae 17/ 4 1 Smilaceae 17% I Fe 2, Onagrarieae 1%, 3 1 Umbelliferae 13/, by A 3, Caprifoliaceae 13/, Salicineae 15%, Ur Art Cupuliferae 1%, % WA Gentianeae 33, 3%, 1% Polygoneae 13, 1 1, Chenopodiacene 1°, 12/7 7 Coniferae 1% Y, A Violaceae 1 1, UA Rubiaceae 1 ‚Va 12% Junceae 1 YA %, Die Synanthereae sind, wie in der ganzen Welt, die zahlreichste Familie, jedoch fehlt vißl, dass sie in den Ver- einigten Staaten das Vebergewicht hätten, welches sie in Chile zeigen; und dies kommt, wie ich schon bemerkt habe, 303 davon, dass in den Vereinigten Staaten, wie in Europa, die Abtheilung der Labiatiflorae fehlt, statt deren es dort eine grosse Menge Vernoniacene und Eupatorineae giebt, die in Chile selten sind oder gänzlich fehlen. Die zahlreichsten Ge- nera dieser Familie sind dort Aster mit 52, Solidago mit 40, Eupatorium mit 32, Helianthus mit 1% Arten, während Se- necio nur 8 Arten bietet, statt der 115, die er in Chile zählt. Das Genus Salix hat dort 25 Arten, eine einzige in Chile; das Genus Ouercus, was. uns gänzlich fehlt, 25. Die Ver- einigten Staaten haben 15 Arten Pinus, Chile keine; aber kein Genus ist dort reicher an Arten als Carer, von dem Hr. Beck 94 Arten erwähnt, "während Gay nur 31 chileni- sche Arten zusammenbringen konnte. Ich glaube, dass genauere Daten unnöthig sind, um die grosse Differenz zwischen der chilenischen Flora und der der Länder, die Hr. Beck untersucht hat, zu zeigen. Blaeagnacearum in Candollei .prodromo (Vol, XIV) expositarum adumbratis, auctore D.F. L. de Schlechtendal. Om suadente celeberrime Alphonso De Candolle Elaeagnacearum familiam pro deeimo quarto Prodromi volu- mine monographice quasi elaborare susceperim, mihi, omnibus fere libris hune ad laborem necessariis munito, hortum sie- cum proprium et Sprengelii et Candollei,. et Regium Berolineusem eonsulenti, neo non plantis vivis horti Halensis adjuto , atque speciminum parvo numero magis excitato, quam inguieto facile negotium videbatur, novas componere diagno- ses formasque varias certis et claris lineis distinguere, cre- dens, difficaltates, quae species intercedunt nobis magis notas et pairia propringuas, de quibus jam ante plures annos in diario Bot. Ztg. 1852. p. 817 seqg. locutus essem, ex cultura forsan ortas et copia speciminum facilius esse solvendas. Mox vero vidi praeier has Elaeagnos, ex Europa in Asiam mino- rem transeuntes, majorem hujus generis‘ copiam per juga Asiae mediae usque in Sinam et altra Japoniam distributam esse, guae formae asiaticae e paucis speciminibus incompletis, nune alabastra tantum, aune flores apertos, nunc fructus immaturos, 305 rarissime vero maturos praehentihus, fere nulla peregrinato- rnm et colleeioram adnotatione. adnmhratis, ex hrevihns de- seriptionibus et diagnosibus, rarius ioone nee bona illustratis erant dijndieandae et enueleandac. Perfeci opusenlum suscep- tum, formas quantam lieuit segregans, ne magis confnndere quam dilueidare viderem, sed co consilio, ut serins alio quo- dam loco adderem, quae de singulis formis fam in vivo quam in sieco visis conseripseram et quae ex repelito examine se- rins redundarent, ut illo loco hreviter tantnm dieta, fusius exponerem. Plarimae Elaeagnacearum species Nores vel eoaetaneos vel foliis paullo praecoeiores emittunt, quo evenit, ut in ape- eiminibus forentibus folia juniora reperiantnr, quae ab ad- ultiorihns forma minus quam indumenti copia et substantiae indole differre solent. Ex ramulo solitario nee ramikicationis modum, nee habitum totius plantae, nec ligni et cortieis e0- lorem, odorem, strueinram videre potes, ex jnniore frnetn ma- turum cognoscere non licet, Plantae lignosae tam arboresceentes quam arboreae ramos proferunt internodiorum extensione valde diversos, et foliorum magnitndine et ubertate, quae folia nisi insegrum habes ramım ramulamye nungnam tibi totam evo- lutionis seriem ostendere possunt, DÜt ex lepidum strnetura anatomica notas hanrire possem speraveram sed spes me fr- fellit; melior visa- est fructus maturi facies et inprimis nnelei lignei, rarius in rolleetionibus obvii, nec in plantis hortensibus semper.observandi, cajus igitur forma, sculptura, magnitado in diagnosibus rarins adhibita est. Quae quum ita sin, adumbrationes nostrae in Species Elaeagnacearum hand magni erunt valoris et pretii omnesque ‚in auxiliun vocamus botanicos ut 'speciminibus et observatio- nibus ad veram probandum ad falsum expuugendum nos ad- "avent; peregrinateres et eollertores monemas ut fructus ma- 30r Ba. Ss ilen, 20 -306 turos et folia perfeeta non negligant, adnotationes de colore et sapore fructus, de floram odore et colore, de hahitu fotins plantae subjungant, "De familia in genere verba facere superflunm videtur, de generibus vero dubiis et ad calcem in prodromo additis pauca addere placet. Octarillum genus ab Joanne de Lonreiro in Flora Cochinchinensi, cujus editione Willdenowii cura prolata "utimur, propositum Elaeagni pedisseguum est in Tetrandria Menogynia, primoque intuitn proximum, ut characteres ab anctore dati docent: Elaeaynus. Octarillum. Calyır 4-fdus campanolatıs Calyx nullus, superus. Corolla nulla. Corolla hypoerateriformis, mo- nopetala , 4-fida. Drupa infra calycem. Bacca infera. .Semen 1. Semen 1. arillo (membrana te naci) octogono. Quibus ex verbis constat ulrique generi frustum esse siı dietum inferum; sed ubi frucius inferus est et calyx adest. nisi, ut in Nyetagineis, ex corollae sic dietae infera part fractus integumentum exterins paraluar, Germen vero Octa- rilli oblongum nominater, hine eredendum sub rorolla alb: partem fuisse oblongum (viridem forte), nullo margine liher- nullisque dentieulis apice einctam (ut in Aubiaceis aliisqu« affnibus familiis haud raro oconrrit), Corolla .alba hypocra- teriformis supera in Octarillo tubo leiragono brevi, limbı in quatuor lacinias- acutas carnosas parlito gaudet, Huic par- titionom numero quaternario stamina respondent-quatuor, qua: filamentis brevissimis ori 4ubi insistenfia describuntur et an- 307 theris biloenlaribus oblongis inenmbentibas insteneta, atrım vero laciniis opposita vel cum iis alterna fuerint neseimus. Stylum denique turbinatum, staminibus longiorem, stigmate ras- sinscnlo -terminatum dieit, Si eim als fingis, florae Cochin- ehinensis auclorem errore. quodam Octarilli calycem pro co- rolla habuisse, Octarillumque fruticosum nil nisi Elaeagni speciem fuisse, difidis auetori, qni triginta sex annos in Co- ehinchina commoratus Lännaei vestigia premit „verhis omnes notas aeque clare exprimere tentat, quam alii splendidissimis iconibus.“ Beliquam descriptionem perlegenti folin fratieis Cochinchinensis glabra gravissimum erant argumentum Octa- rilli ex Elaeagnacearum ordine exmittendi, quum nulla ejus familiae stirps hncusque nota lepidibus pilisve stellatis careat. Nostro e judieio valde dubium ubi reponendam sit genus Lon- reirianum, solvant peregrinatores‘ qui ditissimas illas regio- nes adire possunt, Alterum genus dubium dexrto.ricum Rz. Pav. quod rectins „Aegotorimum‘ suadente amico Philippio nominandum est, a celeberrimo Grisebachio nuper Hlaeugnaceis adjectum, Euphorbiaceis prins adnexum erat, quo de loco et dubia Phi- lippio insunt. Lepides inter Enphorbiaceas eodem modo reperiuntur ac in nosira familia, qnare saepins Crotonis spe- eies Elaeagnis adpositas videbis in collectionibus. De planta ipsa, hand verto visa, ex icone Hookeriana, quam Grise- bachius probat, atque ex characteribns genericis ab End- lichero datis jadico. Lepides ferrugineae, quae dertowi- cum punctatum Rz, Pav., arborem sylvas pluribus in Chiles provinciis constituentem obtegunt, eodem jure Euphorbiaceis, quam Elaeagnareis admoverent, a quibus apparatn forali di« stare -videtur- seriebus - quatuor phyllorum genitalia inelnden- tibus. Extimum adest involuernm .globosum irregnlari modo rampens, quod Grisebachio, bractea videtur, quae alaba- 20* 308 strum includit, enjus basi adimota est, dein snecedit verticil- ins triphylins duplex ntergne deeiduns, ab Grisebächio pro squamis gemmularilus habitus et vertieillas pentaphylius, qnem eorolläm priores auctöres habebant, Grisebachius vero perigonium nominat, enjns partibus stamina 5 opposita sunt, antheris rima dupliei fere laterali apertis. Glandulae 5 rotun- dato - semilanares staminibns alternac iis Ruphorbiarnm similes quidem , sed alia lege dispositae sunt. Stylus uniens hifidus duo Iocnlamenta in. ovario indierre passet. Inflorescentia, Ho- ram color, drupa monosperma conjunctionem cum BElaeagna- ceis snadent, fores vern dissundent. Drupae capris venenum fortissimum praebent, unde nomen systemalicum ortam est, hispanieum „palo muerto“ forsitan radem ex’ causa. “ Reliqua genera Elaeagnacearnm praeter Conuleum optime nola smnt, sei de hac arbore Guianensi flores feminei tantum innotnere neo anquam visi sunt flores masenli et fruetus, atta- men nullas de familia hassitat. De patria Elaeagnacearum. Tres apevies fruticosae, Shepherdiae scilieit dune, Elae- agn? una -in America septentrionali reperinntur , Shepherdiae genere hnie continenti proprio. Amerieae tropicae Conwlenm, genus singulare enm unica specie arborea sylvis Gnianae immix- tum est, nulla alia specie ex australioribus regionibns nota, ita us tria genern cum quatuor speeiebus Americam patriam ha- heant, nisi degotoricum ingentes sylyas in regno Chilensı formans hujus ordinis erit familiaris. — In altera hemisphae- ra duo genera reperinntur, duabus speciebns gandens Hippo- -phad, permultis Elaeagnus. Äillins species altera per Euro- pam usgae in Asiam extensa vulgatior est, altera rarior in Himalayae montibus solemmodo provenit. " Elaeagni specie. unica in Europa, Asia oceidentali et media, nec non in Africa 309 mediterranea reperitur, haud ubique inquilina sed horticultu- rae proles ulira fines naturales divalgata; religuae omnes Asiam cum insulis ad Philippinas usqne orientem versus pro- gredientes ocenpant. Nulla Elaeagnacea in Australia insu- lisque oveani magni obvervata est. Plurimae, quantum seimus, margines rivulorum et fuviorum lacuumgue littora insalasque eorum glareosas et humiliores nune in planitie nunc et altiorum in montium vallibus inhabitant, unica et maris littora amat; plurium vero staliones plane iguotae sie ut modus erestendi. Paucae frigoris patientes sun, major speciernm pars loca inhabitat temperata, nunquam a frigore tacta; alias igiter sub die co- lere licet, ubi solum nec nimis siccum nec argillacenm et glebosam sit, alise in ollis colendae et hieme in frigidario servandae sunt, Omnes folia dejieiunt, flores una cum fo- liis vel panlo praecocius seriusve edunt; ex axillis recentio- ribus, ex vetnstis et ex traneo ramnlos steriles edere solent, latioribus majoribusgue ut mos est foliis ornatos, in aliis spinescenfes, in aliis elongatos flexiles, hine plaribus facies virgulti. Anatome Elaeagnacearum. Pauca de ligni et fructus structura in libris reperimns, nonnulia de Jepidum compositione. Cel. Schacht in opere prias edito: „Die Pflanzenzelle“* p. 235 et 433 haec habet: „Die Schuppen der Elaeagneen sind den Schuppen der Bro- . meliaceen ähnlich“, et porro: „Die Schuppen der Oberhaut von Elaeagnus, Hippophaö und Tillandsia sind nach Ehren- berg *) doppelt lichtbrechend, sie zeigen auf dem dunkeln Gesichtsfelde das schwarze Kreuz. Die Strahlenzellen der drei erstgenannten Pflanzen haben eine verdickte, aus Schich- *) Ehrenberg in d. Berichten 4. Verhandl. d. ‚Berlin. Akademie. 1849. 316 ten bestehende Wandung, jede Strahlzelle wirkt, wie mir der Längsschnitt durch die Schuppe (Taf. VIH. f. 18. «. [die Fi- guren 17 u. 18 stellen jedoch die Schuppen von Tillandsia usneoides dar, haben also für die Elaeagnaceen nicht volle Beweiskraft]) zeigt, für sich doppelt lichtbrechend.“ Nee de- scriptionen nec iconem lepidum nostrae faıniliae offert Schach- tius et recentius ejus opus: „Lehrbuch der Anatomie und Physiologie“ a. 1855 .editum omnino silet de hisce lepidibus. Sed celeb. Mohl in diario „Botanische Zeitung‘ 1855. No. 1 et 2. corrigit, quae Ehrenbergius de cellulis kepidum Elae- agni acido tractatis contenderat, indicatque cellularum parietes secundarias solvi et membranam tenuissimam relictam valde debiliorem factam esse. Gel. Unger in opere suo „Anato- mie und Physiologie“ p. 188 dieit: „Die Lepides, Schuppen oder -Schülfern (pili paleaeformes s. sentati) sind breite, haut- artige Anbängsel der Epidermis, welche durch Verbreiterung sowohl von astlosen, ala von ästigen Haaren entstehen, und häufig in diese übergehen. Die Blätter der Elaeagneen, die Blaitstiele und Blätier mehrerer Farrn u.s. w. sind mit Schup- pen bedeckt.“ Commisceri videntur ab auctore formae inter se haud omnino congruae, melios erit has superficiei parti- eulas sedulo distinguere quam confundere. Quae ipse in Elacagnis horiorum vidi hace sunt: Pili ex unica cellula hyalina. angusta acuta consiantes eingunt, horizentaliter por- recti, areolam unica e cellula factam, quae aliis minoribus eellulis brevissime pedicellata epidermidi insidet. Si pili modo deseripti densissime areolam eingunt, lateribus conjunguntar. sed, apicibus semper licet longins breviusve libere prominen- tibus, margo lepidis orbicularis plus minus incisas dentatusre apparet. Parietes cellularam si ‘cum cavo interno (vacno, vel agneo humore repleto, nungaam granula v. conlentum ali- quod offerente) omnino vitrei apparent, lepides et pili argen- 3u .feum nitorem, sin vero Iutescentem v. fuscescentem colerem hahent, anreum vel ferriginenm effheinnt. Pili stellati si hand horizontales sed potius erecti fasciculati sunt superficiem ma- gis tomentosam reddunt, sin vero in disenm uniti sunt nito- rem argenti haud fulgentis aut ferruginis simulantur et eo magis, quo densius superficiem indunnt, @uae lepides serius decidunt et foveolas inprimis in pagina supera foliorum relin- gunnt; sub indumento illo denso stomata invenies, quae haud semper in facie pilis obteeta reperienda sunt. Magnitndine et cellalarum formis panliulum variant variarım speeierum lepides, characteristicas vero nolas formis suis vix offerre possunt. Ligni sirueturam segmenia transversa in prima centuria a Professore Nördlinger a. 185% edita (Querschnitte von hundert Holzarten etc.) docent, tam Hlippophaes rkamnoidis quam Elaeagni hortensis. Utrinsgte segmentum Iransversam plures ligni eirculos ostendit, qui erebris radiis medullaribus brevibus et brevissimis intercepti et multis ex vasorum trans- sectorum orifieiis ortig Aperinris (quae pori haud bene nomi- nantar), ad initium eirenli Jignei multo cerebrioribus et den- sius dispositis, dein per reliquum ejus spatiam irregalariter sparsis insigniuntur, Rami s. trunei sectio transversa Hip- pophkaös praebet ligunm 10 annorum (deeimi et uliimi ut vi- detur anni haud integro), nbigue eodem colore brunnescente finetnm, nec diserimen alburnum inter et duramen osiendens. Latitude radialis tam medullae, quam iosequentium eirenlorum ligneorum metiri placnit: Medulta ann, i, ann. H. ann, UL ann. IV. ann. V. imil. 3%,m 5%m 2m Alm 34m. ann. VI. ann. VIE ann. VII. ann. IX, 2%, m. 2m 2: m. 2 m, hino elucet radium 30 mill. longum fuisse et inorementum medinm 3 cujusris anni = 3,222 m, sin vero gquingue Annos priores , 2 comparas cum sequenfibns quingue, hisce scilieet quintum re- vera deeimum- addens 2% c: Jatum, inerementum- wedium erit in illise = 3,9, in his = %3. Cortex in segmento ‘hand ad- erat; sed decimi eirculi lignei pars porosior. Vasorum aperinrae ineipientis sträti lignosi. erebriores, dein rariores et in exlimo margine fere deficientes. Ex harto nostro nullum nec ramum nec trancum ‚dissecare licuit, omnia enim. H. rhamnoidis speci- mina acstate ealida a. 1857 ei jam antea emortua erant, fa- magine primum infesiala et debilitata. _ Elacagne haheo speeimen in colleetione Noerdlingeriana, quod vero haud compleinn, altero tantum latere cortieis par- tem praebet; canalis medallaris in centro situs 3%, mill, diametrum ‚habet, parenchymate wedullari maxima pro parte delapso; sequitur tune duramen fusco rolore insigne, quod duorum annornm eirenlos offert; alter interior Ninea nigricante terminatır 4 mill. latus est, alter externs 6 mill, metitur, alburnum Iutei coloris (fere ut in Berberidis ligne) et ejusdem latitadinis est, ita ut radins Higni 16 mill, Jongus sit et cum medulla et cortice 21,25 mill, eireiter metiatur. Pori orebri sae- pins_dispersi vel absque ullo ordine in concentricas series hre- vos dispositi, ad ineipienfem eirenlum densius positi, sed haud in alburno.. Radii medullares erebei interrupti, Praeterea ramos duos. ex horto nostro inspeximus; alter junior eanali medullari valde excentrico gaudebat, alter aetate mullo pro- vectior centrali,. @ni prior ex compresso teres. diamelrum lougiorem 23 mill, habnit, radio breviore 8 mill,, majore 13 mill. fongo, canali medullari ® mill. latı. Quingue aderant ligni strata valde inter se inaequalia, qnorum dimensiones tam ex radio breviore qnam ex longiore äddere placet ex interiore ineipientes,- quod nulla serie dense porosa incipiebat ut reli- qua omnia, .ultimo fere nihil alind ac poros praebente., 313 radii majoris radii minoris L. 1 mill t milk, I. 6 mill. 2,75 will, 11. 3,33 mill. 2,33 mill. IV. 0,75 mill., latitndine variat. 0,75 mill. v 07 - - - 0,75 — 0,50 mil. cirenli IV. et V. latitudine interdum inter se aequales, inter- dum inaegnales, nee in foto circnitu singuli erant aequilati. Radii mednllares longius procurrentes. Im veinstiore ramo decem annos nato perfectisgue radiis mednllaribus usque in corticem extensis erebrisque percurso, circuli Jignosi ultimi valde angusti erant, medii magis aequales. Diameter rami totins 42 mill, metiebatur, quorum 4 pro corlice 2m. crasso, reliqui pro ligne cum medalla 2 m. orassa numeranda sunt, quo in ligno circuloerum dimensiones hae erant: I. ad medul- lam 1 mill,, IL 1,5 m., I. 1,5 m, IV. 35m, V. 25 m, VI. 235 m, VI. %,5 m, VHL 1,75 m, IX. 1m, X. 0,75 m, quo ex exemplo vides mediam latitudinem esse — 1,8 m. Quae media eircnlorum latitudo ex praecedente ramo foret = 2,36 m. in latiore latere — 1,516 m. in angusliore, media- que ex his duobus — 1,938 m., qui zumerns hand multum differt a prius reperto. Sitrata angusta ultimorum annorum demoustrant arhoribus horti nostri aqguam nutrientem defuisse. quare et major ramorum copia arefacta et mortna est, vivis sartibus uberrime florentibus et praeterito anno fructus ma- :uros, attamen aullo modo succosos v. coloratos prachentibus, Elacagnus argentea nimia siccitate fere periit, EZ, songa- -ica laetins erescehat. j De ligno El. acuminatae * eel. Mohl **) dieit vasa *) Species hortorum anglicorum, quae forsan cum El. arborea Roxburgbii conjungenda est, sed florens nondum visa, incerta, *#) Linn. XVL. 8.10. Taf. 1 f. 10, et in Verm. Schr. 8. 276. Taf, 314 ei esse porosa, quorum parietes, undique eandem praebent strneturam, vel aliis sint cnm vasis, vel enm cellulis con- Juneti. > . - In Elaeagni hortensis lieno vasa porosa tantum adsnnt, latioribus eorum fili spiralis anfractibus longe inter se remo- tis munitis. Badii medullares in seetione Iransversa tangen- tiali lanceolati e cellulis erebris multiserialibus compositi, ere- bri, alii majores, alii minores., Medulla denique fusca e cel- Iulis maguis hexagonis. Sub cortieis strato viridi stratum libri. Ex fructus carne El. angustifoliae delineatae et de- seriplae sunt: cellala lagenaeformis p. 58. cum fig. 2. f, utri- culiformis, ibidem cum fig. 2. o. in opere Ungeri „Anato- mie u, Physiologie d. Pflanzen“, quo loco de forma cellula- rum agitur. In formae latifoliae Elaeagni hortensis fructu exeunte Augusto examini snbjecto caro friabilis erat fere exsucra ; sub epidermide e cellulis hexageono - orbieularibus 'viridescentibns composita extusque lepidibus albis dense tecia cellulae erant subglobosae, omnino hyalinae, mox inferius transeuntes in lon- giores forma varias, oblongas, fusiformes utroque apice ob- tusas, claviformes, majores minoresgue mixtas, omnino hya- linas pellucidas, et sub aqua visas simpliei linea eirenm- soriptas, alcohole autem madefactas duplicem lineam periphe- ricam ostendentes, saepins uno alterove paucisve crystallis absque ulla regala dispositis, minutis, angustis instrnetas. Pu- tamen, quod ex interiore parte parietis perigonialis oritur, sin- gnlari modo e cellulis angustis compositum est, quibus pa- rietes valde incrassati, In sectione transversali videbis faseias 3%, f. 10, unde transiit haec nota in Unger Anatomie u. Phy- siologie. 1855. S. 174. . 315 oeto angustas pallidas a ceniro, ad sulcos periphericos ienden- tes et inter eas triangules totidem. ex fusco - coloratos, apice uno internam parietem (pilis aliguot tectam) tangentes, basi ad peripheriam attingerent, nisi 6— 7 clavatas figuras albidas, ex media costa arcie congestas, radiatim ab ea expansas in- claderent, Hippophae L. Veterum Hippophaön non esse Linnaeanam ex soriptis illorum elucet, varia similia nomina (Hippophaös, Hippopha- nes, Hippophaiston, Hippopheös, Hippophyes, Hippophyon) variis data plantis commixta videntur neo exiricatu facilia. Nullo modo ia fruticem nostrum quadrant, quae de hisce vege- tabilibus antiqui soripserunt auctores, @uum neo in Asia mi- nore, nec in Hellade cum insulis, 'nec in inferiore Italia Si- eiliaque, nee: per omnem Galliam australem et Hispaniam un- quam reperta sit Hippophaö rhamnoides L., Graecis Roma- nisque serins innotuisse videtur, qui primi Italiam superiorem ocenpantes alpesque transgredientes fruticem observasse et ad Rhamnos Spinasque numeravisse videntur. Hodie ut ex Hol- lii nominum germanicorum collectione discimus variis nomi- nibus ab Germanis signatur, quae mox a loco natali,; mox a fractus colore, mox a foliis spinisque derivanda, partim quo- que artifieialia sunt. In Pomeraniae litteralibus Sanddorn, Seedorn (Suecis Hafıhorn), ex. gr. adpellatur, nomen in alüis quoque regionibus usitatum. Nomen Besingstrauch fruticem signifieat frocu minore eduli, Besinge (Beeren) enim in Mar- chia electorali (am Fragariae vescae nominantar fructus (ro- the Besinge), quam Paceinii Myrtilli (schwarze Besinge) eodem modo in lingua batava Hihynbezie et Duinbezieboom appellatar Hippophaö, quae verba „baccam Bheni“ et „arbo- rem baceiferam dunarum‘ indicant. Delphinatus incolae no- 316 minant Argousse v. Argoussier, Provinciae „Aiguos pon- chös“, Galliae „Faur-Nerprun“, Saule epineux, Ntaliae „Olivello, Ramno, Vetrice marina v. spinosa“, Angliae „Sallöw-ihorn“ ei „Sea-Buckthorn“, quae omnia simili modo ut Germanorum composita fruticem spinosum, Salicem Oleamve aemulantem, Rhamano cousimilem, ad mare trescen- tem designant, Armenis: Läpri. Duas species jam exstantes, alteram per anliguum or- bem late dispersam notissimam, alteram montibus altioribns Asiae mediae propriam, haud bene notam, vulgatiori similli- mam, forsitan varietatis sub titulo discernendam retinwimus. H. rhamnoides L. notissima, ubique in hortos nostros publicasque _ plantationes introdueta, species nimiae- sircitatis impatiens est, ut salis superque hisce tribus ultimis annis ealidiore et sicciore Aestate praecellentibus comperti gumus, omuia enim specimina in horto nostro degentia, cui solum est ex porphyro detrito et ex parte soluto cum humo con- stans, periernuf; variis vero in regionibus sponte enata tam in solo arenoso et glareoso, quam in argillaceo et crelacco laete oreseunt licet iis non desit aqua proxima profluens so- Iumgue irrigans vel interdnm innndans, — Variis loeis pau- lisper variat frutex ita ut saepius ex. gr. in Roslagiae littore in regione magis septentrionali folia Jatiora breviora et obiu- eiora videantur, anzustiora vero et acntiora simul mox lon- giora, mox breviora in regione magis australi reperiantur, sed nulla est fides hisce in rebus. Var. pyenostachya €. Koch (Linn. 17. p. 310 et 22. p. 614.) in Caucaso inferiore, nomen absque definitione. De H.rhamnoidis patria finibusque haee memoratu digna videntur. ° Frequens in Delphinatas, Sabaudiae, Helvetiae, Tyrolis alpium vallibus loca glareosa et arenosa a rivulis ce- leriter propinantibus vario modo congesta et fuxu vehementi 317 mutata incolit et radieibus suis repentibns consolidat; hisce cum aquis ad flnmina majora descendit eaqne longiori bre- vioriqgue deeursu sequitur. In utroque alpium latere usque in planitiem procedit, mare mediterraneum attingit *) ex Apen- nini deelivibug per torrentum et fluviorum alveos oceidentem versus sese extendit usque ad quadragesimum quartım gradum si sequeris cel, Bertolonii Floram Italicam, quae vero loeum a eel. Tenoreo indieatum, solitarium, in littore oceidentali Lucaniae ad quadragesimum eireiter gradum prope Policastro situm neglexisse videtar. Orientem versus minori eopia in Carinthiae et Styriae alpibus eodem modo aqnarum deflnen- tium socius est, nullibi vero in Transsylvaniae alpibus et Carpathorum jngis observabatur, nec in. Haemi montibus exi- stere videtnr, nec in Graeeia enumeratur. Resurgit in isthmo Cancasico, ad Persiam borealem usque progrediens ei ad mare Caspinm descendens, ubi prope Lenkoran sub trigesimo none ciroiter gradu reperia est; ad rivulos ex Karatau juge de- Auentes et Buvinm Sarafschan peientes vidit b, Lehmannus, qui loeus jam magis propinquus illi ex quo vidimus unicum speeimen in regione temperata Tibelani imperii, altitudine 7— 12000 ped. ab Hookero juniore lectum, quod in her- bario Sonderiano asservatum et nomine ZZ, rkamnoidis ab inventore et Thomsonio signafum foliis brevissime petiola- tis 12— 15 lin, longis, ?—%2*/, lin. latis formam parvifoliam in australiori Europa reperiendam (nt ex. gr. in Beichenb. Fl. Germ. exs, n. 2416. ex arena fluv. Tiave prope Varese prostat) aemulator sed defeetn squamaram ferruginearum in ramis, nee in gemmis, foliis pure inprimis subtus argenteis *) Ex Geridel hist, d. pl. des envir. d’Aix etc. p. 402 -videmus ruticem vulgarem esse ad finvinm Durance. ad Pucch, ad Pey- roltes et ad Rhodanum. -3i8 “reetdit, sed fractu licet minore omnino congruit, ita ut euro- "paea species proximo hoc loco approgninquet illam Hima- layeusem nobis hand salis cognitam nec [orsan satis diversam, Orientalieribus autem in terris ad Auvium Tschuja ex altaico jugo deorsum ad septentrionem fluente, in Lepsae fluvii in- sulis et ad Tentek Auvium, utroque ex radieibus montium Ala- tau profluente, quadragesimum septimum gradum inter et oeta- vum inventus est frufex nosier, qui boream orientemgue ver- sus ad ripas Älurioram, qui ex illis alpibus magis versus orien- tem solem sitis profuuni et denique-mare glaciale petunt, ut ad Irtysch Auviom - prope Tobolsk paullo ultra quinqnagesi- inum octavam gradum, nec-non ad fluvium Ob, vel ad eos Auvios qui lacus Baicalensis aquam augent, ad Selengam, Irkut, Temnik aliosve. Traetus igitur alpians Sibiriae par- "tem australem cingens Zuvios pleres emittit quibascum Hippo- pha® in planitiem vallesque descendit sed nulliki ut videtur eöpiosa. ° Im Rossiam Europaeam redeuntes Ledehonrii Flora Rossiea duarım urbium majorum nomina indieat, Mos- ‘quae scilicet, Pallasio et Stephano austoribus, et Niche- &orod (an Nischny Nowgorod illusire illud ad Wolgam empo- Yium?) auctoritate Lepechinii, nbi Hippopha& reperta sit; vidimus vero Martinin in praefationis nota (Fl. Mosg. prodr. ed. alt. p. VII a. 1817 edito) seribere: „Sic referente illustri Pallas Alisma Damasonium, Hippophaö rhamnoides ete, non procul ab Urbe crescunt. Quas cum in’loco natali nun- “quam invenire possem, earum nomina in Catalogo omitti posse nen dubitavi.“ Quibus ex verbis elucet Stephani dietum (in’ enumer, stirpium agri Mosq. p. 47. a. 179% edita) „in arenosis versus Volgam“ (quod flumen nbi proximam urbi 15 milliaribus germanicis Jistat) repertam fuisse Hippophaen, ni- hil valere et soelummodo respiciendum esse in Lepechinii ker. . ‘ a 319 Fenniam enumerat Flora Rossica ex auotoritate Kalmii et Wirzenii et partem septentrionalem hnjus terrae Ostro- bottniam, ubi nuper ad Uleäborg, urbe sub sexagesimo guinto gradu circiter sita a Nylandro indicatur, nec ullibi ceterum in Fennia. In australi littore sinus fenniei haud obvia, pri- mumque in Curonia a Ferbero uotatur, ubi recentiores flo- ristae eam non reperierunt; in subsequente Prussiae et Pome- raniae oris vero copiosior evadit, in Rugiae et Moenae insu- lis et in Siesvici regione- orientali oceurrit, in opposito aulem suecico litiore parcius adesse (ex Roslagia speeimina habe- mus) et hinc inde evanescere videtur; in simt hottnico insu- lae Aland incola agmen elaudit. Germanici maris litiora plu- rimis locis Hippophaön nntriunt, ultimam stationem ejus in Norvegiae littore ad Bode habes ultra eirculum polarem sub sexagesimo septimo cire, gradu, ubi aquarum calidiorum af- Auxu milior aör regnat, in Norwegiae littore australiori et in Daniae oecidentali deesse videtur, in Germaniae et insularum oris maritimis hine inde reperta, in dunis batavis occurrens, convallia amans aqua pluria frequentius irrorata, Belgiae et Galliae litius fere usque ad oppidum Cherbourg sequitur, nl- tra nondum visus, in opposita Anzlia orientalem inprimis oc- cupat oram nec meridionalem, per Scotiam usque ad quinqua- gesimum sextam circiter gradam procedens, inque ejus terrae orientalem partem quasi transiliens, 'unico ut videtar loco tan- tum observata. Per Rhenum, qui ex alpibus heiveticis orins fruticem nostrum hodie usque ad Knielingen et Pfortz secum dneit, eonnexae viderentur stationes marinae cum alpinis, nisi latis- simum spatium inter eas exiensum csset, ubi nullo modo ingui- tina, Seminibus pntamine orasso vestitis facilius, quam radi- eibus repentibus progressam esse Hippophaön ex vallibus alpinis in planitiem et fumina majora persuasi sumus; vix 320 'vero crederemas,'illo tempore, nbi in alreo latiore majorem undarım copiam et aqnarım fluxum vehementiorem habuerit Rhenus, reeta via ad mare propinantem et sylvas integras moleımgne saxorum ingentem seenum- ducentem .et- obruentem, fruticeta sccum duxisse et in marinm littoribus 'deposuisse un- darum impetu. Villarsio igitur in’ Fiora Delphinatus quaerenti: „on- tronve cet .arhrisseau partont. Est-il ori- ginaire des Alpes, ou y est-il. parvenn. de proche en prache, en tragant par ses racines dans les sahles mouvants du bord des rivieres? C'est ce quil west ‚pas facile & deeider.“ — Villarsio respondimns: ubique derrarum cam ex «altiorum montinm vallibns cum aquarım fluxu descendisse, seminibns cum saxorım detritu, cum glarea et Arena undaraım impeln in terras remotiores deorsum gestis dispersam esse’, radiei- bus sege infigentem et prorepentem colonias quasi vel fruti- eeta aliis enm fruticihus, Myricaria, Salieihusque formasse, omnesqne Hippophaös eireum maria siationes ex mentibns al- tioribus olim praesentibus cx parte demersis originem duxisse, nee solummodo.per Rhenum, .neo alin via ex alpibus nostris usque. ad bottniei sinus intima loca venisse. = De HA. salieifolia nil novi adferre possumus, Folia ad- ulta non habaimus, sed ex fragmentis fantuın componere ten- tavimus, quare falsam forsan eorum Jedimus deseriptionem. Florum cognitionem ex alahastris hausimus jurenilibns. @nae de hae stirpe in Loudonii encyelopaedia proferuntur ex planta in Anglia, jam ab anno 1822 introdueta et culta de- sümta sunt. H. shamnoide robnstior sed frigoris forsan ma- gis impatiens dicitur, coloris minus albi, spinis destituta ; -quae omnia, si revera floris fructusgne nulla, ut ancter idem contendit, esset differentia, haud suflicerent pro distinguendis speeicbns. Ex irone autem fructus satis diversi- apparent. 321 Shepherdia Nutt, In 'hortis botanieis, quibns solum glareosum et. argillo- sum in lacus fossaeve rivulive ripa, Sh. canadensis coli pot- est, in siceiore statione mox peritura ut in nostro edocti sn- mus horto.. SR. argenteam Nutt. nunquam hortensem apıd nos vidimüs, saepius vero Elneagnum argenteam sub illins nomine; eultam ex A. Grayio disrimus in Americae bortis interdum obviam fieri, foliis angustis totis argenteis et fructu scarlatino eduli radiceqne sub terra haud prorepente ‚facilem distinelu tam ab altera Shepherdiae specie quam.ab Elaeagno indumento sao argenteo simili. j Conuleum Ach. Rich, oo. Nomen 'mirabili modo ex. verbo conus al Richardo aetate majore factum est, at filius narrat. Genus imperfecte notum quamvis pluries lecium. Flores masculi plane ignoti, sie ut fructus perfectns; folia opposita in altero genere ame- ricano Shepherdia hasce "ameriranns Elacagneas, excepta El, argentea boreali-americana, a reliquis Klaeagneis segre- gant. Deseriptioni haee addere placet: Folia plerumque sunt elliptica utringue acuta,- interdam sunt apice breviter ei an- guste acuminata, quam formam candato- acıiminatam nomi- nant; color siccorum nune nigricans est nuno pallidus. Squa- mae in gemmis, in ramalis junioribus, in petiolis, in nervi medii facie infera, in inflorescentia tota dense congestae; per utramgue foliorum paginam aequali modo distrihutae, palli- dae, componuntur e cellulis angastis radialim dispositis ef excepta summo apice connalis; qui apiees nunc recti, nune obligni, ita ut proximi saepins inter se divergant. Hodem: ex centro totidem exeuni pieturae” hasi angustissimae sensim in apicem parvam claviformem haud vero nsgne ad marginem exeurrentes et in har latiore parte obscurioribus lineis trans- 30r Bd. 3s Heß. 2 versis notatae, nt rellulas minores, vel parvos globulos inclusos conspicere erederes. Inflorescentiam eymam’ esse, semel ra- rins bis bifidam enm flore pedicellato terminali, religuis vero Nloribas pedieellatis ad ramnlos in modum racemi falsi dispo- sitis (Noribus seilicet terminalihus, altero ramulo abortivo, altero evoluto ad latns pressis) jam ex icone a L. C. Ri- chardo patre delineata ad monographiam addita patet, hine omnium inforescentia erit dijudicanda ‘Elaeagneacearnm. In- florescentiae foemineae orinntur ex axillis snperioribns ramo- run foliis ornatorum solitariae geminaeve, qui rami floriferi terminales lateralesve esse possuut. Flores foeminei deforati praebent tubum exsiecatione sätis acule oclocosiatum, !imbo conico haud mutato, hinc concludendum et huic generi ut Elaeagnis esse drupam putamine 8-costato, Sed de flore masculo nil conjicere licet. Monendum venärum primariarım numerum in icone Ri- ehardiana justo majorem pioinm esse, semper enim in utro- que Iatere 5-7 vidimns, - nec 9 ad apicem usque ex nervo nascentes, minoribus suminam folii partem haud ocenpantibns. Elaeagnus L, ‘ Generis hujus in Aota familia maximi speeies hand eodem ordine trartabimns quo in Prodromo ennmeravimus sed ex vnl- gatioribus veteris orbis incipientes ad remotins enatas, in hor- tis colleetionihusque rariores, Tninusgue notas transgredi, ad ealcem vero de americana loqui placehit. De nominis origine disserentibus et veleram notiones de hisce stirpibus colligen- tibus multa-obviam venient, quae.ad historiam specierum spe-- etant,quare -propriam capıt de patria vera ei Elaeagni ve- teribus notae distributione superfAunm censuimns, historiam sensim inerescentis cognitionis specierum addemus quippe quae tempore priore elarior fere fuisse videtür quam hodie. 323 ‚1. De nomine Elaeagni vulgatioris et de distributione, , . ejus per Europam. De:nomine Elaeaguus an revera veteram arboream plan- tam fruticemve signaverit nec ne dubia moventur. Theo- phrasti plantam &Aiuayvos dietam, ad !acum Orchomenium in ‚Boeotia erescentem Sprengelius in prima operis bota- nices historiam traetantis editione Salicem babylonicam L.; dein vero (Gesch. d. Bot. 1.'63)*) Elaeagnum angustifoliam ) Aliam sententiam de Elaeagno veierum protulerunt viri doctis- simi Petrus Bellonins et Valerius Cordus at ut facile probaudum est falsam, Au opuscn!o suo de neglecta cultura stir- pium Bellonius ı problemate X%!, hacc hahbet: „Elacagans lacus Orcomenii a Theophrasto, descriptus, ex quo defectu Lu- puli fit acrior cerevisia, nomen apud Gallos invenit Pimente. ‚Sujus notitiam acceptam referre debemus Valerio Gordo Pr "m. Germano krfordiensi, in hoc atudio exercitatissimo, Per- humano et modesto, qui pro sua singulari benevolentia "(quae - omnibus Germanis vu’gariter inmata est) cum in Pomerania, tum in Saxonia nobis eum ostendit, quod manifestam indiciem est, saepe inveniri in extremo septemtrione nascentes plantas, quae sub ipse meridie observatae fücre,“ Quae verba Betlonii ad Valerii Cordi Caput CXXXVI. adnotationam in Dioscoridis librum I. referenda sunt, ubi de Agno easto s. Vitice loquens (quam copiosam ad Oenum fluvium non longe ab Oeniponte Oppido, Juod nos Inszpruck nominamus et aliis vicinis locis dicit), haec addit: „Theophrastus etiam ter- tiaeı.speciei Agni; quam Elacagnum vocant, quod mediam inter Oleam et Viticem figuram et formam haheat, mentionem facit, aitqgue naaci eirca Orchomenum lacum, Eadem ’Eidınyvos co- piose in Cauchorum paludibus invenitur, Estque tota odorata. Semen fert piperi longo uon dissimile. Oauchi quoniam Iupulum pauci colunt, ejus frondes et semina suae cerevisiae pro Jupulo incoquunt: quae somnum conciliat- et cito inebriat. Voratur ab Uli haec arbuscula Afofen (alias Nitfeim),. a nonmullis etiam 21* 324 L,‘habuit, Haec vero arbor nunguam ut’ illa laeus Boeotiei planta in paludosis crescit, nec illo in loco a Fraasio re- periebatur, qui auetor prius ceredidit Salicem esse fragilem L. (v. Sym. fl. elass. p. 221.) serius vero amplexicaulem Boryi, mihi hand wotam (Klima und Pflanzenwelt p. 117). Vidit enim multa hujus Salieis specimina "ad ripam ostiumgue Gephissi (nee non ad Eurotam), arbores majores. (Salcıis albae, fragilis et triandrae ad Orchomenon urbem, sed de Vitice Agno casto in Graecia satis copiosa et Joca humidiora expetente silet, quod notatu dignum videtur, quum ex verbi ZAdıayvos eompositione (diufe, olea et dyvos, vitex) eredere liceret, stirpem fuisse tam Öleae quam Yitiei affnem, Vitieis- ve formam peculiarem floribus albis insiguem, nisi similis eompositio verbi germaniei „Oelweide“ doceret, - plantam cum aliis comparari posse quibuscum nulla affinitate conjungenda sit. Rejieiendum igitur nomen &Aciuyvog videinr Bodaeo a Sıa- pel in commentationibus ad Theophrastum etcum Hesy- ebio muntandum in &Asayvog v. &Asıayvos, quod significaret vitieem palustrem, quia nascitur in insulis fluitantibas lacus Boeotiei, " quae insulae _nostris temporihus deesse videntur, Viticis agni casti fores nune coerulescentes suht nune rarius albi, folia’mox Jatiora mox angustiora, quare cum Lobelio in adversaris Theophrasti elaeagunm pro agni casti varie- tate deelarere mallem, nunc temporis illo in loco sensim mu- tato haud amplius reperienda. Veteribus autem nostram Elae- agnum angustifoliam Zizyphi albae sub uomine innotuisse Port, a Westphalis Jrut, Nos toties arbusculae figuram et na= turanı in arborum et fruticum historia diffusius tractavimus; quo historiam ejus legere volentes remitio,.‘ Quge vero historia * Ledi palustris wullibi exstat in Cordi reliquiis, Ledum vero frutex borealis in Graecia crescere nequit. 325 erederem, quum Zizyphi vutilae fructns, nune Jujubae dieti forma saltem et simili magnitndine et duleedine quadam bene conventant cnm illis Elaeagni nostrae, et cognomina albae et rutilae aptissima sin. @uam sententiam plures affırmant auetores.. In Bellonii opuseulo „de neglecta eultura stir- pium“ a celeberr. Clusio in latinam linguam translato sub problemate XVII. haee legimns: „certum est Zizyphum albam, quae nuns vulgaris est in multis Franeiae hortis, et a vulgo Oleaster #) perperam nuncapatur, alinnde advectam esse, mirum tamen est, in Italia non conspiei hertumgne Flo- rentinum et Pisanum et Patavinum ea carere. Plinius Zizy- phum Cappadociam nominat lih. 21. cap. 9. Transeat, inguit, oratio ad eas coronas, quae varietate sola placent. Duo earum genera, quando aliae flore constant, aliae Folio. Florem esse dixerim genistas (namque et üs deserpitur Iuteus) item rhododendra; item zizipha quae et Cappa- *) Oleaster apud Romanos Oleamı sylvestrem significat aliasve ar- bores Ofeae similes. Sub Oleastri nomine Valerius Cordus Hippophaen describit in Jibre IH. hist. de plantis capite XXIV. is aculeati addidit, qui circa Rhe- cui Gesnerus iconem fruti num versus Curiam copiore nascitur, acinis e luteo- rutilantibus acidis, quem aliqui Rhamni speciem esse putant. Sed non cer- tus est eaudem esse, quod vero exira dubium videtur, descriptio enim Valerii Cordi, quamquam omissus sit in ea taım imma- turi quam maturi fructus color serius inserendus, tam clare Hippopha&n pingit ut nullus dubito quin idem sit GCordi fru- tex, qui eirca Auvios et ammes creseit, solo Ispidoso et arenoso, copiosissima autem in Germania ad Lycum (Lech) Vindeliciae amnem et ad Danubium ab ejusdem Lyci ostio usque ad petreas fauces per quas Danubius Auit, tribus millibus passuum supra Kelheymium oppidum (ad ostium fluvii Altmühl) sitas, quare in libro Schnizteinii et Frickhingeri optimo haec legimus: „Vom Lech aus den Alpen bis auf die Donauschütten herabge- führt, b. Markheim, nicht Weiter nach Norden gehend.“ 326 docia vocantur, his odoratus similis olearum floribus. Sed quis nobis autorilatem istud asserendi dedisset -nisi ab ipsis Cappadocibus edocti essemus. Considerate. illum apte dixisse ejus florem odoratum similemgue Oleae, flori. - At cum ejus folia singulis annis sint deeidua Oleaster esse nequit. Verum de his commodius alio loco.“ Bellonium ab ipsis Cappadocibus edoctum 'esse alio loco confirmatur. In Cap. CXl. libri U. observationum ejus a Clusio latine redditis haec narrantur: „Relicta porro Car- ‚bassara non multum itineris *) confeceramus, quin Agros se- pibus inclusos conspieeremus arbore Zizypha alba Columel- lae appellata. constantibus, cojus fructus rutilis Zizyphis si- milis excepto colore et’ venalis per urbem proponitur: Graeci vulgari lingua" Ziziphia appellant, voce a Zizipha deducta.* Alio loco idem Bellonius in observationibus (a Clu- sio latine editis p. 31.) de insulae Lenmi stirpibus agens, haec affert „istie nascunfur et Ziziphi duo genera, quorum alternm satis iu Gallia notum est plurimis locis, cum Lnteliae tum alibi Oleaster perperam nuncapatum; atlamen Ziziphus alba est, Columellae non ignota. Quae Lutetiae vicinisque oppidis frequens naseitur nullum fruetum fert, aut si quem fert, non maturescit.“ Insula Lemnos proxime sub quadragesimo gradu sita est, Sin vero, respieimus Columellam nomina sola Zizyphı rutilae et albae inter arbores apibus probatissimas in libro nono reperimus et in Palladii libro primo de re rastira Zizy- phus absque ullo epitheto nominatur in capite AXXVIL Quae vero in alio Palladii loco (April, Cap. IV.) leguntur ad . *) Descensum ex Tauro Cilicico auctor hoc }oco narrat, in itinere ab urbe Adana ad lconium per Cappadociam per Heracieam ur- bem .ducente. Pr * 327 Zizyphum Jujubam et vulgarem forsan quogue ad Z. Lotum pallidiore frurtu insignem et in agro Panormitano provenien- tem referenda sunt. Credendam quogue Plinio, gai in histo- riae naturalis lbro XV. haee profert: „aeque peregrina sunt Zizypha et tuberes, quae et ipsa non pridem venere in Ita- liam. Haec ex Africa, illa ex Syria. Sex. Papinius, quem eonsulem vidimus, primus utraque aftulit divi Augusti novis- simis temporibus in eastroram aggeribus sata, baceis simi- liora quam malis, sed aggeribus praecipue decora quoniam et in lecta jam sylyae scandont.“ Kodem tempore Zizypha in ltaliam pervenerunt ex eadem patria -introducta er pro mu- niendis casiris in aggeribus sata ut densum efficorent disge- pimentum, ramis spinescentibus aditam defendens. Temporibus patrum hotanices Elaeagnus nonnullis in hor- tis jam obvia fait, at nullo modo vulgaris ut ex variis aacto- rum locis concludere licet, Fraticem tenuibus multis acntisqgue aculeis spinosum, vir- gis et surculis tenuissimis, foliis parvis oblongis candidis hir- entis Valerio Gordo pro Paliuro missum ex Gallia, quem Rhamnis bio auctör snbjungere mallet, Elaeagnum angusti- Foliam habemus, a Petro Bellonio ex horto Episcopi Ce- nomanensis missam, quum in observationum sylva locum teneat inter alias plures ab eodem peregrinatore et ex eodem horto datas. ®uo elucet Valerinum Cordum hane arborem non- dum vivam vidisse in Germania, Gesneri gqnogne tempore hand communis hortorum erat eivosElaeagnus, quod tractatus de hortis Germaniae sub Oleastri nomine docet, ubi haec: Oleastri species ut quidam putant: „ut alii (Benedietus Aretius, Bernensis gymnasii profes- sor) Ziziphus alba Lausannae alibique in hortis Sabaudiae quidam im hortis aluns.“ 328 - Certius testimonium a Dalechampio datum videtur de adventu El, angustifoliae Lugduni, reperitur in.J. Bauhini hist. ‘plant, libr. VL .p. 28. ubi haec: „Ziziphus, Gappadocia Plin. in, hortis quibusdam Lugduni visitur .ex Rhodo (quod narrant). ab, equitam Rhodiorum procuratore et quaesiore aera- rii, olim advecta, priusgnam Solimänus Turcarım imperator in potestatem snam insulam redegisset. Arborem -Paradiseam vocant ob suarissimum floris odorem,. @Quamquam et hoc no- men aliis. etiam tribuatur ut Thujae odoratne. Quidam Sali- com perijgnam ob. foliorum cum Salice similitudinem.“ Sequi- fur tuno .deseriptio, in qua auteın radix stolonifera dieitur qua- lem apud ‚nos, nnnqnam se praebeat, in qua’ porro flos in 6 euspides disseetus dieitur qnod rarins videalur in nosira re- gione et ubicungne, „Pro fruetu, inquit, parva bacea est Dleae 'sylv. similis "sed minor, hrevi pedienlo alligata, viridis et qua parte magis solem exeipit, ruhescens, Innnginoso qo- dam pulvisculo obsita, gusiu subacido , sed carne valde sicoa el exsucea, qualis est caro Oxyacanthos cum matnrnit,* "Mattiolo cum imperatore Pragae moranti primnm inno- tuisse videtur arbor, tradit: enim arborem quandam nasci et vocari in Bohemia ,‚Oelbaum“ sed non esse veram Olcam, se existimare esse Elaeagnum Theophr., deseribit tune et- dieit imllom ex co provenire fructum, Addit porro: „huie aliam per omnia Similein haberi Viennae Austriae in viridario Sere- niss. Caesaris Feriinandi, quae baccas proferat Oleae figura sed longe. wineres, 'apice in summitate aculeo simili“ (peri- gonii est: supera pars in iconibus plurimis nimis, acute ex- pressa). ‘ In historia Germanica „Oleam Bohemicam“, „Behe- mische Oelbaum“ nominat, ramos habere -similes Salici cum aliquibus spinis. Florem’ album esse, ferre ‚fructus:vel baccas ‚ubigne similes. veris Olivis, nisi essent minores. et superius acutae. In epitome a Camerario edita,cum icone descriptio 329 conjungitur, in qua verba de. planta Orchomeni lacus enm iis de Bohemica factis commixta sunt; patriam indieant verba: „in Bo&mia naseitor, sed nullibi utrum sponte sua in illa terra erescat an culta in hortis prostet indicatur, unde per- multos in errorem induxit Bohemiam esse patriam naturalem, quod nullus recentioram. affirmavit, et dubium quogne moveri posset utrum iv regione multo magis meridiem versus sita in. Transsylvania, ubi sylvestris dieitur a Banmgartenio (Pl. Transsylv. I. 97.) in nemoribus montosis al Deva et Dobra,: item in hortis et ad sepes prope Kolosvär, efferata potins sit quam indigena. Quae plarima et alia adhuc apıd Clusinm reperies, qui Elaeagnum angustifoliam Ziziphi albi sub nomine de- piugens addit: „ereseit sponte in sepibus enm Rhamno et Vi- tiee jaxta urbem--Guadix regno Granatensi et in omnibus fere viridariis alitur non modo per Hispanias, sed etiam per Gal- liam et Germaniam. Florei aestatis initio, fractus auetumno malurescit, sed raro admodum frigidis regionibus fructifera est.“ @Quod nune quoque verum. Lobelius in stirpium observationibus (8.1576 editis) de Olea sylvestri Septentrionalium, Eleagnos Matth. haeo nun- tiat: Lutetiae, Londini, Antverpiae et alibi in Belgio passim horiensis est, saligaeo ‘candido folio, aspectu jürundo, Noribus albis muscosis in nitidis argenteis alabastriculis, suare spi- rantibus, secundum foliorum exorium prodenntibus: fructus et nuclei oliviis aut Asarae Daracchi similes, qui non Apud nos maturescunt, Dodonaens in pemptade VI. libro III. Cap. XVI. (a.1583 editis) haee habet de Zizypho’Cappadocica non pancis Italiae et praesertim Hispaniae. locis nasci. colique in nonnullis Belgii ac Germaniae hortis, in Belgio nullum succedere frnetum flo- ribus. Iconem eandem ac, Lobelius-praebet. 330 Omnibus his ex locis concladimus, Elaeagnum, quam cum Linnaeo angustifoliam nowinamus, Europae civem antiquitus non fuisse, sed serins per Romanos Graecosre ex Asia minore in Enropae partes meridionales venisse, ut ex gr. in Hispaniam; postea autem Europaeis erncigeris orientem aggredientibus at dein repulsis iterum allatam esse arborem, nungnam sponte sua enatam in Bohemia, sed cultura tam in "hoc regnum venisse, quam in alia europaea; Elaeagnum ve- teram scriptorum haud esse Linnaeanum et recentiorum auctorum, sed Zizyphi albae sub uomine hane arborem flo- ribus Iuteis odoratis, folio salieino argenteo- albido,; ‚Irnctus dulciusculi forma Jujubam aemulanie insignem in veterum ‚seriptis oceurrere, 2. De Elaeagni hortensis MB. (DC. pr. XIV. p. 609. n.%. historia.) . Linnaeus Elaeagni generis quatuor species ex folio- rum indole .distinxis synonrmisque anxit sed speeiminibus per- fectis earens dubiis et ipse vexabatur, et alios in errorem in- duxit. Species igitnr cum synonymis perlustramus codice Linnaeano a Richtero edito usuri, 1. Elacagnus angustifolia, foliis laneeolatis. Citan- tar ad hanc speciem: j ” Roy. Lugd. Bot. p. 250, ‘quo loco Elaeagnus 2. Tour- nefortii eitatur, Linnaei hortus Cliffortianns, Bauhini pi- nax et Angl. hort. 52. 1.19. s. Catalogns arborum, quae - Londini veneunt, Londini 1730 in fol., qui catalogus plu- rimis nisi omnibus reliquis anctoribus ignotus fuit, in Pritzelii thesauro frustra quaeritur. Praeter Bauhin. pinacem, quae sub no.Ill. „Olea: aylvestris folio molli in- cano“ onınes Elaeagnos ad illum nsque diem memorataı 331 eomplectitur, reliqua -citata plantam in hortis batavis an- glieisque occurrentem attinent. 5) Linnaei hort. Ups. p. 31. praeter Boyeni et h. Clifort. hie invenies Cam. epit. 106, Bauhini pinacem 473 et Ziziphon cappadocicam Dod. pempt. 807. Tune sequitur patria: Bohemia (ex Matihiolo et Camerario) , Hispania (ex Clusio), Syria, Cappadocia (ex Bellonio) notaturque in frigidario bospitari arborem horti Upsaliensis. c) Gamer, epit. 106. ex Maitiolo dat excerpta, in adposita - icone frnetns magnitudine. illos vulgatioris hortensis plan- tae aequant, sunt ewim 5 —6 lin. longi, sed false pilis brevissimis patentibus exasperati. Commiscentur quae a Theophrasio et Mattiolo dieuntur. d) Hortus Chi, p.38. Synonyma plura affert, quae praeter jam recensitas vecensenda sunt, Haec inter esi Olea syl- vestris septentrionalium Lobel. hist. 567. e. icone Olusii repetita, eui addit: Lutetiae, Londini, Anverpiae et alibi in Belgio passim hortensis est ete. frucins apud nos non ‚ matarescunt, — Sequitur Zizyphus cappad. etc. Banh. hist. lib.6. p.%7, ubi omnia colliguntur, quae prios scripta sunt, sed propria quoque addit: se baccas plures Scptem- bri maturas apud D. Baronem 4 Schuendy in Alsatia legisse; se plüres surculos in horto E. C. Montb. pangi euravisse, ab Hugone Bauhino celebri chirurge pa- trno nostro ex Mariaefodinis missos, qui pene omnes fe- liciter provenere ei quidam etiam jam in arbores adole- vere, annuatim florentes, quamvis rarius fructum perk- ciant. Hyemen ferunt licet extrema interdum frigore adu- rantur, subinde tamen repullulat, vel caudex vel radix.“ e) Bauh, pin. 472. hoc loco omnia, quae Elaeaguos veras creditasgüe in seriptorum veierum: et Bauhinnm prae- cedentium libris spectare videntur sub eodem titu!o con- 332 gesta, nee nisi canfa mann et critico oenlo adhibenda sunt; synonymon hoc Bauhinianum est collectivam et ‚Tejiciendnm, ' F) Zizyph. capp. Dodon. pempt. VI. 3 16. ı e. icone Clu- sii nostram hortensem vulgarem formam deserißens, mil novi addit. g) Zizyph. alba Clus, hist. 29. c. icone et descriptione boua; cum Rhamno et Vitice in sepibus spente sua erescentem vidit anctor juxta urbem Guadix regno Granatensi, et in omnibus fere viridariis ali, non solum per Hispaniam, sed etiam per Galliam et Germaniam. h) Arbor tristis Shardonii Barr. rar. t. 1196. Ex omnıbus hisee eitatis, ut jam deelaravimus, pro parie purgandis rejiciendisve patcre videtur, Linnaei L, angusti- foliam esse eam arborem, quam et nunc satis frequentem in hortis habemüs, Asiae minoris incolam et jam longius in » Europam introductam. 2% Elacagnus orientalis, foliis_ ovatis oblongis opa- eis, cum Mantissae primae eitata pag, 4, in qua primum ap- paruit haeo species, a Royeno accepla; cum dubio Tour- nefortii synonymo: „El. orient. latifol. fr. maximo“ addi- tur, paucis verbis adımbratur: „facies E. angustifolü, sed folia duplo latiera avato-oblongiuscnla, utrinque tactn mollia, subtus pallida, sed neuira pagina nitentia aut argentea, Flo- res non vidi. Habitat in Oriente: DD. Royen.“ Linnaeum igitur ramum folifferum a Royeno accepisse, an hortensis plantae an sponte enatae incertum, qui status incertus dnbio Tournefortii citato augetur, in Royeni horto non repe- vitur. 3. Elueagnus spinosa, foliis elliptieis. Ut ex n. 117. eenturiae secundae plantarım in Amoen. acad. 4. p. 305. per- 333 eipimus haee species est planta a Rauwolfio in itin. sub nomine „Elaeaguus Matthioli , incolis Seisefun“ (Seisefum) in publicam prolata, quod nomen ex verbo Zizypho ortum esse, ut jam botanices patres monuerant, nemo negabit, idemque nomen erit „Jujuba“ nomen officinarum, gallice „Jujubes“ et Hi- spanice „agofeifo“ v. Azufaifo (Brustbeerbaum) ut in vocabu- lariis hodiernis legitor in Gallia Narbonensi eodem nomine vel paululam mutato „agufeifas.“— Rauwolfius vero nt ex alio- rum exeerptis discimus dieit: arbuseula est vel polius frutex spinosus, enjus folia Safsaf dieta foliis uteungue similin. Lo- eis gaudet udis, viarım item marginibus "et arbustivis sepi- bus. Ex unica radice plures erigit stirpes laevi rufoque cor- tive textos, in varios brachiatos ramos oblonges firmos spinis hinc inde munitos, quibus adhaerent fosculi"foris candidi in- tns Futeoli tergemini („drey undt drey“ explicatur aBauhino) e foliorum geniculis emicantes. Fructus sibi non visis, Non sine conjectura'tamen putat Olene Bohemicae fructum, affabre a Matthielo depietum,, aemuluri. "Caeterum. (am suavem.. primo vere spirare odorem ut praetereuntibus, licet ignota, facillime innotescat eosgne ad se allieiat. Ideo a Turcis et Aethiopibus in serta concinnari atque corollas, ut suis con-, vlavibus parilem odoris snavitatem eoncilient. Seisefum dietum! videtur atque detorto a Zizipha nomine, Clusius contra ai-\ eit „perlecto Rauwolfii Hodoeporico germanico idiomate conscriplo se animadverti ipsum aliam arborem olserrasse apud Halepum, Safsıf ab incolis appellatam, quae ad Elae- agium magis accedere videtur, odorais flore praeditam, ex quo organis elicitar liquor ad roborandum cor perutilis, Transeamus nune ad monographum gallicenm, ut videa- mus quo mode tractaverit species Linnaeanas ei priorum bo- tanicorum, qui autoptae de hisce plantis seripserunt. Alter commiscait formas, quas alter separaverat, nec ut nobis 334 videtar immerito. Adesse enim videntar differentiae inprimis in fracin, qui, ut in multis alis generibus raras in ‘collectio- nibns, negligitur in deseriptionibus sie. nt interior Aoris sirn- etura, in. quam minus acenrate est investigandnm si modo exsiccatos possides flores. Achilles Richard, Elaeagnearım monographns, anno 1823 distinxit El, angustifohlem L. ab ejusdem El. orientalt, priori addens synonymon El, orientalis Delile, non L., non Pallas; Linnaei enim El, orientalem omnino diversam esse: foliis obtusis et utringue tomentosis albidisgue nec lepidihus argenteis plus minusve tectis. Flores praeterea semper in axillis solitarii dienntar, qui in ER. angustifolia solitarüi, gemini, terni. Variabilem hoic esse figuram foliornm, magni- tndinem fructns et spinarum praesentiam; folia mox esse an- gustissima, valde elongata. acuta, mox latiora et fere ohtusa, in ntroque latere similiter argentea et nitentia, nonnullorum autem speciminum in saperficie viridescentia neo nitentiaz fru- ‚etum ‚plerumque, erassitiem corasi. hahere sed magis elongatum et;quandogne multo crassiorem esse; quae macrocarpa forma foliis saepe instructa latioribus, non raro in hortis El. orien- talis sub nomine reperiatue. „Monendam vero in EZ. nostra Yangustifolia horiensi, foliis angustioribus et argenteo - niten- "bus instructa, virgas profradi ex trunco et majoribus ramis, quae folia latiora obiusiora supra minus -albida subins alba undigne pilis stellatis (nec lepidibns) obteeta gerunt. Forma haec latifolia macrocarpa absque omni damno, nostras fert hiemes et fructus, perheit matnros in aestatibns calidioribus vix alignantalım ex Intescente eolaratos, sed argenteo-lepi- dotos, in ‚uiroqne apice impressos ei basi,vel utringue aliquan- talam sulcatos (long. 6°, lin., ‚latit, 4°/, lin), carne' sieco papyrum bihulum aemulante, sed. aetate tantum calidiore ali- qua dulcedine praedito, ‚Sie ati fructus totus basi aliquantum 335 erassior est, 'quam apiee, nneleus quogne lignosns, in utroqne apiee ‚acutus, basin versus leviter ineragsatus est, quare apice breviter, 'basi longins acntatus est; striis (suleis) octo nigri- eantibus longitudinalibis notatur,, interjeetis interstitiis latio- ribus pallidis convexinsenlis. — Forma angnstiorihus folis et argenteo -Iepidolis nitentibns denata in virgis propallulan- tibus pilos stellatos eodem modo habet ut forma latifolia et fruetas fert omnino similes at minores, apire quidem sed hand basi impressos neo exins suleatos; nucleo minore enm semine perfecto, foetos, Nallo mod6 prioris- auotoris meminit monographns, Mar- sehallii scilicet, qui Florae Taurico-Caucasicae (a. 1808 editae) insernit E7. hortensis nomen, quo Linnaei El, an- gustifoliam et orientalem, plantam spinosam et inermem, mierocarpam et macrocarpam , fructu eduli et insipido, lati- foliam et angustifoliam, enltam” et sponte sua nascentem in umam speeiem contraxit, affirmans variefatım formas enlturd, ortas esse et se vidisse individna foliis ramulorum inferiorum', ovalibns opacis, reliquis lanceolatis argenteo - nitentibns. Quae conjunctio a seriore illins regionis et totins Rossiae florista. optime accepta et probnta, ab aliis botanieis negligebatur, aliis placebat, sed a nullo quantum scio auetore per rinqun-| ginta annorum spatinm aliquid factum est ut duhia solverentur. -Inter auctores monographa priores in mentem guoque revo- candi faissentperegrinater expectissimus et horiulanus sollertis- simus stirpinm culfor,, quorum opera inspieiamus. Tournefortius qui in itinere' per regiones orientales plantarum studio incabuit et Elaeagnnm pluribus loeis absque dubio vidit, semel tantum in itinerario nominat per Georgiam pfofieiseens. In institntionum volumine tertio generis cha- racleres et sperierum dedit, figuris dorem fraetumque illustra- vit. Icon tab. 489, prachet fructum pollicarem integrum 336 magnitudine eum Pruni spinosae aequantem, nueleo eylindraceo uteingne paululumsangnstato, obtuse leviter oetocostato, ter- kam fruetus crassitudinis partem erasso. Tacet vero eni- naın (ritm specierum suhsequentium addi ‚possit -haee figura. 1) Elaeagnus orientalis, latifolius fructu marximo., Ad hanc nullum synonymen adducitur, quare ab ipso auetore reperia et proposita species videtur, cni ieon fractus ad- denda erit, ' 2) Elaeagnus Orientalis, angustifolius, fructu parvo, olivaeformi, subdulei, Syn. Olea sylvestris, folio molli ineano. C. B. Pin. 472. Ziziphus alba Clas. hist. 29. 3) Elaeagnus orientalis, angustifolius fructu minime r0- tundiore et subacido. Quum nullum synonymon addi- tum sit hane quoque' speciem primus in Oriente auctor eollegisse videtar.. + . Quae tres species a Teournefortio propasitae optime donveninut enm El, orientali, angustifolia et songarica, quae ‚eodem modo et hodie distingui possunt. -Millerus planteram cultor exoticarım experientissimus {res quoque distinguit species: .. D+Elaeagnus (spinosus) aculeatus, foliis lanceolatis. Haec ! Tournefortii prima habeiur, eujus synonymon addi- ! tur. Praeterea dieit: hane vulgarem eredo in Bohemia sponte sua crescentem; arbores ejas nonnullas vidi in horto beati Dr. Boerhaave Lugduni Batavorum in Hol- landia. Folia % poll. Jonga sunt, medio ®/, poll, aequan- + tia, sunt alba et in superficie ferunt lanam mollem ‘gos- ‚. sypimam, Ad petiolum eujnsvis folü oritur spina .admo- dum longa et,acuta, et quum folia alternantia sint, spi- “nae ramos undigue ınuntant. „ Quae sub petielis longi- ‚tudine .alternant. Flores minores, calyeis parte interna ‚Iutea, plane aperti odorem fortem exhalant. . .. 337 2) Elaeagnus (inermis) folüis. lineari-lanceolatis. Ad hanc speciem seceunda Tonrnefortii eitatur et hacc de- scriptio additur; Nullas habet.spinas ad ramos. Folia ultra 4 poll. longa nec dimidium pollicen sunt lata‘, valde mollia sont et nitentem eolorem sericcum ‚possident, Flo- res ad "petiolos solitarii, gemini, terni, exius argentei et lepidibus obsiti, intus pallide lutei, odorem fortem spi- rant. Julio mense florent et frnetns interdum perfeiunt. Hacc species tunc, teraporis in hortis anglieis colebatur. 3 Elaeagnus (latifolia) foliis ovatis. Ad hane speciem zeylanicam ponuntur synon. Prodr. Leyd. 250, Burm. Pl. Zeyl. 92. cum hac deseriptione: In hortis anglieis rarissima species, sed satis magna specimina in horto ad Hampton - Court reperiantur, quae foruerunt. Canlis Hignosus, 8—9- pedalis, in multos ramos ‚partitus, foliis perennantibus, “alternantibus, ovalis, argenteo -lepidotis atque in superficie maculas irregulares nigras ferentibul tectis, Hane zeylaniean uon habet Tournefortius, nec Milk lerus tertiam Tournefortianam, quae in operibus recentioru omnino disparuit et forsan cum songarica forma, de qua infra loquendum, conjungenda est, cujus fruetus vero aetate praeter-| lapsa Halis enatus nec suctosus erat, nec subacidus, sed prae-‘ ter formam et magnitudinem similis. ii #4. angustifoliae Lin- naeanae, Utrum vero arhores horti Boerhaaviani revera fuerint Tournefortianae primae speciei haud certum vi- detar. Millerus eas olim visas ab iis in Anglorum hortis vccurrentibns- diversas credidit, at Irueins nullius formae vidit. Handem faisse formaın, quam nunc in hortis hotanicis sub BZ. orientalis nomiue invenimus, cujus feuctus haud major est illo, semipollicem vix longo, a @aerinero filio in volumine tertio operis gravissimi pielo, qualem et nos in horto habui- 3r Ba. Br Heft, 22 Ku 338 mus, nee pollicarem Tournefortii in illa ‘planta forsan nascentem, quam hand sub din colere licet sed in frigidario et quae foliis gaudet latioribus simul vero brevioribns ;: eredimus. In Candollii prodromo sub Marschallii nomine tres Proposni formas, rectius forsan quatuor distinguendae fuissent, de guibüs incertus sum, utrum et quatuor species characteri- bus satis certis et coustantibus forware possint. E, songa- ricanı propriam speciem distinetam agnosco, El. orientalem diversam speeiem existimo, sed fructum maturum hondum vidi. Supersunt formae foliis angustioribus fractu minore et “folüis latioribus frucin majore, de quibus incertus haereo. Sed ex speciminibus florentibus herbariorum speries eruere ardua est res, in viris observaliones instituendae sunt ad maturos fru- etus usque persequendae nec germinatio negligenda, Trium quatuorve specieram sub hortensi degentium palriam cerlis finibus eirenmscribere hand valemus, Pauca in prodromo adduximus citala, plane neseii eui- pam formaram sint addenda a nobis relieta, quare addere placet plura : Bu . Ya) El. angustifolia L. te. fl. graee, t. 152. 11.2, p. 84. Serbis: Dafina. In regione calida Macedoniae, Thra- eine, ‚Bithyniae, alt. 0 — 1200‘ in saxis praeruptis pr. Vodena pr. Enos!, in agro Byzantino sec..Forsk., ver- sus Brussam see. Sibth. M. (Grisehach Fl: Rumel, et Bithyn. Il. 319), Florae Graecae iconem inspicere nequeo, in Anetoris itinerario nil nisi nomen, guare difhcile dietu quamnam formam habnerit, quum diagnosis nihil de fructa dicat. von ! 5) El. angustifolia Forsk, in Fl, Constantinop. p. XX. Ex insula Tenedos et ad pagum „Eraclisa“ (pagus graeens ad propontidem) „JZdac“ Ture. Feolia subtns argenten. 339 .. ‚Fractüs drupa -colore flaro, -maguitndine olivae, edulis. Flores non vidi, fortissimi esse odoris ajunt. Arhor hor- -iitensis.“ .Quae verba.Forskälii fructum nimis magnum pro El. angustifolia deseribunt. - . ec) El. angustifolia-L.. syst. nat. in Russel Beschr. v. Aleppo, - dentsche: Uebers. II. p. 150. - Nihil de planta ipsa dieitur, “ In Ritter geographia Vol. XVIl. 2. legimus: „Um die : Mauern: und Gätten steht El. angustifolia (am 13. Mai) ‘ mit seinem betäubenden Geruch häufig in Blüthe“, iterum- que nominatur inter frutices- humiliores, qui saxosa de- - elivia prope urbem tegunt, nihil vero commemorat' auetor de fructu eduli. . d) EI. angustifolia. Zukkin v. Zukkum Arabum, . Oleum : ex -pulamine .ad sananda valnera .magni aestimatur. — EI. spinosus (nomen tantum) :in Lynch Ber. d, Expedi- tion d. Verein. Staaten nach dı Jordan, übers. v: Meiss- » ner. 8.328. Pan N e) El. hortensis :C. Koch in. Linn. 22. p. 614.. de specie „auctor dieit varietateım angusifollam in planitie inprimig reperiri, -ibidem. sepes et. dissepimenta ab ea formari, kine culta videtur, sua sponte ‚enim frutices nunquam il sepes sese conjungere possunt. «. ‚Angustifolia, in . Araxis planitie in provincia armenica ‚Eriwan solo tra- . ehytieo cire. alt. 2700° et in ‚prov. Schirwan planitie flu- vi Kur in solo ex marga et argilla composito, circ. 200 ‚ad 500 ped. alt. Altitudinis differentiam maximam esse nemo .negabit, nec satis bene explicandam. — f. Lati- folian, eui. E..orientalem L. addit, mode hahwit ex valle dav. Tschoruk, in.solo calcareo et ‚porphyritico, ‚alt, 2 -- 4000 .ped. en . - -P El. angustifolia-in Claus Ind. plant. in deserto. casp, obseryv., iterumgue in ejus Localfloren d. Wolgagegen- 22 * 340 den, ein Beitr. z. Pfikde, d. Russ. Reichs.: 8 Lief. ;p. 61 w. 63. Nomen. i g) El. hortensis M.B. d.. spinosa Fl. Taur. Canc, 1..p. 112. n. 286. in En. plant. in desertis Songariae orient. coll. anctt. Karelin et Kirilo w: „Folia in,ramis superiori- bus lanceolata utrinque lepidota, ramerum inferiorum multo latiora atque Lbreviora opaca subtus tomentosa. Frequens in locis subsalsis Songoriae ad fl. Lepsa et Ajagus. Aug. fructificat.‘“ — Specimine. autographo .edo- etus sum speciem hac sub varietate latere de qua posten. Utrum vero haec spinosa conveniat cum illa Marschal- ii et aliorum auctorum aflrmare haud ausim. . h) EI, hortensis M.B. Led. fl. ali. I. p.153. 4. M.B. (hoe an ne est inermis fol. lanceolatis lucidis, fructu daetyliformi eduli). Hab. Kultivirt, besonders an den Kanälen und Landstrassen um Buchara ; Usbekisch; ‚Dshida, Persisch : Ssind-shid; als adstringirendes Mittel benutzt, auch wird daraus ein sehr starker Wein bereitet. Aug. 1841 (fru- etificans); 4. April (nond, flor.), — Var. ö. spinosa M.B. a. foliis lueidis I. c. Hab. Ein paar strauchartige Bäum- chen in der Lehmsteppe zwischen dem Karakum und dem Irgistusse; 22, Mai 1842 (florere incipiens); d. foliis opaeis supra velutinis fructibus globosis, Hab. Häufig an den steinigen Ufern des obern Sarafschan, östlich von Samarkand; 6, Sept. 1841 (fruet. mat), Speeimina prope Samarkand lecta foliis angustiorihus supra pilis stellatis, nee squamaeformibus, tomentoso - velutinis , fru- etibus multo minoribus glohosis, differunt attamen vix a ceteris varietatibus specie distinguenda.“ (Bunge Beitrag 2. Kenutuiss d, Flora Russlands und der Steppen Central- Asiens, S. 313 (489). Formam eduli fructu E. orienta- lem esse, alteram .mierocarpam prope ‚Samarkand lectam 31 songaricam fore certins habemus, de tertia nil di- * cendum., ':) EI. hortensis M. B. d. spinosa ejusd. (E. angustifolia W. sp., Schult, Syst., Falk topogr. Beitr. I. n. 176. Pali. FI. Ross, I. p. 10. 4 IV.) Hab. in deserto soon- goro -kirghisico ad ripas fl. Irtysch ultra lacum qui Noor- Saisan vocatır (Falk). Fi. Maj. b. Frutex s. arbuscula, inferne spinis validis pollicnribus v. sesquipollicaribus ar- mata, ramis nunc spinosis, nune inermibus. Flores 80- litarii gemini v.terzi, nonnullis germine defieiente sterili- bus. In horto nosocomii Barnaulensis *) arbusculas 2? — 3-orgyales vidi, e seminibns in deserto soongore -kir- ghisico eollectis enafas, quofannis florentes et subinde fructas maturos gerentes, teste am. Gebler. Etiam apıd nos ##) sub din laete viget, cum e contra E. hor- tensis y. orientalis hyemes nostras non perdurat. (Lede- bour Fl, Alt, 1. p. 153.) Dolendum auetores Fi, Altaiche nihil dixisse de fruetunm forma, qnorum cognitio nos certiores fecisset, ntrum ad El, songaricam pertineat illa forma nec ne. , Omnibus hisce in eitatis nee varietafum characteres clare recluduntur, florum accaratior investigatio nullibi reperitur, neh fructus examini penitiori subjieitur, nimis vage de floribus, de spiuis loqnitur, de sapore carnis nil additnr et sie porro, quare nune speciminum serutalionem ineipimus ut Indices for- marum specierumve proferamus. Primum de speciminibus vivis horti nostri lognendam est. Perigonii tabum adpellamns illam partem, gqnae ovarium in- *) Urbs Barnaul ad fluvium Irtysch sita est sub 53° 20° lat. bor. %#*) Hoc est Dorpati in horto acndemico sub 58° 20° lat. bor. siti. 342 eludit et postea carnem fructus format, limbi partem tubulo- sam et lacinias ejus dein distinguo, quae marcescunt et mox decidant, Frnetus exeunte Augusto ei ineunte Septembre ob- servavimus, Sub dio coluntur formae tres: a EI. (hortensis) angustifolia. Perigonium intus intense ‚Auteum, tubo fere 2-lineari, angusto, utringue allenuato, limbi totins fere 6-linearis tubas superne ampliatus 4- linearis, laciniae fere bilineares intus fascienlato - pilosae, Nectarium ceraceo - Intenm, elongato -eonicum, intus pi- losum. ‚Fructns ellipsoideus, omnino ecostatos, basi ob- tusus vix impressus, viridis et dense argenteo- lepidotus, area terminali parva orbiculari impressa. Bami horno- tini argenteo -albi; folia maxima eorum laminam %— 23/4" longam et 44, — 7° latam possident, supra ex u viridi -argenteam, subtus nitenti-argenteo -albidam, basi j . in petiolnm angustatam, Apice plerumgue acutinseulam, ) F 'B. sub medio latitadinem maximam praebentem ei ab hac latiore parte sensim courvaio margine attennafam. Ex trance nascentes rami folia habent ad 3°, poll. longa et 34° Jata. Bami spinescentes ocenrrunt primum folia fe- rentes dein nudi, sed nallo modo spinae elongato -subu- latae fuscae nitidae, nullum folii vestigium praebentes, EI, (hortensis) latifolia vix El, orientalis. Flores haud differre videbantar. Fructus antecedente sesqui-major, “ejnsdem fere formae ellipsoideae, sed basi aliguantulum latior et levissime 8-cosiatus, utringue ohtusus et um- bonatus, ex Aavescente viridis, paullo minus dense lepi- dotus, area terminali parva orbiculari impressa. Rami kornotini albi molles nitoris plus minus experles; felia eorum maxima laminam 3%, — 4 poll. longam et sub medio 13 —14 lin. latam habent (alio anno vidimus folia 23/4 poll. longa, basi 1%, poll. lata, potius subvillesa 343 quam argentea), supra ex viridi-canam viridemve, sub- tus tomentoso -Argenteam mollem, basi in petiolum an- .gnstatam v. obfnsatam, apice potius obtusinsculam quam aentiusenlam, latitudine maxima in inferiore parte imo fere ad basin reperienda et convexo margine abhine sen- sim in angustioreım apieem procedenie, Ex trunei ramnlis nascentia folia laminam praebent ad 3®/, poll. longa, ad 1Y/, poll. lata, in aliis videbis 2°/, poll. longa, 1Y/, poll. lata. Rami spinescentes ut in praecedente sed spinae validae nullae. EI. songarica. Perigonium intus Jatenm mox albescens, tuho lineam longo, medio trassiore utringue angustato, Iimbi totius fere 4-linearis tubus superne dilatatus 2% lin. longus, lariniae cireiter 11/, lin. longae intus fascieulato- pilosae. Neetarium albidum, hreviter conicum intus pi- losum. Frucins quam in El. angustifolia dimidio minor ex pyriformi globosus, flavicans, area terminalis latior, fossola latiore pilosa limbum inter et discum conicam in- terjeeta, — Bamuli hornotini argenteo - albi nitentes, Maxima eorum folia laminam habent 1%, — 24, poll. longam, 4— 6 lin. latam supra ex viridi- argenteo-ca- nescentem, subtus albo-argenteam nitidam, basi breviter angustatam v. obtusiusculam, maxima latitudine sensim sensimgue enrvata linea ad apieem acnlinscnlam vet ob- tusiuscalam exeurrente in inferiore parte. Folia in ra- mulis truneigenis frequentibns latiora breviora, basi ob- wusa, vix 17, poll. longa, inferne %, poll. lata, vol 1%, poll. longa, 8 lin. lata, Praeter ramulos spinescentes denndalae adsunt spinae fustae subulatae validae, sed haud longae. ‚Ad hanc songericam adnumeranda sunt synonyma: 344 Eloeagnus hortensis h. foliis opacis supra velutinis fructibus globosis ad ripas lapidosas Anvii Sarafschan superioris orien- teın versus ab urbe Samarkand, Bunge Al. Lehm. reliquiae bot. pi 489. . Elacagnus orientalis angustöfolius fraciu minimo- rotundiori “et subacido Tonrnef. instit. coroll, p. 54. Si revera haec species songaricae nomen jure accepit, alia speeies quam siccam modo vidimus ex loeis subsalsis Songoriae et novam habemus. In eadem igitur regione cre- scens facile distinguitur: folio ovato-elliptico acutiusenlo sub- tus canescente, molli, haud nitente et fruetu ellipsoideo utrin- que atfennäto, qua ex characiere oplime nemen accipiat. Elaeagnus oxrycarpa n. sp. (El. hortensis M.B. d. spi- aosa& Fl. Taur. Caue. Karelin et Kirilov En. pl. in desert. Songeriae orient, a. 1841 lect, p. 176. n. 743, ad Lepsa ei Ajagus Anvios in loeis snbsalsis Songoriae leeta (v. supra) synonymon est certissimum ex specimine in hb, reg. Berol, as- servato); ramnli hornotini albi, molles cum foliis, floribus fructihnsque teguntur pilis stellatis lepidibusque stellatis nune tomenlum albidum, nune pubem densam canescentem efficien- tibus, adultiores vero rami cm spinis pollice interdum lon- gioribns fusei ealvi nitiduli, Folia hreviter petiolata elli- ptien saepius ovalo-elliptien, basi fere semper obinsa, apice leviter acntata v. obinsiusenla (majora 1%, — 155 poll. longa, 6—8 lin. inferne lata, petiolo 1%/,— 2 lin. longo), floribus axillaribus peduneulatis ....; froetibus nondum maturis in pe- tiolis ad 3 lin. longis, ellipsoideis, utringae acntatis, in’'medio 2 lin. eire, erassis, argenteo-lepidotis praeter nudam orbien- larem parvam limbi cicatricem terminalem. Stains unieus hujus formae visus impedit quominus cer- tius judieium de ea feratur, sed’ memoratu‘ digna videbatur 345 quippe quae in Songoriae certissime lecta satis clare differt ab altera Songariae ineola ex hortis modo nota, sed in Tonr- nefortij specie tertia nli videtur jam indicata. De relignis speciminibus siecis a me visis haud mnltum dicendum est, vix ac ne vix qnidem specimina florentia dis- cermenda sunt; fructas solnmmodo sufficiunt, rarissime adsnnt. Hortensem angustifoliam vidimus ex dametis insularım Cherso et Veglio (hb. propr.) ‘ex provincia Jaön Hispaniae (Blanco, hb. Buchinger), sed plura eodem nomine signata specimina terraram anstraliorum ex. gr. ex Iberia a Fischero data, ex prov. Schirwan Car. Koch, e Somchetin a Szowiizio leeia, Aleppica a Kotschyo collecta, hrevioribus foliis in- signia videntur, igiturgue latioribus, ad orientalem spertant. Sed eodem modo et angustifolis reperiuntur ut ex, gr. fructi- fera &Szowitzio e Somchetia, quae salicinis foliis instructa fructum wajorem sab indumento argenteo in rubrum colorem vergentem ferunt, nec non Marschallii var. 9. cui cum foliis argenteis fruetus sunt rnbri, lepidibus obieeti, 10 Hin. longi et 5 lin. eirc. medio crassi. Sed carendum ne cum hisce con- fundas formas angustifollas, quae ad songaricam et oxycar- pam pertinent hand absque dubio in herbariis quoqne occur- rentes ut specimen Pallasij docet in herbario Regio Beroli-' nensi fructiferum inter alia servalum, fractanm forma illico di- stingnendum. . Quae orientalis sub nomine offeruntur canescentia et albida sunt, indamento molliori minus vel vix argenteo tecta, foliis brevioribus 'et simul latioribns instructa, ita ut late ova- lia basi attenuata apice acutinscula cum multo angustieribas in summis ramulorum apieibus eodem in ramo comjuneta in- veniamus, qualia ex gr. ex Aegypti hortis, ex Armenia (enl- ta?) ad Bucharam a b, Lehmannio collectum cultum ad canales viasque publicas ubi adstringentibus remediis adanme- 346 ratur et ex fractibus Tortissimum: vinum paratur (Usbeceis: Dshida, Persis: ' Seindehid) nec .non ‘ex Graecia vidimns. vw. F „ Specimen e ex herbario antiguo sterilem ramım exhihens signatnm: ‚Olea sylvestris folio molli ineano. C. B. Pin. 47% ‚ni adseriptum alia manu: „Elaeagnns Maith. “ ad orienta- lem pertinet; in herbario vegio f Berolinensi servatur, atque ex Gundelsheimeriano originem dacere videtor. Qua ex formarım diversitate et multitudine cum Märschallio mi- zime eonchndimus,, nnicam. modo speciem maximopere varıabi- lem existere latissime repausam per Asiae minoris, Caucasici isthmi, Persiae borealis et remotioris Asiae interioris plagas, sed plures ibi adessc. species fruetu oplime distinguendas u docent hoc modo Jam stabilitae E. angustifolia, songarica, oxycarpa, orientalis, quae lamen cum reliquis formis exa- ini iterum subjieiendae culturague probandae sunt. In Eu- ropae australibus terris efferatauı eredimns solam E. angusti- Foliam,, primmm Romanorum tempore, iterumque serius Chri- stianorum ropüs Asiam minoren, Palaestinam ut recaperarent, na. iteralo aggressn at ‚frustra invadentibus allatam, Speciebus ‚rite sonstitutis nes quaerendi sunt quibas limitantur, at caute m distinguantur. species enltae ab sponte enalis necesse erit. Beregrinatoribus Blaeagni genus commendamus. 3. Elaeagnus Moorcroftii Wall., DC. prodr. XIP. p- 610. u 3. ; on B Calami errore seriptum est Luiddak pro Laddach, urbs princeps regni Tibetani minoris, ubi a beato Gul. Moor- eroft lecta est species frnctu stabilienda, qui satis succosus ‚duleisgue videtur, quippe qui teste ipso -Moororoftio de- “oo. stillatione spiritum largitur, 347 ..- B ‘ o. K} d. Elaeagnus latifolia L., DE. prodr. XI P: p. 610..n. 3 '„ Typum hujus- speciei habemus in plauta Ceylanica, in Burmanni thesauro 1, 39. f. 1. ‚depicta et in herbario Royeni asservata, enjus. adglutinati speciminis descriptionem primam addimus, dein illam ipsius Burmanniani speciminis in her- hario Sonderiano ish, Ex herb, Royeni: Ramuli argenteo - -Iepidoti, Folia elliptica utrinque, acuta v. 'apice obtusa basique interdum magis attennata, supra viridia et "purparascenti- -macnlata, simul sparso, subtus vero dense argenteo- -lepidota. Flores axilla- res aggregati, racemulum brevissimum formant, brevissime pe- duuculati, ex foto argenteo - -lepidati, Tubus 11/5 lin. longus ellipsoidens, utrinque. angustior, limbi tubus aequaliter eylin- draceus bilinearis, intus nudus sub laeiniis 'brevibus, triangu- laribus, acutinsculis lineam longis, intus pilosulis constrietns. Antherae oblongae utringue obtusse. Stylus Jongus nudus, apice tantum ad quartaın partem stigmatosne, Disci vix ve- stiginm. Maculae magnitudine variabiles, in aliis foliis fere deficientes, Ex herb. Burmannianco: Rami duo pedem et paucas pollices longi, tenues, laterales et sub angulo semirerto cir- eiter patentes v. paululum adscendentes, argenteo -Iepidoti in- spersis erebris lepidibus fuscescentibus. Folia ejusdem magni- tudinis et formae ac in priore macalis erebris variae magni- tndinis (sed linea vix unguam majoribas) conspurcata, laete viridia et punetis numerosis minulis impressis, quibus juniore in statu lepides insidebant, tecta; subtus argenteo -Tepidota »itentia, rarioribas pallide ferrugineis per paginam adspersis, in petiolo prominente, nervo paucisque 'venis utringue ternis qaaternisve elevatis (sub -angule semirecto prodeuntibns et dein areuatim ad proximam tendentibus) :copiosioribus,.. Simile 348 ifdumentum in Nloribus axillaribus, quorum tubus inferior bi- Yincaris,' limbi vere 21/,-linearis, ita ut flores magis elon- gati 'sint ae in priore, quam vero differentiam, sieut lepides adepereas ‘eolorafas haud magni habemns, :“ "De. Var. B. rotundifolia nonnulla addere possumns, quae ex speeimine Thwaitesiano haurimus. Folia in statn sieco superficiem praebent obsenrins viridem, 'macnlis fere nigris quae irregnlariter quidem, sed, quod facilins observain in longioribus, venis ‘quasi parallele dispositae videntur; praeterea iota snperlieies dense tegitur punctnlis impressis et lepidibus albis irregulariter ad medium usgne fissis, impuris sed aetate proveetiore foliorum magis magisque secedentihns. In pagina aversa duplex lepidum genus, alias habes omnino hyalinas quarım eellulae radiantes ad medinm cohaerentes dein liberae, alias majores pnlchre' Iuieas, cellulis radiantibus ad apicem fere 'eonnatis sed hie illie profundiore fissnra partitis. Quae Inteae in pagina infera alba Jdensissimae, ita ut tota pallidiorem co- lorem ferruginenm einnamomenmve ostenderet. — Venae utrin- ‘que eirciter 4, marginem versns dichoteme partitae, partitio- nibus sese jungentibus. Flores fere 31/, lin. longi, tubus eylindriens in pedieellum angustains; limbi tubus malto latior “ampannlatos, laciniae ovatae aentiusenlae intus lepidoine et "stellato - pilosae, tubulosa parte breviores. Bacemuli petiolo ad %, poll. usgüe longo hreviores. " De Yar. y., zriflora s. Elacagno triflera Roxb. Fi. ed. Carey 1. p- 459. deseriptionem anctoris dabimus cum diagnosi in latinam linguam translata. ” Frutieosa scandens armata, folia oblenga obtusa lepi- :dota; fores axillares ternt peduneulati. Elaeagn. etc. Barm. Zeyl. 1.39. $.1. (sed in .deseriptione: tacet de maculis folio- rum, gnae revera in planta-eeylanica- ut in aliis speciebus 349 adsunt). Hab. in Sumatra, in hort. Bot; 1804 introd,, ‚ubi un. Decembri floret. Semina 3-4 mengibus maturescunt. Cau- les ramique magnitudinis eximiae ct valde. extensi, scanden-, tes;. cortex partium lignosarum coloris- pulchre atropurpurei; glaber, Ramuli breves, :.latere orientes e ramis junioribus scandentibos plus minusve-suut recurvati et apicihus scanden- tiam ‚primum respondent dein vero aetate provectiore spinae Gunt rigidae. .Partium tenerioram cortex lepidibus mumerosis ferrugineis stellatis pulchre. tectus est. Folia alterna, brevi- ter. petiolata, oblonga, integerrima, obtusa, supra glahra, subtus lepidibus numerosis stellatis ferrugineis argenteisque ornata, 2—3 poll. sunt longa, 1-2 p. lata.t Stipulae nal- lae. Flores. axillares terni parsi albi.. Pedunculi corolla lon- giöres unillori. Calyeis tubus brevis, quadrangularis, limbi segmentis 4 cordatis, extus leviter lepidotis, imtus glabris. Filamenta nulla. Antherae 4, sessiles in fauce tubi calyeini. Germen superum »oblongum, .ore contracio calyeis inclusum, 1-loculare, 1-spermum. Stylus longitudine calycis. Sıigma oblongum- glandulosum obliquum, . Bacca oblonga succulenta; matura pallide.aurantiaca, ‚pulpa molli, suporis grati adsirin- gentis uec ut in El. conferta acidi, 1-sperma. ‚Semen sub- elavatum. Integumentnm duplex, exterum 8-sulcatum molle et multa- lanugine indutum‘, internum membranacenm. Peri- spermium nullum. Embryo- ereotus. Cotylae semini confor- mes amygdalinae.- Plamula biloba. Radicula ovalis infera. Hisce cnm verbis Roxburghii haud convenit- specimen herbarü Sprengeliani,- a beato possessore 'ad. El. tri- Jloram posito, -insuper nomine- Elaeagnus bengalensis Spr. notato et,vitato Burmanni |. c. ff. omnino falso adjecto. In adposita schedula. leguntur verba: „The; male found in Cuttuche eountry. Bot, garden Calcutta, Elaeagrus.“ BRami junioris adest pars inferior -horizontaliter fere patens ex priore, 850 lepidibus. pallide ferrugineis: dense obtecta, . Folia elliptica basi’apiceque acuta v. apiee obtusiuscula, sapra Blahra..(sed puneta impressa priorem praesentiam lepidum indieant) subtus densissime. argenleo-lepidota, maxima 3"/, poll. longa, 16— 18.lin. läta, venis ntringüe subgninis oblique' adscendentibas, denigue enrvatis et anastomosantibus; floribus in racemulis brevibus. (petiolum dimidinm cireiter aequantihus, axillaribus argenteo- et adsperse ferrugineo-lepidotis. Flos 4 lin. fere altus, laeiniis perigonii late ovatis, obtusis, trinerviis (nervis duobns exterioribus debilibus margini approximatis) lineam longis;. intus stellato -pilosis, tubo limbi cylindrico intus gla- bro, bilingari, tnbo ovarium ineludente ellipsoideo.lineam longo latiore, :Antherae ad laciniarum basin exsertae, laciniis bre= viores. Siyins infera majore parte stellulato-pilosus, apice glabro antheras superans. Discus parvus tabo adnatus. Fructus junior, 5 lin. altus, obvoideo - eylindraceus apice acutiuseulus, basi angnstalns, exsiccatione octocostatus, dense lepidotus. &. .„.Haec deseriptio plantae hortensis Caleuttanane haud con- venit cum descriptione supra data, quare melins videtar hanc pläntam forsan dieicam sub E. bengalensis nomine servare, qiam triflorae addere. i Kae =. Elacagnus Ferruginea ‚Ach. Rich, DE. prodr. XIV. era 2610. .5.- - « Synonyma hoc sub titulo collata-forsan haud ‚omnia ad typum Javanicum pertinent, Speciei, auctor in dissertationis suae p: 13. haec hahet: Ei. ferruginea N. ramulis teretibus pulverulento-cinereis. non spinosis.. Fol. alterna approximata brevi-petiolata, petiolo canalicalato, elliptico-acuminata, in- tegerrima 2, poll. longa, pollicem lata, subcoriacea, supra squamato - viridia et subtus squamato-ferruginea. Flores pe- Aunenladi,.8 —— 4- in axillis foliorum supremorum »fascicnlati, 851 pedunenli extns, sieut folia squamulato-ferruginei. Calyeis tabus ovoideo - oblongus;.limhus--eampanulatus 4- fidus, laei- nüs sapatentibus lato-aeutis. :Stam, ‚4, suhsessiliä; aulh. eordiformibus bilocnlaribus introrsis, Diseus perigynicus an- nularis subproeminens. Caetera. nt -in E. latifolia. Crescit in ins. ‚Java (Leschenault).. Affinis. E. latöfolio L., sed differt caule magis ramoso,. foliis ahrupte acnminatis subtus ferrügineis; floribus majoribus longius ‚pedicellatis et ferrugi- neig, — Fruetuni ejnsdem formae et indolis esse ac in Zatz- Folia eum dnbio aceipimns. "02000. ’: Zollingeruns de Kl. latifolia. sua in herbario Buchin- geriano' haec dieit: .fructus excellens- acidulus, magnitudine et forma (licet obtnse tetragona sit) et.colore (paulo dilutiore) Corni maseulae früctum aemalatur. Alteroque in Iatere ejus- dem schedulae haec nota .legitur: 372. Seandens in arhore ad Tjidurian- Tji Moya. Indumentum:argenteo- album. Bi- birkuda incolarum 28. VII. 42. Zollinger — quae dubia nonnulla imovent ex herbario beati viri-forsan dissipanda. Qus- modo scandit non ‚addit, numernu 372 in aliis herbariis plan- tas. Zollingeri. possidentibus non vidimus et indumentum (Hülle) argenteo-album non adest in, planta sicca, -Huic- plan- tae-Zollingerianae folia majora 3—3Y/, poll. longa, 14 ad. 15 lin. in medio lata in petiole. trilineari, supra- viridia quidem, sed opaca et punetis unmerosis impressis notata, le- pidibus ferrugineis prinum (otam .‚snperficiem dense ohtegen- tibus cito deeiduis, sub us in sicco potius sordide quam laete ferruginea. . Flos totus fere 5 lin. .longus, ‚tuho. lineam louge, limbi parte tubuloso A, lin, longa et lineam lata, lobis %%/, lin. metientibus. . .. on In horto»Bogeriensi frutex: dieitur ferruginea ‚et nomen additur „Aroy.kamanten“ quod .Jasminum scandens, signi- ficat, foremgue odoratum esse forsan indieat! - . . t 352 El. spadicea Savi quamvis fusius descripta et icone illu- sträta ‚dubium ferrugineae synonymeon, uti ex ipsius.auctoris deseriptione conelndere potes: Diagnosis: fol. ovato-Ianceolatis subundulatis, . subtus lepidoto-spadiceis, ramis spinescentibus, ;foribus axillaribus solitariis, — Perig: circ. Y, poll. longum. ex tribus’ partibus eonstat, quarum ima tenuis Inbuloso-conica, media satis latior es subquadrangula, supera in 4 lacinias ovato-triangulares subpatentes divisa. Stam. in margine partis mediae, in au- gulis ab laciniis formatis; filamentis hrevissimis, antheris ver- satilibus, ‚Stylus subcompressus Nexuosus in summitate stig- matosa, laleraliter sese extendente, crässior, staminibus aegni- longas, ex disco oriens carnoso Iuteo,- in fauce partis infe- rioris site. Folia alterna, ad sommum 5’, poll. longa c. petiolo 4-lineari. Figura foliorum ‘ovato-länceolata v. lan- ceolata, non valde acuta, in margine paullulam nndulata, co- stamedia valde prominente; petiolus supra leriter canalicu- latus crassiusenins. Folia prima tenera in niraque pagina lepidota. Lepides e pilis numerosis e ceniro communi orien- tihns, compressis, invicem lateribus suis conjunctis et diver- gentibus. sunt qnasi compositi, squamas formant plus minusre örbiculares et in margine acute denticulatas.. Centrum pilo- rum commune aliquantulum prominet .et. erassum est, inferne prominente hac parte folio est affixum. - Omnibus lepidibus est nucnm color cum. splendore argenteo, ceniri colore ob- scariore. Paginae superae lepides facile deeidant si folia vix quartam longitudinis partem adepta-sunt,, superficies tune vi- ridis et nitida,. Pagina infera tota lepidibus fuscis dense te- gitur, ita ut nallam viridis coloris vestigium conspieiatur, quo non solum demonstratur lepides tenaciter adhaerere, sed etiam novarum formatione augeri usque dam folia duas tertias par- tes longitudinis habent, quo ex tempore magis inter se re- 353 motae eonspiriuntur in folio inerescente. In nonnullis lepidi- bus eentrmm densius wagisque est coloratum, punela obseure ferrnginea in tetins paginae rolore fusrescente dispersa hinc orinntur, Stomata copiosa lisque plurium plantarum vonfor- mia per lepides dinphanas in pagina infera conspicere liret, Peduneuli eum perigoniis lepitoti sunt, his externe coloris albo- Intesventis, interae Futei, Ramwi et petioli_ prünum lepidibus teoti, has eito amittont et ruhro-fasei fiunt epidermide tuher- eulata. Flores inodeori solitarii axillares ad folia superiora, veeti in peduneulis petiolo aequilongis v. panllo brevioribus. Rami secundarii sterites longi ex axillis foliorum emittunt ra- mulos hreves teretes aculos rigidos reflexos, apice indurescente spinescentes. Folia ramorum horum secundariorum juxta se abent appendicem Jinearem aculatam, quae stipula viderelur, sed bine inde in folia evolritur. — Frutex 6 — 7-pedalis in orto Pisano per hiemem in trpidario colebatur in ‚olla, suh ıomine Capparis Breynia acceptus erat ex horto Burdiniano m eujus eatalogo (Torino 1835?) forsan idem sub BE. prneta- ‚ae nomine prodüt. . Dolendum est, fruetnm non ohservatum iconemqne satis tedinerem esse, in qua fg. 1. ramum praebet foliis adultis euw; fig. 2. ramulum secundarium eum ramulis dellexis ice pauea foliola gerentibus in spinas dein se converlentibus; %. 3. forem anctum integrum, ei fig. 4. eundem longitndi- aliter apertum, ex quibus fignris diseimus, tubam floris au- ustiorem brevieremque esse (nbo Jimbi, qui laciniis elongato- angularibus, intus guogne praeter marginem pilosis v. lepi- sis, aequilongus vel paullo longior videtur. Fig. 5. lepidem ıb microscopie visarın repraesentat. Rami spinescentes E2. spadiccam distingunnt a ferru- mea, quare sigunm dahitationis adjecimus sperantes ut planta 30: DA, 3s Neh, 23 354 in hortis Italiae _pluries enlla ad nos perveniat, Altera vera species non minns ex hörlis italieis orta ut respieiatur necesse, varietatem ferrugineae fevimus sed andiamns anctorem: E. Gussoni (Gasparr. Obserr. h, Bocra di Falco p, 9 et 10). Diagn.: ramulis foliisque ehlongis subarnminatis, sul- tns fepidoto-aureis, Horibus axillaribus solitariis, breve pe- dunenlatis, ealyeis tubo quadrangnlo, disco nulle. — Deser.: Frutex elegans semperrirens ramosissimus, in olla 4 — 5. Rami teretes, adult einereo- lepidoto-srahri, juniores suh- spinescentes, atra-Irpidelo-ferruginei. Folia magnitudine va- ria, a pollice ad /, pedem elongata, 1—% poll. lata (apice interdum subobliguo) subaruminata , basi quandoque attemuata. juniora utrinque lepidoto -aurea, adulta vero supra viridia € fere omnino nuda, semper oblonga integerrima plana, subte: nervo medio prominulo ferrugineo, lateralibus obsoletis. Pe tioli breves supra sulcati, lepidoto -aurei. Flores hermaphro- diti inodori albidi in ramnlig annotinis, rari, Solitarii, pedun- vwati axillares, squameso-ferruginei. Peduneuli vix 3 lin. longi, ealyce breviores. Calycis tubus quadrangnlus; limbu: "campannlatus 4-fidus, lasiniis subpatentihus ovatis acutis supra in medio sguamosis. Stamina fauce inserta, Jariniis ca Iyeinis alterna; filamentis brevibus; antheris oblongis, bilocn laribns introrsis. Ovarium ealyeis infera basi constrieta in elusum, oblongum, 1-localare, 1-orvulatum. Stylus simple: distortus. Stigma simplex, stamina non excedens. Discus Fruetus et semina nen vidi, — Patria hujus plantae mi. ignota, quodam modo Chrysophyllum Cainito acmulatur, © jus totum habitum praebet antequam foret. Quo tempo: nervis foliorum distingui potest paululum prominentibus m parallelis. Valde similis E. ferrugineae (Bich. Monogr. Eleagn. p. 13), quae vero ramos habet pulverulentos vel ec nercos, Nlores faseieulatos, calycem cum tubo elongatum cu 355 disco interno annnliformi. Cum Thunbergii E. glabra (Pl. Jap. p- 67), quae vero vix nola nee satis ab auctore de- seripta est, aligua afüinitate jungi videtur. Notandum denique disei anneliformis defeetum, qui disens generis characterem nonnullis auetoribus (Richard Monogr.) praebet, speciem hanc ab genere Elaeagnus nullo modo detrarturum esse. Utrum haec E. Gussoni (nt verosimilins) eadem sit ac EI. spadicca , utrum in hortis nonnnllis Germanine enlta El. ucıminata (altera acumtinata hertorum al arborcam perti- net) his adjungenda sit, affrmare nequimas, Hujus acımi- natac in horto nostro noudum florentis indumentum, foliorum forma et substanfia valde propinguam reddunt Ei. goryanthi chinensi, quae vero sub coelo Italiae mitiore sub din co- lenda esset. 6. Elaeagnus Thwaitesit Schldl. in DC, prodr. XIV. p. 611. n.6. Hujus speeiei ceylanicae adambrationem ex speeimine ob- servato damus, Superfivies foliornm viridis in folio juniore lepidem dense dispositarum in medio obscurarum et margine dilutiorum copia valde mutalur; cito vero decidunt lepides, albidis valde dispersis tantum remanentihus ei dejectorum loco puneta minuta impressa sensim magis in conspectum veniunt, Pagina aversa lepidibus afgenteis minus tecta, plurimis fasce- scenti-anreis nitidis dense infermixtis; quae formae, nt solent, inter se differnnt profundiore partitione apud hyalinas, minore apud coloratas, quaram centrum, parvis e cellulis constans, ob- scurius interdum coloratum est. — Venae foliorum utrinsgue Jateris 3— 4, intercnrrente una alterave minore, angulo semi- reeto marginem petunt et tauc adscendont. Florum alahastra vidimns et unicam ineipiente sub anthesi, laciniis erectis ad- j 23% 356 hue et conniventihus, serius forsan expansis. Qai fos eum pedicello svo 3 lin. longus erat, tubo eire. 3, lin, Kubi tube -Istiore 1%, Iin., laeiniis ‚vero Y, lin. metientihus; perigonii tubus eylindraceus basi anguslior, Inabi tubulosa pars ovoi- dea; Jlarinine breves late triangulares intus siellato - pilosae. Autherne ad fancem. Stylus majore pro parte stellato -pilo- sus, supera glaber. — Fructus ut innotescat sperandum, In Flora Ceylanica a elar. Thwaitesio jam inchoata speeie- rum Elacagni ceilanesium aceuratior inquisitio uon deerit. 7. Elacagnus Kologa Schldl. in DC. prodr. XIP. p. 611. 