Repertorium novarum specierum regni vegetabilis. Centraiblatt für Sammlung und Verüffentlichung. von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde, Herausgeber von Just's Botanischem Jahresberichte. Fasciculus VI (1908/9). BERLIN-WILMERSDORF. SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 3! ` KOMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN. — 1909 — Vorrede zum VI. Bande. Beim Abschlusse dieses seehsten, eingeschobenen Bandes danke ich den verehrten Abonnenten für ihre treue Anhänglichkeit — es hat keiner sein Abonnement aufgegeben — und für die vielen Zeichen der Zu- stimmung. Infolge des bedauerlichen Eingehens des Bulletin de l'Herbier Boissier und des Bekanntwerdens des Repertoriums wird die Zahl der Herren. die Originalarbeiten einsenden, immer grösser und die Menge der eingesandten Originaldiagnosen immer zahlreicher. So bin ich be- sonders den Herren Hassler, Rosenstock, Léveillé, Bornmiiller, Rechinger, Hackel, Cogniaux, Greene, Kränzlin, Wangerin und Zahn für ihre teils regelmässigen, teils häufigeren Zusendungen zu grossem Danke verpflichtet. .. Je grösser aber die Zahl der Originalbeiträge wird, um so mehr wird der Raum für die Nachdruckdiagnosen, die in der Literatur zerstreut ` und zum Teil schwer zugänglich sind, knapper. Ich habe mich daher .entschliessen müssen, Zeitschriften, wie z. B. die Proc. Amer, Acad. und Contrib. U. S. Nat. Herb., aus denen ich bisher die neuen Diagnosen brachte, zunüchst auszunehmen, wie ich bisher alle grósseren systema- tisch-pflanzengeographischen Zeitschriften ausgenommen habe, wie . Englers Bot. Jahrb., Bull. Herb. Boiss., Bull. Torrey Bot. Club, Rhodora, . Journ, of Bot. usw. Trotzdem reicht der Raum von 26 Bogen noch bei weitem nicht aus und ich habe daher ernstlich in Erwägung gezogen, ob es nicht besser sei, vom 1. Januar 1910 ab den Umfang des Repertoriums auf 40 Bogen und den Preis auf 20 Mk. zu er- höhen, obgleich natürlich für mich dabei die Gefahr, besteht, dass das Defizit, das jetzt etwa 1200 Mk. beträgt, noch weiter anwächst. Es wäre mir sehr angenehm, wenn mir aus den Kreisen der Benutzer des Repertoriums in betreff dieser meiner Absicht Meinungsäusserungen zu- gingen, Dr. phil. F. Fedde, Berlin-Wilmersdorf, Weimarische Str. 3. XX. LVHI. XII. XVII. MI. XLIII. Inhalt. . Beccari, O. Palmae novae antillanae. (Originaldiagn.) pp. 94-96. . Bornmüller, J. Eine neue Micromeria der Kanarischen Inseln. (Originaldiagnose.) . . 0. pp. 1-2 . Bornmüller, J. Uber eine unbeschriebene Satureia der Section Sabbatia aus der Flora von Assyrien. (Original- diagnose.) . . . . . 0.5 pp. 114—115 . Bornmüller, J. Sapoñaria Kerinanensis Börnm: nov. spec. sectionis Proteiniae e flora Persiae austro-orientalis. (Originaldiagnose.) . . . . . 20... pp. 302—303 Briquet, John. Labiatae novae in Asia: media atque Persia ab Ove Paulsen collectae. (Ex: Bot. Tidsskr, XXVIII [1907], pp. 233—248.) . pp. 65—73 Britton, N. L. Plantae novae bahamenses. II... (Ex: Bull. N. Y. Bot Gard., IV [1905], 116—127) pp. 244—249 Busch, N. Arabis sect. nov. Alliariopsis. (Ex: Mon. Jard. Bot, Tiflis, Livr. 6 [1906], pp. 1—23.) pp. 39—40 XXXIII. Buser, R. Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae. (Ex: Mon. Jard.. Bot. zie Livr, 4 [1906], pp. 1—9, Livr. 5 [1906], pp. 1—16 . ; . . pp. 63—65, 135—143 Chiovenda, Emilio. amanie scthüllengen novae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, V [1906], pp. 59—68.) pp. 5—7 Chiovenda Emilio. Asteraceae novae in Ruwenzori Africae . monte collectae. XLII. LXXXVII XCVI. XVII. LXXII. LXXII. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, VI [1907], pp. 149—151.) i pp. 181—183 Chiovenda, Emilio. Poaceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, VI [1907], pp. 147—148.) pp. 179—180 —LXXXIX. Christ, H. Cyatheaceae, Polypodiaceae, Schi- zaeaceae; in E. Hassler, Novitates paraguarienses. I. pp. 348—351 Christensen, Carl. Dryopteris nova brasiliensis. (Original- diagnose) . . . . . . . . . . pp. 380—381 Cogniaux, Alfred. Orchidaceae novae Brasiliae atqüe terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. III. (Ex: Bull. Soc. Roy: Bot, Belgique, XLIII 11906). pp: 266 bis 356) . . . . . pp. 55—63 Cogniaux, Alfred. Bandes nova Chinensis (H. trifoliolata .) (Originaldiagnose.) . . . Jo mp. 304 Cogniaux, Alfred. Orchidées nouvellos de la Jamaïque, de l'Herbier „Krug et Urban“, de Berlin. (Original- diagnosen.) - . 22 sk db... . pp. 304—901 a ede D mine, Lk VE "qum Shey Stas 3] +E psy EDH =< d 4 4 Lai A PS # Pu E | > à. ER Zä Li — N $ H + Jii I" À PTE Tepid TS ITS RS AUS, + aa, LT XLVI. XLV. XXV. XIII. XXIII. LXXVI. XCII. XCV. LXXXIII. LXXXII. X. LI. LXXXIV. LXXX. XXXVI. XXXVII. XVI. XXXV. LXXVIII. t LXXXY. Inhalt. V Cortesi F. Rubiaceae, Urticaceae, Rosaceae ntque Crassu- laceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, VI 1907), p. 152; VI [1908]. pp. 535—531.) es . 00. . pp. 189—191 Coutinho, A. X. P. Borraginacaae Lusitanicas, (Ex: Bol. Soc. Brot., XXI |1904—1905] 1906, pp. 106—165.) pp. 187—189 Diels, L. Azorella Cockaynei. (Originaldiagnose.) . p. 36 Eaton, A. A. Epipactis, Serapias atque Serapiastrum. Commutationes nomenclatoriae. (Ex: Proc. Biol. Soc, Washington, XXI [1908], pp. 63— 68), pp. 40—44 XXXII. LXX. [Fedde, Friedrich.] Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. IJ. II. (Ex: Monatsschrift für Kakteenkunde, XVII [1907], pp. 129 bis 192; XVIII [1908], pp. 1—64, 65 144.) pp. 88—93, 130—134, 291—302 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser., XLI [1907], descriptae pp. 317—320 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners' Chro- nicle, 3. sér., XLII (1907), descriptae . pp. 355 - 357 [Fedde, Friedrich.] Species novae ex ,C.-R. Acad. Sci. Paris, CXLII, CXLIII, 1906*, compilatae pp. 378 — 380 [Fedde, Friedrich.] Neue Arten aus den ,Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft* 1906 p. 335—339 Figert, E Neue Rubi in Schlesien. (Originaldiagnosen.) pp. 332—334 .Fomin, A. Plantae novae Caukasi. (Aus: Mon. Jard. Bot. Tiflis, Livr. 1 [1905], pp. 5—19.) pp. 33—34 Fries, Robert E. Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. V. . (Ex: Arkiv för Bot, VIII [1908], no. 8, pp. 51.) pp. 204—209 Fritsch, K. Neue Pflanzen aus Steiermark. (Ex: Mitt, Naturw. Ver. Steiermark XLIII, [1906/1907], p. 409, XLIV [1907/1908), p. 292—293.) . . . . . pp. 339—340 Gamble, J. S. Oreiostachys, genus novum. (Ex: Versl. Gew. Verg. Wis-en Nat. Afd. Kon. Ak. Wet. Amsterdam, 1908, p. 657; Proc. Meeting, 1908, p. 685.) pp. 328—329 Greene, Edw. L. Argemone poa Greene. (Original- diagnose.) SU p. 161 Greene, Edw. L. Änieinarias novae Ganadenses, (Ex: Ottawa Nat., XVII (1904), pP. 201—203, XVIII (1904), pp. 37—39) . . . pp. 162—164 Hackel, Eduard. Gramineas novae Turkestanicae, (Ex: Act. Hort. Petrop., XXVI [1906], pp. 55—60.) pp. 51—54 Hackel, Eduard. Gramineae novae. V. (Originaldiagnos.) pp. 153—161 Hackel, Eduard. Gramineae novae a M. D. W, Jeffreys apud Bulawayo Rhodesiae collectae, (Ex: Proc. Rhodesia Scientifie Association, VII, part II [1908] pp. 65-10) . . . |l. pp. 331—324 Hackel, E. Gramineae in E Hasler: Novitates para- guarienses, I. We S pp. 341—346 VI Inhalt. LXXXV—XC. Hassler, E. Ex herbario Hassleriano: Novitates VIII. XL. XLVII XLIV. XXII. LII. L. XXVIII. Ke XIX, LXXV, paraguarienses. I. (Originaldiagnosen.) . . . pp. 341—352 Hayata, B. Species novae in regionibus alpinis For- mosae insulae indigenae. (Ex: B. Hayata, "Contributions to the Alpine Flora of Formosa J. — Tokyo Bot. Mag., XX [1906], pp. 13—22.) pp. 25—28 v. Hayek, August. Plantae novae Stiriacae. II. (Auszug der neuen Diagnosen aus den „Schedae ad floram stiriacam exsiccatam* von A. v, Hayek, Lieferung 13, 14 [1908], schedae no. 601—700.) . . . . . . pp. 173—174 v. Hayek, August. Neue Arten aus A. v. Hayek, Flora von Steiermark. I. II. (I [1908]. pp. 1—80, 81—160.) . . . pp. 181—186, 241—244 Heimerl, A. Plantae novae Wettsteinianae. ; (Ex: Denkschr. Math.-Naturw. Kl. Ak. Wiss. Wien, LXXIX [1908]. pp. 227—245) . . . . . : . pp 79-87 Heimerl, Anton. Xyridaceae novae. (Ex: Ann. Hofmus. Wien, XXI [1906], pp. 61—71, tab. IV.) pp. 209—213 . Hemsley, W. Botting. Triuridaceae novae. (Ex: Ann. of Bot, XXI [1907], pp. 71—77, pl. 1X, X.) pp. 16—17 ; Hildebrand, Friedrich. Neue Cyclamen-Arten. (Ex: Gartenflora, LVII [1908], pp. 291—298.) . pp. 200—202 . Janezewski, Eduardus. Species novae generis Ribes. III. (Ex: Bull. intern. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. math. et nat. Mai 1906, pp. 280—293.) . . 20... pp. 216—220 Jennings, Otto E. Plantae novae Pennsylvanicae. . (Ex: Ann. Carnegie Mus., III [1906], no. 4.) . . pp. 202—204 Jepson, W. J. Godetiae novae Americae borealis. (Ex: A Synopsis of the North American Godetias. [Univ. of Calif. Publ., Bot., II (1907), pp. 319—354, pl. 29.) pp. 104—110 Kranzlin, Fr. Orchidaceae novae Bolivienses ex herbario Th. Herzog-Toricensis. (Originaldiagnosen.) . . . pp. 18—23 Kränzlin, Fr. Namensänderungen. REM macro- stachyum u. Pleurothallis Beyrodtiana.] . . . p. 65 Kränzlin, F. Dendrobium | Gerlandianum nov. spat; von den Philippinen. (Originaldiagnose. . . . . . : . p. 317 XXIX. LXII. LXXXI. Léveillé, H. Decades plantarum | novarum. XCIV. XXVII. XI. II. XI. XI. — XII. XIV. — XV. (Originaldiagnosen.) pp. 110—114, 263—266, 330—333 Léveillé, H. Florilegium chinense. (Ex: Bull Soc. Agric. Sci. et Arts de la Sarthe ... [1904], p. 316—326.) . . . 20... pp. 372—878 Litwinow, D. Plantae Turcomaniae (Transkaspiae) novae. (Ex: Trav. Mus. Bot. As. Tmp. Sci, St. Pétersbourg, III [1907], p. 943—125) . . . . 20... pp. 102—104 Lojacono Pojero. Plantae novae ‘Sicwlae, (Ex: Malpighia, XX [1906], pp. 290—300.) . . . . pp. 35—39 Maire R. et Petitmengin, M. Nova ex: R. Maire et M. Petitmengin, Etude des Plantes vasculaires récoltées en Gréce (1904). (Ex: Mat. p. servir à l'étude de.la Flore et de la Géogr. bot. de lorient, fasc. 2 [1907], 46 pp) =. . . . . pp. 2—5 À Le te Ar he e e EE ECKE HE 2: LXVII. LXXXVI. LXVIII. LXIX. XLVII. XXXIV. XXI. LXV. XV. LIX. LX. LXI. LXII. XLI. Pee CEXXIV. ee - livia collectae, II. Inhalt. VII Makino, T. Plantae novae Japonicae.. I. (Ex: Tokyo Bot. Mag; XIX [1905], pp. 6—22, 63—74, 86—90, 102—110, 131—160.) . . . . . Malme, G. O. A:n. 23— 30, pp. 283—290 Asclepiadaceae in E. Hassler, No- vitates paraguarienses. I. pp. 346—349 Maly, Karl. Opaske uz Ranunculus croaticus Schott (Be- merkungen über R. c.) (Ex: Glasnik zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, XIX [1907], str. 9—14, 1 tabl. [eyrillisch].) . pp. 290—291 Maly, Karl. Nove biljke iz Bosne i Hercegovine. (Neue Pflanzen aus Bosnien und der Herzegowina). Ex: Glasnik zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, XVIII [1906], str. 445—448 [cyrillisch].) pp. 292—294 Matsumura J. et Hayata B. Novae species ex „Enu- meratio Plantarum in Insula Formosa sponte crescentium“, ed. J. Matsumura et B. Hayata. (Ex: Journ. Coll. Sci. Tokyo, XXII [1906], 704 pp., 18 tab.) pp. 192—199 Penther, Arnold, et Zederbauer, Emerich. Neuheiten von der Reise nach dem Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. (Ex: Ann. k. k. Naturh. Hofm., Wien, XX 11907), pp: 359 bis 464) . . , . pp. 144—153 XXXIX. Piper, c. V. SEN aus: Charles V. Piper, Flora of the State of Washington. I. II. (Ex: Contr, Unit. St. Nat. Herb., XI [1906], 637 pp.) pp. 73—79, 168—173 Rehder, Alfred. ZLonicerae generis species varietatesque asiaticae novae vel recentius alio loco ab auctore des- criptae. (Originaldiagnosen.) pp. 269—276 LXXIX. Rechinger, K. Plantae novae pacificae. III. IV. (Originaldiagnosen.) . ; . pp. 49—51, 325—328 Rose, J. N. Species sséilifiorse mexicanae Parasolae generis generice commutatae atque novae. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 103—107.) . j pp. 249—252 Rose, J. N. Gerania nova. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 108—109) . . . . . , pp. 252—253 Rose, J. N. Krameria speciebus nóvis aucta. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 107— 108.) . ; pp. 253—254 Rose, J. N. Ozalidaceae novae mexicanae. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 109—117, pl. XXXV.) pp- 254—262 Rosenstock, E. Filices novae. IV. (Originaldiagnosen.) pp. 175—179 Rosenstock, E. Filices novae a Dre O. Buchtien in Bo- (Originaldiagnosen.) . pp. 308—316 VIII XXXVII. LXIV. XC. LXV. IV. XLVII. IX. XIV. XXVI. XCI. LIII. VII. LXVI. LVI. XCIII. Inhalt. Schinz, Hans. Plantae Menyharthianae novae. (Ex: H. Schinz, Plantae Menyharthianae. Ein Beitrag zur Kenntnis der Flora des unteren Sambesi. In: Denkschr. Kais. Ak. Wiss, Wien, Math.-Naturw. KI, LXXVIII [1905], pp. 367—445.) . pp. 165—168 Schneider, Camillo Karl. Zwei. neue Berberis aus Thibet. (Originaldiagnosen.) . pp. 267—268 Schulz, O. E. egene 1 in E. Hasaler- Novitates paraguarienses. I. . eg ES SB Sodiro, A. Acrosticha Ecuadorensia r nova. (Ex: An. Univ. Quito, XIX, n. 135; Sertula Fl. Ecuador. auct. Al. Sodiro, 1905, 12 pp.) pp. 276—282 Tieghem, Ph. van. Ochnaceae novae. (Ex: Ph. van Tieghem, Supplement aux Ochnacées, — Ann. Sci. nat, Paris, Bot. 9, sér., V [1907], pp. 157—192.) pp. 7—16 Ailanthus et Pongelion specie nova 352 Tieghem, Ph. van. auctum. (Ex: Ann. Sci. nat. Paris, Botanique, 9. sér., IV [1906], pp. 912—280.) pp. 191—192 BP XXXI. LV. LXXVII. XCVII. Vermischte n neue 6. Diagnosen (no. 228—241, 242—272, 273—281, 282—288, 284—290). pp. 28—32, 115—198, 220—224, 320, 381—-384 Viguier, Réné. Verzeichnis der neuen Namen und Be- schreibung der neuen Gattungen aus: Réné Viguier, Recherches anatomiques sur la classification des Ara- liacées. (Ex: Ann. Sci. Nat. Paris, Bot, 9. sér, IV [1906], pp. 1—210.) . es . pp. 45—48 Wangerin, W. Cornaceae novae. IL. (Originaldiagnosen:) pp. 97—102 Wein, K. Neue Hybriden aus der ve Festuca, 1. (Originaldiagnosen.) . pp. 353—354 Wolf, E. Neue asiatische Weiden aus dem Arboretum des Kaiserl. Forstinstitutes zu St. Petersburg. (Ex: Mitt. Kaiserl Forstinstitutes St. ee VIII [1905], Sep. pp. 1—13.) . Wolff, Hermann. Eryngium Buchtienti Wolff nov. spec, (Originaldiagnose. ) . Yabe, Y. Trichomana Pormigsäna et Liukikengis: (Ex: Tokyo Bot. Mag., XIX [1905], pp. 31—35.) pp. 282—283 Zahn, Carolus Hermannus. Hieracia Montenegrina nova a J. Rohlena in ee Cerna Gora lecta. (Original- diagnosen.) pp. 225 —241 (Zahlbruckner, A.) Plantae. Pentherianae Austro- africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis descriptae. (Aus: Ann. Naturh. Hofm. Wien, XX [1905], pp. 1—58.) pp. 358—371 p. 24 — ed — — pp. 213—216 B Po PRE TEE iia ld D e, G es — L^ E | | 1 . No. 105/106 Band VI. No. 1/2 1. November 1908 . Repertorium novarum specierum À regni vegetabilis — — |- — | . .Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung : | f ni von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen p! ' Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde E Preis des Bandes 12 Mk., fiir das Ausland 13,50 Mk., der “il einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. PY BERLIN-WILMERSDORF. ` SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 31 : __ COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN = x 1908. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, | werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spater ge- wiinschte Satzanderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata kostenfrei geliefert. gen Bulletin de l'Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l'Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lere série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année. 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. gine ires", suite au E 1900. La collection comple frs. 30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarische Strasse 3! zu richten Da Nummer 27—28 (II, No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, . erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewühnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. Jir das Ausland) liefere. ve Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin | SW Uu Grossbeeren Strasse 9 * ————— SS ets = BEEN = Jugendformen und Blütenreife im Pflanzenreich von Professor Dr. L. Diels, Privatdozent an der Universität Berlin, Mit 30 Textfiguren. Geheftet 3 Mk. 80 Pfg., gebunden 4 Mk. 80 Pfg | T Die Arbeit bildet einen wertvollen Beitrag zur Kenntnis formbildenden Faktoren in der Pflanzenwelt. Verfasser hat di in der Literatur verstreuten Angaben über das einschlägige Materi gesammelt, aus eigener Erfahrung weitere Tatsachen hinzugefü und ist so zu Resultaten gekommen, die auf neue Seiten der Form) mannigfaltigkeit im Pflanzenreiche Licht. werfen. Die wirtswechselnden Rostpilze. Versuch einer Generaldarstellung ihrer biologischen Verhältnisse 7 von Professor Dr. L. Klebahn. Mit 8 Tafeln. Geheftet 20 EN in Halbfranz gebunden 23 Mk. t f i j Das vorliegende Werk enthült nicht bloss eine Sammlung ali Daten über wirtswechselnde Uredineen, sondern insbesondere auch einen sehr interessanten allgemeinen Teil, der dieselben vom alf gemein biologischen Standpunkte aus behandelt. Der Wirtswech” selbst, die Spezialisierung der Formen, die Art des Parasitism) und der Infektion, und andere Fragen werden da in sehr originelle anregender Weise behandelt. [Österreichische botanische Zeitschrif* Studien über die Regeneration. | Von Professor Dr. B. Némec. Mit !80 Textabbildungen. Geheftes : 9 Mk. 50 Pfg., gebunden 11 Mk. 50 Pfg. | i Auf Grund zahlreicher neuer und origineller Versuche wird in { dem Buche das wichtige Problem der Regeneration von verschiedenen | Seiten aus behandelt. Die vielen Fragen, die an die Regenerations- vorgünge anknüpfen, sucht der Verfasser der Lösung müáherzu-; bringen, indem er ausgewühlte und günstige Objekte einer eingehen den experimentellen Untersuchung unterwirft; so gelangt er zu einer Reihe von Resultaten, die auf die fraglichen Vorgänge in vieler Beziehung ein neues Licht werfen und die für jeden Biologen von Interesse und Wichtigkeit sind. | 4 Ausführliche Verlagsverzeichnisse gratis und franko. | z Als wertvolle Ergänzung des Repertorium novarum specierum ad soll von jetzt ab den Abonnenten des Repertorium der E j| Index novorum generum, specierum, varietatum, 1 | | formarumque Siphonogamarum + “af Wunsch geliefert werden. Dieser Index ist ein Teil von Juste Botanischem Jahresberichte und ist 'als Sonderabzug sonst nicht zu er- halten. Ich stelle in diesem Index alljährlich in möglichster Vollständig- ` keit — mit Nachtrügen aus früheren Jahren — die neu beschriebenen - Gattungen, Arten, Varietáten und Formen der Siphonogamen, sowie die ‘neuen Namen mit den Synonymen aus der gesamten botanischen Literatur Maller Länder zusammen. -Dieser Index ist somit ein unentbehrliches ‚ Nilfsmittel für jeden Systematiker und Pflanzengeographen, zumal aer index Kewensis nur Gattungen und Arten beriicksichtigt und der Zettel- index des Herbier Boissier leider eingegangen ist. | ; Der Index ist nur direkt durch mich zu beziehen und in Buch- andlungen nicht käuflich. Er kostet 8 Mk. (Ausland 8,50 Mk). Die ‚Überschüsse kommen ohne Abzug dem Ausbau des Repertoriums zu gute, À Ich bitte die Herren Abonnenten Bestellungen für den zunächst er- © scheinenden Index für 1907 bald an mich persönlich aufzugeben, damit ` die Zahl der notwendigen Sonderabzüge festgestellt werden kann. Hochachtungsvoll Dr. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin, Weimarsche Str. 31. Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore No. 105/106 I. Eine neue Micromeria der Kanarischen Inseln. Von J. Bornmiiller. (Originaldiagnose.) Micromeria Pitardii Bornm. (syn. Satwreja Pitardii Bornm. in litt.). Fruticulus humilis !/—!/5-pedalis; ramis brunneis, adscendentibus, divaricatim ramulosis, inferne denutatis et glabratis, superne ad ramulos 4—6 cm longos densifoliatos pilis albis longis patentissimis dense vestitis, cinerascentibus; foliis subsessilibus, oblongis vel obovato-oblongis. ob- tusis, integris, planis 2—2,5 mm latis et 6—9 mm longis, plerumque margine valde revolutis ideoque quasi lineari-oblongis, supra plus minus sparsim subtus dense patentim hispido-albo-pilosis, undique sub lente minutissime glanduloso-punctulatis, in lamina superiore nervis lateralibus quoque conspicuis, inferiore nervo medio carinato-promihente percursis; verticillastris ad apicem ramulorum congestis corymbum formantibus; cymularum lateralium pedunculis tenuissimis cum pedicellis bracteo- lisque acicularibus patule longipilosis folium subaequantibus, 5—10-floris; calyce brevissime pedicellato obconico-cylindrico 4—5 mm longo 1 mm lato glanduloso-punctato patentimque piloso, saepius rubente, valde nervoso-striato; dentibus tribus superioribus e basi triangulari breviter lanceolato-subulatis, 1 mm vix attingentibus, inferioribus duobus lanceolato- subulatis, omnibus demum divergentibus; corollae (roseae?) extus pi- losae tubo angustissimo cylindrico vix exserto superne late ampliato. limbo 3 mm Jato, lobis rotundatis; antheris subinclusis. Canariensium in insula Gomera: Roque de Valle Hermoso ad rupes, 600 m s. m. (IV. 1905 legit Prof. Dr. I. Pitard). Species habitu humili, indumento denso albo hispidulo-piloso. cymis corymbose congestis, calycis brevi dentibus brevissimis triangulari- subulatis inter omnes generis hujus in insulis Makaronesiae valde poly- morphi valde notabilis. Forsan proxime affinis Micromeriae densiflorae Benth., quae e descrip- tione originali facile distinguenda esse videtur indumento (ramis glabris vel — ex Bolle, Bonplandia, 1860, p. 283 — ,,brevissimeretrorsum pubescenti- bus^), foliorum forma (foliis lineari-lanceolatis acutis), calyce sub 5-fido pedicellisque longioribus. Repertorium novarum specierum. VJ. ] R. Maire et M. Petitmengin. iw Mit anderen der in Christs ,Spicilegium canariense* (pag. 131 bis 134) verzeichneten, einschliesslich der von Bolle in „Bonplandia“ 1860, pag. 282—283) beschriebenen Arten scheint keine nähere Ver- wandtschaft vorzuliegen; ebensowenig kommt die neuerdings von Briquet (Fragm. monogr. Labiat., V [sep. pag. 85] in Ann. du Conservat. et d. Jard. bot. Geneve, p. 186) aufgestellte Micromeria Despreauxu Briq. (sub Satureja, schmalblätterig mit 11 mm grossen Kelchen) von der Insel Gran Canaria in Frage. _—— Bemerkung: Die auf der gleichen Insel Gomera am Felsen bei San Sebastian auftretende zierliche Micromeria terebinthacea (Brouss.) Webb. Benth. (= M. Teneriffae [Poir.] Benth.) besitzt, abgesehen von den schmäleren Blättern, wie solche mitunter an schattigen Standorten auf- treten, eine bemerkenswerte Abweichung von der auf Teneriffa, besonders bei Santa Cruz und Guimar, so verbreiteten typischen Pflanze, insofern, als die Kelchzähne deutlich kürzer, diese daher im Umriss triangulär- lanzettlich sind. Die Exemplare, die ich dort Mitte April 1901 sammelte, hatte ich in meinem Herbar als var. brevidens Bornm. (pl. exsicc. Canar. a. 1901; no. 2719) bezeichnet. ll. Nova ex: R. Maire et M. Petitmengin, Etude des Plantes vasculaires récoltées en Gréce (1904). (Ex: Mat. p. servir à l'étude de la Flore et de la Géogr. bot. de l'orient., fasc. 2 [1907], 46 pp.) 1. Astragalus creticus Lamk. subsp. rumelicus (Bunge) Maire, 1. c., p. 15. A. rumelicus Bunge, Astrag. 137; Hal. Consp. I, 436. — A. creticus Lamk. var. rumelicus Bald., Riv. coll. bot. Alban, 1895, p. 27. Grece: Rocailles calcaires des zones silvatique supérieure et alpine du Parnasse, 1600—2000 metres, 6. VIII., no. 159. . Observations. — Les différences entre l' Ast. creticus et l'Ast. rumelicus ne sont pas suffisantes pour les distinguer spécifiquement; il y a là seulement deux sous-especes, l'une crétoise qui constitue le type de l'espece, ayant été plus anciennement decrite, et l'autre continentale. 2. Potentilla apennina Ten. subsp. kionaea Maire et Petitmengin, |. c., p. 17. P. kionaea Hal. Consp. I, 513. Grèce: Ghiona, rochers calcaires alpins au sommet, où il est très localisé, 2500—2512 metres, 12. VIIL, no. 355. Cette plante est extrémement voisine du P. apennina, dont elle n'est qu'une sous-espece géographique à fleurs rouges. — € — Rie piene N op ip "X Ae at net de, ate qe mettra cm Etude des Plantes vasculaires récoltées en Gréce (1904). 3 9. Alchemilla alpina L. subsp. amphisericea (Buser) var. amphiargyrea (Buser) Maire et Petitmengin, l. c., p. 17. A. amphiargyrea Buser, in Bull. Herb. Boiss., 1902. p. 623 (teste Buser!). Gréce: Ghiona, creux à neige sur le col terminal, dans les fissures de rochers calcaires, 2300— 2400 metres, 12. VIII, no. 325. Ghiona, haut plateau de.lAno-Koukos, vallée fermée dite Makri-Laka, dans la ,Katavothra^ et dans les. fentes des rochers avoisinants, 2050 metres, 12. VIIL, no. 439. N. B. — L'Alchemilla alpina L. n'était pas connu en Grece d'une facon certaine; Sibthorp et Smith l'indiquent vaguement en Laconie, ou personne ne la revu. La plante du Ghiona est la méme que celle des Alpes Dinariques (Bosnie et Herzégovine), qui elle-même n'est qu'une variété de l'A. amphisericea Buser, répandu dans les chaînes calcaires des Alpes, du Rhin, au Léman, et dans le Jura. 4. Sorbus Aria L. subsp. graeca Heldr. (pro sp.) var. umbellata (Desf. pro sp. Crataegi), Maire et Petitmengin, |. c., p. 18. S. Aria L. 9. umbellata Hal. Consp. I, 541. Gréce: Ghiona, gorges de l'étage silvatique au-dessus de Segditsa, sur les rochers calcaires au lieu dit Platylithos, 1300—1500 metres, 11. VIIL, no. 242. | N. B. — Le S. graeca Heldr. doit être considéré comme une sous- espèce régionale du S. Aria, au méme titre que l'Alisier de Fontaine- bleau, S. latifolia Pers. et le S. scandica Fr. Les variétés umbellata et meridionalis Guss. (pro sp.) passent l'une à l'autre par une série d'inter- mediaires, 5. Sedum album L. subsp. athoum (D. C.) Maire et Petitmengin, Le, p. 19. S. album L. var. brevifolium Boiss. = S. athown D. C., Hal. Consp. I, 584. Gréce: Parnasse, rochers calcaires des étages silvatique et subalpin, 6. VIII, no. 180. 6. Saxifraga porophylla Bert. subsp. Federici-Augusti (Bias.) Maire et Petitmengin, l. e., p. 20. — Hal. Consp. I, 600 (pro sp.). Grèce: Ghiona, rochers calcaires, N. W., 1700 mètres, au-dessus de Sykia, 13. VIIL, no. 231. 7, Saxifraga rotundifolia L. subsp. taygetea ([Boiss. et Heldr.} Engl., Mon. Saxifr, p. 117 [pro var.] Maire et Petitmengin, l. c., p. 20. S. taygetea Boiss. et Heldr., Diagn. X, 19, Hal. Consp. I, 606. Gréce: Ghiona, ereux à neige, fissures de rochers calcaires, vers 2300 metres, 12. VIIL, no. 341. Observations. — Il nous est impossible de considérer le S. taygelea autrement que comme une sous-espèce alpine du S. rotundifolia, Il ne s'en distingue guére, en effet, que par ses tiges plus basses, ses feuilles plus petites, à créneiures moins nombreuses; et one trouve des formes intermédiaires. 1* 4 R. Maire et M, Petitmengin: Etude des Plantes vasculaires récoltées usw. De même les Saxifraga chrysosplenifolia Boiss.. repanda Willd., olym- pica Boiss., quoique mieux caractérisés, ne nous paraissent guère con- stituer que des sous-especes de S. rotundifolia L. 8. Inula viscosa L. (Hal. Consp. II, 24) var. angustifolia R. Maire, l. c., p. 24. A typo differt foliis angustioribus, lineari-lanceolatis, integris vel parce dentatis, nec non omnibus partibus minoribus, Grece: Arcadie, montagnes entre Tripolis et Sparte, surtout sur les schistes, 200—800 metres, 19. X., no. 867. 9. Scorzonera purpurea Boiss. subsp. rhodantha (Hausskn.) Maire et Petitmengin, l. c., p. 27. Scorzonera rhodantha Hausskn., Hal. Consp. II, 197. Grece: Ghiona, pelouses subalpines au lieu dit Vromolaka, au-dessus de Sykia, 1800— 2000 metres, 13. VIIL, nos. 218 et 219. Cette plante du Pinde n'avait pas encore été rencontrée dans le massif du Ghiona, mais Heldreich l'avait trouvée dans celui du Vardousia, de lautre cóté de la vallée du Morno-Potamos. ‘ 10. Convolvulus Mairei Hal., 1. c., p. 30. Hirsutus; caulibus prostratis, foliis parvis, prostratis, triangulari- ovatis acutis vel obtusis, obtuse sagittato-hastatis; pedunculis axillaribus, solitariis, 1-floris, bibracteatis, fructiferis folium superantibus, sepalis ovato-oblongis, obtusissimis: corolla albo-rosea, extus puberula, calice multo longiore; capsula pubescente. Caules 10—15 cm longis, foliorum lamina 5—8 mm longa. corolla 8—10 mm longa. Habitu speciminibus macris C. arvensis L. similis, sed caulibus foliisque dense et breviter hirsutis, corolla et capsula pubescentibus discedens. — Jul. Aug. 2%. Grece: Phocide: Parnasse, greves exondées du petit lac Zouvala, au pied de l'Antre corycien, 1120 mètres, 5. VIII, no. 113. Retrouve en 1906 dans la méme station et de plus sur le limon exondé pres de la fontaine intermittente dite Terzeniko (altitude 1150 mètres), sur le plateau du Livadhi, a environ 2 kilomètres du lac Zouvala; trouvé également en 1906 dans le lit exondé du lac de Phonia (ancienne- ment Pheneos) dans le Péloponese (altitude 730 metres), oü il est tres abondant. Ce Convolvulus ne croît absolument que sur le limon submergé l'hiver, en compagnie de Verbena supina et Crypsis schoenoides. Dans les parties desséchées depuis plusieurs années du lac de Phonia, oü nous l'avons observé en 1906, il persiste encore bien que non submergé l'hiver, mais il est peu à peu chassé par le Convolvulus arvensis qui vient s'établir à côté de lui à la faveur de l’asséchement des terres. Ces deux Convolvulus se mêlent ainsi tout en restant absolument distincts, à tel point qu'on peut les reconnaitre à plusieurs métres de distance. Emilio Chiovenda, Graminaceae somalienses novae. 5 11. Scrofularia heterophylla Willd. subsp. laciniata (W. et K., Hal. Consp. II, 405 [pro specie]) Maire et Petitmengin, l. e p. 32. Grèce: Parnasse, rochers calcaires subalpins, 1850 mètres, 6. VIII., no, 85. . Var. poetarum Maire et Peiitmengin, Le p. 32. A typo differt statura minori, floribus pallidioribus, tubo corollae calice triplo longiori, tenuiori, staminodio latiori, nec non pubescentia glandulosa omnium partium. Grèce: Parnasse, creux des rochers calcaires subalpins, 1800— 2200 metres, 6. VIIL, no. 77. Cette plante ne peut, à notre avis, être considérée autrement que comme une variété du S. laciniata W. et K. Sa pubescence la rapproche de S. Taygetea Boiss., Hal. Consp. II, 407, dont elle se distingue nette- ment, au premier abord, par ses feuilles laciniées et non entieres. Le S. laciniata type ne nous paraît pas pouvoir être distingué spéci- fiquement du S. heterophylla auquel il est réuni par des intermédiaires, à tel point „qu'il est souvent difficile de distinguer en herbier les deux espèces“ (Halacsy, |. ci Nous suivons done ici lopinion exprimée par Boissier lorsqu'il dit de S. laciniata: „Valde affinis formis pinnatisectis Scrofulariae heterophyllae, pro eujus stirpe subalpina et alpina haberi posset, — differt tamen colore laete viridi, foliis tenuibus membranaceis, nec carnosis, lobis et dentibus saepius acutis, nec obtusis, caulibus non adeo fragilibus, capsula calycis proportione breviore.“ (Boissier, Flora orientalis, IV, p. 409.) II semble done légitime de considérer le S. laciniata comme une sous-espèce montagnarde du S. heterophylla. lll, Emilio Chiovenda, Graminaceae somalienses novae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, V [1906], pp. 59—68.) 1. Panicum Hochstetteri Steud. var. gracilis Chiov., l. c., p. 61. Culmi breviores, debilissimi, valde decumbentes; laminae ovato-lan- ceolatae, flaccidae, apice vix acutae, marginibus + crispulis subtus hirtae. Spiculae virides, glumis acutissimis, paulo longioribus densius hirtis pilis basi granulosis. Villaggio di Burgi (Hamara) nei luoghi aridi e franosi 11. XI. 1893 [Riva, no. 1519 (1641). ` 9. Panicum pinifolium Chiov., Le, p. 62. Perennis. Culmi erecti elongati basi simplices, apice dense fasci- culato-ramosi: nodi creberrimi in vaginis obsoleti, glabri. Internodii breves 0,5—4 cm longi, cylindrici, laevissimi, 2—3 mm erassi. Vaginae strietissimae glaberrimae superne minute striatae: ad os auriculis parvis 6 Emilio Chiovenda, Graminaceae somalienses novae. rotundatis vix conspicuis: ligula brevissima, densissime ciliolata: laminae. sessiles lineares angustissimae, patulae numerosissimae, arcte convo- lutae, glaberrimae, laeves longitudinaliter tenuiter striatae, apice obtu- siusculae, basi obtusae, non amplexantes. Rami et ramuli numerosissimi. graciles, dense fasciculati et ob folias intricatas et fere contextas fasci- culos obconicos densissimos praecipue in exemplaribus vetustis in quibus saepe plures sunt in eodem caule, seriatim positos. Inflorescentiae parvae ad apices ramulorum, foliis breviores vel vix superantes et in fasciculis ramulorum parum evidentes: rhachis, ramuli et pedicelli fili- formes angulato-sulcati, laeves eximie flexuosi; spiculae pedicellos aequantes vel vix longiores, glaberrimae, ellipticae obtusae, 2—5 mm longae, 1— 5 mm latae, flavescentes. Gluma I dimidiam spiculam aequans subrotunda, ample basim spicularum involvens, apice vix acuta, nervo mediano erassiusculo evidentissimo et 4 lateralibus subevanidis; gluma II 2,5 mm longa, ampla, apice obtusa, exquisite 5-nervia; gluma JI] forma et mensuribus ut II paleam fovens sed cum nullo rudimento flosculi. Giuma IV cartilaginea, flava, nitidissima, ovato-lanceolata basi obtusa. apice obtusiuscula paleam fovens cum flore 9. Kiunga nella costa del mare Indiano tra Brava e Zanzibar 28. I, 1894 (Riva, no. 1909—1869). 3. Melinis ruficoma (Hochst.) Chiov., I. c., p. 62. Tricholaena ruficoma Dur. et Schinz: Chiov. in Ann. R. Ist. bot. Rom. VII, 67. Coromma (Hamara Burgi) luoghi erbosi 9. XI. 1895 (Riva numero 141—1621). 4, Sporobolus Ruspolianus Chiov., l. c., p. 64. Perennis, caespitosus: culmi erecti vel adscendentes, tenues, duri. pallide virentes, cylindrici, undique laevissimi et glaberrimi, basi vaginis aphyllis, brevissimis, albidis, subimbricatis tecti; crebre nodosi et iterate ramosi. Vaginae breves dimidium internodiorum vix aequantes, strictis- simae, dorso laeviter carinatae, minutissime striolatae, glaberrimae praeter ad faucem ubi loco ligulae pilosulae: laminae breves lanceolatae, planae, basi rotundato-semiamplexantes, apice acuminatissimae glaber- rimae laeves, longitudinaliter striolatae, 3-10 cm longae, 2—4 mm latae. Paniculae parvae (8—7 em longae, 1--2 cm latae) lanceolatae. a vagina suprema parum exsertae, ramis solitariis erecto-patulis et sepissime sursum incurvis a basi in ramulos solitarios tantum in latere exteriori, ramuli densissime sed tantum in latere exteriori spiculiferis ; ramo infimo !/,—!/, paniculae longo. Pedicelli brevissimi stricte ramulis adpressis vix 0,2 mm longi, scaberuli. Spiculae minutae 1 mm longae, 0,8 mm latae, lineares acutissimae, pallidae, undique scabrulae, Glumiae steriles uninerviae ovatae, subaequilongae, apice late acutae, mem- branaceae dimidiam spiculam subaequantes; gluma III ovato-lanceolata, obtusiuscula, minute trinervia: palea glumam III aequans; caryopsis minutissima linearis. ————— ee VUE Ph. van Tieghem, Ochnaceae novae. 1 Luoghi sabbiosi lungo il Danna verso il Ueb Karenle 19 gennaio 1593 (Riva, no. 1057— 383). 5. Tripogon subtilissimum Chiov., l. c., p. 66. Andropogon circinatus A. Terrace, (non Hochst.) in Bull. Soc. bot. Ital. (1892), 426, no. 42. Perennis, densissime caespitosa. Vaginae inferiores integrae, mem- branaceae, striatae, griseae; laminae subtilissimae filiformes, flexuosae, arcte convolutae, subcylindrieae, angulis obtusissimis, culmos aequantes vel parum breviores, glaberrimae, apice extremo acutissimo; ligulae longe albo ciliatae. Culmi filiformi a basi erecti 3—5 nodi. nodi ad basim ad- pressis, eum spica 10—20 cm longi. Spica 8—10 cm longa tenuissima vix 1 mm lata, laxiuscula rhachis trigona, angulis acutissimis et anguste alatis, cum alis basim spicularum occultantibus, glabra, sed angulis scabra. Spiculae minimae cum aristis 4 mm vix metientes, triflorae cum flore superiori tabescente. Glumae steriles uninervia inaequales ] ovato- linearis angustissima ?/, secundae longa, II apice acuta denticulata. glumas fertiles (praeter aristas) parum superans, nervo mediano scabro. Glumae fertiles ovato-lineares 2 mm longae, trinerviae, nervis apice in aristas tres eximias excurrentes, quarum mediana glumas aequat laterales parum breviores, valde denticulato-scabrae, inter aristas laci- nulae desunt, Somalia: Gerar-Amaden. Aprile 1891 (Baudi e Candeo). IV. Ph. van Tieghem, Ochnaceae novae. (Ex: Ph. van Tieghem, Supplément aux Ochnacées, — Ann. Sci. nat., Paris. Bot., 9, sér, V [1907], pp. 151—192.) 1. Cercanthemum Baroni van Tieghem, l. c., p. 162. Baron a récolté à Madagascar, sous le no. 5986, une plante. C'est au C. anceps (Baker) v. T., rapporté par le méme voyageur, qu'elle ressemble le plus. Elle s'en distingue pourtant a la fois par des feuilles rougeátres et moins allongées, ne mesurant que 13 em de long sur 5 em de large, au lieu de 18 cm sur 5 cm, et par des sépales courts, durs. noirs, dressés autour du fruit, et non longse minces, jaunes et réfractes autour du fruit. 2. Cercinia annamensis van Tieghem, l. c, p. 163. M. Harmand a trouvé en Annam, aux environs de Hué, en 1577. sans numéro, une espéce qui differe de toutes les autres par la petitesse de ses fleurs et la minceur de leurs pédicelles. La briéveté de l'inflores- cence la rapproche de la C. brevis v. T. in Ann. sc. nat., 8. sér., Bot, 8 Ph. van Tieghem. XVI (1902), p. 161, dont elle se distingue encore par des feuilles plus petites, mesurant seulement 9 à 10 cm de long sur 3 à 3,5 cm de large, plus frucées, munies d'une seule nervure longeant le bord denté et non de deux nervures marginales paralléles. 3. Cercinia elongata van Tieghem, l. c., p. 163. Le méme explorateur a récolté en Cochinchine, sans indication de localité, en 1876 —1877, un échantillon à fleurs et fruits détachés (no. 144). remarquable pourtant par ses feuilles longues, étroites et pointues, me- surant 18 a 22 cm de long sur 4 à 4,5 cm de large, et par son inflores- cence, trés longue et trés gréle, dépassant les feuilles, mesurant 25 à 30 em, se montrant par la une espéce bien distincte. 4. Rhabdophyllum Klainei van Tieghem, 1. c., p. 167. Avec des feuilles sensiblement de méme forme et de méme dimension (que Rh. densum v. Tiegh., 1. c., XVI [1902], p. 321), l'arbre de 7 à 9 m observe d'abord en X. 1900 (Klaine no. 1447), puis en XI. 1902 (Klaine no. 3140) [au Gabun] differe du Rh. densum par des fleurs jaunes, à ca- lice formé de sépales etroits et lisses, 5. Rhabdophyllum reflexum van Tieghem, 1. c., p. 167. La plante observée [au Gabun] d'abord en fleurs, en X. 1894, au Mont Bouet (Klaine no. 119), plus tard en fruits, en mars 1899 (Klaine no. 1318), se distingue aussitót parce que les grappes, d'ailleurs trés. courtes, qui composent linflorescence totale sont toutes réfléchies vers le bas. 6. Rhabdophyllum contractum van Tieghem, l. c., p. 167. L'arbre de 6 à 7 m, trouve [au Gabun] en fruits le 29. I. 1902 (Klaine no. 2686), a des feuilles un peu plus larges, mesurant 15 cm sur 6 cm, conserve terminale son inflorescence, parce que le bourgeon vegetatif y avorte régulierement, et cette inflorescence y est trés con- tractée, parce que les pédoncules y sont courts et rapprochés. Dans lembryon, la cotylette interne, trés mince, s'arréte à la cour- bure, sans redescendre du cóté opposé, le long de la grande cotyle, se comportant ainsi tout autrement que dans le Rh. densum. 1. Rhabdophyllum biserratum van Tieghem, l. c., p. 167. Enfin, l'arbre de 7 à 8 m trouvé [au Gabun] en fleurs le 18. II. 1903 (Klaine no. 3241) a des feuilles un peu moins grandes, ne me- surant que 13 em sur 3,5 em, et offre dans son inflorescence un ca- ractere partieulier qui le fait reconnaitre aussitót. Avant de produire les quelques pédoncules floriféres, le bourgeon terminal forme d'abord, très rapprochées en deux series, un grand nombre, dix et plus dans chaque série, de bractées stériles, dont l'ensemble forme à la base de l'inflores- cence une sorte de peigne ou de scie à deux rangées de dents. 8. Rhabdophyllum coronatum van Tieghem, l. c., p. 167. L'arbuste de 1 à 2 m, trouvé en VIII. 1902 au bord du Congo, en fleurs à M. Pouya, région de la Lefimi (Chevalier no. 5051), et en fruits entre Nigona et Ngantehou (Chevalier no. 5014), a des feuilles mesurant 9 cm de long sur 3 em de large. L'inflorescence, qui demeure "a 2 Qchnaceae novae. 9 terminale par suite de l'avortement du bourgeon vegetatif, porte, à l'ex- trémité de chacune de ses deux ou trois branches, une ombelle à pedi- celles ramifiés des la base et qui parait simple. 9. Rhabdophyllum gracile van Tieghem, l. c., p. 168. "Les échantillons récoltés à Brazzaville [Congo] en I. 1904 (Cheva- tier no. 11167 et no. 11376) ont des feuilles plus petites, mesurant 7 em de long sur 2,5 em de large. L'inflorescence, où le bourgeon végétatif se developpe bientót, se compose de deux ou trois branches trés minces. ramifiées chacune à deux degrés en une grappe composée pauciflore à longs pédicelles trés gréles. 10. Monelasmum lucidum van Tieghem, l. c., p. 169. Au Mont Bouet [Gabon], le 19. XI. 1895, le P. Klaine à découvert un arbre en fruits (no. 344), à grandes feuilles rougeátres, mesurant 20 cm de long sur 7 cm de large, trés luisantes en haut, à nervures. laterales saillantes en bas, très creuses en haut, a stipules latérales, libres et caduques. La panicule y est trés courte et ramassée, ne dé- passant pas 4 em de long. Dans l'embryon, qui est oleoamylacé, la cotylette externe est tres étroite, logée dans un silion de la face ventrale de la grande cotyle et se termine en pointe bien avant d'en atteindre la courbure; elle pourrait donc échapper à un examen superficiel. C'est au M. costatum v. T., l. c., XVI (1902), p. 333 du Cameroun, que cette plante ressemble le plus. Elle en différe notamment par ses feuilles tres lui- santes. 11. Monelasmum bracteatum van Tieghem, l. c., p. 169. L'arbuste de 2 m, recolte en fleurs aux environs de Libreville [au Gabon] le 20. VI. 1900 (Klaine no. 1866), se distingue aussitôt par ses feuilles d'un vert gai, coriaces, planes, a nervures latérales fines, visibles sur lex deux faces, surtout en bas, à bord presque entier, de dimension trés inégale, les plus grandes mesurant 16 cm sur 5, les plus petites, 8 cm sur 8, à larges stipules libres, triangulaires et caduques. Tres longue, mesurant 35 à 40 em, avec seulement deux ou trois longues branches latérales tres espacées, la panicule est remarquable par des bractees foliacées et persistantes situées sous chaque ombellule, et par des sépales étrois et reployés en long qui forment étoile en se réfractant autour du jeune fruit. 12. Monelasmum laxum van Tieghem, l. c., p. 169. L'arbrisseau de 1,50 à 2 m, à fleurs jaunes, trouvé [au Gabon] d'abord le 28. VIII. 1896 (Klaine no. 548), puis le 13. X. 1597 (Klaine no. 1125), a des feuilles coriaces, mesurant 17 à 18 cm de long sur 5,5 à 6 cm de large, à stipules laterales, libres et caduques, et se distingue par une panicule très longue, très lâche, à branches longues et espacées, à fleurs petites, portées par de courts pédicelles ne dépassant pas 5 mm. 13. Monelasmum inflatum v. Tieghem, l. c., p. 169. L'arbuste de 2 à 4 m, à fleurs rouges, rencontré [au Gabon] d'abord le 28. X. 1899 (Klaine no. 1709), puis le 21. X. 1900 (Klaine no. 2025), à des feuilles minces,. gondolées, surtout le long des nervures laterales, 10 Ph. van Tieghem. glauques en dessus, brunätres en dessous, à bord tres faiblement dente, prolongé en une longue pointe, mesurant 18 cm de long sur 6,5 em de large, a stipules latérales, libres et persistantes. Longue et lâche. comme dans l'espèce précédente, la panicule a des fleurs plus grandes, à sépales larges, rouges et striés en long, portées par des pédicelles longs de 12 a 15 mm, progressivement renflés sous la fleur. 14. Monelasmum excelsum van Tieghem, |. c., p. 170. L'arbre de 30 m, observé en fleurs [au Gabon] aux Monts de Cristal en IV. 1897 (Klaine sans nol ressemble à l'espèce précédente, mais en differe par des feuilles plus petites, mesurant 14 cm sur 5 cm, à petites stipules caduques, par une panicule moins ample et moins läche, et par des fleurs à pédicelle non renflé et plus court, ne mesurant que 8 à 10 mm. 15. Monelasmum canaliculatum van Tieghem, |. c., p. 170. L'arbre de 6 à 7 m, trouvé d'abord en fleurs par le P. Klaine le 4. IX. 1897 (no. 1080) et plus tard en íruits par M. Chalot (no. 28) [au Gabon] au Mont Bouet le 12. XII. 1899, se distingue par de grandes feuilles coriaces jaunes, à nervures latérales peu saillantes en bas, pro- fondément sillonnées en haut, à bord faiblement crénelé, mesurant 20 à 25 cm sur 7 à 8 cm, à stipules latérales, libres et caduques, ressemblant au M. costatum et au M. lucidum. Ta panicule terminale est pauvre, longue de 15 cm au plus, avec une seule courte branche latérale. Portees sur des pédicelles non renfles, ies fleurs ont leurs sépales jaunes reployes en long apres l'épanouissement. 16. Monelasmum denticulatum van Tieghem, |. c, p. 170. Par la forme et la dimension de ses feuilles, larbrisseau de 2 m à fleurs jaune rougeátre, récolté [au Gabon] le 25. X. 1899 (Klaine no. 1699) resemble à l'espèce précédente; pourtant le limbe y est plus atténué à la base et plus élargi au sommet; le bord en est muni de petites dents trés accusées; les stipules, latérales et libres, y sont per- sistantes. En outre, dans la fleur, les sépales sont brune, raides et re- dressés apres l'épanouissement. 17. Monelasmum contractum van Tieghem, l. c.. p. 170. L'arbuste de 4 m à fleurs jaunes, trouvé [au Gabon| le 31. VII. 1901 (Klaine no. 2287), a des feuilles minces, vertes en haut, rouges en bas, gondolées, à bord denté, de grandeur inégale, mesurant en moyenne 14 cm sur 4,5 em, a stipules libres et caduques. La panicule y est tres courte, ne dépassant pas 5 cm, avec deux branches latérales aussi lon- gues que la médiane et serrées contre elle 18. Monelasmum cupreum van Tieghem, l. c., p. 170. Topjours dans la méme région, [au Gabon] c'est-a-dire aux environs de Libreville, M. Jolly a trouvé en fruits, en IV. 1891, un arbuste de 3 à 4 m nommé „Vouma“ par les Pahouins (no. 135), à grandes feuilles coriaces, rouge cuivre, mesurant 20 em de long sur 7 à 8 cm de large, à nervures latérales sillonnées en haut, comme dans le M. canaliculatum à bord muni de dents tres accusées, à larges stipules noires, libres et Ochnaceae novae. . 11 persistantes, Moyennement longue et large, mais plus courte que les feuilles, la panieule mesure 10 à 12 cm de long. 19. Monelasmum Jollyanum van Tieghem, |. c., p. 170. Le méme collecteur [Jolly] a rapporté de la Cóte d'Ivoire en 1895—1896 (sans no. des rameaux avec fruits d'un arbuste à feuilles coriaces, jaune rougeátre sur les deux faces, non sillonnées en haut, mesurant 16 sur 5 cm, a stipules libres et caduques. La panicule, plus courte que les feuilles, y mesure 8 à 10 cm de long. 20. Monelasmum coriaceum van Tieghem. |. c., p. 171. Au cours de la mission Chari-Lac Tchad qu'il dirigeait, M. Cheva- lier a récolté au territoire du Chari trois groupes d échantillons de ce genre, qui m'ont paru représenter autant d'especes distinctes. Le premier, trouvé en fleurs aux chutes de la Nana 21. XI. 1902 (no. 6348), au Dar Banda de 8. XII. 1902 (no. 6707), à Ndellé au bord des eaux, du 15. au 20, XII. 1902 (no. 6890), et du 20. au 25. XII. 1902 (no. 6978), plus tard en fruits à Mbélé le 20. I. 1903 (no. 7318), est un arbuste de 2 m de haut, à tige noire, à grandes feuilles trés coriaces, lisses sur les deux faces, à nervures latérales peu saillantes, à dents marginales piquantes, mesurant 25 à 28 cm sur 9 cm, à stipules libres et caduques. La panicule est longue et large, avec sépales étroits, re- ployés en gouttiére apres l'épanouissement, longuement dépassés par les fruits mürs, qui mesurent 10 mm sur 5 mm. Dans l'embryon, qui est oléo-amylacé, la petite cotyle externe, étroite, pointue et rougeátre, ne remonte qu'à mi-hauteur dans le sillon de la face ventrale de la grande. 21. Monelasmum nanense van Tieghem, |. c., p. 171. Un second groupe d'échantillons récoltés en XI. 1902, les uns entre Dekona et la Nana, d'autres au poste de la Nana au bord de l'eau (Che- valier no. 6239), d'auters encore entre le poste de la Nana et celui des Trois marigots (Chevalier no. 6261), proviennent d'un arbuste de 1.50 à 2 m, à feuilles minces et légèrement gondolées, très allongées et atténuées en pointe au sommet, a bord fortement denté, mesurant 20 à 24 em de long sur 4 à 6 cm de large, à stipules caduques. La pani- cule, plus courte que les feuilles, n'a qu'une ou deux branches latérales assez courtes, 22. Monelasmum Krebedjense van Tieghem, |. c., p. 171. Enfin un troisieme échantillon trouvé en fruits à Krebedjé (Fort Sibut) en 1903 (Chevalier no. 10667) ressemble aux précédents par la forme des feuilles, qui sont pourtant plus petites, mesurant seulement 17 em sur 5 cm, mais en diffère par une panicule beaucoup plus longue que les feuilles, mesurant 25 à 30 cm, à courtes branches latérales basi- laires, mais à axe primaire muni d'ombellules tres fournies et trés rap- prochees. 23. Exomicrum grandifolium van Tieghem, |. c., p. 172. M. Chevalier a trouvé, a Ndellé, territoire du Chari. du 20 au 25 XII. 1902, un arbuste à fleurs jaunes (no. 6922) appartenant a ce 12 , Ph. van Tieghem. gènre et remarquable per ses grandes feuilles coriaces, vert glauque, Jisses, a stipules caduques, mesurant 28 cm sur 7 cm. Provisoirement, je rapporte à cette espèce un échantillon sans fleurs ni fruits (no. 5628), pris le 4. X. 1902 sur un arbuste de 2 a 3 m, croissant sous les futaies à Krebedje (Fort Sibut), vallée de la moyenne Tomi, remarquable par ses grandes feuilles très coriaces, bordées de dents trés aigués, et mesurant 30 cm sur 12 cm. 24. Ochnella aurea van Tieghem, l. c., p. 173. C'est d'abord un petit arbuste de 1 m de haut, trouvé [par M. Che- valier] à Ndellé, au Dar Banda oriental, à la fois en fleurs sans feuilles, et en fruits avec feuilles adultes, le 31. I. 1903 (no. 7404), puis de nouveau en fruits avec feuilles adultes du 18. au 22. Il. 1903 (no. 7538), plus tard encore en feuilles adultes, mais sans feuilles ni fruits, le 10. IV. 1903 (no. 8000). Les feuilles sont coriaces, pales, petio- lées, à limbe tres atténué à la base, arrondi au sommet et spathulé, a bord crénelé; à réseau de nervures peu saillant en bas, trés fortement en haut, mesurant 10 à 11 cm de long sur 3 à 4 cm de large, à stipules caduques. Groupes par trois ou quatre seulement dans chaque om- bellule, les pédicelles floriféres sont longs et gréles, mesurant 25 mm; les pétales sont jaune d'or et mesurent 8 mm sur 4 mm; le style est épais, cylindrique, non renflé et tronqué au sommet. Le fruit est porté par un pédicelle de 30 à 35 mm, entouré du calice formé de larges se- pales rouges striés en long et mesurant 15 mm sur 8 mm; chaque drupe, a surface ridée et réticulée, mesure 8 mm sur 5 mm. 25. Ochnella capitata van Tieghem, l. c., p. 173. Les trés court arbuste, découvert à Ndellé [Chari], du 8. au 12. IV. 1903, dans les terrains brülés de la brousse aride (Chevalier no. 7994), en fleurs avec de trés jeunes feuilles et quelques feuilles anciennes, differe de l'espéce précédentes par des feuilles adultes plus petites, me- surant 6 à 7 cm sur 3 cm, par des ombelles multiflores à fleurs plus petites et surtout par un style plus gréle, fortement renflé en téte au sommet, 26. Ochnella axillaris van Tieghem, l. c., p. 174. L'arbuste de 2 à 3 m de haut. decouvert |par M. Chevalier] à Ndellé [Chari] dans les terrains rocailleux, d'abord du 1. au 5. III. 1903. (no. 7672), plus tard du 8, au 12. IV. 1904 (no. 1993), se distingue tout de suite, parce qu'il porte à la fois des feuilles adultes et à leur aisselle une ombellule pauciflore, parfois reduite à une fleur solitaire. Les feuilles ressemblent a celles de O. aurea, mesurant aussi 10 cm sur 4 cm, mais le bord en est muni de trés petites dents piquantes et distantes. Üer- tains échantillons, cueillis en avril, portent sur la méme branche, en haut de jeunes boutons, un peu plus bas des fleurs épanouies, un peu plus bas encore des fruits mürs. 27. Ochnella tenuipes van Tieghem, l. c., p. 173. L'arbre de 5 à 8 m, observé [par Chevalier] d'abord, du 8. au 12. IV. 1903, à Ndellé [Chari] (no. 7968 et no. 7969), et plus tard, du Ochnaceae novae. 13 2. au 12. V. 1903, à Télé, dans le Chari oriental (no. 8272), abondam- ment fleuri, mais portant seulement de trés jeunes feuilles, se distingue par des fleurs blanches, petites, portées par de longs pédicelles tres gréles, à style trés mince, non renflé au sommet. 28. Ochnella ovalifolia van Tieghem, l. c., p. 173. L'arbuste de 2 à 3 m, découvert [par Chevalier] à Ndellé [Chari], au bord des ruisseaux du 6. au 10. IV. 1903 (no. 7934), a aussi de pe- tites fleurs blanches à l'aisselle des feuilles tombées, mais posséde en méme temps des feuilles adultes membraneuses, et se distingue par la forme et la dimension de ces feuilles, qui sont ovales, petites, à bord denté en scie, mesurant seulement 3 à 4 cm de long sur 1,5 cm à 2 em de large. 29. Ochnella ndellensis van Tieghem, |. c., p. 174. L'arbuste trouvé au méme lieu [a Ndellé, Chari], du 12. au 18. IV. 1905 (Chevalier no. 8035). porte aussi à la fois, sur la méme branche, vers le sommet des feuilles adultes, vers le milieu des fleurs et plus bas des fruits à l'aisselle des feuilles tombees. Ici, les feuilles sont co- riaces, jaunátres en dessus, rousses en dessous. a bord denté en scie, atténuées à la base, arrondies vers le sommet, mesurant 8 cm sur 3 cm. Les pédicelles sont rouges et legerement renflés sous la fleur, qui est rougeátre aussi avec un style renflé en tété au sommet. 30. Ochnella Chevalieri van Tieghem, |. c., p. 174. Enfin, deux échantillons récoltés [par M. Chevalier] a Ndellé [Chari], l'un du 23. au 27. II. (no. 7664), l'autre du 8. au 12. III. 1903 (no. 7975 et 7979), ne portent encore, a l’aisselle des feuilles tombées, que de jeunes boutons ou méme seulement le gros bourgeon écailleux qui renferme la future ombellule; mais, par leurs feuilles adultes mem- braneuses, lancéolées, à nervure médiane rouge, a bord denté en scie, mesgrant 8 à 9 cm sur 3 cm, ils différent de tous les types précédents. 81. Polythecium latifolium (Pierre misi) van Tieghem, |. c., p. 174. Pierre a récolté en III. 1866, au mont Deonba, province de Tayninh, en Cochinchine, des échantillons en fruits (no. 7036) d'un arbre de 6 à 10 m appartenant à ce genre. Par ses feuilles membraneuses, à court pétiole noir, à limbe ovale atténué à la base et au sommet à nervures latérales visibles sur les deux faces, à bord muni de trés petites dents espacées, mesurant 17 cm de long sur 6 em de large, il se montre une espece bien distincte. Pierre qui la rattachait avec doute au genre Diporidium, la nommait dans son herbier D. latifolium. Sur le fruit mur, on a pu vérifier l'incombance de l'embryon. 32. Polythecium pruinosum van Tieghem, |. c., p. 174. Le méme botaniste [Pierre] a observé, en VIII. 1866, au bord de la mer, au cap Tiwan, dans la préfecture de Baria en Cochinchine, des rameaux à fleurs jaunes (no. 33) d'un arbre de 3 à 6 m. nommé „May“ en annamite. Il se distingue par des feuilles coriaces, a nervures late- rales visibles seulement en haut, à bord crénelé, mesurant 4 à 6 cm de long sur 2 à 3 cm de large. La face inférieure en est toute sau- - 14 Ph. van Tieghem. poudrée d'une pruine blanche; aussi Pierre, qui la rattachait avec doute au genre Diporidium, Va-t-il nommé dans son herbier D. pruinosum. 32. Polythecium Pierrei van Tieghem, l. c., p. 175. Pierre à récolté aussi, d'abord en VII. 1865 à Bao-chiang, pres de Bien-hoa, puis en III. 1867 au mont Dinh prés de Baria, et plus tard en- core, en II. 1877, à l'ile de Phu-Quoc, en Cochinchine, des échantillons d'un arbre de 6 m à fleurs jaunes (no. 1804), utilisé pour son bois dur et rouge. M. Harmand a rapporté de Cochinchine, en 1877, des échantillons stériles de la méme espèce, sans localité, ni numéro. Elle se distingue notamment par ses feuilles largement ovales, luisantes en haut, ternes mais non pruineuses en bas, à nervures latérales très sail- lantes en haut, visibles aussi mais peu saillantes en bas, mesurant 7 à 8 cm de long sur 3,5 cm a 4,5 cm de large. Polythecanthum nov. gen. van Tieghem, l. c., p. 160. Les Rectiséminées à grappe composée, anthére poricide, pistil poly- mére et embryon isocotylé accombant formet, comme on sait, le genre Discladium v. T., Le XVI (1902), p. 350, tandis que celles qui ont la grappe simple, l'anthére poricide, le pistil polymére et l'embryon iso- cotylé incombant composent le genre Polythecium v. T., 1. c., XVI (1902), p. 366. La récente découverte, dans cette sous-tribu, de plantes à grappe simple, anthére poricide, pistil polymére et embryon isocotyle accombant, nous conduit à les ranger dans un genre nouveau, intermédiaire aux deux précédents, différant du premier par la simplicité de la grappe et du second par l'accombance de l'embryon. 34. Polythecanthum Thoreli van Tieghem, l. c., p. 175. C'est d'abord la plante récoltée en Cochinchine, avec fleurs seule- ment, par Thorel et par Lefévre, que j'ai nommée Polythecium Thoreli v. T, Le, XVI (1902), p. 374. Pierre l'a trouvée avec fruits mûrs au mont Dinh, préfecture de Baria, en III. 1867 (no. 322), puis en IV. 1868 pres de Thu-duc, province de Bien-hoa (no. 7034) et plus tard, en II. 1877, au mont Lu pres de Bien-hoa (no. 7035). L'étude du fruit mûr m'a montré que l'embryon y est accombant et non incombant comme dans les vrais Polythecium. 35. Polythecanthum Lefévrei van Tieghem, l. c., p. 175. C'est ensuite la plante observée à Poulo-Condor d'abord par Le- fevre, puis par M. Harmand, que j'ai nommée Polythecium Lefevrei v. T., l. c., XVI (1902), p. 375. Ayant trouvé dans l'herbier de Pierre, sur l'un des échantillons (no. 503) envoyés par M. Harmand, des fruits mürs, jai pu en les étudiant me convaincre que l'embryon y est ac- combant. 36. Polythecanthum cochinchinense van Tieghem, |. c., p. 175. ll en est de méme de la plante récoltée aussi en Cochinchine par Thorel, que j'ai nommée Polythecium cochinchinense v. T., |. c., XVI (1902), p. 375: c'est donc encore un Polythecanthum. 37. Polythecanthum cambodianum (Pierre ms.) van Tieghem, l. c p. 176. 9 Qehrriceae novae. 15. Pierre'a récolté, en effet, au Cambodje, dans les plaines de Pén Lover, province de Samrong-tong, en Ill. 1870, des rameauxa fleurs et à fruits (nos. 7032 et 7033), d'un arbuste de 1 à 3m, à feuilles ovales, atténuées à la base et au sommet, a bord denticulé et cilié, pruineuses en haut, ou les nervures latérales sont fortement saillantes, lisses en bas, ou elles sont peu visibles mesurant 7 cm sur 3 cm. La fausse ombelle y est simple, comme dans les Polythecium, mais dans le fruit mür l'embryon est accombant, comme chez les Discladium; c'est donc bien un Polythe- canthum. Dans son herbier, Pierre le rattachait avec doute au genre Diporidium sous le nom de D. cambodianum. 38. Ochna rubricaulis van Tieghem, |. c€., p. 176. Le P. Klaine a récolté aux environs de Libreville au Gabon, de 1890 à 1902, plusieurs groupes d'échantillons de ce genre, se rattachant a trois especes distinctes, dont une déjà déerite |Ochna coriacea v. T., l. c., XVI (1902), p. 384] et deux nouvelles. La seconde est un arbre de 7 à 8 m de haut, à wonc rouge, récolté le 9. IX. 1897, presque en- tierement dénué de feuilles, mais abondamment pourvu du fleurs jaunes en longues grappes simples terminales (Klaine no. 1055). Les feuilles sont membraneuses, ovales, mesurant 8 cm sur 4 cm, à nervures rouges visibles sur les deux faces, saillantes surtout ei bas, à bord muni de petites dents tres espacées. Les fleurs sont petites, à petales étroits et réfractés, a pédicelles gréles, longs de 18 mm, articulés à 5 mm de la base. 39. Ochna Klainei van Tieghem, l. c., p. 177. La troisieme est un arbuste de 2 m de haut, trouvé en fleurs le 22. X. 1902 (Klaine no. 3119), à feuilles accompagnant les fleurs, gondo- .lées, assez coriaces à réseau de nervures saillant en haut, à bord muni de trés petites dents piquantes et espacées, mesurant 8 a 9 cm de long sur 3,5 cm à 4 cm de large. Beaucoup plus courte que dans les deux especes précédentes, la grappe terminale ne dépasse pas 5 cm et ne compte pas plus de 10 fleurs. Pentochna nov. gen. van Tieghem, l. c., p. 161. Les Curviséminées où lanthére s'ouvre en long et où le pistil est polymere composent, comme on sait, le genre Ochna (Linné) emend. v. T, 1. e, XVI (1902), p. 350. L'existence, récemment constatée dans cette tribu, de plantes ou l'anthere s'ouvre aussi en long. mais ou le pistil est isomere, conduit à etablir pour elles un genre nouveau, voisin des Ochna dont il diffère par l'isomérie du pistil. Par l'isomérie du pistil, il ressemble aux Diporochna, qni endifferent à la fois par l'inflorescence en grappe composée et par la dehiscence poricide de l'anthére. 40. Pentochna ramosa van Tieghem, |. c., p. 177. C'est un arbuste récolté en fleurs et jeunes feuilles par le P. Klaine aux environs de Libreville [Gabon] sans date précise, mais antérieure- ment à 1897, comme en témoigne le no. 479. Les feuilles sont assez petites, membraneuses, à nervures saillantes en haut, à bord presque 16 W. Botting Hemsley. entier, mesurant 5 à 6 cm de long sur 2 cm de large. Les antheres s'ouvrent en long comme dans les Ochna, mais le pistil n'a que cinq carpelles, ce qui est le caractère distinctif du genre nouveau. En outre e style s'y divise au sommet en cinq branches, renflées chacune en tête: à son extrémité, 41. Campylochnella pungens van Tieghem, l. c., p. 178. M. Chevalier a récolté le 5. VHI. 1902 aux bords du Congo à MPouya, région de la Léfini, une plante de ce genre, sans fleurs ni fruits (no. 5046). Son rhizome enterré produit des rameaux aériens drésses trés courts, ne mesurant que quelques centimétres et munis de feuilles dont la forme et la dimension suffisent, semble-t-il, à caracteriser une espece nouvelle. Plus grande, plus large surtout que dans les autres espèces, la feuille mesure 15 cm-de Jong sur 4 cm de large: les nervures y sont rouges et plus saillantes en haut qu'en bas; le bord est hérissé de petites dents tres piquantes. V. W. Botting Hemsley, Triuridaceae novae. (Ex: Ann. of Bot, XXI [1907], pp. 71—77, pl. IX, X.) Seychellaria W. B. Hemsley, l. c.. p. 74. Triuridacearum novum genus ex affinitate Sciaphilae Blume, a qua perianthii segmentis apice haud barbatis, florum < staminodiis 3, stami- nibus 3, pistillodiis nullis florum 9 staminodiis nullis et stylo quam ovario longiore differt, 1. Seychellaria Thomassetii (species unica) W. B. Hemsley. |. e, p. 74, pl. IX. Planta saprophytica, carnosa, tenella, diaphana, concolor, pallida, praeter radices pilosas glabra, erecta, stricta, rhizomate repente squamosa ramoso, ramis ex squamarum parvarum axillis egredientibus subhorizon- talibus pilosulis. Caules filiformes, pauciramosi, 10—12 cm alti, vix 1 mm crassi, squamis paucis ovato-lanceolatis acutis 2—3 mm longis instructi, Flores carnosi, racemosi, racemis 6—12-floris, breviter pedi- cellati, 1—2 mm diametro, unisexuales, monoici, inferiores feminei, paullo majores, superiores masculi, vel interdum nonnulli subbisexuales. Peri- anthium utriusque sexus saepius 6-partitum, rarius 4- vel 5-partitum; segmenta ovato-lanceolata, obtusa, alterna paullo minora, induplicato- valvata, inappendiculata vel apice obscure papillosa, demum arcte recurva: Flores 5 triandri; staminodia 3, teretia, capitata, staminibus externa, longiora et iis alterna, perianthii segmentis alternis opposita; stamina centralia, perianthii segmentis alternis opposita, filamentis. brevibus basi approximatis vel breviter connatis; antherae distinete 4-lobae, rima s Bp I preti i uh iae cb - Triuridaceae novae. 17 transversali dehiscentes, connectivo supra loculos haud producto. Flores 9 sine staminodiis; carpella libera, numerosa (30—35), vix carnosa, rugulosa, in receptaculo conico sessilia, unilocularia, uniovulata; stylus ventralis, papillosus, ovarium multo superans. Ovulum erectum, ana- tropum, raphe ventrali. Fructus maturus non-visus. Seychelles: found growing at the base of trees in mountain forest at 600 m, Mare aux Cochons, Mahé, H. P. Thomasset, February, 1906. Herb. Kew. It has already been mentioned that the quasi-hermaphrodite flowers of some of the Triuridaceae are occasionally irregular in structure in relation to the number and position of the parts. Some of the male flowers of Seychellaria are obnormal in having an extra, perfect or imperfect stamen or two; sometimes there are two or three stamens on contiguous instead of alternate segments of the perianth, and occasionally there are two or three imperfect carpels in the centre, and the stami- nodes are wanting. In one flower we found excrescences near the middle of perianth-segments, five of which were sessile and one stalked as shown in Figure II on Plate IX, It would appear that these small flowers are peculiarly subject to disturbances in their development. 2. Sciaphila aneitensis W. B. Hemsley, l. c., p. 75, pl. X. A. S. tenella Bl., floribus masculis triandris et carpellis numerosioribus haud verruculosis recedit. Planta saprophytica, gracilis. Caules erecti, simplices, circiter 25 cm alti. squamis paucis minutis instructi. Flores numerosi, racemosi, pedi- cellis brevibus recurvis, unisexuales, superiores masculi. Perianthium -utriusque sexus 6-partitum, segmentis ovatis apice comoso-barbatis in- flexis nunquam reflexis. Flores masculi circiter 3 mm diametro, triandri; Stamina perianthii lobis alternis opposita; filamenta brevissima; antherae bilobae, rima transversa dehiscentes; pistillodia numerosa, globosa. Flores feminei carpellis fere maturis circiter 5 mm diametro; staminodia nulla? sed flores iuniores non visi; carpella 30—40, ovoidea, circiter 1 mm diametro, laevia, quam stylus infra medium ventralis tertia parte longiora, stigmate minute globoso papilloso. New Hebrides: Aneiteum, Mac Gillivray, 1853. Herb. Mus. Brit. Repertorium novarum specierum. VI. 18 Fr. Kranzlin. T V. Orchidaceae novae Bolivienses ex herbario Th. Herzog- Toricensis. Von Fr. Kränzlin- Berlin. (Originaldiagnosen.) 1. Pleurothallis serrisepala Kránzl. nov. spec. ; Rhizoma breve, radicosum, caules secundari flexuosi, teretes, triarti- 2 culati, medio vagina longa obtusa vestiti, ad 15 cm longi. Folia satis longe petiolata (2—2,5 cm), oblonga, obtuse acutata, satis crassa, coriacea, 1-nervia, ad. 8 cm longa, medio ad 3 cm lata. Racemi succedanei, basi vaginula parva vestiti, folia paulum superantia, per tres quartas floriferi, bracteae inferiores plus minus ringentes, superiores tubulosae, obtusae, ovaria superantes. Sepalum dorsale e basi ovata acuminatum, lateralia subsimilia, concava, dorso carinata, carina basin versus argute serrata, arcte conglutinata. Petala multo minora, obovata, obtusa, margine integra, 1-nervia. Labellum late obovatum, antice minute denticulatum, lineis. 2 pone marginem crassioribus instructum, quam petala vix longius. Gynoste- mium apice in processum foliaceum, longum, obtusun productum. Flores sub anthesi subclausi, intus et extus glabri, partim secundi, sicci rubelli, 6 mm longi (sepala scil.) labellum 3—3,5 mm longum, 2 mm latum. Octobri. Bolivia: Epiphytisch in der Quinazone des Cerro Amboró in c. 1250 m ü. d. M. (Th. Herzog, no. 555!) “a Von allen bisher beschriebenen und abgebildeten Rhea sind Pl, race- mosa Cogn. und Pl, stenopetala Lodd. bei weitem die ähnlichsten, aber die Bliiten sind nicht behaart wie bei der letzteren und haben die auf- fallenden gesügten Kiele an den seitlichen Sepalen, sowie die Verlängerung " der Säule, alles miteinander eine Kombination von Merkmalen, wie sie sonst nicht vorkommt. 2. Elleanthus maculatus Reichb. f. in Walp. Ann. VI (1861), 482; Krünzl. diagn. nov. emend. Evelyna maculata Lind., Pl. Hartweg. (1844), 149. Caules fasciculati, basi pauciramosi, superne simplices, teretes, sub- fractiflexi, paucifoliati, vaginae foliorum nervosae, nigro-furfuraceae. Folia lanceolata basi et apice praesertim acuminata, plicata, nervosa 8—12 cm longa, 1—1,3 cm longa, superiora vaginis amplioribus laminisque minori- bus praedita. Racemi pauci-pluriflori, subdistichi, 6—7 cm longi, bracteae maximae, concavae, supremae etiam flores subsuperantes, nigro-fur- j furaceae v. imo setulosae, infimae 4—4,5 cm longae, supremae 1,5 cm longae. Sepala ovata acuminata, lateralia basi excavata, dorso praesertim — apicem versus carinata. Petala sublongiora linearia, brevi-acutata. Labellum basi profunde saccatum (vix explanandum), margine anti: rotundatum crenulatumque, calli 2 maximi fere semiorbiculares ere¢ ` ‘Orchidaceae novae Bolivienses. 19 crassi in disco. Gynostemium ?/; sepali dorsalis aequans, latum crassum- que, antice profunde excavatum. Flores semiclausi 1—1,2 cm longi et 7 mm diametro, aurantiaci (?). Floret Januario. Bolivia. Epiphyt im Bergwalde von Incasonal, Prov. Cochabamba in e. 2200 m ü. d. M. (Th. Herzog, no. 793!) Die bisher von dieser Pflanze existierenden Diagnosen sind fast telegrammartig kurz, so dass eine etwas ausführlichere wünschenswert ist. Die Identifizierung ist mir nur mit Hilfe der Lindleyschen Analyse gelungen. 3. Epidendrum Buenavistae Kránzl, nov. spec. /Amphiglottia, Schisto- chila, Carinata.] Caules ascendentes basi curvuli, radicosi, pauciarticulati, internodia 2—3 cm longa, vaginis griseis tecta. Folia linearia basi paullum an- gustiora, apice obtuse acutata, crassa, carnosa, fere lignea, ad 12 cm longa, 7—8 mm lata, suprema vix minora. Racemus terminalis, nunquam ramosus, quam folia suprema subaequilongus v. brevior (!), pauciflorus bracteae minutae, triangulae, longe acuminatae, quam ovaria tenuia cum pedicellis multo breviores. Sepala lanceolata, acuta, Petala oblonga, sesquilatiora, acuta, vix breviora. Labellum gynostemio longo, gracili, sigmoideo affixum, lobi laterales parvi rotundati, margine exteriore pro- funde lacero-dentati, lobus intermedius multo major, orbicularis, convexus, antice leviter emarginatus, dente interposito, margine leviter crenulatus, medio carinatus, basi paribus 2 postpositis dentium instructus, ergo quadri- dentatus, quorum postici gynostemio affixi. Androclinium profunde ex- cisum, stelidia acuta. i Flores purpurei (?) satis magni, sepala 1,8 cm longa, medio 5—6 mm lata, petala 1,6 cm longa, 7—8 mm lata, labellum cum gynostemio aequi- longum, lobi laterales 2 mm, lobus intermedius 5 mm diametro; ovarium cum pedicello tenui 3,5 cm longum. Floret Octobri. Bolivia. Epiphytisch in einem Sumpfwäldchen bei Buenavista in c. 400 m ü. d. M. (Th. Herzog, no. 644!). Ich stelle die Pflanze als neue Art auf, da es mir trotz aller Mühe nicht gelungen ist, sie zu identifizieren. Der Zustand, in welchem sich Epidendrum nebst zahlreichen anderen amerikanischen Gattungen be- findet, macht es nahezu unvermeidlich, dass überflüssige neue Arten auf- gestellt werden. Die Pflanze gehört in die nächste Verwandtschaft von Epid. imatophyllum, radicans und ähnlichen und hat das fein zerschlitzte Labellum dieser Arten, die Teilung ist allerdings auf die Seitenlappen be- schränkt. Bemerkenswert sind sodann die dicken, linealen stumpfen Blätter, wie sie sonst bei diesen Arten nicht vorkommen und die kurzen zwischen den Blättern steckenden Blütenstände. 4. Maxillaria polybulbon Kränzl., nov. spec. Rhizoma longe repens, radicosum, pseudobulbis numerosis obsitum. Pseudobulbi 1,5—3 cm inter se distantes, arcte compressi, ancipites, PE 20 Fr. Krànzlin. oblongi, 1,3— 1,5 cm longi, 6—7 mm lati, sicci valde rugulosi, monophylli. Folia late lineari-oblonga, apice biloba, utrinque obtusa, carinata, coriacea, ad 3 cm longa, ad 7 mm lata. Racemi singuli (v. certe pauci tantum) pone pseudobulbum quemque, pseudobulbos cum folis non excedentes, vaginis 2 lanceolatis, acutis vestiti, monanthi, bractea vaginis omnino aequalis, ovarium subaequans. Sepala anguste ovato-triangula, acuminata, lateralia subobliqua, crassiuscula, coriacea. Petala breviora, anguste linearia, obtuse acutata. Labellum toto ambitu hastatum, e basi cuneata medio dilatatum, deinde angustatum, apice acutum, lobi laterales parvi, rotundati, supra discum labelli inflexi, callus parvus triangulus inter ipsos lobos laterales, lobus intermedius acutus, leviter deflexus, pars basilaris disci (usque ad callum) nitidus (nectarifer?). Gynostemium dimi- dium sepali dorsalis paulum excedens, androclinii margo fimbriatus. Flores albidi, sepala 1,5 cm longa, basi vix 3 mm lata, petala 1,2 cm longa vix 1,5 mm lata, labellum 1 cm longum. Octobri. Bolivia. In der Buschzone des Cerro Amboró in c. 1300 m ü. d. M. (Th. Herzog, no. 2193). Ich habe die Pflanze als neue Art beschrieben, weil ich ausser stande bin, sie mit irgend einer bisher beschriebenen zu identifizieren. Dies schliesst weder bei dieser noch bei der folgenden Art aus, dass sie nicht doch schon irgendwo publiziert seien, denn wer will bei dem heutigen Zustand der Gattung Maxillaria, einige wenige Arten ausgenommen, eine Art sicher als neu oder als schon bekannt bezeichnen. Auffallend ist bei meinen Exemplaren die grosse Menge kleiner Bulben, mit denen die Rhizome besetzt sind; im übrigen ist die ganze Pflanze ziemlich nichtssagend. Die Blüten sind von fester, etwas lederiger Textur. " 5. Maxillaria Herzogiana Krünzl. nov. spec. /Cucullatae.] Rhizoma longe repens, radicosum. Pseudobulbi ancipites 1,2 cm alti, 1 cm crassi, valde compressi, basi cataphyllis parvis triangulis suffulti, monophylli. Folia late ligulata, obtusa, apiculata, argute carinata, ad 8 cm longa, 1,3 em lata. Scapi complures e cataphyllis pseudobulbi cujusque, 8—9 em alti, fractiflexi,. vaginulis 5 inclusa bractea omnino aequali vestiti, monanthi, vaginae arcte compressae carinatae, biapieulatae, 1,8 em longae, apiculo carinae illi bracteae ipsius anteposito, bractea propria a vaginulis nullomodo diversa quam ovarium cum pedicello vix semilonga, ovarium triquetrum in dorso carinatum. Sepala oblonga, dor- sale argute carinatum obtusum, lateralia basi dilatata, leviter falcata apice acuminata, dorso vix carinata. Petala subaequilonga, linearia, vix semilata. Labellum duas tertias sepalorum aequans, lobi laterales parvi oblongi, antice acuti, apice leviter inflexi, lobus intermedius ex isthmo angusto obovato-oblongus, apice obtusus emarginatusque, callus v. linea valde incrassata sensim attenuata apicem usque decurrens. Gynostemium leviter curvatum, labellum subaequans. Flores erecti ringentes 1,8 cm longi, fere 2 cm diam. sepala 1,8 em = longa, basi 4 mm lata, petala aequilonga, vix 2 mm lata, labellum 1,6 cm ` Orchidaceae novae Bolivienses. 21 longum, lobus intermedius 1 em longus, 6 mm latus. Sepala petalaque viridi-lutea, labellum viridi-brunneum. Floret Octobri. ^ Bolivia. Epiphytisch. In der Buschzone des Cerro Amboró in c. 1300 m ü. d. M. (Th. Herzog, no. 2201). Die Pflanze steht unmittelbar neben Mazill. Meleagris Lindl. und cucullata Lindl. hat aber der Abweichungen genug in Dimensionen wie Farben, um eine besondere Bezeichnung zu verdienen, ‚so misslich und gewagt es augenblicklich sein mag, neue Maxillaria-Arten aufzustellen. Masill. puncto-striata Reichb. f., welche ebenfalls in diesen Formen- kreis gehört, unterscheidet sich durch die Farbe der Blüten und die Schwielen des Labellums, von anderen Abweichungen zu geschweigen. 6. Sobralia rupicola Kranzl., nov. spec. Caulis in ipsa basi globosus, mox attenuatus, pauci-pluriarticulatus, simplex, ad 50 cm altus, apice tantum foliatus, internodia fibrillis foliorum dejectorum praedita, 4,5—6 cm longa, suprema multo breviora. Folia 6-8, lanceolata, acuminata, approximata, plicata, 5- v. T-nervia, dura, coriacea, ad 12 cm longa, 2 em lata, suprema minora. Racemus bre- vissimus inter folia absconditus, biflorus; bracieae breves, amplexicaules, ovato-triangulae, acutae, nervosae, durae, quam ovaria 2,5 cm longa multoties breviores. Sepala oblongo-lanceolata, revoluta, obtuse acutata. Petala cuneato-obovata, multo majora, margine leviter crenulata. Labellum expansum suborbiculare, semiconvolutum, margine manifeste crenulatuin, calli 2 parvi, crassi in disco pone basin ipsam additis venis quibusdam radiantibus fere medium usque ibique desinentibus. Gynostemium gracile, apice valde incrassatum, labellum aequans, leviter curvatum. Flores sub anthesi patuli intense rosei, textura inusitate firma, 3,5 cm diam.; sepala 2 cm longa 5—6 mm lata, petala paulum longiora, 1,2 cm lata, labellum 1,8—2 cm longum et latum, discus labelli basi pallide luteo-albus. Floret Octobri. Bolivia: An Felsen auf den Gipfelgraten des Cerro Amboró in c. 1400 m ii. d. M. (Th. Herzog no. 311!). Die Blüten sind die kleinsten, welche bisher bei Sobralia beobachtet sind, sie messen querüber nur 3,5 cm und sind (besonders das Labellum) von beinahe lederiger Textur. Auffallend ist das vollstándige Fehlen von Leisten und Kümmen auf dem Labellum. Ich muß hinzufügen, dass die Diagnose nach einer einzigen, zum Glück sehr gut erhaltenen Blüte entworfen ist und vielleicht in ein paar Punkten modifiziert werden muss, sobald mehr Material vorliegt. 7. Epistephium Herzogianum Kránzl, nov. spec. Folia mihi non visa, planta certe elata. Caulis partes supremae, quae adsunt, floriferae ad 40 em longae, flores circiter 15 satis distantes, bracteae minutae, triangulae, acutae, rigidae, quam pedicelli cum ovariis multo breviores, pedicelli breves, vix 8 mm longi, ovaria sub anthesi tenuia, 2 cm longa, calyculus obsoletus. Sepala oblonga, concava acuta. >22 Fr. Kränzlin. Petala aequilonga, subduplo latiora, late ovato-oblonga, obtuse acutata, Labelli lobi laterales semiobovati v. semiorbiculares, rotundati, lobus inter- medius a lateralibus bene sejunctus, obcordatus, antice emarginatus, api- culo in sinu lato, lineae per discum 3 parallelae, aequialtae, apice ipso convergentes, totus discus, ut totus flos extus et intus glaberrimus. Gynostemium e basi angusta dilatatum, apice trilobulum. Flores rosei lineis kermesinis reticulati, 5 cm diametro; sepala 2,5 cm longa, 8 mm lata, petala aequilonga, fere 2 cm lata, labellum paulum brevius, lobi laterales 1,5 em longi, 1 cm circ. lati, lobus intermedius 1.2 em longus, inter lobulos laterales 1,7 cm latus; gynostemium 1,5 cm longum; capsula semimatura floris rudimentis coronata 4 em longa, 5—6 mm crassa. Floret Octobri. Bolivia: An Felsen. der Quebrada Cufiucü in c. 600 m ü. d. M. (Th. Herzog no, 85!). Der Blütenstand mit den z. T. abgefallenen Blüten, welche keine Spur der sonst üblichen merkwürdig variierten Behaarung zeigen, ähnelt in ganz auffallender Weise dem eines Lissochilus. Der für Epistephium charakteristische Calyculus ist kaum angedeutet. Diese Merkmale wie anderseits die tiefe Teilung des Labellums motivieren die Aufstellung einer neuen Art durchaus, trotzdem die Diagnose wegen des gänzlichen Fehlens der Blätter leider nicht ganz vollständig ist. Von den Arten der Flora Brasiliensis, an welche man zunächst denkt, ist keine besonders nahe mit dieser hier verwandt. 8. Stenorhynchus Sancti Jacobi Kränzl., nov. spec. Tuberidia non visa. Caulis ad 70 cm altus, validus, basi 1. cm crassus, foliosus., Folia inferiora partim destructa, basi ample vaginantia, lanceolata, e basi complicata, ut e fragmentis judicari potest, lanceolata. acuminata, ad 20 cm longa v. imo longiora, ad 4 cm lata; folia. mediana oblongo-lanceolata, acuta, decrescentia, suprema in vaginas caulem omnino vestientes decrescentia, haec omnia glaberrima. Spica pro planta brevis, congesta, multiflora, quaquaversa, rhachis necnon ovaria et pars apicalis bractearum glanduloso-pilosa; bracteae basi ovatae, deinde acuminatae, flores subsuperantes. Sepalum dorsale cum petalis omnino coalitum, ova- tum, acutum, concavum, apice reflexum; sepala lateralia oblonga, acuta, apice vix reflexa, basi sacculum brevissimum ab ovario liberum forman- tia, omnia extus glanduloso-pilosa. Labelli hypochilium cum gynostemio leviter connatum, obovatum, concavum, in margine incrassatum, epi- chilium plica insiliente utrinque a hypochilio sejunctum, ovatum, acutum margine leviter undulatum, reflexum, omnia phylla pallide ochracea, venis reticulatis intensioribus decora; sepalum dorsale 8—9 mm, lateralia 10—11 mm longa, basi 4—5 mm lata. — Floret Maio. Bolivia: In den Campos von Santiago de Chiquitos in c. 600 m ti. d. M. (Th. Herzog no. 125!). e Orchidaceae novae Bolivienses. 23 Ein stattliches Gewächs, welches im Wuchs sehr stark an Pelexia Glazioviana Cogn. und Stenorhynchus argentinus Griseb. erinnert, aber nicht ganz die Grössenverhältnisse dieser Art erreicht. Die Struktur der Säule zeigt nichts Auffallendes. Da die Stenorhynchus-Arten mit beblättertem ‘Stengel nicht allzu zahlreich sind, so war es leicht, festzustellen, dass diese Pflanze noch nicht beschrieben ist. 9. Stenorhynchus apetalus Kränzl., nov. spec. /Aphyllae.] Radices et folia mihi non visa. Scapus strictissimus ad 50 cm altus, 3—4 mm crassus, distanter vaginatus, vaginae inferiores obtusae, su- periores acutae v. acuminatae, tota planta a basi subglabra superne den- sius glanduloso-pilosa. Spica secundiflora, pluriflora (ad 22), bracteae lanceolatae, longe acuminatae, quam pedicelli cum ovariis brevibus bene longiores, ad 1,5 cm longae. Sepalum dorsale quocum petala omnino unita, late oblongum subito angustatum, acuminatum; sepala lateralia, ovata acuminata, basi cum dorsali in saccum obtusum quam ovarium semilongum coalita, haec omnia extus medium usque necnon ovaria dense glanduloso-pilosa. Labellum basi angustum canaliculatum, medio lanceo- latum, longe acuminatum, omnino ecallosum. Rostellum longe productum utrinque late marginatum, excepto apice. Flores carnei, 2,3 cm longi, 3 mm diam., calcar sepalorum vix 2 mm longum. — Floret Septembri. Bolivia: Im Walde bei Yotau (Misiones de Guarayes) in c. 400 m ü. d. M. (Th. Herzog no. 372!). Die nächstverwandte Art ist Stenorh. aphyllus Lindl., dessen Blüten aber etwas grósser und vor allen Dingen dicker und von braun-oliven- grüner Fürbung sind. Auffallend ist ferner die einseitwendige Stellung der Blüten. Die Pflanze ist eine intermediäre Form zwischen dieser Art und den Arten, welche sich um Stenorh. orchioides gruppieren. Die Ver- schmelzung der Petalen mit dem dorsalen Sepalum ist eine vollständige. Während die Petalen sonst meist noch als ein hellerer und zarterer Rand des oberen Sepalums kenntlich sind, ist hier selbst von dieser Andeutung nichts mehr zu sehen. ; 24 Wolff: Eryngium Buchtienii. Vil. Eryngium Buchtienii Wolff nov. spec. (Originaldiagnose.) (Sect. Isophiyctidia Urb.) — Planta metralis vel altior, flaccida. Caulis ultra 3 mm crassus, mollis, latissime fistulosus, teres, striatus, in- ferne . . . ., superne ramosus, ramis alternis vel (casu?) suboppositis, patulis, nudis, eramulosis, usque 20 cm longis, apice tantum semel 3- radiato-ramulosis, ramulis nudis vel superne phyllis 2 oppositis instructis, atque etiam caulis ipse apice ter 3—2-radiato-ramosus, ramis erecto- patentibus usque 10 em longis. Folia basalia et caulina inferiora . . . ., superiora (fulcrantia) mollia, flaecida, lineari-lanceolata, 15—8 em longa. 2—1 cm lata, basi subovata semiamplexicaulia, a medio ad apicem versus . sensim acuminata, acutissima, margine toto argute serratis serraturis latis, divaricatis, longiuscule molliterque setulosis, ad laminae apicem versus valde sensim diminutis, homoeoneura, area mediana angusta, undique plane aequilata, paucinervia, superne paullatim angustiore et postremo ad nervum unicum reducta, e qua nervi tenues, haud valde numerosi, inter se paralleli sub angulo acuto ad marginem versus et juxta eum laxe reticulatim anastomosantes divergunt. Prophylla primaria terna, cum foliis supremis subconformia eisque parum minora, secundaria bina vel terna, etiam minora, 3—!/, mm longa. Capitula breviter vel vix pedunculata, pauciflora, post anthesin semiglobosa, 4—6 mm longa.’ Bracteae involucrales 5—7, plane herbaceae, virides, lineari-lanceolatae usque lineares, acutissimae, patentes, horizontaliter parum prominentes. Bracteae florales illis similes, angustissimae, uni- nerviae, 3—4 mm longae. Receptaculum subnullum. Flores subsessiles, fructus manifeste pedicellati, pedicellis crassiusculis, inaequalibus, lon- gioribus fructus haud plane maturos subaequantibus. Sepala anguste lanceolata, acuminata, breviter mucronulata, sinubus latis separata. Petala . . . . Fructus juvenilis subglobosus, subdidymus, ubique minute tuberculato-granulatus, tuberculis manifeste seriatim dispositis, omnibus inter sese aequalibus. Bolivia: Nord-Yungas, Unduari, in Wüldern, 3200 m s. m. Floret mense Februario 1907 (Buchtien, Fl. v. Bolivia, rio. 658). Nota. Species E. foetido maxime affinis, quod differt habitu, capi- tulis multo majoribus, multifloris, fructibus vesiculoso-squamosis. G — REC Hayata: Species novae in regionibus alpinis Formosae insulae indigenae. I. 25 "^ VIN.. Hayata, B., Species novae in regionibus alpinis Formosae insulae indigenae. I. (Ex: B. Hayata, Contributions to the Alpine Flora of Formosa J. — Tokyo Bot. Mag. XX [1906], pp. 13—22.) 1. Gnaphalium niitakayamense Hayata, |. c., p. 14, pl. I. Herbae perennes, erectae, dense lanatae, 6—7 cm altae, validiusculae. Folia alterna integerrima sessilia lanceolata vel spathulato-ovata, I—1!/, em longa, 3 mm lata. Capitula parva obovoidea, 1-?/, cm in diametro aequantia, ad apicem scapi 2—3-glomerata vel solitaria, heterogama, disciformia, floribus in ambitu Q ®-seriatis, V paucioribus, omnibus fer- tilibus. Involucrum obovoideum vel obovoideo-campanulatum, bracteis oo-seriatis imbricatis scariosis albis, extimis dorso saepe lanatis, intimis linearibus interioribus oblongis 8 mm longis; receptaculum planum. nudum. Corollae © filiformes, minute 4-dentatae; 2 regulares, tubu- losae, tenues, limbo parum ampliato 5-fido. Antherae apice appendicu- latae basi sagittatae, auriculis caudato-appendiculatis. "Styli fl. 9 rami subteretes, apice subcapitati. Achaenia oblongo-obovoidea teretiuscula ecostata glabra, minutissime papillosa, "ie mm in sectione aequantia. Pappi setae 1-seriatae tenues caducissimae 4 mm longae. Formosa: In monte Morrison, ad 12300 ped.; leg. T. Kawakami. Nov. 8, anno 1905. This pretty Gnaphalium has much resemblance to Anaphalis on account of its petaloid bracts. But the disc flowers being all fertile, this must be taken into Gnaphalium. 2. Ainsliaea elegans Hayata, |. c., p. 14. Herbae laxe pilosae, caulibus erectis 5—6 cm altis simplicibus. Folia omnia radicalia oblanceolaia, margene remote aristato-ciliata, acuta, basi attenuata, 15—20 mm longa, 8 mm lata, crassiuscula, pilosa, longe petiolata, petiolis 10 mm longis. Capitula 3—4-fructus gerentia, secus caulem spicata, sessilia, demum pendula. Involucrum angustum 3—-4 mm longum, bracteis 3-seriatis, rigidis subpaleaceis aristato-acutis, interioribus elongatis, exterioribus gradatim brevioribus, intimis longissimis 2!/; mm longis. Receptaculum parvum nudum. Corolla . . . .. Achaenia obo- voideo-oblonga subcompressa 5 mm longa, 1 mm in sectione aequantia, 10-costata, apice contracta, glabra. Pappi setae 1-seriatae, plumosae, 5!/, mm longae. | Formosa: In monte Morrison, Seizan ad 11707 ped.; leg. S. Naga- sawa, T. Kawakami, et G. Nakahara, Nov. 3, anno 1905. Although the specimen is destitute of a flower, it bears fruits from which I determined that this belongs to Ainsliaea. This interesting Ain- sliaea is very like in its stature to the Japanese A. apiculata, but rather more elegant. It differs mainly by the form of its leaves. 26 B. Hayata. The species belonging to this genus are rather small in number. There are only sixteen species mostly distributed in East-Himalaya, Khasia, Assam, Burma, West-China and Japan. Broadly divided into two types — one is Himalayan type. the other Japanese type to which the present plant undoubtedly belongs. 3. Anaphalis Nagasawai Hayata, l. c., p. 15. Herbae perennes erectae, lanatae, stoloniferae, 4—5 cm altae, tenuiusculae. Folia alterna, integerrima, decurrentia, obovato-spathulata, apice rotundata, vel obtuta, 1—1!/; cm longa, 3—5 mm lata, lanata, Capitula majuscula ad apicem scapi solitaria, 1,5—2 cm in diametro aequantia, heterogama, disciformia, floribus ? fertilibus in ambitu oo- seriatis, Q in disco sterilibus numerosis. Involuerum campanulatum, . bracteis radiantibus niveis oe-seriatis imbricatis scariosis, intimis linearibus 7 mm longis, 1 mm latis, interioribus oblongis petaloideis patentibus 10 mm longis, 3 mm latis, exterioribus brevioribus, extimis ovatis dorso lanatis 8 mm longis, 3 mm latis. Receptaculum convexum _epaleaceum. Fl. 9: corollae filiformes, 4-dentatae apice glanduloso-pilosae; 9 regulares tubulosae, limbo ampliato subeampanulato apice 5-fido papilloso. Antherae apice appendiculatae basi sagittatae, caudatae. Styli fl. 9 filiformes minute 2-lobi; fl. 2 apice breve 2-lobati, lobis truncatis. Achaenia ob- longa, minutissime papillosa, subteretia, 1 mm longa, !/; mm in sectione aequantia. Pappi setae tenues 1-seriatae scabrae liberae caducae 6 mm longae. - Formosa: In monte Morrison, ad 13044 ped.; leg. S. Nagasawa, T. Kawakami, et G. Nakahara, Nov. 3, 1905. Very much resembles A. Nubiginena DC. and A. PL T Hook. f. of Himalaya; but differs by the form of the leaves. 4. Artemisia (Sect. Absinthium) niitakayamensis Hayata, |. c., p. 16. Herbae perennes basi suffruticosae hirsutae odoratae multicaules, caulibus simplicibus, 10—16 cm altis. Folia alterna, sessilia semi-amplixi- caulia, bipinnatim dissecta, 1—2 cm longa, 7—10 mm lata, segmentis cuneatis obtusis linearibus 3-fidis, superioria stipulata. Capitula majus- cula 1 em in diametro aequantia, erecta, interdum pendula, racemosa, longe pedicellata, pedicellis 2 cm longis, heterogama, disciformia, floribus in ambitu 9 1-seriatis fertilibus, disci 9 fertilibus. Involucrum late cam- panulatum, braeteis 3-seriatis, imbrieatis margine scariosis, intimis 5 mm longis spathulatis interioribus oblongis margine denticulatis, exterioribus gradatim minoribus ovato-acutis. Receptaculum semi-sphericum sparce pilosum. Corollae 9. tenuiter tubulosae apice breviter 4-fidae; 9 regu- lares teretes, limbo parum ampliato basi limbi constricto apice 5-fido. Antherae apice appendiculatae basi obtusae. Styli fl. 9 rami apice trun- cati dilatati penicillati Achaenia obovoidea compressa 2 mm longa, 1 mm in sectione aequantia, leviter ineurva, apice truncata, facie dorso ecostata, ventrali prominente 4-costata. Formosa: In Monte Morrison ad 13094 ped., leg. S. Nagasawa {No, 621). T. Kawakami et G. Nakahaba, Nov. 3, 1905. e Species novae in regionibus alpinis Formosae insulae indigenae. I. 21 This interesting Artemisia comes very near to A. norvegica Fries; but differs from it by the smaller stature, sessile leaves and obtuse lobes. More closely comes this species to A. macrocephala Jacquem. (Hook. f. FI. Brit. Ind., III, p. 329) found in the Western Tibet at the altitude of ..12—16000 ft.; but differs from it by the spathulate bracts. The present species is the more remarkable on account of its 4-fid corolla of the - female flower, and rather constricted limbs of the perfect flower. It is clear that this species must be referred to the Sect. Absinthium on account of its pilose receptacle. The species belonging to Absinthium are generally distributed in the north temperate regions of the both hemispheres, but not found in Central China. 5. Scabiosa (Sect. Sclerostemma) lacerifolia Hayata, |. c., p. 16. Herbae perennes pubescentes vel glabriusculae; caulis validiusculus 10—20 em altus, pauci-ramosus. Folia sessilia semiamplixicaulia linearia oblanceolata dentata vel lacerata. radicalia 6—7 em longa, 5—6 mm lata, caulina opposita breviora minora 4—5 cm longa, apice acuta, basi longe attenuata sensim dilatata. Capitula terminalia, depressa, 3,5—4 cm in diametro aequantia, longe pedunculata, pedunculis 5—6 em longis. In- volueri bracteae 3-seriatae herbaceae, liberae, bracteis sublanceolatis, plerisque 1-fl. gerentibus, extimis 13 mm longis, interioribus minoribus, paleis receptaculi spathulatis 5 mm longis. Involucellum 4 costatum, 8-foveolatum, apice in limbum 4-dentatum expansum. Calycis limbus in 5 setas radiato-patentes diversus. Flores radiantes involucrum fere exce- dentes; corollae 18 mm longae: limbus 5-fidus 2-labiatus. Stamina 4, omnia perfecta. Stylus filiformis. Achaenium involucello basi adnatum, calycis limbo persistente coronatum, 3 mm longum ob-ovoideum. Setae breves 1 mm longae. Formosa: In monte Morrison ad 13094 ped, leg. S. Nagasawa (No. 617) T. Kawakami, et G. Nakahara, Nov. 3, anno 1905. l Nearly allied to Scabiosa Fischeri (DC. Prodr., IV, p. 658; Ledeb. Fl. Ross., II, p. 456) and S. japonica (Miq. Prol, p. 277); but easily distin- guished by its non-parted leaves. This genus is mainly distributed in Europe, West Asia, and Africa. In East Asia, four species are found in the alpine regions of the Hima- laya, one species in North China, and also one in Japan. In either central or southern China we utterly fail to find any species belonging to this genus nor could we in any neighboring regions of Formosa. 6. Pyrola elliptica Nutt. var. morrisonensis Hayata, l. c., p. 18. Folia elliptico-rhomboidea 10—15 mm longa, 10 mm lata, longe petiolata, petiolis 2—2,5 cm longis, coriacea glanduloso-serrulata, supra impresso-reticulato-venosa, subtus prominente venosa, glaberrima, Scapi 15 em longi. Flores ignoti. Capsula depressa 5—6 mm in diametro aequantia. 3 Formosa: In monte Morrison ad 13094 ped, leg. S. Nagasawa (No. 617) T. Kawakami, et G. Nakahara, Nov. 3, 1905. 28 Vermischte neue Diagnosen. This variety is remarkable on account of the impressed veins, This genus is rather limited to the north temperate regions; one species in Sikkim-Himalaya, two in Central China. The Mt. Morrizon will perhaps be the southern limit in the distribution of the genus Pyrola as it has yet been found nowhere else within the tropic of cancer. IX. Vermischte neue Diagnosen. 228. Antennaria Athabascensis E. L. Greene in Ottawa Nat., 1906, 6. Jan. Stout and low, the pistillate plant at flowering only 2 to 2!|, inches high, the spread of the depressed and rosulate foliage in some approach- ing 3 inches: leaves subcoriaceous, spatulate-obovate, very obtuse, without evident mucro, the peliolar basal part not at all well differen- tiated and short, upper face dull pale green, glabrous except as to some rolls of light loose flocculent or cottony wool along the margin, beneath densely silvery, tomentose, some of the tomentum projecting beyond the edge of the leaf and appearing from above as a white margin to the leaf: inflorescence of 3 to 5 large sessile heads: involucre loosely tomen- tose at base, the bracts all with very long white tips, the outer broad and nearly truncate, the next narrower and acutish, the inmost series fairly subulate and exceedig all the others in length: male plant not seen. Fort Chippweyan, Athabasca, 4 June, 1908, Edward A. Preble; type specimens in U.S. Herb. A very strongly marked member of the group of A. neglecta, but a coarse and stout plant as to habit, though low in stature. The heads are as large as those of the Rocky Mountain 4. aprica, but in character very different from those of that species. 229. Nuphar juranum Magnin in Ann. Soc. Bot., Lyon, XXIX (1904). p. 45, fig. 194. Plante intermédiaire entre N. affine et N. Spennerianum: fl. de 2,5 à 3,5 em; anthéres longues de 3 mm; disque vert-olive, à bord à peine ondulé, avec 8 à 10 (rarement 12) rayons, éiroits, atteignant à peine le bord; pédonc. gréle, de 2 à 3 mm de diam.; feuilles 10/7 cm en moy.; pétioles trés minces, trigone-aplatis, de 2 à 2,5 sur 1 mm. Jura: Observée dans les lacs de l'Abbaye, Brenets, Rotay, Grand- Maclus, Viremont. (A. Magnin.) 230. Pentstemon Gormani Greene, |. c., p. 39. Less than a foot high, the firm basal leaves spatulate-oblong, ob- tuse, entire, 2 inches long including the short petiole, glabrous, the cauline oblong-linear or spatulate-oblong, sessile, the uppermost of these. as well as the inflorescence villous or hirsutulous with gland-tipped ‘hairs: sepals lanceolate, acute, villous-hairy: corolla purple, about ?/, ineh long, little bilabiate, their rounded lobes spreading, the orifice Vermischte neue Diagnosen. : 29 very hirsute within; the sterile filament strongly bearded almost throughout. _ ; : Alaska: Dry gravelly slopes of hills in Yukon Valley, 9 June 1899. M. W. Gorman. 231. Lappula anoplocarpa Greene, l. c., p. 39. Annual, erect, with the numerous ascending branches loosely race- mose and bracteate; herbage cinerous and softly hirsute: nutlets ovate, with rounded base, the dorsal disk very small, ovate-lanceolate, circum- scribed by a thick obtuse cartilaginous entire and wholly unarmed margin, the surface of it, however, muricate-tuberculate; that of the dorsal part, or disk, minutely so. British Columbia: Spence’s Bridge, 25 May 1889, collected by Mr. John Macoun; number 17038 of the Canadian Survey Herbarium. This is allied to L. montana Greene, Pitt. IV, 96. 232. Iris melanosticta Bornmüller in Gartenflora, LVI (1907), p. 496. I. Gran-Duffii Bornm., 3. melanosticta Bornm. in litt. Rhizomate reticulato-fibroso, breviter repente, ramoso-caespitoso; foliis rigidiusculis, anguste linearibus (5—-7 mm latis), demum valde elongatis ad SO em usque longis; caulibus unifloris, brevibus, semipedalibus, parte inferiore breviter et adpresse spathaceo-foliosis; perigonii lutei eum ovario exserti tubo brevissimo 6—7 mm longo, limbo 5,5—6 cm longo; laciniis exterioribus unquam versus pallidioribus et amoene nigro-violaceo-venosis, lamina intensius luteo-colorata (nunquam virescenti-flavida ut in I. Gran- Duffii) et nigro-violaceo-maculato-ornata; maculis laminae 4—5, magnis (4—7 mm longis, 1—1,5 mm latis), congestis, lineari-oblongis, utrimque binis vel ternis, omnibus subparallelibus; perigonii laciniis internis pallide luteis, paulo brevioribus et duplo fere externis angustioribus, basi ex- cepta concoloribus; stigmatis lobis triangulari-lanceolatis, luteis vel fla- vidis; antheris 17 mm longis, filamento subaequilongo suffultis; ovario exserto. Syriae montes Hauran, ubi ineunte anno 1907 detexit cl. G. Egger. 233. X Corydalis Hausmanni R. v. Klebelsberg in Östr. Bot. Zeitschr., 1908, no. 6. — (= C. densiflora Presl X intermedia (L.) P. M. E.) Corydalis racemo terminali conferto multifloro; pedicellis siliqua bre- vioribus vel eam aequantibus; bracteis ovatis, partim integris, partim subdentatis, inferioribus saepe cuneatis dentato-incisis; floribus purpureis, germine in styli basi mediocriter arcuato. Süd-Tirol: Schloss Anger bei Klausen (v. Klebelsberg 1907), bei Vahrn náchst Brixen (Heimerl 1906). Die Verschiedenheiten der Deckblütter treten an einem und dem- selben Exemplare auf, in seltenen Füllen sind sie auch unsymmetrisch eingeschnitten. Als weitere Eigentümlichkeit ist ab und zu zu beob- achten, dass auch bei aufgeblühtem Zustand die Unterlippe der Blumen- krone wie bei C. intermedia aufwärts gebogen ist. Im äusseren Wuchs 30 Vermischte neue Diagnosen. steht die Pflanze der C. densiflora näher, Sie blüht ungefähr gleichzeitig mit den Stammarten. 284. Senecio dileptiifolius Greene in Ottawa Nat., XV (1902). p. 251. Allied to S. aureus, the rather stoutish stems a foot high, from a firm short-jointed nearly horizontal rootstock; herbage deep-green and glabrous, small tufts of white wool occupying almost the axils of the leaves and pedicels: lowest leaves with broadly oblanceolate incisely serrate blade an inch long or more, and a slender petiole about as long; the lower and middle cauline considerably larger and more deeply incised but also petiolate, only the uppermost more nearly lanceolate or linear and sessile, these merely serrate-toothed: cyme of middle sized or smallish narrow heads distinctly subumbellate; bracts of the cylindric involucre few and broad, oblong-linear and merely acutish: rays about 5 or 6, long and light-yellow. Canada: Chilliwack Valley. Mr. Macoun’s label for this bears the number 26679, and indicated that the plant was collected 29 August at an altitude of 6000 feet, growing with Epilobium spicatum, Eucephalus Engelmannii and Mimulus Lewisii on a mountain slope, from the upper part of which water trickled through the roots of these plants. I name the species in allusion to the general likeness which its leaves bear to those of Lepidium Virginicum, the type of a genus Dieptium with some authors, 235. Rhamnus Cathartica L. var. ucrainiensis Blonski in Del. pl. exs.. 1907 Hort. bot. Jurjev., VII (1907), p. 78, no. 218. Foliis minoribus (1 —1!/,—2—2!/,—4 cm), glabris vel subglabris, ovali- ` bus vel saepius basi subcordatis. : A simili varietate Berdauana Blonski (var. pumila Berdau, Flora Cracov. 1859, p. 114 non Turra nec L., Rh. saxatilis W. Gr. non Scop., R. pyg- maea Wimmer, Fl. v. Schles, 1 ed.), quae teste Berdau ee fol. minoribus“ est, nostra glabritie relativa recedit. Etiam a var. leiophylla Borbas, Erdesz. Lapok, 1885, p. 708, cujus folia rotunda, cum petiolis utrinque glabra, nostra foliorum forma diversa. 236. Sisymbrium sinapistrum Crantz var. ucrainicum Blonski, l. €., p. 79, no. 221. Ramis superioribus (vel caule pemi) glabris, ceterum tota planta + hispida etiam siliquis inferne sparsius pilosis (varietas exacte media, inter var. typicam Beck et ejusdem var. hispidam). In arvis et ad vias pagorum Maczyn (distr. Berdyczoviensis) et Ocze- retna (distr. Lipowiecensis) Ucrainiae. 237. Veronica siaretensis Ernst Lehmann in Bull. Herb. Boiss. ` 2. sér., VIII (1908), p. 348. Radix fibrosa, caules teretes, decumbentes, parce pubescentes. Folia petiolata, cordato-ovata serrato-crenata, parce pilosa, ima opposita, superiora alterna, sensim diminuta. Pedicelli axillares, solitarii, filiformes folio 3—4 plo longiores; fructificantes recurvi. Calycis laciniae late ovatae, acutae, nervosae. Corolla calyce longior, caerulea, Capsula det _ Vermischte neue Diagnosen. 31 transverse. latior, leviter emarginata, dense pilis brevibus eglandulosis simplicibusque longioribus glanduliferis obsita. Stylus elongatus, circite, 4mm longus, leviter flagelliformi-curvatus, semina. 5—9 in quovis loculo, cyathiformia rugulosa. Hab. Siaret, Persia, leg. Bunge. Hb. Boiss. Hb. hort. Petrop.!). 288. Asplenium daghestanicum H. Christ in Mon. Jard. Bot. Tiflis, Livr. 6 (1906), p. 24. Rhizomate caespitoso radicoso, foliis numerosis fasciculatis stipite ad basin atrato squamis setiformibus atrobrunneis minutis (3 mm longis) vestito aliter parce pilis patentibus brevibus decoloratis sparso, flexuoso, filiformi, erectiusculo, obscure viridi uti tota planta, 6 cm longo, planius- culo, duabus lineis marginato; fronde bipinnatisecta 5 cm longa e basi deltoidea 2 cm lata oblonga, acuta, pinnis stricte oppositis, 4 ad 6 utrin- que infra apicem incisum, infimis remotis caeteris confertis brevissime petiolatis, infimis 12 mm longis, 10 mm latis, subinaequalibus usque ad costam trisectis segmentis liberis late cuneatis obtusis fere flabellatim incisis, dentibus 3—5 pro segmento, profundis acutis; pinnis mediis et superioribus inaequalibus basi posteriore cuneata, anteriore auriculata dentato-lobulata. Soris brunneis 3—4 pro pinna, ovatis, saepe con- fluentibus, 1 mm longis indusio oblongo griseo integro tenui mox evanido. Fronde glabra, textura subcoriacea, colore obscure fere atro- viridi. L’affinité lointaine de cette plante est avec A. fontanum Bernh. dont elle s'éloigne beaucoup par sa petitesse, les stipes trés longues, filiformes, la fronde non atténuée vers la base, mais à pinnae inférieures dépassant les autres. De ces particularités, le port est absolument original et la plante présente une découverte des plus importantes dans le domaine de la flore du Caucase. Hab. in Caucasi prov. Daghestania, distr. Kürinskij Prope pagum Küraeg, ad rupes, 21. V, 1902, leg. Th. Alexeenko et G. Wo- ronow, No. 450. 239. Asplenium Woronowii Christ, ]. c., p. 25. Rhizomate brevi, erecto, stipitibus fascieulatis, squamis oblongis 3—4 mm longis opacis brunneis suffultis, 5—7 cm longis fere ad basin frondis castaneo-atratis lucidis glabris uti tota planta; fronde 9 em longa ad basin 3 cm lata, e basi latissima elongato-lanceolata obtusiuscula 1) Hierzu schreibt der Autor an das Repertorium folgende besondere Bemerkung: V. siaretensis steht am nächsten V. polita, V. Tournefortii Gm. und V. filiformis Sm. Mit ersterer hat sie die breiten. spitzen und stark nervigen Kelchblätter und die Kapselgestalt und Behaarung gemein, mit V. Tourne- fortii die grossen Blüten, wührend sie V. filiformis durch den langen Griffel und die fädlichen, sehr langen Blütenstiele ähnelt. Es ist nicht ausgeschlossen, dass wir hier dieselbe Pflanze vor uns haben, welche Kuntze (Plantae Daghestanae, act. h. Petrop., 1887, p. 223) als V. agrestis f. longistyla beschrieb und die er auf persischen Blumentópfen auf dem Kaspidampfer sammelte. 32 Vermischte neue Diagnosen. bipinnatisecta, pinnis 8—11 infra apicem lobatum, inferioribus subpetio- latis 2 cm longis et fere latis remotis (interstitio 12 mm) ovato-obtusis subinaequalibus, basi profunde et usque ad costam incisis, segmento in- fimo cuneato-ovato libero obtuso, supra rotundato-lobato lobis tribus utrinque, margine breviter serrulato; pinnis caeteris valde inaequalibus postice abscisso-cuneatis, antice aurieulatis rotundato-lobulatis et denti- culatis, Soris obliquis 2—3 pro lobo, confertis, 2,5 mm longis rectis lanceolatis, indusio lanceolato griseo integro tenero munitis. Hab. in Caucasi prov. Abchasia. In convalle ad pedem S. montis Arbika in rupestribus calcareis. 7500’ ca. 11. VIII. 1905, no. 16, leg. G. Woronow. Port de la plante tenant le milieu entre A. Adianthum nigrum L. (base de la fronde) et A. viride Huds. (haut de la fronde et stipe court), mais pourtant assez original pour écarter la supposition d'hybridité, Sa station alpestre ne plaide pas pour un rapprochement vers A. Adianthum nigrum L.... Doit être maintenu jusqu'à preuve du contraire pour une espéce. | 240. Orchis ustulata L. forma rubriflora J. Vetter, l. c., p. 243. Mit rosenroter Honiglippe. Nieder-Osterreich: Auf der Völkerwiese bei Kaltenleutgeben. (Vetter.) 241. Gymnadenia conopea R. Br. forma viridiflora L. Keller et H. Fleisch- mann in Verh. Zool.-Bot. Ges., Wien, LVII (1907), p. 457. Knollen tief kämmig geteilt, Stengel 34 cm hoch, bis zur Ähre ab- nehmend beblittert, Blatter lineal, die unteren 15 mm breit. Ahre länglich, infolge der aufrechten, fast an die Spindel ange- drückten Fruchtknoten sehr schmal, Deckblätter dreinervig, so lang oder etwas kürzer als der Fruchtknoten. Perigon klein, grün, Lippe und Petalen lichtviolett gesáumt, mittlere Sepala dorsalis stark kapuzig. Lippe breit dreilappig, 3 mm breit, 2—2,5 mm lang, der Mittellappen nicht länger. Helmblätter 2 mm lang, stumpf. Sporn so lang oder etwas kürzer als der Fruchtknoten, füdlich, abwärts gerichtet, die Spitze nach vorne gekrümmt. Fruchtknoten 7— 8 mm lang, dünn (0,7 mm breit), fast gerade, auf- recht, nahezu an die Spindel angedrückt, daher die Ahre sehr schmal erscheinend. l Perigon dreimal kleiner als die Länge des Fruchtknotens. Diese Pflanze macht habituell den Eindruck einer Hybride zwischen G.-conopea X albida, unterscheidet sich aber hiervon sofort durch die nicht bis zum Grunde geteilten Knollen, die linealen Blätter und durch die abgerundeten Seitenzipfel der Lippe. Österr. Kalkalpen: Krummbachgraben des Schneeberges, leg. Karl Müllner. e V ente PES PET RE: AC mlt tiit IN e Ta M RET Verlag von | Gebrüder Boitrasger in | Berlin SW tl Eeer Strasse 9 Jugendformen und Blütenreife im Pflanzenreich von Professor Dr. L. Diels, Privatdozent an der Universität Berlin. Mit 30 Textfiguren. Geheftet 3 Mk, 80 Pfg., gebunden 4 Mk. 80 Pig. Die Arbeit bildet einen wertvollen Beitrag zur Kenntnis der formbildenden Faktoren in der Pflanzenwelt. Verfasser hat die in der Literatur verstreuten Angaben über das einschlägige Material gesammelt, aus eigener Erfahrung weitere Tatsachen hinzugefügt und ist so zu Resultaten gekomnien, die auf neue Seiten der Formen- mannigfaltigkeit im Pflanzenreiche Licht werfen. Die wirtswechselnden Rostpilze. Versuch einer Generaldarstellung ihrer biologischen Verhältnisse, von Professor Dr. L. Klebahn. Mit 8 Tafeln. Geheftet 20 Mk., in Halbfranz gebunden 23 Mk. ; Das vorliegende Werk enthält nicht bloss eine Sammlung aller Daten über wirtswechselnde Uredineen, sondern insbesondere auch einen sehr interessanten allgemeinen Teil, der dieselben vom all- gemein biologischen Standpunkte aus behandelt. Der Wirtswechsel selbst, die Spezialisierung der Formen, die Art des Parasitismus und der Infektion, und andere Fragen werden da in sehr origineller, -anregender Weise behandelt. [Österreichische botanische Zeitschrift.] Studien über die Regeneration. Von Professor Dr. B. Némec. Mit 180 Textabbildungen. Geheftet 9 Mk. 50 Die, gebunden 11 Mk. 50 Pie, Auf Grund zahlreicher neuer und origineller Versuche wird in dem Buche das wichtige Problem der Regeneration von verschiedenen — Seiten aus behandelt. Die vielen Fragen, die an die Regenerations- vorgünge anknüpfen, sucht der Verfasser der Lösung näherzu- bringen, indem er ausgewählte und günstige Objekte einer eingehenden experimentellen Untersuchung unterwirft; so gelangt er zu einer Reihe von Resultaten, die auf die fraglichen Vorgänge in vieler Beziehung ein neues Licht werfen und die für jeden Biologen v von Interesse und Wichtigkeit sind. Green — Së Ausführliche Verlagsverzeichnisse gratis und franko. Verlag von Gebriider Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Lehrbuch der allgemeinen Botanik von Professor Dr. E. Warming und Professor Dr. W. Johannsen. Herausgegeben von Dr. E. P. Meinecke. Erster Teil. Mit zahl-. reichen Textabbildungen. Geheftet 12 Mk. Der zweite Teil befindet sich in Vorbereitung. Kryptogamenflora der Mark Brandenburg. Dritter Band: Algen von E. Lemmermann. Heft 1—3. Mit zahlreichen Textabbildungen. Subskriptionspreis 15 Mk. 50 Pf. Jahresbericht der Vereinigung für angewandte Botanik. Erster Jahrgang 1903. Geheftet 4 Mk. Zweiter Jahrgang 1903/04. Geheftet 5 Mk. 20 Pf, Dritter Jahrgang 1904/5. Mit 2 Tafeln und 10 Textab- bildungen. Geheftet 10 Mk. ` Vierter Jahrgang 1906. Mit 8 Tafeln und 7 Textab- bildungen. Geheftet 14 Mk. Fünfter Jahrgang 1907. Mit 5 Tafeln und 5 Textab- bildungen. Geh, 16 Mk. 40 Pig. Arten und Varietäten und ihre Entstehung durch Mutation. An der Universitát von Kalifornien gehaltene Vorlesungen von Hugo de Vries. Deutsehe Ausgabe von Professor Dr. H. Klebahn. Mit 53 Textabbildungen. Geheftet 16 Mk., gebunden 18 Mark. Beobachtung als Grundlage der Geographie von Professor Dr. Albrecht Penck. Kartoniert 1 Mk 60 Pfg. zi Ausführliche. Prospekte bereitwilligst gratis und franko. FE) a tt No. 107/112 Band VI. No. 3/8 20. November 1908 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Verüffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Bandes 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk, der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1908. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Borda kostenfrei geliefert. Anzeigen: Bulletin de l'Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l'Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lire série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année. 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. »Mémeires“, suite au Bulletin, 1900. La collection Opies frs. 30.— 1 | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin p Alle Manuskriptsendungen sind an | ; | | f ; | Weimarische Strasse 3! zu richten Da Nummer 27—28 (III, No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. | Repertorium. novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 107/112 zx VI. Band 20. . November 1908 X. A. Fomin, Plantae novae Caukasi. (Aus: Mon. Jard. Bot. Tiflis, Livr. 1 [1905], pp. 5—19.) 1. Chesneya elegans Fom., l. c., p. 6. Cinerea adpresse-tomentella caulibus e radice sublignoso repente proeumbenti-ascendentibus elongatis (ad 20 em altis), foliis 5—6-jugis petiolatis, foliolis mediocribus vel majusculis (1!/—2!/, cm longis; 11/,—2 cm latis) subquadrato-oblongis apice truncatis vel retuso-mucronu- latis, stipulis obovatis 2—4-dentatis, pedunculis 1—2-floris folio duplo brevioribus, calycis tomentelli dente inferiore lateralibus duplo breviore, corolla flavido-violascente calyce subduplo longiore, leguminibus maturis ` 5—6 cm longis, 7 mm latis valde acuminatis tenuiter tomentellis, semini- bus reniformibus dorso alveolatis. Perennis. Habitat in argillosis et lapidosis Armeniae rossicae prope urbem Olty et prope pagum Kossor, ubi a cl. E. Königo anno 1903 detecta. 2. Campanula Beauverdiana Fom., l. c., p. 12, c. tab. Glabra vel minute hirta, rhizomate tenui repente caudiculos sub- terraneos edente, caulibus gracilibus erectis vel ascendentibus unifloris vel 2—3-floris, foliis membranaceo-marginatis, inferioribus late ovatis vel oblongo-ovatis in petiolum tenuem attenuatis margine obtuse crenatis, caulinis sessilibus lanceolatis vel saepius lineari-lanceolatis acutis mar- gine remote denticulatis, denticulis glanduligeris, summis linearibus acuminatis, basi subtus tuberculo spongioso adnatis, floribus longiuscule pedunculatis, calycis laciniis anguste lanceolatis acuminatis tubo obconico cellulis inflatis spongiosis albis obsito ['/5plo vel subduplo longioribus, corolla azurea glabra campanulata ad tertiam partem fissa laciniis caly- cinis duplo vel 2!/,-plo longiore, stylo caeruleo ad medium fisso incluso, Perennis. Habitat in regione montana Armeniae rossicae et in montibus ad Mzchet Transcaucasiae centralis. Ar. Georg. Asia Minor, Caucasus. Repertorium novarum specierum. VI. 84 A. Fomin: Plantae novae Caukasi. 3. Campanula finitima Fom., |. c., p. 15, c. tab. Crispule canescenti-pubescens, caulibus e rhizomate sublignoso crasso Saepe ramoso tenuibus ascendentibus foliosis flexuosis superne divaricatim breviter et corymbose-ramulosis, ramulis 1-floris, foliis rigidis radicalibus late ovatis basi cordatis vel subcordatis, caulinis inferioribus oblongo- ovatis obtusis basi cuneatis margine serrato-crenatis longe petiolatis, superioribus diminutis breviter petiolatis, summis subsessilibus, pedicellis erectis calyce multo brevioribus bracteolatis, bracteolis lineari-lanceo- latis, calycis laciniis late triangularibus acutis corolla pubescente sat magna campanulata alba extus saepe purpurascente ore barbata 3-plo brevioribus, floribus virgineis extus semper purpurascentibus, appen- dicibus parvis angulatis tubo calycino multo brevioribus (vidi viva et sieca). Perennis. 3 C. betulaefoliae C. Koch valde affinis ab ea indumentoca nescente, ` @ corolla campanulata nec anguste campanulata, calycis laciniis late trian- gularibus acutis nec lanceolatis acutissimis, appendicibus parvis angulatis = tubo calycino multo brevioribus, foliis serrato-crenatis nec argute et Y grosse denticulatis distincta. j 3 Habitat prope Tamrut distr. Olty, prov. Kars ad fines turcicas übi a "7 cl. E. Kónigo detecta, 4. Fritillaria Michailovskyi Fom., |. c., p. 18.. E Nana, caule unifloro a medio folis 9—8 sparsis obsito. foliis in- a s. ferioribus oblongo-ellipticis obtusis, superioribus lanceolatis acutiusculis, flore mediocri cernuo campanulato, perigonii phyllis oblongo-ellipticis apice minute ciliatis extus parte inferiori livide vinosis, parte superiori macula rhombea magna lutea utrinque notatis, intus ad basin vinoso- purpureo-tessellatis, nectario ovato profundo extus in gibbum vel fere calcar prominenti, filamentis minute dense papillosis anthera sublon- « gioribus, stylo ovarium subaequante ad medium trifido, capsula ...- (vidi viva). : Habitat in regione alpina montis Askjar-dagh prov. Kars ubi a cl 2 S. J. Michailovskyo detecta. 3 Planta 2—3-pollicaris, folia inferiora 4!/; em longa, 1!/, cm lata, perigonii phylla ad 2!/; cm longa. Affinis F. aureae Schott. et F. Kur- dicae Boiss., sed ab eis specifice distincta. Differt a F. aurea floris 7 magnitudine, perigonii coloratione, filamentis papillosis; a F. Kurdica praeterea nectariis profundis extus in gibbum vel tere calcar prominen- tibus distincta. : EX Lojacono Pojero: Plantae novae Siculae. 35 - XL Plantae novae Siculae’) a Lojacono Pojero descriptae. (Ex: Malpighia, XX [1906], pp. 290—300.) 25. Saxifraga barbuloides Loj. Poj., l. c., p. 291. S. exilis Poll. Engl. Mon., p. 84, var? Caule minimo, 3—4 cm alto, simplicissimo, erecto, recto, pedicello capillari vix flexuoso terminato, unifloro eum foliis undique glaberrimo, nitido, lineis duobus ad decurrentiam foliorum praedito, foliis paucis vix rosulatis, minutissimis, imis ov.-spathulatis, caulinis paucis axi applicatis minutis lin.-obverse lanceol, basi decurrente: glaberrimis, integerrimis, flore minute unico, calycis tubo glob.-obconico, lobis brevissimis late tri- angularibus, obtusis, petalis minutis vix calycem superantibus capsula aliquando ciliis perpaucis hie inde obsita, fructifera cernua. Specimina plura striete gregaria, crescentia colonias Barbularum nonnullarum aemu- lantia. Sicilia: In M. Aetna Biv.! (sub S. fridactylite in Herb. priv. Tod.! Dalla S. tridactylites differisce per la completa glabrizie, pel fusto alato rigido solitario, per le foglie intierissime, pel calice a tubo glob.- obcon. non attenuato alla base, per le lacinie nell antesi molto piü brevi del tubo, per la capsula cernua, pei petali che superano appena i lobi del calice, per l'abito. Se pur si volesse ritenere per la S. exilis Poll. da cui differisce per le foglie spatulate, ritengo che a torto Engler l'ha riunita alla S. tri- dactylites, e che essa specificamente deve ritenersi autonoma. 26. Saxifraga adscendens Lin. var. scaposa Loj. Poj., Le, p. 291. Ramis pluribus foliatis e ipsa basi adscendentibus, depressis, parce evolutis, coespitulum dense foliosum depressum formantibus, fol. radical. multis condensatis (mullo pactu ut in typo superpositis crebre rosulatis!) longe, late petiolatis, limbo basi longe attenuato, 3-lobis v. 3-fidis, pedun- culis adscendentibus solitariis, unifloris omnino scaposis, vix supra coes- pitem emergentibus ineurvis. Herbula facie propria donata, obscure virens undique valde glabrata, nitida. In Sicilia ubi? (s. L ac nom. in Herb, Tod. serv.) Saxifraga adscendens Lin. Engl. forma Linnaei Engl. l. c. S. Linnaei Boiss., Diagn. plant. nov., ser. 2, II, 69. 27. Eryngium Bocconi Loj. Poj., |. c., p. 293. E. tricuspidatum Guss. Pr. et Syn.. I, p. 303; Lojac., Fl. sic., vol. I, pl. 2; Delaroche, Eryng., p. 33, tab. 9. var. 3! E. capitulis Psyllü ex Si- cilia Cup. H. cath., p. 70. E. capitulis Psyllii alterum majus etc., Cup, suppl. alt., p. 28. le. E. capitulis Psyllii, Boce. sic. t. 47: Cup. Panph. 2, t. 202. Foliis radical. parvis papyraceis aridis, utrinque exquisite nervoso- reticulatis, ambitu subquadratis! basi latissima cordata, sinu apertissimo 1) Of. Rep., III (1907), pp. 302—304, 331—334; V (1908), pp. 23--29. 36 Lojacono Pojero. fere truncato, apice 3-lobis, lobis brevibus se invicem tegentibus margini- bus valide cartilagineis, déntibus subito cuspidatis, caule rigido strictissi- mo plerumque simplici v. apice tantum parce ramoso-corymboso, inter- nodiis brevissimis, foliis caulinis parte petiolari striete vaginaeformi fere ongitudinis nodi, segmentis 5-linear. angustis subulatis, palmatis, subtus exquisite carinatis, versus basin spinula setaeea una aut altera instructis, phyllis involueri foliis caulis omnino conformibus, rigidis, capitulum hemi- sphaericum triplo quadruploque superantibus. | In tabula Delarochii foliis radic. magnis, orbicul. integris sinu -basi- lari angustissimo, cordatis serratis. serraturis conspicuis, nodis caulium elongatis, foliis caulinis 3—5-sect., segmentis lanceol.-acumin., profunde pinnato-lobatis v. incisis, foliis involucri conformibus, a nostro omnino dissimilibus. Colli aridi montani in luoghi secchi boschivi. Dappertutto in Sicilia. Giugno-settembre. La figura del Delaroche reppresenta una specie diversa della pianta di Sicilia, essa sarebbe la forma A, che non ha alcuna relazione colla forma o var. B che & la pianta siciliana, per cui non deve applicarsi il nome di éricuspidatum che deve riservarsi perciò. probabilmente alla var. A. Willk. (Prodr. Fl. Hisp.) fa rilevare questo fatto. 28. Eryngium siculum Loj. Poj., Le p. 294. Folia petiolo deplanato longo fulta, basi late dilatato-vaginata, limbo ambitu orbiculari-ovato, palmato-part. v. secta, basi cordata, segmentis 3, basi cuneatis, sinu separatis, lateralibus e basi lata fere extrorsum ar- cuata-appendiculata, tripartita, lobis margine undique lobulato-spinosis, apice in spinam validulam desinentibus, segm. mediano, basi constricta uti reliquis diviso, fol. caul. paucis subsessil., segmentis angustior. rigi- dioribus spinosioribus, involucre. longe lanceol. integris v. basi utrinque 2—3-spinuliferis, non accretis nec induratis sed plenis, complicatis, sub- tus obsolete nervatis vix carinatis, capit. hemisphaericis paleis lanceol. cuspid. integris. Herba junior omnino virescens. Ab E. Bargati differt: folis radic. non ita dissectis nec crispatis (var. hispanicum), capitulis certe non conicis nec magnis, involucri phyllis latioribus, brevioribus paucifloris, caule ad collum non fibroso. Structura foliorum magis illam E. triquetri refert, sed habitu omnino diversum et involucri structura dissimile; ad E. Billardieri approximandum (v. s. in Herb. Pan sub nomine E. dichotomi). Sicilia: Falde della Pizzuta. Herb. Pan.! Busambra Lojac. Tin. 19 giugno 1827, 29. Pimpinella Rossi Loj. Poj., l. c., p. 295. P. anisoides var. Gussonei Ross. exsicc, Herb, Siculum, no. 136. Differt a P. Gussonei: foliis late sectis amplis. glaberrimis, laciniis ultimis nunquam minutis, planis anguste ellipticis nec cuneatis nec obo- vatis, illa Cnidii apioidis referentibus, umbellis magis depauperatis, radiis 4—6, satis longis, radiolis brevioribus, fructibus tune magis con densatis, diacheniis duplo majoribus, pilis paucioribus adpressis villosis, non dense albo-canescentibus, stylis divarieatis non ita longis, cito deciduis. x Plantae novae Siculae. | 37 ‘Sicilia: Coll’ idea di riunire tutto in una cosa P. anisoides, P. Gussonei e quest’ altra non si dovrebbero distinguere. Ma a nostro modo di vedere la P. anisoides Brign. & la sola pianta dell’ Etna: Bronte, Herb. Guss.!, .Herb. Pan.! e la P. Gussonei e la P. Rossi ne restano a parte. 30. Anthriscus glabra Loj. Poj., l. c., p. 296. Annua, tenera, undique glabra, fol. subbipinnatisectis, segmentis ovato-pinnatifidis, lobis ultimis vix obl. obtusis v. laeviter acutatis, um- bella longe pedunculata, radiis 4—5, unico elongato, caulem terminante v. rectius, umbella sessili oppositifolia cum alio terminali, fruct. nitidissi- mis fuscis angustissime linearibus ecostatis, dorso tantum acutis fere carinatis, apice divergentibus. An sit forma glabra A. Cerefolii non dis- sentio, sed nostra pluribus notis differt: caule vix incrassato quamvis fistuloso, fol. glaberrimis, summis tantum subsessilibus, radiis glabris, involuero nullo, pedicellis fere dimidia longitudine diachenii, incrassate- patulis, involucellis minutis, paucis, linearibus. Sicilia. 31. Hippomarathrum Tinei Loj. Poj., I. c., p. 296. H. pterochlaenum Boiss. quoad pl. involucro foliaceo diviso: cfr. Boiss. Adnot. in Fl. orient. H. pwagens Lojac. ex parte et quoad plantam ex Militelli. Glabra, nitida, caule robusto ample ramoso dumuloso elat., laevigato non sulcato, foliis - rigidis decompositis, ambitu late rhombeo v. triang. ov., ternatisectis!, segmentis ultimis trisectis rigidis divaricatis, potius brevibus deplanato-linearibus striatis,, marginalibus laevibus apiculatis, umbella centrali .... lateralibus longiuscule pedunculatis pluribus, sterili- bus? subrectis (fere fascieulatis), involucro in omnibus foliaceo, phyllis basi lata vaginaeformi biternatis, omnino foliis summis similibus! deflexis, involucellis lanc. subul. Folia summa opposita, fruct .... Sicilia: Mililetto di Val di Noto Tin. in Herb. Pan.! Ci è sui libri, una profusione di nomi per cose forse non dissimili. Vi é poi un contrasto nelle descrizioni dello H. pterochlaenum. Chi dice che esso ha le foglie dell’ involucro semplici, chi pinnatifide. Tineo fece bene ad enumerare le forme siciliane meramente come forme, ma andò troppo oltre riunendo 1H. pungens Jan. con YH. Questa nostra specie è del tipo di quest’ ultima. Se l'H. pterochlaenum e come dice Boiss. Fl. or. a foglie involucrali pinnatifide, certamente questa pianta é la specie Candolleana in quanto al nome, se no, e giusto distinguerla come singolare tra tutte le forme di Sicilia. LH. pterochlaenum di Ronda (Spagna) Reverch. e ciò che descrive Willk. non ha involueri pinnatifidi. 32. Daucus crithmifolius Loj. Poj., I. c., p. 297. Caule solitario, continuo, vix ramoso, basi glabrato, adscendendo lae- viter seabro, foliis conformibus, ambitu anguste lanceolatis, subbipinnati- sectis, rhachi lungo tractu nuda! jugis dein paucis! remotissimis!, lobis infimis linearibus obverse lanceolatis, paucissime inaequaliter utrinque 1—2-lobulato-dentatis, summis simpliciter pinnatis, lobis subintegris elon- 38 Lojacono Pojero: Plantae novae Siculae. gatis omnibus carnosulis, calloso marginatis, pedunculo (more D. Carotae) longo, receptaculo incrassato, involucro breviusculo suberecto, radiis sur- rectis! parcissime contractis, involucelli phyllis integris, demum crasse carinatis fere gibbosis, subulatis; flores minutos parce superantibus, ra- diolis demum valde inaequalibus! elongatis!, fructibus obl. angustis (ut in grege D. setulosi), aculeis setiformibus creberrimis! albidis, apice mi- nute hamulatis longissimis, basi vix connatis crinatis, aliis setulis minutis crebris ad jugos primarios tectis. Stylis validis, basi bulbiformi sensim a dorso complanatis, capitatis, rubellis, supra stylopodium satis elevatum conicum insidentibus (v. s.). Sicilia! (sine loco speciali nec nom. in Herb. Tod. servatus). Questa pianta non avrebbe un grande interesse, se non avesse un' im- portanza speciale pei frutti che assieme a certi caratteri dei raggi e ra- dioli dell’ ombrella dichiarano il nesso che questa si ha coi Daucus del gruppo del Setulosus tra i quali la nostra forma villosa per i distintivi salienti degli organi di vegetazione in esso gruppo viene a costituire una specie distintissima. 33. Daucus ammoides Loj. Poj., 1. c., p. 298. (Grex Carotae.) Elata, robustissima, caule valido. nodoso suberecto, basi retrorsum hispido undique superne glabrato vix asperato, foliis (more Carotae dif- formibus), radic. amplissimis, ambitu latissime pyramideo-triangulis sub- bipinnatisectis, foliolis e basi lata oblique ov. oblongata pinnatipartitis, lobis ultimis breviter ovatis, caulinis glabris longe acumin. carnosulis, umbella magna (longe peduneul) valde convexa; radiis immutatis glaber- rimis apertis numerosissimis creberrimis, umbellulis permultis, floribus minutissimis (minimis!) vix radiantibus, creberrime congestis, involucro pennatifido brevi, involucelli phyllis simplicibus v. trifidis, radiolos sub- aequantibus! vix ciliatis ac pene marginatis, flor. in charta albis! dent. calycinis diu persistentibus, subulatis (fruct. maturos non vidi, certe e minimis; caulis 1,40 m alt., folia 25 cm long., foliola 211. ad 3 cm longa (v. s. sponte e loco, ac eult. in Horto Bot. Pan.). Sicilia: In maritimis Terranova. Leg. Cit. ann. 1870. Gregis Carotae et magis ad D. maximum propinquus, differt: glabritie, amplitudine foliorum ac forma exacte pyram.-triang., umbella convexa deplanata, radiis innumeris apertis, glabris, immutatis aequalibus, um- bellulis floribundis! flor. exiguis densissime stipatis fere illis D. parviflori, vaginis longis latis glabris, ad nodos omnino indumento destitutis facies prima pronte fere Ammi glaucifolium memorat. Tota herba pallidissime virescit. i L'ultima parola sui Daucus italiani ci fu data dal Caruel che chiamò Daucus le Orlaya, e di tutte le specie, non parlando del gruppo del D. aureus e del D. setulosus, ne fece un D. Carota ed un D. Gingidium! Un concetto tutto opposto non mi fa esitare a creare quest’ altra specie. lo sto eon Gussone (cfr. En. pl. v. inarim.) e nella mia Flora aecennai che - nei caratteri vegetativi i Daucus presentano chiare e solide differenze, - N. Busch: Arabis sect. nov. Alliariopsis. 39 che servono di base sicura di aggruppamento. L'estrema varietà della specie invero fa dei Daucus uno studio difficilissimo che disanima; bi- sogna però maggiormente curare, non già trascurare, | XII. N. Busch, Arabis sect. nov. Alliariopsis. (Ex: Mon. Jard. Bot, Tiflis, Livr. 6 [1906], pp. 1—23.) Sect. Alliariopsis Busch, |. c., p. 7. Calyx bisaccatus. Petala calyce 3—3'/,-plo longiora. Siliquae planis- simae, — Herbae perennes albiflorae foliis latis, rotundatis v. late-ovatis, basi cordatis, habitu Alliariae. 1. Arabis Christiani Busch, |. c., p. 7. Syn.: A. mollis Stev. in Mém. Soc. Natur. Moscou, III (1812), 270. — D. C., Pr., I, 148. — M. B, Fl. t. c., III, 448. — C. A. Meyer, Verz. d. Pflz, 178. — Ledeb., I, 117. — Upep, m Cur. Pyeck. — Bagr. ®ı,, I, 89. — Boiss., I, 177. — Rupr. Fl. Cauc., 72, 289. — Trautv. in A. H. P., IV, 1, p. 104; V, 2, p. 405. — .Iomak. a. KapaGax. 10. — mer. $3. K. 220 (part). — Radde, Mus., II, 50 (part.) [non. (Scop.). Kern. Sub lente tota pube stellata obsita; caule erecto, 15—40 cm alto, simplici v. parce ramoso, collo nudo. Foliis teneris radicalibus 2—6 cm longis 2!/,—8 cm latis, longe petiolatis, cordatis, late-ovatis v. subrotundis y. transverse latioribus, grosse et obtuse dentatis, caulinis ovatis, cor- dato-amplexicaulibus, acute inciso-dentatis, 3—10 em longis, 2—5!/, cm latis. Petalorum limbo patente, obovato; petalis 12—16 mm longis. Siliquis maturis 4—5 cm longis 2'/, mm latis, torulosis, inter semina sinuatis, marginibus incrassatis, stylo brevissimo, !1/—1 mm longo, api- culatis pedicellis fructiferis 6—10 mm, rarissime (inferioribus) 13 mm longis. Seminibus orbiculatis, ad 2 mm longis, ca. 1!//4—1?/, mm latis, planissimis, rufescentibus v. nigris, ala membranacea, !/,—!/, mm lata, cinctis. 9|. v. s. in. h. P. A, J. Th. S. Daghestan!, Prov Baku, distr. Kuba! Karabagh! 2. Arabis albida Stev. f. gymnostachya Busch. l. c., p. 15. Racemo glabro. 3. Arabis albida Stev. f. trichostachya Busch, l. c., p. 15. Racemo piloso. e 4. Arabis albida Stev. var. hebecarpa Busch, |. €., p. 18. Syn.: A. albida Siev. var. dasycarpa Rupr. Fl. Cauc. (1869), 71. Nomen negligendum, quia var. dasycarpa, ab Andrzeiowskio descripta anno 1822 in Bess. Enum., 72, No. 1560, jam in specie A. auriculata existit. Racemo pubescente; siliquarum valvulis minute puberulis, 9|. v. s. in, h. A. J, 40 A. A. Eaton. 5. Arabis albida Stev. var. flaviflora (Bge.) Trautv. f. glabra Busch. L e, p. 19. . Caule et foliis glabrescentibus. 6. Arabis albida Stev. var. dolichothrix Busch, l. c., p. 19. Caulibus et petiolis foliorum inferiorum longe patentim-hirsutis; racemo hirsuto. 9%. v. s. in h. Tm. 7. Arabis Billardieri DC. (restituenda!). (Sectio Euarabis C. A. Meyer). Descriptio emendata Busch, l. c., p. 20. Syn.: A. albida £. Billardieri Boiss. Fl. Or., I (1867), 175. Icon.: Delessert, tab. 24! Exsice.: Ch. Haussknecht, It. Syriaco-Armeniacum (1865). Syria bor., Ssoffdagh! (teste Boiss.). Cano-tomentosa; caulibus 25—30 cm altis, tenuibus, infra pubes- centibus, supra glabris; foliis radicalibus albo-tomentosis, 2— 4 cm longis, 8—15 mm latis, obovatis, obtusissimis, in petiolum attenuatis, caulinis basi auriculatis, sessilibus, 3— 4!/; cm longis, 1 —2!/, cm latis, tenerioribus, . minus tomentosis, omnibus utrinque 3—4-dentatis. Racemo glabrescente. Siliquis anguste-linearibus, glaberrimis, 3—5 cm longis, 1 mm latis, pedun- culo suo 3—5-plo longioribus, stylo '/,—?/, mm longo apiculatis; stig- . mate parvo, capitato. Seminibus oblongo-subrectangulis, 1 mm longis, 0,6—0,7 mm latis, immarginatis. 9|. v. s. in h. P. D. C., Syst., II (1821), 218. Hab. in prov. Kars (Armenia rossica). Asia Minor (Lycia! Amasia!), Syria bor.! Libanon et Antilibanon. Novitas pro Flora Caucasica. Affinis A. albidae, sed indumento, sili- quis angustioribus et longioribus et seminum forma aliena et magnitudine minore manifestissime distincta. 1n diagnosi cel. Boissieri (l. c.) folia basi utrinque 1—2-dentata nominantur, sed haud recte; in speciminibus Ch. Haussknechtii, a cel. Boissiero visis, et in omnibus aliis folia utrinque regulariter, nee basi tantum, 3— 4-dentata! Xlll. A. A. Eaton, Epipactis, Serapias atque Serapiastrum. Commutationes nomenclatoriae. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XXI [1908], pp. 63—68.) Der Verfasser halt auf Grund seiner Studien nach dem Wiener Codex folgende nomenklatorischen Anderungen für notwendig: -Epipactis (Haller) Bóhmer. The name Epipactis appears to have been first used since 1753 by Bóhmer in the third edition of Ludwig's Definitiones Generum Plantarum. st PERMET S Although he makes no binomial combination, his genus is properly made T and he gives several references to the plant designated by Linnaeus as ET LS SAIS: Epipactis, Serapias atque Serapiastrum. — Commutationes nomenclatoriae. 41 Satyrium repens, now known as Goodyera repens R. Br., or Peramium repens Salisb. As the name Epipactis antedates all others for the group it must be adopted. The resulting changes in specific names are as follows: ' 1. Epipactis angustifolia (Schlechter) Eaton, 1. c., p. 63. Goodyera angustifolia Schlechter in Schumann & Lauterbach, Nachtr. FI. Südsee, 92 (1905). i 2. Epipactis bifida (Bl. Eaton, 1. c., p. 63. Neottia bifida Blume, Bijdr., 408 (1825). — Goodyera bifida Blume, Fl. Java, Orch., 33, t. 9 | c, f. 1 (1858). 8. Epipactis biflora (Hook. f.) Eaton, l. c., p. 63. Goodyera biflora Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 114 (1890). 4 Epipactis brachiorrhynchos (Schlechter) Eaton, l. c., p. 63. Goodyera brachiorrhynchos Schlechter in Schumann & Lauterbach. Nachtr. Fl. Südsee, 93 (1905). 5. Epipactis colorata (Bl.) Eaton, l. c., p. 63. Neottia colorata Blume, Bijdr., 409 (1825). — Goodyera colorata Blume, Fl. Java, Orch., 31, t. 9, b, f. 2 (1858). 6. Epipactis cordata (Lindl. Eaton, l. c.. p. 64. . Georchis cordata Lindley, Gen. et Sp., Orch., 496 (1840). — Goodyera cordata Nicholson, Dict. Gard., II, 810 (1888). 7. Epipaetis discoidea (Reichb. f.) Eaton, l. c, p. 64. Rhamphidia discoidea Reichb. f. in Linnaea, XLI, 59 (+876). — Goodyera discoidea Schlechter in Schumann & Lauterbach, Nachtr. Fl. Südsee, 94 (1905) in obs. 8. Epipactis Erimae (Schlechter) Eaton, 1. e., p. 64. Goodyera Erimae Schlechter in Schumann & Lauterbach, Nachtr. Fl. Südsee, 93 (1905). . .9. Epipactis foliosa (Lindi.) Eaton, I. c., p. 64. Georchis foliosa Lindley, Gen. et Sp., Orch., 496 (1840). — Goodyera foliosa Benth. ex Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 113 (1890). 10. Epipactis formosana (Rolfe) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera formosana Rolfe ex Hemsley in Ann. Bot., IX, 159 (1895). 11. Epipactis fumata (Thw.) Eaton, |. c., p. 64. Goodyera fumata Thwaites, Enum. PI. Ceylon, 314 (1861). 19. Epipactis fusca (Lindl.) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera fusca Lindley in Wall., Cat. no. 7395 (1832). 13. Epipactis glauca (J. J. Sm.) Eaton, I. c., p. 64. Goodyera glauca J. J. Smith, Nachtr. 1, Orch. Java in Bull. Dept. Agric. Ind. Néerl., no. 13, p. 17 (1907). 14. Epipactis gracilis (Hook. f.) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera gracilis Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 112 (1890). 15. Epipactis grandiflora (Schlechter) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera grandiflora Schlechter in Engl. Bot. Jahrb., XXXIX, 57 (1906). 16. Epipactis grandis (King & Pantl.) Eaton, 1. c., p. 64. Goodyera grandis King & Pantling, Orch. Sik.-Him., 284, t. 379 (1898). A? A. A. Eaton. 17. Epipactis hacijoensis (Yatabe) Eaton, |. c., p. 64. - Goodyera hacijoensis Yatabe in Tokyo Bot. Mag. V, 1, t. 19 (1891). 18. Epipactis Hemsleyana (King & Pantl.) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera Hemsleyana King & Pantling in Journ. As. Soc. Beng., LXIV, 342 (1895). 19.-Epipactis Henryi (Rolfe) Eaton, |. c., p. 64. Goodyera Henryi Rolfe in Kew Bull., 1896, p. 201. 20. Epipactis hispida (Lindl. Eaton, l. c., p. 64. Goodyera hispida Lindley in Journ. Linn. Soc., I, 183 (1857). 21. Epipactis lanceolata (Ridl.) Eaton, 1. c., p. 64. Goodyera lanceolata Ridley in Journ. As. Soc. Straits Br., no. 39, p. 86 41903). 22. Epipactis Lehmanniana (Kränzl.) Eaton, l. c., p. 64. Goodyera Lehmanniana Kränzlin in Engl. Bot. Jahrb., XXVI, 498 (1899). 23. Epipactis macrantha (Maxim.) Eaton, |. e., p. 64. Goodyera macrantha Maxim. in Gartenflora, XVI, 36, t. 533, f. 2 (1861). 24. Epipactis macrophylia (Lowe) Eaton, |. c., p. 65. Goodyera macrophylla Lowe, Prim. Fl. Madeira, 13, t. 1 (1831). 25. Epipactis Matsumurana (Schlechter) Eaton, 1. c., p. 65. Goodyera Matsumurana Schlechter in Bull. Herb. Boiss., ser. 2, VI, 298 (1906). 26. Epipactis Maurevertii (BL) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera Maurevertii Blume; Fl. Java Orch., 35 (1858). 27. Epipactis nebularum (Hance) Eaton, l. c., p. 65. Cystorchis nebularum Hance in Journ. Bot, XXI, 232 (1883). — Goo- ` dyera nebulara Rolfe in Journ. Linn. Soc.. XXXVI, 45 (1903). 28. Epipactis ochroleuca (Bailey) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera ochroleuca Bailey in Bull. Dept. Ag. Queensl., XIV, 15, t. 4. (1896). 29. Epipactis papuana (Ridl.) Eaton, l. e p. 65. Goodyera papuana Ridley in Journ. Bot., XXV, 355 (1886). 30. Epipactis parviflora (Bl.) Eaton, Le p. 65. Neottia parviflora Blume, Bijdr., 408 (1825) — Goodyera parviflora Blume, Fl. Java Orch., 29, t. 22, f. I (1858). 31. Epipactis pendula (Maxim.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera pendula Maxim. in Bull Acad. St. Pétersb, XXXII, 623 (1888). 32. Epipactis polygonoides (Mueller) Eaton, 1, e p. 65. Goodyera polygonoides Mueller, Fragm., VIII, 29 (1873). 33. Epipactis Prainii (Hook. f.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera Prainü Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 112 (1890). 34. Epipactis procera (Ker.) Eaton, l. c., p. 65. Neottia procera Ker-Gawl. in Bot. Reg., t. 639 (1899). — Goodyera pro- cera Hooker, Exot. FL, 1, t. 39 (1823). 35. Epipactis pubescens (Willd.) Eaton, |. c., p. 65. Neottia pubescens Willd., Sp. PL, IV, 76 (1805). — Goodyera pubescens | R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V, 198 (1813). —— Epipactis, Serapias atque Serapiastrum. — Commutationes nomenclatoriae. 43 36. Epipactis pusilla (Bl.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera pusilla Blume, Fl. Java Orch., 31, t. 9 | b, f. 3 (1858). 37. Epipactis recurva (Lindl.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera recurva Lindley in Journ, Linn. Soc., I, 183 (1857). 38. Epipactis repens var. ophioides (Fern.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera repens var. ophioides Fernald in Rhodora I, 6 (1899). 39. Epipactis reticulata (Bl.) Eaton, l. c., p. 65. Neottia reticulata Blume, Bijdr., 409 (1525). — Goodyera reticulata Blume. Fl. Java, Orch., 30, t. 9 | b, f. 1 (1858). 40. Epipactis robusta (Hook. f.) Eaton, l. c., p. 65. Goodyera robusta Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 113 (1890). 41. Epipactis rubicunda (Bl.) Eaton, l. c., p. 65. Neottia rubicunda Blume, Bijdr., 408 (1825). — Goodyera rubicunda Lindley in Bot. Reg., 1839, Mise, p. 61. 42. Epipactis Schlechtendahliana (Reichb. f. Eaton, 1. c., p. 66. (roodyera Schlechtendahliana Reichb. f. in Linnaea, XXII, 861 (1849). 48. Epipactis scripta (Reichb. f.) Eaton, Le p. 66. Rhamphidia scripta Reichb. f. in Linnaea XLI, 67 (1877). — Goodyera ` scripta Schlechter in Engl. Bot. Jahrb., XXXIX, 58 (1906). 44. Epipactis striata (Reichb. f.) Eaton, 1. c., p. 66. Goodyera striata Réichb. f. in Linnaea, XVIII, 409 (1844). 45. Epipactis subregularis (Reichb. f.) Eaton, 1. c., p. 66. Georchis subregularis Reichb. f. in Linnaea, XLI, 67 (1877). — Goodyera subregularis Schlechter in Engl. Bot. Jahrb., XXXIX, 58 (1906). 46. Epipactis tesselata (Lodd.) Eaton, 1. c., p. 66. Goodyera tesselata Loddiges Bot. Cab., t. 952 (1827). 47. Epipactis triandra (Schlechter) Eaton, |. c., p. 66. Goodyera triandra Schlechter in Bull. Herb. Boiss., ser. 2, VI, 298 - (1906). 48. Epipactis velutina (Maxim.) Eaton, |. c., p. 66. Goodyera velutina Maxim. in Gartenflora, XVI, 38, t. 533, f. 1 (1867). 49. Epipactis viscosa (Reichb, f.) Eaton, I, c., p. 66. Goodyera viscosa Reichb. f. in Linnaea, XLI, 61 (1876). 50. Epipactis vittata (Lindl.) Eaton. i. c., p. 66. Georchis vittata Lindley in Journ. Linn. Soc., I, 184 (1851). — Goo- dyera vittata Benth. ex Hooker f., Fl. Brit. Ind., VI, 113 (1890). 51. Epipactis Waitziana (Bl.) Eaton, |. c., p. 66. Goodyera Waitziana Blume. Fi. Java Orch., 35, t. 9| d, f. 2 (1858). Serapias L. The genus Serapias of Linnaeus is composite, consisting of Cepha- lanthera, Epipactis (Adanson em. R. Br, not Böhmer) and Serapias as restricted by Swartz. The first two genera have been segregated and the residue of the original genus now bears the name. It has been custo- mary to leave to the final residue of segregation the original name, but this is contrary to Article 45 of the Vienna Code, provided the type or origin of the group is not contained therein. The type of the genus 44 A. A. Eaton: Epipactis, Serapias atque Serapiastrum. Serapias L. is S. Helleborine, an aggregate consisting of species of Cepha- lanthera and Epipactis Adans., genera shown by Wettstein to be inse- 4 parable. This type is fixed by Linnaeus in Gen. Pl. ed. 5 (1754) as t. 249 of Tournefort, which represents S. grandiflora. The name Serapias must therefore be restored to the Cephalanthera-Epipactis group. The following changes are necessary: 52. Serapias africana (Rendle) Eaton, l. c., p. 66. Epipactis africana Rendle in Journ. Bot., XXXIII, 252 (1895). 53. Serapias Austinae (A. Gr.) Eaton, l. c., p. 66. S Chloraea Austinae A. Gray in Proc. Am. Acad., XII, 83 (1876). — G Cephalanthera Austinae Heller, Cat. N. A. Pl. ed. 2, 4 (1900). $ 54. Serapias chloidophylla (Reichb. f.) Eaton, Le, p. 66. 3 Cephalanthera Chloidophylla Reichb. f. in Linnaea, XXV, 228 (1852). 55. Serapias consimilis (Don) Eaton. l. c., p. 67. Epipactis consimilis Don Prodr., 28 (1825). 56. Serapias cucullata (Boiss. & Heldr.) Eaton, l. c., p. 67. Cephalanthera cucullata Boiss. & Heldr. ex Reichb. f., Orch. Eur. 137, 2 185, t. 120 (1851). E 57. Serapias gigantea (Doug.) Eaton, I. ĉ., p. 67. 3 Epipactis gigantea Douglas ex Hooker, Fl. Bor. Am., II, 202, t. 202 (1839). 58. Serapias kurdica (Bornm.) Eaton, 1. c., p. 67. Cephalanthera kurdica Bornm. ex Kränzl. in Bull. Herb. Boiss., I, 143 (1895). 59. Serapias longibracteata (BL) Eaton, l. c., p. 67. Cephalanthera longibracteata Blume, Fl. Java Orch., 159, t. 65, f. 3 (1858). 60. Serapias sessilifolia (Peterm.) Eaton, 1. e p. 67. Epipactis sessilifolia Peterm. in Flora, XXVII, 370 (1844). 61. Serapias somaliensis (Rolfe) Eaton, |. c., p. 67. Epipactis somaliensis Rolfe in Dyer, Fl. Trop. Afr., VII, 189 (1898). Serapiastrum Kuntze. The genus heretofere known as Serapias must become Serapiastrum, with the following combinations: 62. Serapiastrum cordigerum (L.) Eaton, |. c., p. 67. Serapias cordigera L., Sp. Pl. ed., 2, 1345 (1763). 63. Serapiastrum Lingua (L.) Eaton, l. c., p. 67. Serapias Lingua L., Sp. Pl. ed., 1. 950 (1753). 64. Serapiastrum longipetalum (Tenore) Eaton, l. e p. 67. Helleborine longipetala Tenore, Fl. Neap., Prodr., 53 (1811). — Serapias longipetala Poll., Fl. Veron., III, 30 (1814). 65. Serapiastrum neglectum (De Not.) Eaton, Le p. 67. Serapias neglecta De Notaris, Rep. Fl.. Ligust., 389 (1544). 66. Serapiastrum parviflornm (Parl.) Eaton, 1. e p. 67. Serapias parviflora Parl. in Giorn. Sei. Litt. Sicil., LIX, 66 (1837). René Viguier: Recherches: anatomiques sur la classification des Araliacées. 45 XIV. Verzeichnis der neuen Namen und Beschreibung der neuen Gattungen aus: René Viguier, Recherches anatomiques : sur la classification des Araliacées.') (Ex: Ann. Sci. Nat. Paris, Bot., 9. ser., IV [1906], pp. 1—210.) 1. Acanthopanax David (Franchet) Viguier, 1. c., p. 38. Syn.: Panax Davidii Franchet in Nouv. Arch. Mus. Paris, 2, sér., VIII (1886), 248. — Nothopanax Davidii (Franchet) Harms in Engl. Bot. Jahrb. XXIX (1900), 488. — China. Cette espèce est pour Harms un Nofhopanax à cause de son inflores- cence assez ample et de ses pédoncules floraux articulés; si les feuilles trilobées rappellent celle du K. ricinifolius, les fleurs sen éloignent car elles sont légérement articulées et présentent 2 courts styles libres au lieu de ne présenter aucune trace d'articulation et d'avoir des styles entierement soudés. 2. Acanthopanax Bockii (Harms) Viguier, l. c., p. 41. Syn.: Nothopanax Bockii Harms in Engl. Bot. Jahrb.. XXIX (1900) 458. -— China. 3. Acanthopanax Delavayi (Franchet) Viguier, 1. c., p. 42. Syn.: Panax Delavayi Franchet in Journ. de bot., X (1896), 305. — Nothopanax Delavayi (Franchet) Harms in Engl. Bot. Jahrb., XXIX (1900), 488. — China. 4. Acanthopanax Rosthornii (Harms) Viguier, l. c., p. 42. Syn.: Nothopanax Rosthornii Harms in Engl. Bot. Jahrb., XXIX (1900), 485. — China. 5. Mesopanax Viguier, nov. gen., l. c., p. 103. Sans vouloir multiplier à l'excés le nombre des genres. il nous semble logique de réunir sous le nom de Mesopanax, les Araliacées à feuilles simples, palminerves, dépourvues de poches sécrétrices et à fleurs non articulées. Ces fleurs, réunies en ombelles ou en capitules, sont construites sur le type 5 ou sur un type plus élevé avec un ovaire à 5 loges ou plus. donnant à maturité des graines a albumen non rumine, Ce genre, ainsi défini, se sépare des Schefflera dont les feuilles sont composées-digitées, des Giibertia qui ont des poches sécrétrices dans le limbe, et des Oreopanax dont les graines ont un albumen ruminé. Nous introduirons dans ce genre: 1" les espèces à feuilles simples et albumen non ruminé décrites comme Oreopanax; 2° le Dendropanax proteus (Gilibertia protea Harms). Deux sections, la premiere à fleurs en I) Die Durchsicht und Ergänzung der im Urtexte nur unvollkommen an- gegebenen Synonymik verdanke ich Herrn Prof. Dr. Harms in Dahlem. Fedde. 46 René Viguier. capitules. (capitulatae), la seconde à fleurs en ombelles (umbellatae) sont par la tout indiquées. 6. Mesopanax Liebmannii (Marchal) Viguier, l. c., p. 104. Syn.: Oreopanax Liebmannii Marchal in Bull. Acad. Belg. 2. sér., XLVII (1879), 87. — Amer. centr. 7. Mesopanax capitatus (Jacq.) Viguier, |. c., p. 104. Syn.: Aralia capitata Jacq.; Oreopanax capitatus Decne. et Planch. in Revue horticole (1854), 108. — Amer. trop. 8. Mesopanax proteus (Champ) Viguier, l. c., p. 104. Syn.: Hedera protea Champ. in Hook. Kew Journ., IV, p. 122. — Dendropanax proteum Benth. Fl. hongkong. (1861), 136. — Gilibertia protea (Champ.) Harms in Engl.-Prantl, Pflanzenfam., II, 8 (1894), 41. — China. 9. Schefflera Bojeri (Seem.) Viguier, l. c., p. 116. Syn.: Cussonia Bojeri Seem. in Journ. of Bot, IV (1866) 298. — Madag. Seemannaralia Viguier, nov. gen., |. c., p. 118. Arbre à grandes feuilles alternes, palmatilobées, à 5 lobes acuminés, dentés, ovoides; pas de stipules; inflorescence en grappes d'ombelles axillaires; fleurs non articulées, pentaméres; calice à 5 dents larges, ovato-deltoides; pétales ovales, imbriqués; 5 étamines à anthéres ovales, introrses, dorsifixes; ovaire biloculaire à disque convexe surmonté de deux styles libres; fruit (non mür) ovale, allongé, avec graines a albumen non ruminé (?) Si lalbumen est véritablement lisse, ce genre devra être placé dans les Schefflérinées, au voisinage des Tetrapanax, Echino- panax et Didymopanax. Si lalbumen est, au contraire, ruminé, c'est dans la tribu des Hédérinées, au voisinage des Cussonia, qu'il devra étre rangé, s'en distinguant nettement par ses inflorescences et par la pré- floraison de la corolle. 10. Seemannaralia Gerrardii (Seem.) Viguier, 1, c., p. 118. Syn.: Cussonia Gerrardii Seem. in Journ. of Bot., IV (1866), 298. — Afr. austr, Plerandropsis Viguier, nov. gen., Le p. 134. Nous désignerons sous ce nom, un genre nouveau de Plérandrinées établi sur un échantillon, malheureusement petit, récolté au Tonkin par labbé Bon (no. 2160, Herb. Mus. Paris) Cette plante présente des feuilles simples, palmatilobées. Les fleurs, en ombelles, ont 5 sépales ovales, acuminés, plus ou moins bifides au sommet, et 10 pétales val- vaires soudés en calyptre. L'androcée eomprend un grand nombre d'étamines, et l'ovaire com- prend dix carpelles surmontés de petits styles courts subulés. Les feuilles simples de cette espècé sont membraneuses et présentent 1—8 lobes dentés; elles rappellent celles des Brassaiopsis. Nous n'aurions pas rangé cette plante dans un genre spécial, malgré la forme de ses feuilles, si l'organisation florale n'avait pas différé de celle des genres précédents. Le développement du calice, la présence de dix pétales et d'un nombre égal de carpelles, sont autant de caracteres que nous n avons pas encore rencontrés dans cette tribu. z ; Recherches anatomiques sur la classification des Araliacées. AT Les pétales, relativement minces, présentent une créte médiane, collenehymateuse, bien développée. Ils présentent dans leur couche moyenne, entre deux couches supérieure et inférieure de collenchyme, de grandes lacunes ou des canaux sécréteurs; ils sont peu vascularisés, ` Ces pétales sont fortement renflés sur leurs bords, La concrescence en calyptre, dans ce genre comme dans beaucoup d'autres, est due à ce que la surface de contact entre deux pétales consécutifs est non pas un plan, mais une surface ondulée, de sorte que ces pétales se trouvent engrenés; en outre, les cellules épidermiques, saillantes en dent de scie, à cuticule épaisse, s'engrénent également, maintenant encore plus solide- ment le contact entre ces pétales, bien que, morphologiquement, la corolle soit réellement dialypétale. 11. Plerandropsis Bonii Viguier, |. c., p. 134. Tonkin. Octotheca Viguier, nov. gen., l. c., p. 135. Nous distinguons sous ce nom générique une espéce, Dizygotheca plerandroides R. Vig., que nous avions placée autrefois dans le genre Dizygotheca, car ses fleurs, non articulées, possedent, comme les Dizy- gotheca, des antheres à 8 sacs polliniques, en méme temps que la plante a des feuilles composées-palmées. Nous eroyons pourtant devoir distinguer un genre special, car le D. plerandroides s'éloigne par plusieurs caracteres des vrais Dizygotheca, En premier lieu les fleurs ont 3 verticilles d'étamines. tandis que les Dizygotheca ont un androcée isostémone. L'ovaire présente autant de loges qu'il y a d'étamines, soit 15 carpelles, la corolle a des pétales moins épais et cohérents en calyptre. Enfin le calice, à peine saillant chez les Dizygotheca, présente ici 5 lobes arrondis, obtus, largement dé- veloppés au-dessus de l'ovaire. 