No. 53/54 Band IV No. 1/2 ' 1. Mai 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde /$ Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk. der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. A Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen a sofort zum Abdruck gelangen. Wa s E Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzeigen: Bulletin de "Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier a Chambezy, Suisse. 1ère serie, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, | 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.— Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 31 zu richten Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen auctore Friderico Fedde Fasciculus IV (1907) BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31 COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN — 1907 — Mo. Bot.Garaen | 1908 Druck von A. W. Hayn's Erben, Potsdam. Vorrede zum IV. Bande. Die Entwickelung des Repertoriums im verflossenen Jahre war zwar eine langsam fortschreitende, indessen doch immer noch nicht so, dass die Selbstkosten gedeckt werden, geschweige denn, dass an eine Ver- grósserung des Umfanges ohne Erhóhung des Bezugspreises gedacht werden kann; und das ist durchaus nötig, um möglichst alle zer- streuten Diagnosen vollständig bringen zu können. Wie weit dies bis jetzi regelmässig. geschehen kann, zeigt das Zeitschriftenver- zeichnis, das sich gleich an diese Vorrede anschliesst und 195 Nummern umfasst. Ich muss daher noch einmal an alle Gönner und Freunde meiner Unternehmung die dringende Bitte richten, durch eifrige Werbung im Kreise der Freunde und Fachgenossen die Zahl der Abonnenten zu er- höhen, damit endlich an eine Vergrösserung des Umfanges gegangen werden kann. Die Zusendung von Originaldiagnosen für diesen Band fand weiter in recht dankenswerter Weise statt, nur macht es immer noch Schwierigkeiten, Separate aus wenig verbreiteten und in Berlin nicht zugänglichen Schriften von den Autoren zu bekommen. Ich bitte im Interesse der Förderung des Werkes um recht zahlreiche Zusendung, da das Abschreiben der Diagnosen aus den Zeitschriften grösseren Zeit- verlust kostet. Ausserdem erkläre ich mich gern bereit, Übersetzungen von Diagnosen ins Lateinische aus Floren und anderen Werken zu bringen, damit diese - nach den Beschlüssen der Nomenklaturkonferenz gültig werden. Dr. F. Fedde, Berlin-Wilmersdorf, Weimarsche Str. 3. Zeitschriften- Verzeichnis. Beifolgend die Zeitschriften, aus denen regelmässig die neuen Diagnosen im Repertorium gebracht werden Agram, Glasnik. — Soc. hist.-nat. Croat. Amani. Pflanzer. Amsterdam. Versl. Wis.-en Nat. Afd, Kon. Augsburg. Ber. Nat. Ver. Basel. Verh. Naturf. Ges. Batavia, Teysmannia. Bautzen. Sitzb. u. Abh Bergen. Bergens Mus. Berkeley. Univ. Calif. Berlin. Sitzb. Kgl. Pr. — Ber. D. Bot. Ges. Aarb. Publ. Ak, Wiss. — Ber, D. Pharm. Ges. — Sitzb. Ges. Natf. Fr. — Gartenfl. — Tropenpflanzer. Zeitschr. Ges. Erdk. Bern. Mitt. Naturf. Ges. — Verh. Naturf. Schweiz. Ges. Besançon. Mém. Soc. d’Emu). Doubs. — Arch. Fl. jurass. Bonn. Verh. Naturh. Ver. Rheinlande. — Mitt. D. Dendr. Ges. Bordeaux. Act. Soc. Linn, Boston. Proc. Amer. Ac. — Proc. Soc. Nat. Bist. Bourg. Bull. Soc. Nat. Ain. Braunschweig. Jahrb. Ver, Natk. Bremen. Abh. Naturw. Ver. Breslau. Jahresb. Schles, Ges. Brünn. Verh. Naturf. Ver. — Ber. u. Abh. Clubs Naturk. Brússel. Bull. Soc. R. Bot. Belg. Budapest. Nóv. Kózl. — Ann. hist.-nat. Mus. Hung. Buenos Aires. Ann. Mus. Nac. Caen. Bull. Soc. Linn. Norm. Calcutta. Rec. Bot. Surv. India. Chapel Hill. Journ. Elisha Mitch. Soc. Chemnitz. Ber. Naturw. Ges. Cherbourg. Mém. Soc. Sci. nat. . Christiania. Nyt Mag, Naturvid. — Arch. Math. og Naturv. Chur. Jahrber. Natl. Ges, Graubünden. | Cincinnati. Journ. Cinc. Soc. Nat. Hist. Gew. Vergad. Ak. Wet. Ann Arbor Rep. Michigan Ac. Sci. Nat. Ges. Isis. | Coimbra. Bol. Soc. Brot. Colombo. Ann. Bot. Gard. Parad. Colorado Springs. Color. Coll. Stud. Columbus. Ohio Nat. Danzig. Schrift. Naturf. Ges. Amt]. Ber. Verw. Samml. Dorpat. Schrift. Naturf. Ges. — Arch. Naturk. Liv-, Ehst- u. lands. — Act. hort. bot. Jurjev. — Sitzb. Naturf. Ges. Dresden. Sitzb. Isis. Diirkheim. Jahrb. Pollichia. Kur- , Edinburgh. Trans. a. Proc. Bot, Soc. | — Ann. Scot. Nat. Hist. ; Elberfeld. |! Emden. Jahrb. Naturw. Ver. Jahrber. Naturf. Ges. Erlangen. Sitzb. Phys.-mediz. Soz. Florenz. Bull. Soc. bot. Ital. Nuov. Giorn. Bot. Ital. Frankfurt a. M. Ber. Senckenbg. Ges. Frankfurt a. O. Helios. | Frauenfeld. Mitt. Thurg. Naturf. Ges. Freiburg i. B. Ber. Natf. Ges. | — Mitt. Bad. Bot. Ver. , Güstrow. Genua. Malpighia. Gera. Jahrb. Ges. Fr. Naturw. Giessen. Ber. Oberh. Ges. Nat.- u. Heilk. Görlitz. Abh. Naturf. Ges. Grahamstown. Rec Albbany Mus. Graz. Mitt. Naturw. Ver. Steiermark. Greifswald. Mitt. Naturw. Ver. Arch. Ver. Freunde Na- turg. Mecklenburg. , Halifax. Proc. a. Trans. N. ‘Scot, Inst. | Soc. Hamburg. Verh. Ver. naturw. Unterh. — Verh. Nat. Ver. -— Abh. Geb. Naturw. Hannover. Jahrb. Naturh. Ges. Heidelberg. Verh. nat.-med. Ver. Hermannstadt. Verh. u. Mitt. Ver. Nat. Jekatherinburg. Bull. Soc. oural. Indianopolis. Proc. Ind. Ac. Sci, Zeitschriften-Verzeichnis. Innsbruck. Zeitschr. Ferdin. — Ber. Naturw.-Med. Ver. Jena. Naturw. Wochenschr. Jowa. Jowa Nat. Karlsruhe. Verh. Naturw. Ver. Kassel. Abh. Ver. Naturkd. Kiel. Schr. Naturw. Ver. Schleswig- Holstein. . Kiew. Mém. Soc. Nat. Klagenfurt. Carinthia. — Jahrb. Naturh. Landesmus. Königsberg. Schr. phys. ök. Ges. Kolmar. Mitt. Naturh. Ges. Kopenhagen. Bot. Tidsskr. — Medd. Bot. For. — Vidensk. Medd. Laibach. Mitt. Mus. Ver. — lsv Muz. Drust. Landshut. Ber. Bot. Ver. Lausanne. Bull. Soc. Vaud. Leipzig. Gartenwelt. — Bot. Zeitg. Le Mans. Monde des Plantes. Linz. Jahrb. Ver. Natk. — Mus. Franc.-Carol. London. Ann. of Bot. — Bot. Mag. — Gard. Chron. Lund. Botaniska Notiser. Lüneburg. Jahrb. Nat. Ver. Luxemburg. Arch. Trim. — Rec. Mém. et Trav. Soc. Bot. — Ver. Lux. Naturfr. Lyon. Ann. Soc. bot. Madison. Wisc. Geol. Nat. Hist. Surv. — Trans. Wisc. Ac. Sci. Magdeburg. Abh. u. Ber. Mus. Nat. u. Heilk. Mailand. Atti Soc. Mus. civ. Milano, Marburg. Sitzb. Ges. Bef. ges. Natw. Milwaukee. Bull. Wisconsin Nat. Hist. Soc. Missoula. Bull. Univ. Montana. Mons. Le Bambou. Montevideo. Ann. Mus. Nac. Moskau. Bull. Soc. Imp. Nat. München. Mitt. Bayr. Bot. Ges. Neapel. Boll. Soc. Nat. Napoli. — Rendic. Acc. Sci. Fis. e Mat. Neudamm. Monatsschr. Kakteenkd. Neuenburg. Bull. Soc. Sci. Nat. New York. Ann. N. York Ac. Sci. Nijmwegen. Rec. Trav. bot. Neerl. Nürnberg. Abh. Naturf. Ges. — Jahrb. Naturf. Ges. Odessa. Mém. Soc. Nat. Nouv. Russie. Olmútz. Ber. Naturw. Sekt. Ital. Sci. nat. | | Paris. V Padua. Atti Acc. Sci, Venet.-Trent.-Istr. Palermo. Contr. Biol. veg. Ann. Sci. nat. Paris. | >- Bull. Mus. Hist. nat. Paris. — C, R. Acad, Sci. |. — Nouv, Arch. Mus, hist. nat. - Philadelphia. | Posen. — Rev. gén. Bot. Proc. Am. Phil. Soc. — Proc, Ac. Nat. Sci. Pisa. Atti Soc. Tosc. Sci. Nat. Zeitschr. Naturw. Abt. d. Ges. f. Kunst u. Wiss. Prag. Sitzb. Lotos. — Sitz. Kgl. Bóhm. Ges. Wiss. Pressburg. Verh. Ver. Natur- u. Heilk. Regensburg. Mitt. Ver. Naturfr. Reichenberg. Mitt. Ver. Naturfı. Rio de Janeiro. Arch. Mus. Nac. Rochester. Proc. Rochester Ac. Sci. Rom. Ann. di Bot. — Atti R. Acc. Linc. San Diego. Zoë. | Sao Paulo. Rev. Soc. Sci. Siena. Bull. Lab. Ort. bot. Sitten. Bull. Soc. Murith. St. Gallen. Ber. Naturw. Ges. St. Louis, Trans. Ac. Sci. -— Rep. Missouri Bot. Gard. ; Stockholm. Ark. f. Bot. Strassburg i. E. Mitt. Philom. Ges. Stuttgart. Jahresh. Ver. vaterl. Na- turk. Wiirttembg. — Zeitschr. f. Naturw. Sydney. Agric. Gaz. N. S. Wales. — Proc. Linn. Soc. N. S. Wales. Tiflis. Act. hort. bot. -. Mon. Jard. bot. Tokyo. Bot. Mag. — Journ. Coll. Sci. Topeka. Trans. Kansas Ac. Sci. Tromsö. Mus. Aarber. | — Mus. Aarsh. Tufts College, Mass. Tufts Coll. Stud. | Wellingtcn. | Würzburg. Washington. Proc. Biol. Soc, — Misc. Pap. Bur. Plant Industr. — Plant World. Trans. Zealand Inst. Wien. Ann. Hofm. — Mitt. Naturw. Ver. — Schrift. Ver. Verbr. Naturw. Kenntn. — Verh. Zool.-Bot. Ges. Wiesbaden. Jahrb. Nassau. Ver. Natk. Winterthur. Mitt. Naturw. Ges. Sitzb. Phys.-Med. Ges. Verh. Schweiz. Nat. Ges. and Proc. New Zürich. Zwickau. Jahrb. Ver. Natk. XXIV. L. XCIII. LV. XI. XVIII. XCIX. XCVIII LXXI LXXI. V. - Inhalt. Ames, Oakes. Species novae Acoridii generis in Philip- pinis "insulis indigenae. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 143--154.) pp. 72—82 Bolus. Harry. Plantae africanae novae. |, (Ex: Trans. South Afric. Phil. Soc., XVI, p 2 [Oct. 1905], pp. 135—152.) . . . e. . pp. 194—202 . Bornmiller, J. Galium Dieckii Bornm.. eine neue Art der Sektion Eugalium-Chromogalia aus der Flora des Cilicischen Taurus. (Originaldiagnose.) . . . pp. 267—268 . Bornmiller, J. Bryonia Haussknechtiana Bornm. nov. spec. (Originaldiagnose.) . e... p. 354 . Brandegee, T. S. Plantae novae Californicae. (Aus: Zoé, V [1906], p. 227—230.) . . . . . pp. 13—15. . Brenner, Magnus. Varietates novae Taraxacı officinalis. (Ex: Medd. Soc. Faun. Flor. Fennica, h. 32, 3. IIT. 1906, p. 96—99). . . . . o... pp. 28—29 Brenner, Magnus. Tarazaca nova vel distinctius definita (Originaldiagnosen.) . 2. s. s. s p. 355—351 Bush, B. F. Plantae novae Texanae. (Ex: Missouri Bot. Gard. Rep., XVII [1906j, pp. 119—125.) pp. 213—217 Chase, Agnes. Panicearum genera ac species aliter disposita, I. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 183—192.) pp. 29—30 Cogniaux, Alfred. Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. (Ex: Bull. Soc. Roy. Bo*. Belgique, XLIII 11906), pp. 266 à 356.) . . . . pp. 54—60 Cogniaux, Alfred, Macrozanonia gen. nov. (Ex: Bull. Soc. bot. Belgique, XLITI [1906], p. 358.) pp. 380—381 Costantin et Gallaud. Asclepiadaceae novae madagascarienses a Geay collectae. (Ex: Bull. Mus. d' Hist nat. Paris, XII. [1906], pp. 415—421.) pp. 376 — 380 Diels, Ludwig. Rhododendron siamense Diels, nov. spec. (Originaldiagnose.) à . . + + s s + p. 289 Diels, Ludwig. Prunus Hosseusii Diels, nov. spec., aus Siam. (Originaldiagnose. . . . pp. 289—290 Domin, Karl. Koeleriae novae danicae a K. Domin de- seriptae. (Ex: Bot. Tidsskr, XXVII [1906], p. 221—224.) . pp. 11—12 LXXVI. LXXVII. IV. XXXVII. XLVIII. XCV. XLVII. XXVIII. LXXXIV. XXX. VII. XXXIII. XXXVII. LI. -LXXXIL LX VII. LXXXI. XXXV. Inhalt. Vii Domin, Karl. Zwei neue Azorella-Arten aus Südamerika. (Originaldiagnosen.) . . . . . . BE E 296—298 Domin, Karl. Umbelliferae ovae extr nouropaeae, . (Ori- ginaldiagnosen.) . . . . . u 298 — 300 [Fedde, Friedrich.] Species ı novae ex „Schedae ad Her- barium Florae Rossicae a Museo Botanico Academiae Imperialis Seientiarum Petropolitanae editum*, V, no. 1201—1600 (1905). 170 pp. . . pp. 8-11 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXVII (1905), descriptae . . . pp. 120—126 [Fedde, Friedrich.| Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXVIII (1905), descriptae an pp. 170—179 [Fedde, Friedrich.] Species novae in Gardeners’ Chro- nicle, 3. ser, XXXIX [1906], descriptae . . pp. 363—371 (Fedde, Friedrich.| Plantae anno 1906 in Botanical Ma- gazine* denuo descriptae . . . . . . . . . pp. 167—169 Fedtschenko, Olga et Boris. Jridaceae novae in Tur- kestania Rossica detectae. (Aus: Bull. Jard. Imp. Bot. St. Pétersbourg, V [1905], no. 4) . . pp. 95—96 Fedtschenko, B. A. Species novae in Turkestania de- tectae. (Ex: Journ. Bot. Sect. Bot. Soc. Imp. Nat. St. Pétersbourg, 1906, no. 6.) . . . pp. 318— 320 Focke, W. O. Zwei neu entstandene Tragopogon- Arten. (Ex: W. O, Focke, Betrachtungen und Erfahrungen über Variation und Artenbildung, in: Abh. Nat. Ver, Bremen, XIX [1907], p 68—87.) . . 20. . pp. 97—98 XIII. XXVI. Fries, Rob. E. Neue Arten. aus: Rob, E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argen- tinien. lll. IV. V. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905]) . . . 20. . . pp. 20—24, 33—42, 86—94 LI. Fries, Rob. E. Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. III. IV. | (Auszug aus: Arkiv för Botanik, Bd. 6 [1906], no. 2 16 pp.) pp. 104—108, 202—207 Fries, Rob. E. Scopariae generis species novae. (Ex: Arkiv fór Botanik, VI. 1906, no. 9) . . . pp. 116—120 Greene, E. L. Rosaceae novae Columbiae Britannicae. (Ex: Ottawa Naturalist, XVII [1905]. pp. 215—216.) . p. 208 XCIV. Greene, Edward L. Rhus glabra revisa et in species novas atque affines divisa. (Ex: Proc. Washington Ac. Sci," VIII [1906], pp. 167 bis 196) . . . pp. 311—316, 357—363 Hackel, Ernst. Gramineae novae Argentinae. I. (Ex: T. Stuckert, Contribución al conocimiento de las Gramináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XI [19041, pp. 43—161.) . . . . . . . . pp. 271—280 LXXXIV. Hackel, Ernst. Gramineae n novae Argentinae. 11. (Ex: T. Stuckert, Segunda contribución al conocimiento de las Gramináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XIII [1906], pp. 409—555.) . . . pp. 305—310, 340—348 Hackel, Ernst. Gramina Cubensia nova. (Ex: Primer Informe Anual de la Estacion Agronomica de Cuba, 1906, June 1, p. 409—412.) . . . . . . pp. 112—114 Vill XCVI. XIX. XXXII XVII. XLIII. LXXIII. LXXIV. LIII. XLVI. XCI. XLIV. LXXIX. XXII. XXV. XXVII. XXXVI. LVIII. C. Inhalt. Hayek, August von. Plantae novae Stiriacae II. (Ex: ,Schedae ad Floram Stiriacam exsiccatam.* Lief. 7—10 [1906]. sched. 301—500.) . pp. 371—373 Heller, A. A. Plantae” novae Californiae mediae occi- dentalis. (Ex: Bull. South Calif. Ac. Sc. Los Angeles, II [1903], pp. 65 —70.) . 2. s. . pp. 60-63 Hollick, Arthur. Species novae Pleistocaeniae Marylan- dicae. (Ex: Contr. New York Bot. Gard., no. 85, in: Maryland Geolog. Surv., 1906, p. 217—237, pl. 67—75.) . pp. 100—104 Holm, Th. Carices novae Americae Boreali-occidentalis. (Ex: Holm, Studies in the Cyperaceae, XXIV, in: Amer. Journ. Sci, XX [1905], pp. 301—806.) . . pp. 50—54 Holmboe, Jens. Einige neue Formen von Anemone He- patica L. aus der Umgegend von Christiania. (Ex: Nyt Mag. f. Naturv., XLIV 11906), Pp» 351—811, taf. XV.) . . . . pp. 155—159 Hosseus, C. C. Leguminosae novae siamenses. (Original- diagnosen.) E pp. 290 —291 Hosseus, C. C. Eine neue ' Gesneracee (Did ymocarpus aureo-glandulosa) C. B. Clarke, aus Siam. (Original- diagnose.) 0.1 . pp. 291—292 Janczewski, Eduardus. Species novae generis Ribes. II. (Ex: Bull. intern. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. math. et nat., Déc. 1905, p. 155—764; Janv. 1906, P 1—18; Mai 1906, p- 280—993.) . ; pp: 209—212 Koehne, E. Neues von F orsythia. (Ex: Gartenflora LV 11906), pp. 176—180. 198—207, 226 bis 232.) . . pp. 164—166 Kränzlin, Fr. Eine neue Calceolaria : aus Peru. (Original- diagnose.) p. 353 Kusnezow, N. Primulae generis species et varietates novae Caucasicae in Fl. Cauc. critica descriptae. (Ex: Fl. Cauc. critica, IV, 1 [1901], p. 1—117.) pp. 159—162 |Lakon]. Drei Diagnosen aus Heldreichs ,,ZvufoAai zc ovvraEi Xiwgidos tav Kuxkadav: ‘H Xdmoic vc Mvxóvov xal tæv naçgaxeuérwr voor Arjlov xa Pyvelac”. (Ener. IIeovaooov, 1901, p. 239—255.) . . . . . . . p. 302 Léveillé, H. Nouveaux Ficus chinois. (Originaldia- gnosen.) . pp. 65—67 Léveillé, H. Ficus genus speciebus. chinensibus auctum. (Ex: Mem..R. Ac. Cienc. y Art. Barcelona, 3 ser, VI, no, 12, 17 pp.) . . pp. '82—86 Léveillé, H. Melastomataceae novae chinenses. (Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. XXXV [1906], p. 391—398.) Léveillé, H. Commelinaceae novae chinenses. (Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. de Cherbourg, XXXV [1906], p. 881-391.) . . . pp. 114—115 LXXXVI. Léveillé, H. Decades plantarum novarum, I. Il. III. (Originaldiagnosen.) pp. 225—227, 330—334 [Luisier, G.] Neue Arten aus: G. Sampaio, Notas criticas sobre a Flora portugueza. (Ex: Ann. Sci. Nat, Porto X [1906[, pp. 8—77.) de Cherbourg, pp. 94— pp. 382—384 XLI. LXVIIH. XXXIV. XIV. LXII. LXVI. LXIX. LIV. XV. LXXXIII. XCVIL LVI. LIX. XLII. Inhalt. IX Macloskie, George. Plantae novae Patagonicae. H. (Auszug aus George Macloskie, Flora Patagonica, Sect. 3 u. 4, in: Rep. Princeton Univ, Exp. to Patagonia, 1896—1899, Vol. VIII, Botany, Part. V, pp. 595 —810 [1905], pp. 811- 905 [1906].) . . . . . pp. 137—144 Maiden, J. H. Plantae novae in New South Wales indigenae. (Ex: Proc. Linn. Soc. New South I ROS: XXXI [28. XI. 1906], part. IV, pp. 731—142.) . . . e. . + pp. 280—284 Masters, M. T. Coniferae Chinenses novae. (Ex: Journ. Linn. Soc Bot., XXXVII [1906], p. 410—424.) pp. 108—111 Menezes, Carlos A. Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. (Aus: Ann. Sci. Nat. Porto, VIII [1901], pp. 95—99.) pp. 43—44 Murbeck, Sv. Rumicis vesicarü species novae affines. (Ex: Lunds Univ. Arsskr, N. F., Afd. 2, Bd. 2, n. 14; Kgl. Fys. Sállsk. Handl., N. F., Bd. 17, n. 14: 30 pp., 2 tab.) pp. 251—255 Muschler, Reno. Labiatae siamenses novae. (Original- diagnosen.) . . . . 2. s. pp. 268—211 Nelson, Aven et Kennedy, P. B. Species novae ex ,Great Basin“ (Nevada et California). (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906|, pp. 155 à 158) . . . . 5... . . . . pp. 284—286 Pau, Carolus. Fritillaria Boissieri Costa. (Corrigit Carolus Pau in: Bull. de la Institució Catalana d'Historia Natural, Barcelona, 1907, p. 9) . . . . . . p. 212 Paulsen, Ove. Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. (Ex: Ove Paulsen, Plants collected in Asia Media and Persia, III. IV, in: Bot. Tidsskr., XXVII 1906) p- 127—151; p. 209—219) . . . eo. pp. 45—48 . Pearson, H. H. W. Verbenaceae 1 novae Austro- africanae, (Ex: Transact South Afric. Phil. Soc, XV, pt. 4 [1905), p. 175--182.) . . . . + p. 25—27 . Perkins, J. Ein neites Alniphyllum (A. Fauriei) und einiges über die systematische Stellung der Gattung, (Originaldiagnose.) . . . . . . . ui p. 1, 2 Petitmengin. Lysimachia genus novis speciebus chinen- sibus auctum. (Ex: Le Monde des Plantes, IX, no. 46 tl. VII, 1907], pp: 30,31). . . . . . pp. 317—318 Pulle, A. Plantae’: novae Surinamenses, (Ex: Hec. Trav. Bot. Néerl, [1907], pp. 119—141.) . pp. 313—316 Prain, D. Meconopsis, Papaveracearum genus, speciebus nonnullis novis aucta. (Ex: Ann. of Bot., XX 1900), pp. 323—310. Plate XXIV and XXV). . o... pp. 217-224 Rechinger, Karl. Plantae novae | pacifieae. (Original- diagnosen.) . . . . . + + pp. 228—235 Robinson, B. L. Eupatorieae novae Americanas. IL (Ex: Proc. Amer. Ac. Arts and Sci, XLI, no. 1, May 1906, pp. 1—48: Contrib. Gray Herb. Harvard Univ., N. S., XXXII, 1—IV) . . . . Le + Pp 144—155 XXXL II. LXXV. XX. XVI. XXIII. LXXX. XLV, LX. XII. XXI. LXXX VII. LXXXVIII. VII. III. XLIX. LXXVIII. Inhalt. Rose, J. N. Umbelliferae novae Georgianae. (Ex: Proc, Unit. St. Nat. Mus, XXIX [1905], p. 441—442 with pl. HIL). . . p. 99 Rosenstock, E. Filices 1 novae. |. 1L (Originaldiagnosen.) pp. 2—6, 292—296 Schuster, Jul. Veronicae generis altera hybrida nova. (Originaldiagnose.) ED pp. 63—64 Sodiro, A. Piperis generis species novae e quattuor Ecua- dorenses a Sodiro descriptae. (Aus: Sertula Florae Ecuadorensis, auctore A. Sodiro, - 1905, pp. 13—16.) . . pp. 48—50 Steiger, Emil. Neuheiten aus der Flora der Adula- Gebirgsgruppe. II. (Aus: Verh. Naturf. Ges. Basel, XVIII 11906), pp. 465 bis 755.) . . pp. 67—71 Terracciano, Nic. Nonnullae formae seu varietates Ornithogali montani Montis Pollinis Calabriae descriptae. (Ex: Rend. R. Acc. Sci. fis. e math. Napoli. XLV [1906], pp. no D. . pp. 303--305 Thellung, A Acanthocardamum erinaceum (Boiss.) Thel- lung, als Vertreter einer neuen Cruciferengattung aus Persien. (Ex: Vierteljahrsschr. Naturf. Ges. Zürich, LI {1906}, pp. 221—225.) pp. 162—164 . Urban, Ign. Turneraceae novae Uleanae. (Originaldiagnosen. ) pp. 129—137 Valeton, Th. Die Arten der Gattung Aphanomyrtus und ihre Synonymik, (Originalarbeit.) pp. 234—235 XXIX. XXXIX. LVH. LXII. LXX. XC. Vermischte neue Diagnosen . . pp. 31, 32, 64, 96, 127, 128, 221--224, 255 141—143, 348—352. no .128, 129, — 130, — 131, 132, — 133—135, 136, 140, 144—150, 151—155. Wangerin, W. Cornaceae novae. —256 (Originaldiagnosen.) pp. 335—337 Wangerin, W. Alangium genus novis speciebus auctum (Originaldiagnosen.) . e. . pp. 338— 340 Westerlund, Carl Gustaf. Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. (Ex: Bot. Not., 1906, p. 1—40.) . pp. 15—19 Zahlbruckner, A. Ein neues Dialypetalum aus Mada- gaskar. (Originaldiagnose.) . . . pT LXI. LXIV. LXXXV. Zahn, Carolus Hermannus. Hieracia Caucasica nova, a. D. Litwinow, Petropolitano, annis 1905 et 1906 in Caucaso boreali lecta. (Originaldiagnosen.) pp. 179—194, 236—251, 251—266, 321—330 Register hierzu . . pp. 329—330 Zobel, August. Neues aus dem "Verzeichnis der im Herzogtume Anhalt und in dessen näherer Umgebung beobachteten Phanerogamen und Gefässkryptogamen“, Teil H. 1907. p. 300—301. Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 53/34 IV. Band n Mai 1907 L Ein neues A/niphyllum (A. Fauriei) und einiges über die systematische Stellung der Gattung. Von J. Perkins. (Originaldiagnose.) Alniphyllum Fauriei Perkins, nov. spec. Arbor 8—10 m alta: rami subteretes, juniores sparsissime stellato- pilosi demum glabrescentes; folia alterna, petiolata, petiolo 0,5—1,3 em longo, oblongo-lanceolata vel interdum ovato-lanceolata, 6—12,5 cm longa, 2.5—4,5 cm lata, basi cuneata vel rarissime rotundato-cuneata, apice acuminata angustata vel acuta, membranacea, utrinque margine indistincte irregulariter glanduloso-dentieulata, juniora utrinque hie illie pilis stellatis vestita, adulta glabrescentia, nervis venisque supra paullo subtus mani- feste. prominentibus, laxe reticulatis, nervis lateralibus 7—10, marginem petentibus. Inflorescentia cymosa, cymis pluribus, 2—3-floris, paniculam formantibus; flores albi (ex Faurie) 1,5 em longi, pedicello 2—5 mm longo, articulato, fusco-tomentoso; calyx pateriformis, 6 mm altus, lobis ovato-lanceolatis, magnis tubum longitudine aequantibus, membranaceus, extus fusco-stellato-tomentosus, intus dense griseo-pilosus; corolla 5-par- tita, tubo 3 mm longo, lobis multo breviore, lobis in aestivatione imbri- catis, membranaceis, 15 mm longis, 6 mm latis, utrinque stellato-pilosis, anguste oblongis, obtusis; stamina 10, inaequalia, 5 quam cetera multo longiora, longiora circiter 7 mm longa, breviora circiter 4,5 mm longa, filamentis in parte superiore liberis, latis, glabris, in parte inferiore in tubum glabrum 11 mm longum, membranaceum lateraliter connatis; an- therae 3 mm longae, introrsae, loculis rimis 2 lateralibus dehiscentibus; ovarium parce inferum ovatum, griseo-stellato-tomentosum, quinque- loculare; ovula 6—7 in quoque loculo angulo centrali subseriatim inserta: stylus filiformis, glaber, stigma indistincte quinquelobum; fructus desi- derantur. Formosa: Kelung, im Walde (Faurie no. 283; im Mai blühend). Die neue Art nähert sich Alniphyllum pterospermum Matsumura; diese Art ist jedoch durch die auf der Unterseite dicht behaarten und dickeren Blätter leicht kenntlich und gut unterschieden; ferner ist bei der neuen Repertorium novarum specierum. 1 2 J. Perkins: Ein neues Alniphyllum [A. Fauriei] etc. Art (4. Fauriei Perk.) der Unterschied der Lánge der kürzeren und längeren Staubfäden viel bedeutender (vgl. Hayata in Journ. Coll. Sci. Tokyo, XXII [1906], Taf. XV). Durch die Form der Blätter, den kahlen Griffel und den kahlen Staminaltubus ist sie von Alniphyllum Fortunei (Hemsl.) Perk. in Englers Pflanzenreich — Alniphyllum macranthum Perk. in Englers Jahrb., XXXI (1902), 488. — Alniphyllum pterospermum Hemsl. in Hook., Ic., VIII (1905), 279 pp.; Hayata in Journ. Coll. Sci. Imp. Univ. Tokyo, XXII (1906), 232 pp. — Halesia Fortunei Hemsl. in Journ. Linn. Soe., XXVI (1889), 75. — Alniphyllum megaphyllum Hemsl. et E. H. Wilson in Kew. Bull., V (1906), 162 durchaus verschieden. a Hayata hat Faurie's Pflanze (no. 283) fálschlich unter Styrax serrulatus Roxb. aufgeführt. Er hat im Journ. of the College of Science, Imperial University of Tokyo, Japan, XXII (1906), p. 232 die Blütenverhältnisse der Gattung Alniphylum sehr sorgfältig behandelt und ist der Meinung, dass die Gattung aus der Familie der Styracaceae auszuschliessen sei und den Typus einer eigenen Familie, der „Alniphyllaceae“ darstelle, welche im System in die Nähe der Ericaceae zu stellen sei. Ich kann mich dieser Ansicht keinesfalls anschliessen; meiner Meinung nach stimmen die Cha- raktere der Gattung Alniphyllum recht gut zu denen der übrigen Styraca- ceen-Gattungen. Hayata behauptet, dass die Staubblätter in zwei Reihen stünden und dass dies ein Grund sei, die Gattung von den Styracaceae auszuschliessen; wir finden jedoch ganz dieselbe Anordnung der Staub- blätter in anderen typischen Styracaceengattungen, von welchen die Gattung Pterostyrax wegen der Ungleichheit in der Länge der Staub- fäden die grösste Übereinstimmung mit Alniphyllum zeigt. Ein gegliederter Blütenstiel kommt auch bei Halesia und Pterostyrax vor. Es liegt also durchaus kein Grund vor, die Gattung Alniphyllum aus der Familie der Styracaceae auszuschliessen und ihr den Rang einer eigenen Familie zuzuweisen. II. Filices novae. |. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) 1. Asplenium Daubenbergeri Rosenst., nov. spec. Enasplenium; rhizomate breviter repente, epigaeo, c. 1 cm crasso, paleis anguste lanccolatis, fere 8 mm longis, ?/, mm latis, integerrimis, in apicem piliformem, fibrillosum desinentibus, atropurpureis, strictis, sub- coriaceis densissime obtecto; stipitibus gracilibus, 30—40 cm longis, vix ultra 2 mm medio crassis, cinereo-purpurascentibus, antrorsus sulcatis, Dr. E. Rosenstock: Filices novae. I. 3 paleis subadpressis, anguste linearibus, integerrimis sparse obsitis, mox glabrescentibus; laminis fere aequilongis, ad 24 cm basi latis, lanceo- latis vel lineari-lanceolatis, supra olivaceo-viridibus, glaberrimis, subtus pallidioribus et praesertim ad costas costulasque paleis paucis, minutis, lanceolatis, acuminatis conspersis, chartaceis, tripinnato-pinnatifidis vel subquadripinnatis, sursum gradatim minus partitis, in apicem pinnatifide fissum exeuntibus; pinnis primariis ad 15-jugis, alternis, subrecte pa- tentibus, petiolatis, subsymmetricis, deltoideo-lanceolatis, breviter acumi- natis, basalibus maximis usque ad 12 cm longis, 10 cm basi latis, ceteris sensim decrescentibus, apice ei laminae conformi; pinnulis secundariis ac tertiariis majoribus subconformibus, segmentis ultimis e basi pedicellatim angustata elongato-cuneiformibus, apice rotundato-truncato in dentes 2—5 peranguste lanceolatos, subparallelos dissoluto excepto in- tegerrimis, planis, maximis c. 1 cm longis, 2 mm latis; venulis laciniarum parum prominulis. flabellatis; soris linearibus, plerumque solitariis; in- dusiis membranaceis, integerrimis. Hab. Africa orient. germ., in mte. Kilimanjaro, prope Kibosho in cultis subumbrosis (1907, P. Daubenberger). Die Beschaffenheit des Rhizoms und seiner Schuppen verhindert die Subsummierung dieser Art unter die cuneatum-laserpitiifolium-Gruppe, der sie der Beschaffenheit der Spreite nach am nächsten steht, und bedingt zugleich ihre Angliederung als extrem schmales Endglied an die Formen- reihe des A. praemorsum Sw. Sie unterscheidet sich von letzterem durch höheren Grad der Spreitenteilung (3'/.—-4-, gegen 2!/,-fache Fiederung), breitere und auch nach ihrer Spitze hin viel reichlicher belaubte Fiedern, schmälere, sich im trockenen Zustand nicht einrollende, an den Seiten ganzrandige und nur vorn zerschlitzte Lacinien, sowie durch fast vüllige Kahlheit des Stiels und der Lamina, deren wenige, lanzettliche Schuppen ganzrandig und nicht, wie bei 4. praemorsum, mit haarfórmigen Schuppen vermischt sind. 2. Asplenium floccigerum Rosenst., nov. spec. Darea; rhizomate (repente?) cum basibus stipitum paleis mem- branaceis, flexuosis, brunneis, nitidis, lanceolatis, 1,5 cm vel ultra longis, 2—3 mm basi latis, anguste acuminatis, margine apiceque pilis lon- gissimis, fibrillosis, subdenticulatis ciliatis densissime obtecto; stipitibus 15—20 cm longis, supra profunde sulcatis, dorso teretibus, fusco- purpureis, subnitidis, in parte inferiore paleis mollibus, quam eae stipitis angustioribus, in cilias piliformes, longissimas, intricatas dissolutis floccu- lose velatis, aetate glabrescentibus, in parte media ac superiore cum rhachibus et costis paleolis ovalibus rotundisve, subbullatis, apicibus itidem longissime piliformibus, persistentibus ornatis; laminis c. 30 em longis, 15 em medio latis, ovato-oblongis, membranaceis, olivaceis, rhachibus et costis paleolatis exceptis utrinque glaberrimis, tripinnato-pinnatifidis vel quadripinnatis; pinnis primariis alternis, multijugis, subcontiguis, me- dialibus maximis ad 9 cm longis, 2!/, cm latis, breviter petiolatis, e basi inaequali (superiore truncata, rachi parallela, inferiore oblique cuneata) 1* 4 Dr. E. Rosenstock. lanceolatis, acuminatis, latere anteriore paullo adaucto, inferioribus con- formibus, deorsum paullo decrescentibus, superioribus sensim minoribus et simplicioribus, in apicem pinnatifidum denique transeuntibus; pinnis secundariis inferioribus et medialibus apice obtusiusculo excepto primariis conformibus, basalibus lateris anterioris maximis 2 cm vel ultra longis, 1 em vel ultra latis subbipinnatis, ceteris sensim decrescentibus et simplicioribus, summis simplicibus, in apicem pinnatifidum elongatum transeuntibus; pinnis tertiariis majoribus e basi oblique cuneata ovali- bus, segmentis (vel pinnellis) 3—5-nis instructis, ceteris bifidis vel sim- plicibus; segmentis ultimi ordinis inter se subconformibus et sub- aequalibus, e basi angustata elongato-oblongis, apice rotundato integro vel bifido, usque ad 5 mm longis, vix ultra 1 mm latis; venulis laciniarum conspicuis, simplicibus vel in lobis terminalibus furcatis; soris brevibus, marginalibus, e medio loborum oriuntibus, solitariis; indusiis davallioideis, cupuliformibus, aequilongis ac latis, margine integerrimis, subcoriaceis. Hab. Africa orient. germ. Kilimanjaro 3000— 4000 m in sylva primaeva (P. Daubenberger). Diese, sowohl durch die weitgehende Teilung der Spreite, als die dunkelbraune Farbe der Achsen und die eigenartige Bekleidung mit lang haarfórmig gewimperten und wollartig verwebten Schuppen ausgezeichnete Art steht der Davallia nigrescens Hook. (Cent. Il, t. 93) und dem Asplenium Shuttleworthianum Ktze. (Suppl. t. 14) am nächsten, unterscheidet sich aber von beiden durch feinere Segmentierung und besonders durch die Beschaffenheit der Spreuschuppen. 3. Dryopteris platylepis Rosenst., nov. spec. Lastrea; rhizomate suberecto, lignoso, cum basibus stipitum paleis lanceolatis, c. 1 em longis, 3 mm latis, integerrimis, membranaceis, fu- scidulis dense vestito; stipitibus fasciculatis, basi fusco-brunnea excepta stramineis, nitidis, hinc inde squamula membranacea, ovato-lanceolata instructis striolisque minutis, parum elevatis, nigrescentibus notatis, la- minam aequantibus vel superantibus, gracilibus, usque ad 40 cm longis, 2—21/ mm medio crassis; laminis usque ad 40 cm longis, 35 cm latis, ovato-lanceolatis, chartaceis, laete viridibus, subtus paullo pallidioribus, glaberrimis, tri- vel quadripinnatis; rhachibus, costis costulisque gracilibus, albido-stramineis vel eburneis, parce brunneo-striolatis vel ele- vato-punctatis, praesertim costis squamulis membranaceis, pallidis late ovatis, acuminatis, patulis subtus adspersis; pinnis primariis c. 12-jugis, petiolatis, alternis, erecto-patentibus, apice incurvatis, inferioribus asym- metricis latere postico valde adaucto, oblique lanceolatis, breviter acumi- natis, infimis maximis usque ad 24 cm longis, 16 cm basi latis, ceteris sensim minoribus et simplicioribus, cum superioribus symmetricis in apicem denique pinnatifidum transeuntibus; pinnulis secundariis sub- conformibus, basalibus lateris posterioris maximis usque ad 12 em longis, 3 cm latis; pinnulis tertiariis e basi subaequali, late cuneata elongato- oblongis, apice obtusiuseulis, pinnatifidis vel inferioribus saepius usque ad costulam in lacinias magis minusve remotas partitis; laciniis ultimis Filices novae. I 5 (vel pinnellis quartariis) linearibus vel cuneato-oblongis, margine apice- que subtruncato argute serratis; venis laciniarum pinnatis, venulis simplici- bus furcatisve subpellucidis, in dentes marginis excurrentibus; soris magnis, 1—8-nis in pinnulis tentiariis, costulis approximatis, inferiorem ac mediam partem laciniarum occupantibus; indusiis mediocribus, mem- branaceis, maturis corrugescentibus. Hab. Africa orient. germ., Kilimanjaro 4000 m, in humidis sylvae primaevae (P. Daubenberger). In der Grósse, Gestalt und Teilung der Spreite gleicht diese Art völlig dem Nephrodium squamisetum Hook. (N. Buchanani Bak.). Sie unter- scheidet sich jedoch von ihm wesentlich in folgenden Punkten: Ihre Spreuschuppen, besonders die an den Rippen, sind breit-oval, blassbraun und weichhäutig, die des N. squamisetum schmal-lanzettlich, an den Rippen borstenförmig, dunkelbraun und hart; die Farbe der Achsen — mit Aus- nahme der bei beiden Arten dunkelbraunen Stielbasis — ist bei D. platy- lepis weisslich-gelb, die der costae fast weiss, bei N. squamisetum bräunlich- gelb: die letzten Segmente der ersten Art sind am Rand scharf gesägt und die fertilen vom Grund aus sori tragend, die der andern ganzrandig oder wellig-gekerbt und nur in ihrer oberen Hälfte fertil. 4. Dryopteris urens Rosenst., nov. spec. Lastrea; rhizomate breviter repente, ramoso, apicibus suberectis paleis ferrugineis, anguste lanceolatis, piligeris vestito; stipitibus subfasci- culatis, 50 em longis, 3 mm vel ultra medio crassis, erectis, in sicco pluries suleatis, stramineis, nitidis, pilis mollibus, patentibus, flexuosis sparse obsitis: laminis elongato-oblongis, ad 75 cm vel ultra longis, 25 cm medio latis, basi paullo angustatis, sursum breviter acuminatis, herbaceis, laete viridibus, parenchymate glabro excepto pilis albidis, plerisque artieulatis, patentibus, breviter apiculatis, stimulosis, supra par- cius, subtus densius hirsutulis, in pagina inferiore glandulis globosis, aureis, brevissime pedicellatis sessilibusve adspersis; pinnis multijugis, alternis, sessilibus, suberecto-patentibus, herbaceis, e basi truncata lineari- lanceolatis, longe acuminatis, ad alam 1!/,—2 mm latam pinnatifidis, mè- dialibus maximis, usque ad 15 em longis, 1!/, em latis, ipsarum fere lati- tudine distantibus, inferioribus paullo remotioribus vix decrescentibus, infimis dimidio abbreviatis, superioribus magis approximatis sensim mi- noribus in apicem brevem, pinnatifidum transeuntibus; segmentis nume- rosis (utrinque ad 40), suberecto-patentibus, lineari-oblongis, subfalcatis, in- tegerrimis, apice obliquo acutiusculo, basalibus proximis subaequalibus vel paullo longioribus, summis in apicem serratum, demum integerrimum transeuntibus; venulis lateralibus 10-jugis, simplicibus, basalibus ad sinus conniventibus, rarissime jam infra conjunctis; soris inter costulam et marginem medialibus; indusiis reniformibus, subcoriaceis, persistenti- bus, glandulis aureis globosis, brevissime petiolatis sessilibusve margine et dorso ornatis; sporis helvolis, parce punctulatis cristulisque atro- brunneis, brevibus, flexuosis irregulariter distinctis. Hab. Uruguay, Punta Ballena (Arechavaleta 1903). 6 Dr. E. Rosenstock: Filices novae. I. Diese Art gehórt zu den zahlreichen und schwer zu separierenden Formen zwischen Dryopteris patens (Sw.) und D. parasitica (L.). Sie ist ausgezeichnet durch die bei den Farnen bisher wohl überhaupt noch nicht beobachtete nesselartige Beschaffenheit ihrer Haare, die in der Mehrzahl ein meist etwas schief aufgesetztes Stachelspitzchen zeigen und einen kurz vor diesem endigenden, etwas dunkler gefárbten, schlauch- artigen Teil erkennen lassen. Dieser birgt an der lebenden Pflanze ein ätzendes Sekret, das nach brieflicher Mitteilung Arechavaletas auf die Haut dieselbe Wirkung ausübt, wie die Haare unserer Brennessel. 5. Elaphoglossum Rosenstockii Christ mss., nov. spec. E. ex turma Polylepideae; rhizomate epigaeo, longe repente, usque ad 3 mm crasso, lignoso, ramoso, atro-brunneo, paleis ferrugineis, mem- branaceis, e basi rotundata, pseudopeltata lanceolatis, margine perangusto hyalino undulatis apice hinc inde obtuse dentatis, e cellulis elongatis. irregulariter flexuosis compositis, c. !/ cm longis, vix ultra 1 mm latis densissime obtecto, interstitiis 1—2-centimetralibus folia emittente; sti- pitibus utriusque frondis 15—20 cm longis, 1!/,—2 mm crassis, flexuosis. in sieco pluries sulcatis, brunneis, basi nigrescentibus, paleis lanceolatis, lividis, subhyalinis, margine obscure denticulatis, subpatentibus vel ad- pressis vestitis, demum nudiusculis; laminis sterilibus c. 10 cm longis, 12 mm latis, elongato-oblongis, basi breviter angustata, apice obtusiusculo, margine integerrimo manifeste deflexo, rigide coriaceis, pagina utraque densissime squamosa, anteriore paleis aetate delabescentibus varie denu- data; paleis paginae inferioris pallide fulvidis, luce permissa hyalinis, laxe adpressis, costalibus apicem spectantibus exceptis versus marginem direetis, e basi rotundata, pseudopeltata lanceolatis, longe acuminatis, margine breviter fimbriato-dentatis, usque ad !/, cm longis, 1 mm basi latis, paginae superioris latioribus brevioribusque, acutis, juventute laxe adpressis concoloribus, maturis dense adpressis cinereis vel plumbeis, nigro-umbilicatis; laminis fertilibus paullo brevioribus, ceterum sterili- bus eonformibus pariterque — infra parcius — paleaceis; nervo mediano supra vix prominulo, infra prorsus elevato; nervis lateralibus immersis, apicibus valde incrassatis in margine deflexo supra conspicuis; sporis ovalibus, flavidis, episporiatis, tenuissime punctulatis. Hab. Ecuador, in desertis Páramo dictis montis Cubilin occidentem spectantibus; alt. 3400 m (1906, Dr. Rimbach). Die zur Sectio Lepidoglossa, subsect. Polylepideae Christ gehórige, hochandine Art Ecuadors gleicht in ihrem Habitus und besonders auch in der bleigrauen Farbe der Blattoberseite dem mit ihr zusammen vor- kommenden E. Dombeyanum Fée, weicht jedoch von ihm, sowie von den meisten übrigen Gliedern dieser Gruppe ab durch das dünne, lang kriechende, vagante Rhizom und die stark verdickten Nervenenden; auch ist die Beschaffenheit der Schuppen bei beiden verschieden. A. Zahlbruckner: Ein neues Dialypetalum aus Madagaskar. 7 Ill. Ein neues Dialypetalum aus Madagascar. Von Dr. A. Zahlbruckner. (Originaldiagnose.) Dialypetalum compactum A. Zahlbr., nov. spec. Herba elata, erecta, lactescens, in parte superiore parce et breviter ramosa; caule subterete, plus minus striato, viridescente, glaberrimo, nitidulo, fistuloso, medulla alba membranacea farcto; foliis alternantibus, suberectis, internodiis multum longioribus, breviter petiolatis — petiolo glabro, compresso — anguste oblongis, utrinque acutis, versus apicem caulis sensim minoribus, in margine tenuiter incrassato incurvuloque denticulata, dentibus sat crebris parvisque, obtusiusculis et calloso-glandu- losis, Jamina membranacea, plana, utrinque glaberrima, supra fuscescenti- viridescente, opaca, creberrime et minute punctulata, nervatura impressa, subtus pallidiore, viridi, nitida, epunctulata, costa crassiuscula, palles- cente, nervis secundariis 11—13, tenuibus, sub angulo semirecto assur- gentibus et ante marginem arcuatim connexis; racemis numerosis, termi- nalibus (et in ipso caule et in apicibus ramorum brevium parce foliosorum), multi- et densifloris, cylindricis, rectis, rachide subtereti, striatulo, glaber- rimo, lactescente; bracteis subulatis, integris, glabris, pedicellis parum longioribus; pedicellis compressiusculis, basi subdecurrentibus, glabris, ebracteolatis, patentibus, plus minus curvatis vel fere rectis; calycis tubo turbinato, parvo, glabro, 10-nervo; lobis calycis 5, liberis, subaequalibus, anguste triangularibus, acutiusculis, integris, glabris, leviter excavatis; petalis cire. 3-plo brevioribus; lobis corollae liberis, aequalibus, flaves- centibus, ligulatis, replicatis, apice acutis, integris, basi versus in margine minute pilosis, caeterum glabris, uninervis; filamentis a petalis liberis, apice solum connatis, linearibus, compressis, extus et imprimis ad mar- gines pilis brevibus, albis, mollibus dense vestitis; tubo antherarum corollae exserto, brevi, glabro, coerulescente, antherarum 2 minoribus vertice brevissime setulosis, 3 majoribus nudis; stigmate incluso, globoso. Petioli 4—6 mm longi; folia caulina 12—13 cm longi et 0,1 —0,12 cm lati, folia superiora 2 cm longa et 6—7 mm lata; bracteae 3,5—4 mm longae et basi 0,5—0,7 mm latae; racemi 4—6 cm longi et 13--15 mm crassi; pedicelli ad 2 mm longi; lobi calycis 1—1,5 mm longi et basi 0,7—0,8 mm lati; lobi corollae 4—4,5 mm longi et ad 1 mm lati. Madagascar: Tananarivo (Hildebrandt, no. 4095). Von Dialypetalum floribundum Benth. durch die vóllige Kahlheit der vegetativen Teile, durch die dichten, walzlichen Trauben, durch die kürzeren Kelchabschnitte und durch die zurüekgeschlagenen Petalen verschieden und durch diese Merkmale leicht kenntlich. 8 Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo IV. Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo Botanico Academiae Imperialis Scientia- rum Petropolitanae editum“, V, no. 1201-1600 (1905). 170 pp. a F. Fedde compilatae. (cf. Rep. TIL, p. 388.) (Fortsetzung.) 9. (no. 1410.) Astragalus (y Xiphidium) Petunnikowi Litwinow, ]. c., p. 76. Basi suffrutescens, multicaulis, 0,2—0,5 m altus, totus pilis bipartitis medio fixis albis v. paucis nigris canosericeus. Stipulis inter se liberis petiolo basi adnatis, lineari-lanceolatis, 7—10 mm longis, erectis. Foliis 2—83(4)jugis cum impari. Petiolo marcescente mutico, foliolis lineari- lanceolatis acutis 1—3 em longis infimis a caule valde remotis petiolu- latis, extimo submajore, supra viridulis, subtus pube densiore vestitis. Racemis axillaribus folio longioribus v. brevioribus, longe pedunculatis, laxis, 8—12-floris, bracteis lanceolatis pedicello paulo longioribus v. sub- aequantibus 1,5 —2 mm longis. Calyx ebracteolatus tubulosis (cire. 17 mm longus) in fruetu immutatus, persistens, pilis albis paucisque nigris ad- pressis hirsutus, dentibus linearibus apice nigricantibus tubo triplo v. 4-plo brevioribus. Corolla circ. 2 em longa, in sicco flavidoviridula, apice violacco pieta, vexillo subrecurvo, emarginato, alas carinae subaequilongas vix superante. Leguminibus deflexis linearibus basi et apice acutis, plus minus falcatis, cire. 3 cm longis, subcompressis, adpresse cano-pubes- centibus, ventre carinatis, plus minus dorso sulcatis, bilocularibus; semina in quovis loculo 8—12. A. spartioides K. et K. et 4. polyceras K. et K. nostro proximi sed omnibus in partibus graciliores sunt et floris colore roseo primo aspectu discrepant. Turkestania. Buchara. In declivibus arenoso-argillosis pr. Farab. (ad fl. Amudarja). 4 Maji 1903 fl.; 2 Jun. 1903 fr. Legerunt N. An- drossow et M. Kelow. 10. (no. 1418.) Tamarix laxa W. var. parviflora Litwinow, l. c., p. 19. Racemi eire. 1,5 em longi, 0,5 cm lati. Flores rosei circ. 2 mm longi. Capsulae maturae 5 mm lg. — A var. vulgari Bunge, l. c. (Specimina vidi Lessingiana Uralensia), differt floris colore roseo, petalis sepalisque paulo minoribus, racemis fructiferis longioribus, capsulis viridibus longius pedi- cellatis, corticisque colore pallidiore. T. laxa W. v. polystachya Ledeb. (sp.) a nostra, praeter floris colorem pallidum, differt floribus capsulisque subduplo majoribus, longius pedicellatis, racemis evolutis floriferis laxius- culis latitudine subduplo majoribus. Turkestania. Dominatio Buchara. Ad fl. Amu-Darja pr. Farab. 6 Apr. 1900 fl.; 1 Maji 1900 fr. Legit N. Androssow. 11. (no. 1420.) Tamarix Karelini Bnge. var, hirta Litwinow, 1. c., p. 79. Rami, ramuli et racemorum rachis dense hirti. Forma media inter Botanico Academiae Imperialis Scientiarum Petropolitanae editum“ etc. 9 T. Karelini Bnge. et T. hispidam W. Racemis gracilibus elongatis, an- theris apiculatis, stylis manifestis, corticis colore et toto habitu ad T. Karelini potius accedens, sed indumento diversa. Turkestania. Bucharae, ad fl. Amu-Darja pr. Farab. In salsis. Nomen vernaculum „Julgun“. 24 Aug. 1901 fl.; 15 Sept. 1901 fr. Legit N. Androssow. 12. (no. 1433.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma culta Litwinow, l. c., p. 84. Arbor mediocris, fructa eduli dactyliformi maximo, in speciminibus nostris 20 X 15 mm in specim. Basineri ex Chiwa (herb. Acad.) — 30 X 18 mm. Ramuli inermes, flores majores (8—10 mm long). Folia ramulorum floriferorum in his speciminibus, cum sequentibus duobus (conf. no. 1434 et 1435) comparatis, majora, sunt. Turkestania. Dominium Buchara. Pagum Bitik, pr. Farab (ad fl. Amudarja). In hortis coluntur. Ab indigenis (Sartis) nomine „Ekma- Dshigda* i. e. ,Dshigda“ — culta praedita est. 5 Maji 1902 fl.; 2 Sept. 1902 fr. mat. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow. 13. (no. 1434.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma spontanea Litwinow, bt; p. 85. Syn.: E. hortensis M. B. var. 8. Bunge. Reliq. Lehm., p. 489 p. p. (ex pl.!). Arbor mediocris. Fruetu dactyliformi vix eduli, magnitudine mediocri (cire. 15 X 10 mm). Ramuli spinosi. Flores circ. 5 mm longi. Caeterum fructus maturatione seriore a forma sub no. 1433 edita differt. Turkestania. Dominium Buchara. In silva (Populus pruinosa Schrenk) ad ripas fl. Amu-Darja pr. Farab, sponte erescens. Nomen vernaculum Kusch-Dshigda* i. e. avium- ,Dshigda*. 7 Maji 1902 fl.; 6 Oct. 1902 fr. mat. Fl. et fr. ab eadem arbore. Legit N. Androssow. 14. (no. 1435.) Elaeagnus orientalis L. fil. forma sphaerocarpa Litwinow, hs n.- B6. Arbor mediocris. Spontanea, inermis (interdum ramuli foliiferi apice spinescentes occurrunt). Fructu insipido globoso v. subgloboso parvo (diam. cire. 8 mm). Pyrena oblonga acutata. Flores minores (circ. 5—6 mm longi). Folia ramulorum floralium minora (saepe 15 X 7 mm) obtusiuseula. Turkestania. Dominium Buchara. In silvis (Populus pruinosa Schrenk) ripariis ad fl. Amu-darja pr. p. Farab, spontanea. Nomen vernaculum „Kusch-Dshigda“ i. e. avium- ,Dshigda*. 6 Maji 1902 fl.; 28 Sept. 1902 fr. mat. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow. 15. (no. 1437.) Populus Bachofenii Wierzb. forma pyramidalis Litwinow, Fe D. Of. Syn.: P. alba L. v. pyramidalis Bnge. Reliq. Lehm., p. 322 et auctorum. — P. Bolleana Lauche, Deutsche Dendrol., p. 315. Arbor excelsa, coma pyramidali. Turkestania. Dominium Buchara, in hortis pr. Farab, ad alveorum margines, culta. Nomen vernaculum ,Czinyterjak“. 9 Mart. 1903 fl. Y; 4 Sept. 1903 fol. Omnia ab eadem arbore. Legit N. Androssow. 2 Repertoriam novarum specierum, 10 Species novae ex ,Schedae ad Herbarium Florae Rossicae a Museo etc. 16. (no. 1443.) Carex physodes M. B. forma globosa Litwinow, 1. c., p. 90. Perigyniis subglobosis, v. obovatis obtusis, diam. cire. 12 mm. Turkestania. Prov. Transkaspia. In arena mobili pr. stationem viae ferreae Repetek. 29 Apr. 1903 fr. Legit N. Androssow. 17. (no. 1444.) Carex physodes M. B. forma elliptica Litwinow, 1. c., p. 90. Perigyniis ellipticis v. subovatis acutis, magnit. 8 X 20 mm usq. Turkestania. Prov. Transkaspia. In arena mobili pr. stationem viae ferreae. Repetek cum forma praecedente crescens, sed rarior. 29 Apr. 1903 fr. Legit N. Androssow. 18. (no. 1506.) Viola pumila Chaix var. orientalis K. Kupffer, 1. c., p. 116. Haec forma a Viola pwmila genuina differt statura altiore et foliis latioribus i. e. ovatis vel late triangularibus, basin versus minus angustatis, sed plerumque truncatis v. latissime cuneatis. A V. elatiore Fr., huic valde affini, differt glabritie omnium partium, foliis supremis minime cordatis, petalis angustioribus. A V. stagnina Kit. praeterea consistentia foliorum minus tenera, Haec forma latifolia steppis Rossiae meridionalis et orien- talis, nec non Sibiriae meridionalis peculiaris esse videtur. Memoratu dignum est adnotatio Cl. W. Beckeri (Deutsch. bot. Monatschr., 1898, H. 10): specimina V. pumilae e Gallia accepta omnia a Germanicis statura humiliore et folis etiam angustioribus recedere. Quaerendum est an non subspecies nonnullae, areis geographicis disjunctae, discernendae sint. Prov. Samara, distr. Nowo-Usen. In fruticetis steppaceis pr. p. Kostyezewka. 4 Jun. 1900. Legit W. Bogdan. 19. (no. 1525.) Androsace septentrionalis L. forma apoda Litwinow, l. c., p. 125. Scapis abbreviatis v. nullis. Prope urb. Pskow, in arvis pr. Sapskowje. 7 Jun. 1902. Legit W. Andrejew. 20. (no. 1539.) Carex caryophyllea Latour var. pskowiensis Litwinow, l 64D. 131. Spiculis omnibus approximatis, femineis 1—2 (3) subglobosis, quam in forma communi minoribus (diam. 2—3 mm), perigyniis etiam paullo minoribus, a forma communi differt. Prope urb. Pskow. In declivibus ad fl. Welikaja. 7 et 16 Jun. 1902, Legit W. Andrejew. 21. (no. 1547.) Lolium temulentum L. var. semiglabrum Litwinow, |. c., p. 135. Culmis vaginisque glabris, foliis scabridis, paleis aristatis. Turkestania. Dominium Buchara. Ad fl. Amu-darja in agris tritico consitis pr. Farab. Nomen vernaculum: Bendak. 15 Maji 1902. Legit N. Androssow. 22. (no. 1578.) Euphrasia praecurta W. Chitrowo, 1. 64 p. 146. Aestivalis. Differt ab E. coerulea Tausch. caule + crasso, + ramoso, foliis et floribus numerosioribus, internodiis brevioribus; ab E. curta Fries Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae. 11 — caule minus ramoso, internodiis longioribus. Quoad florendi tempore inter E. coerulea Tausch. et E. curta Fries intermedia. Prov. Pskow, distr. Welikolutzky. Ad viam. 19 Aug. 1903. Legit W. Andrejew. 23. (no. 1590.) Chenopodium rubrum L. var. microspermum Litwinow, R e p. 155. Semina diam. circ. 0,5 mm. Folia lanceolata subhastata v. rhombeo- triangularia, sinuato dentata. Racemi axillares subcapitati v. breviter spicati, recti, aphylli. Calyx demum herbaceus. Caulis erectus humilis (au semper?), in speciminibus nostris 5—25 cm altus. Statura, semini- busque minoribus a var. vulgare Wallr., Sched. crit., p. 507, differre videtur. An forma spontanea speciei? Prope urb. Ekatherinoslaw. Ad ripas fl. Dniepr (Borysthenes). 17 Okt. 1899. Legit I. Akinfiew. 24, (no. 1599.) Pinus silvestris L. var. mongholica Litwinow, 1. c., p. 160. Arbor ca. 10 m alta, saepe imo basi valde ramosa, coma subrotunda. Spica mascula parva (1—2 cm long.), colore rubro (an semper?). Strobili basi squamis numerosioribus, subsidui, basi valde applanati. Squamarum apophysis in speciminibus nostris depressa v. parum elevata. Mandshuria occidentalis (Mongholia). In arenosis pr. stat. viae ferreae Charchonte. 21 Jun. 1902. Legit D. Litwinow. V. Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae. (Ex: Bot. Tidsskr., XXVII [1906], p. 221—224) 1. Koeleria glauca (Schk.) DC. var. intermedia (Ahlq.) Domin, 1. c., p. 221. Koel. intermedia Ahlq. Fl. Runsten, 7 (1815), Vet. Ak. Handl. 300 (1821) em., non Guss! K. glauca b. intermedia Fries Nov. ed. 2. 17 (1828) em., Richter PI. europ., I, 75, Nyman Consp. 1816 (pro var. K. glaucae) em. K. glauca B. intermedia Aschers. & Gr. Syn., II, 362 (1900). K. glauca Sbsp. K. intermedia Domin Mag. Bot. Lap., III, 184 (1904). K. glauca Sbsp. K. arenaria Dum. var. intermedia Domin in Jahrb. des Ver. f. Naturk. a. d. Unterweser f. 1903—04, 30 (1905). K. albescens DC. B. Cimbrica Aschers. & Gr. Syn., II, 1, 357 (1900). K. glauca var. Cimbrica Ostenfeld apud Möller og Ostenfeld in Botan. Tidsskrift, XXIV, 388 (1902). subvar. pseudolobata Domin, 1. c., p. 222 (an varietas propria?), Rhizomatibus tenuibus longe prorepentibus laxe caespitiferis (vaginis infimis omnibus exacte in fila solutis), culmis gracilibus dense puberulis sed sat elatis cum paniculis circa 5 dm altis, foliis radicalibus longiori- bus (circa 1 dm et ultra longis) planis c. 1,5 —2 mm latis rectis conspicue 9% 12 Koeleriae novae danicae a K. Domin descriptae. glaucis sed vix rigidis, paniculis usque 1 dm longis laxis valde lobatis, spiculis tri- vel quadrifloris 5,5—6 mm longis, sed ‚flosculis glumis vix vel paulo longioribus. Dania: Habitat in Jutlandia ad Ulfborg Sande (leg. J. Jeppesen, 1898). Forma varietatis intermediae mira, habitu (formatione rhizomatum ex- cepta) Koel. euglaucae f. lobatae Marss., pro qua eam primo aspectu deter- minare volui, simillima. A Koel. euglauca rhizomatibus longe prorepentibus, caespitibus haud densis, spiculis haud raro 4-floris recedit, sed verissime nil nisi formam varietatis intermediae robustissimam luxuriantem, paniculis sub flore valde expansis aspectum alienum praebentem (ut ipse el. C H. Ostenfeld [in litt.] affirmat) constituit. Negare autem nequimus notas gravissimas varietatis intermediae in forma praestante haud exstare et tantum formationem rhizomatum cum typo congruentem mansisse. 2. Koeleria pyramidata (Lam.) var. danica Domin, l. c€., p. 223. (K. ciliata Kern. var. danica Domin in sched. herb. Haun.) Caespitibus duris saepius pauciculmibus, culmis inferne genieulatis sat robustis et rigidis minus altis (3--5 dm) sub panicula saepius tractu longiori puberulis insuper nudis (nec foliatis), foliis radicalibus abbreviatis vix 5 em longis rigidiusculis viridibus pro more glabris et tantum ciliatis planis usque convolutis angustioribus nonnullis hirsuto- pubescentibus intermixtis, vaginis infimis et inferioribus hirsuto-pubescentibus caeteris glaberrimis, laminis foliorum culmeorum brevibus pro more glabrescenti- bus et planis interdum complicatis, paniculis late vel oblongo cylindricis sublobatis densioribus inferne + interruptis, spiculis c. 5—6 mm longis pro more bifloris saepius coloratis, glumis glumellisque cum typo con- venientibus. Dania: Habitat praecipue in graminosis siccis, collibus calcareis, a. e. in Jutlandia. subvar. pilifera Domin, l. c., p. 223. Glumis glabris vel minute puberulo-scabriusculis, glumellis totis pilosis, caeterum haud abberrans. . Dania: Habitat in Jutlandia ad Aalborg (leg. Schmidt, 1847). subvar. pseudopubiculmis Domin, l. c., p. 224. Culmis exaltatis, foliis radicalibus et culmeis infimis longioribus pro more culmos dimidios superantibus planis cum varietate typica congruis, vaginis tantum infimis pubescenti-hirsutis caeteris glaberrimis vel inferiori- bus parum (disperse) hirsutis, culmis insuper longo traetu vel fere totis scabriuscule-puberulis usque tenuiter pubescentibus, paniculis sublobatis inter varietatem fypicam et ciliatam intermediis. Dania: Habitat in Sjaellandia ad Sondersgen, ubi eam legit anno 1880 el. E. Rostrup et 1884 cl. H. Mortensen. Forma haec notis supra memoratis inter var. danicam et pubiculmem intermedia et forsan ad hanc referenda est. T. S. Brandegee: Plantae novae Californicae, 13 VI. T. S. Brandegee, Plantae novae Californicae. “Aus: Zoé, V [1906], p. 227—230.) 1. Krynitzkia barbigera Gray var. inops T. S. Brandegee, 1. c., p. 228. Stems weak, flexuous, with upwardly appressed pubescence; leaves broadly linear; inflorescence congested into glomerules; ealyx-lobes much elongated at maturity, often more than 1 cm long, densely bearded below the middle; fully mature nutlets elongated, obclavate, with rather large and sharp-pointed muriculations, the groove open from apex to the dilated base. California: The type was collected on the Mojave Desert, June, 1884; other specimens not so fully mature are from Inyo, April 16, 1891; San Felipe, April 25, 1899; Keeler, April 14, 1891, and the Needles, Ari- zona; Dr. E. F. Clark. All in the Brandegee Herbarium. 2. Allium praecox T. S. Brandegee, l. c., p. 228. A. peninsulare Jones, Cont. Bot. x. 22, not Lemmon. Five dm high and less from a bulb 3—4 cm below the surface of the ground: leaves 2—4 from near the base of the stem, 2 dm long or less, 4 mm wide or less: spathe splitting usually into two acuminate segments 2,5 cm long: umbels 10—20 flowered; pedicels 2—3 em long: perianth segments equal in length, 5 mm long, ovate-acuminate, the inner ones narrower, nearly white, with purple midnerve becoming dull purple: stamens shorter than the perianth, gradually widened to the base; anthers purple: style nearly as long as the filaments, stigma not lobed; capsule crestless: bulb coatings with narrow, linear, horizontally contorted reticulations. This species has been referred to À. unifolium, A. campanulatum, A. serratum and A. peninsulare by different botanists. À, peninsulare Lemmon, is a plant common in the foothills distant from the coast, rose-pink in color and appears to be a luxuriant form of A. serratum. California: 4. praecox is common about San Diego, on northern slopes of cañons, especially near the coast, and is a conspicuous part of the early flora of February. It has been distributed in collections from Ensenada; of Cleveland, from San Diego; El Cajon, San Diego County; S. B. Parish, San Bernardino, no. 4667; A. W. Anthony, 187; Santa Cruz Island. T. S. Brandegee: C. F. Baker, 3391. Dr. Watson's de- seription of Allium hyalinum, Proc. Am. Acad., XXIV, 87, not A. hyalinum Curran, Bull. Cal. Acad., J, 155, seems to have been drawn from the Santa Cruz Island specimens. 3. Salvia Greatai T. S. Brandegee, l. c., p. 229. Shrubby, branching, the young stems white and tomentose with white branching hairs, 1—1,5 m high; leaves ovate-lanceolate, tipped with a spine and also spinose-pinnatifid, sessile, 2,5 cm long, white- tomentose on both faces, especially beneath: flowers in 4—5 sessile, 14 T. S. Brandegee: Plantae novae Californicae. capitate 6—10-flowered clusters near the ends of the branches, surrounded by spinulose-awned, tomentose bracts, the outer bracts broady ovate and spinulose-toothed, the inner becoming linear-lanceolate: calyx tomentose, 1 cm long, the upper lip tipped with a spine, and near its base are two smaller spines representing lobes; lower lip of two linear-lanceolate lobes 3 mm long, spinulose-awned: corolla nearly twice as long as the calyx, ochroleucous, slightly and gradually ampliated; upper lip 3 mm long, with two pointed lobes; lower lip slightly longer, 3-lobed, the middie lobe broadest and longest and irregularly fimbriate: anther of the lower fork of the connective half as long as the upper and polleniferous. This species has characters both of $ Echinosphace and $ Pycnosphace, but is very unlike S. carduacea and S. Columbariae of these sections. California: It was collected by H. M. Hall and L. A. Greata in Cañon Springs wash, about four miles northeast of Dos Palmas, Riverside County, California. No. 5848, H. M. Hall. 4. Tetracoccus Hallii T. S. Brandegee, |. c., p. 229. A rigidly branched shrub of gray appearance, 2 m high, the smaller branches often spinescent, dioecious: leaves nerveless, in fascicles of 3—8 covering the branches, obovate, attenuate at base, sparingly short-hirsute, 4 mm long, 2—3 mm wide: staminate flowers 4—5 from the leaf, bearing nodes on pedicels 5 mm long: petals none; sepals 6, minute, the alter- nate ones reddish-colored: stamens 4—6, surrounding a central irregularly lobed disk, 2 mm long: pistillate flowers nearly sessile; petals none; sepals similar to those of the staminate flower; ovary usually 3-celled, cells 2-ovuled; styles 3—4, nearly distinct, recurved; immature capsule pubescent, 7 mm wide. No mature fruit seen. California: Collected by H. M. Hall and L. A. Greata at “Chuck- walla Bench, midway between Cañon Springs and Chuckwalla Spring, Colorado Desert, Riverside County, California. It grows both on the mesa and along a small wash, but was not at all common.” No. 5865, H. M. Hall. The genus Tetracoccus has hitherto consisted of a single species, based on specimens collected by Dr. Parry and C. R. Orcutt, near Santo Thomas, northern Lower California. Since then it has been collected by D. Cleve- land, eight miles north of Table Mountain, near the U. S. boundary line, and by C. R. Oreutt, near Temecula and the line of Riverside County. California. The new species is very distinct from the original one. 5. Argithamnia Californica T. S. Brandegee, l. c., p. 230. Annual, monoecious, glabrous throughout, erect, branching, 15 cm high: leaves ovate-acuminate, attenuate at base into a petiole 5—7 mm long, serrate, 2—3 cm long, 10—12 mm wide: staminate flowers 2—4 in short axillary racemes about as long as the petioles, on pedicels 1 mm long; braets linear, white-margined; sepals linear-lanceolate: petals ovate, acuminate, 2,5 mm long; glands acuminate, 1 mm long: stamens in two verticels from the column: pistilate flower on a pedicel 1 mm long: sepals 4—5 mm long, linear-lanceolate, white-margined, glandular-denti- C. G. Westerlund: Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 15 culate; petals acuminate; denticulate; capsule 4 mm wide; styles united near the base and deeply bifid, not dilated above; seed apiculate, rugose- reticulated. California: Collected by H. M. Hall at Marshall Cañon, seven miles west of Coachella; north base of El Toro Mountain, Colorado Desert, River- side County, California, where it is common. No. 5796, H. M. Hall. VH. Carl Gustaf Westerlund: Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. (Ex: Bot. Not., 1906, p. 1—40.) 1. Achillea millefolium L. f. perrubriflora C. G. Westerlund, l. c., p. 1. Blommor mórkt rosenróda, med nyans af anilinródt. Sverige: Helsingland. Hudiksvall, vid Kópmanberget (fuktig gräs- mark, 14. VII. 1904). En vacker, hógvuxen form, med stjülk och blad tümligen rikligt ull- háriga, men holkfjállen nástan glatta, endast i kanten glest háriga; bladen fint och oregelbundet flikiga, de nedre delvis 3 gàngar parbladigt aelade. 2. Erigeron acer L. var.viridifolius C. G. Westerlund, l. c., p. 3. Stjälk 30—40 cm, styf, hárd, tämligen glest stüfhárig, endast upptill grenig; rosettblad smalt tunglika, helbrüddade, vid blomningen vissnade; stjälkblad gróna, styfva, jämnbreda eller smalt tunglika, vidt utstáende, icke vágiga; alla bladen kort strüfbrüddade, rosettbladen därjämte täm- ligen tätt strüfháriga, stjälkbladen däremot fóga och ofta endast mot spetsen glest tilltryckt smáhariga; korgar ovanligt smà (holkar 4—5 mm breda), talrika, i nedtill grenig klase; holkfjüll i spetsen purpurfärgade; kantblommorna ljust purpurróda, fóga lángre án diskblommorna; pensel hvit. Sverige: Helsingland. Hudiksvall, vid nya kyrkogárden (torr, solóppen mark; 17. VII. 1904, i full blomning). 3. Valeriana excelsa Poir. f. alterna C. G. Westerlund, l. c., p. 5. Blad skiftevisa. Sverige: Helsingland. Kullbücken (3 ex., 17. VII. 1904). 4. Valeriana excelsa f. trifoliata C. G. Westerlund, |. c., p. 5. Blad 3 i krans. Sverige: Helsingland. Kullbäcken (1 ex., 17. VII. 1904). 5. Galium boreale L. f. humidiusculum C. G. Westerlund, l. e., p. 5. Spenslig; blomställning smal och gles, med upprüta eller föga ut- staende sidogrenar; blad tunna, lángt och smalt tillspetsade, de mellersta 25—30 mm långa och 3—4 mm breda; hela stjälken samt bladen pa öfversidan, i kanten och undertill pá medelnerven beklädda med sma, fina, styfva och sträfva hár. 16 C. G. Westerlund. Sverige: Helsingland. Tuna: Hasta ängar (fuktiga ställen, 28. VIL 1904). 6. Galium boreale L. f. latifolium W. et G. subf. hirto-scabrum C. G. Westerlund, 1. c., p. 5. Ofverensstimmande med f. latifolium genom sin hógre växt samt sina stora (anda till 4 cm lánga) och breda blad; men hela stjälken samt bladen pá öfversidan, i kanten och undertill pá hufvudner-verna sträfva af korta och styfva har. : Sverige: Helsingland. Hudiksvall, Branslet (soléppen backe, 26. VII. 1904). 7. Melampyrum pratense L. f. albido-sulfureum C. G. Westerlund, l. c., p. 8. Kronan nästan enfürgad, vanligen hvitaktig med en svagt gróngul anstrykning, stundom rent hvit med underläppens insida svagt gróngul. Utom genom sin säregna fárgnyans skiljer sig denna form frán de tre ofvannámnda genom saknaden af de pomeransgula eller orangeróda fláckarna pá underláppens insida. Sverige: Helsingland. En ny variation päträffade jag hárstádes i mängd i nägot solöppna skogsbryn vid vágen till Fiskeby. E 8. Melampyrum pratense «. vulgatum Pers. f umbrosum C. G. Wester- lund. LC, p. 9. Högväxt (25—40 cm) och spenslig, fágrenig, med lánga (stundom mycket lánga) stamled och tunna blad; grenarna támligen korta, bäg- formigt upprätt utstáende; hógblad lánga och támligen smala, de ófre fint fliktandade. Sverige: Helsingland. Hudiksvall: vid Kópmanberget och vid Ofverás; starkt skuggiga stállen. En vacker form, som rátt mycket päminner om f. tenerum af följande var, men mera hógváxt och med lángre flikiga hógblad. 9. Melampyrum silvaticum L. «. typicum C. G. Westerlund f. decumbens C. G Westerlund, 1, c., p. 11. Vanligen rikligt grenig, med grenarna vinkelrátt utspärrade eller t. o. m. tillbakaböjda; säväl hufvudstjälk som grenar nedliggande utefter jordytan; intet bladpar mellan de nedersta blommorna och öfversta fór- greningen; bladen vid torkning icke eller föga svartnande; stódjeblad helbráddade (eller stundom de allra ófversta med en liten tand pá ena eller báda sidorna); frón vanligen 2. Sverige: Helsingland. Hudiksvall: Galgberget (mörkgrön; 8. VIII. 1904); Tuna: Tolsta (ljusgrón; 24. VII. 1905); pá báda ställena nástan ut- blommad. 10. Melampyrum silvaticum «. typicum f. subovatum C. G. Westerlund, bit. p IL Högväxt (25—40 cm), grof och rikt länggrenig (vanligen 3 par grenar, som ofta själfva áro fórgrenade), med grenarna snedt utstäende eller nágot bagformigt uppstigande, utan blad mellan öfversta fórgreningen och huf- Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 17 vudstjálkens nedersta blommor; blad tjocka, ljusgröna; stódjebladen med rundad eller (de öfre) tvär bas, breda (de nedre 15—20 mm och däröfver), äggrundt lansettlika, helbräddade (eller nágon gáng de allra öfversta med 1—2 sma, korta tänder pá hvarje sida); frön 3—4. Sverige: Helsingland. Hudiksvall, Kristineberg (solöppna skogsbryn, 22. VII. 1904). En egendomlig form, till växesätt icke olik 2. intermedium, mem skild från denna i synnerhet genom sina breda, helbräddade blad. 11. Scutellaria galericulata L. f. uberrima C. G. Westerlund, l. c., p. 13. Stjálk 15-30 cm, alldeles enkel, spenslig, med korta stamled och stora blad, jämte blad och foder kort sträfhårig, rikblommig; blommor utvecklade vid lägre ned belägna leder än vanligt och fortsättande ända upp i de öfverstə bladvecken, äfven där kortare än bladen. Sverige: Helsingland. Tuna, vid Vibosjön (bland al- och aspbuskar, 17. VII. 1905). 12. Trientalis europaea L. f. erubescens C. G. Westerlund, |. c., p. 14. Kronblad (i synnerhet mot kanterna) rödlätta. På torrare, mera so- löppna ställen. Sverige: Helsingland. Hudiksvall, flerestädes. Såväl af denna form som af hufvudformen förekommer ej sällan subf. pluriflora Peterm., Fl. lips., p. 271 (1838): blommor 2—4. 13. Trientalis europaea L. f. grandiflora C. G. Westerlund, |. c., p. 14. Kronblad 11 mm långa, 6—7 mm breda. Sverige: Helsingland. Tuna, i skogen vid Hedevägen. 14. Viola tricolor L. var. versicolor Wittr. f. perobscura C. G. Wester- tund, Le, P: FG Flore plerumque mediocri, magis producto; petalis supremis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus atropurpureis, angustoribus pe- talis ceteris floris novelli dilutius, floris adulti saturate coeruleo-violaceis. Sverige: Helsingland. 15. Viola tricolor L. var. distinctissima C. G. Westerlund, 1. c., p. 17. Flore parvo vel subparvo; petalis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus; petalis supremis suberectis, anguste obovatis, atropurpureis; pet. mediis patentissimis, subangustis, obscure coeruleo-violaceis, apice atropurpureis; pet. infimo obovato-triangulari, ex majore parte citrino- flavo, margine + late coeruleo-violaceo apice atropurpureo, striis nectareis distinctissimis, longis, plerisque furcatis. Sverige: Helsingland. Denna utmärkta form har jag funnit endast på en lokal, en täkt vid Hedebäcken. 16. Viola tricolor L. var. luteo-coerulea Wittr. f. luteo-coerulescens C. G. Westerlund, l. e., p. 19. Gracilis; floribus parvis (vel subparvis); petalis supremis coerules- centibus vel cyaneis, mediis albido-flavescentibus plerumque apice = coe- rulescenti, infimo toto sat obscure luteo. Sverige: Helsingland. Hästa ängar; en täkt vid Hedebäcken. 18 C. G. Westerlund. 17. Viola tricolor L. var. roseola Wittr. f. purpurascens C. G. Wester- lund, |. c., p. 19: Petalis omnibus floris adulti fere concoloribus, sat obscure roseo- purpurascentibus. Sverige: Helsingland. 18. Viola tricolor L. var. roseola Wittr. f. luteo-roseola C. G. Wester- lund, 1. e., p. 20. Differt a forma principali petalis mediis + lutescentibus, pet. infimo luteo, saepius margine apicali paullulum roseolo. Sverige: Helsingland. 19. Viola tricolor L. var. lutescens Wittr. f. pulcherrima C. G. Wester- lund, L c., p- 21. Floribus parvis (12—15 mm long.); sepalis sublongis, vix quarta parte brevioribus quam petalis; petalis quattuor superioribus plerumque totis alboluteis; pet. infimo luteo. Sverige: Helsingland. Hásta ángar. 20. Viola tricolor L. var. fulvo-striata C. G. Westerlund, |. c., p. 21. Petalis et floris adulti et floris novelli fere concoloribus; petalis supremis anguste obovatis, dilute cinereo-coerulescentibus; pet. mediis subangustis, albidis; pet. infimo lutescenti, margine apicali saepe albido; striis nectariis curtioribus sed distinctis, fulvis vel aurantiacis; calcare albescenti, appendicibus sepalorum longiore. Sverige: Helsingland. Pá en tákt vid Hedebäcken. 21. Viola tricolor L. var. albido-coerulescens C. G. Westerlund, 1. c., p. 21. Floribus plerumque magnis vel sat magnis; petalis floris novelli albidis ; petalis supremis floris adulti coerulescentibus vel coeruleis, mediis albido- coerulescentibus, infimo albido (rarius margine dilute coerulescenti); calcare semper violascenti, longiore quam appendicibus sepalorum. Sverige: Helsingland. Hásta ängar; en tükt vid Hedebücken. 22. Viola tricolor L. var. lacticolor C. G. Westerlund, l. c., p. 22. Humilis; luteo-viridis; petalis curtis, latioribus, apice late rotundatis, et floris adulti et floris novelli lacteis; lamina petali infimi triangulari- rotundata; striis nectariis curtis, saepe parum perspicuis; calcare albes- centi vel vix perspicue violascenti, plerumque longiore quam appendicibus sepalorum. - Sverige: Helsingland. Hásta ángar. 23, Viola arvensis Murr. f. subpatens C. G. Westerlund, 1. c., p. 23. Differt a forma typica pedunculis sat patentibus, sepalis + longiori- bus quam petalis, striis nectariis petali infimi quoque saepe destitutis, ealcare appendicibus sepalorum breviore. Sverige: Helsingland. Tolsta; Sanna. 24. Geranium silvaticum L. f. sublilacinum C. G. Westerlund, 1. c., p. 23. Kronblad ljust lilafärgade. Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (3 ex.; 4. VII. 1905). Neue Abarten und Formen aus der Flora von Helsingland. 19 25. Orobus vernus L. f. latissimus C. G. Westerlund, |. c., p. 24. Smäblad bredt äggrunda, kort och tvärt spetsade, pà de mellersta bladen redan under blomningstiden 30—40 mm breda. Sverige: Helsingland. Iggesund (E. Brostróm). 26. Cardamine pratensis L. f. paludosa Knaf subf. seminuda C. G. Wester- umad. Tu D 25. Högväxt; stjälk fórst ofvan midten bladig (vanligen 3 blad). Sverige: Helsingland. Vid Hedebácken. 27. Cardamine amara L. f. hirta W. et Gr. subf. ramosa C. G. Wester- hind, L 6; p. 25: Högväxt; blommor i sammansatt bladig klase. Sverige: Helsingland. Vid Hedebácken. 28. Anemone nemorosa L. Y. flavescens C. G. Westerlund, l. c., p. 27. Kalkblad pá báda sidor nästan helt svafvelgula; färgen starkast i kanten och smäningom aftagande inát samt i midten ófvergáende i näs- tan hvitt. Sverige: Helsingland. Vid Kópmanberget (spsmt). 29. Anemone nemorosa L. f. quadrifoliata C. G. Westerlund, l. c., p. 28. Svepeblad 4 i krans. Sällsynt. — Af de 5 exemplar, för ófrigt hórande till f. ¢ypica, som jag fann af denna form, hade tre ex. 9 kalkblad, ett ex. 8 och ett ex. 7 kalkblad. Sverige: Helsingland. 30. Stellaria graminea L. f. longisepala C. G. Westerlund, l. c., p. 32. Liksom föreg. en Q -form med små blommor, men med längre foder- blad och reducerade kronblad; foderbladen 3,5—4,5 mm, 1,5—2 mm längre än kronbladen. Sverige: Helsingland. Mindre allmän. 31. Gymnadenia conopea (L.) R. Br. f. subdensiflora C. G. Westerlund, E €, p. 34. Afviker från f. typica genom mycket tät- och rikblommigt ax samt stundom något bredare blad. Förväxlas ofta med f. densiflora (Wg.), men blir sällan så grofväxt och bredbladig som denna, har oangenämt luktande blommor och samma blomningstid som hufvudformen. Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (6. VII. 1905, axet till nedre hälften utblommadt). 32. “Gymnadenia conopea (L.) R. Br. f. unicuspis C. G. Westerlund, 1-6. p: 94 Läppen smal, tydligt langre an bred (4,5—5 X 3,5 mm), lángt till- spetsad, med sidoflikarna nástan fórsvunna, blott synliga som en liten utbuktning vid läppens midt. De funna ex. hade dessutom det ófversta kalkbadet proportionsvis längre och smalare än vanligt, sporren minst dubbelt sá lang som fruktámnet och tätblommigt ax. Sverige: Helsingland. Idenor: Sund (6. VII. 1905, fyra ex. bredvid hvarandra). 20 Rob. E. Fries. VIII. Neue Arten aus: Rob. E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. II. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905].) XI. Euphorbiaceae. 26. Euphorbia ovalifolia Engelmann var. dentata R. E. Fries, |. c., p. 128. Foliis manifeste et acute dentatis. Prov. Jujuy: Moreno in campo arenoso, 3500 m s. m. (12—17 Dec. 1901; Fries 793 et 793a, floribus et fructibus immaturis instructa); ibid. (21 Dec. 1901; Fries 793b, florigera et fructifera). Die Varietät gleicht in allem der Hauptart ausser in der deutlichen Zähnung der Blätter, welche sich an der äusseren Seite der schrägen Blätter fast bis an die Basis erstreckt, an der Innenseite hingegen nur auf der oberen Hälfte existiert. Mit E. Engelmanni stimmt sie betreffs der Blattzähnung überein, unterscheidet sich aber leicht von ihr durch ihre völlig glatten Zweige und ausgeprägt schrägen Blätter. Sie stimmt ziemlich gut zur Beschreibung der E. minuta Phil. (in An. Mus. nac. Chile, 1891, p. 76), ist jedoch meines Erachtens nicht als eine von ovali- folia getrennte Art zu betrachten. XIL Leguminosae. 27. Dalea Hofstenii R. E. Fries, |. c., p. 132. Herba perennis vel basi suffrutescens; ramis decumbentibus, apice pilosis, mox glabrescentibus; foliis tri- vel quadrijugis cum impari, foliolis rotundato-obovatis, apice excisis, subcarnosis, glabris, subtus glanduloso- punctatis; spicis ovoideis vel oblongis, densis; bracteis glabris, obovatis, abrupte acuminatis, glanduloso-punctatis; calyce hirsuto; petalis purpureo- violaceis. Kräftige, senkrechte, bis 0,5 cm dicke Pfahlwurzel mit gelbgrauer Rinde. Stamm an der Basis in mehrere, bis 15 cm lange, am Boden liegende, an den Spitzen emporgebogene Sprosse verzweigt, welche bis ganz oder nahezu an die Basis verwelken. Jahressprosse grün, spärlich mit gelben Drüsenpünktchen versehen, an der Spitze weiss behaart, an älteren Teilen kahl; Internodien 1—2 em lang. Blätter gewöhnlich aus 4 Blattpaaren und einem Endblättchen, bisweilen aus 3 Blattpaaren be- stehend; Rhachis 8—14 mm lang, wie die Teilblättchen auf der Unter- seite reichlich mit gelben Drüsenpünktchen besetzt; die auf kurzen Stielen aufsitzenden Teilblättchen sind breit umgekehrt eirund bis beinahe rund, an der Spitze eingekerbt, an der Basis abgerundet oder etwas spitz, ein wenig fleischig, kahl oder auch wohl auf der Unterseite vereinzelte, weisse Härchen tragend, 3—4 mm lang und breit; Nebenblätter lanzettlich, spitz, 1—1,5 mm lang. Infloreszenzen endständig, kurz gestielt, sehr reich- blútig, kegelfórmig, eifórmig oder, wenn älter, länglich, 1,5—2 em lang. Bracteen breit eirund bis umgekehrt eirund, 4—5 mm lang, 4 mm breit, mit abgesetzter, etwa 1 mm langer Spitze, kahl mit púnktchenfórmigen Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 21 Drüsen, an der Mitte grün mit breitem Häutchenrande. Kelch aussen dicht weiss behaart und drüsig punktiert, 6 mm lang, wovon auf die 5 schmal dreieckigen Zipfel 2 mm kommen. Fahne mit fast kreisrundem, 5—6 mm grossem Saum, auf einem 3 mm langen, schmalen Stiele auf- sitzend; Flügel schräg oval, mit 5 mm langen, 3 mm breiten, auf 2,5 mm langen Stielen aufsitzenden Spreiten; Schiffchenblátter oval, 6—7 mm lang, 4 mm breit auf 3 mm langen, feinen Stielchen; die Fürbung der Blumenblätter schwankt vom Blauviolett zum Purpurrot und teilweise Weiss. Fruchtknoten oben behaart mit 2 Samenanlagen. Frucht un- bekannt. Prov. Jujuy: Yavi, 3400 m s. m. (2 Jan. 1902; Fries 777); Cochi- noca, ca. 3300 m s. m. (10 Febr. 1901; Kurtz 11635); Moreno in monti- bus saxosis, 3500 m s. m. (15 Dec. 1901; Fries 927). — Südwärts von Moreno wurde die Art nicht beobachtet. Dalea Hofstenii steht der D. retusifolia Harms [in OK. Rev. gen. pl. II: 2 pag. 59] sehr nahe. Ein Vergleich mit den Originalexemplaren dieser letzteren (im Berliner Bot. Museum) ergab indes, dass D. Hofstenii sich leicht unterscheidet und zwar durch geringe Anzahl der Blattpaare (3—4, während retusifolia deren 5—9 hat), dureh dickere und fleischigere Teilblátter, durch die gedrüngtere und breitere Form derselben, durch im allgemeinen kürzere Infloreszenzen und unbehaarte, mit kürzerer Spitze versehene Braeteen. 28. Astragalus atacamensis (O. Ktze.) R. E. Fries, l. c., p. 134. Phaca depauperata Phil., Fl. Atacam., pag. 14 (1860). Tragacantha atacamensis O. Ktze., Rev. gen. pl, II, pag. 940 (1891). Phaca saxifraga Phil. in An. Mus. nac. Chil, 1891, pag. 14. Astragalus depauperatus (Phil.) Reiche, Fl. Chil., II, pag. 80 (1898) (non Ledeb. 1831). Verbreitung: die hóheren Cordillerengebiete im nórdlichsten Argentinien und Chile (Tarapaca-Coquimbo). 29. Astragalus bellus (O. Ktze.) R. E. Fries, l. c., p. 135. Phaca pulchella Clos in Gay, Fl. chil., II, pag. 92 (1846). Tragacantha bella O. Ktze., Rev. gen. pl., Il, pag. 940 (1891). Astragalus pulchellus (Clos) Reiche, Fl. Chil., Il, pag. 82 (1898) [non Boiss. 1843]. Verbreitung: die Anden von Jujuy bis Coquimbo in Chile. 30. Patagonium occultum R. E. Fries, |. c., p. 135, tab. VII, fig. 7—8. Fruticulus parcissime spinosus, ramis cortice nigro tectis, crassis, subterraneis; foliis in apicibus ramorum rosulatis, minimis, 3—5-jugis, glanduloso-hirsutis, foliolis obovatis, acutis vel obtusiusculis, canaliculatis: floribus sessilibus, solitariis: celyce glanduloso-hirsuto, ad medium in la- cinias lineari-oblongas, acutiusculas diviso; vexillo extus glabro. Die vóllig unterirdischen Zweige schwarz, unregelmässig gekrümmt und eckig, 0,7 — 1,5 cm im Durchschnitt, gegen die Zweigenden von alten Blattresten uneben. Auf der Erdoberfläche bilden die Zweigenden einen üusserst niedrigen Teppich, über den nur wenige, an der Basis einfach 22 Rob. E. Fries. dichotomisch gegabelte, etwa 0,7 cm lange, kräftige, schwarze Stacheln emporragen. Blätter nur 6 —8 mm lang, wovon ungefähr die Hälfte auf den Blattstiel kommt, überall mit abstehenden, an der Basis angeschwollenen Drüsenhärchen dicht besetzt und infolgedessen etwas klebrig; Neben- blätter lánglich, abgestumpft, 2 mm lang, kaum 1 mm breit; Teilbláttchen 12—2 mm lang, etwa 0,5 mm breit. Blüten vereinzelt, gänzlich un- gestielt; Kelch ebenso klebrig wie die Blätter, 4-5 mm lang, wovon 2 mm auf die Zipfel kommen, Blumenkrone gelb gefärbt mit aussen rotviolett angehauchter Fahne und Schiffchen, 5—6 mm lang. Frucht unbekannt. Prov. Jujuy: Nevado de Chañi, ca. 5000 m s. m. (29 Nov. 1901; Fries 864). Die Art kommt den hochandinen Arten crassicaule, subterraneum, Gayanum und caespitosum am nächsten, und zwar ähnelt sie am aller- meisten der letzteren. Durch ihre Drüsenbehaarung und Klebrigkeit an Blatt und Kelch, durch die äusserst spärlich entwickelten Stachelu usw. unterscheidet sie sich indes leicht von dem Philippischen Exemplare dieser Art, das ich im Herbarium zu Kew gesehen. 31. Patagonium Schickendantzii (Gris.) R. E. Fries, 1. c., p. 136. Adesmia Schickendantzü Gris., Symb. argent., pag. 104. Verbreitung: die Anden des nórdlichen Argentinien (Jujuy und Salta — Catamarca). : 32. Patagonium arenicola R. E. Fries, l. c., p. 137. Frutex spinosissimus, ramulis argenteo-villosis; foliis 3—5-jugis, argenteo-sericeis; foliolis fasciculatis, anguste obovato oblongis, apice obtusiusculis vel subacutis; floribus fasciculatis, pedunculis calyce hirsuto et sparsim glanduloso brevioribus; lobis calycis triangularibus, brevissimis; vexillo glabro; lomentis setis plumosis paucis praeditis. Ein 0,5—1 m hoher, aufrechter Strauch mit hellgelber oder grau- gelber Rinde und reichlich mit verästelten, 3—4 cm langen, hellgelben Dornen besetzt. Jahressprosse dicht wollig von weissen, abstehenden Härchen, mit 5—7 mm langen Internodien; auf den älteren Sprossen sitzen die Blatter in Büscheln auf warzenfórmigen Kurzsprossen. Blätter an allen Teilen mit dicht angedriickten, silbernen Haaren besetzt; Rhachis etwa 1 cm lang, wovon nur das oberste Drittel oder die Hälfte Teil- blattchen trägt, oberhalb derselben läuft sie in eine kurze Spitze aus; Blattpaare gewöhnlich 4, mitunter 3 oder 5; Blättchen schmal umgekehrt eirund oder schmal länglich, spitz oder abgestumpft, 3—5 mm lang, 1—1,5 mm breit, gewöhnlich den Mittelnerv entlang rinnenförmig ge- faltet; Nebenblätter dreieckig oder breit lanzettlich, spitz, aussen dicht weiss-behaart, innen kahl und braun, 2 mm lang. Blüten 5—7 aus den Blattachseln entspringend, auf Kurzsprossen aufsitzend; Blütenstiele kurz, nur 2—3 mm lang, während des Fruchtstadiums zu 3—5 mm Länge heranwachsend, dicht weiss-behaart. Kelch becherfórmig, weiss-behäart und mit Drüsenhaaren besetzt, 4 mm lang, 5 mm im Durchmesser; Kelch- zipfel dreieckig, spitz, 1 mm lang, 1,5 mm breit. Fahne gelb gefärbt, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 23 8—9 mm lang, 7—8 mm breit, sowohl aussen als innen unbehaart; Flügel gelb gefärbt, aussen kahl, innen zum Teil behaart, 8 mm lang, 2,5 mm breit; Schiffchen weissgelb gefärbt, kahl, 7 mm lang, 3 mm hoch. Frucht im allgemeinen nur aus einem, bisweilen aus 2 Gliedern bestehend; diese sind 5 mm lang, 3—4 mm breit, kreisrund, auf der Dorsalseite einge- buchtet, behaart und jederseits mit etwa 10 zerstreut sitzenden, starren, weisshaarigen, 3 mm langen Börstchen besetzt. Prov. Jujuy: Moreno in arena volatili, ca. 3500 m s. m. (6 Dec. 1901; Fries 881). Von den mir bekannten Patagonium-Arten dürfte P. arenicola dem leucopogon (Phil.) Reiche am nächsten stehen; diese weicht indes ab durch kleinere Blätter, durch kleinere und zahlreichere und mit längeren, weicheren und zahlreicheren Pinselhärchen versehene Glieder der Hülse, durch die rotgelbe Rinde der Zweige usw. 33. Patagonium Nordenskiöldii R. E. Fries, l. c., p. 138. Frutex spinosus, ramulis foliisque 6—8-jugis pilosulis; foliolis ovali- bus, basi et apice rotundatis; floribus racemosis, magnis; pedunculis ca- lyce glanduloso circiter duplo longioribus; lobis calycis brevissimis; vexillo extus dense hirsuto. Ein 1—1,5 m hoher Strauch mit graubrauner, dünner, zerrissener und bald abfallender Rinde, welcher dichotomisch verzweigte, bis 8 cm lange, weissgraue Dornen trägt; Jahressprosse behaart mit zerstreuten Blättern und 0,5 cm langen Internodien; in den Achseln dieser Blätter entstehen im folgenden Jahre warzenförmige Kurzsprosse, welche Blatt- büschel tragen. Alle Teile des Blattes mit spärlichen, angedrückten, weissen Härchen besetzt; Rhachis oben schwach rinnenförmig, 15—20 mm lang, am unteren Viertel oder Drittel nackt, der obere Teil 6—8 Paar ovale, an beiden Enden gerundete, gegenüberstehende, 2—3 mm lange, 1—1,5 mm breite Teilblättchen tragend; Nebenblátter lanzettlich, spitz, braun und häutig, 2 mm lang. Blüten in 8—10-blütigen, 3—4 cm langen Trauben sitzend; Blütenstandachse oberhalb der Blüten in eine lange, scharfe Spitze auslaufend, später zum Dorn werdend; die aufgeblühten Blumen auf bis 1,3 cm langen, behaarten Blütenstielen aufsitzend. Kelch drüsig behaart, 5—6 mm lang, wovon auf die schmal dreieckigen Zipfel 1—1,5 mm kommen; die Einbuchtungen zwischen den Zipfeln gerundet. Fahne gelb gefärbt, aussen weiss behaart, innen glatt, 14 mm lang: 12 mm breit. Flügel gelb, aussen unbehaart, innen zum Teil behaart, 11 mm lang, 3 mm breit. Schiffehen weissgelb, unbehaart, 13 mm lang, 6 mm hoch. Prov. Jujuy: Yavi in declivibus montis aprieis, ca. 3400 m s. m. (1 Jan. 1902; Fries 776). Die Art scheint der Pat. miraflorense (Remy) Rusby am nächsten zu stehen; von dem von mir gesehenen Exemplare dieser Art, wie auch von der Beschreibung Weddells weicht sie aber u. a. durch kürzere Kelch- zipfel und durch die aussen behaarte Fahne ab; sie scheint demnach von ihr leicht unterscheidbar zu sein. 24 R.E. Fries: Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdl. Argentinien. 34. Patagonium Clarenii R. E. Fries, l. c., p. 139. Frutex spinosissimus, ramulis foliisque 6—8-jugis hirsutis; foliolis minimis, ovatis, acutis, basi rotundatis; floribus racemosis, magnis; pedun- culis calyce glanduloso brevioribus; vexillo extus hirsuto; lomentis den- sissime plumoso-pilosis. Bis 1,5 m hoher Strauch, mit verzweigten, bis 4 em langen, rot- braunen Dornen reich besetzt; Jahressprosse mit abstehenden oder ein wenig angedrückten Härchen dicht besetzt, mit etwa 0,5 em langen Internodien; an ülteren Zweigen sitzen die Blátter in Büscheln auf warzen- fórmigen Kurzsprossen. Blätter ganz und gar mit mehr oder weniger angedrückten Härchen bedeckt, im älteren Stadium unbehaart; Rhachis 8—10 mm lang, oben rinnenfórmig, im oberen Abschnitte (% der ganzen Länge) 6—8 Blattpaare tragend; Teilblüttchen eirund, an der Basis ge- rundet, am Ende spitz und ófters in eine Haarspitze ausgezogen, lüngs dem Mittelnerv rinnenfórmig gefaltet, 1,5 mm lang, 1 mm breit; Neben- blátter lanzettlich, spitz, háutchenfórmig, braun, 2 mm lang. Blüten in etwa 2 cm langen, 4—6-blütigen Trauben; Infloreszenzachsen spitz, im Laufe der Zeit härter und zu Dornen werdend. Blütenstiele 3--4 mm lang, behaart. Kelch drüsig behaart, 4—6 mm lang, wovon auf die drei- eckigen, spitzen oder stumpfen Zipfel 1,5—2 mm kommen. Blumenkrone gelb gefärbt. Fahne innen unbehaart, aussen weiss behaart, 14—15 mm lang, 10 mm breit. Flügel aussen glatt, innen zum Teil behaart, 11 bis 12 mm lang, 3 mm breit. Schiffchen unbehaart, 12—13 mm lang, 5—6 mm * hoch. Hülse 2—4-gliedrig; Glieder kreisrund mit gerader Rückennaht und ausserordentlich dicht mit 7—10 mm langen, weichen Federhärchen besetzt, deren Hauptachse rotbraun und Seitenzweige weiss gefärbt sind, Prov. Jujuy: S:a Catalina in collibus petrosis, ca. 3650 m s. m, (14—16 Jan. 1901; Kurtz 11449). Die Art steht der vorigen nahe, weicht von ihr aber durch kleinere, mehr behaarte Blätter, kleinere und spitze Teilblättchen, kürzere Blüten- stiele u. a. ab, XIII. Cruciferae. 35. Descurainia myriophylla (H. B. K.) R. E. Fries, L c., p. 143. Sisymbrium myriophyllum H. B. K. ex DC., Syst., II, pag. 411. Verbreitung: von Ecuador durch Peru und Bolivia bis zum nürdlich- sten Argentinien (Salta und Jujuy), die Anden entlang. XIV. Ranunculaceae. 36. Ranunculus Cymbalaria Pursh var. exilis (PhiL) R. E. Fries, 1. c p. 145. Ranunculus exilis Phil, Fl. atacam., pag. 7. Verbreitung der Art: Sibirien und Grónland, üher das nórdliche Nord- amerika und Mexiko; in Südamerika die Anden entlang bis nach Pata- gonien und Feuerland hinab. 3 H. H. W. Pearson: Verbenaceae novae Austro-africanae. 25 IX. Verbenaceae novae Austro-africanae ab H. H. W. Pearson descriptae. (Ex: Transact. South Afric. Phil. Soc., XV, pt. 4 [1905], p. 175—182.) 1. Lippia pedunculata Pearson, l. c., p. 175. Fruticulus rectus ramis subteretis, striatis, hispido-scabridis. Folia opposita, brevissime [2 mm] petiolata, ovata vel elliptico-ovata, basim attenuata, apice obtusa vel subacuta, crenato-serrata, rugosa, supra hispidulo-scabrida, infra in nervis hispido-scabrida, profuse glandulifera [3—5 em longae, 1—1,5 cm latae]. Spicae tum globosae, denique cylin- dricae, axillares, solitares geminataeve, pedunculis longis tenuibus hispidis suffultae. Bracteae oblongae, basim truncatae, apice subito acuminatae vel caudato-acuminatae, utrinque praesertim marginibus hispidae, flores haud superantes [3—4,5 mm longae, 2—2,5 mm latae|. Calyx perspicue 2-lobatus, 4-nervatus, extus dense molliterque villosus, intus glaber [1,5— 2 mm longus]: lobi vix tubo aequantes, 2-nervati, plus minusve perplexe 2-dentati. Corolla extus supra medium villosa, intus in faucibus puberula |4—5 mm longa]. Kalahari Region: Transvaal; without precise locality, J. H. MeLea in Herb. Bolus. L. pedunculata has affinities both with .L. scaberrima and L. asperi- folia, being apparently more closely allied with the former. The most marked characters which separate it from L. scaberrima are found in the 4-toothed calyx, the smaller bracts, the more pronounced hairiness, and the comparatively smoother surface of the whole plant. From L. asperi- folia it differs in the 4-toothed calyx, the larger bracts and spikes, and the less hairy, rougher, and larger leaves. 2. Bouchea caespitosa Pearson, l. c., p. 178. Planta parva [circiter 4 em alta] lignosa, caespitosa, pubescentia hispidulosa denga reflexa vestita. Radix lignosa, recta, altissima. Folia opposita, conferta, petiolata [petiolo 0,75—1,25 em longo], triangulari-ovata, obtuse 7—9-serrata -pinnatifidave, basim attenuata, apice obtusa [2,5—3 em longa, circ. 1,5 cm lata], subcoriacea, nervis lateralibus principiis obscuris 6—8 utrinque, dense hispidula. Spica terminalis, conferta, pauciflora [1 em longa] Braeteae lineares, obtusae hispidulae [3—4 mm longae]; bracteolae setulosa, hispidulae [2 mm longae]. Flores sessiles. Calycis tubus (in fructu) gibbosus, minute subaequaliterque 5-dentatus, extus hispi- dulus, intus glaber [7—9 mm longus]. Fructus ex coccis cohaerentibus 2 constatus, oblongus, posteriore paullo arcuatus, anteriore areola excavata instruetus [4—5 mm longus]. Western Region: Lesser Namaqualand: l'us, 2800 ft, Schlechter 11425, in Herb. Bolus. 