2.7. Hane speeiem plures auetores ut Miquelius et Wigh- tins fatifoliam Linnaei habuerunt, sed ut nobis videlur iimmerito. Wightii icon in tab. 1856 hona, sed nullis nu- meris litterisve singulae figurae signanter, textus brevis ico- nem haud explicans haec modo habet: folia ovata, oblonga v. eltiptica acıta; Nores axillares soltarii, gemini, ternive; fru- etus drupaeeus suceulenins ruber, In sylvis alpinis commu- nis, in Neilgherries moutibus abnndans ubi magnum fere ar- boreum et scandentem fruticem format. Neseio quomodo dif- ferat a Roxburghii Ei. conferta, quae quantum ex de- seriptione judico, valde similis est. Forsan species ejus ab Linnarana non differt. , Elacagnorum species nune numerosae, sed charaeleres 'distineli non semper' satis clari sunt, quum species variabiles videantur, Quam hiv depingimus saltem variabilis est. Frurtus ednlis et prarterea ad opera pistoria bonus. — In irone vidimus ramım floriferum hrevem in an- gulo tabulae, (ubo quasi nnllo, limbi tubo breri lato; dein in media tabula ramım majorem Roriferum manifesto florum (abo, Hnbi fubo magis elongato, praelerea vides dnas Norum for- mas, quaram aliera et aperta; fracius duas formas, breviorem 357 et longiorem, ulramque transverse sectam; sligma et anthe- ras auelas; sium partium in fruein nascente; putaminis figu- ras duas, embryonis nonnullas; lepides in folio et ramıo paul- Iulum anctas, unamqne magis anetam, attamen compositionem e cellulis baud oflerentem. Accuralius ut pietae essent plures figurae optandem, putaminis enim seulpferam hand videre lieet, nee pilos stellatos esse in siylo, in quo simplices vi- dendi, et sic porro. Vereor autem ne eel. Wightius duas species commisenerit. Inspieiamns vero primum arbusculam Neilsherrensem, cujus deseriplionem damns, Rami tereies, dense foliosi et ramulosi, Jongins servare videntur lepides ferrugineas, quibus panllulum exasperantur®); ramuli patentes, nume breves nune longiores, laterales codem modo ae juniores apices ramorum in axillis foliorum flores gervnt faseienlatos. Folia 1—% poll. longa, 8— 14 lin, lata prima juventute atringue ferrugineo-lepidota, Tepidibus pagi- nae snperae eito deciduis, sed in nerro medio superstitibus, in infera persistentihus densis, argenteis fundum oeropantibus, ferrugineis majoribus minoribusque superstratis, in nervo ve- nisgue prominentihus densius positis. Adultorum foliorum pa- gina supera glabra viridis ereberrime impresso -pınrlata, rete vasculoso eonspieuo; pagina infera venas majores uirinque subgninas praebet obligue marginem petentes, apice semel furea- tas et ramis inter se anastomosantes, venis minoribus pluribus interjectis breviorikus et vario modo anastomosantibus. Petioli ad 4 lin. longi dense ferrugineo-lepidoti. Bacemuli axilla- res abbreviati foliisgue minntis interdum insiracti plures pau- tosve immo solitarios flores extus argenteo -lepidotos ci in- *) Adris humidi vis in ramis et foliir, ut in specimine vidimus, Fumaginem bie illic provocat et nigredine obducit ramorum ct foliorum partes. 358 signi modo ferrugineis Iepidibus adspersos ferunt, quormm tubus subeylindriens hast attennalns, Iineam longus est, Hmbi pars infera 24, — % lin. longa, 1%, lin. Iata, ureeolate- tubulosa, in siceo quasi subtetragona, sub Jaeinjis late orato- triangularibus intus stellato -pilosis lineam lougis leviter con- strieta. Stylus al medium usque stellato - pilosus hasi den- sins, diseo hreviter tnbuloso ad basin einetus. Fruetns ma- ximi a me visi, lepidibns adhuc teeti, 9 lin. erant longi, 5 lin. in medio Jati, ellipsoidei, utringue panlulum angustati, sed nullo modo acuti, compressi, margine altero ala uniea latiuseula eineti, altero duahus angustis sibi approximatis, utroque latere tribus jugis oltusis en sulris iuterjectis per- eurso. Aliis in fruetibus uterque margn bialatus erat, alis in- ter'se proximis, latera trijjuga vel subguadrijuga. Putamen tenne, cartilagineum potins, nec lignosum ut in Bl. angusti- Folia, Alia- reperitur in herbariis Klaeagni latifoliae sub n0- wine, El. eliptica Hb. Heyne seilicet sub no. 4028, C. in Catalogo plantar. a sec. indiea tradita, quacuım congruere videtur BE. arborea Roxb. sec. Miq. in plant. exs. Ind. orient. sub no. 383 ab Hohenarkero Jistributis, aM etzio prope urbem Mangalor collectis, qui dieit ab ineolis: Beari-gida nominari, [ructum edulem esse, arborem forere post tempus pluvium. _ Quae forma in calidiorihus terris quam Kologa cresceus ab ha& differre videtnr: indumento purius argenleo pallidioribns lepidihus leviter conspureato, feliis majorihus nune elliptieis utrinque acutiusculis, 2 al 4 fere poll, lougis, 11—16 lin latis, nume late ovalibus v. obovatis brevissime interdum vix acntinseulis, 2, —3 poll. longis, 21— 23 lin. medio v. supra medium latis, supra mox viridibus glabris et impresso - panetulatis enm nervo medio nudo, subtus argenleo- lepidotis, Jepidibus pallidis adspersis in nervo venisqne, ufrin- 359 que subgquaternis, prominentibus (nee unguam vel in latioribus modo foliis venas mineres interjeclas, nee rele vasculosum praehentihns) densins ferrngineis, Venae primariae acıliore sub ingulo prodeuntes prope marginem hune sequunter sen- sim tenuiores fartae landem evanescentes. Flores simili modo in racemulos axillares brevissimnos plariflores dispositi, argenteo nitore exrellunt quamvis lepidihus pallidis adspersi sin. Tubus perigonii lineam longus, limbi tubus suboroideo - eylindriens hasi obtusus, 3 Hin. longus, 1%, lin. latus, Jariniac ultra lineam longae, late -ovatae immo acutiusenlae, intus stellato- pilosae. Autherae ex fance emergentes ovales, laciniarım ter- tiam partem vix aequantes; tuhus limbi glaber, Stylus an- iheras hand superaus, tolus, praeter summam in apice bre- viter stigmatiferam parten, satis dense stellato-pilosus; diseus sobnullus , margo- pilosus, Fruetus quem nee immaturum vi- dimus, ei Congrueret cum illo E. Kologae, jungendae essen formae, quarum altera loca minus alta calidiora, altera al- tiera minus calida inhabitare videtnr. Dicendum guoqne hanc formam affınem esse E, arboreae verae nepalensi, quae foliis semper acuminatis, Roribus evidentins ut in BE. Kologa fer- rugineo-punctatis, limbi integra parte basi magis cuneata breviore, quasi telragona, dignosei potest. " 5. Elacagnus arborea Roxb., DC. prodr. XIP. p. 611. a. 8. Ex foliorum forma et indole autume, tam speeimen horti Parisiensis a Kunthio a. 1822 sub nomine E. argenteae exsiceatum, quam illud a Liukio ex horta Berolineusi cum nomine E. acuminata asservatuın, tertinmgue ex horta Lip- siensi absque nomine aeceptum ad El. arboream esse ducen- dum, synonyma igitur prius signo dubitationis a me notata, acuminatam seil. Link. Enum. alt. et argentcam Colla h. 360 Ripul. absque dubie admittenda esse. Planta hortensis quae in olla, aestate sub din, hieme in frigidario eolitur colorem pallide viridem foliorum prae se fert, quod forsan aversae valetudinis siguum. Quae in Richardii monograpliia de El. arborca di- enntur ex Roxhurghii flora indiea a Careyo edita desumta sunt, quare hajus operis textum prinum latine reddimus. Arhorea, ramnlis saepius spinesrentibus aentis, Foalia oblonga et late lancenlata integerrima, sultus argentea, Flo- res axillares faseienlati. Fruetns eylindraceus oblongus. Ar- bor magna in montibus Garrowhills, ihidemque Sheu Shong nominala. Floret Decemhri, Frurtus forma Olivae sed multo major, matura ab indigenis comeditur, quod plerumgqne Martio et Aprili_ mensihus. E speciminibus Wallichianis addimus: Rani dense ferrugineo - lepidoti, lepides in adultioribus quague persistunt ramis, quos srabriusrulos reddunt, Rami. vegetios eresrentes aligeantulam angnlati, angulis a medio petioli dorso orienli- bus, laterales sub angulo semirecto prodeunt. Folia breviter petiolata, magnitudine valde varia, late elliptiea, utringne breviter acnminata 8. ovali-lanceolata, hasi plus minns oh- "tusa, apice breviter acuminata, nervo medio magis promi- nente, quam venae primariae, quarım ulringue 5—6 suh an- gulo semirerto marginem versus procedentes, une mode ob- seurius, modo elarius semel bisvre diehotome partitae, hisce partitionibus arenatim haud procul a margine eonnexis. Folia adulta supra sont glabra, plus minus evidenter impresso - punetala a lepidibus argenteis primum superhciem dense fe- gentibus, mox vero deciduis. Infern pagina lepidibus flave- sernti-argenteis dense est ohtecta, inspersis majoribus, ferra- gineis. Illac minores sul mieroscopio hyalinae ce cellulis 361 radianlibus composilae sunt ad dimidium fere liberis, eratro lepidum convexo; lepides ferruginene majores varie labatar, eellularam apiribas ia loborum margine liberis rectis obliquis- ve, centro intensius colorato, Magnitudine excellentia folia laminam 4-polliearem et dnas fere pollives medio latam ha- bent, minora in ramis florentihus et ad basin ramnlarıum ob- viam veniunt, 2y, — 5 poll. cum petiolo longa, latitudine peollicari et sesquipollieari. Petioli nunguam dimidii pollieis longitudinem altingunt. Flores dense hreviterque racemulosi in axillis foliornm superiorum, pedicellati, aggregati, infense argentei, punetis ferragineis insigniter notati, ad 5 circ. lineas longi. Tubus anguste ellipsoideus superne angustior, inten- sins ferruginens, vix lineam longes, Hinbi tubus bilinearis subrampanulatas et suhquadrangulus, hasi angıstior intus gla- berrinus; larinine late ovatae fere subulalo-arıminatae 13/, lin. long. intus stellato -pilosae. Antherae oblongae FJinenm eire. longae, ex fauce pro majore parte promiuentes, Stylus siamina aequans, dein superans, omnino glaber, praeter stig- matosam lateralem partem eirc. 1%/, lin. longam. Diseus margo angustus glaber. Fructus junivres ellipsoidei, undique lepidoti, octo -sulcati. Quacum vera Roxhburghii ardorea si comparamus, quae varietalis 8. dendroideze sub titulo temere, ne specierum numerum nimis angeamns, proposuimus in Candollei pro- dromo |. e. p. 612, re iterum perpensa haud amplius arbo- reae subjungimns sed propriam speeiem habemus, «ujus de- seriptionem e speciminibus visis addimus, ut melius illustretur quam sola phrasi specifiva. 362 9. Elucagnus dendroidea Nb. (El. arborea $. dendroidea “ Schldt. in DC. pr. XIV. p. 61%.) Speeimina si comparas siera Horentia folis rite evolutis ornata illieo videbis El. arboreae esse ramum dense 1ertum lepidibus fuseo ferrugineis, folia firminra supra pallidius vi- ridia sublus favescenti-argentea, ita ut sierorum paginae fere conrolores sint, Bores rigidiores quasi, argentei el exi- mie ferrugineo -punelatiz in dendroiden autem ramım albidis lepidibus teeinm esse, folia tenuiora, valde discolura, super- firie intensius v. ohsenrius viridi et Iepides albidas minufos si- mul nbique inter se distantes dietios relinentia, sublus pure *) argentea; flores molliores quasi et Frpidibus argenteis tantum teetos. Qnae ex prime adspectu redundanı accnratiore in- quisitione non diminuuntur, Bamos hahemus plures, alteram fere 20 poll. longum, inferne ramulis patentihus instruetum, apicera formantem, alterum ex media seissum 34, lin. eras- sum, teretiusenlum, fere Iaevem, lepidibus einerenm, medulla ampla perrursum, qui ex axillis foliorum dejertorum, ramos sequentis ordinis snb angulo rerto primum exeuntes et basi a laterihus eompressos dein teretes emiltit andem adscendentes iterumgne unum alterumve ramnlam arntiori sub angulo pro- deuntem edentes, e quibus novissimi pallulant racemuli non- dum evoluti candidi. Folia petiolo profunde canalienlato eire. 4 lin. Jongo argenieo-Irpidoto affıxa laminam habent latius angustinsve ellipticam basi acutam v. acutinsenlam, apice acnminalam, in majoribus 4 poll. longam, 20 — 22 lin. in medio latam, membranaceam, nervo supra impresso, subtns cum venis primariis utrinque quaternis subquinisve sub an- gulo semireeto orientibus, levi aren versus marginem adscen- *) In Gandollii prodromo Iegitur: „päarcius argenteis‘* quod in „Pirius argenteis‘* commutandum est. 363 dentikus, et semel furratis, ram altere sensim aftenunte et fere evanescente cum ram inferiore minore breviore snpe- rioris venae connexis, nee uisi rariıs venula ulteriore in con- sperium venieute, Tota pagina infera densissime argenteo nitore ohducta e lepidibus, quam in arborea minoribus «X an- enstioribus et praeter apives vonnexis cellalis vompositis, quae tepides per superheiem obseurius viridem frre aequaliter di- spersae eolorem ejus moderanter. Flores in axillis ut mos est breviter racemulosi, cum’ perlicellis ramulisqgue argenteo - Jepidoti. Tubus suheylindracens lineam longus, Iimbi pars integra ex ovoidea hasi eylindrica 2 lin, longa, basi fere 13/, lin. lata; lacitiae 11/, lin, lougae ovato-triangulares acutae, intns stellato -pilosulae, Antherae nm filamentis ex fauce livere emergentes, his glabris ulira I/, lin, longis, apire in- tus eurvatis antheramgque dorsifixam 1/, lin. longam ferentibas, Limbi tubus intus glaher, Stylus antheras non superans, parce siellato- pilosus, pilis versns apicem minorihus et ra- rioribus. Diseus planinscalus tubi aperturam elaudens ei stylam eingens. Fructus juniores visi 4 lin, longi anguste ellipsoidei, basi attenuati in pedeneulum, apice acutiusculi, octocostati, ex Toto argenteo -lepidoti. 10. Elacagnus Wallichiana Nb. in DE. prodr. XIV, p- 612. m. 9. Magis ad El. arboream quam ad dendroideam accedit haee species, quae ut nomen Wallichii indicat foliis ma- joribus et praeeipue Jatioribus, in rotundatam formam ver- gentibus differt et colore tam superae quam inferae paginae foliorum medium inter eas tenet, — Bami juniores lepidibus fuscescentibus dense tecti ramulos produeunt primum patentes mox curvato-adscendentes reeti, medulla lata, ligno pallido radiis medullaribus copiosis et poris s. vasorum aperluris 364 pluribus instrueto obsenrior,. Petioli 4—5 lin. longi, supra profunde canalieulati dense lepidotli; lamina in maximis foliis elliptica basi plus minus obtusa, apice brevissime et obtuse acnminata, 4#/, poll. longa, 2%/, poll, lata, in allis minori- bus Jate ovatis utringue ohlusa, nune 28 lin. longa, 19 lin. lata, uune 3 poll, longa, 25 lin. lata*), Nervus supra im- pressus, subtus prominet cum venis primariis ulringue 4— 6, angulo semirecto exeurrenlibus, prope marginem debiliori- bus adscendentibus et fere semper evauidis anlequam supe- riorem arcn suo Atlingunt, minores interjeciae rariores nec longe procedentes, retis vasculosi nullum in aversa pagina vesliginm, in snpera et venae seenndariae saepe conspici pos- sunt. Lepides Iutescenti- argenteae nitentes in saperficie pri- mum praesentes mox deeidunt et pnneta impressa copiosa relinguunt; in pagina infera dense dispositae Iutescenti-argen- tenım nitorem produrant, sub mierascopio sunt hyalinae e cel- Iulis radiantibus copiosis angustioribus, praeter ultimas apices acutas Jiberas connatis, sed vario mado in lohbos nonnullos consociatis. Hisce sub lepidibus parvula eonspieinninr sto- mata parva, cellulis fere orbem farmantibus, apertura inter eas latiusenla opaca. Flores 5—6 lin. Jongi, sed jam de- Nlorati, dense lepidoti, tubo bilineari utringne attennato, Limbi parte integra 3-lineari ovoideo-cylindracea, laciniis brevihus, Fructus maximus visas pollivem Jongus, 3 lin. medio erassus, utrinque attennatus, longitudinalibus costis .orto, quorum ter- nae sibi oppositae magis prominentes videbantur, quod fursan ex pressione, densissimo indumento lepidoto undique obteeins, certo eertius multo major fit. — Observantur in bac nt in aliis speeiebus, ex. gr. ferruginen javanica ei arburca Nepalensi in foliis nonnullis maculac irregulares ohscurae in *) Ratio Intit, ad long. — 1:2; 1: 1,97; 1:44 365 superfieie iis similes quae in aliis semper oceurrere solent, quo casu orinntur in vivis obserrandum, 11. Elacagnus parvifolia Royle, DE. prodr. XIV. p- 612. n. 10. De dubio synonymo F2. umbellata Thunbergü seil,, ja- ponica planta in monte Fakona lecta, ut aucter ejus dient multiflorae sune winis aflni, id animnadvertendum videtur, jeonem simiitudinem quandam habere rum plantae speeimini- bus ex Nepalia ei China visis, sed ferrugineo - fuscescentes ramos utriusque speciei japonicae, has a parvifolia, quae candidis gaudet, removere, qua de re inferius comparare velis deseriptionem sub El. umbellata Jlatam cum rrliguis diffe- reutils. De planta hortensi (reflexa) haec adl:mus. Flos 6 lin. Jon- gus vireseenti-Iutescens, extus lepidibus albis dense tectus, pe- duneulo eireiter bilineari insidens. Tubus ovarinm inceludens ellipsoidenm, apice magis quam basi augustatum, dein peri- Sonio seeedente fruncatum, lineam eirciter longum. Perigo- nium crassiaseulum supra tubmm primum globoso - inerassatum dein ex subseguente augustata infera parte sensim dilatatum et in 4 laeinias, 1/, lin. longas, fere semirolando - triangu- lares, submueronato -acuminatas erecto-palulas imtus brevi- onio ter faseiculato - pilesas primum albas, dein cum foto peri Iutescentes trausiens. Inäima illa pars dilatata lüubt intus viri- dis (discus) succum edit dulcem, basin styli eingit sed elatiorem marginem non oflert, Antuerae dein fuscesceutes suhsessiles in fance. Stylus pilis stellalis raris adspersns, longitudine antheras aequat vel superat, apice crassiore lituiformi stig- matosa. Fructus in peduneulo 23/, lin. longo, vix sursum erassiore, lepidibus albis dense tecio, Bacca 4 lin. longa, 3 lin. in medio crassa ellipseidea, in utroque obtuso apice un- 366 honate -impressa, umbone supero medie sıyli residuis dein marcescentibus notate; suerosa pallide sanguinea, Tepilihus numerosis albis quidem supersträta baccae colore tamen uhl- eunque pellucente; saporis dulris et aridali sed propier super- fieiom lepidotam in ore et lingwa asperit tem quandam effieiens, Nucleus 3%, tin. tongus, superne 1, Tin. vrassns, hası multo magis longinsque altenuatus, ahluse 8-eostatus, suleis nonnullis costula media minore hand utringue excurrente, quandoque obligue ab altera ad alteram rastam durta notatis, intense luteis fere vitellinis, eostis vix obseurioribus, Folio- rum membranaceorum magnitirdo maximapere variat in eodem ramo in primis florifero #*), majora antem sunt in ramis folii- feris, quorum felia is Pruni domesticae praeter petiolum mi- norem similia 21, poll. sunt longa et medio 14— 15 lin, lata, petiolo 2— 3-lineari profunde eanalieulato cum ramo “argenteo-Irpidsto, pagina sapera Iaete viridis primum pilis hrevibus fasrienlatis aequaliter adspersa dein nuda, pagina infera_dense arzenteo -Iepidota, nerro venisque ulrinque 4— 5, sub angulo semireclo marginem tendentibus deiu ascendenti- curvatis altenualis, quae Saepe priusquam arcu suo praximam venam attingunt ocnlis sese obducunt, Arcus ille saepe ra- mulns alter venae, eujus alter brevior cum eo inferioris ve- mae sese eonjungit. In ramulis Soriferis folia vides obovata fere elaviformia, elliptica basi acuta, angnstius et lalius lan- eenlata v. elliptico-lauceolata, obtusa et acuta, alia cum petiolo 6-—7 fin. longa, 3'/, lin. lata, alia 14, poll. longa, *) El. umbellatue icon in Flora Japonica praehet ramulos, qui dejectis foliis primarüs, absque dubio miajoribus, ex azillia eo- rum emiserant ramulos novissimos foriferos s, racemulos folio- 808, hinc orta sunt folia fasciculata apnd Thunbergium. Eodem modo crescit El. parvifolia cujus folia majora modo vides in ramis sterilibus in posterum forsan doriferos ramulos edituris. 367 supıa medium !/, poll. lata. Indumentum foliorum eamponitur e Iepidikas variis, alis e plaribns vellulis radiantihns longius unitis nee omnilus a rentro ineipientibus, sed brevioribas in medio interealatis ta ut celbilarum parietes_ sinplieiter für- eat vr. trifurei appareantz; als vero e minori cellolarım nu- mero basi tanlum conjunetarum ranstantes, apieibus omnium hand aeguilongis sel longitudine variis, semper vero arulis. — Felia ovata, in icone Royleana depieia, adsnnt in planta hortensi. Frutieulus pluripedalis apud nos in frigidario asser- vatur, hieme folia dejieit et exeunte Majo in ramulis novel- tis ex axillis foliorum dejeetorum pullulantihus Noret. Vidi- mus AQuoque speeimen alı Hookero filio et Thomsnnin ler ı ia Himalajae Bor. oeeidentalis regione, altit, 3 — 10000 pedum. 12. Elacugnus conferta Roxb,, DC. prodr. XIP. p. 612. m. 11. Multa vidimus speeimina a varüis eollreta omnino inter se congrua, in herbario Sonderiano sub nomine Ei. lati- Folia vidinus ab Hookero flio ei Thomsonio data, ex parte ad veram El. confertam ei al Ei. Kologam nostram pertinentia, adjectis fruetibus nonnullis nulli sperimini adhae- rentibus, dubtis igitur. In calleetorum schedula dieitur: „Hab, Khasia. Alt. 0-—-5000 ped. Reg. trop.“ De conferta sun Roxburghius in Flora Indiea aCareyo edita p. 450. hacc dieit, quae in latinam vertimns linguam: Diagn. Frutescens scandens, Folia alterna oblongo - acuminata, subtus Tepidihus argenteis teela; fNores axillares conferüi breviter pedunculati. Beng, „Guara“ Frutex maxi- mus ramosus scandens, in montihas prope Silhet in Bengalia, (Nath. Wallichius in nota addit in Nepalia quoqne ad Si- rinagur, Sirmore.) Tempore frigidiore floret, Martio semina 368 matsrat. — RBami jwniores innumeris lepidibns ferrugineis teeti,. Folia alterna, breviter petiolata plerumgne erecta, ob- longo-aruminata, integra, Irpidibus innumeris parvis argen- teis praesertim subtus tecta, unde cvolorem nitidum habent, 3—4 poll. longa, 11/, — 2 poll. lata. Petioli breves lepi- doti. Pedunceuli axillares vongesti hreves, Flores parvi, stra- minei coloris. Calyx; tuhns aliquantulum gihbosus, telrago- nas, extus lepidotus, Jimbo ex quatuor Jaeiniis eordalis, fauce intus lineis 4 onrvatis siguate, in quorum eonjunetione fila- menta sedent, Stylus pilosus. Drupa oblonga sueenlenta, watura rubra. — Obs. Calyx plantae meae germini insidens nominari neguit, quippe eujus tubus inferior germen ein- gens modo, dein eum frurtu erescat, fandemque surculenta pars fiat ut in Jussieui Nyctagineis *). Quae de eadem arhore in Riehardii monographia di- enntur plerumque endem sunt addiis paneis aliis, quae uni- euiqne speciei addere lieet, aliisque novis: seandentem seilicet esse arbuseulam, folia ei esse margine subsiunosa, adılla snpra glahberrima laevia, juniora utrinque incana; fores her- maphroditos et 10 — 15 in axillis esse, extus squamulis ar- genteis puncto centrali ferrugineo notalis tectos; discum adesse parietalem subprominulum; stylum esse brevissimem mox in stigma lineari-subulatum glandwlosum calyce brevins atlenua- tum; fruetum illi oleae europaeae esse confornem sed majo- *) Tubus perigonü v. calycis omnihus in Elaeagnis est mode illa pars ovarium plus minus laxe cingens et ineludens, dein cum fruetu excrescens, carnem formans nunc carnosam v. SUcCOSsaım, nung siccam, hand semper edulem; tuno seguitur Himbus in quo partem ejus inferam plus minus tubalosam et superiorem parti- tam dignoscimus, nt altitudinem ommjum harum parlium inter se eonferre et comparare Ppossimus, 369 rem ceylindraceo-oblongum. Sphalmate nomen—vernaculum Gaura pro -Guara lesitur, In speeiminibus Wallichianis rami ultimi teretes fo- liosi et Aoriferi lepidibus-pallidius ferrugineis teguntur eodem- que indumento. petioli profunde canalicnlati breves Fo- lia latius angustiusve elliptica, basi saepius aitenuata quam obtasiuseula, apice acuminata, acnmine nunc evidentius pro- tracto nuuc fere ohsolete, magnitndine variabilia, Superficies junior lepidibus adspersa, adulta omnine glabra, viridis, nervo medio impresso, venis primariis majoribus et minoribus in conspectum. venientibus, pagina aversa argenteo -lepidota ni- tidula, superfuse colore ex ferrugineo anrato, hoc colore in nervo venisque primariis quinis senisve in ntroque latere, sub angulo semirecio orientibus, dein adscendentibus sensimque attenualis marginem sequentibus intensiore. Aliis in speeimi- nibus magis in purius argenteum colorem, in aliis magis in fu- scescentem seu auratum transeunt folia, quorum alia vidimus ©. pet. 3—4 poll. longa, 1%, —1/, poll. lata, alia 2 poll. longa, 10 lin. lata, alia 18 lin. longa, 9 lin. lata et maxima 6 poll, longa erant, 2", p. lata; petioloe 3—5 lin. metiente, Flores in axillis folioram dense aggregati brevissime (Y, lin, long.) pedicellati in racemulo brevissimo cum bracteis angu- stis curvalis pedicellos falcientibus dein deeiduis hos cum flo- ris tnbo aequantibus, dense ferrugineo -lepidote, extus lepi- dibus argenteis et plurimis ferrugineo-aureis majoribus ob- sesst, Tubus cylindraceus superne non angusiatus, ferrn- gineo-lepidotus, %, lin. longas, limbus totus 2%, lin. lon- zus, pars ejus infera subquadrangulo - campannlata 1'/, lin. onga, paululum contracta sub Jaciniis lineam longis late tri- wmgulis, intus parce stellato-pilosis, Stylus basi dense pilo- ms apice sensim glahrescens, parte stigmatosa brevi. Discus bnallus. — Fructus visi, ut supra jam monuimus, dubii 3x Da. 35 Heft, 24 370 (vonferre-zelis{ El. Kologae fructus qguibas valde similes) 7 lin. longi, obovoidei, hasi angustati, dense ferrugineo-lepidoti, absque dubio succosi, nucleo 6 lin. longo, 2%, lin. lato, obtuse oclocostato, insigniter basi attenuato, costis satis pro- minentibus in angusta basi contiguis, dorso pallidiore lineis 2 elevatis notatis, suleis acutiuseulis. 13. Elaeagnus Gaudichaudiana Nb. in DC. prodr. XIV. j p- 61%. n. 12. Hanc speciem nullibi quam in herbario Candolleano et Berolinensi visam paucis modo adumbrare possumus netis, Lepides ex superficie foliorum prima sub eorum evolutione decidunt, paginae aversne lepides duplieis generis, aliae hya- linae v. dilute coloratae cellulas radiantes habent a medio liberas vel a tertia circiter parte, - apieibus rectis acutis, his majores sunt coloratae, sub microscopio fere auseae, cellulis fere usque ad apices connexis ei simul in lobos nonnullos eonjunetis, intermedias vero habebis multas coleratas et vario modo irregulari eonnexas et lobatas, Quae omaes in pagina aversa aenenm fere colorem et nitorem producunt, pallidiori- bus lepidibus substratis, majoribus coloratis demsius superstra- tis. Majores illae obscuriores ramos quoque et petiolos dense investiunt, in pagina supera sparsius adsunt ei mox decidunt puncta impressa relinguentes.. Folia brevia, elliptica, utrin- que obtusa vel apice breviter ei obtuse acuminata. Petioli 3 eire. lin. longi, canalieulati. Flores externe argenteo - lepidotı inspersis lepidibus ferrugineis, his solis tubum eocenpantibus, Antherae dimidiae ex fance emergentes, Stylus jis aequalir interdum vix pilosus, stigmatosa parte breri. Discus annnli- formis brevissimus styli basin eingens glaber. Specimina dense foliifera parce florifera infera. Tubus fiorum linean longus ‚ parte limbi tubulosa 24/, lin. longa, laciniis Yincam 81 longis, sed majores quoque vidimus flores dt racemorum bre- viorum rachides. . Quae ahservationes suadere videntur hanc speciem immerito. segregatam esse a seguenle, quacam et hortoram incola, quae nondum floruit consocianda est. ‚14 Elaeagnus gonyanthes Benth., DE. prodr. XIV. u. p- 613. n. 13. . Cel. Bentham diagnosin dat in Hook. Journ. of Bot, July 1853. p. 196: foliis elliptieo - oblongis olovatisre obtnsis sapra viridibus-, subtus ramulis foribusque ferragineo -lepido- tis, pedicellis elongatis, perigenii tnbo supra ovarium con- strieto dein pyramidato-terrageno, lobis amplis patentibus. China australis. d. (Parker). Folia longiora quam in E. latifolia ei obtusiora.. Flores multo majores praesertim lobi, et in pedicellis multo longioribus. Tubus sub constrieta parte lihea paulalum longier, tunc ®% lin. longus, Jaciniis horizen- talibus fere 3 lin. longis. — Ex comparatione cum E. Zati- Folia specie plurimis auctoribus male nota mil coneludi potest. Nomen inventoris „Parkes“ scriptum ahsgne dubio in „Par- ker‘ mutandum est. — Ad hanc speciem Benthamianam per- tinet speeimen in Sonderi herbario a Lindleyo datum, quod in insula Indiae orientalis ‚Prince of Wales Island“ *) lecium est. Suspieamur plantam hortensem, quam E. acu- minatae sub nomine accepimus, hujus esse loci, sed non reticendum est, folia plantae hortensis paullo acutiores esse in apice quam sponie enatae,. nec unguam flores plantae cultae videre lienit apud nos. — In El, gonyanthe lepides. ferrugi- neae cupream nitorem efhicientes ubique praevalent, dense *) Insula Pulo-pinang guoque dieta ad Maläccae oram occidenta- lem sita, montosa et sax0sa, commercii indici emporium, “longe remote est ab illis -Chinae australiis locis in prodromo notatie. 24° 372 tegnnt ramulos, petiolos, paginam foliorum inferaim, pedun- eulos et flores fructusque juniores; foliorum sühcoriaceorum superficies primum eodem modo vestita mox denudata calra viridis est. Lamina anguste elliptica, apice fere semper ob- tusa vel obsolete acnta, basi in petiolam 3 lin. eirc. longum cuneata, margine leviter reflexa, 3 poll. longa, pellicem lata, v. 25—26 lin. longa, 9 lata; v. 19—%0 lin. longa, 7 lin. lata, ita ut ratio latitudinis ad longitudinem sit = 1 : 3 eire, Flores in axillis snperiorum folioram ramorum et ramulorum solitarii peduneulati (peduncnlo in nascente Srurtu limbum ad- huc servante ad 6—7 lin. longo), ita ut inflorescentiam ra- cemum terminalem foliosum habere possis. Tubus et junior fructus ellipsoidens, basi angustior, sub .limbo valde con- tractus, cujus pars integra teiragono -eylindrica 2 lin. longa, laeiniis 3 lin. longis ex latiore basi elongata triangularibas acuminalis mucronatis, tubo suo latieribus, intns praeter mar- ginem nudum lepidotis. Filamenta brevissima ex fauce emer- gentia, apice inlus curvata, antheram anguste ellipticam ge-. rentia. Basis limbi obtusa circa stylum omnino glabrum con- tracta pro disco adesse videlar et nascente fructn hoc con- tracto loco rumpit et decidi. Fructus maximus visus totus fere cupreo -lepidotus, 7 lin, longus et fere 4 lin. erassus ellipsoideus basi obtusus sursum aliguantulum angustior car- nosus, carne pressione fructus us credimus duas plicas acu- tas inter se parallelas per totum ambitum formante, laterihus ab his plieis cinclis convexiusculis laevibus et costarum te- auium nuclei indicia praebentibus. 15. Elaeagnus tenuifleora Benth., DE. prodr. XIV. p. 613. Auctor speciei haeo habet in lalinam translata linguam: foliis ovatis elliptieis supra viridibus subtus cum ramalig, 373 doribus ferrugineo -Jepidotis, perigonii hyporraterimorphi tnbe tenui snpra ovarinm vix constrieto nec sub lobis patentibus contracto. China. h. (Fortune n. 114.) Racemi breves cum longis pedicellis; fores nutantes, tubns perigonü 1/, lin. usqne ad apicem ovarii, abhine nsque ad apicem tubi & lineae; lobi eirciter bilineares. Lepides ferrngineae in floribus sub- stratas multo minores argentens fere oblegunt. — Addere possnmus ex specimine ipsins Forinnei in herbario Son- deriano ebvio prope „Chusan“ lectam esse. Petiolus latius eanaliculatus quam in plorimis aliis speciebns, nervus medius in soperficie foliorum suhcoriaceorum viridi impressus subtas prominet, venae primariae utringue sulsenae supra conspienae subtus debiles prominulae, angulo semirecto orientes, prope marginem leviter deflexum sursum infexae, tenuiores, quam- plarimum evanescentes. Bacemorum axillarium et termina- Aium rhachides petiolo breviores v. longiores, fusto-ferrugineo- lepidotae, bracteolis minutis ejusdem coloris et indumenti fere spathulatis pedicello brevioribus. Tubns dense fusco-Terrugi- neo -lepidotus, limbns vero argentens lepidibus magnis fusco- ferrugineis plus minus notatas; lacinine latiores,, inferne ulira lineam latae. 16, Elaeagnus Loureirii Champ. DC. prodr. XIV. p. 613. n. 15. Quacnm sperie quum cel. Benthamius sub signo du- bitationis conjungat Z2. latöfoliam Lour. Fl. Cochinch. p.113, prius repetere licet hujus auctoris verba, dein vero Bent- hamiana, Lonreire I. e. nomini specißco Linnaei adlit: 8. Pä poi ist, quibüs verbis exprimit se planlam cochinchinensem varietatem latöfoliae habere. Addita differentia specifica „El. foliis ovatis“ notat: „Caulis fruticosus erectus 3-pedalis in- 374 ermis ramosıs. Folia ovata integerrima tomentosa alternd; Fios lateralis albus; pedunculis 1-Aoris polynatis. Cal. 4= Sidus soperus. - Cor. 0. Drupa parva ovata monosperma. Hab. in China spontanea prope Cantonem.“ — Addit tandem syno- nymon Burmanni Zeyl, p.92. 1.39. f.% Hoc. ex eitato con- eludere licet plantam ‚chinensem foliorum fornia 'et superfieiei maculis similem fuisse ceylaniene, sed in descriptione praeter folia ovata tomentosa et florcs albos et drupam parvam ova- tam nil reperimus quod nos in dijudieanda -specie ducere pos- sit, Verbum „polynatis“ omnino ignotum sphalmate corraptum videtur, Interea melius foret, species haec Loureirii ut reponatur usque ad illud tempus in quo ex momine sinensi erui possit. Ex Championis sententia haec Loureirii EA latifolia hie eitatur, quia deseriptio ejus nil contineat contrarium. Idem auctor credit se iconem hujns speciei in collectione sorietatis hortieulturae dieatae (Londini) vidisse sub nomine Octarillum Lour., censet vero, si ad Elaeagni genus revera pertinsat Octarillum, El |gonyanihen Benthamii potius spectare qeam Loureiri. Diagnosin et descriptionem ut latine ex- pressam hie repetamus necessarium videtur, Diagn. foliis ovatis supra viridihns subtus ramulis fori- busque dense ferragineo-lepidotis; perigonio ample tnbuloso campanulato supra ovarium leviter constricto, apice enm Jimbo ereeto continuo. — Deser. Haee species omnium totius ge- neris, forum forma distinetissima, folia habet figura sua lis E. latifoliae valde similia, sed lepides tam paginam aversam; quam petiolos, ramos et inflorescentiam tegentes, multe ma- jores sunt, ex ferrngineo-fuscae, in Boribus praesertim den- sae. Inflorescentia nt in plurimis speciebus, racemus hrevis; saepe ad fasricalum trium quatuerve florum vel ad singulum Borem reductus, at pedieellilongi floresgue magni sunt. Tubus 375 ovarium ineladens circiter 1"/, lin. longus, disco strieturam vix superante instructus; limbus floris 8 lin. et ultra longus, diametro 5 linearum ad basin lariniarum, ubi nulla, gaalis in fere omnibus Elaeagnis, constrivtio observatur. Laciniae 4, tres lineas fere longae, evidenter. erectae (hand patentes ut in alüs speciebus) intus ad basin pilis paucis (utrum stellatis simpli- eibnsre non dieitur) obsessae, celero interiore limbo enm stylo omnino glabro. Filamenta fere dimidias laeinias arguant. — @uam jam supra vitaperavimus, comparationem seilicei cum E. latifolia, hio non minus vitnperanda. Frartns ut in omni- bus his chinensibus ignotus. Specimina nunguam vidimus. 17. Elacagnus Perrottetii Nb. in DC. prodr. XIV. p- 618. n. 16. Ad hanc speciem nondnm revisam nil addere licet nisi sphalmatis correctionem, legitnr enim in desceriptione: „lamina 4 pollices longitudinem non atlingens“ cujus loco ponas: „lami- »a 4 pollicum longitndinem® vel: lamina 4 pollices longitu- dine.“ — Speeiem hanc cum illa minus nota Bianeoi, en nomen E, Alingaro ad interim dedimus, convenire vix conji- ciendum, 18. Elaeagnus Cumingii Nob. in DC. prodr. XIV. p- 613. n. 17. j j ‚Hujus speciei in Prodromo inter minus notas positae spe- eimina plura videre lieuit, duo Cumingii et duo Chamis- sonis e Manilla insula, ex quibus video, foliorum paginam inferam mex in argenteum mox in ferrugineum colorem magis vertere, maculasque ex rabro- fuscas superficiei hand semper minutas esse sed majores gnoque adesse ut in aliis macnlatis, interdum guoque omnino deesse in eodem specimine et ramo. Majores maculae aut solummodo mediam folii partem, :aut 376 totam fere paginam oceupant, Puncta impressa copiosa super- Seiem obdncunt, loca indicant quibus prins lepides 'insidebant eitius deeiduae. Pagina aversa lepidibus argenteis dense tecta superstrafis numerosis ferrugineis sub mieroscopio pallidis vel infensius coloratis, illis hyalinis et cellulas radiantes pro ter- tia aut pro dimidia parte liberas praebentibus, 'his majoribus eellulas longins eonnatas ei in lacinias s. lohos consocialas offerentibus. Venae primariae ütringne quinae senae majores, interjecta nna alterave minore, sub angulo quam semirectus majore excurrant, marginem versus Adscendunt, magnoque arcu margini magis minusve approximato sequentem pefunt, ita ut in supera pagina melius guam in infera, in gnam indu- mentum eas obcaelat, videri possini. Pami cum petiolis, pe- dunenlis fuseo-ferrnginei. Flos argenteo-lepidotus, adpersus lepidibus maguis pallide ferragineis, 4%, lin, longus, tnbo subcylindraceo, limbo inferne late campanulato, laciviis late oratis (ad 'basin lineam latis) subacnminatis, parte integra 2 lin, longa paullo brevioribus, 1%, lin. longis, intus sparse stellato -pilosis. Antherae sub faure insertae, basin sinus in- «ter latinias’hand attingunt, Stylus ejasdem longitudinis. Discus margo brevissimus glaber. Fructus nee junior notus, — Fo- lia speciminum plurima bipollicaria, pollicem medio lata, et minora, 19. Elacagnus rigida Blume, DO. prodr, XIV. p- 614. n. 18, 'Blumei diagnosis inermem nominal plantam, qnae ex nomine incolarum, ab Hasskarlio in horto Bogoriensi ad enm allato et in latinam translato linguam: Aroy dacdoerin- nan, spinosa scandens foret, hino dubium nostram de planta aullo modo nota. Eodem quogue nomine signantur ex eadem auetoritate BE, latifolia Blumei (an Linnaei) in fraticetis 'siceis 3 Bataviae erescens, eui ex Blumeo nomen Dudurenan, quod idem, Blumeus enim germanus germanice soripsit, Hass- karlius hollandiee; et alia species dubia ex insula Bantam orta, quae inter species nomine tantum vel plane ignotas lo- enm aceipiat. 20. Elacagnus javanica Blume, DE. prodr. XIV. p: 614. n. 19. Hasskarlius docet in horto Bogoriensi nomen indige- norom significare: lac bubalinum scandens et fruticem esse indieat. Ex diagnosi haud recognoscenda species. 21. Elacagnus umbellata Thbg., DC. prodr. XIV. p- 614. n. 20. Species haec, ivone illustrata, ab ipso anctore El, multi- florae nimis affinis dieitur, quare necessarium videtur ut utriusque dingnosin et deseriptionem accuratius inspieiamus et relictis nolis utriqgue communibus, ab auctore datas differen- tiales producamus: E. umbellata. E. multiflora. ramuli erecti patentes, folia erecta nngnieularia patula subpollicaria. pedune. flore breviores, vix lin. long. flore longiores suhpollicares, perigonium ovatım elavatum oblongum. ‚Ex icone E. umbellatae discimas, ut jam sopra dietom est, fintices esse ineunte vere flores producentes ex gemmis axillaribus, postquam perdiderant folia fulcientia prioris anni. Racemi igitur breves foliost adsunt ut in parvifolia nepa- lensi, hine quaestio orla est ulrum sint modo alfines et cogna- tae species neu ne, Responsionem deeisivam dare nequimus 378 feuetnm enim plantae nepalensis non habnimus igiturgae dubium duplex remanet, tam de identitate E, parvifoliae et E. re- Rezxae Decaisne, guam de congruentia E, parvifsliae et um- bellatae. vel multiflorae Thunbergii. In herbariis specimina oceurrunt japonica a Zollingero sub parviflorae nomine data, quae florentia et Tructifera videre lienit, quare de- seripiionem completam addere licet, et quae snadent ZI. multi- Jlorae potius esse adsorianda quam umbellatae, nullo modo parviflorae. . - Rami teretes, lepidibns albis et densius inspersis ferru- gineis teguntur, qnae in junioribus partibus et inprimis in ramulis novellis ex foliorum dorso angulatis (an exsiceatione tantnm ?) magis inter se diversae et conspienae sunt, qnam in adultioribus, colorem albido-fuscescentem fuscumve exhi- bentibus; sub angulo quam semireetus majore porriguntur ramuli ex toto patuli vel apice adscendentes, interdum in spinas breves rigidas mutati,. Ex axillis foliorum delapsorum praecedentis vegetationis nasceuntar ramnli floriferi et foliosi i. e. racemi foliosi variae longitndinis, qui in ramos longioreg exerescere possunt, ita at frucins denique unne in basi rami longioris reperiantur, nune ramulnm proprium brevem (axin racemi) foliis orbatum occupent. Folia adulta petiolo 3-Iineari affıza supra canalieulato subtus convexo, ut axis dense albo - lepi- doto, adspersis lepidibus ferrugineis ; lamina nunc elliplica utringue plus minus acuta . vel obtusinscula, 13, —2 poll. longa, 10—11 lin. lata; nune inferne magis angustata, ob- longo- elliptica, vel ohovato-elliptica basi angnstata 1Y, —2 poll. longa, 7— 9 lin. lata, semper in superfcie (quae ex- siccatione nigricans est) argenteis lepidihus parvis vario modo adspersa et denudata. Folia Hlores fuleientia, eum ils erum- ‚pentia et dein fugacia, similia figura sed multo minora, ex- ‚siecata semper viridia. Lepides variae in pagina aversa. 9 erebris stomatibus pärvis ex cellalis 2 orbienlarem figuram eompenentibns tecta, aliae pilis stellatis valde adpropinguan- tes, aliae cellnlis dimidiis liberis, aliae cellulis praeter apicem connatis, aliae cellulis in Jobos connatis ut in ferrngineis esse solent, in pagina supera siimiles sed cellulis ut videinr magis eonjunetis, quum in planta hortensi (reffera Decaisne scil,) semper sint pili stellati vel fascienlati quales in speciminibus sponte sua enatis parvifoliae plerumque adesse solent, sed eitius abjieinnter. Flores in peduneulo lineam longo 41/, — 4", lin. longi, toti argenteo-lepidoti, tubo 3%, lin. longo ellipsoideo apire leviter contracto, Imbi tnbo 2 lin longe, basi panllo latiore dein sensim dilatato et absque constrictiene in lacinias late ovatas triangulares aentas 1"/, lin. longas intns parce lepidotas trauseunte. Antherae cum stylo, basi tenuiore et nudo, dein sparsim lepidoto v. stellato -pilose, apicem versus breviter latere stigmatifero, dimidias lacinias fere attingunt. Discus margo parvam latiorem tubi limbalis partem finiens. Fructus immateres in pedunculo 3 lin. longo sensim incrassato ei in ipsum fructum ellipsoideum, apice (parva tubulosa perigonii parte superstite) submucronate - acu- tum transeunte argenteo-lepidotns, leviter octocostalus. Differentiae si adsunt has inter formas petendae snnt ex indumento superfieiei foliorum aduliorum, ex structura floris forsan ei ex fractn nondam in omnibus satis noto. 22. Elacagnus multiflora Thbg., DU. prodr. XIV. p- 614. n. 21. Videas snb antecedente. Pedunenli subpollicares flore lon- giores hanc speciem valde distinetam redderent. 23. Elacagnus crispa Thbg., DC. prodr. XIV. p. 614. n.21. Colitor in Java, pluribus speciebus folia in extimo mar« gine undnlata sunt ut in hac guoque esse videntur, Incerta 380 species quam arboream Jieit Thunbergins, fruticosam auctor horti Bogoriensis, 24. Elacagnus glabra Thbg., DE. prodr. XIV. p- 614. n. 23. Diagnosis et deseriptio hujus speciei, cnjns nomen ma- lum, nil continet quod ad distinguendam hane speciem valeret, Reponatur cum ceteris. 25. Elaeagnus macrophylla Thbg., DC. prodr. XIV. Phlam ° Quomodo speciem folia pollicaria ferentem maorophyllam nominare potuerit anetor cajas species praecedens sesquipollicaria habuit, neseimus. Ex Kaempfero, qui nomen japonicum addit: Kotai vulgo Gommi, it. Fon Gommi id est: Olea montana legitima vere florens, discimus similem esse Oleae behemieae; folio duro, subtus argenteo, badiisque punctis verrncoso; flo- ribns pari modo variegatis, figuram referentibns caryophylio- rum Aromaticorum in quatuor labella erenatis; frurtn sub- naseente Olivae minori simili, per maturitatem rubente, ar- genteis verrucis asperso pnlposo; nueleo albo, in longitudi- nem striato, saporis teirici subamari. Sed nihil de forma et magnitudine tam folioram quam florum addit, 26. Elueagnus pungens Thbg., DE. prodr. XIV. p- 614. n. %5. Thunbergii species arbor caule orgyali (Hasskar- lio frutex) ramis patentibus fexuosis, ramulis apice spinescen- tibos, ultimis axillaribus brevissimis aphyllis spinescentihns, foliis oblongis obtusiuseulis, integris undulatis, supra glabris yiridibas, snbtus squamoso -argenteis, interspersis punctis fer- rugineis reflexo - patentibus rigidis pollicaribus in petiolo un- guieulari. Engelbertus Kaempfer dat nomina plantae japo- 381 nicae , quae in latinam vertit linguam: Olea montana autumna- lis s. autumno floreus ‚sive Olea montana spinosa folio mol- liori, autumno florens, sed nihil alind. — In hortis sub El. Ppungentis nomine frutex in frigidario per hiemem servatur, qui forsan hujus loci sed nondum Nornit nec spinescentes ha- bet ramnlos, qui juniores lepidibus fusco - ferrugineis eum pe- tiolis 3— 4 lin. longis dense vesiiunter, vetustiores vero atra- tum colorem habent, lepidibus longins persistentibus. Folia elongato-elliptica, apice quam basi acutiora, immo acumi- nata, non Taro breviora (an cası in speeimine nosiro) obtu- sissima retasa, 40—43 lin. jonga, 13—18 lin. medio lata, margine saepius leviter crispato. In pagina supera viridi ner- vus impressus et lepidotus, pagina punctis numerosis impres- sis ex lepidibus citius dejectis ferrugineis, et rete vasculoso in sieeis conspieno notala, subtus dense argenteo-Iepidotg ereberrimis lepidibus fusco-ferrugineis per paginam sparsis et in nervo venisqne primariis prominentibus dense 'dispositis. Venae primariae utringane guinae, rarius plures, sub dimidio angulo recto prodeuntes, versus marginem plerumgne furcati, ramis sese cum iis proximorum in arcus jungentibus. Venae interjectae et secundi ordinis iterum ramulosae multas ana- stomoses efformant subtus non conspienas. Elegans est spe- cies foliis subeorigceis splendentibas et vivo colere viridi amoena. 27. Elacagnus Alingaro Nb. in DE. prodr. XIV. BIS. n. 26. Nil novi innotuit de hac specie ut videtur in insula: Ma- nila culta. Quid sibi velit semen lana cinetum plane nesci- mus, 382 -%8. Elacagnus salicifolia D. Don ’ex Loud, enc., DC. - prodr. XIV. p.615. n. 27. ’ "London de hac specie haec habet si in latinam tIrans- fers linguam: Species videtur satis distineta et hiemis modice Patiens (tolerably hardy) eujus unicum speeimen vidimus 3 ped: altam in arboreto Kewenusi. Fruticum nostrorum hiemes fere perdurantium additamentum videtur magni pretii. Addimus ex icone: folia diminuta oblongo- elliptiea v. ovata - elliptiea acu- tiuscula basi obtusinseula, leviter undulata breviter petiolata; dores axillares solitarii parviz; fructus pyriformis. Frutex 3—4-pedalis, cujüs semina ex horio Modiciano accepimus, in frigidario enltus, guotannis forens et fructi- fer, quare tam floris quam fructus descriptionem adjungimus. . Perigonium (Junio m. ohservatum) intus prius albidum dein lutescens, extus dense albo-lepidotum. Tubus angnste ellipssideus spperne angustains cum pedanculo paullo longiore argenteo-lepidotus, limbi 6 lin. longi pars infera basi pau- julum erassior tuho et magis viridescens, dein attenuata et sensim abhine usque ad lacinias erecto-patulas, ovato-tri- augulares, acutas, eirciter 2% lin. longas intus pilis brevissi- mis fascienlatis obsitas dilatata, Antherae cum stigmatosa parte lituiformi ex fauce vix emergunt. Ima limbi pars supra tnbum interne viridis cum glandulosa viridi parte siylum cin- gente dulcem edit succum. — Fractus in pedinenlo 2 lin. longo, vix snrsum crassiore: lepidibus alhis dense tecto, suc- coso- carnosus, 3 lin. longus, 2°, lin. superne erassus, ob- oroidens s. obovoideo-pyriformis, apice obtusog. et leviter umbonatus cum residuis styli (serins guam limbus decidui) in medio umhone, basi ad insertionem peduneuli vix impressps, lateritio-ruber, lepidibus numerosis Intescentibus fere undi- que, excepta forsan infima parte pedunculum ambiente, tectus, 383 eolorem fructus vero hand, velantibus, saporis acidali cum aligua duleedine, sed cute lepidota asperiusculus, Putamen 2/, lin. longum (forma fractus Cacao) obovoideum, apice breviter acutinsculam mueronulatnm, infera parte 1/, lin. longa valde angustata, ima basi obtusa, profunde octosulcatum ef obtuse costatum, sulcis in medio latioribus ad basin angustis, rimas praebentibus. Coloris Iutescentis, — Pagina supera foliorom laete viridis, infera argentea, ramique adulti ferru- ginei, juniores argentei et ferrugineo -lepidoti elegantem red- dent frutieem, qui vere ex axillis foliorum antecedentis anni ramulos laterales hreves et in apiee inuovationem profert, folia sensim majora et flores axillares producentes. Rami floriferi nunc longius excrescunt nunc parcius, folia inferiora minora plerumgue perdunt, ita ut fructus versus basin ramulorum foliis his fere denudatorum congestos videas. Majora folia ® ad 3 poll. longa sunt, et in medio vel ultra medium 9—13 lin, metiuntar. 28. Elaeagnus argenteu Pursh. (DC. prodr. XIV. P- 609. n.1.) Frutex argentei nitoris per hortos Germaniae sparsus hominis altitudinem pleramque apud nos non superans, a basi ramosus et sub terra per plurium pedum spatium prorepens novasque stolones emittens, saepe Shepherdiae argenteae sub nomine venditur et in hortis ipsis botanieis occurrit. Aetate provectior planta quotannis fores suos axillares sua- veolentes proferre solet, sed rarins et forsan solummodo in solo profundius aqnam praebente et aestate calidiore fructus edit. Beperimus flores letrameros, in quibus stamina duo altias paulo sub laciniarum sinn exserta sunt, duo aliera hre- viora ad duas fertias tubi partes. Antherae ellipsoideae paulo supra basin in dorso aflixae, rima media notatae, biloculares, 384 In fore pentamero staminum quinque par primum altius posi- tum est, par secundum huie primo pari staminibus proximum paullo profun” us situm et inter haec quinlum intermedium paullo altius positum est, ita ut guintum hoc stamen, quod impar»nominare soliti sumus, in normali Elacagnornm flore desit. — Perigonii tubus dein ellipsoideo -inerassatns sub limbi tubo constrictus, intus pilis albis dense vestitus ovarium oblongum in stylam attennatum ineludit, qui erassiusculus eylindracens basi lepidibus densius tectus, quae sigma versus rarescnnt. Fructus pedunenlo insidet 11/,—% lin. longo, toto cum fruetu dense argenteo -Iepidoto, drupa est exsucca subglobosa 5 lin. alta et vix unguam longior,. 4, lin. eire. erassitie in supera parte media, utringue oblusa, umbonata, umbone apicali medio tnbi et styli residuis plus minns conspicuis terminate, leviter oeto- costata, vcosiis deorsum ei sursam magis conspicuis semper obtasis, sulcis interjectis planiusculis. Caro nullo mode sapida aut succosa sed omnino exsueca, charlae bibulae nigricantis y vestimentis läneis confectae adinstar sicca, virideseens. Putamen 4 lin. longum, vix 2,lin. latum, ellipsaidenm, utrinque aen- tum, oclocostatum, costis colore lutescenti-fuscescenti insigui- bus et sulenlo medio Jongitudinali exaratis, suleis costas se- parantibns concaviuseulis nigricantibus ei quasi pulveraleniis. Nominibus speeierum hortensium in Prodromo ad calcem additis nova addere nequimus, solummodo vidimus oceurrere formam El. reflexae foliis variegatis, sed dolemus nos nullas harum hortensium vidisse ut dubia de iis solvere lienisset. Subjengimus vero omniam nominum Elaeagnorum indicem al- phabetico ordine digestum ut faciliori negotio videant lectores ubi quaerenda sint in adumbrationibus nostris. Exoptatis- simum foret plurima videre exoticarum indicarum chinensinm 385 et japonicarum specimiua, inprimis vero fructus maluros, int cognitio generis Rlacagni et familine totins ab dubiis nisi smnibus (amen plnrimis liberari possit. Elaeagnorum nonıina ex ordine alphabetico digesta, ®« acuminata h. Angl., Lk. p. 313.59. — arborea Roxh. acuminata hort. p, 355, an gonyanthes Benth.? Alingäro Schldl. p. 375. 81. = angustifolia Blanco. angustifolia Blanco — Alingäre Schldl. angustifolia L. p. 314. 23. 7. 8. 9. 30.2.4.5.6.7.89 4%. 5. 6. 58. — hortensis MB. angustifolia. arborea Lind), — dendroidea Schldl. arborea Roxb. p. 313. in nota, 355. 8. 9. 60. 1.3.4. v. dendroidea Schldl. p. 361. = Jdendroiden Schidl. argeniea Colla p. 359. = arborea Boxb. _ argentea Moench. — hortensis MB, angus” tia. argentea Pursh p. 813. 21. 83. armatus Hamilt. — arborea Roxb. bengalensis Spr. hb. p. 349. 50. an speo.? Breyniastrum Fisch. = ferrnginea Ach, Rich, cehrysophylia hort. an ferraginea Ach. Rich.? sommutata Bernh. = argentea Pursh. sonferta Roxb. p. 349, 56, 67. zrispa Thbg. p. 379. Sumingii Schldi. p. 375. »yanea Ait. ex Steud, Nomencl., quid? dactyliformis hort. an hortensis? dendroidea Schldl. p. 362. 3. prins arboreae var.? alliptica hb. Heyne p. 358. :rivanensis Fisch. an horiensis MB. forma? ;erruginea Ach.Rich. p. 350. 1. 2. 3. 4. 64. ‚ara hort. quid? :asca? hort. quid? Saudichaudiana Sehldl. p. 370. ‚„tabra Thbg. p. 355. 80. ronyanthes Benth. p. 355. 71. 4. an acuminata hort, quorund. eadem ? . vrandifolia Bojer = conferta Boxb. sussoni Gasparr. p. 354. 5. ‚ortensis MB. p. 314. 30. 5. 9. 40. 1. 2. an ex pluribus speciebns composita ? avanica Blume p. 377. 30r Bi, 4 Hei. 25 386 incanus Lam. = hortensis MB. augustifolia = angustifolia L. inermis Mill. p. 339. = angustifolia L, j Kologa Schldl, p. 356. 9. 67. 70. latifolia Blume p. 376. an latifolia Linnaei ? latifolia L. p. 337. 47. 51. 6. 8. 67. 8. 74.5; var. £. rotun- difolia p. 348; v. irifora p. 348. latifolia Lonr. p, 373. an Loureirii Champ.? latifolia Wight = Kologa Schldl. latifelia Zoll, — ferruginea Ach.Rich, latifoliae forma Mig. = Kologa Schldl. Loureirii Champion p. 373. 4. an latifolia Lour. ? maerophylla Thbg. p. 380, macrophylla Wall. = Wallichiana Schldl. Mooreroftii Wall. p. 346. multifora Thbg. p. 365. 77. 8 9 ' nepalensis h. Dyek — eonferia Roxb, ex Bosse. orientalis L. p. 332. 4. 5. 6. 7. 8. 40. 2. 5. 6. — hortensis MB. orientalis — potius propria species. oxycarpa Schldl. p. 344. 6. an hortensis MB. var. — po- tius propria species. parvifolia Royle p. 365, 6. 78. 9. Perrottetii Schldl. p. 375. punctata Catal. Burdin p. 35%. au ferruginea Ach, Rich, ? pungens Thbg. p. 380 1. an pnngens hort, eadem ? reilexa Desue. p. 365. 78. 9. 84. — parvifolia Royle. rigida Blume p. 376- an rigida Hassk. ? rotundifolie — latifolia L. 4. rotundifolia. salieifolia D, Don, Loud. ei hort, p. 382. songarien (songorien) Beruh, p. 313. 36. 8. 41. 3.4.6. = angustifolia L. v. songariea; vel = hortensis MB. v. son- garica -— potius propria species? spadicea Savi p. 352. 3. 5. an ferruginea Ach. Rich, ? spinosa L. = hortensis MB. v. angustifolia-— vel propria species. tenniflera Benth. p. 372. Thwaitesii Schldl. p. 355. . tiiiensis Fisch. — hortensis MB, ex Yisiani. triflora Roxb. p. 348. 9. 50. — latilelia L, y. tritlora, triflora Spr. hb. p. 349, tomentosa Moeneh — hortensis MB. orientalis. umbellata Thlg. an parvifolia Boyle? undulata hort. = Shawia panienlata Forst, see. ind. sen. h Genuens. Walliehiana Sehldl. p. 363. Species novae nonnullae americanae ex Ordine Apocynearum et observationes quaedam in species generis Kehitis Auctorum earumque distributio in genera emendata et nova. Auetore Dr. J, Müller, Cast, herb. DC. Specierum noyarum extrahrasiliensinm diagnoses et deseriptio- nes subsequentes parallelae sunt et parallele elaboratae iis, gaas pro Martii laudatissima Flora brasiliensi ad Apocyna- seas brasilienses eonseripsi. Genera nova infra eitata, prae- er rin sequentia extrahrasiliensia: Klytropus, Urechites, Prestoniopsis, i,e. Zschokkea, Macrosiphonia, Heterothrixs - Amblyanthera, Mesechites, Rhodocalyx, Rhabdadenia, Stipecomia, in eitato opere deseriptionibns analysibusque sunt ımplius illustrata; illorum autem trium generum characteres »t analyses in diarii „Bot. Zeitung“ volumine XVII no. 3. sunt exposita. Pro elaborandis Apocynaceis Brasiline uberrimam copiam ıpeciminum et brasiliensium et extrabrasiliensi - amerioanorum ‚nalysi subjicere nobis lieuit, et molta a diversis serutatoribus ar } { n } 388 ' . diverso tempore nominibns diversis edita, iterum jure autopsia firmato conjungere potui et alin permulta,: speeiminihus per- fectis arutius investigatis, ad genera nova magis homomer- pha,._et, nisi fallor, characterihus et habitu bene condita, istribment et genera speciesqne diligentins cirenmserihere. Habui enim ante oculos Apocynaceas ex herbar. reg. Beroli- nensi, reg. Monacensi, Mus. Parisiensi, imper, Petropolitano, imper. Vindobonensi maxima cum liberalitate et benevolentiä missas ab cel. Drr. Klotzsch, Sendtner, de Brongniari, Regel, Fenzl; et insuper eas cadem benevolentia et libe- ralitate communieatas herbariorum cel, Boissier, DeCan- dolle, Dunant, a Martius, Fanutoribus his omnibus ex imo corde gratias ago. Genevae, m. Augusto 1859, - Dr. J, Müller. 1. Allamanda thevetiaefolla Müll. Arg.*), foliis ver- tieillatis quaternis — senis v. summis oppositis subsessiliba: anguste lineari-lanceolatis a medio basin apicemgue versu: sensim et aente angustalis acnminatissimis membranaceis gla- berrimis supra olivareo-fuscis subopaeis suhtus ochraceo- —. -„pallidis-margine reflexis v. revolntis, cyma 2-—3-Hora prop: apicem ramornm laterali, 'pedicellis calycem vix aequantiba: pubescentibus, laciniis calycinis lineari-lanceolatis acuminatis extus minute pubernlis basi intus eglandulosis demum quam pars infrastaminalis angusta tubi corollae triplo hreviorihai *) Pro nomine nostro J. Müll, in opere „Monographie de la Fa- mille des Hesedacdes‘ Cin commissis apud Kessmann Genevae - apud Baillitre Parisiis) adhibito distinctionis causa une soribı. mus! Müll. Arg. i. e, J. Müller Argoviensis, er 38 sorollae speciosae glabrae tnbo nsque ad medium anguste eylindrico, dein late ohconico-dilatato, late aperto, quam lobi late obovati rotundato - obtusi cire. iriente longiore, nertario brevi subintegro, Ramunli teretes, nitidi, fusci; folia iis Tihevetine nerii- Foliae siwillima, 8 — 10 centim. longa, saepins 6 — 9 mm. lata, utringue longe angustata. Calycis laciniae subinaegna- les, 12 — 15 mm. longa, 12/; — 3 mm. lata. Pars infra- staminalis tubi eorollae fere 3 centim. longa, corolla tota bene evolnta 8 centim, aeguans, Follienli ignoti. Habitat prope Maypures ad fumen Orenoco (R. Spruce n.3630. in kerb. a Mart.). — Florebat Junio, Similis Allamandae angustifoliae Pohl, a qua facile distingeitur foliis brevioribus longius et acufius acuminafis basin versus longe angustatis, nervo duplo et ultra angustiore (nee 1Y, —% mm. lato) laciniis calyeinis duplo minoribus. 2. Ambelania Sagoti Müll. Arg, Foliis elliptico - lan- .ceolatis uirinque sabacutis, supra nitidis suhtus griseo - opacis tenuiter serobicnlato -rugosis, eymis oliganthis axillarihus bre- vissime peduneulatis, Nloribus luteis parvis, corollae lobis jan- ceolatis rotnndato - obtusis, baccis ovoideis pallide Juteis. Rami florigeri inferne teretes, glabri, superne alternatim compressi. Folia majuseula, rigide ceriacea, elongato- elliptica, utringue obtuse acaminata eire. 15 centim. longa et 6 centim. lata, ntraque pagina glaberrima, supra nitida, nervo impresso longitrorsum unisulcata, subtus griseo - olivacea levi- terque subserobicnlato-rugosa, integra, margine levifer un- dnlate. Petioli 10 —15 mm. lougi, rigidi, inferne acute an- gulosi et transverse undulati, Inflorescentia brevis. Flores ‘an omnino evoluti?) eirc. 8-— 12 mm. longi, circ. 3— 4-plo ongiores quam lati, Iutei (ex el, Sagot); lacinine calycinae » 390 rotundato-obtusae. Bacea (ex Sagot) ovoidea, pallide Intea, edulis, Semina dupliei serie disposita, Habitat in Guyana gallica ad Acarouany (Sagot. 2.398. in hb. DC. ; specimen incompletnm), ubi ab incolis „Ambelani“ nnnenpatnr, sed Ambelania Anbl. alia species (ex Sagot le. in sched.); in Guyana absque loci designatione (Poitean in hb. Berol. et Petropol.). 3. Couma oblonga Benth. (in R.Spruce pl. exs. n. 3619). Ramis fuseo-purpurascentibus albido - verrucosis, foliis oblongo- elliptieis apice rotundato - obtusis basi obtusis v. ob- tasiuseulis, inflorescentia Roribunda, corolla calyceım cire. 8-plo auperante glahra. Rami teretes, glahri. Folia petiolo sulfulia rigido tri- gono glahro eire. 5 mm. Jongo 10—12 centim. longa , longo traotu saepius 3%, —4Y, venlim. lata, coriacen, glaberrima, supra nitida, fusca, subtus pallidiora. Nervus primarius sub- tus acnte prominens validus, secundarii prominuli utroque latere eire. 10, ramulosi, serus marginem quasi in nervum submarginalem juncti. Venae laxe retieulatae. Inflorescentia corymboso-cymosa, fastigiala, bis y. ter regnlariter tricho- toma, rami frichotomiarun ullimarum in dichasinm abeuntes regulare eiro. his v. ter divisum. Bracteae latissime ovatae. rotundato-obtusae, calycem aequantes, quam pedicelli circ. "triplo breviores, Calyeis lacinise late ovalae rofundatae. obtusae, margine ciliolatae, %4/, mm. longae. Corolla 18mm longa, inbns paulo infra mediam staminiger. Orarium hirtel- tum. Bacca ignota. Habitat prope Maypures ad finmen Orenoco (R. Spruc ». 3619. in hb. Mart.). Florebat Junio, A Couma utili et rigida Nob, in Mart, fi. bras. jam forma folierum et bractearum longe recedit ei facile distin- guenda. n Ramis laevibus fusco -purpurascentibus, foliis brevissime 4. Zachokkea guyanensis Müll, Arg. petiolatis elliptico -oblongis medio longo tractu aequilatis hasi abrupte acuminatis apice in acumen breve triangulari-lanceo- latum saepe obliquum angustatis supra subnitidulis subtus opacis argillaceo-fuseis membranaceis, pedunculis petiolos 4- ad 5-plo superantibus, bracteis patalis latissime triangulari- ovatis obtusis brevibus margine eiliolatis, valyeis laeiniis ro- tundis margine subeiliatis, eruribus stigmatis stylam dimidium aequantibus. Rami graciles, (eretes, glabri, internodia foliis subduplo breviora. Folia cum petiolo abbreviato vix 4 mm. aequante saepissime 1% centim. longa, 31/, — 4 centim. lata, supra subolivaceo-fusca. Nervus primarius supra minute canalicu- lato-impressus, sabtus subacute prominens; secundarii distan- tes, utroque latere eirc. 6—8, hinc inde cum minoribus al- ternantes, primario angulo semirecto insidentes, longins ante marginem arcnato - adscendentes et patule panciramulosi ibi- demque oblique inter se juncti, venae haud' perspicnae. Pe- dunevli 2 centim. longi, subereeti, axillares, subpubernli, saepius bis 3 — 2-chotome ramosi, ramuli saepius 3 — 5- bracteolati; pedicelli (supra bracteolam ultimam) proprie dieti brevissimi, ealyce plnries breviores. Calyx subturbinatus, 4 mm. longus. Corolla 15 mm. aequans. Ovarium oblongo- ovoidenm, acntum. Habitat in Guyana gallica (Poiteau in hb. Petropol.). . Ex inflorescentia longius pedunculata laxiuscula ad Z. floribundam (Hancornia floribunda Poepp. et Endi.) acce- dit, sed foliis minoribus angustioribus, nervis seenndariis di- stanlibus, erurium stigmatis longitudine et Noribus plus quam duplo minoribus distineta. A Z. ramosissima differt nerva- » tione et inflorescentia aliisque, Reliquae speries hujus gene- vis sunt longins ab hac diversae. 5. Thevetia bicornuta Müll. Arg. Foliis oblonge - obovatis rotundato -obtnsis apice mucro- nulatis fere al apice basin versns perspieue angusiatis ima asi abrupte in peliolum brevissimum contractis molliter pu- bescentibus supra demum glabratis opacis evenosis, calycis Iaciniis e basi ovata longe et aonte acuminatis superne ad margines inflexis rectis basi inins majnsenle eire. 8 -glandu- losis, antheris breviter mueronulatis, fructibns subglobosis superne ad latera breviter in cornua duo bipartihilia conioa obiusa iis 6-plo hreviora prodactis. Rami validiuseuli, tereles, cinereo-nigrieanies, molliter pubescentes, internodia eirc, 10-- 15 mm. longa. Folia sae- pios 9 — 13 cm. longa, majora 21/, — 31/, em, lata, war- gine revoluta. Petioli saepius ?— 3 mm. longi, erassi. In- florescentia suboligantba, molliter et patnle puhescens, eine- reo -nigricans, pedicelli demum elongati 3 cm. aequantes, Calyx 7 — 9 mm. longus extus pubescens, glandulae calyci- nae suhnlatae, pallidae , superne ustulatac. Corolla (e spe- eimine unico male asservato) forte 5 cm, longa et ei Th. nerüfoliae similis, sed pars hasilaris cylindrica i. e. infra- stawinalis tantum 4 mın. longa, dein subito perspicue am- pliata. Antherarum mucrones quam loeuli 4-plo breviores, toti adusti. Frucies subglobosi, mesocarpinm erustaceo - co- riaceum (haud ossenm), cinereum, absque cornubus %1/, em. longum et totidem latum, apice truneatam et ad latera in cor- aus eirc. 5 mm. longa e lata basi breviter et obtuse conica sinu latissimo fere semilunari disereta prodnetum. Semina levissima, pallide ochracea, ellipsoideo-rhomboidea, superne ad angulum exteriorem in eornu acufum prodneta, cum cornu 93 22 mm. louga et 14 m rustus qnoad re- liqua omuino ut in Th. ners Habitat in Paraguay (Weddell n. 3112. in hb. Mus, Paris.). Aprili et Majo Borebat. 6. Vallesin mexicana Müll. Arg. Ramnlis rigidulis compressis cicatricibus inerassalis fo- lioram densius nodulosis atropurpnreis suhflexuosis, foliis (al-. ternis) aubdistichis rigide petiolatis elliptico - v. ovato- v. ob- ovato-Ianceolatis basi subacutis Apiee Acuminatis membrana- ceis olivaceo-fascis glaberrimis nitidis, nervis secundariis numerosis angulo ?/g-reeto primario insidentibus, venis venn- Hisque creberrimis tenuissimis, inflorescentia (oppositifelia) bre- viter pednnenlata saepius biida ad apieem ramulorum con- gesto -plurifora glabra qnam folia pluries breviore, pedun- eulo petioles subaequante, pedicellis rigidulis calycem demam bis aequantibus, calycis laeciniis late ovatis acuminatis parvis quam tuhas' corollae 5— 6-plo brevioribus, tubo corollae api- vem versus dilatato et staminigere fauce contracto lobos (ala- bastrum formantes angnsiv oblongo -ovoidenm) oblongo-ovatos patule reflexas fere ter aequante. Frutex patule ramulosns, ramuli hornotini basi ® — 3mm, erassi, Petioli rigidi, transverse rngosi, 7 — 10 mm. longi, Foliorum limbus saepins 9— 11 cm. longus, 2°/, —3"/, cm. latas, fragilis. Calyx fere ® mm. longus. Corolla tota 18mm. longa, inferne 1%/, sm. et eirca antheras 3 mm. lata, fauce et ad hasin loharum bispidnla. Ovaria ut in congenerihus 4—6-ovulata, ovula hiserialia. — Species hujas generis macrophylie. Habitat in Mexico prope Orizaba (Botteri n. 473. in 'hb. DC.). 39 7. Rauwo) öl, Arg. Rauwolfia " Cubana A, DC. Prodr. VII. p. 340. (non R. Cubana ejusd.). Foliis ternato - vertieillatis inaegualibus brevissime petio- latis ovatis basi obtusis v. brevissime attenuatis Apice acnte acuminatis minute macronnlatis membranaceis utraque pagina oparis glaucis basi subius et ad petiolos parce pnbescentibus . aeterum glabris venosis, nervis secundarüs arenatis, petiolis glanduligeris, ramis novellis apice et lateraliter florigeris sub lente breviter paberulis, inflorescentiis geminatis v. ternatis minutis 2 —5-floris quam folia involucrantia multo breviori- bos, peduneulis petiolos multoties superantibus capillarihus pubernlis, pedicellis corollam aegnantihus glabris, calyeis glabriflaciniie e basi late ovata triangularibus subulato- acn- minatis margine eiliatis caeterum glanduloso - puneticulatis apice reflexis quam corolla triplo brevioribus, lobis corollae tubo triplo brevioribus, nectario integro. Folia majora 3 cm, longa, 1'/gcm. lata. Petioli 1—1'/, nm. aequantes, pluri- glandulosi. Flores 6—7 mm. longi; bractene suhulatae. Habitat in sylvis humidis ad Macurijes insulae Cala {Poepp. in herb. plurihus). Differı a Rauwolfia parvifolia, quae quoad exiguita- tem Norum similis et cujus varietatem tomentellam (ramis ei eymis tomentellis) cl. Sieb, hb. Trinit. sub n. 326. divnlgarit. sed differt foliis duplo latioribus basi non acutis breriusque Apice acuminatis glaueis, hracieis longioribas subulatis, fo- ribus- perspieue majoribns, laciniis calyeinis subulaie - acnmi- natis apice reflexig, lobis corollae tubo triplo nee quintuple brevioribus et nectario longiore. 8. Rauwelfia ennescens I, Spec, plant. p. 303; DC prodr. VI. p. 340. 395 Hujus drupa fusco-rubella, compresso - globosa, -apice obscnre emarginata, 5"’mm. longa, pyrenae fere 5 mm, lon- gae, pallide ochracese, serobieulato-rugosae, semiovoidene, dorso gibbosae; perispermium rarius evolutum, nm cavitatem replens,, vulgo abortivum et membranaceum; embryo fere lon- gitudinis cavitatis, arcuatus, radieula supera cylindrica, gra- eilis, cotyledones inenmbentes submembranaceas basi corda- tas longitudine aequans. — In Hispaniola legit Bertero (hb, DC.). ß. Gtabra Müll. Arg, Omnia glabra, caeterum per- feote conveniens. — Bami superne compressi, Folia quater- natim vertieillata, elliptica v. ohlongo -ovata, majuscula, circ. 8 em. longa ei 3", em. lata, petiolo supra glandulis pluri- bus eubulatis obsito eirc. 6 mm. longo suffulta,. obscure ve- nosa, nervi secundarii saepius furcato-divisiz pedunculi petio- los ter superantes, erecti v. subreflexi. Iuflorescentia 1 —5- Nora. Pediceli 3 — 5 mm, longi. Calycis laeiniae ovatae, -rolundato -obtusae, margine ciliatae qnam corolla rarius 5 mm, longa duplo-triplove breviores. Corollae tubns quam lobi fere triplo longior. Nectarium subintegrum. Folia duo in verticillo religuis duobus duplo majora, Habitat ad St. Martham (Bertero in hb. DC.). y. Tomentosa Müll. Ary. Tota densius tomentosa, fo- lia minora, 3—4 cm. longa, 11, — 2 cm. lata, supra minus glabrescentia. j . Habitat ad Si. Martham (Goudot n. 2. in hb. Boiss.). 9. Rauwolfia latifolla DC. prodr. YIIL p. 339. Haec a proxima R. canescente differt praesertim forma laciniarum ealycinarum, Hae sunt ovato-lanceolatae, acutae. A R. nitida distinguitur Aloribus paulo minoribus, laciniis calyeinis et foliis magis opacis nervisque secundariis foliorum 396 N N magis inter se distantibus et a R. Lamarckir. foliis magis elongatis et foribus paulo majoribns 'nec non laciniis calyei- nis longioribus. Folia sunt vulgo ternato - vertieillatan 8. Minor Müll. Arg. ” Folia duplo minora, petioli magis glanduligeri, caeterom var. vix diversa. —. Folia 5 — 8 em. longa, 1%/, — 3 em. lata, ad apieem ramorum abrupte minora. "Flores eirc, 5mm. longi. j Habitat in insula Trinitatis (Sieb. n. 268.), in insula St. Thomas (hb. Vindob.), ad Guyaquil (Jameson n. 514. in bb, Boiss,). 10. Rauwolfia biauricalata Mäll. Arg. Foliis ternatis in verticille, uno reliquis triplo majore, breviuscule petiolatis oblongo-obovatis utringue sensim atte- auatis imo apice oblusis tenuiter coriaceis margine revolutis glabris utrague pagina opaeis aveniis, nervis secundarlis pa- rom eonspieuis, inforescentüs ad apieem ramulorum vulge geminis longe peduncnlatis folia superantüibus cire. 10 — 20- Noris bis v. rarius ter 2—-3—4-chotomis, ramis earum pedicellisque patulis glabris graeilibas, peduneulis petiolos eirc. quingnies snperantibus, “pedicellis flores subaequantibus, calyeis lacinüis triangulari - ovatis acnminatis margine subglan- duloso-eiliatis, lobis eorollae oblongo-ovatis tubo perspieue brevioribus basi retrorsum biaurienlalis. Rami foliagne omnino ut in R. Bahiensi, sed petioli tantum 5— 12 mm. lougi. Pedunenli 33/, cm. inelientes, rami trichotomiae ordinis prioris 12 — 15 mm. longi, pedicelli eire. :7 min. aequantes. Corolla 7—8 mm. longa, ovarinm acu- tius decagonum. Drupae ignotae. . Habitat iu ins, St. Domingo (Ritter in hb. Vindob.) et Trinitat. (Sieb. in hb. Vindoh.) 397 ti. Piumeria Jaegeri Müll, Arg. Ranis validis dense foliosis glahris, foliis hrevissime pe- tiolatis oblonge - obovatis basin versus ennealo -angustatis ima basi abrupte in petiolum desinentibus apice subito et hreviler senminatis rigide membranaceis glaberrimis nilidulis atraque pagina prominenter et dense venosis, nervis secundariis ere- bris utroque latere circ. 40-- 30 reclis prominentibus pallidis angulo 2/,-recto insidenlibus prope marginem quasi in ner- vum submarginalem arcuatim Nexuoso -junctis; inflorescentis saepe bifida longe pedunculata folia superante, ramis superne suhfaseieulato -ramulosis bosiryeinis dense artieulatis glaber- rimis, bracteis minntis latissime ovatis fuseis glabris subsea- riosis dorso carinatis quam pedicelli evoluti suhquintuplo hre- vioribus, laciniis ealyeis capuliformis inter se aequalibns late ovatis roiundato-obiusis patulis glahris quam pedicelli eire. 6-plo brevioribus, lobis corollae oblique obovatis rotundato - obtnsis margine tecto (interiore) barbato- ciliatis tegente gla- brig tubum gracilem fere duplo superantihns, Rami diametro 6-—8 mm. aequantes. Folia saepius 13 ad 15 em. longa, 3-—4 cm. lata, petioli 4—6 mm. aequan- tes. Peduncnli valde elongati, 12 «m. subaequantes, nigri- eantes. Bracteae %%/, mm. longae. Pedicelli 1 cm. aequau- tes, Flores aperte 5-centimetrales, albi. . Habitat in insula Haiti (Jaeger n. 194. in hb. Petropol.). Affınis Plumerüs subsessili et Berterii. 12. Aspidosperma macrophylium Müll, Arg. Foliis brevinsenle petiolatis magnis oblongo-obovatis v. oblongo -elliptieis acntis basin versus subrecti- lineatim angu- statis memhranaceis glaberrimis, nervis secundariis utrogue latere cire. 20 — 25 costae validae supra late canalieulatae sahtus convexar .angulo Y, — 2/,4-recto insidentibus super \ 398 areuafis pauci-ramulosis v. simplieibns venis prominulis varie anastomosantibus; panicnlis amplis subpyramidalibns folia di- midia aequantibus alternatiim ramosis glabris, earum ramis ereeto-patulis elongatis inferne nudis semel dichetomis v. apice congestifloris, pedicellis brevissimis pubescentibns calyce plaries brevioribus, calycis laciniis ovato-lanceolatis acutis rigidulis nervosis puberulis margine ciliatis tubo corollae tri- plo brevioribas, tnho eorollae tenni supra medinm latiore ad- presse fulvo-pubesceute lobos lineari-lanceolatos margine inlexos glabros eire. dimidios panlo superante, ovariis sab- ‚globosis aretins cohaerentibus dense sericeo -pnbescentibus, oyalis biserialibus, Bami cinereo-ochracei, verrueosi, nonnihil nodnlosi ei- eatrieibus margine inferiore prominalis, hornotini suhochraceo- pallidi, glabri; petioli fulsi, lepidoto - puncticulati, supra late canaliculati, subtus teretes, eire. 12 — 15mm. longi; foliorum Uimbus 18 — 20 cm. longes, 6—8 cm. latus, supra pallide viridis, subnitens, subtus pallide glancus, tenuiter membra- naceus, venae in utraque pagina prominulae quidem sed te- nues, reiionlatae. Panicula 41 em. longa; laciniae calycis profunde inter se liberae, 3 mm. longae sensim acuminatae, Nores cum alabastro maturo loborum 18 mm. metientes, evo- luüi eirc. 21/, cm. aequantes. Religna floris omaino generia. Follieuli iguoti. Habitat in Guyana anglica (Rich. Schomburgk n. 547. in hb. Berol.). Nulli generi arete aflıne. Flores fere nt in A. populi- Folio. 13. Aspidosperma deeipieus Müll. Arg. Foliis breviter petiolatis ovatis rotundato -ohtusis saepe marginatis basi obtusis tenuiter eoriaceis supra fuseis glaber- riwis mitidis subtu is pallide ferrugineis parceque pube- rulis, tacta molli lepidoto-punetieulatis dense ere cire. 10 tenuibus prominulis superne varie ramulosis et retitiiggim anastome- venosis, nervis secundariis utroque santibus parum arcnatis angulo %/,-reecto inside eulis terminalibus micranthis oliganthis congestilloris foliis floralibus pluries brevioribus patule ramosis, pedicelli brevissimis basi 3-bracteolatis, ealyeis laciniis ovalis acn- tiusculis superne praesertim dense ciliatis tnbo vorollae cixc, 3-plo brevioribus tube obroideo - eylindrieo exins glahre intus infra antheras pubescente, lobis brevibus ovatis obtusis utraque pagina glabris margine inflexis eirc. 4-plo longiore, ovariis pnbescentibus. Species haee eximie accedit ad A. sessiliflorum Nob. sed tamen primo intuitu distingnitur foliis duplo minoribus enm petiolo 5 mm, longo saepius 5 cm. aeguantibus, ?— 3%/, em. latis, multo minus membranaceis (hand pellucidis), subtus tactu mollibus et ferrugineo - fuseis neo subglaueis, ner- vis seeundariis marginem foliorum versus magis retienlato- junetis et calycibus paulo minoribas. Flores ut in illo. Fol- ticali iguoti. Habitat prope Maypures ad Aumen Orenoco (R. Spruce n. 3617. in variis herbariis). — Florebat Janio, 14. Aspidosperma sessilifiorum Müll, Arg. Foliis breviter petiolatis oblongo -ovatis Apice rotundato - obtusis bası oblusis suhmembranaceis niraque pagina glaber- rimis subtus pallidioribus minute lepidoto - punctieulatis, nervia secandariis utroque latere cire. 18 tenuibus prominulis saperne ramulosis v. e basi bilidis cum minoribus subparallelis alter- namtibus. parum arcuatis augule %/„-recto insidentibus caste- rumwgue venis numerosis suhprominulis varie inter se junelis, 400 panieulis sahlateralibus nicranthis iis duplo triplove brevioribus pyramidalibus p 08is,-ramis ramplisgne apice flores dense glomseratos gerentibus, pedicellis hrevissi- mis 3-bractggf, calyeis laeiniis coriaceo -rigidis ovalis acu- sis siliatis tubo corellae cire, 2 — 2"/,- plo breviori- Plubo obovoideo-eylindrico exius glabro intus infra an- eras pabescente, lobis brevibus ovatis obtnsis ntragne facie glabris eirc. 3-plo longiore, ovariis pnbescentihus. Rami teretes, cinerei, dense pallide verracosi, interuodia foliis circ- duplo breviora, petioli 4—6 mm, aequanies, gla- bri; limbus foliorum saepius 8-9 cm. longus, 3-31, m. latus, dense ei distinete mervosus et venosus, Bractene lineari- lanceolatae, eirc. 3 mm. longae, acutae; ear pedicellorum multo breviores, ovatae, acnminatae, Calyx 1%/, min. longus. Corolla 3", mm. longa, rigidula, sieca angulosa. Genitalia generis. Feolliceli igmoti. Habitat in Trinitatis insula (Sieber Flor. Trinit, u. 53. in hb. DC. et hb. Vindob.). Ab affıni Asp. oblongo differt foliis brevius petiolatis, obtusis, venosis, nervis secundariis minus horizontalibus et floribus glomeratis (pedicellis brevissimis) et corollis glabris. ‚Aspidosperma Vargasii a nostro.differt foliis evenosis acu- tis, panicolis et corollis paberulis. 4. polyneuron, 4. pyri- collum, 4. Lhotskianum Nob. et A. nitidum Benth. (conf, ad Mart, for. bras.) jam foliorum forma praeter alia diversa sunt. Conf, etiam ad Asp. decipiens, 15. Aspidonperma megalocarpon Mäll, Arg, Ramis esaberosis dense verrurosis vinereis, foliis bre- viuseule petiolatis oblongo-elliptieis utrinqgue subohtusis co- riaceo - meinhranaceis glaberrimis glaueo - faseidulis subtus pal- Hide argillaceo - purpurascentibus, heryis seeundariis utroque 401 latere circ. 14—16, saepe cum minoribus subparallelis alter- nantibus param flexuosis haud arcualis prope märginem ab- “ ropte inflexo-junetis et panci-ramulosis, venis nullis, pani- enlis ...., folliculis maximis obligue reniformi - obovalis ro- tundato - obtusis ventre.cireulari- convexis dorso a medio usque ad: hasin arcnalim conravo - contractis suberustaceo - coriaceis glabris, seminibus latissime ei tenuissime membhranareo-anlatis, ala disciformi latere hilo opposito panlo latiore, Arbor excelsa. Folia 12 — 15 em. longa, longe tracta saepius 44, — 5", em. lata, basi hand raro paulo inaequi- latera, petioli 1 cm. hene aequantes. Facies inferior folio- rum et praesertim costa nervigue secundarii eire. 10 — 12mm. inter se distantes nonnihil purpnrascentes. Follienli (in ge-. nere) amplissimi, 12 em. longi et fere 10 em, lati, Semina eum alis diametro 7 em. aeqnantin, absque alis fere 2, cm. longa et 2 cm. lata. Flores ignoti. u Habitat in sylvis densissimis Mexiei (Colipa), ubi ah in- eolis „Volador“ nuncupatar. (Karwinsky it. Mexic, 1841 — 42. n. 1348. in ht. imp. Petropol.) Nulli_arcte affine. Onemadmodım ad A. latisiliguum accedit. '16. Neriandra havanensis Müll. Arg. Foliis glaberrimis late ovatis basi ahrupte in petiolum angustatis subinaequilateris apice breviter in acumen obliquum productis acuminulo acuto saepe hamato-recurvo, cymis gla- bris, lobis corollae irregulariter triängulari - oboratis. Rami gracillimi, glabri nigro - purpnrascentes 3- chotome ramosi, internodia foliis duplo breviora. .Folia cum petiolo 11, em. longo, cire. 5— 61/, em: longa et 3—3!/,cm, lata, limbus ergo eirc. triente Jongior quam latas, nitidulus, erebre nervosus, neryi secundarii numerosi eire. 11/, — % mm. inter %r Ba, As Hei, j 26 402 se distantes, paralleli, snbreeti, tenuissimi parum prominuli, prope marginem folii quasi nervo submargiali fexnoso juneti, venae varie anastomosantes, Cymae trichotome ramesae, cire. 12 — 18. florae, foliis breviores; braeteae ovalae deeidaae in axillis acute pluriglandulosae, breves, pedicelli graciles ca- Iycem 2—4-plo superantes, calycis laciniae late ovatae ro- tundato -obtusae v. in eodem speeimine mucronulato - acumi- natae, 2"/, mm. longae, Corollae extus glabrae tubus 7 mm. longus ad 2, v. 3;4-altitudinis in fanceın campanulatam di- latatus; lobi 12 mm. longi, latiusculi, latiuscule obovati, la- teraliter angulato -preducti, unde suhtriangulares; autherae breves, ovoideae, connectivum in caudam filiformem Aexuo- sam luteam ipsarım longitudinem yix aequantem productae. Ovaria breviuscnla, glabra, Fructus igneti. Habitat in Havana insula (Ramon de la Sagra n. 274. in hb. DC.). Differt a similibus N. hancorniaefolia DO. et N. Mar- tiana Nob, in Mart, fl, bras. foliorum limbo pro Tongitudine multo latiore, calycis laciniis obtnsis nec acuminatis, lobis eorollae oblique triangulari- obovatis et praesertim caudieula antberarum gracillima lutea brevi vix longitudinem loeulorum arquante. Ovarium eliam est multo brevius. — Neriandra aurantiaca Mart. et Gal. ex diagnosi differt structura carol- lae et insertione staminum. Sertio nova generis Tabernuemontanae est: Odontade- aim Müll. Arg. A sectione Bonafusia Nob. (in Mart. flor. bras.) tantum recedit nectario plurilobo ut in generibus „Ani- solobo eı Odontadenio, Calyx in specie uniea nola subse- quente amplas. 403 17. Tabernaemontana_ (sect. Odontadenium) wacre- ealyx Müll, Arg. Ramis valde eompressis glabris, foliis amplis ovatis basi in petiolum brevissimum pedunculo 6-plo breriorem abrupte desinentibus apice breriter acuminatis membranaceis glaber- riwis distinete venosis, nervis secundariis wlroque latere 12 — t3 arcuatis margiae haud junetis, calyeis magni tubuloso- eampannlati usque ad ınedium 5-Adi laciniis oblongo- ovalig ohtusis glahris tubo medio staminigere corollae glaberrimae duplo brevioribus intas basi snbsparse glandulosis, alabastre loborum late ovoideo suhacuto, lobis latere sinistro replicato- involutis, nectario plurilobo. Frutex elatior, haud srandens, ramuli imsigniter com- pressi. Folia maxima, 16— 20 cm. longa, 8— Il em. lata, erasse membranacea, glaberrima pallide viridia, suhcencolo- ria, petiolis 3-5 mm. longis suflulta; nervi secundarii ulro- que latere eire, 12 — 15, eirc 11/5 — 21, cm. inter ge di» stantes, arnte prominuli, Cymae et flores ut in Tabernae- montuna undulata sed calyx magnns fere (t/, cm. longus, Stylus apieem laciniarum calyeinarum allivgens, Nectarium profünde plurilobum. Corolla odora, eupreo-Iutea, lubus et eulvx rubentes. .(Colores partium ex vivo quoad schedulam el. Sagoti.) Fructas juniores liberi, divaricato -subrellexi, oblongo - vroidei, apice recuryo-acuminati, rugulosi. Habitat ad Acarovany Guyanae gallicae (Sagot n. 394. in hb. DC.). Ex forma calyeis ad T. Benthamianam N; R. bras.), i. e. T. culycinam Benth. (an Wall, pl. bras exe. n. 2110 et 210 accedit, sed di nore semiquingueßido, tubo corollae multo g (in Mart. R} Spruce ealyce mi- ore, alaba- stro loborum latiore, glandulis calyeinis 8 404 praeserlim nectario; caeterum foliorum forma et eorum ner- vatio eliam sunt diversae, 18. Tabernaementana (sert. Bonafusia Nob, in Mart. R, bras.) guyamensis Müll, Arg. Ramis tereti-angulosis, ramulis obtuse compressis gla- bris pallidis distanter foliosis , foliis pallidis brevissime petio- latin tenuiter membranaceis oblongo -elliptieis basi hreviter in petiolam acuminatis apiceque breviter cuspidalis ntraque pa- gina glaberrimis, nervis secundariis utroque latere eirc. 8— 10 superne arcnatis margine arcuatim juneiis, venis minus perspicuis, infiorescentia axillari compaeta 5 — 8-flora, pe- dunculo brevissimo pubescente petiolos vix superante, hracteis late triangulari -ovatis acntis margine ciliatis, ealyeis extus vix puberuli laciniis late ovatis rotandato -oblusis margine eiliolatis basi intus secus lineam semilunarem superne con- eayam ciro, 5— 7-glandulosis quam tubns corollae 5 -plo brevioribus, tubo cylindrieo glabro perspiewe infra medium latiore- et staminigero loborum alabastrum gloheso - ovoideum parvulum extus furfuraceo- pubernlom eire. 5-plo superante, lobis intus glabris, nectario manifesto integro eum ovariis connate, ovariis ovoideis acuminatis glahris stylo duplo bre- vioribus, Rami graciles, internodia folia fere acquantia. Petioli eire, ® — 5 mm..longi, folia 12 — 17 em, longa, majora 6 em. lata_ supra viridia, subtus pallide glauca. Nervi depla- am Tun 5— 7 mm. longi, pedicelli glabri, 3— 4 mm. longi, /cam paulo superautes. Corolla cum alabasiro ma- turo tohor 2 cm, aequans, tubus pallidus, lobi sicci pur- pureo - fuse, Habitch Guyana gallica (Poiteau in hb. imp. Pe- tropol.). \ 405 Similis T. undulatae Vahl. et T. aeutissimae Nob, (in Mart. fl. bras.) sed ab ambahus praeter alia nervis seounda- riis est omnino diversa. Fere pro forma latifolia 7. distichae A.DC. habenda; T. oblongifolie differt foliis angustioribus et insertione staminum. 19. Tabernaementana (zect, Bonafusia) Poeppigli Müll, Arg. Feliis breviter petiolatis ovalis v. ovato elliplieis hasi subobiusis apice acuminatis utraque pagina glaberrimis supra fuseidulis subtus subeoncolorihus membranaceis (non pallidis) venosis, nerris secnndariis utroqune latere eire, 14 — 16 levi- ter arenatis margine haud omnino junctis, cyma laterali eire, 6 — S-flora foliis 3 — 4-ple breviori glabra, pedanchlo elongato petiolos 4-plo superante, pedicellis calycem sub“ aequantibus, bracteis late ovatis acutiasculis suhglabris, ca- Iyeis fere usque ad basin 5-partiti Tariniis late ovatis 'rotun- dato-obinsis margine ciliolatis basi intus rirca 5 — 7- glan- dulosis, tnbo corollae calycem triplo et alabastrum loborum ovoidenm acntinsculum duplo superante extus sulglabre me- dio staminigero ad basin antherarum hispidulo caeterum gla- bro, lobis latere in alabastro tegente ij. e, exteriore ciliatis tubum dimidium superantibus, neetario adhaerente integro, evariis ovoideis suhohtusis siylo cire. triplo brevioribas. Rami glabri, internodia longissima, folia subaequantia, folia 20 -—- 25 cm. longa, 9— 10 cm. Iata; petioli 7 mın. longi; peduneuli 4-centimetrales; ANores nondum omnino evolati 14 ad 18 mm. longi aderant. Habitat in Peruvia, in sylvis Incidioribus ad missionem Toeache {Porppig n. 1923. in hb. Vindob, sub Tab. Sa- nanho). ‚Species hace affınis est T. rubrostriolarae Mart. (vid. fl, bras.). et T. Sananho R.etP.; a priori differt foliis majo- 406 ribos magis elongatis multo magis membranaceis et calyce profundius Ö-partito neo non lobis corollae duplo longiori- bus; a posteriori distinguiter foliis hasi ohtusiusenlis, pedi- cellis brevioribus, pedunculo elongato gracili nee brevissimo et Noribns multo ‘gracilioribus. A T. acutissima Nob. (in for. bras,) regione oe Rio Negro jam foliis haud pallidis, pe- dunculo elongato, ovariis subobtusis aliisque diversa, 20. Tabernanemontana (ser. Peschiera Nob,. in Mart. R. bras.) acuminate Müll, Arg. . Foliis brevinsenle petiolatis oblongo -elliptieis utringue aentis submembranaceis glaueis glaherrimis opaeis ohscure venosis, nervis secundarlis utroque latere eirc, 12, nervo pri- mario oblique insidentibus arenatis margine haud junetis, in- florescentia ad dichotomiam ramuloram ter 2 — 3-chotoma eire, 18 — %5-flora fastigiato-subeorymbosa glabra foliis vix duplo brevioribus, pedunenlo brevi petiolos subaequnante, ramis primariis quam secundarii multo longioribns, pedicellis calycem saepias superantibus, bracteis elongalis patulis sub- linearibns subacntis viridibus glahris, calyris glabri profunde 5- partiti laciniis Iineari-lanccolatis apice obtnsinsenls ad margines incursis subereetis viridibus intus basi 4— 5-glan- dnlosis, inbo rorollae calycem duplo superante alabastrum oblongo-ovoidenm acnminatum snbangusium perspiene supe- rante prope basin latiore ad Y, altitudinis staminigero extns glabro intus circa autheras puberulo lohos hand superante, nectario nullo, ovariis ovoideis obtnsis stylum subaequantibus. - Rami teretes, internodia foliis fripfo breviora, ramnli eompressi, glauco-virides; folia 5—9 cm, longa, ®-— 23%, em. late, petioli 4— 6 mm, nequantes, cymae cire. 4—5 em. longae, bracteae insignes, 5— 8 mm. longae, haud omnino 1:mm. latae, Nores cum alabastris maluris loborum 13 mm, 467 longi, alahastrnum 6 mm, aequans (i. e, inde ab apiee tubi) et basi vix 2 mm. latum, Habitat in Bolivia (Caming. n. 121. in hb, Vindob.). Proxima est Tabernaemontanae Gaudichaudii A.DC. cui qnoad inflorescentiam et folia omnino similis, sed bracteis lon- gioribus, tubo corollae minus gracili et forma alabastrorum loborum diversa; a T. Lundii A.DC.; T. fuchsiaefolta A, DC. et T. affini No. (in Mart. fl. bras.) similiter distin- guitur; alabastra loborum sunt longiora, tenniora et acnliora quam in omnibus speciebus affinibus. 21. Tabernnemontana (sect, Peschiera) stenoloha Müll. Arg. Foliis breviusenle petiolatis ovatis v. elliptieis v. saepius obevatis basi abrupte attennatis apice abrupte in acuminulum breviuscalum aAngustum acutum prodactis membranaceis gla- berrimis parce venosis, nervis secnndariis utroqne latere eirc. 8-10 sensim arcuatis marzine haud junetis vix prominnlis, eymis sublateralibus 6—8-foris foliis fere duplo brevioribus simplieiter corymbiformibus glabris, peduneulo petiolos cire, 6-plo superante fere tota longitndine bracteis brevibus late ovatis acuminatis margine late membranaceis sparse obtecto eymam ipsam surperante, pedicellis vcalycem subaegnantibus, calyeis glaberrimi profunde 5-partiti laciniis lineari-lanceo- latis sensim angusiatis imo apice obtusiusenlis basi intus 4— 6-glandulosis, tubo corollae calycem 24, -plo et alabastrum loborum '2-plo superante temui basi et apice paulo latiore exius glahro intus excepta basi tota longitudine densius hispi= dulo paulo supra basin (ad !/, altitudinis) staminigero, ala- bastro loborum anguste oblongo-ovoideo ambhitn lineari-lan- ceolato aento, lobis anguste oblongo-obovalis obligue acumi- natis pluries Interaliter involutis glabris, ovariis ovoideis acutis 408 subviridibns stylum snbarquantibus (nectario destitutis), - folli- eulis obovoideis echinatis. “ -Rami tennes, etiam superiores terefes, internodia foliis dimidio breviora; folia 10 — 15 em. longa, circ. 5 em. lata; petioli 6-- 8 mm. aequantes; pedunculi 4-millimetrales, bra- eteis 2-24, mm. longis obsessi; ealyx 5 mm, metiens, 1a- einine supra hasin 3/, mm. latae; vorolla cum alahastro lo- boram mataro %%/, em. longa. Habitat in Peruvia circa Cuchero (Poepp. sine no. sub Tab. Sananko in hb. Endl. nune hb. imp., Vindob.) et in sylris ad Yurimagnas in Maynas (Poepp. n. 2079, -in hb, Vin- dob.) et circa Huyaquil (ex hb. Pavon.). Species insignis: Pedunenins squamatus, alabasirum lo- borum corollae angustum nt in sectione Stenocephalio sed ovaria glabra et lobi corollae modo consuelo oblique latera- liter involuti; a 7. diversifolia uni haud dissimilis, differt follis subsessilibus et forma corollae multo minoris et graci- Tioris. 22. Malouetia reixofiexa Müll. Arg. Foliis oblongo - ovatis utringue subohtusis temuiter coria- eeis pallide olivaceo -viridibus opacis glaberrimis obscure ve- nosis, tymis psendo -lateralibus brevissime peduneulatis eirc. 6-foris, pedicellis elongatis subdeftexis petiolos 4—6-plo superantibus, laciniis calyeinis arcnato -retroßexis anguste lineari-lanceolatis sensim acuminatis imo apiee nstulatis, fa- eie interne minntissime puberulis, inho corollae parte infe- riore erassiore superne tenui, apice antheras exsertas pube- rulas ‚gerente lobosque sublineares acutos intus longo tractu latere .dexire (a ventro‘ floris viso) hispidulos tongitndine aegnanle, nectario e glandulis 5 snbliberis truncatis con- stante, ovariis apice densius sed brevissime hispidulis. 409 Species hacc gnoad characteres et dimensiones partinm eximie aceedit ad sequentem (M, Schomburgki), sed colore pallide olivaceo foliorum, floribus pallidis et calveis lacinüs tamen farile dinstingaitur. Habitat in insala St. Vincent Antillarum minorum (Guil- ding in hb. v. Mart.), 23. Malouetia Schomburgki Müll. Arg. Foliis oblongo - ovatis utrinque subacatis tenuiter coria- eeis olivaceo - ferrugineis glaherrimis subnitidalis obsenre ve- nosis, cymis vulgo in axilla diehotomiarnm ramarum brevis- sime pednnenlatis eirc. 6-Noris, pedicellis elongatis flexuosis petiolos 3 — 4-plo superantibus, laeiniis calyeinis lineari- lanceolalis sensim angnstatis apice obtusis margine glahris ereelis, inlo corollae tenui basin versus sensim crassiare apice antheras exsertas hispidnlas gerente lohosque sublinea- res acutos intus basin versus bispidulos longitndine aequante, avariis apice densins sed breviter hispidulis. Rami graciles, ieretes, angulo semireeto patuli v. erectio- res, nitiduli, atro - purpurascentes, internodia 4— 6 cm. longa; ramuli eompresso-teretes, pallidiores. Folia saepius 10 — 1% em. longa, 3—4 cm: lata, petioli fere 5 mm, arquantes; soperfieies foliorum siccorum epidermide rugulosa fere more Lorunthacearum subopaca, nt in M. nitida et in Coxumue speeiebus. Pedunculi eymarım 3 mm, longi, pedicelli glahri 2-31, em. aegnanles, calycis Jaciniae 4 nm, metientes; flo- res 21, em. longi, lobi reflexi. Nectarium e glandulis 5 sub- liberis compressis truncatis atro - purpureis constans, ovaria hrevissime subgloboso -ovoidea,, parte superiore hispidula, stylo gracillimo capillaceo 9 mm. longo terminata, Habitat ad ripas flum. Pomeroon Guyanae britannirae (Rich. Schomburgk n. 1386. in hi. reg, Berol,, et n. 830. in hb. Boiss. et hb. Dunant.). 410 Species habitn simillima M. nitidae Spruce sed hujus folia sunt minus rufescentia, lobi corollae tnbo daplo longio- res, antherae han exseriae et lacinine calyeinae breviores margine ciliatae; M. cestroides Nob. et M. lanceolata Nob. {in Mart. A. bras.) praeter alia multa differuut calyeibus sub- triplo minoribns. . 24. Stenmadenia guatemalensis Mill. Arg. Foliis oppositis oblongo - ovatis ntringue aruminatis mar- gine undulatis snbrepandis submembranaceis glaberrimis supra nitidulis dense venosis, nervis secundariis angulo semirecto insidentihns leviter arcuatis margine haud junctis utrogne la- tere eire, 10— 12, ceymis in diehotomiis ramorum sitis con- gesto - multilloris, peduneulo subpulviniformi, pedicellis Nores fere aegnantibus patulis, laciniis calycinis ovatis obtusis mar- gine_ciliolatis, inbe corollae medio constrieto ibique slamini- gero, quam Jobi angnstius ovato-lanceolati furfnracei bre- viore intus a lohorum basi versus antheras longitrorsum pli- eato 1 — 2-suleato, neetario cylindrico pro */, longitudinis 5-Iobo, ovariis apice rugoso - plieatis rotundato - obtusis necta- rinm breviter snperantihus superne minutissime furfnraceo- puberulis caeterum- glabris, ovnlis 4-serialibus eirc. 16— 20 ad sutnram ventralem intus breviter bilamellato - prominen- tem sitis, Rami teretes, glabri, atro-purpnrascentes, ramuli com- pressi, oligophylii; folia plus minusve distantin, majuscula, eire, 20 em, longa, 5— 7 um. lata, peliolo vix centimetrali suffalta, supra aitida, in utraqne pagina venosa, Pedicelli rigidi, subeaneseentes, superne angulosi, vix 1 em. longi, floresqne snbaeqgnantes. Glandnlae calyeis omnino ut in ge- nere Malowetia sed perminutae, Corolla extus basi glabra, soperne ad lohos furfuraceo - puberula, alabastra loberum 4 eylindrico-ovoidea, obiusa; lobi subrecti, tubo fere duple longiores,. Habitat ad Mniogalpa in Guatemala, (Friedrichsthal n. 982. in hb. Vindob.) Flores hujus sunt multo minores, qnuam in speciebns a el. Benth. (Bot. of Sulphur. p. 125) descriptis, iis Muloue- tiae similes. 25. Forsteronia macrophylia Müll. Arg. Ramis cinereis puberulis, foliis oppositis breriter petio- latis amplis late ovatis basi omnino ohtusis apiee in acnmen brevissimum acutum productis submembranaceis supra fuseis glabris subtus einereo-fulvellis dense sed breviter tomentosis erebre venosis, nervis secaudariis utroque latere eire. 9—11 obliquis reclis superne arcnatis com venis Iransversalibus di- stinetioribus, paniculis corymbiformibus terminalibus tennissi- me fulvo-puberulis alterne ramosis, ramis inferioribus usque ad. medinm nudis ramulisque inferne longe nudis apiceque subcorymhosis, pedicellis ealycem 1"/, aequantibus, calyeis laeiniis intus hasi glandulosis ovatis obtusinsenlis quam co- rolla 2%,-plo brevioribus, corollae extus nt calyx dense falvo-puberulae lobis ovatis oblongis obtnsis inius primum barbatis inbum duplo v. amplius superantibus, filamentis Ali- formibus antheras aequantibus, nectarii glandulis 5 subliheris apice fulvo-puberulis, ovariis ovoideis acuminatis minntis pu- berulis. Rami demum glabrescentes, internodia folia fere aequan- tia, pesioli 1—1Y, mm. longi puberuli; folia 14 — 17 cm. longa et 9—10 cm. lata, foralia’duplo minora, Panicnla 6 em, longa, rami ramnlique e basi subhorizontali adscenden- tes, inferiores elongati. Pedicelli 3 — 4 min, longi. Calyx 2 mm, acguans, corolla evoluta 5 mm. longa, alabastrum 412 oblongo - ovoidenm. Conneetivum apice in membranulam in- fexam ovatam aruminatam productum, Alamenta gracilia ad basin corollae inserta antheras subaequantia, tenuia, glabra; glandulae neetarii apiee insigniter dense fulvo - puberulae, Stigma acnie 5-gonum. Habitat in Cayenna (hb. DC.). %6. Forsteronia adenobasis Müll. Arg. Ramis rufo-puberalis, foliis oppositis v. etiam superne ternato - verticillatis. brevissime petiolatis late ovatis v. late elliptieis basi leviter oordatis apiee brevissime sed acute aru- minatis ima basi supra 2-glandulosis membranaceis supra glabris fuseis suhtns dense sed hreriter tomentosis einereo -. fulvellis crebre venosis, nervis serundariis utroque Jatere eirc. 6-- 9 obliquis areualis cum nervulis transversis distinetiori- bus, paniculis rigidis pyramidatis intense et dense rufo- pu- berulis inferne opposile ramosis, ramis creeto- patulis infe- rioribus paniculä multo Irevioribus eliam pyramidalis densi- floris, ramulis inaequaliter eymosis a hasi florigeris, pedicel- lis rigidis calycem aequantibus rufo-puhernlis, ealyeis Jaci- niis basi intas eglandulosis avatis acutiuseulis palulis a corella dnplo superatis, vorollae extas puberulae brevis lobi ovati „btusi pallide ferrugineo-barbati, ‚filamentis antheras fere aequantibus, nectario 5-glanduloso glandulis oveideis com- pressis fuscis apice (runcatis et hirtellis, ovariis ovoideo- eonieis acntis hirtellis. Spoeies simillima F. mecrophyliae a qua tamen certe differt notis his: Folia paulo minora, 10 — 12 cm. longa, 6%, — 7%, em. lata, basi distinete eordata ibique Klandulis duabus alro -purpureis majusenlis plurilobulatis (i. e. compo- sitis); praedita nec ibidem eglandnlosa, panieulae intensins rufae et pyramidales nee corymbiformes , ot pedicelli calycem vix superantes, 413 Habitat ad ripas flum. Pomeroon Guyanae britaunicae (Rich. Schomburgk n. 1438. in hb. Berol.), ad montem Ro- raima (Rob. Schomburgk ». 