12. Octotheca plerandroides Viguier, Le, p. 135. Syn.: Dizygotheca plerandroides Viguier in Journ. de bot, XIX (1905), 24 et in Fedde, Rep. nov. spec., III (1907), p. 336. — N. Caledon. 13. Schefflera Bailloni Viguier, Le p. 139. Syn.: Gastonia Heptapleurum Baill. in Adansonia, XII (1878), 166. — Madag. 14. Gastonia amplifolia (Bak.) Viguier in Bull. Soc. bot. France, LII (1905), 304; I. c. (1906), p. 139. Syn.: Panax amplifolium Bak. in Journ. Linn. Soc., XXI (1884), 351. — Polyscias amplifolia (Bak.) Harms in Engl.-Prantl, Pflanzenfam., II, 8 (1894), 44. — Madag. Strobilopanax Viguier, nov. gen., l. c., p. 148. Les fleurs femelles, disposées en capitules, sont complètement sou- dées par leur ovaire. Ces fleurs sont dépourvues totalement de calice, elles présentent de petits pétales avec lesquels alternent de petites éta- mines rudimentaires. L'ovaire comprend 8 carpelles surmontés de styles épais, divergents. A la maturité, les fruits forment de grosses masses dont l'ensemble rappelle des fruits de Coniféres ou d'Artocarpées. A la 48 René Viguier: Recherches anatomiques sur la classification des Araliacées. surface de ces masses, dans le S. macrocarpus, on remarque de petits polygones qui limitent les différents fruits et au milieu desquels se trouvent des styles persistants. Chez le ©. macrocephalus, les limites des différents fruits sont a peine visibles et les styles se dessechent peu à peu. Cette structure si spéciale des capitules et des fruits sépare nette- ment ces deux espéces des précédentes /Meryta] et justifie l'autonomie de ce genre. 15. Strobilopanax macrocarpus (Baill.) Viguier, 1. c., p. 148. Syn.: Meryta macrocarpa Baill. in Adansonia, XII (1878), 155. — N. Caledon. 16. Strobilopanax macrocephalus (Baill.) Viguier, Le p. 148. Syn.: Meryta macrocephala Bail. in Adansonia, XII (1878), 158. — N. Caledon. Schizomeryta Viguier, nov. gen., |. c., p. 149. Les feuilles simples, grandes, alternes sont en tout semblables à celles des Meryta. Mais les inflorescences forment de petits épis isoles à laisselle des feuilles terminant les rameaux. Les axes d'inflorescence ont 5 à 6 centimétres de long; de grandes bractées, ovales, acuminées, coriaces, disposées en spirale, s’inserent sur cet axe; elles sont trés nombreuses et se recouvrent les unes les autres. A l'aisselle de ces grandes bractées, on trouve une petite masse ovoide dont la nature échappe tout d'abord, car cette masse est entièrement recouverte par des braetées. En disséquant avec soin un de ces petits corps ovoides, on constate tout d'abord la présence de nombreuses bractées stériles, im- briquées, insérées en spirale. Ces bractées, trés membraneuses, sont longues, étroites, acuminées, denticulées. Aprés avoir détaché un grand nombre de bractees stériles, on finit par détacher des bractees identi- ques aux précédentes mais ayant à leur aisselle une fleur extrêmement petite, ne dépassant pas un demi-millimétre de diamétre. Cette fleur posséde seulement 3 pétales à préfloraison valvaire et 3 étamines. Cette disposition trés spéciale rappelle celle que nous avons déjà rencontrée dans le genre Harmsiopanax. 17. Schizomeryta schizolaena (Baill.) Viguier, l. c., p. 149. Syn.: Meryta schizolaena Baill. in Adansonia, XII (1878), 157, — N. Caledon. Dr. K. Rechinger: Plantae novae pacificae. III. 49 _ XV. Plantae novae pacificae. lll." . Auctore Dr. K. Rechinger. (Originaldiagnosen.) 19. Elatostema cupreo-viride Rechinger, nov. spec. Herba caule erecto vel basi repente 10—30 em alto, basi ramosa ve) radicante, strigoso setoso, hirsutissimo ut tota planta. Stipulis foliorum parvis cca. 2—-3 mm longis, lineari-lanceolatis, pallide viridibus, mox caducis. Foliis alternis distichis sessilibus, herbaceis, penninerviis valde inaequilateralibus, falcato-lanceolatis, basi oblique subcordatis, latere angustiore dentibus 8—12 grosse-serratis, latere latiore den- tibus grossis 15 —20, acuminatis, supra in vivo amoene cupreo-viridibus, in sicco obscure-viridibus, pilis hyalinis curvatis validis, tuberculis in- sidentibus, subtus pallidioribus viridibus irregulariter foveolatis. Nervis foliorum supra minus prominentibus glabris, subtus conspicue promi- nentibus dense et adpresse pilosulis, in latere angustiore 10, in latere latiore 8—10. Margine foliorum carnosulo disperse ciliato. Cystolithis paucis (pro. magnitudine foliorum) linearibus. Florum ;,? capitulis parvis sessilibus, axillaribus, solitariis pilis densis obsitis.- Insulae Samoenses, insula Savaii, in silvis primaevis montis ignivomi ,Maungaafi*, cca. 1500 m s. m. m. Julio 1905 (Rechinger, No. 635 [plantae juveniles], No. 1082). Eine von allen anderen zahlreichen Elatostema-Arten der samoanischen - Flora weit verschiedene Spezies. Unterscheidet sich sehr auffállig dureh ihre Grósse, durch die kupfer- oder bronzegrüne Farbung der Blattober- seite und die grossen hyalinen (im trockenen Zustande) etwas ge- krümmten Haare auf derselben, von welchen jedes einzeln auf einem - kleinen Höcker sitzt, der von der Blattlamina gebildet wird, indem sie sich von unten nach oben trichterartig ausstülpt, Auf der Blattunterseite entstehen so eine Menge kleiner Grübchen. Wächst in Gesellschaft einer braungrün behaarten niederstämmigen Art von Cyrtandra an von Feuchtigkeit triefenden dicht bewaldeten Berg- abhangen. 20. Elatostema viridissima Rechinger nov. spec. Herba robusta glabra laete viridis, monoiea; caule erecto carnoso, in vivo fere vitreo, viridi glabro tereti, 30—70 cm alto, parte superiori ramosissimo, Stipulis foliorum latioribus quam longis, paene reniformibus persistentibus, herbaceis. Foliis alternis indistincte distichis, propter ramificationem caulis multiplum, breviter petiolatis, penninerviis, inaequi- lateralibus, vix falcatis, elliptico-laneeolatis, basi in petiolum subito constrictis, utrinque 4—6 nervatis, latere angustiore cca. 10 dentibus, latere latiore cca. 12 dentibus instructis, breviter acuminatis, dentibus 1) cf. Rep., IV (1907), pp. 228—233; Rep., V (1908), pp. pm . Repertorium novarum specierum. VI. 50 Dr. K. Rechinger: Plantae novae pacificae. III. utrinque grossis hinc inde erenatis, supra laete viridibus ut tota planta, glabris, subtus pallidioribus. Nervis foliorum supra fere omnino in- conspicuis, subtus prominentibus reticulum late-areolatum formantibus omnino glabris, utrinque plerumque 10 cystolithis ornatis. Margine foliorum vix incrassato cystolithis lanceolatis irregulariter dispositis dense obsito notato. Florum £ capitulis sessilibus nodiformibus axillaribus pilosulis, involucratis, florum © capitulis longe-pedicellatis (cca. 20 mm) magnis involucratis (diametro 8—10 mm) bracteis lineari-lanceolatis strigosis. Insulae Samoenses, insula Savaii, in monte ignivomo ,Maun- gaafi“, in silvis primaevis, cca. 1300 ms. m. mense Julio 1905. (Rechinger, No. 1980). ` | | Die ganze Pflanze erreicht eine Héhe von 70 cm, ist in allen Teilen lebhaft grün gefärbt, sehr saftreich, die Stengel sind hyalin beinahe durchsichtig und sehr gebrechlich. Die schón grüne Farbe erhalt sich auch beim Trocknen. Die Blattunterseite ist um ein Weniges blüsser als die Oberseite. Die weiblichen Blüten stehen hóher oben am Stengel als . die weiblichen, die letzteren hängen an dünnen Stielen meist nach abwärts. Bildet im Bergwalde Bestände von lebhaft grüner Farbe. 21. Elatostema Lilyanum Rechinger, nov. spec.!) Herba gracilis glabra viridis. Caule tereti erecto carnoso, vitreo, cystolithis linearibus albidis parallelis conformibus, a basi usque ad apicem obtecto, ramoso 10—40 cm alto. Stipulis foliorum latioribus quam longis deciduis, herbaceis. Foliis alternis indistincte distichis (propter ramificationem), fere erenato-dentatis, brevissime petiolatis vel sessilibus, penninerviis, inaequilateralibus, non falcatis, elliptico-lanceolatis acu- minatis, basi inaequilaterali cuneiformi, latere latiore 7 nervatis, latere angustiore 5 nervatis, latere latiore 5—6 dentatis, latere angustiore 4 dentatis, dentibus aequalibus obtusiusculis grossis, supra viridibus ut tota planta glabris, subtus pallidioribus. Nervis foliorum supra obso- letis, subtus conspicuis quidem vix prominentibus, non reticulum late- areolatum formantibus omnino glabris, cystolitis ornatis, Margine foliorum haud incrassato sed cystolithis homotropis (seriatis) hine inde notato. Cystolithis linearibus brevibus numerosis in superficie foliorum irregulariter dispersis. Florum 9 capitulis mediocribus sessilibus nodiformibus axillaribus pilosiusculis in volucratis. Insulae Samoenses, Insula Upolu, ad fontes in silvis primaevis in consortio Elatostematis stricti ad ,Tiavi“ 600—700 m s. m. mense Maio 1905. (Rechinger, No. 389, 107). — Insula Savaii, Vulkan Maungaafi ad fontes, cca. 1200 m s. m. (Rechinger, No. 1297.) 1) Meiner Frau gewidmet, welche mich nach Samoa begleitete und zum Gelingen dieser wissenschaftlichen Reise viel beigetragen hat. Eduard Hackel: Gramineae novae turkestanicae, 51 : Kommt rasenbildend an Quellen und Bächen der höheren Bergregion vor. Neben den erwachsenen Exemplaren finden sich stets eine grosse Zahl junger Individuen. Die Blätter sind nicht auffallend diek mittel- gross, 30—50 mm lang, cca. 15 mm breit. In der Gestalt der Blatt- ^. zahnung dem E. angustifolium Reinecke ähnlich, aber dureh abgestumpfte Blattziihne verschieden. XVI. Eduard Hackel, Gramineae novae turkestanicae. (Ex: Act. Hort. Petrop., XXVI [1906], pp. 55 —60.) 1. Avena Fedtschenkoi Hack., l. c., p. 55. (Subgen. Avenastrum.) Perennis. Innovationes (an omnes?) intravaginales. Culmi erecti, circ. 50 cm alti, teretes, in parte a vaginis denudata scaberuli, binodes, nodo inferiore suprabasilari, superiore in circ. !/, inferiore culmi sito, superne longe nudi. Folia pleraque in culmi basi aggregata, quorum vaginae breves, dilatatae, inferne glaberrimae, superne pubescentes, emor- tuae stramineae, post delapsas laminas persistentes, culmi basin dense cingentes, duae superiores culmi longiores, inferior arcta, internodio suo subduplo brevior, scabro-puberula, superior elongata, apice subdilatata, sursum scabra. Ligulae foliorum omnium brevissimae (vix 1 mm longae), truncatae, denticulatae. Laminae e basi angustata lineares, sensim acu- tatae, planae, innovationum ad 20 cm longae, culmeae abbreviatae (infer. ad 4 cm, super. 2 cm longa), omnes circ. 2 mm latae, flaccidulae, viri- dulae, subtus dense puberulae, supra in nervis prominulis scabrae pilis- que parcis adspersae, margine scaberulae. Panicula oblonga vel ovato- oblonga circ. 8 cm lg. erecta, subcontracta densiuscula, rhachi saltem superne puberula, ramis plerumque ternis brevibus (ad summum 3 cm longis, strictis rigidulis erecto-patulis pubescentibus, in !/, inferiore nudis, primariis 2—3-spiculatis, reliquis unispiculatis, spiculis contiguis, sub- terminalibus ramorum subsessilibus, Spiculae obovato-oblongae, triflorae (floribus 5) cum rudimento floris quarti, cire. 12 mm longae, e livido violaceo et viridi variegatae, rhachillae internodiis pilis cire. 3 mm longis barbatis, summo autem florem tabescentem sustentante glabro, valde oblique disjungentibus. Glumae steriles subaequales (11 et 12 mm lg.) acutae, florem contiguum subsuperantes, violascentes, scaberulae praeser- . tim superne et carina, I. 3-nervis (nervis lateralibus ultra medium pro- ductis). Il. 5-nervis, nervis 2 extimis infra '/, desinentibus; glumae fer- tiles late lanceolatae, cire. 10 mm lg., apice obtuso 4-denticulatae, dentibus interioribus longioribus acute deltoideis, exterioribus brevioribus obtusius- culis, toto dorso scaberulo-punctatae, 5-nerves, nervis extus vix promi- nulis in dentes apicis productis, callo pilis !|e—!|s glumae aequantibus barbata, medio dorso aristam exserens scabram geniculatam cire, 15 mm longam. Palea glumam aequans v. eam subsuperans, linearis, bjfida, carinis puberula. Lodiculae lanceolatae, glabrae. Antherae 5 mm longae. Ovarium pilosum. Ae 52 Eduard Hackel. Turkestania, Schugnan: in valle fl. Rostou-dara sub trajectu Bo- gusch, 6. VIII. 1904 (B. A. Fedtschenko!). Affinis A. pubescenti Huds. quae differt a nostra culmo laevi, inno- vationibus extravaginalibus, foliis haud in basi culmi aggregatis, earum vaginis inferioribus haud persistentibus, laminis abrupte acuminatis, pani- cula subnutante ramis glabris tenuibus nutantibus, spicularum rhaehilla longius pilosa, internodio- summo pedicelliformi sterili quoque piloso, glumis sterilibus magis inaequalibus, inferiore flore contiguo breviore, fertilium nervis non ad apicem productis. A. pratensis L. magis differt foliis glabris, paniculae linearis ramis 1—2-spiculatis, glumis sterilibus spicula brevioribus, rhachillae internodiis brevissime pilosis, palea gluma breviore. Specimen parcum descripsi, tamen speciem bene distinctam censeo. 2. Bromus erectus Huds. var. uninodis Hack l. c., p. 56. Culmo humiliore uninodo, foliorum laminis minute puberulis vel in- ferne glabrescentibus, spicularum pedicellis quam spiculae 2—3-plo lon- gioribus; glumis sterilibus subaequalibus. Aff. subsp. transylvanicus (Steud.). Turkestania, Schugnan: in decliv. septentr. trajecti Wrang, 21. VII. 1904 (B. A, Fedtschenko!). 3. Calamagrostis turkestanica Hack., l c. p. 57. (Sectio Eucalam- agrostis.) Culmus erectus, circ. 60 cm altus, glaberrimus, 3-nodis, simplex, ` superne longiuscule nudus. Vaginae arctae, internodiis longiores glaber- rimae. Ligula ovalis, obtusa, denticulata et fissa, circ. 4 mm longa, glabra, Laminae lineares, longe acuminatae, patentes, mediae culmi cire. 20 cm long. 5 mm lat., planae, glaucescentes, undique scabrae, nervis crassis prominulis percursae. Panicula oblonga, contracta, den- sissima, fere spiciformis, plus minus distincte lobata, ad 12 cm lg., 2—3 cm lt, rhachi ramisque laevibus, his semiverticillatis circ. quinis tenuibus suberectis vel erecto-patulis, inferioribus usque ad 3,5 em longis, prima- riis in !/, inferiore nudis, secundariis a basi spiculiferis ramulosis multi- spiculatis, spiculis dense aggregatis breviter vel brevissime pedicellatis, pedicellis ramulisque tertianis aculeolato-scabris. Spiculae lineari-lanceo- latae, 6 mm longae, demum flavo-brunneae. Glumae steriles parum in- aequales, lanceolatae a H. inferiore sensim acuminatae, I. 6 mm lg. 1 mm lat, 1-nervis; IL 5 mm lg., tenuiter 3-nervis, utraque membranacea. obsolete carinata, carina superne scaberula. Gluma fertilis quam I. ‘/3 brevior (3,5 mm 1g.), lanceolata, obtusa, minute 4-denticulata (denticulis duobus reliquis saepe paullo longioribus) basi rigidule membranacea, dilute flavo-viridula, manifeste 3-nervis, callo pilis copiosis glumam aequantibus dense barbata, ceterum praeter nervos scaberulos glaberrima, circ. 0,5 mm infra apicem sed non ex sinu denticulorum aristulam emit- tens rectam tenuem circ. 2mm longam e glumis sterilibus haud exsertam. Palea gluma parum brevior, oblongo-lanceolata, obtusa, obscure 2-nervis, glaberrima, Pu Me CN E a "Gramineae novae turkestanicae. 58 Turkestania: in declivi septentrionali jugi Ters-agar (montium - "Trans-Alai) 21. IX. 1878 (Newessk y !). Im Habitus der C. Epigeios var. densiflora Ledeb. ühnlich, aber in den Charakteren der Spelzen von ihr sowohl als von der näher ver- wandten C. pseudophragmites Baumg. (C. littorea DC.) sehr verschieden. Die Hüllspelzen der letzteren sind schmal, pfriemlich lanzettlich und überragen um das Doppelte die Deckspelze; bei C. turkestanica sind sie lanzettlich und nur um Lt länger als die Deckspelze. Letztere ist bei C. pseudophragmites !/,—2 mal kürzer als die Callushaare, sehr zarthüutig, farblos und deutlich 2-zähnig mit einer im Einschnitt entspringenden Granne; bei C. turkestanica ist die Deckspelze etwas derbhäutig, gefärbt, so lang als die Callushaare, an der Spitze mit 4 sehr kleinen, paarweise ungleichen Zähnchen versehen, unterhalb (jedoch nur 0,5 mm) welcher, nicht aber aus dem Ausschnitte, die Granne entspringt. Charakteristisch ist auch die dichte, gelappte, nach der Blütezeit goldig-bráunliche Rispe. 4. Melica secunda Rgl. var. interrupta Hack., l. c., p. 58. Differt a typo ligula subtubulosa e regione laminae haud producta, panieula valde interrupta. Tian-Schan occid.: Bisehtasch ad confl. Talas 5000', 7. VIII. 1882 (Fetissow!). Ich habe diese Form anfangs fiir eine eigene Art gehalten, da sie in einigen Punkten von der Beschreibung Regels abweicht. So nament- lich in der Ligula, welche von dem Autor als „oppositifolia“ bezeichnet wird. Dieser von Grisebach herrührende Terminus bedarf einer Er- lüuterung. Bei den meisten Melica-Arten ist die Scheide bis zur Mündung geschlossen, und da sich die Ligula rings um den Rand der Scheide er- hebt, so muss sie röhrenförmig werden, namentlich, wenn ihre Ränder gleichfalls wie die der Scheide verwachsen sind. Ist nun noch dieser der Lamina gegenüberliegende verwachsene Teil langer ausgebildet als der auf der Innenseite und etwa noch in eine Spitze vorgezogen (wie bei M. uniflora Retz und weniger ausgeprügt bei M. secunda Regel), so steht nun die Hauptmasse der Ligula der Lamina gegenüber, was Grise- bach bei M. uniflora mit ,Ligula oppositifolia^ bezeichnete. Kommt dazu noch, wie bei den genannten Arten ein Gefüssbündel, das sich vom ver- wachsenen Scheidenrand in die Ligula hineinzieht, so wird das Gebilde noch charakteristischer und dauerhafter, Eine Probe, welche mir Herr B. Fedtschenko von Regels Exemplare aus der Alexanderkette bei Karakia gütigst mitteilte, zeigt diese eigentümliehe Form der Ligula, wührend bei dem Exemplar, das ich als M. interrupta (Herb.) bezeichnete, die Ligula nur eine auf der der Lamina gegenüberliegenden Seite etwas hóhere, aufgespaltene Róhre ohne Fortsatz und ohne Gefüssbündel bildet. An diesem Exemplare ist die Scheidenmündung aller Blätter mechanisch aufgespalten, und es ist nun schwer zu sagen, ob die Ligularröhre mit zerrissen wurde, oder ob sie schon ursprünglich nicht ganz verwachsen war; ich habe daher provisorisch den Ausdruck ,subtubulosa* gebraucht und muss es spüteren Beobachtungen an besserem Materiale anheim- 54 Eduard Hackel: Gramineae novae turkestanicae. stellen, den wahren Sachverhalt festzustellen. In den Ahrchen ist die 4 var. interrupta dem Typus vollkommen gleich, und Regels Angabe ,glu- mae flore inferiore longiores* ungenau, da sie nur ebenso lang sind; auch die Angabe ,spiculae glaberrimae* darf nicht auf die glumae fer- tiles („paleae inferiores“) ausgedehnt werden, denn diese sind auch am Originalexemplare wie bei allen Verwandten (M. scabrosa Trin. usw.) kórnig rauh. Die stark unterbrochene Rispe der Varietät scheint auch nur graduell vom Typus verschieden zu sein. 5. Stipa turkestanica Hack., 1. c., p. 59. Perennis. Innovationes intravaginales. Culmi circ. 30 cm alti, erecti, teretes, scabri, binodes, nodo superiore circa medium culmi sito, ad ^ apicem usque foliati. Vaginae internodiis breviores, teretes, inferiores Es arctae, summa dilatata, omnes deorsum scabrae, emortuae fuscescentes, . opacae. Ligulae lanceolatae, acutiusculae, 2—3 mm longae. Laminae omnes setaceo-convolutae, acutissimae, rigidae, inferiores dimidium cul- mum aequantes v. superantes, innovationum 10—15 cm longae, diam. 0.5 mm, culmeae breviores, omnes deorsum scaberrimae, canescenti- viridulae. Panicula linearis, contracta, basi vaginata. vel e vagina breviter exserta, 10—12 cm longa, ramis inferioribus binis, superioribus solitariis, omnibus brevibus, arrectis, scabris, plerique unispiculatis v. infimis bi- spiculatis, spicularum pedicellis rhachi appressis, inferioribus spicula paullo-, superioribus ea pluries brevioribus. Spiculae lanceolatae, 3 em longae, viridulae. Glumae steriles in parte inferiore 12—14 mm longa lanceolatae, herbaceo-membranaceae, in superiore hyalina setaceae, in acumen tenuissimum productae, 3-nerves, glabrae vel nervo medio su- perne scabrae. Gluma fertilis lineari-oblonga, circ. 10 mm longa, callo pungente pilis 2 mm longis fulvescentibus dense barbata, ceterum lineis 5 sericeo-pilosis notata, quarum 2 marginales ad */,, reliquae ad !/, glu- mae pertinent, reliquo dorso minutissime puncticulato-scaberula, apice glabra, aristam exserens 8— 10 cm longam, columna 2— 2,5 cm longa, 1 glabra vix scaberula supra medium geniculata, a seta quoque geniculo ` distincta, seta columna triplo-quadruplo longiore plumosa, ipso apice bre- viter nuda. Palea glumam aequans, lineari-oblonga, obtusa, subtubulosa, 2-nervis, glabra. Lodiculae 2 mm longae. Antherae 6 mm lg., plerumque a exsertae, raro per anthesin intra glumam paleamque retentae. Turkestania, Schugnan: Dschidak in valle fl. Badamdara, 27. VII. 1904 (B. A. Fedtschenko!). Valde affinis St. pennatae L., sed jam primo intuitu diversa aristis quam in illa duplo triplove brevioribus (8—10 cm, in St. pennata 20—35 cm longis), ceterum vaginis deorsum valde scabris ab omnibus, laminis scaber- rimis a plerisque subspeciebus St, pennatae (excepta St. Tirsa) distincta. Ab hac distinguitur praeterea ligula lanceolata 2—3 mm longa. Re o E, DRE TTT SUE 3 ra Alfred Cogniaux: “Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium. 55 XVI. Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. UI. (Ex: Bull. Soc. Roy. Bot. Belgique. XLIIT [1906], pp. 266—356)?). (SchluB). 22. (1>is.) Cryptophoranthus Schenkii Coen 1. c., p. 304. Caulibus secundariis numerosis, fasciculatis, longiusculis, satis gracili- bus, teretibus, 4—5-articulatis, vaginis scariosis vestitis; folio majusculo, submembranaceo, oblongo-lanceolato, apice acutiusculo et minutissime tridenticulato, basi in petiolum longiusculum attenuato; floribus fascicu- latis, majusculis, patulis, breviter pedicellatis, anguste oblongis, apice acutis; sepalis glabris, oblongo-lanceolatis, apice breviter acuminatis et longiuscule connatis; petalis parvis, anguste ovato-triangularibus, breviter acuminatis, glaberrimis; labello tenuiter membranaceo, longiuscule ungui- culato, triangulari-hastato, breviter acuminato, petalis paulo breviore; columna recta, non alata, glabra. Rhizoma repens, robustiusculum. Caules secundarii ascendentes, satis arcuati, pallide virides, 9—10 cm longi, 1!/, mm crassi. Folia suplana, viridia, cum petiolo 1—2 cm longo 12—14 cm longa. 1!/—3 cm lata. Pedicelli gracillimi, glabri, 8—10 mm longi. Sepala membranacea, 5-ner- vulosa, 15—16 mm longa, 4 mm lata. Petala pellucida, subtiliter triner- vulosa, 4—5 mm longa, inferne 2—21/, mm lata. Labellum trinervulosum, 4 mm longum, 7 mm latum. Columna 3 mm longa. — Affinis C. punctati Barb. Rodr. Rio de Janeiro: Serra dos Orgaós prope Theresopolis, supra arbores (Schenck, no. 2705). — Floret Februario. 23. (10) Masdevallia carinata Cogn., l. c., p. 305. Caulibus secundariis brevissimis subnullis, gracilibus, teretiusculis, vaginatis; foliis minutis, oblongis, apice obtusiusculis et obscure tridenti- culatis, basi leviter attenuatis et breviter petiolatis; scapo subnullo, uni- floro: bracteis tenuiter scariosis, vaginantibus, obtusis; floribus parvis, erectis, brevissime pedicellatis, glaberrimis; ovario crassiuscule lateque trialato; sepalis aequilongis, dorso erassiuscule alato-carinatis, inferne in cupulam brevem campanulatam antice basi vix gibbosam coalitis, lobis ovatis, subabrupte in cauda longiuscula satis gracili rigidiuscula erecta acutaque terminatis; petalis minutis, membranaceis, irregulariter rotundato- quadrangulis, supra basin valde constrictis, ad medium abrupte valde dilatatis et lateraliter obtuse triangularibus, apice subrotundatis; ‚labello petalis vix longiore, latiuscule longeque unguiculato, unguiculo ligulato, 1) Teil I siehe Fedde, Rep, IV (1907), pp. 54—60; Teil If siehe Fedde, Rep., V (1908), pp. 312—317. 2) Die Nummern in Klammern vor dem Namen bezeichnen die Stelle in der Flora Brasiliensis, wohin die neuen Arten gehóren. 56 Alfred Cogniaux. limbo obovato-rotundato, basi profunde emarginato-hastato auriculis re- trorsis lineari-subulatis, apice rotundato-subtruncato, margine integerrimo, disco basi minute biearinato; columna gracili, leviter incurva, apice minutissime bialata, clinandrio postice producto unidentato. Folia dense congesta, erecta, crasse carnosa, supra subplana et ad medium profundiscule canaliculata, subtus obtusc angulata, cum petiolo gracili 3—4 mm longo 2—3 em longa, 6—7 mm lata, 2 mm crassa. Seapus erectus, 3—4 mm longus. Pedicellus gracilis, erectus, 4—5 mm longus. Bracteae tenuiter membranaceae, arcte adpressae, dorso sub- earinatae, abrupte acutae, 2 mm longae. Calyx carnosulus; cupula 3 mm longa, apice 4 mm lata; lobi erecto-patuli, crasse trinervii, 6—7 mm longi, 4—5 mm lati; caudae subrectae, 6 mm longae. Petala erecta, satis obliqua, dorso subtiliter bicarinulata, 4 mm longa lataque. Labellum erectum, unguiculo leviter arcuato 2!ją mm longo, limbo 3 mm longo latoque. Columna apice leviter incrassata, 5 mm longa. — Affinis M. Edwallii Cogn. Brasilia austro-orientalis loco accurato haud indicato (Glaziou). 24. 22bis,) Stelis (Sect. Monostachyae) perpusilla Cogn., 1l. c., p. 306. Caespitosa; caulibus secundariis subnullis; foliis minutissimis, crassi- uscule carnosis, brevissime. petiolatis, suborbicularibus, apice obscure apiculatis, margine integerrimis et distincte marginatis; racemis solitariis. superne usque ad medium plurifloris, foliis multo longioribus; bracteis scariosis, inferne vaginantibus et breviter tubulosis, apice triangularibus acutisque, ovario paulo brevioribus; floribus minutissimis, secundis, bre- vissime pedicellatis; sepalis glabris, erectis, basi breviter coalitis, ovato- triangularibus, breviter acuminatis. Caules secundarii graciles, squamis 1—2 minutis scariosis vestiti; — 1—2 mm longi. Folia patula, rigida, subplana, enervia, 4—5 mm longa et fere totidem lata. Pedunculus communis ascendens, satis arcuatus, | capillaris, basi spatha minuta inelusus, 2—3 cm longus, pedicelli satis arcuati, cum ovario 3/,—1 mm longi. Bracteae adpressae, pallidae, ?|,—3/, mm longae. Flores purpurei. Sepala 3/, mm longa. — Affinis? Minas Geraés: Serra de Capanema, ,epiphyt. in Bromeliaceae radice* (Schwacke, no. 9312). | 25. (5bis,) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae § Elongatae) elegantula Cogn., l. c., p. 308. Caulibus secundariis graeillimis, teretiusculis, 1—2-articulatis, foliis circiter aequilongis, vaginis breviusculis membranaceis tubulosis glabris laevibusque vestitis; folio parvo, crassiuscule carnoso, anguste obovato- oblongo, apice obtuso et minutissime tridenticulato, basi satis attenuato et breviter petiolato, enervio, tenuiter marginato; racemis solitariis vel geminatis, erectis, superne pauci-plurifloris et fractiflexis, folio paulo longioribus, basi spatha, minutissima. arcte adpressa inclusis; bracteis minutis, membranaceis, inferne tubulosis, superne triangularibus, acutis; floribus parvis, distichis, patulis vel subnutantibus, caducis, longe pedi- cellatis; sepalis membranaceis, aequilongis, obtusis, trinerviis, glabris. Gy RAS no e E as e — Ret Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium. III 57 dorso non carinatis, dorsali obovato-oblongo, lateralibus paulo angustioribus, usque ultra medium connatis, basi satis gibbosis et. mentum subro- . tundatum formantibus; petalis elliptico-oblongis, obtusis, integerrimis, crasssiuscule trinerviis supra fere tricarinatis, sepalo dorsali satis brevioribus; labello erecto, carnosulo, petalis paulo longiore, longiuscule lateque unguiculato, limbo anguste ovato-cordato, indiviso, obtuso, superne subtiliter papilloso praecipue supra; columua satis gracili, leviter incurva, superne fere usque ad basin utrinque breviter alata, clinandrio postice acuto margine leviter undulato. Caules secundarii numerosi, fasciculati, ascendentes, satis arcuati, 21/,—4 cm longi, !/ mm crassi. Folium erectum, apice leviter recurvum, subplanum, rigidum; limbo 23—28 mm longo, 8—11 mm lato; petiolo gracili, 3—4 mm longo. Pedunculi communes filiformes, teretes, 4— 6 cm longi. Pedicelli patuli vel erecto-patuli, capillares, leviter arcuati, basi cum pedunculo breviuscule connati, 6—11 mm longi. Bracteae 2—21/, mm longae. Sepala leviter divergentia, satis concava, 7 mm longa; dorsale 3!/, mm latum, superne margine revolutum, lateralia in valva 6 mm lata connata. Petala subpellucida, 5 mm longa, 2!/ mm lata. Labellum leviter eoncavum, distincte trinervulosum, unguiculo 2 mm longo et 1 mm lato, limbo 4 mm longo, inferne 2!/; mm lato. Columna 5 mm longa. — Affinis P. mentosae Cogn. Rio de Janeiro (Glaziou). 26. (68bis.) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae $ Depauperatae) Macahe- ensis Cogn., 1. c., p. 310. : Caulibus secundariis subfasciculatis, filiformibus, teretiusculis, uni- articulatis, foliis satis brevioribus; folio minuto, submembranaceo, anguste oblongo-subspathulato, apice obtuso et minutissime tridenticulato. inferne longe angusteque cuneato et breviter petiolato, subtiliter 7-nervuloso; pedunculis solitariis vel rarius geminatis, capillaribus, glaberrimis, apice unifloris, folio satis longioribus; bracteis minutis; floribus minutis, brevissime pedicellatis, nutantibus; sepalis tenuiter membranaceis, glaber- rimis, linearibus, obtusiusculis, obscure trinervulosis, dorso rotundatis, lateralibus paulo longioribus et latioribus fere usque ad apicem connatis; petalis lineari-lanceolatis, acutiusculis, uninerviis, margine integerrimis, glaberrimis, sepalo dorsali subdimidio brevioribus; labello submembranaceo, petalis aequilongo, sessili, glaberrimo, indiviso, anguste obovato, margine integerrimo, apice late rotundato, inferne leviter constricto et longiuscule attenuato, disco ad medium oblique tenuiterque bicristato; columna gracili, clinandrio oblique truncato. Rhizoma repens, subfiliforme, elongatum, tortuosum. Caules secundarii erecti vel ascendentes, 6—12 mm longi. Folium erectum, rigidiusculum,, 11/—2!|, em longum, superne 4-6 mm latum. Pedunculus erectus, paulo flexuosus, 3—4 cm longus. Bracteae ochreatae, 11% —2 mm longae. Sepala paulo divergentia, dosale 7 mm longum et 1 mm latum, lateralia 8 mm longa, in valva 3—3!/; mm lata connata. Petala pellucida, vix obliqua, 4 mm longa, 1-mm lata. Labellum satis concavum, 4 mm longum, 58 Alfred Cogniaux. 1!/4—1?/, mm latum, Columna subrecta, 3 mm longa. — Affinis P. fili- formis Cogn. ` Rio de Janeiro: Alto Macahé (Glaziou), — Floret Junio-Julio. 27. (1015is) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae $ Caespitosae) calearata Cogn., |. c., p. 311. Parva, caespitosa; caulibus secundariis filiformibus, teretiusculis, uniarticulatis, folio multo brevioribus, vagina unica longiuscula tubulosa glabra laevi apice oblique truncata vestitis; folio minuto, crassiuscule carnoso, lineari-lanceolato, apice obtusiusculo et obscure emarginato, inferne longe attenuato fere petiolato, obscure plurinervuloso; pedunculis communibus solitariis vel geminatis, capillaribus, unifloris vel interdum ` 2—3-floris floribus succedaneis, folio paulo brevioribus; bracteis minutis, ochreatis, superne leviter dilatatis, apice oblique truncatis; floribus minutis, patulis, breviter pedicellatis: sepalis membranaceis, acutis, tenuiter trinervulosis, glaberrimis, dorso non carinatis, dorsali anguste oblongo, lateralibus paulo brevioribus, usque ultra medium in valva elliptico-oblonga basi breviter obtuseque calcarata connatis: petalis lineari-lanceolatis, acutiusculis, uninerviis, margine integerrimis, sepalo dorsali subdimidio brevioribus; labello carnosulo, petalis satis breviore, sessili, indiviso, anguste ovato, superne satis attenuato, apice rotundato, disco a basi fere usque ad medium bicristato; columna brevi, gracili, clinandrio oblique truncato. Caules secundarii numerosi, dense fasciculati, erecti, 4—8 mm longi. Folium erectum, rigidum, subplanum, 18—28 mm longum, 2--3 mm latum. Peduneulus communis erectus, strictus, 1!/,—2 em longus. Pedicelli erecti, plus minusve arcuati, 2—3 mm longi. Bracteae tenuiter membranaceae, 1—1!/, mm longae. Sepala valde divergentia, dorsale erectum, 9 mm longum, 2!/; mm latum, lateralia superne recurva, 8 mm longa, in valva 2 mm lata connata, calcari patulo, 1—1!/; mm longo. Petala subpellucida, 5—5!/, mm longa, 1 mm lata. Labellum erectum, tenuiter trinervulosum, 3!/, mm longum, inferne 1!/; mm latum. Columna arcuata, 2!/, mm longa. — Affinis P. linguae Lindl. Rio de Janeiro (Glaziou). 28. (113555) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae § Caespitosae) sub- umbellata Cogn., l. c., p. 313. Pusilla, caespitosa; caulibus secundariis subnullis; folio minuto, car- nosulo, tenuissime marginato, breviter petiolato, obovato, apice rotundato- subretuso et minutissime apieulato, basi paulo attenuato, obscure nervu- loso; pedunculis communibus solitariis vel rarius geminatis, capillaribus, apice subumbellatim 5—10-floris, folio multo longioribus; bracteis ovato- lanceolatis, longiuscule acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus minutis, patulis, longiuseule pedicellatis; sepalis tenuiter membranaceis, glaberrimis, subaequilongis, acutissimis, subtiliter trinervulosis, dorsali . late oblongo, lateralibus triangularibus, in valva fere usque ad tertium bifida basi antice satis gibbosa connatis; petalis anguste obovato-rhombeis, obtusiusculis, tenuissime trinervulosis, sepalo dorsali dimidio brevioribus; ICI sl dat MOST Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium. III. 59 labello carnosulo, petalis subduplo longiore, longiuscule angusteque ungui- culato, limbo indiviso, ovato, obtuso, margine valde undulato-crispo, superne leviter papilloso, disco nudo; columna breviuscula, gracili, apice acute tridentata; anthera depressa, superne anguste rostrata. Folium erectum, rigidiusculum, limbo 6—7 mm longo, 4—6 mm lato; petiolo gracili, 2— 3 mm longo. Pedunculi communes erecti, paulo flexuosi, 2![—93 mm longi. Pedicelli dense aggregati, erecti, saepius paulo arcuati, 4—7 mm longi. Bracteae tenuiter membranaceae, 2—3 mm longae. Sepala valde concava, dorsale 5 mm longum et 2 mm latum, lateralia 5 mm longa, basi 2!/, mm lata. Petala erecta, pellucida, subplana, 2!/, mm longa, 11/, mm lata. Labellum erectum; unguiculo 1'/. mm longo, !/; mm lato; limbo obscure trinervuloso, 3 mm longo, 2!/,—2*/, mm lato. Co- lumna vix incurva, 2 mm longa. — Affinis P. Lindleyanae Cogn. Rio de Janeiro (Glaziou). 29. (114bis.) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae § Caespitosae) acutidentata Cogn., l. e., p. 314. Parva, caespitosa; caulibus secundariis brevissimis, gracillimis, tere- tiusculis, uniarticulatis, vagina unica majuscula tubulosa glabra laevi apice oblique truncata vestitis; folio satis parvo, carnosulo, longiuscule petiolato, oblaneeolato, tenuissime marginato, apice acutissime minuteque tridentato, inferne longiuscule cuneato, distinete uninervio; pedunculo communi solitario, capillari, superne laxe plurifloro, foliis leviter longiore; bracteis ochreatis, minutis, apice oblique truncatis acutisque; floribus parvis, patulis, distichis, breviuscule pedicellatis; sepalis tenuiter membranaceis, aequilongis, glaberrimis, subtiliter trinervulosis, dorsali late oblongo, obtuso, lateralibus satis angustioribus, aeutis, in valva usque ad tertium bifida non carinata basi antice paulo gibbosa connatis; petalis ovato- oblongis subrhomboideis, obtusiusculis, uninerviis, margine integerrimis, glabris, sepalo dorsali multo brevioribus; labello submembranaceo, petalis aequilongo, longiuscule angusteque ungiculato, limbo indiviso, anguste ovato, obtuso, margine integerrimo, superne subtiliter papilloso, disco nudo; columna longiuscula, gracili, clinandrio minute tridenticulato. Caules secundarii erecti vel ascendentes, subrecti, '/.—*/, mm crassi. Folium erectum vel paulo patulum, rigidiusculum, subplanum, limbo 21/,,——3 em longo et 7—10 mm lato, petiolo gracili 4-6 mm longo. Peduneulus communis erectus, inferne strictus, apice valde fractiflexus, 4—6 cm longus, Pedicelli capillares, patuli, recti, basi cum pedunculo breviter connati, 3—5 mm longi. Bracteae 1!/,—2 mm longae. Sepala satis divergentia, valde concava, 6 mm longa, dorsale 3 mm latum. lateralia in valva 31% mm lata connata. Petala subpellucida, 217, mm longa, 11/, mm lata, Labellum subtiliter trinervulosum, 21/,—2°/, mm longum, 1 mm latum. Columna vix incurva, 2!/, mm longa. — Affinis P. marmoratae Cogn. S. Paulo (Comm. Geogr. e. Geol. S. Paulo, no, 2565 part.). 30. (117bis,) Pleurothallis (Sect. Hymenodanthae $ Caespitosae) deltoglossa Cogn., l. c., p. 315. 60 Alfred Cogniaux. Parva, caespitosa; caulibus secundariis gracilibus, teretiusculis, 1—2- articulatis, folio multo brevioribus; folio parvo, carnosulo, longiuscule petiolato, oblongo, apice acuto indiviso vel obscure tridenticulato, basi breviuscule attenuato, obscure uninervio; pedunculis communibus solitariis vel interdum geminatis, capillaribus, apice laxe 2—3-floris, folio paulo longioribus; floribus parvis, patulis, longiuscule pedicellatis, minutissime bracteatis; sepalis membranaceis, acutis, tenuiter trinervulosis, glaberrimis, dorso angulatis, dorsali late lanceolato, lateralibis satis minoribus, fere usque ad apicem connatis, basi antice vix gibbosis; petalis obovatis, apice late rotundatis, uninerviis, margine superne subtiliter denticulatis, extus subtiliter papillosis, sepalo dorsali multo brevioribus; labello carno- sulo, petalis sublongiore, anguste deltoideo, apice obtuse trilobato, margine integerrimo, supra superne subtiliter papilloso; columna breviuscula, gracili, apice aeute tridenticulata. Caules secundarii erecti vel ascendentes, subrecti, 1—1!/; cm longi, 3/,—1 mm crassi; vagina. membranacea, arcte adpressa, pallide fusca, 7—9 mm longa. Folium erectum, rigidum, subplanum, 2!/,—3 cm longum, 8—10 mm latum, petiolo gracili, supra profunde canaliculato, 4—8 mm longo. Peduneuli communes erecti, leviter flexuosi, 4—5 em longi. Pedicelli tenuiter capillares, erecto-patuli, leviter arcuati, basi cum pedun- culo brevissime connati, cum ovario 5—7 mm longi. Flores flavescentes, atropurpureo striati et punctati. Sepala valde divergentia, dorsale 8—8!|, mm longum et 3 mm latum, lateralia in valva 6!/,—7 mm longa et 4 mm lata apice minute bidentata connata, Petala leviter concava, 3—3'/, mm longa, 2—2!/, mm lata. Labellum obscure trinervulosum, 3!/[ mm longum, sub apice 2 mm latum.. Columna paulo incurva, 2 mm longa. — Affinis P. tricoloris Cogn. S. Paulo (Comm. Geogr. e. Geol. S. Paulo, no. 2567 part.). 31. (170bis) Pleurothallis (Sect. Sarcodanthae $ Brachystachyae) sub- rotundifolia Cogn., |. c., p. 317. Mediocris; caulibus secundariis remotis, satis gracilibus, inferne tere- tiusculis, superne lateraliter paulo compressis antice profundiuscule canaliculatis, inarticulatis, basi univaginatis, folio multo longioribus; folio satis parvo, crasse carnoso, sessili, suborbiculari vel rarius late ovato. apice obtuso et minute tridenticulato, basi rotundato-subcordato, uninervio nervulis lateralibus indistinctis; pedunculis communibus solitariis vel geminatis, gracilibus, glabris, folio satis brevioribus, superne laxiuscule 3—5-floris, basi spatha parva glabra acutaque inclusis; bracteis parvis, ochreatis, glabris, apice oblique truncatis; floribus parvis, patulis, brevissi- me pedicellatis; sepalis carnosulis, glaberrimis, tenuiter trinerviis, non carinatis, dorsali oblongo, obtuso, lateralibus satis brevioribus, acutis, in valva elleptico-ovata apice minute bidenticulata basi antice leviter gibbosa connatis; petalis linearibus, acutis, uninerviis, margine integerrimis, sepalo dorsali triplo brevioribus; labello carnoso, petalis aequilongo, breviuscule lateque unguiculato, indiviso, elliptico-oblongo, apice rotundato, margine integerrimo, supra superne subtiliter papilloso, disco ad medium tenuiter TE e witty EE TE. denticulatis. ` Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium. III. 61 bicristato; columna breviuscula, claviformi, clinandrii marginibus subtiliter Rhizoma repens, elongatum, satis gracile, flexuosum. Caules se- eundarii ascendentes, satis arcuati, 8—10 cm longi, inferne 1 mm superne 11/4—2 mm crassi. Folium patulum superne satis recurvum, rigidum, subplanum, 21/,—4 cm longum, 2—3 cm latum, nervo mediano supra profundiuscule canaliculato, subtus paulo distincto. Pedunculi communes folio adpressi, 11/,—3 cm longi; spatha basilaris carnosa, lateraliter valde compressa, dorso acute carinata, 4—7 mm longa. Pedicelli cum ovario 2 mm longi. Bracteae membranaceae, pallidae, 1!/—2 mm longae. Sepala satis divergentia, dorsale 6—6!/, mm longum et 2 mm latum, lateralia 4!/; mm longa, in valva 3 mm lata connata. Petala subpellucida, 2—2!/, mm longa, !/ mm lata. Labellum leviter concavum, tenuiter trinervulosum, 21/,—21/, mm longum, 1!/ —1!/; mm latum. Columna 2 mm longa. — Affinis P. exarticulatae Barb. Rodr. Rio de Janeiro (Glaziou). — Brasilia austro-orientalis loco accurato haud indicato (Glaziou, no. 14325 c). ; 32. (93) Epidendrum nocturnum Jacq. var. minus Cog:., l. c., p. 323. Planta muito gracilior. Caules 1—2 dm longi, 2—2 mm crassi. Folia erecto-patula, 5—71/, cm longa, 8—14 mm lata. Pedicelli cum ovario 3 cm longi. Flores albi, sepalis petalisque 21—24 mm longis., Peruvia: Prov. Loreto ad Cerro de Escaler (E. Ule, no. 6689). 33. (4) Sophronitis cernua Lindi. var. albiflora Cogn., |. c., p. 325. Flores albi. Minas Geraés: Serra de Lavras. Novas et Serra de Campanema, in rupibus (Schwacke, no. 7614 et 9314). — Floret Martio-Junio. 34. (66.) Mazillaria madida Lindl. var. monophylla Cogn., |. c., p. 330. Planta robusta. Pseudobulbi omnes apice monophylli. Rio de Janeiro (Glaziou). 35. (5.) Centroglossa ? Peruviana Cogn., l. c., p. 331. Pseudobulbis nullis vel subnullis; foliis. satis numerosis, congestis, distichis, satis coriaceis, conduplicatis, lineari-subulatis, acutis, basi breviter vaginantibus, limbo cum vagina articulato; pedunculo filiformi, unifloro, ad medium unibracteato, foliis circiter aequilongo; bractea parva, anguste ovata, acuta, basi vaginante; floribus minutis; sepalis linearibus, apice obtusis vel subtruncatis, dorso non carinatis, lateralibus paulo majoribus basi antice longe decurrentibus; petalis anguste linearibus, apice sub- truncatis, sepalo dorsali paulo brevioribus; labello erecto, tenuiter mem- branaceo, sepalis lateralibus paulo breviore, indiviso vel obscure trilobato, ovato-rhomboideo, aeuto, basi in calcar elongatum lineare obtusum pro- ducto, disco tenuissime unicristato; columna brevi, crassiuscula, clavi- formi. Radices glabratae. Folia fastigiatim patula, leviter arcuata vel falcata, 11/—2 cm longa, 1—1!/ mm lata. Pedunculus erectus, leviter flexuosus 1—2 cm longus. Bractea adpressa, 2—8 mm longa. Flores purpurei Sepala erecta vel apice paulo patula, tenuiter trinervulosa, dorsale 62 Alfred Cogniaux: Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium, 4—4!/, mm longum et 11/, mm latum, lateralia 5—5'/, mm longa et 1!/, mm lata. Petala erecta, uninervulosa, 3'/, mm longa, ![--?/, mm lata. Labellum subtiliter trinervulosum, 4—4!/, mm longum, 2 mm latum; calcar pendulum, paulo flexuosum, 6!/;—7 mm longum, !/—?/, mm crassum, Columna 1!/, mm longa. Peruvia: Prov. Loreto, in arboribus ad Cerro de Ponasa, altit. 1300 m (E. Ule, no. 6688). — Floret Martio. 36. (3.) Centroglossa Greeniana var. aurea Cogn., l. c., p. 332. Flores flavoaurei. Rio de Janeiro: Serra dos Orgáos prope Therezopolis, in arboribus. (J. de. Moura, no. 124). 37. (4.) Zygostates papillosa Cogn., l. c., p. 333. Pseudobulbis minutissimis, aggregatis, leviter compressis, apice mono- phyllis; foliis minutis, carnosulis, lineari-ligulatis, acutiusculis, basi longe attenuatis fere petiolatis; pedunculo communi filiformi, erecto, superne leviter fractiflexo et laxiuscule 3—5-floro, foliis circiter aequilongo; bracteis ovato-triangularibus, acuminatis, ovario dimidio brevioribus; floribus breviuscule pedicellatis, segmentis utrinque subtiliter denseque papillosis; sepalis subaequilongis, liberis, sessilibus, patulis, ovato-oblongis, apice subrotundatis; petalis late obovatis, longiuscule abrupteque unguiculatis, apice subrotundatis, margine dentatis. sepalo dorsali aequilongis; labello sepalis lateralibus aequilongo, ambitu ovato, profunde cymbiformi, margine eviter undulato, apice obtusiuscule triangulo, basi truncato utrinque obtuse rectangulo, disco tenuiter tricarinato, brachiis basilaribus horizontali- ter patentibus, linearibus, subfalcatis, apice paulo attenuatis obtusisque, columna paulo brevioribus. Pseudobulbi 3—4 mm longi. Folia erecta, rigida, 1!/,—8 cm longa, 3—4 mm lata, Pedunculus communis acute angulatus, 2—3 cm longus. Pedicelli capillares, patuli, cum ovario 6—8 mm longi. Bracteae rigidius- culae, circiter 3 mm longae. Flores ut videtur albi. Sepala satis concava, trinervulosa nervulis lateralibus vix distinctis, 4 mm longa, 21|, mm lata. Petala tenuiter 5-nervulosa, 4!/; mm longa, 4 mm lata. Labellum patulum, 4 mm longum, 3 mm latum; brachia 2 mm longa. Columna 21/,—3 mm longa. — Affinis Z. Allenianae Kraenzl. - S. Paulo: Apiahy (Puiggary, no. 3567). — Floret Decembri. 38. (3bis.) Ornithocephalus (Sect. Iridifoli) graciliscapus Cogn., l. c. p. 334. Foliis numerosis, distichis, dense imbricatis, satis parvis, vaginis breviusculis, margine anguste pellucidoalatis, limbo carnosulo, verticali, lanceolato, subfaleato, margine tenui, apice acuto; pedunculo communi ascendenti, tenuiter filiformi, teretiusculo, densiuscule et brevissime hispidulo, foliis paulo longiore, fere usque ad basin laxe 11— 13-floro; bracteis late triangulari-ovatis, acutis, pilosulis, ciliatis, ovario multo brevioribus; floribus minutis, longiuscule pedicellatis; sepalis subaequilon- gis, obovato-oblongis, apice rotundatis, margine superne ciliatis; petalis pellucidis, late obovatis, apice rotundato-subtruncatis, margine superne jo cA iiS Rai f, : me EST MI iere, RES AE, 1:354 Mi " R. Buser: Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae, op denticulato-laciniatis, glabris, sepalo dorsali satis longioribus; labello patentideflexo, sepalis lateralibus subduplo longiore, indiviso, ovato- -oblongo, basi rotundato, ad medium satis. constricto, apice acuto, margine inte- gerrimo, glaberrimo, disco inferne 4-carinato, carinis exterioribus crassis. carnosispue, carinis interioribus gracilibus. Folia flabellatim patula, rigidiuscula, 5—6 cm longa, 8—12 mm lata, Pedunculus communis superne vix fractiflexus, 7—7!/, cm longus, Pedicelli patuli vel erectopatuli, capillares, subrecti, hirtelli, 5—6 mm longi. Bracteae 1'/,—2!/|, mm longae. Sepala satis concava, subtiliter trinervulosa, 2 mm longa, 1 mm lata Petala valde concava, paulo obliqua, 3 mm longa lataque. Labellum subplanum, antice subtiliter 5- nervulosum, 3!/—4 mm longum, 2 mm latum. — Affinis O. pygmaei Reichb. f. et Warm. Alto Amazonas: Estrema secus flum, Juruá (E. Ule, no. 6924 part.). — Floret Septembri. 39. (6.) Gomeza foliosa Kl. et Reichb. f. var. brevifolia Cogn., LG p. 336. Folia lanceolata, 10—13 cm longa, 2!/,—3 cm lata. S. Paulo (Comm. Geogr. e. Geol S. Paulo, no. 3874); Apiahy (Puiggary). XVIII. R. Buser, A/chimillae novae Caucasicae et Ponticae. (Ex: Mon. Jard. Bot. Tiflis, Livr. 4 [1906], pp. 1—9, Livr. 5 [1906], pp. 1—16.) 1. Alchimilla flabellata Buser var. taurica Buser, l. c., Livr. 4; p. 8. Typo robustior, indumento uberiore, magis hirsuto. Folia subtus prominule reticulato-venosa. Flores majores, longius pedicellati. Tauria: Tugaturdagh 1813. 2. Alchimilla Steveni Buser, l. c., Livr. 4, p. 3. Herbacea, erecta, multicaulis, villosa, floribus mero pilosis, incon- cinnis. Folia radicalia 4—5 cm longa et lata, suborbicularia, 9—10-loba; lobis paene semiincisis, semirotundis, basi angustata breviter cuneato-in- tegris; dentibus numerosis (utrinque 7—8), minimis, ovatis; probab. un- dulata, utrinque subadpresse villosa, micantia. Stipulae latae, laxae; auriculis late loriformibus. Caules ad 22 em alti, numerosi (—5), petiolis duplo longiores, crassiusculi, rigidi erecti, molliuseule patulo-villosi. Folia caulina petiolata, stipulis magnis, superioribus subcrenato-dentatis. Flores laxe glomerulati. Urceoli campanulati, basi parce pilosi. Sepala late lingulata, subobtusa. Stilus longe exsertus. Pedicelli inferiores urceolis duplo longiores, pilis singulis praediti, superiores urceolum aequantes, glabri. Habitu A. Lapeyrousci Bus. in mentem revocans, Tauri summi montes. Pubes petiolorum patula. 3. Alchimilla acutiloba Stev. subsp. Aroanica Buser, l. c., Livr. 4, p. 4 Valida, elata. Folia undulata, rotundato-reniformia, ad !/, radii longit. 64 R. Buser: Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae. lobata, supra glaberrima, subtus laxe pubescentia, lobis semirotundis aut late arcuato-triangularibus, subminute denticulatis. Caules ad ramum secundum usque villosi, superne glabri, Flores maximi (ad 6'/, mm lati!), glaberrimi, urceolo minimo, sepalis episepalisque maximis, elongatis, exi- mie reticulatis. Griechenland: Vom Berge Chelmos. (Heldreich Unio itin.) 4. Alchimilla sericea W. subsp. chlorosericea Buser, 1. c., Livr. 4, p. 7. Typo multo glabrior, lutescenti-viridis. Folia inferiora oblongo-obo- vata, breviter acuminata, dentibus aequalibus subpectinatis; folia superiora oblonga, dentibus porrectis, ad medium marginem decurrentibus; supra glaberrima, subtus tenuiter sericea, adulta calvata. Stipulae basilares magis latae et obtusae. Flores glabrati: urceoli basi tantum, sepala apicem versus parce sericea, Vegetatio et dimensiones A. sericeae. J'ai vu cette plante qui a une frappante ressemblance avec lA. sub-. sericea Reuter, dans les herbiers d'Helsingfors et Boissier, en échantillons mélés au type et distribués par Ruprecht avec la provenance: Diklo Tuschetiae et Dindi-dagh Daghestaniae, 28—3000 m. C'est à elle que se rapporte la phrase finale chez Boissier sub sericea: Occurrunt formae virentes praesertim in pagina superiore glabrescentes. Le carac- tere de la présence ou de l'absence d'un indument suprafoliaire étant un des plus constants chez les Alpines d'Europe, les échantillons de Ruprecht ayant toute l'apparence de plantes normales, pour partie méme trés vigoureuses, la coloration violette des tiges prouvant leur provenance : d'une station ensoleillée et non pas ombragée, je ne saurais voir dans ces plantes une f. denudata du type, mais une espece de second ordre, parfaitement autonome. On doit y rapporter aussi la moitié de l'authentique A. sericea de Willdenow lui-méme. Dans l'herbier Willdenow, le sericea est représenté — Fol. 3146 — par deux échantillons entiers et une tige détachée, communi- qués par le comte Moussine-Pouchkine et récoltés in summitate montis Paischar. Des deux échantillons l'un (plus la tige) est le sericea tel qu'on le conçoit aujourd'hui, l'autre est un chlorosericea. Cette circonstance nous explique pourquoi W., en différenciant le sericea vis-à-vis de l’alpina, ne fait aucun usage du caractère pourtant si commode de lindument soyeux suprafoliaire du sericea, de ses deux échantillons l'un ayant les feuilles glabres en dessus. Tous les deux sont, en outre, trés jeunes, à inflorescences encore condensées, d'oü lindication peu caractéristique de W.: florum corymbis fere capitatis. 5. Alchimilla sericea W. subsp. Raddeana Buser, l. c., Livr. 4, p. 8. Minor, gracilior. Folia reniformia, lobis extremis suboppositis, 7-loba, ad !/—?/, radii longit. incisa (aut si cum A. sericea comparare mavis, „foliolis“ ad !/,—!/, ,conjunctis*); lobis breviusculis, oblongis vel oblongo- ovatis, antice arcuatis (fol. infer. vel acutiusculis (fol. sup.); dentibus pectinatis; utrinque dense cinereo-sericea. Flores iis sericeae glabriores: .urceoli et pedicelli tenuiter sericei aut subcalvati, (Anticaucasus) Koschkar-dagh, 22. VI. 1890, G. Radde. Hb. Cau- cas., 482 (Hb. Tiflis). ‘ dé sie = ‚Kränzlin: -Namensänderungen. 65 Je n’ai vu de cette plante qu'un seul échantillon très grêle, de taille petite, dont les tiges mesurent 7—10 cm, les pétioles 21/4—4 cm, les feuilles 23 X 17 mm, il est au début de la floraison, à inflorescence encore condensée. La structure florale est celle du sericea, lindument de méme quoiqu'en général moins abondant. Radde avait déterminé sa - plante d'abord sericea W., ensuite, in pejus: pubescens M. B. Elle appar- tient absolument au type du sericea dont elle constitue une sous- espèce à conjoncture prononcée, à l'égal des A. podophylla Tausch, pallens Bus., conjuncta Bab. parmi les Hoppeanae. Habituellement elle ressemble beaucoup à l'A. faeroënsis (Lge.) Bus., sauf l'inflorescence, XIX. Kränzlin, Namensánderungen. Im II. Band der „Orchis“ ist auf S. 98 ein Bulbophyllum von mir unter dem Namen JB. longispicatum als neu beschrieben worden. Da dieser Name schon von Professor A. Cogniaux für eine brasilische Orchidee gebraucht ist, so ändere ich hiermit den Namen in Bulbophyllum macrostachyum Kranz). Ferner ist der Name Pleurothallis Cogniauxiana Kränzl, auf S. 28 desselben Bandes abzuändern in Pleuroth. Beyrodtiana Kränzl., da der zu- erst genannte Name schon einmal von Dr. R. Schlechter angewandt ist. XX. John Briquet, Lab/atae novae in Asia-media atque Persia ab Ove Paulsen collectae. (Ex: Bot. Tidsskr, XXVIII [1907], pp. 233—248.) 1. Scutellaria orientalis L. var. mollis Briq., Le p. 233. A var. genuina Boiss, differt bracteig molliter dense tomentosis, apice magis conspicue acuminatis. Caracteribus caeteris vix sejungenda. Ferghana: No. 316, on a mountain near Osh. May 30. 1898. 2. Scutellaria Paulsenii Briq., l. c., p. 233, fig. 1. Suffrutex, caudice lignoso caules multos procumbenti-adscendentes proferente. Rami brevissime adpresse puberuli vel glabrescentes, inter- nodiis brevibus. Folia parva, ovata, apice obtusa, infra medium latiora, basi breviter rotundato-cuneata, sessilia vel fere sessilia, marginibus superficialiter crenatis. utrinque viridia brevissime parce puberula vel subglabra. Verticillastri in spicastra terminalia tetragona congesti, brac- s + violaceis, subintegris vel integris, praesertim ad mar- '« elliptici teis elliptici ince gines laxe villosellis, laxe imbricatis. Calix sub anthesi parvus, villosellus. Corolla magna violacea, extus breviter adpresse pubescens typi S. alpinae. | ` i E Repertorium novarum specierum. NI. 66 . John Briquet. Planta 10—15 cm alta. Foliorum lamina superficie 1—1,2 X 6,7 cm, crenis circ. 0,5 mm altis. Spicastra ad 5 cm longa. Bracteae superficie circ. 1X 0,7 cm. Calix sub anthesi vix ultra 2—3 mm longus. Corolla calicis os ad 2,5 cm excedens. Species habitum S. alpinae omnino refert, sed folia minora etiam basilaria sessilia vel fere sessilia, dum in illa folia basilaria serrato-crenata semper conspicue petiolata sunt. Affiinitas magna est etiam cum S. virente Boiss. quae a nostra bracteis magis reticulato-nervosis, foliis profunde incisis petiolatis discedit. Pamir: No. 620, at Bordo-ba (border of the Alai-steppe). Alt. 3500 m. June 27. 1898; no. 752, at the river Kara-su. Alt. 3700 m. July 12. 1898. 3. Seutellaria adenostegia Briq., l. c., p. 233. Herba perennis. Caules adscendentes vel erecti, undique breviter glanduloso-puberuli, cinerascentes. Folia satis parva, ovata, apice obtusa vel subacuta, basi truncato-subcordata, petiolo quam lamina breviori in- structa, valide et regulariter crenata, supra viridia glabrescentia, subtus albo- vel cinereo-tomentosa, dua, rugosa. Verticillastri in spicastra termi- nalia tetragona congesti, bracteis late ovatis, apice breviter apiculatis, superficialiter crenulatis, reticulato-nervosis, undique laxe piloso-glandu- losis, viscosis, imbricatis. Calix sub anthesi parvus, undique breviter piloso-glandulosus, viscosus. Corolla speciosa flava, extus pubescens typi S. orientalis. Planta cire. 25 em alta. Foliorum lamina superficie ad 1,8 X 1,8 cm, crenarum culmina 1—2 mm alta, petiolis 0,5—1 cm longis. Spicastra ad 10 cm longa. Bracteae infimae ad 1,3 X 1,5 cm. Calix sub anthesi (scutello incluso) 3—4 mm longus. Corolla calicis os ad 3 cm excedens. Affinis S. orientali a qua bracteis latissime ovatis reticulato-nervosis viscosis pulchre differt. S$. multicaulis Boiss. longe discrepat foliorum forma et bractearum indole, Ferghana: No. 386, near Gultsha. Alt. 1600 m. June 17. 1898. 4. Nepeta Paulsenii Briq., |. c., p. 235, fig. 2. Herba perennis. Caulis robustus, basi induratus, ramosissimus, ramis erectis vel erecto-adscendentibus crebris, viridibus, inferne glabrescenti- bus, superne breviter piloso-pubescentibus, Folia satis parva, oblonga, apice acuta vel subacuta, basi in petiolum brevem cuneata, marginibus irregulariter inciso-laciniatis, viridibus, utrinque (praesertim subtus) sub- hispidule laxe pilosulis. Verticillastri multiflori in spicastra terminalia densa oblongo-cylindrica congesti, infimis 1—2 longius distantibus, pedun- culo communi dense et mollius pubescente; bracteae calicem subaequantes ex basi late ovata longe acuminatae, praesertim secus margines molliter vestitae; bracteolae bracteis similes sed lanceolato-subulatae, vel subu- latae. Calix anguste campanulatus, rectus, extus + grosse pilosus, denti- bus tubum subaequantibus vel demum aliq. brevioribus, anguste lanceo- lato-subulatis, longe acuminatis sed non spinescentibus. Corolla parva, exserta, in sícco pallida, tubo superne antice vix ampliato; labrum villo- sellum apice profunde emarginatum; labioli labrum subaequantis lobi SE ee a RH LU er re ree Labiatae novae in Asia-media atque Persia ab Ove Paulsen collectae. 67 laterales breves rotundati, medium major obcordatus. Genitalia normalia - stamina labrum corollinum haud excedentia; stylus exsertus. Planta circ. 50 em alta. Foliorum lamina superficie ad 1,5 X 0,5 cm, laciniis ad 2 mm altis, petiolus 3—4 mm longus. Spicastrorum pars con- gesta sect. long. ad 5 X 1,5 cm, verticillastris infimis (eum adsint) a cae- teris internodiis ad 5 cm longis separatis; bracteae infimae superficie ad 7X3 mm, bracteolae infra 1 mm latae. Calix sub anthesi ca. 5 mm longus, maturus 6 mm longus, tubo 3,5 mm profundo, dentibus 2,5 mm longis. Corolla calicis os ca. 5 mm excedens, labrum 2,5 mm longum; labioli 2,5 mm longi lobi laterales vix 1 mm alti, medius superficie fere 2x2 mm. Stylus labrum corollinum ad 2 mm excedens. Nuculae ma- turae desunt. Species § Spicatarum a speciebus orientalibus et centrali-asiaticis etiam ab iis quas nuper descripsit cl. Lipsky nobis differre videtur folio- rum forma, indumento, nec non organisatione calicis, caeterum N. podo- stachydi Benth. et subincisae Benth. affinis. Pamir: Near the lake Jashil Kul. Alt. 3800 m. July 28. 1898. 5. Nepeta reniformis Briq., l. c., p. 236, fig. 3. Herba annua, parva, debilis, radice fusiformi tenui undulata vel varie torta. Caulis simplex vel e basi parce ramosus, brevissime puberulus, coeruleo-violascens, superne pilis laxis longis praeterea praeditus, inter- nodiis brevibus. Folia parva, petiolata, latissime ovata, reniformia, latiora quam longa, apice rotundata, basi late truncato-subcordata, subintegra ' vel superficialiter crenulata, violascentia, utrinque pilis longissimis albis laxissime floccoso-villosa, indumento demum + deciduo. Verticillastri ad apices congesti capitulos foliosos indistinctos formantes, foliis floralibus (bracteis) a caeteris parum distinetis; bracteolae lineari-lanceolatae, apice acuminatae subspinescentes violaceae laxe villosae calices circ. aequantes. Calix rectus elongato-campanulatus, pilis longis laxe villosus, dein + gla- brescens, aequaliter 5-dentatus, dentibus e basi deltoidea brevi longe et demum sat rigide setaceis, apice subspinescentibus, ore intus villosello. Corolla eaerulescens exserta, parvula, tubo antice sensim et parum am- pliato; labrum breve, profunde emarginatum, lobis rotundatis; labri lobi laterales demum deflexi, breves, rotundati, medius major late obcordatus. Genitalia sub labro corollino adscendentia haud exserta normalia. Nueulae oblongae, pallide viridi-fuscae, laeves, nitidulae. Planta 5—8 cm alta. Foliorum lamina superficie 5—12 X 6—15 mm, petiolus 5—15 mm longus. Bracteolae longiores ad 10 mm longae. Calix sub anthesi vix 5 mm longus, maturus 7 —8 mm longus, tubo 5 mm pro- fundo, dentibus 3 mm longis. Corolla calicis os circ. 6 mm excedens, labrum vix 2 mm longum; labioli 3—4 mm longi lobi laterales vix 1 mm alti, medius superficie 2X 2 mm. Nuculae sect, long. 2 X 1 mm. Species eximia ad § Micronepetas Boiss. pertinet, ab omnibus specie- bus notis valde discrepat foliis reniformibus, indumento, nec non calicis Pamir: No. 725, on mountains at Shatshan. forma. Alt. 3800 m. July 11. 1898. 5* 68 John Briquet. 6. Nepeta fallax Briq., l. c., p. 237. Herba annua. Caulis basi ramosus, ramis adscendentibus, elongatis, glabris vel subglabris, internodiis elongatis saepe purpurascentibus. Folia parva, membranacea, late ovata, apice obtusa, infra medium latiora, basi truncato-subattenuata, vix obscure subcordata, petiolo limbum subaequanti insidentia, margine obscure vel superficialiter crenulata, praesertim sub- tus laxe floccoso-villosella, vestimento cum aetate deciduo. Verticillastri dense multiflori, pauci in axillis superioribus dissiti, caeteri ad apices ramorum congesti foliis floralibus reductis fulerati. Bracteolae lanceolato- lineares laxe villoso-pilosae, apice acuminato-subulatae aliq. subspines- centes, purpurascentes. Calix rectus campanulatus, superne laxe piloso- villosellus, purpurascens, inferne glabrescens pallidior membranaceus, aequaliter 5-dentatus, dentibus anguste lanceolato-acuminatis, apice sub- spinescentibus, ore intus vix pilis ullis praeditus. Corolla parva pur- purascens, tubo superne antice parum ampliato; labrum oblongum breve emarginatum; labioli quam labrum aliq: longioris lobi laterales breves rotundati, medius major obcordatus. Genitalia normalia sub labro occulta. Nuculae oblongae atrae laeves nitidae. Planta ultra 20 cm alta. Caulis internodia ad 10 cm longa. Foliorum lamina superficie ad 8 X 12 mm, petiolus ad 10 mm longus. Bracteolae ad 10 mm longae. Calicis maturi 6 mm longi tubus 3—3,5 mm profundus, dentes 2—2,5 mm longi. Corolla calicis os ad 5 mm excedens; labrum 1,5—2 mm longum; labioli 2—3 mm longi lobi laterales infra 1 mm alti, medius sect. long 2X 2 mm. Nuculae sect. long. circ. 2X 1 mm. Species insignis habitu Lamii amplexicaulis etiam ad § Micronepetas referri debet, ab omnibus formis seriei caracteribus datis eximie differt, etsi affinitates cum praecedente ex pilorum structura et foliorum forma desumptas nonnullas adsint. Pamir: No. 1145, near the lake Bulung Kul. Alt. 3800 m. Aug. 23. 1898. 1. Dracocephalum Paulsenii Briq., l. c., p. 238, fig. 4. Herba prostrata humilis. Rami ex caudice lignoso sat crasso crebri, internodiis brevibus, undique dense patule breviter pubescentes, vel canes- centi-pubescentes. Folia parva, breviter petiolata, ovata, profunde crenato- pinnatifida, laciniis margine revolutis, supra viridia breviter adpresse pubescentia, subtus albo-tomentosa. Verticillastri ad apices ramorum in ` capitula globoso-ovata vel oblonga vix vero spicata congesti. Bracteae ambitu ellipticae pinnatifidae, laciniis obtusatis apice breviter subaeumi- natis nullo modo aristatis, violaceae vel violaceo-coeruleae laxe villosae. Calix tubuloso-campanulatus, + patule pilosulus, superne violaceus, tubo infra labiolum aliq. constrieto, fauce intus villoso; labrum tridentatum, dente postico latissime ovato, lateralibus angustius ovatis, cum postico altius connatis, omnibus apice brevissime acuminatis, nullo modo aristatis ; labioli dentes 2 ovato-lanceolati, apice breviter acuminati nec aristati, Corolla exserta, coeruleo-violacea, extus dense breviter pubescens, tubo ultra dentes calicinos antice in faucem ventricosulam ampliato; labrum E 16.2 MID. Labiatae novae in Asia-media atque Persia ab Ove Paulsen collectae. 69 breve apice emarginatum; labioli deflexi labro longioris. lobi laterales ovato-rotundati breves, medius major obcordatus. Genitalia sub labro adscendentia, nec id superantia. Antherae glabrae. Planta 5—10 cm alta. Foliorum limbus superficie 3—4 X 3—4 mm, petiolus 2—3 mm longus, sinus inter lacinias 1—1,5 mm profundi. Capi- tula sect. long. ad 2—3 X 1,5 cm. Calieis sub anthesi 6—7 mm longi tubus circ. 4 mm profundus, labri 2—3 mm longi sinus interdentales 1 mm profundi; labri dentes ad 2,5 mm longi. Corolla calicis os circ, 7 mm excedens, labro 2,5 mm longo, labiolo 3 - 3,5 mm longo. Species a cl. Regel, Franchet et Fedtschenko cum D. discolori Bunge altaico confusa, ab eo optime differt bractearum laciniis et calicis denti- bus apice brevissime ex culmine saepius subobtuso acuminatis, nec longe aristato-spinescentibus, ut et corolla minori. Species nostra D. Aucheri Boiss. nobis magis affinis esse videtur, a quo tamen foliis discoloribus non viscosis, bractearum forma etc. differt. Pamir: No. 619, at Bordo-ba (st the border of the Alai-steppe). Alt. 3500 m. June 27. 1898; no. 784, on mountains at Tshatir Tash. Ait. 4200 m. July 14. 1898; no. 991, on mountains near Jashil Kul, Alt. 3800 m. July 29. 1898. 8. Dracocephalum pamiricum Briq., 1. c., p. 239, fig. 5. Herba parva hypogaee longe stolonifera, stolonibus fuseis squami- geris. Caules procumbentes, ramosi, ramis breviter puberulis, internodiis brevibus. Folia ovata, apice obtusa vel rotundata, basi subordata, petiolo quam lamina breviori instructa, margine regulariter crenata, utrinque breviter puberula, pallide virentia. Verticillastri pluriflori ad apices ra- morum in cápitula ovoidea magna foliosa congesti. Folia floralia (brac- teae a caeteris foliis vix diversa calices aequantis. Bracteolae obovato- ellipticae vel obovato-lanceolatae, membranaceae, versus basem integrae, superne incisae, incisionibus aristatis. Calix brevissime pedicellatus, tubu- losus, membranaceus, pallidus, breviter parcissime puberulus; labrum tridentatum, dentibus ovato-acuminatis, aristatis, altius connatis; labiolum a labro sinu profundo separatum dentibus ovato-lanceolatis, angustiori- bus, aristatis; noduli ad sinus interlabiales parum conspicue evoluti. Corolla ex luteo ochroleuca extus puberula, labrum oblongum apice emar- ginatum; labiolum labrum aequans vel aliq. brevius, lobis lateralibus ovatis, medio obcordato. Genitalia sub labro corollino adscendentia oc- culta. Antherae glabrae. Planta ad 10 em alta, stolonibus longissimis (in spec. nostr. ultra 20 cm longis). Foliorum lamina superficie ad 2 X 1,5 em sed saepe minor, crenae ad 1,5 mm altae, petiolus vix 1 cm longus. Inflorescentia sect. long. ad 4 X 3 cm. Bracteolarum aristae 2—4 mm longae. Calicis 14,02 longi tubus circ. 7 mm profundus, labia 7 mm longa, labri dentibus sini- bus 2-3 mm profundis separatis, sinus inter labioli dentes 5 mm pro- fundus. Corolla calicis os circ. 1,3 cm excedens, labro 5—6 mm longo, labiolo 5 mm longo. Species pulchra affinis est D. grandifloro L. et D. noduloso Rupr. 70. : John Briquet. Cum D. noduloso flores luteos commune habet, discrepat autem ab illo inflorescentia haud spicata, calice tantum ad sinus interlabiales obscure plicato-noduloso, dentibus calicinis omnibus aristatis, innovatione stolo- nosa etc, Pamir: No. 659, at Mus-kol. Alt. 4100 m. July 2. 1898; No. 724, on mountains at Shatshan. Alt. 3800 m. July 11. 1898. 9. Dracocephalum pulchellum Briq., 1. c., p. 241, fig. 6. Herba mediocris. Caules ex caudice lignoso crasso + fusiformi cre- berrimi adscendentes, internodiis infrafloralibus valde elongatis, parce puberuli, purpurascentes. Folia parva, membranacea, ovato-rotundata, basi cordata, margine regulariter crenata, inferiora longe. caulinaria brevius petiolata, Verticillastri ad apices ramorum in capitula globosa, cinereo- villosa, foliis parum mutatis suffulta congesti. Bracteolae ellipticae sub- integrae villosellae. Calix breviter pedicellatus tubulosus, Jaxe villosellus, vestimento demum + deciduo et tune calix coerulescens, bilabiatus; labri dentes triangulari-lanceolati, acuminati, altius quam caeteri connati; labioli dentes lanceolato-acuminati sinu profundo Separati. Corollae violaceae exsertae extus crispulo-pubescentis tubus superne -antice aliq. ampliatus; labrum bilobum, lobis rotundatis; labioli longioris lobi laterales ovato- rotundati, medius major obovatus. Genitalia sub labro corollino adscen- dentia labrum corollinum modice excedentia. Antherae glabrae. Nuculae elongato-oblongae, fuscae. Planta infra 20 cm alta. Foliorum limbus superficie 5—10 X 4—8 mm, crenae ad 1,5 mm altae, petiolus (in basilaribus) ad 2,5 cm longus. Ca- pitula diam. ad 1,5—2 cm. Pedicelli 2—3 mm longi. Calicis demum circ. 7—8 mm longi tubus circ. 5 mm profundus, dentes 2 mm longi; sinus interlabiales et sinus inter labioli dentes 2 mm profundi, sinus inter dentes labri circ. 1 mm profundi. Corolla calicis os 3—4 mm excedens; labrum 1,5 mm, labiolum 2,5 mm longum. Genitalia labrum corollinum ad 2 mm excedentia. Nuculae sect. long. 2 X 0,6 mm. Species pulcherrima cum D. stamineo Kar. & Kir. omnino quoad ha- bitum et calicis structuram comparanda, differt autem abunde bracteolis ealicibusque laxe sublanato-villosellis nec tomentosis et staminibus multo brevius exsertis. i Pamir: No. 1099, on mountains near the lake Jashil Kul. Alt, 4100 m. Aug. 11. 1898. 10. Lagochilus Paulsenii Briq., 1. c., p. 243, fig. 7. Suffrutex ramis e caudice lignoso crasso adscendentibus, superne parce brevissime pilosulis inferne glaberrimis caesio-albicantibus. Folia trifida vel 5-pinnatifida, basi in petiolum alatum cuneata, ambitu ovato- triangularia, segmentis profunde incisis, partitionibus ultimis apice obtusis, omnibus perangustis, viridibus, parce pilosulis vel glabris. Spinae in axillis superioribus petiolum aequantes vel superantes, albae, laeves. Calix parcissime breviter pilosulus, mox glabrescens; Jobi anguste elongato- oblongi, apice obtusi, mucrone brevi spinescente aucti, tubo 2—3 longiores, nervis marginalibus inferne fere ad apicem conspicuis, anastomosibus Ay onim petenti I: ht s Labiatae novae in Asia-media atque Persia ab Ove Paulsen collectae. 11 paucis parum prominulis. Corolla adhuc juvenilis alabastrum subinclusum villosum constituens. . Planta circ. 25 cm alta. Foliorum partitiones divaricatae, laxae. Spinae ad 1,5 cm longae. Calicis tubus ad 1 em longus, lobi 2—2,5 cm . longi et 3—4,5 mm lati. Species probabiliter saepius cum praecedente confusa, tanquam videre possumus diversa videtur. A L. diacanthophyllo (Fig. 7) discrepat calicis lobis tubum bis vel ter longioribus (nec subaequantibus vel parum superantibus), anguste oblongato-elongatis (nec ovato-oblongis), nervis marginalibus fere ad apices inferne conspicuis (in L. diacanthophyllo tan- tum versus basin distinctis, superne longe in anastomoses irregulares abeuntibus). Longitudo calicis loborum L. Aucheri Boiss. in mentem revocat; species nostra differt autem lobis margine minute puberulis (nec pulchre ciliatis); apice rotundatis mucrone additis (nec acu- minatis ete.). Studiis futuris constantia caracterum invocatorum com- vrobanda erit. Alai mountains: No. 416, at Sufi Kurgan. Alt. 2100 m. June 18. 1898. 11. Mentha aquatica L. var. persica Briq., l. c. p. 245. Planta circ. 25 cm alta. Caulis ramosus, debilis, ramis divergenti- adscendentibus, gracilibus, breviter adpresse pubescentibus, superne cine- ~ rascentibus. Folia pro specie parva, superficie 2—2,5 X 1,5—1,8 cm, ovata, apice obtusa vel subobtusa, marginibus infra medium convexioribus, supra viridia pubescentia, subtus pallide virentia, breviter adpresse, praesertim ad nervos pubescentia, petiolo brevi densius vestito 5 mm longo praedita; nervatio simplex vel fere simplex, subtus aliq. prominula; serratura constans ex dentibus crenatis parvis, crebris, culminibus ob- tusiusculis circ. 0,5 mm altis et 1—2 mm distantibus. Capitula pro specie parva. Calix fere 3 mm longus, extus subadpresse brevissime pubescens. j Var. denticulatae H. Braun (in Verh. zool.-bot. Ges., Wien, XL, 480 (1890); Briq. in Jacc. Cat. fl. valais p. 441) valde affinis, differt indu- mento brevi plantam notam cinerascentem efficiente. Persia: No. 2162, in forests at Resht. Sept. 14. 1899. 19. Mentha longifolia Huds. subsp. Royleana Briq. in Engl. u. Prantl, nat. Pflanzenfam., IV, 3a, p. 322 (1897). Var. intercedens Briq., l. c., p. 245. Planta ad 50 cm alta. Caulis adscendens, ramosus, ramis adscen- dentibus, breviter adpresse canescenti-pubescentibus, internodiis medio- cribus. Folia oblongo-lanceolata, mediocria, superficie ad 4 X 1,5 cm, apice acuminata, marginibus leviter convexis, basi subcordata, petiolo brevi incano 2—4 mm longo insidentia, utrinque breviter incano-tomentella, tomento glandulas sessiles occulente; nervatio simplex subtus haud pro- minula; serratura constans ex dentibus mediocribus, acutis, prorsus versis, culminibus infra 1 mm altis et 3—4 mm distantibus. Spicastrum satis debile, verticillastris (inferioribus exceptis) congestis, cinerascentibus, 72 John Briquet: Labiatae novae in Asia-media atque Persia ab Ove Paulsen. Calix parvus circ. 1,5 mm altus, tubo 1 mm profundo, dentibus lanceolatis vix ultra 0,5 mm longis. - Var. tenellae Brig. (in Bull. Herb. Boiss., II, 695, 1894) affinis a qua foliis utrinque incano-tomentosis differt. Eandem vel fere eandem plantam distribuit Litwinow sub no. 68 ex Turcomania ad rivulum Ashabadka. Transcaspia: No. 1780, at a stream near Merw. June 6. 1899. 13. Mentha longifolia Huds. subsp. modesta Briq. in Engler u. Prantl., Nat. Pflanzenfam., IV, 3a, p. 322. Var. Pamirensis Briq., l. c., p. 245. Planta circ. 50 cm alta. Caulis mediocris, inferne glabrescens, su- perne molliter adpresse pubescens. Folia in axe primario ovata vel ovato-sublanceolata, in ramulis flagellisque saepius lanceolata, utrinque cinereo-virentia ei (praesertim subtus) molliter laxe pubescentia, majora superficie ad 4,5 X 2,3 cm; petiolo incano 1,4-mm aucta; nervatio sub- simplex, vestimentum in pagina inferiori obscure subareolans; serratura constans ex dentibus sat robustis, dissitis, extus undulatis vel concavis, culminibus acutis prorsus versis 1—1,5 mm altis et 3—5 mm. distan- tibus. Spicastrum breve, verticillastris cinerascentibus congestis. Calicis 2 mm longi tubus 1,2 mm profundus, dentes lanceolati fere 0,8 mm longi. Var. thibetanae Briq. affinis, differt autem indumento molli, foliis subtus obscure subretinerviis, spicastro brevi, calice majori. Pamir: No. 1396, prov. Wakhan, at Torgus. Alt. 2900 m. Sept. 19. 1898. Paulseniella Briq., l. c., p. 246. Calix aparte campanulatus, breviter aequaliter quinquelobus, fauce nuda, fructifer, auctus, membranaceus, campanulatim inflatus. Corolla minima, parum exserta; tubus cylindricus, intus nudus, limbus subaequa- liter breviter 5-lobus, lobis superioribus magis approximatis. Stamina 4 subinelusa, subaequalia, distantia, filamentis medio tubi corollini insertis, nudis; antherae biloculares loculis demum apice clipeatim confluentibus. Discus antice in glandulam tumens. Stylus apice aequaliter bifidus, ramis apice globoso-incrassatis. Nuculae ovoideae, tuberculoso-rugosae. — Species adhue unica. 14. Paulseniella pamirensis Briq., l. c., p. 246, fig. 8, 9. Herba annua, radice tenui fusiformi. Caulis mediocris, simplex vel subsimplex, parce patule pilosulus, inferne glabrescens et saepe pur- purascens internodiis pluribus sensim decrescentibus. Folia oblongo- elliptica, apice obtusa vel subobtusa (summis tantum acutis) margine leviter convexe convergentibus, basi in petiolum brevem rotundato-cune- ata, margine regulariter crenata, membranacea, viridia, parce pilosula vel glabrescentia; nervatio simplex, nervis lateralibus utrinque 7—9 parum prominulis. Verticillastri 6-flori in spicastra densa oblonga vel abbreviata terminalia et axillaria breviter pedunculata congesti; bracteae ovato- ellipticae, integrae, pilosulae, calices subaequantes, nullo modo imbricatae ; bracteolae multo minores angustioresque. Calix sub anthesi aperte cam- Qe di z a PA E x [uiam EE jet PA et one, Piper, Flora of the State of Washington. I. 73 Neues aus: Char es ` panulaio-pateriformis, parvus, extus parce margine densius pilosulus lobis brevibus ovatis obtusis; maturus valde auctus inflato-campanulatus, mem- ‚branaceus, 10-nervius, marginibus introrsum recurvis. Corolla minima, solitarie ex calice amplo exsertula, limbi marginibus longe villosellis, _Nuculae sordide atro-brunneae. Planta 20—25 cm alta. Caulis internodia 5... 4...3,5...3.. etc. cm longa. Foliorum lamina superficie 2—5 X 1—1,4 em, crenae 1—1,5 mm altae et eorum culmina 2—3 mm distantia, petiolus 3—8 mm longus. Spicastra terminalia sect. long. ad 3 X 1,3 cm, lateralia minora; bracteae 3—4 mm longae. Calix sub anthesi 3,5 mm altus, ore 3,5 mm latus, lobis vix 0,5 mm altis; maturus sect. long. 5 X 3 mm. Corolla calicis os 2 mm excedens, limbo infra 1 mm lato. Nuculae sect. long. 2 X 1,5 mm. Genus novum distinctissimum in honorem cl. Ove Paulsenii nomina- vimus. Pertinet ad tribum Stachyoideae-Pogostemoneae, sed cum nullo genere hujus tribus confundi potest. Ab omnibus enim differt calice sub anthesi ample campanulato-pateriformi, maturitate campanulatim inflato- aucto, corola minima subaequali tubo exsertulo et limbo brevissimo, staminibus 4 aequalibus, styli ramis apice globoso-incrassatis. Habitu Elsholtziae ut et nuculis rugosis accedit, sed spicastrorum non dorsiven- tralium bracteae nullo modo imbricatae, et calicis corollaeque caracteres omnino diversi. A Pogostemone calicis corollaeque indole ut et stylo etiam longe differt. Pamir: No. 1879, prov. Wakhan, in fields at Sergin. Alt, 2900 m. Sept. 16. 1898. XXI. Neues aus: Charles V. Piper, Flora of the State of Washington. 1. (Ex: Contr, Unit. St. Nat. Herb., XI [1906], 637 pp.) 1. Potamogeton californicus (Morong) Piper, |. c., p. 98. Potamogeton pauciflorus californicus Morong, Bot. Gaz., X, 254; 1885. — Washington to California. 9. Aristida purpurea robusta (Merrill) Piper, Le, p. 107. : Aristida longiseta robusta Merrill, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Circ., XXXIV, 5; 1901. — South Dakota to British Columbia, south to Nebraska and Wyoming. 3. Merathrepta pinetorum Pip Danthonia spicata pinetorum Piper, thonia thermale Scribner, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Circ., 1901. — British Columbia, Washington, and Idaho. er, l. c., p. 122. Erythea, VII, 103; 1899. — Dan- XXX, 5; 74 Charles V. Piper. 4. Merathrepta intermedia (Vasey) Piper, l. c., p. 122. Danthonia intermedia Vasey, Bull. Torr. Club, X, 52; 1883. -- Canada to Washington, Colorado, and California. 5. Merathrepta intermedia cusickii (Williams) Piper, l. c., p. 122. Danthonia intermedia cusickii Williams, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Cire., XXX, 7; 1901. — Washington to Montana and Oregon. 6. Merathrepta californica (Boland.) Piper, 1. e., p. 122. Danthonia californica Boland., Proc. Cal. Acad., Il, 182; 1858— 62. — California to Washington and Montana. ` ` 1. Merathrepta americana (Scribn.) Piper, l. c., p. 123. Danthonia americana Scribn,, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Circ., XXX, 5; 1901. — Danthonia grandiflora Philippi, Anal. Univ. Chil, 568; 1873; not Hochst. 1851. — British Columbia to California. Chile. 8. Merathrepta unispicata (Thurb.) Piper, l. c., p. 123. Danthonia unispicata Thurb. in S. Wats., Bot. Cal, II, 204; 1880. — Washington to California. 9. Trisetum spicatum molle (Michx.) Piper, l. c., p. 125. Avena mollis Michx., Fl. Bor. Am., I, 72; 1803. — Trisetum subspicatum molle Gray, Man., ed. II, 572; 1856. — Alaska to New England and Oregon 10. Melica harfordii tenuior Piper, l. c., p. 127. Melica harfordii minor Vasey, Bull. Torr. Club, XV, 48; 1888; not M. minor Hack., 1881. — Washington and Oregon. 11. Melica bella intonsa Piper, l. c., p. 128. Leaves and culms covered with a dense short reflexed pubescence. Washington to Nevada. Specimens examined: Wenas, Griffiths & Cotton 103, June. 1902 (type). 12. Melica fugax madophylla Piper, I. c., p. 128. Leaves and stems glabrous or nearly so. Washington to California. Specimens examined: Falcon Valley, Suks- dorf 61 (type), 78, 16, 5; without locality Wilkes Expedition; Cascade Mountains, Vasey 9, 93. 13. Poa bolanderi chandleri (Davy) Piper, |. c., p. 132. Poa howellii chandleri Davy, Univ. Cal. Bot. Publ., I, 60; 1902. — Wash- ington to California. 14. Poa canbyi (Scribn.) Piper, l. c., p. 132. Glyceria canbyi Scribn., Bull. Torr. Club, XI, 77; 1888. — Atropis canbyi Beal, Grasses N. Am., II, 580; 1896. — Washington. 15. Panicularia nervata elata (Nash) Piper, l. c., p. 140. Panicularia elata Nash, Mem. N. Y. Bot. Gard., I, 54; 1900. — Glyceria latifolia Cotton, Bull. Torr. Club, XXIX, 573; 1902. — British Columbia, Washington, Idaho. 16. Bromus eximius (Shear) Piper, l. c., p. 148. Bromus vulgaris eximius Shear, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull. XXII, 44; 1900. — Bromus ciliatus glaberrimus Suksdorf, Deutsch. Bot. Monatss., XIX, 93; 1901. — Oregon and Washington. Neues aus: Flora of the State of Washington. I. 15 17. Bromus eximius robustus (Shear) Piper, L c., p. 143. Bromus vulgaris robustus Shear, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull. XXIII, 44; 1900. — Oregon to British Columbia and Idaho. 18. Bromus eximius umbricatus Piper, l. c., p. 144. - Bromus vulgaris Shear, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull, XXIII, 48; 1900; not Bromus purgans vulgaris Hook., Fl. Bor. Am., II, 252: 1840; nor B. secalimus vulgaris Koch, Syn., 819; 1837. — California to British Columbia, east to Montana and Wyoming. 19. Agropyron spicatum puberulentum Piper, l. c., p. 147. Agropyrum spicatum pubescens Elmer, Bot. Gaz., XXXVI, 52; 1903; not Triticum repens pubescens Döll., Fl. Bad, 129; 1857. — Eastern Wash- ington. 20. Agropyron saxicola (Scribn. & Smith) Piper, l. c., p. 148. Elymus saxicola Scribn. & Smith, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull. XI, 56; 1898. —Okanogan County. Washington (Elmer). 21. Agropyron subvillosum (Hook) Piper, l. c., p. 148. Triticum repens subvillosum Hook., Fl. Bor. Am., II, 254; 1840. — Agropyron dasystachyum subvillosum Scribn. & Smith, U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull., IV, 33; 1897. — Saskatchewan to Washington, Nevada, and Colorado. 22. Elymus leckenbyi Piper, |. c., p. 151. Sitanion leckenbyi Piper, Erythea, VII, 100; 1899. — Eastern Wash- ington. -~ 98. Scirpus brittonianus Piper, l. c., p. 157. Scirpus campestris Britton, Ill. FL, I, 267; 1896; not Roth, 1800. — Scirpus robustus campestris Fernald, Rhodora, II, 241; 1900. — Washing- ton to Manitoba, south to Mexico. 24. Carex festiva horneri Piper, l. c., p. 164. Carex festiva stricta Bailey, Mem. Torr. Club, I, 51; 1889; not C. stricta Lam., 1789. — Washington to California. 25. Carex furva (Bailey) Piper, l. c., p. 166. Carex pratensis furva Bailey; Macoun, Cat. Can. PL, II, 377; 1890. — Carex pratericola furva Heller, Cat. N, A. PL, ed. 2, III; 1900. — British Columbia and Washington. 26. Carex hoodii neurocarpa Piper, l. c., p. 167. Carex hoodii nervosa Bailey, Mem. Torr. Club, I, 14; 1889; not C. nervosa Desf., 1800. — California to Washington. 21. Carex magnifica Dewey, ined. apud Piper, Le, p. 169. Carex sitchensis Hook., Fl. Bor. Am., II. 220, t. 221; 1839; not Pres- cott. — British Columbia to California west of the Cascade Mountains, 28. Carex nudata versuta Piper, l. c., p. 171. Carex aperta angustifolia Boott in Hook., Fl. Bor. Am., II, 218; 1839; nom. nud. — Carex nudata angustifolia Bailey, Mem. Torr. Club, I, 16; 1889. — Oregon, Washington, and northward. 29. Carex phaeocephala Piper, L c., p. 172. can Carex leporina americana Olney, Proc. Am. Acad., VIH, 407; 16 Charles V. Piper. nom. nud.; XXII, 152; 1886; not C. muricata americana Bailey, Proc. Am. Acad., XXII, 140; 1886. — British Columbia to Oregon and Colorado. 30. Carex rigida hesperia Piper, l. c., p. 173. Carex vulgaris bracteosa Bailey, Proc. Am. Acad., XXII, 81; 1886; not C. bracteosa Schwein., 1824. — Washington to California. 31. Carex stellulata excelsior (Bailey) Piper, l. c., p. 175. Carex sterilis excelsior Bailey, Bull. Torr. Club, XX, 424; 1893. — Carex echinata excelsior Fernald, Proc. Am. Acad., XXXVII, 484; 1902. — British Columbia and Oregon to Newfoundland and North Carolina. 32. Carex stellulata ormantha (Fernald) Piper, l. c., p. 175. Carex echinata ormantha Fernald, Proc. Am. Acad., XXXVII, 483; 1902. — Washington to California. Connecticut. 38. Carex umbellata brachyrhina Piper, l. c., p. 175. Carex umbellata brevirostris Boott, DL. IL, 99, t. 294; 1860; not C. brevirostris Cederstr., 1857. — British Columbia to Saskatchewan and Maine, south to California and New Mexico. 34. Juncus effusus hesperius Piper, |. c., p. 180. Juncus effusus brunneus Engelm., Trans. St. Louis Acad., II, 491; 1868: not J. tenageja brunneus Neilreich, 1859. — Washington to California near the seacoast. 35. Juncus brachystylus (Engelm.) Piper, l. c., p. 181. Juncus triformis brachystylus Engelm., Trans. St. Louis Acad., II, 492; 1868. — Washington to California. 36. Juncus covillei Piper, 1. c., p. 182. Juncus falcatus paniculatus Engelm., Trans. St. Louis Acad,, 495; 1868; not J. paniculatus Hoppe, 1823. — Juncus latifolius paniculatus Buch., Engl. : Bot. Jahrb., XVIII, 426; 1890. — British Columbia to California, in the coast region. 37. Juncoides piperi Coville apud Piper, |. c., p. 185. Densely_ tufted, from short horizontal usually matted rootstocks; stems erect, 10 to 35 cm high; leaves mostly basal, firm in texture, pale green and dull, erect or nearly so; linear-lanceolate, attenuate, 2to 4 mm broad, 15 to 17-nerved, about one-fourth as long as the stem, smooth and glabrous except for a few long hairs on the sheaths and margins, inclined to become revolute; cauline leaves two or rarely three; panicle 5 to 8 cm long, dark brown, nodding; lowest bract foliaceous, usually 8 to 15 mm long; bractles brown, paler and hyaline toward the apex, lacerate; flowers solitary on the branches or sometimes in clusters of two or three; perianth segments dark brown, nearly equal, ovate, acumin- ate, about 1,5 mm long; stamens half to two-thirds the length of the perianth, the anthers nearly equaling the filaments; style about 0,2 to 0,3 mm, stigmas 2 to 3 mm in length; capsule dark brown, exceeding the perianth, its valves broadly ovate, broadly acute, indistinctly or not at all apiculate; seeds of a light brown to buff or amber color, about 12 mm in length, laneeolate-oblong in outline, narrowed to each ends distinctly keeled on the inner side, the cellular reticulations faint. he Siate of Washington. L 77 The spimen United States National Herbarium no. 352425, collected in September, 1897, by A. D. E. Elmer (no, 678) in the Cascade Moun- tains of Okanogan County, Washington, on the north fork of Bridge Creek, growing ,on dry sand-gravelly moraines just below the glaciers at 6000 feet altitude.“ This species differs from Juncoides parviflorum in its more densely - tufted habit, smaller size, and more lacerate bractlets, thicker, never shining leaves, the lack of a distinct apiculation on the capsule valves, and the light-colored pointed seeds. In parviflorum the seeds are dark brown, narrowly oblong in outline, and blunt at the ends. Our specie, bears a superficial resemblance to the European spadiceum, but is readily distinguishable by its broader leaves and by. its seed and capsule characters, which in spadiceum are the same as described above for parviflorum. Juncoides piperi occurs on high peaks in the Cascade Mountains from northern Washington to southern Oregon, in the Olympic Mountains, and in the Coeur d'Alene Mountains of northern Idaho (Leiberg 1355), and appears to be associated with soils so porous as to be subject to great dryness in late summer. It is named for Professor C. V. Piper, who first pointed out its characters. Specimens examined: Olympic Mountains, Flett 122; Horseshoe Basin, Lake & Hul 412; Bridge Creek, Elmer 678; Mount Rainier, Tolmie: Piper 21721; Allen 44; Chiquash Mountains, Suksdorf 1009: Klickitat River, Flett 1364 in part. 38. Hookera douglasii (S. Wats.) Piper, 1. c., p. 190. Brodiaea grandiflora Smith, err. det. Pursh, F1, I, 223; 1814. — Trite- leia grandiflora Lindl, Bot. Reg. 15, under t. 1293; 1829. — Brodiaea douglasii S. Wats., Proc. Am. Acad., XIV, 237; 1879. —- British Columbia to Utah and Wyoming, probably only to the eastward of the Cascade Mountains. 39. Hookera bicolor (Suksdorf) Piper, l. c., p. 190. Brodiaea bicolor Suksdorf, West. Am. Sci, XIV, 2; 1902. — Eastern Washington. 40. Hookera howellii (S. Wats.) Piper, 1. c., p. 190. Brodiaea howellii S. Wats., Proc. Am. Acad. XIV, 301; 1879. — Washington. 41. Quamasia suksdorfii (Greenm.) Piper, l. c., p. 191. Camassia suksdorfii Greenm., Bot. Gaz.. XXXIV, 307; 1902. — Wash- ington. 42. Calochortus subalpinus Piper, |. c., p. 195. Bulbs ovate, 2 to 3 em long, the outer coats dark; stems flexuous, 15 to 20 em high, usually exceeded by the solitary leaf, 1 to 3- leaf linear-lanceolate, acuminate, 3 to 8 mm wide, paler beneath; long-aeuminate, 2 to 5 cm long; sepals lance-ovate, 1,5 to 2,5 cm long, 6 to this ereet, flowered; bracts lanceolate, acuminate, somewhat scarious on the margins, Yo 9-nerved, the base strongly arched forming a shallow pit inside, 18 Neues aus: Charles V. Piper, Flora of the State of Washington. I. marked by a purple spot; petals cream-colored, purplish at base, obovate or rhombic-orbicular, 2 to 3 cm long, slightly erose at margin, sparsely villous over the upper face above the striate minutely puberulent gland excepting a narrow portion near the apex; scale narrow, entire, extending in a gentle curve nearly across the petal and covered with long, re- trorse hairs; filaments broadly wing-margined, equalling the long-beaked anthers; capsules nodding, narrowly elliptic, rather acutish at each end, 2 to 3 em long, beaked by a style 1 to 2 mm long. A subalpine species closely allied to C. purdyi Eastwood, which differs in having thinner sepals lacking the pit at the base, more villous petals without the naked apical area, less villous scales which are very strongly arched, a much thinner perfectly smooth gland, and merely acuminate, not beaked, anthers. Specimens examined: Washington: Mount St. Helens, Coville 765, July 18, 1898; Mount Adams, Henderson 52; Klickitat River, Flett 1124; Skamania County, Suksdorf, August 11, 1886; White Salmon, Suksdorf in 1879; Falcon Valley, Suksdorf, July 1, August 1881. — Oregon: Mount Hood, A. Wood in 1866: Gorman, September 23, 1896; Dr. C. H. Merriam, altitude 6000 to 7000 feet in 1896; Howell in 1881 (type, in U. S. National Herbarium); Three Sisters, Gorman 121, July 21, 1903, altitude 6000 feet. This species was included in C. elegans nanus Wood by its author, but the type of that came from near Yreka, California, and is quite different from this subalpine or alpine northern species. In Howell’s Flora of Northwest America this species is well described, but under the name C. lyallii Baker, which belongs to à very different Species, The species has also been confused with C. apiculatus Baker. 43. Vagnera amplexicaulis brachystyla (Henderson) Piper, 1. c., p. 200. Smilacina racemosa brachystyla Henderson, Bull Torr. Club, XXVII, 357; 1900. — Eastern Washington and eastern Oregon. 44. Unifolium bifolium kamtschaticum (Gmel.) Piper, 1. c., p. 200. Convallaria bifolia kamtschatica Gmel.; Cham. & Schlecht., Linnaea, VI, 587; 1831. — Maianthemum bifolium dilatatum Wood, Proc. Acad. Phila., MDCCCLXVIII, 174; 1868. — Alaska to California and Idaho. Siberia. 45. Disporum smithii (Hook.) Piper, l. c., p. 201. Uvularia smithii Hook., Fl. Bor. Am., IL 174, t. 189; 1838. — Pro- sartes menziesii D. Don, Trans. Linn. Soc., 1, 48; 1839 (December) or 1840. — Disporum menziesii Britt., Bull. Torr. Club, XV, 188; 1888. — British Columbia to north California, near the coast, 46. Sisyrinchium birameum Piper, 1. c., p. 203. Loosely tufted, 40 to 50 cm high, the herbage discolored in drying; stems smooth, erect, winged, the principal ones branched above, 1 to 2 mm broad; leaves firm, erect, rather few, about half the height of the stem, 2 to 3 mm broad, acute; cauline leaf when present 8 to 10 mm long, the two peduncles usually exceeding it; bracts of the spathe sub- equal, lanceolate, purplish, the inner 2 to 2,5 cm long, always shorter tae novae Wettsteinianae. 79 than the pedicels, ‘the outer often of the same Jength, sometimes a half longer, both hyaline-margined and attenuate-acute; flowers 2 to 5 on slender, erect pedicels; perianth dark blue with a yellow eye, its seg- ments 12 to 15 mm long; stamineal column 5 to 6 mm long; ovaries = -glandular-puberulent; capsules globose, 4 to 5 mm broad; seeds black, -- foveolate, 1 mm long, the angles irregularly winged. Collected in swamps near Vancouver, June 5, 1905, no. 4926, the type in the National Herbarium. The species is closely allied to S. ida- hoense Bicknell, but its frequently branched stems scarcely permit its association therewith. Typical S. idahoense occurred, however, in drier ground near by and it is possible that our plant is merely a luxuriant branched form of that species. 47. Peramium decipiens (Hook.) Piper, l. c., p. 208. Spiranthes decipiens Hook., Fl. Bor. Am., Il, 203; 1889. — Goodyera menziesii Lindl.; Gen. & Sp. Orch., 492; 1840. — Peramium menziesii Morong, Mem. Torr. Club, V, 124; 1894. — British Columbia to Quebec, south to California and New York. XXIL. Plantae novae Wettsteinianae ab A. Heimer! descriptae. (Ex: Denkschr. Math.-Naturw. Kl. K. Ak. Wiss., Wien LXXIX [1908], pp. 227--245. 1. Seguieria affinis Heimerl, I. c., p. 232. Arbor? v. frutex? — Rami laeviusculi, glabri, 3—5 mm crassi, griseo- brunnei, leviter striati ad angulati, vel rectiusculi vel leviter flexuosi internodiis 11—23 mm longis, frequenter usque ad apices sed vix decres- center foliati, floribundi, infforescentiis lateralibus, e foliorum axillis orientibus; folia approximata, petiolo 5—12 mm longo, erassiusculo, supra leviter canaliculato instructa, inter formam elliptico-oblongam et oblongo- lanceolatum variantia, 2—3!/, plo (saepe 3 plo!) longiora quam lata, 45—105 mm longa, 22—40 mm lata (plerumque 75—100 mm longa, 25—30 mm lata), antice attenuata nec acuminata, saepe obtusiuscula, rarius paulum acutiuscula vel apice subrotundata ad paululum emar- ginata, mucronulo obtusiusculo, subtriangulari, usque ad 2 mm longo instructa, basi in petiolum cuneatim + sensim angustata ad leviter acu- minata, rarius magis obtusiuseula, integra, coriacea, glaberrima, opaca, f. concoloria, lutescenti- ad paulum griseo-viridia, in sicco praecipue subtus bene et prominenter nervata, nervo mediano valido, nervis late- ralibus rectiusculis, inprimis versus marginem laxe et tenue reticulatim anastomosantibus; stipulae brevissimae, usque ad 3,5 mm longae, bre- viter conicae, pungentes, subrectae, oblique ad erecto patentes, baud recurvae; inflorescentiae laterales plerumque singulatim e foliorum axillis 80 A. Heimerl. orientes, folium fulcrans circiter aequantes, saepissime simpliciter race- mosae, laxiflorae, erecto vel magis oblique patentes, rhachi gracili, hine inde leviter flexuosa, angulata, infra glabriuscula, supra (sub lente forte) minutissime et parce, solum apicem versus densius hirtula; flores 10—12 mm lati, verisimile viridescentes, pedicellis 10—14 mm longis, tenuibus, brevissime et parce hirtulis portati, bracteis (usque ad 2 mm longis) bracteolisque (usque ad 1,5 mm longis) minutis, ovatolanceolatis onusti; perianthii foliola late elliptica, inaequalia, 5— 6,5 mm longa, 3,5—4,5 mm lata, valde concava; stamina filamentis usque ad 3,5 mm longis, antheris ad 2,5 mm longis; germen stamina superans, ad 4 mm longum. - Sao Paulo. Ad Campinas, leg. José de Campos Novaes a. 1900, X (sub no. 1026 et 1027). Bemerkung. Die beiden vorliegenden, schön erhaltenen (leider nur ganz unreife Früchte tragenden!) Zweige sind in der Blattform etwas abweichend, sonst vollkommen gleich, der mit Nr. 1026 bezeichnete Zweig hat nämlich relativ etwas kürzere und stumpfere Blätter als Nr. 1027. Von den neun in Betracht kommenden Arten dieser schwierigen Gattung konnte ich vier im Herbare des Wiener Hofmuseums vergleichen, für die übrigen mussten die Beschreibungen bei Moquin Tandon (im Prodromus von De Candolle), Bentham (in Transact. Linn. Soc., XVIII) und Schmidt (Flora Brasil, XIV, II) herangezogen werden. Durch zuge- spitzte, nicht oder kaum mukronulierte Blütter mit zurückgekrümmten Stipulardornen unterscheiden sich leicht S. macrophylla Benth. und S. longifolia Benth.; durch die dicht pulverulent-pubeszenten, sehr reichen Blütenstände und behaarten jungen Zweige nebst anderer Blattform weicht S. floribunda Benth. ab; S. foliosa Benth, hat zurückgekrümmte Dornen und kurz-eifürmige, am Grunde gerundete Blätter; S. coriacea Benth. weicht betrüchtlich durch die fast sitzenden Blatter, die langen, -kräftigen Stipulardornen und pubeszenten Blütenstünde ab; S. parvifolia Benth. blüht weiss in endstündiger, weichhaariger Rispe, hat kaum stechende Stipeln und eilängliche Blätter S. Vauthieri Moq. Tand. besitzt kein Dórnchen auf der Blattspitze, hat elliptische, nicht netzaderige Blütter und dusserst kleine, hóckerartige Stipeln. Von den beiden noch übrigen Arten: S. Langsdorfii Moq. Tand. und S. americana L. unter- scheidet sich die erste durch spitzliche, nicht netzaderige Blütter, zurück- gekriimmte Dornen und weissliche Blüten, die zweite durch dieselben Dornen, ebenfalls nicht netzaderige, ovale bis elliptische Blütter, endlich durch behaarte Blütenstünde. Der Blattbau ist bifazial; Spaltóffnungen nur auf der Unterseite; viele Epidermiszellen der Blattoberseite durch tangentiale Wünde zweischichtig. Das aufgekochte Blatt erscheint, mit scharfer Lupe im durchfallenden Lichte betrachtet, wie mit Nadelstichen versehen; der Grund liegt in langen, die ganze Blattdicke einnehmenden Zellen mit ungefähr wetz- steinähnlichen Oxalat-Einzelkristallen, die quer von einer Epidermis zur anderen das Blatt durchsetzen; Rhaphiden fehlen. ET ke ees Plantae novae Wettsteinianae. 81 2. Phytolacca thyrsiflora (Fenzl in sched.! Schmidt, Flora Brasil. XIV, II, 343, tab. 80; var. reducta Heimerl, Le p. 233. Differt a typo Fenzliano, in tab. 80 Florae Brasiliensis, l. c., optime delineato, racemis maiore parte simplicibus, solum in inferiore vel infima parte ob ramos primarios semel dichasiale partitos et trifloros quasi thyrsoideis, ceterum brevioribus et angustioribus. Sao Paulo. Ad ripas fluminis Tieté prope urbem Sao Paulo, leg Wettstein et Schiffner a. 1901, VIII; prope S. Bernardo in districtu urbis Sao Paulo, 800 m s. m. leg. Wettstein et Schiffner a. 1901, VII. Bemerkung. Die vorliegenden Exemplare stimmen in allem wesent- lichen mit den reichen, im Herbare des Wiener Hofmuseums aufliegenden Typen (z. B. mit den Exsikkaten von Pohl, Nr. 5273) überein und weichen nur durch eine bescheidenere Ausbildung der Infloreszenz ab; wührend diese bei dem Typus bis 30 cm lang wird und die dichasial verzweigten Primarüste der Traube bis 7blütig sein können, ist die Traube der vor- liegenden Stücke auch im abgeblühten Zustande nur gegen (oder etwas über) 20 cm lang und — wie oben angeführt — viel weniger verzweigt; Primäräste der Traube höchstens gegen 10 mm lang. Die Staminalzahl ist sehr schwankend: 8—15; Griffel (und Carpiden) meist 7—8, selten 6. Diese Form dürfte überhaupt in Brasilien und den angrenzenden Gebieten verbreitet sein; sie liegt mir auch aus Paraguay (leg. Hassler sub „Phy- tolacca decandra*) vor und kann leicht mit Ph. decandra verwechselt werden, von der sie sich aber durch die sehr rauhe Spindel der Traube und die ebenfalls rauhen Blütenstiele, dann die geringere Carpidenzahl unterscheidet. Ich vermute übrigens nahe Beziehungen zur wenig be- kannten Ph. bogotensis HBK. Von Wettstein und Schiffner wurde noch eine in verzweigter Traube blühende, aber durch kleine, 6 mm breite Blüten (mit 10 Staub- blüttern und 7 Griffeln) auffallende Phytalacca gesammelt; Fundort: Sao Paulo. Cirea Parnahyba ad fl. Tieté, ca. 700 m s. m., a. 1901, V. Das nicht fruchtende spürliche Material erlaubt mir aber nicht eine verlüssliche Bestimmung. 3. Pisonia ambigua Heimerl, 1. c., p. 236. Ex affinitate cum P. aculeata L. et P. Zapallo Griseb. — Arborescens (ex Riedel), non scandens, gemmis pubescentibus, indumento ceterum vario; rami vetustiores, pallide griseo-lutescentes ad griseo-brunneoli, + sulcati ad angulati, crassiusculi et robusti, subirregulare ramificati, versus apices foliigeri, glabrati ad glabri, sed inprimis in statu iuniore pilis brevibus, griseolis dense tomentelli ad pubescentes, internod, ad 2—4 cm longis; rami abbreviati, quasi foliorum fascieulos formantes et aculei deficientes; folia in forma valde variabilia, inferiora ramificationum sub- orbieulata ad latissime obovata vel rotundata, sequentia rhombeo- ad late elliptica (80—169 mm: 46-- 95 mm), basi in petiolum (10—30 mm longum) firmum, pubescentem vel cuneatim angustata vel distincte acuminata vel contracta, antice vel subrotunda et f. subito cuspidatim breviter producta 6 Repertoríum novarum specierum. VJ. 82 A. Heimerl. vel acuminata et acutiuscula vel obtusiuscula, chartacea ad tenue coriacea, vel denique glaberrima vel utrinque sed inprimis infra pilis griseo-lutes- centibus, adpressiusculis dense pubescentia (indumento in nervis infra densissimo), opaca, f. integra, in margine haud revoluta, non reticulata, nervis secundariis 6—8, arcuatis (ut nervo primario) utrinque distincte sed leviter prominulis, vel haud vel laxissime tenuiterque ramificatis et coniunctis; inflorescentiae!) c? eadem structura ut in P. aculeata L., valde pubescentes, pedunculo 12--20 mm longo, crassiusculo portatae, saepe densi- et multiflorae, convexae ad subglobosae, usque ad 4 cm latae; flores c? virides (ex Riedel) breve (ad 1,5 mm) et crassius pedunculati; perianthia c? bracteolis 3 (2 a flore remotiusculis) linearibus, obtusius- culis suffulta, campanulata, 8 mm longa, dense pubescentia, extus series 5 glandularum praebentia, limbo leve 5 angulato, dentibus late trian- gularibus, acutiusculis; stamina 6, longiora (ad 6,5 mm longa) limbum perianthii ultra duplo superantia; pistilli rudimentum 2,5 mm longum, ovato-conicum, indistincte stigmatosum; inflorescentiae fructigerae pedun- culo ad 1,5 cm longo suffultae, 8—9 cm latae; anthocarpia f. exacte inter P. aculeatum L. et P. Zapallo Griseb. intermedia, obscure brunnea, pedi- cellis tenue puberulis, 13—20 mm longis portata, 14—17 mm longa, 9—3,5 mm lata, elongata, cylindrico-clavata, tenuissime puberula, in ver- tice obtusissima, a vertice usque ad dimidium f. aequilata, a dimidio ad basin sensim sensimque angustata, basi cum pedicello f. aequilata, in in- fima tertia ad quarta parte (ut in P. Zapallo) eglandulosa, ceterum seriebus 5 e glandulis breviter cylindricis, atris (ut in P. aculeata) formatis in- structa et infra dimidium seriebus quasi alternantibus e glandulis paucis diminutisque formatis (inter 5 seriebus primariis) + distincte onusta.. Sao Paulo. Salto grande d. Paranapanema, leg. Wettstein et Schiffner a. 1901, VII (7); Serra de Caracol, in silvis haud rara, leg, H. Mosén sub Nr. 4354 (specimina fructigera!); in silvis umbrosis, Man- dioca, leg. Riedel (4). Minas Geraés; Campestre et Caldas, leg. Regnell sub Nr. III, 1022 (<7, 9). Bemerkung. Diese mir bloss aus dem südlicheren Brasilien be- kannt gewordene Pisonie verbindet vollkommen die dem argentinisch- bolivischen Gebiete (und auch Paraguay) angehórende Pisonia Zapallo Griseb. mit der ihr recht unähnlichen und doch sehr nahestehenden P. aculeata L. Von der ersten unterscheidet sie sich durch nicht so sehr zusammengedrangte (nicht geknáuelte) 4 Blüten und am leichtesten im Fruchtzustande, in welchem P. Zapallo Griseb. auf den Anthokarpen zehn gleiche Längsreihen von Drüsengebilden in der oberen Fruchthälfte auf- . weist, wogegen diese unterhalb der Mitte ganz fehlen. P. aculeata L. ist fast immer kräftig bedornt, trägt sehr häufig zu Blattbüscheln zusammen- gezogene Kurztriebe, hat gewöhnlich viel schlankere, oft rotbraune Zweige und weicht auffallend in den Anthokarpen ab, die bei aller Mannigfaltig- keit in der Ausbildung stets nur auf 5 Längskanten der Frucht Drüsen- 1) Suppetunt solum inflorescentiae cj flogierae et © udin | 29 ES le Plantae novae Wettsteinianae. 83 gebilde zeigen, die, wenn auch verkleinert, bis zur Fruchtbasis reichen, Obwohl die von Wettstein und Schiffner gesammelten Exemplare der cf Pflanze angehüren, rechne ich sie doch der sonstigen Übereinstimmung wegen hierher. Pisonia ambigua m. fällt zum Teil mit der Var. 8. hirsutissima der P. aculeata L. bei Schmidt, Flora Brasil, XIV. II, 354, zusammen; die Be- schreibung daselbst stimmt aber nieht überein: ,spinosa, perigonio fruc- tifero 5 costato, ad angulos glanduloso-muricato*. Von den beiden bei Schmidt angegebenen Exsikkaten gehórt die von Sello gesammelte Pflanze (Nr. 621) zur P. aculeata L.; die andere Pflanze ist die von Reg- nell um Caldas gesammelte P. ambigua m. 4. Neea pulcherrima Heimerl, ]. e p. 237. Frutex?, valde ramosus, gemmis puberulis exceptis f. glaber, ramis vetustioribus griseolis ad griseo-brunneolis, tenuiter sed densius striolatis, tenuibus et gracilibus, + regulariter divaricato-dichasiale partitis, rami” fieationibus singulis 3—10 cm longis, typice ex internodiis duobus (raro solum e singulo internodio) formatis, novellis solum foliigeris, saepe eximie anisophyllis, vix vel leviter compressis; folia minora, late ad latissime ovato-elliptica (25—68 mm: 15—37 mm), brevius petiolata (petiolo 5—8 mm longo), basi subrotunda, breviter vel vix in petiolum contracta, maiora elliptica (60—118 mm: 26—55 mm), petiolo saepius longiore (usque ad 15 mm longo), firmiusculo, leviter canaliculato suffulta, basi (saepius leviter asymmetrica) in petiolum vel distincte attenuata vel breviter contracta, antice (inprimis apud folia maiora!) eximie cuspidatim producta, in apice ipso + obtusiuscula, chartacea, tenuiora, glabra, supra saturate viridia et paulum nitentia, infra paulo pallidiora et opaca, rhaphi- diorum utriculis frequentissimis minute striolata, f. integra, in margine haud revoluta, utrinque sed inprimis infra conspicue nervata. nerso primario validiusculo, prominente, nervis secundariis ad 10 vel ultra, gracilibus, initio rectiusculis, dein arcuatim coniunctis et inprimis versus marginem laxe reticulatim anastomosantibus, venulis tenuibus, vix promi- nentibus; inflorescentiae c^, quae solum suppetunt, terminales, erectae, in gemmis dense pulverulento-puberulae, cito glabratae solumque in an- gulis ramificationum paulo pulverulentae, pedunculo 15—22 mm longo, rigidiusculo, subtenui portatae, nec densi- nec multiflorae, paniculato- corymbosae, usque ad 5 cm latae, eirciter decussatim ramificatae, ramis subrecte vel oblique patentibus, rarius simplicibus, saepius iterum eodem modo patenter ramificatis, ramificationibus ultimis plerumque dichasia simplicia, 2—3 flora, floribus densius approximatis, gerentibus, bracteis minutis, lanceolata-subulatis, usque ad 2 mm longis, + puberulis; flores sessiles vel brevissime pedunculati!) (pedunculo crassiusculo, pulverulento, ad 1 mm longo); perianthia / basi bracteolis 2—3 triangulari-lanceolatis,' acutiusculis, leviter pulverulentibus, ad 1 mm longis suffulta, circiter !) Ist das Enddichasium auf die Mittelblüte reduziert, dann erscheint diese allerdings auf bis 5 mm langem Stiele! 84 A. Heimerl. urceolato-ellipsoidea, 7—8 mm longa, ad 4 mm lata, basin in stipitem (f. 1 mm longum et crassum) breviter contracta, in ore subangusto den- tibus 5 erectiusculis ad leviter recurvis, breviter triangularibus, primum membrana tenui coniunctis, acutiusculis, vix 1 mm longis instructa, basi + pulverulenta excepta f. glabra, crassiuscula, subcarnosa, rhaphidiarum utriculis frequentibus striolata; stamina 6 (in 4 floribus examinatis) valde inaequilonga, longiora perianthii dimidium aequantia, 2,5—-4,6 mm longa, filamentis f. subulatis, antheris ad 1,5 mm longis, carneis, connectivo atro, thecis saepe basi inaequalibus; pistilli rudimentum (cum staminibus) carpophoro minuto, 1 mm longo portatum, 3 mm longum, stylo obtusato. Sao Paulo. In silvis prope Alto da Serra, 900 m s. m., leg. Wett- stein et Schiffner a. 1901, V. Bemerkung. Diese leicht kenntliche neue Art, welche in schónen Stücken "vorliegt, ist durch die Kahlheit, den schlanken, divarikaten Wuchs, die schón grünen, kahlen, fast an die von Prunus Padus er- innernden kuspidaten Blätter, die ziemlich regelmässig dekussiert-ver- zweigte armblütige Infloreszenz, die dicklichen, bloss am Grunde anfangs pulverulenten Perianthien mit nur 6 Staubblättern ausgezeichnet. Von verwandten Arten möchte ich bloss die Neea anisophylla Ernst (+ N. Wiesneri m.) namhaft machen, welche sich leicht durch die + hängenden Blütenstände, lang unddünn gestielte Blüten, die nur halb so gross sind, die sehr kurz gestielten und an den Astenden gedrängt beisammen stehenden Blätter unterscheidet. | 5. Polygonum modestum Heimerl, l. c., p. 241. E sectione III Persicaria subsectione I Trigyna apud Meisner in De Candolle, Prodr., XIV. + Planta in habitu ad P. mite vel P. minus accedens; caulis (ut vide- tur) ascendens vel erectiusculus, glaber, parum ramosus (?); ochreae an- gustae, usque 10—12 mm longae, pilis setuliformibus, adpressis, parcis pilosiusculae, in ore setis usque ad 5,5 mm longis (brevioribus varie immixtis) densius ciliatis; folia inter formam lineari-lanceolatum (usque 54 mm longam et 8 mm latam) et oblongo-ellipticam ad elliptico-lanceo- latam (usque 66 mm longam et 18 mm latam) variantia, in vel infra dimidium latissima, acuta, rarius f, aeque et longius utrinque attenuata, sed in basi ipsa magis obtusiuscula, saepius sursum distinctius acuminata, basin versus modice angustata, in basi subrotundata et in petiolum brevissimum (ad 2 mm longum) vel subdeficientem citissime contracta, petiolo supra ochrearum basin oriente. in margine solum pilis minutis ad f. obsoletis, antrorsum adpressis brevissime scabridata et in nervo mediano inprimis paginae inferioris setulis parvis adpressissimis densius obtecta, ceterum (etiam in statu iuniore!) glaberrima, infra punetulis "minutissimis griseis ad coerulescentibus onusta; spicae (spuriae). paucae 2—4), elongatae, gracillimae, erecto-patentes, rigidiusculae, basi inter- ruptae, supra paulo magis confertiflorae, in paniculam terminalem, alterni- ramosam, glaberrimam dispositae; bracteae spicarum pauciflorae (2—3 fl.). roseo suffultae, infimae ciliatae, ciliis paucis (2—3), ceterae in ore nudae; Plantae novae Wettsteinianae. 85 perianthia rosea, minuta, 2,5 mm longa et lata, 5-mera, eglandulosa (solum in luce transparente sub lente forte paulum glandulosa), pedicello breviusculo (usque 3 mm longo) glaberrimo portata; stamina 7 (in 4 floribus examinatis) inclusa; styli 3 semiconnati, inclusi; achaenium ovato- trigonum, laevissimum, nitidulum. Sao Paulo. Ad ripas fluminis Tieté prope urbem Sao Paulo in consortio Polygoni acris H B. K., leg. Wettstein et Schiffner a. 1901, VIII. Bemerkung. Die neue Art liegt in drei, bis 3 dm langen. abge- schnittenen, sonst gut erhaltenen Stücken vor. Der Stengel ist bis 3 mm dick, ziemlich reich beblättert, mit gegen 15 mm langen Inter- nodien und geht oben unvermittelt in die fast blattlose, bis 13 cm lange und bis gegen 3,5 cm breite Panicula über Achse derselben dünn, schlank, die (Schein-) Ahren in bis zu 4,5 em betragenden Abstünden; blüten- tragender Teil der Ahren bis 3 cm lang, blütenloser, basaler Teil der- selben bei den unteren Ähren auf 2,5—6,5 cm verlängert; Perigonblätter auf ?/,—%/, frei, kurzeifórmig, gegen 1 mm breit, vorne stumpf bis ge- rundet; Staubblatter gegen 1,5 mm lang, ktirzer als das trichterig-glockige Perigon (zwischen ihnen einige Schüppchen), manchmal einige paarweise verwachsen, so dass dann (scheinbar) nur 5 oder weniger Stamina vor- handen sind; Germen gegen 2 mm lang, eingeschlossen, mit dreikantig- kugeligem Fruchtknoten, fádigen Griffeln und kleinen kugelig-keuligen Narben; Achüne kastanienbraun bis braunschwarz gegen 2 mm lang, ziemlich scharf dreikantig, oben spitzlich, etwas glänzend; Same hell- bräunlich. — Da die von Meisner, Le, benützte Sonderung der Sub- sektion Trigyna in Arten mit dichtbliitigen Ahren und solche mit linearen oder fädigen, lockerblütigen oder unterbrochenen, durch manche Aus- nahmen (wie Meisner selbst angibt!) zu einer wenig durchgreifenden wird, so muß unsere Art mit solchen aus beiden Gruppen verglichen werden. Am nächsten steht sie wohl dem P. hydropiperoides Michx., das aber ,foliis lineari-lanceolatis, adpresse pilosiusculis v. demum excepto margine nervoque glabratis, basi haud contractis“ (Meisner, 1l. c., 103), dann durch den konstanten Besitz von 8 Staubblättern abweicht, P. setaceum Baldw. (Meisner, Le 103) hat anfangs angedriickt-striegel- haarige Blatter, ebenso an der Spitze behaarte Stiele der Ahren, 8 Staub- blätter und stumpfkantige Achünen. P. epilobioides Weddell (Meisner, l. c., 105) ist durchaus kahl, hat 2- bis 7bliitige Brakteen, lanzettliche, in den Blattstiel verschmälerte Blätter und 6 Staubblütter. P. para- guayense Weddell (Meisner, l. c., 165) weicht sehr durch den dicken rauhhaarigen Stengel, die lockeren Ochreen der beiderseits weichhaarigen Blätter, 5 Staubblätter u. s. f. ab. Das ausnahmsweise auch digyn vor- kommende P, persicarioides H. B. K. (Meisner, Le, 117) unterscheidet sich nach der Beschreibung und den Exsikkaten von Berlandier (Nr. 2342) durch feinwimperige Ochreen, lanzettliche, anfangs angedrüekt- weichhaarige, zum Grunde lang verschmälerte Blätter, dichtblütige Ahren u. S. f, auch fehlen dieser Art die blaugrauen Pünktchen der Blattunter- 86 A. Heimerl. seite, welche bei P. modestum vorkommen. P. serrulatum Lagasca (Meisner, l. c., 110) hat meist viel länger und kräftiger gewimperte Ochreen, nicht unterbrochene Ahrchen und heraustretend-gestielte Blüten. 6. Polygonum acuminatum H. B. K., Nova genera, II, 178; Meisner, Polygoni Monogr. Prodr. 78, p. p., Flora Brasil, V, I, 14 et in De Can- dolle, Prodr., XIV, 114 (ibi synonymia!); var. stenophylla Heimerl, l. c., - p. 242. Caulis inprimis superne pilis adpressis, longiusculis pilosus, versus basin f, glaber; folia anguste linearia, usque 155 mm longa et 9—15 mm lata longissime attenuato-acuminata, utrinque pilis adpressissimis densius pubescentia nec sericea; ochreae pilosae et in ore setis quoad longitu- dinem inter 1—2 mm variantibus barbatae; spicae densiflorae, sine pedunculo ad 4—5 cm longae, dein usque ad 8 cm elongatae, bracteis vix vel indistincte imbricatis, glabris, in margine longe setulosis, usque vel paulo ultra 6-floris; perianthia 4 partita, 3—3,5 mm longa et lata; stamina 6 quam tepalis paulo ad distincte breviora, leviter exserta; styli infra ad tertiam partem connati. "uz. Sao Paulo. Prope Rio grande inter Santos et urbem Sao Paulo, 750—800 m s. m., leg. M. Wacket a. 1902. Bemerkung. Den Habitus der vorliegenden Exemplare stellt die Figur II von Tafel IV in der Flora Brasil, Le, ziemlich, gut vor; von den verglichenen Herbarexemplaren kommen die Tweedie’schen aus Südbrasilien stammenden und der Var. 7. Weddellii bei Meisner ange- hórenden im allgemeinen ziemlich nahe, haben aber kahle Stengel und unterseits seidenglünzende Blátter. Da mit keiner der ziemlich zahl- reichen ven Meisner im Prodr. L c. angeführten Varietäten dieser hóchstveründerlichen Pflanze auch nur leidliche Übereinstimmung herrscht, ist die Aufstellung der neuen wohl nicht ganz unberechtigt. 7. Coccoloba sublobata Heimerl, |. e p. 244. E sectione Eucoccoloba Lindau. Frutex?, scandens?; rami robustiores, vetustati grisei, dense regulariterque sulcati, lenticellis sparsis, f. lineari- lanceolatis onusti, + nodosi, glabri, ramulis vulgo ad 2—6,5 cm inter se distantibus, vel abbreviatis vel usque ad 7 cm elongatis, 1—3 inflores- centias gerentibus, € griseo-rufulis, glabris, versus summitates solum sub lente forte minute puberulis, ob ochreas cito. delapsas nudis, haud dense foliatis; ochrearum rudimenta, quae solum suppetunt, minora, ovata, obtusiuscula, f. glabra, sub lente forte minute puberula; folia plerumque in margine levissime, tamen conspicue lobulata, petiolis f. teretibus, firmioribus, glabris (sub lente forte brevissime puberulis), 15—37 mm longis suffulta + late elliptica, raro hinc inde obovato-elliptica, antice subsubito cuspidatim ad 1—1,5 cm contracta ad producta, in apice ipso autem obtusiuscula, in basi leviter ad distincte cordata, 88—200 mm . longa, 48—128 mm lata, chartacea, tenuiora, in margine vix recurvata, pilis patentibus, brevissimis, griseolis inprimis versus foliorum basin, ceterum f. solum in nervo mediano nervisque lateralibus hirtula, in cetera laminae parte f. glabriuseula, utrinque dense vel densius reticulatim Plantae novae Wettsteinianae. 87 venosa, supra magis opaca, infra + nitidula, nigrescentia, nervis late- ralibus 8—10 utrinque (basalibus exceptis! angulo acutiusculo (circa 40--50°) abeuntibus, primum rectiusculis, dein versus marginem arcuatis, tenuiuseulis, supra paulum, subtus magis sed haud acute prominentibus, nervulis utrinque (infra solum paulo magis) prominulis; inflorescentiae (solum fructigerae suppetunt) vel singulae et rantulos terminantes vel usque ad 3 secus ramulos ordinatae, floribundae, racemoso-spicatae, cum pedunculo (summopere ad 1 cm longo) usque ad 22 cm longae, nodulis saepissime unifloris, rhachide (ut pedunculo) solum sub lente forte pilis f. microscopicis hinc inde instructa, subglabra, angulata; bracteae in in- florescentia fructigera usque ad 2 mm longae, ovatae, acutae, concavae, membranaceae, extus minute sed conspicue hirtulae; ochreolae bracteis distincte breviores, glabrae, subbilobae; fructus induviati predicellis firmis, ad 5—-6 mm longis, f. glabris portati, ovato-conici, 9—10 mm longi, 6—7 mm lati, atri vel atrobrunnei, basi f. pedicelliforme, ad 2 mm con- tracti apice, obtuse conici, et dentibus maiusculis (ad 5 mm longis), iriangularibus, obtusiusculis, f. foliaceis coronati, in superficie tenuiter inprimis basin versus longitudinale sulcati et insuper levissime et irre- gulare rugulosi, induvio tenui, non carnoso, facile secedente; fructus proprii ovato-conici, apice acutiusculi, nitidi, brunnei, haud trigoni, vix striolati; semina f. omnia abortata. Sao Paulo. Serra de Cubatao prope Santos, leg. M. Wacket a. 1902. Bemerkung. Die vorliegende, nur fruchtend gesammelte neue Art . ist, wie Prof. Lindau freundlichst mitteilt, mit C. longifolia Fischer .——- (Lindau, l. c., 161!) sehr nahe verwandt. Das Wiener Hofmuseum be- sitzt diese in von Cuming herrührenden und auf Jamaika gesammelten (Exsicc. Nr. 49) und von Lindau bestätigten Stücken. Diese unter- scheiden sich durch mehr als doppelt so lange als breite Blätter mit dickeren plumpen Blattstielen und unterseits viel kraftiger vortretenden stärkeren Mittel- und Seitennerven; die letzteren gehen unter einem grösseren, etwa 70° betragenden Winkel vom Mittelnerven ab. Die plötzlich vorgezogene Blattspitze der C. sublobata m. findet sich bei den Cumingschen Stücken nicht. Endlich weichen die Fruchtühren dieser Exemplare (Früchte selbst fehlen!) dadurch sehr ab, dass sie bei dickerer Achse doch viel schlanker erscheinen; sie sind reich- und dichtblütiger und die Fruchtstiele nur halb so lang als bei C. sublobata m. 88 Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. XXII. Cactaceae atque aliae succulentes novae. |. (Ex: Monatsschrift für Kakteenkunde, XVII [1907], pp. 129—192.) 1. Echinopsis mamillosa Gürke, 1. c., p. 135. Simplex, caule depresso-globoso, nitente obscure-viridi; vertice tuber- culato, inarmato; costis 17, suleis in tubercula acuta solutis; aculeis radialibus 8—10 subulatis, rectis, centralibus 1—4, omnibus flavidis, apice brunneis; floribus modice magnis; petalis albis, versus apicem rubroseis, Körper einfach, niedergedrückt-kugelförmig, bei dem vorliegenden Exemplar 6 cm hoch und 8 cm im Durchmesser, dunkelgrün, am Scheitel etwas eingesenkt, gehöckert, schwach mit zerstreuten Wollflóckchen ver- sehen und nicht von Stacheln überragt. Rippen 17, gerade, durch tiefe Furchen getrennt und durch quere Buchten deutlich gekerbt, so dass Höcker mit vorgezogenem Kinn entstehen, die nach dem Scheitel zu schmal und fast beilförmig erscheinen. Areolen 8—12 mm voneinander entfernt, unregelmässig kreisfórmig, 2—4 mm im Durchmesser, init kurzem, grauweissem Wollfilz versehen, allmählich verkahlend. Rand- stacheln 8—10, schräg nach aussen gerichtet, 5—10 mm lang, gerade, pfriemlich, stielrund, stark stechend. Mittelstacheln 1—4, etwas kräftiger und länger als die Randstacheln, bis 12 mm lang, am Grunde zuweilen etwas zwiebelig verdickt, aber sonst von den Randstacheln nur dadurch verschieden, dass sie aus der Mitte der Areole entspringen. Sämtliche Stacheln sind im Neutrieb bernsteingelb mit dunkelbrauner Spitze, bald vergrauend. Ganze Länge der Blüte 17—18 cm. Fruchtknoten 1 cm lang, 8mm im Durchmesser, leuchtend grün, spärlich mit Schuppen be- setzt. Röhre hellgrün, ungefähr 9—10 cm lang, über dem Fruchtknoten 7 mm im Durchmesser, nach oben sich allmählich erweiternd, mit Schuppen besetzt. Schuppen des Fruchtknotens und der Röhre schmal- dreieckig, fleischig, lang’ zugespitzt, hellgrün; die obersten nach der Spitze zu olivfarbig und bis 8 mm lang, an der Basis 3 mm breit; die untersten sehr klein, kaum 1 mm lang; von der Basis jeder Schuppe läuft eine dicke Leiste an der Röhre herab; unter der Schuppe entspringt ein Büschel braunschwarzer, krauser, bis 1 cm langer Haare; am Frucht- knoten sind diese Haare mehr weisslich und viel kürzer und spárlicher. Äussere Blütenhüllblätter lanzettlich zugespitzt, hellgrün, nach der Spitze zu olivfarben; innere lanzettlich, kurz zugespitzt, 6—7 cm lang, 12 bis 16 mm breit, weiss, nach der Spitze zu rosafarben. Staubfäden weiss, am Grunde griinlich; Beutel 3 mm lang, gelb. Griffel 14 cm lang (inkl. Narben), am Grunde grün, nach oben zu mehr ins Grüngelbe. Narben 10, grünlichgelb, 12—14 mm lang. Die Spezies gehört zu derjenigen Gruppe von Arten, welche durch die nicht deutlich fortlaufenden, mehr oder weniger in Höcker aufgelösten Rippen ausgezeichnet sind. Es gehören dahin E. obrepanda (Salm-Dyck) ST À en." Cactaceae atque aliae succulentes novae. l. 89 K. Schum., E. calochlora K. Schum., beide mit den gewöhnlichen langen, weissen Blüten der Mehrzahl der Echinopsis-Arten, sowie E. cinnabarina Labour. und E. Pentlandii Salm-Dyck, beide mit kurzen, roten Blüten. Am nächsten ist sie verwandt mit E. calochlora, aber diese hat fast fort- laufende Rippen mit viel schwächeren Einkerbungen, ferner hellgrüne Farbe und dünnere, weniger steife Stacheln. Auch die Blütenhüllblütter sind bei beiden Arten verschieden: die äusseren besitzen bei E. mamillosa rótlichen Schimmer und sind breiter und grösser als bei E. calochlora, bei der sie ganz grüne Fürbung besitzen; die inneren Blütenhüllblütter sind in geringerer Anzahl vorhanden als bei E. calochlora, breiter, weiss mit rötlicher Spitze, während sie bei Æ. calochlora rein weiss sind. Die Heimat der Art ist Bolivien. 2. Pterocactus decipiens Gürke, l. c., p. 147. Fruticosa, tubere subgloboso, ramis teretibus obtusis, aculeis radiali- bus 20—25, centralibus 2—3, floribus terminalibus, phyllis lanceolato- spathulatis, mucronatis, flavis; stigmatibus 5, purpureis; seminibus late alatis. Knolle elliptisch, fast kugelig, oben abgerundet, bis 6 cm im Durch- messer, aussen hellgrau. Stámme bis 20 cm hoch, 10—12 mm im Durch- messer, wenig verzweigt, zylindrisch, stielrund, dunkelolivgrün, glatt, mit Areolen bedeckt, welche in spiraligen Reihen angeordnet sind und in diesen ungefähr 10—15 mm voneinander entfernt stehen. Von den Areolen laufen an dem Stamme flache und undeutliche Rippen herab, welche etwas dunkler gefürbt sind als die übrigen Teile des Stammes. Areolen kreisförmig bis länglich, 2 mm lang und 1—2 mm breit, mit einem Büschel gelblieh-weisser, kurzer Wolle versehen und bestachelt. Radialstacheln 20—25, von denen 15— 20 in einem Bündel schrüg aut- würts und 4—5 naeh unten und schräg abwärts gerichtet sind, alle durchscheinend, weiss, bis 7 mm lang. Mittelstacheln 2—3, hellbraun, ziemlich gerade abstehend, 4—7 mm lang. Alle Stacheln nach der Spitze zu mit sehr kleinen Widerhaken versehen. Blüten endständig, 45 mm lang, am Grunde von dem sie tragenden Stamme nicht abgesetzt, so dass die Stelle, wo der Fruchtknoten beginnt, áusserlich nicht erkenn- bar ist. Blütenhülle trichterfórmig, grösster Durchmesser 45 mm. Aussere Blütenhüllblätter schuppenförmig, lanzettlich, 3—7 mm lang, am Grunde 1—2 mm breit, zugespitzt, braun, mit einem Schein ins Olivgriine; die darauffolgenden lanzettlich-spatelförmig, hellrötlichbraun, in der Mitte mit breitem, dunklerem verwaschenen Streifen und mit helleren Rändern, 10—25 mm lang und 4—10 mm breit, mit plötzlich aufgesetzter, etwa 2 mm langer Spitze; die inneren Blütenhüllblätter ebenfalls spatelförmig, bis 27 mm lang und bis 12 mm breit, mit 3 mm langer, weicher Spitze, die häufig nach aussen umgebogen ist, gelb mit braunrötlichem Schimmer und seidenartigem Glanze, mit dunklerer Mittelrippe, die besonders nach oben zu deutlich hervortritt; die innersten sind kürzer und schmaler. Die Staubgefiisse sind der ganzen inneren Fläche der trichterformigen Blütenhülle inseriert; die Fäden sind 5—12 mm lang, aufrecht, chrom- 90 Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. gelb; bei Berührung krümmen sie sich nach innen; Beutel chromgelb, ein wenig dunkler als die Faden; Pollen gelb. Die Hóhlung des Frucht- knotens ist 9 mm lang und 2—3 mm breit. Griffel 28 mm lang (inkl. Narben) nahe am Grunde etwas verdickt, weisslich, nach oben zu fleischrot. Narben 5, ziemlich dick, 4 mm lang, purpurrot, mit sehr starken Papillen, welche metallblauen Schimmer besitzen. Frucht nur wenig keulenfórmig angeschwollen, 10 mm im Durchmesser, trocken- háutig, bei der Reife der Quere nach aufreissend, wenigsamig (bei dem vorhandenen Exemplar 5 Samen). Samen flach, 2,5 mm im Durchmesser, fast kreisrund, breit geflügelt; Flügel 3,5 mm breit, so dass die Gesamt- breite des geflügelten Samens 10 mm beträgt; Flügel derbhäutig, nicht durehscheinend. Keimling hakenfórmig, fast kreisfórmig gekrümmt. Die Art scheint in Argentinien weiter verbreitet zu sein. Im Bot. Museum zu Dahlem liegen zwei Exemplare, welche beide von Dr. Boden- bender gesammelt und von Prof. Dr. Kurtz dem Museum übergeben worden sind, das eine von Paganzo bei La Rioja und das andere von Puerto Lima in der Provinz Mendoza; beide gehóren nach meiner An- sicht zu P. decipiens und nicht zu P. Kuntzei. Auch mache ich darauf aufmerksam, dass Schumann in der Monographie Seite 754 erwühnt, dass er durch Herrn Kurtz eine dem P. Kuntzei sehr ähnliche. Pflanze aus Tucuman erhielt, die aber doppelt so hoch war, und die vielleicht davon verschieden ist. Dies ist ohne Zweifel ebenfalls P. decipiens gewesen. Ferner ist es sehr wahrscheinlich, dass die von Spegazzini erwühnte und als P. Kuntzei beschriebene Pflanze vom Rio Negro ebenfalls zu P. decipiens zu ziehen ist, und Spegazzini hat ja auch schon selbst her- vorgehoben, dass seine Pflanze nicht ganz mit der Beschreibung von P. Kuntzei übereinstimmt. Auch die Photographie, welche Spegazzini von seiner P. Kuntzei aufgenommen und an das Bot. Museum zu Dahlem geschickt hat, stimmt ganz mit unserer Pflanze, aber keineswegs mit der Originalpflanze von P. Kuntzei überein. Ich möchte demnach vorläufig annehmen, dass die Pflanze, welche in Argentinien und Patagonien weiter verbreitet ist, als mein P. decipiens anzusprechen ist, wührend P. Kuntzei nur in der alpinen Region der Anden vorkommt. Schliesslieh will ich noch hinzufügen, dass die Pflanze, welche Haage & Schmidt in den Handel gebracht haben, vielleicht ebenfalls zu P. decipiens gehört, obwohl die Areolen bei ihr viel enger stehen als bei der Originalpflanze. Sie wird hoffentlieh zur Blüte gelangen, so dass wir dann Gewissheit haben werden, zu welcher Art sie gehört. 3. Echeveria turgida Rose, l. c., p. 148, c. fig. Stengellos. Blatter sehr zahlreich, eine kompakte Rosette bildend, sehr wulstig, spatelfórmig-oblong, mit einer Stachelspitze versehen, etwas graugrün, bläulich bereift, das Blattende und Ränder mehr oder weniger wulstig, mit Rot. Blütenstengel ungeführ 10 cm lang, oben rot, unten blasser. Stengelbliitter 6—8 mm lang, spitz, schmal, halbstielrund. Blüten 4—6 (unsere Exemplare zeigen oft bis 10 und 11) in einer ein- seitswendigen Traube; untere Blütenstielchen 6—8 mm lang, die oberen "AI r "WE ET C os dau. a Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. 91 allmählich kürzer. Kelchblätter 5, spreizend im rechten Winkel zur Blütenröhre, die grösseren 6 mm lang, 2 davon kleiner. Blumenkrone fünfeckig, rosenfarbig, 10 mm lang, Zipfel zugespitzt (Blütenfarbe unserer Exemplare innen gelbrot, aussen mehr blass zinnober). Staubfäden 10, gelb, Staubbeutel hellgelb. Griffel 5, kurz; Narben kugelig, glänzend, grünlich; Fruchtknoten fünffächerig. Gesammelt von C. A. Purpus an Kalkfelsen bei Viesca, Coahuila, Mexiko, am 20. Februar 1904. Blüte im Botanischen Garten zu Wash- ington im Januar 1905, in Darmstadt Ende Februar bis Mitte März des- selben und der folgenden Jahre. 4. Echinopsis lateritia Gürke, 1. c., p. 151. Simplex, ellipsoidea, glauco-viridis; costis 16, subsinuatis, obtusius- culis; aculeis radialibus 8—10, curvatis, centralibus 1—2, curvatis, lon- gioribus, omnibus in statu juvenili pulchre-fuseis, mox canescentibus; floribus infundibuliformibus brevibus, coceineo-lateritiis, tubo brevissimo, extus piloso; filamentis rubris; stigmatibus 8—9. Kórper ellipsoidisch, am Scheitel schwach eingesenkt und unbewehrt, ohne Wollfilz, graugrün, bei dem vorliegenden Exemplar 7 cm hoch und 6 cm im Durchmesser. Rippen 16, durch breite Furehen gesondert, fast ] em hoch und an der Basis ebenso breit, ziemlich stumpf, nicht sehr stark gebuchtet. Areolen 2—3 cm voneinander entfernt, kreisfórmig bis elliptisch, bis 7 mm im Durchmesser, mit gelblich-grauweissem Wollfilz bekleidet, der allmählich schwächer wird und schliesslich ganz ver- schwindet. Randstacheln meist 10, häufig aber auch nur 8 oder 9, der oberste und der unterste am kürzesten, nämlich ungefähr 1 cm lang, zuweilen aber noch kürzer; die seitlichen bis 2 cm lang, sämtlich schwach gekrümmt. Mittelstacheln 2, übereinander stehend, nach oben gekrümmt: häufig ist nur der untere vorhanden, und dieser ist kräftiger und länger als die Randstacheln, bis 24 mm lang. Alle Stacheln sind am Grunde zwiebelig verdickt, zuerst schön leuchtend braun mit dunkleren Quer- binden, bald vergrauend und dann häufig nur an der Spitze braun bleibend. Blüten seitlich, nahe dem Scheitel entspringend, ganze Länge 45 mm. Knospen aussen hellgrün, im unteren Teile schwarzgrau be- haart. Blütenhülle trichterformig, grösster Durchmesser 4 cm. Frucht- knoten 7 mm lang und ebenso breit, ohne Röhre in die Blütenhülle übergehend, grün, mit Schuppen besetzt, ebenso wie der untere, oliv- farbene Teil der Blütenhülle. Die Schuppen schmal dreieckig, dick- fleischig, zugespitzt, grün, die untersten 1 mm lang und ebenso breit, die obersten 6 mm lang und 4 mm breit; unter jeder Schuppe ein Büschel bis 8 mm langer, grauschwarzer, an der Spitze ins Grauweisse gehender krauser Haare. Die äussersten Blütenhüllblätter olivgrün, läng- lich, bis 12 mm lang und 5 mm breit, oben abgerundet und mit kurzer Spitze versehen. Die inneren Blütenhüllblätter lanzettlich-spatelförmig, bis 22 mm lang und 7 mm breit, mit kurzer Spitze, am Rande nach der Spitze zu fein gezähnelt, schmutzig zinnoberrot, an der Spitze mit einem Schein ins Karminfarbene. Staubgefässe in drei Gruppen. Die untersten 92 Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. entspringen an der inneren Wandung der Blüttenhülle, nahe an ihrem Grunde, die Fäden 10 mm lang, dunkelpurpurrot, bogenförmig nach innen zu gekrümmt, und zwar so, dass das unterste Drittel schräg nach innen gerichtet ist, die oberen zwei Drittel nach oben. Die mittleren entspringen ebenfalls an der inneren Wandung der Blütenhülle über der ersten Gruppe; ihre Fáden sind aber nicht gebogen, sondern gerade und aufrecht, 10—16 mm lang, am Grunde purpurrot, nach oben zu mehr ins Karminrote gehend. Die obersten sind, von den übrigen weit ent- fernt, am oberen Rande der Blütenhülle in einem einfachen Kreise be- festigt; ihre Faden sind 10 mm lang und hellkarminrot. Die Beutel sämtlicher Staubgefässe sind sehr kurz, beinahe kugelig, 0,5 mm lang und fast ebenso breit, gelb. Griffel (ohne Narben) 14 mm lang, grün, oben zu etwas ins Bräunliche. Die Art, von Herrn Fiebig in Bolivien gesammelt, gehórt zu der- . jenigen Gruppe, welehe fortlaufende, schwach gekerbte Rippen besitzen, unterscheidet sich aber von allen Arten dieser Gruppe durch die kurze, nur 4 cm lange, rote Blüte. In dieser Beziehung steht sie der E. cinna- barina Labour. und E. Pentland Salm-Dyck nahe, die aber durch die tief gekerbten Rippen von ihr unterschieden sind. 5. Cereus anguínus Gürke, l. c., p. 166. Ramis decumbentibus; costis 10—11, humilibus; aculeis radialibus 18—22, canescente-albis, basi et apice fuscis, tenuibus, centralibus 1—2 validioribus, canescente-flavis; flore subzygomorpho tubuloso, aurantiaco. Kórper meist zuerst etwas niederliegend und dann bis fast 1 m Hóhe aufsteigend und sich verzweigend; die Zweige sind hin und her gebogen und bis 2 cm stark. Rippen 10—11, niedrig 3—4 mm breit, um die Areolen etwas verbreitert; Furchen flach: Areolen 5—10 mm voneinander entfernt, kreisrund, 1—2 mm im Durchmesser, mit schwarzbraunem, kurzem Wollfilz besetzt, an den älteren Zweigen vergrauend. Rand- stacheln 18— 22, dünn, aber steif und stechend, 5—6 mm lang, ziemlich regelmässig nach allen Seiten strahlend, im Neutrieb grauweiss, an der Basis und an der Spitze braun, an den älteren Zweigen vergrauend. Mittelstachel 1, schräg nach oben gerichtet, bis 2 cm lang, kräftig und stark stechend, hellgrau-gelb, an der Basis bräunlich; zuweilen ist noch ein zweiter, schräg nach unten gerichteter Mittelstachel vorhanden, der aber selten länger als 1 cm ist; häufiger aber fehlen beide Mittelstacheln, und es sind dann längere Strecken des Körpers fast ganz ohne Mittel- stacheln. Blüte zylindrischh 7 cm (ohne die herausragenden Staub- gefässe) lang, wenig zygomorph, aber doch etwas gekrümmt. Frucht- knoten 10 mm lang, 7—8 mm im Durchmesser, karminrot, mit Schuppen besetzt. Röhre über dem Fruchtknoten 7 mm, an der stärksten Stelle 12 mm im Durchmesser, zinnoberrot, nach der Basis zu ins Karminrote, nach der Spitze zu ins Orangefarbene übergehend, mit Schuppen bedeckt. Schuppen des Fruchtknotens und der,Röhre schmal-dreieckig, zugespitzt. die untersten 1—2 mm lang, 1 mm breit, die obersten bis 8 mm lang und 3 mm breit; alle dickfleischig, am Grunde sich in- herablaufende ies, Nein nm WE TEE Bu HEN N Zu Zn ag Cactaceae atque aliae succulentes novae. I. 93 Leisten fortsetzend, die untersten dunkelkarmin, die oberen heller und allmählich in die äusseren Blütenhüllblätter übergehend; unter jeder Schuppe ein Büschel krauser, weisser Haare. Die äusseren Blütenhüll- blätter sind lanzettlich, 8—10 mm lang, 4 mm breit, schmal-dreieckig, allmählich zugespitzt, orange- bis feuerrot, nach der Spitze zu dunkler. Die mittleren länglich bis spatelförmig, bis 10 mm lang und 5 mm breit, mit kurzer weicher Spitze, hell orangerot, nach oben zu dunkler, die Ränder weisslich durchscheinend. Die inneren sind ähnlich den mitt- leren, aber kleiner, bis 8 mm lang und 4 mm breit, am Rande nach oben zu leicht gezähnelt. Staubgefässe in zwei Gruppen, die einen ent- springen dicht über dem Fruchtknoten in einer ringförmigen Zone von etwa 10—15 mm Breite und ragen fast 1 cm über die Blütenhüllblätter heraus in einem dichten Bündel, dessen Ende abgeschrägt ist; am Saume der Blütenhülle ist ein zweiter äusserer einfacher Kreis von kürzeren Staub- gefässen vorhanden, deren Fäden seitlich untereinander verwachsen sind, den Saum der Blütenhülle aber nicht überragen. Die Staubfäden sind an der Basis gelbweiss, nach oben zu zart rötlich, die längsten bis 55 mm, die oberen kurzen 10—15 mm lang. Die Staubbeutel sind läng- lich, noch nicht 1 mm lang, dunkelbraun. Heimat: Paraguay. Kult. im Kgl. Bot. Garten zu Dahlem. 6. Echinocactus Fobeanus Mieckley, |. c., p. 187. Globosus, obscure viridis, vertice lana alba clausus; costis 14, .tortis; aculeis radialibus 8— 9, statu juvenili nigris, centralibus 1—2, interdum deficientibus; floribus flavis. Kórper kugelfórmig, oben gerundet, schwarzgrün, leicht Sprossen treibend, nach vorliegendem Exemplar 10 cm hoch, 8 cm im Durch- messer, am Scheitel eingesenkt, mit weissem spürlichen Wollfilz versehen und von tiefschwarzen gekrümmten Stacheln überragt, welche sich bräunlich weiss zuspitzen, im Alter vergrauen, leicht abbrechen und ‚schliesslich weiss werden. Rippen 14, gewunden. Areolen lanzettlich, mit weissem Wollfilz bekleidet, der aber verschwindet. Randstacheln 8 bis 9, ungleichmässig, die mittleren länger, strahlend, 10—12 mm lang, im Neutrieb tiefschwarz. Mittelstacheln ungleichmässig erscheinend, 1—2, oftmals fehlend. Blüte hellgelb. Heimat: Chile? Kult. im Kgl. Bot. Garten zu Dahlem. 94 O. Beccari. XXIV. Palmae novae antillanae. Seripsit O. Beccari. (Originaldiagnosen.) 1. Sabal jamaicensis Becc., nov. spec. Elata, caudice 15—20 m longo. Folia ampla, fere usque ad medium multipartita, segmentis utrinque viridibus, majoribus (ab apice petioli mensis) 1,30 m longis, basi 5,5—6 cm latis, tractu circiter 50 cm longo fissis, laciniis acuminatissimis et longissime caudato-filiformibus. Spa- dicis inflorescentiae partiales densiuscule duplicato-ramosae, ramulis floriferis brevibus, 4—6 cm longis, subulatis, fructiferis subtorulosis, in parte media nonnihil incrassatis, ibique circ. 3 mm diam. Flores circum ramulos stipati, cire. 4 mm longi. Fructus exacte sphaerici, 10—12 mm diam., stylo persistenti minuto basi notati, perianthio breviter pedicelli- formi basi leviter inflato et 2 mm crasso, suffulti. Semen depresso-glo- bosum, 9 mm lato, 6 mm spissum, mamilla micropilari obsoleta, hylo aliquantum excentrico; embryone circiter ad medium lateris locato, sub- horizontaliter quartam albuminis partem perforanti. Hab. — In Insula Jamaica l. c. ,Pedro Bluff^ legit W. Harris, no. 9136 in Herb. Krug et Urban in Mus. bot. Berol -— Vulgo „Bull. Thatch Palm“. ~ S. parviflorae affinis, a qua imprimis differt ramulis floriferis bre- - vioribus, fructiferis in medio paullo incrassatis et segmentorum laciniis in apicem tenuissimum filiformen productis. 2. Thrinax Harrisiana Becc., nov. spec. Gracilis, subelata, caudice 4—10 cm diam. Frondium lamina ambitu suborbicularis, adultiorum ab apice petioli mensa 46—58 cm longa, pro- fundissime in 35—40 segmenta divisa, utrinque viridis, subtus in fron- dibus adultioribus obsolete, in junioribus distincte minutissime squamuloso- punctulata; segmentis tractu 4—6 cm longo apice fissis; vagina dense tomentosa, ejus ligula membranaceo-fibrosa, marcescenti; petiolus gra- cillimus, limbo- longior, applanato-bieonvexus, marginibus vix acutis, ligula truncato-rotundata, Spadices 70—90 cm longi, in 7—10 inflores- centias partiales arcuato-recurvas sursum decrescentes, divisi; spathis appresse furfuraceis, tubulosis, superne breviter fissis; ramulis floriferis filiformibus, gracilibus, subulatis, glabris, majoribus 8—10 cm longis. Flores superiores sessiles vel tuberculo parvo insidentes, inferiores pedi- cello brevissimo suffulti; pedicellis fructiferis ad summum 1—2 mm longis: perianthio dentibus 6 deltoideis coronato, staminibus 6. Fructus sphaerici, 6 mm diam., apiculati, epicarpio crebre minuteque granuloso. Semen 5 mm diam., hylo parvo orbiculari, intrusione funiculari nunc irregulariter lagenaeformi semen omnino permeanti (Harris no. 10264 et 10241), nunc intus irregulariter lobata, apicem albuminis non attingenti (Harris no. 9273); embryone ad tertiam superiorem seminis partem locato. ae à are ji » o nae = * gen nn d Fees mg T. Ee ea "omo bue; PTE oc dé bh Palmae novae antillanae. 95 Hab. — In Insula Jamaica l. d. „Dolphin Head,“ Harris, no. 9273 et 10264 ad 1500—1800 ped. s. m. et ,Fray Woods* ad 1650— 1800 ped. s. m.: Harris no. 10341. — Herb. Krug et Urban in Mus. bot. Berol. Thrinaci parviflorae proxima, sed frondibus utrinque virentibus, flori- bus vix vel non pedicellatis aliisque notis distincta. Inter species sectionis I (Porothrinax) et II (Typhlothrinax) media. 3. Coccothrinax scoparia Becc., nov. spec. Gracilis, caudice 4—10 m alto, 10 cm diam. Frondium lamina (plantae adultioris) ambitu fere exacte orbicularis, in circ. 35 segmenta profunde divisa, ab apice petioli mensa circ. 65 cm longa, supra pallide virens, opaca et sub lente inconspicue lanuginosa, subtus distincte ar- gentea et non punctulata, sinibus intersegmentalibus in parte centrali 1—8 vel etiam 12—15 cm ab apice petioli distantibus; segmentis rigide chartaceis, crebre minuteque utrinque nervoso-striatis, venulis transversis brevissimis in pagina inferiori punctiformibus, superne obliteratis; mar- ginibus incrassatis; longo tractu late linearibus, sive marginibus parallelis, ibique 20—25 cm latis, deinsuper in acumen rigidum, breviter fissum attenuatis; petiolus gracilis elongatus, in sectione transversa depresso- rhomboidalis. marginibus acutis, ligula lignosa semilunari in centro apicu- lata, glabra. Spadices petiolis breviores, circ. 50 cm longi, basi digiti crassitiae, inflorescentiis partialibus paucis (ad 3); spathis primariis rigide chartaceis, exsuecis, laxe vaginantibus, superne in acumen compressum ‘in dorso carinatum, rigidum, productis; paniculis ovatis, majoribus 15 cm longis; ramulis floriferis filiformibus, modice numerosis, majoribus 6—7 cm longis: fructiferis rigidulis, 1,5 mm crassis. Flores sessiles, tuberculo parvo insidentes, circum ramulos irregulariter alterni; 2,5 mm longi; calyce fere explanato, radiato 6-partito, segmentis ovatis acuminatis et 3-dentato-laciniatis; staminibus 6, filamentis Janceolato-subulatis, basi unitis, calyce !/ longioribus, antheris 2 mm longis, basi sagittatis; ovario globoso abrupte in stylum longiuseulum coarctato, stigmate infundibulari compresso-bilabiato. Fructus sphaerici, cire. 9 mm diam., perianthio fructifero explanato suffulti. Semen... Hab. — In regione sicca calcarea Insulae Haiti legit W. Buch, no. 1908. Herb. Krug et Urban in Mus. bot. Berol. — Vulgo „Latanier balai*. Inter species frondibus non profundissime divisis et floribus tuber- culo parvo insidentibus praeditas, facile distinguitur perianthii divisionibus 3-dentato-laciniatis. 4. Coccothrinax (subgen. nov. Oothrinax) anomala Becc., nov. spec. Arbor mediocris? Frondium lamina ?/, orbicularis, in circ. 35 seg- menta divisa, ab apice petioli mensa circ. 50 cm longa, supra pallide virens, opaca et glabra, subtus argentea et non punctulata; segmentis rigide chartaceis, utrinque crebre minuteque nervoso-striatis, venulis transversis brevissimis, utrinque prominulis, marginibus distincte in- crassatis; segmentis centralibus usque ad 18 em et interdum 8 —10 cm tantum deinsuper petioli apicem liberis, ad sinus 20—25 mm latis et mox apicem versus sensim in acumen rigidum, breviter fixum, attenuatis; 96 L. Diels: Azorella Cockaynei. petiolus gracilis, lamina valde longior (ad 80 cm longus) apice 6,5 —7 mm latus, valde compressus, in sectione transversa lenticularis, marginibus acutis, ligula semilunari, glabra. Spadices graciles (unus 45 cm longus, parte axili basi cire. 6 mm diam.), angusti, panieulato-cupressiformes; inflorescentiis partialibus ad 5—6, parvis, parcissime ramosis, approxi- matis, sensim decrescentibus; spathis primariis exsuccis, cinnamomeis, chartaceis, tubulosis, superne vix ampliatis, apice obtusis, ibique saepe fissis; ramulis fructiferis rigidis, brevibus, 3—4 cm longis, 1,5 mm crassis. Fructus sessiles, in ramulis subbifarie alterni, disco superficiali (minime elevato) insidentes. Perianthium fructiferum minime pedicelli- forme, subtus paullo excavatum, cum fructu connatum ubi coronam nonnihil prominulam format, in qua calycem 6-dentatum et staminorum filamenta 12, minutissima, dentiformia, basi tuberculo incrassata, apparent. Fructus (non plane maturi) ovati, circ. 2 cm longi, 15 mm lati, apice acutiusculi, stigmate minutissimo in angustissima foveola immerso, ter- minati; mesocarpio parce carnoso; endocarpio tenui, grumoso-lignoso. Semen ovatum, lobato-cerebriforme, fere omnino in 2-lobos primarios irregulariter divisum, lobis in lobulos secundarios + profunde divisis; embryone lateraliter paullo supra medium locato. Hab. — In Insula Haiti legit W. Buch. Herb. Krug et Urban in Mus. bot. Berol. Species inter omnes congeneres hucusque notas insignis, fructibus comparate majusculis, ovatis, semine profundissime bilobo, embryone laterali. XXV. L. Diels, Azorella Cockaynei. (Originaldiagnose.) Azorella Cockaynei Diels, nov. spec. Herba pusilla, repens stolonifera, ad nodos radicans, glaberrima; an annua? Foliorum basalium petiolus quam lamina multo longior, 1—1,5 cm longus; lamina simplex, carnosa, parva, ovàto-elliptica vel suborbicularis, integerrima apice obtusa vel levissime emarginata, 2—4 mm longa et lata, nervi principales 3 omnino immersi non conspicui; folia caulina oppo- sita brevius petiolata, petiolus 0,2—0,5 cm longus; stipulae hyalinae triangulari-ovatae 1,5 mm longae. Scapi folia saepe paulo superantes. Phylla involueri concava, ovata, quam pedicelli robusti longiora vel breviora. inaequalia. Umbella pauci-(3—4-)flora; pedicelli 1 mm longi. Calyx pentagono-campanulatus linea mediana magis constrictus, cum dentibus brevibus late triangularibus circ. 2 mm longus. Petala minuta cymbiformia, cire. 0,5 mm longa, decidua. Nova Zelandia: in insula Stewart pr. Masons Bay in pratis salinis deflor. sub fine m. Januar. 1907 (R. Matthews et L. Cockayne!). Species affinis Azorellae exiguae (Hook. f.) Bth. et Hook. f. quae vero differt habitu, rhizomate robusto, foliis crenatis vel sublobatis, lamina majore. Planta nostra est helicomorphia juvenilis fructifera. W. Wangerin: Cornaceae novae. Il. 97 XXVI. Cornaceae novae. ll." Auctore W. Wangerin. (Originaldiagnosen.) 6. Cornus Wilsoniana (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Frutex, ramulis subteretibus, novellis parce et perappresse pilosulis mox glabratis fuscescentibus. Foliorum petiolus supra leviter canalicu- latus item parce pilosulus 1,5—2 cm longus, lamina chartacea supra saturate olivacea subtus glaucescens, pilis brevissimis supra + sparse subtus dense obtecta subtus praeterea dense papillosa, elliptica basi acuta apicem versus paulatim acuminata, ad 9 cm longa et 5 em lata, utrinsecus 3—4-nervia. Inflorescentia 2—3 cm longe stipitata. valde paniculatim distracta late pyramidata, stipite ramulisque brevissime et perappresse pilosulis. Ovarium obconicum 2 mm longum dense cano- pilosum; sepala conspicua triangularia discum depressum valde humilem longe superantia & 1 mm metientia; petala lanceolato-lingulata 5 mm longa; stamina petalis subaequilonga; stylus 4 mm longus aequaliter eylindrieus parce pilosulus stigmate disciformi subaequilato vel paulo latiore. Central-China: West-Hupeh, Wilson, no. 764 ex parte. — Herb. Berlin, Petersburg. -Eine vor allem durch den merkwürdigen Habitus der Infloreszenz, sowie durch die im Vergleich mit den anderen Arten sehr schwache Entwicklung des Diskus charakterisierte Art, welche — soweit man dies ohne Kenntnis des Fruchtsteines beurteilen kann — der C. brachypoda C. A. Meyer am nächsten stehen dürfte. 1. Cornus aspera (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Frutex circiter 5-pedalis, ramulis teretibus novellis perappresse pilo- sulis demum glabratis brunnescentibus usque luride atro-rufescentibus. Foliorum oppositorum petiolus 1—1,5 em longus supra paulo canali- culatus perappresse pilosulus, lamina chartacea in sicco supra saturate viridis subtus albido-glaucescens, pilis supra breviusculis subtus paulo longioribus subappressis vel paulo patentibus utrinque sat dense obtecta supra scabridiuscula subtus valde aspera, bene usque late ovata basi nunc subrotundata nunc paulo cordata apice in acumen breviusculum obtusum producta, ad 9 cm longa et 6 cm lata, nervis lateralibus primariis arcuatim adscendentibus utrinsecus 5 (— 6). Inflorescentia corymbosa manifeste depressa sat conferta + 3 cm longe stipitata, sti- pite ramulisque pilis breviusculis paulo patentibus strigillose hirtellis, ad 3,5 cm alta et 9 cm lata; ovarium 1,5 mm longum dense cano-pilosum; sepala minima, discum, depressum haud aequantia; petala ovato-lingulata 3,5 mm longa; stamina petalis !/, longiora, stylus cylindricus 2,5 mm longus, stigmate quam styli apex latiore depresse capitato. 1) Vgl. Repert. nov. spec., IV, S. 335—337. Repertorium novarum specierum. VT. ~] 98 W. Wangerin. Flora von Peking: Po hua shan, leg. Bretschneider, no. 1049, 1091, 1165. Südliche Mongolei, leg. Przewalski, no. 208. — Herb. Petersburg. Synonym: Cornus macrophylla Wall. var. aspera Maxim. in schedis. Die hier neu beschriebene Art steht der C. Schindleri Wangerin und C. scabrida Franch. nahe. Erstere unterscheidet sich von ihr durch die bei C. Schindleri dicht zottige Behaarung der Blattunterseite und des Blütenstandes, sowie durch die Länge der Staubgefässe,’ die bei C. Schindleri ungeführ ebenso lang, bei C. aspera wie. bei C. scabrida da- gegen erheblich lünger sind als die Petalen. Der Unterschied gegenüber der letztgenannten Art liegt in der Grósse der Kelchzipfel, die bei C. aspera sehr klein, mitunter kaum aus dem Kelchsaum heraustretend sind, bei C. scabrida hingegen so lang sind wie der Diskus, sowie in der Be- schaffenheit der Blattunterseite, die bei C. aspera ausserordentlich rauh ist. 8. Cornus cilicica (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Arbor fruticosa conspicua, ramis teretibus novellis dense pilis brevi- bus appressis obtectis cinerascentibus, demum glabratis rubescentibus usque brunnescentibus, Folia petiolo 7—10 mm longo canaliculato appresse piloso stipitata, ovata vel ovato-elliptica basi saepius in petiolum constricta apice & longe acuminata, 5—6 cm longa et 2,5 —3,5 cm lata, chartacea, juvencula dense appresseque pilosa, deinde supra pilis brevius- culis appressis obsita, subtus albida pilis paulo longioribus subappressis densius obtecta scabridiuscula, e costa media utrinsecus 3-nervia. In- florescentia 2—2,5 cm longe stipitata corymbosa planiuscula vel leviter convexa, stipite ramulis et pedicellis 2—4 mm metientibus appresse pilosis; ovarium urceolare 1,5 —2 mm longum dense appresseque sericeo- pilosum; sepala valde conspicua 1,5—2 mm longa lanceolata apice paulo vel vix acuta; petala lingulata + 5 mm longa dorso dense appresseque sericeo-pilosa; stamina petalis £ !