26 H. H. W. Pearson. B. caespitosa is a distinct species widely separated by its short calyx and small fruit from B. pumila, to which it bears a superficial resem- blance. It should probably be placed near B. pinnatifida, from which it is at once distinguished by its leaf-characters. In view of the very dry region in which Schlechters specimen was gathered, the caespitose habit is possibly not to be regarded as a character of specific value. 3. Bouchea integrifolia Pearson, l. c., p. 179. Fruticulus basi paullo ramosus, ramis quadrangularibus parce hispi- dulis [25—30 cm altus, internodiis 1,5—2 em longis]. Folia opposita, sessilia, simplicia, integra vel rarius versus apicem irregulariter 1—2 acute serrata, lineari-oblonga, basim plus minusve attenuata, apice acuta vix echinata [2,5—3 cm longa, 3—4 mm lata], subcoriacea, marginibus crassis, perspicue 1-nervata, glabra vel parcissime hispidula, profuse glan- dulis instructa. Racemus spicoideus [3—6 cm longus], divaricatus, con- fertus, terminalis vel axillaris, glabrescens vel parce hispidulus. Bracteae lineari-lanceolatae, acutae, marginibus hispidis [6— 8 cm longae]: bracteo- lae 2, subulatae, acutae, marginibus parcissime hispidis [2—4 mm longael. Flores pedicellis [2—4 mm longis] suffulti. Calyx 5-angularis, subaequa- liter breviterque 5-dentatus, extus glaber, intus pubescens [7--9 mm longus]. Corollae tubus areuatus, extus glaber, intus faucibus hispidulus [10—12 mm longus]; lobi oblonga, apicibus late rotundati emarginative. Antherae late triangulares, basim paullo lobatae, filamentis glabris suffultae. Fructus oblongus, ex coccis cohaerentibus 2 constatus, posteriore arcte arcuatus, areola exeavata anteriore instructus [4 mm longus]. Coast Region: Knysna, Newdigate 86, in Herb. MacOwan. B. integrifolia appears to be most nearly related to B. cermwa, from which it is easily distinguished by its opposite, entire, acute leaves. 4. Bouchea incisa Pearson, l. c., p. 180. Fruticulus ramis quadrangularis hispidis pilis reflexis [internodiis 1—4 cm longis]. Folia opposita, petiolata, simplicia, late oblonga, obtuse 1—9 pinnatifida vel vix pinnatipartita, basim attenuata petiolis decur- rentia, apice obtusa vel subacuta [6—7 cm longa, 3—4 em lata] sub- coriacea, marginibus hispido-ciliatis, nervis lateralibus principiis utrinque 6—8, minute hispidula, glandulosa; petiolus latus, supra canaliculatus [1,5—2 cm longus]. Spica simplex, axillaris, pauciflora, conferta, hispi- dula [3—4 cm longal. Bracteae subulatae, hispidulae [5—6 mm longae], bracteolae bracteis similes |2 mm longae]. Flores sessiles. Calycis tubus 5-angularis, subaequaliter 5-dentatus, extus hispidulus, intus puberulus [1,5 em longus]; dentes subulati, acuti, hispiduli [1—1,5 mm longil. Co- rollae tubus rectus, extus glaber, glandulosus, intus villosus [2—2,2 cm longus]. Staminum filamentae hispidulae. Fructus oblongus, rectus, ex coccis cohaerentibus 2 constatus, areola excavata anteriore instructus. Tropical Africa: Northern Transvaal; Sand River, 2500 ft. R. Schlechter 4594, in Herb. Bolus. Verbenaceae novae Austro-africanae. 27 B. incisa is related to B. pumila, from which it conspicuously differs in the large pinnatifid leaves. 5. Clerodendron ($ Cyclonema) pilosum Pearson, |. c., p. 181. Suffrutex [30—40 cm altus] stirpibus pilosis tenuibus adscendentibus subangularibus ab collo subterraneo ligneo ortis. Folia opposita, petio- lata [petiolo 2—3 mm longo], membranacea, late ovata vel triangulari- ovata, basim rotundata vel vix attenuata, apice obtusa vel rotundata [2,3—2,4 em longa, 1,4— 1,9 cm lata], marginibus integris, pilosa praeser- tim nervis marginibusque. Cymae axillares, 1—2-florae. Flores pedicellis pilosis [1—1,4 cm longis] suffulti; bracteolae 2, oppositae, lineares [1 mm longae]. Calyx subanthesin campanulatus [tubo 2,5 mm longo] (? tandem accrescens), 5-angularis, 5-lobatus [lobis oblongis vel oblongo-lanceolatis, tubum longitudine aequantes] extus pilosus intus glandulifer. Corollae tubus rectus, in faucibus villosus [vix calicis tubum excedens]: lobi, superiores oblongi ellipticive, apice rotundati [4 mm longi]: anterior late spathulatus, concavus [5 mm longus]. Ovarium 4-lobatum, glanduliferum, caeterum glabrum. Eastern Region: Transkei Division; Kentani, Miss Alice Pegler, 164, in Herb. Kolbe. C. pilosum is related to C. hirsutum (Pearson in Fl. Cap., |. c., 221) from which it is separated by its broad ovate leaves, straight corolla- tube, and perfectly glabrous ovary. These may, however, prove to be extreme forms of a very variable species. 6. Clerodendron ($ Cyclonema) reflexum Pearson, |. c., p. 182. Frutex ramis subangularibus, striatis pubescentibus. Folia opposita vel subopposita, petiolata [petiolo 1.2 em longo], membranacea, ovata, oblonga vel subrhomboidea, basim cuneata, apice acuta vel plus minusve apieulata [5—9,5 cm longa, 2—5,5 cm lata], marginibus alte serratis vel inciso-serratis (lobis multis paucisve, latis, subapieulatis) vel infra medium (rarius omnino) integris, puberula, nervis principiis lateralibus adscen- dentibus 4—6 utrinque. Panicula terminalis bracteata, pauciflora, pedun- culata [pedunculo 3—5 cm longo]. Bracteae bracteolaeque parvae. poly- morphae. Flores pedicellis tenuibus brevibus suffulti. Calyx subanthesin campanulatus, tandem accrescens, alte 5-lobatus, pubescens, profuse glan- dulifer [4 mm longus]; lobi tum recti, tum patentes, denique reflexi, oblongi, apice obtusi vel rotundati (3 mm longi]. Corollae tubus arcuatus, extus glaber, intus praesertim in faucibus villosus [circiter 1 cm longus]: lobi oblongi, patentes, apice rotundati. Stamina longe exserta, Ovarium obscure 4-lobatum glanduliferum, glabrum. Drupa 4-lobata [circiter 1 cm diametiens]. Tropieal Afriea: Rhodesia; Bulawayo, Eyles, 1006, in Herbb. MacO wan, Bolus. This species is allied to C. Wümsii from which it may be distinguished by its deeply lobed calyx and its larger leaves which are not gland-dotted. 28 Magnus Brenner: Varietates novae Taraxacı officinalis. X. Varietates novae Taraxaci officinalis. Von Magnus Brenner. (Ex: Medd. Soc. Faun, Flor. Fennica, h. 32, 3, MI. 1906, p. 96 — 99.) 1. Taraxacum officinale var. stenolepis Brenner, }. c., p. 97. Mediocre — sat humile; folia obscure viridia, tenuia — sat firma, lingulata, regulariter pinnatifida, laciniis vulgo contiguis, triangularibus, reversis, integerrimis vel dentatis, glabra subglabrave; scapi erecti, saepe eurvati, colorati, leviter araneo-villosi —- glabri; capitula mediocria — parva, angustiflora, radiantia; squamae invalucelli angustae, subulatae, sigmoideae, reflexae ad scapumque adpressae; antherae sine polline. Praesertim squamis involucelli angustis a var. Ostenfeldii diversum. Fennia: Ad Sörnäs prope Helsingforsiam et in par. Inga Nylandiae in ruderis. 2. Taraxacum officinale var. ungulatum Brenner, |. c., p. 97. Vulgo elatum; folia laete viridia petiolis laetis, tenuia, elongata, regulariter pinnatipartita, inter lacinias vulgo subulato-dentata, laciniis triangularibus, vulgo reversis, acutis — subulatis, integerrimis vel plus minusve dentatis, glabra vel leviter pilosa; scapi erecti, saepe curvati, versicolores, sub capitulo saltem araneo-villosi; capitula mediocria — ma- jora, angustiflora, plana vel convexa, plena; squamae involucelli latae, subovatae, acutae, unguiformes, patentes — recurvae; squamae involucri sat latae, ad apicem vulgo gibbiferae; antherae sine polline. Differt a var. uncinato statura majore petiolis foliorum laetis praesertimque squamis involueelli majoribus latioribusque, a var. Ostenfeldii squamis involucelli patentibus unguiformibus. Fennia: Ingá Svartbück et Vesterkulla in agris, pinetis betuletisque ad margines viarum. 9. Taraxacum officinale var. divaricatum Brenner, l. c., p. 98. Sicut var. ungulatum, sed squamae involucelli sigmoideae, divaricatae, ut in var. intermedio: antherae sine polline. Variat foliis obovatis, sub- integris, vel plus minusve incisis — pinnatis laciniis angustissimis subu- latis remotis, petiolis saepe rufis. Squamis involucelli interdum subreflexis in var, Ostenfeldii transit. Fennia: Ad Helsingforsiam in ruderis, Helsinge Fólisón ad rupem, Ingá Svartbäck in ruderis, agris, marginibus viarum campisque graminosis. 4. Taraxacum officinale var, lacerum Brenner, 1. c., p. 98. Vulgo humile; folia prasina, firma, brevipetiolata, obovato-oblonga, obtusa subacutave, irregulariter incisa vel laciniata, basin versus pro- fundius incisa, vel tota folia profunde pinnatipartita lobis triangularibus reversis — subsemilunaribus acutissimis, integerrimis vel grosse dentatis vulgo pilis brevibus pilosa vel araneo-villosa; scapi erecti vel a Agnes Chase: Panicearum genera ac species aliter disposita. I, 29 vinose colorati, vulgo, sub capitulo saltem, araneo-villosi; capitula parva, vulgo angustiflora, convexa planave, plena; squamae involucelli longae angusteque lineares, vulgo rufescentes, irregulariter patentes — recurvae, leviter sigmoideae, intimae squamis involucri saepe parum breviores; an- therae sine polline. — Foliis laceris, squamis longis divaricatis involucelli facile dignotum. Capitula rare breviter radiantia floribusque latioribus. Squamae involueri interdum apice gibbiferae. Fennia: Ingà Svartbück et Vesterkulla in pascuis apricis juxta litus marinum. Xl. Panicearum genera ac species aliter disposita. I. Agnes Chase. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 183—192.) I. Valota Adans., 1763, Fam. Pl., II, 495. 1. Valota insularis (L.) A. Chase, |. c., p. 188. Andropogon insulare L., 1859, Pugill. Jam., 30. 2. Valota saccharata (Buckl. A. Chase, l. c., p. 188. Panicum lachnanthum Torr., 1856, Pac. Rail. Rep., VII, 3. 21, not Hochst.. 1855. Panicum saccharatum Buckl., 1866, Prel. Rep. Geol. & Agr. Surv, Tex., App. 2. “Middle Texas.” Trichachne saccharatum (Buckl.) Nash., 1903, in Small, Fl, So. U, S., 83. . Valota Pittieri (Hack.) A. Chase, l. c., p. 188. Panicum Pittieri Hack., 1901, Öst. Bot. Zeitschr., LI, 367. “Costa- rica: in ripa rivi Rio Tirili prope San José leg. Tonduz: Pittier distribuit sub no. 6945.” os IL. Syntherisma Walt, 1788, Fl. Carol., 76. 4. Syntherisma adusta (Nees) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum adustum Nees, 1829, Agros. Bras., 101. ‘Habitat in Bra- silia meridionali. (Sellow.)” 5. Syntherisma badia (Scribn. & Merr.) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum (Syntherisma) badium Seribn. € Merr., 1901, U. S. Dept. Agr. Div. Agros. Bul, XXIV, 12. “Sierra de San Felipe, State of Oaxaca” 915 C. L. Smith. 6. Syntherisma Hackeli (Arech.) A. Chase, ]. c., p. 191. Anthaenantia Hackeli Arech., 1894, Anal. Mus. Nac. Montevideo, II, 96, t. 5. Figueira, Uruguay. 7. Syntherisma velutina (DC.) A. Chase, 1. c., p. 191. Milium velutinum DC., 1813, Cat. Hort. Monsp , 126. “Hab. in Mexico.” 30 Agnes Chase: Panicearum genera ac species aliter disposita. 1. Paspalum? velutinum Kth., 1829, Rev. Gram., I, 27. Represented by Pringle 6623 and 9565. 8. Syntherisma Perrotteti (Kth.) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum Perrotteti Kth., 1829, Rev. Gram., II, 395, t. 3. “Crescit in Senegalia, prope Walo.” 9. Syntherisma stenotaphroides (Nees) A. Chase, l. c., p. 191. Panicum ($ Digilaria) stenotaphroides Nees, 1854, in Steud., Syn. PY. Glum., 1, 41. “Ins. Choin, legit Cuming.” This and an allied species are peculiar in having a thickened rachis, the solitary spikelets sunken in the alternate notches. Species as yet imperfectly understood are not here transferred. III. Leptoloma A. Chase, nov. gen., l. c., p. 191. Inflorescentia paniculata, panicula pauciflora, maturitate diffusa; spi- culae 1-florae, fusiformae, solitariae, aut raro per paria, in pedicellis tenuibus triangularibus; gluma prima minuta aut deficiens, secunda 3- nervis: lemma neutrum 5—7 nerve; fructus ellipticus, acutus; lemma hermaphroditum cartilagineo-induratum, papillosum, marginibus delicatus hyalinas, planis; palea similis; caryopsis oblongo-elliptica lemmate palea- que inclusa, libera. Gramina perennia, caespitosa, ramosa, culmis fragili- bus, laminis planis, ligulis membranaceis. Maturitate paniculae se dissi- pant et pervolvunt. Panico capillari similes. Nomen ab 4earoc delicatus et 4ouc margo. Type. — Panicum cognatum Schultes. 10. Leptoloma cognata (Schultes) A. Chase, l. c., p. 192. Panicum divergens Muhl. in Ell. 1816, Sk. Bot., I, 130, not H. B. K., 1815. Specimen in Elliott herbarium in College of Charleston. Panicum divergens Muhl., 1817, Gram., 120. “Habitat in Carolina." Specimen in the Muhlenberg herbarium in Philadelphia Academy of Natural Sciences, marked ‘‘Elliott 353." Panicum cognatum Schultes, 1824, Mant., II, 235. Panicum autumnale Bosc. Spreng., 1825, Syst., I, 320. 11. Leptoloma divaricatissima (R. Br.) A. Chase, l. c., p. 192. Panicum divaricatissimum R. Br., 1810, Prod. 192. Port Jackson, New Holland. 12. Leptoloma macratenia (Benth.) A. Chase, |. c., D: 192. Panicum macratenium Benth., 1878, Fl. Australia, VII, 468. “Queens- land, Rockhampton, 0’ Shanesy.” 13. Leptoloma coenicola (F. Muell.) A. Chase, 1. c., p. 192. Panicum coenicolum F, Muell, 1855, in Trans. Vict. Inst., 45, Cud- naka, S. Australia, F. Mueller. Vermischte neue Diagnosen. 31 XII. Vermischte neue Diagnosen. 128. Phyllostachys edulis (Carrière) J. Houzeau de Lehaie in „Le Bambou“, I (1906), p. 39. Phyllostachys pubescens Mazel, H. de L. Bul. Le Bambou, p. 7, 1906. — Phyllostachys mitis Makino, Bot. Mag. de Tokyo, XIV, p. 64; Makino, l. c, XV, p. 68: Makino in Descr. Prod. For. Exp. Univ. Paris, 1900, p. 39. — Bambusa edulis Carr. in Rev, Hortic., 1866, p. 380. — Bambusa Mosoo Sieb., Syn. pl. Oeconom. Jap., p. 5. Le Phyllostachys mitis A. et C. Rivière est une plante à tige toujours glabre, presque cylindrique à la base, à mérithalles longs, à gaînes glabres, à rameaux creux, à feuilles grandes. C'est la plante cultivée partout en Europe sous ce nom, par exemple: à Kew, à Badsford Park chez Mitford, à Prafrance chez Mazel, où Rivière en a controlé l'identité (Rivière, Les Bambous, page 240). C'est de Prafrance que nos exemplaires proviennent. La plante décrite par Mr. Makino a les tiges pubescentes dans le jeune âge, très coniques à la base, les mérithalles très courts dans cette partie, les gaines densément tomenteuses, les rameaux pleins et les feuilles petites. En Europe elle est restée confinée jusqu'en 1904 chez feu Mazel a Prafrance ou elle est arrivée vers 1880, apres la visite de feu Riviére. Sa variété helerocycla seule était répandue ailleurs, en Angleterre, Belgique, Allemagne. Nom. Jap.: „Mössö-chiku; Móso-chiku; Wase-dake,« Nom. Sin.: .Kouan-chiku: Rito-chiku; Biotan-chiku; Biodji-chiku; Mato- chiku,“ Origine: Chine: introduit au Japon vers 1737. 129. Argyreia Pierreana D. Bois in Revue Horticole, LXXVIII (1906), p. 260, fig. 208—209.- /Convol vulaceae.] Tiges volubiles (fig. 209), pouvant atteindre une très grande hauteur, couvertes d'une pubescence courte et serrée. Feuilles à pétiole grêle (fig. 208), mesurant de 5 à 10 cm de longueur; à limbe ovale-lancéolé, acuminé, plus ou moins atténué à la base, Dans les feuilles adultes, le limbe mesure de 10 à 20 cm de longueur sur 7 à 10 cm de largeur; mais ces dimensions sont quelquefois dépassées. La face supérieure des feuilles est glabre, d'un vert foncé. La face inférieure, soyeuse argentée, est relevée des nervures primaires et secon- daires proéminentes, ces dernières parallèles, au nombre de 10 à 12 de chaque côté de la nervure primaire ou médiane. Les fleurs, en cymes dichotomes, accompagnées de grandes bractées persistantes, forment des inflorescences axillaires, multiflores, capitées. Le pédoncule commun mesure de 1 à 3 cm de longueur: les pédi- celles sont très courts, presque nuls. Les bractées, elliptiques, plus ou moins atténuées au sommet, sont naviculaires et enveloppent en partie les fleurs; elles sont d'autant plus grandes qu'elles sont plus extérieures, coriaces, fortement nervées, la 32 Vermischte neue Diagnosen. partie dorsale couverte d’une pubescence courte, serree, grisätre, tandis que la face ventrale est glabre, luisante, teintée de rougeviolacé. La plus extérieure peut mesurer jusqu'à 4 cm de longueur sur 3 em */, de largeur lorsqu'elle est étalée. Le calice est constitué par cinq sépales ovales-acuminées, de dimen- sions très inégales, de couleur vert pâle, trés velus extérieurement, glabres sur la face ventrale. Les deux sépales extérieurs, beaucoup plus grands que les autres, mesurent de 10 à 15 mm de longueur. La corolle, infundibuliforme, légèrement quinquélobée et à lobes émar- ginés, est plissée; elle rappelle celle du Volubilis (Jpomaea purpurea Roth) et mesure de 5 à 6 em de longueur sur 5 em de diamètre dans la partie la plus évasée; elle est d'un blanc teinté de rose et légèrement velue extérieurement. Les étamines atteignent les deux tiers de la longueur de la corolle; le filet est grêle, élargi au point d'attache; l'anthére est linéaire-oblongue. Le style, gréle, est un peu plus long que les étamines; le stigmate, capité, bilobé, est couvert de papilles coniques. L'ovaire, quadriloculaire, est entouré d'un disque pentagonal, cupuli- forme. Haut Tonkin: Dans les montagnes du Cai Kin, sur la route de Than Moi au poste de Van Linh, par le col du Deo Benh. (D. Bois 11. XII. 1902, no. 323). Cette espèce doit prendre place à côté des A. Wallichii Choisy: in- volucrata Clarke, et bracteata Choisy. Elle diffère de VA. Wallichii par les tiges, velues au lieu d'être glabres; par les feuilles, ovales-lancéolées au lieu d'étre ovales cordi- formes; par les bractées coriaces, naviculaires, elliptiques, au lieu d'être foliaeées, planes, linéaires-lancéolées; par les sépales ovales-acuminés au lieu d'étre elliptiques-oblongs. Dans l’4. involucrata, les feuilles sont légèrement velues ou glabres- centes, cordiformes ou arrondies à la base; les pédoncules, très longs, mesurent de 6 à 9 cm, au lieu d'étre courts; les sépales sont presque égaux, au lieu d'être trés inégaux, et ont les bords scarieux au lieu d'être entierement foliacés. L'A. bracteata a les feuilles cordiformes-arrondies; les pédoncules plus longs que les pétioles (ils sont beaucoup plus courts que le pétiole dans l'A. Pierreana); les sépales d'égale longueur, scarieux sur les bords; la corolle tubuleuse-campanulée au lieu d'être infundifuliforme. L'Argyreia Pierreana atteint de grandes dimensions et, dans son pays d'origine, couvre de grands arbres de son beau feuillage argenté-soyeux à la face inférieure et de ses fleurs qui sont produites en nombre con- sidérable et successivement pendant plusieurs mois. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Hilfsbuch für das Sammein parasitischer Pilze mit Berücksichtigang der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig. . Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen. .. .. : Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Sehweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hdltnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von @. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Burntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Botanisch-mikroskopisches Praktikum fir Anfinger von Professor Dr. M. Móbius, Direktor des botanisehen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pie. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » «+ ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“ Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. Y No. 55/56 Band IV No. 3/4 15. Mai 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31 COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vôllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzeigen: Bulletin de "Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lire série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. » Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 31 zu richten | | t Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore No. 55/56 oot IN Hand 15. Mai 1907 XIII. Neue Arten aus: Rob. E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. IV. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905).) XV. Portulacaceae. 37. Calandrinia punae R. E. Fries, |. c., p. 149. Herba perennis, glaberrima, radice crassa; foliis rosulatis, e basi vaginante linearibus, carnosis, acutis vel obtusiusculis; scapis folia sub- duplo superantibus, aphyllis, apice diehasium pauciflorum gerentibus; sepalis late ovatis, liberis; petalis flavis; staminibus 5; seminibus rotundis, planis, non alatis, laevibus. Wurzel spulenförmig geschwollen oder gleichdick, 6 cm lang und bis 1,5 em dick, mit dünnen, gelbbraunen Häutchen bedeckt. Stamm einfach oder von der Basis aus in ein paar, höchstens 1 cm lange, unter- irdische, Blattrosetten tragende Achsen verzweigt. Blätter fleischig, faden- förmig, im Querschnitt rundlich oder oval, 1,5—3 cm lang, 1,5 mm im Durchmesser, an allen Teilen gänzlich unbehaart. Die achselständigen Infloreszenzenstiele ein Paar in jeder Blattrosette, drehrund und un- behaart, 3—5 cm lang. Brakteen gegenüberstehend, an der Basis un- beträchtlich miteinander verwachsen, spitz, häutig, die grössten 2,5 mm lang. Blüten 5—10 in Dichasien; Blütenstiele 2—3 mm lang, zur Zeit der Fruchtreife bis 4 mm lang. Kelchblätter frei, gewölbt, breit oval, oben gerundet und abgestumpft oder mit unbedeutender Spitze, gelbgrün mit rotem Anflug, 2—2,5 mm lang, 1,5 mm breit. Blumenblätter 5, ei- rund-länglich, an der Spitze gerundet, 3 mm lang, etwa 1 mm breit. Staubblätter fünf, 2 mm lang. Fruchtknoten 1,5 mm lang, 1 mm im Durchmesser; Griffel 1 mm lang. Kapsel eirund, dreieckig mit gerundeten Ecken, glatt, vielsamig, 3 mm lang, 1,5 mm im Durchmesser. Samen kreisrund, abgeplaitet mit rundem Rande, auf den Seitenflächen konkav, 0.5 mm im Durchmesser. Prov. Jujuy: S:a Catalina in arenosis, ca. 3600 m s. m. (14—22 Jan, 1901; Kurtz 11438, florigera ac fructifera); Casabindo in campo arenoso- petroso sieco aprico frequenter, ca. 3500 m s. m. (28 Dec. 1901; Fries 975, florens). Repertorium novarum specierum. 3 34 Ro b. E. Fries. 38. Portulaca rotundifolia R. E. Fries, |. c., p. 149. Herba perennis, glabra, radice crassa, saepe napiformi, caulibus prostratis; axillis glabris; foliis petiolatis, orbicularibus, apice rotundatis, basi rotundatis vel interdum subcuneatis, carnosis; floribus terminalibus, sessilibus, solitariis vel perpaucis congestis; petalis flavis calycem glabrum duplo superantibus; seminibus metallice iridiscentibus, foveolatis. Wurzel dick, zylindrisch oder spulenfórmig geschwollen, bis 1,5 cm im Durchmesser, ófters in mehrere grobe Áste verzweigt, mit einer gelb- braun-schwarzen, diinnen Rinde bedeckt. Der Stamm am Wurzelhalse in ein paar fleischige und unbehaarte Sprosse verzweigt, deren unterirdische, 1—2 cm lange Teile senkrecht emporsteigen, während die oberirdischen Teile horizontal verlaufen und dem Erdboden angedriickt, bisweilen vom Sande überlagert sind; sie sind mehr oder weniger verzweigt, 3—7 cm lang. Blätter gegenstándig oder alternierend, fleischig (?/, mm dick), hübsch kreisrund (2—4 mm im Diameter), eben oder gewöhnlich etwas gewölbt, uhrgläschenförmig, auf 1,5 mm langen, fleischigen Stielen auf- sitzend, unbehaart; die Blattachseln unbehaart. Blüten klein, 3—4 mm im Durchmesser und 4 mm lang, wovon auf den unterständigen Teil des Fruchtknotens 1 mm kommt. Kelch dick, fleischig, 2 mm lang, die beiden Blätter in ihrer halben Länge miteinander verwachsen; die beiden Zipfel helmförmig, an der Spitze eingekerbt. Blütenblätter 4, an der Basis kurz verwachsen, umgekehrt eirund, an der Spitze eingekerbt, 2,5 mm lang, 1,5 mm breit. Staubblätter 5—6, Staubfáden 2 mm lang. Griffel 2 mm lang; Narben 2, fadenförmig. Kapsel eirund, 3 mm lang, 2 mm im Durchmesser; ihr abfallender Deckel trägt zwei Kämme — die ver- trockneten, bleibenden Kelchzipfel. Samen rundlich und etwas abgeplattet mit runden Rändern, 3/, mm gross, mit einem kleinen, weissen Arillus; Samenschale schwarz und hübsch metallglänzend mit in Reihen geordneten Grübchen. Prov. Jujuy: Yavi chica, loco sicco aprico, 3—4000 m s. m. (3 Jan. 1902; Fries 1707, fructifera); S:a Catalina in arenosis, ca. 3650 m s. m. (16—22 Jan. 1901; Kurtz 11459, florigera); Moreno, loco arenoso, 3500 m s. m. (10 Dec. 1901; Fries 885. — 20 Dec.; Fries 885 a). Die Art gehórt zu derselben Gruppe wie Portwlaca oleracea und steht der P. fulgens am nüchsten; von dieser ist sie jedoch durch ihre be- deutend kleineren und mehr kreisrunden Blätter, durch die ums mehr- fache kleineren Blüten, durch den im Verhältnis zu den Blütenblättern kürzeren Kelch usw. leicht unterscheidbar. 39. Portulaca perennis R. E. Fries, l. c., p. 151, tab. VII, fig. 11. Herba perennis, radice crassa, caulibus prostratis; axillis pilosis; foliis lineari-oblongis, carnosis, apice obtusis, basi in petiolum brevem con- iractis; floribus terminalibus, sessilibus, solitariis vel rarius perpaucis con- gestis; petalis igneo-croceis, calycis glabri longitudinem duplo triplove superantibus; seminibus laevibus, vix conspicue foveolatis. Wurzel krüftig, perennierend, bisweilen etwas fleischig geschwollen bis zu 8 mm im Durchmesser, mit lockeren, sich abschälenden, dünnen, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 35 gelbbraunen Häutchen bedeckt, mitunter in ein paar grobe Âste verzweigt. Stamm an der Basis in mehrere, entweder unverzweigte oder seltener spärlich verzweigte, nur bis 2 em lange Achsen geteilt, welche sich über den Erdboden und zwar an ihn angedrückt verbreiten. Blätter dicht gedrängt, länglich bis schmal-länglich, fleischig mit ovalem Durchmesser, grün und unbehaart, zuweilen rot angehaucht, der ziemlich scharf ab- gesetzte Blattstiel hellgrün-hyalin; Blattspreite 3—4 mm lang, 1,5 mm breit und 1 mm dick; Blattstiel 1,5—2 mm lang. Axillen mit zahlreichen weiss bis weissgelben Härchen von ungefähr halber Blattlänge versehen. Blüten von mittlerer Grösse, etwa 1,5 cm im Durchmesser. Kelchblätter rund, gewölbt, 4 mm lang, an der Spitze gerundet oder eingekerbt, an der Basis 1 mm miteinander verwachsen, rötlich, mit einem 1 mm breiten, hyalinen Häutchenrande. Blumenblätter 4, umgekehrt eirund, an der Spitze mit rundlicher Ausschweifung, bis 10 mm lang und 6 mm breit, an der Basis unerheblich verwachsen. Staubgefässe zahlreich, etwa 3 mm lang. Griffel 3 mm lang; Narben 7, fadenförmig, 1,5 mm lang. Kapsel kugelig mit abgeflachter Basis, 4 mm hoch, wovon auf den grünen, kahlen, glänzenden Deckel 3 mm kommen. Samen rund und etwas abgeplattet, 0,6 mm gross mit einem unbedeutenden, weissen Arillus; Samenschale schwarz und glänzend, mit sehr feinen Grübchen, aber nicht stachelig. Prov. Jujuy: Yavi, 3400 m s. m. (1.Jan. 1902; Fries 886b); S:a Catalina in arenosis, ca. 3650 m s. m. (19 —22 Jan. 1901; Kurtz 11485); ad Nevado de Chani in campo arenoso, 3500 m s. m. (10 Dec. 1901; Fries 886); Moreno in monte saxoso, ca. 3800 m s. m. (17 Dec. 1901; Fries 886a); ibid. in arenosis, 3500 m s. m. (20 Dec. 1901; Fries 886c, fructifera). Portulaca perennis steht der vorigen Art nahe; sie unterscheidet sich jedoch von ihr leicht durch die kráftige, perennierende Wurzel, durch die kürzeren Blätter, geringere und kürzere Behaarung in den Blattachseln und durch die kleineren Samen mit ebener, nicht warziger Samenschale. Verbreitung: in den hóheren Regionen der Cordilleren des nórdlichen Argentinien und Bolivia (nach zwei Exemplaren im Herbarium zu Kew; Pentland, Tichicaca in Bolivia, 12850 p., und Mandon n. 999, Viciniis urbis La Paz, prope Potopoto, colle Suquiri, in arenosis, reg. subalpina 3100 m). XVI. Amarantaceae. 40. Guilleminea gracilis R. E. Fries, 1. c., p. 153, tab. VIII, fig. 9. Radice perenni, crassa, sed non tuberosa; caulibus prostratis, gra- cilibus, tomentosulis; foliis minutis, integris, basalibus anguste spathulatis et in petiolum longum paulatim contractis, caulinis oppositis et connatis, in apicibus ramorum praesertim confertis, oblongis vel anguste spathu- latis, basi in petiolum alatum paulo contractis, apice obtusiusculis, prae- sertim subtus tomentosulis, glabrescentibus; floribus solitariis. binis ter- nisve glomeratis. Wurzel senkrecht, krüftig, 1—1,5 dm lang, 2—3 mm dick, nach 3* 36 Rob. E. Fries. unten verjüngt und mit einer graugelben Rinde bedeckt. Vom ange- schwollenen, reich behaarten Wurzelhalse entspringen mehrere radiierende, verástelte, dem Erdboden angedrückte, etwa 5 cm lange Sprosse; die Internodien derselben sind drehrund, spárlich wollhaarig, die unteren gestreckt, bis 1,5 cm lang, die oberen kürzer werdend, so dass die Blätter an allen Zweigenden dicht gedrängt sitzen. Wurzelblátter 1,5 mm breit und etwa 1 cm lang, wovon mehr als die Hälfte auf den Stiel kommt; die niedriger sitzenden Sprossblätter 5—7 mm lang, 1—1,5 mm breit, die oberen kleiner, 2—5 mm lang und 1 mm breit; Blattspreite grün, starr, mit ein wenig eingesenktem Mittelnerv und unerheblich zurück- gerollten Rändern, mit langen, weissen, weichen, auf der Oberseite bald abfallenden, auf der Unterseite aber länger bleibenden Härchen; Blattstiel hyalin, kaum schmäler als die Spreite. Brakteen 1- 1,5 mm lang, häutig, breit oval, stumpf. Blüten ca. 1 mm lang, aussen mit dichtem, weissem Wollfilz besetzt. Hülle zu etwa der halben Länge vereintblättrig; die Zipfel häutig, länglich, einnervig, an der Spitze abgerundet oder ab- gestumpft spitz. Staubblattröhre kurz, von etwa der halben Höhe der Blütenröhre ausgehend; Antheren oval, die Basis der Perigonzipfel er- reichend. Fruchtknoten ca. 0,5 mm lang, breit eiförmig; Narbe beinahe ungestielt. Prov, Jujuy: S:a Catalina in arenosis, 3650 m s. m. (14—22 Jan, 1901; Kurtz 11444, 11473 et 11473a); Abrapampa, in campo arenoso sicco frequenter, ca. 3500 m s. m. (30 Dec. 1901; Fries 972). 41. Alternanthera microphylla R.' E. Fries, l. c., p. 154. Rhizomate perenni, gemmis albo-lanatis instructo; caulibus herbaceis prostratis, praesertim ad nodos et ad apicem pilosis, glabrescentibus; foliis minutis, rotundato-rhomboideis, integris, acutis, basi in petiolum brevem contractis, junioribus supra et subtus pilis albis adpressis in- structis, vetustioribus glabris; capitulis sessilibus, subglobosis; stamini- bus fertilibus 5, pseudostaminodia integra vel irregulariter incisa duplo superantibus. Rhizom unregelmässig gekrümmt, schwarzbraun, bis 5 mm im Durch- messer, oben durch ein reichliches Vorkommen rundlicher, dicht weiss- filziger Knospen ausgezeichnet. Zweige vom Rhizom strahlenförmig ent- springend, niederliegend, etwa 5 cm lang; Internodien bis 1,5 cm lang, nach oben kürzer, unbedeutend abgeplattet. Blätter 3—7 mm lang, wo- von der Blattstiel etwa 1 mm beträgt, und 3—5 mm breit, dick und starr mit auf der Unterseite nur schwach hervortretendem Mittelnerv, gewöhn- lich etwas nach oben gewölbt, nach der Spitze hin zusammengezogen oder abgerundet, immer aber mit einer hyalinen Spitze abschliessend. Infloreszenzen 3—4 mm lang, vereinzelt oder nach den Zweigenden hin zusammengedrängt, weiss bis weissgelb gefärbt. Deckblätter rundlich, spitz, am Rande gekerbt, 1,5 mm lang, 1,25 mm breit, gewölbt mit hervor- stehendem, härterem Mittelnerv. Vorblätter herzförmig, spitz, ganzrandig oder unbeträchtlich gekerbt, 1,75 mm lang, 1 mm breit, bootförmig mit hervorstehendem Mittelnerv. Die äusseren Blumenblätter eiförmig, spitz Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 37 oder abgestumpft, häutig mit 3 härteren, hervortretenden Nerven, 2,5 mm lang, 1,25 mm breit; die inneren ihnen áhnelnd, aber unbedeutend schmäler. Die fertilen Staubgefásse 5; Staubfäden 1 mm lang; Staub- beutel länglich, 1 mm lang; zwischen allen Staubfáden sitzen einfache, fadenförmige oder abgeplattete und unregelmässig zerspaltene Pseudo- staminodien von etwa der halben Länge der Staubfäden. Fruchtknoten rund und ein wenig plattgedrückt, kaum 1 mm im Durchschnitt; Narbe kopfförmig, ungestielt. Prov. Jujuy: S:a Catalina, 3650 m s. m. (6 Jan. 1901; Kurtz 11350 et 11351); ibid. (8 Jan. 1901; Kurtz 11387); Abrapampa in campo are- noso sicco frequenter, ca. 3500 m s. m. (30 Dee. 1901; Fries 973). Die Art ähnelt ein wenig der Alternanthera (Telanthera) andicola Moq. (in DC., Prodr., XIII, 2, pag. 373), von der sie sich durch die unge- stielten Infloreszenzen, durch die Form der Pseudostaminodien u. a. unter- scheidet. Sie scheint übrigens auch der Alternanthera boliviana Rusby (in Mem. Torrey Bot. Club, IV [1895], pag. 249) nahe zu stehen. Von dieser habe ich kein Exemplar gesehen; nach der ausführlichen Beschreibung scheint sie aber sehr leicht von microphylla zu unterscheiden zu sein, vor allem durch die ungefähr doppelt so grossen Blüten, 3 fertile Staub- blätter, kürzere Pseudostaminodien, den im Vergleich zur Länge breiteren Fruchtknoten u. a. Merkmale. XVII. Chenopodiaceae. 42. Chenopodium foetidum Schrad. f. pumilum (Kurtz in herb.) R. E. Fries, l c. p. 156. A Ch. foetido typico differt caule gracili, pumilo, 5—15 cm alto, sim- pliei, foliis minoribus, 1,5—2,5 cm longis, 4—10 mm latis. Prov. Jujuy: Abra de Queta in Dep. de Rinconada ad vias in are- nosis ripariis (9 Febr. 1901; Kurtz 11618); Laguna Tres Cruces ad rip. lacus raro (14 Febr, 1901; Kurtz 11674); Moreno im monte saxoso, 3800 m s. m. (17 Dee. 1901; Fries 896a); Nevado de Chañi in rupibus subumbrosis, 3500 m s. m. (11 Dec. 1901; Fries 896). 43. Atriplex Philippii R. E. Fries, l. c., p. 157. Atriplex prostrata Phil. in An. Univ. Chile, 1873, pag. 535 (non R. Brown, Prodr. l, pag. 406. 1810). Verbreitung: vom nórdlichsten Argentinien bis zum mittleren Chile und Patagonien. 44. Atriplex andina R. E. Fries, l. ce., p. 157. Atriplex pusilla Phil. in An. Mus. nac. Chile, 1891, pag. 73 (non Obione pusilla Wedd., Chl. and. PI, 90A, nec Atriplex pusilla S. Wats. in Proc. Am. Acad., 9 [1874], pag. 110). Verbreitung: das hóhere Cordillerengebiet des nórdlichsten Argentinien und Chile (Tarapacá). 45. Salicornia pulvinata R. E. Fries, l. c., p. 157, tab. VIL, fig. 9—11. Perennis, pulvinos densos humiles extensos formans; articulis bre- vissimis, apice plus minus praemorsis, lobis acutis; inflorescentiis 38 Rob. E. Fries. sessilibus, brevissimis, semiglobosis vel depressis apice subrotundis, paucifloris. Sprosse horizontal, zahlreiche Nebenwurzeln entwickelnd, und in kurze, emporgerichtete, dicht gedrángte Seitensprosse reich verzweigt: nur die Spitzen dieser ragen ein paar mm über die Erde empor. Hier- durch entstehen sehr niedrige, dichte und bis metergrosse, oben ebene Teppiche oder Kissen, welche gelbgrün gefárbt sind. Die Glieder der Zweige nur 1,5—2 mm lang, ca. 2 mm dick und ziemlich unbetráchtlich seitlich abgeplattet, an der Spitze mit einer rundlichen Einbuchtung, mit 0,5—1 mm langen, spitzen, mehr oder weniger deutlich gekielten Zipfeln. Infloreszenzen kurz, ca. 2 mm lang. Blüten drei in jeder Blattachsel, dicht stehend, aber unter sich frei, und wegen der gegenstándigen Blattstellung mithin 6 in einem falschen Kranze geordnet; gewöhnlich ist nur 1, bisweilen 2 Kränze entwickelt. Blütenhülle konisch, fleischig, oben abgeplattet, ca. 1,5 mm lang, an der Mittelblüte viereckig, an den Seitenblüten dreieckig; die erstere zwitterig, die letzteren weiblich. Staubblatt 1 mit 0,5 mm langem Filament und */4 mm langer, ovaler Anthere. Fruchtknoten abgeplattet, kreisrund, 0,5 mm im Diameter; Griffel 0,5 mm lang; Narben 2, fadenförmig, ca. 0,5 mm lang. Prov. Jujuy: Laguna Colorado, loco salso, ca. 3800 m s. m. (20 Oct. 1901; Fries 805); Moreno, loeis salsis subhumidis, 3500 m s. m. (18 Oct. 1901; Fries 805a). Die Art weicht durch die kompakte, kissenbildende Weise ihres Wachstums, durch ihre äusserst kurzen Glieder und Infloreszenzen und sonst geringen Dimensionen von allen anderen Salicornia-Arten ab. Verbreitung: ausser von den angeführten Lokalen auch von Bolivia (Viciniis Biacha inter Cautapa et Nasacara, locis salicariis. Reg. temp. 4000 m. Juni 1858) von Mandon gesammelt, und zwar in einem bisher übersehenen, sterilen Exemplare, das ich unter Frankenia triandra an no. 945) im Herbarium Kewense angetroffen habe. XVIII. Amaryllidaceae. 46. Haylockia andina R. E. Fries, 1. c., p. 160, tab. IX, fig. 1--2. Bulbo rotundo vel pyriformi, collo longo scapum brevem includente; foliis (ignotis); spatha hyalina, apice bifida; ovario sessili; laciniis peri- anthii oblongis, acutis, supra albidis, subtus roseis, stamina longa in tubo longo sita plus duplo superantibus; stigmate brevissime trifido. Zwiebel 2—3 cm im Diameter, mit schwarzbraunen Häutchen bedeckt; Hals 5—10 cm lang, 0,5—1 cm dick, den Blütenstiel ganz umschliessend und verbergend. Blätter zur Blüte- und Fruchtzeit nicht entwickelt. Spatha 2—3 cm lang, in zwei 6—10 mm lange, spitze Lappen geteilt, den Fruchtknoten und den grösseren Teil der Blütenröhre umschliessend. Blüte vereinzelt in der Spatha, ungestielt und mit ihrem Basalteil von den Häutchen des Halses verdeckt. Fruchtknoten eirund, 5 mm lang, 3 mm breit; Krone trichterförmig, 4—5 cm lang, wovon die gleichdicke Blütenröhre die Hälfte beträgt; Perigonblätter einander gleich, die äusseren Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 39 nur unbedeutend breiter, 8—9 mm, die inneren 7 mm breit. Staubblátter etwas unterhalb des Schlundes befestigt; Staubfäden fadenförmig, jeder zweite etwa 8, resp. 10 mm lang; Antheren 5 mm lang. Griffel etwas länger als die Staubblätter, jedoch nur ungefähr bis zur halben Länge der Blumenblätter hinanreichend. Narbe seicht dreiteilig. Kapsel ca. 6 mm lang. Samen platt, halbkreisförmig, schwarz, glatt und glänzend, 4—6 mm lang. Prov. Jujuy: Moreno in monte saxoso, ca. 3800 m s. m. (15 Oct. 1901; Fries 661, florigera); Nevado de Chani, ca. 4500 m s. m. (28 Nov. 1901; Fries 661a, fructus). Haylockia andina ist der zweite Vertreter!) der bisher monotypen, aus Uruguay bekannten Gattung. In den längeren, unterhalb des Schlundes befestigten Staubbliittern hat sie einen Ankniipfungspunkt an die Gattung Zephyranthes und führt diese beiden Gattungen näher zusammen. Von Haylockia pusilla unterscheidet sie sich ausser durch die Lange und den Platz der Staubblätter auch durch die Farbe der Krone, die seicht ge- teilte Narbe usw. Die Art gleicht im Habitus sehr Crocopsis fulgens Pax aus dem hóheren Cordillerengebiete Perus, welche Gattung jedoch die Staubfäden róhrenfórmig verwachsen hat. 41. Hippeastrum marginatum R. E. Fries, l. c., p. 161, tab. IX, fig. 3—4. Habranthus, glaberrimus, foliis pluribus, linearibus, planis, apice rotundatis, albo-marginatis, margine dentatis: scapo elato, foliorum longi- tudinem plus minus aequante: bracteis exterioribus duabus lineari- lanceolatis, interioribus numerosis linearibus; floribus numerosis, longe pedunculatis, purpureis; tubo longo, angusto; perigonii laciniis oblongis, acutis. Zwiebel rund, 6 cm im Durchmesser, nach oben in einen etwa 5 em langen Hals verjüngt und von schwarzbraunen Häutchen bedeckt. Blätter etwa 2 dm lang, gleichbreit und 4—6 mm breit, mit hyalinen Rändern versehen, die unregelmässige, nur bei Vergrósserung sichtbare, hyaline Zähne tragen. Infloreszenzenstiel drehrund, gestreift, etwa 2,5 dm lang, 2—3 mm dick. Die beiden Spathablätter an der Basis ein wenig mit- einander verwachsen, 8 cm lang, unten 0,7 em breit, hellrot; die inneren Brakteen bis 6 cm lang, weiss und hellrot. Blütenstiele etwa 10, von 4—6 cm Lünge. Fruchtknoten 8 mm lang. Róhre 3—3,5 cm lang, 1,5 mm weit, oben unbedeutend bis zu 3 mm im Durchmesser erweitert; Saum trichterfórmig mit 5—6 mm breiten und spitzen Perigonzipfeln, deren 3 äussere etwa 15—20 mm lang sind, die inneren ein paar mm kürzer. Staubfáden im Schlund mit der Krone verwachsen, untereinander frei, drei von ihnen 10—11 mm, die 3 anderen 6—8 mm lang, an der Basis unerheblich abgeplattet und häutig, nach oben verjüngt und fadenfórmig; Antheren länglich, gelb, nicht aus der Krone herausragend. Griffel faden- fórmig, gerade so lang wie die Krone; Narbe in drei 1—2 mm lange, fadenförmige Zipfel gespalten. + 1) Im Herbarium zu Kew sah ich noch eine dritte, nicht beschriebene Art dieser Gattung, aus Uruguay stammend. 40 Rob. E. Fries. Prov. Jujuy: S:a Catalina, El Angosto in arenosis, 3600 m s. m. (1 Febr. 1901; Kurtz 11559). Nomen vernac.: “Campanilla* (Fr. Claren). Betreffs der Blütenform — mit langer, schmaler Róhre — áhnelt die Art am meisten der A. soratense Baker, mit der sie denn auch zunáchst verwandt sein dürfte. Durch die reichblütige Infloreszenz, kürzere Róhre u. a. Merkmale unterscheidet sie sich indes sehr gut vom Original- exemplare dieser Art im Herbarium Kewense. Eustephiopsis R. E. Fries, nov. gen., l. c. p. 162, tab. VIII, fig. 12—15. Bulbus tunicatus, collo producto. Inflorescentia pseudoumbellata, 2- multiflora, floribus stipitatis. Perigonium infundibuliforme, tubo brevissimo vel breviter cylindrico, lobis erecto-patentibus, subaequalibus. Stamina fauci affixa, subaequalia, inclusa, erecta; filamenta a basi ad ?/3 vel lon- gius alata, basi libera, alis in annulum apice connatis; antherae lineari- oblongae, dorso affixae. Ovarium triloculare, ovulis in loculis numero- sissimis, biseriatis; stylus filiformis stigmate capitato vel trifido in- structus. Die Gattung Eustephiopsis nimmt einen Platz zwischen Eustephia und Stenomesson ein, und zeigt mit der vorigen die engste Verwandtschaft. Sie ist vor allem durch den Bau der Staubblätter charakterisiert. Während die Filamente bei Eustephia untereinander vollständig frei sind und in der Nähe der Spitze zwei fadenartige, freie Anhängsel haben — ein Umstand, der deutlich aus der Abbildung Cavanilles von Eustephia coccinea (Ic. plant., III, tab. 238) hervorgeht, und welchen auch ein im Herbarium zu Kew aufbewahrtes Exemplar deutlich zeigte — so hat die Gattung Eustephiopsis ihre Filamente von der Basis bis ungefähr 2/3 ihrer Länge oder länger mit Flügeln berandet, welche nach oben in Zähne von verschiedener Form auslaufen. Die Filamente sind an der Basis und längs dem grössten Teile ihrer Länge frei, die Flügel dagegen sind an der Spitze unter- einander ringförmig zusammengewachsen. Dieser Charakter scheint mir von einer so grossen systematischen Wichtigkeit zu sein, dass es un- möglich ist, meine Arten in der Gattung Eustephia unterzubringen, weshalb ich eine neue Gattung bilden muss, was auch die Billigung des bekannten Amaryllidaceen-Kenners J. G. Baker, dem das Exemplar gezeigt wurde, fand. Bis jetzt sind nur drei zur Gattung Eustephia gehörige Arten be- schrieben worden, die von Cavanilles 1794 aufgestellte Eustephia coccinea, auf welche sich die Gattung gegründet hat, ferner zwei von Pax 1890 beschriebene Arten, argentina und marginata, aus Catamarca und Rioja stammend. Von letzterer Art hatte ich Gelegenheit, ein Typusexemplar im Bot. Museum zu Berlin zu sehen, und konnte dabei konstatieren, dass dessen Staubblätter im Bau vollkommen mit der weiter unten zu schil- dernden Eustephiopsis speciosa übereinstimmte, ein Umstand, der es not- wendig macht, diese Art in die Gattung Eustephiopsis überzuführen. Von E. argentina habe ich kein Exemplar gesehen und kann deshalb ihre Zur Kenntnis der alpinen Flora im nürdlichen Argentinien. 41 Stellung nicht bestimmen. Da Pax ebenso wenig in seiner Beschreibung von marginata, wie in der von argentina, die Verwachsung der Filamente erwähnt, so ist es nicht ausgeschlossen, dass auch argentina sich durch denselben Charakter auszeichnet, wenn auch bis jetzt nichts Sicheres darüber geäussert werden kann. 48. Eustephiopsis speciosa R. E. Fries, l. c. p. 163, tab. VIII, fie. 14—15. Foliis anguste linearibus, margine laevibus; seapo gracili, subbifloro; bracteis pedunculis longioribus; corollae infundibuliformis laciniis oblongis vel obovatis, intus albido-roseis, extus albidis et incarnato-venosis, fila- mentorum dentibus patulis, acutis; antheris inclusis; stigmate trifido, in- cluso vel parum exserto. Zwiebel rund, 2—3 em im Diameter, gleichzeitig Blütter und Blüten tragend. Blütter 3— 5, von einer stengelumfassenden Basis entspringend, linealisch, abgestumpft oder spitz, unbehaart, auf der oberen Seite plan. auf der unteren Seite etwas konvex, vüllig ganzrandig; Blattspreite 10—15 cm lang, 2—2,5 mm breit. Stengel glatt, von der Zwiebel an gerechnet im allgemeinen ungefähr 15 cm lang, aber von 10—30 cm variierend, etwas abgeplattet, 2 X 3 mm im Durchschnitt. Infloreszenz ein- oder gewóhnlich zweiblütig, nur an einem der gesammelten Exem- plare 3-blütig; Spathablätter 2, an der Basis sehr kurz verwachsen, von einer 4 mm breiten Basis aus sieh verjüngend, 3—5 cm lang, háutchen- ähnlich, weiss-rosa, der dreiblütige Blütenstand mit einer 2 em langen, fadenfórmigen, häutchenähnlichen inneren Braktee; Blütenstiele kürzer als die Spathablätter, 0,5—2,5 cm lang. Blütenróhre unbedeutend, 1—2 mm lang, 3 mm weit; die äusseren Perigonblütter lünglich, an der Basis verjüngt, oben spitz und in eine kurze, fadenfórmige Spitze auslaufend, bis 3 cm lang und 1 cm breit; die drei inneren breiter, umgekehrt ei- rund, an der Spitze gerundet mit kürzerer Spitze, bis 3 cm lang und 1,5 em breit, Filamente an dem oberen Teile der Róhre befestigt, kürzer als die Perigonblütter mit unten schmalen, oben sich erweiternden Háutchenründern versehen, die in zwei spitze Záhne auslaufen, zwischen we!chen der an jedem zweiten Staubblatt etwa 3—4 mm resp. 5—7 mm lange, fadenfórmige Teil der Filamente fortgeht. Anthere länglich, 3— 5 mm lang, wie der fadenfórmige Teil der Filamente gelb, die Zühne weiss mit purpurroten Rándern. Griffel fadenfórmig, ungeführ von der Länge der Blütenhülle, zitronengelb; Narbe in drei, 2—3 mm lange, fadenfórmige Zipfel geteilt. Frucht unbekannt. Prov. Jujuy: Miraflores in petroso-arenosis (12 Febr. 1901; Kurtz 11643); Laguna Tres Cruces, ca. 3700 m s. m. (31 Dec. 1900; Kurtz 11319); Usquia in Dep. de Humahuaca in arenosis (20 Febr. 1901; Kurtz 11723); Tres Morros ad Salinas grandes in campo arenoso frequentissime, 3300 m s. m. (27 Dec. 1901; Fries 948). Specimina omnia floribus ornata. Die Art steht unzweifelhaft der Eustephiopsis marginata (Pax) sehr nahe. Von dem Pax'schen Exemplare im Berliner Bot. Museum unter- Repertorium novarum specierum. 4 49 R.E. Fries: Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördl. Argentinien. scheiden sich alle oben angeführten Exemplare durch die tief ge- teilte Narbe und durch günzlichen Mangel von Zähnen an den Blatt- rändern. 49. Eustephiopsis latifolia R. E. Fries, 1. c., p. 164, tab. VIII, fig. 12—13. Foliis late linearibus, obtusis, albo-marginatis, margine scabro; scapo elato, valido, foliis longiore; inflorescentia multiflora, pseudoumbellata; bracteis exterioribus duabus anguste lanceolatis interioribusque linearibus pedunculis brevioribus vel subaequilongis; laciniis corollae tubuloso-infundi- buliformis oblanceolatis, extus rubris, intus flavidis; filamentorum dentibus obtusiusculis incurvis; antheris stigmateque capitato inclusis, Zwiebel rund, ca. 1 dm im Diameter, Blätter und Blüten gleichzeitig tragend. Blätter ca. 10, von einer stengelumfassenden Basis gleichbreit oder nach der abgerundeten Spitze hin sich unbedeutend verjüngend, grün, unbehaart und glänzend, mit einem schmalen, weissen Häutchen- rande versehen, der mit kleinen, weissen, nur bei Vergrösserung sicht- baren Zähnen besetzt ist. Blattspreite 2—3 dm lang, I—2 cm breit. Stengel unbehaart, grün, ca. 4 dm lang von der Zwiebel aus gerechnet, unten ungefähr 1, oben 0,5 cm im Diameter. Der Blütenstand aus un- gefähr einem Dutzend oder noch mehr Blüten bestehend; Länge der Blütenstiele in derselben Infloreszenz sehr variierend, die längsten un- gefähr 1 dm messend; die beiden Spathablätter an der Basis unbedeutend miteinander verwachsen, nach oben sich verjüngend, abgestumpft, grün oder rötlich, 7—9 cm lang, an der Basis ca. 1 cm breit, die inneren Brakteen zahlreich, linealisch, spitz, weiss-rosa, häutchenähnlich, ungefähr 5 cm lang. Blüten 2,5—3,5 cm lang, wovon der Fruchtknoten 0,5- -0,8 cm beträgt. Perigonblätter unten zu einer 4—7 mm langen, 2—3 mm weiten Röhre verwachsen; die drei äusseren umgekehrt lanzettlich, nach oben abgerundet mit einer unbedeutenden Spitze, ungefähr 1,7 em lang und 6 mm breit; die drei inneren unbedeutend breiter und oben abgerundet, im übrigen den äusseren ähnlich. Staubfäden an den oberen Teil der Blütenröhre angewachsen, von der Basis ca. 1 cm lang an beiden Seiten von einem 0,5 mm, nach oben 1—1,5 mm breiten Häutchenrande ge- säumt, der in zwei 1 mm lange, abgestumpfte, gegeneinander sichel- förmig gebogene Zipfel ausläuft, wie es Fig. 13 zeigt; zwischen diesen Anhängseln geht der fadenförmige Teil des Filamentes ein paar mm fort, eine ovale, 3 mm lange Anthere tragend. Griffel fadenförmig, ca. 2 cm lang; Narbe kopfförmig, gefurcht, nicht gespalten. Die unreife Frucht abgerundet, mit zahlreichen scheibenförmigen Samen. Prov. Jujuy: Saladillo, loco saxoso aprico, 3500—4000 m s. m. (12 Nov. 1901; Fries 753, leg. G. v. Hofsten). Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. 43 XIV. Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. (Aus: Ann. Sci. Nat. Porto, VIII [1901], pp. 95—99.) 1. Echium candicans L. 8. Noronhae Menezes, l. c., p. 95. Differt a typo statura humiliore et panicula laxa, breviore (6 —12 cm). Madeira. Descobrimol-a em julho de 1901 nas rochas quasi in- accessiveis perto da vereda que conduz da Serra dos Baleóes a levada do Ribeiro Frio. 2. Serophularia pallescens Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, l. c., p. 96. Syn.: Sc. maderensis Menezes, Catal. das Phanerog., 18. Pubescens; caule acute quadrangulo; foliis mediis et superioribus in specimine unico examinato petiolatis, ovatis v. ovato-oblongis, duplicato- dentato-crenatis, basi cordatis, utrinque aut subtus pubescentibus; panicula aphylla, cymis pedunculatis, laxifloris, pedicellis calyce 2—4-plo longiori- bus ramisque subglanduloso-pubescentibus; braeteolis oblongis v. lanceo- lato-linearibus; calycis laciniis ovatis v. suborbiculatis, margine angusto; staminodio obovato, integro v. emarginato; capsula late ovata; seminibus ... Valde affinis S. Smithii Horn. a qua differt panicula aphylla, foliorum forma, etc. Madeira. Esta especie descoberta em setembro de 1864 pelo nosso fallecido amigo e distincto botanico Joào Maria Moniz, na Ribeira de Vasco Gil, perto do Funchal, nunca mais tornou a ser encontrada. O unico exemplar que d'ella possuimos, além de incompleto, acha-se bastante deteriorado. 8. Scrophularia Moniziana Menezes, Catal. das Phanerog. 16: l. c., p. 91. Glabra; caule atrorubente, erecto, 1—2,5 m 1l, acute quadrangulo, simplici aut ramoso; foliis petiolatis, ovatis, ovato-oblongis v. ovato- lanceolatis, basi cordatis v. subcordatis, inferioribus et mediis duplicato- crenato-dentatis, superioribus simpliciter serratis; paniculae elongatae aphyllae, rare foliatae, ramis racemosis, flexuosis, pedicellisque calyce longioribus sparsim subglandulosis; bracteolis minutis, lanceolato-lineari- bus; calycis laciniis ovatis v. suborbiculatis, late scarioso-marginatis; staminodio amplo, suborbiculari v. obovato-suborbiculari; capsula parva, calyci subaequilonga; seminibus undulato-costatis. Differt a S. racemosa Lowe foliis duplicato-crenato-dentatis, basi saepius cordatis, cymarum ramis magis racemosis, capsulis minoribus, etc. Cymae pedunculatae, pauci-v.-multiflorae. Corolla S. racemosae Lowe. Madeira, Encontra-se na Levada de Säo Roque perto do Funchal, e na Ribeira de Joào Gomes perto da origem da Levada do Bom Successo, n'este ultimo sitio associada á S. racemosa, da qual se distingue facilmente pelos caracteres acima apontados. 4* 44 Species novae madeirenses a Carlos A. Menezes descriptae. 4. Scrophularia hirta Lowe 3. ambigua Menezes, I. c., p. 97. Syn.: S. hirta Benth. in DC., Prodr., X, 308. Hirsuta vel pubescenti-hirsuta; foliis cordato-oblongis subovatisve, duplicato-serrato-crenatis; cymarum ramis pedicellisque subglanduloso- pubescentibus. Madeira. A var. 3. na origem da mesma levada, e na Ribeira de Santa Luzia acima da Fundoa. 5. Lavandula pedunculata Cav. y. maderensis Benth. in DC., Prodr., XII, 144 (sine descript.); Menezes, l. c., p. 98. „Rosmaninho roxo“ incolarum. — Foliis linearibus v. oblongo-lineari- bus, breviter tomentosis, subincanis, margine revolutis; spicis densis, comosis, longe pedunculatis; pedunculis superne dense albido-villosis: foliis comae violaceis, oblongis v. obovato-oblongis spica brevioribus; foliis floralibus obovatis v. cuneatis, mucronatis, villoso-tomentosis, nervosis denticulatisque, inferioribus frequenter acuminatis; corollae atropurpureae tubo calycem aequante v. parum superante. Madeira. Encontra-se nas beiras dos caminhos e por entre os pinhaes, no caminho do Pasto em S. Goncalo na Levada da Serra ou do Furado e entre o Palheiro e a Choupana. Pouco frequente. O typo da especie náo tem sido achado na Madeira. 6. Potamogeton cuprifolius Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, Catal. das Phanerog., 51; l. c., p. 98. Syn.: P. natans Holl et Buch non L.; P. polygonifolius Coss., Catal. des pl. recueillies par Mandon, non Pourr. Caule ramoso, tereti; foliis superioribus longe petiolatis, natantibus, ellipticis, ovatis v. oblongis, 12—17-nerviis, óbtusis v. obtusiusculis, .basi saepe rotundatis v. leviter cordatis, inferioribus submersis, lanceolatis; spicis densis; fructibus 2 mm long., oblique obovatis, fuscescentibus, margine sub-acutis. An var. P. polygonifolii Pourr.? Madeira. Encontra-se nas ribeiras, charcos e levadas em Sant’Anna e Santo Antonio da Serra. Frequente n'estas localidades. 1. Potamogeton gramineus L. var. machicanus Menezes, I. c., p. 99. Syn.: P. machicanus Lowe in litt. ad Moniz.; Menezes, Catal. das Phanerog., 52; P. gramineus var. Coss., Catal. des pl. recueillies par Mandon; P. fluitans Holl non Roth. Caule ramoso, tereti; foliis submersis lanceolatis linearibusve; na- tantibus lanceolatis, acutis v. subacutis, 7—14-nerviis, utrinque angustatis; pedunculis superne valde incrassatis; fructibus (immaturis) parvis, mar- gine obtusis, Madeira. Encontra-se na Ribeira de Santa Cruz e nas levadas perto da villa de Machico. A forma typica náo apparece na Madeira. Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. 45 XV. Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. (Ex: Ove Paulsen, Plants collected in Asia Media and Persia, III. IV, in: Bot. Tidsskr., XXVIT [1906], p. 127—151; p. 209—219.) 1. Leontice Leontopodium L. var. Ewersmanni (Bunge) O. Paulsen, I. c., b I L. Ewersmanni Bunge, Reliq. Lehman., p. 190; Bois., fl. or., I, p. 100. As Boissier says L. Ewersmanni is very like L. Leontopodium, and | think the first named species is a mere form of the latter and that its peculiarities are to be referred to the dry climate of Turkestan. 2. Euphorbia carnosa O. Paulsen, l. c., p. 131. E. annua glaberrima exstipulata. Caulis iteratim dichotoma vel tricho- toma, internodia brevia, folia carnosa opposita sessilia integra margine minutissime scabrida e basi obliqua cordato-ovata acuta plurinervia. In- volucri glabri in foliorum angulis solitarii campanulati lobis obtusis ciliatis, glandulae latae exappendieulatae, styli ad medium bifidi. Capsulae stipi- tatae coccis rotundatis, semina verrucis magnis instructa apice truncato- umbilicata basi acuta ecarunculata continentes. Planta ca. 10 em alta. Folia 0,7—2 cm longa, 0,5—1,2 cm lata. Inter- nodia 1—-1,5 cm longa. Buchara: N. 1863: on moist spots in sandy deserts near Kis-Kala, at the river Amu Daria between Tshardshui and Chiwa. June 23. 1899. Allied to E. Turczaninowi or perhaps a variety of this species from which it differs by the form of the leaves. 3. Geranium collinum Steph. var. wakhanicum O. Paulsen, I. c., p. 133. Caules flexuosi, internodia longa (usque ad 15 cm) pilis sparsis albis retrorsis vestita, folia praecipue in nervis sparse pilosa, inferiora Jonge- petiolata superiora brevepetiolata vel sessilia,. quinquepartita segmentis cuneatis apice saepius trilobatis, lobis acutis. Pedunculi saepius lon- gissimi (3—15 cm) biflori, pedicelli breves (2—3 cm) glanduloso-hirti vel . (rarius) depresso-pilosi. Sepala praecipue in nervis adpresse setulosa, petala rosea. z Pamir: Prov. Wakhan, n. 1275, in cultivated land at Langarkisht, alt. 3000 m, Sept. 8. 1898; N. 1391, in a ravine at Torgus, alt. 2800 m, Sept. 19. 1898; prov. Garan: N. 1501, at a stream near Darmaraght, alt. 2400 m, Oct. 10. 1898. This seems to be a form growing on moist ground. In habitus itis very characteristic. 4. Haplophyllum obtusifolium Ledeb. var. ramosissimum O. Paulsen, |. c., p. 135. Syn.: H. obtusifolium var. 8. Bunge, Reliq. Lehman., p. 238. 46 Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. 5. Stellera Lessertii (Wickstr.) C. A. Meyer var. stachyoides (Schrenk) ©. Paulsen, l- c- p: 131: Syn.: St. stachyoides Schrenk; Jaub., Sp. Ill. pl. or., tab. 302. 6. Crataegus pinnatifida Bunge var. garanica O. Paulsen, l. c., p. 141, fig. 1. Folia 3-5 cm longa, petiolo 2—3 cm longo suffulta, eircumscriptione rhomboidea, basi cuneata, profunde 5-fida grosse serrata, seniora glabra vel in nervis et nervorum angulis villosula. (Fig. 1, natural size.) Sti- pulae semilunatae saepius lineares interdum latiores, margine convexo serratae, 0,75—1,5 cm longae. Corymbi paueiflori (?), pedicelli fructiferi 2—4 cm longi, fructus maturi 1—1,5 cm longi nigro-rubri (in sicco nigri) bipyrenei pyrenis semiglobatis, sepala non depressa. Arbor parva. Pamir: N. 1463, prov. Garan, at Darmaraght. Alt. 2400 m. Oct. 6. 1898. The plant in question is perhaps different from C. pinnatifida which has finely serrate leaves, semicordate stipules and red fruits with 3—5 pyrenes. But as the habit of the two plants agrees and as my material is rather scarce I do not risk to describe my plant as a new species. 7. Epilobium thermophilum O. Paulsen, ] <., p. 142, fig. 2. Planta omnibus partibus glaberrimis. Rhizoma subterraneum arcuatum longe fibrillosum. Caulis fistulosus erectus 12--40 cm altus in parte in- feriore saepe ramos elongatos arcuato-ascendentes florigeros gerens, teretius- culus lineis glabris parum manifestis vel nullis munitus. Folia inferiora opposita ovato-oblonga, ovato-lanceolata vel lanceolata-oblonga, basi rotun- data petiolis brevibus vel brevissimis suffulta, superiora sparsa ovata- vel elliptico-lanceolata, in petiolum brevem breviter attenuata, — folia omnia irregulariter serrato-denticulata, laete viridia 2—4 cm longa 5—15 mm lata. — Alabastra parva (vix 2 mm longa) rubra elliptico-ovata, flores parvi (c. 5 em longi) erecti. Calycis petalis brevioris lacinia ovata acuta. Stigma clavato-globosum. Capsulae glaberrimae tenerae maturitate erectae 4-—5 cm longae pedicellis 2—3 cm longis suffultae. Semina ca. 1 mm longa obovoidea apice rotundata pallide fusca testa tenuiter papillosa. Pamir: N. 1062, 1179, at a hot spring near the lake Jashil Kul. Alt. 3900 m. Aug. 7 and 29. 1898. The bigger specimens were collected at the head of the spring, on the border of the little stream issuing from it. Here the water had a temperature of 329 C. The smaller specimens were to be found farther from the head. In 1901 I forwarded a specimen of this plant to the late Professor Haussknecht in Weimar, and he admitted the species to be new and remarked that it has the nearest relation to E. minutiflorum Hausskn. (see his Monogr. Epilob., p. 212, t. 4. In habit it resembles certain forms of E. lactiflorum Hausskn., from which it is easily distinguished e. g. by the absense of thin stolons. 8. Pedicularis pulchra O. Paulsen, l. c., p. 211, fig. 1. (Sect. Bidentatae.) Perennis humilis foliis 2—4-natim verticillatis circumscriptione anguste lanceolatis, petiolatis, sinuato-pinnatifidis laciniis Plantae Olufsenianae ex Asia Media et Persia denuo descriptae. 47 (15—20) distantibus aculeato-serratis tenuiter arachnoideo-pubescentibus vel fere glabris. Flores 2—4-natim verticillati breviter pedicellati distantia inter verti- cillos longiores. Bracteae longitudine calycis lineari-lanceolatae acutae superne minute denticulatae. Calyx 1—1,4 cm longus campanulato-cylindricus elevatim nervosus, nervi episepali magni arachnoideo-pubescentes, dentes 5—7 (1—2 parvi accessorii) acuti cartilagineo-mucronati integri. Corolla calycem ter aequans sursum ampliata recta vel inferne cur- vatula. Galea labio paullo longior erostris (rariter rostrum acutum fere perpendiculariter erectum adest) superne rotundata antice truncata et infra apicem utrinque unidentata. — Labii lobi rotundati, medius parvus. Filamenta prope basin corollae inserta, longa longiuscule, brevia breviter lanata. — Capsula longiter (10 mm) pedicellata sepalis aequi- longa vel brevior, ovata breviter acuminata. Semina elliptica c. 2,5 mm longa testa cinerea reticulata vestita. Pamir: N. 988, on moist slopes near Jashil Kul. Alt. 4000 m. July 29. 1898 (flowering specimen); N. 1068, ibid. Aug. 8. 1898, Alt. 3800 m (fruiting specimen). This species seems to be most allied to the Platyrrhynchae Prain (l. c., p. 86). The leaves are rather like those of P. alaschanica Max., as they are figured by Prain Pl. 25 AB but in the flowers this species is quite different from P. pulchra, see also Maxim., l. c., tab. V, fig. 86. 9. Veronica Hjuleri O. Paulsen, l. c., p. 212. (Sect. Beccabunga. Perennis glaberrima carnosa diffusa caulibus numerosis prostratis inferne radicantibus 5—14 em longis. Internodia usque ad 1 cm longa. Folia breviter petiolata lata obtusa ovata vel sub- orbiculata basi abrupte attenuata vel cordiformi, margine leviter crenata. — Racemi in axillis oppositi declinati densi, foliis longiores, pedunculis folis brevioribus suffulti; bracteae spathulato-lineares pedicellis longiores vel aequilongae. Sepala 4 acuta subconformia capsula breviora. Corolla coerulea capsula aequilonga. Capsula a latere subeompressa suborbiculata non emarginata, polysperma. Stylus capsula matura bis—-ter brevior. Semen fere semiglobosum minute foveolata facie plana fossa punctiformi munitum. Pamir: N. 1191, at a spring close by the lake Jashil Kul. Alt. 3800 m. Aug. 28. 1898. This species calls to mind small forms of Lysimachia nummularia. I have named it after Mr. A. Hjuler, member of the expedition. 10. Macrotomia euchromon (Royle) O. Paulsen, |. e., p. 216. Lithospermum euchromon Royle Ill., p. 305, 1839: DC. Prodr., X, - p. 82; Stenosolenium perenne Schrenk in Fisch. et Mey. Enum. pl. Schrenk, p. 34; Arnebia perennis DC. Prodr., X, p. 95: Ldb. fl. ros. Ill., p. 139; Macrotomia perennis Bois. fl. or., IV, p. 212; Hook. fl. brit, Ind., IV, p. 177; O. Fedtschenko fl. du Pamir, p. 150: Macrotomia onosmoides Rgl. et Smirn., Acta H. Petrop., V, p. 624; Arnebia tingens 48 Piperis generis spec. nov. quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae. DC. Prodr., X, p. 96 (after Hooker): Macrotomia cyanochroa Bois. fl. or., IV, p. 212 (after Hooker). I am not quite sure that Hooker is right in connecting all these names; I have two forms which differ in habit: one small with narrow leaves and one greater with broader and semi-amplexicaul leaves. But if it is right, the species must bear the name given by Royle, which is the first. XVI. Piperis generis species novae quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae. (Aus: Sertula Florae Ecuadorensis, auctore A. Sodiro, 1905, pp. 13—16.) I. Foliis penninerviis. 1. Piper sulcatum Sodiro, |. c., p. 13. Frutex 1—2-metralis; ramis striatis membranisque e petiolorum basi decurrentibus anguste alatis, brevissime retrorso-pubescentibus demum glabratis; petiolis 5—15 mm longis, basi dilatata late membranacea am- plexicaulibus, anguste usque ad limbi basin alatis, plurinerviis, cum costa nervisque subtus breviter puberulis; limbis penninerviis membranaceis supra intense viridibus, glabris subtus virentibus, junioribus punctis lineolisque pellueidis notatis, oblongo- vel ovali-elliptieis, basi obtusa et profunde (5—8 mm) retusa, e triente vel quadrante inferiore sursum in apicem acutum gradatim angustatis; nervis (costaque) tenuibus, supra vix, subtus leviter prominulis, 8 —10-jugis, omnibus intra marginem in reticulum tenuem deliquescentibus, addito nervulo tenuissimo margini subtus adpresso; pedunculis oppositifoliis, 3—4 mm longis, crassiuseulis. puberulis; spicis, in specimine adhuc junioribus, 4—5 em longis, 3 - 4 mm crassis; bractea subtrigona, puberula; stam. 3 stylo elongato, apice trilobo. Ecuador: Crescit in silv. subtropic. declivium orient. vulc. Tun- gurahua [XII. 1904]. U. Foliis multinerviis. 2. Piper candicans Sodiro, l. c., p. 13. Fruticosum, 1—1,5 m altum, fere e basi subpyramidatim ramosum; ramis teneris, petiolis foliisque subtus (praesertim in nervis) pilis bre- vissimis, albidis, candicantibus; petiolis 4—5 cm longis, ad !/—!/a vagi- natis, basi amplexantibus; limbis dense membranaceis late cordato-ovatis, 10—15 em longis, 8—12 em latis, basi profunde (2—3 cm) cordatis apice longe acuminatis, supra subglabris vel mox glabrescentibus rugosis, sca- bridis, subtus lacunoso-alveolatis oc-nerviis; lobo terminali basi 3-nervio: nervis lateral. cum centrali in lobi apicem convergentibus; lobis lateral. 5-nerviis nervo cujusque intimo ad !/; partem superiorem ceteris gradatim Piperis generis spec. nov. quattuor Ecuadorenses a Sodiro descriptae. 49 inferius, intra marginem in reticulum resolutis; pedunculis oppositifoliis, 1,5—2 cm longis; spicis gracilibus, cylindricis, pendulis, 10—15 cm longis, 3—4 mm crassis, flavescentibus; bractea apice truncato dilatato puberula; bacca fere obpyramidata, angulata, apice truncato margine hirsuto. Ecuador: Crescit in silvis tropical. prov. Esmeraldas inter Cachaby et Alto-tambo. Species statura, ramificationis ordine, foliorum forma colore et ner- vatione a ceteris nostratibus hactenus cognitis apprime distincta, Piperi abutilifolio C. DC. (Arthanthe abutilifolia Miq.) habitu et forma foliorum valde similis; differt indumento candicante; foliis rugosis, supra sca- bridis, 14—15-nerviis, petiolis ad !/94—!'/3 partem tantum vaginantibus, spieis tenuioribus limbos subaequantibus. III. Foliis multiplinervis; lobis basalibus valde inaequalibus; * Lobis basal. plus minusve mutuo in limbum peltatum coalitis. 8. Piper Candollei Sodiro, 1. c., p. 14, Lam. 2. L. IT. fruticosum, 3—4 m altum ramulis cum petiolis costa nervis- que I. longiuscule denseque fuligineo-tomentoso-hirtis: internodiis elon- gatis; petiolis 10—15 cm longis, usque ad !/, partem superiorem late vaginatis; limbis subcoriaceis, supra intense viridibus glabris, subtus pallidioribus, fuliginoso-hirtis, 4—5 dm longis, 30—35 em latis, basi in- aequalibus, obliquis, ovalibus apice breviter acuminatis, inaequilateris, basi ad 10—12 cm infra petioli insertionem peltatis, nunc lobis + alte liberis ex parte semet obtegentibus, valde inaequalibus, rotundatis, majore (limbi partem latioren continuante) 10—12 cm longo, aeque ac lato, altero + 1/, parte minore, oc-pli-nerviis; nervis supra impressis, subtus exertis; I. costalibus (e basi ad dimidium costae) utrinque 4, loborum basal. 3 et 4; omnibus longe ante marginem in reticulum laxum resolutis; pedun- culis gracilibus, petioli dimidium vix aequantibus, eylindrieis, vix duo mm crassis, reflexis; spicis limbos aequantibus vel superantibus, (50— 65 cm longis) 4-5 mm crassis; bractea angusta apice truncata; bacca fere obovata apice orbiculari, centro nudo, margine et deorsum hirsuta. Ecuador: Crescit in silvis subtropical v. Tungurahua, secus flumen Pastasa (XII. 1904). Species inter nostrates maxima; forma foliorum, longe supra basin peltatorum et indumento facile distinguenda. ** Lobis basal. liberis, majore cochleaeformi. 4. Piper cochleatum Sodiro, |. c., p. 15. Frutex 2— 3-metralis; ramis striatis, pilis fuligineis retrorsis una cum petiolis foliisque subtus ad basin nervorum longe denseque hirsutis; pe- tiolis 3-5 cm longis, basi amplexantibus, usque ad limbi basin late alatis; limbis multiplinerviis papyraceis, opacis, in sicco fuscis, utrinque glabris, 20—25 cm longis 10—12 cm latis, ambitu subellipticis, apice acutis, inaequilateris, basi obtuse bilobatis, lobo interiore [rami axi proxi- mo] + 2 em longo, 3—3,5 cm lato, retrorso, lobo exteriore cochleaeformi subrotundo, 6-—7 em longo ac lato, ramum, petiolum et lobum interiorem 50 Th. Holm. tegente, apice supra petioli insertionem converso vix 1 cm libero; radia- tim 5-nervio; costa ad !/, partem supra basin nervos laterales utrinque duos sub angulo valde acuto ascendentes et superius alios utrinque 4-—5 tenuiores divaricatos mittente, omnibus, et costa ipsa, supra immersis, subtus prominentibus, in reticulum laxum intra marginem resolutis; in- florescentia [in specimine unico adhuc admodum juvenili] oppositifolia; pedunculo vix 5 mm longo hirsuto, reflexo; spica 1,5 em longa; bractea suborbiculari, glabra. [Cetera ignota.] Ecuador: Crescit cum praecedente. Species habitu ac potissimum lobi alterius magnitudine et in coch- leae formam, gyro completo, super ipsum convoluti a ceteris omnibus primo intuitu facile distinugenda. XVII. Th. Holm, Carices novae Americae Boreali-occidentalis. (Ex: Holm, Studies in the Cyperaceae, XXIV, in Amer. Journ. Sci., XX |1905], pp. 301—306.) 1. Carex limnaea Holm, l. c., p. 301, fig. 1—3. Rhizome vertical with ascending shoots and light brown, fibrillose leaf-sheaths; leaves a little shorter than the culm, narrow, but flat, glaucous, scabrous along the margins; culm about 60 em in height, erect or slightly curved above, very slender, triangular, scabrous, phyllopodie; spikes 3 to 5, but mostly 4, the terminal staminate or, sometimes, andro- gynous, the lateral pistillate, the uppermost contiguous, the lowest remote, sessile to shortly peduncled, erect, not very dense-flowered, cylindric, about 2 em in length, subtended by sheathless, foliaceous bracts, the lowest one often exceeding the inflorescence; scale of staminate spike lanceolate, light purplish-brown with green midvein; scale of pistillate spike oblong, obtuse, black with hyaline apex and greenish midvein, shorter than the perigynium; perigynium stipitate, slightly spreading, narrowly elliptical, granular, plano-convex, prominently many-nerved on the outer (convex) faee, three-nerved on the inner, pale green with a black, entire and very distinct beak: stigmata 2, style long and ex- serted. Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, collected by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1456); Fourmile Lake, Klamath County, in meadows, and between Diamond and Crescent Lakes, Cascade Mountains. r Carices novae Americae Boreali-occidentalis. 51 : The graceful habit of this species reminds us more of C. rhomboidea than of C. vulgaris, but when we, nevertheless, prefer to place it nearer C. vulgaris it is on account of the structure of the perigynium, narrowly elliptieal and prominently many-nerved. 2. Carex brachypoda Holm, l. c., p. 302, fig. 4—6. Rhizome short with ascending shoots and persisting, dark brown leaf-sheaths; leaves shorter than the culm, relatively broad (about 5 mm) and flat, deep green, scabrous along the margins and lower face, glabrous above; culm about 35 em in height, erect, stiff, triangular, scabrous, phyllopodie; spikes 3 to 4, mostly 4, the terminal staminate, the lateral pistillate, somewhat remote, sessile or the lowest one short-peduncled, erect, dense-flowered, cylindrical, from 1 to 2 em in length, subtended by sheathless bracts with narrow blades much shorter than the in- florescence; scale of staminate spike lanceolate, reddish brown with pale midvein; scale of pistillate spike ovate, obtuse, black with green, not ex- current midvein, a little shorter than the perigynium; perigynium minutely stipitate, erect, almost orbicular, granular and denticulate along the mar- gins above, compressed, nerveless, pale green, the minute beak dark purple with the orifice entire, papillose; stigmata 2. Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, colleeted by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1155). The affinity of this species is with C. gymnoclada, but it differs from this by the perigynium for instance, which is more roundish, dentieulate and very shortly beaked. 3. Carex pachystoma Holm, |. e., p. 302, fig. 7—8. Rhizome caespitose with strong roots and persisting, reddish leaf- sheaths; leaves almost as long as the culm, quite broad and flat (0,5 cm), glabrous, light green; culm from 30 to 56 em in height, erect, somewhat slender, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 4 to 6, the terminal and uppermost lateral staminate, the others pistillate, remote or the uppermost contiguous, all, especially the lower ones, slenderly peduncled, erect or spreading, dense-flowered except at the base, from 3 to 5 cm in length, subtended by sheathlest, leafy bracts about as long as the inflorescence or a little longer; scale of staminate spike lanceolate, obtuse, purplish brown with green midvein; scale of pistillate spike lanceolate, mucronate, deep purple with broad, green midvein, narrower, but longer than the perigynium; perigynium sessile, slightly spreading, elliptical. granular; compressed, nerveless, green or purplish-spotted above, the beak short and thick, sparingly denticulate, the orifice very narrow, slightly emargi- nate on outer face; stigmata 2. Oregon: Crater Lake National Park, Anna Creek Caynon, near the falls (no. 1362) and near Odell Lake, Klamath County (no. 520), collected by Messrs. Applegate and Coville. Washington: Springy places, northern slope of Mt. Adams, and Falcon Valley, W. Klickitat County (no. 2959), by Mr. W. Suksdorf. The species may be placed between C, variabilis and C. lenticularis. 52 Th. Holm. although it shows some approach to C. acutina, though merely in respect to its habit We have examined a number of specimens and are unable to refer the plant to either of those mentioned above. 4. Carex eurycarpa Holm, |. c., p. 303, fig. 9—10. Rhizome stoloniferous with persisting, brown leaf-sheaths and strong roots; leaves half as long as the culm, narrow (3 mm), carinate, light green, scabrous along the keel and margins; culm 60 cm in height, erect, slender but somewhat stiff, scabrous, triangular, phyllopodic; spikes 3 to 5, mostly 5, the terminal and, sometimes, the uppermost lateral stami- nate, the others purely pistillate, all remote; the pistillate short-peduncled, erect, dense-flowered except towards the base, until 5 cm in length, cylindric, but relatively thin, subtended by narrow, sheathless bracts, about as long as the inflorescence; scale of staminate spike oblong, ob- tuse, light brown with pale midvein and narrow, hyaline margins; scale of pistillate spike lanceolate, acute, blackish with pale, not excurrent, midvein, narrower, but about as long as the perigynium: perigynium sessile or nearly so, erect, roundish, granular, slightly plano-convex, pro- minently many-nerved on both faces, brownish, the beak short, emargi- nate; stigmata 2. Washington: W. Klickitat County, Falcon Valley, collected by Mr. W. Suksdorf, June, 1886 (no. 1284 and 2962). 5. Carex oxycarpa Holm, |. c., p. 303, fig. 11—12. Rhizome stoloniferous with strong roots and persisting, brown leaf- sheaths; leaves a little shorter than the culm, narrow (4 mm), carinate, light green, scabrous; culm about 75 cm in height, erect, slender, but somewhat stiff, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 4 to 5, the ter- minal staminate, long-peduncled, the lateral pistillate, contiguous, seldom remote, short-peduncled, erect, dense-flowered, cylindric, from 2 to 4 cm in length, subtended by sheathless, narrow, foliaceous bracts, the lowes one exceeding the inflorescence; scale of staminate spike oblong, obtuse light reddish-brown with pale midvein; scale of pistillate spike lanceo- late, acute, blackish with pale, not excurrent midveir, narrower, but about as long as the perigynium; perigynium sessile, broadly elliptical, granular, compressed, prominently 3-nerved, brownish, prominently denti- culate along the margins from near the base to the short, emarginate beak; stigmata 2. Washington: W, Klickitat County, meadows near the Columbia, collected by Mr. W. Suksdorf, June, 1885 (no. 816). Of these C. eurycarpa is a very slender plant and much more so than any of the numerous specimens of C. Nebraskensis, which we have studied. The broad perigynium with the beak merely emarginate con- stitutes, also, a good distinction. In the other, C. oxycarpa, we have, also, a plant of slender habit, but the spikes are relatively heavy, and the perigynium is here merely 3-nerved and with the margins quite prominently denticulate from the base to the emarginate beak. Carices novae Americae Boreali-occidentalis, 53 The affinity of these two species is unquestionably with C. Nebras- kensis Dew., next to which they should be placed in the system. 6. Carex campylocarpa Holm, I. c., p. 304, fig. 13—15. Rhizome with short stolons and purplish, persisting leaf-sheaths; leaves shorter than the culm, narrow, but flat, scabrous along the margins and on the lower face; culm about 40 cm in height, erect, stiff, triangular, scabrous, phyllopodic; spikes 3 to 4, mostly 3, the terminal staminate, the lateral pistillate; remote, sessile or nearly so, erect, dense-flowered, short cylindric to ovoid, from !/, to 1 cm in length, subtended by sheath- less, foliaceous bracts, shorter than the inflorescence; scale of staminate spike lanceolate, obtuse, purplish brown with pale midvein; scale of pistillate spike ovate, obtuse, blackish with the midvein faintly visible and the margins narrow, hyaline, much shorter than the perigynium: perigynium shortly stipitate, spreading, elliptical-oblong, granular and prominently denticulate along the upper margins, turgid, nerveless, pale green with purplish spots and streaks, the beak quite prominent, excurved, the orifice entire; stigmata 2, style not exserted. Oregon: Crater Lake National Park, Cathedral spring, collected by Mr. F. V. Coville, September, 1902 (no. 1457). The systematic position of this species seems naturally to be among the Microrhynchae, but as a deviating type on account of the excurved beak of the perigynium, and if it were not for the distinct marginal denticulation of the perigynium and its slender shape the species would resemble ©. scopulorum to some extent. A perigynium of this kind is somewhat unusual within the representatives of the grex, but is, as we remember, very characteristic of the Spirostachyae; in these, however, the beak is generally bifid and more distinctly differentiated from the body. The species may be placed next to C. scopulorum. 7. Carex cryptochlaena Holm, |. c., p. 305, fig. 16. Rhizome caespitose with purplish, persisting leaf-sheaths; leaves about half as long as the culm, broad (about 1 cm) and flat, glabrous except along the margins; culm from 70 to 90 cm in height, erect and stiff, triangular, scabrous along the edges, phyllopodic; spikes from 4 to 7, the terminal and frequently the uppermost lateral staminate, the others pistillate or androgynous, contiguous or the lower ones remote, sessile or short-peduncled, erect or spreading, seldom nodding, dense- flowered, subtended by sheathless, foliaceous, broad bracts of which the lower ones exceed the inflorescence; scale of staminate spike elliptical- oblong, acute, light reddish-brown with pale midvein; scale of pistillate spike lanceolate, sharply pointed, deep purplish with broad, greenish mi dvein, exceeding the perigynium; perigynium almost sessile, erect broadly elliptic to roundish, nerveless, pale green, granular, sparingly denticulate near the minute, entire beak; stigmata 2. Alaska: Kussiloff, on sands with Elymus, collected by Dr. Walter, H. Evans, July, 1898 (no. 618), and Seldovia near mouth of Cook inlet by Prof. C. V. Piper, August, 1904 (no. 4818 and 4819). 54 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum This species is somewhat remarkable on account of its resemblance to Carex cryptocarpa, so far as concerns the structure of the spikes, the deep-purplish, lancevlate scales and the broad pale-green perigynia. But it shows, on the other hand, a striking contrast to this species, C. crypto- carpa, not only by the almost sessile and mostly erect pistillate spikes, but also by its very broad leaves, the basal and the bracts. Habitually the species does not resemble C. cryptocarpa, but, to some extent, Drejer's C. haematolepis or certain very robust forms of C. salina; it appears, however, to be distinct from these, and as a type intermediate between the true Salinae and C. cryptocarpa Mey. 8. Carex luzulaefolia W. Boott var. strobilantha Holm, 1. c., p. 305, fig. 18. Taller and more robust than the typical plant; the spikes thick and very compact-flowered; scales of staminate and pistillate spikes mostly mucronate; perigynium glabrous throughout, faintly nerved on the inner face, nearly sessile, roundish in outline and terminated by a very distinct, bidentate beak. California: Above Donner Pass in Placer County, in a subalpine meadow, where snow-drifts lie late, and usually near granite rocks, collected by Mr. A. A. Heller, August, 1903 (no. 7187). In the specimens of this new variety the rizome is densely matted with ascending shoots and covered by dark, brownish fibers from the old leaf-sheaths. The leaves are very broad, but much shorter than the culms. The heavy, deep-brown spikes remind of small cones, hence the name “strobilantha”, and there is quite a variation in respect to their number, position and the distribution of the sexes. XVII. Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. (Ex: Bull. Soc. Roy. Bot. Belgique, XLIII [1906], pp. 266—356.)1) 1. (II. 4bis,) Habenaria (Sect. Macroceratitae) Hassleriana Cogn. ex Chod. et Hassl. in Bull. Herb. Boiss., 1903, p. 929 (nomen tantum); 1. c., p. 268 (deser.). Caule elongato, multifoliato; foliis erecto-patulis, anguste lanceolatis, acutis, basi longiuscule vaginantibus, 3——5-nerviis, nervis subtus non prominentibus; racemo longiusculo, densiuscule multifloro; bracteis folia- ceis, lanceolatis, longiuscule acuminatis, non carinatis, ovario brevioribus; 1) Die Nummern in Klammern vor dem Namen bezeichnen die Stelle in der Flora Brasiliensis, wohin die neuen Arten gehóren. adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. 55 sepalo dorsali cucullato, late ovato, abrupte acuto, dorso non carinato, lateralibus vix longioribus, reflexis, falcato-oblongis, longiuscule apicu- latis; petalis bipartitis, partitione postica lineari-ligulata, acutiuscula, fal- cata, antica multo breviore subfiliformi antice porrecta; labello basi bre- viter integro lineari deinde tripartito, partitionibus lateralibus anguste lineari-subulatis, intermedia satis longiore, carnosa, lineari-subclavata, obtusiuscula, inferne longe attenuata; calcari pendulo, paulo arcuato, anguste lineari clavato, acuto, ovario longiore; processubus stigmaticis elongatis, linearibus, rectis, canalibus antherae paulo brevioribus. Tuberidium anguste ovoideum, obtusum, velutinum, 3 —3!/; em longum. Caulis erectus, teretiusculus, laevis, pallide viridis, 5—10 dm altus, 4—6 mm crassus. Folia siccitate tenuiter membranacea, intense viridia, mediana 12--15 cm longa et 21/,--3 cm lata, inferiora et superiora minora; vagi- nae arcte adpressae, 2—2!/, cm longae. Racemus erectus, 12—16 cm longus. Bractae subadpressae, satis concavae, virides, 11/,—3 cm longae. Flores albo-virescentes. Ovarium subtrialato-angulatum. Sepala rigidius- cula; dorsale 7—9-nervulosum, 9—10 mm longum, 6!/—7 mm latum; lateralia leviter concava, tenuiter 5—7-nervulosa, 10—11 mm longa, 4 mm lata. Petalorum partitiones carnosulae; posterior erecta, subtiliter tri- nervulosa, 8 mm longa, 1'/, mm lata; anterior 1!/,—2 mm longa. Labellum rigidiusculum, basi integrum 2 mm longum et 1 mm latum: lobi laterales paulo divergentes, 5- 6!/; mm longi, */¿—*/¿ mm lati; lobus intermedius 8—9 mm longus, 1 mm latus; calcar 25—30 mm longum, inferne !/,—?/; mm et superne 1*/, mm crassum. Cette espèce doit se placer avant le H. bractescens Lindl. dont elle se distingue surtout par ses pétales à segment antérieur beaucoup plus court et plus étroit que le postérieur. Paraguay: Campos prope Paraguari (Balansa, no. 2991); in sylva Cordillera de Altos (Hassler, no. 4062). — Floret Aprili. 2. (II. 14var,) Habenaria pauciflora Reichb. fil. var. pluriflora Cogn., |. c., p. 270. Racemus secundus, laxe 5-florus. ,Herba 5—6 dm alta; petala alba.* Paraguay: In campis ad S. Joaquin prope Caaguazú (Hassler, no. 9683). — Floret Decembri. 3. (II. 18bis,) Habenaria (Sect. Nudae) Balansaei Cogn., l. c., p. 271. Caule gracillimo, longiusculo, basi squamuloso, paucifoliato; foliis graminoideis, anguste linearibus, acutis, basi longe vaginantibus; racemo brevi, laxo, pauci-plurifloro; bracteis lanceolatis, longe angusteque acumi- natis, ovario satis brevioribus; sepalis apice truncatis et minute apiculatis angulis acutis subapiculatis, dorsali late ovato, lateralibus subduplo lon- gioribus, ligulatis, basi constrictis, deflexis; petalis bipartitis, partitione postica oblongo-ligulata, obtusiuscula, falcata, sepalo dorsali sublongiore, antica paulo longiore, anguste lineari, acutissima, basi attenuata, patenti- deflexa; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus subaequi- longis, acutiusculis, inferne attenuatis, lateralibus satis divergentibus anguste linearibus, intermedia lineari-oblonga convexa; calcari pedulo, 56 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrarum anguste lineari, acutissimo, superne leviter incrassato, ovario paulo bre- viore; processubus stigmaticis mediocribus, linearibus, porrectis, obtusis. Tuberidia oblonga, apice rotundata, 1!1/; cm longa, 3—4 mm crassa. Caulis erectus, strictus, teres, 2'/,—4 dm longus, 1—1!/, mm crassus, sparse vaginatus. Folia 1—2, erecta, limbo 2—3 cm longo. vagina arcte adpressa, 1—3 cm longa. Racemus erectus, 2—6 cm longus, 3—10-florus. Braeteae arcte adpressae, inferne vaginantes, pallide virides, 8—12 mm longae. Flores flavo-virescentes. Sepala subtiliter trinervulosa; dorsale valde concavum, 2!/, mm longum, 2 mm latum; lateralia valde obliqua. 4 mm longa, 1!/; mm lata. Petala tenuiter membranacea; partitio postica erecta, subtiliter binervulosa, 3 mm longa, 1!/, mm lata; partitio antica satis arcuata, 4 mm longa, !/ mm lata. Labellum carnosulum; partitiones laterales patulae vel ascendentes, 5 mm longae, !/—?/, mm latae; partitio intermedia subrecta, patenti-reflexa, subtiliter trinervulosa, 5!/; mm longa. 1!/,mm lata; calcar satis arcuatum, 13—14 mm longum, inferne !/; mm superne ?/, mm crassum. — Affinis H. retusae Barb. Rodr. Paraguay: Fluitans in paludosis inter Cerro Lambaré et Pacumbu (Balansa, no. 724); in paludosis ad San-Joaquin prope Caaguazú (Hassler. no. 9681). — Floret Decembri. 4. (II. 195is) Habenaria (Sect. Nudae) subfiliformis Cogn., |. c., p. 272. Caule subfiliformi, breviusculo, paucifoliato; foliis brevibus, lineari- subulatis, acutissimis, basi longe vaginantibus; racemo breviusculo, laxius- culo, plurifloro; bracteis ovato-lanceolatis, breviter vel longiuscule subulato- acuminatis, basi breviter vaginantibus, ovario satis brevioribus; sepalis aequilongis, dorsali cucullato, late obovato, apice rotundato et breviter apiculato, lateralibus ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, satis obliquis, patenti-reflexis; petalis bipartitis, partitione postica triangulari-lanceolata, acuta, paulo obliqua, sepalo dorsali satis breviore, antica aequilonga. capillari, erecto-patula; labello basi breviter integro deinde tripartito. partitionibus aequilongis, lateralibus divaricatis filiformibus, intermedia lineari, obtusiuseula, convexa; calcari pendulo, lineari-clavato, acutiusculo, ovario satis breviore; processubus stigmaticis breviusculis, linearibus. porreetis. Caulis erectus, paule flexuosus, teretiusculus, 25—35 cm longus, cir- citer 1 mm crassus. Folia 1—2, erecta, limbo 2—3!/, cm longo, vagina arcte adpressa, 1—2 cm longa. Racemus erectus, !/—1 dm longus. Bracteae arcte adpressae, virides, 6 —12 mm longae. Flores flavo-vires- centes. Sepala tenuiter trinervulosa, 3 mm longa, dorsale 2—2!/, mm latum, lateralia 11/, mm lata. Petala tenuiter membranacea, 2 mm longa. partitione postica erecta, subtiliter uninervulosa, !/—?/, mm lata. La- bellum carnosulum, basi integrum 1 mm longum latumque; partitio inter- media 21/,—2%/, mm longa, !/, mm lata; calcar leviter arcuatum, 4—5 mm longum, inferne */¿—'/, mm superne ?