707. in hb. Dunant.) 27, Forsteronia obtusileba Müll. Arg. Barmis ramulisque glabris fnsco - purpureis, foliis opposi- tis ovatis basi aentiuseulis apice breviter acuminatis ulraque pagina glaberrimis membranaceis, costa ei nervis secundarüs distantibus paulo arcualis marginem versus haud junetis et venis erebris in utraque pagina deplanatis, paniculis termi- nalibus pyramidatis densinschlis subglabris, ramis patulis, bracteis ovalis acuminalis margine ciliatis, pedicellis patulis basi tribraeteolalis calycem paulo snperantibus superne turbi- nato-inerassatis, calyeis laciniis basi intus 3—5 -glandulosis late ovatis rolundafo -obiusis margine crenulatis a corolla duplo v. triple superatis, corollae extus glahrae pallidae la- einig oblongo-ovatis intus pareissime tomentellis tabum bre+ vissimum ad faucem parce hirtellum 3— 4-plo superantibus, nectarii glandulis 5 subdiseretis obtusis, ovariis ovoideis ob- tusis vertice parce tomentellis. Folia addito peliole 3— 5 mm. lounge 5 — 8 cm. longa; saepius 3%/, em. lata, fusca; panieula in specimine viso 7 cm. longa, patule ramosa, rami apicem paniculae versus grada- tim breviores subdensiflor. Alabastra oblenge - ovoidea; co- rolla evoluta 4 mw. longa, alba, lobi patuli, Folliculi ignoti; Habitat in Venezuela prope Galipan proviuciae Caraca- sanae (Funk et Schlim n. 310. in hb. DC.). -- Florebat Fe- bruario, A simili Forsteroniae brasiliensis var. 8. bahiensi Nob. (in Mart. N. bras.) differl praesertim calyeis structura; a F. australi Nob. (l. c«.), eui simillima, panicalis subglabris, flo- ribus laxioribus, pedicellis longioribus, glandulis nectarii ova- riisque obiusis diversa. 414 28. Forsteronia guyanensis Müll. Arg. Ramulis glahris, foliis oppositis brevissime petiolatis ob- longo- elliptieis bası subaentis apice in acumen brevissimum rotundato - obtusum subproduetis glaherrimis coriaceis evenosis, nervis seenndariis utroque latere eirc. 5 — 8 saepe cum mi- noribus alternantibus obliquis subrectis marginem folii versus sensim arcnalis margineque inter se solutis, panieulis ferru- gineo-pulverulentis, ramis paniculerum supra medium com- paete 2— 3-chotome ramosis floresque subambellato-cymosos gerentibus, pedicellis ealyeem semel v. bis aeqnantibus, caly- eis laciniig intus basi eglandulosis snbrotundo - ovatis obtusis margine eiliatis corolla daplo brevieribus, corollae extus (ut calyx) brevissime pubescentis ellipsoideae lobis ovatis apice abrupte ei oblique acuminulatis basi intus hispidulis eaeternm pubescentibus tubum brevem corollae subdnplo superantibus, nectario obiter 5-lobo, ovariis brevissimis depresso - ovoideis hispidulis. Rami einereo -fusei, panetato-verruculosi, internodia fo- lüis paulo breviora; petioli erassiasculi, transverse rugulosi, vix 2 min. superantes; limbus foliorum saepius 6 cm. longus, Sy —RY, cm. Iatas, coriacens, opacus; panieula folia flo- ralia duplo superans, laxe pyramidato - eymosa (i. e. ramuli ultimi eymosi); flores parvi, calyx 1 mm. vix superans, co- rolla bene evoluta 4 mm, louga, daplo longior quam lata. Antherac breviuscule apiculatae, Folliculi ignati. Habitat in monte Roraima Guyanae britannicae (Schom- burgk n. 821 in hb. DC. et imp. Vindob.), ibiqne ad ripas flam. Suraru (Rich. Schomburgk n. 1466 in hb. reg. Berol.). Quoad infloresoentiam et maguitudinem forum nosira $i- millima est F. Schomburgki Nob. (Thyrsanth, Schomburgkis Benth.) sed differt: foliis coriaceis, evenosis, minoribus, a 415 medio ntramque extremitaten versus gradatim elliplico -angn- stalis, calyeis laciniis suborbicularibus (nec ovalo -lanceolatis) et antheris brevius mucronnlatis. 29. Forsteronia diospyrifolia Müll. Arg. Bamis ramulisque glabris rigidis submodosis, foliis bre- viter petiolatis oblongo - elliptieis ufringue subobtusis v. apice breviter et obluse acaminatis eoriaceis glabris para ci haud distinete venosis, nervis secnundariis utroque latere 7— {0 saepe cum minoribus subparallelis alternantibus rectiusenlis marginem versas arcnato -junchs, parenchymate laevi, pani- eulis terminalibus v. prope apicem ramoram axillaribus longe pedunculatis, ramis erecto - patulis fere usgue ad apicem con- gestilloram nudis, pedicellis brevissimis quam calyx 2 — 3- plo brevioribus bracteolatis, ealycis lacintis basi intus v. sub- glandulosis v. ad latera uniglandulosis inaequalibus late ovatis obtusis extus puberulis margine ceiliafis eorollam dimidiam subaequantibus, corollae extus minute tomentellae lobis ovatis obtusis intus hirtellis tubum faure hispidalum paulo euperan- tibus, glandulis neetarii inferue cohaerentibus truncatis, ova- riis ovoideis obtusis superne sericco - tomentellis. _ Rami ramulique verrucogo -aspernli, ad nodos sumidi, folia addito petiulo rigide 4 — 6 mm. aequante 8—11 em. onga, 34, —5 em. lata, late costataz; paniculae 8— 10 cm. ongae, glomerulillorae, peduneuli angulosi, tomentelli, rami ad apicem in glomerulos multifloros densos subglobosos, 9— 2% mm. latos abeuntes, compressi; bracteae late ovatae, acı- iasculae, 3 mm. longae, Bores dense aggregati, 3 — 4 mm, ongi. Fructus iguoti. Habitat in Savannis Guyanae britanuicae (Rich, Schom- surgk n, 854 in hi. reg. Berol.). Spevies insiguis accedens inforescentia ad F. (Thyrsan- tho) Schomburgki. 416 30. Secondatia Schlimiana Müll. Arg, Folüs elliptieis hasi acutis apice enspidato - acuminatis, nervis tertiarlis (ransversis Nexuosis subparallelis, inforescen- tin vontracta. quam folia breviore puberula, tubo corollae lohos vix aequante, antheris dorso tomentellis, nectario- nvaria sub- aequante obiter 5-lobo. Arborescens. Rami teretes, fusco - pırpurascentes, parce pallide verracosi, glabri v. juniores minute puberuli, inter- nodia foliis subduplo hreviora. Folia graciliter petiolata, cum petiolo 10 — 12 mm. aequante eirc. 5 — 7 cm. longa, ?— 3%, cm. lata, tenniter membranacea, glabra, fuscidnla, ve- nae pallidae. Nervi saepe purpurascentes, secundarii utroque Iatere cire. 7 —8, leviter arcuati, angule 2/, -reeto insiden- tes, tertiarii (ransversi, quaternarii tennissimi reticulati. In- florescentia terminalis, brevissime puberula, bis v. ter com- pactius di- — trichotoma, pedicelli earunı et rami angulosi; pedicelli rigiduli, ealycem duplo superantes; bracieae ovalae, acaminatae, superne margime cilintae; calycis laeiniae late elliplicae, rotundato -obtusae, bene eyolutae 3 mm. aequantes, subglabrae. Flores lilacini, tubus eylindrieus, 6 mn. longus, intus hispidulus, extus glaber, alabastrum loborum oblongo - oroidenm obtuse acuminatum paulo superans, lobi obliqne oblongo-olovati, glabri. Antherae dorso dense puberulo- tomentellae. Beliqua ut in S. densiflora A, DC. Fructu ignoti, , " - Habitat in provincia Novo-Granatensi Ocanna, altitud. 4000 p. s. m. (Schlim. n. 510, bb. DC.). — Florehat Majo. "Differt a $. densiflora A. DC. foliis basi acatis et stru- etura corollae; a S. Foliosa et Sloribunda ejusd. nervorum tertiariorum forma et foliis et. calycibus majoribus; a S. pe- ruviana Poepp. et Endi, foliis minoribus basi acutis et an- theris dorso tomeniellis. 417 31. Dipladenia Fendleri Müll. Arg. Bamis subscandentibns glabris verrucosis junioribus pu- berulis, foliis oppositis longe petiolatis late ovatis v. late ellipticis basi distincte eordatis apice breviter cuspidatis supra glahris suhtus incano-tomentellis, nervis serundariis utroque latere eire. 6 — 8 obliquis angulo %/,-rerto insidentibus, venis numerosis, racemis terminalibus et lateralibus longius pedun- eulatis folia subaeguantibus dense multifloris parvifloris pu- ‚bescentibus, pedunculis petiolos bis v. ter nequantibus, bra- eteis anguste lineari - lanceolatis elengatis pedicellos sub- aequantibus, pedicellis calyce saepins duplo triplore hreviori- bus dense approximatis, calyeis pubescentis laciniis anguste lineari-lanceolatis acuminatis erertis intus basi ufroque latere sguamnla 2 — 3-fida praeditis tubum corollae dimidium panlo superantibus, corollae tnbo cylindrico puhescente fere ima basi staminigero lobos angustos in alabastro erectos margine exteriore ciliatos angustos aegnante intus fauce pubescente, antheris membranaceo -acuminalis basi ohtuse bilobis derse ‚minute puberulis, nectarii glandulis duabus ovatis ovaria semi- aequantibus. . Species quam maxime a congeneribus distincta. Frutex. Petioli ®—3%/, em. longi. Foliorum limbus 7—11 em, lon- gus, 4—8 em. latus, Peduneuli eire. 5 em. aequantes. Pe- dieelli evoluti, 12 — 15 mm, longi. Calyx 8 mm. longus. Corolla cum alabastro loborum matero angusto undique sub- eylindriea 24 mm, longa. Lobi elongati, 3— 4 mm. lati, pa- tuli. Follieuli ignoti. Habitat prope coloniam Venezuelensem Tovar dietam (Fendler pl. Venezuelens. n. 1030. in hb. DC.). 32. Amblyanthera Fendleri Müll. Arg. (Vide chara- eteres hujus generis novi in Mart. fl. bras.) 30r Bd. ds Heft, Li x N N 418 Ramis tenuibus vinereis griseo-pubescentibns, ramulis aubfuseis, foliis breviter petiolatis angnste lanceolatis basi cordatis apice sensim acute acnminatis rigidule menhranaceis pallide fusco - viridibus supra glabris nitidis subtus incane - pubeseentibus, nervis secundariis utroque latere circ, 9 — 1% angnlo %,-recto insidentihus aubreetis marginem versus ar- euato-infexis et inter se junetis, venis suboccaltis, racemis axillaribus breviter pedunculats simplieibus dense fulvo- tomentosis densegue multifloris subgrandifloris folia paulo au- perantibus basi mox denudatis, bracteis lineari-lanceolatis longe acuminatis pedicellos rigidns paulo superantibus sed apieem calyeis haud attingentihus, pedicellis superne gradatim inerassatis calycem sesqui-aequantibus, laeiniis calyeinis pu- berulis ovatis acute acuminatis hasi intus squama anguste oblongo-ovata apice ineiso-dentata auelis a parte infrastami- nali tnbi corollae subtriplo superatis, corollae tuho fere usque ad medium (eire. %, longitud.) anguste eylindrico dein sta- minigero et late campanulato-dilatato piloso lohos late ob- ovatos superante, nectario 5-partito ovaria ovoiden glahra semiaequantibus. . Ramuli 2—3 nm. erassi, oligophylii. Folia fere Sazi- cis pentandrae, sed hasi rordata, petiole 3 -— 6 mm. longo auffolta, 6-9 cm. longa, 11, — 2 em. lata. Calyx 4 mm. longus. Corolla tota 4!/, em. Tonga. Habitat in Venezuela prope Coloniam Tovar (ddeg. egre- gias Fendler, /qui plantas venezurleuses pulchre exsiccatas optimeque collectas nuper divnlgarit, — n. 1032 in hb. DC.) Species pnlchella, affinis A. versicolori et Ad. Schlömi; a priere differt foliis angustioribus supra nitidis et tubi parte angnsta breviore, i. "& tube minus alte staminigero; a poste- riori foliis minus rigidis cordalis, nervis secundariis magis distantibus et eorolla majore; et simul ab atraque bracteis 419 Tesgioribus anguste lineari -lanceolatis i. e. duplo et ultra U angnstiorihus et longioribus. 33. Amblyanthera Schlimi Müll. Arg. % Ramis tennibus fuseis parce puhescenti-hirtis, foliis bre- jviter petiolatis linrari -lanceolatis ima basi angusta obtusis vr, snhrordatis apiee sensim obtusiuseule acuminatis subcoriaceis supra glahris fusco - nigricantihus nitidis vetienlato - suhbrugosis subtus velulino - lanatis incanis v. Iutescentibns, nervis secun- dariis fere horizontalihus utrogne latere eire, 15 — 18, race- mis lateralibus, axi anguloso valido dense multifioro inferne mox denudato, braeteis e lata basi triangulari -ovatis acnmi- natis apicem ralyeis hauıl attingentibus, pedicellis rigidis bre- viesimis calycem parvum vix arquantibus, calyeis laciniie e lata bası triangulari ovatis acuminafis quam corollae tubus multoties brevioribus apieem versus dorso earinatis, intus basi squnma deltoidea dentienlata auetis, tubo corollae usqug, medium anguste eyliudrieo dein staminigero er sampanulaio - dilatato extus pubescente v. glahro intus adhasin flnmento- ‚rum retrorsum dense hispido iobos oblique ofhovatos hine acu- toe saperante, nectario eupulato semi-5- pagrüto ovaria ob- longo-ovoidea glabra fere aequante. 2—3 mm. Ram 2 —3 mm. diamelro aeguantes, Win valde oli- longi, limbns 4—7 cm. longus, saepissims 6 —4 mm. latus, sophylli, stenophylii. Foliorum petioli saepiu Racemi foliis hreviores, brevissime peduncalati. Calyx vix 3 mm, longas, Corolla tota evoluta 2 !/, em. aeguanı lutea. Follienli ignoti. } Habitat in Novae - Granatae prov. Ocannensi, altit. 6000 p- =» m. (Schlim in Linden n. 575 in hb. DC. ei Boiss.) — Florebat Majo, Ab affini A. versioolore (Echit. versicol, Stadelw.) di- stinguitur: folis angustis, nervorum secundariorum numero 27% 420 et directione, pedicellis brevioribus, braeteis, floribus mi- 1 i noribus. 34. Amblyanthera Bridgeaii Müll. Arg. Ramis rammlisque glabris, ramulis patulis, foliia lonz’ giuscnle petiolatis oblongo- ovatis v. ovalo-lanceolatis v. ora-. tis basi cordatis longe acuminatis membranaceis supra gla- bris sublus ad nervos et venas pnhescenfibns, nervis secnu- dariis utrogne latere eire. 6 -—- 8, ohliquis angulo Y,-recto insidentibus leviter arenatis marginem versus haud junetis pro> minulis, venis erebris re’iculatis fuscis pellueidis, raceıno axillari longe peduncnlato folia superante laxiuscule pluriforo - glabro, bracteis sublinearibns subglabris pedicellos semineqnan- tibus, pedicellis glahris calycem longiusculum fere his aequan-' tibus, calyeis laeiniis anguste lineari -lanceolatis acntis sub- glahris intus bhasi glandulis cire. 10 subulatis ex parte con- ı tis, parlem infrastaminalem tnli corellae duplo supe- vantibus inbumgne ipsum semiaequantibus, corollae tuho cy- lindrico, ad Yn longitudinis staminigero a hasi nsque ad stamina paulo argustiore, quam lebi glabri dimidiato -ohovasi paulo longiore, «xtus glabro intus ad basin filamentorum dense reirorsun serlteo superne piloso, neetario 5-glandnlose, glan- dulis ovatis Irancatis quam ovaria oblongo - ovoidea Tonge Pyramidalo -acuminata eirc. triplo brevioribus. Rami } hferne sparse verrucosi. Folia cum petiolo 1,5 cm. aegudnte eire. 7— 10 cm, longa, %1/, — 41/, em. Jata. Pedunculi facemorum 8 — 12 cm. longi. Braeteae 12 mm. longae et vix 1 mm. latac, Pedicelli 14— 18 mm. aeqnanten, "Corolla evoluta 3*/, em. longa, alabastrum loborum cylin- drico-conienm (ubo hand latins eoque non multo brevius, D Follieuli ignoti, Habitat in Bolivia (Bridges in hb, Boiss,, Cuming. n. 120. in hb. Vindob.). 421 Ex deseriptionibus Kunthianis Echites riparia, mon- tana, congesta ad nostram cerie aecedunt sed vel magnitn- dine formaque Aorom et forma laeiniarım calyrinarum, vel forma foliorum et indumento a nostra specie differunt. 35. Amblyanthera Moritziana Müll, Arg. Ramis ramulisque scandentibus hirto - pubescentibus, fo- lis hrevinscule petiolatis late ovatis v. late obovalis breviter acuminatis basi cordatis rigide membranaceis fuseis suprä breriter pilosalis subtus hirto -pnbeseentibus, nervis seennda- rs utroque latere 5 — 6 angulo semireeto insidentibus arcua- tis rafo - füseis tertiarsis pluribus iransversis pariter prominulis junetis, venis laxiusculis, racemis axillaribus medioeriter pe- dnnenlatis folia subsuperantibus fere omnino glahris, bracteis elongatis lineari- spaihnlatis flores juniores aequantibus pedi- cellos duplo v. triplo superantibus, calyeis laciniis oblongo- oyatis acuminatis basi exins rugosis infus squama oblonge- ovata apice iruncata crenato - dentala auctis qnam tubns totus eorollae 6-plo brevioribus, corollae inbo usque ad medium eylindrico dein staminigero et angusie campanulato - dilatato infra aniheras longo traciu dense reirorsnm piloso, lobis in alabastro breviter ovoideo valde replicatis obovatis quam pars dilatata tnbi brevioribus, antheris brevibns glabris, nectarii glandulis inferne connatis ovaria eylindrico-ovoidea glahra fere aequantibus. \ Rami oligophylli. Petioli eirc. 13/, cm. longi. Limbus foliorum 6—12 em. longus, 34/,-—7 cm. latus, sapra non- nihil secus venas impresso-undulatus, Peduneuli 3 cm, aequan- tes. Bracteae 21/, em. longae, acnte acnminatae. Flores 4 em. longi. Follieuli ignoti. ° ö Habitat in Columbia (Moritz ». 31 in hb. Boiss.). Affinis Ech, bracteatae Kunth. 422 86. Amblyanthera Andrieuxfi Müll. Arg. Rawis teretibus glahris interdum volabilibus plus minusve verrucosis aphyllis, ramulis basi squamosö -involneratis hre- vissimis dense foliosis, folis breviter petiolatis anguste ob- ovatis v. olovato-lauceolatis ntringue subacutis rigidule mem- branaceis supra fuseis hirto-puberalis subtns plus minusve Inieseentibus, molliter pubescentibus,, nervis seenndariis utro- que latere circ. 6 valde obliquis angulo %, -recio insidentibus rectinscolis marginem versus haud junetis, venis pareis oeenl- is, racemis axillaribus plarifloris mieranthis folia paulo supe- vantibus nonnihil deflexis subglabris, Horibus in spreimine ad basin racemi duobus oppositis (anfidremis) caeterum spiratim raremosis, hracteis ovato-lanceolatis puberulis margine ciliatis pedicellos aequantibus v. demum jis duplo brevioribus, pedi- vellis rigidulis ealycem semel v. sesyni-aequantibus, calyeis laciniis ovato-lanceolatis dorso puberulis margine late mem- , hranaceis basi intus subulato- 6-— 8-glandulosis partem an- gustam infrastaminalem tubi «orollae bene aequantibus, co- rollae parvae tubo latiuseuln inferne Jatiore snperne tubuloso- campanunlato lohos rhombeo-ohovatos fere dupie snperante, parte angustiore religuam bene semi-aeqnante, nectarii glan- dulis 5 subliberis ovatis rolundate - obtusis ovaria ovoiden glahra aequantibus. Rami superne 2 mm. erassi, purparasceutes. Petioli 3 ad 5 mm. longi, limbus saepius 2 — 3 em. longus, 7 — 15 mm. latas. Calyx 4 mm. aequans. Corolla evoluta 12 — 14 mm. longa et fauce 6 mm. lata (si compressa, ergo diameiro vero 4 mm. aegquans), Follieuli ignoti. Habitat in Mexico ad San Franeiseo inter Ilauapan et Oaxacam (G. Andrienz pl. Mexie. exsice. n. 249. in hb. DC, et hb. imp. Vindob.). 423 37, Amblyanthera brachyloba Müll, Arg. Ramis gracilibus junieribus puberulis oligophyliis, foliis longiuscule petiolatis ovatis basi cordatis apice obtusis Ngn- branaceis supra minutissime parceque puberulis subtus prae- sertim seens nervam primarium et seenndarios distiche enb- niveo - pubescentibus eaelerum parce puberulis, racemis ter- minalibus Jonge pedunculatis multiforis puberulis, bracteis ovato-lanceolatis acuminatis quam pedicelli 2 — 4-plo bre- vioribus, pedicellis approximatis demum defexo - serundis apice sensim in calycem aheuntihus, calyeis laciniis triangulari- ovatis pnherulis hasi intns glandulis subulatis 5 -- 8 auclis quam pars infrastaminalis tubi corollae triplo v. fere 4-ple brevioribus, tubo corollae eylindrico usque ad 2, v, °%, lon- gitudinis angustius eylindrieo dein paulo latiore et staminigero, eiren basin antherarum barbato - sericeo caeterum eXtus intus- que glabro lohos hrevissimos ovatos rotundalo-obtusos eire, 6-—-8-plo superante, antheris Imevibus glabris, neetarii glan- dnlis ovatis suhliberis ovaria ovoidea oltusa subaequantibus. Folia eum petiolo eire, 12mm. aequante 6— 7cm. Tonga, 3 cm. lata, basi in nervo primario subulato - pluriglandulosa. Racemus folia lounge superans, longe pedunculatus, densiflorus, Pedicelli 7 — 9 mm, longi, puberuli. Calıx 3— 4 mm. aeqnans, Corolla tota 18 mm. longa. Fallienli iguoti. Habitat in Peruvia ad Paranahunanco (Matthews, n.820, a cel. Hook. comm. in hi. Vindob.). Species brevitate loborum corollae insignis, quo cha- ractere A. tubifloram Nob. (Ech. tubifl. Mart. et Gal.) ie mentem revocat. — Flores juniores similes iis Ech. adglu- tinatae Jarg., sed ravemosi nec bostryeini, racemus sechndus ve in A. convolvulacea Noh. (Ech. convolvulacea A.DC.) et A. membranacea Nob. (Ech. membran. A.DÜ.). 424 38. Amblyanihera mexicana Mill, Arg. _ Suffrutieosa, ramis suberectis, ramnlis Ragelliformibus teyypus subscandentibus, foliis ovato-lanecolatis basin ver- sus paulo angasiatis cordatis apire brevins longiusre acumi- natis membranaceis pubescentibus v. glahris, nervis secunda- riis ntroque latere 4 — 5 saepe eum minoribus alternantibus tenuibus cum nervo primario deplanatis, venis tenuissimis, racemis lateralibus breviter pedunenlatis subpancifloris mieran- v. ter aequante gracili, brasteis angnste Iineari-lanceolatis obtusis quam pedivelli Aerigeri friplo brevioribus, pedicellis gracilibus ealycem quater aequantibus, calyeis laciniis ovato- Fe pabescentibus v. glahris, pedunenlo petioles semel v. bis tanceolafis acuminatis superne patulis v. reenrvis intus basi glandulis subnlatis eire. 4—6 praeditis quam tubus circ, 4— 5-plo brevioribus, tnbo eylindrico ad !/, altitudinis stamini- gero ibique distinete latiore lohos anguste et oblique obovatos panlo superante, antheris glabris, neetario usque ad medium 5-lobo coriaceo oyaria ovoidea obtuse glabra aequante, a. pubescens Müll, Arg. Ramulis pnbernlis,, foliis snpra paree subtns densins pu- bescentibus, racemis floribusque plus minnsve pubeseentibus. Petioli 5 mm. metientes, limbus foliornum 4-—5 em. lon- gus, 2—%2’/, em. latus, BRacemus 1olus cire, 5 cm, longus, pedaneutus 10-- 15 min. aequaus, bracteae 8— 4 mm. lon- gae. Flos totus 15 mm, metiens. Follieuli ignoti. Habitat in Mexico prope „Vietoria“ (Karwinsky n. 9.* in hb. imp: Petropol.). #. glabra Müll. Arg. Tota glabra. In hac varietate folia panlo longins sunt acuminala el “jobi corollae paulo longiores, fores bene evoluti fere 2 cm. aegnantes, . 425 Habitat in Mexico (Karwinsky n. 476 in hb. imp. Pe- tropol.). Proxime nacoedit ad A. microcalycem et andinam, sed ab illa differt primo intuitu corollae tube multo breviore pe- dieellisque haud rigidis daplo longioribus et calyce 'majore, ab hac recedit folioram forma ct glandulis calyeinis, 39. Ambiyanthera andina Müll. Arg. Ramis gracilibus tenuissime puberelis, foliis mediocriter. petiolatis ovatis v. oblongo- ovatis basin versus vix perspicte anguslalis basi eordatis apice breviter acuminatis membrana- ceis supra olivaceo-viridibus opacis pnbernlis in nervo prope basin subuniglandulosis subtns pallidiorihus molliter subincano- pubesoentibus, nervis secnndariis utroque latere cire. 7— 10, venis iransversis anmerosis, venulis reliculatis crebris, race- mis axillaribus folia vix aeqnantibus brevinsenle pednneulatis eire. 5— 7-floris, bracieis lineari-lanceolatis pedicellos di- midios aequantibus, pedicellis apice sensim in calycem trans- euntibus molliter pubescentibus calycem fere bis aequantibas, calycis laeiniis ovato-lanceolatis apice obtusis undique pube- rulis intes 'basi utroque latere glandnla duplice v. triplice anctis partem infrastaminalem tubi corollae seminequantibus, corollae glabrae rigidale membranaceae tubo eylindrico paulo supra medium staminigero et paulo latiore (non perspieue in- fundibuliformi) lobos anguste obovatos hine acnuminatos fere bis aeguante, nectarii glaudalis Iate ovatis quam ovaria duplo et ultra brevioribus, stylo basin versus inerassato asperulo basi bipartito , stigmate longiuscule bicuspidato. Folia cum petiolo cire. 8 mm. aequante basi glandulis subulatis plurimis aueto 47 om. longa et 11, — 24, cm. hata, internodia caulina saepius vix aequantia. Pedunculus 1”, em. longus; pedicelli forigeri centimetrales, calyx 4 — 426 5 mm. longus. Coroliae evolntae 2", cm. longae iubas 11/, em. aeguans. Folliculi igneti. Habitat in alpibus Andium @nitensiom (Jameson 2. 101. in hb. Beiss. et hb. imper. Petropol.). Similis Amblyantherae microcalyci Noh. et A. acuti- Tobae Nob. (Echit. acutilobu A. DC.), sed ab hac primo in- tuitn foliis haud longe acnminatis et lobis corollae non lineari- Ianceolatis distinguitur; ab illa foliis basin versus hand an- gustatis et eorolla triente breviore diserepat; A. convolvula- cca er A. membranucea praeter alia plura jam laeiniis ca- Iycinis subulato-acnminatis et racemis elongatis multi - densi- foris sunt distinetae. 40. Anblyanthera Karwinskii Müll, Arg. Canle prostrato, ramis adscendentibus vix srandentibus humilibus purpureo -fascis sub lente brevissime griseo- puhe- ralis, foliis parvis brevissime petiolatis oblongo-obovalis v. lanceolato -spathulatis basin versus sensim angustatis ima basi obtasis apice hrevissime acutatis membranaceis fuseis supra nitidis utraqne pagina glabris, nervis secnndariis ulroque latere 4—6 cum minoribus subparallelis alternantibus, venis erebre reticulatis plus minnsve perspienis, raremis axillaribus parvis oligo-mieranthis folia subaequantibus v. paulo supe- rantibus glabris, peduneulo. petiolos eire. > — 6-plo snperante, bracteis lineuri -lanceolatis pedicellos semiaegnantibus, pedi- cellis rigidulis calycem paulo superantibus, Jaciniis calycinis ovato-lanceolatis acuminatis margine late subhyalinis oaele- ram anrantiaco - fusco - marulatis dimidiam tubam’ corollae paulo enperantibus intus basi glandulis subalatis eire. 4 — 7 prae- eitis, tubo corollae glabrae cylindrico medio staminigero lohos late rhombeo- obovatos hine subarılos aequante intus praeter inserfionem staminum glabre, antheris abbreviatis, nectario obtuse 5-lobo ovaria breviter ovoiden obtusa subarquante. _ 427 Rami adscendentes eire. pedales, graciles. Petioli 3 mm. longi. Folia 21/, —3 em. longa, 6 — 15 mm. lata, supre ad basin nervi primarii suhnlato- 2 —3-glandulosa, Calyx pro magnitudine florum majusculus, „6 mm. longus ; corolla 2 em. metiens, tubus Jatinsculus ad medium staminigeram vix perspicue- dilatatus, Follienli ignoti. Habitat in Mexico meridionali (Karwinskv 2. 473 et 1347. in hb. imp. Petropol.), Ex habitu affinis Ech. torosae Jaug., a qua differt foliis et antheris; etiam Haplophyton cimicidum A. DC. nostrae speriei hand dissimile. 41. Ambiyanthera foliosa Müll. Arg. Ramis teretibus dense foliosis glabris (an scandentibus ?), foliis subsessilibus e basi obovata sensim aruminafis basi cor- datis ereeiis membranaceis fuscis supra demum glabratis sub- tus ad nervos primarios secundariosque hirtellis margine pu- " berulis, uervis sernndariis wiroque latere eirc, 6 — 8 angulo vix semireeto insidentihns marginem versus arcuafo - ineurris sed inter se hand junctis prominnlis, venis ereberrimis (enuis- sinis, racemis axillaribus parvis suboliganthis mieranthis in- ter folia densa ereeta suboceultis breviter pedunenlatis glabris, braeteis pedicellos Norigeros subaequantibus e bası lineari- lanceolata acuminatis, pedicellis ealyrem demum paulo supe- rantibus, calyeis laciniis lineari- v. lanceolate -triangnlaribus longe acuminatis margine ciliatis parlem infrastaminnlem tubi eorollae aequantibus basi intus glandulis subulatis 4— 8 prae- ditis, tubo corollae eylindrico fere ad 2/, longitndinis stami- nigero ibique paulo latiore lobos rhombeo-obovatos in ala- bastro breviter ovoideo replicatos subduplo snperante, antheris abbreviatis, nectario 5-partito lebis abtnsis dvaria ovoiden glabra aequantibus. 428 Ramus nnieus nobis obyins, reetus, strielas, inferne 5m, erassus, cire, sesquipedalis, parce ramnlosus, rammli parvi, submierophylii. Folia ereeta, petiolo vix 4 mm. aequanie suffulta, sacpins 9—1% cm, longa, 3—4/, cm. longa, pri- mo intuitu fere omnino Lasegueam erectam simulantia, sed glabrata et longius acuminata, Flores fere fis Tabernae- montarum similes, racemosi. Bracteae- 7 mm. longae. Calyx 7—8 wm. longus; corolla tota evoluta tantum 2 cm. aegnans; slabastrum loberum ut in Tabernaemontanu laeta et huie affınibus sed aestivatio sinisirorsa. Folliculi ignoti. . Habitat prope Mexico (Plateau de Mexico, leg. Ghies- breght iu hb. DC. a Mus. paris. nuper communicata). Nulli generis arcte affinis et olim forte, frurtu cognito, genus proprium. 42. Amblyanibera microcalyx Müll. Arg. Species in America centrali late diffusa est et valde va- riabilis. Ab hac Ech, subsagitiata Ruiz et Pavon forte non differt. a. hirtiflora Müll. Arg. Echites hirtiflora A. DC. Prodr. VIE. p. 456.. Canlis magis quam in reliquis varietatibus hirto-pubescens, folia subtus asperula puberula, axis racemi, pedicelli et fores hirto - pilosi. Habitat in Guyayuil (hb. Pav. in hb. Boiss.), — Spe- eimen Hariwegianum n. 699. ex eodem Joco nmatali quasi in- termedinm inter var. a, ef var. ß.; ab illa differt foliis densius pilosnlis pawlo minoribus et ab hac racemis hirto - pubescen- tibus, ß. trichantha Müll. Arg. Echites microcaly.x A. DC, Prodr. VIII, p. 456. Folia supra glabrinseula, subtns pubescentia, corollae tubus pilis longiusoulis sparsis obsitas, 429 Habitat nd Caracas (Vargas n. 109. in hb. DC.), Co- lumbia (toco speciali haud indieate: Moritz n. 30. in hb. imp. Petrop.), Venezuela ad Carabobo (Linden a. 1503. in hb. imp. Vindob.), insula Trinidad (Stepherd in hb. imp. Petrop.), in Mexico ad Mirador (Linden n. 359. in hi. Boiss.), Mexico (Schiede n. 167 pr. p., Karwinsky n. 475. b. in hh. imp, Petropot.). y. leiantha Müll. Arg. Echites mucronata Bocm, et Schult. Syst. IV. p. 796. (ide specim. orig. hb. Willd. fol. 5174.). \ Echites acuminata Willd. her. (non Ruiz et Par.). Echites jasminiflora Mart. ei Galeotti in Bull. de l’Acad, de Bruxelles XI. p. 357. (fide sperim. orig. ex herl. Galeottian. n. 1575. in hb. imp. Vindob.). . Omnia perfeete ut in var. ß., sed flores glahri. Habitat in Mexico australiore ad Vera Cruz (Galeosti n. 1575), prope Oaxacam (Franco in hb. Boiss.), in Mexico (absque loco spesiali indicato: Schiede n. 4 et 167 pro parte, et Karwinsky n. 475 in hb, imp. Petropol.). d. leiophylia Müll. Arg. Flores ut in var. ß. trichantha, folin glahbra ul in var. en v. subglabra. Habitat in Mexico anstraliore prope Oaxacam (Franco in hb. imp. Vindob.), et in Nova-Granata (Linden n. 1503. in hb, Boise.), e. glabra Müll. Arg. Echites microcalyx ß. glabra A. DC. Prodr. VIll. p. 456. Folia glabra, petioli pilosi, Aores glahri, Habitat in Trinitatis insula (Sieb, n. 9%, sub Z, spicata in ıb. DO.). 430 - 43, Ambiyanthera convolvulacea Müll. Arg. Echites convolrulacea A. DC.; in Mexico nec in Peraria ereseit (Loei natales in herb. Pavoniauo sarpe nimis incerti aaepe peruviani cum mexicanis v. aliis confusi), vidimus enim A. convolvulacem a cl. Karwinsky prope.S. Bartolo Mexiei ealidioris lectam cum hb. Martiano communicafanı. ° 44. Amblyanthera angustifolia Müll, Arg. Echites angustifolia Poir. Suppl. II, p. 587; A. DC. Prodr, VIII. p. 449, Hujus speciei characteres hie paulo amplins exponere ticeat : " Rami "graciles, einereo - v, purpnrascenti-fusci, laeves v. verrucosi, glabri, demsins opposite ramulosi, petioli bre- vissimi, eirc. £ — 2 mn. longi; folia lincaria, saepius 5 — 6 cm, longa, 21/,— 31/, mm. lata, basi obtasa v. subcor- data, apire abrupte, acuminulata, densa, rigide membranacea, glabra, nitidula, proportione valide micostata, vosta promi- nens; nervi secundarii validi, promi li, prope marginem in- flexum quasi in nervum submerginalem prominenten eonjaneti, venae tenuissimae. Racemi axillares, gracillime peduncnlali; pedunenli Rliformes 2 — 31/, em, longi, racemi ipsi subcapi- tulato-compaeti, brevissini, in genere insigniter mieranthi, glaberrimi; brarteae minutissimae, quam 1 mm. breviores; pedicelli graciles, calycem bis v. ter aequantes, eine. 8 — 4 mm, longi; ealyeis laciniae ovatae, obtusinseulae, omnes basi subulato- 4 — 6-glandulesae, eire. tertiam partem lon- gitndinis (ubi corollae aequantes; corollae glabrae, 8 mm. lon- gae v. panlo kongiores; tubus eylindrivus, medio staminigeras, dein distinete latior, ad hasin antherarum intus hispidulas eaeteram glaber, lobos (ut videtur ex speciminibus valde in- sompletis fragmentariis) rhombeo - oboratos aequans; antherae 431 minimae, aurantinco- v. ferrugineo -maculatae, longiuscule membranaceo -acuminatae; nectarinm profunde 5-partitum, lobi late ovales, ovaria obtuse ovoidea, glahra, stylus ovariis doplo longior. Follieuli inter se snhbeohaerentes, torulosi, submembranacei, glabri, 8 — 10 cm. longi, inter semina Imm. lati. Semina cire. 6 mm. longa, sub lente brevissime sericeo- hirtella, grisea, longitrorsum eosinlata, apiee truncata, coma sessili ornata. — Flores in genere minimi, similes iis Koh, torosae Jarg. sed majores. Haec omnia ad specimina a cl. Poiteau anno 1808 lecta in hb, imper, Petropo). observata. 45. Haemadictyon schizadenium Müll. Arg. Ramis leviter angnlosis scabridis, foliis hreviter petiola- tis oblonge-ovatis v, oblongo -elliptieis basi rotundata nen- nibil cordatis apice breviter acnminatis margine reflexis v. revolutis rigidule membranaceis Iuteolo -viridihus utraque pa- gina’ glaberrimis subtns sub lente puncticnlato -asperis, nervis seenndariis utroque latere eire. 7-8 tereti-prominulis, venis laxe retieulatis utraqne pagina perspieuis, bostrycibus (pseudo- racemis) axillaribns felia dimidia aeguantihus densi - multi- foris, syımpodio bostryeis flexuoso, pedicellis geminis calycem semel v. sesqui-aegnantibus approximatis, ealyeis magni la- eins ovatis v. oblonge-ovatis acutis glahris puncticulate - asperulis corollae tubum dimidium paulo superantibus basi intus squama ovata acutiuscula apice pectinato- plaridentata auctis, corollae 1ubo eylindrico undique aeguilato glahro ad »/, altitndinis staminigero ibique pilis brevibus retro -spectan- tibus hispidulo lobos oblique obovatos obtusos fere bis aequante, appendieibus huearibus faucem calloso -annuliformem vix at- tingentibus , antheris dorso puberulis faucem vix superantibas, nectarii eupuliformis superne conniventis lobis 5 irregulariter 432 laciaiatis v. dentatis erenulatisve ovaria ovdiden oblusa paulo superantibus. Folia sieca Iuteolo - viridia, cum petiolo, eirc. 6— 8 mm. longo, 12— 15 cm. longa, saepissime A!/, em. lata, supra laevia quidem sed hand nitida, Peduneuli 2t/, em. longi. ‚Calyx erolutus 14 mm. metiens, laciniae majores 5 mm, latae. Corolla 2%/, em. aegnans. Folliculi ignoti. Habitat ad Papantla in Mexico (Karwinsky in hb. imper. Petropol.) » Huematodictyo Gaudichaudii haud dissimile sed ab eo praeter alia nectario insigniter laciniato -dentieulato, fere ut in Odontadenia et Anisolobo, valde recedens, 46. Haemadictyon papillosum Müll. Arg. Ramis papilloso - asperrimis fnseis, foliis hreviter petio- latis oblongo-obovatis basin versus angustatis basi ohtusis v. subeordatis ex apice obiuso v. obtusinseulo minnte mucronatis stenuiler_coriaceis supra fuseo-nigricantibus nitidis suhtus In- descenti-viridibus utragne pagina glabris, nervis secnndarlis utroque latere eirc, 6—7 prominulis areuatis prope marginem incurvo-junetis saepe cum tertiariis parallelis minoribus alter- vantibus, venis_retioulatis_ prominulis, inflerescentiis axillari- bus in genere amplissimis longe peduneulatis folia longe su- perantibus 2 — 3-partitis, ramis elongatis hosiryeinis v. ite- rum bipartitis cum ramulis bostryeinis fexuosis subparvifloris hirtellis, bracteis minutis quam pedicelli pluries brevioribus e lata basi subulato-acuminatis suhlacinulatis, pedicellis flori- ‚geris elongatis calyceem 3— 4-plo, fructigeris 5— 6-plo su- perantibus erecto-patulis hirtellis, calycis laciniis e basi tri- angulari - ovatis acuminatis apice vulgo recurvis intus hasi squama majuscnla deltoidea apice erenulata_ praeditis tubom dimidiam corollae bene aequantibus, tubo coroliae exius glabrae 433 basi multo latiore versus medium angustato ad fancem iterum dilatato medio staminigero ad basin filamentorum intas pu- bescente lobos obligue obovatos margine exteriore ciliatos paulo superante, faucis subplicato -inerassatae appendieibus minutis oblongo - ovalis apice emarginatis inclusis, fere apice tnbi insertis, filamentis .antheras exsertas glabras aequantibns, neetarii glandulis subliberis ovatis apice bilohis et plurierenu- latis ovaria oblongo-ovoiden ohtusa glabra aequantibus. Rami tennisceuli, teretes, v. juniores sieci compressi, Lre- viter strigoso -hirtelli, adultiores pilis brevibus erassis papilli- formibus insigniter asperi. Petioli 4—- 6 mm. longi, basi in axilla glandulas suhulatas gerentes; folia cum petiolis 8 — 12 em. longa, 2—3 cm. lata. Iuflorescentia basi panicnlato - ramosa, rami bostryeini. Pedicelli 11/, — 31/, em, longi; calyx 4— 5 millimetralis, . Filamenta in Ordine insigniter longa, i. e, antheras elongatas, aequantia, 4 — 5 mm. longa. Follienli ignoti. Habitat inNova-Granata. (Triana n. 157. in.hb, Dunant.) Species haec inflorescentia ampla, indumento ramorum et appendicibus corollae valde minutis neo non filamentis elön- gatis a reliquis valde distineta, cujus folia similia tie ‚Am- blyantherae sulphureae Nob. (in Mart. fl, bras.). 47. Prestonla surinamensis Mill. Arg. Ramis breviter ferrugineo- v. rafo- tomentosis, foliis me- diocriter petiolatis late ovatis basi obtnsis apice breviter acu- minatis membranaceis supra obscure fuseis ‚breviter et sparse ‚pilosulis, quoad nervos. impressos et margines ferrugineo - villesis, secus venas reticulato- impressis, subtus tola pagina breviter fulvo-tomentosis, pilis subflexuosis diametram nervo- rum secundariorum vix aequantibus, venis perspieuis, bosiry- eibus axillaribns umbelliformi - contraetis breviter pedanculatis 30: B8, ds Hehi, 28 434 quam folia 3—4-plo brevioribus, hracteis' late ovalis acu- minatis- aliis angustioribus quam pedicelli hrevioribus dense ferrngineo- pilosis, pedicellis fulvo -hirsatis calycem Aequan- tihus „ calycis laciniis late ovatis ntraqgne pagina adpresse fer- ‚rıigineo -hirtellis tubum dimidium corollae aequantibus, squama ealyeina ‚ triangulari -ovata extus sericeo - pilosa snperne et intus glabra apiee truncato breviter 2 — 4-dentata, corollae * extus,sericeo-villosae tubo ad medium staminigero lobos rhom- beos apice acutangulos bis v. fere ter aequante, appendieibus lineari -lanogolatis obtusissenlis apice integris .densepapillo- sis com antheris glabris fausem paulo superantibus, nectario elongato conico apice 5-lobo ovaria glabra bis aequante lobis erenato - bilobulatis, stylo undulato - aspero. ‘ Folia eire; 15-185 ein. longa et 9—16 cm: lata, basi nonnihil angnstata; petioli $ em, aequantes. Pedunenli pe- tiolos dnplo superantes ad nodum solitarii, i. e. aliera axilla saepissimi sterili. Calyx evolutus 11 — 1% mm. longus, Co- rolle: tota 23 —%5 mm, longa. Folliculi iguoti.‘ , ' ‘ Habitat in Surinamia (Hostmani n. 981. in hh. imper, Vindob.), Plantatio Beckhuizen (Wullschlaegel n. 1029, in hb. Mart.). " ‘ “ Primo intnitn guoad magnitudinem ei formam coloremque foliorum, inflorescentiam eontractam nec non florum magnitu- -dinem et formam calyeis’ simillima P, ipomveaefoliad A. DC. .sed ab-hae differt indimento duplo breviore molli (nee stri- g0se), petiolis duplo longieribus, bracteis non linearibus et antheris vix exserlis; a speciebus noris brasiliensihus longius distat. “ R \ oo. . .. 435 Bhabdadenia, (Vide charasteres hnjus gen, nov. iu Mart. - . fl. Bras.). a "Specierum series duae enim potius quam sectiones in Be nere nostro sunt distinguendae: Ser. 1. Calyx eglandulosus, nectarium membranaceum, di- stinetius striolatum; bosiryces depauperati, Hujus leci sunt Rh, Pohliö Nob, (in Mart. f. bras.), Zh. macro- stoma Noh. (Hchites mucrostoma Benth,) et Ak. biflera Nob. 1. e. (Echites biflora Jacq.). . Seet, 2. Calyx more Anisolobi glandulosus, uectarium magis ooriaceum, indistinete striolatum. Hujns loci suut: Ah. Berteri Nob. (Echites Berterii A. DC.); Rh. Sagruei Nob. (Echit. Sagraei A. DC.); et species novae infra sub n.49—51 deseriptae, 48. Bhapdadenia macrostoma Müll. Arg. a. pubescens Müll, Arz. Caulis pubescens, folia supra subglabre, suhtus parce puberula, pedunculi, pedicelli calyoes parce pubescentes. “ Habitat in Savannis Paraönsibns Sorinamine (Splitgerber in herb. imp. Vindob.). £. glabrata Müll, Arg. Echites macrostoma Benth. in Hook, Journ. of Bot, IN p- 248; A.DC. Prodr. VIIL, p. 458. Tota glabra excepta foliorum pagina inferiore minutig- sime pubernla, Habitat in Guyana britannica (RB. Schomburgk n. 322.). 49. Rhabdadenia eubensis Müll. Arg. Caule scandente tenuissime fusco glabrats, vamis sub- fliformibus pilis subreflexo-patulis densius parciusve pubescen- tibus, foliis membranaceis anguste Iineari -lanceolatis acutis 28% 436 hasin versus. angustatis ima basi- abrupte contmctis obinsis sopra olivaceo- v. fusco - viridibus subglabris subtus .rufescen- tibus, glabris v. ad costam pubescentibus,., nerris secundariis utrogae latere circ, 8 arcnatis ramnlosis, venis paueis suh- reticulatis, bosiryeibus lateralibus longiuscule pedunculatis folia superantibus eire. 6 — 8-foris mbglabris, bracteis mi- hutis ix laeinias’ calycinas aequantibus evatis snbacutis, pe- dicellis Horigeris calyiem 4 — 6-plo superantibus angulosis glabratis, ealyeis laciniis late oratis snbaculis quinta quarta- que intus utroque latere et tertia latere aestivatione teeto subulaso- 2-—1-glandnlosis omnibus quam pars angusta tubi corollae fere triplo brevioribus, torellae (ubo usque ad me- dium anguste eylindrico sulcato-striato dein äbrupfe- campa- anlato=dilatate, Tobis obligue obovatis jartein Iatam tabi vix superantibus, antheris dorso hispidis, nectario eyliüdrivo su- perne breyiter et inaequaliter 5-Jobo cremulato apice suh- membranaceo avaria oroidea acuta glahra paulo superante. . Rami ‚vix 14/, mm. crassi, ramuli diametro eiro. 1 mm. acquantes, polyphylli, Folia saepius 2.4 em. longa, 4 —6 mm. lata v. angustiora. Petioli 2 mm. aequantes. Pe- diceli graciles 1 — 1%/a em, longi. Calyx 2—2"/, mm. lon- gus. Corolla 1ota evolnta 23 eentimetralis, Iutea. Fol- Nieuli ignoti. ' " "Habiter iü insüla Cuba‘, in Savannis de Saltadero (Lin- den n. 1716. in hh. DC.) — Florebat Majo. " "Anis Rhabdadenine Berterü, quacam corollae magni- tudiue ei glandulis calyeinis convenit, sed distingnitar folio- rain 'mülto winorunt pluries angustioram forma, calyce daplı breviore, tubi corollae ‚parte angusta relative. longiore, an- theris dorso .hispidis et neelario breviore; ‘a Rhabdadenta Sagraei, eui simillima, differt, struetura corollae et folii: basi non .cordatis. 457 50. Rhabdadenia Kindeniana Müll. Arg. Ramis scandentibus volnbilibus tenuihns. purpnreis pabe- scentibns demum glahratis subsrabris, internodiis-vulg6 folia soperantibus, foliis breviter petiolatis tenuiter- coriaceis ovatis vs oblongo-ovatis basi obtusis' apice subaculis glabris supra fusco -nigrieantibus uitidis subtns purparasrentibus, nervis secundariis areualis cum venis reticulatis tennibus haud pro- minulis, bosiryeibus lateralibus saepe bifidis viscosis folia pluries superantibus laxis, bracteis ovato-lanceolatis quam pedieelli circ. sextuplo brevioribus quam calyx paulo brevio- rihus, pedicellis florigeris quam calyx 3— 5-plo longioribus, ealyeis laciniis late triangnlari- ovatis acutis dorso margine- gae asperulis dense purpureo.-striolatis ''non hyalino - märgi- natis quam pars angusta tubi corollae_21/,-plo brevioribus, corollae inbo usque ad !/; longitudinis angnste eylindrico sul- eato- anguloso dein ahrupte eylindrieo -campanulato, lobis partem latiorem tnbi hand aeguantibus, antheris derso sub- glabris, nectario tubuloso rigidnlo breviter 5-lobo erenulato ovaria ovoidea glabra bis et nlira aequante, Rami diametro vix 11/, mm. aeqnantes., Petioli 5 mm, longi. Folia 3—5 cm. longa, 11/,— 2", em. lata. Bosiryx 12 —15 cm. aequans, laxe multilorus; pedicelli Rorigeri 1%, em. longi, demum subrecurvi duploque longiores et incrassati. Calyx 4 mm. longus. Corolla (tota evoluta 4 cm. bene aequans, Iutea v. luteolo-aurantiaca. Follieuli ignoti. , Habitat in insula Cuba altitud. 1200 — 3000 ped. s. m. (Linden n. 1700 et 1823 in bb, DC.) -— ‚- Florebat Aprili et Majo. . . Pe Similis Rh, Berterii; seid differt prime, intuitn foliis ma- gis distantibns ovatis nec obovatis, pedicellis totaque inflo- rescentia multo longioribus, calyre hreviore, laciniis minus longe lanceolato-acuminatis non hyalino-marginatis ei margine 438 haud Iaevibus erebte purpureo-strlolatis; a Rh. Cubensi dil- fert praeter formam foliorum structara corollae aliisque; a Rh: Sagraei foliis basi non cordatis, calyce longiore, necta- sio multo longiore. _ ß. angustifolia Müll. Arg. “ Folia anguste lineari -lanceolata, ?— 6 cm. longa, 6— 10 mm. lata, antherae dorso distinctius hirtellae. Reliqua, inflorescentia saepius ampla et flores, omniuno cum typo con- graunt. . . . Habitat in insnla Caba (Linden n. 1699. in hb, Boiss,, Poeppig 'in hb. imp. Vindob.). — In hb. imp. Petropol. ex- stant-specimina omnino inter iypum et var, '£. intermedia a el.-Linden sub n. 1700 distributa. 51. Rhabdadenia Wrightiana Müll, Arg. Glaberrima, ‚ramis erectis (?) dichotome ramosis nitide cinereis glahris, ramulis compressis. fusco - purpureis abbre- vialis dense foliesis, foliis breviusenle petiolatis lanceolato - spathulatis basin versus sensim in petiolum euneato -angu- etatis apice rotundato - oblusis emarginalis rigidule membrana- eeis fuscidulis uiraque pagina subvernicosa nitidis, nervo pri- matio: deplänato latiusculo, seeundarüis tenuissimis ramulosis cam venis ereberrimis tenuissimis obscure Juseis, bostryeibus ‚axillaribus valde depauperatis enhbifloris subsessilibns folia vix aequantibus, bracteis minimie, pedicellis subfiliformibus ealyeem bis v. ter aequantibus, calycis laciniis ohlongo- ovatis v. oblongo-obovatis obtnsis ex parte basi intus glandulis- 1 — 2 Iateralibus praeditis tnbi corollae partem infrastaminalem bene aegnantibus, corollae parvulae roseae fubo obconico gla- bro ad’ ?/, altitnd. staminigero lobos rhombeo.- obovatos vix aeqiante, antheris dorso hispidulis, BRami ramnlique leviter angulosi, hi superne distinete compressi, petioli eire, 5 — 6 mm. longi, foliorum- limbus 3 439 ad 6 cm. Jongus, superne 4 — 1", em. Intus, apice semper distinote emarginatus basi eglandulosus; Pedieglli 1 em. aequantes. Oalyx 4 mm, longus, ' Corolla teta 2 cm. longa, inbus siecus rosens, limbus ‚pallidior, Follienli ignoti. I . Habitat in Cuba’ orientali (occurrit inter plantäs pulchras Wrightianas sub n. 399, in hb. DC.). A congeneribus forma folierum et structura corollae diversa, 52. Prestoniopsis pubescens Müll. Arg, (Vide charact. et analysin hnjus generis in Bot. Zeig. b. a, 1860.) Echites pubescens Rocım. et Schult. Syst. IV. p. 796; Kunth in Humb. Bonpl. Nov. Gen. vol. II, ad calc. p. 453; A, DC. Prodr. VII. p. 476. Speeimen hujus speciei vidimus uniecum ceujus descriptio- nem hie jungere lieet, Ramus Alropurpurens, teres, sparse foliosus, minute puberulus, internodia foliis aequilonga. Folia opposita, me- diocriter petiolata, late ovatn ohovatave v. elliptica ad basin "nonnihil contractam cordata, apice breviter cuspidato - acumi- nata, rigide membrauacea, supra fusco-nigricantia, sparse puberula, demum glabrata, subtus dense incano - pubescentia, absque petiolo, re. 10-12 mm. aequante, 7—9 cm. longa, 44,5%, em: lata, supra in costa basin versus, glandulis conieo - subulalis atropurpureis sparsis eire. 4 — 7 adspersa, pili sublus 'seeus epsiam nervosque secnndarios distiche pa- tuli; nervi seeundarii angulo vix semirecto nervo primario insideutes, utroque latere circ. 8, utrague pagina deplanati, tertiarii Lransveräi, quaternarii ulteriorisque ordinis erehre re- tieulati. Inflorescentia lateralis, compacte bostrycina, folis brevior. Pedunenli 2 em. longi, puberulo -hirtelli, glandu- loso- verrucosi. Bracteae ovato-lanceolatse, membranaceae, pubescentes, pedicellos superantes, cire. 1% — 15 mm. longae. 440 Pedicelli ralyer breviores, pubeseontes, sub ealyee Bihracteo- tati, bracggolae minntae, sublineares. Calyx 1/, em. longus, tubum corollae semiaequaus. Corolla extus glahra_: Si_eX- cipffs margines aestivatione tegentes ciliatos, 3 om, longa; lobt semilnmate-obovati. Follieuli ignoti. Habitat. in America meridionali (oel, Humboldt in hb., Willd. fol. 5192.). 53. Elytropus chilensis Mill, Arg. (Vide characteres et analysin hujusce, generis novi in Bot. Zeitg. h. a. 1860.) Echites pubesoens Hook. et Arn. Voy. Beech. p. 34; Jeurn. of Bot, vel. Lıp. 286. (non Roem, et Schult.). Echites chilensis A. DC. Prodr. Viil. p. 468. . Echites Ptarmica Poepp. et End. Nov. Gen. II, p. 69., 1.278. (nonnulla minus accurate delineata). Echites heterophylla Mig. in W. Lechler, pl. chilens. exs, edit, Hohenack, n. 181. 229, et in Linnaen 185%, Vol. 25. p. 653. Vinca sternutatoria Poepp. in hb. varlis. Sperjes 'quoad consistentiam plus minusve foliaceam v. subeoriaceam et formam nee non magnitndinem et indamen- tum foliorum et canles plus winnsve alte imo altissime scan- dentes quam maxime variabilis, sed formae hac nnmerosue vix verbis sunt eireumgeribendae et hie 'neglectae. 54. Urechites Karwinskii Müll. Arg. (Vide characte- res hujus generis novi in Bot. Zeitg. h. a, 1860.) Bamis geacilibus breviter subochraceo - tomentellis parce foliesis, foliis oppositis internodia saepins hand aeqnantibus mediocriter petiolatis elliptico- ovatis basi brevissime acutatis apice breviter cuspidato-acnminatis membranareis supra_pal- lide olivaceo -viridibus pilis brevissimis pubescentibus 'suhtns pallidioribus ‚molliter snbeinereo- velutinis, nervis seeundariis ntroguc Tatere eird, 4— 5 angulo N, subreriis prope marginem arcuato -jwiretis sub indumento minus perspieuis laxis, hostryei axıım breviter pedunenlatis folia subaeguautibus desise nulti-sub- grandiforis, pedunculo petiolos snbaequante, bracteis paris ovatis v. e basi late ovasa lanceolalo-acuminatis qnam pedi- celli eire, 3-plo brevioribus, pedieellis subglabris calysem magis pubescentem eire. 3 - 4-plo superantibus, ealyeis laci- nis minimis late ovatis ‚suhacutis omnibns basi intus squama tenuissime membranacea Inte deltoidea apice pectinate - denti- ende eis quam pars infrastaminalis tubi corollae multo- tie ‚brevioribus, tubo corollae insiguiter ner- v 'ranaceae viridi- Juteseentis (sc. in sicco) ” \ longitndinis anguste et graciliter eylindrico 2 em Iate aperfam campanulato - dilatato, lo- TG B „eo - obovalis hine acutis inins parte basilari et "as albis Jonginseulis adspersis partem dilatatam tubi aequantibus prominenter nervosis erebre ramul’go- venosis, aniheris glabris, neclario membranaceo eylindrieo ovaria arete eingente subintegro ovaria oylindriea vix semiaequante, Rami diametro 2 — 3 mm, aequantes, haud verrucosi. Petioli 12 15 mm. longi, supra canaliculati, in axilla glan- dulis purpnreis oblongo-evoideis pluribus praediti; limhus saepius 5— 8 cm, longus, 3— 4%/, em. latus, basi snpra eglandulosus. Pedunenli inerassati, recnrvi, v. patuli, Pe- dicelli 5—- 7 mm. longi, angulosi, Calyx ® mm. haud v. vix aequans. Corolla evolnia tota 51/, cm. longa, pars anguste eylindriea tubi fere v. omnino 2 cm. aeqnans. Foltienli apice cohaerentes, Jineares, glabri, juniores 1% em. longi, erecti. Semina juniora oblongo-oveoidea, basi' obinsa, superne exire- mitatem versus 'radieularem longe angustata, in plaventa dense imbrieata, numerosa. — Stamina ut in Amblyantheris, stigma basi membrapaceo - subvaginulatum, sius, dein usque ad apicem longitrorsum „inlatt Habita\ia Mexico eirca „Huefulta“ ad ripas Aurü et prope „Victoria“ (Karwinsky n. 474 ei 474 b. in hb. imper. Petropol.). 55. Urechites Andrieuxi Müll. Arg. Ramis teretibns, ramulis compressis, foliis medioeriter oppositis petiolatis late elliptieis v. elliptico - ovatis e -hasi sub- rotundata subacntis apice abrupte et breviier aeuminulatis membranaceis subferrugineo - fuseis supra glaheis subtus et ad petiolos para "torsscenlibus v. glabratis, nervis secundariis utroque It em =7 arcnatis, terliarjis transversis numerosis flexuosis Snbretieulato - ramasis, venis reticulatis ereberrimis fuscis, bostrycibns axillaribus laxe multiforis folia superanti- bus glabris, peduncnlo petiolos bis v. ter superante, bracteis mox deciduis parvis ovatis quam pedicelli florigeri multoties brevioribus, pedicellis elongatis calycem ter v. qualer aoguan- tibus, calyeis' lacinis oblongo -ovatis brevissime aunminalis margine membranaccis basi inias glandulis subulatis 6 — 8 ornatis quam ‚pars infrasfaminalis ‚(angasta) tubi eorollae triplo brevioribus, iubo 'corollae glahrae luteae usque ad 3/, longi- tudinis Anguste' eylindrice dein abrupte tubuloso - campanulato- dilatato, Jobis brevibus rhomheo-ohovatis partem dilatatamı tubi vix semiaequantibus, nectario eylindrieo apice eroso- dentieulato ovaria glabra ovoidea aequante. Rami glabri, adulti pallide - cinerei, juniores purpurascen- tes hand verrucosi. Petioli 7 — 12 em. longi, basi stipulis interpetiolaribus in glandulas subulatas solutis praediti,- Lim- bus saepins 5— 6 em. longus, 4 cm, latus, basi supra eglan- Aulosus. Bostryces eirc, 14.— %0-fori, evoluti 1% cm. et 443 ultra longi. Pedicelli florigeri demum 3 cm. aequantes. Bra- etene vix 2 mm, superanles. Calyx 5— 6 mm. motiens. Co- rolla tola 5-centimetralis. Folliculi recti, glahri, 17 cm. longi, 6 mm. lati. " Spermodermium seminis 8_ mm. longum, rostrum vix aequans quam coma albo-sericea duplo brevins. Habitat in Mexico meridionali ad mare pacifienm prope Tehnantepee (Andrieux pl. mex. exs. n. 247. in hb. DC.), in fruticelis apricis seandens inter Tamatoc et Raucho Monte Grande prope Huejatla (Karwinsky n. 473. in hb. imper, Pe- tropel.). j 56. Urechites Jaegeri Müll. Arg. Ramis einereo - purpurascentibus glabris, ramulis palli- dioribus teretibus patule hirsutis densius "foliosis_ breviter v. longiuseule petiolatis oblongo -ellipticis v. late oblongove aratis basi suheordatis apice ahrupte hreviter acuminatis mem- branaceis viridibns subtus pallidioribus utraque pagina pilosis, nervis secundariis ntrogne Jatere circ, 6 — 8 cum minorihns saepe alternantibus leviter arcualis, venis ereberrimis tenuis- simis subconeoloribus, bostrycihus lateralibus laxe multifloris longiuscule niveo-hirsutis folia superantibus, peduncnlis pe- tiolos piuries superantibus, bracteis subfoliaceis petiolos de- wum elongatos semiaequantibus lineari-laneeolatis longe et aentissime acuminatis hirsntis persistenlibus, pedicellis caly- vem demum fere bis acquantibus, calycis laciniis elongatis e basi lineari-lanceolata longe subnlate - acuminatis Nexuosis {ubi partem angustam infrastaminalem glabram bis et ultra aegnantibus, eorollae tubo nsque ad RL longitudinis anguste eylindrico glabro' dein paulo latiore ie tubuloso - campanu- Jato extus dense niveo-hirsuto, alabastris loborum subeylin- drieis, nectario ovariis paulo breviore distinete 5-lohulato, Rami adulti scandentes et sinistrorsum (am omnes?) vo- Irbiles, juniores seandentes inferne cum foliis longius (petioli 444 2 — 2", em. longi) superne gradatim brevius (petioli ? — 4, em. longi) peliolatis. Foliorum limbus 4 — 8 om. lon- gus, 31/,—5 em. latus. Bractene 12— 16 min. longae, in- ferne 2—3 mm. latae, pedicelli demum 2 em; et ultra longi, hispidi, Calyx 15 — 18 mm, aequans. -Corollae alabastra matura 24, cm. bene aequantia, lobi in alabasiro obliquissi- me dextrorsum contorti sed sinistrorsum imbrieati. (Flores omnino evoluti et frnctus in speciminibus ‚hand adsunt.) Habitat in insula Haiti (Jaeger n. 301 in hb. Fischerian. nunc imper. Petropol.). ” Alfinis U. suberectae, sed folorum pallidiorum forma et magnitudine, venis haud fuscis, petiolis in’ parle superiore ramulorum abbreviatis, bracteis calycibusque triente et nlira longioribus distineta. 57. Urechites subereeta Mill. Arg. Echites suberecta Jacg. Amer. p, 32. 1.26; Sw. Observ. p. 104! A.DC, Prodr. VIIL p.458. Haec ab U, Andrieuxi ei U. Karwinskiü differi prae- ter alia plurima comae stipite "quam spermodermium multo breviore. Stigma et squamae semina involventes sunt omnino ut illis. Hujus varietates sunt: . #. glabrata Müll. Arg. . Omnia ut in iypo sed folia glabra, bosiryves longissimi, saepe bifidi, praeter. apicem laciniarum calycinarum et apicem alabastrorum glalri. - a . j Habitat in insula Haiti (Jaeger 0.239. in hb, Fischer. nune imper, Petropol.). y. rotundifolia Müll, Arg. * " - « Folia subrotunda v. late elliptieä, saepe';vix löngiora quam lata, (Flores lutei.) oo ’ 445 Habitat ad margines sylvorum eirca urbem Portum - Prineipis insulae Haiti.(Jaeger..n. 218. in hb. Fischerian, une imp. Petropot.). 58. Mesechites myrfifolia Müll. Arg. (Vide characte- res hujus generis in Mart. for. hras,) [ Echites myrtifolia Boem. ei Schult. Syst. IV. p. 795. ‘ {non Poir); A. DC, Prodr. VIII. p. 473. . j Echites vosea A. DC. Prodr. VIN, p. 450. Speeimen originale Echitis: myrtifoliae R.- et S. in hb. Wiltd, suh folio 5156. exacte convenit enm speeiminibus ori- ginalibus Keh. roseae A.DC. — Calyx 21, —%°/, mm, lon- gus, pedicellnm aeguans. Corolla 3%, — 4%, em. longa, tubus graeillimus, similis ei Dipladeniue pulymorphac Nob. (in Mart, for: bras.), sed longior, ut iu Amblyanthera mi- erocalyce, saepius 21/, em. longus, compressus 1'/, mm. latus, ad */, altitudinis, paulo dilatatus, fauce iterum con- tractus, pars dilatata oblongo- ellipsoidea. Antherae glahrae, Corollae lobi quoad magnitudinem variant, quam tubns sunt duplo Iriplo breviores.. Folia variant a forma late ovata us- que ad ovato-lanceolatam, . Species cubana. 59. Dipladenia flava Hook.’ Bot.‘ Mag, 1. 470%, e Santa Märtha, dujus nectarii strueturam eel. Autor hand examinavit {ex ipso), eerie non est species hujus generis, Inflorescentia enim est bosiryx nec racemus, rhachis est sympodium nec axis centinuus; os ad sinistram, in quo antherae faucem paulo excedunt, est terminalis trichasii ordinis prioris; flos ad dextram delineatus basi nnihraoteatus est lateralis; pedun- enlüs secundi ordinis alabastra duö gerens basi unibractealus &t etiam lateralis et ex hoc oritur diehasium sequens. In- florescentia ergo ut in veris Echitibus. An antherae in icone reste longe contortae delineatae? Cujus generis? .. 446 60. Dipladenia Harrisonfi Pourdie ınss. in Hook. Bot. Mag. t. 4825. = Calycadenia Harrisonii Lemaire in Van Honste Illustr. Hortie, 1855. Mise. p. 9. est Odontadeniae sp. et quidem proxima O. speciosae Benth., si revera ab hac diversa. " Eehitis species americanae in Prodrome Candolleano enumeratae et eae (praeter nostras) quae ab eo fem- pore hucusque editae sunt, subsequente modo ad genera sunt distribuendaet 1. Echites peltigera Stadelm, — Stipecoma peltigera Neb. in Mart, for, bras, (vidi originalia). 2. E. tropaeolaefolia A,DO. = Stipecoma peltigera Noh. I, c. 6. orig), s " . E. Berterii A.DC, = Rhabdadenia Berteroi Nob. (Y. orig.): . E. umbellata Jaeg. est Echitis species vera, Noh, 1, e. . E, adglutinata Jacg. est Ech. sp. . E. littorea Kunth (n. v,), species Nob, ign, .E. Blanchetüi A. DC, est Ech., sp. Nob. }. ©. (r eis.) . E. Iappulacen Lam. Nob. ign. . E. hypoglauca Stadelm. = Odontadenia hypoglauca Nob, Le (vr. orig.) 5 10. E. Mansoana A. DC. — Mesechites-sulphurea Nel. I. ec. .(r. orig, A. DC.). , 11. E. acuminata Ruiz et Pay. = Mesechites acuminata Nob. ‚Cr. specim. Pavonian.). ..“ ©. . .r sun mm w 12. E. torosa Jacg, = Amblyauthera- torosa ‚Nob. 13. E. torosa 8. Brownei A. DC. = Echites Brownei Nob. 447 14. E. angustifolia Poir. — Amblyanthera angustifolia Nob. (r. orig.). 15. E. linearifolia Ham, Nob. igu. forte Rhabdadeniae spec. 16. E. repens Jacq. est: Ech. sp. 17. E. rosea A. DO. = Mesechites myrtifolia Nob. (v. orig. 4. DC.). 18. E. Sagraei A. DC. = Rhabdadenia Sagraei Nob. (v.\orig.). 19. E. biflora Jacq.. = Rlabdadenia. biflora Nob. 1. e, 20. E. Catesbaei 6. Don. Nob. ign, u 21. E. laxa Ruiz et Par. .Nob. ign. 22. BE. subsessilis A. DC, = Amblyanthera subsessilis Nob. (v. orig.) . 23. E. cordata A. DC. Nob. ign. 24. E. Oaxacana A, DC. — Amblyauthera Oaxacana Nob, (v. orig.) %5. E. convolrulacea A. DC; = Amblyanthera convolvulacea Nob, (v. orig.). a 26. E. acntiloba A. DC. Z Amblyanthera aeutiloba Nob. (v. orig.) : 27. E, suaveolens A, DC. — Amblyanthera suaveolens Nob. 28. E. Franeiseea A. DO, = Echites violacea Vell.' (v. orig. Candollean.). ’ ’ 29. E. Fiuminensis A.DC.—= Amblyanthera Fluminensis Nob. Le c 30. E. Domingensis’Jacq. — Urechites Domingensis Nob. 31. E. subereeta Jacg. = Ürechites subereeta Nob. 32. E. barbata Desv. —= Urechites harbata Nob, (n. v.). 33. Echites macrostoma Benth, — Rhabdadenia macrostoma Nob. (v. orig). 34. E. nitida Vahl. = Odontadenia tordata A. DO. Nob. 1, c. 35. E. psidiifolid Stadelm, videtur Ech, sp. Nob. 1: ec. (n. v.). 36. E. plicata A,DC, est Ech. sp. Nob. I: ec. (v. orig.) 37. E. trifida Jaeg, = Mesechites trifida Nob. 1. ce, 448 38. E. tuhulosa Benth. = Mesechites trifida Nob. 1. ec. (v. orig.). 39. E, Japurensis Stadelm. = Mesechites Japurensis Nob. 1. & Wr. orig.) Bu 40. E. dentienlata Vell.— Haemadicetyon macronenron Nob. I. «. 41. E. graeilipes Stadelm. — Anisolobus? gracilipes Nob. I, c. (r. orig.). 42. E..leptophylla A. DC, l. ce. (r. orig.). 43. E. varia Stadelm. est Ech. sp. Nob. I. ec. (v. orig.). 44. E. leptoloba Stadelm. — Echites 'eireinalis Sw. Nob. (v. orig.) j 45. E. autennacea A, DC, = Amblyanthera antennacea Nob. (vr. orig.). " " 46. E. mierocalyx A.DC. = Ambhlyanthera mieroralyx Pf. tri- chantha Nob. (v, orig.). 47. E. hirtilera A.DC. — Amblyanthera mierocalyx a. hirti- Nora Noh. (v. orig.). 48. E. membranacea A, DC. — Amblyanthera membranacea Nob. (v. orig.) 49, E. secundiflora A.DC. Nob. ign. N Ambiyanthera leptophylia Nob. 50. E, stellaris Lindl. = Echites varia Stadelm. 51. E. revoluta A.DC. — E. eireinalis Sw. (v. orig.). 52. E. Vauthieri A. De. = =E., coalita Vell. (v. orig.). 53. E. coalita Vell. est Ech. sp. Nob. I. c. 54. E. Guyanensis A. DC. = Ambiyanthera Guyanensis Nob. (r. orig.). 55. E. PrieureiA.DC, = Amblyanthera. Priewei Nah. (r.orig.). 56. E. pandurata A. DC, = ;Amblyanthera ? pandurata Nab. (v. orig. forig.). nn w 57. E. bracteata Kunth. Nob, ign.,, 449 58. E, ciliata Stadelm. = Amblyanthera ciliata Nob, I. .e. (v. orig.). 59. E. violacea Vell, est Ech. sp. Nob. I, c. . 60. E, auriculata Stadelm. = Amblyanıhera Fluminensis Nob, hc. (r. orig.). 61. E. mierophylla Stadelm. = Amblyanthera funiformis y. mierophylla Nob. 1. c. (v. orig.).. 62. E. funiformis Vell, = Ambiyanthera funiformis «. pedan- enlaris Nob. 1. c. 63. E. brachystachya Benth. = Ambiyanthera versicoler £. intermedia Nob. ]. c. (v. orig.). 64. E. rugosa Benth. = Amblyanthera versieolor 8, inter- ‚media Nob. lc. (vn. orig). 65. RE. gracilis Kunth. Nob, ign. 66. E. speciosa Kunth. Nob, ign. 67. E. javitensis Kunth. Nob. ign. 68, E. macrophylia Kunth. = Amblyauihera macrophylia Nob. (Ech. mollis Ib. Willd, fol. 5160, specimen eximie incompletum, videtur potius forma macrophylia Ambl. ver- sicoloris v. hispidae; calyx nobis haud obvius.) 6%. E. mollissima Kunth, Nob, ign. wm 70. E. pubiflora Don. — Amblyanthera versicolor a. pubi- flora Noh. I. ec. (v. orig.). 71. E. Maranhamensis Don. — Amblyanthera versicolor £. intermedia Nob. L ce. (v. orig.) 72. E. versicolor Stadelm. = Ambiyanthera versicolor Nob. - Lo (r. orig.). 73. E. tenuicaulis Stadelm, = Amblyanthera versicolor 7, glabrata Nob. 1. c. (v. orig.). u 74. E. Maximilianea Stadelm. = Erhites violacea Vell. Nob, l 0. (m orig.). 80r Bd. 4 Ben, Dr] 450 75. Echites speetabilis Stadelm. est Ech, sp. Nob. 1. e, (V. orig.). 76. E. Cuyabensis A, DC. — Amblyanthera Cuyabensis Nob. l. ©. (r. orig.). 77. :E. tomentosa Vahl videtur Amblyantherae spe’. 78. E. tomentosa £. laticordata A. DC. quoad Ecl.. palustrem Salzm. = Amblyanthera palustris Nob. 1. c. (v. orig.). 79. E. hirsuta Rich. Nolb. ign. 80. E. Pavonii A.DC. = Amblyanthera Pavonii Nob. (Y. orig.). 81. E. lasiocarpa Stadelm. a. et &, = Amblyanthera hispida Nob. 1. e. (v. orig.). ' 82. EB. Almadensis Stadelm. == Amblyanthera palustris #. Al- ‚madensis Nob. 1. c. (v. orig.) ' 83. E. Stadelmeyeri Mart, = Ambiyantbera- fluiminensis y. Stadelmeyeri Nob. 1. c. (v. orig.). er: ° 84. E, amazonica Stadelm. = Anisolobus -amazonieus. Nob. ke. (r. orig.). Dos 85. E. sylvestris A. DC. — Odontadenia sylvestris Nob: I. ce. (v. orig.). 5 ' i ö 86. E. densevenulosa Stadelm. —= Anisolobus Stadelmeyeri Nob. 1. e. (v. orig.). . 87. E. eitrifelia Kunth, videtur Amblyantherae sp. (n. v.). 88. E. hirtella Kunth. Nob. ign. 89. E. montana Kunth, Nob. ign. 90. E. riparia Kunth. Nob. ign. 91. E. congesta Kunth, videtnr Amblyantherae sp. (a. ”. 92. E. subearnosa Benih. Nob, ign. 93. E, eireinalis Sw. est Ech. sp. Nob. 1. ec. (vr. orig.): 94. E. elegäns Benth.’= Odontadenia geminata Nob. le (v. orig). 95. E, coriacea Benth. = Odontädenia roriacea Nob, (n. v.). 96. E. paludosa Vahl, Nob. ign, KurE 451 97. Echites Benthami A. DC. — Amblyanthera Beuthami Nob. (rn. orig.). \ 98. E. snbspicata Vahl. Nob, ign. 99, E. symphitocarpa C.F. W. Mey. Nob, ign, 100. E. lutea Vell. est Ech. sp. Nob. I, «. 101. E. sulphurea Veit, = Mesechites sulphurea Nob, ko 108. E. quinquaugularis Gay. Nob. ign. 103. E. didyma Vell. videtar Ech, sp. Nob. I. ec 104. E. odorifera Vell. est Ech. sp. Nob. I. c, 105. E. chilensis A, DC. =. Elytropus chilensis Nob. 106. E. xanthostoma Stadelm. — Dipladenia xanthostoma Nob. , lu. e. (r. orig), enden est Dipl. Sapanaria DC. 107. E. spigeliaeflora Stadelm. = Dipladenia spigrliaefora Nob. le. (v. orig.), eadem ac D. pulchella A. DC. 108. E. pyenantha Stend, = Heterothrix pyenantha Noble. (vr. orig.). 109. E. erecta Vell. (non A DO.) = Laseguen ereeta Nob. 1. c. 109. E. erecta A. DC. (Clausen u. 343. ı= Rhodocalyx ro” tundifolins Nob. 1. e. (v. orig). , ' 110. E. Pohliaua et var. $, Stadelm. — Dipladenia gentia- noides 8.* longiloha et P. glabra Nob. 1. e. (v. orig.). 111. E. venenosa Stadelm. — Dipladenia illustris &, tomentosa, Ins. Nob. 1. c. (v. orig.). 112. E. Curara Mart. — Anisolobus Cururu Nob. I. e, (v. orig.), eadem est Anisolobus Kappleri Mig. 113. E. cogaatus Stadelm. = Anisolobus cognatus Nob, 1. c. (vr. orig.). 114. E. Zuecariniana Stadelm,. — Anisolobus heherarpus a- tomentosus Nob. 1. c. (v. orig.) . 145. E. pinifolia St. Hi. = Macrosiphonia verticillata 6, pi- aifolia Nob, 1. e. (v. orig.). 239° 452 116. Echites Velame St. Hil. = Maerosiphonia Velame Nob. lc. (vr. orig.). 117. E. longiflora Desf. = Macrosiphonia longifora Nob. 1. c. 118. E, guaranitica St. Hil. = Macrosiphonia guaranitica Nol. lo. (v. orig.). ’ 119. E. virescens St. Hil. = Maerosiphoniä vireseens Nob. 1. e. (v. orig.). 120. E. petraea Si. Hil. = Maerosiphonia vertieillata &. pe- traea Nob. 1. ©, (v. orig.). 121. E. hypoleuca Benth. — Macrosiphonia hrpoleuca Nob, (v. orig.). 122. E. myrtifolia Roem, et Schult, = Mesechites myriifolia Nob. (v. orig.). 198. E. 124. E. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132, 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. E. oblongifolia Ham. Nob. ign, concolor Ham, Nob, ign. christophoriana Ham. Nob. ign. punctieulosa Rich, Nob, ign. rugellosa Rich, Nob. ign. siphilitiea L, Nob. igu. . rubrieaulis Poir. Nob. ign. ovalifolia Poir. Nob. ign. . glomerata Poir. Nob. ign. paniculata Poir. Nob. ign. . galegifotmis Rudolphi, Nob, ign. ° . semidigyna Berg, Nob, ign. ” E. Fraseri Roem, et Schult. Nob, ign. Es? muricata A. DC. Nob. ign. E. maculata A. DO. Nob, ign. E.? citrina A. DC. Nob. igu. E. Bogotensis Kunth, (ve ic.) = Amblyanthera Bogotensis Nob. 453 140. Echites Velloziana A. DC. — Forsteronin ? braeteata Noh. I. ce, = . 141. E. madida Vell. == Amblyanihera madida Neh. 1. e. 142. E. campestris Vell. = Amblyanthera campestris Nob. I. e. 143. E, suberosa Vell. = Haemadicetyon Gandichandii A, DC, et Nob. 1. 0. 144. E. dubia Velt, est delenda, videtur enim Menisperma- cea floribus fructibusque destituta. 145. E. Hoffmannseggiana Steud. = Odontadenia speciosa Benth. (v. orig.). 146. E. hispida Willd, hb. — Amblyanthera hispida Nob.l. c. (v. orig.). 147. E. verrucosa Roem. ei Schult. = Anisolehbus amazoni- eus Nob. I. c. (v. orig.). 148. E. scabra Roem. et Schull. — Amblyanthera versicolor Y. glabrata Nob. 1. ec. (v. orig.). 149. E. mucronata Roem, et Schul. = Ambiyanthera miero- .ealyx Nob. 1. ce. (v. orig.). 150. E. geminata Roem. et Schuli, — Odontadenia geminata Nob. 1. e. (v. orig.). 151. E. canescens Roem. ei Schult. = Amblyanthera versi- color «. pubillora Nob. 1. c. (v. orig.). 152. E. subsagittata Ruiz et Pav. est Amblyantherae sper. forte ab A. mierocalyce non diversa. j 153. E. Iucida Roem. et Schult. = Odontadenia Iucida Nob. (r. orig.). . . 154. E. nodosa Roem. et Schult. est omnino delenda pertinet enim ad Ruhiaceas! (v. orig, iu hb. Willd.). . 155. E. pubescens Roem. ei Schult. = Prestoniopsis pube- scens Noh. (v. orig.). 156. E. Hookeri A.DC. Nob. ign. 454 157. Echites glauen Boem, et Schult. — Haneornia speriosa a. minor Nob, 1. c. (v. orig.). 158. E. coceinea Hook. et Arn. = Dipladenia? coveinea Noh, le. (nv. 159. E. sessilis Vell. = Malouetia? sessilis Nob. 1. c. 160. E. thyrsoidea Vell. = Forsteronia? thyraoidea Nob. 1. ©. 161. E. arborea Vell. = Secondatia? arborea Nob. 1. c. 162. E. megagros Vell. = Haemadietyon megalagrion Nob. I, ec. 163. E. aspera Mart. et Gal, Bull. de P’Academie de Bruxel- les XI, p. 359. Nob, ign. 164. E. lanata Mart. et Gal. lc. Nob. ign. 165. E. glaucescens Mart. et Gal. l. c. Nob. iga. 166. E. tubiflora Mart, et Gal. I. c. — Amblyanthera tubi- Nora Nob, 167. F. jasminiflora Mart, et Gal. = Amblyanthera miero- calyx Nob. (v. orig.). 168. E. suaveolens Mart, ct Gal. I. ec. = Maerosiphonia hy- poleuca Nob. 169. E. lanuginosa Mart, et Gal. I. c. = Mavrosiphonia la- nuginosa Nob, 170. E. surinamensis Mig. Stirp. Surinam. p. 155. = Mese- chites surinamensis Nob. (v. „orig.). 171. E. disadena Mig. 1. e. — Mesechites disadena Nob. w. orig.). 172. E. bicolor Mig. I. e. Nob. ign. 173. E. brevipes Benth, Plant. Hariweg. p. 216. = Mesechi- tes brevipes Nob. (v. orig.). 174. E.? bignoniaeflora Schldl. in Lion. XXVI, p.372. Nob. ign, 175. E. chlorantha Schldl. 1. e. » 663. videtur Amblyantherae v. Mesechitis "sp. (o. v.) I 176. E. Ehreubergii Schlel. I. e. p. 666. = Rhabdadenia Ehren- bergii Nol. Museci Californici novi, auctore E Hampe, ab J. A. Baxer collecti [1] 9. 1. Funaria convoluta n. sp. Laxe cespilosa, moneica, tota wncialis, vix altior. Felia exteriora patula, margine involnfa, interiora convoluta, setam amplectentia, oblongo-ovatä, acuta, subintegerrima, nervo - -steiata ad apitem prodncto aeguali; cellulis ad basin folii elon- gatis versus apicem subquadrato-pentagonis hyalinis, interstitiis aegnalibas tenuioribus. Seta ererta glahra. Theca adseen- dens, adnlta magis ereeta, obligue pyriformis, magis minasve plicata, operculo umbonato acuto; peristomit duplicis dentibus subaequalibus late- lanceolatis Intescentibns parum prominen- tibss apiebns inenrris. Calypira Havo-pallescens apice fnsco- apiculata. In mont, Sierrae Nevadae Californiae, alt. 3— 5000. *) 8. die Bemerkungen am Schlusse dieses Aufsatzcs S, 161 ML, 456 Adnot, Funariae calvescenti Schwaegr. proxima, diflert : foliis breviorihns, rellulis minoribns et interstitiis tenniorihus; opereulo umhenato acuto (nec plano) et dentihus perisiomii Navescentibus (nec nigrieantibas). 2. Barbula flexifolla n. sp. Pulvinatim cespitosa, laxe cohaerens, fusco -viridis. Can- lis adscendens, snperne parce divisus, subfastigiatos, desore- scente foliosus, Folia Jaxe imbricata, humida patentia, sicea Aexnoso-convoluta, carinata, ovato-lanreolala, acuminata, margine reveluta, integerrima, nervo cTasso pereursa Apicu- lata; floralia conniventia latiora, interiora ohlonge - lanceolata, brevius acaminata, convolnta, nerrosa, margine subreoto, cel- Iulis minoribus, subrotundis, papillosis, ad basin folii parce erassioribus subinconspieuis. Seta striela fusca caulem longe soperans. Theca brunnescens, subeylindrica, operculo coniro- subulato triplo breriore, dentibus peristomit albidis, usque ad basin fissis, pluries tortis. „.. In mwont, Sierrae Nevadae Californiae, alt. 3 — 5000‘ ad terram... nn Adnot. Barbulae semitortue SÄIR ante —ttrertn perichaetio convoluto, foliis magis acuminatis, Nexuosis, mar- gine rerolutis, cellulis subeonfornibns, subrotundis, den- sioribus, papillosis; dentibus perisiomii albidis, magis eon- toriis, 3. Trichostemum erassinerve n. Sp. Minns , laxe cespitosum, fusco-viride Iutescens. Canlis adscendens, subsimplex, interdum basi proliferus, vel apice divisus snbfastigiatus. Folia laxe imbricata, carinata, humida undigue patentia, sicea involuta contorla, e basi vaginanie latiore ovato - Janceolato - subulata, snbintegerrima; nerro 457 erasso apiee evanescente, cellulis ad basin folii rotundatis, papil- losis, hyalinis superne densioribns minoribnsque inconspionis. Seta parum flexuosa, eaulem bis terque superans, \utescens. Theca elliptico - eylindriea, opereulo conico- suhulato obtuso, dentibas peristomii albidis, ad hasin diserelis, inartioulatis, minutissime papillatis, substrietis, Calyptra evenllata, longa, basin thecae attingens. In mont, Sierrae Nevadae Californiae, alt. 3-— 5000' ad terram, Adnot. Statura Tr. flexipedi Br. et Sch. simile, sed T. flavo-virenti Hook. proximum, differt: statura minore, foliis angustioribus, nervo crassiore apice evaneseente, cel- lulis minoribus et peristomii dentibus albidis. 4, Bryum Bauerft n. sp. Dense cespitosum, minus, rufescenti-viride, dieicum, Caulis brevis, diviso-ramosus, superne comosus. Folia con- cava, obovata, acnminata, immarginata, cellulis prominenti- bas superne appresse denticulata, nervo fusco excedente pili- fera, eellulis minoribus, rhomboidalibus, ad basin folii sub- parallelopipedis perspieuis, Seta gracilis, elongata, rufescens, apice inclinata. Theca oblongo-eylindriea, horizontalis, vel nutans, fuscescens, operculo mammillato breviter acuminate, obtuso, rufo-fusco, nitido. | In mont, Sierrae Nevadae Californiae leg. Baner. i Adnot. Bryo capillari afüne, differt: statura minore, foliis brevioribus immarginatis, nervo excedente flexipili, 5. 6üyphocarpa Baueri n. sp. Syn. Gl. elliptica in schedulis. " Laxe tespitosa, subfastigiata, erecta, diviso-ramesa, sigidiusenla. Caulis basi fusco-tomentosus, superne laele 458 vieidis,.sesguiuneialis, ramis parum enrvalis, apice attenualis. Folia undique dense imbrieata, erecta, sicea mägis Appressa, e basi cfvinsenla, latere refexa, plieata, Janceolato -subulata, snperne ad medium remote denticnlato-serrata, cellulis ad basin folii subquadratis, diseretis, snbhyalinis; snperne den- sioribus, inconspicuis, papillosis, nervo ad basin prominente ver- sus apicem deplanato desinente, viridi. Seta brevis, parım toria, erecta. Thea erecta,. subpyriformi- elliptiea, esiriata, tandem siccitate reticulato - plicata, opereulo brevi conico ob- tuso (peristomio O0); calyptra glabra, pallide viridis, apice fascescens. ' . . . -.. In mont, Sierrae Nevadae Californiae, alt. 3— 5000’ ad terram. \ Adnot. Ab omnibus Glyphocarpis cognitis, theoa elliptica erecta primo visu memerabilis. Ex habitu Glyphocarpae in- tertextae et Menziesü? affınis, sed theca elliptica, ereeta propria. Species haec transitum ad Bartramidulan Schim- peri demonstrat. 6. Orthotrichum papillosum n, sp. Laxe cespitosum, adscendens, fusco-viride. Caulis cur- vatus, ramulosus, inferne nudus, superne dense foliosus. Fo- lia subsecunda, flexuosa, elongata, carinata, supra basin mar- gine parum revoluto-plicata, superne planiuscula, oblongo- lanteolata, vellulis alaribus subquadrato-angulatis, hyalinis, . Snperne dense serialis, eltiptico - rotundis, inconspieuis, pagina folii papillis prominentibus scabra, nervo carinalo apice de- sinehte. Theca sessilis, elliptiea, leriter striata; peristomio ‚simplici, In mont, Sierrae Nevadae Californiae ad saxa? Adnot, Specimina manca, tamen species memorabilis fo- »Fis seeundis. O, Texano-Sulliv. afine?. 459 7. Polytrichum Inevipiium n. sp. (P, californicum in sched.). Dioicum, subsimplex, laxe cespitosum, adscen- dens, inferne fusco-nigrescens, superne viride, suhnitens, Caulis basi nudinseulus, canaliculato-angulosus, superne dense foliosus. Folia imbricata, ereeta, e basi oboyata latiore va- ginante subito-lanceolata, in pilum longum hyalinum suh- glabrum prodneta, cellulis vaginarum ad eostam parallelo- pipedis rum pentagonis, eirenmdatis interstitiis pellueidis, Aavo- hyalinis. In montibus Sierrae Nevadae, Adnot. Polytricho pilifero Schreb. valde aemulans, sed differens habitu aliquid robustiore, pilis fere glahris (nee den- tafo-serratis), cellnlis vaginarım laxioribns, hyalinis (nee punctulis inspersis opacis). “ Theca deest tamen speciem bonam existimavi. 8. Alsia Californica Sulliv. Syn. Neckera Calöfornica Hook. et Arn. Gryphaca Californica Hpe. ex errore in schedulis. Ad arbores Californiae, prope S. Francisco [2]. 9. Leptohymenium cristatum n. sp.’ [3]. Decambens, pulvinatum expansum, humile, fusco -aureo - titens, surculis procumbentibus, ramosissimis. Rami adscen- dentes, curvati, julacei,, dense foliosi, basi fusce-nigrivantes, superne aureo-virides, nitentes. Folia undique imhricata, appressa, humida parum laxiora, concava, oblongo- orata, basi utroque Iatere reflexa, contrarto-plicafa, superne pla- niuscnla, sursum ad apicem eroso-cristata, neryo Snpra mMe- dium protracto ; cellulis mediae basis folii auguste elliptieis, superae rhomboideis, chlorophyllosis, alaram griseo - puneta- tie, obscuris, Iutescentibus inconspieuis,- Roralia longe -acumi- 460 nata convoluta. Seta brevis, ramos parum superans, tortilis, fusca. Theca ereeta, oblique ovato-elliptica, sub ore con- traeta, operenlo prominente eonico, acuto; peristomii dentibus exterioribus lanceolatis, integris, pallide-Intescentibus, interio- ribns in membrana brevi eruribus albidis. : In mont. Sierrae Nevadae Californiae, ad terram in fis- suris rapinm ? . Adnot, Leptohymenio filiformi alfıne, differt nervo validiore, elongato foliisgue apice cristato - serratis. 10. Leptohymenium duplicato -serratum n. sp. Bepens, subdendreideum, saturate viride, subnitens. Canlis basi subnudus, parce appresse foliosus, angulatus, snperne dendroideo -ramosus, ramis julaceis, curvatis, fili- *formi-attenualis, dense foliosis, Folia inibrieata, accumben- tia, humida patula, concava, hastato-lanceolata, apice in- aequaliter duplicato -serrata, nervo bifureo notata, cellulis in media basi anguste elliptieis, superne rhombeideis, alaribns densioribus, omnibus chlorophyllosis, aurescentibus, inconspi- enis; Noralia acnminata convoluta. Seta brevis, ramos vix snperans, lortilis. Theca ovato -elliptica, veiusta Navescens; caetera desunt. ’ Ad arbores Californiac in societate Alsiae, Adnot. Leptohymenio gracili proximum: stalura gra- eiliore, ramis magis filiformibus et foliis duplieato - serratis satis differt. " 11. Lesken Californica n. sp. (L. campylocarpa in schedul.). Polvinatim expausa, repens, aureo-viridis, splendens, valde piunatim ramosa, ramis brevibus, confertis. Folia ca- vinsenla, utroque basis latere subreflexa, semel plicata, lan- 461 ceolata, apice breviter subulata, denticulata, vel subintegerrima, nervo viridi ante apicem evanescente, cellulis augustis, linea- ribus, Intescentibus, "alaribus snbquadratis, hyalinis, snb- diaphanis; perichaetialia imbrieata, angnstiora, longe subn- lata, subenervia, hyalina, nee plicata sulhintegerrima, Seta hrevis, srabriuseula, oblique eurvata, eylindriea; apercula co- nico, parvo, acato, Ad arbores Sierrae Nevadae Californiae, Adnot, Leskeae sericeae Hedw. affinis, differt: statura minore, foliis angustioribus et brevieribus, semeL plicatis et theca eylindrica falcato - curvata, Einige Bemerkungen zu den Moosen aus Californien. 1) Der Einsender ist Herr Apotheker J. Bauer in S, Fran- eiseo, gebürtig aus Blankenburg; durch mehrjähriges ‚Zusammenleben mit mir befreundet. Derselbe sammelte auf einer, kleinen Geschäftsreise nach der Sierra Nevada . einige Hände voll Cryptogamen und sındte solche Ende 1859 au mich ein. So gering diese Sammlung ist, so giebt sie doch Zeugniss, dass die Sierra Nevada für ‚Moose namentlich eine Terra incognita ist. Leider hat der Einsender vergessen, eine nähere Bestimmung, wo die Moose gesammelt sind, anzugeben. Im dem botani- schen Berichte der nordamerikanischen Expedition — vom Mississippi nach dem stillen Meere (Washington 1856) — die Moose von Sullivant redigirt, trifft nur 462. eine Species mit der Bauer’schen Sendung überein, doch hat die genannte Expedition die Sierra Nevada im Süden — Cajon-Pass — überschritten, wahrscheinlich hat mein Freund, die Sierra in nördlicher Richtung be- rührt. % Alsia Californica Sulliv. giebl mir Gelegenheit, über die Neckereen, welche damit verwandt sind, meine An- sicht auszusprechen. Die Gattungen Zasi« und Kepto- don bilden mit Alsia eine kleine Grappe der Necke- reen,:.die sich durch Antitrichia den Leucodouten an- schmiegt. In der äussern Gestaltung sehr abweichend, kommen sie im innern Ban sich so nahe, dass man sie auch in ein Genus zwingen könnte. Lasia hat ein einfaches Peristom, Leptodon ebenfalle, mit dem An- fange zu einem innern, welches durch eine kurze Membran angedeutet ist, „Asia Sulliv. hat aber ein doppeltes Peristom, dessen inneres aus einer in Cilien sich theilenden Membran hesicht. Ich hatte mich An- fangs verleiten lassen, die Alsia Californica für eine - Oryphaea auszugeben, aber die Cryphaeaceen haben die Frucht an der Spitze der Aeste, ohne sichtbares Pe- richaetiun. — Ein perichaetium eonvolutum emersum ist ein durchgreifender Character der Neckereen, dazu kommt eine seitliche, kurzgestielte Frucht. Alle zu den Neckereen gebrachte Arten, welche eine lange Seta haben, schliesse ich aus, So z. B. die langsetigen - Leueodonten: Lewcodon tomentosus und Lagurus bringe ich unter Lepyrodon (Hautzahn) zu den Leskeaeeen, indem auch der innere Bau abweicht *), Kine strenge *) Auch Omalia ist keine Neckerea. 463 ., Scheidung zwischen Neckereen, Leskeaceen und Hypna- ceen ist nothwendig, ‘wenn. uns die Masse nicht unver- ständlich werden soll — denn grade von den Astmoosen kennen wir erst den kleinsten Theil, Die Neckereen haben kurzgestielte Büchsen ; die Leskeacen - langgestielte, grade Büchsen ; ‘die Hypnaceen' - langgestielte, gekrümmte Büchsen. Man wird mir darauf entgeguen, dass ich den Knoten mit Alexanders Schwerdte zu zerhanen beflissen sei; darauf bin ich gefasst! Ich leugne gar nicht, dass Ab- weichungen (Anomalien) vorkommen, die uns zweifelhaft machen. Aber solche Störungen finden wir überall bei unserm Systematisiren; die Natur ist ohne allen Zwang und kümmert sich um kein System, aber um unser Selbstwirken, um das FPerständniss der Natur müssen wir solche Ausschreitungen, die unserm Systeme nicht günstig sind — nicht als Maassgabe unseres Systems betrachten; wir müssen solche Anssenposten verständig einschalten, damit uns das ganze Bild nicht verküm- mert werde. 3) Ich habe die Gattung Leptohymenium beibehalten, ob- wohl mehr der Habitus, als der künstliche Character dazu Veranlassung giebt. Das innere Peristom weicht von-dem einer Leskea nur dadurch ab, dass die Mem- bran kürzer ist, aber auch gefaltet. Aufrichtig gestan- den, so ist der Unterschied zwischen Leptohymenium und Leskea sehr gering. Es gefällt uns, wenn die ver- wandten Glieder oder Typen einer Gruppe vor uns lie- gen, so dass man sie als Geschwister erkenut; aber damit ist noch nicht das Genus ausgesprochen, Warnm 464 sollen grade die Moose eine Ausnahme machen? Man vergegenwärtige sich eine zahlreiche Gattung der Pha- nerogamen, eiwa Senecio! Wem ist es je eingefallen, Senecio vulgaris von $. paludosus, saracenicus und den baumartigen Formen der Tropen generisch zu tren- nen? — Halten wir uns an Peristom und Haube — jede andere Erklärung bleibt ohme Bild dem Nicht- kenner unverständlich ; zu viel Worte verwirren, Blankenburg a/Harz, d. 16. Febr. 1860. Beitrag zur Pflanzengeographie des Süd-Ural- Gebirges, Ein Fragment von Karl Fr. Meinshausen. Mit einer Tafel. Nach einer vierjährigen Wanderung im Gebiete der östlichen Kirgisensteppen, die ich als Gehülfe des rühmlichst bekann- ten Reisenden Herrn Alexander Schrenk mitgemacht hatte, worde mir von der Direktion des Kaiserlichen botanischen Gartens der Auftrag zu Theil, den Sommer 1844 im südlichen Ural zuzubringen, theils um die dort wildwachsenden Pfan- zen zu sammeln, theils auch um den Garten mit einem grossen Vorrathe von lebenden Pflanzen, vorzüglich der schönen Cy- pripedien, €. macranthon und Ü. guttatum, zu versorgen. Die Ausführung dieses Auftrags erforderte vielen Zeitaufwand; denn es durften nur verblühte Exemplare, deren Kraut bereits abwelkte, zum Versenden ausgegraben werden, in welchem Zustande die Pflanzen schwer aufzufinden waren, Da nun die genannten Cypripedien nur in einer beschränkten Lokalität, nämlich im Iimen-Gebirge, unweit Miässk, besonders häufig wachsend gefunden wurden, so musste ich auch vorzugsweise in jener Gegend meinen Anfenthalt nehmen, ein Umstand, der auf meine Sammlungen einen wesentlichen Einfluss ausübte, 30r Bd. 4s Hett, %” 466 die anders wohl reichlicher ausgefallen wären. Nichtsdesto- weniger wage ich es, die Resultate meines etwa dreimonat- lichen Aufenthaltes in jenem Gebirge dem botänischen Publikum vorzulegen, in der Hoffnung, dass diese kleine Schrift immer- hin einen nicht ganz unwillkommenen Beitrag zu einer nähe- ven Kenntniss der Vegetation jenes noch wenig ausgehenteten Landstrichs bilden möchte. Es sei mir verstattet, meinen Bericht von unserer Ab- reise ans Omsk, dem letzten Winterquartier, her anzuknüpfen. Die Versendung der vielen hier angehäuften Sammlungen hatte uns den ganzen Winter hindurch beschäftigt und durch die Vorbereitungen zur neuen Reise wurden wir länger an den Ort gefesselt, so dass wir erat am %2. Juni das Städichen ver- lassen konnten, indem wir mmseren Weg westlich, längs der Kosakenlinie, nach dem Grenzstädichen Petropawlowsk, 280 Werst von Omsk, einschlagen. Der Landstrich, den wir durchreisten, breitet sich meist in grasreichen Ebenen ans, die nur hin und wieder von salz- haltigen Flächen oder von einem dürren Steppenboden unter- brochen werden, und an einzelnen Stellen kleine lichte Bir- kenhaine tragen. Die hänfigen Landseen, die uns zu Ge- sichte kamen, enthalten meist brakisches Wasser, so dass ein gutes Trinkwasser nur sehr sparsam in diesen Gegenden anzutreffen ist. Einzelne Punkte, wo es in kleinen Weihern sich ansammelte oder durch @uellen heranfgebracht wird, sind daher auch stets durch Niederlassungen bezeichnet, Im Allgemeinen ist diese Landstrecke nur 'sehr wenig be- baut, und man hört oft über die Unfruchtbarkeit des Bodens klagen, auch scheint die Dürfiigkeit seiner Bewohner diese Klage zu rechtfertigen, . 2. Den &. Juni Abends erreichten wir das Städtchen Petro- pawlowsk, das am rechten hohen Ischim- Ufer gelegen, nach 467 drei Seiten hin von dessen steilen Abhängen, die besonders weiter östlich zu einer ansehnlichen Höhe sich erheben, um- geben wird. Wir verweilten hier einige Tage, die ich dazu benutzte, in den Umgebnngen der Stadt za botanisiren. Das Ufer un- terhalb derselben ist steil abgestürzt, zu einer Höhe von etwa 150 Fuss sich erhebend, dem Finss entlang von niedrigen Weiden, Pappeln und Birken bewachsen, zwischen welchen Lathyrus pisiformis blühte. Auf offenen Grasplätzen im festen, trockenen Boden wuchsen Geransum coeruleum mit weissen Blumen, Cotoneaster laxifiora und Astragalus austriacus. Der letztere hatte hier schon junge Früchte angesetzt, während er unten im Gebüsch üppiger und schlan- ker aufgesprosst, eben erst im Aufblühen begriffen war; auf der Höhe des Abhangs aber in kaum spannenhohen Exem- plaren mit ganz ausgewachsenen Früchten gefunden wurde, An den Abhängen hatten sich Podospermum canum und Astra- galus macropus Bge, auf sandigem Boden recht hänfig ein- gebürgert, Weiter östlich vom Flusse landeinwärts nimmt die Ge- gend ganz den Charakter einer dürren Steppe an, deren Ve- getation, in der späteren Jahreszeit verdorrend, gegenwärtig die Flächen noch mit einem ıatten Grün überzog. Unter mehreren gewöhnlichen Steppenkräutern blühten hier hin und wieder der blassgelbblumige dstragalus corniculatus, den ıch weiter nach dem Westen zu nicht wiedersah, Eine kleine orm von Koeleria cristata zeigte sich auf diesem Boden in sleinen Gruppen sehr häufig verbreitet. Oberhalb verflacht das Land mehr und. mehr, während :» vom Filusse her sich allmählig in wellenförmigen Absta- 'angen erhebt. An den Rändern muldenförmiger Vertiefengen 3.0* 468 mischten sich unter höheren Graswuchs sehr häufig die Pflänz- chen der Arenaria graminifolia, . Rine Werst etwa von der Stadt führt der Postweg südlich an dem, mit spärlichem Gebüsch bestandenen rechten Fluss- ufer entlang zu einer Fähre, von da aber, jenseits, wieder in seiner westlichen Hauptrichtung for. Den 7. passirten wir den Ischim, wo ich am linken niedrigen Ufer mehrere Pflanzen einsaumelte. In Sümpfen in der Nähe des Fluss- ufers blühte überall die stattliche Iris sibirica, weiter im losen Sande wacherte Tourzefortia Arguzia, eben in voller Blüthe, weite Strecken deckend. Auch beobachtete ich hier zwei Lokalitäts- Formen von Lepidium ruderale, eine steife. kräftgere im festen Boden, eine schwächere im Sande. Von hier fährt man wieder durch Gegenden, die in ihrem Charakter denen von Petropawlowsk entsprechen. Doch zeigt sich die Vegetation bereits vorgeschritten, und Faleriana du- bin, Scorzonera purpurca, Anemone sylvestris, Sisym- brium juncenm standen schon in voller Blüthe, Eiwa dre’ Stationen von Petropawlowsk überschreitet man die Grenze von Sibirien, das Gouvernement Orenburg beireiend.. Das Land zeigte keine Veräudernag in seiner Flor, desto merk- licher war sie an dessen Bewohnern zu beobachten, - Ohwoh auch hier noch Linien-Kosaken, sahen diese doch: dem acker- bautreibenden Landmann schon viel ähnlicher, so dass de: Kosak meist aur an den Waffen erkannt wurde, die an den Wänden seiner Wohnung sich blicken liessen, sie schiene: viel weniger gewandt als der sibirische Kosak ist. Weiter nach Westen wird das Land wellig. Abends de: 8. Juni gingen wir über den Tohol-Fluss, an dessen linkeu Ufer ein staitlicher Kieferwald sich erstreckt, womit zugleie’ eine verschiedene, mehr europäische Vegetation sich einfindet. 469 Vincetoxicum officinale war sehr häufig, und gesellte sich zu den langen, mageren Gräsern und anderen Pflanzen, die den reichlich mit Kiefernzapfen überschütteten, losen, gelb- lichen Sand ärmlich bekleideten; hin und wieder nur wurde die weite Einförmigkeit des Waldes durch Flächen grauen, hu- mosen Bodens unterbrochen, der ein üppiges Wiesengrün trug. . Den 9. Juni führte unser Weg durch eine waldlose, san- dige Gegend, die in gleichem Maasse, wie der Waldboden, eine spärliche Flor nährte. Unter den bemerkenswerihen Pflan- zen, die auf diesen unfruchtbaren Flächen gedeihen, erwähne ich die eben verblühende Syrenia siliculosa , Ornithogalım narbonense, welches zerstreut im ganzen Sandgebiete eben blühte, und Trifolium montanum, dag hier wohl die äusser- ste Ostgrenze seiner Verbreitung erreichen mag, westlich, be- sonders im Gebirgsgebiete, immer häufiger werdend. Links vom Wege sieht man den Tobol in flachen, grü- aen Ufern von Westen nach Osten sich schlängeln. Hin und wieder, wo der Weg dem Flussufer sich näherte, zeigte sich dieser von üppigen Weidengebüschen verschiedener Arten be- setzt, zu welchen die Euphorbia procera und Leuzea sa- tina sich gesellen. Landeinwärts aler, wo sich das Land ın frischgrünende Uferwiesen ausbreitet, wuchsen unter an- dern häufig: Kuphorbia virgata uralensis, Brachypodium vinnatum und Alopecurus fulvus, seltener Thermopsis lan- seolata, Inula 'hirta, Elymus dasystachys und Triticum amosum. ' Silene nutans endlich zog sich an den Wiesen- ändern nach der Steppe zu. Etwa 50 Werst von Troizk betritt man ein felsiges Hügel- and, in dessen 'Thälern und Niedernngen, die mit häufigen ıleinen Birkenhainen besetzt sind, Genista tincteria, Cytisus atisbonensis und Prunus fruticosa Pall. sich zeigten, erstere 470 eben in voller Blüthe, die letzteren beiden schon mit jungen Früchten versehen. Zu diesen gesellten sich im Schntze der niedrigen sibirischen Gebüsche Polygonatum officinale in grosser Menge und seltener auch Orchis incarnata. Gegen Ahend erreichten wir das Grenzstädtchen Troizk, am. hohen Ufer des Ui, bei der Ausmündung des Flüsschen Uwjölka. Der Ort ist noch unbedeutender als Petropawlowsk. Seine Umgebungen jenseits des Flusses nach Süden hin brei- ten sich in steppenartige Flächen aus, die hin und. wieder von niedrigen, mit Steintrümmern überschütteten Hügeln durch- zogen werden. An den sonnigen Abhängen dieser Hügel hat- ten sich Euphorbia Gerardiana, Scutellaria alpina ß., Dianthus capillatus, auf dirren Kuppen Centaurea Mar- schalliana, Scorzonera Marschalliana mit hreiten Blättern und Phleum Boehmeri.angesiedelt. Gegen Norden und Osten begrenzen in einiger Entfernung sich erhebende kleine Berg- züge die Ebene, welche bis dicht an den Fuss dieser Berge hin von dem Flüsschen Uwjölka umflossen wird, Den 11. setzten wir unsere Reise gegen Miassk fort, überschritten die Uwjölka und fuhren durch ein felsiges Hügel- land längs deren linken, von Weidengebüschen und Birken gesäumten Ufer. Weiter, wo sich der Weg vom Flüsschen entfernt, wird die Gegend wieder ebener. Unweit des Dorfes Kondrawi erblickt man endlich die ersten ansehnlichen süd- östlichen Auslänfer der Uraikette, die von Nadelholz bewaldet erschienen, Etwa 12 Werst vor Miassk übersteigt man meh- tere Höhbenzüge, südliche Verzweigungen des Ilmen-Gebirges, und gelangt jenseits derselben in ein Thal, auf dessen Grunde der ansehnliche Hüttenteich sich aushreitet; am Ostrande des- selben, wo das Thal schmaler wird, ist die Niederlassung ge- legen. Abends ‘den 12. Imi gelangten wir in der Sawode Miassk- an. ar Meine Ausflüchte von hier aus warden zuvörderst in die näheren, gegen Süden den Ort begrenzenden Berge unter- nommen, wo ich jedock”eine noch sehr wenig entwickelte Vegetation von dem Charakter enropäischer Waldongen an- traf, Draba lutea, Smilacina bifolia, Trientalis europaea und Fragaria vesca blüheten überall an trockenen Stand- orten im Fichtenwalde, so wie Moehringia lateriflora auf Wiesen unter Laubgebüschen hier und da, aber im feuchten Waldboden zuweilen an alten Baumstämmen gewurzelt, blühe- ten in einzelnen Pflänzchen das niedliche Cypripedium gut- tatum, hegleitet von schr jnngen Individuen der Crepis prae- morsä, von Primula officinalis und Pulmonaria mollis, wel- che letztere bereits Früchte angesetzt hatten, so wie endlich von Stellaria media. In Felsenthälern an etwas geschützten Standorten hatte Digitalis eben die ersten Blumen aufge- schlossen, dagegen Zychnis flos cuculi die nassen Wiesen anf weiten Flächen in ein Blomengewand kleidete. _ Betula alba und Pinus sylvestris, untermischt von Populus tremula, Pyrus aucuparia, und besonders mehrere Weiden bilden den Wald. Einige Tage später besuchte ich die Ilmen-Berge. Der ansehnliche Ilmen-See, an dessen Westufer mein Weg vorbei ‚führte, war hin und wieder von Naumburgia thyrsiflora gesäumt; in seinem klaren Gewässer schwammen sehr häufig Potamogeton perfoliatus und Nuphar pumilum. Kaum eine halbe Werst vom Ufer entfernt, erheben sich die sanft zu- gerundeten, fast nackten Kuppen, die granitischen Abhänge des Ilmentau, wo die Kiefer, in den Felsritzen des Gesteins warzeind, nur kümmerlich gedeiht, während sie in den gras- und blumenreichen Thälern und Schluchten zu staitlichen Wäldern empor sprosst. Noch weniger gefällt sich die Birke auf den freien Felskoppen; überhaupt findet sie sich seltener 412 auf den Berggipfeln, desto hänfiger in den 'Thälern als der herrschende Waldbaum, in Gesellschaft von Ebereschen, Pap- peln und Weiden in der ganzen Gegend, vom Fusse des Ge- birges, bis zum Ilmen- See verbreitet, Unter dem hohen Kräuterwuchse der Thäler fand ich in unzähliger Menge blühende Cypripedien; nur ©, Calceolus war bereits im Verblühen. €. guitatum zeigte sich an schat- tigeren Standorten, nicht selten unter weichen, üppigen Moo- sen ihre zarten Wurzelsprössliuge treibend. C, macranthon nnd ©. Calceolus dagegen wählten freiere und höher gelegene Lokalitäten zu ihrem Aufenthalte, und sprossten unter jun- gem Birken-Laubgebüsch an kräuterreichen Abhängen. Die Pflanzen, die im Ilmen- Gebirge beobachtet und ge- sammelt wurden, zeigten sich nach den Standorten etwa fol- genderinaassen vertheilt, Den feuchten Wiesen und Bachufern gehörten: Fiola mirabilis, Parnassia palustris, Melandryum prätense, Tri- Foltum medium, Epilobium angustifolium, Pleurospermum uralense, Artemisia vulgaris, Carduus nutans, Campa- nula glomerata, Pyrola rotundifolia, Gentiana Preumo- nanthe, Veronica latifolia, Betonica officinalis, Orchis ustulata, Trifolium repens. Die schattigen, feuchten Schluchten waren mit Tha- lictrum mucronatum, Delphinzum elatum a., Aconitum Lycoctonum aa, Vicia sylvatica, Hedysarım elongatum, Galatella dracunculoides e., Cacalia hastata, Digitalis grandiflora geschmückt; hier, unter Felsen und an sehr ge- schützten Lokalitäten verborgen, sprossten in Gesellschaft von Marchantia pelymorpha die kleine Parietaria micrantha, Gymnadenia cuoullata, Cystopteris fragilis und Woodsia püosella. 