/, breviora; discus pulviniformis; stylus stamina subaequans apicem versus incrassatus itaque. clavatus glaber- rimus, stigmate truneato. Drupa putamine globoso non costulato haud manifestius compresso 5—6 mm alto, 5 mm lato. Cilicien: W. Siehe, no. 313 (Giosma, 1000 m) und no. 420 (Gül- lek-Boghas, 1000 m). — Herb. Berlin, Boissier, Bremen. Die im vorstehenden neu beschriebene Art steht der C. australis C. A. Meyer sehr nahe, muss aber von dieser als eigene Art abgetrennt werden, da in der Grósse und Gestalt der Kelchzipfel erhebliche Unter- schiede zutage treten und dieses Merkmal gerade in der Gruppe der Corynostylae von wesentlicher Bedeutung für die Unterscheidung der Arten ist. Während nämlich bei C. australis die mehr oder weniger dreieckig gestalteten, zugespitzten Kelchzipfel bei einer Länge von '/,—3/, mm gerade den Diskus erreichen, sind sie bei C. cilicica lanzettlich, 1,5—2 mm lang und weit grósser als der Diskus. Geringfiigige Unterschiede sind ferner noch in der Farbe und Behaarung der Blattunterseite, sowie der Behaarung der Aussenseite und der Gestalt der Petalen vorhanden. D Cornaceae novae. Il. 99 9. Cornus Walteri (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Frutex, ramulis novellis parce appresseque pilosulis mox glabratis brunnescentibus. Foliorum petiolus supra complanatus vel leviter cana- liculatus pilis perappressis brevibus disperse obsitus 2—3,5 cm longus, lamina membranacea in sicco saturate viridis subtus pallidior, pilis brevissimis appressis supra sparse obsita subtus sat dense obtecta, bene vel longe elliptica basi in petiolum angustata apice longe acuminata, ad 12 cm longa et 5 cm lata, e nervo medio pinnatim 4—5-nervia, costa nervisque lateralibus primariis arcuatim vel rarius subparallele adscen- dentibus subtus tantum prominentibus, secundariis supra vix manifestis subtus conspicuis. Cymae 1,5—2 cm longe stipitatae corymbosae post anthesin valde distractae, ramulis subglabris vel parce appresseque bre- viter pilosis, pedicellis 2—3 mm longis; ovarium 2 mm longum in sicco leviter costulatum dense appresseque cano-pilosum; sepala minute trian- gularia 0,5 mm longa discum depressum undulatum vix aequantia: petala ‘longe lanceolato-lingulata 5,5—6 mm, longa basi 1,75 mm lata mox an- gustata, dorso sparse appresseque breviter pilosula; staminum filamenta petalis breviora 3,5—4 mm longa, antherae 2 mm metientes: stylus 3,5 —4 mm longus apicem versus incrassatus clavatus brevissime appresse- que pilosulus, stigmate depresse capitato coronatus. Central-China: Prov. Hupeh (Henry, no. 6382; Wilson, no. 764 ex parte). — Herb. Petersburg. 10. Cornus coreana (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Planta lignosa, ramulis novellis subquadrangulis perappresse pilosulis mox glabratis brunnescentibus vel brunneo-fuscescentibus. Foliorum petiolus supra canaliculatus 1—2 cm longus appresse pilosulus vel gla- bratus, lamina chartacea supra saturate viridis subtus pallidior at non albida, pilis breviusculis appressis supra & sparse subtus densius ob- tecta subtus haud seabridiuscula, bene vel ovato-elliptica basi nunc rotundata nunc breviter in petiolum attenuata, apice subito in acumen acutiusculum producta, ad 8 cm longa et 5 cm lata, costa nervisque lateralibus primariis utrinsecus 4—5-nis arcuatim adscendentibus subtus prominentibus, secundariis venisque reticulatis utrinque praecipue subtus prominulis. Inflorescentia corymbosa post anthesin sat distracta. 2,5 —3 cm longa et 7—8 em lata, ramulis perappresse pilosulis, pedicellis 3—5 mm metientibus; ovarium valde dense appresseque cano-pilosum 1,75 mm longum; sepala lanceolato-triangularia discum + aequantia: petala longe lingulata 5 mm longa, 1 mm lata; stamina petalis subaequilonga; stylus 3 mm longus clavatus glaber vel parce appresseque pilosulus, stigmate depresse capitato styli apici subaequilato. Drupa putamine globoso 5 mm diametro metiente. Korea: Port Chusan (leg. Wilford), Datschou (leg. Warburg. no. 6521 und 6522). — Herb. Berlin, Petersburg, Wien. 11. Cornus Koehneana (subgen. Thelycrania) Wangerin, nov. spec. Frutex ramulis novellis subquadrangulis densiuscule brevissimeque appresse puberulis mox glabratis bene vel cinereo-brunnescentibus. Folia [hs 100 W. Wangerin. petiolo manifeste canaliculato + 1,5 cm longo perappresse pilosulo vel glabrato stipitata crasse chartacea supra saturate viridia subtus multo pallidiora fere albida, adulta supra glabrata subtus pilis brevissimis sub lente tantum conspicuis densiuscule obtecta haud scabridiuscula, . bene vel ovato-elliptica basi in petiolum angustata apice acuminata, ad 7 cm longa et 3,5--4 cm lata, costa media nervisque lateralibus primariis utrinsecus 4 (— 5)-nis prodeuntibus arcuatim adscendentibus supra immersis subtus prominentibus, secundariis utrinque manifestis subtus paulo prominulis. Inflorescentia 1,5 — 2 cm longe stipitata corymbosa satis conferta ad 3,5 cm longa et 6 cm lata valde parce appresseque brevissime pilosula vel omnino glabrata, pedicellis vix ultra 3 mm longis; ovarium appresse cano-pilosum 1,5—2 mm longum; sepala triangularia discum subaequantia; petala lingulata 5 mm longa, 1,75 mm lata, dorso bre- vissime appresseque pilosula; stamina petalis subaequilonga, filamentis 5 mm, antheris 2 mm metientibus; stylus 3,5 mm longus. clavatus glaber, stigmate disciformi. Drupa subglobosa, putamine haud compresso neque costulato ovoideo 5 mm alto, 4 mm lato. China: Chensi septentrionalis, leg. Giraldi, no. 1760 (Gipfel des Berges Si-kai-ziu-san), 942 (In-kia-po), 3288 (Kan-y-san, südöstlich von Huo-kia-san), 7284 a. — Herb. Berlin. | Die unter 9—11 aus Ostasien neu beschriebenen Arten gehóren simtlich zu der durch keulige Gestalt des oberen Griffelendes charakte- risierten Gruppe der Corynostylae; bei allen sind, im Gegensatz zu der Mehrzahl der dieser Sektion zugehörigen Arten, die Kelchzipfel ziemlich kurz. C. Walteri zeichnet sich vor allem aus durch die relativ sehr langen Blattstiele, daneben auch durch die mehr oder weniger aus- gesprochen lanzettliche, lang akuminate Gestalt der Spreite, den Habitus der Infloreszenz und die Gestalt der Petalen. ©. coreana. und C. Koehneana sind der in Südosteuropa und im westlichen Asien verbreiteten C. . australis ziemlich ähnlich; sie unterscheiden sich von dieser durch die Beschaffenheit der Blattunterseite, welche bei C. australis merklich rauh, bei diesen beiden Arten hingegen durehaus glatt ist; die Unterschiede beider Arten voneinander liegen vornehmlich im Habitus der Infloreszenz, sowie in der Gestalt des Steinkernes. 12. Cornus chinensis (subgen. Macrocarpiwm) Wangerin, nov. spec. Planta lignosa, ramulis teretibus novellis parce appresseque pilosis mox glabratis brunneo-usque cinereo-fuscescentibus. Foliorum petiolus supra canaliculatus 1—1,5 cm, rarius ad 2,5 cm longus pilis appressis vel suberispidulis parce praeditus vel glabratus, lamina chartacea in sicco saturate viridis subtus pallidior saepius glaucescens, supra pilis bre- vissimis appressis sparse obsita vel omnino fere glabrata, subtus paulo densius item appresse pilosa atque in nervorum angulis densiuscule cinereo-barbata, bene vel elliptico-ovata, basi nunc subrotundata nunc manifestius in petiolum constricta, apice longe acuminata, usque ad 14 cm longa et 7 em lata, e nervo medio pinnatim 6--7-nervia, costa nervisque lateralibus primariis arcuatim adscendentibus supra saepius t s odit MOST ze RENNEN xm s dai Mo E Ba Hs UN Cornaceae novae. II. 101 leviter immersis subtus prominentibus, nervillis supra sueto vix subtus clare manifestis. Flores ad 30-ni in ramulis abbreviatis 1—1,75 cm longis umbellati bracteis 4 late ovato-ellipticis apice acutis vel brevissime aeuminatis 8 mm longis 5 mm latis herbaceis flavido-virescentibus dorso dense appresseque pilosis involuerati, pedicellis ad 12 mm longis pilis rigidulis leviter patentibus dense obtectis stipitati; ovarium obconicum 1 mm longum + dense pilosulum; sepala lanceolata apice acuta 1—1,25 mm longa discum manifeste superantia; petala flava lingulato- triangularia 2,5 mm longa basi 1—1,25 mm lata apice acuta; staminum filamenta 1,5 mm longa, antherae rotundato-ellipticae 0,5 mm metientes: discus perconspicuus pulviniformis apice obtusus; stylus cylindricus 1—1,5 mm longus glaberrimus, stigmate truncato. Fructus drupaceus longe ellipsoideus ápice sepalis styloque persistentibus coronatus 1 em longus diametro 4 mm metiente, putamine isomorpho non costulato. China: leg. Henry, no. 5733 (Prov. Szechuan, S.-Wushan), 6560 u. 6707 (Prov. Hupeh); A. E. Pratt, no. 66 et 797 (West-Szechuan and Tibetan frontier near Tachienlou, 3000—4500 m); H. Wilson, no. 55 (West-Hupeh). Die vorliegende Art unterscheidet sich von C. mas und C. officinalis durch ihre viel längeren Kelchzipfel, von C. officinalis ausserdem durch die Behaarung der Blattunterseite; wáhrend niimlich bei C. officinalis die Barte in den Nervenwinkeln stets eine rostbraune Fürbung besitzen, sind sie bei der neuen Art weisslich-grau. C. officinalis hat mir nur aus Japan vorgelegen und dürfte in China wohl überhaupt nicht vorkommen, wenigstens gehörten alle mir aus China zu Gesicht gekommenen Exemplare zu ©. chinensis. Ob letztere Art auf Zentral-China beschränkt ist, sowie auch die Frage, ob und wie weit C. mas in seiner Verbreitung nach Ostasien hin reicht, lässt sich nach dem gegenwärtig vorliegenden Material noch nicht entscheiden; zwar wird C. mas z. B. vom Altai, auch aus China angegeben, doch lässt sich nicht mit Bestimmtheit be- haupten, ob diese Angaben wirklich auf C. mas oder eine der ihr ver- wandten Arten zu beziehen sind. da die Arten einander sämtlich recht ähnlich sind. 13. C. floccosa (subgen. Discocrania) Wangerin, nom. nov. Differt a C. disciflora foliis subtus pilis longiusculis suberispidulis dense villosulis floccosis, putamine utrinque rotundato paulo majore 12—13 mm longo, diametro 8—10 mm metiente. Mexiko: Bourgeau, no. 998; Hartweg, ‘no. 203; Schmitz, no. 558. | Dass die Untergattung Discocrania in Mexiko durch zwei einander zwar sehr nahestehende, aber doch durch die Blattbehaarung, sowie die Gestalt und Grösse des Steinkerns deutlich unterscheidbare Arten ver- treten ist, hat bereits Rose (in Contrib. U. S. Nat. Herb., VIII [1903/05], p. 53 u. 54) richtig erkannt. Dagegen kann ich mich Rose nicht an- schliessen, wenn dieser die eine auf C. disciflora Mog. et Sessé, die andere auf C. grandis Cham. et Schlecht. bezieht. Danach würde nämlich 102 D. Litwinow. 1 | die bisher allein allgemein bekannte und stets als C. disciflora bezeichnete, durch kurz angedrückt behaarte Blattunterseite ausgezeichnete Art den + Namen C. grandis, dagegen die durch auf der Unterseite wollig behaarte 4 Blätter charakterisierte Art den etwas älteren Namen C. disciflora erhalten d müssen. Nun erwähnt aber De Candolle (Prodr., IV [1830], 273), wo ] C. disciflora zuerst publiziert wurde, nichts von diesem auffälligen Merk- mal, das ihm wohl kaum entgangen sein dürtte, ich bin daher der An- sicht, dass C. grandis und C. disciflora Namen für eine und dieselbe Spezies sind, so dass die andere in Mexiko vorkommende Art mit einem neuen Namen belegt werden muss. Die Synonymieverhältnisse stellen sich also folgendermassen dar: C. grandis Cham. et Schlecht. (Rose, J. c.) = C. disciflora Moc. et Sessé; C. disciflora Rose (non Mog. et Sessé!) = C. floccosa Wangerin. . XXVII. D. Litwinow, Plantae Turcomaniae(Transkaspiae) novae. (Ex: Trav. Mus. Bot. As. Imp. Sci, St. Pétersbourg, III [1907], p. 94—125.} 1. Acanthophyllum squarrosum Boiss. var. hirtum Litwinow in Trav. Mus. Bot. As. Imp. Sci. St. Pétersbourg, III (1907), p. 98. . Pilis brevibus glandulosis raventer hirtum, pilis longioribus crispatis rarissimis hine inde admixtis. Calyx viridis 8—9 mm longus. Petalorum lamina rosea acuta cire. 5 mm longa. 2. Silene (5 Sperguliflorae) clavaeformis Litw., 1. c., p. 99. Breviter retrorsum hirta, cinerea, superne viscosa. Caules caespitosi e basi suffrutescente adscendentes 0,30— 0,40 m alti, basi nodulosi. Folia erecta lineari-subulata v. lineari lanceolata, inferiora 2—5 cm longa. 1—2 (3) mm lata acuminata sub lente verruculoso scaberula margine basin versus ciliata caeterum scabrida, in axilla semper turiones fascicu- lato-foliosos, interdum floribus abortivis instruetos, edentes. Bracteae lanceolatae acutae albo marginatae ciliatae. Cymae strictae pedunculatae, ^alternae v. oppositae, subuniflorae, racemos rarifloros formantes. Pedi- celi calyce breviores v. demum longiores (15—25 mm) florum alavium multo breviores. Calyx 12—13 mm longus, clavato-obconicus, fructifer clavatus hirtus, striis superne anastomosantibus, dentibus ovatis late albo marginatis ciliatis. Petala alba (?), ungnibus exauriculatis ciliolatis. Lamina ad medium bifida, lobis oblongo linearibus obtusis, ad faucem obscure glanduloso appendiculata. Filamenta glabra. Capsula ovata, cire. 10 mm longa nitida, carpophoro sesqui v. duplo longior. Semina 1 mm longa angulato-auriformia dorso canaliculata faciebus plana ad marginem et dorso seriatim tuberculata. 3. Silene Aucheriana Boiss. var. angustifolia Litw., I. c., p. 100. Folia 1—2 mm lata, / Plantae Turcomaniae (Transkaspiae) novae. 103 gv 4. Silene Schimperiana Boiss. var. latifolia Litw., l. c., p. 101. Foliis caulinis inferioribus spathulatis cum petiolo circ. 11 cm longis 1 em latis, caeteris caulinis subsessibus elongato-lanceolatis (5 X 1 cm). foliis superioribus et ramorum sterilium bracteiformibus (diminuatis) an- guste linearibus floribus solitariis, pedunculis elongatis (1—2 em long.) suffultis. 5. Silene ($ Auriculatae) gaudanensis Litw., |. c., p. 102. Breviter hirta. Caules caespitosi graciles indurati elongati procum- bentes, ramos floriferos simplices 15—20 em alt., retrorsohirtos et caudi- culos steriles foliosos edentes. Folia viridia inferiora ramorum flori- ferorum et caudiculorum plana linearia in petiolo subattenuata v. an- gustissime lanceolata, saepe falcato subcurvata (0,5) 1—1,5 mm lata, 4 cm usq. longa, pallida mucronata uninervia scabride pubescentia, ciliata. Bracteae minutae lanceolatae acutae. Flores solitarii v. bini (raro 3—4) breviter (2—8 mm) pedicellati. Calyx 15—18 mm longus cinereo hirtus subclavatus, striis viridibus apice anastomosantibus, dentibus lanceolatis albo marginatis ciliolatis apice alternatim subeucullatis. Petala cire. 8 mm longa. Lamina colorata profunde (ad 2/3) biloba, lobis linearibus obtusis, appendicibus binis oblongis. Ungue glabro biaurieulato. Fila- menta glabra. Capsula submatura glabra carpophoro hirto subaequi- longa. 6. Silené (5 Awriculata) crispans Litw., |. c., p. 102. Breviter cinereo-hirta. -Caules caespitosi indurati procumbentes abbre- viati ramos floriferos simplices 5—13 cm ait. et caudiculos steriles foliosos edentes. Folia inferiora ramorum floriferorum caudiculorumque convoluto filiformia crassiuscula crispato curvata, 0,5 -1 mm lata, 15 mm usq. longa cinereo hirta pallide mucronata. Bracteae minutae anguste- lanceolatae. Flores solitarii v. bini breviter (2—10 mm) pedicellati. Calyx 12—13 mm longus cinereo-hirtus, striis apice anastomosantibus, dentibus alternatim ovatis obtusis et triangularibus acutis albo marginatis ciliatis; calyx fructifer e basi anguste cylindriea clavatus. Petalorum lamina 3—4 mm longa in lacinias lineari-oblongas obtusas ad medium bifida appendicibus binis oblongis. Ungue glabro auriculato. Filamenta glabra. Capsula matura elliptico oblonga carpophoro hirto duplo longior. Semina 1 mm longa auriformia dorso rotundato-canaliculata seriatim tuberculata, faciebus plana striata. 7. Lepyrodiclis cerastioides Kar. et Kir. var. integra Litw., |. c.. p. 104. Petalis abbreviatis apice rotundatis integris. Sepala 4—5 mm longa. Petala obovata, v. oblonga 1—1,25 mm lata, 4— 5 mm longa. 8. Alsine Aucheriana Boiss. var. glandulosa Litw., |. c., p. 106. Ex toto glanduloso-hirta. 9. Arenaria (§ Sclerophyllae) insignis Litw., l. c., p. 106. Perennis glabra, glauca, densissime erinaceo-pulvinaris, ramis steri- libus floralibusque dense foliosis, foliis rigidis (5—7 mm long., 1 mm latis), patentire-curvatis, linearibus, subtriquetris pungentibus, emortuis diu persistentibus; ramis floriferis rectis, subgeniculato-flexuosis, fili- 104 | |... W. J. Jepson. formibus, remote foliosis (internodiis 2—6 cm longis), foliis ramorum floriferorum minimis (cire. 3—5 mm longis), oppositis, basi vaginato- coalitis, glabris; bracteis floralibus conformibus. Cyma diehotoma (1) 2—3 flora, pedunculis vulgo strictis, capillaribus, calyce multo longiori- bus, sepalis glabris lanceolatis, 3,5—4 mm longis, obscure nervatis, carina in mucronem excurrente, margine membranaceis, petalis albis ovato-oblongis obtusis in unguiculum brevem constrictis, calyce sesqui- longioribus, disci glandulis staminigeris distinctissimis. Capsula crustacea nitida glabra. subglobosa (diam. circ. 2,5 mm) sub 10-sperma. Semina 1 mm longa reniformia compressa rugulosa margine sub lente minutissime tubereulata. 10. Tamarix Kotschyi Runge var. rosea Litw., ]. c., p. 112. Flores rosei. . 11. Erodium ciconium W. var. turemenum Litw., l. c., p. 119. Foliorum laciniis quam in typo magis dissectis. 12. Tetradiclis tenella (Ehrenberg) Litw., 1. c., p. 122. Anatropa tenella Ehrenberg in „Linnaea“, IV.(1829), p. 402, v. sp. auth.! — Tatrad. salsa C. A. Mey., Verz. cauc. (1831), p. 226. — Bunge in Linnaea, XIV (1840), p. 178, tab. 1. — Fenzl., Ibid., XV (1841), p. 289, tab. 2. — Ledeb. Fl. ross, I, 492. — Boiss. Fl. or., I, 918. — T. salsa f. Ewersmann O. Kuntze in Act. Hort. Petrop., X, p. 177. — T. Ewersmanni Bunge in Linnaea, Le, p. 178 (v. sp.) — Tetrad. sp. M. a Bieb. Fl. taur.-auc., III (1819), p. 277, 648. — Conf. Litw. Schedae ad herb. fl. ross, VI. Var. longipedicellata (O. Kuntze) Lite l. c., p. 123. Syn.: T. salsa var. longipedicellata O. Ktze., Le (excl. syn.). XXVII. W. J}. Jepson, Godetiae novae Americae borealis. . (Ex: A Synopsis of the North American Godetias. [Uriv. of Calif. Publ., Bot., II (1907), pp. 319—354, pl. 29.]) 1. Godetia amoena Lilja var. concolor Jepson forma pygmaea Jepson, l. c.. p. 328. , Very slender, unbranched, 1 to 3 dm. high, all the parts small; petals crenulate, often abruptly acute, 5 to 10 mm long, usually with central blotch. California: Conn Valley, dry hills, W. L. Jepson, May 1, 1894. 2. Godetia amoena Lilja var. albicaulis Jepson, |. c., p. 329. Stems white shining, simple or strictly branched, 5 dm high; leaves narrow; petals 3 to 4 cm long; capsule about 4 cm long, with a beak usually 1 cm long. _ California: Rancho Chico, Mrs. Bidwell, May, 1878, no. 192: Fremont, no. 435, 1846. Forma Huntiana Jepson, l. c., p. 329. beton ent cu comte on. ge os y NE. 9 n Godetiae novae Americae borealis. 105 Very diffuse and widely branching, 4 to 8 dm high; flowers small, 1 to 1,4 cm long; petals crimson with a mostly 3-forked blotch in the center. | California: Blue Lakes, July 16, 1897, W. L. Jepson & L. E. Hunt; Saratoga Springs, W. L. Jepson 1892. 3. Godetia amoena var. Lindleyi Jepson, l. c., p. 329. Oenothera Lindleyi Douglas. Petals 2 to 3,5 cm long, almost uni- formly with a large central blotch. Common in the North Coast Ranges, near the sea, Capetown. W. L. Jepson, no. 2141; Three Creeks to Redwood Creek, 4000 ft. alt.. W. L. Jepson, no. 21830, and northward to British Columbia. 4. Godetia Blasdalei Jepson, |. c., p. 330. Erect, often stout, simple or with slender short strict branches, 6 to 8,5 dm high the stem soon leafless except àbove; leaves oblong to linear- lanceolate, acute, 3 to 4,5 cm long; herbage puberulent: flowers essen- tially like those of the large-flowered form of G. amoena, but petals notched at apex or even deeply bilobed; ovary thick below middle, tapering to base and also to apex something like a rifle cartridge; cap- sules canescent, thick, terete, rather short (1,3 to 2 cm long), on pedicels 2 to 5 cm long. | San Francisco Bay Region: Point Isabel, July 11, 1893, Dr. W. C. Blasdale; Oakland, July, 1865, Bolander; Douglas, 1831—32, perhaps in the same region. 5. Godetia Bottae Spach var. usitata Jepson, Le p. 332. Stigma short-oblong or quadrate; capsule commonly sessile or nearly so, thick, rather obviously 8-ribbed. Southern California; rather common. San Bernardino, Parish. no, 3612. 6. Godetia Bottae Spach. var. cylindrica Jepson, l. c., p. 332. Nearly or quite simple, 1,8 to 3,8 dm high, few-flowered; leaves narrowly linear or subfiliform, 0,5 to 1 mm broad; calyx indigo-purple: petals 1,9 to 2,2 em long, lilac-purple above, paler with a sprinkling of dark dots, at base with a dark purple band; anthers sometimes purple- dotted; capsules slender (scarcely more than 1 mm broad), teretish, not costate, as much as 3,2 cm long, sessile (or sometimes with a pedicel 7 mm long). California: Warthan Creek near Alcalde, W. L. Jepson, no. 2656a: San Emigdio Canon, Davy, no. 1992; Clark’s Valley to Squaw Valley. Fresno.Co., W. L. Jepson, no. 2746; Fort Tejon, Kern Co., Hall, June 17, 1905; Blue Mt., Greenhorn Range, Kern Co., Hall & Babcock, no. 5007: Bakersfield, Davy, no. 1713. 1. Godetia deflexa Jepson, l. c., p. 332. Substrietly branching or simple, 2 to 5 dm high, the stem more or less twisted or flexuous; leaves thickish, narrowly oblong, some tapering to the apex, shortly petioled, 2 to 8 mm broad, 3 to 6 cm long, remotely denticulate, the teeth minute but more or less salient; herbage almost 106 W. J. Jepson. glabrous; flowers spicate; calyx-buds large, 2.8 cm long, before anthesis borne on abruptly deflexed sessile ovaries; calyx-tip not free in bud, the united lobes turned to one side under the open corolla: petals lilac, sprinkled with crimson dots, cuneate-obovate, abruptly short-clawed, truncate or even shallowly retuse at the summit, 2,5 to 3 em long; stamens subequal, nearly or quite one-half the length of the petals: style usually exceeding stamens; stigma peltate or somewhat saucer- shaped, undulately 4-lobed; ovary slender, white with fine short hairs; capsule apparently 4-sided but mature fruit not known. California: ,Sandy plains of Los Angeles,“ W. Lobb, 1854 (©). Elsmer, no. 3848, Gaviota, is, perhaps, the same. Differs from G. Bottae in its stouter main stem, and in the strictly lateral deflexed pods which do not usurp a falsely terminal position. 8. Godetia Dudleyana Abrams forma Brandegeae Jepson, |. c., p. 334. Petals broad, mostly 1 to 2 cm broad, shallowly notched. l California: Simpson’s Ranch, Sweetwater Creek, El Dorado County, Mrs. K. Brandegee, May 29, 1907. Petals exceedingly variable in notching, exceptionally with a slender point in the notch. It may be a hybrid between the species and Godetia biloba. (Pl. 29, fig. 7). 9. Godetia arcuata (Kellogg) Jepson, Le p. 335. | Syn.: Oenothera arcuata Kell, Proc. Cal. Acad., vol. I, p. 58 (1885). Slender, 2 to 51⁄3 dm. high, sparingly branched, more or less falsely dichotomous on account of the repeated divergence of axis and branch; leaves linear, entire, 3 to 5 cm long, 2 to 3 mm broad, obtusish, the fascicled and upper leaves 5 to 6 em long, narrow (1 to 2 mm broad), commonly conduplicate and appearing much narrower, more or less arcuate curving, with long slender acute tips; flower buds large, ovate acute, 2 to 2,5 cm long; calyx-tube 4 to 6 mm long, often purple inside, the lobes remaining united and turned to one side; petals flabelliform, lilac, 2 to 3 em long, 1,2 to 2,6 em broad, usually retuse at the more or less truncate apex; anthers 4 to 8 mm long; siyle much longer, often twice longer than stamens; stamens yellow, linear, 2.8 to 3,5 mm long: ovary hispidulose with short spreading hairs of unequal length; capsule S-ribbed, the ribs separated by broad sharply defined channels, those opposite the partitions broader. about 2,5 em long, with a beak 5 or 6 mm long and borne on a pedicel 5 to 10 mm long: seed 1 mm long, sharply pointed at one end, the other end obliquely flattened and with a thin margin. (See pl. 29, figs. 5, 17. 20, 26.) California: Local in the Sierras of El Dorado County: American River, Apr. 27, 1898, comm. -by Miss Alice King; near Placerville, Mrs. K. Brandegee, May 25, 1907, which is the type locality for Kellogg's Oenothera arcuata, Proc. Cal. Acad., vol. 1, p. 58 (1855). I also include with slight uncertainty -the following: Harmon Peak, Calaveras. Co., Davy, no. 1407, May 18—30, 1895; Sherlocks, Mariposa Co., Congdon, May 3, 1898. 1 SS = ee MS Godetiae novae Americae borealis. 107 Godetia hispidula Watson, Proc. Am. Acad. vol 8, pp. 599, 609 (1873). Watson in citing specimens mentions first Fremont’s nos. 307 and Ppp. Part of the no. 307 as seen by me at Kew, that is, the specimen with long-pedicelled and beaked squarish capsule with 2 sides flattish or very shallowly grooved, I include under G. arcuata. The other specimen and the specimens under „Ppp,“ I refer to Godetia Dud- leyana. The dried pods in all specimens appear squarish or 4-sided with two opposite sides each 2-ribbed, the other sides smooth or in- distinctly 2-ribbed. 10. Godetia Hansenii Jepson, |. c., p. 336. Plant very slender, sparingly branched, 0,8 to 2,4 cm high: herbage puberulent or the stem glabrous; leaves narrowly linear (1 to 2 mm broad), acute or long acuminate, entire and sparsely or obscurely denti- culate, 2,5 to 4 cm long, subsessile or shortly petioled: buds at an early stage nodding but soon erect, the calyx-tips not free; flowers few, scattered in the upper axils; sepals in anthesis remaining united and turned to one side; calyx-tube narrowly vase-shaped, 6 or 7 mm long, with a distinct annular swelling at summit of the ovary; ovary appa- rently glabrous, but sparingly covered with minute short spreading gland-tipped hairs, inversely clavate, 1 to 1,5 cm long, and borne on pedicels 2 to 7 mm long; long stamens about half the length of the petals; style nearly as long as petals, the stigmas whitish, elliptie-oblong; young capsules 1,3 to 2 cm long including the marked beak which is 2 to 6 mm long; lateral faces of capsule with a very shallow furrow sloping to center, the other faces with 2 or 3 filiform ridges; stipe 1 to 3 mm long. California: Armstrongs Station, Amador Co., 5000 ft, Hansen, no. 1090, in 1895. 11. Godetia viminea Spach. var. Congdonii Jepson, |. c., p. 338. Three to 4,5 dm high; buds loosely pilose; calyx-tips slender and very distinct; petals yellow at base, California: Hetch-Hetchy, W. J. Congdon. 12. Godetia viminea var. incerta Jepson, l. c., p. 339. Very leafy, 2 to 4 dm high; petals deep crimson, 1,2 to 2 cm long; capsules abundant, 8-ribbed; stigmas oval. California: Yosemite Valley. 13. Godetia viminea var. Margaritae Jepson, |. c., p. 339. Buds and flowers few and widely scattered on the very slender stems: color scheme in dried specimens seemingly very different from type; calyx-tube very slender, 9 to 14 mm long, the segments more or less cohering in anthesis. California: Margarita Valley, San Luis Obispo Co. Mrs. R. W. Summers. 14. Godetia parviflora Jepson, l. c., p. 339. Stems 1 to 7 dm long, usually diffusely branching from the base, the branches numerous and wiry; leaves narrowly lanceolate or linear, 108 W. J. Jepson. 1 to 2,4 cm long, the lowest oblong or oblong-ovate; calyx in bud 4-sided and its tips free, the segments in anthesis commonly distinct; calyx- tube pinkish, long and slender (5 to 10 mm long), usually longer than the ovary and ‘commonly swollen slightly at the summit of ovary: petals cuneate-obovate, rose-red, 8 to 15 mm long, the long stamens two-thirds their length; style nearly or quite equaling the petals; stigmas purple, elliptic, somewhat united at base; capsule 9 to 18 mm long, 1,5 mm broad, teretish, rather strongly curved, obscurely 2-ribbed on the sides. California: Dry soils, Monterey Co.: San Miguelito Rancho, W. L. Jepson, no. 1624, June 14--20, 1901; Santa Lucia Mts., W. L. Jepson, no. 1636, June, 1901; G. R. Vasey, 1880; Salinas Valley, Brewer, no. 519, May 1, 1861, typical but small plants; Douglas, 1830—32, who first collected it; Monterey, State Survey, Guirado, no. 638, is, doubt- less, a young state. The Brewer and Guirado plants were included by Watson in his Oenothera tenella, Proc. Am. Acad., vol. 8, p. 615. My no. 1636 is an exact duplicate of the Douglas plant in the Kew Herbarium which was first described as Oenothera viminea Douglas, var. v parviflora? Hooker & Arnott, Bot. Beech. 342 (1841). 15. Godetia quadrivulnera Spach. var. apiculata Jepson, |. c., p. 341 Pale, slender; buds strongly apiculate. California: Howell Mts., W. L. Jepson, no. 2441. 16. Godetia quadrivulnera var. vacensis Jepson, L c., p. 341. Often branched at the base, the stems slender; flowers very remote; capsules slender, 3 em long. California: Vaca Mts, W. L. Jepson. 17. Godetia quadrivulnera var. Davyi Jepson, Le p. 341. Leaves all or mainly oblong and mostly obtuse, about 1,2 cm long; midrib of valves prominent, ribs none or 4. California: Point Reyes, Davy, no. 6701. Forma flagellata Jepson, |. e., p. 341. Simple or with few elongated very slender whip-like branches, 3!/, to 6 dm high, the flowers very remote. California: Vaca Mts., W. L. Jepson, June 12, 1893, Forma Setchelliana Jepson, l. c., p. 341. Branching from base; young parts very canescent; style longer than stamens; capsule short, densely short villous. California: Santa Cruz Mts., Setchell & Jepson, June 20, 1896 18. Godetia quadrivulnera var. Hallii Jepson, l. c., p. 341. Freely branching, 6 dm high, petals ovate, with an abrupt short small point, light pink with a sharply defined deep purple or reddish wedge-shaped spot at apex; stigmas very short, subquadrate; ovary and capsule hairy; ribs filiform. California: Box Springs Mt., Riverside, Hall, no. 6241. 19. Godetia quadrivulnera var. rubrissima Jepson, l. c., p. 342, Petals roundish ovate, 9 to 13 mm long, uniformly deep reddish purple; ovaries canescent; capsules strigulose-pubescent. LOE PT Te aoe eee Godetiae novae Americae borealis, 109 California: Box Springs Mt., Riverside, Hall, no. 6240. 20. Godetia Goddardii Jepson, 1. c., p. 342. Simple or sparingly branched, 3 to 7 dm high, foliage and buds as in preceding but spikes not so lax; petals pink-crimson or purple-crimson, with or without dark crimson spot at apex, 0.5 to 1,3 em long; calyx- lobes primly reflexed. in pairs or quite distant; fruit sessile, 8 to 15 mm long, almost glabrous or canescently puberulent, terete, S-ribbed, and with 8 distinct but small nerves which are median and at the sutural angles. California: Coast Ranges, dry hills: Hupa wagon trail near Red- wood Creek, W. L. Jepson, no. 1971; Mt. St. Helena, W. L. Jepson, July 19, 1894; Napa Soda Springs, W. L. Jepson (= G. albescens var. micropetala Jepson, Fl. W. Mid. Cal, p. 334); Fish Ranch, Contra Costa Co. June 9, 1890, W. L. Jepson. Named in honor of Dr. Pliny E. Goddard of the University of California, à student of the food and cere- monial plants of the Hupa tribe, and my traveling companion on an expedition to the South Fork of the Salmon River in 1902 when the specimens were collected. There are transition forms to the preceding. Var. Miguelita Jepson, l. c., p. 342. Branching mainly above (sometimes simple); petals deep crimson; capsules pilose or pubescent, short (1 to 1,6 cm long) and thick (3 cm broad), strongly 2-ribbed on each side and strongly nerved at the angles, very shortly pediceled. : California: San Miguelito Rancho, W. L. Jepson, no. 1625. Forma capitata Jepson, l. c., p. 342. Stem about 5 cm high, with simple secondary branches from the base, 0,5 to 1,5 em long; herbage puberulent; flowers in a head-like braeteate eluster at end of branches, the ovaries densely pilose. California: Centreville, Fresno Co., W. L. Jepson, no. 2745. 21. Godetia purpurea Don. var. Elmeri Jepson, l. c., p. 345. Flowers loosely spicate below the dense terminal clusier of young buds: petals broadly ovate, dark red in the dried specimens, 1,4 cm long; capsule stout and rather short. California: Santa Barbara, Elmer, no. 3972. 22. Godetia purpurea var. procera Jepson, l. c., p. 346. Slender, tall (5.5 to 7,5 dm. high), simple or with few short slender branchlets; flowers small, the petals 5 or 6 mm long. California: Berkeley, Bioletti, July, 1891. 23. Godetia purpurea var. lacunora Jepson, l. c., p. 346. Tall (4 or 5 dm. high), freely branching, upper portions of the branches angled (!) or compressed (!); flowers congested at the ends of the branches; petals 0,8 to 1,3 cm long. California: Oakdale, San Joaquin Valley, W. L. Jepson (leaves acute); Douglas, probably Monterey Co. (leaves obtusish, or in Herb, Lindley acutish), branches striet, slender, naked except at tip! 110 H. Léveillé. 24. Godetia sparsifolia Jepson, l. c., p. 347. Simple or branching at the base, 2,8 dm high; flowers collected in a dense and leafy terminal cluster, the stem sparsely leafy below: leaves linear-oblong, acute, 2 to 3 cm long, sessile; herbage pubescent or pilose, the deeply grooved ovary densely hairy; sepals distinct, calyx-tube narrow, 3 mm long; petals oblong-ovate, purplish with a spot towards summit, 10 mm long; stigma almost entire, purple; style as long as the long stamens, about half. the length of the petals; capsule unknown, California: San Joaquin Valley at Tracy, Benj. Cobb, Apr. 10, 1900. XXIX. Decades plantarum novarum. XI. XII. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 101. Epilobium Cordouei Levl., nov. spec. Eximia species inter omnes alias, indumento rufo-aureo valde tomen- toso velutino-sericeo tota cooperta; caule erecto, ramoso, tereti; foliis parvis, ovato-lanceolatis, breviter petiolatis, stricte ad caulem appressis, approximatis, obtuse acuminatis, integris, supremis vero munitis 3—4 dentibus utrinque valde remotis; flores terminales 3—5, rubro-violacei post anthesin nutantes (alabastris et pedunculis BMC ole: stigmate integro? ® C'est la plus curieuse espece d'Epilobes que nous. ayons jamais vue. Son indument d'un roux couleur de bure est absolument remar- quable. Le port est celui du palustre et du japonicum. Chine: Kouy-Tehéou: Majo, rare, 5 sept. 1907; no. 3151 (Julien Cavaierie). Clarissimo Gonzalve de Cordouë qui hujus generis species delinxit dedicatum. 102. Epilobium Duclouxii Lévl., nov. Y Spot: : Caulis lineatus, lineis glabris, ad apicem, ut in foliorum nervis subtus, hispidus; folia ovata, subobtusa, abrupte in petiolum brevissimum con- ` tracta, opposita, conferta, erecta, obscure dentata, subpellucida; flores violacei, pauei, terminales; petali lobati; stigmate integro, clavato. Habitu E. Japonicum referens. Chine: Yun-Nan: San-Chan pres s Tchen-Hiong, 19 aoüt 1905; no. 500 (Mare Mey). 103. X Epilobium Meyi Lévl. (E. hirsutum L. X E. Duclouxii Levl.). Habitus, folia et color E, hirsuti; flores E. Duclouxii. Mixtum cum praecedente et E. hirsuto parentibus. 104. X Epilobium sempronianum Lévl. (E. roseum Schreb. X E. alpinum L. race Villarsii Lévl.). Decades plantarum novarum. X[I/XIL {11 Folia longe petiolata et reticulata Æ. rose. Habitus et flores Æ. Villarsü. Suisse: Valais, Simplon, ad Grund, cóté de Brigue, 1200 m, 16 juill. 1908 (P. Gave). 105. Rubus umbellifer Levl., nov. spec. Inermis et lignosus. Rami grisei. Folia simplicia, ovata, breviter petiolata, dupliciter dentata, pleraque asymetrica supra glabra, utrinque grisea, subtus molliter villosa; inflorescentia perfecte umbellata, umbellis 6—10 floris, alabastris pilulaeformibus; sepala extus brunnea, intus pur- purea, margine incurva, obtusa, lanceolata, extus villosa: petala caduca lutea; stamina curta, glabra, filamenta purpurea, antherae luteae: styli liberi staminibus longiores. Planta insignis tum foliorum mollitie tum floribus in umbellas elegantes dispositis. Chine: Yun-Nan: prés Pin-Tehouan, 27 avril 1906, no. 618 (Jean Py). 106. Rubus Pyi Levl., nov. spec. Colleetori speciei praecedentis insigniter umbellatae dedicatum. Humilis? aculeatus, aculeis recurvis; caules glabri; folia 7-foliata, ramis 8—12 em longis, longiora, rachide elongata, aculeata, parce villosa: foliola sessilia impari breviter petiolato, ovata, pulehre et argute dentata. supra glabra, laete viridia, subtus incano-tomentosa; flores corymbosi; (corymbis 2—12 floris), parvi; calyx tomentoso-niveus intus et extus; sepala acuminata petalis rotundatis longiora; stamina curta, stylis breviora, glabra; styli glabri. E grege R. saxatilis sed foliis subtus niveis et 7-foliolatis distincta, Chine: Yun-Nan: vallons du Tchong-Chan, 20 avril 1904, no. 638 (F. Ducloux). 107. Rubus Duclouxii Lévl., nov. spec. Planta tota glaberrima et lucidissima. Caulis 15—40 cin altus, ad basim parcissime aculeatus; rami aculeati, aculeis recurvis; folia 3-foliata interdum subdigitata; foliola impari paulo majore, elliptica, sensim acu- minata utrinque attenuata sessilia vel subsessilia, impari breviter petio- lato, argute et repande, regulariter dentata; calyx aculeolatus, aculeis longis et robustis, reflexis, insuper setis raris extus munitus, intus tomen- tosus, sepalis longe aristatis, arista glabra; petala alba; staminum fila- menta puberula, antheris reflexis; styli staminibus breviores, glabri. R. leucantho et R. Vanioti affinis sed notis supra dietis valde distinctus. Chine: Yun-Nan: mont Tchong-Chan, 1 août 1906; no. 622: (Ducloux). 108. Hyperium Bonatii Lévl. et Vant., nov. spec. Caules 30 em alti, ascendentes, fulvi, glabri, lineis glabris obscuris nec continuis; folia glabra, lanceolata opposita, integra, obtusa, subtus glauca nervis parum conspicuis, petiolata, perforata, distantia; inflores- centia terminalis divaricata cymis paucifloris constituta; sepalaeglandulosa Ul 112 H. Léveillé. lanceolata acuminata; petala lutea, sepalis duplo longiora; stamina stylis breviora; styli 4 liberi; carpellis 4 maturitate distinctis. Chine: Yun-Nan: Lou-Pou, près Tong-Tchouan, 2 août 1907; no. 346 (Siméon Ten). 109. Ficus Tenii Lévl., nov. spec. Rami robusti, valde rugosi et sordide grisei, ut folia; folia ad apices ramorum conferta sat magna, integra, breviter acuminata ovalia, ad basim truncata, supra et subtus glabra, fructus omnino sessiles, grisei vel cinerei, numerosi, sat conferti, rugosi, glabri. F. Wightianae affinis a quo colore triste cinereo vel griseo omnium partium primo aspectu dignoscenda. Arbor magna. Chine: Yun-Nan: Kiao-Kia, 5 janv. 1906; no. 133 (Siméon Ten). 110. Ficus Bonatii Lévl., nov. spec. F. hispidae proximus a quo tamen distincta: fructibus subsessilibus, folis multo minoribus et reticulatis, statura humili; a F., pumila cui etiam affinis foliis dentatis satis distinguitur. Chine: Yun-Nan: Yunnan-Sen, ravins du mont Tchong-Chan, 18 aoüt 1905; no. 132 (F. Ducloux). 111. Polygonum zigzag Levl. et Vant, nov. spec. Planta glaberrima et insignis. Caulis valde flexuosus et atro-rubens; ` ocreae fissae, in laminam longam et acuminatam desinentes; folia conspicue dimorpha; inferiora et media linearia et convoluta, dense fasciculata, superiora et etiam media lineari-laneeolata acuminata, eminenter uni- nervia; inflorescentiae spicatae; spicae elegantes, conferte bracteatae; bracteis scariosis; flores rubri; perianthium exsertum, pedicellatum, lobis obtusis, campanulatum; styli incurvi, stigmate emarginato. Bene foliis dimorphis et caule duro et flexuoso a quacumque alia specie distinctum. | Chine: Yun-Nan: Lou-Pou, près Tong-Tchouan, sept. 1906; no, 541 (Joseph Tchang). 112. Polygonum yunnanense Levl., nov. spec. Rami parce flexuosi, punctis rubris aspersi, glabri; folia late ovata integra, abrupte et non recte acuminata, supra atro-viridia, subtus pallida, nervis eminentibus; ad basim rotundato-truncata, reticulata in facie in- feriore et inter nervulos brevissime sed dense tomentosa, petiolo rubro quadrangulo. Infloresc?ntiae umbellatae et sessiles; ramis floriferis laxis, gracillimis, inaequalibus; flores exsertae, minimi; perianthii viridis lobi integerrimi, obtusissimi; ocreae floriferae cupuliformes integrae et dila- tatae; stamina inclusa; stylus ad apicem decrescens; stigmate dilatato. P. polymorpho et multifloro affinis sed distinctus superioribus notis. Chine: Yun-Nan: Yunnan-Sen, buissons, 15 aoüt 1905; no. 539 (F. Duclouk). 113. Polygonum Duclouxii Lévl. et Vant., nov. spec. Planta longe reptans et rhizomatosa; tota tomentosa; caulis 15—20 em altus, flexuosus, trigonus, ocreis brevissimis, breviter ciliatis; folia ovata, integra, sessilia, obtusa acuminata, supra laete viridia, subtus roseo- ana ERO ENE ^25 Decades plantarum novarum. XI/XII. 113 tomentosa, nervis parallelis approximatis, conspicuis; flores in paniculas spicatas dispositi, spicae densae ad basim tantum laxae; perianthium albo-roseum, lobis rotundatis ad apicem erosis; stamina inclusa, antheris purpureis; stylus purpureus staminibus brevior et ad apicem trilobus. Planta tomento et indumento roseo-albido foliorum et radice rhizomatosa facile dignoscenda. Chine: Yun-Nan: Lou-Pou pres Tong-Chouan, sept. 1906; no. 540 (Joseph Tchang). 114. Euphorbia Duclouxii Lévl. et Vant., nov. spec. Planta glauca 70 cm alta; caulis ut videtur angulosus, ad apicem puberulus; folia pro genere amplissima, perfecte oblonga, obtusa, inte- gerrima, glaberrima, subsessilia, alterna, ad apicem subverticillata; flores umbellati, terminales, bracteae floriferae luteae pulchre nervatae, ovatae sublobulatae; glandulis antherisque barbatis; ovario ovato, styli quinque purpurei, stigmatibus atro-purpureis. Affinis E chrysocomae nostrae etsi valde abhorrens foliis multo latioribus et glandulis antherisque barbatis. Chine: Yun-Nan: Yun-Nan Sen, sommet du Tchong-Chan, 19 juill ` 1905; no. 310 (F. Ducloux). 115. Asphodelus Bonatii Lévl. et Vant., nov. spec. Radix fibrosa; collum spissum folia numerosa et dimorpha emittens; alia anguste linearia 2—3 mm, alia 15 mm lata; omnia scapo robusto, perfecte tereti multo breviora, glabra, abunde striata; inflorescentia spicato-racemosa et multiflora; flores longissime pedicellati; pedicellis bracteis suffulti setaceis, recte divaricati; flores albi, lobi perianthii pa- tentes, elongati, nervo viridi medio muniti, obtusi; stamina glabra, perianthio breviora; antheris convolutis lanceolatis; stylus filiformis, arcuatus; fructu baccato, rotundo, nigrescente, pisi magnitudine. Chine: Yun-Nan: région de Pin-Tchouan, 1906; no. 425 (Jean Py). Premier Asphodelus signalé en Chine à notre connaissance. 116. Iris (Hermodactylus) yunnanensis Levl., nov. spec. Cespite 4—8 tuberculis digitatis vel flabellatis munito; collum numerosis fibrillis fulvis et densis vestitum; folia trimorpha alia ensi- formia caule longiora angusta (3—6 mm lata), acuta, alia minora et an- gustiora, multo breviora; alia tandem (an anni praecedentis) longiora filiformia et convoluta; universa glauca; caulis simplex; spatha biflora, valvis Janceolatis, linearibus vel ellipticis 5—6 cm longis; pedicelli, ovarium, tubus et pars inferior Jimbi in spatha inclusi; flos inferne albus superne laete violaceus; perianthii lobis subacuminatis exterioribus ad faucem flavis non barbatis; sepalis interioribus obtusis, ad apicem albidis nervis caeruleo-violaceis eleganter munitis; staminibus et stigmatibus in flore profunde inclusis. Chine: Yun-Nan: Yun-Nan-Sen: Tchong-Chan, 28 juin 1905; no. 350 (F. Dueloux). 117. Iris (Hermodactylus) Duclouxii Lévl., nov. spec. Differt a praecedente statura multo minore (10 cm); tubo longissime Repertorium novarum specierum. VI. 8 114 J. Bornmiiller: Uber eine unbeschriebene Satureia der Section Sabbatia. exserto quam spatha fere radicali duplo longiore. An praecedentis mera varietas? Folia anni superioris longissima et latiora. Chine: Yun-Nan: Yun-Nan-Sen: Tehong-Chan, 1 juillet 1905; nos. 349 et 820 (Ducloux). 118. Streptolirion Duclouxii Lévl. et Vant., nov. spec. Affinis S. volubili Edg. a quo tamen facile distinguitur statura pusilla 15 cm, raro 30 cm alta et petiolis pedunculisque glandulosis, floribus rubris. Chine: Yun-Nan: Mont Tchong-Chan, ravins; 16 aoüt 1905; no. 232 (F. Ducloux); Lou-Pou prés Tong-Tchouan, 11 aoüt 1907: no. 234 (Siméon Ten). 119. Ypsilandra thibetica Franch. var. latifolia Vant., nov. var. Differt a typo latitudine duplici foliorum; folia alia elliptica alia spathulata. Chine: Yun-Nan: Kiu-Long-Chang, préfecture de Tchao-Tong, fleurs blanches odorantes, 16 mars 1901; no. 447 (F. Ducloux). 120. Diagnosis completiva in Disporopsis Pernyi Hua. Floris hucusque incogniti descriptio: perianthium tubulato-campanu- latum apice fulvum, lobis ovatis, corona interna e basi staminum oriunda illisque breviore munitum; lobi coronae lineares obtusiusculi; antherae membranaceae dilatatae; ovarium fulvum, pyramidale, angulatum stylo crasso et stigmate bifido coronatum. Planta 50 em alta, rhizomate parum elongato; flores 1 em longi, 1 em apice lati, solitarii, nutantes. . Chine: Yun-Nan: Lan-Ngy près Lou-Lan, 23 mai 1904; no. 441 (Pierre Py). XXX. Uber eine unbeschriebene Satureia der Section Sabbatia aus der Flora von Assyrien. Von J. Bornmiiller (Weimar). (Originaldiagnose.) Satureia macrosiphonia Bornm., nov. spec. sect. Sabbatiae Briq. Nat., Pflanzenfam., IV, 3a, p. 298. Perennis, basi lignosa multicaulis, undique minutissime setulosa vel scabrido-canescens; caulibus tenuibus, virgatis, vix pedalibus, superne paniculato-laxiramosis, ramulis rigidulis tenuibus; foliis glandulis pur- pureis immersis dense punctatis, parvis, oblongo-linearibus, sessilibus, acutis, axillis fasciculiferis, parcissime setulosis, floralibus et rameis minutis, oblongis vel squamiformi-ovatis; fasciculis foliorum omnibus remotis; cymulis longiuscule pedunculatis uni-vel subunifloris, oppositis ; floribus pedicello calyce breviore scabrello suffultis; calyce 4 mm longo, campanulato-tubuloso, subbilabiato, decemnervio; dentibus e basi triangulari subulatis, divergentibus, inaequilongis, inferioribus tubo Vermischte neue Diagnosen. 115 calycino vix vel paulo brevioribus, superioribus ternis tubum dimidium aequantibus, corollae tubo longissimo et angustissimo, gracili (cum limbo brevi) 20—22 mm longo, calycem 5—6-plo longiore. Assyriae in siccis ad MarJako ditionis urbis Mossul, ubi hanc plantam novam valde insignem legit m. septembro a. 1879 Barré de Lancy. Das Original liegt im Herbarium Haussknecht aufbewahrt und entstammt ursprünglich dem damit vereinigten Herbarium Gaillardot, S. macrosiphonia Bornm. gehórt in die Gruppe der halbstrauchigen Arten der Sektion Sabbatia an, welche durch undeutlich-zweilippige Kelche gekennzeichnet sind (Subbilabiatae Boiss. Fl. Or., IV, 565), und ist neben S. macrantha C. A. Mey. und S. longiflora Boiss. et Hausskn. einzuordnen. Die ausserordentlich lange, gerade Blumenkronenróhre von über 2 cm Länge, also doppelt länger als bei genannten Arten, macht S. macro- siphonia Bornm. vor sämtlicnen Arten der Gattung sofort kenntlich; die neue Art nimmt daher eine sehr isolierte Stellung ein. Bemerkung. Nach den jetzt geltenden Nomenklaturregeln steht der Anwendung des Namens S. longiflora Boiss. et Hausskn., wie ich es oben getan habe, nichts mehr im Wege, auch wenn man im Sinne Briquets die Gattungen Calamintha, Acinos, Clinopodium und Micromeria mit Satureia vereint, da nach Briquet Satureia longiflora Presl (= Micro- meria longiflora Tod. Nym.) nur als eine Unterart von S. (Micromeria) Graeca L. anzusehen und als „S. Graeca L.subsp.longifloraBriq.* zu bezeichnen ist. Die neuen Briquet’schen Namen für diese nordsyrische Art Boissiers und Haussknechts fallen somit der Synonymik anheim. Es sind dies: S. Boissieri Brig. (in Nat. Pflanzenfam., IV, 3a, S. 298; 1896) non Hausskn. (in Boiss., Fl. Or., IV, 565; 1879) und S. Edmondi Briq. (Fragm. monogr. Labiat. fase. V in Ann. Conserv. et Jard. bot. Geneve, 1898, p. 85). XXXI. Vermischte neue Diagnosen. 242. Carex dioica L. X echinata Murray var. grypos (Schk.) J. Vetter. l. e, p. 237. Stolones plerumque desunt, raro adsunt, Folia plana vel involuta, vix 2 mm lata, supra scabra. Caulis triqueter. rectus vel subflexuosus, sub inflorescentia semper scaber. Inflorescentia e 3 vel rarius 4 spiculis approximatis composita. Spicula suprema basi mascula, supra feminea, spiculae laterales totae femineae vel basi masculae et ceterum femineae. Spieulae omnes ovatae, suprema basi interdum velut petiolata. Squamae tegentes brunneae et plerumque albomarginatae, nervo medio plerumque brunnescenti-albo, nunquam viridi. Forma et longitudo squamarum, fructuum utriculorum et rostrorum eadem ac Caricis dioicae; sed utri- culi partim manifeste, partim. obsolete carinati, margo rostri plerumque aevis. Fructus erecti, nunquam squarroso-patuli. Fructus steriles singuli tantum adsunt. 8 * 116 Vermischte neue Diagnosen. Das Vorhandensein keimfühiger Samen erklirt das háufige Vorkommen dieses Bastardes auf dem genannten Standorte. Der Bastard kommt dort hüufiger vor als seine beiden Stammeltern. In einer sumpfigen Niederung auf der Seiser Alpe bei Bozen nächst dem Spitzbühl in ca. 1900 m Hóhe in Gesellschaft von C. dioica, C. echi- nata var. grypos und C. irrigua. 243. Carex Sarntheinii J. Vetter in Verh. Zool. Bot. Ges., Wien, LVII (1907), p. 236 (= C. alpina Sw. X atrata L.). Spieulae 2—3. Spicula suprema semper mascula, spiculae inferiores femineae. Spicula maseula elongata-obovata, spiculae femineae ovatae. Pedicellus spiculae infimae 2—6,5 mm, spiculae secundae in maximo 2,5 mm longus. Bractea spiculae infimae 6—24 mm longa, inflores- centiam paulo vel non superans, vel vix infimae spiculae apicem attingens. Squamae tegentes nigrobrunneae, non marginatae. Planta in maximo 18 em aita. Carex Candriani Kneucker scheint wegen der bedeutenderen Höhe und wegen der grósseren Linge der Tragblütter und der Ahrchenstiele Carex atrata L. nüher zu stehen, wührend Carex Sarntheinii m. Carex alpina Swartz náher steht. Auf mässig feuchten, inmitten von Felsentrümmern gelegenen Rasen- flichen im Rosener Tale, Otztaler Alpen. 244. Hydatella inconspicua Cheeseman in Transact. and Proc. N. Zea- land Inst, XXXIX (1906), 1907, p. 434. A very minute slender perfectly glabrous annual herb, forming dense moss-like tufts !/—1 in high. Leaves numerous, all radical, flliform, strict, erect, terete, gradually tapering to an acute point.. Scapes very short in the flowering stage, lengthening to one-half or three-quarters the length of the leaves when in fruit. Bracts 3—5, erect or erecto- ` patent, linear-lanceolate to ovate-lanceolate, acute, thin and membranous, lio—l]g in long. Heads unisexual; males not seen. Ovaries densely crowded within the bracts, usually form 10 to 20, shortly stipitate, ovoid or oblong-ovoid, smooth, pale jellow-brown or reddish. Styles numerous, very delicate, forming a spreading brush at the tip of the ovary, and often much longer than it. Ripe fruit elliptic-ovoid, pale jellow-brown with a dark spot at each end. New-Zealand: So far this has only been found on the sandy shores of Lake Ngatu, a small lake situated behind the coastal sand- dunes about six or eight miles north of Ahipara, but doubtless it will be found on the shores of some of the numerous similar lakes existing in the North Cape peninsula. It principally differs: from the Australian species in the more numerous bracts, and (judging from Dr. Diels plate) in the stricter and more densely tufted habit. 245. Echinopsis Meyeri E. Heese in Gartenfl., LVI (1907), p. 1, tab. 1558. Der Körper ist kugelig, am Scheitel etwas eingesenkt, ca, 10 cm hoch und fast ebenso breit, hellgrün, spürlich sprossend. Rippen 14—16, "IAM: See Vermischte neue Diagnosen. 117 mitunter etwas schrankenförmig gedreht, scharf, mit wenig konvexen Flanken, kaum buchtig gegliedert. Areolen kreisförmig, ca. 1—1!/, cm voneinander entfernt, 3—4 mm im Durchmesser, mit grauem Wollfilz- polster. Unter manchen Areolen einen dunklen, rótlichen Fleck auf- weisend. Randstacheln 7—8, pfriemlich, am Grunde zwieblig verdickt, strahlend, an der Basis bräunlich, ins Rötliche übergehend, in der Mitte gelbgrau, an der Spitze wieder rotbraun verlaufend. Mittelstacheln: Im Alter einer, von der Farbe der Randstacheln; später alle vergrauend, Blüten zahlreich, seitlich, wie bei allen Echinopsideen aus den aus- gereiften Areolen, keulenfórmig, 15—20 cm lang, 1—2 em im Durch- messer, Fruchtknoten fast kugelförmig, mit grünen, pfriemlichen Schuppen besetzt, aus deren Achseln graue Wolle hervortritt, Blütenhülle ver- längert keulenförmig, am oberen Ende ca. 2 cm Durchmesser, zusammen- geschniirt, mit brüunlich grünen Schuppen besetzt, aus deren Achseln ebenfalls reichlich grauer Wollfilz hervortritt. Sepalen und Petalen in rundliche, gebogene Faden aufgelóst, aussen griinlich braun, an der Spitze dunkler, innere schmutzig weiss, wirr durcheinander geflochten, gedreht, und der Blüte so ein ganz eigenartiges Aussehen gebend. Der gelbliche Griffel überragt sie mit 8—10 strahlenden Narben; Staubfüden weiss, Beutel hellgelb. Eine Eigentümlichkeit der Art ist ferner, dass schon beim ersten Knospenansatz die gelben Narbenstrahlen heraus- schauen. — Paraguay. 246. Rhynchanthus Johnianus Schlechter in Gartenfl., LVI (1907), p. 113, tab. 1560. Herba perennis, tuberosa, c. 1,50 m alta; tuberibus ovoideis approxi- matis, squamis brevibus arcte vaginantibus obtectis, glabris, 4—6 cm altis; caule stricto basi vaginata excepta distanter foliato, vaginis foliorum -arcte amplectentibus omnino obtecto; foliis distichis lanceolatis acumi- natis, utrinque glabris, 20—25 cm longis, infra medium 4—6 cm latis; inflorescentia multiflora ambitu oblonga; bracteis pulchre coccineis lanceolatis acuminatis, glabris perianthio floris paulo brevioribus; bracteola brevi c. 2 em longa, acuminata, glabra; calyce cylindraceo antice fisso, apice breviter bifido, apicibus acuminatis, bracteolam fere duplo superante; corola c. 7 cm longa, glabra, usque infra medium 3-fida, glabra, tubo cylindrico, segmentis lanceolatis acuminatis flavo- sulphureis; staminodiis lateralibus nullis; labello ad dentem obtusum brevem, ad basin filamenti emergentem reducto; filamento elongato corollam conspicue superante, subscaphiformi, glabro; anthera generis; stylo filitormi glabro antheram paullulo excedente; ovario cylindraceo, glabro. Nieder-Birma: Aus Moulmein importiert von K. W. John in Andernach, wo sie alljührlich blüht. 247. Pilocereus Straussii E. Heese in Gartenfl, LVI (1907), p. 410. Abb. 49. Wuchs säulenförmig, aufrecht, in der Heimat jedenfalls mehr als 1 m hoch werdend, zylindrisch, nach der Spitze zu nur wenig ver- 118 Vermischte neue Diagnosen jüngt, hier von reinweissen, prachtvoll seidenglänzenden weichen Haaren überragt. Durchmesser bis 5 cm. Rippen ca. 25, wenig hervortretend. Areolen 5 mm voneinander entfernt, fast kreisfórmig, 2,5 mm Durchmesser, mit kurzer, reinweisser Wolle besetzt, welche ziemlich lange am Körper haften bleibt. Aus jeder dieser Areolen treten bis 40 feine, bis 17 mm lange, anfangs weiche, später steifere weisse Haare hervor, welche den Kórper vollstándig bedecken. Ausserdem stehen in der Mitte der ülteren Areolen 4 rötlich weisse Mittelstacheln, von denen der unterste, längste, 2 em lang wird und mit der Spitze meist nach unten gerichtet ist. Heimat Bolivien. 248. Echinocactus Maassii E. Heese in Gartenfl, LVI (1907), p. 410, Abb. 50. | | Kórper einfach, halbkugelig bis birnfórmig, oben gerundet, einfach, kaum freiwillig sprossend, im Neutrieb frischgrün, 8—10 cm hoch, spüter wohl noch hóher, (—10 em im Durchmesser. Rippen 13—21, durch etwas geschlängelte Lingsfurchen voneinander gesondert und in teilweis ineinander fliessende, schwach gewölbte Höcker zerlegt. Nicht kinnfórmig vorgezogen. Ältere Pflanzen spiralig gedreht. Areolen am Schnabel oval bis rundlich, mit weisser, kurzer Wolle besetzt, 3—4 mm im Durchmesser; spáter verkahlend. Scheitel wenig eingesenkt, von aufgerichteten, lebhaft braunen Stacheln völlig bedeckt, zwischen denen die Blüten hervortreten. Randstacheln meistens 10, bisweilen 11—15 mm lang, vom Körper abstrebend in der Jugend honiggelb, ‚später weisslich, rund, manche durchscheinend, einige wellig gebogen. Mittelstacheln 4, in etwas schrägem Kreuz gestellt, an der Basis zwieblig verdickt, der unterste der längste, oft 3 cm lang, ziegenhorn-: artig, meist nach unten, oft auch nach rechts und links gebogen, in der Jugend schön hellbraun, später auch vergrauend und von der Farbe der Randstacheln, Blüten: Nach den an den frischen Importstöcken vorgefundenen Rudimenten und den Samen ist der Stand an den jüngsten Scheitel- areolen. Bei uns hat die Pflanze noch nicht geblüht. Vaterland: Bolivien. Eine seit Jahren verkannte Pflanze. Seit April 1904 wird sie im Berliner Botanischen Garten als Echinocactus leucacanthus Zuce. geführt, mit dem sie als einem Bewohner Mexikos weder das Vaterland, noch sonst etwas gemeinsam hat. 249. Achillea Clavenae L. 3. intercedens Heimerl forma monocephala Traverso in Atti Ace. Sci. Veneto-Trent., Istr. N. S., V (1908), p. 25. Tota planta 2—-4 cm alta, capitulo unico praedita. Credo opportuno distinguere questa forma pigmea che non mi risulta fino ad ova segna- lata. Si tratta evidentemente soltanto di una forma altitudinare che trova riscontro in parecchie altre piante alpine. Del resto anche gli esemplari meglio sviluppati portano solo 5—8 capolini e non 15— 30 come si dovrebbe avere, secondo Heimerl, nella forma tipica, Prealpi Bergamasche: Pizzo Arera 2200 —2300 m. MEC Vermischte neue Diagnosen. 119 250. Centaurea rhaetica Moritzi forma albiflora Traverso, l. c., p. 26. Per quanto il fenomeno dell'albinismo florale sia frequente nel genere Centaurea non mi risulta che sia stata finora segnalata una forma albi- flora di questa specie. Prealpi Bergamasche: Pizzo Arera, 1800— 2000 m. 251. Lamium (Sect. Lamiopsis) glaberrimum W. Taliew in Bull. Jard. Bot., St. Pétersbourg, II (1902), p. 136, c. ic. Antherae hirsutae. Corollae tubus exannulatus glaber. Perenne, omnibus partibus praeter corollam calycisque margines glaberrimum, multicaule, caulibus e basi longe procumbente, ca. 15—30 cm altis, crassiusculis, rectis, ex axillis abbreviate ramulosis. Foliis longe petio- latis, petiolis lamina longioribus, lamina ambitu late ovata vel subreni- formi, 10 —20 mm lata subcordata, circa ad basin in 5 (rarius 3) lociniias dissecta, laciniis plerumque trilobis. Ramulorum foliis minutis; floralibus subsessilibus et calyces subaequantibus. Verticillastris sub 6-floris; cali- cibus margine hirtis, post anthesin crescentibus; dentibus calicinis e basi triangulato-lanceolato subulatis, tubo calycis brevioribus. Corolla rosea extus tota pubescente, ca. 30 mm longa, tubo calycis 3—4 plo longiore; fauce ampliato, galea elongata profunde divisa. Planta ab omnibus suae sectionis speciebus in ,Flora orientalis*. Boissier descriptis foliis palmatim dissectis statim dignoscenda, Lagochilo glaberrimo C. Koch valde similis videtur. An haec planta dubia pro diversa specie habenda est? Habitat uno loco Tauriae in declivio lapidoso pineto et silvis frondosis eirenmeineto juxta templum Kozmae et Damiani (haud procul Aluschta). 252. Oxalis stricta L. var. decumbens Bitter in Abh. Naturw. Ver., Bremen, XIX (1908), p. 299. Diese neue Varietüt unterscheidet sich von der gewóhnlichen schlanken, steif aufrechten (daher: stricta!) und dünnstengeligen Form durch den ausgeprägt gestauchten, kompakten Wuchs; ihre dickeren Stengel sind meist dem Boden mehr oder weniger angedrückt, so dass sie der ebenfalls in Gärten als Unkraut auftretenden, niederliegenden einjährigen Oxalis corniculata etwas ähnlich wird, von der sie sich jedoch ausser durch die Auslüufer leicht durch das Fehlen der Nebenblatter, durch die nach der Blüte meist ausgeprügt aufrecht abstehenden Blüten- stiele und die mehr abgerundeten Kronblätter unterscheidet. Über die Zugehörigkeit unserer Pflanze zu O. stricta kann demnach kein Zweifel bestehen, da sie in den wesentlichen Merkmalen mit der Hauptform übereinstimmt. Von der franzósischen O. Navieri scheint sie nach den mir von dieser vorliegenden Belegen (Schultz, Herb. normale Cent. 9, Nr. 841 und Cent. 11, Nr. 841 bis) schon habituell genügend verschieden zu sein, dies geht auch aus den soeben beim Vergleich mit O. corniculata betonten Merkmalen hervor. 0. diffusa Boreau weicht durch die kleineren graubehaarten Blätter, die herabgebogenen Frucht- stiele und kleineren Blumenblütter ab. Am meisten stimmt die neue Form noch mit der mir aus Rouys Beschreibung bekannten O. Lejeunii 120 Vermischte neue Diagnosen. iiberein, aber die oberirdischen Bliitensprosse bewurzeln sich bei meiner Form ‘nicht. Vor allem fehlt aber in den Beschreibungen sümtlicher Formen der Hinweis auf die der Bremer Pflanze eigentümliche Gedrängt- wiichsigkeit, der meines Erachtens in den Rouyschen Diagnosen nicht fehlen würde, wenn diese Eigenschaft den erwähnten Formen zukäme. Bremen: Gelände des Botanischen Gartens. 253. Berberis brevipes Edw. L. Greene in Ottawa Nat., XV (1901), p. 42. Allied to B. nana but every way smaller, the foliage of a deeper green and merely glaucescent rather than glaucous; leaves with very short petiole, not longer than the internodes of the rachis; leaflets usually seven, rather broadly elliptic-oblong, 1 to 1°/, inches long, sharply and closely spinulose-serrate, very acute, conspicuously though minutely reticulate, in texture’ comparatively thin; racemes short and few-flowered, but in fruit surpassing the petioles; berries small, subglobose, blue and very glaucous. Alberta: Collected at Crow’s Nest Pass, Rocky Mts., August, 1897, by Prof. John Macoun; No. 18080 of the Canadian Geological Survey Collection. It is next of kin to the more southerly B. nana Greene, which so long passed, by mistake, under the name of B, repens; but it is wholly distinet by several charaeters, among the best of which is the short-stalked foliage. In B. nana the petioles are so long as to surpass even the long fruiting racemes. 254. Stellaria subvestita Greene, l. c., p. 42. Numerous suberect stems densely tufted, slender though firm, 5 to 10 inehes high, very leafy below the middle, the dichotomous cyme notably narrow and strict; leaves linear-acuminate, °/, inch long, 1-nerved, erect, subtomentose beneath, otherwise more or less pilose-pubescent, the stem also pilose, the pedunele and pedicels less so; bracts of the cyme ovate or ovate-lanceolate, acute, scarious, often villous-ciliate; sepals oval, obtuse or acutish, scarious-margined. 1-nerved and the nerve often pilose; petals little exceeding the calyx; capsule not seen, Alberta: Obtained at Devil’s Head Lake and Banff, National Park, July, 1891, by Prof. John Macoun; the specimens distributed for S. longipes var.; but the species is of different habit, and is well marked by the strong pubescence, the strict and narrow cyme, etc. 255. Lonicera altissima O. E. Jennings in Ann: Carneg. Mus., vol. VI. p. 74. | Frutex gracilis erectus, 1,5—3,5 m altus; cortice glabra cinerea: ramis juvenibus subpurpureis: foliis oblanceolatis vel obovatis, vel raro ovalibus, subdensis, marginibus revolutis utrinque glabris, supra palli- dulo-viridibus, nervis depressis, subtus pallidis, glaucis, acriter reticulatis ; apice acutulo vel retuso plerumque mucronato; basi sensim angustata in petiolum valde brevem (1 mm longum) marginatum, vel sessile: floribus 1,2—1,8 cm longis, geminis ad apices pedunculorum gracilium axillarium 2—3,2 cm longorum; bracteis et lobis calycis plerumque in toto obsoletis ; 4 1 d | Eilian M eo voL ee Vermischte neue Diagnosen. 121 corolla flava, extra subpurpurea, intra purpurea, ad basin gibbosa, glabra vel raro ad basin subpubescente, bilabiata ad vel plerumque infra medium, lobis late obtusis; stuminibus leviter exsertis, filamentis purpureis ad basin pubescentibus; stylis purpureis saepe pubescentibus, cum filamentis aequilongis; ovariis glabris prope ad apicem connatis: baccis globosis, bioculatis 1,0—1,4 cm crassis, sucidis, rubris, plerumque glaucis; semini- bus 3—4 mm longis, laevibus, lucidis, ochraceis plerumque plus minusve oblongo-lenticularibus. The type specimens, now in the Pennsylvania Herbarium of the Car- negie Museum, were collected by the writer about one mile southeast of Linesville, Crawford County, Pennsylvania, in the Pymatuning-Swamp. Specimens were collected in full bloom June 7, 1904, with ripe fruit, August 19, 1904, and again June 13, 1905, shortly after the bloom had fallen. The plants were growing in a water-soaked soil partly covered with Sphagnum and were associated with Rhus vernix Linaeus, Alnus incana (Linnaeus) Willdenow, Jlicioides mucronata (Linnaeus) Britton, Spathyema foetida (Linnaeus) Rafinesque, Sarracenia purpurea Linnaeus, etc., the whole constituting an ecological formation probably transitional to the typical Tamarack-Sphagnum bog formation. The specific name, altissima, has been given this plant because of its tall, slender habit. Many of the shrubs were over ten feet in height, a height probably not attained by any other shrubby Loniceras of ‘northeastern North America. Specimens closely approaching the type specimens of Lonicera altis- sima were seen by the writer, as follows: Swamps, Courtland, Ontario (Macoun, 62956); Stittsville, Ontario (Macoun); New Haven, Vermont (Brainerd). 256. Potamogeton carinatus K. R. Kupffer in Korrespondenzblatt Naturf, Ver. Riga, XLIX (1906), p. 164. | Species nova e sectione Potamogetonis zosterifolii Schum. (Raunkiaer, „Anatomical Potamogeton-Studies* in Botan. Tidskr., XXV, 3, Kopenhagen 1903), P. acutifolio Lk. valde affinis, a quo differt spica ejusque scapo longiore et carina dorsali fructuum etiam acutiore. Descriptio: Caulis ramossimus, complanatus sed minime alatus (ut in P. zosterifolio), diametro transversali longiore 1,0—1,6 mm, breviore 0,3—0,6 mm longo. Fasciculi caulis vasculares in cylindrum centralem, transverse ovalem conjuncti, inter sese haud manifeste separati. Cellu- larum endodermis membranae circumcirca valde incrassatae. Fasciculi subepidermales libriformes numerosi. Folia linearia, 4—10 cm longa, 1,5—3 mm lata, acutissime acuminata, ‘nervibus crassioribus, vasculiferis 5, inter quos nervi tenuissimi, fasci- culos cellularum libriformium solum continentes, multi observantur. Foliorum ligulae usque ad 1,5 cm longae, subflorales usque ad 0,5 cm latae, ceterae multo angustiores; omnes pallidae. Spica 0,6—1,3 cm plerumque circiter 1 cm longa, subrariflora, floribus 10—15. Scapus 2—7, pierumque 4—5 cm longus. 122 Vermischte neue Diagnosen. Fructus circa 4 mm longi, 3 mm lati; apiculati; dorso (a latere visi) semiorbiculati, alato-carinati, ala circa 0,15 mm lata; ventere (a latere visi) obtusanguli, prope basim saepe tuberculati, ecarinati. Pollen obtime evolutum. Ich habe lange gezógert, diese Pflanze als neue Art aufzustellen, weil sie dem Potamogeton acutifolius Lk. sehr ähnlich ist und weil sie mir bisher nur von einem einzigen Fundorte vorliegt, nämlich von einem winzigen, jedocn rast ganz von dieser Pflanze durchwachsenen Tümpel bei einer Knechtswohnung am Fusspfade vom Kirchenkruge (Hotel Moskau) zur Eisenbahnstation Kokenhusen. Hier habe ich diese Pflanze in den Jahren 1901—1906 viermal eingesammelt, auch Dr. med. Lack- schewitz hat sie daselbst bemerkt. Während dieser Zeit hat die Pflanze sich als vollkommen unveründerlich erwiesen, so dass ich — da auch ihr Pollen tadellos entwickelt und die Fruchtbarkeit vóllig normal ist — nunmehr nieht umhin kann, sie als selbständige Art aufzufassen, hoffend, dass sie künftig auch an anderen Orten entdeckt werden wird. Die Pflanze stimmt in allen vegetativen Teilen vollkommen mit P. aculifolius Lk. überein, unterscheidet sich von diesem aber scharf genug durch 2—6 mal so lange Ährenstiele (dieselben sind bei P. acutif. nur ganz ausnahmsweise über 1 cm lang), durch lüngere und mehrblütige Ahren (bei acutif. sind dieselben 4—6-bliitig) und durch die scharf- gekielten bzw. schmalgeflügelten Friichtchen. Dieselben erweisen sich bei P. acutifolius am Rücken stumpfkantig, wiihrend der flügelige Kiel bei denen des P. carinatus auf dem Querschnitt scharf hervortritt und an der Ausbildung desselben nicht etwa bloss die grüne Rinde des Früchtchens, sondern aueh das sehr dickwandige Zellgewebe der darunter befindlichen Fruchtschale Anteil nimmt. K. R. K. 251. Ranunculus hirtipes Edw. L. Greene in Ottowa Nat., XV (1902), p. 32. . About a foot high, the ascending stems and long petioled leaves very hirsute with long white and shining spreading hairs, this indument extending copiously even to the petiolules of the rather ample ternate or quinate leaves, but not to the flowering branches and peduncles, these almost glabrous: leaves about 3 inches long, the leaflets 3-cleft and rather much incised; flowers very small for the plant, the round- obovate petals not more than 21/, lines long; sepals small, broadly ovate, obtuse, hirsute, but mostly with broad thin petaloid margins: achenes rather large, forming a large subglobose head. their beaks short, not much curved, Ontario: Obtained in woods near Sandwich, 5 June, 1901, by Mr. John Macoun, the specimens being labelled by him as representing R. hispidus Michx. and bearing the Canad. Geol. Survey number 33582; but this is a plant very different from true R. hispidus, the foliage being much more dissected, the pubescence more copious and dense, the flowers altogether small and inconspicuous, in comparison. 258. Ranunculus cardiopetalus Greene, |. c., p. 32. Low and slender, 4 to 8 inches high, with something of the habit ghar? SN Pee CET P UN PEE NER EH Vermischte neue Diagnosen. 123 and foliage of a small R. hispidus yet in no degree hispid. hirsute, or even villous, but finely appressed-pubescent throughout, thinly so on the older parts, but the half-developed later leaves appearing silky canescent: lowest leaves a half-inch long, truncate at base, 3-cleft to the middle ‘and the segments crenately 3-lobed, the later ones twice or thrice as large, deeply cut into 3 crenate and trifid segments: peduncles 1 or 2, in flower little exceeding the leaves; sepals ovate-lanceolate, acute, strigose-hairy corolla nearly one inch broad, the 5 petals narrowly ob- cordate: fruit not seen. Ontario: At the Whirlpool Rapids, Niagara, 21 May, 1901, John Macoun (no. 33581). As to habit, this plant lies between R. hispidus and R. fascicularis; being like the latter in size, and like the former as to its few and slender roots. Its pubescence is not that of either of those; while the remarkably narrow sepals, along with broad distinctly obcordate petals must compel its recognition as a good species. 259. Ranunculus octopetalus Greene, l. c., p. 33. Perennial, of the size and the upright habit of R. acris, but lower part of stem and the long stout petioles densely and coarsely hirsute: leaves ample, pinnately ternate, the subsessile lateral leaflets cleft into 2, the long-stalked terminal one into 3 slightly cuneiform or sometimes almost quadrate segments, these incisely toothed above the middle; the rather loose panicle glabrous; flowers small, the expanded corolla about IL inch broad; petals commonly 8, sometimes 7 or 6, almost linear- oblong, obtuse: achenes small for the group, moderately compressed, sharply margined, tipped with a slender almost straight but distinctly inflexed style, not numerous, forming a small globose head. Tennessee: In marshes of Knox Co., 10 June, 1893, T. H. Kearney; the specimens labelled R. hispidus, but surely very erroneously. 260. Ranunculus rudis Greene, l. c., p. 33. Perennial, the several very thick stems (often !/, inch in diameter) hollow, therefore weak and reclining, often 2 feet long, rather coarsely and loosely hirsute: leaves ternate, the radical on long petioles, the 3 primary leaflets on nearly equal stout petioles of an inch or less, each deeply cleft or parted into 3 broadly cuneate incisely lobed or toothed segments, glabrous above, villous-hirsute beneath along the veins; cau- line leaves similar but short-petioled, the uppermost simple and sessile. incised like the segments of the lower: flowers small, numerous and somewhat panicled near the ends of the branches; sepals oblong-lanceo- late, obtuse, hairy, persistent even under the head of full grown fruit: petals small, not even equalling the sepals, round-obovate: achenes little compressed, turgid, smooth. the ensiform beak about as long ‘as the body, the whole forming a large subglobose or almost ovate head. Northern California: Discovered in a wet meadow in „Devil's Garden* (Plumas or Lassen County) June, 1895, by Mrs. R. M. Austin. 261. Ranunculus intertextus Greene, l. c.: p. 33. Stems many, slender, prostrate, interlaced, forming close mats either 124 - -Vermischte neue Diagnosen. floating in very shallow water, or terrestrial on muddy shores, all the stems rooting at the nodes; herbage wholly glabrous; earliest leaves round-ovate, obscurely crenate, the later ones 3-lobed to the middle, the lateral lobes often 2-lobed all the lobes obtuse or retuse, the sinuses open; flowers 3 or 4 lines broad; sepals and petals each 5; stamens 8 or 10: heads of achenes round-ovate, the gynophore oval, perfectly glabrous; achenes many, small, little compressed, often turgid, tipped with a short stout blunt style. Common almost throughout the Rocky Mountains, as an aquatic of subalpine ponds and swamps, and hitherto referred to R. natans of Europe; thoroughly distinct from it (1) by leaf-outline; the Old World plant having leaves 5-lobed and with closed sinuses; (2) by its round- ovate rather than spherical heads; (3) by an oval and glabrous, rather than spherical and villous receptacle, The species resembles closely the species of Batrachium in habit; yet forms no real connecting link. 262. Lantana radula Swartz, Nova genera et species plantarum s. Prodr., p. 92 (1788). Subsp. glabrescens v. Hayek in Denkschr. Math.-Naturw. Kl. Kais. Akad. Wiss., Wien, LXXIX (1908), Sep. p. 2. Differt a planta typica ex insula Trinitatis ramulis minus hispidis, pedunculis adpresse setulosis foliis supra setulis minimis obsitis inde subglabris lucidis, subtus ad nervos tantum setulosis caeterum glabris resinoso-punctatis, Sao Paulo. In silvatieis prope urbem Iguape, 20—100 m s. m., IX. 1901 (leg. Wettstein et Schiffner); in circuitu urbis Conceicao de Itanhaen, 5—50 m s. m., VI. 1901 (leg. Wettstein et Schiffner). Scheint eine die typische Lantana radula in südlicheren Gebieten vertretende Rasse zu sein. 263. Lippia sidioides Cham. f. flaccida v. Hayek in Denkschr. Math.- Naturw. Kl. Kais. Akad. Wiss, Wien, LXXIX (1908), Sep. p. 2. Peduneulis elongatis capitulis 4—6 plo longioribus, folio suffulciente fere aequilongis. Sao Paulo. In eireuitu urbis Franca ad confines prov. Minas Geraés (leg. M. Wacket). 264. Pimpinella saxifraga L. var. bipinnata W. Rothert in Korrespon- denzbl. Naturt.-Ver., Riga, L. (1907), p. 171. Ausser der var. hircina Leers (welche dadurch charakterisiert ist, dass die Fiedern der Grundblütter fiederartig sind) gibt es noch eine zweite, anscheinend bisher nicht beschriebene Varietät, bei welcher die Grundblatter doppelt gefiedert und die Fiedern zweiter Ordnung in der- selben Weise fiederteilig sind, wie diejenigen erster Ordnung bei der Varietät hircina, Diese Varietät babe ich gefunden: Kurland: Von Edinburg bis Bullen!, bewaldete Düne, verbreitet doch viel weniger zahlreich als die Hauptform, promiscue mit dieser. Holmhof!, dürre sandige offene Stelle, zusammen mit der Hauptform. ————— Wb, UM TE a |”, Vermischte neue Diagnosen. 125 265. Triticum caninum L. mut. subinerme K. R. Kupffer, l. c., p. 188. A typo differt paleis — sieut glumis — haud sive brevissime (non ultra 1 mm) aristatis. Diese hóchst auffallende Form fand Dr. med. P. Lackschewitz am 2. VII. 1906 in einem einzigen Exemplar am bebuschten Uferhang der Düna bei Grütershof etwas oberhalb Kokenhusen in Livland. Das fast vollständige Fehlen der für Tr. caninum sonst so bezeichnenden Deckspelzengrannen liess die Hingehörigkeit dieser Pflanze zunächst zweifelhaft erscheinen, eine nähere Untersuchung ergab aber, dass sie eben auch nur durch dieses eine Merkmal vom Typus der genannten Art abweicht. Von Tr. repens unterscheidet sie sich u. a. durch ihre Wuchs- form, durch den Mangel an kriechenden Ausläufern, durch kleinere Ährchen und durch bedeutend kürzere Antheren, dieselben sind nämlich, wie überhaupt bei Tr. caninum etwa 1!/,—2 mm lang, während die- jenigen von Tr. repens 3!|,—5!/, mm messen. Da an Tr. caninum weder hier noch sonst wo Variationen in bezug auf die Lange der Granne beobachtet worden sind, die sich auch nur ungeführ der hier beschrie- benen Abänderung näherten, glaube ich annehmen zu müssen, dass die Entstehung dieser auffallenden Form nicht einer stetigen Variation, sondern einer sprunghaften Mutation zuzuschreiben ist, und wenn sich in der Folge herausstellen sollte, dass diese Form samenbeständig bleibt und sich ausbreitet, so wáre man nicht unberechtigt, sie als neu ent- standene Elementarart gelten zu lassen. Da der Pollen unserer Pflanze wohl ausgebildet war, halte ich es für unwahrscheinlich, dass sie etwa ein Bastard sein kónnte. 266. Myosotis palustris With. f. viridis K. R. Kupfer, l. c., p. 206. Floribus intense viridibus. Kurland: Graben an der Abau bei Abaushof (Frl. M. Büttner). 267. Ophrys Reinholdii H. Fleischmann in Ostr. Bot. Zeitschr. (1907), Sep. p. 2. | Tuberes sphaeroideo-ovati, impartiti, satis parvi; inventute breviter stipitati, radices laterales filiformes, albae. Caulis erectus, gracilis, teres, 7—22 cm altus; folia basilaria rosu- lata, plerumque quattuor, oblongo-ovata, acuta, basin versus vaginantia, 2—4 cm longa, ad 1 cm lata; folia caulina 1—2, erecta, fere usque ad medium caulem amplectentes. Racemus laxiflorus, floribus 1—3, flos infimus a folio summo 3—4 cm distans; flores mediocres, patentes; bracteae oblongae, acutae, Jongitu- dinaliter naviculiformes, ovarium subaequantes, clathrato-nervosae; ovarium parte inferiore valde arcuatum, subsessile, hexangulare, non torsum, ad 2 cm longum; sepala patentia vel reflexa, glabra, ovata, mar- ginibus revolutis, alba, nervo mediano praecipue apicem versus vires- cente, 10 mm longa, 4,5 mm lata; petala patentia, crassiuscula,:oblongo- trigona, basi utrinque subauriculata, uninervia, breviter pilosa, roseo- lilacina vel laete lilacina, 5 mm longa, 2,5 mm lata; labellum mediocre, fere aeque longum ac latum, distincte trilobum, marginibus revolutis, 126 Vermischte neue Diagnosen. supra convexum, subtus concavum, glabrum et distincte nervosum; margo antice elevatus, appendice parvo, angusto, acuto, flavo-viridi; lobi laterales oblongi, rotundati, reflexi, callo acuto, breviter setoso; lobus medius multo major, fere orbicularis, breviter velutinus, margine glaber. fauce glaber, pallidus, utrinque atro-punctulatus; labellum lobo medio basin versus inter callos purpureo-fucescens, velutinum; calli luride albi, saepe violascentes. A sinu incisurae inter lobum medium et lobos laterales utrinque medium versus macula polymorpha, glabra, alba, flavescens vel purpurascens, interdum maculam secundam nitidam, in- cano-violaceam amplectens. Interdum maculae duae laterales medio confluunt; columna brevis, stigmate Jato; anthera valde incurva, medio constricta, in rostellum breve, porrectum, laete viride producta; pollinia aurantiaca. Am nächsten der Ophrys oestrifera M. B., welche Reichenbach fil. als Varietät zu Ophrys Scolopax Cav. stellt, verwandt, aber durch die kleineren Blüten, das kleinere, schmälere Anhängsel, ferner durch die anders ge- färbten Petalen und Lippenhöcker, besonders aber durch die Zeichnung der Lippe leicht zu unterscheiden: die bei Ophrys oestrifera M. B, von der Mitte der Lippe zum Lippengrunde links und rechts hinaufziehenden und denselben zangenartig umfassenden Arme der kahlen Zeichnung fehlen bei Ophrys Reinholdü stets. Griechenland: Am nördlichen Abhang des Hymettus, 1843, Spruner; Corfu, 5. April 1905, G. Kraskovits. 268. Physalis Fauriei Léveillé et Vaniot in „Le Monde des Plantes“, X (1908), no. 53, p. 37. ` Planta diffusa, ramosissima, ramis elongatis et divaricatis; folia in- tegra magnitudine diversa, potius parva, glabra acuminata, ovata, ad basim paulo in petiolum breviter alatum decurrentia; flores minimi; calyx 5-lobatus ad suturas et ad dorsum uniuscujusque lobi lineato-villo- sus: petala sepalis longiora; antherae rotundatae; stamens corollam fere aequantes, Caules ad apicem ramosum et pedunculi nunc hirti, nunc glabres- centes; planta nune repens nunc erecía. Corea: in agris Hong-No, Quelpaert, oct. 1906, nos. 778, 774 (Urb. Faurie). 269. Solanum anodontum Léveillé et Vaniot, l. e., p. 37. Caulis flexuosus, ramosus, nodosus; folia ovata, utrinque attenuata integra glabra breviter petiolata; flores geminati vel ternati, axillares; calyx integer cyathiformiis; bacca lutea, cerasi magnitudine arcuato- refracta, longe pedunculata, pedunculo 4 cm longo. Corea: in herbidis montium Quelpaert, oct. 1906; no. 776 (Urb. Faurie). 270. Plantago Coronopus L. var. ceratophylla Hoffmsg. et Lk. forma angustifolia-glabrescens Beguinot in Nuov. Giorn. bot. Ital, XIV (1907), p. 210. TT ET TEE Lm EN E KEPT Aar Vermischte neue Diagnosen. 127 Differt a typo: planta glabrescente, foliis angustioribus, angustisectis: spica exili, minus densa et compacta, glabrescente. Sardinia. — Caprera insula, in locis humidis arenosis maritimis allistmo di Punta Rossa, alt. 1 m, solo siliceo. (A. Vaccari.) 271. Protorhus Perrieri L. Courchet in Ann. Mus. col. Marseille, XV (1907), p. 23. I. — Par ses caractères végétatifs (feuilles simples, ordinairement opposées, dont le limbe est pourvu d'assez nombreuses nervures latérales paralléles, son revétement épidermique, etc.), et par ceux de ses carac- téres floraux qu'il nous a été donné d'observer (inflorescences, structure et diclinie de a fleur, présence d'un disque cupuliforme chez la fleur male, etc.) la plante qui fait l'objet du présent travail nous parait devoir étre rattachée au genre Protorhus d'A. Engler, et nous proposons pour elle le nom de Protorhus Perrieri, en faisant toutefois nos réserves jusqu'à ce que l'examen du gynécée, du fruit et de la graine nous ait permis d'en compléter l'étude. ` Il. — Le Protorhus Perrieri n'est pas une simple forme du Protorhus Heckeli Dubard et Dop dont l’analogie avec les espèces du genre décrites par A. Engler est manifestement beaucoup plus étroite. Il constitue une espece bien autonome, et qui se distingue méme des autres Protorhus par des particularités importantes. Les principales divergences qu'il offre à l'égard du Protorhus Heckeli sont les suivants: 19 Chez Protorhus Perrieri, feuilles beaucoup plus courtes, oblon- gues, obovales ou spatulées, à limbe mince et trés friable recouvert, à la face inférieure, par un duvet trés fin et trés serré de poils simples. 29 Nervures latérales du limbe beaucoup moins nombreuses et, relativement à la surface de l'organe, moins rapprochées les unes des autres, Nervure marginale beaucoup moins épaisse et moins résistante, 3° Inflorescences (panicules de cymes) plus longues que chez Pro- torhus Heckeli, égalant ou dépassant les feuilles vegetatives. La structure des fleurs máles est essentiellement la méme chez les deux plantes. 4° Point de bande sclereuse à la limite du liege et du parenchyme cortical. 59 Vaisseaux du bois, dans la tige, moins nombreux, plus étroits et plus disséminés que chez Protorhus Heckeli Dub. et Dop. 6? Cellules de l’epiderme supérieur du limbe non cloisonnées, et absence d'hypoderme. 19 Nervure médiane du limbe formant, sur une section transversale, une saillie dorsale beaucoup plus large, à contour plus arrondi; absence de graine fibreuse autour des canaux sécréteurs qui accompagnent les faisceaux. 8° Parenchyme en palissade occupant environ la moitié de l'épaisseur totale du limbe (il est beaucoup plus étroit chez Protorhus Heckeli, comme aussi chez d'autres Protorhus). * 128 Vermischte neue Diagnosen. 9° Fibres qui accompagnent les nervures à lumen large et à parois faiblement épaissies. 10° Stomates confinant à un nombre indéterminé de cellules épider- miques ordinaires, et sans cellules annexes. Dans ces conclusions, nous avons souligné ceux des caracteres du uM Protorhus Perrieri qui différencient cette plante, non seulement à l'égard du Protorhus Heckeli, mais encore du plus grand nombre des autres Pro- torhus décrits jusqu'à ce jour. Madagascar. 272. Coluteocarpus Vesicaria (L. Sp. pl. ed. 1, 651 [1753] sub Alysso) J. Holmboe in Bergens Mus. Aarb. 1907, Sep. p. 6. C. reticulatus Boiss. in Ann. sciences natur., ser. 2, XVII, 162 (1842). Vesicaria reticulata Lam, Encycl. method., VII, 572 (1808). Linnaei Alyssum Vesicaria was already quoted by Boissier, l. c. as a synonym to his Coluteocarpus reticulatus, and that he was right in doing so is fully proved by Tournefort's deseription and figures (Voyage du Levant, IL, p. 252 [1717]), referred to by Linnaeus, When Boissier did not make use of the oldest existing speciesname, it was probably because he considered its combination with Coluteocarpus to be tautological, but according to the now prevailing rules for botanical nomenclature this reason is not sufficient. When the ,Index Kewensis^ refers Alyssum Vesicaria L. as a synonym to Vesicaria utriculata DC., this is an evident mistake, as neither Linnaei description nor the figure given by Tournefort has any resemblance with V. Mode, Armenia, 1878 (without special locality), Da die meisten neuen Arten der folgenden Sammlung im Reper- torium beschrieben werden, erlaube ich mir anzukündigen, daB im Selbst- verlage des Dr. C. Baenitz in Breslau, IX, Marienstraße 6, soeben erschienen ist: Herbarium Americanum. Präpariert von Dr. 0. Buchtien, Direktor des National-Museums in La Paz, Lief. XXI (Bolivien. à Nr. 0,35 Mk. Enthält zahlreiche Pteridophyten. Inhaltsverzeiehnisse dieser Herbarien versendet der Selbstverleger stets umgehend. F. Fedde. nummum —Á— ——Á!— À— HÓA Amani. : Boston. LI Zeitschriften -V erzeichn is. Beifolgend die Zeitschriften, aus denen regelmässig die neuen Diagnosen im Repertorium gebracht werden. Agram, Glasnik. — Soc. hist.-nat. Croat. Pflanzer. Amsterdam. Versl. Aschaffenburg. Mitt. Naturw. Ver. Augsburg. Ber. Nat. Ver. Basel. Verh. Naterf. Ges. Batavia, Teysmannia. Bautzen. Sitzb. u. Abh Nat. Ges. Isis. Bergen. Bergens Mus. Aarb. Berkeley. Univ. Calif. Publ. Berlin. Sitzb. Kgl. Pr. Ak. Wiss, — Ber. D. Bot. Ges. — Ber. D. Pharm. Ges. — Sitzb. Ges. Natf. Fr. — Gartenfl. — Tropenpflanzer Tropenpfl. — Zeitschr. Ges. Erdk. ' Bern. Mitt, Naturf. Ges. — Verh. Naturf. Schweiz. Ges. Besancon. Mém. Soc. d'Emul, Doubs. — Arch. Fl. jurass. Bonn. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande. — Mitt. D: Dendr. Ges. Bordeaux. Act. Soc. Linn. Proc. Amer. Ac. — Proc. Soc. Nat. Hist. Bourg. Bull. Soc. Nat. Ain. Braunschweig. Jahrb. Ver. Natk. Bremen. Abh. Naturw. Ver. Breslau. Jahresb. Schles. Ges. Briinn. Verh. Naturf. Ver. — Ber. u. Abh. Clubs Naturk. Brüssel. Bull. Soc. R. Bot. Belg. Budapest. Növ. Közl. — Ann. hist.-nat. Mus. Hung. Buenos Aires. Ann. Mus. Nac. Caen. Bull. Soc. Linn. Norm. Caleutta. Rec. Bot. Surv. India. Chapel Hill. Journ. Elisha Mitch. Soc. Chemnitz. Ber. Naturw. Ges. Cherbourg. Mém. Soc. Sci. nat. - Christiania. Nyt Mag. Naturvid. — Arch. Math. og Naturv. Chur. Jahrber. Natf. Ges, Graubünden. Cincinnati. Journ. Cinc. Soc. N at. Hist. Coimbra. Bol, Soc. Brot. Colombo. Ann. Bot, Gard. Parad. f Gew. Vergad. | Wis.-en Nat. Afd, Kon. Ak. Wet. Ann Arbor. Rep. Michigan Ac. Sci. und Beihefte z. Colorado Springs. Color. Coll: Stud. Columbus. Ohio Nat. Danzig. Schrift. Naturf. Ges. — Amtl. Ber. Verw. Samml. Dorpat. Schrift. Naturf. Ges. — Arch. Naturk. Liv-, Ehst- u. Kur- lands. — Act. hort. bot. Jurjev. — Sitzb. Naturf. Ges. Dresden. Sitzb. lsis. Dürkheim. Jahrb. Poltichia. Edinburgh. Trans. a. Proc. Bot. Soc. — Ann. Scot. Nat. Hist. Elberfeld. Jahrb. Naturw. Ver. Emden. Jahrber. Naturf. Ges. Erlangen. Sitzb. Phys.-mediz. Soz. Florenz. Bull. Soc. bot. Ital. — Nuov. Giorn. Bot. Ital. ‘ Frankfurt a. M. Ber. Senckenbg. Ges. Frankfurt &. O. Helios. Frauenfeld. Mitt. Thurg. Naturf. Ges. Freiburg i. B. Ber. Natf. Ges. — Mitt. Bad. Bot. Ver. Genua. Malpighia. Gera. Jahrb. Ges. Fr. Naturw. Giessen. Ber. Oberh. Ges Nat.- u. Heilk. Görlitz. Abh. Naturf. Ges. Grahamstown. Rec. Albbany Mus. Graz. Mitt. Naturw. Ver. Steiermark. Greifswald. Mitt. Naturw. Ver. Güstrow. Arch. Ver. Freunde Na- turg. Mecklenburg. Halifax. Proc. a. Trans. N. Scot, Inst. Soc. Hamburg. Verh. Ver. naturw, Unterh. — Verh. Nat. Ver. — Abh. Geb. Naturw. Hannover. Jahrb. Naturh. Ges. . Heidelberg. Verh. nat.-med. Ver. Hermannstadt. Verh. u. Mitt. Ver. Nat. Jekatherinburg. Bull. Soc. oural. Indianopolis. Proc. Ind. Ac. Sci. Innsbruck. Zeitschr. Ferdin. — Ber. Naturw.-Med. Ver. Jena. Naturw. Wochenschr. Jena. Flora. Jowa. Jowa Nat. Karlsruhe. Verh. Naturw. Ver. Kassel. Abh. Ver. Naturkd. Zeitschriften - Verzeichnis. Kiel. Schr. Naturw. Ver. Schleswig- : Holstein. Kiew. Mém. Soc. Nat. - Klagenfurt. Carinthia. — Jahrb. Naturh. Landesmus. Königsberg. :Schr. phys. ök. Ges. Kolmar. Mitt. Naturh. Ges. Kopenhagen. Bot. Tidsskr. — Medd. Bot. For. — Vidensk. Medd. Laibach. Mitt. Mus. Ver. — Isv Muz. Druët. Landshüt. Ber. Bot. Ver. Lausanne. Bull. Soc. Vaud. Leipzig. Gartenwelt. — Bot. Zeitg. Le Mans. onde des Plantes. Linz. Jahrb. Ver. Natk. — Mus. Franc.-Carol. London, Ann. of Bot. — Bot. Mag. — Gard. Chron. — Hookers Jcon. . Lund. Botaniska Notiser. Lüneburg. Jahrb. Nat. Ver. Luxemburg. Arch. Trim. — Rec. Mém. et Trav. Soc. Bot. — Ver. Lux. Naturfr. Lyon. Ann. Soc. bot. Madison. Wisc. Geol. Nat. Hist. Surv. — Trans. Wise. Ac. Sci. Magdeburg. Abh. u. Ber. Mus. Nat. u. Heilk. Mailand. Atti Soc. Ital. Sci. nat. Mus. civ. Milano, : Marburg. Sitzb. Ges. Bef. ges, Natw. Meissen. Mitt. Nat. Ver. Jsis. Milwaukee. Bull. Wisconsin Nat. Hist. Soc. Missoula. Bull. Univ. Montana. Mons, Le Bambon. Montevideo. Ann. Mus. Nac. Moskau. Bull. Soc. Imp. Nat. München. Mitt. Bayr. Bot. Ges. Neapel. Boll Soc. Nat. Napoli, — Rendic. Acc. Sci. Fis. e Mat. Neudamm. Monatsschr. Kakteenkd. Neuenburg. Bull. Soc. Sci. Nat. New York. Ann. N. York Ac. Sci. Nijmwegen. Rec. Trav. bot. Néerl. Nürnberg. Abh. Naturf. Ges. — Jahrb. Naturf. Ges. Odessa. Mém. Soc. Nat. Nouv. Russie. Olmiitz. Ber, Naturw. Sekt. Padua. Atti Acc. Sci, Venet.-Trent.-Istr. Palermo. Contr. Biol. veg. Paris. Ann. Sci. nat. Paris. — Bull. Mus. Hist. nat. Paris. Paris. Bull. Soc. Dendrol. France. — €, R. Acad, Sci. — Nouv. Arch. Mus, hist. nat. — Rev. gén. Bot. Petersburg. Act, hort. Petr. —- Trav. Mus. Bot. Ac. Sci. Philadelphia. Proc. Am. Phil. Soc. — Droe, Ac. Nat. Sci. Pisa. Atti Soc. Tose. Sci. Nat. Posen. Zeitschr. Naturw. Abt. d. Ges. f. Kunst u. Wiss. Prag. Sitzb. Lotos. - — Sitz. Kgl. Bóhm. Ges. Wiss. Pressburg. Verh. Ver. Natur- u. Heilk. Regensburg. Mitt, Ver. Naturfr. Reichenberg. Mitt. Ver. Naturfı. Riga. Korrespbl. Nat. Ver. Rio de Janeiro. Arch. Mus. Nac. Rochester. Proc. Rochester Ac. Sci. Rom. Ann. di Bot. — Atti R. Ace. Linc. San Diego. Zoë. Sao Paulo. Rev. Soc. Sci. Siena. Bull. Lab. Ort. bot. Sitten. Bull. Soc. Murith. St. Gallen. Ber. Naturw. Ges. St. Louis, Trans. Ac. Sci. — Rep. Missouri Bot. Gard. Stockholm. Ark. f. Bot. Strassburg i. E. Mitt. Philom. Ges. Stuttgart. Jahresh. Ver. vaterl. Na- turk. Württembg. , — Zeitschr. f. Naturw. Sydney. Agric. Gaz. N. S. Wales. — Proc. Linn. Soc. N. S. Wales. Tiflis. Act. hort. bot. — Mon. Jard. bot. Tokyo. Bot. Mag. — Journ. Coll. Sci, Topeka. Trans, Kansas Ac. Sci. Tromso. Mus. Aarber. — Mus. Aarsh. Tufts College, Mass. Tufts Coll. Stud. "Washington. Proc. Biol Soc. | Zwickau. — Misc. Pap. Bur. Plant Industr. — Plant World. Wellington. Trans. and Proc. New Zealand Inst. Wien. Ann. Hofm. — Mitt. Naturw. Ver, — Schrift. Ver. Verbr. Naturw. Kenntn. — Verh. Zool.-Bot. Ges. Wiesbaden. Jahrb. Nassau. Ver. Natk. Winterthur. Mitt. Naturw Ges. Würzburg. Sitzb, Phys.-Med. Ges. Zürich. Verh. Schweiz. Nat. Ges, Jahrb. Ver. Natk. x nn d No. 113/118 Band VI.. No. 9/14 31. Dezember 1908 RE, at Been we e EE eh e en ee id 2 une Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt fiir Sammlung und Veréffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Bandes 12 Mk., für das Ausland 19,50 Mk. der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 3: COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1908. € M Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata kostenfrei geliefert. | Alle Manuskriptsendungen sind an | | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarische Strasse 3! | | } zu richten Da Nummer 27—328 (HI, No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. rr Repertorium novarum specierum . regni vegetabilis auctore é F. Fedde No. 113/118 VI. Band 31. Dezember 1908 Als wertvolle Ergänzung des Repertorium novarum specierum soll von jetzt ab den Abonnenten des Repertoriums der Index novorum generum, specierum, varietatum, formarumque Siphonogamarum auf Wunsch geliefert werden. Dieser Index ist ein Teil von Just’s Botanischem Jahresberichte und ist als Sonderabzug sonst nicht zu er- halten. Ich stelle in diesem Index alljährlich in móglichster Vollständig- keit — mit Nachtrügen aus früheren Jahren — die neu beschriebenen Gattungen, Arten, Varietáten und Formen der Siphonogamen, sowie die neuen Namen mit den Synonymen aus der gesamten botanischen Literatur aller Lander zusammen. Dieser Index ist somit ein unentbehrliches Hilfsmittel für jeden Systematiker und Pflanzengeographen, zumal der | Index Kewensis nur Gattungen und Arten berücksichtigt und der Zettel- ‘index des Herbier Boissier leider eingegangen ist. Der Index ist nur direkt durch mich zu beziehen und in Buch- handlungen nicht käuflich. Er kostet 8 Mk. (Ausland 8,50 Mk.). Die Überschüsse kommen ohne Abzug dem Ausbau des Repertoriums zu gute, Ich bitte die Herren Abonnenten Bestellungen für den zunüchst er- scheinenden Index für 1907 bald an mich persónlich aufzugeben,- damit | die Zahl der notwendigen Sonderabzüge festgestellt werden kann, SH Hochachtungsvoll | Dr. F. Fedde, i Wilmersdorf-Berlin, i | Weimarische Str. 3I. d Repertorium novarum specierum, VI. NN 130 Cactaceae atque aliae succulentes novae. II. XXXIL Cactaceae atque aliae succulentes novae. Il. (Ex: Monatsschrift f, Kakteenkunde, XVIII [1908], pp. 1—64.) 7. Melocactus guatemalensis Gürke et Eichlam, |. c., p. 37. Globosus, plus minus laete viridis; costis 11 bis 15 obtusis, horizon- taliter sulcatis; aculeis radialibus 8 adpressis, curvatis, centralibus soli- tariis, validis; omnibus in statu juvenili aurantiacis, postea cinerascentibus, corneo-diaphanicis; cephalio setoso et aculeato; floribus cephalio fere dimidium superantibus. | Kórper einfach, nur selten sprossend, 20—30 cm im Durchmesser. im Alter wie in der Jugend ausgesprochen kugelig, auf ungeeignetem Boden etwas schmächtiger, fast pyramidenfórmig, Farbe gelbgrün bis dunkelgrün, zumeist lebhaft blattgrün. Junge Pflanzen, ohne Cephalium, am Scheitel etwas eingesenkt. Das Cephalium bildet sich zumeist erst im dritten Jahre; anfangs präsentiertellerartig aufsteigend, später sich wólbend, bestehend aus weissem Wollfilz, dieser mit der Zeit vergrauend; anfangs durch Stacheln überragt; sobald der Schopf sich ausbreitet, bleiben die Stacheln am Rande zurück und umsehliessen angepresst den Schopf, senkrecht in die Hóhe stehend, gleich der Einfassung eines . Zaunes. Aus dem Schopf entspriessen zahlreiche Borsten von roter oder rótlich-brauner Farbe, die Wolle um !/, bis 3/, cm überragend. Die Zahl der Rippen hält sich an keine feste Norm, vorherrschend sind es 11. doch kommen auch Exemplare mit 14 und 15 vor. Nicht selten ver- mehren sich die Rippen auf halber Hóhe, und zwar auf zweierlei Art, entweder teilt sich eine Rippe, d. h. sie gabelt sich, oder in den Buchten entsteht eine neue Rippe. Rippen gewölbt mit stumpfer Kante, melir- fach quer gefurcht. Areolen 2,5 cm voneinander entfernt, wenig ein- gesenkt, von 5 mm Durchmesser, in der Jugend mit weissem Wollfilz, dieser später blaugrau, im Alter gänzlich verschwindend und nicht mehr nachweisbar. Stacheln in der Vegetation, wenn noch fleischig, lebhaft orangerot, spiiter vergrauend, hornfarbig mit rótlichem, fleischfarbigem Schein, letztere, besonders beim Mittelstachel, selbst im hohen Alter. Randstacheln 8, anliegend, zurückgebogen, in stets ein und derselben Anordnung, sternartig, der oberste hin und wieder verkümmert oder durch zwei bis drei ganz kleine Stacheln ersetzt. Mittelstacheln einzeln, am längsten und stärksten, 2,5 cm lang, wagerecht abstehend. Alle äusserst scharf und stechend, glatt, stielrund, pfriemlich. Blüten das Cephalium um 15 mm überragend, ganze Länge 4 cm. Fruchtknoten glatt, weiss, deutlich abgesetzt herzförmig. Blüten röhrig, am Grunde erweitert; Röhre, soweit im Cephalium eingebettet, weiss. Blütenhüll- blätter rosenrot, lanzettlich in doppelter Anordnung, die äusseren an der Röhre, ein wenig herablaufend. Die zwei bis drei Tage geöffneten Blumen 10—15 mm Durchmesser. Staubgefässe an der oberen Hälfte der Röhre; Fäden sehr kurz, die blassgelben Staubbeutel scheinbar direkt e teg. Ze LS ARE > d eer Kee RE S^ : SE 4 stort ess FETT gent MEN. Cactaceae atque aliae succulentes novae. II. 131 an der Wand der Róhre angeheftet. Griffel weiss, fadenartig diinn, oben trichterformig erweitert mit sieben bis acht gelblichen Narben, wenig abstehend. Frucht 2—3 cm lang, von 1 em Durchmesser, kreiselfórmig, glattschalig, glünzend karmesinrot, zumeist das abgestorbene Perigon tragend, Fruchtfleisch rot, Samenansatz überaus reichlich. Samen klein, 1 mm im Durchmesser, schwarz, ohne Glanz, mit deutlich sichtbarem Nabel. Die Früchte werden in einer Nacht herausgeschoben. Guatemala: Sanarate, Sabanetas, El Rancho San Augustin, nicht selten. 8. Pilocereus setosus Gürke, l. c., p. 52. Columnaris, apice pilosus, costis 11 obtusis, aculeis radialibus 20—24 divaricantibus rectis, centralibus 4—-6 rectis validissimis; floribus tubu- losis, basi lana longissima suffultis; ovario et tubo glabro, corolla alba, stigmatibus 15—18, fructu purpureo. Stamm säulenförmig, aufrecht, nicht sehr hoch, dicht über dem Boden kandelaberartig verzweigt, so dass die untersten Zweige oft auf den Boden zu liegen kommen; Stamm bei dem vorhandenen Exemplar 5 cm im Durchmesser, aber wahrscheinlich am Grunde sehr viel stärker, am Scheitel gerundet, mit langen Haaren bekleidet und von einem Schopf langer Stacheln überragt. Rippen 11. durch scharfe, etwa 1 cm tiefe Furchen gesondert, stumpf. Areolen sehr gross, bis 9 mm im Durch- messer, länglich-kreisförmig mit einem gewölbten, weissen, später ver- grauenden Polster von kurzem Wollfilz und einem Büschel bis 5 cm langer weisser Haare bekleidet. Randstacheln 20—24, nach allen Seiten starr abstehend, gerade, bis 15 mm lang, stark stechend, in der Jugend hornfarbig, später bald vergrauend. Mittelstacheln 4—6, von den Rand- stacheln sich nicht deutlich unterscheidend, sehr kräftig, gerade, 20— 35 mm lang, zuerst, wie die Randstacheln, hornfarbig, bald vergrauend. Blüte röhrenförmig, 8 em lang, im oberen Teil 3 cm im Durchmesser, am Grunde von einem dichten Büschel gelblichbrauner, bis 3 cm langer Haare umgeben, weiss. Fruchtknoten kreiselförmig, 10—12 mm lang und fast 10 mm im Durchmesser, kahl, ohne Schuppen. Röhre nur im oberen Teil mit Schuppen bedeckt. Blütenhüllblätter kurz dreiseitig. Staubgefässe sehr zahlreich; Fäden kürzer als die Blütenhülle. Griffel 5 em lang: Narben 15—18 cm. Frucht purpurrot. Die Pflanze findet sich auf Felsboden bei Calderäo in der Catinga (Brasilien) und wird von den Eingeborenen Chique-Chique genannt (Ule no. 1 und 1b). Sie gehört in die Nähe von Pilocereus Royenit Rümpl., P. Houlletii Lem. und P. lanuginosus Rümpl. Bei der ersten Untersuchung dieser Art war ich im Zweifel, ob sie zur Gattung Cereus oder zu Pilocereus zu ziehen sei; sie ist in dem Auf- satz des Herrn Ule in Nr. 2 dieser Monatsschrift und ebenso auf der dort gegebenen Abbildung als Cereus setosus bezeichnet. Nachdem ich nun aber das vorhandene Alkoholmaterial genauer untersucht habe, zeigt es sich, dass die Art in der Form ihrer Blüten recht gut in die Reihe der Pilocereen, und zwar in die Nähe der obengenannten Arten gebracht 9* 132 Cactaceae atque aliae succulentes novae. Il. werden kann, während sie in keine Gruppe der eigentlichen Cereus-Arten hineinpasst. Nach Berger, der Pilocereus als Untergattung zu Cereus bringt, eine Ansicht, der man wohl zustimmen kann, würde die Art den Namen Cereus setosus Gürke beibehalten kónnen. Wenn ich der Meinung bin, dass man vorlüufig noch die Gattung Pilocereus aufrecht erhalten soll, so geschieht dies lediglich aus dem praktischen Grunde, weil es zweckmässig ist, die Überführung der Gattung zu Cereus erst dann vor- zunehmen, wenn man über den Blütenbau der Mehrzahl der Arten besser unterrichtet ist. 9. Cereus leucostele Gürke, l. c., p. 53. Columnaris, simplex vel rarius ramosus, artieulatus, valde pilosus: costis 18 obtusis; aculeis radialibus 12—16, centralibus 4—6 validioribus, omnibus flavescentibus. Kórper sáulenfórmig, wenige Meter hoch, gegliedert und meist un- verzweigt oder im Alter sich in einige Aste teilend, an der Spitze von langen Borsten überragt. Rippen bei dem vorhandenen Exemplar 18, im Querschnitt ziemlieh gleichseitig dreieckig mit abgerundeter Kante, etwa 5 mm hoch und ebenso breit, durch scharfe Furchen geschieden. Areolen 10—12 mm voneinander entfernt, 5 mm im Durchmesser, kreisförmig, ausser den Stacheln mit einem dichten Büschel weisser, 10—15 mm langer, weicher Wollhaare besetzt. Randstacheln 12—16 mm, von ver- schiedener (5—10 mm) Länge. Mittelstacheln 4—6 mm, von den Rand- stacheln nicht deutlich getrennt, aber viel länger, nämlich bis 3 cm lang, stürker und am Grunde etwas zwiebelig verdickt; der lüngste ist steil nach oben gerichtet. Sämtliche Stacheln sind stark stechend. hellbern- steingelb, am Grunde etwas rótlich. An den Enden der Glieder sind die Stacheln viel länger (bis 5 cm) und mehr borstenfórmig, und nicht so stark stechend, so dass die Glieder durch einen ringförmigen, borstigen Wulst voneinander geschieden sind. Die Blüten (nicht vorhanden) ent- springen an dem ringförmigen Wulst. Frucht kahl, fast kugelfórmig, 4 cm lang und 3,5 cm im Durchmesser. Brasilien: In der südlichen Catinga bei Calderäo in Bahia (Ule no. 2). Die Art ist sehr ausgezeichnet durch die starke Bedeckung mit weissen Wollhaaren und Borsten und durch die auffallende Gliederung, welche infolge der Ausbildung eines ringfórmigen, mit längeren Borsten bedeckten Wulstes sehr deutlich hervortritt. Uber die Stellung im System lässt sieh vorläufig kaum etwas sagen, da Blüten nicht vor- handen sind, und eine Einfügung in Bergers Anordnung schwer mög- lich ist. Kin Habitusbild nach einer von Ule aufgenommenen Photographie findet sich in Engl. bot. Jahrb. Bd. XI, Beibl. 93, Tafel V, und in den von Karsten und Schenck herausgegebenen Vegetationsbildern. 10. Cereus catingicola Gürke, l. c., p. 54, c. fig. Columnaris ramosissimus, costis 4; aculeis radialibus 10—12, cen- tralibus 6—9, majoribus, omnibus subulatis, validis: floribus infundibuli- formibus, albis: ovario glabro, haud squamoso. Cactaceae atque aliae succulentes novae. II. 133 Kin 2—8 m hoher, stark verzweigter Baum. Die Zweige meist mit 4 Rippen, die später flach werden, so dass die Zweige dann vierkantig erscheinen. Areolen 2 em voneinander entfernt, kreisfórmig, 12—15 mm im Durchmesser, dicht mit grauweissen, bis 3 em langen Wollhaaren bedeckt. Randstacheln 10—12 cm, ziemlich dicht dem Körper anliegend, bis 1 em lang. Mittelstacheln von den Randstacheln nur durch gróssere Dimensionen verschieden, nämlich bis 22 cm lang und viel stärker; ihre Anzahl beträgt meist 6—9 cm. Sämtliche Stacheln sehr kräftig, stark stechend, im jüngeren Zustande hornfarbig bis bernsteingelb, bald ver- grauend. Blüte weiss, trichterformig, oben glockig zusammengeneigt, ganze Länge 8 cm, grósster Durchmesser 6 cm. Fruchtknoten kreisel- förmig, 2 em lang und ebenso dick, aussen kahl, ohne Schuppen, innere ‚Höhlung 15 mm lang und 10 mm Durchmesser. Röhre dick, nur im oberen Teil mit Schuppen bedeckt, welche abgerundet dreieckig, bis 1 cm lang und 12 mm breit sind. Blütenhüllblätter sehr zahlreich, breit eiförmig, bis 2 cm lang. Staubgefässe sehr zahlreich, die ganze innere Wandung der Blütenhülle bedeckend; Fäden kürzer als diese und etwa 2 cm lang. Griffel ziemlich stark, 5 cm lang. Findet sich besonders in den sandigen Gebieten der Catinga bei Bahia (Brasilien) und ist für diese charakteristisch (Ule no. 3).' Die Art muss jedenfalls in der Reihe der Oligogoni K. Schum. unter- gebracht werden und steht dem C. tetragonus Haw. nahe. Sie stimmt mit ihr in der geringen Anzahl der Rippen überein, ist aber doch durch deutliche Merkmale von ihr verschieden. Die Areolen sind bei C. catin- gicola 2 cm voneinander entfernt und messen 12—15 mm im Durch- messer, bei C. tetragonus sind sie 7—8 mm voneinander entfernt und 3 mm im Durchmesser (wenn dies nicht etwa eine nur für jüngere ` Exemplare gültige Angabe ist). C. catingicola hat 10—12 Randstacheln und 6—9 Mittelstacheln, die allerdings, wie schon oben erwähnt wurde, nicht deutlich voneinander: getrennt sind; C. tetragonus hat dagegen nur 5—7 Randstacheln und 1 Mittelstachel. Die Blüte ist bei unserer Art von weisserer Farbe, 8 cm lang und hat einen Durchmesser von 6 cm, bei C. tetragonus ist sie mehr oder weniger rot, 13 cm lang und hat einen Durchmesser von 10 cm. Berger stellt C. tetragonus in seine Sektion Piptanthocereus, und dahin ist auch vielleicht die neue Art zu bringen; eine Sicherheit ist darüber ja nur durch die Frucht zu erlangen, die bei dem Material aber nicht vorhanden ist. 11. Cereus phaeacanthus Gürke, l. c., p. 57. Columnaris, costis 8—10; aculeis fuscis radialibus 10—12, aculeo centrali solitario, longiore; ovario glabro, tubo brevi; flore albo, infundi- buliformi; staminibus corolla brevioribus. Körper säulenförmig, bis 8 m hoch und bei dem vorliegenden Exemplar 2 cm im Durchmesser, aber wahrscheinlich viel stärker werdend. Rippen 8—10 mm, durch flache Furchen gesondert. Areolen 8—19 mm voneinander entfernt, 2—8 mm im Durchmesser, kreisfórmig, mit einem Polster von kurzem, gelblichgrauem Wollfilz besetzt. Randstacheln 134 Cactaceae atque aliae succulentes novae. II. 10—12, ungeführ 1 em lang; Mittelstachel einzeln, 20—22 mm lang, alle Stacheln dünn, aber steif und stechend, hellbraun, im Alter allmählich vergrauend. Ganze Länge der Blüte 30—35 mm. Fruchtknoten kahl, spärlich mit Schuppen besetzt. Röhre kahl, kurz und breit. Blütenhüli- blätter breit-eiförmig, kurz zugespitzt, weiss. Brasilien: Im Staate Bahia bei Maracas, Sept. 1906 (Ule no. 7022). Die Stellung der Art im System ist durchaus unsicher, da das Blütenmaterial nur sehr spärlich ist. Charakteristisch sind die braunen Stacheln, welche den Körper ziemlich dicht einhüllen. 12. Mamillaria Delaetiana Quehl, J. c., p. 59, c. fig. Caespitosa, clavata vel cylindrica, laeteviridis; mamillis basi rhom- boideis; aculeis radialibus 15 semipellucidis, apice nigris; aculeo centrali 1, duplo longiore, validiore; axillis nudis: floribus flavis. Wuchs unregelmässig rasenförmig durch die Sprossen aus dem unteren und mittleren Teile des Körpers. Körper keulenförmig zylindrisch, bei einer Höhe von 8 cm, 5 cm im Durchmesser. Farbe des Körpers lauchgrün, im Neutriebe frischer, später verblassend. Der schwach ein- gesenkte Scheitel ist mit wenig weisser Wolle verschlossen und durch die zusammengeneigten Stacheln geschützt. Warzen von fast rhom- bischem Umfange, die Unterlinie doppelt so lang als die Oberlinie, schief gestutzt, 1 cm lang: von unten nach oben dachziegelartig sich deckend. Später vergrauen die Warzen und nehmen eine schuppenartige Form an. Die Warzen sind oberhalb mit einer nackten Furche versehen, aus. derem Grunde die Sprossen hervortreten. Areolen kreisrund, etwa 2 mm im Durchmesser, mit spárlichem, bald verschwindendem Wollfilz bekleidet. Stacheln unregelmässig gestellt, so dass Rand- und Mittelstacheln schwer auseinander zu halten sind; bei der Annahme nur eines Mittelstachels, der aus der Mitte der Areole hervortritt, etwa 15 Randstacheln. Dieser Mittelstachel ist sübelfórmig nach unten gebogen, am untersten Gründe hornfarbig, dann schwarz und in der Mitte oft wie bereift, 2 em lang, viel stärker als die übrigen Stacheln. Die obersten zwei bis drei Rand- stacheln bilden insofern eine Gruppe für sich, als sie vom Kórper mehr abstehen als die übrigen Randstacheln und bei geringerer Linge und Stürke in Form und Farbe sich dem Mittelstachel nühern, wogegen die übrigen Randstacheln, die bis 1 cm lang sind, spreizend den Körper decken, am Grunde zwieblig verdickt und durchscheinend glasfarbig mit schwarzer Spitze versehen sind. Bald vergrauen sümtliche Stacheln, verwettern und fallen endlich ab. Axillen nackt. Die Blüte soll gross und von zartgelber Farbe sein. Über die Früchte hat sich nichts fest- stellen lassen. Die Pflanze ist von Herrn R. C. Orcutt in San Diego (Kalifornien) Herrn De Laet in Contich, nach dem ich sie benannt habe, übersandt worden. Über ihre geographische Verbreitung ist nichts bekannt. Sie gehört zur I. Untergattung Coryphanta Engelm., I. Reihe Aulacothele Lem. (weil ohne Drüsen) und wegen der Körperform ‚und Bestachelung als la zwischen M. strobiliformis Scheer und M. durangensis Runge. R. Buser: Alchimillae novae Caucasicae et, Ponticae. II. 135 XXXIII. R. Buser, Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae. 11. (Ex: Mon. Jard. Bot, Tiflis, Livr. 5 [1906], pp. 1—16.) (Schluss.) 6. Alchimilla sericata (sensu lato) Rchb., emend. Buser, 1. c., Livr. 5, p. 1. L'A. sericata Rchb. (pubescens auct. cauc. non Lam.) est une espèce collective. Il s'en trouve actuellement dans les Jardins d'Europe, le plus Souvent sous le nom de pubescens, 3 (ou si l'on veut 4) formes différentes, dont une inédite dont je vais donner les diagnoses différentielles, et au sujet desquelles je serais reconnaissant pour toute communication per- mettant de préciser la distribution géographique. ` Eximie parvifolia, rigida, dura, undique sericeo-villosa. Rhizoma sur- culis sursum et parallele se innovantibus arctissime confertis. Folia pro magnitudine plantae perparva, plerumque 7-loba, aut (culta praesertim) incomplete 8—9-loba, + reniformia. Lobi profundi, ad ?/,—?/, radii lon- gitudinem incisi, antice dentati, lateribus cuneato-integri, extremi (8 et 9) si adsunt, minimi, appendiculares, Folia pilis adpressis aut (subtus praesertim) laxiusculis supra dense et aequaliter pilosa, subtus villosa + sericantia. Stipulae mediocres, latiusculae, adpressae, novellae pulchre violascentes ; auriculis brevibus, triangularibus. Caules (petiolique) numerosi, rigidi et recti, duri, graciles, sensim decrescentes, foliis pluries (2—3 X) longiores, internodiis elongatis, sericeo-villosi, sub sole obscure brunneo- purpurei. Folia caulina (radicalibus comparata grandiuscula) inferiora longe petiolata, basi truncata, stipulis anguste tubulatis, auriculis sub- faleatis; superiora sat profunde lobata. Stipulia parva, inconspicua. In- florescentia perapicalis, anguste corymbosa, ramulis acutangulis, axibus (ramulis, pedunculis, racemulis) saltem in planta culta valde elongatis, scorpioideis multifloris (12— 16), rectis, distiche scalaribus. Flores longe pedicellati, extus undique subsericeo-villosi. Urceoli obovoidei vel sub- sphaerici, sub calice constricti. Sepala cum urceolo subaequilonga, late cordato-ovata, bene acuminata, ne in anthesi quidem plana apertaque, postea curvato-conniventia, subclausa. Caliculus grandiusculus. Stilus disci aperturam angustam vix excedens. Subsp. I. Eu-sericata Buser, l. c., p. 2. A. pubescens ,Lam.* M. B. Beschreib. Land. Kasp. Meere, 1800, 134, no. 9; id. apud Konig et Sims, Annals of Bot. 1806, II, 408; Fl. Taur.- Cauc., I (1808), 114 excl. syn., Suppl., 1819, 113 (excl. pl. taurica); Rchb. Iconogr. I, 1823, 6, t. 4, f. 9 — non Lamarck 1791. A. pubescens W. Hort. Berol, 11 (1808), t. 79. Enum. h. Berol, 1809, 170, Herb. no. 3141, fol. 1—2 (non 3). A. sericata Rchb. Iconogr., |. c., p. 6 et 95. A. vulgaris d. Biebersteinii Boiss. Fl. Or., TI, 1872, 730. A. vulgaris var. caucasica Beck. Fl. N.-Oest.. 1892, 766. 136 R. Buser. Folia flabellato-reniformia sinu mediocri aut subrectangulari, ad !/; radii longit. lobata. Lobi foliorum inferiorum sat lati, semiobovati aut semirotundati, superiorum angusti, semioblongi aut subparabolici. Dentes utrinque 5—7, grandiusculi, polliciformes. Folia subundulata, supra obs- cure caeruleo-viridia, subtus villo laxe adpresso tenui sericantia, cinerea v. cinereo-glaucescentia. Folia caulina superiora ultra medium ineiso- lobata. Caules et flores villo subadpresso sericantes. Flores parviusculi, flavicantes, sepalis arcuato-conniventibus, pedicellis urceolis dimidio vel semel longioribus. Forma angustiloba Buser, |. c., p. 2. Lobi angustiores, foliorum inferiorum semiobovati, sese lateraliter obtegentes, foliorum superiorum semioblongi, discreti. Jardins bot. de Bonne, Hambourg, Innsbruck, Carlsruhe, Tubingue, Valleyres-Boissier. Forma /afiloba Buser, l. c., p. 3. Lobi latiores, magis rotundati v. subparabolici, omnes basi lateraliter se obtegentes. Folia saepe. majora, grossius dentata. Inflorescentia compactior. Jardins bot. de Berlin, Geneve, Munich, Turin. —- Willd. Hort. Berol, t, 79. Subsp. Il. Tephroserica Buser, 1. c., p. 3. Gracilior, indumento adpresso cano-sericea. Folia praecedentis, sed profundius lobata, inferiora ad ?/,, superiora ad ?/; radii longit. incisa. Dentes ut in praecedente, flabellato-subpectinati (fol. infer. aut serrati (superiora) Folia supra atro-viridia, subtus cano-sericea, splendentia, costis et nervis secundariis lineato-prominulis, Flores submajores quam in praecedente, cano-sericei. Urceoli ovoideo-sphaerici aut depresso- sphaerici. Sepala latiora et obtusiora, bene conniventia. Pedicelli lon- giores, urceolo semel ad bis, alares ad ter longiores. Jardin bot, de Paris, autrefois aussi à Turin (leg. Ricasoli 1831 in Hb, Florent, s. n. „A. vulgaris hybrida“). J'ai recu la méme plante de M. Fomine, sous le nom de sericea et avec lindication: Lars, station de la, route Géorgienne-Militaire, mais malheureusement elle n'a pas repris. — Prov. Terek: Kisslowodsk, 2700' (Akinfieff in Hb. Tiflis. s. n. A. vulgaris 8. pubescens M. B.). Subsp. III. Rigida Buser, l. c., p. 3. ? A. montana „W.“ Link, En. h. Berol. I, 1821, 144; Mert. et Koch, Deutsch. Fl, I, 1823, 830; Wim. et Grab., Fl. Sil, 1, 1827, 135 — non W, nec Lam. A. pubescens Herb. Willd. 3141, f. 3 pp. A. rigida Bus. in Bull. Herb. Boissier, IV, 1896, 156. Major, crassior, indumento laxiore villosior. Folia saepe 9 loba, rotundato-reniformia aut suborbicularia, ad ?/; —!/, radii longit. lobata, lobis extremis supra petiolum sese attingentibus vel obtegentibus. ' Lobi latissimi, subquadratici, truncati, depresso-arcuati aut rectilineati. Dentes 4—6, breves, obtusi, ovati aut breviter polliciformes. Folia plana, supra Alchimiilae novae Caucasicae et Ponticae. II. 137 dilutius viridia, rubro-vinaceo-maculata, subtus laxius quam in sericata villosa. Caules validiores (in planta culta ad 56! em alti) indumento semipatulo. Folia caulina ad We longit. incisa. Inflorescentia diffusior, sublanato-villosa. Flores majores, dilute flavo-virides, semiaperti. A. rigida se trouve actuellement en culture dans beaucoup de Jardins botaniques: Breslau, Cambridge, Genève, Hambourg („fissa“), Lund, Munich, Stockholm, Zurich (Ecole d'Agriculture). J'en ai vu des échan- tillons séchés provenant des jardins de Carisruhe (leg. K.-Chr. Gmelin, Schrickel) et d'Edinburgh (leg. Graham 1841 in Hb. Delessert). L'intro- duction doit être d'ancienne date: dans le Jardin de Munich Zuccarini la récolté en 1820 et dans celui de Carlsruhe K.-Ch. Gmelin à une époque que j'ai pu fixer à 1811 (sous le nom de „A. pubescens Lam. W.*). Deux saisons étant nécessaires pour élever de graines une Alchimille au point d'en pouvoir détacher un échantillon d'herbier, la plante aurait donc été semée à Carlsruhe en 1809, l'année précise où l'A. pubescens figura dans l’Enumeratio h. Berol. de Willdenow. ll est done permis de supposer que la source de provenance du rigida des jardins est celui de Berlin et qu'il y ait levé du lot de graines que Willdenow avait recu d'Adams. 7. Alchimilla languida Buser, l. c., Livr. 5, p. 6. Decumbens, molliter herbacea, debilis et rapide languescens, lutes- cens, villosa, in inflorescentia saepe subcalvescens. — Rhizoma collo incrassato, valde fibrosum. Folia radicalia reniformia 7-loba, aut rotun- dato-reniformia 9-loba, lobis extremis (8 et 9) parvis, sed bene formatis. Lobi profundi, !/; radium aequantes, semi-obovati aut rotundati, antice arcuati aut subtruncati, medio sese supertegentes, basin versus angustati et breviter cuneato-integri; dentibus utrinque 4—7, brevibus, ovatis, patulo-porrectis, terminali vix minore. Folia mollia, sicca fragilia, pilis laxiusculis (nec hirsutis nec sericeis) sublutescentibus utrinque vestita, supra pilosa aut pubescentia, subtus tenuiter villosa, novella cana sericeo-villosa. Stipulae sat breves, angustae, adpressae, ima basi vinaceae; auriculis oblongis ovatisve, superne viridescentibus et denti- culatis. Caules numerosi (ad 8), e basi decumbente arcuato-ascendentes, petiolis semel ad ter longiores, sub praelo compressi, flexuosi, straminei, in sole rubro-brunnei, patulo-villosi. Folia caulina majuscula, superiora lobis angustis discretis basi cuneatis, pauci-sed sat grosse dentatis, dente terminali porrecto, stipulis subinciso-dentatis. Inflorescentia saepe sub medio caule oriens, bifurcationes et pedunculi breves, axes scorpioidei breves aut subnulli. Flores laxiuscule pseudumbellato-glomerulati, glo- merulis superioribus confluentibus, parviusculi, lutei. | Urceoli ovoidei, summi subsphaeriei subsericeo-aut patulo-villosuli, costis prominulis et zona subcalicina saepe calvatis. Sepala ovata aut triangulari-ovata, acuta, cum urceolo aequilonga, laxe et tenuiter sericea, Caliculus nor- malis aut majusculus. Stilus sat exsertus. Pedicelli crassiusculi, sub urceolo + aequilongo aut subbreviore nodulati, tenuiter villosuli, sericei, aut calvati. 138 R. Buser. Caules 10—30 cm. Petioli 5—10 cm. Folia 2,5—5 X 1,7—5 cm. Flores 3,5—4 mm lati; 3- 3,5 mm longi. Urceolus 1—1'/, in fructu — 2 mm. Sepala 1—13/, mm. Pedicelli 1!/,—2 mm. Caucasus: Narzana (Steven 1811 cum nota: A. montana W.? folia altius incisa, igitur A. pubescens). Iberia (Ledebour in Hb. Monac.). Georgia cauc. (Dr. M. Wagner, no. 466, ibid). Daghestan (Becker 1874, s. n. A. pubescens) — Specimen parvum, sine loco nec collectore, adest in Hb. Rehb. f. (nune Hb. Vindob.) cum nota: „A. pubescens M. B. Compar. spec. in Herb. M. B.*. La plante n'a rien à faire avec le sericata Rehb.; elle s'en distingue immédiatement par son mode de croissance, sa consistence molle, sa teinte jaunatre, sa villosité écartée, ses fruits globuleux, à nervures et pedicelles souvent glabres ou glabrescents. A en juger d'aprés les plantes d'herbier, ce serait une plante terricole, à rhizome trés fibreux, à végétation peut-étre gazonnante, à tiges étalées ne dépassant guére le niveau des grandes feuilles estivales, donc une plante ressemblant à nos A. demissa, undulata, heteropoda, etc. Sur des pousses végétatives du rhizome, j'ai vu quelques pétioles peu poilus, à base presque glabre; serait-ce un indice d'hétéropodie? ! 8. Alchimilla acutiloba Steven var. hirsutiflora Buser, Le, Livr. 5, p. 7. Folia caulina utrinque pubescentia; inferiora 9-loba, lobis late trian- gularibus, circumcirca denticulatis, superiora semiincisa, grosse dentata, latere breviter cuneato-integra. Pedicelli floresque undique hirsuto-villo- suli. Folia radicalia mihi non visa, Caulis ad 59 cm erectus, gracilis, villosulus, sub stipulis villosissimus. Abchasia: ad fontes fl. Laschipse, 4000—-4500' (Alboff in Hb. Tiflis. S. n. A. vulgaris 8. major Boiss.). 9. Alchimilla dura Buser; l. c., Livr. 5, p. T. Je suis aujourd'hui convaincu de la nécessité de la séparation de la plante du Caucase et de lA. firma des Alpes. Je differe une des- cription détaillée de la premiere jusqu'au moment où je disposerai de matériaux plus abondants. Quant au firma, les recherches des derniéres années l'ont montré posséder, dans les Alpes, une distribution géographi- que tellement limitée que de ce cóté également il se recommande de tenir séparées les deux plantes. 10. Alchimilla divaricans Buser, l. c., Livr. 5, p. 8. (Calicinae.) Folia radicalia mediocria (7—8 X 6—7 cm), suborbi- cularia, 9-loba vel incomplete 11-loba: lobis latis, breviusculis, + !/, radii longit. aequantibus, areuatis semirotundisve, in folio ultimo late trian- gularibus, apice truncatis; circumcirca serratis vel (fol. infer.) dente sinuali longiore incurvo. Dentes utrinque 7—8, mediocres, sat inaequales, porrecti; folior. infer. oblique mammillati, mucronulati; folior. super. sub- triangulares, acuti. Folia dura, in sicco pallentia, supra glabra, subtus tota facie sat aequaliter pilis sordide flavescentibus pubescentía, sed nondum sericantia, utrinque prominule reticulato-venosa. Caules (40 cm) cum petiolis duplo brevioribus (12—20 cm) subgraciles, curvati, per |j e Weg, Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae. II. ‘139 totam longitudinem subadpresse vel subimplexe pubescentes, pallidi, passim paulum violascentes. Folia caulina magna, infimum breve petio- latum, stipulis brunneis; superiora subsemiincisa lobis rotundato vel subtruncato-arcuatis, latere cuneato-integris, stipularum tubo brevi et angusto, lobis latis modice dentatis. Inflorescentia diffusa, squarroso- divaricata, scorpioideis elongatis, rectis vel curvatulis. Flores Aœ. durae, 4!/—b mm lati, sicut pedicelli subadpresse pilosi, Urceoli (1—1!/, mm) turbinato-subcampanulati (semimaturi), sepalislongiores. Sepala (1!/,—2 mm) majuscula, triangulari-ovata, acuta, luteola, subtransparentia, Episepala sepalis aequilonga aut longiora, lanceolata, integra. Pedicelli urceolis semel bisve longiores (2—3 mm), recti, rigidiusculi, divaricantes. Prov. Terek: Kisslowodsk (Akinfieff in Hb. Tiflis., s. n. A. vulgaris - 8. major Boiss.). | Les fleurs ne sont pas du type de celles de lA. acutiloba, mais de celles du dura. Pour les parties végétatives et le port général, l'A. divaricans rappelle beaucoup l'A. flexicaulis Bus. des Alpes. 11. Alchimilla truncatula Buser, 1. c., Livr. 5, p. 9. Parva, digitalis, villosula. Rhizoma crassiusculum. Folia radicalia oblique rotundata aut rotundato-reniformia (25 X 23 mm), 7-loba, lobis extremis supra petiolum sese attingentibus aut paulum obtegentibus; lobis latis brevibus, foliorum inferiorum arcuatis, basi breviter incurvato- euneatis, superiorum truncatis, circumcirca dentatis. Dentes utrinque 4—5, breves, ovati, in foliis superioribus porrecti, terminali subbreviori vicini divaricantes. Folia duriuscula, chartacea, supra dilute caeruleo- viridia, subtus albido-viridia, utrinque (subtus praesertim) prominule reti- culato-venosa, secus marginem et in dentibus, supra deinde secus plicas, subtus secus costas laxe-adpresse pilosa aut villosula, mesophyllo = ` glabrato. Petioli (ad 3 cm) caulibus crassiores, bene villosi. Stipulae laxae, pallide brunneae: auriculis majuseulis, ovato-oblongis, obtusis. Caules numerosi (6), digitales (7—8 cm), petiolis sesqui-vel bis longiores, erecti, subgraciles, per totam longitudinem villosuli, pallidi, in sole tar- diuscule (ut videtur) rubro-brunnescentes. Folia caulina minuta. Flores | in apice ramulorum brevium congesto-glomerulati, majuseuli (3 mm longi), crassiusculi, lutescentes. Urceoli turbinati vel obovoidei, sepalis sub- longiores, inferi barbatuli, summi glabrati. Sepala breviuscula, lingulata, obtusiuscula, post anthesin undulato-erecta et stilum longe exsertum incomplete occultantia. Pedicelli crassiusculi, apice nodulati, cum urceolo : subaequilongi (1—1!/, mm), subdivaricati, inferiores pilosuli, superiores glabri. Pontus australis: in monte Yildis-dagh, 2000 m (J. Born- müller, Pl. Anat. or. 1890, no. 1667 pp. s. n. „A. vulgaris“ — Hb. Vindob.). : Les feuilles rappelent vivement par leur forme, leurs lobes et leur dentelure l'A. flabellata Bus., mais different par leur indument et leur nervation reticulee-saillante. L'inflorescence est celle d'un A. exigua Bus. ou d'un A. pastoralis de petite taille, mais les urcéoles sont plus 140 - R. Buser. gros, les sépales relativement courts, les stiles très longs. En somme: plante d’une originalité moins prononcée, cadrant avec aucune forme européenne connue. | La plante ici décrite se trouvait mêlée à d'autres appartenant sans doute au type de l'A. reniformis Bus., mais s'en écartant par leur taille extraordinairement reduite, presque naine, à tiges tenues, à fleurs glomérulées, par des feuilles plus rondes, dont les lobes extérieurs se rejoignent au-dessus du pétiole, bien poilues sur les bords et surtout sur les dents, en dessus, à nervation bien réticulée-saillante en dessous. Les fleurs sont celles du type, mais à sépales non ouvertes, mais érigés après l’anthese, la plupart des pédicelles sont un peu plus courts que lurcéole mûr. J'ai nommé cette forme provisoirement A. pilicincta, me réservant d'en donner une description compléte quand je disposerai de matériaux plus nombreux et de taille normale. 19. Alchimilla filicaulis Buser subsp. hyrcana Buser |. c., Livr. 5, p. 10. Folia utrinque villosa aut pervillosa; ubi glabrata nervatione subtus prominula. Flores parviusculi (3 mm longi, 3,5 mm lati) abbreviati. Pedicelli basi pilosi. Urceoli glabri, ovoidei aut ovoideo-turbinati, summi subsphaerici. Ceterum ut in typo. Transcaucasia orientalis: Talysch, circa pagum Amurat, 4000' (A. Lomakin 12. VI. 94, s. nom. A. vulgaris «. genuina (= f. vegeta) et y. subsericea Boiss. (— f. aprica). 13. Alchimilla valdehirsuta Buser, |. c., Livr. 5, p. 10. Planta mediocris, culta magna et ampla, tota hirsuto-villosa. — Rhizoma mediocre. Folia radicalia 9-loba, inferiora rotundato-reniformia, lobis depresso-arcuatis vel semirotundis, !/, radii longit. aequantibus, superiora suborbicularia, lobis perlatis, semiellipticis aut parabolicis, = ?2/, radii longit., omnibus circumcirca dentatis. Dentes utrinque 6—8, oblique ovati, acuminati, porrecti, foliorum inferiorum sat parvi et aequales, superiorum magni, subcrenati, immo latiores quam longi et mammillares. Folia valde undulata, supra caeruleo-viridia, subtus albido- viridia, arcte reticulato-venosa, pilis rigidiusculis laxis patulis, in costis hirsutis, utrinque pilosa aut villosa. Stipulae sat longae et latae, ad- pressae, incolores; aurieulis oblongis, viridi-venosis. Caules e basi sub- arcuata erecti, foliis duplo longiores (sicut petioli) rigidi aut subflexuosi, subgraciles, per totam longitudinem hirsuto-villosi, in sole intense et sordide violaceo-brunnei. Folia caulina diminuta, superiora basi cuneata, lobis subdivaricatis, stipulis et stipuliis majusculis subcrenato-dentatis, collariformibus. Rami cum caule dichotomi, pedunculi breves. Flores pseudumbellato-fasciculati, majusculi, abbreviati, impure lutei. Urceoli obovoidei aut campanulati, cum sepalis aequilongi aut iis sublongiores, barbato-villosi. Sepala breviuscula, late ovata, acuminata vel obtusius- cula, dorso + pilosa, post anthesin arrecta et stilum sat exsertum occul- tantia. Pedicelli porrecti, elongati, inferiores urceolo !/, longiores, villosi aut pilosi, superiores eocum aequilongi, parce pilosi aut glabri. Caules 14—17, cult. — 42 cm. Petioli 5—6, cult. — 14 cm. Folia Alchimillae novae Caucasicae et Ponticae. II. 141 3!/9—6, cult. — 8,5 cm longa et lata. Flores 2!/,—3 mm longi, 3—4 lati. Urceoli 11/,—2 mm. Sepala 1—1!/, mm. Pedicelli 1—2!/, mm. J'ai vu deux plantes de cette forme, une dans l'herbier Steven placée sous A. montana W. — Nordmann, no. 568 et provenant soit du Guriel soit de l'Abchasie et une autre que j'ai recue de M. Fomine avec l'indi- cation Kodschory, 4500' prés de Tiflis et que je cultive dans mon jardin. Les deux plantes different par l'intensité de l'indument: partout où celle de Nordmann est velue, celle de Fomine n'est que pubescente ou sub- velue. — Prov. Karss, distr. Olty, prope pagum Agundir, in silva 5500' (E. Kónig in Hrb. Tiflis.). L'A. valdehirsuta se rapproche beaucoup de l'A. vulgaris L. sensu stricto (= pastoralis Bus.) ou de lA. obscura Bus. dont il partage le port, la villosité, la dentelure petite et égale des premieres feuilles, la réduction des feuilles caulinaires, les fleurs + condensées; mais la villosité est plus abondante et plus riche, les grandes feuilles estivales, fortement ondulees, ont la dentelure grossiére, mammiforme du subcrenata Bus. En somme, espèce peu caractérisée, à placer à côté de nos Vulgaires velues, avec lesquelles elle a des affinités multiples. 14. Alchimilla elata Buser, 1. c., Livr. 5, p. 12. Rhizoma .... Folia radicalia .... Caulis elatus, semimetralis, sat rectus, tenuis et herbaceus, sensim decrescens, stramineus, per totam fere longitudinem ad stipulia ramorum usque pilis rigidiusculis tenuiter hirsuto-villosus. Folia caulina magna, reniformia, breve lobata (= 1 radii longit.),- tenuissima, submembranacea, subtransparenter et arcte retieulato-venosa, plana, subconcoloria, utrinque (supra parce, subtus abundantius) hirsuto-pilosa. Folium caulinum infimum (52 X 32 mm) 9-lobum, petiolo brevi pertenui, lobis latis, arcuatis, extremis non dis- cretis, breviter denticulato-serratis; dentibus utrinque 6—7, triangularibus, acutis; stipularum tubo perbrevi, lobis magnis, dentieulatis. Inflorescentia sub medio caule oriens, longa, angusta; ramis numerosis (6), elongatis, subfiliformibus; stipulis magnis, collariatis, inaeque grosseque laciniato- dentatis, utrinque glabris vel subtus secus costam pilosulis. Axes secun- darii rapide decrescentes: pedunculi breves, scorpioidei brevissimi. Flores fasciculati, majusculi (41/,—5 mm lati), herbacei, pallide virentes, glaber- rimi. Urceoli cum sepalis aequilongi (1!/, —2 mm), subcampanulati, basi attenuati, Sepala triangulari-ovata, acuta, subtransparentia, glomerulo pilorum apicali majusculo. Episepala magna, cum sepalis aequilonga, ovato-lanceolata lanceolatave. Stilus modice exsertus. Pedicelli capillares, rapidissime decrescentes, alares longi urceoloque pluries longiores (—9 mm), summi brevissimi, urceolo breviores (1 mm). Circassia: in montis Aczchá prato subalpino (Alboff in Hb. Tiflis). J'ai fait une exception pour cette Vulgaire remarquable de la regle que je me suis posée de ne jamais décrire des Alchimilles dépourvues des feuilles radicales. A en juger d'aprés la feuille caulinaire inférieure, les feuilles radicales seront probablement très grandes, 11-lobées arrondies- réniformes, à lobes peu profonds, dentés à l'entour — Par son port à 142 R. Buser. général, ses tiges et feuilles caulinaires, son indument l'A. elata rappelle beaucoup notre si commun 4. pratensis Schmidt, mais l'inflorescence et les fleurs sont trés différentes. 15. Alchimilla subsplendens Buser, l. c., Livr. 5, p. 13. Planta mediocris, valida, erecta, -axibus et foliis subtus sericeis. — Rhizoma crassum. Folia radicalia 6—7 cm longa et lata, 9-loba aut in- complete 10-loba, rotundato-reniformia sinu angusto, aut suborbicularia lobis extremis supra petiolum sese attingentibus aut paulum obtegentibus, lobis semirotundis aut subsemiellipticis, ca. !/, radii longit. aequantibus, circumcirca dentatis. Dentes utrinque 7, minuti, aequilongi et lati, mam- millares, mucronulati, adpresse ciliati. Folia firma, tenuiter chartacea, plana, sicca brunnescentia, subtus concoloria; inferiora supra glabra, subtus super costas crasse sericea, in mesophyllo + glabra; superiora supra secus plicas tenuiter sericea ceterum glabra, subtus tota facie aequaliter subsericeo-pubescentia. Petioli (ad 9,5 cm longi) crassiusculi, subflexuosi, sericeo-pubescentes, postremus cano-sericeus. Stipulae modice longae et latae, pallide brunneae, extus sericeae; auriculis oblongis. Caules (3) validi, ad 22 cm alti, cylindrici, erecti, foliis duplo longiores, media parte inferiore recti, superiore subflexuosi, ad urceolos usque sub- sericeo-pubescentes. Folia caulina majuscula, superiora lobis subsemiin- cisis, subdivaricatis, in stipulia inaeque et acute dentata abeuntia. In- florescentia sat angusta et compacta, ramuli inferiores bis furcati, cum scorpioideis abbreviati. Flores mediocres (4 mm lati), luteoli, plane aperti. Urceoli (in anthesi obconici) cum sepalis aequilongi (1'/, mm), florum inferiorum, basi praesertim, sericei, superiorum glabri. Sepala lingulata vel triangulari ovata, parce pilosa vel glabra. Caliculus sat grandis. Stilus paulum exsertus, Pedicelli (2—4 mm) rigide porrecti, alares = 2'/, urceolum, summi = 1! urceolum, inferiores sericei, superiores glabri. 1 Guriel: in rupestribus Adjan, alt. 900 hexapod., Julio 1830 (Szovits in Hb. Steven s. n. A. pubescens, cui superinscripsit Steven: „? hybrida“). Plante singuliére, trés comparable à nos Calicinae: par son port general, ses feuilles elle rappelle p. e. l'A. flexicaulis Bus., par son in- florescence plus condensée l'A. sericoneura Bus. L'indument est à peu prés celui d'un A. splendens Christ. 16. Alchimilla abchasica Buser, |. c., Livr. 5, p. 14. Planta elata, magna, subgracilis, dilute viridis, axium indumento ad- presso. — Folia radicalia late reniformia, ad 10 cm lata, ad 8,5 cm longa. 9 vel incomplete 11-loba, sinu late arcuato, lobis !/, radii longit. aequan- tibus, parabolicis aut late triangularibus, circumcirca dentatis. Dentes utrinque 7 —9, mediocres, acuti, foliorum aestivalium sat inaequales, triangulares, serrati; terminalis minutus sed non recedens. Folia plana; supra dilute viridia, passim latericio-rubentia, glabra; subtus pallidiora, reticulato-venosa, secus costas marginemque adpresse et tenuissime seri- cantia, super mesophyllum parce pilosa (folia infer.) aut calvata (fol. superiora); contra lucem opaca. Petioli rigidi, recti, subgraciles, adpresse DESTRUERE E ET Alchimillae novae Caucasicae Ponticae. Il. 143 pilosi. Stipulae angustae, elongatae, auriculis oblongis. Caules (3) foliis duplo longiores, erecti, subgraciles, valde flexuosi et contorti, sicci an- gulato-collapsi, per totam longitudinem adpresse pubescentes. Folia caulina mediocria, basi arcuato-cuneata, superiora ad !/, fere incisa, stipularum auriculis magnis arcuato-patentibus. Stipulia majuscula, den- tibus inaequalibus, inaeque profundis. Inflorescentia ramosa, laxe et subanguste corymbosa; ramulis, bifureationibus pedunculisque elongatis, acutangulis; scorpioideis mediocriter evolutis. Flores ad 4 mm Ian, textura tenui, in charta nigricantes. Urceoli (1!/;, mm) in anthesi an- guste obconici aut subturbinati, basi producti, omnes barbatulo-pilosi. Sepala cum urceolo aequilonga (1!/, mm), late ovata, acuta aut acutius- cula, florum infer. apice pilis 1—2 praedita, super. glabra. Caliculus calice vix brevior. calicinoideus. Stilus filamenta non excedens, sepalis arrectis occultatus. Pedicelli elongati (1!/,—3 mm), capillares, glaberrimi, inferiores urceolis dimidio longiores, medii iiscum aequilongi. Abchasia, Nordmann, no. 522 in Hb. Steven qui ei inscripsit: À. vulgaris var. ` L’apparition générale de la plante, la forme des feuilles et des lobes, la dentelure, l'inflorescence sont celles de l'A. straminea Bus. des mon- tagnes d'Europe dont elle differe par lindument des axes et des ur- céoles assez abondant et couché, a la facon de l'A. glomerulans Bus. La structure des fleurs est aussi toute différente; celles-ci ressemblent à celles des Calicinae, mais la texture est plus faible, l'urcéole plus long. 17. Alchimilla minusculiflora Buser, ]. c., Livr. 5, p. 15. Folia radicalia (3 X 2!/, cm) reniformia, 9-loba; lobis latis, semi- rotundis, !/, radii longit. aequantibus, circumcirca serratis; dentibus utrinque 6—7, brevibus, acutis, porrectis vel subconniventibus, per- aequalibus. Folia plana, supra glabra, subtus albescentia, reticulato-venosa, secus costas et margine laxe adpresse subsericeo-pilosa. Stipulae laxae, ferrugineae. Caules (—12 cm) e basi arcuata ascendentes, petiolis (—4 cm) semel bisve longiores, iiscum subflexuosi, pallidi, ad ramum secundum et ad stipulia usque modice pilosi pilis laxe adpressis vel subimpexis. Folia caulina parviuscula, costis subtus subsericeis, stipulis breve lateque tubulosis, subcrenato-dentatis. Stipulia parva, collariata, subgrosse dentata. Inflorescentiae axes abbreviati, scorpioidei multiflori. Flores inde compacto-fasciculati, parvi (3 mm lati) inconspicui, sub- glaberrimi. Urceoli (1—1!/; mm) piriformes, sepalis longiores (flores alares) vel aequilongi. Sepala (1 mm) lingulata, obtusiuscula. pilo api- culata vel destituta, glomerulo pilorum apicali conspicuo, post anthesin erecta et stilum sat longum occultantia. Epicalix normalis. Pedicelli (/,—1!/, alares —4 mm) inferiores urceolum aequantes, superiores eo breviores, Abehasia: in jugo Bzybico (Alboff in Hb. Tiflis. s. n. A. vulgaris «. genuina Boiss.). Petite plante de l'aspect d'un A. acutidens Bus. ou alpestris Schmidt de petite taille. 144 Arnold Penther et Emerich Zederbauer. XXXIV. Arnold Penther et Emerich Zederbauer, Neuheiten von der Reise nach dem Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. ') (Ex: Ann. k. k. Naturh. Hofm., Wien, XX [1907], pp. 350—464.) 1. Dianthus Zederbaueri Vierhapper, Le p. 391. (Sectio Leiopetali Boiss. = Sectio Caryophyllum Will.). ; E rhizomate caudices breviter repentes brunnei lignosi orientes caules floriferos multos et innovationes ferentes. Caules floriferi erecti, 8—25 cm alti, subtetragoni, 3—5 nodiales, internodiis imis scabridiusculis, 1—5 flori, floribus lateralibus longe pedicellatis, summum subaequantibus. Folia flaccidiuscula, linearia, acuta, in margine scabridiuscula, 3-nervia, nervis lateralibus non marginantibus, innovationum 1--1,4 mm latis, caulinorum partibus basalibus connatis 3—3,5 mm longis. Folia inno- vationum 2—4, caulina 1—2 em longa. Squamae quattuor, ?/, calycis longitudinis aequantes, parte basali calyci adpressa, elliptica, subscariosa, brunnescente, saepius purpurascente, interiorum 6—7,5 mm longa, ex- teriorum minore, abruptiuscule, attenuata in cuspidem. erectam, subu- latam, viridem, acutam, ipsa dimidio breviorem vel vix longiorem, 2—4 mm longam. Flores a me investigati hermaphroditici. Calyx anguste conico- cylindricus, glaber, purpureus, aequaliter et regulariter 35 nervis, pur- pureus, totalis 13—14 mm longus, infra medium 2,5 mm amplus, dentibus lanceolatis, acuminatis, 2,5 mm longis, in margine anguste membranacea, pallida vix ciliolata. Petala ungue 11 mm longa, in pagina superiore per totam longitudinem striis 2 prominentibus percursa, basi, 0,6 ad apicem 1,5 mm lata, lamina rosea, obovata, glabra, 6,5 mm longa, 4,5 mm lata, in margine mediea partis apicalis acutiuscule octo-dentata, Erdschias-Dagh, auf Sehutthalden des Blocklavastromes Pelikartyny oberhalb Hadschilar ca. 2300 m, auf sandigen Abhängen beim nördlichen Krater ca. 2500—2900 m. Diese Nelke unterscheidet sich von dem nahestehenden D. Hauss- knechtii vor allem durch ihren fast halbstrauchigen, keineswegs dicht- rasigen Wuchs und dann auch durch die viel länger bespitzten Kelch- schuppen. In der Art des Wuchses gleicht sie offenbar dem B. Balansae Boiss. (Fl. or., I, p. 488), den ich leider nur aus der Beschreibung kenne — mit den Worten „basi suffrutescens caespitosus, caudieis ramis tor- tuosis“ bezeichnet Boissier wohl diejenige Art der Verzweigung der basalen Sprosse, welche auch für D. Zederbaueri charakteristisch ist — unterscheidet sich aber von ihm durch kürzere Kelche und weniger tief, nur am oberen Teile des Randes gezähnte Petalenplatten. Die Kelche des D. Balansae sind nach Boissier 8 Linien, d. i. 18 mm lang, seine Petalenplatten rund herum spitz 9—11zähnig, die Kelche der hier be- 1) Siehe auch Stadlmann in Rep., 11 (1906), pp. 164—165. aci Ms 5 52 Neuheiten von der Reise nach den Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. 145 schriebenen Nelke dagegen sind nur 13— 14 mm lang, die Petalen- platten nur am apicalen Teile 8zühnig. D. Zederbaueri kann auch keine kleinkelchige Form des D. Balansae sein, da seine Blüten zwitterig sind und die Zwitterblüten bei polygamen Dianthus-Arten immer die grósserer Kelche besitzen. Die Unterschiede in der Verzweigung des D. Zederbaueri und Hauss- knechtii sind analog denen zwischen D. Dalmaticus Celak. und D. ciliatus Guss. Man vergleiche diesbezüglich die Arbeit Celakovskys in. der Ost. bot. Zeit. XXXV (1885), S. 189. 2. Arenaria Tchichatcheffii Vierhapper, l. c., p. 395. A. glutinosa Boiss. in Ann. sc. nat, s. IV, tom. II (1854), p. 244, Tab. 2; Tchih., As. min., III, Bot. I (1860), p. 238 non Willd. Herb. Nr. 8745 sec. Fenzl in Ledeb., Fl. Ross., I (1842), p. 353 nec. M. B. Fl. Taur.-Cauc., I (1808), p. 344. — 4. Ledebouriana 3. glutinosa Boiss., Fl. or., I, p. 697; Williams, Rev. Ar. in Journ. Linn. Soc. Bot., XXXIII (1897—1898), p. 400. Erdschias-Dagh, auf steinigen Abhängen des Al-Dagh ca. 1500 bis 1800 m. Da mir diese Pflanze infolge ihres zarteren Habitus, ihrer oben glutinosen Achsen, kürzeren und dünneren Blatter und kleineren Blüten von A. Ledebouriana spezifisch verschieden zu sein scheint, Boissiers Name „glutinosa“ aber wegen der älteren Homonyme nicht anzuwenden ist, glaube ich sie neu benennen zu sollen, Von À. trichotoma Boiss. (Diagn., s. II, f. V [1856], p. 60) ist A. Tchihatcheffii durch gedrungenere Infloreszenzen, kürzere, dickere Blütenstiele und kürzere Petalen verschieden. 8. Campanula stricta L., Spec. plani., I, p. 238 (1762) forma adpressa J. Witasek, l. c., p. 418. Erdschias-Dagh, auf den Schutthalden des Kartyn-Dagh oberhalb Hadschilar ca. 2300 m. Die Pflanze steht der C. stricta 3. jasionefolia Boiss. (Fl. or. IH p. 924) am nächsten, unterscheidet sich jedoch auffällig durch Kelch und Receptaculum. Der erstere bildet viel spitzere Zipfel und die An- . hange zwischen denselben, die sonst etwas abstehen und dem Recepta- culum dadurch eine kugelige Form geben, sind hier derart an dasselbe angedrückt, dass sie kaum wahrgenommen werden. So unbedeutend dieser Unterschied scheint. gibt er doch der Blüte ein wesentlich ver- ándertes Aussehen. Da ich diese Form an Pflanzen anderer Standorte nieht gefunden habe, dieselbe aber bei den Exemplaren dieser Auf- sammlung konstant ist, so habe ich diese Pflanze als neue Form ihrer Spezies bezeichnet. 4. Campanula glomerata L., Spec. plant., I, p. 166 (1753) forma hispida J. Witasek, l. c., p. 419. Erdschias-Dagh, auf steinigen Abhüngen des Al-Dagh ca. 1500 bis 1800 m. Habituell gleicht diese Pflanze der C. glomerata, wie sie in Mittel- europa vorkommt: sie ist aber durch eine besondere und auffüllige Be- 10 Repertorium novarum specierum. VI. 146 Arnold Penther et Emerich Zederbauer. haarung ausgezeichnet. . Kelch und Blätter, diese besonders auf der Oberseite, sind mit Börstchen bedeckt, welche auf kleinen Knötchen auf- sitzen und in der Richtung der Sekundärnerven niederliegen: sie sind so steif und stechend, dass sie in die Haut eindringen, wenn man mit dem Finger gegen ihre Richtung über die Blattoberfläche hinstreicht. Die Haare sind auf der Oberfläche mit zahlreichen Kieselhöckern bedeckt. Unsere C. glomerata zeigt niemals eine ähnliche Behaarung; dieselbe ist zwar manchmal sehr dicht, aber immer weich und biegsam. Hingegen fand ich die steifborstigen Haare bei den Pflanzen verschiedenster Stand- orte aus Kleinasien und bei einigen wenigen von der Balkanhalbinsel, aber in Armenien und in Kaukdsien fehlt sie bereits. Die Blütenköpfe dieser kleinasiatischen Form sind reichblütig und die Corollen lang und schmal. Letzteres Merkmal findet sich auch bei der nahe verwandten griechischen C. stenosiphon Boiss. und ist überhaupt ein Kennzeichen vieler Campanula-Formen Südeuropas. 5. Erigeron Argaeus Vierhapper, Mon. alp. Erig. in Beih. z. bot. Zentralbl., XIX, II, p. 516 (1906); l. c., p. 420. Perennis, nanus. Caules 0,5—4 cm alti, erecti vel parum curvati, semper simplices, monocephali. Folia cinerascenti-viridia, basalia oblonge obovato-spatulata, obtuse mucronulata, 1—4 cm longa, lamina usque ad 6 mm lata, superiora oblonge elliptico-spatulata, caulina 2—3 lanceolata; squamae ca. 30, involucrum lanato-villosum formantes, arcte adpressae, exteriores lanceolatae, obscure purpureae, in medio, ubi latissimae, 1,4—1,5 mm latae, longissimae 5—6 mm longae, interiores apice refracta, etiam supra obscure purpureae. Indumentum caulium, foliorum, squa- marum: pili simplices magni plurimi et glanduliferi parvi multi. Caules plus minus aequaliter dense pilosi, folia basalia in utraque pagina et in margine dense, squamae densissime pilosae, paene lanatae, rarius laxius pilosae et tum purpurascentes. Squamarum pili nonnulli interdum pur- purascentes. Capitula parva. Pappi setae 3—3,5 mm. longae. Flores marginis omnes ligulati, 50—80, rosei vel roseo-lilacini, ligulis 3,5 mm longis, 1 mm latis, tubulosi flavidi. Erdschias-Dagh, beim nórdlichen Krater, ca. 2700—3200 m. E. Argaeus, ein am Erdschias-Dagh oftenbar endemischer Typus, steht dem E. Cüicicus Boiss., mit welchem ihn auch Haussknecht (in exs.: Fl. or. Prov. Cappadocia (Argaeus) alt. s. m. 3000 m leg. W. Siehe, 22. VII. 1898) identifiziert hat, sehr nahe, ist aber durch den niedrigeren Wuchs, die kleineren Kópfehen und vor allem durch die viel stürker, auch auf den Flüchen, behaarten Blatter von ihm stets leicht zu unter- scheiden. 6. Erigeron Zederbaueri Vierhapper, l. c., p. 474; l. c., p. 420. Perennis, humilis. Caules 6—7 cm alti, erecti vel parum curvati, flexuosi, jam parum supra basin ramosi, rami 1—4 simplices, caulem primarium superantes, plus minus curvati, simplices, monocephali, vel etiam iterum ramos 1—3 monocephalos edentes. Folia viridia, basalia ima mox emarcida, oblonge obovato-spatulata, superiora lanceolato-spatu- NOM SUE a il vai bé. d Neuheiten von der Reise nach dem Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. 147 lata vel anguste lanceolata, acuta 2,5—5 mm longa, lamina usque ad 7 mm lata, caulium 3—4 minora, angustiora, ramorum minima, linearia, vel nulla. Squamae involuerum glandulosum formantes, ca. 40, erectae, arcte adpressae, exteriores anguste lanceolatae, purpureae, in basi, ubi latissimae, 0,7—0,9 mm latae, longissimae 5,5—6.5 mm longae. Indu- mentum foliorum paginae inferioris et marginis pilis simplices magni breves, recti et pili glanduliferi, foliorum paginae superioris, caulium, squamarum tantum fere vel omnino pili glanduliferi. Capitula parva vel media. Pappi setae 4 mm longae. Flores marginis omnes ligulati, 80—120, ligulis roseis, 3 mm longis, 0,6 mm latis, tubulosi flavidi. Erdschias-Dagh, in Felsenritzen des Blocklavastromes Kartyn-Dagh oberhalb Hadschilar ca. 2300 m. Eine offenbar am Erdschias-Dagh endemische Pflanze, welche in ihrer Bekleidung mit Trimorpha alba unserer Alpen übereinstimmt, von der sie aber durch das Fehlen zungenloser Randblüten und durch den. viel zarteren Habitus abweicht. 7. Trimorpha Cappadocica Vierhapper, 1. c., p. 440; Le, p. 421. Perennis humilis. Caules 5—7 cm alti, erecti vel parum curvati, simplices, monocephali vel infra medium ramum unicum ipsos aequantem, simplicem, erectum vel patentem, monocephalum edentes. Folia basalia cinerascenti-viridia, imis paucis late vel anguste elliptico-spatulatis, longe petiolatis exceptis lanceolato-spatulata, breviter petiolata, acuta, 2,5—5 cm longa, lamina in medio, ubi latissima, 4—6 mm lata, caulium 2--4 multo minora et angustiora, lineari-lanceolata vel anguste lineari-lanceolata, ramorum singula caulinis aequalia, vel nulla. Squamae involucrum longe hirsutum formantes, 40—50, arcte adpressae, erectae, exteriores anguste lanceolatae, parte apicali tantum purpurea, in medio, ubi latissimae, 1,2 mm latae, longissimae 7—7,5 mm longae.* Indumentum caulis per totam longitudinem, foliorum in pagina utraque nee non in margine pili simplices magni recti permulti glanduliferique multo breviores multi immixti; squamarum praecipue pili simplices. Capitula media. Pappi setae 3,5 mm longae. Flores marginis exteriores ligulati ca. 60, ligulis ca. 3 mm longis, 0,5—0,8 mm latis, interiores eligulati, radii tubulosi, purpurascentes. Erdschias-Dagh, in Felsenritzen des Blocklavastromes Kartyn-Dagh oberhalb Hadschilar, ca. 2300 m. Eine Form aus der Verwandtschaft der T. alpina, welche durch das aus langen Deck- und kurzen Drüsenhaaren bestehende Indument von allen ihr sonst nahestehenden Typen abweicht. Sie ist offenbar auf dem Erdschias-Dagh endemisch. 