/, mm crassum. — Affinis H. Spru- cei Cogn. Paraguay: In paludosis ad San-Joaquin prope Caaguazü (Hassler. no. 96812). — Floret Decembri. adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. ^T 5. (II. 40bis.) Habenaria (Sect. Micranthae) inconspicua Cogn., l. c., p. 274. Caule gracillimo, breviusculo, paucifoliato; foliis satis parvis, mollibus, linearibus, acutis, dorso non carinatis, basi breviuscule vaginantibus, superioribus in vaginas multo minores reductis; racemo brevi, laxe pauci- floro; bracteis ovato-oblongis, longiuscule acuminatis, ovario satis bre- vioribus; sepalo dorsali ovato, obtusiusculo cucullato, lateralibus paulo. longioribus, oblongis, acutis, satis obliquis, patulis: petalis bipartitis, partitione postica triangulari-oblonga, acutiuscula, subfaleata, sepalo dor- sali paulo breviore, antica triplo breviore, subulata, erecta; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus lateralibus lineari-filiformibus, satis divergentibus, intermedia satis latiore et paulo longiore, lineari, obtusius- cula; ealeari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore. Caulis erectus, satis flexuosus, teretiusculus, 2%, dm longus, vix 1 mm crassus. Folia erecta, subtiliter plurinervulosa, 6—7 em longa, 3—4 mm lata. Racemus erectus, 4—5 cm longus. Bracteae adpressae, basi breviter vaginantes, 6—10 mm longae. Flores ut videtur virescentes. Sepala tenuissime trinervulosa, dorsale 4 mm longum et 2!/; mm latum, lateralia 5 mm longa et 1!/, mm lata. Petalorum partitio postica erecta, obscure trinervulosa, 3!/; mm longa, basi 1'/¿ mm lata; partitio antica 1 mm longa. Labellum carnosulum, patenti-reflexum; partitiones laterales 3 mm longae, !/; mm latae; partitio intermedia 4 mm longa, ?/, mm lata; calcar leviter arcuatum, 6 mm longum, inferne '/; mm superne 1!'/ min crassum. — Affinis H. parviflorae Lindl. S. Paulo (St. Hilaire C? no. 1502). 6. (IL 43bis) Habenaria (Sect. Micranthae) Edwallii Cogn., |. c., p. 215. Caule brevi, gracillimo, paucifoliato; foliis membranaceis, lanceolato- ligulatis, acutis, interdum conduplicatis, basi breviter vaginantibus, su- perioribus in bracteas decrescentibus; racemo brevi, laxiusculo, plurifloro; bracteis ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, ovario subaequilongis; sepalis aequilongis, dorsali ovato, apice rotundato-subtruncato et minute apiculato, dorso rotundato, lateralibus oblongis, apice rotundatis apicu- latisque, patulis; petalis bipartitis, partitione postica anguste triangulari- oblonga, obtusa, falcata, sepalo dorsali vix breviore, antica dimidio bre- viore lineari-subulata ascendente; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus subaequilongis, anguste lineari-subspathulatis, acutis, inter- media satis latiore; calcari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore; processubus stigmaticis brevissimis. Caulis erectus, strictus vel paulo flexuosus, teretiusculus, 15—33 cm longus, 1—2 mm crassus. Folia bene evoluta saepius 2—3, erecta vel paulo patula, satis concava, intense viridia, 3—6 cm longa, 4—8 mm lata. Racemus erectus, strictus, 2—8 cm longus. Bracteae adpressae, inferne breviter vaginantes, pallide virides, 5—12 mm longae. Flores ut videtur virides. Sepala tenuiter tinervulosa, 5 mm longa, dorsale cucullatum, 2'/) mm latum, lateralia leviter obliqua, 1!/, —1?/, mm lata. Petala sub- 58 Orchidaceae novae Brasiliae atque terrerum membranacea; partitio postica sepalo dorsali arcte connivens, tenuiter uninervulosa, 4'/, mm longa, 1!/, mm lata; partitio antica 2 mm longa. Labellum carnosolum, patenti-reflexum; partitiones leviter divergentes, 4—5 mm longae, intermedia 1 mm laterales vix !/, mm latae; calcar leviter arcuatum, 7—8 mm longum, inferne !/, mm et prope apicem 11/, mm crassum. — Affinis H. cultellifoliae Barb. Rodr. S. Paulo: In campis humidis ad Monumento do Ypiranga prope urbem S. Paulo (Edwall in Comm. Geogr. e Geol. S. Paulo, no. 3059). — Floret Novembri. 1. (II. 65bis,) Habenaria (Sect. Pentadactylae) Caaguazuensis Cogn., l. c., p. 271. Caule breviusculo, satis gracili, 3 —5-foliato; foliis satis parvis, lineari- lanceolatis, acutissimis, longitudinaliter conduplicatis, basi longe vagi- nantibus; racemo breviusculo, densiuscule multifloro; bracteis lanceolatis, longe acuminatis, floribus paulo longioribus; sepalis subaequilongis, dor- sali cucullato, ovato, apice rotundato et minute apiculato, lateralibus ovato-oblongis, apice rotundatis, patulis; petalis bipartitis, partitione postica late ligulata, apice rotundata, sepalo dorsali leviter breviore, antica satis breviore, anguste lineari, obtusiuscula, erecta; labello fere usque ad basin tripartito, partitionibus lateralibus anguste linearibus, obtusiusculis, satis divergentibus, intermedia satis longiore, oblongo-ligulata, apice rotundata; calcari pendulo, lineari-subclavato, obtusiusculo, ovario paulo breviore; processubus stigmaticis brevissimis, crassis. Caulis erectus, strictus vel paulo flexuosus, obtuse angulatus, 2—5 dm longus, 2—4 mm crassus. Folia erecta, membranacea, tenuiter multi- nervulosa, 8—12 cm longa, 6—10 mm lata, superiora in vaginas multo minores decrescentia. Racemus erectus, strictus, 4—7 cm longus. Brac- teae erectae, tenuiter membranaceae, 1—1!/; cm longae. Flores virides. Sepala extus subtiliter puberula, tenuiter trinervulosa, 3—3'/, mm longa, dorsale 1?/,—2 mm latum, lateralia satis concava, leviter obliqua, 1!/; mm lata. Petala subcarnosa; partitio postica erecta, subplana, vix obliqua, tenuissime binervulosa, 2!/, mm longa, 1—1!/, mm lata; partitio antica vix arcuata, subtiliter 1-nervulosa, 1!/,—1!/, mm longa, '/; mm lata. La- bellum erecto-patulum, carnosulum; partitiones laterales 2 mm longae et 1/¿ mm latae, intermedia 3 mm longa et 1'/, mm lata; calcar paulo arcuatum, 4 mm longum, inferne */ mm superne */, mm crassum. — Affinis H. alpestris Cogn. Paraguay: In paludibus prope Caaguazú (Hassler, no. 9679). — Floret Decembri. 8. (II. 90ter.) Habenaria (Sect. Microstylinae) Poissoniana Cogn., l. c., p. 279. Caule breviusculo, gracili, inferne plurifoliato; foliis satis parvis, an- guste oblongis, acutis, dorso inferne leviter carinatis, basi breviter vagi- nantibus; racemo breviusculo, laxe pauci-plurifloro; braeteis ovato-lanceo- latis, longe acuminatis, glabris, ovario satis brevioribus; sepalo dorsali adjacentium ab Alfredo Cogniaux descriptae. I. 59 ovato, apice rotundato et minute apiculato, lateralibus satis longioribus, oblongo-ligulatis, abrupte acutis falcatis, deflexis; petalis indivisis, lineari ligulatis, obtusis, basi non dilatatis, sepalo dorsali paulo brevioribus; labello basi breviter indiviso deinde tripartito, partitionibus obtusiusculis, lateralibus anguste linearibus leviter divergentibus, intermedia satis lon- giore lineari-ligulata; calcari pendulo, anguste lineari-clavato, apice sub- rotundato, ovario longiuscule pedicellato satis breviore, processubus stig- maticis brevibus, obtusis. Caulis erectus, rectus vel leviter flexuosus, teretiusculus, viridis, 3—3!/, dm altus, 1!/, mm crassus. Folia erecta vel erecto-patula, sicci- tate membranacea, intense viridia, 4—6 cm longa, !/—1 cm lata. Race- mus rectus vel leviter arcuatus, 6—11 cm longus. Bracteae erectae, membranaceae, leviter ventricosae, basi breviter vaginantes, 12—16 mm longae. Sepala subtiliter 5-nervulosa; dorsale satis concavum, 5 mm longum, 3*/ mm latum; lateralia 6!/—7 mm longa, 2 mm lata. Petala erecta, falcata, obscure trinervulosa, 4!/; mm longa, 1!/, mm lata. La- bellum carnosum, pendulum, basi integrum 1 mm longum; partitiones laterales paule arcuatae, 3—4 mm longae, vix !/, mm latae; partitio intermedia subrecta, 5 mm longa, 3—4 mm lata; calcar paulo arcuatum, 15 mm lougum, inferne vix !/; mm et prope apicem 1!/,-mm crassum. — Affinis H. Hieronymi Kránzl. S. Paulo (St. Hilaire, C?, no. 1282 in herb. Mus. Paris. comm. cl. J. Poisson). 9. (IL. 99bis) Habenaria (Sect. Seticaudae) integripetala Cogn., l. c., p. 281. Caule elongato, robustiusculo, aphyllo, vaginis pluribus remotis lon- giusculis inferioribus acutis superioribus acuminatis vestito; racemo lon- giusculo, laxiuscule multifloro; bracteis ovato-lanceolatis, acutissime longe- que acuminatis, ovario breviter pedicellato satis longioribus; sepalo dorsali subeucullato, late ovato, apice rotundato et minutissime apiculato, laterali- bus paulo longioribus, oblongo-ligulatis, acutis, patenti-deflexis; petalis indivisis, late triangulari-oblongis, acutiusculis apiculatisque, basi utrinque abrupte contractis, sepalo dorsali paulo brevioribus; labello simplici, pen- dulo, lineari-ligulato, obtusiusculo, paulo supra basin utrinque minute acuteque unidentato; calcari pendulo, lineari-clavato, obtuso, ovario satis breviore; processubus stigmaticis brevissimis, obtusis. Caulis erectus, strictus, teretiuseulus, 6 — 8 dm altus, 3—4 mm crassus; vaginae membranaceae, arcte adpressae, 8—12 cm longae, basilares multo breviores subimbricatae. Racemus strictus, 14—15 cm longus. Bracteae adpressae, membranaceae, basi semiamplexicaules, 1!/,—2!/, em longae. Flores albi. Sepala carnosula, distinete 5-nervulosa, dorsale 6—6!/; mm longum et 5 mm latum, lateralia subfalcata, 61/,—7 mm longa, 2!/, mm lata, Petala erecta, leviter arcuata, oblique trinervulosa, 5!/—6 mm longa, 2°/,—3 mm lata. Labellum crasse carnosum, margine anguste membrana- ceum, 6 mm longum, 1'/, mm latum;. calcar subrectum, 6!/,—7 mm longum, inferne ?/, mm superne 1!/, mm crassum, 60 A. À. Heller. L'absence de feuilles, ou si l’on veut les feuilles réduites à des gaínes. distingue cette espèce de toutes les autres de la section Seticaudae. Paraguay: In campis prope Caaguazú (Hassler, no. 9678). — Floret Decembri. (Fortsetzung folgt.) XIX. Plantae novae Californiae mediae occidentalis ab A. A. Heller descriptae. (Ex: Bull. South Calif. Ac. Sc. Los Angeles, II [1903], pp. 65—70.) Y 1. Hookera synandra Heller, 1. c., p. 65. Stems slender, purplish, about 3 dm high from a fibrous-coated corm; fully developed umbel about 7 cm long, the pedicels, ascending, incurved, subtended by conspicuous scarious, ovate, acuminate bracts marked by three or more reddish veins; perianth 3 cm long, very slightly constricted above the ovary, the tube greenish, a little over 1 cm long, segments oblong, violet, somewhat spreading, marked with a dark midvein, the outer ones blunt, about 4 mm wide, the inner ones acute, somewhat narrower; staminodia erect, white, 2,5 cm long, closely investing the stamens, and slightly exceeding them. No. 5742, collected at the Petrified Forest, Sonoma county, June 23, 1902, growing in dry, open gravelly ground. It resembles H. coronaria outwardly, but in that species the staminodia lie against the lobes of the perianth, and consequently stand entirely away from the stamens. p. Triteleia angustiflora Heller, 1. c., p. 66. Scape erect from a deep-seated, heavily coated fibrous corm, about 3 dm high, but occasionally much taller; involucral braets lance-acuminate, 1—1,5 em long, veined; umbel 5—15 flowered, pedicels 1,5 cm long; perianth deep indigo-blue, about 2,5 cm long, narrow funnelform, slightly unequal below, the segments about 1 cm long, the outer ones narrower than the inner, acute; the inner obvate-spatulate, obtuse; anthers versatile but erect, unequally inserted, those opposite the outer segments an anther- length shorther than the others. No. 5728, collected on Tiburon peninsula along the Bay road, Marin county, June 19, 1902. Technically there is little to distinguish this species from T. laxa, but in the field it is evidently distinct. It begins to bloom at least a month later, has a smaller, less flaring flower, of a rich, deep indigo- blue, and is more confined to wooded banks and slopes. It was first noted on the slopes of Tamalpais above Mill Valley, and is plentiful throughout Sonoma county in favorable situations. Plantae novae Californiae mediae occidentalis. 61 y 3, Trillium giganteum (H. & A.) Heller, l. c., p. 67. Trillium sessile var. giganteum H. & A., Bot. Beechy, 402, 1841. Trillium sessile var. angustipetalum Torr., Pao, R.R. Rep., IV, 151. 1857. Trillium sessile Var. chloropetalum Torr., |. c. Trillium sessile var. californicum Wats., Proc. Am. Acad., XIV,273. 1879, That the California plant is distinct from T. sessile of the Atlantic seaboard is evident, but whether its various forms, founded on the color and shape of the flower segments, are worthy of distinctive names is doubtful, for plants with both mottled and unmottled leaves, as well as perianth segments of different shapes and color may be found growing in close proximity. The writer has seen only purple and white flowered forms, but in the dried state the delicate flowers of some of the white - ones have assumed a greenish tinge. No. 5035. It is common in So- noma county on rich, moist banks. The original of Hooker & Arnott was the purple flowered form, collected by Douglas, probably near San Francisco. 1" 4. Alsine glutinosa Heller, l. c., p. 67. Stems rather weak but ascending, 2—4 dm high, loosely branched throughout, the branches slender, divaricate, viscid pubescent; leaves sessile with a clasping base, varying from narrowly lanceolate below to ovate-lanceolate in the middle and upper portion, all more or less acuminate, sparingly short hairy and cilate, the largest 7 cm long, 2 cm wide; flowers solitary in the forks of the branches and in terminal two or three flowered cymes with long internodes; calyx about 4 mm long, glandular, or the lobes nearly glabrous, these oblong or lance-oblong, barely acute; petals ovate-spatulate, nearly twice as long as the calyx, notched; stamens 10, anthers brownish; styles 3. No. 5880, collected in grassy woods near Summit Lake, Mt. Sanhedrin, Lake county, July 15, 1902. This species is related to 4. Jamesiana of the mountains of Colorado, and passes for that species in California, but differs in several particulars, notably in the shape of the petals. These are “oblong . . . cleft about one-third their length, the lobes oblong and obtuse.” It has a leaf with "margin glandularly pubescent”, which is not the case in our species. p 9 Arenaria gregaria Heller, l. c., p. 67. Perennial, densely tufted, the parts obove ground more or less purplish, covered with glandular, spreading hairs; rootstocks somewhat lignescent, frequently 2—3 dm long; stems 1 dm high or less, the older ones slender and dichotomously branched above, the younger ones stouter; leaves 3—7 mm long, fascicled and oblong on the young shoots; on the older branches lanceolate, acute, opposite; sepals 4—5 mm long, lanceo- late, acuminate, 3-veined, the midvein especially prominent; petals white, slightly exceeding the calyx. No. 5892, collected on open, stony slopes near Summit Lake, Mt, Sanhedrin, Lake county, July 15. 1902. It is abundant, growing in 62 A. A. Heller. dense mats, often carpeting the ground in suitable situations. In Cali- fornia, at least, it has passed for Arenaria verna hirta, y 6. Eriogonum Smallianum Heller, 1. c., p. 68. Perennial, the lignescent part of the stem gnarled and prostrate, covered with brown, flaky bark, sometimes very short, or sometimes a decimeter or more in length; stems of the season with a maximum length of about 2 dm, two or occasionally umbellately branched above, clothed with a close lanate pubescence; leaves basal, obovate or obovate- spatulate, the largest about 13 mm long, including the petiole of 2—3 mm, densely covered with a felt-like mat of hairs, especially the lower side, which is white, the upper greenish: umbels simple, one to three rayed, the peduncles 1—3 cm long; involucres calyx-like, densely wooly, about 4 mm high, the short segments barely acute; flowers sulphur yellow with a midvein orange or red, on slender pedicles of 1 mm, the segments about 5 mm long, 2 mm wide, obovate, rounded, or sometimes acutish, the stipitiform base about one-fourth the length of the segments. No. 5996, collected in open, stony ground, near the summit of Mt, Sanhedrin, Lake county, July 28, 1902, and distributed as E. croceum. Small but differing from that species in its lower, more cespitose growth, denser pubescence, fewer and more simple umbels on stouter peduncles, etc. E. croceum, originally collected by Mrs. Heller and myself on the “breaks” of the Salmon river, northern Idaho, probably does not occur in California, although plants similar to our type of E. Smallianum have been labeled as such, y 7. Delphinium luteum Heller, 1. c., p. 68. About 3 dm high, somewhat branched; stems with very few short hairs, purplish; leaves deep green, mostly basal, one exceeding the in- florescence, the blade orbicular in outline, about 6 cm in diameter, 5- parted into broad cuneate segments, these unequally 3—5-lobed, shortly mucronate, sparsely short hairy on both faces; the long petioles broadened below into a somewhat sheathing ciliate base; flowers pale yellow, pubes- cent, 3 cm long, half of that length occupied by the stout, straight or only slightly curved horizontal spur; the divisions broadly obovate, regular, the mouth about 2 cm across. No. 5256, collected on grassy slopes about rocks, near Bodega Bay, along the road leading to the village of Bodega. A well-marked species, its nearest relative being D. nudicaule. ¿ 8. Crataegus gaylussacia Heller, |. c., p. 69. A slender tree about 20 feet high, with gray bark, the young twigs reddish; branches slender, rather remote, wide spreading; thorns stout, scattered, 1 em long; leaves pubescent above, with short appressed hairs, especially on the veins, glabrous or nearly so beneath, those on the young shoots broadly ovate, about 4 cm long, 3 cm wide, acuminately tipped, irregularly serrate and somewhat three-lobed, the teeth callous tipped; the leaves of the older growth obovate, cuneate, 3—4 em long, including Jul. Schuster: Veronicae generis altera hybrida nova. 63 the slender petiole of 5 mm, irregularly serrate, the teeth sharper and closer. than on the leaves of the young shoots, the end commonly broad, but occasionally pointed; fruit purple-black, small, about 4 mm in dia- meter, surmounted by the five short obtuse calyx lobes; in size and general appearance much resembling the common black huckleberry of the East, whence the specific name. No. 6052, in fruit only, collected in thickets in low ground along the lagoon at Sebastopol, Sonoma county, August 20, 1902. Heretofore this distinct species has passed for C. rivularies Nutt., collected originally - by Nuttall in the Rocky Mountains of Montana. j^ 9. Mentzelia pinetorum Heller, 1. c., p. 69. Annual: 4—6 dm high, pale and somewhat shining, especially below; pubescent with short hairs; branched from the base, the branches as- cending, rather weak; lower leaves oblong, with a maximum length of about 8 cm, 1 cm wide, shallowly sinuate, narrowed below to a clasping base, usually blunt, the upper successively shorter and somewhat broader, becoming sessile, the ones contiguous to the inflorescence ovate and half as broad as long, acute; calyx only 1 mm long, the lobes oblong, obtuse; corolla 4 mm long, canary-yellow, the lobes oblong; filaments not dilated; capsule narrowly linear-clavate, 2—5 em long; seeds in a single row, short-prismatic, the angles and one side grooved, apparently not tuber- culate. No. 5910, collected on the southerly slope of Mt. Sanhedrin, Lake county, July 19, 1902, en the ridge above the sawmill. It grew in abundance in dry, gravelly ground near pine trees. Although distributed as M. integrifolia (Wats.) Rydb., it is evidently distinct from that species, the original of which came from the Roeky mountains, or perhaps from Idaho, if “663 Geyer” is taken as the type, and is said by Watson in Bot. King Exped. 114, to have “flowers and fruit as in the ordinary M. albicaulis”, the petals of which are described as “scarcely exceeding the short subulate-lanceolate calyx-segments”. XX. Veronicae generis altera hybrida nova. Auctore Jul. Sehuster. (Originaldiagnose.) X Veronica Prechtelsbaueri Schstr., hybr. nov. (V. agrestis L., Cod., p. 95 X V. polita Fr.. Novit. Fl. suec., ed. 2, p. 8). Caulis 20—25 cm altus, viridis, ramis ascendentibus, pilis breviori- bus ac longioribus crispulus. Folia breviter petiolata, exsiccata olivacea, margine ac pagina inferiore breviter ciliata, ovalia, obtuse crenata, 64 Vermischte neue Diagnosen. 1—1,5 em longa, 0,6—1,2 cm lata. Pedunculi foliis breviores vel vix paulo majores, post anthesin a media parte decurvati. Calycis laciniae plerumque late ovatae, 2,5—4 mm latae, maxima infra mediam partem latitudine, subacutiusculae, margine breviter ciliatae, subacutangule diver- gentes, conspicue trinerviae, nervus medianus lateralibus vix elatior. Corolla lilacina-caerulea. Capsula obreniformis, subrugosa, dorso con- vexa, carinata, sparse puberula, dense glandulosa; glandulae partim longae et perpaucae, partim breves ac numerosissimae. Semina in quovis loculo 4—6, pallida, profunde umbilicata, latere satis crenata; testa brevissimis papillis acutiusculis obtecta; funiculus oleosus (,elaio- soma* dictuma.cl. Sernander)dimidium fere seminis umbilicati explens. Bavaria: Velburg (Palatinatus superior), in arvis prope Adelsburg inter parentes, 4. VIII. 1906, leg. O. Prechtelsbauer. Nota: X V. Width nuper a me descriptam!) etiam ex arvis circa Neuhofen prope Ludwigshafen ad Rhenum vidi (leg. Dr. H. Poeverlein). In Form und Farbe der Blätter gleicht der Bastard der V. agrestis. Intermediär ist die Krümmung der Blütenstiele bei der Postfloration, die bei V. agrestis auf den ganzen Blütenstiel, bei V. polita dagegen nur auf dessen vorderste Partie sich erstreckt. Die Kelchzipfel sind im all- gemeinen breiter als bei V. agrestis, nicht selten der eine ziemlich breit und der andere mehr schmal. Der Pollen ist teilweise steril, das Elaiosom intermediár, ebenso die Behaarung der Kapsel: a) lange Drüsenhaare, 0,336 mm lang, sehr wenige — bei V. agrestis zahlreich; b) kurze Drüsen- haare, 0,112—0,168 mm, sehr zahlreich — auch bei den Eltern; c) kurze Flaumhaare, 0,056—0,084 mm, sehr spürlich — auch bei V. polita und manchmal bei V. agrestis. XXI. Vermisehte neue Diagnosen. 130. Primula Veitchiana Petitmengin in ,Le Monde des Plantes*, IX, no. 44 (1901), p. 14. Folia longa petiolata chartacea, glabra, ovato suborbiculata, basi cor- data, crenato-dentata, 2,5—4 cm longa, 2—4 cm lata, subtus glauca, pinnatim sub 7-nervia. Scapus ad 11—20 cm altus; bracteae ovato- lanceolatae; pedicelli bracteas duplo superantes. Calyx tubuloso-campanu- latus, lobi lanceolati, ovati. Corollae purpureae tubus calycem superans, 1 cm longus, limbus planus, 1,4—2 cm diametiens, lobi bifidi. Capsula... China, 1500—2150 m (Wilson, no. 4026). 1) Repert. nov. spec., III, 1907, p. 387. Die dort für die Haare der Kapsel angegebenen Zahlen beziehen sich auf die Teilstriche des Okularmikrometers (Leitz, Obj. 2). Bei dem Verhältnis der Länge zur Breite der Kelchzipfel in mm ist zu berichtigen: V. opaca 4—5 lang, 2,5—3 br., V. polita 5—6 lang, 4—5 br., V. Wildtii 3 lang, 2—2,5 br. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anbange über die Tier- parasiten von Professor Dr, Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat, Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig. sce Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangen ist,so soll es auch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen. .. .. “ Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- lischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zooceeidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die yListe aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Môbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. SO Pfe. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. . Wegen der wissenschafllichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art. über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflor«. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Brosebiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » >- - ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“ £ Petermanns Mitteilungen. / Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 57/58 Band IV No. 5/6 | 1. Juni 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veróffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., fúr das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN -WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRA EGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefállige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wiinschte Satzánderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzeigen: A ___--= == A ———— m Bulletin de l'Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. 1ère série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. » Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 3! * zu richten Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde 1. Juni 1907 No. 57/58 IV. Band XH. Nouveaux Ficus chinois. Par Mgr. H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) Nous ferons tout d'abord remarquer que par suite d'une erreur typo- graphique dans notre clef établie dans notre Mémoire sur les Ficus de la Chines paru dans le Bulletin de l'Académie royale des Sciences et Arts de Barcelone les numéros de renvoi à la première accolade sont non pas 20 et 20 mais bien 16 et 2. 1. Ficus Kouytchense Levl. et Vant,, spec. nov. Foliis integerrimis, glaberrimis, discoloribus, subtus 8—12 pennato- nervatis reticulatis; nervis suboppositis, incurvis; receptaculis sessilibus, valde aggregatis, magnitudine pisi validi; ostiolo aperto, prominente et coronato; foliorum acuminatorum petiolis gracilibus 1 cm longis. Affinis F. infectoriae et F. cuneatae. Differt a primo receptaculis con- gestissimis et petiolis multo minoribus; recedit a secundi varietate: F, congesta, foliis lanceolatis, breviter petiolatis. Kouy-Tchéou: (Julien Cavalerie). 2. Ficus acanthocarpa Levl. et Vant., spec. nov. Arbor 2 m tantum alta: folia glaberrima, 10—12 pennato-nervata, nune integerrima nunc ad apicem obscure dentata, sinuata, ovato-oblonga, acuminata, petiolata, petiolo 10—15 mm longo; receptaculis ovatis, rugosis, nuculae magnitudine; ostiolo aperto, elongato, coronato; pedunculi acu- leati, tribus bracteolis spinosis ad medium muniti, 1 cm longi; rami angulati. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, dans les bois; 24 sept. 1905; no. 2519 (Julien Cavalerie). 3. Ficus hypoleucogramma Lévl. et Vant., spec. nov. Rami rugosi, tetragoni; folia ovato-rotundata; integerrima, glaberrima, margine revoluta, ad basin interdum cuneata, subtus obsolete reticulata sed albis grammatibus conspieue notata; receptacula pedunculata, dessicca- Repertorium novarum specierum. 5 66 H. Léveillé: Nouveaux Ficus chinois. tione an maturitate morchelliformia pisi magnitudine; pedunculo brevissimo (2—3 mm); ostiolo clauso nec prominente. Quibus notis ab omnibus Ficis distinctus. Kouy-Tchéou: no. 597 (Jos. Esquirol). 4. Ficus Fortunati Levl. et Vant., spec. nov. Frutex, ramis verrucosis; ramusculis fructiferis folium terminale ge- rentibus; folia magna (15 cm X 6 cm), integerrima, undulata, glaberrima; nervis subtus valde elevatis, coloratis, reticulatis; receptacula sessilia, frequentius opposita, glabra, retusa, cerasi minoris magnitudine: ostiolo clauso et depresso. Receptaculorum insertione valde insignis. Kouy-Tchéou: juin 1905; no. 477 (Jos. Esquirol). 5. Ficus salix Levl. et Vant., spec. nov. Rami flexiles; folia illa Salicis triandrae perfecte referentia; recepta- cula nigra, rugosa, breviter pedunculata, rotunda, axillaria, pauca; ostiolo clauso nec prominente. Kouy-Teheou: no. 771 (Jos. Esquirol). 6. Ficus orthoneura Lévl. et Vant., spec. nov. Rami verrucosi; folia coriacea, magna (9—15 cm X 4—6 cm), integer- rima, glaberrima, subobtusa multi et recte nervata, reticulata, coriacea, graminatibus albide subtus notata; petiolata; petiolo 3—4 cm longo, striato; receptacula breviter pedunculata, rotunda corrugata axillaria. Affinis F. Benjaminae sed receptaculis maturitate luteis et cerasi minoris magnitudine distinctus. Kouy-Tchéou: 6 juin 1904; no. 2050" (Jul. Gamers) 7. Ficus Nerium Lévl. et Vant., spec. nov. |. Rami foliorum deciduorum impressione notata; folia illa Nerii oleandri referentia, integerrima, glaberrima lanceolato-linearia, ad apicem ramorum conferta, breviter petiolata (3—4 mm) pétiolo hirtello; receptacula magni- tudine pisi, clavato-lageniformia, glabra, pedunculata; pedunculo 2—3 mm longo; ostiolo aperto et prominente. Affinis F. stenophyllae et F. Cavaleriei a quibus tum receptaculorum forma, tum nervi marginalis absentia satis differt. Kouy-Tchéou: (Jos. Esquirol). 8. Ficus macropodocarpa Lévl. et Vant., spec. nov. Rami fusci et pubescentes; foliis discoloribus, supra atro-viridibus; subtus ferrugineis, integerrimis, glaberrimis, oblongis, acuminatis, ad basim euneato-attenuatis subtus colorato-nervatis, margine subrevolutis; recepta- cula ovata, pisi magnitudine, rugosa, longissime peduneulata; pedunculo 3 cm longo, et pubescente; ostiolo subaperto nec prominente. Affinis F. Cavaleriei a quo receptaculis longissime pedunculatis et foliorum colore facile distinguitur. Kouy-Tchéou: no. 838 (Jos. Esquirol). 9. Ficus Ouangliense Lévl., spec. nov. Arbor, glaber, totus cinereus; folia magna (15 cm X 6 em), integra, E. Steiger: Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. Il. 67 glabra margine undulata 10—12 pennato et opposite nervata, acuminata late ovata, ad basim asymetrica; receptacula magnitudine cerasi, rugosa, pedunculata et in corymbum disposita; ostiolo clauso nec prominente, Kouy-Tchéou: ouest de Lo-Fou, Ouang-Li; nov. 1905; no. 2568 (Jul, Cavalerie). 10. Ficus pseudobotryoides Lévl. et Vant., spec. nov. Rami rugosi, folia magna (12—15 cm X 5—6 cm), nitida, decidua, glaberrima, integerrima, ovata, parce asymetrica, nunc acuminata, nunc obtusata; nervis 6—8 pennatis et alternis, distantibus, obsolete reticulatis; receptacula vix magnitudine pisi, ovata, in pseudo-racemos disposita; soli- taria vel geminata, pedunculata; pedunculo 6—8 mm longo; ostiolo clauso nec prominente. Kouy-Teheou: Lo-Fou, 1 avr. 1906; no. 2734 (Julien Cavalerie), Il y a lieu de retrancher le Ficus corymbifera qui par le réception de nouveaux matériaux, s’est révelé à nous comme une Solanée. Nous lavions publié avec un point de doute en ce qui concernait le genre. Le Mans, 13 mai 1907. XXIII. Emil Steiger, Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. 11.') (Aus: Verh. Naturf. Ges. Basel, XVIII [1906], pp. 465—755.) 16. Astragalus alpinus L. forma erectus E. Steiger, l. c., p. 490. Diese auffällige Form unterscheidet sich vom Typus: Durch die bedeutendere Grósse aller Teile, besonders aber durch aufstrebende bis straff aufrechte Stengel, durch die sehr beträchtliche Verlängerung der Internodien, die viel grösseren Blätter und breiteren Fiederbláttchen. — Bei Astragalus alpinus bildet die oft ziemlich starke Hauptwurzel einen Wurzelkopf, welcher zahlreiche verholzende Achsen entsendet: aus ihnen erheben sich als Jahrestriebe (Innovationssprosse) die Laub und Blüten tragenden Stengel. Während nun bei der typischen Form die unteren Stengelinternodien verkürzt bleiben und niederliegen, so dass der die Blütentraube tragende Stiel den Stengel an Länge bedeutend übertrifft. sind die Internodien bei der f. erectus ganz bedeutend verlängert; das erste zwar in der Regel nur wenig. sehr stark dagegen das zweite und die folgenden. Dabei richtet sich der Stengel auf. und zwar in den extremsten Fällen bis zur Vertikalstellung; bei weniger scharfer Aus- prägung sind die unteren Internodien nicht eigentlich aufrecht, sondern in mehr oder weniger deutlichem Bogen aufwärts gekrümmt. Aus dem Knoten zwischen dem zweiten und dem dritten Internodium erhebt sich 1) Siehe auch: Rep. nov. spec., 111 (1906), pp. 234 —237. o” 68 Emil Steiger. die erste Blütentraube, getragen von einem meist sehr langen, kräftigen Stiele. Indem dieser immer senkrecht gestellt ist — eine Reminiszenz an den negativen Geotropismus bei der niederliegenden Form — scheint er eine direkte Verlängerung des Hauptstammes darzustellen, während dieser in Wirklichkeit zur Seite gedrángt wird, um dann aus dem nächsten Internodium wieder einen aufrechten Traubenstiel zu entsenden, welcher Vorgang sich noch zweimal wiederholen kann; doch ist in der Regel die Triebkraft mit der Bildung der zweiten oder dritten Traube erschöpft. Die Stengelblátter sind viel grösser als an f. typicus, ebenso die Fiederblättchen; diese sind meist oblong, die grössten ältesten eiförmig oblong, alle stumpf, selten spitzlich. In Blüte und Frucht nicht wesentlich von f. typicus unterschieden. Vergleich der Maasse von f. éypicus und f. erectus: Höhe der blühenden Pflanze: 1. f. typicus: bis 10 cm, meist bedeutend niedriger; 2, f. erectus: bis 32 cm, meist über 20 cm. Länge des 1. Internodiums: bei f. typicus: meist ca. 1 cm; bei f. erectus: 1—3 cm. Länge des 2. Internodiums: bei f. typicus: höchstens 3 em; bei f. erectus: bis 10 cm. Länge des 3. Inter- nodiums: bei f. typicus: 1—2 cm; bei f, erectus: bis 5 cm. Erste Traube mit Stiel: bei f. typicus: bis 8 cm; bei f. erectus: bis 16 cm. Unterstes Laubblatt mit Stiel: bei f. typicus: bis c. 7 cm; bei f. erectus: bis c. 15 cm. Fiederblättchen: grösste Länge: bei f. typicus: 5 mm; bei f. erectus: 22 mm; grösste Breite: bei f. typicus: 3 mm; bei f. erectus: T mm.!) Tal des Glenners: In Wildheuplanggen im Peilertal bei Tschiefern c. 1800 m auf Röthidolomit (oder Marmor?). Auch im Talboden gegen- über Peil auf Sand; hier von kleinerer Statur, z. T. Übergänge zur typischen Form bildende — Lentatal: Lampertschalp 2000 m Si! Untere Alp Blengins (Terrikette) c. 1900 m Bü! 17. Polygala vulgare L. subsp. comosum Schkuhr var. 3, nova (Chodat in schedis) E. Steiger, l. c., p. 507. Flore coeruleo, bracteis citius caducis, caulibus flexuosis. Rheintal: Auf magern Wiesen unweit Realta in der Talsohle des Domleschg c. 650 m! Ausgezeichnet durch lange reich und dichtblütige Trauben, frühzeitig verschwindende Brakteen und prächtige, intensiv !) Herr Prof. Ascherson, welcher die Güte hatte, extrem ausgebildete Exemplare mit dem Material der Berliner Herbarien zu vergleichen, spricht sich dahin aus, dass es sich bei meinen Pflanzen um eine durch äussere Ein- flüsse veranlasste Standortsform handle, die allerdings in den Alpen recht selten zu sein scheine, da er Annäherndes nur an einem Exemplar aus den Savoyer Alpen feststellte. Im nórdlichen Europa, Zentralasien und Nord- amerika scheinen derartige Formen häufiger vorzukommen; aus den meisten dieser Gebiete seien aber auch Exemplare der kleinen, in den Alpen typischen Form vorhanden, so dass es sich nicht um eine geographisch abgegrenzte Rasse handle; doch bezeichnet auch Ascherson die Bündner Pflanzen als eine immerhin auffallende Form. Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. II. 69 azurblaue, mittelgrosse Blüten; die Grundachse sehr viele solcher Blüten- sprossen (von 11—12 cm Lánge) treibend. 18. Gentiana nivalis L. var. 2. violacea E. Steiger, l. c., p. 560. Bliiten trübviolett. Rheintal: Areuetal am Einshorn bei c. 23—2400 m Bü mit Gentiana tenella vergesellschaftet. Die Blütenfarbe stimmte in der Nüance, einem trüben Violett, durchaus mit derjenigen der @. tenella überein. Die meisten Exemplare wichen auch im Wuchs von der Form vulgaris ab: im Gegen- satz zu dieser ist die Hauptachse kräftig entwickelt, und zeigt lang- gestreckte Internodien und daher entfernte Blattpaare; die wenigen ein- blütigen Äste (etwa 1--2 Internodium lang) treten gegenüber dem Hauptstamme sehr zurück. Neben solchen Formen fanden sich auch zwergige einblütige vor. 19. Veronica latifolia Koch forma angustifolia E. Steiger, 1. c., p. 600. Blätter viel schmäler, eilanzett, spitz, am Grunde verschmälert, zu- sammengezogen, 55 mm lang, 20 mm breit. Val Calanca: bei Cauco, im Wäldchen an der Strasse 900—1000 m Si! 20. Euphrasia alpina Lam. var. breviaristata (W. Bernoulli in herb. suo.) E. Steiger, l. c., p. 611. Blütenfarbe derjenigen der Rostkoviana ähnlich; die Grannen der Brakteen zwar auch gekrümmt, doch weniger deutlich, kürzer, von niederem alpinem Wuchse bildet diese auf grasigen Alptriften der süd- lichen Ketten ziemlich verbreitete Form oft Übergänge zu E. versicolor. Val Blegno: Alpen am Simano ob Dongio 2100 m Si! Alpe Monte- rascio in Val Luzzone 2000—2200 m Bü! — Tal des Glenners: Zervreila 1800 m Si! (und wohl weiter verbreitet). 21. Euphrasia nemorosa Fries forma hispidula E. Steiger, l. c.. p. 612. Blätter ganz kurz steifhaarig. Rheintal: Im Fóhrenwald bei der Station Rodels im Domleschg c. 650 m! 22. Pedicularis verticillata L. forma lilacina E. Steiger, |. c., p. 618. Blüten hell rosa-lilafarben mit dunkelroten Adern.!) Tal des Glenners: Unterhalb der Alphütten von Curaletsch c. 1900 m Ca. 23. Plantago serpentina Vill. forma polystachya E. Steiger, l. c.. p. 625. An allen oder nur an einzelnen Áhren eines Stockes entspringen aus der Ährenachse zahlreiche Seitenührchen, die in ihrer Vereinigung ein dichtes Kópfchen bilden; bald bleibt die Hauptühre kurz und die Seitenährchen erreichen deren Hóhe, wodurch der Blütenstand vollstündig kopfig erscheint; oder oft ragt die Hauptühre in unverzweigter Ver- lüngerung über das Kópfchen hervor; oder es bilden sich nur wenige 1) Zu bemerken ist, dass diese Nüance nicht zu verwechseln ist mit den bleichen Farben, die beim Welken normal gefärbter Blüten oft auftreten. 70 Emil Steiger. kurze Seitenährchen an der Hauptühre aus.) Zu bemerken ist noch, dass dieses Luxurieren des Blütenstandes nicht nur etwa an vereinzelten Exemplaren, sondern an zahlreichen Stöcken der betreffenden Lokalität beobachtet wurde: Val Calanca: Monte de Pian canca ob Cauco am Weg nach Alpe d’Ajone c. 1470 m Si, auf Waldwiesen. 24. Campanula cochleariifolia Lam. var. pusilla Hänke forma polyphylla E. Steiger, 1. c., p. 646. Ausgezeichnet durch mehrere sehr reich beblätterte Blattsprosse, die sich zu einem auffallend starken Blattrasen vereinigen; die einzelnen Rosettenblätter stumpf-eiförmig bis nierenförmig. wenig gezähnt. Die Stengel bogig aufsteigend, ziemlich kräftig, armblätterig; auch die unteren Stengelblätter lineal lanzett, ungezähnt. Blüten wenig zahlreich, lang- gestielt. Kelchzähne dreimal so lang als der Kelch, kräftiger als an der typischen Form. : Val Blegno: Val Luzzone: Bei Monte auf felsigem Boden am Weg. c. 1350 m Bü! 25. Campanula Scheuchzeri Vill. var. umbrosa E. Steiger, l. c., p. 649. An feuchten Orten in Schluchten und Wäldern zeigt C. Scheuchzeri, besonders bei subspec. Schleicheri, meist schlankere, oft flatterige und un- regelmässig verbogene Stengel; die Stengelblütter sind von dünnerer Textur und oft sehr stark verlüngert (Mass eines extremen Falles: 95 mm lang, 2 mm breit); besonders aber sind die Kelchzipfel auffallend lang. oft bis zu den Buchten der Corolle reichend, früh abstehend, später zurückgekrümmt, oft bis auf den Blütenstiel herab. Ich glaube eine völlige Proportionalität zwischen Feuchtigkeitsgrad des Standorts und Kelchzipfellänge beobachtet zu haben. — Standorte, an denen die Cha- raktere dieser Form besonders deutlich ausgezeichnet sind: Val Calanca: Zwischen Rossa und Valbella e. 1200 m (Waldschatten)! — Rheintal: Butzwald ob Nufenen c. 1700 m! — Safiental: Glaspass, obere Waldgrenze c. 1700 m! — Tal des Glenners: In der waldigen Schlucht des Peilertals 1500 m! — Val Somvix: Am Piz Nadels 2000 m unter Alnus viridis! 26. Achillea atrata Wulf — E. Steiger, l. c., p. 667. Der Scheidung der Formen durch Heimerl?) in multiflora und oligo- cephala kann ich nach dem mir vorliegenden Material nicht beipflichten, indem viele Exemplare mit 6 und mehr Köpfchen einen lockeren Corym- bus und lange Köpfchenstiele aufweisen, während armköpfige Inflores- cenzen dichter und ihre Köpfchenstiele kurz sein können, mithin auch gerade die seinen Diagnosen entgegengesetzten Verhältnisse vorkommen. !) Die Bildung ist also derjenigen der Plantago lanceolata ramosa ähnlich; siehe De Vries, Mutationstheorie, Bd. I, pag. 514 u. f. und Bd. II, pag. 554. 2) Anton Heimerl: Monographie der Sektion Pharmica der Gattung Achillea in Denkschriften der Akademie der Wissenschaften, Wien 1884. Neuheiten aus der Flora der Adula-Gebirgsgruppe. Il. 71 Aus diesen Tatsachen ergibt sich, dass kein Zusammenhang besteht zwischen der Zahl der Kópfchen und der Länge ihrer Stiele, somit auch nicht diese beiden Merkmale in eine Diagnose verschmolzen werden kónnen. Will man daher die beiden Merkmale zum Ausdruck bringen, so sind sie einander unterzuordnen; danach wiirde sich der Formenkreis der À. atrata am ehesten etwa folgendermassen gliedern: I. Blütenstand einkópfig: var. monocephala Heimer. Il. Blütenstand mehrköpfig: var. pleiocephala E. Steiger, 1. c., p. 668. a) Köpfchenstiele verlängert, 3 bis 5 mal so lang als ihr a f. laxiflora E. Steiger, l. c, p. 668. 1. wenig bis 5képfig subform: pauciflora E. Steiger, I. c.. p. 668. 2. mehr als 5köpfig subform: multiflora E. Steiger, 1. c., p. 668. b) Köpfchenstiele kurz, bis 2 mal so lang als ihr Köpfchen: f. densi- flora E. Steiger, 1. c., p. 668. 1. Köpfchen bis 5 an der Zahl: subf. pauciflora E. Steiger, Lee p. 668. 2. Köpfchen mehr als 5 an der Zahl: subf. multiflora E. Steiger, k c p. 608. 1650—2400 m. Nur auf kalkhaltigem Substrat; fehlt daher auf den südlichen Ketten und im Zentrum; verbreitet auf den Sedimenten. 27. Leontodon autumnalis L. f. major E. Steiger, l. c., p. 702. Pflanze 65 cm hoch (als Maximalhöhe der Art geben Schinz und Keller 40 cm, Beck 50 cm an), Stengel dick, hohl, mehrköpfig, im oberen Drittel mit aufrechten Gabelästen. Blätter verlängert, länglich lanzett, entfernt buchtig, fiederzähnig. Val Calanca: In feuchten Wiesen am Waldrand bei Arvigo 800 m (Schattenform)! 28. Leontodon hispidus L. f. bicephalus E. Steiger, l. c., p. 703. Ähnlich der var. genuinus, aber die Schäfte fast doppelt so dick als an der Normalform, unterhalb der Köpfe kropfig verdickt, oft zweiköpfig, der Nebenkopf sehr kurz gestielt, dessen Blüten (resp. Früchte) mit denen des Hauptkopfes in einen einzigen Kreis angeordnet: mithin eine ge- spaltene Infloreszenz. Tal des Glenners: Im Alluvium des Lentatals auf Lampertschalp c. 2000 m! , 72 Oakes Ames. XXIV. Oakes Ames, Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. (Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 143—154.) 8 1. Euacoridium. 1. Acoridium Williamsii O. Ames, l. c., p. 143. Pseudobulbi caespitosi. fusiformes; folia linearia, setaceo-triangularia; pedunculi quam foliis breviores, flores distichi; sepala lateralia ovato- lanceolata, acuta, 3-nervia; petala rhombiformi-oblanceolata, acuta, 3-nervia ; labellum 3-callosum, 3-lobatum, lobis lateralibus oblongo-falcatis, obtusis, lobo medio oblongo-obtuso. Grass- or rush-like tufted plants, in habit very similar to A. tenellum. Nees € Meyen. Pseudobulbs approximate, clustered, fusiform, 7,5 cm long, tapering from a slender base. Sheaths elongated, tubular, maculate, acute, closely appressed to the pseudobulb. Leaf linear, triangular in cross section, 25 cm long, about 1 mm thick, acute. Peduncle filamentous, somewhat shorter than the leaf, from near the summit of which it appears. to arise, being for the most part enclosed by it. Inflorescence slender, about 7 em long, 5 mm through. Bracts glumaceous, longer than the ovary, 2 mm long. Flowers 2—3 mm apart, in 2 rows, greenish-white, forming a graceful pendulous raceme. Lateral sepals ovate-lanceolate, acute, 3-nerved, 3 mm long, 1,5 mm wide. Upper sepal narrower, oblong, 3 mm long, 1 mm wide. Petals rhombic-oblanceolate, acute, 3-nerved, about 3 mm long, 1 mm wide. Lip 3-lobed or trifid; lateral divisions largest, oblong-faleate, obtuse, with a minute callus at the base of each near the sinus formed with the oblong, obtuse, middle lobe, which is 1 mm long. Column much like that of A. tenellum Nees & Meyen. Fruit not seen. Type in Herb. New York Botanical Garden, from Trinidad, Prov. Ben- guet, northern Luzon, September 28, 1904 (growing on rock), R. S. Williams (no. 1939). An interesting addition to the grass-leaved division of Æuacoridium, of which, heretofere, A. tenellum and A. sphacelatum were the only known representatives. From both of these species it is at once distinguished by its strieter habit, thicker, triangular leaves, larger flowers, and very different lip. The flowers at the summit of the raceme begin to expand first, a character which does not hold in A. tenellum, A. sphacelatum or A. gramini- foliwn, in all of which species the lowermost flowers are the first to bloom. 2. Acoridium graminifolium O. Ames, l. c., p. 144. Pseudobulbi fusiformes; folia linearia, acuta; peduneuli quam foliis breviores; flores distichi; sepala lateralia lanceolata, acuta, 3-nervia, ad apicem paulo conduplicata; petala lanceolata, acuta, 3-nervia; labellum 3-callosum, 3-lobatum, lobis lateralibus oblongis, ad apicem latioribus, ad. basim auriculatis, lobo medio oblongo, mucronato. Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. 73 Affinity with A. tenellum Nees & Meyen. Tufted grass-like epiphytes, with yellow fragrant flowers which turn deep reddish brown when dry. Pseudobulbs stem-like, fusiform, 7—8 cm long, strongly grooved when old, clothed with elongated, tubular, maculate, acute, closely appressed sheaths, the fibrous remains of which persist. Leaves grass-like, linear, promi- nently nerved, with a conspicuous mid-rib, at the base contracted into an elongated petiole, above flat, 30 cm long, 2,5—3 mm wide, acute. Pedun- cles filamentous, shorter than the leaves, from near the summit of which they appear to arise, and to the face of which they adhere lightly for a part of their length. Inflorescence 4,5—5 cm long, 8—10 mm through, bracts glumaceous, clasping the flowers, about 2 mm long. Flowers about 2 mm apart in a rather dense, distichous raceme. Lateral sepals lanceo- late, acute, 3-nerved, slightly conduplicate at the apex, 4,5 mm long, 2 mm wide. Upper sepal similar to the laterals, narrower, about 4 mm long. Petals lanceolate acute, 3-nerved, broadly clawed, 3 mm Jong, about 1,5 mm wide. Lip 3-lobed, E-shaped; lateral lobes oblong, broadened toward the end, with an auricular or rounded lobe at the base on the outer margin; middle lobe or division oblong, with a sharp mucro at the tip, with a thickened, transverse ridge at the base, which passes into two truncate calli, one at the base of each lateral lobe. In the de- pression at the center of the lip is a minute callus on the median nerve. Column less than 1 mm long. stout, similar to the column of Acoridium tenellum Nees € Meyen. Type from between Suyoc and Panai, Prov. Benguet, Luzon, alt.6500feet. October-November, 1905, E. D. Merrill (no. 4764); additional material from Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, November, 1905, E. D. Merrill (no. 4594). In Acoridium graminifolium we have an interesting and instructive . transition between the filamentous-leaved À. tenellum and the broad-leaved A. venustulum and A. pumilum forms of the section Euacoridium. The fleshy flowers, which are nearly opaque, and the very complex lip of A. graminifolium distinguish it very clearly from its near allies. The character of the lip is worthy of special attention as the structure of the calli is more like that of the calli of A. venustulum and its allied species than like the calli of A. tenellum, thus forming a striking tran- sition between the two groups. 3. Acoridium tenuifolium O. Ames, 1. c., p. 145. Pseudobulbi fusiformes; folia linearia, attenuata, acuta; pedunculi quam foliis breviores; sepala lateralia triangulari-lanceolata, acuta, 1- nervia; petala lanceolata, 1-nervia; labellum 3-lobatum, 3-callosum, lobis lateralibus valde elongatis, oblongis, obtusis, 1-nerviis, lobo medio minuto. Pseudobulbs fusiform, slender, 1,5—2,5 cm long, monophyllous. Leaves linear, acute, with a prominent mid-rib, 3—12 cm long, 2—4 mm wide contracted below into a slender petiole 1,5 cm long. Peduncle exceeded by the leaf, flexuose, 3,5— 5,5 cm long to the lowermost bract of the inflorescence, bracts 2 mm long, longer than the ovary. Flowers white, less than 2 mm apart, Lateral sepals triangular lanceolate, 1-nerved, Repertorium novarum specierum. 6 | 74 Oakes Ames. acute, 3 mm long, 1 mm wide. Upper sepal 3 mm long, similar to the laterals. Petals lanceolate, 1-nerved, 2 mm long. Lip minute, 3-lobed with relatively long lateral lobes, which are erect, oblong, obtuse, and diverted forward, at right angles to the column; the saccate middle lobe, which is fleshy and provided with a pitcher-like tip at the apex, passes at its basal margin, or rim, into thickenings, or calli, one on each side at the sinus formed by the lateral and middle lobe; lateral lobes from sinus to apex, 1 mm long, 1-nerved. Type from Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, alt. 7000 ft., epiphyte in rain forest, October 29, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4576). While Acoridium tenuifolium is closely allied to A. tenue and A. par- vulum, it is very distinct from both, and well characterized by its oblong, 1-nerved lateral lip-lobes and by its acute, attenuated leaves. 4. Acoridium tenue O. Ames, l. c., p. 145. Pseudobulbi fusiformes; folia lineari-oblonga, obtusa: pedunculi quam foliis cum petiolis breviores, vel interdum longiores; sepala lateralia lineari-lanceolata, acuminata, acuta, 3-nervia; petala lineari-lanceolata, acuminata, acuta; labellum 3-lobatum, 3-callosum, lobis lateralibus luna- tis, sub-acutis, lobo medio 3-dentato, dentibus lateralibus magis rotun- datis, obtusis vel sub-acutis. Whole plant when in flower 12—18 cm high, slender throughout. Pseudobulbs 1,5—2,2 cm long, fusiform, when immature concealed by the tubular, nervose, acute sheaths. Leaves linear-oblong, obtuse, with a minute indentation on the margin on each side above the middle, prominently 3-nerved, 3--6 cm long, 2—4,5 mm wide. Petioles slender, 1 cm long. Peduncles filiform, shorter than the leaf and petiole or some- times slightly longer, 4,5—8 cm long. Bracts longer than the ovaries, erose-dentate on the margin, 2 mm long. Flowers 2 mm apart, in ` slender, graceful, flexuose racemes. Racemes 2,7—6,3 cm long. Lateral sepals linear-lanceolate, acuminate, acute, 3-nerved, 3 mm long, 0,9—1 mm wide. Upper sepal similar to the laterals. Petals narrowly lanceolate, acuminate, acute, 2,5 mm long. Lip 3-lobed; lateral lobes diaphanous, semi-crescent-shaped, sub-acute, with a free callus-like appendage at base on the inner margin of each; middle lobe 0,5 mm long, tridentate, the lateral teeth rounded, obtuse or sub-acute; near the base of the lip on the median line is a minute tubercle or callus. Column minute, similar to that of A. tenellum Nees € Meyen. Type from the trail to Mt. Apo, Mindanao (growing on mossy trees) April 19, 1904, E. B. Copeland (no. 1019a); additional material from Lamao River, Mt. Mariveles, Prov. Bataan, Luzon, October, 1903, Elmer D. Merrill (no. 3217a). Acoridium tenue in habit forms a connecting link between the grass- leaved A. graminifolium and the broad-leaved A. venustulum. The lip, however, is more like the lip of A. tenellum. 5. Acoridium parvulum O. Ames, l. c., p. 146. Herbae minutae; folia lineari-oblonga, obtusa, truncata; pedunculi Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. 75 quam foliis longiores; sepala lateralia lanceolata, acuta, 1-nervia; petala lanceolata, acuta, 1-nervia; labellum 3-lobatum, 2-callosum, lobis laterali- bus oblongo-falcatis, obtusis, lobo medio retuso-mucronato. Affinities with 4. tenue. Whole plant not exceeding 8 cm in height. Pseudobulbs monophyllous, 4—10 mm long, clothed with tubular acute sheaths. Leaves linear-oblong, obtuse, truncate, prominently 3-nerved, 2—3,5 cm long, 2-2,5 mm wide. Peduncles very slender, slightly longer than the leaves, 3—4 cm long. Raceme graceful, 1,5 —2 cm long, about 3 mm through. Bracts acute, longer than the ovary, 1,5 mm Jong. Flowers when spread out 4 mm across. Lateral sepals lanceolate, acute, 1-nerved, 2,5 mm long, about 1 mm wide. Upper sepal similar to the laterals, about 3 mm long. Petals lanceolate, acute, 2 mm long, 1-nerved. La- bellum 1,25 mm wide, 3-lobed; lateral lobes oblong-falcate, rounded at the apex, erect, clasping the column; middle lobe broader than long, the apex retuse, mucronate. From the inner basal margin of each lateral lobe a thickening, callus-like in its nature, extends to the middle of the middle-lobe, where the two thickenings become confluent. Column minute, with a protuberance in front. From Lamao River, Mt. Mariveles, Prov. Bataan, Luzon, October, 1903, Elmer D. Merrill (no. 3217b). Acoridium parvulum, which is the smallest member of the genus known to come from the Philippine Islands, resembles closely 4. tenue, though this is a larger species, with longer leaves, more slender, longer pseudo- bulbs, longer racemes and narrower, 3-nerved sepals. The leaves of A, parvulum do not taper at the base so abruptly as those of A. tenue. No. 3217 of Merrill's collections consists of a mixture of A. parvulum and A. tenue. 6. Acoridium venustulum O. Ames, l. c., p. 147. Pseudobulbi fusiformes; folia lineari-oblanceolata; sepala lateralia late ovata, acuta, 1-nervia; sepalum superius lanceolatum, acutum; petala fal- cata, lineari-lanceolata, acuta; labellum 3-lobatum, 3-callosum, lobis late- ralibus ovato-falcatis, obtusis, lobo medio emarginato-mucronato. Pseudobulbs fusiform, 2 em long, monophyllous; leaves linear- oblanceolate, 6—7,5 cm long, 5—8 mm wide, rounded at the tip, acute. Petiole 5—10 mm long, slender. Peduncle 5—7 cm long, very slender, flexuose, with several imbricating bracts below the inflorescence. In- florescence 5—7 em long, about 5 mm through, densely many-flowered. Pedicels about 2 mm apart. Bracts much longer than the ovary, ovate from a broad base, glumaceous, obtuse, 2,5 mm long. Flowers small, dull yellow, in two rows, forming a graceful drooping raceme. Lateral sepals broadly ovate, acute, 1-nerved, 3 mm long, 1,5 mm broad. Upper sepal lanceolate, acute, considerably narrower than the laterals, similar to the 1-nerved, somewhat falcate, linear-lanceolate, acute petals, which are 3 mm long. Lip minute, somewhat saccate, 3-lobed, from base to tip of midlobe 1 mm long, about 2 mm wide; lateral lobes broadly ovate-falcate, obtuse with a thickened, partly free callus at the base of each: middle lobe deeply emarginate, mucronate; sac or depression oblong, with a GF 76 Oakes Ames. minute, rounded, keel-like callus in the middle of the bottom. Column minute, 1 mm long, with a protuberance in front. From Mt. Santo Tomas. Prov. Benguet, Luzon, May 7, 1904, A. D, E. Elmer (no. 6273). 7. Acoridium strietiforme O. Ames, 1. c., p. 147. Pseudobulbi fusiformes; folia lineari-oblonga, marginata, acuta; sepala lateralia lanceolata, acuta, 1-nervia; petala lineari-lanceolata, acuta, 1- nervia; labellum 3-lobatum, 3-callosum, lobis lateralibus falcatis, obtusis, lobo medio 3-lobato. A compact epiphyte about 6 cm high, with a dense distichous inflor- escence of white fragrant flowers. Pseudobulbs fusiform, 1—1,5 cm long, rugose when dry, monophyllous. Leaves linear-oblong, shortly petioled, coriaceous, acute, 2,5—4 cm long, 3—5 mm wide, prominently 3-nerved, the outer nerves marginal, giving the leaves a marginate aspect (at least when dry). Petiole about 3 mm long. Peduncle shorter than or equalling the leaf, rather strict, filiform. Inflorescence 1,5—2 cm long, 4—5 mm through, densely flowered. Bracts broadly ovate. obtuse, erose, dentate on the margin, 2,5 mm long, exceeding the ovary and clasping the base of the perianth. Lateral sepals lanceolate, acute, 1-nerved, 3 mm long, less than 1,5 mm wide; upper sepal similar to but narrower than the laterals. Petals linear-lanceolate, acute, 1-nerved, 3 mm long, slightly less than 0,75 mm wide. Lip 3-lobed, with large falcate, obtuse, dia- phanous lateral lobes, 1 mm long, and with a minute trilobed middle lobe which is fleshy and passes into fleshy calli, situated one on each lateral lobe, on the inner margin near the base; on the median line a minute papilla, Column, with a rostellar process protuberant from the front. Anther very large in proportion to the size of the minute column. From between Suyoc and Panai, Prov. Benguet, Luzon, October- November, 1905, E. D. Merrill (no. 4854). This very distinct species is distinguished from its near allies, À. tenue and A. parvulum, by the very narrow 1-nerved petals, by its strict, almost rigid habit, and by its acute leaves. 8. Acoridium anfractum O. Ames, I. c., p. 148. Pseudobulbi oblongi; folia oblonga, acuta vel obtusa, apiculata; pedun- culi quam foliis longiores; rachis anfracta; sepala lateralia lanceolata, acuta, 3-nervia; sepalum dorsale elliptico-oblongum; petala obovata, 3- nervía, ad apicem margine erosa; labellum 3-lobatum, lobis lateralibus ad apicem reflexis, lobo medio retuso, mucronato. Pseudobulbs oblong, 1—3 cm long, when immature clothed with densely maculate sheaths. Leaves 6—7 cm long, 7—9 mm wide, prom- inently 3-nerved, acute or obtuse, apiculate. Petioles, about 1 cm long. Peduncle longer than the leaf, with several closely imbricating bracts below the inflorescence. Bracts ovate from a broad base, entire, 6 mm long, longer than the ovary. Rachis of the inflorescence strongly zig-zag, each internode forming a right-angle with its subtending bract. Flowers 8—9, large for the section, 5—6 mm apart, brownish-red in a loose raceme. - Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. 77 Lateral sepals 6 mm long, 3 mm wide, lanceolate, acute, 3-nerved. Upper sepal elliptic-oblong, 6 mm long, 3 mm wide. Petals obovate, 5,5 mm long, 4 mm wide, somewhat erose on the margin near the tip, 3-nerved, the lateral nerves branched. Lip 4 mm wide, 3-lobed. Lateral lobes 2,5 mm long, apex acute, reflexed. Middle lobe retuse-mucronate, acute; margin on each side of the mucro thickened into callus-like protuberances, from each of which a conspicuous vein runs back to the tuberculate or emarginate calli situated one on each side of the dise near the base. Column stout, apex behind the anther crenulate. From Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, alt. 7000 ft., epiphyte, Oc- tober 20, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4482). Acoridium anfractum is most nearly allied to A. pumilum Rolfe, from which it differs in the outline and calli of the lip, in the venation of the petals, and in the very conspicuously zig-zag rachis of the larger- flowered raceme. 9. Acoridium recurvum O. Ames, l. c., p. 148. Pseudobulbi recurvati, fusiformes; folia lineari-oblonga, acuminata, apiculata; flores distichi; sepala ovata, obtusa, 3-nervia; sepalum dorsale elliptico-oblongum, obtusum; petala obovato-suborbiculata, 3-nervia; la- bellum 3-callosum, 3-lobatum, lobis lateralibus falcatis, obtusis, lobo medio quadrato, ad angulos rotundato, at apicem dente sive mucrone instructo. Epiphytes apparently pendulous, with elongated fusiform recurved pseudobulbs. Pseudobulbs 3--4 cm long, about 3 mm in diameter, clothed by nigro-punctate, loose sheaths. Leaves linear-oblong, acuminate, apic- ulate, many-nerved, 10—12 cm long, 10—14 mm wide, Petioles slender, 18 mm long. Peduncles shorter than the leaves. Racemes 2,5—4 cm long, rather toosely flowered. Bracts 3 mm long, longer than the ovary. Flowers 10—13 or more, 3 mm apart, rather fleshy, 6 mm across when spread out. Lateral sepals ovate, obtuse, 3-nerved, 4,5 mm long. Upper sepal elliptic-oblong, 4 mm long. Petals 4 mm long, 2,5 mm wide, ob- ovate, suborbicular, 3-nerved. Lip 3-lobed, from base to tip of mid-lobe 1—1,5 mm long; lateral lobes faleate, obtuse; middle lobe quadrate, rounded at the angles, with a tooth or mucro at the apex. At the base of each lateral lobe is a thickened callus-like plate, and near the middle of the lip a small tubercle. From Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, November, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4584). Acoridium recurvum is most nearly allied to A. pumilum Rolfe, although much larger in foliage and quite different from it in habit. The flowers are fleshy, nearly opaque, and red-brown when dry. The recurved pseudo- bulbs, which arise from a creeping branched rhizome, and the densely spotted sheaths, which clothe the immature pseudobulb and conceal the petiole and leaf-base, are characters which distinguish this species clearly from all other species of Acoridium thus far discovered in the Philippine Islands. 10. Acoridium philippinense O. Ames, l. c., p. 149. Pseudobulbi pyriformes; folia oblongo-lanceolata, 5-nervia: sepala 78 Oakes Ames. lateralia oblongo-lanceolata, acuta, 3-nervia: petala rhombiformi-ovata, 3- nervia; labellum 3-lobatum, ecallosum, lobis lateralibus lineari-lunatis, ob- tusis, quam lobo medio minoribus, lobo medio oblongo, obtuso. Pseudobulbs 2 cm long, somewhat pyriform, monophyllous. Sheaths inflated, nigro-punctate when dry, round, acute at the apex. Petiole 5—6 cm long, slender. Leaf ablong-lanceolate, acute, strongly 5-nerved, 8,5—11 em long, 16—23 mm wide, broadest above the middle. Peduncle shorter than the petiole and leaf, or longer, 12—16 cm long, slender. Infloreseence 5—10 cm long, 1 em through. Flowers in a dense raceme, about 2 mm apart. Bracts glumaceous, longer than the ovary, 2,5 mm long. Flowers bright yellow, emitting an odor which recalls the smell of freshly sawed pine lumber. Lateral sepals oblong-lanceolate, acute, 4,5 mm long, 2 mm wide, 3-nerved. Upper sepal similar, narrower, 4,5 mm long. Petals rhombic-ovate, acute, 3-nerved, 3,5 mm long. 2.5 mm wide. Lip 3-lobed, lateral lobes linear-crescent shaped, obtuse, erect, 1 mm long, much narrower than the broad oblong-lingulate middle lobe, which is trulliform when not flattened out, blunt at the apex and thickened at the base. Column exalate, 9 mm long, stout, fleshy: apex rounded. From between Suyoc and Panai, Prov. Benguet, Luzon, alt. about 6500 ft., epiphyte, November 7, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4757). This very distinct species belongs to a group of odd forms which appear to have equal affinity with the sections Platyclinis and Euacoridium. 11. Acoridium turpe O. Ames, l. c., p. 149. Pseudobulbi pyriformes; folia oblongo-lanceolata, acuminata, acuta; sepala lateralia ovato-lanceolata, acuta; sepalum dorsale oblongo-ovatum, obtuse; petala ovato-acuta, 3-nervia; labellum 3-lobatum, lobis lateralibus bene minutis, rotundatis, ad basim labelli approximatis, lobo medio magno. semi-orbiculari, 3-tuberculato. Pseudobulbs slender pyriform, abot 2,5 cm long. Leaves 9—14 cm long, 7—18 mm wide, oblong-lanceolate, acuminate, acute. Petiole 4—7 cm long. Peduncle shorter than the leaves, flexuose. Bracts glumaceous, 3—4 mm long. Flowers yellowish, odorless. Lateral sepals ovate-lanceo- late, acute, 3 mm long, 2 mm wide. Upper sepal oblong-ovate, obtuse, or subacute, 3 mm long. Petals ovate-acute, 3-nerved. Lip 3-lobed; lateral lobes minute, rounded, basal; middle lobe relatively very long. 2 mm wide, semi-orbicular, about 1 mm long, trituberculate, with a tubercle on each side at base near the sinus formed by the lateral lobes and with a papillate tubercle between them. Column stout. From between Suyoc and Panai, Prov. Benguet, Luzon, epiphyte in mossy forest, alt. about 6500 ft., November 7, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4758). The lip although unlike those of all other species of Acoridium is of great interest inasmuch as the tubercles are in character and location similar to those of such species as A, pumilum and A. venustulum. In habit the plant resembles A. Whitfordii and A. philippinense. 12. Acoridium oliganthum O. Ames, 1. c., p. 150. Pseudobulbi pyriformes; folia oblonga, sub-acuta vel obtusa, quam * Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. 19 pedunculo breviora; sepala lateralia late ovata, obtusa, 3-nervia; sepalum dorsale oblongum, obtusum, 3-nervium; labellum sagittatum, 3-lobatum, 3-callosum, lobis lateralibus obtusis. A diminutive epiphyte with roundish or pyriform, rugose pseudobulbs 5 mm long. 3,5 mm thick. Leaves shortly petiolate, 1,7—2 cm long, 3—5 mm wide, sub-acute or obtuse. Peduncles longer than the leaves, flexuose, filiform, few flowered. Bracts about 2 mm long, exceeding the ovaries. Flowers small, brownish-red, orange when dry. Lateral sepals broadly ovate or orbicular-ovate, obtuse, 3-nerved, 2 mm long, by about 2 mm wide. Upper sepal oblong, broadest above the middle, obtuse, 3-nerved, 3 mm long. Petals broadly cuneate-obovate, broadest above the middle, 3-nerved, obtuse or sub-acute, 2 mm long, slightly more than 2 mm wide. Lip contracted-sagittate, 3-lobed, with the middle-lobe bluntly apiculate or obscurely 3-lobed and the lateral lobes blunt and rounded with a large truncate tubercle at the base of each near the outer margin, and on the median line or disc of the lip a minute, very obscure papilla. Column short, with a very prominent protuberance in front, From Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, alt. 7000 ft, October 29, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4481). In the Herbarium of the Bureau of Science at Manila this species and A. ocellatum are mounted on the same sheet. Both species were collected by Mr. Merrill at the same time. Only four plants were found, two of each species. 4. oliganthum belongs to that group of Euacoridium species which have the lateral lobes of the lip much smaller than the middle lobe and which merge with A. Whitfordíi and A. ocellatum., 13. Acoridium ocellatum O. Ames, l. c., p. 151. Pseudobulbi pyriformes; folia oblonga, obtusa; sepala lateralia ovata, obtusa; sepalum dorsale elliptico-oblongum, obtusum; petala ovata; se- pala petalaque ocellata; labellum incrassatum, 3-callosum, pentagulare, acutum. A diminutive, coriaceous-leaved species with ocellate sepals and petals. Pseudobulbs 1 cm long, about 5 mm thick, ovate-oblong or pyri- form, strongly rugose. Leaves shortly petiolate, oblong, 3,5—4,5 cm long, 5—6 mm wide, obtuse. Petioles 5 mm long. Peduncle about as long as the leaves, few flowered. Bracts 3 mm long, erose-margined, longer than the ovaries. Lateral sepals ovate, obtuse, 2 mm long, 1 mm wide. Upper sepal elliptie-oblong, obtuse, 2 mm long, 3-nerved, the nerves branched. Petals ovate, about 2 mm long, 1 mm wide, like the sepals provided with diaphanous areolae or ocelli scattered among the semi-opaque tissues. Lip fleshy, about 1 mm long, 1,5 mm wide, pentangular, acute, the apical angle forming a triangular tooth; near the center on the median line a minute papilla is situated between two truncate tubercles. Column short and stout. . From Mt, Data, Distr, Lepanto, Luzon, alt. 7000 ft. epiphyte with brownish-red flowers, October 29, 1905, Elmer D. Merrill (no. 4481 a). Acoridium ocellatum is readily distinguished from all other Philippine 80 Oakes Ames. species of the section Euacoridium by the scattered ocelli on the sepals and petals. 14. Acoridium Merrilli O. Ames, |. c., p. 151. Pseudobulbi fusiformes; folia oblongo-lanceolata, acuta; sepala lateralia lineari-lanceolata, acuta; petala oblongo-lanceolata, quam sepalis ¡breviora, margine minute denticulata; labellum 3-lobatum, lobis lateralibus rotun- datis, quam lobo medio emarginato minoribus. Near Dendrochilum exalata J. J. Smith. Pseudobulbs clustered, mono- phyllous, 2—-2,5 cm long, fusiform, grooved and furrowed when dry. sheaths 2,5—7 cm long, maculate, acute. Leaf oblong-lanceolate, acu- minate, acute, 11—14 cm long, about 2 cm wide. Petiole 2,5—3,5 cm long. The prominently nerved lamina of the leaf, which becomes very dark in color when dried, passes abruptly into the petiole. Peduncle very slender, 0,5 mm in diameter, naked, without imbricating bracts at the summit below the inflorescence, equalling the leaf or slightly shorter. Inflorescence a loose, graceful, comparatively large-flowered raceme, 1 dm long, 1,5—2 em through. Floral bracts linear-lanceolate, acute, about 3 times longer than the ovary and pedicel, 4—7 mm long, the slender awn-like apical portion up-curved. Flowers 4 mm apart. Lateral sepals. linear-lanceolate, acuminate, acute, carinate, 3-nerved, 9 mm long, 2 mm wide, spreading; upper sepal similar to the lateral ones, of equal length with them. Petals oblong-lanceolate, microscopically and irregularly too- thed along the margin, acute, 3-nerved, 6 mm long. Labellum with 3. thickened nerves, ecallose, 5 mm long, 3-lobed, the apical lobe much the largest, 3 mm long and broad, rounded, blunt and emarginate, lateral lobes nearly half round, minutely toothed, obliquely erect. Column rather stout, 2,5 mm long, apex minutely crenulate, about midway in front a membranaceous protuberance. Fruit not seen. From Mt. Data, Distr. Lepanto, Luzon, November, 1905, E. D. Mer- rill (no. 4585 [type] and 4858). This very distinct species, which shows clearly its affinity with Platy- clinis King Hook f. (Icones, Pl. 2015) and with Dendrochilum exalatum J. J. Smith, from which it is readily distinguished by its very different labellum, is represented by two collections made by Elmer D. Merrill on Mt. Data, on the island of Luzon. It is a most interesting addition to the group standing between Platyclinis and Euacoridium, having the habit of the former and the gynostemium of the latter. 82. Platyelinis. 15. Acoridium longilabre O. Ames, l. c., p. 152. Pseudobulbi oblongo-fusiformes; folia lineari-oblanceolata, obtusa, mu- cronata, valde 3-nervia; perianthii membra inter se fere aequalia, lineari- oblonga, obtusa vel sub-acuta; labellum integrum, quam sepalis petalisque latius, ad basim 2-lamellatum. Pseudobulbs 13—33 mm long, oblong-fusiform, clothed by nigro- punctate sheaths. Leaves linear-oblanceolate, obtuse, mucronate, about Species novae Acoridii generis in Philippinis insulis indigenae. 81 26 cm long, 15—18 mm wide, prominently 3-nerved, the lateral nerves giving the leaf the appearance of being marginate-winged. Lamina de- current on the petiole, which is 10 cm long. Peduncle shorter than the leaves and petioles, slender, flexuose, 20—30 cm long. Flowers reddish- brown when dry, in dense, spicate, cylindrical racemes. Racemes 7—8 cm long. Bracts 4—5 mm long, subacute, exceeding the ovary. Divisions of the perianth about equally long, obtuse or sub-acute, linear-oblong. Lip much broader than the sepals and petals, margin entire, 5—8 mm long, 2 mm wide; at base, on the lateral nerves two lamellae, 1 mm long. Apical wing of column quadrate, the summit irregularly and minutely crenulate, lateral wings from above the middle of the column- From Mt. Apo, Mindanao, alt. 5600 ft, solitary or clustered on mossy trees, April 19, 1904, E. B. Copeland (no. 1025). 16. Acoridium graciliscapum O. Ames, l. c., p. 152. Pseudobulbi fusiformes; folia linearia, obtusa; sepala lateralia oblongo- lanceolata, sub-acuta, 1-nervia; petala lineari-oblonga,, obtusa, 1-nervia; labellum oblongum, integrum, bicallosum ad basim; lacinia lateralia apud summam columnam affixa. Pseudobulbs fusiform, 1,5—2 cm long, clothed by closely appressed, nigro-punctate sheaths. Leaves linear, tapering at both ends, obtuse, 10—15 cm long, 5—6 mm wide, petiolate. Peduncles shorter than the leaves, about 15 cm long, filiform. Raceme densely flowered, 4,5 cm long, about 5 mm through. Bracts broadly ovate, obtuse, about 1 mm long. Flowers small. Lateral sepals oblong-lanceolate, sub-acute, 2 mm long, about 1 mm wide. Petals slightly shorter than the sepals, linear- oblong, obtuse, 1-nerved. Lip oblong, entire, bicallose, 2 mm long. Column short, stout, apex obscurely 4-lobed or crenulate, lateral arms erect, arising from near the summit of the column, much exceeding the terminal wing. From the trail to Mt. Apo, Distr. Davao, Mindanao, alt. 5400 ft., epiphyte in large clumps on mossy trees, April 19, 1904, E. B. Copeland (no. 1019). 17. Acoridium cucullatum O. Ames, 1. c., p. 153. Pseudobulbi semifusiformes; folia lineari-lanceolata, obtusa; pedunculi quam foliis longiores; sepala lateralia lanceolata, acuta, 1-nervia: petala oblonga, obtusa, 1-nervia; labellum incrassatum, 3-callosum, aliquanto hastatum, obtusum, margine crenulata, callo medio cucullato; laciniae columnae supra medium positae; lacinia media obscure 5—6 dentata. Pseudobulbs semi-fusiform, 18 mm long, clothed by closely appressed nigro-punctate sheaths. Leaves linear-lanceolate, obtuse 4,7—9 cm long, 6--8 mm wide. Petiole 1,5—3 cm loug. Peduncles slender, longer than the leaves. Flowers in slender, rather densely flowered racemes. Bracts 1,5 mm long, obtuse. Lateral sepals lanceolate, acute, 1-nerved. 2 mm long, about 1 mm wide. Upper sepal oblong, acute, 2 mm long, 1 mm wide. Petals oblong, obtuse, 1,5 mm long, less than 1 mm wide. Lip fleshy, somewhat hastate, obtuse, 1 mm long, with ocellate cells along 82 H. Léveillé. the crenulate margin, 3-nerved at base with a transverse, somewhat cu- cullate callus, in front of which at each side is a small papilla. Column short, stout, lateral wings above the middle exceeding the middle wing which is shortly and obscurely 5—6 toothed. All of the perianth organs characterized by scattered ocellate cells. A single unnumbered specimen in Herbarium of the Bureau of Sci- ence, Manila. From Mt. Apo, Mindanao, alt, 6000 ft.. on .mossy trees, April 21, 1904, E. B. Copeland (marked type). 18, Acoridium Copelandii O. Ames, 1. c., p. 153. Pseudobulbi oblongi; folia rhombiformi-lanceolata, acuminata, obtusa vel sub-acuta, plurinervulosa; sepala lateralia ovato-lanceolata, acuta, 3- nervia; petala oblonga, acuta; labellum integrum, late lanceolatum, ecal- losum; laciniae apud summam columnam; lacinia terminalis 3-lobata, Pseudobulbs oblong, narrowed above, 33—43 mm long. Leaves lanceo- late, acuminate, obtuse-subacute, many-nerved, 9—17 mm long, 18—25 mm wide. Petiole 4—5 cm long, grooved. Peduncle 8—9 cm long, shorter than the leaf. Inflorescence an elongated, slender, many-flowered raceme, 5 mm through, about 10 cm long. Bracts 3 mm long, obtuse, longer than the ovary. Flowers about 1 mm apart. Lateral sepals ovate-lanceolate, acute, 3-nerved, 2,5 mm long. Upper sepal similar to the laterals. Petals oblong acute, 2 mm long. Lip entire, broadly lanceolate, obtuse or sub- acute, ecallose. Column stout, 1,5 mm long, lateral wings from near the summit, end wing 3-lobed. A single unnumbered specimen in the Herbarium of the Bureau of Sciences, Manila, from Distr. Zamboanga, Mindanao, E. B. Copeland, 1905 (marked type). I have not seen Acoridium bistortum (Krzl.) Rolfe, but A. Copelandu must be closely allied to it according to the figure in Xenia Orchidacea, pl. 299, fig. 1, 1—5, although the inflorescence is very different. XXV. H. Léveille, Ficus genus speciebus chinensibus auctum. (Ex: Mem. R. Ac. Cienc. y Art. Barcelona, 3. ser., VI, no. 12. 17 pp.) 1. Ficus asymetrica Levl. et Vant., l. c., p. 9. Rami grisei et pubescentes; folia petiolata (1 cm), valde asymetrica (2 cm + 5 em), magna (15 cm), maculato-variegata, livido-viridia, parce et irregulariter dentata, reticulata, acuminata, ad basim attenuato-cuneata, subtus villosa; receptacula pedunculata, solitaria (pedunculo 4—5 mm longo, hirto), tomentosa, rotunda, magnitudine pisi. Ficus genus speciebus chinensibus auctum. 83 Kouy-Tchéou: orillas del Hoa-Kiang. Arbol. 18 febrero 1899 (Leon Martin). 2. Ficus Bodinieri Lévl. et Vant., l. c., p. 9. Caules fertiles in rupibus abruptis repentes et ramos humiles erectos- que emittentes; caules steriles aeque repentes: rami fusci, glabri; folia minima (3 em X 1,5), ovalia-elongata, obtusa, subcordata, glabra, integra, petiolata (petiolo 1 cm longo); receptacula solitaria, pedunculata, glabra, magnitudine pisi. Planta especial de Hong-Kong. 9 mayo 1894 y 5 junio 1895 (Em. Bodinier). 3. Ficus botryoides Levl. et Vant., 1. c., p. 10. Rami grisei, glabri; folia lanceolata, cuneiformia et acuminata, me- diocria (7 em X 3 cm), integra, supra glabra, subtus lutescentia, villosa, petiolata (5— 6 mm); receptacula solitaria, numerosa et numero racemum nudum efformantia; magnitudine pisi. Kouy-Teheou: alrededores de Tsin-Gay, rocas à orillas del rio en Cha-Teou-Tchay. 27 junio 1899; no. 2653 (Emilio Bodinier). 4. Ficus cantoniensis (Bodinier in herb. Acad. int. de Géog. bot.) Levl., LD D 10: Rami grisei, glabri; folia mediocria (7 cm X 3,5), integra, perfecte ovalia, glabra, supra atro-viridia, subtus lutescentia; receptacula solitaria, pedunculata (1 cm), glabra, rotunda, magnitudine pisi. Hong-Kong, 7 juli 1895. Tallos rastreros y radicantes; introducido en Hong-Kong. donde es ahora muy común en las paredes, que reviste como la hiedra (Em. Bodinier). 5. Ficus Cavaleriei Levl. et Vant., |. c., p. 10. Rami lutescentes et glabri; folia mediocria (10 cm X 2—3 cm), ellip- tica, elongata, utrinque attenuata, subtus valde reticulata, lutescentia, integra, glabra; receptacula solitaria, pedunculata (8--10 mm), glabra, rotunda, magitudine pisi. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, sudoeste, orillas del arroyo. 21 agosto 1902, no. 244, y rocas cerca del arroyo, rara. 12 noviembre 1903 (Julien Cavalerie). 6. Ficus Chaffanjoni Lévl. et Vant., l. c., p. 10. Rami grisei, villosi et rugoso-lineati; folia mediocria (10 cm X 3 cm), valde reticulata, integra, glabra, petiolata, ovato-lanceolata; petiolo 1 cm longo, villoso; receptacula didyma, sessilia, sericea, magnitudine pisi vel avellanae, Kouy-Tchéou: alrededores de Kouy-Yang, montaña del Colegio. Rocas de los desfiladeros de Yang-Pa. Ultimos de abril 1898 (J. Chaf- fanjon). 7. Ficus (?) corymbifera Lévl. et Vant., l. c., p. 11. Rami pubescentes et cinerei; folia ovalia, mediocria (10—13 cm X 4—5 cm), integra, utrinque griseo-tomentosa, petiolata; petiolo 3 cm longo; 84 H. Léveillé, receptacula pruinosa, corrugata, umbellata, pedicellata (5 mm), magni- tudine pisi. Kouy-Tchéou: Ouang-Mon. Junio 1904, no. 137 (Jos. Esquirol). 8. Ficus cuneata Levl. et Vant., l. c., p. 11. Rami grisei, glabri; folia mediocria (10—15 cm X 5—6 cm), valde cuneiformia, ad apicem dilatata, integra, ad nervos inferiores paginae inferioris pilosiuscula, petiolata, petiolo 2—3 cm longo, receptacula nunc sessilia, nunc longe (1 cm) pedunculata, glabra, magnitudine pisi. Kouy-Tchéou: cercanias de Kouy-Yang; monte del Colegio; des- filaderos de Yang-Pa; sitios pedregosos. Arbusto; cercanías de Tou-Chan. 16 mayo 1898; julio 1899, no. 2363 (Em. Bodinier); Pin-Fa, 8 sep- tiembre 1903, no. 1351 (Jul. Cavalerie). var. congesta Lévl. et Vant., l. c., p. 11. Folia ovata, glabra; petiolo 1—2 cm longo; receptacula sessilia, ad apicem ramorum dense congesta et foliata. Kouy-Tchéou: Pin-Fa (Jul. Cavalerie). 9. Ficus Cyanus Lévl. et Vant., l. c., p. 11. Rami rubescentes et molliter rufo-villosi; folia mediocria (9 em X 2—3 cm), elliptica, acuminata, attenuata sed ad imam basim rotundata, supra atro-viridia, subtus coerulescentia, petiolata, ciliato-pilosa, petiolo villoso 2—3 mm longo; receptacula solitaria, sessilia, hispida, magnitudine parvi pisi. Kouy-Tchéou: Si-Liéou-Gay, hendiduras profundas. 30 julio 1902; no. 169 (Jul. Cavalerie). var. viridescens Lévl. et Vant., l. c., p. 11. Folia (dessicatione saltem) subtus livido-viridescentia. Kouy-Tchéou: Pin-Fa. 23 junio 1903; no. 1099 (Jul. Cavalerie). 10. Ficus Duclouxii Lévl. et Vant., l. c., p. 11. Rami rufo-villosi et angulati; folia ovata, maxima, conspicue subtus reticulata (15—20 cm X 6—7 cm), subtus et in nervis supra villosa, integra et longe (2 cm) petiolata; receptacula solitaria, sessilia, in juven- tute velutina deinde glabrescentia, magnitudine nucis. Kouy-Tehéou: alrededores de My-Tsao, bosque de la montaiia. Arbol. 6 marzo 1897; no. 106 (Herm. Ducloux); cercanias de Tou-Chan. Septiembre 1899 (Jul. Cavalerie). 11. Ficus Esquiroli Lévl. et Vant., l. c., p. 12. Rami grisei et glabri, graciles; folia bambusiformia (15—1 em X 1,5). nervo medio tantum bene conspicuo, glabra, pallide viridia, petiolata (2—3 mm), integra; receptacula solitaria, distantia, breviter pedicellata, pubescentia, magnitudine parvi pisi. Kouy-Tchéou: prefectura de Hin-Y-Fou. Abril de 1899; no. 2585 (Jos. Esquirol). 12. Ficus hirtaeformis Lévl. et Vant., l. c., p. 12. Rami fulvo-tomentosi; folia ampla, late ovata (15 cm) X 10 cm), ar- gute minuteque dentata, acuminata, ad basim cordata, conspicue reticulata, Ficus genus speciebus chinensibus auctum. 85 supra glabra, albo-maculata, subtus fulvo-tomentosa, petiolata; petiolo 2—3 cm longo, rufo-tomentoso; receptacula sessilia, solitaria, velutino- tomentosa, magnitudine avellanae. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, montañas; no. 1593. 1904 (J. Cavalerie). 13. Ficus laceratifolia Lévl. et Vant., l. c., p. 13. Rami lutescentes vel rubescentes, glabri; folia mediocria (12 cm X 3—5 cm), maxime variabilia, dentata, lobata et sinuata, acuminatissima, ad basim cuneata, glabra, petiolata (3—4 mm); receptacula solitaria, ses- silia, glabra, magnitudine pisi; viridia, punctis roseo-purpureis munita. Kouy-Tchéou: alrededores de Kouy-Yang, primeras pendientes de la montaña. Arbusto pequeño. Higos pequeños, verdes, con elegantes puntuaciones de color rosado purpúreo. 12 julio 1897; no. 1663 (Emilio Bodinier). 14. Ficus lageniformis Lévl. et Vant., l. c., p. 13. Rami grisei, glabri; folia mediocria (6 cm X 2 cm), elliptica, ad basim cuneata, acuminata, integra, glabra, supra atro-viridia, subtus glauces- centia et tuberculata, nervis immersis, anostomosantibus et flexuosis; receptacula solitaria stipitata, lageniformia, in juventute pubescentia. magnitudine pisi. E Kouang-Tong: Tay-Mo-Chan, frente de Hong-Kong; pequeño ar- busto que crece en los bosquecillos alrededor de las aldeas. 8 mayo 1895; no. 1165 (Em. Bodinier). 15. Ficus longepedata Lévl. et Vant., l. c., p. 14. Rami grisei, villosi et verrucosi; folia mediocria (8 cm X 4 cm), supra pallide viridia, subtus tomentosa et reticulata, integra, late ovata, nervo marginale et nervis praecipuis prominentibus; petiolo rufo-lanato, 1—2 cm longo; receptacula solitaria vel didyma, valde lanata, longe pedunculata (1 cm), magnitudine pisi. Kouy-Tchéou: Pin-Fa. 17 febrero 1903; no. 876 (Jul. Cavalerie). 16. Ficus macrocarpa Levl. et Vant., l. c., p. 14. Rami robusti, griseo-rubescentes, striati, pubescentes; folia maxima (16—18 cm X 13—14 cm), fere suborbicularia, subcordata, abrupte et corte acuminata, glabra, grosse et remote dentata, nervis anostomosanti- bus, secundariis parum conspicuis; petiolo 10 cm longo; receptacula magnitudine pisi, edulia. Kouy-Tchéou: 1899 (J. Cavalerie). 17. Ficus Martini Lévl. et Vant., 1. c., p. 14. Rami albidi, glabri; folia integra, glabra, petiolata (1 em), parva (5—6 cm X 2 em), maculata, elliptico-lanceolata, acuminatissima, ad terram conspicue refracta, nervo medio spinescente; receptacula in racemis dense dispositis, subsessilia, glabra, magnitudine pisi. Kouy-Tchéou: alrededores de Gan-Pin, común por todas partes en las rocas. 20 marzo 1898; no. 2133 (Leon Martin). 18. Ficus pinfaensis Levi. et Vant., l. c., p. 14. Rami rubescentes, glabri; folia mediocria (10 cm X 4 em), ovato- 86 Rob. E. Fries. elongata, integra, glabra, petiolata (1.—2 cm); receptaeula solitaria, inter se et foliis terminalibus distantia, sessilia, glabra et magnitudine magni pisi. Kouy-Tchéou: Pin-Fa. 24 septiembre 1902; no. 532 (J. Cavalerie). 19. Ficus rhomboidalis Levl. et Vant., l. c., p. 15. Rami grisei et glabri; folia mediocria (13 cm X 5 cm), perfecte rhom- boidalia, lucida, glabra, integra, coriacea, petiolata; petiolo 1 em longo, valde canaliculato; receptacula solitaria, subsessilia, arachnoidea, magni- tudine pisi. Kouy-Tchéou: alrededores de Hoang-Ko-Chou. 22 febrero 1899; no. 2560 (L. Martin). 20. Ficus rufipes Lévl. et Vant., |. c., p. 16. Rami rufi, villosi; folia magna (14—16 cm X 6— em), ovato-oblonga, acuminata, lutescentia, supra glabra, subtus in nerviis pilosa, coeterum punetato-reticulata, integra, petiolata; petiolo 2 cm longo, rufo-lanato; receptacula solitaria, sessilia, primum pubescentia, demum glabra, magni- tudine cerasi, lutea. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, arroyo á la derecha de las aldeas Miao-Tsé, Ngaiang-Ouang. 31 agosto 1902; no. 340 (J. Cavalerie); Ouang-Mou. Junio 1904: nümeros 75, 76 (Jos. Esquirol). XXVI. Neue Arten aus: Rob. E. Fries, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. V. (Ex: Nova Acta R. Soc. Sci. Upsaliensis, Ser. IV, Vol. I, no. 1 [1905].) XIX. Liliaceae. 50. Allium sessile R. E. Fries, l. c., p. 165. Bulbo collo longo instructo; caule brevissimo, vaginis foliorum omnino involuto; foliis pluribus, linearibus, planis; umbella non bulbifera, multi- flora; pedicellis perigonio triplo—multoties longioribus; sepalis oblongo- lanceolatis, liberis, albidis, nervo viridi instructis; filamentis simplicibus, subulato-filiformibus, liberis; ovario ovato, stylum longitudine subduplo superante. Zwiebel etwa 2—3 cm im Durchmesser, zu einem bis 7 em langen und etwa 0,8 em im Querschnitt messenden Hals verjüngt, welcher wie die eigentliche Zwiebel von dürren, gelbbraunen Häutchen bedeckt ist. Die oberirdischen Teile niedrig. Die Blátter scheinen, nach den ge- pressten Exemplaren zu urteilen, auf der Erde ausgebreitet zu liegen: es finden sich deren 3—5, gleichbreite, etwa 10 cm lange und 2—3 mm breite, kahle. Blütenstünde ein paar in jeder Blattrosette mit den Stielen gànz in den Zwiebelhals eingesenkt, so dass die Infloreszenzen ungestielt erscheinen und kaum über die Erdoberflüche emporragen. Blüten 8—15 in jedem Blütenstande, auf 10—22 mm langen, zarten Blütenstielen auf- Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. 87 sitzend. Spathablätter linealisch-lanzettlich, weiss, häutig, wie die schmä- leren, häutigen Brakteolen mehr oder weniger von der Länge der Blütenstiele. Kelchblätter völlig frei, 4--5 mm lang, 1,5 mm breit, háutig, weiss mit grünlichem Mittelnerv. Staubfäden weiss, häutig, 2,5 mm lang; Staubbeutel 1 mm lang. Fruchtknoten etwa 2 mm lang und fast ebenso breit; Griffel 1,5 mm lang. Prov. Jujuy: Cuesta de S:a Catalina ad Rio San Juan in petrosis, ca. 4000 m s. m. (1 Febr. 1901; Kurtz 11546). XX. Gramineae. 51. Panicum (S Trichachne) Friesii Hackel, 1. c., p. 170. „Perenne, caespitosum, rhizomate crasso, culmo innovationibusque basi squamis villosulis dense tunicatis atque incrassatis. Culmi erecti, teretes, glaberrimi, circ. 20 cm alti, plurinodes, nodis inferne dense aggre- gatis, summo circ. in !/, inferiore culmi sito, simplices vel basi ramo uno alterove foliifero aucti. Foliorum vaginae laxae, summa subinflata, longissima, inferiores internodia multo superantes, dense aggregatae, ex- teriores a culmo solutae, glabrae vel basi pubescentes, imae squami- formes, emortuae diu persistentes, pallidae. Ligula brevis (circ. 1 mm lg.), rotundata, denticulata. Laminae e basi rotundata lanceolato-lineares, acutae, circ. 2 cm longae (summa abbreviata), ad 4 mm latae, planae, rigidae, patentes, glauco-virides, utrinque minute puberulae, tenuinerves, margine subincrassato vix scaberulae. Panicula linearis, contracta, densa, 5—7 em lg. rhachi undulata glaberrima, ramis paucis (5—6) alternis rhachi appressis, inferioribus circ. 3 em longis, superioribus decrescenti- bus, spiciformibus, a basi spiculiferis axi glaberrimo, spiculis plerumque binis (imis 3—5-nis), altera longius, altera brevissime pedicellata, pedicellis scabris, spiculis subimbricatis. Spiculae lanceolato-ellipticae, acutae, 4 mm lg., lana roseo-violascente dense vestitae: gluma I minuta (vix 0,5 mm lg.), ovata, glabra; II spiculam subaequans, lanceolata, 3-nervis, toto dorso villis longis tenuissimis erispulis densissimis tecta, apice villis penicillatis comata; IH spiculam aequans, lanceolato-elliptica, acuminata, marginibus implicata, 5-nervis, inter nervum medium proximosque laterales glabra, ceterum simili modo ac II densissime villosa, paleam hebetatam brevem in axilla fovens; IV spiculam subaequans, ovato-lanceolata, mucronata, tenuissime puncticulato-striolata, 3-nervis, brunnescenti- viridis. Palea glumam aequans, ovato-lanceolata, acuta, 2-nervis. Antherae 1 mm longae. Stigmata purpurea.* Prov. Jujuy: prope Huancar ad Salinas grandes in fissuris rupium, 3500 m s. m. (20 Nov. 1901; Fries 803). „Valde affine P. tenerrimo Kth., quod differt a nostro culmo tenui basi haud vaginis vestutis incrassato, nodis distantibus, ad nodos florifero- ramoso, ligula ovata, laminis anguste linearibus supra pubescenti-scaberulis margine scabris, spiculis albo-villosis, villis haud crispatis.“ 52. Stipa arcuata R. E. Fries, |. c., p. 172. Ptilostipa caespitosa, culmis geniculatis, adscendentibus, glabris; foliis 88 Rob. E. Fries. brevibus, arcuatis, convolutis, subtus scabriusculis, supra pilosulis; pani- cula contracta, ramis pedicellisque spicularum glabris laevibusque; glumis lineari-lanceolatis, flosculum apice non biauriculatum duplo superantibus; anthopodio diametrum flosculi subduplo superante, albo-villoso; corona nulla; arista floscolo 8-plo longiore, sparse villosa. Ein 3—4 dm hohes, in kleinen Rasen wachsendes Gras. Internodien der Halme 2—3, die unteren 3—4 cm, die oberen 7—9 cm lang, bogen- förmig auswärts gebogen, grün bis grünviolett, unbehaart, bei den violett gefärbten und unbehaarten Knoten knieförmig aufwärts gebogen. Blatt- scheiden die Internodien nahezu oder ganz bedeckend, die oberste die Basis der Infloreszenz umschliessend, grün bis violett, kahl und nur an der Ligula gewöhnlich lang weiss behaart; Ligula 1 mm lang, quer- gestutzt; Blattspreite fadenförmig, zusammengerollt, 5—8 cm lang, blau- grün. Infloreszenz etwa 20 cm lang, zusammengezogen mit empor- gerichteten Zweigen, unbehaart, zu mehr als !