473 Unter Gebüschen, an trocknen Abhängen, gedeihen Tur- ritis glabra, Viola arenaria, Silene Otites y. b. und nu- tans, ÜCerastium vulgatum &. Ins. %., Astragalus Hiypo- glottis, Lathyrus pisiformis, Orobus vernus, Rosa cinna- momea glabrifolia, Aster alpinus, Galatella Hauptii y., Achillea Millefolium, Centaurea Scabiosa «., Campanıla bononiensis, Adenophora suaveolens, Pyrola minor, Gen- tiana Amarella, Galcopsis Ladanum, Polygonum Bistorta, Luzula multiflora pallens, Phleum Bochmeri, Setaria vi- ridis; und an bewaldeten, trockenen Bergen Pulsatilla pa- tens, Silene inflata, Aster Amellus, Solidago Firgaurea, Leucanthemum vulgare, Artemisia laciniata nebst Varietät und sericea, Carlina nebrodensis, Adenophora suaveolens, .Linaria vulgaris, Veronica spicata, Castilleja pallida, Pedicularis comosa, Orobanche Galii und Allium angulo- sum. An sonnigen Felsen, bisweilen mehr oder weniger im Schatten lichter Baumvegetation, sprossen Arabis hirsuta, Hypericum perforatum, Genista tinctoria, ÜUytisus ratis- bonensis, Libanotis sibirica, Anulacospermum tenuilobum, Galium boreale, Artemisia macrantha, Saussurea discolor, Crepis tectorum, Hieracium echioides ß, virosum, Campa- aula sibirica, Origanum vulgare, Allium strictum; an sonnigen, freien Felsabhängen aber zeigten sich Thalictrum foetidum a. b. und collinum, Hesperis aprica, Dianthus Seguieri, pratensis, acicularis, Gypsophila altissima, Si- lene chlorantha, Hypericum elegans, Oxytropis songarica var., Galium verum ß., Centaurea sibirica, Epipactis rubi- ginosa. Endlich an den Rändern kleiner Getreide-Aecker be- merkte man Brassica Napus, Linum marginatum, auch Oro- banche Galii unter Gräsern und Kräutern nicht selten. Um die höheren Gipfel des wralischen Hanpigebirges, insbesondere den Jurma und den Taganai, die ich zu besuchen 474 wünschte, leichter ‚erreichen zu können, reiste ich den 16. Juni nach dem Bergstädtchen Slatoust ab. Ein breites Thal, durch- zogen von vielen niedrigen Bergen und stark bewässert, trennt die Kette des Ilmen-Gebirges von ihrer Parallelkette, dem Uraltav. ° Nach einer Strecke von etwa 12 Werst durch dieses Ge- birgsland passirt man den Bach Syrostanka, dessen Ufer von Weiden und anderen Gebüschen, auch wohl unter anderen hohen Kräntern, stellenweise sehr dicht von Cirsium olera- ceum gesäumt sind. Nicht fern zur Linken des Weges er- hebt sich eine isolirte Gebirgsmasse des Uraltan, deren steile Ahhänge vorzugsweise von Lärchen, mit Tannen und ver- schiedenen Laubhölzern untermiseht, bewaldet erschienen. Am Fusse des Berges zum Bache, der eine Strecke weit zur Linken des Weges Seinen’ Lauf nimmt, breiten sich üppige Wiesen aus. Fünf Werst weiter erhebt sich der Weg allmählig zum Hauptgebirge des Ural, und führt nach einer Streeke von sechs Wersten bergan zu dem ers'en der drei Wälle, die hier in einem Breitendurchmesser von 5 — 6 Wersten den Kamm des Gebirges bilden. In breiten, tiefen Gräben, die das Regen- wasser am Wege ausgerissen halte, blüheten Androsace fili- Formis "und Trifolium montanum; auf Wiesen nnd Wald- j sänmen Cerastium dahwicum, Trifolium Lupinaster, Bu- pleurum aureum, Polygonum Bistorta und alpinum. Das ganze Gebirge ist sehr bewaldet, und Pinus sibirica eine der verbreitetsten Holzarten. ‚ Die Bergstadt Slatoust liegt in einem Thale, von den nördlichen Abhängen des Urenga-Berges eingeschlossen, und die Bergabhäuge sind besonders da, wo der ansehnliche Hütten- teich eingedämmt ist, sehr steil abgestürzt. - : =. 475 Das Urenga-Gebirge, wie der Bergknoten bezeichnet -wird, in welchem das Hauptgebirge des Ural hei Slatonst sich erhebt, erstreckt sich in seiner Haupimasse von Norden nach Süden; dem höchsten Gipfel desselben ist der sehr bezeich- nende, Name Golaja gora, d. h. der. nackte Berg, beigelegt worden. Die Gegend am Fusse dieses Berges wird von den Bewohnern von Slatoust, nächst dem Höfchen zu Freudenthal, als SommerInstort benutzt: Die Kuppe ist etwa 16— 18 Werst von der Stadt entfernt. Ein schmaler, oft sehr unbe- quemer Weg führt za derselben durch einen gemischten Wald, in welchem die Linde eine hänfige Baumart ist. _ Der nackte Berg erhebt sich über grüne Wiesen in der Form eines länglichen Kammes; sein Westabhang ist sehr steil und zum Fusse bin mit scharfkantigen Gesteintrümmern überdeckt. Zwischen dem feinen Felsengruss, oder wo sich eine dünne Humuslage ansammelte, wachsen an den Abhän- gen einzelne niedrige Weiden in Gesellschaft der kleinen Be- tula fruticosa, Bupleurum ranunculoides, Saxifraga bron- chialis und die seltene Schivereckia podolica, letztere bei- den zwischen Trümmerhlöcken kleine Rasen bildend, Soli- dago Virgaurea, Pedicularis verticillata und Archangelica officinalis fand ich an mehr geschützten Standorten. Die nackten Felsgipfel waren in Menge vom alten abgestorbenen Holze des Zwergwacholders überdeckt. Von dem Gipfel des genaunten Berges hat man eine weite Aussicht über die Umgegend; im Norden sieht man die spitzen Häupter des Tagan-Ai, hinter diesem den breiten Rücken des Jurma; gegen Süden erheben sich die höchsten Gipfel des südliehen Urals, der Iremel, Nach Osten und Westen durch- ziehen niedrige Bergzüge das weite Land. Von Siatonst aus gegen Norden, in etwa 12 Werst Ent- fernung, erblickt man die äussersten südlichen Vorberge des 476 Tagan-Ai, die sich in fast nördlicher Richtung” hinziehen. Unter ihnen entspringt der Bach Tessma, welcher, weiter un- terhalb durch zwei grössere Zuflüsse verstärkt, den Slatouster Hüttenteich speist. Die Ufer dieses Baches sind oft von dichter, hochstämmiger Nadelwaldung bewachsen, wornnter auch Lauhholz und namentlich die Linde häufig sich einfindet. Auf kleinen Waldwiesen blühlen: Crepes praemersa, Hiera- cium pratense, Campanula persicifolia und Peratrum al- bum . Der Bach bildet eine Menge kleiner Inseln, auf welchen, wie auch auf seinen sumpfigen Ufern, unter Gebüschen Allium Victeriale, Viola. epipsila, Oxalis Acetosella, Ga- Kum uliginosum, Listera ovata und der seltene Aubus hu- mulifolius; an den höheren Uferabhängen aber Campanula rotundifolia, Asarum europacum, Pyrola minor und se- cunda , Viola mirabilis, und Cardamine macrophylla wnchsen. Der Quarzfels des Tagan-Ai zieht sich in schroffen, ab- gestürzten Felsenkämmen fast von Süden nach Norden hin. Die südlichen sind die höheren. Die Bergabhänge sind oft von scharfkantigen Felstrümmern überschüttet, noch mehr aber bietet diesen Charakter das weite Thal, welches den im Osten in paralleler Richtung sich hinziebenden kleinen Tagan- Ai von ersterem trennt, und, von einer Anhöhe gesehen, die- ses Thal als ein grosses Trümmermeer erscheinen lässt, wo die geschäftige Vegetation kaum noch Zeit gehabt hat, eini- ges Grün zwischen die Felsmassen einzuwachsen, Bergstürze sollen in dieseru Gebirge sehr häufig vorkommen. Man er- zählte auch in Siatoust, dass im letztverflossenen Sommer ein Erdstoss sich ereignet hätte, welcher einen Theil der ko- lossalen Felsmasse des Tagan-Ai-Gipfels herabstürzen machte, Von dem Bache Tessma führt ein ‘vielfach sich krüm- mender Pfad zu den Hauptkuppen. Die Thäler sind schr 417 quellenreich, und viele Farrnkräuter besetzen die felsigen Wassergerinne. Um niedrige Sträucher windet sich die Atra- gene alpina; Orobus luteus und Picia sylvatica mischen sich unter das Gebüsch an den Abhängen der Berge, Auf höheren Wiesen blühte in Menge das schon erwähnte Veratrum, die nackten Felsennassen aber zeigten sich vor- ‚zugsweise von Anemone nareissiflora, Gypsophila uralen- sis, Campanula rotundifolia, Festuca duriuscula, Juneus trifidus, Carex curta und Empetrum nigrum bewachsen. Nach Norden hin verbindet ein welliges Hügelland den Tagan-Ai mit dem etwa 15 Werst von demselben entfernten Jurma. Dieses Gebirgsland ist durchgängig von Nadelhölzern, nebst Birken und Linden bewaldet, unter welchen bisweilen Acer platanoides, Sambucus racemosa und Populus tre- mula sich einfnden. Stellenweise ziehen sich ausgedehnte Flächen bin, die, sei es durch Waldhrand oder durch den Betrieb der Hochöfen, ihres Waldes beraubt. worden sind, Solche Stellen sind gewöhnlich von üppig aufgeschossenen Kräutern bekleidet, nnier denen ich Lyohnis chalcedonica, Hypericum quadrangulure, Sanguisorba polygama, Agri- monia pilosa, Aegopodium Podagraria, Heracleum sibiri- cum, ‚ Chaerophyllum Prescatti, Campanula Cervicaria, Scrofularia nodosa anführe. In Wäldern an felsigen Stand- orten unter Moosen findet man Actaca spicata, Üircaca alpina, .Stachys sylvatica; in weiten bewaldeten Thälern auf mehr oder weniger feuchtem Boden Archangelica officinalis, Anihriscus sylvesiris, Cirsium oleraceum, Ürepis sibirica, Mulgedium hispidum, Campanula glomerata und latifokia, Lysimachia vulgaris, Veronica officinalis, Betonica offi- einalis, und an Bachufern Carex orthostachys und Paris quadrifolia. 418 "I der Umgegend des Jürma sind die"Berge höher und die. ganze Gegend ist reichlich bewaldet: Die Gleise eines Räderfuhrwerks führen längs dem ganzen, etwa 4—5 Werst langen, flachen Rücken dieses Berges über dessen Höbe hin. Die Natur dieses flachen, plateauartigen Berggipfels zeigt ein nordisches, tundraähnliches Gepräge, indem nur niedrige Grä- ser und Kräuter spärlich vertheilt zu den Moosen nnd weissen Flechten sich gesellen, welche vorzugsweise die wenig wel- lige Ebene desselben bedecken. Das Plateau erhebt sich nach der Nordseite hin beträchtlicher, zugleich merklich schmaler werdend. Am Westrande desselben treten hier und da Fels- partien hervor, hinter denen einige verkrüppelte Tannen Schutz sachen. Wo sich etwas Erde an diesen Felsen an- sammelte, hat sich hin und wieder als seltener Gast die Cam- panula Langsdorffii angesiedelt, unter feuchten Moosen aber wuchert die niedliche Liunaea borealis. Die Abfälle des Jurma sind grösstentheils ringsum steil, nach Norden zu sehr tief hinab waldlos, oder nur hin und wie- der von zwergartigen Bäumen besetzt, öfterer aber von Fels- trümmern überschüttet, die keine Baumvegefation aufkommen lassen, dagegen die südlich und westlich. gewendeten Abhänge viel weniger des Schutzes zu bedürfen scheinen, da schon von der Westseite des Berges der Waldwuchs, von Fichten und Birken gebildet, fast die Höhe des Gipfels erreicht. Dies sind die Gegenden, die ich im Laufe des Sommers besuchte. Insbesondere habe ich das Iimen-Gebirge und den Tagan-Ai vielfach ausgebeutet. Mit meiner eigenen Pflanzenansbeute war mir gestattet, noch zwei andere Sammlungen aus demselben Gebirge zu vereinigen. Die eine, seit vielen Jahren schon im Mnseum des Kaiserlichen botanischen Gartens aufbewahrt, ist in der 479 Umgegend von Slatoust von.einem Herrn Herrmann zu- sammengebracht worden. Unter .70 meist ziemlich gemeinen Pflanzenformen dieser Sammlung ist Calla palustris für diese Gegenden als seliener vorkommend hervorzuhehen, da sie mir anf keiner meiner Exkursionen begegnete. Die andere Samm- lung wurde mir von meinem ehemaligen Collegen, dem ver- dienstvollen Reisenden Hra, Dr, Basiner, mit der Erlaulh- niss, sie puhliciren zu dürfen, mitgelheil. Diese Pflanzen sind im Frühling 1843 auf einer füchtigen Reise durch das Gebirge von Orenburg aus gesammelt worden, Aus den den Pflanzen beigelegten Daten und Fundorten ergiebt sich für Hrn. Dr. Basiner’s Tagebuch folgende Reiseroute: Von Orenburg hinauf nach Ufa, wo er vom 21.Mai an die ersten Ural-Pflanzen um die Stadt Ufa herum sam- melie. Vom 27. bis 29. Mai folgte er dem bekannten Post- wege, welcher von hier aus durch bewaldete Gegenden nach Slatoust führt; hier verweilte er bis zum 4, Juni, untersuchte die umliegenden Berge und machte am 2. eine Ausflacht zum Tagan-Ai, die seine Sammlungen mit mehreren interessanten Pflanzen der Frühflor bereicherte; den 5. setzte er seine Reise über Miässk nach Tschelübinsk fort; den 9, hielt er sich im Kreise Tschelübinsk, etwa 140 Werst nördlich von Troizk, auf, Von hier ging seine Reise am 11. Juni westwärts wei- ter, den 12. sammelte er in der Umgegend von Werchne- Uralsk, den 13. in den Bergen Handyk, den 14. an den Flüssen Salair und Satka, und vom 15. Juni an sind die Sammlungen wieder aus Orenburg. Es sind während dieser kurzen Frist einige bemerkenswerthe Pflanzen eingesammelt worden, unter denen besonders .Catabrosa humilis (bei Oren- burg), Glediolus imbricatus, Corallorkiza innata, Cepha- tanthera ensifolia, Orchis mascula, Thestum ebracteatum, Jurinea Ledebouri, Saxifrage sibirica, Rubus humuli- 480 Folius, Stellaria graminea var, pumilio und glauca var. lasiosepala, Alsine Helmii hervorgehoben zu werden ver- dienen. . Ich lasse nun noch einige allgemeine Bemerkungen fol- gen, mehrere Pflanzenarten betreffend, die ich in meinem Verzeichnisse aufführe, Nur dulacospermum tenuilobum und Stellaria grami- nea var, pumilio sind bisher im Ural ausschliesslich beob- achtet worden. Von folgenden Arten, die nur ein sehr be- schräuktes Vaterland zu haben scheinen, wachsen Dianthus acicularis und Gypsephila uralensis auch in den Guberlins- kischen Bergen, Stellaria glauca var. auch im Mesenschen ' Bezirke (nach Ruprecht fl. Samoj.) und im kurskischen Gou- vernement (im Hb. C. A. Meyer), Mulgedium cacaliaefolium und Linum marginatum in den kaukasischen Provinzen; und Woodsia pilosella fand ich im Jahre 1842 in Schlachten der Granitkuppen des Ulatau im Kirgisenlande. Die übrigen Arten sind weit verhreitet, und die Mehrzahl finden wir auch in Denischland wieder, wo nur 92 Arten etwa fehlen mögen. Folgende Arten aber sind wenigstens ächt russische Pflanzen, die im westlichen Europa sich kaum wiederfinden möchten, die auch weder Koch, noch Reichenbach in ihren Floren anführen: Thalictrum mucronatum, strictum, Cardamine macrophylia, Schivereckia podolica, Drabu lutea, Hesperis aprica, Sisymbrium junceum, Syrenia siliculosa, Lepi- dium vrassifolium, Polygala hybrida, Dianthus capitatus, Seguier: var. pratensis, acicularis, Gypsophila altissima, uralensis, Silene repens, Lychnis chalcedonica, Alsine 'Helmii, Mochringia lateriflora, Stellaria Bungeana, gra- minea var. pumilio und glauca var. lasiosepula, Cerastium pilosum, dahuricum, Linum marginatum, Geranium coe- ruleum, Thermopsis lanceolata, Trifolium Lupinaster, 481 Oxytropis songarica , 4stragalus macropus, corniculatus, Fruticosus, Lathyrus pisiformis, Orobus Iuteus PB. Hedy- sarum elongatum ß., Sanguisorba polygama, Agrimonia pilosa, Rubus aroticus, humulifolius, Rosa cinnamomea, glabrifelia, Crataegus sanguinea, Üotoneaster laxiflora, Sedum hybridum, Saxifraga bronchialis, Bupleurum au- reum, Grammopetalum Ledebourii, Aulacospermum tenwi- Tobum, Chaerophylium Prescottü, Pleurospermum uralense, Galatella dracunculoides 'f. und Hauptü y., „Artemisia macrantha, sericea ß., Cacalia hastata, Ceniaurea sibi- rica, Marschalliana, Leuzea salina, Serratula nitida, Jurinea Ledebouri, Podospermum canum, Mulgedium ca- caliaefolium, Hieracium virosum, Campanula Steveni, Langsdorffiana , Androsace filiformis, Gentiana barbata, Tournefortia Arguzia, Onosma simplicissimum, Echino- spermum strictum und die Varietät, Caszölleja pallida, Sal- via dumetorum, Dracocephalum thymiflorum, Statice spe- giose, Parietaria micrantha, Picea obovata, Pinus sibi- rica und Ledebouriana, Gymnadenia cucullata, Cypripe- dium guttatum und macranthon, Iris ruthenica und halo- ıhäla, Fritillaria ruthenica, Ornithogalum brachystachyum, Darex orthostachya und rhynchophysa, Colpodium humile, Iriticum ramosum, Elymus sibiricus wnd dasysiachys, Woodsia pilosella. Indessen ziehen sich viele von diesen ıchr weit nach Westen, zum Theil bis an die Grenzen der eutschen Florengebiete hin, wie Draba lutea‘, Schivereckia wdolica, Sisymbrium junceum, Hesperis aprica, Lepi- ium crassifolium, Trifolium Lupinaster, Astragalus cor- 'culatus und fruticosus, Lathyrus pisiformis, Agrimonia ilosa, Rubus arcticus, -Centaurea sibirica und Marschal- :ana, Hieracium virosum, Salvia dumetorum, Dracoce- ıkalum thymiflorum, Gymnadenia cucullata ,Cypripedium 80r Bd. ds Heft, 3 '482 guttatum und macranthon, Iris halophila und Carer or- thostachys und rhynchophysa. Der sibirischen Flora gehören: Cardamine macrophylla, Hesperis aprica, Gypsophila altissima, Stellaria Bun- geana, Cerastium pilosum, Thermopsis lanceolata, Ory- tropis songarica, Bupleurum aureum, Valeriona dubia, Artemisia macrantha, laciniata, sericea, Gentiana bar- bata und Parietaria micrantha, Pflanzen, welche diesseit: “des Ural, im europäischen Russland nicht gefunden worden sind. In Deutschlands Floren erscheinen aber wieder Bupleu- yum ranunculoides, Polygonum alpinum, Artemisia laci- ‚niata und Euphorbia procera. Fölgende Pflanzen erreichen bier nahe ihre Ostgrenze . Tröllius europaeus, Schivereckia podolica, 'Dianthus ca- - pitatus nnd deltoides, Stellaria holostea, Hypericum qua- drangulum, Acer platanoides, Evonymus verrucosus , Ge "nista tincloria, Cytisus ratisbonensis, Trifolium montanım - Archangelica officinalis, Lonicera Xylosteum, ‚Asperui -tinctoria, Aster Amellus, Inula-hirta, Jurinea Ledebou ‚ri, Leontodon hastilis, Crepis paludosa, Campanula lat: folia, Digitalis grandiflova, Veronica latifolia und off cinalis, Betonica officinalis, Stachys sylvatica, Ajus genevensis und repens, Thesium ebracteatum, Asurum enr paeum, Euphorbia procera und Gerardiana, Ulmus effusı Calla palusiris, Orchis ustulata und mascula, Cephalaı thera ensifolia, Epipactis atrarubens, Listera ovala, Gla ‚diolus communis, Iris arenaria; Convallaria multiflor -Fritillaria ruthenica, Ornithogalum 'narbonense ß. brach: ‚stachyum, Juncus trifidus, Carex digitata, Phleum Boc meri ‚und Woodsia pilosella. Einige verschwinden sch: weiter im, Westen oder:erst an der Westabdachung, ande en 483 in den der Obstabdachung des Gebirges angrenzenden Hügel- ländern und Steppen. . Eine Anzahl Pflanzen geht noch weiter nach Osten, im Gebiete des Altai-Gebirges die Ostgrenze ihrer Verbreitung erreichend; diese sind: Thalictrum collinum, mucronatum und sirictum, Adonis vernalis, Fumaria Vaillantiü, Ber- teroa incana, Alyssum minimum, Lepidium crassifolium, Viola pratensis und tricolor, Silene chlorantha und Otites, Lychnis Chalcedonica, Viscaria vulgaris, Arenaria gra- minifolia, Malva sylvestris, Hypericum perforatum und elegans, Geranium sylvaticum, Erodium cicutarium, Rham- mus Frangula, Oxytropis songarica, Astragalus Onobry- chis, austriacus und macropus, 'Orobus Iuteus und vernus, Prunus Chamaecerasus, Spiraea Filipendula, Potentilla argenten, Eryngium planum, Bupleurum ranunculoides, Seseli Hippomarathrum, Libanotis sibirica, Heracleum_ si- biricum, Gamopetalum Ledebourüi, Chaerophylium Prescotti, iLonicera Xylosteum, :Galatella dracunculoides und Hauptii y, Leucanthemum vulgare, Senecio Sarracenicus, Carlina nebrodensis (nach Ledehour Fl. ross. für diese Gegend C. vulgaris), Centaurca sibirica, Marschalliana, Carduus nutans, Cirsium oleraceum, Leuzea salina, Serratula ni- tida, Podospermum canum, Trugopogen orientale, Scor- zonera Marschalliana, Taraxacum corniculatum , Adeno- phora suaveolens, Campanula bononiensis und Stevenü, Primula offieinalis, Vincetoxicum officinule, Onosma ‚simplicissimum, Echinospermum strictum, Verbascum phoe- niceum, Scrofularia nodosa, Melampyrum pratense, Dra- cocephalum thymiflorum, Salvia dumetorum, Scutellaria alpina ß., Betonica officinalis, Ephedra vulgaris y., Or- chis militaris und incarnata, Platanthera bifolia, Iris halophila, Asparagus officinalis, Allium angulosum, Ea- 31* 484 zula «multiflora, Carex Schreberi, muricata, -Persooni und digitata, Alopecurus fulvus, Stipa pennätu, Poa trivialis, Dactylis glomerata, Brachypodium pinnatum, Triticum ramosum, Elymus giganteus, Aspidium- eristatum, Each Rupreeht’s Flora des Nord-Urals hat unser Süd- Ural mit jenem gemein: Atragene alpina (A. sibirica), ‚Anemone narcissiflora, Banunculus auricomus und repens, Caltha palustris, Trollius europueus, Delphinium elatum, Aconttum Lycoctonum, Aetaea spicata, Barbarea stricta, Cardamine pratensis und macrophylia, "Berterou incana, -Hesperis mätronalis, Viola epipsila und montana, Par- ‚nassia palustris, Silene inflata, Arenaria graminifolia, Moehringia lateriflora, Stellaria Bungeana, 'holostea und graminca ß., Üerastium vulgatum, Hypericum quadran- gulum. Geranium sylvaticum, Oxalis Acetosella, Trifolium "medium, Astragabıs Hypoglottis, Orobus Inteus, Geum ‚rivale, Sunguisorba polygama, Alchemila vulgaris, Ru- ‚bus saratilis und arcticus, Comarum palusire, Epilobium sangustifolium, Saxifraga bronchialis und sibirica, Bu- pleurum aureum, Archangelica officinalis, Heracleum si- biricum, Linnaca borealis, Galium uliginosum und bo- reale, Solidago Pirgaurea, 'Achillea Millefolium, Gna- phalium norvegicum, Antennaria dioica, Ligularia sibirica. "Cacalia-hastata, Centaurea sibirica, Cirsium heterophyl- ‚lum,“Orepis sibirica, Campanula rotundifolia, Vaccinium Vitis Idaca, uliginosum und Myrtillus, Ledum palustre. -Pyrola rotundifolia und miner, Trientalis europaea, Meny- anthes trifoliata, Myosotis palustris und suaveolens, Ca- 'stilleja pallida, Pedicularis verticillata, Digitalis grandi- Fora, Melampyrum pratense, Dracocephahım Ruyschiana. Ajuga replans, Polygonum :Bistorta, Empetrum nigrum. ‚Betula fruticosa und alba, 'Picca obovata, Pinussihirica, ’ 485 bdebourii , Majanthemum bifolium, Orchis macu- pripedium Calceolus und macranthon, Paris qua- Sureu’, „Lira caespitosa, Festuca ovina. — Da das im Süden vielfach verzweigte und sehr allmählig abgedaichte Gebirge keine eigentliche Grenze zwischen den Steppe, Ehenen und dem Gebirgsgebiete festzusielten gestät- will ich bier diejenigen Lokalitäten wer dem allge- amen des Ural bezeichnen, die den deuikich ausge- 'harakter des bewaldeten Berglandes an sich tragen, für daner glaube ich unter den 396 Pflanzenarten, die ich wtzühle, fast die Hälfte folgender 67 Arten, die in meinen Sammlungen aus Gegenden, dem Bereich des Urals auch schon iet, 8 meinen Arägten „ehr weit entlegen, vorliegen, entschieden als nicht zu der sigentlichen Bergflor gehörig bezeichnen zu dürfen. Diese >fianzen sind theils auf der Reise durch Steppenländer, von )msk zum Ural von mir selbst, theils auf der Reise ron renburg dahin und der Rückreise nach Orenburg von dem derra- Basiner gesammelt worden. Einige darunter sind ber von anderen Sammlera auch schon im Gebirge gefunden 'orden, diese bezeichne ich mit einem *; andere aus benach- arten Gegenden, die wohl auch im Gebirge vorkommen möch- an, lasse ich ohne besondere Bezeichnung; mit 9 aber sind tejenigen Pflanzen angemerkt, deren Vorkommen weder im ‚ral, noch in dessen nächsten Umgebungen zu erwarten ist. * Zu diesen nicht im Ural gefundenen Arten gehören: Nastortium palastre. © Syrenia silicnlosa. Alyssum minimum, Lepidium ruderale, Sisymbrium janceum. ° - crassifolium- - Sophia. Viola pratensis. 486 © Dianthus capitatus. * Arenaria graminifolia. Thermopsis lanceolata. Astragalus Onobrychis. - ausiriacns. - sulcatus. © - maeropus. © - corniculaius. - fruticosns. ® Cotoneaster Jaxiflora. Sedum hybridum. © Grammopetalum Ledebonri. Senecio eampesiris a. Centaurea Marschalliana. © Leuzea salina. © Serratula nitida. © Podospermum canım. © Scorzonera purpurea. © -. Marschalliana. * Taraxacım corniculatum. Androsace sepientrionalis. © - maxima. © Tournefortia Arguzia, © Onosma simplicissimum. © Echinospermam strietum. o_ - - - van laevigata. Veronica latifolia £. Sentellaria alpina 8. © Statice speciosa.; * Thesinm ebracteatum, ® Aristolochia Ciematidh, Euphorbia Gerardiana. - virgala, * uralensis. © Cannabis sativa, © Ephedra vulgaris y. © Triglockin maritimunm. # Orchis incarnata, Iris ruthenica. - Güldenstaedtii. - arenaria, , Asparagus ofhcinalis. © Fritillaria ruthenica. © Ornithogalum narbonense 8. * JInneus Gerardii, # Garex Schreberi, - supina. * _ vesicaria. * Alopecurus fulvos. © Stipa pennata. © Koeleria eristata. Avena desertorum. © Colpodinm humile. Poa fextilis. Brachypodium pinnatum. © Triticum ramosum. ® Elymus giganteus. © - _ dasystachys. © Hordeum pratense. 487 Syrenia siliculosa und Ornithogalum narbonense ß. ge- hören, dürren Sandgegenden an, und beide möchten wohl kaum n ihren Vorkommen nach Westen, zum Gebirge hin, das Gebiet ler en überschreiten. In südlicheren Gegenden habe ich ÜR erstere oft gefunden, und nach Osten hin verfolgen wir sie mach Angaben bis zu den den Altai im Süden und Südwesten begrenzenden Gegenden, immer in Sandebenen. Oo. narbasense/hindet sich nicht so weit östlich. Ich fand sie zuerst im Jahre 1842 an den Ufern des Ischim im Kirgisen- en nach Westen hin sind beide Lis in die Wolgasteppen icht selten. Die ungarische Iris arenaria W. et Kit, Plant. rar. Hun- gar. I. p. 57. 1. 57) ist auch schon in Podolien gefunden, während der Fundort für meine Pflanze, am hohen trocknen Irtysch-Ufer bei der Stadt Omsk im losen sandigen Boden, neu ist, bietet er hier wohl die östlichste Grenze. Weiter im Osten und Südosten schliessen sich dieser Iris zwei schr ver- wandie Arten, I, Bloudowii und I. flavissima, an, welche nur in höheren Gebirgsregionen des Songarenlandes und Alktai- Bezirks angeiroffen werden. Ich selbst fand I. Blowdowii Ledeb. auf den Gebirgen Alatan und Tarbagatai an gras- reichen Abhängen suhafpiner und alpiner Regionen (ö—8000°) sehr häufig, beide werden in der Flora Baical-Dahur. von Turezaninow auf grasreichen Wiesen bei Irkutsk vorkom- mend angegeben. Lepidium erassifolium wächst in dürren, salzhaltigen Steppen, gewöhnlich die Salzseen umgebend. Ebenso fand ich die Scorzonera perpurea, Euphorbia virgata und Ge- rardiana, Triglockin maritimum. Dagegen wachsen Serra- tula nitida, Centaurea Marschalliana, Alyssum minimum, Sisymbrium junccum, Androsace marima und septentrio- 488 nälis, Onosma simplicissimum, KEphedra vulgaris y. mehr anf dürren, steinigen Hägeln, steltner in Steppen. äK. Die Echinospermen sind in zahlreichen Formen n dene südlicher gelegenen Steppengegenden, wie auch ing niedrigen. Hügellande verbreitet, ans dem Ural dagegen isg@mir. inf allen Sammlungen, die ich durchmusterte, nur E. a; la zu Ge- sicht gekommen, und E. strictum nebst a wird auch wohl ausschliesslich Steppenländern angehören. Iris ruthenica und I. Güldenstuedtii sind in den Ural-Bergen nicht gefunden. Die erstere ist im Altai bei Barnaul häußg, und zu Anfang des Mai war die ganze Steppe in der. Umge- gend von Omsk von der blühenden Pfanze reichlich geschmückt, gegen Ende desselben Monats ist sie aber schon verblüht und wird alsdann wegen ihrer schmalen, grasartigen Blätter unter dem Graswuchs nicht leicht erkannt, daher ich auch ihr wei- teres Vorkommen zum Ural hin nicht habe verfolgen können. Anders verhält es sich mit der J.Güldenstaedti, diese konnte ich auf meiner Reise zum Ural in ihrer Blüthezeit beobach- ten. Ich fand sie früher im Altai, wie auch in den songa- rischen Bergländern als eine sehr gewöhnliche Pflanze häufig; am Tobol aber wurde sie schon seltener und nur sparsam in flachen Thälern vorkommend; im Gebirge aber fehlte sie sänzlich. Herr Basiner hatte in seiner Sammlung Exemplare von Aristolochia Clematitis nur ans der Umgegend von Orenburg aufzuweisen; dieser Fundort fehlte bisher unseren Floren, und mir selbst ist die Pflanze nirgends vorgekommen. Fritillaria ruthenica, die in den Wolgagegenden bis zum Caspischen Meere so hänfig angetroffen wird, findet in der Umgegend von Orenburg ihre Ostgrenze. In meiner Pflanzenanfzählung nenne ich 3 Weidenarten, die ich aus dem Ural selbst nicht mitgebracht habe, aber 489 vermuthe, dass unter den vielen Weidengebüschen, welche an Bachufern oder als Unterkolz in feuchten Wäldern wach- sen, dieselben Arten sich wohl herans finden liessen. YViel- leicht würden sich auch einige der genannten Gräser wieder- finden, doch schwerlich Colpodium humile, Triticum ramo- sum, Elymus siganteus und dasystachys. Während drei von diesen Grasarten in den westlichen Gegenden mehr oder weniger einheimisch sind, ist Klymus giganzeus in den Sand- gegenden noch Osten bis zum Altai bin und wieder sebr häu- fig. Stipa pennata, .‚Avena deseriorum, Hordeum pra- tense und Koeleria cristata fand ich gewöhnlich in dürren Hügelsteppen in festeın Boden wurzelnd. Von 6 Astragalen, die ich in den Steppen am Ischim und Tobol sammelte, wird AstragalusOnobryjchis wahrschein- lich in den unbewaldeten Bergen des Ural sich wiederfinden: Astragalus corniculatus vom Ischim ist von der in dem tau- rischen und podolischen Steppen vorkommenden Art, wie sie Bieberstein’s Flora charakterisirt, nicht verschieden. In Ostsibirien führt Turezaninow in seinem Catalogus pl. Baie.-Dah. u. 356 eine blaublüthige Form dieses Astragalus an, die er später in seiner Flora derselben Gebiete als Asir. stenoceras C. A. Mey. fraglich beschreibt. Vielleicht doch nur eine niedrigere, steifere und blaublüthige Form des A. corniculatus, da sonst keine Unterschiede aufzußnden sind. Thermopsis lanceolata wird in Turezaninow’s Flora des Baical- und Dahurien-Landes (Bd. 1. p. 273) erwähnt; weiter westlich giebt sie die Flora des Altai (II. p. 12) an; ich selbst fand sie auf sandigem Boden an Bachufern, in Thä- lern eines felsigen Hügellandes in der Umgegend, so wie auch auf Wiesen in den Nadelwäldern des Kar-Karaly-Ge- birges in der Kirgisen-Steppe sehr häußg; es ist deshalb 490 ’ leicht möglich, dass sie, obgleich schon selten, wodurch sie mir entgangen sein mag, doch im Ural vorkomme, um so mehr, da ich dieWPfanze noch im niedrigen Hügellande unter hohen Gräsern am Flusse Tobol sammelte. Von Leuzea salinn, Podospermum canım und Towr- nefortia Arguzia gesellt sich erstere gewöhnlich zu hohen Gräsern an Bachufern in salzhaltigen Steppen der südlicheren Gegenden; die andere Pflanze zur Flora des dürren, mehr oder weniger auch sandigen Hügellandes ; die Tournefortia aber wählt mehr Steppen, wo sie ihre kriechenden Wurzeln durch einen losen Sandhoden ausbreiten kann, daher sie im Gebirge, wo solche Lokalitäten kaum anzutreffen sind, wohl fehlt. Schliesslich muss ich bemerken, dass ich in der folgen- den Aufzählung die in den erwähnten beiden Sammlungen sich vorfindenden Pilanzen durch die Namen der Sammler Herrm. (Herrmann) und Basin. (Basiner) unterschie- den habe, " 491 Classis L._Dieotyledonea® I. Ranunculaceae., 1. Atragene alpina L, — Ledeb, Fl. ross. I, p. 4. do- ribus ochroleueis. (4. sibirica DC.) Windet sich in Gebüschen, am Tagan-Ai, 3. Jun. blühend; ebenso in den Thälern des Jarma, 8, Jul. fast reife Früchte, Russ. Dukiti, wilder Hopfen. 2, Thalietrum foetidum L. &. Ledeb. I. c. p. 7. a. glanduloso-pubescens Ledeb. 1. e. An Hügele, 20 Werst südlich von Werchne-Uralsk, 13. Jun. blühend. (Basin.) j ß. totum glabrum Ledeh. I, ce. Sonnige Felsenabfälle in den IImen-Bergen unter andern Kräutern, Jan. blühend, Jul. mit reifen Früchten. 3. Thalictrum collinum Wallr Koch syn. p. 4. — Le- db... IL.p. 11. An sonnigen Felsen in den Thälern der Ural-Berge. Jun. und Jul. mit reifen Früchten. 4. Thalictram ımucronatum Ledeb. |, c. p.8. — TR. . elatum Ledeb. Fl. alt. IL. p. 350. In der Umgegend von Slatoust. (Herrm.) — Schattige Thäler im Tagan-Ai und in den Ilmen-Bergen. Jun. blü- hend und mit jungen Früchten. 5. Thalletrum strietum Ledeb. — 1. c. p. 10, — Th. exaltatum C.A.Mey. in Ledeb, Fl. alt. 11. p. 352. Thäler in den Ilmen-Bergen. Aug, mit reifen Früchten. 6. Anemone sylvestris L. — Ledeb. 1. c. p. 16. Auf Wiesen unter Gebüschen am Irtysch bei Omsk, 8. Mai. — In der Umgegend von Ufa, 21. Mai (Basin.) blühend. — Auf Wiesen in Wäldern um Miäss, Mitte Jun, verblübend. 492 7. Anenone nareissifiora L. — Ledel. ]. c. p. 18. An Felsen auf den Kuppen des Tagau-Ai in Felsirüm- mern wurzelnd. Jan. blühend nud mit reifen Früchten. 8. Pulsatilla patens Mill. — Ledeh. 1. c. p. 19. Auf Wiesen bei Slatoust, Ende Mai (Basin.) blühend und in den Ilmen-Bergen im Juni verblüht. 9. Adonis vernalis L. — Ledeb. I. c. p. 24. In den Steppengegenden am Irtysch unter kleinen, lich- ten Gebüschen. sehr gemein, den 5.Mai btühend. — AufAn- höhen unter dem Schutze von Laub- uud Nadelwald. in .der Umgegend von Slatoust, den 28. Mai hlühend und mit Früch- ten (Basin.) 10. Banuneulus auricomus L. — Ledeb, Flor, ross. 1. p- 38. ” Unter Gebüschen auf den Hügeln an der Belaja hei Ufe, den %3. Mai. blühend (Basin). 11. Banunculun repens L. — Ledeb. I. e. p- 43. Feuchte Wiesen an den niedrigen Ufern des Irtysch bei Onsk, den 2. Jun. — Bei Slatoust (Herrm.) und auf Wiesen im ganzen Gebirge gemein. - 12. Caltha palustris L, — Ledeh. I. c. p. 48. -In Sümpfen am Irtysch bei Omsk, den 21. Mai. — In der Umgegend von Slatoust, blühend (Herrm.). 13. Trollius enropaeus L. — Ledeb, }. c. p. 49: Etwa 100 Werst südlich von Ufa, d. 21. Mai blühend (Basin.), . j 14. Delphinium elatum L. a, intermedium Ledeb. I. c, p. 63. - In schattigen Thälern der IImen-Berge, Aug. mit jungen Früchten. 15. Aconitum Lyeoctonum L. u. a, — Ledeb. I. ce. p- 66. (A. septentrionale Koelle.) u 495 ° In schattigen Thätern der IImen-Berge im Juni blühend und in den Urenga-Bergen im Juli in der letzten Blüthe und mit ausgewachsenen Früchten, * 16. Actaen spicata L. — Ledeb. 1. c. p. 71. An der Belaja bei Ufa nnter Gebüschen den 23. Mai hlühend (Basin.). — In schattigen Nadelwäldern unter Moosen in der Umgegend des Tagan-Ai nicht häufig, Juli mit reifen Früchten. I. Nymphacacene, 17. Nuphar pumilum Smith. — 'Ledeb. Flor. ross. I. p- 85. . Am IImen-See unweit Miäss im Juni blühend und wit jun- gen Früchten. NE. Famariacene. 18. Fumaria Vaillantii Lois. — Ledeh. I. c. p. 105. Auf einem Weizenfelde zwischen Salair und Satka den 14. Juni blühend und mit Früchten (Basin.). . IV. Crueiferae. 19. Nastartium palustre DC. — Ledeb. Flor. ross, I. p 112. , Trockne hohe Ufer des Ischim-Fiusses, den 7. Juni mit Früchten. ” 20. Barbarea arcuata Andrz. — Ledeb, 1. ce. p. 15, Im Walde am Fusse des Tagan-Ai, Juni (Basin.). 21. Purritis glabra L. — Ledeh, ]. c. p. 116. An den Ufern des Flüsschen Tessma und auf Wiesen in den Wäldern der Iimen-Berge, im Jnni blühend und mit jun- gen Früchten; im Walde ‚am Wege zwischen Ufa ‚und ‚Sla- toust, d. 27. Mai blühend (Basin.). 22. Arabis hirsuta Scop. — :Ledeb. L c. p. 118. In schattigen Nadelwäldern im Ihnen - Gebirge, :im Juni 494 blühend und mit jungen Früchten, im Juli sind die Früchte fast reif. 23. Cardamine pratensis L. — Ledeb. |. c. p. 125. Auf Wiesen bei Slatoust, den ®1. Mai blühend (Basin.). 24. Cardamine macrophylia W. — Ledeb. |. c. p.128. An den Ufern des Baches Tessma. Im Jani blühend und wit Früchten. . , 25. Berteroa incana DC. — Ledeh. ]. c. p. 135. Bei Ufa. Im Mai hlühend (Basin.). 26. Schivereckia podolica Andrz. — Ledeb. 1, c. p. 136. Zwischen Felsirimmern in den höchsten Kuppen des Urenga-Gebirges, an der Bergknppe Goli Gora, in Gesell- schaft mit Saxifraga Dronchialis, Pedicularis verticillata, Betula fruticosa ete., doch seltener. Im Juli mit reifen Früchten. 27. Alyssum minimum W: — Ledeb. 1. c. p. 140. Dürre Steppen am Irtysch bei Omsk, den 19, Mai mit Blumen und Früchten, 28. Odontarrhena tortuosa C.A.Mey. in Ledeb, Flor. alt. III. p. 60. — O. alpestris Ledeb. Flor. ross. I. 'p. 142. An den Ufern des Iriysch hei Omsk, den 18. Mai; eine magere Form mit sehr orange gefärbten Blüthen. — Auf Hi- geln am Postwege zwischen Slateust nnd Miäss, dürre Hügel am Fusse des Ural-Berges; im Jnni blüähend und im Juli mit reifen Früchten. Die Bliumenblätiehen blassgelb, die Stengel schwächer, die Blätter zwei-, auch dreimal breiter als bei ersterer Form. 29, Draba nemorosaL. «a. lejocarpa Ledeb, Flor. ross. LP. 154 — D. Iutea Gilib. — Ledeb. Flor. alt, II. p. 83. An Felsen in der Umgegend von Miäss, im Juni, und in den Thälern der Ural-Berge, ‚den 8, Juli mit Blumen. und Früchten. j \ 495 30. Wesperis matrenalis L. £. «. H. sibirica L. — Ledeb. Flor. ross. I, p. 172, A Rande einesLaubwaldes 20 Werst westlich von Troizk, den 11. Juni blühend (Basin.). 31. Hiesperis aprien Poir. — Ledeb, 1. ec. p. 173. An Hügeln 30 Werst südlich von Ufa, den 21. Mai (Ba- sin.) — Hügel am Flusse Ui (seltener), Mitte Juni; und an sonnigen Felsen in den Ilmen-Bergen im Juni blühend und mit Früchten, 32. Sisymbrium junceum MB. — Ledeb. 1. ec. p. 177. Dürre Steppen an den Ufern des Irtysch, den 1. Juni blühend. 33. Sisymbrium Sophia L. — Ledeb. I. c. p. 180. An den Ufern des Ischim bei der Grenzstadi Peiropaw- lowsk, den 5. Juni hlühend. 34. Syrenia silfenlosa Andrz. — Ledeb. 1. c, p. 193, Sandige Steppen am Tobol, in Gesellschaft mit Ornitho- galum narbonense, Elymus ete., den 6. Juni blühend und mit ‚unreifen Früchten. 35. Camelina sativa Crautz — Ledeh. I. ce. p- 196. In den Thälern des Jurma, den 8. Juli blühend und mit Früchten, 36. Capsella Bursa pastoris Moeuch. — Ledeb, I. ce. p- 199. Steppen am Ischim, häufig in den Ural-Bergen, mehr oder weniger in allen Gegenden. Im Juni hlühend, 37. Lepidium ruderale L. — Ledeb. 1. ec, p. 204. Am linken Ufer des Ischim bei der Grenzstadt Petro- pawlowsk sehr häußg, den 7. Juni blühend und mit jungen Früchten. ' 38, Kepidium crassifolium W. ee RK, — Ledeb, I ©. p- 208. ' ' .496 ‚Am Rande eines ausgetrockneten Sees im Kreise Tsche- läba auf dem Wege nach Troizk, den 10. Juni blühend (Basin.). 39. Neslia paniculata Desv. ng Ledeb, I. e. p. 214. In der Umgegend von Tscheläba, den 8, Juni blühend und mit jungen Früchten (Basin.). 40, Brassica-Napus L. — Ledeb. 1. ce. p. 217. Am Rande kleiner Getreideäcker in den Ilmen- Bergen. ‚Im Juli. V. Violarineae. - 41. Viola epipsila Ledeb, Fior. ross. I. p. 247. Unter schattigen Gebüschen am Bache Tessma am Fusse des Tagan-Ai. Mitte Juni mit Früchten. 42. Viola mirabilis L. — Ledeb. 1. c. p. 250, An feuchten Stellen an den Ufern des Baches Tessma und an Felsen in den Thälern der Ilmen-Berge, Im Juli mit reifen Früchten. , " 43. Violn montana L. — DC. Prodr. I. p- 299. — P. elatior Ledeb. Fler. ross. I. p. 251. Unter Gebüschen am Flüsschen Belaja unweit Ufa, den 23. Mai blühend (Basin.). 44. Viola pratensis M. et K. — Ledeb, Flor. ross, I, p- 251. _ Auf Wiesen an den Ufern des Flasses Om bei der Stadt Omsk. Im Mai hlühend, 45. Viela arenaria DC. — Ledeh. 1. c. p. 254. j Im Lanubwäldchen bei Omsk in sandigem Boden, d. 18, Mai blühend; und an Felsen in den Thälern der Imen-Berge,, im Juli blühend und mit Früchten. 46. Viola trieolox L. — Ledeh. 1. e. p. 256. Auf Wiesen im ganzen Ural nicht selten nnd den gauzen Sommer hindurch blühend, 497 VL BDroseracene. 47, Parnassia palustris L. — Ledeb. Flor, ross. 1. p 262, Auf trocknen Wiesen und Abhängen in den Wäldern am Fusse der IImen-Berge. Im Angnst blühend, \ VIE Polygalaceae. 48. Polygala hybrida DC. Prodr. 1. p. 325. Auf Wiesen in den Ural-Bergen schr häufig. vr, Silenene, 49. Dianthus enpitatus DC. — Ledeb. Flor. ross, I, p- 276. An den Ufern des Ischim, den 7. Jun. aufblühend, 50. BDianthus Seguleräü Vill. y. D. pratensis MB, — Ledeb. 1. ©. p. 277. . An Felsen in den Urenga-Bergen im Juli, an sonnigen Felsenabhängen in den Ilmen-Bergen im Juli und auf Wiesen ” in der Umgegend von Miäss im Juni (Basin.) blühend. 51. Dianthus deltoides L. — Ledeb. |. e. p, 281. Auf Wiesen in der Umgegend von Slatoust im Jali blä- hend und mit Früchten. 52. Dianthus acicalaris Fisch. — Ledeb. 1. e. p. 284. Sonnige Hügel bei der Grenzstadt Troizk, selten, aber an sonnigen Felsen auf der Südabdachuug der Ilmen - Berge sehr häufig; im Juni blühend, im Jali verblüht. 53. Gypsophila uralensis Less. — Ledeb. 1. c. p. 292, Dürre, steinige Kuppen des Tagan-Ai zwischen Fels- ‚rümsmern; im Jnni blühend. 54. &ypsophila altissima L. 9. — Ledeb. 1. c. p. 298. Oestlich von Tscheläba den 8. Juni (noch sehr junge 'xemplare) (Basin.), und an sonnigen Felsen in den Imen- ergen; im Juni hlühend, im Juli mit Früchten, 3: 64, 4 Han. 32 498 55. Silene inflata Sin. — Ledeh, |, c. p. 304. Auf Wiesen in den Thälern der Iimen-Berge; im Juli und August blühend. ” 56. Sildne repens Pair. — Ledeb. 1. c. p. 308. " Forma vegetior. In den Wäldern. der Ural-Berge in Gräben an der Post- strasse und an Bächen; im August blühend. 57. Silene Otites Sın. — Ledeb. I. c. p. 309. a. a. Ledeb. 1. c. Uingegend ‚von Werchne Uralsk, d. 12. Juni blühend BR @. b. Ledeb. 1. e, Auf Hügeln nüd in grasreicheu Steppen an den Flüssen Tobol, Ui und Uwjölka; ‘im Juni blühend und mit jungen Früchten; an Felsen in den Umen-Bergen; im’ Aug, blühend. " 38, Silene nutans L. — Ledeh. i. c. p. 318. ‘In 'Lanbwäldern auf Hügeln am Tobol, den 8. Juni blühend;, und auf trocknen Wiesen in den Ilmen-Bergen, im Augsst mit reifen Früchten. " "59, Silene chlorantha Ehrh, — Ledeb. I. c. p. 319, In den Ilmen-Bergen, im Juli blühend und mit Früchten. . 60. Melandryum pratense ‚Rochl. — Ledeh. I. ec. p.327. + * Zwischen Gelüschen auf einem Hügel an der Belaja bei Ufa,'.den 23. Mai (Basin.); ih der Umgegend von Slatoust (Herrm.), und an feuchtei, schattigen Orten in den Ilmen - Bergen, im’ Juni blühend, ° - 61. Viscarla vulgaris Rocht. — Ledeb, I. c. p. 328. In einem Birkenwäldchen östlich‘ von Tscheläba, den 8, Juni. blühend (Basin.). - „62. Kychnis chaleedonica L. — Ledeb. ]. ce. .p.330. ... Auf Wiesen unter hohen Gräsern und Kräutern westlich vom Tagan-Ai,-im, Juni.blühend. . ... . on 499. 63. Kychnis Flos-cucull. L. — Ledeb, 1, e. p. 330. ". Auf feuchten ‚Wiesen in. der Umgegend von Miäss sehr hänfig; Mitte Juni blühend, 64. Iychnis coronaria Lam. — Ledeh. Flor, ross, I. p. 381. Auf Getreide-Aeckern um Slatonst, im Angust blühend, Vielleicht mit Getreide hierher gebracht. 65. @ithago segetum Desf. — Ledeh, 1. c. p. 332. Auf Getreide- Acckern in den Thälern der Iimen-Berge, im Augnst blühend und mit Früchten. IX. Alsincae. "66, Alsine Heimii Fisch, Herb. — A, Pillarsit 8. psi- losperma, Lusns t, herba tota glandnloso - „pübestens. — Ledeb. Fl. Fl. voss. I. p. 351. Anf einer Kuppe des Irändyk-Berges im südlichen Ural, a, 13. Juni mit jungen Früchten (Basin.), 67, Arenarin gramäinifolia Schrad. — Ledeb. |, e. p. 363. * Steppenniederungen am Ischim bei der Stadt Petropaw- lowsk, den 5. Juni, und auf Wiesen östlich von Tscheläba, den 8. Juni blühend (Basin.). 68. Mochringia lateriflera Fenzl.— Ledeb. 1. c. p.37, In den Nadelwäldern der Umgegend von Miäss, im Juni blübend. 69. Stellaria Bungeana Fenzl. — Ledeh. l.c. p. 376. , In: Wäldern zwischen Ufa und Slatoust, den 28. Mai blühend (Basin.). : 70. Stellaria media Yill. — Ledeb. ]. c. p. 377. ‚ Auf Wiesen :zwischen Miäss und Slatoonst und in den Thälern des Jurma. Im Juli biühend und mis Früchten. - 38* 500 71. Stellarla holostea L. — Ledeh. I. c. p. 381. In den Wäldern bei Slatenst und au andern Orten sehr gemein (Basin., Herrm.), 72. Stellaria glauca Wither, — Ledeb. Flor. ross. I. p: 389. . Var. Zasiosepala (Tal, 1.) omnibus partihus rigidior, se- palis pubescentibus. Stell. hebecalyx Fenzl. — Rupr. in Fl. Samoj. p.261*). In den Urenga-Bergen bei Sialoust, den 4. Juni blühend (Basin,) #*), 93. Stellaria graminea L. PB. commamnis. — Ledeb, Fi. ross, I. p. 390. Im feuchten Boden an Bachufern, am Finsse Ui und in der "Ungegend von Slatonst sehr gemein.. Vom 30. Mai bis Mitte Juni blühend. *) Durch die äussere Form und Steifheit ähnelt diese Pflanze allerdings der Stellaria dahurica , weniger der 88. tongipes; stimmt aber dem Ban der Mlume nach vielmehr mit St. glauca oder graminea, wie dieses durch die tief eingeschnittenen Peta-. len, als auch die scariösen Bracteen der Pflanze - ausgesprochen ist, Die gewimperten Bracteen hat sie mit St, graminea ge- mein, ist jedoch durch Habitus und Farbe, auch Form der Blume durchaus von St, glauca nicht verschieden. Ich glaube daher, bis reife Saanıen, die mir jetzt fehlen, eines andern belehren, sie einstweilen als Varietät zu St. glauca, nur durch breitere Blätter und behaarte Kelchbläuter unterschieden, beistellen zu müssen. **) Genau dieselbe Pflanze ist nächst Hepr. (Flor, Samoj. 1. c.) noch im Gouvernement Kursk von Czernaew (Hb. C. A, Mey.) gefunden. . Erklärung der Taf. I a.' Eine junge Frucht mit den drei Griffen. 5. Ein Kelch- hlättchen. ec, Ein Biumenblättchen. d. Ein Stäubfaden mit der Anthere, Alle in fünfmaliger Vergröaserung. Br » „+ 501 74. Stellaria graminen L. — Ledeb. 1. ce. p. 391. "Var, pumila. — Omnibus partibus minor, speeimina ju- venilia florentia tantummodo 1%, —2- pollicaria. In einem Birkenwäldchen in der Umgegend von Tsche- läba, den 8. Juni (Basin.). j 75. Cerastiam pilosum Ledeb. — Fl. ross. I, p. 398, An Wegen zwischen Ufa und Slatoust, den 29. Mai blü- hend (Basin.). — Feuchte. Stellen unter Gebüschen am Bache Tessma am Siüdfusse des Tagan-Ai, Mitte Juni blühend und mit jungen Früchten. 76. Cerastinm dahuricum Fisch. — Ledeb. 1. c. p.401. Auf Wiesen im Uraltau. Im Juni blühend und mit jun- gen Früchten, \ 77. Cerastium vulgatum L. a. brachypetalum. Lus. 2, glandulosum Ledeb. I. ec. p. 408. In Nadelwäldern der IImen-Berge. Im Juni mit Früchten. X. Kinacenae, . 78. Linum marginatum Poir. — Ledeh. Flor. ross. I. p. 425. An den Rändern kleiner Getreide- Aecker in den Ihnen- Bergen. Anfang August blühend und mit reifen Früchten. _ XI. Malvacene., 79. Malva sylvestris L. — Ledeb. 1. c. p. 435. An den Rändern kleiner Gemüsegärten sehr häufig und in und wieder im Gebirge um Slatoust, XI. Tiliacese. 80. Tilia parvifolia Ehrh. — Ledeb. Fl. ross.1. p.441. T, platyphylla Less. in Linn. IX. p. 154 et 157. Auf Bergen der Westabdachung des Süd-Ural; in allen Wäldern um Slatoust, von da nach Norden zum Tagan-Ai, 'eiter zum Jurma in den Thälern oft dichte Baumgruppen 502 bildend und überall unterwischt wit anderen Baumarten. Am Iremel fand sie Lessing (s. Liun. IX. 157). Von den Ural- Bergen nach Süd-Osten wird sie selten: und verschwindet sehr bald gänzlich. Bei Miäss im 'Gärtchen des Orts-Hauptmanus befinden sich einige schr alte Bäume, die aber hach Aussage alter Leute aus dem Westen dahin gebracht sein sollen. Ende Juli eben aufblühend. . XEIL Hypericinene. 81. Hypericam perforatum L. — Ledeb. Flor. ross. I. 2.47. , u An sonnigen Felsen in den Ilmen-Bergen. Im August ‚blühend und mit Früchten. " .82. Hypericum quadranzulare L. — Ledeb. 1. c. p.448. In Nadelwäldern am Fusse des Jurma unter hohen Grä- sern sehr häufig, den 7. und 8. Juli blühend, 83. Hypericum elegans Steph. — Ledeb. 1. e. p. 450. Auf Aeckern östlich von Tscheläba, den 8. Juni eben aufblühend (Basin.), und an Felsen in den Thälern der IUmen- Berge, im Juli verblüht und mit Früchten. XIV, Acerineae. ’ 84, Acer platanoides L. — Ledeh, Fi. ross. I. p. 456, In Nadelwäldern in der Umgegend von Slaloust hin und wider. . XV. 6eraniacene. 85. Geranium sylvaticam L, — Ledeb. Flor. ross, I. pi 464. In der Umgegend-von Slatoust (Herrm.) hlühend. 86. Geranium pratense L. — Ledeb. 1. c. p. 466: -Auf Wiesen in den Wäldern der. Urenga-Berge bei Sia- toust, im Juli blühend: 503 . 87. Geranium coerulenm Palrin. — DC. Prodr. }. p. 643. — 6. Pseudo - sibiricum, J. Mey. — Ledeb.-Fi. ross.1.. p.469. . Auf einer Anhöhe zwischen Ufa und Slatoust, d. 29, Mait mit blauen Blumen (Basin.)., — Am Fusse der hohen Ufer- abfälle des Ischim unweit Peiropawlowsk, den 5, Juni mit, weissen Blumen. 88. Erodium eicutarlum LHerit. _ Ledeb, lc 2.476. . ‚ Sonnige Felsenpartien bei Miäss, den 21. Juli blühend. und mit unreifen Früchten, XVE (Oxalidene. 89. Oxalis Acetosella L,— Ledeb. Flor. ross. T. p. 492. In schattigen Gebüschen unter Moosen an den Ufern des’ Baches Tessma. Ende Juni verblüht. XVII, Celastrineae. 90. Evonymus verrucosus Scap. — Ledeb. 1. c. p.498. Hügelland bei Ufa an der Belaja, den 23. Mai blühend (Basin.). XVIE. Bhamneae. 91. Rhamnus Frangula L. — Ledeb. Flor. ross. 1. p.503. In Gesellschaft mit Evonymus, den 23. Mai noch ‚nicht aufgeblübt (Basin.). . j XIX. Papilionaceae. 92. Thermopsis lanceolata R, Br.— Ledeb. Flor. ross, 1 p. 510. : Unter hohen Gräsern an den Ufern des Tobol, a. 8. Jani, blühend und mit jungen Früchten. — (In der Umgegend von: ’ Orenburg, in Gesellschaft von Glawr maritima und andern Pflanzen, sammelte sie Herr Basiner.) , 93. Genista tinctorie L. a. eresta f: vulgaris Ledeb., le. p. 516. An Wegen zwischen Miäss und Tscheläba, den 5 Juni, 504 sehr üppige Exeniplare in der ersten Blüthe (Basin.); — im Welleahügelland am Tobol von Troizk an, weiterhin au Flüsschen Uwjölka unter Gebüschen in weiten, muldenarligen Vertiefungen und Bergabhängen, hier und’ da stellenweise, und zuweilen ansehnliche Strecken bedeckend. Mitte Juni hlit- hend. — In den Umen-, wie auch in den Ural-Bergen fast in allen Thälern, wo sie nicht zu trocknen, aber auch nicht zu feuchten Boden findet. — Im Juli sind die Früchte reif. 94. Cytisus ratisbonensis Schaeffer. — Koch Syn. p. 171. — C. biflorus L’Herit. — Ledeb. Flor. ross, I. p. 520. . Gewöhnlich mit Genista in Gesellschaft, auch wie jene, scheint in den Ural-Bergen besonders häufig zu sein. — An- fang Juni blühend, im Juli reifen die Früchte. 95. Medicago Inlcata L. — Ledeb. 1. c. p. 524. Zwischen Miäss uud Tscheläba, den 5. Juni blühend (Basin.). %. Trifolium medium L. — Ledeb. 1. c. p. 547. Auf Wiesen in den Ilmeu-Bergen; im Juni blühend. 97. Krifolium Lupinaster.L. — Ledeb. |. «. p. 5öl. Unter Gräsern auf Wiesen in den Ural-Bergen nicht sel- ten. Im Juni blühend. 98. Trifoltum 'montanıam 1. — Ledeb, Flor. ross. I, p. 592. Sonnige trorkene Grasplätze am Tobol und sonnige Wie- sen am Flüsschen Ui, den 8. und 9. Juni. In trocknen Wäl- dern an Wegen in den Ural-Bergen nicht selten, im JImi blühend. 99. Trifolium repens L. — Ledeb. I. c. p. 58. Auf Wiesen und Weiden im ganzen Ural- Gebirge gu mein und fast den ganzen Sommer hindurch blühend. 100. Oxytropis approximata (adproxrimata) Less. in Linn. IX, p. 154 et 175. 505 O. campestris var. grandior Ledeb. Flor. ross. 1. p.591. An sonnigen Felsen in den Ilmen-Bergen, den 28, Juni mit reifen Früchten, 10). Oxytropis songarica DE. — Ej. Asir. p. 73. — Ledeb. Flor. ross. I. p. 596. — Ej. alt. I, p. 287. ß. caudata m. O. caudata DE. 1. ce. #), Astragalus caudains Pall, Ast. p. 62. n. 68. t. 50, Dürre Berge in der Umgegend von Troizk, d. 11. Juni, b>} *) Wiewohl einzelne Individwen und namentlich die Form mit der laugen, blumenreichen Aehre, die Palias einmal in seinem 1ti- nerar als Astragalus spieatus, das andere Mal in seiner Astra- . galogia als Astragalus caudatus abbildete, von dem ächten Astr. songaricus, Oxylropis DU., von Exemplaren, die aus öst- lichen Gegenden stammen, sich hinreichend unterscheiden lassen, so drängen sich eige Menge Formen auf, die die Uchergänge von einer in die andere Art nachweisen. Pallas in seiner Species Astragalorum giebt als Unterschied schmalere Blätter bei Om. songurica an, dieser aber hestätigt sich nicht, indem die Blätter in allen möglichen Uehergängen, je nach der Lokalität, aher im Verbältnies der Länge, gewöhn- "lich breiter werdend, abändern, Ebenso finden sich Vebergänge in der Behaarung bei der einen und der andern Art. Dagegen erwiesen sich die Stipulae als haltbarere Merkmale; die östliche Phanze hat diese immer grösser, spärlich und weisser behaart, die etwas läuglich und 3 — 5 Linien von der Basis des Blatt- stiels hinauf mit diesem verwachsen siud; die Spitze ist mehr oder weniger verlängert and wechselt von kurz abgerundet bis länglich-lanzettlich verschmälert ab. Bei der Oz. caudata oder der westlichen Form ist durch Zusammenengung des Raumes die Fläche gewöhnlich, besonders zur Basis, dichter behaart, und die Blättchen (Stipulae) selbst viel härter und je nachdem diese ausgedehnter, grösser sind, die Behaarung lichter, nar 2 bis 3 Linien an der Basis verwachsen; der obere lose Theil 506 102, Astragalus hypoglottis L. — Ledel. Fl. ross. 1, pP: 602. ä Auf Grasplätzen an den Ufern des Irtysch bei der Festung Omsk, den 1. Juni blühend und Früchte ausgewachsen, aber gcht sehr schwach gebogen in einen Winkel von etwa 50° vom Rlattstiel ab, und ist ziemlich stumpf oder in eine kurze Spitze auslaufend. Die_Schafte bieten wenig Unterschiede, da selbst an einem und demselben Exemplare dieselben gefurcht und glatt sind; die Behaarung ist dichter oder loser, kürzer oder länger. Spica pauciflora, wie Pallas weiter sagt, passt wohl auf seine Ab- bildung, weniger auf unsere Exemplare, die bisweilen ziemlich reichbläthig genannt werden können (sonzarische Exemplare von der Schrenk’schen Reise), aber „Norihus valde remotis“, wie diese die Abbildung auch angiebt, habe ich an Exemplaren nur sehr selten gesehen; gewöhnlich sind diese, wenn eben auch zu nahe, «0 doch viel weniger von einander entiernt, und nur die untersten getrennt. Mit der Pall®e’schen Abbildung sehr genau übereinstiinmend ist die Inforescenz hei Oz. Gebleriuna, eine Art, die aber Pallas unbekannt geblieben ist, da er diese sicherlich durch die ausgezeichneten Merkmale, durch die feinen, langen Kelchzähne, auch sehr schmalen, viel längeren Brakteeng; charakterisirt hätte. Unterscheidungs-Merkmale, die sich für Ox. caudata fest- stellen lassen, waren somit die sehr kurzen, breiten, oft dicht- und steifbehaarten Nebenblättchen, wodurch die schon sehr kurze Stengelaxe noch mehr zusammengedrängt erscheint, und wo- durch ich die wralische Pflanze jedesmal sogleich erkannte, die längeren, lebbafter grünen, -oberseits viel schwächer (fast un-) behaarten, später oft wenig heruntergekehrten Blättchen; die weichere, dichtere Behaarung am, Schafte und die kleinen, mebr' aufrechten und gewöhnlich mehr genäherten, sonst kaum unter- schiedenen Blumen vollenden endlich den Stempel dieser Form. Es liegen mir indessen Exemplare aus Sergiewsk, von Herrn Professor Claus gesammelt, vor, an denen die Behaarung an 507, noch nicht reifz bei Ufa anf einem Hügel an der Belaja, den 23. Mai aufblühend (Basin.). Auf Wiesen in den Wäldern den Nebeublättchen sehr schwäch ist und die Blumen nicht so z&hlreich. etwas entfernt von einander, eine kurze Aclhıre bil- den, aber den kurzen Stipeln, den grünen, oberseits schwächer behaarten, längeren Blättchen, den kleinen Blüthen und dem ühri- gen Aeussern nach genau auf Oz. cuudata passen, daher ich sic auch bestimmt für diese halte. Auch sind an diesen Exem- plaren die Schafte bald gefurcht, bald glatt. Als Eud-Resultat stellt sich heraus, dass diese beiden Arlen als solche nicht mehr getrenns bleiben können, Alle-diese be- sprochenen Unterscheidungs-Kennzeichen reduciren sich nun auf folgende, jedoch noch höchst schwankende Stützen. @. genuina : stipulis majoribus Fonkioribus (5—9 Iineali- bus); foliolis oblongis v. oblongo-lanceolatis utringue subincano- pilosis, Noribus patentibus plerumgue majoribus paueoloribus, in- ferioribus subremotis. Planta altaica, Astvagalus songarieus Pall, Spec. Astrag, p. 63. 0. 69. t. 51. Orxytropis songarica DC. Astrapal. p. 73. n.9. — Ej. Prodr, IE 2.277. — Ledeh. FI. alt. Ill. p.287. — Ej. FI. ross. 1, p.595. Cezci. pt. ural,). Hab, in regione montana prom. Altai, nec non in collihus apricis deserti Songarico-Kirgisici pluribns Iocis, (Ledeb. Fl. alt. — Kar. et Kir. Eu. pl. alt, aegue in ej. En. 2. pl. song. — Schreak. pl. exe.). &. cauduta: stipulis brevioribus (3 — 5 linealibus) latiori- busgue petiolo hrevissime adnatis; foliolis oblongo-lanceolatis v. lineari- lanceolatis, subtus subsericeo-pilosis supra glabriusculis viridibus; floribus plus minusve pedunculo adpressis minoribus, in spicam Jongam aut longissimam densius dispositis, rarius in- ferioribus remotis. Planta uralensis, . Astragalus spicatus Pall. It. p. 297. — App. p- 742, n. 118. t. W. B ’ 508 am Fusse der Ilmen- Berge, Mitte Juni blühend nnd mit jun- , gen, kleinen Früchten, Astragalus caudains Pall. Sp. Astr. p. 62. n. 68. t. 50. Orytropis caudata DC. Astr, P73.n.8 — Ej. Prodr. 11. p. 177. — Bge. Reliquiae Lehm. p. 259. n. 335. 02. songariea Ledeb. Fl. ross. I, ce. (ex parte planta ural.). Oz, songarica var, Olaus. in Beitr. z. K. d. Flora d R. R. 8 Lief. p. 89. n. 167. Hab. In reg. uralensi. — Pall. It. l.c. Astr. .c, — Von dieser nicht unterschieden sind die Plauzen beiUfa, von Kitari CHb. C. A. Mey.) gesammelt, und aus der Umgegend von Troizk auf sonnigen Steppenhügeln (Rasin., Meinh,)! — Be. in Relig. Lehm. I. c, — O2. songarica var., Claus. iu Beitr. l.c,, pr. Ser- giewsk (ex pl. in Hb. C.A,. Mey.), sind durch die glatteren Ne- beublättchen, kürzere Achren und unterhalb eutfernteren Blüthen wenig unterschieden, — Eine gracilere Form wächst in der Baschkirei (Speciin. in Hb, Fisch.) ; genau dieselbe mit dem Fund- ort „pr. Orenburg ? Eversmann“ (Hb. Risch, et Hb. Acad.); auch pr. Orenburg, Karelin (Hb, Acad.), Vorher heschriebener Pflanze sehr verwandt Ist die O2. Geb- leriana Schreuk in Bull, physico -mathem. Acad. de St, Petersh. Tom. Bl. n. 20. p. 307, aber nächst dem verschiedenen Habitus durch: stipulis angustissimis, foliolis Hueari-lauceolatis acutis, bracteis lincaribus suhulatisve calyoe brevioribus, floribus remo- Gissimis patulis, denlibus calyeinis lineari-subtlatis tuho bre- vioribus leicht erkannt werden kan. Hierher gehört auch die in Bge, Relig. Lehm. ‚n. 336 Ox. songarica var.? genannte Pflanze! : Oxytropis adprorimata Less. in Schldl. Linn. XL p. 154 und 175 steht zwischen Ox. songarica und Oz. eampestris. Durch den steifen, mehr aufgerichteten Wuchs ähnelt sie ‘der ersteren, die Beblätterung ist aber die der Ox. campestris. Der gleich- lange oder längere, schr kurz anliegend behaarte Schaft ist . ziemlich aufrecht, und trägt 6-—12Blüthen in einer. sehr kurzen „'Aehre; die Früchte sind um einiges grösser, als die der Ox. campestris. Von Ox. campestris ist sie verschieden durch die fast 509 103. Astragalus Onobrychis L. — Ledel. Flor. ross. I, "p. 608. Sonnige Hügelabhänge bei der Grenzstadi Petropawlowsk, den 6. Juni; in der Umgegend von Troizk, den 8. Juni (Basin.) ; und grasreiches Hügelland am Tobol, Mitte Juni blühend, 104. Astragalus austriacus L — Ledeb. 1. c. p. 616. Sonnige Ulerabfälle des Ischim unweit Petropawlowsk, 14. Juni blühend und mit- Früchten, 105. Astragalus sulcatus L, — Ledeb. Flor. ross. 1, p- 619. In einem Salzsce in der Umgegend von Troizk, d. 11. Juni aufhlühend (Basin.). 106. Astragalus macropus Bge. in Lehm. Relig, hot. p. 261. 2.351. Sonnige Uferahfälle des Ischim, den 6. Juni blühend und mit Früchten. 107. Astragalus corniculatus MB.— Ledelr. ]. c. p.631. Sonniges Wellenland am Ischim hei Petropawlowsk, den fingerdicke, starke Wurzel, viel steifern und aufrechten Wuchs, die bis oben zu am Schafte aAnliegende Behaarung, die grösseren Blüthen und die kürzeren, als der Kelch, oft nicht halb so lan- gen Brakteen. Bisher nur in den Ural-Bergen beobachtet, und zwar wenig bläthenreicher (Oz. Gmetini Fisch, ex Hb.) im Uraltau CHh. Fisch., Ub. C. A. Mey.), bei Werchne-Uralsk und hei Polekows- koi, als O2. campestris var. Less. in Linn, I. c. — Arnblüthi- ger, mit 6 — 8 Blütlien (Oz. adprozimata Less. 1. c.), in den limen-Bergen, Less.!, ehendaselbst, Meinsh.! — Eine kleinere, gedrängtere Form, mit breiteren Fiederblätt- chen, sehr kurzen, breiten Bracteen und halb so grossen Blu- men ist bei Ufa von den Herren Kitary und Claus (Hb. ©. A. Meyer) gesammelt, var. parviflera mihi, vielleicht als nene Art zu trennen. 510 46. Inni blühend und mit Früchten (die Binmen gelblich - weiss). ‘108. Astragalus £ruticosns Pall. — Ledeb. l.c. p. 632. Im sonnigen Berglande in der Umgegend von Troizk, den 9. und 10, Juni blühend, . 109. Viein Cracea L. — Ledeb. I, ce. p. 674. In den Ural-Bergen nicht selten. In der Umgegend von Siatoust und von Miäss auf kräuterreichen Wiesen. In Juni blühend. - 110, Vicia sylvatica L. — Ledeb. 1. c. p. 676. ° "Feuchte Thäler unter Gebüschen in den Ilmen - Bergen und in den Wäldern am Fusse des Tagan-Ai. Mitte bis Ende Juni blühend, später mit Früchten. ‚411. Lathyrus pisiformis L. — Ledeb, I. co. p. 685. * "In Laubwäldern von Ufa bis Miäss, Mai und Juni (Basin.). — An den Ufera des Ischim unter Gebüschen, d, 4. Juni blü- hend, "Unter hohen Gräsern in Laubgebüschen in den Ilmnen- Bergen, in den ersten Tagen des September mit reifen Früchten. . j 112. @robus vernus L. — Ledeb. 1. c. p. 688. In schattigen Gebüschen in den Ilmen-Bergen. Im Juni mit reifen Früchten, 113. Orobus Iuteus $. orientalis Fisch. et Mey. — Le- deb, I. c. p. 690. . In Wäldern an grasreichen Stellen in den Berggegenden am Fusse des Tagan-Ai nicht selten; den ®, Juni blühend (Basin.), Ende Juni mit reifen Früchten. : 114. Hedysarum elongatum Fisch.‘ #, trichocarpen. Basin. Monogr. Hedys. p. 16. . j “In den Thälern der Ilmen-Berge unter Gebüschen und höheren Gräsern. Mitte Juni blühend. 511 115. Onobrychis arenarla DC.— Koch syn. p. 211. — O. sativa var. d. O.urenaria u. latifolia Ledeb. 1. c. p.709. Auf Wiesen zwischen Miäss und Tscheläba, d. Jnui blü- hend (Basin.). . ö xX. Amyglalcae. 116. Prunus Chamaecerasus Jacqg. — Ledeb. Fi. ross. II. p.6. P. fruticosa Pall. In den Hügelläudern am Flüsschen Ui und in den Thä- leru im Ilmen- Gebirge häufig, den 9, Juni mit jungen Früch- ten, Ende Juli schon sind die Früchte reif. 117. Prunus Padus L. — Ledeb. 1. c. p.8. . Hia und wieder im ganzen Ural-Gebirge gemein; in der Umgegend von Ufa an der Belaja sammelte ihn Basiner den 27. Mai blühend. XXL Bosaceae, 118. Spiraea Filipendula L. — Ledeb. Flor, ross. I. p. 16. Auf Wiesen in dem ganzen Gebirge gemein; im Juni und Juli blühend, : - 119, Spiraes Ulmaria L. — Ledeb. 1. c. 18. Feuchte Wiesen in der Umgegend von Siatoust, im Juli noch blühend. 120.. Geum strietum Ait. — Ledeb, I. e. p. 22. in den Wäldern um Miäss, im Juni blühend, 121. Geum rivale L. — Ledeb. 1. c. p. 23. In den Umgegenden von Slatoust an Bachufern gemein (Herrin.). . 122. Sanguisorba polygama Nyland, Spicil. pl. fenn.. p- 10. In den Thälern des Jurma, den 7. Juli blühend. . 123; Alchemilla vulgaris L. — Ledeb. |. c. p. 29. Auf Wiesen in den Wäldern des Tagan-Ai, d, 8. Juni blähend., 512 124. Agrimonia pilosa Ledeb. Flor. ross. II. 32. Auf Wieseu in den Thälera am Fusse des Jurma, den 8. Juni blühend. 125. Potentilla argenten L, — Ledeb, 1. «, p. 47. Im Walde zwischen Slatoust und Miäss, den 5. Juni (Basin.). 126. Comarum palnstre L. — Ledeb. |, c. p. 6%. In Sümpfen bei Slateust (Herrm.), 127. Fragaria vesca L, — Ledel. Fl. ross. II. p. 63. In den Wäldern um Slateust gemein. 128. Mubus Hdaeus L. — Ledeb. |. c. p. 65. An Felsen in den Ural-Bergen gemein, 129, Rubus saxatilis L. — Ledeb. I. c. p. 69. An Bochufern in der Umgegend von Slatoust häufig. 130. Bubus arcticus L. — Ledeb. 1. c. p. 70. In den Bergen bei Slatoust (Herrm.) selten. 131. Rubus humulifolius C. A. Mey. in den Beitr. zur Kenntn. d. Fl. d, Russ. Reichs. V. p. 57. In Sümpfen und überschwemmten Stellen zwischen Ge- büschen am Fusse des Tagan, den %. Juni (Basin.); an den Ufern des Baches Tessma unter Moosen in lichtem Laubge- büsch selten, den 16. Juni blühend. 132. Mosa einnamomen L. var. glabrifolia C, A. Mey. in den Beitr. zur Kenntn. d. Fi. des Russ. Reichs V. p. 55. Lichte Nadelwälder in den Vorbergen der IImen- Berge, Im August mit reifen Früchten. XXI. Pomacene. . 133. Crataegus sanguinea Pall. — Ledeb. fl. ross. 11. p- 83. Hügel an der Belaja bei Ufa, deu 23. Mai blühend (Basin.), 134. Cotoneaster iaxiflora Jacq. fil. — Fisch. et Mey. Index sem, hort, bot. Petr, VI. p. 48. ‚513 Sonnige steile Uferabbfälle des Ischim ‚bei Petropawlowsk, den 5, Januar blühend; auf einem Hügel westlich von Troizk zwischen Quarzfelstrüämmern, den ‚11. Jani eben aufblühend. ' ..185. Pyrus aucuparia L. — Ledeb. I. c. p. 100.. ‚In Wäldern hin und. wieder.im ganzen Gebirge, . XXI. Onagrariae, - 136. Epilobium angustifoliumL. — Ledeb. 1. c. p.105. Auf Wiesen in-Thälern und Schluchten durch das’ ganze Gebirge; im Juni blühend, später mit Früchten. \ 137. Circaea alpina L. —"Ledeb, 1. c. p: 114. Schattige Schluchten in: den bewaldeten Bergen am Bache Tessma, den 8. Jali verblüht, [ , xxIV. Crasaulacene. oo ‘138. Sedum hybridum L. — Ledeb. I. c. p.183. Zwischen Quarztrümmern auf sonnigen Hügeln unweit Troisk, dei 11. Juni blühend (Basin.). ” .. XV. Saxifragacene, i od 139. Saxifrage bronchialis L. —. Ledeh. Flor. ross. II. p- 207. [Bu ur ’ Pa var An den Gipfeln des, € Goli- Gora. zwischen Felsträmmern, ıtwas 15 Werst südlich von Slatoust., ‚Mitte Juni_ mit, reifen Früchten. " ns 140. Saxifraga sibirien L. —_ \ Ledeb, Lo p 219. An Felsen auf den Gipfeln der Irändyk „Berge, d. 18. Juni ılühend (Basin.). b . |. Eee ee) ‘ XXVI Umbelliferae, . en ; 141. .Eryngium planum L. —. Ledeb, Fl. ross. Mh p- 239. Im Kreise Tscheläba, den 10. Juni noch nicht. blühend 'Basin.). . Br IP Se De GE Ze Ze 142. Aegopodium Fodograria.L. \. Ledeb. 1, c. p. 247. Bei Slatoust (Herrm.); Thäler, auf Wiesen in den ‚Ge- 30: B. 54 Heft, 3 514 gendeh-am Fusse”des: Jurma, den 8. Juli mit-jungen Früch- ten; nnter Lanbgebüscheh in den Ilmen-Bergen' gemein, im August mit reifen Früchten. 143..Bupleurum aureum Fisch. — Ledeb. 1. c. P.263. Im Walde zwischen 'Slatoüst und’ Miäss, den 5. Juni blühend (Basin.); in den Thälern des Uraltau anf Wiesen sehr gemein, den 19. Juni mit jungen Früchten. 144. ‚Bupleurum ranunculoides L. — Spr. 248. — Ledeb. fl. ross. II, p. 265. p. söbiriceum C. A. Mey. B. multinerve Ledeh. 1. c. p- 264! (excl. B.. ‚nerVosum rev, ) R . “ Auf den höchsten Kuppen des Urenga-Gebirgen, etwa 16 Werst südlich von "Blatoust, an den Abhängen zwischen Ge- rällen, "Anfang Inli blüthend. 145. Sesett Hippomaratırum L.— Ledeb, Le p: 272. Im Hügellande am “Bache Uwjölka (dürre, unbewaldete Vorberge des Ural-Gebirges). Im Juni blühend, -+146! Libanötis sibirien C,A.Mey.— Ledeh. 1. c. p.279. An sonnigen Felsen in den Ilmen-Bergen. Im Juni blü- heiid, ii’ August’ mit junge Früchte‘ nl i49. 'Grammopetalum Kedebouri 0, A. Mey. mic, Tri- nia ramosissima Ledeh. FI. alt. _ = Auf Hügeln! eiwa 20 Werst von Werchne-Udinsk, den 12. Juii- (S). XBasii.). . Be D 148, Archangelica officiualis Hoffm. == Ledeb. Flor ross, II. 9.297. „2. In den Thälern. der Urenga-Berge. Im Juli mit reifen Frächten.. : . Fe 149. Heracleum sibiricum L. — Ledeb. i. ec. p. 320, . Auf Wiesen.am Fusse des Jurma, deü 8, Juli.mit reife: Früchten, -. «»- . oo 20% Yo 515 150. Anthriscas sylvestris Hoffm. — Ledeb. I. c, p.346. Mit Heracleum sibiricum, jedoch viel häufiger, d, 8, ‚Juli mit reifen Früchten. B 151. Chaerophylium Prescotti BC. — Ledeb, 1, c. p. 350. Sonniges Hügelland an der Uwjölka, den 12. Juni; auf Wiesen im Baschkiren-Lande, den 13. Juni blühend (Basin,). In den Thälern des Jurma, den 8, Juli mit reifen Früchten, 152. Pleurospermum uralense Hoffm. — Ledeb. 1. c. »- 361. Schattige Thäler in den Iimen-Bergen. Im Augüst sind die Früchte reif. j " 153. Aulacospermum tenuilobum mihi n. sp.®). Caale angulato sulcato glabro saepe infra dimidium jam ramoso, foliis radicalibus longissime petiolatis canlinisque *) Zu dieser Gattung kommt auch noch eine gate,. früher über- sehene Art, wozu ich der deutlicheren Uebersicht wegen auch die schon bekannten Arten aufführe und ihre Stellung zu einan- ‚der näher zu erläutern versuche: Das Genus Aulacospermum (Ledeb. Fl, alt. IV. p. 334. — Meien. Gen. p. 151. — Comment, p. 108. — Endl. Gen. 9.791. — Ledeb. Fl. ross, H, p. 362.) ist in 2 Subgenera "zu theilen : a) fructibus laevibus. > 1. A. anomalum Ledeb. — Fl. alt. 1. c. — Ej. Icones plant. Fl. ross. t, 311. — Ej. Fl. ross. 1. ©, . A. eunealum Ledeb. 11. cc. b) fructibus ad margines vittarum verrucosis, alis in fruct« juniore suberoso - denticulatis. 3. A. tenuilobum ım. 4. A. multifidum m. — Caule erecto angulato sulcato glabro di- midium usque ramoso, foliis radicalibus (ex icone Gmel.) et interioribus caulinis longe petiolatis, confertioribus ‚tripiunati- 33* 516 inferioribus tripinnatisectis, superioribus et ramorüm bipinnati- sectis et simplieiter pinnatis; segmentis linearibus"integris vel apice ineisis acutis ; involueri universalis föliölis «8 — 1%) lineari>lanceolatis subpinnatis,. partialis minoribus "pauciden- un ı ai. „sechis, "superioribus sensim brevioribus ramorumgue bipinnatis aut simpliciter pinnatisectis, segmehtis brevibus oblongo - linoa- ribas integris vel denticulatis acutis;, phyllis involucri universa- lie ‚linearibus subpinnatis integrisve, partialis miporibus vix den- tioulatis. on . ‚ Ligusticum foliis triplicato- pinnatis, extremis lobulis, breviter maltifdis; @mel. Fl. Sib. Vol. 1. p. 199, tab. 46. . Ligusticum multifidum Smith in Roes Oyolopedia, vol. xx. 2.8, 2. DC. Prodr. U. p. 159. — Don Gen. Syst, Sard. and Boläny ın. » 318, — Ledeh. El. ross. u. 9% j 5 6 Gmelin, hano speciem detexit in campis por. Isetensis ab Itkuli in Tschebarkulensem arcem. Ab A.tenuilobo, cui affine, satis differt: segmentis foliorum duplo latioribus brevioribusque, radiis umbellae longioribus. 3 “ v.N " Leider sind” “auch diese von mir untersuchten Bruchstücke, im u: der Akademie von S tep vän als „Laserpitium dahuricum s Sibiria“ an M, Bieberstein "geschickt, von diesem als Li- 'yusticun bestimmt, sehr jung und unvollkommen" eingesammelt, so dass die Pflanze auch’ jetzt nicht genauer bestimmt Werden kann, Die Wurzel fehlt an unseren Exemplaren gänzlich, und vielleicht auch viel von dem unteren Theile der Pflanze. Ich glaube aber sicht zweifeln zu dürfen, 'däss sie identisch mit der Gmelin’schen Pflanze ist und sofern auch wohl die @ Gegenden vom Tschebarkulj-See für ihr Vaterland zu bestimmen. Die mir ‚vorliegenden Exemplare (fünf Bruchstücke), vielleicht sämtlich &Aeste einer Pflanze, stimmen ziemlich genau mit der Gmelin- schen Abbildung und Beschreibung, lassen. aber ‚schon aus den jungen: Früchten den freien Saamen im Mericarpio. erkennen. ı wodurch sie.der Gattung Aulacospermum, der sie auch sonst im Habitus nicht wiederstreben, nur angehören könzen.:; br 517 tatis integrisve, omnibus margime: pallido aut memhranaceo einelis erispatis, I Bu . An sonnigen Felsen in den Ilmen-Bergen in Gesellschaft von Libanotis sibirica. Im Juli mit jungeu Früchten, Plauta 2— 4-pedalis. Radix fusiformis, simplex?, ob- liqua, fusea, digitum parvum erassa. Canlis solitarius sub- erectus teretinseulus, radice paulo, sursum sensim tenuior, irregnlariter obtusegne suleatns, costis inaequalibus acutis, ubique supra medium ramosus, ramis multo tenuioribus. Folia radiealia caulinague infima longe petiolata (eirciter 9 pollices longa) petiolo tenui canaliculato, basin versus valde dilatato (3 — 4 lin. lato), ‘ad margines tenuiter membranaceo, circa 1%, — 2 poll. sopra basin jam vix 1 lin. lato, marginibus primum inflexis sorsum fere plieato -canaliculato, superne vix Y,-lin.; folia ovato-oblonga (3”/, poll. longa, expansa fere 2% poll. 3ata), inferiora triplieato - pinnatisecta, segmentis linea- ribus vix %/, lin. lat., 13 lin. long., acutis, abique integer- rimis, inferdum antem hine inde 'denticulatis vel tripartitis, parte media tunc longiore; caulina sensim minora, hrevius petiolata, superiora vix 5-linealia, summis jam vix bipinnati- sectis. Umbella terminalis maxima, radiis (—24) fere 2!,- pollicaribus; umbellae ramorum multe minores, radiis pancio- ribus (sub-12%) brevioribusque. Involuernm polyphyllum, um- bellae terminalis phyllis 8 — 10, basi latioribus apicem versns lincari -sübulatis integris dentienlatis vel rarias pinna- tis, Involucella (circiter 4-lin.) margine albido -memhranaceo, snberispatula, integra vel subdentienlata. Umbellulae multi- florae, radiolis brevissimis 3 — 5-linealibus. Calyx 5-phyl- lus, sepalis persistentibus minutis rofundatis, Petala alba, late obovata subcordatave in unguem brevem subito attenuata, nervo medio rubro, Fructus sectione transversali subteres; mericarpia jugis 5 alatis membranaceis crispatulig irregulari- 518 ter eroso -crenato-denticulatis, verrucosis. Valleculae uni- vittatae, ad margines vittarım tubereulis snbglanduliformibus tectae. Commissura bivittata, Stylopedium pulvinatum sub anthesi. coeruleo -viride, demum atropurpureum. Styli’reflexi. Semen immaturum subpyriforme, 'xıvo. Caprifoliacene. 154. Sambucus racemosa .L. — Ledeh. Flor. ross. II. P- 388. e " . Hin und wieder in schattigen, feuchten Wäldern am Bache Tessma, den 7. Juli mit reifen Früchten. 155. Viburnum Opnlas L. — Ledeb. 1. c.:p. 384. Au der Belsja bei Ufa, den 23. Mai blühend (Basin.); in den Bergen um Slatoust, den 6. Joni verblüht. .156. Konicera Xylosteum L. — Ledeb. |. c. p. 388. Im,Walde am Fusse des Tagan-Ai, den 2 Juni blühend Basin).. . ; 157. Linnaen borealis Grouoy. — Ledeb. 1. c. p. 392. . Unter Moosen auf den Kuppen.des Tagan-Ai und Jurma, den 7, Juli blühend. XXVIIE. Rubincene. 158. Asperuln tinetorin L, — Ledeb. Fl. ross. II. p.398. Auf einer ‚Wiese zwischen Miäss und Tseheläba, den 5. Juni (Basin.); ; im Hügelland am Bache Uwjölka, den 12, Juni blähend. ‚159. Asperula odorata L. — Ledeb. I. «. p. 400, « Unter Gebüschen auf Hügeln an der Belaja, den 23. Mai blühend (Basin.). : r . 160. Gallum uliginosum L..— Ledeb. 1, c. p. 408. Feuchte Wiesen unter Gebüschen am Bache Tessma. Ende Joni blühend.. . b ai : 519 161. Gallum palustre L. — ‚Ledeb. 1. c. Bei Slatoust, blühend (Herrm.). 162, Galium boreale L. var. y. — Ledeb. |. e. p. 41%. Oestlich von Tscheläba, den 7. Juni mit der ersten Blüthe (Basin.); bei Slatoust (Herrm.); in den. Thälern des Jarma, den 7. Juli, und in den Urenga-Bergen, den ®. Juli blühend; an Felsenabhängen und Hügeln in Lanbgebüschen der Ilmen- Berge, im Angust mit jungen Früchten. 163. Galiam verom L. £. lasiocarpam Ledeb. I, c. p. 414. An sonnigen Felsen in den Iimen-Bergen, im Augnst blühend und mit Früchten. XXIX. Valerianeae. 164. Valeriana dubia Bge. — Ledeb. Fl. alt. IL, p. 52. Ej. Fl. ross. II. p. 437. ” Auf einer mit Lanbwald bedeckten Wiese zwischen Ufa und Slatoust, den 28. Mai (Basin.). In den Steppen zwischen Omsk und dem Ischim, auch am Tobol bis in die Vorberge des Ural, stellenweise sehr gemein. Im Juni blühend, ' XXX. Compositae. A. Corymbiferae. 165. Tassilagoe Farfara L. — Ledeb. Flor. ross. II. p. 470. An fenchten Stellen zwischen Ufa und Slatoust, den 29. Mai blühend (Basin.). 166. Aster alpinaus L. — Ledeh. ı. ©. P. 472. Grasreiche Stellen bei Omsk, den 7. Mai; bei Orenburg, den 12. Juni (Basin.); in den Urenga-Bergen bei Slatoust, im Juni blühend. . ı 167. Aster Amellus L, — Ledeb. ]. c. p. 476. Auf Wiesen in den Thälern der Ilmen-Berge, im Juni blühend, a a 520 168. Galatella dracunenloides £. discoidea DC. Prodr. V. p. 256. — Gal. punctata Lind. e. discoiden Lall. Ledeb: 1. ce. p. 409. . ' ‘Unter hohen Gräsern in den schattigen Schluchten der Ilmen-Berge. Im September verblüht, “ 169. Gälstella AHauptiü L. y Tenuifolia L — Ledeb: Fler; ross. I, p. 481. 5 : Sonnige Hügel in den Iimen-Bergen, im August verblüht. ‘170. Erigeron acris L. — Ledeb. ke p. 488. : Auf.:ällen Bergen gemein, 171. Solidago Virgaurea L.-— Ledeh. 1. e, pP. 498. Unter Gebüschen in den Ilmen-Bergen; auf den Kuppen des Jurma und in ‘den ‚Urenga-Bergen ziemlich gemein. Im Juli blühend, „172. Inula hixta L. — Ledeb. 1. c, r 503. ‚Auf Wiesen zwischen Miäss und Tscheläba, den 5. Juni (Basin. ); an den Ufern des Flüsschens Ui unweit Treizk, den 9. Juni blühend. 173. Achillen Millefoliam L. — Ledeb. 1. o. p- 531. In den Urenga-Bergen gemein. — In den Iimen-Bergen (mit rosafarbigen Strahlenblättchen). Im Juli blühend. ‘1174. -Leucanthemum vulgare L. — Ledeb, I. c, p.542. Auf Wiesen in den Bergen um Miäss und Siatoust ge- mein, im Juni blühend,. " 175. Matricaria sunveolens L.— Ledeb. |. c. p. 544. Zwischen Ufa und-Slatoust, den 29. Mai (Basin.), .196. Artemisia macrantha Ledeb, — Ej. Fi. r. II, p. 581. . u “In 'Thälern in den Ilmen-Bergen; im September blühend. 177. Artemisia kaciniata W. — - Ledeb: Le. p. 582. eu :glabriuseula Ledeb, 1. c. In den Ilmen-Bergen, im September blühend. + 521 ß. incana Ledeh. |. ec, Ebendaselbst. Im Juli und August bJühend und verblüht. 178. Artemisia vulgaris L, var. communis Ledeb. 1. c. p- 586. " In den Thälern der Ilmen-Berge, etwas im Schatten. Im Juli blühend, 179. Artemisin sericea Weber. 8. grandiflora. — Le- deb. 1. c. p. 586. . Sonnige Hügel in den Ilmen-Bergen, im August verblüht. 180, Tanacetum vulgare L. — Ledeb, 1. c. p. 601. In der Umgegend von Slatoust gemein, im August “blühend. Die Blüthenköpfchen dieser Pflanze werden in die- sen Gegenden um diese Zeit von den Schenkwirthen in unge- heuren Massen gesammelt, um sie in Branntweinvorräthe zu !hun; der Branntwein erlangt dadurch in einiger Zeit eine blass orange - gelbe Farbe und eigenthümlich herbe Bitterkeit, die dem gemeinen Manne aber sehr behagen soll. 181. Gnaphalium sylvaticum L. f. macrostachyum Le- deb. 1. e. p.610. — G. norvegicum Koch syn. p. 363. . Ju lichten trocknen Wäldern am Hüttenteich bei Slatonst. Im. August verblüht, 182. Antennaria dioica Gaertn. — Ledeb. } c. p. 61%. In allen Wäldern gemein, Im Mai bis Anfang Juni blü- hend, später verblüht, die Früchte reifen im Juli. 183. Ligularia sibirien Cass. — Ledeb, |. c. p. 620. ‘ Steinige Abhänge der höchsten Kuppen in den Urenga- Bergen, etwa 15 Werst südlich von Slatonst. Im Juli ver- blüht. . 184. Cacalia hastata L. f. glabra.— Ledeb. 1. rc. 2.626. Unter Gebüschen und auderen hohen Kräutern im Uraltau und in den Ilmen-Bergen, Im Angust letzte Blüthe. 522 185. Senecio sarracenieus L. — Ledeb, 1. e. p. 640. An Bachufern unter Gebüschen in den Ural-Bergen. Im August blühend. . 186. Senecio campestris DC. — Ledeb. I. c. p. 646. &. corollis Jlävis Ledeb. |. c. ö An den Ufern des Irtysch bei Omsk, Im Mai blühend. ß. corellis aureis Ledeb. 1. e. In Nadelwäldern auf Wiesen am Fusse des Tagan-Ai. Mitte Juni eben verblüht. . B, Cynareae. 187. Calendula officinalis L. — Ledeb. Flor. voss. U. p- 650. Wahrscheinlich aus Blumengärten entsprangen, findet sich hin und wieder in den Urenga-Bergen. 188. Saussuren discolor DC. — Ledeb. I. c. p. 668. In den Wäldern der Urenga -Berge seitlich von Siatonst und in den Imen-Bergen, Im Juli in der letzten Blüthe. 189. Carlina nebrodensis Guss, 8. glabriuscula DC. VI. p. 546. ‘ In dürren Nadelwäldern in den ‚IImen-Bergen, ebenso auch in den Nadelwäldern in der Umgegend von SlIatoust. Im Angust mit noch wnreifen Früchten. 190. Centaures sibirien L. — Ledeb. 1, c. p. 696. Dürre Steppen zwischen Omsk und Petropawiowsk, den 2. Juni. — Auf Wiesen zwischen Miäss und Tscheläba, den 5. Juni (Basin.); au Felsen in den Iimen-Bergen, im Juni blühend , Juli verblüht. 191. Centanren Marschalliana Spreng. — Ledeb. I. c. P 697. Dürre Hügel am Flüsschen Ui bei der Grenzstadt Treizk, den 9. Juni verblüht, 523 192. Centanrea Scabiosa L. «. vulgaris Ledeb. I. ec. p- 700. Trockene Wälder in den Thälern der Ilmen-Berge, Im Jali blühend. 193. Carduns nutans L. — Ledeb. Flor. ross. Il. p.718. Grasreiche Thäler in den Ilmen-Bergen, d. 8. Juni blühend, 194. Cirsium oleraceum Scop. — Ledeb. ]. c. p. 738. In den Thälern des Jurma, d. 8. Juli blühend; auf Wie- sen an Bächen in den Ural-Bergen, im Augnst verblüht, 195. Cirsium heterophylium All. — Ledeb. 1. c. p. 739. In Nadelwäldern in der Umgegend von Slatoust. Im Juli blühend. 196. Leuzea nalina Spreng. — Ledeb. !, c. p. 75%. Unter hohen Gräsern and Kräutern am Tobol, d. 8, Juni blühend. , 197. Serratula nitida Fisch. — Ledeb. 1. c. 9.759. An Wegen in der Umgegend von Troizk, den 10. Juni blühend. 198. Jurinea Ledebenrii Bge. — Ledeb. |, ec. p. 766. : Auf Hügeln südlich von Ufa und auf Wiesen im Uraltau, den 21. Mai bis Juni blühend (Basin.). C. Cichoriacenae, 199. Keontodon hastilis L. a. vulgaris, — Ledeb. Fl. Fl. ross. II. p. 780. Auf Wiesen in den Wäldern am Bache Tessma. Im Juni blühend, 200. Podospermum ecanum C. A, Mey. — Ledeb, li o. p. 781. Hohe Uferabfälle in sandigem Boden unweit Petropaw- lowsk, den 6. Juni blühend, 524 ' . 201. Tragopogen orientalis L. — Ledeb: I: c, p. 786. ‚In den Wäldern zwischen Miäss und Siatoust, d. 5. Juni, wüd bei Siateust (Herrm.) blühend; im Hügellande an der Uwjölka, den 12. Juni blühend und mit jungen Früchten. 202. Scorzonera purpurea L.; — Ledeb, I. 0, p. 791. ‘In den grasreichen Steppen zwischen Omsk und Petro- pawlowsk sehr gemein, den 6. Juni blühend, 203. Scorzonera Marschalliana C.A. Mey. — Ledeh. l. 0. p. 795. Im dürren,. steinigen Hügellande am Flüssöhen Ui, den 9. Juni blühend. 204. Taraxacuın cornienlatum DC. — Ledeb. I. r. p.813. Hohe schattige Uferabfälle am Ischirn bei Petropawlowsk, den 5. Juni blühend. (Eine sehr üppige Form, die durch ihre Grösse und wenig eingeschnittenen Blättern dem T. officinule ähnlich ist; die Anthodien aber sind wie.bei T. corzicu- latum.) . 0. 205. Crepis tectorum L. — Ledeb. I. ec. p. 822. Au hohen Ufern des Ischim bei Petropawlowsk, d. 6, Juni blühend (eine sehr kräftige Form); ‚im Hügellande an der Uwjölka, den 11. Juni (jüngere Exemplare derselben Form); sonnige Felsen in den Ilmen-Bergen, im September blühend und mit reifen Früchten (eine diiine schwache Form). 206. Crepis praemorsa Tausch, — Ledeh. I. c. p.825. Sonnige, trockene Wiesen im Hügellande an der Uwjölka, den 12, Juni mit unreifen Früchten; auf einer Anhöhe zwi- schen Ufa und Slatoust, den 29, Mai (Basin.); in Wäldern in der Umgegend von Miäss, Mitte Juni blühend, 207, Crepis sibiriean L. — Ledeb. 1. e, p. 828. Auf Wiesen in der Umgegend des Jurma, den 8. Juli blühend und verblüht, " 525 208. Crepis paludosa Moench. — Ledeb. 1. c. p.829. In Gebüschen am Bache Tessma bei der Ueberfahrt zum Tagan-Ai und in Wäldern auf feuchten Wiesen bei Slatoust. Im Juni blühend. e 209. Mulgedium cacalisefolium DC. — Ledeb. Flor. ross. II. p.841. = M. hispidum DC. Ledeb. 1. o. p. 844. Schattige Thäler in Nadelwäldern am Fusse des-Jurma, sehr häufig. Im Juli blühend. . 210. Nieracium echioides W. et Kit. 6. verum ; Koch Syn. p. 514. on An Felsen in den Thälern der Ilmen-Berge. Im Juli ver- blüht und mit jungen Früchten. , 211. Hieracium pratense Tausch. — Ledeb. Flor. ross, I. p. 850. Auf Wiesen in den Wäldern “am Bache Tessma unweit Slatonst, den 28. Juni blühend. 212. Hieracium virosum Pall. — Ledeh. I. c. p. 856. An Felsen in den Thälern der Ilmen-Berge. Im Juli blühend. = xxXt. Campannlaceae. 213. Campanula sipirien L— Ledeb. Flor. voss. u. v. 879. Auf Aeckern zwischen Miäss und Tscheläba, den 8. Joni (Basiii,);' dürres "Hügelland am Flüsschen Ui bei Troizk, den 11. Juni blühend; an Felsen in den Ilmen-Bergen, im Juli und August 'verblüht‘ und mit Früchten. " 214. Campanula glomerata L. — Ledeb. I. c. p. 880. Thäler in den Ilmen-Bergen, in den Urenga- und Ural- Bergen, Im Juli blübend, August verblüht. (C. glomerata Roem, et Schult. Syst, 'veg. V.-p. 124.) — Auf’Wiesen in den Thälern des Tagan-Ai, im Juli blühend. (C. ehipiion Roem, et Schult. I._.e. p: 125.) er on 626 215. Campanula Cervicaria L. — Ledeb, I. c. p.881. : In Wäldern am Fusse des Tagan-Ai, Ende Juni blühend, and in den Thälern des Jurma auf Wiesen,. den 8. Juni in der letzten Blüthe, + 216. Campanula Iatifolia L. — Ledeh. I. c. pı 882. Auf Wiesen in schattigen Wäldern in -den Thälern des Jurma-Berges; den 6. Juli blühend, 217. Campanula boneoniensis L.’— Ledeb, 1. c. p. 884. In trocknen Birkenwäldern in den Vorbergen des Ilmen- tau, im Juli blühend ; im August sind die Früchte reif. '218. Campanula persicifolie L. — Ledeh. Le. p. 885. In Wäldern auf Wiesen am Fusse des Tagan-Ai, den 5. Juli blühend. 219. Campanula Steveni M.B. — Ledeb. ].c. p. 886. Auf einem Hügel 36 Werst südlich von Ufa, d. 21. Mai blühend (Basin.). 220. Campanula Langsdorffii Fisch, Hb. C. linifolia 8. Langsdorffiana Alph. DC. Monogr, Camp. ».279. — (C. linifolia y. heterodoxra Ledeb. Flor. ross, U. p. 888. . Auf den Kuppen des Jurma an Felsen (selten), d. 8. Juli blühend. 221. Campanula rotundifolia L. — Ledeb. 1.c. p- 888. In Wäldern am Bache Tessma bin und wieder auf Wie- sen; dürre Kuppen des Tagan-Ai, zwischen Geröllen, den 5. Juni blühend. . 222. Adenophora snaveolens BMer — Koch Syn. p- 543, . A. Nlifolia. Ledeb. Flor. ross. N. p 894, Forma angustifolia.: caule tenniore, foliis inferioribus ovato-oblengis obtusis vel oblongis uiringue altenuatis 527 acutis, &uperioribus «oblongo-lanceolatis vel lineari- lanceolatis, panieula effusa. Forma latifolia: caule robustiore, foliis (radicalibus non visis) caulis inferioribus parvis subrotundis snbspathu- latisve, mediis maximis obovatis acntis, summis late elliptieis; floribus vulgo breviter racemosis vel pani- eulatis, Beide Formen kommen in den Ilmen-Bergen recht häufig vor; die erstere mehr an steinigen Stellen und blüht Ende Juli; die andere wächst auf trocknen Wiesen, bisweilen unter Gebüschen und ist Ende Juli schon verblüht, XXXIL Vacciniacene. 223. Vaccinium Vitie Idaea L. — Ledeb. Flor. ross, II. p- 901. . Feuchte Stellen um Slatoust und an Ahbhängen der Süd- Abdachung des Tagan-Ai, Im Mai blühend, im Juni mit jungen Früchten, 224. Vaecinium Myrtillas L. — Ledeb, |. c. p. 90%. Auf den Kuppen des Tagan-Ai zur westlichen Abdachung hin zwischen Geröllgruss bedeutende Räume bedeckend, den 12, Juni blühend. " 225. Vacciniam uliginosum L. — Ledeb. I. c. p. 904 Auf den Aachen Kuppen des Jurma, d. 7. Juli mit Früchten. XXXIM, Ericacene, [1 226. Ledum palustre L. — Ledeb. I. c. p. 9%. N In Sümpfen in der Umgegend von Slatoust nicht selten. XXXVI Pyrolacese, 237. Pyrola rotundifolia L. — Ledeb. 1. c. p. 928. in den Ilimen-Bergen an Bächen in Nadelwäldern, den 18, Juni blühend, “ 528 .:228,:Pyrola ininor .L. — Ledeb. |. o.-p. 931., An Bachufern unter Gebüschen in den Ilmen-Bergen und an-der Tessma am:Südfusse des Tagan-Ai, ‚Im Juni blühend und. mit jangen Früchten, - \ non “‘229..-Pyrola secunda L, — Ledeb. :\.:e. . Am Bache Tessma in Gesellschaft niedriger Kräuter un- ter Gebüschen, wächst an irockneren Stellen als: erstere. Im Jüni-blühend und mit jungen Früchten. a xxxV. Prinuladene. 230. Prinula officinalis Jacg, -_ Ledeb. Fl. ross, un. pP. & Bei Slatoust (Herrm.), In Wäldern in der Umgegend von u. Miäss+-recht häufig. Im Mai blühend, im‘ Juni mit jungen Früchten, - 231. Androsace septentrionalis L.—: Ledeb. ]. c. p.19, An den Ufern des Irtysch bei Omsk: ‘Im Mai blühend,' 232. Androsace maxima L. — Ledeb. 1. c. p. 20. An den Ufern des Irtysch wie erstere, d. 27. Mai blühend. . 233. Androsace filiformis Reiz. — Ledeb. 1, e. p. 21. Au Wegen:in (enchten Wäldern, auch an Bächen im Ural, den 18. Juni blühend und mit jungen Früchten.. ‚234. Giaux maritima L. — Ledeh. I, c, p. 23, „ve Aufzeiner Wiese. zwischen Miäss und Tscheläba sehr ge- mein, den 5. Juni blühend (Basin.). 235. Trientalis europaea L. — Ledeb, 1. e. p. 24. In allen Wäldern des Ural- Gebirges gemein. Im Mai bis Anfang Juni blühend, später init Früchten. 236. Naumburgia -thyreiflora Aehb. — Ledel. 1. c. u . Mehr ‚oder weniger häufig ı am Rande des Tmensees, den 16. Juni blühend. an 529 237. Lysimachia vulgaris L, — Ledeb. FI... e, p.27. An Bachafern in den Thälern des Jurma unter hohen Gräsern und Gebüschen, den 8. Juli blühend. \ "XXXVL Asclepiadene, 238. Vincetoxieam offieinale Moench. — _ Ledeb, Flor. ross. III. p. 45. . , . Fichten- Wälder am Tobol in sandigem Boden, Wälder an der Belaja (Basin.), und in den Wäldern in der Umgegend von Slatoust gemein. Mai bis Mitte Juni blühend, nu ) XXXVIE Gentianacese, 239. Gentiana Amarella L. — Ledeb. 1. e. p. 53. Auf Wiesen in den Ilmen - Bergen. Im August. blühend. .240, Gentiana barbata Froel. — Ledeb. I, c. p- 3. Auf Wiesen in den Urenga-Bergen unweit Slatoust, . Im Juli blühend, . ie . u 241. Gentiana Pnenmonanthe L. — Ledeb. }. e.,p.66, . Auf Wiesen unter. Gebüschen in den Ilmen-Bergen. Im August blühend, . . 24%. Menyanthes trifoliata L. — Ledeb. 1. c. p. 76. Sümpfe in den Wäldern zwischen Ufa und Slatoust (Ba sin.); bei Slatonst (kerrm.) blühend: XXXVENI. Borragineae, . 243. Tournefortia Arguzia Roem. et Sch, — Ledeb. up 9. -, Im losen Sande, an den Ufern des Ischim bei Peiropaw- owsk, den 7. Juni blühend. . . 244. Borrago offeinalis L. — Ledeb. I. c..p. 113. An den Zäunen kleiner Gemüse-Gärten in der, Umgegend on Slatoust (wahrscheinlich aus Gärten). Im Juli verblüht, 30784, 55 Hen, 34 530 245. Onoema simplieissimam L. — Ledeb. 1.'c. p. 127. ‚In Birkenhainen an sonnigen Alhängen hin und wieder . an den Ufern des Irtysch bei Omsk, den 18. Mai blühend. 246. Lithospermum officinale L. — Ledeb. I. c. p.130, Auf Wiesen’in den südlichen Auslänfern des Ural-Gebir- ges, den”13. Juni (Basin.). j 247. Pulmonaria mollis Wolff. — Ledeb, l.c. p. 137. Steppen am Irtysch unter Laubgebüsch, im Mai blühend. In Gebüschen an der Belaja, den 23. Mai; im Walde zwischen Ufa und Slatonst, den 27. Mai (Basin.) verblüht, und in Wäl- dern in der Umgegend von Miäss, den 14. Juni mit Früchten. 248. Myosotis palustris Wither. — Ledeh. }. c. p. 143. In den ‘Thälern der Urenga-Berge bei Slatoust, d. 9. Juli blühend und mit reifen Früchten, 299. Myosotis strigulosn Rehb, FL 'germ. L Pr 342, 2. 2340. “ In den Bergen um Slatoust (Herrm., Meinsh.) blühen: und mit reifen Früchten. ö %50, Myosotis cnespitosa Schultz. — Ledeb, Fi, ross. HI. p. 144, Umgegend von Slatonst, in Gemeinschaft mit M. strigu- -losa (Herrm.). . I %öl. Myosotis nylvatica Hofflm. 8. alpesiris Koch, — Ledeb, 1. e. p. 145. — Myosotis suaveolens Kit. Rupr. F Samoj. n. 225. Unter Gebüschen an den Ufern des Irtysch bei Omsk. In Mai in der ersten Blüthe. An Wegen zwischen Ufs und Ss toust, den 28. Mai (Basin.), und in Laubwäldern in der Um gegend von Siatoust, den 29. Mai (Basin,) blühend (letzte: mit weissen Blüthen). . : 252. Echinospermum Lappula Lehm, — Ledeb, I, P "155. “ B r 0 E77 531 In Wäldern um Miäss, im Juli blühend und mit jungen Früchten. Bei Slatonst (Herrm.). I 253. Eehinospermum strietum Lehm. — Ledeh. 1: e. p- 160. en A Steppen ‚bei Orenburg, d. 14. Mai (Basin.). An den Ufern des Irtysch bei Omsk in sandigem Boden, den 17. Mai, und an den Ufern des Ischim bei Petropawlowsk an mehr. oder we- niger sonnigen Stellen, den 5. und 7. Juni blühend und mit jungen Früchten. ' 254. Echinospermum strietum var, fructibus laevi- gutis, nisi spec. distincta? ” u An den Ufern des Ischim bei der Grenzstadt Petropaw- lowsk, Im Juni mit Früchten. ' - ‘ ” XXXIX. ‚Scerofularineae. Pa "255, Verbascum phoeniceum'L. — Ledeb. Flor. ross. II. p. 202. ua “ "Auf Wiesen und ‚an -Wegen zwischen Miäss and Tsche- läba, den 5. Juni blühend (Basin.). . 256. Linaria vulgaris Mil. — Ledeb. I. c;: p. 206. — L. acutiloba Fisch. — Ledeb, Flor. alt. Il. p. 444. Lichte Wälder in den Vorbergen des Ilmentan. : Im -Jali blühend, im August mit reifen Früchten. - or 257. Serofularia nodosa L. — Ledeb, Flor. ross, IN. "p 218. In Wäldern am Flüsschen Tessma unweit Siatoust, den & Jali blühend und mit jungen, Früchten. , . 258. Digitalis grandiftiora All. @. acuti iflora. "Koch. — Ledeb. l. ec. 9. 227. B Auf Wiesen im, Wäldern, | in Thälern und Schluchten in ‚der , Umgegend von Slatoust, in den Gebirgen Tagan-di, Jur- 34* 532 ' ma und Ilmentau, auch in der Umgegend von:Miäss’ ziemlich hänfig. Juni bis Anfang Juli blühend. Erz 259. Veronica spicata L. var. cristata Koch, — Ledeb. 1, 0. p: 234. Er Sonnige Berge bei Slatoust, im Juni blübend; in den limen -Bergen, im Juli verblüht. . > %60, Veronica latifolia L, — Ledeb. 1. c. p.239. Auf Wiesen in den Ilmen-Bergen. Im Juli verhlüht und mit jungen Früchten. . 261. Veronica, latifolia Pf. minor Ledeb. Lo—#,, Teucrium L. „ Grasreiche Ufer des Irtysch, den 1. uni verblüht, 262. Veronica offieinalis L. — Ledeb, 1. «. p 24. . In Wäldern am Bache Tessma. Im Juni. An feuchten Stellen im Jurma, den 8. Juli blühend. +. 263. Veronica Chamaeärys.L. o, legitima. — Ledeb, lc. 2.243, In den Gegenden südlich von Ufa, den a. Mai blühend (Basin.). 264. Veronica serpyllifolia L. — Ledeh. I. c. p. 248, Am Bache Ai den '31. Mai mit Blumen und Früchten ‚(Basin.) .. om 265. Castilleja pallida Kunth, — Ledeh. le. r- 257. Im Hügellande am Bache Ui, den 9. Juni. Auf Wiesen und in Wäldern in den Iimen-Bergen, im Juni und Jali blü- hend und mit Früchten. 266. Pedicularis vertielilata L. — Ledeb. 1. c. 9.270. Steinige Stellen anf den Kuppen der Urenga-Berge : zwi- schen Geröll- Trümmern, im Juni; am Fasse des Tagan -Ai, den 2. Juni (Basin.); bei Siatoust (Herrm.) blühend. * 267. Pedieularis comosa L. — Ledeb.’l.’o. p. 29%. .r Aü Wegen zwischen Ufa und Slatonst, d, 28. Mai blühend; 45 533 bei Slatonst (Herrm.) und auf Wiesen an den Ufern des Tess- ma unweit Slatoust, auch in den Thälern der IImen-Berge sehr häufig. Im Juni blühend, mit Juli mit jungen Früchten. 268. Melampyrum pratense L.-— Ledeb. ]. c. p. 305. ‘ -Sumpfige Wälder am Bache Ai in der Umgegend von 'Siatoust, den 31. Mai (Basin.). XL. Orobanchene. 269. Orobauche Galti Duby. — Ledeb. Flor. ross. Ill, p. 317. In Wäldern an sonnigen Stellen in den Ilmen-Bergen (auf Artemisia laciniate), im Juli blühend; im Nadelwalde in der Umgegend von Slatoust, den 9. Juli verblüht, XLI LHabiatae. 270. Origanum vulgare L. — Ledeb. Flor, ross. II, p: 343. Au Felsen in den Wäldern der Ilmen-Berge auf sonnigen Stellen. Im August blühend und verblüht, 271. Thymus Serpylium L. var. Marschalliana, — Le- deb. I. ©. p. 346, ö Auf Wiesen östlich von Tscheläba, den 8. Juni blühend (Basin.). j 272. Salvie dumetorum Andrz. — Ledeb. I. c. p. 364. Wälder zwischen Slatoust und Miäss, den 5, Juni; gras- reiche Steppen am Irtysch, im Juni blühend, — Var. Hore albo.. Auf Wiesen zwischen Miäss und Tscheläba, d. .5. Juni blühend (Basin.). 273. Dracocephalum thymiflorum L. — Ledeb. I. «. p. 887. An den Ufern ..des Ischim bei Petropawlewsk, den 5. Juni mit sehr jungen Früchten; auf Aeckern östlich von Tsche- 534 läba, -den 8. Juni blühend (Basin. ); bei Siatoust (Herrm.) verblüht. - . 274..Dracocephalum Buyschiana L. — Ledeb. 1. -c. p. 389. . n un Grasreiche Steppen am Tobol und u, den 9. Juni; im Walde zwischen Ufa und Slatoust, den 5. Juni (Basin.); bei Slatoust (Herrm.) blühend und eben verblüht. 275. Seutellaria alpina L. ß. Zupulina Benth, — Ie- db. le. $. "394. ‘ Thäler im Hügellande am Flüsschen Ui, den 11. Juni blühend und theils verblüht, | m "'gg6. "Betonien ofäcinalis L. u. hirta Koch syn. Pı 695. — Betonica officinälis Dedeh. 1. 0. p. 407. In den Thälern des Jurma den &. Juli und in den Ilmen- Bergen im August. blühend. : 277. Stachys sylvatica L. — Ledeb. I. c. p. . 419. .. Auf ‚Wiesen im Tagan-Ai, den 3, Juni in der ersten Biüthe., In den Thätern des Berglandes am Jinken Ufer des Flüsschens 'Tessma, gegen 20 Werst von Slatonst zum Jurma hin, den 8, Juli eben verhlüht, " . 278. Gnleopsis Endanum L. — Ledeb. l.c. p. . 420. An Felsen in den Ilmen-Bergen, im August noch blühend und mit jungen Früchten. _ 279. Lamiaı purpureum L. — Ledeb. |; c. p. 423, An Wegen zwischen Ufa und Slatonst, d. 27. Mai (Basin.). - 280. Phlomis tuberosa L. — Ledeh. 1. ce. p. 439. Bei Siatoust (Herrm.); au Wegen zwischen 'Miäss und Tscheläba,; den 7: Juni blühend, - - 281. Ajuga reptans L. — Ledeb. I.c. p. 446, Am Walde zwischen Ufa' und Siatoust, d. 29, Mai (Basin.) blühend. : " nt - 535 2832. Ajuga genevensis L. — Ledeb. 1. c. p. 448. Var. Foliis basi latioribus caulem subcordato-amplectantibus, in- ter se connatis. Im Walde am Wege zwischen Ufa und Siatoust, : den %7. Mai (Basin.) blühend. XEIE Plumbagineae. 283. Statice speciosa L. — Ledeb. Fl. ross. III. p. 465. In der Umgegend von Werchne-Uralsk, den 12, Juni blühend. XLINI. Plantagineae., "284. Plantage major L. — Ledeb. 1. e. p. 476. In der ganzen Umgegend von Slatoust gemein. 285. Plantage media L. — Ledeb. |. o. p. 480, -An Wegen zwischen Slatonst und Miäss gemein. Im Jani (Basin.); bei Slatoust (Herrm.). XEIV. Polygonese. 286. Polygonum Bistorta L. — Ledeb. Flor. ross. HI. p- 519. Auf Wiesen in der Umgegend von Slatoust bis Miäss, besonders häufig in den Urenga-Bergen, auch in den Ilmen- Bergen. Im Juli blühend. 287. Polygonum polymorphum Ledeb, 2 alpinum. _ Ledeb, Fl. ross. ME p. 524. — Polygonum alpinum Allı— Koch syn. p. 713, “ Auf einer Wiese im Laubwalde etwa 50 Werst nordwest- lich von Slatoust, den 28. Mai (Basin.), XLV. Santalaceae. 288. Thesium ebracteatum Hayne, — Ledeb.l. ce. p.513. — Koch syn. p. 718, In den Gegenden südlich von Ufa, den 31. Mai (Basin.). 536 ef Er. DXEVE Thymelese. ZZ - 289. "Daphne Mezereum L. — Ledeb.‘'Fi. ross. Ill. p. 546. — Mezereum officinarum C, A. Mey. in Beitr. IV, '1828. [2.3 Pas ra 5 Pe Er ze o ee Unter Gebüschen an den Ufern des Bäches Tessma, Ende Jali; in den Thälern des Jurma, den ‚% Jeli mit Früchten. En '. - „ALVE. -Aristolochieae, +. 290. Asarum europaeum L. — Ledeb, 1. c,.p. 553. In feuchten Wäldern und an Bachufern am Südfusse des Tagan-Ai gemein. Ende Juli verblüht, 291. Aristolochia ClematitisL. — Ledeb. 1. c. p. 554. Auf dem Mojäk'bei Orenburg, den 18, Juni (Basin.). Ki XLVI. Eınpetreze. 292. Empetrum nigrum L.— Ledeb, Fl, ross. 111. p.555. An Felsen auf den Kuppen des Tagan-Ai, Im Juni mi reifen Früchten. oo. XLIX. Euphorbinceae. 293. "Euphorbia procera MB. «. capsulis laevibus glabris. Koch syn. p. 630. — E. procera 0. leiocarpa. Le- deb. Flor. ross. III p. 564. Zwwischen Ufa und Slatonst, den 28. Mai (Basin.) blü- hend, zu jung, um mit Sicherheit für dieselbe Form zu er- kennen; an den Ufern des Tobol, den 8. Juni mit jungen Früchten, den 9. Juli mit reifen Früchten. -,294. Euphorbia Gerardiana Jaug, — Ledeb. L ep 569, Dürres Hügelland am Flüsschen Ui bei der Grenzstadt Troizk, den 11. Juni mit reifen Früchten. 295. Eupheorbia Virgata W. et Kit. — Ledeb. 