8. Trimorpha pycnotricha (Schott et Kotschy in Kotschy, Pl. Taur. exs.; in diar. Cilic., 1853; in Reise cilic. Taur., p. 382 [1858] n. s.) Vier- happer, l. c., p. 456; l. c., p. 421. Erigeron alpinum Boiss., Fl. or., III, p. 165, p. p. non L. Biennis, humilis. Caules plurimi e caudice orientes, curvati, ramos 3--6, quorum imum non multum supra basin, monocephalos ipsos, non 10* e 148 Arnold Penther et Emerich Zederbauer. superantes edentes, 4—8 cm alii. Foliorum basalium pleraque lanceolato- spatulata, acuta, 3—5 cm longa, usque ad 9 mm lata. Squamae in- volucrum breviter hirsutum formantes, 40—60, arcte adpressae, anguste lanceolatae, cinerascenti-virides vel apice purpurascentes. Indumentum caulium et foliorum pili magni breves permulti et parvi, squamarum pili magnis breves multi et glanduliferi sparsi. Folia in utraque pagina dense hirsuta. Capitula parva vel media. -Pappi setae 4—5 mm longae. Flores marginis exteriores ligulati ca. 30—60, ligulis 3—3,5 mm longis, ca. 1 mm latis, interiores eligulati permulti, radii flavidi vel purpuras- centes, Erdschias-Dagh, beim óstlichen Krater, ca. 2900 m. Diese für den Taunus und die benachbarten Gebirge charakteristische Art gehórt in die Gruppe der T. acris. Insbesondere durch den zwei- jahrigen Wuchs erinnert sie an diese, ist jedoch durch den kürzeren Pappus und die längeren Ligulae von ihr leicht zu unterscheiden. Leider liegt vom Erdschias-Dagh nur ein Exemplar vor, welches durch etwas schwächere Behaarung und dunkleres Kolorit vom Typus ver- schieden ist. 9. Achillea speciosa v. Hayek, l. c. p. 422. Perennis rhizomate crasso ramoso multicipite. Caulis erectus simplex tomentosus subalbidus. Folia adpresse sericeo-tomentosa ambitu ovata pinnatiseeti lobis approximatis utrinque 6—9 lanceolatis acutis ad rhachy- dem parum decurrentibus superioribus basi confluentibus et hine inde apice serratis basalia petiolata petiola lamina sublongiore, caulina sessilia. Corymbus compactus multiflorus, Involucri phylla subsericea margine fusca 0,5 mm circiter lato cincta. Ligulae luteae trilobae transverse latiores involuero plusquam duplo breviores. Steht der Achillea holosericea Sm. am nächsten, unterscheidet sich aber durch die bis zur Spindel eingeschnittenen, nicht bloss gelappten Blätter und die lanzettlichen spitzen- Blattzipfel. Erdschias-Dagh, auf Schutthalden des Kartyn-Dagh, ca. 2300 m. 10. Achillea Zederbaueri A. v. Hayek, l. c., p. 423. Perennis rhizomate crasso lignoso multicipite. Caules numerosi ascendentes vel erecti ad 15 em alti albo-tomentosi foliosi. Folia rhachide albo-tomentosa caeterum minute ad adpresse pubescens virentia anguste- linearia teretia flexuosa in segmenta minuta transversa imbrieata mar- gine spinuloso-dentata pinnatisecta. Corymbus densus sphaeroideus pedunculis crassis involucris brevioribus. Involucrum cylindrico-ovatum 4 mm latum pauciflorum phyllis dorso valde convexis obtusis parce lanatis glabriusculis stramineis margine scariosa angusta dilute fusca. Ligulae paucae trilobae ochroleucae involucro quadruplo breviores, Zunächst mit Achillea Aleppica verwandt, welche sich durch einen aufrechten Wuchs, viel höhere Stengel, locker gestellte und grössere Köpfchen sowie goldgelbe Strahlblüten unterscheidet. A. eriophora DC. ist durch dieselben Merkmale und überdies durch die abweichende Be- haarung. A. Boissieri Hausskn. durch viel schmälere Blätter, dünne kn RE en id a op A EE d Kaes PEA ae Neuheiten von der Reise nach dem Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. 149 Blütenstiele und kahle Stengel verschieden. Alle anderen Arten der Sectio Santolinoideae weichen durch reichblütige viel grössere Köpfchen weit ab. Serai-Dagh bei Konia, ca. 1200 m. 11. Centaurea Zederbaueri A. v. Hayek, l. c., p. 425. Perennis radice crassa fusiformi. Caulis erectus, angulato-sulcatus, strictus, ad 60 cm altus, superne parce ramosus, viridis, crispule puberulus. Folia basalia interrupte pinnata, foliolis integerrimis vel irre- gulariter dentatis, basi angustata sessilibus vix decurrentibus, pilis albis hispida, caulina sessilia 2—4 paripinnati partita lobis lineari-lanceolatis mueronulatus hine inde lobulis interruptis, terminali elongato, hispida, superiora minus partita suprema lanceolata mucronata. Capitula maius- eula longe petiolata subglobosa, phyllis glabris viridibus margine nigra cinctis ciliis validis albis pectinato-ciliatis in spinam lanceolatam validam patentem vel in squamis inferioribus reflexam basi fuscam apice albam floseulis purpureis aequilongam abeuntibus. Achenia puberula pappi sor- dide albidi seriei penultima achenio multo longiore. Steht der Centaurea Laconica Boiss. am nächsten, unterscheidet sich von derselben durch den Mangel der spinnwebig-filzigen Behaarung des unteren Teiles des Stengels, der Blattstiele und Blattspindel, ferner durch die an der Basis schwarzbraunen Dornen. Centaurea eryngioides Lam. unterscheidet sich durch den wolligen Wurzelkopf, gróssere Kópfe und helle Hüllschuppen, C. carduiformis DC. durch noch grössere Köpfchen und wollige Hüllschuppen, C. thrinciaefolia DC. durch viel feiner zerteilte . Blätter und kürzer gefranste Hüllschuppen, C. Guicciardii Boiss. durch anders gestaltete Blätter mit mehrmals grösseren Blattabschnitten, grössere, helle Kópfchen und wollige Hüllschuppen. Erdschias-Dagh, auf steinigen Abhängen des Illany-Dagh, ca. 1500 m. — 12. Scorzonera hieracifolia A. v. Hayek, l. c., p. 426. Perennis. Radix crassa cylindrica perpendicularis multiceps collo dense squamosa, Folia basalia ovato-lanceclata 5-nervia mucronulata basi dentata glaberrima petiolo paullo longiora. Caulis ascendens simplex vel subbicephalus ascendens basi foliosus folia parim superantes glaber. Involuerum tomento adpresso evanescenti obsitum, phylla ovato-lanceo- lata acuminata. Flores sulfuris involucrum dimidio superante. Achenio sessilia compressa ad costas sparse ciliata pappo rufescente. Tota planta saepe sale incrustata. Erdschias-Dagh, in der Salzsteppe bei Soisaly, ca. 1100 m. 13. Taraxacum Syriacum Boiss., Diagn. plant. or. nov., II, 3 (1856), p. 96 (vidi spec. orig.!); v. Handelmazzetti, l. c., p. 426. Syn.: Taraxacum denudatum Boiss. et Noé, Diagn. plant. or. nov., Il, 3 (1856), p. 95 (vidi spec. orig.!). — T. montanum Boiss., Fl. or., III (1875), p. 786 pro maxima parte (excl. pl. ex Armenia rossica et Caucaso, quae ad verum T. montanum DC., Prodr., VII [1838], p. 145 = Leontodon montanus C. A. Mey., Verz. Pfl. Kauk. [1831], p. 58 pertinent). — T. sero- 150 Arnold Penther et Emerich Zederbauer. tinum Boiss., Fl. or, II, p. 78 p. p. (quoad syn. T. Syriacum). non Waldst. et Kit. Von Taraxacum montanum (C. A. Mey.) DC. das eine typische Gebirgs- pflanze feuchterer Standorte ist, nebst meist stürker geteilten, mehr be- haarten Blättern mit kleinerem Endzipfel durch viel längere und schmälere äussere Hüllschuppen der Köpfchen verschieden. Die obersten derselben sind nicht viel kürzer und wenig breiter als die der inneren Reihe, die unteren allmühlich kürzer, aber kaum breiter; bei T. montanum alle äusseren dreimal so breit als die der inneren Reihe, zweimal so lang als breit, die untersten noch breiter. Von den beiden gleichzeitig publizierten Namen Taraxacum denu- datum und Syriacum ziehe ich den letzteren deshalb vor, weil sich ersterer nur auf verstümmelte, offenbar abgeweidete und dann zur Blüte gekommene Exemplare bezieht, wenngleich man ihm eine Seite „Priorität“ zusprechen kann. Erdschias-Dagh, auf Schutthalden des Al-Dagh, ca. 1600 m (13. VII. 1902). 14. Taraxacum farinosum Hausskn. et Bornm. in sched herb. Bornm. et Herb. Hausskn. (adhue ined.); von Handelmazzetti, l. c., p. 427. Radix crassa, pluriceps, inter folia et scapos vix pilosa. Folia canes- centi-viridia, crassa, juniora utrinque dense, adulta sparsius farinoso- tomentosa, plus minusve lyrato-ineisa vel rarius subintegra. Segmenta triangularia vel lanceolata, denticulata vel profunde dentata, terminale lateralibus longius. Scapi singuli vel pauci, foliis subaequilongi, tenues, saepe rubelli, tomentoso-lanati. Capitula parva, 10—15 mm longa nec multo latiora. Squamae anthodii plerumque rubescentes, cerino-pruinosae, ecorniculatae; seriei interioris ad decem; exteriores aliquot plures illis paulo latiores earumque tertia parte vix longiores, late triangulares, lati- tudine haud duplo longiores, infimae breviores longitudine saepe latiora, omnes adpressae vel subpatentes, acutatae, margine vix decoloratae. Flores haud numerosi (usque ca. 60), pallidiores quam T. vulgaris, extus rubello-striati. Achaenia (an optime evoluta?) pallide brunnea, rugulosa, supra breviter muricata, parte apicali brevi cylindrica. Rostrum achaenio aequilongum, crassum. Pappus albus, 6 mm longus, rostro longior. Ist mit Taraxacum Syriacum und montanum verwandt. Phylogene- tische Auseinandersetzungen muss ich meiner Monographie vorbehalten. In der Steppe bei Soisaly (5. VI). Ist mir ferner bekannt von: Cappadocia: in salsugineis apricis prope Caesaream, 1000 m (Born - müller): salzhaltige Wiesen bei Eregli 1100 m (Siehe als T. Syriacum Boiss.). 15. Taraxacum pseudonigricans Handel-Mazzetti, Le p. 427. Radix tenuior, uniceps (an semper?), inter folia et scapos sparsissime, albo-lanata. Folia viridia, erecta nec terrae adpressa, crassiuscula, glabra saepius magna (usque ad 28 cm lg. et 6 cm It.), raro subincisa, plerum- que usque ad costam pinnatisecta; segmenta remota, interjectis multo minoribus, angustius lanceolata, integra vel denticulata, Scapi singuli Neuheiten von der Reise nach dem Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. 154 vel numerosi, crassi, foliis subaequilongi, glabri vel supra pilis longis sparse obsiti. Capitula magna, ad 25 mm longa et aliquantum latiora. Squamae anthodii griseo-virides, subpruinosae, corniculo nunc nullo nunc minimo instructae; seriei interioris numerosae, 1!/,—2 mm latae; exteriores totidem, angustius vel latius ovatae, acutatae, illis latiores et dimidio cireiter breviores, infra decrescentes, adpressae vel subpatentes, latitu- dine 2—4 plo longiores, margine membranaceo nunc lato nunc angustiore a parte herbacea sensim seiuncto praeditae. Flores numerosi, pallide flavi. Achaenia pallide griseobrunnea, plerumque tota rugulosa, supra acute muricata, parte apicali tenui longissima, ad ?/, — ultra dimidium reliquae partis aequante. Rostrum tenue achaenio paulo ad sesqui longius. Pappus albus vel pallide brunnescens, rostro aequilongus {6—7 mm). Über das Verhältnis dieser Art zu anderen und ihre Abstammung Andeutungen zu machen, ist hier nicht der Raum; es müsste dazu eine Erórterung der ganzen Verwandtschaft vorausgeschickt werden. | Erdschias-Dagh, auf den Abhängen oberhalb Tschomakly, ca. 1900 m (24. VI.). In den Gebirgen des Orients von Kleinasien bis zum Himalaja an feuchteren Stellen ziemlich verbreitet. 16. Stipa Lessingiana Trin. et Rupr. var. Zederbaueri Hackel, |. c., p. 429. Differt a typo gluma fertili apice glabra nec corona pilorum in- structa; a St. pennata differt gluma fertili undique aequaliter (nec seria- tim) pilosa. Zwischen Eregli-Kaisarie, beim Derbent bei Arably, ca. 1100 m. 17. Agrostis Biebersteiniana Claus. var. densior Hack. in Grecescu, Consp. Fl. Roman., p. 603 (1898). Hackel, |. c., p. 429. A. densior Grecescu, l. c. Differt a typo spiculis in quoque ramulo subterminalibus brevius pedicellatis (quam pedicelius 1'/,-duplo brevioribus), panicula inde minus lueida, densiuscula. In planta typica spiculae quam pedicelli sub- terminales ca. 6-plo breviores, panicula lucidissima. Erdschias-Dagh, trockene Plätze bei Sindschidere 1400 m, beim Sary-G6l 2230 m. Die vorliegenden Exemplare stellen eine magere, fast zwerghafte Form dar (Halm 2—3 cm hoch, Rispe 2—2,5. cm). 18. Apera intermedia Hackel. 1. c., p. 430. Annua, Culmi graciles, 10—25 cm alti, erecti v. ascendentes, teretes, glaberrimi, simplices, 3—4-nodes. Folia glabra: vaginae laxiusculae, laeves v. scaberulae, internodiis breviores; ligula oblonga, 2—5 mm lg., obtusa vel acutiuscula, saepe fissa; laminae anguste lineares, obtusius- culae, breves (2—4 cm lg.), 1—2 mm It. utrinque marginibusque plus minusve scabrae, nervis prominulis percursae. Panicula linearis, densa, lobata sed non interrupta, 3—8 cm lg., contracta, rhachi laevi, ramis subverticillatis brevibus (primario panicula ca. 4—5-plo breviore), ab ima basi spiculiferis, spiculis aequaliter dispositis imbricatis, quam pedicelli 152 Arnold Penther et Emerich Zederbauer. subterminales pluries longioribus. Spiculae lanceolatae, 2,5 mm longae, viridulae v. raro lividae, glabrae, rhachilla in stipitem brevissimum (0,3 mm longum) glabrum producta. Glumae steriles parum inaequales, lanceolatae, subito tenuiterque acuminatae: I. 2 mm lg., 1-nervis, II. 2,5 mm lg., 3-nervis, setaceo-apiculata, utraque obtuse carinata, laevis, herbaceo-membranacea; gluma fertilis lanceolata, 2 mm lg., herbaceo- membranacea, integra, paullo infra apicem aristam exserens rectam scabram quam gluma 3-plo longiorem, dorso scaberrima, 1-nervis, callo nuda. Palea glumam subaequans, ovalis, obtusa, 2-nervis, inter nervos sulcata. Antherae 3, 1,5 mm lg. (quam palea paullulo breviores). Erdschias-Dagh, zwischen Soisaly und Ewerek (1100 m), auf sandigen Abhángen oberhalb Tschomakly (1800 m) und oberhalb Gereme (1900 m), auf Schutthalden des Kartyn-Dagh oberhalb Hadschilar (2300 m). Zwischen Apera Spica Venti Beauv. und A. interrupta Beauv. in der Mitte stehend, letzterer jedoch habituell ähnlicher: wie bei dieser ist der Halm niedrig, die Rispe schmal, zusammengezogen, ihre Äste vom Grunde an mit Ahrchen besetzt; bei A. interrupta ist jedoch die Rispe am Grunde meist unterbrochen, d. h. die Primárzweige eines Quirls reichen nicht oder kaum bis zum nächsten Quirl, während sie bei A. intermedia darüber hinaus, meist bis zur Mitte des nächsten Internodiums reichen, was jedoch, wenngleich nur ausnahmsweise, auch bei A. interrupta mitunter vorkommt. Bei dieser sind die Rispenäste sehr rauh (bei intermedia glatt oder schwach rauh); die beiden Hüllspelzen der interrupta sind einfach spitz, ohne Grannen, während bei intermedia wenigstens die obere eine Grannenspitze hat; der Callus der-Deckspelze von interrupta ist immer mit einem sehr kurzen Haarbüschel versehen, die Granne derselben ist 5—6 mal länger als die Spelze; bei intermedia ist der Callus kahl, die Granne nur 3 mal so lang als die Spelze; endlich hat A. interrupta nur ganz winzige, 0,4—0,5 mm lange Staubbeutel, während jene der A. inter- media 1,5 mm lang sind. Von A. Spica Venti ist unsere Art noch stärker verschieden ; die Rispe dieser meist hochwüchsigen Art ist zur Blütezeit ausgebreitet und ihre Aste sind vom Grunde bis etwa zur Mitte nackt, wührend sie bei intermedia vom Grunde an Ährchen tragen. 19. Festuca ovina var. argaea Hack., |. c., p. 432. Differt a Festuca ovina var. valesiaca laminis grosse setaceis glauces- centibus nec pruinosis, fasciculis sclerenchymaticis saepe in strata con- tinua confluentibus; culmo elatiore, scabro, panicula angusta, Erdschias-Dagh, zwischen Felsen oberhalb Gereme, ca. 1800 m. 20. Festuca violacea var. cappadocica Hack., |. c., p. 432. Differt a genuina laminis scaberrimis, panicula angusta, glumis fer- tilibus scaberrimis. Erdschias-Dagh, auf der Tekir-Jaila, ca. 2200 m. 21. Bromus variegatus M. B. var. laxior Hack., l. €, p. 483. Differt a typo panieula subcomposita, ramis primariis spicula laxiori- bus foliis magis pilosis. DO i re EET Fe 4 BE PR EE MS et pe ur A E. Hackel: Gramineae novae. V. 153 Erdschias-Dagh, auf dem Dache des Derbents auf der Tekir- Jaila, ca. 2200 m, auf sandigen Abhängen oberhalb Tschomakly,. ca. 1800 m. 22. Bromus variegatus M. B. var. subhirsutis Hackel, Le p. 433. Differt a B. variegato var. fibroso foliis spiculisque + hirsutis. Erdschias-Dagh, auf steinigen Abhängen oberhalb Gereme, ca. 1800—2: 00 m. 23. Bromus cappadocicus Boiss. et Bal. var. argaeus Hackel, 1. c., p- 433. Differt a typo foliis innovationum setaceis, spiculis multo minoribus. Erdschias-Dagh, auf Abhängen nördlich von Soisaly, ca. 1100 bis 1400 m. XXXV. Gramineae novae. V. Auctore E. Hackel (Attersee). (Originaldiagnosen.) 10. Paspalum Buchtienii Hack., nov. spec. Perenne. Culmi erecti 50—90 cm alti teretes, infra nodos appresse pilosi ceterum glaberrimi, plurinodes, e nodis 3—4 inferioribus ramosi. Vaginae teretes laxiusculae, internodiis longiores, inferiores ramorumque superne pilosae (pilis haud tuberculatis), longe ciliatae, superiores glabres- centes. Ligulae membranaceae brevissimae truncatae (vix ultra 0,5 mm longae), dorso pilis longis stipatae. Laminae e basi rotundata supra vaginam constricta ibique nigra anguste lanceolatae cire. 10 cm lg. 12 mm lt., tenuiter acuminatae, rigidulae, patentes, glaberrimae, tenui- nerves. Racemi 8—10 in rhachi communi gracili ad 10 cm longa triquetra glaberrima alterni, erecto-patuli, inferiores ad 10 cm, supremus circ. 3 em longi, rectiusculi v. subcurvati, rhachi spiculis aequilata saepe subundulata glaberrima, pedicellis binis brevissimis (altero 0,8 mm, altero 0,4 mm longo) glaberrimis. Spiculae inordinate 4-seriatae, ejusdem seriei contiguae v. ima basi tantum ab inferiore tectae, lanceolatae (6 mm lg. 1—12 mm |t), acutae, altero latere subconvexae, viridulae et leviter sordideque violaceo-suffusae. Gluma I. antica, spiculae magnitudine ac forma, acuminata, tenui-membranacea, 3-nervis, nervis lateralibus mar- ginibus valde approximatis, marginibus pilis circ. 2 mm longis sursum decrescentibus erecto-patulis mollibus dense ciliata, ceterum glabra; I. Jam aequans, simili forma sed glabra, nervis lateralibus a medio parum remotis, III. spiculam aequans, oblonga, acutiuseula, membranacea, albida, obsolete 1-nervis, glaberrima; palea ei similis, subbinervis. Antherae 1,6 mm longae. Bolivia: Süd-Yungas, Sirupaya bei Yanacachi (16? lat. mer.) im Gebüsch, 2100 m. s. m., leg. Dr. 0. Buchtien, ann. 1906, sub. no. 420. 154 | E. Hackel. Nahe verwandt mit P. Hwmboldtianum Flügge, das sich durch ein- fachen, an den Knoten kahlen Halm, stark behaarte Blattspreiten, deren Haare auf Knótehen sitzen, lüngliche, circ. 2 mm lange Ligula, und meist nur 2—5 Scheinühren (Racemi) an der Spitze des Halmes unter- scheidet. Die 1. Hüllspelze ist bei P. Humboldtianum breiter, elliptisch und lüngs des Randes mit lüngeren. steifen, abstehenden Haaren, auf dem Rücken aber mit kurzem Flaum besetzt. 11. Stipa leptothera Spegazz. var. atroviolacea Hack., nov. var. Differt a typo foliis brevissimis (2—4 cm longis) setaceis vel sub- junceis (diam. 0,5—0,8 mm), spieulis excepto apice albido atro-violaceis, arista gluma fertili 8—4-plo (nec 5—7-plo) longiore. Bolivia: La Paz, Bergabhünge, Cerro del Calvario, 3900 m, leg. Dr. O. Buchtien (no. 855). St. leptothera kenne ich allerdings nur aus der Beschreibung in Spegazzini. Stipeae platenses p. 133, die aber auf unsere Pflanze mit Ausnahme der oben angeführten Merkmale gut passt, so dass ich diese vorläufig nur als Varietüt betrachten möchte. Spegazzini be- schreibt die Blätter. seiner Art als 2,5—15 cm lang, im trockenen Zu- stande nur locker eingerollt, die Ahrchen blassgrün oder nur undeutlich violett angelaufen, die Granne 5—7 mal so lang als die Deckspelze. 12. Nassella flaccidula Hack., nov. spec. Perennis, caespitosa, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti vel geniculato-ascendentes, graciles, 30—60 cm alti, 3— 4-nodes, nodo summo supra medium culmum sito, teretes, glaberrimi, fere ad apicem usque foliati, simplices. Vaginae teretes, arctae, internodiis , breviores, scaberulae, emortuae laxae, fuscescentes, mox dilabentes. Ligulae ob- longae, circ. 2 mm longae, truncatae, denticulatae, praesertim prope os vaginae ciliolatae. Laminae e basi aequilata lineares, sensim- tenuissime acutatae, innovationum 25—30 em lg., 1—2 mm lt., culmeae ad 15 cm lg., 3 mm lt., omnes planae vel innovationum versus basin + convolutae, flaccidulae, virides, utrinque marginibusque scabrae vel scaberrimae, supra pilis brevibus conspersae, nervis utrinque 5—6 prominulis per- cursae. Panicula ovata, patens, densiuscula, flaccidula, nutans, 15—28 em lg. circ. 7 cm lt., rhachi filiformi inferne laevi, ramis plerumque ternis subcapillaribus nutantibus scaberulis, primariis inferioribus 5—8 cm longis in !/, inferiore nudis dein secundarios tertianosque 1—38-spiculatos porrectos proferentibus, spiculis in parte superiore ramorum congestis contiguis v. subimbricatis, subterminalibus ramorum pedicello circ. 3-plo longioribus. Spiculae lanceolatae, 6—7 mm lg. e viridi et violaceo variegatae, Glumae steriles subaequales (I. paullo longior) spiculam aequantes, lanceolatae, mucronato-acuminatae, glaberrimae, in ?/, in- ferioribus virides, in !/, superiore praeter apicem hyalinum violaceae, 3-nerves, nervis lateralibus [3e !/, IIdae 2/, aequantibus. Gluma fertilis sterilibus duplo brevior, oblique subclavato-oblonga, inaequilatera, 3 mm longa, in !/, superiore 0,8—1 mm lata, a latere compressa, apice oblique truncata facie antica in ligulam minutam producta, subcoriacea, albido- : : l Gramineae novae. V. 155 flavescens, tota pilis albis erecto-patulis brevibus vestita, callo brevissimo curvulo acuto pilis gluma 4-plo brevibus barbato, arista subterminalis tenuissima circ. 25 mm longa infra medium semel geniculata laxissime torta scaberula, basi brevissime hirtula; Palea gluma !/, brevior, ovato-lanceolata acutaenervis, glabra. Antherae 1,5 mm longae, apice barbulatae. Bolivia: La Paz, Bergabhünge, 3700 m, 18. I, 1907, leg. Dr. O; Buchtien (no. 157 ex p.). Var. humilior nov. var. Culmi 20—25 cm alti, folia extus laevia, ligula ad latera glabra. Panicula ad 15 cm lg. subcontracta, ramis haud nutantibus. Spiculae 4 mm lg. glumae steriles breviter acuminatae, fertilis 2 mm lg., ejus arista 10—12 mm lg. Mit der Hauptart vermischt gesammelt. Diese Art ist mit Nassella caespitosa Gris. (Stipa caespit. Spegazz.) ver- wandt, besonders mit der von Spegazzini beschriebenen var. subelata, der sie in der Form der Rispe nahekommt. Aber bei N. caespitosa steht die Granne nicht so deutlich exzentrisch wie bei unserer Art und den echten Nassellen, so dass sie Spegazzini nicht dieser, von ihm als Sektion von Stipa aufgefassten Gattung, sondern seiner Sektion Dasystipa unter- ordnete. Es ist richtig, dass die Unterscheidung von Nassella und Stipa auf Grund der Form der Deckspelze und der Stellung der Granne nicht scharf ist; besser würe die von Desvaux auf die Grósse des Epiblasts am Embryo begründete, doch ist dieses Merkmal bisher nur an wenigen Arten konstatiert worden, da reife Früchte selten vorliegen. N. caespitosa unterscheidet sich von unserer Art überdies durch die schmale, zusammen- gezogene Rispe, steife, meist eingerollte Blätter, spitze, aber nicht grannen- artig zugespitzte Hüllspelzen, welche die Deckspelze nur um weniges (nicht um das Doppelte) überragen. 13. Nassella corniculata Hack., nov. spec. Perennis. Innovationes intravaginales. Culmi geniculato-ascendentes, 30—40 cm alti, pro ratione plantae robusti, teretes, glaberrimi, binodes, nodo superiore fere in medio culmo sito, simplices, ad apicem usque foliati. Vaginae teretes, arctae, internodiis plerumque breviores, margine altero (saltem superne) ore colloque saepius pubescentes, ceterum v. omnino glaberrimae. Ligulae brevissimae, truncatae, vix 1 mm lg., denti- culatae, glabrae. Laminae lineares, sensim tenuiter acuminatae, 10—18 cm lg., culmeae planae 3—4 mm latae, innovationum angustiores, saepe convolutae, laeves, infra glabrae, supra marginibusque saepius pilis bre-- vibus laxe conspersa v. omnino glabrae, patulae, -- rigidae, virides, crassinerves, nervis subcontiguis. Panicula lineari-oblonga densiuscula contracta (etiam anthesi) circ. 20 cm lg. 1,5 cm It. erecta, rhachi gla- berrima, ramis plerumque binis erectis v. erecto-patulis strictis obtus- angulis laevibus, primario inferiore 6—7 cm longo a medio diviso, secundariis fere a basi spiculiferis multispiculatis, spieulis secus ramulos aequaliter dispositis contiguis, pedicellis obsolete scaberulis, subtermi- nalibus ramorum spiculam subaequantibus. Spiculae lanceolatae, 3,5 mm 156 E. Hackel, longae, e viridi et purpureo variegatae. Glumae steriles aequales, spiculam aequantes, lanceolatae, acutae, 3-nerves, nervis lateralibus prope medium eum mediano arcuatim conjunctis, glaberrimae, in !/, superiore (excepto apice albo-hyalino) violaceae, in !/, inferiore virides. Gluma fertilis 2 mm longa superne 0,8 mm lata oblique obovato-oblonga apice rotundato- A truncata inaequilatera facie antica altiore, ibique in mucronulum brevem conicum patentissimum (quasi corniculum) producta, a latere subcom- pressa, callo brevissimo acutiusculo recto cum tota gluma glabro, haec laevissima, nitens, anthesi albido-viridula, subcoriacea, aristam exserens 12—15 mm longam excentricam (mucronulo propiorem) caducissimam tenuem perfectam, cujus columna scaberula glabra leviter geniculata laxe torta subulam circiter aequat, post delapsam aristam in glumae vertice cicatricem umboniformem distinctam relinquit. Palea gluma sub- duplo brevior, oblonga, obtusa, enervis. Antherae 1,5 mm longae, apice barbulatae. | Bolivia: La Paz, Bergabhünge, 18. I. 1907, leg. Dr. O. Buchtien | (no. 157 ex p.). | Nahe verwandt mit N, fuscescens Phil.!, die sich durch haardünne, sehr rauhe Rispenäste, behaarten Callus der Deckspelze, Mangel des hörnchenförmigen Mucro derselben unterscheidet. Die Färbung der Hüll- ` À spelzen ist bei fuscescens umgekehrt: in der unteren Hälfte violett, zeigen 1 sie oberhalb der Mitte zunüchst eine brüunliche Zone, dann sind sie bis i zur Spitze weisshäutig. Auch mit der vorher beschriebenen N. flacci- | dula, mit der sie vermischt gesammelt wurde, ist sie nahe verwandt, unterscheidet sich aber sofort durch die ganz kahle Deckspelze, schmale, 4 zusammengezogene Rispe usw. ; 14. Calamagrostis (Deyeuxia) boliviensis Hack., nov. spec. 1 Perennis, dense caespitosa, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, 10—20 em alti, teretes, glaberrimi, enodes, superne longe nudi. Vaginae laxiusculae, elevato-costatae, glabrae. Ligulae breves, truncatae, denticulatae, circ. 1,5 mm Ig., glabrae. Laminae anguste lineares, obtusae, innovationum saepius convolutae rarius planae, circ. 8 cm lg. 1 mm it, culmeae planae 2—6 cm lg., 2 mm lt., omnes erectae, flaccidulae, virides, innovationum patentim pubescentes, culmeae glabrae, laeves. Panicula linearis, spiciformis, 5—9 cm lg. 6—10 mm lt., densissima, rhachi glaberrima, ramis 3—5»is appressis, primario in !/, inferiore nudo secun- f darios 3—5-spiculatos edente, spieulis brevissime pedicellatis imbricatis. | Spiculae lanceolatae 4,5 mm lg., viridulae. Glumae steriles aequales, | lanceolatae, acutae, l-nerves, carina scabrae, juxta carinam virides, ceterum albo-hyalinae. Gluma fertilis sterilibus fere !/, brevior (8,5 mm lg), oblonga, obtusiuscula, 4-denticulata dentibus acute deltoideis vel subulatis, 4-nervis (supra basin 5-nervis), nervis percurrentibus, callo pilis gluma 4 - 5- plo brevioribus parce barbata ceterum glaberrima, arista in !/, inferiore dorsi inserta, 5 mm lg., medio geniculata, e glumis ex- serta. Palea gluma duplo brevior, oblonga, obtusa, integra enervis ecarinata. Antherae 0,5 mm lg. Processus rhachillae gluma fertiti 3-plo brevior, pilis 1 mm longis barbatus. SCH PG did ret Gebiet E S a eee ui HET NUN Us ewei Gramineae novae. V. 157 Bolivia: La Paz, Bergabhänge, 3700 m s. m., 18. IV. 1907, leg. Dr. O. Buchtien (no. 866). Nahe verwandt mit der mir nur aus der Beschreibung bekannten C. coarctata Steud. (Deyeuxia H. B. K.), die sich durch kahle, eingerollte Blütter, die auf den Nerven rauhe Deckspelze von gleicher Lünge mit den Hüllspelzen, sowie durch die 2-nervige, 2-kielige Vorspelze unter- scheidet. Sehr nahe scheint unsere Art auch der Deyeuxia vicunarum Wedd. zu stehen, doch habe ich die Orbignyschen Exemplare, auf die sie gegründet ist, nicht gesehen und aus dem analytischen Schlüssel, in dem diese Art (im Bull. Soe. bot. France, 1875, p. 177) aufgestellt ist, kann ich mir ebensowenig ein Bild derselben machen wie von den 35 anderen darin enthaltenen neuen Arten; sie sind für mich nomina seminuda. Von D. vicunarum erfáhrt man aus den Rubriken dieses Schliissels nur: Antherae parvae v. minimae, ovatae v. oblongae; pili basilares tertia parte floris fertilis breviores; flos abortivus vix dimidiam partem paleae sup. aequans; arista infra trientem medium paleae orta (was heisst das”), Kein Wort über die vegetativen Organe, die Form der Rispe, der Ahrchen und Hüllspelzen usw. Das ist nicht einmal eine halbe Diagnose. 15. Calamagrostis montevidensis Nees var. linearis Hack., nov. var. Differt a typo glumis sterilibus linearibus nec lanceolato-linearibus, arista parum supra medium glumae fertilis (non in ejus !/, superiore) orta, callo parcius et brevius lanato, processu rhachillae capillaceo dimi- diam paleam aequante. | Bolivia: Süd-Yungas, Sirupaya bei Yanacachi, an Wegen, 2100 m, 10. XII. 1906, leg. Dr. O. Buchtien (no. 430). 16. Eragrostis Buchtienii Hack., nov. spec. Perennis, caespitosa innovationibus extravaginalibus vel mixtis. Culmi erecti graciles 20—30 cm alti, teretes, glaberrimi, binodes, nodo superiore in !/, inferiore culmi sito, simplices, superne longe nudi, e caespite foliorum longe exserti. Vaginae arctae, internodia superantes, teretes, plus minus hirsutae. Ligulae angustissime marginiformes, ciliolatae. Laminae e basi subaequilata lineares, sensim tenuiter acu- minatae, suberectae, rigidulae, planae, ad 10 cm (summa vix 5 cm) longae, 3—4 mm latae, utrinque (subtus densius) hirsutae, ciliatae, nervis crassiusculis supra prominulis subcontiguis pereursae. Panicula ovata v. ovato-oblonga patula, cire. 11 em lg. 5 em It. tota laxa, sed Spiculae in ramis sat confertae, rhachi laevi, ramis solitariis filiformibus scaberulis, in axilis nudis v. parce barbatis, inferioribus circ. 5,5 cm longis, a !/, inferiore ramulos secundarios breves appressos basi nudos apice 3— 4-spiculatos edentibus, spiculis in parte superiore ramorum con- fertis, pedicellis scabris quam spiculae paullo — 3-plo brevioribus fultis, subimbricatis. Spiculae lineari-oblongae, 6 —10-flores, 4—6 mm lg. 1,5 mm lt, sordide virides, rhachi tenace. Glumae steriles valde in- aequales, fertiles contiguas vix ad medium tegentes, ovato-lanceolatae, acutae, hyalino-membranaceae, uninerves, carina scabrae, I. 08 mm, Il. 1,5 mm longa. Glumae fertiles ovatae, breviter acuminatae, 1,5 mm 158 Ev Hackel. longae, vix usque ad medium sese tegentes, 3-nerves, nervis lateralibus tenuissimis vix ad mediam glumam productis, glaberrimae, membranaceae, demum deciduae. Palea glumam subaequans, late oblonga, obtusa, cur- vula, carinis scaberula, persistens, Antherae 0,3 mm longae. Caryopsis 0,6 mm longa utrinque obtusa v. truncata, a latere leviter compressa, brunnea, Bolivia: Süd-Yungas, Sirupaya bei Yanacachi, an Wegen, 2100 m s. m., 23. XI. 1906, leg. Dr. O. Buchtien (no. 428). Ich kenne keine nahe verwandte Art. Nach der Beschaffenheit der Ährchen gehört sie zur Gruppe der E. pilosa Beauv., allein sie ist aus- dauernd, hat stark rauhhaarige Blätter und eine nur wenig geöffnete, nach dem Verblühen fast geschlossene Rispe. 17. Zengites mexicana var. glandulosa Hack., nov. var. Differt a typo paniculae ramis praecipue infra spiculas viscido- glandulosis. Bolivia: Süd-Yungas, Sirupaya bei Yanacachi, im tiefen Wald- schatten auf feuchtem Boden, 2300 m, 11. XII. 1906, leg. Dr..O. Buch- tien (no. 433). 18. Melica adhaerens Hack., nov. spec. Perennis. Culmi, vaginae et laminarum pagina inferior in nervis ob aculeolos minutos deorsum versos ita scabri ut digitis sursum ductis leniter adhaereant. Culmi ascendentes, gracillimi, circ. 50 cm alti, ob- tusanguli, inferne ramosi, ramis plerisque tantum foliiferis, culmum aequantibus. Vaginae clausae, subcarinatae, costatae. Ligulae 2—3 mm longae, dentatae, saepe lacerae. Laminae anguste lineares, longissime acuminatae, planae, circ. 10 em lg. 2 mm It. (ramorum angustiores), flaecidulae, virides, tenuinerves. Panicula linearis, laxiuscula, contracta‘ cire. 15 cm le, 1,5 cm lata, basi saepe subinterrupta rhachi ramisque sursum ‘scabris, ramis binis erectis subcapillaribus, primariis interstitia subaequantibus, seeundarios paucos 1—2-spiculatos edentibus, pedicellis apice subclavatis puberulis curvatis, subterminalibus ramorum spicula paullo brevioribus, reliquis ea longioribus. Spiculae obovatae 6—7 mm lg. uniflorae v. biflorae, rudimento pyriformi floris secundi vel tertii auctae, viridulae. Gluma I. spieulam. aequans v. subaequans obovata, obtusa, glaberrima, 5 nervis, nervis lateralibus ad !/, longitudinis glumae productis apice cum medio areuatim anastomosantibus; II. Jam aequans, ei simillima nisi paullo angustior; III. ovali-oblonga obtusa, circ. 5,5 mm lg., e glumis sterilibus haud vel vix exserta, in ?/, inferiore chartacea, viridis, nervis 7 prominentibus scabriusculis v. laeviusculis notata, in ![, su- periore albo-hyalina. Ejus palea gluma !/, brevior, ovali-oblonga obtusa bicarinata complicata curvula, carinis ciliolata. Antherae 1 mm lg. Ova- rium lineari-oblongum. Gluma IV aut III** simillima nisi paullo brevior (4,5 mm) et ut illa florem fovens, aut (frequentius) ad rudimentum 1 mm longum pyriforme pedicello 2 mm longo glaberrimo fultum uniglume re- ducta. Ubi gluma IV. fertilis, ibi V. rudimentaria adest. Bolivia: Bergabhünge bei La Paz am Wege nach Obrajes (18. IV. 1907), leg. Dr. ©. Buchtien (no. 851). — | d bre tg Ac Gramineae novae. V. 159 Nahe verwandt mit M. scabra Kunth, die sich nach der Beschreibung durch oberseits flaumige, am Rande gewimperte Blatter, lünglich-lanzett- liche Hüllspelzen, welche kürzer als die Deckspelzen sind und ein kópfchenfórmiges, zweispelziges Blütenrudiment auf flaumig behaartem Stielchen unterscheidet. Ob die Rauheit der Blattscheiden von M. scabra auch durch nach abwärts gerichtete Stachelchen bedingt ist wie bei M. adhaerens, ist aus der Beschreibung nicht zu ersehen. Die gleichfalls verwandten M. pallida H. B. K. und M. pyrifera Hack. weichen durch die offene Rispe mit abstehenden Zweigen von M. adhaerens ab. 19. Poa androgyna Hack., nov. spec. Perennis, caespitosa, innovationibus intravaginalibus. Culmi geni- culato-ascendentes, 20—30 cm alti, graciles, compressi, glaberrimi, bi- nodes, nodo superiore infra medium culmi sito, apice breviter nudi. Vaginae arctae nisi suprema laxiuscula, internodiis breviores, compressae, superne subcarinatae glaberrimae. Ligula exserta, 2,5—4 mm longa, trun- cata v. mucronata, semper varie dentata. Laminae anguste lineares, acutae, planae vel superne subcomplicatae, innovationum ad 12 cm lon- gae, 1 mm latae, culmeae inferiores circ. 8 cm, superiores 4—5 em lg., 2 mm lt, omnes flaecidulae, virides, glabrae, subtus laeves supra mar- ginibusque scaberulae, tenuinerves, vernatione conduplicativa. Panicula ovata, laxa, patentissima, apice nutans, subunilateralis, circ. 10 cm longa, rhachi gracili superne subcapillari laevi, ramis binis v. solitariis angulo recto patentibus vel deflexis subeapillaribus teretibus scabris, in !/, in- feriore indivisis, primario infimo circ. 5 cm longo secundarios paucos 2—4-spiculatos etiam basi nudos primario admotos proferente, spiculis versus apices ramorum confertis ibique subimbricatis, pedicellis brevibus (in subterminalibus spicula 6—8-plo brevioribus) fultis. Spiculae obovato- oblongae vel obovatae, 3-florae circ. 6 mm longae, flore imo masculo cum rudimento ovarii, duobus superioribus foemineis cum rudimentis staminum minutissimis, virides et violaceo-variegatae, rhachilla pubescente. Glumae steriles subaequales, fertiles contiguas ad ?/,—?/, aequantes, glaberrimae; I. lanceolata, acutissima, uninervis 4 mm lg., II. ovata, lanceolata, bre- viter acuminata, 3-nervis; glumae fertiles sursum decrescentes, ima 5 mm, summa 3 mm lg., ovali-oblongae, breviter lateque acuminatae, apice fulvo-hyalina, infra apicem zonula violacea notatae ceterum viridi -herba- ceae, 5-nerves, nervis parum ultra medium productis extus leviter promi- nulis, a basi ad medium usque pilis brevibus appressis subaequaliter vestitae, callo sine lana longiore. Palea glumam aequans, oblonga. ob- tusa, obsolete bidentula, carinis scabrido-ciliolata. Antherae in flore imo 3—4 mm longae, rudimentum ovarii 0,5 mm, stigmatum 0,7 mm longa; ovarium floris superioris oblongum, glabrum, stigmatibus 1,5 mm longis, ejus staminodia 0,7 mm longa. Bolivia: La Paz, Bergabhänge, 3700 m, 15. III. 1907, leg. Dr. O. Buchtien (no. 846). Der ausgeprügte Gegensatz im Geschlecht der beiden Blüten scheint für diese Art charakteristisch zu sein. Etwas Ähnliches beschreibt Pilger 160 E. Hackel: Gramineae novae, V. (Engl. Bot. Jahrb, XXXVII, 379) bei seiner P. Pardoana, deren untere Blüte aber als 9. die obere als 9 beschrieben ist; auch in anderen Punkten weicht sie von unserer ab, z. B. durch die stets zusammen- gefalteten Blätter, durch die am Kallus mit spärlichen krausen Haaren besetzten, sonst aber kahlen und rauhen Deckspelzen, die bei P. andro- gyna in der ganzen unteren Hälfte angedrüekt behaart, aber auf dem Kallus ohne längere Zotten sind. 20. Festuca Buchtienii Hack., nov. spec. Perennis, dense caespitosa, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti 30 —50 em alti, teretes, infra paniculam scaberuli ceterum glaber- rimi, uninodes, nodo in medio vel supra medium culmi sito e vagina longe exserto, simplices vel in axilla folii inferiores ramulum sterilem gerentes, apice breviter nudi. Vaginae teretes, internodiis breviores, inferiores laxiusculae, superiores arctae, glaberrimae, omnino fissae, infimae demum chartaceae, diu persistentes, fulvescentes. Ligulae brevissimae, margini- formes (0,5 mm longae), exaurieulatae, dense ciliolatae. Laminae convo- lutae, subjunceae, brevissime acuminatae v. obtusiusculae, erectae, rigidae, innovationum plus 20 cm, culmeae 8—12 cm longae, diametro 0,8—1 mm, extus plus minusve scabrae intus puberulae, pallide virides, sectione transversa suborbieulares, 7-nerves, intus elevate 7-costatae, infra epi- dermidem inferiorem strato sclerenchymatico continuo mediante fascieulo sclerenchymatico cum nervis cunjuncto vestitae, infra epidermidem superiorem fasciculis sclerenchymaticis in apice costarum sitis, cum nervo medio primariisque lateralium mediante parenchymate incolori conjunctis munitae. Panicula oblonga vel lineari-oblonga erecta 8—10 cm longa anthesi subconttacta laxiuscula, paupera, rhachi scabra, ramis binis angu- latis scabris, primario inferiore circ. 3 em longo a medio spiculifero, spi- culis 3—4 vix contiguis instrueto, secundariis ut primarii superiores 1—2-spiculatis, pedicellis spicularum subterminalium subclavatis spicula ‘3-4-plo brevioribus scaberrimis. Spiculae elliptico-lanceolatae, dense 4—5-florae, circ. 9 mm longae, viridulae et dilute griseo-violaceaeo-varie- gatae. Glumae steriles inaequales, I. lineari-lanceolata acuta 2,5 mm lg, ad !/, Hie pertinens uninervis, II. lanceolata, acuta, 3,5 mm lg. ad me- dium [Ve pertinens, inferne 3-nervis ut J. carina aculeolato-scabra. Glu- mae fertiles lanceolatae, acutae, mucronatae v. in aristulam 1 mm longam abeuntes, 6—7 mm lg., dorso superne subcarinatae ibique et in nervis lateralibus (utrinque binis) scabrae. Palea glumam (demta aristula) aequans, lanceolata, apiee anguste truncatula integra. carinis serrulato- scabra, Antherae 3 mm lg. Ovarium obovato-oblongum glabrum. Bolivia: La Paz, Bergabhünge, 3700 m, 25. III. 1907, leg. Dr. O. Buchtien (no. 870). Als nächste Verwandte dieser Art dürfte die F. dissitiflora Steud. anzusehen sein, und zwar die von Grisebach aus den Gebirgen Argen- tiniens beschriebene var. loricata, die mir übrigens von dissitiflora spe- zifisch verschieden zu sein scheint. Die Art selbst ist von Steudel nicht beschrieben, sondern nur auf den Etiketten der Lechlerschen Samm- ra Bx Greene: Argemone pleiacantha. 161 lungen benannt worden; erst Grisebach in Syll. 287 gibt davon eine Be- schreibung, aus der hervorgeht, dass die Deckspelzen zweizühnig und zwischen den Zähnen begrannt sind, was bei seiner „Varietät“ loricata und bei F. Buchtienti nicht der Fall jet Von loricata unterscheidet sich unsere Art besonders durch die kurzen Hüllspelzen, deren untere nur 1/3, die obere kaum die Hälfte der darüber stehenden Deckspelzen erreichen, während bei loricata die untere Hüllspelze fast die ganze, die obere 3/, der darüber stehenden Deckspelze bedeckt. Blatter und Ligula sind bei loricata kahl und glatt, bei Buchtieni sind erstere rauh, letztere fein ge- wimpert. Besonders charakteristisch scheint für Buchtieni der einzige, meist oberhalb der Mitte sitzende Halmknoten zu sein, der weii aus der Blattscheide vorragt. Bei anderen Festuca-Arten mit nur einem Halm- knoten ist. dieser der Basis genähert und in den Scheiden versteckt. F. loricata hat 2 Knoten, der untere etwa 4 cm, der obere 12 cm über der Basis des circa 26 cm hohen Halmes. ` 21. Chusquea quitensis Hack. var. patentissima Hack., nov. var. _ Differt a typo laminis basi rotundatis a petiolo subdistinctis apice in setam 1 cm longam attenuatis, panicula patentissima ramis ramulisque angulo recto a rhachi distantibus. Bolivia: Nord-Yungas, Unduari, im Walde, 12. II. 1907, leg. Dr. O. Buchtien (no. 839). Ch. quitensis typica (cfr. Ost. bot. Zeitschr., 1903, p. 154) besitzt all- mählich in den Grund verschmälerte Blattspreiten ohne deutlichen Blatt- stiel mit zwar auch lang verschmälerter, aber nicht borstenförmiger Spitze, und nur wenig abstehende Rispenzweige. Da die Ährchen gut übereinstimmen, schien es mir besser, Buchtiens Pflanze vorlüufig nur als Varietät anzuführen. XXXVI. Argemone pleiacantha Greene. (Originaldiagnose.) Radix perennis. Caules erecti, apice tantum ramosi, absque pube, sed aculeis rigidis inaequalibus patentibus sparsim armati. Folia cir- eumseriptione oblonga, basilaria 15 cm longa, 5 cm lata, omnia remotius- cule pinnatiloba, sinubus lobis ipsis latioribus, margine sparsim et carina crebre aculeata. Alabastra magna, globosa, aculeis simplicibus ternisque obsita. Corolla alba, magna, orbicularis. Ovarium ovatum, aculeis rectis adscendentibus nitentibus densissime obtectum. New Mexico, Mountains near Kingston, in gravelly soil, at an alti- tude of 6600 feet, July 1904, collected by 0. B. Metcalfe, and distributed under no, 1076. Repertorium novarum specierum. VI. Br TS mo SEU Gi Ma A cl E ML S ME 162 Edw. L. Greene. XXXVII. Edw. L. Greene, Antennariae novae canadenses. (Ex: Ottawa Nat., XVII [1904], pp. 201—203, XVIII [1904], pp. 37—39.) 1. Antennaria stenolepis Greene in Ottawa Nat., XVII (1904), p. 201. Stems of pistillate plant slender, a foot high or more: basal leaves small for the plant, about 1 inch long, narrowly cuneate-obovate or -oblanceolate, acutish, scarcely mucronate, appressed-silky on both faces, most densely so beneath, the indument of the upper face less permanent, commonly lying in rolls in the old age of the leaf; cauline leaves linear and oblong-linear, very acute, erect, an inch long and just equalling the internodes: heads about 8 or 10, large, turbinate, long-pedicelled, forming a very lax cyme; pedicels woolly but not in the least glandular or viscid; base of involucre only very scantily woolly, the narrowly linear bracts only slightly scarious-tipped but the tips acute. . British Columbia: Chilliwack Valley, at 2000 ft., 30 June 1901, J. M. Macoun; Geol. Surv. no. 26187. This has the habit of the rather rare Oregonian A. pedicellata, but as to characters of involucre it is very different. The pedicels also, in A, pedicellata, are glandular and very viscid, of which peculiarity there is not the faintest trace in the Chilliwack plant. 2. Antennaria callilepis Greene, I. c., p. 202. Of nearly the size, and quite the slenderness of the last, the basal leaves larger by one-third and tapering to almost a petiole, green and nearly glabrous above, this face quite glabrous in age; cauline leaves spreading: cyme of 8 to 12 heads rather compact, the short slender pedicels less woolly, greenish and viscid: heads subcampanulate, much imbricated, the outermost bracts oval, the next longer but very obtuse, only the inner lance-linear, not even these very distinctly scarious- tipped, nor even the outermost notably woolly, all of a satiny light- greenish hue. . British Columbia: Chilliwack Valley, at 3500 ft, 8 Aug. 1901, by Mr. Macoun, no. 26186. Remarkable for the greenish and glossy involucres, more like those of certain Gnaphaliums than of any other Antennaria. 3. Antennaria acuminata Greene, |. c., p. 202. Obviously suffrutescent, but the ascending woody and naked basal branches slender and not rigid; flowering branches 9 to 12 inches high and slender; stolons also slender, long and sparsely leafy, their leaves about 1!/, to 1!/, inches long, narrowly spatulate, very acute, thinnish, finely but not very densely appressed-silky on both faces; cauline leaves an inch long, erect or ascending, broad at the sessile base, but slenderly acuminate, the almost caudate tips twisted: cymes rather compact, of 6 to 12 heads; involucres greenish and lightly woolly at base, the outer and hardly scarious-tipped bracts oblong, obtuse, the next series more Antennariae novae canadenses. 163 elongated and with broad acutish tips, the innermost series linear and acute, the scarious tips of all these deep pink and slightly incised: male plant not seen. British Columbia: At 4000 ft. in the Chilliwack Valley, 8 Aug. 1901, Mr. Macoun; no. 26179. Only the pink involucres recall the common A. rosea, the long soft foliage loosely clothing the stolons, and especially the slenderly and sub- caudately acuminate stem leaves mark it as very distinct. No. 26,181 of the same collection, from an altitude of 5000 ft., I refer here, though it is a smaller plant, and at a younger stage of development, and with in- volueres that show but a tinge of pink. Again, no. 26,209, also from 5000 ft., and too young, has almost rose-red bracts. All these plants show old foliage perfectly glabrous above, which is very foreign to the character of A. rosea. 4. Antennaria sedoides Greene in Ottawa Nat., XVIII (1904), p. 37. Low, loosely matted, rather obviously suffrutescent, the short and slender stolons bearing a rosette of leaves at the end, these scarcely ta inch long, rather abruptly spatulate-contracted below a very broad and short obtuse terminal part, both faces finely densely and permanently silvery-woolly or satiny; flowering stems only 2 or 3 inches high, very slender but firm, their lower leaves oblong-linear, the upper linear: heads 4 or 5, their involucres with ovate rather acute dull-white scarious tips. British Columbia: By roadsides at Banff, 28th May 1901, N. B. Sanson. Only pistillate plants, and these much too young; not even yet in flower. But the rosetted stolons, looking like those of some Sedwm, are very characteristic. 5. Antennaria Sansonii Greene, |. c., p. 37. Short leafy stolons and slender though firm stems closely tufted, the latter 6 or 8 inches high; basal leaves small and very narrow, linear- spatulate, acutish, !/, to ?/, inch long, densely, closely and very per- manently silky-woolly, the- cauline linear, acute or acuminate, erect; cymes neither dense nor lax, of 8 or 10 heads of middle size; involucre rather strongly woolly at base, each bract marked with a brown spot at base of the long and conspicuous scarious but faintly pinkisb tip. only the innermost tips acutish, the others obtuse, all apt to be a little incised. British Columbia: A rather neat and elegant firmly erect species, obtained by Mr. H. B. Sanson on the slopes of Sulphur Mountain, near Banff, 16th July 1901. It is somewhat related to 4. acuminata, although distinct enough by its compact habit, and permanently silvery foliage. Even the dead leaves of a former year are not divested of their indument. The type is the Geol. Survey no. 26857. 6. Antennaria chlorantha Greene, 1. c., p. 38. Low, rather loosely tufted, 3 to 5 inches high, the short stolons not 11* 164 Edw. L. Greene: Antennariae novae canadenses. densely leafy, and leaves large for one of the A. alpina group, the largest about an inch long, cuneate-obovate to obovate-spatulate, acutish and mucronulate, white with a rather loose and flocculent (not compact and silvery) indument, this deciduous, the leaves of the former year quite glabrous and of a light green; those of the stem about 4, an inch long, oblong-linear, acute, suberect, less woolly: cyme capitate, the subsessile heads about 5; bracts of the involucre with long deep-green scarious tips elongated and mostly acute, the innermost acuminate. British Columbia: Chilliwack Valley, at 6500 feet, by Mr. J. M. Macoun, 23 July 1901, being no. 26197 of the Survey; also apparently the same under no. 26196, from an altitude of 5600 feet. All the specimens are.too young, and show only the pistillate state, unfortunately; but the species is well marked as to habit, foliage and pubescence. 7. Antennaria lanulosa Greene, l. c., p. 38. Habitally resembling A. chlorantha, taller, more slender, the stolons rather rigid, sparsely leafy, the leaves smaller, more abruptly narrowed from below the obovate summit, of thinner texture, loosely white- woolly, those of the preceding year glabrous but brown and dead; cauline linear, acuminate: cymes large, of 8 to 12 rather large heads; involucres short but well imbricated, the scarious part of the bracts light brown, the outer obtuse, the inner scarcely acute: small achenes minutely glandular- hirtellous. | British Columbia: Chilliwack Valley, at 6000 feet, J. M. Macoun, 29 Aug. 1901. Nothwithstanding some likeness to the preceding, I doubt if this belongs really to the A. alpina group of species. Geol. Surv. no. 26194. 8. Antennaria maculata Greene, l. c., p. 39. Rather compact, the slender flowering stems only 2 to 4 inches high: short stolons densely leafy; leaves !/; inch long, obovate-spatulate, subcoriaceous, loosely white-woolly when young, glabrate on both faces in age and of a light green; small stem-leaves suberect, varying from spatulate-linear and obtuse in the lower to oblong-linear and acute in the upper: middle-sized heads about 5, capitate-clustred; bracts of the involucre unusually numerous and imbricated, each with a conspicuous dark spot in the middle just below the base of the scarious tip, the tips. dull-white, broad and short, the outer acute, the inner obtuse, all irre- zularly and incisely serrate under a lens. British Columbia: Also of the Chilliwack Valley, by Mr. Macoun, 24 Aug. 1901, from an altitude of 6000 feet. The specimens are rather immature, and of the pistillate plant only, unfortunately. The Geol. Surv. number is 26195. CR a as NO e i AE Sdn Fou git PO nas nu EL TIR FRE Hans Schinz: Plantae Menyharthianae novae. | 165 XXXVII. Hans Schinz, Plantae Menyharthianae novae. 11.5 (Ex: H. Schinz, Plantae Menyharthianae. Ein Beitrag zur Kenntnis der Flora des unteren Sambesi. In: Denkschr. Kais. Ak. Wiss, Wien, Math.-Naturw. Kl, LXXVIII [1905], pp. 367—449.) | (Schluss.) 16. Diphaca bibracteata (Hochst.) Schinz var. Menyhartii Schinz, |. c., p. 420. Ormocarpum bibracteatum Baker in Oliv. FI. trop. Afr., II (1871), 143, — Acrotaphros bibracteata Hochst. Tent. Fl. Abyss., I (1847), 207. Blüttchen bis 22 mm lang und + 10 mm breit; Früchte nicht drüsig. stark kreisfórmig gekrümmt, kaum gegliedert, immerhin ist stellenweise die Gliederung doch angedeutet. | Ohne Nummer. 17. Dalbergia sambesiaca Schinz, |. c., p. 420. - Ein Baum. Zur Untersuchung liegen mir ausser Blütenzweigen und Früchten nur losgelóste Blättchen und nackte Rhachisstücke vor; die letzteren lassen vermuten, dass die verschwindend kurzgestielten Blüttehen zu 7 alternierend vorkommen. Die breit spatelfórmige, oblong verkehrt schmal-eifórmige bis oblonge Spreite ist + 32 mm lang, am Grunde + 9 mm, in ?/, Hóhe + 12 mm breit, an der Basis abgerundet, abgestutzt bis schwach herzfórmig, stumpf bis bespitzt; der Rand pflegt mindestens an den Herbarexemplaren unbedeutend zurückgerollt zu sein. Der unter- seits stark hervortretende Mittelnerv ist gleich der Rhachis fuchsig be- haart, im übrigen ist die Spreite unterseits dünn, kurz behaart, oberseits kahl und matt. Die getrockneten Blättchen sind von brauner Färbung und von lederiger Konsistenz, Die an anscheinend unbeblätterten Zweigen befindlichen Blütenstände sind auffallend gedrungen, vielbliitig, + 5 mm lang gestielt. Die gleich den Pedunculi fuchsig behaarten Blütenstiele messen = 4 mm und tragen unmittelbar unter dem Kelche zwei pfriemlich lanzettliche, gleichfalls fuchsig behaarte, hinfällige Vorblätter. Der Kelch ist behaart, glockig, 5—6 mm hoch, die Kelchabschnitte sind am Grunde breit, stumpflich. Kronblätter = oi mm lang, lang benagelt, kahl. Die Staubblätter sind zu einer vorn aufgeschlitzten Röhre verwachsen. Der junge Frucht- knoten ist dünn behaart. Die oblong elliptische, flache Schliessfrucht ist 5—8 mm lang im Kelche gestielt, beiderends flügelartig und verschmälert, braun samtartig filzig, 8—10 cm lang und + 2!/, cm breit. Unt. Sambesigebiet: Am Mutatadzi hüufig (Menyharth no, 843, bl. I—VIIT, 1891). Die Pflanze ist ganz sicher verschieden von D. multijuga E. Mey., die etwa zur Vergleichung in Frage kommen könnte, denn bei dieser sind die Blüttchen viel zahlreicher. : 18. Hippocratea Menyharthii Schinz, ]. c.; p. 426. Strauch. Die jüngeren Zweige gelblich rostfarbig, filzsamig behaart. ` 3) I. ef, Rep. V. (1908), p. 335—338. ‘166 Hans Schinz. Die 5—10 mm langgestielten Blätter sind weich behaart, unterseits reich- licher als oberseits, von elliptisch eiförmigem bis schmal elliptischem Umriss, stumpf und abgerundet oder in eine kurze, stumpfe Spitze aus- gezogen, gegen den Blattstiel etwas zusammengezogen, flach gekerbt, c 6 cm lang und + 4 cem breit, seltener bis 7 cm lang und nur 2!/; cm breit. Die gedrungenen rispigen Blütenstände sind bald terminal, bald lateral, dabei reichblütig. Die gleich den Trag- und Vorblüttern, den Kelchblüttern und der Aussenseite der Petalen filzigsamtig behaarten, gelb fahlen Blütenstiele erreichen eine Länge von + 3 mm. Die Kelch- und Kronblätter sind schmal, stumpf, + 1!/;, mm lang und ?/, mm breit, die oblongen Kronblütter überragen die schlanken lanzettlichen Kelch- blütter um ein weniges. Die Staubblütter sind rechteckig bandfórmig, unscheinbar und 3/,—1 mm lang. Unt. Sambesigebiet: An Bergabhüngen (Menyharth, no. 692); in dichteren Bergwäldern, bis 7 m hoher Strauch, (Menyharth, no. 1151). 19. Pyrenacantha Menyharthii Schinz, l. c., p. 427. Vermutlich ein kletterndes (windendes?) Kraut mit rauhbehaarten. schlanken, teilweise rutenförmigen Zweigen. Die wechselständigen, bis 5 cm lang gestielten, handförmig 3—5-teiligen Laubblätter sind im Umriss + breit eiförmig oder halbkreisrund, die untersten zwei Lappen sind breit abgerundet, die übrigen drei entweder abgerundet stumpf oder spitz, am Grunde zusammengezogen, von einer Weichstachelspitze über- ragt, ober- und unterseits, namentlich in der Jugend äusserst dicht mit langen, starren, den Lappenenden zugebürsteten Borsten besetzt. Die Spreiten messen + 4 cm in der Länge und + 5!/, cm in der Breite. Die männlichen Blüten sind zu + 25 mm langen, blatt- und achsel- ständigen, ährenförmigen Blütenständen vereinigt, die + 60 mm lang gestielt und sehr dicht blütig sind. Die unterseits behaarte Blütenhülle ist 3—4 lappig, die Lappen sind breit dreieckig, mit abwärts geschlagener Spitze versehen, + 2 mm breit. Die mit den Lappen alternierenden Staubblätter besitzen breite, massive Staubfäden und intrors aufspringende Staubbeutel. Im Zentrum der Blüte erhebt sich das Rudiment eines Ovariums. Die weiblichen Blüten befinden sich gedrängt an kürzerer Achse. Die mir vorliegenden halbreifen Früchte sind + 1!/, cm lang, stark behaart, das Perikarp ist am oberen Pol etwas vorgezogen, einen kleinen Krater bildend, auf dessen Grunde sich die scheibenförmige, strahlige Narbe ausbreitet. Das innerseits dicht warzige Endokarp ist auf der Aussenseite grubig. Samen 1, hängend. Unt. Sambesigebiet: An Bergabhängen vereinzelt, Früchte orange- gelb (Menyharth no. 819). 20. Azima tetracantha Lam. Encyel. Method. I (1783), 343 var. velutina Schinz, l. c., p. 433. Laubblatter weich, kurzhaarig. Unt. Sambesigebiet: In Tälern (Menyharth no. 865), bl. VIII. 21. Rauwolfia sambesiaca Schinz, 1. c., p. 434. Ein Halbstrauch mit kantigen jungen Zweigen. Die + 13 mm langen Plantae Menyharthianae novae. 167 Blattstiele der gegenstándigen Laubblätter sind oberseits tief kannelliert und auffallend flach; die Rinne setzt sich auf der Spreite in den etwas vertieften Mittelnerven fort und verliert sich schliesslich gegen die Spitze zu, dabei ist sie mit kurzen dicht stehenden Haaren ausgekleidet. Die dünn lederige, anfangs pubeszierende, bald verkahlende Blattspreite ist breit elliptisch eifórmig, spitz oder in eine stumpfe, breit abgerundete kurze Spitze ausgezogen, am Grunde ganz wenig in den Blattstiel vor- gezogen, 6—8 cm lang und 3—5 cm breit, Die Nervatur ist deutlich, die Nerven erster Ordnung sind aber keum deutlicher als die zweiter und dritter Ordnung. Die blattachselstándigen, bis 6 cm lang gestielten Blütenstände sind gedrungen schirmdoldig, die Achsen sind kurz, aber dicht behaart und reichblütig. Die Einzelblüten sind 1—2 mm lang gestielt. Der mindestens am Grunde pubeszierende Kelch ist trichter- formig, becherförmig, + Ui mm hoch, fünfteilig, die Abschnitte sind 1/,—1/. mm hoch, dreieckig, spitzlich, hell berandet. Die £ 5 mm lange Krone ist fünfteilig; die Abschnitte haben eine Lange von + 3 mm und decken sich mit dem linken Rande. Die Kronróhre ist über dem Grunde erweitert und über der Erweiterung wiederum etwas zusammengezogen. Die Staubfäden sind verschwindend kurz, die Thecae der Staubbeutel am Grunde getrennt, oberwärts vom Konnektiv spitz überragt. Der 1!/—1!/, mm lange Griffel ist unter der Spitze verdickt. Der Frucht- knoten ist zweifächerig, zweisamig pro Fach, die Karpelle sind unter- wärts getrennt. Unt. Sambesigebiet: Auf Bergen und in Schluchten nicht selten (Menyharth no, 745), bl. XI. Nach Stapf (Flora of trop. Africa, IV [1902], 112) würde man auf R. obliquinervis Stapf (= R. inebrians K. Schum. = R. ochrosioides K. Schum. pro. p.) kommen, eine Art, die sich aber durch sehr kurz- oder gar nicht gestielte, lanzettliche oder verkehrt lanzettliche Laubblätter und durch kürzere Kronlappen unterscheidet. 22. Sesamum alatum Thonn. in Schum et Thonn. Beskr. Guin. pl. (1821), 254 var. sambesiacum Schinz, l. c., p. 439. Samen mit bedeutend stärker entwickeltem Flügel als bei der Klotzschschen Pflanze aus Nubien (No. 106), sonst aber nicht ver- schieden. . Unt. Sambesigebiet: Auf Wiesen; II, 1891, fr. 23. Ruellia (Dipteracanthus) oxysepala C. B. Clarke, l. c., p. 439. Halbstrauch?, mit kantigen, abstehend behaarten Zweigen; die Haare sind verhältnismässig lang, bandfórmig lanzettlich und silberweiss. Die eifórmigen, am Grunde abgerundeten und etwas herzfórmig aus- gebuchteten, spitzen bis zugespitzten, bis 15 mm lang gestielten Laub- blätter sind + 30 mm lang und + 18 mm breit. Im jugendlichen Zu- stande sind die Laubblätter gleich den Blattstielen dicht mit Jangen, breiten Seidenhaaren umsäumt, bzw. bekleidet, später stehen die Haare am Blattrande infolge der Streckung der Spreite weiter auseinander und der Silberstreifen verliert sich daher mit dem Alter; die Behaarung auf . 168 Charles V. Piper. Blattober- und Blattunterseite ist eine verhältnismässig spärliche. Die + 8 mm lang gestielten Blüten stehen einzeln in der Achsel der Blätter; die Bracteolen sind laubblattähnlich, bis 20 mm lang und + 11 mm breit, ` spitz, von eiförmigem Umriss. Die schlank lanzettlichen, zugespitzten, + 20 mm langen und + 3!/, mm breiten Kelchzipfel sind am Rande und oberseits reichlich, unterseits spärlicher behaart. Die Haare sind wiederum lang und seidenglänzend. Die bis 8 cm lange Kronröhre ist im unteren engröhrigen Teile nahezu kahl, im oberen erweiterten Teile dagegen + dicht behaart. Androeceum usw. bieten keine weiteren be- sonderen Merkmale; Früchte fehlen. Ruellia oxysepala ist wohl in die Nähe von Ruellia megachlamys Moore zu stellen, sie unterscheidet sich aber von dieser wie überhaupt von den übrigen beschriebenen Arten dieser Sektion durch die zugespitzten Kelch- abschnitte. Unt. Sambesigebiet: Am Mfidzi (Menyharth no. 1775); bl. I, 91. XXXIX. Neues aus: Charles V. Piper, Flora of the State of Washington. lI. (Ex: Contr, Unit. St. Nat. Herb., XI [1906], 637 pp.) (Fortsetzung.) 48. Salix commutata mixta Piper, Le p. 216. Salix commutata sericea Bebb, Bot. Gaz., XIII, 111; 1888; not S. seri- cea Muhl. — Washington and Oregon. 49. Razoumofskya campylopoda (Engelm.) Piper, L. c., e 222. Arceuthobium campylopodum Engelm., Bost. Journ. Nat. Hist., VI, 214; 1850. — Arceuthobium occidentale Engelm. in S. Wats., Bot. Cal, IL 107; 1880. — British Columbia to California and ldaho. 50. Razoumofskya douglasii tsugensis (Rosendahl) Piper, l. c., p. 222. Razoumofskya tsugensis Rosendahl, Minn. Bot. Stud. III, II, 272; 1903. — British Columbia and. Washington, 51. Razoumofskya douglasii larieis Piper, 1. c., p. 223. Washington and Idaho on Larix occidentalis. 52. Razoumofskya douglasii abietina (Engelm.) Piper, 1. c., p. 223. Arceuthobium douglasii abietinum Engelm. in S. Wats., Bot. Cal. II, 106; 1880. — Washington to California and Utah. 53. Polygonum confertiflorum Nutt. in herb. apud C. V. Piper, l c., p. 228. Polygonum watsoni Small, Mon. Polyg., 138, pl. 56, 1895; as to descrip- tion and figure, but not as to synonymic type. — British Columbia to Saskatchewan, Colorado, and California. 54. Eriogonum douglasii ramosum Piper, Le p. 236. Differs from the typical form in that the umbel is compound. Neues aus: Flora of the State of Washington. II. 169 Foothills east of Ellensburg, Whited 643. 55. Eriogonum sphaerocephalum tenue (Small) Piper, l. c., p. 236. Eriogonum tenue Small, Bull. Torr. Club, XXV, 41; 1898. — Eastern Washington and perhaps eastern Oregon. 56. Eriogonum umbellatum hypoleium Piper, 1. c., p. 238. Leaves green on both sides, sparingly pubescent on the margins and petioles. Specimens examined: Wenache Mountains, Whited 727, July 17, 1898 (type, deposited in the United States National Herbarium); Mount Stuart, Elmer 1192, August, 1898. 57. Claytonia spathulata exigua (Torr. & Gr.) Piper, l. c., p. 250. Claytonia exigua Torr. & Gr., FL, I, 200; 1838. — Montia spathulata exigua Robinson in Gray, Syn. Fl, I, 275; 1895. — British Columbia to California, in the coast region. 58. Claytonia howellii (S. Wats.) Piper, l. c., p. 251. Montia howellii S. Wats., Proc. Am. Acad., XVIII, 191; 1883. — British Columbia to Oregon in the coast region. 59. Sagina ciliata (Greene) Piper, l. c., p. 259. Alsinella ciliata Greene, Fl. Fran., 126; 1891. — Washington to Cali- fornia. 60. Ammodenia peploides major (Hook.) Piper, l. c., p. 260. Arenaria peploides major Hook.. Fl. Bor. Am., I, 102; 1830. — Hon- kenya oblongifolia Torr. & Gr., Fl., I, 176; 1888. — Arenaria sitchensis Dietr., . Syn. PL, H, 1565; 1889—52. 61. Arenaria glabrescens (S. Wats.) Piper, l. c., p. 261. Arenaria fendleri glabrescens S. Wats., Bot. King Explor., 40; 1871. — Arenaria fendleri subcongesta S. Wats., loc. cit. — Arenaria burkei Howell, Fl. N. W. Am., 85; 1897. — Washington to Alberta, Arizona, and Cali- fornia, 62. Tissa diandra bracteata (Robinson) Piper, l. c., p. 264. Spergularia salsuginea bracteata Robinson in Gray, Syn. Fl, I, 251; 1897. — Washington to California and Texas. 63. Batrachium aquatile pantothrix (Brot. Piper, l. c., p. 270. Ranunculus pant.thrix Brot., Fl. Lusit, II, 375; 1804. — Ranunculus aquatilis trichophyllus A. Gray, Man., ed. V, 40; 1867. — Ranunculus tricho- phyllus Chaix; Vill, Fl. Dauph., I, 335; 1786; nom. nud, — Alaska to Nova Scotia, south to California and Tennessee. Europe. Asia. 64. Ranunculus delphinifolius terrestris (A. Gray) Piper, l. c., p. 272. Ranunculus multifidus terrestris A. Gray, Man., ed. V, 41; 1872. — Same as of the species. 65. Ranunculus verecundus Robinson, l. c., p. 274. Herba parva perennis !/; dm alta; radice e fibris numerosis fuscis longis haud incrassatis composita; caudice erecto a basibus petiolorum latiusculis pallidis submembranaceis deinde in fibris dissolutis amplecto; caulibus !/, suberectis vel valde nutantibus vel etiam procumbentibus saepius semel ramosis; foliis radicalibus paucis vel saepius sate nume- 170 Charles V. Piper. rosis, limbo reniformi vel .suborbiewlari conspicue cordato tripartito 22,5 m date utrinque glabro, segmentis 3—5-lobatis vel profunde cre- natis, lobis oblongis obtusis vel rotundatis, petiolo 2—4 cm longo glabro vel sparse villosulo basi membranaceo-expanso; foliis caulinis 1—3 distanti- bus breviter petiolatis fere ad basin 3--5-partitis, segmentis lineari- oblongis vel angustissime ellipticis; pedunculis teretibus glabris 3—7 cm longis; sepalis 5 coneavis suborbicularibus purpurascentibus dorso pubes- centibus apice rotundatis margine pallescentibus 2—4 mm longis; petalis obovatis sepala aequantibus vel vix superantibus flavis sed in specimine exsiccato albescentibus venosis persistentibus; staminibus numerosis, an- theris flavibus quam filamenta filiformia brevioribus; achaeniis numerosis in capitulo ovoideo vel breviter cylindrico congestis glabris a latere com- pressis 1,8 mm longis obovoideis apice stylo brevi recurvato coronatis; receptaculo ellipsoideo vel subcylindrico foveolato albescenti praeter apicem villosulum glaberrimo. Washington: Wet gravelly places, Mount Paddo (Adams), altitude 1,850—2,150 meters, July 31, 1888, W. N. Suksdorf 93 (type, in Hb. Gray); same locality and collector, August 30, 1904; rocky ridges and ledges, Mount Rainier, altitude 2,300 meters, J. B. Flett 2177. Mon- tana: Little Belt Mountains, altitude 2,600 meters, F. L. Scribner, August 12, 1883, 4 (Hb. Gray). From its nearest allies, this species may be distinguished as follows: From R. escholtzit Schlecht. it differs in its decidedly cordate scarcely or not at all ciliate leaves, and larger achenes with relatively shorter strongly recurved style. From R. pedatifidus J. E. Sm. (R. affinis R. Br.) it differs in its glabrous achenes and less deeply and narrowly cleft foliage. From R. alpeophilus A. Nelson it may be distinguished by its cordate leaves and by the fact that the receptacle is villous only at the tip. Finally from R. allenii Robinson, a plant of Labrador which in many ways it rather closely simulates, it differs in its cordate leaves and some- what larger achenes. Cp. Ranunculus bongardi greenei (Howell) Piper, L c., p. 275. Ranunculus greenei Howell, Fl. N. W. Am., I, 18; 1897. — Ranunculus occidentalis lyalli A. Gray, Proc. Am. Acad., XXI, 373; 1886; not R. lyalli Hook. f. 1864. — Ranunculus tenellus lyalli Robinson in Gray, Syn. PL. I!, 33; 1895. — ? Ranunculus occidentis parviflorus Torr. Bot. Wilkes Exped., 214; 1874. — Alaska to California and Idaho. 67. Ranunculus oreganus macounii (Britton) Piper, i. c., p. 276. Ranunculus macounit Britton, Trans. N. Y. Acad. Sci., XII, 3; 1892. — Ranunculus hispidus Michx. err. det. Hook., Fl. Bor. Am., I, 19; 1830. — British Columbia to Canada, southward in tbe mountains to New Mexico. 68. Ranunculus platyphyllus (A. Gray) Piper, |. c., p. 276. Ranunculus orthorhynchus platyphyllus A. Gray, Proc. Am. Acad., XXI, 377; 1886. — Ranunculus maximus Greene, Bull. Torr. Club, XIV, 118; 1887. — British Columbia to California and Nevada. 69. Delphinium xantholeucum Piper, l. c., p. 280. Perennial from thick elongate black roots 5 to 10 cm long; stems Neues aus: Flora of the State ef Washington. II. 171 60 to 80 cm high, glabrous and glaucous up to the inflorescence: “leaf blades orbieular in outline, thickish, glabrous and glaucous, 2 to 8 cm broad, parted nearly to the base into 5 cuneate segments, these deeply 2 to 3-cleft into linear lobes; petioles glabrous and glaucous, 2 to 3 times as long as the blades; bracts narrowly linear, or the lowest cuneate and 2'or 3-cleft; inflorescence viscid-pubescent, very loose, 15 to 40 cm long; pedicels curved, spreading, the lower 5 cm or more long; flowers pale yellow, the sepals greenish and viscid pubescent outside; sepals and petals 10 to 12 mm long, the stout straight spur 15 mm long; lateral petals white-bearded; filaments blue-veined; follicles 3, straight, erect, reticulate-veined, hairy, 10 to 15 mm long; seeds dark-colored, the angles produced into white scarious wings. Related to D. bicolor Nutt., but a larger plant, with constantly pale yellowish flowers, and the whole inflorescence viscid-pubescent even to the pods. Collected by Kirk Whited at Wenache, Wash., May 14, 1899, in flower; May 24, 1899, in fruit; also by G. R. Vasey in 1889, no locality indicated. 70. Arabis sparsiflora secunda (Howell) Piper, 1. c., p. 294. Arabis secunda Howell, Erythea, III, 33; 1895 (February). — Arabis arcuata secunda Robinson in Gray. Syn. 1 Fl, I, 164; 1895 (October). — Eastern Washington. 71. Arabis latifolia (S. Wats.) Piper, Le, p. 295. Arabis canescens latifolia S. Wats., Bot. King Explor., 17; 1871. — Arabis lemmoni S. Wats., Proc. Am. Acad., XXII, 467; 1887. — Washing- ton to Montana and California. 12. Thelypodium streptanthoides Leiberg, in herb. ex Piper, 1. c., p. 299. Stout erect from a biennial root, often branched from the base, 0,5 to 1 m high, glabrous throughout; leaves oblong-lanceolate, irregularly sinuate-toothed or pinnatifid with oblong or even linear lobes, green on both sides, 4 to 10 cm long, all petioled; racemes dense, 30 to 60 cm long; sepals becoming 6 to 8 mm long, deep purple at least on the upper third, somewhat irregular, the lower pair often united for two- thirds of their length, conspicuously saccate at base, becoming tubulose- convolute at apex; petals narrowly linear with a dilated apex, flat, double the length of the sepals; filaments much elongated, nearly equal, free; pods 10 to 12 cm long, on stout divaricate pedicels 4 to 6 mm in length, subterete, flexuous or curved, minutely tomentose, strongly nerved; style short or none; mature seeds not seen. Type specimen in the U. S. National Herbarium, collected near Wilson Creek, Douglas County, altitude 680 meters, no. 229, Sandberg & Lei- berg in 1893. Also collected on rocky cliffs at Almota, Piper 1473 and 3563; Lake Chelan, Elmer, July, 1897; and Soap Lake, Mc Kay 2. This species is closely allied to T. laciniatum (Hook.) Endl., but differs in its thinner not at all glaucous leaves and purple-tinged calyx. 73. Campe stricta (Andrz.) W. F. Wight apud C. V. Piper, J. c., p. 303. Barbarea stricta Andrz. in Bess., Enum., 72; 1822. — Barbarea vul- garis stricta A. Gray, Man., ed. II, 35; 1856. 172 Neues aus: Charles V. Piper, Flora of the State of Washington. Il. 14, Campe barbarea (L.) W. F. Wight apud C. V. Piper, l. c., p. 303. Erysimum barbarea L., Sp. Pl, .IL 660; 1753. — Barbarea vulgaris R. Br. in Ait, Hort. Kew., ed. 2, 1V, 109; 1812. — Barbarea barbarea Mac Millan, Metasp. Minn. Val., 259; 1892. — Alaska to Labrador, south to California and Virginia. 15. Thysanocarpus curvipes madocarpus Piper, Le p. 306. Differs from the species in having its pods glabrous instead of puberulent, From field observations this seems worthy of subspecific rank. While both forms may occur close together, yet so far as my obser- vations go a particular colony of plants is of one form or the other; the two do not occur mixed. Mr. M. L. Fernald kindly examined the type of T. curvipes in the British, Museum and writes that the pods are puberulent, a point not brought out in the original description. , ) Specimens examined: Pullman, Elmer, 79 (type); Wawawai, Piper 1480 in part; Spokane; Henderson, June, 1892; Tacoma, Flett 886; near Clarkston, Hunter 49; Waitsburg, Horner 76 in part. 76 Therofon majus intermedium Piper, 1. e p. 311. Boykinia major intermedia Piper, Erythea, VII, 172; 1899. —- Therofon intermedium Heller, Muhlenbergia, I, 53; 1904. — Known only from the type. 11. Saxifraga odontophylla Piper, l. c., p. 314. ‘Perennial by stout rootstocks, not bulbous, entirely glabrous up to the inflorescence; leaves all basal, reniform-orbicular, somewhat fleshy, coarsely and evenly dentate with 15 to 25 teeth, 2 to 8 cm broad; petioles usually 2 to 3 times as long as the blade; scapes 10 to 40 cm high; inflorescence a loose, erect panicle, glandular; bracts linear, the lower more or less dentate or occasionally foliaceous; pedicels slender; calyx 5-parted, the lobes oval, obtuse, 2 mm long, reflexed in anthesis; petals white, orbicular and unguiculate, longer than the calyx; filaments spatu- late, acuminate; ovary free; capsules usually purple, somewhat inflated, 1 to 8 mm long, cleft to the middle, the beaks becoming divaricate. This species has long passed in American herbaria as S. punctata L., à rare European species. Among American species it can only be con- fused with S. nelsoniana Don, which is a smaller plant with lobed rather than dentate leaves, pubescent stems and inflorescence, elliptical un- clawed petals, and a more or less condensed flower cluster. S. odonto- phylla ranges from British Columbia to New Mexico and California. Specimens examined: Olympie Mountains, Piper 2213; Elmer 2639: Mount Rainier, Piper 2025; Flett 236, 278; Cascade Mountains, lati- tude 499, Lyall; Cascade Mountains above Stampede Tunnel, Hender- son in 1892; Mount Adams, Suksdorf 544; Wenache Mountains, W hited 255; Silverton, Bouck 72a; Mount Stuart, Sandberg & Leiberg 570 (type); Stevens Pass, Sandberg & Leiberg, August, 1893; Blue Mountains. Piper, July 17, 1896; above Lake Chelan, Wilcox in 1883; without locality, Vasey in 1889. TT ee Uere ee ee ee Le August v. Hayek: Plantae novae Stiriacae. III. 173 Zonal distribution: Arctic and Hudsonian. The type is in the National Herbarium, sheet no. 289646. 78. Heuchera glabella columbiana (Rydberg) Piper, 1. c., p. 321. Heuchera columbiana Rydberg, N. Am. Fl., XXII?, 116; 1905. Differs from H. glabella principally in the hirsute stems and petioles. 79. Heuchera ovalifolia alpina (S. Wats.) Piper, l. c., p. 322. Heuchera cylindrica alpina S. Wats., Bot. King Explor, 96; 1871. — British Columbia to Nevada. (Fortsetzung folgt.) XL. August v. Hayek, Plantae novae Stiriacae. WU) (Auszug der neuen Diagnosen aus den ,Schedae ad floram stiriacam exsiccatam“ von A. v, Hayek, Lieferung 13, 14 [1908], schedae no. 601—700.) 9. Rubus tereticaulis P. J. Müller forma scythicus Sudre. Batotheca Europaea, IV, no. 190 (1906) (sine descriptione) — Sabransky, |. c.. p. 13 (no. 635). Stiria media: In declivibus umbrosis silvarum juxta viam publicam à pago Fehring in urbem Fürstenfeld ducentem supra vicum Ebersdorf; solo argilloso, 300 m s. m.; Julio 1907, leg. H. Sabransky. Weicht vom Typus durch ungleicher bestachelte Schósslingsachsen, glaucescentes Laub, regelmässigere Dentikulation, mehr rhombische Form der Mittelblüttchen und lüngere Staubfüden, von der zunüchststehenden pyrenüischen Unterart curtiglandulosus Sudre (Excurs. bat. dans les Pyré- nées, p. 173) überdies durch mehr abstehend und dichter behaarte Blüten- achsen und etwas reichlicher bestachelte Rispen ab. Die hier aus- gegebene Pflanze nähert sich morphologisch stark dem R. serpens Whe. und stellt einen R scaber-serpens dar. 10. Scabiosa Krasani v. Hayek, |. c., p. 24 (no. 677). Perennis, caules floriferos elongatos et steriles foliosos breviores emittens. Caulis ascendens erectusve ad 1 in altus pilis crispulis, re- versis puberulus. Folia viridia in pagina superiore subglabra, in pagina inferiore et ad marginem pilis mollibus sat numerosis obtecta, infima spathulato obovata in petiolum attenuata obtusa, crenato-dentata, sequentia rhomboideo ovata inciso-dentata petiolo alato pinnulis lanceolatis angustis praedita, media lyrato-pinnatifida segmentis ovato-lanceolatis pinnatisectis lobis lineari-lanceolatis acutis, supremis segmentis lineari-lanceolatis bi- pinnatisectis acutis integri vel pinnatisectis. Pedunculi elongati graciles pilis reversis puberuli. Capitula non magna, folia involucri lineari- 1) T. cf. Rep., II (1906), p. 142; II. cf. Rep, IV (1907), pp. 371—373. — In Lieferung 11 und 12 (1907) der ,Schedae* befanden sich keine neuen Formen. 174 August v. Hayek: Plantae novae Stiriacae. III. lanceolata margine ciliata. Setae calycis subulato-filiformes enerviae atropurpureae asperae ca. 4 mm longae, limbo calycis ca. 4-plo longiores. Corollae dilute-coeruleo-violaceae. Fructus 5 costatae extus pubescentes. Stiria media: In fagetis montis Góstinger-Berg prope urbem Graz: solo dolomitico, ca. 500 m s. m.; Julio 1904 et 1905, leg. F. Krasan. Vorliegende Pflanze nimmt eine eigenartige Mittelstellung zwischen Scabiosa lucida, Columbaria und gramuntia ein. Von S. lucida unterscheidet sie sich durch die weichhaarigen Blatter und die feinere Zerteilung der- selben, sowie die nervenlosen Kelchborsten, stimmt hingegen mit ihr in der Art und Weise der Innovation überein; von S. Columbaria ist sie hin- gegen durch die viel feiner zerteilten Blütter und die wie bei S. lucida gestreckten, nieht rosettenartigen Innovationssprosse verschieden, von $. gramuntia durch letzteres Merkmal sowie die reich beblätterten, nicht bald in lange Áste aufgelósten Stengel, von beiden durch die reichere Bebaarung. „Scabiosa pubescens Jord. ist durch einfacher geteilte Blätter und die wie bei Scabiosa Columbaria gestalteten Sprossverhültnisse ver- schieden, S. agrestis überdies durch die kurzen oder mangelnden Kelch- borsten. S. Hladnikiana sowie die übrigen, mit sternflaumigen bis filzigen Blättern begabten Arten kommen überhaupt nicht in Betracht. Krasan schrieb mir über diese interessante Pflanze folgendes: „Die vorliegenden Exemplare dieser Scabiose sind alle von einem und dem- selben Standorte, wo aber die Pflanze, wahrscheinlich wegen zu schwacher Belichtung, nur spärlich blüht und fruchtet. Ich habe sie als Gegen- stand meiner Kulturversuche (die aber noch nicht beendet sind) provisorisch f. multicaulis pubescens genannt; sie steht der Sc. Hladnikiana nahe, dürfte jedoch mit der var. pubescens der Subsp. Columbaria (nach Rouy) vielleicht identisch sein. Sie bringt aus einem Wurzelstock mehrere, hier und da 10 bis 20 Blütenstengel hervor und erweist sich, mit Wurzelballen auf Tertiärboden (Lehm, Quarzsand und Quarzgeschiebe) übertragen als konstant (seit 8 Jahren), aus Samen gezogen auf sili- katischem Tertiärboden jedoch als variabel, insofern als die Rosetten der angebauten Pflanze merklich anders aussehen als die der Mutterpflanzen am ursprünglichen Standorte. Im nächsten Jahre werden diese Rosetten Blütenstengel hervorbringen.“ 11. Hieracium valdepilosum Vill. subsp. elongatum forma pseudovillosi- forme Zahn, |. c., p. 31 (no. 695). Stylis luteis (haud valde obscuris) praecipuea f. genuina differt. Stiria superior: In graminosis rupestribus ad lacum Turracher See prope pagum Turrach in Alpibus Noricis; solo schistoso, ca. 1800 m Ss, m,; Augusto 1907, leg. B. Fest. D A Dr. E. Rosenstock: Filices novae. IV. 175 XLI. Filices novae. IV.) Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) 16. Notochlaena Herzogii Rosenst., nov. spec. Eunotochlaena; rhizomate suberecto, abbreviato, paleis, rufulis, setiformibus, c. 8 mm longis, apice subdenticulatis densissime obtecto; stipitibus fasciculatis, erectis, 5 cm vel paullo ultra longis, 2 mm fere erassis, strictis vel subflexuosis, teretibus, atro-castaneis, nitidis, paleis piliformibus, pallide ferrugineis adpresso-tomentosis, demum subglabres- centibus; laminis usque ad 30 cm fere longis, 3 cm latis, lineari-lanceo- latis, utroversus angustatis, bipinnatis vel rarius subtripinnatis; pinnis primariis c. 20-jugis, alternis, brevissime petiolatis, suberectis, lineari- lanceolatis, obtusiusculis, siccitate semiciculariter incurvatis, rachin apicibus repetentibus, medialibus maximis 2—21/, cm longis, 8 mm fere basi latis, c. 2 cm in utroque latere racheos inter se: distantibus, in- ferioribus paullo decrescentibus, remotioribus, suboppositis, superioribus approximatis, sensim diminutis, in apicem (sicco) circinnatum, pinnae laterali mediali conformem desinentibus; pinnis secundariis pinnarum medialium c. 10-jugis, inferioribus suboppositis, ceteris alternis, terminali cum proxima plerumque confluente excepta omnibus plane solutis, bre- vissime petiolatis (petiolis vix !/, mm longis, atro-castaneis, nitidis, sub tegumento costae plerumque conditis), basalibus maximis usque ad 4 mm longis, 2 mm latis, ceteris versus apicem paullo decrescentibus, e basi cordata, utrinque paullo dilatata vel subaequali lineari-ligulatis, margine integerrimo plano vel subrevoluto, coriaceis, olivaceo-viridibus, supra subglabris, subtus paleis piliformibus, iis racheos similibus densissime obtectis, infimis pinnarum majorum ad basin interdum profundius lobatis vel pinnulas binas tertiarias rotundatas hic gerentibus; rachibus in parte inferiore stipitibus conformibus, apicem versus cum costis sulco levi instructis tomentique tenacioribus; costulis pinnularum parte in- feriore subtus prominentibus, cum petiolis concoloribus, ceterum plane immersis et inconspicuis; venulis lateralibus utrinque 8--9, dicho- tomis vel (basalibus) pluries dichotomis, immersis; soris e sporangiis perpaucis vel solitariis efformatis, in tegumento reconditis. Hab. Bolivia, Chiquitos, inter Cerro et Juan Bautista, in silva sic- canea; c. 200 m alt. (l. Dr. Th. Herzog, VI, 1907). In der Gestalt, Teilung und Tracht der Wedel scheint diese Art der Notochlaena mollis Kze. (Linn. 9, 54 u. Farnkr. 115, t. 53, f. 2) nahe zu stehen, die sich nach Kunzes Beschreibung jedoch durch kürzere, stern- haariórmige Bekleidung, keilfórmigen Grund der Fiederchen und ent- 1) Siehe auch: I. in Rep., IV (1907), pp. 2—6. — U. in Rep., IV (1907), pp. 292—296. — ILI. in Rep., V (1908), pp. 13—17. 176 Dr. E. Rosenstock. schieden dreifach-gefiedertes Laub unterscheidet. Noch näher verwandt erscheint N. Doradilla Colla, die auch dieselbe Einrollung der Fiedern und Fiederchen aufweist, aber ein dunkleres Schuppenkleid und breitere und durch reichliche Segmentierung der Fiedern 2. Ord. ebenfalls stärker zerteilte Lamina besitzt. (Vgl. bes. die Abbildung in Cotta, Plant. rar. chil. tab. 73.) 17. Polypodium Herzogii Rosenst., nov. spec. Eupolypodium; rhizomate repente, c. 4 mm crasso, paleis brunneis, subiridescentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, c. 5 mm longis vestito; stipitibus c. 6--7 cm longis, 1 mm crassis, strietis, firmis, fuscidulis, ima basi, interdum et toto dorso aterrimis, subteretibus, supra paullisper compressis, margine pinnarum basalium decurrente utrinque angustissime lineatis, breviter setoso-hirsutis, postice denique subglabratis; laminis in speciminibus 12—15 cm longis, usque ad 5!/; cm medio latis, elongato- ovalibus, parte inferiore ac media pinnatis, superiore pinnatifidis, coria- ceis, supra olivaceo-viridibus, subtus aeruginosis; pinnis ad 30-jugis vel ultra, alternis, subrecte patentibus, medialibus plerumque paullo incur- vatis, basi inferiore aequali, superiore paullo dilatata adnatis, linearibus, in apicem acutum attenuatis, prope marginem revolutum, integerrimum ' supra parce et brevissime pilosis, ceterum subglaberrimis (pilis rarissimis, brevibus, flaccidis, 2—3-articulatis, adspersis) medialibus maximis ad 3 cm fere longis, 3 mm Jatis, inferioribus paullo brevioribus, basalibus 2 em fere longis, superioribus gradatim diminutis, in apicem crenatum, brevem transeuntibus; rhachibus subteretibus, firmis, in sicco elastice recurvatis, aterrimis, pilis articulatis, flaccidis, pallidis, brevibus setisque fuscis; longioribus, rectis vel curvatis ubique obsessis; costis supra superiore parte immersis, inferiore et subtus prominentibus, ebeneis, uti rachis, sed parcius, pilosis ac fusco-setosis; venis lateralibus c. 16 utrinque, basalibus anticis interdum unifurcatis exceptis omnibus simpliei- . bus, vix eonspicuis, brevibus, sub foveola lateris superioris apice in- crassato ante marginem desinentibus; soris leviter impressis, magnis, contiguis, costae approximatis, paraphysibus nullis, sporangiis nudis. Hab. Bolivia: Prov. Cochabamba, Inca Corral; ad arbores silvarum, 2200 m alt. (l. Dr. Th. Herzog, 1907). Obwohl diese Art zu der schwierigen Gruppe des P. taxifolium L. gehört, ist sie doch von den übrigen Arten derselben leicht zu unter- scheiden. Von der Mehrzahl weicht sie durch ihre einfachen Nerven ab, von denen nur die vorderen basalen bisweilen gegabelt sind. Von den Arten mit gleichfalls ungegabelten Nerven (P. /Herminieri Fée, P. tenuiculum Fée, P. trichomanes S. Hill., P. gratum Fée, P. semihirsutum K1., P. Glaziovii Bak., P. truncorum Lindm., P. erythrotrichum Copel.) ist sie entweder durch hartere Textur, oder nach unten nicht oder kaum ver- jüngte Lamina, oder an ihrer Basis deutlicher getrennte Fiedern, von allen aber durch die Stellung der Sori verschieden, die bei den ge- nannten Arten das Ende der Nerven einnehmen, bei ihr dagegen dem Rücken der Nerven und zwar weit unterhalb der Mitte aufgesetzt sind. bak tats Filices novae. IV. 177 18. Asplenium Lademannianum Rosenst., nov. spec. Euasplenium rhizomate erecto, sublignoso, apice incrassato, 1—1,5 cm crasso paleis membranaceis, flaccidis, fuscidulis, e cellulis laxis, lumine magno, hyalino, parietibus tenuibus, fuscis compositis, lanceolatis, acu- minatis, in apicem piliformem, fibrillosum desinentibus, margine inte- gerrimis, c. 4 mm longis, !/; mm basi latis dense vestito; stipitibus fasciculatis, strictis, c. 20 cm vel ultra longis, 1,5—2 mm crassis, brunneis vel griseo-viridibus, paleis retroflexis, basi subciliatis, ceterum iis rhizomatis similibus linearibusque fibrillosis intermixtis obtectis, aetate provecta denudatis; laminis e basi subovata lineari-lanceolatis, acu- minatis, utrinque laete viridibus, membranaceo-herbaceis, costis nervisque exceptis.glaberrimis, bipinnatis; pinnis c. 20-jugis, alternis vel sub- oppositis, subcontiguis, inferioribus remotioribus, breviter petiolatis, elon- gato-ovalibus, caudato-acuminatis, inframedialibus maximis usque ad 8 cm longis, 2,5 em basi latis, inferioribus paullo brevioribus, superioribus sensim et gradatim diminutis, in apicem lineari-angustatum, inciso-lobatum demum transeuntibus, inferioribus ac medialibus deorsum pinnatis sursum eum superioribus profundissime pinnatifidis; pinnulis pinnarum maxi- marum c. 8-jugis, erecto-patentibus, petiolatis, inferioribus maximis 1,5—2 cm longis, vix 1 cm latis, e basi inaequaliter cuneata vel superiore subtruncata trapezio-oblongis, profunde inciso-lobatis (lobis lineari-oblongis, antice 2—3-ies inciso-dentatis), medialibus vix minoribus, conformibus, superioribus gradatim diminutis, angustato-cuneiformibus, simplicioribus, in dentes apicis elongati sensim transeuntibus; rachibus tenuibus, supra viridi-suleatis, infra subteretibus, brunnescentibus, paleis iis stipitis similibus plus minusve dense velatis; costis basi subtus brunnescenti excepta viridibus, antice sulcatis, subtus planis, squamulosis; nervis flabellatis, dorsum dentium adeuntibus, paleolis sparse obsitis; soris brevibus, 2—4 in pinnulis majoribus obviis; indusiis membranaceis, integerrimis. | Hab. Africa orientalis germanica: Kondoa-lrangi, in silva primaeva montis Ufiome, 1800 m alt. (I. Lademann, IX. 1905). Diese Art hat bezüglich der Teilung und Gestalt der Fiedern grosse Ähnlichkeit mit dem von Beddome Ferns of S. I. t. 225 abgebildeten und dort fälschlich als A. laserpitiifolium Lam. bezeichneten, im Handbook, p. 158, aber zu A. nitidum (Sw.) gezogenen Farn. Sie unterscheidet sich von ihm jedoch durch schmälere, mehr lineare und länger zu- gespitzte Spreite, länger zugespitzte Fiedern 1. Ord., fast häutige Textur und ziemlich dichte Bekleidung der Achsen mit schlaffen, gekrüuselten Spreuschuppen. 19. Asplenium praegracile Rosenst., nov. spec. Euasplenium; rhizomate- horizontaliter repente, vix 3 mm crasso, paleis- fuscidulis, subadpressis, subiridescentibus, lanceolato-acuminatis, -apice fibrillosis, 4 mm fere longis, ®/, mm latis dense obtecto, interstitiis 2— 3-centimetralibus folia emittente; stipitibus gracilibus, erectis, firmis, subflexuosis, brunneis, in sicco subcompressis, supra sulcatis, paleis iis Repertorium novarum specierum. VI. 12 178 Dr. E. Rosenstock: Filices novae. IV. rhizomatis similibus undique vestitis, demum subnudis usque ad 25—30 cm longis, 1—2 mm crassis; laminis e basi truncata ovato-lanceolatis, acu- minatis, usque ad 20 cm longis, 9—10 cm latis, subcoriaceo-chartaceis, utrinque viridibus, subtus paullo pallidioribus, in utraque facie pilis brevi- bus, simplicibus vel pauci-articulatis, apice incrassatis, subtus et paleis iis rhizomatis similibus adspersis, bipinnatis; pinnis 10—15 in utroque latere, petiolatis (petiolis usque ad 3—4 mm fere longis), alternis, sub- recte patentibus, strictis, e basi superiore truncata, cum rachi parallela, inferiore cuneata lanceolatis, acuminatis, medialibus maximis 6 cm longis, 3 cm fere basi latis, inferioribus cum basalibus vix paullo brevioribus, superioribus sensim diminutis, in apicem angustatum pinnatifidum tran- seuntibus, superioribus pinnatifidis exceptis omnibus pinnatis; pinnulis usque ad 5 utrinque, sessilibus, e basi anguste cuneata trapezio-oblongis, acutiusculis, basalibus maximis usque ad 1,5 cm longis, 1 em latis, inde versus apicem sensim angustioribus et diminutis, inferioribus ac mediali- bus pinnatifidis, superioribus trifidis seu simplicibus; lobis ultimis an- gustato-cuneatis vel linearibus, antice 2—3-dentatis, dentibus linearibus, parallelis, ad 3 mm longis, enerviis; rachibus costisque tenuibus, firmis, antice sulcatis, dense squamosis pilisque brevioribus articulatis vel glandulosis! obsessis, infra brunneis, sursum viridibus; nervis loborum plane flabelliformibus (nervo medio nullo), immersis sed pellucide conspi- cuis, sinus dentium adeuntibus; soris linearibus, breviusculis, in lobis singulis opposito-geminatis seu solitariis; indusiis membranaceis, in- tegerrimis. Hab. Africa orientalis germanica: in monte Kilimanjaro, 3000 m alt. d Daubenberger 1906). Die schlanken, äusserst fein zerteilten Wedel dieses Asplenium be- sitzen einige Ähnlichkeit mit denen des A. praemorsum Sw. var. tripinnata (Bak.), doch sind sie schmäler und die Zähne der Segmentzipfel länger als bei diesem. Das dünne, langkriechende Rhizom mit den zerstreut stehenden Blättern bildet einen weiteren Unterschied dieser Art nicht nur von der genannten Varietät, sondern von der ganzen praemorsum- Gruppe. Die völlige Trennung von dieser Gruppe, die trotz der ge- nannten Unterscheidungsmerkmale wegen der sonstigen habituellen Über- einstimmung noch weniggerechtfertigt erscheinen könnte, wird aber zweifel- los dadurch bedingt, dass die Nerven bei unserer Art direkt in die Buchten der Zähne verlaufen, während sie bei A. praemorsum und seinen Verwandten innerhalb der Zähne selbst und kurz vor dem Rand endigen. Das viel kleinere A. Goetzei Hieron., mit breiteren Segmenten und kürzeren Zähnen, besitzt, wie ich am Original feststellen konnte, eben- falls in die Buchten verlaufende Nerven, ebenso ein grösserer, von Dr. Milbraedt dem Berliner Museum aus Ostafrika kürzlich übersandter, noch unbeschriebener Farn (no. 1590). Beide besitzen habituelle Ähnlichkeit mit A. praemorsum, sind aber wegen des abweichenden Verlaufs der Nerven zusammen mit praegracile in einer neuen Gruppe dieser Art gegenüberzustellen. E. Chiovenda: Poaceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. 179 20. Alsophila aquilina Christ var. Maxoni Rosenst., nov. var. Varietas stipitibus rachibusque aculeis longioribus armatis, textura frondis minus coriacea et crassa, pinnulis minus distantibus nec supra sulcatis, sed nervo tereti prominente instructis, lobis angustioribus, mar- gine vix revolutis, basalibus solutis (lamina idcirco subtripinnata), soris punctiformibus, receptaculo elevato paraphysibus numerosis, sporangia aequantibus vel paullo superantibus instructo a typo diversa. Hab. Cuba: Sierra Maestra, in valle fl. Bayamitae, 900—1050 m (I. W. R. Maxon, IV. 1907). Dieser von Maxon als (?) Alsophila aquilina Christ bezeichnete Farn erscheint durch die angeführten Merkmale von der Christschen Art so- weit verschieden, dass seine spezifische Trennung von derselben (als A, Maxoni) wohl angezeigt wire. Da mir jedoch authentisches Material der typischen Art bis jetzt zum Vergleich gefehlt hat, möge er vorläufig wenigstens als Varietät derselben bezeichnet werden. XLII. E. Chiovenda, Poaceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, VI [1907], pp. 147—148.) 1. Andropogon mobukensis Chiov, l. c., p. 147. Culmi valde elongati, ramosi et graciles; ligula minuta; laminae breves glaberrimae, lineares, basi breviter petiolatae. Racemi geminati, 1,8—2,5 cm longi, 4-5 articulati: pedunculi communes apice vix sca- berulis, partim spathis propriis longiores, partim aequantes, partim breviores; spicularum par homogamarum in basi racemi sessilis unum, pedicellati nullum: articuli dimidiam spieulam sessilem aequantes, com- pressi, intus parum sulcati, marginibus dense albo-ciliati: pedicelli *|, spieulae sessilis longi. Spiculae omnes pallide virentes: sessiles (9) cum callo obtusissimo, gluma I. lanceolata sub 9-nervia, nervis fere usque ad apicem sensibilibus, dorso late depresso, undique glaberrimo, in nervis scabro; marginibus involutis II. nitida glaberrima apice cum setula brevissima; III. apice obtusiuscula pellucida ciliata; IV. ad !/, bifida, arista !/[, glumae I. longa. Spiculae pedicellatae c lanceolato-lineares acuminatae triglumae, exaristatae, glaberrimae, gluma I. dorso non depressa. Proximus A. hirto L. a quo certe distinctus. Valle Mobuku tra Nabitava e Bihunga. (Dux Abrutii leg.) 2. Deschampsia ruwensorénsis Chiov,, l. c., p. 147. Ligulae ovato-lanceolatae, apice truncato-denticulatae 3—4 mm longae. Spiculae violaceo- et albo-variegatae. „Gluma I. uninervia 7 mm, II. tri- 12* 180 E. Chiovenda. nervia 8 mm longa, ovato-lanceolatae, glaberrimae in carinis scabrae, apice acutae minutissime dentieulatae. Flosculi sub-tres (Q); glumae fertiles ovato-lanceolatae, apice breviter denticulato-truncatae longitudina- liter crassiuscule 5-nerviae, dorso undique scabrae et prope basim flosculi I. et II. cum arista torta et genieulata glumam ipsam parum superante, II. omnino mutica. Antherae luteae 2,5 mm longae. Stigmata parva plumosa albida e basi flosculi exserta. Proxima D flexuosae Trin. a qua ligulis differt et D. versicolori (R. S. sub Aira) a qua tantum spiculis parum majoribus differt. Valle Mobuku Busongolo m. 3800 s. m. (Dux Abrutii leg.) 3. Festuca gelida Chiov., l. c., p. 148. Perennis, caespitosa. Innovationes intravaginales, vaginis exterio- ribus membranaceis badiis transverse tenuiter undulato-plicatis; vaginae interiores ligulis brevissimis, et apice biauriculatae, glaberrimae; laminae lineares, convoluto-plicatae. Culmi basi vaginis plurimis amplis cartaceis pallidis cum laminis plicato-convolutis, obvallati internodii infimi brevis- simi, 2—3 superiores elongati sed semper vaginis breviores. Panicula lanceolato-linearis, rhachis subtriquetra valde compressa, rami inferiores geminati unus 1—2, alter 2—4 spiculiferi, spiculae in racemis unilate- ralibus dispositae arcte rhachi adpressae, ovato-lanceolatae, 3—4 florae. Glumae steriles subaequales, I. inaequilatera sub apicem in latere latiori dente obtusissimo et parvo praedita, vel utrinque, trinervia; II. subaequi- latera apice acuto vel rotundato-obtusissima + erosa et angulis minutis obtusissimis utrinque praedita vel in unico latere, quinquenervia. Flosculi 1—2 inferiores (9), superiores < vel tabescentes: glumae fertiles 9— 10 mm longae, lineari-lanceolatae quinquenerviae, apice in acumen acutissimum integrum productae: paleae valde breviores apice bidenti- culatae. Antherae parvae vix 1 mm aequantes flavae; styli breves basi vix eonnati, breviter plumosi, albi. Proxima F. abyssinicae Hochst. Ruvenzori 4000—45000 m. (Dux Abrutii leg.) 4. Oxytenanthera? ruwensorénsis Chiov., 1. c., p. 148. Arborea, internodiis 30—40 cm longis, 5—6 cm crassis, fistulosis. Rami tenues, cylindrici, internodiis crebris et brevibus, nodis vix in- crassatis et fuscis. Vaginae foliiferae glaberrimae, compressae et dorso superne carinatae, apice auriculis brevibus, longe 5—7 partitis laciniis filiformibus, caducissimis; ligula brevissime ciliolata. Laminae 8—15 cm longae 10—15 mm latae, apice longe attenuato-aristatae, arista 15— 30 mm longa, basi cuneatae, vel subrotundato-attenuatae, colore in sicco utrinque eximie cinereo, undique glaberrimae, marginibus (sed prope apicem magis) serrulato-scabris, longitudinaliter subtilissime et creberrime striato-nervosae, nervi transversi omnino obsoleti. Proxima e foliis caratteribus O. macrothyrsos K. Schum. et O. Braunii Pilger sed ab utraque diversa, "Videtur similis Bambusae pallidae Munro. Forma le foreste tra Nabitava e Kichuchu. (Dux Abrutii leg.) Eë fie KA, Ce AR NN A Kalb AAR A EU S A KR T E ONE Asteraceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. 181 XLIll. E. Chiovenda, Asteraceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, V1 [1907], pp. 149—151.) 1. Helichrysum Ducis Aprutii Chiov., l. c., p. 149. Arbusculum ramis vetustis inferne cicatricosis, superne densissime foliosis: folia ovato-lanceolata, apice obtusa, mucronata, revoluta, omnia undique valde lanata, sessilia, mucro in foliis junioribus omnino in lana obsoletus, in vetustioribus nudus et niger, punctiformis. Capitula 3—7 solitaria in peduneulis longiusculis in axillis superioribus et corymbum terminale formantia, subsphaerica. Bracteae imbricatae, pallide badiae ovato-lanceolatae, omnes acutae, inferiores saepe in parte superiori pe- dunculorum aliquantum dissitae. Flosculi omnes Q. Achenia glaberrima prismatica, nigra. Valle dei Laghi 4500 m. (Dux Abrutii leg.) Var. media Chiov., l. c., p. 149. ‘ Folia angustiora, densiora et magis revoluta, adulta in pagina su- periore tomento deterso omnino glabra, recentioria, folia floralia et pe- dunculi dense undique alba-lanata: caeterum ut in typo. Busongolo m. 3800. (Dux Abrutii leg. Affinis H. Stuhimanni O. Hoffm., argyrantho ©. Hoffm., Volkensii O. Hoffm., Lentii Volk. et O. Hoffm., etc. 2. Senecio (Sinuati) coreopsoides Chiov., |. c., p. 149. Herbaceus, folia basilaria obovato-cuneata, in petiolum longe atte- nuata, runcinata, lobis 4—7 in quoque latere, rotundatis; quorum 2—4 superiora et supremum confluunt, inferiora minora, infima minima trian- gularia, sinubus latissimis üsque fere ad rhachidem et ample rotundis separata. Lobi anguloso-dentati, dentibus calloso-albidis. Culmi et laminae superne undique minute et densiuscule glanduloso-pilosi; folia caulina mediana ovata vel pandurata, basi late cordato amplexicaulia, margine sinuato-lobata lobis parum profundis et parum dentatis: suprema ovato-cordata, multo minora, marginibus sinuato-dentatis vel integerrimis. Capitula laxe corymboso-paniculata, pedicelli suleati, minute glanduliferi, elongati 3—5-es involucris longiores. Ligulae aureae valde elongatae involucrum duplo superantes, longitudinaliter 5-7 nerviae. Involucra campanulata glaberrima, bracteolis exterioribus paucis, minutis, interi- oribus 13—16 lineari-lanceolatis, obtuse carinatis, apice rotundato-apicu- latis et minutissime ciliolatis, Stigmata apice truncata. Achenia glaber- rima costato-sulcata ad apicem contracta; pappus niveus. Valle dei Laghi 4560 m. (Dux Abrutii leg.) 3. Senecio (Sinuosi) Pirottae Chiov., I. c, p. 149. Herbaceus, folia radicalia obovato-lanceolata basi longissime attenuata in petiolo anguste alato, marginibus aequaliter lobatis, lobis rotundis 182 E. Chiovenda. 6—9 in quoque latere, denticulatis sinubus rotundis parum excavatis separatis, undique dense crispule pilosa. Folia caulina superiora in tertio mediano caulis densius conferta, semiamplexicaulia auriculis minimis et minus lobata: suprema ovato-lanceolata, basi latiora, subcordata, amplexi- caulia marginibus reflexis crebre dentatis; folia floralia ovato-lanceolata integra, marginibus reflexis. Pedunculi simplices vel 2—3-partiti, bracteolati. Capitula aurea involucro campanulato squamis 10—14 lineari- lanceolatis marginibus membranaceis pallidis glabris, apice acutiusculo, ciliolato, dorso levissime lanuginoso, Ligulae sub 10 involucro subaequi- longae apice normaliter quadridentatae dentibus saepe longissimis. Stig- mata truncata. Achenia parum compressa, sulcato-angulata, badia, glaberrima; pappus niveus. Valle dei Laghi 4500 m. Var. infundibuliferus Chiov., l. c., p. 149. Differt a typo tantum ligulis brevioribus marginibus connatis et ideo infundibuliformibus dentibus profundis lanceolato-linearibus 5—6 mm longis; stilus brevis, stigmata revoluta, in tubo conico-ampliato omnino obsoleta. Valle dei Lagh 4500 m. (Dux Abrutii leg.) 4. Senecio Mattirolii Chiov., 1. c., p. 150. Herbaceus, undique pilis brevibus glanduliferis viscidus. Caules simplices 20—30 mm elati folia radicalia anguste ovato-oblonga, basi attenuata in petiolo latiuscule-alato, margines parum eroso lobati, lobis latiusculis brevissimis rotundatis, calloso-denticulatis, apice abrupte acuta; caulinaria basi semiamplexicaulia basi breviter biauriculata, semiamplexi- caulia, auriculis triangularibus, acutis vel obtusis, cauli sub foliorum insertione oblique adnatis: folia suprema lanceolata vel linearia, integra, acuminata, marginibus revolutis. Capitula discoidea pauca. Pedunculi longi, dense glandulosi, apice dilatati, squamosi: involucrum turbinatum, basi paulatim in pedunculo constrictum squamis exterioribus laxis undique dense glandulosis, interioribus lanceolatis marginibus anguste pallidis et membranaceis, dorso fusco, glanduloso, apice acuto flosculos aequante purpureo-nigricante, ciliolato. Flosculi omnes purpurei circiter 80. Stigmata purpurea apice truncata. Achenia cylindrica glaberrima, longi- tudinaliter suleato-striata, pappus niveus. Valle dei Laghi 4500 m. (Dux Abrutii leg. Videtur proxima S. Clarenceano Hook. f. 5. Senecio Ducis Aprutii Chiov., l. c., p. 150. Fruticosus 2—3 m elatus, ramosus. Folia inferiora eximie petio- lata, superiora saepe sessilia et tunc pandurata, petiolus basi utrinque auriculis magis triangulari-reniformibus, innato-dentatis vel lobulatis. apice acutis, lamina ovato-lanceolata asymmetrica, facie superiore con- specta pars dextera subcordata, magis descendens in petiolo, sinistra pars truncato-cuneata, minus in petiolo descendens, apice acuta, supra semper glaberrima obscure virentia subtus recentiora albescentes, adpresse subarachnoideo-hirtula, marginibus subregulariter et crebre dentatis, Asteraceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. 183 dentibus calloso-mucronatis. Capitula corymbosa inter folia fere occul- tata, lateralia cernua. Involucrum campanulatum, bracteae exteriores circiter 15 arcuatae, patulae, angustissime lineares, interiores circiter 20 lanceolato-lineares, apice nigricantes, minutissime ciliatae. Flosculi flavi omnes Q tubo basi incrassato. Stigmata apice circumcirca breviter barbulata et in appendicem conicam glabram vix latitudinem stigmatum protrusa. Pappus niveus: achenium immaturum dense albo-hirtum. Busongolo 3800 m. (Dux Abrutii leg.) Proximus S. macropappo Sch. Bip. 6. Senecio Roccatii Chiov., |. c., p. 151. Fruticosus. Folia ovato-lanceolata basi cuneato-attenuata in petiolo tenui, apice late acuta, marginibus inflexis argute denticulatis, dentibus apice cartilagineo-callosis, in sieco fragilia, fusca, pellucida ita ut viden- tur fuisse carnosula, subtus tenuissime arachnoideo-puberula nervibus prominentibus eximie reticulata, supra glaberrima nitidula ad nervos insculpta et inter nervos bullata: in axillis adsunt gemmulae tomentoso- candidae. Inflorescentia dense corymbosa, capitula aggregata brevissime pedicellata, pedicelli in axillis braeteolarum triangulari-linearium acutarum involucra ad summum vix aequantium. Capitula parva, involucro sub- campanulato, calyculo brevissimo e squamis 5—7 triangularibus; bracteis 6—8 ovato-lanceolatis, apice obtusis. Ligulae '5—7 aureae involucrum vix aequantes vel breviores, revolutae: flosculi 10—15 aurei; stigmata apice truncata, sublaevia. Achenia glaberrima; pappus niveus. Affini S. brachypodo DC. Valle Mobuku tra Busongolo e Kichuchu. (Dux Abrutii leg.) 7. Carduus blepharolepis Chiov., l. c., p. 151. Folia inferiora lanceolato-oblonga, pinnatisecta, segmentis inciso-den- tatis et spinosis, supra tenuissime pilosula subtus arachnoideo-cinera- scentia, Capitula solitaria ad apicem ramulorum gracilium, usque ad api- cem foliis diminutis ovato-lanceolatis, utrinque glabrescentibus basi longe decurrentibus alis.angustis praeditorum. Involucrum hemisphaerico-cam- panulatum, bracteis dense et regulariter imbricatis, lanceolatis, omnibus arete adpressis, apice in spinam flavidam gracilem longe attenuatis, mar- ginibus ciliato-spinulosis, dorso glabriusculis, intimis linearibus apice acuto longe attenuato reflexo non spinosis. Flosculis omnes 9, corolla rosea quinquefida. Achenia glaberrima; pappus fuscus e setis nume- rosissimis basi in annulo concretis denticulatis. Valle Mobuku tra Busongolo e Kichuchu. (Dux Abrutii leg.) 184 A. v. Hayek. XLIV. Neue Arten aus: A. v. Hayek, Flora von Steiermark. 1. ‘I, Heft 1 (1908), pp. 1—80. 1. Dryopteris Filix mas (L. sub Polypodium) Schott, gen. Fil, 9 (1834); 1. c., p. 34. Nach dem Grade der Blatteilung kann man folgende Formen unter- scheiden : | l el subintegra (Döll.) Hayek, l. c., p. 34. Aspidium Filix mas var. subintegrum Doll, Fl. Baden, 27 (1851) Luerss., Farnpfl, 379 (1886); Aschers., Syn. I, 26 (1896). — Aspidium Filix mas f. genuina Milde, Nova Acta Leop. Carol, XXVI, II, 508 (1858). Abschnitte letzter Ordnung nur an der Spitze gezáhnelt, sonst ganz- randig. 8) crenata (Milde) Hayek, |. c., p. 34. Aspidium Fiir mas var, crenatum Milde, Nova Acta Leop. Carol. XXVI, II, 508 (1858); Aschers., Syn., I, 27 (1896). — Aspidium Filix mas var. typica Luerss., Farnpfl, 377 (1886). Abschnitte letzter Ordnung rings gekerbt gesagt. y) incisa (Moore) Hayek, I. c., p. 35. Lastrea Filix mas var. incisa Moore, Phytol., III, 137 (1848). — Aspi- dium affine Fisch. et Mey. in Hohenack., En. Talüsch, 10 (1848). — Aspi- dium Filix mas var. incisum Döll, Fl. Bad., 27 (1857); Luerss., Farnpfl., 383 (1885). — Aspidium Fiir mas f. affine Aschers., Syn., I, 27 (1896). Fiederchen ringsum eingeschnitten gezühnt bis fast fiederspaltig, die Zähne alle gleich gross. Blattspindel spärlich spreuhaarig. d Heleopteris (Borckh.) Hayek, l. c., p. 35. Polypodium Heleopteris Borckh. in Rém.-Arch., I, 3, 319 (1798). — Aspidium Fiix mas. var. Heleopteris Milde in Nova Act. Acad. Leop. Carol, XXVI, 2, 510 (1858); Luerss., Farnpfl., 384 (1885); Aschers., Syn., I, 27 (1896). Wie vorige, doch die Blatter sehr gross und schlaff mit bleichem, fast spreuhaarlosem Mittelstreif und breiten, sich gegenseitig z. T. deckenden Fiederchen. e) deorso-lobata (Moore) Hayek, 1. c., p. 35. Lastrea Filix mas var, deorso-lobata Moore, Ferns of Gr. Brit. XIV—XVII, 7 (1857). — Aspidium Filix mas var. deorso-lobatum Milde, Fil. Eur., 170 (1867); Luerss., Farnpfl, 380 (1886); Aschers., Syn. I, 21 (1896). Abschnitte letzter Ordnung ringsum tief gekerbt-gesügt bis einge- schnitten, die untersten Segmente ohrförmig vorgezogen, Als häufige Missbildung ist endlich zu erwähnen: m. erosa (Schk.) Hayek, l. c., p. 35. | Aspidium erosum Schk., Krypt. Gew., I, 46 (1801). — Aspidium Filix mas f. erosa Doll, Rhein. Fl, 16 (1843); Luerss, Farnpfl., 389 (1886); FRS RONDE Neuve Arten aus der Flora von Steiermark. I. 185 Ronniger in Verh. zool. bot. Ges., Wien, XLVIII, 16 (1898). — Aspidium Filix mas monstr. depastum Milde in Nov. Act. Acad. Leop. Carol, XVI, 2, 511 (1858). Blatter an der Spitze und an der Spitze einiger Primürsegmente gabelig oder monstrós geteilt, die. Fiederchen unregelmüssig gezühnt oder gelappt. „Steiermark: In Wäldern, Gebüschen, Holzschlügen bis in die Krummholzregion in sämtlichen Formen häufig, nur in den Zentral- voralpen seltener. Die m. erosa bei Schladming, Judenburg, auf dem Stuhleck, bei Stainz, Marburg, am Bachergebirge. 2. Dryopteris Filix mas X spinulosa (A. Br.) Christens. — X-D. remota (A. Br.) Hayek, l. c., p. 35. | Aspidium Filix mas X spinulosum A. Br. in Dóll, Fl. Baden, I, 30 (1857); Luerss., Farnpfl.. 394 (1886); Aschers., Syn., I, 35 (1896); Preissm in Mitt. naturw. Ver. Steierm. (1895), 180. -— Aspidium remotum A. Br. Betr. üb. Ersch. d. Verjiing., 329 (1850); Milde, Sporenpfl, 49 (1865); Luerss., Farnpfl., 394 (1886); Preissm., a. a. O. — Nephrodium spinulosum y. remotum Bak. in Hook. et Bak., Syn., filic., 275 (1868). — Dryopteris Filio mas X spinulosa Christens., Ind. fil, 90 (1905). Rhizom kräftig, reichblütterig. Wedel bis 60 cm lang, mässig kurz gestielt, der Stiel etwa !/, so lang als die Spreite, doppelt gefiedert mit dreieckig-lanzettlichen, spitzen, etwas ungleichhälftigen Fiedern und lànglich-eifórmigen, eingeschnittenen bis fiederspaltigen Fiederchen; Ab- schnitte letzter Ordnung an der Spitze stachelspitzig gezühnt. Stiel und Spindel von dunkeln Spreuschuppen mässig reich besetzt, Spreite kahl. Sori dem Rande nicht genäbert, mit nierenfórmigem, hinfälligem Schleier. Sporen und auch einzelne Sporangien abortiert. Juli —Oktober. Unterscheidet sich von D Filix mas durch die doppelt gefiederten Blätter und die stachelspitzen Sügezühne, von D. spinulosa durch die weniger tief geteilten, stumpfen Abschnitte 2. Ordnung und die geringere Zühnung derselben. Unter den Stammeltern sehr selten, bisher nur zwischen Aussee und Obertraun (Ronniger), bei Judenburg (Pilhatsch) und in der Lassnitz- klause bei Deutschlandsberg (Preissmann!). Einer der drei von Preissmann gesammelten Wedel zeigt an der Spitze eine dreifache Gabelung (m. trifurcata). 3. Dryopteris pulchella (Salisb.) Hayek, l. c., p. 39. Polypodium pulchellum Salisb., Prodr., 403 (1796). — Polypodium Dryop- teris L., Sp. pl, ed. I, 1093 (1753); Koch, Syn., ed. 2, 974 (1845); Maly, Fl. Steierm., 1 (1868); Hook. et Bak., Syn. fil, 309 (1868); Strobl., FI. Adm., II, 63 (1882). — Phegopteris Dryopteris Fée, Gen. fiL, 243 (1850): Milde, Sporenpfl., 45 (1865); Luerss. Farnpfl., 301 (1885) — Aspidium Dryopteris Baumg., Enum. stirp. Transs., IV, 29 (1846); Aschers., Syn. I, 21 (1896); Christ, Farnkr. d. Schw., 151 (1900). — Nephrodium Dryop- teris Michx., Fl. bor. Am., II, 270 (1803); Diels in Engl. Nat. Pflanzen- 186 Neue Arten aus: A. v. Hayek, Flora von Steiermark. I. fam. I, 4, 175 (1899). — Polypodium Dryopteris e. glabrum Neilr., Fl. Wien, 6 (1846). — Dryopteris Linnaeana Christens., Ind. fil., V, 275 (1905). 4. Polystichum lobatum X Lonchitis (Murb.) Hay. — X P. illyricum (Borb.) Hayek, l. c., p. 41. Aspidium illyricum Borb. in Ost. bot. Zeitschr., XLI, 354 (1891) — Aspidium lobatum X Lonchitis Murb., Beitr. Fl. Südbosn. in Lunds Univ., Arsskr., XXVII, 16 (1891). Rhizom kurz, dick, aufsteigend. Blatter bis 60 cm lang, kurz gestielt, derb, lederig, glänzend, immergrün, im Umriss schmal-lanzettlich, ge- fiedert, Abschnitte lanzettlich, etwas sichelfórmig gebogen, die unteren beiderseits an der Basis mit einem bis zur Mittelrippe reichenden Ein- schnitt und überdies eingeschnitten geságt bis fiederspaltig, die folgenden minder tief eingeschnitten, die oberen ungeteilt, kurz grannig doppelt gesagt. Stengel und Spreite von braunen Spreuschuppen sehr dicht besetzt. Sori längs des Mittelnerven angeordnet, mit schildfórmigem, lang bleibendem Schleier. Sporangien taub, statt der Sporen eine schwarze Masse enthaltend. Unterscheidet sich xon Polystichum lobatum durch die ungeteilten ‘oberen und die weniger tief geteilten unteren Fiedern, von P. Lonchitis durch die an der Basis beiderseits einen bis zur Mittelrippe reichenden Einschnitt tragenden, tiefer gezähnten bis fiederlappigen unteren Fiedern, von beiden durch die tauben Sporangien. Steiermark: Unter den Stammeltern in den nórdlichen Kalkalpen. Beim Ödernthörl im Toten Gebirge (Rechinger); im Grübelkaar des Eisenerzer Reichenstein und bei der Plattenalm am Prebichl (Freyn!)." 5. Marsilia quadrifolia L. b. terrestris Hayek, Le p. 50. Blatter kürzer gestielt, tagsüber ausgebreitet, des Nachts zusammen- gelegt; Spaltóffnungen beiderseits vorhanden. Steiermark: An Graben, Teichen, Sümpfen, sehr selten. In einem Tümpel auf einer Anhóhe bei Forst nordwestlich von Wundschuh náchst Wildon (Breidler) Hier und da im Pettauer Felde: am Turmteich bei Kranichsfeld (Glowacki); in den Teichen bei Podvinzen! und Pazing nüchst Pettau (Glowacki), an Tümpeln bei Dornau, St. Marxen, Mes- govetz und Picheldorf (Glowacki). 6. Equisetum maximum Lam. ¢. flagelliforme Hayek, |. c., p. 57. Steriler Stengel nach oben stark verschmälert, in eine bis 10 cm lange, 5—7-gliederige astlose Spitze ausgezogen. Steiermark: Auf nassen Wiesen im Schaufeltale bei Gleichenberg (Preissmann!). A. X. P. Coutinho: Borraginaceae Lusitanicae. 187 XLV. Borraginaceae Lusitanicae ab A. X. P. Coutinho descriptae. . (Ex: Bol. Soc. Brot, XXI [1904—1905] 1906, pp. 106—165.) 1. Echium tuberculatum Hoffgg. et Link var. y. densiflorum P. Cout., l. c., p. 118. Thyrso denso et latiori; corollis paulo majoribus (24—28 mm longis) limbo magis dilatatis, staminibus subexsertis; folis oblongis v. ovato- oblongis, margine planis, latis v. latissimis (inferioribus ad 12 cm usque longis et 4 em latis), obtusissimis, nervis lateralibus conspicuis. Planta Subvirescens, caule robusto ad 4 dm alto, crebre hispido, setis longis patentissimis; foliis piloso-hirtis, simulque inaequaliter sparseque tuber- culato-setosis. — Forma maritima extrema distinctissima, primo visu quasi Species diversa; sed, ut credo, per formas in S. Martinho do Port a claris. Daveau et Moller lectas, ad var. latifolium Hoffgg. et Link transit. Portugal: Centro littoral: Cabo da Roca (Daveau! J. dos Santos!). 2. Echium rosulatum Lange var. y. Davaei (Rouy) P. Cout., 1. c., p. 123. E. Davaei Rouy, pro sp., Le Natural, 5° année, no. 47, pag. 372! J. Daveau, Excurs. bot. Berlengas, in Bol. Soc. Brot., Il, 1883, pag. 23 et in herb.! Soc. Brot. Exsic. no. 1217! Corolis magnis (22—28 mm longis), limbo satis ampliatis, intense violaceis; foliis pilis longis adpressis dense subsericeis, basilaribus sub- crassis pilis setaceis majoribus et crebrioribus supra nervos impositis. Planta adscendente-erecta, valde ramosa, cinereo-viridis, tuberculato- setosa, setis ut in var. genuino majoribus; cymis floriferis in paniculam latam dispositis; bracteis latis. Portugal: Centro littoral: Berlengas (Daveau, Exsic. nos. 73 e 1016! Soc. Brot. Exsic. no. 1217!). 3. Myosotis Welwitschii Boiss. et Reut. var. 8. stolonifera (Gay) P. Cout., l. c., p. 133, M. stolonifera Gay, Ann. Sc. Nat., 1836. — M. caespitosa y. stolonifera DC., Prodr. X (1846), pag. 106! — M. lingulata Lehm. 8. stolonifera DC. in Wk. et Lge., Prodr. Fl. Hisp., II (1870), pag. 503! C. de Ficalho, Asperif. (1877), pag. 8, et in herb.! Planta minor (7—20 cm), gracilis, typice debilis et basi radicans, semper stolonifera (in herbario subtenella); caulibus adpresse strigulosis, rarius patule hirsutis (in Juresso et Montezinho); corolla 5 mm diametro circa, Forma praealtis incola, et formis gradatis intermediis ad typum transit. Portugal: In praealtis Transmontanae, Duriminiae et Beirensis. — 9. Fl. Mart. Sept. 4. Anchusa calcarea Boiss. var. y. nana P. Cout., I. c., p. 147. A. calcarea «. glabrescens forma nana Mariz, Soc. Brot. exsic. no. 1130! A. nana Samp., pro spec., in herb. Acad. Polyt. Port.! 188 A. X. P. Coutinho: Borraginaceae Lusitanicae. Planta humilis 6—12 cm alta, caulibus a medio v. infra medium floriferis, setulis tenuibus brevissimis tuberculo saepissime minimo insi- dentibus dense retrorsum tomentosis; foliis opacis, setis inaequalibus vestitis, setarum tuberculis minimis, mediocribus v. majusculis; cymis floriferis late aggregatis; calycibus subadpresse setulosis, setis non aut vix tuberculatis; fornicibus densius papillosis, stamina subexcedentibus. Variat setulis caulium rarius paulo majoribus, subpatentibus, sparsis (forma ad var. glabrescens Boiss. accedens). Planta habitu distinctissima, sed meo sensu ejus speciei extrema varietas septemtrionalis. Portugal: Alemdouro littoral: Vianna do Castello, Cabedello (R. da Cunha!); Villa do Conde (C. Barbosa, Soc. Brot. exsic. no. 1130! Sampaiol). 5. Anchusa undulata L. var. e. subvelutina P. Cout., l. c., p. 148. A. undulata Ficalho, ). c., pag. 5 et in herb.! — Buglossum marinum flore coeruleo pulcherrimo Grisl., Virid. lusit. (1661) no. 232! Calycibus, ut planta tota, dense subvelutino-pubescentibus, setis nullis v. paucis; bracteis subcordato-ovatis, calyce brevioribus; cymis demum laxiusculis, calycibus fructiferis parum ampliatis. Planta cinerascens, nec semper humilis foliis anguste linearibus (4. undulata var. angustissima Wk. in Wk. et Lge., Le, pag. 494 et in herb.! an DC., J. c., pag. 44?), sed etiam elata foliis late lanceolatis (ideoque nomen novum propono); foliis undulato-sinuatis, pubescentibus, saepe setis. brevissimis tuberculo albo majusculo insidentibus simul vestitis. Portugal: Hine inde, et praecipue in sabulosis maritimis Lusitaniae mediae et australis. 6. Anchusa undulata L. var. 3. typica P. Cout., |. c., p. 149. A. undulata, auct. plur,; Gren. et Godr., Fl. de France, II (1852), pag. 515! Wk. et Lge., Le et in herb.! Bourgeau, Pl. d'Esp. exsic. no. 2469! — Buglossum angustifolium foliis undulatis bullatis, Tourni., De- nombr. des pl. en Port. no. 38! | ; A praecedenti praecipue differt calycibus setoso-strigosis, caulibus retrorsum pubescentibus simulque patule setosis v. pilosis. Planta sub- cinerascens, typice strigosa; foliis undulato-sinuatis, pubescentibus hirsutis v. rarius glabrescentibus, saepe simul tuberculato-setosis, setis quam in « majoribus. Variat interdum «caule humili, foliis angustissimis (an A. undulata 3. angustissima DC., l. e.?). Formis variis aliis ad « aliis ad y transit. Portugal: In arvis, incultis et sabulosis maritimis, inter segetes et ad vias; Lusitaniae fere totius. 7, Anchusa undulata L. var. y. hybrida P. Cout.. l. c., p. 149. A. hybrida Ten., pro spec. Fl. Nap. I, pag. 65, t. 11; Syllog. Pl. Vasc. Neap., pag. 81! Boiss, Fl. Orient, pag. 152! Wk. et Lge., l. c. pag. 494 et in herb.! — A, undulata Brot., Phyt., pag. 175, tab. 157! Hoffgg. et Lk., FL Port, I (1809), p. 177, tab. 22! -— A. Granatensis Lge. [non Boiss.], Pugill., III, pag. 25 et in herb, Wk.! — A. Granatensis Welw., pro pl. dubia, exsiec. no. 1484 prope Coimbricam leeta! — A. Granatensis Da- veau, Cat. des Pl. des Berlengas, in Bol. Soc. Brot., II, pag. 24! F. Cortesi: Rubiaceae, Urticaceae, Rosaceae atque Crassulaceae. 189 Bracteis sublanceolatis v. ovato-lanceolatis calycem subaequantibus v. superantibus; calycibus demum magis ampliatis; caulibus patule setosis v. pilosis simulque plus minus retrorsum pubescentibus; corollae limbus majusculus. Planta virescens v. subflavescente-virescens, interdum ro- busta, typice hispida, foliis saepissime latioribus et minus sinuatis, pubes- centibus v. glabrescentibus, simulque saepe tuberculato-setosis, tuberculis setarum mediocribus. Variat cymis demum laxiusculis v. subdensis, ca- lyce adpresse (forma maritima?) subpatule v. patule setoso. Portugal: In arvis, incultis et sabulosis maritimis, inter segetes et ad vias; praecipue in Lusitania media et australi rara ut videtur in Lusi- tania boreali. 8. Anchusa undulata L. var. d Granatensis P. Cout., |. c., p. 150. A, Granatensis Boiss., pro spec., Voy Bot. en Esp., pag. 430, tab. 123! Wk. et Lge., Le pag. 493 et in herb.! C. de Ficalho, Le, pag. 4 et in herb.! A praecedenti praecipue differt caulibus praeter setas glabrescenti- bus; foliis setis inaequalibus tuberculo majusculo impositis vestitis et inter setas glabris; limbo corollae minori. Planta typice setoso-hispidissima setis validis, bracteis. vix calycem aequantibus; variat apud nos setis de- bilioribus minus hispida, bracteis interdum calyces superantibus. Formis ambiguis ad y transit. Portugal: In arvis, ineultis et sabulosis maritimis, inter segetes et ad vias; in Lusitania Cisduriensi et praecipue australi. XLVI. F. Cortesi, Rubiaceae, Urticaceae, Rosaceae atque Crassulaceae novae in Ruwenzori Africae monte collectae. (Ex: Ann. di Bot. ed. Pirotta, VI [1907], p. 152; VI [1908], pp. 535—537.) 1. Alchemilla Ducis Aprutii Cortesi, 1. c. (1907), p. 152. l Subrepente, stolonifera, ramis brunneo-rubescentibus, pilis longius- culis sparsis luteolis obtectis; foliis rotundatis profande 3—5 lobatis, lobis rotundatis dentato-incisis, margine pilis longiusculis sericeis praeditis, supra subtusque pilis rare sparsis obsitis; stipulis apice liberis oblongo- truncatis 2—3 dentatis pilosisque. Floribus et fructibus in exemplaribus nostris ignotis. M. Ruwenzori: Valle dei Laghi 4590 m in muscosis. Busongolo (Valle Mobuku) 3800 m. Giugno 1906. (Dux Abrutii leg.) 2. Rubia ruwenzoriensis Cortesi, l. c. (1907), p. 152. Habitu galioide, perenne, seandente, ramosa: caule sulcato, hispidulo- scabro: foliis coriaceis sessilibus parvis decrescentibus, 6—8 verticillatis, oblongo-lanceolatis, acutis, margine spinuloso denticulato, 5—10 mm 190 F. Cortesi: Rubiaceae, Urticaceae, Rosaceae atque Crassulaceae. longis, marginibus reflexis, 1-nerviis, nervo subtus prominulo, supra concavo. Floribus minimis, paniculatis, axillaribus, colore ignoto; pani- cula 1—4 flora; fructo drupaceo, nigro, grandiusculo. Habitat: Valle dei Laghi 4500 m. Busongolo (Valle Mobuku) 3800 m usque ad 4000 m. (Dux Abrutii leg.) 3. Parietaria ruwenzoriensis Cortesi, I. c. (1908), p. 535. Perennis, usque ad 80 cm alta, basi subrepens (?) deinde erecta; caulibus pubescentibus, basi lignosis glabris, parce ramosis, ramulis erectis approximatisque; foliis sparsis petiolatis, ovalibus acuminatis basi rotundatis, supra pilis brevibus et cistolithis minutis crebriuseule punctu- latis, subtus pubescentibus et secus nervos prominentes pilosiusculis, petiolo piloso, longitudine variabili sed numquam lamina superante; floribus axillaribus fasciculatis parvis, in singulis fasciculis breviter pedicellatis 2-4, quorum unico (?) hermaphrodito, ceterisque unisexu- alibus: floribus hermaphroditis perigonio suburceolato piloso hispido, lobis acutis, staminum filamentis subaequantibus aut saepius brevioribus; singulo flore bracteis 1-3 lanceolato-linearibus hispidulis basi connatis suffulto, perigonio brevioribus aut subaequantibus; achenio ovato-apiculato, nitido, brunneo, perigonio incluso subaequante aut brevissime longiore. Species forsan ad formam P. officinalis affinis, sed ab illa bene distineta. Habitat in M. Ruwenzori: Bujongolo m. 3800. (Dux Abrutii leg.) Obs. — Foliorum lamina usque ad 22 mm longa et 14 mm lata; petiolum usque ad 18 mm longum. 4. Alchemilla Roccatii Cortesi, l. c., p. 536. Pusilla, repens, ramosa; ramulis sublignosis stipulis brunneis mem- branaceis oblongo-lanceolatis acutis, margine longe ciliatis obtectis: foliis parvis petioliatis, petiolo lamina trilobata aequilongo, lobo intermedio 3—5-dentato, lobis lateralibus semper 3-dentatis, supra subtusque pilis brunneo-lutescentibus longis adpressatis obtectis, dentibus acutis apice barbatis. In specimine nostro parvo flores desunt. Habitat: Valle dei Laghi 4500 m inter muscos repens. (Dux Abrutii leg.) Obs. — Foliorum lamina 6 mm longa et 7—9 mm lata, petiolus 5—6 mm longus. Hane speciem cl. Dri Roccati in expeditione rerum naturalium collec- tori dico. 5. Alchemilla tridentata Cortesi, ]. c., p. 536. Caespitosa, ramosa, ramulis lignosis decumbentibus inter muscos repentibus, stipulis membranaceis brunneis bilobis amplectentibus ob- tectis, margine pilis griseis rigide ciliato, ramulis basi aphyllis et solum stipulatis; foliis parvis cuneato-ovatis, breviter petiolatis, apice truncato tridentato, dentibus aequalibus acutisque; foliis junioribus utrinque sericeo- villosis, adultis supra piloso-hispidis pilis rarioribus, subtus griseo-albes- centibus pilis frequentioribus obtectis; floribus axillaribus breviter petio- LL dé Ailanthus et Pongelion a Ph. vau Tieghem nova specie auctum. {191 latis solitariis, binis aut paucis subumbellatis infra stipulas bene distinctis, inflorescentiis foliis multo brevioribus versus ramulorum apice suffultis, basi bracteis parvis brunneis scariosis praeditis, calice fructi- fero tubo utriculato pilosiuscolo, lobis ovatis pilosis tertium tubi aequanti- bus; acheniis 2—3 parvis, ovatis, brunneis. Habitat: Valle dei Laghi 4500 m inter muscos repens. (Dux Abrutii leg.) | Obs. —- Ramuli 5—10 cm longi; fol. lamina 4—6 mm longa, 1 bis 3 mm lata, flores (sine petiolo) 2—3 mm longi, calicis lobi vix 1 mm longi, achenia millimetralia. 6. Sedum Ducis Aprutii Cortesi, l. c., p. 536. Caespitosa, caulibus basi lignosis subrepentibus (?) aut basi incur- vatis deinde erectis; foliis sparsis sessilibus, in specimine sicco spathu- lato-lanceolatis, obscure nervosis, luteo-viridibus, saepe punctis glandu- laribus nigris adspersis; floribus cymosis terminalibus subumbellatis, pedicellis bracteis linearibus obtusis brevioribus, sepalis ovalibus acutis, petalis luteis ovalibus lanceolatis obtusis plus quam dimidio brevioribus; staminibus sepalis et zarpidiis circa aequantibus, petalis dimidio brevi- oribus; stylo cirea carpidorium tertio aequante. Species a S. Meyeri Joannis Engl. bene distincta; S. ruwenzoriense Bak. affinis, sed propter petala sepalis duplo longiora valde distincta. Habitat: Valle dei Laghi 4500 m et ibid, sotto Duwoni (versante del Congo) 4000 m. (Dux Abrutii leg.) Obs. — Folia 7—10 mm longa, 2—4 mm lata; inflorescentia ultra 3 cm lata; sepala 4—6 mm longa, 2—3 mm lata; petala 8—12 mm; carpidior. long. 3—4 mm, stylus 1—1!/; mm longus. XLVI. Ailanthus et Pongelion a Ph. van Tieghem nova specie auctum. (Ex: Ann. Sci. nat. Paris, Botanique, 9, sér., IV [1906], pp. 272—280.) 1. Pongelion Vilmorianum (Dode) van Tieghem, 1. c., p. 276?). Syn.: Ailanthus Vilmoriana Dode in Revue Hortic., 1904,. p. 283, p. 444. Turkestan (Capus, 1881). — Se-Tchuen (P. Farges). 2. Ailanthus Wightii van Tieghem, l. c., p. 279. Syn.: Ailanthus excelsa Bennett in Hook., Fl. Brit. Ind., I (1875), p. 518; Pierre 1893; non Roxburgh. — Pongelion Wightii van Tieghem, L c., p. 2772). 1) Dieser Name gilt nur fiir l c., pp. 276—279, da ihn van Tieghem auf dieser Seite umstösst. 3) Wird zwei Seiten nach der neuen Artdiagnose wieder umgestossen! 192 J. Matsumura et B. Hayata. L’Herbier du Muséum, renferme sous ce nom [Ailanthus excelsa] six groupes d'échantillons récoltés successivement dans l'Inde: par Wight (no. 545), qui en a publié en 1840 une belle planche coloriée; par Jacque- mont (no. 246), en 1830, dont Cambessédes a donné, en 1844, une planche noire due au crayon de Riocreux; par Stocks au Concan (sans no. distribués par Hooker et Thomson; par Wallich au Jardin botanique de Calcutta (no. 535), rapportés par Gaudichaud en 1837; par Perrottet (no. 113), en 1840, et (sans no.) en 1855. Tous ces échantillons appartiennent bien à la méme espéce, et c'est bien à eux que s'appliquent les diverses descriptions récentes de l'A. excelsa, notamment celle quia été donnée par M. Bennett en 1875 (Hooker, Fl. Brit. Ind., I [1875], p. 518) et celle que Pierre a tracée avec figures à l'appui en 1893. Mais cette espece n'est certainement pas lA. excelsa de Roxburgh, avec laquelle elle na de commun que d'avoir les folioles dentées tout du long de chaque côté et les samares tordues à la base et au sommet. D'abord, les folioles y sont trois fois plus distantes, l'intervalle mesurant 6 centimètres au lieu de 2, tres longuement petiolées, le pétiole dépassant 4 centimètres, beaucoup plus grandes, mesurant 10 centimétres de long sur 8 centimétres de large a la base, et découpees de chaque cóté en quatre à cinq dents profondes et larges, triangulaires, mesurant chacune 10 à 15 millimétres, qui sont presque des lobes. En outre, les filets staminaux y sont courts et les styles longs, tandis que dans la plante de Roxburgh les filets sont longs et les styles courts, Il s'agit done bien d'une espéce différente, et méme très différente, à tort confondue jusqu'ici avec la précédente et qu'il faut désormais en séparer fortement. 3. Pongelion grande (Prain) van Tieghem, l. c., p. 278. Syn.: Ailanthus grandis Prain. Malabar. XLVII. Novae species ex „Enumeratio Plantarum in Insula Formosa sponte crescentium“, ed. J. Matsumura et B. Hayata. (Ex: Journ. Coll. Sci. Tokyo, XXII [1906], 704 pp. 18 tab.) 1. Thalictrum Fauriei Hayata, |. c., p. 7, tab. I. Herbae perennes. Caules 13—17 cm alti, glabri, 2—3 caespitosi. Folia bipinnata; folia radicalia 4—5 cm longa, biternate pinnata, longe petiolata, petiolis 3—4 cm longis, foliolis oppositis tripinnatis modice petiolulatis, terminalibus lateralibusque aequilongis, petiolulis 1,5 cm longis, pinnulis oppositis petiolulatis 6 mm longis 5 mm latis subcordatis trilobatis obtusis utrinque glabris; folia caulina 2—3, minora, alterna, ternati- vel biternatipinnata. Panicula 4—5-florata, floribus parvis, fila- mentis longiusculis superne dilatatis apice truncatis vel abrupte et brevissime rostratis, antheris oblongis, stigmate laterali, stylo aequilongo Novae species ex „Enumeratio Plantarum in Insula Formosa.“ 193 et aequilato recurvo, carpellis fructiferis longiuscule stipitatis, longi- tudinaliter nervosis. Formosa: Hab. in monte Taiton, ad 600 metra, leg. U. Faurie, anno 1903; Tikushiko, leg. Y. Nagasawa, anno 1904 (No. 818); circa pedem montis Morrison, leg. T. Kawakami et G. Nakahara, anno 1905. 2. Viola formosana Hayata, l. c., p. 28. Herba acaulis. Folia longe petiolata stipulata, petiolo gracili, 3—4 cm longo, lamina duplo longiore, lamina late cordata rotundata, crenata, ad sinus crenis pilosa cetera glabra, subtus glauco-violascens, 2 cm longa, stipulis laciniatis ad petiolum parse adnatis. Flos patens 1,5 cm in diametro aequans, longe pedunculatus, pedunculo petiolo 2-plo longiore, bracteis 2, subulatis remote sitis, 4 mm longis. Sepala subaequalia obtuso-acuminata, 4 mm longa, 1 mm: lata, basi ultra insertionem 1 mm producta, glabra. Petala superioria et lateralia subaequalia ovato-cuneata apice emerginata, 12 mm longa, 5 mm lata, inferius majus 15 mm longum 9 mm.latum apice valde emarginatum vel leviter 2-lobatum basi longe calcaratum, calcare 5 mm longo leviter curvo. Antherae sub- sessiles, connectivo complanato, apice in membranam 1 mm longam pro- ducto, staminum 2 inferiorum dorso basi calcarata, calcare 3 mm longo. Stylus fere rectus, stigmate terminali. Capsula ignota. Formosa: Hab, Wantan, leg. T. Kawakami, anno 1904, No. 58. 3. Viola Nagasawai Makino et Hayata, l. c., p. 30. Herba acaulis, stolonifera. Folia longissime petiolata, petiolo gracili 3—4 em longo lamina duplo longiore, lamina majuscula basi late cordata apice rotundata margine erenata supra pilosa, subtus glabra, 1,5—2 cm longa, stipulata, stipulis 9 mm longis subulatis laciniatis a petiolo parse adnatis. Flos patens 1,5 cm in diametro aequans, albus (in specimine exsiccato) longissime pedunculatus, pedunculo petiolo 3—4-plo longiore, ad medium pedunculi 2-bracteatus, bracteis oppositis acuminatis 5 mm longis. Sepala subaequalia obtuso-acuminata 5 mm longa 1,5 mm lata, basi ultra insertionem producta. Petala superioria et lateralia subaequalia, obovata basi cuneata 13 mm longa, inferius brevius 10 mm longum basi calcaratum, calcare brevissimo 1 mm longo. Antherae subsessiles, con- nectivo complanato apice in membranam 1 mm longam producto, staminum 2 inferiorum dorso basi brevissime calcarata. Stylus fere rectus 2,5 mm Jongus, stigmate terminali. Capsula 3-valvis, sepalis persistentibus. Semina ovoideo-globosa, 1,3 mm longa, testa crustacea, reticulata. Formosa: Hab. in monte Shichiseitonzan, leg. B. Hayata, anno 1900; in monte Taiton ad 1200 metra, leg. U. Faurie, anno 1903; Chikushiko, leg. S. Nagasawa, anno 1904 (No. 320). 4. Pittosporum formosanum Hayata, l. c., p. 32, tab. IV. Rami teretes ferrugineo-pubescentes. Folia alterna, petiolata glabra coriacea obovata vel oblongo-elliptica, apice acuta vel brevissime cuspi- data, basi longe attenuata, integra vel leviter crenulata, cire. 8 cm longa, 2—2,5 cm lata, petiolis circ. 1 cm longis. Panicula terminalis 5—6 cm Repertorium novarum specierum. VI. 13 194 J. Matsumura et B. Hayata. longa, ferrugineo-pubescens dense florifera. Flos minor, patens, & mm longus, 6 mm in diametro aequans. Sepala 5, distincta, ovata obtusa crassiuscula glabra 2 mm longa, Petala 5, in alabastro ultra medium in tubum conniventia deinde a basi patentia, oblongo-linearia 5 mm longa 1 mm lata, apice basique truncata. Stamina 5, filamentis, dilatatis, antherae a dorso basifixae, breviter apiculatae. Ovarium sessile, imper- fecte 2-loculare; stylus brevis, Capsula globosa, apiculata, 6—7 mm in diametro aequans a valvis 2 dehiscens; valvis sublignosis. Semina crassiuscula, exalata, laevia, globosa, 4 mm in diametro aequantia. Em- bryo minimus intre cavitatem albuminis prope hilum receptus; cotyledones indistinetae. | | Formosa: Hab. Kaisa et kiko, leg. C. Owatari, anno 1896; Takow, leg. A. Henry, No. 52; Reigaryo, leg. C. Owatari, anno 1898. 5. Adinandra formosana Hayata, l. c., p. 45. Arbores? Folia alterna, exstipulata, breve petiolata, obovato-oblonga, obtuse acuminata vel cuspidata, integra vel remote serrulata, coriacea, supra glabra, subtus leveter ferrugeneo-glauca, 6—7 cm longa, 2,5—3 cm lata, petiolis 3—4 mm longis. Flores axillares, solitarii, longe pedun- eulati (pedunculis 2,5—3 cm longis, flore 3—5-plo longioribus), subclausi, 6—7 mm longi. Sepala 5, valde imbricata, ovata, cuspidata, extus pubescentia, margine ciliata, 7 mm longa, 4 mm lata. Petala 5, valde imbricata, basi connata. Stamina oo saepius 15— 17, valde pilosa, erecta, antheris subsessilibus, vel breve stipitatis, adnatis, connectivo producto subulato. Ovarium pilosum, 3-loculare; stylus integer pilosus; ovula in loculis oo, placentis prominentibus affixa. Fructus ignotus. Formosa: leg. C. Owatari 1898; in montibus Hokuto (4—5 m alta) leg. U. Faurie, 1903. 6. Waltheria Makinoi Hayata, 1. c., p. 61, tab. V. Frutices. Rami, graciles, ferrugineo-pubescentes. Folia alterna, petiolata, stipulata, ovata, elliptica, basi rotundata subcordata 2—2,5 cm longa 1,5—1,8 cm lata, margine serrata, serris acutis, trinervia, supra costis impressis, subtus prominentibus, utraque pagine dense villoso- pubescentia, subbicoloria, petiolis 5—6 mm longis, stipulis minimis subulatis. Flores parvuli ad axillas glomerati, bracteati, bracteis lanceo- latis villosis. Calyx campanulatus 5-lobatus, lobis acutis, extus villosus intus pubescens glanduliferus marginatus. Petala 5, oblongo-spathulata apice truncata vel emarginata. Stamina 5, petalis opposita, filamentis dilatis, connatis, staminodiis 0; antherarum loculi paralleli, connectivo apice breviter producto emarginato, Ovarium sessile, 1-carpicum, 1-locu- lare, 2-ovulatum. Stylus excentrieus superne fimbriatus flexuosus. Cap- sula obovoidea, dorso 2-valvis, 1-sperma. Semen abscendens, glabrum, pentangulare in sectione, albuminosum; embryo rectus, cotyledonibus planis, radicula hilo proxima. Formosa: Hab. Shintiku, leg. T. Makino, anno 1896. 7. Euonymus Miyakei Hayata, |. c., p. 83, tab. VII. Frutices glabrescentes. Rami 4-goni. Folia ternata, petiolata, obo- A n Novae species ex „Enumeratio Plantarum in Insula Formosa.‘ 195 vata vel elliptica, apice breviter acuta vel obtusa, basi attenuata, 6—7 cm longa, 2,5—3 cm lata, petiolis brevibus 5 mm longis, Flores patentes 1 cm in diametro aequantes, laxe cymoso-paniculati, terminales vel axillares, bracteati, bracteis brevissimis. Sepala 5, incurva, rotunda. Petala 5, infra discum inserta patentia, marginibus fimbriatis et recurvis, orbieulata, basi brevissime angustata. Stamina 5, supra discum inserta, filamentis complanatis subulatis, antheris latis didymis. Discus carnosus amplus late explanatus elobatus. Ovarium disco immersum et cum eo confluens, 5-loculare; stylus brevis; ovula in loculis 2, angulo centrali adscendentia. Capsula ignota. Formosa: Hab. Kotosho, leg. K. Miyake, anno 1899. 8. Raphiolepis indica Lindl. var. Tashiroi Hayata, |. c., p. 129. Folia sursum serrata; racemi ferrugineo-tomentosi; calycis laciniae acuminatae lineares. Formosa: Hab. Sharyoto, leg. T. Makino, anno 1896; prope Jitsu- getsutan, Holisha (ad 600 m) leg. Y. Tashiro, anno 1896; South Cape (ex Henry). 9. Hydrangea integrifolia Hayata, l. c., p. 131. Frutices scandentes. Rami petiolique in specimine exsiccato ferru- . gineo-rubri, primum tomento subflocco dense tecti dein glabrati. Folia opposita, petiolata, ovata, vel elliptica, acuminata vel cuspidata inte gerrima, utraque pagina glabra, 5—6 cm longa, 3— 3,5 cm lata, petiolis 2—3 cm longis. Cymae corymbosae umbellato-fasciculatae terminales 6—7 em longae basi bracteatae, bracteis linearibus circ. 1 cm longis margine ciliatis, Flores exteriores corymbi steriles, sepalis petaloideis 2—3; interiores fertiles patentes.” Calycis tubus ovario adnatus hemi- sphaericus; limbus in fl. sterili e foliolis 2—4 petaloideis nervosis fere orbiculatis 7—8 mm longis; in fl. fertili 4-dentatus. Ovarium in- ferum complete 2-loculare; styli 2, liberi, stigmatibus introrsis. Capsula ignota. Formosa: Hab. in rupibus Taiton (ad 1500 metra), leg. U. Faurie, anno 1903 (No. 105). 10. Schizophragma Fauriei Hayata, l. c., p. 131. Folia integra v. remote serrulata orbiculato-ovata apice brebiter acu- minata, basi rotundata v. subcordata 8 cm longa, 6,5 cm lata, longe petiolata, petiolis 5—7 cm longis. Formosa: Hab. in monte Taiton, leg. U. Faurie, anno 1903 (No. 104). Schizophragma hydrangeoides Sieb. et Zucc. simillima est, sed a foliis subintegris differt. 11. Rotala densiflora Koehne var. formosana Hayata, |. c., p. 149. Herbae annuae glaberrimae repentes; caule 4-gono, 14—15 cm alto. Folia opposita, ternata, sessilia, lineari-oblonga, integerrima, 1—1,5 cm longa, 4—3 mm lata. Flores axillares, sessiles, solitarii, minuti, minute 2-bracteolati, bracteolis linearibus 1,5 mm longis. Calyx tubuloso-cam- panulatus 2 mm longus, dentatus, dentibus primariis 5 acutis valvatis 13* 196 J. Matsumura et B. Hayata. petalis aequilongis, a plica sinus additis totidem accessoriis extrorsum brevissimis. Petala 5, fauci calycis inserta, rotundata obtuso-acuminata minima. Stamina 5, medio calycis tubo inserta, filamentis filiformibus; ovarium obovoideum, tubo calycis immersum, 5-loculare; stylus brevis; ovula œ, placentis axillaribus inserta. Capsula ignota. Formosa: Hab. Pachina et Taihoku, leg. T. Makino, anno 1896. 12. Ourouparia (Nauclea) formosana (Matsum.) Hayata, l. c., p. 183, tab. XIV, B. Nauclea formosana Matsum. in Tokyo Bot. Mag., XIV, p. 127. Ramis tetragonis pubescentibus, foliis ellipticis breviter obtuse apicu- latis basi obtusis supra glabris subtus adpresse strigoso-pilosis nerviis 10 arcuatis, stipulis ovalis acutis reflexis deciduiis petiolos aequantibus vel eos superantibus; pedunculis axillaribus, solitariis, rigidis, horizontale patentibus, tomentosis, bracteis connatis 5-fidis, subreflexis; capitulis, 3'/, cm in diametro, bracteolis filiformibus; calyce utrinque tomentoso, 9-fido, laeiniis oblongo-linearibus; corolla tomentosa, tubo elongato, lobis oblongis obtusis aestivatione imbricatis, intus glabris; antheris linearibus glabris; stylo longe exserto, stigmate elongato-cylindrico. Foliorum lamina 10 em longa, 5!/, em lata, petioli 7 mm longi; pedunculi 2—4 cm longi, bracteis supra medium instructi; calyx 8 mm altus; corolla 10 mm alta; stigma 3 mm longum. | Formosa: Hab. Taikatei, Bioritsu, leg. Yokoyama, anno 1896 (No. 40). | 13. Gentiana formosana Hayata, |. c., p. 242. Herbae humiles caespitulosae, tenerae, decumbentes. Caules 8—10 cm longi, glabri. Folia caulina opposita, sessilia uninervia, lanceolato-linearia obtusa, 1,5—2 cm longa, 3 mm lata, radicalia longiora 3 cm longa, 4 mm lata. Flores terminales sessiles erecti solitarii vel 2—3 fasciculati ebracteati. Calyx tubuliformis 1 em longus interdum 4-lobatus, lobis linearibus 3 mm longis, sinubus latis truncatis. Corolla campanulato- tubuliformis, infundibularis, 1,5 em longa, fauce tubi nuda, lobis 5 rarius 4 patentibus contortis rotundato-acutis, sinubus plicato-appendiculatis acutis. Stamina 5—4 tubo affixa inclusa; antherae lineares, connectivis apiculatis. Ovarium stipitatum 1-loculare apice in stylum brevem attenuatum, stigmatis laminis 2, revolutis. Capsula longe stipitata, matura 1 em longa, stipiti capsula longiori, ad suturas 2-valvis revolutis dehiscens. Semina ovoidea ?/, mm longa, elegante reticulata. Formosa: Hab in monte Shichiseitonzan, leg. B. Hayata, anno 1900 (Aug. FL); et leg. G. Nakahara, anno 1905 (No. 5). 14. Bacopa Monnieria (H. B. K.) Hayata, l. c., p. 277. Herpestis Monnieria H. B. K.; Benth. in DC, Prodr., X, p. 400, et Fl. Hongk., p. 249; Maxim. in Mél. Biol, IX, p. 407; Hook. f. Fl. Brit. Ind., IV, p. 272; Bot. Mag, t. 2557; Forbes et Hemsl. Ind. Fl. Sin., II, p. 186; Henry, List Pl. Formos., p. 67. Anisocalyz limnanthiflorus Hance, in Walp., Ann. III, p. 195. Distrib. per tropicas et subtropicas regiones. Novae species ex ,Enumeratio Plantarum in Insula Formosa.“ 197 15. Mesona elegans Hayata, Le p. 306, tab. XVI. Herbae erectae 8—10 cm altae hispidae rhizomate procumbente. Folia. petiolata oblongo-ovata, 1—1,5 cm longa, 6—8 mm lata, serrata, serris ascendentibus obtusis, petiolis 3 mm longis, supra hispidula, subtus ad nervos hispida. Verticillastri pauci-flori in racemos terminales dispo- siti, racemis 3—4 cm longis, bracteis minimis lanceolatis vel ovatis 3—4 mm longis. Flores minuti, pedicellati; calyx campanulatus sub- erectus, hispidus margine serrulatus, 2-labiatus, postico 3-fido antico 3-lobo; corollae tubus brevissimus, fauce campanulata, brevissime cal- carata vel saecata; limbus 2-labiatus, labio postico 2-dentato, dentibus inaequaliter 2-lobis, labio antico longiore oblongo concavo; calyces fructiferi tubiformes leviter accrescentes striati transverse rugosi. Stamina 4, declinata, posticis basi dente acutis; antherae confluentes, 1-loculares, demum explanatae. Discus antice in glandulam tumens. Nueulae . . . | Formosa: Hab. in monte Taiton, leg. S. Nagasawa, anno 1903 (No. 202), (Aug. Fl); Koshun, leg. T. Kawakami, anno 1904. 16. Salvia scapiformis Hance var. pinnata Hayata, 1. c., p. 312, tab. XVII. Herbae subglabrae, caulibus gracilibus. Folia subradicalia longe petiolata pinnata, pinnis lateralibus 3—4, 1 cm longis, cordatis grosse serratis, serris obtusis, petiolulatis, petiolulis 2—3 mm longis, pinna terminali rhombo-orbieulari grosse irregulariterque serrata 2 cm longa. Seapi nudi vel tomentelli circ. 15 cm longi, ad basin fere floriferi, racemis ramosis elongatis gracilibus, verticillastris laxis paucifloris. Calyx tubiformis 4 mm longus, 2-labiatus, labio postico integro latere carinato, labio antico 2-fido longiore, fauce intus nuda. Corolla exserta 6 mm longa, intus nuda extus tomentella; limbus 2-labiatus, labio postico erecto concavo emarginato, labio antico patente 3-fido labo medio latiore integro patente. Stamina 2, basi dente aucta. Discus antice tumens. Stylus apice breviter 2-fidus lobis subulatis, lobo antico longiore, Nuculae ovoideae 2!/, mm longae compressiusculae laeves. Cotyledones ovatae, radicula brevissima. Formosa: Hab. Urai, Taito, Taihoku, leg. K. Miyake, anno 1899; in rupibus rivorum Kusshaku, leg. U. Faurie, anno 1903 (No. 581), (Jun. Fr.); Koshun, leg. Y. Tashiro (No. 23, A). 17. Ajuga formosana Hayata, l. c., p. 318. Herbae perennes basi suffrutescentes tomentosae erectae, 25—30 cm altae. Folia opposita breviter petiolata, lamina oblonga acuta basi longe attenuata, dentata, dentibus acutis, supra subtusque tomentosa, lamina petioloque 7—9 cm longa, 2,5—3,5 cm lata. Flores sessiles, 5—6 verti- cillati axillares. Calyx campanulatus tomentosus 10-nervatus subaequalis 7 mm longus, 5-dentatus dentibus acuminatis. Corolla 12—15 mm longa, tubo exserto ad faucem parum ampliato, limbo 2-labiato, labio postico erecto elongato subintegro, labio antico elongato patente 8 mm longo 3-lobo, lobis lateralibus breviter oblongis, lobo intermidio latiore longiore 4-fido. Stamina 4, didynama, anticis longioribus e labio postico vix 198 J. Matsumura et B. Hayata. exsertis. Discus aequalis. Ovarium vix ad medium 4-lobum; stylus apice 2-fidus, lobis subulatis subaequalibus. Nuculae.... Formosa: Hab. Funsui, leg. Honda (No. 7), (Aug. Fl.). 18. Coleus formosanus Hayata, Le, p. 320. Herbae basi suffruticosae, tomento-pubescentes, 20—30 cm altae. Folia petiolata, rhomboidalia vel ovato-orbicularia, 4—6 cm in diametro aequantia, supra subtusque tomento-pubescentia, petiolis saepe longius- culis 1—3 cm longis. Verticillastri 5—6-flori, spicati, spicis 7-—10 cm longis, bracteis deciduis cordatis 1 cm longis, 6 mm latis. Calyx ovoideo- campanulatus 2—3 mm longus, fructifer declinatus, dente postico ovato, dentibus lateralibus acutis, anticis ultra medium connatis. Corollae tubus valde exsertus, limbus 2-labiatus, lobio postico obtuse 3-fido 3 mm longo, antico elongato integro concavo cymbiformi, 8 mm longo. Stamina 4, declinata. Discus antice in glandulam brevem tumens. Stylus apice .subulatus, aequaliter 2-fidus. Nuculae ovoideae leaves. Cotyledones reni- formes, radicula brevis. Formosa: Hab. Kotosho, leg. K. Miyake, anno 1899. 19. Machilus formosana Hayata, 1. c., p. 350.- Arbores? Rami validiusculi, ferrugineo-tomentelli. Folia alterna pennivenia petiolata obovato-cuneata, apice acuta, coriacea, 10—16 cm longa, 4—6,5 cm lata, integra, supra glabra, subtus glauca, nervis prominentibus hirsutis, petiolis 1,5—2 cm longis. Panieulae axillares circ. 12 cm longae laxae longe pedunculatae. Flores hermaphroditi. Perianthii tubus brevis, limbus 6-fidus segmentis subaequalibus. Stamina perfecta 9, ordinis primi et secundi eglandulosa, filamentis longiusculis, antheris introrsum 4-locellatis, ordinis tertii basi utrinque glandula stipitata aucta, antheris extrorsum 4-locellatis; staminodia ordinis quarti capitulo longe stipitato. Ovarium sessile, in stylum attenuatum, stigmate parvo. Bacca oblongo-globosa, circ. 1 cm longa, perianthii segmentis persistentibus. à Formosa: Hab. Hokukokei et Teisatsusan, leg. C. Owatari, anno 1898; Bokusekikaku, leg. K. Miyake, anno 1900 (Fl. Dec.). 20. Actinodaphne pedicellata Hayata, |. c., p. 351. Frutices? Folia breve petiolata, obovato-lanceolata, obtusa vel ob- tuse acuminata 5—9 cm longa, 2—3 cm lata, integerrima supra glabra, subtus glauca, nervis prominentibus hirsutis. Flores dioeci, pedicellati, fasciculis breviter pedunculatis, bracteis paucis caducis. Fl. c: perianthii tubus brevis; limbi segmenta 6, subaequalia; stamina ordinis tertii basi utrinque glandula sessile aucta; filamenta hirsuta; antherae omnes in- trorsum 4-locellatae; rudimentum ovarii 0. Fl. 9: perianthium ut fl. c; omnia staminodia et ordinis tertii basi utrinque glandula aucta; ovarium in stylum longiuseulum attenuatum. Bacca... Formosa: Hab. Raikokwa, Taikosho, leg. K. Miyake, anno 1899: Fukkisho, Suichoryu et Hokkokei, leg, C. Owatari, anno 1898; Sharyoto, Kelung, Hikaku, leg. T. Makino, anno 1896; Koshun, leg. H. Hirase. Novae species ex ,Enumeratio Plantarum in Insula Formosa.“ 199 21. Loranthus Owatarii Hayata, l. c., p. 357. Frutices in arboribus parasitici. Folia opposita integerrima oblonga lanceolata obtusa basi breviter attenuata pennivenia 5—7 cm longa, 1,5— 2,5 cm lata, breve petiolata. Flores 9: calysis tubus ovario adnatus, limbus brevis, truncatus. Petala 5, valvata linearia. Staminodia 5 petalis opposita et eis connata. Stylus filiformis, stigmate terminali capitato. Flores d .... Formosa: Hab. Hokkokei, Holisha, leg. C. Owatari, anno 1898. 22. Dendrobium Nakaharai Schlecht. (in litt.) apud Hayata, 1. c., p. 408, Formosa: Hab. Rakurakusha, leg. G. Nakahara, anno 1905; inter Niki et Suiteiryo, leg. C. Owatari, anno 1898. 23. Platyclinis formosana Schlecht. (in litt.) apud Hayata, 1. c., p. 420. Formosa: Hab. Kotosho, leg. K. Miyake, anno 1899. 24. Cyanotis Kawakamii Hayata, |. c., p. 449. Caules barbati debiles, 20—30 cm longi, procumbentes ad nodos radicantes, basi rhizomate brevi instructi. Folia cum vagina 18 mm longa, vaginis 2 mm longis, late ovata apiculata v. acuta, basi rotundata v. cordata, facie barbata, margine ciliolata. Pedunculi, 8 mm longi in axillis solitarii rarius gemini. Bracteae 8 mm longae subaequales ovatae v. lanceolatae apiculatae, barbatae, margine ciliolatae. Sepala mem- branacea concavo-carinata, distinta, subaequalia oblonga acuta v. sub- lanceolata, 514 mm longa, 1 mm lata, facie exteriore barbata, margine ciliolata. Petala distincta subaequalia, sepalis longiora, oblonga, obovata, apiculata v. mucronata basi breviter cuneata, 6'/. mm longa, 3!ją mm lata, basi 1 mm lata. Stamina 6 omnia perfecta, antheris basifixis oblongis, 8 mm longa, superne barbata. Stylus cum ovario 11 mm longus, superne barbatus. Ovarium ovoideum apice barbatum. Sepala fructifera 6!/ mm longa, 2!/, mm lata, angustata. Capsula 3?/, mm longa, triquetra in sectione, apice barbata. Semina pyramidalia 1 mm longa, !/; mm lata, quadrata in sectione, apice a embryostega apiculata, basi truncata, rubra. Embryo parvissimus, turbinatus. Formosa: Hab. Koshun, leg. T. Kawakami, anno 1903. 25. Pteris cheilanthoides Hayata, l. c., p. 619. Radix caespitosa, stipitibus elongatis 15 cm longis ebeneis, inferne squamosis, squamis, linearibus, frondibus 6—7 cm longis, 7—8 cm latis, subcoriaceo-membranaceis, deltoideis, glabris pinnatis apice acutis subtus albo-glaucis, superioribus non perfecte ad rachin fidis inferioribus sub- semideltoideis basi bipinnatis, indusiis marginalibus, linearibus, 'continuis, suberosis. - At first sight, this species seems to be Cheilanthes argentea Hook; but studying the plant carefully, I found that the sori are on the intra- marginal strand connecting the vein-tips, but not on the vein-tips themselves. It should, therefore, be referred to Pteris, on account of the position of the sori. Besides, it differs from C. argentea Hook. by the frond glaucous beneath, but not farinose. Formosa: Hab. Loco non indicato, leg. G. Nagasawa, anno 1905. 200 Friedrich Hildebrand. XLIX. Friedrich Hildebrand, Neue Cyc/amen-Arten. (Ex: Gartenflora, LVII [1908], pp. 291—298.) 1. Cyclamen maritimum Hildebrand, |. c., p. 291. Knollen kugelig bis plattgedriickt, mit korkiger Oberfläche, nur aus. der Mitte der Unterseite bewurzelt. Blatter zugleich mit den Blüten im Herbst; ihre Spreiten verkehrt herzförmig, Verhältnis der Breite zur Länge sehr wechselnd; Rand manchmal mit vorspringenden Ecken. Oberseite brüunlichgrün, mit Zone von Silberflecken. Blüten im Herbst, ihre Stengel nicht kriechend; Kelchblütter eiförmig mit einem seitlich verzweigten Mittelnerv. Blumenkronzipfel eifórmig lanzettlich, am Grunde beohrt, am Rande der Spitze mit Keulenhaaren, hellrosa mit karminrotem, nach oben zu zweispaltigem Fleck, welcher in der Blumenkronróhre sich sehr verwaschen in drei Streifen teilt. Filamente kurz, Antheren läng- lich eifórmig, an der Spitze abgerundet. Griffelspitze mit dem Schlunde der Blumenkronróhre abschliessend. : ^ Südliches Kleinasien am Meeresgestade: Mersina (Siehe). Die Pflanze wächst auf tertiärem Kalk unter Eichen-, Styrax- und Pistaciengebiischen an steinigen Orten des Meeresgestades im Gerölle zwischen Eurymedon und Kalykadnus; die Wogen überspülen bei Sturm oft die Standorte. Von allen anderen bis dahin bekannten Cyclamen-Arten dürfte das. Cyclamen: maritimum nebst dem sogleich zu besprechenden C. pseudo- maritimum. durch die bräunlichgrüne Färbung. seiner Blätter sich aus- zeichnen. 