/, von der obersten Blattscheide umschlossen. Hüllspelzen unbehaart, häutig, violett, die Ränder und die langsam verjüngte Spitze hyalin; die untere 16 mm lang, 1,5 mm breit, dreinervig, die Seitennerven bei !/, bis ‘/ der Spelzenlánge endend; die obere 15 mm lang, 1,5 mm breit, dreinervig, die Seitennerven hier ungefähr in der Mitte endend. Die Blüte (ausschliesslich der Granne) 9 mm lang, wovon das Anthopodium 2 mm beträgt, gleichbreit spulen- förmig, ?/¿ mm breit; Deckspelze gegen die Spitze hin behaart, sonst kahl oder mit spärlichen, weissen Härchen besetzt; die Granne etwa 7 cm lang, gerade oder unterhalb der Mitte knieförmig gebogen, auf dem unteren Teile mit weissen, bis 2 mm langen, nach oben spärlicheren und kürzeren Härchen ziemlich reich versehen. Prov. Jujuy: Moreno, loco sicco aprico, 3500 m s. m. (20 Dec. 1901; Fries 944). Die Art steht der Stipa pogonathera Desv. sehr nahe und unterscheidet sich von ihr nur durch den niedrigeren Wuchs, unbehaarte Halme, un- behaarte Ährchenstiele und dadurch, dass die auf dem Rücken gewöhn- lich unbehaarten Deckspelzen der Ohrchen ermangeln. 53. Agrostis Hackelii R. E. Fries, |. c., p. 175, tab. IX, fig. 9—11. Culmo elato, simplici, glabro; vaginis glaberrimis; ligulis productis, apice plus minus rotundatis et irregulariter laceratis; laminis planis, sub- tus glabris, supra et marginibus scabris; panicula lanceolata, patula, flaccida; glumis aequalibus, undique hispidis; palea inferiore albida, glabra, 5-nervia, apice denticulata vel irregulariter plus minus profunde lacerata, aristam paleam subaequantem gerente; palea superiore minima. Rhizom kriechend. Halme aufrecht, etwa 1 m hoch, gestreift, dreh- rund und glatt. Knoten etwa 4, unbehaart. Blattscheiden kahl und glünzend, gestreift, oberer Teil mit Häutchensaum; Ligula 5—8 mm lang; Blattspreite linealisch, spitz, 5—25 cm lang, 4—5 mm breit. Rispe dünn, 10—18 cm lang, 3—5 cm im Durchmesser; Spindel weich, im unteren Teil glatt, im oberen rauh; Zweige mehr oder weniger schräg empor- gerichtet, die untersten am lüngsten (bis 7 cm lang), nach oben kürzer, Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 89- schwach und unregelmássig gebuchtet, gestreift, rauh, die kürzeren von der Basis ab, die längeren erst an der Mitte verástelt und Áhrchen tragend. Âhrchenstiele 1—2 mm lang, rauh von kurzen, schräg ab- stehenden, dichtgedrüngten Bórstchen. Hüllspelzen lanzettlich, spitz,. 2—2,5 mm lang, einnervig und violett mit grünem Nerv, aussen die ganze Oberfläche mit weissen, schräg abstehenden Börstchen besetzt. Deck- spelze 1,5 mm lang, weiss, häutig und kahl, ein 1—1,5 mm langes, gerades oder fast gerades, weisses und rauhes Börstchen tragend. Vor- spelze weiss, häutig, ca. 0,5 mm lang. Staubbeutel kaum 1 mm lang. Frucht länglich. Prov. Jujuy: Cochinoca in paludibus, ca. 3300 m s. m. (10 Febr.. 1901; Kurtz 11632). „Nova species affinis A. exasperatae Trin. et (remotius) A. pectinatae Hack. et Arech.“ (Hackel). 54. Calamagrostis chilensis (Desv.) R. E. Fries, l. c., p. 176. Deyeuxia chilensis Desv. in Gay, Fl. chil, VI, pag. 322. q Verbreitung: nördlichstes Argentinien und Chile bis ungefähr 40° s. Br. hinab. 55. Calamagrostis tenuifolia (Phil.) R. E. Fries, 1. e., p. 177. Deyeuxia tenuifolia Phil. in An. Mus. nac. Chile, 1891, pag. 83. Verbreitung: das nördlichste Chile und Argentinien in den höheren Regionen der Cordilleren. 56. Pappophorum caespitosum R. E. Fries, 1. c., p. 177, tab, IX, fig. 5—6. Perennis, caespitosa, humilis; vaginis glabris; ligulis e pilis albis formatis; laminis linearibus, convolutis, supra scabris, subtus glabris, mar- gine solum sparse pilosis; culmo foliis subaequilongo; inflorescentia spici- formi, densa; spiculis florem fertilem unieum gerentibus; glumis 1-nerviis, glaberrimis, apice laceratis; palea inferiore aristis 20—22 instructa. Kleines, in winzigen Rasen wachsendes, 8 —15 cm hohes Gras, unten von zahlreichen weissgelben, gestreiften, unbehaarten und glänzenden Scheiden umgeben und von der Basis ein Büschel langer, unverzweigter, weisser, ca. 1 mm dicker Wurzeln entsendend. Die Ligula durch eine Reihe 3 mm langer Hürchen ersetzt. Blattspreiten 5—8 cm lang, 3 mm breit, spitz, starr, gerade und zusammengerollt, auf beiden Seiten der Länge nach gestreift, grün. Strohblätter gewöhnlich 2, ähnlich den Blättern der Innovationen; die Blattscheiden grün oder gewöhnlich mit violettem Anflug. Die Infloreszenzen an der Basis von der obersten Blatt- scheide umschlossen, 4—7 cm lang, kaum ] cm breit, ihre Hauptachse eckig und rauh, wie gleichfalls die sehr kurzen Äste. Hüllspelzen eirund oder eirund-lanzettlich, häutig, mit nur einem gelbgrünen Nerven, an der Spitze eingekerbt oder unregelmässig zerrissen, die untere 3 mm, die obere 3,5 mm lang. Deckspelze in der fertilen Blüte pergamenthart, violett, unbehaart, mit den Rändern und der Rückenlinie von der Basis an bis etwa zur halben Länge weiss behaart, 7 mm lang, wovon die Borsten 5 mm betragen; Vorspelze eirund und spitz, häutig, unbehaart, die beiden Nerven rauh, zwischen ihnen die Spelze einwärts gebuchtet ‘90 Rob. E, Fries. und mit den Rändern einwärts umgebogen, 3 mm lang. Die darauf- folgende Bliite ohne jede Spur von Staubblattern oder Pistillen; Deck- spelze hellgrün mit 18—19 violetten Bórstchen, etwa 5 mm lang, wovon auf die Börstchen 4 mm kommen; Vorspelze 1 mm lang, lanzettlich, häutig. Rudimente von noch zwei Blüten folgen, in denen nur die börstchentragenden Deckspelzen entwickelt sind. Prov. Jujuy: Huancar ad Salinas grandes in fissuris rupium, ca. 3400 m s. m. (20 Nov. 1901; Fries 804). Die Art gehört in den Verwandtschaftskreis des P. mucronulatum Nees, die jedoch flache Blátter und mindestens 2 fruchtbare Blüten im Ährchen hat; sie steht auch der Pappophorum subbulbosum Arech. (in Anal. Mus. nac. de Montevideo, V [1896], pag. 405) sehr nahe, unter- ‚scheidet sich aber von ihr durch niedrigeren Wuchs, durch völlig un- behaarte Blattscheiden und unbehaarte Blattunterseiten, durch an der Spitze zerrissene Hüllspelzen, durch die zahlreichen Börstchen der Deck- spelze etc. 57. Eragrostis andicola R. E. Fries, l. c., p. 180. Perennis, caespitosa; culmo rigido, erecto, simplici, tereti, glabro; vaginis glabris, margine sursum modo pilosiuseulis; ligulis pilosis; laminis planis vel plus minus convolutis, brevibus, subtus glabris, supra et mar- ginibus scabris; panicula ovata, laxa; ramis scabridis, solitariis geminisve, undulatis; axillis nudis; spiculis oblongis, 3-— 6-floris, obscure viridibus et metallice nitentibus, glabris. Ein in kleinen Rasen wachsendes Gras, an der Basis von zahlreichen, weissgelben, trockenen, unbehaarten Blattscheiden umgeben und ein Büschel langer, unverzweigter, 1 mm dicker, weisser Wurzeln entsendend. Halme 7—15 cm hoch, feinstreifig und grün mit mehr oder weniger violettem Anflug; Knoten basal, der oberste nur 1—2 em oberhalb des Wurzelhalses gelegen. Blätter basal, die Scheide des obersten Halm- blattes !/,—!/, der Halmlänge erreichend mit gewöhnlich abgefallener Spreite; Blattscheiden 1—2 cm lang; Ligula durch eine dichte Reihe weisser, 1—1,5 mm langer Härchen ersetzt; Blattspreiten 2—5 mm lang, flach oder zusammengerollt, 2,5 -3,5 mm breit, spitz. Die lockere Rispe !/,—'/, der Halmlünge betragend, 3,5—8 em lang, 2,5—4 cm im Durch- messer; Spindel steif, drehrund, am unteren Teile unbehaart, oben rauh und wellig gebogen; Âste vereinzelt oder paarig, die untersten am lüngsten (bis 4 cm lang), oben kürzer, rauh, starr und wellig gebogen, grün oder mit violettem Anflug und in der Entfernung von ein paar bis 7 mm von der Basis verzweigt; Ährchenstiele 1—2 mm lang, rauh, wellig gekrümmt. Ahrchen 3—5 mm lang, 2—2,5 mm breit. Hüllspelzen einnervig, bald abfallend, an der Basis und lüngs dem Mittelnerv rotviolett, sonst hyalin, häutig, die untere lánglich, 1—1,5 mm lang, stumpf, kahl; die obere 2 mm lang, schmal eirund, an der Spitze gewóhnlich unbedeutend ein- geschnitten; der obere Teil des Nerven äusserst fein rauh behaart, sonst kahl. Deckspelze eirund, spitz, 2 mm lang, 3-nervig, kahl, nur am oberen Teil des Mittelnerven äusserst unerheblich rauh, dunkelgrün und . Zur Kenntnis der alpinen Flora im nórdlichen Argentinien. 91 glänzend mit stahlblauem Anflug; Vorspelze 2 mm lang, schmal lánglich, an der Spitze unbedeutend eingeschnitten, von derselben Farbe wie die Deckspelzen, kahl und nur der obere Teil der beiden Nerven uner- heblich rauh. Prov. Jujuy: Moreno in montibus saxosis aprieis siceis, 3500— 3700 m s. m. (26 Nov. 1901; Fries 924a; — 15 Dec. 1901; Fries 924). „Videtur species nova ex affinitate (remotius) E. Neesii Trin.“ (Hackel in litt.). 58. Poa lætevirens R. E. Fries, l. c., p. 181. Eupoa, perennis, stolonifera et laxe caespitosa, lætevirens; culmis -rectis vel adscendentibus, glabris, folia linearia, plana vel duplicata longitudine superantibus; ligulis oblongo-rotundatis vel truncatis; panicula contracta, lineari, ramis pluribus verticillatis, secundis, parcissime scabris instructa; spiculis lanceolato-oblongis, 3—-5-floris, glaberrimis; paleis in- ferioribus glumis subduplo longioribus. Ein 15—25 cm hohes Gras, in kleinen lockeren Rasen wachsend und oft bis 1 dm lange, horizontale, weisse Ausläufer entsendend. Halme un- behaart und glänzend, hellgrün, gestreift, mit 2—4 Gliedern. Blattscheiden lànger als die Glieder und diese lose umschliessend, kahl und glünzend, mit Háutchenrand, die unteren weisslich, die oberen hellgriin; Ligula 8—5 mm lang. rundlich oder scharf abgestutzt, ganzrandig oder auch wohl unregelmässig zerrissen; Blattspreiten betreffs der Länge sehr sehwankend, bis 10 em lang, 2—4 mm breit, mehr oder weniger aufrecht, gerade oder schwach gebogen, spitz, eben oder längs dem Mittelnerv flach zusammengefaltet, längsstreifig, unten kahl, oben rauh, hellgrün. Infloreszenzen zusammengezogen, gleichdick, zusammenhängend oder unterbrochen, ein paar bis 8 cm lang, 6—8 mm breit; Spindel unbehaart; Äste in jedem Kranz zahlreich, der Spindel angedrückt und in der Länge sehr schwankend, die längsten bis 3 cm lang, einseitig verzweigt und ührehentragend, wie die '/,—2 mm langen Ährchenstiele kahl, mit nur einzelnen spärlich zerstreuten Bórstchen. Ährchen 3—5-blütig, 4- 5 mm lang. Hüllspelzen verschieden gross, spitz, kahl, grün und mit breitem Häutchensaum; die untere lánglich, ?/,— 1,5 mm lang, ?/, mm breit, ein- nervig, die obere eirund, 1—2 mm lang, 1 mm breit, dreinervig. Deck- spelze eirund, spitz oder abgestumpft spitz, 2.5 mm lang, 1,5 mm breit, 5-nervig, kahl und grün mit breitem Häutehensaum; Vorspelze 1,5 mm lang, quer abgestutzt, weiss, häutig und kahl, nur die Nerven grün und unbedeutend rauh. Staubbeutel weissgelb, kaum 1 mm lang. Prov. Jujuy: Rinconada in ripariis humidissimis, ca. 3800 m s. m. (8 Febr. 1901; Kurtz 11614a); Moreno ad margines fossarum, 3500 m s. m. (21 Nov. 1901; Fries 806). 59. Poa Grisebachii R. E. Fries, |. c., p. 182, tab. IX,. fig. 8). Poa holciformis Gris., Symb. argent., pag. 289 (non Presl). Perennis, laxe caespitosa, eulmo foliis parum breviore; vaginis glabris, ligulis dentato-laciniatis, laminis linearibus, planis vel laxe convolutis, margine et supra scabris, subtus glabris et apicem versus modo scabris; 92 Rob. E. Fries. panicula subcontracta, ramis erectis, glaberrimis, 4—6-nis; spiculis ob- longis, flavo-virentibus, sub-4-floris; paleis inferioribus glabris vel nervis. basi minute puberulis, glumas glabras duplo triplove superantibus. Ein kleines, 12—18 cm hohes, rasenfórmig wachsendes Gras, an der Basis von trockenen, gelbbraunen Scheiden umschlossen. Halm kahl, aus nur ein paar Gliedern bestehend, von den Blattspreiten ganz bedeckt.. Diese sind kahl, glánzend, hellgrün, gestreift, im oberen Teil mit Häutchen- saum, die oberste bis 10 cm lang und den unteren Teil der Rispe um- schliessend; Ligula 1—2 mm lang, häutig, kahl, oben unregelmässig gezähnt oder bis an die Basis gelappt; Blattspreite 5—9 cm lang, 1,5. bis 2,5 mm breit, nach oben allmählich verjüngt, spitz. Rispe bis 9 cm lang, länglich, etwas zusammengezogen; Spindel unbehaart und glänzend, gestreift; Rispenüste 4—6 in den Kránzen, emporgerichtet, zart, kahl und glänzend, erst gegen die Mitte oder die Spitze Ahrchen tragend, die längsten bis 5 cm lang; Ährchen 3—5-blútig, lünglich, 6—8 mm lang, ungestielt oder auf bis 2 mm langen, kahlen Stielen aufsitzend. Hüll- spelzen oval und spitz, ganzrandig oder gegen die Spitze hin ófters zer- rissen, 1-nervig, unbehaart und grün, die Ränder und die Spitze hyalin: die untere 1,5—2 mm lang, 1 mm breit, die obere etwa 2,5 mm lang. 1,25 mm breit. Deckspelze 4,5—5 mm lang, 2 mm breit, spitz und gegen die Spitze hin mehr oder weniger zerrissen, 3-nervig, vóllig glatt oder an den Nerven gegen die Basis hin fein behaart, hellgrün, Rand und Spitze häutig, hyalin. Vorspelze hyalin, häutig, 4 mm lang, an der Spitze tief ausgeschweift, an den beiden Nerven rauh. Staubbeutel 2 mm lang, rotgelb gefärbt. Prov. Jujuy: S:a Catalina, 3650 m s. m. (10 Jan. 1901; Kurtz 11409 und 11412). Stimmt mit einigen von Lorentz und Hieronymus gesammelten (Ne- vado del Castillo no. 79) und von Grisebach zu Poa holciformis gestellten Exemplaren überein. Von Poa holciformis Presl stehen sie jedoch weit ab. ,Sicher eine neue Art; auffallend sind die relativ kurzen Hüllspelzen.“ (Hackel in litt.). 60. Poa Kurtzii R. E. Fries, 1. c., p. 183, tab. IX, fig. 7. Perennis, dioica, caespitosa, culmo scabro foliis longiore vel interdum subaequilongo; foliorum laminis convolutis, pungentibus, scabris, ligulis longe productis, subulatis, acutis; panicula laxa, ramis geminis vel inter- dum 3-nis, scabris; spiculis late ovatis, 3—4-floris, tricoloribus, glabris vel parum scabriusculis; glumis palearum inferiorum longitudinem ad ?/4—/, aequantibus. Ein 30—65 cm hohes, rasenfórmig wachsendes Gras. Halme dreh- rund, gestreift und rauh, grósstenteils von den Blattspreiten bedeckt, nur unterhalb der .Rispe ein längeres oder kürzeres Stück blossliegend. Blütter emporgerichtet; Blátter der Innovationen etwa ?/, der Halmlünge erreichend oder wohl auch ebenso lang wie die Halme; ihre Scheiden zusammengezogen, wenn jünger rauh behaart, bläulichgrün, wenn älter kahl und glänzend, strohgelb; Ligula allmählich verjüngt, spitz, 5—8 mm Zur Kenntnis der alpinen Flora im nördlichen Argentinien. 93 lang; Spreiten fadenförmig, zusammengerollt, blaugrün, mit einer weiss- gelben, stechenden Spitze, bis 25 cm lang, wenn ausgebreitet 1—2 mm breit, beiderseitig rauh behaart. Halmblätter diesen ähnlich, die oberen aber mit nach oben kürzerer Spreite, das oberste mit etwas aufgeblähter Blattscheide. Rispe spärlich blütig, mehr oder weniger eirund, 8—20 cm lang; Spindel rauh; Äste zart, rauh, paarweise, bisweilen ihrer drei kranzförmig entspringend, die unteren bis 8 cm lang in der grössten Rispe, nach oben kürzer, oberhalb der Mitte oder erst unfern der Spitze Ahrchen tragend. Ährchen 3—4-blütig, auf !/, bis ein paar mm langen, rauhen Stielen aufsitzend. Hüllspelzen fast gleich lang, violett, die Ränder und die Spitze hyalin, kahl, spitz, die untere 3 mm lang, 1*/, mm breit, 1-nervig. Deckspelze 4—5 mm lang, 2,5 mm breit, kahl oder unbedeutend rauh, violett und gegen die Spitze hin gelblich gefärbt, die eigent- liche Spitze und die Ränder hyalin; Vorspelze 3,5 mm lang, hyalin und längs den beiden rauhen Nerven violett, unbedeutend ausgeschweift, Staubbeutel 2 mm lang. Prov. Jujuy: Timon Cruz in ripariis, ca. 3850 m s. m. (5 Febr. 1901: Kurtz 11584); Cuesta de San José in petrosis, ca. 4200 m s. m. (6 Febr. 1901; Kurtz 11598); Rinconada in declivibus ripariis siccis, 3800 m s. m. (1901; Kurtz 11609). 61. Festuca proxima R. E. Fries, l. c., p. 184, tab. IX, fig. 12. Sect. Ovinae; perennis, caespitosa; innovationibus intravaginalibus, vaginis basi modo integris, 7-nerviis, glabris, ligulis brevissimis, truncatis, biauriculatis, laminis convolutis, pungentibus, subtus glabris, supra scabris et fasciculos sclerenchymaticos 7 inferiores tenuiores, et 5 superiores validiores gerentibus; laminis foliorum culmorum convolutis; panicula contracta, glumis inaequalibus, brevibus: paleis inferioribus lanceolatis, acutis, mutieis vel brevissime aristatis. : 20—35 em hoch. Halme aufrecht, starr, drehrund, kahl und glünzend; Knoten glatt. Innovationen aufrecht; ihre Blätter mit bis 4 em langen Blattscheiden und einigen cm bis 1 dm langen,’ scharf gespitzten, blau- grünen, zusammengerollten Blattspreiten. Halmblätter 2; Scheiden be- deutend kürzer als die Internodien, unbehaart; Ligula und Blattspreite wie auf den Blüttern der Innovationen. Rispe zusammengezogen, auf- recht, einseitig, 4—7 cm lang; Spindel und Áste kahl, eckig; die letzteren vereinzelt oder paarweise, 1—3-blútig, die untersten am längsten (die lüngsten beobachteten waren 3 em lang), nach oben kürzer; Âhrchen- stiele oben etwas angeschwollen. Ährchen keilfórmig, 6—9 mm lang, 4- oder mitunter 3-blütig, grün oder mit violettem Anflug. Hüllspelzen gleichmässig verjüngt, spitz, verschieden gross, gekielt, kahl und glánzend mit breitem Häutchensaum, die untere 2 mm lang, einnervig, die obere 3 mm lang, 3-nervig und bis die halbe Hóhe der Deckspelze der zweiten Blüte erreichend. Deckspelze 4—5 mm lang, lanzettlich, auf der Rücken- seite gerundet oder längs der oberen Hälfte mehr oder minder deutlich gekielt, ohne aufragende Nerven, kahl oder gegen die Spitze hin un- bedeutend rauh; Vorspelze 4—5 mm lang, linealisch länglich, zweispitzig, 94 H. Léveillé: Melastomataceae novae chinenses. gegen die Spitze hin besonders an den beiden Nerven rauh behaart. Antheren fadenfórmig, 2,5 mm lang. Prov. Jujuy: S:a Catalina in cultis humidis, ca. 3650 m s. m. (10 Jan. 1901; Kurtz 11411). | Die Art steht der F. ovina L, besonders nahe, unterscheidet sich je- doch von dieser hauptsächlich in dem anatomischen Bau der Blätter (durch das Vorkommen von oberen Sclerenchymbündeln). XXVIL Melastomataceae novae chinenses ab H. Léveillé descriptae. (Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. de Cherbourg, XXXV [1906), p. 391—393.) 1. Allomorphia Cavaleriei Levl. et Vnt., 1. c., p. 394; Oxyspora Cavaleriei Levl. in Herb. Acc. Int. Géogr. Bot. Pulcherrima species; caule radicante, copiose et longe rufo-pilosa; folia opposita, maxima vel magna 10 cm X 10 cm; orbicularia, cordata, margine erosa vel dentata; ciliata, valde nervata, supra glabra, vel pilis aculeiformibus munita, subtus rosea, pulcherrime reticulata, nunc glabra nunc villosa, nervis arcuatis ad folii apicem conjunctis; petiolo rufo-piloso 7 em longo; pedunculo scapiformi glabro, carnoso, inflorescentia 8—14- flora, perfecte umbellata; pedicellis parce villosis, muricatis; receptaculo infundibuliformi; stamina 8, similia, 4 parum breviora, ad basim anthe- rarum omnia breviter 2-calcarata; connectivo haud producto; ovario per receptaculum lucidum conspicuo; stylo elongato et puberulo stamina tamen non superante; sepala 4 minima; petala 4 rosea; capsula glabra, ovato- tetragona, ad apicem postea depressa; semina minima numerosa oblonga vel lageniformia utrinque obtusa, valde papillosa, vix vel non curvata. Kouy-Tchéou: environs de Tou-Chan, R., 27 juin 1899, no. 2675 (Jul. Cavalerie); Juin-Ou-Chan, 13 juill. 1902, no. 56; Pin-Fa, 21 août 1902, no. 246 (Jul. Cavalerie). 2. Blastus Cavaleriei Levl., 1. c., p. 395. Frutex; folia petiolata, ovata, cordata, acuminata, integra, vel ad apicem obscure denticulata, nervis rufis exceptis glabra; inflorescentia terminali paniculata; floribus numerosis longe pedicellatis in cymas 1—3- floras dispositis, receptaculo infundibuliformi; 4 sepalis petala 4 fere aequantibus; stamina 4; connectivo non producto ad basim antherarum non appendiculato; stylo elongato, stamina superante et glabro. Kouy-Tchéou: environs de Tou-Chan, fleurs roses, 27 juin 1899, no. 2676 (Jul. Cavalerie). 3. Bredia Cavaleriei Lévl. et Vnt., 1. c., p. 396; Oxyspora (Alomorphia) Cavaleriei Lévl. in Herb. Acad. intern. de Géog. bot. O. et B. Fedtschenko: Iridaceae nov. in Turkestania Rossica detectae. ^ 95. Herbaceus, stolonifer, humilis (10—15 cm), foliis oppositis, longe petio- latis, lanceolatis, ad basim rotundatis, acuminatis, glabris, tenuissime denticulatis, receptaculo infundibuliformi; floribus in cymam terminalem 4—-7-floram dispositis; sepalis violaceis minutis; petalis violaceis; pedi- cellis hispidis; stamina valde inaequalia, 8 quarum 4 longissima, in S efformata et antheris elongatis filamenta aequantibus sub connectivo pro- ductis sed non calcaratis; 4 multo breviora, antheris curtis et falcatis; stylo falcato vix filamenta superante; capsula subtetragona hispida. Kouy-Tchéou: environs de Tou-Chan, juill. 1897 (Jul. Cavalerie). 4. Sarcopyramis Bodinieri Levl., 1. c., p. 397. Gracilis, humilis, e basi ramosus, prostratus et radicans; folia ovata nune subtus caerulea, nunc albo-maculata, petiolata, glaberrima, obscure denticulata, limbo in petiolum decurrente; floribus laete roseis, 4-meris, petalis in acumen desinentibus; stamina 8 aequalia, antheris ovatis; apice bilobis; stylo reflexo, staminibus breviore; capsula 4-valvi, glabra. Kouy-Tchéou: environs de Kouy-Yang, bois de Kien-Lin-Chan, talus moussus; jolies fleurs roses; réceptacle carré a 4 angles, R., 7 juill. 1898, no. 2393 (Em. Bodinier). XXVIII. Olga et Boris Fedtschenko, /ridaceae novae in Turkestania Rossica detectae. (Aus: Bull. Jard. Imp. Bot. St. Pétersbourg, V [1905], no. 4.) 1. Iris dengerensis B. Fedtsch., 1. c. Radices incrassati, elongati. Bulbus vaginis fuscis scariosis obtectus. Caules brevissimi, parum ramosi, 1—3-flori. Folia valde arcuata, lanceo- lata. Vaginae subherbaceae. Corollae tubus vaginam paulo superans. Sepala elongata, lamina oblonga, parte centrali lutescens, ceterum laete violacea; petala sepalis mediis longiora, late lanceolata, apice vix attenuata. . Baldshuan: prope Dengere et inter Dengere et Sängtoda (A. Regel). 2. Iris Kuschakewiczi B. Fedtsch., I. c. I. caucasica var. oculata, ex parte, Maximowicz. Diagnoses plantarum novarum III in Mél. biol. tirés du Bull. de Acad. Imp. d. Sc. de St, Pétersbourg, 1880, p. 689. I. Mariae Kuschakewiez in schedula. Radices incrassatae, elongatae. Bulbus oblongus. Caulis subnullus, apice dense foliatus. Folia valde recurva albomarginata. Perigonii coe- rulescentis tubus vaginam paulo superans. Laciniae exteriores breves, recurvatae, apice paulo dilatatae, in lacinias tres acutas fissae; perigonii laciniae interiores elongatae, oblongae, lamina disco intensius colorato. :96 Vermischte neue Diagnosen. Gebiet Ssemiretschje, Umgebung von Wernoje, Saitzevka (Kuscha- kewitsch), auch Pass Kurdai in den Vorbergen des Tian-schan westlich 'von Wernoje (Fetissow). 3. Iris narynensis O. Fedtsch., |. c. Radices incrassati breves. Bulbus versus apicem in collum attenuatus. Folia glaucescentia, angusta, parum undulata et paulo arcuata, margine albomarginata. Caulis brevis (2,5—3,5 cm), tenuis. Vagina subfoliacea, paulo dilatata, corollae tubo paulo brevior. Flores pallide lilacini, sepa- lorum lamina intense violacea late albomarginata, crista alba, parte su- periore (eristae) acute denticulata, parte inferiore in lacinias filiformes laciniata. Petala sepalis mediis paulo longiora, lamina eorum lanceolata, versus apicem attenuato-acuminata, versus basin in unguem laminam .Superantem acuminata. Filamenta antheras croceas subaequantia. Zentral-Tian-schan, am Flusse Naryn (A. Regel). XXIX. Vermischte neue Diagnosen. 131. Phteirospermum Esquirolii Bonati in ,Le Monde des Plantes*, IX, no. 44 (1907), p. 14. Caule cylindrico, fistuloso, pilis albis et glanduloso-viscosis dense vestito, ramosissimo, ramis oppositis, gracilibus, erectis aut flexuosis, -30—60 em alto; foliis sat longe petiolatis (lobis petiolulatis), flaccidis, dense glanduloso-pubescentibus; floribus rubris, axillaribus et solitariis; calycis dentibus integris, pilis glandulosis dense ciliatis. Pht. Chinensi affinis. La plante est entièrement couverte de poils glanduleux qui, selon l'expression du R. P. Esquirol, la rendait ,excessive- ment huileuse*. Kouy-Tchéou: Ko-Tchang-Kéou, sept. 1904, no. 48 (Jos. Esquirol). 132. Primula Lecomtei Petitmengin, l. c., p. 14. Glabra, efarinosa. Folia firme papyracea, coriacea, 6—8 cm longa. 2—3 cm lata, oblonga, acuta, basin versus angustata, fere sessilia, serru- lata. Seapus ad 10—25 cm altus, folia longe superans, umbellam 2—5 floram contractam, unilateraliter subnutantem gerens, 5—6 bracteae late ovatae 5—8 mm latae, 10—15 mm longae, virides, flores subsessiles. Calycis 8—10 mm longi, late campanulati vix ad medium fissi labi ovati, obtusi, integri vel subtiliter crenulati. Corollae latae, cylindricae, tubus Calycem valde superans, 2 cm longus, limbus erectus, 8—10 mm dia- metiens, lobi integri rotundati. Capsula cylindrica calycem superans. bracteam vix excedens. W. China: Mt. Wu, 3000—3300 m (Wilson, no. 4040). Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. . Auf den kryptogamischen Exkursionen. die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken 6 dienen..... Hilfsbuch fiir das Sammeln der Ascomyceten mit Beriicksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pfz. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen | Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden . 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nührpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstiick zu dem ,,Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfinger von Professor Dr. M. Móbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pfg. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. —. Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk; in Ganzleinen 8 Mk. ».-. ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... * Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 59/60 | Band IV No. 7/8 15. Juni 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31 COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufúgungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzeigen: Bulletin de l'Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. 1ère série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. u | Alle Manuskriptsendungen sind an | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarsche Strasse 31 | zu richten i Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 59/60 IV. Band 15. Juni 1907 XXX. W. 0. Focke, Zwei neu entstandene 7ragopogon-Arten.: (Ex: W. O. Focke, Betrachtungen und Erfahrungen über Variation und Aıten- bildung, in: Abh. Nat. Ver. Bremen, XIX [1907], p. 68—87.) 1. X Tragopogon phaeus Focke, |. c., p. 86. Planta fere 0,5—0,8 m alta, fertilis, constans; habitus fere Tr. pra- tensis. Folia caulina e basi sessili cordata ovato-lanceolata, in acumen longum lineari-lanceolatum abeuntia. Flores mediocres. Pedunculi infra flores puberuli et paullulum inerassati. Involucri squamae plerumque 9, triangulari-lanceolatae, flores fusco-purpureos superantes. Pollinis granulis nonnulla minora et pallidiora immixta. Fructus fere 1 cm longi, cum stipite paullo breviore pappique radiis plumosis obscure fusci. Proles Tr. dubii X porrifolü. Der ursprüngliche Bastard war zwar fruchtbarer als andere Kreuzungs- formen von Tragopogon, brachte aber immerhin nur etwa ein Viertel der gewöhnlichen Zahl von Früchten zur Reife. Die dunkle, braunviolette Blütenfarbe der Blendart ist ungewöhnlich; auch die dunkle Färbung der Früchte ist auffallend. Kronen manchmal mit gelblichen Zähnen; sonstige Abänderungen sind in den letzten Generationen nicht beobachtet. Die 1906 gezogenen Pflanzen gehörten etwa der 8. Generation an. Vgl. über den ursprünglichen Bastard Abh. Nat. Ver. Bremen, XIV, S. 301. 2. Tragopogon hortensis Focke, |. c., p. 86. Planta fere 0,6—1,2 m alta, fertilis, constans. Folia infima longissima, linearia. Pedunculi glabri, infra flores clavato-incrassati. Capitula pro more generis magna; involucri squamae vulgo 8. Flores lutei. Fructus straminei, ca. 1,2 cm et cum stipite 3 em longi. Verosimile proles Tr. porrifolii. Planta prima unica valde robusta erat et ad 1,4 m alta. Die einzige Stammpflanze des Tr. hortensis erschien neben einer Stelle, auf welcher in den Vorjahren Tr. porrifolius und Tr, porrifolius X praecox gestanden hatten. Etwas weiter entfernt wuchsen ausser ver- einzelten Bastardpflanzen Tr. floccosus und Tr. praecox, doch sprechen í Repertorium novarum specierum. 98 W. O. Focke: Zwei neu entstandene Tragopon-Arten, gar keine Anzeichen dafür, dass diese Arten in irgend welcher Beziehung zu dem Tr. hortensis stehen. Die auffallendsten Merkmale, námlich die keulig aufgeblasenen Blütenstiele, die grossen Blütenköpfe, langen Hüll- schuppen und grossen Früchte hat Tr. hortensis mit Tr. porrifolius gemein; verschieden sind die gelbe Blütenfarbe und die schmalen Blätter, bei der ursprünglichen Stammpflanze des Tr. hortensis auch der ungewöhnlich hohe Wuchs. Diese letztgenannte Eigenschaft zeichnet die Bastarde von Tragopogon auffallend aus und macht sie meist schon vor der Blütezeit kenntlich. Die Vermutung, dass die neue Pflanze einer Kreuzung ihren Ursprung verdanke, erwies sich indessen als nicht haltbar, weil der Fruchtansatz von vornherein vollkommen war. Auch waren mir alle Kreuzungsformen zwischen den damals von mir kultivierten Tragopogon- Arten bekannt und offenbar alle von Tr. hortensis verschieden. Es war ferner keine Möglichkeit einzusehen, wie etwa eine Frucht eines nicht von mir kultivierten Tragopogon in meinen Garten gelangt sein könnte. Die dem Tr. hortensis ähnlichste Art, der Tr. major, ist viel niedriger und würde auf dem armen, trockenen Boden meines Gartens schwerlich höher als 0,5 m geworden sein (gegen 1,40 der Stammpflanze des Tr. hortensis). Bei dieser Sachlage bleibt nur die Annahme übrig, dass Tr. hortensis aus einer Frucht des Tr. porrifolius hervorgegangen ist. Die Möglichkeit, dass die Änderung der Blütenfarbe unter Mitwirkung von Pollen des Tr. porrifolius X praecox erfolgt ist, halte ich zwar nicht für ausge- schlossen, aber nicht für besonders wahrscheinlich. Die Blätter sind schmaler als bei irgend einer andern von mir kultivierten Tragopogon-Art. In späteren Generationen hat Tr. hortensis den auffallend hohen Wuchs verloren, doch war er 1906, allerdings auf gutem Boden, noch fast 1 m hoch. Im übrigen ist die Pflanze unverändert geblieben; An- deutungen von Rückschlägen zu Tr. porrifolius oder anderen Arten wurden nicht beobachtet. Die Umwandlung von Tr. porrifolius in Tr. hortensis erinnert an den oben auf S. 74, 75 geschilderten Übergang von Datura Tatula in Datura Strammonium. In beiden Fällen war der hohe Wuchs der umgeänderten Stammpflanze auffällig. Ich vermute, dass Tr. hortensis mit schmalblättrigen Formen von Tr. major übereinstimmt, möchte indessen vor bestimmter Identifizierung beide Pflanzen nebeneinander im Garten kultivieren. Tr. major und Tr. porri- folius werden allgemein als zwar nahe verwandte, aber doch deutlich verschiedene Arten betrachtet. Zur Aufklärung der systematischen Ver- wandtschaft dürften Kreuzungen zwischen Tr. porrifolius, Tr. major und Tr. hortensis beitragen. J. N. Rose: Umbelliferae novae Georgianae. 99 XXXI. J. N. Rose, Umbelliferae novae Georgianae. (Ex: Proc. Unit. St. Nat. Mus, XXIX [1905], p. 441—442 with pl. IL.) Harperia Rose, gen. nov., 1. e., p. 441. Calyx teeth present, small, persistent. Fruit flattened laterally, shortly oblong in outline, rounded at both ends, glabrous; carpels hardly flattened, terete or somewhat angled in section; ribs rather prominent for the size of fruit, equal; stylopodia conical; styles slender. Oil-tubes solitary in the intervals, two on the commissural side. Seeds nearly terete in section. A smooth aquatic perennial without normal leaves but bearing instead slender terete-jointed phyllodia, with very inconspicuous involucre and involucral bractlets, and white petals. 1. Harperia nodosa Rose, l. c., p. 441, pl. III. Stems erect, branching, fluted, 100 to 120 cm high; basal and lower stem leaves 20 to 40 cm long; peduncles slender, 2 to 4 cm long; rays 5 to 15. Collected by Roland M. Harper, in shallow exsiccated pond near Ellaville, Schley County, Georgia, July 10, 1902, in fruit (no. 1411, type); and in large shallow pine-barren pond between Pinehurst and Unadilla, Dooly County, May 21, 1904, in flower (no. 2220). 2, Zizia arenicola Rose, |. c., p. 442. Stems slender, 40 to 60 cm tall, sparingly branched above; basal leaves long-petioled, once two twice ternate, the two lower first divisions often simple and long-stalked; stem leaves few, similar to the basal but - more reduced; leaflets lanceolate to orbicular often rounded at apex, coarsely toothed or crenate; rays few, nearly erect, subequal, 1,5 to 2,5 cm long; fruit oblong, 4 to 4,5 mm long. Collected by Roland M. Harper, at base of sand hills of Ochlock- nee Creek near Moultrie, Colquitt County, Georgia, August 22, 1903 (no. 1940, type), and in rather dry sandy woods southeast of Americus, Sumter County, Georgia, June, 1897, and July 8, 1901 (no. 1020). This species comes nearest Zizia bebbii but differs in having more compact umbels, shorter rays, and larger and more elongated as well as differently shaped fruit. Then, too, Z. bebbii is principally a moun- tain species, preferring cool shaded situations, while this one grows in exposed sandy places in the Atlantic coastal plain at an altitude of about 90 meters. 100 : Arthur Hollick. XXXII. Species novae Pleistocaeniae Marylandicae ab Arthur Hollick descriptae. (Ex: Contr. New York Bot. Gard., no. 85, in: Maryland Geolog. Surv., 1906, p. 217—231, pl. 67—75.) 1. Hicoria pseudo-glabra Hollick, |. c., p. 221, pl. LXXII, fig. 1, 16, 17 [fossil]. Terminal leaflet broadly obovate in outline, wedge-shaped at the base, finely serrate except near the base, short petioled; midrib thick; secondaries numerous, irregularly disposed, diverging from the midrib at obtuse but varying angles, mostly forking or branching once or twice near their extremities, the branches extending to the serrations; tertiary nervation fine and close. Lateral leaflets lanceolate (?) in outline, rounded and inequilateral at the base, entire below, serrate (?) above; secondaries irregularly disposed, sub-parallel, curving upward near the margin, the upper ones branching near their extremities. These specimens are so contorted or imperfect that accurate description or comparison is impossible. They have much the appearance of many leaflets of the living H. glabra (Mill) Britton, in which the serrations are often obscure or entirely wanting below. The terminal leaflet may also be compared to Aesculus simulata Knowlton (Bull. U. S. Geol. Survey, no. 204, p. 78, pl. XV, figs. 1, 2) which is apparently a Hicoria rather than an Aesculus. The thick midrib, short petiole, entire, wedge-shaped base, and the irregular angle of divergence of the secondaries together with their branching extremities, are characteristics which are common | to the Maryland specimen and to those figured by Knowlton. It is pos- sible that Fig. 4, Plate LXX, may belong to the same species. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 2. Populus Clarkiana Hollick, l. c., p. 228, pl. LXX, fig. 6 [fossil]. Leaf deltoid in shape, slightly rounded at the center, rather abruptly acuminate above, cuneate or sub-cordate below, crenulate-dentate except near the base and apex; petiole about ?/,9 inch long; nervation 3-palmate; lateral primaries and principal secondaries spreading, sub-parallel, campto- drome; from the under sides of the lateral primaries and from the outer sides of the marginal loops of the secondaries a series of fine nerves and nervilles-extend to the crenulations of the margin. Named in honor of Professor W. B. Clark, under whose auspices the collection was made. There are no described or figured species with which this leaf may be satisfactorily compared, but it approaches very close to some of the forms of P. deltoides Marsh, especially var. occi- dentalis Rydb. Species novae Pleistocaeniae Marylandicae. 101 Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 3. Populus pseudo-tremuloides Hollick, |. c., p. 224, pl. LXX, fig. 5 [fossil]. Leaf orbieular or transversely elliptical in shape, tapering abruptly and about equally to the somewhat decurrent base and acuminate apex, about !!/,, inch in length and width; margin entire; petiole */, inch in length; nervation 3-palmate, camptodrome; lateral primaries arising from very near the base of the leaf at an angle of about 45 degrees with the midrib and curving gently upward, each with three secondaries on the lower side curving toward the margin; median secondaries fine, about two on each side of the midrib, extending upward at acute angles and curving at their extremities, This leaf is hardly to be distinguished from many entire-margined forms of the living P. tremuloides Michx. and is similar to P. decipiens Lesq. (Tert. Fl., p. 179, pl. XXIII, figs. 7—11), although in this species the lateral primaries are more upright. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 4. Carpinus pseudo-carolinana Hollick, 1. c., p. 225, pl. LXXI, fig. 10 [fossil]. Leaf about 1!/, inch long by tj, inch wide, oblong; abruptly acumi- nate at the apex, finely serrate; secondary nerves numerous, fine, sub- parallel, leaving the midrid at an acute angle and extending to the ser- rations of the margin. This leaf is almost identical with many smaller leaves of the living C. caroliniana Walt, which are frequently simply instead of doubly serrate. Numerous similar fossil forms have been deseribed under C. grandis Ung. and C. heerii Etts., and Lesquereux has figured specimens under the former name from the western United States which approach the Maryland leaves very closely (Tert. FL, pl. LXIV, figs. 8—10). They are described as doubly serrate, although the smaller specimens are figured as simply serrate, the same as the former. Practically the only difference between them is the abruptly acuminate apex of the latter, as compared with the more gradually taper- ing apex of the former. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 5. Quercus glennii Hollick, 1. c., p. 226, pl. LXXII, fig. 3—5 [fossil]. Leaves oblong-lanceolate (?) in outline, tapering to the apex, rounded or narrowed (?) to the base; margin somewhat irregular or wavy, minutely denticulate; secondaries springing from the midrib at varying angles, curving upward, sub-camptodrome, with fine nervilles extending to the denticulations. These leaves are named in honor of Dr. L. C. Glenn, in whose company they were collected. They are very closely allied to the living Q. wislizenii Engelm. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 102 Arthur Hollick. 6. Quercus pseudo-alba Hollick, 1. c., p. 227, pl. LXX, fig. 2; pl. LXXI, fig. 1—6 [fossil]. Leaves varying in size and outline, irregularly pinnatifid into obtusely pointed lobes, the lower ones entire and extended into a wedge-shaped base, the upper ones occasionally sub-lobed (?); sinuses rounded; second- ary nervation irregular, consisting of a series of main nerves extending from the midrib at varying angles to the extremities of lobes, with forks extending to the extremities of the sub-lobes (?) and an intermediate finer series extending with the tertiary nerves and finally forming sub-marginal nerves extending along the margins of the lobes. These leaves appear to be practically identical with many forms of the living Q. alba L. and they might also be compared with forms of Q. macrocarpa Michx. and Q. lyrata Walt., all of which vary greatly in size and shape. Q. garryana Dougl., Q. utahensis (A. D. C.) Rydb. and Q. gunnisoni (Torr.) Rydb. may aiso serve for comparison, but the imperfect condition of the Maryland specimens renders it impossible to determine accurately their nearest allies in the living flora, hence it has been thought best to merely indicate in the name adopted the general apparent relationship with the white oak group. Sunderland Formation. Point of Rocks and near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 7. Ulmus betuloides Hollick, 1. c., p. 228, pl. LXX, fig. 1 [fossil]. Leaf oblong-ovate (?) in outline, serrate; secondary nerves leaving the midrib almost at right angles, mostly forking or branching once or twice near the extremities, each division terminating in one of the mar- ginal serrations; base and apex not known. This leaf by reason of the obtuse angle of divergence made by the secondaries with the midrib, appears to be distinct from any species with which it was compared. In some respects it resembles a Betula rather than an Ulmus, but it apparently was inequilateral or cuneate at the base, as indicated by the more rounded outline on the left side and the slightly curved midrib. With an apex such as that shown in Fig. 11, Plate V, the leaf would approach very closely to many forms of U. americana L. Sunderland Formation. Point of Rocks, Calvert County. Mary- land Geological Survey. 8. Ulmus pseudo-racemosa Hollick, 1. c., p. 228, pl. LXXI, fig. 11—13 [fossil]. Leaves varying in size, averaging about 2 inches in length by 1 inch in width, oval to somewhat obovate in outline, inequilateral, sharply and more or less doubly serrate: apex rather abruptly acuminate; base cuneate or cuneate-cordate; petiole short; nervation simply pinnate, craspedodrome, the secondaries numerous, flexuous, varying in their angles of divergence from the midrib and mostly once to several times forked, especially towards their extremities, the branches of the forks terminating in the minor dentitions of the margin. It is almost impossible to separate these leaves from those of the Species novae Pleistocaeniae Marylandicae. 103 living U. americana L., and U. racemosa Thomas, and it is quite possible that they are identical with one or the other of these species. They may be' more or less satisfactorily compared with several fossil forms, such as U. affinis Lesq. (Mem. Mus. Comp. Zool, Harvard College, vol. VI, no. 2, p. 16, pl. IV, figs. 4, 5) which, however, is described as long petioled; U. pseudo-americana Lesq. (Cret. and Tert. F1, p. 249, pl. LIV, fig. 10) which differs principally in its larger size and in the strict, parallel character of its nervation; U. tenuinervis Lesq. (Ann. Rept. U. S. Geol. and Geog. Surv. Terr., 1873 [1874], p. 412; Tert. F1, p. 188, pl. XXVI, figs. 1—3) which is more elongated; and also with U, fisheri Heer, U. plurinervia Ung. and U. bronnü Ung., all of which species differ from each other no more than the leaves of U. racemosa or U. americana on a single branch often differ between themselves. The apparent relation- ship is indicated in the specific name adopted, instead of referring the fossil, without question to the living species. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 9. Celtis pseudo-crassifolia Hollick, 1. c., p. 230, pl. LXXI, fig. 9 [fossil]. Leaf about 11}, inch long by 3/, inch wide, inequilateral (?) sparingly dentate below, entire above and tapering irregularly to the apex; secondary nervation camptodrome, consisting of a pair springing from the base and three or more above, which bend abruptly near the midrib and extend upward almost parallel with it; tertiary nervation approximately at right angles between the secondaries and between the secondaries and the midrib, curving upward from the outside of the basal secondaries, where they connect close to the margin, with fine sub-divisions extending to the dentitions. It is unfortunate that only this fragmentary specimen was obtained upon which to base a description. It is apparently closely related to several living species, such as C. crassifolia Lam., C. mississippiensis Bosc., C. georgiana Small, and C. occidentalis L., in all of which the leaves may vary considerably in size, shape, and degree of dentition and with any one of which it could be compared more satisfactorily than with any de- scribed fossil species. This apparent relationship is therefore indicated in the specific name adopted. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 10. Sapindus marylandicus Hollick, 1. c.. p. 234, pl. LXXII, fig. 11—14 [fossil]. Leaves inequilateral, curved, entire, very unequal below and tapering to the base at each side; greatest convexity on the broader side at about Ns the distance from the base and on the narrower side at about the same distance from the apex; secondary nervation irregularly disposed at varying angles of divergence from the midrib, curving and anastomosing near the margin or irregularly connected by oblique or curved tertiaries. This species is somewhat suggestive of S. oregonianus Knowlton (Bull. 104 Rob. E. Fries: Zur Kenntnis der Phanerogamenflora U. S. Geol. Survey, no. 204, p. 79, pl. XV, fig. 3) and to~S. obtusifolius Lesq. (Ann. Rept. U. S. Geol. and Geog. Surv. Terr., 1873, p. 419, Tert, Fl., pl. XLIX, figs. 8—11; Cret. and Tert. F1, pl. XLVII, figs. 5—7) but differs in the more tapering base. It is possible that all specimens might not exhibit this characteristic to the same extent, in which case the similarity with S. oregonianus would be very close. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. 11. Bumelia pseudo-lanuginosa Hollick, |. c., p. 236, pl. LXXI, fig. 18, 19 [fossil]. E Leaves spatulate or oblong-spatulate in shape, entire, narrowed to an acute or wedge-shaped base; apex not known; midrib well defined; secondary nervation obscure and fine. These leaves bear a very close resemblance to several of those of living species of Bumelia, especially B. lanuginosa Pers. and B. monticola Buckl., from either of which could be selected specimens which would match them exactly in outline, but the absence of definite nervation renders accurate comparison impossible. Sunderland Formation. Near the headwaters of Island Creek, Calvert County. Maryland Geological Survey. XXXIII. Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenz- gebiete zwischen Bolivia und Argentinien. III. Von Rob. E. Fries. (Auszug aus: Arkiv för Botanik, Bd. 6 (1906), no. 216 pp.) ll. Malvales. 8. Bombax argentinum R. E. Fries, |. c., p. 3 (Taf. I, Fig. 1—5). Arbor 8-10 m alta, trunco laevi et spinis destituto, viridi, usque ad 0,5 m crasso, medio non vel paullulum incrassato; ramulis novellis circ. 1 em crassis, fulvis, cicatricibus foliorum delapsorum dense instructis. Foliis septenatis (?); foliolis rigide membranaceis, integerrimis, sessilibus vel petiolis brevissimis (ad 1 mm longis) suffultis, obovatis vel late obo- vatis, basim versus sensim cuneatis, apice rotundatis et acumine obtuso usque ad 1 em longo, vulgo tamen breviori instructis, vetustioribus supra glaberrimis et subtus pilis stellatis cinereo-flavescentibus adpressis parce, in nervis densius vestitis; costa supra valde impressa subtusque promi- nente, nervis lateralibus utrinque 12—15, [sicut venis] supra planis et subtus valde prominentibus, marginem versus inter se arcuatim con- junctis; laminis maximis reportatis 17 cm longis, 9 cm latis, minimis der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 105 9,5 cm longis et 7 cm latis. Floribus ad apicem ramulorum sitis, soli- tariis; pedunculis 1,5—2 cm longis et ca. 8 mm diam., fulvis et pilis stellatis puberulis, bracteis nonnullis, circ. 6 mm longis et 7 mm latis, triangularibus vel rotundato-triangularibus, extus puberulis intusque glabris instructis, Calyce integro, ad marginem 5-apiculato, campanulato et ad apicem paullo contracto, extus latericio et lepidibus stellatis minutis den- sissime obtecto basique glandulis magnis cire. 15 rotundis ornato, intus versus apicem pilis simplicibus longis adpressis dense vestito, 2 cm longo, 1,8—2 cm diam. Petalis 5, linearibus, acutiusculis, convolutis, intus albido-tomentosis, extus lepidibus minutis stellatis vestitis, ferrugineis vel nigrescentibus, ca. 10 cm longis et 1,4—1,7 cm latis. Staminum tubo testaceo, 1,2—1,5 cm longo, glaberrimo, apice in columellas nonnullas ad 0,5 cm longas diviso, filamentis 6—7 em longis, testaceo-albidis; antheris hippocrepidiformibus. Ovario cinereo-tomentoso; stylo staminibus sub- aequilongo, apice in stigmata 5 linearia diviso. Fructibus oblongo-ellip- soideis, laevibus et dense tomentosis, lana albido-rosea repletis; semini- bus pyriformibus, 5 mm longis, 3,5 mm diam. Argentinae prov. Jujuy: Quinta pr. Laguna de la Brea [7. VI. 01; Fr. 126; florens. — Juli 01; fructiferum]. 9. Malvastrum amblyphyllum R. E. Fr., l. c., p. 6 (Taf. II, Fig. 9—10). Frutex humilis (ca. 0,5 m altus), erectus, ramosus, ramulis viridibus, teretibus et pilis stellatis albidis, longis, adpressis vel patentibus dense vestitis; internodiis ad 6 em longis. Foliorum petiolis 1—3,5 cm longis, supra canaliculatis, dense et longe stellato-hirsutis. Laminis 3,5—7 cm longis, 3—7,5 cm latis, membranaceis, viridibus subtusque parum palli- dioribus, supra sparse, subtus densius adpresse stellato-hirsutis, orbiculatis vel late ovatis et versus apicem truncatum vel rotundatum sensim an- gustatis, basi truncatis vel parum cordatis, margine basi integra excepta crenatis (crenaturis ad 7 mm latis et 1—1,5 mm alis, rotundatis et obtusis vel triangularibus et acutiusculis); nervis 5—7 e petiolo radiantibus. Flori- bus solitariis, subsessilibus vel breviter pedunculatis, pedunculis 4—5 mm longis et pilis stellatis albido-flavescentibus densissime obtectis. Bracteolis linearibus, acutis, 5 mm longis, 0,5 mm latis, extus stellato-hirsutis, intus glabris. Calyce ca. 7 mm alto, post florationem paullum accrescente, ad 2/,— |, inciso, laciniis ovatis vel late ovatis et longe acuminatis, extus et intus apicem versus hirsutis, ca. 5 mm longis et 3—4 mm latis. Pe- talis flavis, glabris, 6—7 mm longis. Staminibus una cum tubo cire, 2 mm longo et pilos radiatos albidos ac patentes gerente 4—5 mm longis. Fructibus orbiculatis depressis, ca. 9 mm diam. metientibus; carpidiis 11—15, fulvis, 4 mm altis, 4,5 mm latis et 1,5—2 mm crassis, semiorbi- culatis et dorso canaliculatis, apice planis et adpresse albido-hirsutis (praeterea glabris) anguloque interno apiculo uno, angulo externo apiculis duobus brevibus, vix 0,5 mm longis praeditis. Seminibus reniformibus, glabris, 2,5 mm metientibus. Bolivia: Gran Chaco, Fortin Crevaux ad Rio Pileomayo, in silva aperta [18. IV. 02; Fr. 1610]. Repertorium novarum specierum. 106 Rob. E. Fries: Zur Kenntnis der Phanerogamenflora Die Art steht den M. scabrum (Cav.) Greke. und scoparium (Jacq.) Grcke. sehr nahe. Sie scheint mir jedoch von diesen gut spezifisch ge- schieden zu sein, besonders durch die sehr charakteristische, breite und abgestumpfte Form der Blätter, wie auch durch den tiefer gelappten Kelch, die grösseren und mit kürzeren Spitzchen versehenen Karpiden etc. 10. Sida Esperanzae R. E. Fr., 1. c., p. 8 (Taf. II, Fig. 11—13). Frutex 0,5—1 m altus, erectus, ramosus, ramulis teretibus, dense breviterque glutinoso-hirsutis; internodiis usque ad 5 cm longis, vulgo tamen brevioribus. Foliis petiolatis; stipulis linearibus, hirsutulis, ca. 2 mm longis; petiolis laminam dimidiam subaequantibus, 5—12 mm longis, teretibus et supra paullo applanatis, sicut ramulis hirsutis; laminis mem- branaceis, viridibus et concoloribus, supra et subtus pilis simplicibus et stellatis adpressis vestitis, ovatis vel rotundato-ovatis, basi cordatis et apice breviter acutis, margine basi integra excepta crenatis (crenaturis utrinque 5—10, rotundatis, obtusis vel acutiusculis, '/¿—1 mm altis, ad 2 mm latis); nervis 5—7 e petiolo radiantibus, supra planis, subtus vix prominentibus, venulis inconspicuis; laminis maximis 2 cm longis, 1,4 cm latis. Floribus axillaribus, solitariis vel ramulo accessorio abbreviato florente auctis; pedunculis dense glutinoso-hirsutulis, foliis paullo brevioribus (fruetiferis usque ad 2 cm longis), medio vel paullo supra medium arti- culatis et interdum geniculatis. Calyce angulato, pilis stellatis sparsis et pilis simplicibus uni- vel pluri-cellularibus numerosioribus praesertim supra nervos et ad margines loborum densis vestitis; tubo ad 3—3,5 mm longo, laciniis triangularibus, acutis, ad 3—4 mm longis, 2,5—3 mm latis. Petalis flavis, glabris oblique cuneiformibus, apice truncato-rotundatis, 4 mm longis et latis. Tubo staminum brevi, pilos sparsos gerente. Car- pidiis 5, rugosis, 2 mm longis, aristis binis pilosulis, 1,5—2 mm longis instructis. Seminibus oblongis, nigris, 1,5 mm longis, */, mm diam. glaberrimis, ad hilum solum pilos albidos densos gerentibus. Argentinae prov. Jujuy: Esperanza, loco sicco, aprico [12. IX. 01; Fr. 540; floribus fructibusque instructa]; S:a Clara, in silva aprica, sicca [29. VIII. 01; fructifera]. Diese Art steht der S. glutinosa Cav. sehr nahe. Durch die kleineren, mehr abgerundeten und mit einer anderen Behaarung versehenen Blätter, durch die unbehaarten Kronenblátter, die längeren Spitzchen der Kar- piden, wie auch durch am Hilum dicht behaarten Samen ist sie jedoch von dieser Art gut geschieden. Eine grosse habituelle Ähnlichkeit weist sie auch mit der Sida aurantiaca St. Hil. auf, welche jedoch u. a. durch die charakteristischen langen Haare der Sprossachsen und Blütenstiele und besonders durch die oben abgerundeten Karpiden (ohne Spitzchen) gekennzeichnet ist. 11. Gaya tarijensis R. E. Fr., l. c., p. 10 (Taf. II, Fig. 6—8). Suffrutex humilis (3 —4 dm altus), erectus et parce ramosus, ramulis pilis brevibus albidis densissime vestitis, demum glabrescentibus; inter- nodiis ad 3 cm longis. Petiolis foliorum inferiorum usque ad 4,5 em longis, superiorum brevioribus, sicut ramulis tomentellis; laminis 3—6 cm der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 107 longis, 5-12 mm latis, lineari-Ianceolatis vel late linearibus, acutis, basi cordatis et utrinque lobulis minutis dentibusve magnis 1—2 (interdum minus conspicuis) subhastatis, margine dentatis (dentibus !/; mm altis), supra et subtus viridibus vel cinereo-viridibus et pilis stellatis albidis adpressis plus minus dense tectis; nervis 7—9 e petiolo radiantibus, nervo medio subtus prominente, ceteris venulisque vix conspicuis. Pedun- culis floriferis ca. 5 mm longis, fructigeris usque ad 4 cm elongatis ac vulgo reflexis, breviter albido-tomentellis. Calyce 5—6 mm longo, in lacinias ovato-lanceolatas, 3,5—4 mm longas et 1,5—2,5 mm latas, primo erectas, demum retroflexas diviso. Petalis aurantiaco-luteis. Carpidiis 14 (vel interdum 13), cordatis, 9—10 mm longis et 6—7 mm latis, primo viridibus et pilos sparsos breves gerentibus, maturis fulvis glabrisque. Seminibus pyriformibus, 2 mm longis, 1,5 mm latis, fuscis breviterque albido-pilosulis. Bolivia: Tarija, in eampo sicco, aprico [20. I. 02; Fr. 1133]. Nur mit Zögern habe ich diese Art aufgestellt. Die grosse Ähnlich- keit und nahe Verwandtschaft mit Gaya Gaudichaudiana St. Hil. ist offen- bar. Jedoch liefert die mit durchgehends zahlreicheren Karpiden versehene Frucht ein wichtiges unterscheidendes Merkmal, welches ja sogar inner- halb der Gattung für die Artengruppierung verwendbar ist, Dazu kommen auch die längere und schmälere Form der Laubblätter, die etwas grósseren Kelehblütter, wie auch die mehr ausgezogen herzfórmigen und dadurch etwas längeren Karpiden. 19. Wissadula pedunculata R. E. Fr., 1. c., p. 12 (Taf. II, Fig. 1—5). Abutilastrum fruticosum, ca. 1 m altum, ramosum, ramis cortice laevi, cinerascente obtectis, ramulis teretibus, viridibus et pilis stellatis albidis - dense vestitis. Internodiis ad 4 cm longis. Foliis longe pedunculatis; stipulis linearibus, acutis, utrinque albido-stellato-hirsutis, 4—8 mm longis; petiolis tertiam vel dimidiam partem laminae aequantibus, ad 6 em longis, superioribus tamen longitudine decrescentibus, teretibus viridibus et pilis stellatis subdense vestitis; laminis membranaceis, utrinque viridibus, junioribus dense, vetustioribus pareius pilos stellatos, breves, albidos gerentibus supra demum subglabris, orbiculatis vel late ovatis, basi plus minus cordatis vel rotundatis, ad apicem acutum angustatis, margine crenatis (crenaturis rotundatis vel acutiusculis, ad 4 mm altis, 2—8 mm latis), 7—9-nerviis; lamina maxima 12 cm longa et 9 cm lata, superiori- bus sensim decrescentibus. Floribus axillaribus vel ad apices ramorum plus minus evidenter paniculatis, pedunculis 1—1,5 cm longis, fructiferis tamen valde elongatis (usque ad 5 em longis), 2—3 mm infra calycem articulatis, sicut ramulis stellato-hirsutis. Calyce 3 —6 mm alto, in lacinias ovato-triangulares, 1—3 mm longas et 2—3 mm latas, aeutas diviso, extus et intus ad marginem breviter albido-stellato-hirsuto. Petalis cuneiformi- bus, apice rotundatis, glabris, luteis, ca. 6 mm longis et 4—5 mm latis. Staminibus una cum tubo albido-piloso ca. 1 mm longo circ. 3 mm longis. Stylis 6—10, ca. 4 mm longis. Fructibus breviter cylindricis, 5—6 mm altis, 7—11 mm diam., pilis stellatis albidis dense vestitis; carpidiis 6—10, RF 108 M. T. Masters. lateraliter applanatis, apice subtruncatis et in angulo externo breviter api- culatis, loculo superiore semina 2, inferiore unum gerente; seminibus omnibus inter se similibus, reniformibus, nigris et pilis stellatis albis in- structis, 1,5—2 mm diam. Bolivia: Gran Chaco, Fortin Crevaux ad Rio Pilcomayo [16. IV. 02; Er. 1572. Die Art hat eine habituelle Ähnlichkeit mit der Wiss. gymnanthemum (Gris.) K. Sch., mit welcher sie auch von Schumann identifiziert worden ist. Schon durch die zahlreicheren Karpiden der Frucht, deren Anzahl bei gymnanthemum ungewöhnlich gering ist, ist sie jedoch leicht unterscheid- bar. Allerdings ist es hauptsächlich der Bau der Karpiden und deren Scheidewünde, wodurch die Art charakterisiert ist. Hierin stimmt sie nämlich mit der W. scabra Presl überein und gehört dadurch sogar einer anderen Sektion (Sect. Abutilastrum) der Gattung als W. gymnanthemum an. Diese Sektion ist, soviel ich weiss, bisher nur aus Mexiko, nicht aus Südamerika bekannt. XXXIV. Coniferae Chinenses novae ab M. T. Masters descriptae. (Ex: Journ. Linn. Soc. Bot., XXXVII 11906], p. 410—424.) 1. Pinus densata Mast., l. c., p. 416. Arbor 40—100-ped. (Wilson). Rami vetustiores fusci glabri, pulvinis parum prominentibus late oblongo-obovatis, medio incrassatis obsiti, Ra- muli novelli glabri fusco-aurantiaci, pulvinis prominentibus. Perulae sub- coriaceae castaneae oblongo-lanceolatae ad margines tenuiores albido- filiferae. Vaginae 10—15 mm long., squamis membranaceis albidis laceratis arcte convolutis sursum increscentibus constantes. Folia bina vel terna, 6—12 cm longa, linearia semiteretia vel subangulata ad margines serru- lata, ad apicem acutata. Canales resiniferi plurimi sub epidermide positi, meristela elliptica vel subtriangularis, fasciculus divisus cellulis lignes- centibus firmatus. Strobili gemini laterales subsessiles patentes seu re- curvati cirea 5 em long. 4 cm lat, ovoideo-conici. Squamae lignosae fuscae. Apophysis incrassatus pulviniformis superne transverse oblongus demum reflexus; umbo rhomboideus parum depressus deltoideo-mucronatus ; mucrone caduco. China occid., in silvis prope vallem Ya Lung ad alt. 9000—11000 ped. (Wilson 3015!). A species, according to Mr. Wilson, resembling the Scots Pine in general aspect and growing in forests at a higher altitude than any other Coniferae Chinenses novae. 109 Pine met with by him. The wood is used for making torches. It bears a close resemblance to P. densiflora, but differs especially in the thickened cushion-like apophyses. The resin-canals are mostly subepidermal, but, as in P. densiflora, some are occasionally found in the substance of the leaf, especially near the corners. 2. Pinus prominens Mast., l. c., p. 417. Arbor 25-ped.; ramis fuscis glabrescentibus, pulvinis late oblongo- obovatis dorso medio incrassatis. Novelli glabri aurantiaci, pulvinis parum prominentibus superne ad marginem eversis. Gemmae ovoideae in mu- cronem fastigatae. Perulae subcoriaceae, ferrugineae, lanceolatae acutatae ad margines albidas lacerato-membranaceae. Vaginae ad 2 cm long. squamis arcte convolutis membranaceis transverse sulcatis sursum jin- crescentibus. Folia bina linearia 10—14 cm dorso convexa, facie antica concava, apice cartilagineo- mucronata, marginibus obsolete serrulatis. Canales resiniferi numerosi subepidermide positi; meristela elliptica, fasci- culus vasorum bifurcatus. Amenta mascula —. Strobili sessiles patentes 4—5 cm long, 3 cm lat, oblongi, basi apiceque angustati, maturitate squamis expansis ovoideo-subglobosi. Squamae lignosae. Apophysis clavato-dilatatus, umbo prominens deflexo-assurgens rhomboideus apice subulato mucronatus. China oecid., versus Tu-chu-lu (Wilson 3016!). Allied to P. densiflora and to P. densata, but distinguishable by its buds, itu cones and prominent umbos. 3. Picea purpurea Mast., l. c., p. 418. Arbor 60-ped.; ramis vetulis griseis pulvinis parum prominentibus apice aequalibus patulis, ramulis novellis aurantiacis dense setosis, cica- trices subellipticae parum angulatae. Gemmae late ovoideae, squamis late oblongis subcoriaceis ferrugineis ad margines altius coloratis obtectae. Folia 10—12 mm long., linearia acuta curvata, complanata, facie superiore suleata glaucescentia, subtus nervo medio prominente carinata, utrinque stomatifera. Strobili immaturi 5—6 cm, purpurascentes, oblongo-cylindrati acutati. Bracteae haud visae. Squamae subcoriaceae late oblongae, su- perne productae ad margines undulatae saepe eversae. Seminis ala mem- branacea erecta asciiformis. China oceid., in silvis ad Sung Pan prope Tibetam, alt. 9500— 11000 ped. (Wilson 3026!). A very remarkable species belonging to the flat-leaved series, distin- guishable by the characters of the bark, foliage, and cones. 4. Picea Watsoniana Mast., l. c., p. 419. Arbor 40-ped. Rami vetustiores cortice gilvo seu fulvido in laminas tenues decidentes obtecti. Ramuli glabri, pulvinis prominentibus muniti. Pulvini oblongo-obovati superne erecti in petiolum brevem ascendentem angustati, cicatrix quadrangularis. Gemmae ovoideo-conicae, perulis sub- coriaceis ovatis acutis, ad margines tenuiores altius coloratis vestitae. Folia 10—12 mm long., linearia, eurvata, quadrangularia, ad apices acutas 110 M. T. Masters. cartilaginea, utrinque stomatifera. Strobili 5—6 cm long., deflexi oblongi. Bracteae late ovatae acutae parvae. Squamae subcoriaceae pallide fuscae glabrae, 13—14 mm long., spatulatae margine superne suborbiculatae ap- pressae integrae vel parum irregulariterque dentatae. Semina ala mem- branacea pallida asciiformi munita. China occid., prope fines Tibetae ad Sung Pan, alt. 6500 ped. (Wilson 3023!). At the request of Mr. Wilson, I have affixed to this species the name of Mr. C. Haines Watson, of the Chinese Maritime Customs Service. Mr. Watson accompanied Mr. Wilson in bis first journey to Sung Pan. The prolongation of the pulvinus into a short erect petiole is very marked in this species. 5. Picea asperata Mast., |. c., p. 419. Arbor ramis vetustioribus crebris aurantiacis, pulvinis oblongis seta- ceis apice angustatis foras deflexis, cicatrices quadrangulares. Gemmae conicae, perulis pallide ferrugineis, deltoideo-lanceolatis, resiniferis vestitae. Folia 12—15 mm long., linearia curvata, quadrangulares inter-angulos prominentes stomatifera dorso ad apicem fastigata. Strobili 8—9 cm long., 12—14 mm lat., cylindrato-oblongi. Bracteae oblongo-spatulatae apiculatae squamis multo breviores. Squamae appressae subcoriaceae pallidae fuscae basi angustatae, apice rotundatae subintegrae. Seminis ala erecta membranacea, pallide ferruginea, oblonga obtusa, squama parum brevior. China occident., prope Tibetam in silvis prope Sung Pan, alt. 6000—11000 ped. (Wilson 3025!). Similar to P. Watsoniana, which grows in the same district but at a lower elevation. It differs in the bark, in the pulvini (which in this species are setose and less distinctly petioled), in the more lanceolate bud-scales, in the leaves, in the larger cones, and in other details. Possibly the examination of a larger series of specimens would show intermediate conditions, proving that these characteristics are not to be absolutely depended on as points of distinction. 6. Picea aurantiaca Mast., 1. c., p. 420. Arbor 15—40-ped.; ramis vetulis glabris aurantiacis; pulvini glabri nitentes, lineari-oblongi, superne vix constricti exerti patuli, cicatrices subquadrangulares, Perulae late ovatae membranaceae ferrugineae. Folia ad 15 mm linearia curvata quadrangulata inter angulos prominentes sto- matifera ad apicem cartilagineo-mucronata. Strobili immaturi penduli 5—6 cm long., oblongi, purpurascentes. Bracteae? Squamae subcoriaceae appressae violaceae, parte superiore rotundatae violaceae. China occident, prov. Szechuan in silvis ad alt. 12000 ped. (Wilson 3029!). A species remarkable for the deep orange-coloured bark and the linear pulvini, scarcely, if at all, dilated at the apex. Coniferae Chinenses novae. 111 7. Picea retroflexa Mast., |. c., p. 420. Arbor ramis fusco-aurantiacis glabrescentibus, pulvini oblongi, superne dilatati patenti-reflexi, cicatrix quadrangularis. Folia —. Strobili 10—12 cm long., cylindrato-oblongi. Bracteae —. Squamae coriaceae fuscae apice rotundatae imprimis appressae demum arcte reflexae. West Szechuan, ubi vulgaris prope Ta-chien-lu (Wilson 3030 A). Very remarkable in its sharply decurved cone-scales. It is possible that the recurved condition of the one-scales may prove to be exceptional, as a similar condition has been observed as a malformation in the com- mon Spruce. The scales are in some cases covered with a fungus which Mr. Massee identifies as Pleosporopsis strobilorum, a cosmopolitan species, attacking the cone-scales of Conifers; see Greville, Scot. Crypt. Flor,, p, 215. 8. Abies recurvata Mast., l. c., p. 423. Arbor 50—80-ped., cortice rubro-fusco. Rami glabri pallide fulvidi, pulvinis oblongo-spatulatis rugulosis parum prominentibus obsiti, cicatrices orbiculares pulviniformes albidae juventute rubro-marginatae. Gemmae subglobosae pallide fulvidae resiniferae. Folia dense spiraliter disposita quaquaversa arcte deflexa assurgentes 10-—12 mm long. 2—3 mm lat., lineari-liguliformes, curvata apice rotundata apiculata, facie superiore canaliculata glaucescentia, facie inferiore nervo medio prominente carina- tae utrinque stomatifera. Canales resiniferi duo dorsales sub epidermide prope extremos positi. Hypoderma crassum. Strobili aggregati breviter pedicellati 7— 8 cm long. (ut videtur) ovoideo-oblongi? Bracteae squamis fere aequilongae, spatulatae, margine superiore denticulatae ad apicem in processum deltoideum productae. Squamae subcoriaceae transverse ellipticae, 2 em lat, 1 cm long. basi inter lobos rotundatos patulos euneatim angustatae. China occident., “Min Valley" in silvis ad alt. 8000—9500 ped. (Wilson 30211). This is a very remarkable species, unlike any other in its strongly decurved bui assurgent leaves. Mr. Wilson speaks of it as a very local species, forming entire forests in the Min Valley one day's journey south of Sung-pan. The tree reaches a height of 50—80 ft. and has reddish- brown bark. ‘The leaves are deep green or very glaucous, varying very mueh in this respect. The specimens were gathered in September 1903, but the cones had already fallen to pieces and I was only able to gather half-cones. The cones are small, erect, brown, borne in elusters at the ends of the branches and near the tops ofthe trees. The timber is hard, resinous, and highly valued for building purposes. T faited to obtain any seeds, so that it is not in cultivation." — Wilson in litt. 112 E. Hackel. XXXV. E. Hackel, Gramina Cubensia nova.') (Ex: Primer Informe Anual de la Estacion Agronomica de Cuba, 1906, June 1, p. 409—412.) 1. Paspalum (Sect. Opisthion) dolichophyllum Hack., |. c., p. 409. Perenne, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, graciles, ad 5 cm alti, superne compressi, glaberrimi, nodis 4—5 obtectis, simplices, fere ad apicem usque foliati. Folia culmum longe superantia, eorum va- gina laxa, teres, praeter os pilosum glaberrima, internodium superans; ligula membranacea, ovata, obtusa, ad 2 mm lg., dorso pilis longiusculis dense stipata. Laminae anguste lineares, in parte inferiore semicylindri- cae, supra canaliculatae, in parte superiore sensim explanatae vel sub- convolutae, longissime acuminatae, subtus (extus) glaberrimae, supra puberulae, in parte inferiore pro maxima parte e costa media intus me- dullosa, supra albida, anguste viridi-marginata sursum sensim extenuata constantes. Spicae (in specimine unico) 3, alternae, circ. 2 cm a se in- vicem distantes, suberectae, circ. 2 cm lg., fere 3 mm lt., rectae, sessiles, rhachi glabra recta v. subundulata spiculis parum angustiore, dorso albo- vittata anguste viridi-marginata, pedicellis spicularum utrinque solitariis arrectis apice subpatellatis vix 1 mm longis. Spiculae biseriales ejusdem seriei haud imbricatae sed vix contiguae, ovatae, acutiusculae, 2,5 mm lg., 1,5 mm lt, acutiusculae, pallide viridulae. Gluma I postica, spiculae forma et magnitudine, convexa, 3-nervis, nervis lateralibus submarginali- bus, in !/ inferiore versus margines pilosula, ceterum glaberrima, gl. II I4» subaequans ei similis nisi plana, obtusiuscula, glabra; gl. III (fertilis) quam I ![ brevior (1,5 mm lg.), suborbicularis, obtusissima parum convexa, flavo-viridula, glaberrima, sub lente minutissime puncticulata. Palea glumam aequans, late ovalis. Antherae 0,6 mm lg. Cuba: Prov. de Habana: Calabazar, legg. Baker et Zarragoitia (no. 4545). Affine P. Lindeniano Rich. (P. longifolio Steud. Syn. I. 21, P. mega- phyllo Steud. |. c. 464), quod differt (secundum diagnosim) foliis margine distanter hispidulo-ciliolatis (ciliis basi tuberculatis), spicis 1—2, conju- gatis, spieulis imbricatis, ovalibus, obtusiusculis glaberrimis (ex Steud. in sicco corrugato-rugosis). Affine etiam P. Neesii Kunth et P. brachy- tricho Hack., sed ab omnibus hujus gregis speciebus differt foliis lon- gissimis eulmum superantibus in parte inferiore e sola costa media semi- cylindriea intus medullosa constantibus, spiculis latioribus, gluma fertili quam sterilis !/ breviore. 1) Der Nachdruck geschieht auf ausdrücklichen Wunsch und unter Aufsicht des Verf, da der Originaltext nicht nur in einer sehr schwer zugünglichen Zeitschrift steht, sondern auch voller, zum Teil sinnstórender Druckfehler ist. Fedde. À Gramina Uubensia nova. 113 2. Paspalum (Sect. Opisthion) Bakeri Hack., 1. c., p. 410. Perenne, innovationibus extravaginalibus. Culmi erecti, cire. 25 cm alti, valde compressi, glaberrimi, 3—4-nodes, simplices, apice breviter nudi. Vaginae laxae, internodiis breviores, compressae, praeter os parce seti- gerum glaberrimae, ligulae breves, vix 1 mm longae, membranaceae, truncatae, pilis paucis stipatae, laminae e basi subaequilata v. subito constricta lineares, sensim acutatae, 6—12 cm lg., ad 4 mm lt, planae vel secus nervum medium complicatae, glaberrimae, tenuinerves, summa culmi abbreviata (cc. 2 cm lg.), innovationum culmo pluries breviores. Spicae 2, internodio circ. 1:5 cm lengo separatae, inferior erecta, superior patula, 3—4 cm longae, subgraciles (2 mm lt.), rectae, inferior breviter pedicellata, rhaehi dorso plana undulata spiculis parum angustiore glaber- rima, pedicellis geminis, brevissimis, scabris. Spiculae inordinate 3-seriales, i. e. 4-seriales sed series 2 intermediae in unam confluentes, ejusdem seriei à se distantes, obovatae, obtusae, 2 mm lg., pallide virides, glaberrimae anticae planae, postice parum convexae. Gluma I et II spiculae forma et magnitudine, 3-nerves, I parum convexa, II plana; III (fertilis) spi- culam aequans, obovata, obtusa, flavo-viridula, glaberrima. Antherae 1,2 mm lg. Cuba: Prope Habana, leg. C. F. Baker (no. 1824), cui hanc speciem dedicavi. Affine P. dissecto L. quod differt spicae rhachi spiculas latitudine superante, spiculis biseriatis, glumis I et II suborbicularibus 5-nerviis, adhuc propius est P. livido Trin., quod differt spicis plerumque pluribus rhachi spiculis sublatiore saepe pilifera, spiculis dense 4-seriatis, ejusdem seriei imbricatis, late ellipticis nec obovatis, gluma I in nervis marginali- bus serrulato-scabra, III scabro-punctulata. 3. Leptochloa perennis Hack., |. c., p. 411. Perennis. Innovationes extravaginales, basi squamis aphyllis v. bre- viter laminiferis subcoriaceis stramineis dense tectae earumque ope basi incrassatae. Culmi erecti, circ. 60 cm alti, teretes nisi apice subcom- pressi, glaberrimi, cire. 8-nodes, e nodis superioribus ramos floriferos erectos procreantes, apice brevi tractu nudi. Vaginae internodia plerum- que superantes, teretes, laxiusculae, inferiores saepe a culmo remotae. Ligula e ciliis brevissimis. Laminae e basi rotundata lanceolata-lineares, longe acuminatae, ad 20 cm lg., et 8 mm lt., erectae, rigidulae. glabrae, utrinque laeves, margine scabrae, virides, tenuinerves. Panicula e spicis crebris (plus 20) facta, ovalis, laxiuscula, ec. 15 cm lg., rhachi brevi spicis plerumque oppositis rarius solitariis, sessilibus, simplicibus, gracili- bus ad 8 cm longis, rhachi trigona angulis scabra subundulata, spiculis biseriatis imbricatis subsessilibus (pedicellis minutis pulviniformibus glabris fultis) porrectis, oblongis obtusis 3-floris, 3 mm longis pallide viridulis leviter rubro-suffusis. Glumae steriles parum inaequales (1,8 : 2 mm) lanceolatae, acutae, 1-nerves, carina scabrae, fertiles superpositas ultra medium tegentes, fertiles oblongae, obtusae, muticae, compressae, carina- tae, carina scabrae, ceterum glaberrimae, 1 nerves, 2,5 mm lg. Palea 114 H. Léveillé. glumam aequans, lanceolata, acutiuscula, bicarinata, carinis scabra. Sta- mina 2, antheris minutis vix 0,3 mm longis. Ovarium oblongum glabrum, stylis brevibus, stigmatibus brevibus (0,6 mm Ig.) late ovatis plumosis. Flores ut videtur cleistogami. Cuba: Provincia Santa Clara prope La Magdalena, Cayamas, leg. Baker (no. 4617). Affinis L. virgatae Beauv. quae differt radice annua, spiculis plerum- que 5-floris, glumis fertilibus saepissime aristatis, 3-nerviis, nervis mar- ginalibus pilosulis. XXXVI. Commelinaceae novae chinenses ab H. Léveillé descriptae. (Ex: Mém. Soc. nat. Sci. nat. et math. de Cherbourg, XXXV [1906). p. 381—391.) 1. Floscopa Cavaleriei Lévl. et Vnt., l. c., p. 383. Caulis gracilis, glaber, inconspicue striatus; folia anguste lanceolata, glabra, margine anguste luteo-albida, amplexicaulia, alterna; vaginis 1 cm longis, non dilatatis, nec ciliatis, latere externo lineatim pubescentibus; panicula late divaricata; pedicelli et pedunculi ad basim et ad medium numerosis, minimis bracteolis muniti; capsula in tres valvas acutas, hya- linas, dorso virides inhiante. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, 15 oct. 1902, no. 782 (Jul. Cavalerie). 2. Cyanotis Bodinieri Lévl. et Vnt., l. c., p. 385. Caulis elatus, alternatim pilosus, rigidus et angustus; folia linearia, faleata, acuminata, mucronata, passim hispida; vaginis hyalinis, dilatatis, ciliatis; bracteis falcato-recurvis inflorescentiam duplo superantibus; brac- teolis barbatis, acuminatis, carinatis, non imbricatis; cymis pedunculatis, pedunculis plerumque longis, e vagina foliorum oriundis; floribus roseis; filamentis totis longe barbatis, sub antheras dilatatis et quasi fimbriatis. Kouy-Tchéou: mont du Lou-Tsong-Koan, montagne de N.-D. de Liesse; mont du Collège à Cha-Tsé-Po, 31 juill. et 10 août 1897, no. 1724 (Em. Bodinier). 3. Cyanotis Cavaleriei Lévl. et Vnt., l. c., p. 385. Caulis pubescens, erectus et divaricato-ramosus, vix ad nodos ramorum radicans; folia brevia, oblonga vel obovata, obtusa; vaginis curtis; bracteis cymam duplo superantibus; bracteolis perfecte imbricatis Helicem fingenti- bus, margine barbatis, conspicue punctatis. Kouy-Tchéou: district de Tin-Fan, sur les rochers, 5 nov. 1904, no. 1749 (Jul. Cavalerie). Voisin des C. barbata et C. cristata. S'éloigne du premier par ses feuilles obtuses et sa tige non rampante, et du second par ses bractéoles ponctuées et non striées, Commelinaceae novae chinenses. 115 4. Cyanotis Labordei Levl. et Vnt., l. c., p. 386. Caulis rectus, rigidus, alternatim pilosus; folia radicalia lateralia lon- gissima (20 cm), arcuata, aequilata, graminea; caulinaria vaginantia, va- gina non clausa; bracteae inflorescentiam aequantes; bracteolae arcuato- falcatae, parum hispidae, non barbatae; flores rosei, speciosi; filamentis totis barbatis, barba rosea. Kouy-Tchéou: environs de Tsin-Gay à Tchao-Sé, abonde dans les bois de pins de la montagne, 7 sept. 1899, no. 2734 (J. Laborde). 5. Commelina Cavaleriei Levl., 1. c., p. 387. Stolonifer. Caulis a basi ramosus, erectus, striatus, glaber (in juven- tute pilosiusculus); folia petiolata (petiolo distincto, 5—10 mm longo), ovata lata 20—25 mm lata 3—4 cm longa, illa Potamogetonis polygonifolii referentia; flores albi vix exserti e spatha parum elongato-falcata. Kouy-Tchéou: Tin-Fan, cultures, 5 oct. 1904, no. 1937 (Jul. Ca- valerie). Voisin de la forme à feuilles pétiolées du ©. bengalensis, mais distinet par ses spathes en éventail et sa souche stolonifere. 6. Aneilema Bodinieri Lévl. et Vnt., l. c., p. 389. Caulis elongatus (60 cm) non radicans, striatus; folia lanceolata, acuminata; vaginis parum dilatatis et pubescentibus; inflorescentia 4—5- flora, foliis superioribus multo brevioribus; floribus coeruleis; stamina fertilia 3; staminodia 4; omnibus filamentis glabris. Kouy-Teheou: Pin-Fa: près des chutes d'eau, 11 juin 1903 (Jul. Cavalerie). 7. Aneilema Cavaleriei Lévl. et Vnt., l. c., p. 389. Affinis A. nudifloro; a quo bene distinctus foliis gramineis; radicali- bus lateralibus et longissimis (60 cm) caulem aequantibus vel superanti- bus. Caule prope nudo 3—4-foliato; radicibus incrassatis et villosis; cap- sula trigona, lucidissima; inflorescentiae ramis cicatricibus notatis; floribus atrocoeruleis; stamina fertilia 2, staminodia 2; filamentis glabris; stylus ovario longior, capsulam adaequans. Kouy-Tchéou: Long-Ly, bord des ruisseaux, 13 juin 1902, no. 1328 (Jul. Cavalerie); environs de Kouy-Yang, bois de Kien-Lin-Chan, pied de la montagne, 17 juill. 1898, no. 2413 (Em. Bodinier). 8. Aneilema coreanum Levl. et Vnt., l. c., p. 390. Caulis debilis et gracilis non radicans, pubescens; folia angusta et brevia 3cm X 4—5 mm, glabrescentia, acuminata; vaginis dilatatis; flos unicus caerulescens, raro geminatus, folia superiora vix aequans; stamina fertilia 3; staminodia 3; filamentis omnibus glabris; capsula longe pedi- cellata ovata puberula calice persistente; stylo hispido capsulam aequante. Corée: route de Chemulpo à Séoul, dans les riziéres, 13 sept. 1889, — Kouy-Tchéou: environs de Tou-Chan, ruisseaux. rizieres, sept, 1899, no. 2735 (Jul. Cavalerie). 116 Rob. E. Fries. XXXVIL Rob. E. Fries, Scopariae generis species novae. (Ex: Arkiv fór Botanik, VI, 1906, no. 9.) 1. Scoparia nudicaulis Chod. subspec. praedensa R. E. Fries, I. c., p. 12, tab. nostr. V, fig. 2 et VIII, fig. 4 [Specimen Lorentzianum. !/»]. Syn.: Scoparia ericacea Gris. [non Cham. et Schl.] in Symb. argent., p. 239 (1879), pro parte [specimina saltensia]. Suffrutex humilis (2—2,5 dm altus), praecipue basi valde ramosus, ramulis erectis et dense fasciculatis, rigidis et obtuse angulatis, glabris; internodiis usque ad 2 cm longis. Foliis ternatis vel oppositis, sessilibus, rigidis, linearibus vel lineari-oblanceolatis, apice acutiusculis, basin versus sensim angustatis, marginibus subrevolutis, in foliis minoribus integris, in majoribus apicem versus dentatis (dentibus utrinque 1—4), glaberrimis et subtus glanduloso-punctatis; nervo medio solum conspicuo ac paulo prominente; laminis maximis 1,5 cm longis et 2,5 mm latis, versus apicem ramorum sensim decrescentibus. Floribus in axillis solitariis, pedunculis 4—7 mm longis, glaberrimis. Calyce 4-fido, glaberrimo, lobis ovatis vel lanceolato-ovatis, acutiusculis, ca. 2,5 mm longis et 1 mm latis, nervis tribus paulo conspicuis. Corolla alba, lobis rotundato-oblongis, 2,5 mm longis et 2 mm latis, fauce longe albo-pilosa. Capsulis globoso-ovoideis glabris, calyce evidenter brevioribus, 1,5 mm longis, 1 mm diam. Bolivia: Gran Chaco, Tatarenda, in campo aprico, graminoso [R. Fries no. 1892a; herb. Holm]. Argentina: Prov. Salta, Pasage del Rio Jura- mento [Lorentz et Hieronymus no. 279; herb. Holm, Berol. et DC.]. Die von mir eingesammelten bolivianischen Exemplare stimmen in allem mit den argentinischen überein, die von Grisebach zu Sc. ericacea geführt wurden. Mit dieser haben sie jedoch nichts zu schaffen. Die Verwandtschaft mit Sc. nudicaulis ist dagegen augenscheinlich. Im Ha- bitus unterscheidet sie sich jedoch im allgemeinen deutlich von dieser, wie aus Fig. 1 und 2 auf Taf. 5 hervorgeht; ein gut unterscheidendes Merkmal besteht ausserdem in der Lünge der Kelchzipfel im Verháltnis zur Kapsel. Die Anisitsschen Exemplare der Hauptart erinnern jedoch durch eine reichere Verzweigung und besser entwickelte Blätter etwas an die Unterart, sind aber durch den typischen kürzeren Kelch aus- gezeichnet. Ob Übergangsformen zwischen diesen sich finden (im zen- tralen Chaco?), ist noch festzustellen. 2. Scoparia divaricata R. E. Fries, |. c., p. 15, tab. nostr. II, fig. 1 et VII, fig. 7 [Specimen Sellowianum. 1/9]. Herba annua vel perennans, 1,5—3 dm alta, subsimplex vel basi in ramos nonnullos divisa, ramis in parte inferiore ramulosis vel saepius simplicibus, in parte superiore ramulos valde patentes floriferos emittenti- bus; radice verticali, valido (ad 4 mm diam.); internodiis angulatis, gla- bris, vix 1 cm longis, vulgo brevioribus. Foliis rigidulis, viridibus, oppo- sitis vel ternis, sessilibus, divaricatis vel etiam valde deflexis, linearibus et basin versus paulo angustatis, obtusiusculis, vulgo integerrimis sed Scopariae generis species novae. 1f7 nonnunquam dente uno alterove instructis, glaberrimis et subtus glandu- loso-punctatis; nervo medio subtus conspicuo, ceterum nervis inconspi- cuis; foliis maximis 15 mm longis et !/—-1 mm latis. Floribus in axillis solitariis; pedunculis patentibus, glaberrimis, 4—6 mm longis. Calyce 5-fido, laciniis lanceolatis, acutiusculis, glabris, trinerviis, 2 mm longis et 1/—/, mm latis, in fructu ad 3 mm accrescentibus. Corolla coerulea, 1—8 mm diam., fauce valde et 1,5—2 mm longe pilosa, lobis spathulatis vel oblanceolatis et apice rotundatis, c. 3,5 mm longis et 2 mm latis, calyce subduplo longioribus. Capsula ovoidea, subacuta, glabra, ca. 2,5 mm longa, 1,5 mm lata, lobis calycis aequilonga vel subbreviore, Brasilia: Prov. Rio Grande do Sul: sine loco acuratius indicato [Sellow d. 1282, d. 2448 et d. 2540; herb. Berol]; Bélem Vélho, ,zer- streut auf sonnigen Bergrücken* [Reineck et Czermak no. 19; herb, Holm, Monac. et Turic. sub nomine Sc. ericacea]; Canóas pr. Porto Alegre, in campis |Malme Il, 647; herb. Holm]. In der Blattform erinnert Scoparia divaricata recht sehr an ericacea, die jedoch durch ihren strauchartigen Wuchs, glandelhaarigen Blüten- stiel, kürzere Kelchzipfel usw. ausgezeichnet ist. Sc. divaricata steht jedoch unzweifelhaft der plebeja am nächsten, mit welcher sie in dem allgemeinen Bau der Wurzel und des Sprosses übereinstimmt. Durch die abgesperrten Zweige und die zurückgebogenen Blütter (siehe Fig. 1 auf Taf. 2) unterscheidet sie sich indessen schon habituell deutlich von plebeja. Die Blätter sind auch immer schmäler; ausserdem besitzen die Kelchzipfel eine gróssere Länge im Verhältnis zur Kapsel. Einen Beweis dafür, dass divaricata und plebeja auseinanderzuhalten sind, kann man auch ihren verschiedenen Verbreitungsgebieten ent- nehmen. Während die erstere auf die brasilianische Provinz Rio Grande do Sul beschrünkt zu sein scheint, hat die andere eine Verbreitung von Paraguay durch Entrerios herunter bis Uruguay, scheint aber in Rio Grande zu fehlen. 3. Scoparia mexicana R. E. Fries, l. c., p. 18, tab. nostr. VI, fig. 3 et VII, fig. 10 [Specimen Pringleanum no. 4851; 1/9]. Syn.: Scoparia annua (?) Pringle in sched. Herba perennis, rhizomate crasso (ad 4 mm diam.), apice ramos numerosos emittente, ramis usque ad 1,5 dm longis, prostratis vel adscen- dentibus, quadrangulis, glaberrimis: internodiis ad 2 cm longis, vulgo tamen brevioribus. Foliis rigidis et verosimiliter vivis carnosulis, pallide viridibus, oppositis vel ternis, anguste oblanceolatis, sessilibus et basin versus sensim cuneatis, apice obtusiusculis; laminis majoribus prope apicem utrinque dente uno alterove instructis, laminis minoribus integer- rimis, glaberrimis sed utrinque dense glanduloso-punctatis; nervo medio vix conspicuo, secundariis inconspicuis; laminis maximis 13 mm longis et sub apice 2,5 mm latis. Floribus in axillis solitariis; pedunculis pa- tentibus, glandulis stipitatis vestitis, glabrescentibus, floriferis ca. 6 mm longis, fructiferis usque ad 10 mm excrescentibus. Calyce fere ad basin 118 - Rob. E. Fries. 5-partito, laciniis anguste oblongis, obtusis, trinerviis, glanduloso-punctatis, 1,5 mm longis et 1/,—?/, mm latis, in fructibus ad 3 mm accrescentibus, Corolla violacea, 4—5 mm diam., fauce fimbriata, lobis cuneatis, ca. 2 mm longis, 1—1,5 mm latis, lacinias calycis subduplo superantibus. Stamini- bus glabris. Capsula ovoideo-oblonga, subacuta, 3,5—4 mm longa, ca. 2 mm lata, calyce circ. !/ longiore. Mexico: Prov. Oaxaca, Distr. Tlacolula pr. Zoquitlan [Seler: Pl. mexicanae no. 4 sub nomine Sc. flavae; herb. Berol.]; „Sandy fields near Oaxaca, 5300 ft.“ [Pringle: Pl. mexic. 4851; herb. Holm, Berol, Monac. et Turic.]. Die Art unterscheidet sich schon habituell gut von allen übrigen violettblütigen Scoparia-Arten, wie aus Fig. 3 der Taf. 6 zu ersehen ist. Die steifen, vermutlich etwas fleischigen Blütter, die im Vergleich mit der Kapsel kurzen, gleichmássig breiten und stumpfen Kelchzipfel, die ausgezogene Form der Kapsel u. a. m. charakterisieren dieselbe (siehe Fig. 10 auf Taf. VII. In den glandelhaarigen Blütenstielen stimmt sie mit ericacea überein, von der sie jedoch durch die angegebenen Charaktere leicht zu unterscheiden ist. 4. Scoparia excelsa R. E. Fries, |. c., p. 21, tab. nostr. III et VIII, fig. 12. Herba annua, radice verticali radiculas paucas emittente; caule 2—3,5 dm alto, erecto, stricto, ramoso, ramis simplicibus, patulis vel in- curvis; internodiis usque ad 4 cm longis, angulatis, glabris. Foliis oppo- sitis vel ternis, membranaceis, rhomboideo-spathulatis vel oblanceolatis, basin versus longe cuneatis, apice obtusiusculis, margine basi cuneata excepta dentatis (dentibus obtusis, utrinque 4 — 8, circ. 2 mm altis), supra et subtus glabris et glanduloso-punctatis, junioribus solum sparsissime glanduloso-pilosulis; nervo medio atque secundariis (utrinque 2—4) subtus paulo prominentibus, venulis inconspicuis; laminis maximis 4,5 cm longis et 1,6 cm latis, vulgo tamen longitudine circ. 2 cm et latitudine 0,8 cm metientibus. Floribus axillaribus, pedunculis gracilibus, patentibus vel vulgo divarieatis, glandulis stipitatis dense vestitis, fructiferis usque ad 1,8 cm longis, floriferis brevioribus, Calyce quinquefido, laciniis lanceolatis, acu- minatis, trinerviis et glanduloso-punctatis, 2—5 mm longis et 1 mm latis. Corolla flava, fauce pilis flavidis et circ. 1,5 mm longis dense barbata, lobis subrotundis, 4—4,5 mm longis et 3,5 mm latis, calycis laciniis evi- denter (vulgo duplo) longioribus. Filamentis 2 mm longis, glabris. Cap- sula oblongo-ovoidea, 3,5—4 mm longitudine et 2—3 mm latitudine metiente, calyce aequilonga vel eum paulo superante. Argentina: Prov. Jujuy, Piquete, loco umbroso [R. Fries no. 481; herb. Holm]. Scoparia excelsa steht unzweifelhaft annua sehr nahe. Die Exemplare, die ich von jener gesehen, sind jedoch schon habituell leicht von dieser an den grósseren Dimensionen sowohl der Sprosse als der Blütter zu unterscheiden, hauptsächlich aber an der Grósse der Blumenkrone, die bei excelsa eine bedeutend gróssere Lünge als der Kelch erreicht. Kenn- Scopariae generis species novae, 119 zeichnend für excelsa sind auch die langen und schlanken, dicht glandel- haarigen Blüten- und Fruchtstiele und die spitzen Kelchzipfel. 5. Scoparia montevidensis (Sprengel) R. E. Fries, l. c., p. 22, tab. nostr. IV, fig. 1 et VII, fig. 13 [Specimen Sellowianum. 1/,]. — Link et Otto, Ic. Pl. Sel., t. 60. Syn.: Microcarpoea montevidensis Spreng., Syst., I, p. 42 (1825). Scoparia flava Cham. et Schlecht. in Linnaea, II, p. 603 (1828). — G. Don, Gen. Syst., IV, p. 643 (1838). — Walpers et Schauer in Nov. Act. Acad. Caes. Leop.-Car., Vol. 19, Suppl. 1, p. 399 (1843). — Bentham in DC., Prodr., X, p. 431 (1846), partim. — J. A. Schmidt in Martius, Fl. bras., fasc. XXX, p. 265 (1862), pro parte. — Fritsch in Bihang till Kungl. Sv. Vet. Akad:s Handl., Bd. 24, Afd. III, N:o 5, p. 13 (1898). Scoparia ericacea Gris. [non Cham. et Schlecht] in Symb. argent., p. 239 (1879), pro parte [specimina entreriana]. 