1. c. p.575. “® An den Ufern des Irtysch bei Omsk, Im Mai; sehr jung. 296. Eiuphorbia virgata W. et K. Br uralensis. Le- deb. . c. . j - u 537 In den Steppen am Tohol, d. 8. Juni. Auf dem Berge Majak bei Orenburg, d. 18. Juni mit jungen Früchten.. 297. Euphorbia Esula L. a. minor, — Ledeb. I. c. p- 576. in Im Walde zwischen Siatoust und Miäss, d. 5. Juni.(Basin.) mit Früchten. R L. Salieinene. - 298. Salix pentandra — Ledeb. Flor, ross. II. p.597. Bei Slatoust, d. 4. Jun. d. (Basin.), „299. Salix amygdalina L. a, discolor. — Koch syn. P 74%. — Ledeh. }. c. p. 600. . An den Ufern des Tobol, den 8. Jun. 2. 300. Salix viminalis L. — Koch. syn. p. 746. — Le- deb, 1: e. p.605, An den Ufern des Tobol, den 8, Juni sterile Exemplare, 301. Salix einerea L. :- Koch syn. 9.748. — Ledeb. 1. e. p. 607. An den Ufern des Tobol mit ‚voriger untermischt, den 9. Juni. . 302. Sallx nigricans Fr. $. eriocarpa Koch. — Ledeb, l. e. p. 608. . Ja der Umgegend von Slatoust, Im Juni. 9. (Basin.). j 3032. Salix depressa L. — Ledeb. Fl. ross. III. p.611.— S. livida f. cinerascens Wahlenb. Fl. lapp. In den Thälern der Ilmen-Berge, d. 25. Juli. 2. 303b. Salix depressa L. var. foliis subserratis cano- villosis fere lanceolatis. j An Felsen auf den Kuppen der Urenga-Berge, etwa 15 Werst südlich von Slatoust. Im Jali. 304. Populus tremula L. — Ledeb, 1. co. p. 627. Hin und wieder in den Wäldern der Urai-Berge, ziem- lich häufig. 538 LE. Cannabinese., n - ot 305. Cannabis sativa L. — Ledeb. Fl. ross, HI. p. 634. In der Umgegend von Troizk am Flüsschen Ui, d, 9. Juni blühend. ’ LEN. Urtieaceae. 306. Urtiea urens L. — Ledeb. 1. c. p. 636. Anf den Bergen um Slatoust geniein. ° 307. Parietaria micrantha L. — Ledeb. Fl. ross, II. p- 640. Fenchte Schlachten unter Gebüschen mit Merchantia polymorpha in den ilmen-Bergen. . im Juli blühend, . LINE. Ulmacene. 308. Ulmus peduneulata Fouger. — Ledeb. 1. . pt 648. U. effusa W. — Kech, syn. p. 735. .. An der Belaja südlich von Ufa, den 27; Mai mit jungen Früchten (Basin.). j j LIV. Betulineae, 309. Betula alba L. — Ledeb. Fl. ross. III. p. 650. “Im ganzen südlichen Ural-Gebirge die gemeinste Baum- art, in den Steppen bis Omsk hin, hier und da in lichten Hainen durch die ganze Gegend, mehr oder weniger dicht. 310, Betula fruticosa Pall. — Pall. Icon. pl. fl. ross. 6. XV, fd! " . An sonnigen Felsenkuppen der Urenga-Berge unter an- deren niedrigen Gebüschen und Kräutern in Gerölltrümmern ‚wurzelod. Mitte Juli mit reifen Früchten. LV,. Gnetaceae. 311. Ephedra valgazts Rich. y. submonostachya. _ Ledeh..}. c: p. 663. . Auf dem Berge Majak bei Orenburg »d. 1.24 Iuni (Basin.). 539 LVI Abietinene, 312. Pinus sibiriea. — Ledeb. Fl. ross. III. p. 669. - ‘In dem ganzen südlichen Ural-Gebirge gemein. 313. Pinus orientalis Ledeb. 1, ce. p.671. — Picea ob- ovata Ledeb. Fl. alt. IV. p. 201! In ‚den südlichen Ural-Bergen seltener; bei Bogoslowsk (im nördlichen Ural) sehr gemein, 314. Pinas Cembra L, — Ledeb. I, c. p. 675. Bei Bogoslowsk im nördlichen Ural sehr gemein, während im südlichen sehr selten. 315. Pinus sylvestris L.— Ledeb. 1. c. p. 674. Im ganzen südlichen Ural-Gebirge gemein; in den san- digen Steppen - am finken Tobol-Üfer ein lichter Wald von heträchtlicher Ausdehnung. - 316. Pinus Ledebouri Endi. — Ledeh. I. c. p. 87%. - . In.der Umgegend von Slatoust, bänfiger in den Ural- Bergen; in anderen Gegenden dieses Gebirges mehr oder we- niger, im Ganzen. nie so dicht wie im Uraltau. LVEI. Cupressineae, 317. "Juniperus nana W. — Ledeb, 1. e, p. 683. An Felsen auf den Kuppen des Tagan-Ai, Mitte Juni; auf den Kuppen der Urenga-Berge (Kuppe Goli-Gora) nicht sehr häufig. Anfang Jali mit Früchten. Classis D. Mocotyledonese, LVIII. Aroideae. 318. Calla palustris L. — Ledeb. Fl. ross. IV. p. 11. in Sümpfen in der Umgegend: von Slatoust (Herrm.). 540 -LIX. Najadene, 319.-Potamogeten perfoliatus L. — Ledeb. I. c. 9.27. - An den Rändern des Ilmen-Sees, Im.Juli mit Früchten. EX. JInncaginene. ‚320. Triglochin maritimum L. — Ledeh. 1. 0. » 3. " Sumpäge nnd salzhaltige Stellen um Troizk, d, 10, Juni, . LXE Orchideae. 321. Corallorrhiza, innata R.Br.— Ledeb, Fl. ross. IV. pr. 9. Feuchte Wälder am Fusse des Tagan-Ai, den 2. Juni blühend (Basin.). 322, Orchis Incarnata L. — . Ledeb, lc, 2.56. Schattige Lanbwäldchen in den Steppen am Tobol, den 8. Juni erste Blüthe, “ 323. Orchis ımascula L. y, speciosa Koch syn. p. 791.— O. mascula:L. — Ledeb. Fl. ross. IV. p. 57. An Abhängen unbewaldeter Hügel zwischen Ufa und Sla- toust, den 29. Mai blühend (Basin.). B 324. Orchis maculata L. — Ledeb. 1. ec. p. 58. In allen Nadelwäldern auf Wiesen. Im Juli blühend. \ 325. Orchie militaris L, — 'Ledeb. 1. 0. p.61. im Walde zwischen Ufa und Slatoust, den LG Mai blü- hend (Basin.). 326. Orchis ustulata L. — Ledeb. I, e. p. 68. Auf einer Wiese unter hohen Gräsern in den Ilmen-Ber- gen. Anfang Juni blühend (höchst selten), 327. Gymnadenia conopsea R.Br.— Ledeh. 1. c. p. 64. Auf einer Wiese zwischen Miäss und Tscheläba, den 5. Jani (Basin.). — Auf Wiesen in allen Gegenden der Ural- Berge gemein. Im. Juni und Juli blühend, 541 328. Eyınnadenia cucullata Rich. — Ledeh. 1, c. p. 66. Feuchte Stellen in schattigen Schluchten unter Moosen, besonders Marchantia polymerpha, in dei Nadelwäldern der Ilmen-Berge. Im Juli blühend. ar 329. Platanthera bifolia Rich, —Ledeb. 1. c. p. 69. In den Wäldern des Ural sehr häufig. Im Juni blühend. 330, Cephalanthera ensifolis Rich, — Ledeb. |. c. p: 78. Auf einer ziemlich trockenen ‚Wiese im Laubwalde zwi- ‚schen Ufa and Slatoust am Postwege, den 23. Mai blühend (Basin.). 331. Listern oyata R.Br. — Ledeb. lc. p. 80. In Gebüschen an hoben Kräutern am Bache Tessma. Im Juni blühend and eben verblüht. . 332. Epipactis rubiginosa Gaud, — Koch syn. p. 801. -— E. atrorubens Schult. — Ledeb. Fl. ross. IV. p. 88. In den Thälern der Iimen-Berge unter Gebüschen. Im Juni und Anfang Juli blühend, später verblüht. " 333. Cypripediam Calceolus L. — Ledeb. 1. c. p. 86. Auf trocknen Hügeln unter Gebüschen im ganzen Ural- Gebirge häufig; bis gegen die Mitte des Juli blühend, 334. Cypripediwn macranthon Sw. — Ledeb. 1, ©. 9.87. Wie erstere, blüht aber noch 8 Tage später. u 335, Cypripedium guttatum Sw. — Ledeb. 1. c. p. 88. Auf Wiesen in feuchten Wäldern an alten Baunstämmen hin und wieder, unter feuchten Moosen, besonders in locke- rem Boden, unter Lanbgebüsch sehr häufig; blüht etwa wie C macranthon. ‚und noch länger. LXIE. Iridese. 336. Iris ruthenica Ait. — Ledeb. Fl. rose. IV. p. 9. Auf Steßpenwiesen um Omsk ‚sehr gemein, Biüht im Mai, "542 .. 337. Iris sibiriea L. — Ledel. 1. c. p. 96. In Sümpfen. am.Irtysch, den 2. Juni eben aufblühend; an den Ufern des Ischim, den 7, Jani in: voller. Blüthe, — Auf feuchten Wiesen im Ural gemein. u 388. Kris Gueldenstaedtiana Lep.-- Lede. ke ©. p:98, — I. halophila Pail. — Ledeb. Fl, alt. L,p. 57. ı- * -“ Niederungen in den Hügelländern zwischen den Flüssen Ischim und Tobol (selten), den 8. Juli blühend. 339. Iris arenaria W. etK:! — Ledeb.1. c.- p: 103. Sandige dürre Steppen in: der Umgegend von Omsk am Irtysch. Im Mai blühend. 340. 'Aladiolus Ambricatus L. — Ledeb. 1. c, p. 107. Auf trockenen Anhöhen zwischen Salair und Satka, den 14. Juni blühend (Basin.). “ LXIEN. Smilacene. "341. Paris quädrifoiia L. — Ledeb. 1.'c: p. 120, In der Umgegend von Ufa, den 2]. Mai blühend, Feuchte Nadelwälder ah-.der Tessma,'im Juni mit Früchten. 342. Polygonatum offieinale All. — Ledeb. I. c. p. 123. Auf Niederungen an den Rändern kleiner Birkenhaine und “unier Gebüschen auf Wiesen am Fusse Ui sehr häufig, den 9. Juni; ebenso am Flüsschen Uwjölka, den 12. Juni blühen: “und eben verblüht. ‘In Felsenschluchten unter Moosen in den Ymen-Bergen, Ende Jani mit Früchten, . 343. Polygonatam multiflorum Al, — Ledebh. 1. e r 128. Auf Hügeln zwischen Gebüschen an der Belaja bei Uf, den 23. Mai blühend (Basin). — .344. Smilacina bifolla Desf: — Ledeb. |. c.p, 127. . In:allen Wäldern gemein. Im Juni blühend,. 543 . :LXIV. Liliaceae, 348. Fritillaria ruthenica Wickstr. — Ledeb. Fl. ross. VL p. 147. . 346. Liläium Martagon L. — Ledeh. Fl, v0s0.IV. 5 P- 1, ; Auf Wiesen in, den Ural-Wällern nicht selten. Ende Juli verblüht, a b '347. Ornithogalum.narbonense L. ß. minus Ledeb. l, c. 9.158. — 0. brachystachyum Fisch. Hb. I Im sonnigen Wellenlande am Tobol, sandiger Boden, den 9. Juni blühend. . 348. Allium striatum Schrad, — Ledeb. 1, ©. p. 178. In lichten Wäldern, an Felsen der Süd-Abdachung der Umen-Berge. Anfang Juli blühend, . 349. Allium Stellerianum W;:—— 'Ledeb. 1. e. p. 181. : In trocknen lichten Wäldern in den lImen-Bergen, Im Juli verblühle 0 850. Allium Vietorialie L. — Ledeb. 1. c. p. 184, Feuchte Orte am Fusse des Tagan-Ai, den %. Juni blü- end (Basin.); Mitte Juni mit Früchten. 351. Asparagus offieinalis L.— Ledeb. lc. p. 196. . Auf Wiesen östlich von Tscheläba, den 7. Juni blühend (Basin.). x LXV. Colchicaceae. 352. Veratrum album L. $. Lobelianum Koch syn, p- 836. — Ledeb, Fl. ross. IV. p. 208, Auf Wiesen hei Statoust (Herrm.), in den Wäldern an der Tessma und in den Vorbergen des Tagan-Ai. Im Juni blühend. “ + EXVE Juncene.. ö 353. Luzula pilosa W. — Ledeb, Fl, ross. IV, p. 214. + Auf Wiesen am Wege zwischen Ufa und Slatoust, den 29. Mai verblüht und mit jungen Früchten (Basin.). 544 354a. Enzula campestris DC. 8. — Ledeb, Fl, ross. IV, p- 219. — L, multiflera Lej. var. .nigrescens Koch syn. » 847. BE Auf.den Nachen Kuppen des Jurma, “Im Juni mit Früchten. 354b. Luzula campestrie., — L. multifiora Lej. var. pallescens Koch 1. eo. ' Feuchte Stellen unter Laubgebüsch im Hägellande an der Uwjöika, den 12, Juni blühend, und in den Ilmen-Bergen. Im Juli mit Früchten. - 355. Juneus Gerardi Loiss, — Ledeb. }. c. p. 229. - Anden Ufern des Tobol, den 9. Juni mit Früchten, 356. Juncus tiifidus L. — Ledeb: 1. c. p. 233, Auf den Gipfeln des Tayan-Ai in Felsritzen unter Moo- sen, den 19, Juni mit Früchten, " EXVEL Cyperacene, " . 257. Carex muricata L. — Ledeb. Fl. rose. IV. 9.276. Auf Wiesen im Tagan-Ai. Im Juni blühend. " ' "358. Carex canescens L, ß. — Ledeb. 1. c. p. 280. — Carex Persoonii Sieh, in Koch Syn. p- 870. — C. vitilie Fries, ‚Novit. Mani. IIL. p. 137! "Auf den‘ Kuppen des Tagan-Ai,. Mitte Juni mit Früchten. 359. Carex curtae var., an potius forma "pallescens €. Persoonii. j An’Felsen in den Tagan-Ai-Bergen. Im Juni mit Früchten. 360. Carex Schreberi Schrank, — Ledeb, Flor. alt. IV. pP 210. — 6. brizöides Winm. u. campestris. Ledeh. FL ‘rose. IV. p. 284, Steppen am Irtysch. Im Mai blühend. + 361..Carex digitata L. — Ledeb, k ec. p.289. . - - 2 Auf Hügeln zwischen Gebüsch an der Belaja, d. 23. Mai mit Früchten (Basin.., ' + . - . 5 345 362. Carex supina Wahlenb. — Ledeb. |. v. p. 305. Steppen am Irtysch, im Mai blühend. 363. Carex orthostachys C. A. Mey. — Ledeb. |. c. p- 316. An den Ufern des Flüsschen Tessma am Südfusse des Tagan-Ai. Im Juni mit Früchten. 364. Carex vericaria L. — Ledel. |. c. p. 317. In Sümpfen am Flüsschen Om bei der Stadt Omsk. Ende Mai mit Früchten. 365. Carex rhynchophysa C, A. Mey. — Ledeb. I. ec. p: 318. Sümpfe im Tagan-Ai, Im Mai verblüht (Basin.). LXVIII. Graminene., 366. Hordeum pratense L. — Ledeb. Flor. ross. IV, p. 328. Steppen am Tobol, d. 8. Juni verblüht, 367. Eiymus sibirieas L. — Ledeb. 1. c. p.330. In den Thälern des Uraltau, Im Juni mit jungen Früchten. 368. Elymus giganteus Vahl, — Ledeb. 1. c. p. 332, Sandige Steppen am Tobol, d. 9, Juni verblüht, «369. Elymus dasystachys Trin. — Ledeb, l, 0, p, 333. Sandige Ufer des Tobol, d. 9. Juni blühend, 370, Triticam repens L. — Ledeb. 1, c. p.340. a. aristis brevioribus. An den Ufern des Tobol in sandigem Boden, d. 9. Juni verblübt; in den Ilmen-Bergen, den 5, August mit reifen Früchten. b. aristis longioribus. - ... In den Urenga-Bergen unweit Slatoust, Im Juli mit Früchten, " on 80r Bd, 5s Halt, 35 546; 371. Triticum’ramosum Trin. — Ledeb. -1..c._p. 343. An den Ufern des Ischim in sandigem- Boden, d. 7. Juni mit jungen ‚Früchten. | . 372, Brachypodium pinnatum P. Beaur. — Ledeb. 1. “ P.. 345. \ Häufig an den "Ufern des Flusses Ui, d. 9. Sani, blühend. 373. Festuca ovinaL. a. vulgaris — Ledeb.1.e. p. 350. Sonnige Ufer des Ischim, d. 2. Juni mit Früchten. 374. Festuca ovina L. d. F. duriuscula L. — Ledeb. 1. op 351. "Sonnige Kuppen” des Tagan- Ai zwischen Felstrümmern. Mitte Juni mit Früchten. . . 375. Festuen elatior L. — Ledeb. I, c. p. 353, Auf Wiesen in den Urenga-Bergen; d, 9, Juni verblüht. ‚376. Dactylis glomeratn L. — Ledeb, ke p 368. "" Auf Wiesen am Fusse des Jurma, d. 8. Jul, mit Früchten. 377. Fon pratensis L. y. angustifoha. — Ledeb, le pP: 372. In den Steppen östlich von Tseheläba, d. 8. Juni blühend (Basin.) ; in den Bergen um Slatoust gemein. Ende Juni verblüht. 378. Pon serotina Ehrh. — Ledeb. I. c. p. 375. — P. fertitis Host. — Koch Syn. p.-989. in den Steppen nördlich von.Orenbarg, d. 12. Jun. (Basin.). 379. Poa trivialie L. — Ledeb.1. c. p. 379, In den Urenga-Bergen, im Juni blühend. on 380, Colpodium humile Ledeb.'1. o.,p. 384: In der, Umgegend von Orenburg,. den 8. Mai verblüht (Basin.). . 381. kioeleria eristata Pers, _ _Ledeh. .op. 01. Var. humilior. ' ö - Dürre, Steppen in der Umgegend von , Petropawlowsk, d. 5 Toni blühend, (Die Exemplare sind kaum 3,Zell hoch.) . Du 547 382. Hierochloa borealis Roem. et Schult.:. — Ledeb, lc. 2. 407. er nen Auf Waldwiesen- zwischen: Ufa und Slatoüst, d. ’29. Mai mit jungen Früchten (Basin.)- . mem 383. Avena desertorum Less, — Ledeb, l.o; p!415.— Sonnige Steppen :am Ischim;, d, 5. Juni verblüht? »* .: 384, Deschampsia caespitosa- P.’Beauv.— Ledeh. Hc. p. 421. une, In den Wäldern am-Bache Tessa -sehr «gemein.» ’" '385. Agrostis vulgaris Wither. — Ledeb. ‘lc; pEa38, Auf allen Wiesen in den Wäldern der Urenga-Berke, “an der Tessma und im Uraltau‘ gemein. Im Joli' mit Früchten. 386. Stipa pennata L.— Ledeh: 1. 6, p. ’450. | Auf Wiesen- östlich von Tscheläba, "d; 7, Jali mit reifen Saamen -(Basin.). — En EEE EEE EEE Zi 387. Phleum Boehmeri Wibel. — Lödeh. 1. & p: 456,” Sieppen am Tobol, 'd. &. Jani; am Fusse Ui’ d. 16: Juni ünd’in den Iimen-Bergen. Ende Juli mie’Früchten“ 388. Alopecurus -fulvus' Sm. — Ledeb. Flor. IL ® 7464. Steppen am Tobol, d. 9. Juni blühend, ' . ’ 389. Setaria viriäts P. Beauv. — Ledeb.i. c. p. 70, In den Thälern der IImen- "Berge. Im August die Früchte fast reif, ee Classis III. Cryptogamae vasculares, LXIX. Filices. 390. Polypodiam vulgare L. — Ledeb. Fi. ross. IV. p. 508. — Rupr, Distrib. Crypt. ross. p. 50. An Felsen in den Bergen um Slatonst, d. 8. Jali. 35% 58 „391. Polypodium Phegopteris L.-— Ledeb. 1,.c. — Rapr. ı. ep. öl. on An Felsen unter Moosen in den Tagan-Ai-Bergen. Im Juni. 392, Polypodium Dryopterise L, — Ledeb. I. c. p. 509. — Rupr. |. co. p. 5%, in den Urenga-Bergen unweit Slatoust. 393. Woodsia pilosella Rupr. I.c. p.54. — Ledeh.1. c. p- 511, . B Schattige Wälder der IImen-Berge an Granitfelsen. Im Juni und Jali. : 394. Folystichum spinulosum DC. — Ledeb. 1. «. p.515. _ „Aspidium cristatum Sw. $. A, spinwlosum Sw— Bupr. Distrib, Crypt. vasc. p. 37. .. In Wäldern in den Thälern des Tagan-Ai. Im Juni, 395. Cystopteris fragilis Bernh, — Ledeb. I. ce. p.516, — Ropr. I. c. p. 39. An Felsen in den Ilmen-Bergen. Im Juli, 396. Asplenium Filix foem. Bernh. — Ledeb, lc. p. 518. — ‚Athyrium Filix foem. Bupr. |. ec. p. 40. in den Thälern des Tagan-Ai. Im Juni. 397. Pteris aquilian L. — Ledeb. 1. c. p. 524. — Rupr. 6 „Pe. 45. fi R 0 * In’den Wäldern um 'Slatonst. ei Adnotationes in plantas dacicas nonnullasque allas europaeas, anctore Victore de Janka. 1. Fhalietrum foetidum L, Utraque varietas: glabra et viscoso -pubescens. In Transsilvaniae rapestribus calcareis pr. Thorda, 2. Th. collinum Wallr. Frequentissimum in Transsilvaniae regione campestri (di- tione Mezöseg). . 3. Th. sparium Timeroy in Gren. et Godr. Fl. de France Lp9 — Th. peucedanifolium Griseb. et Schenk .Iter hung. (1852.) p. 302. n. 102. In campestribus pr. Klausenburg frequens. 4. Hepatica triloba Chaix, In Transsilvaniae tractus Mezösdg silvatieis minus fre- quens. . 5. MH. transsilvanien Guss. — MH. angulosa Schott non Lan. -— Anemone transsilvanica Heufl. Enum. pl. banat. Temes, 550 In Transsilvaniae silvis aubalpinis Moldaviae finitimis feequens. Folia ambitu reniformia aequaliter triloba; lobus medius grosse 3-erenatus; duo laterales leviter bilohiz lobuli ite- ram grosse erenati. Carpella in apicem magis attenuata pro- longatave, quam H. trilobae. 6. Anemone Pulsatilla L. Frequentissima in campestribus territor. Mezöseg. Zu ‘Qüoad foliorum divisionem maxime varians. 7. &. pratensis L, Jisdem cum praecedente locis. Variat sepalis acutis vel obtnsis, campannlato - conniven- tibus, apice reflexis "vel Batulis, immo stellatis, atque florum forma magnitudine, Lusus, quem autores germanici A. mon- tanam dieunt, apud nos 'Yulgarem inter vulgatissimus, neo ullo modo specie sparandus! — Anemone Jankae G. Schultz in Flora 1856. n.13. nil uisi varietas, quamvis insiguis foliis malto minns disseotis: prope pag. 8. Gothard occarrit in col- libus’enm Ivide Pumila, Crambe aspera ett.; lei inennte Aprili 1855. 8A. patens L. Cum praecedentibus Pulsatillis hine iude’ consociata ore- 'seitz’sed in cämpis elatioribus tantum; e.8. grope Kaljän; — "nunguain in planitiem descendit. 9, A, nemorosa L. In silvulis per’totani: ditionem Mezöseg vulgaris; in ne- morosis pr. pag. Teketelak .varüis ocöurrit formis;” e. g. pe- -zigonio" magno 'diametro pollicari, hujusque foliolis extus se- riceo-pilosis; — biflora, ubi rhizoma caules duo terminant; ‚haeo-habet sepala -parva 12--15 oyatoelliptica, extima pur- ‚purea simulgue" glaberfimaz; — adest. denique-lusns foliis cai- linis duobus tantum, ot 551 10. Anemone ranunculoides:L. lisdem locis, ubi „A, nemorosa. ! Varietatem, in gua foliorum lobi indivisi, integerrimi observari a. 1855, 11. A. nareissiflora L. . .. Pr. Klausenburg. — Etiam hujus sepala extus manifeste video pilosa. Carpella in planta Clandiopolitana pubescentia, in carpathica glaberrima. 12. A. hortensis Gren. et Godr, fl, de Fr. I. pag. 14. Quoad loc. natal. in Pyrenaeis occidental. sepalis extns glaberrimis speeie differre videtor a planta Italica et Galliae meridionalis, cujus sepala sericeo - pilosa. i 13. Adonis saqnarrosa Sitev.! annot, bot. pag. 8. in Transsilvaniae regione campestri (Mezöseg) inter se- getes frequens. _ Carpella crassins marginata, margine magis erispa, quam in A. aestivali L,, a qna ceterum calyee piloso distinetis- sima. i 14. 4. caudata Stev.!Lo.p.9 In campis hine inde; pr. Klausenburg inter segetes fre- ı quens. Carpella quam in praecedente multo minora, magnitudine illorum A. flammeae Jacq., a qua vix nisi indumento densiore, rosirisque earpellis concoloribus recedit, 15. A. vernalis L, In ditione Mezöseg eampestribus communis, Caulis in quibusdam regionibus elatus ramosus, flos mi- nor quam vulgo. , 16. A. wolgensis Stev.! j Non solum folis differt Transsilvanica ab A. vernali, sed praecipue rostrorum in carpellis forma, ab, auctoribus ad- 352 iue praetervisa. Sunt &nim recze deflera, nec adunen. — Icon in Delessert ic. seleet, plant. vol. I. tab; 20. pessima. 17. Adonidem cylleneam Boiss,, Helär. et Orphan. ex de- soriptione in Boiss. diagn. plantar. novar. ser. II, n.5. (1856.) p- 5. non differre censeo ab A. distorta Ten. fl. Neap, nisi cauie erecto. 18. Myosurus minimus L. Ad lacus salsos pr. Thorda rarissimus, 19. Ceratocephalus lefocarpus Siev.! annot. bot. p. 6. Carpella omnino C. orthoceratis, sed, ut tota reliqgua planta, glaberrima, unde male ab ill. auciore inter species e seriei B, „carpellis rostro ineurvo‘ ennmerata, 20. ©, incnrvus Siev, 1. c. pag. . "Vix nisi C. falcati lass. Eandem formam legi in di- tione Vindobonensi in collibus „„Türkenschanze,“ " 21. Banuncalus Thora L. Ab hoo nullo mode diversus: "BR. scutatus W. et K. — Canlis enim patenter pilosus basi, vel glaber in uno eodem- que loco natali variat. fr. optimam de hac pl. sententiam ‘cl. de Schlechtendal in animadversionibus in Banane. Candoll. 1. p38. 27. ‚@. B. exenatus W. et K. Species a R. älpestri foliorum forma distinetissima. Crenae omnes sursum versae; folia, si divisa, neufiquam nt in R, alpestri, sed basi irregulariter ineisa, more fere R, acetoselluefolii Boiss. sunt. Petala emarginata in R. ere- nato nondum vidi, — Plauta sub boc nomine in Hausmanni Flora v. Tirol vol.IIl. p. 1396. recensita, (R, crenatus Bertol. fl. Ital., R. Bertolonii Hausm., R: bilobws Bertol. Miscellan, bot. XIX. 1858.) a nostra planta valde recedens, ;nil nisi forma R. älpestris L. folis indivisis. " 558 23. B. flabellifolius Heuf. j » In Transsilvaniae montibus elatioribus, ad silvaram mar- gines prope Klausenburg. Planta valde insignis a cl. Grisebach in it. Hang, p. 313. immerito ad R, cassubicum relatus, certe BR, auricomo pro- zimus, sed vaginis hasilaribus aphyllis (at in R. cassubico), foliisque imis semper integris, caulinis vero euneato -dilatatis (Aabelliformibus), inciso-lobatis vel fssis (nec multifidis) pri- mo infuitn jam diversissimus. Flos in speciminibus praeco- cioribus saepe speciosus magnus, quod etiam in R. auricomo obserratam. — Hallucinantur, qui hybridam putant ex R, montano et R. auricomo vel R, cassubico; — fateor cum R. montano ullam similitudinem me minime intelligere; neqne in consortio cregeit cum his. 24. BR, auricomus L. Huo pertinet A. binatus anetorum, qui lusus est foliis imis magis divisis, quem in pratis humidis pr. Klausenburg versus m. Bükk observari. 235. RB. Villarsii Koch, In montosis silvatieis „Bükk“ pr. Klausenburg frequens; in rapestribus calcareis pr. Thorda. Variat adpresse v. pa- tenter pilosus; carpella plus minus pubescentia, vel glahra. Foliorum lobi baseos se tegentes vel distantes; dentes folior. none acnti, nune obinsi. Melius cum R. monztano W. jun- gitur; certos enim limites infer eos frusira quaeruntur. 26. Banunculus carpaticus Herbich. AR. aduncus Gren, et Godr. Flere de France I. pag. 3%. R. Pillarsii DC, (mo- nente cl. Jordan, qui plantam in herb. Cand. vidit). Speeiosa planta! — R. lanuginoso magis affnis, quam R. montano, -— Caulis ultra medium aphylius, nonnisi sn- perne in. speciminibus unifloris folis ® — 3 remotis instructus, 554 quorum inferius, religquis longe majus, eircumferentia renifor- .me, vel late ovale, aut suhsessile, aut in peliolum brevem subvaginantem dilatatım, trifidum; segmenta toto ambitu. plus minusve incisa dentatave, — Rhizoma longum horizontale, car- nosum, illi. Anemones nemorosae v. ranunculoidis simile, sed longe erassits, praeter ‘fbras pancas nudum,. — In Ranun- culo montano collum rhizomatis foliorum basilarinm saepe pernumerosorum residuis obvallainm observatur, quod minime in R. carpatico, in quo folia radiealia 1 —2 tantum. Calyx mox. deridwus.‘ Carpella matora cum illis plantae delphinensis ‚Ksmnino congrua. =" 97. BR. caucasicus M. aB. Pro-hac specie habeo speeimiina a cl, Czetz in Transsilva- niae sepfemtrionalis subalpinis lecta, quae R. aeri lieet similli- ma, tamen carpellor. rostris longis uneinatis abhorrent; a .R. polyanthemo vero pedunculis terefibus, nec sulcatis. 28. RB. tuberosus Lap.; Timbal-Lagrave! in Mem. de PAcademie des sciences de Toulonse 1855 et pl. 'exsicc., a R. polyanthemi varielate, R. aurei sub nomine mihi nota, hand distinguendos, 29. B. neapolitanus Ten.! AR. velutinus Koch Syn. ‘fi. germ, et helv. {non Ten.). Planta in Istria a cl. Tommasini communicata, cum spe- eiminibus neapolitanis a Gussone mihi datis plane convenit. In R. velutino vero fihrae radicales non inorassatae. 30. B. peloponnesiseus Boiss, et Heldr. in 'Boiss. ‚diagn. pl. or. I. p. 63. non differt a R. Agerii Bertol.! 31. B. Iateriflorus DC. R, nodiflorus auctor, A. hung. et croat, ° 7 " : Hat. in Hispania; in Gallia meridionali pr. Montpellier (Godron); in regno Neapolitano (Gussone !); in Croatia; in ‚Hangaria meridionali; in Rumelia;.in Transsilvania: Mezöseg 555 -(Jankal); in Tauria meridionali (Steven); eis Wolgam infe- riorem ad flow. ips, pr. Sarepta (Becker!) et in deserto caspio -ad lac. Indersk (Clans.). 32, Banunculus Ficaria L. In ditione Mezösdg collibus prope Gycke oceurrit foliis parvis rosulatis, depressis, ovalibus, subcordatis rotundisque; ecaulibus, saepins pluribus ex eadem radice, sub anthesi fracti- ferisgue erectis strietis, aphyllis v. rarissime basi folio uno alterove instructis, — Eandem plantam possideo pr. Hermann- stadt a cl. Prof, M. Fuss. lectam atque pro R, calthaefolio ‚Bl. missam, 33. Caltha palustris L. Per totam ditionem Mezöseg in paludosis abundans. 34. Helleborus Purpurascens WeK, Vulgaris in traetus campestris silvaticis, Folia hyemem perdurant. 35. Aquilegia glandulosa Fisch. Syn. A, transsilva- nica Schur.! A. alpina Baumg, non L. In Transsilvaniae alpibus pr. Hermannstadt, Radna ete, 36. Delphinium orientale Gay. Syn.D. Ajacis Ledeb. A. ross. I, p. 58; Griseb. Spicileg. fi. ramel. I. p. 320. Specimina 'hnngariea a cl, Dr. Wolfner lecta; Rumelica, dein Taurica ab exe. Steven mihi data ad amussim con- veninnt. . - . 3. Delphinium fissum W. et K. In rupestribus calcareis pr. Thorda. Planta valde variabilis quoad caulis, florum, capsularum- que indumentum. Sitirps Thordensis racemo pilosissimo ocenr- rit vel glaberrimo, capsulis glaberrimis vel villosis; — spe- ciminum gallicorum (pr. Gap leet.) capsulae sunt glaberrimae. D. velutinum Bert.! sec. spec. originar. herbarüi mei racemis gaudet villosissimis, bracteis longioribus, floribusque 556 guidquam majoribus; — planta insuper vegetior est; sed talia inveniuntur specimina et apud nos; Tolia quogne ve) in laci- nias angustissimas sunf dissecta, vel simpliciora palmafisecta : segmenta tunc lata, apice incisa, 38. Delphinium speeciosum M.B, D. elati formam Aoribus majoribus’et foliis minus profunde sectis ex Carpatis prineip. eommunicavit J. Bilimek, 39, Aconitum moldavicam Jacq. “Ih regionis campestris eollibus silvatieis; inter frutices prope pag. S. Gothärd frequens, j Flores obsenre eoeralei. Caules et pedunenli brevissime pubernli. Capsulae maturne glaberrimae stilis patentibus su- bulatis terminatae, Casside variat magis v. minus attennata, Num specifice differat ab A. Lycoctono dubium. 40. Paeonia tenuifolia L. . In reg, camp. pratis montanis prope Zäh ineunte Maje florens, , „In Tauria colore non varians“ ef. Steven Verzeichniss pP 51. 0.47. Apud nos flores plerumgue saturate sanguinei, sed variant rosei. In speeiminibus serotinis foliorum segmenta multo Iatiora; talia pro P. hybrida Pall. sumsi. 4. Corydalis Marschalliana Pers., de Lessert ic, se- tectae plantar. vol. II. tab, 10. In Transsilvanise ditionis Mezöseg_ silvaticis pr. Tekete- lak; pr. Mezö-Örmenyes freguentissima. . . . A proxima €, cava radice solida facile distinguenda. 42. Sinapis ucranica Czern.! In Transsilv. regionis campestris collibus, “43. Erysimum planieiligquum L, In territori Mezöseg eollibus silvatieis pr. Pujon detexi ä 1858. - - oo 557 Altius quam E. austriacum, siliguae ancipites latiores brevioresgue. , 44. Alyssum orlientale De. In rapibus schistaceis ad catarractas Danubü inferioris detexi d. Jul. 1856. . Silienlae apice subeordato-emarginatae. Folia hasilaria in deflorata planta non prolongantur ut in A, sawatili, sed brevia manent suntque magis argenteo - canescentia. 45. A. argenteum Vittim, In ditionis Klausenburg montibus schistosis pr. Gyaln: in valle Hideg Szamos; pr. Thorda, Torotzko ete. 46. Draba lasiocarpa Bochelz efr, Neilreich: „Ueber die Draben d. Alpen- und Karpatenländer“ in österr. botan. Zeitschr. 1859, n.3. D. Aizoon Wahlenb. In monte calcareo „Thordai hasadek“ pr. Thorda. 47. Thlaspfi cochleariforme DC. In m. calcareo pr. Thorda nuperrime detexit el. Wolff! - Folia basilaria minus earnosula, snhmembranarea, cau- les ultra semipedales, ramo uno alterove ex folii süpremi axilla aucti; — reliqua omnino ut in specimine meo sibirico, 48. X. dacienum Heuf.! Ennm, pl. banat, Temes. | Bienne (an porenne 9); caules ex radice saepius plures erecti spithamaei vel humiliores simplieissimi ad inflorescen- tam usque aequaliter foliati. Folia basilaria rosulata obovata, spathulata ]. suborbiculata, in petiolum brevem attenuata, glaberrima, glauca, sarnosa, integerrima 1. obsoletissime re- pando-denticulata; caulina sessilia late elliptica basi auriculis sublinearibus obtusinsculis semiamplexicaulibus, margine cris- patula, basin versus paullo calloso-denticulata. Bacemus brevissimus, hemisphaericus, subumbelliformis, compactus; pedicelli Nores longitudine aequautes, Calycis foliola margine latiusculo albo .eineta; dorso pilosula. Petala calyce duplo 558 longiöra, lactea. Silienlae suboblongo - cuneatae, 'apiee &mar- ginatae, stilo dimidiam aequante terminatae., Semina .; . 4-6 (ex Heufl, 1. ©.) . . ‘. In Transsitvaniae septemtrionalis alpe Korongyis a. 1856 detexit cl. Czetz mihigue s. n. „Zhlaspe Körongiense Czetz“ 6ommiunicarit speeimina. A b- Heuffel in Transsilv. austral. in. Retyezät repertam nondam vidi; sed Heuffel ipse speciem Ozetzianam suam declaravit, ‚49. Hesperis umbrosa Herbich! Stirp. rar. Bucovinae P- 48; Fi. d. Bucov. p. 349, a H. niven Baumg., forsan AH, [3 matronalis L. varielate,, differt, „50. Aethionema banaticum Yanka,, A. saxatile Heufl. Kaum. pl. banat. Temes. } Hab, in rupestribas ad Thermas Herculis pr. Mehadiam, Suffratienlosum; caudex persistens a basi ramosus; rami plures tennes, graeiles, saepias Mezuosi, simplieissimi, laxe foliati; folia infima reliquis multo Yatiora, elliptica, rarina subrotunda, obtusa. Inforescentia sparsiflora, laxissina; flo- zes valde dissiti, longe pedicellati, minores quam in A.sara- ti. Silieula uniloeularis. . Servo speeimen floriferum, ac, Henffe] mihi communi- eatum: Ad ramorum basin hujus inter folin exsiccata aliar, sirp. unicam inveni silienlam vetustam, —. Ab A, saratili dertissime distinctum, atque A. pyrenaico Bont. et: Gay in Ball, de la Soc." bot. de France (1857) videtur proximum, quod Noribus multo majoriküs, allisque forsan not, diversum. .5tl. Viola Iovi Janka, ot ort . Malam in österr. :bot. Wochenbl, VII. (1856) n n.%5, dedi dia- gnosin. Etenim stigma hand deflexum, .verum in.orbem obliquum marginatum. . Tota herba pube .destituta, ‚pruinoso -glauca. — Acaulis. Rhizoma inarticnlatum, obliguum v. ‚subhorizontaliter. 559 . ramificatum. Folia cordata, cordato- ovalia ]. suhtriangularia obtusinscula, crenato-serrata. Capsulae obtuse trigonae gla- berrimae, purpureo-maeulatae. — Hujus duae mihi notae. for- mae, Vera K. Jovi, ex .collihus gypsaceo-cretaceis pr. Klan- senburg, calcare -longiori, manifeste incurvo; altera, ex ropibus caleareis m. Thordai Hasadek pr. Thorda, calear hahet brevius, rectum. Ulterius obserrandum, num calcarea sit species distineta. _ en . 52. Viola gymnocarpa Janka, . Rhizoma crassinsculum, estonoliferum. Folia parva, cor- data, breviter petiolata, pilis utringue obtecta, glabrinscula, Petioli dense patenter hirtali,. Pedunculi_ basilares patenter ” pilosuli, Aoriferi erecti, graciles, folia subduplo superantes, infra medium. bibracteolati: bracteolae ex- amplexicauli hasi longe acuminatae, margine saepe fissae, parce glanduliferae. Calyeis foliola ovato -lanceolata, rotandata, -marginibus basi- pilosa. Petala duo lateralia papillose intus barbata. Stigma deflexum. Capsulae maturae subglobosae glaberrimae,laeves, Hab. in Transsilvaniae reg. Mezöseg_ collihus siceis ver+ sus pag. Teketelak frequentissima. Floret primo vere. 53. Silene commutata Schur.! in Verhandl. u, Mittheil. d. siebenb. Vereins f. Naturw. X. (1859.) p. 66. S. dubia Herbich Fl. der Bucovina (1859.) p. 388. In Transsilvaniae rupestribus calcareis pr. Thorda; in subalpinis pr. Radna etc, frequens. 54. Saponaria (Bootio) Baumgartenü Janka, Silene depressa Baumg. Enum. stirp, Transsilv. I. p. 404. n; 826, Coronula reeta-biida: lacinise' breviusenlae- subacntae.‘ Carpophorum cum petalorum -basi villosum. :Capsula carpo-. phoro duplo v. paullo nlira longior. Semina reniformia, com- pressinscula, ‚dorso subconvexa, fornicata. . 360. „55. Lychnis coronaria Lam. - In silvis pr. M. Varadinum Hungariae hinc inde. 56. L. nivalis Kit. Silene Sigeri Baumg. Enum, stirp. Transsilv. I, p. 400. Zychnis Sigeriäna Schur in Verhandl. &, siebenb. Vereins f. Naturw. 1850. Yiscaria SigeriGriseh. et Schenk it. hung, n. 52. (1852) Polyschemone nivalis Schott, K. et N. Analecta bot. p, 56. (1854.) Melandrium nivale Nyman Sylloge fl. europ, : In Transsilvaniae septemtrionalis summa alpe Ünökö pr. Badna. 57. Melandrium (vect, Kllsanthe) Zawadzkii A. Braun in Flora 1843. p. 387. Silene Zawadzköi Herbich; Ave- Lallemant in Ind. nono sem. hort, Petropol. 1832, p. 87. In Transsilvaniae septemtrionalis m. Koronygis pr. Radna, in rupibus calcareis una cum Sarifraga Iuteo-viridi, Viola heterophylla etc. 58. Bianthus compactus Kit. Nequidem oceulatissimus hance a D. barbato L. distin- gnere potest; nam foliorum latitudo eodem modo - variabilis, quam bracteolarum forma vel aristarum directio, 59. Dianthus Armeria L. Ab hoc non differt D. Armeriastrum Wolfn. in österr, bot. Zeitschr. 1858; siquidem variant calycis dentes plus mi- ‚aus elongati acnminatigae, sieut forum magnitudo. 60. Dianthus trifasciculatus W. ei K, In Banatas silvis prope Lugos. ‚Betala barbato-ciliata. nec glabra, wi notat dl. Griseh. in, it.. hung. p- 302. D..heptaneurus Gris, et Schenk I. c. p--302. n. 62, cum planta banatica exacte congrait. :61: Gypsophila transsilvanica Spreng. Banffya pe- öraeaBaumg. enum. stirp. Traussilv. I. (1816.) p. 385. n. 780. 561 Gypsophila olympica Boiss. diagnos. pl. orient. VII. p. 55. (4842); Clementi „Seriulum orientale“ p. 17. E deseriptione Clementiana I. c., eollatisque speciminibus a cl. Clement in Olympo bithynico lectis patet: haee non esse diversa a Transsilvanieis; nec Gypsophilam wralensem Lessing, cujus exemplar authenticum benerolentia cl. Turcza- ninow debeo, differre puto, In hac calyeis dentes non sem- per obtusissimi, nt ait cl. auctor in Linn, IX. p. 172 — 173, Inflorescentiam laxam, paucilloram, quamgnam rarins, et in planta traussilvanica a el. Fronius fecta vidi. Petala apıd nos haud raro calyce duplo longiora. 62. Arenaria gramiuifolia Schrad, In campestribns elatis pr. Olausenburg, pr. Thorda fre- quens. 63. Stellaria Bungeana Fenzl. — Cerastium tetrago- aum Baumg. 64. Linum uervosum W, et K. In campestribus frequens, 65. Linum squamulosum Rud. In Transsilvaniae reg. Mezöseg collibus freguens. 66. Geranium collinum Ster. In Transssilvaniae reg. Mezöseg campestribus pr. Puszta Kamaräs; pr. Tobät, Zäh etc. 67. Erodium serotinum Stey. In Transsilv. campestribus in ditione Mezöseg orienta- ‚ liori versus Tarago. 68. Hyperieum Hochelü Gris. et Schenk, Cl. Grisebach hoc ab H. Richeri Vill, distinguere vult eaule tereti, foliis basi subcordata sessilibus, calyce corollam dimidiam aequante („neo corolla ter superato“*), fimbriis bra- ctearım diametrum aequantibus („in 2. Richeri brevioribus“) ged caulem et in pl, sabauda video teretem,, notas vero ceteras WrBd. 53 Ich, i 36 562 in hoe, denigue in pl. hungariea atgne transsilvanica varia- biles. Character speciei novae in foliis quaerendus, quae non sunt ovalia, in medioque latiora ul in gemuino H. Richeri, sed magis lingulata, base latiora. — Nes Hypericum alpi- zum W. eK. differt a. Richeri Vill, nisi nomine. 69. Haplophylium Bicbersteinii Spach in Annal. sc. nat. ser. III. tom. Xl. p. 178. Haplophylli species: Brassai in Flora XXi. 1. (1838.) p. 327-— 329. In Transsilvaniae ditionis Mezöseg canipesiribas elatis australioribns frequens. " 70. Dietamnas Fraxinella Pers. var. gymmostilis Steven! D. gymnostilis Stev. Verzeichniss der auf der taur. Halbinsel wildwachsenden Pflauzen. In Transsilvaniae ditionis Mezöseg herbidis e. g. supra Apahida‘ versus Kalyän. 71. Genista campestris Janka. Candiees multieipites. Caules aumerosi, laxe ceacspitan- tes, diflusi, herbacei, gracillimi, spithamaei — pedales, tenuis- \ sime striati, inferne glaberrimi, laeves, superne adpresse pu- bescenti- pilesi, sparse foliati, simplices vel snperne ramulosi. Folia ereeto-patula, parva, lanreolata, acuminata, basi Api- eeque acgnaliter attenuala, margine tantum, vel etiam suhtus pilosula, 3— 10 lin. longa, 1 — 2 lin. lata, Jaete viridia. Iuflorescentia subsimplieissima, angaste oblonga, laxiuscula. Bracteae lanceolatae- pedieellos 2 lin. lonzos 1. breviores su- perantes, ac non pluries, supremae lineares pedicellis brevio- res. Pedicelli supra medium bibrarteolati. Braeteolae bre- vissimae. Calyves. campanulati ad medium usgue quinqueden- (ati; dentes acuminati, intus atque marginibus plus |. minus deise ‚Pilosulis tubus glabereimus. . Corolla vitellina: carina derso (sub lente) sparse pubesceis; alae ohlougae illa .parum ja, ad summium 5%, lin. longa, 1%, dreviores. Legumina br [2 563 lin. Tata, linearia, laevissima saepius falcatula, erecto - patula, glaberrima. } Hat. in Transsilv. campestribus elatioribus pr. Claudio- | polin „Sterasii dietis, ubi perfreguens; — dein in locis similihns in ditione Mezöseg e. g. inter Kaljän et Solatka; pr. Turzta-Kamards, Katona etc. Exeunte Majo jam, atque ineunte Junio foret; nee serins. . Caveant, ne cum Genista tinetoria confundant plantarum anctores! Huic enim frastula in florenti statu simillima difä- eillimeque distingaenda. -— Genistam manticam Poll. fere refert, cujus legumina dieuntur sericeo- pilosa, Flerendi tem- pore multo praecoeiore, habitu caespitoso aique leguminibus stalim dignoscitur, . . 72. Cytisus leucanthus w. eK. In Transsilvaniae ditionis Mezöseg campestribus, ad } vinearum margines; feequentissimus eliam in pratis mentanis pr. Klausenburg. " Cum simillime, C. austriaco, ob fores lacteos, nisi hujus esset varietas, confundi non potest, Sed calyeispilorum longitudo atque direetio, character a el. Grisebach in it. hung. laudatus, variabilis mihi visa es. — Hujus certe varie- tas, rupestres aridas inhahitans, est: Oytisus microphyllus Beiss. diagnos pl. nov. ser. II. n.%. p. 5. e Thessalia. Spe- eimina, exacie uti cl. Boiss, I. &. describit, mense Junio 1855 legi in rupibus calcareis pr. Thorda, 73. Cytisus banatius Gris. et Schenk. Prope M, Varadinum (Gross-Wardein) legi medio Augnsti 1858; a C. austriaco distinguere nequeo. Notae differentia- les a el, antoribus propositae omnino fallaces. Florum color variat ex favescente usque ad vitellinum vel aurenm. Caulis mox adstendens, mox strietus, saepe 6— 7-pedalis, adpresse 36 + 564 pilosus praeeipne in forma pallidiflora, patenter in Iutca, hand raro vero in utraque glabreseit. Et calyeis indumentum va- lorem non praebet; — vel densins est, vel sparsius, longins v. brevius,, patens v, adpressum, demumgue saepe evanidum, Immo frurtus variat et indumento et latitndine, — Ohserrari Srutiealam Aoribus quam vulgaris duplo minoribus, vexillo dorso densins piloso, 74. Trigonella Besseriana Ser. In collibus prope Albam Carolinam (Karlshurg) frequens. . 75. Trifolium ambiguum M.B, In Transsilvaniae ditione Mezöseg ceampestrihns versus Farago. 76. Oxytropis carinthiacn Fisch. Cost. in Flora 1854, n.7. p. 55. (nbi legumina perperam „erects“ dienntur), ab O. lapponica Gaud. non differt). "77. Astragalus Onobrychis L. var. aduncus Ledeb. . A. aduncus M.B. In Transsilvaniae collibus pr. Karlsburg; et alibi, Spieis ovatis, legaminum acumine obliquo differt a speeie. - 78. A. dasyanthus Pall. In Transsilvania pr. Thorda (Wolffl). 79. A. vesicarius L. = In Transsilv. reg. Mezöseg collibus herbosis freqnentis- simns pr, Sz. Gethärd. 80. A. praecox Baumg. Iisdem eum praecedente loeis. 8. A. pubillorus DC. In Transsilvania nondum legi, sed 4. exrscapum Baumg. Enam, stirp. Transsilv. ad hanc pertinere, persuasnm mihi habeo. 82. Lathyrus Aphaca L. or „ » In Transsilvaniae.ditionis Mezöseg agris prope pag. Szent Gothärd, , oo: 565 83. Lathyrus Hallersteinil Baung. Eu locis silvatieis elatioribus pr. Klausenhurg, Toto coelo differt a L. pratensi. — Canlis vix unquam pedalis, ereeins; pedumeuli semper panciflori (fores 3 — 6). 84. L. rotundifolius Will. In regione eampestri ad sepes pr. Sz.Gothärd semel vidi. 85. Orobns paliescens M. B. In campestribnus pr. Klausenburg. Stilo apice insigniter lateve spathulate-dilatato recedit ab afünibus. Flores lartei. Bracteolae persistentes, quae in 0. albo cito deciduae. 86. Orobus vernusL. In Transsilvauiae sepiemtrionali pr. Gänes leg. "Czeiz } Calycis obliqui dentes snperiores vel minuti, vel omnes ‚brevissimi, subaequales, tubo multo breviores, Dentem inf- mum ceaeteris longiorem tubum calyeinnm subaequantem, ut valt Ledeb. in fl. ross. I. p. 688, in pl. transsilranica' non- dum observari. 87. Orobus transsilvanicus Spreng. O. Iuteus var. occidentalis Fisch. et Mey.? Ledeh. N. ross. 1. p. 690. In pratis silvatieis, ad silvularum oras in montibus „Bükk“ dietis pr.” Klausenburg frequens, Ab O. Iuteo (laevigato W.K.), ejusdem regionis silva- rum ineola habitu peculiari atque puhescentia distat. — Notae diagnosticae nondum exploratae, nam calycis dentes 3 infe- riores (2 superiores abbreviatae sunt) elongatos tuhum aequan- tes, etiam in speriminibus, in mente „Alpenkogel“ pr. Weyer Austriae snperieris a d. Oberleiiner lectis .ohservo, — quo- que panlio minus, quam Transsilvanica, pubescunt. Nostrorum folia majora subelliptica. " 88. Onobrychis gracilis Bess. ; Steven Verzeichn. der auf der taur, Halbinsel wildwachs. Pflanzen n. 466. 966 ' In vollihus sieeis pr. Karlshurg in Transsilvania fre- quentem observari exeunte Julio 1856. 89. Amygäalus Pallasiana Schldl. iu Verhandl. d. na- turforsch. Gesellsch. z. Halle. I. S.14. 4. nana auctor, exp In Transsilvaniae territor. Mezöseg pr. Sz. Gothärd fre- quens ad vinearum inargines. 90. Waldsteinia geoides Willd, In territor. Mezöseg silvaticis; eg. pr. Teketelak; pr. Kis Czeg. Rhizema horizontaliter longissime repit. 91. W. sibirica Tratt, “In silvis abietinis pr. Borszek leg. cl. Wolff; in monte Kereszt hegy pr. Remete versns Moldaviam observari a. 1858. 92. Potentilla micerantha Ran. Variat foliolis plus minus longe petiolatis; intermedii immo petiolulum non raro 2— 3 longum vidi. Talia exemplaria in Banata pr. Logos legi. 93. Potentilla grammopetala Moretti, cui a cl. Leh- mann in ‚Revis. Potentill. folia radicalia ternata tantum tri- bauntur, Soliolis qunaternis v. quinatis saepissime *occurrit, Species invita natura I, e. a simillimis affnibns: P. Falde- ria, P. petrophila eie. longe remota, post P. nivalem collo- canda. - 94. Potentilla chrysoaspeda Lehm. P. transsilvanica Schur. ! . Cl, Andrae in bot. Zeitg. XV. (1856) cum P, grandi- Jlora perperam eomparat, a qua certe distineta; — typica non differt vero a P.aurca L. nisi, quod foliola pleraque ter- nata. — Cum P. aurea immixta ereseit in alpibus Bodnen- sibus, ibique foliolis ternis, quaternis quinalisve in uno eodem- 567 que sperimine variat; — nullo modo itaque pro sperie pecu- liari habenda. 95. Potentilla: chrysantha Trev. In Transsilvaniae montibns enleareis prope Thorda; in regione campestri (Mezöseg) pr. Szent Gothärd, Cum hae junge P. heptaphyllam, nam in speeiminibus transsilvanieis foliis basilaribus quinatis immixta saut plara 6- ad 7-nata. 96. Potentilla maculata Pourr. In Transsilvaniae alpibus Rodnensibns legit el. Czetz. A priore aegre distinguitur caule firmiore. 97. Potentilla delphinensis Gren. et Godr. Fl, Fr. I. p. 530. P. patens Herbich! Stirpes rar. Bucovinace (1853) p 41. n. 87. 98. Potentilla recta L. In Transsilvaniae reg. campestris collihus frequens. Summopere variat statura minore 1, altiore, indumento;, foliolorum Jatitudine, laciniis calyeinis latis obtusis vel angu- stis acuminalisque. 99. Potentilla verna L. In territor. Mezöseg volles sieros pr. Sz. Gothärd prime vere ormaus. 100. Fragaria Hagenbachiana Lang et Koch; cfr. 3. Gay! iu Annal, sc. nat. ser. 4. tome VIII. (1858.) In Traussilvaniae silvis elatioribus prope Klausenburg. 101. Lythrum Hyssopifolia L. var. Kerneri, In inandatis ad Tibiseum Hungarine legit el. Dr. A. Kerner. "Floribus plerisque geminis recedit a genuino. 102. Peplis Portula L, Locis paludosis pr. Klansenburg; in ditione Mezöseg prato quodam Sz. Gothärd inter et Pnjon, . 568 „Kenilles toutes opposees“ A. Jordan in Ohserr. sur pins. plantes nonvell. ou critigues de la France; 3, fragm. 1846; ita habet etiam Godron in Gr, et Godr. fl. de Fr. I. p. 597; in stirpe Transsilvanica folia fere seımper magis vel minus alterna. 103. Bryonia aspera Sıev. In Transsilvaniae traetu Mezöseg: ad hortornm sepes; ©. g. in pago Füzes, 104. Sieyos angulatus L. . In Teanssilvania septemtrionali; ad sepes hinc inde, 105. Paronychia capitata Lam. In. Transsilvaniae montibus calcareis pr. Thorda. Ab har distinguere vult el. Steven sub P. cephalotis nomine plantam tauricam in Verzeiehn, d, auf der taur. Halbinsel wildwachs. Pflanzen p. 163: „‚calyeis subglabri laciniis mar- gine tantum eilialis“; — sed in speeimine taurieo, ab ipso autore wihi dato, ealyeis lacinias haud minus quam in trans- silvanica vel hungariea,, ac gallica planta eiliatas ohservo. 106. Herniaria hirsuta L. Huc H. cinerea Schloss. et Vakot, in Syllabo for. eroa- tieae (1858) p. 134. (non DC.). 107. 30. incana Lam, var. H. Besseri Fisch. In Transsilvaniae eollibus pr. Thorda leg. Wolf! 108. Scleranthus uneinatus Schur! in „Verhandl. u. Mittheil. des siebenb, Vereins f. Naturw.“ I. (1850.) p. 107. $. polycarpus Gren. in F. Schultz Archives de la Flore de Fr. etc. 1852. p. 206. (non L., nee DC.) S. Martini Gren, Le. S, uncinatus Martin ex Timb.- Lagrave in Bull. soc. bot. de Fr. I. (1855.) p. 222. S, annuus L. var. uncinatus Boutiguy 1. ce. p. 768. , Perennans, sed primo anno jam caules floriferos profert, Calyeis Iaciniae 5 demum patentes immarginalae 1. marzinatae 569 apice inflexo-uneinatae; pars inflexa nune Irientem, rarissime dimidiam totins Jaciniae longitndinis adaeqnans, nune brevior, apiee spinuloso-subulata; — rarius una alterave lacinia apice rerta (haud uncinata), In Transsilvaniae sepiemtrionalis alpibus Boduensihas, 169. Crassula caespitosa Car. In monte calcareo „Ketskekö pr. Karlsburg Traus- silvaniae detexi m. Jali 1856. 110. Saxifraga iratiana F, Schultz in Archives de la flore de France et W’Allemagne 1850. p. 176. $. groenlan- dica Lap. Gren. et Godr. fl. de Fr. 1.9. 1. (non L. nee Whlbg.). S. melaena Boiss, .diagn. pl. novar. Ser. I. n. 2. (1856.) p- 66. 111. Saxifraga controversa Sternb. In monte calcareo pr. Thorda; crescit in consortio cum S. trülactylite L. 112. 8, pedemontana All. S. cymosa W.etK. $. Al- lionii Baumg. ” Folia plurinervia: nervi prominali exacte ut in montium pedemontanuorum planta. Foliorum lobi variant longiores et breviores; tali modo etiam calycis lohi. 113. 8. Aizoon Jacq Plantae a cl. Schott in „Analecta botaniea'“ p. 23 — 25 descripiae ne varietates quidem nomi- nari mereutur, j 114. S. Iuteo-viridis Schott! et Kotschy; Herbich Fl. d. Bucovina (1859) p. 314. S. Zuteo-purpurea Baumg. Enum. stirp. Transsilv. I. p. 372. ». 747. (excl. planta e Cott. Alp. infer. ad $, Rochelianam spectante) non Lap. S. Iuteo-pur- purea Lap. var. Herbich Select. pl. rar. Galic. et Bucov. (1836) p. 23. $. Lapeyrousi Herbich! Stirp. rar. Bucorinae (1853) n. 72 (nee Don.). . In Transsilvaniae septemtrionalis alpibus Rodnensibus, 370 115. $. Rocheliana Sternb. $. Psendo-cuesia Rochel. S. Boryi Boiss. et Heldr. diagn. pl. nev, Ser. IL n. 2. (1856) p. 65. In rupibus summis calvareis m, „Thordai Hasadek“ pr. Thorda. 116. Chrysosplenium Hamtschatieum Schldl. €. gle- ciale Fuss.! In Transsilvaniae (am septentrionalis, quam australis alpibus; in moute summo Ünökö leg. Czeiz! Cum Ch. oppositifolio L. eonjungunt cl. viri Trautveiter et Meyer in „‚Florula ochotensis phaenogama“ p. 42, 117. Enserpitiumn alpinum W. eı K. In Transsilvaniae alpibus Rodnensibus leg. Czetz. 118. Angelica pachyptera Avc-Lallem. In Hungaria pr. Eperjes legit cl. Hazslinszky. Foliolis grosse inciso-serralis imprimis differt ab A. sälvestri, 119. Pcucedanum officinale L. In graminosis ad vinearum margines pr. M. Varadinum Hungariae. Foliorum basilarium segmenta interdum 3—4 lin. lata. 120. P. Bochelianum Henfl.! Nonne idem cum P, Morisoni Bess. ? 121. P. oampestre Janka. P. ruthenicum Koväts stirp. rar, hung. et transsilv, exsice. (non M.B.). Caulis gracilis teres ereetns, plernmgue flexuosus, ra- mulosus, 114, —% ped. altus. Folia basilaria longe petiolata triternatiseeia; segmeita pollicem longa 1, breriora, linearia uninervia, obtusiuscnla ; caulina sensim minus decomposita; — supremorum pelioli ad vaginas reducti. Rami omnes alterni, Involucrum plerumque 4 — 5-phyllum, rarissine »ullum aut EriS polyphylium. Umbellae radii 10— 20, angulati, Iaeres. In- volneelli foliola sub-5, filiformi - setacea, pedicellos ımox acquantia, mox eis longiora 1. breviora. Flores anrei. Achae- nina elliptica 2 lin. Jonga, sesquilineam lata; juga tria dor- salia manifesta, marginalia duo obsoleta. Hab. in Transsilvanine regione eampestri (Mezöses) prope Kis Czeg versus Mezö Szilväs frequentissime. 122. Peucedanum latifolium DC. Imperatoria lacvi- gata Boiss. pl. Aucherianae in Ann, sc, nat. Ser.IH. tome 1. (1844.) p. 328. In Transsilvaniae praiis salsis pr. Klausenburg ei Szamos- falva. 123. Ferulago Barrelieri Ten.! F. silvatica Behh, F. silvatica Bess. In Transsilvaniae campestribus elatioribus frequentissima. Folia basilaria Y, ped. longa v. hreviera, pollicem lata iu campesiri, pedem vero et ultra longa atque 6 — 8 poll. me- dio lata in silvatica planta.. 124. F. monticola Boiss. et Heldr. in Boiss. diagn. pl. nov. Ser. 11. n. 2. (1856.) In Banatus rapestribus calcareis Topleez inter et Meha- dia detexi d. 18. Juli 1856. 125. Ferula Sadieriana Ledel. fi. ross. 11. p. 300. In Transsilvaniae rupestribos caleareis pr. Thorda. 126. F. Heuffelili Griseb. Ferulae paniculatae Ledeh., quam Dorematis speriem putat Ledeb. in fl. ross. Il, p. 305, enjusqne specimen altaienm a el, Turezaninow eommuniea- tum teneo, pergnam similis. Cum bac inflorescentiae forma omnine eongruit; F. paniculatae Tolia vero cano- pubescen- tia, F. Heuffelii glabra; — praeteren in priore Jacinulae breviores magis cunealae, 572 127, Heraeleum palmatam Baung. . In Transsilvaniae alpibus Rodnensihus leg. Czetz ! Flores variaut rosei. Achaenia matura semper glaber- rima, juniores tantum hirtali, 128. MH. alpinum L, Ex rarpatis Marmarosiensihus attulit Czetz, floribus ru- bris, foliisque subtus glahris a_planta helvelica recedentem, 129. Trochiscanthes nodiflorus Koch, In montibus ad Danubium in Banatu, 130. Seseli heterophylium Janka. Rhizoma erassum, rupium in fissuras profunde descen- dens, Caulis elatus ererius, erassus, teres, xlaberrimns, leviter strintus, a basi fere in ramos robustos divisus. Rolia basi- laria plura, eaespitem quasi formantia, carnosula, glauca, 3 vel quinquwies ternatiseeta; segmenta vel subpollicaria, lineari- lanreolata, acuta; vel oblongo -lanreolata, ntrinque atienuata, inferiora suhtripollicaria longa, in medio ulıra 2 lin. lata, sub- peliolulata; ommium petioli vaginantes; vagina plus minus ampla,, margine submembranarean. Bami ramuligue arcuato- ereeti. Canlina folia seusim minora, simpliciora, eorumgqne vaginae margine late pellueidae. Involuera desnnt. Umbellae radii multi (9 —16) subangulati. Involucelii foliola sub-12, distinrta i. e. I ter se libera, brevia, lineam longa, acumi- nata, albo-marginafa. Peiala ovalia, subrotunda, appendi- eulo involuto, alba. Fructns eylindriei 3. eylindraceo -oblongi, 2 —2Y, lin. longi. Achaenii jnga 5 elevata, corlicosa, favo- Yiridia; valleeulae obseurius virides, farinuloso- papillosae s. farinaceo -granulatae, univitiatae, „Hab. in rupibus summig fere inaccessibilibus montis Kels- kekö pr. Karlsburg in Transsilvania , , .- 573 131. 8. graeile W. ct K, Pr. Klauseoburg, Thorda, Karlsburg, dein in ditione Me- zöstg campestribus frequens.! 132. S. carvifolium Vill.; Godr, et Gren, Fl. de Fr, I. p- 710. In Transsilvaniae ditione Mezösdg eollibus silvatieis pr. Pujon perraram detexi ın. Septembri 1858. 133. Conioselinum Fischeri Winm ei Grabowski, In Transsilvaniae rapibus schistosis pr. Rodna. Folia inferiora tripinnatisecta; tertii ordinis segmenta iterum pinnatifida 1. pinnato-incisa. Involnerum ınono — di- phyllum, involucella polyphylia; foliola angnstissima, subulata, pedicellos aequantia, vel superantia. Rhizoma ramosum fra- etas Medieaginis Foenum graeeum redolens. 134. Libanotis montana All, Plantae pr. Karlsburg in Transsilvania Tectae petala extus brevissime pubescentia olservari. 135. L. sibirica C. A. Mey. In rapestribus montinm Transsilraniae oceiduae Hunga- riae finitimis, j 136. Bupleurum aureum Fisch, In Transsilvaniae septemtrionalis mente Korongyis pr. Bodua Iegi m. Jul, 1855. Cum speriminibus rossicis (sibiriris) eonvenit fraassil- vanica planta; sed B. longifolium.germanicum, ob defecium speeiminum hujas, comparare neglexi. Decidant igitur alü, num a B. longifolio L. revera sit distineta species. 137. Silaus virescens Griseb. Spieileg. fl. rumel. et bi- thyn.. vol. I. (1843.) p. 362; :Boiss. in Annal. se. nat. Ser. II. 1. (1844.) p. 143, - BE: In. Transsilväniae campesteibus pr. Klausenbarg, Thorda etc. frequenlissimus; in region. Mezöseg pr. Kalyan,. Sz. 571 Gothärd ete. — Ex Hungaria maxime septemtrionali ‚prostant sperimina 9. n. „Percedanum arcnariun W. et Kt a cl. Hazslinszky lerta. 138. Wrinia Kitaibelii M. DB. In campestribus pr. Klausenburg, Thorda, Karlsburg ete. frequens. 139. Viseum album L. In hortorum pr. Klausenburg arboribus ramis ramnlisque semper vertieillatis observavi a. 1854 et 1855. 140. Leranthus europaeus L. In Transsilvaniae territor. Mezöseg pr. Czege versus Sz. Gothärd in Quercubus parasiticus, " 141. Galium retrorsum DC. In graminosis ad vinearum margines prope salinas Thor- denses Transsilvaniae legi exennte Mijo 1855. Canlis pilis breribus retrorsis sraber, — In simillimo 6, pedemontano All. caulis indumentum molle, 142. Valeriana officinalis L. Al hae non differe F. divaricata Hinteröck! in Verhandl. d, k. k. zool. bot. Gesellsch. 1858. 143. Dipsacus silvestris L. In Hungariae orientalis planta alque_ transsilvanica pa- ‚leas leviter arenato -recurras notavi, 144. Cephalaria radiata Griseb. et Schenk It. hung. (1852.) n. 271. ©. Icncantha Baumg. En. stirp. Transsilv. Hab. in Transsilvaniae collibus argillosis pr. Klausen- burg frequenüssima ad vinearum margines; pr. Hermannstadt; dein in territer, Mezöseg hine inde frequens; e. g. pr. Sz. Got- härd, Palatka, Kiräly falva etc. . a . GCaulis elatus, teres, glaber vel pilis densis reversis hi- spidus. Folia hirsuta,, et basilaria (exceptis primariis, quae 575 indirisa), et caulina sensim sensimgne magnitudine derrescen- tia pinnatiscefa; segmenta serrato-crenata; impar ‚reliquis "majus. Capitula eernna, albescentia. Anutherae e violaceo- fulrae, Beceptaruli palene dorso adpresse sericeo - pilosae, margine glabro fulvo, scarioso einetae; exteriores late ovalen, obtusae, rotundatae, interiores suhnaviculares, obtusac. In- volncella fructifera tetragona, basi atlfennata, patenter pu- bescenti-pilosa; marge apicalis integerrimus, planus i.e. Irun- enins. Farierum nervi 8, elevati, erasse prominuli. Errant certe elarissimi viri, qui l. e. inrolucellum di- ennt 8-dentatun, fructiferum glahriescnlum, faciebns histria- tis, dentihus subulatis rectis suhaequalibas; sunt enim, qualia descripsi. — Planta a Cephalaria taturica Schrad., pro qua habet exe. Steven in litt. 1859, valde diversa, 145. C. centanroides R. ei Sch. in Th. Coulter Menoire sur les Dipsacdes (1823) p. 25. In Transsilyaniae reg. Mezöseg collihus argillosis per- frequens. ö B Caulis ex basi obliqua ereetus, nunce glaber, nune pilis reversis, sparsis I, densis hispidus. Folia coriacea , glaber- rima laevia, margine solum ciliata, vel tota pilosa, pinnata, vel faseieulorum sterilium sacpius indivisa, ohlonga integer- rimaqne. Pinnae integerrinnae, rarius deute uno alterove auetae, rarissime pinnato -ineisae, Meceptaruli paleae Janceolatae acuminalae, reötae, dorso glaberrimae }. sericeo -pilasae, In- volucellum materem oblique tetragenum, ex angulis 4-den- tatum ; dentium interstitiis winutis 1. nullis, ’ 146. Scablosa banatica W. et K. In rupestribus schistosis Transsilraniac occiduae, "Hun- gariae finitimis frequentissima. ! " 976 147. Hinosyris vaigaris DC. Pr. M. Varadinnm frequens; per omnem Transsilv. re- gionem campestrem frequens., In loris humidis salsis pr. Dees a. 1854 legi specimina, in quibus capitnloram numerus ultra &0; folia caulina infe- riora interdam lanceolata, Variat florihus aureis et pallide sulphureis: pr. Szek. 143. %. glabrata Lindl. Z. tartarica C. A. Mey. In Hungaria pr. Tokayı 149. L. villona DC. In Transsilvaniae vollius pr. Hermannstadi leg. cl. Prof. Fuss. . " 150, Erigeron Villarsii Bell. In Transsilvaniae alpibus Rodnensibus legit Czetz. "Ab hoc nullo modo differt: E. carpaticum Griseb. iter, hungar. no. 208. (E. atticum Wahlbg. Nor. Carpath, p. 265), ex Griseb. 1. ec. „ligula et pappo aliena“; sed nosira optime can deseripfione in Gren. et Godr. fore de France eonvenit, speeiminaqne tyrolensia et salanda nostris omnino congrua. .151. Aster Amellus L. . Planta Transsily. eampestris variat altitudine 1—3-pedali, squamis calathidit acutiusculis, plus minus ciliatis, radio bre- viore v. longiore. 152. A. punctatus W. eı K. Ad vinearum margines, inter frutices pr. M. Varadinum Hungar. frequens; in collibus graminosis pr. Clanıiopolim (forma foliis angustioribus); in pratis salsis pr. Brood. et Müh- lenbach. ‚ . 153. A, canus W.et K. Pr. M. Varadinum legi pauca sperimina d. 89. Ang. 1858. .„Antecedenti simillima, nec nisi statura humiliore, foliis proportione brevioribus latiorihusgue diveraa. 577 154. Bellis perennis L. R In 'Transsilvania perrara; in ditione Klausenburg pr. Györgyfalva (ex ol, Joo et Landoz); — in prato m. Bükk a. 1855 semel vidi nonnulla speeimina. In toto territorio Me- zöseg nullibi occurrit; nee in. Hungaria orientali mihi obria, 155. B. silvestris Cyrill. in Transsilvania australi ad silvarum margines inter Deva et Dohra observari perpauca’ specimina, 156. Doronicum longifolium Rehb, In Transsilvaniae dit. Mezöseg collibus silratieis pr. Fe- ketelak frequens. j 157. Senecio Doronicum L. , Species tam variabilis (e Pyrenaeis, Garinthia etc. coram habeo specimina), ut negue 8. transsilvanicum Boiss. diagn. pl. nov. Ser. IL 2.2. p. 34. 8 Doron. glaberrimum Boch.) speeifice disiinguam, 158. Seneecillis glauca Gaertn. var. carpatica. — 8. carpatica Schott, K, et N. in Analecta botaniea (1854) p. 5. Hab, in Transsilvania septemtrionali, in montis Koron- gyis graminosis subalpinis, Rhizoma praemorsum, fibris erassis carnosis densissime obvallatum, indeterminatum, apiee folia solummodoe 2—3 ge- reus, magna, erassa, late oblonga 1. elliptica, vel in petio- lum «subaequilongum senusim- sensimque attenuata, vel basi exquisite repando - decurrentia; uune wargine integerrima, nunc repando-dentata, acuta l. obtusa, immo rotundata. Cau- lis lateralia 2 — 4-pedalis, foliis 2 — 4 remotis instrudtus, quorum inferius in peliolum longe vaginantem attenualum, alterum sequens basi lata caulem’amplectens, supremum saepe minutem, squamaeforme. MBacemus 1%, — 6 poll. longus, plas minus densus, Pedicelli triplo:—- quadruplore quam in- ‚Br ba, 5u Heft, 37 578 voluera longiores, vel aequilongi. Involueri squamae extimae basi saepius albo - oceosae, apiceque barbellatae. Certe non est species diversa transsilvanica planta. Nalla enim differentia in foribus hujus a podolica perspiei potest, 159. Artemisia Baumgartenik Bess, Tentam. de Abro- tanis in nouveaux memoires de la soc. imper. des naturalistes de Moscou. Tom. Il. p. 73. Artemisia Pillarsii Godr.! ei Gren. #. de Fr. Il. p. 130, A. spicata Heuff, enum. pl. ba- nat, Temes. p. 96. ‚In Transsilvaniae alpibus Rodnensibus leg. Czetz! Receptaenlo glabro ab 4, Mutellina removetur; — co- rolla pilosa ab A. spicata Wulf. j 160. A. maritima L. var. deserticola Janka: glahra; eaulis crassus adscendens inferne jam ramosissimus; folia eaulina inferiora bipinnatisecta, segmenta linearia subacnta; superiora ramorumgue vel trisecta; laciniae laterales brevio- res; vel linearia integra; bracieae pedicellis (enuissimis in- eurvis breviores, parvae, ovatne, oblusatae, Calathia longe pedicellata nutantia;; involueri squamae extimae suborbiculatae, mediae ovalo-oblongae, intimae oblongae, omnes dorso her- baceae glaberrimae, wmargine scariosae, Flores 6—8. Legi in Transsilvaniae argillosis in dit. Mezösdg pr. Szamos Ujvar versus Szek, 161. Chrysanthemum rotundifolium W, et K, In Tratssilvaniae alpium Rodnensium regione abielina superiore frequentissimum. . . Caulis plerumque monocephalus; — sed legi 8 — 9- cephalum in alpe Unökö, 162. Anthemis arvensis L. . „ In territor.. Mezöseg collibus pr. ‚Pujen observari bi — triennem „multicanlem, eaulibus depressis eopiosissimam ;n— ned in seterie a genuina non discrepat. „ " 579 163. A. tinctoria L. _ In Transsitvania: pr. Thorda, Karlsburg'eto,; deest in tota dit. Mezöseg. , Variat monocephala; capitülis minoribus: pr. Thordaz eandem formam legi in Banatu pr, Orsova; radio discam aequante: pr. Karlsbarg. 164. A. ıwacrantha Heufl.! in Fiora 1833. I. p. 362. A, hemisphaerica Herbich! Stirp.'rar. Bucor. (1853.) p. 59. n. 134. ” In silvis subalpinis pr. Rodna a, 1855 legi 'specimina ra- dio sulphureo, paulo breviore quam albiflerae, ° 165. A. tenuifolia Schur.! in Verhandl. u. Mittheil. d, sieh. Vereins f, Natarw. II. (1851) p. 171; Griseb. It. hung. (1852) n, 222; Schott Analecta botanica (1854) p.6. A. alpina Baumg.! Enum. stirp. Transs. III, ‘p. 145. n. 1889, (non Jarg.). Achillen (Plarmica) Schurii C. H. Schultz Bip. in österr. bot. Wochenbl. 1856. p. 300. Anthemis cae- spitosa Herbich in Flora 1857. n. 32. p. 509. Calathia non semper minora quam in Anthemide alpine. Habitus omnino .d. mucronulatae Bert.! fl. ital. IX. p. 369. n. 11; in hac vero folia plerumgue minus dissecta, carnosula, atque fere glabra. — Notae differentiales, quibus differret ab „4. alpina aegerrime explorandae; hujus enim ex alpibus carinthiacis possideo specimina, quorum folia bipinnatisecta; exacte ut A. tenuifoliue. 166. Achillea tomentosa L. Radi in speeiminibus herbarii mei tyrolensibus sulphu- rei, in valesiacis et gallicis vero aureil " - 167. A. sericea Janka. A. compacta anctor. fl. hung. . + Pluriceps. -- Caules ima basi subdecumbentes, dein erecti, simplices, teretes, striati, dense patenter pubescehtes. - Folis 37% 580 mollia oblongo -linearia, tenuiter bipinnatisecta, longe sericeo- villosa, eleganter. variogne mode curvata; segmentula linearia, integerrima. Flores in corymbum densissime eoaretati, pilis densissimis, brevibns, patentibus, saepius fulvis, velutinis, glan- duliferis obteetum.. Periclinia oblonga. Ligulae 2 — 3 bre- vissimae, suborbiculatae, flavae. Paleae oblonge -Tanceola- tae, apice subtruncatae lacero - dentatae. Hab. in montibus schistosis ad Dannbium in Valachia; ad silvarım margines pr, Orsova; et in arenosis Banatus. Adhuc cum „A. compacta Willd. confusa species, ad A. ‚ flipendulinam magis aocedens. Nostra d. tomentosae si- milis, suflieienter vero differt corymbo ceonfertissimo velntino - viseoso et totius stirpis indumento. ‚168. A. tanacetifolie All. — A. Jankae ©. H. Schultz Bip. haud distinguenda. 169. Ptarmica vulgaris, DC. In montis Felek turfosis pr. Klausenburg, in salicetis de- texi a. 1855. -170. Ptarmica cartilaginen Ledeb. Achillea cartilag, Ledeb. : . Ab 4. Ptarmica. L. rhizomate haud repente, praemorso, dense fibrillifero atque superficie foliorum alien. Ad hanc magis, nec ad A.. Ptarmicam accedit A. pyrenaica Silth, : 171. Ptarmien impatiens L. In pratis turfosis, ad silvarım margines in m. Felek pr. Klausenburg Transsilvaniae, . Pulcherrima planfa. — Rhizoma breve. Folia cauliua infima ad squamas reducta.. 172. Chamaemelum praecox Janka. Pyrethrum prae- cox M.B. Matricaria praecor DC. Chamomilla prae- cox C, Koch, 581 In Hnngariae desertis arenosis pr. Abony Majo 1855 detexit cl. J. Bayer. 173. Inula bifrons -L. Conyza alata Baumg. Enum, stirp, Transsilv. JInula glabra Bess. ex Griseb, It, bung, n. 209. - Planta transsilvanica cum italica optime congrua, De hojus variationibus cfr. de Notaris Repertor. Bor. ligusticae, 174. Pulicaria uliginosa Stev. In Transsilvaniae dit. ‘Mezöseg pratis humidis pr, Sz, Gothärd, 175. Carpesium cernuum L. In silva circa Felixbad pr. M. Varadinum Hungariae ra- rissimum. 176. Echinops globifer Janka. E. eraltatus Ledeb, fl. ross. II. p. 65%, excl, syn. Ganlis altissimus, teres, inferne sulcatus, glaber, Inevis, superne floccoso -lanatus, ramosus, aequaliter foliatus. Folia basilaria petiolata, amplissima, bipedalia et ultra, late ob- longa, cireumeirca subpinnato-lobata,, supra spinulis minutis- simis sparsis aspernla, folia caulina soperiora profunde pin- natipartita, partitiones in spinulam tenuem acuminatae. Omnia folia mollia, subtus ceinereo-tomentosula. Peduncnli sub ca- pitulis dense albo-tomentesi. Glomeruli maximi, diametro nsque 3-pollicares. Periclinia 10 — 11 lin. longa; squamae omnes glaberrimae; — intimae longissimae apice subspiraliter revolutae. Pappus brevissimns cupularis: margo tenuissime dentieulatns. j Hab. in Transsilvaniae valle „Pappataka“ pr. Karlsburg, ad silvarum märgines, ubi detexi d. 28. Augusti 1856, Periclinü squamae inlimae in pl. viva revolniae, ne- gleetis glomerulis in genere maximis, eximiam praebent no- 582 tam ad’hane distinguendam primo intuitu ab ‚proxime affınibus. Foliorum facie convenit cum sequente, . 177. E. exaltatas Schrad. ; Griseb. It. hung. n. 241. (non Ledeb. fl.. ross.) E, commmutatus Suratzka! In Transsilvaniae ditione Mezösdg pr. Sz. Gothärd ad silvar. margines fregnens; pr. Klansenburg in „Hasengarten“; etiam pr. M, Varadinum Hungariae copiosam legi a. 1858. . Peduneuli eglandulosi, periclinii squamae glaberrimae, Pappus ut in E, sphaerocephalo. 178. E. sphaerocephalus L. In Traussilv. dit. Mezöseg pr. Sz. Gothärd in vineis. Peduncnli glanduliferi; -periolinii squamae viscosae, Fo- lioruie spinae pungentes. 179. Cirsiun Boujarti C. H, Schultz Bip. Carduus Bonjarti Pill, et Mitterpacher: Iter per posegan. sclavon. prov. (1783.) p. 143. tab. XI. C. ciliatus Murray deseriptio- nes stirp. aliquot novar, (1783). Cirsium ciliatum M. B. Cnicus ferox Baumg. Enum. stirp. Transsilv. II. p. 61. (nonL.). Cirsium furiens Griseb. et Schenk It. hung, (1852) n. 257. .. Per Transsilvaniae ditionem campestrem multis lovis frequens, Corollae 10, — 11 lin. longae, tubus 6 lin. longus. Limbus 5-partitus: enjus laciniae 4 aequilongae, nempe atra- que ® lin. longa, quinta 3 lin. tantum longa I. paullo ultra, Perielinii subconoidei squamae plerumgne subulatae reciae 1. patulae; — sed variant extimae atque mediae sub apice paallo dilatatae, purpurasoentes, hamato-reflexae, . 180. €. decussatum Janka. . Caulis orgyalis, strieius, erassus, ramosas, Folia supra viridia dense. sirigosula, subtus cano -villosa; caulina supe- riora ramealiaque sessilia, profunde pinnatifida; pinnae lan- 583 ceolatae 1. lanceolato -lineares in spinam validam sensim atte- nuatae.: Äd basin cujusque pinnne 1—3 lobi v. pinnulae in- aegnales, spinosae quoque, inferiores folior, lobi confluentes canlem dimidium amplectentes. Periclinia maxima generis, inter folia suprema confertiora caulis ramorumgue sessilia, obvallata. Squamae exteriores breviores lanceolato - subula- fae, margine densius tenuiterve spinulosae: spinulae patulae, latitudine squamarum sublongiores; — interiores longissi- mae lineari-subulatae marginibus (praeserfim in suprema parte) patenter spinulosac, excepta parte inferiore latiore herbacea, emnes purpurascentes, villo plns minus denso arachnoideo in- ter se connexae. In Transsilvaniae septemtrionalis monte Korongyis pri= mum a. 1855 m. Julio vidi pauca,specimina, nondum evolata;; noper el. Czetz misit exemplar i. .e. caulis superiorem par- tem enm fore ex hacce resione, ad quam descriptionem confeci. Summa cum C. eriophoro affinitas, sed squamae aliter eonformatae; si revera hujus varietas, diserimen Lophiolepides inter et Eriolepides, vel omnino evanescens, vel nondum ex- ploratum, 181. Carduus cinereus M.B. fi. i.c. 1. (1808) p. 270. 2.1640. C. candicans W. eK. In Transsilvaniae montibus calcareis pr. Thorda leg, Wolff! 182. Centaurea amplifolia Boiss. et Heldr, in Beiss, diagn. pl. nov. Ser. Il. n. 3. (1836) non differt a ©. Centau- rium L. in Bertotoni 8. ital. IX. (1853) p. 427 —28. C.ru- thenica Lam.; Ledeb. A. ross. II. p. 646 (minime Baumg. Enum. stirp. Transsilv. II). €. Schwarzenbergiana Schar! in Verhandi. u. Mittheil, des siebenh. Vereins f, Naturwiss. zu Hermannstadt 11. (1835) p. 4; id. I. c. X. (1859) p. 118, -- 584 “ Hab. in Transsilvaniae ditionis Mezösdg declivibus gra- minosis inter Apahida et Kolos ete, Lndit folioram segmentis angustioribus v. latioribus, ple- rnmque argule serralis, rarius serraturis obsoletis. In planta ex loco- vatali in hortum translata altero anno jam ranlis ro- bustior sub-4-pedalis, ramosior, rapitula usque 10 gerens. Folia ima pedem et ultra longa, longe petiolata; segmenta oblonga inaequaliter serrata subineiss. — Nonne Lamarekit planta potias Centaureae alpinae L. varietas?; nam ei haec ultima quandoque folior. segmentis serralis occurrens, in cae- teris vero, quanitum ex auetorum deseriptionibus iconibusque eruere lienit; diserimina nulla! Ceternm vera C. alpina L. Moldaviae septemtrionalis alpium finitimaram incola, fors etiam in nosiris reperitur. . 183. €. salicifolla M.B. In campestribus elatioribus pr. Klausenburg permaguam copiam vidi. 184. ©. indurata Janka in Flora 1858. In territer, Mezöseg: silvatieis pr. S2. Gothärd ete, Centauream austriacam Willd. vel C. cörrkatam Rechb. refert achaeniis epapposis. 185. €. iberica Trev. In Transsilvaniae reg. camp. desertis prope Szamos Ujvar frequentissima, ubi a. 1856 detexi. ‘ Quivis achaenia pappo magno coronata hajus plantae se- mel vidit, nullum dnbium servat, quin distineta species sit a C. Calcirapa L, 186. ©. trinervis Steph, ‚Cyanus roseus Baumg. Enum. stirp. Transsilv. II. ” In Transsilvania pr. Klausenburg, in declivibus aridis oum Nepeta ucranica etc.; — in territor, Mezöseg pr. Kal- gän etc, 585 Speeimina rossica ueraniea atque moldavica herbarii mei cum franssilvanieis omnibus in parlibus optime conveniunt, 187. Crupina vulgaris Cass. In eollibus siceis pr. Sz. Gothärd in territor. Mezöseg. 188. Serratula coronata L. Centiaurea ruthenica Baumg.! Enum., stirp. Transsilv. III. p. 70 (non Lam.). Ser- ratula Wolffii Andrae in bot. Ztg. 1855. p. 321. Centaurea Centaurium Schur! in Verhandl, u. Mittheil, d. siebenb. Ver- eins f. Naturw. X. 1859. p. 100. (non L.) “In campestrium elatioram pr. Klausenburg locis dumoe- sis; in territor. Mezöseg pr. Kalgän., Folia basilaria primaria hand raro indivisa, late oblonga 1. elliptica, saepius ampla pedem longa. 189. S. radiata M.B. In campestribus pr. Klausenburg iisdem loeis eum ante- cedente; in montis Korongyis pr. Rodna subalpinis. Planta rodnensis insigniter pubescens. 190. S. glauca Ledeb. In valle Hideg-Szamos pr. Klausenburg, 191. Saussurea parviflora DC. S. serrata DC. Hab. in Transsilvaniae septemtrionalis monte Korongyis. Caulis 1Y, —3-pedalis ereetus dense foliatns. Folia et superiora et inferiora v. infima in caulem longe decurrunt. — Involueri squamis exterioribus obtusis praeeipue differt a se- quente. — Cum speeiminibus sibirieis baicalensibus a cl. Turezaninow mihi benevole communicatis omnino congrnuit. 192. 8. alpina DC. In eodem monte erescit,:ubi praecedens. 193. Jurinea Ledebourii Bunge. In collibus siceis supra pag. F. Väradja pr. Karlsburg legi; pr. Hermannstadt. 586 4194. Cichorium divaricatum Schoush.? Prope Karlsburg Transsilvaniae; ad viam in monte supra pag. Felsö Varadja observavi pauca sperimina habitu humili, ramosissimo Rapistri fere- perennis, ramis ramulisgue "diva- rieatis maxime singularia, forsan hujus speciei, 195. Leontodon cerispus Vill, pl. Dauphb. II. p. 84. tab. 25. (1789); cfr. Gren, et Godr. fl. de Fr. II. (1850) p. 300; Bischoff Beiträge zur Fl. Deutschlands u, der Schweiz (1851) p- 68. Apargia aspera W. et K.! pl. rar. Hung. 1. (1805) p. 114. tab. 110. Leontodon asper Rehb. A. germ. excurs. p. 252; Griseb. Spieileg. fl. rumel, I, p. 261. Henfl. Enum. pl. banat. Temes. p. 110. Apargia saratilis Tenore Sylloge Fl. Neap. (1831) p. 393. Zeontodon sa.ratilis Behb. fl. germ. excurs. p. 252; Visiani flora dalmatica Il. p. 104; C. Koch in Linn. 1850. p. 657. Apargia tergestina Hoppe herbar. pl exsice. Leontodon biscutellaefolius DC. Prodr. VII. (1847) p- 103; Ledeh. fl. ross, U. p. 781; Steven! Verzeichniss der anf d. taur. Halbinsel wildwachs. Pfl. p. 230. n. 850. Leon- todon graecum Boiss. et Heldr. in Boiss, diagnos. plantar, oriental. fasc. XI. (1849) p. 39. In Transsilvaniae regione Mezöseg collibus argillesis fre- quens; iisdem plerumque locis cum Cephalaria centauroide et Salvia Baumgarteni. Variat pilis 3 — 5-fureatis, longioribus 1. brevioribus plus minns dense hispidum. Involneri phylla quoque nune glabra nune hispida.— Bhizoma perpendieulariter descendens, haud raro pedem longum, simplex v. apice pluriceps. — Re- ceptaculum haud ita nudum, ut reliquaram generis specierum, nam serobiculi pilis brevibas rectis marginati. Achaenia in rostram aequilongum tenuem producta. Pappus pallescens. — Asterothrix asperrima Üass., qaam in Caueaso lectam mihi 587 dedit cl. Steven, vix nisi partium floralium magnitudine ma- jori est distinguenda. 196. L. hastilis L. Ex toto glaberrimam legi in Transsilvaniae valle sub- alpina Hodäk inter et Remete, in m. Kereszthegy. 197. Scorzonera taurica M.B. In eampestribus elatioribus („Heuwiesen‘) pr. Klausen- burg leg. Wolff a. 1854. 198. Podospermum canum C. A. Mey. In campis pr. Karlsburg; in reg. Mezöseg pr. Szek fre- quens. 199. Crepis sibirica L. In Transsilvaniae subalpinis pr. Rodna detexit el. Dr. Joo! 200. €. Fussii Koväts ! in sched. 1843. Hieracium transsilvanicum Heufl.! Enum. pl. banat. Temes. p. 115 MH. eriophyllum Schur Sertum f. Transsilv.? (solnm nomen), MH. arcticum Schur in Verhandl, n. Mittheil. d. siebenb. Vereins f. Naturw. X. (1859) p. 126? HH. oblongifolium Schur! pl. Transsilv, exsicc. Rhizoma horizontale, praemorsum, dense fibrosum. Fo- lia basilaria 1 — % 1. rosulata; omnia oblonga, elliptica vel spathulata apice subacutata, in petiolum lamina nune aequi- longum nune breviorem sensim sensimque attenuata, integer- rima vel remotissime obsoleteque repandula, vel obtusissime remote repando - dentata. Canlis, vel quandoque plures eadem' ex foliorum rosula, erectus, semi— sesquipedalis, folia fert 1 ad 3, semper basi attenuata, basilaribus conformia, tamen brevius petiolata I. omnino sessilia. Inflorescentia subeymoso - paniceulata, vel simplieissima, nune valde luxurians, nune paucifora; — immo monocephala in speciminibus.parvis, Pe- rielinia eylindracea, gracilia, laete virentia, suhglahra, eglan- 588 dulosa., — Herbae pars inferior i. e. folia subtus marginibus- que, praeserlim vero petioli pilis longis ‘dense villosi. Villus pleramgne rnfescens. Hab. in Transsilraniae carpaticae regione Fagi atque abietina; e. g. in alpibus Rodnensibus; in montis Kereszthegy versus Moldaviam muscosis humidis defloratam legi exeunte Septembri 1858. _ Ab Hieracio vulgato Fries, quocum faeile confunditur, distinctissima, = 201. Crepis praemorsa Tausch. u Pr. pag. Gäncs Transsilvaniae septemtrionalis totam glaberrimam legit el. Ozetz! 202. Hieracium Pavichii Heuff.! A. Fussianum Schur! Hab. in Transsilvaniae montibus sebistosis pr. Hermann- stadt. = H. piloselloides Vill. proximum; sed caulis, magis etiam foliosus, a medio plerumque, vel infra medinm jam in ramos divisus, inflorescentia laxior, magis expansa. Planta semper estolonifera. j 203. H. murorum L. In Transsilvaniae centralis territor. Mezöseg rarissimnm, solumgue in silva pr. Mohaj a. 1858 mihi obvium. 204. H. boreale Fr. In territor. Mezöseg silvis hand rarım. 205. H. umbellatum L, In dit. Mezöseg frequens., 206. Phyteuma spicatum Baumg, Enum. stirp. Transsilv, Pr. Klausenburg frequens; in dit. Mezöseg silvatieis ver- sus Szek etc. i In planta ex variis Transsilvaniae locis semper calyces 4-fidos, corollas 4-partitas, stamina 4 vidi. 589 207. Phyteuma canescens W. et K. In ditionis, Mezöseg collium declivibus graminosis, dumo- sis pr. Sz. Gothärd, Sz. Egged etc, valde frequens. 208. Campanula Cervicaria L. Calyeis laciniae latae obtusae vulgo dieuntur; plantae in silva quadam m. Felek agri Claudiopolitani crescentis angu- stae sunt ac acuminatae ut in C. glomerata, quam inter et €. Cervicariam genuinam intermedia. Insuper caulis glaber, laevis. — An igitur ©. desertorum Weinm.? 209. €. glomerata L. In Transsilvaniae ditionis Mezöseg campestribus frequens. Specimina luxuriantia, inflorescentia nempe ramosissima, glo- merulis axillarıbus longe pedunculatis (quasi (. cervicarioi- dis Roem. et Schult.), corollis fauee inius barbatis, stiloque longe exserto frequentem observavi d. 28. Augusti 1858 in pratis silvatieis circa Felix Bad pr. M, Varadinum Hungariae. 210. €. Steveni M.B. C. abietina Griseb, et senak It. hung. n. 200. Perennis (bieunem dicunt cl. autores 1. c.); folia basila- ria supra plus minus dense patenter pilosa (glabra: Griseb, et Schenk 1. e.), eordato-ovalia, petiolata; petiolus sesqui- aut duplo longior lamina. Calycis laciniae in corolla 15 lin. longa 4—6 lin. longae. Corollae lobi acuti. 211. €. erassipes Heuff.! Enum, pl. banat. Temes. p. 118. C. Sabatii de Notaris! Repertor. fl. ligust. p. 302 (Mem. accad. deile scienze de Torino, Ser, II. tom, 9. 1848) ita si- milis, ut specie distinguere nequeo, 212. C: caxpatica- L. C. turbinata Schott, K. et N, ;Analecta bot.“ p. 14. nil nisi hujus lusus hirsatus, in Hun- sariae Carpatis pr. Lipoez cum glabro commixtam leg. Hazs- ınszky. = i In caeteris frustra quaeritur. differentia. 590 213. Adenophora Lamarckii Fisch. . M. Augusto 1855 detexi in monte Felek pr. Klausen- burg hand procul a statione, ubi creseit Ptarmica impatiens DC.; sed duo tantum -specimina inveni, 'quoram unum de- cerpsi. . “ Folia ut in A. kiliifolia Ledeb. iisdem locis sat frequenti; caules eireiter 21/,-pedales, simplices, nec superne ramosi; flores racemosi unacaım calycibus triplo 1. quadruplo quam A. liliifoliae minores; calycis laciniae integrae., 214. Symphyandra Wanneri Heuf. Campanula Wan- nert Rochel. Din inter Campanulas enumerata, quamvis inter has ano- . mala. 215. Primula intricata Gren. et Godr, fl. de Fr. II. P- 449; Zetterstedt pl. vasc. Pyr. prineip. (1857) p. 178. P carpatica Fuss.! pl. transsilv. exsicc. “In Transsilvaniae Carpatis frequens; etiam in silvis ela- tioribus pr. Klausenburg. A P. elatiori Jacq. aegre distinguenda; — nisi quod fo- lia. sensim sensimgue in petiolum alennatn „216. P. suaveolens Bert, In ropibus calcareis pr. Thorda reperi ı a. 1855. 217. Anagallis arvensis L. In territor. Mezöseg agris forma latifolia, foliis 5 — 6, pedunculisve vertieillatis, his foliis brevioribus.. 218. Vinea herbacea W.etK.. In graminosis ad margines vinearum pr. Szent Gothärd in Traussilv. territor. Mezöseg frequens; var. alb iflora in campis. pr. T’horda. j 219. Erythraea pulchella Fr. In collibus argillosis. nitrosis pr. Sz, Gothärd legi sim- 591 plicissimam 1—% pollicarem, caule filiformi, foliis suborbi- eulatis, corollae lobis rotundatis. 220. Gentiana Iutea L. e Inu Transsilvaniae alpibus Rodn“nsibus. 221. &. cruciata L., In territor.. Mezöseg collibus siceis sparse oceurrit. 222. &. phlogifolia Schott et Kotschy. Folia-minime laevia (sie descrihit Griseb. in itinere hung. p- 330. n. 188), sed scabriuscula ut in G. eruciata. — Ca- Iyeis 4-dentatis dentes margine scaberrimi, 2 — 4 lin. longi tubo breviores; — eum aequant, si 5 lin. longi; omnes ce- terum vel aequilongi vel inaequales, unus alterve saepe brevissimus, vix lineam longus. Calycis tubus haud raro uno latere medium usque vel ulira fissus. Corolla magnitudine illius 6. decumbentis, forma et colore G, Pneumonanthes. 223. &. pyrenaica Gouan. j Specimina, quam pl. gallicae atque caucasicae duplo ma- jora copiosa legit d. Vägner in Hungariae alpibus Marmaro- siensibus. 224. &. campestris L. -In campis elatis ‚„‚Szenafü* pr, Klausenburg Transsilva- niae legi m. Septembri 1853. 225. &. buccoviniensis Herbich. Select. pl. rar. n. 16. Fl. d. Buccov. p. 215. forsan nil nisi G. ztriculosa L. 226. &. ciliata L. Nostra Transsilvanica ad G. barbatam propius accedit ob pedunculos elougatos. Calyeis dentes tubum mox aequänt, mox longiores vel breviores, 227. Meliotropium europaeum L. In Transsilv. ditione Mezöseg pr. Sz. Gothärd etc. Corollae laeiniae subacutae. Semina glaberrima, sicca parum undulato -rugulosa. ' ° 592 . 228. Heliotropium dolosum Jos. de Notaris in „Beper- tor. florae ligustieae“ Memor. accad. delle scienze de Torino, Ser. II. tom. 9. (1848) p.319. H. littorale Steven! in „Ob- servationes in Asperifolias taurico - caue.“ Bull. soc. nat. Mose. a. 1851. n. II. p. 565. HH. lütorale ‚Steven in „Verzeichniss der auf der taur. Halbinsel wildwachs. Pflanzen“ (1857) p. 254. n. 984. H. macrocarpum Gussone! in „Enum. pl. vasc. inarimensium“ (1854) p. 214. tab. VII. ig. H. ma- crocarpum in Bertol. R. ital. vol. X.:(1854.) Addend. p. 516. 229. Onosma arenarium W.etK. var. parviflora. In collibus argillosis pr. F. Gäld, N, Enyed etc. 230. Symphytum cordatum W.et K. Pr. Thorda in nemorosis leg. cl. Wolff. Folia suprema in canlem saepe late decurrunt; stilus in- elusus vel exsertus. 231. Datura Stramenium L. Circa domos et ad fossas in pagis ditionis Mezöseg ab- unde. 232. Scrophularia laciniata w.: etK In rupestribus calcareis pr. Thorda. 233. 8. olympica Boiss.; Benth. in DC. Prodr. X. p. 31%. In Carpatorum anstralior. rupestribus alpinis pr. Hermann- stadt leg. Prof. Fuss! | ; Statura humilis, inflorescentia depauperata, paucifora, folia minus disserta distinguunt a praecedente. 234. Pedicularis campestris Gris. et Schenk it. hung. p. 324, n. 162. P. comosa Baumg, enum. stirp, iranss, IL P 202. P. pseudo-comosa Schur ‚in Verhandl, u. Mitth. d. siebenb. Vereins f. Naturw. X. (1859) p. 68 et 69, ubi fila- menta perperam glabra descripta. . In Transsilvaniae campestribus pr. Klausenburg; pr. Gyimeslok in Sieulorum terra legit Haynald!.. 593 Braeteae mox foliiformes, mox integerrimae. Calyeis dentes obiusi v. acutiuseuli barbato-eiliati. Galeae. dentes rarins lanreolato-subulati. Labium inferius variat glabrum v. puberulum. — Planta valde ambigua, monente cel. Steven in litt. uon differt a P. comosa L. 235. Pedicularis graeca Bunge in Bull. phys.-math. Petersb. IL n. 24. p. 10. P, rupestris Boiss. et Orphanid. in Boiss. diagn. pl. orient. nov. Ser. II! n. 3. (1856) p. 175. Cl. auctores hujus diagnosin seeundum specimina frueti- fera solum eonfirmantes, in quibus inflorescentia interrupta, ob- servare neglexerunt, hane in omnibus speciebus affınibus pri- mum esse densam. 236. P. exaltata Bess. In Transsilvania pr. Klausenbarg, F. Gold (Haynald pl. exsier,!), Gänes (Czeiz pl. exs.!) ete. Corolla praeier galeam 'supra marginem parcissime pu- bescentem extus glaberrima (in P. foliosa L. tota galea villosa. 237. Gymnandra altaica Willd. In Transsilvania a Lessing in Linn. IX., sed nescio in cujus fide, indirata. Forsan errore typographico. 233. Mentha aquatica L. In Transsilvaniae ditionis Mezöseg aquosis pr. Sz. Got- härd 4 — 7-pedalis evadit. 239. Lycopus europaeus L. Cum praecedente planta; aeque altus. 240. Thymus nummularius M.B. Th. comosus Heufl.!. Th. transsilvanicus Schur ! In collibus argilloso-eretaceis pr. Klausenburg unacnm Cephalaria radiata frequens. Plantam nostram cum specimine caucasico, ab excell. 30r Bi. 55 Hefl, 38 594 Steven m hi dato, comparavi, ac ne minimas differentias oh- servavi. : '241. Salvia glutinesa L., - In ditionis Mezöscg silvatieis pr, Sz. Gothärd, 242. 8. Scelaren L. . E Transsilvaniae septemtrionalis montibus lectam vidi iu herbar. Gzeiz. . 243. 8. austriaca L. j In ditionis Mezöseg parte australiori frequens. 244. 8. pratensis L. In Transsilvaniae septemtrionalis agris pr. Gänes (Czetz!); in pratis montanis pr. Klausenbarg freqnens. 245. 8. Baumgartenii Heufl.! in litt. SS. nemorosa Baumg. enum, stirp, transsilv. I. p. 34. (non L.). Ss. pra- tensis var. transsilvanica Griseb. it. hung. p. 328. S. pra- tensis var. transsilvanica Rehb. icon. f, germ. et helvet, Labiat. vol. XVIII. (1858) p.29. tab. 51. pessima. S. irans- silvanica Schur! Reiseberieht in Verhandl. u. Mittheil. des siebenb. Vereins f. Naturwiss, zu Hermannsiadt X, (1859) p- 62. . i _ Rhizoma nunc profunde descendens Apiceque ramosıın, nune horizontaliter longe lateve repens, haud rare 5— 6 ped.! longum, erassum, eortice rufescente, demum squamaliım se- cedente undique obteetum, densiuscule fihrillesum, praeter caules floriferos turiones atque stolones edens. Caulis florifer 2/,—4' altus, proeumbens v. adscendens, plerumque obliquus, nee nisi in dumosis flexuoso-erecius, ibidemque rarissime subscandens, quadrangulus, lanugine cum petiolis, demum saepius fere evanida, laxe vetitus, aeqnaliter foliatus. Folia basilaria (numquam rosulata) caulinaque inferiora e basi plus minus cordata vel truncata ambitu oblongo-ovalia 2, — 5 poll, longa, 1 — 3.poll. lata, yel latissima oblongo-triangu- “ 595 laria, nempe 6 — 7 poll. longa, 4 — 4, poll, lata, obtusa vel plus minus acnta, aeqnaliter duplieato-erenata, mollia, velutina, discoloria supra enim laete viridia, practer nervos suhglaherrima; — subtus tomento plus minus deuso, cano v. niveo albieantia, longe petiolata: inferiorum petioli laminis vel longiores vel hreviores, superiorum laminis superati; su- prema folia multo minora sessilia, lanceolata, acuminata, marginibus rellexis. Inflorescentia simplex v. ramosa, immo (in specimibus vegetioribus) ramosissima: rami post anthesin patentissimi. Vertieilli 4—6-Slori. Bracteae latae, subcor- datae, acuminatae, rellexae pedicellos plerumque paullo supe- rautes, Calyeis nervi 15 carinati, promineutes; labii inferio- ris dentes 2 protensi, superioris 3 obsoleti. Corolla magna 10 lin. longa, eyanea. Stilus longe exsertus. — Labium coroll. superius ealycesque, uti etiam caulis pars superior, glandulis resinosis dense obtecti. Hab. in Transsilvaniae regionis eampestris, e, g. dit. Mezöseg collibus sieeis, argillosis frequentissima a Majo us- que ad m. Octobrem florens. 246. Salvia dumetorum Andrz. In Transsilvaniae dit. Mezöseg dumetis pr. Vasas Sz. lväny. Caule altiore, superfeie glabriore atque floribus minori- bus differt a S. pratensi. 247. S. sylvestris L. In vegionis campestris collibus siceis fere ubique, Prope Karlsburg obseryari albilloram. 248. 8. amplexicaulis Lam, \ In Banatus australis pratis pr. Mehadia legi d. 18. Juli 856. s Caulis elatus a basi jam brachiato -ramosissimus, pilis ‚eptatis patentibus longiusculis hirsntus. Falia basilaria ....; 38 # 996 saulina inferiora et superiora oblonga vel elongato -ohlonga ‚sessilia subcordata, basi caulem semiamplectentia, Infloreseen- «ia ampla, subpyramidalis, dense subvillosa. Bracteae per- latae, cordatae 1. reniformes 1. suborbienlatae," acutae I. aru- iiiratae. — Notis his, corollisqne ıminoribus dense hirtis valde recedit a S. silvesiri, quacum male confusa a cl. Reichen- ‚bach äil.:et Griseb, \ 249: 8. silvestri-nutans Janka. 'S. betonicaefolia Eil. Baumg. enum. stirp. Transsilv. Caulis obtuse quadrangulus, puberulus, foliatus, superne ramosus. Foliorum paria in caule 3 — 4: duo infina inter ‘se valde approximata, longe petiolata: petioli laminis 3 — 4 longis mox sesqnilongiores vel eas aequantes, mox breviores; terlium par ab inferioribus spatio 5 — 10- - pollieari distans, ‘breve’ petiolatum; in quarto, aeque vel minus remoto, folia sessilia: omnia ovato-oblonga |. ovato-lanceolata basi oblique "cordata, obtusiuscula 1. acuta subinaequaliter simplieiter 1. “duplicato-erenata, saltem rarius incisa, supra glaberrima 1. ad nervos tantum pilosula, subtus paree lanuginoso -pilosa. Inforescentia trichotoma, sub anthesi nutans |. pendula, laxa. 'Spicae graciles elongato-conieae. Vertieilli (inferiores sae- "pins remotiores) 4— 6-flori. Bracieae ex basi cordata ova- 'tae 1. lanceolatae aeuminatae. Calyeis deuse hirtuli, breviter pedicellati, campanulati dentes 2 inferiores tribus superioribus nonuihil longiores. Corolla eyanea, usque ad 8 lin. longa: labii inferioris lobi medii- suborbieulati, duo laterales anguste lan- ceolati, breviores. Stilus exsertus. Hab. frequens ubi parentes. 250. 8. nutans L. In regionis campestris collibus; frequentissima in dition. Mezöseg e. g. pr. Sz. Gothärd, 997 251. Nepeta ucranica L. N. parviflora,M.B. Prope Klausenburg in collibas 'elatioribus herbaceis una- . eum Centaurea trinervia erescit; in dit. Mezöseg inter pag. Tohät et Egerhbegy detexi m. Majo 1855. 252. Stachys nitens Janka. Suffrutieosa; rhizomatis collum pilis rigidis brunneis dense vestitum. Caulis quadrangulus erecius, inferne nudinseulus, parte infima pilis longis patulis subhirsutus, superne virgafo- ramosissimus; rami ramuligue graeillimi. Folia omnia linearia angustissima integerrima v. inferiora saltem obsoletissime dentieulata. Vertieilli 4 — 8-flori. Brarteae lanceolatae v. superiornm ovalo-lanceolatae. Calyeis glaberrimi dentes arn- minati. Corolla flava; tubi annulus interior obliquus pilosus. Hab. in rupibus ad catarractas Danubii inferioris infta_ Orsova in Valachia, Planta sub-3-pedalis laete virens, nitid. A S, ramo- sissima Roch. (S. reotae varietate) toto coelo differt. Sta- chydis species glahra. 253. Ajuga Laxmanni Benth. . In ditionis Mezöseg collihus herbosis frequens. Transsilvaniea stirps quoad calyris structuram chararte- rem constanter non praebet, queın laudant auctores (Bentham, Lrdebour) ;: nam in uno rodemgne vaule calyces reperio quadrifidos, ubi ergo denis quinti ne vestigium quidem, — alios dente supremo minute, reliquis multo breviore, — et sie onines gradus usque ad denies valycinos 5 acquilongos monstrantes. — Planta parasitira. Rhizoma lungissime re- pens, turioniferam. Caules basi mox procumbentes, mox erecti, Folia apice grosse ohtnse dentata, vel integerrima. Indu- mentum e pilis longis densisve "plerumgue horizontaliter pa- tentibus; variat quoqne brevius, alque haud raro demum eva- nescit. . ‘598 254. Ajuga salicifolia Schreh, In ditione Mezöseg orientalieris eampestribus versus pag. Farago. 255. Plantago Cornuti Gonan. j In Transsilvaniae pratis salsis pr. Rlausenburg, Szamos- Ujvär, Kolos, Thorda etc. frequens. “ 256. P. sibirien Poiret: Eneyelopedie methodique, Bota- nique, Supplement, tome IV. p. 433. n. 74. (1816). P. sebi- rica Peir., Rapin: „Esquisse de P’histoire naturelle des Plan- tagindes“ p. 455. n. 20. (1827). P. asiatica ß. minor Le- Jdeb. in „Flora altaica“ $. (1829) p. 144. P. Zeptostachys Ledeb. in „Flora rossiea“ 111. (1849) p. 479. P. sibirica P. Decaisne! in DC. Prodr. XII. 1. p. 698. n.16. P. Schwar- zenbergiana Schur! in Verhandl. u. Mittheil. d. siebenh. Ver- eins f. Naturwiss. VI. (1855) n.1. p.3. et X. (1859) n.3 et4. pP: 79. P. Schwarzenbergiana id. in „österr. bot. Wochenbl.“, VI. (1856) n. 36. p. 282. Hab. In arenosis circa lar, sals, pr. Thorda Trans- silvaniae. 257. P. brutia Ten. In rupibus calcareis pr. Krenstadt Transsilvaniae invenit el. Schur.! 258. P. gentinnoides Smith in ,„Florae graecae Pro- dromo“ I. (1806) p. 101. P. uliginosa Baumg. Enum. stirp. Transsilv. I. (1816) p. 89. u. 178. P. gentianoides ß. scan- dica Griseh. Spieileg, R, rumel, IE. (1844) p. 303. P, gen- tianoides Sın. in S. Clementi: „Sertulum orientale“ p. S1. Hab. in montium Carpatorum uliginosis pr. Hermannstadt. 259. Statice Limonium. ‘ In Transsilvaniae campis salsis frequens, Variat foliis angustioribus vel latioribus, acntis 1. rotun- datis, plus minus in petiolum attenuatis. Nostra plerumque :599 pube tenuissima in vaule adspersa. Caulis saepe a basi jam ramosıs. Floribus niveis majoribus legi pr. Kolos; hane pro St. speciosa errore habul. ) 260. Corispermum hyssopifelium Ant. Juss. In Transsilvaniae ditione Mezöseg ad sepes hortorum pagi Sz. Gothärd a. 1854 vidi. 261. Salicornia herbacea L. Sperimina certe perennia, hrachiato- ramosissima legi in humidis salsis pr. Szamos - Ujvär, \ 262. Suaeda salsa Pall. In collibus salsis pr. Klausenburg, Szamos Ujvär, Kolos eie, frequens. i 233. Halimoenemis Volvox Ü. A. Meyer. Colles salsos inhabitans, pr. Thorda, Kolos, Klausen- burg et Szamos Ujvär. Planta in loeis aridissimis vix pollivem alta, talia spe- eiımina depauperata ima basi ‚semper ramis duobus eppositis aucla; — in parte religua 'caulis simpliei flores alterne re- motegue spicati. Varietatem insignem, ramosissimam, florihus densissimis conferlissimisque spicatis detexi m. Augusto 1855 pr. Kolos. 254. Polygonum ramiflorum Jauka. Annuum,. Tota planta glaberrima, dilute viridis. Caulis elatus ereeius ab ima basi jam in ramos longissimos paten- tissimos ilerumve ramulosos ferrae accumbentes divisus. In- ternodia omnia fere hbası tnmida, inflata, apicem versus alle- nuata. ÖOchreae hyalinae fuscae in lacinias demum capillares fissae, Folia oblongo-, vel haud raro lineari-lancrolata, atlenuata in petiolum brevissimum vel omnino sessilia, mar- gine integerrima. Flores octandri pediceltati verticillos 2—-7- Heros formantes, in caulis ramorumque apieibus in racemos densos subinde ramosissimos dispositi; hi plerumgue nudi i. e, 600 folia ita diminuta, ut quasi braeteas simulent. : Peduneuli sub- capillares forum longitudine. Achaenia opara subtilissime punetulata perigonium ea arete (egens hreviter excedentia. Hab, ad arcis Karlshburg valles in Transsilvania frequens. Ad P. Bellardi All. proxime accedit. 265. Polygonum Bellardi All. Pr. Karlsburg in graminosis freguens. Praecedente multo gracilius; racemi longissimi, simplices, basi tantum foliati; flores sparsi remoti, 266. Thesium diffusum Andr. In Transsilvaniae collibus „Bekas“ pr. Klausenburg;, in ‚eampis pr. Feketelak in ditione Mezöseg, 267. Euphorbia expansa Janka. In Transsilvraniae septemtrionalis silvis pr. pagum Gänts legit Czeiz! E, angulatae Jarg. similis, sed umbella 5-Aida expansa, foliis caulinis latioribus breviter petiolatis integer- rimis, involueralibusque majoribus semi- elliptieis breviter pe- tiolatis integerrimis quoqne differt, Capsulam maturam non vidi. 268. E. agraria M.B. E. ihyrsiflora Griseb. Spieileg. fl. rumel. et bithyn. I. p. 143; idem in Tt/hung. p. 298. n.43. In Transsilvania prope Hermannstadt legit cl. Fuss, 269. Corylus Avellana L. Ad silvarım margines in ditione Mezöseg frequens. Nucem glaherrimam dieit Gussone in enum. pl. vase. inarimens. p. 309, #g0 semper apice sericeo - puberulam vidi. 270. Quercus pedunculata Iihrh. In ditione Mezöseg silvis frequeus. Prope Sz. Gothärd versus pag. Üzege adsunt, arbores foliis margine insigniter crispatis, lobis acutis, trihus superioribus confluentibus. Q. peduncalata var. tricuspidata Janka. 601 271. Quercus sessiliflora Smith. Priore vulgatior, 272. @. Cerris L. In ditione Mezöseg silvas format. pr. Mohnj. 273. Urtica Kioviensis A. Rogovitsch in Bull. de la Sor. imper, des natur. de Mose, Tome XVI. (1843) p. 324. U. dioica L. var, monoica Trautvetter in Bull. phys, math, de Pacad. imp. des sriences de St. Petersbourg; tome XIM. (1855) n. 12. p. 189. U. dieica L. var. kioviensis H. A. Weddell in Monographie de la famille des Urticaeers. Paris (1856) p. 75. U. rudicans Bolla! in Verhandl. d. Vereins f. Naturkunde zu Presburg. 1. Jahrg. (1856.) Sitzungsberichte p- 24. u. Abhandlungen p. 6. 7. (non Swartz, nec Wight). Habitat in loeis uliginosis silvaticis pr. St. Georgium Hungariae , ubi copiossima. . Tota planta glaberrima, nitens. Stipulae usque ad me- dium connatae, 274. Parietaria lusitanica L, Var. chersonensis Lang: „Ulustratio plantar. herbar. fl. ruthen.“ in 3. Beilage z. Flora od. bot. Ztg. (1827.) 1. Bd. p. 67. n. 64. P. lusitanica L. var, chersonensis Blume „Museum Lugduno-batavam.“ Tom. H. p. 252. Hab. in Traussilv. montibus calcareis pr. T'horda. 275. Bulbocodium vernum L. B. ruthenicum Bunge. Nulla diserimina inter rossicam stirpem et gallicam, hel- veticam alque hungarico- transsilvanicam. 276. Colchieum autumnale L. C. pannonicum Griseb, et Schenk It. hung. n. 301. . In campestribus per Hungariam Transsilvaniamgue co- piosum. In campo quodam pr. Klausenburg erescit solum- modo varietas floribus conslanter (et cultae) niveis, ‚quam 602 magna in copia detexit cl. Wolff. C. pannonicum, quomodo ortum sit, minime intelligendum. 