2. Cyclamen pseudo-maritimum Hildebrand, l. c., p. 293. Knollen kugelig bis plattgedrückt mit korkiger Oberfläche; Wurzeln aus der Mitte der Knollenunterseite entspringend, stark und fein ver- zweigt. Blatter zugleich mit den Blüten im Herbst, ihre Spreiten verkehrt herzfórmig, der mit Knorpelzühnen versehene Rand teils mit verschieden stark vorspringenden Ecken. Oberseite brüunlichgrün, mit verschiedener Silberzeichnung. Blüten im Herbst, ihre Stengel nieht kriechend, Kelch- blatter lanzettlich scharf zugespitzt, ein Mittelnerv mit seitlicher Ver- zweigung. Blumenkronzipfel an Basis mit Öhrchenbildung, lünglich lan- lich, am Rande keine Spur von Haarbildungen; ihre Farbe hellrosa, an Basis mit dunkelkarminrotem Fleck, welcher nach oben in zwei getrennte Spitzen ausläuft, zwischen diesen eine feine karminrote Linie. In die Blumenkronróhre geht der karminrote Fleck, nach unten hin abblassend, fast ganz gleichmässig hinein. Antheren lang zugespitzt. Griffelspitze mit dem Schlunde der Blumenkronröhre ungefähr abschliessend. Frucht- stiel von der Mitte her nur in einer Richtung sich aufrollend. Südküste von Kleinasien am Meeresufer. Näherer Standort wie die vorige. —- (Siehe.) We Ee? Neue Cyclamen-Arten. 201 Hiernach zeichnet sich das Cyclamen pseudo-maritimum vom C. mari- timum durch folgende Merkmale charakteristisch aus: Die Blatter des Kelches sind, bei 5 mm Lange und 3 mm Breite, lanzettlich und scharf ‚zugespitzt gegenüber den eifórmigen und an der Spitze etwas abge- ,rundeten von Cyclamen maritimum. Die Blumenkronzipfel sind nicht, wie bei diesem, am Gipfel abgerundet, sondern lang zugespitzt, wobei ihre Länge von 26 mm, ihre Breite von 5 mm um ein viel Bedeutenderes "übertrifft und wobei diese Zipfel sich lockig aufdrehen. Am Rande dieser Zipfel zeigt sich keine Spur von Haarbildungen, welche sich bei Cyclamen maritimum finden. Die Zeichnung der Blumenkronróhre neigt bei Cy- clamen pseudo-maritimum mehr zu derjenigen von Cyclamen persicum, bei Cyclamen maritimum mehr zu derjenigen von Cyclamen graecum. Von den anderen schon bekannten Cyclamen-Arten steht das Cyclamen graecum und dessen náhere Verwandte auf der einen Seite und das Cy- clamen neapolitanum und dessen Verwandte auf der anderen Seite den besprochenen beiden Cyclamen-Arten am nächsten; beide Gruppen blühen auch im Herbst; mit den im Friihling bliihenden Arten haben die beiden besprochenen gar keine Ahnlichkeit. Von Cyclamen persicum sind sie durch die Bildung von Ohrchen an der Basis der Blumenkronzipfel grundverschieden. 3. Cyclamen Jovis Hildebrand, l. c., p. 295. Knollen plattgedrückt, mit korkiger Oberfläche, nur am oberen Teil bewurzelt. Blatter mit kriechenden Stielen im Herbst nach den ersten Blüten sich entfaltend, verkehrt herzfórmig mit vorspringenden Ecken; Oberseite freudig-grün mit silbriger Zone. Blüten im Herbst, Kelchblätter lanzettlich lang zugespitzt mit einem seitlich stark verzweigten Mittel- nerv, Blumenkronzipfel langlanzettlich, am Grunde beohrt, rosenrot, an Basis mit 2 dunkelroten Streifen, welche sich erst nach der Umbiegungs- stelle der Blumenkronzipfel in der Blumenkronróhre zu einem schnell zugespitzten Fleck vereinigen. Filamente 1 mm lang; Antheren lang- lanzettlich, allmühlieh scharf zugespitzt. Fruchtstiele sich dicht unter der Kapsel in einer einzigen Spirale aufrollend. Vorkommend in Wäldern von Pinus maritima in 500 Fuß Meereshóhe im südlichen Kleinasien (Siehe). Das Cyclamen Jovis steht dem Cyclamen neapolitanum sehr nahe, unter- scheidet sich aber von diesem durch die im allgemeinen viel schmäch- tigeren Blüten, in welchen die Kelchblätter und die Blumenkronzipfel sehr in die Länge gezogen sind; außerdem ist die Zeichnung der Blumen- krone bei Cyclamen Jovis etwas anders, als bei Cyclamen neapolitanum und namentlich sind auch die Filamente und Antheren bei Cyclamen Jovis viel linger als bei Cyclamen neapolitanum. 4, Cyclamen aegineticum Hildebrand, l. c., p. 296. Knollen kugelig mit rissiger korkiger Oberfläche; Wurzeln nur aus der Mitte der Knollenunterseite entspringend. Blütter nach Entfalten der ersten Blüten im Herbst ersclieinend; ihre Stiele wenig kriechend, Spreiten verkehrt herzférmig, am Ende mehr oder weniger abgerundet, am un- 202 Otto E, Jennings. gebuchteten Rande mit Knorpelzühnen; Oberseite seidig glänzend, dunkel- grün, mit Netz von silbrigen Adern und Zone von Silberflecken. Blüten im Herbst; Kelchblütter eifórmig lanzettlich, ganzrandig, Mittelnerv mit seitlicher Verzweigung. Blumenkronzipfel an der Basis beohrt, länglich eifórmig, hellrosa; von dem Grunde aus verlüuft ein dünner, mittlerer und zwei seitliche, rechts und links einer, breitere, dunkelrote Streifen nach oben; in die Róhre der Blumenkrone setzt sich diese Zeichnung in drei feinen Streifen fort. . Filamente kurz, Antheren lünglich,dreieckig, auf dem Rücken mit vielen sehwarzblauen Warzen. Griffel den Blumenkron- schlund nicht überragend. Fruchtstiel jeder nach mehreren Richtungen hin aufgewunden. Kapseln immer ganz freiliegend. Aegina am Berge Oros unterhalb des Klosters (Miliarakis). Das Cyclamen aegineticum steht etwa in der Mitte zwischen Cyclamen graecum und pseudograecum; von ersterem unterscheidet es sich neben anderen, oben angegebenen Eigenschaften besonders durch die allgemeine Kleinheit seiner Teile, namentlich der Blüten, von letzterem durch die an ihrer Spitze mehr abgerundeten Blátter, von beiden durch die Zeichnung der Blumenkrone. Gegenüber Cyclamen graecum zeigt es auch in seiner Konstitution bei der Kultur eine Verschiedenheit insofern, als es leicht Frucht ansetzt, was letzteres nicht tut. L. Otto E. Jennings, Plantae novae Pennsylvanicae. (Ex: Ann. Carnegie Mus., III [1906], no. 4.) 1. Kneiffia Sumstinei Jennings, l. c., HI (1906), p. 480, pl. XIX. Stems simple, somewhat shrubby, about 3,5 dm high, ascending from the base, or nearly erect, densely hairy above, with very widely sprea- ding, or mainly reflexed. stiff, silvery hairs, 2—3 mm in length. Leaves entire, 3—6 cm long, 0,5—1,2 cm wide, stiff and ascending, the lower Slightly hairy, linear-obovate, rounded at the apex, at the base narrowed into a margined petiole from the attachment of which striations run down the stem. Upper leaves becoming lanceolate or ovate- acuminate, sessile, very densely hairy on both sides, with widely spreading, or. reflexed, silvery hairs 1—1,5 mm long. Flowers 8—12, diurnal, bright yellow, erect in the bud, in the axils of bracts as large as the upper leaves and similar to them, aggregated into a rather dense corymbose inflorescence; calyx-tube linear-funnel-form, prolonged 1—1,4 cm beyond the ovary, sparsely pubescent, calyx segments reflexed in flower, lanceo- late, about as long as the tube, tips linear, 2—3 mm long, erect, or ascending from widely diverging bases, the tips and the upper fourth of the calyx-segments tomentose-pubescent; petals obcordate, 2,2—-2,5 cm long, 2 em wide; stamens of equal length, or very nearly so, about two wur a ie ër Plantae novae Pennsylvanicae. 203 thirds the length of the petals; style slightly longer than the stamens, the lobes of the stigma linear, widely spreading, 4-6 mm long. Mature capsule not seen; ovary sessile, oblong to slightly obovate, faintly winged, densely pubescent with ascending hairs. Pennsylvania: Dry upland field. near Kittanning, D. R. Sumstine, June, 1905. Type specimens in the Pennsylvania Herbarium of the Carnegie Museum, Acc. No. 2905. This species is evidently nearly related to Kneiffia fruticosa (Linnaeus Raimann, perhaps more closely to Kneiffia fruticosa pilosella (Rafinesque- Schmaltz) Britton, but in general appearance it is quite different, the strictly simple habit, the large leafy bracts, and the more densely inflores- cence serving to differentiate it at once. Further differences are apparent in the mostly reflexed, silvery pubescence, and the widely diverging, tomentose-pubescent calyx tips. In the dried specimens at least, there is no discernible inequality in the length of the stamens, the species thus apparently overstepping what is usually regarded as a generic character. 2. Ibidium incurvum Jennings, 1. c. III (1906), p. 483, pl. XX. Radicibus pluribus fere 2—8, carnosis fasciculatis: caule 1,5—6 dm alto, superne dense et minutissime glanduloso-pubescente: foliis caulinis mediis et superioribus 2- 6, bracteiformibus, basi vaginantibus, apice anguste acutis vel elongato-acuminatis; foliis radicalibus et foliis caulinis inferioribus 2—7, acutis vel raro obtusiusculis, 3—20 cm longis, 0,4—1,8 cm latis; foliis radicalibus lineari-oblongis vel ovatis, parte basali abrupte angustata in petiolum marginatum; foliis caulinis inferioribus linearis vel lineari-oblanceolatis, inferne sensim angustatis in basin vaginantem, foliis caulinis superioribus vaginantibus bracteiformibus: spicis 8—15 cm longis, 1,6—2,5 cm latis, obtusis, densis, multifloris; bracteis ovatis, cum ?/, parte florum aequilongis, apice elongato-acuminato: floribus sessilibus, albis vel raro subluteis, 1,4—1,9 cm longis, recurvato-patentibus; ovario et sepalis ad basin minutissime glanduloso-pubescentibus; sepalis triangulari- lanceolatis, acutis vel obtusiusculis, 1,1—1,6 cm longis, 2—3 mm latis; petalis lateralibus cum sepalis aequilongis, oblongo-lanceolatis, apice late Obtusis vel suborbiculatis, plus minusve crenulatis, ad basin nervis lateralibus bifurcatis; labello 1,2—1,7 cm longo, 4—7 mm lato, plus minusve unguiculato, medio plus minusve contracto, apice obtuso aut etiam orbiculato plus minusve laciniato, basi truncato-vel cordato-orbi- culato, nervis bifurcatis; callis gracilibus incurvis, basi dense pubes- centibus et plus minusve glanduloso-pubescentibus: capsulis obovato- oblongis, saepe curvis, 1—1,4 cm longis. l Pennsylvania: The type specimens, now in the Pennsylvania Her- barium of the Carnegie Museum, were collected by the writer on Presque Isle, Erie, Aug. 24—26, 1905. The plants were quite abundant in the damp sand surrounding the ponds in the more recently formed land at the eastern end of the peninsula. In the herbarium of the Carnegie Museum are other specimens of this species, collected also on Presque 204 Robert E. Fries, Isle, August 16, 1880, by Gustave Guttenberg, and a large bundle of typical material collected September 9—11, 1900, by J. A. Shafer. The specific name incurvum is given this species from the quite SEE strongly and sharply incurved callosities, a constant character, which : | will at once serve to distinguish this species from lbidium cernuum (Linnaeus) House. Perhaps the most closely related species is the more southern Ibidium odoratum (Nuttall), which ranges from Virginia and | Kentucky southward through the Gulf States, but the differences are, nevertheless, quite marked between the two species. Ll. Fries, Robert E., Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. V.') (Ex: Arkiv för Bot. VIII [1908], no. 8, 51 pp) 22. Passiflora Warmingii Mast. subsp. chacoénsis Fries, l. c., p. 4, tab. I, fig. 7—8. ; Herba laeteviridis, glabriuscula, in partibus omnibus pilis laxis molli- bus minutis obsita. Laminae foliorum tenuiter membranaceae, supra laete- virentes, subtus glaucae, utrinque minutissime pilosulae, profunde trilo- batae, lobis ovatis, acutis vel obtusiusculis, irregulariter crenatis, basi exquisite contractis (i. e. incisuris angustis, lobis invicem fere attigenti- bus vel rarius etiam paulo tegentibus): laminae circ. 9 cm longae et 10 cm latae. Baccae pilis tenuibus, mollibus obsitae. Bolivia: Gran Chaco, ad Fortin Crevaux (17. IV. 1902; Fr. 1600; .- floribus fructibusque ornata). In den dichten Uferwüldern, hauptsüchlich von der Composite Tessaria integrifolia gebildet, welche den oberen Teil des Rio Pilcomayo im Chacogebiete umgeben, kam diese Passiflora reichlich vor, einen charakteristischen Bestandteil der Untervegetation bildend. Sie steht P. Warmingii Mast. sehr; nahe; jedoch ist sie stets durch eine ver- schiedene Blattform ausgezeichnet, weshalb ich sie als Unterart derselben aufstelle, 23. Hybanthus parviflorus (L. fil.) Fries, l. c., p.. 8. Syn.: Jonidium glutinosum Vent. var. parviflorum (L. Fil.) Eich). in. Mart, Fl. bras. 13: l. p. 374. 24. Schinus dependens Ortega var. tomentosa Fries, Le p. 11. Arbuscula (vel frutex) 5—8 m alta, ramis et foliis praesertim juniori- . — bus utrinque inflorescentiisque dense tomentosis; foliis subsessilibus, obo- 7 pp. 104—108, 202—207. 1) Cf. Rep, nov. spec, UL (1907), pp. 237—240, 251—354; IV (1901), . » MAUS Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 205 vatis, apice rotundatis et interdum apiculatis, basi acutis, margine plus minus revoluto integerrimis, 2—3 cm longis et 1— 1,5 cm latis; inflores- centiis elongatis, 2—4 cm longis. Bolivia: Gran Chaco, Caiza, in campo aprico graminoso (20. Mürz 1902; Fr. 1428; florens). Obwohl diese Varietät habituell äußerst verschieden ist von den übrigen Formen von Sch. dependens, führe ich sie doch hier als zu dieser Art gehörig auf, die ja in nahezu allen Charakteren so sehr variiert. 25. Fagara nigrescens Fries, l. c. p. 12, tab. I, fig. 4—5. Arbuscula, ramis cortice cinereo striato tectis, spinis destitutis ; ramulis glabris. Folia apicem versus ramulorum congesta (internodiis brevibus, 1—3 mm longis), imparipinnata, 3—5-juga, 6—10 cm longa; foliorum petioli communes 1,5—2 cm longi, semiteretes et supra canali- culati, internodiis inter juga circ. 1,2 cm longis, anguste praesertim sursum) alatis, sicut petiolo glabris canaliculo parce breviterque puberulo excepto: foliola sessilia, membranacea, sieca nigrescentia. rhomboideo- elliptica, integerrima, apice obtusa vel emarginata, basi acuta et mar- ginibus revolutis domatium pulcherrimum formantia, supra pilis sparsis- simis (in nervo medio numerosioribus) brevibus instructa, subtus sub- glabra, eglandulosa; foliolum terminale 3—4 cm longum et 1—1,5 cm latum, lateralia basin versus decrescentia. Inflorescentiae axillares, spici- formes, 1—2 cm longae (nondum plane evolutae), brevissime puberulae; bracteae triangulares, acutae, puberulae, 0,5—1 mm longae. Flores feminei sessiles, tetrameri; sepala rotundato-triangularia, acutiuscula, puberula, circ, 0,5 mm longa, anguste scarioso-marginata; petala (nondum evoluta) imbricata, obtusa, glabriuscula, sicca nigrescentia; ovaria 2, oblonga, glaberrima; flores masculi et fructus ignoti) Bolivia: Gran Chaco, Tatarenda (7. April 1902; Fr. 1549). Die dritte Art dürfte F. hiemalis (St.-Hil.) Engl. am nächsten stehen, von der sie sieh durch vollstándig ganzrandige Blüttehen unterscheidet, welche von dünnerer Konsistenz sind und vollständig Glandeln entbehren, sowie gleichmäßiger nach Spitze und Basis hin schmäler werden. Ver- mutlich sind auch !die Infloreszenzen im vollentwickelten Stadium nicht verzweigt, wenigstens nicht so reich wie bei hiemalis. — F. nigrescens kam ‘in den dichten, schattigen Wäldern des westlichen Chaco vor. 26. Weinmannia boliviensis Fries, l. c., p. 16, tab. I, fig. 9—10. Arbuscula, ramulis glabris cinereo-nigrescentibus, novellis ferrugineo- tomentosulis, mox glabrescentibus; internodia 0,5—3 cm longa. Folia Opposita, integra. Stipulae triangulares, acutae, reflexae, brunneae, supra glabrae subtusque pilis adpressis ferrugineis instructae, circ. 4 mm longae et 2 mm latae. Petioli teretes et supra canaliculati, parce strigosi vel glabri, 0,5—1 cm longi. Laminae coriaceae, glaberrimae, supra obscure virides nitidaeque, subtus pallidiores, ellipticae vel anguste ellipticae, apice acutae basinque versus sensim angustatae et in petiolum decur- rentes, margine acute serratae (serraturis 2—5 mm latis et 0,5—1,5 mm altis), 3—3,5 cm longae et 1,2—2,5 cm latae; costa et nervi laterales 206 Rob. E. Fries. validiores utrinque 12—15 supra plani subtusque prominuli atque fulvo- colorati, venulae supra impressae, subtus planae. Inflorenscentiae oppo- sitae, oblongae vel breviter cylindricae, 2—4 cm longae et 1—1,5 cm diam., pedunculis 1,5—2,5 mm longis puberulis suffaltae; pedicelli fructi- feri divergentes, brevissime et laxe pilosuli, 2,5—3,5 mm longi. Fructus ovoidei, glaberrimi, 2,5—3 mm longi et 1,25—1,5 mm diam., acuti et in stylos duo 1,5 mm longos attenuati. Semina globoso-reniformia, pilis- longis et laxis crispulis instructa, circ. 0,5 mm diam. Bolivia: Pinos pr. Tarija, in regione Alni, cire, 2500 m s. m. (Fr. 1295). Durch die langgestielten, kleinen, spitzen und vóllig unbehaarten. Blàtter mit scharf gesügtem Blattrande ist die Art von den übrigen Weinmanniae simplicifoliae geschieden. 27. Seguiera elliptica Fries, Le p. 20, tab. I, fig. 1--3. Frutex 2—3 m altus, ramis squarrosis, junioribus viridibus, dein albieantibus et minute pruinoso-pilosulis vel subglabris; internodia ad 6 em longa, striato-suleata. Aculei stipulacei breves (1—4 mm longi), rigidi, recti, acuti, patentes vel paulo retrorsi, virides apiceque rubes- centes, Petioli foliorum glabri, 2—4 mm longi, supra canaliculati. Laminae rigide membranaceae, integerrimae, ellipticae vel interdum ovatae, basi in petiolum sensim angustátae acutaeque, apice rotundatae et apiculo 1—1,5 mm longo instructae, glabrae, supra virides subtusque glaucescentes, nervus medius ac secundarii validiores 6—8 supra sub- plani subtusque prominuli et sicut reticulum venularum laxum albicantes; laminae 7—11 cm longae et 3,5—6,5 cm latae. Panicula. ampla, multiflora, ramis patentibus, cinereo-tomentellis; pedunculi fructiferi graciles, cinereo-tomentelli, recurvati, 5 mm longi. Sepala in fructibus persistentia valde recurvata, oblonga, obtusa, glabra, ad 5 mm longa et 2,5 mm lata. Samarae glaberrimae, applanato-globosae, laeves et nitentes, 7—8 mm diam., apice alata, alulis nullis; ala oblique linguiformis, basin versus angustata, paulo curvata, glabra, nervosa, apice rotundata, 2,8—3,4 cm longa et sub apicem 1,2—1,5 em lata. Semen castaneum, glaberrimum nitidumque, applanato-globosum, 6 mm diametiens atque 3,5 mm crassum. Argentinae prov. Jujuy: Arroyo del medio, loco umbroso ‘sub- humido (28. Juni 1901; Fr. 313; fructigera); Quinta pr. Laguna de la Brea, in silva (9. August 1901; Fr. 455; sterilis). Die Art steht der S. guaranitica Speg. (in An. Soc. Cientif. Argent. 16, p. 88. 1883) am nächsten, welch letztere aus dem Territorium Missiones im nordóstlichen Argentinien herstammt. Durch mehrere Charaktere scheint sie sich jedoch meines Erachtens von dieser zu unter- scheiden; besonders erwühnt seien hier die spitzen Nebenblattdorne, die unten deutlichen, weißen, glänzenden Mittelnerven wie auch Seitennerven, die kürzeren Fruchtstiele und Fruchtflügel, die an der Spitze abgerundete Form dieser letzteren und die kreisrunde Form der Samen. 28. Panicum sanguinale L. var. digitatum Hackel subvar. anisotrichum Hackel apud Fries, 1. e., p. 34. Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 207 Spiculae primariae (longius pedicellatae) inter nervos marginales pilis patentibus ciliatae, secundariae (brevipedicellatae) pilis brevibus porrectis munitae (Hackel in litt.). Argentina: Prov. Jujuy, Quinta in agro Zeae frequenter (Fr. 142). Mense Junio florebat simulque fructibus instructum. 29. Aristida inversa Hackel apud Fries, l. c., p. 37. Perennis, caespitosa. Culmi erecti, ad 7 dm alti, graciles, teretes, glaberrimi, multinodes, simplices, apice breviter nudi. Vaginae teretes, arctae, internodiis breviores, glaberrimae; ligula brevissima, truncata, ciliata; laminae anguste lineares, complicatae vel basi planae, longissime tenuiterque acuminatae, ad 30 cm longae, statu complicato circ. 0,8 mm latae, erectae, rigidulae, extus laeves, intus glabrae et crassinerves, marginibus scaberulae, glaucescentes. Panicula lineari-oblonga, ad 25 cm longa, contracta, subdensiflora, ramis binis ternisve suberectis brevibus (ad 8 cm lg.) scaberulis, primario basi breviter nudo multispiculato, secundariis a basi spiculiferis 1—3-spiculatis, tertiariis basilaribus bre- vissimis auctis, spiculis subaequaliter dispositis subterminalibus pedicellis eis circ. 3-plo brevioribus fultis. Spiculae lineares, sine aristis circ. 9 mm longae, pallide viridulae: gluma I. spiculam longitudine aequans, lineari-lanceolata, bidenticulata, inter dentes mucronulata, rigidule mem- branacea, 1-nervis, carina scabra; II. spicula 3-plo brevior (3 mm lg.) lanceolata, acutiuscula v. obtusiuscula, tenuiter mem branacea, 1-nervis haud carinata, laevis. Gluma III. (fertilis) quam I. paullo brevior ((—8 mm lg.), linearis, tubulosa, callo obtuso brevissime barbulata, ceterum. scaberula, superne haud torta, aristae divisionibus florendi tem- pore porrectis subaequalibus, intermedia circ. 2 cm longa. Palea oblonga, 1,5—2 mm lg., enervis. Antherae 1,5 mm longae. Bolivia: Gran Chaco, Fortin Crevaux ad Rio Pileomayo, in campo sicco aprico (Apr. 1902; Fr. 1589). Im Habitus der A. mendocina R. A. Phil. sebr ähnlich, aber durch das Längenverhältnis der Hüllspelzen (glumae steriles) gänzlich ver- Schieden; bei A. mendocina ist die I. gluma 3 mal kürzer als die IL, bei A. inversa findet gerade das Gegenteil statt. Es gibt überhaupt nur wenige Arten von Aristida, bei welchen die gl. I. länger ist als die IL, z. B. Ar. Spegazzinü Arech., bei welcher sie aber nur um !/, die II. über- ragt; übrigens weicht diese Art durch niedrigen Wuchs 2-knotigen Halm (die Knoten dem Grunde genähert) und etwa 6 cm lange Grannen sehr von unserer ab. (Hackel in litt.). 30. Calamagrostis rosea Hack. var. macrochaeta Hack., Fries, 1. c., p. 40. A typo differt arista infra medium fixa, exserta, geniculata, glumas superante. Bolivia: Junaea pr. Tarija, loco graminoso in reg. subalpina c. 2500 m s. m. (Fr. 1301). 31. Cynodou Dactylon (L.) Pers. var. maritimum (HBK.) Hack. apud Fries, I. c., p. 40. Bolivia: Gran Chaco, Caiza (Fr. 1427). Argentina: Prov. Jujuy, Quinta (Fr. 259). 208 Fries: Phanerogamenflora d. Grenzgebiete zwischen Bolivia u. Argentinien. E. Die Art blühte während der ersten Monate des Jahres und trug in der Trockenzeit (Juni—Aug.) reife Früchte. Sie kam auf feuchtem, salz- haltigem Boden vor. 32. Atropis argentinensis Hack. apud Fries, l. c., p. 45. Perennis, caespitosa, sine stolonibus. Culmi erecti, graciles, ad 25 cm alti, teretes, glaberrimi, apice breviter nudi, binodes. Folia glaberrima: vaginae internodiis longiores; ligula ovata, obtusa, circ. 2—3 mm lg. laminae anguste lineares, obtusae, omnes convolutae, plerumque setaceae (diam. 0,5—0,7 mm), breves (3—6 cm lg), erectae. Panicula lineari- oblonga, 10—12 cm lg., contracta, laxiuscula, ramis tenui-filiformibus, + scaberulis, anthesi erecto-patulis, post anthesin-suberectis, inferioribus quinis valde inaequalibus, longioribus circ. !/; paniculae aequantibus, fere ad medium usque nudis, secundariis brevibus 1— 3-spiculatis appressis, M spiculis subaequaliter dispositis, subterminalibus quam pedicelli crassius- culi scabri circ. 3-plo longioribus. Spiculae lineari-oblongae, parvulae. d plerumque triflorae, 2,5 —3 mm lg., viridulae v. dilute violaceo-variegatae, rhachillae glabrae internodiis circ. 0,7 mm longis. Glumae steriles vix 1}; fertilium superpositarum tegentes, ovatae, obtusae, interdum repando- denticulatae, I. 1-nervis, 1—1,5 mm, II. 3-nerves, 1,5 —2 mm lg., glaberrimae. Glumae fertiles 2—2,5 mm longae, ovales, obtusae vel minute obtuseque ` apiculatae, 5-nerves, nervis lateralibus vix ad medium productis, glaberrimae. Palea glumam aequans, oblonga, obtusiuscula, carinis laevibus, Antherae 0,5 mm lg., post anthesin cum stigmatibus intricatae. . - Ovarium glabrum. Argentinae prov. Jujuy: in ora fl. Rio Grande pr. Tileara (Kurtz, herb. argent. n. 11733; leg. Fr. Claren. Forma mendozina Hack., l. c., p. 46. Non differt a typo nisi spiculis paullo majoribus (4—5 mm lg.), glumis. S fertilibus cire. 2,5 mm longis, callo breviter et parce barbulati, infra apicem setuloso-scabris. Prope Mendoza lectam a cl. T. Stuckert accepi. Diese Art ist der nordamerikanischen A. airoides (Glyceria airoides Nutt., G. montana Buckley) nahe verwandt, letztere hat aber meist flache, breitere Blätter und abstehende Rispenüste sowohl während als nach der - Anthese. Die gleichfalls nahe verwandte A. convoluta Gris. unterscheidet sich durch zu 2 stehende Rispenäste, die am Grunde nur wenig nackt 3 sind, durch viel größere Ahrchen und die am Grunde des Rückens lings der Nerven schwach behaarten Deckspelzen (gl. fertiles). [Hackel in litt.]. " 1 33. Hydrocleis cryptopetala Fries, |. c., p. 47, Tab. II, Fig. 1—3. Rhizoma abbreviatum, radices numerosos fibrosos et caules nonnullos, circ. 3 dm longos emittens. Folia natantia, longepetiolata. Petioli ad 3 dm elongati, interne distincte articulato-septati, Laminae rotundato- . elliptieae, basi profunde cordatae (incisura 10—12 mm profunda, angus- … tissima, lobis basalibus rotundatis invicem tegentibus), apice rotundatae et vulgo emarginatae, numquam acutae vel attenuatae, 7-nerviae, secun- 7 dum nervum medium valde inflato-incrassatae, 5—7 cm longae et E 4,5—5,5 cm latae. Florum umbellae bracteis viridimembranaceis 3—4 cm D EE Anton Heimerl: Xyridaceae novae. 209 longis suffultae et vulgo folia laminifera gerentes saepeque radicantes et stoloniferae. ^ Pedunculi 2—-5, teretes apicemque versus subtrigoni, 2,5—4 cm longi, floriferi suberecti, fructiferi recurvati. Sepala lanceo- lata vel anguste triangularia (a basi apicem versus sensim angustata), obtusa, canaliculata, dorso rotundata nec carinata, viridia et margines versus submembranacea, c. 15 mm longa et ad basin c. 6 mm lata, ` Petala flava, tenerrima, orbiculari-obovata, apice rotundata, calycis longi- tudinis circ. ?/, aequantia, c. 12 mm longa et 10 mm lata. Staminodia numerosa, filitormia. Stamina fertilia pauca, 4—6; filamenta membrana- cea, lineari-oblonga, apicem basinque versus angustata, c. 8,5 mm longa et medio 1 mm lata; antherae 2,5 mm longae. Carpella in floribus examinatis 4—5; ovaria lanceolato-linearia, 3 mm longa, sensim in stylum 2 mm longum attenuata. Fructiculi c. 9 cm longi et 3—4 mm diam. Semina applanata, minutissime pilosula, 1,5 mm longa et 1 mm lata; embryo hippocrepidiformis, Bolivia: Gran Chaco, Tatarenda, in aqua 3—4 dm alta, inter Azollam, Pistiam etc. frequenter (Fr. 1396). Florebat mense Martio. Von den drei bisher bekannten Hydrocleis-Arten stehen der H. crypto- petala die H. nymphaeoides (= Humboldtii) und H, Martii am nächsten, Von nymphaeoides ist unsere Art deutlich und sehr leicht zu unterscheiden an den bedeutend kleineren Blüten, den an Zahl geringeren Staubblütternusw. Größer ist dagegen die Ähnlichkeit mit H, Martii. Jedoch scheint es mir, nach de: Beschreibung dieser Art und nach einem Typusexem- plare, das ich von derselben in Kew gesehen habe, als ob H. cryptopetala gut artlich verschieden wäre, und zwar aus folgenden Gründen. Die Blätter sind an der Spitze stets abgerundet und stets mehr oder weniger deutlich eingekerbt, nicht stumpf zugespitzt. Die Blüten sind kleiner, ungefähr von der halben Größe der H Martii; die Kelchblätter ohne kielförmig hervortretenden Mittelnerv; die Kronenblätter stets deutlich kürzer als die Kelchblütter; die fertilen Staubblätter an Zahl weniger (4—6, nicht 12—mehr) mit bandfórmigen Staubfüden. Lil. Anton Heimerl, Xyridaceae novae.') (Ex: Ann. Hofmus. Wien, XXI [1006], pp. 61—71, tab. IV.) 1. Xyris subulata R. et P. var. acutifolia Heimerl, |. c., p. 63 (? = X. stenophylla Nilsson). Folia linearia, leviter torta, longe attenuata, acutissima, usque ad 8 cm lg. et 1 mm lt., in omni lamina dense et tenuissime (sed bene con- Spicue) rugulosa, utroque in margine minutissime scabridata, vagina sa- 1) Siehe auch: Malme in Rep. III (1906), pp. 111—113; V (1908), pp. 101 bis 103. Repertorium novarum specierum. Vl. 14 210 Anton Heimerl. turate rufobrunnea, nitida, usque ad 3 cm lg., in margine calva; scapus 14—15 em lg, f. 1 mm crassus, vagina 8 cm lg., inferne rufobrunnea instructus, inprimis sub spica fuscus et asperulatus; spica ad 6 mm lg., 5 mm lt. subturbinata, bracteis 2 infimis ad 3,5 mm lg., ovatis, obtusius- culis, alteris cum his decussatis ad 4,5 mm lg., ovato-elliptieis, acutius- culis, sequentibus florigeris ad 6,5 m lg., ellipticis, obtusatis, omnibus. fuscis, non v. vix nitidulis, in margine vix v. paululum solum pallidiori- bus; sepala lateralia bractearum fulcrantium longitudine, angustius lanceo- lata, subaequilata, acutiuscula, carinata, carina atrobrunnea, vix alata; capsula oblongo-ellipsoidea, 4,5 mm lg. 1,5 mm Ìt., in apice styli basin. paulum incrassatam gerens. Bogotá, Columbien, leg. Goudot (,X. subulata“). 2. Xyris Wawrae Heimerl, 1. c., p. 65. . Syn.: Xyris tortula f. robusta Szyszylowicz! in: Beck, Itinera prin- cipum S. Coburgi, p. 94; Nilsson in Kgl. Sv. Vet.-Ak. Handl., XXIV, no. 14 (1892), p. 46. — Tab. IV, Fig. 1—8. Die Sammlung des Wiener Hofmuseums besitzt die schónen von Wawra am Itatiaya (,feuchte Stellen an der Basis des Kegels*; Exsikk. Nr. 411) gesammelten Originalexemplare; sie erscheinen mir von X. tor- tula so verschieden, dass ich auf sie eine neue Art gründe und dem Finder zu Ehren benenne, da leider der von Szyszylowicz gegebene Name (des Bestehens von X. robusta Mart. wegen!) nicht verwendet werden kann. Planta robusta, dense caespitosa, pluriscaposa, basi vaginis emortuis circumdata, in habitu ad X. Zortulam Mart. accedens; folia erecta, rigida, plana, anguste linearia, eximie spiraliter torta, superne solum acuminata, acutiuscula ad acuta, glabra, griseo-viridia, frequenter sat tenue nervata, inprimis basin versus minutissime rugulosa, in margine interiore (versus scapos spectante) minute scabridulata ibique distinctius brunneo marginu- lata, 20—32 cm le 1,5—2,5 mm lt., basi in vaginam quam lamina usque f. duplo latiorem, 4,5—6 cm lg. in margine haud v. vix membranaceam, glabram, saturate rufobrunneam, solum in facie interiore nitidam, extus opacam subsubito dilatata; scapus 45—64 cm altus, folia ad duplo su- perans, teretiusculus, glaber, validus, basi vagina 11—14 cm lg., aphylla, in apicem excurrente (parte libera 2—3 cm Ig.), basin versus rufobrunnea ibique nitida instructus; spica subglobosa 11—12 mm lg. 8—10 mm lt. pluriflora, atra, bracteis f. conformibus, infimis solum brevioribus et magis ovato-lanceolatis, ceteris late ovatis, usque 6,5 mm lg. et 5,5 mm It., an- tice rotundatis v. obtusissimis, f. concoloribus, atrobrunneis ad fuscis. in margine v. vix v. paulum pallidioribus, ibique integris denique solum irregulare hine inde laceratis, paulum nitentibus instructus, area (in brac- teis inferioribus + inconspicua) subconspicua, striaeformi ad anguste lan- ceolata, parva, ad 2 mm lg., pallidius brunnea, + distincte punctulata ; sepala lateralia libera, eximie asymmetrica, una facie f, reducta, q. altera ad 3-plo angustiore, ad 6 mm lg. circiter naviculacea, anguste lanceo- lata, antice obtusiuscula, anguste carinata, carina aliformi, superne pau- lum scabridulata, ceterum glabriuscula; stamina antheris loculis sub- re a E ULL Xyridaceae novae. 211 parallelis, filamentum paulo superantibus, 1,5 mm lg.; staminodia, bi- brachiata, brachiis penicillatis, ad 3 mm lg., stamina paulum superantibus; capsula ad 4 mm lg., obovoideo-elliptica, styli rudimentum incrassatum apice gerens; semina 1,5 mm lg., subfusiformia, rufa tenuissime striatula, Brasilia, in locis humidis ad montem Itatiaya, leg. Dr. H. Wawra, Unterscheidet sich von der verwandten X. tortwa Mart. die nach Malme (Bihang etc., XXII, Afa. III, Nr. 2, p. 14) auch bis 50 em hoch, mit bis 28 cm langen, ungefähr 1 mm breiten Blättern, 6—9 mm langer und 4—6 mm breiter Ahre vorkommt, durch am Grunde ungewimperte, bis mehr als doppelt so breite Blatter, fast kugelige, ziemlich reich- blütige, grössere Köpfchen und ganz besonders durch die mit deutlicher Area versehenen Brakteen. Die verglichenen Originale von Martius und Pohl (X. spiralis) sind, von den kleineren Abmessungen abgesehen, über- dies an den armblütigeren, mehr länglichen Köpfchen mit hellbraunen, glänzenden Brakteen sofort zu unterscheiden. 3. Xyris calcarata Heimerl, |. c., p. 68, tab. IV, fig. 1—3. Ex affinitate X. cristatae Nilsson; folia disticha, plana, linearia, non torta, sursum attenuata, acutiuscula, + oblique submucronulata, glaber- rima, rufobrunnea et in superficie paulum, glaucescentia, plurinervata, laevia, nec rugulosa nec in margine scabridata, vix marginata, 20—22 cm lg, 3—4 mm lt., inferne in vaginam inprimis basin versus saturate rufo- brunneam, 5 ~8 cm lg., in margine anguste membranaceam, vix nitidam, glabram complicata; scapus 35—65 cm altus, rigidus, folia valde superans, distincte sed leviter anceps, marginatus, glaber, sublaevis, basi vagina ad 20 em Ig. in apicem foliaceum excurrente, basin versus intense rufo- brunnea, vix nitida instructus; spica subglobosa, ad 10 mm lg., 9 mm it., pluri: sed haud multiflora, bracteis duabus infimis oppositis, spicam fulerantibus eximia formatione: ovato oblongis, in dorso apicem versus crista firma, cultriformi, griseo-brunnea, acute prominente et supra apicem bracteae producta quasi calcaratis, calcaribus inter se + inaequilongis, uno e bractea infima oriente q. altero (e bractea sequente) ad duplo lon- giore, usque 4 mm lg, cum apice subspinescente spicam aequante ad subsuperante, bracteis ceteris late ellipticis, antice subrotundis, superiori- . bus inprimis magis obovato-ellipticis, ad 6—8 mm lg., 4—5 mm lt., an- tice obtusatis ad paulum acutiusculis, brunneolis v. apud superiores in- primis marginem versus pallidioribus ad viridulis, integris, paulum niti- dulis, in margine apicali dense fimbriatis, ceterum glaberrimis, area angusta, 2,5—4 mm lg., oblonga ad lanceolata, griseobrunnea v. magis rufa, leviter prominente, minutissime rugulosa instructis; sepala lateralia libera, inaequilata, 6,5 mm lg., angustius lanceolata, acutiuscula, carinata, carina angustius alata et inprimis superne dense rufo-tomentella; stamina antheris lobis subparallelis, 2,5 mm lg., filamentum superantibus; stami- nodia longe penicillata. In Brasilia occidentali leg. Tamberlik. . Diese ausgezeichnete Art findet nur in X. cristata Nilsson, l. c., p. 56, Tab. III, Fig. 5, ein Seitenstück, unterscheidet sich aber leicht durch die 14* 212 Anton Heimerl, viel làngeren und breiteren, am Rande glatten Blatter, den kahlen, viel hóheren Schaft, die mit einem messerartig vortretenden, in eine sporn- artige Verlängerung ausgehenden Rückenkamme versehenen beiden unter- sten Brakteen, den fehlenden Rückenkamm der übrigen Brakteen, welche am nicht zerschlitzten Vorderrande gefranst sind, die rostrot filzigen Se- palen usw. ` 4. Xyris Zahlbruckneri Heimerl, 1. c., p. 69, tab. IV, fig. 9--12. Affinis cum X. ciliata Thunbg. (X. restiacea Mart., X. strobilifera Kunth); plantae basis vaginis breviter foliigeris, infra valde dilatatis, ibi fuscis inque margine basali setuloso-ciliatis circumdata; folia plana, linearia, vix v. leviter torta, rigida, sensim superne angustata, acuta, glabra v. in margine infra minute setulosa, lutescenti-viridia, + inconspicue nervata, eximie (sed minute) ruguloso-scabridata, non marginata, 21,5—35,5 cm lg., 2—3,5 mm lt, ad 7—9 cm complicata, in complicationis margine breviter ciliata, ima in basi modice ampliata et fuscescentia; scapus 58—75 cm altus, folia ultra duplo superans, f. teretiusculus, vix v. in- distincte angulatus, glaber, rigidissimus, ut folia densissime ruguloso- scabridatus, basi vagina aphylla, 10—16 cm lg., laeviuscula, infra brun- neola instructus; spica oblongo-ellipsoidea ad cylindrica, 18—32 mm lg., 9—10 mm lt., strobilacea, basi brevius attenuata, multiflora, bracteis f, conformibus, ad 7 mm lg. et 5—6 mm lt., latissime obovato-orbiculatis, planiusculis, antice late rotundatis ad subtruncatis, paululum sed distincte apice emarginatis, hinc inde in emarginatura apiculo minuto auctis, sub- concoloribus, superioribus pallidius ceteris saturate rufobrunneis ad ca- staneis, coriaceis, in margine nec hyalinis nec laceratis, paulum sericeo nitentibus, glaberrimis, ecostatis, area nulla; sepala lateralia libera, eximie inaequilata, una facie ad duplo q. altera latiore, ad 7 mm lg., anguste lanceolata, antice obtusiuscula, argute carinata, inprimis superne dense fimbriato-lacerata; staminodia penicillata; capsula ad 4,5 mm lg. et 2 mm It, oblongo-obovoidea, styli rudimentum incrassatum apice gerens. In Brasilia occidentali leg. Tamberlik. Von verwandten Arten kommt wohl in erster Linie X, ciliata Thunbg. in Betracht; diese unterscheidet sich aber leicht durch breite, viel kür- zere, ganz anders gestaltete, am Ende mit + schiefer Stachelspitze ver- sehene, dicht gewimperte Blätter, durch den oberwärts zweischneidigen und an den Kanten wimperhaarigen, niedrigeren Schaft, endlich durch verkehrt eiförmige, vorn gerundete, nicht ausgerandete und am Rande undeutlich gezähnelte, dunklere Brakteen. X. metallica Klotzsch stimmt in den Brakteen mit der vorigen Art überein und weicht überdies durch die armblütigen, mehr rundlichen Köpfchen mit linear-spatelförmigen Se- palen beträchtlich ab. Eine dritte, ebenfalls zapfenförmige Blütenstände besitzende Art lernte ich im Herbare des Wiener Hofmuseums als X. Bawmii Nilsson (aus Afrika) kennen; sie unterscheidet sich aber leicht durch kleine runde Brakteen und rostrot filzige Sepalen. 5. Xyris rubrolimbata Heimerl, l. c., p. 70, tab. IV, fig. 4—6. In habitu foliisque ad specimina minora X, savannensis Miq. accedens E. Wolf: Neue asiatische Weiden aus dem Arboretum zu St. Petersburg. 213 folia evidenter disticha, plana, linearia, rigidiuscula, aequilata, superne sensim attenuata ipsoque in apice obtusiuscula, maxima parte glabra, laevia, sub apice solum "utraque in acie minutissime scabridata, rufo- brunnea, utroque in margine (apice excepto) elegantissime atrorufo mar- ginata, nervis compluribus pallidioribus et inter nervos punctulis minu- tissimis rufobrunneis frequentissime instructa, in margine (apice excepto) laevissima, 30—45 cm lg., 1,5—2 mm lt., basi in vaginam 12—14 mm le complicata, vagina apice quasi ligula subulata (ut in X. savannensi Mio) ad 2 mm lg., acuta instructa, nitidula, quam lamina paulo minus intense rufobrunnea, in margine non ciliata, sed ibi distincte membranacea et brunneola; scapus ad 65 mm altus, teretiusculus, vix angulatus, glaber, rigidus, f. laevis, saturate rufobrunneus, in basi vagina aphylla, 19—21 mm lg., brunneola instructus; spica breviter et late obovoideo-globosa, 5 mm lg. et f. lt, haud multiflora, bracteis extimis oblongo-ovatis, 3,5 mm lg., ceteris latissime obovatis ad f. orbicularibus, 4 mm lg., 3 mm lt, valde convexis, supra basin breviter contractis, antice late subtruncatis, casta- neis, basi pallidioribus, in margine integris, nec hyalinis, opacis, minu- tissime denseque punctulato-scabridatis, area dorsali inprimis in bracteis inferioribus, conspieua, oblongo-lanceolata, paulo pallidiore ad griseo- brunnea, levissime mediano-costata; sepala lateralia libera, inaequilata, a latere circiter semilanceolata, 4 mm lg., antice rotundata et minute emar- ginata, argute carinata, carina alatim inprimis basin versus prominente, f. glabra, minute in acie scabridata. Legit R. Spruce anno 1854 ,ad flumen Guainio v. Rio Negro supra ostium fluminis Casiquiari* (Exsikk. Nr. 2994 sub ,Xyris rubro- limbata“). Obwohl nur ein Exemplar des Pflänzchens vorliegt, so trage ich doch kein Bedenken, auf dieses die neue Art zu gründen, da es so auffallende Eigentümlichkeiten aufweist, wie die rotbraunen, am Rande fast schwarz- rot zierlich eingefassten, sonst ganz an die von X. savannensis erinnernden Blätter, die kleinen, fast kugeligen Köpfchen, die vorne fast gestutzten, am Grunde zusammengezogenen glanzlosen Brakteen, endlich die oben stumpfen und in der Seitenansicht leicht ausgerandeten Sepalen. LIH. E. Wolf, Neue asiatische Weiden aus dem Arboretum des Kaiserl. Forstinstitutes zu St. Petersburg. (Ex: Mitt. Kaiserl. Forstinstitutes St. Petersburg, VIII [1905[, Sep. pp. 1—13.) 1. Salix viminalis L. var. longistyla, Wolf, I. c., p. 10, tab. I, I. Blatter linear-lanzettförmig, zur Spitze lang und allmählich zugespitzt, nach der Basis bogig (kürzer als nach der Spitze hin) verschmälert (oder. am Grunde der Triebe, parallelseitig oder nach beiden Enden hin gleich- mäßig verschmälert), ganzrandig, längs den (etwas nach unten gebogenen) 214 T E. Wolff. Rändern nur schwach geschweift und oberseits mit voneinander entfernt stehenden Drüsen; oberseits stumpfgrün, kurzflaumig, unterseits weiblich- seidig von dichten querläufigen Haaren, die gröber sind als bei der west- europ. S. viminalis. An Langtrieben: Länge der Blattspreite 150—180 mm; Breite = ca !/, der Länge, Seitennerven 20 - 25 jederseits des Hauptnerves; Länge des Blattstiels =1/,9—'/,, der Blattspreitenlänge. An kürzeren Endtrieben: Länge der Blattspreite 90—140 mm, Breite = 1/,—1/,, der Länge, Seitennerven 15—20; am Grunde der Triebe sind die Blätter kleiner und breiter. Nebenblätter an Langtrieben sichelförmig, lang zu- gespitzt, am Rande drüsig, bei den oberen Blättern groß, ebensolang wie die Blattstiele. © Kätzchen unbekannt, à erscheinen gleichzeitig mit den Blättern. Deckschuppen stumpf oder spitz, hellbraun einfarbig oder an der Spitze etwas dunkler; weißhaarig. Fruchtknoten dicht weißhaarig. Hoher Strauch; Triebe kurz samthaarig, junge weißbehaart, einjährige grauhaarig. Ssemipalatinsk. 2. Salix viminalis, L. var. strobilacea, Wolf, l. c., p. 11, tab. I, II. Blatter schmal-lanzettformig (Breite — !/,—!/; der Linge), nach der Spitze lang und allmählich zugespitzt, nach der Basis zu bogig (kürzer als nach der Spitze) verschmälert (am Grunde von Kurztrieben — nach beiden Enden hin gleichmäßig verschmälert), ganzrandig, längs den (etwas nach unten gebogenen) Rändern nur schwach geschweift und oberseits mit voneinander entfernt stehenden Drüsen; oberseits stumpf- grün, kurzflaumig, unterseits weißlich-seidig von dichten, fast quer- läufigen Haaren, die gróber sind als bei der westeurop. S. viminalis. An Langtrieben: Länge der Blattspreite 85—140 mm, Seitennerven ungefähr 22 jederseits des Hauptnerves; Blattstiel = !/,;—!/,, der Blattspreitenlänge. An Kurztrieben: Länge der oberen Blätter 60—75 mm, Seitennerven ca. 15. Nebenblatter an Langtrieben sichelfórmig, zugespitzt, am Rande drüsig, groß: !/;, bis fast !/, der Länge der Blattspreite. 2 Kätzchen erscheinen gleichzeitig mit den Blättern. Deckschuppen zur Zeit der Blüte die Fruchtknoten verdeckend, hellbraun mit dunklerer Spitze (hell- grünlich — an der Spitze des Kätzchens). Fruchtknoten weißhaarig. d Kätzchen unbekannt. Hoher Strauch; Triebe samtig behaart, die jungen weißhaarig, die einjährigen grauhaarig. Ssemipalatinsk. 3. Salix viminalis L. var. latifolia, Wolf, 1. c., p. 11, tab. II. Blätter schmal-lanzettförmig, ganzrandig, längs den (etwas nach unten gebögenen) Rändern nur schwach geschweift und oberseits mit voneinander entfernt stehenden Drüsen; oberseits grün und kurzflaumig unterseits weiblich-seidig von dichten jquerläufigen Haaren, die gröber sind als bei der westeuropüischen S. viminalis. An Langtrieben haben die Blätter eine Länge der Blattspreite von 105—175 mm, eine Breite von !/,—!/ der Länge und ungefähr 26 Seitennerven jederseits des Hauptnervs; Länge des Blattstieles = ?/,,—'!/,, der Blattspreitenlänge. An weniger langen Endtrieben: Länge der Blattspreite bis 120 mm, Breite = !/,—!/, der Länge, Seitennerven bis 20; an kurzen Seitentrieben: Länge der Blattspreite bis 90 mm, Breite bis !/, der Länge; am Grunde > Si "A f LE z A» Ba a nS a ccc: Neue asiatische Weiden aus dem Arboretum zu St. Petersburg. 215 der Triebe sind die Blatter kleiner und etwas breiter und weniger dicht behaart. An Fruchtzweigen sind die meisten Blatter lanzettfórmig und nach der Spitze zu verbreitert. 9 Kätzchen erscheinen gleichzeitig mit ‘den Blättern. Deckschuppen stumpf, dunkelbraun mit heller Basis, weib- haarig. Fruchtknoten dicht weißhaarig. < Kätzchen unbekannt. Hoher Strauch; junge und einjährige Triebe kurz-samtartig behaart, letztere häufig mit schwarzen Haaren. Ssemipalatinsk. 4. Salix semiviminalis, Wolf, I. c., p. 12, tab. IV. Blátter schmal-lanzettfórmig (Breite — ?/,—!/, der Blattspreitenlünge) oder, am Grunde der Triebe, lanzettfórmig (Breite = !/, der Lange), ganz- randig, längs den (etwas nach unten gebogenen) Rändern oberseits mit entfernt voneinander stehenden Drüsen oder (bei großen Blättern, wenn die Drüsen dem äußersten Blattrande aufsitzen) seicht geschweift-gezähnt. Die oberen Blätter der Triebe sind oberseits sattgrün, flaumig, unterseits weißlich-seidig von fast querläufigen, etwas krausen Haaren; die unteren Blätter sind dünner behaart, unterseits hellgrün, besät (außer den Haaren) mit sehr kleinen Höckerchen. An Langtrieben haben die Blätter (ohne den Stiel gemessen) eine Länge bis zu 130 mm und 18—23 Seiten- nerven (jederseits des Hauptnerves), Blattstiel = !/,,—1/,, der Blattspreiten- länge; am Grunde des Triebes sind die Blätter kleiner, von 50 mm Länge an, mit 10--12 Seitennerven; an Seitenzweigen beträgt die Länge der ‚oberen Blätter bis zu 90mm. Nebenblätter nur an Langtrieben vorhanden, kürzer als die Blattstiele, mehr oder weniger sichelförmig, meist gezähnt (an der Basis mit größerem Zahne). c^ Kätzchen unbekannt; © Kätzchen erscheinen gleichzeitig mit den Blättern, anfangs gedrängt-blütig, später am Grunde entfernt-blütig. Deckschuppen spitz oder stumpf, hellbraun mit dunklerer Spitze, weißhaarig. Fruchtknoten weiD-seidig-filzig. Hoher Strauch mit dünnen Trieben; junge Triebe flaumig, einjährige weniger behaart, brüunlich. Diese Weide macht den Eindruck eines Bastards, möglicherweise S. viminalis Gmelini X Caprea? Akmolinsk. 5. Salix argyracea, Wolf, |. c., p. 13, tab. II. Blätter im allgemeinen lanzettförmig-elliptisch (am Grunde der Triebe kommen auch einzelne längliche bis ovale Blätter vor), an den (etwas nach unten umgebogenen) Rändern mit langgezogenen, sehr wenig hervor- springenden Zähnen oder, die kleinen Blätter, ganzrandig oder fast ganz- randig. Blätter oberseits dunkelgrün, behaart oder, die unteren Blätter, kahl; unterseits weißlich schimmernd von glänzenden, ziemlich starken, undeutlich querläufigen Haaren. Länge der Blattspreite 45—75 mm, Breite = ?/,—?/|. der Länge, Blattstiel = !/,—!/, der Blattspreitenlänge; am Grunde der Langtriebe und an Kurztrieben sind die Blätter kleiner. Nervation auf der Blattoberseite schwach hervortretend, auf der Unter- seite: Mittelnerv blaßgelb, sehr stark, nach der Spitze zu stark und all- mählich verfeinert; Seitennerven, 10--12 jederseits vom Hauptnerv (bei kleinen Blättern weniger), schwach hervortretend; Tertiärnerven wenig bemerkbar. Nebenblätter bald abfallend, e-lanzettfórmig oder lanzett- förmig-kleindrüsig-gesägt.. 5 Kätzchen unbekannt; 9 erscheinen vor den 216 Eduardus Janczewski. Blüttern. Deckschuppen schwárzlich mit heller Basis, weiBhaarig. Frucht- knoten weißhaarig; Narben gelb, später braun. Aufrechter Strauch: Sommertriebe behaart; einjährige Triebe kahl, bräunlich. Ssemiret- schensk. LIV. Eduardus Janczewski, Species novae generis Ribes. WI (Ex: Bull. intern. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. math. et nat., Mai 1906, pp. 280—293.) (Schluss.) Formae hybridae. 24. X Ribes utile Jancz., l. c., p. 286 (R. cynosbati X grossularia). Frutex divaricatus: ramulis longis, arcuatis; aculeis nodalibus sim-- plieibus; foliis parvulis, nitidis, subcoriaceis, 3—5-lobis, basi-truncatis: racemis brevibus (4—9 mm), bifloris; floribus pallidis, subpubescentibus, receptaculo aeque longo ac lato, intus pubescenti, sepalis reflexis, petalis parvis, flabelliformibus, albis, staminibus inclinatis, quam petala duplo. longioribus, polline mixto, cum granulis 25°, perfectis, stylo pubescenti, bifido, ovario rotundato, pedunculato, glabro; bacca maiore, purpuras- cente, eduli, sub finem mensis lulii maturescente. — Culta in hortis sub. nom. Mountain Gooseberry. — Ex horto Maurer. 25. X Ribes rusticum Jancz., 1. c., p. 286 (R. grossularia 8. uva crispa X oxyacanthoides). Frutex divaricatus: ramulis arcuatis; aculeis nodalibus 1—3, aliis. setiformibus dispersis; foliis parvulis, 3—5-lobis, basi-truncatis v. sub- cordatis, subtus pubescentibus; racemis brevibus (4—6 mm), bi-trifloris; floribus pallidis pubescentibus, receptaculo. latiore quam longo, intus pubescenti, sepalis reflexis, pétalis quam sepala duplo brevioribus, spathu- latis, subglabris, albis, staminibus sepala aequantibus, polline mixto, cum granulis 50°/, perfectis, stylo pubescenti, bifido, ovario pedunculato, pubescenti; bacca maiore, purpurea, eduli, sub finem mensis Iulii matures- cente, — Culta in hortis sub nom. Cluster Seedling. — Ex horto Späth. 26. X Ribes innominatum Jancz., l. c., p. 286 (R. divaricatum X grossu- laria). Frutex elatior; ramulis rigidis; aculeis nodalibus 1—3 validis, ad 18 mm longis; foliis parvulis, 3—5-lobis, subpubescentibus; racemis brevibus (5—10 mm), 1—3-floris; floribus castaneo-purpureis, pubescenti- bus, receptaculo hemisphaerico, intus pubescenti, sepalis reflexis, ligu- latis, petalis quam sepala subduplo (2/,) brevioribus, albis, subflabelli- formibus, staminibus sepala aequantibus, polline mixto, cum granulis 50°/, perfectis, stylo pubescente, bifido, ovario breviter pedunculato, glabro 1) I. cf. Rep., IIT (1907), pp. 381—384; II. cf. Rep., IV (1907), pp. 209—212. [|^ ied hi ELA ee Species novae generis Ribes, III. 217 v. pubescente; bacca minore, purpurea, vix pruinosa, dulcedula, eduli, sub finem mensis Iulii maturescente. — E fruticeto Spüth (Ribes Nr. 1a, Nr. 3). 27. X Ribes arcuatum Jancz., l. c., p. 287 (R. divaricatum? X gracile). Frutex divaricatus: ramulis elongatis arcuatis; aculeis nodalibus sim- plicibus, saepe deficientibus, parvis; foliis parvulis, 3—5-lobis, basi rotun- datis v. truneatis; racemis brevibus (10 mm), 2—3-floris; floribus pallidis, receptaculo turbinato intus pubescenti, sepalis ligulatis subreflexis, petalis albis subflabelliformibus, quam sepala subduplo (?/;) brevioribus, stamini- bus sepala superantibus; polline mixto, cum granulis 40%, fertilibus, stylo pubescenti, profunde (2/,) bifido, ovario pyriformi, glabro, pedunculo elongato; bacca atropurpurea, pruinosa, medio mense Julio maturescente, Frutex robustior, sed R. gracili similis; propter formam floris, pollen mixtum et baccas non caducas non pro varietate eius sed pro forma hybrida habemus. 28. X Ribes robustum Jancz. Le p. 287 (R. niveum X oxyacan- thoides). Frutex robustus, elatus: ramis aculeis nodalibus 1—3 (non raro de- ficientibus) et saepe setiformibus dispersis armatis; foliis mediocribus, 3—5-lobis, basi cordatis v. subcordatis, subpubescentibus; racemis ad 2 cm longis, 3—5-floris; floribus roseo-albidis, receptaculo paullo latiore quam longo, intus pubescenti, sepalis per anthesim initio explanatis, postremum reflexis, petalis quam sepala triplo brevioribus, erectis, sub- flabelliformibus, staminibus quam sepala sesqui-longioribus, filamentis et antheris pilis nonnullis munitis, polline bono, cum granulis 5—10 ^ sterilibus, stylo pubescenti bifido, ovario glabro, brevipedunculato (5 mm): bacca mediocri, nigra, pruinosa, acidula, sub finem mensis lunii et Iulio maturescente. Frutex medium inter parentes tenens, sub nomine R. robusti ex horto Kewensi acceptus. 29. X Ribes succirubrum Zabel 1895 apud Janez., l. c., p. 287 (R. ni- veum Q X divaricatum c). Frutex robustus, elatus; ramulis aculeis nodalibus 1—3, validis et longis (15 mm) armatis; foliis parvulis v. mediocribus, 3—5-lobis, basi truncatis v. subcordatis, subglabris; racemis ad 2 cm longis, 2—4-floris; floribus laete roseis, receptaculo aeque longo ac lato, intus pubescenti, sepalis ligulatis, reflexis, petalis eis triplo brevioribus, subflabelliformibus, albis, erectis, staminibus quam sepala sesqui-longioribus, filamentis et antheris pilis paucis munitis, polline mixto, granula 40°/, perfecta conti- nenti, stylo pubescenti, bifido, ovario glabro, pedunculo 4—8 mm longo; bacca mediocri, nigra, pruinosa, acidula, medio mense Iulio maturescente. ` Frutex medius inter parentes, ab H. Zabel anno 1888 productus et in progenie secunda a prima nulla re distinctus. 218 Eduardus Janczewski. Subg. Berisia Spach. I. Diacantha Jancz., 1. c., p. 288. 30. Ribes Giraldii Jancz., l. c., p. 289. Frutex, ut videtur, minor: ramulis hornotinis tenuibus, arcuatis, acu- leatis, pubescentibus et glandulosis; glandulis pedicellatis, rubris, viscosis; foliis parvis, 3—5-lobatis, lobo medio productiore, basi truncatis v. sub- cordatis, pubescentibus, glandulosis; racemis c^ elongatis (7 cm), laxi- floris (20), pedicellis pedunculisque elongatis, setuloso-glandulosis; floribus pallidis parvis, subpelviformibus, pubescentibus, receptaculo hemisphaerico, extrinseeus glanduloso, sepalis ligulatis, petalis minutis, staminibus, brevi- bus, antheris ovato-rotundatis, stylo bifido; racemis fructiferis brevibus; baccis parvis, rotundatis, coccineis, glanduloso-hispidulis, brevipeduncu- latis, annulo carnoso sub flore marcescente munitis. China septentr. (Chen-si). — c^, fr. — (RP. Giraldi no. 3777, 3119, 3180, 3791 in herb. Biondi) — Planta nostra nondum floruit. Differt a R. pulchello ramis tenuioribus, pubescentibus, foliis minori- bus, pubescentibus, glandulis viscosis, racemo c laxiore, fructu glandu- loso-hispidulo. ` II. Euberisia Janez., l. c., p. 288. 31. Ribes distans Jancz., 1. c., p. 289. Asia orient.: Mandchuria, Corea, Japonia, alt. 500 m. — R. alpinum 8. mandchuricum et y. japonicum Maximowicz. — R. Maximowiczii Koma- row, non Batalin. — Plantae nostrae var. «. mandchuricae humiles (60 cm), fructus medio mense Augusto maturescunt. Differt a R. alpino statura humili, gemmis angustioribus et acutiori- bus, racemis floribusque minoribus, foliis latioribus, basi cordatis, sub- acuminatis. 32. Ribes Vilmorini Jancz., l. c., p. 290. Frutex bimetralis; cortice pallido, gemmis minutis, ramulis novellis rubescentibus, glabris; foliis parvis 3— 5-fidis, basi cordatis v. truncatis; racemis c' valde brevibus (0,5—2 cm), 5—13-floris, bracteis deciduis; floribus minutis, subrotatis, viridulis, receptaculo plano, pallido, sepalis ovatis, petalis minutissimis, filamentis rubris, antheris albis, stylo apice bifido; racemis 9 brevissimis (0,5—1,5 em), 2—8-floris, floribus minutissi- mis, ovario ovato; baccis rotundis. Thibet orientale (semina a RP. Soulié 1902 collecta). Planta Yunnanensis a RP. Delavay, in altit. 3400 m in statu fructifero collecta (no. 4690 in herb. Paris) ad hanc speciem pertinet. — Frutices nostri, e seminibus Thibetanis a M. Vilmorino missis, 1903 nati, floruerunt 1906. Species ab aliis Berisiis evolutione maxime serotina, gemmarum atque foliorum forma valde distincta, in statu florifero nondum collecta. 33. Ribes tenue Jancz., Le p. 290. Frutex humilis; ramulis novellis tenuibus, rubescentibus, glabris: foliis 3—5-lobis v. 3—5-fidis, basi subcordatis, lobis acutiusculis; racemis c mediocribus (2,5—5 cm), 12—20-floris; floribus parvis, rotatis, fusco- rubris, brevi-pedicellatis, sepalis ligulatis, trinerviis, petalis parvis, an- —— un Species novae generis Ribes. III. ; 219 theris roseo-albidis, filamentis purpureis, stylo purpurascenti, apice bifido; racemis © brevioribus. (2—2,5 cm), laxifloris (5—10); floribus minoribus, -ovario glabro; baccis parvis, nigris (?). Asia centralis: Chen-si, Hupeh, Se-tchuen, Thibet, Sikkim, altit. 3500—4000 m (RP. Farges no. 59, RP. Giraldi no. 7159, Clarke no. 35698, Wilson no. 90, 315, 315a, 520, 520a). — Planta nostra c' incertae originis; aliae juveniles, e fructibus nigris, Thibetanicis 1905 natae, Differt a R. distanti gemmarum ae foliorum forma, racemis longiori- bus, floribus maioribus, rubris, ab aliis Berisiis evolutione valde praecoci aliisque notis. 34. Ribes coeleste Jancz., l. c., p. 290. Frutex robustior; foliis parvis rotundatis, 3—5-lobis, basi cordatis, subglabris v. pubescentibus; racemis 5’ mediocribus (3—5 cm), 15—20- floris, bracteis angustis, ciliatis; floribus parvulis, subrotatis, purpureis, pedieellatis, sepalis ligulatis, tribus nervis ramosis munitis, petalis parvis, stylo bifido, pedunculo pubescenti; racemis fructiferis brevioribus (1,5— 2 cm), baccis nigris (?), glabris. Asia centralis: Se-tchuen (RP. Farges no. 533 in herb, Paris), ‘Chen-si (RP. Giraldi no. 3775, 7162 in herb. Biondi). Differt a R. tenui ramulis crassioribus, racemis latioribus, floribus et baccis maioribus, bracteis setulis glanduliferis marginatis. 35. Ribes (subg. Parila sect. II. Andina) macrostachyum Jancz. |. c., p. 292. Frutex ut videtur robustus: ramulis bornotinis setoso-glandulosis, non pubescentibus; foliis maioribus, rotundatis, lobatis, basi subcordatis v. cordatis, glabris, glandulis minutis conspersis, petiolo setoso-glanduloso; racemis 9 longis (15 em), multifloris (50), pubescentibus, bracteis lineari- bus, pedicellis brevibus (2 mm), densissime pubescentibus, bracteolatis ; floribus parvis, turbinatis (?), densissime pubescentibus, petalis conspicuis, staminibus quam petala brevioribus, antheris ovatis nectariiferis, ovario densissime pubescenti, stylo bifido petala aequanti. Peruvia, in Andibus Chacapoyas (Mathews in herb. Delessert). Species R. leptostachyo setarum longitudine (2 mm) similis, sed folio- rum magnitudine et antheris nectariiferis bene distincta. 36. X Ribes (subg. Ribesia) futurum Jancz., 1. c., p. 292 (R. vulgare macrocarpum Q X Warszewiczü cf). Frutex robustus: foliis 8— 5-lobis, subglabris; racemis pendulis, elon- gatis (4—7 cm), 8—12-floris; floribus subpelviformibus, carneis, recepta- culo subpelviformi, non lobato, sepalis concolore, annulo subpentagonali paulo prominenti munito, sepalis rotundatis, petalis parvis, staminibus brevibus, antheris latis, post anthesim papilionatis, ovario rotundato, ver- tice horizontali, stylo brevi, bifido. Planta praegnatione facticia 1903 producta, inter parentes media. Floruit 1906, sub finem mensis Aprilis. 220 : Vermischte neue Diagnosen. 37. X Ribes (subg. Coreosma) Saundersii Jancz., Le, p. 293 (R. kud- sonianum Q X nigrum cj). Frutex minor: folis 3—5-lobis, lobis acutiusculis, infra glanduloso- punctatis; racemis patentibus v. paullo adscendentibus, brevibus (2,5— 4 cm), 8—12-floris, bracteis triangularibus minutissimis, pedicellis elon- gatis (3—6 mm); floribus breviter campanulatis, glandulosis, initio roseis, postea albidis, sepalis patentibus, convexis, utrinque pubescentibus, pe- talis subconvexis, spatulato-rotundatis, albis, staminibus petala aequanti- bus, antheris nectariiferis, polline mixto, multa granula fertilia (409/j) continenti, ovario pyriformi, glanduloso, vertice ovarii elevato, calloso, stylo inter stigmata fisso; bacca rotundata. Planta e seminibus R. hudsoniani in horto Saundersiano (Ottawa) 1903 lectis edueata, inter parentes media. Floruit 1906 sub finem mensis Aprilis. LV. Vermisehte neue Diagnosen. 273. Iris Eleonorae J. Holmboe (ex sect. Junone Tratt) in Bergens Museums Aarbog, 1907, p. 4. Bulbo ovato 4 cm longo et 2,5 cm crasso, tunicis membranaceis brunneis superne longe productis basin foliorum amplectentibus. Caule brevissimo vel subnullo, in specimine unico a me viso unifloro. Foliis paucis distichis anguste lanceolatis falcato-recurvis sensim angustatis acutis canaliculato-plicatis multinerviis, margine anguste cartilagineis minute ciliatis. Spathis unifloris lanceolatis longe attenuato-cuspidatis haud ventricosis. Tubo perigonii ovario 4—5-plo longiore, spatham superante, Phyllis externis perigonii anguste obovatis 5 em longis et 15 mm latis, intense purpureo-violaceis, linea cristaeformi destitutis; internis 2,5 cm longis et 5 mm latis deflexis obovato-spathulatis obtuse trilobis anguste stipitatis intense violaceis. Stigmatibus perigonio sub- aequilongis, in lobos acutos triangulari-oblongos partitis. This beautiful plant belongs to the group of species formed by I. caucasica Hoffm. and its allies, and seems to be nearest related with I. palaestina (Baker) Boiss. It is chiefly distinguished from that species through its considerably larger purplish flowers, further by its obovate- spathulate interior perianth-segments, etc. I. palaestina has pale yellow flowers, which are sometimes tinged with lilac; its interior perianth- segments are narrow, linear-lanceolate; besides it has a considerably more southern distribution, extending from Syria and Palestine to Meso- potamia (according to Boissier, Fl. orient., V, 122; its occurrence in Mesopotamia is not mentioned by Baker, Handb. Irid., 45). From the Syrian desert Post has described a variety with blue flowers under the name of var. coerulea (Fl. of Syr. and Palest., 768). I. caucasica, of which I have seen in Boissiers herbarium Armenian specimens from various collectors, having broader, inflate spathes and obtuse stigma-lobes, is still Vermischte neue Diagnosen. 221 more different from I. Eleonorae. Also of I. caucasica, which has gene- rally quite yellow flowers, there exists in Turkestan and Buchura a variety with blue flowers, viz. var. coerulea Regel (Descript. plant. nov. Fasc., IX, 38 [1884)). | With the consent of my father I have named this species in me- ' mory of my late mother, Mrs. Eleonore Holmboe (born 1857, died 1901). On the Armenian high level, flowering in April, 1878. (M. Holmboe.) 274. Rourea (Byrsocarpus) orientalis H. Bn. var. madagascariensis L. Courchet in Ann. Mus. Col. Marseille, XV, 1907, p. 2 et 64. Nous croyons pouvoir assimiler spécifiquement le ,Kitsongo* vrai de Madagascar au Rourea (Byrsocarpus) orientalis H. Bn. dont la forme type croit sur la cóte orientale d'Afrique, bien que nous n'ayons pu observer les fleurs chez cette dernière forme. Toutefois les rameaux portant des fleurs, étudiés par nous et récoltés dans l'Ambongo, différent par leurs folioles des rameaux fructi- feres de méme provenance, les folioles étant, sur ces derniers, plus petites, plus membraneuses, à bords planes, plus étroitement atténuées au sommet, d'un fauve ferrugineux sur le sec; ces mémes folioles sont, sur les rameaux floriféres, plus grandes, de consistance plus coriace, à bords légérement révolutés, plus arrondies au sommet, enfin beaucoup plus vertes sur le sec. Ce sont ces derniers échantillons qui ont le plus de ressemblance avec ceux du type étudié par H. Baillon. Avons-nous affaire ici à deux variétes distinctes de la méme espece, et les rameaux à petites folioles se rapportent-ils à la var. parvifolia que Baillon, qui ne parait pas, d'ailleurs, l'avoir directement étudiée, rattache avec doute au Byrsocarpus orientalis? N'ayant pu étudier en méme temps les fleurs et les fruits sur chacune des deux sortes de rameaux dont nous avons parlé, nous ne pouvons nous prononcer à cet égard. D'autre part, la différence de taille qui existe entre les deux sortes de folioles observées sur nos échantillons est moindre que celle qui, d’apres Baillon, distinguerait la var. parvifolia de la forme type, et les folioles de cette derniére ont sensiblement les mémes dimensions que celles de nos rameaux florifères. Jusqu'au moment où de nouveaux matériaux nous auront permis de compléter cette étude, nous devons donc garder la plus grande réserve. Mais si nous ne pouvons, pour l'instant, considérer nos échantillons de l'Ambongo comme correspondant à une ou peut-être à deux variétés distinctes, nous pensons qu'ils doivent étre spécifiquement rattachés au Byrsocarpus orientalis, et nous invoquerons, pour justifier cette maniere de voir, les motifs suivants: 1? La strueture anatomique est partout la méme; 29 Si, d'une part, nos rameaux floriferes ont des feuilles trés semblables à celles de la forme type africaine dont nous n'avons pu voir les fleurs, de l’autre les fruits et les graines de la forme type ont la 222 Vermischte neue Diagnosen. plus grande ressemblance avec les fruits et les graines de nos rameaux à petites folioles. Ces trois plantes, si toutefois elles sont distinctes comme variétés, ont donc entre elles des rapports trop intimes pour qu'on puisse les séparer spécifiquement. 275. Chloris nigra Hackel in Bol. Soc. Brot., XXI (1904—1905) 1906,. p. 179. l Annua. Culmi geniculato - ascendentes, subcompressi, glaberrimi, 6—7 dm alti, circ. 4-nodes, nodo summo in !/, superiore culmi sito, simplices vel inferne foliifero-ramosi. Vaginae laxiusculae, teretiusculae, inferiores internodia circ. aequantes, superiores iis breviores, praeter os longe barbatum glaberrimae. Ligula brevissima, truncata, membranacea,. ad latera pilis longis stipata. Laminae lineares, subulato-acuminatae, 10—30 cm long., circ. 8 mm lat., planae vel laxe complicatae, virides, praeter basin fimbriatam glabrae, margine scaberulae, tenuinerves. Spi- cae circ. 9, fasciculatae, fastigiatae, erecto-patulae, 4—6 cm long., circ. 5 mm lat., rachi tenui scabra, basi barbulatae, spiculis dense imbricatis,. sessilibus. Spiculae obovatae, uniflorae, 3 mm long.; glumae steriles in- aequales, lineari-lanceolatae, uninerves, carina aculeolis scabrae: I. 2 mm long. acutiuscula, II. 2,5 mm long. obtuse bilobulata, inter lobulos aristu- lam 0,7 mm long. scabram exserens; III. (fertilis) 3 mm long. a latere- visa inaequaliter ovata, supra medium dorsum gibba, in !/, superiore acutiuscule biloba, inter lobos mucrone minuto rigidulo recurvo v. hamato instructa, acute carinata, carina marginibusque appresse breviterque pi- losa, 3-nervis, nervis lateralibus submarginalibus facie minute scaberula utrinque sulco exarata, primo albido-membranacea, demum chartacea,. nigra v. atro-fusca. Palea glumam aequans, obovato-oblonga, obtusius- cula, carinis seaberula. Antherae 0,6 mm long. Gluma IV. pedicello glu- ma Ill. 4—5-plo breviore glabro fulta, 2 mm long., late cuneata, truncata, emarginata in simo mucrone minuto recurvo munita, 3-nervis, glaber- rima substantia coloreque gluma II, omnino vacua; gluma V. pedicello 1 mm long. fulta, intra IV. abscondita, ejusdem forma, sed minor, rudi-- mentum minutum glumae VIae includens, Insulae Promontorii Viridis: Insula S. Jacobi, pr. Trindade, leg.. A, Barjona. Habitu Chloridis barbatae Sw. sed caracteribus omnino alienis, potius subgeneris Eustachys (gluma Il. bilobula aristulata, III. submutica) quod tamen foliis distichis saepe flabellatis obtusis apice saepe cucullatis, va- ginis ancipitibus saepe equitantibus a nostra specie eximie differt, Haec etiam affinis est Ch. Gayanae Kunth et Ch. brevisetae Benth., a quibus praesertim gluma III, et IV. demum nigra (in illis brunescente vel fulva), mucronulo hamulato (in illis aristis rectis) instructis, glumisque vacuis. superioribus (floribus sterilibus) tribus differt. Affinior adhuc videtur Ch. pllosae Schum., quae ex descriptione minus lucida differre videtur glumis- III. et IV. mutieis, III. ovato-laneeolata, IV. margine villosa. De harum colore nihil constat, nec de numero florum sterilium. M oye Vermischte neue Diagnosen. 223. 276. Epilobium obscurum (Schreb. Roth var. c. herminium Sampaio, l. c., p. 187. Planta debil, de caules finos, simples ou divididos na base; folhas pequenas, oppostas, glabras, ovaes ou ovaes-lanceoladas, arredondadas na base, quasi rentes e inteiras ou muito obscuramente denticuladas; flores eom as petalas de 7—9 mm de comprido, Portugal: Na Serra da Estrella, proximo à Salgadeira (A. Moller!). 277. Epilobium anagallidifolium Lamk. var. b. diffusum Sampaio, l. c., p. 190. Caules notavelmente ramosos desde a base, com 10—22 cm de com- prido; folhas bem desenvolvidas e muito pecioladas; fructos bastante pubescentes, mesmo na maturacao. Portugal: Serra da Estrella: Covao da Metade, Fonte do Canariz e encosta leste de Vallezim (J. Daveau!), S. Romao e Valle do Conde (M. Ferreira!) 278. Aster microlonchus Edw. L. Greene in Ottawa Naturalist, XV (1902), p. 278. Stems about two feet high, very erect, divested of all lower leaves at flowering time, parted from below the middle into numerous leafy and flowering branches forming a somewhat contracted and subpyramidal panicle; the reddened bark of stem and branches glabrous or obscurely pubescent: leaves of the panicle narrowly lance-linear, two inches long more or less, entire, sessile by a broad more or less perceptibly auricled base, thin, delicately scaberulous above, scabrous on the margin, glabrous beneath, marked by a delicate midnerve only, spreading or slightly de- flexed: heads few and subracemose on the branches, or solitary at the ends of them, nearly and inch broad measuring the rays, the involucre short-campanulate, its bracts in about three series, narrowly spatulate- lanceolate, scaberulous, at least marginally and spreading or recurved at tip: rays many and showy, apparently pale violet. British Columbia: The types of this strikingly handsome new Aster are Mr. Macoun's number 26384 and 26385 from the Chilliwack Valley, collected 18 Aug., 1901. Its immediate allies are A. longifolius Lam., A. hesperius Gray, and 4. ensatus Greene. From all of these it differs not only in aspect, but in its foliage which, though sensibly roughened above, is yet of a texture so delicate that all the lower and properly cauline ones fade and fall before the time of flowering. It is perhaps more elegant and beautiful than any of its near relations, and rather smaller in stature, though growing in generous. soil, and a climate abundantly moist and not severe. 219. Gnaphalium Macounii Greene, l. c., p. 278. Apparently biennial, the stems rigidly erect, about two feet high, rather loosely leafy and. clothed with a somewhat hirsute and viscid glandular-pubescence: leaves narrowly oblanceolate, acute, 3 inches long, the upper decurrent, all white-woolly beneath, light green and merely glandular-pubescent above; branches of the subpyramidal close panicle 224 Vermischte neue Diagnosen. and the main stem for some distance below it densely white-woolly: in- volucres of middle size, their pearly scarious bracts all ovate, very acute: flower and fruit not seen. British Columbia: Collected in the Chilliwack Valley, 29 July, by Mr. Jas. M. Macoun, no. 26847; also earlier at Revelstoke, no. 11334, and again from the Warm Springs, Kootenay Lake, both in British Co- lumbia, in the year 1890. No. 34053 from Salmon Arm, J. R. Ander- son, 1899, is also the same. The species is related to G. decurrens, yet very distinct in habit and inflorescence, the dense white-woolly pubescence of the upper part of stems and branches of the panicle being very peculiar. 280. Gnaphalium proximum Greene, l. c., p. 279. Annual, erect, rather slender, a foot high, rather amply leafy, even up to the subsessile leafy-bracted clusters of heads; leaves thin, equally hoary on both faces, about 1!/, inches long, from ovate-lanceolate to oblong-lanceolate, broadest at the sessile and subcordate-clasping base, somewhat cuspidately acute: small plants simple and with but a terminal cyme; larger ones with many short but strict branches, each with its cyme: bracts of the rather smallish involucres greenish-white, the outer broadly triangular lanceolate and acute, the inner very obtuse: pappus rather scanty, dull-white. d In moist ground in the vicinity of the Mammoth Hot Springs, Yellow- stone Park, Messrs. A. and E. Nelson, 1899, distributed under no. 6036 for G. Sprengelii, from which the species differs widely in habit, form of foliage, etc. 281. Arnica laevigata Greene, l. c., p. 279. Near A. latifolia and as large, the herbage of a deeper green and of much more thin and delicate texture; radical leaves from round-ovate and cordate to lance-ovate and subcordate, 2 to 3 inches long, on slender petioles as long, the 2 or 3 cauline pairs broad and sessile, glabrous on both faces and coarsely, incisely, often doubly serrate-toothed, the larger 3 inches long and more than 2 in breadth: peduncles about 3, slender, puberulent under their narrowly turbinate involucres, the bracts of these uniserial, lanceolate, acuminate, scarcely pubescent except as to the villous-ciliolate margins; rays light-yellow, long and narrow; disk-corollas narrow-funnelform, the very short and hirtellous tube passing gradually into the limb, which much exceeds itin length: pappus white; achenes glabrous. British Columbia: By springs in woods of the Chilliwack Valley. 5 Aug., 1901, J. M. Macoun, no. 26926. However much like A. latifolia in general habit and leaf-outline this may be, it must needs be distinguished specifically by its total lack of pubescence, thin texture, narrow involucres, funnelform corollas, etc. In true À. latifolia the bracts are glandular-hairy throughout, and not at all ciliate; and its disk-corollas are much larger and not funnelform, the throat and limb swelling out abruptly from the short tube. Mr. Macoun writes that this species was collected in 1901 on Mt. Cheam by Mr. J. R. Anderson and Dr. Jas. Fletcher. MET A D —— Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin .SW II Grossbeeren Strasse 9 Jugendformen und Blütenreife im Pflanzenreich von Professor Dr. L. Diels, Privatdozent an der Universitit Berlin. Mit 30 Textfiguren. Geheftet 3 Mk. 80 Pfg., gebunden 4 Mk. 80 Pfg. Die Arbeit bildet einen wertvollen Beitrag zur Kenntnis der formbildenden Faktoren in der Pflanzenwelt. Verfasser hat die in der Literatur verstreuten Angaben über das einschlägige Material gesammelt, aus eigener Erfahrung weitere Tatsachen hinzugefügt und ist so zu Resultaten gekommen, die auf neue Seiten der Formen- mannigfaltigkeit im Pflanzenreiche Licht werfen. Die wirtswechselnden Rostpilze. Versuch einer Generaldarstellung ihrer biologischen Verhältnisse, von Professor Dr. L. Klebahn. Mit 8 Tafeln. Geheftet 20 Mk., in Halbfranz gebunden 23 Mk. Das vorliegende Werk enthält nicht bloss eine Sammlung aller Daten über wirtswechselnde Uredineen, sondern insbesondere auch einen sehr interessanten allgemeinen Teil, der dieselben vom all- gemein biologischen Standpunkte aus behandelt. Der Wirtswechsel selbst, die Spezialisierung der Formen, die Art des Parasitismus und der Infektion, und andere Fragen werden da in sehr origineller, anregender Weise behandelt. [Österreichische botanische Zeitschrift.] Studien über die Regeneration. Von Professor Dr. B. Němec. Mit 180 Textabbildungen. Geheftet 9 Mk. 50 Pie, gebunden 11 Mk. 50 Die, Auf Grund zahlreicher neuer und origineller Versuche wird in dem Buche das wichtige Problem der Regeneration von verschiedenen Seiten aus behandelt. Die vielen Fragen, die an die Regenerations- vorgünge anknüpfen, sucht der Verfasser der Lösung näherzu- bringen, indem er ausgewählte und günstige Objekte einer eingehenden ` experimentellen Untersuchung unterwirft; so gelangt er zu einer Reihe von Resultaten, die auf die fraglichen Vorgänge in vieler Beziehung ein neues Licht werfen und die für jeden Biologen vom Interesse und Wichtigkeit sind. Ausführliche Verlagsverzeichnisse gratis und franko. Verlag von Gebriider Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Lehrbuch der allgemeinen Botanik von Professor Dr. E. Warming und Professor Dr. W. Johannsen. Herausgegeben von Dr. E. P. Meinecke. Erster Teil. Mit zahl- reichen Textabbildungen. Geheftet 12 Mk. Der zweite Teil befindet sich in Vorbereitung. Kryptogamenflora der Mark Brandenburg. Dritter Band: Algen von E. Lemmermann. Heft 1—3. Mit zahlreiehen Textabbildungen. Subskriptionspreis 15 Mk. 50 Pf. Jahresbericht der Vereinigung für angewandte Botanik. Erster Jahrgang 1903. Geheftet 4 Mk. Zweiter Jahrgang 1903/04. Geheftet 5 Mk. 20 Pf. Dritter Jahrgang 1904/5. Mit 2 Tafeln und 10 Textab- bildungen. Geheftet 10 Mk. Vierter Jahrgang 1906. Mit 8 Tafeln und 7 Textab- bildungen. Geheftet 14 Mk. Fünfter Jahrgang 1907. Mit 5 Tafeln und 5 Textab- bildungen. Geh. 16 Mk. 40 Pfg. Arten und Varietäten und ihre Entstehung durch Mutation. An der Universität von Kalifornien gehaltene Vorlesungen von Hugo de Vries. Deutsche Ausgabe von Professor Dr. H. Klebahn. Mit 53 Textabbildungen. Geheftet 16 Mk., gebunden 18 Mark. Beobachtung als Grundlage der Geographie von Professor Dr. Albrecht Penck. Kartoniert 1 Mk 60 Pfg. pee m ae re m m re a a m m nn et? Wee SS Ausführliche Prospekte bereitwilligst gratis und franko. LLLA DENT ONE PE te No. 119/124 Band VI. No. 15/20 31. Januar 1909 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Bandes 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk, der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARISCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1909. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata | kostenfrei geliefert. i Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarische Strasse 3! | zu richten { | Da Nummer 27—28 (IIl, No. 1—2) sowie auch 29— 32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ieh mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewühnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. r — Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. ‘119/124 EEN VL Band 31. . Januar 1909 LVI. Hieracia Montenegrina nova a J. Rohlena in prineipatu Cerna Gora leeta. Auctore Carolo Hermanno Zahn. ‘Originaldiagnosen.) 1. Hieracium hypeuryum N. P. = Hoppeanum-pilosella. Ssp. hypeuryum N. P. y. breviglandulum Rohl. et Zahn, nov. var. Scapis ad 30 cm altis, foliis in parte superiore rigidiuscule pilosis, capitulis pedunculisque dense, sed breviter glandulosis, squamis interiori- bus acutis viridi-marginatis. Montenegro: In monte Balj supra Andrijevica, 1200—1400 m. Ssp. lamprocomum N. P. 3. stenophylloides Rohl. et Zahn. Foliis angustis ad 8 mm tantum latis, exterioribus spathulatis ob- iusis, interioribus obtusiusculis v. subacutis. Montenegro: In graminosis alpinis m. Maglié (distr. Piva). 2. Hieracium Bauhini Schult. Ssp. podgoricae Rohl. et Zahn, nov. spec. Caulis ad 40 cm altus gracilis effloccosus ubique modice subsetoso- pilosus 2—3,5 mm, superne sparsissime glandulosus. Folia rosularia lanceolata obtusiuscula glaucescentia effloccosa, in margine nervoque dorsali praecipue basin versus disperse pilosa, caulina 1—2. Inflores- centia laxissime paniculata, acladium ad 20 mm longum, rami primarii 10-12 remoti, oblique v. arcuato-patentes, tenues, subglandulosi sub- pilosi, ordines axium 4—5, capitula ad 60. Involucrum 5 mm longum ovato-cylindricum mediocriter pilosum, 1,5—2 mm, glandulosumque, basi tantum sparsissime floccosum, squamae obscurae viridi-marginatae sub- angustae subacutae. Pedunculi subpilosi subglandulosi effloccosi. Flores dilute lutei. Stolones valde elongati tenues sat dense pilosi, 1,5—2,5 mm, foliis parvis instructi. Montenegro: Prope Podgorica. Habitu H. Besseriani N.P., cui valde affine, at differt caule humiliore Repertorium novarum specierum. VT. 15 226 Carolus Hermannus Zahn. gracili in ramos ad 12 tenues dissoluto, pedunculis subpilosis, capitulis 5 mm tantum longis. Ssp. heothinum «. genuinum N. P. forma b) subepilosiceps Rohl. et Zahn. Capitulis pilis solitariis praeditis, pedunculis epilosis, caulibus pilis sparsissimis obsitis. ` Montenegro: Prope Danilovgrad. Ssp. adenocymum N. P. 1. normale Rohl. et Zahn. Involucris caulomatibusque epilosis, ergo planta Naegeli-Peteriana, sed caulis interdum ad 70 cm altus ad 30(40)-cephalus, stolonibus nu- merosis valde elongatis plerumque ramosis saepe rubro-coloratis basi munitus. Montenegro: In m. Balj pr. Andrijevica, Danilowgrad, Boljeviéi. Ssp. adenocymum N. P. 2. pilosiceps Rohl. et Zahn. Capitulis ad 45, pilis valde solitariis obsitis. Montenegro: Pr. Andrijevica. Ssp. adenocymoides Rohl. et Zahn (nova ssp. e grege Bauhini). Caulis ad 50 cm altus, superne subpilosus, 3 —4 mm, sat dense floc- cosus et sparsim glandulosus, inferne sparsim pilosus v. epilosus, usque ad basin parce floccosus. Folia radicalia lanceolata acuta glaucescentia, in margine et in nervo dorsali parce floccoso disperse setoso-ciliata, caulina 2—3 subtus subfloccosa. Inflorescentia apice cymosa inferne paniculata, acladium 5—10 mm longum, rami primarii 4—8, inferiores 2—3 remoti, ordines axium 3—4, capitula 10—20. Involucrum 7 mm longum ovato-cylindricum, squamae sublatiusculae subacutae obscurae late viridi-marginatae sparsim pilosae dense longeque glandulosae, pilis solitariis obsitae, caulomata sat dense floccosa disperse glandulosa. Braeteae virides. Flores lutei. Stolones elongati subgraciles, praecipue apicem versus sat dense pilosi, 2,5 mm, subfloccosi, foliis sat parvis subtus parce floecosis obsiti. Montenegro: Gornja Krivaéa supra Négusi. Glandulis longis capitulorum pedunculorumque insigne et sine dubio inter H. umbelliferi ssp. njeguschiense Rohl. et Zahn et H. Bauhini ssp. adeno- cymum intermedium. 3. Hieracium umbelliferum N. P. = Bauhini-cymosum. Ssp. nov. filistolonum Rohl. et Zahn. Caulis ad 70—75 cm altus gracilis disperse obscureque v. basin versus mediocriter diluteque setosus, 2,5-3,5 mm, ubique floccosus, supra medium disperse glandulosus. Folia lanceolata acutiuscula v. acuta viridia, supra modice setosa, 2—2,5 min, et sparsim disperseve, subtus subfloccosa, caulina 2—3 sat parva profunde inserta sparsim glandulosa, Inflorescentia suprafastigiata laxissime cymosa v. paniculata, acladium 8—12 mm longum, rami primarii ad 7, superiores dense conferti v. omnes = remoti, ordines axium 5—6, capitula ad 35. Involucrum par- vum c. 5 mm longum cylindrico-ovatum atroviride, squamae sublatius- culae acutiusculae v. acutae subobscurae v. atrovirides + viridi-margi- Hieracia Montenegrina nova. 297 natae subpilosae, 1 mm, modice glandulosae, disperse, basin versus paulo densius floceosae.. Pedunculi subpilosi mediocriter glandulosi subcano- floccosi tenues, caulomata modice glandulosa, disperse v. submodice pi- losa, pilis subobscuris, glandulis sublongis obsita. Flores lutei. Stolones elongati filiformes, foliis valde parvis obsiti, partim interdum subterranei. Montenegro: In m. Balj pr. Andrijevica. Ssp. nov. njeguschiense Rohl. et Zahn. Caulis ad 85 cm altus crassiusculus ubique floccosus basin versus subpilosus, 1—2,5 mm, apice tantum glandulis subdispersis longis et pilis solitariis subobscuris obsitus. Folia longa late lanceolata v. lanceo- lata obtusiuscula v. acuta saturate viridia parum glaucescentia, supra disperse setosa, 2—2,5 mm, et sparsim disperseve floccosa, subtus dis- perse modiceve floccosa, in margine nervoque dorsali mediocriter setosa, caulina 3 infra medium caulem inserta densius floccosa, superiora spar- sim glandulosa. Inflorescentia umbellata sublaxa, acladium ad 8 mm longum, rami primarii ad 10, omnes conferti epilosi subcano-tomentosi apicem versus subglandulosi, capitula ad 50. Involucrum 6 mm longum cylindrico-ovatum obscure viride, squamae subangustae + acutae in dorso obscurae, late viridi-marginatae, disperse vel subpilosae, sat dense longe- que glandulosae, mediocriter floccosae. Pedunculi sparsim pilosi subcani, disperse modiceve glandulosi. Flores lutei. Stolones elongati subcrassius- euli, foliis sat magnis obsiti, subpilosi subfloccosi. Montenegro: Gornja Krivata pr. Nögusi. 4. Hieracium bupleuroides Gmel. ssp. pseudoschenkii Rohl. et Zahn (e grege Crinifolium N. P.). Habitu et characteribus omnino ssp. Schenkii Gris. simile, sed folia caulina inferiora in margine usque ad apicem et subtus in nervo dorsali molliter subpilosa, interdum etiam in tota parte aversa pilis sparsis munita. Caulis basin versus subpilosus Stylus brunnescens. Montenegro: In m. Ranisava. 5. Hieracium Neilreichii A. Kerner = bifidum-villosum. Ssp. ranisavae Rohl. et Zahn. Caulis 12—20 cm altus tenuis sat dense albopilosus, 3—4 mm, supra medium magis magisque floceosus, apice canescens, fere semper mono- cephalus. Folia mollia, rosularia subnumerosa petiolata elongata (100: 12—15 mm) lanceolato-spathulata obtusa vel obtusiuscula mucronata, vel lanceolata breviter acuta, basin versus longissime sensimque in petiolum subalatum basi late vaginantem angustata, subdenticulata viridia utrimque subpilosa, in margine nervoque dorsali et in petiolo densius pilosa 1—2,5(—3) mm, utrimque vel subtus plerumque violaceo-colorata; caulina 2— 3 lanceolata v. angustiora, remota, valde breviora utrimque attenuata alato-subpetiolata v, sessilia. Involucrum ad 10 mm longum ovatum, pilis albis breviter villosum. Squamae angustae acutae v. acutissimae viridi-atrae sparsim minutissimeque glandulosae, praecipue basin versus subfloccosae. Pedunculi dense albopilosi, 2 mm, canofloccosi, glandulis minutis solitariis et bracteis 1—2 foliolaceis obsiti. Flores lutei subtubu- 15* 228 Carolus Hermannus Zahn. losi, apice longe dentati v. abbreviati tubulosi, stylis obscuris longe ex- sertis. Montenegro: In m. Ranisava (inter H. bifidum et H. villosicipitis ssp. villosiceps). 6. Hieracium subspeciosum Naeg. — glaucum-villosum-silvaticum. Ssp. oxyodon Fr. «. pseudorupestre N. P. b) sublatifolium, n. f. Foliis radicalibus supra saepe subpilosis, interioribus lanceolatis, ex- terioribus interdum subovato-lanceolatis. Montenegro: Valisnica in m. Durmitor, 1. Hieracium psammogenes Zahn = bifidum-incisum. Ssp. senile A. Kerner f. glabrescens. Foliis supra minus pilosis, involucris pedunculisque minus pilosis minus glandulosis, ergo transitus caesüflorum alpigenum-senile. Montenegro: Ledenica planina. Ssp. oreites 2. subglabrum Zahn, Hier. d. Schw. b) submaculatum Zahn. Foliis subcoriaceis, supra submaculatis glabrisque v. sparsim pilosis. Montenegro: Korita rovacka, in m, Kom Kuëki et Vasojevicki. Habitus H. bifidi 2-cephali, sed capitula pedunculique superne sub- pilosa disperse glandulosa, squamae angustiores, omnes acutae v. acu- tissimae. 8. Hieracium trebevicianum K. Maly = transsilvanicum-bifidum. Ssp. subpleiophyllum Zahn, Reichb., Ic., XIX, 2, p. 101; 4. minuti- dens Rohl. et Zahn. Foliis ovato- vel oblongo-lanceolatis minute glanduloso-dentatis. Montenegro: PoXensko jezero pr. Šavniki. Ssp. nov. obliquifidum Rohl, et Zahn. Caulis 30—40 em altus tenuis vel gracilis, breviter sparsimque v. basin violaceam versus mediocriter et paulo longius pilosus, ubique disperse floceosus, eglandulosus, brevius longiusve squarroso-altefurcatus, 1—2 foliatus. Folia radicalia subnumerosa, ut in H. transsilvanico sordide viridia, subtus in nervis siccitate + obscura, exteriora obovato-spathulata obtusa, reliqua elliptica v. oblonga v. oblongo-lanceolata, acutiuscula v. breviter acuta, breviter mucronata, basin versus + cito contracta et in petiolum + decurrentia, fere integerrima v. remote glanduloso-denticulata v. basin versus subdentata, supra glabra, subtus sparsim pilosa, in mar- gine petioloque modice v. sat dense ciliata, pilis 0,5—1 mm longis; cau- lina 1—2 oblongo-lanceolata v. summum anguste lanceolatum, breviter petiolata, in nervo dorsali subfloccosa, summum in tota parte aversa sub- floccosum. Acladium 15—25 mm longum, rami primarii 4--5 valde re- moti suprafastigiati oblique patentes, ordines axium 3—4, capitula 5—12 (saepe partim haud evoluta). Involucrum c. 10 mm longum obscure cine- reum, basi denique subtruncatum, squamae sublatiusculae acutiusculae v. acutae, atrovirides, interiores + late viridi-marginatae, omnes modice sat denseve floccosae epilosae sat dense longeque glandulosae. Pedun- culi viridi-cani epilosi, modice, superne dense sat longeque glandulosi. Flores lutei, stylus paulo obscurior denique brunnescens, achaenia + atra. Montenegro: Mali Savnik pr. Négusi (leg. Kaspar). ae Hieracia Montenegrina nova. 229 Folia ut in H. transsilvanico, sed multo minus pilosa, inflorescentia H. bifidi, sed capitula haud pilosa. H. bifidiforme Zahn comparandum, ab omnibus subspeciebus H. trebeviciani pariter ac ssp. paucifidum Roh), et Zahn involucris epilosis (sat dense glandulosis) diversum. Ssp. paucifidum Rohl. et Zahn. Caulis ad 25 cm altus viridis tenuis, pilis brevibus valde solitariis obsitus, supra medium subfloccosus subglandulosusque, apice furcatus, acladio ad 40 mm longo, ramis primariis 2(—3), capitulis 1—2 (—5). Involucrum ut in H. bifidiformi, 10 mm longum, squamis sublatiusculis viridi-atris acutiusculis v. acutis epilosis sat dense glandulosis in mar- gine disperse floccosis, interioribus viridi-marginatis. Pedunculi modice glandulosi subepilosi dense floccosi. Folia radicalia subnumerosa brevius longiusve petiolata rigidiuscula viridia remote glanduloso-denticulata, ex- teriora minora ovato-lanceolata acutiuscula mucronata, basi abrupte in petiolum contracta, interiora maiora oblongo- vel late lanceolata, basin versus longius attenuata, breviter acuta, omnia utrimque subpilosa, pilis in parte superiore brevibus subrigidiusculis (ut in H, transsilvanico), subtus mollibus, in margine nervoque dorsali sat densis, 1—2 mm longis, in petiolo densis albis sericeis, novella subtus et basin versus dense sericeo- pilosa; caulina 2, inferius lanceolatum + alato-petiolatum, summum lineare utrimque attenuatum acutissimum. Montenegro: In m. Kom. Vasojeviéki. Habitu H. bifidi formis alpinis oligocephalis humilibus simile, sed differt capitulis epilosis parcefloccosis sat dense glandulosis, foliis utrimque pilosis etc. Ab H. írebeviciano typico praecipue differt capitulis epilosis solum glandulosis, foliis minoribus, caule altefureato oligocephalo. Folio- rum nervus dorsalis interdum ut in H. transsilvanico + obscurus. 9. Hieracium incisiceps Rohl. et Zahn = (transsilvanicum-bifidum) > vil- losum. Ssp. incisiceps Rohl. et Zahn. Caulis 25—35 cm altus tenuis, ubique modice sat denseve pilosus, pilis albis mollibus 1—3 mm longis, eglandulosus, superne dense, fere usque ad basin + violaceam deminute floccosus, altefurcatus. Folia rosu- laria + longe petiolata, saepe sat magna elongata ad 15 cm longa, vi- ridia submollia utrimque breviter subpilosa, 0,5—1 mm, in margine dense ciliata, 1-2 mm, in nervo dorsali pallide violaceo basin versus pariter ac in petiolo + violaceo densius pilosa, irregulariter remoteque subsinuato- denticulata v. subdentata, exteriora ovato-lanceolata minora obtusa v. obtusiuscula subtus saepe violacea, interiora saepe ad !/, totius caulis longa, late lanceolata v. lanceolata, utrimque attenuata, acuta mucronata, in petiolum longe decurrentia; caulina 2, inferius late lanceolatum v. lanceolatum, utrimque attenuatum, alato-subpetiolatum v. sessile, acutum. subdentatum v. fere integerrimum, in nervo dorsali parcefloccosum, sum- mum lineari-lanceolatum v. lineare. Acladium ad 25 mm longum, rami primarii 1—3 remoti, inferiores saepe haud evoluti, ordines axium 3, capitula 1—4 (v. compluria, saepe haud evoluta). Involucrum 10—12 mm 230 Carolus Hermannus Zahn. longum ovatum obscure canum, squamae subangustae obscurae v. atro- virides, pilis sat densis dilutis basi obscuris ad 2 mm longis, floccis mo- dice numerosis vel subdensis et glandulis dispersis obtectae, interiores acutae v. acutissimae viridi-marginatae, apice saepe obscuriores, exteriores interdum minus acutae. Pedunculi obscure cano-tomentosi mediocriter pilosi, 2 mm, sparsim glandulosi, 1—2 bracteis subulatis obsiti. Flores lutei apice glabri, stylus brunneus denique obscurus, achaenia atro- brunnea. Montenegro: In m. Vojnik. Habitu omnino H. incisi Hoppe formis H. süvatico magis affinibus v. etiam H. psammogenis formis simile. Rhizoma + horizontale crassius- culum, foliorum forma et pilositas, nervus dorsalis coloratus H. trans- silvanicum in mentem revocans, involucrum pilosum et floccosum ut in H. psammogeni. Formulae H. trebevicianum > villosum respondens. 10. Hieracium pannosum Boiss. Ssp. chloripedunculum Rohl. et Zahn. Tota planta effloccosa. Caulis c. 30 cm altus flexuosus dense, inferne densissime albo- et subplumoso-pilosus, pilis curvatis v. crispis ad 3—4 mm longis subsericeis. Folia caulina inferiora caulis basin versus dense conferta sessilia oblongo-lanceolata subelongata acutiuscula v. acuminata acuta mucronata basin versus longe sensimque attenuata, obsolete denticulata, utrimque dense sericeo-pellita, pilis albis + plumosis intertextis sublaxis obtecta, sed foliorum color viridis subtranslucens, in margine nervoque dorsali basin versus densissime longiusque sericeo- pellita, summa 2 abrupte minora sat parva lanceolata acuta. Inflores- centia + profunda furcata, acladium ?/, totius caulis longum, rami pri- marii 1—2 elongati flexuosi monocephali, acladium haug superantes. In- voluerum ca. 13 mm longum late semiglobosum breviter albovillosum, Squamae subangustae obscure virides + acutae, pilis + densis albis sub- plumosis 1,5—2 mm longis et glandulis minutissimis dispersis obtectae, effloccosae. Pedunculi + virides effloccosi disperse minuteque glandulosi sat dense albopilosi, 2—3 mm, et bracteis 3—4 linearibus viridibus dense ciliatis obsiti, Flores lutei, stylus subluteus, achenia ?. Montenegro: In m. Stirovnik (Lovéen), leg. Kašpar. Pedunculis involucrisque omnino effloccosis ab omnibus H. pannosi formis diversum est. Verosimiliter formulae pannosum > orieni respondens. 11. Hieracium Cernyi Rohl. et Zahn = gymnocephalum-pannosum. Caulis hypophyllopodus ad 30 em altus subcrassiusculus viridis v. obscure viridis substriatus effloccosus eglandulosus, superne disperse pilosus v. partim glabratus, pilis valde curvatis subrigidiusculis semi- plumosis albis, basi ipsa subbulbosa tantum obscuris, 3—6 mm longis, basin versus inter folia maiora dense vel densissime albovillosus, pilis crispis subsericeis ad 6 mm longis basin versus distincte plumosis, apicem versus remote obsoleteque denticulatis, in basi aphylla ipsa epilosus et saepe foliorum vaginis veteribus obtectus. Folia caulina ad 10, inferiora 5—6 + appropinquata maiora oblongo-lanceolata, supra medium latissima, KSC Hieracia Montenegrina nova. 231 breviter acuminata acutiuscula mucronata, basin versus longe sensimque attenuata late alato-subpetiolata v. sessilia, nervo mediano utrimque multo dilutiore praedita, leviter remoteque sinuato-denticulata v. subdentata, dentibus breviter obtuseque glanduliformibus, exteriora saepe obtusius- cula, superiora 3—4 + cito decrescentia minora remota ovato-lanceolata acuta sessilia, basi saepius rotundata vel summa late lanceolata v. lanceo- lata parva, omnia dilute viridia, utrimque pilis albis subplumosis 2—4 mm longis crispis intertextis sat densis obtecta, sed foliorum color nullo modo occulta, in margine nervoque dorsali praecipue basin versus densissime albo-pellita, ima saepe glabriora v. brevius pilosa, summa interdum in parte superiore nervum medianum versus glabrescentia, [Inflorescentia furcata suprafastigiata, acladium 40 —60 mm longum, rami primarii 1—3 (rarissime 4) crassiusculi valde remoti erecti elongati saepe + flexuosi plerumque monocephali, inferior foliosus saepe 2 (—3) cephalus, capitula 2—5 (rarissime compluria). Involucrum magnum 14—15 mm longum, semiglobosum denique latissime ventricosum depressum, obscure canes- cens, dense villosum, pilis 2—3,5 mm longis dentatis curvatis subrigidius- culis dilutis, fere omnino effloccosum, sed glandulis dispersis minu- tissimis praeditum, squamae e basi lata lanceolatae acuminatae acu- tae v. interdum apice ipsa fere acutiusculae, omnes + viridi-atrae per indumentum vix occultae, extimae angustiores basi tantum sparsim floc- cosae. Pedunculi subcrassiusculi, apice saepe leviter incrassati et sat dense pilosi floccosique, deorsum cito minus pilosi et parce floccosi v. partim glabrescentes, sub involucro tantum hine inde una altera glandula praediti, 1—3 bracteis obscure viridibus parvis v. linearibus obsiti. Flores dilute lutei subangusti, apice sat longe dentati glabri, stylus concolor, -achaenia castanea. Montenegro: In montibus Korita rovaéka et Javorje planina. Habitu H. gymnocephali ssp. orieni, sed pedunculi + pilosi apice sat dense floccosi, capitula sat dense villosa. Variat: 8. valisnicae Rohl. et Zahn. Capitulis minoribus 9—11 mm tantum longis semiglobosis denique late depressis, acladio saepe breviore. Montenegro: In m. Durmitor: Valoviti do et Valisnica. Caulis interdum usque ad basin ramosus, ramis ad 5 elongatis folia- ceis, plerumque 1-, rarius 2 cephalis. 12. Hieracium Waldsteinii Tausch ssp. suborieni Zahn, in Rchb., Icon. XIX, 2, p. 110; 2. loveenicum Rohl. et Zahn. H. thapsiforme Freyn in sch.! et in Bull. herb. Boiss., 1895, no. 10. — AH. thapsiforme ssp. gymnocephalum f. plumulosum 2. nudicaule N. P., Il, p. 293 etc, Caulis ad 70 em altus, in inferiore tertia parte sat dense (ad 12-) foliatus, foliis magnis (15: 4,5 cm) elongatis ovato-lanceolatis subviridibus, sat dense, in nervo dorsali densissime tomentosis (pilis plumosis brevissi- mis fere flocciformibus), subtus distincte nervosis, superne scapiformis, foliis parvis glabrioribus obsitus viridis glaberrimus; acladium ad 100 mm 932 Carolus Hermannus Zahn. longum, rami primarii ad 7 (—10) valde remoti 1—3 cephali, inferiores saepe abbreviati, ordines axium 3—4. Involucra sat dense floccosa, dis- perse modiceve glandulosa epilosa. Pedunculi apice tantum modice floc- cosi, deorsum cito effloccosi, ubique epilosi eglandulosi. Habitu et characteribus plurimis H. plumuloso A. Kerner valde affine, sed differt acladio ad 100 mm longo, pedunculis in summa apice tantum modice floecosis. Ergo haec forma transitum suborieni genuinum-plumulosum esse opinor. Montenegro: Rupe zvérinacke in m. Lovéen (leg. Kaspar), in rupi- bus ad Matosevo. Foliorum tomentum interdum minus breve. f. pilosipedunculum Rohl. et Zahn. Peduneulis caulibusque sparsim disperseve pilosis, acladio ad 150 mm longo. Montenegro: In m. Balj pr. Andrijevica. y. oligocephalum Rohl. et Zahn. H. orieni valde affine, folia minus laxe tomentosa, capitula 2 sub- floccosa, pedunculi sub involucro subfloccosi (H. orient ubique effloc- cosum est). Montenegro: In m. Durmitor. 13. Hieracium Scheppigianum Freyn = gymnocephalum-villosum-glaucum (vel bupleuroides) sive orieni-glabratum v. orieni-scorzonerifolium. Ssp. Scheppigianum Freyn 8. achyrophoroides Rohl. et Zahn. Caulis ad 35 cm altus crassiusculus, ad 5 foliis remotis obsitus, acladio ad !/, totius caulis longo, pedunculis crassiusculis strictis mono- cephalis, pilis solitariis obsitis v. glaberrimis, in summa apice tantum subfloccosis. Squamae medio dorso sparsim disperseve pilosae sparsim glandulosae. Montenegro: In m. Vojnik. Ssp. durmitoricum Rohl. et Zahn. Caulis phyllopodus vel hypophyllopodus viridis, partim interdum obscurior v. subviolaceus, crassiusculus subangulato-dilutiusque striatus, apice tantum parcefloccosus, eglandulosus, utrimque pilis subdentatis sat densis curvatis albis 3—6 mm longis, inter folia inferiora densis molliori- bus obsitus. Folia caulina 8—9 sensim decrescentia, inferiora 5—6 sub- appropinquata submagna lanceolata ad 16 cm longa, 15—20(—25) mm lata, brevius longiusve acuminata acuta, in superiore tertia parte latissi- ma, deorsum valde sensim angustata basi subsemiamplexicaulia, superiora 3—4 valde remota basin versus vix attenuata sessilia semiamplexicaulia, summum saepe anguste lanceolatum v. lineare, omnia saturate gramineo- viridia, nervis medianis albidis praedita, submollia, utrimque sat dense, in margine nervoque dorsali dense pilosa, pilis albis crispis subdentatis mollibus, remote denticulata v. subintegerrima, saepius breviter sinuato- subundulata, radicalia plerumque emarcida, interdum florendi tempore unum tantum viride oblongo-lanceolatum obtusiusculum paulo minus pi- losum evolutum. Inflorescentia altefurcata squarroso-ramosa suprafastigiata, RES Hieracia Montenegrina nova. 233 acladium 20--45 mm longum, rami primarii 3—4 valde remoti oblique pa- tentes v. oblique erecti, saepe subflexuosi, subcrassiusculi, plerumque monocephali, rarius 2-, rarissime 3-cephali, capitula 4—8 evoluta. Invo- lucrum 11—13 mm longum semiglobosum denique late depressum basi truncatum atroviride v. viridi-atrum, mediocriter vel subdense pilosum, 1,5—2,5 mm, glandulis sparsis dispersisve minutissimis obsitum, squamae regulariter imbricatae, e basi lata lanceolatae acuminatae + acutae, in- teriores acutiores obscure virides, mediae viridi-atrae praecipue in mar- gine subfloccosae, extimae angustiores sublaxae. Pedunculi graciles, superne subcanofloccosi et plerumque glandulis solitariis praediti, deorsum cito minus floccosi, ubique modice v. in acladio densius pilosi, 3—5 mm. Bracteae 1—2 atrovirides saepe lineares + foliolaceae. Flores dilute lutei, stylus luteo-brunneus, denique brunnescens, ligulae latiusculae sub- breviter dentatae apice glabrae, achenia brunnea. Montenegro: Crvena greda in m. Durmitor. Habitu H. elongati v. H. parcepilosi Alpium, characteribus inter H. gymnocephalum, H. villosum et H. bupleuroides quasi intermedium. Capitula fere ut in H. plisivicae Deg. et Zahn, foliatio et foliorum indumentum ut in H. villoso v. H. elongato; sed pilis mollibus + longe dentatis, squamis latis + viridi-atris etiam H. gymnocephalum (orieni) in mentem mox re- vocans. ` 14. Hieracium prenanthoides Vill. ssp. valdefoliatum Zahn, Herb. mus. Sarajev. Habitu H. bupleurifolii Tsch., sed folia panduriformia ca. 30 evoluta effloccosa dilute lutescenti-viridia subglaucescentia, subtus pallidiora, mol- lissima, supra glabrescentia, subtus et praecipue in margine nervoque dorsali tenuiter breviterque pilosa, inferiora late lanceolata basin versus longe attenuata basi petioliformia, sequentia oblongo-lanceolata sub- attenuata semiamplexicaulia, proxima basi cordata sessilia, superiora basi cordata et fere aequilata, lanceolata v. lineari-lanceolata, omnia denti- culata, elongata sat longe acuminata. Caulis gracilis v. crassiusculus, breviter pilosus, 1 mm, basi + glabratus. Rami 5—12, superiores sat conferti, inferiores remoti + elongati subfoliati, ordines axium 4, capi- tula (6—) 12-numerosa (in ramis inferioribus saepe + aborta). lnvolucrum atroviride, characteribus ut in H. bupleurifolio, squamae subatrae obtusius- culae v, acutiusculae olivaceo-marginatae (interiores), pariter ac pedunculi densissime sat breviterque glandulosae; glandulae ramorum basin versus cito deminutae. Flores aureo-lutei, stylus niger. Montenegro: Bukoviea sub m. Durmitor; [Bosnia: in m. Trebevic pr. Sarajevo]. Ssp. bupleurifolioides Zahn, Hier. d. Schw. 2. subviolascens Rohl. et Zahn. Foliis glabris rigidiusculis v. subcoriaceis supra lucidis, in margine nervoque dorsali tantum breviter subpilosis, saepe + violaceis, involucris epilosis v. pilis solitariis obsitis (sed pariter ae pedunculi dense sub- longeque glandulosis). Montenegro: Bukovica sub m. Durmitor. 234 Carolus Hermannus Zahn. 15. Hieracium iuranum Fr. ssp. iwranum (Fr. Zahn var. mollissimum Rohl. et Zahn. . Foliis caulibusque ubique pilis numerosis brevibus mollibusque obsitis. Variat a) foliis subintegerrimis et b) foliis majoribus irregulariter et interdum grosse dentatis, caule robustiore. Montenegro: Bukovica sub m. Durmitor. 16. Hieracium bukovicae Rohl. et Zahn, nov. spec. = prenanthoides- transsilvanicum. Caulis ad 55 em altus tenuis v. gracilis striatus, superne modice pilosus floccosusque, subglandulosus, inferne densius pilosus deminute floccosus eglandulosus, basi dense pilosus violaceus, pilis 0,5 mm, in caulis basi ad 2 mm longis, phyllopodus. Folia viridia, subtus pailidiora subreticulata, utrimque sat dense, in margine nervoque dorsali dense pilosa, 0,5—1 mm, obsolete denticulata, mollissima, saepe sat magna, radicalia 1—2, petiolata, ovato-v. oblongo-lanceolata, utrimque attenuata breviter aeuta mueronata, basin versus longius in petiolum decurrentia, nervo dorsali saepe obscuriore, caulina 8—10 sensim decrescentia sub- remota, inferius alato-subpetiolatum v. basi + attenuatum sessile semi- amplexicaule, reliqua acutiora, basin versus brevius angustata semi- amplexicaulia vix panduriformia. Inflorescentia paniculata squarrosa, rami primarii 3--7 remoti suprafastigiati tenues arcuato-v. oblique patentes, ordines axium 4, capitula 6—20 (vel compluria). Involucrum 10 mm longum cylindricum denique ovato-cylindricum, squamae an- gustae, interdum angustissimae, atrovirides viridi-marginatae, dense tenuiterque glandulosae modice floccosae epilosae. Pedunculi tenuissimi, dense floccosi viridi-cani, densissime tenuiterque glandulosi. Flores lutei, stylus obscurus, achaenia dilute brunnea. Acladium 5—10 mm longum. Montenegro: Bukovica sub m. Durmitor. Habitu H. iwrani ssp. iwrami, sed foliis mollissimis obsolete denti- culatis utrimque breviter sat denseque pilosis, in nervo mediano dorsali saepe obscuris, capitulis subcylindricis atroviridibus viridi-marginatis, squamis angustis pariter ac pedunculis tenuiter et dense v. densissime glandulosis bene diversum et certissime inter H. prenanthoides et H. transsilvanicum exacte intermedium (verosimiliter hybridum). 17. Hieracium calophylloides Rohl. et Zahn = prenanthoides — gymno- cephalum, Aphyllopodum. Caulis crassiusculus ad 50 cm altus effloccosus, superne viridi-ater et pilis subrigidiusculis valde curvatis dentatis medio- criter pilosus, apice tantum sparsim glandulosus in inferioribus duabus partibus inter folia maiora densius v. basin versus densissime molliterque albo-villosus, pilis distincte subplumosis. Folia caulina ad 16, inferiora + appropinquata, magna, valde elongata, lanceolata vel oblongo-lanceo- lata, ad 15 cm longa, 2,5—3 cm lata, breviter acuminata, acutiuscula vel acuta, mucronata, basin versus longissime sensimque attenuata, ima fere late alato-petiolata basi subsemiamplexicaulia, sequentia sensim minus longe attenuata saepe latiora, semiamplexicaulia, supra medium BE CD eer, Relist eundi a oT Cas AER EE Mae » ges, en Hieracia Montenegrina nova. 235 caulem interdum magis cito decrescentia, superiora lanceolata v. linearia magis remota integerrima, omnia sublutescenti-viridia distincte denti- eulata, utrimque laxissime subpellito-subvillosa, pilis subsericeis valde crispis, in margine nervoque dorsali praecipue basin versus densissime pellita, pili 2—3 (— 5) mm longi, subtus indistincte reticulata, summa supra glabrescentia. Inflorescentia laxissime paniculata, acladium ad 25 mm longum. rami primarii 5—8 remoti, ordines axium 3 (— 4), capi- tula 10—18. Involucrum ovatum 10—12 mm longum viridi-atrum; squamae e basi latiuscula lanceolatae obtusiusculae v. partim subacutae viridiatrae, pilis dispersis v. submodice numerosis rigidiusculis valde curvatis denticulatis 2—2,5 mm longis et glandulis subnumerosis obsitae, exteriores basi tantum sparsim floccosae. Pedunculi viridi-atri, pilis vaide curvatis basi atris disperse pilosi, modice v. sat dense glandulosi, in summa apice tantum disperse floccosi. Flores lutei, stylus subconcolor, ^ achaenia dilute brunnea. Montenegro: Stirni do. H. calophyllo Uecht. affine, sed differt capitulis paulo maioribus pariter ac pedunculi subpilosis minus dense glandulosis. Ergo H. gymnocephalo magis affine. 18. Hieracium stupposum Rchb. fil. ssp. stupposum N. P. 2. calvicaule N. P. forma 2b) multifolium Zahn. Caule hypophyllopodo ad 15 foliato. Montenegro: Ad Négusi, Ssp. substupposum Rohl. et Zahn. Caulis ad 40 cm altus tenuis distincte striatus viridis sparsim disperseve pilosus, 1—3,5 mm, usque ad inferiorem tertiam partem parce floccosus, phyllopodus. Folia radicalia rigidiuscula glaucoviridia glabra, in nervo dorsali disperse pilosa, 3—5 mm, in margine sparsim disperseve eiliata, pilis rigidiusculis ad 5—7 mm longis, effloccosa, oblongo-lanceo- lata v. lanceolata, obtusiuscula v. acuta, basin versus + longe in petiolum late alatum saepe brevem attenuata, denticulata v. subsinuato-subdentata, caulina 3—4 citissime decrescentia lanceolata v. lineari-lanceolata basi attenuata subsessilia longissime acuminata acutissima, summa longe subulata subtus parcefloccosa, omnia in margine pilis ad 8 mm longis rigidis + ciliata. Inflorescentia laxissime paniculata, acladium 15—25 mm longum, rami primarii 3—5 valde remoti, ordines axium 3, capitula 5—15. Involucrum sat parvum 9—10 mm longum subovatum, squamae angustae subacutiusculae subobscurae + late viridi-marginatae modice glandulosae, pilis dilutis basi obscuris sat brevibus subpilosae, in mar- gine basin versus disperse floccosae. Pedunculi tenues, sat dense floccosi, modice minuteque glandulosi, apice subpilosi, deorsum pariter ac rami cito sparsim pilosi glandulosique. Bracteae 2—3 parvae. Flores latei, stylus subluteus, denique brunnescens. Montenegro: Vuti do in m. Lovéen. Habitu et characteribus omnino ssp. stupposi typiei formis simile, sed praecipue differt capitulis pedunculisque subpilosis. Nostra sententia primus transitus stupposum > bifidum, speciem stupposum sensu lato adscribendum. 236 Carolus Hermannus Zahn. 19. Hieracium macrodontoides Zahn ssp. pseudomacrodon Rohl. et Zahn. Phyllopodum, Caulis ad 65 cm alus gracilis viridis, superne sparsim brevissimeque pilosus et sat dense floccosus, apice tantum sparsim glandulosus, infra medium parcissime floccosus et magis magisque subpilosus, 1—3,5 mm, basi violaceus. Folia radicalia 3—4 petiolata plerumque magna ad 12—20 cm longa, 3,5—4,5 cm lata, ovato- lanceolata, utrimque aequaliter attenuata, breviter acuta mucronata, basin versus cito in petiolum alatum attenuata, remote denticulata v, subdentata, dentibus apice + longe glanduliformibus, exteriora tantum (si non emar- cida) obtusiuscula saepe grossius dentata, omnia tenuiter papyracea glauca, supra sparsim pilosa v. glabra sublucida, subtus pallidiora disperse pilosa, in margine nervoque dorsali et in petiolo modice vel subdense pilosa, pilis rigidiusculis strictis ad 3—4 mm longis; caulina 2—4 subcito decrescentia, inferiora 2 breviter alato-petiolata ovato-lanceo- lata saepe sat magna + acutiora, summa basi abrupte attenuata sessilia late v. lineari-lanceolata longe acuminata, subtus in nervo mediano v. in tota parte aversa parum floccosa. [Inflorescentia suprafastigiata, acla- dium ad 20 mm longum, rami primarii 3—5 valde remoti oblique patentes v. erecti, ordines axium 3 (— 4) capitula 7—12 (-- 15). Involucrum 9—10,5 mm longum ovatum subobscurum, squamae subirregulariter im- bricatae subangustae, exteriores subacutiusculae, interiores acutae, ob- scurae modice sat denseve glandulosae, sparsim breviterque pilosae, in margine sat dense floccosae. Pedunculi obscure cani modice (rami disperse) minuteque glandulosi sparsim brevissimeque pilosi, 2—3 bracteis parvis obsiti, Flores lutei, stylus subluteus, achaenia brun- neo-atra, Montenegro: Ljut supra coenob. Piva. A ssp. macrodontoide Zahn et a ssp. macrodonte N. P. differt squamis in margine + dense floccosis. Inter has subspecies quasi intermedium, Ab H. trebeviciani ssp. obliquifido foliis multo maioribus (ut in H. stupposo) etc. differt. Variat 8. epilosiceps Rohl. et Zahn. Caulis pilis sparsis obsitus v. fere epilosus, folia inferiora irregulariter remoteque subsinuato-dentata, pedunculi glandulis solitariis obsiti, pariter ac involuera epilosa. Montenegro: Valaé in m. Lovéen. Fortasse formulae macrodontoides-trebevicianum ` respondens; foliis glaucis a simili H. bifidiformi diversum. 20. Hieracium macrodon N. P. = stupposum-bifidum Zahn. Ssp. macrodon N. P. var. mratinjense Rohl. et Zahn. Folia inferiora in nervo dorsali tantum parcefloccosa, involucra sparsim pilosa, stylus subluteus, achenia denique atra. Montenegro: Mratinje sub m. Maglié (distr. Piva). 21. Hieracium adenothyrsum Sag. et Zahn = stupposum > Tommasinii. Ssp. adenothyrsum Sag. Zahn £. pilosiceps Rohl. et Zahn. Foliis caulinis ad 12 plerisque parvis, pedunculis dense minuteque er EE Hieracia Montenegrina nova. 237 glandulosis apice tantum pilis brevibus solitariis munitis, capitulis sub- canoviridibus sat parvis sat dense glandulosis subfloccosis disperse breviterque pilosis. Transitus adenothyrsum-pseudotommasinii. Montenegro: Ad coenob. Piva. Ssp. baljense Rohl. et Zahn. Phyllopodum vel interdum hypophyllopodum. Caulis 24,—55 em altu tenuis v. plerumque gracilis, distincte striatus glaucoviridis, basi purpureo- violaceus, supra medium subglandulosus subfloccosus et modice v. disperse albopilosus, 1—2,5 mm, infra medium fere eglandulosus effloccosusque, sed magis magisque densius pilosus subvillosus, pilis albis subsericeis erispis denticulatis 3—4(—5) mm longis. Folia rosularia florendi tempore c. 2—4 evoluta magna longissima 12—15 cm longa, 3—5 cm lata, longe v. longissime petiolata, ovato- vel plerumque oblongo-lanceo- lata, utrimque attenuata, in petiolum sat longe decurrentia, brevius acu- minata subacutiuscula v. acuta, mucronata, leviter sinuato-denticulata v. basin versus breviter mucronato-dentata, mollia, dilute viridia glauces- eentia, supra disperse subrigidiusculeque pilosa v. medium versus sub- £labra, subtus paulo pallidiora molliterque subpilosa, in margine nervoque dorsali dense pilosa, 1—2,5 mm, in petiolo longo pilis crispis sat dense molliterque albovillosa, $— 4,5 mm, praeterea in margine glandulis minutis valde solitariis obsita, exteriora (v. interdum omnia) iam emarcida; caulina 2—6, inferiora 1—3 sensim decrescentia magna, superiora bracteiformia, vel interdum omnia 6 (in caule hypophyllopodo) sensim decrescentia valde magna, ovato- v. rhomboideo-lanceolata v. superiora oblongo-lanceolata, inferiora + longe petiolata v. late alato-subpetiolata v. basi attenuata sessilia, basin versus saepe paulo profundius sinuato-subdentata, ceterum radicalibus similia, summa in nervo dorsali parcefloccosa. Inflorescentia suprafastigiata + indeterminata laxissime paniculata, acladium 12—40 mm longum, rami primarii 1—3(—4) valde remoti arcuato-erecti, ordines axium 3— 4, capitula 2—12 vel compluria. Involucrum 11—13 mm longum ovatum, basi denique subtruncatum subobscurum, squamae subirregulariter imbricatae, mediae sublatiusculae obtusiusculae v. acutiusculae dilutius submarginatae, exteriores obscurae subangustiores acutiusculae et praecipue in margine basin versus disperse floccosae, intimae acutae obscure virides, late diluteque marginatae, omnes üense sublongeque glandulosae epilosae. Pedunculi subtenues dense floccosi viridi-cani mediocriter v. sat dense glandulosi sparsim (acladium) pilosi v. epilosi, rami modice floccosi subglandulosi disperse sparsimve pilosi. Bracteae 1—2 parvae subobscurae. Ligulae subsaturate luteae apice glabrae, stylus obscurus, achaenia castanea, 3,5—4 mm longa, pappus albidus. Montenegro: In m. Balj pr. Andrijevica; Peruëica sub m. Kom. Fortasse inter H. adenothyrsum et H. transsilvanicum intermedium. 22. Hieracium pseudotommasinii Rohl. et Zahn = sfupposum- Tommasinii, Ssp. pseudotommasinii Rohl. et Zahn. Caulis ad 70 em altus gracilis v. plerumque crassiusculus suban- 238 Carolus Hermannus Zahn. gulato-striatus viridis, basi obscure violaceus, ubique modice setosus, setis patentibus ad 6 mm longis, supra medium parcefloccosus, apice glandulis solitariis obsitus, hypophyllopodus v. aphyllopodus. Folia caulina 8—10, inferiora c. 5 subremota, paulum supra basin caulem inserta, magna ovato-lanceolata v. ima subspathulata + obtusa, ad 18 cm longa 3,5 - 4,5 cm lata, breviter acuminata acutiuscula v. acuta, basin versus longe sensimque in petiolum longum, apicem caulem versus breviorem, late v. latissime alatum angustata, remote glanduloso-denticulata, glauca. effloccosa, supra glabra sublucida, subtus pallidiora, in margine nervoque dorsali tantum disperse v. mediocriter pilosa, 5—8 mm, in petiolorum marginibus basin versus glandulis minutissimis (ut in .H. stupposo et H. Tommasinii) obsita; reliqua 3—5 cito minora valde remota lanceolata v. lineari-lanceolata v. summa longe subulata bracteiformia, in margine longe subsetoso-subpilosa. [Inflorescentia laxissime panieulata valde inde- terminata, acladium 10—25 mm longum, rami primarii ad 10 valde remoti oblique patentes subfloccosi apicem versus subpilosi subglandulosi 1(—2) plieiter ramosi, capitula 12—30. Involucrum ad 12 mm longum ovatum subobseurum, squamae subangustae viridi-atrae obtusiuseulae v. subacutae, apice barbulatae, effloccosae, modice sat longeque glandu- losae, mediocriter pilosae, 1—2,5 mm, interiores viridi-marginatae, ex- teriores basin versus tantum floccis solitariis obsitae. Pedunculi sub- graciles obscure cani, pilis mollibus sub involucro longioribus numerosiori- busque subpilosi, modice glandulosi, 1—3 bracteis subulatis obsiti. Flores lutei, stylus brunneus, achaenia obscure straminea. Montenegro: Gornje polje et Mali Šavnik pr. Néguii. Habitu et characteribus inter H. Tommasinii Rchb. fil. et H. stupposum quasi intermedium, H. adenothyrso comparandum, sed involucris peduncu- lisque + pilosis bene diversum. Ab H. substupposo praecipue caule elato Crassiusculo hypo- vel aphyllopodo, foliis magnis obsito, involucris maioribus effloccosis etc. differt. 2. ealvescens Rohl. et Zahn. Caulibus foliisque sparsius breviusque pilosis. Montenegro: Ad Savniki (distr. Piva); Mali Savnik pr. Négusi. Ssp. vardense Rohl. et Zahn. Phyllopodum v. hypophyllopodum. Caulis ad 60 cm altus gracilis v. crassiusculus, basi violaceus et sat dense pilosus, 5 mm, superne breviter subpilosus et disperse, apicem versus densius floccosus. Folia rosularia pauca petiolata magna ovato-v. rhomboideo-lanceolata ad 16,5 cm longa, utrimque, basin versus saepe longius attenuata, in petiolum alatum decurrentia, acutiuscula v, acuta mucronata, remote leviterque sinuato-sub- dentata, dentibus glanduliformibus, exteriora subobtusa minora saepissime emarcida, omnia + glauca sublutescentia, supra disperse pilosa v. glabra, subtus pallidiora et disperse pilosa, in margine nervoque dorsali et in petiolo densius pilosa, 2- 3 mm, tenuiter papyracea; caulina 6—8 sub- sensim decrescentia oblongo-lanceolata v. lanceolata v. superiora -lineari- lanceolata, denticulata, inferiora alato-subpetiolata, superiora sensim longius Hieracia Montenegrina nova. 239 acuminata acutiora basi angustata sessilia subtus in nervo dorsali vel in tota parte aversa subfloccosa. Inflorescentia indeterminata laxe panicu- lata, acladio ad 20 mm longo, ramis 5-8 valde remotis, ordines axium 3(—4), capitula subnumerosa. Involucrum 10 mm longum ovatum, . modice v. sat dense pilosum subglandulosum subfloccosum, squamis subangustis obscuris acutiusculis, interioribus acutis viridi-submarginatis. Pedunculi cani, pariter ac rami breviter subpilosi et subglandulosi. Bracteae 2—3 parvae. Flores lutei, stylus subobscurus, achaenia atra. Montenegro: in m. Varda supra coenob. Piva. A ssp. pseudotommasinii praecipue capitulis minoribus subfloccosis et acheniis atris differt. Ssp. stupposiceps Rohl. et Zahn. Caulis hypophyllopodus ad 70 cm altus gracilis viridis substriatus basi violaceus ubique disperse floccosus et sparsim vel (inferne) disperse pilosus, pilis patentibus ad 3—4 mm longis. Folia caulina ad 8 sensim decrescentia saepe magna, papyracea v. subrigidiuscula, + glauca, supra glaberrima sublucida, subtus disperse pilosa pallide viridi-glauca, in mar- gine parcefloccoso rigidiuscule subciliata, 2—3 (— 4,5) mm, in nervo dorsali subfloccoso densius molliterque pilosa, inferiora late ovato- v. fere rhomboideo-lanceolata + alato-petiolata, petiolis basi modice longeque pilosis, utrimque, basin versus longius attenuata, in petiolum decurrentia, breviter acuta, cum petiolo ad 15 cm longa, ad 5 cm lata, media caulina alato-subpetiolata v. basi angustata sessilia, summa 2 lanceolata v. lineari-laneeolata acuminata acuta, in tota parte aversa parcefloccosa, omnia remote denticulata vel subdentata, dentibus acutis apice glanduli- formibus, interdum subtus partim subviolacea. Inflorescentia laxe pani- culata valde indeterminata, rami primarii ad 5 usque ad medium caulem descendentes arcuato-patentes elongati, saepe + flexuosi, apice 2—3 pliciter ramosi, acladium 30— 40 mm longum, capitula ad 20 v. compluria. Involucrum sat parvum, 8,5—10 mm longum ovatum canescens, squamae subangustae acutiusculae v. acutae atrovirides + viridi-marginatae dense floccosae breviter subpilosae disperse glandulosae. Pedunculi cani, disperse v. sparsim glandulosi pilosique, sub involucro 1—2 bracteis parvis viridi-marginatis obsiti. Flores dilute lutei, stylus initio luteus denique brunnescens, achaenia castanea. Montenegro: Pr. Savniki. Habitu H. vulgato latifolio et plurifolio simile, capitulis fere ut in H. bifido, foliis + glaucis ut in H. stupposo. Var. glaucifolium Rohl. et Zahn. Foliis intense glaucis longius subsetoso-pilosis, inferioribus in nervo dorsali effloccosis saepe grossius dentatis, superioribus saepe magis cito decrescentibus. .H. stupposo magis affine. Montenegro: Mratinje sub m. Maglic. 23. Hieracium albanicum Freyn = stupposum-gymnocephalum (orieni). Ssp. pivae Rohl. et Zahn. ; Folia subintegerrima, in margine subundulata, in caulis basi conferta 240 . Carolus Hermannus Zahn: Hieracia Montenegrina nova. et superiora parva, v. omnia remota, sursum glabriora v. in parte superiore glabra, acladium ad 60 mm longum, capitula 9—12 mm longa, squamis latiusculis lanceolatis acutiuseulis vel partim acutis viridi-atris viridi- marginatis effloccosis sat dense breviterque glandulosis epilosis, pedun- culi subfloccosi virides tenuiter subglandulosi epilosi, stylus brunneo- luteus, achaenia dilute brunnea. Reliqua ut in H. albanico Freyn. H. stupposo paulo magis affine. Montenegro: Supra coenob. Piva. 24. Hieracium coloriscapum Rohl. et Zahn nov. spec. = Naegelianum- gymmocephalum. Omnino effloceosum. Hypophyllopodum, caulis ad 30 cm altus monocephalus gracilis, inferne viridis, superne scapiformis et magis magisque obscure coloratus, epilosus eglandulosus, basin versus inter folia conferta tantum subpilosus. Felia caulina ca. 8—10, inferiora dense conferta fere rosulam formantia, intense viridia v. supra subglaucescentia, subrigidiuscula, lanceolata acutiuscula v. breviter acuta, basin versus valde sensim attenuata sessilia, integerrima sed partim irregulariter + sinuato-undulata, utrimque sat dense v. subtus densius pilosa, pilis sub- sericeis brevibus subplumosis, in nervo dorsali basin versus pariter ac in margine breviter villoso-pellita, 2—3,5 mm, supra partim + glabrescentia v. glaberrima sublucida, superiora 3 abrupte minora parva anguste v. lineari-lanceolata in bracteas lineares viridi-atras subciliatas decrescentia. Involuerum sat magnum late semiglobosum ad 13 mm longum viridi- atrum, squamae imbricatae e basi lata lanceolatae cito acuminatae £ acutae, apice subbarbulatae, exteriores subobscuriores subobtusiores, pilis rigidiusculis valde curvatis denticulatis submodice numerosis et glandulis brevibus dispersis obsitae. Scapus sub involucro subincrassatus 2—3 bracteis parvis obsitus. Flores lutei, stylus brunneo-luteus, achaenia? Montenegro: In m. Durmitor. Inter H. Naegelianum et H. orieni quasi intermedium. Ab A. orient habet folia pilis subplumosis + obtecta, ab H. Naegeliano scapum mono- cephalum et folia partim in parte superiore omnino glabra, in margine irregulariter sinuato-undulata etc. 25. Hieracium mirificissimum Rohl. et Zahn nov. spec. = Naegelianum- Guntheri Deckt, Caulis 15—35 cm altus saepe, flexuosus, striatus, phyllopodus v. hypophyllopodus, viridis v. partim olivaceo-viridis, basi olivaceus, effloc- cosus eglandulosus, superne subrigidiuscule supilosus, 3—5,5 mm, partim glabratus, inferne inter folia maiora sat dense pilosus, pilis albis sub- sericeis basin versus longe denticulatis, 3—5 mm longis. Folia radicalia 1—2 v. saepius nulla, late alato-subpetiolata v. angustata sessilia, caulina 6—10 sessilia, inferiora late lanceolata elongata obtusiuscula v. acutius- cula mucronata supra medium latissima, basin versus valde sensim an- gustata v. basin versus fere aequilata, inferiora subappropinquata, superiora subsensim decrescentia basi rotundata acutiora, interdum citissime decrescentia parva, omnia subtiliter denticulata v. fere inte- Neue Arten aus: A. v. Hayek, Flora von Steiermark. II. 241 gerrima, {interdum leviter sinuato-subundulata, saturate viridia, nervis medianis albido-viridibus, utrimque sat dense pilosa, in margine nervoque dorsali pilis mollissimis basin versus eximie dentatis subvillosa, summa in parte superiore minus pilosa. Inflorescentia furcata suprafastigiata, acladium 10—80 mm longum, rami 0—2 (—3) valde remoti plerumque 1-cephali, capitula 1—3(~—5) atroviridia semiglobosa 9—12 mm longa basi denique truncata, squamae e basi lata (2 mm) lanceolatae acutae viridi-atrae v. atrovirides, pilis curvatis denticulatis subnumerosis 1—2 mm longis glandulisque sparsis dispersive minutis obsitae effloccosae, interiores dilutiores, extimae angustiores sublaxae. Pedunculi graciles apice leviter incrassati, pilis dispersis basi incrassatis obscurisque vel sub involucro praecipue in acladio mediocriter numerosis obsiti, superne tantum subfloccosis et interdum una altera glandula praediti. Flores stylique dilute lutei, ligulae angustae glabrae, achaenia castanea. Montenegro: In m. Maglié (distr. Piva.). Habitu et characteribus exacte inter H. Naegelianum et Guentheri Beckii intermedium, etiam H. villoso haud dissimile, sed superne valde minus pilosum, in pedunculis tantum subfloccosum, capitulis ut in H. Naegeliano viridi-atris, squamis fere triangulariter lanceolatis tantum sub- pilosis. Ab H. Guentheri Beckii capitulis valde minus pilosis minoribusque differt. Sine dubio H. Naegelianum terminus earundem formarum seriei est, quae capitulis viridi-atris effloccosis, saepe parum pilosis glandulosisque, et pedunculis longis effloccosis v. superne tantum subfloccosis saepe + obscure coloratis valde insignes sunt, p. e. H. gymnocephali, orieni, miri- ficissimi et coloriscapi. LVII. Neue Arten aus: A. v. Hayek, Flora von Steiermark. IL. Heft 2 (1908), pp. 81-—160. (Fortsetzung.) 7. Larix decidua Mill. var. 3. alba (Carr.) v. Hayek, 1. c., p. 83. Larix europaea var. alba Carr., Trait. Conif., ed. 1, 277 (1855); Willk., Forstl. FL, ed. 2, 243 (1887). Weibliche Zapfen zur Blütezeit schneeweiss. Steiermark: In Wäldern bei Neuberg! und wohl noch anderswo. Eine bemerkenswerte Wuchsform ist ferner: l. virgata (Hempel u. Wilhelm) Hayek, l. c., p. 83. Larix europaea var. virgata Hempel u. Wilhelm, Bäume u. Sträucher des Waldes, I, 113, fig. 57 (1889). ` Der Baum unregelmüssig verüstelt. Die Aste rundum dicht mit nadeltragenden Kurztrieben besetzt (Abb. 23). Repertorium novarum specierum. VI. 16 249 A. v. Hayek. Steiermark: Ein ca. 100jähriger Baum bei Rottenmann nahe dem Ufer des Strechenbaches. 8. Juniperus nana Willd. b) montana (Ait.) v. Hayek, l. c., p. 88. Juniperus communis var. montana Ait. Hort. Kew., III, 414 (1789); Spach in Ann. sc. nat., XVI, 290 (1841). — Juniperus sibirica «. montana ` Beck, Fl. N. Osterr., I, 9 (1890). — Juniperus intermedia Schur, Verh. Siebenb. naturw. Ver., II, 169 (1851); Wettst., Sitzungsber. Akad. Wiss. Wien, math. naturw. Kl, XCVI, 332 (1887); Fritsch in Verh. zool. bot Ges. Wien (1898), 249; Preissm. in Mitt. naturw. Ver., Steierm. (1898), ` LXIV. — Juniperus communis X nana Wettst. a. a. O., 332 (1887) —. Juniperus, communis e. prostrata Willk., Forstl. Fl., ed. 2, 264 (1887). 9. X B. Aschersoniana Hay. Betula pendula X tomentosa Hayek, l. c. p. 105. . Betula alba X verrucosa Wettst. in Verh. zool. bot. Ges., Wien, XL, S. B., 69 (1890) ohne Beschreibung. — Betula pubescens X verrucosa A. — u. G., FI. nordostdeutsch. Flachl., 253 (1898—1899); H. Winkl., Betulac., E 94 (1904). — Betula hybrida Wettst. a. a. O., nicht Bechst. in Diana, I, 80 (1895) (vgl. H. Winkler, Betulac., 77). Baum mit schneeweisser, in dünnen Lagen sich ablésender Borke. Blätter rhombisch eifórmig, spitz, an der Basis abgerundet, doppelt gesagt, oberseits dunkelgrün, kahl, unterseits hellgrün, kahl oder in den Blattwinkeln etwas behaart. Heurige Zweige etwas behaart. Männliche Kätzchen sitzend, länglich walzlich, hängend, mit braunen Deckschuppen und gelben Antheren, weibliche gestielt, 1—2 cm lang, dichtblütig, grün. — Fruchtkätzchen bis 4 cm lang und 1 cm dick, hellbraun. Fruchtflügel d so breit oder etwas breiter als die Frucht. Mai. Unterscheidet sich von Betula pendula durch die behaarten heurigen Zweige, die an der Basis mehr rundlichen, unterseits mitunter etwas be- haarten Blätter und die schmalen Fruchtfliigel, von B. tomentosa durch die unterseits fast kahlen, mehr rhombischen Blatter. Steiermark: Unter den Stammeltern bei Admont (Wettstein). 10. Alnus incana X rotundifolia v. Hayek, |. c., p. 109. Alnus pubescens Tausch in Flora, XVII (1834), 520; Koch, Syn, ed. 2, . 163 (1844). — Alnus glutinosa X incana Krause in Jahresb. schles. Ges. ` (1845) 58; H. Winkl. Betulac. 128 (1904). — Alnus spuria Callier in Jahresb schles. Ges, für vaterl. Kult., LXIX, 2, 81 (1891). Meist strauchig. Blütter gestielt, eifórmig bis verkehrt eifórmig, stumpflich, schwach wellig gelappt und unregelmässig gesügt, nicht Fe klebrig, oberseits dunkelgrün, kahl, unterseits heller grün bis graugrün, no an den Nerven oder auch an der Flüche behaart bis schwach filzig. Kätzchen vor dem Laubausbruch blühend; die männlichen mit braunen Deckschuppen nnd gelben Antheren, die weiblichen kurz, aber deutlich gestielt. Unterscheidet sich von Alnus rotundifolia durch nicht klebrige, weniger stumpfe, unterseits oft blaugrüne, behaarte bis schwach filzige . Blätter und kürzer gestielte weibliche Kätzchen, von Alnus incana durch —- reg eo A i * Neue Arten aus der Flora von Steiermark. II. 243 stumpfere, unterseits schwächer behaarte, mitunter selbst grüne Blätter und kurz gestielte weibliche Kätzchen. Über Formen vgl. Callier in Deutsche bot. Monatsschr. 1889 und in Jahresber. schl. Ges. f. vaterl. Kultur, LXIX, 2 (1892). 11. Quercus lanuginosa X sessiliflora Simk. (= X Qu. Streimii Heuff.) b. Tiszae (Simk. et Fek.) v. Hayek, I, c., p. 120. Quercus Tiszae Simk. et Fek. in Erd. Lapok, XXVI, 39 (1887). 12. X Salix rubens Schrk. (S. alba X fragilis Ritschl) «. discolor (Kern.) v. Hayek, l. c., p. 136. Salix excelsior «. discolor A. Kern. in Verh. zool. bot. Ges, X, 185 (1860). — Salix excelsior Host, Salix, 8 T., 28, 29 (1827), — Salix rubens f. excelsior Hay., Sched. ad. fl. stir. exs. 3, 4, p. 6 (1905). — Salix fra- gilis-alba b. glabra Wimm. Sal. Europ., 133 (1866). Kützchenschuppen an der Spitze gewimpert. Blätter unterseits blau- grün, im Alter kahl. Steiermark: Unter den Stammeltern bei Murau (Fest!), am Abhang des Oberges bei Graz (Fritsch), und wohl noch anderswo. 8. viridis (Fr.) v. Hayek, l. c., p. 137. Salix viridis Fr., Nov., Fl. Suec., ed. 2, 283 (1828). — Salix excelsior 3. viridis A. Kern. in Verh, zool. bot. Ges., Wien, X, 185 (1860). — Salix fragilis a. viridis Wimm., Sal. Eur., 133 (1866). Kätzchenschuppen an der Spitze gewimpert. Blätter unterseits hell- grün, im Alter kahl. Steiermark: Unter den Stammeltern bei Graz (Mal y !). 13. Salix nigricans Sm. 8. microphylla (Gaud.) v. Hayek, |. c., p. 151. Salix phylicifolia microphylla Gaud., Fl. Helv., V, 221 (1828). — Salix nigricans var. parvifolia Wimm., Sal. Eur., 73 (1866). y. ovata (Gaud.) v. Hayek, l. c.. p. 151. Salix phylicifolia var. ovata Gaud., Fl. Helv., V, 221 (1828). — Salis ovata Host., Salix, 23, T. 74, 75 (1828). — Salix glaucescens Host, a. a. O., T. 76, 77 (mit unterseits kahlen Blättern). — Salix nigricans d. glaucescens A. Kern. in Verh. zool. bot. Ges., Wien, X, 259 (1860). 14. X Salix Krasanii (S. angustifolia X aurita v. Hayek, l. c., p. 160. Salix ambigua (repens X aurita) Kras. in Mitt. nat, Ver. Steierm. (1894), p. LXXIX (1895), nicht S..ambigua Ehrh., welche = S. aurita X repens. Frutex parvus ramis fuscis initio puberulis, secundo anno glabres- centibus. Folia brevissime pedunculata, oblongo-elliptica, 2,5—5 cm longa, latitudine circiter ter longiora, utrinque subito attenuata, undulato- serrata, in pagina superiore initio tenuiter tomentosa, deinde obscure viridia, opaca, tenuissime puberüla, in pagina inferiore intense glauca, reti venoso prominulo, dense adpresso pilosa, demum glabrescentia. Stipulae parvae, semicordatae, persistentes. Niedriger Strauch mit rotbraunen, bis in zweite Jahr etwas flaumigen Zweigen. Blatter kurz gestielt, lünglich-elliptisch, 2,5—5 cm lang, etwa dreimal so lang als breit, beidendig rasch verschmälert, wellig gezähnelt, 16* 244 N. L. Britton. oberseits dunkelgrün, in der Jugend dünn filzig, später matt, sehr schwach flaumig, unterseits intensiv blaugrün, mit stark vortretendem Adernetz, in der Jugend reichlich anliegend behaart, zuletzt verkahlend. Nebenblütter klein, halbherzformig, bleibend. Unterscheidet sich von Salix aurita durch die schmäleren, länglich elliptischen, die grösste Breite in der Blattmitte aufweisenden. unterseits lebhaft blaugrünen, zuletzt verkahlenden Blatter und kleinere Neben- blütter, von S. angustifolia durch die in der Jugend flaumigen Zweige, grüssere und breitere, in der Jugend auch oberseits filzigen Blatter mit unterseits vortretendem Adernetz und die wenig seidige Behaarung der Blattunterseite. Steiermark: Unter den Stammeltern auf einer feuchten Wiese bei Prassberg (Krasan!). LVII. N. L. Britton, Plantae novae bahamenses. II.) (Ex: Bull. N. Y. Bot. Gard. IV [1905], 116—127). 18. Coccolobis bahamensis N. L. Britton, 1. c., p. 116. A glabrous shrub, 4 m, high or less. Leaves thin-coriaceous, elliptic to ovate or obovate-elliptic, obtuse to acutish at the apex, obtuse, some- what narrowed, or subcordate at the inequilateral base, 4—7 cm long, 5 cm wide or less, the primary veins 6—8 on each side, minutely but strongly reticulate-nerved on both surfaces, dull, the upper surface bright green, the lower surface paler; petioles 3—5 mm long; racemes very slender, numerous, recurved-drooping, finely puberulent when very young, in fruit glabrous; pedicels 1 mm long in fruit, much longer than the ochreolae; flowers bright white, 3—4 mm broad; sepals oval, obtuse, about as long as the stamens; fruit ovoid, narrowed at the base, bluntish at the apex, 6 mm long, 3—4 mm thick, faintly several-ribbed, not > coronate. Bahamas Islands. Mathew Town to Lower Savannah, Inagua (Nash & Taylor, 1352, type); Miners Tent to Balsam Hill, Inagua (Nash & Taylor 1280); coppice, Lake Cunningham, New Providence (Britton & Brace, 647). The abundant gracefully drooping racemes of bright white flowers make the bush very beautiful. 19. Clematis bahamica N. L. Britton, l. c., p. 117. Clematis dioica var. virginiana 2. bahamica Kuntze, Verhand. Bot. Ver. Prov. Brand. 26: 102. 1885. Vine slender, trailing or high-climbing, the young plants sparingly and loosely pubescent. Leaves trifoliolate or the uppermost simple; leaflets slender-stalked, 4 cm long or less, various in form even on the 1) cf. No. I in Rep. V, (1908), pp. 179—185. ge, Plantae novae bahamenses. II. 245- same vine, ovate to oval or nearly orbicular, acute or obtuse and mucro- nulate at the apex, quite glabrous when mature, entire, or often 3-lobed, firm in texture and strongly veined on the under side; achenes plump, only 3 mm long, the filiform plumose style 3—5 cm long; flowers not yet collected. Bahamas Islands. Dr. Kuntze gave the name to this plant only from his study of Mr. Brace's no. 391 in the Kew Herbarium, which is. a scrap collected on Eleuthera, showing the young leaves just unrolling and from which he obtained the faulty impression that the leaflets are linear in outline. Our collections illustrate the species from Abaco (Brace, 1516, 1594, 1931); Great Bahama (Britton & Millspaugh, 2393); Great Exuma (Britton & Millspaugh, 3051). It seems to be more nearly related to C. dioica L., the type locality of which is Jamaica, than to any other species. 20. Caesalpinia reticulata N. L. Britton, 1. c., p. 118. A shrub or small tree, 4 m high or less, similar to C. bahamensis Stem and branches unarmed in all specimens observed; young shoots puberulent; leaflets 2 to 4 pairs, obliquely oval or obliquely obovate, coriaceous, glabrous when mature, strongly finely reticulate-nerved and Shining above, dull and less prominently nerved beneath, rounded, trun- cate or slightly emarginate at the apex, narrowed or obtuse at the base, 1,5—5 em long, 3 cm wide or less, very inequilateral; petiolules 2—3 mm long; racemes solitary or 2 or 8 together, 2 dm long or less; flowers yellowish-white; pedicels ascending, 1—2 cm long, becoming very stout in fruit; calyx stipitate, the tube nearly hemispheric, its lower lobe hooded, rather more than twice as long as the other broad acutish ones; stamens long-exserted; legume flat, smooth, 6—9 cm long. 1.5 cm wide, its stipe somewhat longer than or equaling the persistent calyx-tube. Bahamas Islands. Inagua (Nash & Taylor, 1012 type; 1269, 1419, 1455). C. bahamensis Lam., based on Catesby's plate (vol. 2: pl. 51), and well illustrated there, is a taller tree, with smaller, less strongly nerved and nearly equilateral leaflets, its stem and branches abundantly armed with prickles, its pedicels more slender and its flowers somewhat smaller; the flowers are not white as described by Catesby, but greenish yellow. It is known to me from New Providence (Cooper, 94; Coker. 84; Curtiss, 128; Eggers, 4176; Britton, 2; Britton & Brace, 539) and Andros (Northrop, 426a). It is recorded by Professor Urban (Symb. Ant. 2: 278) from Acklin Island and Fortune Island. 21. Guilandina ovalifolia (Urban) N. L. Britton, 1. c., p. 118. Caesalpinia ovalifolia Urban, Symb. Ant. 2: 273. Bahamas Islands. Common in coastal coppices on New Provi- dence and Hog Island (Northrop, 116, type; Britton & Brace, 216, 329; Curtiss, 143); Eleuthera (Coker, 360). The leaflets vary from rounded. to narrowed at the base, and their terminal mucro is often 2 mm long; racemes solitary or in pairs 1,5—2 dm long; bracts narrowly lanceolate, attenuate-acuminate, 8 mm long, soon spreading; pedicels 246 N. L. Britton. T 1—1,5 em long; sepals oblong, obtuse, densely tomentulose, 6—7 mm long, 1,5—2 mm wide, soon reflexed; petals bright yellow, about aslong as the sepals, oblong to oblong-spatulate, obtuse; legume obliquely obo- vate, 6—8 em long, 4 em wide, 2 cm thick, shining, armed with nume- rous rather distant yellow stiff bristles 6 mm long or less, its sharp stout beak about 1 em long; seed globular, yellow-brown, shining, 1,6 cm in diameter. The type specimens are not quite typical of the species, having small leaves obtuse a both ends. 22. Canavalia bahamensis N. L. Britton, l, c., p. 119. A long vine, related to C. cubensis Griseb. Leaflets thin, oblong- lanceolate to ovate-oblong, 5—8 cm long, firm, glabrous, faintly veined. narrowed or obtuse at the base but not cordate, the apex bluntly acute; racemes stout-peduncled, slightly pubescent, longer than the leaves, nodose, pendent, 5—8 cm long, the peduncles shorter; pedicels curved, erect, 2—4 mm long; bractlets at base of calyx 2, orbicular, 1 mm broad, lacerate; calyx very oblique, 6--8 mm long, with one small acute tooth opposite the keel-petals, the much larger upper lip with three short broad teeth; corolla about twice as long as the calyx, the standard purple, the wings and strongly curved keel pink; legume linear-oblong, compressed, about 12 cm long, 3 em wide, 1—1,5 cm thick, shortpointed, narrowed at the base not constricted, the stout stipe 1—2 cm long, the valves rather membranous; seeds oval, 1,5 cm long, 1 cm thick, red-brown, shining. Bahamas Islands. Climbing over shrubs, Marsh Harbor, Abaco (Brace, 1620, Dec. 10, 1904, flowering specimen, type); Tarpum Bay, Eleuthera (Coker, 411. fruiting specimen, Juli. 7, 1903). 23. Hibiscus bahamensis N. L. Britton, l. e., p. 120. A shrub, the leaves, calyx, peduncles and twigs densely and finely stellate-pubeseent. Leaves ovate in outline, palmately veined, 10 em long or less, firm in texture, cordate to truncate at the base, 3-lobed, or 5-lobed with the middle lobe much the longest and acuminate, the lateral lobes acute or obtuse, irregularly dentate; upper leaves varying to lanceo- late, and merely dentate; petioles as long as the blades or shorter; peduncles stout, solitary in the axils, longer than the subtending petioles, jointed near the middle; bractlets linear-lanceolate, acuminate, very un- equal, the longer about 1,5 cm long; calyx 2—2,5 cm long, densely stellate- pubescent, its oblong lobes strongly veined, acuminate; petals brownish 5,5 cm long, densely pubescent without, oblanceolate, obtusish; capsule oval. 2,5 cm long, 2 cm thick, densely silky. Bahamas Islands. California Road, Abaco (Brace, 2042, type); Nicol’s Town, Andros (Northrop, 397); Tarpum Bay, Eleuthera (Coker, 404). Related to the Cuban H. cryptocarpus Rich., and referred to that species by Mrs. Northrop. 24. Heliotropium diffusum N. L. Britton, l. c., p. 122. Perennial by slender deep root. Stem slender, 4 em high or less, the Plantae novae bahamenses. TI. | 247 branches diffusely spreading, very slender, longer than the stem, 8 cm long or less, appressed-strigose; leaves linear, 3—4 mm long, about 1mm wide, sessile, acute, appressed-strigose; flowers white, minuté, enclosed in the tufts of upper leaves; sepals lanceolate to ovate-lanceolate, acute, about 2 mm long, very hairy; ovary deeply 4-lobed; fruit 4-lobed, depressed, about 1 mm wide and about one half as high as wide, the very short style capped by a broad abruptly-tipped stigma. Bahamas Islands. Moujean Harbor, Little Inagua, October 20, 1904 (Nash & Taylor, 1221), 25. Heliotropium inaguense N. L. Britton, |. c., p. 122. A low shrub, 5—20 cm high, intricately much-branched, very densely appressed-strigose all over with nearly white hairs. Leaves opposite, ascending or appressed, lanceolate or oblong-lanceolate, 3—5 mm long, about 1 mm wide sessile, acutish, somewhat revolute-margined, mostly longer than the internodes; flowers few, solitary and very nearly sessile in the upper axils; sepals similar to the upper leaves; corolla white, its tube 2 mm long, its 5 ovate acute lobes about 1 mm long, spreading: stamens nearly sessile on the corolla-tube below the middle; style very short, stout; stigma 4-lobed. Bahamas Islands. Canfield Bay to Cabbage Pond, Inagua (Nash & Taylor, 1293, type); white lands, Tenados, Inagua (Nash & Taylorr 1033). Superficially resembling the Cuban plant referred to H. micro- phylum Sw. (Wright, 3139), and H. nanum Northrop, of Andros, New Providence, and the Berry Islands. 26. Lantana ovatifolia N. L. Britton, |. c., p. 123. Stems woody, little branched, diffusely spreading, 7 dm long or less, bluntly 4-angled, very rough-pubescent .with stiff appressed hairs. Leaves ovate, thick, short-petioled, 5b cm long or less, very scabrous on the upper surface, rough-pubescent with stiff hairs beneath, especially on the 4 to 6 principal veins on each side of the prominent mid-vein, acute at the apex, abruptly cuneate-norrowed at the obtuse or subtruncate base, the margin low-crenate nearly all around; petioles rather stout, rough, ` 3—5 mm long; peduncles axillary, slender, about 4 cm long. smooth or nearly so when old; flowers and fruit not ‘seen. Bahamas Islands. A peculiar spezies sprawling among shrubs and Pteridium, in pine-lands, Eight Mile Rocks, Great Bahama (Britton & Millspaugh, 2450). 27. Lantana balsamifera N. L. Britton, l. c., p. 123. A shrub, 1,6 m high or less, forming large masses, with a balsamic odor, the slender bluntly angular branches ascending, puberulent; the internodes short, often not longer than the small leaves. Leaves elliptic to ovate-elliptic or nearly orbicular, 5—10 mm long, 5 mm wide or less, puberulent, acute or obtuse, firm, crenulate, rugose-reticulated above, paler and rather strongly veined beneath, the petioles 1—1,5 mm long; peduncles slender, thickened above, 8—15 mm long in fruit; heads about 6 mm broad, several-flowered; bracts -lanceolate, puberulent, obtusish, 248 : N. L. Britton: Plantae novae bahamenses. II. 2,5—3 mm long; calyx 2-toothed, pubescent, 1 mm long, its teeth blunt; | corolla purple, its slightly gibbous tube about 3 mm long, its spreading limb with 5 unequal obtuse lobes; stamens borne near the top of the corollatube, the anthers as long as the filaments or longer. Bahamas Island. Moujean Harbor, Little Inagua (Nash & Taylor, 1211, type; 1203; 1198). Locally known as Moujean Tea, Apparently. nearost to L. reticulata Pers. 28. Cestrum bahamense N. L. Britton, I. c., p. 123. | A shrub 3 m high or less, glabrous throughout, the bark Jight gray. Leaves ovate to ovate-elliptic, pale green on both sides, but slightly darker green above than beneath, 5 —10 cm long, 5 cm wide or less, firm in texture, acute at both ends, or the apex obtusish, faintly 7— 9-veined on each side of the mid-vein, which is rather prominent on the under side and impressed on the upper; petioles slender, 1—1,5 em long; cymes (?) axillary, few-several-flowered, their peduncles much shorter than the petioles; pedicels 1.5—3 mm long; calyx oblong-campanulate in flower, 4 mm long, its teeth triangular-lanceolate, 1--5 mm long; corolla-tube greenish-yellow, 9—13 mm long, narrowly obconic, its lobes lanceolate, acuminate, purplish, 4—5 mm long, white-lanose within; stamens inserted high up on the tube of the corolla just below the lobes, the free part of the filament scarcely longer than the anther; berry blue-black, shining. obovoid, about 12 mm long, 5—6 mm thick; fruiting calyx broadly ob- conic, loosely enclosing the narrowed base of the berry. Bahamas Islands. Heretofere referred to C. pallidum Lam., the type locality of which is Jamaica, but clearly distinct from that species; abundant in coppice and scub land. Abaco (Brace, 1521, 1567, 1710); Great Bahama (Britton & Millspaugh, 2603); Great Sturrup Cay, Berry Islands (Britton & Millspaugh, 2267, type); New Providence (Brace, 46; Cooper, 60; Curtis, 121; Britton & Brace, 767; E. G. Britton, 3289); Andros (Northrop, 432), 29, Stemmodontia bahamensis N. L. Britton, |. c., p. 126. Perennial, densely strigose-pubescent all over, pale green, 6—10 dm tall, the branches striate. Leaves lanceolate to ovate, 5—12 cm long, 1,5—3 cm wide, acute to long-acuminate at the apex, narrowed at the base, rather firm in texture, sparingly low-serrate or entire, 3-nerved above the base, the short stoutish petioles mostly not over 1 cm long; heads solitary or 2 or 3 together, on erect peduncles 2 or 3 cm long; outer bracts of the involucre oblong to ovate-oblong, apiculate or acutish, about 9 mm long, faintly manynerved, a little longer than the inner; rays bright yellow, oblong, 1 cm long or less, emarginate about 3 times as long as wide; achenes linear, appressed-pubescent, at least 3,5 mm long. Bahamas Islands. Coastal thickets and scrub lands, New Provi- dence (Britton & Brace, 302, type; Britton, 77, 3374; Curtiss, 305. Brace, 266); abundant in scrub land near Georgetown, Great Exuma (Britton & Millspaugh, 2929). Related to S. asperrima (Spreng.) Britton ` ER d (eom J. N. Rose: Species sessiliflorae mexicanae Parasolae generis generice. 249 [Buphthalmum asperrimum Spreng.; Anomostephium | buphthalmoides DC., Wedelia buphthalmoides Griseb.] of the Windward Islands, and hitherto confused with it. 30. Anastraphia cuneifolia Greenman, N. L. Britton, l. c., p. 126. Shrub 1—2 m high, much-branched; stem and branches covered with a light gray bark. Leaves obovate-cuneate, 1—2 cm long, 0,5— 1,2 cm broad, revolute-margined, sparingly spinulose-dentate in the termina] portion, entire and narrowed below the middle into the petiole, slightly puberulent above in the early stages but soon glabrate and rather con- spicuously reticulate-veined, densely and permanently white-tomentose beneath; petioles 3—5 mm long, tomentose; heads few, about 2 cm long; sessile, mostly terminating the ultimate branchlets, 5-flowered; involucre narrowly campanulate, 8,5—10 mm long; bracts of the involucre 5—6- seriate, triangular-ovate to lance-linear, acute, externally arachnoid- tomentulose, brownish, slightly spreading at maturity: mature achenes 3,5 —4 mm long, pubescent; pappus about 13 mm in length, persistent, tawny. Bahamas Islands. Camfield Bay to Cabbage Pond, Inagua (Nash & Taylor 1295, October 22, 1904, type; hb. N. Y. Bot. Gard. and hb. Gray); Miner's Tent to Balsam Hill, Inagua (Nash & Taylor, 1259). The species here described is most nearly related to A. intertexta Wr.; the chief differences being the obovate-cuneate leaves with fewer spinulose teeth, shorter heads, involucre and pappus, and 5 instead of 10 flowers in the head. LIX. J. N. Rose, Species sessiliflorae mexicanae Paraso/ae generis generice commutatae atque novae. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 103—107. 1. Parosela insignis (Hemsley) Rose, l. c., p. 103. Dalea insignis (Hemsley), Diag. Pl. Nov., I, 7; 1878. 2. Parosela glaberrima (S. Wats.) Rose, l. c., p. 105. Dalea glaberrima S. Wats., Proc. Am. Acad. XXII, 470; 1887. 3. Parosela polyphylla (Mart. & Gal.) Rose, l. c., p. 104. Dalea polyphylla Mart. & Gal, Bull. Acad. Brux., X?, 44; 1843. 4. Parosela citriodora (Willd.) Rose, l. c., p. 104. Dalea citriodora Willd., Sp. PI., III, 1339; 1801. 5. Parosela mucronata (DC.) Rose, l. c., p. 104. Dalea mucronata DC., Prod., II, 246; 1825. 6. Parosela pectinata (Kunth) Rose, I. c., p. 104. Dalea pectinata Kunth, Mimos. 169, pl. 49; 1819. 250 J. N. Rose. 7. Parosela trochilina (Brandegee), Rose, 1. c., p. 104. Dalea trochilina Brandegee, Proc. Cal. Acad., II. IIT, 220; 1892. 8. Parosela hemsleyana Rose, |. c., p. 104. A shrub with numerous long slender purplish. branches closely set with glandular knobs, glabrous; leaves small; leaflets 9 to 15, 2 to 3mm long, obtuse, glabrous on both sides, very glandular-dotted beneath; peduncles slender; inflorescence a compact head; bracts broad; calyx silky, about 4 mm long, including the lobes; lobes about two-thirds the jength of the tube; corolla purplish. Type U. S. National Herbarium no. 24436, collected by Parry and Palmer near San Luis Potosi, 1878 (no. 154), This is reported in the Biologia Centrali-Americana as Dalea ramosissima Benth., from which I think it is abundantly distinct. D. ramosissima, a Lower Californian species, has recently been collected by Mr. Brandegee and accords ‚with Bentham's original description and excellent figure. ` Bentham's name must give way to the older one of Martius and Galeotti. 9. Parosela leucostachys (A, Gray) Rose, l. c., p. 104. Dalea leucostachys A. Gray, Pl. Fendl., 32; 1848. 10. Parosela eysenhardtioides (Hemsley) Rose, l. c., p. 104. Dalea eysenhardtioides Hemsley, Diag. Pl. Nov., I, 6; 1878. 11. Parosela oaxacana Rose, }. c., p. 104. Shrubs, 90 to 120 cm high with many short ascending branches clothed with a short soft pubescence, each terminating in à short dense spike of purplish flowers; leaflets 6 to 15 pairs, narrowly oblong, 6 to 9 mm long, pubescent on both sides when young but early glabrate especially above, rounded at each end, apiculate, paler beneath, thickly set with small glands; bracts ovate, acuminate; calyx hairy, the tube not at all angled, slightly cleft on the upper side, the teeth much shorter than the tube, darker-colored, ovate, acute, almost spiny-toothed. Type U. S. National Herbarium no. 40238, collected by Dr. C. G. Pringle on the Sierra de San Felipe, Oaxaca, altitude 2250 meters, October 10, 1894 (no. 4961). 12. Parosela naviculifolia (Hemsley) Rose, l. c., p. 104. Dalea naviculifolia Hemsley, Diag. Pl. Nov., I, 7; 1878. 13. Parosela tuberculata (Lag.) Rose, |. c., p. 104. Dalea tuberculata Lag. Nov. Gen. & Sp., 23; 1816. 