6. Scoparia montevidensis var. glandulifera (Fritsch in Bihang till K, Sv. Vet.-Akad:s Handl., Bd. 24, Afd. III, N:o 5, p. 14 [1898]) R. E. Fries: l. c., p. 23, tab. nostr. IV, fig. 2 [Specimen Lorentzianum. !/,]. Syn.: Scoparia flava Gris. [non Cham. et Schlecht.] in Symb. argent., p. 239 (1879), pro parte [specimina entreriana]. 7. Scoparia neglecta R. E. Fries, 1. c., p. 23, tab. nostr. V, fig. 3 et VIII, fig. 14 [Specimen a cl. Malme collectum. !/,]. Syn.: Scoparia pinnatifida Benth. in DC., Prodr, X, p. 432 (1846), pro parte [specimina Martiana]. : Scoparia flava Cham. et Schlecht. var. pinnatifida (Cham. et Schlecht.) Schmidt in Martius, Fl. bras. fase. XXX, p. 266 (1862), pro parte, — Pilger in Engler, Bot. Jahrb., 30, p. 193 (1901). Herba perennis sed etiam anno primo florifera, basi valde ramosa, ramis usque ad 3 dm longis, decumbentibus et pro parte etiam saepe subterraneis ac radicantibus, apicem versus plus minus adscendentibus; internodiis quadrangulis, glaberrimis, usque ad 2,5 cm longis. Foliis membranaceis, viridibus, ternis vel oppositis, glaberrimis et utrinque glanduloso-punctatis, obovatis vel oblanceolatis, vulgo usque ad nervum medium pinnatipartitis, pinnis 1—2-jugis, linearibus, obtusis et interdum dente uno alterove instructis; nervo medio subtus paulo conspicuo, ceteris inconspicuis; laminis maximis 1,5 em longis, 0,7 cm latis, sed vulgo mi- noribus, laciniis cire. 1 mm latis, Floribus axillaribus, solitariis; pedun- culis glaberrimis, patentibus, floriferis cire. 8 mm longis, fructiferis usque ad 15 mm longis. Calyce 5-fido, glaberrimo, laciniis ovato-lanceolatis, acuminatis, trinerviis, ca. 1,5-—2 mm longis, in fructibus accrescentibus, 2,5 mm longis. Corolla flava, fauce flavo-pilosa, laciniis obovatis et apice rotundatis, ca. 3 mm longis et 2 mm latis, calyce plus minus duplo lon- gioribus. Capsula globoso-ovoidea, glabra, 2,5 mm longa et 1,5 mm lata, laciniis calycis subaequilonga. Brasilia: Prov. Matto Grosso, Cuyabá [Manso: Martii, Herb. Fl. bras., no. 1297; herb. Prodr., Berol. et Monac.]; ibid., „zerstreut an einem 120 F. Fedde. ausgetrockneten Wasserlauf im Serradao“ [Pilger no. 811; herb. Berol.]; ibid., in campo arenoso, tempore pluv. plus minus inundato et in arena humida ripae fluminis Cuyaba [Malme: Itin. Il. Regnell. no. 2657, 2657a et 2657b; herb. Holm]. Sc. neglecta umfasst die meisten zu pinnatifida (oder flava var. pinnati- fida) geführten Exemplare, die mit gelben Blüten und geteilten Blättern versehen sind. Mit der echten pinnatifida haben sie wegen der Blüten- fürbung usw. nichts zu schaffen. Sie steht unzweifelhaft der montevidensis nahe, scheint mir aber doch gut als besondere Art wegen der Blattform, der kleineren und mehr runden Früchte, der allgemeinen Wachstums- art usw. aufrecht erhalten werden zu können. Sc. neglecta scheint eine von der sehr variablen montevidensis ausgegangene Form zu sein: deut- liche Zwischenformen habe ich nicht gesehen. Bemerkenswert ist ihre im Vergleich mit montevidensis beschrünkte Verbreitung. Alle Exemplare, die ich gesehen, stammen nämlich aus Matto Grosso und Paraguay her. Sie sind untereinander alle sehr über- einstimmend. Nur ein paar, die jedoch unzweifelhaft hierher zu führen sind, zeichnen sich dadurch aus, dass die Blütenstiele mit gestielten Glandeln versehen sind, und zeigen darin eine Analogie mit dem Ver- hültnis sowohl bei montevidensis als bei annua. Ich glaube daher diese herausheben zu müssen, indem ich sie aufführe als 8. Scoparia neglecta var. intermedia R. E. Fries, l. c., p. 25. Syn.: Capraria montevidensis (Spr.) O. K. var. intermedia O. K., Rev. gen., pl. III, 2, p. 239 (1898). Brasilia: Matto Grosso [O. Kuntze; herb. Berol. — Inter Villa Maria et Corumbá, in ripa fluminis Paraguay: Sp.-Moore no. 8471); ibid.]. Paraguay: La Trinitad ,sur les collines incultes* [Balansa no. 2367; herb. DC.]. XXXVIII. Species novas in Gardeners’ Chronicle, 3. ser. XXXVII (1905), descriptas compilavit F. Fedde. 1. Acanthus Perringi Siehe, |. c., p. 2 [Acanthaceae]. The roots are creeping and from rhizomes. Leaves sessile from 5 to 6 inches long, lancet-like, tapering, often deeply toothed and notched, and set with spines. Stem clothed with short hairs. The plant is from 1 to 1'/, foot high, and is almost entirely covered with large, handsome, decussate, rosy-red flowers. The bracts are large, ovate, pointed, and 1) Diese Exemplare sind von Sp.-Moore (in Trans. Linn. Soc. London, Ser. II, Vol. IV, p. 408. 1895) als Sc. pinnatifida angeführt worden. Spec. novas in Gardeners’ Chronicle, 3, ser., XXXVII (1905), descriptas. 121 sharply indented. They are provided with spines. The bracteolae are narrow and lanceolate. The upper sepal is entire, broadly ovate, nearly as long as the corolla; the lower one is also broad but smaller, and bi- partite above. The inner sepals are very narrow and lanceolate. The corolla is bright rose-coloured, with three lobes, The bracts and sepals are silvery-green streaked with rose-colour. The plant is closely allied to Acanthus Dioscoridis, according to Boissier's description. The differences are that the leaves of Acanthus Perringi are grey-green instead of bright green. The stem is very short and the leaves sessile. The stem leaves are extremely broad and arranged in an oval, not a circular form. They are somewhat broader than the root-leaves. The bracts are broad and ovate; they lower sepal is broad and not narrow or linear in shape. Cappadocia: Antitaurus, on cliffs, in dry, chalky loam, and in barren places at a height of from 5000 to 6000 feet. 2. Scaphyglottis Cogniauxiana De Wildem., 1. c., p. 33 [Orchidaceae]. Caules numerosi, plus minusve arcuati, ad nodos geniculati, flexuosi et interdum radicantes, virides vel fuscescentes, articulis inferne vaginatis, fusiformibus, 1,8—4 cm longis et 3—-5 mm diam., apic mono vel diphyllis. Folia suberecta, linearia, basi breviter vaginantia, rigidiuscula, uninervia, ad apicem obtusissima et suboblique emarginata, 6—11,5 cm longa et 2—3 mm lata, nervo mediano supra canaliculato subtus non vel vix pro- minente. Flores 1—3 subsessiles, squamis longiusculis arcte vaginati, plus minusve patuli, viridiflavi, squamis 4-6 mm longis. Ovarium lineare, rectum vel paulo arcuatum 11 mm circ. longum. Sepala tenuiter membranacea, leviter concava, trinervia, cire. 4 mm longa, acuta, dorsale, 2 mm latum, lateralia, 1,7 mm lata; petala erecta, lineari-subspatulata, subacuta, uninervia, vix obliqua, 4 mm longa et circ. 1 mm lata. La- bellum subtiliter 3—5 nervium concavum 3—5 mm long et 2,2 mm latum inferne angustatum, apice rotundatum, emarginatum, ad margines integer- rimum. Columna erecta, recta vel vix incurva, apice dentata, 2 mm circ. longa, et 1,8 circ. crassa. Brasilia: Blühte im Bot. Garten zu Brüssel. I should be elassed, as our description will show, closely with 5. prolifer (R. Br.) Cogniaux (cf. Fl. Bras., Orchid., V, pp. 10—17), which, like S. Cogniawxiana, has the chin of the flowers but slightly marked, a characteristic which at once caused me to assign the plant to this genus. The difference between the two species is easily seen: in S. prolifer the leaves are about 3/, to 1! inch long, and from 2,5 to 5 mm (about 1/10 to 1/, inch) wide, while in our plant they measure 2!/, to 4*/, inches long by 2 to 3 mm (!/, to !/, inch) wide, the latter therefore are narrower and longer. In S. prolifer the sepals are pointed, the petals subspatulate; obtuse, the lip emarginated; in S. Cogniauxiana, the sepals are pointed, the petals subacute, the lip brodered to the top. What still further differentiates the two plants is the length of the ovary, which in the older species, figured in 1824 by Lindley in the Botanical Register (t. 825), is very short, about 4 mm (or */¿ inch) long, and with bracts surrounding it to the top; in 122 F. Fedde. the newer species the ovary is much longer than the bracts sheathing it, and may be ?/; inch (11 mm) in length. 3. Stapelia divergens N. E. Brown, l. c., p. 49 /Asclepiadaceae]. Stems 1!/4—3 inches high, often decumbent at the base, 4-angled, 1/,—1/, inch square, glabrous, green or purplish; angles rounded, with conical, spreading teeth, 11/,—11/, line long, usually with a minute denticle on each side of the acute withering tips. Flowers 1—4 in a fascicle, successively developed near the base of the young stems. Pedicels 1—1!/, inch long, glabrous. Sepals 2!/, lines long, 1 line broad, ovate- lanceolate, acute, glabrous. Corolla, when in bud, shortly conical, acute, from a broad, flattened 5-angled base; when expanded about 2 inches in diameter, nearly flat, with a raised central annulus, very minutely ciliate with simple hairs all along the lobes, otherwise glabrous on both sides, slightly rugulose on the inner surface; lobes about 9 lines long and 7 lines broad, deltoid-ovate, very acute or acuminate, light yellow, laby- rinthically marked on the lower two thirds (as well as on the disc ‘of the corolla) with thick, irregularly ramified brownish-crimson lines, the marking on the apical part becoming broken up into spots; annulus about 1?/, line high, nearly, circular, with a horizontally spreading (scarcely recurved) rim, bright canary-yellow, marked in the basin-shaped rugulose depression with rather crowded small round brownish-crimson spots, which are absent from the smoother rim, under neath the margin of which is a crenated band of connected brownish-crimson spots. Outer coronal-lobes ascending-spreading, 2 lines long, 1 line broad at the base. 2—2!/, lines broad across the tips of the two subulate, straight, widely divergent points into which they are divided for two-thirds of their length pale yellowish, dusted with dark crimson-brown on the points, with a triangular spot at the base of the notch and a square spot of crimson brown at the base. Inner coronal-lobes 2-armed, pale yellowish, dusted with dark crimson-brown; outer arms 1!/ line long, erectly spreading, compressed-filiform very slightly thickened (not distinctly clavate), and very minutely tuberculate at the apex; inner arms 2 line long filiform, clavate, and minutely tuberculate at the apex, connivent at the base, then erect with recurving tips. Origin unknow; probably a native of South Africa. 4. Vanda Watsoni Rolfe, |. c., p. 82 [Orchidaceae]. Plant almost identical in habit with Vanda Kimballiana Rchb. f. Leaves subterete, channelled on the upper surface, up to 14 inches long by 2 lines broad, narrowed upwards and subacute, with membranaceous sheaths at the base, dull dark green. Scapes slender, a foot or more long, about 12-flowered. Bracts ovate-oblong, obtuse 2, lines long. Flowers white, with some red-brown spots on the crest and interior of the sac of the lip. Dorsal sepal obovate-spatulate, obtuse, 9 lines long; lateral pair similar, but oblique at the base, 10 lines long. Petals 9 lines long, obovate-spatulate, obtuse, deflexed, twisted at the base so as to bring the back surface to the front. Lip 8 lines long by nearly 6 lines broad; Spec. novas in Gardeners' Chronicle, 3. ser., XXXVII (1905), descriptas. 123 front lobe cordate-elliptical, obtuse, fimbriate concave, inflexed at the base till the margins meet, side lobes incurved, fleshy, truncate, with two acute angles, about a line long; base saccate; sac obtuse, nearly 2 lines deep, 1!/ line broad from side to side, but only half as broad from front to back, deep yellow inside, dotted with redbrown, with an erect 3-lobed yellow callus filling the front of the sac. Column 3 lines long, white, its foot bearing a truncate or obscurely 3 lobed callus opposite to the one in the sac. Annam: (W. Micholitz). It grows at about 5000 feet altitude, and will probably require the same treatment as V. Kimballiana and V. Amesiana, which three species form a very natural section of the genus. 5. Caltha elata Duthie, I. c., p. 178 /Ranunculaceae]. Caulis elatus, atro-virides et interdum rubescens. Folia suborbiculata, argute serrata, inferiora longe petiolata, lobis basilaribus imbricatis; petiolo cylindrato, haud suleato. Flores 1—1,7 poll. diametro. Stamina plurima. Lobi stigmatici breves. Folliculi erecti, rostro brevi. ; Hazara: (Falconer 1837; Duthie's Collector 1899). — W. Tibet: (Falconer 1888). A tall, handsome plant, similar in many respects to C. polypetala Hochstetter, but the cylindrical petioles at ance distinguish it from that species as well as from the common Marsh Marigold (C. palustris). It agrees with the latter in the overlapping of the basal lobes of the leaves, but the leaves are more rounded and the marginal teeth are very acute; it also differs by having rather smaller flowers, more numerous stamens, and shorter stigmatic lobes; the follicles also are erect (not spreading), and their beaks are much shorter. It is a taller plant than C. palustris, and comes into flower considerably later. 6. Rosa sorbiflora Focke, |. c., p. 227, fig. 96 [Rosaceae]. I suggest this name because the inflorescence is like that of Sorbus Inflorescence at the end of the branches, corymbose (branchlets many- flowered) as in Sorbus or Viburnum (fig. 96, B). Flowers about !/, inch (scarcely 2 cm) in diameter. The outermost sepals often with filiform or trifid appendices. Styles elongated over the orifice of the receptable; fruits scarcely 5 mm in diameter. Climber, 6 feet high. West Hupeh (coll. E. H. Wilson, 823). 7. Coelogyne Lawrenceana Rolfe, l. c., p. 227 [Orchidaceae]. Pseudo-bulbs ovoidoblong, 2 to 3 inches long, 1- to 1!/, inch broad, diphyllous. Leaves broadly lanceolate, acuminate, attenuate at the base into a distinct petiole, 8 to 11 inches long, about 1!/, inch broad. Scape arising from the apex of the mature pseudo-bulb, about 7 to 8 inches long, 1-flowered. Bract spathaceous, clasping the rhachis, obtuse, striate, 11/, to 11, inch long. Ovary 14 lines long, with six very prominent angles. Sepals oblong, somewhat narrowed towards the apex and sub- acute, obtusely keeled behind, and somewhat gibbous at the base, 2 inches long. Petals linear, acute, nearly 2 inches long by rather over a line 124 F. Fedde. broad. Lip strongly 3 lobed, 2 inches long, subsaccate at the base; side lobes oblong, rounded at the apex, 1!/, inch long; front lobe broadly ovate, apiculate, somewhat undulate, recurved, 11/, inch long; dise with three rows of crested keels extending to the base, with an additional pair at the base inside the lateral keels, another at the apex outside the lateral pair, and a few additional teeth on either side nearer the margin; filaments of crest 1!/, line long in front, the rest about !/; a line long. Column elavate, incurved, winged in the upper half and at the apex, 11/, inch long. Colour of flower light buff-yellow, with the front lobe of the lip cream-white, and a larger orange blotch at the upper part of the crests; below this and on the upper part of the side lobes the ground colour is irregularly marbled and dotted with light cinnamon. while the base of the lip is bright yellow, and the crests are tipped with cinnamon. Column whitish-green. Annam: Recent importation. The present species is distinct from all of them, and perhaps most resembles C. Micholitziana in habit, though the flower is nearer to C. speciosa in size, and borne on a taller scape. C. psittacina is of more robust habit, but has smaller flowers of ditferent colour, and the scapes are produced from the young growths, not from the mature bulbs, as in C. Lawrenceana. The latter has light buff-yellow sepals and petals, while the front lobe of the lip is cream-white, and the disc deep orange in front and bright yellow near the base. There are five keels on the disc of the lip in front, which are much fimbriated and tipped with brown, while the inner three extend down to the base. 8. Cymbidium Schröderi Rolfe, 1. c., p. 243 /Orchidaceae]. Pseudo-bulbs oblong, sub-compressed, with numerous rings represent- ing the base of the leaf sheaths, up to 6 inches long by over an inch broad. Leaves elongate-linear, rounded or obtuse at the apex, sub- coriaceous, up to 2 feet long by 9 lines broad. Scape arcuate, a foot long and bearing five flowers, but apparently not fully developed. Lower bract lanceolate-oblong, acuminate, 1!/⁄ inch long; the others triangular, acute, and 2 to 3 lines long. Pedicels ?/, to 1!/, inch long. Sepals lanceolate-oblong, acute, obscurely carinate, the dorsal somewhat concave, about 1*/, inch long, 6 lines broad. Petals lanceolate, acute, subfaleate, as long as the sepals, 4 lines broad. Lip strongly three-lobed, recurved, 1*/, inch long: side lobes erect, oblong, with a broadly triangular sub- obtuse apex, an inch long; front lobe recurved, ovate, acute, slightly undulate, 6 to 8 lines long; whole inner surface of lip pubescent or shortly hirsute; disc bearing a pair of fleshy, nearly parallel keels, very prominent in front and hairy throughout. Column elavate, areuate, with acute margins, over an inch long. Colour of sepals and petals green, somewhat lined and minutely dotted with red-brown. Lip light yellow, with five or six strong red-brown stripes on the side lobes, and the front lobe bearing a narrow median line, and a zone of red-brown in front, Spec. novas in Gardeners' Chronicle, 3. ser., XXXVII (1905), descriptas. 125 similar to that of C. Lowianum, but narrower and lighter in colour; disc bearing a few red-brown spots. Column yellowish-green, lined and dotted with red-brown on the face, and suffused with dark redpurple at the apex. Annam: Recent importation. 9. Cyrtanthus inaequalis James O'Brien, |. c., p. 261, fig. 110 /Ama- ryllidaceae]. Bulb globose, 1!/, inch in diameter, prolonged into a neck 1 inch in length. Leaves 2—3 contemporary with the flowers, 1 foot or more in length, linear narrowest at the base, where they are almost triangular, keeled on the under side, channelled above, green tinged with purple at the base. Peduncle erect 1 foot high, cylindrical, slightly compressed, hollow, green tinged with purple. Spathevalves four, two large and two small, lanceolate. Flowers four in an umbel (in the specimen seen), more or less erect, curved; pedicels !/, to !/; inch; ovary ovoid. Perianth 2*/, to 3 inches long, tubular in the basal half, the other half having free segments, the lower one decurved, the lateral two spreading, the upper three inclined forward over the stylé, that peculiar character being very pronounced when the flowers are mature. Stamens biseriate, three of them reaching nearly to the tips of the segments. Style filiform, stigma tricuspidate, not protruded. Colour of the flower bright coralred. Cape Colony: In the neighbourhood of Georgetown (Cutbush). 10. Kalanchoe magnidens N. E. Brown, 1. c., p. 370 /Crassulaceae]. Plant 21}, feet or more high, quite glabrous in all parts; the stem, leaves and calyx are green, with a scarcely perceptible glaucous bloom. Leaves with a petiole 3/,—1 inch long, and a blade 2— 3*/, inches long, 8/,—921/, inches broad, the lower elliptic-ovate; the uppermost oblong or lanceolate-oblong, all obtuse, broadly cuneate at the base, with usually three (rarely four) large, obtuse distant teeth on each side. Inflorescence laxly branched, the ultimate cymes compact, ?/,—1!/, inch in diameter, nine to twenty-five flowered. Pedicels 1—3!/, lines long. Sepals !/, inch long, nearly 1 line broad, lanceolate, acute. Corolla four-lobed, light salmon coloured; tube 5--5'/, lines long; lobes !/, inch long, nearly 1 line broad, lanceolate, very acute, recurved-spreading. Stamens included, in- serted in the throat of the corollatube; anthers blackish. Hypogynous glands ?/,—1 line long, subulate, yellowish. Carpels included, gradually tapering into the styles, green. Uganda: (T. Dawe 1904). 11. Kalanchoe angolensis N. E. Brown, l. c., p. 370. Stem about 3 feet high, !, inch or more thick at the base, clothed with a spreading pubescence. Leaves opposite, fleshy, brittle, the lower about 4 inches long and 2 inches broad, the upper gradually smaller, oblong, elliptic-oblong or lanceolate-oblong, obtuse or subacute, recurved and concave beneath at the apical part except the three to four upper pairs, channelled along the middle of the rest of the leaf on the upper Side; midrib prominent and rounded beneath, somewhat thinly covered 126 F, Fedde: Species novas in Gardeners' Chronicle etc. on both sides with a very short, spreading, and rather indistinct pubes- cence, dark green, shining. Cyme terminal, compound, 3—4 inches or more in diameter, flat topped, with the main branches 1—1!/, inch long, pubescent, green. Bracts 1—2 lines long, subulate, pubescent. Pedicels '/,—11/, line long, pubescent, green. Calyx divided to the base into 4—5 lanceolate, acuminate lobes, */, inch long, about 3/, line broad, pubescent, light green. Corolla-tube !/, inch long, obtusely 4—7 angled at the enlarged base, light green, pubescent; limb ?/, inch in diameter, with 4—7 widely-spreading lobes 3—31/, lines long, 1!/,—2 lines broad, oblong, very obtuse, with a terminal awn !/, line long, rich bright yellow, slightly darker at the centre, pubescent on the back. Stamens in two rows, included, glabrous; filaments !/, line long. Hypogynous glands 2 lines long, filiform, acute, yellowish-green, glabrous. Carpels included, lanceolate, tapering into slender styles 3/,—1 lin. long, green. Angola: (John Gossweiler). 12. Arachnanthe annamensis Rolfe, l. c., p. 391. A stout, erect plant about 18 inches high. Leaves somewhat recurved, linear-oblong, somewhat bilobed at the apex, coriaceous, 11 inches long by an inch broad, bright green. Inflorescence over a foot long, six- flowered in the upper half. Bract ovate-oblong, obtuse, 5 lines long. Pedicels 14 lines long, suffused with light pink. Flowers much resemb- ling Arachnanthe moschifera in shape and appearance. Dorsal sepal sub- spatulate-oblong, sub-acute, over 2'/, inches long by 5 lines broad at the apex, very heavily barred with red-brown on a yellow ground. Lateral sepals spatulate-oblong, sub-obtuse, falcate and approximate at the apex, 1*/, inch long by 7 lines broad at the apex, coloured like the dorsal. Petals spatulate-oblong, sub-obtuse, strongly falcate, 1! inch long by !/; inch broad at the apex, coloured like the sepals. Lip mobile, strongly 3-lobed, about 10 lines long. Side lobes triangular, acute, ineurved, and nearly meeting at the apex, over ! inch long, light yellow striped with red-brown, the basal angle lilac. Front lobe fleshy, compressed and keeled, with an oblong auricle over a line long on either side of the base, bi- fureate at the apex, the lower tooth short and fleshy, a line long, the upper subulate, acute, suberect, 3 lines long; base of the front lobe light yellow, rest red-purple; crest consisting of an erect, oblong, dorsally- compressed eallus, 2 lines long, situated at the base of the front lobe, and terminating in a short, aeute tooth at either angle, white with a few purple spots at the apex. Column very stout, 5 lines long, lilac-purple in front and at base behind, reddish-purple at the apex. Annam: (Micholitz). Vermischte neue Diagnosen. 127 KIKIN: Vermischte neue Diagnosen. 133. Primula Dielsii Petitmengin in „Le Monde des Plantes“, IX, no, 44 (1901), "p. 15. Efarinosa, glaberrima. Folia 1—2 cm diametientia, membranacea, glabra, subtus glauca, orbicularia vel oblongo-orbicularia vel elliptica, ob- tusa, intacta, in petiolum laminam aequantem vel superantem, basi dila- tatum et vaginantem coarctata. Scapus nullis. Pedicellis aequantibus folia vel superantibus. Flores longiuscule pedicellati; pedicelli 1,5—3 cm longi. Calyx 5—6 mm longus, tubuloso-campanulatus. Lobi plus minusve rotundato-cbtusi. Corollae dilute-caerulae tubus calycem valde superans, 1—5 em longus, infundibuliformis. Limbus 2,5—3 cm diametiens, lobi obeordati, emarginati. Capsula globosa, calyce tubo inclusa. W. China, 4500 m (Wilson, ho. 4030), 134. Alchemilla (S Alpinae) Vaccariana Buser in Bull. Soc. Bot. Ital., 1906, p. 61. »Foglioline* 5, piu raramente incompletamente 6, larghissime, a forma variabile da oblungo-obovata fino a obovato-arrotondata, o + troncate an- teriormente e quindi intaccate da denti ineguali, grandi e profondi, estesi o grossolanamente pettinati. Foglie di un verde cupo, nerastre al disopra, debolmente sericee e verdastre al di sotto. Stipole larghe, molto lasse; orecchiette ovali, venate di verde. Rizoma a lunghi stoloni epigei (come A. saxatilis). Infiorescenza terminale-fastigiata a modo della saxatilis, ma a glomerali più lassi, i superiori pitt ravvicinati. -— Fiori piu grandi di quelli della saxatilis e più distintamente peduncolati. Valle d'Aosta: Val di Gressoney (Monte Rosa): Issime a Mühnes salendo ai laghi di St. Grat 2100—2300 m (Christillin e Vaccari). (Gneis. Un esemplare di questa specie, perfettamente conforme alla pianta di Issime, si trova, unito ad uno tipico di subsericea Reut., nell'erbario centrale di Firenze coll'etichetta 4. subsericea Reut. Alpes de Vaudier et Val Lucerna. Juillet 1859, E. Rostan. Oss. Questa forma e in qualche maniera intermedia fra A. saxatilis Buser e À, subsericea Reuter, ma colla forma delle foglie e colla dentatura grossolana propria dell A. grossidens Buser. Neanche come forma estrema esso potrebbe essere assimilato all'A. subsericea, essendo l'aspetto dell'in- fiorescenza quasi completamente identico a quello della saxatilis, ed i fiori troppo piccoli, Su un largo cespo, tre foglie solamente presentavano un 6% lobo poco sviluppato, gli altri erano 5-fogliati come nella saxatilis. 135. Alchemilla (S Pubescentes) radiisecta Buser, l. c., p. 65. Foglie radieali 7-lobate, le inferiori arrotondate, a seno mancante o molto stretto al di sopra del picciolo, le superiori arrotondate-reniformi, a seno assai stretto. Lobi lunghi e profondi, intieri nei fianchi; quelli delle foglie inferiori arcuati, eguaglianti la metà del raggio del lembo, sovrapponentisi coi lati uno sull' altro e nascondenti le incisioni cunei- formi; quelli delle foglie superiori troncati, eguaglianti ?/; del raggio, 128 Vermischte neue Diagnosen. distanti, lungamente cuneiformi, diritti. — Denti poco numerosi, 4—5 da ciascun lato; grandi, ovali o allungato-mammiformi e mucronulati sulle foglie inferiori; assai profondi, subdigitiformi, molto distanti sulle foglie superiori. — Foglie piegate a carena, cartacee, verdi-glauche al di sopra, mediocremente pelose sulle due faceie di peli lassi, irto-vellutate sulle coste al di sotto. Foglie inferiori colorantesi rapidamente in rosso vinoso. — Stipole cortissime e larghe, quasi glabre; orecchiette breve- mente triangolari o oblungo-ovali, venate di verde o tendenti al violaceo, prestamente diventanti brune. — Fusto (e piccioli) diritti, rigidi, eretti, da 1—2 volte più lunghi delle foglie, abbastanza densamente irto-vellutati, colorantisi al sole di un rosso-bruno cupo o nerastro; rami eretti, ad angoli molto acuti. Fiori fascicolati in false ombrellette, glomeruli in- feriori lassi, un po’ distanti, i superiori condensati, confluenti. Fiori grandi (pel gruppo), giallastri, ben vellutati. Urceoli turbinati da giovani subsferici in frutto, a nervature molto sporgenti, irto-vellutati su tutta la superficie. Sepali uguaglianti gli urceoli, larghissimi, arrotondato-ovali, molto acuminati, subvellutati sul dorso, obliquamente eretti dopo l'antesi e nascondenti spessissimo lo stilo abbastanza sporgente. Calicetto grande. — Pedicelli tutti vellutati da !/; ad 1 volta piu lunghi dell’ urceolo. Foglie 20—42 X 18—37 mm. — Fusti 7-21 cm. — Piccioli fino a 71/¿ cm. — Fiori larghi 4 mm circa. — Pedicelli 2!/,—4 mm. — Urceoli e sepali 1*/, mm. Valle d'Aosta: Val de St.-Marcel, tra Praborna e la Chaz 2100—2300 m e di lá fino al Col Coronas 2300—2900 m (Vaccari). — Val di Cogne fra Peiratza e col Fenêtre di Champorcher 2500—2900 m (Vaceari). Si ritrova nel Vallese Meridionale: Val de Saas, Schwarzbergalp 2400 m sopra Mattmark dove Buser ne raccoglieva nel 1888 qualche raro esemplare in mezzo ai numerosissimi di flabellata e intermedia, senza pero riuscire a ritrovarla nel 1889, ; : L'A. radiisecta è assolutamente del tipo della A. flabellata Buser di cui costituisce la razza subnivale, come la subsericea Reuter lo é dell’ alpina L., lintermedia Haller fil. della colorata Buser. Essa si distingue adunque dal tipo per mezzo dei suoi fiori più grandi, dai lobi fogliari piu lunghi; e parimenti per i suoi denti pit profondi, cid che gli conferisce, per quanto riguarda il fogliame, Vapparenza di una glaberrima, vellutata. L'infiorescenza é un po’ più condensata che quella del tipo, le foglie caulinari un po’ più grandi, il colorito estivale più scuro. Non bisogna perd confonderla coll intermedia, che è di consistenza più molle, piu erba- cea, di un verde grigiastro, a indumento meno abbondante e, meno gene- rale (le prime foglie e i piccioli sono quasi glabri, i pedicelli inferiori pelosi, i superiori glabri) a foglie ondulate. a fusti subflessuosi, arcuato- ascendenti, a denti fogliari piü stretti ecc. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. - Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren. Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosolles auch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen. .. .. e ` Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Daes das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pig. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hiüfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze: die -Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW ii Dessauer Strasse 29 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfinger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pig. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art. über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » .-. ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“: Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 61—66 Band IV No. 9—14 1. Juli 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt fiir Sammlung und Veróffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- winschte Satzánderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzelgen: Bulletin de (Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l'Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. 1ère série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 31 zu richten Da Nummer 27—28 (II, No. 1—2) fehlt, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummer gebeten, diese dem Heraus- geber zuzusenden. | Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore iNos6bcag en à de BV Band 1. Juli 1907 XL. Turneraceae novae Uleanae ab Ign. Urban descriptae. (Originaldiagnosen.) 1. Piriqueta densiflora Urb., nov, spec. Fruticosa, ramis hornotinis pilis stellaribus flavidis, quorum radius intermedius plerumque non evolutus est, dense v. densissime obsitis, se- tulis secernentibus brevibus raro adjectis; stipulis nullis; foliis 7—3 mm longe petiolatis, oblongo-lanceolatis usque lanceolato-linearibus, basi ob- tusis v. acutis, apice obtusis, 10—4 cm longis, 2,5—0,6 cm latis, 4—6-plo longioribus quam latioribus, ab apice usque ad basin crenulatis v. serru- latis, supra pilis stellaribus flavis densissime obtectis, subtus pube stellari tenui albo-cinerea tomentosis, basi eglandulosis v, crenis infimis apice glandulosis; inflorescentiis axillaribus cincinnosis postremo usque 6 cm longis multi- et densifloris, prophyllis binis evolutis, axibus pseudorhacheos 2—3 mm longis, pedicellis 2—3 mm longis; floribus homoeostylis; calyce 8—9 mm longo, in !/, alt. coalito; petalis flavis 8 mm longis; fructi- bus globulosis, 5—6 mm diametro, dorso obsolete tubereulatis; seminibus parum v. vix curvatis, 3 mm longis, non tuberculatis. Frutex 0,4 —1 m altus. Rami annotini brunescentes glabrescentes teretes, lenticellis albidis obtecti, hornotini ad apicem plus minus obtusan- guli, gemmis serialibus obviis, postremo saepe in ramos evolutis, Folia plana, nervis supra subimpressis, lateralibus utroque latere 5—7 sub an- gulo 30—40? abeuntibus, supra obsolete, subtus manifeste reticulato- anastomosantibus, pilis stellaribus supra et ad nervos subtus pluriradiatis, quorum radius intermedius interdum paullo elongatus est, subtus multo tenuioribus pallidis. Inflorescentiae 0,7—1,5 cm longe pedunculatae, usque 20-florae, rhachi setulis brevibus secernentibus obsita; prophylla linearia, sterilia vix 1 mm, fertilia fere 2 mm longa. Calyx pilis stellari- bus flavido-tomentosus et setulis secernentibus parcis obsitus; tubus ob- conieus; lobi lanceolati acuminati, 3- v. sub-5-nerves. Petala calycem parum superantia, obovata, antice subtruncata, 5,5—6 mm lata, glabra, corona suborbiculari 0,6 mm longa usque ultra medium in fila linearia Repertorium novarum specierum. 9 130 Ign. Urban. dissecta. Filamenta tubo vix 0,5 mm longe adnata et hoc loco dorso incrassata, glabra, 3 mm longa; antherae effloratae lanceolatae, apice obtusae, 2 mm longae, in ?/, alt. affixae. Styli 2,5 mm longi, glabri, antheras aequantes, ramis 2—3 ca. 0,5 mm longis antice brevissime fim- briatis. Ovarium ovatum pilis erectis dense vestitum, 25—30-ovulatum, Fructus breviter pilosi, nunc setulis secernentibus intermixtis; valvae postremo dorso sordide flavidae, intus pallide stramineae ovatae obtusius- culae. Semina oblonga, superne 0,7—0,8 mm crassa, postremo nigres- centia, elevatim reticulato-striata, hilo suboblique semigloboso, chalaza non prominente, arillo usque ad basin adscendente unilaterali lobulato, sordide albido. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Chapadáo da Serra do S. Ignacio, m. Febr. fl. et fr.: Ule no. 7517. Obs. Ex affinitate P. sidifoliae Urb. var. multiflorae Urb., quae foliorum forma, floribus in cincinno remotioribus, heterostylis, pedicellis longiori- bus, stylis apice multifidis, seminibus dimidio v. duplo crassioribus recedit, 2. Piriqueta scabrida Urb., nov. spec. Frutieulosa, ramis hornotinis pilis stellaribus aureis rigidis, quorum radius intermedius plus minus elongatus est, dense obsitis; stipulis nullis; foliis 0— 2 mm longe petiolatis, anguste ovatis v. ovalibus v. superioribus ovato-oblongis, basi rotundatis, apice obtusis v. acutis, 4—1 cm longis, 2,5—0,5 em latis, cr. duplo longioribus quam latioribus, inferioribus plus minus manifeste crenato-dentatis, superioribus integris, utrinque pilis stellaribus dense aggregatis scabridis, basi eglandulosis; pedunculis axillari- bus 15—5 mm longis 1-floris, prophyllis nullis, pedicellis 3—10 mm longis; floribus heterostylis; calyce 8—12 mm longo, in !/, alt. coalito; petalis carneis, 15—17 mm longis; fructibus globulosis, 6— mm diametro, dorso sub pube granulato-tuberculatis; seminibus vix curvatis, 2,3 mm longis, non tuberculatis. Fruticulus 30—80 cm altus. Rami annotini brunescentes, horno- tini usque 35 cm longi et usque 2,5 mm crassi, teretes non v. vix striati, pube brevissima simplice et setulis secernentibus deficientibus, radiis pubis stellaris intermediis crassitie rami paullo longioribus v. brevioribus, sim- pliees, gemmis serialibus non observatis. Folia plana, nervis supra sub- impressis sed in sulcis iterum prominulis, lateralibus utroque latere 4—6 sub angulo 30—40? abeuntibus non v. parum anastomosantibus, pilis stellaribus pluriradiatis, radio intermedio paginae superioris caeteris paullo longiore, Flores initio ad apicem ramorum conferti, deflorati fructusque remoti, Calyx extrinsecus pilis stellaribus aureis dense obtectus; tubus obconicus; lobi lanceolati, superne sensim angustati v. acuminati, 3—5- nerves. Petala calycem dimidio superantia glabra, corona suborbiculari margine in dentieulos lineares plus minus profunde lacerata ca. 1 mm longa. Filamenta tubo ca, 0,5 mm longe adnata et hoc loco dorso in- crassata, glabra, longiora 8 mm, breviora 4 mm longa; antherae effloratae ovato-oblongae, apice obtusae, 2—2,5 mm longae, dorso in !/, alt. affixae. Styli glabri, longiores 5 mm longi, flabello e ramis ca. 20 linearibus Turneraceae novae Uleanae. 131 composito fere 1 mm longo, antheras 2,5 mm longe superante, breviores 2 mm longi divergentes, flabello iterum dividendo ca. 20-ramuloso, fere 1 mm longo, ramulis extremis brevissimis ab antheris cr. 2 mm longe distantibus. Ovarium ovatum hirsutum multiovulatum. Fructus pilis erectis breviter hirsutum; valvae dorso sordide virides, intus flavo-albidae breviter ovatae obtusiusculae. Semina (non plane matura) crebra, ob- longo-cylindracea, 0,7 mm crassa, elevatim reticulato-striata, hilo vix prominulo, chalaza non prominente, arillo usque supra medium adscen- dente unilaterali albido. Hab. in Brasiliae civitate Bahia prope Taboleiros frequens ad viam Remanso versus, m. Jan. fl.: Ule no. 7505. Obs. Ex affinitate P. Duarteanae (Camb.) Urb., foliis subsessilibus et pube stellari tantum obvia facile distinguenda. 8. Piriqueta Duarteana Urb. var. Ulei Urb., nov. var. Ramis hornotinis praeter pubem brevem secernentem et aliam tenuissi- mam pilis aureis crassitiem ramorum aequantibus v. superantibus hir- sutis; foliis 10— 5 mm longe petiolatis, ovatis, apice obtusis v. acutatis, 3—4,5 em longis, 1,5—3 cm latis; calyce 13—15 mm longo; petalis car- neis, 15 mm longis; seminibus oblongis. Fruticulus 30—60 cm altus. Folia basi rotundata v. saepius cuneatim angustata, plerumque longitrorsum plicata, basi excepta crenata, utrinque molliter tomentosa. Pedunculi fructiferi 5—10 mm, pedicelli 5—8 mm longi. Calyx in '/¿—'/; alt. coalitus. Petala calycem paullo superantia. Styli apice breviter flabellati. Fructus 7—8 mm diametro. Semina 2,2--2,5 mm longa, superne 0,7—0,8 mm crassa, postremo obseure brunea, arillo semen dimidium aequante. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Catinga et Taboleiro prope Re- manso frequens, m. Jan. fl. et fr.: Ule no. 7504. 4. Piriqueta carnea Urb., nov. spec. Frutieulosa, ramis hornotinis pube brevissima et setulis brevibus secernentibus dense vestitis; stipulis nullis; foliis 20—5 mm longe petio- latis, triangularibus v. ovatis v. anguste ovatis, basi truncatis, nunc leviter lateque emarginatis v. obtusis, apice obtusis v. superne sensim angustatis, 5,5—1 cm longis, 4—1 em latis, parum usque duplo longioribus quam latioribus, superne obsolete v. fere ad basin manifeste crenatis, utrinque pilis brevibus stellaribus vestitis, basi eglandulosis; pedunculis axillaribus 8—4 mm longis 1-floris, prophyllis nullis, pedicellis 4—7 mm longis; floribus heterostylis; calyce 15—20 mm, interdum tantum 12 mm longo, in !/4—!/- alt. coalito; petalis carneis, 20—35 mm longis; fructibus tri- gono-globulosis, 7—8 mm longis, dorso obsolete granulatis; seminibus parum v. vix curvatis, 2,5—3 mm longis, non tuberculatis. Planta 40—100 em alta. Rami annotini brunescentes pilosuli teretes, hornotini usque 40 cm longi et usque 3 mm crassi, teretes non v. vix Striati, pube brevissima simplice, setulis secernentibus crassitie ramorum 3—5-plo brevioribus, pilis basi stellaribus flavis brevibus rarissime inter- mixtis, gemmis et ramis serialibus obviis. Folia plana v. superiora gt 132 Ign. Urban. longitrorsum plicata, nervis supra subimpressis, subtus prominentibus et reticulato anastomosantibus, pilis stellaribus supra pluri-, subtus multi- radiatis, pallide flavis. Flores initio ad apicem ramorum conferti, posterius remoti, pedunculis post fructuum delapsum in axillis foliorum intermediorum et superiorum longe persistentibus. Calyx extrinsecus pilis stellaribus flavidis v. pallescentibus obsitus, setulis secernentibus ad tubum intermixtis; tubus obconicus; lobi anguste lanceolati acuminati, 3—5-nerves. Petala calycem duplo superantia, obtriangularia, apice subtruncata, 15—20 mm lata, glabra, corona suborbiculari margine irre- gulariter denticulata, 1,5 mm diametro. Filamenta tubo cr. 0,5 mm longe adnata et hoc loco dorso incrassata, glabra, longiora 7 mm, breviora 6 mm longa; antherae effloratae ovato-oblongae, apice obtusissimae, 2,5 mm longae, dorso in !/, alt. affixae. Styli glabri, apice brevissime v. obsolete multilobulati, ab antheris cr. 2 mm longe distantes, longiores 6 mm, breviores valde divergentes 1,5 mm longi. Ovarium ovatum, hirsutum, multiovulatum. Fructus breviter pilosi; valvae dorso sordide virides, intus flavo-albidae, ovatae, obtusiusculae. Semina creberrima, oblonga, 0,8 mm crassa, postremo bruneo-nigrescentia, reticulato-striata, hilo vix semigloboso, chalaza paullo prominente, arillo usque ad v. paullo supra medium adscendente, unilaterali, basi lobato, pallide brunescente. Hab. in Brasiliae civitate Bahia, in Serra do S. Ignacio frequens, m. Febr. fl. et fr.: Ule no. 7516. Obs. Ex affinitate P. Duarteanae (Camb.) Urb., sed floribus amplis, lobis stigmatosis vix evolutis statim dignoscenda. 5. Turnera Uleana Urb., nov, spec. Perennis, caulibus hornotinis pluribus 5—18 cm altis albido-villosis; stipulis non evolutis; foliis 5—1 mm longe petiolatis, ambitu ovatis v. anguste ovatis, basi acutis v. cuneatis, apice obtusis, 1,5—4 cm longis, 1—2 cm latis, dimidio v. duplo longioribus quam latioribus, margine cre- natis v. inciso-serratis, supra longiuscule pilosis, subtus tomento arachnoideo albido obtectis, superioribus satis longe supra basin biglandulosis; pedun- culis 2—3 mm longis, totis cum petiolis coalitis, prophyllis lineari- subulatis, pedicellis nullis; floribus heterostylis; calyce 10—12 mm longo. in !/j alt. coalito; petalis saturate flavis 10—12 mm longis; filamentis dorso basi ima corollae adnatis, sed inter sese disjunctis; stylis apice multiramulosis; ovario 6—10-ovulato; fructibus globulosis, sub pube laevi- bus; seminibus latiuscule oblongis arcuatis, solemniter elevatim reticulato- striatis. ` Caudex subterraneus lignescens. Caules procumbentes v. suberecti teretes, pube patente simplice crassitiei caulium aequilonga v. paullo longiore, simplices v. ramosi. Folia saepius longitrorsum plicata, nervis supra praesertim inter dentes impressis, dentibus in quoque latere 3—6, glandulis parvis v. mediocribus orbicularibus. Flores ad axillas foliorum summorum, post anthesin remotiusculi; prophylla 5—10 mm longa, inferne cr. 0,5 mm lata, integra villosa, basi eglandulosa. Calyx extrinsecus albido-villosulus, intus pubescens v. glaber; tubus cylindraceus, ad apicem Turneraceae novae Uleanae. 133 paullo ampliatus; lobi lineari-lanceolati 3-nerves. Petala calycem dimidio v. ultra superantia, obovata, apice truncata, inferne sensim angustata, superne cr. 7 mm lata, glabra v. basi pilosa. Filamenta calyci vix 0,5 mm longe adnata, glabra, longiora 7,5 mm, breviora 5 mm longa; antherae ovatae apice obtusae. Styli glabri, ramis stigmatosis iterum dividendo 15—20-ramulosis 2 mm longis, ramulis extremis eximie clavatis, longiores 7 mm longi, antheras fil. brev. fere 2 mm superantes, breviores 5,5 mm longi, ab antheris fil. long. vix distantes. Ovarium globosum, pilis erectis hirsutum. Fructus 3—4 mm longi, dorso infero breviter, supero longius albido-pilosi, intus minus manifeste nervosi, cr. 3-spermi. Semina 2,5 mm longa, superne 1 mm crassa, brunescentia, hilo bre- vissime apiculata, arillo angusto unilaterali usque supra apicem producto bruneo. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Taboleiro prope Remanso, m. Dec. fl. et fr.: Ule no. 7502. Obs. E serie Leiocarparum, habitu formas T. sidoidis L. rene sed nulli speciei arctius affinis. 6. Turnera pumilea L. var. Piauhyensis Urb., nov. var. Annua v. perennans, caulibus erectis 25—40 cm altis ramosis; foliis subduplicato-crenatis; floribus heterostylis; calyce 10—11 mm longo; pe- talis luteis 10—12 mm longis, antice cr. 8 mm latis; filamentis longiori- bus 8 mm, brevioribus 6 mm longis; stylis longioribus 8 mm, brevioribus 6 mm longis. Hab. in Brasiliae civitate Piauhy locis cultis in Serra da Lagoa, m. Jan. fl. et fr.: Ule no. 7510. 7. Turnera chrysocephala Urb., nov. spec. Frutex, ramis hornotinis pube simplice crispula brevi obtectis v. ad apicem tomentosis; stipulis lineari-subulatis 5—8 mm longis; foliis 1—15 mm longe petiolatis, ovatis v. ovato-ellipticis, basi obtusissimis v. subtruncatis, apice obtusis, 9—5 cm longis, 5,5—3,5 cm latis, 2—2!/;-plo longioribus quam latioribus, margine fere toto lobulato-crenatis, supra pilosis, subtus flavo-griseo-tomentosis, basi v. supra basin ad crenas in- fimas 2—4- raro 6-glandulosis; inflorescentiis terminalibus, 5—10 mm longe peduneulatis; floribus verosim. heterostylis; calyce 15 —18 mm longo, in 1}, alt. coalito; petalis flavis, 9 mm longis; filamentis solum- modo ope marginum cr. 5 mm longe cum calyce coalitis; stylis apice multilobulatis; ovario 12—16-ovulato; fructibus globulosis, dorso sub pube non tuberculatis; seminibus obovato-oblongis subcurvatis, manifeste longi- trorsum, obsolete transversim striatis, breviter pilosis. Frutex 0,5—2 m altus. Rami vetustiores teretes plus minus striati glabrescentes bruneo-nigrescentes, lenticellis parvis obsiti, hornotini pube grisea v. flavo-grisea obtecti, Stipulae ad basin petiolorum insertae. Folia nervo medio supra subimpresso, lateralibus utrinque 7—8 sub angulo 40—50? abeuntibus ante marginem bifurcatis, supra grosse reticulato- impressis, subtus prominentibus, erenis oblique triangularibus usque semi- ovalibus, postice non raro crenulam gerentibus, glandulis basalibus 134 Ign. Urban. mediocribus v. parvis nigrescentibus. Inflorescentiae bracteis 2—3 euphylloideis sed sessilibus orbicularibus v. breviter orbicularibus margine serratis involucratae, globulosae, 1,5—2,5 cm diametro. Flores brachy- styli tantum visi, sessiles; prophylla obovata v. oblonga, superne v. antice in lacinias lineares dissecta 7—10 mm longa, 2—5 mm lata flavo-hirsuta, eglandulosa. Calyx extrinsecus adpresse flavo-hirsutus, intus in parte superiore breviter pubescens; tubus cylindraceo-infundibuliformis cr. 4 mm diametro; lobi anguste lanceolati, dorso sub apice apiculati. Petala calycem perpaullo superantia, obtriangularia, antice truncata v. levissime et late emarginata, 10 mm lata, intus ad basin pubescentia, sub insertione in calycis tubum decurrentia. Filamenta quoad libera parce pilosa, lon- giora a basi 8—9 mm longa; antherae effloratae fere 2 mm longae, dorso in !/, alt. affixae. Styli recti, usque supra medium dense hirsuti, ramis stigmatosis cr. 0,6 mm longis cr. 18 latiusculis, 4 mm.longi, a basi an- therarum 0,5—1 mm longe distantes. Ovarium anguste ovatum, longe et densissime flavo-hirsutum. Fructus cr. 6 mm diametro, dorso flavo- hirsuti, intus brunescentes, oligospermi. Semina 4 mm longa, superne 1,7 mm crassa, dorso arcuata, ventre subrecta, flavo-brunea, chalaza vix prominente concaviuscula, hilo hemisphaerico, arillo unilaterali valde pli- cato viridi-flavescente usque ad apicem ascendente. Hab. in Brasiliae civitate Piauhy in Catinga da Serra Branca fre- quens, m. Jan. flor.: Ule no. 7167. Obs. E serie Capitatarum et ex affinitate T. stipularis Urb., quae foliis, capitulis lateralibus, calyce petalisque triplo brevioribus, ovario 3- ovulato ete. toto coelo abhorret. 8. Turnera bahiensis Urb., nov. spec. Frutex, ramis hornotinis pube brevissima crispula et pilis suberectis strigosis brevibus dense vestitis; stipulis 1—2 mm longis; foliis 10—4 mm longe petiolatis, ovato-oblongis usque oblongo-lanceolatis, basi acutis raro obtusis, antice sensim angustatis acutis, 7—3 cm longis, 2,5—1 cm latis, 21/,—4-plo longioribus quam latioribus, margine crenatis, supra breviter adpresseque pilosis, subtus crispule et dense pubescentibus v. tomento- sulis, basi v. supra basin 2—6-glandulosis; inflorescentiis lateralibus et terminalibus capitatis; floribus verosim. heterostylis; calyce 12 mm longo, in 3/, alt. coalito; petalis saturate flavis, 9 mm longis; filamentis solum- modo ope marginum cr. 4 mm longe cum calycis nervis coalitis; stylis apice breviter pluriramoso; ovario 25—30-ovulato; fructibus globulosis, dorso tuberculatis; seminibus ignotis. Frutex 1—3 m altus. Rami vetustiores teretes, in sicco plicato- striati glabrescentes bruneo-nigrescentes, lenticellis parvis obsiti, hornotini pube flavida obtecti, gemmis serialibus obviis. Stipulae lineari-subulatae, juxta petiolum insertae. Folia nervo medio in sulco prominulo, laterali- bus 8—10 sub angulo 45—55° abeuntibus, supra impressis obsolete v. vix anastomosantibus, crenis antice obtusis v. apiculatis, postice saepe crenulam gerentibus, glandulis parvis oruneis, superioribus si adsunt crenulam terminantibus, Inflorescentiae bracteis euphylloideis sub- Turneraceae novae Uleanae. 135 sessilibus v. sessilibus oblongo-lanceolatis v. lanceolatis 20—4 mm longis involucratae, 1—1,5 cm diametro, pauciflorae. Flores brachystyli tantum visi, sessiles; prophylla linearia v. lanceolato-linearia, ad medium dentes 2—4 lineares praebentia, eglandulosa, 4—6 mm longa, 0,6 -1 mm lata, pilosa. Calyx extrinsecus pilis brevissimis et longioribus flavidis ob- sessus, intus inferne glaber, ad apicem pubescens; tubus cylindraceo- obconicus, fere 4 mm diametro; lobi anguste lanceolati, e dorso sub apice breviter filiformi-apiculati. Petala calycem paullo superantia, anguste obovato-cuneata, apice subtruncata, 4,5—5 mm lata, ad basin albido- pubescentia. Filamenta quoad libera parce et tenuiter pilosa, longiora e basi 9 mm longa; antherae effloratae in !/; alt. affixae, ovatae, bre- vissime apiculatae, 2,5 mm longae. Styli recti, usque supra medium hirsuti, breviores 2,5 mm longi, ramis stigmatosis vix 10, cr. 0,35 mm longis, ab antheris cr. 1,5 mm longe distantibus. Ovarium anguste ovatum, densissime flavido-hirsutum. Fructus (annotini) 7—8 mm dia- metro, dorso pilosi et depresse tuberculati, intus brunescentes. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Capáo prope Sincorá 900 m alt., frequens, m. Nov. fl.: Ule no. 7302. Obs. E serie Capitatarum et ex affinitate T. capitatae Camb., quae habitu aequali gaudet, sed capitulis multifloris, prophyllis integris, calyce multo breviore, petalis albis v. albo-flavescentibus et praesertim filamentis tubo calycino basi ima tantum adnatis recedit. 9. Turnera leptosperma Urb., nov. spec. Fruticulus, ramis hornotinis pilis erectis v. suberectis breviter stri- goso-hirsutis; stipulis nullis; foliis 5—3 mm longe petiolatis, obovatis, ellipticis v. elliptico-oblongis, basi cuneatis v. in petiolum angusta- tis, apice obtusis v. rotundatis, 1—2,5 cm longis, 0,5—1,5 em latis, cr. duplo longioribus quam latioribus, margine usque ad v. fere usque ad basin crenatis v. serratis, supra strigoso-pilosis, subtus ad- presse albido-hirsutis, basi ipsa biglandulosis; pedunculis 2— 4 mm longis, totis cum petiolis coalitis, prophyllis lineari-subulatis, pedicellis nullis; floribus heterostylis; calyce 11—14 mm longo, in ?/;—fere !/, alt. tubu- : loso; petalis flavis, ad basin striis v. macula obscure violacea notatis, 9—12 mm longis; filamentis ope marginum cr. 1,5 mm longe cum nervis calycis commissuralibus coalitis; stylis apice breviter pluriramulosis; ovario 12—15-ovulato; fructibus globulosis, dorso sub pube granulato-tubercu- latis; seminibus anguste oblongis plus minus arcuatis, tenuiter et vix prominenti-reticulatis. Rami vetustiores bruneo-nigrescentes, postremo glabrescentes, in sicco plus minus plicato-striati, hornotini teretes, pube simplice brevissima crispula et longiore plus minus erecta strigosa, flavido-albida, internodiis 0,5—1 cm longis, ramis serialibus obviis, sed plerumque non evolutis. Folia utrinque subaequaliter v. plerumque ad basin paullo magis an- gustata, plana, nervo medio et praesertim lateralibus 6—8 supra subim- pressis, subtus prominentibus, glandulis binis basi limbi v. apice petioli obviis orbicularibus pallide flavidis. Flores initio ad apicem ramorum, 136 Ign. Urban: Turneraceae novae Uleanae. post anthesin remoti; prophylla 8—10 mm longa, inferne cr. 1 mm lata, integra, basi eglandulosa, breviter hirsuta. Calyx extrinsecus breviter albido-hirsutus, intus in tubo supero breviter pilosus; tubus obconico- cylindraceus; lobi lineari-lanceolati, apice lineari-apiculati. Petala ca- lycem paullo superantia, obtriangulari-obovata, antice subtruncata, medio brevissime apiculata, ad basin parce pilosa v. glabra. Filamenta glabra, longiora 6 mm, breviora 3 mm longa; antherae cr. 2 mm longae, lanceo- lato-lineares, superne sensim angustatae, non v. obsolete apiculatae, in 1}, alt. affixae. Styli intus longe pubescentes, recti, longiores 5 mm longi, ramis stigmatosis cr. 12 linearibus obtusis usque 1 mm longis, antheras 1,5 mm longe superantibus, breviores 3 mm longi, ramis stig- matosis usque 0,7 mm longis, ab antheris cr. 1 mm longe distantibus. Ovarium globosum, pilis erectis albido-hirsutum. Fructus 3,5—5 mm diametro, dorso brevissime pilosi et albido-hirsuti, intus reticulato-striati. Semina 3 mm longa, superne 0,7—0,8 mm crassa, postremo brunea, striis transversalibus paullo magis quam longitudinales approximatis, hilo hemisphaerico, chalaza crasse prominente concaviuscula, arillo semen aequante unilaterali albescente margine plus minus lacero. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Campo arenoso Serra do S. Ignacio frequens, m. Febr. fl. et fr.: Ule no. 7512. Obs. E serie Canaligerarum, sed nulli speciei arctius affinis, habitum T. Hasslerianae Urb. et T. pumileoidis Urb. referens. 10. Turnera stenophylla Urb., nov. spec. Frutex, ramis hornotinis minutissime pilosulis; stipulis triangularibus v. lanceolato-acuminatis 0,3—0,6 mm longis; foliis 5—1 mm longe petio- latis, lanceolato-linearibus, acutis v. sensim acuminatis 4—1,5 em longis, 0,5—0,2 cm latis, 6—10-plo longioribus quam latioribus, margine integris, subtus nervo medio et paucis lateralibus sublongitrorsis brunescentibus notatis, superioribus basi biglandulosis; pedunculis 1,5—2 mm longis, in- ferne v. basi tantum cum petiolis coalitis, prophyllis lanceolatis v. lineari- lanceolatis breviter v. longe acuminatis, pedicellis nullis; floribus verosim. . heterostylis; calyce cr. 10 mm longo, in ?/, alt. tubuloso; petalis flavis, 11—12 mm longis; filamentis ope marginum cr. 2,5 mm longe cum nervis calycis commissuralibus coalitis; stylis apice breviter pluriramulosis; ovario er. 9-ovulato; fructibus ovatis dorso tuberculatis; seminibus ob- longis subarcuatis obsolete longitrorsum, minute et densissime transversim striatis. Frutex 0,5—2 m altus. Rami vetustiores rubro-brunei glabres- centes, in sicco plicato-striati, hornotini pube minuta adpressa albida, inter- nodiis 1— 0,5 cm longis. Stipulae ad basin petiolorum abeuntes. Folia utrinque subaequaliter v. ad basin magis angustata, plana, nervo medio supra inferne prominulo, superne subimpresso, subtus crasse prominente, lateralibus utrinque 2—3 supra non v. vix conspicuis, subtus manifestis, supra minutissime pilosula, inferiora cujusvis rami eglandulosa, caetera glandulas ovales v. orbiculari-ovales gerentia. Flores ad axillas foliorum superiorum, sub anthesi remotiusculi, dolichostyli tantum visi; prophylla George Macloskie: Plantae novae Patagonicue. II. 137 4—13 mm longa, inferne 1 —1,5 mm lata, integra eglandulosa. Calyx extrinsecus glaber, intus supra foramina filamentorum pilosus; tubus. eylindraceus superne infundibuliformis; lobi oblongo-lineares 3-nerves, Petala calycem dimidio superantia, anguste obovato-cuneata, apice subtruncata. Filamenta parcissime pilosa, breviora a basi 5 mm longa; antherae 2 mm longae, lanceolato-lineares ad apicem sensim attenuatae, apiculatae, in !/, alt. affixae. Styli superne parcissime pilosi, ramis stigmatosis 1—1,2 mm longis cr. 10 subaequilongis, 7 mm longi, an- theras 1 mm superantes. Ovarium ovatum, brevissime pilosum, Fructus 4—5 mm longi, 3—4 mm crassi, dorso pilis brevissimis erectis obsiti, intus subrugulosi, plerumque 3-spermi. Semina 2,5—2,8 mm longa, su- perne 1,2 mm crassa, cinereo-nigrescentia, chalaza concaviuscula, arillo semen aequante margine lacero. Hab. in Brasiliae civitate Bahia in Serra do S. Ignacio frequens, m. Jan. fl. et fr.: Ule no. 7217. Obs. E serie Canaligerarum et ex affinitate T. arcuatae Urb., quae: statura humiliore 10—25 cm aita, ramis superne breviter pubescentibus, foliis plicatis, subtus 1-nervibus, omnibus basi glandulosis, calyce corollaque- majoribus, ovario 9— 20-ovulato, fructibus globulosis bene diversa est. XLI. George Macloskie, Plantae novae Patagonicae. 11.') (Auszug aus George Macloskie, Flora Patagonica, Sect. 3 u. 4, in: Rep. Princeton Univ. Exp. to Patagonia, 1896—1899, Vol. VIII, Botany, Part. V, pp. 595—810 [1905], pp. 811—905 [1906].) 7. Ovidia tenera (Phil. sub Daphne) Macl., l. c., p. 598. Patagonia: S. Patagon., by Lago Argentino; W. Patagon., by Rio Palena. 8. Ugni ugni (Mol.) Macl., 1. c., p. 602. Myrtus ugni Molina, 1828; Ugni molinae Turez; Eugenia ugni Hook. & Arn. (Chili and Bolivia; “uni” is the Indian name); Patagonia: W. Patagon. and Chonos Archipelago. (Fig. in Eng. & Prantl, III, 7, p. 65, C—F.) 9. Azorella hydrocotylifolia (Fielding € Gardn. sub Pozoa) Macl., l. c., p. 629. (Chilian cordilleras); Patagon. Chubut, in swampy mountain. meadows. 10. Osmorrhiza claytoni (Michx. sub Myrrhis) Macl., 1. c., p. 638. Washingtonia claytoni Britt., Osmorrhiza brevistylis DC. 1) Siehe Fedde, Rep. nov. spec., I (1905), pp. 113—115. 138 George Macloskie. (Himalayas, Siberia, Eastern N. Amer.); by Hatcher in Cor- dilleras of S. Patagon., and at Punta Arenas. 11. Vaccinium uliginosum L. var. patagonicum Macl., I. c., p. 649. Patagonia: Cordilleras of S. Patagon., by J. B. Hatcher, Feb., 1897. 12. Lebetanthus myrsinites (Lam. sub Andromeda) Macl., |. c., p. 649. Pernettya microphylla Gaud. Magellan; W. Patagon. 13. Lysimachia marginata Macl., 1. c. p. 652, fig. 84. Dwarf annual, with long, filiform roots and short stems, bearing alternate subsessile, entire, elliptical, glabrous leaves, 5 by 4 mm, sub- cuspidate, the leaf-nerves branching from the midrib, and reuniting sub- marginally, so as to produce a veinless margin, !/; mm broad. Flowers solitary in the axils, on short pedicels; sepals ovate-lanceolate, pale- greenish, imbricate; petals larger, 7-veined, pinkish. Stamens 5, inserted on base of petals, cohering in a column half-way up, antipetalous, anthers connivent. Filaments with yellow-stalked glands at base. Ovary superior, globular; style 1,3 mm long, unbranched, truncated. Ovules numerous, on free central placenta. S. Patagon., by J. B. Hatcher. 14. Statice bella (Alboff sub Armeria) Macl., 1. c., p. 655. Patagonia: Fuegia, alpine above Ushuaia. 15. Statice chilensis (Boiss. sub Armeria) Macl., 1. c., p. 655. S. cespitosa Poir. (Chilian Mts); Chubut; S. Patagon., by O. A. Peterson, on pampas by Coy Inlet, Nov. 13: by J. B. Hatcher at Cabo Negro, Jan. 13. 16. Statice chilensis var. magellanica (Boiss.) Macl., l. c., p. 655. Patagon. at mouth of Rio Chubut; valley of Rio Gallegos (Nor- denskj.); W. Patagon., by Rio Aysen and Lago Nahuel-huapi (Dusén); Magellan; Fuegia to Cape Horn; Staaten Is. Most of the genus in the Magellan lands belong to this variety. 17. Statice macloviana (Cham. sub Armeria) Macl., l. c., p. 655. Falklands (referred to Statice armeria by Hocker f., which is unknown in Antarctic Amer.); S. Patagon., at Coy Inlet (Peterson); Killik Aike (B. Brown, Dec. 25, 1899). 18. Statice patagonica (Phil. Macl., 1. c., p. 655. S. Patagon,, by Bahia Grande. 19. Limonium patagonicum (Speg. sub Statice) Macl., |. c., p. 656. Patagon., salt marshes by Rio Sta. Cruz and Rio Salado, near San Julien. 20. Pouteria splendens (DC. sub Lucuma) Macl., 1. c., p. 657. Patagon. 21. Satureia pusilla (Phil. sub Micromeria) Macl., l. c., p. 698. Patagonia: Magellan, by Safford at Gregory Bay. Plantae novae Patagonicae. II. 139 22. Monniera aquatica (Aubl. Macl., l. c., p. 720. Bacopa radicata Benth.; Herpestis radicata B. € H. Patagon., at Puerto Deseado. 23. Plantago (S Plantaginella) celorhiza Macloskie € Morris, |. c., p. 734, Di XXV, fig. C; Planta perennis pumila cinerea caudice cavo frutescente, dense et squarrose rosulato-foliifero, unde plures peduneuli uniflori, in radicem cavum conicum deorsum transeuntes. Folia plurima, squarrosa, crassius- cula, rigida, linearia, sessilia, basi scarioso lato, longa lana sericea occulto, integerrima, 6—8 mm longa, 1,5 mm lata, utrinque setis rigidis brevibus adpressis obsita, apice acuto, mucrone spiniformi siliceo munito. Pedun- culi e superioribus axillis sursum adscendentes, plures, rigidi, breviter folia superantes, 7—25 mm alti, cinerei setis adpressis, spica uniflora, Bracteae binae, subaequae et oppositae ad summum pedunculum insertae, Scariosae, costa angusta herbacea dimidium sepalorum paullo superantes, triangulo-ovatae, acutae, plus-minus 1,5 mm longae. Flos unicus inter bracteas binas sessilis, sepalis scariosis, costa herbacea excepta, late- ovatis, acutis, plus-minos 2 mm longis. Pyxis tertia parte calycem superans, late-ovoideus, apice longo stylo-basi persistente rostrato, circum- Scissilis ad tertiam partem inferam, 2,5 mm vel 2 mm. Semina pauca, forsitan saepius bina. S. Patagon., by Rio Coy. The type-specimen is no. 37 of the J. B. Hatcher collection in Princetown University; well characterized by its stiff, squarrose leaves, with long siliceous spines, and covered with white, appressed bristles, and by its 1-flowered, 2 bracted spikes, its long-beaked pyxis and its hollow caudex. 24. Cruckshanksia patagonica (Speg. sub Oreopolus) Macl., |. c., p. 740. Patagon. by Golfo de San Jorge; by Rio Chico, and in Central Chubut. 25. Valeriana macrorhiza (Poepp. sub Phyllactis) Macl., ). c., p. 748. (Chili); Patagonia: Chubut, in mountains by Rio Carren-leofü. 26. Gutierrezia brachyris Macl., 1. c., p. 780. Brachyris paniculata DC., non Gutierrezia paniculata Gray. S. Brazil. 27. Gutierrezia brachyris var. patagonica (Speg.) Macl., I. c., p. 780, Patagon., Chubut, in sterile hills. 28. Nardophyllum stehelinoides (DC. sub Aster) Macl., 1. c., p. 784. (Bonaria); S. Patagon., by Hatcher at Rio Sta. Cruz. 29. Dysodia belenidium (DC. sub Hymenatherum as a genus) Macl., 1. c., p. 828. (Chili; Argentina); N. Patagon., in rocky places by Rio Negro. 30. Cotula peduncularis (DC. sub Leptinella) Macl., 1. c., 830. (Quito); Patagon., by Savatier. 140 George Macloskie. 31. Senecio alboffianus (Alboff sine nomine) Macl., 1. c., p. 838. Near S. miser Hook. Heads solitary on branches. Rhizome long- fibrillose, branching, bearing many stems. Stems low, 8--10 cm, naked and scarred at the base, densely leafy and branching upwards, the branches ending in a 10—15 mm peduncle and head. Leaves linear- spatulate, attenuate-petiolate, entire or toothed near apex; the upper webby to tomentose. Heads small, campanulate. Involucral scales linear, their margin broad scarious. Flowers? Patagonia: Fuegia, Ushuaia. 32. Senecio danyausii Homb. & Jacq. var. pinnatifidus Macl., 1. c., p. 843. Very like S. danyausii lobatifolius, except that the leaves are somewhat more deeply serrate or pinnatifid. (Determined by Dr. O. Hoffmann.) By Hatcher at Rio Sta. Cruz, S. Patagon., Jan., 1897. 33. Senecio Dusenii O. Hoffmann, 1. c., p. 844, pl. XXX, B. Suffruticosa caule basi radicante adscendente parce ramoso, inferne: dense superne laxe foliato, ad partes juniores minute villosula more gla- brato; foliis obovatis vel oblanceolatis basi sensim in partem petioli-formem sessilem glaberrimam vel margine pilis paucis septatis minutissimis muni- tam angustatis, lamina propria glaberrima pinnatim 3—7-lobata vel den- tata, dentibus obtusis apice calloso-punctatis; foliis superioribus paulatim in bracteas lineares acutas pedicellorum et calyculi transeuntibus; capi- tulis mediocribus radiatis ad apices ramosum pauces (circiter 4) fastigiatis,. pedicellatis, pedicellis minute villosulis bracteatis, bracteis sicut squamis calyculi margine pilis brevibus paucis ciliatis; involucri campanulati squamis circiter 15 linearibus acuminatis viridibus marginatis, nervo obscuriore (vitta oleifera) vel hinc inde nervis 2 percussis apice minute puberulis disco aequilongis; ligulis involucrum duplo superantibus lineari- oblongis; styli ramis truncatis: ovariis glabris; pappo albo. W. Patagon., by Rio Aysen. Coll. Dusén, Jan. 8, 1897 (no. 472). The described branch is 24 cm high. Lower leaves somewhat crowded, about 25 mm long, 12 mm broad; the upper leaves gradually smaller. Heads 4 at apex of the branch, but in one strict lateral branch 3. Pedi- cels 4—8 cm long. Involucre 1 em high and slightly narrower. Corollas of ray with a slender tube, 5 mm long; ligules 12 mm long, 3 mm broad, tridentate, 4-lineate, closely resembling S. ofaeguianus Phil, but differing by its broader leaves, bracted pedicels and by having a calyculus. 34. Senecio Hatcherianus O. Hoffm., l. c., p. 847, pl. XXX, A. Fruticulus ramosus, ramis glabris strictis in parte inferiore dense foliosis, superne pedunculoideis, squamis paucis bracteatis, monocephalis; foliis parvis linearibus sessilibus obtusis, margine revolutis, integerrimis vel rarius sub apice in utroque latere unidentatis, undique glandulis minutis sessilibus dense obsitis, capitulis mediocribus, homogamis, circiter 50-floris; receptaculo convexo, involucri parce calyculati late campanulati squamis 15, more foliorum glandulosis, linearibus, breviter acuminatis, tenuiter paucinervatis, summo apice minute velutinis et sphacelatis; flori- Plantae novae Patagonicae. Il. 141 bus omnibus hermaphroditis breviter exsertis; corollis luteis in limbum 5- dentatum sensim ampliatis; styli ramis truncatis; ovario glabro; pappo albido. Cordilleras of Patagon., J. B. Hatcher, 1897. Shrub of 25 cm, somewhat rough below, from the scars of the fallen leaves. Leaves ranging up to 2 em by 2 mm. Upper leafless, part of the branches 4 cm long, with a few narrow bracts of 3 mm passing into the braets of the calyculus. Involucre 8 mm high, 12 mm broad. Corolla 6 mm. Similar to S. gilvus Phil. and S. trifidus H. A., but distinguished by the glandular pubescence and the form of the involueral braets. Type specimens, with Prof. O. Hoffmann, and no. 145 of Plantae Hateherianae in Princeton University, U. S. A. 35. Senecio magellanensis (Phil. Macl., l. c., p. 852. S. magellanicus Phil. (non H. € A). Patagonia: E. Fuegia. 36. Chaptalia integrifolia (Cass. sub Leria) Macl., l. c., p. 874. (Brazil); N. Patagon. 37. Nassauvia abbreviata (Hook. € Arn. sub Panargyrus) Macl., l. c., p. 871. Patagonia: Magellan; N. Fuegia (Dusén). 38. Nassauvia Candollei Macl., 1. c., p. 878. Panargyrus lagascae DC. 1838 non Caloptilium lagascae H. & A. 1835. S. Patagon. (by Hatcher in the Cordilleras. Feb. 11, 1897. One specimen has two heads close together on a forking branch). 39. Nassauvia Darwinii (Hook. & Arn. sub Panargyrus) Macl., l. c., p. 879, Patagonia: Magellan; Puerto Deseado; E. Fuegia (Dusén). (“Chiefly in the Eastern parts; a steppe plant.") Killik-Aike (Barnum Brown). 40. Nassauvia Dusenii O. Hoffm., l. c.. p. 879, pl. XXX, C. D. Suffruticosa humilis, a basi ramosa, ramis adscendentibus foliosis, foliis a basi usque ad apicem arcte imbricatis utrinque griseo-pubescenti- bus ovatis vel ovato-lanceolatis acuminatis breviter spinoso-mucronatis, basi lata sessilibus, supra parallele multistriatis, margine nervis ex- currentibus breviter spinoso-dentatis, superioribus erectis planis, inferiori- bus a basi reflexis; capitulis in spicam terminalem breviter cylindraceam congestis, bracteis foliaceis capitulo suffulto paulo brevioribus. Branches, as well as the whole plant examined, 10 cm long. Leaves 12 mm long by 5 mm broad. Spike about 3 cm long, 2 cm broad. W. Patagon. by Rio Aysen. Coll. Dusén, Feb. 13, 1897 (no. 584). 41. Nassauvia lagascae (H. & A. sub Caloptilium, 1835) Macl, l. e. p. 880. S. Patagon., by Lago Argentino, Chubut in mountain rocks. L 42. Nassauvia laxa (Phil. sub Panargyrus) Macl., 1. c., p. 880. S. Patagon., by Rio Gallegos. 142 George Macloskie. 43. Nassauvia struthionum (Phil. sub Strongyloma) Macl., 1. c., p. 884. Patagonia: S. Patagon., by Lago Pinto; Fuegia, Punta Anegada. Favorite food of rhea, 44. Nassauvia subspinosa (Phil. sub Panargyrus) Macl., 1. c., p. 884. (Chili); Patagonia: Fuegia; S. Patagon., by Hatcher at head of Rio Chico, 45. Nassauvia ulicina (Hook. f. sub Trianthus) Macl., 1. c., p. 885. Patagon. 46. Triptilion Dusenii O, Hoffm., 1. c., p. 885, pl. XXX, E. Annua gracilis humilis erecta a basi vel superne ramosa, pilis brevi- bus hispida, foliis parvis appresse strigulosis, basi lata sessilibus, ambitu oblongis, pinnatim 5-fidis, rhachi lineari, segmentis brevibus acutis vel subobtusis, latitudine circiter quartam rhacheos partem aequantibus; foliis floralibus lanceolatis integris; capitulis ad apices caulis et ramorum glo- meratis vel ad ramos inferiores solitariis, plus minus evidenter pedi- cellatis, superioribus sessilibus, involucri squamis oblongis acutis viridibus, margine albo-hyalino cinctis, apicem versum pubescentibus pluri- (ca. 5-) nerviis, nervo mediano crassiore subcarinatis, floribus paulum exsertis, corollis (e sicco) albis; pappo niveo. Plant, including the root, 6—7 cm high. Largest leaves, 9 mm long, inclusive of their dentiform segments, 2!/, mm broad, rachis 114 mm broad, Heads 6 mm, involucre 4 mm high. S. Chili; Los Angeles, Coll. Dusén, Jan. 29, 1896 (no. 214). Allied to Tr. euphrasioides Bert., a species doubtfully pronounced per- ennial by De Candolle, and enumerated among the perennial forms by Philippi; but, according to the specimens in the Berlin Herbarium, annual. Its leaves, however, are petiolate, and more pinnately parted, and its lobes may be 12, as against 2 in our plant. Tr. andinum Phil, very similar in habit, is distinguished by the spinose bracts and leaf-segments. 47. Lasiorrhiza achillaeifolia (Hook. & Arn, sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 888. Patagon., at Puerto Deseado. 48. Lasiorrhiza candidissima (Gill. & Don sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 888. (Chili; Argent.); S. Patagon., by head of Rio Chico (J. B. Hatcher, Feb. 9, 1897); Fuegia. (Fuegian specimens are lower, with fewer lobes of leaves and less deeply cut; often like Z. hahni, having some entire radical leaves. Speg.) 49. Lasiorrhiza gossypina (H. & A. sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 889. Falklands. 50. Lasiorrhiza gracilis (Alboff sub Leuceria, De sub Chabraea) Macl., 1, c., p. 889. Fuegia, valley of Olivaia on Beagle Channel. 51. Lasiorrhiza hahnii (Franchet sub Leuceria) Macl., |. c., p. 889. _ Fuegia. Beagle Channel, at Lapataia and Ushuaia; S. Patagon., at head of Rio Chico (Hatcher, Feb. 11). Plantae novae Patagonicae, IL 143 52. Lasiorrhiza Hoffmanni (Dusén sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 889. S. Patagon., Cerro-peliki, to 500 m of elevation. (0. Nordenskjóld.) 53. Lasiorrhiza ibari (Phil. sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 890. S. Patagon., at Rio Sta. Cruz; Chubut. 54. Lasiorrhiza lanata (Alboff sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 890, Fuegia, heights above Ushuaia. 55. Lasiorrhiza lanigera (O. Hoffm. sub Leuceria) Macl., 1. c., p. 890, S. Patagon., Cerro-paliki, at 450 m elevation (O. Nordenskjöld). 56. Lasiorrhiza patagonica (Speg. sub Leuceria) Macl., l. c., p. 890. S. Patagon., by Lago Argentino; E, Fuegia (Dusén). 57. Lasiorrhiza purpurea (DC. sub Chabraea, H. & A. sub Leuceria) Macl, 1. c. p. 801 N. and E. Fuegia, Magellan, Patagon., by Hatcher in valley of Rio Sta. Cruz, January 16. ‘Chiefly in the steppe-region.” 58. Lasiorrhiza scrobiculata (DC. sub Chabraea) Macl., l. c., p. 891. (Chili); S. Patagon., in valley of Rio Sta. Cruz, 100 miles (160 km) above its mouth. 59. Lasiorrhiza stricta (Phil. sub Leuceria) Macl., l. c., p. 891. W. Patagon., by Rio Palena; corymbs with 10—12 heads. Chubut. 60. Lasiorrhiza suaveolens (DC. sub Chabraea) Macl., |. c., p. 891. Falklands; ornamental on grassy hills, and fragrant. 61. Perezia pilifera (Don sub Clarionaea) Macl., l. c., p. 895. (Chili; S. Patagon.; Fuegia, passim; heights above Ushuaia; “chiefly in the steppe-region and with Azorella glebaria." (Dusén.) 62. Hypochoeris coronopifolia (Sch. Bip. sub Achyrophorus, 1855) Macl., 1.0. p. 898. ; S. Patagon., by Hatcher; S. Fuegia, at Lapataia on Beagle Chan. Magellan (specimen in Gray Herb., along with another specimen from Golden-gate Park, Calif.). Identification verified by Prof. B. L. Robinson of the Gray Herbarium. 63. Hypochoeris leucantha (Speg. sub Achyrophorus) Macl., l. c., p. 899, Patagon., by Golfo de San Jorge; Rio Chubut, 64. Hypochoeris magellanica (Schultz sub Achyrophorus) Mack, l. c., p. 899. 65. Hypochoeris odorata (Walp. sub Achyrophorus) Macl., I. c.. p. 899. (Chili), Patagon. (?) 66. Hypochoeris palustris (Phil. sub Achyrophorus) Mael., 1. c., p. 899, N. Patagon., by Valdivia; N. Fuegia. (Dusén.) 67. Hypochoeris tenerifolia (Remy sub Achyrophorus) Macl., l. c., p. 900, Chile: Valdivia; S. Fuegia (Dusen). 68. Agoseris australis (Phil. sub Macrorhynchus) Macl., |. c., p. 902. Magellan strait, near Punta Arenas; Falklands, 144 B. L. Robinson. 69. Agoseris glauca (Nutt. sub Troximon) Macl., 1. c., p. 903. (Western U. S.); Patagon., Magellan, Fuegia. 70. Agoseris pterocarpa (Fisch. & Mey. sub Macrorhynchus) Macl., 1. c p. 903. (Chili, annual); Patagon., Chubut; E. Fuegia (Dusén). 71. Agoseris pumila (DC. sub Macrorhynchus) Macl., l. c., p. 903. S. Patagon.; Magellan; Fuegia, by the Beagle Channel; Falk- lands, on grassy places by the sea. XLII. B. L. Robinson, Eupatorieae novae Americanae. 11.') (Ex: Proc. Amer. Ac. Arts and Sci., XLII, no. 1, May 1906, pp. 1—48; Contrib. Gray Herb. Harvard Univ., N. S., XXXII, I—IV.) 9. Piqueria pilosa H. B. K. var. Pringlei (Robinson et Seaton) B. L. Ro- binson, l. c., p. 8. — P. Pringlei Robinson et Seaton, Proc. Am. Acad., XXVIII, 107 (1893). Caule et inflorescentia omnino was? pubescentibus; pilis brevi- bus albidis crispis. Mexico: saepe cum forma typica: pinetis convallis mexicanae, Bour- geau, no. 825 partim (hb. Gray, hb. Kew.); Schmitz, no. 398 (hb. Imp. Mus. Vindob.); Pringle, no. 4285 partim (hb. Gray); Sierra de las Cruces, alt. 3000 m, Pringle, no. 11563 (hb. Gray). 10. Piqueria pinifoiia (Phil.) Hieron. in herb. apud B. L. Robinson, l.c. p. 11. — Stevia pinifolia Phil., Ann. Mus. Nac. Chil, sec. 2 (botanica), 91 (1891); Reiche, Fl. de Chil., III, 262 (1902). Piqueria pinifolia Hieron. in herb. Berol. Chili: Atacama, Philippi (hb. Berol). Peru: In montibus Andinis supra Palcam, d'Orbigny (hb. Par.): Pachia, alt. 1200—1900 m, Pearce, Sept. 1862 (hb. Kew.). 11. Piqueria Cumingii B. L. Robinson, l. c., p. 11. Fruticosa ramosa, novellis vernicosis, ramis teretibus flavidis folio- sissimis valde patentibus juventate pulverulento-puberulis; foliis fascicu- latis anguste oblanceolatis obtusis vel obtusiusculis integerrimis vel cum dentibus unicis vel pluribus munitis 1—1,6 cm longis 2—4 mm latis basi attenuatis uninerviis glaberrimis plus minusve viscosis; inflorescentiis arcte congestis corymbosis, ramulis valde patentibus arcuato-ascendenti- bus; capitulis constipatis 5-floris; involucri squamis oblongis vel sub- rhomboideis acutis saepe vernicosis 5 mm longis; corollis 3 mm longis. !) Cf. Fedde, Rep. nov. spec., I (1905), p. 38—42. Eupatorieae novae Americanae. II. 145 tubo proprio quam fauces tubulosi breviori glanduloso-pulverulento; achae- niis pallidis substramineis prismaticis 5-angulatis 3 mm longis basi atte- nuatis callosis in faciebus puberulis. Peru meridionali et Chili septentrionali: Cobija, Iquiqui, et Arica, 1831, H. Cuming, no. 953 (hb, Kew.); Cobija, 1841, Gaudichaud (hb. Berol.). 12. Piqueria Mathewsii B. L. Robinson, ]. c., p. 12. Suffruticosa oppositiramea; ramis tenuibus rubescentibus glaberrimis; foliis oppositis membranaceis ovatis crenato-serratis vel grosse-dentatis acuminatis graciliter petiolatis 3—5-nerviis utrinque viridibus glabris 4—6 cm longis 2—3 cm latis, petiolo 7—10 mm longo; panicula laxe ramosa, ramis gracilibus teretibus puberulis valde patentibus vel arcuato- ascendentibus prope apicem capitula subcorymbosa ferentibus; capitulis 4—5-floris; involueri squamis breviter acuminatis vel saepius obtusius- culis ca, 5 mm longis apice ciliolatis; corollis valde exsertis, tubo proprio gracili glanduloso-puberulo, faucibus cylindricis bene distinctis quam dentes limbi longioribus. Peru: Purruchuca, Mathews, no. 1015 (hb. Kew.). 13. Piqueria peruviana (Gmel.) B. L. Robinson, 1. c., p. 18. — Flaveria peruviana |Juss.] Gmel., Syst., II, 1269 (1791). F. sp. Peruviana a Dombeyo data Juss. Gen., 187 (1789). F. spicata J. E. Sm. in Rees, Cycl., XIV, no. 2 (1810). Piqueria artemisioides H. B. K., Nov. Gen. et Spec., IV, 153 (1820); DC., Prod., V, 105 (1836); Loud., Hort, Brit., 337 (1830) ubi errore dicitur originem mexicanam habere. Fruticosa 2—4 m alta oppositiramea subglabra; foliis oppositis tenui- bus rhomboideo-lanceolatis attenuatis inferioribus grosse arguteque ser- ratis basi cuneatis 3-nerviis supra viridibus glaberrimis subtus vix pallidioribus in nerviis puberulis 6—10 cm longis, petiolo 1,5 cm longo, folis superioribus multo minoribus vix serratis vel etiam integerrimis; panicula ramosissima pyramidali, ramis ascendentibus foliosis; capitulis parvis sessilibus basi unibracteolatis; bracteolis margine pubescentibus; involucri squamis 4 aequalibus anguste oblongis obtusis ciliatis basi calloso-incrassatis; flosculis saepius 4. Perü: Lima, Dombey (hb. Par., hb. Berol.); Lima et Peruvia septen- trionali, Cuming, no. 1037 (hb. Kew.; Mathews, no. 413 (hb. Gray); Besser (hb. Berol); Wilkes (hb. Gray); Weberbauer, no. 8, 8a, 39, et 200 (hb. Berol). Ecuador: Alampi, Humboldt et Bonpland, no. 3229 (hb. Par.); in montibus Andium prope Alausi, Huataxi, etc., in fruticetis frequens, Spruce, no. 5965 (hb. Kew., hb. Par., hb. Vindob., hb. Gray), "floribus albis suaveolentibus". 14. Piqueria Hartwegii B. L. Robinson, l. c., p. 14. — P. artemisioides Benth., Pl. Hartw., 136 (1844), non H. B. K. Fruticosa 9 —12 dm alta; ramis flexuosis teretibus juventate puberulis deinde glaberrimis a cortice griseo tectis; foliis oppositis saepius fasci- culatis linearibus glabris obsolete crenulato-serratis subtus pallidioribus 4—5,5 cm longis 4 mm latis uninerviis et mediocriter reticulato-venulosis, 10 Repertorium novarum specierum. 146 B. L. Robinson. capitulis numerosissimis 4-floris in panicula elongata ramosissima race- mose dispositis, lateralibus breviter sed distincte pedicellatis, terminalibus plus minusve glomeratis sessilibus; corollis 1,7 mm longis albis, tubo proprio puberulo fauces campanulato-ampliatos subaequanti, dentibus re- curvis; styli ramis longe exsertis apice mediocriter incrassatis; achaeniis immaturis. Peru: El Catamayo, Hartweg, no. 762 (hb. Kew., hb. Par, hb. Vindob., hb. Berol.). 15. Piqueria callitricha B. L. Robinson, l. c., p. 15. Herbacea decumbens vel procumbens ramosa; caule elongato qua- drangulari atropurpureo glabriusculo foliato; ramis ascendentibus; foliis oppositis ovato-deltoideis 3(—5)-nerviis petiolatis acutiusculis sed apice vero obtusis grosse crenato-dentatis 1—4 cm longis 0,7—3 em latis supra atroviridibus pilis albis basi incrassatis scabriusculis subtus vix pallidiori- bus in nerviis venisque pubescentibus margine pilis conspicue septatis eleganter ciliatis; capitulis laxe cymoso-paniculatis graciliter pedicellatis ca. 15-floris; involucri squamis ca. 13 oblanceolatis acutiusculis carinatis in margine et carina ciliatis; corollis externe glanduloso-puberulis, tubo proprio brevissimo, faucibus campanulatis quam dentes limbi longioribus; achaeniis 5-angulatis obovoideo-prismaticis disco annulari coronatis basi subrectis. Colombia: in summo monte Quendin, Majo 1846, Purdie (hb. Kew., hb. Gray); inter Boquia et Volconcito, Holton (hb. Gray). 16. Piqueria latifolia (DC.) Gardn. var. glabra (DC.) B. L. Robinson, l. c., p. 16. — Phalacraea latifolia 8. glabra DC., Prod., V, 106 (1836). Caule glabro; foliis paullo majoribus ovatis cordatis ad 7 cm longis; pedicellis vix apice puberulis. Peru? Née (hb. DC.). 17. Eupatorium solidaginoides H. B. K. var. Bonplandianum (Sch. Bip.) B. L. Robinson, |. c., p. 27. — Ophryosporum solidaginoides var. Bonplan- dianus (Sch. Bip.) Hieron. in Engl., Bot. Jahrb., XXIX (1900), p. 4. 18. Helogyne macrogyne (Phil. B. L. Robinson, l. c., p. 31. — Brachy- andra macrogyne Phil, Fl. Atac., 34, t. 4, f. D (1860); Reiche, Fl. de Chil., III, 263 (1902). ; Fruticosa ramosissima viscoso-tomentella 1 m alta parte inferiori de- lapsu foliorum denudata cortice griseo tecta; ramis ascendentibus folio- sissimis furcatis prope apicem capituliferis; capitulis 6—7 mm altis saepe 4-floris breviter pedicellatis; involucri squamis subscariosis tenuibus pubescentibus appressis exterioribus brevissimis ovatis acutis, intermediis gradatim longioribus oblongo-ovatis acutis, intimis lineari-lanceolatis; corollis albis vel ex sicco purpurascentibus 5 mm longis ubique externe resinoso-granulosis; antheris linearibus 1,8—2 mm longis; achaeniis nigri- cantibus sursum atomiferis 3 mm longis; pappi setis ca. 25 sordide albidis vel etiam purpurascentibus breviter plumoso-barbatis 4,5 mm longis sub- inaequalibus. Eupatorieae novae Americanae. II. 147 Chili: Prov. Atacama versus Tilopozo, alt. 2300 m, Philippi; in desertis Atacamae, Philippi, no. 504 (hb. Berol.), Aug. 1864, Pearce (hb. Kew.). 19. Helogyne virgata (Rusby) B. L. Robinson, 1. c., p. 31. — Addisonia virgata Rusby, Bull. Torr. Bot. Club, XX, 432, t. 169 (1893). Fruticosa ramosissima glanduloso-subviscosa ad 1 m alta basi de- lapsu foliorum denudata, ramis subfastigiatis foliosissimis saepius supra mediam partem capituliferis; foliis ascendentibus vel appressis ad 11 mm longis ad 1,3 mm latis glaberrimis integris glanduloso-punctatis firmius- culis linearibus sessilibus subcarinatis 1-nerviis obtusis margine revolutis; capitulis spicato-racemosis breviter pedicellatis 4—5-floris; squamis invo- lucri erecte 4-seriatim imbricatis subherbaceis acutissimis vel obtusius- culis et argute mucronatis; corollis ocroleucis 5,5 mm longis externe basi et prope apicem granuliferis; antheris 2 mm longis linearibus; achaeniis obtuse 5-angulatis deorsum leviter angustatis ubique sed praesertim in angulis granulosis; pappi setis purpureis ca. 25 paullulo rigidiusculis barbellatis ca. 5 mm longis. Bolivia: Songo, Nov. 1890, Bang, no. 868 (hb. Gray, hb. Acad. Philad.) sub nomine Chuquiragua distributa. 20. Helogyne Weberbaueri B. L. Robinson, l. c., p. 32. Fruticosa ad 1 m alta ramosissima in parte inferiori delapsu foliorum denudata cortice griseo tecta, ramis subfastigiatis flexuosis erectis folio- sissimis supra mediam partem capituliferis; foliis linearibus crassiusculis 1 cm longis 2 mm latis prope marginem hispidulis glanduloso-punctatis; capitulis spicato-racemosis breviter pedicellatis ca. 5-floris; involucri Squamis in seriebus 5 erectis imbricatis valde inaequalibus fere omnino brunnescenti-stramineis nec herbaceis carinatis apice attenuatis; corollis exacte tubulosis ocroleucis apice brevissime 5-dentatis externe solum versus basin granuliferis ca. 7 mm longis; antheris linearibus 2,5 mm longis; achaeniis prismatico-obpyramidatis ubique praesertim in angulis granuliferis 3 mm longis; pappi setis subinaequalibus purpurascentibus rigidiusculis barbellatis ca. 7,5 mm longis. Peru: in arenosis subdesertis, Yura, alt. 2400 m, 31 Aug. 1902, Weberbauer, no. 1416 (hb. Berol.). ; Species praecedenti valde affinis differt foliis latioribus margine his- pidulis, capitulis majoribus, involucro haud herbaceo, corollis longioribus basi tantum granuliferis. 21. Alomia dubia B. L. Robinson, L c., p. 33. Herbacea erecta perennis sordide pubescens 4—7 dm alta; radice lignescenti ramosa; caulibus 1 vel pluribus teretibus striatulis foliosissi- mis ad inflorescentiam corymbosam simplicissimis; foliis alternis oblanceo- latis obtusiusculis crenato-serratis 2— 3 cm longis 4—10 mm latis basi attenuatis subpetiolatis utrinque dense et sordide pubescentibus supra rugulosis subtus reticulatis; corymbis laxe ramosis 7—15 cm latis supra modice planis, ramis ascendentibus saepius 3—5-capituliferis, bracteis linearibus 5—15 mm longis; capitulis ca. 65-floris ca. 1 cm diametro 10* 148 B. L. Robinson. 8—10 mm altis; involucri campanulati squamis subbiserialibus lanceolato- linearibus subaequalibus dorso puberulis nervosis apice attenuatis tomen- tellis; corollis roseis 4 mm longis, tubo proprio gracili externe glanduloso- hirsutulo basi plus minusve expanso supra in fauces turbinato-campanulatos gradatim ampliato, limbo purpurascenti-tomentello; achaeniis nigris 5- angulatis glaberrimis basi mediocriter angustatis apice rotundatis ab annulo albido cartilagineo coronatis omnino calvis. Brazil, presumably from the Prov. Goyaz, Dr. A. Glaziou, no. 21579 (hb. Kew.). Although there can be no doubt that this species is technically an Alomia and must be referred to that genus, as the genera of this affinity are now divided, it must be confessed that Alomia looks suspiciously like an artificial aggregate of species which may well have had a very different origin. Its species are varied in habit, and approach on the one haud so close to Ageratum, and on the other to Trichogonia, that it may well be doubted whether they are not, at least in some cases, “formae epapposae” of these genera. The present species closely resembles in habit and many of its features Trichogonia. It should be noted that forms of at least two species of Trichogonia have been found in which part or all the achenes were entirely destitute of pappus. The species here described, however, is clearly distinct from any hitherto characterized species of either genus. Trichogonia with its plumose setiform pappus is certainly very distinct from Ageratum with a pappus of few distinct or somewhat connate scales, yet the Alomiae, which are entirely destitute of pappus or have only an annular rudiment in its place, show such transitions of habit, involucre, pubescence, etc., that they neither carry conviction as a distinct genus, nor are they capable of satisfactory grouping as pappusless forms of the pappus-bearing genera. The genus Alomia is as yet very poorly represented in herbaria, and until further material has been collected, it seems impracticable to revise the generic limits of the three genera here concerned. 22. Stevia simulans B. L. Robinson, l. c., p. 34. Herbacea perennis fere a basi pauciramea erecta; caule et ramis simplieibus teretibus purpureis foliosissimis 3—3,5 dm. altis in summa parte glanduloso-puberulis; foliis linearibus crassiusculis firmiusculis 3—5-nerviis glabris 2,8—3,5 cm longis 2—5 mm latis utrinque glanduloso- punctatis obtusiusculis ascendentibus; capitulis paucis corymbosis saepius longe rigidiuseule pedicellatis ca. 1,8 cm altis 13-floris; involueri squamis lanceolati-oblongis 9 mm longis atropurpureis glanduloso-puberulis vix nervosis; corollis laete purpureis 7—9 mm longis, tubo proprio externe glanduloso-puberulo modice et gradatim in fauces longiuseulos ampliato, dentibus limbi anguste oblongis acutis patentibus vel recurvatis; styli ramis planis; achaeniis 5 mm longis 10-costatis subteretibus puberulis; pappo duplici e squamis 5 brevibus hyalinis apice rotundatis et aristis 5 atro- purpureis 5 mm longis erectis scabriusculis composito. Eupatorieae novae Americanae. II. 149 On the mesa de la Sandia, Durango, Mexico, alt, 3050 m, TI 1905, C. G. Pringle, no. 10144 (type, in hb. un This species possesses a very close habital similarity to $, Pringlei Wats., but may be readily distinguished by its copious glandular indu- dn and especially by the presence of the aristate pappus, which is quite lacking in S. Pringlei. 23. Fleischmannia arguta B. L. Robinson, 1. c., p. 35. — Eupatorium argutum H. B. K., Nov. Gen. et Spec., IV, 121 (1820). E. quinquesetum Benth. ex Oerst, Vidensk. Meddel, 1852, p. 79. Fleischmannia rhodostyla Sch. Bip., Flora, XXXII, 417 (1850). The type of Eupatorium argutum H. B. K. is still extant at the Museum of Natural History in Paris. It is clearly just the plant which has long passed as Fleischmannia rhodostyla and its much earlier specific name must accordingly be taken up. 24. Trichocoronis sessilifolia B. L. Robinson, l. c., p. 35. — Argeratum sessilifolium Schauer, Linnaea, XIX, 715 (1847); Hemsl., Biol. Cent.-Am. Bot. II, 83 (1881). Trichocoronis Greggii Gray, Pl. Wright., I, 89 (1852). The type of Schauer's Ageratum sessilifolium is Aschenborn's no. 4, of which there is a well preserved specimen in the Royal Botanical Museum in Berlin. The habitat is given as Mexico, but without more particular locality, and the species has remained obscure. On examination it proves to be identical with the species later described as Trichocoronis Greggii by Dr. Gray. Gregg's plant (no. 807 of his last Mexican collection) is said to have come from the region between Mazatlan and the City of Mexico. Fortunately Mr. Pringle has redis-covered the species, and the fuller data of his label give definite information of at least one station, namely, marshes of Atequiza in the state of Jalisco. Priority necessitates the transference of the original specific name. 25. Dissothrix imbricata B. L. Robinson, l. e, p. 35. — Stevia imbri- cata Gardn. in Hook., Lond. Jour. Bot., V, 458 (1846). Dissothrix Gardneri Gray in Hook., Jour. Bot. & Kew Misc., III, 223 (1851); Bak. in Mart., Fl. Bras., VI, pt. 2, 272 (1876). Dr. Gray's specific name, coined at a time of greater nomenclatorial laxity, must, according to priority, give place to the original name given by Gardner. 