277. Fritillaria tenellia M.B. F. montana Hoppe. F. Orsiniana Parlat. flora italiana vol. 11. p. 41l. Hab. in Transsilvaniae campestribus elatiorilms prope Klausenburg ; in montibus calvareis pr, Thorda {requentissi- mam ohservarit cl. Wolff; in territorii Mezösdg collibus pr. Feketelak pauca inveni speeimina deflorata medio Aprili 1855. Caulis Y, — 1'/,-pedalis, ad medium usque , vel ultra, aphyllus, rarius basi tantum, 1 — 2-forus. Folia infima latitudine 1 — 4-Iineari variantia, nune opposila, nume remate alterna; — omnia vel arquidistantia inter se, vel par supre- mu ab alteris longius distans; — saepissime folia summa tria verlicillata reperiuniur, rarissime quaterna, rarius unum solitarinm. Semper folia summa pedunculum et florem supe- rant. Flores quoqne summopere variant magnitudine, sieut etiam forma phyllorum perigonalium. Stigma trifidum stilo mox brevius, mox aequilongum. De identitate F. Orsinianae Parl. cum nostra ergo nullum dubium. "278. Scilla bifolia L. var. taurica Regel in Bull. elasse phys. mathem. de Pacademie des se. de St. Petersburg; tome XV. (1857) n. 2. In Transsilvaniae territorii Mezöseg silvaticis septem- trionem versus perquam fregnens. Ibidem plures oceurrunt formae; in maxime memorabili folia saepe 1%, ped. longa, pollirem Jata, ererta manent usque ad foecundationem. Flores inferiores longissime pedi- cellati mox nutantes. Semel inveni specimen, enjus pedicelli bracteis 5 lin. longis caudatis suffuli. — Scilla cernua Red. praeter 'alia recedit pedicellis floris diametro multo breviore. — Prope pag. Gänes Transsilv. septentrionalis Sc. bifolia L. 603 rarissime ocenrrit foliis binis, vonstanter [ere tribus, rarins quaternis, ia monente amie, Üzeiz. 279. Ornithogalum umbellatum L. E territor. Mezöseg varietas foliis angustissimis, sieeis subhiliformibus, bulbo haml prolifero, in collihus sieeis e. g. pr. Sz. Gothärd frequens, solum mihi nota. 250. Gagen stenopetala Fr. 6. iransversalis Stev.! „‚Verzeiehniss der auf d. taur. Halbinsel wildwachs. Pflanzen.“ (1857) p. 333. n. 1404. In ditionis Mezöseg vineis pr. Feketelak. ' 281. Erythroniam BDens canis L. | In ditionis Mezöseg silvaticis frequens, 282. Allium (Schoenoprasum) inaequale Janka, Bulbus simplex parvus, ovatus, tnnieis -membranaceis ni- grieantibus ad collem longe protractum reticulato- ibrosis, veterum varie fissis, laxe vestitus; interiores erassinsenli sub- carnei. Scapus palmaris eirciter, gracilis, tennis subfilifor- mis, teres, laevis, striatus, foliorum vaginis usque ad me- dium teetus. Folia in planta florente subemarcida, angustis- sima, canalieulata I. eonvoluta, subcapillaria, margine dorso- que hispidula, varie flexa ac incurva, supremum umbellam attingens 1. superans. Umbella 20 — 50-flora, laxissima, irregularis, bulbillis earens. Spatha unica persistens ad ba- sin usque bipartita, bivalvis; valvae acuminato -suhrostratae a basi jam reflexar, membranaceae pedicellis longissimis inulte breviores. Spathellae infra spatham plurimae membranaceae, singulos pedicellos ima basi eingentes. Perigonium 2%5/ya in. Jongum, siceum basi ventriculosum; foliola parum in- acqualia, laneeolata apice subtorta patula. Ovarium obpyri- forme trisuleum, totum papilloso-exasperatum, stilo aequi- longo terminatum, basi ima poris tribus distinetissimis no- tatum. 604 Hab. in Rossia australi pr. Sarepta ad Wolgam 'inferio- rem (Becker pl. exsice.!. sub nom. A, moschati). 283. Allium obligqnum L. 4A. eraltatum Kar, et Kir.! Bulbus simplex ovato-oblongus, tunieis papyraceis, inte- rioribus exterioribusque albis, vestitus. Seapus (speeiminum transsilv.) subbipedalis, penmae anserinae inferne erassitudine, teres, laevissimus, siccatus tenuissime siriatus, farchus, folio- rum vaginis usque ad mediun, vel ultra tectus. Folia ad 10, late 1. lanceolato-linearia, plana; intimi lamina 4 p.longa, Y, poll. lata, cetera aequilata sensim longiora, praesertim supe- riora in apivem tennem obtnsinsenlum Jongissime attennata; folium supremum ultra 8 poll. longum; alterum inferne se- quens 10 poll. lung, scapum longitudine subaegnat. Umbella multiflora, densa, hemisphaerica, bulbillis carens, Spatha monophylla, persistens, lata, subacuta, membranacea, um- bella brevior. Pedicelli omnes aequilongi, 6 lin. longi. Pe- rigonii foliola aequalia, ovata vel semi-elliptica, mulica, l. ob- scurius Apiculata, marginibus se tegentia, campanulato -con- niventia, 2®%/jg lin. longa, membranacea, ochrolenco - nitentia, ad dorsi basin subgibba. Filamenta perigonium duplum longa, omunia simplicia, lineari-subulata, basi ima dilatata brevis- simeque inter se connala, alba. Antherae fuscae. Capsula sessilis, subrotunda, arcute frigona, perigonium paullo supe- rans; valvae apice brevissime emarginatae, Semina triqueira, alata, alerrima. . 234. Allium (Bhiziridium) Christi Janka. Bulbus e majoribus oblongus obliquus rhizomati horizon- tali adnatus, fnnieis fuseis in fibras retieulatas demum solntis dense. obleetus. Scapus pedalis eireiter, erassiusculus, Är- mus, erecto -strietus, ieres, glaber, laevis, siccus striatus, basi sel ad medium usque foliorum vaginis teetus. Folia sub-%, longe vaginantia, anguste linearia, plana, carnosula, 605 in sicco striato-suleatula, margine tenuissime eartilagineo- dentieulata, seabrida, obtusiuseula; supremi lamina seapo paullo brevior.. Umbella multifora, densissima, in glohum vontracta, diametro Y,-pollicaris, bulbillis carens. Spatha bivalvis memhranacea; valvae subaequales, latae, ventrico- sae, altennato-aenminalae, longitudine umbellae. Pedirelli omnes aequilongi 25/j, lin. longi. Perigonii 25/,, lin. longi, eampanulati foliola oblongo-lanceolata obtusiuscula, raris- sime paullo emarginata, 1. acuta, dorso carinata, dilute ro- sea. Filamenta perigoninm snbaequantia, omnia simplieia, Jineari-subulata, basi ima brevissime inter se eonnata. An- therae. fulvae. ÖOvarium sessile, obovatum. Stilus ovarınm ‘aequans |, superans, immo duplo. Capsula ... ‘Hab, in Vallesiae vallis Zermatt rupestrikus. (Cl. Dr, Christ plantam sub nomine A, siricti mecum commani- cavit. 285. A. flavescens Bess. 4. ammophilum Henff.! Folia recentia 2%, lin. lata eanalienlata 1. subplana, elevato-nervata uiringue asperula; spathae valvae umbellam plerumgne aequautes; perigonii foliola exteriora. breviora basi subeneullata, in carina dorsali superne tennissime cartilagineo- iubereulata. Stamina perigonii foliola longiora aequantia vel paullo superantia. — Flores suavissime odori, 286. A. (Rhiziridium) diaphanuın Janka. Bulbus medioceris oblongus rectus rhizomati horizentali adnatus, funiea retieulato -flamentosa laxe obvallatus. Scapus 1%/,-pedalis basi suhflexuosus dein erectus, teres, laevissimus, tenuiter striatus, vaginis ad 'basin teetus. Folia angnste linearia, canaliculata vel marginibus involutis planiuscula, utrinque glaberrima, laevia, ad marginem vix scabriusenla ; vaginae glaberrimae laeves, dilutius striatae.. Umbella laxi- 606 flora, hemisphaeriea 1. suhbfastigiata, bulbillis earens. Spatha monophylla, calyptraeformis, ehartacea, diaphana, pedicelles ad medium usque involuerans, vix bipartita; partiliones acu- minatae longitudinaliter nervis 8 — 12 purpurascentibus per- eursae. Pedicelli 4 — 44/,, In, longi. Perigonia 4 — 48/12 lin, longa, eylindracea, purpurascentia; phylla lanceolata acu- minata, dorso carinata, Filamenta perigonium aequantia, omnia simplicia, lineari-subulata , basi dilatata breviter inter se connata, sinnbus edentulis subaeutis. Antherae fuscae I. “ miniatae. Ovarium basi attennatum, friquetrum, angulis su- perne tenuiter papilloso-tubereulatis, trisuleum. Stilus ova- rium superans, Hab. in BRossia australi ad Wolgam pr. Sarepta (Becker pl. exsice.!). 4A. odoro L. proximum videlur. — Gmelini fl. sib. I, tab. 11. fig. 1. nonne huc trahenda ? 287. Hyacinthus leucophaeus Steven, Z. pallensM.B. D. t. e. 1. p. 283. et supplem. p. 273; cfr. Ave Lallemant in Ind. undecimo sem. hort. bot. imp. Petropolitani 1845. Bo- tryanthus stereophylius Herbich ‚„stirp. rarior. Bucovinae“ (1853) p. 31; idem in „Flora der Bucovina“ (1839) p. 71. Hyacinthella leuwcophaea Schur! in österr. bot. Wehbl. 1856. Muscari leucophacum Steven: Verzeichniss der auf der taur. Halbinsel wildwachs. Pflanzen sub n.1417. (1857). - Hab. in Transsilvaniae montibus calcareis graminosis pr, Vajda Hunyad (Schutäg!); pr. Kronstadt (Schur!); — in Moldaviae inferioris campestribus (Guebhärd)! in — Bucovina, Bessarabia, Podolia et in Gnbern. Cherson Rossiae australis! .:288. Muscari tubillerum Stey.! Verzeichniss der auf der taur, Halbinsel wildwachs. Pflanzen (1857) n. 1416. In Transsilv. regionis campestris (Mezöseg) collibus, fre- quens €, 8. prope Feketelak. j 607 Nostra planta cum speeimine a cl. Steven nohis dato omnino convenit, 239, Majanthemum bifolium DC. In Transsilv, reg. camp. silvis pr. Sz. Gothärd. 290. Rusceus aculeatus L. In montibus lapidosis pr. M. Varadinum Hungariae fre- quens, 291. Crocus banatieus Heuff.! C. vernus Baumg. enum. stirp. Transsilv. I. n. 117; Herbich Flora der Bucovina p. 81. (non All.). C. Heuffelianus Herbert in litt. ad Heufl, C. Heuffelii Körnicke in Flora 1856. , Croci speries, quam eirca Kameniez Podolski Bessara- biae primo vere copiosam memorat el. G. Belke in Bulletin de la soc. imper. des naturalistes de Moscon a. 1851, certe huc spectat. 292. Iris ruthenica Ait. In Transsilvaniae silvis elatioribus prope Klausenhurg.., Rhizoma tenuissimnm, longissime repens! Antherae va- riant: 24, —5-lineares, nee tubi perigonialis longitudo eon- stans. Anno 1855 Junio inter millena specimina unicum fru- ceiiferum reperi, cujus capsula ovata acuminata. — lu rupestri- bus calcareis pr. 'Thorda occurrit planta nana, valde repens, caule vix bipollicari, foliis admodum brevioribus, eaulem vix aequantibus. — Hanc formam floriferam Jegi 15. Majo 1855; m, Junio 1854 vero frequenter frnetifivantem observavi; folla tum canlem cum capsula vix superabant; — pro I, uniflora Pall. haberen. 293. I. furcata M.B. u In Transsilvaniae ditionis Mezöseg eampestribus elatis pr. Zäh; detexi 14. Majo 1855. 294. I. pumila L. , In dit. Mezöseg collibus siceis herbosis frequentissima. 608 j 295. Gladiolus Imbricatus L. In eampestribus pr. Klansenhurg; pr. Gänts, et in dit, Mezöseg pr. Palatka, Sz. Gothärd ete, Trequens. Semina latiusenle alata. 236. Galanthus nivalis L. * In silvis pr. Klausenburg frequens; in rupestribus calca- reis pr. Thorda (Wolff); in territor, Mezöseg rareseit; pr. Sz. Gothärd in silvulis. 297. Leucojum vernum L. Specimima hillora_ pr. Rodna Transsilraniae septemtrio- nalis frequentia legerunt ch. Czetz et Portzius! 293. Sternbergia colchieiflora W. cı K. In Transsilvaniae imontibus calcareis graminosis Molda- viae finitimis, 299. Nareissus radiiflorus Salish. In eampestribus pr. Klansenburg frequens; ex subalpinis pr. Rodna specimina billora obtulit Czetz ! 300. Orchis Morio L. Haec solum in Transsilvaniae regione Mezöseg, ubi in tollibus sieeis unacum Iride pumila frequens, ex toto ordine adhuc mihi obvia. 301. Orchis elegans Heufl.! In pratis humidis pr. Klausenhurg, ' 302. Herminium Monorchis R.Br. Im pratis turfosis montis Felek pr. Klausenburg, 303. Triglochin palustre L. In territor. Mezöseg pralis; frequens pr. Sz. Gothärd ver- sus Pujon. 304. T. maritimum L. In pratis territorii Mezöseg priore frequentius ac saepe cum hoc commixtum. - Ladit %, — 3-pedalis, 609 , 905. Luzula silvatica Gaud. In.Transsilvaniae septemtrionalis silvatieis pr. pag. Gänts legit Czetz! . Zn 306. Carex pyrenaieca Wahlbg." act. holm. 1803. p. 139. C. nigricans C. A. Meyer: Cyperaceae novae in Memoi- res presentes a P’Academie imperiäle des sciences de St, Pe- terbourg par divers savans, Tome I. (1831) p. 211. n. XV. tab, VII. C. nigricans Trevir. in Ledeb, fl. ross. IV. p. 268. 307. Carex pilosa Scop. , In Transsilvaniae septemtrionalis silvis frequens; e. g. pr. Gäncs (Czetz !). i : Variat peduneulis glaberrimis vel pubescenti- pilosis, _ C. püosa 8. Beckeri C. A. Mey. varietatis nomen non mere- tur, quia in uno eodemque specimmine squamae ludunt obtusae acutaeque. — Utriculi glaberrimi, 308. Carex anomala Janka nov. spec. Rhizoma caespitosum crassum, ‚stolones breves emittens. Foliorum nascentium vaginaec fuscae. Folia linearia, 11/9 lin. ad summum lata, acuminata, strietiusenla, margine te- nuissime, äpicem versus crebrius serrulata, glaberrima, cae- terum glaucescentia, culmis breviora.’ Czuimi subnumerosi . ubtriquetri, ereeti, firmiusculi, demum vix inelinati, glaber- rimi laeves, vel apice tantum scabriusculi, pedem alti et ultra. Inflorescentia spieis ceomplectitur pluribus subapproximatis, quarum terminalis tota mascula, caeterae vero, ?—4, omnes androgynae: infima spica longius pedunculata, pedunculus 3 ad 7 lin. longus, e vagina ®—3 lin. longa, latiuseule vagi- nante, qua suffultus,' semper emersus. Vagina foliifera : fo- liolum spica infima saepe brevius, eam longitudine plerum- que aequat'v; Superat, saepius etiam totam inflorescentiam; — rarius abbreviata est; — Altera spiea androgyna brevius 30r Bd. 5s Heft, 39 610 pedunculata ; hujus pedunculus vagina infima paullo brevier, vix longior. Spica terminalis mascula conoideo-subulata, 5 — 8 lin. long., Y, — 1 lin. lata; squamae ovatae.vel ovato- oblongae apice rotundatae omnino muticae, dorso viridi - vit- tatae, margine lato, fulyo, nitido pulchre cinctae. Spicarum fem. oblongarum vel lineari-oblongarum squamae ex cuneata basi subovatae, obtusae, acutae v. mucronatae, maseulinis concolores. Utriculi obsolete trigoni, nervosuli, pubescentes, in rostrum breve obliquum attenuati, squamis! (1%, lin. longis) aequilongi, at angustiores, In Transsilvaniae septemtrionalis collibus supra pag. Gänts detexit el. am. Czetz! ‘ Adsunt haud raro quoque spicae basilares androgynae longissime pedunculatae, 309. Carex praecox Jacgq. Pr. pag. Gänts leg. Cazetz. 310. ©. tomentosa 1. ‚In collibus pr. pag. Gänts (Creiz!), . 311. €. basilaris Jordan! in observations sur plusieurs plant, nouv, rar, -ou eritiques de la Flore de. France; troi- sieme fragment. Septemb. 1846. p. 246. pl. 12. fig. B. C. transsilvanica Schur! in Verhandl, u. Mittheil. d. siebenb. Vereins f. Naturw. et ibid. 1853 in Sert. fl. transsilv. p. 80. Caespites densos format. Caules numerosissimi vix spi- thamaei, gracillimi, demum diffuse inelinati. Folia linearia ‚acuminata, margine tenuiter cartilagineo-serrulata. Spicae culminales 2 — 3; terminalis mascula solitaria . oblonga vel lineari- oblonga: squamae e flavido brunnescentes latiuseule obovatae, apice rotundatae tenuissimeque erosulae. Reliquae spicae foemineae, plerumque longe peduneulatae 7—30-florae: peduneuli vaginam foliiferam, longitudine 1-—%-lineari varian- tem; duplo triplove,superantes, Squamae. foenineae oyato- ur - ., 611 oblongae basi atienuatae plus minus acutae, immo longissime acuminatae, dorso eiliato -serrulatae, virides, marginibus late subferrugineo-coloratae v, omnino pallidae, herbaceae, Utri- euli maturi obpyriformes v, turbinati, squamam non superan- tes, plerumque breviores, longitudinaliter obsolete costulati, pilosuli, in restrum brevissimum attenuati, pallidi, 18, lin. longi, vix ultra %/, lin. lati. - Hab. in Transsilvaniae septemtrionalis collibus supra pag. Gänts (Czetz!); in subalpinis pr. Badna (Portzius!); in australi pr. Hermannstadt (Schur!, Fuss!). Species a cl. Grisebach (in it, hung. sub n. 305) et a el. Andrae (in bot. Zeitg. 1856. p. 203) cum ©. Halleriana Asso (C. gynobasi Vill., C. alpesiri All.) confusa, gracilitate omnium partium, sicut fructuum subtriplo minorum forma: turbinatis nempe, nec trigonis, a el. Schur 1. c. bene explo- rata, longe recedit. — Spicae gynobases in. basilari saepe numerosissimae. Cl, J. Gay in „Bull. de la soc. bot. de France“, tome sixieme,. 1859. n. 7. p. 463. opinioni non assentior, qui C. basilarem a Ü. praecoce distinguere nolit; jam enim Ü. ba- silaris Jord. ab altera: rhizomate fibroso , caespitoso sane multum differt. | 312. Carex brevicollis DC. C. rhynchocarpa Heufl.! in Flora 1833. 1. p. 364. Rhizoma crassum longe repens, caespitesque nutrit am- plos. Folia annotina quae hyemem perdurant, longissima, usque 2-pedalia, 3 lin. lata, iis €. pilosae similia. Culmi 1 —3-pedales, basi folüs brevibus obtusis rotundatisve sub- squamati, striati, sulcatulive. Spiea terminalis mascula soli- taria, crassa, elliptica v. oblonga, saepius subelavata: squa- mae latae subeuneiformes v. oblongo -cordatae. Spieae femi- neae' 18 — 50-forae, adsunt plerumque 2%, una ab altera 39* 612 remota ;, si vero 3, ‚tum infima solitaria, duae superiores'e vagina duplici eadem fere e regione exsurgunt. Vaginae pol- lice »breviores v. longiores foliiferae: squamae late. oblongae v. ellipticae, rarius ‚suborbieulatae in cuspidem squama bre- viorem attenuatae, vel apice emarginatae ex «sinuque cuspi- datae,: dorso stria viridi notatae, marginibus plus minus ob- scure ferrugineis einetae. Utrieuli forma quoque variat, atque indumentum. Sunt enim vel 31/, lin. longi,- oblongi basin et apicem, versus aequaliter attenuati in rostrum obliguum dimi- dii utrieuli longitudine, vel dimidio breviores subglobosi, apice paullo depressi, hreviter rosfrati; rostrum emarginatum acute bidentatum. — Nec ‚desunt vero formae has inter inter- mediae. — Utrienli glabri vel pilosuli. ‚In Transsilvaniae rupestribus calcareis pr. Thorda, Species omninm pulcherrima, a cl. Trevirano in ‚Ledeb. f,.ross. .pessime cum C. Michelii Host conjuncta. 313. Carex humilis Leyss. ’ "In Transsilv. territor. Mezösdg collibus frequentissima cum’ Adön. vernali. "314. c. depauperata Good. In Transsilv. territor, Mezöseg silvis pr. Pag. Kis Czeg legi Aprili 1855. 315. €. pediformis C.A. Meyer. In montibus, caleareis, prope "Thorda. „316. €, tristis M. B. i ; Rhizoma obliquum subrepens.-Culmi 1 — 2-pedales, ereecti, triquetri,;,laeves, sparse foliati. Folia linearia, plana, usque 4%/ı2 ‚lin. lata, marginibus inferne laevissima, solumque api- eibus tuberenlis eartilagineis exasperata.. Spicae ‚mascnlae 2 4, vel.dense oongestae, ‚vel remotiores ‚inter. se, praesertim infima "saepe. longius ‚ remota:: squamae late ovales, ;fusco - “Er 613 nigricantes; inferiores apice rotundatae, albo - scarioso -mar- ginatae, — superiores nervo exeurrente breviter mucronatae, Spicae femineae plerumgue 2, erectae ]. parum inelinatae, am- bae l. saltem inferior longissime pedunenlatae: pedunculus vagina foliifera longior. Squamae late ovatae, ustulatae, ob- tusissimae ]. acutae, margine (apicali praesertim) albo-scario- sae, nitidae. Utrieulus Janceolatns compresso -triqueter, in rostrum , eo paullo brevius, lateribus plus minas_eiliato - sca- hrum attenuatus, ceterum glaber, squamam superans. Hab.:in Banatus alpibus, unde sub nom. C. ferrugineae Scop. communicavit b.Heuffel!; in Transsilvaniae alpibus Rod- nensibus legi ipse a. 1855; ex alpibus eomitat. Marmaros communicavit cl. Czetz! Exaecte convenit cum speeiminibus caucasieis herbarii mei — Coram habeo permulta ex Transsilvaniae alpibus speei- mina; in omnibus plures adsunt spicae masculae. C. ferru- gineae Scop. peraflinis, sed nota indicata differt. Hujus ex variis Carpatorum Hungariae montibus speeimina copiosissima, quae conferre lienit, masculam spicam solitariam habent. 317. Carex diluta M.B. In Traussilvania septemtrionali pr. Gänts kogit Czetz! Pedunculos e vagina longius exsertos et in nostra planta, et in italica video. Spicae femineae haud magis approxima- tae, quam in C. distante vel in C. Hornschuchiana. — Flor. femineor. squamae plerumgne .breviter mncronatae, sed variant. 318. ©. hordeistichos Vill, Prope Klansenburg in arenosis frequentissima. Pro C, secalina habeo specimina a el. Makowsky pr. Brünn Morawiae collecta, eujus fructus triplo breviores. ‚Cfr. de hac ultima Läng. u 319. €. orthostachys C. A. Mey. C. aristata Siegert! in Wimmer „Flora v. Schlesien“ edit. II. (1857) p. 72. 614 DR. In Transsilvaniae pratis paludosis in vditione Mezöseg frequens et alibi. Vaginae villosae exacte ut in planta « BB, ac. Tschernajaew lecta. 2 320. Carex rhynchophysa C. A. Mey. In ditionis Mezöseg lacubus pr. Sz. Gothärd. 321. Hierochloa borealis R. et Sch. H. orientalis Fries et Heuff. in Heuff.! enum. pl. banat- Temes. 4. vi. nealis Schur! Frustra quaerifur character, quo differat hungarica stirps a boreali, nee ullum detegere potui in speeiminibus, quae ex b. autoris manu teneo.- Omnino congruit et transsilvanica cum silesiaca et borussica planta. _Plerumgue oceurrit inflo- rescentia laxiuscula; sed flores confertiores haud raro. Pos- sideo specimina wolgensia inflorescentia valde compacta, fere ut in Sorgho halepensi, specie vero haud distinguenda. 322. Anthoxanthum odoratum L. Plauta, quam pr. Gänts in Transsilv. septemtrionali leetam misit c). Czetz, praeter durationem perennem ab A. Puelii Lecoq et Lamotte in Godr. et Gren. „Flore de France“ minime discernenda. « 323. Crypsis aculeata Ait. . In ditionis Mezöseg pratis pr. Sz. Gothärd; in collibus aridissimis inter Szamos-Ujvär et Dees fregüens, 324. C. schoenoides Lamk, Cum antecedente in locis salsis humidis pr. Szamos-Ujvär versus Szek. 325. C. alopecuroides Schrad. Phleum alopecuroides Pill. et Mitterpacher iter per Posegan. Sclavon. prov, (1783) p- 147. tab, XVI, ee In dit. Mezöseg prato quodam humido montano Sz. Got- härd inter et Pujon legi m. Sept. 1858. 615 326. Alopecurus brachystachys M.B. A. Wlassowi Trin. genera graminum, A. Castellanus Boiss. et Reuter in Boiss, diagn. pl. nov, hisp: (1842) p. 26. A. alpinus Sm. var. aristatus Hook. the botany of the antarctic voyage (flora antarctica) part, Il. botany of Fnegia, the Falklands, Kergne- len’s Land ete. (1847) p. 370. tab. OXXX! A. lagurifor- mis Schur!; Griseb. in It. hung. (185%) n. 314; Schott in Analecta botanica (1854) p. 1. A. alpinus Sm. var.o. Tureza- ninow: flora baie. dahur. (in Bull. soc. nat. Mosc. (1856) n0, 1.) vol. Il. p. 291. Hab. in Transsilvaniae alpibus Rodnensibus (Czetz!), at- ‘que in Barcensibus pr. Hermannstadt (Schur!, Fuss!). Rhizoma horizontaliter repens. Culmus strietus 1. basi genieulatus dein ereetus ad medium vel apicem usque folia- tus, glaberrimus, laevis. Folia anguste 1. late linearia, mar- gine aspera, ceferum vaginisgne glabra. Folii supremi va- gina saepissime lata, fumide inflata. Inflorescentia spicifor- mis Y, — 31/,-pollicaris densa, sub-5 lin. diametro lata. Spieulae 1!/, — 210/,, lin. longae. Glumae basi connatae, aequales, acutae, palea paullulum longiores. Arista supra ba- sin paleae inserta, glumas ubi superat, geniculata, duplo illis longior. 327. Sesleria *) coerulea Ard. In Transsilvaniae septemtrionalis alpe Korongyis, pr. Rodna sita, legit cl, Czetz ! *) Addimus tabulam analyticam Sesleriarum : 1. Palea inferior apice 3—5-setigera vel aristata 2. Palea inferior integra, mutica vel mucronato - aristata 16. 2. Ovarium glabrum 3. Ovarium apice pilosum 4. 616 328. Sesleris coerulans Friwaldszky! in „Flora“ 1836. p. 438. S. coerulea Baumg. Enum, stirp. Transsilv. ex parte. S. marginata Griseb.! Spieil. flor. rumel; II. (1844) p. 442. - 3." Spiculae albidae. Palearum aristae brevissimae S, EDER: Spiculae coerulescentes, Arista media paleae inferioris dimidiam subaequans . . . . S,sphaerocephala 4. Folia plana, canaliculata vel complicata 5, Ard. Folia subfiliformi - convoluta 15. ‚5. Stili connati. 2 2 2 2 2 een nn. 8. mierocephala. Stili distinoti 6. 6. Folia ima emarcida sicoa vel laxe complicata, vel plaua, apice obtusa vel acutata, haud dura, negne pungentia 7, Folia ima emarcida demum arcte compli- cata, plus minusve indurata rigidave, acu- minata pungentia vel obtusa 12. 7. Glumae ovato-lanceolatae 8. 'Glumae lanceolato -acuminatae 10. 8. Culmus temuis flexuosus . . 2 2.0. „S. vaginata Orph. Culmus ‚firmus, strictus 9. 9 Paleae glabrae vel parce pilosae . . . . S. coerulea Ard. Paleae densiuscule hirsutulae . . . . . S. coerulans triw. 10. Arista media paleam totam longa, laterales paulo breviores . . 2 2 2 2200. 8. phleoides Stev. Arista media paleam dimid. ad summum longa, laterales multo breviores 11, 11. Panicula oblonga vel oblongo - oylindrica; rhizoma estolonosum „. x 2 2 2 20... '8. nitida Ten. Panicula elongato-cylindrica ; rhizoma sto- lonifferum » 2 2 2 nennen. S. argentea Savi. 12. Folia apice subrotundato - obtusa . . . S. rigida Heufl. Folia acuminata 13. . 13, Arista media paleam dimidiam Ionga ; latera- les abbreviatae . . 2 2 2 02020. S:Heuflerianaßchur. Arista media paleam totam longa ; latera- les paulo breviores 14. 617 S. Bielzii Schur! in Verhandl. u. Mittheil. d. siebenb. Ver- eins f. Naturwiss. I: (1850) p. 109. S. rigida Griseb. It. hung. n. 310, quoad pl. transsilvanicam (non Heufl,). S$. ri- gida Schur: „die siebenb. Sesleriaceen“ (in Verhandl. d. zool. bot. Vereins 1856) p. 10. ; Hab. in Transsilvaniae plerisque alpibus. 329. Sesleria rigida Heuff.! in Flora 1833. I. p. 366. S. coerulea Ard, var. rigida Griseb. Spicileg. fl. rumel, II. (1844) p. 442. S. filifolia Griseb. It. hung. n. 311, quoad pl. transsilv. (non Hoppe), $. Haynaldiana Schur! „Die siebenb. Seslerien“ (in Verhandl. d, zool. hot. Vereins 1856) p. 17. Hab. in Transsilvaniae montibus calcareis; frequentissima e. g. prope Thorda, 330. S. Heufleriana Schur! „Sertum fl. Transsilv.“ (in Verhandl. u. Mittheil, d. siebenb. Vereins f. Naturwiss. 1853) p. 84. S. coerulea Griseb. It. hung. n. 31% (non Ard.). S. transsilvanica Schur! „Die siebenb, Sesleriaceen“ (l. c.) p. 15. S. coerulea Sadl. flor. comitat. Pesthiens. Hab. in Transsilvaniae pr. Hermannstadt; in rupibus cal- eareis pr. Kronstadi; — in Hungariae montibus Budensibus. 14. Glumae ovato-lanceolatae . . . x . . S.polyantheraC.Koch. Glumae lanceolato -acuminatae . . . 8. caucasica Scheele. 15. Foliorum emarcidorum vaginae reticulato - fbrosae . 2 2 2 nennen nn. &tenuifolia Schral. Foliorum emarcidorum vaginae nunguam in fila reticulata solutae . . . 2... filifolia Hoppe. 16, Dense caespitans, haud stolonifera Folia filiformi-convoluta vel complicata . . . 8. disticha Pers. Laxe caespitans, stolonifera. Folia plana molia . 2 2 2 en en. SıpedemontanaReuter 618 331. P. disticha Pers. Plantae carpaticae rachis subdense pilosa, quod non ob- servo in styriaca et tyrolensi. 332. Calamagrostis dubia Bunge in’ Alexandri Lehmanni relig. botan. p. 524. : In Transsilvaniae septemtrionalis snbalpinis pr. Bodna detexit cl. Czeiz. Palea inferiore integerrima, arista terminali facile distin- guitur a ©. Zara Host, j 333. Agrostis stolonifera L. var. longearistata Janka. Culmi basi adscendentes, genieulato-fexi, graciles. Fo- lia basilaria angustissime linearia plana, margine scabra; culmea parum latiora explanata acuminata. Ligula oblonga lacera, Inflorescentia laxa. Glumae inaeqnales ovato-lan- ceolatae acuminatae; inferior violaceo -picta alteram herba- ceam, laevem superans, dorso minntissime cartilagineo - ser- rulata, Paleae glumis multo breviores;-inferior dorso ad ba- sin aristata, arista flore pluries longior e glumis 'emersa, In Transsilvaniae septemtrionalis collibus pr. pag. Gänts cum Deschampsia caespitosa detexit amiciss. Ozetz. 334. Avena Besseri Ledeb.; Griseb. in Ledeb, flor, ross. IV. p. 415. 2 In Transsilvaniae rupibus caleareis pr. Thorda. Ex hujus proxime affınibus: A. sempervirens Vill.; Go- dron! in Gr. et Godr. Fl. de Fr. 3, pag. 514 (cujus synony- mon est .d. Notarisii Parlat. fl. ital. I. p. 279) axi flosculi supremi parce piloso; — A. Parlatorii Woods (A. semper- virens Host, A. Hostil Boiss.) lignla elongata et axi flosculi supremi glabro distinguendae. 335. Deschampsia caespitosa P. de Beauv. Ara Andraei Auerswald ex Dr. C. J. Andrae Beiträge zur Kennt- niss der Flora des südl. Banates etc, in bot. Ztg. 1856. p. 205. 619 336. Moeleria Nlexilis in ösierr. bot. Zeitschr. 1858. In Transsilvaniae septemtrionalis collibus supra pag, Gänts primum detexit el. Czetz a. 1857; deinde a. 1858 in territorii Mezöseg silvulis „Nagy Koris“ pr. pag. Sz. Gothärd, ubi orgyalem attingit altitudinem, copiosam observavi. 337. Amphigenes n. gen. ex Festuca nutante Wahlenh. Fl. Carp. p. 23. n. 88. Spieulae 2—3-florae cum rudimento tertil, vix compres- sae. Flores hermaphroditi. Glumae 2% membranaceae, in- aequales; inferior minor angustior superiore 4, brevior, ovato- oblonga }. potius oblongo -lanceolata, obtnsiusceula, uninervis; — superior oblonga 3—5-nervis floseulos aegnans. Paleae 2, membranaceae, subaequales: inferior glumam superiorem longitudine aequans, haud superans, semicylindraceo - convexa elliptica, acnta |. obtusiuseula, erosula 1. dentato -fissa, ma- nifeste 5-nervis,, dorso convexa, parum |. vix carinata, mar- ginibus superioribus albo-hyalinis paullo involutis (saltem in sicco), tota superficie exteriore pilis brevibus patulis hand sparsis hispidula (hirtula); superior oblonga, bicarinata, apice breviter bifida 1. bidentata. Perigonii squamnlae hyalinae bi- partitae ciliatae. Stamina 3, antheris linearibus. Ovarium .... Stigmata plumosa. Caryopsis libera, facie interna concava, apice pilosa. Floris tertii rudimentum longe stipitatum. A Festucis differt caryopside libera, praeter alias notas; a Pois spieulis ad dorsnm nee e latere compressis, glumis inaequalibus, squamulis glabris; a Molinia stigmatibus plu- mosis, palearam forma, squamulis glabris *). *) Auctoris benevolentia unicum quod habuit specimen graminis immerito cum aliis commixti et neglecti ut jam ante annos in Linnaeae volumine XXIH. p. 202 indicavimus, inspicere licuit, 620 338. Poa sterilin M.B. Se In Transsilvaniae septemtrionalis eollibus pr. pag!” Gänis leg. Czetz, : or qQuare nonnulla de eo adjicere placet, descriptionem Wahlenber- gianam primam subjungens cum ejus diagnosi junctam. F. nutans; xramen statura et panicula F. elatiori simile ; paniculae eflusae nutantis ramis pedicellisque asperis. Spiculae subbiflorae ellipticae. HFlosculi 2 obtusi calycem aequantes v. vix excedentes, coloris spadicei ut in F. pulchella. Glumae ob- tusiusculae (in F. pulchella eximie acuminatae et löngae). Haec species nuper ab cel. Hochstettero (in Syn, plant, G@lum. I. p. 308. n. 102). F. Scheuchzeri subjecta est cum F. pul- chella Schraderi, quod ut jam ex Wahlenbergio discere po- tuisset falsum. Specimen suppetens 22 poll. altum, panicula 5 poll. metiente; caulis forifer cum 2 foliiferis nascentibusque gemmis duabus ex eadem particula rhizomatis, valida radicula flexuosa et simpliciter ramosa nutriti erumpunt, quare caespito- sum vix crederemus gramen, sed breviter forsan stoloniferum. Omnes hi caules nascentes et jam nacti vaginis sulcato - striatis nervosis, laevibus, immo sublucidulis, primis brevibus squamae- formibus, dein apice quasi tridentatis, dente medio acutiore la- minam indicante, duobus lateralihus vero latera orificii vaginae, denique laminam sensim magis sese augentem producentibus sunt tecti. Penultimum folium caulis florentis vaginam habet 4!/, poll. circiter longam, laminamgue 8poll. longam, angustam, apice sen- sim angustissimam, totam fere involutam (an exsiccatione ?), extus laevem glabram, intus et margine scabram; ligula trans- versa linearis angusta, pilis densis albis brevissimis ciliata; ori- ficii vaginae angulis lateralibus obtusiusculis leviter coloratis., Paniculae (quam contractam defloratam vidimus) rhachis :inferne glabra, superne cum ramis ramulisque tenuibus plerumgue ge- minis et solitariis angulata, scabra, flexuosa. Spiculae, ut recte dicit Wahlenbergius Melicae potius nec verae Festucae, quales illae F. Scheuchzeri (nullo modo comparandi graminis ligulaque ex lata hasi obtuse producta hyaliva jam distinctissimi) 621 339..Eragrostis poaeoides P. de Beauv. « „In solo arido versus:Bischofs-Bad in ditione M. Varadi- nensi Hungariae. = a) . 340. E. pilosa P. de Beauv. Prope Maguo-Varadinum Hungariae frequentissima, 341. Melica Magnolii Godr. et Gren. In Transsilvaniae territ, Mezöseg collibus aridis, 342. M. altissima L. Frequentissima io dumetis pr. Klausenburg etc. 343. Diplachne serotina Link. | In collibus argillosis pr. Klausenburg. 344. Danthonia provincialis DC. In campestribus elatis pr. Klausenburg. Planta hujüus loei spienlarum magudne majori etc. re- cedit ab austriaca, j 345. Elymus europaeus L ° In speciminibus transsilvanicis Spieulae $aepissime bi- ‚Horae, sed tales observantur et in’ germänicis, unde immerito Elymus transsilvanicus Steud. Synops. glumacear. fere 3 lin. longae. Glumae involucrantes inaequales, flores sub- aequantes, ex stramineo colore in aureum denique in livide-coe- rulescentem transeuntes, qui basin occupat et nervum pedicel- lumque cum ramo, superior acutiuscula, inferior minor acuta. Glumae flosculi simili modo sed intensius coloratae et pube brevi subadpressa obtectae.e Quod reliqua attinet ad descriptionem supra datam recurras. Ad genus stabiliendum nil adfero, genera enim inter Gramineas proposita ommium hucusque notarum spe- cierum accuratius examen poscunt, ne praetervideantur formae, quae transitus offerunt, ne negligantur characteres plures, ex omnibus partibus hauriendi, magna ex parte adhuc ignoti. Spe- cies vero interea consociandae sunt in manipulos naturalibus finibus eircumscriptos, e quibus serius genera exstrui possunt. Sl. 622 346. Hordeum bulbosum L. H. strictum Desf. In pratis elatioribus prope Klausenburg Traussilvaniae; e. g. in monte „Felek.“ 347. Triticum truncatum Wallr, in Linn. 1840, p. 544. T. glaucum Behb. agrostogr. t. 21. fig. 1389, Agropyrum campestre Godr. et Gren. fl. de France III. p. 607. (1856). In Transsilvaniae collibus siceis pr. Karlsburg. 348. Lolium triticoides Janka. Annuum, glaucum. Culmus strietus, simplieissimus, Y, —?-pedalis. Folia superiora recta, acuta, convoluta, in- ferne scabra. Spica laxa, 3 — 5-pollicaris. Spiculae 2 — 3-florae, ovato-oblongae, glumis oblongo-lanceolatis, ad summum 6 lin. lougis, subacutis, dorso tenuiter sulcato - ner- vatis superatae. Glumella inferior semper mutica. Caryopsis oblonga, livida, 21/, lin. longa. j Hab. frequens in agris cultis supra pagum Felsö-Väradja prope Karlsburg Transsilvaniae, ubi d. 27. Juli 1856 de- texi, consoriatam enm Hordeo vulgaris, Saponaria Vacca- ria, Anagallide arvensi, Mentha silvestri? Passerina annua ete. Planta habitu Tritici fere glauci, quam L. temulen- tum longe minor, Muscorum frondosorum Florae Australasiae auctore Dr. F. Müller mox edendae species novas proponit E. Hampe. Funariaceae. 1. Physcomitrium subserratum Hpe. Laxe caespitosum, pallide viride, parvulum. Caulis sub- erectus, laxe foliosus, simplex, interdum prolifer, vel dicho- tomus. Folia basi remota minora, superiora majora conferta, rosulata, omnia e basi angustiore vaginante oblongo -lauceo- lata, breve acuminata, margine cellulis Aavidis prominentibus appresse et remote serrata, neryo viridi ad apicem producto, cellulis alaribus maximis oblongo-subhexagonis flavidis, ver- sus apicem folioram decerescentibus minoribus, interstitiis fa- vido-viridibus sublaevibus-transiucentibus. Seta Hlavescens erecta teres; theca erecta subrotundo - pyriformis, ore erecto, operculo mammillato, Hab. Darge — 1855. No. 58. Speciminibus wminoribus Physcomärii pyriformis aemu- lans; differt. a Ph. integrifolio, Hpe. et,M.: foliis majoribus 624 subserratis, cellulis majoribus laevioribus, thecaqne subrotundo- pyriformi , ore erecto nec eyathiformi. An Physc. conicum Mitten fl. of Tasmania pag. 197? . 2% Funaria acaulis Hpe. Acaulis, rosulata, minima, rufescens, Folia pauca (5) e basi angustiore ovata, acula, vel breve acnminata, cellulis prominentibus appresse- obtuse-serrata, nervo fusco valido ante apicem evanido, cellulis flavescentibus laxis, in- ferioribus oblongo-subhexagonis majoribus, versus apicem subrhomboideis minoribus , interstitiis fuscescenfibus in- strnela. Seta semiuneialis avo- viridis erecta; theca laevis parva gibboso-curvata infracto - pyriformis, opercule umbo- nato, dentibus peristomii exter. rufescentibus, inter. cilis bre- vibus Intescentibus, calyptra straminea nitida. Hab Gippsland. 1855. No. 119, Funariae glabrae Tayl. proxima, differt: statura mi- nore acaule, foliis breviorihus et nervo fusco validiore, ante apicem evanido, Huc Weisia radians Hedw.? F. crispulae Hk. et W. fl, Tasmaniae proxima sed mi- nor acanlis. e Pottiacene. *.$. Anacalypta brachyodus Hpe. u . “1: Laxe caespitosa fusco-viridis. Caulis brevis ramosus; Tolia dense congestä, sicca eonvoluta eontorta, 'humida patula ‘ovato - lanceolata” toto margine reflexa, medio 'impresso - con- tava, sübplicata, nervo crasso percurso apiculata, ihtegerri- ma, cellulis basi subgquadratis, hyalina, superne reotundatis granulatis subopaca; seta basi rubens süperne füsco-- viridis ; theca ovato-elliptica verniceo -brunnescens, ‘dentibus peristo- inii brevibus in membrana albida impositis Irregulariter divi- sis,’ opereulum conicum suberectum brevi- acuminatum. 625 Hab. Arthurs Seat. No. 146. 1854; ad fl. Yarra No. 132. Obs. Anacalyptae .lanceolatae Roehl. similis, sed fo- liorum forma, nervo crasso et peristomio longe diversa. An hue Desmatodon adustus Mitten ? 4. Trichostomum' reflexidens Hpe. , Caespitosum humile laete viride; caulis brevis subsim- plex; folia elongato-Iingulato-lanceolata, margine parce re- voluto, nervo crasso excurrente euspidata, integerrima, cel- lulis basi elongato-quadratis interstitiis tenuioribus luteis hyalina, superne cellulis densissimis rotundato-granulatis opaca; seta fusco -lutea medioeris; theca: ovato-elliptica viride - fla- vescens, nitida, opereulo conico acuto, parum obliquo, peri- stomii dentibus geminatis teretibus basi membrana brevi tes- sulata connexis, primo erectis, demum flexuosis-reflexis.. Hab. ad lum, Yarra. No. 132. 1854. Obs. Desmatodonti nervoso simile, differt: statura ma- jore, foliis longioribus‘, parum margine revolutis et structura interna foliorum. i Rn f 5. Barbula” brachyphylia Hpe. Dense eaespilosa humilis, basi simplex fusea, superne parce breviter ramosa, interdum _prolifero-attennata erocea; folia söcca spiraliter arcte contorta, humida basi caulis re- mota, minora, breviora marzine reflexo, lanceolato -ovata obtusiuseula subtristicha, superiora dense imbricata paullo ma- jora acuta, vel lanceolato - acuminata margine inflexo opaca; nervo erasso percursa integerrima;. perichaetialia latiora et majora convoluta obtusiuscula nervo tenuiore ad medium eva- nescente, cellulis basi fusco-hyalinis parvis parallelo gram- micis medio suhquadratis, apice' angulato-subrotundis den- sioribug, opacis; seta gracillima caulem duplo superans tortilis lntescens; theca fusca anguste ovato-cylindrica, operculo 80r Bd. Ds Heft. 40 626 conieo-subuläto obtuso öneolore; peristomii dentibus longis- simis per paria- approximatis basi liberis tenuissime granu- latis subeohaerentihus laxe contortis croceis.- Ex habitu Barbulae convolutae, sed: paullo robüstior; dum Barbulae ne Tayl. afinis, differt: gracilitate, foliis _brevioribus, Siceis arcte spiraliter couvolutis, perichae- talibus difformibus latioribus seminerviis, Fer Weisiaceae. 5. Weisia riparia Hpe. « Pulvinatim- caespitosa rufescens humilis, caulis basi na- diusenlus subtowentesus, superne comoso-foliosus; folia cau- lina madefacta recurva, canaliculata, lanceolata acuta, comalia vaginantia longiora, integerrima, nervo crasso lutescente per- cursa, ceuspidata, sicca involuto - torta, cerispula, cellulis ‚basi laxioribus,, nodulis wsplendentibus interjectis hyalina, su- perne.‚cellulis densissimis subrotundis minimis griseo - viridihus subopaca; seta..gracilis -Navescens erecta, tortilis; theca elliptica utrinugue altenuata, viridis, eyacnata membranacea laevis lavescens, opereulo conieco eoncolore brevirostro, theca quadruplo breviore , Peristomii dentibus brevibus lanceolato- subulatis glabris has“ 'pertusis Aurantiacis. j Hab, 'Gawler river äd ripas. (No. 33.) In Pa . It - = ‚u Bryaceae. 7. Mielichhoferia australis Hpe. . Dieica, laete, ‚viridis pallescens; caulis basi nndus ad- scendens superne laxe foliosus subelavatus, interdum flagellis radicalibus gracilioribus auctus; folia caulina lanceolata acuta, apice, pärce denticnlata, cellulis, conformibus elongatis, in- terstitiis. tennioribus .constructis hyalina, nervo valido :rufe- scente apice. decrescente evanido 'nötata, floralia .integerrima nervosa, floribus in .apice. ramorum ; seta; fere, semi- uncialis u Kr 627 gracilis, fasco -viridis; theca subhorizontalis anguste clavata, operculo brevi conieo apieulata, peristomü dentibus linearibus simplicibus .artieulatis usque ad basin diseretis. Hab. Gippsland in mont, Grampian. ' 8. Bryum robustum Hpe. Robustum fusco - rufescens basi tomentosum; folia superne stellatim rosnlata, spathnlata, marginata apice denticulata nervo percursa apiculata diaphana sieca tortilia, cellulis basi majoribus pachydermieis coloratis superne leptodermicis mino- ribus; seta longissima sesqui- — biuneialis; theca longicollis oblongo - eylindrica eurvata, ‚operculo brevi conico obtuso, - Hab, In valle ad fl. Tarwin, Obs. B. Tayl. affıne sed malenee robustius, ‘ u Angstroemiacene. 9, Angsiroemiä rufo-auren Hpe. “ “ Dioica; humilis dense eaespitosa Subsimplex, aureo -ru- fescens, nitens; 'caulis äd basin disereius subsimplex,' accre- scehdo undigue foliosus, strietinsculus; folia carinata e basi anguste ovata Janceolato-subulata tindigue pafentia," subinde parum secunda, hervo fuseo' dilatato percursa, "obtusiuscula, integerrima,' perichactialia pauca majora obsoletinervia; seta gracilis caüleın Superans lutea, parum tortilis erecta; theca adscendehs incürva, tändem suberecta” oblongo - eylindriea parva, operculo pärvo brevi conico-rostrate. Hab. in alpibüs australibus (Cobboras.). Obs. Ab Ängstroemia varia differt: colore aureo-rufo nitente operculoque minore conico-brevirostrato et minutie thecae, Blindiacene. 10. Blindia robusta Hpe. Caespitosa, robusta, sesquiuncialis parce ramosa, folia maxime falcata integerrima, nervo ‚plane evanescente, cellulis 40% 628 linearibus versus apicem densiorihus flavescentibus, echloro- phyllosis, alaribus grandibus snhquadratis hyalinis; seta erassa seiiuncialis favescens, theca suhrotundo -ovalis, coriacea fusco-rubra suberecta, operculo conico-obligno crasso subu- lato thecam dimidiam aequante, pallidiore, dentibus peristomii latioribus membranaceis inflexis, plus minusve regulariter divisis, Hab, in Alpibus air, Mountain Munyang. Obs. Blindiae strictae aflınis, sed multo robustior dif- fert; foliis secundis falcatis, nervo_evanescente, seta crassiore, theca majore opereuloque breviore. 11. Dieranuın punctulatum Hpe. ' Laxe caespitosum subgraeile, biuneiale, parce diviso- ramosum, interrupte-tomentosum, rufescenti-viride; folia in- feriora breviora secunda, superiora falcata, longiora, laxe imbricata e basi vaginante latiora ovata elongato-lanceolata, carinata, nervo solido in subulam longam desinente, versus apicem dorsoque spinuloso -dentata, cellulis alaribus snbqua- drato -pentagonis diaphanis flavidis interstitüs erassis intense coloratis translucentibus, in pagina superiore anguste elliptieis densioribus, luculenter noduloso - punctata ; seta basi foliis pe- richaetialibus obtusis appresse involuta fere uncialis erecta flavescens; theca (evacuata) adscendente-curvata ovato-cylin- drica, parva, brevicollis estrumosa, ore rubro aequali, den- tibus peristomii latioribus, basi, solidis superne eruribus an- gustioribus subulatis divisis hyalinis, calyptra superne ad me- dium furcata, a Hab. in alpibus austral. deopereulatum lectum. Obs. Dierani scoparii formis gracilioribus aemulans;pe- richaetio,prominente primo visua 'dignoseitur, sub lenie foliis noduloso - punctatis ab 'afünibus diversum. ' j . 8 629 12. Dieranum polysetam Hpe.: - - : - - Laxe pulvinatim caespitosum, albido rufescens, procum- bens, ramosum; rami adscendentes breviores apice falcati, tomento fusco-pallido interrupte laxe foliosi; folia e basi ob- longa biplicata lanceolato-subulata, apice canaliculato -tri- quetro arguie serrafa, nervo percursa, viridi-subfalcata eri- spula; setae aggregatae (3 — 6) fere unciales basi foliis 1a- tissimis, breve apieulatis obvallatae, erectae; theca subeylin- drica elongata, glabra, sub ore constrieta, basi subgibhosa, opereulo ? Hab. Victoria ranges in rupibus et in mont. ad fl, Yarra. Observ. Dicrano dicarpo Hornsch. proximum, differt: foliis basi latiore biplicatis, apiee canaliculate triquetris serra- tis, selisque longioribns compluribus aggregatis, thecis magis enrvatis longioribus basi vix gihbosis. 13. D. suberectum Hpe. Minus, laxe pulvinatum, capillaceum, rufo - aureo-nitens, basi fusco - tomentosum , apice diviso-ramosum; folia e basi latiore vaginante concava lanceolato-subulata, convoluta, su- periora' falcata longissima setacea, nervo tenui percursa, apice serrulaia ; seta basi involuta brevis; (heca adscendens curvata brevis, 'ovato-eylindrica basi callosa, opereulo brevi conico - rostrato, denlibus peristomii basi liberis medio fissis san- guineis. Hab, in valle ad fl. Tarwin. 'Obs. Ab D. Menziesii Hook. fil. et Wils. differt: co- lore rufo-aureo nitente, seta longiore, theca magis inelinata et peristomii dentibus medio fissis sangnineis. 14. D. subpungens Hpe. “ Dense caespitosum, subbinnciale, flavo -viride rufescens; caulis strietinsenlus attenuatus, parce diviso -ramosus, sub- 630 fastigiatus, basi fuscescente ftomentosus; apice comoso - falca- tus, nitidus; folia convoluta, e basi vaginante latiore lanceo- lato-subulata, undique erecto-patentia, superiora longiora, parum falcata, apice dense serrnlata, nervo tenui obscuro percurso; perichaetialia convoluta emersa; seta brevis (semi- uncialis) ereeta; (heca adscendens curvato-cylindrica, evi- denter strumosa, laevis, sub ore consirieta, operculo elongato- eonico-subulato thecam fere superante, dentibns 'peristomüi parum conniventibus, ferrugineis, usque ad medium bifidis. Hab. in mont. Grampian, William ei Vietoria ranges. Obs. Dicrano pungenti simile ‚-theca breviore. strumosa satis differt, - 15. D. nadum Hpe. (Campylopus; foliis epilosis.) - Monoicum, Jaxe caespitosum subhumile, parce- ramosum, rufescenti-viride, parum nitens; caulis basi- fusco-tomentosus, adscendente-erectus, undique patente foliosus, sterilis apice comoso -altennatus; folia laxe imbrieata, erecta, superiora co- malia longissima, convoluto - concava, e basi latiore lanceo- lata longissime subulata, superne remote spinuloso- -dentata, nervo subevanido obscure striato in subula superne angustis- simo, linea pellucida vittato, cellulis basi densissimis linea- ribus lutescente vernicosis, alaribus pächydermieis subquadrato- augulatis limpido -hyalinis, in pagina superiore anguste ellipti- eis diseretis, apice densioribus approximatis, ad subulam an- gulato - rotundatis nodulosis, Iutescentia;_ seta brevis inflexa, theca basi callosa, obligne oblongo - eylindrica, laevis, oper- culo umbonate - conico - rostrato, vix thecam dimidiam supe- rante, calyptra lutescente basi nuda, nec ; frmbriata. Hab. ad fl. Tarwin. Obs. Dicrano holomitrio C.M. proximum videtur; dif- fert: foliis evanidinervüis (nervo vix conspieno), superne San loso-dentatis thecague laevi, ee Er 631 Bartramiacene. : 16. Bartramia cntenulata Hpe. Dioica, laxe caespitosa, gragilis, fere uncialis ereeta, subdendroidea, glauco-viridis; caulis .sub coma proliferus, basi attenvatus, laxe foliatus, plus miuusve tomentosus, ju- venis elongatus, superne capitato -discoideus, fertilis radiatim multoties ramosus; rami catenulati conferti diviso-ramosi, fascieulati, dendroideo-patentes, subaequales; folia dissita inlexo-imbrieata (catenulata) ovato-lanceolata, nervo valide viridi, apiee dentieulaio, cuspidata, sub lente grisea, eellulis densissimis, tubereulis viridibus intermixtis, fere opaca, ubi- que glanduloso -pubernla, foralia, mascula_ disciformia lato- lanceolata hyalina; feminea setacea ‚elongata; seta apicalis, demum radicalis, fere uncialis; theca ampla, basi sibba, obli- qua subrofunda. adscendens, siceitate striata, opereulo umbo- nato -conico obtuso, peristomium duplex; calyptra glahra apice fusea. . Hab. in.alp. ınont. Cobboras 6009". . „Obs.. .B. remotifoliae Hook. il, et Wils. similis. Bartr. appressae eorum confinis, ac eadem: sed ex descriptione spe- ciminum sterilium depietorum non certe elucet. Grimmiaceae: 17..Grimmia mutica Hpe.. : on ‚Laxe pulvinata, rufo-fuseo -nigrieans, fere nneialis; eau- lis adseendens., basi nudinseulus, superne dense- foliosus, ste- rilis cuspidatus, fertilis elavatus; folia sicea appressa, humida recuryato-patentia, carinata, margine.reflexo, nervo ad ‚api- cem producto, ovato-lanceolata, obtusiuseula, mutica, cellulis subrotundis minimis densioribus, fusco -lutescentia, vel opaca, perichaetialia latiora ereeta; theca deoperculata ovato-elliptica immersa brunnea; dentibus peristomi lanceolatis subintegris ferrugineis. x Ä ec ze} Dez ze 632 Hab. Rocks of the Mitchel’s river Mt. Wellington et Sealers Cove. Obs. An Grimmia apocarpa 9. mutica florae Novae- Seelandiae ? — Grimmiae apocarpae proxima, differt: foliis semper muticis integerrimis longioribus siceis appressis, sum- mis imbricatis convolutis, thecaque fusca solidiore. 18. Grimmia flexifolia Hpe. Laxe caespitosa‘, decumbens, parce ramosa, rufo-fusca, robustior, rami steriles apice incurvi, fertiles ereeti, elavati, vix unciales; folia subsecunda, apice incurvato-flexuosa, ob- tusa, margine'plano, nervo apicem attingente, mutica, cellu- lis minimis, rotundatis densioribus, fere opaca, perichaetialia latiora et breviora, thecam arcte includentia, theca eyathi- formis suboceulta rubro-fusca, operculo amplo umbonato brevi- roströ apieulato, dentibus peristomii lato-lanceolatis subinte- gris ruhris siecitate reflexis demum nigricantibus inflexis. Hab, in alp. Snowy river. Obs. Grimmiae falcatae affinis, differt: statura robu- stiore minore; foliis latioribus et brevioribus seenndis flexuo- sis, nec faleatis. Orthotrichacene. 19. Zygoden Hookeri Hpe. - Dense caespitosus dichotome ramosns, semiuncialis dioi- cus, basi fusco-tomentosus, snperne viridis; "caulis erectus subfastigiatus, inferne tomentoso -fusco interruptns superne stellato-dense-foliosns; "folia carinata, humida reflexa, ob- longo-laneeolata integerrima, nervo Iutescente pereurso api- culata, cellulis punetatis, basi remotis longioribus; hiteseen- tia; seta gracilis semiuneialis Aaceida; theca erecta subpyri- formis Navida 8-costata, ore contracto, opereulo obliqne sü- bülato, dentibus peristomii simplieis internis, inflexis, brevibus, fugacibus, calyptra fuscescente glahra. Luz 633 ‘Hab. ad arbores, mont. Grampian. "Obs. Zygodonti intermedio Br. etiSch. proximus, differt: nervo excurrente et peristomii dentibus brevibus inflexis fuga- ‚eissimis. [4 ' 20. Zygodon Preissianus Hpe. Laxe cohaerens, viridis, filiformis ; caulis gracilis dicho- tomo-ramosus; folia humide suhtetrastiche seriata, patentia, ‚apice refexinscula, e hasi vaginante ovato -lanceolata, mar- gine revoluto integerrima, nervo solido flavido, apiee evanido, „obtusiusenla,' eellulis miinntis papillosis obsita, obsenre Iute- scentia. — Caetera desunt. Hab. in Mt. Kaiserstuhl sterilis lectus. Ab Preissio sub No.2449 allaius, sub nomine Didymodontii, papillati Wils.? descriptus. Zygodonti tristicho C.M. (e C. B. S.) proximus, differt: graeilitate et‚nervo apice evanescente, acc exceurrente. 21. Macromitrium aurescens Hpe. Minus, dense caespitosum, compactum, infra tomentosum, fusco -viride; rami turgidi brevissimi, apice crocei, dense fo- hosi, madore substellati; folia hunida erecto patentia, sieca ineurvo-contorta, convoluta, e basi margine brevi spatio re- volute contracto, lingulata, integerrima, medio plicato - cana- liculata, nervo aureo percurso acnte apiculata, cellulis basi limpido -hyalinis subquadratis, versus apicem sensim brevio- ribus griseis, superne densissimis subrotundis leviter papillatis rufescente - -opaca, ' perichaetialia conformia, minus colorata, sellulis prominentibus suberenulata; seta brevis aurea; theca elliptico - eylindrica costata, operculo subulato recto, calyptra longissima basi laciniata leviter sulcata pilosa, aureo-nitens, dentibus peristomii (vetustis laesis albidis). Hab. Ad Delabechiam. on 634 Obs. Specimina parva juniora c. fr, vetustis M, nepu- lensi sinilia; Macromitrio prorepenti afline, differt: theca elliptico - eylindrica coszata et calypira aureo -nitente. 22. Macromitrium Mülleri Hpe. Pulvinatum caespitosum, fusco -viride, apice ceroceum, diviso-ramosum, subfastigiatum, involuto-contortum; folia plicato- canalieulata, e basi obovata vaginante lanceolata, integerrima, nervo lutescente percurso, apiculata, cellulis basi linearibns contiguis, in 'medio folii abbreviatis — inter-- rnptis — apice subrotundis, discretis punetatis papillosis, tota fere Inteo-diaphana; seta brevis sulcata, fuscata,. theca erecta ovato- elliptiea, laevis, ore fuscato. contracta, opereilo brevi conieo-subulato obliquo, calyptra fusco-nuda. (An gymno- stomum?). -- Hab. Sealers Core. . Obs, Macromitrio microstomo proximum, sed majus. seta breviore, theca majore longiore differt. An sit Macro- mitrium pusillum Mitten A. of Tasmania, ex deseriptione et icone non rite elucet, j Polytrichaceae. . 23. Dawsenia longiseta Hpe. j Minor, tota sesqui- usque biuncialis; ‚caulis basi brevi spatio nudiusculus, squamis arcte obtectus, superne foliosus; folia erecto-patentia, sicca subappresse convoluta, e hasi latiore opaca, lanceolata, acula, margine spinuloso -serrata, dorso apice papilloso-scabra, nervo : hasi crasso, superne dilatato .evanescente; seta. uncialis et sesquinncialis, cauleu fere duplo superans; theca subglobosa .ovato-elliptica, oper- ceulo conico-suhulato reeto, calyptra brevis pallide fuscescens, peristomio albido opaco setoso. Hab. Paramatta. ein en . 635 Obs. Ab Daws. polytrichoide differt: caule brevissimo, seta longa eum superante‘, speciminibus parvis Polytricht Juniperini aemulans. 24. Dawsonia appressa Hpe. Minor tota sesquiuneialis, fuseo-nigricans, caulis e basi angulato squamis arete obteetus, superne elavatus, dense fo- Tiatus; folia carinata, sicca appressa, humida paullulum ereeto- patentia, brevia, e basi latiore lanceolata, margine denticu- lata , dorso apice päpilloso - scabra, nervo trasso, fusco, su- perne dilatato evanescente, seta caule brevior semiuncialis, theca ovata angulata peristomio serieeo-niveo villoso, — Caetera desunt. Hab, in fiss. rup. Onkoparinga.« Observ. Daus. longisetae proxima differt: caule clavato longiore, foliis brevioribns, siccis appressis, seta breviore, theca minore, angulata "et ‚peristomio sericeo-niveo; Poly- tricho pilifero aemulans, 25. Polytrichum, densifolium Hpe. , . Caulis uneialis basi subnudus, superne appresse dense foliosus, folia sieca appressa, humida erecto - patentia, ubi- que dense approximata, e basi obovata brevi vaginante, nervo viridi valido percurso, lanceolata, acuta, margine involuta, dorsoque denticulato-serrata, perichaetialia hyalina, exserta, nervo ‚viridi .percursa, acumine piliformi pilifera; seta bi- uncialis 'gracilis; 'theca angusta erecta tetraädra, apophysi remota, operculo conico-acieulari brevi, calyptra pallide aurantiaca thecam includens. Hab. in planitie humida subalpina Mt. Wellington. ' Obs. Ex habitu Polytr. juniperino aemulans, differt foliis dense imbricatis brevioribus margine serrulatis. 636 Cryphaeacene. . s 26. Harrisonia australis Hpe. Minor, uncialis vix elatior; eaulis adscendens subpinna- tim ramosus, inferne nudus, superne arcie foliosus, apice euspidatus; folia imbricata, obovata, concava rigida, apice pilifero patente, cellulis laxioribus translucentibus, alaribus subconcoloribus, minus incrassatis, lutescentibus, subdiaphana, perichaetialia convoluta appressa, submutica ; seta semiuncia- lis, gracilis, theca subglobosa microstoma, opereulo convexo subulato recto. Hab. in Mt. Grampians. Obs. Ab Harrisonia Humboldtii Spreng. differt: caule multo minore, foliis minoribus, cellulis laxioribus Iutescente - diaphanis, perichaetio appresso foliis obtusioribus, nec pili- feris, 27. Cryphaea (Dendropogon). squnrralosn Hpe. Caulis elongatus inordinate parce ramosus, rami brevio- res et longiores laxe foliosi laete virides; folia laxe imbri- cata, humida, patula, sgnarrulosa, oblongo-ovata obtusa, basi reflexo-plicata, apice eroso -denticulata, nervo ante api- cem evanido, perichaetialia oblongo-lanceolata hyalina apice dentieulata; theca subeylindrica, operculo conico recto. Hab. ad rip. Tarwin. Obs. Ab Uryphaea (Dendropogone) Mülleri satis dif- fert: caule hreviore minus.ramoso, raınis inordinate dispositis longioribus, eolore laete virente, foliis laxioribus et latioribus humidis squarrnloso -patulis, ex habitn Cryphaeae patenti similior. Bhizogonieae. - 28: Rhizogonium reticulatum Hpe. Caulis adscendens celavato-elongatus, undique foliosus; folia laxe imbricata, oblongo-lanceolata, immarginata, superne 637 grosse - serrato-deniata, nervo fuscescente,, ante apicem eva- nescente, reticulo rhombhoideo-pentagono laxo hyalina; seta radicalis, vel subbasilaris elongata, ramos superans; theca inclinata, operculo conico obtuso. Hab. Apollo Bay. . Obs. Ab R, subbasilari Schimp. differt: foliis laxius retieulatis limpido - hyalinis interstitiis nodulosis. . Neckeraceae. a. Leucodonteue, 29. Glyphothecium Muellerianum Hpe. Fusco-viride, apice Iutescens, nitens, parce divise- ramosum, ‘crassiusculum; folia dense imbricata, sicca accum- bentia, humida erecto- patentia, parum flexuosa, ex cordato ovato-lanceolata, "plicata, brevi acuminata, apice remote ser- rato-dentata! basi biplicata, lutescentia; seta hrevis emersa sulcaia, theca elliptica sulcata, operculo subulato. . - "Hab. in trune: filicum ad flum. Tarwin. "Obs. Glyptothecio sciuroidi (Cladomnio sciuroidi A. Novae Seelandiae)’affine, differt: 'caule robustiore densifolio duplo erassiore, foliis majorihus aceumbentibus, et’ operculo recto subulato. ß. Pilotrichellae. 30. Neckera Billardierii Hpe. « Caulis turgidus, elongatus, pendulus, inordinate ramo- sus, ramis brevibus, usque uncialibus turgidis,: obiusiuseulis, folia turgide imbrieata, ex basi cordata cochleariformia (basi et apice inflexa) integerrima, nervis binis brevioribus distan- tibus notata, seia.brevis, 'crassa, basi foliis paucis lanceo- latis involuta;- theca brevis ovata, operculo conico obtuso, peristomii dentibus rubris. “ ' Hab. ad’ arbores Apollo Bay. - 2 638- - Obs. Huec Isothecium flexile Brid. 11. p.362, ex Nova- Hollandia, La Billardiere. DNeckerae Miquelianae C: M. ex habitu convenit, ab Neckera molli differt: habitu robustiore, foliis binervibus et operculo obtuso. B ’ b r a Leskeacene. 31. Leskea ambiyocarpa Hpe. (Drepano-Leskea). Pulvinata, humilis, flavo-virens chrysea, parte ramosa, rami breves adunei , adscendentes densifolii, concolores; folia seceundo -falcata, semi-amplexieaulia, concava, ovato -lanceo- lata piliformi- cuspidata, integerrima , cellulis linearibus elon- gatis hyalina, basi serie unica cellularım fuscarum notata — enervia, perichaetialia latiora et longiora piliformi-cuspidata, magis pallescentia hyalina accumbentia; seta „fere uncialis, rubro-fusca erecta, apice, paululum, incrassata glabra ; .theca adscendens opaca,, pallide rnfo -fusca, 'ore contracta, „oper- culo brevi umbonato-conico obtuso, peristomii dentibus, extern. solidis trabeculatis asperis lanceolatis Iutescentibus, apice in- curvis, patentibus, intern, eruribns integris carinatis, pyrami- dato-conniventibus prominentibus ‚hyalinis, eiliis nullis, .ca- lyptra eucullata straminea glabra. Hab. Apollo Bay. Opereulo ohtusissimo primo visu memorabilis. Hypnacene. % - 32%. Hypnum suberectum Hpe. (Cyrio- Hypnum) Thui- dium Schimp. f i . Subtile, gracillimum, ra fuseo -viride,, subtriplicato- pinnatum,. Caulis parce tomentosus; folia canlina cordato- acuminata, subintegerrima, ramulorum minora, cordata acuta, omnia concava, cellulis laeve papillosis,. densissimis, opaca, margine cellulis prominentibus muricata, dorso. scabriuscula, nervo lutescente apice evanido; seta gracilis erecta, theca 639 suberecta oblique- eylindriea, opercule conico -suhnlato recto, dimidiam thecam superante. Hab..ad fl. Tarwin, . Hypno minutulo Hedw. simile ab H, unguiculato Hook. fil. et Wils., differt: eolore obscuriore, fusco-viride, gradilitate et thecis magis erectis, operculo subulato longiore. 33, Hypnum pseudo -uneinatum Hpe. ran. Hypnum.) Laxe pulvinatum, prostratum, rufeseente-viride; rami pinnatim dispositi, apice adunci, dense foliosi; folia uneinata, secunda, e basi ovata concava, longe-lanceolata sensim su- buliformi attenuatä, plieato-striata, nervo favido percursa, in subulam parce dentatam desinente, margine ubique integer- ‚rima, cellulis linearibus abbreviatis, in acumine densiori ex- tenuatis, alaribus ad latera confertis subquadratis lutescentia, perichaetialia arcte convoluta, 'exieriora breviora apiee paulo patentia, interiora oblongo -lanceolata, in subulam attenuata, strieta, pluries plicata, nervo sublaterali in’ subulam dentien- latam desinente, cellulis basilaribus laxioribus interstitiis no- dulis nitentibus’ in$tructis, subhyalina; seta fere uncialis gla- berfima, theca clirvata oblöngo - eylindrica ; operculo? Hab. in alpibus Aüstralasiae. 2 Obs. Ab Hypno uncinato valde affini differt: statura deusiore favescente, foliis perichaetialibus longe diversum, ab Hypno paradoxo seta glabra facile dignoseitur. 34. Hypnum lamprostachys Hpe. (Platy-Hypnum). Caespitosum, humile, pallide-viride splendens, prostra- tum, ramis brevibus compressis, apice incurvis, vel secundis; folia laxe imbricata, pallida, e basi obliqua parum concava, rotundato - ovata acuta, integerrima, nervo furcato lutescente ad ‚medium, folü ‚producto, ‚cellulis laxis, basi trapezoideis, 640 superne extenuatis angustioribus, interstitiis validioribus Iu- tescentibus noduloso-connexis, hyalina, perichaetialia convo- Iuta appressa; seta adscendens gracilis longissima, uncialis, basi pallide fusca snperne lutescens; theca brevis oblongo- eylindrica brevicollis, incurvata, sicca striata lutea, ore con- colore subaequali, operculo conico acnto pallidiori, peristo- mii dentibus externis lutescentibus apiee inenrvis, internis eruribus carinatis prominentibus integris, eilüs duohus sapil- laribus interjectis pallidioribus. Hab. ad il. Tarwin; rarum videtur, .„ Obs. Hypno denticulato et nitidulo affine, differt: fo- lüis rotundato-ovatis acutis, nervo furcato elongato, theca eurvata etc. 35. Hypnum austro-alpinum Hpe. (Sciuro- Hypnum, Brachythecium Schimp.) | i ».. Monoicum, dense caespitosum procumbens, _inseo- de nitens; rami robusti densifolii adscendenies, parce ramosi, apice acnti, parum curvati; folia dense imbricata, humida parum laxiora erecta, medio impresso - plicata concava, late- oblongo -ovata brevi-acuminata, margine superne denticulato- serrata, nervo basi validiore fuscescente ad medium et ultra evanescente, cellulis anguste rhomboideis, alaribus parum laxioribus, interstitiis fuscescentibus noduloso-constrictis, hya- lina, ‚perichaetialia arcte convoluta apice patentia, exteriora breviora ovato-acuminata, interiora longe acuminato-subulata, subenervia,' subintegerrima; theca turbinato-ovata opaca, in ‘seta brevi valida, apice incrassata tubereulis hyalinis aspera, opercule nitido oblique umbonato-conico, breve ob- tüse rostrato. ’ “ Hab. in alpibus Australiae. Obs. Hypno pseudoplumoso Brid. proximum , differt: statura robustiore, foliis latioribus impresso - plicatis dentato- a 641 serratis hyalinis, seta ubique scahra et (heca brevi turgida fusco - aurea operculoque crassiore. 36. Hypnum convolutifolium Hpe. (Serpo- Hypnum, Amblystegium Schimp.) Monoieum, parvolum, laxe caespitosum, serpens, rnfe- scens ramosum; rami graciles vel filiformes, subsimplices, adscendentes, inordinate dispositi, parum curvatı; folia laxe imbricata, patula, concava vel convoluta aceumbentia, ob- longo-ovata, obtusiuscula, serie unica cellularum prominen- tium subdenticulata, nervo viridi supra -medinm evanescente, cellulis alaribus limpidis, subquadratis, in pagina linearibus densissimis, vix translucentibus, fere opaca, perichaetialia ex- teriora breviora ovata (mascula simillima), interiora longiora euspidata, setam semiuncialem, erectam, fuscam, glabram basi amplectentia, nervo obsoleto, cellulis laxioribus hyalina; theca adscendenti-erecta obliqua, ovato-eylindrica brevis, operenlo breyi conico curvirostro; calyptra glabra straminea. Hab. in ligno putrido: Dargo. Obs. Hypno serpenti proximum, differt: foliis convolutis obtusioribus, margine minime denticulatis, magis opacis, theca breviore magis erecta, opercualo brevi curvirostro. 37. Hypaum oblongifolium Hpe. (Illecebro-Hypnum.) Caespitosum, luride fuscum, apice pallescens; caulis basi attenuafus superne diviso-ramosus, clavatus, cerassus, teres, sesquinncialis, siccus rigidulus, humidus mollis, marcidus; folia undigue imbricata, accumbentia concava, oblonga, ob- tusa subintegerrima, nervo fusco apice evanido, cellulis ala- ribus suhgquadratis erassioribus, in pagina media anguste- rhomboideis tenuioribus, apice folii elliptieis diseretis, inter- glitiis fuseis parce nodulosis hyalina, vetusta fuscescentia. — 'Caetera desunt, 30r Bd. 6s Het. 4 642 Hab. In aquis, „in the middle ef the South Esk river“ sterile. Obs. Hypno trifario Sw. affıne, sed minus, paulo eras- sinus, foliis obtusissimis differt. 35. Hypnum distratum Hpe. (Rhyncho-Hypnum) (o. ser- rulata). Distratum, procumbens, ramosum, rnfo - pallesoens; rami complanati prostrati parce divisi, decrescentes, splendiduli; folia laxe imbrieata, subdisticha, e basi obliqua. late - ovato- lanceolata acuminata, apice ad medium denticulato.-serrata, cellulis linearibus, interstitiis {enwioribus pallidis parce nodu- losis, punetata, nervo tenui pallide-viridi, nltra medium de- sinente, tota hyalina; seta gracilis rufeseens apice ineurva laevis; theea oblonge-cylindrica brevicollis, sub ore con- strieta, operculo pallidiore conico -rostrate. Hab. Sealexs Gove in cortice vel ligne pwtrido, Obs, Hypno Megapolitano, potius H. raphidorrhyncho C.M. proximum, differt: colere pallidiore et foliissmagis hya- linis evidenter .‚serratis, splendentibus. 39. Hypnum dentiferum Hpe. Laxe pulvioaium, prostratum, flavo-virens, caulis gra- eilis ramosus; rami breves attenuati, adscendentes, eurvati; folia jaxe imbricata, patula, parum fexuosa ovata, acumi- nata, fere ad basin usque denticulato-sexrata, cellulis elon- gato-rhomboideis conformibus, hyaling, nervo viridi ad me- dium prodycto, perichaetialia angustiora, ebovato-lanceolata subnlata, subenervia, seta glabra adscendens; 4heca ohliqua eylindrica incurvata, sub ore contracta, operculo ‚punetato eonico -rostrato. „Hab. Gippsland. Obs, Ab Hypno serrulato Hedw. differt: ‚statura gra- 643 ciliore, cellulis laxioribys hyalinis, theca magis curvata, sub ore contracta, operculo punctato insigni,, 40. An PREISE maall a fescens; rami Br Sinslioen compressi, distiche. Holiosi; folia parum concava, ovato-lanceolata, brevi-acnminata, un- digue remote dentienlata, cellulis angustis chlorophyllosis, nervo valido supra medium dissoluto, Intescentia ; seta, brevis- sima, ramos non superans, gracilis, seabriuseula; theca nu- tans cylindrica, opereulo hrevi. subulato, calyptra stramineg glahra. Hab, ad ripas Broadribbe river, Obs. Hypno Teesdalii Sm. proximum, differt: foliis latioribus et theca cylindrica nutante. 41. Hypnusm. pseudo-murale Hpe, ($. muralia). Minus, repens, obscure lutescens, splendens; rami sim- plices, adscendentes, breves, laxe foliosi; folia undique laxe imbricata, ereeto- patentia, sieca parum torta, taviuscula, late-oyata acuminata, subintegerrima, nervo lutescente. ultra medium desinente, cellulis hyalinis anguste. trapezoideis, ala- ribus latigribus, interstitüs. rafis validioribus nodylosis, dia- phana, perichagtialia albescentia, longe acuminata; seta fusca glabra adscendens graeilis; theca enryata subeylindrica, oper- eulo conieo gubulato incurvo brevi. Hab. Moe Swamp. Ab Hypno murali differt notis datis, . 4%. Hypnum congruens Hpe. (y. callosa), Hypnio amoeno affıne et simillimum, differt: foliis an- guste-ovato-lanceolatis, cellulis basilaribus luteis, alarihus paueis fuseo-Iuteis, subopacis, eagteris linearihns hyalinis ; seta fusca, apice inelinata glabra; thecg brevi eblonga suh- pendula, opereulo plano breyi subulato, 41* 644 Hab: Victoria ranges, Steepbank river. 43. Hypnum tuloferum Ilpe. (y. callosa), Pulvinatim eaespitosum, argyro-viride, splendens, ramo- sum; folia subdistiche imbricata subfaleata, basi infexo - contracta, concava, lanceolato-subulata, apice ad medium remote dentata, enervia, cellulis linearibus hyalina, basilari- bus elliptieis luteis, demum decoloratis limpidis; theca in seta brevi scabriuscula adscendens, elliptico - ovata, ore parum sed collo evidenter circulari-constrieta eallosa, operenlo conico at- tenuato brevirostrato, peristomii dentibus omnibus involatis. Hab. Sealers Cove. Obs. Ab Hypno cerviculato Hook. fil, et Wils. differt: colore argyro-viridi, iheca adscendente eirculari - callosa, nec strumosa et operculo hrevirostri, nec longirostri. Gamophylieae vel Fissidenteae. 44. Conomitrium Mülleri Hpe. . Monoieum, dissite caespitosum, 'rufo-fuscum, fluctuans; caulis graeilis subsimplex elongatus, basi remote, superne dissite foliosus, sublinearis, frondiformis; folia lineari -lan- ceolata, alterna, equitantia, acuta, immarginata, integerrima, nervo lutescente aureo valido, apice atienuato evanido, lamina lanceolata medium folii atlingens, arcte appressa, plana, latere folium fere omnino obtingens, immarginata, integerri- ma, cellulis polygonis, ad’ latera subrotundis minoribus, inter- stitiis nodulosis, vix translucentia; Jamina opaca; seta soli- taria crassa, axillaris, flavescens erecia, demum parum ceur- vata, folio triplo brevior; theca parva, ovato-elliptica, laevis, matura fusco-rubra, opereulo e basi subplana, brevi conico attenuato obliquo, vel hrevirostri obtuso, peristomii dentibus solidis lanceolato-subulätis profunde hifidis aurantiacis dense Ya 645 trabeculatis,, concoloribus, humidis erectis, siceis patentibus; calyptra conica latere excisä mitraeformis. Hab. ad rip. fl. Murray. Obs. Conomitrio Dillenii Montg. affıne, differt: foliis angustioribus et longioribus, theca ovato-elliptica et dentibus peristomii longioribus , operculoque obtusiore. 45. Conomitrium perpusillum Hpe. (an Fissidens te- nellus Flora of New-Zeeland?), Dioicum, perpusillum, pallide viride, gregarium; caulis fertilis paucifolius, ad basin prolifero - adauetus; sterilis duplo longior plurifolius; folia dense equitantia, inferiora breviora, ovato-lanceolata, superiora longiora, lanceolata, immarginata, sursum muricato-denticeulata ad latera laminarum brevissima- rum ceristato -dentata, nervo lutescente apice evanido, cellulis densissimis subrotundis papillosis, griseo-diaphana, sicca re- eurvato-homomalla; seta 'gracilis caulem longe superans, erecta, flavescens; theca erecta elliptico-eylindrica, snb ore contracta, operculo subulato reeto, theca duplo breviore, ca- lyptra anguste conica integra, dentibus peristomii rubris in- dexis, Hab. in terra turfosa „Sealers Core“, Obs. Con. pseudoserrato C. M, proximum; differt: nervo strieto, seta strieta favida, theca elliptico - cylindrica minime constrieta, operculo subulato. 46. Fissidens macrodus Hpe. Monoiens, eaespitoso -ramosus, biformis; ceaulis sterilis infra laxe, superne dense foliosus, folia alternantia, basi am- plexicaulia earinato-concava, ovata, acuta, integerrima, im- marginata; lamina paginam folii interiorem fere totam occu- pante, arcte connala, obscura, nervo aureo Apice evanido, cellulis in pagina libera subrhomboideis, hyalina, caulis fer- ‚ 68 tilis panlo hrevior, bäsi laxe, bupernd vägihähte feliosus; fo- lia perichaetialia latiora, elougato-IanceolAtä, Acıiniinata, ca- rinata, lamina breviore; seta cauleii duplö süperans, efecta; theca subpyriformis erecta, sicea sub ore cöaretata, dperculo crasso umbonäto-conico obligue subülato vel hrevirostri; peristomii dentibus validis sanguineis, Siceis trectis rigidis, parce divisis subintegris, Hab. in terra turfosa ad fl. Yarra. Obs. Fiss. biformi Schimp. proxima, F. basilari quoque affınis, sed differt: lamina paginam inferiorem fere totam obtin- gente, cum ea arcte connala, obscura, theca erecta et den- tibus validioribus rigidis parce fissis. Ex babitu Fessidentis brevifolii Hk. et Wils. Blänkenb urgi Hereyniae, Junio 1860. Mantissa I. ad Revisionem Myrtacearım Americae auctore Dr. 0. Berg. (Continuatio v. Linn. XXVII p. 472 et XXIX. p. 207.) Myrtaceis Americanis recenter missis Ill. viri Buchinger, de Frangueville, Lenormand maatissae prius inceptae nunc continuandae facultatem mihi dederunt, cujus gratiae memor gratias maximas age. Species novas e terris Para- guayensi et Mexicana singulas, e Brasiliensi 8, e Guyana Gallica et insulis Antillarum reliquas inveni, hae a divo L. Cl. Richardio lectae ipsius annotationibus saepe stipatae .erant. Species Chilenses, ‚praesertim a Berterone lectae, magna copia adfuerunt, sed pleraeque floriferae. Chilenses quidem Myrtaceas acute subäliterque recognosei et corrigi opus est, tamen generum perturbatio modo ampli- fieabitur et augebitur, nisi forte fructus etiam maturi omnium specierum possint exquiri. .Ad priorem Myrtacearum tracta- tionem, quam ante decvem annos inchoaveram et serins in volumine XXVH Linnaeae palam feceram,, embryonem illum, 648 quo Myreioideae excellunt, apud nonnullas adhuc ad genus Eugeniae ductas species reperiri videram, quam ob rem illo tempore genus Myrceugeniae intermedium inter Eugeniam et Myrciam constitueram, enjus species oram tam orientalem quam occidentalem nec non loca mediterranea Americae austra- lis extratropieae habitant. Praeter eas loco citato enumeratas species posterius ex herbario Philippiano Eugeniam plani- pedem Hook. et nunc 'ex herhario Richardiano Eugeniam exrsuccam DC. (Eugeniam Temu Hookeri, sed modo ex parte Philippi) utrumque fructiferam novi ipsas quoque ad Myrceugeniam speciantes. Non solum ex diagnosi Grayana generis Lumae, quod ad embryonem attinet, sed etiam ex mea propria et iterata serutatione seguitur, ut embryo non omnium Chilensium prius ad genus Kugeniae numeralarum specierum aeqnalis et congruens sit. Quaeritur utrum Grayus revera semina matura Lumae suae Cheken, cui cotylae pla- nae nee contortuplicatae dantur, inspexerit necne, nam quod me docuit usus dubito, an in fructu semimaturo ex forma embryonis immaturi de ea maturi effici cogique possit. Nam et in indigenis plantis cotylas tandem plicatas v. contortupli- catas primum planas apparere observamus. In herbario Le- normandiano specimen Eugeniae apiculatae DC. invenio, cu- jus semina immatura embryenei uncinato-curvatum, cotylis foliaceis planis instructum continent, attamen embryonem ma- turam ignorans, hanc speciem nec ad Myrceugeniam nec ad novum genus trahere audeo. @Quod ad Grayanum genus Zu- mae atlinet, in priore mea Myrtacearum Chilensinm tracta- tione nondum cognitum, fines a Grayo datos non probare possum. Grayus enim insequentem diagnosin genericam de- lineat: Calyx tubo turbinato v. subgloboso; limbo 4- (raris- sime 5-) partito, lobis praefloratione imbricatis, Petala, sta- mina ete. Eumyrti. Germen 3- (raro 2-) loculare, sporopho- 649 ris in locnlorum angulo centrali pluriovulatis. Bacca subglo- bosa, oligo - — pleiosperma. Semina reniformi-rotundata s. len- tienlaria; testa membranacea a nucleo libera. Embryo ey- elico -eurvatus: cotylae sat magnae, ovales v. orbiculatae, radicula praelonga semicinctae v. fere circumdatae aut planae, subcarnosae, radieulae accumbentes aut foliaceae varioque modo contortuplicatae. Gravissimas causas ab Grayo ad Myriaceas distinguen- das non satis cognitas esse, non difficile est intelleetu, quum ipse characteres conjieiat, quibus optime quidem hujus ordi- nis genera discernuntur. Nam calyx suus tubo turbinato in- structus est hypanihium snpra germen evidenter productum, ut in Temu divaricato et Cruckshanksii, vieissim calyx tnbo subgloboso praeditus hypanthio respondet supra germen non producto et ad genus meum Myrceugenine spectat. Germen non solum 3- v, 2-, sed etiam 4-loculare invenitur. Semi- nis testa interdum cartilaginea est. Sed etiam embryonem generis snui Lumae Grayus non aceurate exposuit, quum Temu meum Cruckshanksü, cujus embryo monocyclicus co- tylis brevissimis praeditus est, ei adnumeret; diagnosis igitur his verbis scribenda erat: embryo eyclico-curvatus, cotylis aut minimis aut sat magnis, his vel planis vel contortapli- eatis. Numerosissima autem specimina fructifera Myrtacearnm, quae exacte inquisivi, embryonem hujus ordinis non modo valde stabilem et constantem, sed etiam ad definiendas tribus et disjungenda genera esse aptissimum testantur. Si quando fraetus Myrtacearum omnium Chilensium eognoscemus, tum non difficile erit genera distineta secundum embryonem ordi- nare et etiam differentias acutas floris invenire, quae nunc quidem hine inde satis notahiles sunt, attamen hactenus vin- eulo naturali carent, 650 Sin igitur Zuma Cheken A. Gray., Ynae prästereh ex binis facile discernendis 'speeiehus mäle consuta est, in semihe maturo revera cötylas foliaceas plähas haberet, non Magis quam Luma Cruckshanksii cum is speciebus conjüngi pot- est, quibas cotylae töntortuplicatae sunt; unde Sequitur, ut genus Lunae non süstineri possit, Trib. . Myrteae DO. Snbirib. 1. Myrcioideae Be. vi. Marlierea Cand. 1. Flores apetali. Linn. XXVI. p. 13. n. 4. Marliereae acuminatae ad- datur : Bacea globosa, ealyce coronata, glandulosa, glabriusenla, 3 diametro, disperma. Euinbryo generis. 'Specimina Cayennensia differunt ab iis e Guiana Angliea: foliis angustioribns, novellis ntringue toimentosis, adultis supra iihpresso - costatis (v. in herb. Rich.). An Myrcia ferruginea DC.? neö Poit. nee Bg. "Habitat in silvis insulae Cayeiinae (L. Cl, Rich.), -2. Flores petalis instructi. Linn. XXVIL p. 16. post no. 12. Marlieream obtusam addatur: 12.b./30. Marlierca Richardiana Bg. suffruticosa, gla- hra, exceptis ‚gemmis sericeis; foliis subsessilibus, rigidis, ovalis v. subrotundo -ovatis, breviter acuminatis,, basi ‘obtusis v. subeordatis, utrinqgue punctatis, tenuissime venosis, limbi- merviis; panienlis racemosis, 2—4nis, spurie axillaribus et subterminalibus, folio longieribus; alabastris turbinalis, Aapi- > 651 eulatis; germine biloculari ; calyce demum irregulariter 3— 4- partito, -deciduo; petalis 4; 'bacca globosa, margine libero hypanthii voronatä, Eugenia abortiva s. polygama "L. Cl. Rich, herb. cum descript. Radix intra corticem arborum defixa naseitur. Canlis suffruticosus, 2—3-pedalis, opposite ramosus, basin versus cinereus, sursum siecatus badius, glandulosus, nitidus, com- pressus, ramis laxis, recentibns rubiginosis. Folia opposita, patentissima, plana, recentia enervia, punctulis perfusa, nitida, pallide virentia, siccata opaca, impellucido -punctata, supra fusco -atra, obliterato-venosa, subtus hepatica, tenuiter ve- nosa; petiolo vix ullo; lamina 1—%’ ig., 8S— 16 lat.; nervo medio supra planiusculo, subtus basin versus promi- nente; venis tenuissimis, erecto -patulis, supra vix visibilibus, - subtus vennlisgue tenwioribus reticulatis prominulis. Panicu- lae e ramulo perhrevi, aphyllo, axillari egredientes, opposi- tae, squama brevi, ovata, sericea fultae, rhachi compressa, badia, 3—4A-nodi, 2 4 Ig., nodis remotis; rami infimi, interdum et secundi nodi plus minus elongati, reliqnorum ab- breviati. Flores ultimi terni, sessiles. Alabasira 1%,’ 12,5 bracteolis stipantibus cadueis. Calyx viridulo-Iividus. Pe- tala subrotunda, alba, 1’ Jg. Stamina numerosissima. Sty- lus geniculatus, apice defiexus, Bacca atropurpurea, 5 It. (v. in herb. Rich.). 1l. Richardius, quum parvum quidem, sed semper praestans germen non vidisset, flores per errorem polygamos v. dioicos habuerat, quam ob rem nomen Richardianum tri- viale rejeci. Species supra descripta diff. a Marl. obtusa et suffruticosa praesertim foliis exacte acuminatis. Habitat in pratis Guianae Gallicae, floret Septembri (L. Cl, Rich.). 652 V. Calyptranthes Swartz. 2. Pedunculi cymosi. Linn. XXVIL, p. 26. ad no. 38, Calyptranthem Thoma- sianam Bg. addatur: ß. obscura ; foliis minus rigidis, latioribus, obtusiori- bus; eymis 3-radiatis, radiis apice 3-floris. Indumento sparsiore, canescenti obteeta. Folia siccata obseura; petioloe 1—1!/, 1g.; lamina 9— 18° 1g., 5—11'” lat. Cymae rhachis 9 — 11’ Ig., radüis 3 — 4 Ig. Ala- bastra sessilia, 5/,”’ lIg., bracteolis 2% lanceolatis, Y,'' 1g., cadneis stipata (v. in herb. Rich.). Habitat in insula Cuba, legit Ramon de la Sagra. 3. Flores conglomerati, sessiles v. subsessiles. Linn. XXVIl. p. 33. no, 55. Calyptranthi maschalan- thae addatur: ß. rotundifolia Bg.; foliis subrotundis, abrupte recur- vato-acuminatis. Folia 1%, — 2%’ Ig., 1— 2%” lat. (v. in hb. L. Cl. Rich.) Habitat prope urbem Rio de Janeiro (Vauthier 1836. n, 48). 4. Pedunculi 1—3-flori. Linn. XXVU. p. 32. post no. 50. Calyptranthem. te- trapteram addatur: 50. c./70. Calyptranthes Wasnlae Bg. ; glabra; ramulis argute 4-gonis, exalatis; foliis subsessilibus, rigide coria- ceis, suborbieularibus, obtusissimis, basi renatis, supra nili- dis, impresso-, subtus elevato-, impellucido -punetatis, obso- lete venosis. Rami dichotomi, angulis delapsis istekneeul, alhidi; novelli badıi, slandnlosi, hinodes, nodo infimo basi approxi- mato, squamulis minimis instructo vel nudo, nodo summo 653 bifolio. Folia opposita, subtus pallidiora; petiolo vix ullo; lamina 6 — 8°" lg, 6 — 10° lat.; nervo medio supra pla- niusculo, subtus vix parum elevato; venis tennissimis, utrin- que vix visibilibus. Flores et fructus deficiunt (v. in herb.Rich.). Habitat in insula St. Domingo (L. Cl. Rich.). Linn. XXIX. p.216 post descript. Calyptranthis Cubensis inseratur: Bu 53.c./71. Calyptranthes cuprea Bg.; ramulis foliisque sub- tus et pedunculis floribusque cupreo-sericeis, indumento de- mum expallente; foliis petiolatis, rigidis, lanceolatis v. lan- ceolato-‘oblongis, acutis, basi obtusalis, discoloribus, impel- Ineido-punctatis, supra demum glabratis, nitidis, tenuissime venosis, limbinerviis; peduneulis spurie axillaribus, solitarüis (3-Noris), 1—%-carpicis, folio. brevioribus ; bacca globosa, glabriuseula, 1—2-sperma, hypanthii tubo libero, interdum et operculo convexo, apiculato coronata. b. Euzenia ferruginea Rich. herb. . Eugenia albicans Rich. herb. Ramosissima; ramis teretiusculis, dichotomis, albis; ra- mulis tenuibus, nigrieantibus; novellis binodibus, nodo infimo basi approximato bracteis 2 opposilis, minimis, florigeris v. sterilibus, summo remoto, foliis oppositis evolutis instructo. Folia opposita, novella utringue dense sericea, indumento supra pallidiore, tandem deciduo, subtus cupreo, tandem ex- pallente, siccata adulta convexa, supra laevigata, cano- “ yirentia, nitida, subtus opaca, fuscescentia; petiole fere 1’ lg.; lamina 9— 18 Ig., 2 — 6° lat.; nervo medio supra planiusculo, subtus prominente; venis tennissimis, subpaten- tibus, supra obsoletis, subtus prominulis. Peduneuli oppo- siti, 4— 8’ lg. Bacca saepe depresso-globosa, glabriuscula, ad 3 lat. (v. in herb. L, Cl. Rich.) Legit in Cuba Ramon de la Sagra. 654 vi Aulomyreia Be. 1. Germen biloculare. 1. Pauciflorae. Linn. XXVIL. pag.35 post no. 1. Aulomyrciam lineari- foliam addatur: \ 1.b./241. Aulomyrcia stenophylla Bg.; suffruticosa; ra- mulis pedunculisque puberulis; foliis subsessilibus, inferioribus oppositis, superioribns fascieulatis, linearibus, obtusis, gla- bris, pellueido -punctatis, 1-nerviis, margine recurvis; pe- dunculis axillaribus solitariis, rarissime 2-nis, folio brevioribus, 1-Horis; germine biloculari; sepalis 5 inaequalibus, obtusis, ciliolatis, maximo oblongo, reliquis ovatis, Eugenia tenuifolia Steud. herh. sine descript. Caules’adscendentes, 4 — 6 Ig., basi ramosi, plures ex eodem trunco subterraneo incrassato, superne puberuli. Folia eonferta, angustissima, ad 6 Ig. Pedunculi axillares, 2% long. Alabastra obovata, 1’ Ig., bracteolis 2 linearibus, 1), ig. stipata. Germen 4-ovulatum. Petala ciliolata (v. in herb. Steudel.). Differt ab Aulomyre. linearifolia: foliis obtusis, glabris, pellueido- punctatis, faseieulatis; peduneulis axillaribus, nee ad panicnlam terminalem dispositis, Noribus glabris; ab Aul. pinifolia: indumento, foliis obtusis, pellucido-punctatis, pe- duneulis 1-foris, omnibus folio brevioribus, nec panicnlatis; sepalis obtusis; ab Aul. laricina: caule suffruticoso, foliis multo angustioribus, glabris; pedunculis 1-foris, fohio bre- vioribus, sepalis obtusis., Habitat in Paraguay (Rengger). 2. Cymosae. Linn. XXVIl. pag.38 post no.27. Aulomyrciam Widgre- nianam addatur: \ n 6385 27.h./24%. Aulomyrcia Vauthiereana Bg.; ramulis no- vellig eymisque puberulis; foliis brevissime petiolatis, rigide chartaceis, ovatis v. oblongo.-ovatis, apice recurvatis, obtu- satis, v. obtuse leviter acuminatis, ‚basi obiusis, !glahris, im- pellueido »punetgtis, supra nitidis, subtus pallidioribus, reti- eulatg-venosis, duplicato -areuatim limbinerviis; cymis pedun- culatis, 1 — 3nis, axillaribus et subterminalibus, folio saepe duplo longioribus, ter v. quater irichotomis, ramis infimis ge- minis, altero reflexa; germine %2-loculari; calyce ohtuse 3-1lobg. Rami exophloeo albido soluto einnamomei; ramulı sub- tetrageni, novelli compressi, cinnamomei, pilis brevibus rafis inspersi. Folia opposita, siccata supra saturate, subtus pal- lide cinnamomea, micantia; petiolo fere 1’ Ig.; lamina 13 ad 26° Ig., 8— 16° lat.; nervo medio supra planiusculo, subtus prominente; venis tenuibus, erecto - patulis venulisque reticulatis utringue prominulis. Cymae floribus minnlis nu- merosissimis, omustae, ad apiees ramorum ad oorymbum con- gestae 2 — 3° Ig., rhachi complanata, floribus ultimis 3nis, pedicellatis. Alabastra obovata, glabra, Y%,’' Ig.; bracteolis stipantibus eadueis {v. specim. unicum in herb, Richard,). Habitat in Brasilia (Vauthier). Linn. XXVIl, pag.38 ante n0.28. Aulomyrciam acran- tham addatur: „ 24.6./243. Aulomyrcia Sagraea Bg.; gemmis ramulisque novellis alho -villosis; foliis petiolatis, rigidis, convexis, ova- libus, rariyus obovatis, angustato-obtusis, basi cuneatis, niti- dis, glabris, impellucidp - punctatis, subavenüs,’ obsolete reticnlatis; cymis e gemma aphylla, terminali v. laterali A— 6-nis, aggregatis, trichotomis, glabris; germine biloculari, glabre; sepalis inaequalibus, rotundatjs, ciliolatis. 656 Rami dichotomi, teretiuseuli, albidi, ultimi abbreviati, gemma terminati, e nodis oppositis, approximatis floriferi. Folia opposita, obsoletissime reticulata, utrinqgue glandulosa, siccata pallida, subtus pallidiora; petiolo 2 Ig.; lamina 18 ad 30’ Ig., 12— 18 lat.; nervo medio supra subimpresso, subius prominente; venis venulisgqne reticulatis, vix visibilibus: Cymae pedunculatae, oppositae, 14 — 24’ Ig., rhachi pla- niuscula, badia, hinc inde pilo inspersa, florihus ultimis 3nis, centrali sessil. Alabastra glabra, turbinata, 2%’ 1g.; bra- cteolis stipantibus cadncis. Hypanthium supra germen mini- mum, 4-ovulatum valde productum, in calycem abiens (v. in herb. Richard. et Buching.) Habitu maxime ad Aulomyrciam coriaceam spectat, sed diversa: foliis fere aveniis; cymis e gemma egredientibus, pluribus, thyrsum terminalem mentientibus, nec panicula ter- minali, ramis cymosis instructa; alabastris turbinatis, nee globoso -obovatis; germine bi-, nec triloculari. Habitat in Valenzuela insulae Cubae, floret Decembri (Ramon de la Sagra). 3. Paniculatae. Linn. XXVIl. p. 40 post no, 39. Aulomyrciam rubellam addatur:: 39.b./244. Aulomyrcia dumosa Bg.; ramulis foliisque no- vellis et paniculis pilis raris inspersis, demum glabris; foliis petiolatis, chartaceis, discoloribus, erectis, obovato - oblongis v. oblongo-obovatis, basi cuneatis, junioribus apice rotun- dato-obtusatis, glandulose -punctatis, adultis rigidis, apice recurvato-acutalis v. leviter acuminatis, tenuiter venosis, limbinerviis; paniculis axillaribus, folio longioribus; fNoribus . minimis, ultimis 3nis, centrali sessili, lateralibus breviter pe- . dieellatis; germine biloeulari; lobis calyeinis rotundatis, vil- loso - ciliatis; bacca globosa. 697 Frutex dumosus, 12 — 20-pedalis v. arborescens;- ram tereti— 4goni, einerei; ramuli compressi, glandulosi. Folia opposita, siecafa jnniora supra fusca, subins subfusco-albida, minute fusco-glandulosa, obsenre pellneido- punctata, adulta ‚snpra fusco-virentia, subtus hepatica; petiolo 2 — 3% lg. ; lamina fol. juniorum 14 — 23“ 1g., S— 13 Jat,, adultorum ad 3° Ig., ad 1%,” lat.; nervo medio supra vix sulcato, suh- ins prominente; venis tenuibus, erecto-palulis, utringue pa- rum prominulis, Paniculae 2 —3-plieiter ramosae, interdum geminae, tunc altera multo minore, fructiferae erassae, strietae, rhachide compressa, praesertim sursum sericea, 2— 4 1g., ramis sursum sensim breviorihus. Alabastra obeonica, Y,“ Ig.; bracteolis stipantibus eaducis. Germen 4- ovulatum. Lobi ealyeini 5, breves. Bacca tubo libero hypanthii sepalisque coronata, 6°” diametro, 1—2-sperma, rnbens. Embryo ge- neris (v. in herb. L. Cl. Rich.). Habitu maxime ad Aulomyrciam fragilem spectat, sed distineta; foliis nee rotundatis, nee retusis; floribus panicula- tis, nec cymosis. Habitat in Guiana Gallica ad extremum prati maximi praedii „Les deux flots“ dieti, nee non in silvis praedii Dm, Bontin in territorio Tonnegrande Cayennae (L. Cl. Rich.). Linn. XXVII p. 42 post no. 46. Aulomyreiam Para- ensem addatur: 46 b./245. Aulomyrcia edulis Bg.; ramulis junioribus pa- nieulisque sericeis; foliis petiolatis, rigide chartaceis, obovato- oblongis, breviter abrupte ohtnseque acuminatis, basi ennea- tis, zlabrinseulis, nitidis, glandulosis, snpra mox impresso -, subtus elevato-costatis, tenuiter retioulatis, arcuatim limbi- erviis; panienlis axillaribus et subterminalibus, folio brevio- ribus; bacca globosa, calyce parvo coronata, plernmque mono- sperma. 30r Bd. 65 Heft. 42 658 Frutex 4—9-pedalis; rami tereti-4-goni, superne com- pressi, albidi. Folia opposita , siecata obscure hine inde pel- lucido -punetata, supra fusco-atra, subtus hepatica, juniora utrinqgue exactins reticulala, tandem modlo costata; petiolo lignescente, 2— 3’ Ig., epidermide pallide subfusca, trans- versim rugosa et soluhili; lamina 2, — 5 Ig., 1—% lat.; nervo medio venisque subpatulis supra impressis, subfus pro- minentibus; vennlis interjectis tennioribus retieulatis, primo utringue prominulis, tandem oblitteratis. Paniculae fructiferae 2— 3 lg. DBaceae nigrieantes, edules, 6 diametre (v. in, herb. Richard.), Differt ab Aulomyreüis pyriflora ei Hostmanniana : fo- lüs basi angustatis, antrorsum latieribus, ahrupte breviter acuminatis. Habitat in ripa Auvii Kourou in Guyana Galliea (L, Cl. Rich.). 4. Perforatae, Linn. XXIX. p. 216 post Aulomyrciam punctatam ad- datur: 55. 0./246. Aulomyrcia lancifolia Bg.; ramulis paniculis- que puberulis; foliis petiolatis, rigidis, ohlongis v. oblongo - lanceolatis, saepe obversis, abrupte acuminatis, basi acutis, nitidis, glabris, creberrime - pellucido - punctatis , retieulato - venosis, limbinerviis; paniculis axillaribus, divaricatim ramo- sis, folio longioribus; germine biloculari; sepalis 2 intimis maximis, petaloideis, quinto extimo minimo. Eugenia polyantha Miquel in Linn. XVII. 741. Myrciaria? polyantha Bg. in Linn. XXVI. 322. F. Bamuli superne compressi. Folia opposita, margine re- curva, novella subtus pilis raris inspersa, mox glahra; pe- tiolo demum erassiusenlo, transversim rugoso, 1%, — 2%" Ig.; y 659 lamina ®0— 3% Ig., 5— 11’” lat.; nervo medio supra sul- cato, subtus prominente; venis tenuibus, suberecto - patulis, supra vix visibilibus, snbtus prominulis; venulis tennioribus, reticulatis, utringue prominulis, Panienlae 3 — 41," Ig., graciles, ramis divaricatis. Alahastra obovata, 3,’ 1g.; bra- eteolis hypanthis caducis. Hypanthium supra germen d4-ovu- latum productum, in calycem 5-sepalum abiens, Sepala 2 intima subrotunda, concava, ciliolata, demum reflexa, fere 1’ 1g., 2 exteriora multo minera, gquinfum exfimum minimum. Petala 5, subrotunda, deeidua. Stamina 1’ Ig. et ultra. Sty- Ins fere %” 1g. (v. in herh. Stendel.). Recte judieaveram, quum prius, antequam ipse hanc spe- ciem videram, eam secundum diagnosin Miquelianam ex genere Eugeniae exterminavissem. Aitamen non exspectavi, Migue- lium Myrtaceam sepalis 5 et germine 2-locnlari, 4-ovulato instruectam Eugeniam habiturum esse, unde ad genus Myr- eiariae duxeram. Nune autem video, Miquelium graviter er- ravisse, nec non speeiem ad genus Aulomyrciae pertinere. “ @nam ob rem hanc in Linn. XXVII. p. 322. no, 5. eitatam reiraho speciem et nomine triviali Miqueliano jam assignato, ob foliorum formam „„Aulomyrciam lancifoliam‘“ nomino. Habitat prope stationem Victoriam regionis interioris ad finmen Surinam (Kappler no. 1385). Linn. XXVIL p. 47 post no. 62. Aulomyrciam diapha- nam addatur: 62.b./247. Aulomyrcia Abrantea Bg.; foliis petiolatis, rigide chartaceis, ovali-oblongis, longe et recarvato - acumi- natis, basi acutis, margine cartilagineis, glabris, nitidis, cre- berrime pellueido -punctatis, utrinque reliculatis, limbinerviis; paniculis axillaribus et subterminalibus, ternis, folium sub- aeguantibus; germine biloculari; ealyce obtnse 5-lobo. 42° ww 660 Rami albi; novelli desunt. Folia opposila; petiolo 3” lg.; Jamina ®— 2!/," Ig., 10— 1% lat.; nervo medio supra vix impresso, sublus prominente; venis erecto - patulis venu- lisqgue retieulatis utringne prominulis. Paniculae 2 — 21,’ 1g., rhachide compressa, glabriuscula; foribus ultimis ternis, bre- viter pedicellatis. Alabastra turbinata, glahbra, 14,’ Ig., hracteolis linearibus, hrevibus, deriduis stipata. Germen spo- rophoris 2nis parietalibus, medio subdiseretis, dissepimentum formantibus, A-ovulatum. Calyx breviter 5-lobus. Petala subrotunda, latiora quam longa, repanda, ciliolata, fere 1 lg. Stamina stylusque 2%” Ig. (v. in herb, Rich. specimen uniecum depauperatum). Habitat in Brasilia, legit Dux d’Ahrantes, Linn. XXVII. pag. 48, descriptioni no. 63. Aulomyrciae multiflorae addatur: Frutex dense damosus, subsexpedalis, opposite ramosus, cortice cinereo -fusco instructus, demum dilacerato discedente. Felia pulchre virentia, splendentia, odore aromatico, sapore subamaro, acri-aromatico, Flores candidi. Baccae sphaeri- eae, 2— 3 crassae, Incidae, purpnreae, disco minimo prae- ditae, 1—2-spermae, sapore aromaltico-amaro. Semina, si unieum ovatum, si plura hemisphaerica; integumentum cor- neum, fuscum, laevissimum. Embryo virens; radienla prae- longa, assurgens ef revoluta, quadrangularis, utroque mar- gine sulcata; cotylae contortuplieatae. Flores et fructus fert Aprili desinente et Majo (L. Cl. Richard.). ß. grandifolia; foliis majoribus. Folia 11, — 21/,’ Ig., 8-- 15° lat, Panicula 2 —:4* ig. .(v. in herb. Richard.). Ze Habitat in Guyana Gallica (Leprieur), 661 5. Lateriflorae. Linn. XXVIL p. 53. ad no. 83, DEE Laruet- teanam addatur: 9%. Paraguayensis; vamulis pubescentibus, foliis parvis, novellis ad petiolam nervamque medium villosis, cilia- tis, basi obiusis v. obliqne truncatis, glabris, pellucido- punctatis, demum chartaceis; panieulis inferioribus squama albo-villosa fultis v. nudis, summis axillaribus. Folia petiolo 1’ Ig., lamina 6— 20” 1g., 21/, - Y’ lt. Panienlae 1—1!/,” Ig. (v. in herb. Buching.). Hahitat in Paraguay (Renzger). I, Germen 3—4-loculare. 4. Paniculatae. Linn. XXVIE p. 66 post no. 143. Aulomyrciam dichro- mam addatur: 143. b./248. Aulomyrcia androsaemoides Bg.; ramulis pubescentibns; foliis longinseule petiolatis, chartaceis, ovali- bus, utringue obtusis, apice breviter acuminatis, utrinque sparse pilosiuseulis, tandem glabris, supra nitidis, pellncido - punctatis, temniter reticulato-venosis, limbinervüs; paniculis subterminalibus, rarins axillaribus, folio longioribus, pilosiuscu- lis; germine 3-loenlari; Jobis calyeinis brevibus, rotundatis, villoso - eiliolatis. Bami teretinsculi, exophloeo fissili ; ramali compressi, ad internodia ultima dense pubescentes. _ Folia opposita, demum rigidiora, siccata supra afrovirentia v. hepafica, suh- tus virenti- subfusca, fusco-glandulosa; petioloe 2 — 5 Ig.; lamina 2 — 3” Ig., 1% — 20° lat.; nervo medio supra pla- niuseulo, subtas prominente; venis tenuibus, subpatulis venu- lisque tennioribus reticulatis, utringue prominulis. Paniculae 3plieiter compositae, subterminales, squama saepissime fultae, 662 — erectae, in ramulıs axillaribus saepe divaricatae, rhachide sparsim et minute puberula, 2 — 3° Ig. Flores ultimi terni, centrali saepe sessili, deflorati glabriusculi, 17” Ig.; bractco- lis stipantibus eadueis. Germen 6-ovulatum,. Stylus 2% Ig. (v. in herb. Spreng. et Richard.). Habitat in insnla Cayenne (L. Cl. Rich.). 5. Thyrsiflorae. Lim. XXVI. p.70. 2.148. Aulomyrciae coriaceae Bg. addator: ß. parvifolia; foliis omnibus parvis, saepe ovalibus; panicula oligocarpa. Folia 9 — 12° 1g., 6— 9° lat. (v. in bb. Richard.), 6. Üymosae, Linn. XXIX. pag. 2iS post Aulomyrciam maritimam addatur: 150. 