14. Parosela psoralioides (Moric.) Rose, Le p: 104. Dalea psoralioides Moric., Mem. Geneve, VI, 533; 1833. 15. Parosela canescens (Mart. & Gal.) Rose, l. c., p. 105. Dalea canescens Mart. & Gal., Bull. Acad. Brux., X?, 43; 1843, 16. Parosela inconspicua (Schauer) Rose, l. c., p. 105. Dalea inconspicua Schauer, Linnaea, XX, 744; 1847. 17. Parosela vetula (Brandegee) Rose, l. ep 105. Dalea vetula Brandegee, Proc. Cal. Acad., II, II, 146, 1889. 18. Parosela cliffordiana (Willd.) Rose, l. c., p. 105. Dalea cliffordiana Willd. Sp. Pl., Ill, 1336; 1801. Species sessiliflorae mexicanae Parasolae generis generice commutatae. 951 19. Parosela revoluta (S. Wats.) Rose, l. c., p. 105. Dalea revoluta S. Wats., Proc. Am. Acad., XXII, 404; 1887. . 20. Parosela laevigata (G. Don) Rose, |. c., p. 25. Dalea laevigata G. Don, Hist. Diehl. PL, II, 224; 1832. 21. Parosela cyanea (Greene) Rose, l. ce., p. 105. Dalea cyanea Greene, Pittonia, I, 153; 1888. 22. Parosela nigra (Mart. & Gal.) Rose, l. c., p. 105. Dalea nigra Mart. & Gal., Bull. Acad. Brux., X?, 43; 1843. 23. Parosela erythrorhiza (Greenman) Rose, l. c., p. 105. Dalea erythrorhiza Greenman, Zoe, V, 185; 1904. 24. Parosela luisiana (S. Wats.) Rose, l. c., p. 105. Dalea luisiana S. Wats., Proc. Am. Acad., XVII, 341: 1882. 25. Parosela sericea (Lag.) Rose, |. c., p. 105. Dalea sericea Lag., Nov. Gen. & Sp.. XXIII: 1816. 26. Parosela gracilis (Kunth) Rose, l. c., p. 105. Dalea gracilis Kunth, Mimos., 166, pl. 48; 1819. 27. Parosela painteri Rose. l. c., p. 105. Stems bushy, forming large clumps 30 to 50 cm high, woody below ; branches clothed with short appressed pubescence, dark-colored, with few or no glands; leaflets 5 to 7 pairs, oblong, 5 mm long, retuse, glabrous and glandless above, glandular and slightly pubescent beneath; spikes at first globular, becoming in fruit 3 cm long; bracts ovate, acute, a little ‘hairy, deciduous; calyx tube broad, glabrous and shining without and bearing a row of black glands between the ribs; calyx teeth linear, somewhat unequal, about the length of the tube; petals yellow or the keel and wings somewhat reddish; fruit pubescent. Type U. S. National Herbarium no. 453017, collected by J. N. Rose and Jos, H. Painter on a stony hillside near San Juan del Rio. Querétaro, August 18, 1905 (no. 9526). Resembling P. plumosa, but leaflets smaller and glabrous above, stems darker-colored, spikes shorter, etc. 28. Parosela pauciflora Rose, l. c., p. 106. Woody at base, much branched, about 60 cm high, the young branches finely pubescent; leaflets 7 to 9 pairs, sometimes reduced to 3 pairs, small, 4 to 7 mm long, oblong, acute or mucronate, hairy on both sides, glandular beneath; bracts lanceolate, acuminate, rather conspicuous, hairy; calyx tube short, hairy, the teeth ovate at base tapering into long subulate tips longer than the the calyx tube; petals small, white; keel and wings borne on the stamen tube a little below the top; ovary hairy. Type U. S. National Herbarium no. 316752, collected by ©. G. Pringle in shaded places on hills near Guadalajara, Jalisco, December 12, 1888 (no. 1825). 29. Parosela watsoni Rose, 1. c., p. 106. Perennial, with at least upper branches herbaceous, very villous; leaflets 9 to 11 pairs, hairy on both sides,. linear-oblong, obtuse, 3 to 252 J. N. Rose. gd 5 mm long; spikes narrow, very densely flowered; bracts linear to fili- form, hairy; calyx hairy, the teeth longer than the tube; petals small, white. Type U. S. National Herbarium no. 24472, collected by Dr. E. Pal- mer at Frayles, Chihuahua, 1885 (no. 252), and briefly described but not named by Dr. S. Watson. 30. Parosela eriophylla (S. Wats.) Rose, Le, p. 106. Dalea eriophylla S. Wats., Proc. Am. Acad., XVII, 340; 1882. 31. Parosela seemani (S. Wats.) Rose, l. c., p. 106. Dalea seemani S. Wats., Proc. Am. Acad., XXII, 470; 1887. 32. Parosela argyrostachys (Hook. & Arn.) Rose, l. c., p. 106. Dalea argyrostachys Hook. & Arn., Bot. Beech. Voy., 285; 1841. 33. Parosela plumosa (S. Wats.) Rose, l. c., p. 106. Dalea plumosa S. Wats., Proc. Am. Acad., XXI, 448; 1886. 34. Parosela leucostoma (Schlecht.) Rose, L..c., p. 106. Dalea leucostoma Schlecht., Linnaea, XII, 294; 1838. 35. Parosela purpusi (Brandegee) Rose, 1. c., p. 106. Dalea purpusi Brandegee, Erythea, IX, 2; 1899. 36. Parosela berlandieri (A. Gray) Rose, I. c., p. 106. Dalea berlandieri A. Gray, Proc. Am. Acad., V, 177; 1861. 37. Parosela microphylla (H. B. K.) Rose, 1l. c., p. 106. Dalea microphylla H. B. K., Nov. Genk Sp., VI, 482; 1823. 38. Parosela brandegei Rose, |. c., p. 106. Dalea ramosissima Benth., Pl. Hartw., 1844, not D. ramosissima Mart. & Gal., 1843. Named for Mr. Brandegee, who has caled attention to the fact that two species are passing under the name of D. ramosissima and who has recently re-collected and distributed Benthams’s species. 39. Parosela lasiostachya (Benth.) Rose, I, c., p. 107. Dalea lasiostachya Benth., Pl. Hartw., 11; 1839. LX. J.N. Rose, Gerania nova. (Ex: J, N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 108—109. 1. Geranium bellum Rose, l. c., p. 108. Resembling G. schiedeanum, but the flowers always white, the sepals much broader, the outer ones 4 or 5-nerved, and the leaf segments much more obtuse. Very common in the high mountains of Central Mexico, frequently collected by the writer and recently by Dr. C. G. Pringle. p ARE A ARGUI E LE CRM SACS E Krameria speciebus novis aucta. | 253 Type U. S. National Herbarium no. 395386, collected by J. N. Rose and Robert Hay on Sierra de Pachuca, Hidalgo, July 21 and 22, 1901 (no. 5618). | 2. Geranium lozani Rose, l. c., p. 108. Perennial; stems several, arising from the base or near it, 20 to 30 cm high, either nearly glabrous or with a rather scanty pubescence consisting of rather short reflexed hairs; basal leaves long-petioled: blades orbicular in outline, 3 to 5-lobed, the lobes usually 3-cleft and strongly toothed, coriaceous in texture, scarcely if at all paler beneath, a little pubescent on both surfaces; peduncle extending beyond the leaves, 2-flowered; pedicels elongated, 5 to 7 cm long; sepals broadly lanceolate, 3-nerved, inner ones ciliate; petals white, veined with red, 14 mm long; fruit narrow. 3 cm long, pubescent. U. S. National Herbarium no. 461465, collected by C. G. Pringle and F. Lozano near Buena Vista Station, Hidalgo, altitude, 2550 meters, 1904 (no. 8994). 3. Geranium pringlei Rose, |. c., p. 109. Perennial; stems erect, about 30 cm high, very pilose, especially at base, the upper part of the stem and inflorescence with numerous purple stipitate glands: basal leaves long-petioled, white-pilose, especially below . the blade, deeply lobed, each lobe cleft and sharply toothed; stem leaves somewhat similar but shorter-petioled; peduncles usually 2-flowered; pedicels short, 1 to 2 cm long, densely glandular-pubescent; sepals lanceolate, faintly 3-nerved, the inner ones ciliate; petals blue, large; fruit linear, pubescent, with stipitate glands. Type U. S. National Herbarium no. 461 451, collected by C. G. Pringle in meadows, Cuyamaloya Station, in eastern Hidalgo, altitude, 2490 meters, August 2, 1904 (no. 8978). LXI. J. N. Rose, Krameria speciebus novis aucta. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 107—108.) 1. Krameria diffusa Rose & Painter, l. c., p. 107. Perennial with long diffuse herbaceous branches and scant pube- scence; leaves linear, 1 to 2 cm long, acute, becoming glabrate; in- florescence racemose; peduncles 10 to 15 mm long, bibracteate above the middle; flowers large, purple; fruit small, globular, with a few short stout spines, these either naked or with very short retrorse hairs. Type U. S. National Herbarium no. 452798 (Rose, no. 9311), appa- rently common on the west coast of Mexico, extending from Sinaloa 254 J. N. Rose. to Guerrero. Specimens examined: Sinaloa: Ymala, Dr. E. Palmer, September 25 to October 8, 1891 (no. 1671). Morelos: Near Puenta de Ixtla, J. N. Rose and Robert Hay, July 4, 1901 (no. 5326). Guerrero: Near Iguala, J. N. Rose and Jos. H. Painter, August 10 and 12, 1905 (no. 9311). 2. Krameria glandulosa Rose & Painter, 1. c., p. 108. Low compact shrubs, the branches often forming long weak spines ; the bark on old branches dark or sometimes bleaching out; young branches clothed with long cinereous appressed hairs; leaves linear, with . einereous pubescence, tipped by a long deciduous mucro; peduncles and calyx and often the branches and leaves covered with black glandular hairs; sepals and petals purplish; fruit flattened, ovate in outline, covered with long purple barbed hairs. : Type U. S. National Herbarium no. 346914, collected by J. N. Rose near El Paso, Texas, May 8, 1899 (no. 4904). This species is distri- buted from western Texas to California, extending north into Utah and south into northern Mexico. It has long been known as K. parvifolia Benth. but that species is confined to southern Lower California, has much greener foliage, less mucronate leaves, red branches, reddish yellow flowers, etc. 3. Krameria grayi Rose & Painter, l. c., p. 108. Krameria canescens A. Gray, Pl. Wright, I, 42, 1852, not Willd., 1825. 4. Krameria paucifolia Rose, |. c., p. 108. Krameria canescens paucifolia Rose, Contr. Nat. Herb., 1, 661; 1890. 5. Krameria interior Rose & Painter, Le, p. 108. Shrub, much branched, with black shreddy bark; young branches with cinereous, appressed pubescence; leaves linear, 12 to 20 mm Long, mucronate-tipped; flowers not seen; fruiting peduncles 15 mm or less long, bibracteate; fruit globular, the body 8 mm long; spines with retrorse hairs along the upper half. Type U. S. National Herbarium no. 801352, collected by J. N. Rose near San Juan Capistrano, Zacatecas, August 19, 1897 (no. 2441). LXll J. N. Rose, Oxalidaceae novae mexicanae. (Ex: J. N. Rose, Contributions of Mexican and Central American plants, no. 5, in Contr. Unit. St. Nat. Herb., X, pt. 3 [1906], pp. 109—117, pl. XXXV 1. lonoxalis alpina Rose, |. c., p. 110. Bulbs solitary; leaves radical, several; petioles slender, glabrous; leaflets 3, broadly cuneate, strongly notched, glabrous, pale beneath; peduncle long, longer than the leaves, glabrous, 2 or 3-flowered; in- volucral bracts small, slightly pubescent; pedicels long (2,5 to 5 cm) and slender, somewhat unequal; sepals lanceolate, 4 mm long, obtuse or acutish, glabrous with scarious margins; petals white, large, 20 mm Oxalidaceae novae mexicanae. 255 long; 5 of the stamens a little longer than the others: filaments glabrous below, slightly hairy at the top. Type U. S. National Herbarium no. 304004, collected by Dr. C. G. Pringle on Sierra de las Crucis, Mexico, altitude 3000 meters, August 13, 1896 (no. 6439). 2. lonoxalis amplifolia (Trelease) Rose, |. c., p. 110. Oxalis divergens amplifolia Trelease in A. Gray, Syn., Fl, I!, 368; 1897, This form seems to deserve specific rank. It is characterized by broad obcordate leaflets, the lobes short and rounded. Doctor Trelease determined it as a form of O. divergens, a species of South Mexico having white flowers. . I have referred here tentatively a specimen collected by Palmer near Durango, 1896 (no. 291). 3. lonoxalis bipartita Rose, |. c., p. 110. Bulbs globose, small, the scales many-nerved, ciliate; buds and young parts hairy; leaflets 5, a little hairy, deeply 2-lobed; lobes widely spreading, linear and elongated, obtuse; sepals 3 mm long, obtuse, 2-glandular at tip; petals pale blue (2), small, 6 mm long; stamens 10, united below, of two lengths, the longer ones hairy; ovary sessile or nearly so; styles long and short in different flowers; fruit oblong-linear, 5 mm long. Type U. S. National Herbarium no. 461290, collected by C. G. Pringle near Cuernavaca, Morelos. July, 1898 (no. 6896); also collected in the same locality by J. N. Rose, May, 1899 (no. 4365). This species resembles J, stipitata of the Valley of Mexico, but has different leaflets, flowers, etc. 4. lonoxalis compacta Rose, |. c., p. 110. Plants glabrous, growing in clusters on rocks in dark canyons; bulbs small, the coats I-nerved, small; leaflets 3, small, wedge-shaped, retuse at apex; peduncles longer than the leaves, 2 to 4-flowered; pedicels slender, about 2 cm long; sepals lanceolate, obtuse, 2,5 mm long; petals pale lilae, 10 mm long; 5 longer stamens slightly hairy. Type U. S. National Herbarium no. 302425, collected by J. N. Rose in a canyon near top of the Sierra Madre just below the little village of Santa Teresa, Tepic, altitude about 2400 meters, August 12, 1897 (no. 3448). Perhaps nearest I. gregaria, but with different leaflets, fewer and larger flowers, etc. 5. lonoxalis confusa Rose, I. c., p. 110, pl. XXXV, fig. 1. Resembling I. furcata; leaflets glaucous and much deeper-cleft (usually to below the middle); sepals glabrous; flowers more numerous and smaller; capsule linear-oblong, 7 mm long; stamens of two lengths, the short ones glabrous, the long hairy. Type U. S. National Herbarium no. 305682, collected by Dr. C. G. Pringle on wet banks near Guadalajara, Jalisco, June, 1889 (no. 2789), 256 J. N. Rose. This species was distributed as O. decaphylla H. B. K., from which it proves to be very distinct. 6. lonoxalis conzattiana Rose, l. c., p. 110. Bulbs solitary, rather large, surrounded by a bundle of fibers; bulb- scales orbicular, with many nerves (15 or more); leaflets 4 to 6, orbi- eular to shortly oblong, rounded at apex, 2 to 3 cm long, somewhat hairy even in age, glaucous beneath, the margin and tip with scattered brown glands; peduncles often much longer than the leaves and appearing with them, 20 to 30 em long; flowers numerous, on slender pedicels; sepals lanceolate, 5 to 8 mm long, obtusish, thin, purplish- margined, bearing a brown gland at tip; flowers deep purple; petals 12 to 20 mm long; filaments a little pubescent; styles hairy. Type U. S. National Herbarium no. 346561, collected by J. N. Rose and Walter Hough on Mount Alban near city of Oaxaca, June 16 to 21, 1899 (no. 4586). I also refer here, although it has much larger flowers, a specimen collected by E. W. Nelson on the west slope of Mount Zempoaltepec, Oaxaca, July, 1894 (no. 550). This is one of the largest-flowered species of the genus which I have seen in Mexico and would doubtless be worthy of introduetion into cultivation. 7. lonoxalis cuernavacana Rose, l. c., p. 111. Bulbs large, deep-seated, clothed without with stout fibers; bulb- scales acute, broad, with numerous strong nerves; leaflets 4, broadly €uneate, rounded or broadly notched at apex, in age glabrate, pale beneath, 3 to 6 cm long, 2 to 4 cm broad; peduncles stout, appearing before the leaves; flowers mostly 6 io. 12, sometimes reduced to one; sepals oblong, obtuse, gland-tipped; flowers reddish or purplish; petals 12 to 15 mm long; stamens of two lengths, the longer toothed on one Side, glandular-pubescent, the others hairy. Type U. S. National Herbarium no. 346366, collected by J. N. Rose in deep woods in the canyon above Cuernavaca, Morelos, May, 1899 (no. 4401); also near the same locality by C. G. Pringle, June, 1896 (no. 6344). Bulbs were sent home by the writer which flowered in the Botanical Garden in September, 1899. 8. lonoxalis decaphylla (H. B. K.) Rose, 1. c., p. 111. Oxalis decaphylla H. B. K. Nov, Gen. & Sp., V, 538, pl. 468; 1821. Humboldt's illustration of this species shows a plant with 10 leaflets somewhat cuneate at base and strongly notched at apex. The material which has been referred to this species comes from widely separated stations and shows a considerable variation in the size and shape of the leaflets. A good part of it seems to belong elsewhere. Material which I collected in the Valley of Mexico is very nearly typical, and, if really So, it will exclude all the northern material. 9. lonoxalis drummondii (A. Gray) Rose, |. e p. 111. Oxalis drummondii A. Gray, Pl. Wright, II, 251: 1853. Oxalidaceae novae mexicanae. 257 I. drummondii has been reported in Sonora by Torrey, but no Specimens are cited by Doctor Trelease. I have seen only the Mexican Survey specimens cited by Torrey. The species is characterized by the broadly spreading lobes of the leaflets and by the blue flowers. The scales of the bulbs are thin and 3-nerved, the stamens glabrous. 10. lonoxalis furcata Rose, |. c., p. 111, pl. XXXV, fig. 2. Bulbs solitary, small, globular, covered with the fibers of the old scales; scales ovate, acute, many (more than 10)-nerved; petioles shorter than the peduncles, glabrous; leaflets 7 to 9, linear in outline, glabrous, each two-cleft: lobes about onefourth the length of the leaflets, diverging, linear, obtuse; peduncles 3 to 7-flowered; involucral bract small, ovate, acute; pedicels slender, 10 to 12 mm long; sepals shortly oblong, 9 mm long, obtuse or rounded at apex, 3-nerved, pubescent; corolla purplish, 10 to 12 mm long: stamens all hairy; styles (in specimens seen) of one length and very short; capsule not seen. Type U. S. National Herbarium no. 396715, collected by C. G. Pringle on wet ledges near Guadalajara Jalisco, July 10, 1902 (no. 8659). Here perhaps belongs J. N. Rose's no. 6402 collected in 1901 near the same locality. 11. lonoxalis galeottii (Turcz.) Rose, l. c., p. 112. Oxalis galeottii Turcz. Bull. Soc. Nat. Mosc., XXXI,! 433; 1858. . Type locality; „Oaxaca, altitude, 7000 ped.;^ type collected by Galeotti (no. 3995). Oaxaca: Sierra de San Felipe, altitude, 2700 and 3000 meters, C. G. Pringle, May, 1894 (no. 4660). I have seen no authentic specimens of this species, but Doctor Pringles plant comes from the same general locality and answers the description fairly well. 12. lonoxalis gonzalesii Rose, l. c., p. 112. Bulbs solitary, globular, covered with many fine fibers; scales with numerous nerves; leaflets about 9, broadly linear, 6 to 7 cm long, acute, glabrate in age; peduncles 20 to 30 em long; umbels many-flowered; pedicels slender, 1 to 2 cm long: sepals ovate, obtuse, glabrous; petals 1 cm long, deep purple; styles long, hairy. Type U. S. National Herbarium no. 371938, collected by C. Conzatti and V. Gonzales on San Felipe, Oaxaca, June 10, 1897 (no. 333). This species is perhaps nearest O. lasiandra, but it has differently shaped leaflets, glabrous sepals, etc. 13. lonoxalis grayi Rose, |. c., p. 112. Bulbs surrounded by a thick coat of old fibers; scales thickish many-nerved; leaflets 5 to 8, simply notched, or deeply parted; peduncles longer than the leaves; flowers purplish; filaments hairy. This is the Oxalis decaphylla of Gray and of all American writers. It differs greatly from the material from the Valley of Mexico in the texture of the bulb scales and in having numerous veins instead of three. I have referred tentatively to this species all the material heretofore Repertorium novarum specierum. VI. 17 258 J. N. Rose. passing under 0O. decaphylla except that from the Valley of Mexico, although there may be other forms which should be taken out. I have taken for the type U. S. National Herbarium no. 14731, the first specimen (Wright's no. 909) wrongly referred to O. decaphylla. 14. lonoxalis gregaria Rose, l. c., p. 112. Plants growing in thin sheets on the sides and in crevices of dark overhanging cliffs; bulbs numerous, small, in flowering specimens almost entirely absorbed, apparently arising from slender rhizomes; leaflets 3, sharply cuneate at base, broad above, retuse, the lobes rounded, 6 to 30 mm long, pale or sometimes violet-colored, glabrous or nearly so; peduneles much longer than the leaves, many-flowered; pedicels very slender, elongated, sometimes 25 mm long; flowers small; calyx lobes shortly oblong, obtuse, 1 to 2 mm long, glandular at tip; petals pale lilac, 6 to 8 mm long; stamens hairy. Type U. S. National Herbarium no. 40240, collected by C. G. Pringle in the barranea below Cuernavaca, Morelos, 1896 (no. 6343); also colleeted at the same locality by J. N. Rose, May, 1899 (no, 4437). It differs from most of the other described species in its clustered bulbs. Apparently of the type of O. martiana, but certainly different. 15. lonoxalis hernandesii (DC.) Rose, 1. ep 112. Oxalis hernandesii DC.. Prod. I, 695; 1824. This species has a wide distribution and shows considerable variation in the size and shape of the leaflets. The leaflets, however, are never retuse. In the U. S. National Herbarium we have some 16 sheets of this. species. 16. lonoxalis jacquiniana (H. B. K.) Rose, l. c., p. 113. Oxalis jacquiniana H. B. K., Nov. Gen. & Sp., V, 235; 1821. Type locality: „Prope Real del Monte“, 17. lonoxalis jaliscana Rose, |. c., p. 113, pl. XXXV, fig. 3. Bulbs solitary, globular; scales closely many-nerved; petioles scarcely half as long as the peduncles, glabrous; leaflets 5 to 8, broadly cuneate, 6 to 12 mm broad above, deeply 2-notched or slightly lobed, the lobes broad and obtuse; flowers 5 to 8; pedicels slender, 10 to 12 mm long: sepals 5 mm long, oblong, acute, glabrous; corolla purplish, 15 mm long styles (in specimens seen) all very short and glabrous; capsule oblong, about twice as long as the sepals, glabrous. Type U. S. National Herbarium no. 396712, collected by C. G. Pringle near Guadalajara, Jalisco, July 1 1902 (no. 8646), also collected near the same locality by Dr. E. Pal sr in 1896 (no. 68). The latter plant was referred by Dr. S. Watson to Oxalis decaphylla, from which it is readily distinguished by its bulb scales, leaflets, etc. 18. lonoxalis latifolia (H. B. K.) Rose, I. e, p. 113. Oxalis latifolia H. B. K., Nov. Gen. & Sp., V, 237, pl. 467; 1823. This species as heretofore understood has had a wide range ex- tending, according to some authorities, from the southern United States Oxalidaceae novae mexicanae, 259 through Mexico and Central America to South America, and from Campeche on the coast to high upon Mount Orizaba. 19. lonoxalis lasiandra (Zucc.) Rose, |. c.. p. 113. Oxalis lasiandra Zucc., Abh. Akad. Muench., Il, 353; 1834. 20. lonoxalis lunulata (Zucc.) Rose, l. c., p. 113. Oxalis lunulata Zucc., Abh. Math. Phys. Classe, I, 200; 1830. 21. lonoxalis occidentalis Rose, |. c., p. 114. Bulbs solitary, deep-seated; bulb scales acuminate, strongly many (about 20) nerved, some of the nerves anastomosing; leaflets 4 to 6, rather thick, strongly notched at apex, cuneate at base, glabrous; peduncles elongated, much longer than the leaves and appearing with them; flowers 4 to 7, on slender pedicels 2 to 3 cm long; sepals broadly oblong, 6 to 7 mm long, rounded or even truncate at the apex, thin with broad purple margins, glabrous, with 3 or 4 glands near tip; petals deep purple above, pale below, 2 cm long; filaments somewhat hairy; styles pubescent. Type U. S. National Herbarium no. 301992, collected by J. N. Rose on the road between Bolanos and Guadalajara, but in the State of Zacatecas, September 20, 1897 (no. 3035). This is a very beautiful species, worthy of cultivation. 22. lonoxalis primavera Rose, l. c., p. 114. Bulbs of medium size; scales oblong, very fibrous, the nerves 12 or more; leaflets 3, triangular in outline more or less strongly lobed at apex, the lobes generally broad and rounded at apex; peduncles 20 to 30 cm long, nearly twice as long as the leaves; pedicels and calyx glandular- pubescent even in age: flowers numerous purplish; sepals lanceolate, obtusish, glandular at tip, 5 to 6 mm long; petals 12 to 16 mm long; pubescent within; filaments only slightly pubescent. Very common in the lowlands of Tepic and Sinaloa, where it was collected by J. N. Rose, July 2, 1897 (no. 1508). This specimen, the type, from Acaponeta, Tepec, is no. 300348 of the U. S. National Herbarium. This plant begins to flower a few days after the first rains and is one of the very earliest of the herbaceous plants to appear on the dry plains of western Mexico. Later in the season it is so abundant that it becomes a troublesome weed in cornfields. This species has been in cultivation since 1897 in the Washington Botanical Garden, where it has flowered several times. 23. lonoxalis pringlei Rose, l. c., p. 114. Bulbs solitary; leaves radial, several; petioles slender, glabrous; leaflets broadly euneate, obcordate, glabrous, 10 to 20 mm broad; peduncle 15 to 20 cm long, much longer than the leaves, glabrous, 2 to 8-flowered ; involucral bracts small, slightly pubescent, acute, gland-tipped; peduncles 12 to 35 mm long, slender} sepals ovate, acute, 4 mm long, glabrous, with scarious margins and gland-tipped; petals blue, yellowish below, 10 mm long, 5 filaments longer than the others; capsule linear, elongated, 15 mm long. 17* | 260 J. N. Rose. Type U. S. National Herbarium no. 304003, collected by Dr. €. G. Pringle on lava beds on the side of Sierra de Ajusco, Distrito Federal, altitude 2550 meters, September 8, 1896 (no. 6483). 24. lonoxalis schiedeana (Zucc.) Rose, l. e., p. 114. Oxalis schiedeana Zucc., Abh. Math. Phys. Classe, II, 352; 1834. 25. lonoxalis stipitata Rose, 1. c., p. 114. Bulbs globular, small, covered with thin coats, these with about 8 to 10 delieate nerves, ciliate; young buds hairy; leaflets 3, becoming glabrate, 2-lobed; lobes widely spreading, linear-oblong, obtuse; sepals oblong, 4 mm long, obtuse, purplish at tip, 2-glandular; petals pale blue, 11 mm long; stamens 10, united below, of two lengths; free part of filaments broad below, the 5 longer filaments hairy, the 5 shorter glabrous; ovary stipitate; styles (in specimens seen) long, hairy; fruit rather broad, one and one-half times longer than the sepals. Type U. S. National Herbarium no. 40241, collected by C. G. Pringle, near Tlalnepantla, Valley of Mexico, July 5, 1898 (no. 6894). 26. lonoxalis stolonifera Rose, l. c., p. 114 et 131. A very delieate plant producing long. slender, branching stolons; bulbs small for the genus (4 to 5 mm in diameter) growing in damp moss on perpendicular cliffs; bulb scales thin, black, 3-nerved; leaflets 3, 5 to 18 mm long, wedge-shaped, the apex strongly notched and the lobes usually very unequal; peduncles slender, usually longer than the petioles, solitary or few-flowered; sepals 2 mm long; petals violet-purplisb, 12 mm long. Type U. S. National Herbarium no. 461983, collected by Dr. C. 6. Pringle on Sierra de Tepoxtlan, September 3, 1906 (no. 13768); previously collected by J. N. Rose at same station (August 7, 1906, no. 11127). This is a very peculiar species, differing from all others which I have ever seen in being stoloniferous. The leaflets are also peculiar in having the apex oblique, one lobe usually being much longer than the other. 27. lonoxalis tenuiloba Rose, 1. c., p. 115. Bulbs solitary; petioles about the length of the peduncle, glabrous, leaflets 3, cuneate at base, deeply 2-lobed; lobes strongly divergent, linear, 2,5 to 5 cm long, acute; peduncle filiform, 10 to 12 em long; umbel about 8-flowered; pedicels filiform, 2,5 mm long; sepals obtuse, gland-tipped; filaments hairy. Type U. S. National Herbarium no. 236917, collected by Marcus E. Jones at Colima, State of Colima, July 2, 1892 (no. 118). This species has very remarkable leaflets. 28. lonoxalis tetraphylla (Cav.) Rose, 1. c., p. 115. Oxalis tetraphylla Cav., Ic. III, 19, pl. 237; 1794. Oxalis deppei Lodd., Bot. Cab., XV, pl. 1500; 1828. Type locality: „In Mexico Imperio“, I have referred to this species a plant collected by myself on the Oxalidaceae novae mexicanae. 261 pedregal at San Angel near the City of Mexico, which, from its appea- rance and station, is more likely to belong here than any other which I have seen. Cavanilles’ figure shows a plant with 3 or 4 broad, obo- vate leaflets and with elongated peduncles and slender pedicels, all of ‚which are possessed by my specimen. 29. lonoxalis vespertilionis (Zucc.) Rose, l. c., p. 115. Oxalis vespertilionis Zucc., Abh. Math. Phys., Classe, II, 350; 1834. 30. Lotoxalis angustifolia (H. B. K.) Rose, l. c., p. 115. Oxalis angustifolia H B. K., Nov. Gen. & Sp., V, 249; 1823. 31. Lotoxalis dichotoma Rose, |. c., p. 115. Woody for some distance below, slender, erect, rarely if at all branching, somewhat hairy, 30 to 60 cm high; petioles slender, 2 to 7 em long, somewhat pilose; leaflets orbicular to oblong, 2 to 4 cm long, rounded at base and apex or sometimes obtuse, thin, more or less hairy on both sides, paler beneath, the terminal leaflet remote; pedicels slender, 2 to 7 cm long, longer than the subtending petiole, dichotomously branching with a single flower in the fork, several-flowered; sepals 4 mm long, slightly hairy; petals yellow, twice as long as the sepals; stamens glabrous. Type U. S. National Herbarium no. 300500, collected by J. N. Rose in the foothills of the Sierra Madre, near Colomas, Sinaloa, July, 1897 (no. 1650). This species belongs to the group Hedysaroideae, and is closely related to the so-called Oxalis sepium. 32. Lotoxalis fasciculata (Turcz.) Rose, |. c., p. 115. Oxalis fasciculata Turez., Bull. Soc. Nat. Mosc., XXXII!, 272; 1859. 33. Lotoxalis glabrata (Baker) Rose, 1. c., p. 115. Oxalis neaei glabrata Baker, Ref. Bot., V, pl. 292; 1871. 34. Lotoxalis neaei (DC.) Rose, |. c., p. 115. Oxalis neaei. DC., Prod., I, 690; 1824. 35. Lotoxalis occidentalis Rose, 1. c., p. 115. Somewhat woody below, branching at base; branches angled, glabrous; petioles usually hairy; leaflets three, glabrous throughout or slightly ciliate, orbicular to narrowly oblong, obtuse or slightly retuse, the upper leaflet somewhat remote; peduncles 2 to 2,5 cm long, longer than the petioles; flowers in umbels of 3 or 4; buds ovate, acute; sepal ovate, 5 mm long, acute, glabrous or nearly so; petals yellow; capsule oblong, 6 to 8 mm long, smooth; cells 3-seeded. Type U. S. National Herbarium no. 302240, collected by J. N. Rose on road between Rosario and Concepción, Sinaloa, July 27, 1897 (no. 3265). 36. Lotoxalis pentantha (Jacq.) Rose, |. c., p. 116. Oxalis pentantha Jacq., Oxal., 21, pl. 1; 1794. 37. Lotoxalis psilotricha (Turez.) Rose, ]. c., p. 116. Oxalis psilotricha Turez,, Bull. Soc, Nat. Mosc., XXXI, 428; 1858. 262 J. N. Rose: Oxalidaceae novae mexicanae. 38. Lotoxalis tephrodes (Turcz.) Rose, |. c., p. 116. Oxalis tephrodes Turez., Bull. Soc. Nat. Mose., XXXI, 428; 1858. 39. Lotoxalis yucatanensis Rose, l. c., p. 116. Ten to 30 cm high, erect, woody throughout; young parts with ascending somewhat appressed pubescence; leaflets 3, the terminal remote, oblong to orbicular, thin (in herbarium specimens), mostly rounded at base, usually strongly emarginate, but the tips unequal, nearly glabrous, 5 to 15 mm long; inflorescence of 5 to 7 flowers, dichotomous with central flower solitary, compact, the pedicels jointed above the base; sepals ovate, obtuse, 3 mm long, nerved, glabrous or nearly so; corolla yellow; 5 longer filaments hairy; capsule orbicular (2), glabrous on the angles. Type U. S. National Herbarium no. 268419 (Gaumer, no. 715). Specimens examined: Yucatan, Schott, 1865 (no. 625); G. F. Gaumer, 1895 (no. 715); C. F. Millspaugh, 1899 (no. 1633). This species has heretofore passed under the name of L. berlandieri, but differs in its more erect shrubby habit and glabrous capsules, in the character of its inflorescence, etc. It is apparently confined to Yucatan. Pseudoxalis nov. gen. Probably perennial, caulescent from slender running rootstocks; leaves alternate; stipules wanting; leaflets 3, palmate, sessile; peduncles 1 or 2-flowered; sepals 5, broad, thin, petaloid, much longer than the petals; petals small, yellow. Perhaps nearest Xanthoxalis, from which it differs especially in its small corolla and large petaloid sepals. When Oxalis madrensis was first described it was compared by Doctor Watson with O. (now Lotoxalis) berlandieri, from which it differs especially in its foliage. 40. P. madrensis (S. Wats.) Rose, l. c., p. 117. Oxalis madrensis S. Wats., Proc, Am. Acad., XXV, 144; 1890. Stems much branched, creeping, pubescent; leaflets obovate, obtuse or retuse, 10 to 12 mm long; sepals obtuse, 6 to 8 mm long. Only known from mountains near Monterey, Nuevo Leon. Collected by C. G. Pringle, July 16, 1889 (no. 2867). a. ur CRE Er d H. Léveillé: Decades plantarum novarum. XIII/XIV. 263 LXIII. Decades plantarum novarum. XIII. XIV. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) XI VW 121. Allium Tchongchanense Levl., nov. spec. Planta bulbosa et insuper radicibus incrassatis et elongatis praedita, glaberrima foliosa; folia scapis breviora, 5—6 mm lata, plana 11—13 ner- vata; flores purpurei; spatha decidua non visa; ramis umbellae floriferae ad basim incrassatis; antherarum filamenta ad basim incrassata simul ac antherae purpurea; antherae exsertae; stylus purpureus e basi incrassata filiformis in stigma inconspicuum desinens. Umbellae bulbillis omnino expertes. Yun-Nan: Tchong-Chan, 17 sept. 1905; no. 434 (F. Ducloux). Affinis Allio Argyi. 122. Lilium Tenii Levl., nov. spec. Caulis glaber, apice ramosus; folia conferta 5—7 nervia dimorpha, alia late lanceolata (8—10 cm longa, 2 cm lata), alia sublinearia (7 cm longa, vix 10 mm lata) acuminata; rami breves unifoliati et uniflori, folium petiolatum gerentes; flores mediocres, probabiliter lutei concolores, solitarii, numerosi, distantes, terminales et axillares, longe pedunculati; 'pedunculi foliis longiores; perianthium apertum; segmenta lanceolata 3—4 cm longa 1 cm lata, plurinervia, obtusa, patentia; sulcus nectarifer glaberrimus nigrescens; stamina perianthio paulo breviora, omnino gla- bra, antheris oblongis; stylus perianthio aequilongus glaber; ovarium ob- longum, apice truncatum; pedunculis post anthesim refractis, capsula resupinata. Yun Nan: Lou Pou, prés Tong-Tchouan, aoüt 1907; no. 435 (Si- méon Ten). Species distinctissima, caule florifero ramoso et capsulis resupinatis. 123. Lilium Pyi Lévl., nov. spec. Caulis gracilis 40— 60 cm altus, ad collum duobus bulbis, superpositis, inter se 2 cm distantibus munitus, striatus et leviter puberulus, ima basi excepta conferte foliatus; folia linearia 4—7 cm longa, 3—5 mm lata, in- conspieue plurinervia et puberula, margine revoluta; flos unicus, termi- nalis, mediocris, nutans, concolor, maculis fuscis ad margines munitus; perianthium apertum, sulcus nectarifer glaber et nigrescens; perianthii segmenta anguste oblongo-lanceolata, plurinervia, recurva, ad basim sensim attenuata; stamina et stylus aequilonga, glabra, perianthium subaequantia; antherae lineares; stylus ad apicem incrassatus. Yun-Nan: Nieou-Ko-Chan prés Pin-Tchouan, 7 aoüt 1906; no. 426 (Jean Py). f Affinis var. pulchellae L. concoloris sed stylo elongato, maculis tantum marginalibus perianthii et duobus bulbis superpositis valde discrepans. 264 | H. Léveillé. 124. X Epilobium Probstii Lévl., nov. hybr. (E. Lamyi Sch. X E. pa- lustre L.) | Caulis E. Lamyi; folia habitu, forma et margine revoluto E. palustris, sed dentibus E. Lamyi; flores E. palustris. Suisse: Selzach, aoüt 1908 (R. Probst). 125. X Epilobium Wirtgen Lévl., nov. hybr. (E parviflorum L. X hir- sutum L.) Folia inferiora E, parviflori; suprema et flores E. hirsuti. Prusse Rhénane: Mondorf prés Merzig au bord de la Saar (F. Wirt- gen ex herb. Dórfler), 23 sept. 1887. 126. Lilium longiflorum L. var. purpureo-violaceum Lévl. nov. var. Perianthium ut in typo intüs candidum, extus autem purpureo- violaceum. Kouy-Tchéou (J. Cavalerie). 127. Lysinotus Cavaleriei Lévl., nov. spec. Affinis L. paucifloro a quo sequentibus notis facile dignoscitur: Folia membranacea non coriacea, supra passim et breviter villosa, subtus rufo- tomentosa, obscure denticulata, conspicue nervata, sat longe petiolata; Ca- — lyeis colorati et erosi lobi obovati, obtusissimi; stigmate barbato. Kouy-Tchéou (J. Cavalerie). . 128. Carex Debeauxii Lévl. et Vant., nov. spec. E grege C. brunneae. Radice fibrosa vel vix repente; folia flaccida, angustissima, culmos aequantia vel paulo longiora; spiculae superne masculae vel superior tota — mascula; ramuli floriferi plures intra vaginas; squamae femineae nervo viridi hyalinae, utriculo breviores; utriculus fusiformis glaber nervatus, eurvulus et plicatus, in rostrum bifidum et aliquot raris spiculis munitum : sensim attenuatus. Uc Kouy-Tchéou: Route de Pin-Fa à Tou-Yun, 9 aoüt 1907; no. 3261 (Julien Cavalerie). : 129. Disporum Cavaleriei Lévi., nov. Spec. Rami flexuosi, divaricati; folia late ovata, acuminata 7—9 nervata,. glaberrima, petiolata; fructus tantum visi, baccati, terminales 3—4 in umbellam dispositi, nigri; pedicellis inaequalibus 10—12 mm longis. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, 14 oct. 1902; no. 648 (Jul. Cavalerie). | Affinis D. Leschenaultiano. ` 130. Tovaria Hallaisanensis Lévl., nov. spec. ` Planta glaberrima; caulis 15—20 em altus, apice interdum ramosus: folia ovato-lanceolata, sessilia 3— 5 nervata; flos unieus, tubulosus termi- nalis, lobis perianthii ovatis, mucronatis; ovario ovato; stylus 5-plo Jop gior, perianthio aequans, staminibus paulo longior, alte trifidus, stigmati- bus pulchre recurvis. Pedicello florifero 1 em circiter longo; loborus perianthii nervis 7—9 parce anastomosantibus. Corea: In silvis Hallaisan, maio 1907; no. 2119 (Urb. Faurie). 131. Tovaria Esquirolii Levl., nov. spec. Caulis 6—8 bracteis late et longe vaginantibus, fuscis et conspicue. Decades plantarum novarum. XIIL/XIV. 265 nervatis vestitus; folia ad apicem caulis sub floribus et inter illos con- ferta, glabra ovata acuminata, nigrescentia vel atro-viridia, opaca, valide subtus trinervia et inter nervos multo striata; flores spicati, 12—20 con- ferte dispositi, albi; lobi perianthii oblongi, apice perfecte obtusi et dila- tati, margine undulati; stamina exserta, antheris sulfureis; stylus trifidus stamina superans; stigmatibus recurvis. Kouy-Tcheou, no. 911 (Jos. Esquirol). 132. Lilium Majoense Lévl., nov, spec. Planta glaberrima; caulis elatus, circiter 80 cm altus, foliosus; folia levia flaccida conspicue trinervia anguste lanceolata 10—17 cm longa, 15—20 mm lata, sensim ad basim in petiolum attenuata, et ad apicem acuminata, nervulis anastomosantibus, sparsa; flores albi, intus ad me- dium atro-purpurei; perianthium tubulosum, mox patens et revolutum; segmenta lanceolata; sulcus nectarifer brunneus nudus, glaber; stamina -perianthio dimidio breviora; stylus ovario duplo longior; stigmate lobato. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, 24 juill. 1907; no. 3017 (Jul. Cavalerie). Affine L. Duclouxii a quo caule non ramoso, floribus non divaricatis, fructu non resupinato distinctum. 133. Paris pinfaensis Lévl., nov. spec. Caulis floridus 60—70 cm altus, striatus; folia 6. obovata abrupte acuminata; sepala parva, 3—4 cm X 1 em, petiolata, lanceolata, acumi- .nata; petala filiformia sepalis paulo breviora; stamina stylos superantia; connectivo supra antheram conspicue producto; ovario pyramidato-angu- lato; angustissime lanceolato, styli tres ad basim coaliti, ad apicem liberi sed erecti et approximati. Kouy-Teheou: Pin-Fa, 5 juin 1907; no. 2023 (Jul. Cavalerie). Affinis P. Bockiamae et petiolatae. 134. Paris aprica Lévl., nov. spec. Caulis 90 em altus, robustus; folia 6—8 obovata, longe (5 cm) petio- lata magna; limbo 15 em longo, 7 cm lato, abrupte acuminata; sepala 6—7,5 cm longa, 2 cm lata, breviter petiolata, ovata; petala 6, filiformia, sepalis fere aequantia; stamina stylos duplo superantia; connectivo supra antheram non producto; ovario pyramidato-angulato, crasso; styli 6 ad basim coaliti, ad apicem liberi; stigmata incrassata revoluta. Kouy-Tchéou: Sud de Pin-Fa, 25 juin 1907; no. 3023 (Jul. Ca- valerie) Crescit ad solem exposita. 135. Rhamnus Schneideri Lévl. et Vant., nov. spec. Rami grisei glabri; folia alterna, tenuiter papyracea, ovata, ad apicem acuminata, 4 em longa, 2 cm lato, supra viridia, subtus pallida, supra puberula, subtus glabra, nervis lateralibus 5, margine serrato-repande crenata; petioli 1 em longi, pubescentes; flores axillares 2—4; fructus nigri, globosi, 5—6 mm diam., 2 seminati, valide rugosi, sulcati, styli 2, apice recurvi. l Corea: Nai-Piang, julio 1901; no. 234 (Urb. Faurie). Claro C. K. Schneider dedicatum qui illum Rhamnum quamvis imma- turo fructu novum praescivit. 266 H. Léveillé: Decades plantarum novarum. XIII./XIV. 136. Tilia Tuan Szyszyl. var. Cavaleriei Engler et Lévl, nov. var. Folia supra lucida et reticulata, subtus griseo vel rufo-tomentosa ; petioli glabri; bracteae pubescentes subtus ut supra nec tomentosae, peduneulo longiores; sepala extus glabrescentia; cymis floriferis pauci- floris; flores albo-lutei. | Kouy-Tchéou: Pin-Fa, montagnes, au sud, 7 ou 8 arbres, 30 mal 1907; no. 3227. 137. Ophiopogon Cavaleriei Lévl., nov. spec. Radix fibrosa; folia graminea, eminenter uninervia, glabra, scapo breviora: scapus erectus 3—4 bracteatus; inflorescentia spicata, glandu- losa; flores albi, nutantes, pedicellis recurvis; bracteae floriferae nullae vel cito deciduae. Kouy-Tchéou: Montagnes de Ma-Jo, tres rare, 6 sept. 1907; no. 3014 (Jul. Cavalerie). A caeteris hujus generis speciebus, inflorescentia glandulosa et ebrac- teata distinctum., 138. Corydallis Cofouense Lévl, nov. spec. Radix fibrosa; caulis prostratus vel ascendens, e basi ramosus glaber; folia tripinnata, pinnae inciso-dentatae vel crenatae, ovatae, alternae, supra glabrae, subtus dense sed brevissime pubescentes; flores spicati, approxi- mati sed non conferti; bracteae lanceolatae ad basim cucullatae ad apicem sensim acuminatae, corolla dimidio breviores; calcare brevi, obtuso; CO- rolla ad apicem dilatata, lobis obtusis; stylus ad basim inflexus nigres- cens, ad apieem attenuatus; stigmate late discoideo, aurantiaco; siqua falcata linearis, glabra, refracta, breviter pedunculata, non torulosa, 30— 40 mm longa, 3 mm cireiter lata; stylo 1 cm, longo recurvo et stigmatoso persistente, Kouy-Teheou: Lo-Fou, avril 1907; no. 3285 (Jul. Cavalerie); Ty-Po, 26 févr. 1900, fleurs jaunes (Jul. Cavalerie). C. Fwmariae et C. Cavaleriei affinis. 139. Corydallis heterodonta Lévl, nov. spec. Radix fibrosa; caulis glaber e basi ramosus; folia laete viridia subtus glaucescentia vel pallida, diversa, glabra, 2—3 pinnata, nunc pinnis ma- joribus profunde et praesertim ad apicem approximate dentatis; nunc mi- noribus crenatis; flores parvi 5 mm longi, 2 mm lati, in cymas termi- nales dispositi; siliquae 1 cm longae, 5 mm latae, compressae; stylus 2 mm longus, persistens; stigmate anguste discoideo. Kouy-Teheou: Route de Pin-Fa à Kouy-Yang, vu à Kin-Tchen-Hia Seulement; 3 mai 1907; no. 3005 (Jul. Cavalerie). 140. Physalis Alkekengi L. var. anthoxantha Lévl, nov. var. Typo robustior; foliis sinuatis; caule flexnoso; flore flavescente. Kouy-Tchéou, avril 1905; no. 781 (Jos. Esquirol). Ar i e ; KI Ed n — Karl Schneider: Zwei neue Berberis aus Thibet. 267 LXIV. Zwei neue Berberis aus Thibet. Von Camillo Karl Schneider. (Originaldiagnosen.) Herr Maurice L. de Vilmorin sandte mir aus seinem bekannten Fruticetum in Les Barres, Frankreich, eine Anzahl Berberis mit der Bitte sie zu bestimmen. Es handelte sich um Formen, die aus Samen ‚erzogen wurden, welche von Soulié, Farges, Ducloux u.a. in Thibet, Szetschwan und Yunnan gesammelt worden waren. Ich habe das ‚schöne Material mit grosser Freude durchgesehen, musste aber von neuem erkennen, wie difficil diese chinesischen Formen sind. So schwer ich mich aber auch immer entschliessen kann, neue Berberis-Arten zu "beschreiben, da jetzt schon die Zahl der chinesischen eine recht ansehn- liche ist, so ist es mir doch unmóglich, zwei der von de Vilmorin er- haltenen Formen mit bekannten zu identifizieren. Ich beschreibe sie daher wie folgt: 1. Berberis [Sect. Sinenses] subcaulialata C. K. Schneider, nov. spec. Frutex glaberrima ut videtur ramosissima; ramuli valde angulati, ‘subalati, leviter divaricati, hornotini surpureo-fusci, + flavo-angulati, vetustiores plus minusve cinerascentes; spin ae normales, 3-fidae, flaves- centes, acutissimae, sed satis graciles, subtus distincte sulcatae; folia decidua, crasse-membranacea, ad 4—5 fasciculata, oblanceolata, apice -acuta, mucronulata, basin versus in petiolum gracilem 0,5 ad 2 mm longum attenuata, integerrima, vel rarissime ad apicem lobulato-bidentata, margine leviter revoluta, supra viridia stomatibus haud instructa, subtus plus minusve albescentia, pruinosa et leviter papillosa, utrinque distincte ‘sed anguste reticulata; inflorescentiae fructiferae conferto-racemosae, vel subfasciculatae, (4—) 6 —8-florae, nutantes, foliis breviores pruinosae; flores nondum vidi; fructus parvi, globosi, flavo-rubri, ut videtur sub- ,diaphani, pruinosi, apice stylo brevissimo instructi; pedicelli 4—5 mm Jongi; bracteae 1—1,5 mm longae, ovatae, apice subito breve-acuminatae; .semina 3—4. Internodien 1--1,5 cm lang; mittlere Dornstrahlen 1,2—1,8 cm lang; Blatter mit Stiel 1,2—2,5 cm lang und 0,4—0,7 cm breit; Blütenstünde ‘bis 1 cm lang. Früchte ca. 6:6 oder 6:7 mm gross ohne den kurzen ‘Griffel. Heimat: Thibet. Diese Art zeigt Anklänge an verschiedene Formen der Sinenses und in der Blattnervatur und den Früchten auch an die Integerrimae, doch deutet die ganze Zweig- und Dornausbildung und der Blütenstandcharakter mehr auf die Sinenses. Die Blütenstände scheinen an Basis zuweilen etwas verästelt, wie wir dies auch bei anderen Arten der Sektion finden, die dann allmählich zu den Polyanthae überleiten. Eigentliche Langtriebe sah ich noch nicht, weiss daher nicht, wie die Blattform und Zähnung variieren kann; die an der Spitze 3-zähnigen Blätter, die sehr selten sind am vorliegenden Materiale, erinnern an B. sphalera, wo aber Textur, 268 Karl Schneider: Zwei neue Berberis aus Thibet. Fürbung und Retikulation ganz anders ist. Ich stelle die neue Art vor- läufig in die Nähe der B. dubia; man vergleiche meine Arbeiten in Bull. Herb. Boiss., 2. sér., V (1905), p. 663 und vor allem 2. sér., VIII (1908), p.259. 2. Berberis (Sekt. Sinenses) thibetica C. K. Schn., nov. spec. Frutex glaberrima; ramuli hornotini purpurascentes, pruinosi, sub- angulati, haud vel vix divariati; spinae inferiore parte ramulorum normales trifidae satis validae, versus apicem parvae, 3-vel 1-fidae, omnes flavescentes, subtus sulcatae; folia decidua, crasse papyracea, ad 3—5 fasciculata, ramorum floriferorum obovato-lanceolata, basin versus in petiolum brevem gracilem attenuata, apice rotundata vel subacuta, semper mucronulata, integerrima, ramorum sterilium obovato-elliptica, basi brevius attenuata, margine interdum a medio ad apicem utrinque 1—2 spinoso- dentata, omnia supra viridia haud stomatifera, subtus pallidiora vel albescentia, pruinosa et leviter papillosa, utrinque laxe reticulata; in- florescentiae 1—5 florae, fasciculatae vel fasciculato-racemosae foliis subbreviores; flores flavi, c. 7 mm in diam.; pedicelli ruberrimi, 3—10 mm longi; bracteae ovato-acutae, 1 mm longae; sepala exteriora -` oblonga, interiora obovata petalis obovato-rotundis apice emarginatis (vel fere bifidis) basi breve unguiculatis glanduliferis sublongiora, stamina apice apiculata, ovaria ovulis 2—3 subsessilibus instructa; fructus ut videtur ovato-globosi, stylo brevissimo coronati, semina 2—3. Internodien 1—2,5 cm lang; mittlere Dornstrahlen 0,5—2,5 cm, seit- liche bis 2 cm lang; Blatter an Blütenzweigen 1—2,2:0,4—0,8 cm, an sterilen Trieben bis 2,3: 1 oder 2,5 : 1,4 cm gross, incl. Stielchen; Früchte (ich sah nur eine einzelne) etwa 10 mm lang und 8 mm breit ohne den kurzen Griffel, Heimat: Thibet, wo Soulié die Samen wahrscheinlich ,aux environs de Tse kou, sur le Mékong, montagnes de 1800—2500 m“, sammelte. Die Blüten- und Frucht- (bzw. sterilen) Zweige dieser Form sehen auf den ersten Blick abweichend aus. Doch sind die Unterschiede sehr graduell und da Vilmorin die Zusammengehörigkeit angibt, bezweifle ich sie nicht. Die Art zeigt einige Beziehungen zu den Angulosae, speziell der sehr variablen dictyophylla, die jedoch durch die einzelnen grósseren Blüten usw. gut abweicht. Vor allem gemahnt sie aber an B. virescens, die aber durch ihre glänzenden roten oder rotgelben Zweige gut absticht. wenigstens sah ich sie nie so stumpfpurpurn und nie bereift wie bei thibetica. Auch ist die Blattextur bei virescens diinner, die Serratur meist reich, auch der Charakter der Langtriebblütter abweichend in Form usW. Die Blüten- und Blütenstandmerkmale bleiben noch weiter zu vergleichen. Alle die Berberis-Arten pflegen sich nur dann mehr oder minder gut trennen zu lassen, wenn man den ganzen Merkmalkomplex in Betracht zieht und im Auge behält, dass jedes Merkmal variiert und die Unter- schiede sich oft stark verwischen. Ich hoffe in dem neuen Garten der neuen ósterreich-ungarischen Dendrologischen Gesellschaft in Pruhonitz nun bald Gelegenheit zu haben, alle diese Formen lebend vergleichen und beobachten zu kónnen. Ohne dies zu tum, scheint mir eine sichere Erkennung und Umgrenzung vieler Berberis-Arten ganz unmöglich. : Alfred Rehder: Lonicerae generis species varietatesque asiaticae. 269 LXV. Lonicerae generis species varietatesque asiaticae novae vel recentius alio loco ab auctore descriptae. Auctore Alfred Rehder. (Originaldiagnosen.) 1. Lonicera shensiensis Rehder, comb. nov. /$ Purpurascentes.], L. trichopoda var. shensiensis Rehder, Rep. Missouri Bot. Gard., XIV, 57; 1903. Frutex ramis gracilibus, novellis glabris vel striis binis pilorum brevium instructis, ramis vetustioribus pallide cinereis vel flavo-cinereis cortice fungoso suberoso. Gemmae glabrae brunneo-cinereae perulis circa 8, ovato-lanceolatis. Folia decidua, oblongo-elliptica v. oblongo- obovata, 1,5--3,5 cm longa et 7—13 mm lata, acuta mucronulataque, basi attenuata, ciliata et supra interdum marginem versus sparse pilosa ceterum glabra, subtus glaucescentia costis flavescentibus; petioli graciles, 2—4 mm longi, glabri. Pedunculi in axillis foliorum inferiorum, fili- formes, pendentes, glabri vel basin versus sparse villosi; bracteae lineares, ovario paullo longiores, 3,5 mm longae, sparse glanduloso- ciliatae; bracteolae 0,5 mm longae, per paria orbicularia interdum emar- ginata connatae, glabrae; ovaria glabra, ad medium vel raro tota connata, circa 2 mm longa; calyx ovaria fere aequans, dentibus triangularibus glabris; corolla tubuloso-infundibuliformis, 5-loba, 14 mm longa, flaves- centi-alba vel albo-rosea, extus glabra, tubo gracili, supra medium leviter ampliata, intus longe piloso, lobis brevibus erectis, ovatis, 2 mm longis: stamina medio tubo affixa filamentis brevissimis, antheris anguste oblon- gis, 3,5 mm longis, faucem non attingentibus: stylus exsertus, 17 mm longus, glaber. Fructus desideratur. Shensi merid.: ,piccolo monte Hua-tzo-pin*, 20. V. 1894 (no. 1780), 6. Giraldi; Shensi sept.: „monte Huan-tou-san* (no. 1752) et montibus Tsin-ling-san (no. 1756), G. Giraldi. Differt a L. trichopoda praecipue foliis subtus glabris, acutis, et ovariis plerumque ad medium tantum connatis. 2. Lonicera mamillaris Rehder, nov. spec. /$ Fragrantissimae.] L. chrysantha Graebner, Engler Bot. Jahrb, XXXVI, Beibl. LXXXII, 101 (1905), non Turez. L. Morrowii Graebner, |. c., non Gray. Frutex erectus ramis robustis medullosis, cinereis, ramulis hornotinis breviter villosis et hirsutis, tertio anno glabrescentibus, Gemmae perulis duobus exterioribus ovatis acutis et pluribus interioribus obtusis. Folia decidua, chartacea, ovata vel .elliptico-ovata, acuminata, basi rotundata, 4-7 cm longa et 2—4 em lata, setoso-ciliata, supra pallide cyaneo- viridia, pilis setosis adpressis sparsis instructa, subtus pallidiora, laxe pilosa densius ad costas; petioli 2—4 mm longi, dense pilosi. Flores subpraecoces in axillis bractearum ad basin ramulorum ; pedunculi 3—5 mm nn 270 - Alfred Rehder. longi, pilosi; bracteae lineari-lanceolatae, 6 mm longae,. fere glabrae, ciliatae; bracteolae nullae; ovaria ad medium connata, glandulis stipitatis et apicem versus setis paucis instructa; calyx obscure dentatus, brevis, setoso-ciliatus; corolla bilabiata, 14 mm longa, alba, extus hispida, tubo quam limbus breviore, manifeste gibboso, intus pilosulo, làbio superiore ad medium quadri-lobo, lobis exterioribus oblongo-ovatis, interioribus ovatis brevioribus; stamina anteriora limbum fere aequantes, posteriora breviora, filamentis glabris, antheris oblongis, 2 mm longis; stylus staminibus brevioribus aequilongus, infra medium pilosus. Baccae pedun- culis 6—12 cm longis insidentes, circa 1 cm longae, ultra medium connatae, rubrae, calyce persistenti coronatae; semina compressa, ellip- tico-ovoidea, 4,5 mm longa et 3 mm lata, pallide byunnea, minute punctulata, | Shensi sept.: Po-no-li, Apr. 1900 (no. 7147), in monte Lao-y-san, Majo 1899 (no. 2515, 2516. 2517), In-kia-po (Lao-y-san), Majo 1899 (no. 2518), in collibus Scian-gens (Lao-y-san), (no. 2460), G. Giraldi (v. in herb. Mus. Florent.). Affinis Lonicerae Standishii Carr., sed foliis latioribus subtus pubes- centibus, ramulis pubescentibus, non setosis, corolla extus hispida facile distinguitur; a L. proterantha Rehd. ovariis ultra medium connatis, denti- bus calycis brevissimis, stylo piloso magis differt. Notio nominis specifici „mamillaris“ annotatione sequente a cl. patre Giraldi in schedis scripta exponitur: ,Frutex vulgaris ad meridiem in montibus Lao-y-san, vulgo ,Yan-nae-tu* id est ovis lactifera a fructibus similibus mammis; fructus hujus fruticis rubri sunt et maturescunt primis diebus Maji et desiderantur a pueris“, 3. Lonicera nubigena Rehder, nov. spec. /$ Bracteatae.] Frutex humilis ramosissimus ramulis brevibus reflexo-setosis. Gemmae ovatae, 2—4 mm longae, perulis duobus ovatis exterioribus et 4—6 in- terioribus. Folia nondum plane evoluta, parva, elliptico-oblonga vel oblonga, acuta, basi cuneata, utrinque hirsuta glandulis intermixtis; petioli glandulosi. Flores subpraecoces in axillis bractearum ad basin ramulorum, pedunculi 3 mm longi, dense glandulosi; bracteae magnae, late ovatae, 12 mm longae et 10 mm latae, ad »picem plerumque denti- bus paucis instructae, extus dense glandulosa pilis brevibus intermixtis, marginem apicemque versus hirsutae, longe ciliatae; ovaria libera, ovoidea. glabra; calycis dentes breves, inaequales, glabri; corolla infundibuliformis limbo 5-lobo, patente, 15 mm diam., flavescenti-alba (e sicco), extus dense glandulosa breviterque pubescens, tubo 1 cm longo, manifeste gibboso, intus piloso, faucem versus sensim ampliato, limbi lobis sub- orbicularibus, 5—6 mm longis; stamina inclusa, faucem non attingentia, antheris oblongis 3 mm longis, filamentis brevibus, glabris; stylus in- clusus, 7 mm longus, medium tubum paullo superans, infra medium pilosus. Fructus desideratur. China occidentalis, 4300—4600 m alt., E. H. Wilson (no. 3154 in parte; in herb. Arnold Arb.) Affinis L. hispidae, sed stylo staminibusque inclusis valde differt. [m Lonicerae generis species varietatesque asiaticae novae vel recentius. 271 4. Lonicera mitis Rehder, Sargent Trees & Shrubs, II, # (1907). Le Bracteatae.] | Frutex ramis fusco-cinereis cortice fibroso ramulisque hornotinis puberulis. Gemmae brunneae, glabrae, 5—8 cm longae perulis duobus exterioribus. Folia decidua, oblonga vel oblongo-ovata, obtusa mucronu- lataque, basi cuneata vel interdum fere rotundata, 1— 2 cm longa (nondum plane evoluta), utrinque breviter velutina, minute ciliata; petioli breves, puberuli. Flores subpraecoces, nutantes, albi vel flavescentes; pedunculi breves, puberuli; bracteae late ovatae, basi rotundata vel subcordatae, acutiusculae, interdum dente singulo instructae, dense puberulae, minute ciliatae, virides; bracteolae nullae; ovaria glabra, basi tantum leviter connata, trilocularia; calyx obscure 5-dentatus; corolla infundibuliformis, 5-loba, 15—18 mm longa, extus glabra, tubo basi leviter ventricoso, intus piloso, lobis erectis, late ovatis, circa 6 mm longis, plerumque ad apicem colore roseo suffusis; stamina infra faucem affixa limbum non superantia, filamentis glabris, quam antherae oblongae paullo longioribus; stylus corollam aequans, infra medium pilosus. Fructus desideratur. China occidentalis: Szechuen, montes alti meridiem versus a Tatsien-lu in regione Rhododendrorum, 1893, G. N. Potanin (v. in herb, St. Petersburg); Tatsien-lu 3000—4300 m alt, A. E. Pratt (no. 865 in herb. Kew). Affinis Lonicerae hispidae Pall, sed corollae tubo basi non gibboso, corolla breviore et indumento non setoso facile distinguitur; etiam L. cyanocarpae Franch., speciei imperfecte notae, affinis videtur. Specimen Prattii tubum corollae leviter gibbosum praebet. 5. Lonicera mitis var. Hobsonii |. c., p. 50. ‘ Omnibus partibus major quam typus; corolla 3 cm longa, tubo basi fere aequali. Tibet: Yatung, 1897, E. H. Hobson (v. in herb. Kew). 6. Lonicera anisocalyx Rehder, nov. spec. /§ Bracteatae.] L. hispida Maximowicz, Bull. Acad. Sci, St. Pétersb, XXIV, 46 (1877), in parte. Frutex humilis ramulis setoso-hispidis. Gemmae oblongo-ovatae, circa 6 mm longae, perulis duobus exterioribus. Folia decidua, elliptico- ovata vel oblongo-ovata, acuta v. obtusiuscula, basi rotundata, 1,5—3,5 cm longa, setoso-ciliata, supra praecipue marginem versus parce setoso- pilosa vel glabrescentia, subtus glaucescentia, ad costam mediam setosa ceterum glabra; petioli breves, hispidi. Flores subpraecoces, breviter pedunculati; pedunculi parce hispidi; bracteae ovatae, acutae vel acu- minatae, 1—1,5 cm longae, setoso-ciliatae; bracteolae nullae; ovaria libera, glabra vel raro glandulosa; calycis dentes inaequales, posteriores longiores, interdum ovaria aequantes, glabri; corolla ‘"fundibuliformis, 5-loba, circa 1,5 em longa, extus parcissime hispida et basin versus glandulosus vel fere glabra, tubo manifeste gibboso, lobis oblongo-ovatis, dimidio tubo longioribus; stamina limbo paullo breviora; stylus exsertus. Baccae ovoideae, 1 em longae, rubrae. en I "el 212 Alfred Rehder. China occidentalis: Kansu, jugum ad flum. Tatung, 24. V. 1873 et 9. VIII. 1872, ad flum. Baga-gordji, 3000 m alt, 24. V. 1880 et ad flum. Rakagol, 22. VIL. 1880, N. M. Przewalski. Tibet bor.: m. Burk- han Buddha, 14. VIII. 1884 et Zaidam, 1884, N. M. Przewalski. Szechuen, prope Sung-pan-ting, 17. VI. 1894, Beresowsky, (v. in herb. St. Petersburg). Affinis L. hispidae Pall, sed corolla multo minore, limbo quam tubus dimidius longiore, calycis dentibus valde inaequalibus facile distinguitur. 7. Lonicera vaccinioides Rehder, nov. spec. /$ Bracteatae.] Frutex glaber. Gemmae ovatae, 2—3 mm longae perulis duobus éxterioribus. Folia decidua, brevissime petiolata, oblonga, acuta vel acutiuscula mucronulataque, basi rotundata vel truncata, 2—3,5 cm longa, minute setuloso-ciliata ceterum glabra. Flores breviter pedunculati, albi; bracteae late ovatae, acutae, 1 cm longae, ciliatae; bracteolae nullae; ovaria glabra, libera, calyce truncato; corolla infundibuliformis, 5-loba, glabra, 1,5 em longa, tubo manifeste gibboso vel saccato, lobis oblongo- ovatis, dimidium tubum circa aequantes; stamina limbum aequantes ; stylus exsertus, Fructus desideratur. Kashmir: Sind Valley, 28. VI. 1892, J. F. Duthie (no. 11598), Tilail, 3300 m alt 27. VII 1876, C. B. Clarke (no. 30775) (v. in herb. Kew). Affinis L. hispidae Pall. sed corolla multo minore, tubo quam limbus tantum duplo longiore, foliis minoribus, omnibus partibus fere glabris . facile distinguitur; a L. anisocalyce Rehd. praecipue calyce truncato et omnibus partibus fere glabris differt. 8. Lonicera alpigena L. var. phaeantha Rehder, nov. var. /$ Alpigenae.] A typo differt corolla fusco-purpurea, extus sparse pilosa glandulo- saque, foliis angustioribus, juvenilibus supra parce pilosis glandulosisque, ` Subtus ad costam mediam sparse glandulosis. Shensi sept.: Huan-tou-san, 10. VII. 1900 (no. 7150), 24.—26. VII. 1894 (no. 121), VII. 1899 (no. 2498) G. Giraldi (v. in herb. Mus. Florent.). 9. Lonicera perulata Rehder, Sargent Trees & Shrubs, II, 50 (1907). [$ Alpigenae.] Frutex ramulis crassis, hornotinis sparse glandulosis, annotinis fusco- purpureis nitentibusque. Gemmae perulis 12—16 exterioribus, semi- orbicularibus vel orbiculari-ovatos, obtusis, persistentibus, pallide brunneis et interioribus accrescentibus erectis, Folia membranacea, oblongo-ovata vel oblonga, acuminata, superiora basi cunata, inferiora rotundata vel subcordata, 6,5—8 cm longa et 2,5—3,8 cm lata, ciliata, supra sparse breviterque pilosa praesertim ad costas, basin versus glandulosa, subtus pallidiora, ad costas pilosa; petioli circa 5 mm longi, glabri vel sparse glandulosi. Pedunculi graciles, 3—5 cm longi, sparse glandulosi; bracteae Subulatae, sparse ciliatae, ovaria superantes; bracteolae ovatae, circa quartam partem ovariorum aequantes, glanduloso-ciliatae; ovaria libera; corolla bilabiata, 1,4 em longa, fusco-purpurea, glabra, tubo manifeste Lonicerae generis species varietatesque asiaticae novae. 273 gibboso, quam limbus breviore, intus dense piloso, labio superiore bre- viter 4-lobo lobis ovatis; stamina limbo paullo breviora, antheris anguste oblongis, 4 mm longis, purpureis, filamentis quam antherae paullo brevioribus, glabris, basi exceptis; stylus staminibus paullo brevior, pilosus, apicem versus glabrescens. Fructus desideratur. Hupeh oecidentalis: E. H. Wilson (no. 2081 in herb. Arnold Arbor.). Affinis L. Webbianae Wall, sed differt praecipue perulis numerosis, obtusis, diu persistentibus, pallide brunneis, interioribus non reflexis, ramis annotinis fusco-purpureis, antheris purpureis, corolla glabra. 10. Lonicera Graebneri Rehder, nov. spec. /$ Rhodanthae.] L. Maximowiczu Graebner, Engler Bot. Jahrb., XXXVI, Beibl, LXXXII, 101 (1905), non Regel. Frutex ramulis hornotinis sparse pilosis, mox glabrescentibus, ve- tustioribus tarde fibroso. Gemmae oblongo-ovatae, pallide brunneae, perulis 8—12 exterioribus, acutis carinatisque, diu persistentibus et circa 4 interioribus accrescentibus. Folia elliptico-ovata vel elliptica vel ellip- tico-oblonga, acuta, basi cuneata, raro rotundata, 4—7 cm longa et 1,5—4 cm lata, supra obscure viridia, juniora sparse pilosa, adulta glabra, subtus pallidiora, sparse villosa, densius ad costas; petioli 3-5 mm longi, sparse villoso-hirsuti. Pedunculi petiolos aequantes in axillis foliorum superiorum, sparse pilosi vel fere glabri; bracteae subulatae, ciliatae, ovaria aequantes; bracteolae in cupulam bilobam con- natae, circa tertiam partem ovariorum aequantes, ciliatae; calycis dentes lineari-lanceolatae, ciliatae, ovaria aequantes; corolla bilabiata, circa 12 mm longa, flavescens (e sicco), glabra pilis paucis adpressis ad basin tubi exceptis, tubo leviter gibboso intus dense piloso, limbo quam tubus duplo longiore, labio superiore breviter 4-lobo lobis ovatis; stamina limbo breviora, filamentis glabris, antheris anguste oblongis, 4 mm longis; stylus limbo paullo brevior, adpresse pilosus. Baccae connatae, sub- globosae vel ovoideae, 8 mm longae, calycibus persistentibus coronatae, seminibus 3—4, compressis, suborbicularibus, 6 mm longis, pallide flavo- brunneis, minute granulatis. Shensi sept.: monte Kang-y-san, 12. VI. 1897 (no. 2524), Ta-sce-tsuen (no. 2418, 2500, 2501, 2510, 4968). In-kia-po (no. 1463). Thui-kio-tsuen (no. 2499), G. Giraldi, (v. in herb. Mus. Florent.). Affinis L. Maximowiczii Regel, sed bracteolis connatis, pedunculis petiolos aequantibus facile distinguitur; a L. modesta Rehd. quae etiam braeteolis connatis gaudet foliis acutis majoribus et ramulis glabrescenti- bus differt. 11. Lonicera modesta Rehder, Sargent Trees & Shrubs, II, 49 (1907). [s Rhodanthae.] Frutex ad 2 m altus, ramulis hornotinis villoso-puberulis, ramis ve- tustioribus cinereis cortice fibroso. Gemmae ovatae vel ovato-lanceolatae perulis circa 10 exterioribus acutis carinatisque et circa 8 interioribus, intimis accrescentibus. Folia membranacea, rhombico-ovalia vel ovalia Repertorium novarum specierum. VI. 18 214 Alfred Rehder. vel oblonga, obtusa et plerumque mucronulata, basi late cuneata, 25—4 cm longa et 1,2—3,5 cm lata, ciliata, supra obscure viridia, glabra costa media pubescente excepta, subtus pallidiora, reticulata, bre- viter villosa praecipue ad costas venasque, utrinque costis 6—8; petioli villosi, cirea 2 mm longi. Pedunculi petiolos aequantes, puberuli. in axillis foliorum superiorum; bracteae subulatae, 2—3 mm longae, ovaria paullo superantes, ciliatae; bracteolae in cupulam connatae, cirea tertiam partem ovariorum aequantes; ovaria ad medium vel paullo ultra connata, ad apicem glandulosa, trilocularia; dentes calycis lineari -lanceolatae, 2-95 mm longae, sparse villosuli et ciliati glandulis intermixtis; corolla bilabiata, 1,2 em longa, alba (ex Wilson) vel flavescens et ad basin colore rubro suffusa, extus sparse puberula vel glabrescens, tubo gibboso, intus dense piloso, limbum aequante vel paullo breviore, lobis labii superioris tertiam partem limbi aequantibus; stamina anteriora limbum aequantes, posteriora breviora, filamentis basi excepta glabris, antheris anguste oblongis, 5 mm longis; stylus corollam aequilongus, pubescens. Fructus desideratur. 4 Ed Szechuen: Chanyang, E. H; Wilson (no. 699 in herb. Kew). A L. retusa Franch. speciebusque affinibus foliis subtus pubescenti- bus viridibusque et a L. orientali Lam. et L. Kachkarovii Rehd. bracteolis in cupulam connnatis facile distinguitur. 12. Lonicera leptantha Rehder, nov. spec. [$ Rhodanthae.] Frutex 1,5 m aitus (ex Faurie), ramulis hornotinis glabris purpuras- centibus vel fuscescentibus, vetustioribus fulvo-cinereis cortice fibroso., Gemmae perulis 14 —16 exterioribus lanceolatis vel ovato-lanceolatis, acutis carinatisque, persistentibus. Folia membranacea, oblongo-ovata vel ob- onga, 2—4 cm longa, 6—16 mm lata, acuminata, basi cuneata vel raro otundata, supra glabra, subtus velutina costa media glabra excepta, utrinque costis 9—12; petioli tenues, 2—3 mm longi, glabri. Pedunculi filiformes, 1—1,5 cm longi, glabri; bracteae subulatae, vix dimidia ovaria aequantes, glabrae; bracteolae in cupulam connatae, sed postice inter ovaria disjunctae, ciliatae, circa tertiam partem ovariorum aequantes; ovaria ovoidea, basi tantum connata, 1,5 mm longa, glabra, bi- vel tri- - loeularia; calycis dentes triangulari-ovati, vix 1 mm longi; corolla bi- abiata, 8—9 mm longa, extus glabra, tubo leviter gibboso, intus piloso, quam limbus breviore, labio superiore profunde 4-lobo, lobis exterioribus oblongis, ultra medium limbum fissis, interioribus brevioribus; stamina imbum subaequantia vel paullo breviora, filamentis glabris vel basi tantum pilosis, antheris anguste oblongis, 2,5 mm longis; stylus limbum sub- aequans, totus sparse adpresseque pubescens. Fructus desideratur. Korea: in insula Quelpart, Hallaisan, 1800—2000 m alt, Jun. et Jul. 1907, U. Faurie (no. 1843, 1844, in herb. Arnold Arb.) Proxima L. nigrae videtur sed foliis subtus velutinis, pula multo breviore et glandularum defectu valde diversa. 13. Lonicera Koehneana Rehder var. pallescens Rehder, [$ Ochranthae.] minoribus, cu- nov. Var, Lonicerae generis species varietatesque asiaticae novae. 275 Frutex ramulis novellis sparse villosis. Folia ovalia vel elliptica, acuta vel acuminata, 2,5—4, raro ad 7 cm longa, supra pallide cyaneo- viridia, pubescentia, subtus laxe villosa. glaucescentia, raro glabrescentes; petioli graciles, villosi. Pedunculi 2 em longi, sparse villosi; bracteae sparse villosae; bracteolae dimidia ovaria aequantes vel superantes, sparse pilosae et longe ciliatae; ovaria sparse glandulosa, interdum sparse pi- losa; corolla extus minute pubescens; antherae pilosulae. Shensi sept.: monte Sciu-ia-san, prope Lao-y-san, 15. V. 1899 (no. 2470), monte Quan-tou-san, 5. V. 1898 (no. 2521), monte Ko-kou-san, 3. IN. 1897 (no. 2522), Ta-sce-tsuen, 18. IX. 1897 (no. 2521), monte Ngo- san, VII. 1899 (no. 2505), Thae-pei-san, 10.—20. X. 1894 (no. 124), G. Gi- raldi (v. in herb. Mus. Florent.). Differt a typo praecipue foliis plerumque minoribus, pallidis, subtus minus dense pubescentibus, ovariis sparsissime pilosis; specimina no. 2522, 2501, 2505, 124 a typo varietatis ramulis foliisque glabrescentibus recedunt. 14. Lonicera Koehneana Rehder var. chrysanthoides Rehder, nov. var. Frutex ramulis novellis pilosis. Folia elliptica vel oblongo-elliptica, acuminata, basi cuneata, 5—9 em longa, supra laete viridia, sparse pi- losa, subtus pallidiora ad costas venasque pilosa; petioli pilosi. Pedun- culi pilosi; bracteolae dimidia ovaria aequantes, ciliatae, ceterum fere glabrae; ovaria glandulosa et saepe sparse pilosa; corolla 1,2—1,4 em longa; antherae pilosulae. Shensi sept.: Tsin-ling-san, 10. VII. 1900 (no. 7157), Ngo-san, VIII. 1899 (no. 6076, 6077), Tue-lian-pin, 20.— 29. VI. 1894 (no. 123), Kia-tou- san, 10. VII. 1897 (no. 2507, 2512), Huan-tou-san, 10. VII. 1900 (no. 7184), G. Giraldi (v. in herb. Mus. Florent). Tibet or.: prope jug. Hung-kiao, 12. VIII. 1893, G. N. Potanin (v. in herb. St. Petersburg). A typo differt praecipue indumento piloso, foliisque plerumque an- gustioribus, subtus ad costas venasque tantum pilosis; L. chrysanthae foliorum forma et indumento similis, sed bracteolis connatis, antheris pilosulis, ovariis subglobosis nec ellipsoideis distinguitur. 15. Lonicera Koehneana Rehder var. intecta Rehder, nov. var. Frutex ramulis novellis glabris. Folia ovalia vel rhombico-ovalia, sparse ciliata, ceterum glabra, 6—8 cm longa et 3—5 cm lata. Pedun- culi glabri: bracteae sparse ciliatae; bracteolae dimidia ovaria aequantes, ciliatae; ovaria sparse glandulosa; corolla glabra vel glabrescens. Shensi sept.: monte Ki-fon-san, prope Pao-ki-scen, 1898 (no. 2529) G. Giraldi. A typo differt omnibus partibus glabris vel fere glabris. 16. Lonicera prostrata Rehder, Sargent Trees & Shrubs, II, 50 (1907) [$ Ochranthae.] Frutex prostratus ramis elongatis fistulosis, vetustioribus fulvo cinereis cortice fibroso, ramulis hornotinis sparse villosis. Gemmae par- vae perulis paucis exterioribus et pluribus interioribus. Folia membranacea, Ovalia, obtusa vel acuta, basi late cuneata vel rotundata, 1—2 cm longa et 5—14 mm lata, supra pallide cyaneo-viridia glabra, subtus pallidiora 18* 276 | A. Sodiro, et ad costam mediam parce villosa; petioli villosi, circa 1 mm longi. Flores adhuc ignoti. Baccae geminae, liberae, pedunculis glabris circa 1 cm longis ex axillis foliorum inferiorum ortis insidentes; bracteae lineari-lanceolatae, circa 4 mm longae, ciliatae, sparse villosulae et ad basin sparse glandulosae; bracteolae utriusque floris per paria suborbi- cularia, 4 mm longa connatae, glabrae; baccae ovoideae, 6 mm longae, pallide rubrae, calyce persistente campanulato, indistincte dentato in duas partes fisso coronatae; semina ovoidea, compressa, 2 mm longa, pallide flavescentia. China occ.: Szechuen, Sungpan, 4000 m alt., E. H. Wilson (no. 3742 ‘in herb. Arnold Arb.). Proxima L trichosanthae Bur. & Franch. videtur, sed habitu prostrato, foliis minoribus facile distinguitur. LXV. A. Sodiro, Acrosticha Ecuadorensia nova. (Ex: An. Univ. Quito, XIX, n. 135; Sertula Fl. Ecuador. auct. Al. Sodiro, 1905, 12 pp.) S 1% Glabra. Limbis sterilibus glabris. | Rhizomate brevi erecto vel breviter repente. A Limbis ster. coriaceis. A Limbis ster. latitudine sua 10-es—oc-es longioribus. a Limbis ster. in stipites breves longissime decurrentibus. 1. Acrostichum (Elaph.) longissimum Sodiro, 1. c., p. 3. Glabrum; rhizomate brevi, erecto, crasso; squamis hyalinis, linearibus, elongatis, laciniatis apice dense obtecto; stipitibus brevissimis, approxi- matis, cum phyllopodio brevi articulatis, limbo longissime decurrente alatis; limbis coriaceis, utrinque intense viridibus (in vivo) metallice ni- tentibus, metrum et ultra longis, 2!/,—3 ct. latis, utroversus gradatim conge angustatis; costa supra leviter exerta medio 1-sulcata, subtus con- vexa; nervis tenuibus subtus immersis, in sicco supra leviter exertis, fere horizontaliter patentibus, plerisque iterum bifurcatis, intra marginem cartilagineum in glandulam modice capitatam terminatis; fronde fertili ignota. Differt a sequente: squamis rhizomatis multo longioribus, limbis in stipites 3—5 ct. longos longissime decurrentibus, nervis tenuioribus, supra basin arcuatam, fere horizontaliter patentibus, Ecuador: Crescit in silvis tropicalibus prov. Esmeraldas ad flumen Santiago, altit. 70 m s. mare. b Limbis ster. in stipites longos angustatis. 2. Acrostichum (Elaph.) Christii Sodiro, L ep 4. Glaberrimum; rhizomate breviter repente crasso, squamis cupreis, linearibus parce longeque laciniatis, perdense congestis obducto; stipitibus "M Acrosticha Ecuadorensia nova. 277 approximatis cum phyllopodio(12—15 mm longo) articulatis ;sterilibus3—4 dm longis, 21/,—3 mm crassis, antrorsum plano-convexis, obiterque unisulcatis dorso convexis, latere utroque linea parum prominente e basilimbidecurrente notato; limbis sterilibus lineari-lanceolatis, 7—12 dm longis, 21/,—31/, em circa medium latis, utroversus gradatim angustatis acutis, margine + revolutis, dense coriaceis, supra cyaneo-viridibus et metallice nitentibus, subtus flavido- glaucescentibus punctisque nigris parce conspersis; costa utrinque parum prominula, supra obiter 1-sulcata; nervis lateralibus utrobique immersis, remotis erecto-patentibus parum conspicuis, semel iterumve 1-furcatis, in glandulam capitatam intra marginem cartilagineum terminatis; stipitibus fert. 8 —12 cm longis, quam steriles gracilioribus; limbis 25—-35 em longis, + 2 cm latis, eum sterilibus isomorphis, structura flaecidiore, supra pallide-viridibus uervis vix conspicuis; sporangiis subrotundis v. subro- tundo-obovatis, annulo 10—12 articulato cinctis. Species insignis nullique e speciebus mihi hactenus cognitis (praeter- quam praecedenti) affinis; frondium forma, structura, eonsistentia et colore potius Polypodiis quibusdam e sectione Campyloneurum, quam ceteris suis congeneribus accedit. (D. i. s. v.) Ecuador: Crescit in silvis suband. oce. m. Pichincha prope Pelagallo (III. 1902). B Limb. ster. latitudine sua 4-ter—5-es longioribus, basi ob- tusa vel subtruncata, 3. Acrostichum (Elaph.) Angamarcanum Sodiro, |. c., p. 5. Rhizom. modice crasso, erecto, brevi, apice stipitibusque iunioribus Squamis tenuibus rufescentibus, lanceolatis, in apicem filiformem pro- tractis, longe tenuiterque ciliatis, dense obtecto; stipitibus sterilibus 8—15 em longis, stramineis, laevibus, cum phyllopodio nigrescente 8—12 mm longo, articulatis, dorso convexis, antrorsum 1-suleatis; limbis steril. elongato-ellipticis, basi subtruncatis v. obtusis, apice obtusis, saepe crispatis et margine undulatis, coriaceis, utrinque laevibus nitidis; costa straminea nuda (iuniore squamis paucis nigrescentibus deciduis con- spersa) supra 1-suleata, dorso convexa; nervis tenuibus in parenchymate crasso immersis, divaricato-patentibus, 2—3 bifurcatis et quandoque irre- gulariter vicissim confluentibus, prope marginem cartilagineum revolutum in glandulam parvam terminatis; stipit. fertil. quam steriles parum bre- vioribus; limbis 10—15 cm longis, 2—3 cm latis, apice obtusis, basi sub- truncata, infra partem fertilem longiuscule in stipitem producta; costa Subtus squamis atris minutis, parce conspersa. Ecuador: Crescit in silvis suband. occ. regionis Angamarca (XI. 1900). | Species habitu, consistentia, aliisque caracteribus a ceteris nostratibus longe diversa (vid. infra no. 5). B Limb. steril. membranaceis. Se? Limb, steril. in stipites brevissimos longe decurrentibus. 278 A. Sodiro. 4. Acrostichum (Elaph.) subsessile!) Sodiro, |. c.. p. 6. Rhizomate erecto, modice crasso, apice squamis minimis subulatis caducis obtecto; stipitibus congestis cum phyllopodio brevi articulatis; 1—1!/, em longis: limbis ster. 40—55 cm longis, 6—8 cm latis, tenuiter membranaceis, pellucido-punctatis, glaberrimis oblanceolatis, a 1/, superiore erga apicem acutum contractis, deorsum longe cuneatis, basi obtusa, fere ad phyllopodium extensa; costa supra vix exerta, 1-sulcata, subtus validiore convexa; nervis subpatentibus, 2—3 mm ab invicem remotis, semel iterumve bifurcatis, intra limbi marginem in glandulam crassam terminatis; fronde fert. ignota. > Ecuador: Crescit in silvis trop. prov. Esmeraldas ad flumen Ca- chaby, prope Ventanas (VIII. 1904). Species structura, forma et magnitudine frondium apprime distincta et Polypodio crassifolio, quoad frondis habitum, quodammodo comparanda. B Limbis ster. (et fert.) longe stipitatis. a Limbis fertil, utroversus acuminatis, quam ster. minorib. eisque similibus. 5. Acrostichum (Elaph.) Pangoanum Sodiro, l. c., p. 6. Rhizomate brevi, modice crasso; squamis linearibus subulatis, nigris, margine dentatis obtecto; stipitibus sterilibus limbos subaequantibus, squamisque cum iis rhizomatis similibus sed raris, una cum costa con- spersis; limbis oblongo-lanceolatis, 20— 30 cm longis, 5—7 cm latis, apice obtusis vel acutis, basi cuneatis, margine undulato vel crispato, mem- branaceis, supra intense viridibus, subtus pallidioribus, utrinque squa- mulis. minutis, nigrescentibus, caducis, in costa maioribus conspersis; costa modice erassa, supra fere plana, subtus convexa; nervis tenuibus, erecto-patentibus, semel iterumve bifureatis, intra marginem in glandulam. capitatam desinentibus; stipitibus fert. steriles superantibus; limbo fertili 15—20 cm longo, 3—4 cm lato, utrinque acuminato, iuniore utrobique squamoso, demum glabrescente, subtus area sorifera late intra marginem limitatam. Ecuador: Crescit in silvis subtrop. andium occ. prope Pangoa. Species A, Angamarcano quadantenus affinis, sed limborum textura, nervatione et forma, neenon squamis rhizomatis stipitumque diversa. b Limb. fert. apice obtusis, basi cuneatis, quam steril. multoties minoribus. 6. Acrostichum (Elaph.) pellucidum Sodiro, 1. c., p. 7. B. Rhizom. tenui, erecto, apiee squamis, parvis atris, nitidis, lanceolato- subulatis, margine denticulatis; stipit. approximatis, gracilibus, rigidis, in sicco 1-sulcatis, squamis caulinis similibus, semirhomboideis parce con- spersis, sterilibus 25—30 cm, fertil. 30—55 em longis, subaeque crassis; limbis steril. membranaceis, supra intense, subtus pallide-viridibus; squa- !) Handsehriftliche Anmerkung des Autors an das Repertorium: Corrige: A. asplenioides Sod., nam subsessile a Ch. Bakerio jam usurpatum fuit. Aspl. serrato L. simillimum — fructificatio mihi ignota. oe TI og o RR TE DER Ae ES OIE mmn ett : ` j D Acrosticha Ecuadorensia nova. 279 mis minimis, nigrescentibus, caducis, conspersis, 35—40 cm longis, infra medium 8—10 em latis apice aristato mucronatis, obtusiusculis, basi in stipitem subito contractis acutis; costa tenui supra complanata, subtus rotundata; nervis tenuibus, prope basin bifurcatis, 2—3 mm ab invicem remotis, ante marginem in glandulam capitatam terminatis; limbo fertili 12—15 cm longo, 2'/, em lato, apice obtuso, basi sterili in stipitem pro- ducta; sporangiis flavescentibus. Ecuador: Crescit in silvis tropic. prov. Esmeraldas, ad fl. Cachaby, prope S. Antonio (VIII. 1904). Species A. papilloso Bak. subsimilis. Differt textura tenuiore, limbis apice abrupte contractis (non gradatim angustatis) limbo fertili multo minore, apice obtuso, stipitibus utriusque frondis gracilioribus. Il Rhizomate elongato, subscandente; limb. steril. chartaceis. A Stipit. cylindricis, nudis, limbos subaequantibus. 1. Acrostichum (Elaph.) Oleandropsis Sodiro, |. c., p. 7. Rhizomate erecto, late repente vel scandente, 4—5 mm crasso, cum phyllopodio nigrescente 1—1!/; em longo, squamis lanceolatis, integris. basi infra insertionem hine in auriculam rotundam 1'/, mm longam pro- ductis, apice longe subulatis, hyalinis, pallide-flavescentibus obtecto: stipit. basi cum phyllopodio articulatis, tenuibus erectis, rigidis, subcylin- dricis, 1--2 dm. longis, + 1!/, mm crassis; limbis oblongo-lanceolatis, utroversus gradatim angustatis, vel basi subovatis, cartilagineis, pallide- viridibus, glaberrimis, pellucido-punctatis; costa utrobique exerta, subtus validiore; nervis tenuissimis vix exertis, horizontaliter patentibus, semel iterumve bifurcatis, quandoque irregulariter anastomosantibus, in mar- ginem callosum (more Aconiopteris) confluentibus: fronde fertili ignota, Ecuador: Crescit in silvis tropic. prov. Esmeraldas (VIII. 1904). Squamarum forma et insertione, stipitum longitudine et consistentia itemque limborum textura et venis in marginem callosum horizontaliter tendentibus et confluentibus, apicibus vix incrassatis, itemque margine hyalino limbos ambiente, optime convenit cum 4Aconiopteri longifolia Fée (Aerostichées, pag. 80, t. 41) a qua tamem pluribus e caracteribus enun- tiatis apprime differt, Limborum consistentia numero et directione ve- narum Oleandram nodosam quadantenus imitatur, unde nomem desumptum Species uti videtur. admodum rara, cuius unicum specimem in ditione nostra hactenus repertum est. B Stipitib. quam limbi longe decurrentes multoties brevioribus. 8. Acrostichum (Elaph.) pteropodum Sodiro, |. c., p. 8. Rhizomate erecto, vel subscandente stipitibusque brevibus haud arti- culatis, squamis parvis lineari-subulatis nigrescentibus deciduis consperso: Stipitibus ster. 11/,—2 cm longis, subtrigonis; limbis ster. cartilagineis, utrimque viridibus, glabris, 6—7 dm longis, 5—6 em (supra medium) latis, sursum in apicem obtusiusculum, deorsum in stipitem brevem longissime et gradatim angustatis; costa robusta, supra profunde 1-sulcata, subtus rotundata in vivo straminea; nervis tenuibus, utrinque vix exertis, semel aut iterum bifurcatis, erecto-patentibus, 1'/ mm ab invicem remotis, in 280 A. Sodiro. glandulam capitatam late intra marginem desinenticus; stip. fert. 4—9 cm longis; limbis fert. quam steriles parum longioribus et 1/, angustioribus, in triente superiore tantum soriferis et oblongo-lanceolatis, apice acumi- natis, deorsum longissime et gradatim in stipitem productis. Ecuador: Crescit in silvis subandinis occidentalibus m. Pichincha inter Chiquilpe et Pacay (2600—9000 m). & 29. Setosa. Stipibus limbisque pilis squamisve setiformibus, plus minusve. dense obteetis. A Limbis subsessilibus flaccidis, pilis puis ramosis, dense ob- tectis. 9. Acrostichum (Elaph .) eladotrichium Sodiro, l. c., p. 9. Rhizomate breviter repente modice crasso, squamis linearibus fulvis. longe ciliatis dense obtecto stipitibus approximatis; sterilibus brevissimis, cum phyllopodio 3—5 mm longo articulatis, a dorso compressis, ancipiti- bus, marginatis, squamis angustissimis, longissime ramoso-ciliatis vestitis ; limbis steril. late lineari-lanceolatis, deorsum ad phyllopodium usque gradatim angustatis, sursum brevius in apicem obtusum vel acuminatum contractis, pilis fulvis in costa margineque longioribus fere dendroideo- ramosis, in pagina utraque, longe radiatis, in inferiore potissimum, dense conspersis; textura flaccida; costa supra fere plana, subtus leviter promi- nente convexa; nervis tenuibus, 1's,—2 mm remotis, semel iterumve bi- fureatis in limbi margine calloso in glandulam punctiformen desinentibus; limbis fert. longius (4—5 cm) stipitatis, linearibus, basi longe decurrenti- bus (in specimine manco quod prostat) ad 10 cm longis 4—5 mm latis, supra, ut steriles, setosis, margine revoluto, late cartilagineo; sporangiis parvis, abdiis, annulo incompleto sub- 10 articulato cinctis. Ecuador: Crescit in silv. subtropic. vallis Nanegal (X. 1901). Species A. Haynaldii nostro habitu et textura similis, sed indumento prorsus diverso, stipitum longitudine, et forma limbi fertilis omnino di- versa. B Limbis ster. longe stipitatis (stipitibusque) setis simplicibus fuligineis in costa margineque indutis. 10. Acrostichum (E/aph.) trichophorum Sodiro, 1. c., p. 10. Rhizomate brevi, erecto, crasso, apice squamis lineari-subulatis, elon- gatis, denticulatis, hyalinis fulvis dense obtecto; stipitibus ster. 25—30 cm longis, cum phyllopodio brevi articulatis, antice trisulcatis, stramineis. una cum costa et limborum margine setis ex basi ampliata, subulatis, fuligineis, divaricatis vel retrorsis dense obsitis; limbis oblongo-lanceolatis. utroversus (deorsum brevius) angustatis, acutis, eartilagineis, fusce-viridi- bus, supra (costa excepta) glabrescentibus subtus dense setulosis; costa supra parum prominente, 1-sulcata, subtus convexa; nervis tenuissimis, fere horizontaliter patentibus, semel aut iterum bifurcatis, apice vix in- crassato prope marginem terminatis. Fronde fertili ignota. Ecuador: Oreseit in silv. subtrop. oriental. vulcani Tungurahua (XII. 1904). Species frondium magnitudine, textura et indumento insignis. A- scolopendrifolio Raddi potissimum affinis, sed tum textura, tum indumento diversa. ipid. 2 SE Pe coke UD P. 4 Pr: we E EEE uibs. ` Acrosticha Ecuadorensia nova. 281 S 99. Squamosa. Stipitib. limbisque squamis latis plus minusve ob- tectis. A Stipit. ster. quam fertiles brevioribus; squamis subrotundis, hyalinis, breviter ciliatis. 11. Aerostichum (Elaph.) Litanum Sodiro, |. c., p. 10. Rhizomate erecto, modice erasso; squamis subrotundis, cartilagineis, integris, obtecto; stipitibus sterilibus cum phyllopodio elongato articulatis, brevibus, squamis suborbicularibus integris et longe ciliatis, divaricatis obtectis; limbo sterili 25—30 cm longo, 3—4 cm lato, utroversus, (erga basin longius) angustato, fere usque ad phyllopodium producto, tenuiter papyraceo, supra squamis tenuibus albidis, subrotundis, margine longe ciliatis, dense consperso, subtus subglabro, minute punctato, margine squamis hyalinis longe ciliatis patentibus instructo; costa supra sparse squamosa, demum glabrata, subtus validiore et densius squamosa; nervis patentibus tenuibus, utrobique leviter exertis, in glandulam parvam intra marginem terminatis; stipite fertili gracili, 20—25 cm longo, subancipite. cum costa supra squamis suborbieularibus integris vel ciliatis, dense con- sperso; limbo supra squamis parvis, radiato ciliatis arcte adpressis con- Sperso, margine cartilagineo nudo; sporangiis flavo-virentibus. Ecuador: Crescit in silvis prov. Esmeraldas ad flumen Lita. B Squamis lanceolatis ferrugineis, longe serrato-ciliatis; stipit. ster., 8—12 cm longis. 12. Aerostichum (Elaph.) actinolepis Sodiro, |. c., p. 11. Rhizomate brevi, modice crasso; squamis linearibus, cupreo-ferrugineis, ciliato-serratis, dense obtecto; stipitibus steril. fasciculatis, erectis, rigidis, una cum costa dense squamosis, quam limbi 2—3-plove brevioribus; lim- bis oblongo-lanceolatis, 25—30 cm longis, 3—5 cm latis, a medio deor- sum in stipitem angustatis, basi acutis, apice plerumque in cuspidem linearem contractis, coriaceis, supra praeter costam marginemque, squa- mis ovatis, subulatis, obtectis, mature glabratis, subtus squamis diminutis ex basi ovata, sursum cuspidatis, dense conspersis; costa supra fere plana, subtus convexa; nervis tenuissimis, subpatentibus, prope basin bi- furcatis in glandulam punctiformen iuxta marginem terminatis; stipite fertili quam fertiles tenuiore fere 2-plo longiore, limbo oblongo-lanceolato, .10—12 cm longo, 1!'/ em lato margine non vel parcissime squamoso; Sporangiis flavescentibus; annulo incompleto, 10 —12 articulato. Ecuador: Crescit in prov. Esmeraldas, secus flumen Cachabi et Lita. Species insignis squamis petioli, costae et marginis frondium ste- rilium. B Stipit. ster. quam fertiles longioribus; squamis rhizomatis et stipitum elongatis subintegris. 13. Aerostichum (Elaph.) Hieronymi Sodiro, |. c., p. 11. Rhizomate crasso, erecto, apice, cum phyllopodiis brevibus, squamis linearibus hyalinis, 21/,—8 cm longis densissime comoso; stipitibus steril. robustis, limbos superantibus, basi cum phyllopodio articulatis, antice 2-suleatis, stramineis, squamis rhizomatis sed brevioribus aliisque parvis 282 Y. Yabe: Trichomana Formosana et Liukiuensia. asteroideis nigrescentibus conspersis, demum glabrescentibus; limb. ster. oblongo-lanceolatis utrinque acutis, sursum longius angustatis, 5—6 dm longis, 10—15 cm latis, dense coriaceis, utrinque intense viridibus, supra glabris v. mox glabratis, subtus squamis parvis, profunde multifidis fuli- gineis conspersis; costa supra vix exerta 1-sulcata, subtus crassa con- vexa; nervis tenuibus approximatis, horizontaliter patentibus iterato- bifureatis et in areolas elongatas irregulares crebro anastomosantibus, intra marginem cartilagineum desinentibus; stipit. fert, quam ster. bre- vioribus tenuioribus; limb. fert. 30 -35 cm longis, 7—8 cm basin versus atis, ovali-lanceolatis, textura, quam steriles tenuiore, supra, praesertim in eosta, ut pagina inferior sterilium, squamulosis; nervis tenuibus, laxe et irregulariter reticulatis. Ecuador: Crescit in silv. suband. orientalib. vule. Tungurahua XII. 1904). Species insignis. Statura, A. Bakeri et A. heliconiaefolii aemula; sed textura et nervatione prorsus diversa. Squamis rhizomatis et textura coriacea limborum A. latifolio eiusque contribulibus adsocianda, a quibus tamen indumento et nervatione hymenodioidea limborum facile distinguitur. LXVI. 7richomana Formosana et Liukiuensia deseripsit Y. Yabe. (Ex: Tokyo Bot. Mag. XIX [1905], pp. 31—35.) 1. Trichomanes formosanum Yabe in Tokyo Bot. Mag. XVI (1902). p. 46 (japonice), XIX (1905). p. 31 (latine), fig. 1—4. Rhizoma horizontale filiforme ramosum laxe intricatum fusco-tomen- tosum. ` Stipes remotiusculus 2—4 mm longus tenuis glaber. Folia variabilia nunc simplicia oblonga 8—10 mm longa, nunc bi-trifida seg- mentis oblongis simplicibus, v. saepe pinnati-lobata basi plus minus rotundata. Lacinia oblonga simplex furcatave apice obtusa rotundata membranacea olivaceo-viridis glabra; venae simplices minutissime eilio- latae, e cellulis hexaedris marginalibus elongato-trapezoideis 1—2-seriatis: venula spuria inframarginalis continua v. etiam interrupta. Sori termi- nales, indusium subeylindricum apicem versus sensim dilatatum limbo amplo. Receptaculum filiforme 1—2 mm tubo longior. Hab. Formosa: ins. Kótó (Botel-tobago) Leg. K. Miyake! Species T. vitiensi Bak, valde affinis, distat frondibus saepissime divisis, venulis spuris inframarginalibus. 2. Tr. Miyakei Yabe, Le p. 34. , Rhizoma horizontale repens rigidulum tomentosum. Stipes erectus 10—15 em longus glaber sursum anguste alatüs. Frons 15—27 cm longa. i—11 cm lata, oblongo-lanceolata stricta flexilis bipinnata. D 7 5 V EFTA 3 j Sé 355 AES EI a E E E T. Makino: Plantae novae Japonicae. I. 283 | Pinnae I. ordinis alternatae remotae ovato-oblongae acutae (nec acu- | minatae) 3—7 cm longae 3 cm latae basi subinaequilaterales cuneatae. Pinnae II. ordinis rhombeo-oblongae v. ovato-oblongae 1!/,—2 cm longae 1—1!/, em latae alternatae bipinnatifidae. Lacinulae lineares 1 mm latae (in sieco angustiores) 2—3 mm longae apice obtusae saepe emarginatae unicostatae membranaceae laete virides glabrae, e cellulis uniformibus medioeribus oblongis contextae. Rhachis anguste alato-marginata. Sori in pinnis secundariis axillares pauci; indusium anguste alatum cylin- dricum limbo recto subangustato. Receptaculum longissime exsertum mm longum. Hab. Formosa: Rahau, in jurisdictione, Taipe, legit K. Miyake. T. caudato affine, a quo pinnis remotioribus laminis viridibus nec atro-viridibus differt. 3. Tr. liukiuense Yabe, l. c., p. 35. Rhizoma breve repens hirsutum, ciliis brunneis linearibus multi- cellularibus vestitum. Stipes 5—10 em longus erectus, a basi ala 1-1!/j,mm lata membranacea fragili viridi marginatus. Frons mem- branacea, viridis, oblongo-lanceolata, 10—20 em longa, 4—5 cm lata, pinnata; pinnae laxae alternatae patulae 6—8—10-jugae 3 cm longae, 2 cm latae oblongo-ovatae v. late ovatae basi cuneatae inaequilaterales fureato-pinnatae. Pinnulae ovatae v. rhomboideae sub-flabellatae furcato- lobatae, lobis linearibus 1-nerviis 1 mm latis, 2—5 mm longis, mar- gine integris apice obtusis leviter emarginatis. Rhachis ala integra an- gusta marginata. Sori. in pinnulis secundariis sub-axillares; indusium late cylindraceum v. sub-ventricosum 2—2!/, mm longum 3/4, mm diam. sursum in limbum amplium truncatum leviter bi-labiatum; receptaculum filiforme exsertum indusio duplo longior. Hab. Loochoo: Ins. Okinawa, in monte Onna (K. Miyake). Species in habitu T. Birmanico accedens, sed frondibus robustioribus pinnis laxioribusque differt. LXVI. Plantae novae Japonicae. |. . a T. Makino descriptae. (Ex: Tokyo Bot. Mag. XIX [1905] pp. 6—22, 23—30, 63—74, 86—90, 102—110, 131—160.) 1. Listera Savatieri Maxim. ined. ex Komar., Fl. Manshur., I (1901), p. 526 (nom. nud.); Makino, l. c., p. 7, fig. I, II (descript.). Listera Eschscholtziana Maxim. Prim., Flor. Amur., p. 269, ex Komar, l. c.; Makino in Bot. Mag., Tokyo, VII, p. 69, non Chamisso. — Listera Japonica Franch. et Sav. Enum., Pl. Jap. ll, p. 37, non Blume, fide Komar. — Whole plant 11—24 em in height. Rhizome filiform, long, creeping, subterranean, root-like, usually furnished with one or few : 284 T. Makino. new plants on it in a distance; roots loosely pauci-pluri-fasciculate at nodes near the stem, filiform, often with root-hairs. Stem erect, or ascending, slender, gracile, 1—6!/, cm long and glabrous below the leaves, but 7!/4—20!|, em long (including the raceme) and pubescent with spreading glandular hairs above the leaves, provided with 2 thinly membranaceous adpressed sheaths at the base. Leaves 2, oppositely approximate (the superior one usually somewhat smaller) patent, situated in the lower portion of the stem, elliptico-ovate to orbiculato-ovate, or subdeltoid-ovate, obtuse or acutish at the apex, broadly truncate and sometimes very shallowly subcordate below, triangularly and very slightly produced at the sessile base, entire and crispulate on margin, mem- branaceous, glabrous, green, often albescent along the main nerves on the upper surface, paler beneath, 12—38 mm long, 11—29 mm broad; main nerves 3 and moreover with 1 or sometimes 2 nerves between them and 1 nerve: in their outsides, the outer one with an external branch; veinlets delicate and loosely anastomosing; reduced leaves minute, squamiform, 4—9 or sometimes 12, very loosely disposed on the stem between the leaves and raceme, adpressed or erect-patent, or spreading, subulate or linear-subulate, long-acuminate, viridescent, thin, glabrous, 1-nerved, 1!/,—5 mm long. Raceme erect, loosely 6--21-flowered; rachis filiform, straight, or subflexuous above, 2!/,—7 cm long; bracts (Fig. Il, 1—2) erect-patent, adpressed to and apparently shorter than the pedicel, subulate, acuminate, 1—3 mm long. Flowers small, viridescent with no trace of purple; pedicels erect-patent, gracile, puberulent or glabrous, 2—5 mm long. Perianth erect-patent or recurvo-patent, equal in length, thinly membranaceous, 1-nerved, reflexed on margin, 2—2?/, mm long. Sepals: the superior one (Fig. II, 3) oblong-lanceolate, obtuse or acutish- obtuse; lateral ones (Fig. II, 4) similar but slightly oblique in form. Petals (Fig. II, 5) linear, very obtuse. Labellum (Fig. II, 6—7) 2—2![;- times the length of the perianth, narrowly obovato-cuneate, gradually attenuated below and without basal teeth, obcordate with oval or oval- ovate lobes (rounded at the apex and entire or obscurely crenulate on margin) and closed sinus above, rarely obcordato-cuneate (Fig. II, 8) with an open sinus and divergent oval lobes, often pointed with a minute depressed-deltoid or depressed-rounded projection in its bottom. between lobes, 5—6!/, mm long, 2-4 mm wide in the upper broad portion, the median nerve thicker; veins which run into the lobes branched. Column 1?/,—2 mm long, straight; clinandrium deeply concave, the dorsal edge obscurely crenulate; anther elliptical-ovate; rostellum broadly del- toid-ovate; stigma rounded. Ovary oblong or obconico-oblong, glabrous, 2—2V, mm long. — Nom. Jap. Ao-futabaran (T. Makino), Futaba- ran. — Japan: Hab. Prov. Tosa: Mt. Yokogure (T. Makino! Aug. 28, 1887) Nanokawa (K. Watanabe! herb. Sc. Coll. Imp. Univ. Tokyo. Aug. 15, 1889); Prov. Hitachi: Mt. Tsukuba (C. Owatari! herb. ibid. July 25, 1895); Prov. Shimotsuke: Nikko (H. Takeda! Aug. 11, 1900; T. Makino! June 1901, and Aug. 1903), Nikko? (Herb.! ibid. July 15. mme 7 up ee Plantae novae Japonicae. I. ' 285 1879); Prov. Iyo: Nametoko (Z. Umemura! July 1896); Prov. Iwashiro: Kaneda in Aidzu (G. Nakahara! July 1903). 2. Listera Yatabei Makino in Tokyo Bot. Mag. XIX (1905), p. 8. fig. III. Whole plant 16—19 cm in height. Rhizome subterranean, creeping, filiform; roots filiform, with root-hairs. Stem erect, slender, glabrous below the leaves but above them pubescent with patent short glandular hairs including the rachis of the raceme, with 2 membranaceous ad- pressed sheaths at the base. Leaves 2, placed in the middle of the whole plant, oppositely approximate, patent, orbiculato-subreniform, obtuse or acutish at the apex, broadly truncato-subcordate below and very slightly produced at the sessile base, entire and more or less crispulate on margin, membranaceous, glabrous, 18—25 mm long, 25—30 mm broad, (-nerved, the outer nerve with an external branch; reduced leaves few (about 2), loosely disposed on the stem between leaves and raceme, ad- pressed or erect-patent, subulate, acuminate, squamiform, glabrous, viridescent, about 2!/, mm long. Raceme erect, loosely about 11-flowered about 4—5 cm long; rachis filiform, straight; bracts erect-patent, appa- rently shorter than pedicels, ovato-subulate, deltoid-subulate, or lato-ovate, acuminato-acute, membranaceous, l-nerved, 1!/,—2 mm long. Flowers small, luteo-viridescent?; pedicels erect-patent, gracile, pubescent, about 31/.-- 4 mm long. Perianth equal in length, obtuse, membranaceous, 1-nerved, about 2!/4 mm long. Sepals: the superior one ovato-lanceolate; lateral ones somewhat oblique in form, lanceolate-oblong. Petals linear. Labellum twice as long as the perianth, lato-linear below, divergent with 2 short-oblong obtuse and slightly oblique lobes above, with a minute point in the bottom of the open sinus, the median vein thick, veins which run to the lobes 3 and simple or sometimes forked; basal teeth very minute and obsolete. Column about 2 mm long; anther lato-ovate, obtuse and very shortly bifid at the apex; rostellum orbicular; stigma roundish. Ovary oblong, glabrous, about 2 mm long. — Nom. Jap. Takane-futabaran (nov. — Japan: Hab. Prov. Shinano: Mt. Ondake (R. Yatabe! herb. Sc. Coll. Imp. Univ. Tokyo, July 27, 1880); Prov. Shimotsuke: Mt. Konsei- toge in Nikko (J. Matsumura! herb. ibid., July 22, 1885) — This has à resemblance to Listera puberula Maxim. from Western China, but differing from it by the form of leaves and sepals, and the length of the labellum. It comes also near to L. Savatieri Maxim., but also differs from the latter by the form and position of leaves, and the form of the labellum, 3. Listera nipponica Makino, |. c, p. 9, fig. IV. Whole plant 11—22 cm high. Rhizome short, ascending or erect; roots filiform, with root-hairs. Stem erect, slender, glabrous below the leaves but above them pubescent with patent glandular hairs including the rachis of the raceme, provided with short, adpressed, membranaceous and remotely placed two sheaths at the base. Leaves 2, oppositely approximate, situated in the middle of the whole plant, patent, sessile, 286: 'T. Makino. ovato-semiorbieulate, or subreniform-semiorbiculate, abruptly cuspidate at the apex, broadly truncate or truncato-subcordate and in centre very slightly produced at the base, minutely crispulate on the entire margin, glabrous, membranaceous, 13—25 mm long, 10—31 mm wide; main nerves 3, with a vein between main nerves and in their outsides; veinlets loosely anastomosing; reduced leaves. none or only one, squami- form, ovato-subulate, membranaceous, 1-nerved. Raceme erect, loosely 3—9-flowered, 3—5!/, em long; rachis gracile, often subflexuous; bracts small, patulous or erect-patent, distinctly shorter than pedicels, ovato- subulate, membranaceous, glabrous, 1-nerved, 11/,—5 mm long. Flowers small, olivaceo-purpurascent ?; pedicels gracile, erect-patent, glabrous or subpuberulent, 3—8 mm long. Perianth equal in length, obtuse, mem- branaceous, 1-nerved, 3—4 mm long. Sepals reflexed; the superior one oblong-lanceolate; lateral ones similar, but hardly oblique in form. Petals slightly broader than sepals, oblong. Labellum twice as long as the perianth, flabellato-obcordate with ovato-oval or oval-elliptical rounded- obtuse often subcrenulate divergent lobes, with a minute depressed- deltoid point in the bottom of open sinus, broadly cuneate below and shortly attenuated at the base, on each side near its base furnished with a small (1!/,—14/, mm long.) obovato-elliptical or subspathulato-oblong obtuse tooth (turned upwards and parallel to the column), 5—6!'/. mm long, 4!/,-6 mm broad, flabellately veined, the median nerve thicker. Column 2—2!/, mm iong, straight; elinandrium deeply concave, the dorsal edge thin and pauci-crenulate; anther lato ovate, obtuse; rostellum broad; stigma roundish. Ovary obovoid or obovoid-oblong, glabrous, 2—3 mm long. — Nom. Jap. Miyama-futabaran (nov.), — Japan: Hab. Prov. Shimotsuke: Nikko (R. Yatabe! herb. Sc. Coll. Imp. Univ. Tokyo, July 31, 1877), Mt. Nyoho (H. Takeda! Aug. 18, 1901); Prov. Shinano: Mt. Yatsugatake (K. Tanaka! Aug. 1902; Y. Yabe! herb. ibid. Aug. 19, 1902); Mt. Togakushi (H. Takeda! July 20, 1904); Prov. Kai: Mt. Kuroto in Kita-Koma-gori (H. Takeda! Aug. 12, 1903); Prov. lwa- shiro: Mt. lide (G. Nakahara! Aug. 1904). — This species is found in sub-alpine shady part of mountains. It differs apparently from Listera puberula Maxim., which has the patulous perianth, ovate sepals, linear- petals, linear-cuneate labellum 3—4-times as long as the perianth, and arcuate column; and also from L. pinetorum Lindl., which has the lato- deltoid leaves, very short raeeme, larger flower, connivent perianth, ovate sepals, linear petals, and long and arcuate column. It approaches very much to L. convallarioides Nutt., but the latter has the orbicular-ovate obtuse leaves, cuneato-oblong emarginate or shortly 2-lobed labellum, and slender column. It is also distinguished from L. Eschscholziana Cham., which bears the foliaceous bracts subequal to pedicels, angustato- lanceolate acute perianth, narrower labellum, and the elongate column. L. japonica Bl. is easily distinguishable from my species by its deltoid leaves and entire (not cleft) labellum. Ps. Calypso bulbosa (L.) Reichb. fil. var. japonica (Maxim.) Makino, L €, p. 14. Plantae novae Japonicae. I. 287 Calypso japonica Maxim, et Komar. Fl. Manshur., I (1901), p. 533, in nota. — Calypso bulbosa Makino in Bot. Mag., Tokyo, XVI (1902), p. 177, non Reichb. fiL, excl. syn. — Nom. Jap. Hotei-ran (Ventricous Orchid). — Japan: Hab. Prov. Suruga: Mt. Fuji; Prov. Sagami: Hakone; Prov. Rikuchu: Nambu (Chonosuke [Tschonoski| Sugawa, 1865—66). 5. Goodyera Schlechtendaliana Reichb. fil. forma similis (Bl. Makino, l. c., p. 15. Goodyera similis Bl. Coll. Orchid. Archip. Ind. et Jap., p. 39, tab. 9. fig. 2, et tab. 11, ig. D.; Franch. et Sav., Enum. PI, Jap. Il, p. 520; Diels in Engler's Bot. Jahrb., XXIX, p. 269. — Neottia repens Buerger herb. ex BL, l. c., p. 39, non Swartz. — Goodyera repens Miq., Prol. Fl. Jap., p. 141; Franch. et Sav., Enum. Pl. Jap., II, p. 38 (excl. p. 5202). non R. Brown. — Nom. Jap. Funashi-miyamaudzura (nov.). — Hab. Japan, rare. — Goodyera repens (Linn.) R. Br. is also found in Japan, bearing the albo-variegated leaves; its all parts are nearly similar to those of G. Schlechtendaliana Reichb. fil, but it is always easily distin- guished from the letter by the not hairy saccate base of the labellum and the smaller size in every respect. There are specimens from Mt. Fuji, prov. Suruga (I. Nagashima and K. Goto! Sept. 3, 1900), Nikko. prov. Shimotsuke (T. Makino! Aug. 1903), Mt. Komagatake, prov. Shinano (R. Yatabe! Aug. 3, 1880; K. Tanaka! Sept. 25, 1902; Y. Yabe! Aug. 14, 1903), and Mt. Yatsugatake, prov. Shinano (Y. Yabe! Aug. 18, 1902). 6. Eleocharis tetraquetra Nees. var. 3. Wichurai Makino, l. c., p. 16. Heleocharis Wichurai Boeckl. in Linnaea, XXXVI (1869—70), p. 448. — Scirpus Wichurai Franch. et Sav., Enum. Pl. Jap. ll, p. 544, non Boekl. — Scirpus hakonensis Franch. et Sav., l. e. p. 110. — Scirpus Onoei Franch. et Sav., l. c., p. 110. — Scirpus yokuhamensis O. Kuntze, Rev. Gen, Pl, Il, p. 758. — Heleocharis tetraquetra Boeckl. in Engler's Bot. Jahrb., VI, p. 51. — ? Scirpus petasatus Maxim. in Bull. Soc. Nat. Mosc., LIV (1879), p. 64. 7. Viola chaerophylloides (Regel) Makino, |. c., p. 17. Viola pinnata var. chaerophylloides Regel, Pl. Radd., I, p. 222; Maxim. in Mél. Biol., IX, p. 718; Franch. et Sav., Enum. Pl. Jap., ll, p. 646. — Viola pinnata var. dissecta Miq. Prol. Fl. Jap., p. 84; Franch, et Sav., l. c, I, p. 40, non Turez. nec. Regel. — Viola pinnata Franch, et Sav., l. c., IL. p. 291 (lu conspectu specierum), non Linn. — Nom. Jap. Ezo- sumire, Eizan-sumire, Kakure-mino. — Hab. Japan, widely distributed. Forma simplicifolia Makino, 1. c., p. 17. Leaves long-petiolate, simple, or sometimes shortly subbifid above, ovate, obtuse, cordate at the base, crenulato-serrulate, about 5—6 cm long, 3—4 em broad; veins loose, pinnate or subpalmato-pinnate. Flower and fruit as in the type. — Nom. Jap. Hitotsuba-ezosumire (nov.). — Hab. Prov. Shimotsuke: Nikko (T. Makino! Oct. 17, 1904, cult. by B. loki). — Rare. 288 T. Makino. 8. Mitella (Mitellaria) japonica Miq. var. integripetala Makino, l. c., p. 17. Leaves oval-ovate, deeply cordate with a close sinus, acute or sub- acute, shallowly lobate with depressed-ovato-deltoid dentate lobes, very thinly pilose or subglabrous, dark-green along the nerves, Petal simple, subulato-filiform, smooth, recurved-reflexed, reddish above. Stigma semi- orbicular, 2—4-lobulate, red. Flowers in April. — Hab. Prov. Musashi: Tokyo, cult. (T. Makino! May 9, 1904). — This differs from the typical one of Mitella japonica Miq., which has pinnate petals. 9. Platanthera (Bifoliae) Okuboi Makino, |. c., p. 25. A terrestrial orehid, 20—45 cm high, glabrous. Tuber elongately angustato-fusiform, perpendicular; roots few; simple. Stem erect, stout, straight, sheathing with 2—3 vaginate cataphylls at the base. Leaves 5—8; the lower 2 larger and normal, equal or nearly so in size and in form, 10—20 em long, 3—5 cm broad, approximate, erect-patent, elliptical to narrowly oblong, obtuse at the base, obtusely narrowly attenuated and amplexieaul at the base, evaginate, membranaceous, 7—8-nerved on each side; transverse veinlets oblique and loose, with, a few simple or 2—-3- forked erect branches on the upper side; upper leaves laxly disposed, adpressed or erect-patent, lanceolate, attenuated above with an obtuse point; semiamplexicaul, evaginate, 2—6 cm long, the lowest one some- times attaining about 12 cm long. Raceme erect, densely or rather densely many-flowered, 5 —10 cm long, 3—4 cm wide; rachis straight; bracts erect-patent, foliaceous, lanceolate to ovato-lanceolate, acuminate with an obtuse point, equal to or slightly longer than ovaries, mem- branaceous, 3-several-nerved, with loosely anastomosing veinlets, attaining about 21/, em long. Flower viridescent white? Sepals membranaceous; the upper one erect, ovate or subdeltoid-ovate, obtuse, sub-5-nerved, 6—8 mm long, 4— 6 mm wide; lateral ones patent-reflexed, slightly oblique in shape, ovato-lanceolate or oblong-lanceolate, obtuse, longer than the upper one, 3—5-nerved, 8—10!/, mm long. Petals erect, slightly lower than the upper sepal, thiekish, subfalcately ovato-linear or oblong- linear, obtuse, 3-nerved, about 6—6!/, mm long. Labellum lanceolato- ligulate, obtuse, entire, carnosulate, sub-5-nerved, about 10 mm long, 3—3![, mm wide at the base; spur longer than the ovary, elongate, narrow, falcate towards the apex, about 2!/,—3 cm long. Column short, broad, emarginato-bifid at the top; anther-cells remote, obovoid-oblong; rostellum broadly obtuse; column-auricles ellipsoid. Ovary angustate, arcuate, gradually attenuated above, about 1'⁄ em long. — Nom. Jap. Hachijo-tsuresagi (nov.). -— Hab. Isl. Hachijo: Nishiyama (Saburo Okubo! herb. Se. Coll. Imp. Univ. Tokyo, May 13, 1887). — This species is known only from Isl. Hachijo. It is allied to Platanthera japonica (Thunb.) Lindley, of which the tuber is horizontal, the lower larger leaves more than two, the upper sepal subovato-elliptical and much con- cave, the lateral sepals shorter and broader, and the base of the anther- eells more produced; the veinlets of leaves are also different. It differs also from Platanthera chlorantha Cust. in all the respects except the RE DE vu, (iU UR Plantae novae Japonicae, I. 289 bifolious habit. The nearest allied species seems to me to be Platanthera orbiculata (Pursh) Lindl. of North America. 10. Scirpus (Monostachyi) pseudofluitans Makino, 1. c., p. 28. Quite pale green. Roots caespitose, fibrous. Stems caespitose, simple, or. loosely short-ramose above, decumbent, radicant, multinodulose, partly enclosing with sheaths of leaves, foliate throughout, slender, terete, smooth, attaining about 32 cm in length, the internodes much shorter than leaves. Leaves alternate, but subfasciculate at the top of stems, sheathing at the base, angustato-linear, entire with smooth edges, but hardly scabrous towards the apex, acute or subobtuse, flat but often shallowly subcanaliculate below in front, flatly rounded dorsally, rather thickish, rather strongly 3—4-nerved, with very loose transverse distinct veinlets between nerves, attaining 16 em long including the shething portion, */;—2 mm wide; sheath tubular and often at length breaking, with a subtruncate mouth, pale-membranaceous, attaining 2!/, em in length. Peduncles 1 or 2 (approximately placed) at the top of stems, slender, rather stout, compressed (oblong in section), with smooth edges, slightly contracted at the top. monostachyus, shorter or longer than leaf- like bracts, but, when there 2 present, its superior one enclosed by sheaths with a much reduced lamina, 5—14 cm long, enclosed with the sheath of bracts at the base. Spickelet solitary, terminal, elliptical to oblong, obtuse or acutish-obtuse, 5—7 mm long in flower, many-flowered (about 17—30 in number) glumes all fertile, without inferior empty glume. Glumes densey imbricated, ovate to oblong-ovate, obtuse, hyalino- membranaceous towards the quite entire margin, green towards the midrib, concave, subcarinate with a smooth edge, delicately and in- distinctly 6—9-striate on each side of the midrib, 4—4!/, mm long, 2—3 mm broad, the outermost one erect, shorter or sometimes somewhat longer than spikelet, with a flower in its axil, subulato-oblong to oblong- linear, or linear, acute or subobtuse, entire, often leaf-like and thickish above, 3—4-nerved, with transverse veinlets between nerves, dilated and embracing the base of spikelet at the base, 4—9 mm long. Rachilla notched, glabrous. Stamens 3; filaments filiform; anther linear, yellow, subbifid-truncate at the base, acute with a connective-tip at the apex, about 11/, mm long. Ovary sessile, oblong-elliptical, compressed, smooth, pale, about 1 mm long; style much longer than the ovary, about 5'/, mm long, rather stout, very deeply bifid, arms filiform, minutely puberulent, much longer than the smooth connate portion. — Nom. Jap. Byakko-i, Uki-i (nov.. — Hab. Prov. Iwashiro: Tonokuchi-hara (G. Nakahara! Aug. 1904); Prov. Shimotsuke: Otahara (T. Watanabe! Jan. 3, 1905). — Rare. This species is very closely allied to Scirpus fluitans Linn., from which it differs by its robustness and stiffness in every respect, quite viridescent habit, broader and longer leaves, larger and numerous-flowered spikelets, and the more or less distinctly leaf-like lowest glume. Possibly a remarkable variety of S. fluitans Linn. Repertorium novarum specierum. VI. 19 290 Karl Maly. 11. Sedum japonicum Sieb. var. senanense (Makino) Makino, l. c., p. 67. S. senanense Mak., Le XVI (1902), p. 213. — S. yedoense Mak. ms. - — Cyme terminal, 1—3!|, cm across, few-many-flowered; branches flexuous, attaining about 17 mm in length, 1—7-flowered. Flowers sessile, but the central one very shortly pedicellate, 6—10 mm across. Sepals erect-patent, lanceolato-oblong or linear-lanceolate, yellowish viridescent. Petals horizontally petent, twice as long as sepals, subrhomboidly ovato- lanceolate, 4—5 mm long, 1?/, mm wide. Stamens: the oppositipetalous ones starcely shorter than the oppositisepalous ones; filament yellow. Ovaries erect or erect-patent, slightly compressed laterally, yellow, about 4 mm long including the style; style erect, gracile, nearly !/, as long as the ovary. Flowers May (in Tokyo). — Nom. Jap. Miyama-mannen- gusa, Benitsudzuki. 12. Elodes virginica Nutt. var. japonica Makino, l. c., p. 68. Elodea japonica Bl. Mus. Bot. Lugd.-Batav., II, p. 15 (1852). — Elodea crassifolia BI., |. c. — Hypericum virginicum Miq., Prol. Fl. Jap., p. 146; Franch. et Sav., Enum. Pl. Jap., I, p. 56, non Linn. — Elodea virginica Regel, Tent. Fl. Ussur. no. 104? — Hypericum petiolatum Miq., |. c., non Walt, nec Franch. et Sav. I, p. 56. — Elodes virginica var. asiatica Maxim. in Mél. Biol, XL, p. 157 (1881). — Nom. Jap. Midzu-otogiri, Midzu-yanagi. — Hab. Japan, sparingly distributed. LXVIII. Maly, Karl, Opaske uz Ranunculus croaticus Schott (Bemerkungen über À. c.) (Ex: Glasnik zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, XIX [1907], str. 9—14, 1 tabl. [cyrillisch].)!) In dieser Arbeit wird dargetan dass R. oreophilus und R. Villarsii der Flora des Balkans nicht zu diesen Arten gehórt, sondern zu R. concinnatus Schott, wie dies bereits früher schon einmal durch Halacsy ausgesprochen wurde. Zu R. concinnatus gehórt auch R. croaticus Schott, der „R. Gouani“ lllyriens. Der Formenkreis der Gesamtart R. concinnatus Schott gliedert sich nach dem Autor folgendermassen: R. concinnatus Schott. «. eroaticus (Schott) Maly, l. c., p. 12. Stengel hoch (25—72 cm) meist 2—3-blütig. Grundblätter gross, 3—5-teilig. Abschnitte meist breit, ungleich tief gelappt oder einge- schnitten gezähnt, Zipfel breit. Mittlerer Abschnitt dreilappig bis drei- spaltig, seitliche Abschnitte zweiteilig bis zweispaltig. Unteres Stengel- 1) Herr Maly in Serajewo hatte auf meine Bitten hin die Freundlichkeit, mir die deutschen Übersetzungen der Diagnosen zu senden, wofür ich ihm auch an dieser Stelle meinen verbindlichsten Dank ausspreche. F. Fedde. Opaske uz Ranunculus croaticus Schott. 291 Ed blatt sehr gross verkehrt eirund, fast fiederartig ungleich tief viel- (6) 8—9-teilig. Behaarung + stark. Blumenkrone meist 3 (2—4) cm breit, goldgelb. Fruchtköpfchen gross. Erinnert im Habitus an R. Gouani ` Willd. Dalmatien: Auf der Orlovica (1201 m) oberhalb Plavno bei Knin (leg. Franz Maly). Bosnien: Trebevic. (Fiala), auf der Gola Jahorina (leg. K. Maly; det. A. de Degen), Vermutlich gehórt hierher auch der „R. Gouani“ den Pančić am Durmitor fand. forma Jahorinae Maly, |. c., p. 12. Torus deutlich behaart. Gola Jahorina. R. Hornschuchi Hoppe ex Sturm (R. oreophilus Herb. Flor. Ross., no. 301, ob M. B.?), der gleichfalls auf der Gola Jahorina von mir gesammelt wurde, unterscheidet sich von dieser Form durch den sehr kurzen Schnabel . der Früchte, durch die charakteristische Zähnung der Blattlappen usw. 8. intermedius Maly, l. c., p. 12. Kleiner (ca. 12—22 cm hoch), meist zweiblütig. Blätter tiefer geteilt mit schmäleren Abschnitten, Stengelblätter wie bei voriger. Übergangs- form zwischen «. und y. Bosnien: Gola Jahorina (leg. K. Maly), Radusa planina (leg. O. Reiser). y. typicus Maly, l. c., p. 13. Grundblätter fussförmig tief 3—5-teilig. Abschnitte schmäler, gelappt oder meist 2—3-spaltig mit schmäleren Zipfeln. Mittlerer Abschnitt meist bis fast zum Grund des Blattes frei, dreispaltig bis dreiteilig, innere Zipfel der seitlichen Abschnitte meist dreispaltig oder 3-lappig. Untere Stengelblätter tiefer geteilt, armzipflig [(3—5) (—7) Zipfel]. Blumenkronen etwa 2—2,5 (1,7—3) cm breit, gelb. Behaarung verschieden. — Monte- negro: Lovéen (leg. Franz Maly, T. Huter). Balkanländer und Klein- asien (R. inops Schott). d Sartorianus (Boiss. & Heldr.) Maly, I. c., p. 13. Meist niedriger. Blätter fast 5-schnittig, mit meist fast doppelt (2—) 3-spaltigen Abschnitten und schmäleren linealischen Zipfeln. Verhält Sich zu R. concinnatus Schott wie R. carinthiacus Hoppe zu R. montanus Willd. Hochgebirgsform. — Bosnien: Prologh (leg. O. Reiser); Herze- gowina: Am Velez bei Mostar (leg. Murbeck; det. J. Freyn). Balkan- lander. forma angustissima (G. Beck) Maly, |. c., p. 13. Blütter fast viermal 3-teilig, Endzipfel sehr schmallinealisch. — Bos- nien: Klekovaëa planina bei Petrovac und auf der Dinara in Dalmatien, nahe der bosnischen Grenze. e. velatus Haläcsy. Hóher (15) 20—40 cm, meist 2-blütig. Blattspreite mit breiteren Ab- schnitten, kahl. forma bosniacus Maly, |. c., p. 13. Blattzipfel nur an der Spitze gezühnt. — Bosnien: Sator planina . (leg. J. Bucalovié). Die beigefügte Tafel stellt R. croaticus nebst den Blütenanalysen, vom Autor gezeichnet, dar. 292 K. Maly. LXIX. Maly, K., Nove biljke iz Bosne i Hercegovine. (Neue Pflanzen aus Bosnien und der Herzegowina). (E x: Glasnik zemaljskog muzeja u Bosni i Hercegovini, XVIII [1906], str. 445—448 eweg 1. Erythronium dens canis L. var. immaculatus Maly, l. c., p. 445. Blätter rotbraun, ungefleckt. — Am Trebevié bei Sarajewo. 2. Ranunculus velatus Halácsy var. bosniacus Maly, l. c., p. 445. Stengel 1—3-blütig. Innere Grundblätter fast 5-schnittig, die Ab- schnitte meist 3-spaltig und ganzrandig. Aussere Blatter rund, ca. 2,5—3 cm im Durchmesser, 3-schnittig. Abschnitte breit. Seitliche Ab- schnitte 2-teilig. Zipfel 3-spaltig, nur an der Spitze gezähnt, selten ein- geschnitten. Blattscheiden der inneren Grundblätter am Grunde kahl. Blattspreiten nackt. — Šator planina (leg. J. Bucalovic). 3. Arabis auriculata Lam. var. varbossania Maly, |. c., p. 445. Stengel höher, meist verzweigt. Blätter breiter und länger. Frucht- stiele 4—5 mm lang, etwas weiter abstehend als bei der typischen Form. — Am Trebevié und Lipovae (Stari grad) bei Sarajewo. 4. Euphorbia carniolica Jacqu. var. varbossania Maly, 1. c., p. 445. Mittlere und untere Stengelblütter gegen den Grund zu nicht ver- schmälert, sondern daselbst breit-herzfórmig, kurz gestielt. Blütenstand mehr zusammengezogen. — Am Trebevié und auf der Jahorina unter der typ. Form (var. typica) mit gegen den Grund zu verschmälerten Blüttern), in die sie übergeht. 5. Acer obtusatum Kit. ap. Willd. var. anomalum Pax f. opuloideum Maly, l. c., p. 446. (Syn.: A. opulus 3. obtusatum Rchb. Icon. Fl. Germ., V, t. CLXIII A opulifolium Pospichal.) — Blatter mittelgross, seicht herzformig oder am Grunde fast abgerundet, 5-lappig. Die drei mittleren Zipfel kurz, breiteirund, dreieckig-spitz, voneinander abstehend, ausgeschweift- gezähnt (bei A. opulifolium sind die Zähne meist vorwärts gerichtet), unterwárts meist mit fast parallelen Ründern. Seitenzipfel vor- würts gerichtet. Blütter unterseits schwach behaart, weissfilzig oder auf der Flüche weissfilzig und auf den Nerven + rostbraun behaart. — Von A. opulifolium Vill. vornehmlich durch die Behaarung der Blattunterseite verschieden. Von forma opuloideum m. weichen andere Formen, die ich am Golo brdo bei [lide sammelte, nur durch die grósseren, mehr leder- artigen Blätter, deren 3 mittlere Zipfel gewöhnlich mehr vorgezogen sind, ab. In Bosnien am Igman bei Sarajewo (leg. K. Maly) und im kroat.-dalmat, Grenzgebiet am Velebit (leg. A. v. Degen) gesammelt. f. pseudopulus Maly, l. c., p. 446. Blätter gross oder mittelgross. Die 3 mittleren Zipfel dreieckig- -spitz oder zugespitzt, die seitlich des Mittelzipfels stehenden + stark, meist a Siehe Anmerkung zu vorstehendem Aufsatz von Maly. Fedde. Nove biljke iz Bosne i Hercegovine. (Neue Pflanzen aus Bosnien usw.) 293 fast horizontal abstehend, schwach eckig gezähnt, — Am Igman bei Sarajewo, seltener als die vorhergehende Sippe. Kommt daselbst auch mit zur Fruchtzeit unverzweigten, daher langen, hängenden Blüten- achsen vor. A. pseudopulus ist im Blattzuschnitt dem 4. opulus Mill. sehr ähnlich. 6. Astrantia major L. subsp. elatior (Friv.) Maly, l. c., p. 446 var. integra Maly, l. c., p. 446. Sämtliche Blätter des Hüllehens ganzrandig. — Unterscheidet sich von A, major namentlich durch die langen Kelchzáhne. — Unter A. elatior am Trebević. 7. Cynanchum Vincetoxicum (L.) Pers. var. bosniacum Maly, 1. c., p. 446. Stengel hoch, zweizeilig-flaumhaarig, nicht windend. Die Blätter oberwärts immer kleiner werdend, so dass der Blütenstand im oberen Teil einen scheinbar blattlosen, abgerundeten Strauss bildet. Dolden- artige Trugdolden schraubelig angeordnet (zusammengesetzt), langgestielt. — Trstienica-Tal bei Sutjeska. 8. Cerinthe lamprocarpa Murb. var. luteo-laciniata Maly, l. c., p. 447. (Syn.: C. minor var, indigotisans Maly in Verhandl. d. zoolog. botan. Gesellsch., LIV |1904], 241, nicht Borbas.) Blumenkronzipfel gelb, Blütenstiele kahl. Die Nüsschen entsprechen genau der Beschreibung Murbecks. Hierher gehören auch die von Raap am Stolac bei Mostar (Herzegowina) ge- sammelten und von Callier, Plantae Hercegovinae No. 115 als C. macu- lata M. B. ausgegebenen Stücke. C. Zuteo-laciniata sah ich auch aus Ljubuški in der Herzegowina (leg. Fiala) und von der Sniježnica in Dalmatien (leg. Adamovié, Brandis). 9. Hypochoeris illyrica Maly, 1. c., p. 447. Stengel robust, 1(—3)-kópfig, 15 —51 em hoch, naeh oben zu schwach verdickt. Blätter länglich, meist spitz, schmäler und meist stärker buchtig gezähnt als dies gewöhnlich bei H. maculata L. der Fall ist, ungefleckt, Köpfchen mit abgestutztem Grund, 5—6 cm breit. Hüllkelch 20—22 mm lang, wie bei H. Pelivanovieii Petr. behaart, Spreuschuppen etwas länger zugespitzt und nur wenig schmäler als bei H. maculata. Achenen quer- runzlig, mit dem Schnabel ca. 16 mm lang. Die Behaarung des Stengels nimmt nach oben zu wie bei H. Pelivanovicii zu, jene der Blätter ist wie bei H. maculata L. Bosnien: Vlašić (0. Reiser), Jahorina, Treskavica. Steht der H. carpathica Pax, H. Pelivanovicii Petr. und H. maculata nahe und ist vielleicht mit H. macedonica Formanek identisch. A. v. Degen entdeckte H. illyrica auch am Velebit. (Vgl. Ungar. botan. Blatter, VI [1907], S. 137.) | 10. Crepis aurea (L.) Cass. var. bosniaca Maly, l. c., p. 447. Kópfehen meist etwas kleiner (Hiillkelch 10—12 mm lang). Blumen- kronen goldgelb (Saccardo, Chromotaxia ed. 2, br. 22: luteus), die Zungenblumen aussen purpurn gestreift, Übergangsform zu C. Columnae, deren Hüllkelcu noch kürzer ist (6,5—10 mm lang). Bosnien: Bjelasnica, Gola Jahorina (bis 3-köpfig und Trebevié (bis 2-köpfig). 294 Cactaceae atque aliae succulentes novae. III. 11. Crepis Columnae (Ten) Fröl. (C. aurea (L.) Cass. subsp. Columnae (Ten.) Maly, l. c., p. 447]. Bosnien: Auf der Osjetenica und Treskavica (Fiala als Leontodon pyrenaicus!). Die Pflanze von der Treskavica, die ich am gleichen Ort sammelte, geht in die vorige Abart über und entspricht bis auf die goldgelbe, nicht orangerote Blütenfarbe der var. pilifera Griseb. sec. Pantocsek. Typisch entwickelt ist C. Columnae von C. aurea Cass. sehr verschieden, doch kommen gerade in unserem Gebiete Übergangsformen vor, was an der Grenze der Areale nicht zu verwundern ist. Auf der Bjelasnica sammelte bereits G. v. Beck C. aurea und dürfte dieselbe vielleicht zur var. bosniaca Maly gehören. Es ist nicht unwahrscheinlich, dass bei uns die in den Alpen vorherrschende Form mit orangeroten Blüten fehlt. LXX. Cactaceae atque aliae succulentes novae. Ill. (Ex: Monatsschrift für Kakteenkunde, XVIIT 11908]. pp. 65—144.) 13. Mamillaria Eichlamii Quehl, l. c., p. 65. Caespitosa, cylindrica, subclavata, flavescente-viridis, lactescens axillis junioribus lana flava instructis, junioribus setosis; mamillis conoideis, areolis flavescente-tomentosis; aculeis radialibus 6 flavescentibus, apice sphacelatis; centrali 1, longiore, superne fulvo; floribus flavis. . Wuchs rasenförmig, reichlich sprossend. Körper zylindrisch-keulen- fórmig, am Fusse zur Seite geneigt, oben gerundet; mit flachem, wenig eingesenktem Scheitel, der mit schmutzig gelber Wolle versehen ist; 15—25 em hoch, 5—6 cm im Durchmesser, ausgesprochen gelbgrün und auffallend stark milchend. Warzen kegelfórmig, rund, Kanten undeutlich und nur bei ganz genauer Prüfung erkennbar, an der Spitze nach unten schrüg abgestutzt. Areolen 2 mm im Durchmesser, mit wenig schmutzig blassgelbem Wollfilz. Randstacheln 6, gleichmüssig verteilt, 5—7 mm lang, die drei oberen etwas kürzer und schwücher als die unteren, gelb- lich weiss mit dunklen Spitzen; der einzige Mittelstachel 1 em lang, am Grunde gelblich, die obere Hälfte bräunlichrot; später vergrauen alle Stacheln, behalten indessen die scharfen Stachelspitzen, bis die Warzen einschrumpfen und verkorken; im Neutrieb sind sie rötlich ockerfarbig. Axillen reichlich mit schmutzig gelber Wolle versehen, die später ver- schwindet; aus den älteren Axillen sprossen fünf bis sechs gedrehte, 1 cm lange, weisse Borsten. Blüten am äusseren Kranze des abge- flachten Scheitels, jede Axille ein und zwei Blüten bringend, diese 2 cm lang, trichterförmig, äussere Hüllblätter spitz, lanzettlich, gelb mit bräun- lich rotem Rückenstreif und scharf zurückgebogenen Stachelspitzchen; innere Blütenhüllblätter lanzettlich, reingelb. Fäden hellgelb, Beutel gelb; Cactaceae atque aliae succulentes novae. IIl. 295 Griffel gelb mit fünf Narben, grüngelb, die Beutel überragend. Blüte bleibt einige Tage geöffnet, nachts geschlossen. Blütezeit September. Frucht noch unbekannt. Guatemala: Bei Sabanetas auf sandigem ued steinigem, unfrucht- barem Boden nicht selten, 14. Cereus adscendens Gürke, l|. c., p. 66, c. tab. Columnaris erectus simplex, dein se accumbens, ramosus, costis 8—10 humilibus, rotundatis; aculeis 10, validissimis, exterioribus ad- pressis, interioribus patentibus, nascescentibus fuscis, apice brunneis; flore magno infundibuliformi albo. | Körper zuerst aufrecht, aber bald an Gesträuch sich anlehnend und schlaff mehr oder weniger verzweigt, zylindrisch, nach oben zu all- mählich verjüngt und die Spitze kaum von den sehr kurzen jungen Stacheln überragt, ganz kahl. Zweige etwa 2 cm im Durchmesser. Rippen 8—10, abgerundet, 4—6 mm hoch, durch scharfe Furchen ge- sondert. Areolen 4—5 cm voneinander entfernt, elliptisch, 6—8 mm lang, von dickem grauen Wollfilz bedeckt. Stacheln meist 10, nicht in Rand- und Mittelstacheln geschieden, die äussersten 1 cm lang, häufig nach unten oder nach oben dicht an die Rippe angedrückt, die inneren, bis 3,5 cm langen nach allen Seiten starr abstehend; sämtliche Stacheln sehr krüftig und stark stechend, in der Jugend hellbraun mit dunkel- brauner Spitze; sehr bald vergrauend. Blüten seitlich unter der Spitze der oberen Glieder entspringend; ganze Lange bis 25 cm. Fruchtknoten zylindrisch, gehóckert und auf den Hóckern mit kurzen Schuppen be- setzt; die Schuppen schmal-dreieckig, zugespitzt, mit brüunlicher Spitze, die untersten 2 mm lang und 1 mm breit, die obersten bis 7 mm lang und 3 mm breit; in den Achseln der Schuppen Büschel von bräunlich- «gelben Haaren. Blütenhülle verlängert trichterfórmig. Röhre mit linealisch- lanzettlichen Schuppen bedeckt, deren unterste 1 cm, die oberen 4 cm lang und 3-4 mm breit sind. Blütenhüllblätter lanzettlich, lang zuge- spitzt, weiss. Staubbeutel 5 mm lang; Griffel so lang wie die Blüte; Narben 15, fadenfórmig, 22 mm lang. Brasilien: In den Niederungen der Catinga bei Tambury, Okt. 1906 (leg. Ule no. 7072). Die Art ist wohl am besten in der Reihe der Serpentini unterzu- bringen. 15. Cereus rhodanthus Gürke, 1. c., p. 69. Columnaris erectus, costis 10—11, obtasis; aculeis radialibus 18--22 tenuibus, centralibus 5—6, longioribus et validioribus, omnibus fuscis; flore tubuloso, ovario glabro, tubo petalisque rubris. 3 Körper säulenförmig, mit abgesetzten Gliedern, dunkelgrün. Rippen 10— 11, im Querschnitt schmal-dreieckig mit abgerundeter Kante, 6—8 mm hoch, durch scharfe Furchen geschieden. Areolen 10—12 mm vonein- ander entfernt, fast kreisrund, mit kurzem Wollfilz besetzt. Randstacheln 18—22, dünn, die meisten nach unten und nach den Seiten gerichtet, = 8—12 mm lang. Mittelstacheln 5-6, stärker und länger als die Rand- > 296 Cactaceae atque aliae succulentes novae. IIL. stacheln; meist ist der mittelste der längste, nämlich bis 3 cm lang, am Grunde gekrümmt und dann schräg nach unten gerichtet, oft aber auch steil nach oben; sämtliche Stacheln hellbraun, später vergrauend. Blüten zu 5—4 am Ende der Glieder, róhrenfórmig, 45 mm lang, 10—12 mm im Durch- messer, am Grunde mit einem dichten Büschel von 15 mm langen, gelben Haaren besetzt, zwischen denen spürliche, 3 cm lange braune Borsten stehen. Fruchtknoten verkehrt-kegelfórmig, aussen ganz kahl, 1 cm lang und 8 mm im Durchmesser. Röhre kahl, rot. Blütenhüllblätter lanzett- lich, stumpf, 5—6 mm lang, rot. Staubgefässe die Blütenhüllblätter nicht iiberragend, 15—20 mm lang, ziemlich hoch in der Röhre entspringend; Beutel kurz, kaum länger als 1 mm. Griffel 25 mm lang, die Röhre nicht überragend; Narben 4—5, 4 mm lang. Brasilien: In der Catinga de Sao Raimundo im Staate Piauhy (leg. E. Ule no. 11). Die Art gehört zu Bergers Untergattung Stenocereus; die roten Blüten haben in ihrer Form. grosse Ähnlichkeit mit denen von C. stellatus Pfeiff. und C. sonorensis Runge. Nach der Einteilung von Schumann wird sie am besten vorläufig in der Reihe der Stellati untergebracht werden können. Hervorzuheben ist, dass die sämtlichen, bisher von Berger in der Unter- . gattung Stenocereus zusammengefassten Arten aus Mexiko stammen. 16. Cereus squamosus Gürke, |. c., p. 70. Columnaris erectus, costis 18—19 obtusis; aculeis radialibus 8 tenui- bus, centrali 1, fere duplo longiore; floribus tubulosis brevibus albis; ovario et tubo squamoso. Körper säulenförmig, mehrere Meter hoch und nach dem vorliegenden Exemplar 2,5—4 cm im Durchmesser, am ziemlich stumpfen Scheitel von den hellbraunen Mittelstacheln überragt. Rippen 18—19, gerade ver- laufend, stumpf, 5 mm breit und ebenso hoch, durch scharfe Furchen voneinander gesondert. Areolen auf ziemlich starken Hervorragungen sitzend, 6—8 mm voneinander entfernt, fast kreisrund, 2—3 mm im Durchmesser, mit kurzem Wollfilz besetzt. Randstacheln 8, strahlend, 5—12 mm lang, der oberste und der unterste am lüngsten, die seitlichen kürzer, sämtlich elastisch, nicht sehr stechend, hellbraun. Mittelstachel 1, nach oben gerichtet, 2 em lang, sonst wie die Randstacheln. An den ülteren Teilen des Kórpers verschwinden die Stacheln allmáhlich oder sind stark bestossen. Blüten kurz-röhrenförmig, 35—40 mm lang, an der Mündung 16—20 mm im Durchmesser, sehr unbedeutend gekriimmt, weiss, Fruchtknoten verkehrt-kegelfórmig, 10 mm lang und 15 mm im Durchmesser, allmáhlich in die Róhre übergehend und aussen von ihr nicht unterscheidbar. Beide mit kräftigen Schuppen dicht besetzt; diese sind schmal-dreieckig, nach oben allmählich grösser werdend, die ober- sten etwa 6—7 mm lang und 2—2,5 mm breit. Blütenhüllblätter lanzett- lich, stumpf, 5—6 mm lang und 3 mm breit. Staubgefässe sehr zahl- reich, im oberen Teil der Röhre entspringend, die Blütenhüllblätter nicht überragend; Fäden 6—10 mm lang, Griffel 25—27 mm lang, die 10 bis 12 Narben 3 mm lang. | 1 Cactaceae atque aliae succulentes novae. IH. 291 Brasilien: An Felsen der Serra Branca im Staate Piauhy (Jan. 1907 leg. Ule no. 10). Die Art, von der in Engl. Bot. Jahrb., XIV, Tafel X eine Abbildung gegeben ist, gehört ebenfalls zur Untergattung Stenocereus. Die Blüten- röhre ist verhältnismässig breit und dicht mit Schuppen bedeckt. Die Blüte ist nach Ule weiss, wührend die Mehrzahl der zu derselben Unter- gattung gehórenden Arten rote Blüten besitzt. Nach der Einteilung von Schumann kónnte man die Art wohl nieht anders als in der Reihe der Gigante) unterbringen, obwohl sie keineswegs mit den übrigen Arten dieser Gruppe wirkliche Verwandtschaft zeigt. 17. Cereus penicillatus Gürke, l..c., p. 70. Columnaris erectus ramosus, mox se accumbens, costis 12 humilibus obtusis; aculeis radialibus 8—12, tenuibus brevibus, centrali 1 validiore longiore; floribus fasciatim enascentibus, lana flavida setisque fuscis suffultis, tubulosis brevibus roseis. Kórper zylindrisch, an Gestráuch sich anlehnend und kletternd. ver- zweigt; die Zweige 1—2 cm im Durchmesser. Rippen 12, mit abge- rundeter Kante, 2 mm hoch. Areolen 1 cm voneinander entfernt, kreis- rund oder etwas linglich, 1—1,5 mm im Durchmesser mit kurzem, gelblichem Wollfilz versehen. Randstacheln 8 - 12, klein, zart, ziemlich dicht dem Körper anliegend, wenige nach oben gerichtet und 2—3 mm lang, die Mehrzahl nach unten gerichtet und 5 mm lang. Mittelstachel 1, meist nach oben gerichtet, stärker und länger als die Randstacheln, bis 8 mm lang. Sämtliche Stacheln grau. Blüten büschelfórmig zu drei und mehr zusammengedrängt, an den verbreiterten Enden der Zweige sitzend und von dichter gelblicher Wolle und bis 3 em langen, rotbraunen Borsten umgeben, so dass das Ganze wie ein dichter Borstenpinsel aus- sieht; auch sind gegen das Ende der Glieder die Mittelstacheln sehr viel lànger, nümlich bis 2 em lang. Blüten róhrenfórmig, etwas gekrümmt, 25 mm lang, rosenrot. Fruchtknoten verkehrt-kreiselfórmig, 3 mm lang und von gleichem Durchmesser, aussen am Grunde wollig behaart. Róhre kahl. Blütenhüllblätter lanzettlich, spitz, 5 mm lang, die äusseren schmäler. Staubfüden zahlreich, nach innen gekrümmt, die Blumenkrone nicht überragend. Griffel 15—16 mm lang, mit 5 Narben. Brasilien: In der Catinga bei Calderao im Staate Bahia (Ule no. 7052). Die Art ist sehr ausgezeichnet durch die Blüten, welche zu mehreren am Ende der Zweige sitzen und von einem dichten Büschel gelblicher Wolle und rotbrauner Borsten umgeben sind. Ob die etwas gekrümmten Blüten in ihren Organen eine deutliche zygomorphe Ausbildung zeigen, kann an dem vorhandenen Material nieht mit Sicherheit erkannt werden. Man könnte die Art entweder in die Untergattung Cleistocactus oder Stenocereus bringen, je nachdem die Zygomorphie stürker ausgeprügt ist oder nicht. Die beiden genannten Untergattungen müssen, wie ich Schon früher an anderer Stelle hervorgehoben habe, näher zusammen- gebracht werden, als dies Berger getan hat. Der eigentümliche Habitus 298 Cactaceae atque aliae succulentes novae. IH. mit den pinselförmig behaarten Gliedern ist jedoch charakteristisch genug, für die Art eine besondere Untergattung zu bilden, der ich den Namen Penicillocereus beilege. 18. Cereus piauhyensis Gürke, |. c., p. 84. Columnaris costis 12—14; areolis maximis; aculeis radialibus 20 fus- cis, centralibus 5—7, a radialibus haud distincte diversis, nisi longiori- bus; floribus brevissimis urceolatis, albis glabris; ovario basi lanato; stig- matibus 10. Stamm säulenförmig, mehrere Meter hoch, am Scheitel gerundet und von den hellbraunen Stacheln überragt. Rippen 12—14, durch tiefe Furchen getrennt und 6—7 mm hoch. Areolen 12—15 mm voneinander entfernt, sehr gross, 5—6 mm im Durchmesser, kreisförmig, mit dickem Polster von Wollfilz bekleidet. Randstacheln ca. 20, braun, starr ab- stehend, stechend, verschieden lang, die längsten bis 15 mm; Mittel- stacheln 5—7, nicht deutlich von den Randstacheln verschieden, nur länger und kräftiger, bis 2 em lang. Blüte sehr kurz, weiss, krugförmig, in der Knospe mehr keulenförmig, ganz kahl, nur nach dem Saume zu mit einigen Schuppen besetzt, 3,5 em lang, 16—18 mm im Durchmesser. Fruchtknoten 1 cm im Durchmesser, nur am Grunde mit einigen Woll- haaren versehen. Blütenhüllblätter dreieckig-eiförmig, ungefähr 1 cm lang. Staubgefässe zahlreich, sämtlich nach innen gekrümmt. Griffel 2 cm lang, die Staubfäden nicht überragend; 10 Narben. Piauhy: Auf Felsen der Serra Branca und im ganzen anliegenden Sandsteingebirge häufig, Jan. 1907 (Ule no. 9). Für die Art sind die kurzen, in der Knospe keulenförmigen Blüten sehr charakteristisch. 19. Cephalocereus Ulei Gürke, |. e p. 85. Arborescens, ramis erectis, costis 18—20, obtusis crenatis; areolis oblongis tomentosis; cephalio laterali, dense lanato, fulvo; aculeis radiali- bus 18—15, centralibus 2—3, longioribus; floribus tubulosis squamosis albis: bacca pyriformi. Stamm aufrecht, stark verzweigt, süulenfórmig, mehrere Meter hoch und bei dem vorliegenden Exemplar 7 em im Durchmesser. Rippen i8 bis 20, stumpf, durch tiefe Furchen voneinander geschieden und ziemlich tief buchtig gegliedert, 8—9 mm hoch, an der Basis 7—8 mm breit, im Querschnitt halbelliptisch und mit abgerundeter Kante. Areolen 10 bis 12 mm voneinander entfernt, lünglich, 4—5 mm im Durchmesser, mit grauem Wollfilz bekleidet, an der Spitze der Zweige auf der einen Seite zu einem starken, brüunlich und schmutzig gelben Cephalium zusammen- tretend, dessen Wolle etwa 8—10 mm lang ist. Randstacheln 13—15, strahlend und in schräger Richtung vom Körper abstehend, 10—12 mm lang; Mittelstacheln 2—3, etwas länger als die Randstacheln, bis 18 mm lang: sämtliche Stacheln braun, nicht sehr stechend, elastisch. Blüten aus dem Cephalium entspringend, kurz, röhrenförmig, ganze Lange 45 mm, 17—20 mm im Durchmesser. Fruchtknoten und Röhre dicht besetzt mit lanzettlichen oder schmal-dreieckigen Schuppen, welche 2 bis RS omc lc» de Cactaceae atque aliae succulentes novae. III. 209 c 4 mm lang sind und in ihren Achseln Büschel von kurzen, anliegenden, rotbraunen Haaren tragen. Blütenhüllblätter weiss, lanzettlich-spatelfórmig, mit kurzer Spitze, die innersten 10 mm lang und 5 mm breit, Staub- gefüsse im oberen Teil der Blütenróhre angeheftet, die Blütenblätter nicht überragend: Fäden 15 mm lang. Griffel 27 mm lang, die Staubgefüsse ein wenig überragend, mit 10, etwa 3 mm langen Narben. Frucht birnfórmig, 6 cm lang. 4 cm im Durchmesser. Same schwarz, glünzend, 1,5 mm lang. Bahia: Auf Felsen der Serra do S. Ignacio, als Charakterpflanze (Ule no. 12). Eine Abbildung der Pflanze findet sich auf Tafel 18 der 6. Reihe, Heft 3 der von Karsten und Schenck herausgegebenen Vege- tationsbilder. Von den bisher bekannten Arten der Gattung Cephalocereus stammt nur eine aus Brasilien, die übrigen aus Mexiko. Die brasilianische Art, C. melocactus K. Schum., hat nur 12 Rippen, 3—6 Randstacheln, rote, nur 3 cm lange Blüten und unterscheidet sich durch diese Merkmale deutlich von der vorliegenden Art. 20. Cephalocereus purpureus Gürke, |. c., p. 86. Columnaris, costis 12 obtusis, haud sinuatis; areolis oblongis, dense tomentosis, junioribus lanuginosis; aculeis radialibus 18 — 22, centralibus 4—5, longioribus; floribus infundibuliformibus purpureis; ovario nudo. Wuchs aufrecht, säulenförmig; Stamm an dem vorhandenen Exemplar 4 mm im Durchmesser, am Scheitel abgerundet und von den Stacheln überragt. Rippen 12, durch scharfe Buchten geschieden, 6—7 mm hoch, abgerundet, im Querschnitt halbelliptisch, gleichmässig verlaufend, nicht. buchtig gegliedert, Areolen 15 mm voneinander entfernt, elliptisch. 8 mm lang, 5 mm breit, mit starkem, braunem Wollfilz bedeckt, die jüngeren tragen ausserdem längere graue Wolle, an der Spitze zu einem ein- seitigen, bis 8 cm langem Cephalium dicht zusammentretend. Rand- stacheln 18—22, horizontal strahlend oder schrüg aufrecht, sehr ver- schieden (5—15 mm) lang, graugelb; Mittelstacheln 4—5, schräg aufwärts gerichtet, 15—20 mm lang, graugelb, stärker als die Randstacheln. Blüten zu mehreren aus dem Cephalium entspringend und daraus wenig hervorragend, ganze Länge 27—30 mm. Fruchtknoten verkehrt-kegel- fórmig, 3—4 mm hoch und ebenso breit, kahl. Blütenhülle purpurrot, trichterfórmig, die Róhre gestreift und nur oben mit wenigen Schuppen bedeckt. Blütenhüllblätter lanzettlich, 3—12 mm lang, spitz. Staub- gefüsse der oberen Hälfte der Röhre angeheftet, 10—12 mm lang. Griffel die Staubgefüsse nur wenig überragend. Bahia: Auf Felsen der Serra do Sineóra, zwischen 800—1200 m Hóhe, in der Formation des Gebirgscampo, in welchem andere Kakteen ausser epiphytischen fehlen (Ule no. 4). Die Art steht dem C. melocactus (Vell) K. Schum. durch die gleiche Zahl der Rippen und die rote Farbe der Blüten nahe, hat aber grössere Areolen und viel mehr Stacheln, 300 Cactaceae atque aliae succulentes uovae. lll. 21. Peireskia bahiensis Gürke, |. c., p. 86. Frutescens vel arbuscula ramosissima; foliis late obovatis, obtusis, basi in petiolum brevem attenuatis, carnosis; aculeis 5—20, longissimis; floribus paniculatis roseis; ovario squamoso, squamis basi cuneatis. Stark verzweigter Baum oder Strauch von 1—6 m Hóhe; Zweige dick, gelblichgrün. Blätter fleischig, kahl, die unteren umgekehrt - breit- eifórmig, am Grunde in den sehr kurzen Blattstiel verschmälert, bis 4,5 cm lang und 3,5 cm breit, stumpf, zuweilen kurz zugespitzt; die obersten viel schmäler, lanzettlich-spatelförmig, bis 4 cm lang und 1,5 cm breit. Areolen länglich bis rund, bis 1 cm im Durchmesser, mit dickem, grauem Wollfilz polsterfórmig bekleidet. Stacheln meist 10—15 aus jeder Areole, aber auch bis 20 und ebenso häufig viel weniger, nicht in Rand- und Mittelstacheln getrennt, dabei sehr verschieden an Länge, bis 5 cm lang, gelblichgrau, an der Spitze schwärzlich, sehr stark und starr stechend. Blüten 3,5 em lang, an den Enden der Zweige, je 3—7 zu Rispen vereinigt, deutlich gestielt. Tragblätter ähnlich den Laubblattern, breit, spatelfórmig, fleischig, fast ungestielt, bis 2,5 cm lang und 2 em breit. Fruchtknoten und die Basis der Blüte aussen mit 12 —15 Schuppen besetzt; diese sind breit-eifórmig, stumpf, fleischig, die untersten etwa 5 mm lang, nach oben zu allmählich grösser werdend und in die äusseren Blütenhüllblätter übergehend: in ihren Achseln sitzen dicke Wollpolster. Die äusseren Blütenhüllblätter in den Achseln behaart, breit-eiförmig, fast kreisrund, ganz stumpf, bis 25 mm lang und 18 mm breit, die inneren rosarot, lanzettlich-spatelförmig, stumpf, zuweilen ausgerandet, bis 30 mm lang und 18 mm breit. Staubgefässe höchstens 1 cm lang. Griffel dick, 12 mm lang (ohne Narben); Narben 10, dick, 3—4 mm lang. Bahia: Sehr häufig in der südöstlichen Catinga zwischen Rio Para- guacu bei Tambury gesehen und im Gebiet des Rio das Contas bei Cal- derao gefunden, teils baum-, teils strauchartig und oft vom Vieh stark zerfressen. Oktober 1906. (Ule no. 7050.) Die Art steht wohl der in Argentinien vorkommenden P. sacha rosa Griseb. am nächsten; sie stimmt mit ihr überein durch die dickfleischigen Blütter, die sicherlich bei der neuen Art grösser werden, als an dem vorhandenen Exemplar ersiehtlich-ist, und durch die langen, kraftigen Stacheln, die aber hier viel zahlreicher sind als bei P. sacha rosa. 22. Melocactus Maxonii (Rose) Gürke, 1. e p. 93. Syn.: Cactus Maxonii Rose in Smiths. Misc. Coll., I (1907), no. 1711. — Melocactus guatemalensis Gürke et Eichlam in Monatsschr. Kakteenkde., XVIII (190s), p. 37: Fedde, Rep. nov. spec., VI (1908), p. 130. 23. Mamillaria Joossensiana Quehl, |. c., p. 95. Simplex; globosa dein cylindrica viridis; mamillis conicis; interdum subangulatis; aculeis radialibus 20 tenuiter subulatis rectis albis, cen- tralibus vulgo 4, uno saepe hamato, albis; floribus flavis; axillis nudis. Körper einfach, zunächst kugelfórmig, später zylindrisch, oben ge- rundet, bei 5 cm Höhe 4 cm im Durchmesser, hellgrün; Scheitel wenig vertieft, von weissem, kurzem Wollfilz verschlossen, von weissen, teils jeg Code PROS Cactaceae atque aliae succulentes novae, Ill. 301 spreizenden, teils aufrecht stehenden Stacheln leicht verdeckt. Warzen kegelfórmig, bisweilen gekantet, etwa 1 cm hoch, an der Spitze schief gestutzt, am oberen Teile der Pflanze aufrecht, unten horizontal stehend. Areolen kreisrund, mit kurzer, weisser Wolle bekleidet, sehr bald ver- kahlend. Randstacheln über 20, horizontal strahlend, borstenförmig, bis 1 em lang, die oberen am kürzesten, weiss durchscheinend. Mittel- stacheln 4 und mehr, etwas spreizend, stürker als die Randstacheln, bis 1.5 cm lang, durchscheinend weiss, wenig stechend, einer meist angel- hakig gekrümmt. Axillen kahl. Blüten nach den Angaben des Herrn De Laet, der die Pflanzen von Herrn Purpus aus Mexiko erhielt, klein, gelblich gestreift, wie die Blüten vieler Mamillarien. Im System wird die Art wegen der durchaus fehlenden Milchsait- schliuehe und nach Massgabe der Bestachelung in der IV. Untergattung Eumamillaria Eng., 1. Sektion Hydrochylus K. Schum., X. Reihe Hetero- chlorae Salm-Dyck als Nr. 61a (Kórper kugelfórmig, erst spüter zylindrisch, Randstacheln 20, Mittelstacheln 4, von denen einer meist angelhakig ge- krümmt ist, Blüten gelblich) unterzubringen sein. 24. Mamillaria difficilis Quehl, 1. c., p. 107, c. fig. Simplex, semi-globosa, glauco-viridis vel cinerascens, mamillis paene rhombicis, valde obliquis, imbricatim se obtegentibus; aculeis radialibus 12—14, centralibus 4; axillis parce lanatis, mox nudis. Kórper einfach, Sprossen auch an ülteren Pflanzen nicht beobachtet, halbkugelfórmig, oben etwas spitz zulaufend, von blaugrüner bis grauer Farbe, bei 6 cm Höhe 8 em im Durchmesser; Scheitel schwach einge- senkt, mit wenigem Wollfilz verschlossen, von zahllosen Stacheln über- ragt. Warzen von fast rhombischem Umfange, bis 2,5 em breit, sehr schief, d. h. die Unterlinie von der Basis bis zur Areole 2 cm lang und damit doppelt so lang als die Oberlinie, nach oben gerichtet, dachziegel- artig sich deckend, schief gestutzt, oben mit einer kahlen Furche ver- sehen. Areolen nur im Neutriebe mit schwachem weissen Wollfilz be- kleidet, sehr bald verkahlend. Randstacheln 12—14, die obersten bis 20 mm, die untersten oft nur 10 mm lang, horizontal strahlend, am Grunde zwiebelartig verdickt, glashell, einzelne der obersten bräunlich gespitzt. Mittelstacheln 4, der oberste oft schwächer und heller als die übrigen, die wesentlich‘ stärker als die Randtacheln, rötlich hornfarbig und dunkler bis schwarz gespitzt sind; alle Mittelstacheln sind etwa 20 mm lang, pfriemlich, am Grunde zwiebelartig verdickt, nach unten gekrümmt, stark stechend. Axillen spärlich behaart, bald ganz nackt. Blüten und Früchte bisher nicht bekannt. Die Pflanzen sind in Mexiko von Herrn Purpus gefunden und Herrn De Laet übersandt worden. 25. Mamillaria ramosissima Quehl, I. c., p. 127, c. fig. ; Ex media et inferiore parte corporis proliferans itaque caespitosa, globosa vel columnaris, obscure griseo-viridis, mamillis primo erectis, paene rhombicis, deinde imbricatim se obtegentibus; areolis paulum la- natis; aculeis radialibus plerumque 12, centralibus solitariis rarissime 2 vel 3; axillis breviter lanatis. 302 J. Bornmiiller. Wuchs durch Sprossung aus dem mittleren und unteren Teile des Kórpers rasenformig. Kérper kugel- bis sáulenfórmig, bei 7 cm Hóhe 6 em stark, von dunkelgraugrüner Farbe; Scheitel flach, fast ohne Wolle, von Stacheln geschützt. Warzen locker gestellt, in der Jugend schlank, aufrecht, später breiter (1,5 cm) und abstehend, fast rhombisch, nach dem Verholzen nach oben gerichtet, dachziegelartig sich deckend, oben mit einer flachen Furche versehen, aus deren unterstem wolligen Teile die Sprossen hervortreten. Areolen nur im Neutriebe etwas wollig, sehr bald verkahlend. Randstacheln meist 12, dünn, horizontal spreizend, schwach nach dem Kórper zu gebogen, von verschiedener Lange (bis l em), weissglasig, einige nach der Spitze zu mehr oder weniger braun. Mittelstacheln 1, sehr vereinzelt 2—3, etwas stürker und lünger als die Randstacheln, schwach nach unten geneigt und wenig gekrümmt, am Grunde hornfarbig, nach der Spitze zu dunkelbraun auslaufend. Bald vergrauen-und verwittern sämtliche Stacheln, die Warzen verholzen, und die Staeheln verschwinden. Axillen mit kurzer, weisser Wolle versehen. Uber Blüten und Früchte sowie über das Verbreitungsgebiet der Art ist nichts bekannt. Sie ist von Herrn R. C. Orcutt in San Diego (Kalifornien Herrn De Laet übersandt worden. Ihrer (als Coryphanta) starken Neigung zum Sprossen wegen habe ich sie ramosissima (sehr verzweigt) benannt. Im System wird die Art in der I. Untergattung Coryphanta Eng. I. Reihe Awacothele Lem. (mangels Drüsen), und der Körperfarbe, der dünnen Stacheln sowie ihres ganzen Aussehens wegen als Nr. 2a hinter Mam. durangensis Runge unterzubringen sein, obschon die Körperform kugelförmiger als die der M. durangensis ist. LXXI. Saponaria Kermanensis Bornm. nov. spec. sectionis Proteiniae e flora Persiae austro-orientalis. Von J. Bornmüller (Weimar). (Originaldiagnose.) Plantula annua, 1—8-pollicaris, ad caules et calyces pilis brevibus vel brevissimis patentibus glanduliferis (sparsim eglandulosis intermixtis) plus minus dense obsita, ad folia utrinque crispule albo-pilosa eglandu- losa ; foliis basilaribus 4 vel 2, oblongis, obtusis vel subacutis, in petiolum brevissimum attenuatis, integris, caulinis (binis dichotomiis) angustioribus, floralibus deminute linearibus; caule basi dichotomo (rarius simplice), ramis tenuibus rigidulis nudis (glandulosis) divaricatim declinatis, inter- dum iterumque rectangule furcatis, corymbulos laxos pauci-(2—5-)floros gerentibus; floribus varie pedicellatis diehotomiis et lateralibus (corym- buli quasi uniflori) longiuscule pedicellatis, calyce duplo longioribus, Saponaria Kermanensis Bornm. nov. spec. sectionis Proteiniae. 