26. Trichogonia rhadinocarpa B. L. Robinson, l. c., p. 36. — T. podo- carpa Bak. in Mart., Fl. Bras., VI, pt. 2, 216 (1876) pro parte, non Sch. Bip. Suffrutescens ramosa; ramis subsimplicibus teretibus striatis viridi- bus puberulis foliosis; foliis alternis lanceolati-oblongis crenato-serratis ad apicem obtusiusculum angustatis basi rotundatis vel breviter abrupteque cuneatis petiolatis utrinque pubescentibus et glanduloso-atomiferis viridi- bus subtus vix pallidioribus membranaceis 3—5,5 cm longis 1,3—2,5 cm latis, petiolo 8—15 mm longo subtomentoso; inflorescentia terminali co- rymbosa ca. 16-capitulata, bracteis filiformibus 3 mm longis, pedicellis filiformibus plus minusve flexuosis ca. 7 mm longis; capitulis ca. 18-floris 150 B. L. Robinson. 8—10 mm altis; involucri turbinato-campanulati squamis linearibus vel anguste oblanceolatis attenuatis ca. 7 mm longis subuniseriatis dorso leviter nervatis puberulis apice tomentosis purpurascentibus; corollis angustis, tubo proprio gracili glaberrimo, faucibus brevissimis, limbo purpureo-tomentoso; achaeniis 4 mm longis nigris 5-angulatis basi longe attenuato-stipitatis angulis obsolete scabratis; pappi setis plumosis sordide albis 4 mm longis basi brevissime connatis. Near Tovar, Venezuela, Fendler, no. 651 (hb. Gray); Mariara, Venezuela, 800 m alt., Aug. 1899, Preuss, no. 1508 (hb. Berol.); Ocaña, Prov. Ocaña, Colombia, Schlim, no. 178 (hb. Kew.). The Fendler specimen was taken to Geneva and carefully compared with the type of T. podocarpa Sch. Bip. (Kuhnia podocarpa DC.) and it was found to be clearly a distinct species, differing in various ways but most strikingly in its densely tomentose corollas. In the type of T. podo- carpa the corollas are covered on the outside by large scattered waxy atoms but are other-wise glabrous. From T. campestris Gardn., T. rha- dinocarpa differs in its much broader leaves, longer and more tapering achenes, etc. 21. Eupatorium cremastum B. L. Robinson, |. c., p. 38. Fruticosum 3—4 m altum; ramis teretibus glabris fusco-brunneis - laevibus; foliis magnis oppositis tenuibus 16 cm longis 4,5—6,5 cm latis utrinque viridibus sublucidis ovato-oblongis acuminatis serratis penni- nerviis supra glabris subtus in nerviis lanulosis basi breviter acuminatis; petiolo 3—3,5 cm longo; internodiis ca. 3 em longis; inflorescentiis laxis lateralibus pendulis 5—8 cm longis pauci- vel multi-capitulatis; pedicellis 2—2,5 cm longis capillaribus flexuosis obscurissime puberulis; capitulis 1,3 em latis ca. 10-floris; involucro perlaxo, squamis linearibus attenuatis ca. 10 pilosulis viridibus subaequalibus ca. 5 mm longis 3,5 mm latis gracilimis nigris curvatis deorsum angustatis etiam apicem versus paullulo decrescentibus; corollis 4,5 mm longis glabris albis, tubo proprio gracili quam fauces anguste cylindrici breviori; pappi setis ca. 18 laete albis corollam subaequantibus. Crest of the Sierra Madre in Michoacan or Guerrero, Mexico, alt. 2200 m, 17 Feb. 1899, Langlassé, no. 893 (hb. Gray, hb. Berol.). 28. Eupatorium Cursonii B. L. Robinson, l. c., p. 38. Ramis atropurpureis teretibus fusco-tomentellis, internodiis brevibus 8 mm longis; foliis oppositis lineari-oblongis attenuatis supra bullato- reticulatis sparse puberulis subtus reticulato-venosis tomentosis 9 cm longis 8 mm latis crassiusculis margine leviter crenulatis valde revolutis. petiolo ca. 1 mm longo; capitulis 2—3 in summis ramorum axillaribus permagnis ca. 80-floris, involucri squamis subaequalibus lanceolatis, ex- terioribus subcoriaceis 2 cm longis 4 mm latis striatulis dorso granulari- puberulis apice subfiliformi-attenuatis, interioribus angustioribus et tenuiori- bus; receptaculo paleifero saltem ad marginem, paleis 2 cm longis ad apicem fere capillaceum attenuatis; corollis anguste tubulosis glaberrimis 1 em longis, dentibus 5 brevissimis patentibus atropurpureis; antheris - Eupatorieae novae Americanae. II. 151 linearibus apice valde appendiculatis basi integerrimis; styli ramis cla- vatis planiusculis 6 mm longis atropurpureis; achaeniis linearibus 7 mm longis 5-angulatis in costis minute scabratis; pappi setis ca. 50 fere 1 cm longis, plurimis exteriorum brevioribus. Collected at Arequipa, Peru, by Mr. Curson. The sole specimen of this clearly marked species is in the herbarium of the British Museum of Natural History. It had evidently been in the herbarium of Nuttall, wo had recognized its novelty and assigned it a specific name under the genus Campuloclinium. Unfortunately Nuttall's manuscript name has already been used in Eupatorium and therefore cannot be now taken up. In habit and probably in its affinities E. Cur- soni approaches E. Balli Oliv., from which, however, it differs decidedly in its subaequal involucral bracts. 29. Eupatorium gracilicaule Sch. Bip. in herb., B. L. Robinson, 1. c., p. 39. Fruticosum 3 m altum oppositirameum; ramis teretibus glaberrimis gracilibus, internodiis ca. 5 cm longis; foliis ovatis longe acuminatis basi rotundatis vel brevissime acuminatis 3-nerviis leviter serrato-dentatis plus minusve falcatis utrinque glabris subtus haud vel vix pallidioribus minute glanduloso-punctatis ad 8 cm longis 3—4 cm latis, venulis subtranslucenti- bus, petiolo gracili patenti 2—2,5 cm longo; paniculis magnis 2—3 dm diametro rotundato-corymbosis oppositirameis folioso-bracteatis multi- Capitulatis obscurissime puberulis vel granulosis, ramis laxe patentibus, pedicellis gracillimis saepe flexuosis minute bracteolatis; capitulis 6—8 mm altis ca. 13-floris; involucri squamis laxissime imbricatis linearibus acu- tissimis dorso sordide puberulis, intimis ca. 3 mm longis subaequalibus 6—9, exterioribus paucis (2—3) brevioribus angustissimis; achaeniis 5- angulatis gracilibus glabris fuscis deorsum levissime angustatis; corollis glabris 3 mm longis verosimiliter albidis, tubo proprio gracili in fauces modice ampliatos gradatim expanso, dentibus limbi 5 brevibus patentibus; pappi setis ca. 20 tenuibus albidis aequalibus simplicissimis corollam fere aequantibus. Tlacolula, Mexico, Dec. 1839, Ehrenberg, no. 11711 (hb. Berol., hb. Gray). This species in habit somewhat suggests LE. stillingiaefolium DC. and E. Mendezii DC., but differs from each of them in being nearly glabrous and in its much less imbricated involucre, etc. 30. Eupatorium hemipteropodium B. L. Robinson, l. c, p. 39. — E. quadrangulare Millsp., Field Columb. Mus. Bot., I, 324 (1896), not DC. E, populifolium Millsp., 1. c., not H. B. K. E. aromatisans Millsp., l. c., III, 92, with figs. (1904), not DC. Herbaceum robustum ad 3 m altum; caule meduloso subtereti valde striato-costato glabrato in sicco stramineo-brunnescenti; foliis oppositis magnis tenuibus ovatis utrinque glabris et viridibus supra levissimis longe petiolatis, inferioribus ovatis subacuminatis 1,8—2,5 dm longis 12—15 cm latis argute grosseque dentatis basi acuminatis et breviter in petiolo de- 152 B. L. Robinson. currentibus, petiolo 4—6 cm longo, foliis supremis deltoideo-ovatis 8—10 cm longis 5—7 cm latis subduplice crenato-serratis basi acuminatis, petiolo fere a media parte apicem versus alato; panicula ovoidea thyrsoidea oppositiramea ca. 7 cm diametro aequialta multicapitulata; capitulis ca. 10-floris; involucri squamis stramineis in apice obtuso vel rotundato brunneis pluriseriatim imbricatis, interioribus lineari-oblongis, exteriori- bus gradatim brevioribus ovatis ciliolatis; corollis anguste tubulosis glabris dentibus limbi brevissimis; pappi setis sordide albis corollam subaequantibus; achaeniis valde immaturis in et etiam inter costis pubentibus. Yucatan: Izamal (where, acc. to Millspaugh, l. c., in general culti- vation, Gaumer, no. 552 (hb. Field Mus., hb. Gray); Merida, Valdez, no. 92 (hb. Field Mus., hb. Gray). This perplexing plant has several times been referred to the present writer, who may well be responsible for some of the several names under which it has passed. Renewed study of it shows that it possesses distinctions which appear to separate it from any described species. From Æ. qua- drangulare it differs in its essentially terete stem; from E. populifolium (a species which should henceforth bear the name E. morifolium Mill.) it may be readily distinguished by its essentially membranaceous leaves of different dentation, and by its pubescent achenes, as well as by its half-winged petioles. Its nearest affinity is doubtless, as pointed out by ; Dr. Millspaugh, with the West Indian E. aromatisans DC., yet it cannot be satisfactorily placed in that species, as the leaves are much thinner, the upper ones crenate-dentate, not serrate, and the petioles only partially winged instead of being winged clear to the base, as is the case in E. aromatisans. 31. Eupatorium Holwayanum B. L. Robinson, 1. c., p. 40. Herbaceum gracile erectum vel decumbens subglabrum 3—5 dm altum; caulibus teretibus plus minusve purpurascentibus striatulis obscu- rissime puberulis foliosis gracilibus haud 2 mm diametro; foliis ternis vel oppositis vel praecipue in parte superiore caulis alternis ovatis vel rhom- boideis acutiusculis pauciserratis 1,5—2 cm longis 7—10 mm latis 3- nerviis utrinque glabris viridibus basi cuneatis brevissime petiolatis; panieula laxe ramosa basi plus minusve folioso-bracteata, ramis gracilibus purpureis ascendenti-divergentibus saepius 1--5-capituliferis; capitulis. 9 mm diametro ca. 60-floris; involucri squamis valde inaequalibus lineari- lanceolatis pluriseriatim imbrieatis attenuatis acutissimis striatis viridibus vel purpurascentibus; corollis albis 3,3 mm longis tubulosis, tubo proprio brevissimo, faucibus anguste tubulosis multo longioribus glabris, dentibus limbi 5 externe puberulis; achaeniis 5-angulatis fuscescentibus 1,7 mm longis in angulis scabratis; pappi setis ca. 20 albis tenuissimis scabratis. Mexico: Dry banks, Sierra de San Felipe, alt. 2150 m, 17 Nov. 1894. C. G. Pringle, no. 5683 (hb. Gray) 14 Nov. 1903, E. D. W. Holway, no. 5418 (hb. Gray). This plant was at first referred to E. trinervium Sch. Bip., to which. Eupatorieae novae Americanae. II. 153. it has considerable similarity. It may be readily distinguished, however, by its much smaller leaves of an ovate or rhombic form, and by the lack of pubescence regularly found in E. trinervium. 32. Eupatorium nubigenoides B. L. Robinson, 1. c., p. 42. Inflorescentia excepta glaberrimum; ramis lignescentibus teretibus. medulosis; foliis oppositis longe petiolatis tenuissimis ovati-oblongis vel late lanceolatis penninerviis serratis utrinque glaberrimis viridibus utroque acuminatis ca. 13 cm longis ca. 5 cm latis, dentibus parvis incurvis. tenuiter cuspidatis, petiolo obcompresso nudo ca. 5 cm longo; panicula oppositiramea ramosissima supra rotundata polycephala puberula vel tenuiter tomentella folioso-bracteata; «capitulis pedicillatis ca. 10-floris 6 mm altis; involucri campanulato-subeylindriei squamis albescentibus. adpressis valde imbricatis ca. 4-seriatis multi-striatulis, exterioribus bre- vissimis ovatis acutiusculis ciliolatis intermediis ovato-oblongis apice rotundatis glabris gradatim longioribus, intimis similibus sed anguste oblongis obtusis; corollis albis anguste tubulosis 3 mm longis glabris sine faucibus ullis distinctis, dentibus limbi deltoideis brevissimis patentibus; achaeniis 5-angulatis 1 mm longis fuscis glabris ad basin leviter attenuatis; pappi subsparsi setis tenuissimis albis. Pansamalá, Depart. Alta Verapaz, Guatemala, June, 1886, alt. 1150 m, H. von Tuerckheim, no. 928 (distrib. by J. D. Smith). This specimen was first sent out as E. aromatisans DC. Its identi- fieation was then changed at the mistaken suggestion of the writer to E. nubigenum Benth. Compared at the Royal Gardens of Kew with Hart- weg's no. 587. the type of Bentham's E. nubigenum, this plant proved to be distinct. Æ. nubigenum has larger flowers, longer achenes, closely sessile heads, and strongly angled branches. 38. Eupatorium Palmeri Gray var. tonsum Robinson, l. c., p. 43. Foliis ovato-lanceolatis longissime attenuatis utrinque glabris remote serrulatis vel integris ad 14 em longis ad 4,2 cm latis; capitulis pyramidato- paniculatis ca. 5-floris; involueri squamis viridibus striatis acutissimis vix pubescentibus; antheris apice brevissime appendiculatis. Mexico: El Ocote, Michoacan or Guerrero, alt. 300 m, 10 November, 1898, Langlassé, no. 616 (hb. Gray, hb. Berol.). Said to be a shrub 1,5 m high with grayish flowers. 34. Eupatorium pelotrophum B. L. Robinson, l. c., p. 44. Fruticosum 1,5 m altum; ramis gracilibus teretibus fuscis puberulis; internodiis ca. 5 cm longis; foliis oppositis petiolatis ovatis longe acumi- natis serratis basi rotundata et apice caudato-attenuato integerrimis a basi 3(—5)-nerviis 7—10 em longis 2-4 cm latis firmiuseulis utrinque viridi- bus scabriusculis, petiolo fusco-puberulo ca. 1 cm longo; cymis axillari- bus glomeruliformibus oppositis ca. 12-capitulatis 2—3 cm diametro, pedi- cellis 1—5 mm longis teretibus sordido-tomentellis, bracteolis minimis fuscis; involucris subeylindrici-campanulatis saepissime 4-floris, squamis ca. 9 valde inaequalibus appresse imbricatis lanceolato-linearibus obtusis brunneis dorso pilosiuseulis, interioribus ca. 3 mm longis; corollis albis 154 B. L. Robinson: Eupatorieae novae Americanae. Il. ex involucro longe exsertis ca. 4 mm longis glabris, tubo proprio gracili in fauces cylindricos subaequilongos leviter ampliato, dentibus limbi bre- vissimis suberectis; achaeniis (immaturis) fuscis obscure granulatis quam corollae multo brevioribus; pappi setis albis rectis ca. 20 sursum sca- briusculis corollam aequantibus. In clayey soil on the crest of the Sierra Madre in Michoacan or “Guerrero, alt. 2300 m, 16 February, 1899, Langlassé, no. 880 (hb. Gray). This species is clearly related to E. tubiflorum Benth. and E. areolare DC., but may be readily distinguished by its peculiar globular axillary inflorescences and by the fact that the pappus is fully as long as the corolla. 35. Eupatorium purpureum L. var. Bruneri (Gray) B. L. Robinson, 1. c., p. 44. — E. Bruneri Gray, Syn. F1, I, pt. 2, 96 (1884); Coult., Man. Rocky Mt. Reg. 142 (1885). E. atromontanum Nelson, Bot. Gaz, XXXI, 400 (June, 1901). E. Rydbergi Britton, Man., 921 (Oct. 1901). Foliis oblongo-lanceolatis ternis vel quaternis vel quinis serratis firmiusculis subtus plus minusve cinerascenti-puberulis vel tomentellis albescente reticulato-venulosis; corymbis planiusculis vel modice convexis. Dr. Gray’s original characterization of E. Bruneri was drawn from a very poor specimen and is so misleading that it is by no means sur- prising that it has never been rightly understood. The leaves are not opposite, as described, but are in whorls of three. In pubescence, venation, toothing, and texture, they correspond accurately with the widely distributed western form of E. purpureum, which as stated above has received two subsequent specific names. The form, although fairly well marked in its extreme, appears to pass by easy transitions into the typical form of E. purpureum and would therefore seem best treated as a variety. In range it extends from Iowa to British Columbia and south- ward in the Rocky Mountains to New Mexico. 36. Eupatorium rapunculoides B. L. Robinson, |. c., p. 45. — Stevia rapunculoides DC., Prod., V, 124 (1836). Eupatorium dasucarpum Gray, Proc. Am. Acad., XXII, 420 (1887); Robinson, ibid., XXXVI, 478 (1901). 37. Eupatorium sagittatum Gray var. deltophyllum B.L. Robinson, l. c., p. 15. Fruticosum oppositirameum habitu capitulis involueri squamis formae typicae simile; foliis multo latioribus deltoideis 3—4 cm longis 2—4,4! em latis apice et angulis inferioribus transverse divaricatis acutis. Near Culiacan, Sinaloa, Mexico, coll. Schaffner (type in hb. Gray). 38. Mikania Houstoniana B. L. Robinson, l c, p. 47. — Eupatorium Houstonianum L., Spec., Il, 836 (1753). E. Houstonis L., Syst, ed. 10, 1204 (1759). E. fruticosum Mill, Dict, ed. 8, no. 6 (1768). Mikania Houstonis Willd., Spec., III, 1742 (1804). The rule of priority of the specific name requires the restoration of the earlier adjectival form. _39. Brickellia paniculata B. L. Robinson, l. c. p. 48. — Eupatorium paniculatum Mill., Gard. Dict., ed. 8, no. 15 (1768). E. Verae-Crucis Steud., Jens Holmboe: Einige neue Formen von Anemone Hepatica ete. 155 Nom., ed. 2, I, 609 (1840). Ageratum paniculatum Hort. and Eriopappus paniculatus Hort. ex Steud., 1. c. Eupatorium rigidum Benth., Pl. Hartw., 88 (1841), not Sw. Brickellia Hartwegi Gray, Pl. Wright., I, 85 (1852). Miller’s Eupatorium paniculatum seems never to have been studied or accurately identified. It is evident that Steudel's renaming of the species was purely a bibliographical change incident to his compilation, and in- volving no personal examination of the plant. Miller's type, collected at Vera Cruz, Mexico, by Dr. Houston, is still extant in the herbarium of the British Museum of Natural History, and proves to be the plant which has for some time been passing under the name of Brickellia Hartwegi Gray. There seems no reason why Miller's name should not be restored and transferred to the correct genus. Steudel’s purpose in renaming E, paniculatum Mill. (1768) was doubtless that he might maintain the better known but much later homonym of Schrader (1832), which, however, has since proved a synonym of E. microstemon Cass. Link, Enum., II, 306 (1822), erroneously united under the name Æ. paniculatum the very different plants of Miller and Schrader, belonging as we now see to two distinct genera, The unwarranted name E. Verae-Crucis still persists in some botanical gardens. XLIII. Einige neue Formen von Anemone Hepatica L. aus der Umgegend von Christiania. Von Jens Holmboe. (Ex: Nyt Mag. f. Naturv., XLIV [1906], pp. 357—377, taf. XV.) Anemone Hepatlca L. a) Durch abweichende Haarkleidung ausgezeichnete Formen. f. hirta J. Holmboe, 1. c., p. 359. Folia supra dense et patule hirta. Háufig an den meisten Orten zusammen mit der gewóhnlichen Form, f. ciliata J. Holmboe, l. c., p. 361. — Tab. nostr. XV, Fig. 2—3. Pedunculi, petioli et folia subtus parce et adpresse pilosa vel sub- glabra. Folia involucri tantum nitide et dense ciliata, ceterum glabra. Sepala alba, marginibus coeruleis. Stamina cum antheris alba. Diese leicht kennbare Form habe ich auf der niedrigen, silurischen Insel Ostó im Christiania-Fjord nach Anweisung von Herrn Stud. Th, Vogt gesammelt. Sie wächst hier in geringer Menge auf einem von Kiefern bewachsenen Hügel in Gesellschaft von f. rosea Neum.. f. specta- bilis m. und der gewóhnlichen Form. 156 Jens Holmboe: Einige neue Formen von Anemone- b) Durch ihre Blumen abweichende Formen. f. spectabilis J. Holmboe, |. c., p. 362. Flores plerumque quam in typo submajores, diametro usque ad 35—40 mm. Sepala laete coerulea extus non minus fere quam intus. intense colorata. Stamina et antherae pallide rosea. Bisher nur auf Ostö beobachtet (Th. Vogt). Ist daselbst nicht selten.. Eine prüchtige Form, die sehr dazu geeignet wäre, in die Gärten ange- pflanzt zu werden. Die auch an der auswendigen Seite tiefblau ge- fürbten Blumen sind sehr auffällig. Aus englischen Gárten wird eine f. Barlowi erwähnt (“evidently a rich-coloured sport of the common blue"), die mit f. spectabilis wahrscheinlich verwandt oder móglicherweise identisch ist. f. lilacina J. Holmboe, 1. c., p. 363. Flores quam in typo submajores, diametro ca. 30 mm. Sepala 8—12, pallide lilacina, basin versus intensius colorata. Stamina cum an- theris alba. Charakteristisch für diese Form ist es namentlich, dass die Blumen- blätter am Grunde viel stürker gefärbt sind als gegen die Spitze zu. Selbst spät in der Blütezeit, wenn die Farbe sonst fast vollständig ver- bliehen ist, sieht man an der Basis einen deutlichen Rest vom lila- farbigen Ton. Bemerkenswert ist ferner die grosse Anzahl der Blumen- blätter. Während die gewöhnliche Form der blauen Friihlings-Anemone in den meisten Fállen nur 6 davon besitzt, schwankt die Anzahl hier in. der Regel zwischen 8 und 12, und ist sogar nicht selten noch hóher. Wüchst in Menge auf Ostó in schattigem Walde. f. marginata J. Holmboe, |. c., p. 363. Tota planta quam in typo gracilior. Sepala alba vel pallide coerulea, margine intensius coerulea. Stamina cum antheris fere alba. Die Farbe der Blumen erinnert an die oben beschriebene f. ciliata m.. Im Knospenzustand sind die Blumen gern etwas dunkler gefürbt, aber schon bevor sie ganz ausgeschlagen sind, ist die Farbe meistens fast milchweiss. Der oft nur ein Paar Millimeter breite, dunklere Rand ist jedoch fortwührend deutlich erkennbar. — Die Oberseite der Blätter variiert glatt oder steifhaarig. Diese Form ist in den am tiefsten liegenden Teilen von Roken, Asker und Bærum bei Christiania, nahe der See, auf silurischer Unterlage überall háufig. Sie wächst bisweilen in fast reinem Bestand, aber ge- wóhnlich zerstreut zusammen mit der typischen Form. f. eandida J. Holmboe, l. c., p. 365. Sepala et antherae alba. Petioli et pedunculi mere virides. Scheint von f. alba (Mill. Gürke, die rote Antheren mit braugrünen Stielen besitzt, distinkt verschieden zu sein. Ausser den Blatt- und Blütenstielen haben bei dieser Form zugleich die Blattplatten eine frischere grüne Farbe als bei der vorigen Form. Pflanzen mit grünen Stielen Hepatica L. aus der Umgegend von Christiania. 157 scheinen stets weisse Antheren zu besitzen. Diese Form ist in der Um- ‚gegend von Christiania nicht häufig. lus, feminea J. Holmboe, 1. c., p. 368. Flores omnes feminei. Staubträger fehlen in den meisten Fällen bei dieser Form vollständig. Bisweilen findet man jedoch in einigen Blüten verkrüppelte Rudimente davon, fast immer ohne Spuren von Antheren. Die hier beschriebene Form wächst in Menge in einem schattigen Laubwald bei Blakstad in Asker, ca. 5—8 Meter über dem Meere. Ein- ‚zelne Exemplare sind auch bei Leangen, Gaustad (C. Stormer) und ‘sonst in der Umgegend von Christiania beobachtet worden. c) Durch el, Umriss oder Zeichnung der Blätter ausgezeichnete Formen. f. tridactylites J. Dyring in sched., J. Holmboe, 1. c., p. 370. — Tab. mostr. XV, Fig. 6. Folia profunde trifida, segmentis acutis, protinus directis. Die spitzen, vorwärts gerichteten Blattlappen geben der Pflanze ein sehr charakteristisches Aussehen. Die Hauptnerven der Seitenlappen ‘bilden mit der Medianachse Winkel von 50—53° (bei der gewöhnlichen Form ca. 759). Am Grunde sind die Blätter nur seicht ausgerandet, nicht tief herzförmig wie bei der Art typisch. Aastad in Asker, von J. Dyring 1888 entdeckt und auch später von ihm daselbst gesammelt (Herk. Univ. und Herb. Dyring). f. divergens J. Holmboe, 1. c., p. 370. — Tab. nostr. XV, Fig. 7. Lobi foliorum valde divergentes, obtusi, laterales alter alterum mar- -&inibus tegentes. Umriss der Blätter annähernd gleichseitig dreieckig, mit konvexen ‘Seiten. Einschnitte sehr seicht, nur ca. !/, gegen den Grund hinein- ‘reichend. Die Hauptnerven der Seitenlappen bilden mit der Medianachse Winkel von 106—111?. An der Oberseite sind die Blätter glatt. Bei Dæli in Berum spärlich zusammen mit der typischen Art. lus. biloba J. Holmboe, 1. c., p. 371. — Tab. nostr. XV, Fig. 11. Bini lobi foliorum nonnullorum: connati, folia ergo tantum bilobata. Diese Spielart scheint bisher nicht beschrieben zu sein. Sie ist auch bei Christiania entschieden seltener; nur bei Blakstad in Asker und Dali in Berum habe ich einige Exemplare gesammelt. In einem Falle hatte ‘ein Exemplar neben den dreilappigen 4 zweilappige Blätter. Durch das liebenswiirdige Entgegenkommen von Prof. N. Wille in Christiania und des Verfassers bin ich in der Lage, die zu der Arbeit gehörige Tafel bringen zu kónnen. F. Fedde. Einige neue Formen von Anemone Hepatica etc. 158 Jens Holmboe: Tafel XV. f, Naturv. B. 44. Nyt Mag. Jens Holmboe del. Primulae generis species novae Caucasicae a Kusnezow etc. 159- Erklárung zu den Figuren. Fig. 1. Blume von lus. feminea Holmboe. 1. » 2. Blumenhülle von f. ciliata Holmboe. 3. » 3. Noch nicht entfaltete Blitter von f. ciliata Holmboe. Die Blattstiele sind spärlich behaart, die Blattspreiten dagegen fast ganz glatt. 4. » 4. Noch nicht entfaltete Blätter von f. glabrata Fries. Sowohl die Blatt- stiele als auch die Blattflächen sind ganz glatt. 1. » 9. Blatt von f. asarifolia A. Bl. 4. » 6. Blatt von f. tridactylites Dyring. 4. » 7. Blatt von f. divergens Holmboe. 1. » 8—10. Verschiedene Blattypen von lus. multiloba Hartm. -!. » 11. Blatt von lus. biloba Holmboe. 1. » 12. Blatt von f. marmorata Moore. 1. XLIV. Primulae generis species et varietates novae Caucasicae a Prof. N. Kusnezow in Fl. Cauc. critica descriptae. (Ex: Fl. Cauc. critica, IV. 1. [1901], p. 1—117.) 1. Primula pseudoelatior Kusnezow, l. c., p. 63. Syn.: P. amoena Trautv., Alb. in sched. (p. p.). — Radde, Biol.-Geogr.. Izsl. Cauc., 213 (non M. B). — P. elatior Akinf. in sched. — Akinf., Alp. r. C. Cauc., p. 26 (p. p.). — .P. elatior var. amoena Herder in sched. (p. p.). -— P. elatior var. amoena f. flaviflora Trautv. in sched. (p. p.). Foliis rugosis abrupte in petiolum contractis, basi cordatis v. sub- cordatis, v. abrupte truncatis, ovatis, subtus pallidioribus hirtis, margine crenatis; scapis umbelliferis, involucri phyllis subulatis, pedicellis bre- vissime glanduloso-velutinis, calycis brevissime glanduloso-hirti anguste cylindrici dentibus late-lanceolatis apice recurvis tubum suum aequanti- bus v. paulo brevioribus; corollae luteae limbo plano; capsula rotundata calyce multo breviore. 9. Hab. in Caucaso magno centr. nec non occident, in regione subalp. et alpina, 6— 9500 '. 2. Primula Ruprechtii Kusnezow, l. c., p. 64. Syn.: P. elatior M. B., Fl. t. c., II, 458; III, 134 (?). — C. A. Meyer, Verz. d. Pflanz., 114 (p. p.). — Ledeb., III, 9 (p. p). — Akinf., Alp. r. C. Cauc., p. 26 (p. p.) (non Jacq., Misc. Austr., I, 158). — P. amoena $. flava Rupr., Prim. Cauc., 223 (1863). — P. elatior 8. amoena Rgl., Act. H. Petr., III, 133 (partim). — Trautv., Act. H. Petr., IV, 166, 391; V, 455 (partim); VII, 480. — P. amoena M. B., Fl. t. e., I, 138 (partim). — Boiss., IV, 26 (partim). — Akinf.,- Alp. r. C. Cauc., 26 (partim). — Alb., Pr., 167? (partim). — P. amoena v. genuina Pax, Monogr., 180 (partim). Foliis rugosis ovatis et oblongis subtus cano-tomentosis margine paulo serratis v. subintegris in petiolum saepius attenuatis, scapis umbelliferis, 160 Primulae generis species novae Caucasicae a Kusnezow etc. involucri phyllis breviter lanceolatis acuminatis, pedicellis plus minus crispule hirsutis, calycis breviter hirti anguste cylindriei corollae ad- pressi dentibus lanceolatis acutis tubo duplo brevioribus, corollae flavae limbo plano tubo aequilongo; capsula breviter cylindrica, calycem aequante v. rarius paulo superante. 9|. Hab. in regione alpina et subalp. totius Caucasi magni tam occident., quam praecipue orient. atque in alpinis Transcaucasiae occident., 6—10000', rarius ad 3—4000’ descendens. 3. Primula amoena M. B. var. sublobata Kusnez.. l. c., p. 69. Syn.: P. amoena C. Koch, in Linn., XXIII, p. 618 (?). — Boiss., IV, 26 (partim, quoad pl. Lasistan.?). — Radde, Alp. Plants, 280 (p. p., quoad pl. ex Azunta). — Alb., Pr., 167 (p. p., quoad pl. Circassiae). — Schmalh., II, 196 (p. p). — Radde, Grundz., 357 (p. p.). — Lipsky, Fl. C., 386 (p. p.). — Somm.. et Lev., Enum. plantar. Cauc., 333 (p. p.). — P. elatior v. amoena Trautv., Act. H. Petr, V, 455 (p. p., quoad pl. Azuntae) — P. amoena v. genuina Pax, Monogr., 180 (p.p.). — P. Mnischeikii Bayern in sched. Foliis oblongo-ovatis v. obovatis valde rugosis in petiolum plus minus attenuatis grosse-bi-dentatis, basin versus sublobatis, subtus albo-tomen- tosis. Floribus pluribus. Pedicellis calycibusque hirtis v. subglabris. Capsula cylindrica, calyce longiore v. eum subaequante. 9]. Hab. in regione alpina Caucasi magni, a. m. Oschten ad Chewsu- riam, 5900—10000’. 4. Primula amoena M. B. var. Kasbek Kusnez., l. c., p. 70. Syn.: P. amoena M. B., Fl. t. c., I, 138 (partim); III (? p. p.. — Rupr., Prim. Cauc., 223. — Boiss., IV, 26 (partim, quoad pl. e Kasbek). — Radde, Alp. Plants, 280 (p. p.). — Schmalh., TI, 196 (p. p.. — Radde, Grundz., 357 (p.p. — Lipsky, Fl. C., 386 (p.p.. — Somm. et Lev., Enum. plant. Cauc. 333 (p.p). — P. elatior v. amoena Duby in DC. Pr. 36 (?). — Ledeb., III, 9 (?). — Regel, in Act. H. Petr., III, 133 (partim?). — Trautv., in Act. H. Petr., V, 455 (partim, quoad pl. e Kasbek), — P. amoena Y. genuina Pax, Monogr., 180 (p. p.). — P. elatior v. dubia Rgl, Gartenfl., 1876, p. 258. — P. elatior X amoena Pax, Monogr., 183. Icon.: Regel, Gartenfl., 1876, t. 877a. Exsicc.: A. H. et V. F. Brotherus, Pl. Cauc., no. 736. Foliis late-obovatis in petiolum sensim attenuatis, microdentatis, mar- gine plus minus revolutis, subtus albo-tomentosis; corolla intense purpurea v. pallide violacea; floribus pluribus uniteraliter. nutantibus; pedicellis calycibusque hirtis. 9|. Hab. in regione alpina Caucasi magni centr. et orient., 3000—9000’, nec non Cauc. minor, 5. Primula amoena M. B. var. intermedia Kusnez., l. c., p. 72. Syn.: P. amoena Alb., Pr., 167 (partim). Foliis plerumque anguste oblongo-obovatis in petiolum sensim atte- nuatis, subbidentatis, subtus parce hirtis v. glabriusculis; floribus minori- bus, plerumque pluribus, pedicellis hirtis. 9|. Primulae generis species novae Caucasicae a Kusnezow etc. 161 Hab. in regione alpina Caucasi magni occident. et centr., 6000 —8300. 6. Primula amoena M. B. var. grandiflora Kusnez., l. c., p. 75. Foliis rugulosis ovatis in petiolum abrupte contractis (sed non cor- datis), subtus griseo- v. cano-tomentosis; scapis pluribus bifloris, involucri phyllis anguste lanceolatis v. lineari-subulatis, pedicellis calycibusque glabrescentibus, floribus quam in praecedentibus majoribus. 9. Hab. in regione alpina Caucasi magni centralis. 1. Primula amoena M. B. var. hypoleuca (Rupr. et Trautv.) Kusnez., Ric. 28; Syn.: P. Meyeri v. hypoleuca Rupr. in sched. — Trautv. in sched. et in: Otezet. o biologo-geographicz. issledow. w Cauc. str. Radde, 1865, p. 214 (nom. nudum). — P. amoena v. Meyeri Boiss., IV, p. 26 (partim). — Pax, Monogr., 180 (partim). — Akinf., Alp. r. Centr. Cauc., 26 (partim). — Radde, Alp. Plants, p. 280. — Radde, Grundz., 357. — Somm. et Lev., Enum. pl. Cauc., 333 (partim) (non m.). — P. Meyeri v. typica Regel, in Act. H. Petr., III, p. 130 (partim) (non Rupr.). Minor, foliis subtus albo-tomentosis, ovato-cordatis in petiolum ab- rupte contractis, margine bidentato-crenatis, scapis pauci- vel plurifloribus, pedicellis glabrescentibus. 9. Hab. in regione alp. Caucasi magni centr., 5—9000’. 8. Primula Juliae Kusnez., l. c., p. 75. Foliis teneris, glabris reniformi-orbiculatis v. ovato-orbiculatis basi cordatis grosse crenatis longe petiolatis in petiolum abrupte abeuntibus, petiolis subalatis laminam duplo-triplo superantibus, scapis unifloris nume- rosis glabris foliis duplo-triplo longioribus; calycis glabris anguste tubulosi angulati dentibus angustis, lanceolatis, acuminatissimis, corollae roseae limbo plano 20—25 mm diametiente, tubo calycem fere duplo superante, laciniis angustioribus profundo obcordatis. 9|. ; Hab. in reg. silv. Transcaucasiae orient, in Kachetia. 9. Primula darialica (Rupr. Kusnez. emend., |. c., p. 109 var. typica Kusnez., l. c., p. 109. Syn.: P. darialica Rupr., Prim. Cauc., 236. — Boiss., IV, 30. — Regel, Act. H. Petr., III, 145. — Pax, Monogr., 191. — Trautv., Incr., 5. — Radde, Grundz., 417. — Lipsky, Fl. Cauc., 886. — Somm. et Lev., Enum. pl. Cauc., 336. Exsicc.: A. H. et V. F. Brotherus, Pl. Cauc., no. 739. Foliis teneris, denudatis v. subtus paulo luteo-farinosis, obovato- lanceolatis v. obverse lanceolato-oblongis in petiolum eis multo breviorem V. subbreviorem cuneato-attenuatis, argute denticulatis scapis foliis lon- gioribus, umbellis paucifloris (non raro 1—2-floris), pedicellis filiformibus florem aequantibus v. eo usque plus duplo longioribus, flexuosis, involucri phyllis basi subsaccatis linearibus pedicellos aequantibus v. eis subduplo brevioribus, calycis subglobosi ad !/,—?/, fissi dentibus oblongis acutis Virescentibus, non coloratis, corollae tubo calyce sesqui- v. duplo-longiore, 11 Repertorium novarum specierum. 162 A. Thellung: Acanthocardamum erinaceum (Boiss.) Thellung, limbi majoris 10—14 mm in diametro laciniis obcordato-bifidis tubo vix brevioribus, capsula anguste cylindrica calycem aequante v. fere duplo: superante. 9. Hab. in regione silv. et subalp. Caucas. septentr. orient., 1— 9000’. 10. Primula darialica (Rupr.) Kusnez. var. farinifolia (Rupr.) Kusnez.,. EC n HU Syn.: P. farinifolia Rupr., Prim. Cauc., 236. — Boiss, IV, 29. — Regel, Act. H. Petr., III, 143. — Trautv., Act. H. Petr., VII, 481. — Incr., 5. — Pax, Monogr., 191. — Radde, Grundz., 357. — Lipsky, Fl. Cauc., 386. Foliis subtus albo-farinosis, rarius denudatis, teneris obovato-v. ob- longo-spathulatis obtusis argute serratis in petiolum eis longiorem atte- nuatis, scapis etiam fructiferis foliis brevioribus v. paulo superantibus, umbellis multifloris pedicellis longissimis inaequalibus, involucri phyllis: pedicellis pluries brevioribus, calycis subglobosi ad !/,—?/; fissi laciniis acutis, corolae roseae tubo calyce subduplo longiore limbi minoris, 4—6 mm in diametro laciniis tubo duplo brevioribus, capsula anguste cylindriea calycem aequante v. fere duplo superante. 9. Hab. in eryptis madidis umbrosis rupium subalpin. Caucasi magni orient. in Daghestania, 3600— 6900 '. 11. Primula darialica (Rupr.) Kusnez. var. farinifolia (Rupr. Kusnez. forma chewsurica Kusnez., l. c., p. 110. Syn.: P. farinifolia Boiss., IV, 29 (partim). — Trautv., Act. H. Petr., V, 456. — Radde, Grundz., 357 (partim). Foliis multo majoribus longioribusque, pluriens denudatis v. paulo subtus albo-farinosis, umbellis praesertim multifloris. 9. Hab. in Caucaso magno orient, in Chewsuria. 12. Primula ossetica Kusnez., l. c., p. 112. Luteo-farinosa viridis, foliis teneris obovatis v. obovato-spathulatis, apice rotundatis argute crenatis, basi attenuatis, subsessilibus, scapo folia aequante v. superante, umbellae pedicellis gracilibus calyci pluries lon- gioribus, involucri phyllis lineari-lanceolatis acutis basi subsaccatis, calycis ad v. ultra medium fissi laciniis lanceolatis acutis non coloratis, corollae violaceae tubo calyce subaequante, limbi ampli laciniis profunde emarginato- bilobis tubo aequilongis v. longioribus, capsula.... 2. Hab, in pratis alpinis Caucasi magni central, in Ossetia. XLV. A. Thellung, Acanthocardamum erinaceum (Boiss.) Thellung, als Vertreter einer neuen Cruciferengattung aus Persien. (Ex: Vierteljahrsschr. Naturf. Ges. Zürich, LI [1906], pp. 221—222.) Acanthocardamum Thellung, n. gen. Cruciferarum. — Calyx fere clau- sus, sepalis suberectis oblongis albo-marginatis, lateralibus basi sub- als Vertreter einer neuen Cruciferengattung aus Persien. 163 gibbosis. Petala calyce duplo longiora, oblonga, in unguem attenuata; color ignotus. Stamina 6 (2 + (2 X 2)), filamentis liberis, angustis, basi subdilatatis. Glandulae inconspicuae, verisimillime!) binae ad basin cu- jusque filamenti brevioris. Silicula bivalvis, compressa, angustisepta, lanceolato-subulata, basi subrotundata, apice acuminato-attenuata acutis- sima; valvulae carinatae, apice in processum alarem?) angustissimum, longum (ipsius valvulae longitudinis + ?/, adaequantem), stylo adnatum productae; septum lineare, in stylum filiformiconieum, + ?/, ejus longi- tudine adaequantem, fere tota sua longitudine ad processus alares adna- tum attenuatum; stigma capitatum, sed supra replum magis productum et quasi subdecurrens, vix exsertum. Semina singula in utroque loculo, ex apice ipsius septi et loculi pendula,?) lineari-cylindrica; matura non vidi. Cotyledones verisimiliter radiculae aequilongae (in semine imma- turo?) breviores). A. erinaceum (Boiss.) Thell; l. c., p. 222. L. erinaceum Boiss. (Diagn. pl. nov. Orient; ser. 1, VI [1845], p. 17; Walp., Ann., I [1848/9], p. 44: Boiss., Fl. Or., I [1867], p. 375; Nasturtium erinaceum ©. Kuntze, Revis., I [1891], p. 937). Die Art ist ein niedriger (10—15 cm hoher) Halbstrauch, dessen Stengel vom Grunde an sparrig ástig sind; die Áste und ihre in Dornen auslaufenden, starren Zweige durchdringen und durchflechten sich in der Weise, dass ein dichter, verworrener, sehr dorniger Busch zustande kommt. Die Laubblätter sind am Stengel und an den Âsten (als Trag- blätter der blütentragenden Zweige) spárlich vorhanden, klein (5—10 mm lang, 2—3 mm breit), länglich-verkehrteiförmig, stumpf, dicklich, ganz- randig, blaugrün. Die Blüten finden sich in geringer Zahl (2—6) am unteren Teil der starren, pfriemlich-dornigen, 2—3 cm langen Trauben- 1) Ist die Untersuchung der Honigdrüsen im getrockneten Zustand an sich schon schwierig, so ist sie dies im vorliegenden Fall ganz besonders wegen der Spärlichkeit des Materials, indem die mir vorliegenden ca. 20 Exemplare (aus 8 Herbarien) zusammen etwa 12 Blüten und ca. 25 Früchte besitzen! 2) Boissier gibt in der ersten Beschreibung seiner Art an: „valvulis ..... apteris; ovulis..... e funiculo..... supra medium loculorum inserto pendulis“. Tatsächlich gehört aber die über der Insertion des Funiculus gelegene Partie des Replums nicht mehr der Scheidewand, sondern dem Griffel an (der aller- dings wegen der Anheftung der Flügelfortsätze der Frucht etwas abgeflacht und verbreitert ist und daher bei oberflächlicher Betrachtung leicht für eine Fortsetzung des Septums gehalten werden kann), und der über der Einfügung des Samens gelegene Teil der Klappen ist nicht hobl, sondern besteht aus kompaktem Flügelgewebe, so dass, wie oben angegeben, der Same aus der äussersten Spitze der Scheidewand und des Faches herabhängt. 3) Das Verhalten der Cotyledonen im unreifen Samen ist zur Feststellung ihrer Lage untereinander und zur Radicula bekanntlich unzuverlässig und irre- führend; doch spricht die Tatsache, dass die Cotyledonen in jungem Zustand beträchtlich kürzer sind als die Radicula, sicherlich mit einer gewissen Wahr- Scheinlichkeit für die Annahme, dass die Keimblätter auch im reifen Samen das Würzelchen nicht an Länge übertreffen. 11* 164 E. Koehne. spindeln, auf sehr kurzen Stielen; Kelchblátter 2-, Kronblätter 4 mm lang. Die Fruchtstiele sind kurz (etwa so lang wie die Scheidewand, also be- deutend kiirzer als die ganze Frucht), wie die Frucht selbst an die Spindel + angedriickt; reife Frucht etwa 6 mm lang, 2 mm breit. Same (unreif) 2 mm lang, ?/, mm breit. In alpe Persiae australis Kuh-Daéna crescens; exsicc.; Kotschy, Pl. Pers. austr. ed. Hohenacker 1845 n. 701.1) Die Unterschiede gegenüber Lepidium und den übrigen Lepi- dineen liegen einerseits in den blitenbiologischen Einrichtungen (Ver- halten der Kelchblátter und Honigdrúsen), anderseits im Bau des Embryos. XLVI. E. Koehne, Neues von Forsythia. (Ex: Gartenflora LV [1906], pp. 176—180, 198—207, 226—232.) 1. Forsythia suspensa Vahl. var. Fortunei (Lindi.) Rehder, ]:c; p.204 a) Blumenkrone lebhaft gelb. «) Blätter ganz grün, f. a) typica Koehne, |. c., p. 204 (Abb. 22, Fig. a). Blätter 1*/¿—2*/» mal so lang wie breit, am Grunde und an der Spitze mehr oder weniger weit ganzrandig, selten einige der untersten völlig ganzrandig. Blüten einzeln oder in 2—6blütigen Doldentrauben mit Endblüte; die unterwärts beschuppten Stiele der einzeln stehenden Blüten etwa 10—15 mm lang, die Spitzen der obersten vergrósserten Schuppen kaum überragend oder von ihnen etwas überragt, oft aber wegen Klaffens der Schuppen zur Hälfte frei sichtbar. Kelch so lang wie die Róhre der Blumenkrone, seine Abschnitte etwa 7 mm lang, ziemlich schmal. Blumenkrone lebhaft gelb, jedoch etwas heller als bei Var. Sieboldi, ihre Róhre im Schlunde etwa 7 mm im Durchmesser. Kurzgriffelige Blüten (in Kultur bei uns ausschliesslich vertreten): Staubblütter das Ende der Kronenróhre, Griffel nur deren Mitte erreichend. Frucht 19—21 mm lang, 9 mm breit, allmáhlich zugespitzt, nicht hóckerig, aber durch helle Rindenhóckerchen punktiert. f. b) decipiens Koehne, 1. c., p. 205 (Abb. 22, Fig. b). Wuchs kräftiger als bei allen übrigen bekannten Forsythien, erst spät überhüngend. Blätter 11/;—11/, mal, hier und da auch bis 2 mal so lang wie breit. Blüten stets einzeln, ihre Stiele 10 —24 mm, die meisten etwa 15 mm lang, die Spitzen der obersten vergrósserten Schuppen um etwa 5—6 mm, seltener bis zu 10 mm überragend, wegen Klaffens der Schuppen meist mehr als zur Hülfte sichtbar. Kelch ein wenig lünger oder kürzer als 1) Exemplare dieses Exsiccatums finden sich in den Herbarien: Boissier, Bot. Garten Breslau, De Candolle, Bad. Landesherbar Freiburg i B. Paris, Petersburg, Hofmus. Wien, Univers. Wien. Neues von Forsythia. 165 die Blumenkrone, seine Abschnitte etwa 6 mm lang, 2 mm breit. Blumen- krone sattgelb (dunkler als bei f. a), ihre Róhre im Schlunde etwa 6 mm im Durchmesser. Langgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staub- blátter erheblich kürzer, Griffel ein wenig lánger als die Kronenróhre. Frucht bis 20 mm lang, 8 mm breit, nach oben allmählich verschmilert, durch helle Rindenhóckerchen punktiert. — Mir nur aus dem Späthschen Arboret bekannt. 8) Blätter goldgelb gescheckt. f. c) aureo-variegata h. Barbier, apud Koehne, |. c., p. 206. Blüten fast stets einzeln, selten in 2—3blütigen Doldentrauben mit Endblüte, ihre Stiele 6—14 (—16) mm, die meisten etwa 12—13 mm lang, die obersten vergrósserten Schuppen meist nicht überragend oder sogar von ihnen überragt, jedoch wegen Klaffens der Schuppen oft etwa zur Hälfte frei sichtbar. Kelch etwa so lang wie die Röhre der Blumen- krone, seine Abschnitte 6—9 mm lang, 2,5—3 mm breit. Blumenkrone ziemlich sattgelb, ihre Röhre im Schlunde etwa 6—7 mm im Durch- messer. Kurzgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staubblätter das Ende der Kronenröhre ganz oder fast ganz, Griffel nur deren Mitte er- reichend. Frucht mir noch unbekannt. — Mir nur aus dem Späthschen Aboret bekannt. b) Blumenkrone auffallend hellgelb, am hellsten von allen be- kannten Forsythien. f. d) pallida Koehne, 1. c., p. 206. Blätter 11/, bis selten 2 mal so lang wie breit. Blüten stets einzeln, ihre Stiele 8—17 mm lang, die Spitzen der obersten vergrösserten Schuppen nur wenig oder bis zu 12 mm weit überragend, wegen Klaffens der Schuppen oft zu mehr als der halben Lünge frei sichtbar. Kelch so lang wie die Róhre der Blumenkrone, seine Abschnitte 6—7 mm lang, 3 mm breit, Röhre der Blumenkrone im Schlunde 8—9 mm im Durchmesser. Kurzgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staubblütter das Ende, Griffel die Mitte der Kronenróhre er- reichend, Frucht noch unbekannt. — Mir nur aus dem Späthschen Arboret bekannt. 2. X Forsythia vitellina Koehne, 1. c., p. 226. (F. intermedia vitellina Koehne in L. Späths Katal. 1899/1900). (? F. sus- pensa Fortunei X viridissima.) Wuchs völlig aufrecht (Abb. 24), also mehr viridissima ähnlich. Mark der Zweige vgl. oben S. 200 und Abb. 21, Fig. 2-4, Blätter auf 7—17 mm langen Stielen, 2—2*/, mal, meist etwa 2'/,—21/, mal so lang wie breit, an Laubtrieben sehr selten durch 1 oder 2 Einschnitte gelappt. Blüten (Abb. 25) am Grunde der Zweige stark gehäuft, oberwärts entfernter gestellt, meist einzeln aus jeder Knospe, öfters aber auch in 2—5 blütigen Doldentrauben. Blütenstiele 5-11 mm lang, von den Spitzen der obersten vergrösserten Schuppen überragt oder sie höchstens 2 mm überragend. Kelch etwa so lang wie die Kronenröhre oder kaum kürzer, seine Abschnitte etwa 4,5—6 mm lang, 2,5 mm breit, kahnförmig und meist anliegend. Abschnitte der Blumen- 166 E. Koehne: Neues von Forsythia. krone seitlich etwas zurückgerollt, dadurch ziemlich schmal erscheinend, meist gerade ausgestreckt, Langgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staubblätter ein wenig kürzer als die Kronenróhre, Griffel um etwa 2—3 mm lánger als dieselbe, Frucht unbekannt. — Im Späthschen Arboret friiher als F. Fortunei vorhanden. 3. x Forsythia spectabilis Koehne, 1. c., p. 227. (? F. suspensa Fortunei X viridissima.) Wuchs etwas ausgebreitet und mehr oder weniger überhängend. Mark der Zweige (vgl. oben S. 200 und Abb. 21, Fig. 5 u. 6) sehr ähnlich dem von F, viridissima. Blatter auf 8—25 mm langen Stielen, 21/,—4 mal, meist etwa 3 mal so lang wie breit, an Langtrieben nicht selten tief 3teilig bis 3zählig. Blüten (Abb. 26) lángs der ganzen Zweige sehr gedrángt und zahlreich, in 1—5blütigen Doldentrauben aus gehäuften Knospen, ihre Stiele 10—17 mm lang, von den Spitzen der obersten vergrósserten Schuppen überragt oder seltener sie bis zu 3 oder gar 5 mm úberragend. Kelch so lang wie die Kronenröhre, seine Abschnitte 6-7 mm lang, 3 mm breit, kahn- förmig, anliegend. Abschnitte der Blumenkrone seitlich schwach oder gar nicht zurückgerollt, deshalb ziemlich breit erscheinend. Kurzgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staubblätter die Kronenröhre ein wenig überragend, Griffel nur halb so lang. Frucht unbekannt. — Im Späth- schen Arboret. 4. X Forsythia densiflora Koehne, |. c., p. 229. (F. intermedia densiflora Koehne in L. Späths Katal. 1899/1900.) (? F. suspensa Sieboldii X viridissima.) — Wuchs sehr unregelmässig sparrig ausgebreitet, die Zweigenden überhängend. Mark der Zweige vgl. oben S.200 und Abb. 21, Fig. 2—4. Blätter auf 10—22 mm langen Stielen, 2—-3'/, mal, meist etwa 2!/, mal so lang wie breit, sehr selten an Langtrieben mit 1 oder 2 Seitenlappen. Blütenstiele 6—11 mm lang, die Spitzen der obersten Schuppen nicht überragend. zuweilen von ihnen überragt (nur an den Seitenblüten der Doldentrauben sie bisweilen um 3 mm überragend). Kelch so lang oder etwas länger als die Kronenröhre, seine Abschnitte aber nur 3—4 mm lang, 3 mm breit, kahnförmig, anliegend. Blumen- krone (Abb. 28) ziemlich hellgelb!) ihre Abschnitte seitlich nicht zurück- gerollt, breit und kurz, an den Enden etwas glockig auswärts gebogen (also wie bei suspensa Sieboldi). Langgriffelige Blüten (ausschliesslich bekannt): Staubblätter kürzer, Griffel 2—3 mm länger als die Kronen- röhre. Frucht bis 18 mm lang, 9 mm breit, verkrümmt, kurz geschnäbelt, besonders oberwärts sehr stark und dicht unregelmässig warzig (sonst mir bei keiner Forsythia ähnlich vorgekommen). — Im Späthschen Arboret, aus Kopenhagen als F. Sieboldi bezogen. 1) Nur 1898 vermerkte ich sehr dunkelgelbe Farbe, doch bin ich nicht mehr sicher, ob diese Notiz nicht etwa auf einem Versehen beruhte. Plantae anno 1906 in ,Botanical Magazine“ denuo descriptae. 167 XLVI. Plantae anno 1906 in „Botanical Magazine“ denuo descriptae.') 13. Gladiolus carmineus C. H. Wright in Bot. Mag., 1906, tab. 8068. Ex affinitate G. ramosi Paxt., sed spathis longioribus antherisque luteis differt. Caulis erectus, circa 1'/, ped. altus, gracilis, basi vaginis ad 21]; poll. longis vestitus. Folia linearia, acuminata, post anthesin ad 8 poll. longa et 4 lin. lata, glabra, costa crassa. Spatha exterior elliptica, acuminata, 2 poll. longa, interior similis, sed 1!/, poll. longa. Flores circa 3 poll. diam.; perianthii tubus anguste infundibuliformis, apice 6 lin, diam., extus pallidus; lobi ovati, acuminati, 9 lin. lati, carminei, duo interiores basi macula pallidiore sanguineo-marginata instructi. Antherae oblongae, curvatae, dilute luteae. Styli rami 3 lin. longi, lineares. South Africa: at Hermanus on the Southern coast, on the sand- Stone cliffs from 40 to 80 feet high which skirt the sea (Sir C. Aber- macranthum repondens. 13. Hieracium Ruprechtii Boiss. = Bauhini < Hoppeauwm (v. macran- thum); (H. pistoriense N. P., I, p. 601). Sub nomine Ruprechtii vidi in herbario Ruprechtiano duas subspecies 186 Carolus Hermannus Zahn, valde diversas, sed utraque a cl. Boissier „Ruprechtii“ nominata est, Addimus hoc loco descriptiones harum subspecierum. Ssp. Ruprechtii (Boiss.) Zahn (H. furcatum ligulis purpureis Ruprecht in sched.). Caulis e, 21 em altus, acladium = !/, totius caulis, rami primarii 2, capitula 3. Folia lanceolata acutiuscula v. acuta, caulina nulla. Invo- lucrum 10 mm longum ovatum crassiusculum; squamae sat angustae acutae, apice saepe rubro-coloratae, dense pilosae, 2—3 mm, mediocriter (praecipue apicem versus) glandulosae, glandulis longis, disperse (basin versus subdensius) floccosae. Caulomata superne subineana, ubique setoso- subpilosa, 3—4 mm, superne sat dense, usque ad basin disperse longeque glandulosa. Folia utrinque subsetoso-pilosa, 3— 4 mm, subtus medioeriter sat denseve floccosa. Flores extus intense rubro-striati, Stolones elon- gati subgraciles densissime pilosi, 3—4 mm, foliis sat magnis instructi. Daghestania media: Gunib, in regione subalpina. Habitus H. furcati Hoppe, sed stolones elongatiores. Nullomodo sub- speciebus H. stoloniflori W. Kit adscribendum. Ligulae eximie rubro- striatae demonstrant consanguinitatem huius subspeciei cum H. Hoppeano, cuius ligulae saepissime valde rubro-striati sunt. H. furcatum verum nullo modo in Caucaso esse potest. -(Cfr. Boiss., Fl. or., III, p. 861, Suppl. p. 326.) Ssp. tuscheticum Zahn (H. bifurcum Rupr. in sched.). Caulis 25—30 em altus tenuis, pilis solitariis brevibus obsitus. Folia lanceolata acuta, supra disperse mediocriterve setosa, 3 mm, subtus disperse (v. in stolonibus modice) floccosa. Acladium 10—15 cm longum, ramus primarius 1, ordines axium 2—3, capitula 2— 3. Involucrum 5-—6,5 mm tantum longum ovatum; squamae subangustae acutiusculae, obscurae di- lutius submarginatae, subfloecosae, sat dense glandulosae epilosae. Pedun- culi subcani, mediocriter glandulosi, pilis solitariis obsiti. Flores lutei valde rubro-striati. Stolones valde elongati, foliis parvis instructi, sat dense pilosi, dense floccosi. Caucasus orient. Tuschetia: Supra Zokalto 290—320 m (Rupr.). A cl. Boissier cum priore in unam speciem unita, sed sistit sub- speciem ab H. Ruprechtii typico clare diversam. Praeter ligulas intense rubro-striatas cum .H. awrantiaco, quod verosimiliter omni Caucaso deest, nihil habet commune. Praealtina- Echinina. 14. Hieracium auriculoides Lang = Bauhini - echioides. 1. Flores extus rubrostriati v. apice rubescentes (Grex Rubropannoni- cum Zahn). Ssp. rubropannonicum Litw. et Zahn. Caulis ad 60 cm alus gracilis v. crassiusculus. [Inflorescentia laxe paniculata suprafastigiata, acladium 5—12 mm longum, rami primarii 1—12, inferiores 3— 5 remoti, ordines axium 4—5, capitula 25—50. Folia rosularia lanceolata acutiuscula v. acuta, saepe florendi tempore partim Hieracia Caucasica nova. 187 emarcida, dilute viridia glaucescentia, caulina ad 10, anguste lanceolata, superiora 4—6 parva v. summa bracteiformia. Involucrum 5—6 mm longum cylindrico-ovatum basi rotundatum, obscure viridi-canum; squamae subangustae vel sublatiusculae acuminatae obtusiusculae atrovirides viridi- marginatae. Pili in involucro mediocriter numerosi v. dispersi, subdiluti basi atri, 1 —2 mm longi, in pedunculis dispersi ad 2,5 mm longi, caulo- mata superne subpilosa, 2,5 —3,5 mm, deorsum magis magisque densius, basin versus sat dense setosa, pilis oblique patentibus 3— 5 mm longis, folia utrinque mediocriter setosa, 3—5 mm. Glandulae in involuero medio- criter numerosae, caulomata disperse glandulosa, caulis usque ad medium glandulis sparsis munitus, folia eglandulosa. Flocci involucri superne dispersi inferne numerosi, in squamarum marginibus nulli, pedunculi su- perne leviter cani, caulomata viridia sat dense floccosa, caulis superne densius, inferne sparsim floccosus, folia supra effloccosa subtus sparsim disperseve floccosa, Flores lutei, ligulae extus valde rubrostriati. Stolones graciles elongati sat dense pilosi, foliis mediocriter magnis in- structi. Prov, Kuban: In prato sicco et in pinetis ad. fl. Teberda 1260 m. Variat: a) valdestriatum, ligulis intense rubrostriatis. b) substriatum, ligulis apice tantum rubescentes v. partim ex- striatis, Habitus et characteres omnino H. auriculoidis, sed floribus extus rubrostriatis eximie differt. Analogia, quoad directionem variationis, habemus in speciebus H, auricula, floribundo, praealto, etc. quae, fere semper floribus luteis praeditae, nihilominus in nonnullis variationibus subspeciebusque rubro-substriatis observatae sunt. Tales formae regres- sus sunt ex hybridatione vetusta speciei luteiflorae cum specie rubriflora v. rubrostriata in parentem luteifloram, qui regressus ex priscis amoris gaudiis nihil conservaverunt nisi colorem rubrum apicum ligularum. Sed hi characteres etiam evolutione acquisiti esse possunt. 1* Flores lutei. 2. Folia caulina 5—9. Ssp. teberdaefontis Litw. et Zahn. Caulis crassus robustus 70—85 cm altus. Inflorescentia sup rafasti- giata apice umbellata denique laxa. Acladium ad 12 mm longum, rami primarii 7— 12; inferiores 2—4 remoti, capitula numerosa v. numerosissima. Folia lanceolata acuta lutescenti-viridia subglaucescentia ad 18 em longa, caulina 5—8 pleraque infra medium caulem inserta. Involucrum 6-7 mm longum gracile ovatum basi rotundatum, obscure canum; squamae subangustae obscurae viridi-submarginatae obtusiusculae. Bracteae subincanae. Pili in involucris caulomatibusque mediocriter numerosi diluti 1—2 (— 3) mm longi, caulis superne subpilosus, deorsum magis magisque densius, basin versus dense setosus, 3—3,5 mm, folia utrimque mediocriter, in nervo dorsali densius setosa, 3—4 mm. Glan- dulae apicem squamarum tantum versus solitariae, Flocei 188 Carolus Hermannus Zahn. involucri modice numerosi, pedunculi canotomentosi, caulis usque ad basin densissime floccosus, folia supra sparsim floccosa sub- tus multiflocca. Stolones valde elongati crassiusculi dense pilosi (2—2,5 mm) floccosique foliis sat magnis instructi. Flores saturate lutei. Prov. Kuban: Ad fontes fl. Teberda in saxosis subalpinis 2300 m. Ssp. amaurobasis Litw. et Zahn. Caulis 60—80 cm altus + crassiusculus. Inflorescentia laxe umbellata inferne paniculata. Acladium 5—10 mm longum, rami primarii 6—9, in- feriores 1—2 remoti, ordines axium 5, capitula 15—35. Folia lanceolata acutiuscula v. acuta, sublutescenti-viridia, caulina 5—9, pleraque infra medium caulem inserta. Involucrum 5,5—6,5 mm longum ovato-cylin- dricum denique basi truncatum; squamae subangustae subacutae subin- canae, interiores anguste viridi-marginatae. Pili diluti, in involucris caulomatibusque basi tantum atri v. obscuri, in involucro subnumerosi, 1 mm, in pedunculis caulomatibusque superne subnumerosi ad 2,5 mm longi, in. eaule superne mediocriter numerosi v. dispersi rigidiusculi 1—2 mm longi, infra medium numerosiores + setosi 2—4 mm longi, folia utrimque sat dense pilosa supra setosa, 2—3 mm, in nervo dorsali dense pilosa. Glandulae in involucro dispersae v. solitariae, pe- duneuli fere eglandulosi v. sparsim breviterque glandulosi, caulomata superne consimilia, inferne eglandulosa. Flocei involucri mediocriter numerosi, margines squamarum effloccosae, pedunculi canotomentosi, caulis superne dense, inferne usque ad basin subfloccosus, folia subtus parcefloccosa supra effloecosa, iuniora (in stolonibus) et superiora caulina tantum in parte superiore hinc inde sparsissime floccosa. Flores lutei. Stolones valde elongati tenues v. graciles, floccosi, sat dense pilosi, saepe haud evoluti. Prov. Terek: In m. Maschuka pr. Pjatigorsk, 600—960 m. Variat: 1) normale, involucris caulomatibusque superne sparsim glan- dulosis. 2) subeglandulosum, involucris glandulis solitariis praeditis, caulo- matibus + eglandulosis. Subspeciei echiogenes N. P. L, p. 751 affinis. Ssp. sublasiophorum Litw. et Zahn. Caulis 65—75 cm altus gracilis v. crassiusculus. Inflorescentia su- perne laxe umbellata inferne paniculata, Acladium ad 13 mm longum, rami primarii 5—8 graciles, inferiores 2—3 remoti, ordines axium 4—5, capitula 20—50. Folia lanceolata v. anguste lanceolata acuta, caulina 5—9 pleraque infra medium caulem inserta, superiora angustissima. Involuerum 5—5,5 mm longum cylindrico-ovatum basi subrotundatum, subobseurum; squamae sublatiusculae acutiusculae, dorso subnigrae, in margine anguste pallideque virides. Bracteae incanae. Pili in invo- lucro subnumerosi subdiluti basi nigri, 1,5 mm longi, in pedunculis caulo- matibusque subnumerosi, 2—3 mm longi. rigidi, caulis superne minus pilosus, deorsum magis magisque densius, basin versus dense setosus, Hieracia Caucasica nova. 189 3—4 mm, folia utrimque subsetosa, in margine nervoque dorsali sat dense setosa, 2—-3(— 4) mm. Glandulae in involucro dispersae sat longae, in caulomatibus superne sparsae. Flocci involucri medio- criter numerosi basin versus sat densi, in squamarum marginibus nulli, caulomata subcanotomentosa, caulis usque ad basin subfloccosus, folia supra sparsim disperseve, subtus mediocriter floccosa, Stolones sat tenues, sat dense pilosi floccosique. Flores lutei. Prov. Kuban: Ad fontes fl. Teberda, 2300 m. Subspeciei lasiophorum N. P. affinis. - 2* Folia caulina 5 vel minus numerosa, Ssp. basileueum Litw. et Zahn. Caulis ad 50 cm altus saepe tenuis, interdum subgracilis. Inflores- centia laxe umbellata suprafastigiata vel inferne paniculata. Acladium 5—8 mm longum, rami primarii 4—7(— 9), inferiores 1—2 saepe remoti, capitula 10—40. Folia lanceolata v. angustiora acuta, sublutescenti-viridia parum glaucescentia, caulina 4—5 anguste lanceolata saepe sat parva, infra medium caulem inserta. Involucrum 6—7 mm longum subeylin- dricum basi subtruncatum; squamae subangustae acutiusculae basi albido- canae, interiores in margine anguste virides. Pili in involucro dispersi v. mediocriter tantum numerosi, 1,5 mm, diluti basi obscuri, caulomata disperse pilosa, 2—3 mm, caulis infra medium paulo densius subsetosus, basin versus sat dense setosus, setis 2—3 mm longis oblique erectis, folia mediocriter disperseve pilosa, 2—3 mm, supra setosa, in nervo dorsali basin versus sat dense pilosa. Glandulae ubique fere nullae v. in invo- lucris caulomatibusque valde solitariae minutae. Flocci involucri modice numerosi sed basin versus densi, squamarum margines effloccosae, pedunculi superne albotomentosi, caulis superne sat dense, inferne multo minus floccosus, folia supra sparsim, subtus mediocriter floccosa. Flores lutei. Stolones valde elongati tenuissimi, breviter pilosi subfloccosi, foliis sat parvis instructi. Prov. Kuban: In pratis pinetisque siccis ad fl. Teberda, 1260 m. Variat caulibus foliisque magis floccosis. In plerisque exemplaribus e locis siccis stolones desunt. Ssp. submirum Litw. et Zahn. Caulis 50— 70 em altus gracilis. Inflorescentia denique laxissime paniculata suprafastigiata. Acladium 10—25 mm longum, rami primarii ad 7, omnes subremoti v. superiores + conferti, inferiores 1—2 in formis magis evolutis valde remoti, capitula 15—40, ordines axium 4—5. Folia lanceolata acutiuscula v. pleraque acuta, dilute viridia glaucescentia, caulina c. 5, eorum 1—2 supra medium caulem inserta parva. Invo- lucrum 5—6,5 mm longum gracile cylindricum basi subtruncatum, ob- Scure canum; squamae sublatiusculae acutiusculae, obscurae, interiores viridi-submarginatae. Pili in involucro sat densi, parum obscuri basi atri, ad 2,5 mm longi, in pedunculis subnumerosi, ad 3,5 mm longi, caulis superne sat dense (rarius minus) subsetoso-pilosus, inferne + dense se- 190 Carolus Hermannus Zahn. tosus, 3,5 mm (pili superne saepe longiores), folia utrimque sat dense pilosa supra setosa, 2,5--4 mm. Glandulae fere nullae vel in involucris pedunculisque sparsae, in caule superne rarissime solitariae. Flocci in- volucri mediocriter numerosi, squamarum margines effloccosae, pedunculi leviter cani, caulis usque ad basin subfloccosus, folia supra sparsim floccosa subtus multiflocca. Flores lutei. Stolones valde elongati tenues, + dense albopilosi, 2—3,5 mm, foliis modice magnis obsiti. Prov. Kuban: In declivibus ad fl. Teberda, 1260 m. Ssp. sabiniceps Litw. et Zahn (sabinocephalum Litw. et Zahn in litt.). Caulis c. 50—60 cm altus gracilis. Inflorescentia laxe paniculata v. superne subumbellata inferne paniculata. Acladium 5—-12 mm longum, rami primarii 3—7, inferiores remoti, ordines axium 4, capitula 10 - 25. Folia lanceolata, exteriora spathulata obtusa, interiora elongata acutius- cula v. aeuta basin versus longissime attenuata, sublutescenti-viridia; caulina saepissime 3, summum parvum, inferiora 2 infra medium caulem inserta. Involucrum 5-6 mm longum cylindrico-ovatum denique ovatum, squamae subangustae acutiuseulae v. acutae, dorso subnigrae, intimae viridi-submarginatae. Bracteae subobscurae. Pili involucri subobscuri basi atri, densi, 2—2,5 mm longi, in pedunculis subdensi ad 3 mm longi, in ramis paulum deminuti ad 3 mm longi, in caule numerosi, superne obscuri inferne diluti, setacei, ad 5 mm longi; folia utrimque pilis sub- numerosis setaceis 3— 5 mm longis praedita. Glandulae in involucro dis- persae, in pedunculis superne tantum solitariae, Flocei in involucro modice numerosi v. dispersi, pedunculi dense floccosi vix tomentosi, caulis superne multifloccus inferne (fere usque ad basin) parcefloccosus, folia caulina subtus disperse floccosa, rosularia in parte aversa sparsim floccosa v. in nervo dorsali tantum floceis sparsis adspersa, supra effloccosa. Flores dilute lutei. Stolones tenues elongati, foliis parvis instrueti, sat dense albopilosi (2—4 mm). Prov. Kuban: Ad fontes fl. Teberda, 2340 m. Involucra fere ut in H. sabino dense pilosa. Subspecies distine- tissima. Addimus etiam alias subspecies H. auriculoidis in Caucaso nuper in- ventae, sed ex aliis terris iam descriptae. Ssp. arvense (Tausch) N. P. — Dagestania austr. versus fl. Samur: infra Schoralo 290—315 m (Ruprecht); Dagest. superior montosa: Ad. fontes fl. Ilan-chewi ad pedem m. Botschog, 375 m (idem). Ssp. pannonicum N.. P. «) genuinum, 1. normale, a) longisetum N. P. (H. praealtum Radde in sched., Boissier in sched.!) — Borishom (Radde); Caucasus, distr. Alagir: ad glacies pr. Zir 320—330 m (Ruprecht). — b) brevisetum N. P. (H. praealtum Rupr. in sched.). — Tuschetia: supra Zokalto 285—315 m (Ruprecht); Tauria (M. Bieb., sub nomine Bauhini!). — 3. subglandulosum Litw. et Zahn, involucris caulomatibusque superne subglandulosis tantum subpilosis. a) verum, foliis effloccosis, — Prov. Terek: In silva m. Shelesnaja pr. Shelesnowodsk. — b) floccifolium, foliis Hieracia Caucasica nova. 191 in parte aversa sparsim floccosis. — In m. Shelesnaja; in montibus Ma- schuka et Besch- tau pr. Pjatigorsk, 600 m. Ssp. tanythrix N. P. 3) catotrichum N. P. — In m. Beschtau, 900 m. Ssp. mirum N. P. — Prov. Kuban: In valle fl. Teberda usque ad fontes, 1260—2310 m; Prov. Terek: Kislowodsk. Ssp. echiogenes N. P. — Ad fontes et in valle fl. Teberda, 1260 ad 2310 m. Ssp. thracicum N. P. 1. normale, involucris sparsim floccosis. - - Prov. Terek: in m. Beschtau. — 2. flocciceps, involucris mediocriter sat denseve floccosis. — Prov. Terek: in m. Maschuka. Ssp. adjarianum Peter, Beitr. Hierac. Osteuropas u. Orients, in Nachr. K. Ges. Wiss. Góttingen, Math.-physik. Kl. (1898), Heft 1, p. 21. — In pratis graminosis ad fl. Teberda, 1260 m. 15. Hieracium euchaetium N. P. = Bauhini-echioides-pilosella. Ssp. leptophytomorphum Litw. et Zahn. Caulis ad 55 cm altus gracilis v. subtenuis. Inflorescentia alte- furcata, acladium ad 35 mm longum, rami primarii 3—4 suprafastigiati, superiores conferti v. subremoti, inferior valde remotus, omnes tenues, ordines axium 3 rarissime 4, capitula 5—12. Folia + lanceolata, ex- teriora multo breviora subspathulata obtusiuscula saepe emarcida, inte- riora (saepe valde) elongata anguste lanceolata ad 18 em longa 8—12 mm lata acuta basin versus longissime sensimque attenuata, sublutescenti- - viridia haud glaucescentia; caulina 2, inferius basin versus insertum, Superius + lineare. Involucrum 6—7,5 mm longum denique late ovatum basi subrotundatum; squamae angustae acutae, subnigrae in margine (praesertim intimae) pallide virides. Bracteae viridi-canae. Pili in invo- luero densi, 1,5—2 mm longi, subdiluti basi nigri, caulomata sat dense pilosa, pilis subrigidiusculis 2,5—4 mm longis superne subdilutis (basi ob- scuris) inferne albidis, folia utrinque pilis subsetaceis basin versus nume- rosioribus 3—6 mm longis obtecta. Glandulae in involuero subdispersae, pedunculi mediocriter glandulosi, caulis superne glandulis dispersis soli- tarisve munitus, iam supra medium eglandulosus, folia eglandulosa. Flocei involueri vix mediocriter numerosi, pedunculi et caulomata superne canotomentosa v. viridi-cana, caulis superne dense floccosus usque ad basin subfloccosus, folia subtus subfloccosa v. multiflocca, caulina inter- dum etiam in parte superiore floccis nonnullis praedita. Flores lutei ex- striati. Stolones tenues elongati flexuosi, sat dense molliterque albopilosi (2—3 mm) multiflocei, haud raro non evoluti. Prov. Kuban: In quercetis ad fl. Teberda, 1260 m. Habitus ut in H. leptophyto N. P. et verosimiliter formulae auricu- loides > pilosella respondens, ergo H. euchaetio N. P. adscribendum, cuius formula (Bauhini-setigerum) parum differt. 16. Hieracium pannoniciforme Litw. et Zahn — auriculoides — incanum, nov. spec. interm. Caulis 75—100 cm altus gracilis v. crassiusculus, phyllopodus et 192 Carolus Hermannus Zahn. stoloniferus v. hypophyllopodus. Folia radicalia lanceolata, exteriora ob- tusiuscula breviora saepissime emarcida, interiora ad 15—20 cm longa angustiora acuta, caulina 5—10, infra medium caulem inserta v. supra medium etiam 3—4 anguste lanceolata parva v. bracteiforma cauli inserta, omnia sublutescenti-viridia parum glaucescentia, caulina basi lata sessi- lia. Inflorescentia paniculata suprafastigiata v. apice saepe umbellata, acladium 3—12 mm longum, rami primarii 5—12 tenues, inferiores + remoti, ordines axium 4—5, capitula 15—40. Involucrum c. 5 mm longum cylindrico-ovatum basi rotundatum; squamae subangustae acutiusculae obscure canae distincte viridi-marginatae. Bracteae subincanae. Pili in- volucri subnumerosi subdiluti basi obscuri ad 1,5 (—2) mm longi, in pedunculis subnumerosi 2—3 mm longi, caulomata et folia ubique sat dense subsetoso-pilosa, 2—2,5(—3) mm. Glandulae minutae, in invo- lucro sparsae v. dispersae, in caulomatibus superne fere nullae v. disper- sae, in foliis caulinis saepissime solitariae aegre observandae, in foliis inferioribus in nervo dorsali sparsae. Flocei in invo- lucro mediocriter numerosi, in marginibus squamarum nulli, pedunculi subcanotomentosi, caulis usque ad basin floccosus, folia supra effloccosa v. sparsim floccosa, subtus sparsim disperseve floccosa. Stolones valde elongati tenues, foliis parvis v. basin versus longioribus instructi, sat dense pilosi subfloccosi, saepissime haud evoluti, Prov. Kuban: In pineto vallis fl. Teberda, 1260 m. Variat: a) verum, involucris caulomatibusque superne sparsim disperseve glandulosis, b) subeglandulosum, involucris sparsim glandulosis, caulomatibus + eglandulosis. Habitus omnino H. auriculoidis, sed caulis multifolius, folia haud raro glandulis nonnullis praedita, ergo planta formulae auriculoides > incanum melius respondens, sed H. auriculoidi magis affinis. 17. Hieracium procerigenum Litw. et Zahn = Bauhini-procerum, nov. spec. intermedia. Caulis ad 75 cm altus, gracilis v. crassiusculus, superne subsetosus inferne dense setosus, setis oblique patentibus ad 4—6 mm longis, ubique subfloceosus v. partim effloccosus. Folia radicalia complura (florendi tempore saepe partim emarcida) elongata (ad 16 cm) lanceolata acutius- cula v. pleraque acuta basin versus longissime attenuata, sublutescenti- viridia, utrimque sat dense setosa, 3—4 mm, supra effloccosa, subtus parcefloccosa, caulina 4—7 remota sensim decrescentia. Stolones graciles v. crassiusculi, interdum parum evoluti, dense rigidiusculeque pilosi, interdum valde elongati et apice floriferi. Inflorescentia subumbellata denique sublaxa, rami primarii ad 8, inferiores 1—2(— 3) saepe remoti, acladium 3—10 mm longum, ordines axium 4—5, capitula ad 40. Invo- lucrum 7—8 mm longum cylindrico-ovatum basi truncatum obscure canum; squamae subangustae acutiusculae obscurae, interiores viridi- submarginatae, pilis apice albis. sat densis rigidiusculis et floccis sat Hieracia Caucasica nova. 193 densis obsitae, fere eglandulosae, pedunculi graciles canotomentosi, pilis setosis 3—3,5 mm longis subnumerosis et glandulis sparsis nullisve ob- siti. Flores dilute lutei. Prov, Terek: In cacumine m. Beschtau pr. Pjatigorsk. Formis H. auriculoidis Láng analogum, sed multo robustius, ubique setis crassiusculis sat densis obtectum, pedunculis gracilibus subsetosis praeditum, ergo formulae Bauhini-procerum respondens. 18. Hieracium incaniforme Litw. et Zahn = Bauhini < incanum, nov. spec. intermedia, - Caulis 75—90 cm altus subtenuis v. subgracilis strictus. Folia di- lute viridia subglaucescentia, rosularia exteriora subspathulata obtusa florendi tempore semper emarcida, interiora ad 15-—20 cm longa lanceo- lata v. anguste lanceolata acutiuscula v. acuta, florendi tempore saepius emarcida, caulina 5—7 basi lata sessilia subsemiamplexicaulia saepe parva v. summa bracteiformia, pleraque infra medium caulem inserta. Inflorescentia apice umbellata laxa inferne paniculata, acladium 5—12 mm longum, rami primarii 5—10 tenues suprafastigiati, ordines axium 4—5, capitula 15—835. Involucrum 5 mm longum ovato-cylindricum, obscure viridi-canum; squamae angustae acutiusculae, obscure virides intense viridi-marginatae. Bracteae dilutae. Pili ubique breves, in involucro nulli v. valde dispersi, pedunculi saepissime epilosi, caulis superne fere epi- losus, deorsum magis magisque densius, basi dense pilosus, pilis subsetosis 1—1,5(— 2) mm longis, folia supra sparsim mediocriterve pilosa, in margine subtusque subpilosa, in nervo dorsali densius ciliata, pilis 1—1,5 (— 2) mm longis. Glandulae in involucris caulomatibusque numero- sissimae sat longae, in caule superne subnumerosae saepe usque infra medium descendentes, in foliis dispersae. Flocci involucri dispersi basi subnumerosi, pedunculi subcanotomentosi, caulomata dense floccosa, caulis usque ad basin subfloccosus, folia supra effloccosa v, sparsim floccosa, subtus sparsim mediocriterve floccosa. Stolones nulli (sed pauca tantum exemplaria vidi!). Flores lutei sat breves. Prov, Kuban: In pineto vallis fl. Teberda, 1260 m. 19. Hieracium calodon Tausch = echioides-florentinum. Sp. calodontopsis Litw. et Zahn. Caulis ad 75 cm altus gracilis strictus. Inflorescentia laxe paniculata suprafastigiata, acladium ad 12 mm longum, rami primarii 6—12, supe- riores subconferti, inferiores remoti tenues arcuato-erecti, ordines axium 5, capitula 15—35 v. compluria. Folia anguste lanceolata acuta sublutescenti-viridia, caulina 5—7, pleraque infra medium caulem inserta, superiora angustissima. Involucrum 6—6,5 mm longum gracile cylin- dricum basi subrotundatum, squamae angustae acutiusculae obscure cinereae viridi-submarginatae. Bracteae incanae. Pili in tota planta breves, 0,5—1,5 mm longa subsetosa, in involucris pedunculisque sub- numerosi apice diluti basi atri, caulomata mediocriter disperseve pilosa, 0,5—1 mm, caulis inferne sat dense setosus, 0,5—1,5 mm, folia utrimque sat dense pilosa, 0,5—1 mm, in margine dense setoso-ciliata, 0,5—1,5 mm. Repertorium novarum specierum. 13 194 Harry Bolus. Glandulae in involucro fere modice numerosae, in pedunculis ramisque dispersi, in caule superne tantum sparsi. Flocei involucri numerosi basin versus densi, pedunculi obscure canotomentosi, caulis usque ad basin sat dense floccosus, folia supra mediocriter, subtus sat dense floccosa. Flores lutei. In silvis vallis fl. Teberda, Prov. Kuban, 1440 m. H. florentinum All. adhuc ex regione Caucasica haud vidi et hanc speciem toto Caucaso deesse puto. Auctorum indicia, quae attinent ad H. florentinum, certissime ad formas casu exstolonas H. Bauhini refe- renda sunt. H. calodontopsis igitur forma intermedia non hybrida est per evolutionem ex Echininis in directione versus Praealtina enata. (Fortsetzung folgt.) L. Harry Bolus, Plantae africanae novae. 1. (Ex: Trans. South Afric. Phil. Soc. XVI., pt. 2 [Oct. 1905], pp. 135—152.) 1. Muraltia spicata Bolus, l. c., p. 135 (Polygalaceae-Polygaleae). M. (S Eumuraltia-Gymnocarpae Chodat) petalis ligulatis obtusis; carina basi unguiculata, lobis expansis subreniformibus, petala excedens; capsula obovata, apice pilosa ciliataque, cornubus capsula aequilongis; seminibus glabris vel parcissime pubescentibus. Fruticulus erectus virgatus, 1—1'/,-pedalis; rami pauci saepius simplices, erecti, teretes, foliosi, cum foliis molliter albo-pilosi; folia sessilia, erectiuscula, pleraque. imbricantia, anguste oblonga, rarius, oblanceolata, subobtusa, supra canaliculata, dorso carinata, crassa, minute tuberculato-rugosa, 0,7—1,2 cm longa, 0,1—0,18 lata; flores spicati, inter majores; 'spica interrupta, 3,5—10 em longa, 1—-1,4 cm lata; sepala oblonga, lanceolatave, acuta, concava, glabra, subcarinata, leviter ner- vosa, 0,4 —0,5 cm longa; petala lateralia erecta, unguiculata, usque ad medium coalita, sursum libera ligulata obtusa, intus medio pilosa, 0,65 cm longa; carina 0,8 cm longa, e basi unguiculata sursum in lobos subreniformes 0,5 cm longos, 0,3 cm latos expansa, petala paullo exce- dens; capsula obovata, ciliata, apice pilosa, cornubus capsula subaequi- longis, tota 0,5 cm longa; semina glabra vel parcissime pubescentia cum pilis paucis sparsa. Cape Colony, South-western Region, district Bredasdorp, on hills near the mission station of Elim, alt. 300 ft, July, Bolus 8468; moun- tains towards Napier, 800 ft, Guthrie, 3767! hills near Koude River, 400 ft., April, Schlechter, 10468! Distinct by its slender virgate habit, and rather large flowers. It seems to be nearest to M. thymifolia, Thunb. Plantae africanae novae, I. 195 2. Psoralea biovulata Bolus, l. c., p. 135 (Leguminosae-Galegeae). Ps. ovario biovulato distincta, etiamque exstipulata. Fruticulus gracilis, decumbens, ramosus; rami ramulique patentes, gracillimi, angulati, paucifoliati, 30—50 cm longi, juniores albosericei demum glabrescentes; folia exstipulata, remota, rigida, appressa vel erecto-patentia, lineari-subulata, acuminata, 0,2—0,3 em longa, marginibus incurvis, superne albo-sericea, subtus glabra; flores 1—3, in ramulis divaricatis brevibus, saepius terminales, geminatique, rarius subracemosi : pedicelli 0,1—0,2 cm longi; bractea subulata, colorata, aequilonga; calyx turbinatus, externe albosericeus, minutissime glanduloso-vittatus, 0,4 cm longus, segmentis binis posterioribus alte connatis, ceteris alte fissis lanceolatis acuminatis, tubo 2—3-plo longioribus; vexillum reniforme, emarginatum, unguiculo brevi, 0,6 cm longum; alae obovatae, auri- culatae, vexillum paullo superantes; carina obtusa, basi auriculata, cal- carata, vexillo paullo brevior; ovarium lanceolatum albo-sericeum, 2-ovu- latum. Cape Colony; South-western Region, Bredasdorp district, between Elim and Napier, amongst shrubs, flowering in October, Bolus, 6902. An interesting species differing from the usual generic characters by its 2-ovuled ovary, and the absence of stipules. The translucent glandular dots are very minute, but may be detected on the calyx. It may be placed next to E. tenuissima, E. Mey., from which it is at once distinguishable (besides the characters given above) by its very short pedicels. 3. Lichtensteinia Kolbeana Bolus, 1. c., p. 136 (Umbelliferae-Apioideae- Ammineae). L. foliis circumscriptione oblongis ovato-lanceolatisve bipinnati- partitis, pinnulis iterum incisis grosse dentatisve; fructibus compresso- globosis. Herba perennis, glabra 11/,—3!/, pedalis; radices primariae 3—4, parte indivisa ad 22 decim. longa vel ultra, 0,8 cm crassa; caulis erectus validus sulcato-striatus, infra medium ramosus, subnudus, bracteis 2— 3, parvis, membranaceis, sursum foliaceis, pinnatipartitis, donatus; rami 3—4, subfastigiato-corymbosi, apiee umbelliferi; folia radicalia 4—6, procumbentia vel laxe adscendentia, 7—27 cm longa, 4—12 cm lata, petiolis dilatatis striatis subamplexicaulibus, 2—6,4 cm longis, ad 1 cm latis, lamina circumscriptione oblonga ovato-lanceolatave, bipinnatipartita, pinnis 4—6-jugis, pinnatifidis, secundum rhachin longe alato-decurren- tibus incisisque, pinnulis oblongis acutis 1,5—3 cm longis, incisis grosse dentatisve basi late decurrentibus; umbellae 9—13-radiatae, pedunculis fructiferis ad 6,5 em longis, bracteis 5—6, linearibus acuminatis 1—1,5 cm longis; umbellulae 8—15-radiatae, pedicellis fructiferis 0,8—1 em longis, bracteis 5—6; petala basi unguiculata, lamina ellip- tica, apice arcte deflexa longe acuminata, basin fere attingentia, fructus maturus subcompresso-globosus (siccitate?) rugulosus, atro- brunneus, 0,4 cm longus et latus; carpophora bipartita pallida (ceteris generis). 13* 196 Harry Bolus. Cape Colony (South-eastern Region), district Kentani, amongst grass (Erianthus capensis Nees), alt. about 1,000 ft., fl. Dec., Miss A, Pegler, No. 891! (in herbb. Kew, Berlin and my own). Distinct by its much divided leaves and large spreading inflor- escence, The species is dedicated to the Rev. F. C. Kolbe, D. D., of Cape Town, who has distinguished himself by his love of Cape botany, and his enthusiastic efforts in teaching and spreading a love for it amongst others. 4. Felicia maritima Bolus, |. c., p. 137 (Compositae-Asteroideae). F. foliis alternis, semiteretibus, carnosis; capitulis terminalibus, soli- tariis, 40-floris; involucro 3-seriato; achaeniis hispidulis. Herba salsuginosa, humilis, decumbens; rami graciles e caudice, nunc adscendentes, nunc patentes, nodiis radicantes, glabri vel hispiduli; folia alterna subpauca, adscendentia, e basi dilatata semiamplexicaulique scari- osa, lineari-semiteretia vel filiformia, obtusa, carnosa, 0,15—0,35 cm longa, 0,07— 0,12 cm crassa; capitula terminalia, solitaria, turbinata, 0,5 cm longa, 0,4 cm diam.; involucrum 3-seriatum, squamis oblongis vel oblongo-lanceolatis, acutis, intimis longioribus, floribus paullo brevio- ribus; flores radii circ. 14, ligulis albis; flores disci circ. 25, flavi; achaenia hispidula, pappi setis subpaucis, barbellatis. Cape Colony, in sandy ground near the sea-shore, inundated in winter, Maitland, near Cape Town, fl. June, coll. A. Bolus (Herb. Norm. Austr.-Afr., 1170; herb. Bolus, 6265!) Allied to F. ficoidea DC. (also a halophilous plant), but quite distinct by its slender habit, alternate, obtuse, narrower leaves, and acute invo- lucral bracts. 5. Felicia Flanaganii, Bolus, |. c., p. 137 (Compositae-Asteroideae). F. foliis oppositis, petiolatis, ellipticis ovatisve, integris; pedun- culis monocephalis; involucro 1-seriato, squamis pilosis; floribus radii 12, ligulis albis, disci ad 33, flavis; achaeniis hispidulis; pappo 1-seriato. Fruticulus procumbens, vel dependens, ramosus, ad 25 cm longus; rami oppositi, graciles, pubescentes, pallidi, in pedunculo monocephalo, nudo, pubescente, pallido, pleroque. 8—12 cm longo, desinentes; folia patentia, opposita, petiolata, petiolo 0,3—0,5 cm longo, lamina elliptica, ovatave, obtusa, obscure apiculata, submembranacea, pilosa, supra viridia, subtus pallidiora, 0,8—1,2 cm longa; capitula turbinata, 0,8—0,9 cm longa, 0,9—1,1 cm lata, receptaeulo alveolato; involucrum 1-seriatum, squamis cire. 12—13, oblongis, linearibusve, acutis, nervatis, pilosis. pallescentibus, floribus paullo brevioribus; flores radii circ. 12, ligulis albis apice 3-dentatis, flores disci cir. 33, flavi; achaenia hispidula, pappo l-seriato, subcopioso, setis barbellatis. Cape Colony, South-eastern Region, district Komgha Mooi Plaats. overhanging precipitous rocks, alt. 1,000 ft, June, ,not common,* Flanagan, 1799! Allied to and with the habit of F. (Aster petiolatus Harv. Thes. Plantae africanae novae. 1l. 197 Cap. t. 154), but distinct by its opposite, entire leaves; also near to the south-western F. brachyglossa Cass. (Aster Cymbalariae Thunb.), but the habit differs, as well as the leaves, and the longer peduncles. 6. Gymnostephium leve Bolus, l. c., p. 138 (Compositae- Asteroideae). G. foliis alternis, linearibus; involucris 4-serialibus, serie interiori e squamis 13 condita; floribus radii cire. 14 lilacinis, pappo pleroque carentibus; floribus disci flavis, plerisque sterilibus; pappo e setis paucis barbellatis. ; Fruticulus gracillimus, erectus, fere totus glaber, 1—1!/, pedalis; caules plerique simplices rarius basi semel ramosi, leves pallidi; folia alterna, sparsa, linearia, subacuta, subtus 1-nerva, parte inferiori ciliata dilatata semi-amplexicaulia, 2—3,5 cm longa, vix 0,1 cm lata; pedunculi subnudi 10—12 cm longi; bracteis 2--3, remotis, foliaceis, minimis, praediti; capitula turbinata vel cyathiformia, 0,85 cm longa, apice 0,95 cm lata; involucrum 4-seriale, serie interiori e squamis 13, cuneato-oblongis, obtusis, levibus, flavescentibus, obscure nervatis, parce ciliatis, condita, ceteris paucioribus subsimilibus, brevioribus; receptaculum alveolatum; flores radii cire. 14, ligulis oblongis, tridentatis, lilacinis, cire. 0,7 cm longis, achaeniis levibus, glabris pallidis, pappo pleroque carentibus, vel rarius setis 2—3 coronatis; flores disci circ. 50, flavi, plerique steriles, casu tamen rarissime unus alterusve fertiles, pappo e setis paucis barbellatis. Cape Colony, district Ceres, in moist grassy or marshy places at the Gydouw, alt. 3,100 ft, Dec.-Jan. Bolus, 8625! Herb. Norm. Austr. Afr. 1169! Koude Bokkeveld Mountains near Tandfontein, 4,500 ft., Jan., Schlechter, 10141! 7. Leyssera montana Bolus, l c., p. 138 (Compositae-Inuloideae). L. acaulescente; pedunculis monocephalis; capitulis campanulatis; involvucri bracteis 5—6-seriatis; receptaculis epaleaceis foveolatis; radii floribus 20—24, disci oc; pappo e setis barbellatis 11 — 15, coroll e tubum aequantibus, paleis brevibus intermixtis. Fruticulus humillimus, acaulescens? (specimen unicum caudice carptum ut videtur nec radices ostendit), totus cum pedunculo 9 em altus; rami (duo, in exempl. nostr.) lignosi, dense foliosi, circ. 2 cm longi; folia numerosisima, dense conferta, totum caulem obtegentia, patentia, oblongo- spathulata, obtusa, basin versus angustata, subsessilia, 1,3—1,8 cm longa, sub apice 0,2 cm lata, subtus obscure nervata, lana densa alba, inter- texta, omnino vestita; pedunculi graciles, monocephali, pilis floccosis, minimis paucis, 6 em longi; capitula campanulata, 1,3 cm longa, 1,6 cm diam., involuerum 5—6-seriatum, bracteis numerosis, erectis, appressis, planis, oblongis, anguste ellipticisve apice angustatis obtusiusculis, scariosis, exterioribus sensim brevioribus; receptaculum epaleaceum, foveolatum; flores radii 20— 24, flavi, ligulis oblongis, obtuse 3-dentatis, pappo 2- seriato e setis 11—15, longis barbellatis, corollae tubum aequantibus cu:n paleis brevibus intermixtis, achaeniis dense pilosis; flores disci flavi, «, pappo achaeniisque, ut in 9. 198 Harry Bolus. Cape Colony, South-western region, district Worcester, on the Matroosberg, alt. circ. 6,500 ft., fl. Jan., A. Bolus (6367! in my herb.). This species is interèsting as an example of a mountain form, or of what is often called an „Alpine“ form (an objectionable term, as | venture to think, because of its ambiguity as leading to a possible con- ception of the Alps of Europe). While very near its congeners in general structure, it is completely different in habit from them all. On the same mountain (the loftiest in the South-western region of South Africa, and attaining a height of 7,400 ft.), several other plants of a similar habit have recently been found by Dr. R. Marloth, who has published an interesting paper on them in the Transactions of this Society, vol. XI, part 3, pp. 161—168, with several illustrations. One of the species figured (Felicia bellidioides Schltr.), though a herb, very much resembles the present species in habit, I have but one specimen of the latter, which seems to have been broken off just above the collar. 8. Phymaspermum appressum Bolus, l. c., p. 139 (Compositae-Anthe- mideae). Ph. foliis arcte appressis, ovatis, cuspidatis, minimis; capitulis terminalibus, hemisphaericis; involucri squamis 4-serialibus, glabris; receptaculo convexo; floribus radii 10—14, disci 40—50. Suffrutex erectus, ramosus, 2—4-pedalis; rami adscendentes, tenues, foliosi, nervis foliorum decurrentibus striati, tomentosi, inferioribus sterilibus, abbreviatis, 0,7—1,5 cm longis, foliis imbricatis dense vestitis, superioribus florigeris elongatis, 5— 10 cm longis, foliis remotioribus usque ad basin capitulorum; folia sparsa saepe gemmifera, sessilia, appressa, ovata, crassa, glabra, nitida, juniora acuta, vetustiora demum longe cus- pidato-aeuminata, 0,2—0,4 cm longa, cuspidibus membranaceis, setiformi- bus, brunneis, laminam aequantibus vel excedentibus, subtus 3-nerva, nervo medio prominente, incrassato, longe decurrente, nervis lateralibus nunc obscuris nunc etiam incrassatis decurrentibusque; capitula in ramulis superioribus nunc brevibus nunc elongatis, terminalia, solitaria, corymbos irregulares laxos mentientia; involucrum hemisphaericum, squamis erectis, imbricatis, 4-serialibus, glabris, siccis, rigide papyraceis, pallidis, exterioribus brevioribus, ovatis, subobtusis, carinatis, interioribus oblongis, basi calyculatum, 0,7—0,8 cm longum et latum; receptaculuín convexum, pilis brevissimis articulatis parce sparsum; flores radii 1- seriales, circa 10—14, ligulis oblongis albis, 0,7 cm longis; fl. disci ©, ca. 45—50, 5-lobi, tubo glanduligero, flavi, 0,3 cm longi, styli truncati, breviter ciliolati fimbriative; achaenia cylindrica, 10-costulata, glandulosa, pallida, 0,2 cm longa; pappus subnullus vel costulis in denticulos brevis- simos productis. Cape Colony: South-western Region; rocky mountain-side on the Zwartberg Pass, distr. Prince Albert, alt. about 4,700 ft, Dec. (1904) H. Bolus, 11551. Distinct by its peculiar, very small, appressed, ovate, thick leaves. In other respects it may be near the little-known Ph. junceum Less. Plantae africanae novae. I. 199 (Osteospermum junceum Thunb.), which does not seem to have been collected since Thunberg's time, and (according to Harvey) is now only represented in his herbarium by a very poor deflorate specimen, In habit it bears some resemblance to Ph. aciculare (locaste acicularis E. Mey.). The plant was somewhat abundant where found, 9. Osteospermum tripinnatum Bolus, l. c., p. 140 (Compositae-Calen- duleae). O. foliis 3-pinnatipartitis; capitulis paucis, fastigiato-corymbosis in pedunculis sublongis paucifoliatis vel subnudis; involucri squamis 2—3- serialibus, lanceolatis; floribus radii 15—20, disci &; achaeniis tereti- clavatis, verruculosis. Herba lignosa vel fruticulus erectus ramosus, verisimiliter 21/,- pedalis vel ultra; caulis validus, striatus, rugosus, pallidus, 0,5 cm crassus, cum ramis ramulisque pilis rigidis patentibus hirsutus; rami pauci adscen- dentes foliosi, superiores in corymbis pauciramosis subfastigiatis, 2—3- pedunculatis, desinentes; folia alterna patentia, sessilia, semiamplexi- caulia, circumscriptione lanceolata, 2—3-pinnati-partita, 3—5, usque ad 7,5 em longa, ad 3 cm lata, rhachi hirsuta, segmentis parce pubescen- tibus forte viscidulisque, pinnis irregulariter dispositis, ima basi simplici- bus brevissimis, superioribus pinnulatis, ad 1,5 cm longis, pinnulis nune linearibus simplicibus, nunc, in foliis majoribus, incisis, lobulis ultimis semper linearibus acutis; pedunculi monocephali, 5—9 em longi, bracteis 1—2, minimis, foliiformibus; capitula subhemisphaerica 0,8 em longa, 1 cm diam., involucri squamae 25—30, erectae pleraeque 2-, rarius sub 3-seriales, lanceolatae, acutae, rigidae, externe scabrido-puberulae, pallidae, 0,5—0,6 cm longae; flores radii circa 18, ligulis angustis, 0,8—0,9 em longis; flores disci oo; achaenia clavata obsolete triquetra, transverse verruculoso-ru- gosa, brunnea, 0,4—0,43 cm longa. Griqualand West, Kalahari Region, ,near the Kloof Village in the Asbestos Mountains, September 25, 1811*, Burchell, 1670 (accord- ing to N. E. Brown, Kew); near Griquatown (within forty miles of the first-named station), sent by Mrs. Orpen in 1873, No. 8303 in my herb. This is very distinct from any species known to me. cut leaves it approaches to O, tanacetifolium Mac Owan, but in other respects not only the leaves but the habit and inflorescence are very different. 10. Erica milanjiana Bolus, l. c., p. 141 ($. Ceramia). E. foliis 4-nis; floribus terminalibus, 4-nis; corolla cyathiformi, seg- mentis erectis; filamentis linearibus latitudine aequalibus; antheris exsertis, muticis; ovariis sericeo-lanatis. p Rami diffusi, gracillimi, glanduloso-hirti, cum pedicellis ferruginei, 20—25 em longi; folia subdensa, patentia, 4-na, elliptico-oblonga, utrin- que angustata, acuta, plana, marginibus reflexis, minute hispidula, distanter glanduloso-ciliolata, subtus pallidiora, 0,4 cm longa; flores terminales, 4-ni; pedicelli gracillimi, patentes, flexuosi, glanduloso-hirti, In its much 200 Harry Bolus. 