0./249. Aulomyrcia acetosans Bg.; ramulis tenuissi- me velutinis; foliis petiolatis, rigidis, obovato-oblongis, apiee rotundatis, retusis, basi cuneatis, hiringue sparsim pilosiusen- lis et praeserlim autem inferne glandulosis, tenuiter reticu- lato - venosis, duplicato -limbinerviis; cymis pedanculatis, axil- laribus et subterminalibns, folio Jongioribus, adpresse pnbe- rulis, bis ternatis, plerumque 9-foris, Aore centrali sessili ; germine friloeulari, glabro; bacca globosa, sepalis rotunda- tis, ciliolatis ‚coronata, 1— 2-sperma. | Eugenia acidula et Kug. pulchella Rich. herbar, Eugenia acetosans Poir, Suppl. III, 125. — DC. Prodr, 111. 283. Frutex 4—8-pedalis v, caulis subarborescens, 9—15- pedalis, ramosissimus, ramis erectis, exophloeo squamatim . secedente rugosis, novellis badiis, compressis, pilis rufis, ad- pressis substrigosis, glandulosis. Folia perennantin, conferta, 663 erecta v. sabpalentia, anına chartacea, utrinque reticulato - venosa, siecata supra obscure fusca,. subtus badıa, nitida, pellncido - punectata, adulta rigidiora, obscuriora, opaca, con- vexiuscula, saporis acidi, nullo modo aromatiei; petiolo 1— 3 ]g.; lamina 1— 2 Ig., 9—14’” lat.; nervo intermedio supra 'planiusenlo, subtus elevato; venis utrinque prominulis, demum supra obliteratis. Pedunculi erecti, pallide Navi v.purpurascentes, compressi, glandulosi, 612’ Ig., radiis 4—6’ Ig., pedicellis ultimis 2 Ig. Flores noctu dieqgue matutino fragrantes. Ala- hastra turbinato-obovata, recentia viridulo-flaveseentia, par- (im purpurascentia, interdum (in aprieis) tota purpurea, sic- cata fusco-atra, glabra; bracteae hypanthae caducae. Hypan- thium supra germen 3-loculare, 6-ovulatum valde productum, in calycem obtuse 5-lobum abiens. Petala subrotunda, con- cava, rellexa, filamenta, stylasque candida, antherae palli- dissime sulphureae. Baccae numerosae, amoene purpureae, procul conspieuae, 4° Jatae (L. Cl. Rich.). Habitat in silvis Sti. Joannis, floret Junio, nee non in summo monte adjacente monti caernleo insulae St, Crueis (Richard.). 9, Rufipedes. Linn. XXVIL p. 77. no. 184, Aulomyrciae daphnoidi addator varietas: \ p. ochracea; foliis annuis supra pnberulis, subtus ra- mulisque et rhachide dense ochraceo - velutinis, adultis gla- bris; racemis paucifloris, inferioribus lateralibus, superiorihus axillaribus, folio brevioribus; germine glahro. Folia ad 11/g” Ig. et 7 lat. Racemi ad 14 Ig., 3 — 7-flori, floribus ultimis ternis, sessilibus (v. in herb, Mart.). Habitat in campis prope Caldas prov. Minarım in Bra- silia, oret Septembri (Lindberg, n. 314). 664 11. Pauciflorae. Linn. XXVIl p- 79 ante no. 211. Aulomyrciam iri- Aloram addatur: 210.b.250. Aulomyreia buxizans Bg.; ramulis ‚petiolisque junioribus sirigosis; foliis petiolatis, rigidis, ovalibus v. ovali- oblongis, obtuse leviter acuminatis, apice {runeatis v. retusis, basi enneatis, mox glabris, nitidis, impellncido-punctatis, ave- niis; pedunculis’ e gemmis propriis plerumque ternis, 1—5- floris, glabris; germine 3-locnlari; calyce obtuse 5-loho, tandem profundins partito; bacca globosa, calyce coronatfa. Eugenia buxizans L. Cl. Rich. herb. sine diagnosi. Frutex 2 — 4-pedalis, ereetus, ramosissimus; rami tor- tuosi, abhreviati, exophloeo delabente. Folia opposita, valde conferta, novella venosa, sparse pilosiuseula, interdum ob- tusa v. oblusata, siccata supra fusco-atra, subtus fusca; pe- tiolo 1 —- 11/, 1e.; lamina 12 — 18° Ie., 5 — 9" lau; nervo medio utrinque elevato, strigoso, demum glabre. Pe- duncnli filiformes, glahri, ad nodos barbati, bracteolati, 1 — 2-,v cymoso- 3-, v. racemoso- 5-Sori, 9— 12 lg., pe- dieellis 3— 6° Ig., i-Soris, Alabastra obovata, 11/y 1g., bracteolis stipantibus linearibns, caducis. Hypanthium supra germen 6-ovulatum valde productum. Calyx obtuse et leviter 5-lobus, d@mum profundius partitus. Bacca (teste Richard.) parva, globosa, purpurea, saepe inseetorum ictu corrosa, iune piriformis (v. in herb. Rich.). Habitat in ripis innndatis Aluvii Kouron Guyanae Galli- eae (L. Cl. Richard.). Linn. XXVIL pag. 80 posi no. 211. Aulomyreiam tri- floram addatur: 211.b./251. Aulomyrcia Richardiana Bg.; ramulis fohis- fe) que novellis snbtns ferrugineo-tomentosis, tandem glabratis; 665 foliis petiolatis, rigidis, oblongis v. ovali-ohblougis, obtuse acuminatis v. acutatis, hasi aculis, pallide eartilaginco - mar- ginatis, discoloribus, grosse ereberrimeque pellueido-punctatis, reticulato - venosis; racemis e basi ramorum folio minnto ful- tis, 5—7-foris, solitariis; germine 4-Ioeulari; lobis caly- einis rotundatis, villose - ciliolatis. Frutex. Rami teretiusculi, fusei, glabri, antrorsum com- pressi, annui dense tomentosi. Folia opposita, juniora sub- tus pubescentia, siecata Supra cano-virenlia, subtus fusco - virentia, utringue elevato reticwlato -venosa; pelioloe 3— 4 lg.; lamina iY, — 34, Ig., 10 —15°° lat; nervo medio supra planiuseulo, subtus prominente; venis plurimis, approxi- matis, subpatulis venulisque interjectis tenuioribus, reticulatis prominulis. Racemi cymosi, folio minute, 3-4 ig. fulti, rhachide gracili, compressa, slabra, 3nodi, eirciter 3° 1g.; Horibus ultimis nis, sessilibus v. solitariis, pedicellis infe- rioribus. 4, geminatim oppositis, 1-Noris (fortasse et 3-Aeris), 9’ Ig. Flores pro speeie magni. Alabastra 'ohovata, glabra, 2" \g., superne 2% lat., loco bracteolarum cadurarum basi pilosinscula. Hypanthium turbinatum, supra germen 8-ovu- latum productum, superne ampliatum, in calycem brevem, ‚obtuse 5-lobum abiens. Petala 5, subrotunda, ciliata, fere 3’ ge. Stamina 3 Ig. (v. in kerb. Richard.). Habitat in silvis montinm Serra dos Orgaos prope Rio de Janeiro (Vauthier). VII. Eugeniopsis Br. Linn. XXVIT, pag. 81 post no. 5. Eugeniopsidem silva- ticam addatur: 5.2./17. Eugeniopsis Richardiana Bg.;, vamulis foliisque novellis subtus, paniculis et alahastris dense ferrugineo-tomen- tosis; foliis petiolatis, tandem rigidis, oblongo - ovalihns, ab- 666 \ rupte longius acuminatis, basi acutis, discoloribus, supra gla- bris, nitidis, impresso-, obseure pellneido - punctatis, snblus tandem subglabratis, fusco - glandulosis, costatis, retieulato - venosis, duplicato -Jimbinerviis; panienlis subterminalibus, %, multifloris, folio subaequalibus v. longioribus. Frutex magnus. Rami teretiuseuli, glabri, cortice sube- roso, rugoso obtecti, annui compressi,* dense tomentosi, bi- nodes, nodo infimo basi approximato, squamula decidua in- structo, snummo folii- et florifero. Folia triennia, annotina tenuiter charfacea, supra nervo medio excepto glaherrima, siecata obscure hepatica, subtus dense Terrugineo - velutina, 2- et 3-ennia subtus subglabrata, fusca, coriacea; petiolo 4 Ig., valido, canalienlato; lamina, 3— 44,’ Ig., 14—28’ It.; nervo medio primum pubescente, demum glahro, supra im- presso, subtns incrassalo; venis subpatulis, supra primum vix visibilibus, tandem impressis, subtus prominentibus; venulis interjectis retienlatis, subtus prominulis; nervo limbali interiore sublongiori a margine distante. Paniculae in axillis foliorum summerum solitariae, 3plieiter compositae, ramis infimis ge- minis, altero minore; floribus ultimis sessilibus, 3-, 5-, 7-nis, Alabastra 11/3’ 1g. (v. in herb. I. Ch. Rich.). N Differt ab affinibus E, silvatica et E. Clausseniana im-. primis: panieulis subterminalibus, nec in ramo uovello basi- laribus, folio saepe longioribus, ramosioribus; foltis et novel- lis supra glabris, latioribus, subtns costatis. Habitat in silvis Cayennae, floret Julio — Augusto (L. Cl. Richard.). IX. Myrcia DC. Be. 3. Costatae. Linn. XXVIl. pag. 89 no. 26. Myrciae Duchassaingianae addatur : j 66% Baccae ovales, calyce coronatae. Folia speciminis Richardiani longiora, angustiora; pe- tiolo 3° Ig.; lamina 5-— 61/5 Ig., 1!/, —% lat. Panteu- lae fructiferae 31/5‘ Ig. Bacca (immatura) 4 Ig. (v. in herb. Richard.). 4. Bullatae. Linn. XXVI. p. 90 post n. 34. Myrciam ferrugineam addatur : 34.b./185. Myrecia sulcata Bg.; ramulis, gemmis, foliis “ Junioribus subtus, panienlis, floribus ferrugineo -tomentosis; foliis breviter petiolatis, rigidis, ovalibus v. ovali-oblongis, abrupte acuminatis, basın versus marginibus revolutis, snb- acutis, supra smleato-costatis, limbinerviis, mitidis, demum glabris, pellucido - punctatis, subtus costatis, postremo pube- rulis; paniculis axillaribus et subterminalibus, folio subduplo brevioribus; germine biloeulari; sepalis rotundatis, utringue velntinis; bacca globosa. Eugenia sulcata L. Cl. Rich, herb. sine diagnosi, Frutex v. saepius arbuscula; rami patuli, subcompressi, glabri, einerei; ramnli compressi, dense tomentosi. Folia opposita, juniora supra velutina; obscenre pellucido - punctata adulta supra approximatim sulcato-, subtus carinato - costata, ibidem sul lente rugulosa; petiolo valido, 3 Ig.; lamina 9— 8” Ig., 25 — 42° It; nervo medio limbalique et venis supra profunde plicato-impressis, subtus elevalis; venis sub- divaricatis; venulis interjectis tenwioribus, reticulatis, snpra impressis, sublus prominnlis. Paniculae 1—2-nae, ?—3- pliciter ramosae, rhachide 3° Ig.; ramis divaricatis, sursum sensim brevioribus, inimis 14 — 18° ig. Alabastra dense tomentosa, subrotunda, 2 Ig:; bracteolis stipantihus cadneis. Germen tomentosum, 4-ovulatum. Sepala 1’ lat, Petala 668 suborbieularia, basi iruncata, extus sericea, alba, 3/2” Ig. Stamina alba, 2’ Ig. Stylus basi pilosus, fere 2” Ig. Bacca atrata (v. in herb, Rich.). An Myrcia crassinervia DC.? Differt a Myrc. ferruginea: foliis majeribus, abrupte acuminatis; paniculis folio dupla hrevioribus. Habitat in silvulis subpratensibus Maeouviae in Guyana Galliea, foret Martio (L. Cl. Rich.). 11. Tomentosae. Linn. XXVIE. p. 120. post no. 136, Myrciam oocarpam addatur: 136. 5./186. Myrcia scrobiculata Bg.; ramulis, petiolis, fo- his junioribus subtns, adukiis ibidem ad nervos, panienlis, germinibus dense ferrugineo -tomentosis; foliis breviter petio- latis, rigide chartaceis, ovali-ohlongis, ahrupte angusteqne acuminatis, basi ohtusis, ereberrime pellucido-punctatis, supra demum cexceplis nervis glahris, serohiceulatis et impresso-, subtns elevato-costatis, Jimbinerviis; panienlis 1 — 3-nis, axillaribus v. in ramulo axilları subterminälibus, folium sub- aequantibus; germine biloculari; bacca ovali, sepalis rotun- dalis, concavis, conniventibus, velutinis coronata. Rami obiuse 4-goni, antrorsum eompressi. Folia oppo- sita, juniora supra puhescentia, nervis velutinis, demum sub- glabrata, nitida, exacte ereberrimeque scrobieulata et in fundo serobienli glandula oleifera instructa, subtus pubescentia, sub lente verrueulosa, verruculis medio impressis; petiolo valido, 2 — 4" Ig.; lamina 3— 8” 1g. et ultra, 1%, — 4° It. ; nervo medio venisque supra impressis, subtus prominentibus, illo inerassato, his subpatulis ; venulis interjectis retieulatis, tenuio- ribus. Paniculae 3— 6 Ig., rhachide valida, ramis plerum- que ereetis. Alabastra velutina, obovata, 2” Ig.; brasteolis 669 stipantibus cadueis. Germen 4-ovulatunı. Bacca 1-sperma, 5” ig. Sepala 5, majora 1°” Ig. (v. in herb.). Differt a Myrcia oocarpa Camb. foliis brevius petiolatis, latioribus, abrupte acnminatis; sepalis rotundatis. A Mircia brunnea Camb. diversa: foliis duplo majoribus, brevius 'pe- “tiolatis, abrupte acuminatis; sepalis rotandatis. A M. Fenz- kiana: foliis supra serobieulatis et adultis pellueido-punctatis, sulcato- venosis; bacca ovalı distinguitur. ” Habitat in Brasiliae provincia Minas Gera&s (Claussen). XI Myrceugenia bg. 41. Uniflorae. Linn, XXVII. p. 132. no. 1. loco M. Chilensis lege: 1. Myrceugenia obtusa Bg. et adde: a. Raran; foliis ovalibus, utringue angustato - obtusis, supra grosse et creberrime impresso - punctatis; bracteolis Ay panthis lanceolalis, obtusis, bacca glohosa. Myrtus vulgo Raran Bertero in herbar, Chil. Myrtus Raran Colla in Mem. Tor. XXXVIT. p. 66. Eugenia Raran Barn. in Gay. Bist. en Bot. 1, 388? — Bs,. in Linn. XXVI. 142, ß. Berteroana ; foliis ovalibus, minnte v. obsolete im- presso - punetatis; bracieolis hypanthis oblongis; bacca piri- formi. y. polyantha; foliis inferioribus ovatis, superioribus ovalibus, supra minute v. obsolete impresso-punctlatis; 'bra- eteolis hypanthis ovali-oblongis v. ovalibus; bacca sub- globosa. Eugenia polyantha Phil. ip Linn, XXVII. p. 639. — Bg. in Bot. Zeitg. XV. p. 842. ' Luma obtusa A. Gray Unit. Stat. expl. exp. p. 541. Semen renatum, 2 Ig., %/,’ lat., hine planum inde con- 0 vexum, tesla membranacea, badıa instruetum. Embryo ra- dieula eyclica, cotylis foliaceis, contortnplicatis. 2. Myrceugenia? ovata Bg. differt a priore: bracteolis hypanthis minimis, ex ovata basi lanceolatis. Eugenia ovata Hook, et Arı, in Hook. Bot. Misc. II, 319. — Barn. in Gay Hist. Chil. Bot. II. 387. — Be. in Linn. XXVII. p. 148, no. 15. Luma ovata Griseb. maunser. . Diagnosis et deseriptio quaerantur Linn, XXVM. 148. no. 15. 3. Myrceugenia correaefolia Bg. Eugenia correaefolia Hook. et Arn. 1. c. — Barn. |. ce. p. 389. — Bg. in Linn, XXVi. 151. Luma correaefolia A. Gray Unit, Stat. expl. exp. 542. tab. 66. Diagnosis et deseriptio quaeruntur Linn. XXVIl. p. 151. no. 36. 4. Myrceugenia Sellowiana Bg. in Linn. XXVII. p. 135. no. 7. ‘ 5. Myrceugenia planipes Bg. Bot. Zeitg. XVI. p. 350. Eugenia planipes Hook. et Arn. I. c. p. 323. — Baru. l, e. p.392. — Bg. in Linn. XXVIL. p. 161. n. 73. Luma planipes A. Gray. Diagnosis et descriptio petuntar Linn. XXVÄl. p. 161. n0. 73. — Bot. Zeitg. XVI. p. 350. 6. Myrceugenia Montevideensis Bg. 1. ce. p. 133, no. 2. 7. Myrceugenia myrtioides Bg. 1. c. p. 133. no. 3. 8. Myrceugenia myrcioides Bg. 1. e. p. 134. no. 5. 2. Dichotomae. 9, Myrceugenia? stenophylia Bg. Eugenia stenophylla Hook. et Arn. I. ec. p. 322%. — Barn, lc. p.395. — Bg. im Linn. XXVIL. p. 253. no. 371. 67 Luma stenophylla A. Gray I. e. Diagnosis et descriptio quaerantar Linn. XXVII. p. 253. 10. Myrceugenia ? Bridgesii Bg. Eugenia Bridgesi Hook, et Arn. I. ce. p.322, — Barı. lc. p.394. — Be. 1. c. p. 248. n. 36%. Luma Bridgesü A, Gray. Diagnosis et deseriptio petnntar Linn, XXVil. p. 253. 11. Myrceugenia ? Pitra Be. Eugenia Pitra Bg. 1. c. 264. no. 386. Eugenia multiflora Hook. et Arn. |. c. p. 32%. — Barn. 1. cp. 397. Luma Temu A. Gray ]. e. p. 589. Diaguosin et deseriptionem vid. Linn. XXVI. p. 264. no. 386. 12. Myrceugenia exsucca Bg. Eugenia exsucca DC. 1, ec. p. 279. — Linn. XXVil. p. 255. Myrceugenia Lechleriana Bg. in Linn. XXVll. p. 133. Luma Temu A. Gray Unit. Stat. expl, exp. p. 539. 13. Myrceugenia camphorata Bg. |. e, p. 134. no. 6. 3. Racemosae. 14. Myrceugenia Luma Bg. Myrtus Luma Bert. in Annal. sc. XXI. p.347. Myrtus Fernandeziana Hook. et Arn. in Hook, Bot. Mise. III. p. 316. — Bg. in Linn. XXVII, p. 401. Eugenia Fernandeziana Barncond in Gay Hist. Chil. Bot. II. p. 392. Eugenia Lumilla Phil, in Bot. Zeitg. XIV. p. 643. — Ba. in Bot. Zeitg. XV. p. 846, ibidem diagnosis et deseriptio. Bacca ohbovata, verrucosa, sepalis conniventihus coro- nata, 1—5-sperma, Semen renalum, testa membranacea, 672 badia instructum, 3° Ig., 2’ lat. Embryo radicula elon- gata, reduplicata, cotylis foliaceis, magnis, contortuplicatis. Planta germinans cotylis epigaeis, foliaceis, maximis, sessilibus, obverse renatis v. (ransversim oblongis, apice trun- catis v. retusis, basi latissime cuneatis, creberrime utrinque elevato-, pellueido - punctatis, 14/9” lat, 9—11 19; caule basi simpliei, paribus 2% foliorum instructo, tunc %-partite, ramis pariter paribus binis foliorum obsitis; foliis petiolatis, membranaceis, ovate v. ovato-oblongis, sparse minntegue pellueido -punctatis (v. specimen Berterianum in herb. Steud,, , Gayanım in hb. Richard.). “Habitat in Chili. Subtrib. 1. Eugenioideae Bas. XIV. Eugenia Mich. 1. Uniflorae. Linn. XXVIL p. 141. post no, 1. Kugeniam alpinam Willd, addatur: 1.5./538. Eugenia microphylla Rich. herb.; ramulis fo- liisque novellis subtas et pedunenlis sparse sirigosis; foliis oppositis, breviter petiolatis, rigidis, ovatis v, ovato-oblon- gis, aecute acnminalis, basi obtusis v. acufis, margine sub- eremnlatis, discoloribus, 1-uerviis, adultis glabris, utringne sparse impresso - punctatis; floribus axillaribus, solitariis, ra- rissime 2-nis, breviter pednneulatis; germine sericeo, 2- loculari; sepalis ovatis, euspidatis, minoribus acutis, majo- ribus obtusis. u. Eugenia microphylla L. Cl. Rich. herb. sine diagnosi. Rami teretes, laeves, subfusci; novelli compressi, brun- nei, strigosi aut abbreviati, 2-—-4-folii v. longiores, foliorum paribus 3— 7 instructi. Folia siecata supra fusco-atra, sub- 673 tus hepatica, impellncido - punctaia; petiolo brevissimo, stri- goso v. vix ullo; lamina 2 — 4 Ig,, 1-— 2% lat.; nervo medio supra impresso, subtus visibili; venis nullis’ v. supra leyiter impressis. Peduncnli saepe folio minuto, bracteiformi fülti, usque ad lineam longi. Alabastra obovata, % Ig., bracteolis 2, e latiore basi lanceolatis, acutis, euspidatis, ger- men includentihus, 3/4 1g. stipata. Germen pluriovulatum, Sepala dorso sparsim et raro strigosa, in. alabastro globo petalorum subbhreviora, majora 1’ lg. Petala ohbovata, glan- dulosa, ciliata, fere 2’ Ig. Stamina 1° lg. Stylus 1yg4t 4g. (v. in herb. Rich.). Ab Eug. alpina Willd. differt: foliis oppositis, latigribus fere euspidatis, margine suberenulatis, utrinque impresso,- punctatis; pedunculis folio saepe longioribus. Habitat in insula St. Domingo (L. Ci. Rich.). _ Linn, XXVIf, p. 143 post descriptionem Kugeniae uni- florae addatur: oo. : 4.6./539. Eugenia linearis Rich. herb.; ramulis, . folüis subtus, alabastris dense strigoso -sericeis; foliis petiolatis, rigidis, linearibus, apice sensim acutatis, mucronatis, basi obtnsatis, margine revolutis, snpra elevato - glandulosis, sub- glabris, tennissime venosis; floribus axillarıhus, subsessilibus, 1—?%-nis; germine hiloeulari; sepalis in alabastro erectis, acnminatis, minoribus deltoideis, majoribus rotundatis, Eugenia linearis Rich, herb. sine diagnosi et .de- seriptione. j a. longifolia Bg.; vamis foliisque laxis, foliis elon- gatis, evidenter mueronatis; floribus solitariis. Rami teretiusculi, exöphloeo secedente ruügulosi; novelli compressi. Folia opposita, siccata supra fusca, creberrime impellueido - punetata, suhtus einnamomeo-sericea, 1 2/4 30r Ba. 6s Heft. 43 64 lg., 23° 1t.; petiolo supra canalieulato, subtus prominente; venis tenuissimis, arrectis. Alabastra tnrbinata, sericeo -stri- gosa, 17/9 Ig., basi bracteolis 2 ovatis, acuminatis, extus strigosis, Y,’” ig. stipata. Germen multiovulatnm, Sepala majora Y,‘' Ig., 3/," it. Petala subrotunda, 1 Ig. (v. in herb. Richard.). ß. parvifolia Bg.; ramis foliisque confertis, foliis bre- vioribos, angustioribus, obsolete mucronatis, floribus saepe binis, sepalis obtusioribus. Folia 14 —%4° Ig., 1—1%/, It. (v. in herb, Richard.), Differt ab Eug. leptospermoide DC., Eug. Sprengelii DC., Eug. angustifolia Lam., Eug. rosmarinifolia Poir,, Eug.' angustissima, KEug. herbacea: floribus subsessilibus foliisgue supra verruculoso - glandulosis, suhbtus sericeis; flo- ribus Eugeniae odoratae affınis. Habit in St. Domingo (L. Cl. Rich.). Linn. XXVIl. p. 146 post n0,9. Eugeniam obtusifoliam Camb. addatur: 9. c./540. Eugenia asperifolia Bg.; ramulis pedancnlisgne puberulis; foliis subsessilibns , rigidis, ovalibus v. ovali-ob- longis, utrinque obtusis, apice recuryato-apienlatis v. retusis, margine erenulatis, discoloribus, glabris, supra ereberrime verrucoso -glandulosis, subtus glandulosis; peduneulis axilla- ribus, solitariis, 1-floris, oppositis, glandulosis; germine 2- loculari, sericeo; sepalis rotundatis, ciliolatis, minoribus api- eulatis, Eugenia microphylla A. Rich, herh. sine diagnosi. Rami teretiusculi, exophloeo fissili obtecti; vamali sub- compressi, pubernli, grosse glandulosi; novelli foriferi, ab- breviati, binodes, —4-folii, ®—4-Nori, nodo infimo loco foliorum interdum squamulis minimis instructo. Folia oppe- 675 sita, impellneido - punctata, siccata supra obscure fusea, glan- dulis crebris, verrucaeformibus exasperata, subtus pallidius fusca, sublaevia, glandulis multo minns prominentibus in- spersa; petiolo puberulo, verruculoso, 4, 1g. v. vix ullo; lamina 6 — 1%” Ig, 4 — 5° It; nervo medio supra sub- impresso, subtns prominente. Pedunenli 3— 4 1g., tenues, puberuli, glandulosi,. Alabastra obovata, sub calyce con- strieta, 2% Ig., bracteolis 2 triangulari - acutis, carinatis, glandulosis, eiliolatis, germen subaequantibus stipata. Germen dense sericenm. Sepala in alabastro globo petalorum bre- viora, majora 3/4 lg. Petala snbrotunda, glandulosa, eilio- lata, 1%, lg. Stamina stylusque petala subaequantia (v. in hb. Rich.). Ab Eugenia tuberculata DC. differt: foliis subtus gla- bris, vix revolutis, ‚peduncnlis solitariis, nec floribus glo- meratis. @uum L. Cl, Richardins jam prius speeiem propriam ah hac diversam mierophyllam nominaverit, nomen ab Achille Richardio datam rejeci. Habitat in insula Cuba (Ramon de la Sagra). Linn. XXVIL p. 149 post no. 25. Kugeniam albo- tomentosam addatur: 25.b./541. Eugenia diversi/lora Bg.; ramulis foliisque ju- nioribus et pedanculis pilis albis, adpressis suhvillosis; foliis petiolatis, rigidis, lineari-lanceolatis, utrinque angustatis, ob- tusiusculis, uninervüs, supra demum glabris, creberrime im- presso - punctatis, subtus demum sericeis, postremo glabratis; pedunenlis axillaribus, oppositis, solitariis, 1-Noris, folio bre- vioribus, rarias bifidis, bifloris , interdum ad apices ramorum racemosis; germine subsericeo, biloculari; sepalis subaequa- libus, rotundatis, eiliatis. 43* 676 “ Rami teretinsculi, tenues, rugosi; ramuli compressi. Fo- lia opposita, impellueido - punctata,. jumiora albo-rubieunda, adulta siecata obscura; petiolo 4, Ig.; lamina 13 — 21’ lg, 14, — 3° lt,; nervo medio supra subimpresso, subtus prominente. Pedunenli axillares, 4 — 6° Ig. aut bifidi, pe- dieellis 3° 1g., basi braeteatis aut foliis stipantibus ad bracteas diminutis, racemum plus minus elongatum formantibus, pedi- cellis bracteam superantibus. Alabastra obovata, 2%” Ig.; bracteae hypanthae ad cupulam brevem, bilobam, ciliatam connatae, germen subaequantes. Germen nitidum, subseri- ceum, multiovulatum, disco plano terminatum. Sepala in ala- bastro glabro petalorum breviora, extus glabriuscula, intus sericea, majora 1 Ig. Petala obovala, 2 ig. Stamina 2” ]g. Stylus paulo longior (v. in herb. Steudel.). Differt ab Eug. albo-tomentosa Camb.: indumento elon- gato, adpresso; foliis impellueido-, sed supra impresso - pun- ctatis; pedunculis saepe racemosis; sepalis rotundatis. Habitat in Brasilia, loco natali et inventore ignotis. Linn. XXVIL p. 152 post no. 36. Eugeniam correae- Jobiam addatur: 36.b./542. Eugenia brevipes A. Rich. herb.; ramulis no- vellis pedunculisque pilis raris, sparsis instructis; foliis pe- tiolalis, rigidis, ovalibus v. obovato -oblongis, ohtusis, bası aculis, margine revolutis, glabris, utrinque verruculoso-glan- dulosis, sabaveniis; pedunculis solitariis, oppositis, 1-floris. e basi rammli novelli, brevibus; sepalis inaequalibus, rotun- dalis; germine sericeo, 2-loculari longioribus. Eugenia brevipes A. Rich, herb, sine diagnosi. Rami teretiusculi, grisei, exophloeo delapso laeves; ra- muli compressi, novelli verruculosi, siecati badii. Folia op- posita, obscnre grosse pellucido - punctata; petiole JY, — 2” D 677 lg.; lamina 12 — 14 Ig., 5— 8” \t,; nervo medio supra basin versus subimpresso, subtus parum prominente; venis vıx: visibilibus. Pedunenli 2°” lg. Germen bracteolis cadueis stipatum, multiovnlatum, sed ovulo uno solo exerescente, Se- pala minora 1 1g. et It., majora 11/, Ig., 2, It (m. floribus defloratis in herb. Rich.). An Stenocalycis species? sed incompleta. Habitat in Cuba (Ramon de la Sagra). Linn. XXVIL. p.155. post no. 50. Eugeniam nemoralem addatur: 50.1./543. Eugenia compta Rich. herb. ; ramnlis foliisque novellis ad costaın et marginem puberulis, mox glahris; fo- liis petiolatis, membranaceis, ovali-oblongis v. oblongis, ‚utringue anguslalis, apice reenrvalo-acuminatis, opacis, disco- loribus, pellueido - punetatis, subtus venosis, sablongiori a margine distantia limbinerviis; peduneulis axillaribus, 1 — 2- nis, 1-Noris, folio 3—%-plo brevioribus; germine glahro, 2-loculari, minute bihracteolato; sepalis inaequalibus, mino- ribus ovatis, obtusatis, majoribus ovali-oblongis, rotundatis, eiliolatis. Eugenia compta Bich. herb. sine diagnosi. Frutex 3 — 9-pedalis; ramis teretinsculis, subrugosis, glabris, novellis «ompressis, sparsim et minute puberulis, Folia opposita, in plano ramorum patentia, regulariter ordi- nata, intense viridia, sine splendore (BRich.), siccata supra obseure fusea, obsolete venosa, subtus hepatica,, penninervia, tenniter retienlata; petiolo primum minute puberulo, mox gla- bro, eanalieulato, 3— 4 12.; lamina 3— 5 Ig., 14— 24 lt.; nervo medio supra sulcato, subtus elevato; venis tenui- bus, snbpatulis, supra oblitieratis, subtus prominentibus; ve- nulis interjeetis tenuioribus, retieulatis, subtus prominulis, 678 Pedunenli filiformes, ereeti, 9— 18 1g., basi bractea minima fulti. Alabastra obovata, 3“ Ig., sub ealyce constrieta, bra- eteolis 2, minimis ovalibus, puberulis, germine multo brevio- ribus stipata. Germinis loculi pluriovulati,. Sepala minora 11/9” Ig., majora 2% lg. Petala obovata, candida, ciliolata, 4"! ]g. Stamina erecta, %1/,” Ig. Stylus stamina aequans. Fructus ovati, rubri (teste Richard.). Differt ab Eugenia nemorali: foliis membranaceis, supra opacis, oblitterato-venosis; pedicellis elongatis; sepalis in- aequalibus, majoribus. Habitat ad margines silvularum insulae Cayenne (L. Cl. Rich.). | Linn. XXVIL p.157. post no. 55. Eugeniam Gaudichau- dianam addatur: 55.b./544. Eugenia orbicularis Bg.; ramulis novellis pe- dunculisque minute puberulis; foliis petiolatis, coriaceis, or- bienlaribns v. rotundo-ovalibus, utringue obtusis v. apice reiusis, glahris, elevato-glandulosis, supra nitidis, (ennissime reticulato -venosis; pedunenlis axillaribus, solitariis, unifloris, ex inferioribus nodis, folio longioribus; germine biloculari; bacea ovali, sepalis rotundatis, eoncavis, conniventibus coronata, Eugenia rotundifolia L. Cl. Rich, herb. sine diagnosi. Rami teretinseuli, exophloco lamellatim secedente; ramuli compressiuseuli, siceati badii. Folia opposita, siecata supra obscure viridia, subtus opaca, fuscescentia, novella pellucido- punctata; petiole 1 Ig.; lamina 6 — 14 Ig., 6— 12° 1; nervo medio supra planiusculo, subtus parum prominente; venis tenuibus, suberecto - patulis venulisque retieulatis supra prominulis, subtus vix visibilibus, Pedunculi ad 1” 1g. et ultra. Flores deforati sepalis reflexis, 1” Ig. Bacca (im- matura) 2 Ip. ir. floribus defloratis in herb. Rich.). Habitat in insula Barbados (L. Gl. Rich.). 679 2. Biflorae, Liun. XXVil. p. 159, post no. 61. Eugeniam Sprengelü inserafur: 61.6./545. Eugenia rigidifolia A. Rich. hb.; innovationibus pilosiuseulis, mox glabra; foliis ereeio -patentibus, interdum ternis, brevissime petiolatis, rigidis, lanceolato-linearibus v. lineari-lanceolatis, uirinque angustatis, apice maeronatis, ob- tuse marginalis, discoloribus, supra nitidis, enerviis, impresso- punctatis, subtus 1-nerviis; pedicellis oppositis, axillaribus et subterminalibus, 1—4-nis, 1-floris; germine ®— 3-loculari; sepalis eilielatis, majoribus ohtusis, mineribus acuminatis. Eugenia rigidifolia A. Rich. herh. sine diagnosi. o. angustifolia; foliis angustioribus,, acntioribus; pe- dieellis plerumgque folio longioribus. Rami densissime ramosi, cortice albo, rugoso tecli, no- velli fusci, sparsim pilosinsenli. Folia opposita, lanceolato- linearia, supra nitida, laevigata, subtus hepatiea, rugulosa, 4" Ig., 1 It. Pedicelli saepe ad apices ramorum, rhachidi brevi corymbosim affıxi, braetea lanceolata, parva fulti, 1- Hlori, 3 lg. Bracteolae hypanthae ad cupulam cuspidato - bilobam connatae, germen aequantes, Germen % — 3-locu- lare, pluriovulatum, diseo planinseulo, pilosinseulo obtectum. Sepala 4, 2 minora rotundata, acuminata, 2 majora obovata, coneava, rofundata (v. in herb, Rich.). £. latifolia; foliis latioribus, obtusioribus; pedicellis folio brevioribus. Folia 5— 9" Ig., 1—% It, Pedicelli % Ig. Alaba- sira 4-gona, acuminata, 5/4‘ Ig., basi bracteolis 2 ovatis, enspidatis stipata. Sepala concava, minora angustiora, cuspi- data, majora latiora, obtusiora, mueronata (v. in herb. Rich.). Habitat in insula Coba (Ramon de la Sagra). 680 Linn. XXVII. p. 161. post no. 64. Eugeniam rosmarini- foliam Poir. addatur: " 64.5./546. Eugeniu phyllireaefolia A. Rich. herb.; inno- vationibns pilosiusculis, mox glabra; foliis breviter petiolatis, rigidis, oblongo -lanceolatis, ad basin obtusam plerumque la- tioribus, antrorsun sensim acutatis, vix apienlafis, obfuse marginatis et erenulatis, 1-nerviis, discoloribus, supra witi- dis, ereherrime impresso - punetatis; pedicellis axillarihus, 1— 2-nis, petiolo longieribus, 1-Aoris; germine 2-locnlari; se- palis inaequalibus, rotundatis, ciliolatis, intus subsericeis. Eugenia phyllireaefolia A, Rich, herb. sine diagnosi. Rami inerassati, patentes, tortuosi, rigidi, albidi; ramuli approximati, foliati, novelli compressi, badii, glandulosi, sub- glabri. Folia opposita, patentia v. reflexa, siccata supra atrovirentia, subtus hepatica, glandulosa; petiolo fere 1’ lg.; lamina 7 — 12 Ig., 2 — 4°” It,; nervo medio sıpra subimpresso, subtus prominente. Pedicelli 11/, — 2’ 1g., gla- bri, badii, glandulosi, bractea minima, ovata, concava fulti, Bracteolae 2 hypanthae ovatae, acutae, concavae, ciliolatae, basi connatae, germine glabro, multiovulato, disco plano, puberulo tecto hreviores. Sepala minora °/,’” Ig., majora 1°” ]g. Petala subrotunda, 1%, lg. Stamina 1’ lg. Sty- lus 2” Ig. (v. in herb. Richard.). Maxime affınis Eugenine rigidifoliae, sed distineta: foliis latioribus, basi obtusis, 1-nerviis, erenulatis, vix Api- eulatis; pedicellis 1L—2-nis; sepalis rotundatis. Habitat in Cuba (Ramon de la Sagra). Linn. XXVI. p. 163. no. 81. Eugeniae pyramidali ad- datur varietas: ß. angustifolia; indumento albido ; foliis oblongis; pe- dicellis hrevissimis. 681 Folia ad 33° Ig., ad 10 I. Pedicelli vix ulli v. ad 2 usque longi (v. in herb. Mart.). Habitat in campis apertis prope Caldas, prov. Minarum in Brasilia (Lindberg no. 309). Liom XXVLI. p. 166. 10.89. Eugeniae vagae addatur: &. pumila; divaricatim ramosa, foliis oppositis, mem- branaceis, demum parum rigidieribus, lanceolato-oblongis, ob- tuse acuminatis; pedicellis gracilibus, elongatis. Eugenia pumila L. Cl. Rich. herb. Frutieulus elegans, 9 — 18-pollicaris, rarius 2-pedalis. Folia 18 — 30 Ig., 6 — 12 It. Pedicelli 6 — 14 Ip. Bacca ovalis, ad 6 Ig., coceinea, mollis, gratiusenle aci- dula. — In hortis Boxe supplenda (L. Cl. Rich.). Habitat in aprieis campestribus et pratis Guyanae Gal- licae (Rich.). Linn. XXVIl. pag. 177. post no, 137. Eugeniam Pseudo- Psidium addatur: 136. ./547. Eugenia Prieurü Bg.; innovationibus pube- rulis, mox glabra; foliis petiolatis, chartaceis, ovato- v. sub- oblongis, longiusenle aenminatis, basi obtusis v. hreviter acu- tis, supra nitidis, pellucido -punctatis, venosis, arcwatim Jimbi- nerviis; pedicellis axillaribus et subterminalibus, 2 — 6-nis, petiolo longioribus, 1-floris; germine 2-loculari; sepalis ob- tusis, ctliolatis, demum reflexis, minoribus oblongis, majori- bus ovalibus, Variat: u. robusta; ramis: crassioribus, foliis rigidiorihus, Ia- tioribus, brevius latiusgue et obtusius acuminatis. Rami teretinsenli, superne eompressi, einerei; novelli ad tlorendi tempus desunt. Folia opposita, utrinque elevato- punetata, subtus pallidiora; petiolo 2 — 3° Ig.; lamina 30 ad 40° Ig., 10 — 20’ It; nervo medio supra impresso, 682 subtus elevato; venis tennibus, suberecto-patulis, supra vix visibilibus, subtus prominulis; venulis interjectis tenuioribus, reticnlatis. Pedicelli e rhachide brevissima oriundi, bractea perbrevi fulti, 3— 9 Ig. Alabasira obovata, sub calyre valde constrieta, fere 3 Ig., bracieolis 2 brevibus, ovatis, puberulis, germine brevioribus stipata. Germen multiovula- tum, disco planinscule, 4-gono, glabro terminatum. Sepala in alabasiro globum petalorum ineludentia, majora 11/, 1g. Petala spathulata, 4° Jg. Stamina stylusque 21, 15. (v. in herb. Richard.). ß. tenuiramis; ramis graciibus; foliis submembrana- ‚eeis, brevius petiolatis, angustioribus, acutius acuminatis. “ Folia sparsius pellueido -punetata, petiolo 1—11/,” Ig.; lamina %-- 31/, Ig, 9— 16 It. Pedicelli 8 — 12 Ig. (v. in herb. Steudel. sub nomine spurio Eugeniae dipodae DC.). Differt ab Eugenüs Pseudo-Psidio et psidioide: folüis tenuioribus, nec evidenter reticulatis sepalisqgue valde inaequa- libus. Habitant in Guyana; «. in Guyana Gallica (Le Prieur), ß. in Guyana Batava (Hosimann no. 861). 3. Glomeratae, Linn. XXVIL p. 184. no. 163. Eugeniae tuberculatae DC. addatur : ß. unifloras Aoribus axillaribus, solitariis, oppositis, breviter pedicellatis. Eugenia heterophylla A. Rich. hb. Pedicelli 1— 11,’ I1g. Alabastra 1 Ig. (v. in herb. Rich.). Legit in insula Cuba Ramon de la Sagra. Linn. XXVIL p. 200. no. 200. Eugeniae lineatae DO. addatur: 683 ß. racemosa Bg.; Hloribus racemosis, Ramuli novelli et inflorescentiae ferrugineo - strigosae, Racemi 4—8-fori, rhachide 21/, — 5 1Ig., pedicellis 2-4 lg. (v. in herb. Richard.). Habitat in insula St. Domingo (L. Cl. Rich.). Linn. XXVII. p. 201. descriptioni n0.20%. Eugeniae aril- laris Willd. addatur: Fructus inseetorum ictu corrosos et ampliatos vidi in herb. Richardiano. Linn. XXIX. p. 230. post no. 200 b. Eugeniam origa- noidem addatur: j 200 0./548. Eugenia Oaracana Bg.; ramulis foliisque junioribus subtus et floribus sericeis; foliis longiuscule petio- latis, chartaceis, ovali-oblongis, ahbrupte acuminatis, basi acutis, creberrime pellucido - punctatis, supra nitidis, glahris, subtus opaeis, demum subglabratis,, subretieulalo-venosis, ar- enattm limbinerviis; spieulis axillaribus et subterminalibns, binis, 6— 12-foris, densis, abbreviatis, petiolo breviorihus; germine biloculari; sepalis rotundatis, concavis, erectis, se- riceis. Rami superne compressi; novelli ad florendi tempus de- sunt. Folia opposita, siccata supra ex flavescenti viridia, snbtus fuscescenti - virentia; petiolo 4— 6’ 1g., sericco; la- mina 5% Ig., 23’ It.; nervo medio supra sulcato, subius in- erassato; venis tenuibus, subpatalis, utringue prominulis; ve- nnlis interjectis tenuioribus, reticnlatis. Spiculae circiter 4 lg. Flores deflorati 21/,” Ig., bracteolis % germine brevio- ribus, ad cupulam bilobam connalis stipati. Germen dense sericcum, multiovulatum (v. specimen unicum valde mancum in herb. Buchinger.), Differt ab Eug. origanioide: indumento sericeo, foliis longius petiolatis, rigidioribus, ovali-oblongis, abrupte acu- 681 minatis, basi acntis, ereberrime pellucido-punetatis; spienlis petiolo brevioribus. Habitat in Mexico ad Oaxacam. Linn. XXVIl p. 202. no. 209. addatur: 209. Eugenia Sinemarensis Aubl.; glaberrima; foliis bre- viter petiolatis, chartaceis, oblongis v. ovate oblongis, longe acuminatis, basi obtusis v. breviter acutis, discoloribus, ob- seure pellueido- punetatis, nitidis, subtus reticulatis, remote costatis, latissima a margine distantia arenatim himbinerviis; floribns axillaribus et lateralibus, minutis, glomeratis, petiolo brevioribus; hacca obovato - glohosa, sepalis 4 rotundatis, con- cavis, conniventibus, minimis coronata, 1— 4-sperma. 'Eugenia spadicea Rich. herb. Kontac- an-ceiperi incolar. Rami obtnsangnli, exophloeo pallido, fissili, novelli com- pressi, spadieei, nitid. Folia opposita, rarius basi acnta, siecata snpra fusco-atra, tennissime retienlata, subtus hepa- tica, minute glandulosa; petiolo valido, atro, 2? — 3 Ig.; lamina 3%, — 6%,” Ig., 14 — 28° It.; nervo medio supra suleato , subtus inerassato; venis utroque latere circiter 9, subpatulis, distantia eireiter 2 — 3 a margine ad nervum Iimbalem arcuatim eonjunetis, supra vix visibilibus, sabtus prominentibus; venulis interjeetis reticulatis, utrinque promi- nnlis. Flores minimi, 3 v. plures, glomerati v, rhachidi per- brevi braeteatae spieatim affıxi. Alabastra 1, Ig., basi bibracteolata. DBacca rubra, 5 Ig. (v. in herb. L, Cl. Richard.). Habitat in ripis fluvii Kouron Guyanae Gallicae (Rich.). Linn. XXVII. p. 203. post no. 211. Eugeniam macro- phyllam addatur: 209 5b. Eugenia Marowynensis Mig. Myrciaria? Marowynensis Bg. 1. c. p. 335. 685 4. Umbellatae. Linn. XXIX. p. 232, post n. 246.b. Eugeniam Janei- rensem addatur: u 246. 0./549. Eugenia oligophylla Rich. herb.; glabra; fo- liis petiolatis, membranaceis, oblongis v. oblongo -lanceolatis, utringue angustatis, apice longiusceule acuminatis, basi acutis, discoloribus, sparse pellucido- punctatis, tenuiter reticulato- venosis, 2 — 3- plicato -limbinerviis; pedicellis lateralibus, 1 ad A-nis, | -carpiis; bacca globosa, sepalis concavis, rotun- datis coronata: Aramiroura Galibensium. Eugenia oligophylla L. Cl. Rich. herb. sine diagnosi. Rami graeiles, dichotomi, albidi; novelli compressi, fusci, aitidali, paribus 1— 2-nis foliorum obsiti,. Folia opposita, siccata supra hepatica, subtus olivacea, supra obsoletius ve- nosa; petiolo 2 1g.; lamina 31/, — 5° Ig., 16 — 20” Il; nervo medio supra impresso, sublus prominente; venis tenui- bus, subpatulis, longiori a margine distantia arcnatim unitis, extrorsum iterum iterumque ramosis el anastomosantibus ner- vom limbalem plerumque triplicem formantibus, supra vix visibilibus, subtus prominentibus; venulis interjectis tenuiori- bus, reticulatis, prominulis, Pedicelli basi bractea minima fuli, 3—4 Ig. Bacca nigra, fere 3° diametro, hracteolis 2 ovalibus, minimis stipata, sepalis 4/, coronata (v. in herb. L. Cl. Rich.). Habitat in ripis fAuvii Kourou Gnianae Gallicae, fructi- ficat Decembri (L, Cl. Rich.). 246.4./550. Eugenia Lindbergiana Bg.; glahra; foliis petiolatis, chartaceis, ohlongis v. oblongo-lanceolatis, ntrin- que angustalis, apice oblusis, basi lenge acutatis, margine eartilagineis, glandulosis, supra oblitterato-, subtus tenuiter 686 venosis; umbellis lateralibus et etiam axillaribus, 4 —6-floris, oppositis, petiolo longioribus; germine 2-loculari; bacca ovali, sepalis brevibus, obtusis, erectis coronata, Rani teretiusculi, 'superne compressi, albidi; novelli ad florendi tempus desunt. Folia opposita, subtns virentia v. subflavo - virentia, pallide marginata, obscure pellueido - pun- etata ; petiolo 1 — 2 Ig.; lamina 18 — 28 Ig., 6 — 10“ It.; nervo medio supra planiusculo, subtus prominente; venis te- nuibus, suberecto - patulis, supra oblitteratis, subfus prominu- his. Pedicelli bractea_minima fulti, 4—6 ig. Germen gla- brum, bracteolis 2 brevissimis, obtusis stipatum. Sepala 4, floris deflorati patentia, marginibus involuta, tandem erecta. Bacca 4" ig. (v. in herb. Mart.). Habitat prope Caldas prov, Minarum in Brasilia, floret Junio (Lindberg no. 311.). Linn. XXVIL p. 208. post no. 247. Eugeniam cerasi- Jloram Mig. addatur :: 247.b./551. Engenia Francavilleana Bg.; ramulis novel- is, pedunculis, pedicellis, bracteolis, germinibus pubescenti- bus, foliis longinseule petiolatis, membranaceis, oblongis, saepe obversis, obtuse acutatis v. obtusatis, basi cuneatis, margine subundulatis, anguste reourvis, glabris, sparse pel- lueido - punctatis, tenniter reticulato - venosis, limbinerviis; pedicellis axillaribus, ®2 — 6-nis, umbellatis v. racemulosis, petiolum subaequantibus; germine biloculari; sepalis ovatis, obtnsatis, ciliatis, extus puberulis, demum reflexis. Rami teretiusculi, novelli compressi. Folia opposita, “ eano -virentia; petiolo 3—4’” Ig.; lamina 2—3” Ig., 8— 14° It.; nervo medio supra basin versus suleato, subtus pro- minente; venis tenuibus, suberecto-patulis, utrinque promi- aulis; venulis interjeetis tenuioribus, refieulatis, supra parım 687 prominnlis, subtus vix visibilibus. Pedicelli <—5° Ig., um- bellati v, rhacheolae usque ad 2” longae racemosim affıxae, basi bractea minima fulti. Alabastra obovata, sub calyce constrieta, 3 Ig., bracteolis % lanceolatis, acutis, puberulis, 2/,' Ig. stipata. Germinis loculi pluriovalati. Sepala in- aequalia, intus glabra, in alabasiro gloho petalorum bre- viora, majora 1° ig. Petala ovato-rotunda, ciliolata, basi truncala, demum reflexa, 21/,'” It. Stamina 2%” Ig. Stylus 21/'' lg. (v. in herb, Rich.). Differt ab Eugenia cerasiflora Mig., eui valde similis: in- dumento denso, foliis multo sparsins pellucido-punctatis; germine dense pubescente; sepalis ovatis. Ab Kugenia Piloensi Camb. diversa: indumento; feliis latioribus, obtusatis (v. in herb. Rich.). Habitat in Brasiliae prov. Rio de Janeiro (Vanthier). Linn. XXVII. p. 208. post no. 249. Eugeniam sericeam addatur: 249. b,/55%. Eugenia eraltata Rich, herb.; sericea, foliis ‚ petiolatis, coriaceis, oblongis, breviter acuminatis, basi in petiolum attenuatis, margine recnrvis, supra demum glabris, impresso-, impellueido- punctatis, nitidis, obsolete venosis, sublongiori a margine distantia limbinerviis; pedicellis 1 — 6- nis, umbellatis v. racemulosis, lateralibaus v. axillaribus, 1- Noris, petiolum subaequantibus; germine 2-loculari; sepalis inaegnalibus, rotundatis, utrinque sericeis. Eugenia exaltata Rich. herb. sine diagnosi. Arbor 30 — 60-pedalis; ramuli sordide albi, novelli sub- tetragoni, spadicei, rufo-sericei. Folia opposita, interdum obversa, siccata supra atrovirentia, nitida, subtus saepe ob- scure hepatica; petiolo canalieulato, 2— 3 Ig.; lamina 3— 34, Ig., 1 —1°4” Ie.; nervo medio supra sulcato, subtus 688 prominente; venis tenuibus, erecio-patulis, supra vix visibi- libus, subtus prominulis. Pedicelli rufo -sericeo -strigosi, 11/, — 2 ig,, basi bractea minuta fulti. Alabastra turbinata, rufo-sericeo-strigosa, 11/3” Ig. Bracteolae hypantbae 2% sub- rotundae, latiores quam longae, fere !/y“ lg. Germinis loenli angusti, pauci-ovulati. Sepala in alabastro globum pe- petalorum includentia, majora 1’ Ig. Petala obovata. Sta- mina 11/, —%” lg. Stylus 21/4” Ig. (v. in herb. Rich.) Differt ab Eugenia sericea: indumento rufo; foliis rigi- dioribus, majoribus, multo brevius, latins et obtusius acumi- natis, supra impresso-, impellucido - punctatis; pedicellis saepe racemulosis; sepalis subrotundis. Habitat in Cayenna (L. Cl. Richard.). Linn. XXIX. p. 233. descriptioni no. 292. Eugeniae ei- trifoliae Poir, addatar : Caulis subarborescens, ramis longis, expansis. Folia patula, recentia intense viridia, 4 — 6 Ig., 1%, — 18/4” It. Flores in ramis defoliatis ambellati, pedicellis brevibus inserti, odorati, candidi. Alabastra obovata, sub calyce constricta, glabra, glandnlosa, 4 Ig., bracteolis 2 ovatis, voncavis, acntis, germine brevioribus stipata, Germen %-loculare, Se- pala 4, atroviolacea, subrotunda, eoncava, obtusa, in ala- hastris globo petalorum hreviora. Petala subcoriacea, patula v. reflexa, sepalis majora, subelliptica, basi truncata, ad un- guem convexa. Stamina numerosissima, candida, erecta, pe- tala aequantia, Stylus subulatus, stigma simplex. Barca eaernlea, succosa, aromatico-subacris, 1-sperma, semine ex albo Iutescente, amaro (v. in hb. Richard,). Eugenia coerulea Rich. herb. Habitat in umbrosis locis, foret Octohbri — Novembhri, fru- etus fert maturos Julio (L. Cl. Rich.). 689 Linn. XXIX. p. 235. post no, 304. Eugeniam undula- tam Aubl. addatur: 304.1b./553. Eugenia Arivoa Aubl.; gläbra, foliis breviter petiolatis, rigidis, planis, ovali-oblongis, utringue obtusatis v. apice obtuse lateque et breviter acnminatis, margine vix recurvis, impellucido - punctalis, supra splendentibus, subtus opaeis, retieulato-venosis, duplicato-limbinerviis; pedicellis fructiferis lateralibus, petiolo longioribus, 1 -carpieis; bacca ovali-oblonga, 1-sperma, sepalis rotundatis, inaequalibus, incurvis coronata. Eugenia Arivoa Aubl. Guian. I. 510. Eugenia Arori L. Cl. Rich, herb. cum descriptione. Caulis fruticosus; rami patuli, cortice cinereo obtecti; ramuli compressi, novelli ad maturitatem fructuum nulli. Fo- lia opposita, siecata supra fusco-atra, sparse impresso-pun- eiulata, tenuiter reticulato-venosa, subtus hepatica, minute glandnlosa; petiolo valido, 2” Ig.; lamina 3— 51/9” Ig., 17 — 307 it.; nervo medio supra planiusculo, sabtus inerassato; venis erecto-patulis, cireiter 2 linearum a margine distantia arcuatim unitis, extrorsum iterum ramosis et anastomosan- tibus ad nervum limbalem tenuiorem conflnentibus, supra vix prominulis, subtus prominentibus. Pedicelli validi, 3 — 5 lg., ad nodos defoliatoes, DBacca nigra, lucida, glandulosa, sepalis 1/, —2/,' ig. coronata, recens 14° Ig., 8 It., pulpa crassa, succulenta, violacea repleta, siccata, 9 — 11 1g., 5 — 774 16, Semen oblongo-ohovatum, teres, laeve, depres- sione lunata ad latus notatum, pelliculae cerassiusenlae ad- haerens; nucleus flavescens, paulisper compressus, substantia compacia, awygdalo subsimili; radicula altero margini nuclei eirciter a medio ad apicem adnata; cotylac conferruminatae, glandulosae (L. Cl. Rich.). . 30r Ba. 6s Heft, 44 690 ı Differt ab Eug. undulata: foliis utringue obtusioribus, planis, supra splendentibus, nec impresso-venosis, subtus venosis; bacca nigra, majore. Habitat in ripis fuvii Kourou Guianae Gallicae, fructificat Noyembri (L. Cl. Rich,). 5. Corymbiflorae. Linn. XXVIl, p. 228. no.313. ad Eugeniae Mikanianae Bg, descriptionem addatur: Bacca ovalis, calyce coronata, 6° (v. in hb. Richard.). 6. Racemulosae, Linn. XXVIl. p. 232. ad deseriptionem n0.3%28. Eugeniae Sieberianae DC. addatur: Arbor 15— 20-pedalis, habitat et in silvis Guadalupae, floret Octobri (L. Cl. Rich.). Variat: ß. crassifolia Bg.; foliis rigidis, late ovatis, basi ro- tundatis v. subcordatis, impellucido- punctatis; fructu sub- rotundo - ovato. Frutex innovationibus einnamomeo-lepidotis. Folia pe- tiolo valido, canalieulato, 3— 4 1g.; lamina 3— 4 Ir., 20 — 30 It. Bamuli 2—8-flori, rhachide 2 — 8 Ig., pedi- cellis 3 — 5° ig. Alahasira obovata, 8% Ig. (v. in herb. Richard). Habitat in apricis montosis Martinieae, Parnassi territorio (L. Cl. Rich.). Linn. XXIX. pag. 236. post no. 334. e. Eugeniam pach- nantham addatur: 334.d./554. Eugenia Sagraea Bg.; ramulis, petiolis, pe- dunculis minutissime hirtis; foliis petiolatis, chartaceis, ovatis v. ovato-oblongis, obtusatis v. late obtusegue subacuminatis, basi obtusis, margine recurvis, excepto nervo glabris, elevato- punctatis, supra nitidis, tenuiter reticulato-venosis, subtus 691 subeosiatis, longiori a margine Jistantia arcuatim limbinerviis; racemulis 1 —3-nis, ®—6-carpicis, axillaribus, petiolo vix longioribus; hacca glohosa, sepalis rotundatis, concavis, mi- nntissime ciliolatis coronata, 1 — 2-sperma, - Eugenia farameoides A. Rich. herb, (partim) sine dia- gnosi. Rami teretinsculi, ex griseo fusei; ramuli compressi, n0- velli ad maturitatem fructnam desunt. Folia opposita, ex flavo viridia, majora et minora; petiolo 1 — 3 Ig,; lamina fol. majorum 2 — 3 Ig., 1 — 2” It., minorum 3/, — % Ig., 1, —1” It; nervo 'medio supra impresso, subtus incrassato v. prominente; venis tenuibus, erecto- patulis venulisque in- terjectis tenuioribus utrinqgue prominulis., Bacemuli floriferi rhachide 2— 3° Ig,., alabastris sessilibus, fructiferi rhachide valida, ad 4 Ig. pedicellis 1-— 14/4 Ig. Alabastra turbi- nata, 3/4 Ig., bracteolis 2 ad cupulam bilobanı connatis stipata. Germen 2-locnlare, glahrum. Sepala inaegnalia, majora fere 8/, lg. Bacca saepe depresso-globosa, ad 4“ It. Embryo subrenatus, radieula extrorsum elevata, eurvata, in- trorsum tota cotylis conferruminatis adnata (v. in herb. Rich.). Habitat in insula Cuba (Ramon de la Sagra). Linn. XXVDL p. 237. post no. 337. Eugeniam perfora- tam addatur: 337.0./555. Eugenia flavo-nigra Rich. herb.; glabra; foliis subchartaceis, petiolatis, oblongis v. oblongo - lanceola- tis, recurvato-longiuscule acuminatis, hasi acutis, discolori- bus, pellucido -punctatis, supra splendentibus, tenuiter veno- sis, subarenatim limbinerviis, pedicellis 1 -carpieis, ®—6-nis, lateralibus; bacca globosa, 1-sperma, sepalis rofundatis, ci- liolatis, parvis, conniventibus coronata. o. Guadalupensis Bg.; foliis minoribus, sparsim pel- lueido - punctatis. 44% 692 Eugenia flavo-nigra L. Cl. Rich. herb, sine diagnosi. Arbor medioeris; ramı saepe dichotomi, griseo -sub- fusei, rugosi; ramuli compressi, paribus foliorum 5 —7 instructi. Folia opposita, ohtusinsenle acuminafa, supra flavo - fusca, subtns viridi-Intescentia, opaca, nigro - punctata; petiolo 11/,—% Ig.; lamina 2— 3” Ig., 8-—- 13 ]t.; nervo medio supra planinseulo, suhtus elevato; venis suhpatulis, tennibus, ntringne parım prominulis; venulis interjectis tenuio- ribus, reticulatis. Pedicelli validi, 13/5 — 21/g”‘ Ig. Bacca primum eroceo-Iutea, demum nigricans, fere 6’ diametro, bracteolis 2 minutis stipata, sepalis 4 brevibus, obtusis coro- nata (v, in herb. Richard.). ß. Martinicensis Bg.; foliis majoribus, ereberrime pel- leide - punctalis. Folia obscuriora, rigidiora, petiolo 2 — 3° Ig., lamina 3” 1g., 1Yg” It. Bacca fere 6 diametro, flava (v. in hb. Rich.). Differt ab EKug, perforata: foliis angustioribus, nec elevato-punctatis, floribus umbellatis, paucioribus, Habitat: «@. in silvis redivivis Gnadalnpae, fructifieat Septembri; . in Martinica, fructifieat Julio (L. Cl. Rich.). Linn. XXVIL, pag. 244. no. 351. varielati «. Domingen- sis Eugeniae erenulatae addatur:' Variat foliis minoribus 5— 6” Ig., 2 — 3° It, et majo- ribus 6— 12° Io, 4— 7” It. (v. in herb. Richard.). Habitat in insula St. Domingo (L. Cl. Rich.). 7. ‚Dichotomae. Linn. XXVIL. pag. 268. ad descriptionem no, 395. Euge- niae Balbisianue addatur: Bacca globosa (v. in hb. Richard.). 693 Linn. XXVII. p. 270. ad descriptionem no. 396. Buge- niae punctatae Vahl. addatur: - Bacca rubra, mollis, obovata, calyce coronata, pleiosper- ma; semina renata, radicula ahbreviata, cotylis conferrumi- natis (v. in hb. Richard.). 8. Racemosae. Linn. XXVIl. p. 281. adde: 420. Eugenia zylopifolia DC.; ramis, foliis annuis, race- mis sericeo-strigosis; foliis petiolatis, ehartaceis, demum ri- gidioribus, Janceolato - oblongis, longe -acuminatis, mucronatis, basi euncatis, discoloribus, adultis supra glabris, nitidis, im- presso - punclatis, subtns subglabratis, obsolete venosis, limbi- nerviis; racemis axillaribus et subterminalibus, folio plerum- que brevioribus, 4— 10-floris, pedicellis elongatis; germine velutino, bilocnlari; bacca globosa, 1—%2-sperma, sepalis eonniventibus, ovatis, concavis coronala, Eugenia zxylopifolia DC. 1. e. p. 279. Rami graciles, exophloeo delapso glabri; ramuli com- pressi, cinnamomeo-, sericeo-substrigosi. Folia opposita, annua supra obseure hepatica, pilis adpressis, sparsis, albis, oeulo nude vix visibilibus inspersa, impellucido - punctata, subtus nitide cinnamomeo -sericea, aAdulta rigidiora, saepe undulata, supra glabra, nitida, impresso - punctata, avenia, subtus plus minus denudata, imdumento partim canescente partim brunneo; petiole 1 — 11/5’ Ig., lamina 22 — 34°’ 1g., 7— 12’ lat., nervo medio supra sulcato, subtus elevato; ve- nis tenuibus, suberecto- patulis, ntrinque vix visibilins. BRa- cemi rhachide tenui, cinnamomea, sericeo-sirigosa, 4— 14 Jg; pedicellis basi bractea lanceolata, acuminata, 1, — 1’ Ig. fultis, 1-, infimis rarissime bifloris v. ad racemulum pauci- florum exeretis, 3 — 8 lg. Alabastra pilis cinnamomeis 694 dense sirigosa, obovata, ®/,”’ Ig., bracteolis 2 lanceolatis, acutis, strigosis, 4/9’ Ig. stipata. Germen multiovulatum, disco subeonvexo, 4-gono, puberulo tecium. Sepala 4 parum inaequalia, concava, utringue puherula, minora rotundata, majora fere quadrata, subtruncata, 8/,” Ig., post anthesin reflexa, tandem statu fructifero conniventia,. Bacca glandı- losa, glabriuscula, fere 4 It. (v. Aoriferam in herb. Rich., fructiferam in herb. Kunth.). ß. brevipes Bg.; pedunculis abbreviatis, 1— 4-carpi- eis, pedicellis abbreviatis. Peduneuli 1 Ig., pedicelli 11/,— 2% ig. (v. fructif, in herb. Richard.). Habitat in Gniana Galliea: «&. in ripis Auvii Kouron; £. in Cayenna (L. Cl. Rich.). Linn. XXVII. pag. 289. no. 434. Mutetur nomen Eugeniae "polystachyae in Eug. coriaceam Bg.; deleantur porre syno- nyma Richardiana et Candolleana , nec non patria Guyanae Gallicae. - Lim. XXVIL p. 291. no. 438. Eugeniae Gardnerianae addatur: 6. rigida; foliis minoribus, rigide chartaceis, inter- dum supra impresso -pumefatis; racemis plerumgue pauei- Noris. Folia petiolo ?—4 ” Ig., lamina 11/,— 3° 15, 9-16 lat. Racemi /,— 2’ Ig. (v. in herb. Richard.). Linn. XXVIL. p. 293. post Eugeniam glabratam DC, addatur: 448.b./556. Eugenia Richardiana Bg.; ramis foliisque glabris; foliis longe petiolatis, rigidis, ovatis, recurvato -ob- tuseqgue acuminatis, basi obiusis v. breviter acutis, margine recurvis, discoloribus, supra laevigatis, nitidis, subaveniis, saepe impresso-, obscnre pellncido - punctatis, subtus obsolete 695 venosis, glandnlosis; racemis axillaribns et subterminalibus folio brevioribus, 6-—8-floris, puberulis; germine 2-loculari, velutino; sepalis subrotundis, concavis, ciliolatis, Rami teretiusculi, pallide fusei, rugosi; novelli com- pressi, spadicei, glandulosi, Folia opposita, supra atroviren- tia, subtus fuscescentia; petiolo 5— 6° Ig.; lamina 1—%1/g” Ig., 9-16 It.; nervo medio supra vix suleato, subtus basin versus prominente, antrorsum evanido; venis tenuissimis, sub- ereeto-patulis, supra oblitteratis, subtas vix visibilibus. Ba- cemi 1 — 11/,” Ig., sirieti, puberuli; rhachide planiuscula, sericea, 10 — 16° Ig.; pedicellis 1 — 1!/y Ig., braetea ovata, ciliata fultis. Alabastra 11/5’ Ig., bracteolis bypan- - ihis ovalis, carinatis, acutis, ciliatis, germen aequantibus, Sepala rotundata, extus puherula, intus dense sericea (v. in ‚herb. Rich.). Maxime afünis Eugeniae glabratae DC., sed distineta: foliis longe petiolatis, rigidioribus, supra nec elevato-glan- dulosis; floribus racemosis, pedicellis validioribus, brevioribus, Habitat in insula Antigua (Richard). Linn. XXVI. p. 299. no, 468. Eug. mmuricatae DC. ad- datur varietas: ß. Guyanensis Bg.; foliis angustieribus, longius acu- minalis, supra splendentibus; racemis saepe 4-nis, in axillis foliorum. Eugenia spicata L. Cl. Rich. herb. no. 76. Arbor 30—40-pedalis, speciosa, Flores albi, plerique abortientes et forte polygami (L. Cl. Rich.). Habitat ad ripas fluviorum Guyanae Gallicae, florebat Augusto, fructificabat Novembri (Rich.). Linn. XXVIl. p. 301. post Eugeniam rugosam inseratur: 470, b./557. E. polystachya Bich.; ramulis, folis subtus, ‚racemis, alabastris breviter strigosis; foliis chartaceis, petio- 696 Iatis, oblongis v. ovali-oblongis, utringue angustatis, apiee abrupte acnminatis, adultis supra glabris, snbtus opacis, jn- nioribus pellncido-punctatis, penni- et limbinerviis; racemis axillaribus et lateralibus, strietis, bracteatis, 1— 2-nis, folium subaequantibus; pedicellis 1-Noris, oppositis v. alternis, ab- breviatis, 1-—%-nis, 1-floris; germine 2-loenlari, pauei- ovulato; sepalis inaequalibus, obtusis , eiliolatis. Eugenia polystachya Richard in Act. soc. hist. nat. Paris. 1792. p. 110. — DC. I. ce. p. 280, exel. syn., nee Bentham. in Hook. Journ. of Bot. II. 32%, nee Bg. in Linn, XXVI. p. 289. Arborea. Rami teretiusenli, glabri, novelli compressi, canescenti -strigosi. Folia opposita, interdum ohversa, juniora supra sericea ; peliolo 2-— 3° Ig., lamina ®— 5° Ig., 1-%' lat.; nervo medio supra impresso, subtus inerassato; venis tenuibus, subdivaricatis, supra obsoletis, subtns prominnlis. Racemi, si bini valde inaequales, 2 — 5° lg, 8— 18-Tori, pedicellis 2 — 5 Ig., bracien ex ovala basi acuta fultis. Alahastra 2%’ Ig., bracteolis 2 rotundatis, glabris, glandulo- sis, basi connalis, germen subaegnantibus, 1’ lg. stipata. Flores %/,’’ diametro. Gerinen dense sericeum, disco plano, centro pilosinsenlo terminafum. Sepala exins sirigosa, intus subsericea, 2% exteriora rotundala, ciliolata, fere 1” ig., in- teriora majora, subquadrata, 14/,’' lg. et lata. Petala ob- ovata, glandulosa, 4° ig. Stamina 5 ig. Stylus 3° 1g. (v. in herb. Richard.) Richardii haec est vera Eugenia polystachya, nec illa a Rob. Schomhurgkio in Guiana Anglica detecta, ab Ill. Benthamio (Hook. Journ. | of Bot. 11. p. 322.) et nobis (Linn. XXVII. p. 289.) sub eodem nomine descripta species, quae nunc nomen EKugeniae coriaceae accepit. Ab Eug. coriacca differt: indumento breviter strigoso, nec tomentello; foliis ma- 697 joribus, tenuioribus, pellucido - puuctatis, subtus substrigosis, penninerviis, medio nec basi latioribus, glabris, subaveniis, impellucido-punctatis; racemis validioribus, longioribus; hra- eteis hypanihis glabris; Noribus majoribus, Hugenia rugosa Rz. et Pav. speciei nostrae valde affinis quidem, sed revera distineta: foliis rigidioribus, basi latioribus, sensim aenmina- tis, atringue tenuissime albido-sericeis, supra impresso - pun- etatis, demum glabris. In silvis Guyanae Gallicae, florebat Septembri (L. Cl, Richard.). Linn. XXVJL p. 304, dele no. 47. Species exclusae. Eugenia acetosa Poir. = Aulomyreia acetosans Bg. — Bridgesii Hook, et Arn. = Myrceugenia? Bridgesii Bg. — eorreaefolia Hook. et Arn. = Myreeugenia correaefolia Bg. — Cruckshanksit Hook. et Arn. = Temu Cruckshanksii Bg. — divarieata Bg. = Temu divariecatum Bg. — exsucea DE. = Myrcengenia exsneca Bg. — Fernandeziana Barn. = Myrceugenia Luma Bg. “ — Lumilla Phil. = Myreeugenia Luma Bg. — ovata Hook. et Arn. = Myrceugenia? ovata Bg. — Pitra Bg. = Myreeugenia? Pitra Bg. — planipes Hook. et Arn. = Myrceugenia planipes Bg. — polyantha Mig. = Aulomyreia Tancifolia Bg. — — Phil, = Myrcengenia obtusa Bg. — polystachya Bth., Bg. = Eugenia coriacea Bg. — Raran Barn. = Myrceugenia obiusa Bg. — stenophylla Hook. et Arn. = Myrceugenia? stenophylla Bg. 698 XVE Stenocalyx Bg. 1. Germen costatum. Linn. XXVII. p. 311. post no. 15. Stenocalycem Pitan- gam addatur: 15.h./44. Stenocalyx PlumieriBg.; ramulis, petiolis, nervo foliorum medio pnberulis; foliis petiolatis, chartaceis, ovate oblongis, longe acuminatis, basi obiusis, glabris, obsenre ere- berrimeque pellueido-punctatis, obsolete venosis; bhacca de- presso -globosa, sulcata. Muscadier de la Martinique. Frutex aut arbor mediocris; rami patuli, graciles, inferne nudi, Gemmae ovales, 4-fariam imbricatae. Folia opposita, siccata, supra fusco-afra, minutissime impresso - punctata, subtus hepatica, glandulosa; petiolo ?— 3 Ig.; lamina ecir- eiter 3° Ig., 11 — 15° Iat.; nervo medio supra planiuseulo, subtus parum prominente; venis tennissimis, erecto - patulis, uirinque vix visibilibus. Flores (teste Richardio) in ramis ramulisve aphyllis subsolitarii, sessiles. Fructus depresso - globosi, suleati, siccati 6’ diametro. In silvis montanis insnlae Martinicae (L, Cl. Rich.). 2. Germen laeve. Linn. XXVIl, p.311. post n0.20. Stenocalycem pistaciae- Folitum addatur: 20. b./45. Stenocalyx albicans Bg.; ramulis foliisque no- vellis utrinque, pedicellis et germinibus fulvo-sericeis, indu- snento caduco; foliis petiolatis, chartaceis, demmm rigidiori- bus, oblongis v. oblongo-lanceolatis, utringue angustatis, acaminatis, impellucido - punctatis, : discolorihus, supra mox glabris, subnitidis, subtus indumento sericeo delapso densis- sime minufissimeque glauco- pubernlis, fere pulvernlentis et impresso -punetulatis, tenuiter venosis, limbinerriis; pedunculis 699 ex eadem gemma nuda 2 — 3, rarius ex infimo nodo ramuli superne foliati solitariis; germine laevi;; sepalis concavis, ob- tusis, erectis, villoso-ciliatis, majoribus oblongts, minoribus evalibus. Eugenia albicans L., Cl. Rich. herb. sine diagnosi. Arborescens; rami erecti, teretinsculi, subfusei; ramuli compressi, glabri; novelli ad nodos infimos 2 — 3 squamis oppositis instructi. Folia perennantia, opposita, novella utrin- que nitide fulve-sericea, mox supra glabra, siccata fusco - atra, subtus glauca, margine reeurva; petiolo 2 — 3° Ig.; lamina 12 — 26° Ig., 6— 11’ lt.; nervo medio' snpra pla- niusculo, snbtus elevato; venis tennibus, suberecto - patulis, utrinque prominulis. Pedunculi plerumque oblitteratione gem- mae terminalis 2 — 3, spurie axillares, rhachide perbrevi afkıxi, squamula fulti v. ex infimis nodis ramuli novelli sur- sum foliorum paribus 2—3 praediti oriundi, 4— 6° 1g., de- mnm glahri, Alabastra obovata, 2’ Ig., bracteolis 2 ovatis, ciliolatis, germine brevioribus, 1/,” ig. stipata. Germen fulvo-sericeum, demum oblongum. Sepala post anthesin con- niventia et convoluta, majora 5/,’' Ig. Petala oblongo -lan- ceolata, erassiuscula, %1/,” ig. Stamina siylusque 1%, — 2’ Ig. (v. in herb. Rich.). , Ob ramulos basi squamatos, flores non raro e basi ra- mulorum oriundos sepalaque majora oblonga certe ad genus Stenocalycis nee Eugeniae pertinet. Habitat in summo monte Morne-Caraibe insulae Guada- lupae floret Septembri (L. Cl. Rich.). Linn. XXIX. p. 247. ad no. 43. Stenocalycem Patrisiü addatur: a. parvifolius; foliis minoribus longinseule acntiuseu- leque acuminatis, basi euneatis; sepalis brevioribns. Eugenia? stuposa Rich. herb. 00 Species genuina ab Il. Candolleo in „Mew. sur la fam. des Myrtacdes‘ tab. 20. depicta. Folia supra plerumgne impresso-venosa, 14, — 3” Ig,, 3 — 1,’ lat. Pedicelli 9 Ig. Fructus pendulus, subirre- gulariter piriformis, 1-spermus, sepalis oblique umbilicatus, snperfirie leviter foraminosa et, gibbnlosa, dilnte cocvineus, fere 17), 1g., 1° It. Pericarpium crassum, molle, succo- sum, pulpa rosea, acidula et leviter styptica, endocarpio pro- prio deficiente. Semen globosum, fibris laxe retienlatis impli- eitum, 9° lat, Superficies ejus primum continua videtar, ob tenuem substantiam, quae levi pressione evanescit in succum. Tuneque exhibet se fibrosa densissimaqne hirsutie obsitum quasi stuposum tegumen subcoriaceum, continens nucleum pellieula propria destitutum, snbelliptico - slobosum e substan- tia dura et compacta, qni embryo nudus. MBadicula exigua est tuberenlum parvum in parvıla depressione positum; pro eotylis materies solida, in medio tantum vaena, cavitate in- verso - triangnla (L. Cl. Rich.). 8. grandifolius; foliis majoribus fere oblongis, obtuse breviterque acuminatis, basi breviter acutis. Specimina prins in hb. Kunthio a me visa loco supra eitato jam descripta sunt. Habitat «. in silvulis praedi „Petit Coco“, nec non in silvis variis insulae Cayennae, maturescit fructus Novembri et Decembri (L. Cl. Rich.).. XVIN. Mitranthes Be. Linn. XXVIL p. 316. ad ne. 3 „Mitranthem Ottonis« addatur: Bacca globoso-urceolata, 5 diametro, hypanthii tubo libero saepissime et operenlo coronata, 3-loenlaris, poly- s ol sperma. Semina testa cartilaginea, pallida, nitida instructa (v. fructifer, in herb. Richard.). Legit in Cuba Ramon de la Sagra. XIX. Calycorectes Bg. Linn. XXVIL pag. 318. post deseriptionem Calyooreotis grändifolii inseratur: 8. Calycorectes latifolius Bg.; pedicellis et alabastris fer- rugineo -velutinis; foliis petiolatis, chartaceis, oblongis, utrin- que aequaliter angustatis, obtusis, apiee obtnse et recnryato- aenminatis, integerrimis, obseure pellucido - punetatis, adultis glabris, discoloribus, costatis, reticulatis, latissima a margine distantia arcuatim limbinerviis; pedicellis axillaribus umbella- tis v. corymbosis, petiolo longioribus; germine obsolete 8- costato, %-loculari; valyce subgloboso, demum ad basin 4- partito; petalis 4. = Eugenia latifolia Aubl. Guian. I. p. 50%. tab. 199. — DE. I. c. p.269, nec Bg. in Linn. XXVIL, p. 224. no. 303. — „lrakopi“ Galibium. Rami teretiusculi, subfusei, glabri; novelli desunt ; inter- nodia foliis breviorae Folia opposita, flavo-virentia, sub- tus pallidiora, opaca, creberrime glandulosa; petiolo erasso, lignescente , transversim rugoso, 4 1g.; lamina 7 — 8” Ig,, 3—3'/,'' It.; nervo medio snpra impresso, subtus incrassato; venis utroque latere 10 — 14, erecto-patulis, rectis, supra prominulis, subtus elevalis, a margine eireiter 6° It. Jistan- tia arcenatim conjunctis, -extrorsum ramosis et anastomosan- tibus nervum limbalem duplicem v. fere triplicem formantibus; venulis tenuioribus, reticulatis, utringue prominulis. Pedicelli 4—6’ Ig, 1—8-ni, basi bracteati, umbellatim v. corym- bosim rhachidi brevi affıxi. Alabastra piriformia, 5’ lg., hra- eteolis 2, -ovatis, obtusatis, basi connatis, extus velutinis, 702 1” ]g. fulta. "Germen dense velutinum, multiovulatum. Calyx membranaceus, ab apice rumpens, sepalis ovatis, acntis, demum reflexis, 4 Ig. Petala 4, oblonga, ciliolata, 4— 6 Ig. Stamina ereberrima, 4 Ig. Stylus 4 Ig. (v. in herb. Rich. sub nomine Eug. latifoliae Aubl.). Habitat in Guiana Gallica ad ripas fluvii Kourou (L. CH. Rich.). XXI. Myrciaria Bg. 2. Paniculatae. Linn. XXVI. pag. 322. deleatur no.5. Myrciaria? po- Iyantha. - "3. Cauliflorae, : Linn. XXVII, p. 326. post no. 15. Myrciariam trunci- Jloram addatur: 15.b. Myrciaria? stirpiflora Bg.; abe: foliis ses- silibus, cerassis, ovato-oblongis, obtusis, basi cordatis, mar- gine revolutis, nitidis, impellucido - punctatis, obsolete venosis, areuatim limbinerviiss; floribus e trunco ramisque primariis oriundis, fasciculatim congestis; bacca succosa. Eugenia trunciflora L. Cl. Rich. herb. Arbor 15—%5-pedalis. Rami albidi, novelli compressi. Folia convexa, 18 — 3% Ig., 1— 17%” It. Fructus rabri, carne molli, succosa, dulei (v. s. fl. et fr. in hb. Rich.). Habitat in silvis montanis Sti Joannis, flor. Aprili — Majo, fruetihicat Junio (L. Cl. Rich.). 4. Glomeratae. Linn. XXVIL. p. 330. no. 41. Myrciariae protraciae ad- datur: Bacca globosa, 3° diametro. Habitat etiam in silvulis et campestribus fruticosis Cayen- , florebat Martio — Aprili. (L. Cl. Richard.). 703 Linn. XXVIE. p. 335. loco nominis „Myrciaria Maro- wynensis Bg.“ lege Eugenia Marowynensis Miq. et pone pag. 202. post n0.209. Eugeniam Sinemarensem Aubl. Vera Eugenia haec est prius nondum a me visa species, quam ex descriptione Myrciariam habueram; germine 3- loculari, multiovulato; sepalis brevibus, inaequalibus, conca- vis, obtusatis, alabastro petalorum multo brevioribas (v, in herb. Stendel,). Species exclusae. Myreiaria? Marowynensis Bg. = Eugenia Marowynensis Mig, Myrciaria? polyantha Bg. = Aulomyreia laneifglia Bg. Subtrib. II. Pimentoideae Bz. XxIX. Psidium Linn. Seet. 1. Linn. XXVI. p. 354. post no. 5. Psidium myrsinoides addatur: 5, 0,/102. Psidium Guayabita A.Bich. herb.; ramulis pu- berulis; foliis subsessilibus, chartaceis, ovali-oblongis, sae- pissime obversis, interdum ovalibus, acntis v. leviter acumi- natis, basi angustato-obtusis, margine recurvis, nitidis, ere- berrime glandulosis, tenuiter venosis; pedunculis axillariıhus v. inferioribus lateralibus v. folio minuto fultis, gracilibus, 1-fNoris, folio adulto duplo brevioribus; fructu piriformi, 3- loculari, oligospermo, sepalis 4 coronato. Psidium Guayabita Ach, Rich. herb. sine diagnosi. „Guayabita del pinar“ incolis, Arhuscula; rami graciles, exophloeo secedente; ramuli compressi, glaudulosi, siccati obsceure fusci. -Folia opposita, juniora obsolete pellueido-punctata, siccata supra atrovirentia, subtus hepatica; petiolo vix ullo; lamina 13 — 19 ig., 5 — 11°” lt; nervo medio sapra planiusculo, subtus parum pro- 04 minente; venis tenuibus, arrectis, ufrinqgue parum prominnlis ; venulis interjectis tennioribns, retienlatis, Pedunenli 6-8" lg., subeompressi, fructiferi glabri. Alabastra floresque flo- rentes desunt. Flores deflorati disco planiuseulo, 4-gono, puberulo sepalisque 4 ovatis, obtusis v. leviter sinaatis, intus sericeis, 1’ Ig., demum profundins ruptis et marginibus in- volutis eoronata,. Bacca non plane matura sieca 8° Ig., supra 4° It, matura edulis. Semina ossea, hippocrepica, fere 20° Ig., embryone generis (v. in hb, Richard.). Habitat in-insula Cuba, fructificat Julio: Ramon de la Sagra. . Linn. XXVIL p. 356. post no. 15. Psidium suffruticosum insere: 15.2./103. Psödium lanceolatum Bg.; suffruticosum, gla- brum; feliis chartaceis, subsessilibus, ternis, sparsis v, oppo- sitis, lanceolatis, utringne angustatis, acufissimis, utringue glandulosis, vix pellueido- punctatis, discoloribus,‘opaeis, te- ' nnissime venosis, limbinerviis; pedunculis axillaribus,. solita- riis, 1-foris, folio !/; — %, brevioribus; alabastris obovatis, apertis; germine 3-loeulari; ealyce campannlato, late 5-cre- nato, demum profundius partito, Snffrutex pedalis, caulibus simplieibus, rarius subramosis, obtusangulis, sparsim glandulosis, griseo-fuseis. Folia sie- cata supra cano-virentia, subtus hepatica, margine recurva; petiolo vix ullo; lamina 1 —%” Ig., 2), — 5° It.; nervo me- dio supra plano, subtus prominente; venis tenuibüs, palenti- bus, plus minus prominulis; nervo limbali margini approxi- mato, Pedunculi 4 — 7 lg., ex axillis infimis 4—5, Ala- bastra 3% Ig.; bracteolis stipantibns eadueis. Germen spo- rophoris 3, centralibus, bilamellatis, multiovulatis, Calyx alabastro dimidio brevior, demum profundius ruptas. Pelala 705 subrotanda, concava, 21/,” Ig, Stamina 3° lg. Stylus 2’ ]g.; stigma capitalum (v. in herb. Rich.). Differt a Psidio suffruticoso: foliis opacis, patentim ve- nosis; pedunculis 1 -foris, longioribus ; praesertim autem ala- bastris apertis calycibusque campanulatis, 5-crenatis. Habitat in Brasilia. Linn. XXVIl. p. 359. no. 22. deleatur, nam Psidium aro- maticum Aubl. ad Campomanesiam Poiteaui Bg. pertinet. Linn. XXVH. p. 361. ad descriptionem no. 30, Psidiü Widgreniani addatur: ß. grandifolium; foliis floribusque majeribus, pedun- eulis - validioribus. Folia petiolo 4 Ig.; lamina 2 — 34, Ig., 11-22 It. Pedunculi 4—8 1g. Alabastra 5° lg. (v. in hb, Lenormand). Habitat in Brasiliae prov. Minas Geraes (Claussen). Linn, XXVIL p. 362. post no. 36. Psidium nutans ad- datur: ‚ 36b./104. Psidium Richardianum Bg. ramulis foliisque junioribus subtus et peduneulis puberulis; foliis annuis, petio- “"Jatis, chartaceis, ovali-ohlongis, aculis, basi obtusis v. bre- viter acntis, Ineidis, utrinque sparse pilosiusculis, glandulo- sis, retienlatig, subtus costatis; pedunenlis axillaribus, petiolo longioribus, saepissime 3-floris, flore centrali sessili; germine 4—6-loculari; calyce glohoso, poro 5-gono pertuso, demum -ad basin 5-partito, laciniis subquadratis, patentissimis v. reflexis. Psidium laurifolium L. Cl. Richard, herb. Caulis arborescens, ramis inordinatis, materie ingrate olente, subcompressis, griseo -fuseis, novellis compressis, pu- hescentibus, siecatis brunneis. Folia opposita, oculo nudo glabra, pulchre virentia, siccata hepatiea, obsceure et raro 30r Bd, 6s Heft, 45 706 pellucido - punetata; petiolo 3° 1g.; lanıina 3— 51/,” Ig., 14 — 25° It,; nervo medio supra planiusculo, suhtus incras- sato; venis arreetis, adseendentibus, longiori a margine di- stantia irregulariter arcuatim anastomosantibus, utroque latere sub -6, supra prominulis, subtus prominentibus; venulis inter- jectis reticwlatis, atringne prominulis. Peduncnli in ramis basi nudis 3-flori, in ramulis axillaribus 1-Nori, 6 — 9 Ig., compressi, pedicellis 2— 3” Ig. Alabastra piriformia, aperta, sub calyce constrieta, 5” Ig.; bracteolis hypanthis eaducis. Germinis sporophora bilamellata, multioyulata. Alabastrum calycis 3° ig., subglobosum, demum campanulatum, tandem 5-partitum, laciniis truncatis, planis, 2% Ig, et fere latis, intus rufis, velutinis. Petala 5, obovata, obtusa, concava, candida, deeidua, 6 ig. Stamina numerosissima, 3° Ig. Stylus 4— 6 Ig.; stigma peltatum (v. in herb, Rich.). Habitat in silvis Cayennae, floret Octobri — Novembri (Rich.). Sect. 5. Linn. XXIX. p. 351. post no. 80. b./100. Psidium ala- Zum inseratur : 80. 0./105. Psidinm fluviatile Rich.; glaberrimum; foliis membranaceis, petiolatis, inferioribus ovato-oblongis, basi ob- tusis, margine erosis, superioribus oblongis, utringue angır- statis, omnibus acutis, nilidis, ereberrime pellucido-punctatis, penninerviis, arcuatimgne limbinerviis; pedunculis axillaribus, solitariis, oppositis, 1-foris, folio duplo brevioribus; alaba- stris piriformibus, apice poro pertusis; germine laevi, 3- loeulari; calyce demum 3 — 4-fariam rumpente. Psidium fluviatile Rich. in DC. Prodr. 1II. p. 235. Psidium Guianense Pers. Ench. II. p. 27. fide Candoll. Frutex. Bami teretiusculi, laeves, cinerei; novelli com- pressi, badii, giandulosi, paribus foliorum 3 — 4 instructi. 707 Folia (in specimine hoc unico) subopposita, siecata hepatica; petiolo 2— 3 1g.; lamina ?t/, — 48/5” Ig., 16 — 21” It; nervo medio supra vix sulcato, subtus prominente; venis pa- tentibus, uiringne circiter 14, tenuibus, supra obsoletis, sub- tus prominulis; venulis interjeetis tenuioribus, reticulatis. Pe- dunculi badii, glandulosi, 1% — 14” Ig. Alabastra sub ca- lyce constrieta, siccata fusco-atra, 7” Ig.; bracteolis stipan- tibus caduecis, Germen turbinatum, % ]g., sporophoris bi- lamellatis, multiovulatis. Calyx in alabastro globosus, 31/g lg., demum 3 4-partitus, lobis irregularibus, reflexis, 4 ig., tandem deciduis. Petala 4—5, unguiculata, patentia, concava, obovata, sepalis duplo longiora. Stamina plurima, 4" ig. Stylus duplo longior; stigma capitatum (v. in kb. L. Cl. Rich.). Habitat in saxis saltuum fluviorum Guyanae Gallicae, fioret Septembri (Rich.). Sect. 6. Linn. XXVIL. p. 376. no. 84. loco Psidii cordati Sims. pone Psidium amplexicaule Rich. (nomen prius datum) et adde: Arbor excelsa, trunco recto,, v. frutex 4— 8-pedalis, ab radice ramosissimus, ramis diffusis, imis deeumbentibus. Fo- lia decussata aut minora, plerumgue ovalia v. ovata, basi cordata subamplexicaulia, aut majora, suborbicularia, sessilia, nec cordata nec amplexicaulia. Pedunculi breviores v. lon- giores, 1-, 2-, 3-Nlori, foribus albis; germine saepe 3-Iocu- larie Froctus viriduli, globosi, 3— 4’ crassi, carne molli, albida, saporis grati, seminibus perpaucis, v. obovati, 9° 1g., 5 It. et ultra, carne rosea, perdulei (L. Cl. Rich.). Habitat in insulae S. Joannis montibus silvatieis, nec non in umbrosis magnisque silvis Toortosae, eulta in Guadalupa et St. Crace (L. Ol, Rich.). 45 # 708 Species exchusa. Psidium aromaticum Aubl. = Campomanesia Poiteaui Bg. XXX. Calycolpus Be. Linn, XXVIL p. 379. ad Calycolpum glabrum adde: Habitat et in Guyana Gallica (L. Cl. Rich.). Linn. XXVIL p. 380. ad Calycolpum Schomburgkianum adde: Habitat in Guyana et Gallica (L. Cl. Rich.). XXXE Ugni Turcz. Sect. 1. Linn. XXVIL p. 386. post descriptionem Ugn? Molinae inseratur: 1.b./10. Ugni Selkirkii Bg.; ramulis, folis novellis ad costam, pedunculis, germinihbus strigosis; foliis petiolatis, ri- gidis, obovatis v. obovato-oblongis, rotundatis v. obtusis, basi in petiolum attenuatis, margine recurvis, nitidis, glabris, subtus albidis, glandulosis, tenuiter venosis; pedunculis axil- laribns, reeurvo - patentibns, 1-floris, folio hrevioribus; hra- eteolis hypanthis linearibus, canalieulatis, germine longiori- bus; germine 3-loculari; sepalis lineari-lanceolatis, obtusis, basi coalitis; antheris exterioribus margine alatis, cuspidatis. . Eugenia Selkirkii Hook. et Arn, in Hook. Bot, Misc. Ill. p. 318. — Barneond in Gay Hist. Chil, Bot. II. p. 392. Myrtus Ugni Bert. Ugni? Selkirkii Bg. in Linn. XXVII. 392. Rami approximatim nodosi, exophloeo lamellatim sece- dente, ramuli 4-goni, novelli dense canescenti-strigosi, fusei, Folia opposita, forma et magnitudine variabilia, semper apice obtusa, basi cuneata; petiolo 1 — 1Y/,’ 1g., eanalienlato; 1a- mina 8 — 12" Ig., 4— 7%, It; nervo medio supra sulcato, 09 subius prominente; venis subtus prominulis. Peduneuli stri- gosi, 2 — 4” lg. Braeteolae hypanthae 3 Ig. Germen strigosum, 3-locnlare, multiovulatum. Sepala patentia v. re- flexa, fere 2 Ig. Petala suborbieularia, extus pilosiuseula, fere 3’ Ig. Stamina longiera fere 1,” 1g., filamentis in- terdum faseieulatim eoalitis. Stylus staminibus parum longier (v. in herb. Richard., Buchinger., Steudel.). Differt ab Ugni Molinae Turcz. indumento pedunculorum et germinum, foliis antrorsum latioribus, rotundatis v. ob- tusis. Habitat in fruticetis aprieis ad eacumen montium editis- simorum insulae Juan Fernandez (Bertero, Gay). Linn. XXVIM, p. 392. 20.10, dele. XXX. Myrteola Be. Linn. XXVIl, p. 393. no. 1. Myrteolae microphyllae ad- datur: a. angustifolia; vamulis foliisque sublus, pedunenlis et alabastris eanescenti-hirsutis; foliis ovate oblongis, mar- ginibus omnino revolutis, ut linearia appareant. Myrtus microphylla Hb. Bonpl. Kih. 1. c. ß. latifolia; ramnlis foliisque subtus, pedunenlis et alabastris canescenti-hirsutis; foliis ovato -oblongis, margine revolutis, subplanis. Myrtus phylicoides Beuth. 1. c. y. glabrataz foliis ovate v. ovato-oblongis, planiuseu- lis , glabriusculis. Myrtus phylicoides Griseb. in Hb. Lechleriano. Frutex ramosissimus, ramis densis, coarctatis, dense fo- liosis. Folia ad 5 Ig., ad i!/” It. Pedunculi axillares, folio breviores, 13/4’ lg., pubescentes. Bacca globosa, ruhra, umbilico lato, concavo terminata, 2°” diametro, eireiter 14- 710 sperma , bracteolis 2 linearibus, 2” lg. stipata, sepalis 4 lan- ceölatis, sensim angustatis, fere 2% Ig, eoronata. Semina nitida, subrenata, parva (v. in herb. Francavilleano). Habitat in jugis summis montium Cordilleras ad San Govan (Lechler.). XXXIE Myrtas Tournet. Linn. XXVIl. p. 408. post no. 27. Myrius Arayan ad- datur: 27b./45. Myrius Sagraea Bg.; glabra; foliis sessilibus, sparsis, ternis v. suboppositis, chartaceis, ovate oblongis, acu- tis, basi obtusis, glandulosis, snbaveniis; pedunculis ex infe- rioribus axillis solitariis, 1 -floris; germine 3-loculari; calyce * 5-lobo, lobis rotundato - ovatis, villose - ciliatis. Rami graciles, antrorsum compressi. Folia siccata ob- seura, impellucido - punctata, 9 — 17° Ig., 3 — 6 It, Pe- dnneuli 4 — 8” 1g., infimi basi nudi v. squama fulti. Ala- bastra piriformia, sub calyce constrieta, 3 Ig., bracieolis 2 linearibus, subcarinatis, germen subaequantibus, 1’ Ig. stipata. Lobi calyeini 1 Ig. Stylus 3% Ig., stigma capi- tatum (v. spec. deflorat. in hb. Richard.). Habitat in insula Cuba (Ramon de la Sagra). Linn. XXVIL p. 415. post speciem ultimam Blepharo- calycis addatur : XXXIV.b. Temu Bg. Hypanthium (calyeis tubus auct.) turbinatum, supra ger- men produetum ibique introrsum staminiferum, in calycem abiens, basi bracteolis 2 saepe eadueis stipatum. Germen in- ferum, 2—4-loculare, multiovulatum; sporophora parietalia 2 — 4, axin attingentia ibique connata v. discreta et bilamel- lata, lamellis parum productis, wargine interiore ovuliferis, Calyx 4-dentatus, persistens, dentibus triangularibus acu- KR! tinsenlis v. acutis, präefloratione imbrieato - alternativa, Pe- tala 4, summae hypanthü fanci ante sepala inserta, libera, decidua, praelloratione imbrieata. Stamina plurima, cum pe- talis inserta, pluriserialia, praefleratione intus curvata, lihera ; antherae subroiundae, biloculares, dorso supra basin inser- tae, ibidem glandula instructae, longitndinaliter dehiscentes, Carpophylla ®2-—- 4, connata, germinis tegmen stylumque Ali- formem et stigma simplex formantia. Bacca calyce coronata, 1-— oligosperma. Semen renatum, tesia cartilaginea, nitida, subfusca instructum. Embryo exalbuminosus, spiralis, 1- eycliens; radieula longissima; cotylis brevissimis, lanceo- latis, Differt a Blepharocalyce: calyce persistente, nee latis- sime membranaceo - marginato; ab Pseudocaryophyllo et Myrto hypanthio producto, seminis testa cartilaginea; ab Eugenia hypanthio, calyce, embryone, 1. Temu divaricatum Bg.; ramulis argute 4-gonis, Eugenia divaricata Bg. in Lim, XXVIL p. 257. Luma Temu A.Gray Un. Stat. expl. exp. p.539. (partim). Diagnosis et descriptio speeiei l. c. relatae manent. 2. Temu Cruckshanksi Bs., ramulis compressis. Eugenia ÜUruckshanksii Hook. Bg. in Linn. XXVIL p: 262. Luma Cruckshanksii A, Gray 1. c. p. 540. Diagnosis et descriptio speciei |, e. relatae manent. Va- riat foliis minoribus et majoribus, chartaceis et rigidioribus, interdum oblongis v. ovali-oblongis, apice saepe refusis, in- terdum subtruncatis. Germen 3—4-, rarissime biloculare (v. in herb. Berterian.). 712 XXXIX. Campomanesia Rz. et Pav, Sect. 5. Linn. XXVIL p. 43%. adde diagnosi Campomanesiae Poi- teaui synonyma: Psidium grandiflorum Aubl. Guian. I, p. 483. tab. 190. Psidium aromaticum Aubl. 1. c. p. 485. tah. 191. Psidium aromaticum DC. 1. c. p. 233. Caulis arborescens in marginibus silvarım, frutescens in fruticetis campestribus. Flores speciosi, candidi, odorati, 2 diametro. Bacca flavescens, suhglobosa, maximo umbilico calyceqne coronata, pulpa gelatinosa, saporis grati, duleis et saccharati fareta, quae involvit semina pauca perfeeta, verli- ealia, lutea, glandulosa et plurima imperfecta. Seminis tesla coriacea, quasi consians innumeris vesienlis subrotundis, succo croceo, subtenaci, acri, gummiresinae Gutti simili, in spirifu vini plane, in aqua autem vix aliquantula parte solubili tur- gentibus. Embryo dilute violacens, spiraliter involutus (ex manuscr. L. Cl. Rich.). Speeimen alabastris instructum hujus speciei ab Il, Poi- teau leetum et Psidium grandiflorum Aubletii nominatum jam prius in herbarioe Kunthiauo vidi et loco citato deseripsi; quum autem et floribus et germine nec icone nec descriplione Aubleiiana plane congruerit, praeterea ad genus Campomane- siae pertineat, in honorem inventoris Campomanesiam Poi- teaui nominavi. Nune in herbario Richardiano sub nominibus Psidii Citronellae et Psidii aromatici Aubl. eandem plan- tam florentem una cum deseriptione aceuratiore et icone fru- cins seminisgque invenio, qnae plane, excepto numero germinis 'loeulorum , ad descriptionem Aubletianam Psidii aromatici quadrant, sane quidem ab imagine Psidii aromatici, quod ad foliorum formam , fructunm magnitudinem et locnloram nume- rum altinet, valde diserepat. 713 Habitu Richardianım speeimen plane cum icone Auble- tiana convenit, exceptis floribus tetrameris, quos semper 5- meros, germine 8-loenlari praeditos inveni, Aubletius qui- dem fructu parvo, acerbo Psidium suum grandiflorum ab Ps. aromatico vult distinetum esse, attamen ille, quum Bichar- dius fructum ejusdem frequentis speriei majorem et saporis grati duleisque describat, fructum adhuc immaturum videtur observavisse et e fructu fortasse lefraspermo de germine qua- driloenlari judicavisse. Quum nune nec Ps. grandiflerum nec Ps. aromaticum germine 4-locnlari adsit, nec differentia magnitudinis et saporis fructus valeat, nentra Aubletiana species sustineri potest. XXXH. Lacerdaea Bg. Lim. XXVH. p. 437, no. 1. addaiur: Lacerdaea Luschnathiana Bg. Speeimen mancum unicum uniforum iu herbario Schlech- tendaliano ante decem annos vidi et deseripsi, hunic simile tamen 3-florum fragmentum nunc in herbario Richardiano in- venio et non lounge absum, quin ceredam, quum sepala mar- ginibus irregunlariter diseissa videantur, calycem fortasse ante anihesin elausum fuisse et speciem praecedeniem potius ad genus Britone ducendam esse. Speeimen herbarii Richard, legit Dux d’Abrantes in Bra- silia, Geschichte der Gattung Zizania. D. F.L,v. Schlechtendal. Es ist in No, 36. der hotan. Zeitung v. 1859 von der Ziza- nia aqualtica die Rede gewesen, und etwas später hat Hr. Dr. K. Müller in Halle in No. 45, der Zeitschrift „Natur“ einen Aufsatz geliefert, welcher über dasselbe Gras spricht und eine neue Abbildung eines Exemplars der kultivirten Zizania aquatica dabei vorlegt. Früher schon war ich, bei Ansicht verschiedener Abbildungen dieser Art, so wie bei der Betrach- tung der verschiedenen aus Zizania - Arten gebildeten Gattun- gen und der dahin gerechneten Arten, in Zweifel gerathen, ohne jedoch die Sache weiter zu verfolgen, da es mir zu einer gründlichen Arbeit an dem nöthigen Material fehlte. Jetzt aber, wo von dieser Pflanze auch insofern wieder die - Rede war, dass man glaubte, sie als ein nützliches, eine Volksnahrung lieferndes Gras anziehen zu können *), glaube *) 8. das Referat über d. Sitzung d. Central-Instituts für Acoli- matisation in Deutschland zu Berlin am 5. Dechr. 1859, in wel- cher Hr, Dr. Klotzsch den nordamerikanischen Wasserreis, 715 ich, meine unvollständigen und zu keinem sichern Ergebniss führenden Untersuchungen vorlegen zu müssen, um sowohl die nordamerikanischen Botaniker aufmerksam zu machen, als auch um die Acelimatisations- Vereine, welche so eifrig be-. müht sind, uns mit den Erzeugnissen anderer Länder zu be- glücken, zu veranlassen, durch Kulturversuche mit den aus verschiedenen Gegenden Nordamerika’s in Wasser zu bezie- henden frischen Saamen zu ermitieln, ob es mehr als eine essbare Art gebe, ob die Pflanzen, welche als Risave, folle avoine, american und indian und wild rice, Water -Oats, Tuscarora in Nordamerika bekannt sind, gänzlich mit ein- ander übereinkommen, oder verschiedene Species bilden, wel- che nur im Ganzen ähnlich, im Einzelnen von einander ver- schieden sind. Ferner wird zu ermitteln sein, ob im nörd- lichen Asıen dieselbe oder eine verwandte Art vorkommt, und in wiefern ebendaselbst auch andere im Wasser wachsende Gräser gefunden werden, welche eine gleiche Anwendung ihrer Saamen finden und gewiss noch leichter bei uns kulti- virt werden könnten, als die nordamerikanischen. Fragen genug für einen Acelimatisationsverein, der sich wohl für diese Gräser interessiren dürfte, wenn er hört, dass die Zizania palustris L. schon im vorigen Jahrhunderte, wie Schreber angiebt, mehrere Jahre im Garten von T'rianon bei Paris im Freien gezogen sei, und dass die Z, paludosa sich in einem Teiche bei London selbst ausgesäet habe, nachdem sie ein- mal dort eingeführt worden war. Wundersam genug ist es, dass diese glücklichen Resultate keine weilern Folgen gehaht haben, dass sich nicht diese Gräser über Grossbritannien und als zur Kultur bei uns nicht geeignet, als Hydropyrum esculen- tum Lk. bezeichnete, ohne verschiedener Formen zu gedenken, auf welche wir aufmerksam machen wollen, 16 Irland verbreitet und die Gewässer Frankreichs gefüllt hahen, sondern gänzlich verschwunden zu sein scheinen von der curo- päischen Erde, nur hier und da noch in einem europäischen botanischen Garten gezogen. Wurden die Saamen vielleicht in. manchen Jahren nicht reif? oder hat man sich nicht die Mühe genommen, die Saamen in Wasser aufzubewahren, um sie an andern Orten auszusäen, oder schmecken die Saamen nicht dem europäischen Gaumen, oder war das Einsammeln zu mühsam? — Nirgend haben wir eine Nachricht gefunden, welche uns eine Antwort auch nur auf eine dieser Fragen gegeben hätte. Da wir die Mittel nicht haben, um uns Saamen der Pflanze aus verschiedenen Gegenden Nordamerika’s zu ver- schaffen, so müssen wir uns begnügen, so weit es die uns angehörenden Bücher erlanben, dem Entwickelungsgange, welchen die Gattung Zizania seit Linne’s Zeiten gehabt hat, nachzugehen, und aus dieser Betrachtung zu zeigen, dass diese Bezeichnung der Gattung Zizania sich allmählig andern Gräsern zugewandt habe, welche ihr ursprünglich gar nicht augehörten oder angehören konnten, und dass die Kenut- niss der Arten keineswegs den Anforderungen entspreche, welche man an dieselbe stellen könne, Wir gehen dabei zu- nächst vom Gatiungscharaeter Linne’s aus, welcher den von Gronovius einem nordamerikanischen Grase gegebenen Na- men beibebielt. In dem zweiten Theile der ersten im J. 1743 in Leyden erschienenen Auflage der Flora Virginica, in welcher J. Fr. Gronovius die von Joh. Clayton in Virginien gesammel- ten Pflanzen nach dem Sexual-Systeme ordnete und mit ihren generischen und specifischen Namen bezeichnete, auch die we- niger bekannten beschrieb, findet sich S.189. in der Monoecia Hexandria die Gattung Zizania mit den Syuonymen des 717 Clayton’schen Verzeichnisses n. 574. ,Uarex speciosa ma- xima foliis Arundinis, panicula erecta feminina terminatrice: floribus maseulinis panieula late diffusa inferne dispositis, sin- gulis staminibus sex instructis“ ; und dazu folgende Beschrei- bung: „Panicula verticillata, erecta, pedalis. Inferiores qua- tuor vel quingne verticillos subdivisos ocenpant flores masculi, snperiores vero feminei, qui mafuro fructu discedunt horizon- taliter juxta basin: hine pedunculi versus apicem crassiores obtusi truncati restant in panicula. Panicula feminea erecta, mascula patens est.“ In der 2. Ausgabe dieser Flora v. 176% in @uarto steht S. 148 die Gattung Zizania, aber nach Linne’s Vorgange in „Spec. 991“ mit folgender Synonymie: Arundo alta, gracilis, foliis e viridi eoeruleis, loenstis mino- ribus Sloane Jam. 33. et Hist. 1. p. 110. t. 67. — Elymus, Wild-Oats. Mitch. nov. pl. gen. n.7.— Phyt. collins. n. 526. — Die Pflanze von Sloane ist ein 14—15 Fuss hohes Gras, dessen Stengel rund, hohl und mit 2 Zoll langen Glie- dern versehen sind, von Lehmfarbe und Fingerdieke, unten an allen Knoten starke Wurzeln treibend. Die Blattscheiden bedecken die ganzen Glieder, die Blattflächen sind beim Aus- gange fast Y, Zoll breit und streeken sich auf mehr als Fuss- länge aus, wo sie mit einer blänlich-grünen Spitze enden. Die BRispe ist 1 Fass lang, verästelt in mehrere rauhe (rough) Aehren, die, ebenfalls fusslang, wie bei andern Schilfarten stehen, und in einer fanmigen (downy) Masse innerhalb der Spelzen selten hier und dort einen kaum erkennbaren Saamen von licht brauner Farbe enthalten, in aller Weise denen an- derer Schilfarten ähnlich. Der Name Trompeten-Schilf, wel- chen dies Gras nach Sloane führt, verbunden mit dessen Au- gabe, dass die Stengel hohl seien, zeigt, dass hier trotz der kurzen Glieder keine Scheidewände sind, und die Angabe, dass nur hier und da ein kaum erkennbarer Saame mit Haar- 718 x bildung sich zeigt, dass nicht alle Blumen fertil sind, und dass der Saame gewiss nicht essbar sei und gesammelt wer- den könne. Betrachtet man das Bild von Sloane, so ist man nicht im Stande, nur die geringste Aehnlichkeit mit dem von Gronov Zizania genannten Grase zu finden, so wie man aber auch nicht im Stande ist, aus Beschreibung und Bild irgend etwas für die systematische Bestimmung Geeigne- tes zu finden, mit Ausnahme der Angabe, dass der sehr kleine Saame mit einer flaumartigen Materie (Haarbildung also wohl) innerhalb der ‚Spelzen befindlich sei, und man kann, da solche Haarbildungen sowohl hei den mit ‚drundo zusammengehörigen Arten und Gattungen, als auch bei den an Andropogon sich anschliessenden vorkommen, nicht 'ein- mal mit Sicherheit die Gruppe angeben, in welche dies Gras nach den gegebenen Daten gehören mag, und nur nach dem Gesammteindrucke des Habitus und der Lokalität *), in der das Gras noch jetzt gewiss, wie früher, reichlich (plenti- fully) vorkommt, vermuthen, auch lässt es sich nicht einmal sagen, ob die Pflanze eine einjährige oder vieljährige sei. Kurz, als Synonym zu Zizania passt dies Gras durchaus nicht, und muss ganz in Wegfall kommen. — Die beiden andern Citate habe ich nicht nachsehen können, indessen lässt. der Name „wild Oats“, wilder Hafer, wohl erwarten, dass die Zizania gemeint sei, und selbst der Name „Kly- “ mus“ würde eine Aehnlichkeit der Fruchtähre der Zizania mit einer wirklichen Elymus-Art andenten können. In der öten Angabe von Linne’s Genera plantarum von 1754, so wie in der 6ten von 1764 hat die Gattung Zizania folgende Characteristik: ®*) Wächst, wenn man geht nach der Lagune oberhalb ‚the Ferry‘ und in der Lagune nächst Passage-Fort, schr reichlich. 719 „Zizania Gronov. Elymus Mitch. 7. # Masculi fl. infra femineos. Cal. 0. Cor. gluma bivalvis, foliolis Janceolatis muticis aequalibus amplexantibus. Stamina filamenta sex minima. Antherae oblongae simplices longitudine corollae. * Feminei flores in superiori parte paniculae. Cal. 0. Cor. gluma bivalvis, elausa, supra germen tan- tum hians: valvula exteriore majore cava, longa, recta, utringue interiorem amplexa, in aristam longam desinente. V. interiore minore lanceolata plana. Pist. Germen oblon- gum,. Styli 2 minimi, Stigmata plumosa eminentia. Per. O. gluma clausa persistens. Sem. unicum oblongum aequale ni- tens nudum.“ Diese Characteristik, hinreichend klar und deutlich, wird leicht beurtheilen lassen, ob ein anderes Gras dieselben Cha- ractere darbiete, auch finden wir nicht, dass Linne in sei- nen Schriften diesen Character genericus je verändert habe, obwohl er auch eine aus Rheede’s grossem Werke entnom- mene Pflanze derselben Gattung später zugeselltie, welche noch ein zweites nordamerikanisches Gras, das er lebend in seinem Garten gesehen hatte, mit vollständiger Uebereinstim- mung der Charactere aufnahm, über welches letztere wir zu- nächst berichten wollen. Joh. Scheuchzer promovirte am 27. October 1760 in Leyden zum Doctor der Mediein und schrieb dazu eine Dis- sertatio medica inauguralis „de alimentis farinaceis“ in Quarto, welche er Joh. Gesner, dem Züricher Professor der Physik und Mathematik, dedieirte, und darin auf S.2 unter den Grä- seru auch die „Zizania aquatica, cujus semina farinacea Pani conficiendo inserviunt“ erwähnt, dann dieselbe noch ein- mal S. 18 nennt und endlich am Schlusse, noch hinter die 720 Errata, die Erklärung einer Foliotafel (Kupferstich) giebt, auf welcher die Zizania aquatica L. sp. 1. panicula effusa dargestellt ist, nebst dem Detail der männlichen Blume unter Fig.i. a—d, und der weiblichen unter Fig. IL a—h, ohne alle Beschreibung, noch Angabe, woher die Pflanze gekom- men sei, indem nur der Zeichner Geisler, der sie nach dem Leben gezeichnet (wo?), und der Kupferstecher A. Del- fos, welcher sie 1760 gestochen hatte, anf der Platte ge- naunt werden. In einem Briefe, Upsala, den 1%. Juli 1761, bittet Linne Burmann, ihm doch den vollständigen Titel der Scheuch- zer’schen Dissertation mitzutheilen, da er dessen Zizania weder 'gesehen, noch von ihr gehört habe (s. Epist. ined. Linn. ed. Van Hall p. 53), worauf ihm der jüngere Burmann unterm 20. Juli (l. ce. p. 54) antwortet, dass er zusehen wer- de, ob er sie von einem oder dem andern Leydener Freunde für ihn erhalten könne, Es sei hloss eine Beschreibung und Zeichnung der Zizania, welche der Dissertation beigefügt sei, die er ihm zu verschaffen hoffe, wo nicht, so möge er nur an Gesner schreiben, der Scheuchzer seinem Vater (J). Burmann) empfohlen habe. Es scheint aber diese Aus- sicht nicht in Erfüllung gegangen, dagegen ihm, vielleicht vou Paris her, der Saame dieser Zizania von Schenchzer zugekommen zu sein, denn in der 1771 erschienenen Man- tissa planfarum altera von Linne wird eine zweite Art, Zi- zania palusiris benannt, die, im Garten zu Upsala gezogen, aus den Gewässern Nordamerika’s stammte, ausführlich be- schrieben und mit der Diagnose: panicula inferne racemosa, superne spieala versehen; dabei aber nur als Synonym die von Patrik Browne in seinem Werke über Jamaica mit der Bezeichnung „Zizunia sylvestris assurgens, tenuis rAmosa, panieula laxa racemosa“ angegebene Pllanze. Da ich aus 721 dieser Phrase allein dieses Synonym heurtheilen muss, so ist erstens das Vaterland Jamaica gegen die Identität und dann noch die Worte: sylvestris assurgens, tenuis ramosa; — da- gegen kann aber die Pflanze doch eine Zizania sein. Die Beschreibung, welche Linue giebt, stimmt ganz gut zu dem Bilde von Scheuchzer, welches er aber nicht zu Gesicht bekommen hatte, da es sonst wohl citirt sein würde. Wenn die Neuern daran gezweifelt haben, dass Liune in der Z palusiris eine neue, von der Z. agratica verschiedene Form erkannt habe, so haben sie wahrscheinlich die Stelle in den Praelectiones in ordines naturales plantarum nicht beachtet, wo Linne sagt: „Zizania, maxime affınis Oryzue. Race- mus fert flores foem. supra! quae basi parum aperiuntur et pistilla duo exserunt ad quae fumi instar pollen marium ad- scendit, Si glumam transversim dissecas ambas videbis spi- raliter involutas. Accepi palustrem, sed vellem aquaticam. Non enim antea novi duus esse species,“ Diesen Ausspruch that Linne im Sommer des Jahres 1771, nachdem er wahr- seheinlich im Jahre vorher die Z. palwstris lebend bei sich im Garten gesehen und beschrieben hatte, denn 1771 erschien ja auch die Mantissa altera, Die Scheuchzer’sche Abbil- dung erschien aber von Neuem im J. 1772 — 1779 in dem 2ten Theile der Beschreibung der Gräser von Schreber als Taf. XXIX, mit dazu gehörigen Text S. 54 — 56, wo der Verf. ausdrücklich sagt, dass er den schönen Kupferstich dem würdigen Hrn. D. Scheuchzer in Zürich zu danken habe, und dass die Zeichnung dazu ‘unter den Augen des Hra. von Jnssieu nach der Natur in Paris, und zwar, wie die Grösse der Figuren ausweist, nach einem der kleineren Nebenzweige der Pflauze gemacht worden sei. Scheber nennt dies Gras mit Liune Z. palustris, citirt die Mantissa, lässt also den Namen Z. aquatica L., welchen ihm Sehe uchzer beilegte, 30r Bd, Ös Heft, 46 722 fallen, und giebt eine ausführliche Beschreibung in deutscher Sprache, aus welcher noch hervorzuheben ist, dass in dem Bilde die Aeste der männlichen Blume etwas zu stark aus- gefallen sind, und dass die Abbildung eine kleinere Rispe darstellt, eines Nebenstengels nämlich, an welcher alle Achr- chen der weiblichen ‚Spitze einzeln gestielt sind, also einen wahren Racemus bilden, was bei den grössern, bis 4 Fuss langen Rispen des Hauptsiengels der Pllanze nicht der Fall sei, indem ‘an einer solchen die untern Aeste der weiblichen Achse verästelt sind, so dass 3— 4 Aehrehen auf ganz kur-. zen, abwärts dieken, Stielchen anzutreffen sind, hier mithin ein Racemus basi compositus, Bei den männlichen Aesten der Rispe sind dagegen nur einzeln stehende, kurz und fein gestielte Aehrchen, zu 8-—-10 auf jedem einfachen Aste, also racemi simplices. Die weiblichen Blumen enthalten noch un- vollkommen gebildete Staubgefässe, das Saamenkorn (rich- tiger die Frucht) ist gross, oval, zusammengedrückt, unten etwas vertieft, gelblich, inwendig mehlreich. Diese Pflanze, von der Schreber getrocknete Exemplare vor sich hatte, wurde, wie er sagt, seit geraumer Zeit in dem königl. fran- zösischen Garten zu Trianon. kultivirt, d. h. also vor 177%, und eben daher scheint auch wohl Linne seine Pflanze, wel- che er in Upsala zog, erhalten zu haben. Die andere Art, Z. palustris, die Gronovische Zizania, aber sah Linne wahrscheinlich selbst in den Herbarien Englands, und konnte sie daher so sicher als verschiedene Art anerkennen. Ein schönes Bild dieser ächten Linne’schen Z. palu- stris veröffentlichte Lambert in dem 7. Bande der Linnean Transactions Taf. XIII. nach einer zu Spring-Grove bei Lon- don, einer Besitzuug Sir Joseph Banks’, in einem Teiche gewachsenen Pflanze, welches Ferdinand Bauer gezeich- net und J. Basire gestochen hatte, die dargestellte Rispe 723 ist 16 Zoll lang, ihre unten halbwirtelig gestellten Aeste sind vacemi compositi, mit zahlreichen männlichen Achrehen, de- ren Länge 5 Linien beträgt, während die Staubgefässe nur 3 Linien T.