303 ceteris calycem vix aequantibus, omnibus erectis vel erecto-patentibus; calycis oblongo-cylindrici substipitato-glanduloso-pilosi dentibus mem- branaceo-marginatis, ovatis, acuminatis, saepe roseo-tinctis; lamina parva, vix exserta, subcuneata, retusa, albida vel rosea; capsula oblonga, calycem paulo superante, 4—5 mm longa; seminibus fuscis amoene tubereulis linearibus flabellatim (margine radiatim) ordinatis dense obsitis. Persia austro-orientalis: Prov. Kerman, in montis Kuh-i-Dschupar rupestribus regionis alpinae, 2900—3800 m s. m. (detexi 4. VI. 1892; Iter Persico-turcicum a, 1892—93, no. 2265). S. Kermanensis besitzt erheblich kleinere Kelche als S. Orientalis. L., deren Blatter kahl, Kelche aber mit langen abstehenden Drüsen- haaren besetzt sind. Die Samen beider Arten sind gänzlich verschieden (bei S. Orientalis sind sie mit rundlichen Tuberkeln gleichmüssig besetzt), ebenso die Tracht, welche etwa mit der von S. parvula Bunge (caule nano dichotome ramoso) übereinstimmt. Da ich die neue Art zahlreich an verschiedenen Stellen jenes Hochgebirges (meist am Fusse der Felsen bei 29— 3800 m), immer in gleicher Gestalt beobachtete und sammelte ist es ausgeschlossen, dass diese zwergigen oft nur 3-— 7 Blütchen tragenden Individuen unnormal entwickelt wären. Häufig liegen die zwei von der Basis rechtwinkelig ausgehenden Stengel völlig dem Boden an und die gabelständige Blüte erhebt sich scheinbar rosettenständig auf einem feinem Stielchen, welches 2—3 mal so lang als der Kelch ist. S. viscosa C. A. Mey. der gleichen Gruppe, aber reich verzweigt und gedrängt-blütig, besitzt fast doppelt so grosse Fruchtkelche (bzw. Kapseln) mit lanzettlichen Kelchzipfeln und langen Drüsenhaaren, ebenfalls sind die Samen gänzlich verschieden. S. parvula Bunge, unserer Art vielleicht am nächsten verwandt, zeichnet sich durch drüsenlose Behaarung aus, der Kelch wird als „patule villosus“ bezeichnet, sie ist ein Wüstenbewohner Turkestans, von Lehmann „in limosis praeruptis deserti Kisilkum“ aufgefunden und seit- dem (wenigstens anderwärts) nicht wieder beobachtet, dürfte daher mit unserer Hochgebirgspflanze nicht in näherer Beziehung stehen. Schliesslich wäre noch der S. dichotoma Komarov (Beitr. z. Flora des turkest. Hochgebirges I, 120) zu gedenken, einer bisher in Pamir, Schugnan und Serawschan festgestelllen mir unbekannten Art der gleichen Section Proteinia. Da mir die Diagnose dieser neuerdings (1896) aufgestellten Art nieht vorliegt, muss ich auf die in Aussicht stehende monographische Bearbeitung der Gattung Saponaria durch Früulein Gudrun Simmler (Graz) verweisen. Etwa identisch mit S. Kermanensis kann die Koma- rovsche Pflanze nieht sein, da nach brieflicher Mitteilung Fräulein Simmlers meine Pflanze aus Kerman inzwischen weder anderwärts gesammelt noch beschrieben sei, also auch mit S. dichotoma Kom., welche nach der Beschreibung übrigens in allen Teilen kleiner sein müsse, auch kürzer gestielte Blüten besitze, wohl nichts gemein haben kann. 304 . Alfred Cogniaux. LXXIL A. Cogniaux: Hems/eya nova Chinensis (H. trifoliolata). (Originaldiagnose.) Hemsleya trifoliolata Cogn., nov. spec. Foliis breviuscule petiolatis, trifoliolatis; foliolis brevissime petiolu- latis, lanceolatis, longe acuminatis, margine integerrimis vel vix undulatis, ' supra sparsissime albo-callosis scabrisque, subtus sublaevibus glabrisque, mediano basi longe cuneato, lateralibus satis minoribus basi semicordatis; eirrhis apice bifidis; floribus masculis racemosis, longiuscule pedicellatis; calycis segmentis triangulari-linearibus, obtusiusculis, uninervulosis; petalis anguste ovatis, acutis, trinerviis; staminum filamentis subsparse glandulosis, antheris duplo longioribus. Rami subsimplices, gracillimi, angulato-sulcati, glabri. Petiolus gra- cilis, glabratus, 2— 3 cm longus; petioluli subtiliter puberuli, 3—5 mun longi. Foliola tenuiter membranacea, supra laete viridia, subtus paulo pallidiora, medianum 10—12 cm longum et 25—28 mm latum, lateralia valde asymmetrica, 7—9 cm longa et 18—27 mm lata. Cirrhi filiformes, elongati, glabri. Pedunculus communis masculus gracilis, glaber, fere usque ad basin densiuscule multiflorus, 5 — 9 em longus; pedicelli capillares, patuli vel erecto-patuli, 5—21 mm longi. Calyx leviter pubescens, tubo 5 mm lato, segmentis 3—4 mm longis, basi 1!/; mm latis. Petala erecto- patula, intus subsparse subtiliterque papillosa, 12— 13 mm longa. Staminum filamenta filiformia, 3!/,—4 mm longa; antherae lineari-oblongae, 1!/, mm longae. Flores feminei et fructus ignoti. China: Prov. Yunnan: A. Henry, no. 12295 D. (in herbar. Zuric.). LXXIII. Orchidées nouvelles de la Jamaïque, de l'Herbier „Krug et Urban“, de Berlin, par Alfred Cogniaux. (Originaldiagnosen.) 1. Ponthieva Harrisii Cogn., nov. spec. Caule robusto, subsparse breviterque glanduloso-piloso, inferne uni- foliato, superne vaginis paucis majusculis pilosulis acutisque instructo; foliis radicalibus numerosis, rosulatis, late oblongis, acutis, basi satis attenuatis, longiuscule petiolatis; folio caulinari multo minore subsessili; racemo brevi, dense multifloro; bracteis lanceolatis, acutis, glabris, ovario aequilongis: ovario sparse breviterque glanduloso-piloso; sepalis extus sparse pilosulis, dorsali ovato-lanceolato, acuto, 5-nervuloso, lateralibus subduplo longioribus, oblique ovatis, obtusiusculis, 7-nervulosis; petalis erectis, breviter angusteque unguiculatis, anguste triangulari-semihastatis, Orchidées nouvelles de la Jamaique. 305 obtusiusculis, superne connatis, lobo basilari externo, triangulari, obtuso; labello patulo, sepalis lateralibus dimidio breviore, oblongo, cucullato, breviuscule obtuseque acuminato, margine utrinque remote obtuseque bidentato. Radices numerosae, subfasciculatae, elongatae, crassae, villosae. Caulis erectus, paulo flexuosus, circiter 5 dm altus, 3 mm crassus. Folia radicalia 6—8, tenuiter membranacea, patula vel erecto-patula, margine leviter undulata, 8— 11 cm longa, 3—5 cm lata, petiolo bialato, inferne dilatato subvaginato, 4—7 cm longo. Racemus (imperfecte evolutus) 3 em longus. Ovarium leviter arcuatum, cum pedicello brevi 1 cm longum. Sepala satis concava, dorsale erectum, 4 mm longum, 1,5—2 mm latum, lateralia patula, 7 mm longa, 4 mm lata. Petala apice recurva, 3 mm longa, 1,5 mm lata. Labellum carnosulum, 2,5—3 mm longum. Columna crasse claviformis, 3 mm longa. — Flores lactei, sepalis dilute rubescentibus, labello viridi-variegato. Hab. in Jamaicae sylvis humidis secus flum. Mabess alt. 1000 m: W. Harris in Herb. Bot. Dep. no. 7883 et Icon. no. 81. Affinis P. petiolatae Lindl. 2. Liparis rotundifolia Cogn., nov. spec. Nana, tota glaberrima; pseudobulbo ovoideo-conico; caule gracillimo, angulato, inferne unifoliato; folio parvo, patulo, late suborbieulari, apice acuto vel abrupte apiculato, basi profunde emarginato-cordato, longius- cule petiolato; racemo brevi, densiuscule pluri-multifloro; bracteis trian- gulari-lanceolatis, acuminatis, ovario subdimidio brevioribus; sepalis aequilongis, anguste linearibus, obtusiusculis, uninervulosis; petalis fili- formibus, acutissimis, sepalis aequilongis; labello membranaceo, late obo- vato-deltoideo, apice truncato obscure trilobato, basi breviter unguiculato, tenuiter 5-nervuloso, sepalis vix breviore. Herba saepius pluricaulis, 4—10 cm alta. Pseudobulbi saepius leviter obliqui, vaginis paucis tenuiter scariosis vestiti, circiter 1 cm longi. Caules pallidi, 0,5—1,5 mm crassi. Folia tenuiter membranacea, saturate viridia, subtiliter multinervulosa, 1,5—4 cm longa lataque, petiolo an- gusto, vaginante, arcte adpresso, 1—3,5 em longo. Racemus strictus, 1—3,5 em longus. Pedicelli patuli vel erecto-patuli, capillares, eum ovario leviter arcuato 4—5 mm longi. Bracteae tenuiter membranaceae, uninervulosae, 2—3 mm longae. Sepala patula, tenuiter membranacea, 4 mm longa, 0,5 mm lata. Petala patenti-reflexa, flexuosa, 4 mm longa. Labellum erectum vel erecto-patulum, 3,5 mm longum, apice 3 mm latum. Columna satis arcuata, 2—2,5 mm longa. Capsula erecta, elliptico- Ovoidea, obtuse trigona, 6-costata, 5—6 mm longa, 3—3,5 mm crassa. — Flores virescentes vel flavo-virides, labello purpureo striato vel variegato. Hab. in Jamaica inter muscos in rupibus humidis umbrosisque ad Cinchona, in declivibus abruptis prope Buzza, ad cacumen John Crow, alt. 1650—2000 m: W. Harris in Herb. Bot. Dep. no. 7529, 7574, 7733, 9784, 9799. Repertorium novarum specierum. VI. 20 306 Alfred Cogniaux. 3. Stelis polystachya Cogn., nov. spec. Dense caespitosa; caulibus erectis, uniarticulatis, robustiusculis, elon- gatis, superne angulato-sulcatis; folio satis coriaceo, oblongo-ligulato, apice subabrupte acuto et minute tridentato, basi anguste cuneato et in petiolum robustum longe attenuato; racemis densiuscule fasciculatis, fere usque ad basin densiuscule multifloris, basi spatha majuscula inclusis, folio satis longioribus; bracteis ochreatis, longiuscule acuminatis, ovario satis longioribus; alabastris hexagonis; sepalis satis concavis, aequilongis, in- ferne usque ultra medium connatis, late triangulari-ovatis, obtusiusculis, dorso carinatis, trinervulosis nervulis lateralibus superne cum centrali confluentibus; petalis latissime deltoideis, apice subtruncatis, superne satis incrassatis; labello late obovato-rhomboideo, obtuso, superne valde in- crassato et carnoso, petalis longiore. Radices numerosissimae, dense fasciculatae. Caules leviter flexuosi, superne paulo compressi, 7—10 cm longi, 1,5—2 mm crassi; vaginae arcte compressae, tenuiter scariosae, apice oblique truncatae et acu- minatae, 3—5 cm longae. Folium erectum, basi subeonduplicatum superne planum, 9—11-nervium nervis gracilibus in sicco utrinque satis promi- nentibus, 9--14 cm longum, 12—20 mm latum. Racemi usque 7, erecti, leviter flexuosi, 1- -2 dm longi; spatha satis coriacea, adpressa, acuminata, 12—15 mm longa. Pedicelli filiformes, leviter flexuosi, cum ovario 2—2,5 mm longi. Bracteae membranaceae, dorso carinatae, 2,5—3,5 mm longae. . Sepala membranacea, 2!/, mm longa, 3 mm lata, Petala erecta, 1 mm longa, 1,5 mm lata. Labellum erecto-patulum, leviter concavum, inferne trinervulosum, 1,5 mm longum et totidem latum. Capsula oblonga, wigona, 6-costata, 9 mm longa. Hab. in Jamaica supra arbores et rupes prope Cinchona, alt. 1650 m, fl. et fr, IX.: W. Harris in Herb. Bot, Dep. no. 7764a et 1164 b. Affinis S. micranthae Sw. 4. Pleurothallis nigroannulata Cogn., nov. spec. - (Sect. Sarcodanthae $ Brachystachyae.y Caespitosa, glaberrima; caulibus gracilibus, angulatis, 3— 4-articulatis, folio satis longioribus; folio carnosulo, sessili, oblongo, apice obtuso et interdum minute tridenticulato, basi leviter attenuato; pedunculis com- munibus saepius numerosis, fasciculatis, capillaribus, folio circiter aequi- longis, usque ad medium laxe plurifloris; bracteis ochreatis, obconicis, apice truncatis et breviter apiculatis, pedicellis paulo longioribus; sepalis carnosulis, aequilongis, lineari-ligulatis, acutis, trinerviis, dorso carinatis, extus subtiliter papillosis, lateralibus fere usque ad apicem connatis; petalis hyalinis, linearibus, acuminatis, integerrimis, uninervulosis, sepalis dimidio brevioribus; labello carnosulo, petalis paulo breviore, brevissime angusteque unguieulato, anguste ovato, basi truncato et minute biauricu- lato, ad medium dilatato obscure lobato, apice abrupte acutiusculo, utrinque subtiliter papilloso, disco late bialato. i Caules numerosi, erecti vel ascendentes, angulati, ad nodos nigro- Orchidées nouvelles de la Jamaique. 301 annulati, 5—10 cm longi, ?/,—1 mm crassi; vaginae scariosae, adpressae, striatae, superne dorso carinatae, acutae, 1,5—2 cm longae. Folia erecta, rigidiuscula, plana, 3,5—5 cm longa, 11—16 mm lata. Pedunculi com- munes 3—12, leviter flexuosi, basi in spatha scariosa acuta 6—8 mm longa inclusi. Pedicelli erecti, 2—3 mm longi. Sepala erecta, valde concava, 8 mm longa, 1,5 mm lata. Petala stricta, 4 mm longa, ?/, mm lata. Labellum subplanum, breviuscule trinervulosum, 3 mm longum, 1,5—1,7 mm latum. Columna subclavata, leviter incurva, apice valde oblique truncata, 2 mm longa. Capsula erecta, oblongo-subclavata, apice obtusa, basi leviter attenuata, crassiuscule 6-costata costis leviter verru- culosis, 1 cm longa, 3 mm crassa. Hab. in Jamaica supra arbores ad Woodcutters Gap, alt. 1300 m: W. Harris in Herb. Bot. Dep. no. 7536 et 7554, 5. Brachionidium parvum Cogn., nov. spec. Rhizomate erecto vel scandente, saepissime brevi, gracili, basi radi- eante; caulibus secundariis erectis, brevissimis; folio erecto vel erecto- patulo, rigido, breviter petiolato, oblongo-lanceolato, basi satis attenuato, SE apice acute tridentato dente intermedio paulo producto, 5—7-nervio, mar- | gine integerrimo; pedunculo solitario, filiformi, folio multo longiore: Lon braetea infundibuliformi-spathacea, apice truncata et breviuscule apiculata; à sepalis ovato-lanceolatis, longissime caudato-acuminatis, margine sub- tiliter glanduloso-ciliatis, lateralibus vix longioribus -angustioribus usque ad apicem connatis; petalis sepalo dorsali simillimis paulo angustioribus ; labello brevissimo, ambitu latissime rhombeo, basi lato, superne distincte trilobato, lobis lateralibus ovato-triangularibus obtusiusculis, terminali late E: triangulari acuto, disco inferne obscure bicalloso. E Radices crassiusculae, tortuosae, breviter denseque villosae. Caules erecti, 2—5 mm longi, vaginis pluribus scariosis laxis pallidis acutisque = vestiti. Folia plana vel satis concava; petiolo gracili, 1—2 mm longo; E | limbo 8—15 mm longo, 2—5 mm lato. Pedunculus erectus, strictus, E 17—25 mm longus. Bractea tenuiter membranacea, 2—2,5 mm longa. Ovarium laeve, claviforme, tenuiter 6-costatum. Sepala erecto-patula, tenuiter membranacea; dorsale trinervulosum, 6—6,5 mm longum, 2 mm latum; lateralia in valva 4-nervulosa apice minute bidenticulata 6,5—7 mm longa et 2,5 mm lata connata. Petala subtiliter ciliata, trinervulosa, EE 6 mm longa, inferne 1,5 mm lata. Labellum erectum, carnosulum, ob- scure trinervulosum, 1 mm longum, 1,25 mm Jatum. Columna ?/, mm longa, brachiis horizontaliter patulis, rectis, anguste triangularibus, acutis. — Flores pallide flavi. Hab. in Jamaica in solo humido inter museos ad Mount Moses, alt. 1000 m: W. Harris in Herb. Bot. Dep. no. 7802: Martinique in arbuscula ad cacumen La Soufriére, alt. 1480 m: Duss no. 3730; Grenada in solo argilloso inter Soulier et Azemar: Broadway no. 268 et 1830. Affinis B. Sherringü Rolfe. 20* 308 Dr. E. Rosenstock. LXXIV. Filices novae a Dre. 0. Buchtien in Bolivia collectae. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) II. Das Material zu den im folgenden neu aufgestellten und beschrie- benen Arten entstammt einer Reise, die Herr Dr. O. Buchtien im Jahre 1907 in die tropische Waldregion von Mapiri unternommen hat. Dem bolivianischen Minister Manuel Vincente Ballivian, der selbst grosses Interesse für die naturwissenschaftliche, speziell botanische Durch- forschung Boliviens hegt, ist es zu verdanken, dass Herrn Dr. O. Buch- tien diese und andere Reisen ermöglicht wurden, weshalb ich einige der neuen Arten ihm zu Ehren benannt habe. Von bereits bekannten Arten seien aus dieser, im ganzen etwa 150 Nummern umfassenden Mapiri-Kollektion aus Raumgründen nur folgende, die grósseres Interesse bieten, der Beschreibung der neuen Arten vorausgeschickt : Cyathea Schanschin Mart. — C. divergens Kze. — Hemitelia obtusa Kif. — Trichomanes crispum L. — T. venustum Desv. — Saccoloma elegans KIf. und f. latifolia Rosenst. — Lindsaya Lancea (L. und f. simplex Rosenst. (L. falcata W.). — L. arcuata Kze. und f. simplex Rosenst. — L. guia- nensis Dry. und f. simplex Rosenst. — Adiantum denticulatum Sw. — A. tetraphyllum H. B. W. — A. hirtum Kl. — Pteris Kunzeana Ag. — Blech- num Schiedeanum (Presl.). — B. asplenioides Sw. — Asplenium delicatulum Presl. — Diplazium pinnatifidum Kze. — D. Ottonis Kl. — Dryopteris oppo- sita (Vahl) var. rivulorum (Raddi) f. hirta Rosenst. — D. Leprieurii Hk. var. 2. Hk. f. pubescens Rosenst. und f. glandulifera Rosenst. — D. (Menis- cium) longifolia (Desv.). — D. (Meniscium) reticulata (L.). — Nephrolepis hirsuta Presl. — Oleandra nodosa (W illd). — Gymnogramme ( Ceropteris) peruviana Desv. — Trismeria trifoliata (L.) f. bifolia Rosenst. — Polybotrya pubens Mart. — P. serratifolia (Fée) Kl. — P. cervina (L). — Polypodium serrulatum L. — P. plumula Willd. — P. pectinatiforme Lindm. var. — P. glaucophyllum Kze. — P. vacciniifolium L. et F. f. rotundifolia Rosenst. und f. longifolia Rosenst. — P. loriceum L. — ? P. brasiliense Poir. — P. arti- culatum Desv. — P. decumanum Willd. — P. amphostenon Kze. — Elapho- glossum spec. ex aff. E. attenuati Kze. — Stenochlaena sorbifolia L. fol. aqua- tica. — Lygodium mexicanum Presl. var. pubescens Prantl. — Danaea Mo- ritziana Presl. 18. Hymenophyllum dendritis Rosenst., nov. spec. Euhymenophyllum; vhizomate repente, filiformi, ramoso, paleis pili- formibus paucis obsesso, demum glabrato; stipitibus remotiusculis, erectis, firmulis, paullum flexuosis, teretibus, glaberrimis, usque fere ad basin angustissime marginatis, 1—1!/, em longis; laminis ovatis vel sub- nee à | D D: cad E GI "ith Filices novae a Dre. O. Buchtien in Bolivia collectae. 309 rotundatis, membranaceis, laete viridibus, glaberrimis, c. 2 cm longis, 1'/, cm latis, tripinnatifidis; pinnis primariis alternis, 4—6 in utroque latere, sessilibus, recte patentibus, superioribus suberectis, rhomboideo- ovatis, medialibus maximis vix 1 cm longis, 4 mm latis, profunde pinnati- fidis, inferioribus conformibus vix minoribus, superioribus sensim ab- breviatis et simplicioribus; pinnulis in latere anteriore usque ad 3— 4, in posteriore usque ad 2— 3, alternis, approximatis, cuneato-ovatis vel cuneatis, subflabellatim incisis, superioribus fureatis vel simplicibus; la- ciniis ultimis densis, linearibus, obtusis, apice integerrimo, rarissime subemarginulato, maximis usque ad 2 mm longis, */, mm latis; rachi- bus costisque fuscis, teretibus, anguloso-flexuosis, anguste et aequa- liter marginatis; venulis 1—2-ies furcatis, viridibus, usque ad apicem produetis; soris apicem frondis solum occupantibus, in laciniis terminali- bus iisque paullo latioribus; indusiis rhombeis, ad mediam vel ultra partitis, valvis triangularibus, integris, receptaculo incluso. San Carlos prope Mapiri, 750 m alt., ad arbores; X. 1907 leg. Dr. O. Buchtien no. 1093. Die diehtlaubigen Blatter dieses Miniaturfarns bieten das Bild eines zierlichen Bäumchens mit schlankem Stamm und rundlicher oder ovaler Krone. Das brasilische H. pusillum Sturm unterscheidet sich durch mehr als doppelt so grosse Dimensionen, alternierenden Flügelrand der Rachis und der Rippen und dunkelgrüne oder schwürzliche Farbe der getrockneten Pflanze. 19. Pteris Buchtienii Rosenst., nov. spec. Litobrochia; rhizomate ignoto, stipitibus erectis, robustis, 35 cm et ultra longis, supra sulcatis, infra teretibus, sordide lividis, scaberulis, undique — in sulco densius — hirto-pilosis; laminis ad 30 cm longis, 20 cm latis vel amplioribus, circumscriptione ovato-acuminatis, in sicco rigide chartaceis vel subeoriaeeis, scariosis, supra olivaceis, infra livido- viridibus, utrinque hirtis, basi tripinnatifida apiceque pinnatifido exceptis pinnato-pinnatifidis; pinnis (in speciminibus) 3—4-jugis, erecto-patentibus, suboppositis, contiguis vel subimbricatis (insertionibus in utroque latere 3—4 cm inter se remotis), basi posteriore breviter secus rachin decur- rente sessilibus (vel imis brevissime petiolatis), circumscriptione ovali- elongatis, breviter acuminatis, basalibus maximis ad 16 cm longis, 4— 5 cm medio latis, ceteris terminali impari basalibus subaequali excepta sursum gradatim abbreviatis, basalibus basi posteriore pinna ceteris con- formi sed minore instructis, ceterum eum reliquis profunde pinnatifidis; segmentis multijugis, densis, hinc inde imbricatis, subhorizontaliter pa- tentibus, subfaleatis, linearibus, apice acutiusculo, margine cartilagineo integerrimo vel leviter undulato-crenulato, ala costali 2—3 mm lata inter se conjunctis, sinubus angustato-rotundatis distinctis, inframedialibus maximis 2 em vel paullo ultra longis, c. 8 mm latis, inferioribus paullo minoribus, superioribus sensim diminutis, in apicem c. 2 cm longum, lineari-lanceolatum, integrum demum cito transeuntibus; rachibus sti- pitibus similibus; eostis supra sulcatis, infra teretibus, cum costulis 310 Dr. E. Rosenstock. utrinque, praesertim infra, valde prominentibus hirsutis; venulis crassis, manifeste prominulis, arcus costales inter binas costulas 3—4 formantibus et in areolas elongato-hexagonoideas, inter costas costulasque et marginem 2—3-seriatas anastomosantibus; soris linearibus, sinus potius quam apices segmentorum occupantibus, continuis, rarissime in sinubus interruptis; indusiis membranaceis, subintegerrimis, pilis articulatis, iis frondis si- milibus hine inde adspersis. San Antonio prope Mapiri, 800 m alt., in silvis; XII. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1068. Die dieser Art am nächsten stehende Pteris sericea Fée unterscheidet sich durch dünnere, weichere Textur, weniger dicht stehende Fiedern und Segmente, Mangel des weisslichen Knorpelrandes der Laubteile, ge- zühnte Spitzen der sterilen Segmente, im Grund der Randbuchten stets unterbrochene Sorusreihen und durch dünnere, nieht oder kaum vor- tretende und nur 1—2 costale Bogen bildende Nerven. 20. Asplenium serratum L. var. eaudata Rosenst., nov. var. Varietas apice frondis elongato, sensim angustato, grosse serrato, demum in caudam 3—4 cm longam, vix ultra 1 mm latam, integer- rimam vel dente solitario magno interdum instructam transeunte, mar- gine frondis usque fere ad basin serrato seu deorsum crenulato a typo diversa. Charopampa prope Mapiri, 570 m alt., ad arbores; XI. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1111. 21. Diplazium mapiriense Rosenst., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate cum parte stipitis inferiore deficiente; sti- pitibus viridi-stramineis, subcompressis, antice profunde canaliculatis, pilis articulatis, ochraceis squamulisque concoloribus, lanceolatis, flaccidis, deciduis sparsissime ornatis, hine inde minute aureo-glandulosis; laminis c. 70 em longis, 20—25 cm latis, deltoideo-lanceolatis, membranaceis, supra obscure viridibus, subtus paullulum pallidioribus, glandulis aureis minutis raris adspersis, ceterum (axibus exceptis) utrinque glaberrimis, pinnatis, in apicem pinnatifidum, porro pinnatifido-dentatum, demum in- tegrum acuminatis; pinnis supremis paucis sessilibus exceptis petiolatis (petiolis inferiorum 0,5 cm vel paullum ultra longis), alternis, c. 15 utrin- que, erecto-patentibus, medialibus maximis usque ad 15 cm longis, 3 cm latis, e basi eordata, aequaliter rotundato-truncata lineari-lanceolatis (in- ferioribus e basi paullisper angustata ovali-lanceolatis), breviter acumi- natis, undulato-crenatis, apice subintegris, inferioribus vix minoribus. superioribus sensim diminutis in apicem pinnatifidum subito transeunti- bus; rachibus stipitibus conformibus et similiter vestitis; costis supra brevissime pilosis, subtus squamulis lanceolatis pilisque artieulatis, hinc inde et glandulis aureis minutissimis adspersis; venis lateralibus sub- pinnatis, venulis 2—3-, raro 4-jugis, omnibus marginem attingentibus ac soriferis; soris inferioribus anticis usque ad 11/, cm longis, plerum- que diplazioideis, ceteris simplieibus; indusiis angustis, membranaceis, fragilibus. Dr Filices novae a Dre. O. Buchtien in Bolivia collectae. 311 Charopampa prope Mapiri, 570 m alt., in silvis; XI. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1018. Durch längere, länger gestielte und an der Basis herzförmig ge- stutzte Fiedern von Diplazium grandifolium Sw. und verwandten Arten verschieden. 22. Diplazium Balliviani Rosenst., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate stipiteque deficientibus; frondibus e sche- dula usque ad 2 m longis, 28 cm medio latis; laminis elongato-oblongis, acuminatis, herbaceo-chartaceis, olivaceo-viridibus, axibus exceptis utrin- que glabris, pinnatis, apice pinnatifido, porro lobulato-crenato, demum integerrimo; pinnis infra apicem pinnatifidum 15-jugis vel pluribus, alternis, internodiis lateris utriusque 7—8 cm longis, paucis (1—2) api- calibus sessilibus exceptis petiolatis (petiolis inferiorum ac medialium c. 1 cm longis, iis superiorum gradatim brevioribus), erecto-patentibus, rectis vel paullo incurvatis, subsymmetricis (latere posteriore plerumque adaucto), inferioribus ae medialibus subaequalibus ad 21 em fere longis, 6,5 cm basi latis, e basi truncata, subeordata lanceolatis, aeuminatis, basi usque fere ad costam pinnatifidis, incisuris deinde cito brevioribus, ad mediam pinnae vix usque ad !/, vel !/, latitudinis pinnae dimidiatae pertinentibus, in suprema quarta vel tertia omnino deficientibus, apice longo acuminato obscure repando vel integerrimo; pinnis superioribus gradatim diminutis, crenatis vel subintegris, in apicem inciso-lobatum, porro crenatum, demum subintegrum, acuminatum transeuntibus; segmentis majoribus lineari- ligulatis, obtusis, margine interiore utroque integerrimis, exteriore ob- scure crenato-repandis vel prope apiculum maxime obliquum minute dentieulatis, sinubus angustis (basalibus aliquanto interdum latioribus) interstinctis, maximis 2'/, em longis, (ls em latis; rachibus lurido- stramineis, supra trisulcatis, infra subteretibus, subcompressis, in speci- mine adulto subglabris, ad insertiones pinnarum superiorum gemmas proliferas, paleis membranaceis, ferrugineis, ovatis obtectas hine inde proereantibus; costis compressis, suleatis, parum utrinque prominulis costulisque paleis parvis, ferrugineo-fuscis, seu lanceolatis et margine longe fimbriatis, seu linearibus et fibrillosis adspersis; venulis late- ralibus in lobis maximis usque ad 11-jugis, plerisque fureatis, inferiori- bus saepe bifureatis, summis simplicibus, omnibus marginem attingenti- bus; soris plerisque simplicibus, raro paucis diplazioideis, e costula usque fere ad tertiam quartam venularum productis, infimis 1 cm fere longis; indusiis membranaceis, angustis, linearibus, subintegris. San Carlos prope Mapiri, 750 m alt, in silvis; X. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1057. Die grossen und in ihrer unteren Hälfte tief eingeschnittenen Fiedern erinnern an Diplaziwm costale (Sw.). Wührend jedoch die Fiedern der letzteren Art eine linear-lanzettliche Gestalt besitzen und am ` ganzen Rand mehr oder weniger tief eingeschnitten sind, sind die der vorliegenden Art von lanzettlichem Umriss und in ihrem oberen Drittel =. ganzrandig. D. neglectum Karsten unterscheidet sich ebenfalls durch 312 Dr. E. Rosenstock. mehr lineare Fiedern und scharf gesügten vorderen Randteil sowie durch einfache Seitennerven. 23.-Diplazium Buchtienii Rosenst., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate ignoto; stipitibus erectis, supra profunde canaliculatis, subtus teretibus, in sicco compressis, viridi- vel griseo- stramineis, purpureo-strigillosis, basi squamis lanceolatis, atropurpureis, glaberrimis, integerrimis vestitis pilisque brevibus, furfuraceis paucisque longioribus, articulatis indutis, 40 cm vel ultra longis, 3—4 mm medio diametientibus; laminis deltoideo-oblongis, 50 cm vel ultra longis, 30— 40 em supra basin latis, membranaceis, utrinque laete viridibus, glaber- rimis vel pilis brevissimis articulatis vel glanduliformibus rarissimis ad- spersis, tripinnato-pinnatifidis, sursum simplicioribus, in apicem pinnati- fidum, demum serratum, acuminatum desinentibus; pinnis multijugis, inferioribus oppositis, medialibus et superioribus alternis, basalibus re- motioribus exceptis subeontiguis, inferioribus recte patentibus, ceteris suberectis, breviter petiolatis, e basi deltoidea sublineari-lanceolatis, acumi- natis, infimis secundis maximis c. 18 cm longis, 6 cm basi latis, basali- bus paullo minoribus, medialibus ac superioribus gradatim abbreviatis in apicem lineari-angustatum sensim transeuntibus; pinnis secundariis inferioribus ac medialibus subaequalibus, usque ad 4 em longis 1!/ cm latis, breviter petiolatis vel subsessilibus, alternis, lineari-lanceolatis, apice breviter acuminato, infra pinnatis sursum pinnatifidis, ceteris sessilibus, obtusioribus, sensim minoribus simplicioribusque, summis in apicem bre- vem, serratum, acuminatum transeuntibus; pinnis tertiariis basi tota adnatis, alternis, recte patentibus vel suberectis, e basi subaequali vel postica oblique decurrente linearibus, obtusis, maximis c. 8 mm longis, 3 mm latis, margine obtuse inciso- vel crenato-serratis; rachibus cum stipitibus concoloribus ac conformibus, in sulco furfuraceo-pilosis, ceterum glaberrimis; costis costulisque primariis tenuibus, viridibus, hinc, inde paleis lanceolatis, flaccidis, rarissimis ornatis, in parte superiore viridi-alatis; costulis secundariis (i.e. iis pinnarum tertiariarum) pin- natis; venis lateralibus furcatis, rarius simplicibus seu bifurcatis pinnatisve; soris linearibus, rectis vel paullisper recurvis, 2 mm fere longis, simplicibus vel — praesertim in superioribus partibus laminae ac pinnarum — diplazioideis; indusiis luteo-albidulis, latiusculis, fimbriatis; sporis ovalibus, pallide fulvidis, spinulis laxe dispositis membranaque episporiacea, hyalina, tenuissima instructis. San Carlos prope Mapiri, 750 m alt, in silvis; VII. 1907, leg. Dr- 0. Buchtien no. 1136. — San Antonio prope Mapiri, 800 m alt.; XII. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1137 (forma pinnis pinnulisque paullo longius pedicellatis). Dieser Farn gleicht habituell sehr dem Athyrium Filix femina Roth und zwar, wegen des deltoiden Umrisses der Lamina, speziell der var- latipes Moore. Durch die völlig getrennten tertiären Fiedern, sowie be- sonders durch die in den oberen und äusseren Spreitenteilen zahlreich auftretenden diplazioiden Sori ist er jedoch leicht zu unterscheiden. Von ensis ao a Filices novae a Dre. O, Buchtien in Bolivia collectae. 313 Diplazium divisissimum Bak., dem er wegen der feinen Teilung des Laubs unter den Diplazien am nächsten steht, unterscheidet er sich durch nicht gestielte, sondern mit breiter Basis aufsitzende Fiedern und Abschnitte 3. Ordnung, durch deren stumpfliche, nicht spitze Zühne und durch die Beschaffenheit der Sporen. Diese sind bei D. divisissimum glatt und nackt, bei unserer Art dagegen lang bestachelt und von einem sehr dünnen, weiten Episporium umhiillt. 24. Dryopteris opposita (Vahl) var. furcativenia Rosenst., nov. var. Varietas pinnis ad insertionem aérophoro instructis, segmentis basalibus lateris utriusque valde elongatis, sese tegentibus, venulis lateralibus in segmentis basalibus ac saepius in superioribus furcatis a typo diversa. Charopampa prope Mapiri, 570 m alt, in silvis; XI. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1034. Die dureh die angegebenen Merkmale vom Typus unterschiedene Form hat mit dessen var. rivulorum (Raddi) C. Chr. den Besitz von Aérophoren gemein und steht ihr auch wegen der spitzen Gestalt der Segmente náher als dem Typus. Sie unterscheidet sieh von ihr durch breitere, jedoch nach oben und (wegen einer weit geringeren Zahl ver- kürzter Basalsegmente) auch nach unten hin rascher verschmälerte Spreite, sowie durch die gegabelten Seitennerven, die nicht nur regel- mässig in den stark verlängerten Basalsegmenten, sondern auch häufig in den übrigen Segmenten der Fiedern angetroffen werden. 25. Dryopteris mapiriensis Rosenst., nov. spec. Phegopteris; rhizomate erecto, lignoso, paleis lanceolatis, pallide ferrugineis, flaccidis sursum vestito; stipitibus erectis, fasciculatis, sul- eatis, luteo-brunneis, paleis lanceolatis patulis vel subadpressis deorsum densius, sursum sparsius pilisque minutissimis densis obtectis, deorsum aculeis radiculiformibus, incurvatis, brunneis armatis, 20 cm vel ultra longis, 3 mm fere diametientibus; laminis lineari-oblongis, apice acutius- culis, ad 40 cm longis, 15 cm latis, herbaceis, utrinque viridibus, subtus paullo pallidioribus, ubique pilosis (pilis dissimilibus: in parenchymate intra nervos brevissimis, supra adpresse strigosis, subtus erectiusculis; secus nervos multo longioribus, strictis; ad marginem his subaequalibus sed lanoso-fibrillosis), infra dense glanduligeris (glandulis sessilibus, globosis, rubris) pinnato-pinnatifidis; pinnis fere 30-jugis, sessilibus, subhorizontaliter patentibus, subeontiguis (inferioribus paullo remotioribus), suboppositis, e basi recte truncata lineari-oblongis, in apicem acutum, demum breviter lineari-acuminatum desinentibus, medialibus et inferioribus subaequalibus, usque ad 18 em longis, ad basin c. 15, supra mediam c. 17 mm latis, profunde pinnatifidis; segmentis c. 25-jugis, inferioribus oppositis, superioribus alternis, contiguis, recte patentibus, linearibus, margine integerrimis, apice subrecte truncatis vel obtusis, supramedialibus maximis 8 mm fere longis, 3 mm latis, basalibus paullisper minoribus, summis gradatim abbreviatis, in apicem brevem, linearem, integerrimum cito transeuntibus; rachibus cum stipitibus concoloribus, supra sub- 314 Dr. E. Rosenstock. tusque suleatis, ubique brevissime canescenti-hirto-pilosis pilisque lon- gioribus, albidulis, articulatis, patulis dense vestitis, infra ad in- sertiones pinnarum aérophoris aculeiformibus, patulis, ferrugineis, in sicco flaccidis, 7 mm fere longis instructis; costis supra hispido- strigosis, subtus pilis iis racheos similibus vestitis; costulis supra pilis articulatis albidis perlongis (latitudinem segmenti dimidiati fere aequanti- bus), subtus similibus, sed brevioribus obsessis; venis lateralibus ec. 16 utrinque, erecto-patentibus, parallelis, basalibus supra sinum marginem attingentibus, supra manifeste prominentibus, subtus prominulis, sub- glaberrimis; soris inframedialibus, in specimine mancis. San Antonio prope Mapiri, 800 m alt., in silvis; XII. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1131. Die hier beschriebene Art stimmt mit Dryopteris decussata (L.) Urban ausser im allgemeinen Habitus auch im Besitz der langen Aérophoren am Grund der Fiedern 1. Ordnung und der dornartigen Fortsütze der Stielbasis überein, unterscheidet sich jedoch durch geringere Grósse aller Teile, insbesondere der Fiedern und Segmente, mehr gestutzte und nicht schiefe Segmentspitzen, weniger dichtstehende und weniger zahlreiche Seitennerven, den Mangel der Aérophoren am Grund der Rippen 2. Ord- nung, dünnere Textur und besonders durch viel stürkere und anders- artige Pubeszenz. 26. Polypodium Preslianum Spr. var. immersa Rosenst., nov. var. Varietas magnitudine, soris (incomplete-) triseriatis, profunde immer- sis, facie anteriore globoso-elevatis a typo diversa. San Antonio prope Mapiri, 800 m alt., in silvis; XII. 1907, leg. Dr. 0. Buchtien no. 1062. Bis zur Vervollstándigung des Materials durch Rhizom und Blattstiel bleibt es unentschieden, ob diese auffallend grosse Form (Lamina 66 cm lang, 50 cm breit, Fiedern 25 cm lang, 2!/, cm breit) nicht als be- sondere Art oder als Unterart von P. brasiliense Poir. zu betrachten sei. 21. Gymnogramme Balliviani Rosenst., nov. spec. Ceropteris (an Eugymnogramme?); rhizomate erecto, lignoso, paleis rufo-ferrugineis nitidis, lanceolatis, fibrilloso-acuminatis dense vestito; stipitibus fasciculatis, erectis, rigidis, badio-castaneis, nitidis, antice canaliculatis, postice teretibus, basi paleis iis rhizomatis similibus ornatis, arachnoideo-flocculosis, demum sulco excepto sursum glabres- centibus; laminis triangulari- vel ovali-oblongis, ad 50 cm vel ultra longis, 20 em latis, coriaceis, utrinque cinereo-olivaceis, adultis supra cinereo-argenteis, nitidis, supra glaberrimis, subtus tomento rufo-ferru- gineo inter soros dense obtectis; bipinnato-pinnatifidis vel infra tripin- natis; pinnis primariis multijugis, erecto-patentibus, subflexuosis, petiolatis, basalibus maximis usque ad 16 cm longis, 6 cm basi latis, proximis ac medialibus subaequalibus, superióribus sensim diminutis, in apicem serratum, demum integrum desinentibus; pinnis secundariis e basi cuneata lineari-lanceolatis, inferioribus maximis usque ad 4 cm longis, 1 cm latis (plerisque angustioribus) parte inferiore profunde MUR CENE Voas eg Filices novae a Dre. O. Buchtien in Bolivia collectae. 315 pinnatifidis vel pinnatis, e media sursum apicem caudiformem sub- integrum simulantibus, margine leviter serrato revoluto, medialibus simplicioribus, cito diminutis, superioribus sensim decrescentibus, mox simplicibus, integerrimis, in apicem demum integerrimum linearem ex- currentibus; segmentis vel pinnis tertiariis ob marginem sub- integerrimum, revolutum pseudolinearibus; rachibus stipiti simillimis, costis gracilibus, demum filiformibus, arachnoideo-flocculosis; venis tenuibus, infra prominentibus, repetito-furcatis vel subflabellatim pinnatis; Soris secus venas dispositis sub tomento faciei inferioris absconditis; Sporis subtetraédricis, brunneis, flexuoso-striatis. Charopampa prope Mapiri, 560 m alt., in declivibus riparum; XI. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1038. Obwohl diese Art an keinem ihrer Teile Wachs ausscheidet, dürfte es doch wegen ihrer sonstigen nahen Verwandtschaft mit Ceropteris calomelanos Underw. angemessen sein, sie mit dieser Art zusammen in dieselbe Gattung, bzw. Untergattung (Ceropteris) zu stellen. Die schiitzende Wachsdecke wird bei ihr durch dichten, roten Wollfilz der Blattunterseite und eine flockige Bekleidung des Stiels und der Blatt- achsen ersetzt. Ob auch die sterilen Blattflächen von diesem Filz bedeckt sind, liess sich aus den vorliegenden, nur fertilen und mit Sporen vóllig bedeekten Blättern nicht feststellen. Geringere Unterschiede von C. calomelanos finden sich in der silbergrauen Farbe der Blattoberseite und in der feineren Segmentierung der ganzen Blattflüche. 28. Elaphoglossum productum Rosenst., nov. spec. Elaphoglossum; rhizomate breviter repente, 1 cm crasso, paleis membranaceis, lanceolatis, usque ad 1 em longis, 2 mm latis, fusco-ferru- gineis, crispulis, margine sparse et longe ciliatis radicibusque flexuosis densissime obtecto; stipitibus subapproximatis, ad 12 cm longis. 2 mm crassis, subquadrangulari-cylindricis, basi nigra excepta viridi-stramineis, Squamulis minutis atrobrunneis, lanceolato-stellatis, subpersistentibus ad- presso-conspersis; laminis sterilibus e basi cuneatim angustata, in stipitem decurrente ovato-acuminatis, chartaceo-coriaceis, subglaucescenti- viridibus, squamulis persistentibus, iis stipitis simillimis, supra minimis, oculo nudo vix conspicuis, subtus majoribus, manifestis, ad costam medianam confertioribus adspersis, margine hyalino, cartilagineo, recur- vato integerrimo, c. 35 cm longis, ad tertiam inferiorem (partem latissi- mam) 5 cm latis; costa mediana stipiti concolore, utrinque prominente, Supra canaliculata, subtus teretiuscula vel complanata; venis lateralibus suberecto-patentibus, parallelis, utrinque leviter exsertis, 1—2-ies furcatis, apice subclavato vel dichotomo ante marginem desinentibus; laminis fertilibus non obviis. San Carlos prope Mapiri, 900 m alt, ad arbores; X. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no, 1079. Von Elaphoglossum conforme Sw. unterscheidet sich diese Art durch die bereits vom unteren Dritteil aus nach oben allmählich verschmälerte 316 Dr. E. Rosenstock: Filices novae a Dre. Buchtien in Bolivia collectae. Spreite und durch reichlichere und gróssere. persistierende schwarze Sternschüppchen an Stiel und Lamina. 29. Elaphoglossum micropus Rosenst., nov. spec. Elaphoglossum; rhizomate erecto, lignoso, paleis ferrugineis, flaccidis, seu linearibus, seu anguste lanceolatis, margine longe ciliatis (ciliis lanceolatis, latiusculis, valde flexuosis), in apicem fibrillosum acuminatis densissime obtecto; stipitibus aggregatis, cum phyllopodiis nigres- centibus !/4,—1 cm longis, 3 mm crassis, stramineis, paleis ferrugineis, ciliatis obtectis: laminis sterilibus elongato-vel subspathulato-ovalibus, e parte tertia superiore deorsum longius, sursum brevius angustatis, basi ima late cuneata vel subtruncata nec decurrente, apice acuto, obtusius- culo, junioribus laete viridibus, adultioribus subglaucescentibus, chartaceis, utrinque paleolis atropurpureis vel hyalinis, stellatis vel lanceolatis et lacerato-ciliatis — ad marginem costamque densius — adspersis, mar- gine albo-lineato integerrimis, maximis usque ad 25 em longis, 4!/ cm latis; costa mediana latiuscula, supra canaliculata, subtus tereti, straminea vel subbrunescente, parte inferiore densius paleis lanceolatis, ferrugineo-brunneis vel atrofuscis, longe ciliatis, parte superiore sparsius paleis similibus minoribusque atropurpureis intermixtis conspersa; nervis lateralibus erecto-patentibus, tenuibus, subconspicuis, plerisque uni- fureatis, apicibus liberis, deltoideo-incrassatis seu dichotomis ramisque more Aconiopteridis inter se conjunctis, hinc inde et in parte infra- marginali laminae anastomosantibus; laminis fertilibus deficientibus. Charopampa prope Mapiri, 550 m alt., ad arbores; XII. 1907, leg. Dr. O. Buchtien no. 1060. 30. Elaphoglossum micropus Rosenst. var. major Rosenst., nov. var. Varietas foliis ad 40 em longis, 8 em latis vel (ex reliquiis basali- bus foliorum delapsorum) multo majoribus, longius petiolatis (petiolis usque ad 3—4 cm longis, saepe omnino atratis), laminis coriaceis, obtusis, margine subrepandis, venis nusquam conjunctis a typo diversa. Charopampa prope Mapiri, 570 m alt, ad arbores; XI. 1907, leg. Dr. 0. Buchtien no. 1112. Beide in no. 27 und 28 beschriebenen Formen weichen durch den kurzen, bei der typischen Form oft kaum bemerkbaren Blattstiel, die etwas spatelfórmige Gestalt der Spreite, die Beschaffenheit der Rhizom- schuppen und die starke Bekleidung der Lamina mit kleinen, lang ge- wimperten, lanzettlichen und sternfórmigen, helleren oder dunklen Schüpp- chen so sehr von Elaphoglossum latifolium Sw. ab, dass sie mit diesem nicht in eine Art zusammengefasst werden können. E. latifolium var. subsessile Sodiro dürfte unserer Art sehr nahe stehen, scheint aber nach der Beschreibung Sodiros doch durch die Gestalt der Spreite verschieden (limbo e medio utrinque subsymmetrice et gradatim producto. Sod.) Nachtrag zu E, no. 10, p. 233. Der Name Dryopteris stenophylla Rosenst. ist wegen Nephrodium stenophyllum Sodiro zu ündern in Dryopteris rivulariformis Rosenst. F: Kranzlin: Dendrobium Gerlandianum nov. spec. von den Philippinen. 317 LXXV. F. Kranzlin, Dendrobium Gerlandianum nov. spec. von den Philippinen. (Originaldiagnose.) Dendrobium Gerlandianum Kränzl., nov. spec. Caules tenues, vix spithamei, paucifoliati, internodia 2,5 cm longa, internodium ultimum s, internodia 2 inferiora fusiformia, 3,2 cm longa, 6 mm crassa, cetera teretia. Folia teretia, filiformia, non sulcata, ad 6 em longa, 1 mm crassa. Flores in apice caulis singuli ex axilla folioli superioris, bracteae minutissimae. Sepalum dorsale petalaque ovata, triangula petala paulum angustiora, omnia acuta, trinervia, 3,5 mm longa, basi 1,25 mm lata; sepala lateralia antice triangula, postice in mentum ineurvum, energice curvatum, latum, basi connatum elongata, pars anterior fere 5 mm longa, 2 mm lata, mentum fere 3 mm longum, 1,5 mm latum. Labellum simplex, brevi-unguiculatum, oblongum, antice brevi-triangulum, obtuse acutatum, margine leviter crenu- latum, lineis 3 medianis paullulum prosilientibus praeditum, 7—8 mm longum, 3 mm latum. Gynostemii pes valde antice curvatus, anthera pro flore magna, mitraeformis, apiculata. — Flores unicolores virides. Philippinen: Manila (F. Loher!). — Blühte im Botan. Garten zu Erlangen im Januar 1909. Die Art gehórt zu der kleinen Gruppe der Strongyle-Deudrobium, von denen hóchst selten eine in unsere Kulturen gelangt. Es sina meist niedrige, dünnstielige Pflänzchen mit pfriementórmigen Blättern, welche meist so dick sind wie der Stamm selbst. Der Untersehied liegt bei allen in den Abmessungen der Blüten und den Umrissformen der Lippe. Diese Art hier ist auf den ersten Blick durch das scharf nach vorn ge- bogene Mentum charakterisiert. LXXVI. Species novas in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLI (1907), descriptas compilavit F. Fedde. 60. Clematis quinquefoliolata Hutchinson in Gard. Chron. 3. sér. XLI (1907), p. 3. Frutex scandens; caulis lignosus, canaliculatus, pubescens, demum fere glaber. Folia pinnatim quinquefoliolata; rhaches circa 15 cm longi; foliola petiolulata, lanceolata vel oblonga-lanceolata, usque ad 9 cm longa et 3 em lata, basi rotundata vel subcordata, apice mucronulata, in- crassata, supra, costa pubescente excepta, glabra, subtus, glabra, venis primariis tribus supra leviter impressis, subtus prominulis; petiolulus circa 4 em longus. Cymae axillares, pauciflorae, quam folia paullo 318 : F. Fedde. breviores; pedunculi 3—8 cm longi; bracteolae interdum foliaceae; pedi- celli 3—5 cm longi. Sepala 4 vel 5, oblonga, intus alba, glabra, extus praeeipue ad margines, cinereo-villosa; filamenta glabra, complanata, 7 mm longa; antherae 2 mm longae. Achaenia immatura sericea, West Hupeh, Wilson, 718, 1442, 1603, 2310; Ichang, Henry, 4185, 4308 (?); Nanto and mountains to northward, Henry. 61. Pyenostachys Dawei N. E. Brown in Gard. Chron., 3. sér., XLI - (1901), p. 18. Herba 4— 6 ped. alta, laxe ramosa. Rami tetragoni puberuli. Folia 12—30 em longa, 1,2—4 cm lata, petiolata, anguste lanceolata utrinque longe angustata, acutissima, serrata, utrinque tenuiter puberula. Spicae terminales, dense multiflorae, 3--12,5 cm longae, 3,5 cm diam. Bracteae 9—11 cm longae, anguste spatulato-lanceolatae, acuminatae, incurvae, longe ciliatae. Calycis tubus parvus, glaber, inter dentes in lobulas minutas ciliolatas productus; dentes 6 (fructu usque ad 10) mm longae, aciculares, basi longe ciliatae. Corolla coerulea, tubus basi gracilis, superne abrupte compresso-inflatus et deflexus, labium superius equa- liter 4-lobum; labium inferius compresso-navieulare, apice abrupte in- flexum. Uganda: A. Whyte 1898; M. T. Dawe 1905. 62. Ancistrochilus Rothschildianus J. O'Brien in Gard. Chron., 3. sér., XLI (1907), p. 51, fr. 24. Pseudobulbs on short rhizomes, varying from conical to pyriform and orbicular, sometimes compressed on the upper part, forming obtuse angles; the largest over 2 inches in diameter and covered with a thin browhish membrane, 1—2 leaved; leaves ovate oblong, 2 inches wide, 6—8 inches long, distinctly ribbed beneath. Inflorescence minutely pilose in all its parts and more distinctly on the ovaries. Peduncles erect, 6—12 inches in height, and producing 2—4 flowers on the upper half, their pedicels sheathed by ovate-acuminate bracts about half-an- inch in length. Pedicels and ovaries 1 to 1!/ inches long. Flowers about 2 inches apart. Upper sepal ovate-acuminate 3/, of an inch wide, and about Dis inches long, arched' forward, and slightly concave on the inner side, l ower sepals scarcely so large, closely connivent, sometimes overlapping; all the sepals rosepink. Petals narrower than the sepals, horizontally extended, pale resepink; lip three-lobed, and bearing two short and four longer raised purple lines from the base, the middle ones extending into the front lobe; side lobes broad and erect, green tinged with sepia-brown; front lobe narrow and curved down in front, purple with a jellow apex. Column arched, semi-terete at the base, widened laterally on the upper half, green tinged with reddish purple. Nigeria. Its chief differences from A. Thomsonianus are as follow: its larger growth, its somewhat fleshier and softer substance, which applies to both flowers and leaves, the broader sepals, the two lower ones being in every flower ofthe four spikes which the plant produced so markedly d = Mi Si N oL TS 1 Aera ceci Ec. d Species novas in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLI (1907), descriptas. 319 connivent that in some of the flowers they appeared to be connate, the shorter front lobe to the lip. which has the side lobes heavily tinged with sepia-brown, and not spotted as in the other species; the broader column, and the roundish and obtuse form of the buds. 63. Woodwardia paradoxa C. H. Wright in Gard. Chron., 3. sér., XLI (1907), p. 99. W. radicantem J. E. Sm., simulans, venulis autem inter soros mar- ginesque non anastomosantibus recedit, Frondes oblongo, lanceolati, acuminati, circa 90 cm alti, 22 cm lati, glabriesquamati, perennes. Pinnae lanceolatae, 15 cm longae, 3,5 cm latae, erecto-patentes; lobi oblongi, leviter falcati, fere 2,5 cm longi, 5 mm lati, acute serrati. Sori circa 6 subtus utroque latere positi, elliptici. Small island near Vancouver Island. Its fronds are narrower than those of the common W. radicans J. E. Smith, to which it bears much resemblance in the cutting of its pinnules, but differs in having the veinlets perfectly free from the sovus to the margin as in W. virginica J. E. Smith. . 64. Agapetes speciosa W. B. Hemsley in Gard. Chron.. 3. sér., XLI (1907), p. 230, fig. 101. Inter affines A. sefigerae var. Roylei C. B. Clarke, proxima, a qua foliis majoribus basi auriculatis, floribus majoribus et calycis lobis deltoi- deis brevioribus differt. Frutex paucipedalis; omnino glaberrimus. Folia alterna, pseudoverticillata, brevissime crasseque petiolata, crassa, coriacea, fere horizontalia, ovato-oblonga, 8—10 em longa, 3-—5 em lata, basi sub- cordata, bullata, obscure callosodenticulata, dentieulis inter se circiter 5 cm distantibus, supra saturate viridia, subtus pallidiora, utrinque sub- nitida; costa crassa, subtus elevata; venae immersae, inconspicuae. Flores carnosi, speciosi, saturate rubro-sanguinei, nitidi, infoliorum axillis fasci- "eulati; pedunculi breves, crassisimi, 3—6 flori; pedicelli carnosi, 2,5—4 cm longi, bracteis bracteolisque minutis caducissimis. Calyx cum pedicello apice incrassato articulatus, persistens, circiter 5 cm longus; lobi deltoidei erecti, acuti, quam tubus breviores. Corolla tubulata, medio ventricosa, cum lobis 3,5—4 cm longa, medio 15 cm diametro, conspicue 5-costata; lobi lanceolati, obtusiusculi, erecti vel demum recurvi, cireiter 1 cm longi. Stamina 10, inclusa, filamentis brevissimis puberulis; antherae biloculares, basi ealearatae, loculis in tubulos elongatos angustissimos conniventes rimis dehiscentes productis. Ovarium 10-loculare, stylo lobulato breviter exserto. Fructus mihi ignotus. Patria ignota. 65. Strobilanthes Micholitzi H. N. Ridley in Gard. Chron., 3. sér., XLI (1907), p. 246. Suffrutex tripedalis; caule quadrangulari nodis incrassatis; foliis oppositis uno majore, lanceolatis relovato-lanceolatis acuminatis, crenu- latis 6 poll. longis, 2 poll. latis scabridis superne hirsutis, petiolo polli- cari; racemis axillaribus strobiliformibus breviter pedunculatis, plurimis 1/2 —3/, pollicis longis; bracteis rotundatis albis apicibus recurvis, viridibus; ` 320 Vermischte neue Diagnosen. floribus breviter protrusis albis; calyce basi tubulato superne fisso, lobis 6 linearibus acuminatis inaequalibus; corolla breviter infundibuliformi, lobis rotundatis; staminibus, 4 protrusis, filamentis corolla longioribus, antheris oblongis, capsula ovoidea haud pedicellata. Sumatra in ora orientali (Micholitz). LXXVII. Vermisehte neue Diagnosen. 282. Arnica aprica Edw. L. Greene in Ottawa Naturalist, XV (1902), p. 280. Also akin to A. latifolia and like it commonly more or less pubes- cent, but the hairs less rigid, and obviously jointed; the whole plant much smaller in all its parts, and the heads more numerous: radical leaves long-petioled and broadly or narrowly cordate-ovate, the cauline oval, sessile, all serrate or dentate, the teeth callous-tipped: bracts of turbinate involucre few, thin, oblanceolate, acute or acuminate, often purple-tipped, nearly glabrous: rays few, rather deep-yellow, not deeply toothed, the teeth short and broad: disk-corollas with slender tube about as long as the subcylindric but abrupt limb: pappus firm, white; achenes long and slender, glabrous except a few obscure bristly very short hairs and as few minute glands about the summit. British Columbia: This is represented by Mr. James Macoun’s numbers 26284 and 26285 from the Chilliwack Valley. It is said to be a plant not of the woods, but of open ground along streamlets. It is readily distinguishable from A. latifolia not only by its smaller size and more numerous flowers, but by the character of its pubescence, and especially by its short merely tridentate rays; these last, in the real A. latifolia, being elongated, and very deeply cut at summit .into narrow almost ligulate teeth or segments. 283. Arnica confinis Greene, l. c., p. 281. Less than a foot high, monocephalous, or else with also a pair of monocephalous peduncles from the axils of the uppermost pair of leaves, these surpassing the terminal one; herbage of a light green, viscid- puberulent as to the foliage, the stem with a sparse hairiness: lowest leaves obovate to oblanceolate, an inch long or more and petiolate, the cauline in about three pairs, ovate to lanceolate, 1 to 2 inches long, callous-dentieulate, or serrate-dentate, or even subentire, acutish: heads of middle size, the involueral bracts biserial, acuminate, sparsely hirsute: rays deep-yellow, not large; disk-corollas with hirsute tube and naked limb about equal; achenes with a few hirsute hairs; pappus tawny, sub- plumose. British Columbia: Chilliwack Valley, Mr. Macoun, no. 26933. In characters of pubescence, flower and fruit this approaches À. ovata Greene, but in foliage and habit it differs widely. a TT Zeitschriften -Verzeichnis. Beifolgend die Zeitschriften, aus denen regelmässig die neuen Diagnosen im Repertorium gebracht werden. Agram, Glasnik. — Soc. hist.-nat. Croat. Amani. Pflanzer. Amsterdam Aschaffenburg. Mitt. Naturw. Ver. Augsburg. Ber. Nat. Ver. Basel. Verh. Natvrf. Ges. Batavia, Teysmannia. Bautzen. Sitzb. u. Abh Nat. Ges. Isis. Bergen. Bergens Mus. Aarb. Berkeley. Univ. Calif. Publ. Berlin. Sitzb. Kgl. Pr. Ak. Wiss, — Ber, D. Bot, Ges. — Ber, D. Pharm. Ges. — Sitzb, Ges. Natf. Fr. — Gartenfl. — Tropenpflanzer Tropenpfl. — Zeitschr. Ges. Erdk. Bern. Mitt. Naturf. Ges. — Verh. Naturf. Schweiz. Ges. Besançon. Mém. Soc. d’Emul. Doubs. — Arch. Fl. jurass. Bonn. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande. — Mitt. D. Dendr. Ges. Bordeaux. Act. Soc. Linn. Boston. Proc. Amer. Ac. — Proc. Soc. Nat. Hist. Bourg. Bull. Soc. Nat. Ain. Braunschweig. Jahrb. Ver. Natk. Bremen. Abh. Naturw. Ver. Breslau. Jahresb. Schles. Ges. Brünn. Verh. Naturf. Ver. — Ber. u. Abh. Clubs Naturk. Brüssel. Bull. Soc. R. Bot. Belg. Budapest. Növ. Közl. — Ann. hist.-nat. Mus. Hung. Buenos Aires. Ann. Mus ac. Caen. Bull Soc. Linn. Norm. Caleutta. Rec. Bot. Surv. India. Chapel Hill.Journ. Elisha Mitch, Soc. Chemnitz. Ber. Naturw. Ges. Cherbourg. Mém. Soc. Sci. nat. Christiania. Nyt Mag, Naturvid. — Arch. Math. og Naturv. Chur. Jahrber. Natf. Ges, Graubünden. Cincinnati. Journ. Cine. Soc. Nat. Hist. Coimbra. Bol. Soc. Brot. Colombo. Ann. Bot, Gard. Parad. Versl. Gew. Vorgad. Wis.-en Nat. Afd, Kon. Ak. Wet. Ann Arbor. Hep. Michigan Ac. Sci. und Beihefte z. | Colorado Springs. Color. Coll. Stud. | Columbus. Ohio Nat. Danzig. Schrift. Naturf. Ges. — Amtl. Ber. Verw. Samml. Dorpat. Schrift. Naturf. Ges. — Arch. Naturk. Liv-, Ehst- u. Kur- lands. — Act. hort. bot. Jurjev. — Sitzb. Naturf. Ges. Dresden. Sitzb. Isis. Dürkheim. Jahrb. Pollichia. Edinburgh. Trans. a. Proc. Bot. Soc. — Ann. Scot. Nat. Hist. Elberfeld. Jahrb. Naturw. Ver. Emden. Jahrber. Naturf. Ges. Erlangen. Sitzb. Phys.-mediz. Soz. Florenz. Bull. Soc. bot. Ital. — Nuov Giorn. Bot. Ital. Frankfurt a. M. Ber. Senckenbg. Ges. Frankfurt a. O. Helios. Frauenfeld. Mitt. Thurg. Naturf. Ges. Freiburg i. B. Ber. Natf. Ges. — Mitt. Bad. Bot. Ver. Genua. Malpighia. Gera. Jahrb. Ges. Fr. Naturw. Giessen. Ber. Oberh. Ges Nat,- u. Heilk. Görlitz. Abh. Naturf. Ges. Grahamstown. Rec Albbany Mus. Graz. Mitt. Naturw. Ver. Steiermark. Greifswald. Mitt. Naturw. Ver. Güstrow. Arch. Ver. Freunde Na- turg. Mecklenburg. Halifax. Proc. a. 'Trans. N. Scot, Inst. Soc. Hamburg. Verh. Ver. naturw. Unterh. — Verh. Nat. Ver. — Abh. Geb. Naturw. Hannover. Jahrb. Naturh. Ges. Heidelberg. Verh. nat.-med. Ver. Hermannstadt. Verh. u. Mitt. Ver. Nat. Jekatherinburg. Bull. Soc. oural. Indianopolis. Proc. Ind. Ac. Sci, | Innsbruck. Zeitschr. Ferdin. — Ber. Naturw.-Med. Ver. Jena. Naturw. Wochenschr. Jena, Flora. Jowa. Jowa Nat. Karlsruhe. Verh. Naturw. Ver. Kassel. Abh. Ver. Naturkd. Zeitschriften -Verzeichnis. Kiel. Schr. Naturw. Ver. Schleswig- Holstein. Kiew. Mém. Soc. Nat. Klagenfurt. Carinthia. — Jahrb. Naturh. Landesmus. Königsberg. Schr. phys. ök. Ges. Kolmar. Mitt. Naturh. Ges. Kopenhagen. Bot. Tidsskr. — Medd. Bot. For. — Vidensk. Medd. Laibach. Mitt. Mus. Ver. — Isv Muz. Drust. Landshiit. Ber. Bot. Ver. Lausanne. Bull. Soc. Vaud. Leipzig. Gartenwelt. — Bot. Zeitg. Le Mans. Monde des Plantes. Linz. Jahrb. Ver. Natk. — Mus. Franc.-Carol. London, Ann. of Bot. — Bot. Mag. — Gard. Chron. — Hookers Jcon. Lund. Botaniska Notiser. Lüneburg. Jahrb. Nat. Ver. Luxemburg. Arch. Trim. — Rec. Mém. et Trav. Soc. Bot. — Ver. Lux. Naturfr. Lyon. Ann. Soc, bot. Madison. Wise. Geol. Nat. Hist. Surv. — Trans. Wisc. Ac. Sei. Magdeburg. Abh. u. Ber. Mus. Nat. u. Heilk, ` Mailand. Atti Soc. Ital. Sei. nat. Mus. civ. Milano, Marburg. Sitzb. Ges. Bef. ges. Natw. Meissen. Mitt, Nat. Ver. Jsis. Milwaukee. Bull. Wisconsin Hist. Soc. Missoula. Bull. Univ. Montana. Mons. Le Bambou. Montevideo. Ann. Mus. Nac. Moskau. Bull. Soc. Imp. Nat. München. Mitt. Bayr. Bot. Ges. Neapel. Boll Soc. Nat. Napoli, — Rendic. Acc. Sci. Fis. e Mat. Neudamm. Monatsschr. Kakteenkd. Neuenburg. Bull. Soc. Sci. Nat. New York. Ann. N. York Ac. Sei. Nijmwegen. Rec. Trav. bot. Néerl. Nürnberg. Abh. Naturf. Ges. — Jahrb. Naturf. Ges. Odessa. Mém. Soc. Nat. Nouv. Russie. | Wiesbaden. Jahrb. Nassau, Ver Natk. | de Jc + ANAS H 7 . Olmütz. Ber, Naturw. Sekt. Padua. Atti Acc. Sci. Venet.-Trent.-Istr. Palermo. Contr. Biol. veg. Paris. Ann, Sci, nat. Paris. — Bull. Mus. Hist. nat. Paris. | Tiflis. Nat. $ Paris. Bull. Soc. Dendrol. France. — C, R. Acad, Sci. — Nouv. Arch. Mus, hist. nat. — Rev. gén. Bot. Petersburg. Act. hort. Petr. — Trav. Mus. Bot. Ac. Sci. Philadelphia. Proc. Am. Phil. Soc. — Proc, Ac. Nat. Sci. Pisa. Atti Soc. Tose. Sci. Nat. Posen. Zeitschr. Naturw. Abt, d. Ges. f. Kunst u. Wiss. Prag. Sitzb. Lotos. — Sitz. Kgl. Bóhm. Ges. Wiss. Pressburg. Verh. Ver. Natur- u. Heilk. Regensburg. Mitt. Ver. Naturfr. Reichenberg. Mitt. Ver. Naturfı. Riga. Korrespbl Nat. Ver. | Rio de Janeiro. Arch. Mus. Nac. ` Rochester. Proc. Rochester Ac. Sci Rom. Ann. di Bot. — Atti R. Acc. Linc. San Diego. Zoë. Sao Paulo. Rev. Soc. Sci. Siena. Bull. Lab. Ort. bot. Sitten. Bull. Soc. Murith. St. Gallen, Ber. Naturw. Ges. St. Louis. Trans. Ac. Sci. — Rep. Missouri Bot. Gard. Stockholm. Ark. f. Bot. Strassburg i. E. Mitt. Philom. Ges. Stuttgart. Jahresh. Ver. vaterl Na- turk. Württembg. — Zeitschr. f. Naturw. Sydney. Agric. Gaz. N. S. Wales. — Proc. Linn. Soc. N. S. Wales. Act. hort, bot. — Mon. Jard. bot. | Tokyo. Bot. Mag. — Journ. Coll. Sci. . Topeka. Trans, Kansas Ac. Sci. Tromso. Mus. Aarber. — Mus. Aarsh. : Tufts College, Mass. Tufts Coll. Stud. Washington. Proc. Biol. Soc. — Misc. Pap. Bur. Plant Industr. — Plant World. Wellington. Trans. and Proc. New Zealand Inst. Wien. Ann. Hofm. — Mitt. Naturw. Ver. i — Schrift. Ver. Verbr. Naturw. Kenntn, — Verh. Zool.-Bot. Ges. Winterthur. Mitt. Naturw. Ges. Würzburg. Sitzb. Phys.-Med. Ges. ` Zürich. Verh. Schweiz. Nat. Ges. Zwickau. Jahrb. Ver. Natk. at JE Band VI. No. 21/26 = No. 125/130 (Schluss- und Registerheft) 1. März 1909 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Verüffentlichung Preis des Bandes 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk. der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen | Herausgegeben Dr. phil. Friedrich Fedde " BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1909. Den Herren Autoren die gefallige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnose sofort zum Abdruck gelangen. ` f : d Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata kostenfrei geliefert. Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarsche Strasse 31 | | zu richten Da Nummer 27—28 (IH, No. 1—2) sowie auch 29—32 (IH, Ne. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruekte Ausgabe beziehen, erlaube ieh mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich . bei direktem Bezuge durch mich die einseitire Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore No. 125/130 MEM VI. Band | — x. Marz 1909 LXXVII. E. Hackel, Gramineae novae a M. D. W. Jeffreys apud Bulawayo Rhodesiae collectae." (Ex: Proc, Rhodesia Scientific Association, VII, part II [1908], pp. 65— 70.) 1. Stereochlaena Hack., nov. gen., Le p. 65 = Chloridion Stapf in Hook., Ic., t. 2640 (1900). St. Jeffreysii Hack., 1. c., p. 66 = Ch. Cameroni Stapf, 1. c. 2. Eragrostis uniglumis Hack., 1. c., p. 66. Perennis. Culmi erecti, subcompressi, glaberrimi, circ. 60 cm alti, 4—5-nodes, nodis 2—-3 versus basin confertis, summo circa medium cul- mum sito, superne longe nudi. Vaginae arctae, teretes, internodiis bre- viores, ore barbatae, ceterum glaberrimae. Ligula brevissima, ciliolata. Laminae anguste lineares sensim acutatae, 10—15 cm lg. explanatae 3—4 mm lt., siccando plerumque convolutae, rigidae, suberectae, glabrae v. inferne sparse pilosae, margine laeves, crassinerves, nervis subconti- guis. Panicula ovata, patens, densiuscula, 9—18 cm lg. 5—8 cm It. ` ramis solitariis tenui-filiformibus ramulisque scaberulis in axillis barbatis, primariis inferioribus 4—7 cm longis a tj inferiore divisis, secundarios patentes iterum basi nudos apice 2—4 spiculatos procreantibus, spiculis versus apicem ramorum confertis breviter vel brevissime pedicellatis, subterminalibus subsessilibus. Spiculae lanceolatae, 8—10 flores, floribus Sese ad ?|, usque tegentibus, 6—7 mm lg, 2 mm It, e viridi et livide violaceo variegatae, rhachilla tenace. Gluma I ad callum minutum re- ducta; II ?/, floris contigui tegens, lanceolata, acuta, 3-nervis; glumae fertiles ovato-lanceolatae subacuminatae ipso apice obtusiusculae, 2— 2,5 mm lg, nervis prominulis, glabrae, superne carinisque scaberulae. Palea glumam subaequans, oblonga, obtusiuscula, carinis subeurvatis in 1) Das Separatum wurde” von Prof. Hackel mit den eingefügten Ver- besserungen an das Repertorium gesandt. Der Text weicht daher von der Originalarbeit etwas ab. Die Originalexemplare zu den Neubeschreibungen befinden sich im Herbarium Hackel und in dem. des Apc zu edde. - Grahamstown. j 21 Repertorium novarum specierum. VI. 322 | E. Hackel. ‘/, inferiore pilis patentibus paleae latitudinem aequantibus ciliata superne breviter ciliolata. Antherae lineari-oblongae 1mm ]g. An gluma fertilis serius a rhachilla manente palea solvitur, in plante florente non certe observandum. Rhodesia: Bulawayo, leg. Jeffreys, no. 48. Affinis E. heteromerae Stapf quae ex descriptione gluma I minuta v. obsoleta cum nostra congruit, a nostra tamen differt spiculis linearibus, gluma IL 3-nervi, fertilibus obtusis, praecipue vero palea carinis scabrida nec ciliata. In nostra specie gluma I jam in spiculis nondum florentibus deest (praeter rudimentum calliforme) nec (more specierum quarundum) serius delabitur. 3. Eragrostis (Pteroéssa) patenti-pilosa Hack., ]. c., p. 67. Perennis, innovationibus extravaginalibus, Culmi geniculato -ascen- dentes, basi interdum prostrati, 20—30 cm alti teretes, glaberrimi, 3—4- nodes, infra nodos annulo rufescente haud glanduloso signati, simplices v. ubi prostrati, breviter ramosi. Folia undique pilis angulo recto pa- tentibus basi tuberculatis plus minusve hirsuta, summum tantum saepe glabrescens. Vaginae teretes, arctae, internodiis breviores ore longe patentim barbatae. Ligula brevissima, ciliolata. Laminae lineares, sensim acutatae, 5—8 cm lg. (summa brevior) 2—3 mm lt., planae vel leviter convolutae, rigidulae, patentes, glaucescentes, margine scaberulae, laxius quam vaginae hirsutae, tenuinerves. Panicula ovata, laxa, patens, 7— 10 em lg., ad 5 em lt, rhachi patenti-pilosa, ramis 3—5-nis capillaribus glabris scaberulis vel inferne parce pilosis, in !/, inferiore indivisis, 3—5 cm longis, ramulos patentes 1—2 spiculatos edentibus, spieulis aequaliter dispositis, pedicellis quam spicula paullo-duplo brevioribus fultis. Spiculae lineares vel lineari-oblongae, 5—9-flores, ad 7 mm lon- gae, floribus sese ad !/, v. parum ultra medium tegentibus, plumbeo- virides, glaberrimae, rhachilla tenace. Glumae steriles parum inaequales, 1,5--1,8 mm longae, hyalinae, 1-nerves, circa dimidium glumae fertilis tegentes. Glumae fertiles late ovatae, obtusiusculae, 2 mm longae, tenuiter membranaceae, nervis parum prominulis laevibus, demum deci- duae. Palea glumam subaequans, oblonga, obtusa, curvula, carinis glaber- rima, persistens. Antherae 0,8 mm lg. Rhodesia: Bulawayo, leg. Jeffreys, Maio 1907, no. 33. Affinis E. chloromelae Steud., quae differt laminis filiformi-convolutis superne capillaribus elongatis, glaberrimis v. raripilis, paniculae rhachi glabra. 4. Eragrostis (Pteroössa) Jeffreysii Hack., 1. c., p. 68. Perennis, caespitosa, innovationibus extravaginalibus. Culmi erecti, teretes, glaberrimi, cire, 40 cm alti, 4-nodes, simplices, superne breviter nudi. Folia inferiora pilis basi tuberculatis patenti-hirsuta, superiora glabra. Vaginae arctae, internodiis breviores praeter os longe barbatum glaberrimae, inferiores saltem superne pilis plus minus reflexis villosulae, emortuae firmae, basin culmi diu cingentes. Ligula brevissima, ciliolata, Laminae difformes: innovationum anguste lineares, convoluto-filiformes, Gramineae novae a M. D. W. Jeffreys apud Bulawayo Rhodesiae, 323 superne subcapillares, circ. 10 em lg. statu convoluto inferne 1 mm It., extus marginibusque pilosae, intus glabrae, culmeae late lineares, planae, cire. 12 cm lg. (summa vix brevior), 5 mm lt., subtus hirsutae, supra scaberulae, rigidae, crassinerves. Panicula oblonga, laxiuscula, patens, ultra 30 em lg., ad 8 cm lt., stricta, rhachi glaberrima, ramis inferiori- bus ternis, superioribus solitariis filiformibus strietis scaberulis, inferiori- bus 6—7 em longis basi breviter nudis ramulos crebros patentissimos 2—5 spiculatos gignentibus, spiculis aequaliter dispositis, pedicellis pa- tentissimis spicula parum usque (in subterminalibus) triplo brevioribus fultis. Spieulae oblongae, 3— flores, floribus sese ad medium usque tegentibus, cire. 4 mm lg., 1,5 mm lt., plumbeo-virides, rhachilla tenace. Glumae steriles inaequales (1,5 et 2 mm lg), medium v. ?/, floris conti- gui tegentes, late lanceolatae, acutae, 1-nerves, laeves. Glumae fertiles ovales, obtusae, 2 mm lg. nervis parum prominulis scaberulis, demum deciduae. Palea glumam subaequans, late ovali-oblonga truncata, leviter curvata, carinis obsolete scaberulis, persistens. Antherae 3, 0,7 mm lg.; caryopsis ovali-oblonga truncata obtuse tetragona ventre plana, 1 mm lg., scutello dimidiam caryopsin aequante. Rhodesia: Bulawayo, Mar. 1907, leg. Jeffreys, no. 42. Affinis E. filiformi Nees (E. curvulae Nees) quae differt foliis omnibus conformibus filiformi-involutis apice setaceis plerumque curvulis valde elongatis glabris, paniculae ramis capillaribus flexuosis, basi longius nudis, ramulis ramo appressis v. vix patulis, spiculis laxifloris, etc. Habitus speciei nostrae affinitatem quandam cum E. gummiflua Nees indicare vide- tur, quae vero culmo infra nodos glanduloso-viscoso, paniculae ramulis secundariis brevissimis, spiculis itaque dense confertis, spiculae rhachilla fragili differt. 5. Panicum (Brachiaria) bulawayense Hack., |. c., p. 69. Perenne. Culmi erecti, ad 50 cm alti, compressi, glaberrimi, 3—4- nodes, simplices. Vaginae laxiuseulae, inferiores compressae, carinatae, superiores teretiusculae margine ciliatae, ceterum pilis basi tuberculatis hirsutae, nodis pubescentibus. Ligula series ciliorum brevium. Laminae inferiores e basi angusta, superiores e basi rotundata lineari-lanceolatae, sensim tenui-acuminatae, 15—20 em lg. ad 15 mm latae, firmulae, vi- rides, glabrae margine scabrae, nervo medio crasso, lateralibus tenuibus. Racemi cire. 12 secus rhachin communem circ. 10 cm longam pubes- centem in ejus parte inferiore alterni, 1,5—3,5 cm a se distantes, in parte superiore aggregati subverticillati, inferiores circ. 6 cm, summus circ, 3 cm longus, omnes sessiles, patentissimi, in axillis breviter barbati, rhachi spiculis duplo angustiore, spicula terminata, laxe et tenuiter pubes- cente, inferne parce pilifera, scabro-ciliolata, pedicellis spicularum binis, linearibus, apice haud incrassatis, minute puberulis, altero vix 0,5 mm longo, altero 1 mm, spiculis inordinate 4-seriatis subimbrieatis versus rhacheos ventrem subconniventibus. Spiculae ovato-lanceolatae acumi- natae, turgidulae, e viridi et sordide violaceo variegatae, glaberrimae. Gluma I ?/,—4/, spiculae aequans, ea angustior, cuneato-lanceolata, acuta dk 324 E. Hackel: Gramineae novae a M. D. W. Jeffreys apud Bulawayo Rhodesiae. 8-nervis; II et III spiculam aequans, ovato-lanceolatae, acuminatae, 3- nerves, l| convexa, III planiuscula, paleam floremque masculum fovens; IV spicula fere duplo brevior, ovalis, rotundata, breviter (0,9 mm) mucro- nata, subconvexa, coriacea, pallida, rugulis transversis scabra, 3-nervis, nervo medio prominulo. Palea glumae similis, bicarinata plana. Antherae floris masculini 1,5 mm, floris hermaphroditi 2 mm longae. Rhodesia: Bulawayo, anno 1907, leg. Jeffreys, no. 28. Habitu simile P. numidiano Lam., quod vero abunde differt gluma I spicula plus duplo breviore, IV spiculam subaequante mutica, etc. 6. Andropogon (Schizachyrium) Jeffreysii Hack., 1. c., p. 70. Culmi erecti subcompressi glaberrimi, circ. 40 cm longi, plurinodes, e nodis 2—4 superioribus florifero-ramosi, ramis simplicibus elongatis subfastigiatis unispicatis. Folia glabra; vaginae subcompressae, carinatae, internodiis breviores, laeves. Ligula brevis, truncata. Laminae lineares, sensim setaceo-acuminatae, ad 10 cm lg., 3 mm It., suberectae, planae. rigidulae, margine aculeolis remotis scabrae. Racemi in apice culmi ramorumque solitarii, circ. 4 cm longi, laterales e vagina summo spathi- formi plus minus exserti, terminalis basi vaginatus, subrobusti, circ. 8- articulati, dense sericeo-villosi; articuli pedicellique quam spicula fertilis 1/3 breviores dorso marginibusque villis sursum accrescentibus articulo paullo brevioribus dense vestiti, apice in urceolam membranaceam glabram crenulatam dilatati. Spiculae sessiles lineari-lanceolatae 8—9 mm longae e viridi et violaceo variegatae. Gluma I chartacea, callo pilis gluma circ. 8-plo brevioribus barbata, toto dorso laxe pilosa, apice minute bimucronu- lata, marginibus anguste inflexa, flexuris superne scabra, inter carinas tenuiter 5—6-nervis; II Im aequans, lanceolata, membranacea, 3-nervis, glabra; III spiculam subaequans, lineari-oblonga, hyalina, purpurea; IV spi- cula !/, brevior, in !/, superiore bifida, inter lacinias aristam exserens perfectam 13—15 mm longam. Spiculae pedicellatae 5—6 mm lg., glabrae, neutrae; gluma I breviter aristulata, II et III ut in sessili, IV mutica. Rhodesia: Bulawayo, Maio 1907, leg. Jeffreys, no. 78. Remote affinis A. hirtifloro Kunth, qui differt spiculae sessiles gluma I marginibus late inflexa (in pagina interiore sese tangentibus) coriaceo- chartacea, inter carinas obsolete binervi v. enervi, IV ad 4/7, usque fissa, rhacheos articulis breviter hirsutis. Dr. K, Rechinger: Piantae novae pacificae. IV. 325 LXXIX. Plantae novae pacificae. IV.) Auctore Dr. K. Rechinger. (Originaldiagnosen.) 22. Geniostoma gracilis Rechinger, nov. spec. Frutex gracilis, rami tenues elongati, raro ramificati, cortice cine- rea vel griseo-brunnea, saepe pendentes. Folia longe acuminata, ellip- tica, basi rotundata, vix in petiolum acuminata, nervis secundariis utrin- que 6—8, folia 8—10 cm longa, 3—4 cm lata, petiolus 0,5 cm longus. Vagina stipularis paululum elongata in sicco membranacea, truncata. Cymae axillares 3—5 floris, 3 cm et ultra longae et latae, Capsula globosa, laevis, sero dehiscens, valvis in sicco demum recurvatis, ob- tusis, 6—7 mm longa, 5—6 mm lata, massa seminum 3 X 5 mm. Pedi- cellus 10—14 mm longus. Pedunculus 12—15 mm longus. Calyx 5 fidus, lobis triangularibus acuminatis, corolla calyce quadruplo lon- giore. Corolla in vivo alba 4 mm longa, corollae lobis et basi intus villosiusculis. Insulae Samoenses, insula Upolu. In silvis primaevis supra Ut- mapu, cca. 500 m s. m. m. Junio 1905 (Rechinger no. 1475, 948). Eine sehr auffallende Art, die durch die dünnen, langen, wenig ver- üstelten, peitschenähnlichen Zweige, die armblütigen Cymen und sehr dünne und lange Blüten- und Fruchtstiele sehr auffällt. Die Laubblätter sind im untersten Dritteil am breitesten. Da mir die Originalexemplare Forsters (resp. Banks) von G. ru- pestre von der Insel Tanna vorliegen und ich ein reichliches Herbar- exemplar der neuen Art in Upolu gesammelt habe, ferner die meisten der bisher beschriebenen Arten der Gattung “Geniostoma verglichen habe, ` nehme ich keinen Anstand, diese Art neu zu beschreiben. 23. Geniostoma biserialis Rech., nov. spec. Frutex, rami elongati parce ramificati validiores, cortice albida vel grisea, patuli. Folia longe elliptico-lanceolata, longe acuminata, subtus pallidiora, sessilia vel brevissime pedunculata, .biserialia, basi ob- tusa, truncata, nervis secundariis utrinque 9—12, folia 12—16 cm longa, 4—5 cm lata, petiolus 1 mm longus vel nullus. Vagina stipu- laris brevissima in sicco chartacea. Cymae axillares, 5—10 floris, 8— 10 mm longae. Pedicellus cca. 2 mm longus, pedunculus 1,5—2 mm longus. Calyx quinquefidus, lobis triangularibus. Corolla 3 mm longa in vivo alba, lobis intus villosis. Capsula matura ignota, juvenilis imma- tura 7—8 mm longa, 2—3 mm lata elliptica acuminata. Samoa: Insel Upolu, in silvis primaevis prope Tiavi, m. maio, cca. 700 m s. m. (Rechinger no. 446). 1) Cf. Rep. IV (1907), pp. 228—233; Rep. V (1908), pp. 130—133; Rep. VI (1909), pp. 49—51. 326 > Dr. K. Rechinger. Grösserer Strauch mit weissen Blüten, durch streng zweireihig an- geordnete Laubblätter, die fast sitzend sind, und durch deren Länge be- sonders gekennzeichnet. M 24. Coprosma Savaiensis Rech., nov. spec. Fruticosa, tota planta glabra in sicco nigrescens, ramis curvatis, internodiis apicem versus abbreviatis, stipulis triangulari-acuminatis basi connatis acumine dentato; foliis oblongo-lanceolatis chartaceis, crassiusculis, acutis in petiolum angustatis. glaberrimis; pedunculis paucifloris (6—10), pedicellis brevissimis; drupis nigris nitentibus, calycis tubo brevi rupra drupam instar corona minima persistenti; flores desunt. ` A. C. rhynchocarpa A. Gray evidenter differt calycis tubo brevissimo drupae insidenti, pedunculis cymarum multo longioribus et plurifloribus et aliis potis. A. C. strigulosa Lauterb. visis speciminibus autenticis jam omnibus partibus glaberrimis longe differt. Samoa: Insula Savaii in silvis primaevis et declivibus montis igni- vomi ,Maungaafi“, cca. 1500 m s. m., m. Julio (Rechinger no. 1083). Strauch verwandt mit C. rhynchocarpa A. Gray aus Hawaii; aber gut zu trennen. Zweige ziemlich langgestreckt, meist hin- und hergebogen, graubraun; Blatter grün, im Trocknen sehwárzlich, dick, elliptisch-lanzett- lich; Nebenblütter dreieckig, mit breiter Basis aufsitzend, mitunter an der Basis verwachsen, mit verlängerter Spitze; Nerven der Blätter beiderseits wenig hervortretend. Früchte im reifen Zustande schwarz glänzend, beerenartig rundlich nach oben zugespitzt, von den Resten der Kelch- zipfel gekrönt. Fruchtstand eine zusammengesetzte Cyme, in Büschel | dicht gedrängt zu je 6—10 und mehr; Früchte fast sitzend, tiefsch warz. Internodien gegen das Ende der Zweige zu sehr verkürzt. 25. Psychotria atroviridescens Rech., nov. spec. Ex affinitate P. insularum A. Gray. Frutex ramis gracilibus foliosis griseis scabris, foliis oblongo- lanceolatis angustatis, apice et basi longiuseule acuminatis petiolatis tenuibus utrinque 8 —10 nervis secundariis; cy ma terminali sessili com- posita, floribus graciliter pedicellatis albis; calycis dentibus 5 acu- tissimis; fructibus ovoideis rubris, Samoa: Insula Upolu, in montibus „Lanutoo“, cca. 700 m s. m., m. Julio (Rechinger no. 717, 763, 620). Insula Upolu, in silvis primaevis prope Utumapu, m. Junio (Rechin- ger no. 502). | Unterscheidet sich von P. inswarum A. Gray durch schwirzlich- grünes mattes, nicht glänzend-grünes Laub von lünglich-lanzett- licher Gestalt, das beiderseits zugespitzt ist (Liinge der Spreite 11—12 cm, Breite 3—4 cm; Blattstiel 1 em lang), ferner durch einen armblütigen. fast sitzenden Blütenstand, bestehend aus sehr kleinen Blüten (3—4 mm lang), durch graubraune matte, nicht grüne vorjührige und ` heurige Zweige, ferner stehen die Sekundärnerven der Laubblätter in viel spitzerem Winkel vom Medianus ab wie bei P. insularum A. Gray. Teng dcs f Plantae novae pacificae. IV, 327 26. Psychotria angustissima Rech., nov. spec. Fruticosa, ramis novellis elongatis patenter pilosis, pilis den- siusculis conspicuis; foliis petiolatis lanceolatis elongatis longe acu- minatis basi in petiolum angustatis in sicco cinereo-rubescentibus; panicula florum sessili in capitulum laxum congestis; floribus mediocribus; fructibus elongatis pilis fuscis brevissimis (sub lente) obtectis 10—12 mm longis, 4—5 mm latis in capitulo sessili congestis. Samoa: Insula Savaii, in silvis densis humidis primaevis prope pagum Patamea, m. Julio (Rechinger no. 1141). Die jüngeren Zweige sind schon stark verholzt, bleiben stiel- rund, da sie beim Trocknen kaum schrumpfen, sie sind stark verlüngert bogig, ihr Durchmesser beträgt 2—2,5 mm. Der Blattstiel hat eine Lànge von 15—20 mm, ist dicht behaart, oberseits rinnig. Die Blatter sind, bis auf wenige verstreute, lüngere, rotbraune Haare auf der Oberfläche, kahl, im trockenen Zustande einer eigentümlichen Farbe, grauschwarz mit einer Beimischung von Purpur, ihre Grösse beträgt 14—16 cm X 2—3 cm. Die Anzahl der Nerven in jeder Blatthälfte beträgt 15—18. Sie treten auf der Ober- und Unterseite der Blätter wahrnehm- bar, aber nicht stark hervor. " Die Frucht ist etwas dicker, bauchiger wie bei P. stenocarpa, ganz kurz, aber deutlich rostrot behaart, diese Beharung ist leicht abzureiben. Der Blüten- resp. der Fruchtstand ist ganz ungestielt und sitzt am Ende der Achse, umgeben von Büscheln langer Laubblatter. Die Frucht wird von 2 Rippen auf dem Rücken durchzogen. Der Kelch ist sehr kurz und schliesst die Frucht, die von der Seite etwas zusammengedrückt ist, als winziges Krönchen ab. Gut zu unterscheiden ist P. angustissima zunächst von allen anderen samoanischen Psychotria-Arten durch die dicht rotbraun behaarten Triebspitzen, Blattstiele und heurigen Zweige, ferner durch die zerstreut rotbraun behaarte Blattoberseite, durch die vollkommen sitzenden Blüten- oder Fruchtstände, die schmalen, in eine lange Spitze aus- laufenden Laubblätter. 27. Psychotria Savaiiensis Rech., nov. spec. Fruticosa elata, glabra; ramis novellis ipsis glabris validis, in sicco complanatis, stipulis caducis; foliis ellipticis magnis basin et apicem versus sensim acuminatis, membranaceis glabris; petiolis gla- bris; fructibus paucis cymam terminalem formantibus, fructibus longe pedunculatis (15 mm) ovato-oblongatis, calycis limbo cupuliformi obsolete quinque dentato, .coronatis. Folia 17—19 cm longa, 8—9 cm lata. Petioli carinati, 2 cm longa. Tota planta in sicco nigrescens. Samoa: Insula Savaii, in silvis primaevis montis ignivomi ,Maun- gaafi“, cca. 1200 m s. m., mense Julio 1905 (Rechinger no. 690). Sekundürnerven auf der Ober- und Unterseite des Blattes mässig vorspringend. Das Maschennetz, das durch die anastomosierenden Blattnerven hóherer Ordnung entsteht, ist auffallend eng und deut- lieh ausgebildet. 328 Oreiostachys, genus novum, a J. S. Gamble. Der Stiel der Fruchtrispe, die sehr armfrüchtig ist, ist 2—4 cm. lang. Die Frucht ist bei der Reife schwarz, 15 mm lang, 7—9 mm breit, elliptisch nach unten in den Fruchtstiel allmählich zusammen- gezogen, an ihrem oberen Ende mehr kurz abgestutzt, von den lappigen Resten des Kelches deutlich gekrónt. | 28. Psychotria loniceroides Rech., nov. spec. Ex affinitate P. pacificae K. Sch. Humilis fruticosa, ramosissima glabra; ramulis novellis compla- natis; foliis petiolatis parvis (pro genere) oblongis acuminatis, basi acutis, herbaceis, utrinque glabris, in sicco pallide lutescenti-viridibus, junioribus obscuris, panicula brevi, pedunculata; floribus capitatis. (10—12); corollis maiusculis albis, amoene odoratissimis, carnosulis in. vivo fere succulentis. Samoa: Insula Savaii, in regionibus elatioribus montis ignivomi .Maungaafi* locis apertis, cca. 1500 m s. m., mense Julio 1905 (Re- chinger no. 1075). Besonders ausgezeichnet durch den niederen, strauchigen W uchs.. die kleinen, spärlichen Blätter, welche in mancher Beziehung denen von P. pacifica K. Sch. ähnlich sind, aber kaum !/, ihrer Grösse er- reichen, sowie durch die im Verhältnis zur ganzen Pflanze, sowie nament- lich zu den Bláttern, grossen Blüten. Die letzteren erreichen eine Linge von 2,5 cm, die Stiele der terminalen, kópfchenartig dicht gedrüngten Bliitencymen erreichen eine Länge von 2,5 cm. Die Blatt- spreite ist 5 cm lang, 1,5—2 cm breit. An der Basis der Blattstiele stehen kurze, unregelmässige, haarfórmige Gebilde von brüunlicher Farbe, die mit freiem Auge kaum sichtbar sind. LXXX. Üreiostachys, genus novum, a J. S. Gamble. 1. Oreiostachys Gamble nov. gen. apud Koorders in Verslag Gew. Verg. Wis-en Naturk. Afd. Koninkl Ak. Wetensch. Amsterdam, 1908, p. 657; Proe. Meeting, 1908, p. 685. Spiculae 1 florae, ovato-oblongae, secus ramos paniculae in racemis brevibus dispositae; floribus hermaphroditis. Glumae subcoriaceae, mucro- nato-acuminatae, multinerves, dorso apicem versus pallide villosae; 4—6 vacuae inferiores, ab imo gradatim auctae; florens vacuis simillima; palea etiam glumis similis sed bimucronata, ecarinata, dorso interdum corru- gata, quam gluma villosior, dorso basi interdum rachilla terminali munita. Lodiculae 3, breves, nunc obtusae, nune spathulatae, pilis longis sericeis ciliatae. Stamina 6; filamenta longissima glabra; antherae elongatae, loculis: inferne acutis. Ovarium glabrum, ovoideum vel cylindricum, apice in- crassatum; stylus basi 3-fidus, stigmatibus plumosis. Caryopsis non visa. Gramina suffruticosa, culmis maxime fistulosis; pseudophyllis scabris, apice fimbriatis, apiculo brevi. Folia petiolata, cum vaginis articulata, nervulis transversis nullis vel obscuris. Inflorescentia in culmis aphyllis;. ramis longis vel brevibus verticillatim dispositis, sed vaginis et pseudo- phyllis munitis, quam maxime decomposita. (J. S. Gamble, msc. 28. I, 1908 in Herb. Acad. Rheno-Trajeci et Herb. Acad. Lugd. Bat.) Oreiostachys, genus novum, a J. S. Gamble. 329 2. Oreiostachys Pullei Gamble, l. c., l. c. Suffrutex scandens 10 m altus (fide cl. Pulle); culmi inter nodos maxime fistulosi; nodi annulati; pseudophylla straminea, scabra, or longe fimbriata, apiculo brevi. Folia tenuiter membranacea, lineari-lanceolata, apice longe setaceo-acuminata, basi inaequaliter, cuneata, margine et apice scabra, supra laevia infra paullo asperula et ad costam prope basin villosula, 12—20 cm longa, 1—3 cm lata; costa subtus lucens, nervi utrinque 5—8 haud conspicui, nervulis transversis perobscuris; vaginae glabrae striatae, apice ciliis paucis albis rigidis munitae; ligula longius- cula puberula serrata. Inflorescentia in culmis florentibus; paniculae ad nodos verticillatae, ramis longis vel brevibus, ad 10-12 cm longae; spiculae in ramulis racemosis pauciflorae, acutae, 10—15 cm longae, 2-3 mm latae, 1-florae; rhachis angulata, sinuata, scabra; bracteae multe foliosae foliis similes sed vaginis majoribus. Glumae vacuae 4—6 sub- coriaceae, ovatae, longe mucronatae, 5—15-nerves, nervulis transversis obliquis frequentioribus, dorso scabrae et sub apice albo-villosae; gluma florens vacuis simillima, 12 mm longa 5 mm lata; palea etiam florenti similis et aequilonga, bimucronata, dorso rotundata, ecarinata. Lodiculae 3, 1—1,5 mm longae, basi cuneatae, apice obtusae, longe albo-fimbriatae; interdum elongatae, spathulatae (an in floribus morbosis?) 7--8 mm longae, longe ciliatae. Stamina 6; filamenta longissima; antherae 7-7,5 mm longae. Ovarium 1—2 mm longum, glabrum; stigmatibus plumosis plerumque plus minus coalitis. Caryopsis non visa. (J. S. Gamble, msc. 28. I. 1908 in Herb. Acad. Rheno-Traject. et Herb. Acad. Lugd. Bat.) Geographical distribution: Outside Java: unknown. In Java: Only in Western Java, in the Preanger, at an altitude of 1000—2000 m. Here only represented by two collecting numbers 1. in virgin forest, probably in 1839 on or near the plateau of Pengalengan (Junghuhn no. 143, in Herb. Lugd. Bat. sub n. H. L. B. 908, 7—617— 618—619—620 — branches which only bear leaves) and 2. in the Wajang-Windoe mountains, near the tea-plantation Malabar in virgin forest, at a height of 1600 m above sea-level (A. Pulle no. 3173 in Herb. Rheno-Traject. Suffruticose, climbing, 10 m high. Spikes dark violet. Flowering without leaves. This species of Bamboo has not flowered for a very long time, according to verbal information obtained locally. Flowering branches collected on June 25, 1906) — Native name: Awi-eueu or Awi-eueul (Sundanese) near Pengalengan. This species is phyto-geographically very interesting, because 1. this monotype represents a genus, which according to Gamble (see above), is more nearly related to the genus Sasa Shibata, occurring in Japan, but absent from the Malay Archipelago, than to the other genera of Gramineae-Bambuseae, represented in the Archipelago by numerous wild species; 2. because in Java, according to my numerous journeys, nearly all wild-growing Bambusaceae only occur below 1600 m, while Oreiostachys Pullei Gamble, was found growing wild by Pulle 1600 m above sea- level, 3) because this species appears to be endemic in Java, and seems there to be localized in a few mountain regions of the Preanger. 330 H. Léveillé. LXXXI. Decades plantarum novarum. XV. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 141. Hypericum Esquirolii Lév., nov. spec. Planta 50 cm circiter alta, glabra e basi et praecipue ad apicem ramosa; ramis corymbosis et corymbiferis, trichotomis; caulis elineatus; folia lanceolato-oblonga, integra, amplexicaulia, subtus glauca, densissime punctis nigris conspersa, ad apicem obtusissima; majora 5 X 2 cm; flores parvi et numerosi; sepala oblonga, obtusa 3-nervata, passim nigro- punctata; petala nigro-punctata sepalis longiora; styli 3 liberi cum stamini- bus inclusi; capsula glandibus sessilibus, rotundatis, oviformibus munita. Chine: Kouy-Tchéou: 6 juill. 1905; no. 513 (Jos. Esquirol. Species aspectu ramorum corymboso et glandibus capsulae statim dignoscenda. | 142. Hypericum sachalinense Levl., nov. spec. Planta 40—70 cm alta, glabra; folia sessilia vel subamplexicaulia, laete viridia, lanceolata, acuminata, 5—7 X 1—2 cm, punctis pellucidis haud rotundis sed elongatis munita; flores terminales solitarii vel parce corymbosi; sepala linearia, elongatissima 2 cm, reflexa et convoluta fructu maturo; petala lutea, sublinearia sepalis breviora; capsula nigrescens, magna, ovata, 15 X. 7 mm; styli 3 crassi, liberi, ad apicem revoluti. Japon: Insula Sagalien: in humidis Vladimirof; aug. 1908; nos. 518, 519; sept. 1908, sine no. (Urb. Faurie). 143. Hypericum porphyrandrum Lévl. et Vant., nov. spec. Planta erecta vel suberecta gracilis, humilis (8 cm alta), e basi ramosa, ad collum incrassata; caules glabri, 4-lineati; folia ovata integra obtusa, punctis nigris simulac punctis pellucidis minutissimis munita, sessilia; flores mediocres, sed pro statura magni; sepala valide 3-nervata, acuminata; petala sublinearia trinervia, sepalis triplo longiora; stamina petalis breviora, filamentis luteis, antheris atropurpureis; styli 4 elongati, liberi, staminibus aequantes, filamentis illorum vix crassiores. Japon: Insula Sagalien: in rupibus Tonaichan, 18 sept. 1908, no. 521 (Urb. Faurie). Tum 4 stylis filiformibus, tum antheris fuscopurpureis distinctum. 144. Epilobium pyrricholophum Franch. et Sav. var. anoleucolophum Levl. (&. pyrricholophum Haussk). Pappus inferne tantum rufus. Japon: Mt. Takao, prov. Musashi (Funabashi). Communic. Nakai. 145. Carpesium gigas Lévl. et Vant., nov. spec. Radix elongata, verticalis, ramosa; caulis 1—1,20 m altus, robustissi- mus, canalieulatus; folia caulinaria petiolata, varie incisa; superiora in- ea UICE c Decades plantarum novarum. XV. 381 tegra elongata vel bracteiformia; inflorescentia pyramidato-paniculata, amplissima; capitula discoidea, nutantia, longe pedunculata, diam. 5—6 mm; involucri bracteae pluriseriatae, scariosae, glabrae, obtusissi- mae, erectae; interiores fere floribus aequales; receptaculum convexum glabrum; flores albo-lutei; akoenia calva, oblonga, angulata, brunneo- grisea. A. C. minore differt statura multo ampliore, foliis dissectis, pedicellis _ bracteatis, capitulis multo longius pedunculatis et nutantibus. Chine: Kouy-Tchéou: Pin-Fa, jardins, 2 sept. 1907; no. 3317 (Jul. Cavalerie). 146. Senecio velutinus Lévl. et Vant., nov. spec. Radix crassus, multicaulis, caulibus lanuginoso-albidis, erectis, simplicibus; folia (radicalia absunt) inferiora petiolata, alterna irregulariter lobata, lanuginosa attenuata; caulinaria decrescentia; superiora in bracteas desinentia; inflorescentia spicata superne capitata; capitula sessilia nunc solitaria, nunc glomerata; involucrum calyculatum; calyculo bracteas non aequante; bracteae lineares, acuminatae; flores lutei, tubulosi; pappus albidus; akoenia minutissima, albida, striata. Chine: Kouy-Tchéou: Lo-Fou, avril 1907; no. 8315 (Jul. Cavalerie). 147. Senecio crassipes Lévi. et Vant., nov. spec. Radix bulbosa, dura; caulis 20—50 cm altus, scapiformis, nudus, sub apicem 1—2 bracteolatus, parce ramosus, subasper interdum con- tortus; folia radicalia runcinata, rugulosa, infra pallidiora; capitula mediocria; involucrum calyculatum, uniseriatum; bracteae virides, mar- gine anguste hyalinae, floribus breviores, asperulae; flores lutei, floscu- losi; akoenium griseum striatum, nudum; pappo candido. Chine: Kouy-Tchéou: Lo-Fou, avril 1907; no. 3305 (Jul. Cavalerie). 148. Senecio nudibasis Lévl. et Vant., nov. spec. Caulis. 50—60 cm altus, usque ad medium nudus, puberulus praecipue ad summum; folia sparsa, breviter petiolata, utrinque puberula, sinuato- denticulata, ovalia, ad basim cuneata, ad apicem obtusata, abrupte in caule decrescehtia, superne remota; inflorescentia cymosa; pedicelli elon- gati, puberuli, mono vel bicephali; capitulum mediocre, campanulatum, calyculatum ; bracteae uniseriatae, angustae, virides, margine hyalinae, acuminatae; flores lutei, omnes ut videtur tubulosae; akoenium immaturum fulvum, striatum, pappo niveo. Planta aspectu Hieraciorum aphyllopodorum. Chine: Kouy-Tchéou: La-Fou, rochers, avril 1907; no. 3312 (Jul. Cavalerie). 149. Lactuca multipes Lévl. et Vant., nov. spec. Planta glaberrima, 20—30 cm alta; cespite crasso, nodoso, pluricaule; caulibus e cespite superposite oriundis, nudis, parce sed longe ramosis; foliis omnibus radicalibus; junioribus ovato-spatulatis et dentatis; adultis elongatissimis, dentibus evanescentibus; inflorescentia laxe paniculata, polycephala (5—8); capitula anguste cylindrica, 1 cm longa, 2 mm lata: involucro calyculato, 8—10 bracteato; bracteae virides, margine hyalinae; 332 E. Figert. flores circiter decem, lutei; akoenium conspicue 3—4 striatum, albidum, in rostrum breve attenuatum; pappus albus levis. Affinis L. debili a quo praecipue differt inflorescentia polycephala, capitulis angustioribus et akoeniis pluribus. Species praeterea caulibus superposite oriundis praeclara. Chine: Kouy-Tchéou: Lo-Fou, avril 1907; no. 3303 (Jul. Cavalerie). 150. Rubus sachalinensis Lévl, nov. spec. Planta 30—40 cm circiter alta; tota aciculis permultis glandulis immixtis in caulibus densissime vestita; rhizomate crasso, obliquo, nodoso, pluricespitoso; folia composita 3-foliolata; foliola heteromorpha, nunc parva nune sat magna, tum supra rufescentia subtusque nivea, tum supra atro-viridia, subtus griseo-tomentosa, tum dentibus appressis, argutis et regularibus, tum dentibus remotis profundis et irregularibus munita, nunc ovato-cordata, nunc oblongo-attenuata vel lanceolata nunc acuminata, nunc subobtusa; lateralia asymetrica sessilia vel brevissime petiolata, terminale petiolatum; flores in cymas paucifloras dispositi; pedunculi et pedicelli aculeolato-glandulosi; sepala aciculata glandulosa velutina. albescentia, sublinearia, acuminatissima; petala obtusa sepalis breviora; stamina brevia; styli liberi purpurei staminibus longiores; akoenia can- dido-velutina. Affinis R. Kinashii, a quo differt aciculis caulinis numerosissimis et akoeniis sericeo-tomentosis. Japon: Insula Sagalien: in silvis Korsakof, 30 jul. 30 sept. 1908; no. 565, 566; in herbidis Vladimirof, jul. 1908; no. 597; in montibus Takinosawa, 24 jul. 1908; no. 567; no. 598 pro parte (Urb. Faurie). LXXXII. Neue Audi in Schlesien. Von E. Figert. (Originaldiagnosen.) 1. Rubus armatissimus Figert, nov. spec, Dieser Rubus kann in die Gruppe der Koehleriani gerechnet werden, weil er mit R. Koehleri W. N. selbst die grösste Ähnlichkeit besitzt. Wegen der überaus starken Bewehrung, wie sie bei anderen ähnlichen Arten in dem Grade nicht vorzukommen pflegt, benenne ich denselben hiermit als Rubus armatissimus m. und gebe folgende kurze Beschreibung: Wuchs ziemlich krüftig, bei freiem Stande 1—1'/ m hoch, im ' schattigen Walde niedrigbogig bis gestreckt. Schössling rundlich, oberwärts kaum stumpfkantig, mit zahlreichen robusten, an der Basis stark verbreiterten, langpfriemenförmig-gespitzten, und schwächeren bis zu den kleinsten in allen Abstufungen vertretenen drüsenführenden, strohgelben, geneigten oder schwachgekrümmten Stacheln dicht besetzt. Die Stacheln sind insofern unsymmetrisch, als ihre untere Basis gebogen ist, die nach oben gekehrte aber eine gerade Linie bildet, die in ihrer Verlängerung zugleich die nach rückwärts geneigte Gesamtrichtung der ER ae ie FE 3 ; ic EXER EI s N N Neue Rubi in Schlesien. 333 Stacheln in einem Winkel von etwa 50—60° bedingt. Zwischen den Stacheln stehen vereinzelte lange und hin und wieder zerstreute Büschel- haare. Eigentliche Stieldrüsen und ähnliche Borsten sind am Schössling selbst nicht vorhanden. Blätter gefingert-5zählig. Blattstiel etwas stärker behaart als der Schössling, oberseits nur im unteren Teile (Drittel) rinnig. Nebenblätter linealförmig, ziemlich lang. Blättchen dünn, flach, ziemlich regelmässig feingesägt, vorn mit mässig tiefen Buchten, beiderseits sattgrün, oberseits fast kahl, unterseits schwach-kurzhaarig. Endblättchen gross, breit, meist verkehrt-eiförmig, mit etwas vor- gezogener Spitze. Blütenstände nur mässig entwickelt, fast ganz durchblättert. Achse mit zahlreichen ungleichen Stacheln, Nadeln, Drüsen- stacheln und Stieldrüsen, sowie mit abstehenden Haaren ziemlich dicht besetzt. Blattwerk an den Blütenzweigen verhältnismässig gross; Blätter 3zählig. Untere Blütenäste anfangs aufrecht, später etwas abstehend; Blütenstiele dicht verwirrt-langhaarig mit zahlreichen drüsenführenden Stacheln, Nadeln und längeren und kürzeren Stieldrüsen. Blüten etwa mittelgross. Kelch dünn-graufilzig mit Haaren, gelblichen Nadeln und Stieldrüsen, an Blüte und Frucht abstehend bis locker zurückgeschlagen. Kronblätter mässig gross, breitelliptisch, in einen kurzen Nagel plötzlich verschmälert, weiss. Staubblätter reinweiss, länger als die grünlichen Griffel. Früchte kugelig, kaum mittelgross, zuweilen nicht vollkommen ausgebildet. — Blüht von Ende Juni bis Anfang August. Wachst gern an schattigen Weg- und, Waldründern und scheint feuchte Stellen zu bevorzugen. Verbreitet ist dieser Rubus zunüchst in der Gegend des Gróditz- berges und auf dem Hóhenzuge, der sich von diesem Berge nördlich bis gegen Kaiserswaldau und Lichtenwaldau hinzieht. Vereinzelt kommt er aber auch im Liegnitzer Stadtforst bei Vorderheide und Neurode vor. Ich halte den R. armatissimus für eine in Schlesien bisher über- sehene bessere Art, die in den Heidegegenden Niederschlesiens noch weiter verbreitet sein wird. — Wenn man den qu. Rubus zum ersten Male sieht, kann man ihn wegen der überaus dichten und kräftigen Be- wehrung leicht für einen sehr kräftigen R. Schleicheri Wh. halten, von dem er aber u. a. durch die 5zhlg. Blätter, die feine, vorn buchtige Serratur, die durchblütterte Blütenrispe und die grósseren Blüten ab- weicht. R. Koehleri W. N. hat eine ganz andere Bestachelung, kleinere, dickere, gróber und tiefer gesägte und stärker bekleidete Blätter, krüftigere Blütenstände, grössere Blüten und meist nicht reinweisse Staubblätter. 2. Rubus dissociatus Figert, nov. spec. Am 17. Juli des überaus trockenen Jahres 1904 fand ich im Gold- berger Kreise einen interessanten Rubus, den ich anfangs wegen seiner rosafarbenen Blüten für einen R. amygdalanthus Focke hielt. Später, als mir der Irrtum klar geworden war, vermutete ich ihm einen rotblühenden R. thyrsanthus Focke. Letzterer konnte es aber ebenfalls nicht sein. Und so habe ich seit lünger als 4 Jahren diesen Rubus zu verschiedenen Zeiten des Jahres beobachtet, um seine Verwandtschaft oder Zugehórig- keit zu irgend einer schon bekannten Art festzustellen, was mir aber 334 E. Figert: Neue Rubi in Schlesien. bisher nicht gelungen ist. Vielleicht liesse es sich noch rechtfertigen, wenn er vorläufig in die Sektion der Sprengeliani gerechnet würde. Weil er aber auch in dieser Gruppe immerhin noch einen isolierten Platz ein- nehmen muss, so benenne ich ihn hiermit als Rubus dissociatus m. Schössling mittelkrüftig, bogig abwärts geneigt und weithin- kriechend, kantig mit ebenen Flächen, zerstreut behaart bis kahl, mit vereinzelten Stieldrüsen und gleichen, mittelkräftigen, auf den Kanten breitaufsitzenden, an der vorderen Hälfte stark glänzenden, geneigten Stacheln mässig dicht besetzt. Der Schössling bräunt sich auch bei Lichtstellung wenig oder garnicht, sondern behält seine grau- oder gelblichgrüne Farbe. Jung abgeschnittene Schösslingsteile nehmen im getrockneten Zustande meist eine schwach bläulich-bereifte Färbung an. Blätter gross, gefingert-5zählig, alle Teilblättchen langgestielt und sich mit den Rändern nur selten berührend. Blattstiel oberseits flach,. locker behaart, mit gleichartigen, schwach gekrümmten Stacheln und wie die hoch angewachsenen langen, schmallanzettlichen oder lineal- förmigen Nebenblätter mit + zahlreichen Stieldrüsen besetzt.. Blättchen beiderseits freudig-hellgrün, etwas lederartig, oberseits fast kahl, mattglänzend, unterseits dicht-weichhaarig, aber nicht filzig, die gelblichen Adern stark markiert, länglich-lanzettlich, am Grunde stark verschmälert und mit einer kleinen herzfórmigen Bucht; endständiges meist länglich-verkehrteiförmig mit fast aufgesetzter, meist etwas schiefer und kurzer Spitze; Bezahnung grob und tief, vorn unregelmässig und fast doppelt. Blütenzweige ziemlich klein, gekniet, unten schwach kurzbehaart, nach oben zu und besonders im Blütenstande und an den Blütenstielen filzig und dicht-langhaarig und mit vielen Stieldrüsen; Stacheln gleichartig, lang und dünn, besonders an den Blütenstielen. Blätter 3zählig mit einigen gelblichen, gleichartigen, schwach geneigten oder etwas gebogenen Stacheln und dichten, abstehenden Haaren be- setzten Stielen und schmallanzettlichen oder linealen Nebenblättern. Blütenstände gering entwickelt mit wenigblütigen, unregelmässig-ver- zweigten aufrecht abstehenden Ästchen, im obersten oder vorletzten Blatt- winkel beginnend. Blüten etwa mittelgross. Kelch dreieckig-lanzett- lich, aussen dichtfilzig und mit abstehenden Haaren, Stieldrüsen und oft auch noch mit einigen mässig langen, gelblichen Stachelnadeln besetzt, an der Blüte abstehend, an der Frucht zurückgeschlagen. Kronblätter mässig gross, elliptisch bis eiförmig, kurz benagelt, zart rosa. Staub- blätter kürzer als die grünlichen Griffel. Früchte durchweg gut entwickelt, ziemlich klein und von angenehm gewürzhaftem Geschmack. Blüht im Juli und Anfang August. Rubus dissociatus wächst an sonnigen und schattigen Weg- und Waldrändern zwischen Waldschloss und Neuländel im Kreise Gold- berg-Haynau. Seine mechanische Ausbreitung durch die Einwurzelung der Schösslingsspitzen wird von den Leuten oft sehr gehemmt, die im Interesse der Grasnutzung dort wie auch anderwärts mit der Sense und anderen Werkzeugen einen verzweifelten Kampf gegen die Brom- beeren führen. Liegnitz, im Januar 1909. "en, Aus ,Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft“ 1906. 335 LXXXIII. Neue Arten aus den „Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft“ 1906. 1. Prunus serotina Ehrh. forma 2. albo-variegata v. Schwerin, l. c., p. 3. Prunus serotina variegata Zabel in Handb. 1903, nomen nudum. Mit weissbunten Blättern, nicht konstant, bald in die typische grüne Form zurückschlagend. 2. Prunus serotina Ehrh. forma 4. phelloides v. Schwerin, |. c., p. 3. Cerasus virginiana pyramidalis salicifolia hort. Hesse in Kat., 1902; Prun. ser. pyramidalis Zabel, Handb. 19083, nom. nud., Pad. ser. pyramidalis C. K. Schn. Laubholzk., 1906. Blatter etwa 9 cm lang und hóchstens 1,5 cm breit; an der Basis keilförmig, am Rande unregelmässig und nur ganz seicht gekerbt. Die Belaubung der Pflanze áhnelt von weitem der der Quercus Phellos. Die Bezeichnung pyramidalis ist nicht zutreffend, da nur junge Veredelungen ‚aufrechten Wuchs zeigen, während ältere Büsche ganz ebenso, wie der Typus, auseinandergehen; es ist also keine pyramidal wachsende Form. Die nur in Garten, aber noch von keinem Autor angewandte Bezeichnung salicifolia ist besser zu vermeiden, da es eine Prunus salicifolia gibt, s. o. S. 1, welche von einigen Autoren als Form zu serotina gezogen werden könnte, was dann nur Namensverwirrung ergäbe. Dass vorliegende Form nur eine Kulturform der nórdlichen serofina ist, ergibt sich aus ihrer Winterhürte, und dem Umstande, dass an einigen Exemplaren plötzlich Rückschlüge zur typischen Blattform der serotina vorkommen. 3. X Philadelphus magnificus (P^. inodorus X latifolius) Köhne, |. c., p. 52. Ein inodorus X latifolius, bei dem die Verlängerung des Griffels und die Vergrósserung der Narben vorhanden sind. Ich habe der Pflanze obigen binüren Namen gegeben, weil die Blüten an Grósse alles über- ragen, was sonst in der Gattung bekannt ist. Die Blumenkrone erreicht einen Durchmesser von 6—6,5 cm. Exemplare im Herbar Karl Koch, von diesem Autor ihrem Ursprung nach schon richtig gedeutet, haben einfache Trauben. Ein anderes, das ich in diesem Jahre lebend bei Spüth sah, hatte ausgesprochen rispige Blütenstünde gebildet. 4. Philadelphus venustus Koehne, l, c., p. 53. (Sect. Satsumani Koehne.) Ramorum biennium epidermis persistens. Gemmae inclusae. Folia parvula (in exemplari suppetente ad summum 4 cm longa), e basi sub- acuta oblongo-lanceolata, sensim acuminata, supra pilis subadpressis nitidulis sat dense obtecta, subtus pilis longioribus irregulariter adpressis densissimis eanescentia. Ramuli floriferi breves, cire. 4—4,5 cm longi racemo circ. 3 cm longo latoque 3— 5-floro incluso. Pedicelli circ. 3 mm longi glabri. Ovarium sepalaque extus glabra. Corolla circ. 2 cm diam, (in sieco), petala ovalia. Stamina cire. 28. Stylus glaber, staminibus longioribus brevior, brevioribus vix longior, glaber, usque ad stigmata 336 Aus „Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft“ 1906. indivisus. Stigmata antheris aequilonga, sed magis quam dimidio an gustiora. Tibetia orientalis. Plantae cultae a cl. M. L. d. Vilmorin in ar- boreto Les Barres, ortae e seminibus a cl. abbate Soulié missis. Diese Art ist nahe verwandt mit P. Loddigesianus Koehne, die aber viel längere und sehr lockere Trauben und sehr viel längere (10—20 mm lange) Blütenstiele hat, sowie mit P. tomentosus Wall, bei dem die Blätter viel grösser und breiter, die Blattoberseiten von Anfang an höchstens mit ganz vereinzelten Haaren besetzt, die Trauben 4 —6 (bis 8) cm lang und meist 5—7-blütig. die Blütenstiele zur Blütezeit 5—9 mm lang, die Blüten grösser, die Griffel meist bis zur Hälfte oder sogar bis zum unteren Drittel gespalten sind. 5. Sorbus reflexipetala Koehne, l. c., p. 58. Ramuli juveniles imo apice tantum parce pilosi, infere celeriter glaber- rimi. Gemmae subviscosae, squamis infimis extus glaberrimis. Stipulae pro parte brevissime petiolulatae herbaceae rotundatae incisae, pro parte lineares fuscae, in ramulis floriferis sub anthesi omnes fere deciduae. Rachis initio supra parce pilosa, mox glaberrima. Foliola 15 (in foliis nonnullis 11, 13, 17), pleraque oblongo-lanceolata acutissima v. breviter acuminata, argutissime duplicato-v, partim simpliciter serrata, ab initio, etiam subtus in costa, semper fere glaberrima; paginae inferioris epidermis sub microscopio irregulariter et interrupte reticulato-costulata neque papillosa. Corymbi glaberrimi. Corolla propter petala reflexa 5—6 mm tantum diam., filamenta (absque antheris) quoad longitudinem aequans. Styli 3—4. Die Pflanze ist ursprünglich von Dieck unter dem Namen S. discolor verbreitet worden, deren Diagnose aber in keiner Weise auf sie passt. Aus der Literatur scheint hervorzugehen, dass sie bisher mit als eine Form der S. japonica = S. commixta aufgefasst worden ist. Die oben angegebenen Merkmale, namentlich die Blumenkrone unterscheiden sie aber scharf von dieser Art. S. parviflora Hedl. kann es nicht sein, denn diese hat nur 7—9 Blättchen und nur 2 Griffel. Zwar zitiert Hedlund zu seiner Art als zugehórig die Pyrus micrantha Franch. et Sav. mit 3—5 Griffeln, indessen wage ich nicht, die S. reflexipetala hiermit Zu identifizieren, da die Unsicherheit zu gross bleibt, Fraglich ware auch, ob man den Franchet-Savatierschen Namen beibehalten kónnte, da es eine ältere Sorbus micrantha Dum.-Cours. gibt, die allerdings zu 8. americana Marsh. non Pursh als Synonym gehórt. 6. Sorbus serotina Kóhne, l. c., p. 59. Ramuli ab initio glaberrimi. Gemmae subviscosae squamis infimis extus glaberrimis. Stipulae ovales ad lineari-lanceolatae, fuscae, sub anthesi plurimae fugaces, in ramulis novellis interdum nonnullae her- baceae subdilatatae incisae. Rachis initio pilis longis ferrugineis obsita, postea glabra. Foliola 13, in foliis nonnullis 9-, 11, oblongo-lanceolata (v. oblonga), longe arguteque acuminata, ut in praecedente serrata, juvenilia subtus secus costam rufescenti sericeo-pilosa, mox glaberrima; Aus „Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft“ 1906. 337 ‘epidermis ut in praecedente, Corymbi cum pedicellis receptaculisque sat dense breviter pilosi. Corolla reflexa 5—6 mm diam., quoad longi- tudinem stamina (antheris inclusis) vix superans. Styli 3—4. Fructus 4 mm diam., globosi vix depressi, sordide aurantiaci v. demum auran- tiaco-miniati, duriusculi, amari, tenuissime punctulati. Semina flaves- centia-albida. Auch S. serotina, die von Sargent als $. discolor verbreitet worden ist, dürfte bisher vielfach mit S. japonica verwechselt worden sein. Ehe ich sie blühend kannte, glaubte ich sie (1901 in Gartenfl. 50, 407) mit Sorbus Matsumurana (Makino) Koehne vergleichen zu können, Doch hat letztere 5 Griffel (nach Makino), und die Staubblätter sind nur halb so lang wie die Blumenblätter, die Griffel kaum überragend (nach Schneider). Möglicherweise ist S. serotina und nicht S. reflexipetala dasselbe wie Franchet-Savatiers Pyrus micrantha. Mit S. commixta var. rufoferruginea Schneid. kann ich meine S. serotina auch nicht vereinigen, da letztere 5 Griffel und noch zur Blütezeit rostig-zottige Blattunterseiten besitzt. 1. Malus baccata X Halliana = X M. Hartwigi Köhne, l. c., p. 60. Von Herrn K. G. Hartwig erhielt ich 1906 eine Malus-Form, die in den Vorwerker Baumschulen bei Lübeck schon seit langer Zeit vor- handen. ist, ursprünglich, vielleicht aus Holland, als M. baccata vera be- zogen. Das Aussehen der Blatter in frischem Zustande erinnerte sofort an M. Halliana, noch mehr die Blüten mit ihren langen dunkelgeróteten Stielen, den ebenso geróteten Blütenbechern und Kelchen und den anfangs stark geróteten Blumenblüttern. Die Blätter erinnern aber andererseits in der Breite an M. baccata, wie auch die Blüten zuletzt mehr ins Weisse übergehen als bei M. Halliana. Die Frucht, die ich nachträglich noch von Herrn Hartwig erhielt, bleibt klein, und der abfallende Kelch hinter- lässt eine Ringnarbe. Ich glaube deshalb nicht fehlzugehen, wenn ich diesen prachtvoll blühenden Zierapfel, der weitere Verbreitung verdient, als einen Mischling von M. baccata und M. Halliana deute. 8. Caragana arborescens L. forma Lorbergi Köhne, l. c., p. 61. Die Blüttehen sind nur 1—2 mm, an einzelnen grösseren Blättern hóchstens bis 4 mm breit. Auch die Fahne der Blumenkrone erscheint erheblich schmaler als sonst und besitzt etwa in der Mitte des Randes zuweilen einen etwa 1 mm langen, spitzen oder zweispitzigen Zahn. Diese fein belaubte Form, die in den Lorbergschen Baumschulen ent- standen ist, scheint neu zu sein und ist offenbar nicht identisch mit dem „schmalblättrigen Erbsenstrauch“, C. arborescens sophoraefolia C. Koehs und Dippels, da hier 6—8 mm als Breitenmass der Blüttchen angegeben wird. 9. Evonymus planipes Kóhne, |. c., p. 62, fig. 1. E. latifolia Scop. var. planipes Koehne 1904 in Gartenfl., 53, p. 29. In Blüten- und Fruchtzweigen aus dem Spathschen Arboret, Eine der europäischen Art nahe stehende, durch die Frucht, die Blattform und durch die flachen, nicht rinnenfórmigen Blattstiele abweichende japanische Art. Sie wurde, bevor die Früchte bekannt waren, mehrfach 22 Repertorium novarum specierum. VT. 338 Aus „Mitteilungen der Deutschen Dendrologischen Gesellschaft“ 1906. für E. oxyphylla Miq. erklirt. Durch Vergleich der Früchte mit gleich- alterigen von E./atifolia (am 3. Juli 1906) konnte ich mich nunmehr überzeugen, dass die Pflanze auch in den Früchten so erheblich von E. latifolia abweicht, dass sie als eigene Art aufgefasst werden muss. Die Früchte von E. latifolia Fig. I, B, a und b waren am angegebenen Tage der Form nach schon vollkommen ausgebildet, mit den Flügeln bis. 20 mm breit aber nur 9 mm hoch, und in der Seitenansicht trape- zoidisch mit abgerundeten Schrügseiten, also oben und unten durch zwei parallele Linien begrenzt, mit der längeren Trapezbasis nach oben. ` Die Früchte von E. planipes Fig. I, A, a und b sind dagegen in der Seitenansicht rautenfórmig mit abgerundeten Ecken, mit den Flügel- kanten bis 18 mm breit und 12 mm hoch; nach oben und unten ist je eine der stumpfwinkligen Ecken der Raute gerichtet. Dabei laufen die Flügelkanten bei E latifolia im Querschnitt aus schmal dreieckigem: Grunde in einen vollkommen platten, noch 3 mm breiten Flügel aus, während die von E. planipes im Querschnitt nur schmal dreieckig er- scheinen, aber keine Spur eines platten und dünnen Flügels aufweisen. 10. Fraxinus holotricha Köhne; 1. c., p. 67. (Subg. Fraxinaster.) Diese Art fand ich vor im Spáthschen Arboret, wo die ältesten mir bekannten Exemplare in Gestalt kleinerer Bäume stehen, im Berliner und im Dresdener Botanischen Garten, überall unter dem Namen F. pota- mophila. Von dieser kahlen Art sowohl wie von allen übrigen kultivierten Arten unterscheidet sie sich aber durch die auffallend reichliche Be- haarung, die sich sogar bis auf den Fruchtknoten erstreckt, eine mir bei keiner Esche bisher vorgekommene Eigenschaft. Ich kenne sonst bei allen Eschen nur kahle Fruchtknoten. Seit 1899 suchte ich alljährlich nach Blüten, aber bis 1906 vergeblich. Einer der Spáthschen Bäume blühte in diesem Frühjahr zum ersten Male, und obgleich die Blüten dureh Frost gelitten hatten, so genügten sie doch, um festzu- stellen, dass Kelch und Blumenkrone fehlen, die Pflanze also zur Abteilung Fraxinaster gehört. In der Literatur fand ich nichts, was auf diese Eschenart bezogen werden könnte. Anfangs dachte ich an F. coriariae- folia Scheele 1843 in Linnaea, 17, p. 350, aber die Beschreibung trifft nicht zu. Namentlich sind bei F. holotricha die Knospen braun und die Blätter bis zum Spätherbst auch auf der Oberseite reich behaart, während bei F. coriariaefoliae die Knospen schwarz und die Oberseiten der Blättchen mit Ausnahme der behaarten Mittelrippe gänzlich kahl sind. Die Heimat der Pflanze ist unbekannt. Nur vermutungsweise kann man aus der Verwechselung mit F. potamophila entnehmen, dass die Heimat vielleicht der der letzteren Art, also Ost-Turkestan und der Songarei, nahe liegt. Ich lasse nun die Beschreibung folgen: Gemmae fuscae. Rami per duo v. tres annos dense velutini hir- tellique canescentes, postea nigrescentes. Folia (7—) 9—13-foliolata ; rhachis dense hirta; foliola conspicue petiolulata, lanceolata v. nonnulla ovatolanceolata, longe sensimque angustata v. subacuminata, inaequaliter argute serrata, utrinque pilis intricatis subtus longioribus densiuseule K, Fritsch: Neue Pflanzen aus Steiermark. 339 obtecta canescentia, supra haud stomatophora. Racemi breves, circ. 10-flori, subglabri. Flores (hucusque) hermaphroditi. ^ Antherae sub- sessiles, late ovales. Ovarium hirtellum, stylo aequilongum. Fructus ignotus. — Patria ignota. 11. Picea excelsa forma nidiformls L. Beissner, 1. c., p. 87. Zwei kleine mir übersandte Exemplare zeigen eine kissenförmige runde abgeplattete Form; kurze, fächerförmige, fein und hellgrün benadelte Zweige sind wagrecht, schichtenweise, dicht übereinander gestellt, so dass in der Mitte, beim Fehlen des Mitteltriebes, eine trichter- förmige, nestartige Vertiefung gebildet wird. 12. Chamaecyparis Lawsoniana form. Depkeni L. Beissner, l. c., p. 87. Mit leicht überhängender, feiner Bezweigung, von matt gelblich- weisser Färbung, welche sich bis spät in den Herbst erhält und dann allmählich in grün übergeht. 13. Berberis Poireti C. K. Schneider, |. c., p. 180. Mir fiel schon früher auf, dass die B. sinensis Poir., in Lam., Encykl., VIII (1808) p. 617 (Desfontaines hat den Namen erst 1809 mit schlechter Beschreibung publiziert, früher nur als Listennamen, und wird von Poiret nicht zitiert), sowie die, welche Spach, Hist. Veg., VIII (1839), p. 42, beschreibt, nicht mit spontanen chinesischen Formen übereinstimmen. Ich behielt aber die Bezeichnung sinensis Desf. bei, weil ich in Paris mir erst Klarheit holen. wollte. Nun hat es .sich er- geben, dass die von Poiret als B. sinensis beschriebenen Exemplare aus Hort. Paris. gleich denen Desfontaines nicht mit den chinesischen Formen, wohl aber mit den kaukasischen übereinstimmen, die ich jetzt als B. spathulata Schrad., siehe oben, führe. Mithin ist B. sinensis Poiret (et Desf.) der älteste Name für B. spathulata Schrad. und B. iberica s. m. Die von mir beschriebene sinensis muss neu benannt werden und ich gebe ihr den Namen B.. Poireti. LXXXIV. K. Fritsch, Neue Pflanzen aus Steiermark. (Ex: Mitt. Naturw. Ver. Steiermark XLIII, [1906/1907], p. 409, XLIV [1907/1908], p. 292—293.) 1. X Cirsium Juratzkae var. pinnatifidum Fritsch Le, XLII (1906), — 1907, p. 409 (= C. heterophyllum var. incisum DC. X pauciflorum). E X C. stiriacum Fritsch (C. pauciflorum X rivulare). E Diesen höchst seltenen Bastard fand ich am 29. Juni 1903 an der — Lassnitz bei Deutsch-Landsberg (Steiermark) unweit der Breinermühle — in einem einzigen, riesigen Exemplar. Die Pflanze ist dem Cirsium pauci- w florum (W. K.) Spr. entschieden ähnlicher als dem Cirsium rivulare (Jacq.) E Lk, jedoch verrät sich die Beimischung des letzteren sofort durch die — 22* 340 K. Fritsch: Neue Pflanzen aus Steiermark. (zwar nicht tief, aber doch ausgesprochen) fiederspaltigen, unterseits nur sehr dünn spinnwebigen Blatter, wie solche bei einem Cirsiwm pauciflorum niemals vorkommen. Dieser Bastard wurde meines Wissens bisher nur ein einziges Mal gefunden, nämlich von Tommasini im Jahre 1841 auf dem Berge. Terstenik in der Nühe des Krainer Schneeberges. Reichen- bach fil? beschrieb ihn als Cirsium rivulari-pauciflorum und bildete ihn auch ab, aber er gab ihm keinen binüren Namen. Beschreibung und Abbildung stimmen gut zu dem von mir gesammelten Exemplar, nur sind die Blütter tiefer geteilt abgebildet. Darauf ist aber gar kein Gewicht zu legen, da bekanntlich Cirsium rivulare (Jacq. Lk. in der Blattform ganz ähnlich variiert wie Cirsium heterophyllum (L.) All. 2. Cochlearia excelsa (Zahlbruckner in sched.) K. Fritsch in Mitt. Naturw. Ver. Steiermark, XLIV (1907), 1908, p. 292. Caules humiles, ramosi, glabri. Folia radicalia petiolata, parva, reniformia, fere integerrima, earnosula, glaberrima. Folia caulina in- feriora breviter petiolata, superiora sessilia, modo fere hastato-triangularia vel subrhombea, modo oblonga, subintegra, glaberrima. Racemi breves, umbelliformes. Pedicelli glabri, breves, post anthesin elongati. Sepala rotundata, membranaceo-marginata. Petala alba late spatulata. Siliculae immaturae breviter pyramidatae in pedicellum contractae stylo brevissimo rostratae. In praeruptis graniticis mt. Zinken Styriae sup., alt. 7400' s. m. (leg. Erzherzog Johannes, 1823). 3. Polygala subamara K. Fritsch, l. c., p. 293. Syn.: P. amara L. subvar. brachyptera Chodat, Monogr. Polygal, ll (1893), p. 411. ; Folia radicalia rosulata, majora quam caulina, obovato-spatulata inte- gerrima, minutissime puberula vel subglabra, Caules caespitosi vel solitarii, minutissime puberuli vel subglabri. Folia caulina modo pauca. modo numerosa, spatulato-lanceolata integerrima. Inflorescentia primum densa, dein laxiuscula. Bracteae plerumque coeruleae, pedicellos vix aequantes, sub anthesi vel paulo post delabentes. Flores minores quam in P. amara L., sed majores cis P. amarellae Cr., plerumque coeruleae, rarius pallide coerulei vel albidi. Sepala alaeformia capsulam paulo superantes, latitudine aequantes, postremo obovata 4—5 mm longa. Cetera ut in P. amara L., quae floribus majoribus, alis in fructu 6—7 mm longis capsulam multo superantibus, caulibus robustioribus plerumque dense caespitosis a P. swbamara differt. Ober-Steiermark, auf den Bergen. — Sonstige Verbreitung noch genauer festzustellen. Steiermark. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. 341 LXXXV—XC. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. 1. (Originaldiagnosen.) 1. Gramineae auct, E. Hackel. 1. Andropogon Hassleri Hack., Pl. Hassl. II, p. 362. Var. aristatus Hack., nov. var. Differt a typo gluma IV in aristam imperfectam vel subperfectam abeunte, aristae cc. 10 mm longae, columna e glumis haud exserta, laxe torta, a subula geniculo parum manifeste distincta. Differt praeterea foliis glaucis, scaberulis, ligula dorso pilis stipata. Gran Chaco!): In campis in regione fluminis Pilcomayo, flor. mens. Jul. Rojas. no. 448 a in Hb. Hassler. 2. Andropogon Salzmanni (Trin.) Hack., nom. nov. Syn.: A. imberbis Hack. in DC. Mon. Phan., VI, p. 380; var. «. genui- nus Hack., nom. nov. — Rottboellia Salzmanni Trin. in Steud. Syn., I, 361. — A, imberbis Hack. var. 8.-muticus Hack. in DC. Mon. Phan., VI, p. 380. — Var. 8. aristatus Hack., nom. nov. — A. imberbis Hack. var. «. genui- nus Hack. in DC. Mon. Phan., VI, p. 380. 3. Paspalum malacophyllum Trin. Spec. Gram., tab. 271, Pl. Hassl., II, p. 364. | Var. linearifolium Hack., nov. var. Differt a typo foliis linearibus 20—30 cm longis, 5 mm tantum latis nec lineari lanceolatis. Gran Chaco: In campis ,palmares“ et ad margines silvarum in regione cursus inferioris fluminis Pilcomayo flor. mens. Maj. et Jul. Rojas no. 131 et 310 in Hb. Hassler. 4. Paspalum ovale Nees. Sched. in Hb. Berol.-Steud., Syn. 28 no. 86, Var. apiculatum Hack., nov. var. Differt a typo glumis sterilibus apiculo minuto crassiusculo terminatis, foliorum laminis pilis basi tuberculatis adspersis. 1) Da Paraguay in zwei deutlich geschiedene Florengebiete, die nur an einigen wenigen periodischen Überschwemmungen ausgesetzten Uferstrichen des Paraguayflusses ein Hinübergreifen der Chacovegetation auf das linke Paraguayufer zeigen, geschieden ist, werden wir der Übersichtlichkeit halber den Standortsangaben voransetzen entweder: Gran Chaco, d. h. das ganze Gebiet auf dem rechten Ufer des Paraguayflusses von Bahia Negra im Norden bis zum Zusammenfluss des Rio Paraguay und Rio Parana (der südlich vom Pileomayo gelegene Teil gehórt zwar politisch zu Argentinien, ist aber floristisch von dem paraguayschen Chacogebiet nicht zu trennen) oder: Paraguay, d. h. das auf dem linken Ufer des Paraguayflusses, zwischen diesem und dem Alto Parana gelegene Gebiet vom 22. Breitengrad Süd bis zur Mündung des Paraguay in den Paraná 279 30' lat. S., das im Norden zwar politisch nach Matto Grosso iibergreift, floristisch aber zur Nord-Paraguay- Region gehört. : E. Hassler. 342 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. Gran Chaco: Ad ripas rivuli ad ostium fluminis Pilcomayo, flor. mens. April. Rojas no. 21 in Hb. Hassler. 5. Paspalum plicatulum Michx., Flor. bor. amer., I, 45; Pl. Hassl., Il, p. 365. Var. longipilum Hack., nov. var. Differt a typo foliorum laminis lanceolato-linearibus brevibus cc. 8 cm longis 8 mm latis supra basin superne longe denseque pilosis, vaginis inferioribus omnino villosulis, superioribus superne ciliatis. Paraguay: In campis in viciniis oppidis Caaguazu, flor. mens. Mart. Hassler no. 9172. Var. multinode Hack., nov. var. Differt a typo culmo elato (0,8—1,2 m alto) 8—10-nodo, spiculis ovali-oblongis. Gran Chaco: Ad ripas rivulorum pr. Santa Elisa, flor. mens. April. Hassler no. 2843. 6. Paspalum virgatum L., Spec. Plant, ed. H, 81 ex p. Var. subplicatum Hack., nov. var. Differt a typo gluma Il plerumque plicis 2—-3 transversis notata, raro laevi. Gran Chaco: In paludibus in regione cursus inferioris fluminis Pilcomayo, flor. mens. Jul. Rojas no. 433 et no. 327 (spec. depauperat.) in Hb. Hassler. 7. Setaria paucifolia Lindm. in K. Svensk. Vet, Ak. Handl., Bd. 34, no. 6, p. 10. Var. planifolia Hack., nov, var. Differt a typo foliis medio complanatis, cc. 7 mm latis, paniculae rhachi glabra, gluma IV brunneo-viridi nec fusco-purpurascente. Paraguay: In campis paludosis in regione cursus superioris fluminis Apa, flor. mens. Dec. Hassler no. 8193, 8. Panicum adustum Nees Agrost. bras., 191; — Pl. Hassl., IL, p. 367. Var. leianthum Hack., nov. var. Differt a typo glumis sterilibus glaberrimis. Gran Chaco: In campis altis in regione cursus inferioris fluminis Pilcomayo, flor. mens. Maj. Rojas no. 111 in Hb. Hassler. 9. Panicum (Eupanicum) fultum Hack., nov. spec. : Annuum? Culmi erecti, 20—30 cm alti, teretes, pubescentes, pluri- multinodes, e nodis superioribus florifero-ramosi, ramis solitariis v. binis saepe ramulosis. ramis ramulisque subfastigiatis, Vaginae internodiis breviores, laxae v. superiores Saepe ventricosae, hiantes, appresse pubescentes v. demum glabrescentes, nodis breviter pubescentibus. Ligula series ciliorum brevium. Laminae e basi rotundata lineari-lanceolatae, acutissimae, 4—8 cm lg., 5—7 mm lt., erectae, rigidae, glauco-viridulae, utrinque plus minus appresse pubescentes v. demum glabrescentes, mar- gine laeves, nervis crebris crassiusculis sibi approximatis (mediano vix a lateralibus distincto) percursae. Paniculae et terminalis et laterales (saepe crebrae) inter folia fere occultae, basi vagina summa fultae, à ie F k A Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. 343 lamina supima superatae, lineari-oblongae, breves (8—4 cm lg.), con- tractae, pauci-spiculatae, rhachi ramisque puberulis subflexuosis, ramis solitariis erectis mox supra basin spiculiferis, primariis inferioribus 4— 8- spiculatis, secundariis paucispiculatis, spiculis subeontiguis, subterminali- bus oam pedicelli subduplo longioribus. Spiculae ovoideae, valde con- vexae, 2,5—3 mm lg., 1,5 Jt., viridulae, pubescentes. Gluma I. dimidiam spiculam superans, obovata, obtusissima, 3-nervis, puberula; II. spicula paullo brevior, ovalis, apice rotundata, valde convexa, elevato-7-nervis, puberula, III. spiculam aequans, elliptica, obtusiuscula, subconvexa, 7-nervis, puberula, paleam subaequilongam (ut videtur sterilem) fovens; IV. spieulam aequans, elliptica acutiuscula, albida, laevis, nitens; palea similis, plana. Antherae 0,5 mm longae. Syn.: Panicum fasciculatum y. carthaginense Arechav. Gram. Uruguay., 119 (non P. carthaginense Sw.). Uruguay: Montevideo in arenosis ad fl, Rio de la Plata (Arecha- valeta) Paraguay: in campis pr. Caraguatay, flor. mens. Jan. Hassler no. 3124. Affine P. demisso Trin. quod differt culmo decumbente, vaginis arctis, laminis patentibus, panicula anthesi e vagina summa exserta paten- tissima, ramis demum refractis, rhachi longiuscule hirsuta, spiculis glabris. à P. carthaginense Sw., cum nostro culmo ramoso, paniculis foliis superatis congruens, est varietas P. fasciculati Sw., quod spicularum fabrica (praesertim gluma I. spiculae !/, aequante, nervis glumarum anastomosantibus etc.) a nostro valde differt. 10. Panicum proliferum Lam., Encycl., IV, 747 no. 79. Var. chloroticum (Nees) Hack., nov. nom. Syn.: P. chloroticum Nees in Trin. Diss. IL 236. — Pl. Hassl. II, p. 368. 11. Panicum rivulare Trin. Dies II, 213. Var. grumosum (Nees) Hack., nov. nom. Syn.: P. grumosum Nees, Agrost. bras., 182. — Pl. Hassl., II, p. 368. 12. Panicum laxum Sw., Prodr. 23 et Fl. Ind., occ. I, 157; — PI. Hassl. II, p. 368. Var. amplissimum Hack., nov. var. ’ Differt a typo culmo robusto, foliis basi auriculato-cordatis ad 20 cm ^ longis et 25 cm latis, panicula fere 30 cm Jonga ramis primariis basi nudis, secundariis inferioribus 2—3 cm longis a basi multispiculatis ramulos tertianos gignentibus. Gran Chaco: Ad ripam occidentalem fluminis Paraguay pr. Con- cepeion, flor. mens. Mart. Hassler no. 2915; ad ripas rivulorum in regione cursus inferioris fluminis Pilcomayo, flor. mens. Jul. Rojas no. 276 in Hb. Hassler. 13. Panicum rugulosum Trin. Diss., II, 195. ` Forma effusa Hack., form. nov. Diese Form weicht vom Typus nur wenig ab, die Ahrchen stehen 344 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. noch mehr verstreut und gegen das Ende der Zweige, ausserdem sind hier die Blattscheiden rauhaarig. Sie ist das gerade Gegenteil der var. condensatum Hack. Paraguay: In dumetis pr. Caaguazu, flor. mens. Mart. Hassler no. 9107 et 9107a. Var. eondensatum Hack., nov. var. Differt a typo panicula minore, densiore, spiculis in !/9 superiore ramorum confertis, subterminalibus, brévissime pedicellatis. Paraguay: Scandens in dumetis pr. Caaguazu, flor. mens. Mart. Hassler no. 9051a. 14. Aristida leptochaeta Hack., nov. spec. Perennis. Culmi erecti, 50—80 cm alti, graciles, teretiusculi, gla- berrimi, 3-nodes, nodis vix prominulis, superne breviter nudi, simplices.. Vaginae teretiusculae, arctae, internodia superantes, glaberrimae. Ligula series ciliorum brevium. Laminae lineares, in acumen setaceum sensim. attenuatae, plerumque convolutae rarius planae, ad 30 cm lg., 2 mm lt... subtus glaberrimae supra marginibusque scaberulae, nervis crassis sub- contiguis supra parum prominulis percursae, glauco-virides. Panicula lineari-oblonga erecta, ad 25 cm lg. 4—5 cm It. contracta densiuscula, rhachi scaberula, ramis circ. 52i* suberectis subcapillaribus scabris,. primariis a medio divisis plurispiculatis, secundariis fere a basi spiculi- feris paucispiculatis, spiculis subimbricatis, subterminalibus brevissime pedicellatis. Spiculae lineares, sine aristis 11—12 mm lg., viridulae et leviter purpureo suffusae. Gluma I. linearis, 10—11 mm lg., apice acute bidentula inter denticulos aristulam 1,5 mm longam exserens, 1-nervis hand vel obsolete carinata, nervo medio superne scabra, ceterum laevis; ll. quam I, paullo brevior (circ. 9 mm lg.), illae simillima, laevis; gluma. florifera (IL) 11—12 mm lg., lineari-tubulosa, callo breviter barbulata, ceterum. glaberrima, sine articulatione sensim in aristam~ abiens, apice haud torta, aristae ramis subaequalibus capillaribus patulis rectis scabris circ. 3 em longis. Palea pusilla. Antherae 1,5 mm lg. Paraguay: In campis prope Villarica, flor. mens. Jan. Hassler no. 8640. Affinis A. complanatae Trin., quae differt praesertim gluma I. quam. Il. breviore, utraque in aristulam vel subulam sensim abeunte. 15. Sporobolus tenuispica Hack., nov. spec. Perennis, innovationibus extravaginalibus, basi squamis aphyllis- coriaceis nitidis cinctis, elatis (40—80 cm altis) 6—8-foliatis. Culmi 1—1,2 m alti, graciles, teretes, glaberrimi, 7—8-nodes, e nodis 1—3 superioribus ramum floriferum vel ramos foliiferos vel mixtos edentes. Vaginae arctae, teretes, internodiis longiores, superne scaberulae. Ligula series ciliorum brevium. Laminae e basi subrotundata a vagina bene distincta lineares, longissime et tenuissime acuminatae, patentes, ad 50 cm lg., ad 7 mm lt., planae, rigidae, glauco-virides, laeves, supra in nervis approximatis prominulis minute hirtulae, in culmo fructifero jam — marcescentes, stramineae, in innovationibus ramisque vigentes. Panicula. : POCRNCANT TC eee. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. 345 subulato-spiciformis angustissima densissima 30—35 cm lg. inferne 3 mm, apice cum spiculis 1 mm lata, basi interrupta, rhachi inferne laevi, superne omnino inter spiculas occulta, ramis creberrimis brevibus (in- fimis ad 1,5 cm longis) solitariis rhachi arcte appressis (sed liberis) scaberulis, multispiculatis, spiculis secus rhachin geminis, paribus cire. 8—16, cujusvis paris altera pedicello 1—1,5 mm longo, altero 0,5 mm longo fulta, rhachi appressis, subimbricatis. Spiculae ovales obtusae circ. 1,6 mm lg. dum clausae sunt 1 mm It. a latere valde compressae, pallidae. Glumae steriles parum inaequales, II. dimidiam spiculam aequans v. subsuperans, ovalis, I. illa parum brevior, oblonga, utraque obtusissima, 1-nervis. acute carinata, carina incrassata inferne puberula, superne acu- leolato-scabra. Gluma fertilis spiculam aequans, ovata, obtusa, praeter carinam cartilagineo-incrassatam aculeolato-scabram hyalina, enervis. Palea glumam aequans, ovali-oblonga, obtusa emarginata, bicarinata, carinis subinerassatis aculeolato-scabris: Caryopsis ovali-oblonga 1 mm lg. 0,5 mm lata, succinea, embryone caryopseos medium aequante. Gran Chaco: In campis altis in regione cursus inferioris fluminis, Pilcomayo, flor. mens. Juni. Rojas no. 258 in Hb. Hassler. Species eximia, exaltata, jam panieula angustissima, subulata, ab omnibus distincta, affinis Sp. phleoidi Hack. in Ann. Mus. Nac. Buen. Air., XIII (1906), 468, cujus panicula non ita angusta aequalis (nec subulata), glumae acutae v. acutissimae carina vix incrassatae sunt. In Sp. phleoidi caryopsis matura aqua emollita semen facile emittit, in Sp. fenuispica vero retinet, quae nota in specimibus certe affinibus demonstrat peri- carpiunr dehiscens haud notam genericam Sporoboli efficere. Nostra species habitu affinis est quibusdam speciebus muticis generis Epicampes (e gr. E. macrourae Benth.), a quibus vera jam glumis sterilibus brevibus differt. 16. Stipa melanosperma Presl., Rel. Haenk., I, 226. Var. erythrina Hack., nov. var. Differt a typo gluma fertili demum rubro-badia, nec atro-fusca glumis sterilibus ad nervis glabris, nervis glumae I*e lateralibus ad apicem productis. Paraguay: In campis ad ripam fluminis Yhu, flor. mens. Sept. Hassler no, 9469. 17. Spartina densiflora Brogn. in Duperr. Voy. Coquille, Bot. 14. Var. obtusa Hack., nov. var. Differt a typo spiculis minoribus (6 mm non 9 mm longis) glumis omnibus obtusis muticis, nec (ut in typo) acutiusculis vel obtusiusculis et in gluma II. mucronulatis. Gran Chaco: In arenosis Loma Clavel, flor. mens. Nov. Hassler no. 2621. 18. Leptochloa virgata Beauv., Agrost, 71; — Pl. Hassl., II, p. 376. Var. puberula Hack., nov. var. Differt a typo glumis fertilibus in !/; inferiore parce appresseque puberulis. 346 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. ' Gran Chaco: In silvis ad flumen Pilcomayo, flor. mens. Maj. Rojas no. 94 in Hb. Hassler. 19. Poa (Dioicopoa) pilcomayensis Hack., nov. spec. Perennis, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, 25—30 cm alti, subeompressi, glaberrimi, uninodes, nodo in circ. !/, inferiore culmi sito, omnino vaginati. Vaginae arctae, internodiis longiores, compressae, scaberulae, summa basin paniculae florentis amplectens. Ligulae rotun- datae v. subtruncatae, inferiores circ. 1,5 m, superiores ad 3 mm longae, glaberrimae. Laminae lineares, breviter acuminatae, planae, inferiores culmum, superiores panieulam superantes, 20—35 cm lg. 2,5—5 mm lt, flaceidae, virides, subtus laeves, supra marginibusque (haud incrassatis) plus minus scabrae, tenuinerves, nervis venulis transversis crebris anastomosantibus. Panicula ovato-lanceolata densiuscula patula ad 20 cm longa cire. 8 cm lata rhachi scabra, ramis quinis scabris, longioribus circ, 8 cm longis in !/ inferiore indivisis, brevioribus basi breviter nudis, secundarios tertianosque gignentibus multispiculatis, spiculis subaequaliter dispositis vix sese tegentibus breviter vel (subterminales) brevissime pedicellatis. Spiculae c? ellipticae, dense 4—5-flores, circ. 5 mm longae. pallide virides. Glumae steriles subaequales, 3 mm lg., lanceolatae, acutae, ?/, floris contigui tegentes, I. 1-nervis, II. 3-nervis, carina scabrae. Glumae fertiles lanceolatae acutiusculae v. breviter acuminatae, 4 mm longae, distinete 5-nerves, nervis extus prominulis, membranaceae, gla- berrimae. Palea gluma circ, !/, brevior, lineari-oblonga, bidentata, earinis laevibus, Antherae 2 mm lg. Spiculae 9 masculis simillimae nisi glumae steriles fertilibus paullo. tantum breviores, fertiles callo villis crispis gluma (si extenduntur) longioribus dense lanatae in carinis !/, inferiore pubescentes. . Lens .Gran Chaco: Ad ripas fluminis Pileomayo in regione cursus in- ferioris, flor. mens. Jul. Rojas no. 279 (7) et 279a (9) in Hb. Hassler. Affinis P. Sellowii Nees, quae differt vaginis laevibus, laminis rigidis margine cartilagineo cinctis laevibus, summa circ. 5 em longa, panicula longe exserta, glumis sterilibus quam fertiles contigui dimidio brevioribus, palea glumam fertilem aequante. II. Asclepiadaceae auci. G. 0. A:n. Malme. 20. Morrenia Hassleriana Malme nov. spec. | Suffrutex (v. herba perennis) volubilis, ramis puberulis (pilis brevibus, plus minusve adpressis), internodiis usque 10 em longo. Folia longe- petiolata, petiolo vulgo 1,5—2 cm longo, ovato-triangularia, saepe leviter hastata, auriculis latis, rotundatis, vulgo 4—5 cm longa, 1,5—2,5 cm (rarius usque 3) em lata, basi cordata, sinu brevi, apertissimo, rarius truncata, apice acuta v. acuminata, supra puberula v. subglabra, subtus puberula v. pubescentia, Inflorescentiae extraaxillares, alternae, multiflorae, umbellaeformes, pedunculo brevi, usque 6 mm longo, pedi- cellis gracilibus, saepissime paullulo longioribus, vulgo 5—7 mm longis. puberulis v, subincanis. Calycis laciniae anguste lanceolato-triangulares d CA Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I, 341 (3,5—)4—5 mm longae, circiter 1,3 mm latae, acutae v. acuminatae, subtus puberulae, supra glabrae; glandulae calycinae parvae, oblongae, singulae v. ternae. Corolla subrotata, tubo brevi, campanulato, 2,5—3 mm longo, extus puberulo, intus glabro, lobis patentissimis, lanceolato-trian- gularibus v. lineari-Janceolatis (5—6)6,5—8,5 mm longis, 2,5—3 mm latis, apice saepe plus minusve revolutis, obtusis, subtus puberulis, supra glabris. Corona circiter 4 mm alta, imo tubo corollae et tubo stamineo inserta, a vertice visa pentagona, extus glabra, intus barbata, squamis erectis usque ad mediam fere partem connatis, partibus liberis (lobis) latissime sublinearibus, circiter 2 mm latis, satis crassis, apice rotundatis v. leviter emarginatis marginibus praecipue superne plus minusve revo- lutis. Gynostegium sessile, vix 2 mm altum; antherae distincte carti- lagineo-marginatae, membranis apicalibus ovalibus v. late oblongis, circiter 1 mm longis, 0,5 mm latis, apice rotundatis, praecipue superne lacerato-fimbriatis. Retinaculum crassum, ab externa parte visum ovale, circiter 0,25 mm longum, 0,17 mm latum, et basi et apice rotundatum: caudiculae horizontales, circiter 0,25 mm longae, apicem versus valde dilatatae incrassataeque. Pollinia subrecta, oblique ovoideo-oblonga, 0,7—0,8 mm longa, 0,3—0,35 mm crassa, apice obtusissima, basi rotun- data. Rostrum styli 4—5,5 mm longum, e basi satis crassa mox atte- nuatum in acumen fere usque ad basin bifidum, lobis subfiliformibus v. superne paullulum incrassatis, semi-teretibus, obtusiusculis, erectis v. plus minusve divergentibus. Gran Chaco: In dumetis in monticulo, Fuerte Olimpo, flor. mens. Dee, Fiebrig no. 1404 in Hb. Hassler. Paraguay: In saxosis pr. Concepcion, flor. mens. Jan. Hassler no. 10803. Corolla et eorona ochroleucae (ex Hassler). In speciminibus Fiebrigianis flores majores sunt, laciniis calycis 4,5—5 mm longis, lobis corollae. 7—8,5 mm longis, in Hasslerianis minores, laciniis calycis 3,5—4,5 mm longis, lobis corollae 5—6,5 mm longis. Ceterum nullae differentiae obviae. Species inter Stuckertiam et Eumorreniam (cfr. Malme, Über die Asclepiadaceen-Gattungen Araujia und Morrenia |1908],. p. 11) ambigua. Quoad rostrum styli Morreniam Stuckertianam (F. Kurtz) Malme in me- moriam revocat, quoad retinaculum polliniaquae M. odoratae (Hooker Arnott) Lindley satis similis est, Plurimis notis cum M. connectente Malme convenit, at jam corona, retinaculo polliniisque perbene est distineta. Ab omnibus speciebus generis recedit membranis apicalibus antherarum lacerato-fimbriatis, qua in re cum Araujia plumosa Schlechter est comparanda. 21. Oxypetalum reflexum Malme nov. spec. (Sect. Tweediopsis.) Herba perennis 40—50 cm alta; caulis erectus, subsimplex, circiter 2 mm crassus, glaber v. superne pilis brevibus adpressisque, raris or- natus, internodiis 6—10 cm longis. Folia plus minusve reflexa, brevi- petiolata, petiolo 2—3 mm longo, linearia v. anguste lineari-lanceolata, 348 —— Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. 1. vulgo 60—90 mm longa, 3—5 mm lata, basi obtusa, apice acuta v. rarius acuminata, et supra et subtus glabra v. saltem subglabra, nervo subtus valde emerso, marginibus revolutis et cartilagineis. Inflores- centiae spurie terminales v. ad folia bene evoluta extraaxillares, alternae, multiflorae, corymbiformes v. ad instar umbellae, compositae; pedunculus validus, 3—5 cm longus, subglaber v. praecipue superne puberulus; pedicelli graciles, vulgo 5—8 mm longi, puberuli s. incani. Calycis laciniae e basi circiter 0,8 mm lata sensim angustatae, superne subulatae, 5—6 mm longae, dorso puberulae v. apicem versus subglabrae, supra glabrae; glandulae calycinae vulgo ternae. Corollae tubus brevis, ` 2—2,5 mm longus, extus puberulus, intus fauce brevibarbatus, limbi lobi plus minusve reflexi, spiraliter tortuli, e basi 1,5—2 mm lata sensim angustati, dein sublineares, obtusi subtus puberuli v. apicem versus glabri, supra basin versus pilosi, ceterum glabri. Corona imo tubo corollae et gynostegio inserta, squamis circiter 3 mm altis, e basi 1—1,25 mm lata sensim angustatis, introrsum prope basin carunculis binis crassis ornatis, ad quartam infimam partem v. fere ad basin bifidis, lobis sensim attenuatis, dein filiformibus, erectis. Gynostegium sessile, circiter 1 mm altum; antherae satis indistincte cartilagineo-marginatae, membranis apicalibus ovato-orbicularibus, 0,8—0,9 mm longis latisque, satis crassis. Retinaculum crassum, ab externa parte visum lineari- oblongum, circiter 0,3 mm longum, 0,08—0,09 mm latum, apice rotun- datum, basi leviter emarginatum. Caudiculae subhorizontales, circiter 0,17 mm longae, dente munitae vix 0,1 mm longo, obtuso, tantum apice aliquantulum recurvato libero. Pollinia curvula, oblonga v. anguste _ ovoideo-oblonga, 0,5—0,55 mm longa, circiter 0,12 mm crassa, basi rotundata, apice obtusissima. Styli rostrum crassum, subcylindricum v. superne leviter incrassatum, apice subtruncatum et vulgo leviter emar- ginatum. Paraguay: Sierra de Amambay, in campis ad Punta Pora, flor. mens. Dec. Hassler no. 9900 leg. Rojas.. Corolla luteoviridula et leviter violascens („glauca“), corona alba, meınbranae apicales antherarum atropurpureo-violaceae, rostrum styli violascens. Affine O. füamentoso Malme (Bulletin de l'Herbier. Boissier, 2, VIII [1908], p. 103), ab. quo foliis latioribus, reflexis, laciniis calycis duplo longioribus, corona alia, rostro styli filis nullis ornato etc. recedit. — Ab O. lineari. Decaisne (DC., Prodr, VIII [1844], p. 587), mihi tantum e descriptione speciminibus incompletis- noto, differt lobis corollae basin versus supra pilosis, squamis coronae fere usque ad basin bifidis, polliniis multo longioribus etc. III. Cyatheaceae auct. H. Christ. 22. Cyathea Rojasii Christ., nov. spec. Affinis C, Schanschin Martius, differt aculeis usque ad 6 mm longis ebeneis falcatis aut rectis, squamis Stipitis anguste linearibus albido-fulvis. ` | À RC t é t | Aree Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I, 349 nitentibus ultra 1 cm longis vix 1 mm latis flexuosis pannoso-confertis, secus rachim costasque diminutis sed abunde sparsis, praecipue ad in- sertiones toros formantibus, partibus axialibus insuper dense griseo-fur- furaceis, soris paucis ad basin segmentorum 4 aut 6 conglomeratis, in- dusio tenero brunneo-griseo mox corrugato, fronde versus basin attenuata i. e. pinnis infimis valde diminutis, textura herbacea, segmentis magis acutis, margine haud reflexo. C. Schanschin gaudet aculeis rectis brevibus conieis rufo-brunneis, squamis basalibus ovato-acuminatis 2 cm longis 3 mm latis scariosis rigidiusculis rufo-brunneis lucidis, rachi costisque fere glabris, soris numerosis saepe totam paginam segmentorum implentibus et confluentibus, indusio membranaceo magis solido, textura firmiore, segmentis obtusiori- bus, margine reflexo. | | Paraguay: Sierra de Amambay, ad ripas rivulorum pr. Punta Pora (Arborea caudice 2—4 m), mens. Jan. et April Hassler no. 10021 et 10414, leg. Rojas. 23. Alsophila atrovirens Presl., Tent. pterid., 61. Var. elongata Christ, nov. var. A typo differt pinnulis lanceolato-linearibus, marginibus fere parallelis, 7 em longis, 12 mm latis, profundius interdum fere ad costam incisis, lobis trigonis, 15 ad 18 utrinque, acutis, 3 mm longis et latis, valde pecu- liaris, sed in typum transire videtur. Paraguay: Sierra de Amambay in silvis pr. Estrella, mens. Mart. Hassler no. 10316. Hab.: Typus in America tropica late diffusus. IV. Polypodiaceae auct. H. Christ. 24. Dryopteris Rojasii Christ., nov. spec. (Lastrea pinnata decrescens.) Fronde subito versus basin in auriculas parvas contracta, pinnis in- ferioribus deflexis, pinnis latis, segmentis linearibus elongatis, soris minutis, nervis simplicibus manifestis, textura papyracea, valde singularis, nulli specie Austro-Americanae comparanda. Rhizomate repente radicoso, foliis subsolitariis, stipite glabro pennae gallinaceae crassitie, 40 cm longo succulento, plumbeo-stramineo, paucis auriculis valde remotis 6 mm longis obtusis dentatis notato, fronde 35 cm longa, 18 cm lata acuminata ovata, pinnis inferioribus paulum abbreviatis, remotis, deflexis, caeteris approximatis deorsum falcatis, ca. 18 utrinque, sessilibus, medio latissimis basi aliquantulum attenuatis, acuminatis, 9 cm longis, 22 mm medio latis, usque ad alam angustam incisis, segmentis ca. 30 pectinato-confertis ligulato-linearibus acutis subfalcatis 12 mm longis, 8 mm latis levissime crenulatis, nervis ca. 14 utrinque, obliquis, simplicibus, eleganter elevatis albidis, cum costis pube minima conspersis, rachi costisque stramineis, soris minutis medialibus rufobrunneis, ca. 9 utrinque, haud confluentibus, indusio nullo. 350 © Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. Textura papyracea, colore laete virente subnitente, faciebus parce pilosulis margine sub lente ciliato. Paraguay: Sierra de Amambay ad margines humidas silvarum pr. Estrella, mens. Jan. Hassler no. 10514 a. leg. Rojas. 25. Dryopteris bifrons Christ, nov. spec. Memorabilis ob frondium variam indolem: adultarum bipinnati- fidarum, primordialium pinnatifidarum. Facie D. parasiticae L., sed Lastrea. Rhizomate brevi crasso radicoso. Foliis fasciculatis. Stipitibus plumbeo-viridibus 40 cm longis teretibus pennae anserinae crassitie, basi squamis ovatis acuminatis 3 em longis purpureis sparsis. Frondibus. primordialibus depauperatis, oblongis, acuminatis, basi attenuatis, 15 cm longis 4!/, em latis, ad alam 3 mm utrinque latam incisis, segmentis im- bricato-confertis, infimis reductis et deflexis, mediis falcato-oblongis, acutis, 2 cm longis !/; cm latis, subintegris aut irregulariter serratis, frondibus adultis soriferis 40 cm longis 20 cm latis longe et caudato- acuminatis, bipinnatifidis; pinnis inferioribus oppositis, infimis vix. abbre- viatis, patentibus, confertis, late sessilibus, basi rachim tegentibus, ca. 17 utrinque, lanceolato-linearibus, acüminatis, ad alam 3 mm latam utrinque incisis, lobis confertis, sinu non separatis, decussato-acutis, ca. 25 utrinque integris, ovatis, 3 mm longis et latis, nervis 12 utrinque simplicibus, valde obliquis, soris mediis ca. 9 utrinque sese tangentibus. 1 mm latis brunneis exindusiatis liberis aut infimis in sinum conver- gentibus. Faciebus minutissime puberulis. Frondibus transitoriis omnino- intermediis. Textura herbacea, colore laete virente. Paraguay: Sierra de Amambay in silvis pr. Punta Porá, mens. Maj. Hassler no. 10455, leg. Rojas. 26. Dryopteris soriloba Christ, nov. spec. Lastrea pinnata basi non decrescente ex affinitate D. vestitae. Pinnis latis ad alam latam incisis, lobis pectinatis in parte exteriore solum soriferis, vestimento strigoso peculiaris. E Rhizomate pollicis crassitie, ascendente, foliis paucis (2 aut 3) fasci- culatis. Rhizomate basique stipitis squamis subulato-linearibus ultra 1 cm longis cupreis nitentibus abunde vestitis. Stipite anguloso 4 em longo viridi-stramineo pennae anserinae crassitie, vestimento toruloso-floccoso squamis setisque brunneis composito tecto, fronde 45 cm longa 25 cm lata ovata versus basin non angustata in apicem pinnatifidum contracta,. bipinnatifida, pinnis infimis oppositis et petiolulatis ad basin paulum attenuatis, caeteris alternis et late sessilibus, recte patentibus confertis, 20 utrinque, ad alam utrinque 2 mm latam incisis, segmentis infimis fere liberis; Segmentis pectinato-confertis, contiguis, falcatis ligulato-lineari- bus acutiusculis fere mucronulatis, crenulatis, ca. 35 utrinque, 12 mm longis 4 mm latis, nervis patentibus simplicibus translucentibus. ca. 15 : utrinque, liberis, inferioribus in sinum conniventibus. Soris minutis Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. 351 ochraceis medialibus in parte superiori loborum positis ca. 8 ad 11 utrin- que, indusio minimo, plerumque deficiente. Faciebus furfuraceis, costis costulisque setulis brunneis vestitis. Colore laete virente, textura flaccide herbacea. Cum D. Anniesü Rosenst. omnium formarum e grege D. vestitae maxima. Egregium florae Paraguariensis decus. Paraguay: Sierra de Amambay, in silvis pr. Punta Porá, mens, Maj. Hassler no. 10454, leg. Rojas. 21. Asplenium Hasslerianum Christ, nov. spec. A. firmo Kunze vicinum, sed egregie auriculatum et profundius in- cisum, stipite rachique (suprema excepta) ebeneis. Rhizomate obliquo crasso radicoso, foliis fasciculatis (ca. 6) stipite 10 ad 13 em longo 2 mm crasso cum rachi (suprema excepta) ebeneo opaco, basi setulis atro-purpureis sparso. Lamina 20 ad 25 cm longa 10 cm lata, basi haud angustata, caudato-acuminata, apice lobato-incisa, aliter pinnata, pinnis sessilibus ca. 16 utrinque, approximatis, falcatis, .basi valde inaequalibus: posteriore abscisso-cuneatis, antice verticaliter truncatis valdeque auriculatis et profunde lobatis 5!/, cm longis basi 17 mm latis, rhombeo-ovatis longe acuminatis, lobis ovatis acutis grossis, infimis !/ cm aut ultra longis et latis, grosse dentatis, apice pinnarum elongato acute serrato. Nervis obliquis in lobis fureatis, soris margini approximatis LG cm longis in auriculis 3 aut 4, in lobis 1 aut 2, lineari- bus, indusio griseo angusto persistente. Colore laete virente, textura herbacea. Paraguay: Sierra de Amambay ad ripas rivulorum Punta Porá, mens. April. Hassler no. 10423, leg. Rojas. 28. Leptochilus: contaminoides (Christ) C. Chr., Bot. Tidskr, XXVI, p. 294, f. 6; — Gymnopteris contaminoides Christ in Ann. Cons. Jard. bot. Genéve, III, p. 32. Var. lobulata Christ, nov. var. Pinnis crenato-lobulatis, lobis brevibus rotundatis, denticulatis. Paraguay: Sierra de Amambay, in silvis umbrosis humidis pr. Estrella, mens. Mart. Hassler no. 103773. Hab. Typus in Paraguaria et Brasil. merid. V. Schizaeaceae auct. H. Christ. 29. Aneimia anthriscifolia Schrad., Gótt. gel. Anz., 1824, p. 865. Var. simplicior Christ, nov. var. Differt a typo pinnulis lobatis lanceolatis obtusis nec iterum pinnatis, infimis fere liberis basi aequalibus 2'/, cm longis 8 mm latis, lobis utrin- que 4 oblongis obtusiusculis; pinnis superioribus basi inaequalibus postice decurrentibus. Ab A. flecuosa differt textura flaccida herbacea. Paraguay: Sierra de Amambay, ad margines silvarum pr. Punta Porá, mens. Maj. Hassler no. 10452, leg. Rojas. Hab. Typus in America tropica sat vulgaris. 352 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. I. VI. Erythrosylaceae auct. O. E. Schulz. 80. Erythroxylum pachyneurum O. E. Schulz, nov. spec. Frutex 0,5—1,5 m alt. Rami teretiusculi vel subangulosi, in herbario 3 mm diam., cortice verruculoso purpure-obrunneo nitidulo praediti; ramuli adscendentes, tenues, compressi, 1,5 mm lati. Folia mediocria, saepe + opposita, petiolo 1—1,5 mm longo crassissimo brevissime petio- lata, oblonga vel anguste elliptica, basi obtusiuscula vel rotundata, apice obtusiuseulo levissime emarginata, calloso-punctata, 48—81 mm longa, 18—27 mm lata, nervo centrali supra tenui ad apicem prominulo subtus ad basin valde obtuse prominente, nervis lateralibus angulo acuto e nervo medio egredientibus supra bene conspicuis subtus eminentibus et secun- dariis utrinque manifestis crebro anastomosantibus utrinque dense reti- culato-nervosa, coriacea, diaphana, supra dilute subtus pallide viridia, supra lucentia, subtus opaca. Stipula persistens, minuta, 1,5 mm longa, petiolo aequilonga, triangulata, striata; ramenta mihi non visa. Flores in axillis foliorum 3—6. Pedicelli 5—8 mm longi. Prophylla extima 15 mm longa, ovata, acuminata, Calyx ad ?[, partitus: laciniae 1 mm - longae, acutatae. Petala 4,5. mm longa: lamina oblonga, late breviterque (= ca. !|, longit. laminae) unguiculata, ligula breviuscula (= ?/, longit. lam.) instructa; auriculae laterales anticae posticis fere duplo longiores lobulo commissurali brevi obtusiusculo, posticae lobulo inflexo dimidio breviore conjunctae. Flores brachystyli: urceolus stamineus calyci aequi- longus, orificio integer; stamina 4,5 mm longa; ovarium urceolo mani- lesto longius, ellipsoideum; styli- 1,5 mm longi; stigmata oblique depresso- capitata, stylis incrassatis vix latiora. Flores dolichostyli: . stamina in- aequalia, episepala 2 mm, epipetala 4 mm longa; styli 5 mm longi. Paraguay: In campo San Blas, flor. mens. Dec. Hassler no. 5773; in campis in regione fluminis Yhu, flor. mens. Nov. Hassler no. 9623. Obs. Haec species Erythroxylo Engleri O. E. Schulz proxima à qua satis differt cortice nitidulo non suberoso; foliis subtus nervis crassius- culis evidenter nervosis; nervis lateralibus e nervo medio angulo acuto egredientibus; stipulis majoribus; ramentis deficientibus; pedicellis evngioribus; urceolo stamineo calyci aequilongo etc. Ab E. paradoxo O. ; E. Schulz etiam affini recedit cortice non Suberoso, nervis lateralibus crassioribus angulo acuto e nervo centrali progredientibus etc. re K. Wein: Neue Hybriden aus der Gattung Festuca. I. 358 XCI. Neue Hybriden aus der Gattung Festuca. |. Von K. Wein, Blankenheim (Kr. Sangerhausen). (Originaldiagnosen.) Seitdem von Grantzow durch die Auffindung der Hybride F. gigan- tea X pratensis (1880) der erste Bastard innerhalb der mitteleuropäischen Arten der Gattung Festuca nachgewiesen worden ist, hat die Zahl der seitdem konstatierten Kreuzungen noch nicht die Hóhe erreicht, die man leicht vermuten kónnte: Hackel (1882) stellte F. arundinacea X pratensis Haussknecht (1888) F. gigantea X rubra, Rohlena (1902) F. sulcata X rubra und die schon ein Jahr früher in Schweden durch L. M. Neuman aufgefundene Kombination F. arundinacea X gigantea fest. Meine floristischen Untersuchungen im Siidostharze haben mich in den Stand gesetzt, die bisher erreichte Zahl der Festuca-Bastarde um drei zu ver- mehren. Die neuen Kreuzungen stellen sämtlich ebenso wie F. gigantea X rubra Hybriden zwischen Vertretern der Subsektionen Eufestuca Griseb. und Bovinae Fr. dar. 1. F. ovina X pratensis (X F. pseudo-fallax) Wein, hybr. nov. Ziemlich dichtrasig. Triebe meist umscheidet. Blätter mit an den Laubtrieben nur unterwärts geschlossenen Scheiden und etwa 0,75 mm breiten borstenförmigen oder bis 2 mm breiten, flachen (mitunter etwas zusammengefalteten) Spreiten. Stengel etwa 1 m hoch, über dem Grunde mit drei Blättern. Blattspreiten am Grunde kurz geöhrt, lang zugespitzt, flach, bis 4 mm breit, an der Spitze borstenfórmig eingerollt, mit teil- weise oder vollständig umgerolltem rauhen Rande. Blatthäutchen fast fehlend, nicht geöhrt. Oberster Knoten etwas unter der Mitte des Stengels, der etwa !