0,6—0,7 cm longi; bracteolae subapproximatae, lineares, minutae; sepala subulata, acuta vel acuminata, ciliolata, colorata, 0,1 cm longa; corolla cyathiformis, vix vel non apice contracta, glabra, rosea, 0,25 cm longa, limbi segmentis erectis, late rotundatis longitudine tertiam partem tubi aequantibus; filamenta linearia, e basi sursum aequalia; antherae exsertae, laterales, oblongae, obtusae, muticae, 0,09 cm longae, poro duplo longiores; stylus longe exsertus, validus, sursum gradatim angustatus; stigma ca- pitellatum; ovarium sericeo-lanatum. British Central Africa, Milanji Plateau, coll. T. McClounie (in herb Kew). Most nearly allied to E. tenuipes Guth. and Bol, of the South- Western Cape Flora, differing by its 4-nate leaves, more strictly cyathi- form corolla (i. e., its erect, not subrecurved, segments), broader filaments, more exserted anthers. It is also near to E. planifolia Linn., and to E. thymifolia Wendl., differing from the former by its exserted anthers, from the latter by the shape of its corolla, its filaments of equal width, muticous anthers, and from both by its 4-nate leaves. 11. Gnidia pulvinata Bolus, 1. c., p. 142 (Thymelaeaceae). G. floribus terminalibus, subglomeratis, exinvolucratis; calycis segmentis reflexis, ovatis lanceolatisve, acutis; petalis e pulvinulis 4, processibus erectis filiformibus cum pilis intermixtis praeditis, pulvillum annularem ostium tubi fere claudentem efformantibus; antheris superiori- bus cassis minimis, inferioribus perfectis multo majoribus. Fruticulus 3—4-pedalis; rami diffusi, rigidi; pubescentes, cito glabres- centes, cinerei, cicatricoso-tuberculati; folia conferta, opposita vel sub- sparsa, juniora suberecta imbricata, vetustiora incurvo-patentia, anguste lanceolata, longe attenuata, obtuse acuta, coriacea, haud pungentia, trans- verse rugulosa, minute tuberculosa, juniora dense pilosa, demum glabres- centia, 1—1,4 cm longa, 0,2 em lata; flores terminales, in glomerulis 3—5-floris, exinvolucrati, sessiles; calycis tubus subgracilis fauce ampli- . atus, tomento denso subintertexto vestitus, 1—1,2 cm longus, 0,1—0,12 cm diametro, segmentis reflexis, e basi lata ovatis lanceolatisve, acutis utrin- que tomentosis supra demum glabrescentibus, sordide purpureis, 0,6 cm longis, 0,25 cm latis; petala e pulvinulis 4-prominulis, crassis, carnosis, glabris, nitidis, in fauce tubi sitis orta, multipartita, segmentis erectis filiformibus brevibus, numerosissimis exterioribus gradatim minoribus, pilis albis sericeis longioribus intermixtis, totus pulvillum annularem densum efformans; antherae inferiores perfectae multo majores, supe- rioribus cassis. Cape Colony; Bredasdorp Division, on the mountains between Cale- don and Elim, alt. about 600 ft., Oct., Bolus, 9238! near Koude River, 1,000 ft., Dec., Schlechter, 9619! In habit and general appearance near to G. scabrida Meisn. and G. pubescens Berg., but differing from both in floral characters. 12. Struthiola leptantha, Bolus, 1. c., p. 142 (Thymelaeaceae), - S. foliis oppositis; floribus axillaribus; calycis segmentis oblongis Plantae africanae novae. 1. 201 acutis; petalis bipartitis segmentis erectis subulatis subobtusis carnosis,. pilis copiosis aequilongis circumdatis; antheris in summa fauce tubi sitis. inclusis acutis. Fruticulus erectus ramosus, 2—3-pedalis; rami erecti patentesve, rigidi, puberuli, glabrescentes, cinerei, interdum cicatricibus foliorum: delapsorum prominulis notati; folia opposita, patentia, vel erecta imbrica- taque, linearia vel anguste oblanceolata, subacuta, coriacea, rigida, glabra, ciliata vel rarius subnuda, supra concava, subtus trinervia, 0,7—1 cm longa; flores axillares, erecto-patentes, in ramulis superioribus laxe dis- positi; calycis tubus gracilis, rectus vel decurvus, ampliatus, pilis albis. sericeis appressis pubescens, saepius 1,5—2,1 cm longus, vel rarius in exemplaribus nonnullis, depauperatis, 0,5—1 cm longus, 0,04—0,05 cm. diametro, segmentis patentibus, demum saepius reflexis, oblongis acutis. vel subulatis acuminatis, saepe subinaequalibus, 0,25— 0,85 cm longis; petala bipartita, segmentis erectis, subulatis, subobtusis, carnosis, circa 0,15 cm longis, pilis basalibus copiosis sericeis albis aequilongis circum- datis; antherae in fauce summa tubi sitae, inclusae, subulatae, acutae; stylus tubo calycis dimidio brevior. Cape Colony; Namaqualand Minor, near Ookiep. 3,200 ft, Sept., Bolus (No. 688 of Herb. Norm. Aust.-Afr.); Clanwilliam, Blaauwberg, Aug., Schlechter, 8488! Pikenier's Kloof, 850 ft., id., 4938! Calvinia Division, near Nieuwoudtville, C. L. Leipoldt! Malmesbury Division; Groene Kloof, 300 ft., Oct., Bolus, 4322! 13. Eulophia Flanaganii, Bolus, 1. c., p. 143 (Orchidaceae- Vandeae). E. foliis syanthiis angustis, petalis super labellum deflexis, labelli lobo intermedio truncato retusove, calare ovato brevi, pollinium stipitibus glan- dulisque (an semper?) discretis, ovario apodo. Herba gracilis erecta, glabra, 1!/,—1!/;-pedalis; folia circa 4, synanthia, rigida, lineari-ensiformia, acuminata, multinerva, 25—35 cm longa, 0,3—0,7 em (saepius 0,3—0,4 cm) lata; scapus rectus subflexuo- susve, striatus, 0,2—0,25 cm diametro, foliis longior, vaginis 4 appressis acutis vel acuminatis multinervis, stramineis vestitus, inferioribus 5 cm longis, superioribus sensim brevioribus; racemus sublaxus, subsecundus, 12— 90 fL, bracteis ovatis acuminatis, inferioribus 1 cm longis, superiori- bus sensim brevioribus; sepala patentia aequalia, oblonga breviter acuta, glauco-virescentia, 0,9 cm longa, 0,25 cm lata; petala super labellum deflexa, oblonga, apiculata, lilacina, sepalis aequilonga, 0,4 cm lata; labellum porrectum, cuneatum, 3-lobum, lilacinum, sepalis aequilongum, lobis lateralibus abbreviatis intermedio multo majore quadrato subtrun- cato vel leviter retuso, apice 0,5 em lato, infra apicem papillis setiformi- bus, acuminatis hyalinis, in fasciculo quadrato confertis, basin versus papillis brevioribus in seriebus tribus dispositis, ornatum; calcare ovato, 0,22 em longo; columna sessilis, oblonga, subtetragona, nec in pedem basi producta; pollinia in stipitibus oblongis discretis inter se paullo distantibus per filum extensivum affixa, glandulis ovatis (an semper?) discretis, 202 Rob. E. Fries: Zur Kenntnis der Phanerogamenflora Cape Colony, Komgha Division, on grassy slopes near the mouth of the Kei River, alt. 200 ft, fl. Jan., Flanagan, 1029 (in herb. Kew, Bolus, &c.); mountain slopes near Queenstown, alt, 4,000 - ft., fl. Jan., Galpin, 1713! Eland’s Hoek, near Aliwal North, alt. 4,500 ft., F. Bolus (No, 10544 in my herb.). Described from living specimens of Flanagan's No, 1029, The colour of the sepals is cold pale green, somewhat livid, faintly mottled, the petals and lip pale lilac with purple edges near the apex. The separation of the stipites and glands of the pollinia may be a sport. I have not ob- served it before in any other species, but found it identical in two flowers of Flanagan’s 1029, dissected. The species resembles E, laxi- flora Schltr., but is distinguishable by the absence of any chin or pro- jecting foot at the base of the column, as well as by colour differences. In some of the Eulophiae the colours of the flower vary considerably, especially in the lip, and too much reliance must not be placed upon them; in others, especially the unicoloured species, there seems to be little variation. (Fortsetzung folgt.) LI. Zur Kenntnis der Phanerogamenflora der Grenz- gebiete zwischen Bolivia und Argentinien. lV. Von Rob. E. Fries. (Fortsetzung.) (Auszug aus: Arkiv för Botanik, Bd. 6 [1906], no. 11.) IIl. Einige gamopetale Familien. Acicarpha Juss. 13. A. laxa R. E. Fries, l. c, p. 2 (Taf. I, Fig. 1-5). Herba perennis, sparse ramosa, erecta, circ. 3 dm alta; internodiis glaberrimis, usque ad 6 cm longis. Foliis membranaceis, glaberrimis, laete viridibus, basalibus rosulatis (in ramis floriferis evanidis) et rotun- dato-spathulatis vel oblanceolatis, 2 usque ad 7 cm longis (petiolo ex- cepto) et 1,5—3 cm latis, margine sinuatis, dentibus apiculatis, apice acutis vel rotundatis, basi in petiolum usque ad 1 dm longum sensim angustatis; foliis caulinis laxis, spathulatis vel oblanceolatis, in petiolum basi paulo amplectentem sensim contractis, sursum decrescentibus, su- perioribus lineari-oblongis, sessilibus et valde amplexicaulibus, acutis et sinuato-dentatis, dentibus apiculatis, Capitulis terminalibus, 0,8—1 cm diam. Involucri foliolis 5, vulgo reflexis, lineari-oblongis vel anguste oblanceolatis, glabris. acutis et denticulatis, ad 4 cm longis sed vulgo 2—2,5 cm longitudine et 2—3 mm latitudine metientibus. Receptaculo elongato-conico, bracteato. Floribus pentameris, albidis vel albido- vires- centibus. Ovario cum calyce 1 mm longo, tubo corollae cylindrico, apice paulo inerassato, 2—2,5 mm longo, lobis lineari-oblongis, erectis, acutis, 1,5 mm longis. Staminibus apicem tubi versus insertis. Stylo exserto, der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 203 apice incrassato. Achaeniis inter se concretis, sepalis durescentibus, acutis vel brevissime spinosis coronatis. Bolivia: Tarija [6. II. 02; Fr. 1233]. Argentinae prov. Jujuy: Sierra S:a Barbara in regione Podocarpi [11. VII. 01; Fr. 271]. Die Art steht der recht variierenden 4. tribuloides am niichsten und ist wohl eine von dieser spát herausdifferenzierte Art. Sie unterscheidet sich durch kiirzere oder gar keine Dornen an den Friichten, durch die nach unten zu stárker schmáler werdende und weniger stengelumfassende Form auch der oberen Blátter usw. Was sie jedoch vor allem charak- terisiert, ist ihre Mehrjährigkeit und ihr charakteristisch aufgebautes Sprosssystem, In einer der unteren Blattfalten wird eine Verjüngungs- knospe angelegt, aus der ein Spross von demselben Aussehen wie der Mutterspross hervorgeht und deren basaler Teil ein Bündel Wurzeln aus- sendet; der alte Spross welkt nun ab, kann aber noch lange sitzen bleiben. In einer der unteren Axillen des Tochtersprosses wird in der folgenden Vegetationsperiode eine neue Generation gebildet usw. Die Pflanze ist auf diese Weise sympodial gebaut. Fig. 1 auf Taf. I zeigt eine Pflanze, wo der blühende Zweig (der rechte) die Generation des Jahres darstellt, und wo der vorjährige Spross noch vertrocknet sitzt (der linke Zweig); ausserdem sind an der Basis des letzteren die Reste der Sprossachse einer noch früheren Generation zu sehen. — Die Art wuchs auf sehr feuchtem, sandigem oder schlammigem Boden. Sicyos L. 14. S. aculeatus R. E. Fries, l. c., p. 5 (Taf. IL, Fig. 6—7). Caulis gracilis, angulato-sulcatus, longe glanduloso-pilosus, ad 2—3 m alte scandens; internodiis circ. 1,5 dm longis. Foliis petiolatis, petiolis usque ad 7 em longis, sicut caule pilosis; laminis membranaceis, viridi- bus et subtus paulo pallidioribus, quinquangulis vel leviter quinquelobatis, apice 1—1,5 em longe acuminatis, margine minutissime denticulatis, supra et subtus breviter pilosis, petiolis subduplo longioribus, 10—14 cm longis et 8—12 cm latis; sinu basilari rotundato, 2—2,5 cm profundo, 2—3 cm lato. Cirrhis glanduloso-pilosis, 4—5-fidis. Inflorescentiis masculis longe pedunculatis (pedunculis usque ad 17 cm longis, sicut caule pilosis), compositis, pedicellis florum gracilibus, divaricatis vel reflexis, basi pilo- sulis, apicem versus glabris; calycis tubo late campanulato, basi rotun- dato et extus glabro intusque fimbriato, 1,5 mm alto, 3 mm diam., denti- bus subulatis, erectis, ?/; mm longis; corolla flavo-virescente, segmentis patulis, oblongo-triangularibus, subacutis, extus glabris, intus papillosis, 3 mm longis, 2 mm latis; columna staminea glabra, 2 mm longa. In- florescentia feminea 4—7-flora (floribus sessilibus, capitatis), fructifera peduneulo ad 5 em longo suffulta. Fructibus oblongis. acuminatis, glabris vel parce hirsutulis, ca. 14 mm longis et 7 mm latis, aculeatis; aculeis 6— 9 validis, patentibus, retrorsum scabris, basi tuberculatis, ea. 3 mm longis. Bolivia: Soururo (inter Tarija et Gran Chaco), locis apertis in fruti- cibus etc. scandens [8. III. 02; Fr. 1338]. 204 Rob. E. Fries: Zur Kenntnis der Phanerogamenflora. Die Art steht S. montanus Poepp. am nächsten. Von Poeppigs Ab- bildung und dem Originalexemplar dieser Art im Berliner Botanischen Museum, das ich Gelegenheit gehabt habe zu untersuchen, weicht S. aculeatus vor allem durch seinen im Verhältnis zu den Blumenblättern niedrigen Kelehnapf und durch die grósseren und mit kräftigen, schrüg: aufwärtsgerichteten Stacheln versehenen und spitzen Früchte ab. Borreria G. F. W. Meyer. 15. B. staurochlamys R. E. Fries, l. c., p. 9 (Taf. II, Fig. 8—12). Herba annua, erecta, 4—5,5 dm alta, parce ramosa, ramis patulis; internodiis usque ad 1,5 cm longis, obtuse tetragonis vel subrotundis, junioribus longe albido-pilosis, vetustioribus glabrescentibus. Foliis mem- branaceis, rhomboideo-ellipticis, basi in petiolum alatum sensim angustatis, apice acutis, supra viridibus et pilis longis albidis sparsis vestitis, subtus. pallidioribus et praesertim in nervis setosis; nervo medio sicut secun- dariis (utrinque 4-—5) supra impressis, infra valde prominentibus; laminis maximis 5 cm longis et 2,2 cm latis; vaginis ca. 4 mm longis, pilosis, margine setis pluribus, 5—7 mm longis instructis. Inflorescentiis capi- tatis, densissimis, depressis, 1—2,8 cm diam., terminalibus nec non in axillis foliorum superiorum sitis, bracteis 4 subaequalibus, foliaceis et foliis. ceteris similibus suffultis. Ovario 1—1,5 mm longe stipitato. Sepalis 4, subaequalibus, rotundatis apiceque obtusissimis, margine albido-setosis,. 1—1,5 mm longis et ?/,—1 mm latis. Corolla (sicca) albida, glabra, in- fundibuliformi, 3,5—4 mm longa et in lacinias 1,5 mm longas subacutas. divisa. Staminibus subsessilibus, inclusis. Stigmate capitato, depresso- applanato. Capsula anguste ovoidea, basi glabra, apicem versus longe albido-pilosa, 3,5—4 mm longa. Seminibus ferrugineo-badiis, 2 mm longis,. 3/,—1 mm diam., transversim sulcatis. Bolivia: Gran Chaco, Tatarenda, inter gramina in margine silvae subtropicae [17. 111.—23, III. 02; Fr. 1387 et 1387a]. Wegen des Blütenstandes ist die Art zur Sect. Euborreria zu stellen und zeigt nüchste Verwandtschaft mit B. laevis und capitata. Sie ist je- doch von diesen ausserordentlich gut geschieden durch die breiteren Blütter, die grossen und äusserst dichten Infloreszenzen, die kurzen, fast ungestielten Staubfáden und vor allem durch die runden und stumpfen, wie ein Kreuz stehenden Kelchzipfel, welche auch den Namen stauro-- chlamys veranlasst haben. Stenolobium D. Don. 16. St. Garrocha (Hier.) R. E. Fries, l. c., p. 16. Argentinae prov. Salta, Rio Blanco in Quebrada del Toro, in ripis. siccis, apricis et saxosis fluminis frequenter [10. X. 01; Fr. 660]. Da diese Art noch nicht beschrieben ist, mag hier eine kurze Be- schreibung derselben nach den von mir sowohl als von Lorentz und Hieronymus und von Mandon (no. 502, bei Soratá) eingesammelten Exemplaren geliefert werden. [Vgl. Taf. II, fig. 1—5.] Frutex 1—2 m altus, ramosus, erectus, ramulis glabris, vetustioribus. -der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 205 cortice rubro et demum cinerascente tectis; internodiis ad 6 cm longis, vulgo brevioribus. Foliis oppositis vel suboppositis, simplicibus vel vulgo pinnatis, 1—3-jugis, rhachide glabro, canaliculato et anguste alato, foliolis (jugalibus et terminale) lanceolatis vel lineari-lanceolatis, basi et apice acutis, margine dentatis, glaberrimis, membranaceo-rigidis, ad 5,5 cm longis, vulgo tamen longitudine ca. 3,5 cm et latitudine 0,8—1 cm metientibus, Floribus oppositis, erectis, racemosis, racemis terminalibus, ad 10-floris; bracteis subulatis, 1—2 mm longis; pedunculis glabris, ca. 5 mm longis, fructiferis ad 1 cm excrescentibus. Calyce campanulato, glabro, 5—6 mm longo, 2,5—3 mm diam., dentibus triangularibus, acutis, 1/,—1 mm longis. Corolla rubro-miniata, tubulosa, sursum sensim am- pliata, paulo curvata, extus glaberrima, 4—4,5 em longa et apice 1 cm diam., lobis !/, cm longis, rotundatis, margine hirsutis. Staminibus stylo- que ad limbum accedentibus vel paulo exsertis. Capsula 7—11 em longa, 1—10 mm lata, acutissima, glaberrima. Seminibus 0,5 mm diam., alis 9 mm latis instructis. Gerardia L. 17. G. tarijensis R. E. Fries, l. c., p. 19. Herba perennis, e basi ramosa, ramis erectis et parce ramosis, 3 —4 dm altis; internodiis glabris vel parce puberulis, viridi-rubescentibus, usque ad 4 em longis. Foliis oppositis, sessilibus, rigidis et nigrescentibus, lineari-lanceolatis, basi et apice acutis, margine integris et scabriusculis, nervo medio paulo conspicuo; laminis maximis 4 cm longis, 0,6 cm latis. Peduneulis glabris, 0,8—1,2 cm longis. Calycis tubo campanulato, glabro, 6—7 mm longo, ca. 6 mm diam., dentibus subulato-triangularibus, acutis, apice recurvato-patentibus, margine scabriusculis, 2—3,5 mm longis. Co- rolla rubro-violacea, campanulato-infundibuliformi, extus etiam juniore glaberrima, margine praesertim in floribus junioribus ciliata: tubo 2,5 -3,2 cm longo et 1,5—1,8 cm diam., limbi lobis rotundatis, circ. 7 mm longis. Antheris basi acutis. Stylo circ. 2,5 cm longo. Bolivia: Quebrada honda pr. Tarija, in regione subalpina [6. I. 02; Fr. 1048]. Ist bemerkenswert durch die von Beginn an auswendig vollstándig glatte Blumenkrone; sie gleicht hierin Gerardia Fiebrigii Diels (in Engl., Bot. Jahrb., XXXVII, p. 428. 1906), der sie auch zweifellos sehr nahe steht, von der sie sich aber durch die schmälere Blumenkrone mit kürzeren Kronenzipfeln und vor allem durch die viel kürzeren Kelch- Zipfel unterscheidet. Heliotropium L. 18. H. inundatum Sw. var. chacoénse R. E. Fries, l. c., p. 22. Herba 0,5 m alta, ramosissima, ramis, foliis supra et subtus calyci- busque densius adpresse albido-sericeis, foliis minoribus (ca. 15 mm longis et 5 mm latis), inflorescentiis longioribus (ramis usque ad 8—9 cm longis). floribus cremeo-ochroleucis. Argentinae: Fortin Crevaux am Rio Pilcomayo. Sie kam auf 206 Rob. E. Fries: Zur Kenntnis der Phanerogamenflora lehmigem, trockenem und hartem Boden vor, der jedoch während der Regenzeit überschwemmt stand [17. IV. 02; Fr. 1614]. Limnanthemum Gmel. 19. L. verrucosum R, E. Fries, l. c., p. 25. Nymphaeanthe foliis orbicularibus, basi profunde cordatis, altero la- minae lobo basali alterum tegente, margine integerrimis, supra glaber- rimis et subtus glandulis densis punetatis, carnosulis (ad 1 mm crassis) et fragilibus, siccis membranaceis, 7—12 cm diam.; nervis tribus, subtus vix conspicuis. Inflorescentia ad 10-flora, pedunculis circ. 4 cm longis. Calycis lobis oblongis, obtusis, 6 mm longis et 2 mm latis. Corolla alba et basi. pallide flava, calyce subduplo longiore, 13—14 mm longa, laciniis margine et supra dense et longe albido-fimbriatis, atque basi coronula fimbriarum instructis. Stylo elongato, stigmate subcapitato, crispo. Cap- sula oblongo-ovoidea, apice stylo persistente apiculata, ca. 6 mm longa et 3,5 mm diam., calycem subaequante. Seminibus globoso-ovoideis, paulo complanatis, olivaceis, verrucosis, 1—1!/, mm longis, ?/,—1 mm latis. Bolivia: San Luis (inter Tarija et Chaco), in aqua 3—4 dm alta [6. III. 02; Fr. 1334]. Die Art scheint mir dem auf Cuba vorkommenden Limnanthemum Grayanum Gris. am náchsten zu stehen. Sie unterscheidet sich jedoch von der Beschreibung und dem Typusexemplare dieser Art durch die im Verháltnis zur Frucht kürzeren Kelchzipfel, durch die grósseren und mit niedrigeren, zerstreuten Hóckern versehenen Samen, durch die weisse Farbe der Blüte usw. Von L. Humboldtianum (H. B. K.) Gris. zeigt sie gróssere Unterschiede, z. B. in der Blattform (miteinander deckenden Basallappen), in der Behaarung der Kronenblütter (die ganze Oberseite dicht gewimpert) und in der warzigen Oberflüche der Samen. Buddleia L. 20. B. pendula R. E. Fries, l. c., p. 26 (Taf. III, Fig. 1—5). Frutex 2—3 m altus, ramis gracilibus, pendulis, ramulis obtuse tetra- gonis, albo-tomentosis; internodiis ad 3,5 cm longis. Foliis membranaceis, petiolatis (petiolis 0,5—1 cm longis, tomentosulis et anguste marginatis, basi non auriculatis), lanceolatis vel anguste lanceolatis, basi et apice sensim angustatis et acutis, in petiolum decurrentibus, margine integer- rimis, discoloribus, supra viridibus et junioribus parce tomentosulis, vetustioribus subglabris, subtus albido-cinereo-tomentosis; laminis maximis 10 em longis et 2,8 cm latis. Floribus sessilibus, in capitulis densis, glo- bosis, 14—18-floris et 4—5 mm diam. metientibus congestis; capitulis pedunculatis (pedunculis 2—6 mm longis, oppositis), racemos usque ad 1,5 dm longos, sursum ramosos formantibus. Calyce campanulato-infundi- buliformi, 1,5 mm longo, extus dense albo-tomentoso, intus glabro, in lacinias 4 oblongo-triangulares, acutas, mediam partem calycis occupantes. diviso, incisuris obtusis. Corolla infundibuliformi et calyce aequilonga, lobis rotundatis, !/, mm longis, erectis vel plus minus revolutis, extus. der Grenzgebiete zwischen Bolivia und Argentinien. 207 parcissime hirsutis. Antheris in fauce sessilibus. Ovario complanato- rotundoque, acuto et apice sensim in stylum transeunte. Fructibus ignotis. Argentinae prov. Jujuy: Piquete ad Rio San Francisco, loco sub- umbroso [20. VIII. 01; Fr. 353a]. 21. B. similis R. E. Fries, l. c., p. 27 (Taf. IV, Fig. 1—5). Frutex 2—3 m altus, ramulis gracilibus, tetragonis, dense albido- vel cinereo-tomentosis; internodiis ad 5 cm longis. Foliis membranaceis, petiolatis (petiolis !/j—1 em longis, tomentosis, anguste marginatis, sed basi non auriculatis), ovato-lanceolatis, summo apice obtusiusculis, basi acutis et in petiolum sensim decurrentibus, margine integris (in foliis. minoribus) vel irregulariter crenato-dentatis, discoloribus, supra obscure- viridibus et parce hirsutulis vel demum subglabris, subtus densiuscule- albido-tomentosis; laminis maximis 7,5 em longis et 2,5 cm latis. Flori- bus sessilibus, in capitulis subglobosis, c. 9-floris et 4—7 mm magnis glomeratis; capitulis oppositis, 3—7 mm longe pedunculatis, paniculas. terminales vel axillares formantibus. Calyce campanulato, 2 mm longo, extus densissime albido-tomentoso intusque glabro, in lacinias 4, tertiam partem calycis occupantes, triangulares et acutas diviso, incisuris acutis. Corolla flavo-fusca, campanulata, 2—2,5 mm longa et 1—1,5 mm diam., intus fauce extusque parce hirsuta; tubo calycem cire, !/, mm superante; lobis rotundatis, revolutis, c. */ mm longis. Antheris in fauce sessilibus. Ovario rotundo et complanato, apice truncato vel subinciso. Fructibus ignotis. Argentinae prov. Jujuy: Arroyo del medio, loco aprico [29. VI. 01; Fr. 353]. Die beiden hier beschriebenen Arten sind habituell einander ausser- ordentlich ähnlich; eine genaue Untersuchung des eingesammelten. Materials hat mich jedoch zu der Auffassung geführt, dass sie aus- einander gehalten werden müssen. Was die vegetativen Teile betrifft, so zeichnet sich pendula durch schmälere und stets ganzrandige Blätter aus. Von dem etwas verschiedenen Bau der Infloreszenz geben die Tafeln 3 und 4 eine Vorstellung; bei similis ist sie reicher verzweigt als bei pendula. Im Bau der Blüte ist der Unterschied jedoch am deutlichsten. Während die letztgenannte eine kurze, trichterförmige Blumenkrone von der Länge des Kelches hat, ist die andere durch eine kurze, glocken- fórmige Blumenkrone ausgezeichnet, die deutlich länger ist als der Kelch. Die Kelchzipfel sind bei pendula länglich dreieckig mit etwas ausge- buchteten Seiten und mit nach unten zu runden Einschnitten, während similis rein dreieckige Kelchzipfel mit spitzen Einschnitten hat; bei der ersteren ist der Fruchtknoten spitz, bei der letzteren nach oben zu ab- gerundet. 208 E. L. Greene: Rosaceae novae Columbiae Britannicae. LII. E. L. Greene, Rosaceae novae Columbiae Britannicae. (Ex: Ottawa Naturalist, XVII [1905], pp. 215—216.) 1. Malus Macounii Greene, l. c., p. 215. Tree, 20 feet high, four inches in a diameter; leaves ample, rather thin, oval, mostly obtuse, from slightly to conspicuously 3 Jobed, 2 to -31/, inches long, 1!/⁄ to 2'/, inches wide, sharply serrate, glabrous on both faces even when young; pedicels nearly glabrous and exterior of ‘calyx wholly so, only the inner face of the acutely triangular reflexed lobes tomentulose; corolla large, white; fruit not seen. British-Columbia: Margin of Chilliwack Lake, 7 and 13 July, Mr. -J. M. Macoun. Thoroughly distinct from M. rivularis by its broad ob- tusish thin glabrous 3-lobed foliage, and equally peculiar pedicels and -Calyx, 2. Fragaria latiuscula Greene, 1. c., p. 215. Low and not slender, the parts rather firm, peduncles 3 to 6 inches high, the leaves nearly as long, both peduncles and petioles villous with spreading hairs; leaflets pale, glaucescent and almost glabrous above, glaucous and pilose-pubescent beneath; leaflets in the largest leaves not very dissimilar, all on uncommonly long petiolules, very broadly cuneate- obovate, 1 to 13/, inches long and nearly as broad, those of smaller earlier leaves even broader than long, all coarsely deeply and evenly crenate; calyx-segments quadrate-oblong, very acute, the elliptic bracteoles quite as long; corolla 3/, inch broad, the petals mostly broader than long and overlapping; achenes large, superficial. British-Columbia: Chilliwack Valley, also by Mr. Macoun, 1891; 34337, 34338 and 34339 of the Geological Survey collection. 3. Fragaria retrorsa Greene, l. c., p. 215. Slender, soft and delicate woodland plant 6 or 8 inches high; petioles, peduncles and pedicels retrorsely long-villous; leaflets light-green above and with few scattered hairs, underneath pale and glaucescent as well as more hairy, especially along the fine whitish veins, the middle one rather acutely obovate-rhomboidal, 1 or 2 inches long, the laterals similar but oblique, the teeth of all minutely cuspidate-apiculate; calyx-segments almost caudately acuminate; corolla small for plant, about */, inch wide; petals round-obovate, not overlapping, dull white, turning red in drying: fruits large, subglobose; achenes superficial. British-Columbia: Collected in the Chilliwack Valley 1901 by Mr. J. M. Macoun and distributed under Geol. Surv. no. 34336. No. 34335 may be specifically the same, but in this the pubescence is scanty and scarcely retrorse; but if habit, foliage and flowers offer here the essential marks of a species, the two numbers must bear the same specific name. Eduardus Janczewski: Species novae generis Ribes. II. 209 LUI. Eduardus Janczewski, Species novae generis Aibes. 11.) (Ex: Bull, intern. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. math. et nat., Déc. 1905, p- 755—764; Janv. 1906, p. 1—13; Mai 1906, p. 280— 293.) II. Subg. Ribesia (Berlandier) Janez. 15. R. setchuense Jancz., 1. c., p. 3. ; Frutex probabiliter elatus: ramulis juvenilibus pubescentibus; foliis trifidis, lobis elongatis, saepe subacuminatis, basi subcordatis, pubescen- tibus; racemis elongatis (10 cm), confertis, multifloris (50), spiciformibus; floribus sessilibus, parvis, turbinatis, sepalis ligulatis, petalis subcunei- formibus, staminibus brevioribus, profundius quam petala insertis, antheris ovoideis, stylo brevi apice bifido, basim petalorum vix attingenti; bacca rotundata, nigra. — Asia centralis: Se-tchuen, altit. 1400 m (R. P. Farges Nr. 958, in herb. Paris.). A. proximo R. moupinensi differt foliis pubescentibus, racemis con- fertis, multifloris, staminibus profundius insertis. 16. R. latifolium Jancz., l. c., p. 4. Frutex: bimetralis: ramulis recentibus pubescentibus, rarius setuloso- glandulosis; foliis maioribus, latis, 3—5-lobis, lobis saepe acuminatis, basi cordatis, subtus pubescentibus v. tomentosis; racemis sat brevibus (3—6 em), 6—20-fleris; floribus pedicellatis, subcampanulatis?, viridulis v. purpureis; receptaculo subcampanulato, sepalis longioribus quam latis, saepe ciliatis, explanatis?, petalis subcuneiformibus, quam sepala sub- duplo brevioribus, staminibus petala aequantibus, stylo apice bifido, ver- tice ovarii paulo prominenti; bacca rotundata, rubra, acidula. — Asia orientalis: in montibus Japoniae, Mandchuriae, Sachalini. — R. petraeum B tomentosum Maximowicz. — Plantae nostrae Ussurienses et Japonicae juveniles, debiliter crescunt. Species bona. Differt a. R. himalayensi gemmis maioribus, a R. petraeo vertice ovarii paulo prominenti, ab utroque foliorum et florum forma, racemis brevioribus. 17. R. Soulieanum Jancz., l. c., p. 4. Frutex probabiliter robustus: foliis juvenilibus profunde lobatis, lobis acutiusculis, subtus pubescentibus; racemis mediocribus (6 cm), sublaxi- floris (25), bracteis conspicuis lanceolatis, pedicellis brevibus (0,5—1,5 mm), inferioribus bracteolatis; floribus purpureis, subeupuliformibus, receptaculo cupuliformi, subduplo latiore quam longo, sepalis subovatis, reflexis, pe- talis rubris, erectis, subrhomboideis, quam sepala brevioribus (*/,—2/;), 1) Siehe: Fedde, Rep. nov. spec. III (1907), p. 381—384. Repertorium novarum specierum. 210 Eduardus Janczewski. staminibus petala aequantibus, antheris ovato-rotundatis, stylo apice bifido, vertice ovarii paulo prominenti; bacca ignota. — Asia: in mon- tibus Thibeti orient. (Tchioc-na). — (R. P. Soulié Nr. 1049, in herb. Paris.) A. proximo R. Griffith differt racemo breviore, bracteis et floribus minoribus, receptaculi et perianthii forma, antheris latioribus, obtusis, non nectariiferis. IIl, Subg. Coreosma Spach. 18. R. sucheziense Jancz., l. c., p. 8. Frutex semi-metralis: ramulis divaricatis; foliis parvis 3—5 lobis, basi cordatis, subtus glandulosis, petiolo rubescenti; racemis brevissimis (1 em) paucifloris; floribus subsessilibus, rubris?, turbinatis?, puberulis, sepalis basi connatis, petalis anguste conchaeformibus, marginibus unguiculorum eum tubo calycino connatis, antheris rotundatis, polline perfecto, stylo bipartito, ovario pubescenti et glanduloso; bacca rubra, rotundata, glandulis subsessilibus conspersa, seminibus rotundatis, palli- dis. — Peru (Suchez) altit. 4500 m. — (Weberbauer Nr. 1006, in herb. Berol.). Flores in anthesi ignoti. — Species inter austro-americanas unica ad subgen. Coreosma referenda, ab omnibus notis unguiculis petalorum cum calyce connatis bene distincta. 19. R. Santae Luciae Jancz., l. c., p. 9. Frutex probabiliter robustus: ramulis juvenilibus puberulis; foliis 3—5-lobis, basi cordatis, subtus puberulis; racemis mediocribus (6 cm), 20-floris; bracteis ellipticis rubris, bracteolis subnullis; floribus pedicellatis, pubescentibus, hypocrateriformibus?, rubris?, receptaculo tubuloso, sepalis receptaculo paullo longioribus, petalis subspatulatis, staminibus petala aequantibus, antheris rotundatis, foveola nectariali munitis, stylo apice bifido, antheras vix superanti, ovario puberulo et glanduloso; bacca glandulis stipitatis conspersa. — America septentr.-occidentalis: California (montes Santa Lucia). — Flores in anthesi et fructus maturi ignoti, propterea descriptio nostra imperfecta. — (Barber !%), 1899, in herb. nostro). Species R. sanguineo et R. glutinoso valde affinis, sed, antheris nec- tariiferis bene distincta. 20. R. Hallii Jancz., l. c., p. 9. Frutex probabiliter minor: ramulis hornotinis pubescentibus et setu- loso-glandulosis; foliis rotundatis vel subreniformibus, sublobatis, lobis obtusis brevibus, basi cordatis, subpubescentibus et glandulosis; racemis corymboideis, 5 cm longis, paucifloris (4—8), bracteis conspicuis, viridi- bus, lanceolatis, pedicellis elongatis; floribus maioribus, campanulatis, pubescentibus, viridulis, margine rubescentibus, eglandulosis, receptaculo subeampanulato, sepalis subacutis, petalis albidis, subconchaeformibus, latis, staminibus petala aequantibus, antheris albidis, ovoideis, foveola nectariali munitis, stylo apice fisso, quam stamina longiore, glabro, Species novae generis Ribes. IL 211 ovario pyriformi, glaberrimo; bacca ignota. — America septentr.- occidentalis: California septentr. (montes Sierra Nevada, Siskiyou), altit. 2200—2500 m. — (Hall & Babcock Nr. 4370, 5533, in herb. nostro). Planta R: viscosissimo similis, sed floris colore et ovarii glabritie bene distincta. An species propria? 21. R. Altamirani Jancz., l. c., p. 10. Frutex magnitudinis ignotae: ramulis tenuibus; foliis rotundatis, 3—5-lobis, basi subeordatis, subtus puberulis; racemis 6—7 cm longis, subdecemfloris, laxis, bracteis viridibus, lanceolatis; floribus minoribus, pedicellatis, roseolis, subcampanulatis, sepalis subacutis, recurvatis, triner- viis, petalis oblongis, conchaeformibus, staminibus petala vix superantibus, antheris ovatis, foveola nectariali prominenti munitis, stylo inster stigmata fisso, ovario glabro; bacca ignota. — Mexico: Serrania del Pinal Quintero. — (Altamirano !/, 1896 in herb. nostro). Differt a. R. affini sepalis trinerviis, a. R. ciliato foliis non setu- loso-glandulosis, ab utroque racemis laxioribus, pedicellis bracteola- tis, floribus minoribus, petalis angustioribus sed distincte conchae- formibus. 22. R. ussuriense Jancz., l. c., p. 12. Frutex odore camphoreo, non foetidus: foliis 3—5-lobis, lobis acu- tiusculis, medio productiore, basi cordatis, subtus punctato-glandulosis, petiolo rubescenti; racemis brevibus (1—1,5 cm), 5—9-floris, bracteis parvis, ovatis v. lanceolatis, pedicellis conspicuis, ebracteolatis; floribus luteolis, subcampanulatis, pubescentibus, glandulosis, receptaculo, cupu- liformi, sepalis ligulatis, utrinque pubescentibus, reclinatis, basi connatis. petalis sagittatis, luteolis, staminibus petala subaequantibus, antheris ovatis, foveola nectariali munitis, stylo apice bifido, ovario subtur- binato, glanduloso, vertice ovarii calloso, valde prominenti (ovario semi- infero); bacca olivacea (1904) inodora. — Germinatio praecocior quam in aliis speciebus subg. Coreosmae. — Mandschuria. — In nostris plantis Ussuriensibus gemmae florales hieme 1904/05, omnes emor- tuae sunt, Diftert a proximo R. migro odore, petiolis rubescentibus, floribus luteolis, receptaculo breviore, bacca inodora. 23. R. fontenayense Jancz., 1905, |. c., p. 13. (Glutinosum? X grossularia var. uva crispa). — Frutex inermis, me- tralis et ultra: ramulis rigidis, divergentibus, in juventute pubescentibus; foliis medioeribus, 3—5-lobis, basi truncatis v. subcordatis, subtus pubes- centibus; racemis brevibus (1—3 cm), paucifloris (3— 6), pendulis, bracteis subellipticis, conspicuis; floribus sordide roseis, pubescentibus, sessilibus, receptaculo intus pubescenti, latiore quam longo, sepalis explanatis, ob- tusis, petalis brevioribus, spatulatis, erectis, initio albidis, postea roseis, staminibus petala superantibus, antheris subellipticis, polline pauca (59/) granula normalia continenti, stylo pubescenti, antheras superanti, 14* 212 Fritillaria Boissieri Costa. apice bifido, ovario pyriformi, breviter pedunculato, pubescenti; baceis raris, ellipsoideis, subpedunculatis, atropurpureis, subpruinosis oligos- permis, mense Septembri maturescentibus. — E fruticetis: Vilmorin et Späth. Exemplum alterum hybridationis inter subgen, Coreosmam et Grossu- lariam, parentibus intermedium, ut praecedens inerme. LIV. Fritillaria Boissieri Costa. (Corrigit Carolus Pau in: Bull. de la Institució Catalana d' Historia Natural, Barcelona, 1907, p. 9.) Fritillaria pyrenaica L., Sp. pl.. 1753. «) genuina Pau, l. c., p. 10. Variat colore obscuro (Fr. nigra Mill.) vel roseo. 8) Boissieri (Costa) Pau, l. c., p. 11. Fr. Boissieri Costa, Suppl. 1877, p. 72. Fr. Meleagris Costa, Introd., 235 p. p. Corollae partibus interioribus apice rotundatis. 7) hispanica (Boiss, et Reuter) Pau, l. c., p. 11. Fr. hispanica B. et R., Diagn. pl. orient., serie 2, IV, 101 (1859); Willk., Illustr., II, 5, tab. XCV, et supplementum, 54. Fr. pyrenaica Webb, iter hip., 7. Fr, messanensis Boiss., Voy. bot, II, 610; Willk., Enumeratio pl., 63; prodr., I, 220. Fr. messanensis Raf, var. hispanica Amo, flora fanerog., 1, 610 (1871). Fr. montana Loscos et Pardo, serie 100, no. 1896. d) lusitanica (Wickstr.) Pau, l. c., p. 11. Fr. lusitanica Wickstr., act. Holm, II, 9 (1821). Fr. stenophylla Boiss. et Reut.?, Diagn. pl. orient., serie 2, IV, 100 (1859). Fr. Meleagris Brotero?, Flora lusit., I, 520. e) Senneneliasii Pau, l. c., p. 11. Forma media inter lusitanicam et hispanicam; diversa phyllis perigonii interioribus subtruncatis, late et brevissime triangulari-mucronatis, ob- longis, extus unicoloribus vel fascia media viridi instructis; perigonio parvo. Patria: Ameyugo et Foncea. Adde: Fr. pyrenaica L. var hispanica (B. et R.) f. albarracinensis Pau, l. c, p. 11. Anthodio exterius viridi pallido vel flavescente. Forma si- milis varietati Moggridgei Boiss. speciei Fr. delphinensis Grenier. B. F. Bush: Plantae novae Texanae. 213 LV. Plantae novae Texanae a B. F. Bush descriptae. (Ex: Missouri Bot. Gard. Rep., XVII [1906], pp. 119—125.) 1. Tracyanthus angustifolius var. Texanus B. F. Bush, |. c., p. 119. Foliage glaucous. Stems 7—15 dm tall, simple, with compound racemes at the top. Leaf-blades narrowly linear, 2—6 dm long, shorter above, flat; racemes ovate in outline, compound, 10—20 cm long; pedicels slender, 1—2 cm long; perianth decidedly yellowish; sepals and petals oblong, narrowed at the base, the sepals somewhat broader, all 4—5 mm long, acutish at the apex; capsules not seen. Sandy swamps, eastern Texas. Spring. Differs very greatly in appearance from T. angustifolius (Michx.) Small, in the large compound panicles, the more robust size, and in the deci- dedly yellowish flowers. Specimens examined: Texas: The only specimens seen are those of the type, collected at Swan, Smith County, by J. Reverchon 2782, May 16, 1902. 2. Allium hyacinthoides B. F. Bush, l. c., p. 119. Bulbs usually several together in bunches, 2—3 cm high, their coats prominently fibrous-reticulated. Scapes terete, 2—3 dm tall; leaves basal, channeled, 3—4,5 mm wide, much shorter than the scape; bracts of the umbel 3, ovate, acuminate; umbel erect, many-flowered, rarely bulblet- bearing; pedicels filiform, 12—15 mm long; flowers pink, very swet- scented, 6—9 mm long; perianth segments oblong, obtuse, thin, with a reddish midvein, twice longer than the stamens; filaments but little dilated below; capsule 3—3,5 mm high, 4—4,5 mm wide, its valves not crested. Calcareous limestone prairies, central Texas. Early spring. A. hyacinthoides is quite readily distinguished in the field by its very fragrant attractive pink flowers, very early blooming, and habit of growing in bunches. From 4. mutabile Michx., to which it is related, and with which it has been confused, it differs in being very fragrant, in having shorter stems, rather longer obtuse sepals which are twice longer than the stamens, smaller capsules, shorter pedicels, different habitat, and an earlier season of blooming. 4. mutabile Michx. grows in sandy woods about Dallas, Texas, and blooms from two to four weeks later. Specimens examined: Texas: Dallas, Bush 270, April 14, 1900; Reverchon 2183, April 5, 1900; Reverchon 4025, April 1, 1850. 3. Psoralea subulata B. F. Bush, |. c., p. 120. Acaulescent or nearly so, 1,5—3 dm tall, from a shallow seated, oval, farinaceous bulb. Stems densely pubescent with long, shaggy white hairs, many-leaved and many-flowered. Petioles 1—2 dm long, much 214 B. F. Bush. stouter and longer than the peduncles, commonly considerably exceeding them and mostly from the base of the stem; leaflets 5, digitate, short- stalked, broadly obovate, with a cuneate base, obtuse and rounded at the apex, cuspidate tipped, very pubescent beneath with long, shaggy white hairs, sparsely so above, 3,5—6 em long, and 2—2,75 cm wide; peduncles from the base of the stem, 5—10 cm long, commonly reclining or re- curving; spikes many, oblong, dense, 5—8 cm long, 2,5—4 cm thick, very many flowered; bracts lanceolate, shorter than the calyx-tube, about 7,5 mm or less long: calyx teeth subulate, 6—10 mm long; pod oblong, 4—5 mm long, nearly smooth, tipped with a long, densely hairy subulate beak, which is 12—15 mm long. Dry sandy soil along streams, eastern and central Texas. Summer. P. subulata is allied perhaps more nearly to P. hypogaea Nutt., but is abundantly distinct from that species in the larger differently shaped leaflets, larger and longer spikes, and different habitat, P. hypopaea Nutt. growing on the rich prairies about Dallas. It is easily distinguished from P. esculenta Pursh, by its nearly acaulescent habit, differently shaped leaflets, larger and stouter petioles, different habitat, and the long sub- ulate beak of the pod. Specimens examined: Texas: Dallas County, Bush 697, May 10, 1900, type: Hempstead, Hall 1350, June 28, 1872. 4. Psoralea palustris B. F. Bush, |. c., p. 121. Perennial from a deep elongated tuber. Stems 6—9 dm tall, slender, erect, simple, unbranched, strigose-hirsute: stipules linear-subulate; leaflets 3, the blades lanceolate to narrowly oblong, strigose-hirsute, 4—7 cm long, and 1—1,5 cm wide, rugose-veiny, acutish; peduncles 5—10 cm long, as long as or longer than the subtending leaves, equalling or ex- ceeding the racemes in length; racemes 4—5 cm long, not elongating in fruit; pedicels of the flowers 3—6 mm long; tube of the calyx campanu- late, thickly glandular-dotted; corolla 6 -9 mm long, deep purple; bracts linear-aristate; pods suborbicular, apiculate by the style, 4—5 mm long, strongly transversely wrinkled, scarcely margined, thickly glandular-dotted. Sandy swamps, eastern Texas. Summer. This species differs from P. pedunculata (Muhl.) Vail, in the taller, unbranched stems, more strigose foliage, larger and longer leaves, longer pedicels of the flowers, lax racemes, shorter peduncles, and especially in the marshy habitat, and in the large deep purple flowers which are produced much later in the season, P. pedunculata (Muhl.) Vail flowering - more than a month earlier in the same locality. Specimens examined: Texas: Lindale, Reverchon 3175, May 15. 1902, type; 3016, June 9, 1902; Big Sandy, Reverchon 2658, May 19, 1901. 5. Tragia nigricans B. F. Bush, l. c., p. 122. Perennial, bright green, smooth and glabrous, turning blackish in drying. Stem slender, erect, 2,5- 4,5 cm tall, simple or few-branched; leaves thickish, oblong or oblong-lanceolate, deeply dentate or laciniate, sometimes lobed, acute at the apex and base, short-petioled, or the upper- Plantae novae Texanae. 215 most sessile, glabrous beneath, sparingly pubescent on the midrib above, and copiously ciliate with long white hairs, 2,5—7,5 cm long, and 0,5 —2,5 cm wide; flowers in lateral, short, spike-like racemes from the upper axils; staminate flowers with a 3-lobed calyx and 3 stamens; pistillate flowers one or two at the base of the racemes, and with a 6- lobed calyx; capsule short-pedicelled, somewhat depressed, 8—10 mm in diameter, densely pubescent with long white hairs; seeds subglobose, 3 mm long, smooth. Rocky woods on the Upper Hondo, central Texas. Summer. This very distinct and peculiar Tragia is not referable to any species known to me, but is most nearly related to T. urens L., from which it differs in being smooth, and in having few-flowered racemes, 3-lobed staminate calyces, and larger leaves. Specimens examined: Texas: The only specimens seen are those of the type, collected on the Upper Hondo, by J. Reverchon 1594, June, 1885. 6. Lobelia puberula var. pauciflora B. F. Bush, |. c., p. 122. Stems 6—10 dm tall, simple, very slender, densely white-pubescent. Leaves elongated, oblong-lanceolate, entire or glandular-toothed, rather few on the stems; flowers few, 3 to 9, scattered along the stem, 2,5 to 5 cm apart; sepals densely pubescent and bristly with long white hairs; corolla azure blue, about 3 cm long; tube more than twice as long as the sepals; hypanthium densely hispid with long bright white hairs. Sandy swamps near the coast, Florida to Texas. Summer and autumn. This is evidently related to L. puberula Michx., but differs conspi- cuously from that species in the taller, more slender, simple stems, longer leaves, and especially in the fewer flowers, which are much larger. Specimens examined: Texas: Swan, Reverchon 3206, September 17, 1902, type. Florida: Without locality and date, Chapman. Louisiana: Without locality and date, Hale. 7. Xanthium bubalocarpon B. F. Bush, I. c., p. 123. Stems very stout, much branched and spreading, about one meter tall. Upper part of the stem and the petioles very rough, covered with stout white papillae; petioles 5—15 cm long, stout; leaf blades broadly triangular, 8—20 cm wide, 3- to 5-lobed, dentate, very thick, rough- scabrous on both surfaces; burs pubescent, ovoid, clustered in the axils of the upper leaves, and in terminal racemose clusters, 2,5—4 cm long, including the short beaks, 2—3 cm wide, including the prickles, the short hispid beaks 6—8 mm long, nearly straight, hooked at the apex, equalling or a little shorter than the very dense subulate, slightly unci- nate prickles, which are about one-third as long as the diameter of the bur, and hispid nearly to the middle with yellowish-brown hairs, the prickles and the pubescence usually entirely concealing the body of the bur. Prairies and barrens, western Arkansas and eastern Texas, abundant, where it is called Buffalo Bur, whence the specific name. Autumn. 216 B. F. Bush: Plantae novae Texanae. This very distinct species is more nearly related to X. speciosum Kearney, but is easily distinguished from that species by the much larger burs which are of an entirely different shape. Specimens examined: Texas: Dallas County, Bush 1185, Sep- tember 29, 1900, type. Arkansas: Fulton, Bush 2408, April 22, 1905, seedlings, with burs still attached. 8. Antennaria Greenei B. F. Bush, l. c., p. 124. Floccose-woolly, stoloniferous, fertile and sterile plants in separate patches. Flowering stems stout, 1—2,5 cm tall; basal leaves cuneate- spatulate, obtuse, cuspidate, distinctly 3-ribbed, long-petioled, silvery beneath, dark green above, becoming nearly smooth on the upper sur- face, 5—6 cm long, including the long slender petiole, 1,5—2,5 cm wide, those of the stolons cuneate-spatulate, acuminate, apex cuspidate, taper- ing from about the middle to each end, thickly covered beneath with silvery tomentum, appressed-pubescent above, strongly 3-ribbed, 8—13 cm long, including the long slender petiole which is as long as the blade or longer, and 2,5—4 cm wide; stem leaves sessile, oblong, obtuse or the upper acute, cuspidate; heads 6 to 9 in corymbose clusters, 6—8 mm broad; involuere about 6 mm high, the outermost bracts obtuse, the inner lanceolate, acute, all brownish and greenish, and pubescent at base, above with white tips; achenes minutely glandular. Staminate plants about 1 dm tall. Basal leaves similar to those of the fertile plant; stem leaves mostly linear-lanceolate; heads smaller, 6—7 mm broad, in a capi- tate cluster; braets oblong-spatulate, brownish and greenish and pubes- cent at base, the upper dilated portion white, erose-dentate all around the upper portion. Damp, sandy woods along the Trinity River, central Texas. Early spring. The species here proposed is most nearly related to A. occidentalis Greene, but is distinguished from that species by the exceedingly long- petioled leaves, which are about twice the length of those of that species, and much more pointed at apex. Specimens examined: Texas: Dallas County, Bush 644, May 7, 1900, type; Reverchon 330, April 1, 1900, type; March, 1880, type. 9. Silphium Reverchoni B. F. Bush, l. c., p. 125. Stems apparently tall, very hispid with long white hairs which arise from papillae, much branched, the branches elongated. Leaves alternate; blades lanceolate to linear-lanceolate, 5—10 cm long, dentate-serrate or the uppermost nearly entire, both faces pilose with long white papillate hairs like those of the stem; lower leaves long-petioled, ovate-lanceolate, acute, sinuate-dentate or entire, with dense short pilose hairs which arise from papillae; petioles slender, terete, with long white papillate hairs; heads showy, very large; involucres campanulate, 2,5 cm high; bracts lanceolate, acute ciliate, densely papillose-hispid on the back, the outer ones 3 cm long, the inner shorter, obtuse; rays about 20, 3—4 cm long, hispid on the nerves, and ciliate; achenes not seen. > D. Prain: Meconopsis, Papaveracearum gen., spec. nonnullis novis aucta. 217 Dry sandy soil, eastern Texas, Spring. Clearly related to S. Gatesii Mohr, but is abundantly distinct in the larger heads, longer papillose-hispid hairs, different type of leaves and different root-leaves. Specimens examined: Texas: Troupe, Reverchon 3342, May 8, 1902, type; Lindale, Reverchon, June 9, 1903. LVI. D. Prain, Meconopsis, Papaveracearum genus, speciebus nonnullis novis aucta. (Ex: Ann. of Bot., XX [1906], pp. 323—370. Plate XXIV and XXV.) 1. Meconopsis rudis Prain, l. c., p. 347. M. racemosa Franch., Bull. Soc. Bot. Fr., XXXIII, 390 (1886); Pl. De- lavay., 41 (1889), nec Maxim. M. horridula var. rudis Prain, Journ. As. Soc. Beng., LXIV, 2, 314 (1895). M. sinuata var. Prattii Prain, Journ. As. Soc. Beng., LXIV, 2, 314 (1895). Folia sparse aculeata oblongo-lanceolata margine subintegra; flores in cymas racemiformes dispositi, pedicellis inferioribus bracteatis summis ebracteis; petala 5— 8; capsula ovata stylo duplo longior; torus distincte ampliatus. China austro-occidentalis. In Yunnan et Szechuen, in pratis alpinis, 13—15 000 p. s. m. Aculeata, spinis patentibus pallide stramineis sparse obsita. Rhizoma fusiforme. Folia radicalia pauca cito marcescentia, caulina oblongo- lanceolata subacuta vel obtusa sensim in petiolum distinctum attenuata, laminis 8—10 em longis, 2—3 cm latis, margine subintegris vel serratis utrinque viridibus sed subtus pallidiore, utrinque aculeatis, petiolis basi subvaginatis imis 3—5 cm longis, summis obsoletis. Caulis ad 40 cm usque altus, simplex, triente summo excepto foliosus, prope basin 0,5—1 cm crassus cylindrieus, triente imo excepto laxe floriferus, prorsus sparse aculeatus. Flores cymosi, pedicellis aculeatis 2—5 cm longis. Sepala oblongo-ovata extus densius aculeata. Petala 5--8, obovata oblongave, 3 cm longa, 1—2 em lata, pallide coerulea, glabra. Stamina multa, pluri- seriata, filamentis gracillimis discretis glabris. Ovarium e carpellis 4 com- positum, densius aculeatum; stylus pyramidalis glaber 4 mm longus; stigma oblongum 4-sulcatum; placentae intrusae: ovula plurima. Capsula ovata 6 mm longa, 5 mm lata, aculeata in toro explanato incrassato 5 mm lato insidens. Yunnan; Likiang, 13000 p. s. m., Delavay! — Szechuen; Tachienlu, 13-15000 p. s. m., Pratt, 525! Soulie, 635: Wilson, 3162: Representative in Yunnan and Szechuen of the Tibetan M. horridula. Differs from M. aculeata and M, sinuata in the subentire leaves and the 218 D. Prain. enlarged torus; from M. horridula in having a smaller capsule and having the pedicels in the lower two-thirds of the racemose cyme bracteate. Not yet known in cultivation. Probably monocarpic. 2. Meconopsis pseudointegrifolia Prain, l. c., p. 353, pl. XXV. M. integrifolia Bulley in Flora and Sylva, III, 80 c. ic. (1905). nec Franch. Caulis O; folia integra; flores in seapis simplicibus 1-floris singuli; petala 5—8, lutea; stylus distinctus sursum incrassatus; stigma latum (Pl. XXV). Tibet australi-occidentalis. Kham; in pratis alpinis, 11— 12 000 p. s. m. Hirsuta pilis barbellatis plus minusve patentibus induta. Folia radi- calia caespitosa 12—20 cm longa, lanceolata vel ovato-lanceolata apice acuta margine integra, lamina 1—2,5 cm lata in petiolum brevem basi plus minusve vaginatum sensim attenuata, utrinque viridia, laxe hirsuta. Caulis O. Flores maiusculi pedunculis 1-floris simplicibus 12—20 em longis laxe hirsutis. Sepala 2, oblonga, extus hirsuta, 3,5 cm longa, 2 cm lata. Petala saepissime 8, lutea, ovato-oblonga, 4,5—9 cm longa, 2 -8 em lata, utrinque glabra. Stamina multa, 3— 4-seriata, filamentis glabris gracilibus diseretis, Ovarium e carpellis 4 compositum, dense hirsutum; stylus terminalis glaber 0,8—1 cm longus, sursum plus minusve incras- satus stigmate 4-lobo terminali lobis radiantibus divaricatis coronatus; placentae parum intrusae; ovula plurima. Capsula matura adhuc ignota. Kham; in valle fl. Ra-chu, a fontibus fl. Mekong prope, in lat. 29? 30’ bor., lon. 970 30” orient. The description given is that of a plant presented to Kew by Mr. A. K. Bulley; this plant flowered in the Rock Garden at Kew in May, 1906. The drawing (Pl. XXV) was made by Miss M. Smith from this plant. Another example of the same species flowered at Neston in 1905 and was figured in „Flora and Sylva*. These plants were raised from seed received by Bulley from the Imperial Botanic Garden, St. Petersburg. The seeds were sent to St. Petersburg by Captain Koslow from south-eastern Tibet, from the valley of one of the head- waters of the Mekong. In colour of petals, and in shape and degree of tomentum of leaves, this much resembles M. integrifolia. It differs, howewer, from M. inte- grifolia in all the scapes being simple, radical, and l-flowered, and in having a distinct style with a narrower stigma. The difference in habit between M. pseudointegrifolia and M. integrifolia in paralleled in the case of M. simplicifolia and M. grandis. This species has not ripened seeds, at all events in England. Appa- rently monocarpic. 3. Meconopsis torquata Prain, |. c., p. 355, pl. XXIV, Fig. 11. Folia plerumque radicalia margine integra vel subintegra; flores brevissime pedicellati vel sessiles; petala extus paree hirsuta; ovarii Meconopsis, Papaveracearum genus, speciebus nonnullis novis aucta. 219 discus sinuatus et obtuse angulatus lobis integris: stylus perbrevis stig- mate ovato brevior (Pl. XXIV, Fig. 11). Tibet australis. In pratis alpinis, 11500 p. s. m. Hirsuta pilis patentibus aurero-fuscis basi glanduloso excepto bar- bellatis induta. Rhizoma an perennans? vaginis numerosis foliorum anni praecedentis obsitum. Folia plurima caespitosa radicalia et subbasalia pauca tamen sparse caulina, ea trientis caulis imi basalibus conformia sed minora, trientis medii parva bracteiformia sed 5 -6 summis floriferis exceptis vacua; radicalia et subbasalia 10—12 cm longa, spathulata ob- tusa vel subacuta, margine integra vel remote irregulariterque subsinuata, lamina 1,25—1,75 cm lata in petiolum 3—4 cm longum basi plus minusve vaginatum attenuata, supra pallide viridia subtus glaucescentia utrinque sed praesertim subtus petioloque hirsuta; caulina inferiora 4-6 cm longa, lamina 0,75 cm lata, petiolo 0,75—1,5 cm longo, superiora bractei- formia irregulariter lobata 1,5 cm long, 0,5 cm lata, sessilia. Caulis ad 40 cm usque altus, simplex, scapiformis, basi minimo digito crasso cylin- dricus, sursum praesertim triente summo dense florifero plus minusve sulcatus, prorsus hirsutus. Flores numerosi versus apicem caulis sub- spicatim aggregati, inferiores tantum bracteati; pedicellis obliquis hirsutis 0,5 cm longis vel brevioribus nonnunquam obsoletis. Sepala nondum obvia. Petala 4 (an semper?), pallide punicea, oblongo-ovata ad 4 cm usque longa, 2,5 cm lata, extus sparse hirsuta intus glabra. Stamina multa, 2—3- seriata, filamentis glabris gracilibus discretis. Ovarium e carpellis 8 com- positum, dense setosum ovoideum disco glabro puniceo-purpurascente margine S-sinuato et obtuse 8-angulato subplicatim explanato et plane astigmatico coronatum; stylus centralis perbrevis; stigma ovatum integrum lobis contiguis; placentae valde intrusae; ovula plurima. Capsula ovoidea plus minusve angulata, 1,35 cm longa, 1 cm lata, sub margine disci poris 8 dehiscens. Semina plurima, vix matura, ovoidea 2 mm longa, 0,75 mm lata, testa reticulata. Tibet: In valle fl. Kyi-chu, 11500 p. s.m., a Lhasa prope; in mense Septembri florens, Walton! Closely allied to the next species, from which it differs only in the shorter pedicels, the much shorter style, the ovate instead of rather narrowly clavate stigma, and the entire in place of toothed disk- margin. 4. Meconopsis discigera Prain, l. c., p. 356, pl. XXIV, Fig. 12, Folia radicalia margine versus apicem parce grosseque dentata; flores distincte pedicellati, pedicellis capsulam aequantibus; ovarii discus sinuatus et acute angulatus lobis denticulatis; stylus distinctus stigma clavatum aequans (Pl. XXIV, Fig. 12). Himalaya orientalis. Sikkim occidentalis; in pratis alpinis, 11— 12 000 p. s. m. Hirsuta pilis patentibus aureo-fuscis barbellatis induta. Rhizoma an perennans? vaginis foliorum anni praecedentis obsitum. Folia perplurima 220 D.Frain: Meconopsis, Papaveracearum gen., spec. nonnullis novis aucta. caespitosa radicalia, 10—15 cm longa, spathulata subacuta, margine versus apicem pauce grosse dentata vel sublobata, lamina 1,75—2 cm lata in petiolum 6—8 cm longum basi plus minusve vaginatum attenuata, supra viridia subtus glaucescentia utrinque petioloque hirsuta; bracteae foliaceae lanceolatae ad 4,5 em usque longae, 0,5 cm latae. Caulis ad 30 cm usque altus, simplex, scapiformis, basi 0,5 cm crassus cylindricus sursum praeser- tim dimidio superiore densius florifero plus minusve sulcatus, prorsus hirsutus. Flores racemosi; pedicellis hirsutis 2 cm longis. Sepala ignota. Petala ignota. Stamina multa, pluri-seriata, filamentis glabris gracilibus discretis. Ovarium e carpellis 6—8 compositum, dense hirsutum, disco glabro margine acute angulato, denticulato, explanato, plane astigmatico coronatum; stylus centralis glaber 0,5 cm longus; stigma clavatum, plus minusve 2-lobum, 0,6 cm longum; placentae intrusae; ovula plurima. Cap- sula oblonga 6—8-angula 1,75—2 em longa, 0,8 cm lata sub disci margine poris 6—8 dehiscens. Semina plurima, ovoidea, 2 mm longa, 0,75 mm lata, testa reticulata. Sikkim: Gucha-la, 11—12 000 p. s. m., in mense Septembri fructi- fera, Cave! Nearly allied to the preceding species, from which it differs in the points already noted. Seedlings of this species have been raised at Kew and at Edinburgh; its establishment in European gardens is there- fore to be hoped for. The Torquatae form a natural and striking group. Their habit recalls that of the Aculeatae of section Eumeconopsis, with however more numerous and more closely set flowers, so that, especially in M. torquata, the cymes are spicate rather than racemose. As compared with the other groups of the section Polychaetia, in which the hairs are of the same character (see Pl. XXV, Fig. 3), the Torquatae agree with the Grandes as regards foliage, with the Robustae in having numerous flowers. In the Robustae, however, the stems are tall and stately, are leafy throughout, and bear their flowers in loose racemose or paniculate, not in congested or sub- spicate cymes. As in the case of the group Bellae, the very stout rhizomes and the plentiful remains of old leaves suggest the possibility that the Torquatae may be perennials; there is, however, as yet no direct proof that they are other than monocarpic, and it may be that the ex- planation is merely that the species of this group do not flower till several years from seed have elapsed. Nomen novum: 5. Cathcartia betonicifolia (Franchet) Prain, 1. c., p. 369. Meconopsis betonicifolia Franchet, Pl. Delavay., 42, t. 12 (1889). Folia glabrescentia, radicalia numerosa, ovato-oblonga obtusa inciso- crenata; flores maiusculi purpurascentes in cymas racemiformes pauci- floras caulem terminantes dispositi, pedicellis axillaribus; stamina 64; capsula (haud matura) oblongo-ovata in stylum distinctum sensim attenuata; stigma clavatum. Vermischte neue Diagnosen 221 China occidentalis. Yunnan; in pratis alpinis 10 — 12 000 p. S- m. Habit of Cathcartia villosa but almost glabrous, with rather fewer radical leawes, and purplish flowers. The ripe capsule is not yet known. LVII. Vermischte neue Diagnosen. 136. Staelia uruguaya Arech. in An. Mus. Nac. Montevideo, VI. (Fl. Urug., III, 1) (1906), p. 51. Est. XII. Herbacea perennis, caulibus basi lignescentibus subglabris teretibus superius albido sublanuginoides ramosis. Foliis linearlanceolatis, basi angustatis sessilibus subscabrosis vel glabris. Vagina stipularia brev- puberula dentibus 2—6 eam subaequantibus ornata. Inflorescentia termii nali capitata globosa. Ovario obverse conico glabro; sepalis 2, subulatis 1—1,5 mm longis, denticulis nonnullis basi parvis interjectis. Corolla tubuloso-infundibiliforme 6 mm + longa, lacinias ovatas, obtusas, extus parce pilosulas. Staminibus lacinis aequantibus, antheris oblongis exsertis. Stylo corolla aequilongo apice bifido. Capsula ignota. Uruguay: Vive en campos de Vera, cerca de Mercedes. Florece en febrero. 137. Viola Painteri Rose et House in Proc. Unit. St. Nat. Museum, XXIX (1905), p. 443, pl. IV. Caulescent; apparently glabrous but more or less puberulent as seen under the lens; stems 2 to 5 from a slender, vertical, perennial root, spreading or ascending, 6 to 20 cm long; stem leaves 3 to 8, ovate, 1,5 to 3,5 cm long, shallowly cordate, acute, dark green, paler beneath, the margins irregularly but not conspicuously crenate-dentate, petioles longer than the blades, the lower ones longest; root leaves few or none, small, rounded-ovate, crenate; stipules somewhat toothed, ovate or ovate-lanceo- late, obtuse or acute, 4,5 to 8 mm long; pedicels filiform, equaling or exceeding the blades, 3 to 9 cm long, bibracteolate above the middle with linear bractlets; sepals glabrous, linear-lanceolate, acute, 6 to 7 mm long, 1 to 1,5 mm broad at the base, the auricles very short, rounded or subtruncate; petals bright yellow, veined and the two upper strongly tinged with reddish-brown, equal. 8 to 10 mm long, the odd petal broadly spatulate and truncate or somewhat emarginate, the paired petals obovate- lanceolate, the lateral pair with truneate ends, the upper pair with rounded ends; capsules subglobose-ovoid, 8 to 9 mm long, slightly exceeding the spreading sepals. Specimens examined: Mexico: Hidalgo: Sierra de Pachuca, Rose € Painter, September 1, 1903 (no. 6731) [sheet no. 450286 in the U. S. National Herbarium (type)); Rose € Hay, 1901 (no. 5580); Rose & Hough, 1899 (no. 4470). -- Mexico: Sierra de las Cruces, under firs, 3030 meters, C. G. Pringle, 229 Vermischte neue Diagnosen. 1892 (no. 4193) and 1908 (no. 11373); near Salazar, Rose & Painter, 1903 (no. 6999 and 8028); near Cima, Rose & Painter, 1903 (no. 7161). All of the specimens examined are from an altitude of about 3000 meters or more in the Staates of Mexico and Hidalgo. The species is usually found under firs. 138. Viola Pringlei Rose et House, |. c., p. 444. V. reptans Robinson, Proc. Am. Acad., XXVII, 165. 1892, not V. reptans Pres]. in Reichb., Fl. Germ., Excurs. 705. 1830—32. 139. Phyllocactus Purpusii W. Weingart in Mpnatschr. Kakteenkd., XVII (1907), p. 34, Abb. p. 35. a Erectus, ramosus, ramis magnis foliaceis undulatis, apice attenuatis et obtusis; flore elongato-infundibiliformi odorato; ovario obtusangulo, phyllis interioribus kermesinis, mediis roseis, intimis albis; stylo albo. Der Phyllocactus wurde gesammelt von C, A. Purpus im Januar 1906 bei Sta. Anna in der Nähe von Orizaba in Mexiko. Wuchs strauchartig, in der Heimat bis 1 m hohe Büsche bildend; Langtriebe am Grunde stielrund mit entfernt stehenden, kurzen, fleischigen Schuppen oder Höckern, nach der Mitte zu mehr oder weniger stumpf dreikantig, die Kanten nach oben breiter werdend, flügelartig, schliesslich der Trieb breit blattartig endend; manchmal nach oben auch deutlich dreiflügelig, das Ende immer blattartig. An den Langtrieben nach oben in fiederartiger Stellung blattartige Zweige, die in Form, Länge und Breite verschieden sind, breitlineal, auch lineallanzettlich, sehr lang, spitz zulaufend mit gerundeter Spitze, nicht in eine so langgezogene Spitze auslaufend wie bei Phyllocactus grandis Lem.; oder breitelliptisch, kurz, an der Spitze rund (namentlich die Neutriebe), alle mit stark hervortretendem Mittelnerv, dunkelgrün, im Neutrieb rötlich-grün, dünn glänzend, schön glatt, Wenn das Glied auf der Erde aufliegt, so erscheinen aus Fläche und Mittelnerv zahlreiche Wurzeln. Kanten schmal, gekerbt, Kerben gerundet. Areolen zwischen den Kerben durch einen kurzen Zahn ver- deckt, mit spärlichem Wollfilz und einem einzelnen, bisweilen fehlenden Börstchen, Blüten aus den seitlichen Areolen. Fruchtknoten grün, oben rot überlaufen. Röhre weisslich, oberseits sehr schön karminrot. Schuppen der Röhre etwas dunkler grün und karminrot überlaufen, so dass sie mattpurpurbraun gefärbt erscheinen. Die längeren Schuppen auf der konischen Erweiterung der Röhre, welche in die äussersten Blütenhüllblätter übergehen, haben dieselbe Farbe. Die äussersten Blütenhüllblätter sind prachtvoll karminrot gefärbt mit leicht bläulichem Schimmer, also ins Purpurfarbige gehend; nicht wie bei Ph. grandis Lem. nur von aussen rot überlaufen, sondern durch und durch karmin- rot gefärbt; Mittelstreif aussen dunkler, innen mehr weisslich. Von den mittleren Blütenhüllblättern ist die äussere Reihe heller gefärbt, karmin- rosa, ebenfalls mit aussen dunklerer und innen hellerer Mittelrippe; die innere Reihe ist weiss, der Länge nach rosa gestreift. Die inneren Hüllblätter, ebenfalls in zwei Reihen, die erste weiss mit rosa Schimmer, Vermischte neue Diagnosen. 293 die zweite, innerste, einfarbig gelblich-weiss. Griffel und Staubfäden rein weiss bis zum Grund. Staubbeutel und Narben gelblich. Die Gesamtlänge der geschlossenen Blüte war 28 cm, davon kommen auf den Fruchtknoten 4 cm, auf die zylindrische Róhre 12 cm, auf die konische Erweiterung derselben 3 em und auf die Blütenhülle 9 cm. Fruchtknoten langelliptisch, nach beiden Enden spitzer verlaufend, an der Ansatzstelle nur 5 mm stark, in der Mitte 10 mm; stumpfkantig, glänzend mit zusammen 10 Stück einzeln stehenden, kleinen dreieckigen, kurzen, unten 2 mm breiten Schüppchen. Die Höhlung des Frucht- knotens beginnt 8 mm von der Ansatzstelle, ist nach unten spitz, oben kurz gerundet und hat 4 mm lichte Weite. Röhre hinter dem Frucht- knoten etwas schwächer, in der Mitte 10 mm, am Ende 11 mm stark, also fast zylindrisch, etwas matter, schwach gerippt, gebogen. Die Schuppen stehen weitläufig, sind spitz-dreieckig, bis 12 mm lang und unten bis 5 mm breit, in der Linie durchschnittlich 40 mm voneinander entfernt. Auf der konischen Erweiterung stehen die Schuppen eng zu- sammen, sie werden bis 40 mm lang und unten bis 7 mm breit, drei- eckig, lang zugespitzt, etwas rinnenförmig. Alle Schuppen sind blatt- artig, nicht sehr fleischig und liegen an, sie verlaufen nach unten in bandartige Streifen. Die konische Erweiterung der Röhre hat vorn 30 mm im Durchmesser. Die äussersten Blütenhüllblätter sind lineal- lanzettlich lang zugespitzt, je 80 mm lang und unten 7 mm breit. Die mittleren Hüllblätter stehen in zwei Reihen. Die äussere Reihe hat oblonge, kürzer zugespitzte, 90 mm lange und 10 mm breite Blätter, die innere lanzettliche mit Stachelspitzchen, 85 mm lang und bis 14 mm breit. Die innersten Hüllblätter, ebenfalls in zwei Reihen (in der Farbe verschieden, aber nicht in Grösse und Form) sind elliptisch, zugespitzt mit Stachelspitzchen und glatten, nicht gekerbten oder gefransten Rändern, je 75 mm lang und bis 23 mm breit. Alle Hüllblätter dünn, häutig, wenig fleischig, nur die Mittelrippen nach unten etwas stärker, insgesamt 38 Stück an der Zahl, wovon auf die äusserste Reihe 14 kommen, also eine vollgebaute Blüte mit zahlreichen und kräftigen Blättern. Staubfäden dünn, sehr zahlreich, der kleinere Teil am Schlund- rande der Krone angewachsen, der grössere Teil aus der Röhre kommend, alle ziemlich gleich lang. Staubbeutel klein, schmal, rechteckig, auf- gerichtet. Die Staubgefässe sind etwa halb so lang als die innersten Blütenhüllblätter, der Griffel hat dieselbe Länge, die Narbenstrahlen stehen über. Griffel kräftig, 3 mm stark, am Ende noch stärker. 14 Narbenstrahlen, je 15 mm lang, konisch, am Grunde ziemlich kräftig, pelzig. Geruch der Blüte stark und angenehm. Am nächsten steht der Phyllocactus Purpusii dem Ph. grandis Lem., neben dem er in den Schlüssel der Gattung Phyllocactus bei Schumann, Nachträge p. 67 einzustellen wáre, 140. Cereus. Kalbreyerianus C. Wercklé in Monatsschr. Kakteenkd. XVII (1907), p. 38. Blüte regelmässig, 80 mm lang und 45 mm im Durchmesser. Frucht- 224 Vermischte neue Diagnosen. knoten 16 mm lang, zylindrisch, ebenso stark als die Röhre; die Höhlung ist 12 mm lang und 6 mm weit, zylindrisch. Die Samenanlagen un- gemein zahlreich, auf zwei Plazenten verteilt; die eine bildet einen schmalen Ring am unteren Ende der Höhle um den fast flachen Boden, die andere einen breiten Ring etwas über der halben Höhe der Höhlen- wandung; die Samenträger sind sehr lang, und die Samen so zahlreich, dass sie sich nach den Seiten auseinander drücken, wodurch nur der äusserste, obere Teil der Höhlenwand und ein schmaler Ring über der unteren Plazente frei bleibt. Röhre mit dem Fruchtknoten 60 mm lang, mehr oder weniger gerade, auf etwa 40 mm Länge zylindrisch, gleich stark, 13 mm im Durchmesser, mit 15 bis 18 kurz-dreieckigen, an- liegenden Schuppen von 2 bis 3 mm Länge bekleidet. Die oberen 20 mm der Röhre sind becherartig erweitert auf 24 mm Durchmesser, grünlich, mit zuerst dreieckig-ovalen, dann stumpf-ovalen und zuletzt mit linearen, vorn abgerundeten, 9 mm breiten Schuppenblättern, die oben in eine kleine, 1 mm lange Stachelspitze auslaufen. Die Blumenkrone besteht aus etwa 30 linearen Biütenhüllblüttern. Die äusseren sind ziemlich stumpf und zurückgekrümmt, fahlgrünlich, mit stumpfen, bräunlichen Enden; die mittleren weisslich, durchscheinend, mit grünlichem Anflug, schmäler und etwas weniger spreizend; die innersten nur 4 mm breit, kurz-lanzettlich, zugespitzt und am Grunde etwas verschmälert. Staub- gefässe alle etwas über 50 mm lang, bis etwas über den Grund der becherförmigen Erweiterung mit dieser verwachsen, vom Grund an bis zum Rande des Bechers in gleichmässiger Verteilung frei werdend, so dass die äusseren oder oberen nur 4.mm lange Fäden haben. Staub- fäden sehr dünn, weiss. Beutel weisslich, linear, ?/, mm breit; in Grösse von innen nach aussen abnehmend, die inneren 4 mm, die äusseren knapp 2 mm lang. Griffel weiss, sehr dick bis zur Narbe, 2 mm stark in der Mitte der Länge; inkl. Narben so lang als die Staubfäden. Narbenstrahlen zylindrisch, 7 mm lang, mässig spreizend. Der Cereus stammt aus der Sammlung des Herrn Kalbreyer in Bogota in Columbien; er findet sich dort in der Provinz Cundinamarca, besonders am Flusse Sumapaz in der Höhe von 1200 Metern und ist dem C. serpentinus DC. ähnlich. Das nächste Heft des Repertoriums erscheint Ende August 1907, da ich vom 6. Juli bis 10. August in Ostseebad Arendsee bei Kröpelin in Mecklenburg mich aufhalte, wohin ich in diese Zeit alle Zusendungen zu richten bitte. F. Fedde. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Dessauer Strasse 29 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Näbrpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig. ec + Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosolles auch ausschliesslich praktischen Zwecken “ dienen. . . .. Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pfg. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des: Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nührpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von @. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pig. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. - Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbucn der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » «+. ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .“ Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. x No. 67/68 Band VI No. 15/16 20. August 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veróffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk. bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefállige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruek gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- winschte Satzánderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzelgen: Bulletin de (Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. 1ère série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. .30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarsche Strasse 31 | | zu richten Da Nummer 27—28 (III, No. 1—2) fehlt, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummer gebeten, diese dem Heraus- geber zuzusenden. Repertorium novarum specierum regni vegetabilis | auctore F. Fedde No. 67/68 IV. Band 20. August 1907 < LVII. Decades plantarum novarum. I. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1: Epilobium Schinzii Levl., nov. spec. : Planta glauca et cinerascens, basi tantum lineata. Caulis et rami recurvi et flexuosi, folia lanceolata manifeste petiolata utrinque attenuata acuminata, remote et repande denticulata; flores albi, magni; sepalis valde acuminatis, petalis bilobis et nervatis; stigma indivisum clavato- capitatum; capsulae pedicellis elongatissimis et gracilibus breviores. Affinis E. neriophyllo Baussk. a quo differt foliis multo brevioribus, glaucis, caule inferne lineato, petalis conspicue bilobis; ab E. madagas- . cariensi Lévl, cui etiam proximus, differt foliis confertis, longioribus, . glaucis. : i ->` Natal: In Wood Woodsberg, alt, 2—3000; 23 avril 1894, no. 5282 (J. Medley Wood). En faisant Ja révision des Epilobes de l'Herbier de l'Université de Zürich que nous a bienveillamment confiés M. le Dr. H. Schinz, nous avons eu le plaisir d'y rencontrer le rare E. ionanthum Haussk. dont les graines étaient jusqu'ici inconnues: Semina flavescentia oblonga. utrinque obtusa minute papillosa; coma sordide albida. 2. Epilobium madagascariense Levl., nov. spec. Planta arcuata, summis ramis exceptis, glabra, non raro rubescens, basi nuda vél foliis emortuis vestita; rami vix et breviter lineati, rubes- centes; folia brevia et angusta 2 em longa, 5—6 mm lata, lineari-lanceo- lata, conspicue petiolata, obscure et remote recte dentata; flores sat magni; ` petala striata integra; stylo stamina superante, stigmate cylindrico-capitato; capsulae longe pedicellatae (pedicello non raro illa aequante), cinereo- : pubescentes; semina flava, basi acuminata, obovata, breviter papillosa; coma albida. Madagascar: Ranobé, prés Sirabé, 13 avril 1895 (Dr. Forsyth- Major). Repertorium novarum specierum. 15 296 H. Léveillé. 3. Jussiaea socotrensis Lévl, nov. spec. Planta frutescens et ramosa; caulis rubescens et pubescens, elon- gatus; folia ovata conspicue petiolata, dentato-crenata, digitata-nervata, passim setoso-hispida; capsulae vix stipitatae, quadrisulcatae purpureae; semina castanea, irregulariter cylindrico-cubica rugosa. Socotra, févr. mars 1880, no. 457. 4. Lopezia Glazioui Lévl. nov. spec. Planta erecta, ramosa, glabra; eaulis subteres rubropunctatus; rami erecti, tetragoni, quasi alati; folia minima integerrima margine revoluta, lineari-lanceolata uninervia, in petiolum decurrentia; capsulae ovatae bre- viter pedicellatae; semina minima ovata levia et lutea. Brésil: Rio-Janeiro, Ouro-Preto, 1883—1884; no. 14701 (Glaziou). 5. Circaea coreana Lévl, nov. spec. Caulis erectus, flavus et nodosus, curte pubescens, 80 em altus; folia petiolata lanceolata glabra acuminata ad basim attenuata, grosse et remote dentata, translucida; inflorescentia nuda, flores, imis exceptis, ebracteati; sepala ovata vix acuminata; petala biloba obtusa sepalis multo breviora; ` pedicelli fructiferi refracti; capsulae perfecte rotundae, pilis hamatis con- ` Spersae; stigmate obscure emarginato stamina superante. Corée: Hoang-Hei-To, aoüt 1906; no. 654 (Urb. Faurie). A C. lutetiana foliis valide dentatis et lanceolatis bene distinctus. var. sinensis Lévl., nov. var. Folia parce pilosa; capsulae paulo clavatae. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol); no. 647. 6. Carex diamantina Lévl. et Vant:, nov. spec. - Rhizoma crassum et elongatum; culmi ad collum foliis emortuis vestiti; trigoni, faciebus profunde coneavis; 60— 90 cm alti, glabri, folia super- antes ; folia glabra, angusta (2 mm lata); bracteae evaginatae, inflorescentiam aequantes vel superantes; spicae 4 approximatae, terminalis rite mascula, squamis rufescentibus, margine hyalinis et valde acuminatis; squamae femineae 3—6 cm longae, conspectu variegatae; erectae, vix vel non peduneulatae; squamae dorso virides et 3-nervatae, utroque latere nigro- purpureae, acuminatae utriculo breviores et angustiores; utriculus com- pressus et ovato-lenticularis, parce et obscure nervatus et setulosus, ex- folians, in os utriculum aequans, elongatum et bifidum subito contractus; achaenium brunneum leve et nitens; stylus bifidus. i Corée: mont des diamants, lieux tourbeux, 20 et 21 juin 1906; no. 1328 et 1331 (Urb. Faurie). ¿3 Carex meiocarpa Lévl. et Vant., nov. spec. Rhizomatosum et vaginis parce laminatis imbricatis ad basim vestitus; culmi trigoni, glabri, folia duplo superantes; folia 3—4 mm lata nervata et canaliculata; bracteae evaginatae inflorescentiam aequantes: Spicae aureo-fulae 3—4 pedunculatae pedicellis gracilibus et elongatis; squamae masculae et femineae hemomorphae triangulares et aureo-fulvae utri- Decades plantarum novarum. I. : 297 culum complectentes; utriculus minutissimus, rotundus, albidus prui- nosus, ore nullo vel subnullo; stylus bifidus. Corée: lieux herbeux humides a Syou-Ouen, 31 mai 1906; no. 1324 (Urb. Faurie). 8. Carex egena Levl, et Vant., nov. spec. Planta glaberrima; radix fibrosa, caespitosa; culmi 0,80—1 m alti, trigoni, sulcati; folia glabra dimorpha, alia 2—3 mm lata, alia 15—20 mm lata striata (nervis 3 proeminentibus), 50—60 cm alta; spicae 3—4, su- prema mascula ovata purpureo-rufescens, 2 cm circiter longa; femineae distantes valde depauperatae, longe pedunculatae et pendentes; utriculi in quavis spica 2—5, magni ventricosi ad basim et ad apicem attenuati, nervati trigoni; ore producto et integro; stylus trifidus; achaenium albidum leve, breviter stipitatum faciebus concavis; squamae masculae et femineae homomorphae, dorso virides, lateribus purpureo-rufescentes; obtusae, utri- culo multo breviores. k Corée: mont des diamants, 24 juin 1906; no. 1366 (Urb. Faurie). Grande espèce du groupe depauperata, remarquable par ses larges feuilles, ses épis apauvris à pédicelles filiformes et ses akènes à faces concaves. 9. Brassica antiquorum Lévl., nov. spec. Planta glaucescens et glaberrima ramosa; caulis robustus et striatus; folia inferiora longe alato-petiolata; limbo rotundo, sinuato remote denti- culato, ad basim abrupte contracto, non vel sinistro latere uni-lobulatis; foliis superioribus integerrimis, sinuatis ovato-lanceolatis vel lanceolatis, obtusis, amplexicaulibus; inflorescentia elongata; pedicellis articulatis erecto-divaricatis; floribus luteis ad apicem confertis; petalis ad apicem truncatis; sepalis linearibus; siliquae cylindricae; ore cylindrico rubro stigmate conspicuo et integro; semina 8—12, compresso-discoidea rubra- et punctato-alveolata. Kiang-Sou: Song-Kiang, mars—mai (d'Argy). A notre avis c'est le stirpe même, l'ancêtre de notre chou cultivé qui serait encore indigéne en Chine. 10, Brassica (Sinapis) Argyi Levl., nov. spec. Planta grisea et glabrescens, flexuosa; caulis striatus et ramosus; folia media jocose incisa, lobis acutis, vix petiolatis; suprema lanceolata, fere integra, acuminata vel mucronata, sessilia; flores lutei; sepala deci- dua, patentia; petalis truncatis; antherae sagittatae ad apicem re- curvae et dentatae; siliquae rigidae paulo torulosae, divaricatae seu arcuatae; sat longe pedicellatae, lineares, ore cylindrico, stigmate con- spicuo et integro. Kiang-Sou: Tou-Deu-Tse; Talaikiao, mai (d'A rg y). Espèce reconnaissable à ses étamines à anthères sagittées. 15* 228 Karl Rechinger. . LIX. Plantae novae pacificae. Von Dr. Karl Rechinger (Wien). (Originaldiagnosen.) 1. Sida samoensis Rech., nov. spec. Fruticulus tenellus, decumbens, ramosus, ramis et ramulis gracilibus, pilis stellatis breviter cano-tomentosis, laxe foliatis; foliis erecto patenti- . bus vel decumbentibus, ovatis vel rotundatis plerumque lanceolatis, bre- viter petiolatis, acuminatis vel obtusiusculis, crenato serratis vel minime serratis, superne fere glabris, subtus pilis stellatis cano-viridibus, 0,5—1.3.cm longis, 0,3—0,8 cm latis, nervis secundariis quinis; petiolo canescenti 0,2—0,6 cm longo; floribus axillaribus singulis, pedicellis gracilibus, fili- formibus 1,5—2,5 cm longis, breviter cano-tomentosulis; calyce campanu- lato, pilis stellatis tomentosulo, usque ad medium 5-lobato, ca. 0,5 cm longo, lobis triangularibus acutis ‘apiculatis; petalis cuneatis bilobatis 0,5 cm longis, staminibus petalis fere duplo brevioribus, filamentis parte libera filiformibus; carpellis 6—7, dorso verruculiferis, pilis stellatis cano- tomentosulis. Samoa: Insula Manono, Juni, no. 219 leg. Dr. K. Rechinger; Insula Savaii, prope Asau, no. 1640 leg. Dr. K. Rechinger; Sassina, leg. Re- chinger; prope Matautu, leg. Rechinger no. 1719. 2. Sida Zahlbruckneri Rech., nov. spec. Frutieulus tenellus, decumbens, ramosus; ramis ramulisque gracili- bus, teretibus, pilis stellatis breviter cano-tomentosis, laxe foliatis; foliis erecto-patentibus, brevissime petiolatis, orbicularibus vel suborbicularibus, apice obtusatis vel leviter emarginatis nervo medio minime apiculato margine emarginato-dentato, superne scabrido-puberulis, subtus cano- viridibus 1—1,1 em longis, 0,7—1 cm latis, nervis secundariis ternis, petiolo tomentosulo brevissimo vix 1 mm longo, stipulis gracilibus; flori- bus axillaribus singulis; pedicellis gracilibus filiformibus 1,5—2 cm longis breviter viridi-canescentibus; ealyee campanulato, pilis cano-viridi, 5-lobato, 0,3 em longo, lobis triangularibus acuminatis, apiculatis; petalis euneatis bilobatis vix 0,5 em longis; staminibus petalis fere duplo brevioribus; carpellis 5--6, dorso verruculiferis, tomentosulis. Lord Howes Inseln, leg. Mae Gillivray. Herbarium Musei Pala- tini Vindobonense. 3. Amomum Vignaui Rech., nov. spec, / Spica radicalis globosa ad 4 cm diametro multiflora pedunculo usque ad 9 cm longo, squamis oblongis obtusis apieulatis purpureis velato suffulta ; bracteae exteriores ovatae obtusae 3—4 mm longae coccineae. Bracteolae tubulosae bidentatae pilosae; flores vix pedicellati; ovarium sericeum; calyx tubulosus usque ad 2 em longus tridentatus, dentes breviter acumi- nati; corollae tubus subaequilongus roseo-purpureus, lobi oblongi 1 em longi, dorsalis apice albescens; labellum ovatum 1 cm lóngum roseo- . purpureum; filamentum 7 mm longum; anthera 7 mm longa parce Plantae novae pacificae. 229 pilosa, connectivi appendicula nulla; nectarii glandulae 2 lamellosae 4 mm longae. Planta perennis, robusta; caules elongati foliosi 5—8 m longi; folia brevi-petiolata, lanceolato-linearia 30—50cmlonga, 10—15 cm lata, acuminata. Samoa: Insel Savaii, leg. Dr. K. Rechinger. Von A, Cevuga Seem. von den Fidji-Inseln hauptsächlich verschieden durch ganz kurze, kaum sichtbar gestielte Bliiten, intensiv karmin-rosenrot gefärbte Deckschuppen und kugeligen Blütenstand, der durch fest zu- sammenschliessende Bliiten gebildet wird, kleineres Labellum von roter Farbe. Die Honigdriisen (glandulae) sind nur 4 mm lang. 4. Ixora inodora Rech., nov. spec. Frutex foliis longe acuminatis elongato-oblongis, basi obtusiusculis; foliis floralibus lanceolatis bracteaeformibus diminutis; capitulo plurifloro, calyce pubescenti, corolla extus glabra in vivo rosea, stipulis brevibus, Samoa: Insel Upolu, in monte Apiaberg ca. 300 m s. m, no. 1359; Laulii, no. 5058 leg. Dr. K. Rechinger. Differt ab Lx, Vitiensi A, Gray: Foliis longe acuminatis, foliis floralibus diminutis bracteaeformibus lanceolatis, capitulo plurifloro calyce pubescenti, stipulis brevibus; ab Ix. amplifolia A. Gray: Foliis elongato-oblongis basi obtusiusculis, longe acuminatis, florali- bus lanceolatis bracteaeformibus; corolla extus glabra. 5. Ixora Upolensis Rech., nov. spec. : Frutex foliis glabris elongato-oblongis, utrinque acuminatis, conspicue pedunculatis, pedunculo 5—6 mm longo, foliis floralibus breviter vel bre- vissime petiolatis. ovatis acuminatis, dentibus calycis brevibus, calyce pubescenti, corolla in vivo dilute-rosea extus leviter pubescenti, stipulis longe et conspicue aristatis. Samoa: Ins. Upolu, in monte Apiaberg no. 1390; Matafangatele no, 782 leg. Dr. K. Rechinger. Differt ab Ix, amplifolia folis utrinque acuminatis basi angustatis pedunculatis, corolla glabra. 6. Ixora gigantea Rech., nov. spec. Foliis ovoideo-oblongis subacuminatis basi obliqua semiamplexicaulibus sessilibus, 21—24 cm longis, 10—11 cm latis glabris, foliis floralibus ca. 2,5 cm longis, 1,5 em latis sessilibus pubescentibus, floribus et ca- lycibus extus pubescentibus, cum tubo vix 1 cm longis, floribus roseis. Samoa: Ins. Upolu, in silvis no. 1750, leg. Dr. K. Rechinger. 1. Terminalia Samoensis Rech., nov. spec. Arbor; ramis pseudoverticillatis horizontaliter patentibus; foliis dis- persis, longiuscule petiolatis, latis, ovato-oblongis, apice rotundatis vel truncatis, integerrimis, basi subcordatis, supra glabris, subtus ad costas sericeo-pubescentibus, foliis junioribus denso indumento sericeo-candido obteetis, mox glabrescentibus; nervis primariis utriusque lateris 7—8; racemis erectis, pedunculo brevissime piloso; calyce 5-fido, extus glabro; drupa compressa, ovato-rotundata non angulata. 230 Karl Rechinger. Samoa: Insula Savaii, bei Matautu, leg. Dr. K. Rechinger. Baum mit horizontal abstehenden Seitenásten und rotbrauner Rinde. Die heurigen Zweige samtig (kurz) behaart, die álteren kahl. Lánge der Blätter 10—12 cm, ihre Breite (im vordersten Drittel, wo sie am breitesten sind, gemessen) 10—11 cm. Länge des Blattstieles, der wie der Mittel- nerv des Blattes glänzend seidig kurz behaart ist, 2 cm. Länge einer Blütenrispe 8-10 cm, Grösse einer Blüte im Durchmesser 3 mm. Grösse der ausgewachsenen Frucht 10 X 15 mm. Der T. litoralis Seem. von den Fidji-Inseln nahe stehend. 8. Drymophleus Reineckii Warb, Ea Ins. Upolu: Wald bei Harmans Pflanzung, Mai (no. 5189); bei Tiavi, 26. Mai (no. 417); bei Utumapu, 23. Juni (no. 5190); Lanutoo, 4. Aug. (no. 5191); leg. Dr. K, Rechinger. Die vorliegenden Exemplare stimmen mit der von Warburg ge- gebenen Diagnose in Reinecke, Fl. Sam., IV, p. 590 ff. sehr gut úberein bis auf folgende Punkte: Die direkt unter dem schwalbenschwanzartigen Endzipfel befindlichen Blattabschnitte sind nicht 4 mm, sondern 3—6 cm breit; wahrscheinlich liegt hier ein Schreibfehler vor, denn die ange- gebene Blattnervenzahl stimmt genau und es ist nicht anzunehmen, dass eine 4 mm breite Palmenfieder „ca. 12 starke, aber nur 3 sehr hervor- tretende Nerven“ hat. Ferner ist die Blattscheide niemals „dicht wollig*, sondern sammetartig behaart oder auch kleiig durch Bedeckung mit un- regelmässigen Schuppen und Haaren. Einer besonderen Korrektur bedarf noch die der sc genauen und langen Beschreibung nachfolgende Anmerkung, eine Reproduktion der beige- legten Etikette des Sammlers Dr. Reinecke. Die Palme soll ,20—30 m hoch sein, mit 10—15 cm dickem Stamm, sehr eleganter kokosáhnlicher, aber viel feinerer und grósserer Krone.“ Diese Anmerkung ist für Drymophleus Reineckii vollständig unrichtig; bezieht sich offenbar auf Cyphokentia Samoensis Warb., auf die sie ziemlich passt und es wurde wahrschein- lich die Etikette verwechselt; Drymophleus Reineckii ist nicht nur um das 4fache niedriger, sondern die kleine, zarte Krone mit den charakteristischen breiten, 2spaltigen Blattenden erinnert in keiner Weise an Cocos nucifera. Drymophleus Reineckii ist nur 3—6, höchstens 8 m hoch (was auch dem Gattungscharakter Drymophleus entspricht), der Stamm 3 bis 4 cm im Durchmesser, zylindrisch, vollkommen gerade, die Rinde glatt, graubraun. Die Länge der Blätter an ausgewachsenen Pflanzen beträgt je nach ihrem Entwickelungsgrad 50—100 cm, wovon 12—28 cm auf den Stiel entfallen. Die Anzahl der Blattfiedern -beträgt jederseits 5—9, selten 12; ihre Breite in der Mitte gemessen 3 —4 cm, auch 5 cm: die Länge der einzelnen Fiedern 12—22 cm; gegen die Blattbasis zu nehmen die Fiedern an Länge und Breite bedeutend ab; die Zahl der deutlichen Nerven ist 3, der undeutlichen. 4—8, oft aber auch bis 12. Die Maase der Blütenstände, Blüten, Früchte und Samen stimmen gut. Es ist noch zu bemerken, dass die Blütenstände unter den Blättern entspringen, niemals zwischen denselben; die Rhachis der Blütenstände Plantae novae pacificae. 231 von oben nach unten etwas zusammengedrückt ist mit abgerundeten Kanten. Der Ansatz der Rhachis des Blütenstandes am Stamm ist 2 bis 2,5 cm breit und umfasst den Schaft der Palme zum Teil, doch läuft derselbe gar nicht herab, setzt sich auch nicht nach oben am Stamme fort, derart, dass die Anheftungsstelle nur sehr wenig Höhe (ca. 0,5 cm), aber eine bedeutende Breite hat; auch ist die Basis flach gewölbt und bildet keinen Wulst. Die Länge der Blüten resp. Fruchtstände variiert sehr stark (30 bis 70 cm), ebenso die Breite des Stieles von 0,5—1,5 em. Selten erhalten sich die Brakteen an der Basis der Verzweigungen (3. und 4. spatha) des Blütenstandes; die unteren sind an der Basis 0,5 cm breit — 2,5 cm lang, in eine lange Spitze auslaufend; die oberen sind etwa halb so gross. Die Farbe der Kelch- und Blumenblätter und Antheren ist im Leben gelblich weiss; die Filamente sind stets von den Petalen eingeschlossen, welches Längenverhältnis sich auch bei der Anthere nicht ändert. Die Früchte sind lebend im Reifezustand lebhaft rot gefärbt; getrocknet bräunlich. Eine ganz junge Keimpflanze hat 3 Blätter; jedes Blatt besteht nur aus einer schwalbenschwanzartigen Lamina und hat keine Fiedern. Die Lamina ist 8—11 cm lang, unter der Spaltung 2 cm breit, die beiden Zipfel je 1 cm breit mit schmal zulaufendem, schwach gezähnten Ende; die Blattstiele sind 11—14 em lang, wovon 5 cm von den Scheiden ver- hüllt sind; das Pflänzchen hat 4 Seitenwurzeln von 4—5 em Länge. Vorkommen: Ungemein häufig in der unteren Bergregion sowohl auf der Insel Upolu wie auf Savaii. Endemisch, Die nächst verwandten Arten kommen auf anderen pacifischen Inselgruppen wie im malayischen Archipel vor. 9. Cyphokentia Samoensis Warb. in Reinecke, Flora der Sam.