änge haben, die untersten dieser männlichen Wir- tel stehen dicht unter der terminalen, 10 Zoll langen, dicht zusammengezogenen, weiblichen Inflorescenz, von der sich aus dem Bilde nicht ersehen lässt, wie lang die Stielchen der Aehrchen, und ob sie einfach oder weiter verästelt sind. Das aber lässt sich sehen, dass die äussere Spelze ganz allmäh- lig ohne einen kappenförmigen, unter der Granne befindlichen Theil in diese übergeht, und dass die Frucht ganz länglich, his Y, Zoll lang ist, dass ferner die Loditnlae spitz und die gebogenen Griffel von den seitlich gebogenenen beiden dicken Spitzen der Fruchtknoten abgehen. Da nun Nuttall in sei- nen Genera diese Abbildung als sehr genan bezeichnet, so kann man wohl nicht zweifeln, dass dies die Art sei, welche Linne Z. aquatica nennt, und deren Saamen, nach Lam- bert’s Bemerkung, von Dr. Nooth anf den Wunsch Sir Joseph Banks in Gefässen mit Wasser aus den Seen Ca- nada’s gesandt, bei der sofortigen Aussaat am geeigneten Orte in wenigen Tagen keimten und ihre Saamen ausserordentlich gut im Herbste zur Reife brachten. In einem Teiche zu Spring-Grove befand sich eine grosse Menge dieser Pflanze, welche jährlich aufwuchs, ihre Saamen reifte und sich rund herum am Bande aussäete. Zu diesem Bilde giebt Lambert keine weitere Beschreibung, indem er die Linne’sche in der Mantissa für vollkommen genügend erklärt, die bisher gege- benen Abbildungen als sehr unvollkommen bezeichnet, und nach Dr Smith’s, des Besitzers des Liune’schen Herbars, Angahe sagt, dass die hier abgebildete Pflanze sicherlich die sei, welche Linne unter Z. palustris verstehe (sie war odeı ist also wohl nicht in Linne’s Herbar), und dass sie die Art 46 * 724 sei, welche Linne in heiden Ausgaben der Species planta- rum als Z. aquatica heschrieben habe, wie die Original- Exemplare zeigen. In seinen handschriftlichen Anmerkungen hat Linne noch hinzugefügt, dass die Pllauze, welche er in seinem Garten gehabt habe, gut abgebildet sei in derScheuch- zer’schen Dissertation. Somit haben wir hier die getreuen Bilder zweier verschiedener Arten, welche, zuerst hier von Lambert als Synonyme zusammengezogen, getrennt bleiben müssen, als Z. aquatica und palustris L., unter Ausschlies- sung der Synonyme aus Sloane und Patrik Browne. Wie sich die Sache später gestaltet habe, will ich in der Kürze hinzufügen. In dem von Reichard herausgege- benen Systema plantarum Linne’s ist noch Alles in dersel- ben Ordnung (Tom. IV. v. 3. 1780), aber in der von Will- denow besorgten Ausgabe der Species plantarım (Tom, IV. v. 3. 1805) heisst es im Gattungscharacter, dass die männ- lichen Blumen mit den weiblichen gemischt seien; dann fol- gen die Arten, verstärkt durch die Michaux’schen, indem Z. aquatica auf die dazu gar nicht gehörige Sloane’sche Pflanze basirt und die ihr zuständigen Citate von &ronov und Mitchil zu Z. clavulosa Mx. gesetzt werden, dagegen zu Z. palustris richtig die Schreber’che Taf. 39. mit der Linneischen Beschreibung gebracht und Z, miliacca, so wie Z. Jluitans Mx. als neue Arten dazu gesetzt werden. Will- denow hatte also den 1804 erschienenen Band der Trans- actions nicht gesehen, und wusste nichts von der schon vor 1803 in England gezogenen Pflanze, deren Bild im December 1803 der Linneischen Gesellschaft vorgelegt wurde, aber er nahm den schon von Linne in Bezug auf die Sloane’sche Pflanze gebrauchten Ausdruck in den Gattungscharacter, wel- chen Linne selbst so deutlich ausgesprochen hatte, und gab der auch von Lambert angedenteten Meinung, dass Linne 125 zuletzt selbst der Ansicht gewesen sei, dass zu dem Namen 'Z. aquatica die Sloane’sche Pflanze gehöre, sein Gewicht, und dadurch den Ausschlag, dass man nach ihm jene Sloane- sche Pflanze, so wenig man sie auch kannte, als die Zizania ansah, und demnach Link die ächte Gattung Zizania Gron, in Aydropyrum umwandelte, und dass von allen Autoren, bis auf den neuesien Gras-Monographen Steudel, die bei- den Abbildungen der Linneischen Zizanien in eine Species zusammengeworfen warden. Palisot de Beauvois gab im J. 181% seinen Essai @’une nouvelle Agrostographie heraus, darin die Gattung Zi- zania 8.124, nebst einer Abbildung auf Tafı XXI. fig. VI» darstellend die weibliche Inflorescenz der Z. aguatica, viel- leicht mit einem Theile der darunter stehenden männlichen (ohne Achrchen), deren weibliche Aehrchen ziemlich reif, da die Griffel nur als kleine Spitzen ohne Narben erscheinen, nebst Frucht und Lodienlae, ebenso männliche Aehrchen. Als Arten nennt er bei der Gattung ausserdem noch: elavu- losa Mx., lenticularis (ob Leersia lenticularis, das Fliegen fangende Gras?), miliacea Gaud. (soll Michx. heissen), pa- lustris (L.), terrestris (L.). Aus Z. nutans Michx. macht Palisot de Beauvois die Gattung Aydrochloa, ganz gut begründet und anf Taf. XXIV. fig. IV. abgebildet. Link stellte 1827 im ersten Bande des Hortus Beroli- nensis die Gattung Hydropyrum auf, und gab der einzigen Art den Namen escwlentum, da er keinen der hier zusammen- fallenden Linne’schen Namen brauchen konnte. In dem Warmhause des Berliner botanischen Gartens soll auch Zi- zania aquatica W.sp. pl., eine perennirende Pflanze Jamaika’s, gewesen sein, deren genauere Beschreibung sehr erwünscht gewesen wäre. Ob die Pflanze wirklich je in Berlin gewe- sen, ist mir zweifelhaft, 726 Als neuer Bearbeiter der Gräser tritt 1833 Kunth auf. Hydropyrum und Zizania stehen zusammen auf S. 9. des ersten Bandes der Enumeratio plantarum, und zu jeder Ga- tung folgt im Supplement zum ersten Bande eine Beschreibung der Blüthentheile von Hydropyram esculentum Lk. nach Michaux’schen Exemplaren (also von Z. clavelosa Mx.) Ta£.], tig. 1. a.b. c., das Pistill mit den Lodieulae, ein Staub- gefäss mit denselben und eine Frucht. Dann die Blüthentheile von Zizania miliacea Mx. nach Originalexemplaren Taf. 1. Fig. 2. a—f., ein Staubgefäss, Pollen, Lodieulae, Pistill, eine fast reife Frucht mit den Griffeln nebst Narbe und einer Lodienla, endlich die reife Frucht mit beiden Lodi- culae. Dies ganze Supplement ist aus Studien hervorgegan- gen, welche Kunth behufs der Agrostographie und des Ban- des Gräser zu dem grossen Humboldt’schen Pflanzenwerke schon längere Zeit gemacht hatte und verwerthen wollte, Es sind diese Studien sehr ungleichartig, bald auf die Geschlechts- organe und die Lodicnlae beschränkt, bald sich auf Beschrei- bung der ganzen Pflanze ausdehnend, ohne dass immer, wie anf dem Titel steht, gerade neue und seltene Gräser dabei berücksichtigt, oder auch auf die Unterscheidung nahestchen- der Arten besonders eingegangen wäre. Es sind von umfas- senden Arbeiten .zurückgebliebene Aufzeichnungen, welche noch nicht publieirt waren und hier in einem Bande zusam- mengestellt wurden, vielleicht um Diejenigen, welche über das Ungenügende des ersten Bandes der Enumeratio ungünstig urtheilten, freundlicher zu stimmen. Dass die Kunth’sche Agrostographie in der kritischen Sichtung der Arten ungenü- gend ist, wird wohl allgemein bedauert, da dies auch auf die spätere Arbeit von Steudel ungünstig nachgewirkt hat, dass aber auch die Gattungen nicht sorgfältig genug charäcterisirt sind, zeigt sich an den beiden eben genannten Geschlechtern. 127 Die Characteristik von Aydropyrum passt nur auf H,. escu- lentum \k., und doch wird, freilich vorn mit einem Frage- zeichen, Z, fluitans Michx. dazu gestellt, welche sehr gut als Hydrochloa P.B. für sich stehen konnte. Die Gattung Zizania bei Knnth ist nicht die Gronov-Linneische, son- dern eine ganz andere, nur auf Zizania miliacea Michx. ge- gründete, denn 2 andere folgende ostindische Arten, die schon R. Brown als fraglich bezeichnete, sind die eine von Griffith als Potamochloa , die andere von Endlicher als Blepharochloa als Gattungen getrennt, und die letzte, Z, terrestris, auch aus Ostindien, ist seit Linne als eine planta dubia bekannt. Die Z. miliacea ist aber bei Kunth mit Synonymen beschwert, welche sie unklar machen, denn Sloane’s Bild wird, so wie Z. aquatica W. Sp. pl. und Reimaria diffusa Spr. N. End. n. Syst., mit Fragezeichen hinzugeseizt. Ueber die beiden erstern haben wir schon ge- sprochen, über die dritte, aus Martinique stammende, von Sieber gesammelte Pflanze kaun man ausSprengel’s Wor- ten schon so viel sagen, dass sie weder mit der Michaux- schen nordamerikanischen Art identificirt werden, noch der Gattung nach mit ihr verwandt sein kann. Der neueste Bearbeiter der Gramineen, Steudel, hat die Ansichten von Kunth in Bezug auf die Gattungen zu den seinigen gemacht, dabei zwar Einiges verändert, aber im Ganzen nichts gebessert. ‘In den Arten sieht es wieder anders aus. Hygropyrum esculentum 1. hat als Synonyme Ziz, aquatica L. und palustris L. ohne jeglichen Vorbehalt mit den Abbildungen von Lambert, Palisot de Beauvois und Schreber, Ausserdem mit der nachfolgenden Frage; ob eigene Art, eine Form aus Dahurien sei, von Tureza- ninow Limnochloa caduciflora genannt? — welche Pflanze aber wahrscheinlich nicht mit den amerikanischen Zizanien 728 übereinkommt. H. fluitans ist bei Stendel die zweite un- bedenkliche Art, obwohl der Gattungscharacter nicht passt. Zizania soll die Linneische Gattung sein, und doch sichen bei ihr die Blumen umgehrt wie bei der ächten, d. h. die männlichen oben und die weiblichen unten, und als Arten fol- gen: Z. miliacca Mx.; Z. microstachya Nees in litt., von Sellow in Brasilien gesammelt; Z. dahurica Turcz.*), wozu Z. latifolia Turez. mit einem Fragezeichen gesetzt wird, und endlich die überall mit herumgeschleppte Z, Zerrestris aus Ostindien. Wenn nun nach solcher Verkehrung der Gattungen, nach solcher verschiedenartigen Umgrenzung der Arten von Ziza- nia aquatica in jüngster Zeit als von einer zu erwerbenden Nahrungspflanze gesprochen wird, so wird es doch zunächst nothwendig sein, zu ermitteln, welche Art oder Arten benutzt werden, welche Verbreitungsbezirke dieselben haben, und ob sie daher auch bei uns angebaut werden können, dann wird in zweiter Reihe die Frage aufgeworfen werden müssen: ist der Anbau auch so lohnend, dass er versucht zu werden verdient, oder ist es genug, dies Gras so zu behandeln, dass es an geeigneten Localitäten verwildere, um eine Nebenbenutzung zu geben, wie dies beim Schwadengras z. B. der Fall ist, welches, obwohl es überall wächst, dech nur da gesammelt wird, wo es in genügender Menge vorkommt, und trotz der Mühe des Einsammelns ein Verdienst abwirf, Herr Schü- beler hat im vorigen Jahrgange dieser Zeitung nur von Zi- *) Dieser Name kommt in der El. Ross. (IV. p. 466.) nicht vor, wo die davurische Pflanze Hydropyrum latifolium Gris. heisst und als Synonyme Zizania latifolia Turcz. und Limnochloa cadueiflora Turcz. beigefügt sind. Gehören diese 3 Namen von Turczaninow zu einer und derselben Pflanze? 129 zunta aquatica gesprochen, und hat auf diese auch das be- zogen, was von den alten nordischen Seefahrern als wildge- wachsener Weizen im Weinlande bezeichnet ist. Könnte das aber nicht ebenso gut Klymus arenarius gewesen sein, der dort an der Küste wächst und doch mehr dem Weizen ähn- lich sieht, als die haferartige Zizania? Der andere neuere Autor, Dr. C. Müller (in der von ihm mit Dr. Ule heraus- gegebenen Zeitschrift „die Natur.“ Jahrgang 1859), hat seine Zizania aquatica durch ein Bild nach einer kleinen getrock- neten Kulturpflanze illustrirt, aber dieses Bild, welches ab- sichtlich nach einer sehr armblüthigen, in Deutschland gezo- genen Pflanze gemacht ist, um die ganze Pflanze abzubilden, weicht von den vorhandenen so sehr ab, dass man Anstand nehmen muss, dasselbe mit dem einen oder dem andern zu verbinden. Statt halbwirtelförmig gestellier Zweige mit meh- rern männlichen Aehrehen, ‚kommen hier nur Halbwirtel von 3 männlichen Aehrehen am untern Theile der Inforescenz vor, welche eine reinen Racemus darstellt. Was sonst noch die Spelzen betrifft, die Verhältnisse derselben zu einander und zu den Staubgefässen, die Narbe, welche überall pinsel- förmig genannt wird und nirgend pinselförmig ist, die Frucht, welche von verschiedener Form dargestellt wird, so sehen wir darin solche Verschiedenheiten, dass wir mehrere Arten oder eine gräuliche Misshandlung der Natur von den Zeich- nern annehmen müssen. — Wir glauben diese Betrachtungen über Zizania wohl geeignet, um darzuthun, dass wir vor Allem die Species fest begrenzen und kennen lernen müssen, denn sonst werden wir mit schlechten Bausteinen immer Ge- bäude aufführen, die fortwährend schadhafte Stellen behalten, welche auszubessern eben so sehr Pflicht. ist, als weiter zu bauen. Zwei neue Gattungen der Taxineen aus Chile, von Dr. R. A. Philippi, Professor der Naturgeschichte in Sanjago. 1. Lepidothamnus Ph, n. gen. Tarinearum, Dioiens? Monoiens? Flores masculi terminales in forma amenti parvi, ovoidei, vix ab extremitate rami sterilis di- stineti, antheris eirciter duodecim formati. Antherae connecii- vom squamaeforme, folio simile, excentrice peltatum; locnli duo connectivi margini inferiori sublus adnati, longitudinaliter dehiscentes. Flores feminei solitarii, terminales in apice aliquantulnm infato , foliis latioribus distineto ramulorum ses- siles, illis Taxi similes. Ovulum solitarium in centro disei sessile, orthotropum. Fructus squamam brevem, cupuliformem viridem, foliis nonnullis minutis bracteiformibus ceinetam hasi ostendit; pericarpium (seu cupula?) ovatum, apice foramine angusto pertusum; epicarpium tenue carnosum; Inesocarpium lignosum,, endocarpium pellicula tenuis fnseescens. Semen membrana tenui, fusca vestitum, apice papilla nigra termina- tum. Fructus immaturi modo adsunt ei semen in illis valde collapsum. 731 Speciem in honorem Doctoris el. Franeisei Fonk, qui eam detexit, Lepidothammum Fonki voco. Frutex? est, ra- mosissimus, ramis confertis, lineam crassis, subpenfagonis, Folia enim squamaeformia, arcte appressa, triangnlaria sen rhombea, obinsiusenla,, obsenre carinata, vetustiora saepe utringque impressione longitudinali notata, 1 — 11/, Iineas lon- ga. Ramuli foriferi 8— 16 lin. longi sunt. — Secundnm cl. Fonk montes fere nndos graniticos insnlarum Chonos a basi usque ad elevationem 2000 pedum s, m. tegit. An Er Lepidothamnus Fonki Ph. a. flos masculus magn, nat,; d. authera a latere interno; ce. anthera a latere externo, auclae; d. fios femineus magn. nat.; e. idem cum squama basali; f. idem auctus, adsunt bractese duae; g. fructus immaturus, longitudinaliter sectus. 2. Prumnopitys Ph. nov. gen. Taxrinearum, Flores dioici. Masculi terminales, amenta spicatim ag- gregata simulantes. Flos in forma amenti e staminibus nndis, sessilibus spieatis compositus. Frlamentum nullum sen po- tfius ad squamulam rednetum, quae in basi antheram didy- mam, loculis glebosis compositam, fovet, quorum dehiscentiam observare non potni; forte margini exteriori et interiori pa- rallela est. Pollen cellulis tribus formatum, duahus latera- libus effoetis, #lores feminei per amentum laxum dispositi, hracteola fulti. Ovarium? oblongum, superius dilatatum, in- 132 ferias aliquantum inflatum, omnino clansum, unica basi in- terna aperfuram paryam gerens. Ovulum? partem inferiorem ovarii ocenpat et pendulum est; nuclens pariter pendulus est. Fructus drupa vera est; pars inferior nuclei ossei extus membrana castanea decidua constat; suluram nullam invenio. Embryo axilis in parte superiore albuminis copiosi. Species uniea est: Prumnopitys elegans Ph, arbor satis magna, foliis disti- chis, perfeete linearibus, utringue aequaliter rotundatis, apice vix mucronatis, supra lacte viridibus, subtus magis minusve glaucis, confertis, eirca 1°/, Iineas distantibus, 71/, lin, lon- gis, 1 lin. latis. Amenta mascula 1 —4, in apice ramulo- rum, quodvis 12-—15 floribus compositum, flores ovato-ob- longi, sessiles, eirca 3 lin. longi, ad basin_bractea vix lineam longa, uninervia, lineari -lanceolata fulti, antheris 30— 40 compositi. Antherae squama latior quam longa, triangnlaris, margine lacera.— Amenta feminea lateralia, nutantia, circa 12 lin. longa, basi sqnuamis aliquot mnnita, mox flores femi- neos distanies, circa 6 gerentia. DBractea sub quovis flore viridis, oväta, fere 2 lineas longa, margine scariosa; sub Nore terminali bracieas duas invenio. ‚Drzpa (immatura) ovaia, 8 Hin. longa, apice herhaceo coronata, Ossiculum basi acutum, in latere ventrali paullo magis contractum quam in dorsali. Habitat ii Andibus interioribus provinciae Chilen- sis Colchagua dieta, et incolis Lleugue audii. Lignum ve- nosum, pulchrum, a fahris lignariis petitnr; fruetus maturi Iuteo- virides eduntur, et quidem caro non minus quam semen. Das eben von mir characterisirte Genus Pflaumenjichte, Prumnopitys, ist in mehrerer Beziehung interessant. Zuerst unterscheidet es sich von allen übrigen Taxineen dadurch, 733 dass die weibliehen Blüthen nicht einzeln, sondern in einem lockern Kätzchen stehen, Noch auffallender ist aber die Bil- dung des Fruchtknotens, und bin ich über die Deutung der einzelnen Theile desselben noch gar nicht im Reinen. Fehlt die Cupula der Taxineen hier gänzlich?, oder ist sie der verlängerte Körper, an dessen Grunde innen das kleine Loch ist? Nehmen wir diese Deutung an, so ist der im Grunde enthaltene, länglich eiförmige, von oben herabhängende Kör- per alsOvarium zu betrachten, welches dann unten von einem ziemlich Jangen Kanal durchkohrt ist und in seiner Höhlung das Eichen trägt. Oder ist letzteres der Kern des Eichens und jener die Eihäute? Oder sollen wir gar den herabhän- genden Körper als innere Eihaut annehmen und den grossen Körper als iussere Eihaut? trotzdem, dass heide so diek sınd® Die Beschaffenheit der äussern Oeffnung am Grunde, welche der Micropyle anderer Pflanzeneichen ähnlich ist, und weder in den Fruchtknoten, noch gar in der Cupnla anderer Pflanzen eiwas Analoges zeigt, scheint für diese Ansicht zu sprechen, welche wohl eine genaue Prüfung verdient. Die weibliche Blüthe hot mir aber noch eine andere, kaum weniger . sonderbare Erscheinung dar. Als ich den Fruchtknoten durchschnitt, fand ich in der Höhle an der Spitze des Eichens oder des Eikernes, wenn man meine obige Deu- tung annehmen will, einen gelben Körper. Ich nahm ihn mit einer Nadelspitze heraus, brachte ihn unter das Mikroskop und erkannte, dass dieser gelbe Körper aus mehreren Pollen- körnern bestand, welche ihre Pollenschläuche herausgetrieben hatten und das Eichen eben befruchteten. Das Schwierige hierbei ist, zu begreifen, wie die Pollenkörner durch die Mikropyle bis hierher gelangen konnten. Einen Augenblick entstand der Verdacht bei mir, die Pollenkörner seien zufäl- lig an diese Stelle gelangt, indem sie vielleicht auf der Schneide 734 des Messers befindlich gewesen wären, dessen ich mich zum Durchschneiden des Fruchtknoten bedient. Allein in diesem Falle wären die Körner gewiss aussen am Fruchtknoten ge- blieben, und dann habe ich gar keine Pollenkörner mit her- ansgetretenen Schläuchen unter dem Mikroskop gehabt, als ich den Inhalt der Antheren untersuchte; wüsste anch nicht, wie Körner von diesem Pollen an das Messer gekommen wä- ren, so dass ich nicht anstehe, zu behaupten, dass hei Prum- nopitys die ganzen Pollenkörner in das Innere des Frucht- knotens oder Eichens eindringen und nicht die hlossen Pollen- schläuche. — Ich bin in den letzten Jahren der Literatur zu sehr entfremdet, um sagen zu können, ob diese Beobachtung vereinzelt dasteht oder hereits deren in ähnlicher Weise ge- macht worden sind. Da ich leider keinen grossen Vorrath von Exemplaren von Prummopitys besitze, indem ich die we- nigen Dupletten botanischen Freunden mitgetheilt, so habe ich nieht mehr Fruchtknoten untersuchen mögen, um das ein- zige, Fruchtknoten in diesem Stadium enthaltende Exemplar des Museums nicht allzusehr zu berauben. Die Früchte waren noch ziemlich weit von ihrer Reife entfernt. Der Saame nahm daher nur einen kleinen Theil der Höhle des Steines ein, war sehr zusammengeschrumpft und liess beim Durchschnitt nur eben den Embryo in seiner Lage, nieht aber dessen Beschaffenheit erkennen. Die Höhle des Steines war mit einer doppelten Haut ausgekleidet, beide von bräunlicher Farbe. Die innere Haut füllte jedoch nur die obere Hälfte der Höhlung, so dass ihr unterer Theil (und zwar in zwei untersuchten Früchten) eine Art Scheidewand bildete, deren Centrum eine kleine Einstülpung zeigte, in de- ren Mitte wieder eine kleine Spitze hervorragte. In dieser schwachen Einstülpung lag die Haut dicht am Saamen an, der übrigens rings herum frei lag. Sehr interessant wäre es 735 unstreitig, gerade bei dieser Pflanze die Entwickelung des Fruchtknotens zur Frucht zu verfolgen, wozu ein Paar ge- trocknete Exemplare freilich nicht ausreichen. Schliesslich sei es mir erlaubt, noch auf die merkwür- dige Thaisache aufmerksam zu machen, dass die meisten chilenischen Coniferen ein sehr hbeschränktes Vorkommen ha- ben; die Araucaria findet sich nur zwischen den Flüssen Biobio und Tolten; die Alerze, Libocedrus tetragona zwi- schen dem Hafen von Valdivia und dem Meerhusen von Anend; Saxegothea und Fiüzroya haben dieselbe Nordgrenze, rei- ehen aber, scheint es, viel weiter nach Süden. Die Prumno- pitys findet sich nur in der hohen Cordillere weniger chile- nischer Provinzen. Nur der Cipres (des Nordens), Liboce- drus andina, und der chilenische Podecarpus scheinen all- gemeiner verbreitet zu sein. Hortorum botanicorum plantae novae et adnotationes in seminum indicibus et adversariis dispositae. Linnaeae tomus vicesimus nonus inde a pagina 719 usque ad paginam 751 descriptiones ei adnotationes continet plures ex seminum indieibus variis collectas, nune vero addimns recen- tus in publicum prolatas, numero deerescentes, ex hortorum minorum collectionibus nt videtnr in posterum vix augendas. Hortorum majorum et plantis tam vivis quam siceis loenpletio- rum et botanicorum juniorum ope gaudentium largiorem mes- sem praebentium opuscula nostro in diario haud reprodu- cimus. Ab horto Berolinensi edita est a. 1857: ‚Appendix plantarum novarım et minus cognitarum, quae in horto regio botanico Berolinensi coluntur 1857. 4to. 24 pag., in qua de plantis sequentibus loguitur: 1. Malva chilensis A, Br. et Bonche e semin. Chilensibus a Philippio acceptis enata. — ®%. Ipomuen chilensis A. Br. et Bouche ab eodem missa. — 3 Sonchus Schimperi A. Br. et Bouche ex Abyssinia aW.Schimper. — 4, Gymnogramme Meyeriana A,Br, hyhrida ereditur, patre sine dubio Gymn, tartarea, 737 matre G, ferruginea Kze., ex horto Carlsruhano ab hortu- lano C. Meyer actepta. — Aspidium (Nephrodinm Pecopte- ris s. Lastrea) caripense W. sub Polypodio, enjus formae {res coluntur: macroloba, brachyloha, laxa. — 6. ASsp. (Ne- phr. Pecopt. s. L.) Karstenii A.Br. in truneis filie. arboresc, e Venezuela ortum. — Synopsis specierum generis Pitcair- niae, auct. C. Koch, Species 62 diagnosibus instructae in 6 cohortes distributae enumeraniur; horins botanicus Beroli- nensis 36 species possidet. , Plnribus vero speciehus Nores nondum praebentibns, seminumque structura in paueissimis ob- servata multi abest, quin absolutam vredere possis hanc synopsin. — Thaliae. species in horto regio bot. Beroli- nensi cullae, auctore H.Steudner. Novem sunt species. — — Scelaginellae hortenses auct. A.Braun cum clavi sectio- num et cum enumerolione specierum 32, quarım una du- bia. Additur elavis alphabetica synonymorum, — Emendatur: Cnicum pseudo - benedictum hort. esse. Cn. Kotschyi C. H. Schulz in coll. Kotschyan. ab Hohenackero edita, In indice seminum in horto bot. Berolinensi a. 1858 collectorum. 4. ad calcem’ ohbservationes nonnullae addun- tur ad Selaginellarum hortensium conspectum anni antece- dentis, Index seminum, quae hortus botanicus imperialis Pe- tropolitanus pro mutua commutatione offert. Accedunt animadversiones botanicae nonnullae 1857. 8. Sequentes species aut deseribuntar aut eritiee perlustrantur: Scolopen- drium rumicifolium Rgl. Brasilia. — Aspid. Grayanum Reg. ind. sem. Petr. 1855 est spinulosum s. dilatatum. — Aneimia repens Badd. v. major Rgl, — Hordeum hexasti- chon L. v. mandshuricum RBgl.— Cupressus Karwinskyana Rgl. Mexico. — Tradescantia erecta Jag, — Trad. iri- OrBA be u 47 738° descens Lindl. v. glubrescens. — Merendera Bulbocodium Ram. (Colchic. bulbocodioides Brot.) — Allium praescissum Behb. — Dianella inconspieua Bgl. (atrata h. Petrop.). — Billbergia Meyendorffü Rgl. (Nidularium splendens h. Haml,, Bromelia Carolinae Ortg. Gartenl. 1.211.) — Ni- dularium Scheremetiewii Rgl. (Caraguata serrata :h. Pe- trop. et Ind.) — Nid. purpureum Beer. (Pitc. discolor h. Petr.) — Pitcairnia Jlammea Lindl. (P. Olfersi Lk.) et v. glabra (P. splendens hort. nee Warscew.). — FPitcairnia mayidifolia Dene. — Epidendron chloroleucum Hook. v. Fusco -luteum Rgl. — Maxillaria porrecta Lindl. v. lutea Rgl. — Oncidium armillare Lindl. -- Oncidium armillare Lindl. ß. szenosepalum Rgl. — Maranta L. Subgenus Sa- ranthe Rgl. Keke.: 1. M. setosa A. Dierr. 2%. M. Lusch- nalhiana Rgl. Keke, 3. Zeptostachya eor,. — Sorocea A. St. Hil.: 8. Hilariö Gänd. e. var. 2, S.Guilleminiana Gaud,, S, racemosa Gaud. — Bunksia Güntheri Bgl. — Statice denudata Rel. Keke, — Aster pyrenacus DC.; A. sibiri- eus L., A.peregrinus Purshb. — Ciosia chilensis Rgl. Keke. — Cosmidium Burridgeanum hort. — Erigeron Karwins- kiunum DC. — KEupatorium Haageanum Bel. Keke. (E. Fraseri h. Haag); E. Weinmannianum Rgl. Keke, (E. gla- brum et Ageratum glaucum hort.)— Dysodia alternifolia Rgl. et Keke, (Hymenunthera tenuifolium h. Haag.) — Güntheria Bgl. (Compositae, Heterothereae), G. viscosa Rgl. (Glutierrezia gymnospermoides hort,) — Lactuca amuren- sis Rgl. et Max. — Senecio Philippicus Rgl. Keke. Chile. — Venidium speciosum Rgl. (calendulaceum, arctotoides et multiflorum hort.). — .Kopsia parallela Rgl. Krke. — Dracocephalum argunense Fisch, — Sualvia chilensis Rgl. Keke. Chile. — Casselia diversifolia Rgl. (serrata et in- tegrifolia Nees), — Ipomoca odoratissima Jacq. Pf. inter- 139 media Rgl.— Ip. Kurwinskiana Bgl. — Gilia lutca Steud. p- aurea Rgl. — Calceolaria -glutinosa Heer et Rgl. v. ca- lifornica, — Angelonia minor Fisch. Mey. ß. puberula, — Adhatoda Nees. 3. T'yloglossa DC. Adh. aurantiaca Bel. (Küstera aurantiaca Rgl., Cyrtanthera aur. Hook.) — Körnickea Rgl., Zanata Rzl. (Mandirola lanata Planch. Lind., Scheeria 1. Hanst.) — Dodecatheon integrifolium Mx. — Erica Ruizii Bel. (intermedia hort.) — Echinocactus Fossulatus Pfleifl. O. v. quadrispinus. — Sazxifragu Stelle- riana Merck.; S. umbrosa L. v. crenulata Bel. Rich, (um- brosa ß. hybrida h. Petrop.); S. cuneifolia L. pet. ciliatis (S. hirsuta 8. Haworthi h. Peirop.). — Escallonia rubra Pers. — Ese. bifida 1.k. Otto. (organensis Gardn.).— Dau- cus toriloides DC.; D. montevidensis DC. (hispidifolius Clos). — Aquilegia parviflora Led. — Trollius europaeus L. £. humilis DC. — Lepidium auriculatum Rgl. Keke. — Psychine stylosa Desf. $. longibracteata Rgl. — Sieno- petalum sphaerocarpum Ferd. Müll. — Passiflora coriucca Juss. v. marmorata (P. marmorea V.Houtte). — Cerastium perfoliatum L. — Modiola curoliniana Don. — Pachira stenopelula Casar.? — Lürus japonica Thhg. — Maul- pighia Loddigesii Rgl. — Maytenus Riedeliana h. Petr. — Euphorbia odontophylla W. — Adenandra uniflora Bartl, var, villosa Bel. — Oralis rhombeo-ovata St. Hil.; Or. clandestina Phil. — Octomeris macrodon Nand. — Myrtus pulchella Rgl. — Melaleuca affinis Rgl. Keke, — Geum autans Lam. — Acaena trifida Rz. Pav. v. glabrescens Rgl. Keke. — Spiraea confusa Rgl. Keke. (chamaedrifolia ©. Koch); chamaedrifolia L. (wlmifolia Scop., flexruosa Fisch.), mexricana h. Petr. — Lupinus nootkatensis Donn (Blaschkeanus Fisch. Mey.). — Oxylobium capitatum Benth. ß. angustifoliwin Rgl, — Pultenaca Ottonis Bgl. (Latrobea 47 * 40 Brunonis h. Hamb.,, P.ltenaea Br. Beuth.) — Tempfetonia relusa RB Br. f. angusti, elia. Verzeichniss der im ükon. bot. Garten d. kön. Akademie KEidena i. J. 1858 gesammelten Saamen, welche zum Tausch u. Verkauf angeboten werden können. 4. Triticum sativum Lam. Untersuchungen, seit dem Jahre 1852 jährlich fortgesetzt, haben mir die Ueberzengung gege- ben, dass die gewöhnlich als Arten unter dem Namen Frit, durum, vulgarec, turgidum, polonicum unterschiedenen Wei- zenformen von einander durch kein einziges sicheres und he- ständiges Merkmal sich unterscheiden. Weder die Form der Hüllspelzen (gluma), noch die Granne, noch die Beschuf- fenheit der Früc hte, noch die Anwesenheit (bei durum, tur- gidum) oder Abwesenheit (bei vulgare) des Markes sind be- ständig. Die langähtigen Formen von darum gehen dureh turgidum zu unseren gewöhnlichen ‚schlaffährigen Weizen- formen, die kurzährigen aber unmittelbar von deraum zu dem lgel- und Binkelweizen (velgare v. erinaceum und creticum) über. Ausführlicher werde ich hierüber in Henneberg’s Journal für Landwirthschaft sprechen, Dr. C. Jessen. Index seminum R. horti botanici Genuensis. An. 1858. 8. Xso&teos novae descriptio auctoribus F, Cesati et J. De Notaris. Dummodo immortalis Michelii aliorumgne perpaucorum vestigia, in Cryptogamieis stirpibus investigandis, seenti fuis- sent. Italiei rerum, vegetabilium scriptores, jamdiu. palria no- stra ‘inter laudatissimas Europae- plagas propter uberrimum agmen mirabilemque varietatem plantarum inm eellulosarum, 741 cum celluloso - vaseularium praedieata foretl. Eoque magis quod decennia abhine nonnulla sylvae et nemora adhue spe- etabilia passim.se exlollebant,.-stagna eryptagamis aquatieis sedem praebebant aptissimam, ubi_ nune lJonge lateque arva feracia, pinguia prata, oryzela -extensa se pandunt. Quot, eximias slirpes proinde periisse vensendum sit, nos docent reliquiae qnas huc illuc colligere sors amiea nobis concessit. Exemplum eximium nune offerimus in Iso@teos meinorabili sperie, qnae facile maximum Hydropteridum Europaearım deens dieetur, nnperrime deteeta ab amieissimo et in explo- randis Cryptogamis, Vereellensis ditienis solertissimo socio nostro, D. Alexi Malinverni, cui merito et pro grati ani- mi tesserı cam dieavimus. Isoötes Malinverniana Cesati et DeNotaris. J. aquatica; rhizomate trisuleoz; foliorum coma supra ba- sim bulbose Inrgeseentem constrieta; foliis basi eochlearifor- mibus, longe alato-marginatis, prismatico-subulatis, fasei- eulis fihrosis, stomatibusque (parce) praeditis; glandulae pro- cessu cordiformi; ligula lineari suhulata, apice subhidentata; sporocarpiis peltacforwibus nudis; marrosparis majusculis, vertice (ricostatis, granulosis, granulis tribus ad verticem pro- minulis, Suhmersa, in aqnaeductibus, solo Iutoso-argillaceo sili- ceo; circa pagos Greggio ei Oldenico in Pedemontii ditione Vereellensi, Ab initio arstatis in hyemem ipsissimam laete fructificans, facile per totum annum. In aqua tarde fuente, limoque profundo vegetior. , Rhizoma perennans, tuberiforme, capular, diamelro cen- en dimidio, duo vel tria in Iuxuriantibns speeimi- nibus aequans,; ad latera suleis tribus ut plurimum aequi- distantibus exaratum, proinde ad basim usque trilobum et 712 basi ipsa trimammosum, intus album, extus saturate casta- neo-fuseum et radiees copiosissimas, tum e parte inferiori cum e,lateribus, suleisqgne longitudinalibus a disco de- presso - concavum, centroque indefinitum, Radices diehotome ramosae, eentimetra orto — quinderim longitudine attingentes, fuscescentes, llaccidae, ad unamquam- que diehotomiam sensim deerescentes, ramis vero gradatim longioribus, in fruneis primaris Astulosae, demmm subeapil- laribus, flexuosae , fuscae. Foliorum coma ampla, supra hasim tnrgescentem, duo, quinque eentimetra diamelro inetientem, vonstrieta, haud raro eontorta, Folia aretissime rosnlato - faseieulata, numerosissi- maqne, parte eorundem basilari memhranacea, medio exca- vato foveamgque cochleariformem plus minusve late menhra- nacco-alatam exhibentia; peripherica basi ipsa late ovata, decem, duodeeim, sederim willimetra lata, quae sequuntur ad interiora usqne, hasi sensim elongata, angustataque , septem, sex, quingue millimetra latitudine, millimetra usqne triginta longitudine acquantiaz omnia a ligula inde attenuata et per spatium vaginale quod dicere velis, quinque deeem centime- trorum, membranaceo-alata, decolora, ala perfecte hyalina et plerumgne convoluta, ideogne in parte ipsa vaginali, farie plus minusve canalieulata, dorso convexa, seclione horizon- tali lunulata. intus quadriloeulosa, lorulis a medio fariei pe- ripherice radiantihus. Folia eaeterum omnia longissime angn- steque subprismatieo -subulata, ereefiuscula, faceida, saturate viridia, faeie planiuscula, dorso triedra et sectione horizontali semitereti-trapezoidea, intus qnoqüe loculosa, dupliei nempe laennarum pari, superiore ei dorsali, per .interyalla sub- aeqnalia, dissepimentis transversis ope intereepfarum, fascien- loqne fihroso centrali, secundariisqne ad insertionem_ disse- pimentornum longitudinalium lacunarum, per totam longitudinem 743 exarata, in speeiminibus vegetioribus, quadraginta, sexaginta, imo octuaginta centimetra longitudine metientia. . Folia in parte eorundem antiea, stalim supra Sporocar- piorum verticem, nuecleum glanduliforme, erassinseulum, forea vel autri specie in textu folii ipsius exseulpto, deorsum rima- que angusia hiante, exceptum ostendunt. Ex hujusmodi nu- elei vel glandulae, ferrum equinum in hac speeie, vonlgura- tione propemodum referentis, parte: inferiore proressus sqna- maeformis cordatus, varnosulus, coloratus, acutus, obtusiusen- lus, subemarginatusre, ambita sub vitro deutieulatus vel fin- briatus, sursum refraetus et folii paginae anteriori arcte ad- pressus, porrigitur. E labio vero inferiore antri vel foveolae ejusdem ligula proprie dieta, Iineari-subulata hyalina, apice saepe refusa, vel subinde bidentata longitndine quingue milli- metra vix excedens, processu glandnlari cordiformi breviore vel paullo longiore, eique adpressa ortum ducit *). Sporocarpia in foliorum axillis et fovea baseos eorundem cochleariformi excepta, dorse toto adnata, eireumeirca libera, nuda, ad foliorum eyclum peripherienm macrosporilera, in eyclo statim proximo microsporifera, et sie porro, eyclis nempe alternis indefinite progredientia. Sporocarpia macrosporifera subpeltarlormia, dorso, quo folio adhaerent, convexiusenla, facie obiter concava, margine obtuso vel acuto, membranacea, dilute einerascentia, super- fitie ex macrosporis ipsis tornlosa, intus trabeculis diseretis, *) In Is. setacea et Durieui, verosimiliter in cunctis hujusce ge- neris specichus, adparatus glandularis, iisdem praeter propter characteribus ut in hac specie ,„ etiam se prodit. Idcirco ligula Auctorum est processus glandulae in parte antica foliorum supra sporocarpiorum verticem insculptae. Nonne in hac glandula or- ganou masculi analogon quacrendum ? Ces.et DN. . IH horizontalibus, a dorso ad fariem spororarpiorum ipsorum deductis, cancellata: exteriora ad foliorum superficialtum axil- las fere discoidea, reliqua sensim elongata usque ad interiora, quae oblongo-obovata, centimelra usque duo longiindine arquantia. 3 Maerosporae numerosae, tertiam millimetri partem dia- metro aequantes, ‚depresso-spharroideae, a vertice inspeelae ehsolete trigonae, in sicco ex albido-eaesiae, humectae vi- nerascentes, eircino aequatoriali earentes, vertice trigonae, ariebüs prominulis, in unoqnuogne vertieis ipsius angulo ver- ruvula mammaeforni praeditae, .eaeterum episporio frasili, erustaceo, tota superficie mammillis innumeris, eonoideo - eylindraceis, obtusis, fragilibus. echinata instructae, intus humore mucilagineo, globulisqgne innumeris diaphanis, jadio . hand caerulescentibus foetae. Sporocarpia mierosporifera, quod ad configurationem, in- teriorilius prierum prorsus similia, nempe ohverse ohorvato- oblonga, membranacea, had vel vix marginata, einerascen- tia, et insuper lineolis exiguis, longitudinalibus, ereberrinis notata, quae trabecularum interiorum, mulfo quam in sporo- carpiis macrosporiferis numerosarum, insertioni respondent, Mierosporae innumerae, exiguae, densissime, pulveris ad instar, coacervatae, triquetrae, facie dorsali latiore ellipti- ca, antieis angustioribus, angulis anguste marginatis, intus nucleo grumuloso foetae et parce translucidae, Rhizoma temporis progressu et vegetationis centrifugae qua utitor ratione, pedetentim in superfeie exfoliatur, atque loborum ejusdem extremitates superiores, ob novorum folio- rum evolutionem inricem amotae, illis superiorum annorum decussis, excentrice demnm dejieiuntur, ita ut in speciminibus vetustioribus, ad latus superius loborum thizomatis, frustula 15 coriacea, punetata, infuscata, säepius figurae sübsemirireula- ris, Jobis ipsis plus minusve reilexo -adglutinata eonspieinn- tur. Ora sive margo superior rhizematis, ni fallimer, in tria segmenta divisus ad unumgquodque vegetationis eyelum , nova- que frondium prole enäseente, pedetentim invertitur. Tune aetatis plerumque radiees e lobis enatae fatiseunt et illae tan- tum luxuriant quae e suleis prodeunt, Rhizoma intus earnosum, compactum, praebet in parte ejusdem axili lacunam oblongatam, superfivie nonnihil in- fusvatam, vellulisque fbro-annularibus, "dilnte Aavicantibus, polymorphis obduetam, veluti radives, ut ita dieamus, vaso- rum spiro-annularium ex ambitu lacunae ipsius excentrice enascentiumn, in eavitate ejus se pandere videantur. Hi vasorum fascieuli, tum in sectione verticali, enm ho- rizontali regionis superioris rhizomatis, eolore leviter fusce- scente in conspertum veniunt. Hos inter insigniores videntur qui, terno numero, juxta dirertionem sulcorum exteriorum enascuntur ef adserndendo et simul pinnatim seolnti, folia de- mum subeunt. Nonnulli vero regionem inferiorem rhizomatis petunt et radieibus originem pracbent. Reliqua rhizomatfis pars ex intexro textu celluloso con- stat: cellulae vero lacunam centralem ambientes, transverse elongatae, concentrice eirca eandem larunam dispositae et in- vicem reticnlantes se praebent, reliquae ad eorticales usque ampliores, rotundatae, vel irregulariter polyedrieae, granulis amylaceis faretae, et hac de causa in vivo larteseentes, Gra- nula amylacea rotundata, oblongatave, laevissima, jodio eae- rulescentia, imo atroviolacea, chlorojnduro zinri amoene ker- mesina, a duo ad viginti quingentesimas millimetri partes, Cellulae epidermicae, vulge, transverse elongatae, retieulan- tes, fuscescentes, ! 716 Radiees hoc sensu fistulosae, quod fascieulus centralis quo instruuntur, per superfieiem longitudinalem angustissimam, strato cortieali earundem tantum haeret. Hie fascienlus co- lorem candicantem ostendit, centro e vasenlis spiro -annnlari- bus quatuor vel guingue duoderim quingentesimas millimetri partes diametro avgquantibus, constat, cellulisque elongatis, quarum parietes hbris subtilissimis longitndinalibus, hic paral- lelis, illie retieulatim intertextis induuntur, obvolutus est, Cellulae ambientes granulis amylaceis minutissimis scatent, Foliornn semper submersorum et fJluctwantinm epider- mis cellulis oblongo - parallelogrammis, snperiora versus ma- gis elougatis, vix subinde hexagono - parallelogrammis, stoma- tibus hie illie, sed parce, interjeetis perstruitur. Sub epider- mide stratus cellularum laxiorum, plerumque hexagonarum, illis dissepimentorum longitudinalium vix dissimilium , chloro- phylium forentium. Dissepimenta transversa, lacunas inter- cipientia, cellulis stellatis, hexagono-radiatis constant. Ubi- qne dissepimenta transversa interne exstant, sulei Lransversales, obsoleti in foliorum superficie conspieiuntur. Glandula, supra sporocarpiorum verticem in textn folii exsenlpta, exhibet nuclenm cellulosum, cellulis aequalibus, minutis, sphaeroideo-polyedrieis, fere vitreis compositum, dorsali parte, sirato cellularum spiro-annnlarium, elongata- rum, enm cellulis eirenmambientibus amyliferis, corlicatum. Cellulae in processu ipsins glandulae cordiformi, elongatae, chlorophyllo expertes, pallidissime fuscescentes. Fasecieulus fibrosus foliorum centralis praebet vasa spiro- annularia, terna vel gnina, in planum parallela, cellulis prosenehymatieis excepta; peripherici, statim sub epidermide, ad dissepimentorum longitudinaliam insertionem siti, fasciculo centrali multo tenuiores, cellulis prosenchymatieis tantum 147 efformantur. Vasa spiro-annularia faseieuli centralis, in fo- liorum parte basilari sporocarpinm exeipiente, nonnihil ab in- vicem disereta se pracbent, trans sporocarpium vero, pone eorpus glandulare coadunata, ad follorum apicem, juxta eo- rundem axim, perduchntur. Membrana sporocarpiorum flaaceida, cellulis elongatis, saepe suhflexuosis composita. Crusta- granifera. maerosporarum solutione jodiea hard tingitur, nec calcarea, ut autamatus est Cl. Rabenhorst (Fl. germ. eryptog. 1. 331), acido enim azotico minime solvitur. Isoötes Malinverniana ab I. palustri toto hahitn, fo- liis bulbose constrietis, fibrarum fascieulis, stomatibusque prae- ditis, macrosporarum fahrica et indumento: a selacea, ma- crosporis, quae in hac toto vertice laeves sunt, apprime distat. j Isoötes setacea Bertoloni Fl. ital. eryptog. I. p. 115, ex Sardiniae speeiminibus di Pula ad I. velatam veleberrimi A. Braun spertat. Delectus seminum in horio botanico Universitatis Vindo- bonensis collectorum a. 1858. 4. Muscari azureum Fzl. (Sert. Botryanthus Fzl. mse.): M. hulbo solido; seapo digitali ae subpalmari; foliis 2 — 5 carnosulis, sub anthesi incurvo-patulis, late linearibus navi- enlaribus, superiere triente sensim ohlonge-dilatatis, apice obtusissimo callose subfornieatis; raecemo multifioro compacto ovoideo v. suhgloboso, demum ellipsoideo (4 — 12 Iin. 1g.), pedicellis sub anthesi cernuis, fructiferis ereclis; perigonio laete azureo campanulato, fauee Aampliato, triente sexfido, limbi laeiniis concoloribus patule porrectis, nec recurvis, late 148 oratis arutinseulis; staminibus supra perigonii hasim insertis, inelusis, dimidio tubo vix Jongieribus, Hat, in Tanro eilieieo supra arcem Gülek alt. 7500 ped. unde bulbos attulit Kotschy. — Fl. apud nos ineunte Martio, Obs. Proximum M. paltenti Fisch. (Ledeh, A. ross. neo aliorum), quod diffort perigonio albido, fauce subeonstriete, laciniis suhorbieularibus reeurvis; affıne porro M, Zeucophaeco C. Koch, (Hyacintho leucophaco Stev. in Ledeb, 0. e.; 4Z, pallente Bess.), praeter alias jam prima fronte pedicellis numgnam eernnis diverso, Bianthus pruinosus Janka. (Sect. Armeriastrum Ser.) : D. perennis, faseieulatim caespitans; caulibus robustis altis- simis (21/,—4 ped.) simplieissimis, laevibus; follis omnihus cum caule deuse eaesio-pruimosis, late Jinearibus multiner- viis, earnosulis flaceidis, ore laevissimis, turionum semipeda- libus ac longioribus (2 lin. utplurimum lat.), caulinis mediis omnium latissimis (4 — 8.poll. long., 3 — 6 lin. latis), va- ginis 7 — 10 lin. longis; foliorum pari supremo hracteali char- taceo, late orali, suhrepentine in euspidem reetum herbaceum produeto, dilatata parte plerumque pallide rosea, demum fer- ruginea ; Soribus capituliformi - glomerato - congestis, calyce exanthii squamis dimidio longiore, 10 lin. longo, dentihus acutis. — Reliqua omnino D. Carthusianorum. Hab. in rupestribus aridis ad cataractas Danubii inferio- ris infra Orsova in Vallachia.— Fl. m. Jul. (Viet, deJanka.) Obs. Oimnium maximus, habitu, foliis latis mox Hacei- dis capitulisque amplis insignis, nihilominus tamen characte- ribus certis a D. capitato et formis procerioribus D. Car- thusianorum argerrime dirimendus, ac fortasse nil nisi unius alleriusve varietas gigantea, (Janka mse.) Althaea apterocarpa Fzl. (Sect. Jlcea DC.) A, biennis; caule stellato-tomentoso, nee hasi longe hirsuto ; 49 earpellis alte reniformibus 19%, — 2 lin. Ig. ac media facie 139/12 lin. Ie., ibique glaberrimis, dorso 67/,, lin. lato- oblique rugosis anastomosibus parrissimis, nonnisi in sulco longitudinali suhtilissimo stellato - pubescentibus, reliqua parte glahris, margine exalatis v. hoc ad latitudinem 2,5 lin. ex- tenuato horizontali, imo defllexo, nee ererto-patulo; semini- bus pareissime lepidoto-punetulatlis, exiremitate radienlari brevissime barbellatis. — Reliqua omnino A. pallidae W. Kit. Hab, in Tauro cilieico eirca Gülek (Kotschy). Obs. Proxima affınis 4. pallida differt: eaule immixta puhe stellata longa inferne hirsutissimo, earpellis dorso pro- funde suleatis, marginibus in alam ereeto- patulam extenua- lis, ac seminibus dense lepidoto -punetulatis, versus extremi- tatem radienlarem Jorso simul adpresse setulosis. Index seminum in .horto bot. archigymnasit Bareinonensis a. MDCCCLIX cvllect., quac pro mulua communica- tione offeruntur *). . Dianthus attenuatus Sm. var. Calalaunicus Willk. et Cost.; Wk. Pugill, pl. nov. p. 89. (D. Catalaunicus Pourr, ined. in herbar. Salvador!) — YVarietas pulchra & sperie ty- pica aliena turienibus in cespites densos et exiensos aggre- gatis, folüs ex omni parte minoribus rigidisque fere pungen- tihus zlaueis, petalorum Jimbis finhriatis v. ineisis raro gran- didentatis, — Medio saeculo proxime elapso reperit Salvador pr. Calella ubi etiammum existit in solo arenoso et ad rupium fissuras; ereseit etiam versus Pineda, Malgrat vie. — In collo Formich montium Monseny et pr. heremitam de San *) Hortus noster pone Archigymnasium ad tempus situs parvus est et parım ad rem aptus eo quod parietibus altis quaquaver- sum eircumdatus sit. 750 Marsal dietam d. 46 Angusti 1855 ipse inveni copiosam et fiorentem legi. — In horto semina nondum dedit,. quamobrem semina offeruntur ex loco natali. Dianthus multiceps Cost. Adie. al progr. de Bot. p. 246; Wk. Pugill. pl. nov. p. 88. — Hab. pr. Manresa ubi' foren- tem d. 20 Julii 1855 detexi. Creseit etiam in Monte Serrato et alibi inde a Cardona ad Berga opp. usque. Semina hoc anno in Monte Serrato lecta fuerunt. Vide descript. in Pu- gillo eite Eleusine bareinonensis Cost. Adie. al Progr. de Bot. p- 252; Wk. Pugill. pl. nov. p. 125. — Perennis,.cespitosa, eulimis inferne compressis $— 15 — 20” longis saepe genicu- latis, foliis angustis junioribus vazinisque longe remoteque eiliatis, Higulis brevibus 2—3 multißdis, spieis 1 — 5° lon- gis sacpissime geminis rarius solitariis v. ternis densioribus- que (in pl. enlta), spievlis distichis in rachide anguste alata regulariter disposiiis 4—8-loris ex viridi- purpurascentibus, glumis parvis et glumellis carinıtis mutieis, eariopsidibus ob- solete trigonis plerumqne rugosis v. foveolatis. — Species E. oligostachyae Lk. affinis, quae tamen a nostra differt:-prae- ter habitum alienum, radice annua, spienlis quadriseriatis, caryopside globosa laevi v. parce rugosa nec foveolis in- siructa. — Hab. in caespitosis pralisque juxta Barcinonem, pr. Badalona, Hospitalet, Prat eie. haud procul a littore. — Eam hoc nomine insignivi non quia certe persuasum habeam hanc esse hujus stirpis patriam originartam, sed quia in no- stra regione salis frequens est et alinnde nondum in tropieis, ubi ipsins congeneres virescunt, reperta sit. — In horto culta duos abhinc annos, a vere novo ad autumnum usque floret. Ervum gratile DC. var. longepedunculatum Wk, et Cost. Pagill. pl. nov, p. 98. — Varietas caulibus gracillimis, Tl foliolis angustissimis, peduneulis fructiferis 3-, 5-plo lon- gioribus, seminibus fuscis nigro-punetatis satis diversa. — In collo Monjuich pr. Bareinonem erescit. Martio — Aprili floret. Scabiosa macropoda Cost. Adic. al Progr, de Bot. p. 218; Wk. Pugill. pl. nov. p.103. — Species pulchra, Nlo- rieultoribus commendanda, quae in horto nondum fructificavit et ideo semina offeruntur in plantis spontaneis collecia. — Creseit in eultis et incultis sterilibus regionis montanae Ca- talauniae et aestate floret. Vide deseript. in Pugillo. Sideritis ilicifolia Willd. var. hispanica Wk. in Bot. Zeitg. 1839. p. 273. (S. fragrans? Cost. ined.) — Species dubia et cum aliis speciebus sect. Eusideritidis observanda, quas quideın observationes ad exitum perducere promisit el. Willkomm loc. eit, — In sterilibus pr. Butaguer, Gerp etc, Catalauniae centralis d. 8 Augusti 1858 hane stirpem frneti- feram et fere delloratam detexi. — Semina eodem tempore et loco lecta fuerunt. Silene crassicaulis Wk. et Cost. Pugill. pl. nor. p. 91. (S. monserratensis Pourr. ined. in herb. Bolos?). — Species in horto nostro mire erescens ab anno 1858; Majo et Junio lore. — Hab. in Monte Serrato ubi anno 1857 a me re- perta fuit et primo intuitu S. iZalicae Pers. -varietatem cere- didi,. Sed utrasque species in horto cultas vidi, hisque com- paratis illa a nostra differre videtur statura minori, pet. un- ‘gue aurieulato, anihophoro validiore superne incrassato pris- matico, capsula majore post dehiscentiam late profundeque dentata, seminibus dorso non eanaliculatis facieque vix con- cavis. Vide descript. in Pugillo. Kernera polysperma Wk. ei Cost. Pugill. pl. nov, p-86. (Cochlearia polysperma Cost. ined.). — Radice aunna 732 zamosa, caule plus minusve ramoso inferne piloso, ramis fructiferis plerumque elongatis glabriuseulis, foliis hasilarihus oblongis obtusis obsolete dentatis pilis saepe ramosis apice uneinatis utrinque adspersis, eaulinis amplexicaulibus anrieu- latis ciliatis, sepalis ereetis margine membranosis, petalis albis ealyce duplo longioribus longe ungnieulatis, silieulis ob- ovatis glohoso -turgidis valvis convexissimis 5" Jongis, 3° Jatis pedicello patulo duplo hrevioribus, stylo longe apieulatis, ‚seminibus numerosis (1 — 26) laevibus immarginatis badiis, In eampestribus, pr. oppidum Berga d. 20 Julii 1856 fructiferam et omnino delloratam detexi. — Cl. Joannes Puig- 'yari medieinae D. nuperrime invenit (d. 20 Maji 1859) ce. Hlore et fructu in eultis pr. Prats de Rey. — Semina pau- ‘rissima habemus hujus speeiei, qua de causa in hujusce anni 'elencho non apparet. . : Ant. Ciprianus Costa, Bot. Prof, Delectus Seminum horti botanici Dorpatensis 1859. 4. Buhsea nov. gen. a Cleomes speeiehus differt fruetn ve- sicario indehiscente, B. coluteoides (Cleome) Boiss. Dingn. pl. or. I. p. 3 uniea hujus generis species, in provineiae Cho- rassan montosis et planitiebus frequens. Color forum ferru- gineus, ut jam smonet Buhse et Boiss. Verz. transkauk. u. pers. Pill. p. 31. Nepeta globifera n. sp. (Micronepeta): annna, hu- milis, eanescens, divaricatissime paueiramea; foliis eanlinis paucis late ovatis pauci-dentatis ninoribus, sublloralibus ex- terioribus majoribus late ovato- subarbieularibus sessilibns wlo- ‚boso -congestis flores in fascieulum terminalem eongestos dense involuerantibus, interioribus sensim minoribus angustioribus, intimis calyeis tubo brevioribus oblongis euspidatis, ealyeis dentibus subaequalibus subulatis pangentibus ex involucro pro- s 2 153 minulis, floribus pedicellatis, calyce corollae tubum tenuissi- mum superante. Frequens in rupibus dolomitieis aprieis prope Schahrud, Persiae borealis. Al. Bunge. Index seminum in horto academico Hauniensi a. 1859 collectorum, 8 Koeleria maritima Lge. n. sp. Ad littora Oceani pluribus locis Galleciae (el Burgo, Cornäa, Vigo) legi 1852. Planta nostra K. valesiacae Gaud. haud dissimilis est, differt vero pluribus eharacteribus maximi momenti, v. c. va- ginis foliorum emarcidorum non reticulato -fissis, foliis pla- nis, glumis inaequalibus, spicula brevioribus, A K, oristata Pers., eui characteribus propius accedit, distinguitur eulmis brevioribus, usque ad et supra medium foliatis; foliis vix cilia- tis; panicnla breviore et densiore, basi apiceque ohtusa; spienlis villosis; "ab zirague differt ceulmis brevibus et robu- stis; foliis, etiam eaulinis, longioribus; glumis ovato -lanceo- latis, dorso longe et patulo- ciliatis (nec auguste lanceolatis, breviter et adpresse-ciliatis.. — Cum speciebus halophilis (K. glauca et K. albescente DC.) ob colorem laete viridem, foliis planis, panicula obtusa etc., non confundi potest. Bidens platycephala Oerd. Affinis B. tripartitae, qua- cum adhue confusa esse videtur. Ut differentiae melius appa- reant, utraque species conferenda. Bidens tripartita. Bidens platycephala. 1) Calathiis fere aeque altıs 1) Calathiis duplo latioribus ae latis, 40-60 flores con- quam altis. 100—150-flores tinentibus, continentibus, %r Bd. 6s Heft. 48 754 Bidens tripartita. Bidens platycephala. 2) perielinii foliolis exteriori- 2) perichni folielis exteriori- hus 6— 8 lancenlato-spa- bus 12—14 lanceolatis api- thulatis undique ciliatis, cem versus ciliatis, 3) paleis late linearibus, tri- 3) paleis anguste linearibus, nerviis, hasin aristarım at- 1-nerviis apieem aristarum tingentibus, atlingentibus, 4) calyeis tubo corolla plus 4) calycis tnbo corollam ae- gnam duplo longiore, quante, 5) eorollae tnbo superne cam- 5) corollae tubo superne infan- panulato-dilatato, dihnlifermi - dilatato, 6) achacniis fuscis eirca margi- 6) achaeniis griseis laevibus nes papuloso-rugulosis, fer- marginatis, vix 2 longis. me 3 longis. Praeterca species nostra a B. zripartita hahitu, ramis magis adrertis et colore magis flavescente differt. Circa Hafniam sponte crescentem B. tripartitae comi- tem anno 1858 inveni et hybridam prolem B. iripartitae eb B. cernuae esse suspieatus sum, sed in hortum botanicum introducta et e semine culta constantem sese praehuit, ut nl obstet, quin pro genwina specie censeatur. (A. S. Oersted.) Carduus platypus Lge. (C. [hamulosus? Ehrh. var.] platypus Lge. ind. sem. Hafn. 1837; C. granatensis Willk. in Linn. 1859. p. 115)? Culturä continuä hujus plantae edoctus sum, bonam con- stituere speciem, nee eum C. hamuloso Ehrh., nee cum C. nigrescente Vill., quacum prins associaveram, confundendam. Collatä autem desceriptione aceurata cel. Willkommii l. e. cum nostra, non dubito, quin ©, granatensis ejus et planta nostra unam eandemgue speciem constituant; si vero haec suppositio nostra recta est; nomen C. granatensis minus aptum videtur, 755 quia species per totam Sere Hispaniam divulgata est: acce- dunt enim ad loca austro-hispanica Willkommiana (Sierra Nevada, S. Tejeda, S. de Lujar ete.) nostra e montibus Ma- rianis (Despenaperros) et Hispaniae centralis (Valladolid, ubi frequentissima) nec non Hisp. borealis (Carucedro in distr, Vierzo) ideogue nomen nostrum (eisi haesitanter) 1857 da- tum nomini recentiori praeferendum putavi. Linaria Tournefortii Lge. (Antirrhinum Tourne- fortri Poir., Linaria sawatilis Benth. in DC. prodr., excl. syne:. nonn.) Multieaulis; ramis ereetis v. adscendentibus; fol. Iinea- ribrs v. lanceolatis. infer. verticillatis, superioribus sparsis ; roz-is superne in ramulos ascendentes racemo terminatos pa- nienlalim vongestos divisis; vacemis lorentibus eapitatis, Irn- etiferis spicaeformi - elongatis , pedicellis dimidium calyeis vix aequantibus; Öracteis linearibus calycem capsulamgue supe- raulibus; calycis laciniis sabaequalibus, lanceolato - linearibus acnlis, capsulam maturam aegnantibus eäve paullo longiori- bus; calcare corollam parum superante, arcuato v. rectius- eulo, capsula subglobosa; seminibus nigrescentibus, renifor- mi-orbienlatis, anguste marginatis disco tuberculato. Corolla eitrina, impunctata, palato vitellin.. Seminum discum semper iuberculatum inveni, nec laevem, ut vult cel. Berrh. I. c. Planta per magnam partem Hispaniae dispersa, veld» polymorpha ideoque dubiis vexata, quare denuo eam des-ribere utile duxi. Etsi formas excentricas facile distinctas species haberes, varias tamen formas, inter se areie con- junetas, in unam speciem jungere, nomine Poiretiano certis- sime appellandam praetuli. (Nomen Linneanum A. saratile varıis ralionibus dubiam nobis videtur), Tres sequentes for- mas praecipue iusignes seorsim distinguo: 48* frequens (Inge, Santiago ete.) aest, 1852. A 756 a. inguinans nob. (Ant. Tournefortii Poir. in herb, Desfont.; L. saratilis Beut. in’herb. Wehb; :L. Perezii Ca- ‘ reho in Herb. Mus. Par.) perennis, ramis.diffusistv. ascen- dentibus, Tfoliis densissime congestis, anguste lineari-lanceo- latis, tota planta valde glntinosa, indeque chartae'adhaerens et arena, pappis etc. semper inquinata; corolla majore, cal- care saepius curvato, seminibus angustissime marginatis. Variis loeis Hispaniae, praecipne centralis , observavi, v6 “Escorial (et alibi in mont, Carpetan., Reut., Careüo), Väleabad6 de Paramo, Villafranca del Vierzo. Jun. — Jul. "1852." . 8 Slabrescens nob. (L. Perezü )J.' ee herb.! et in D. R. pl. "Astur.; L. vulgaris Planellas Ens. | p- 315; L.’sa- zatilis Lk. et Hiffg.??) anna v. perennans, ramis diffusis j FE . .. 4 ( FERNE | Be fere a a ramosissimis; foliis latioribus (lanceolatis) , sub- glabiig,'“ magis distincte verticillatis magisque remotis; 'herba viridis, parce et vix nisi Summa apice gintinosa; cor. medio- eri ‚, ealcare reetinsculo, seminibus majoribus, latins mar- ginatis. In Hispania oevidentali, praesertim Gallecia,,” variis Vöcis u r minor nob. (L. glutinosa Benth. 'e'süb Z. sawa- til, non "Lk. et Hffe.) annua; ramis ereotinsenlis, Toliis Yinearibus, distinete vertieillatis vertieillis remotis; minus glu- me pubescens quam forma @, magis quam ß.' "Tora planta gradiliör, corolla minor, pallidior, calcare m. semina angüstissime marginatä, duplo minora quain “in: ß. "In Hispania centrali aliquot locis, v. €. 'Oimedo (Cast. ver, Villäfranea del Vierzo (Leon) Jul. 1952 legi. Haee ultima forma habitu quidem similis "est Z/iifoliae '(Läg.) Var. - ghitinosae *(L: "zlutinosa Lk.et Hffg.), quae - aimen“ob”lores magis distantes,. semina ommiiio”iınmarginata, 2x 157 »obtuse triquetra, ‚punctäto-scabra ad aliam .tribum pertinet, ideoque cel. Benth. male hoc synonymon ad nostram plantam duxit. Btiam L. saratilis Lk, ‚et Hffg. a cell, autoribus in . -tribu seminibns obtusangulis ‚immarginatis posita est, .‚qua- propter vix huc pertinet, . 2°... u en Sutherlandia foliolata ige. n. sp. (Swainioni mi- niata Hort. Melbourn.) wenn Caulis fentescens, & 3 -pödalis, teres, ereetus, ramosus, ramis erecto - patnlis; Folia impari-pinnata , 9—7- -juga, fo- liolis suboppositis obovatis ovalibusve, Apice emarginatis, basi plerumgue 1—? ‚foliolis accessorüis. instructis (unde folia de- ‚composita, foliola 2—3- ‚Soliolata evadunt); stipulae parvae, ovatae, ciliatae; peduncnli bilori, folio_breyiores, pedieellis cernnis supra medium bibracteolatis;, calyx pilis sparsis. ni- ‚gris aequaliter , et basi insuper ‚secusque nervos glandulis, fer- rogineis vestitus; verillum ovatum, margine revolutum, ca- rina cymbaeformi acutiuscula_ 1/z brevius, alae minimae, un- gui carinae aequilongae et in flore penitus inclusae, ‚obtnsae, altero latere auriculatae; stamina 10 diadelpha (alternis. bre- vioribus); ovarium stipifatum, multioyulatum, utringue atte- nnatum; sZylus adscendens, Norendi tempore orario subaegui- longus, apice infra stigma terminale latere superiore barba- ‚tum; legumen ellipticum, inflatum dere ut in Colutea) se- ‚ mina laevia, nitida, uniformia, stipitata. FE) eh ar [ u Folia laete viridia, pagina inf ‚parce breviterque. pilosa; fiores (alis. albidis exceptis) miniato - et.a albostriati, .. „Ob, pe- . duneulos, biloros, colorem et ‚indumentum foliorum, ‚praeser- tim vero .ob.foliola accessoria ‚ad- basim. foliolorum videtur „bene, distineta SPEOIOS. u re u u Seinina ex :horto: Melbournensi accepimus, sed an.planta in Nova:Hollandia spontanea, . an;in:horto e ‚seminibus‚pere- v 38 grinis (v. c. e ©. b. sp., ubi religuae omnes generis species vigent) educata sit, indicatum non invenimus. Joh. Lange. Index seminum horti Regii botanici Panormitani. Ann, MDCCCLIX, quae pro mutua commutatione offerun- tur. 4 "Aira Tenori Guss. nn fl, sie. 1, p. 62 (1827). ‚Fio- rinia pulchella Parl. fl. it. 1, p. 233. £. intermedia. Aira intermedia Guss. prodr. suppl. 1, p. 16. Specimina prope Alvamo vollecta ab amieissimo Francisco Chacon Duce Sor- rentinorum habent in eodem individno doseulos nung muticos, nune aristalos, vel alteram muticnm, alterum aristatum. Aira Wodari Tin. ined, in herh. hort, reg. bot, pan. Aira divaricata Tol. et Jord. pl. exsicc. nen Ponrr. Legi - anno 1846 in collibus arenosis vallis Nemorum Sieilia septen- trionali prope Mirto. Biancaca scandens Tod. Nuov, gen. e sp. di piante eolt. nel Real Orto Botanico di Palermo, faseicolo 2, p. 21. Cacsalpinia sepiaria Tod. ind. sem. h. bot. pan. ann. 1857 non \Roxl. Potins Guilandinac quam Caesalpiniae species: recedit tamen leguminibns non echinatis, ovario non stipitate, aliisque notis, \ Cucurbita moschata Duch. var. cubensis. Insignis varielas ab insula Cuba arcepta; fructibus magnis profunde suleatis ab aliis hujus speciei varietatibus diversissima. Cncurbita moschata Duch. var. pusilla, — Proxima Cucubitae moschatae var. minori, sed fructibus triplo minoribus, Duranta brachypoda Tod. loc. cit, p.%4., Duranta Mutisii Tod. ind. sem. h, bot, pan. 1858, p. 6. Duranta integrifolia Tod. loc. eit. p. 27. 139 Buranta stenestachya Tod. loc. cit. p. 26. Da- ranta Plumieri Tod. Ind. sem, h. bot. pan. 1858, p: 6. Duranta turbinata Tod. loc. cit. p. 28. Medicago Sorrentini Tin. ined. in herb. h. bot. pan. Medicago Tinei hort. . In arvis prope Alcamo jam invenit amieissimus Chacon et ab anno 1852 in horto regie botanico Panormitano eulta: M. turbinatae Willd. proxima. u ‚ Seilla sicula Tin. ined, in Guss. syn. fl. sic. tom. %, p- 2, pag. 813. Scilla permixta Ten. ined. in Lucifero ann. 1845, num. 17 et Cat. del Real Örto di Napoli 1845, pag. 65 et 9. | | nn “ Senecio bicolor Tod. Üineraria bicolor Willd. sp. pl. 3, p. 2035, Guss. syn. fl. sie. 2, p.480. Duranta Ellisia Linn. In indice p. 10, ‚delenda D. Mutisii Linn. in horto non eulta. ı N Oxalis Consolii Tod. loc. eit. p. 31. Oxalis controversa Tod. lor. cit. p. 32. Oxalis Coppolerii Tod. loc. cit. p. 34. Oxalis fragrans Tod. loc. eit. p. 35. Nerium var. /l. roseo-flavescent. Plures varietates hortenses hybridae N. oleandri et N. odors coluntur utpote atropurpureum, aurantiacum, ann, Leliuri, Ma- biri, mutabilis, albo-lineatum , " Ragonotti ‚ sanguineum, spectabile, splendens fl. pl., splendens fol. variegatis, splendidissimum fl. pl, quae omnes etiam pro’ commutatione exhibentur, . \ j Hermione formosissima Tod. loc. eit, p. 29. Augustinus Todaro. 5 ‚ a . mr ES = ee in hr Verbesserungen der Druck- und Schreibfehler, sowie einige Zusätze zu dem Aufsatze „Beiträge zur Flora Mexico's. . P. 6. 2. 9% von oben lies spieuligeros « statt spienligeris, P.8. Z.15'von unten lies fol, statt v. wre P.13. 2.5 - . - streiche das Komma nach striata.- P.21. 2. 13 - - lies inferiore statt interiore. Fr P;21. Z.15'- oben lies I statt 8. ee P,!47 setze. zu Nr. 151: Hab. Orizaba. 8000‘. Heller .herb. P.50. Z.8 von oben streiche das Komma nach ‚patentibus. P.50. 2.8° X: - lies 214-2 statt 21j,. P.50, Z.4:von unten lies 21/, statt‘ 14/,. z P.53. Z. 18 von oben lies: „passt mit Ausnahme der Kahlheit der- Blätter auf Nasturtium arabiforme vollkommen“ statt: ‘stimmt mit Ausnahme der 'Kahlheit der Blätter an Nasturtiiin x sarabiforme vollkommen mit dieser überein. ö P. 53 ‚Setze zu Nr. 167: Hab. Tolucca. 8000. Heller herb. P. 56. zZ. “it von unten lies lobo statt lato. P. 65.;2. 10 von oben - es - sie. P. 71. ;Z., ‚1. .- - Pi. Fl. d. Serr. V. 527? nach cinnaba- rina: "Die Exemplare sind von neuem zu untersuchen). P.71. Nr. 338.. Cuphea ternata ist wahrscheinlich doch nur eine herba perennis. P.78, Z.:93:von oben streiche folio longioribus, P. 78. Z.11.- - Nies germinis statt germine. Pin Register der in den Abhandlungen vorkommenden Pflanzen-Namen. Abntilon blandum, macrauthum 59, > Acanthospermum sp. bras. 181. ‘ Acer platanoides 502. Achillea cartilaginea 580. compacta 579. Sarkns 580. Millefolium 520. sericea 579. tanacetifolia 580. tomentosa 579. Aconitum Lycoctonum 492. moldavicum 556. septentrionale 492. Actaea spicata 493, ; Adenophora Lamarckii 590. liliifolia, suaveolens 526, Adonis cylienea, distorta 552. squarrosa 551. vernalis 492, 551‘ wolgensis 551, . $ Aecgopodium Podagraria 513. Aegopogon cenchroides 4. Aethionema banaticum, saxatile 558, Agrimonia pilosa 512. Agropyrum campestre 622. cristatum var. 125. j Agrostis nemoralis 205. scabra 4. stolonifera v. IOUBEani an 618. vulgaris 547. Aira Andraei 618. divaricata, intermedia 758. Koelerioides 9. Te- nori, Todari 758. Ajuga genevensis 535, Laxmanni 597. Bram 534. rotundifolia 120. salicifolia 598. Albertinia sp. bras. 183, A Alchemilla hirsuta, sibbaldiaefolia 75. vulgaris 511. Alibertia hexagyna 144. 2 Allamanda thevetiaefolia 388, Allium ammophilum 605, Christi 604. diaphanum 605. exaltatıım 604. flavescens 605. inaequale 603. Kunthii 17. moschatum, obliquum 604. Stelleriauum, striatum 543. strictum 605. Victorialis 543. Alopecurus alpinus v. aristatus, brachystachys 615, fulvus 547. lagu- riformis , Wlassowii 615, Alsia californica 459, 62, 30r Bd. 6s Heft, 49 162 Alsine alpina 140. Heimii 499, rubra $, alpina 140. Villarsii 8. 499. Althaea apterocarpa 748. - Alyssum argentenm 557. minimum 494. orieutale 357, Willkommii 128, Aubelania Sajoti 389. Amblyanthera andina 425. Andrieuxii 422. angustifolia 430. brachy- ioba 423. Bridgesii 420. convolvulacca 423. 30. Fendlcri 417. foliosa 427. Karwinskii 426. memhranacea 423. mexicana 424, microcalyx 428. Moritziana 421. Schlimii 419. tubiflora 423. versicolor 419. Amphigenes nutans 619. Amygdalus nana, Pallasiana 566, Anacalypta brachyodus 624. Anagallis arvensis 590. Androsace filifornis, ‘maxima, septentrionalis 528. Anemone hortensis 551. Jankae 550. narcissifora 492. 551. nemo- rosa, pratensis, Pulsatilla 550, rauunculoides 55l. sylvestris 491. transsylvanica 549, Angelica pachyptera 570. Angstroemia rufo -aurea 627. Anoda crenatiflora , hastata 59.- Anomostephium sp. brasil. 181. Antennaria dioica 521. Anthemis abrotanifolia 134. alpina 579. arvensis 578. caespitosa 579. Cotula v. microcephala 106. hemisphaerica, macrantha, MUCTO- nulata, Schurii, tenuifolia, tinctoria 579, R Änthericom flavescens 17. “ Anthoxauthum odoratum, Pueli 614. Anthriscus sylvestris 515. Antirrhinum Tournefortii 755. 6 Apargia aspera, saxatilis, tergestina 586. Aquilegia alpina, glandulosa, transsylvanica 555. Arabis hirsuta 493. Archangelica officinalis 514. Arctocalyx Endlicherianus 46. Arenaria bryoides 57. conimbricensis 130. . diffusae af. 58. grami- nifolia 499. 561. nemorosa 58. IJycopodioides 57. obtusiflora, racemosa 130. scopulorum, serpens 58.- tomentosa 130, Aristolochia Clematitis 336. Artemisia Baumgartenii 578. laciniata, macrantla 520. sericea ER 521. spicata, Villarsii 578. vulgaris Y. 524. . Asarum europaeum 536. Asparagus offcinalis 543. 2 Asperula odorata, tinctoria 518. Aspidium cristatum 8. spinulosum 548. Aspidosperma decipiens 398. m 397. megalocarpon 400, sessiliflorum 399. R Asplenium Filix foemina 548, f Aster alpinus 519, Amellus 105. 519. 76. canus 576. catalaunicus 104. punctatus, Willkommii 105. 34, Astragalus austriacus 509. caudatus 508. corniculatus 509. dasyan- thus 564. epiglottoides 132. exscapus 564. fruticosus 509. Hal- leri 77. hypoglottis 506. leucomallus 186. macropus 509. Ono- brychis 509. Onobrychis v. aduncus 564. praecöx, pubiflorus 564. songaricus ‚ spicatus 507. strigulosus 77. sulcatus 509, vesica- rins 564. u . 763 Athyrium Filix foemina 548. Atragene alpina, sibirica 491. Atropa baetica-135,.- Aulacospermum anomalum , euneatum, multifidum, teriuilobum 515. Aulomyrcia Ahrantea 659. acetosans 662. androsaemoides 661. buxi- zans 664. coriacea $. parvifolia 662. daphnoides 8. ochracea 660. dumosa 656. edulis 657. Iancifolia 658. Laruotteana $. para- guayensis 661. multiflora et v. ß. grandifolia 660. Richardiana 665. Sagraca 655. stenophylla 654. Vauthiereana 655. ; Avena Besseri 618. desertorum 547.: Hostii, Note al sempervirens 6i8, Axinanthera 157. macrophylia 157. Baccharis sp, bras. 181, Bauffya petraea.560, Barbarea arcnata 493, heteroplylla 139. Barbula brachyphylia 625. fexifolia 456. Barkhausia albida v. macrocephala, macrocephala 141. ur Barnadesia sp. bras. 179. . j Bartramia appressa, catenulata 631, . " Batatas Jalapa 38. 3 Er Be ; Bauhinia sp. 81. j a Fa Begonia populifolia 56. . Bellis perennis 577. rotundifolia 141. ‚ sylvestris 577. Bellium cordifolium 141. Bellucia 158. Aubletii 159. multiflora, guinquenervia. 158. Berteroa incana 494, R Betonica officinalis 584. . Betula alba, fruticosa 538. . j ' Biancaea scandens 758. a ur Biarum Haenseleri 142, Bidens platycephala 753. sp. bras. 181. tripartita 753. Bignonia Ghieshreghti, Kerere 45. e j Billia Hippocastanum 67. . i ’ Blindia robusta 627. - : De! Boisduvalia Volckmanni 187. = . ro Borrago officinalis 529. : ’ Bouvardia Jacquini, multifora, Tolucana 29. re Brachypodium pinnatum 546. Brassica campestris 54, Napus 496. Bromus ciliatus, pendulinus 10. Bryonia aspera 568. Bryum Baueri 457. robustum 627. Buffonia perennis, Willkommiana 130, Buhsea 752. coluteoides 752. Bulbocodium ruthenicum 601. vernum 142. 601. Bupleurum aureum 514. 73. em 573. aulelein, nervosum, “ ranunculoides 514. a Cacalia hastata ß. 521. Caesalpinia sepiaria 758. . Calamagrostis dubia 618. sesquitriflora A, Calandrinia calycotricha 188. Calceolaria mexicana 42. . Calendula officinalis 522, j 49* 764 Calla palustris 539. Calliandra Harrisonii 82, Callophanes Jasminum mexicanum 46, Caiochortus purpurea 16. Caltha palustris 492. 555. Calycadenia Harrisonii 446, Calycolpus glaber, Schomburgkianas m Calycorectes latifolius 701. CGalyptrauthes cuprea 653; maschalantha 8. rotundifolia, Nummulari u Thomasiana $. obscura 652. ‘ Camelina sativa 495. Campelia mexicana 15. : Campomanesia Poiteaui 712. Campanula abietina-589. hononiensis 526. carpatica 589. Cervicaria 526. 589. crassipes 589. elliptica 525. glomerata 525. 589. Langsdorffii, latifolia, linifolia var., persicifolia, rotundifolia 526, Sabatii 589. . sibirica 525. Steveni 526. 589. turbinata 589, Wanneri 590. Cannabis sativa 538. e Capraria biflora 42. i ! Capsella Bursa pastoris 495. : . Cardamine macrophylla 494. nemophila i86. pratensis 494. Carduus Bonjarti 582, Argyroa 134. candicans, cinereus 583. gra- natensis 113. 754. hamulosus 754. Malacitanus 134. medius v.? castellanus 115. nigrescens 113, aus 113.523. platypus 754, recurvatus 113. 5 “ Carex anomala 609. aristata 613. baetica 12, hasilaris 610. brevi- collis 611. bhrizoides «. camp. 544. canescens ß., curta var. 544. depauperata 612. digitata 544. diluta, ferruginea, hordeistichos 613. Hornschuchiana 142. humilis 612. mexicana 11. muricata 544: nigricans 609. orthostachys 345. 613. pediformis 612. Persoonii 544, pilosa 609. -praecox 610. pyrenaica 609. rhynchocarpa 611. rhynchophysa 545. 614. Schreberi 544. supina 545. . tomentosa, transsylvanica 610. tristis 612. vesicaria 545. vitilis 544. . Carlina nebrodensis ß. 522. Pr ; Calystegia Hantelmanni 196. Carpesium cernuum 581, : Castilleja arvensis 43. hirsuta 44, integrifolia 45. pallida 532. scor- zonerifolia, tolucensis 48, j Ceisja Cavanillesii, cretica, sinuata 139, : 2, Centaurea amplifolia 583. Centaurium 383. 5. cephalariaefolia 134: Costae 115. diffusa 116, ihberica 384. incana 116. indurata 504. macrorrhiza 135. Marschalliana 522,, ruthenica 583.85. salicifolia 584. Schwarzenbergiana 583. sibirica 522. . Scabiosa «. vulga- ris 523. trinervis 584. Willdenowii 135. Cepbalanthera ensifolia 541. Cephalaria centauroides 575. leucantha, radiata 574. - Cerastium andinum, apricum 59. dahuricum, pilosum 501. tetrago- num 561. vulgatum 501. Ceratocephalus falcatus, incurvus, leiocarpus 552. Cestrum Benthami 42. Endlicheri A. Chaerophylium Prescotti 515. “ Chaetogastra longifolia 73. j ; Chaetotropis latifolia 205. Chamaemelum praecox 580. . 765 Chamomilla praecox 580. Chlora affınis , imperfoliata 142. Chloris submutica .d. s f Chondrosium gracile 5. Chresta sp. bras. 183, Chrysanthemum rotundifolium 578. Chrysosplenium glaciale, kamtschaticum 570, i Chusquea tennilora 206, uliginosa, valdiviensis 207. Cichorium divaricatum 586. Cinckona macrophylla 151. Cineraria bicolor 759. Circaea alpina 513. Cirsium albicans 109. Boujarti 582. castellanum 109. ciliatum 582. crinitum v.? catalaunicum 112. decussatum 582. flavispina var. 109. 110. furiens 582. heterophyllum 523, imonspessulanum v. hispanicum 112. nevadense 111. oleraceum 523. Citrosma riparia 25. j Clematis sericea 51. Clibadium sp. brasil. „180. Cnicus ferox 582. Coccoloba Humboldti 20, . Cochlearia decipiens 86. 128. polysperma 86. 751. Cochlospermum sp., serratifolium 63. Colchicum autumnale, pannonicum 601. triphylium 142. Coleostephus macrotus 141. Colpodium humile 546. Comarum palustre 512. Combretum farinosum 74. : Commelina agraria, coelestis, stricta 15. Conioselinum Fischeri 573. Conomitrium Mülleri 644. perpusillum 643. Conosiphon polycarpum 155. Conostegia xalapensis 74. Conyza alata 581. calophylia 168. Corallorrhiza innata 510. Cordia Gerascanthus, tinifolia 37. Cornus fiorida 49. Corydalis Marschaltiana 556. Corylus Avellana 600. Corynelobus baeticus 127. Costia cristata 125. Cotoneaster laxiflora 512. Couma oblonga 390. Crassula caespitosa 569. . Crataegus brevispina 132. mexicana 74. sauguinea 512. Crepis Fussii 587. paludosa 525. praemorsa 524, 88. sibirica 5234,87. tectorun 524. Crocus banaticus, Heuffelianus, Heuffelii, vernus 607. Crupina vulgaris 585. . Crusea rubhra 28. m Cryphaea californica 459. squarrulosa 636. Crypsis aculeata, alopecuroides, schoenoides 614. Cucurbita moschata varr, 758, Cuphea Balsamona 73. cinnabarina 71, floribunda 70. heterophylla 72. salicifolia: 70, : spec. 71. spicata 70. ternata 71. tolucana 72. 766 Cupressus Lindleyi 19. Cyauus roseus 584. " Cyperus divergens 12. rotundus f1, seslerioides 13. squalidus 11. triceps 12. Cypripedium Calceolus, guttatum, macranthum 541. Cystopteris fragilis 548. . Cytisus austriacus, banaticus 563. biforus 504. leucanthus, micro- phylius 563. ratisbonensis 504. BDactylis glomerata 546. Dalea mutabilis 77. j Danthonia provincialis 621. Daphne Mezereum 536. Daphnopsis Bonplandii 24, Datura Stramonium 592. Daucus toriloides 49. Dawsonia appressa 635. longiseta 634. Deiphinium Ajacis 555. elatum 492. fiavum 555. nevadense 126, orientale 555. pentagynum 126. speciosum 556, velutinum 555. Deschampsia cacspitosa 347, 618. Desmatodon adustus 625. Desmodium Helleri, lIupulinum 79. Deyeuxia tolucensis 4. - Dianthus acieularis 497. Armeria, Armeriastrum 560, attenatus 89. 90. atten. v. catalaunicus 749, benearnensis 90. Boissieri 129. Bro- teri v. dumetorum 140, caespitosifolius i29, capitatus 497, cata- . launicus 89. 749. compactus 560. crassipes 129. deltoides 497. heptaneurus 560 lusitanicus 91. monspessulanus, 'monsp, atte- nuatus 90. multiceps 88.750. Planellae 129. pratensis 497. prui- nosus 746. pyrenaeus 90, Seguierii 497. silvestris 129, tri- fasciculatus 560. velutinus 140, z Dichondra repens 38. " Dicranum nudum 630, polysetum 629. punctulatum 628. suberectum, subpungens 629. Dictamnus Fraxinella, gymnostilis 562. Didymodontium papillatum 633. Digitalis grandiflora &. 531. nevadensis, purpurea 136. Diphysa fioribunda 78. = Diplachne serotina 621. Dipladenia Fendleri 417. fava 445. Harrisonii 446. Diplotaxis crassifolia 127. platystylos 139, siifolia 127. virgata v, platystylos 139. ’ Dipsacus silvestris 574. Doronicum longifolium 577. rotundifolium 141. Draba Aizoon 557. cantahrica 128, jorullensis 53. lasiocarpa 557. lutea, nemorosa 494, Dracocephalum Ruyschiana 534. thymiflorum 533. Durantae species 758. 9. Durieua juncea 133. Echinaria capitata v. pumila, pumila 142. Echinops commutatus 582. exaltatus 581.2. globifer 581. sphaero- cephalus 582, Echites spp. Candolleanae ad gen. refertae 446 — 454. acuminata 429, angustifolia 430. Berteri, biflora 435. chilensis 440, 167 Echites convolvulacea 423. 30. heterophylla 440. hirtifiora 428. jas- miniflora 429. macrostoma 435. membranacea 423. microcalyx 428. 9, mucronatä 429, myrtifolia 445. Ptarmica 440. pubescens 439. 40. rosea 445, Sagraei 435. spicala 429. suberecta 444. tubiflora 423. versicolor 419. Elaeagni spp. Omnes 385. 6, Eleocharis constricta, elegans, mexicana 14. Elephantopus angustifolius, billorus, »nudiforus 178. racemosus, sca- posus 177. spec. bras. 183. spicatus 178. tomentosus 177, 8. Eleusine barcinonensis 125. 750. Elizaldia nonneoides 135. Elymus dasystachys 545. ceuropaeus 624. giganteus, sibiricus 545. Eiytropus chilensis 440, on j Empetrum nigrum 536. Ephedra vulgaris y. 538. Epilobium angustifolium 513. carpetanum, Durieui v. carpetanum, 140, Epipactis atrorubens, rubiginosa 541. Eragrostis pilosa, poaeoides: 621. Erica aragonensis 135. Paz Erigeron acris 520. alticum, an 576. sp. brasil, 181. Vil- "larsii 376. Erodium involucratum, laciniatum 140. serotinum 561. Ervum graeile v. tongepedunculatum 98. 750. Eryngium arvense 190. Carlinae 48. planum 513. pratense 189. Erysimum ?incanum, Kunzeanum 128, planisiliquum 5586. Erythraea Boissieri, gypsicola, major 142. pulchella 590. Erythronium dens canis 603, Escallonia littoralis 189. ö Eugenia abortiva 651. . acetosans, acidula 662. albicans 653. 99. Arivoa, Arori 689, asperifolia 674. axillaris 683. Balbisiana 692, brevipes 676. Bridgesii 671. buxizans 664. citrifolia, coerulea 688. compta 677. coriacea 694. cornacfelia 670, crenulata 692, Cruckshanksii, divaricata 711. diversiflora 675. exaltata, 687. ‚© exsucca 671. farameoides 691, Fernandeziana 671. ferruginea 653. flavo- nigra 691. 2. «. guadalupensis 691. P. martinicen- “ sis 692. Francavilleana 686. Gardneriana d, rigida 694. hete- rophylia 682, latifolia 701. linearis 673. 8. parvifolia 674. Livdbergiana 685. lineata ß. racemosa 683. Lumilla 671. ma- rowynensis 684. microphylia 672. 4. Mikaniana 690. multiflora 671. muricata ß. guyanensis 695, Oaxacana 683. oligophylla 685. orbicnlaris 678. ovata 670. phyllireaefolia 680, Pitra 671. pla- nipes 670. polyantha 658.9. polygama 651. polystachya 694.5.6. Prieurii 681. «. robusta 681. /. tenuiramis 682. pulchelia 662, punctata 692. pyramidalis 8. angustifolia 680. BRaran 669. Ri- chardiana 694. rigidifolia 679. rotundifolia 678. Sagraea 690. Selkirkii 708. Sieberiana et v. 8. crassifolia 690. sinemäarien- sis, spadicea 684. spicata 695, stenophylla 670. ?stuposa 699. sulcata 667. tenuifolia 654. trunciflora 702. tuberculata ß. uni- flora 682. vaga L. pumila 681. xylopifolia 693. ß. brevipes 694, Eugeniopsis Richardiana 665. \ Eupatorium secundiflorum 173. sp. bras. 180. 2. . Euphorbia a,raria 600. Esula &. minor 537. expansa 600. Gerär- diana 536. picta 64. procera «. 536. Reichenbachiana 137. sp. 64, thyrsilora 600, virgata,-. uralensis 596. Eustoma exaltatum 30. . - . 768 Eutoca Andrieuxü 39. Evax discolor v, micropodioides, perpusilla 134, Evonymus verrucosus 503. Exadenus parviflorus 30. Eyssenhardtia amorphoides 77. #erula Heuffelii, paniculata, Sadleriana 571. Ferulago Barrelieri, ınonticola, silvatica 571. Festuca elatior 546. livida, multicaulis 9, nutäus 619. 20. ovini re. et d. 546. tolucensis 9. Filago Clementei, germanica ß. Iutescens 141. = Fissidens macrodus, tenellus 645. Flotovia spp. brasil. 179. Fonkia 198. uliginosa 199. ‚ . Forsteronia adenobasis 412, diospyrifolia 415. guyanensis 414. Li crophylla 411. obtusiloba 413. Schomhurgkii 414. Fragaria Hagenbachiana 567. vesca 512. . Fritillaria montana , Orsiniana 602, ruthenica 543, tenella 602, Fuchsia arborescens 70. microphylla 69, Fumaria Vaillantii 493. Funaria acaulis 624. convoluta 455. Gragea stenopetala, transversalis 603, . Galactia tuberosa 81. Galanthus nivalis 608. Galatella dracunculoides, Hauptii, punctata 520. Galeopsis carpetana 137. Ladanum 534. pyrenaica var, nana 12y Galium boreale 519. aciphyllum 101. Chamacaparine 102, corra* .- folium 100, ephedreides 133. hirsutum 27. wmicrophyllum ı palustre 519. retrorsum 574. uliginosum 518. verum ß.. 1a -s- carpum 519, Garapatica 143. edulis 144. Gardogunia Helleri 34. Gaultheria acuminata, hirtiflora 47. laevigata, nitida 48. ovat: Gaura tripetala 70, Genista campestris 562. eriocarpa 131. micrantha 140. polyanthos :.!. tenella 140, teretifolia 131. tinctoria 503. Gentiana Amarella, barbata 529. buccovinensis, campestris, ciliata, eruciata, Iutea, phlogifolia 591. Pueumonanthe 529. pyrenaica, utriculosa 591. Geranium carolinianum 66. cieutarium 64. coeruleum 503, collinum 561, ‚Hernandezii 65. molle 140. .potentillacfolium 65. pratcı.se 502. pseudo-sibiricum 503. Sceemanni 66. stipulare 140. r;t- vaticum 502. Gesneria Deppeana 46. Geum -rivale, strictum 511. Gilia diffusa 197. glutinosa 196. Gireoudia heracleifolia 56. Githago segetum 499. - Gladiolus imbricatus 542, soB Glaux maritima 528, * - j Globularia ilicifolia 137. spinosa var., valentina 142, Glossopappus chrysanthemoides 141. Glyphocarpa Baueri 457. Giyphothecium Müllerianum 637. 769 Gnaphalium norvegicum 521. spp. brasil. 180. sylvaticum ß. 521. Godetia dasycarpa 187, Grammopetalum Ledebouri 514. Grimmia apocarpa ß. mutica, flexifolia 632. mutica 631. Gymnadenia conopsea, cucullata 540, Gymnandra altaica 593. Gymnopsis sp. bras. 181. Gypsophila altissima 497. hispanicg 129. olympica 561. traussyl- vanica 560. uralensis 497. 561. . Habenaria wiiginosa 201. Haemadictyon papillosum, schizadenium 431. Haenselera elatior, granatensis 142. Halimis oceitentalis ß. rugosus 140. Halimocnemis volvox 599, Hallenia plantaginea 30, Haplopappus ‚polyphyllus 192. Haplophylium Biebersteinii 562. Haplosticha 193, stolonifera 193. Harrisonia australis 636. Hedeoma piperita 34. Hedyotis Cachirensis 145. Cervantesii, Deppeana 29. floribunda 146. Hedysarıum elongatum ß. 510. Helianthemum dichroum 140. Guiraoi 86. marifolium 8. niveum 140. Rossmaesleri 87. ternifolium 140, Heliocarpus tomentosus 62, Heliotropium dolosum 592. europaeum 591. litterale, macrocarpum 592. Helleborus purpurascens 555. Henlea 150. thibaudioides 151. Henrya scorpioides 46. Hepatica angulosa, transsylvanica, triloba 549. Heracleum alpinum, palmatum 572. sibiricum 514. Herminium Monorchis 608. j Hermione formosissima 759. Herniaria fruticosa v. recurvifolia 99. hirsuta,’incana v. Besseri 568. murcica 100, Herpestes chamaedryoides 43. . Hesperis matronalis 495. 558. nivea 558, sibirica 495. umbrosa 558. Hieracium arcticum 587. boreale 588. echioides 8. 525. eriophyllum 587. Fussianum, mourorum, oblongifolium , Pavichii 588, pra- tense 525. transsylvanicum 587. umbellatum 588, virosum 525, Hierochlo& borealis 547: 614. orientalis, vinealis 614, Higginsia mexicana 29. Hilaria cenchroides 3. Hoitzia coccinea 39. Holcus muticus 142, Hordeum bulbosum 622. prätense 545. strictum 622. Hutchinsia Auerswaldii 128. Byacinthella leucophaeca 606. _ Hyacinthus leucophaeus, pallens 606. Hymenophyllum Krauseanum, quadrifidum 208. Hypnum austro -alpinum 640. congruens y. callosum 643. convoluti- folium 641. dentiferum , distratum 642. lamprostachys 639, ob- - longifolium 641. pseudomurale,, pseudo - Teesilalii 643. pseudo- uncinatum 639. suberectum 638. tnloferum y. vallosum 644. 70 Hypericum elegans 502. formosum 63, perforatum 502. pratense €, quadrangulare 502. Richerii, Rocheli 561. Hypoxis humilis 19. HByptis Mociniana 32. Jacquemontia violacea 38. Jasione fallax, humilis 139. Iheris Boutelovi, rhodocarpa 139. Imperatoria laevigata 571. Inga sp. 82. Inula bifrens, glahra 581. hirta 520. Vaillantii v. brevifolia 107, Ipomoea microsepala 38. i Iresine acuminata 22, diffusa 21. elougata? 22. eriophora 21. Iris arenaria 542. furcata 607. Güldenstaedtiana, halophila 542. pumila 607. ruthenica 541. 607, sibirica 542. Isarum Haenseleri 142. Ischyranthera laevigata 159. . Iso&tes Durieui 743. Malinverniana 741. setacea 743.7. velata 747. Isotepis tristachya, Krausei 203. ö Isothecium flexile 638. Juncus communis, compressus 16. Gerardi, trifidus 544. Juniperus nına 539. oophora 137. Jurinea Ledebourii 523. 85. Jussieua persicariaefolia 69. . Mernera decipiens 86. polysperma 86. 751. Knesebeckia Martiana 56. Koeleria cristata v. humilior 546. Slexilis 619. maritima 753. Kuhvia sp. hrasil, 182. j lJacerdaea Luschnathiana 713. Lamium purpureum 534. Lamourouxia scabra, viscosa 44. . Laserpitium alpinum 570. dahuricum 516. Lathyrus Aphaca 564, . Hallersteinii 565. pisiformis 501. rotundi- folius 565. : Ledum palustre 527. Leontodon asper, biscutellaefolius, crispus, graecus 586.. hastilis 537, e, vulgaris 523. “ saxatilis 586. Lepechinia spicata 36. Lepidium calycotrichum 128. crassifolium 495. heterophyllum 1:8. ruderale 495. virginicum 53, Lepidothamnus 730, Fonki 731. Leptohymenium cristatum 459. 63. duplicato -serratum 460. Leskea amblyocarpa 638. californica, vampylocarpa 460. Leucanthemum vulgare 520. R Leucojum vernum 608. . Leuzea exaltata, longifolia 117. salina 523. Libanotis montana 573. sibirica 514. 73. Ligularia sibirica 521. Ya Ligusticum multifidum 516. Lilium Martagon 543. P j Linaria acutiloba 531. Anticaria 118. antirrhinoides 119. Brous-o- netii 142. filifolia 756. fava 119. glutinosa 756. granaten: is 142, lilacina 118, Perezü 756. Bossmaesleri 118. j R IT1- Linaria Salzmamni v. flava 142. saxatilis 755.6. spicata 142. Tour- nefortii 755. varı. 756. villosa v. granatensis 142, vulgaris 531. 756. : Linnaea borealis 518, Linosyris glabrata, tatarica, villosa, vulgaris 576. lL,inum marginatum 501. nervosum 561. ramosissimnm, scabrum 140. squamulosum 561. snffruticosum, tenue 140, Listera ovata 54l. Lithospermum distichum 37. officinale 530. Loasa Simoni 188. Lobelia fenestralis, xalapensis 27. Loliem triticoides 622. Lonicera Xylosteum 518. Lopezia mexicana 70. Loranthus europaeus 574. Lotus caucasicus, longesiliquosus 132, Luma Bridgesii 671. correaefolia 670. Cruckshanksii 711. obtusa 669, ovata, planipes 670. stenophylla 671. Temu 671. 711. Lupinus Ascheubornii, bimaculatus, elegaus, leptocarpus 76. Luzula campestris, multillora v. nigrescens 544, pilosa 543. spicata 16. sylvatica 608. Lychnis chalcedonica 498. coronaria 499. 560. fos cuculi 499, Sige- riana 560. , : Lycopus europaeus 593. Lysimachia umbellata 195. vulgaris 529, Lythrum gracile 73. Hyssopifolia 567. Mlacieana insignis 48. Macrocnemum pastoönse 150. stylocarpum 149. Macromitrium aurescens 633. Mülleri, pusillum 634. Majanthemum hifolium 607. Malachium calycinum ,„ Willkommianum 130. Malouetia retroflexa 408, Schomburgki 409: Malva Alcea 94. CGolmeiroi 93. fastigiata, Morenii 94. sylvestris 501. trifida 92. ' Mariscus tolucensis 14. Marliera acuminata, Richardiana 650. Matricaria praecox 580. suaveolens 520. Medicago falcata 504. lupulina 76. Sorrentini, Tinei 739. turbi- nata 98. Melampyrum pratense 533. Melandrium nivale 560. pratense 498. Zawadzkii 560. Melica altissima 621. arrecta 142, Magnolii 621. minuta v. vul- gar!s 142. Mentha aquatica 593. canadensis v. mexicana 32, Mentzelia hispida 54. Menyanthes trifoliata 529. Mesechites myrtifolia 445, . Meyeria sp. brasil. 181. Mezereum officinarum 536. Microchloa setacea 5. x Micromeria xalapensis 34. Microphyes lanuginosus 209, Mielichhoferia australis 626, Mikania sp. hrasil. 182, 5 112 Milla biflora 16. Mimulus glabratus 43. sylvaticus 197, ; ‚ Misodendron macrophylius 190. s Mitranthes Ottonis 700. Moehringia intricata 130. laterifiora 499, Monina xalapensis 64. ö " Moguinia sp. bras. 180. 3, , ,; Mulgedium cacaliaefölium, hispidum 525. “ Muscari azureum 747. leucophaeum, tubiflorum 606, Mutisia sp. brasil. 179. Myosotis caespitosa, palustris, strigulosa , suaveolens, sylva- tica ß, 530. Myosurus minimus 552, Fr Myrceugenia ?Bridgesii 671. chilensis 669. correaefolia 670. vx- succa, Lechleriana, Luma 671. Montevidensis, myrcioides, mir- tioides 670. N 669, ?ovata 670. ?Pitra 671. planipes, Sellowiana, 2 stenophylla 670. Myrcia crassinervia? 668. Duchassaingiana 666. ferruginea 650. scro- biculata 668. sulcata 677. Myrciaria Marowynensis 703. ?polyantha 658. 70%, protracta 702, ? stirpilora 702. Myrteola microphylia, a. angustifolia, $. latifolia, y. glabrata 709. Myrtus Fernandeziaua, Luma 671. microphylia, pbylicoides 799. Raran 669. Sagraea 710. Ugni 708, Nareissus radiiflorus 608. Nasturtium arabiforme 53. palustre 493. Naumburgia thyrsiflora 528. Neckera Billardierii 637. californica 459. Nectouxia formosa 39, j . Nepeta Boissieri 136. globifera 752. murcica, Nepetella 136. parı:= fiora , ucranica 597. Neriandra havanensis 401. Nerium v. roseo -flavescens 759. Neslia paniculata 496. Nonnea multicolor 135. Noticastrum antucense 192. Nuphar pumilum 493. @©eotea sp. 25.: Odontadenia speciosa 446. Odontarrhena alpestris, tortuosa 494, Oenanthe diffusa?, Kunzei, macrosciadia 133. Oenothera pinnatifida , sinuata, tetraptera 69. Oligandra sp. brasil, 180. Oliganthes acuminata, discolor, Karstenii 166. Karwinskii 167. Onobrychis arenaria 511. gracilis 565. sativa v, 511. Ononis brachycarpa 96. cenisia 97. Toliosa 96. fruticosa v. micro- phylla 140. pyrenaica 97. rigida 140. virgata 131. viscosa 97. Onopordon corymbosum, elongatum, illyricum var., tauricum 108, Onosma arenarium v, parviforum 592, simplicissimem 530. Onosmodium strigosum 37. Occlinium sp. bras. 183, Opuntia grata, spiniflora 211. Orchis elegans 608. incarnata, maculata, mascula y., militaris 540, Morio 608. ustulata 540. 773 Origanum vulgare 593. s Ornithogalum brachystachyum, narbonense ß. 543. umbellatum 603. Orobanche Galii 533. _ . = Orohus laevigatus 565. luteus ß. 510. luteus v. occidentalis, pal- lescens, transsylvanicus 565. vernus 510. 65. Orsinia sp. bras, 180, Orthotrichum papillosum 458. Ourisia elegans 197, = Er Oxalis Acetosella 503.. acuminata, cornienlata, lunulata 68. spp. 1V, 759, Oxytropis approximata 504. 8. campestris v, grandior 505. carin- thiaca 564. caudata 505. 7.8. Gehleriana 508. .Gmelini an lapponica 564. songarica 505, ‚- Paeonia hybrida, tenuifolia 556. Palicourea crocea 28. n M Panargyrum .densifolium 192. Panicum avenaceum 3. N . Parietaria lusitanica v. chersonensis "601, micrantha 538, : Paris quadrifolia 542, B R ; ”% re Parnassia palustris 497, Paronychia capitata 568, ö Passifiöra antioquiensis et v. trisecta 162, gritenste 163.- Helleri 54; meridensis 164. uymphaeoides 165. servitensis 163, Pedicularis campestris 592. comosa' 532, .92. exaltata, graeca 593. »* pseudocomosa 592. rupestris 598, Sera 532, . Pedilanthus 64, . Pendulina crassifolia, intricata 127. Pentacrypia atropurpurea 49, . = Pentstemon campanulatus, gentianoides 42. , Peperomia australis 200. i 2 Peptis Portula 567. P 2 Petrocoptis glaucifolia, Lagascae 129. ' . Peucedanum campestre 570. latifolium an Morisoni, officinale, Rochelianum, ruthenicum 570. : i : Petraea arborea 36. ' Pharbitis Nil 38. ou Phiaseolus- formosus 81. Philadelphus mexicanus 68. . u Phleum alopecuroides 614. Boehmeri 547. - “ Phlomis tuberosa 534. Phragmites communis ß. flavescens., pumila. 197. Physalis barbadensis ,„ chenopodifolia, sp. 40. Physcomitrium conicum 624. subserratum 623. Phyteuma canescens 589, spicatum 588. Phytolacca icosandra, octandra 59. Picea obovata 539. Pieridium crassifolium, vulgare v. crassifolium 141. Pilea uliginosa. 199, Pimpinelia magna, rugosa 141. a Pinguicula caudata 46. lilacina 47°: - - { Pinus Cembra, Ledebourii, orientalis 539. patula 19. sibirica, syl- vestris 539. Pitcairnia longifolia 19. & " Pityrophylium gracile 19. vo ı 174 Plantago asiatica, brutia, Cornuti, gentianoides 598. laciniata 142, leptostachys 598. major, media 535, mexicana, Schiedeana 26. Schwarzenbergiana 598. Serraria v. laciniata 142. sibirica, uli- ginosa 598. u or : Platanthera bifolia 541. : z Zur Platycapıus saxicola 127, ee Pleurospermum uraleuse 515. . ‚Piumeria Jaegeri 397. : ö Poa bulbosa .142.' chiloensis 206. conglomerata 7. fertilis 546. mo- desta 205. pratensis y. augustifolia 546. Ruprechtii.6. serotina "546. sterilis 620, .trivialis 546. Podopterus mexicanus 20, Podospermum canum 523. 87. Willkommit 138 Polycarpum Noribundum 133. Polygala hyhrida 497. paniculata 64. Polygonatum multiforum, officinale 542. Polygonum alpinum 535. Bellardi 600. uunr zolynoepnn 533. ramiflorum 599, rivulare 199. Polymnia sp, bras. 180. ur 5 Polypodium Dryopteris, Phegopteris 548. vulgare 547. Polyschemone nivalis 560. te Polystichum spinulosum 548. j Polytrichum californicam 459. . densifolium 635. laevipilum 459, Populus tremula 537. . Potamogeton Berteroanus 200, perfoliatus 540. striatus 200, Potentilla argentea 512. aurea 566. candicans 74. chrysantha 567 chrysaspeda 566. comaroides 74. delphinensis 567. gramm..- petala, grandifiora 566. heptaphylla, maculata 567. micran ı 566. patens 567, ranunculoides 75. recta 567. transsylvanı 566. verna 567. . Prestonia surinamensis 433. Prestoniopsis pubescens 439. . Primula intricata 590, pubescens 439. suaveolens 590. Prolongoa Pseudanthemis 134, Prumnopitys 731. elegans 732. Prunella vulgaris 34, Prunus Chamaecerasus, fruticosa, Padus 511. Psidium amplexicaule 707. aromaticum 705. 8. 12. cordatum 77. Auviatile 706. grandiflorum 712. Guayabita 703, guianense 706, lanceolatum 704. laurifolium, Richardianım , WUErenENNN F grandifolium 705. Ptarmica cartilaginca, iımpatiens, vulgaris 580. Pteris aquilina 548., : B Pterocaulon sp. brasil. 181. . , Ptilotrichum Peyrousianum 138. strigulosum 128, tortuosum. 138. Pulicaria uliginosa 581. Pulmonaria mollis 530. Putzeysia rosea 68. Pyrethrum abrotanifolium 134. praecox 580. Vahlii ß. subfloscu'c- sum 141. Pyrola minor 528. rotundifolia 527. secunda 528, Pyrus aucuparia 513. . Quamoclit hederifolia 38. Quercus cerrioides 123, Cerris 601. conferta 124. conglomerata 185, 175 Quercus hispanica?- 124. pedunöulata v, tricuspidata 600. pubescens 124, sessiliflora al: ni 20. s . Bandia’discoler 153. "hondenaid- 154, ' 7: i Ranunculus abnormis 83. aduncus 553. "Agerii 5514. Aleae 81: al- pestris 552. auricomus 492, 553. Bertolonii,'bilobus 52. ' binatus 553. calthaefolius 553. carpaticus, cassubicus 553. caucasicus 554. crenatus-552. delphinifolius 51. dichotomus '52. Ficaria 555. flabellifolius 553, Hookeri 51. lateriflorus 554" monauthus 185. monspeliensis ? 85. : Montteanus 185. 'neapolitanus 554. neva- deusis’ 85. - nodiforus 554. - ornithorbynchus 52. peloponnesiacus. r 554. 'repens 492. scutatus 552. sibbaldioides Bl. Thora 552. * tuberosus; 'velutinas 554. 'Villarsii 553. z “ Rauwolfia Alphonsiana 394. biauriculata 396, Cubana , canescens 394. ß. glabra, y. tomentosa, latifolia 395. parvifolia 394. - > Reseda luteola 54. virgata 95. a oo. Rhabdadenia Berteri, bilora, cubensis 435. Lindeniana 437. macro- ı„ stoma, Pohlii, Sagraei 435. Wrishtiana 438. . » Rhamnus Alaternus- V De, us als 131. Rıizogonium reticulatum 636." | i Ruodostachys grandiflora 202. jitoralis 201. Ribes montanum, rupicola 210, Romulea ulizinosa 137. Rondeletia eriocarpa 147. erythroneura 148. Rosa cinnamomea ß. 512. granatensis 132. . Rubus arcticus 512. dumetorum, floridus 75. humulifolius, .Idaeus, saxatilis 512. . . Ruscus aculeatus 607. . D Salicornia herbacea 599.‘ Salix amygdalina a. 537. Bonplandiana. 20. cinerea, depressa et ‚ var., nigricans, pentandra, viminalis 537. Sambucus racemosa 578. Sanguisorba polygama 511. Santolina heterophylla 106. oblongifolia, r rosmarinifolia 107. Saponaria Baumgartenii 559, Saracha Jaltomata 49. . Sarothamuus cantabricus 131. parvillorus 95. Salsola papillosa 137. " . “ Saussurea alpiua 585. discolor 522. parviflora, serrata 585. Salvia amplexicaulis 595. ausfriaca, "Baumgartenii 594. betonicae- folia 596. comosa 32, dumetorum 533. 95. - glutinosa, nemorosa 594. nutans 596, obtusa 33. pratensis, pratensis v. transsyl- vanica 594. prunelloides 32. Sclarea 594. sylvestri- natans 596. sylvestris 595. transsylvanica 594. Saxifraga Aizoon 569. almeriensis 133. Boryi 570. bronchialis 573. Composii 133. controversa, cymosa,