/, seiner Länge aus der obersten Scheide hervorragt. Rispe 0,15 m oder wenig mehr iang mit etwas rauher Achse und rauhen Ästen. Unterste Zweige der Rispenüste über derem Grunde entspringend. Ahrchen etwas schlanker und kürzer als bei F. pratensis, etwas violett überlaufen. Hüllspelzen ziemlich gleich, die obere nur etwa 1 mm linger, oberwärts deutlich hautrandig. Deckspelzen lanzettlich, mit oberwärts + deutlich vorspringenden Nerven, + breit hautrandig, eine etwa 1,5—2 mm lange Granne tragend oder ohne solche. Von F. ovina auf den ersten Blick dureh die Grósse, die am Grunde geóhrten Blattspreiten, die grósseren Ahrehen u. v. a. zu unterscheiden. F. pratensis gegenüber leicht durch die viel schmäleren grundständigen Blätter, die über dem Grunde der Rispenäste entspringenden grund- stündigen Zweige, die schürfer zugespitzten kurz begrannten Deckspelzen u. a. m. leicht kenntlich. Südostharz: Heineckeröder Berg bei Wettelrode auf karbonischem Sandsteine mit den Eltern (F. ovina häufig, F. pratensis seltener), Ven- tenata dubia, Avena pratensis, Aera flexuosa u. a. Repertorium novarum specierum. Vl. 23 354 K. Wein: Neue Hybriden aus der Gattung Festuca. I. 2. F. heterophylla X pratensis (X F. wippraensis) Wein, hybr. nov. Dem vorigen Bastarde sehr ähnlich; abweichend durch schlafferen Wuchs, schlaffere Blätter mit nur oberwärts - offenen Scheiden, die am Grunde der Rispenäste entspringenden untersten Zweige, die + schmäleren Deckspelzen und die + nickende Rispe. Von F. heterophylla auf den ersten Blick durch die breiteren grund- ständigen Blätter, das Öhrchen am Grunde der Blattspreiten, die breiteren Deckspelzen und die grösseren Ährchen zu unterscheiden. Von F. pra- tensis durch schmälere grundständige Blätter, die schmäleren, + zuge- spitzten kurz begrannten Deckspelzen, die schlankeren Ährchen und die nach der Blütezeit etwas ausgebreitete Rispe verschieden. Eine Kreuzung von F. pratensis und der F. heterophylla morphologisch sehr ähnlichen F. eu-rubra var. fallax Hackel (Monogr. Fest. [1882] 129, 142) würde eine der F. wippraensis sehr ähnliche Pflanze ergeben müssen. Dass aber nur F. heterophylla als der eine Erzeuger in Betracht kommen kann, darauf weisen der Wuchs, die mitunter an den oberen Deckspelzen etwas geschlängelten Grannen, die schmäleren Deckspelzen, die grösseren, schlankeren Ährchen mit Entschiedenheit hin. Die volle Sicherheit der Deutung der Hybride als F. heterophylla X pratensis geben aber die Ver- hältnisse an Ort und Stelle: das Vorkommen in der Nähe der beiden vermeintlichen Eltern. Südostharz: Gebüschrand an der Kohlenstrasse unweit der „Lust“ in der Nähe der Eltern (F. pratensis häufig, F. heterophylla selten) mit Viola canina, V. Riviniana, V. canina X Riviniana, Trisetum flavescens u. a. 3. F. rubra X pratensis (X F. hercynica) Wein, hybr. nov. In fast allen Merkmalen zwischen F. rubra und F. pratensis schwankend. Habitus mehr der von F. pratensis. Grundachse € kriechend, Wuchs daher lockerrasig. Grundständige Blätter + schmal bis ziemlich breit, eingerollt oder nur am Rande umgerollt oder flach. - Blattscheiden meist nur oberwärts, seltener bis zur Mitte offen. Spreiten am Grunde mit deutlichen oder undeutlichen zangenförmigen Ohrehen oder ohne solche, Blatthäutchen kurz, ohne oder mit nur schwach aus- gebildeten Ohrchen. 'Ährchen etwa so gross als bei F. pratensis, etwas schlanker, mit + rauhen Stielchen. Hüllspelzen ungleich lang oder die obere nur wenig lünger als die untere. Deckspelzen eines Ährchens teils mit kurzen (bis 2 mm langen) Grannen, teils nur stachelspitzig, schmäler als bei F, pratensis, nur oberwürts am Rande in wechselnder Breite trockenhäutig, mit + hervortretenden Nerven. Durch die zwischen F, rubra und F., pratensis schwankenden Merk- male deutlich als Hybride gekennzeichnet. Von F. ovina X pratensis und F, heterophylla X pratensis sofort durch die verschiedene Wuchsform zu unterscheiden. Südostharz: An der Chaussee Grillenberg-Wippra unterhalb der sog. „Pferdeköpfe“ mit den häufigen Eltern. F. Fedde: Species novas in Gardener's Chronicle, 3. ser, XLII (1907). 355 XCll. Species novas in Gardener's Chronicle, 3. sér., XLII (1907), descriptas compilavit F. Fedde. 66. X Odontoglossum Astarte (O. Harryanum 9 X O. tripudians cj) De B. Crawshay in Gard. Chron., 3. sér., XLII (1907), p. 42. This may be considered one of the least showy of the great O. Harryanum family, but it is not always easy to see what future plants of the same cross may be; its lip, at least, is a fime feature. A small plant, blooming with only two flowers for the first time, does not fully indicate its final development. I raised it more for ex- periment to see what parallel influence would be seen upon O. crispum and O. Harryanum by crossing with O. tripudians as the pollen parent. It has appeared in the lip in a decided manner, as it does in the lips of all forms of O. X bellatulum. The sepals are brown, this colour being only broken by two bars of jellow that do not extend to the edges, and by the tips, which are also yellow. The pales are similarly coloured with the addition of some violet- purple, shaded into the basal marks. The lip has a white ground, but the lower two-thirds portion is hearily spotted with deep lilac, the yellow around the erest being almost suppressed by it; the apex is white, with a somewhat widened blade, as in O. tripudians. The central keels are elongated much more than is usual in O. Harryanum hybrids, from the influence of the similar character in the male parent. The column is cream-white, with very small lacerate wings, slightly marked with brown. In form it is somewhat poor, the segments being rather narrow and the petals standing forward at an angle of 35? to the plane of the flower. 67. Odontoglossum Astraea (X ©. Fascinator [nat. hybr.] © X Wat- tianum Crawshayanum c) De B. Crawshay, l. c., p. 42. This hybrid also has inferior form, but its colour scheme is most pleasing. The greater influence in respect of colour comes from the female parent; but in form the flower is more like O. Lindleyanum, the female parent once removed. I expected this, therefore am not disappointed, for it proves what I have often stated, viz., that reversion to ancestors will be in relation to the individual strength of those ancestors to impart their characters upon their descendants. To explain these details without the aid of photographs or paintings, I must state that the ground colour of the O. X Fascinator I used was creamy-yellow, with some rose in it; it was very lightly spotted in both . 23* 356 ; F. Fedde. the sepals and petals two-thirds distance from their bases, and also had | a group of ,punctatum* spots in their lower areas. In form it was ordinary. The ground colour of the O. Wattianum was yellow, copiously spotted with brown, its lip being also yellow, with a heavy brown blotch under the erest. This new hybrid, of which I have as jet only bloomed one plant, may show as great an improvement in the future as in the case of the male parent. The sepals are greenish-yellow, with a little rose suffusion, containing one brown bloth at two-thirds distance from the base, also a broken line of spots around the margins, and an incipient inferior bar made up of a few spots. The petals are of a pleasing shade of rosy-yellow, with a smaller blotch placed as in the sepals; in their lower area thickly spotted on the rosy ground, The lip is pure white, but has a large spot and a very few small ones on each shoulder; in form it is similar to O. Lindleyanum, but smaller, its crest and adnation to column being about identical; the in- fluence here has been so great that there is but a filament on each side of the central keels. The column is almost like that of O. Lindleyanum. 68. Crinum amoenum Roxb. var. Mearsii R. H. Beddome in Gard. Chron., 3. sér., XLII (1907), p. 62. Bulb round or rarely ovoid and slightly tapering towards the apex up to 2 inches in diameter; leaves ensiform rather thin, undulate, 8 inches to 1 foot or more long, 1 inch wide, tapering gradually to a point, very smooth, closely veined, margin entire; peduncle moderately stout, somewhat flattened, a little more than !/, inch broad, 3 to 4t [o inches long, umbel 6 to 10 flowered, spathe-valves about 2!} inches long, thin, pale coloured, about 5/; inch broad at base, gradually tapering to a point; filiform processes present round the spathe and between the pedicels; pedicels !/, ineh long, perianth hypocrateriform, tube slender, white, up to 5 inches long, erect at first, cernuous before the buds open: segments white, lanceolate, spreading, 21/, inches long, Lie inches broad, tapering and incurved near the acuminate apex; stamens not quite SO long as the segments, the upper half reddish; anthers linear, "la inch long, style of the same length as the segments, upper half reddish, stigma with three short lobes. Whole plant when not in flower only 2 to 3 inches high, flowering well in à 60 (3-inch) pot. This variety was discovered in Upper Burma by Major Arthur Mears in a dry Teak wood forest on hills (2,500 feet elevation), a little to the north of Mingin. It differs from the type in being a smaller plant with smaller leaves which have glabrous edges; the peduncle also is shorter and flattened. 69. X Odontoglossum Ariadne (O. nobile 2 X O. Wettianum Craws- hayanum 5‘) De B. Crawshay, l. c., p. 101. D LA Species novas in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLIl (1907). 351 This is a half-sister, upon the side of the male parent, to Odonto- glossum X Astraea, described in the issue for July 20, 1907, p. 42. The sepals are clear yellow, having a small brown blotch at two-thirds distance from their bases. The petals are coloured similarly, slightly lighter towards the bases, having a couple of spots in the same position as that in the sepals. All five segments are otherwise unspotted. The lip is lighter in tint, having a broad transverse brown blotch on the yellow, just above the crest, where O. nobile is always spotted; its shoulders and channel have small spots and a brown marginal line, which are often present in the female parent. The crest is like that of O. Lindleyanum, slightly more filamentous than in O. X Astraea. The adnation of lip to column plainly shows the influence of O., Lindleyanum, the reniform blade giving evidence of O. nobile. The column is short and a little up-curved, as in O. nobile, nearly white, the wings being almost as in O. Lindleyanum and slightly spotted. Anther cap light yellow. This plant is only small, and bore two flowers. It is one of a series of crosses I made with the same male parent, and, compared to O. X Astraea, clearly shows the influence of O. nobile against that of O. X Fascinator, and, through it, that of O. crispum. Reversion in this case produces the form of O. Lindleyanum, with loss of spotting of the male parent; the white of O. nobile assuming the yellow ground colour of O. Wattianum. | 70. Eria rhyncostyloides J. O'Brien, 1. c., p. 370. Roots wiry, dark-coloured, pseudo-bulbs clustered, green in the joung state, brown with silvery covering when mature, ovoid, compressed, showing deep openings whene the old flower-spikes had been, 3 to 4 inches in height, 2 inches wide; leaves 3 to 4, 12 to 18 inches long, 2 inches wide, thick in texture, bright green. Inflorescence from the upper part of the pseudo-bulb 8 inches in length; rachis stout, slightly tomentose, the basal 2 inches naked, the rest bearing an equally-arranged cylindrical spike of 250 to 800 flowers. Pedicels and ovaries two-thirds of an inch, and having at the base of each an ovate acuminate, slightly concave reflexed, whitish-green bract. Flowers half an inch across; sepals ovate acuminate; mentum broad, obtuse; petals narrower than the sepals, lanceolate. Labellum obscurely trilobed, orbicular, concave at the base, which is tinged with rose colour, front acuminate. Column short, tinged with purple at the apex; anther cap brownish red. The flowers are white with a slight blush tint, the labellum with rosetinted base. The surface of the flower has a granulated, or frosted, appearance, and the ovaries and backs of the sepals are sparsely tomentose. Java. In structure the individual flower approaches most nearly to Eria convallarioides. The plant, however, is much larger than that of E. con- vallarioides, more fleshy in all its parts, and it bears a slight resemblance to that of the wellknown Rhyncostylis retusa (Saccolabium guttatum) in the general appearance of its dense inflorescence. 358 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. XCI. Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis descriptae. (Aus: Ann. Naturh, Hofm. Wien, XX [1905], pp. 1—58.) 1. Brownleea Pentheriana Kränzl., l. c., p. 6. Caule gracili ad 30 cm alto flaccido, foliis in ima basi 2 lineari- lanceolatis in petiolum angustatis acutis ad 10 cm longis vix 1 cm latis, tertio minore lanceolato in scapo additis foliolis 2 v. 3 longe vaginanti- bus in bracteas decrescentibus, spica pauciflora remotiflora, bracteis convolutis oblongi-lanceolatis acutis 2 cm longis ovarium longe pedi- cellatum non -aequantibus, sepalo dorsali late oblongo plano v. vix con- cavo apice rotundato in calcar ex orificio extinctoriiformi attenuatum apice obtusum et subinflatum producto, sepalo et calcari 3 cm longis, sepalis lateralibus oblongis acutis vix excavatis 7 mm longis, petalis e basi latiore et antice magis producta rotundata angustatis obliquis apice obtusis 5 mm longis, labello lineari obtuso pro genere magno sepala late- ralia aequante 7 mm longo ipso et petalis carnosulis; gynostemio brevi, rostello supra fere rectilineo utrinque margine antice involuto canales antherae formante. — Novembri. Distr. George: Montagu-Pass (Penther no. 189; nov.-flor.). Die Pflanze ist durch ihre schmalen Blatter, den dicht bescheideten Stengel und die aus wenigen weit voneinander entfernten Blüten ge- bildete Ahre auch äusserlich sehr gut gekennzeichnet. Von den Merk- malen der Blüte beweist jedes die Verwandtschaft mit Brownleea und jedes ist vóllig verschieden von den bisher beschriebenen. Habituell steht sie Br. recurvata Sond. am nächsten. 2. Berzelia lanuginosa var. tenuifolia A. Zahlbr., l. c., p. 13. B. tenuifolia Willd. in Denkschr. Kgl, Akad. Wiss. München (1808), p. 129, Tab. 5, Fig. 2. — B. lanuginosa y) glabra Sond. in Harv. et Sond., Flora Capens., II (1862), p. 311. Distr. Caledon: Ad flumen Palmietriver (Penther no. 2034, 2881; oct.-flor.). 3. Lotononis trifolioides Schichir., 1. c., p. 16. Suffrutex decumbens, ramosus; ramulis teretibus, tomentosulis, folia- tis; stipulis minutis, mox decadentibus; foliis petiolatis, trifoliolatis, foliolis obovatis obtusis vel apiculatis, carnosulis, canescentibus, demum glabres- centibus, 0,7—1 cm longis, supra medium 0,5—0,7 cm latis, lateralibus intermedio vulgo paulo minoribus, petiolo canescente vulgo 1 em longo; inflorescentiis axillaribus terminalibusve, umbellatis, pedunculo 1,2—2 cm longo tomentosulo, umbellis subglobosis, plurifloris; pedicellis florum per- brevibus; calyce obconico, canescenti-puberulo, segmentis subulatis 0,3 cm longis, tubo aequilongis; vexillo unguiculato-obovato, subretuso, minute apiculato, nervo medio puberulo, ungue incuso 0,9 cm longo, lamina ee ieu 60 AVE ERA Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 359 0,6 cm lata, alis unguiculatis, lamina oblique oblonga obtusa, glabra, margine superiore auriculo obtuso donata, carinam haud excedente; carina naviculari subacuta glabra, basi utrinque obtuse auriculata, unguibus gracilibus, 0,8 em longa; ovario piloso, pluri-ovulato, stylo leviter arcuato, glabro. Inter Port Elizabeth et Grahamstown (Penther no. 2465; dec.-flor.). Die Pflanze gehórt in die Sektion Oxydium und dürfte am besten neben L. trichopoda E. et Z. untergebracht werden. L. trichopoda unterscheidet sich durch die kleineren Blüten und die fast geschnäbelte Carina, sowie durch die mehr seidige Behaarung des Kelches. Die Blütenschüfte sind auch hier viel gedrungener. Die Pflanze macht fast den Eindruck einer halophilen Art. 4. Buchenroedera griquana Schlchtr., 1. c., p. 18. Suffrutex erectus, e basi ramosus, fere pedalis; ramis virgatis, dense foliatis, teretibus, sericeo-pilosis; stipulis foliaceis oblongo-lanceolatis acu- minatis, sericeis, foliorum petiolo aequilongis longioribusve; foliis erecto- patentibus, petiolatis, trifoliolatis, sericeo-canescentibus; foliolis oblongo- laneeolatis acuminatis, 0,5—0,8 cm longis, medio 0,3 cm latis, sessilibus, petiolo fere aequilongis; floribus in axillis foliorum superiorum singulis, ilis B. cytisoidis Bth. fere aequimagnis; pedicello calyci breviore vel sub- aequilongo, bibracteolato; calyce campanulato sericeo-pilosulo, ca. 0,7 cm longo, segmentis e basi lanceolata subulatis, lateralibus apice cohaerenti- bus vel connatis, tubo aequilongis; vexillo e basi conspicue unguiculata subreniformi subretuso, utrinque glabro, ungue incluso 1 cm longo, lamina medio fere 1 cm lata; alis graciliter unguiculatis lamina obtusa, margine superiore basi auriculo uncinato ornata, glabris, carinae conspicue bre- vioribus; carina naviculari obtusa glaberrima, unguibus gracilibus, lamina utrinque margine superiore auriculo uncinato ornata, unguibus inclusis 1 cm longa; ovario sericeo-piloso plurispermo; stylo leviter arcuato glabro. Griqualand East: Inter Kookstaad et Newmarket, leg. Krook (PI. Penther. no. 2638; jan.-flor.). Wohl am nächsten verwandt mit B. lotononoides Scott Elliot, aber durch ihre dichtere, fest angepresste seidige Behaarung, den Kelch und die kahlen Petalen verschieden. B. umbellata Harv. und B. spicata Harv., von welcher letzteren der Beschreibung nach B. lotononoides sich wohl kaum zu trennen scheint, besitzen auch beide behaarte Petalen. B. holo- sericea Bth. und B. Meyeri Presl. kommen aus demselben Grunde nicht in Betracht. 5. Indigofera griquana Schlchtr., l. c., p. 23. Herba perennis decumbens, e basi ramosa; ramis elongatis usque ad 50 cm longis pallide villosis; densius foliatis; stipulis subulato-filiformi- bus, villosis, 0,5—0,8 em longis; foliis imparipianatis, pallide villosis, 5- 6 jugatis, foliolis oblongo-lanceolatis, oblongisve, acutis vel apiculatis, 0,6—0,9 cm longis, 0,8—0,5 cm latis, brevissime petiolatis; racemis axillari- bus, elongatis, cylindricis obtusis, perdense multifloris; bracteis subulatis, flores haud aequantibus; floribus in genere minoribus, breviter pedicellatis ; 360 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. calyce alte fisso, 0,5 cm longo, setis brunneis nigrisque ciliato, segmentis tubo 3—4-plo longioribus; vexillo brevissime unguiculato suborbiculari breviter acuminato, extus, praesertim apicem versus piloso, 0,5 cm longo, vix 0,5 em lato; alis breviter unguiculatis oblique oblongis obtusis, dimidio inferiore angustatis; basi margine superiore subauriculatis, extus pilis sparsis ornatis, carinae longitudine; carina obtusiuseula basin versus angustata, dimidio anteriore puberula, brevissime unguiculata, lamina infra marginem dimidii inferioris foveola elongata donata, 0,5 cm longa; ovario dimidio superiore piloso, inferiore glabro; stylo arcuato glabro. Griqualand East: Ad flumen Tinariver, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2645; jan.-flor) et in graminosis montis Insizwa, alt. 6600 ped. (R. Schlechter no. 6499; jan.-flor.). Diese Art gehört in die Verwandtschaft der I. hirsuta L., ist von ihr aber durch die stets kriechenden, nicht aufrechten Aste und durch die weissliche Behaarung der Blütter zu erkennen. Ausserdem sind die Blüten kleiner und besitzen eine blüuliche Farbung, wie ich sie bei I. hirsuta nie bemerkt habe. Die einzelnen Teile der Blüten sind recht verschieden von denen der J, hirsuta L. 6. Indigofera Krookii Schlchtr., 1. c., p. 24. Suffrutex adscendens valde ramosus, usque ad 15 cm altus; ramulis. teretibus strigillosis, densius foliatis; stipulis, minutissimis; foliis, impari- pinnatis, 3—4 jugatis, 0,5—1 cm longis; foliolis obovatis apiculatis, ob- longisve, 0,2—0,3 cm longis, strigillosis, superne demum glabrescentibus,. subsessilibus; racemis axillaribus, paucifloris, abortu vulgo unifloris, folia vix excedentibus; calyce campanulato 0,2 cm longo, tubo brevi, laciniis deltoideis subulato acuminatis, strigilloso-puberulis, tubo paulo longiori- bus; vexillo e basi brevissime unguiculata suborbiculari apiculato-acumi- nato, extus puberulo, 0,3 cm longo, medio vix 0,3 cm lato; alis oblique oblongo-falcatis obtusis, basin versus angustatis subauriculatis, vix un- guiculatis, glabris, carinae aequilongis; carina naviculari obtusa, ungui- culis brevibus, auriculis obtusis infra marginem dimidio inferiore extus appendice dentiformi brevi ornata, 0,3 cm longa; ovario glabro pluri- spermo; stylo genuflexo glabro, filiformi; legumine subcylindrico glabro. Distr. Pieter Maritzburg: In convalle fluminis Mooiriver, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2624; febr.-flor.). Ich möchte diese Art, welche nach Harveys Einteilung der süd-. afrikanischen Indigofera-Arten in die Sektion der Productae gehört, am liebsten neben J, ovina Harv. und I. Woodii Bol. unterbringen. Bei I. ovina habe ich wiederholt Blätter beobachtet, welche die Charaktere der Sektion Productae tragen, ebenso kommen bei der vorliegenden Pflanze Blätter vor, welche sie in die Gruppe der Pinnatae verweisen würden. Von Indigofera Woodii Bol., welcher sie am meisten ähnelt, ist sie durch die kleineren Blütter und durch die meist nur einblütigen In- floreszenzen sehr leicht zu unterscheiden, Die vorhandenen Früchte sind unbehaart, von fast zylindrischer Gestalt mit kurzem Schnabel. BE Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis, 861 ` 1. Rhynchosia Harmsiana Schlchtr., 1. c., p. 26. Herba perennis volubilis, ramosa; ramis filiformibus pilis retrorsis puberulis, laxe foliatis; stipulis e basi lanceolato-subulata acuminatis minutis; foliis patentibus, patulisve, trifoliolatis, petiolatis; foliolis rhombeo- ovatis acutis, brevissime pilosis, subtus glandulis sparsis densius ornatis; 2,5—3 em longis, infra medium usque ad 2,5 cm latis; lateralibus obli- quis; petiolo subvilloso-puberulo 2- 3 em longo; racemis axillaribus laxe plurifloris, folia vulgo excedentibus; floribus illis R. hirsutae E. et Z. fere aequimagnis; calyce campanulato, 0,8 em longo puberulo-subvilloso, seg- mentis subulatis tubo longioribus, segmento antico aliis conspicue lon- giore; vexillo breviter unguiculato; lamina obovata rotundata subapicu- lata, basi utrinque auriculo triangulari donata, ungue incluso 1 cm longo, supra medium 0,7 cm lato; alis graciliter unguiculatis, oblique oblongis obtusis, lamina margine superiore basi subuncinato-auriculata, 0,8 cm longis, utrinque glabris; carina naviculari obtusa, unguibus gracilibus, lamina margine superiore basi rotundata nec auriculata, dimidio inferiore infra marginem fovea ornata, glabra; unguibus inclusis 1 em longa ovaria pilosa, 2-spermo; stylo filiformi, genuflexo glabro. Griqualand East: Inter montem Insizwa et flumen Umzinhlawa, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2584; jan.-flor.). Neben R. hirsuta E. et Z. unterzubringen. Durch die nicht promi- nente Nervatur und die dünnere Konsistenz der Blatter sowie durch die auffallend lockerblütigen Infloreszenzen ist die vorliegende Pflanze unter allen anderen südafrikanischen Arten unschwer zu erkennen. 8. Rhynchosia Pentheri Schlir., ]. c., p. 26. : Herba perennis decumbens, e basi ramosa; ramis filiformibus elon- gatis volubilibus, pilis retrorsis subvilloso-puberulis, laxe foliatis; stipulis minutis, oblique lanceolatis ` acuminatis; foliis breviter petiolatis erectis patentibusve rhombeo-orbicularibus vel orbieularibus obtusis, glandulis numerosis interspersis utrinque puberulis, 1,5—2,5 cm longis, medio fere 1,2—2,5 em latis, petiolo vulgo 0,5 cm longo, villoso-puberulo; racemis laxe plurifloris longipedunculatis, folia multo excedentibus, densius pilosis; ealyce campanulato vix 0,7 em longo, puberulo, glandulis sparsis ornato; segmentis subulatis, tubo aequilongis, antico longiore; vexillo obovoideo acuminato, basi auriculato, ungue brevi, utrinque glaberrimo, ungue in- cluso 1,1 em longo, supra medium 0,8 cm lato; alis graciliter unguicu- latis subgenuflexis, lamina oblique oblonga margine superiore basi auri- culo uncinato donata, glabris, ungue incluso 0,8 em longis, lamina 0,2 cm lata; carina graciliter unguiculata naviculari-incurva obtusa, utrinque infra marginem dimidio inferiore lamina extus lamella obtusa ornata, ungui- bus inclusis 1,1 cm longa, alas excedente, glaberrima; ovario piloso 2-spermo; stylo filiformi, glabro, genuflexo; dimidio inferiore subincrassato, Griqualand East: Prope urbem Newmarket, leg. Kjrook (Pl. Penther, no. 2631; febr.-flor.); Distr. Harrismith: Van Reenens Pass, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2523; mart.-flor.). In saxosis prope Curries Post alt. 5000 ped. (R. Schlechter no, 6187; febr.-flor.). 362 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. Gehórt auch in die Verwandtschaft der R. hirsuta E. et Z.; ist von ihr und den verwandten Arten schon bei oberflüchlicher Betrachtung durch die für eine Art der Gruppe auffallend kurz gestielten Blatter leicht zu erkennen. Die vordere Hälfte der Carina ist bei sämtlichen mir vorliegenden Exemplaren dunkelviolett gefärbt. Höchstwahrschein- lich ist die Art bisher häufig mit R. hirsuta verwechselt worden. R. grandifolia Harv., welche auch in diese Gruppe gehört, unterscheidet sich durch die nicht abfallenden breiteren Brakteen. 9. Rhynchosia chrysantha Schltr., l. c., p. 27. Herba perennis decumbens, demum volubilis; ramis filiformibus plus minusve compresso-angulatis, pilis retrorsis minutis puberulis, sublaxe foliatis; stipulis lanceolatis acuminatis, ca. 1 cm longis; foliis erectis vel patentibus late ovatis suborbicularibusve minute apiculatis, lateralibus plus minusve obliquis, 1,8—3 cm longis, medio fere 1,5—3 cm latis, utrinque minutissime puberulis, subtus glandulis numerosis ornatis; petiolo minute puberulo 2- 3,5 em longo; racemis erectis longius pedunculatis dense 15—25 floris; folia multo excedentibus; calyce campanulato alte fisso, 1 cm longo, minutissime puberulo, glandulis numerosis interspersis, segmentis lineari-lanceolatis acutis, anteriore aliis longiore, posteriori- bus 2 usque infra apicem connatis; vexillo obovoideo obtuso, unguiculo perbrevi, auriculis laminae minutis, extus dense glandulis ornato, ungue incluso 1,8 cm longo, lamina supra medium 0,9 cm lata; alis oblique subfaleato-spathulatis obtusis, lamina margine superiore basi auriculo adscendente donata, glandulis extus ornata, ungue mediocri incluso 1 cm longis, lamina supra medium 0,4 cm lata; carina subincurvo-naviculari obtusa glabra auriculis subnullis, lamella humili utrinque basin laminae versus aucta, unguibus mediocribus inclusis 1,2 cm longa; ovario piloso; - Stylo filiformi, genuflexo, glabro, dimidio inferiore subincrassato. Distr. Ixopo: In convalle fluminis Umkomanzi, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2547; febr.-flor.) et in fruticetis prope Ixopo, alt. 4000 ped. (R. Schlechter no. 6641; febr.-flor.). Die Pflanze ist offenbar verwandt mit R. adenodes E. et Z., unter- scheidet sich von ihr jedoch dureh die bedeutend grósseren Blüten, die nieht abfallenden Brakteen und den Habitus. Ich habe lange gezweifelt, ob sie nicht etwa mit R. rotundifolia Walp. identisch sein kónnte, einer Art, von der ich keine authentischen Exemplare gesehen, doch scheint sie der Beschreibung nach hinreichend von dieser verschieden. 10. Begonia Favargeri Rechinger, 1. c., p. 33. E sectione Angustia. Frutex erectus, redice tuberoso lignoso, ramis glabris, stipulis parvis resistentibus, petiolis longis glabris, foliis obliquis ovatis, utrinque viridibus, glabris, margine non dentatis sex-nerviis, in- florescentiis axillaribus, paucifloris, pedunculo mediocri plerumque bi- partito, floribus c pedicellatis, sepalis duobus, évbieutevibas) petalis molli- bus, staminibus multis, filamentis liberis, antheris ovoideis, apice breviter acuminatis; floribus 9 petiolatis sepalis duobus, petalis tribus, stylis tribus basi connatis resistentibus; papillis seriem spiralem tenuem for- Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 363 mantibus, ovario oblongo elliptico, angulato, alato; fructibus capsuliformi- bus chartaceis, vix dehiscentibus, alatis, quarum una ala semper alias latitudine superat, seminibus ovatis minutis, cinnabarinis, sub lente reti- culatis. Wurzelstock knollig verdickt holzig, treibt mehrere üstige, im -Quer- schnitte rundliche, saftreiche Stengel bis zu 35—40 cm Höhe, mehr fleischig als holzig, mit schwach verdickten Knoten (Gelenken), voll- kommen glatt und kahl, ziemlich dicht beblüttert. Die Blütter sind müssig lang gestielt, 3-6 cm lang, dicklich, die Blattstiele stielrund (mitunter schwach gekielt), mit winzigen Papillen besetzt, an der Basis mit rasch vertrocknenden, bleibenden, ziemlich grossen (bis zu 1 cm langen) drei- eckigen, an der Basis abgerundeten Nebenblüttern versehen. Die Laub- blütter sind 5—8 cm lang, bis 5 cm breit, nierenherzfórmig, an der kürzeren Seite abgerundet, an der lüngeren kurz zugespitzt, meist un- deutlieh eckig gelappt, mit stumpflichen Ecken, ober- und unterseits glatt kahl, grün, oberseits mehr glänzend. Die Blüten sind weiss, von der Grósse derjenigen der Begonia sinuata Otto et Dietr. Der Fruchtknoten ist ellipsoidisch mit drei Flügeln, von denen immer einer fast doppelt so breit ist, als jeder der beiden anderen, nach oben zu sind die Flügel nicht wie bei B, alata in ziemlich spitzige Ecken vorgezogen, sondern laufen fast in gleicher Breite von der Ansatzstelle an der Narbe bis zur Basis des Fruchtknotens. Frucht eine pergamentartige, lederbraune Kapsel, welche nur schwer aufspringt. Im Habitus der B. sinuata Otto et Dietr. (siehe Abbildung in Curtis, Bot. Mag., Bd. 66, Tab. 3731) ühnlich, durch die ellipsoidisch-rundlichen Früchte mit sehr schmalen Flügeln fast an die Arten der Sektion Me- zierea erinnernd; doch sind die Früchte nicht beerenartig wie bei dieser Sektion, sondern gleichen einer pergamentartigen Kapsel, öffnen sich aber nur schwer durch Zerreissen. Die Blütenfarbe scheint in lebendem Zustande weiss gewesen zu sein, wenigstens ist an den vorliegenden sehr gut konservierten Herbarexemplaren keine Spur einer Rotfärbung der Blumenblätter wahrnehmbar. Bekanntlich schwindet eine solche Färbung- beim Trocknen wasserreicher und zarter Pflanzengewebe sehr rasch. Die Nebenblätter sind denen der B. sinuata ähnlich, nur relativ grösser, wie auch die Laubblätter, welche nie gezähnt, sondern stets ganzrandig sind, wodurch sie sich von der B. sinuata auffallend unter- scheidet. Natal: Ad flumen Umkomanzi, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2976; febr.-flor. et fruct.). 11. Erica (sect. Pseuderemia) Reenensis A. Zahlbr., |. c., p. 37, tab. I, fig. 11—13. Frutieulus usque 24 cm altus, erectus, e basi pluri-ramosus, ramis primariis arcuatim adscendentibus vel suberectis, secundariis erectis, omnibus primum hirtis, demum glabrescentibus, brunneis et opacis, dense foliatis. 364 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis, Folia 4-na, internodiis multo longioribus, suberectis vel subpatenti- bus, rectis vel modice arcuatis, brevissime petiolatis (petiolo vix 1 mm longo, compressiusculo) crassiusculis, oblongo-linearibus, ad 3 mm longis et vix 1 mm latis, apice acutatis, in pagina superiore plana glaberrima laeviaque, in margine subtus late involuta, leviter tuberculata et pilis apice breviter furcatis, ad 1 mm longis ciliato-hispida, dorso alte sulcata. Flores capitati, terminales, capitulis 5—11 floris, et apicalibus et late- ralibus, spicam unilateralem simulantibus; pedicello brevissimo, ca. 1,4 mm longo, teretiusculo; bracteis 3, una versus basin pedicelli inserta, 2 calyei approximatis, lanceolato-linearibus, calyce subaequilongis, hispido-ciliatis, viridibus et crassiusculis; sepalis aequalibus, lanceolato-linearibus, 3— 3,2 mm longis et 0,7—0,9 mm latis, viridibus, in parte superiore mar- ginis hispido-ciliatis, versus basin pilis brevioribus vel subplumosis vel glanduligeris obsitis; corolla crocea, usque 5 mm longa, ovali-urceolata, glabra, limbi lobis brevibus, patentibus vel paulum recurvatis, semi- rotundatis, in pagina superiore minutissime puberulis; staminibus in- clusis, ovario paulum longioribus; filamentis filiformibus, glabris; antheris lateralibus, e latere visis subtrigonis, minute scabriusculis, basi aristatis, arista antheris paulum brevioribus, sub lente pilis brevibus conicis ob- sitis; ovario globoso ovali, ca. 2 mm alto, hirsuto; stylo filiformi, glaber- rimo, corollae subaequilongo; stigmate parvo, depresso-capitato, Capsula 4 locularis, corollae defloratae inclusa, globoso-ovalis; loculis 6—10 semina includentibus; seminibus subanguloso-ovalibus, luteo-fuseis, levissime striatis, parum ultra 0,5 mm longis. Distr. Harrismith: In saltu Van Reenens-Pass, leg. Krook (Pl. Penther. no. 2921; mart.-flor. et fruct.). Von Erica Solandriana Andr. und allen derselben nüher stehenden ‚Arten der Sektion Pseuderemia unterscheidet sich Erica Reenensis sofort durch die Infloreszenz, Während bei den ersteren der blütentragende Ast durch ein einziges Köpfchen abgeschlossen wird, trägt bei unserer Art der Ast ausser dem Endköpfchen unterhalb desselben an der Spitze oft zahlreicher kurzer und gedrängt stehender Seitenästchen ebenfalls Blütenköpfchen, wodurch die Spitze des blütentragenden Astes scheinbar durch eine einseitswandige Ähre abgeschlossen erscheint. Ausserdem unterscheidet sich Erica Reenensis von Erica Solandriana Andr. durch die kurzen, etwas über die Hälfte der Länge der Krone reichenden Kelchzipfel, durch die kahle Krone und deren abstehende oder zurückgerollte Zipfel und durch die begrannten Antheren; von Erica Baurii Bolus durch die begrannten Antheren und durch die an der Spitze gegabelten Haare der Blätter, Brakteen und Kelch- zipfel; von Erica Cooperi Bolus durch einfache, nicht federige Behaarung, durch die abstehenden Kelchzipfel und durch die auch im oberen Teile nicht kammigen Antherenanhangsel. Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 365 12. Erica Tysoni Bolus in Journ. Linn. Soc. London, Botany, vol. XXIV (1887), p. 181; var. Krookii A. Zahlbr., J. c., p. 39. Fruticosa, dense ramosa, ramis gracilibus, elongatis, procumbentibus vel plus minus arcuatim adscendentibus, usque 15 cm longis, tenuibus, teretibus, pilis sat sparsis patentibus elongatis et apice glanduligeris vestitis, demum glabrescentibus, Folia terna, erecto-patentia, crassius- cula, fuscescenti-viridia, brevissima petiolata, oblongo-linearia, apice ob- tusiuscula vel plus minus acutiuscula, dorso sulcata, in margine revoluta, glaberrima vel hinc inde pilis brevibus, glanduligeris, imprimis in mar- gine obsita, 3—3,4 mm longa et 0,7—1 mm lata, internodiis plerumque longiora. Flores albidi, versus apicem ramorum laterales, solitarii vel bini, spicam unilateralem usque 4 cm longam unilateralem formantes: pedicellis brevibus, glabris, vix 1 mm longis; bracteis 2, approximatis, foliaceis, calyce parum brevioribus, oblongo-lanceolatis, crassiusculis, in margine revolutis, excepto margine glanduloso-ciliato glabris; lobis caly- cinis bracteis similibus, 2—2,2 mm longis et. vix 1 mm latis; corolla campanulato-tubulosa, recta vel levissime curvata, glabra, 4—4,3 mm longa, calyce multo longiore, lobis limbi brevibus, erectis, semiorbiculari- bus; staminibus corollam subaequantibus vel breviter exsertis, filamentis glabris, antheris lineari-oblongis, obtusiusculis, levissime scabriusculis, aristatis, arista subulata, minuta fimbriata, antheris circa duplo breviore; ovario sessili, glabro, stylo glabro, exserto, stigmate leviter obconico- capitato. Griqualand. East: Ad terram humosam in monte Insizwa, leg. Krook (Pl. Penther, no. 2919; jan.-flor.). Die Varietät ist durch eine Reihe relativer Merkmale vom Typus verschieden. Ihr Wuchs ist schlanker, die Äste länger und zarter, die Behaarung der dichtbeblätterten Stengel ist eine verminderte, die Blätter sind ganz kahl oder nur ausnahmsweise am Rande mit kurzen Drüsen- haaren besetzt, die Infloreszenz ist lockerer, die Brakteen und Kelchzipfel schmäler und länger, die Blüten hingegen grösser, die Krone mehr röhrig und auch die Antheren sind schmäler. So verschieden die Varietüt auf den ersten Blick aussieht, . so ergab die eingehende Untersuchung doch keine Anhaltspunkte, die Pflanze als. eigene Art betrachten zu kónnen. Die Unterschiede zwischen Art und Varietüt sind vielleicht durch die Verschiedenheit in der vertikalen Hóhe ihres Vorkommens bedingt. Auch der sehr auffallende und charakteristische anatomische Bau der Blatter zeigt. mit Ausnahme der vermehrten, respektive verminderten oder unter- drückten Ausbildung von Trichomen keine Differenz. 13. Erica floccifera A. Zahlbr., 1. c., p. 41. Erica floccosa Bartl. in Linnaea, vol. VIL (1832), p. 640 non Salisb. (1801). Distr. Caledon: Prope Caledon (Pl. Penther. no. 2883; oct.-flor.). Der Speziesname muss nach den Gesetzen der Priorität umgeändert werden. 366 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 14. Erica (sect. Arsace) inconstans A. Zahlbr., l. c., p. 41, Taf. I, Fig. 1—10. Frutex erectus, ultra 4 dm altus, floribundus, ramosus, ramis sub- erectis, plus minus floccidis, primum dense pubescentibus. Folia terna, internodiis multo longiora, brevissime petiolata, recurvo- suberecta, linearia, apice obtusiuscula, glabra, in margine integra, dorso tenuiter sulcata, 3—4 mm longa et ca. 0,75 mm lata. obscure viridia, nitida. : Flores terminales, 3—6, umbellulati, carnei (?); pedicellis teretibus, glabriusculis vel pilis brevissimis sparsis obsitis, ebracteatis, vix 2 mm longis; sepalis 4, liberis, subscariosis, inaequalibus, 3 aequalibus, ovatis vel oblongo-ovatis, breviter cuspidatis, in margine integris et ibidem pilis brevibus simplicibusque munitis, dorso versus apicem leviter cari- natis, corolle cirea duplo brevioribus, 1,5 mm longis et ad 1 mm latis, quarto vel minimo, inconspicuo, lineari-subulato vel caeteris parum in- aequali, nonnihil subaequilongo et isomorpho vel oblongo- vel ligulato- lineari, caeteris parum longiore et dein remoto, ex parte superiori pedi- cello inserto, bracteiformi; corolla subglobosa, fauce non constricta, ca. 2 mm longa, glabra, limbi lobis late triangularibus, brevibus, acutius- eulis, erectis; staminibus 8, inclusis, corollam fere aequantibus, filamentis incurvis, planis, angustis, basi vix dilatatis, glabriusculis, antheris parum longioribus; antheris oblongis, apice breviter cornuto-acutatis, fuscis, glabris, versus basin lateraliter breviter et patentim aristatis et ibidem leviter eohaerentibus; ovario globoso, puberulo, stylo tereti, glaberrimo, longe exserto (corolla circa duplo longiore), stigmate peltato et in pagina superiore 2 —4 tubereulato. Distr. George: Montagu-Pass (Pl. Penther. no. 2931; nov.-flor.). Habituell besitzt die Pflanze die grösste Ähnlichkeit mit Ericinella multiflora KI., sie kommt in dieser Beziehung auch gewissen Formen der Erica hispidula L. nahe, unterscheidet sich von dieser durch die aristaten Antheren. Von den aristaten Arten der Sekt. Arsace ist Erica inconstans durch den Habitus, die zarten und kahlen Blatter und durch das merk- würdige Verhalten der Sepalen verschieden. Die nahen Beziehungen zur Sekt. Arsace veranlassen mich, die neue Art trotz der mitunter aus- gesprochen ungleich entwickelten Sepalen hier und nicht bei der Gattung Philippia unterzubringen. : | Die verschiedenen Formen der Sepalen treten in der Regel in einem Dôldchen auf. Die am Rande des Döldchens stehenden Blüten zeigen normal das eine Sepalum brakteenfórmig ausgebildet und am Blüten- stielchen etwas herabgedrückt, bei den inneren Blüten des Döldchens wechselt die Ausbildung des Kelches; bald sind die Sepalen in der Form und Grósse nahezu gleich oder das eine Sepalum ist verschwindend klein, fast borstlich und leicht zu übersehen, doch in beiden Füllen liegen die Sepalen deutlich in einem Wirtel. Das Verhalten der Se- palen bei Erica inconstans weist auf die schwache Begründung der Gat- tung Philippia. Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 367 15. Grisebachia Pentheri A. Zahlbr., 1. e p. 42, Taf. I, Fig. III, 14—22. Fruticulus erectus, usque 25 cm altus, sat dense ramosus, ramis erectiusculis, primum hirtis, demum glabrescentibus, cortice fuscescenti- cinereo. Folia terna, laete viridia, subnitida, subrecurvo-erecta, internodiis parum longioribus, 3,5 cm longa et ad 1 mm lata, breviter petiolata — petiolo crassiusculo, fere glabro, flavescente — oblongo- vel ovato-oblonga, apice obtusiuscula vel leviter acuta, margine revoluta, in pagina inferiore carinata, leviter tuberculata et pilis rigidis suberectis plus minus obsita. Flores terminales, capitati,. capitulis densis, 8—16 floris; pedicello brevi, ca. 1 mm longo, glabro; bracteis 3, dimidium calycis fere aequanti- bus, inaequalibus, 2 oblongo-lanceolatis, una lata ovata, omnibus sub- scariosis, roseis, apice parum incrassatis et ibidem viridibus, in margine pilis simplicibus, vix 1 mm longis, erectis, apice leviter uncinatis et plerumque glanduliferís munitis, caeterum glaberrimis laevibusque; calyce tetragono, scarioso, excepto margine loborum glaberrimo, roseo, lobis tubo ca. ?/, brevioribus, lata triangularibus, acutiusculis, in margine more bracteorum vestitis; corolla carnea, usque 4 mm longo, tubo hirto, ovali, fauci constricta, limbo bullato, lobis lata triangularibus, semirotundatis, glabris, e sinubus acutis orientibus, corollae longitudinis !/, occupanti- bus; staminibus 4, corollam aequantibus, filamentis compressis, breviter hirtis, antheris lateralibus, obovatis, scabriusculis et fuscis; disco breviter 4-lobo; ovario sessili, glaberrimo, ellipsoideo, 2-loculari; stylo glabro, longe exserto, stigmate parvo, capitato. Capsula non visa. Distr. Clanwilliam: Elandsfontein (Pl. Penther. no. 2925; aug.-flor.). Grisebachia Pentheri schliesst sich durch den kurzgespaltenen Kelch der Grisebachia hispida Kl. und Grisebachia plumosa Kl. an, unterscheidet sich von beiden durch die kurzen, nicht federigen Haare der Brakteen und Kelchzipfel. Diese Haare sind, unter dem Mikroskop betrachtet, in der Regel einfach, nur selten entwickeln sie gegen die Spitze spärliche ‘und kurze Verzweigungen; unter der Linse erscheinen sie stets einfach. Die meisten der hakig gekrümmten Haare werden an der Spitze durch eine kleine gelbliche Drüse abgeschlossen. 16. Grisebachia Dregeana Benth. apud DC., Prodr., VII (1839), p. 701; var. vestita A. Zahlbr., l. c., p. 43. Foliis persistenter incanis et praeterea apice glandula stipitata, mu- nitis, lobis calyeinis oblongo-lanceolatis, angustioribus et paulum minori- bus, corolla paulum breviore ca. 3 mm longa (in planta typica usque 44 mm longa) a typo differt. Distr. Clanwilliam: In convalle fluminis Olifantriver (Pl. Penther. no. 2917; sept.-flor.). 17. Bouchea Krookii Gürke, Le, p. 45. Caulis erectus, paullo ramosus, pilis sparsis brevissimis, vix hirtellus, ad nodis paullo densius pilosus. Folia opposita sessilia obovata, basi cuneato-attenuata, ad apicem rotundatum versus erenato-dentata, utrinque 368 Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. glabra vel secundum nervos pilis brevissimis sparsis hirtella; inferiora 35 mm longa, 12 mm lata. Spica terminalis 4—14 cm longa, laxa. Bracteae lanceolatae, sessiles, longe acuminatae, 3—4 mm longae, sparse pilosae. Bracteolae subulatae, 1—1,5 mm longae. Calyx tubulosus, pli- cato 5-angularis, 5-costatus, 8—9 mm longus, extus puberulus, 5-dentatus, dentibus acutis 1 mm longis. Corollae tubus 13—14 mm longus, cur- vatus, Stamina in parte superiore tubi inserta, 4 antherifera, inclusa. Stylus 10—12 mm longus, capillaris, sursum paullo inerassatus; stigma subacetabuliforme, ex apice styli oblique adscendens et in laminam sub- bilobam oblongam subreeurvam dilatatum. Cocci maturi cohaerentes, tamen separabiles, longitudinaliter costati. Distr. Ixopo: Ad fluminis Umkomanze, leg. Krook (Pl. Penther. no. 1782; febr.-flor.). Die Art gehórt zur Sekt. Chascanum, da der Kelch zur Fruchtreife an der vorderen Seite der Länge nach’ aufreisst und die beiden Hälften der Frucht zunächst fest zusammenhängen; es scheint auch, als wenn hier die Trennung.der Steine nicht so leicht stattfinde, als dies bei den übrigen Arten der Fall ist. Von den bisher bekannten Arten, welche eben- falls am Grunde keilfórmig verschmälerte Blätter besitzen, ist die vor- liegende deutlich verschieden. B. namaquana Bolus und B. cuneifolia (Thunbg.) Schau. haben kleinere und im Umriss keilförmige Blätter. B. Wilmsii Gürke, B. Hanningtonii Oliv., B. pubescens Schau. und B. adeno- stachya Schau. sind mehr oder weniger stark behaart, während die vor- liegende Art kahl erscheint, da die kurzen spärlichen Haare an Stengel und Blüttern mit blossem Auge kaum erkennbar sind. 18. Plectranthus Krookii Gürke, 1. c., p. 48. Herba pilis articulatis glanduliferis pubescens; caulis ramosus 40 em altus, basi glabrescens; folia longe (1—3 cm) petiolata, late ovata, 2— 4 cm longa, 1—3 em lata, basi in petiolum attenuata, margine irregula- riter dentata, apice aeuta, membranacea, utrinque pubescentia; racemi laxi, 10—12 em longi; verticillastra remota, internodia 10—15 mm longa; bracteae lanceolato-ovatae, acutae; cymae 3— 4-florae; flores longissime pedicellati, pedicelli graciles, tenuissimi 8—10 mm longi; calyx extus puberulus, bilaciatus, 4 mm longus, post anthesin 8 mm latus; labium superius late ovatum acutum; dentes ceteri deltoideo-laneeolati, acumi- nati, infimi longiores; corolla basi succato-ampliata. Griqualand East: Inter monte Insizwa et flumen Umzinklawa, leg. Krook (Pl. Penther. no. 1698; jan.-flor.), Die Art gehórt zur Sekt. Germanea Benth. in die Nühe von P. fruti- cosus L'Hérit. 19. Coleus Pentheri Gürke, l. c., p. 48. Caulis subramosus, 20 cm altus, basi hirsutus, ad apicem versus pubescens, Folia breviter petiolata, cuneato-obovata, basi in petiolum 3—8 mm longum attenuata, margine crenata, apice obtusa vel rotundata, crassiuscula, utrinque puberula, 1—2 cm longa, 5—15 mm lata; verti- eillastra 4—6-flora; internodia 10—15 mm longa; bracteae late-ovatae vel T e — M — Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A, Zahlbrucknero et aliis. 369 subrotundae, 4—-6 mm longae, acutae; flores 4—6 mm longe pedicellati ; pedicelli erecti, crassiusculi; calyx extus puberulus, bilabiatus, 4 mm, post anthesin 5—6 mm longus, declinatus, intus ad faucem pilosus; la- bium superius latius quam longum, breviter mucronatum; dentes laterales anguste-deltoidei, infimi lanceolati. Distr. Peddi: Breakfastoley (Pl. Penther. no. 1716; dec.-flor.). Die Art gehórt zur Sekt. Calceolus Benth. 20. Felicia serrulata (Harv.) O. Hoffm., l. c., p. 52. Aster serrulatus Harv., Flora Capens., III (1865), p. 73; ex descr. Natal: Umkomanzi, leg. Krook (Pl. Penther. no. 992; nov.-flor.). 21. Felicia Dregei DC., Prodr., V (1836), p. 221. Aster Dregei Harv. in Flora Capens., III, p. 74. Var. incisa O. Hoffm., l. é, p. 52. Foliis usque ad 28 mm longis, inciso-dentatis. = Olifantriver (Pl. Penther. no. 1219; aug.-flor.); Distr. Clanwilliam: Krantzolei (Pl. Penther. no. 1422; aug.-flor.). Die Pflanze stimmt bis auf die stärker entwickelten und grösstenteils tiefer eingeschnittenen Blätter vollkommen mit F. Dregei DC. überein. Auch bei der Hauptform kommen neben völlig ganzrandigen Blättern solche mit einzelnen Záhnen (bis drei oder vier auf jeder Seite) vor. Die Abart 8. dentata DC. trägt bis sieben Zähne an der Spitze des Blattes. Bei den vorliegenden Exemplaren finden sich ebenfalls einige vóllig ganz- randige Blütter; die meisten sind aber mehr oder weniger tief einge- schnitten-gezähnt, mit bis zu vier Zähnen jederseits; die Einschnitte gehen zuweilen bis zur Mitte der Spreite und beginnen schon unterhalb der Mitte des Blattes. 22. Felicia Bergeriana (Spr.) O. Hoffm., I. c., p. 53. Aster Bergerianus Harv. in Flora Capens., III (1865), p. 78. Olifantriver (Pl. Penther. no. 1108 et 1205; aug.-flor.). 23. Felicia elongata (Thunbg.) O. Hoffm., l. c., p. 53. Aster elongatus Thunbg., Prodr. PI, Cap. (1800), p. 160; Harvey in Flora Capens., Ill, p. 82. Knysna (PI. Penther. no, 1176; nov.-flor.). 24. Felicia amelloides (L.) O. Hoffm., 1. c., p. 53. Cineraria amelloides Linné, Spec. Plant., ed. 2 (1763), p. 1245. Aster capensis Less., Syn. Comp. (1832), p. 168; Harvey in Flora Ca- pens., III, p. 83. Uitenhague (Pl. Penther, no. 1159; nov.-flor.). 25. Nidorella angustifolia O. Hoffm., |. c., p. 53. Herba annua caule stricto praeter inflorescentíam simplici vel prope basin in ramos elongatos strictos diviso, caule ramisque parce setosis glabrescentibus; foliis satis crebris strictis anguste linearibus sessilibus obtusis integerrimis, margine revolutis, subtus glabris, supra imprimis ad marginem setosis, floralibus brevioribus et hine inde basi latioribus et anguste lanceolatis; capitulis parvis in corymbum terminalem densius- culum foliis decrescentibus foliatum congestis pedicellatis; involucri lati 24 Repertorium novarum specierum. VI. 370 Plantae Pentheriinae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. squamis 3—4 seriatis, exterioribus ovatis obtusis, interioribus paulo lon- gioribus acutioribus, tenuioribus, omnibus margine integerrimis, apice minute crenulatis; floribus © numerosis involucrum vix superantibus, ligula brevissima trifida, dentibus obtusis; floribus disci paucis sterili- bus; achaeniis compressis pilosis; pappo florum 9 brevi, florum $ longiore. Der Stengel ist 30—40 em hoch; er ist einfach oder trägt am Grunde mehrere steil aufrechte Zweige, ebenso meist dicht unter der Spitze mehrere kurze, blühende Zweige, welche zusammen einen nur wenige Zentimeter im Durchmesser haltenden Ebenstrauss bilden. Ein Stengel trägt unter der Spitze zwei kurze Laubzweige. Die Blätter werden 2 cm lang, 1—2 mm breit. Stengel und Blütter sind nicht sehr reichlich mit steifen, am Grunde verdickten, aufwärts gebogenen kurzen Borsten be- sezt. Köpfchen 3 mm hoch, 4 mm breit; Hüllblätter 11/,—2 mm lang. Früchte der Randblüten 3/, mm lang, ihre Blumenkronen 1!/, mm lang; die Zunge ist sehr kurz, breiter als lang, kaum ausgebreitet und in drei stumpfe Abschnitte gespalten. Der Pappus ist !/—*/, mm lang. Die Blumenkronen der 9 Blüten sind 2!/,mm lang. Der Fruchtknoten kaum wahrnehmbar, der Pappus 1!/, mm lang. Griqualand East: Nalogha-Tsitsariver, leg. Krook (Pl. Penther no. 1067; jan.-flor.); Newmarket, leg. Krook (Pl. Penther. no. 1237; febr.-flor.). Die Pflanze steht N. solidaginea DC. und N. polycephala DC. nahe. Von der ersteren ist sie durch kleinere Kópfchen und kürzere, stumpf gezühnte Randblüten verschieden, von der letzteren durch die Bekleidung, die spärliche Verzweigung und die verhältnismässig geringe Anzahl der Köpfchen, von beiden ausserdem durch die trotz geringer Breite stumpfen Blätter. Durch dies letztere Merkmal: nähert sich die Pflanze N. foetida DC., von welcher sie sich aber durch die Bekleidung, die Verzweigung und die weit breiteren Hüllblätter unterscheidet. 26. Nidorella Krookii O. Hoffmann, 1. e p. 54. Herbacea perennis caule erecto stricto inferne simpliei striato-piloso usque ad apicem foliato; foliis oblongis vel oblanceolatis integerrimis ob- tusis vel brevissime apiculatis, basi dilatata sessilibus, parce scabro- pilosis et dense glanduloso-punctatis, supremis sensim minoribus; capi- tulis ad ramulos ex axillis foliorum supremorum ortis paucis, paniculam laxam oligocephalam formantibus pedicellatis; involucri squamis triseriatis subaequilongis puberulis ellipticis acutis; floribus breviter exsertis; co- rollis radii disco aequilongis, ligula late elliptica trinervia obtusa, in- tegra vel minutissime bidentata; corollarum disci limbo 5-dentato denti- bus triangularibus; achaenio puberulo; pappo satis copioso corollam aequante. Natal: Umkomanzi, leg. Krook (Pl. Penther. no. 1883; febr.-flor.). .Die nur in einem Exemplar gesammelte Pflanze ist 40 em hoch, bis 6 cm unter der Spitze einfach und trügt von dort an wenige kurze, steil aufrechte, wenigküpfige Zweige; der ganze Blütenstand zählt nur acht ee Plantae Pentherianae Austro-africanae novae ab A. Zahlbrucknero et aliis. 371 - Köpfchen. Die grösseren Blätter sind 3 cm lang und 6 mm breit. Die Köpfchen sind 5 mm hoch, 8 mm im Durchmesser; die Hülle ist 3 mm hoch, dunkelfarbig, die Blütenstiele bis 12 mm lang. Durch die ver- hältnismässig grossen Köpfchen und den wenigblütigen Blütenstand auf- ` fällig, erinnert die Pflanze, abgesehen von den länger gestielten Köpf- chen, am meisten an N. malosana Baker. 27. Amphidoxa adscendens O. Hoffm., l. c., p. 56. Herbacea perennis, caule simplici vel apice parce ramuloso, e basi adscendente radicante stricto, adpresse sericeo-tomentoso, usque ad apicem foliato; ramulis brevibus strictis; foliis strictis anguste linearibus sessili- bus integerrimis „acutis uninerviis, ìn utraque pagina adpresse sericeo- tomentosis; capitulis parvulis ad apicem caulis vel ramorum paucis glomeratis sessilibus; involucri late campanulati squamis pauciseriatis, exterioribus ovatis fuscis tomentellis, interioribus exteriores et flores ex- cedentibus, supra medium in appendicem niveam oblongam obtusam abeuntibus radiantibus; floribus circiter 100, 9 70, 3 25—30; achaeniis papulosis. Newmarket, leg. Krook (Pl. Penther. no. 1026 et 1234; febr.-flor.). 1/, m hohes Kraut. Blätter bis 2 cm lang, 1 mm breit. Köpfchen 4 mm hoch und breit. Von A. filaginea durch die längeren Blatter und die mehrblütigen Köpfchen, von A. gnaphaloides durch die Blätter, von beiden ausserdem durch den Wuchs verschieden. 28. Lasiopogon brachypterus 0. Hoffm., |. c., p. 57. Herba annua humillima ramosissima foliosa lanosa, pulvinar con- cinnum globosum formans; foliis brevibus oblongis obtusis integerrimis; capitulis numerosis parvis, compluribus ad apices ramulorum inter folia suprema sessilibus; involucri squamis oblongis obtusis scariosis villo- sectis biseriatis (ca. 12); floribus 9 10—12, g 4; pappi satis in dimidio superiore (pro genere breviter) plumosis. Ohne Wurzel 1 bis höchstens 2 cm hoch, Polsterchen von höchstens 3 em Durchmesser bildend. Blätter höchstens 3 mm lang und 1 mm breit. Köpfchen 2!/, mm hoch. Sir. Lowrys-Pass-Palmietriver (Pl. Penther. no. 1145; nov.-flor.). 372 H. Léveillé. XCIV. H. Léveillé, Florilegium chinense. (Ex: Bull. Soc. Agric. Sci. et Arts de la Sarthe LIX [1904] p. 316—320.) 1. Akebia Chaffanjoni Lévl., 1. c., p. 316. Scandens, monoica; foliis 3-foliolatis; foliolis glabris, integris sed margine sinuatis, obovatis, obtusis conspicue reticulatis; petiolis longis; floribus atropurpureis; masculis in racemos subcylindricos sat densos dispositis; femineis latis infra masculos et remote utrinque alterne longe pedunculatis; inflorescentia valde pedunculata, folium tamen haud superans, stigmatibus setosis, ramis sterilibus simul ac inflorescentiis dessiccatione nigrescentibus. Kouy-Tchéou: environs de Kouy-Yang, Gan-pin. Mont du Collége. Liane ligneuse assez commune dans les buissons, haies de la montagne. Fleurs femelles larges, noires-pourpres. Fruit comestible, 3 avril 1898, . no. 2159 (J. Chaffanjon). Espéce bien reconnaissable à ses feuilles toujours trifoliolées. 2. Berberis (Mahonia) Ganpinensis Levl., 1. c., p. 817 !). Caulis apice flavo-viridis; folia paripennata, glabra, petiolo canali- culato, 10-foliolata; foliolis praesertim glaucescentibus, anguste lanceolatis, valde errecto-dentatis, apice aristatis, obscure nervatis; bracteis inflore- scentiae parvis et paucis, acuminatis, flores lutei in racemos breves et confertos dispositi: bacca elongata stipite longiore; stylo subnullo; stig- mate crasso, dilatato, villoso. Kouy-Tchéou: environs de Gan-pin dans la grande dépression- caverne, fleurs jaunes. Rare, 24 oct. 1897, no. 1929 (Léon Martin et Emile Bodinier). 3. Lysimachia latronum Lévl. et Vant., i. c., p. 317. Caulis radicans, prostratus et.elongatus; folia ovata, obtusa, atro- viridia, subcordata, erosa, subtus glaucescentia, nervis anastomosantibus, longe petiolata; flores longissime pedunculati, axillares et oppositi; calyx pubescens, sepalis anguste acuminatis, petalis anguste lanceolatis, stamina superantibus; stylus persistens. Kouy-Tchéou: La plante est cultivée à Pin fa. Le collecteur, le P. Cavalerie a joint aux échantillons cette curieuse note: ,Les voleurs disent que cette plante infusée dans du vin guérit les maux des reins. Ils en usent aprés avoir recu des coups“ no. 1302. 4. Sedum Bodinieri Lévl. et Vant, |. c., p. 317. Section des Ceprae ou Sedums à feuilles planes. Differt a S. drymarioide Hance. (S. stellariifolium Franch) 19 foliis non cordatis nec truncatis sed longe cuneatis; 2? stylo multo breviore; 3° seminibus rufis non nigrescentibus; 4? floribus luteis non albis. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, sur les rochers à Hong- Gay; fleurs jaunes, 26 juin 1898; no. 1657 bis (Emile Bodinier leg.). — Environs de Gan-pin, sur les rochers, bord du torrent des Ligularia, 19 juin 1898; no. 1657 (Emile Bodinier leg.). ') Nach meiner Monographie also: Mahonia ganpinensis (Lévl.) Fedde. LI Florilegium chinense. 373 5. Sedum phyllanthum Lévl. et Vant., l. c., p. 318. Planta multicaulis et diffusa, caulibus ascendentibus: folia linearia, subteretia; flores aurei in cymos dispositi, singuli bractea foliacea ipsis longiore et dilatata insignes; 5 sepala elongata, petalis mucronatis lon- giora; stamina 10 exserta antheris nigrescentibus. Kouy-Tchéou: Environs. de Gan-pin, sur les hauts rochers; fleurs d'un jaune d'or, 6 juillet 1898; no. 2406 (L. Martin leg.). Espèce du groupe des S. platysepalum, obtusipetalum, tenuifolium et polytrichoides, mais tout à fait distincte par sa bractée florale qui donne à la plante un aspect original. 6. Sedum caerulans Levi. et Vant., l. c., p. 318. Plante bleuâtre sur le.sec du groupe des Telephium. Caulis simplex et glaber; folia alterna, sessilia, semi-amplexi-caulia a basi ad summum | augescentia, irregulariter dentata, in acumen desinentia et in sicco cae- rulea; flores in cymum dispositi; sepala et petala angusta; stamina octo, - valde exserta. — Couleur des fleurs? | Pékin: hautes prairies au sommet du Sy lin chan, juin 1888. Sans no. (Em. Bodinier). 1. Sedum Pekinense Lévl. et Vant., l. c., p. 318. Plante vivace à souche ligneuse et multicaule. Radix lignosa, multicaulis; caules humiles, 8 cm. alti; folia plana, lata; flores rubri? in cymum dispositi; sepala petalis breviora; petala acuminata staminibus fere aequalia; carpella 5, stylo longiusculo acuminata. Pékin: sommet du Sy lin chan, aoüt-sept. 1888 (Fr. Francois leg.). 8. Sedum definitum Lévl., }. c., p. 319. Caulis ascendens, sat robustus et ramosus; flores in paniculam, latam et laxam dispositi; flos unus inter dichotomias summas dispositus; flores bracteati; sepala obtusa, petala acuminata sepalis duplo longiora; stamina 8 inclusa, carpella 1—5, stylo aequilongo. Pékin: environs de la ville, talus des champs, murs, juillet 1889 (Em. Bodinier). 9, Geranium Lavergneanum Levl., I. c., p. 319. Radice crasso perpendiculari, fibrillis ad collum comitantibus; caulibus pubescentibus, erectis vel diffusis, non radicantibus; foliis 5-partitis, caulinis et supremis 3-partitis, ultra medium fissis, segmentis crenato- ineieis; viridibus et pubescentibus, vel subtus cinereo-pubescentibus; floribus albis, vel roseis aut purpureis; corolla calicem superante pedun- culi biflori, non raro triflori; pedicellis fructiferis declinatis, vel diver- gentibus; columna carpellari pubescente 1 em longa; calice hirsuto et mucronato; petalis integris; rostro nullo. Kouy-Tchéou: Hin-y-hien: bord des routes, cultures, fossés, 10 avril 1897; no. 1534, fleurs roses-pourpres et fleurs blanches (Em. Bodinier). Plante voisine des G. Wlassowianum Fisch. et Maximowiczii Rg). mais distincte par ses fleurs médiocres, sa pubescence courte, ses carpelles sans bec, ses pédoncules souvent triflores et sa racine pivotante. Var. cinerascens Levl., l. c., p. 319. Pante pubescnete cendrée. Kouy-Tchéou: environs de Tsin-gay, champ, jardins, bord des 314 H. Léveillé. routes; environs de Kouy-Yang. Fleurs roses 4 déc. 1897: no. 2018 (J. Laborde et Em. Bodinier). 10. Geranium eriophorum Lévl., l. c., p. 319. Tota planta rubescéns et glanduloso-villosa, praesertim in calyce et inflorescentia; collo subligneo et crasso, radicibus crassis; caulibus fistu- losis; foliis G. Robertianum referentibus, segmentis angustioribus, cum ramulis floriferis verticillatis: petala integra sepalis duplo longiora; pedun- culi biflori, pedicellis fructiferis vix declinatis: carpellis glabris rostratis; rostro pubescente; semine brunneo, glabro, in facie ventrali levi et in facie dorsali rugoso. Kouy-Tchéou: murs de la ville de Gan-pin; fleurs rouges; tiges et feuilles rougeátres, 28 avril 1897; no. 1575 (Em. Bodinier). Espéce trés remarquable par le bec de ses carpelles pubescent alors que ceux-ci sont glabres et par sa graine lisse d'un côté et rugueuse de l'autre. 11. Corydalis Cavaleriei Lévl. et Vant., Le, p. 320. Radice fibrosa, annua; caule tenui et ascendente; folia Fumariae; flores lutei, mediocres, calcare brevissimo; bractea ampla, ovalis, in acumen productum desinens; siliqua longissima (45 mm) glabra, torulosa et striata, stipitata, in stylum longum desinens; stigmata biloba, lobis crassis, aurantiacis et spongiosis. Kouy-Tchéou; Pin-fa, route, de Tou-chan, 19 mars 1903; no. 916 (Jul. Cavalerie). 12, Euonymus uniflorus Lévl. et Vant., 1 c., p. 320. Ramis gracilibus; foliis oppositis, chartaceis, breviter petiolatis, ovali- bus, cuneatis, crispato-serratis, jucunde viridibus, in. acumen longum contortum abrupte desinentibus; calice marcescente; capsula ampla, con- spicue reticulata, in singulis pedunculis unica; semen ovatum au- rantiacum et granulosum. Kouy-Tchéou: Pin-fa, sud ouest, bord n'un ruisseau, 21 aoüt 1902: no. 256 (Jul. Cavalerie). 18. Rubus pinfaensis Lévl. et Vant., 1. c., p. 320. Caule suffuticoso, tetragono, sulcato, densissime et longissime acicu- lato, flexuoso; foliis 3-foliatis: foliolis petiolulatis, subtus villosis, nervoso- reticulatis, orbiculatis, supremo triplo ampliore, longius petiolulato, abrupte acuminato; petiolis spisse aciculatis; inflorescentia axillari ; floribus parvis, ad axillas foliorum glomeratis; calice acuminato, tomentoso, marginibus albescentibus; petalis albis, sépala superantibus; staminibus glabris, medio villosis; filamentis luteis et antheris purpureis, stylos superantibus. Kouy-Tchéou: Pin-fa, route de Tou-chan, 19 mars 1903, no. 920 (Jul. Cavalerie). 14. Magnolia Martini Lévl., 1. c., p. 321. Arbor alta, foliis integris, ovali-lanceolatis, coriaceis, nitidis, nervis conspicuis, nervo primario proeminente; apice detorto; floribus solitariis et sessilibus, parvis aut mediocribus albido-lacteis; pedunculis et alabastris rufo-velutinis, pilis curtis et confertis; perianthii segmentis ovato-lanceo- Florilegium chinense. 375 latis, ad apicem abrupte acuminatis; staminibus croceis et apiculatis; antheris valde elongatis, filamentis subnullis; ovariis elongatis, stigmati- bus recurvis et hamatis stamina superantibus. Kouy-Tchéou: environs de Gan-pin, à Leang-Chouy-Tsin. Grand arbre suspendu à mi-cöte au-dessus d'un gouffre profond de 300 pieds. . Fleurs blanc-crème. Très rare, 9—20 février 1898, no. 2066 (Léon Martin et Emile Bodinier). | 15. Nasturtium Kouytchense Lévl. 1. c., p. 321. Rhizoma repens et elongatum; caulibus multis et tomentosis, ramo- sissimis; foliis mollissimis et mirifice multiformibus, pinnatis, segmentis obtusis, integris vel parce crenatis; floribus parvis et albis in spicas flexuosas, et distichas dispositis, longe pedunculatis; pedicellis siliquas breves et stylo elongato terminatas duplo superantibus. Planta tota mollis et pubescens. Kouy-Tchéou: environs de Gan-pin; plante rare ne poussant que sous les grands rochers et à labri du soleil et de la pluie; entrée des grottes, fleurs blanches, 20 sept. 1897, no. 1804 (L. Martin et Em. Bodinier). 16. Hypericum lateriflorum Levl., l. c., p. 322. Caulis decumbens et radicans; ramis omnibus floriferis, aut unilate- ralibus aut ad unam partem caulis dejectis, foliis caulinis amplis, ramo- rum autem parvis, vix conspicue pellucido-punctatis; sepalis obtusis; petalis striatis, luteis; capsula obovata et striata, stylis 3—4, persisten- tibus, semine ovato. Kouy-Tehéou: environs de Kouy-yang, bord des riviéres à Tchang- chao-sé, 29 aoüt 1899, no. 2708 (Em. Bodinier). 17. Hypericum Bodinieri Lévl. et Vant., 1. c., p. 322. Caulis gracilis et radieans, nodis priscorum foliorum notatus; foliis ovalibus ad apicem rotundatis, conspicue glanduloso-ciliatis, ad basim auriculato connatis, punctis nigris et flavis evidenter et simul conspersis; | auriculae eaulem amplexantes et spisse glanduloso-hispidae; sepala oblonga, acuminata, glandulosa et nigro punctata; stylis 3; floribus luteis. Yun-nan: Frontiére du Kouy-Tchéou à Kian-ty, bord du fleuve, rive du Yan-nan, fleurs jaunes. 9 avril 1897, no. 1517 (Em. Bodinier). Espéce absolument remarquable par son systeme glanduleux. 18. Hypericum longifolium Lévl, l. c., p. 322. Differt ab H. chinensi, cui affinis, caule tetragono lineato, rubro et lucido, stylis 5 connatis et tantum tertia parte liberi. Plante à feuilles allongées acuminées, atténuées à la base, à rameaux opposés et allongés; à styles dépassant en longueur la capsule, .Espéce remarquable par son aspect ferrugineux en herbier. | Kouy-Tchéou: Mont du Collège, dans la brousse, prés du Ké-ma- tong, fleurs jaunes, 9 aoüt 1897, no. 1774 (Em. Bodinier). 19. Hypericum (Androsaemum) Kouytchense Lévl. |. c., p. 322. Caulis ramosus et lignosus, rami floriferi, 1—3 flori, conferte foliosi; folia ovato-elliptica, opaca, coriacea, buxiformia, punctata; floribus maxi- mis; stylis 5, elongatis et erectis, capsulam aequantibus. 376 H. Leveille. Kouy-Tchéou: Mont de Lou-tsong-Koan, ce dans la montagne, belles fleurs jaunes; 31 mai 1897; no. 1603 (Em. Bodinier). 20. Begonia Martini Levl., 1. c., p. 323. Planta gracillima; caulis nudus, ad apicem 1—2 foliis longe petiolatis, cordatis, deflexo-acuminatis et irregulariter dentatis tantum munitus; gemmis bulbiferis ad radicem et ad axillas foliorum insuper praeditus; flores minimi, rosei, venosi et remote bracteati; staminibus confertis et purpureis. Kouy-Tchéou: environs de Gan-pin, sous les grands rochers sur- plombant une dépression en forme de cirque; fleurs roses, 20 sept. 1897 (Léon Martin et Em. Bodinier). 21. Begonia Labordei Lévl, 1. c., p. 323. Radix bulbosa, fibrillis capillaribus parce munita; caulis gracilis, nudus; folium unicum, cordatum, roseum, late ovatum, obtusum, petiolo longo et dilatato; pedunculi floriferi ramosi et brateati; flores rosei, medi- ocres; capsula ovata et alata, samariformis; ala superiore elongata et falcata, obtusa, ala inferiore abbreviata et acuminata. Kouy-Tchéou: Montagnes de Kao-po, fleurs roses, fleurissant sous la pluie d'une cascade dans une avant-grotte, 11 sept. 1899, no. 1952 bis (J. Laborde et Em. Bodinier) — Sous-Préfecture de Tchen-lin, A-lo- pie, parois d’une grotte, tiges florales partant de la racine. Fleurs roses; feuilles rouges en dessous, 8 oct. 1897, no. 1952 (Léon Martin et Em. Bodinier). Bien curieuse espéce avec sa racine bulbeuse et sa feuille unique radicale, Une feuille jointe à l'une des parts présente le curieux phéno- mène suivant. La nervure primaire s'est prolongée au dessous du limbe à son sommet et a donné naissance à une petite feuille qui, au premier abord, parait le prolongement de la feuille qui semble, par suite, brus- quement contractée acuminée, ; 22. Campanumaea Labordei Lévl., Le p. 323. Caule volubili; foliis cordatis apice angustatis, grosse dentatis petio- latis, nervis anastomosantibus: floribus magnis, breviter pedunculatis; sepalis lanceolatis, obtusis; petalis albis, margine et venis roseo-violaceis, et apice subacuminatis, calyce duplo longioribus; fructu costato, rugoso et globoso; semine rotundo, nitido, levi et luteo. Kouy-Tchéou: environs de Kouang-chouen, bords de la route de Tsin-Gay, 28 aoüt 1899. — Environs de Tsin-Gay, à Tchao-se. blanches veinées et bordées de roseviolace. Cette espéce forme une transition entre les sections arbitraires Eucampanumaea et Cyclocodon par ses graines rougeátres, luisantes, ovoides mais réticulées. Se rapproche du C, Japonica Max. par ses fleurs soii- taires, mais les dentelures ne sont pas apiculées. Différe du C. pilosula Franch. par sa glabrescence, ses feuilles acuminées, ses fleurs solitaires. A comme le C. Javanica son calice peu soudé seulement à la base de lovaire et à lobes divergents. Le fruit de cette espéce ressemple à un melon en miniature. Fleurs Florilegium chinense. 377 23. Vandellia Cavaleriei Levl., |. c., p. 324. Caulis gracilis, humilis ét arcuatus, glaber vix ramosus; folia illa Veronicae agrestis aut V. arvensis referentia, parce pilosa; flores 1—2, terminales, pedunculis folia superantibus; calyx villosus, sepalis fere liberis, dentibus valde acuminatis, corolla calice duplo longior; floribus albis. Kouy-Tchéou: environs de Tou- ohari, fleurs blanches; 7 juin 1898 (J. Cavalerie). Distinct du V. crustacea Benth. par ses feuilles atténuées et non tronquées à la base, par son calice à divisions demilibres et linéaires et par ses pédoncules plus courts. 24. Vandellia Bodinieri Lévl., 1. c., p. 324. Differt à V. scabra Benth. pilis non longis nec albis, foliis Veronicam agrestem referentibus, ciliatis; sepalis parce pubescentibus, stylo longis- simo, convoluto. Hong-Kong: dans les gazons incultes à Kennedy-town, 20 sept. 1893; no. 481 (Em. Bodinier). 25. Vandellia callitrichifolia Levl., 1. c., p. 325. Caulis humillimus (5 cm) ascendens, gracilis, glaber; folia foliis Calli- triche homomorpha, glabra integra, lanceolata, subacuminata, ad basim attenuata; pedunculi uniflori, foliis longiora; sepala libera, inaequalia, acuminata, raro obtusa, flores atro-caerulei; corolla pilis caeruleis ad faucem munita. Hong-Kong: dans les champs de riz demi-inondés, après la moisson (Petit Hong-Kong). Fleurs bleu foncé. Deux pinceaux de poils bleus à la gorge, 24 nov. 1895. Plantes aquatiques, les Vandellies sont si variables que beaucoup d'espéces seront ultérieurement réductibles. 26. Veronica Martini Lévl., l. c., p. 325. Caulis erectus; folia breviter petiolata, ovata argute serrata; flores in spicas elongatissimas, non raro racemosas dispositi; floribus atro-pur- pureis, staminibus longe exsertis. Kouy-Tchéou: environs de Gan-pin, aux Grandes Rocailles et dans une dépression profonde en forme de grotte. Tiges et branches souvent très allongées; fleurs d'un pourpre noir. — Tou-chan, 20 août 1897, no. 1899 (Léon Martin et Em. Bodinier). Du groupe des V. spicata L., V. spuria L. et sibirica L. cette espece se distingue par ses longs épis souvent rameux et ses fleurs pourpres. 21. Salix polyandra Levl., l. c., p. 325. Ramis fuscis et rugosis; folia minute denticulata, floribus coaetanea. subtus et in nervis sericea; amenta mascula densa et conferta et elon- gata; stamina 5, 6, 7, ex toto lutea; squama seu bractea villoso-tomen- tosa; amenta feminea densa ovariis fusiformibus, pubescentibus, vix pedicellatis pedicello vix glandem superante; stigmatibus duobus, inte- gris, crassis et brevibus; squama tota villosa, lanato-tomentosa, brevi et brunnea. 318 Species novae ex ,C.-R. Acad. Sci. Paris, CXLII, CXLIII, 1906*, Yunnan: environs de Yun-nan-sen, bord des canaux dans la plaine. Arbre. 15 févr. 1897, no. 65 (Em. Bodinier). Differe du Salix pentandra par le nombre de ses étamines souvent plus élevé, par son bois moins fragile, ses feuilles so yeuses en dessous, ses étamines bien autrement saillantes, ses chatons arqués en dehors et non en dedans, ses stigmates non échancrés-bilobés ei ses chatons bien autrement velus-laineux. 28. Salix Camusi Levi. l. c., p. 326. Ramis griseis; amentis elongatis et productis, masculis extus falcato- arcuatis, femineis autem intus falcatis; stamina duo, longa; squamis integre brunneis, intus villoso-hirsutis; amentis femineis villosis; pedun- culis sericeis; pedicello glandem aequante aut quam illa breviore; squama brunnea; amentis tam masculis quam femineis a basi ad apicem rami augescentibus; foliis integris supra glabris, subtus villoso-sericeis saltem junioribus, et floribus coaetaneis. Kouy-Tchéou: environs de Kouy-yang, Gan-pin, etc.; c dans les monts du collége; petit arbuste à branches dressées: 29 mars 1898; no. 2134 (Em. Bodinier). XCV. Species novae ex „C.-R. Acad. Sci. Paris, CXLII, CXLIII, 1906", compilatae. *) 6. Khaya madagascariensis Jumelle et Perrier de la Bathie, H. in C.-R. Ac. Sci. Paris, CXLII (1906), p. 900. C'est un grand et bel arbre de 20 m à 30 m de hauteur, à tronc trés droit et cylindrique, dont l’ecorce est brunátre, maculée de gris. Les feuilles, qui sont surtout groupées aux extrémités des rameaux, sont blus petites sur les vieux pieds que sur les jeunes. Sur ces derniers, elles peuvent avoir Im de longueur et 45 cm de largeur. Elles sont _ glabres, paripennées et composées de 6 à 7 paires de folioles plus ou moins opposées, ondulées sur les bords. Ces folioles sont brievement pétiolées (5 mm à 6 mm) et à limbe elliptique oblong, acuminé au som- met, en coin à la base, de 20 em environ de longueur, sur 5 cm à 5 cm, 5 de largeur. De la nervure médiane, trés fortement saillante sur la face inférieure, partent 10 paires environ de nervures secondaires, dont les inférieures seules sont opposées, mais les supérieures alternes, toutes un peu ar- quées et se réunissant, par leurs extrémités, en une nervure marginale ondulée, qui est beaucoup moins proéminente et visible que les nervures latérales. Entre toutes ces nervures est un réseau de nervures plus fines bien net par transparence. ; ') of Rep. II (1906) p. 119. Species novae ex ,C-R. Acad. Sci. Paris, CXLII, CXLIII, 1906“. 379 Les fleurs apparaissent en septembre. Les 4 sépales sont jaunätres, larges et courts, arrondis. Les 4 pétales, environ cinq fois plus longs que les sépales, ont 5 mm de longueur sur 2 mm de largeur; ils sont blanes, convexes extérieurement, plus épais au milieu qui sur les bords. Le tube staminal, de méme hauteur que la corolle, est legerement ventru à la base, et a 8 lobes arrondis, entre lesquels s’inserent 8 éta- mines incluses, sessiles et jaunátres. Le disque est jaune orange, large, crénelé. : Le style, blanc, se termine par un stigmate discoide, qui est jaune, puis vert supérieurement. L'ovaire est à 4 loges multivoulées. Les fruits, mürs en mai et juin, sont des capsules fortement ligneuses, quadriloculaires, chaque loge contenant une dizaine de graines insérées sur deux rangs. La déhiscence, comme dans les autres espéces de Khaya, est septicide, et les 4 vales se rabattent de haut en bas, en laissent toutefois au entre une colonne à 4 ailes, formées par les cloi- sons des loges. Ces valves ont 6 cm de longueur sur 3 cm, 5 de largeur. Les graines sont aplaties, brunes et entourées d'une membrane, comme celles de Khaya senegalensis, mais de forme un peu différente: elles ne sont pas orbiculaires, mais plutót vaguement triangulaires, le hile correspondant à l'un des sommets du triangle. Elles ont souvent, non compris la membrane bordante, 2 cm à 2 cm, 5 de largeur sur 1 cm, 5 à 1 cm, 7 de longueur, mais peuvent être aussi plus petites. La radi- cule, qui est papilliforme, est latérale et située un peu au-dessus du hile. L'embryon est ainsi obliquement transversal. A notre avis, cet embryon forme, d'ailleurs, seul toute l'amande, car nous ne voyens pas pour quelle raison Guillemin et Perrotet, puis de Candolle, Bentham et Hooker, ainsi que Baillon, ont admis dans le genre Khaya un albumen qui serait confusément soudé avec les cotylédons, L'amande est formée de deux masses égales, traversées par des faisceaux libéro-ligneux, et qu'aucun caractére n'empéche, selon nous, de consi- derer comme constituées exclusivement par les cotylédons. Tel est ce Khaya de Madagascar, qui, dans l'Ambongo et le Boina, pousse dans toutes les alluvions calcaires et humides des bords des . revières. Il ne manque que sur les sols siliceux où il est remplacé par les Canarium. Morphologiquement, il est bien distinct du Khaya senegalensis. |l se rapprocherait davantage du Khaya anthotheca; mais il s'en sépare aussi par la forme plus allongée et la nervation de ses folioles et par les moindres dimensions de ses graines. 7. Kompitsia gen. nov. Periplocearum J. Costantin et J. Gallaud in C.-R. Ac. Sei. Paris, CXLII (1906), p. 1555. Species unica: Kompitsia elastica Cost. et. Gall, 1. c., p. 1555. Feuilles opposées, à limbe quelquefois arrondi dans les feuilles de base des rameaux mais le plus souvent étroit, allongé, de 7 cm de long sur 1 em de large en moyenne, aigu au sommet et retreci en coin à la . base sur un court pétiole de quelques millimétres. 380 Carl Christensen: Dryopteris nova brasiliensis. Inflorescences terminales ou axillaires, en cymes bipares, réguliéres, bien fournies. Calice vert à 5 dents étroites, recourbées en dehors vers la base de la fleur. Corolle rose à 5 dents étroites, allongées, de couleur plus vive que le tube, tordues dans le bouton, recouvrant à droite et formant ainsi un bec allongé. Les dents de la corolle étalée ont 1 cm de long, 3 mm de largeur médiane et surmontent un tube corollaire court, présentant 5 renflements ovalaires correspondant aux dents. Coronule simplé, formée de 5 dents triangulaires, saillantes à la gorge et s'insé- rant dans les échanerures de la corolle sur une base élargie par deux oreillettes latéralesl. Filets staminaux soudés à la corolle depuis la base et ne s'en détachant que sur une faible longueur. Antheres allongées, pourvues de deux auricules à la base. Pollen en tétrades. Translateurs sans rétinacle, en forme de gouttiere allongée avec partie terminale d'abord étranglée puis étalée en pelle. Pistil caché dans le tube sous les dents de la coronule; style renflé en massue, pourvu de 5 saillies entre lesquelles sont pincés les translateurs; téte stigmatique conique courte. Fruit formé de 2 carpelles non soudés, dans le prolongement lun de lautre à maturité compléte, à surface glabre, pourvu de cótes longitudinales; dimensions d'un carpelle: 70 mm sur 5 mm. Graines à aigrette caduque, couvertes de fins tubercules brun cacao et présentant ` un sillon longitudinal; dans le fruit elles sont rangées en deux séries séparées par une lame parcheminée !). Un certain nombre de ces caractéres sont ceux des genres Crypto- lepis, Stomatostemma et Raphiacme. Toutefois dans le Kompitsé le calice, le tube de la corolle et surtout la coronule sont de forme diffé- rente, ce qui nous parait justifier la création d'un genre nouveau pour cette plante. Madagascar: Trés abondantes dans les plaines alluviales de l'ouest et du sud-ouest.: Nom indig: „Kompitse“ (Gea y). XCVI. Dryopteris nova brasiliensis. Auctore Carl Christensen. 'Originaldiagnose.) Dryopteris Heineri nov. spec. Eudryopteris e turma D. rudis (Kze) C. Chr. rhizomate (erecto?) dense radicante. Stipitibus ad pinnas infimas abortivas c. 15 cm longis, fusco-stramineis, quadrangularibus, ubique brevissime hirtis, ad basin squamis nigro-brunneis ovato-acuminatis marginibus sparsim ciliatis sub- dense vestitis. Lamina lanceolata, ad 8 dm longa, medio 17—18 cm !) Le Muséum vient de recevoir de M. de Vilmorin, sous le nom de Kopitso, des graines dépourvues d'aigrette qui ressemblent de facon frappante à nos graines de Kompitsé, lorsque l'aigrette est tombée. Elles ont été mises en culture dans les serres du Muséum pour vérifier leur identité, n— M A a ` Vermischte neue Diagnosen. 381 lata, ad apicem pinnatifidum sensim attenuata, versus basin abrupte reducta, supra obscure viridi, nitida, subtus pallidiore, submembranacea vel firmo-herbacea, bipinnatifida; rachi trisuleata breviter hispido-pilosa. Pinnis infimis 2—3-jugis tuberculiformibus, c. 8 cm inter se remotis, sequentibus 2-3-jugis auriculiformibus 4—5 cm inter se remotis, medialibus maximis, 10 cm longis, 2 cm latis, sessilibus aérophoro tuber- culiformi instructis, a basi versus apicem breviter acuminatum sensim attenuatis, supra ad costas venasque sparsim et brevissime puberulis, subtus ad costas costulasque pilis fuscis brevibus dense setulosis ac ad costas. paleis nonnullis nigro-brunneis minutis instructis, inter venas utrinque subglabra, ad alam 1 mm latam pinnatifidis. Laciniis approxi- matis, marginibus planis fere parallelis recte patentibus, obtusis, basalibus pinnarum inferiorum reductis. Venis simplicibus, 12 - 14-jugis, pellucidis, supra parum prominulis. Soris minimis, exindusiatis, paulo ultra mediam venulae partem sitis. Sporangiis paucis, 2—3 setis robustis instructis. Hab. Brasilia, Sao Paulo, Campinas oppidum, leg. A. Heiner no. 540, 9. 9. 1905 (typus in Herbario Regnelliano, Stockholm). Species nova distincta, a speciebus brasiliensibus adhuc detectis abunde diversa sed speciebus andinis nonnullis (D. rudi, D. Engelii) magis affinis. Magnitudine, pubescentia, textura, reductione laminae D. rudi C. Chr. similis, a qua specie valde recedit: sporangiis setosis, laciniis patentibus obtusis (nec falcatis nec acutis), stipitibus ad basin subdense paleaceis, costis subtus sparsim squamosis, pilis rachis breviori- bus, pagina utraque inter venas subglabra, aliisque notis. XCVII. Vermischte neue Diagnosen. 284. Linaria Ricardoi P. Coutinho in Bol. Soc. Brot., XXII, p. 131, mit 1 Taf, Annua, multicaulis, glaberrima, glaucescens; caulibus diffuso-adscen- dentibus, 13— 30 em longis simplicibus vel parce ramosis; foliis linearibus, carnosis margine convolutis, plerisque verticillatis, superioribus (paucis) sparsis; racemis floriferis confertis, fructiferis laxis valde elongatis; floribus breviter pedicellatis, pedicellis bractea multo brevioribus; sepalis lanceolato-linearibus, acutis, tubo corollae subdimidio brevioribus; corolla parva (9—12 mm, cum calcare), intense violacea venis saturatioribus, labio superiore rectangulo erecto, demum antice curvato, ad medium usque bifido segmentis oblongo-linearibus apice rotundatis, labio inferiore subaequaliter trilobato, dilutiore, reticulato-venoso, basi flavo, palato villoso, calcare leviter recurvo corolla reliqua paulo breviore; capsula breviter pedicellata, pedicello bractea breviore, obovato-emarginata, calyce subaequilonga; seminibus parvis (1—1,5 mm diametro), subconvexis, latiuscule alatis, ala tenuissima, nivea, pleraque margine lacera, disco reniformi nigro papillis albis prominulis dense obsito. — A. L. depauperato Leresche, cui (e descriptionibus) seminibus similis, differt statura elata, racemo plurifloro (ad 17 flores usque) non glanduloso, corollis haud hiantibus, labio superiore bifido (nec bilobo) etc. 382 Vermischte neue Diagnosen. © Fl. Apr. Mai. Hab. in segetibus in Transtagana, prope Beja (Portugal). 285. Fumana laevipes X thymifolia Pau in Bull. Inst. Catalana d'Hist. Nat., 1907, p. 70. Segün Cambessedes (enum., p. 216) esta forma hibrida corresponde al Helianth. viride Ten.!; y la observación cuadra por completo en nuestra planta, sobre todo el carácter de las hojas ,d'un vert clair“, aunque yo hubiese dicho de un verde escarchado 6 glauco; pero pone por sinónimo H. juniperinum Lag. in litt, Dunal, y esto me lleva á dudar de su afirmación, porque la planta de Lagasca la cero muy diferente, y basta para ser fundados mis temores comparar el fotograbado que acom- pano con el dibujo de Barrelier no. 443 que Dunal aduce como su representante (Prodr. syst. nat., I, 276). [Mallorca.] Planta erecta, ramosa, foliis oppositis glabris glauco-viridibus, filifor- mibus acutis dorso sulcatis, stipulis quadruplo longioribus, summis subciliatis seta terminatis; racemis paucifloribus glanduloso-villosis pedicellis valde calyce longioribus. La he recogido en Gata y Palop (Alicante), hace algunos anos; y ha sido dada por los autores bajo Fumana Barrelieri, F. juniperina y hasta por F. loevis; siendo chocante que en mi herbario no se conozc bajo F. viridis. 286. Diplotaxis nudicaulis (Lag.) Pau in Bull. Inst. Catalana Hist. Nat., 1907, p. 88. Syn.: Sinapis nudicaulis Lag. gen. et sp., p. 20, no. 167 (1816). — Sisymbrium monense Cav. obs., II, p. 233 (1797). — Diplotaxis brassicoides Rouy, bull. soc. bot. fr, XXIX, pp. 40—41, anno 1882. Valencia: Montes de Ayora. 287. Biscutella leptophylla Pau, 1. c., p. 88. Planta ad 50 cm usque ramosa folis angustissimis laevibus seu parce hispidulis supra medium 2—4 ofidis caulinis subulatis, ramulis valde elongato-divaricatis parce bracteatis ei parvis, floribus arcte corymbosis, siliculis 9 X 6 mm. — Ayora. Forma foliis hispidioribus ad Alpuente. La B. stenophylla Duf. según descripción del autor y sinónimos (B. coronopifolia DC., tab. 841 de Barrelier), así sean propuestos con duda, corresponde à la B. pyrenaica Willkomm. suppl, p. 295, no. 4611; forma idéntica á las citadas bajo B. stenophylla Duf. en el no. 4610 de Las Parras de Martin! Albarracin! y Sierra de Jabalambre! Las contusiones de algunos autores no dejan de tener su razón de existencia, por no existir la B. stenophylla en los montes de las cercanias de Játiva; y eso que su autor dice: „Je ne l'ai jamais observée que dans le royaume de Valence, et particulierement sur les montagnes de St. Philippe.^ Es planta de mayores alturas (Penagolosa, Sierra de El Toro) y de terrenos más fríos. Tiene por sinónimos B. coronopifolia Linneo. mant. alt., p. 255 (1771) excl. pl. itálica; Cavanilles! obs II, 233 (1797). — B. laxa Boiss. et Rt. Vermischte neue Diagnosen. 383 288. Iberis ciliata All. var. asperata Pau, l. c., p. 89. Tota pubescencia crispula obtecta. — Terraplenes de la carretera subieado a la Vega en flor ünicamente. Valencia: Montes de Ayora. 289. Genista valentina (Willd.) Pau, l. c., p. 90. Spartium valentinum W. ex Sprengel syst. veget., Ill, p. 176 (1826), — Genista Oretana Webb. ap. Bourg. exs. (1852), Willk. prod., III, p. 434 (1877). Valencia: Montes de Ayora. 290. Millettia Nieuwenhuisii J. J. Smith in Bull. Agric. Ind. Néerl., IH (1906), p. 17; Icon. bogor., III (1907), p. 73, t. COXXX et CCXXXI. Frutex alte scandens, trunco cylindrico, innovationibus pubescentibus. Ramuli teretes, paulum striati, glabrescentes, virides, apice in flagella elongata, internodiis longis, tenuia, volubilia, pilis brevibus reversis obsita, scabra, aphylla, stipulis tantum instructa, viridia, demum saepe exarescentia vel ramulos foliatos gignentia transientes. Folia alterna, eum stipulis nodis oblique incrassatis, tricostatis inserta, magna, petiolata, accrescenti-imparipinnata, 7—11 foliolata, c. 17—75 cm longa; petiolus c. 3,5—12,5 cm longus, cum rachide paulum lateraliter compressus, supra canaliculatus et costis 2 applanatis instructus, subtus angulato-carinatus, parte inferiore 0,7—2 cm longa calloso-incrassata, transverse sulcato- rugosa. Foliola petiolulata, opposita, oblonga, ovato-vel obovato-oblonga, obtuse cuspidata, basi obtusa vel rotundata, interdum acutiuscula, margine subrevoluta, integerrima, pinninervia, in utraque parte costae intermediae nervis lateralibus 4—7 patentibus, ascendentibus, curvatis, intra mar- ginem anastomosantibus, subtus prominentibus, retieulo venarum supra leviter elevato, coriacea, supra nitida, viridia, subtus opaca et costa inter- media saepe lutescenti, inferiora c. 3—15 cm longa, acumine 0,5— 1,5 cm longo, 1—7 em lata, terminalia c. 8,5 —27 cm longa, acumine c. 1,5—3 cm longo, 2,5—11 cm lata; petioluli calloso-incrassati, subteretes, supra sub- applanati vel plus minusve sulcati, transverse sulcato-rugulosi. Stipulae persistentes, parvae, subulatae, c. 0,3 cm longae. Inflorescentiae numerosae, 1 vel plures in toris ad truncum et ramos crassos, nutahtes, pedunculatae, late paniculatae, c. 40 cm longae, ramulis patentibus, apice incurvis, dense racemosis, c. 10-—20 cm longis, pedunculo tereti, c. 6 cm longo, rachide acute sexangulata, villosula, viridi vel fusca. Bracteae caducae, parvae, e basi euneata valde dilatatae, apice rotundatae, abrupte subulato-acuminatae, valde concavae, extus puberulae, pallide virescentes, c. 0,2 em longae et latae. Flores spirali- et verticillato-dispositi, paten- tissimi, brevissime pedicellati. Pedicellus hirtellus, miniatus, c. 0,1 cm longus. Bracteolae calyci utrinque alte adnatae et fere aequilongae, obtusangulo-carinatae, pallidae, hirtellae, apice libero suborbiculato vel subobovato, abrupte breviter acuminato, valde concavo, c. 0,1 cm longo. Calyx campanulatus, à dorso leviter compressus, breviter 5-dentatus, mipiatus, pallide fulvo-hirtellus, c. 0,35 em longus, 0,37 cm latus, denti- bus inaequalibus, 2 superioribus brevissimis, latis, 3 inferioribus majoribus, 384 Vermischte neue Diagnosen. late triangularibus, acutis intermedio maximo. Petala parallela, fere aequilonga. Vexillum breviter unguiculatum, conduplicato-concavum, c. 1,1 cm longum, 0,9 cm latum, ungue cuneato, glabro, albo, c. 0,17 em longo, lamina ovato-orbiculari, obtusissima, extus breviter pallide fulvo- sericea, dilute miniata, macula longitudinali citrina ornata. Alae ungui- culatae, c. 1,1 cm longae, 0,275 cm latae, ungue subsigmoideo, lineari, concavo, albo, c. 0,17 em longo, lamina oblique oblonga, obtusa, concava, margine superiore basin in dentem retroversum, triangulum, breviter obtuse lineari-acuminatum, 0,1 cm longum excurrenii, glabra, margine inferiore sericeo-ciliata, miniata. Carinae petala vix cohaerentia, alis subsimilia sed paulo breviora, margine superiore minus, margine inferiore magis curvata, apice angustiora, concava, parte inferiore medio inflata, extus, margine superiore excepto, pallide fulvo-sericea, 1 cm longa, 0,3 cm lata, ungue 0,27 cm dente 0,15 cm, longo. Stamina 10, diadelpha, alte connata, superum liberum, basi vexillo paulum adnatum, filiformia, sub- aequilonga, apice incurva, alba, c. 0,9 em longa, parte connata c. 0,65 cm longa; antherae ovales, dilute flavae, c. 0,07 cm longae. Ovarium lineare, fere rectum, albescens, pallide fulvo-sericeum, 0,6 em longum, 2—1 ovu- latum; stylus subulatus, staminibus fere aequilongus et parallelus, glaber, basi tantum sericeus, 0,2 em longus, stigmate parvo, capitato. Legumen pendulum, majusculum, crasse ellipsoideum vel oviforme, a dorso paulum compressum, utrinque obtusum vel plus minusve contractum, apiculatum, corticatum, desquamans, cinnamomeum, c. 7,5—9 cm longum, 5,5—6,5 et 4—5 cm diam., monospermum, pariete carnoso, intus albido, succo glutinoso repleto, 0,5— 0,65 cm crasso, indehiscens. Semen magnum, ovale vel plus minusve oviforme, estrophiolatum, integumento mem- branaceo, flavescenti, pallide viridi-venoso, c. 4,7—5,5 cm longum, 3,6-4,8 cm diam. Cotyledones crassissimae, durae, extus rugosae, dilute cinnamomeae, intus flavescenti-albae, basi breviter recte fissae, radicula supera, incurva, eum plumula sericea, in excavationem curvatam immersa, in totum 1,5 em longa. Borneo, Bloe-oe (A. W. Nieuwenhuis no. 1294). Natal-Exsiccaten. Herr H. Rudatis, früher im Berliner Botan. Garten angestellt, hat sich als Farmer im westlichen Natal, S.-Afrika, niedergelassen und beabsichtigt die Flora seines Distrikts, sowie des noch wenig bekannten Basutolandes mit den höchsten Punkten der Drakensberge floristisch zu erforschen und Sammlungen anzulegen. Unterzeichneter hat die Herausgabe dieser Exsiccaten übernommen und sucht noch einige feste Abnehmer für das Unternehmen. Preis pro Centurie 40 Mark. Nähere Auskunft erteilt Dr. F. Wilms, Steglitz-Berlin, Jahnstr. 26. bierger - Index specierum. Die Tett gedruckten Pflanzen sind in diesem Bande des Repertoriums meu .beschrieben «Originaldiagnosen), ‚die eingeklammerten Pflanzenarten nur dem Namen nach erwühnt. A. Acanthopanax Bockii (Harms) Viguier 45. A. Davidii (Franchet) Viguier 45. A. Delavayi (Franchet) Viguier 45. A. Rosthornii (Harms) Viguier 45. Acanthophyllum squarrosum Boiss. var. hirtum Litwinow 102. Acer obtusatum Kit. var. anomalum Pax f. opuloideum Maly 292. f. pseudopopulus Maly 292. (4. opulifolium Posp.) 292. (A. opulus 8. obtusatum Rchb.) 292. Achillea Clavenae L. $}. intercedens Heimerl forma monocephala Traverso 118. A. speciosa v. Hayek 148. A. Zederbaueri A. v. Hayek 148. Acrostichum actinolepis Sodiro 281. . Angamarcanum Sodiro 277. . Christii Sodiro 276. . cladotrichium Sodiro 279. Hieronymi Sodiro ‘281. Litanum Sodiro 281. longissimum Sodiro 276. oleandropsis Sodiro 279. Pangoanum Sodiro 278. . pellucidum Sodiro 278. . pteropodum Sodiro 279. . subsessile Sodiro 278. . trichophorum Sodiro 279. (Acrctaphros bibracteata Hochst.) 165. Actinodaphne pedicellata Hayata 198. Adinandra formosana Hayata 194. Agapetes speciosa W. B. Hemsley 319. (Agropyron dasystachyum var. subvillosum Scribn. & Smith) 75. Agropyron saxicola (Scribn. & Smith) Piper 75. , A. spicatum var. puberulentum Piper 75. (A. spicatum var pubescens Elmer) 75. A. subvillosum (Hook.) Piper 75. Agrostis Biebersteiniana Claus. var. densior Hack. 151. (A. densior Grecescu) 151. Repertorium novarum specierum. VI. h h ha a a ha a ha a ha a ha (Ailanthus excelsa Bennett) 191. (A. grandis Prain) 192. (A. Vilmoriana Dode) 191. A. Wightii van Tieghem 191. Ainsliaea elegans Hayata 25. Ajuga formosana Hayata 197. Akebia Chaffanjoni Lévl. 372. Alchimilla abchasica Buser 142. A. acutiloba Stev. subsp. Arvanica Buser 63, A. acutiloba Steven var. hirsutiflora Buser 138. A. alpina L. subsp. amphisericea (Buser) var. amphiargyrea (Buser) Maire et Petitmengin 3. (A. amphiargyrea Buser) 3. A. divaricans Buser 138. A. Ducis Aprutii Cortesi 189. A. dura Buser 138. A. elata Buser 141. A feculi Buser subsp. hyrcana Buser A. flabellata Buser var. taurica Buser 63. A. languida Buser 137. A. minusculiflora Buser 143.- (A. montana „W.“ Dink) 136. A. pilicincta Buser 140. (A. pubescens Herb. Willd.) 136. | (A. pubescens „Lam“ M. B.) 135. (A. pubescens Willd.) 135. (A: rigida Bus.) 136. A. Roccatii Cortesi 190. (A. sericata Rchb. 135). A. sericata Rchb., emend. Buser 135. A. sericata Subsp. I. eu-sericata Buser 135. forma angustiloba Buser 136. forma latiloba Buser 136. oe subsp. II Tephroserica Buser A. sericata subsp. IlI Rigida Buser 136. A. Nose W. subsp. chlorosericea Buser A. sericea W. subsp. Raddeana Buser 64. A. Steveni Buser 63. | ‘25 386 Alchimilla subsplendens Buser 142. A, tridentata Cortesi 190. A. truncatula Buser 139. A. valdehirsuta Buser 140. (A. vulgaris 0. Biebersteinii Boiss.) 135. (A. vulgaris var. caucasica Beck) 135. Allium Tehongehanense Lévl. 263. (Alnus glutinosa X incana Krause) 242. A. incana X rotundifolia v. Hayek 242. (A. pubescens Tausch) 242. (A. spuria Callier) 242. Alsine Aucheriana Boiss. var. glandulosa Litw. 103. | (Alsinella ciliata Greene) 169, Alsophila aquilina Christ var. Maxoni Rosenst. 179. atrovirens Presl var. elongata Christ 349. (Alyssum Vesicaria L.) 128, Ammodenia peploides var. major (Hook.) Piper 169. Se Amphidoxa adscendens O. Hoffm. 371. Anaphalis Nagasawai Hayata 26. Anastraphia cuneifolia Greenman 249. (Anatropa tenella Ehrenberg) 104. (Anchusa glabrescens forma nana Maritz) 187. A. calcarea Boiss. var. y. nana P. Cout. 187. (A. Granatensis Boiss.) 189. (A. Granatensis Lge. non Boiss.) 188. (A. hybrida Ten.) 188. (A. nana Samp.) 187. (A. wmduiata Brot.) 188. (A. undulata Ficalho) 188. (A. undulata Gren. et Godr.) 188. A. wndulata L. var. d Granatensis P. Cout. 189. var. y. hybrida D Cout. 188, var. «e. subvelutina P. Cout. 188. var, 8. typica P. Cout. 188. A. | I | Index specierum. Antennaria Sansonii 163. A. sedoides Greene 163. A. stenolepis Greene 162. Anthriscus glabra Lo}. Poj. 37. Apera intermedia Hackel 151. (Arabis albida &. Billiardieri Boiss.) 40. (A. ibas Stev. var. dasycarpa Rupr.) 39. A aid Stev. var. dolichothrix Busch A. albida Stev. var. flaviflora (Bge.) Trautv. f. glabra Busch 40. , A. albida Stev. f. gymnostachya Busch 39. A. albida Stev. f. hebecarpa Busch 39. A. albida Stev. f. trichostachya Busch 39. A. auriculata Lam. var, varbossania Maly 292. A. Billardieri DC. 40. | (A. canescens var. latifolia S. Wats.) 171. A. Christiani Busch 39. | A. latifolia (S. Wats.) Piper 171. (A. Lemmoni S. Wats.) 171. (A. mollis Stev.) 39. (A. secunda Howell) 171. A. sparsiflora var. secunda (Howell). Piper 171. | (Aralia capitata Jacq.) 46. | (Arceuthobium campylopodum Engelm.) 168. | (A. Douglasii var. abietinum Engelm.} 168. (A. occidentale Engelm.) 168. | (Arenaria Burkei Howell) 169. | (A. Fendleri var. glabrescens S. Wats.) Ancistrochilus Rothschildianus J.O’Brien | 318. {Andropogon circinatus A. Terracc.) 7. A. en Hack. var. aristatus Hack. 1. (A. imberbis var. «. genuinus Hack.) 341. eee Hack. var. 8. muticus Hack.) 341. A. Jeffreysii Hackel 324. A. mobukensis Chiov. 179. A. Salzmanni (Trin.) Hack. 341. var. 3. aristatus Hack. 341. var. «. genuinus Hack. 341. Aneimia anthriscifolia Schrad. simplicior Christ. 351. (Anisocalyx limnanthiflorus Hance) 196. Antennaria acuminata Greene 162. A. Athabascensis Greene 28. A. callilepis Greene 162. A. chlorantha Greene 163. A. lanulosa Greene 164. A. maculata Greene 164. var. 169. var. subcongesta S. Wats.) 169. A. glabrescens (S. Wats.) Piper 169. (A. glutinosa Boiss.) 145. re A. insignis Litw. 103. (A. Ledebouriana 8. glutinosa Boiss.).145. (A. peploides var. major Hook.) 169. CA. sitchensis Dietr.) 169. A. Tchichatcheffii Vierhapper 145. Argemone pleiacantha Greene 161. Aristida inversa Hackel 207. A. leptochaeta Hack, 344. 3 (A. longiseta var. robusta Merrill) 73. — — tI cach var. robusta (Merrill) Piper Arnica aprica Edw. L. Greene 320. A. confinis Greene 320. A. laevigata Greene 224. Artemisia niitakayamensis Hayata 26. NEE Bonatii Lévl et Vant. (Aspidium affine Fisch. et Mey.). 184. | (4: Dryopteris Baumg.) 185. (A. erosum Schk.) 184. (A. Filix mas f. affine Aschers.) 184. (A. Filix mas var. crenatum Milde) 184. a FA mas var, deorso-lobatum Milde) . Index specierum. (Aspidium Filia mas f. erosa Doll) 184. (A. Filix mas f. genuina Milde) 184. Ge mas var. Heleopteris Milde) (A. Filix mas var. incisum Döll) 184. eae mas inonstr, depastum Milde) 185. (A. Filix mas X spinulosum A. Br.) 185. (A. Filix mas var. subintegrum Döll) 184. (A. Filix mas var. typica Luerss.) 184. (A. illyricum Borb.) 186. (A. lobatum X Lonchitis Murb.) 186. (A. remotum A. Br.) 185. Asplenium daghestanicum H. Christ 31. A. Hasslerianum Christ 351. A. Lademannianum Rosenst. 177. A. praegracile Rosenst. 177. A. serratum L. var. caudatum Rosenst. | 31 A. Woronowii Christ 31. Aster Bergerianus Harv.) 369. (A. capensis Less.) 369. (A. elongatus Thunbg.) 369. A. microlonchus Edw. L. Greene 223, (A. serrulatus Harv.) 369. Astragalus creticus Lamk. s bsp. rume- licus (Bunge) Maire 2, . (A. creticus Lamk. var. rumeli us Bald.) 2. (A. rumelicus Bunge) 2. Astrantia major L. subsp. el tior (Friv.) Maly var. integra Maly 2 3. Atropis argentinensis Hack. . 18. A. argentinensis forma mendo na Hack. 208. (A. Canbyi Beal) 74. Avena Fedtschenkoi Hack. 51> (A. mollis Michx.) 74. Azima tetracantha Lam. var, Schinz 166. Azorella Cockaynei Diels 96. B. Bacopa Monnieria (H. B. K.) Hayata 196. (Barbarea barbarea Mac Millan) 172. (B. stricta Andrz.) 171. (B. vulgaris R. Br.) 172. (B. vulgaris var. stricta A. Gray) 171. Balrachium aquatile var. pantothrix (Brot.) Piper 169. Begonia Favargeri Rechinger 362. B. Labordei Lévl. 376. B. Martini Lévl. 316. Berberis brevipes Greene 120. B. Ganpinensis Lévl, 372. B. Poireti €. K. Schneider 339. B. subeaulialata C. K. Schneider 267. B. thibetica C. K. Schn. 268. velutina Se 387 (Betula hybrida Wettst.) 242. (B. pendula X tomentosa) v. Hay. 242. (B. pubescens X verrucosa A. u. G.) 242. Biscutella leptophylla Pau 382. Bouchea Krookii Giirke 367. (Boykinia major ‚var. intermedia Piper) Brachionidium parvum Cogn. 307. (Brodiaea bicolor Suksdorf) 77. (B. Douglasii S. Wats.) 77. (B. grandiflora Smith) 77. (B. Howellii S. Wats.) 77. Bromus cappadocicus Boiss. et Bal. var. argaeus Hackel 153. (B. pilates var. glaberrimus Suksdorf) B. erectus Huds. var. uninodis Hack. 52 B. eximius (Shear) Piper 74. B. eximius var. robustus (Shear) Piper (5. B. eximius var. umbricatus Piper 75, 2. voriegofhus M. B. var. laxior Hack, 22. variegatus M. B. Hack. 153. (B. vulgaris Shear) 75, (B. vulgaris var. eximius Shear) 74. (B. vulgaris var. robustus Shear) 75. Brownlea Pentheriana Krünzl. 358. Buchenroedera griquana Schlchtr. 359. (Bulbophyllum longispicatum kr non Cogn.) 65. B. macrostachyum Kränzl. 65. C. (Cactus Maxonii Rose) 300. (Caesalpinia ovalifolia Urban) 245. C. reticulata N. L. Britton 245. Calamagrostis ( Deyeuxia) boliviensis Hack. 156. C. montevidensis Nees var. Hack. 157. C. ege Hack. var. macrochaeta Hack. 201. C. turkestanica Hack. 52. var. subhirsuta linearis . | Calochortus subalpinus Piper 77. Calypso bulbosa Makino, non Reichb. 287. C. “bulbosa (L.) Reichb. fil. var. japonica (Maxim.) Makino 286. | (C. japonica Maxim. et Komar.) 287. Berzelia lanuginosa var. tenuifolia A. | Zahlbr. 358. — S (B. tenuifolia Willd.) 358. Betula alba X verrucosa Wettst.) 242. | x: | C. stricta (Andrz.) W. F. Wight 171. X B. Aschersoniana v. Hay. 242, (Camassia Suksdorfii Greenm.) 77. Campanula Beauverdiana Fom. 33. C. finitima Fom. 34. C. glomerata L. forma hispida J. Wita- sek 145. C. stricta L. forma adpressa J. Witasek 145. | Campanumena Labordei Lévl. 376. Campe barbarea (L) W. F. Wight 172. 25* 388 Index specierum. Campylochnella pungens van Tieghem 16. Canavalia bahamensis N. L. Britton 246. Caragana arborescens L. forma Lorbergi Kóhne 337. Carduus blepharolepis Chiov. 188. (Carex alpina Sw. X atrata L.) 116. (C. aperta var. angustifolia Boot.) 75. C. Debeauxii Levl. et Vant. 264. C. dioica L. X echinata Murray var. grypos (Schk.) J. Vetter 115. (C. echinata var. excelsior Fernald) 76. (C. echinata var. ormantha Fernald) 76. C. festiva var. Horneri Piper 75. (C. festiva var. stricta Bailey) 75. C furva (Bailey) Piper 75. C. Hordii var. neurocarpa Piper 75. (C. Hordii var. nervosa Bailey) 75. (C. leporina var. americana Olney) 75. C. magnifica Dewey 75. (C. nudata var. angustifolia Bailey) 75. C. nudata var. versuta Piper 75. C. phaeocephala Piper 75. (C. pratensis var. furva Bailey) 75. (C. pratericola var. furva Heller) 75. C. rigida var. hesperia Piper 76. . X C. Sarntheinii J. Vetter 116. (C. sitchensis Hook.) 75. C. stellulata var. excelsior (Bailey) Piper 76. C. stellulata var. Piper 76. (C. sterilis var. excelsior Bailey) 76. C. umbellata var. brachyrhina Piper 76. (C. umbellata var. brevirostris Boot) 76, (C. vulgaris var. bracteosa Bailey) 76. Carpesium gigas Lévl. 330. Centaurea rhaetica Moritzi forma albi- flora Traverso 119. C. Zederbaueri A. v. Hayek 149. ( REDE Greeniana var. aurea Cogn. ormantha (Fernald) C.? Peruviana Cogn. 61. (Cephalanthera Austinae Heller) 44. (C. chloidophylla Reichb. f.) 44. (C. cucullata Boiss. et Heldr,) 44. (C. kurdica Bornm.) 44. (C. longibracteata Blume) 44. Cephalocereus purpureus Gürke 299. C. Ulei Gürke 298. (Cerasus virginiana pyramidalis salici- folia hort. Hesse) 335. Cercanthemum Baroni van Tieghem 7. Cercinia annamensis van Tieghem 7. C. elongata van Tieghem 8. Cereus adscendens Gürke 295. C. anguinus Gürke 92 C. catingicola Gürke 132. C. leucostele Gürke 132. C. penicillatus Gürke 297, C. phaeacanthus Gürke 133. C. piauhyensis Gürke 298. C. rhodanthus Gürke 295. ! Cereus squamosus Gürke 296. Cerinthe lamprocarpe Murb. var. [uteo- laciniata Maly 293. (C. minor var. indigotisans Maly, non Borb.) 293. Cestrum bahamense N. L. Britton 248. Chamaecyparis Lawsoniana forma Dep- keni L. Beissner 339. Chesneya elegans Fom. 33. (Chloraea Austinae A. Gray) 44. (Chloridion Cameroni Stapf) 321. Chloris nigra Hackel 222. Chusquea quitensis Hack. var. paten- tissima Hack. 161. (Cineraria amelloides Linné) 369. (Cirsium heterophyllum var. incisum DC. X pauciflorum) 339. X C. Juratzkae var. pinnatifidum Fritsch 339. X C. stiriacum Fritsch (C. pauciflorum X rivulare) 339. (Claytonia exigua Torr. & Gr.) 169. C. Howellii (S. Wats.) Piper 169. C. spathulata var. exigua (Torr. & Gr.) Piper 169. ase Clematis bahamica N. L. Britton 244. (C. dioica var. virginiana 2. bahamica Kuntze) 244. | C. quinquefoliolata Hutchinson 317. Coccoloba sublobata Heimerl 86. Coccolobis bahamensis N. L. Britton 244. Coccothrinax anomala Becc. 95. C. scoparia Becc. 95. Cochlearia excelsa (Zahlbruckner in Sehed.) K. Fritsch 340. Coleus formosanus Hayata 198. C. Pentheri Gürke 368. . (Coluteocarpus reticulatus Boiss.) 128. C. Vesicaria (L.) J. Holmboe 128. (Convallaria bifolia var. kamtschatica (Gmel.) Cham. et Schlecht.) 78. Convolvulus Mairei Hal. 4. Coprosma Saviiensis Rech. 326. Cornus aspera Wangerin 97. C. cilicica Wangerin 98. C. chinensis Wangerin 100. C. eoreana Wangerin 99. (C. disciflora Moc. et Sessé) 102. LO. disciflora Rose) 102. C. floceosa Wangerin 101. (C. grandis Cham. et Schlecht.) 102. C. Koehneana Wangerin 99. (C. macrophylla Wall. var. aspera Ma- ` xim.) 98. C. Walteri Wangerin 99. C. Wilsoniana Wangerin 97. Corydalis Cavaleriei Levl. et Vant. C. Cofouense Lévl. 266. (C. densiflora Presl X intermedia (L.) . M. E.) 29. C. Hausmanni R. v. Klebelsberg 29. C. heterodonta Levi. 266. Rien. ca wn 4 KR. Index specierum. 389 Crepis aurea (L.) Cass. var. bosniaca Maly 293. (C. Colummae (Ten.) Fról. subsp. Co- lumnae (Ten.) Maly) 294. Crinum amoenum Roxb. var. Mearsii R. H. Beddome 356, Cryptophoranthus Schenkii Cogn. 55. (Cussonia Bojeri Seem.) 46. (C. Gerrardii Seem.) 46. Cyanchum Vincetoxicum (L.) Pers. var. bosniacum Maly 293. Cyanotis Kawakamii Hayata 199. Cyathea Rojasii Christ 348. Cyclamen aegineticum Hildebrand 201. €. Jovis Hildebrand 201. €. maritimum Hildebrand 200. C. pseudo-maritimum Hildebrand 200. Cynodon Dactylon (L.) Pers. var. mari- timum (H. B. K.) Hack. 207. (Cystorchis nebularum Hance) 42. D. Dalbergia sambesiaca Schinz 165. ( Dalea argyrostachys Hook: & Arn.) 252. (D. Berlandieri A. Gray) 252. (.D. eanescens Mart. & Gal.) 250. (D. citriodora Willd.) 249. (D. Cliffordiana Willd.) 250. (D. cyanea Greene) 251. ` ( D. eriophylla S. Wats.) 252, ` (D. Eysenhardtioides Hemsley) 250. (D. glaberrima S. Wats.) 249. (D. gracilis Kunth) 251. (D. inconspicua Schauer) 250. (D. insignis Hemsley) 249. (D. laevigata G. Don) 251. (D. lasiostachya Benth.) 252. (D. leucostachys A. Gray) 250. (D. leucostoma Schlchtr.) 252. (D. luisiana S. Wats.) 251. (D. microphylla H. B. K.) 252. (D. mucronata DC,) 249. (D. naviculifolia Hemsley) 250. (D. nigra Mart. & Gal.) 251. (D. pectinata Kunth) 249. (D. plumosa S. Wats.) 252. (D. polyphylla Mart. & Gal.) 249. (D. psoralioides Moric.) 250. (D. Purpusi Brandegee) 252. (D. ramosissima Benth., non Mart.) 252. ( D. revoluta S. Wats.) 251. (D. Seemanni S. Wats.) 252. (D. sericea Lag.) 251. ` (D. trochilina Brandegee) 250. (D. tuberculata Lag.) 250. (D. vetula Brandegee) 250. S (Danthonia americana Scribn.) 74. (D. californica Boland.) 74. (D. grandiflora Philippi) 74. (D. intermedia Vasey) 74. (D. interm. var. Cusickii Williams) 74. (D. spicata var. pinetorum Piper) 73. | (Danthonia thermale Scribn.) 73. (D. unispicata Thurb.) 74. Daucus ammoides Loj. Poj. 38, D. crithmifolius Loj. Poj. 37. Delphinium xantholeucum Piper +70. EE Gerlandianum Krün;l. D. Nakaharai Schlecht. 199. (Dendropanax proteum Benth.) 46, Deschampsia ruwensorénsis Chiov. 179." Dianthus Zederbaueri Vierhapper 144. Diphaca bibracteata (Hochst.) Schinz var. Menyharthii Schinz 165. Diplazium Balliviani Rosenst. 311. D. Buchtienii Rosenst. 312. D. mapiriense Rosenst. 310. (Diplotaxis brassicoides Rouy) 382. D. nudicaulis (Lag.) Pau 382. Disporopsis Pernyi Hua 114. Disporum Cavaleriei Lévl. 264. (D. Menziesii Britt.) 78. D. Smithii (Hook.) Piper 78. (Dizygotheca plerandroides Viguier) 47. Dracocephalum pamiricum Briq. 69. D. Paulseni Briq. 68. D. pulchellum Briq. 70. | Dryopteris bifrons Christ 350. | D. Filiv mas 8. crenata (Milde) Hayek 184. £. deorso lobata (Moore) Hayek 184. d. Heleopteris (Borckh.) Hayek 184. y. incisa (Moore) Hayek 184. monstr. erosa (Schk.) Hayek 184. «. subintegra (DOM) Hayek 184. | (D. Filix mas X spinulosa Christens.) | 185. (D. Filiv mas X spinulosa (A. Br.) Christens.) 185. ; D Heineri Christens. 381. (D. Linnaeana Christens.) 186. D. mapiriensis Rosenst. 313. D. opposita (Vahl) var. furcativenia Rosenst. 313. D. pulchella (Salisb. Hayek 185. X D. remota (A. Br.) Hayek 185. D. rivulariformis Hosenst. 316. | D. Rojasii Christ 349. | D. soriloba Christ 350. E. Echeveria turgida Rose 90. Echinocactus Fobeanus Mieckley 93. E. Maassii E. Heese 118. Echinopsis lateritia Gürke 91. E. mamillosa Gürke 88. E. Meyeri E. Heese 116. (Echium Davaei Rouy) 187. E rosulatum Lange var. y. Davaci (Rouy) P. Cout. 187. E. tuberculatum Hoffgg. et Link var. y. densiflorum P. Cout. 187. 390 Elaphoglossum micropus Rosenst. 316. E. micropus var. major Rosenst. 316. E. productum Rosenst. 315. Elatostema cupreo-viride Rechinger | 49. E. Lilyanum Rechinger 50. E. viridissimum Rechinger 49. Elleanthus maculatus Reichb. fil., Kränzl. (diagn. nov.) 18. Eleocharis tetraquetra Nees 1 Wichurai Makino 287. (Elodea crassifolia Bl.) 290. CE. japonica Bl.) 290. (E. virginica Regel, non L.) 290. edades virginica var. asiatica Maxim.) var. 2. E. virginica Nutt. var. japonica Makino 290. Elymus Leckenbyi Piper 75. CE. saxicola Scribn. & Smith) 75. Epidendrum Buenavistae Krinzl. 19. E. nocturnum Jacq. var. minus Cogn. 61. Epilobium anagallidifolium Lamk. var. b. diffusum Gazette 223. E. Cordouei Lévl. 110. E. Duelouxii Lévl. 110. CE. ee L. x E. Duclouxii Levl.) 110. x E. Meyi Lévl. 110. E. obscurum (Schreb.) Roth var. c. her- minium Sampaio 223. X E. Probstii (E. Lamyi X palustre) Lévl. 264. (E. pyrricholophum Hausskn.) 330. E. pyrricholophum Franch. et Sav. var. anoleucolophum Iíévl. 330. X E. sempronianum Lévl. ( E. roseum Sehreb. X E. alpinum L. race Vil- larsii Levl.) 110. X E. Wirtgeni ( E. parviflorum X hir- sutwm) Lévl. 264. (Epipactis africana Rendle) 44. E. angustifolia (Schlechter) Eaton 41. E. bifida (Bl.) Eaton 41. _—Ebiflora (Hook. f.) Eaton 41. a user Sr (Schlechter) Eaton E. colorata (Bl) Eaton 41. (E. consimilis Don) 44. E. cordata (Lindl.) Eaton 41. E. discoidea (Reichb. f.) Eaton 41. E. Erimae (Schlechter) Eaton 41. E. foliosa (Lindl.) Eaton 41. E. formosana (Rolfe) Eaton 41. E. fumata (Thw.) Eaton 41. E. fusca (Lindl.) Eaton 41, CE. gigantea Douglas) 44. E. glauca (J. J. Smith) Eaton 41. E. gracilis (Hook. f.) Eaton 41. E. grandiflora (Schlechter) Eaton 41. E. grandis (King & Pantl.) Eaton 41. E. hacijoensis (Yatabe) Eaton 42. H \ Index specierum. Epipactis Hemsleyana (King & Pantl) Eaton 42. Henryi (Rolfe) Eaton 42. . hispida (Lindl.) Eaton 42. . lanceolata (Ridl.) Eaton 42. Lehmanniana (Kränzl.) Eaton 42. macrantha (Maxim.) Eaton 42. macrophylla (Lowe) Eaton 42. Matsumurana (Schlechter) Eaton 42. Maurevertii (BL) Eaton 42. nebularum (Hance) Eaton 42, ochroleuca (Baileyy Eaton 42. papuana (Ridl.) Eaton 42. parviflora (Bl) Eaton 42. pendula (Maxim.) Eaton 42. polygonoides (Mueller) Eaton 42. Prainii (Hook. f.) Eaton 42. procera (Ker) Eaton 42. pubescens (Willd.) Eaton 42. pusilla (Bl. Eaton 43. recurva (Lindl.) Eaton 43. repens var. ophioides(Fern.) Eaton 43. reticulata (Bl.) Eaton 43. robusta (Hook. f.) Eaton 43. . rubicunda (Bl.) Eaton 43. aaah i aie (Reichb. f.) Eaton E. scripla (Reichb, f. Eaton 43. (E. sessilifolia Peterm.) 44, CE. somaliensis Rolfe) 44. . striata (Reichb. f.) Eaton 43. . subregularis (Reichb. f.) Eaton 43. E. tesselata (Lodd.) Eaton 43. E. triandra (Schlechter) Eaton 43. E. E. Se velutina (Maxim.) Eaton 43. viscosa (Reichb. f.) Eaton 43. E. vittata (Lindl) Eaton 43. E. Waitziana (Bl) Eaton 43. Speen Herzogianum Kränzl. L. Equisetum maximum Lam. ¢. flagelli- forme Hayek 186. ` Eragrostis Buchtienii Hack. 157, E. Jeffreysii Hack. 322. E. patenti-pilosa Hack. 322. E. uniglumis 321. Eria rhyncostyloides J. O'Brien 357. Erica floccifera A. Zahlbr. 365. (E. floccosa Bartl. non Salisb.) 355. E. inconstans A. Zahlbr. 366. E. Reenensis A. Zahlbr. 363. E. Tysoni var. Kookii A. Zahlbr. 365. (Erigeron alpinum Boiss. non L.) 147. E. Argaeus Vierhapper 146. E. Zederbaueri Vierhapper 146. Wie Douglasii var. ramosum Piper E. sphaerocephalum var. tenue. (Small) Piper 169 (E. tenue Small) 169. E. umbellatum var. h Erodium ciconium Litw. 104. oleium Piper 169. - var. turemenum Index specierum. Eryngium Bocconi Loj. Poj. 35. E. Buchtienii Wolff 24. E. siculun Loj. Poj. 36. CE. tricuspidatum Guss.) 35. {Erysimum barbarea L.) 172. Erythronium dens canis L. var. imma- culatum Maly 292. Erythroxylum pachyneurum O. E. Schulz 352. E. uniflorus Lévl. et Vant. 374. Euphorbia carniolica Jacqu. var. var- bossiana Maly 292. E. Duclouxii Lévl. et Vant. 113. (Evelyna maculata Lindl.) 18. «Evonymus latifolia Scop. var. planipes Köhne) 337. E. planipes Köhne 337. E. Miyakei Hayata 194. Exomicrum grandifolium van Tieghem 11. F. Fagara nigrescens Fries 205. Felicia amelloides (L.) O. Hoffm. 369. F. Bergeriana (Spr) O. Hoffm. 369. F. Dregei var. incisa O. Hoffm. 369. F. elongata (Thunbg.) O. Hoffm. 369. F. serrulata (Harv.) O. Hoffm. 369. Festuca Buchtienii Hack. 160. 4F. eu-rubra var. fallax Hackel) 354. F. gelida Chiov. 180. x fF. wippraensis (F. heterophylla X pratensis) Wein 354. F. ovina var. argaea Hack. 152. x F. pseudofallax (F. ovina X pra- tensis) Wein 353. x F. hercynica (F. rubra X pra- tensis) Wein 354. F. violacea var. cappadocica Hack. 152. Ficus Bonatii Lévl. 112. F. Tenii Lévl. 112. Fraxinus holotricha Köhne 338. Fritillaria Michailovskyi Forn. 34. Fumana laevipes X thymifolia 382. G. Gastonia amplifolia (Bak.) Viguier 47. (G. heptapleurum Baill.) 47. Geniostoma biserialis Rechinger 325. G. gracilis Rechinger 325. (Genista Oretana Webb.) 383. G. valentina (Willd.) Pau 383. Gentiana formosana Hayata 196. (Georchis cordata Lindley) 41. (G. foliosa Lindley) 41. (G. subregularis Reichb.. f.) 43. (G. vittata Lindley) 43. Geranium bellum Rose 252. G. eriophorum Levl. 374. . G. Lavergneanum Levl. 373. var. cinerascens Lévl. 373. G. Lozani Rose 253. 391 Geranium Pringlei Rose 253, (Gilibertia protea (Champ.) Harms) 46. (Glyceria Canbyi Scribn.) 74. (G. latifolia Cotton) 74. Gnaphalium Macounii Greene 223. G. niitakayamense Hayata 25. G. proximum Greene 224. Godetia amoena Lilja var. albicaulis Jepson et forma HuntianaJepson 104. G. amoena Lilja var. concolor Jepson forma pygmaea Jepson 104. G. amoena var. Lindleyi Jepson 105. G. arcuata (Kellogg) Jepson 106. G. Blasdalei Jepson 105. = ottaa Spach var. cylindrica Jepson 5. G. Bottae Spach var. usitata Jepson 105. G. deflexa Jepson 105. G. Dudleyana Abrams forma Brande- geae Jepson 106. G. Goddardii Jepson 109. var. Miguelita Jepson 109. forma capitata Jepson 109. G. Hansenii Jepson 107. (G. hispidula Watson) 107. G. parviflora Jepson 107. G:pérpuren Don. var. Elmeri Jepson var. lacunora Jepson 109. var. procera Jepson 109. G. quadrivulnera Spach var. apiculata Jepson 108. var. Davyi Jepson 108. ` forma flagellata Jepson 108. forma Setchelliana Jepson 108. var. Hallii Jepson 108. Var. rubrissima Jepson 108. var. vacensis Jepson 108. G. sparsifolia Jepson 110. T: pimen Spach var. Congdonii Jepson (. var. incerta Jepson 107. var. Margaritae Jepson 107. Gomeza foliosa Kl. et Reichb. f. var. brevifolia Cogn. 63. (Goodyera angustifolia Schlechter) 41. (G. biflora Hooker f.) 41. (G. brachiorrhynchos Schlechter) 41. (G. cordata Nicholson) 41. (G. discoidea Schlechter) 41. (G. Erimae Schlechter) 41. (G. foliosa Benth.) 41. (G. formosana Rolfe) 41. (G. fumata Thwaites) 41. (G fusca Lindley) 41. (G. glauca J. J. Smith) 41. (G. gracilis Hooker f.) 41. (G. grandiflora Schlechter) 41. (G. grandis King & Pantling) 41. (G. hacijoensis Yatabe) 42. (G. Hemsleyana King & Pantling) 42. (G. Henryi Rolfe) 42. (G. hispida Lindley) 42, . 892 (Goodyera lanceolata Ridley) 42. (G. Lehmanniana Kränzlin) 42, (G. macrantha Maxim) 42. (G. macrophylla Lowe) 42, (G. Matswnurana Schlechter) 42. (G. Maurevertii Blume) 42. (G. Menziesii Lindl.) 79. (G. nebulara Rolfe) 42. (G. ochroleuca Bailey) 42, (G. papuana Ridley) 42. (G. parviflora Blume) 42. (G. pendula Maxim.) 42. (G. polygonoides Mueller) 42. (G. Prainii Hooker f.) 42. (G. procera Hooker) 42. (G. pubescens R. Br.) 42. (G. pusilla Blume) 43. (G. recurva Lindley) 43. (G. repens Miq. non R. Br.) 287. (G. repens var. ophioides Fernald) 43. (G. reticulata Blume) 43. (G. robusta Hooker f.) 43. (G. rubicunda Lindl) 43. (G. Schlechtendahliana (Reichb. f.) 43. G. Schlechtendahliana Reichb. fil. forma similis (Bl. Makino 287. (G. scripta Schlechter) 43. (G. similis Bl.) 287. (G. striata Reichb. f.) 43. (G. subregularis Schlechter) 43. (G. tesselata Loddiges) 43. _ (G. triandra Schlechter) 43. (G. velutina Maxim.) 43. (G. viscosa Reichb. f.) 43. (G. vittata Benth.) 43. (G. Waitziana Blume) 43. Grisebachia Dregeana Benth. var. vestita A. Zahlbr. 367. G. Pentheri A. Zahlbr. 367. Gwilandina ovalifolia (Urban) N. L. Britton 245. Gymnadenia conopea R. Br. forma viridiflora L. Keller und H, Fleisch- mann 32. Gymnogramme Balliviani Rosenst. 314. : (Gymnopteris contaminoides Christ) 351. H. (Hedera protea Champ.) 46. ( Heleocharis tetraquetra Boeckl.) 287. (H. Wichurai Boeckl.) 287. Helichrysum Ducis Aprutii Chiov. 181. var. media Chiov. 181. Heliotropium diffusum N L. Britton 46. H. inaguense N. L. Britton 246. (Helleborine longipetala Tenore) 44. Hemsleya trifoliata Cogn. 304. (Herpestis Monnieria H. B, K.) 196. (Heuchera cylindrica var. alpina S. Wats.) 173. Index specierum, (Heuchera columbiana Rydberg) 173. H. glabella var. columbiana (Rydberg} Piper 173. H. ovalifolia var. alpina (S. Wats.} Piper 173. Hibiscus bahamensis N. L. Britton 246. Hieracium adenothyrsum Sag. et Zahn 236. ssp. adenothyrsum Sag. et Zahn 8. pilosiceps Rohl. et Zahn. 236. j ssp. baljense Rohl. et Zahn 237. H. albanicum Freyn ssp. pivae Rohl. et Zahn 239. H. Bauhini Schult. ssp, adenocymoi-. ` des Rohl. et Zahn 226. ssp. adenocymum N. P. 1. normale Rohl. et Zahn 226. 2. pilosiceps Rohl. et Zahn 226. ssp. heothinum «. genuinum N. P. forma b. subepilosiceps Rohl. et Zahn 226. H. Bauhini Schult. ssp. podgoricae Rohl. et Zahn 225, H. bukovicae Rohl. et Zahn 234. H. bupleuroides Gmel. ssp. pseudo- schenkii Rohl. et Zahn 227. H. ealophylloides Rohl. et Zahn 234. H. Cernyi Rohl. et Zahn 230. var. 2. valisnicae Rohl. et Zahn 231. H. coloriscapum Rohl. et Zahn 240. H. hypeuryum N. P. ssp. hypeuryum N. P. y. breviglandulum Rohl. et Zahn 225. ssp. lamprocomum N, P. 8. steno- phylloides Rohl. et Zahn 225. H. incisiceps Rohl. et Zahn ssp. in- cisiceps Rohl. et Zahn 229. H. iuranum Fr. ssp. iwranum (Fr.) Zahn var. mollissimum Rohl, et Zahn 234. H. macrodon N. P. 236. ssp. macrodon N. P. var, mratin- jense Rohl. et Zahn 236. H. macrodontoides Zahn ssp. pseudo- macrodon Rohl, et Zahn 236. Se 8. epilosiceps Rohl. et Zahn 6. H. mirificissimum Rohl. et Zahn 240. H. Neilreichii A. Kerner ssp. rani- savae Hohl. et Zahn 227. H. pannosum Boiss. ssp. chloripedun- culum Rohl. et Zahn 230. H. prenanthoides Vill. ssp. bupleurifo- lioides Zahn 2. subviolascens Rohl. et Zahn 233, ssp. valdefoliatum Zahn 233. H. psammogenes Zahn ssp. oreites 2. sub-- labrum Zahn b. sübmaculatum ahn 228. 1 H. psammogenes Zahn ssp. senile A. ` Kerner f. glabrescens bos. Index specierum, 393 Hieracium pseudotommasinii Rohl. et Zahn 237. ssp. pseudotommasinii Rohl. et Zahn 237. 2. calvescens Rohl. et Zahn 238. esp, f''ippoatoeps Rohl. et Zahn var. glaucifolium Rohl. et Zahn 239. ‚ssp. vardense Rohl. et Zahn 238. H. Scheppigianum Freyn ssp. Scheppi- gianum Freyn 3. achyrophoroides Rohl. et Zahn 232, ssp. durmitoricum Rohl. et Zahn 232 H. stupposum Rchb. fil. ssp. stupposum N. P. 2. calvicaule N. P. forma 2b. multifolium Zahn 235. ssp. substupposum Rohl. et Zahn 235. H. subspeciosum Naeg. ssp. oxyodon Fr. «. pseudorupestre N. P. b. sublati- folium 228. (H. thapsiforme Freyn) 231. (H. thapsiforme ssp. gymnocephalum 8. plumulosum 2. nudicaule N. P.) 231. H. trebevicianum K. Maly ssp. obliqui- fidum Rohl. et Zahn 228. ssp. paucifidum Rohl. et Zahn 229 ssp. subpleiophyllum Zahn $8. mi- nutidens Rohl. et Zahn 228. H. umbelliferum N. P. ssp. filistolonum Rohl. et Zahn 226. ssp. njeguschiense Rohl. et Zahn 227. H. valdepilosum Vill. ssp. elongatum f. pseudovillosiforme Zahn 174. H. Waldsteinii Tausch ssp. gymnocepha- lum y. oligocephalum Rohl. et Zahn 232 f. pilosipeduneulum Hohl. et Zahn 232. ssp. suborient Zahn 8. loveenicum Rohl. et Zahn 231. Hippocratea Menyharthii Schinz 155. ( Hippomarathrum pungens Lojac.) 37. H. Tinei Loj. Poj. 37 (Honkenya oblongifolia Torr. & Gr.) 169. Hookera bicolor (Suksdorf) Piper 77, H. Douglasii (S. Wats.) Piper 77. H. Howellii (S. Wats.) Piper 77. Hybanthus parviflorus (L. fil.) Fries 204. Hydatella inconspicua Cheeseman 116. Hydrangea integrifolia Hayata 195. Hydrocleis cryptopetala Fries 208. Hymenophyllum Bodinieri Lévl. et Vant. 319. H. dendritis Rosenst. 308. Hypericum Bonatii Lévl. et Vant. 111. H. Esquirolii Lévl. 330. H. Kouytchense Lévl. 375. SARA SAAR RS SS SSS SSS SS Hypericium lateriflorum Levl. 375. H. longifolium Levl. 375. CH. petiolatum Miq., non Walt, nec Franch. et Sav.) 290. H. porphyrandrum Lévl. 330. H. sachalinense Lévl. 330. (H. virginicum Miq.) 290. Hypochoeris illyrica Maly 293. I. (J.) Iberis ciliata All. var. asperata Pau 383. Ibidium incurvum Jennings 203. Indigofera griquana Schlehtr. 359. 1. Kookii Schichtr. 360. Inula viscosa L. var. angustifolia R. Maire 4. (Ionidium fie Vent. var. parvi- florum (L. fil) Eichl.) 204. Jonoxalis alpina Rose 254. . amplifolia (Trelease) Rose 255. . bipartita Rose 255. . compacta Rose 255. . confusa Rose 255. Conzattiana Rose 256. cuernavacana Rose 256. decaphylla (H. B. K.) Rose 256, Drummondii (A. Gray) Rose 256. furcata Rose 257. Galeottii (Turez.) Rose 257. Gonzalesii Rose 257. Grayi Rose 257. . grégaria Rose 258. . Jacquiniana (H. B. K.) Rose 258. . jaliscana Rose 258. Hernandesii (DC.) Rose 258. lasiandra (Zucc.) Rose 259. latifolia (H. B. K.) Rose 258. lunulata (Zuce.) Rose 259, occidentalis Rose 259. primavera Rose 259. Pringlei Rose 259. . Schiedeana (Zucc.) Rose 260. . stipitata Rose 260. | . stolonifera Rose 260. . tenuiloba Rose 260. . tetraphylla (Cav.) Rose 260. . vespertilionis (Zucc.) Rose 261. Iris (Hermodactylus) Duclouxii Lévl. 113. I. Eleonorae J. Holmboe 220. (I. Gran-Duffii Bornm. 3. melanosticta Bornm.) 29. I. melanosticta Bornm. 29. I. (Hermodactylus) yunnanensis Levl. 113. Juncoides Piperi Coville 16. Juncus brachystylus (Engelm.) Piper 16. J. Covillei Piper 76. (J. effusus var. brunneus Engelm.) 76. var. hesperius Piper 76. (J. falcatus var. paniculatus Engelm.) 76. 394 Juncus latifolius var. paniculatus Buch.) 76. - J. triformis var. brachystylus Engelm.) 16. (Juniperus communis var. montana Ait.) 242. (J. communis X nana Wettst.) 242. (J. communis £. prostrata Willk.) 242. {J. intermedia Schur) 242. . J. nana Willd. b. montana (Ait.) v. Hay- ek 242. (J. sibirica «. montana Beck) 242. K. Khaya madagascariensis Jumelle et Per- rier de la Bathie 378. Kneifia Sumstinei Jennings 202. Kompitsia nov. gen. Costantin et Gal- land 380. K. elastica Cost. et Gall. 380. (Krameria canescens A. Gray, Willd.) 254. (K. canescens var. paucifolia Rose) 254. K. diffusa Rose & Painter 253. K. glandulosa Rose & Painter 254. K. Grayi Rose & Painter 254. K. interior Rose & Painter 254. K. paucifolia Rose 254. L. Lactuca multipes Lévl. et Vant. 331. Lagochilus Paulsenii Brig. 70. Lamium glaberrimum W. Taliew 119. Lantana balsamifera N. L. Britton 247. L. ovatifolia N. L. Britton 247. L. radula Swartz ssp. glabrescens v. Hay- ek 124. Lappula anoplocarpa Greene 29. Larix decidua Mill. var. 8. alba (Carr.) v. Hayek 241. L. decidua Mill. lusus virgata (Hempel - & Wilhelm) v. Hayek 241. CL. europaea var. alba Carr.) 241. n virgata Hempel & Wilhelm) non Lasiopogon brachypterus O. Hoffm 371. (Lastrea Filic mas var. deorso-lobata Moore) 184. j (var. incisa Moore) 184. (Leontodon montanus C. A. Mey.) 149. Leptochilus contaminoides var. lobulata Christ 351. Leptochloa virgata Beauv. var. pube- rula Hack. 345. Lepyrodiclis cerastioides Kar. et Kir. var. integra Litw. Lilium longiflorum L. var. purpureo- violaceum Lévl. 264. L. Majoense Lévl. 265. L. Pyi Lévi. 263. L. Tenii Lévl. 263. Index specierum. Liparis rotundifolia Cogn. 305. Lippia sidioides Cham. f. flaccida v. Hay- ek 124. (Listera Eschscholtziana Maxim. non Cham.) 283. (L. japonica Franch. et Sav., non Blu- me) 283. L. nipponica Makino 285. | L. Savatieri (Maxim.) Makino 283. L. Yatabei Makino 285. Lonicera alpigena L. var. phaeantha Rehder 272. L. altissima O. E. Jennings 120, L. anisocalyx Rehder 271. (L. chrysantha Graebner) 269. L. Graebneri Rehder 273. (L. hispida Maximowicz, non Pall.) 271. L. Koehneana Rehder var. chrysan- thoides Rehder 275. var. intecta Rehder 275. var. pallescens Rehder 274. L. leptantha Rehder 274. L. mamillaris Rehder 269. (L. M epo opio Graebner, non Regel) 273. L. mitis Rehder 271. L. mitis var. Hobsonii 271. L. modesta Rehder 273. | (L. Morrowii Graebner) 269. | L. nubigena Rehder 270. L. perulata Rehder 272. L. prostrata Rehder 275. L. shensiensis Rehder 269. L. vaccinioides Rehder 272. Loranthus Owatarii Hayata 199. Lotononis trifolioides Schlechter 358. poren angustifolia (H. B. K.) Rose . dichotoma Rose 261. . fasciculata (Turez.) Rose 261. . glabrata (Baker) Rose 261. . Neaei (DC.) Rose 261. . occidentalis Rose 261. . pentantha (Jacq.) Rose 261. . psilotricha (Turez.) Rose 261. . tephrodes (Turcz.) Rose 262. . yucatanensis Rose 262. Lysimachia latronum Lévl. et Vant. 372. Lysinotus Cavaleriei Lévl. 264. M. Machilus formosana Hayata 198. Manola Martini Lévl. 374. - s ganpinensis (Lévl.) Fedde (Majanthemum bifolium var. dilatatum Wood) 78. X Malus Hartwigi Köhne (= M. bac- cata X Halliana) 331. -~ Mamillaria Delaetiana Quehl 134: M. difficilis Quehl 301. DORE HE | M. Eichlamii Quehl 294. Index specierum. Mamillaria Joossensiana Quehl 300. M. ramosissima Quehl 301. Marsilia quadrifolia L. b. terrestris Hayek 186. Masdevallia carinata Cogn. 55. Maxillaria Herzogiana Krünzl. 20. _ M. madida Lindl. var. monophylla Cogn. 61. M. polybulbon Kränzl, 19. Melica adhaerens Hack. 158. M. bella var. intonsa Piper 74. M. fugax var. madophylla Piper 74. (M. Harfordii var. minor Vasey) 74. M. Harfordii var. tenuior Piper 74. M. — Rgl. var. interrupta Hack. 5 Melinis ruficoma (Hochst.) Chiov. 6. (Melocactus guatemalensis . Eichlam) 130, 300. M. Maxonii (Rose) Gürke 300. Mentha aquatica L. var. persica Briq. 71. M. longifolia Huds. subsp. modesta Briq. var. Pamirensis Briq. 72. M. Brig. var. intercedens Briq. 71. Merathrepta americana (Scribn.) Piper74. M. californica (Boland.) Piper 74. M. intermedia (Vasey) Piper 74. var. Cusickii (Williams) Piper 74. M. pinetorum Piper 73. . M. unispicata (Thurb.) Piper 74. (Meryta macrocarpa Baill.) An (M. macrocephala Baill.) 48. (M. schizolaena Baill.) 48. Mesona elegans Hayata 197. Mesopanar nov. gen. Viguier 45. M. capitatus (Jacq.) Viguier 46. M. Liebmannii (Marchal) Viguier 46. M. proteus (Champ.) Viguier 46. (Micromeria longiflora Tod.) 115. M. Pitardii Bornm, 1. Millettia Nieuwenhuisii J. J. Smith 383. | longifolia Huds. subsp. Royleana | Gürke et | ( 395 (Myosotis lingulata Lehm. 8. stoloni eo DC) 187. CS M | palustris With. f. viridis K. R. Kupffer (M. stolonifera Gay) 187. M. Welwitschii Boiss. et Reut. var. 2. stolonifera (Gay) P. Cout. 187. N. Nassella corniculata Hack. 155. N. flaccidula Hack. 154. var. humilior Hack. 155. Nasturtium Kouytchense Levi. 315. (Nauclea formosana Matsum,) 196. Neea pulcherrima Heimerl 83. (Neottia bifida Blume) 41, N. colorata Blume) 41. . parviflora Blume) 42. . procera Ker-Gawl.) 42. . pubescens Willd.) 42. . repens Buerger) 287. . reticulata Blume) 43. . rubicunda Blume) 43. Nepeta fallax Briq. 68. N. Paulsenii Briq. 66. N. reniformis Briq. 61. (Nephrodium Dryopteris Michx.) 185. (N. spinulosum y. remotum Bak.) 185. Nidorella angustifolia O. Hoffm. 369, N. Krookii A Hoffm. 370. Notochlaena Herzogii Rosenst. 175. | GNothopanax Bockii Harms) 45. | (N. Davidii (Franchet) Harms) 45. (N. Delavayi (Franchet) Harms) 45. (N. Rosthornii Harms) 45. | Nuphar juranum Magnin 28. Mitella japonica Miq. var. integripetala | Makino 288. Monelasmum bracteatum van Tieghem 9. | M. canaliculatum van Tieghem 10. M. contractum van Tieghem 10. . coriaceum van Tieghem 11. cupreum van Tieghem 10. . denticulatum van Tieghem 10. . excelsum van Tieghem 10. . inflatum van Tieghem 9. . Jollyanum van Tieghem 11. . Krebedjense van Tieghem 11. laxum van Tieghem 9. . lucidum van Tieghem 9. M. nanense van Tieghem 11. (Montia Howellii S. Wats.) 169. ` (M. spathulata var. exigua Robinson) 16 Morrenia Hassleriana Malme 346. (Myosotis caespitosa y. stolonifera DC.) 187. | } | | | | | | | | | | SOOOOO O. Ochna Klainei van Tieghem 15. O. rubricaulis van Tieghem 15. Ochnella aurea van Tieghem 12. . axillaris van Tieghem 12. . capitata van Tieghem 12. . Cheralieri van Tiegyem 13. . ndellensis van Tieghem 13. . ovalifolia van Tieghem 13, . tenuipes van Tieghem 12. | Octotheca nov. gen. Viguier 47. O. plerandroides Viguier 47. X Odontoglossum Ariadne (O. nobile 2 X O. Wattianum Crawshayanum c) Crawshay 356. X O. Astarte (O. Harryanum Q X O. tripudians g) Crawshay 355. X O. Astraea (0. Fascinator O X Wat- Segen Crawshayanum cf) Crawshay 355. {Oenothera arcuata Kell.) 106. (0. Lindleyi Douglas) 105. Oothrinax subgen. nov. Becc. 95. Ophiopogon Cavaleriei Lév]. 266. - 396 CR Index specierum. Ophrys Reinholdii H. Fleischmann 125. | Orchis ustulata L. forma rubriflora J. | Vetter 32. ` | (Oreopanax capitatus Decne. et Planch.) 46. (O. Liebmannii Marchal) 46. Oreiostachys Gamble nov. gen. 328. O. Pullei Gamble 329. (Ormocarpum bibracteatum Baker) 165. Ornithocephalus graciliscapus Cogn. 62. Ourouparia: (Nauclea) formosana (Mat. sum.) Hayata 196. (Oxalis angustifolia H. B. K.) 261. (O. decaphylla H. B. K.) 256. (O. Deppei Lodd.y 260. (O. divergens var. amplifolia 'Trel.) 255. (O. Drummondii A. Gray) 256. (O. fasciculata Turez.) 261. (0. Galeottii Turez.) 257. (0. Jacquiniana H. B. K.) 258. (0. Hernandesii DC.) 258. (0O. lasiandra Zucc.) 259. (O. latifolia H. B. K.) 258. (O. lunulata Zucc.) 259. (O. madrensis S. Wats.) 262. (O. Neaei DC.) 261. (O. Neaei var. glabrata Baker) 261. | (O. pentantha Jacq.) 261. | (0. psilotricha Turcz.) 261. (O. Schiedeana Zucc.) 260. O. striata L. var. decumbens Bitter 119. (O. tetraphylla Cav.) 260. (O. tephrodes Turez.) 261. (O. vespertilionis Zucc.) 262. Oxypetalum reflexum Malme 347. Oxytenanthera? ruwensorënsis Chiov. 180. P. (Padus serotina pyramidalis C, K. Schn.) I). (Panax amplifolium Bak.) 47. ; (P. Davidii Franchet) 45. | (P. Delavayi Frančhet) 45. (Panicularia elata Nash) 74. P. nervata var. elata (Nash) Piper 74. Panicum adustum Nees. yar. leianthum ute Hack. 342. P. bulawayense Hack. 323. (P. chloroticum Nees) 343, (P.fascieulatum y.carthaginenseArechav.) P. fultum Hack. 342. (P. grumosum Nees) 343. P. Hochstetteri Steud, var. gracilis Chiov. 5. oria Sw. var. amplissimum Hack. P. pinifolium Chiov. 5. P. proliferum Lam. var. chloroticum (Nees) Hack. 343. P. rivulare Trin. var. grumosum (Nees) Hack. 343. Panicum rugulosum Trin. var. eon- densatum Hack. 344. P. rugulosum Trin. forma effusa Hack. 343 | P. sanguinale L. var. digitatum Hackel subvar. anisotrichum Hackel 206. | Parietaria ruwenzoriensis Cortesi 190. , Paris apriea Lévl. 265. | P. pinfaensis Lévl. 265. Parosela argyrostachys (Hook, & Arn.) Rose 252. Berlandieri (A. Gray) Rose 252. Brandegei Rose 252. canescens (Mart. & Gal.) Rose 250. citriodora (Willd.) Rose 249. Cliffordiana (Willd.) Rose 250. cyanea (Greene) Rose 251. P. eriophylla (S. Wats.) Rose. 252. P. Eysenhardtioides (Hemsley) Rose 250. P. glaberrima (S. Wats.) Rose 249. P. gracilis (Kunth) Rose 251. P. Hemsleyana Rose 250. P. inconspicua (Schauer) Rose 250. P. insignis (Hemsley) Rose 249. P. laevigata (G. Don) Rose 251. P. lasiostachya. (Benth.) Rose 252. P. leucostachys (A. Gray) Rose 250. P. leucostoma (Schlechtd.) Rose 252. P. luisiana (S. Wats.) Rose 251. P. microphylla (H. B, K.) Rose 252. P. mucronata (DC.) Rose 249. P. naviculifolia (Hemsley) Rose 250. P. nigra (Mart. & Gal.) Rose 251. P. oaxacana Rose 250. P. Painteri Rose 251. P. paueiflora Rose 251. P. pectinata (Kunth) Rose 249. P. plumosa (S. Wats.) Rose 252. P. polyphylla (Mart. & Gal.) Rose 249. P. psoralioides (Moric.) Rose 250, > D P. Purpusi (Brandegee) Rose 252. P. revoluta (S. Wats.) Rose 251. P. Seemani (S. Wats.) Rose 252. P. sericea (Lag.) Rose 251. P. trochilina (Brandegee) Rose 250. P. tuberculata (Lag.) Rose 250. P. vetula (Brandegee) Rose 250. P. Watsoni Rose 251. Paspalum Buchtienii Hack. 153. P. malacophyllum "Trin. var. lineari- folium Hack. 341. P. orale Nees. var. apiculatum Hack. 341. P. plicatulum Michx. var. longipilum ack. 342, var. multinode Hack. 342. P. virgatum L. var. subplicatum Hack. 2. Passiflora Warmingii Mast. chacoënsis Fries 204. Paulseniella nov. gen. Briq. 72. P. pamirensis Briq. 72 Peireskia bahiensis Gürke 300. subsp. oo KE dy 5 SC? » i RER ERN EXT SE e ee VA TS. E we BZ Ans Index specierum. 397 Pentochna nov. gen. van Tieghem 15. P. ramosa van Tieghem 15. Pentstemon Gormani Greene 28. Peramium decipiens (Hook.) Piper 79. (P. Menziesii Morong) 79. (Phegopteris Dryopteris Fée) 185. X Philadelphus magnificus ( Ph. inodorus X latifolius) Köhne 335. P. venustus Kóhne 335. Physalis Alkekengi L. var. anthoxantha Lévl. 266, P. Fauriei Léveillé et Vaniot. 126. Phytolacca thyrsiflora (Fenzl) Schmidt var. reducta Heimerl 81. Picea excelsa forma nidiformis L. Beiss- ner 339. Pisonia ambigua Heimerl 81. Pilocereus setosus Gürke 131. P. Straussü E. Heese 117. enee anisoides var: Gussonei Ross) 3 P. Rossi Loj. Poj. 36 P. saxifraga L. var. Rothert 124. . Pittosporum formosanum Hayata 193. Plantago Coronopus L. var. ceratophylla Hoffmsg. et Lk. forma angustifolia- glabrescens Béguinot 126. Platanthera Okuboi Makino 288. Platyclinis. formosana Schlecht. 199. Plerandropsis nov. gen. Viguier 46. Pl. Boni Viguier 47. Pleurothallis acutidentata Cogn. 59. P. Beyrodtiana Kränzl. 65. P. calcarata Cogn. 58. ( P. Cogniauxiana Krünzl., non Schlchtr.) 65. bipinnata W. P. deltoglossa Cogn. 59. P. elegantula Cogn. 56 P. Macaheensis Cogn. 57. P. nigroannulata Cogn. 306. P. serrisepala Kränzl. 18. P. subrotundifolia Cogn. 60. P. subumbellata Cogn. 58. Poa androgyna Hack. 159. P. Bolanderi var. Chandleri (Davy) Piper BERN? P. Canbyi (Scribn.) Piper 74. (P. Howellii var. Chandleri Davy) 74. P. pileomayensis Hack. 346. ( Polygala amara L. subvar. brachyptera Chodat) 340. P. subamara K, Fritsch 340. Polygonum acuminatum H. B. K. var. | stenophyllum Heimerl 86. P. confertiflorum Nutt. 168. P. Duclouxii Lévl. et Vant. 112. P. modestum Heimerl 84. (P. Watsoni Small) 168. P. yunnanense Lévl. 112. P. zigzag Levl. et Vant. 112. (Polypodium Dryopteris L.) 185. | | | | | Q | (Polypod ium Dryopteris æ. glabrum Neilr.) (P. Heleopteris Borckh.) 184. P. Herzogii Rosenst. 176. P. Preslianum | Spr. var. Rosenst. 314. (P. pulchellum Salisb.) 185. (Polyscias amplifolia (Bak.) Harms 47. X Polystichum illyricum (Borb.) Hayek EE X Lonchitis (Murb.) Hay.) immersa Polythecanthum nov. gen. van Tieg- hem 14 P. cambodianum (Pierre msc.) van Tieg- hem 14. P. cochinchinense van Tieghem 14. P. Lefévrei van Tieghem 14. P. Thoreli van Tieghem 14. Polythectuse latifolium (Pierre msc.) van ieghem 13. P. Pierrei van Tieghem 14. P. pruinosum van Tieghem 13. Pongelion grande (Prain) van Tieghem P. Vilmorianum van Tieghem 191. (P. Wightii van Tieghem) 191. Ponthieva Harrisii Cogn. 304. Fotamogeton californicus (Morong) Piper P. carinatus K. R. Kupffer 12t. (E. paucifiors var. californicus Morong) Potentilla apennina Ten. subsp. kionaea Maire et Petitmengin 2. (P. kionaea Hal.) 2. (Prosartes Menziesii D. Don) 78. Protorhus Perrieri L. Courchet 127. Prunus serotina Ehrh. forma 2. albo- variegata v. Schwerin 335. forma 4. phelloides v. Schwerin 335. (P. serotina pyramidalis Zabel) 335. Pseudoxalis nov. gen, 262. P. madrensis (S. Wats.) Rose 262. Psychotria angustissima Rech 327. P. atroviridescens Rech. 326, P. lonieeroides Rech. 328. P. Savaiiensis Rech. 327. Pteris Buchtienii Rosenst. 309, P. cheilanthoides Hayata 199. Pterocactus decipiens Gürke 89. Pycnostachys Dawei N. E. Brown 318. Pyrenacantha Menyharthii Schinz 166. Pyrola elliptica Nutt. var. morrisonensis Hayata 27, 58. Q. Quamasia Suksdor fii (Greenm.) Piper 77. (X Quercus Streimii Heuff.) 243. lanuginosa X sessiliflora ‚Simk. b, Tiszae (Simk. et Fek.) v. Hayek 243. (Q. Tiszae Simk. et Fek.) 243. 398 R. (Ranunculus aquatilis var. trichophyllus | A. Gray) 169. R. cardiopetalus Greene 122, R. concinnatus Schott forma angustis- sima (G. Beck) Maly 291. «. croaticus (Schott) Maly 290. forma Jahorinae Maly 291. . B. intermedius Maly 291. y- typicus Maly 291. d Sartorianus (Boiss. Maly 291. t. velatus Halacsy 291. forma bosniacus Maly 291. & Heldr.) | R. coeleste Jancz. 219. Index specierum. Rhamnus Sehneideri Lévl. et Vant. 265. (Rhamphidia discoidea Reichb. f.) 41. | (R. scripta Reichb. f.) 43. R. Bongardi var. Greenei (Howell) Piper ` US. serip ) 170 Rhynchanthus Johnianus Schlechter 117. Rhynchosia chrysantha Schltr. 362. R. Harmsiana Schlchtr. 361. R. Pentheri Schltr. 361. ( Ribes alpinum 8. mandchuricum Max.) 218. (y. japonicum Max.) 218. (X R. arcuatum (R. divaricatum? X gra- cile) Janez. 217. |. R. distans Jancz. 218. | X R. (subg. Ribesia) futurum (R. vul- R. delphinifolius var. terrestris (A. Gray) | Piper 169. (R. Greenei Howell) 170. ` R. hirtipes Greene 122. (R. hispidus Michx.) 170. R. intertextus Greene 123. (R. Lyalli Hook. f.) 170. (R. Macounii Britton) 170. (R. maximus Greene) 17. (R. occidentalis var. Lyalli A. Gray) 170. gare macrocarpum 2 X Warszewiczii cí) Janez. 219. R. Giraldá Janez. 218. X R. innominatum (R. divaricatum X grossularia) Janez. 216. BR Parilla) macrostachyum Jancz. | R. Maximowiczii Komarow, non Ba- (R. occidentis var. parviflorus Torr.) 170. | R. octopetalus Greene 123. | R. oreganus var. Macounii (Britton) Piper 170. (R. orthorhynchus var. platyphyllus A. Gray) 170. da ` d. pantothrix Brot.) 169. . platyphyllus (A. Gray) Piper 170. R. rudis Greene 123. p (R. tenellus var. (R. trichophyllus Chaix) 169: R. oo aläcsy var. bosniacus Maly R. verecundus Robinson 169, Raphiolepis indica Lindl. var. Tashiroi Hayata 195. Rauwolfia sambesiaca Schinz 166. Razoumofskya campylopoda (Engelm.) Piper 168. R. Douglasii var. abietina (Engelm.) Piper 168. R. Douglasii var. laricis Piper 168, R. Douglasii var. tsugensis (Rosendahl) Piper 168. (R. tsugensis Rosendahl) 168. Rhabdophyllum biserratum van Tieg- hem 8. Rh. contractum van Tieghem 8. Rh. coronatum van Tieghem 8. Rh. gracile van Tieghem 9. R. Klainei van Tieghem 8. R. reflecum van Tieghem 8. ; Rhamnus Cathartica L. var. ucrainiensis Blonski 30. pee Robinson) 170. talin 218. ( | X R. robustum (R. ni i- (mili fus 5 doves K Gen. x robustum (R. niveum X oxyacan 169. : thoides) Jancz. 217. X R. rusticum (R. grossularia 8. uva crispa X oxyacanthoides) Jancz. 216. X R. (subgen. Coreosma) Saundersii (R. Andaon ianen 9 X nigrum cf) Janez. X R. succirubrum (R. niveum © X di- varicatum cf) Zabel 217. R. tenue Jancz. 218. X R. utile (R. cynobati X grossularia) Jancz. 216. R. Vilmorini Janez. 218. Rotala densiflora Koehne var. formo- sana Hayata 195. ` : (Rottboellia Salzmanni Trin.) 341. Rourea (Byrsocarpus) orientalis H. Dn. var. madagascariensis L. Courchet 221. Rubia rwwenzoriensis Cortesi 189. Rubus armatissimus Figert 332. R. dissociatus Figert 333. R. Duclouxii Lévl. 111. _R. pinfaensis Lévl. et Vant, 374. R. 1 Lévl. 111. R. sachalinensis Lévl. 332, R. tereticaulis P. J. Müller forma scy- thicus Sudre 113. R. umbellifer Lévl. 111. Ruellia ( Dipteracanthus 1 €. B. Clarke 167. ins) ot ae pala S. Sabal jamaicensis Becc. 94. Sagina ciliata (Greene) Piper 169. er ambigua (repens X aurita) Kraš.) S. agyracea Wolf 215. Index specierum. Salix Camusi Lévy]. 378. S. commutata var. mixta Piper 168. {var. sericea Bebb.) 168. (S. excelsior Host) 243. (a. discolor A. Kern.) 243. (8. viridis A. Kern.) 243. - (S. fragilis-alba b. glabra Wimm.) 243. (S. fragilis à. viridis Wimm.) 243. (S.. glaucescens Host) 243. X S. Krasanii (S. angustifolia X au- rita) v. Hayek 243. (S. nigricans d. glaucescens A. Kern.) 3 S. nigricans Sm. 8. microphylla (Gaud.) v. Hayek 243. y. ovata (Gaud.) v. Hayek 243. (S. ovata Host) 243. (S. phylicifolia microphylla Gaud.) 243. . (S. phylieifolia var. ovata Gaud.) 243. S. polyandra Lévl. 377. X S. rubens (S. alba X fragilis) Schrk. «. discolor (Kern.) v. Hayek 243. (S. rubens f. excelsior Hay.) 243. S. rubens Schrk. 2. viridis (Fr.) v. Hay- ek 243. S. semiviminalis Wolf 215. var. longistyla Wolf 213. var. strobilacea Wolf 214. (S. viridis Fr.) 243. Salvia scapiformis Hance var. pinnata Hayata 197. | Sciaphila aneitensis W. B. 399 Schinus dependens Ortega var. tomen- tosa Fries 204. Schyzomeryta nov. gen. Viguier 48. S. schizolaena (Baill.) Viguier 48. Schizophragma Fauriei Hayata 195. emsley 17. Scirpus Brittonianus Piper 75. (S. campestris Britton) 75. (S. hakonensis Franch. et Sav.) 287. (S. Onoei Franch. et Sav.) 287. (S. petasatus Maxim.) 287. S. pseudofluitans Makino 289. | (S. robustus Var, campestris Fernald) 75. ' (S. Wichurai Franch. et Sav.) 287, | (S. yokuhamensis O. Kuntze) 287. | Scorzonera hieracifolia A. v. Hayek 149. (S. nigricans var. parvifolia Wimm.) 243. | S. purpurea Boiss. subsp. rhodantha (Hausskn.) Maire et Petitmengin 4. (S. rhodantha Hausskn.) 4. Scrophularia heterophylla Willd. subsp. laciniata (W. et K. pro sp.) Maire et Petitmengin var. poetarum Maire et Petitmengin 5. Scutellaria adenostegia Briq. 66, S. orientalis L. var. mollis Briq. 65. S. Paulsenii Briq. 65. | Sedum album L. subsp. athoum (DC.) S. viminalis L. var. latifolia Wolf 214. | Saponaria Kermanensis Bornm. 302. | (S. parvula Bunge) 303. S. viscosa C. A. Mey.) 303. (Satureia Boissieri Briq., non Hausskn.) | 115 5. (S. Edmondi Briq.) 115. (S. ge L subsp. longiflora Brig.) 115. | (S. longiflora Boiss. et Hausskn.) 115. (S. longiflora Presl) 115. S. macrosiphonia Bornm. 114. (S. Pitardii Bornm.) 1. (Saxifraga adscendens L. forma Linnaei Engl.) 35. var. scaposa Loj. Poj. 35. S. barbuloides Loj. Poj. 35. (S. exilis Poll.) 35. ` (S. Linnaei Boiss.) 35. _ S. odontophylla Piper 172. S. porophylla Bert. subsp. Federici- Augusti (Bias. Maire et Petitmen- in 3. S. © otundifolia L. subsp. taygetea ([Bois- sier et Heldr.] Engl. [pro var.) Maire et Petitmengin 3. i (S. taygetea Boiss. et Heldr.) 3. Scabiosa Krasami v. Hayek 173. S. lacerifolia Hayata 27. — Schefflera Bailloni Viguier 47. S. Bojeri (Seem.) Viguier 46. Maire et Petitmengin 3. (var. brevifolium Boiss.) 3. (S. athoum DO.) 3, S. Bodinieri Lévl. et Vant. 372. S. caerulans Lévl. et Vant. 372. S. definitun Lévl. 373. S. Ducis Aprutii Cortesi 191. | S. japonicum Sieb. var. senanense (Ma- kino) Makino 290. S. Pekinense Lévl. et Vant. 373. S. phyllanthum Lévl. et Vant. 373. Seemannaralia nov. gen, Viguier 46. S. Gerrardii (Seem.) Viguier 46.. Seguiera affinis Heimerl 79. S. elliptica Fries 206. Senecio coreopsoides Chiov. 181. S. erassipes Lévl. et Vant. 331. S. dileptiifolius Greene 30. S. Ducis. Aprutii Chiov. 182. S. Mattirolii Chiov. 182. S. nudibasis Lévl. et Vant. 331. | S. (Sinuosi) Pirottae Chiov. 181. var. infundibuliferus Chiov. 182. | S. Roccaki Chiov: 183. S. velutinus Lévl. et Vant. 331. Serapias africana (Rendle) Eaton 44. S. Austinae (A, Gr.) Eaton 44. S. chloidophylla (Reichb. f.) Eaton 44. S. consimilis (Don.) Eaton 44. (S. cordigera Li.) 44. S. cucullata (Boiss. et Heldr.) Eaton: 44 | S. gigantea (Dougl.) Eaton 44. |! S. kurdica (Bornm.) Eaton 44. | (S. Lingua L.) 44. '- S. longibracteata (Bl) Eaton 44. 400 (Serapias longipetala Poll.) 44. (S. neglecta De Notaris) 44. (S. parviflora Parl.) 44. S. sessilifolia (Peterm.) Eaton 44. S. somaliensis (Rolfe) Eaton 44. Serapiastrum cordigerum (L.) Eaton 44. S: Lingua (L.) Eaton 44. S. longipetalum (Tenore) Eaton 44. S. neglectum (De Not.) Eaton 44. S. parviflorum (Parl. Eaton 44. Sesamum alatum Thonn. var. sambesia- cum Schinz 167. Setaria paucifolia Lindm. var. plani- folia Hack, 342. Seychlaria W. B. Hemsley nov. gen. 16. S. Thomassetii W. B. Hemsley 16. Silene Aucheriana Boiss. var. angusti- folia Litw. 102. S. clavaeformis Litw. 102. S. crispans Litw. 103. S. gaudanensis Litw. 103. S. Schimperiana Boiss. var. latifolia Litw. 103. ` ; . {Sinapis nudicaulis Lag.) 382. (Sisymbrium monense Cav.) 382. S. sinapistrum Crantz var. ucrainicum Blonski 30. ; Sisyrinchium birameum Piper 78. (Sitanion Leckenbyi Piper) 75. (Smilacina racemosa var. brachystyla Henderson) 78. Sobralia rupicola Kránzl. 21. Solanum anodontum Lévl. et Van. 126. Sophronitis cernua Lindl. var. albiflora | Cogn, 61 Sorbus Aria L. subsp. graeca Heldr. (pro sp.) var. umbellata (Desf.) Maire et Petitmengin 3. (S. Aria L. d. wmbellata Hal.) 3. S. reflexipetala Koehne 336. S. serotina Kóhne 336. Spartina densiflora Bogn. var. obtusa Hack. 345. (Spartium valentinum W.) 383. ( epo quiaria salsuginea var. Robinson) 169. (Spiranthes decipiens Hook.) 79. Sporobolus Ruspolianus Chiov. 6. S. tenuispica Hack. 344. Stelis perpusilla Cogn. 56. S. polystachya Cogn. 306. Stellaria subvestita Greene 120. bracteata Index specierum. Stipa melanosperma Presl var. erythrina Hack. 345. S. turkestanica Hack. 54. Streptolirion Duclouxii Vant. 114. Strobilanthes Micholitzi H. N. Ridley 319. Strobilopanax nov. gen. Viguier 47. S. macrocarpus (Baill.) Viguier 48. S. macrocephalus (Baill.) Viguier 48. T. Tamarix Kotschyi Runge var. Litw. 104. | (Taraxacum denudatum Boiss. et Noë) 149. T. farinosum Hausskn. et Bornm. 150. (T. montanwm Boiss.) 149. Lévl et rosea | (T. montanum DC.) 149. T. pseudonigricans Handel-Mazzetti 150. l (T. serotinum Boiss.) 150. T. Syriacum Boiss., v. Handel-Mazzetti 149. Telephium Barbeyanum Bornm. Band V. 400. (Tetradiclis Ewersmanni Bunge) 104. (T. salsa C. A. Mey.) 104. (f. Ewersmanni O. Kuntze) 104. (var. longipedicellata O. Ktze.) 104. T. tenella (Ehrenberg) Litw. 104. var. longipedicellata (O. - Kuntze) ' Litw. 104. Thalictrum Fauriei Hayata 192. Thelypodium streptanthoides Leiberg 171. (Therofon intermedium Heller) 172. T. majus var. intermedium Piper 172. b esi Harrisiana Becc. 94. sanocarpus curvipes Var. madocarpus iper m. ^ ul Tilia Tuan Szyszyl var. Cavaleriei Engler et Lévl. 266. ; Tissa diandra var. bracteata (Robinson) Piper 169. Tovaria Esquirolii Lévl. 264. T. Hallaisanensis Lévl. 264. (Tricholaena ruficoma Dur. et Schinz) 6. Trichomanes formosanum Yabe 282. T. liukiuense Yabe 283. | T. Miyakei Yabe 282. Stemmodontia bahamensis N. L. Britton | 248. S. Sancti Jacobi Krünzl. 22. Stereochlaena Hack. nov. gen. 321, S. Jeffreysii Hack. 321. Stipa leptothera Spegazz. lacea Hack. 154. S. Lessingiana "Trin. et Rupr. var. Ze- derbaueri Hack. 151. var. atrovio- Trimorpha Cappadocica Vierhapper 147. T. pycnotricha (Schott et Kotschy) Vier- happer 147. | Tripogon subtilissimum Chiov. 7. Stenorhynchus apetalus Kràünzl. 23. Trisetum_spicatum var. molle (Michx.) Piper 74. | (T. subspicatum var. molle Gray) 74. (Triteleia grandiflora Lindl.) 77. Triticum caninwm L. mut. subinerme K. R. Kupffer 125. (T. repens var. pubescens Döll) 75. ` (T. repens var. subvillosum Hook.) 75. Index specierum. U. Unifolium bifolium var. kamtschaticum (Gmel.) Piper 78. (Uvularia Smithii Hook.) 78. V. Vagnera amplexicaulis var. brachystyla (Henderson) Piper 78. Vandellia Bodinieri 377. V. callitrichifolia Lévl. 377. V. Cavaleriei Lévl. 377. Veronica. Martini Levl. 377. V. siaretensis Ernst Lehmann 30. ( Vesicaria reticulata Lam.) 128. W Waltheria Makinoi Hayata 194. Weinmannia boliviensis Fries 205. Woodwardia paradoxa €. H. Wright. 319. X. Xyris calcarata Heimer] 211. X. rubrolimbata Heimerl 212. (X. stenophylla Nilsson) 209, X. subulata R. et P. var. acutifolia Heimerl 209. ( X. tortula forma robusta Szyszylowicz) 210. X. Wawrae Heimerl 210. X. Zahlbruckneri Heimerl 212. Viola chaerophylloides (Regel) Makino | 287. forma simplicifolia Makino 287. V. formosana Hayata 193. V. Nagasawai Makino et Hayata 193. (V. pinnata Franch. et Sav.) 287. . F der var. chaerophylloides Regel) (V. pinnata var. dissecta Miq., non Turez. nec Regel) 287. Y. Ypsilandra thibetica Franch. var. lati- folia Vant. 114. Z. Zeugites mexicana ack. 158. Zygostates papillosa Cogn, 62. var. glandulosa Addenda atque corrigenda. Band V. p. 309. No. 2: gleichen p. 405, links Z. 6 v. u. »Corynanthe microceras“, nicht „C. macroceras“. Des- p. 406. Rechts Z. 7 v. o.: „Burkill“ nicht ' ,Burkin*. p. 407. Links Z. 14 u. 15 v. or E. rodanthum und E. rosensis Nel- son et Kennedy 285 gehört nicht zu Erigeron, sondern zu Eriogonum! 419. Links Z. 19 v. o. einschalten: Telephiwm Barbeyanum Born- p. müller 400. SS Band VI. p. 13. No. 31: „msc.“ statt „misi“. p. 36. Z. 7 v. u.: „Ross“ ohne Punkt. p. 49. No. 20: E. viridissimum, nicht E. viridissima. p. 92. No. 5: „Cereus sanguineus“, nicht ,C. anguinus“. p. 104. Z. 18 v. o.: „Tetradiclis“, Z. 21 v. o.: „Eversmanni“. p. 111. No. 108: „Hypericum“, nicht „Hyperium‘“. p. 158. No. 17: „Zeugites“ statt „Zengites“. p. 165. No. 16: „Menyharthii‘ statt ,,Menyhartii*. p. 243. Z. 7 v. u.: „Host“ nicht ,Host.“. p. 210. infra medium piloso“, Repertorium novarum specierum. VI. Z. 19 v. o. statt: „corolla extus hispida“ soll stehen: ,styló- 26 MM Druck von A. W., Hayu's Erben. Potsdam.