-Ins., in Eng., Bot. Jahrb., XXV, p. 588 (1898). Insel Upolu: Im Urwald ober Utumapu, auch Keimlinge und ca. 1jährige Pflanzen, 13. Juni, no. 655. In der Umgebung des Kratersees Lanutoo, 4. Aug. no. 1990. — Insel Savaii: Zwischen der Ortschaft Aopo und dem Maunga-áfi. Warburgs Ansicht, dass Wendlands Clinostigma Samoense mit Cypho- kentia Samoensis Warb. móglicherweise identisch .sei, scheint mir sehr wahrscheinlich. Einem der wenigen Zweifel Warburgs fällt meiner Meinung nach wenig Bedeutung zu, nümlieh der Differenz der Dicke der Rhachis der Hauptverzweigungen des Blütenstandes (Dicke der Rhachis an sekundüren Blütenzweigen nach Wendland 15—20 mm, nach War- burg nur 3—8 mm), Diese Differenz scheint sich mir teils dadurch zu erklären, dass Warburg zu seiner Beschreibung ein sehr junger Blüten- stand vorgelegen hat, teils dadurch, dass ein und dasselbe Exemplar stárkere und schwüchere Blüten resp. Fruchtstünde trügt, wie ich mich selbst ófter überzeugen konnte; auch sind die sekundären Verzweigungen am Ende der Hauptrhachis zarter, als die nahe der Basis derselben 232 Karl Rechinger. stehenden. Die gesammelten Exemplare sind in nicht vollkommen reifem Fruchtzustande. Die Maasse dieser Palme sind folgende: Hóhe des Stammes 20—30 cm, schlank, 20—25 em diek, fast zylin- drisch im ganzen Verlauf. Die Blätter bilden eine Krone, ähnlich etwa der der Kónigspalme (Oreodoxa regia); die Fruchtstände entspringen rings um den Stamm zu 3 oder 4 unmittelbar unter der Basis der 160 cm langen Blattscheiden. Länge des Blüten- resp. Fruchtstandes 1—1,20 m, Breite desselben 1 m. Breite des Fruchtstandstieles 8—10 cm, Breite des Ansatzes desselben am Stamm 22—25 cm. Länge der Seitenüste-des Fruchtstandes ca. 90 cm, Breite derselben 12—20 mm. Die Seitenäste des Fruchtstandes sind derart abstehend, dass der ganze Fruchtstand besenartig auseinander gebreitet erscheint, nur die Spitzen hüngen etwas nach abwärts. Die Frucht ist reif bräunlich und wird beim Trocknen durch Ausscheiden eines Wachsüberzuges bláulich grau. Länge eines Blattes (ohne Blattscheide) 370 cm, Länge einer Fieder von der Mitte eines Blattes 100 cm. Breite derselben ca. 4 cm; Breite des Blattstieles nahe dem Ansatz an der Blattscheide 8—10 cm. Keimpflanze mit 3 Blättern, einige Monate alt: Hóhe 40 cm; die Blütter sind noch ungefiedert, nur an der Spitze einfach schwalben- schwanzartig geteilt, Blattlamina vom Grund bis zu den beiden Spitzen 20 cm lang. 4 Sekundärnerven auf jeder Seite. Junge Pflanze, ca. 1jährig: Die Blätter sind noch immer un- gefiedert ; Länge der Blattlamina 68 cm, Breite derselben 28 cm an der breitesten Stelle; Blattstiel 40 cm lang. Anzahl der Sekundärnerven auf jeder Seite 17—-20. Auf der Unterseite ist der Mittelnerv von bräun- lichen, dünnen, länglichen Schuppen bekleidet, ähnlich wie bei den er- wachsenen Blättern. Die Teilung in Fiedern ist angedeutet. Die Ähnlichkeit der zuerst beschriebenen Keimpflanze von Cyphokentia Samoensis mit der von Drymophleus Reineckü ist sehr gross; doch sind Blatt- scheiden und Blattstiele des Drymophleus auch schon im ersten Jugend- stadium von einem bräunlich grauen, zusammenhängenden, kleiigen Über- zug bedeckt, während auf denen der Cyphokentia sich nur spärlich zerstreute, braune Schuppen vorfinden. Vorkommen: Zerstreut und nur in der höheren Berglage nahe dem Kammgebiete von ca. 400 m aufwärts. Sie überragt im ausgewachsenen Zustande die umgebenden Waldbäume, was eine ihrer Lebensbedingungen zu sein scheint, im Gegensatz zu der kleinen, zarten Palme Drymophleus Reineckii, die stets nur im Schutze der Waldbäume vorkommt und vor- züglich in den tieferen Lagen. Verbreitung: Samoa-Inseln; endemisch. Solfia Rech., nov. gen. Palma monocaulis altitudine mediocri, spadice multiplo ramoso, ramis 5—7; florum femineorum partibus calycis sese lato margine tegentibus, cum fructu crescentibus; fructu baccato, ovoideo-rotundato, endocarpio tenui duro; stylo conspicue terminali; semine fere usque ad apicem cum Plantae novae pacificae. 233 endocarpio connato; foliis pinnatis; pinnis angustis, gladiiformibus, apice oblique acuminatis, erosis. Nonnullis notis cum genere Cyphokentia congruit (baccis ovoideo- sphaericis, endocarpio tenui) aliis notis autem ad genera Drymophloeus et Ptychosperma multo magis recedit aliis a tribus generibus bene distincta. Habitu generali quodam modo inter genera Drymophloeus et Cyphokentia intermedia locanda. 10. Solfia samoensis Rech. Palma monocaulis, scapo gracili 12—15 m alto, diametro 10—12 cm, opaco; spadice subfoliaceo parvo usque ad 30 cm lato, usque ad 30 cm longo (sine pedunculo), 6—10 ramoso, inermi; ramis inferioribus (basi- laribus) polystichis; floribus sessilibus. Foliis pinnatis 1,5—2 m longis, margine sub lente furfuraceo-squa- moso, pinnis ca. 45, omnibus linearibus, in medio folio 65 cm longis, 4 em latis, pergamaceis, in sicco rigidis, in vivo rigidiusculis, nervo mediano firmo supra et subtus prominente, nervo marginali valido, nervis minoribus usque ad 14 utrinque prominulis, apice obliquis. Rhachi acute trigona dense furfuracea. Spadicibus conspicue parvis, multiplo ra- mosis, ambitu rotundato, pedunculo longo, horizontali, spatha unica con- nata, incluso; pedunculo 60—70 cm longo. Fructibus ovato-ellipticis, subrostratis, stigmatibus terminalibus, peri- carpio crassiusculo, endocarpio crustaceo; semine ovoideo-oblongo, sulcato ; albumine aequali, embryone basilari. Samoa, insula Savaii in silvis primaevis montium; no. 79. m. Augusto 1905. Nur auf der Insel Savaii einige Exemplare in beiláufiger Meereshóhe von 1200 Metern auf dem Vulkan Maungaafi angetroffen. Schon auf den ersten Blick von Drymophloeus Reineckei Warb. ab- weichend durch die schmalen, zahlreichen Fiedern der um vieles grósseren Blütter. Die ganze Palme ist um mehr als das doppelte so hoch mit viel stürkerem Schafte, in mancher Beziehung einer kleinen Cyphokentia Samoensis nicht unühnlich, aber durch viele Merkmale weit verschieden, So ist beispielsweise der Narbenrest an der Frucht bei So/fia Samoensis apikal, bei Cyphokentia Samoensis an die Seite gerückt etc. Wenn auch hier durch den Mangel einer genaueren Blüten- beschreibung nur eine lückenhafte Diagnose gegeben wird, so liegt zweifellos doch eine neue Palme vor, die bei der gegenwärtig noch sehr unsicheren Umschreibung der Gattungen dieser Abteilung in keine der bestehenden eingereiht werden kann, weswegen sie hier als neuer Genus beschrieben wird. Eine gewaltsame Einreihung in eine der schon be- stehenden Gattungen dieser Gruppe (Drymophloeus, Ptychosperma) hätte eine Erweiterung der Gattungsdiagnose der beiden genannten erfordert. Diesen beiden Gattungen steht Solfia besonders durch die Gestaltung des Fruchtstandes am nächsten. 16 Repertorium novarum specierum. 234 Th. Valeton. LX. Th. Valeton, Die Arten der Gattung Aphanomyrtus und ihre Synonymik. (Originalarbeit.) In einer kleinen, mit ausführlichen Abbildungen versehenen Ab- handlung von Dr. Koorders und mir in den Annal. d. Jard. Bot. de Btzg., Supplément II, pag. 145 im Jahre 1898 publiziert, haben wir an- gezeigt, dass die Gattung Aphanomyrtus Miq. besonders wegen der von uns entdeckten Früchte (rote einsamige Beeren) mit Unrecht von Niedenzu in Engl. u. Prantl., Nat. Pflanzf. zu Baeckia gezogen ist, dass sie mit dieser Gattung nur -geringe Verwandtschaft besitzt und als Gattung in unmittelbare Nähe von Eugenia gestellt werden muss. Leider ist diese Publikation nicht sehr verbreitet; Separatabdrücke wurden nicht abgegeben und von unseren nicht sehr reichlichen Herbar- exemplaren haben bis jetzt nur die Herbarien von Leiden und Berlin Doubletten bekommen, Es ist also nicht allzu erstaunlich, dass King in Materials of the Flora Mal. Peninsula No. 12 (1901), pag. 133 die Gattung Aphanomyrtus aufs neue unter dem Namen Pseudoeugenia (Scortechini) publiziert und dass er sogar den Typ der Gattung, Aphanomyrtus rostrata Miq., als neue Art, Pseudoeugenia singaporensis King, beschrieben hat. Etwas sonderbar ist es allerdings, dass in Dalla Torre und Harms, Genera Siphonogamarum, unsere Abhandlung wohl zitiert wird, dass aber die Autoren von dem Inhalt keine Kenntnis genommen haben, sondern nur die lakonische Bemerkung machen: „Aphanomyrtus Miq., sec. Koorders et Valeton, ad Baeckeam trans- ferendus. (sic)“, während in der Abhandlung gerade durchsehlagend an- gezeigt ist, dass dies nicht der Fall sei. Die von mir ausgesprochene Vermutung |l. e., p. 147], dass wohl mehrmals Arten von Aphanomyrtus in sterilem Zustande als Syzygium [Eugenia-] Arten bestimmt worden seien, hat sich indessen bestätigt. In der Tat hat sich herausgestellt, dass schon von Miquel unsere Aphano- myrtus octandra als Eugenia tetraquetra Miq. beschrieben worden ist, und dass eine andere Art, Eugenia skiophila Duthie, ebenfalls zur Gattung Aphanomyrtus gehórt. Es scheint mir also wohl an der Zeit, die Arten von Aphanomyrtus und ihre Synonymik aufs neue bekannt zu machen. Bis jetzt sind die nachfolgenden Arten bekannt: 1. Aphanomyrtus rostrata Miq., Flor. Ind. Bat., I, 1 (1855—58), p. 481; Sumatra, p. 120. — Koord. et Val. in Annales J. bot. Buitzg., Supplé- ment Il [1898], p. 145, taf. VI. Pseudoeugenia singaporensis King, Mat. Flora Mal. pen., 12 (1901], p. 133. Arbor parva (10-metralis). Ramuli ultimi teretiusculi. Folia 40— 60 mm longa, vulgo lanceolato-elliptica acumine longissimo, lineari obtusiusculo terminata, in sieco fuscescentia venis utrinque fere ineonspieuis. Cymae Die Arten der Gattung Aphanomyrtus und ihre Synonymik, 235 triflorae vel paniculae (thyrsi) pauciflorae axillares foliis multo breviores, pedunculis et pedicellis elongatis gracillimis. Flores minuti vulgo octandri (interdum 4-andri an lapsu staminum 4?) Baccae ignotae. : Habitat: Sumatra occid., leg. Junghuhn! [Herb. Rheno-traject und bogor.]. : i Banea, leg. Berkhout! [Herb. bogor.]. Malacca [Perak], King's collector! [Herb. cale.]. 2. Aphanomyrtus tetraquetra [Miq.'] Val., nov. nom. Jambosa tetraquetra Miq., Fl. J. B., I, 1, p. 433. — Aphanomyrtus octandra K. et V. in Ann., suppl. II, l. c., p. 147, tab. VII; A. octandra K. et V. cum var. tetraquetra Koord. et Val, Bydr., VI, p. 166 (1900). Arbor parva (10-metralis) Ramuli ultimi acute tetragoni. Folia 55—80 mm longa lanceolata vel elliptica vel subobovato-elliptica acumine brevi vel longiusculo terminata in sicco pallide grisea, venis utrinque conspicuis. Fasciculi axillares tuberculis inserti raro pedunculi cymoso- triflori. Pedicelli 6—8 mm longi rigidiusculi. Flores minuti octandri. Petala erecta anthesi ineunte decidua. - Bacca oblonga vel pyriformis, rarius subglobosa, calycis margine orbiculari et staminibus persistentibus coronata. Habitat: Java, leg. Zoll! (Herb. Lugd. bat); leg. Koorders! (Herb. Bogor.). Sumatra occid.: prope Lubu-Alang, leg. Teysmann! (Herb. Bogor.); leg. Forbes! 2889 (Herb. Lugd. et Bogor.). 3. Aphanomyrtus skiophila [Duthie] Val, nov. nom. Eugenia skiophila Duthie in Hook. f., Fl. Br. ind., II, 486 [1879]. — Pseudoeugenia perakensis Scortechini in Journ. Bot, XXIII [1885]. 153; King, Mat. Flora, l. e., p. 133. »Arbuscula 5-metralis. Ramuli ultimi tenues, teretes. Folia 100—150 mm longa acumine gracili obtuso terminata venis supra inconspicuis, subtus conspicuis. Inflorescentia ignota. Flores octandri. Petala patentia. Baccae pisiformes* [non vidi, omnia ex Duthie et King]. Habitat: Penang, Maingay. Perak, Scortechini [Herb. Kew]. 4. Aphanomyrtus camphorata Val, Ann. J. bot. Buitenz., Suppl. Il [1898], p. 149 [Tab. VIII]. Arbuscula 6—7 m alta. Ramuli ultimi teretes. Folia 70—100 mm longa, elliptico-lanceolata vel elliptica, obtusiuscule acuminata, in sicco pallide-grisea, venis crebris utrinque conspicuis. Flores sessiles vel sub- sessiles in tuberculis axillaribus glomerati, hexandri. Petala patentia. Bacca globosa umbilieata. Flores undique glandulis magnis oleiferis dense conspersi. Arbor omnibus partibus odorem camphorae exhalans. Habitat: Patria ignota. Cult. Hort. bog. VB 109! [Herb. Bogor.]. 16* 236 Carolus Hermannus Zahn. LXI. Hieracia Caucasica nova,') a D. Litwinow, Petropolitano, annis 1905 et 1906 in Caucaso boreali lecta.?) (Fortsetzung.) Auctore Carolo Hermanno Zahn, Caroloruhensi. (Originaldiagnosen.) B. Euhieracium. Sectio Vulgata. 20. Hieracium silvaticum L. Ssp. cardiophyllum Jord. b) virens Jord. (cfr. Sudre, Hierac. centr. France, tab. XXIII). — Prov. Kuban: In pinetis ad fontes fl. Teberda 1260 m. Ssp. medianiforme Litw. et Zahn (e grege Pseuderythrocarpum). Caulis 45.—60 cm altus gracilis v. crassiusculus, superne disperse mediocriterve floccosus glandulosusque, glandulis brevibus et truncis pilis brevibus dispersis subobscuris subscaber. Folia radicalia c. 4—5 rigidius- cula sordide viridia subtus pallidiora, utrimque mediocriter sat denseve, in margine nervoque dorsali et praesertim in petiolo densius pilosa, pilis brevibus (1—2,5 mm) mollibusque, elliptica v. oblonga v. pleraque oblongo- lanceolata, utrimque brevius longiusve attenuata acutiuscula v. acuta, sat longe tenuiterque petiolata, irregulariter subdentata v. serratodentata, iis H. vulgati similia; caulina 2, inferius breviter petiolatum irregulariter sat grosseque dentatum, summum basi angustatum sessile, serratodentatum, in nervo dorsali fere effloccosum. Inflorescentia laxe paniculata, acladium 20—25 mm longum, rami primarii 3—7, inferiores valde remoti, ordines axium 3—4, capitula 4— 12 ( —25, sed multa aborta). Involucrum 9 10 mm longum ovatum denique subdepressum basi truncatum, squamae subirre- gulariter imbricatae subatrae subangustae v. sublatiusculae sat dense glandulosae, basin versus sparsim floccosae v. effloccosae, acutiusculae v. acutae, intimae anguste subviridi-marginatae, caulomata sat dense ob- scureque glandulosa disperse denseve floccosa fere epilosa, pedunculi parum floccosi atrovirides subtiliter sulcati v. + dense floccosi, sae- pissime epilosi. Bracteae + obscurae. Flores saturate lutei, styli ob- scuri, achaenia atra. 1) Numerus sat magnus specierum novarum a cl Litwinow in Flora Rossica exsiccata publicabitur. ?) Addimus species nonnullas novas iam a cl Ruprecht in Caucaso orientali lectas et in herbario Academiae Petropolitanae conservatas, pariter ac species nonnullas iam descriptas, sed in Caucaso adhuc non lectas, a cl. Lit- winow primum inventas. Hieracia Caucasica nova. 237 Prov. Terek: In cacumine m. Beschtau pr. Pjatigorsk. Exstant formae intermediae inter H. erythrocarpum et H. silvaticum, quae ex habitu et characteribus plurimis speciei silvaticum inserendae sunt, sed squamis obscuris subeffloccosis irregulariter imbricatis caulo- matibusque saepe parum floccosis etc. subspecies H. erythrocarpum Peter in memoriam reducunt, ergo primos transitus inter silvaticum et sectionem Hololeia se ostendunt. Hae formae gregi „Pseuderythrocarpum“ H., silvatici inserendae sunt. „H. vulgatum forma“, a cl. Peter, in Beitr, Hierac. Osteuropas u. Orients, 1. c., p. 23, indicatum et a me in herbario Sommier-Levier sub no. 89 visum nihil aliud est nisi forma H. silvatici subspeciei exotericum Jord. 21. Hieracium divisum Jord, = silvaticum-vulgatum. Ssp. Pollichiae Sch.-Bip. 8) subpollichiae Litw. et Zahn, foliis etiam in parte superiore brevissime subpilosis (v. caulina glabrata) immaculatis, squamis in dorso sparsim floccosis, sed in margine usque ad apicem floccis densis anguste floccoso-marginatis; ceterum tab. 18 in Reichb., Icones, XIX, 2 prorsus similis. — Prov. Kuban: In valle fl. Teberda, in pinetis 1260 m. — Capitula 10—12 mm longa erassiuscula, ligulae sat magnae. Ssp. hypopitys Litw. et Zahn. — Phyllopodum v. interdum hypophyllo- podum. Caulis tenuis v. gracilis 50— 80 cm altus striatus basin versus viola- ceus, ubique pilis mollibus inferne densioribus longioribusque, 3—4 mm longis, superne minus numerosis v. dispersis 1—2 mm longis vestitus, usque infra medium parcefloccosus. Folia radicalia pauca + longe petio- lata oblongo-lanceolata, utrimque breviter longiusve attenuata acutiuscula v. acuta, interdum sat magna, utrimque inaequaliter dentata v. serrato- dentata v. dentibus late triangularibus ad 12 mm longis mucronatis mu- nita, supra sparsim brevissimeque pilosa primo aspectu glabra, fere gramineo-viridia sublutescentia, subtus pallidiora disperse mediocriterve pilosa, 1—2 mm, in margine nervoque dorsali et in petiolo subdensius pilosa, pilis mollissimis; caulina 3 v. in forma hypophyllopoda 3—5, in- feriora 1- 2 radicalibus valde similia brevius petiolata, praesertim basin versus saepe grosse longeque dentata, reliqua remota subcito decrescentia angustiora utrimque attenuata subpetiolata v. basi cuneata, longe acumi- nata acuta, summum lineare subtus subfloccosum. Inflorescentia sae- pissime pauciflora laxe panieulata, acladium 10—25(—40) mm longum, rami primarii 1—3(—5), inferiores valde remoti, sed planta vulgo apice tantum ramosa, ordines axium 2—3(—4), capitula 2—5(—15). Involucrum 9—10 mm longum ovatum, squamae sublatiusculae v. subangustae acumi- natae acutiusculae v. pleraeque acutae apice paulum barbulatae, sat dense glandulosae epilosae, exteriores subangustiores obscurae praesertim in margine subfloccosae, interiores dorso obscurae margine (v. intimae om- nino) + virides. Pedunculi tenues dense floccosi v. subcinerei sat dense tenuiterque glandulosi epilosi. Braeteae 1—2 valde subulatae. Flores saturate lutei interdum tubulosi haud ita magni, ligulae glabrae, stylus fuseus denique obscurus, achaenia subatra. ' 988 Carolus Hermannus Zahn. Prov. Kuban: In pineto denso vallis fl. Teberda 1260 m. Variat «) genuinum. Phyllopodum, folia caulina 2, squamae pro parte usque ad apicem disperse floccosae. — H. Pollichiae valde simile, sed in- volucra minora epilosa etc. 8) hypophyllopodum. Folia radicalia; pauca v. saepissime nulla, caulina 3—5, squamae inferne tantum disperse floccosae. — H. vulgato magis affine. 22. Hieracium vulgatum Fries. Ssp. acuminatifolium Litw. et Zahn. — Hypophyllopodum v. interdum phyllopodum. Caulis (30—)50— 75(— 95) em altus tenuis v. gracilis interdun crassiusculus, striatus, ubique (superne densius) + floccosus subpilosus (pilis apice saepe destructis, caulibus haec de causa primo aspectu glabres- centibus). Folia subpapyracea supra dilute gramineo-viridia subtus palli- diora, lanceolata utrimque attenuata acuta, inferiora saepe sat magna late lanceolata, omnia more H. laevigati utrimque 2—3 dentibus lanceolatis 5—10 mm longis et nonnullis brevioribus subserrato-dentata apicem versus integerrima (ima saepe etiam magis grosse dentata), supra + sparsim brevissimeque pilosa primo aspectu glabra, subtus disperse breviterque pilosa, in margine nervoque dorsali breviter ciliata (pilis apice saepe destructis), rosularia brevius longiusve subalato-petiolata saepe oblongo- lanceolata acutiuscula, sed saepissime florendi tempore emarcida, caulina 5—15 sensim decrescentia, inferiora et media breviter alato-petiolata v. pariter ac summa basi angustata sessilia, media subtus, summa etiam in parte superiore parcefloccosa in bracteas lineares inflorescentiae sensim sensimque decrescentia. Inflorescentia oligocephala v. valde indeterminata squarroso-ramosa pleio- v. polycephala, acladium 10—25 mm longum, rami primarii (1 - )2 - 5(- 8), inferiores valde remoti valde suprafastigiati arcuato- erecti, ordines axium 3—4, capitula (2—)5—25(—35), sed interdum rami et capitula pro parte aborta sunt. Involucrum denique gracile ovatum 8,5—9,5 mm longum basi subtruncatum atroviride; squamae lanceolatae acuminatae subangustae acutiusculae v. pleraeque acutae, atrovirides, margine dilutiores v. interiores dilutius virides in margine pallidiores, omnes in dorso parcefloccosae v. fere effloccosae, epilosae, praesertim exteriores in margine et basin versus subfloccosae, mediocriter v. sat dense breviterque glandulosae, capitulum terminale tantum, pilis solitariis hinc inde praeditum. Pedunculi subtenues subcanotomentosi disperse mediocriterve glandulosi, glandulis minutis, et fere omnes epilosi. Ligulae saturate luteae, stylus luteo-brunneus denique fuseescens, achaenia brun- neo-atra. Prov. Terek: In silva m. Shelesnaja pr. Shelesnowodsk. Variat: e) epichlorum Litw. et Zahn. Caulis 30—70 cm altus interdum phyllopodus, folia caulina 5—10, capitula 3—7 (v. interdum etiam in caule oligophyllo ad 30 evoluta). Habitu H. vulgato magis simile. 8) acuminatifolium Litw. et Zahn. Caulis elatior hypophyllopodus, folia eaulina 10—15, inferiora sat magna late lanceolata utrimque grosse 2—3 dentata, capitula 15—25 v. compluria. Habitus omnino H. laevigati. Hieracia Caucasica nova. 239 1. normale, pedunculis sparsim breviterque glandulosis. -2, glandulosopedunculum, pedunculis sat dense, caulomatibusque superne disperse glandulosis, caulibus interdum phyllopodis. — Transitus inter 8 et «. H. acuminatifolium Litw. et Zahn similitudinem magnam cum H. acu- minato Jord. habet et gregi Acuminatum inserendum est. Ssp. membranulatum Litw. et Zahn. Caulis ad 35 cm altus tenuis superne mediocriter sat denseve fie: cosus fere epilosus, inferne molliter subpilosus basi violaceus. Folia radicalia pauca tenuiter petiolata, dilute viridia subtus pallidiora, tenuiter papyracea, elliptica v. oblonga obtusiuscula v. oblongo-lanceolata acutius- cula, omnia in petiolum brevius longius contracta, irregulariter, a medio ad basin grosse et + triangulariter dentata subsinuata, apicem versus integerrima, supra disperse pilosa vel pleraque glabra, subtus disperse molliterque pilosa, in margine nervoque dorsali et in petiolo mediocriter sat denseve ciliata 0,5—1 (in petiolo ad 3) mm; caulina 3—4 + lanceo- lata sensim decrescentia petiolata v. summa basi angustata sessilia acutiora, subtus (interdum etiam radicalia) subfloccosa. Acladium 15 — 30 mm longum, rami 1—2(—4) remoti, ordines axium 2—3, capitula 2—3(—10). Invo- lucrum ad 10 mm longum gracile ovatum; squamae sublatae lanceolatae obtusiusculae, atrovirides, in dorso obscuriores, interiores sat late pallide- que viridi-marginatae, paulum barbulatae, praesertim basin versus sparsim disperseve floccosae, subglandulosae v. glandulis sparsis obtectae, disperse pilosae. Pedunculi vel epilosi sparsim glandulosi, v. sparsim pilosi sub- glandulosi, glandulis tenuibus. Bracteae paucae obscure virides. Ligulae saturate luteae, stylus fuscus, achaenia atra. Prov. Kuban: In pineto denso vallis fl. Teberda, 1269 m. Haec subspecies gregi Diaphanum inserenda est. . Ssp. anfractum Fr. — In cacumine m. Beschtau, Prov. Terek. Ssp. argillaceoides Litw. et Zahn. Caulis ad 65 em altus gracilis, inferne subpilosus superne subglandu- losus. Acladium ad 25 mm longum, rami primarii (1—)3 —4(—5), ordines axium 4, capitula pauca v. ad 20 evoluta. Folia dilute gramineo-viridia, serrato-dentata, rigidiuscula, radicalia brevius longiusve petiolata, ovato- vel oblongo-lanceolata obtusiuseula v. + acuta, utrimque breviter pilosa, 1—2 mm, in margine dense breviterque ciliata, caulina 4—5 remota sensim decrescentia, supra saepe glabrescentia, summa subtus parcefloccosa. Involucrum ad 9 mm longum ovatum; squamae angustae acutiusculae obscurae. parum dilute marginatae, sat dense glandulosae epilosae, apice sparsim, basi subdensius floccosae, pedunculi cani sat dense tenuiterque glandulosi epilosi. Flores saturate lutei, stylus luteo-brunneus denique brunneus, achaenia atra. Prov, Terek: In m. Maschuka. H. argillaceo Jord. subsimile. 240 Carolus Hermannus Zahn. Sectio Tridentata Fr. 23. Hieracium Knafii Celak. = laevigatum-vulgatum. Ssp. leucothyrsum Litw. et Zahn. Phyllopodum. Caulis gracilis strictus striatus, pilis albidis mollibus 2—3 mm longis subpilosus, fere usque ad basin subfloccosus, supra medium minus pilosus densius floccosus, apice subfarinosus. Folia radicalia pauca v. ad 4 evoluta longe petiolata, oblongo- v. subelliptico-lanceolata interdum sat magna, utrimque brevius longiusve attenuata acutiuscula v. acuta, utrimque den- tata v. serrato-dentata, dentibus mucronatis, sat mollia, supra gramineo- viridia sublutescentia disperse sparsimve pilosa, 0,5—1,5 mm, v. fere glabra, subtus pallide viridia disperse breviterque pilosa (pilis mollissimis), in margine nervoque dorsali et in petiolo subdensius pilosa; caulina ad 6 subcito decrescentia, inferius petiolatum radicalibus simile, reliqua basi breviter angustata + cuneata subsessilia, subtus (summa etiam in parte superiore) subfloccosa, longius acuminata acutiora. Inflorescentia laxe paniculata; acladium 10—25 mm longum; rami primarii 3 5, inferiores valde remoti saepissime haud evoluti stricti oblique patentes, dense albo- floccosi, ordines axium 3(—4), capitula pauca v. 7—15 evoluta. Invo- lucrum 10—10,5 mm longum ovatum denique truncatum; squamae regula- riter imbricatae, subangustae acuminatae acutae, obscure virides margine pallidiores, ubique subfloccosae, in margine et praesertim basin versus dense floccosae, pilis brevibus albidis modice numero- sis et glandulis nonnullis praeditae, apice paulum barbulatae. Peduneuli albidotomentosi disperse breviterque pilosi et glandulis solitariis muniti. Bracteae 2-4 sub involucro confertae v. inferiores remotae subulatae viridi-canae apice albido-barbulatae. Flores saturate lutei, ligulae apice glabrae, stylus luteus, achaenia subatra. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda, in pineto denso. Inflorescentia et indumentum H. laevigati, habitus et folia H. vulgati, facies etiam H. calcigeni Rehmann. 24. Hieracium laevigatum Willd. (inci. H. tridentatum Fr. et rigidum Hartm.). Ssp. kubanicum Litw. et Zahn. Caulis 50—70 em altus, erectus, subtenuis v. gracilis striatus, superne sat dense floecosus breviter pilosus et glandulis minutis dispersis obsitus, deorsum densius longiusque pilosus minus floccosus, basin versus viola- ceus et pilis numerosis dilutis subrigidis horizontaliter patentibus ad 4 mm longis hirsutus, hypophyllopodus v. aphyllopodus. Folia caulina c. 12—15 sensim decrescentia, superiora magis remota, summa + linearia in brac- teas inflorescentiae decrescentia, inferiora late lanceolata 12—15 cm longa 2,5—3 cm lata pariter ac reliqua utrimque attenuata acuta sessilia (v. in- fima alato-subpetiolata sed florendi tempore saepissime iam emarcida), utrimque 3—5 dentibus maioribus triangulariter lanceolatis interdum ad 10 mm longis et nonnullis brevibus serrato-dentata, subpapyracea, supra sublutescenti-viridia subglaucescentia, mediocriter pilosa v. subglabres- Hieracia Caucasica nova. 241 centia, marginem versus pilis ad 2 mm longis subrigidiusculis munita, in margine sat dense ciliata et sparsim floccosa, subtus subpilosa, in nervo dorsali praecipue basin versus densius sublongiusque pilosa subfloccosa, vel superiora in tota parte aversa, interdum etiam in parte superiore sparsim disperseve floccosa. Inflorescentia laxe paniculata saepe oligo- cephala, acladium 8- 30 mm longum, rami primarii (3—)4—7(—10), su- periores subremoti, inferiores valde remoti elongati oblique erecti, ordines axium 3—4, capitula (3—)7—16 v. compluria, 8—9,5 mm longa ovato- cylindrica denique basi truncata, nigro-viridia; squamae subimbricatae sublatiusculae, exteriores atrovirides obtusae apice barbulatae, interiores obtusiusculae v. acutiusculae, in margine et apicem versus pallide virides, omnes mediocriter disperseve glandulosae, disperse breviterque pilosae, fere effloccosae. Pedunculi subgraciles dense floccosi v. obscure cano- tomentosi, breviter subglandulosi, disperse breviterque pilosi. Flores saturate lutei, ligulae apice glabrae, stylus luteus, achaenia subatra 3—3,5 mm longa. Prov. Kuban: In pineto denso vallis fl. Teberda. Habitus H. lancidentis Zahn, sed stylis luteis caulibusque infra me- dium + dense pilosis differt. Pili caulini subrigidi horizontaliter patentes. Gregi Laevigatum inserendum. Ssp. lancidens Zahn (H. amplexicaule Rupr. in sched.; H, triden- latum Boiss. in sched). — Cauc. orient: Pschawia: in m. Borbalo (Rupr.). Ssp. firmum Jord. (H. tridentatum Boiss. in sched.). — Cauc. orient. Dagestania sup. montosa: Dido. Adversus pagum Kidero (Rupr.). — Cauc. orient. Dagest. austr. versus fl. Samur: in m. Schoralo (Rupr.), forma montana pumila latifolia, quae a typica recedit ut H, monti- cola Jord. ab H. umbellato L. H. longissimum Peter, Beitr. Kenntn. Hierac. Osteurop. u. Orients, l. c., p. 34, est subspecies H. laevigati gregis Rigidum. Sectio Umbellata. 25. Hieracium umbellatum L. Ssp. umbellatum L. «) genuinum Griseb. 2) salicifolium A.-T. (Zahn, Hier. d. Schweiz, p. 521). — Prov. Kuban: In valle inferiore fl. Teberda. — e) monticola Jord. — Ad fontes fl. Teberda. — Var. submonticola Litw. et Zahn, epilosum, foliis numerosissimis v. numerosis, praecipue in mar- gine nervoque dorsali granulato-scabris, lanceolatis v. anguste lanceolatis, caule crasso, apice v. profundius ramoso pleiocephalo, ramis repetito- ramosis foliosis interdum sat longis. — In cacumine m. Beschtau pr. Pjatigorsk. Ad hane sectionem pertinet etiam H. laetevirens Somm. Lev., Bull. Soc. bot, Ital. (1893), p. 526; Acta hort. Petropolit., XIII (1894), p. 196; A. Peter, Beitr. Hier. Orients, 1. c. (1898), p. 27; habitu H. monticolae Jord., sed ubique sat dense v. dense pilosum. 242 Carolus Hermannus Zahn. Sectio Sabauda. 26. Hieracium sabaudum L. Ssp. virgultorum Jord. — Ad fl. Rion: Mekvenna (Sommier-Levier)! — Haee planta est subspecies H. sabaudi L. (boreale Fries) et nullomodo ex affinitate H. racemosi W. Kit, ut cl. Peter, Neue Beitr. Hierac. Ost- europas u. d. Orients, l. c., p. 24, docet. ` Ssp. vagum Jord. — Imeretia: Inter Ollismereti et Schari et inter Kutais et Achalzich (Rupr.). — H. boreale Boiss. in sched. H. sabaudum L. verosimiliter clivos et loca montosa ad radices Caucasi. inhabitat, sed Caucaso elatiori deest. Sectio Prenanthoidea. 27. Hieracium prenanthoides Vill. Ssp. perfoliatum Froel. «) genuinum 1) normale Zahn (Hier. d. Schweiz, p. 421). — Prov. Kuban: In valle fl. Teberda. Variat foliis integerrimis vel inconspicue denticulatis. Ssp. bupleurifolium Tausch 3) bupleurifolium Zahn, forma variegatum Litw. et Zahn, involucris. gracile cylindricis, squamis obscuris late albo- viridi-marginatis, foliis late lanceolatis basin versus angustatis sessilibus amplexicaulibus haud panduriformibus. — Prov. Terek: In m. Beschtau, 900 m. Ssp. bupleurifolioides Zahn. — Dagestania sup. montosa. Dido: In m. Chuprostawi, 380 m, et in cac. m. Medschedse, 390 m (Rupr.). Iuxta hanc subspeciem H. glandulosissimum Peter, Beitr. Hierac., l. c., p. 32 cum subspecie inserendum est (Abchasia: In valle fl. Kliutsch). Haec forma nullomodo transitus inter Prenanthoidea et Sabauda est, ut Peter, l. c., docet, sed sine dubio forma H. prenanthoidis polymorphi. Ssp. strictissimum Froel. «) genuinum Zahn; H. cydoniaefolium Boiss., Fl. orient., IIl, p. 879; A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, 1. c., p. 24; nec Vill.! — In m. Beschtau. Ex hoc loco iam in herbario Biebersteiniano sub nomine H. amplexicaule! Ad «) pertinent 1) ,H. prenanthoides Vil. var.“ Peter, Beitr. Hierac., l. c, p. 23 (Svanetia: iuxta iugum Eldasuruld supra Ipar) et „H. lanceo- latum Vill.“ Peter, l. c., p. 23 (Svanetia: Latpari) Exemplaria in her- bario Sommier-Levier! prorsus eongruunt, y) subserratum Litw. et Zahn, foliis sat magnis ovato-lanceolatis irre- gulariter serrato-dentatis, dentibus subnumerosis saepe sat grossis parvis immixtis. — Prov. Terek: In cac. m. Beschtau. An propria subspecies? Capitula numerosa minora quam in typo. Folia rigidiuscula- supra sparsim pilosa v. saepius pleraque glabra sub- lucida dilute gramineo-viridia subtus subglaucescentia, in margine pilis brevibus subrigidiusculis sat dense ciliata, Caulis ad 90 cm altus + crassus. Ssp. lanceolatum Vill. — In m. Beschtau (forma ad H. strictissimum vergens, involucris subfloceosis). Ssp. hypoglaucum Litw. et Zahn (e novo grege Hypoglaucum). Hieracia Caucasica nova. 243 Caulis 80—130 cm altus robustus strictus subanguloso-striatus, basin versus fere epilosus, superne pilis dilutis 2—3 mm longis subpilosus, apice glandulis dilutis subtenuibus subglandulosus, fere effloccosus. Folia caulina 40—50 sat densa, oblongo- v. ovato-lanceolata basin versus sub- attenuata subpanduriformia, late sessilia semiamplexicaulia, minute denti- culata v. subdentata, rarius serrato-dentata, dentibus breviter mucronatis, olivaceo-viridia, subtus glauca, supra glabra v. pilis raris praedita, subtus pilis brevibus basi subbulbosis adspersa, in margine pariter ac in nervo dorsali pilis rigidiusculis basi subbulbosis sat dense ciliata et glandulis nonnullis minutissimis praedita, apicem caulem versus sensim decres- centia, omnia effloccosa. Inflorescentia c. !/; totius caulis exhibens pani- culata apice saepe subumbellata, rami primarii numerosi, superiores 6—10 conferti, inferiores subremoti apicem versus dupliciter ramosi pleiocephali, acladium ad 25—30 mm longum, capitula subnumerosa v. numerosissima, Involucrum 9—10 mm longum cylindrico-ovatum denique basi + trun- catum; squamae sublatiusculae nigro-virides in margine dilutiores, interiores in margine late pallideque virides, omnes acuminatae apice subobtusae subbarbulataeque, dense breviterque glandulosae, epilosae v. pilis non- nullis brevibus obsitae, basin versus praecipue in margine subfloccosae rarissime densius floccosae. Pedunculi densissime breviterque v. inter- dum longius glandulosi, subcani, epilosi v. pilis dispersis muniti, apice paulum inerassati. Bracteae 2— 3 minutae. Flores saturate lutei, ligulae apice sat breviter dentatae subciliatae, stylus fuscescens, achaenia brunnea. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda 1260 m. — Tuschetia: inter Diklo et Dartlo versus ostium fl. Zizihwuli, in silv. mont. 285—300 m (Ruprecht). — Dagestania super. montosa: Krestowaja Gora 300— 330 m (Ruprecht). Variat: «) genuinum, involucris basin versus tantum subfloccosis. 1. normale, foliis tantum denticulatis. a) epilosum, involucris pedunculisque epilosis (foliis latiori- bus v. angustioribus). b) pilosiusculum, involucris pedunculisque pilis parum nu- merosis obsitis. Folia saepe ovato-lanceolata. H. per- foliato valde simile. 2. subdentatum. Folia saepe latiora, interdum ovato-lanceolata, distincte dentata v. brevius longiusve serrato-dentata, denti- bus subtriangularibus. a) latifolium, folia minus numerosa, media summaque ovato- lanceolata inaequaliter serrato-dentata. Involucra pedun- eulique sparsim pilosa. H. perfoliato simile. b) lanceolatum, foliis numerosis lanceolatis. Reliqua prioris: 3) floccisquamum. Involucrum ubique floccosum, unacum pedun- culis sparsim pilosum, Caulis superne subfloccosus saepe sub- densius pilosus. 244 Carolus Hermannus Zahn. Omnes variationes praesertim in valle fl. Teberda a cl. Litwinow collectae sunt. ; H. hypoglaucum Litw. et Zahn formulae prenanthoides )) Hololeia re- spondet, ergo omnibus characteribus H. prenanthoidi maxime affine est. Formas huic formulae respondentes novo gregi Hypoglaucum inserere propono, . Sectio Hololeia Fr. 28. Hieracium sparsiflorum (Friv.) Fries. Grex Silesiacum Zahn (Caulis elatus pleiophyllus, foliis late lanceolatis saepe sat magnis). Ssp. macrolepis Boiss., Flor. orient., Ill, p. 873 (H. svaneticum Somm. et Lev., Nuovo Giorn. bot, ital., II [1895], p. 92; Peter, Beitr. Hier. Orients, l. e, p. 28). — Prov. Kuban: In pinetis ad fl. Teberda, 1260—2280 m. — Prov. Terek: In m. Beschtau. Vidi et specimina Boissieriana (a cl. Ruprecht 1860 in Dagestania australi in rupibus siccis versus fontes fl. Samur et ad pedem m. Sari- dagh lecta) et specimina (a cl. Sommier et Levier in iugo Latpari supra pagum Kala in Svanetia lecta et a cl. Peter, l. c.. exacte descripta), sed nullam differentiam inter H. macrolepis et H. svaneticum invenire possum. Unica differentia est, quod plantae Ruprechtianae a cl. Boissier denomi- natae minus bene evolutae sunt quam plantae a Sommier-Levier lectae. Exstat variatio 2 pilosius Litw. et Zahn (H. macrolepidiforme Zahn mss.), involueris minoribus fere mediocriter pilosis, pedunculis caulomatibus- que mediocriter v. caulis basin versus sat dense pilosis, pilis ad 4 mm longis horizontaliter patentibus. —- In valle sup. fl. Teberda. Ssp. simplicicaule Somm. et Lev., Nuov. Giorn. bot. ital, II (1895), p. 93 pro? var. H. svanetici; A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, l. c., p. 38; H. svaneticum-prenanthoides A. Peter, l. c. — Prov. Terek: In m. Besch- tau 640 m. -- Prov. Kuban: In pineto denso vallis fl. Teberda 1260 m et versus iugum Kluckor 2310 m. — Cauc. orient.: Dagestania super. montosa. Dido: Ad limites reg. silv. m. Zindako 350 m; Tindal: In m. Antstabela 330—390 m (montes Bogos) leg. Ruprecht (H. vul- gatum. Boiss. in sched. !). Variat: «) genuinum, caule elato, involucris atroviridibus, squamis interiori- bus in margine late pallide viridibus. 1. normale, caule phyllopodo ad 7 foliato. a) verum, pedunculis subeffloccosis v. effloccosis (planta à cl. Peter descripta, in iugo Latpari Svanetiae a Sommier et Levier lecta (unum tantum specimen). b) floccipedunculum, pedunculis subfloccosis. — In m. Besch- tau, in valle fl. Teberda et in Dagestania typica planta. — In silva m. Beschtau 900 m exstat forma umbrosa, caule robusto crasso ad 70 em alto, inflorescentia valde indeterminata polycephala. x Hieracia Caucasica nova. 245 2. latifolium, caule hypophyllopodo. Folia rosularia emarcida, hac de causa folia caulina magis evoluta late lanceolata distincte dentata. — In m. Beschtau, 900 m. 8) atriceps Litw. et Zahn, foliis caulinis cito decrescentibus, caule humiliore, inflorescentia conferta, capitulis viridi-atris, squamis subatris v. viridi-atris in margine + obscure viridibus. — In cacumine m. Beschtau. — H. silesiaco Krause haud dissimile. Planta bene evoluta habitu H. elongatum Willd. (foliis magis elongatis angustioribusque) in mentem revocat, ita ut cl. A. Peter hanc plantam intermediam inter Prenanthoidea et Hololeia putaverit. Sed in tota planta revera nihil est H. prenanthoidis. Ssp. svaneticiforme Litw. et Zahn. Caulis 15 —45 cm altus gracilis v. crassiusculus striatus viridis sub- pilosus, basin versus densius pilosus, 3—5 mm, superne subfloccosus apice sparsim glandulosus, basin versus fere effloccosus; rhizoma saepe 2—3 caules evolvens. Folia rosularia florendi tempore 1—2 evoluta, re- liqua (v. interdum omnia) emarcida, longe alato-petiolata basin versus petiolis etiam latius alatis basi subvaginantibus, lanceolata, ad 18 cm longa 25 mm lata, breviter acuminata sed longe sensimque in petiolum angustata, breviter denticulata rarius + dentata, supra glabra dilúte olivaceo-viridia, subtus sparsim pilosa pallidiora, in margine nervoque dorsali sat dense pilosa, 2—3(—4) mm, et glandulis minutissimis solitariis praedita; caulina (2—)3—4(—5) remota sensim decrescentia radicalibus similia, infima alato-subpetiolata basi vix amplexicaulia sed late sessilia, reliqua basin versus angustata interdum fere breviter alato- petiolata, summa longius acuminata acuta angustiora basi parum angustata sessilia, interdum subsemiamplexicaulia v. lineari-lanceolata acutissima bractei- formia, in nervo dorsali subfloccosa. [Inflorescentia indeterminata laxe paniculata, acladium 8—20(—40) mm longum, rami primarii 2— 5 evoluti, inferiores valde remoti erecti subfoliosi apice ramosi, ordines axium 3—4, capitula pauca v. ad 15 evoluta. Involuerum crasse cylindrico-ovatum denique late depressum 11—12 mm longum basi rotundatum denique sub- truncatum; squamae subirregulariter imbricatae latiusculae, exteriores multo breviores subangustiores, interiores acuminatae acutiusculae v. acutae, in dorso obscurae v. fere atrae, in margine + pallide virides, apice subbarbulatae, exteriores laxae omnino subnigrae, praesertim in margine subfloccosae, omnes + dense obscureque pilosae, pilis 1—2 mm longis basi atris, et sat dense breviterque glandulosae. Pedunculi obscure v. viridi-cani, pilis sat densis obscuris basi atris 2—3,5 mm longis et glandulis subnumerosis obsiti. Bracteae 1—2 minutae dorso obscurae. Flores lutei + tubulosi, ligulae apice glabrae, stylus fuscus denique ob- securus, achaenia nigro-brunnea. Prov. Kuban: In rupestribus subalpinis et ad viarum margines ad fontes fl. Teberda, 2280—2400 m. Ab H. macrolepide praecipue differt involueris pedunculisque densius floccosis pilosisque. 246 Carolus Hermannus Zahn. Ssp. beschtavicum Litw. et Zahn. Hypophyllopodum, interdum folia caulina inferiora + conferta.. Caulis 25—45 cm altus gracilis v. erassiusculus, viridis basi purpureus, sub- angulato-striatus, fere epilosus basi disperse pilosus, apice sparsim floc- cosus. Folia caulina (6—)8—10 sensim decrescentia et omnia remota, v. infima 3—5 conferta reliqua remota, infimum spathulato-lanceolatum ob- tusum saepissime emarcidum, reliqua lanceolata utrimque attenuata in petiolum alatum basi late vaginantem longe decurrentia, acuta, glanduloso- denticulata v. -dentata v. dentibus lanceolatis saepe in petiolum descen- dentibus grosse dentata, supra gramineo-viridia sublutescentia epilosa v. infimum disperse breviterque subsetoso-pilosum, in parte aversa pallidiora disperse pilosa, 2—3 mm, in margine petioloque pariter ac in nervo mediano mediocriter rarius densius subsetoso-ciliata, praetera in margine (praecipue petiolorum alatorum) glandulis dispersis minutis obsita, caulina media sensim minus longe sed magis alato-petiolata, summa anguste lanceolata basi subangustata sessilia minus dentata v. summa integerrima sed in parte aversa tenuiter subfloccosa, omnia rigidiuscula. Inflores- centia indeterminata laxe paniculata subsquarrosa, acladium 10—20 mm longum, rami primarii (4—)5— 8, caulis interdum ex omni ala ramosa, ordines axium 4(—5), capitula (5—)25— 40 saepissime pro parte aborta. Involuerum erasse cylindrico-ovatum denique depressum basi truncatum ad 9,5 mm longum, squamae irregulariter imbricatae, exteriores sub- angustiores multo breviores obtusiusculae atrovirides, reliquae subangustae acuminatae acutiusculae vel acutae, in dorso obscurae, margine pallide virides, pilis dispersis obscuris 1 mm longis, glandulis dispersis, floccis basin et marginem squamarum versus uberioribus obsitae. Pedunculi tenues, sub involucro saepe leviter incrassati, bracteis 2—3 obscuris squamiformibus, glandulis tenellis dispersis v. fere nullis et floccis superne sat densis inferne cito minus numerosis obsiti, epilosi (pedunculi iuniores in capitulis abortivis albotomentosi). Ligulae flavae eximie tubulosae apice leviter tantum denticulatae, stylus obscurus in tubo occultus. Achaenia initio rufo-brunnea matura brunnea. Prov. Terek: In m. Beschtau pr. Pjatigorsk, 850 m. Transitum inter H. simplicicaue et H. Biebersteinii sistit et foliis + dentatis insigne est. : Ssp. kiderense Zahn. Caulis ad 30 cm altus, superne modice, inferne usque ad basin disperse floccosus et pilis solitariis brevibus adspersus, phyllopodus. Folia rosu- laria compluria petiolata lanceolata v. subanguste lanceolata, acuta, denti- culata v. basin versus saepe dentata, rigidiuscula, subolivaceo-viridia supra glabra sublucida, subtus subpilosa, in margine nervoque dorsali sat dense pilosa, ad 2,5 mm, in nervo dorsali glandulis solitariis minu- tissimis obsita; caulina 4—5 subcito decrescentia anguste lanceolata v. summa lineari-laneeolata, in parte aversa margineque parum floccosa. Inflorescentia laxe paniculata, acladium c. 20 mm longum, rami primarii 3(—4), ordines axium 3, capitula 5—8(—12). Involucrum 11,5 mm longum Hieracia Caucasica nova. 247 crasse cylindrico-ovatum denique ovatum; squamae subangustae acumi- natae acutae, exteriores angustiores obscurae, interiores albido - viridi- marginatae, omnes usque ad apicem sat dense minuteque glandulosae epilosae v. pilis solitariis obsitae, basin versus disperse floccosae. Pedun- culi mediocriter sat denseve glandulosi superne incani, deorsum pariter ac caulomata cito deminute floccosi et + eglandulosi, bracteis subulatis obsiti. Flores lutei tubulosi, stylus obscurus, achaenia initio brunneo-lutea denique obscuriora. Dagestania sup. montosa. Dido: Inter Kidero et Ilbréh, in silva (Ruprecht). Transitus indistinctus versus H. erythrocarpum Peter, etiam H. macro- lepioidi subsimile, sed folia et involucra ut in sectione Hololeia, ab affini :H. Biebersteinii pedunculis epilosis differt, E grege Sparsiflorum Zahn. una tantum subspecies e Caucaso nota est: ssp. Baumgartenianum Schur, in Abchasiae valle Kliutsch versus jugum Klukhor a Sommier et Levier inventa (cfr. A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, E cp. $0 Prenanthoidea-Vulgata. 29. Hieracium pseudojuranum A.-T. — prenanthoides > silvaticum. Dagestania sup. montosa. Dido: in m. Schochoch. — Dage-. stania media: in pineto supra Ratlu. — H. prenanthoides Boiss. in sched. herb. Ruprechtiani. Prenanthoidea-Laevigata. 30. Hieracium inuloides Tausch = prenanthoides-laevigatum. Ssp. teberdense Litw. et Zahn (H. valesiacum et lycopifolium A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, |. c., p. 33)). Aphyllopodum, Caulis ad 70 em altus crassiusculus strietus striatus, inferne breviter subpilosus, superne sat dense, inferne usque ad basin disperse floceosus, basin versus violaceus. Folia caulina ad 30 sensim decrescentia subremota v. sat conferta, ima emarcida, reliqua lanceolata quinquies longiora quam lata longe acuminata acuta, inferiora basin versus longe angustata sessilia, media basi breviter angustata subsemiamplexi- caulia, summa basi fere aequilata v. rotundata subsemiamplexicaulia, omnia subpapyracea distincte denticulata v. subdentata, supra gramineo- viridia sublutescentia disperse pilosa vel pleraque glabra, in margine dense ciliata, 0,5—1,5 mm, et subfloccosa, subtus pallide viridia glauces- centia modice v. saepius sparsim pilosa 0,5—2 mm, sed disperse floccosa, summa etiam in parte superiore sparsim floccosa. Inflorescentia apice umbellata, deorsum paniculata, acladium 10—25 mm longum, rami pri- marii ad 10, inferiores 3—5 remoti saepe abbreviati oligocephali, ordines axium 3—4, capitula 15-30 saepe pro parte aborta 10—15 tantum evo- luta, Involuerum c. 10 mm longum ovatum denique crassiusculum; squamae latiuseulae (exteriores valde breviores angustioresque) obtusius- culae v. acutiusculae viridi-atrae, praesertim interiores + viridi-marginatae, sat dense breviterque glandulosae fere semper epilosae disperse (praecipue 248 Carolus Hermannus Zahn. exteriores in margine) floccosae, Pedunculi epilosi disperse minuteque -glandulosi subcanotomentosi subvirides, 2—3 bracteis subulatis obscure viridibus obsiti. Flores lutei, stylus subobscurus denique obscurus, ligu- lae fere semper glabrae, achaenia atrobrunnea. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda. Habitus ut in H. laevigato (tridentato), sed folia tantum denticulata vel subdentata basi angustata v. fere rotundata sessilia subsemiamplexi- caulia. H. laevigato magis affine quam H. prenanthoidi et H. tridentatifolio Zahn haud dissimile. ; H. valesiacum et lycopifolium A. Peter, l. c., a cl. Sommier et Levier! -in Svanetia (in iugo Latpari inter flumina Hippus et Ingur et inter pagum Ipar et iugum versus Mujal lecta) omnino cum nostra forma con- veniunt. Per se ipsum valde addubitandum est formas intermedias inter Prenanthoidea et Sabauda (ut H. valesiacum et H, lycopifolium) in Sva- netia elatiore inveniri. Prenanthoidea-Umbellata. 31. Hieracium crocatum Fries = prenanthoides-umbellatum. Ssp. conicum A.-T. — In cacumine m. Beschtau, Prov. Terek. Ssp. coniciforme Litw. et Zahn. Caulis robustus crassus lignosus subangulato-striatus superne fere glabratus inferne breviter subpilosus v. truncis pilis scaber, 50—70 cm altus. Folia caulina ad 25 (reliqua florendi tempore emarcida) rigida gramineo-viridia subtus paulo pallidiora distincte reticulato-venosa, late lanceolata acuminata acuta, basin versus subangustata sessilia subsemi- amplexicaulia v. summa basi rotundata semiamplexicaulia, supra sparsim pilosa v. plurima glabra, in margine sat dense breviterque ciliata v. truncis pilis scabra, subtus disperse, in nervo mediano paulo densius pilosa, pilis brevibus basi bulbosis, omnia sensim decrescentia subremota effloccosa irre- gulariter denticulata v. dentibus nonnullis sublongioribus munita, in margine parum revoluta. Inflorescentia paniculata interdum apice umbellata saepe subindeterminata, acladium 10—25 mm longum, rami primarii + supra- fastigiati ad 6 evoluti, inferiores saepe valde remoti elongati oblique patentes foliosi, ordines axium 4, capitula ad 30, sed interdum pariter ac rami pro parte aborta. Involucrum mediocriter magnum subatrum ad 12 mm longum globoso-ovatum denique late depressum crassum, squamae sublatiusculae acuminatae acutiusculae nigrae, intériores viridi-submargi- natae, exteriores sensim breviores angustioresque, imae laxiusculae in 3—5 bracteas obscuras sat longe subulatas pedunculorum decrescentes, omnes glandulis sat densis minutissimis apice luteolis et aliis sublongiori- bus obsitae, basi tantum parcefloccosae, omnino epilosae v. pilis nonnullis praeditae, Pedunculi apice leviter incrassati, subglandulosi disperse pi- losi obscure cani, caulomata cito fere effloccosa, eglandulosa, fere epilosa. Flores saturate lutei, stylus obscurus, ligulae apice glabrae, achaenia atro-brunnea, Prov. Terek: In cacumine m. Beschtau. Hieracia Caucasica nova. 249 Verosimiliter inter H. umbellatum var. submonticola et H. strictissimum intermedium. Habitus H, monticolae elatioris, sed folia latiora sat magna basi subsemiamplexicaulia subtus reticulato-venosa. Capitula H. monti- colae valde similia, capitulis H. prenanthoidis multo maiora. Hololeia-Vulgata. 32. Hieracium erythrocarpum Peter, Beitr. Hierac. Orients, l. c., p. 36 = sparsiflorum - silvaticum. Grex Brandisianum Zahn. Habitus H. silvatici, folia caulina 1(—3). Ssp. erythrocarpoides Litw. et Zahn. Phyllopodum. Caulis 35—60 cm altus gracilis parum flexuosus 1—2 foliatus, apicem versus laxe paniculato-ramosus oligocephalus, inferne pilis albis 2—3 mm longis subpilosus, apicem versus parcepilosus sub- floccosus et sparsim glandulosus. Folia rosularia 4—7 ovata v. elliptica petiolata, interiora oblonga v. oblongo-lanceolata utrimque breviter acumi- nata + acuta, in petiolum subdecurrentia, exteriora obtusa v. obtusius- cula basi abrupte in petiolum contracta v. breviter inaequaliterque de- currentia, omnia subolivaceo-viridia subtus pallidiora, glanduloso-denticulata v. -dentata, supra subpilosa v. pleraque fere glabra, subtus sparsim pilosa, in margine nervoque dorsali pariter ac in petiolo pilis 1—2,5 mm longis subdensis et glandulis minutissimis valde solitariis obsita; caulina remota. late lanceolata utrimque attenuata breviter petiolata saepe longius serrato- dentata, summum saepissime lineare v. lineari-lanceolatum subtus sub- floceosum. Inflorescentia valde suprafastigiata, acladium 3—40 mm longum, rami primarii 2—5 remoti oblique erecti, ordines axium 4, capitula (2—)5—15(—20). Involucrum 9—11 mm longum cylindrico-ovatum deni- que late depressum, squamae irregulariter imbricatae, exteriores angustiores et multo breviores subobtusae obscurae, interiores magis elongatae e basi latiore acuminatae apice obtusiusculae v. acutiusculae subbarbulatae dorso obscurae, in margine paulo pallidiores v. (intimae) virides, omnes epilosae sat dense longeque glandulosae, exteriores in margine tantum subfloccosae, Pedunculi tenues obscure cani modice v. sat dense glandulosi epilosi. Bracteae 1—2 parvae. Flores saturate lutei, ligulae fere glabrae, stylus obscurus, achaenia initio rubro-brunnea denique atro-brunnea v. fere atra ad 4 mm longa. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda. Ab H. erythrocarpo Peter differt squamis apice obtusiusculis pariter ac pedunculi magis dense glandulosis, stylis obscuris, achaeniis fere atris etc. H. silvatico magis affine quam H. erythrocarpo. Grex Glomerellum Zahn. Habitus H. silvatici, folia caulina 2(—3), ca- pitula ut in H. sparsifloro (macrolepide). Ssp. glomerellum Zahn. Caulis 20—35 cm altus gracilis v. subcrassiusculus intense striatus usque ad basin floccosus, ubique mediocriter, basi sat dense pilosus, 2—3 mm. Folia rosularia c. 3—4, alato-petiolata, oblongo-lanceolata ad 13:2,6 cm magna, obtusiuscula v. acuta, superne dentieulata basin versus 250 Carolus Hermannus Zahn: Hieracia Caucasica nova. sensim angustata et saepe grosse dentata, dentibus apice glanduliformibus saepe in petiolum descendentibus, utrimque mediocriter sat denseve pilosa, pilis brevibus in parte superiore rigidiusculis, in margine nervoque dor- sali dense ciliata, 1—2,5 mm; caulina 2, infimum radicalibus simile, basi subangustatum sessile v. breviter lateque alato-subpetiolatum, superius anguste lanceolatum subtus subfloccosum. Inflorescentia paniculata, apice caulis ramorumque glomerata, acladium 2-5 mm longum, rami primarii c. 3(—4), superiores 2—3 conferti, inferiores 1—2(—3) valde remoti saepe ex omni ala exserentes erecti, ordines axium 3, capitula 7—10(—15). Involuerum 8—10 mm longum, crasse cylindrico-ovatum denique multo latius basi truncatum, viridi-atrum; squamae latiusculae acutiusculae v. acutae, interiores alboviridi-marginatae, basin versus subfloccosae, pariter ac pedunculi mediocriter sat denseve pilosae, pilis dilutis basi atris, disperse glandulosae. Pedunculi fere mediocriter glandulosi obscure cani, caulomata sat dense floccosa superne disperse glandulosa. Bracteae paucae obscurae. Flores dilute lutei subtubulosi, ligulae apice glabrae, stylus denique fuscus, achaenia atrobrunnea. Dagestania super. montosa: Ad fl. llan-chewi supra Kituri, in regione Rhododendri (Ruprecht)! — Distr. Alagir et Radscha: in m. Mam- miston supra Kalaki (Ruprecht, sub nomine „H. saxatile“)! Grex III. Erythrocarpum Zahn. Folia caulina (1—)2— 3 (vel interdum ad 4). Habitus ut in H. diviso Jord. Ssp: erythrocarpum Peter. |. c. (macrolepis-silvaticum). Variat: e) genuinum. Folia radicalia 3—5, caulina 2(—3). 1. normale, involucris pedunculisque epilosis, tantum glandu- losis. a) verum, squamis acutissimis apice + barbulatis. — Prov. Terek: In m. Beschtau 640 m. — Hue pertinet planta a cl. Peter, l. c., descripta, a cl. Sommier et Levier in Abchasia; iuxta iugum Klukhor in valle elata Kliutsch lecta. — Achaenia matura huius planta fere atra sunt (etiam in planta a Peter descripta), ergo achaenia imma- tura rufa causa nominis erant. b) acutiusculum, squamis acutis v. acutiusculis parum barbu- latis. — Cum priore. 2, pilosiceps (H. murorum Boiss. in sched.!) — Tuschetia: Versus montem Diklo 350—440 m (Ruprecht). 8) divisiforme Litw. et Zahn. Folia radicalia pauca v. emarcida, caulina 3—4(—5), omnia v. inferiora basin versus saepe sat grosse dentata. 1. normale, involucris pedunculisque glandulosis et disperse pilosis (H. murorum Boiss. in sched.). — Tuschetia: Laivky Post 390 m (Ruprecht) — Dagestania sup. montosa. Zindako: ad limites reg. silv. m. Sochoch 350 m, Sv. Murbeck: Rumicis vesicarii species novae affines. 251 leg. Ruprecht (H. vulgatum Boiss. in sched.!). — Dagest. austr.: ad Djulti Tschai, confluvium Samuri (Ruprecht). 2. subeglandulosum, pedunculis: canotomentosis disperse pilosis sparsim glandulosis. — In pinetis lucidis vallis superioris fl. Teberda, 2300 m. Varietas 2 fortasse propria subspecies est; utique transitus inter H. erythrocarpum genuinum et subspecies gregis Samurense esse videtur. 'Fortsetzung folgt.) LXH. Sv. Murbeck, Rumicis vesicarii species novae affines. (Ex: Lunds Univ. Ársskr,, N. F., Afd. 2, Bd. 2, n. 14. Kgl. Fys. Sällsk. Handl., N. F., Bd. 17, n. 14; 30 pp., 2 tab.) 1. Rumex planivalvis Murb., 1. c., p. 14, fig. 5 u. 6 Syn.: R. vesicarius var. planivalvis Murb., Contrib. Tun. etc., III, p. 11 (1899). Planta annua, glaberrima, glaucescenti-viridis, subsimplex vel saepius basi in caules crassiusculos, suberectos vel adscendentes, 0,5—2,5 dm longos, plerumque ramosos divisa. Caules ramique inflorescentiis racemi- formibus aphyllis, plerumque abbreviatis densiusculis terminati. Folia carnosula, integerrima, obtusa vel obtusiuscula, inferiora late ovata vel rotundato-ovata, basi subtruncata, superiora ovato-oblonga, basi ovato- cuneata. Ochreae floriferae e basi amplexicauli ovatae vel lanceolatae, plerumque longe acuminatae. Pedicelli in quaque ochrearum axilla semper singuli crassiusculi, infra medium articulati. Flores fere omnes herma- phroditi vel in summa inflorescentiarum parte masculi vel masculis inter- mixti, in apice pedicellorum semper bini (vel terni), dorsis invicem ad- pressis, alter (primarius) major, alter (secundarius) multo minor. Perigonii fructiferi phylla exteriora oblonga vel ovato-oblonga, veflexa. Valvae (phylla interiora) floris primarii inaequales; valva maxima suborbicularis, 8—13(—16) mm longa et lata, apice basique profunde emarginata, lobis basilaribus parallelis, non contiguis, phylla perigonii exteriora paulo ad subduplo superantibus; valvae omnes nervo marginali destitutae, planae vel extus leviter concavae, subcartilagineo-membranaceae, saepius rosaceae, venis modice anastomosantibus reticulatae, duae basi callo deflexo tri- angulari-rotundato sat magno praeditae, tertia (ad florem secundarium conversa) nuda. Valvae floris secundarii omnes parvae, 4—6 mm longae, duae exteriores tantum calliferae, tertia nuda. Caryopsis floris primarii 8.4—4,4 mm longa, pallide griseo-brunnea, floris secundarii 2,8—3,7 mm longa, brunnea, utraque lateribus exterioribus convexiusculis, lanceolatis, latere interiore plano, ovato-lanceolato, angulis acutissimis sed vix alatis. — Floret et fructif. Mart.—Junio. 252 Sv. Murbeck. ~ Sahara-Region von Algerien und Tunesien; Touaregland; Tripolitanien. — Die Pflanze ist an folgenden Punkten angetroffen worden. Algerien. Prov. Oran: ,Ain el Hadjadj, 13. IV. 1888“ (Bonnet & Maury; Hb. PAlg.) — Prov. Alg.: ,El-Goléa, in declivibus petrosis, 28. III. 1904* (Chevallier no. 629; Hb. Berl, Ld.). — Prov. Const.: ,El Kantara, in alveis glareosis, 9. VI. 1904* (Chevallier no. 629; Hb. Berl., Ld.); ,Biskra, auf den Hammadahügeln, 2. IV. 1889* (Engler; Hb. Berl., mixt. c. R. vesic.); „Environs de Biskra, Schmitt 19. IV. 1856* (Chou- lette, Fragm. fl. alg., exs. no. 93; Hb. Coss, mixt. c. R. simplic. & R. vesic.); „Graviers de l’Oued Biskra, à Biskra, 1. IV. 1858“ (Balansa no: 1020; Hb. Coss, mixt. c. R, vesic.); „Negrin 1882“ (Bimler; Hb. Coss.) — Tunesien: ,Khanguet El Teldja, inter saxa, 8. V. 1887“ (Letourn; Hb. Coss., mixt. c. R. simplic.); „Dj. Oum-Ali, 26. V. 1884“ (Doum. & Bonnet; Hb. PAlg, mixt. c. R. vesic.); „Dj. Toumiet, 13. V. 1884“ (Doum. & Bon- net; Hb. PAlg). — Touaregland: „Ain Tabelbolet, 1880“ (Guiard; Hb. PAlg., mixt. c. R. simplic. & R. vesic.). — Tripolitanien: „Churmat- Tussisset“ (Hb, Berl.). Diese Pflanze stimmt mit R. vesicarius u. a, darin úberein, dass die Blütenstiele immer einzeln aus der Achsel jeder Ochrea hervortreten und an ihrer Spitze zwei oder nicht selten drei, an der Basis verwachsene Bliiten tragen. Ich beschrieb sie im Jahre 1899 als Varietát des R. vesi- carius, und es ist auch unzweifelhaft, dass sie mit diesem nahe ver- wandt ist. Beobachtungen eines reichhaltigeren, sowohl spontanen als kultivierten Materiales haben aber erwiesen, dass sie sich in verschiedener Hinsicht recht erheblich von dieser Art unterscheidet. So sind vor allem die Klappen platt. oder nur schwach auf der äusseren Seite konkaviert, nicht der Länge nach zusammengefaltet; die Schwielen sind deshalb nie verborgen. Ausserdem sind die Klappen kleiner, mit verhältnismässig kürzeren Basallappen versehen und zugleich von mehr verschiedener Grösse, so dass die an die Sekundärblüte grenzende kaum grösser als diese ist und sie jedenfalls nie wie bei R. vesicarius umhüllt. Es scheint mir aus diesen Gründen mehr naturgemäss, den fraglichen Typus als selbständige Spezies zu betrachten. 2. Rumex simplieifolius Murb. 3. maderensis Murb., |. c., p. 17. Planta plerumque elata, 2—5 dm alta, caulibus ramosissimis, ramis suberectis. Folia acuta, inferiora ovato-triangularia, basi truncato-cuneata, superiora deltoideo-lanceolata vel subhastata, basi cuneiformia. Valvae 7—11 mm longae, membranaceae, venis anastomosantibus dense reti- culatae, extrorsum longitudinaliter complicatae, callum minutum occul- tantes. Caryopsis 3,7—5 mm longa, angulis acutissimis vel superne subalatis. ; Madera. „In rupestribus maritimis prope Funchal, Mart.—Apr.“ (Mandon no. 213; Hb. DC., Hkn., Hofm., Kop., Pet., PGén., Stm.); „Cliffs along the Caniso rand“ (Lowe no. 581; Hb. BB.); „Am Caminho novo bei Funchal, janv. 1865“ (Kny; Hb. Berl); „Madeira“ (Mason, Hb. Hofm., PGén.; Heer, Hb. Stm.; Hillebrand, Hb. Berl.). Rumicis vesicarii species novae affines. . 253 3. Rumex simplicifolius Murb. y. libycus Murb., l. c., p. 17. Folia obtusa, inferiora ovato-rotundata, basi truncata vel subcordata, superiora late ovata, basi truncato-rotundata. Valvae 8—11 mm longae, membranaceae, venis anastomosantibus dense reticulatae, extrorsum longi- tudinaliter complicatae, callum minutum occultantes. Caryopsis 2,5—3,5 mm longa, angulis acutissimis sed vix alatis. : ; Oberágypten. „Oase Dachel: Ackerränder bei Balat, Ascherson 19. III. 1874* (Rohlfs Exp. lib. Wüste no. 2165; Hb. Berl.. Wien); „Koser, Jan.“ (Kluminger; Hb. Berl.); „Wüste zwischen Keneh und Kosser; im östlichen Teile des Wady Rossafah, 21. III. 1:64* (Schweinf. no. 667; Hb. Berl.) 4. Rumex vesceritensis Murb., |. c., p. 18, fig. 10, 11. Syn.: R. roseus Meisner in DC., Prodr., XIV, p. 71 (1857), quoad plan- tam Algeriae (vidi fragmentum speciminis authentici in Hb. DC., Prodr.; Chevallier, Troisième note sur la flore du Sahara, p. 5, 1906 (Bull. de l'Herb. Boissier, sec. sér., année 1905, tome V, p. 444); non Linné, Sp. pl., ed. I, p. 337 (1753). Planta annua, glaberrima, glaucescenti-viridis, basi in caules crassius- eulos, arcuato-adscendentes vel suberectos, 0,5- 4 dm longos, per totam fere longitudinem ramosos divisa. Caules ramique inflorescentiis racemi- formibus aphyllis, multifloris, densiusculis terminati. Folia carnosula, in- tegerrima, obtusa, inferiora ovato-rotundata vel late ovata, basi subtrun- cata, superiora ovata vel ovato-oblonga, basi ovato-cuneata, Ochreae floriferae e basi amplexicauli ovataé vel lanceolatae, plerumque longe acuminatae. Pedicelli in quaque ochrearum axilla bini-quaterni, graciles, infra medium articulati. Flores fere omnes hermaphroditi vel in summa inflorescentiarum parte masculi vel masculis intermixti, in singulis pedi- cellis semper solitarii; numquam geminati. Perigonii fructiferi phylla . exteriora oblonga, reflexa. Valvae (phylla interiora) subaequales, trans- verse elliptico-rotundatae vel rotundato-reniformes, 4--6 mm longae, 6—9 mm latae, subcartilagineae, stramineo-albidae vel saepius plus minus intense rosaceae, non vel vix nitidulae, venis modice anastomosantibus laxiuseule reticulatae, nervo marginali valido, continuo, laciniato denti- culato circumdatae, omnes basi callo parvo deflexo triangulari-rotundato munitae, planae vel extus leviter coneavae, numquam extrorsum longi- tudinaliter complicatae, basi truncatae vel latissime cordatae, apice emar- ginatae, marginibus plerumque leviter undulatae. Caryopsis 3—3,7 mm longa, griseo-brunnea, lateribus omnibus aeque latis, convexiusculis, lanceo- latis, angulis acutissimis sed non alatis. — Floret et fructifer. Apr., Majo. Bis jetzt nur in der Umgebung von Biskra (,,Vescerita*) in der Algierischen Sahara gefunden: ,Graviers de l'Oued Biskra, à Biskra, 3. IV. 1853* (Balansa, Pl. d'Alg. no. 1028; in Hb. DC. Prodr., Hb. Hofm. et Hb. Kop. mixt. c. R. simplicifl.); „Biskra, 27. IV. 1853“ (Balansa; Hb. Coss); „Oued Leftah, 16. V. 1904* (Chevallier; Hb. Ld.); ,Oued Abdi, 95. V. 1904“ (Chevallier; Hb. Ld.). 254 Sv. Murbeck: Rumicis vesicarii species novae affines. Die Pflanze stimmt mit R. roseus darin überein, dass die Klappen mit einer ununterbrochenen kräftigen, gezähnelten oder laziniierten Rand- rippe versehen sind, zeigt aber im übrigen so viele und wesentliche Ver- schiedenheiten von diesem, dâss es nicht möglich ist, sie zu vereinen. Die Blätter des R. vesceritensis sind stumpf, nie mit ausgezogener Spitze. Die Blütenstiele sind mehrere (2—4, zuweilen 5) aus der Achsel jeder Ochrea und tragen an ihrer Spitze nie mehr als eine Blüte. Die Klappen der Blüte sind fast gleich gross, alle schwielentragend und 2—3 mal kleiner als die grösste Klappe des R. roseus; an der Basis sind sie ab- gestutzt oder sehr breit herzförmig, die Basallappen infolgedessen stark divergierend, nicht konvergierend oder einander mit den Rändern deekend, wie bei R. roseus; am Rande sind sie ausserdem, wie es schon Che- vallier bemerkt (l. c.) eher geschlitzt-gezähnelt als feindornig. Schliess- lich sind alle drei Seiten der Frucht gleich, konvex und lanzettlich. Dadurch, dass die Pflanze pluripedicellat ist, und dass die Blüten- stiele an ihrer Spitze nur eine einzige Blüte tragen, deren sämtliche Seiten gleich sind, ist sie offenbar weit näher mit R. cyprius verwandt, von dem sie jedoch scharf getrennt ist durch ihre stumpfen Blätter, sowie auch durch ihre Klappen, die zweimal kleiner, am Rande un- regelmässig geschlitzt-gezähnelt und an der Basis quer oder breit herz- förmig sind. Ordnet man sämtliche Arten in eine Reihe, so muss unzweifelhaft R. vesceritensis seinen Platz zwischen R. simpliciflorus und R. cyprius finden. In der Tat zeigt er auch eine sehr grosse Ähnlichkeit mit R. simplieiflorus, abgesehen davon, dass die Klappen am Rande gezähnelt und mit einer ununterbrochenen Rippe versehen sind. 5. Rumex cyprius Murb., 1. c., p. 20, fig. 12, 13. Syn.: R. roseus Campderä, Monogr. d. Rumex, p. 128 (1819), quoad plantam ins. Cypri; Meisner in DC., Prodr., XIV, p. 71 (1857), quoad pl. ins. Cypr.; Boissier, Fl. orient., IV, p. 1018 (1879), quoad pl. ins. Cypr.; non Linné, Sp. pl., ed. I, p. 337 (1753). Icon.: Sibthorp & Smith, Fl. Graeca, tab. 346. Planta annua, glaberrima, pallide viridis, basi in caules crassius- culos, arcuato-adscendentes vel suberectos, 0,5—3 dm longos, subsimplices vel ramosos divisa. Caules ramique inflorescentiis racemiformibus aphyllis, multifloris, densiusculis terminati. Folia carnosula, integerrima, acuta, inferiora elongato-triangularia, basi subtruncata, superiora triangulari- lanceolata vel lanceolata, basi late cuneata. Ochreae floriferae e basi amplexicauli ovatae vel lanceolate, plerumque longe acuminatae. Pedi- celli in quaque ochrearum axilla bini vel terni (in summa tantum parte inflorescentiae interdum singuli) graciles, infra medium articulati. Flores fere omnes hermaphroditi vel in summa inflorescentiarum parte masculi vel masculis intermixti, in singulis pedicellis semper solitarii, numquam geminati. Perigonii fructiferi phylla exteriora late obovato-oblonga, re- flexa. Valvae (phylla interiora) inaequales: valva maxima suborbicularis, Vermischte neue Diagnosen. 255 10—17 mm longa, 11—18 mm lata, apice basique profunde emarginata, lobis basilaribus conniventibus sed sese non tegentibus, phylla perigonii exteriora parum superantibus; valvae omnes basi callo parvo deflexo triangulari-rotundato munitae, planae vel extus leviter concavae, num- quam extrorsum longitudinaliter complicatae, subcartilagineo - membrana- ceae, plus minus intense rosaceae, venis anastomosantibus reticulatae, margine nervo distincto, continuo, spinuloso vel (in valva minima) irregulariter laciniato- dendato munitae. Caryopsis 4—5 mm longa, griseo-brunnea, lateribus omnibus aeque latis, convexiusculis, lanceo- latis, angulis acutissimis et superne subalatis. — Floret et fructif. Martio —Majo. Cypern: „Ad Larnacam, in glareosis, 26. III. 1862“ (Kotschy; Hb. Hofm.); „Ad Chrysoku Polin, in saxosis rivuli, majo 1862* (Kotschy; Hb. Hofm.); ,In mont. ca. Kythraea, majo 1880* (Sintenis & Rigo; vide supra); ,Auf dem Schutte einer zerfallenen Kapelle bei Set. Chry- sostomo, Anf. Mai 1889* (Pichler; Hb. Wien); „Nikosia, auf den alten Festungsmauern, 27. 111. 1905* (J. Holmboe; Hb. Ld.). Diese Pflanze ist bis jetzt von sämtlichen Autoren mit R. roseus L, zusammengeworfen worden, und in der Tat kommt sie auch dieser Art sehr nahe. Sie unterscheidet sich aber dadurch, dass die Blütenstiele zu zweien oder dreien aus der Achsel jeder Ochrea hervortreten und dadurch, dass sie an der Spitze nur eine einzelne Blüte tragen, sowie auch dadurch, dass ihre Frucht alle Seiten gleich hat. Was die beiden letzteren Unterschiede betrifft, so ist es allerdings wahr, dass sie beide ihren eigentlichen Grund darin haben, dass die in einer Ochrea-Achsel befindlichen Blütenstiele nicht miteinander verwachsen, sondern frei bleiben, da aber das bezügliche Verhältnis der Blütenstiele als ein be- sonders wichtiges Merkmal innerhalb der hier behandelten Gruppe anzu- sehen ist, habe ich nicht umhin können, die hier beschriebene Pflanze als einen von R. roseus spezifisch verschiedenen Typus aufzufassen. LXIII. Vermisehte neue Diagnosen. 141. Tripsacum latifolium A. S. Hitchcock in Bot. Gaz., XLI (1906), p. 294. Planta robusta, vaginis glabris vel apice pubescentibus, laminis amplis, ad 4,5 cm latis, 70 em longis, planis, supra pubescentibus subtus scabris vel glabrescentibus, spiculis sterilibus geminis sessilibus, 3—4 mm longis, oblongis, obtusis vel breviter acutis. Culm robust, 1 cm in diameter, glabrous; sheaths glabrous or pubes- cent towards apex: blades ample, as much as 70 cm long and 4,5 cm wide, pubescent above, minutely papillate-scabrous or glabrescent beneath, scabrous-ciliate on the margin; ligule very short, scaroely 3 mm long, fimbriate; spikes 1 to 3, similar to T. dactyloides but more slender, pistillate 256 Vermischte neue Diagnosen. ‘section 2 to 3 mm wide, staminate spikelets sessile or nearly so, 3 to 4 mm long, outer glume coriaceous, oblong, rounded at apex, scabrous, ciliate on marginal keels, rather minutely striate with about ten nerves. The type specimen was collected by H. von Tuerckheim at Cubil- quitz, Dept. Alta Verapez, Guatemala, alt. 350 m, Jan. 1902, no. 8333. The only other specimen I have seen was collected by C. Thieme at San Pedro Sula, Dept. Santa Barbara, Honduras, alt. 500 m, March 1887, no. 5595B. Both specimens are in the National Herbarinm (Herb. John Donnell Smith). The species is well distinguished from the other species with sessile staminate spikelets by its broad pubescent leaves. 142. Tripsacum dactyloides L. subspec. hispidum Hitchcock, ]. c., p. 295. Laminae supra hispidae; vaginae hispidae vel glabrescentes. The staminate flowers are less chartaceous than is usual in T. dacty- loides. Mexico and southward. San Luis Potosi, rocky hills, Las Canoas, Pringle 3811 (type); Jalisco, Rio Blanco, Palmer 509: City of Mexico, Holway 8; Lower California, El Taste, Brandegee. Nov. 1, 1902; Trinidad, Botanical Garden Herbarium 8303: Central Paraguay, Morong 675. This form connects T. dactyloides with T. lanceolatum. In some specimens the upper spikelet of the staminate pair is somewhat pedicelled. T. dactyloides and possibly some of the other species may occur widely distributed in South America. Information on this point is desired. 143. Eremurus chinensis Olga A. Fedtschenko in Journ. Bot. Sect. Bot. Soc. Imp. Nat. St. Pétersbourg, 1907, p. 12. Fibrae radicales carnosae, fusiformi-incrassatae, circ. 20 cm longae, 1 em in diametro. Collum vaginarum reliquiis fibrosis satis dense ob- teetum. Folia omnia basilaria, circ, 20, carinata, tenuia, flaccida, glabra, margine laevia, 30—40 em longa, anguste linearia (2,5—10,5 mm lata), a basi versus tertiam partem longitudinis dilatata, ad mediam longitudinem angustiora, versus apicem filiformia. Scapus 5 mm in diametro, racemo incluso folia duplo superans, 65—75 cm altus. Racemus fructifer usque 40 em longus, 6,5 em in diametro, laxiusculus, 60—70-florus. Bracteae glabrae, filiformes, basin versus dilatatae, pedicellis triplo breviores. Pedi- celli 24—27 mm longi, horizontaliter patentes, apicem versus incurvati. sub apice articulati. Flores magnitudine et fabrica eis E. Olgae per- similes, sed perigonii segmenta angustiora. Stamina tenuia filiformia, basin versus paulo latiora, linearifiliformia. Capsulae globosae, pisi magni- tudinae. Semina brunnea, triquetra, anguste alata. Legit G. N. Potanin! 1885 in prov. Kansu, Pratt 1891 et Po tanin! 1893 in prov. Szechuan Chinae occidentalis. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr, Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. 5c Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren init meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen... .. Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pfz. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Práparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hifsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau‘. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pfg. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuehformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalfloræ Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung ivie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. »... ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht. . . .* Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 69/70 Band IV. No. 17/18 di 10. September 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk. bezw. 18 Mk. BERLIN -WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefállige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte völlig druckreif und möglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa später ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. | Anzelgen: Bulletin de (Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lére série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“, suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. " — |" uN | Alle Manuskriptsendungen sind an | | Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | | Weimarsche Strasse 3! | zu richten Da Nummer 27—28 (II, No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewóhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. ‘Repertorium novarum. specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde 10. September 1907 No. 69/70. IV. Band | LXIV. Hieracia Caucasica nova,') a D. Litwinow, Petropolitano, annis 1905 et 1906 in Caucaso boreali lecta.?) Auctore Carolo Hermanno Zahn, Caroloruhensi. (Originaldiagnosen.) (Fortsetzung.) Ssp. heterodontoides Litw. et Zahn. Phyllopodum. Caulis ad 45(—55) cm altus tenuis v. gracilis sub- striatus viridis v. brunneo-maculatus strictus, superne sparsim disperseve pilosus, 1- 1,5 mm, medio fere glabratus, basin versus pilis mollissimis albidis ad 3 mm longis subpilosus, usque ad medium floccis dispersis minutis obsitus. Folia rosularia longe tenuiterque petiolata 10—18 cm longa late lanceolata v. lanceolata, irregulariter dentata v. grosse dentata, dentibus triangulariter lanceolatis v. anguste lanceolatis apice glanduli- formibus, omnia utrimque attenuata in petiolum decurrentia (etiam dentes in petiolum saepe descendentes), v. exteriora obtusa breviterve acuta sed florendi tempore pro parte emarcida, rigida v. subcoriacea, supra gramineo- vel sublutescenti-viridia, pilis brevibus rigidiusculis disperse pilosa primo aspectu glabra, subtus pallidiora praecipue in nervo dorsali molliter sub- pilosa, in margine ciliata v. truncis pilis scabra, petioli cum caulis basis violacei, pilis albidis mollibus 2,5—3,5 mm longis leviter villosuli; caulina c. 9(—4) sat cito decrescentia late lanceolata, summa angustiora lineariave, inferius petiolatum, reliqua basi angustata, omnia dentata v. denticulata, in nervo dorsali saepe floccis + dispersis obsita. Inflorescentia laxe paniculata, acladium 10—25 mm longum, rami primarii 5—8 remoti, in- feriores saepissime haud evoluti, ordines axium c. 4, capitula 8 vel com- pluria, interdum pauea tantum evoluta. Involuerum 8,5—9,5 mm longum 1) Numerus sat magnus specierum novarum a cl Litwinow in Flora Rossica exsiccata publicabitur. 2) Addimus species nonnullas novas iam a cl Ruprecht in Caucaso orientali lectas et in herbario Academiae Petropolitanae conservatas, pariter ac species nonnullas iam descriptas, sed in Caucaso adhuc non lectas, a cl. Lit- winow primum inventas. Repertorium novarum specierum. 17 258 Carolus Hermannus Zahn. cylindrico-ovatum denique basi truncatum, squamae irregulariter imbri- catae, exteriores angustiores brevioresque acutiusculae, sequentes latiores apice saepe obtusiusculae, intimae acutiores, omnes atrovirides, praeci- pue interiores in margine pallide virides, sat dense glandulosae praeser- tim basin versus disperse floccosae epilosae. Pedunculi tenues medio- criter v. sat dense glandulosi epilosi, sat dense v. disperse floccosi, bracteis c. 2—3 obscuris. Ligulae intense luteae apice glabrae, stylus obscurus, achaenia brunnea. Prov. Terek: In m, Beschtau pr. Pjatigorsk. Variat: 2) subdentatum, foliis elliptico-lanceolatis mollioribus minus longe dentatis v. tantum denticulatis, ligulis tubulosis. — Ibidem. Haec subspecies verosimiliter intermedia est inter H, silvaticum et H. simplicicaule. Grex IV. Samurense Zahn. — Habitus H, vulgati, folia caulina 3—4 (—5). Ssp. macrolepioides Zahn. Caulis ad 30 em altus gracilis striatus breviter subpilosus parcefloecosus eglandulosus, rhizoma saepe pluricaule. Folia rosularia alato-subpetiolata late lanceolata utrimque attenuata rigida dilute olivaceo-viridia, denti- culata v. subdentata, subtus subpilosa, in margine nervoque dorsali praecipue basin versus sat dense ciliata basi subvillosa, supra breviter subpilosa; caulina 3—4, remota, lanceolata, sensim decrescentia, subtus parcefloccosa, radicalibus similia, basi breviter angustata sessilia. Acla- dium 15—25 mm longum, rami primarii 3—5 remoti, ordines axium 3—4, capitula 8—15 v. compluria. Involucrum c. 9 mm longum, squamae angustae v. angustissimae longe acuminatae apice acutiusculae, irregula- riter imbricatae, obscurae v. obscure virides anguste viridi-marginatae, disperse v. mediocriter pilosae glandulosaeque, praecipue basin versus disperse floccosae; pedunculi tenues, leviter cani, disperse pilosi glandu- losique, glandulis pilisque brevibus; caulomata multiflocca. Ligulae pallide luteae, stylus obscurus, achaenia brunneo-atra, initio rufa. Dagestania: Ad pedem m. Sari-Dagh 1890—1950 m, in consortio H. macrolepidis (Ruprecht). Ex habitu formulae macrolepis-vulgatum melius respondens. . Ssp. samurense Zahn. Caulis 20—35 cm altus gracilis. Folia rosularia + numerosa bre- viter petiolata utrimque attenuata elliptico- v. oblongo-lanceolata v. lanceo- lata obtusa v. pleraque acuta, denticulata v. + argute serrata, dentibus apice glanduliformibus, rigida, dilute olivaceo-viridia, supra pilis rigidis brevibus disperse mediocriterve pilosa, subtus modice pilosa, in margine nervoque dorsali + dense pilosa, 2- 2,5 mm, petioli basi fere subvillosi, nervus dorsalis glandulis dispersis minutissimis obsitus; caulina 3—4 valde cito decrescentia anguste lanceolata v. linearia, superiora in parte aversa + floccosa. [Inflorescentia paniculata, acladium 3—10 mm longum, rami primarii 3(—4), inferiores valde remoti, ordines axium 3, capitula 3—7(—12). Involucrum 9 mm longum + ovatum initio subeylindricum, squamae subangustae vel angustae acutae v. fere acutissimae, praesertim Hieracia Caucasica nova. 259 basin versus disperse v. modice floccosae, mediocriter pilosae, pilis superne dilutis. Pedunculi cani mediocriter sat denseve pilosi, pilis di- lutis 0,5—1 mm longis, sed pariter ac involucro sparsim tantum v. sub- disperse glandulosi; caulomata superne mediocriter floccosa disperse breviterque pilosa, deorsum disperse floccosa pilosaque, primo aspectu fere glabra. Ligulae luteae anguste lingulatae v. fere tubulosae, stylus subniger. Caucasus orientalis. Tuschetia: versus m. Diklo 1890—2370 m (Ruprecht). — Dagestania austr.: supra Djulti Tschai, confluvium Samuri, in ascensu ad jugum Kussurerse 1950 m (Ruprecht), pr. Basch- Muchuch vers. fontes fl. Samur 1700—1780 m (Idem). — Dagest. sup. montosa. Dido: in m. Medschedse 1890 m (Idem). 33. Hieracium pseudosvaneticum Peter, Beitr. Hierac. Orients, 1. c., p. 35, = sparsiflorum > silvaticum; svaneticum > silvaticum Peter, 1. c. Grex. Pseudosvaneticum Zahn. Habitus ut in H. sparsiflori grege Silesiacum, sed folia latiora, inferiora distincte longeque petiolata. caulina minus numerosa, capitula minora squamis angustioribus acutioribusque, glandulae multo magis evolutae. Ssp. pseudosvaneticum Peter. — Svanetia: in jugo Latpari (Som- mier et Levier!) Est macrolepis > silvaticum, Ssp. corymbulosum Somm. et Lev. apud Peter, |. c., p. 38; H. svaneti- cum v. corymbiferum Somm. et Lev., Nuov. Giorn. bot. ital, II (1895), p. 93; H. svaneticum-tridentatum Peter, l. c. — Svanetia: in jugo Latpari (Sommier-Levier). Haec subspecies nullo modo intermedia est inter svaneticum et tri- dentatum, sed sine dubio transitus simplicicaule > silvaticum et H. pseudo- svanetico valde affinis. Involucra densissime longeque glandulosa etc. omnino excludunt affinitatem hujus subspeciei cum H. laevigato (tri- dentato). Ssp. subsvaneticum Litw. et Zahn. Rhizoma saepe pluricaule. Caulis ad 55 cm altus gracilis v. crassius- culus, breviter molliterque subpilosus viridis fere omnino effloecosus. Folia radicalia c, 4 (exteriora saepius emarcida) alato-petiolata oblongo- lanceolata sat magna utrimque attenuata acuta, supra fere glabra oli- vaceo-viridia sublutescentia, in margine remote denticulata v. subdentata et sat dense breviterque ciliata, subtus dilutius viridia disperse molliter- que pilosa; eaulina 2—3 remota lanceolata longius acuminata sat magna irregulariter denticulata v. dentibus nonnullis grossis praedita, in basin alatam attenuata sessilia, superius saepe anguste lanceolatum elongatum effloccosum. Inflorescentia valde indeterminata, acladium ad 40 mm longum, rami primarii 3—4 valde remoti saepe ex omni ala exserentes, ordines axium 3(—4), capitula ad 12. Involucrum sat magnum, c. 10—11 mm longum ovatum denique late depressum, squamae latiusculae lanceolatae aeutiusculae v. acutae irregulariter imbricatae, exteriores laxae multo breviores angustiores, omnes in dorso obscurae (viridi-atrae) dilutius submarginatae (praesertim interiores), pilis brevibus obscuris dispersis, ijt 260 Carolus Hermannus Zahn. glandulis subnumerosis sat longisque et in margine basin versus floccis - dispersis v. mediocriter numerosis obsitae. Pedunculi consimiles sat dense floccosi. Ligulae tubulosae luteae, stylus initio brunneus denique obscurus, achaenia atra ad 4 mm longa. Prov. Kuban: In valle fl. Teberdae superioris. H. svaneticiformi affine et verosimiliter inter hane subspeciem et H. erythrocarpum intermedium v. hybridum. Ssp. sobrinatum Litw. et Zahn. Caulis ad 50 cm altus gracilis, superne epilosus parcefloccosus, basin versus pilis mollibus ad 5 mm longis subpilosus fere effloccosus. Folia radicalia pauca lanceolata ad 15 cm longa utrimque, basin versus multo longius attenuata acuta alato-petiolata denticulata v. serrato-dentata, subglaucescentia tenuia, supra glabra, in margine pilis subrigidiusculis ad 4 mm longis sat dense ciliata, subtus dilutius viridia molliter subpilosa» caulina 3(—4) sensim decrescentia angustioraque basi angustata sessilia, summum fere integerrimum parcefloccosum. Inflorescentia laxe pani- culata subindeterminata, rami primarii 3(—4) valde remoti tenues, acla- dium c. 12 mm longum, ordines axium 3, capitula (3—)4—10. Invo- lucrum satis parvum ad 9 mm longum ovatüm, squamae subangustae acutiusculae v. pleraeque acutae subirregulariter imbricatae atro-virides dilutius submarginatae, mediocriter pilosae, 1 mm, disperse tenuiterque glandulosae, in margine praesertim basin versus subfloccosae. Pedunculi leviter cani epilosi apice disperse tenuiterque dr EE Ligulae luteae, stylus subobscurus, achaenia fere atra. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda, in silva 1260 m. Inter ssp. simplicicaule et ssp. erythrocarpum intermedium. Folia rosu- laria exteriora saepissime emarcida parva elliptica acutiuscula. Hololeia-Tridentata. 34. Hieracium Biebersteinii Litw. et Zahn — sparsiflorum-laevigatum Zahn, nov. spec. intermedia. Sub hoe nomine collectivo tres subspecies eximias describo, ex qui- bus prima formulae sparsiflorum > laevigatum, reliquae formulae sparsiflorum- laevigatum respondent. Ssp. Biebersteinii Litw. et Zahn. Phyllopodum v. saepius hypophyllopodum. Caulis ad 55 cm altus gracilis strictus viridis v. leviter coloratus striatus, superne fere epilosus v. pilis solitariis obsitus, inferne subpilosus (3—4 mm) basi + violaceus, usque ad medium v. profundius parcefloccosus, eglandulosus. Folia radi- calia pauca, alato-petiolata, lanceolata ad 16 cm longa 2 cm lata v. an- gustiora, in petiolum basi late vaginantem sensim longeque angustata acutiuscula v. acuta, supra glabra olivaceo-viridia, subtus disperse pilosa pallidiora, in margine nervoque dorsali sat dense pilosa (2—4 mm), in petiolo praesertim basin versus densius pilosa subvillosave, in margine etiam glandulis minutissimis solitariis praedita, utrimque c. 3 dentibus triangularibus saepe elongatis leviter antrorsum curvatis et nonnullis Hieracia Caucasica nova. 261 minutis munita, interdum in margine subundulata, subrigidiuscula, saepe florendi tempore omnia emarcida, caulina tantum evoluta; caulina 6—10 remota sensim decrescentia lanceolata, inferiora subpetiolata, reliqua basi angustata sessilia, omnia + longe acuminata acuta, in margine saepe sub- revoluta et minute sparsimque floccosa, media et summa in tota parte aversa sparsim mediocriterve floccosa, media infimaque dentata, summa tantum (basin versus) subdentata v. fere integerrima anguste v. lineari- lanceolata. Inflorescentia paniculata subindeterminata, acladium 10 —15 mm longum, rami primarii 2—8, inferiores valde remoti, saepe superiores tantum evoluti, ordines axium 3—4, capitula pauca v. ad 20 evoluta. Involucrum 10 mm longum ovatum basi rotundatum denique latius sub- truncatum; squamae irregulariter imbricatae sublatiusculae acuminatae acutiusculae pleraeque acutae, obscurae v. nigro-virides, in margine (prae- sertim interiores) pallide virides, exteriores angustae + acutae omnino obseurae, quam intimae multo breviores, omnes pilis subnumerosis sub- obscuris basi subatris 1 mm longis, glandulis dispersis et floccis praecipue in margine subnumerosis obsitae; peduneuli viridi-cani subpilosi (1,5— 2,5 mm) disperse glandulosi. Bracteae 1—2 subulatae obscure virides. Flores lutei tubulosi, ligulae apice breviter ciliatae, stylus fuscus ex tubo haud exsertus, achaenia obscure brunnea. Prov. Kuban: Ad fontes fl. Teberda, in subalpinis ad vias, 2310 m. Habitus ut in H. laevigato, sed folia minus numerosa, involucrum ut in H. svaneticiformi, sed minus dense et minus longe pilosum multo minus glandulosum densius floccosum etc. Ssp. hypopogon Litw. et Zahn. Hypophyllopodum v. aphyllopodum. Caulis tenuis v. gracilis interdum crassiusculus 50—90 cm altus strictus substriatus, inferne pilis albis mollibus 3—5 mm longis sat dense pilosus, superne subpilosus, apicem versus parcissime floccosus. Folia caulina (radicalia nulla v. florendi tempore emarcida) 6 —12 subremota sensim decrescentia, inferiora ad 18 cm longa 25 mm lata basin versus in petiolum = late alatum lon- gissime attenuata v. subsessilia, omnia lanceolata acuta denticulata v. subdentata, mollia, viridia glaucescentia, supra sparsim pilosa v. glabra, subtus sparsim pilosa, in margine nervoque dorsali et praesertim basin versus pilis subdensis sat mollibus obtecta, in margine etiam glandulis minutissimis solitariis praedita, omnia efflocoosa. Inflorescentia pani- culata, interdum */¿ totius caulis exhibens, rami primarii 3—12 + remoti, ordines axium 3—4, capitula 4—40, acladium 5—12 mm longum. Invo- lucrum 10 mm longum cylindrico-ovatum denique subtruncatum; squamae sublatiusculae acuminatae acutiusculae v, acutae, exteriores multo bre- viores subangustiores obscure virides fere immarginatae, interiores in dorso obscure, in margine pallide virides, intimae fere omnino pallidae, omnes pilis sparsis v. dispersis brevibus dilutis basi obscuris et glan- dulis dispersis v. parum numerosis luteolis minutis obsitae, fere omnino effloccosae, Pedunculi apice bracteis 3—6 sub involucro confertis subu- latis subviridibus muniti, disperse floccosi, pilis nonnullis brevibus et 262 Carolus Hermannus Zahn. glandulis minutis. parum numerosis obsiti. Flores lutei, ligulae apice glabrae, stylus fuscus v. subniger, achaenia dilute brunnea c. 4 mm longa. Prov. Kuban: In pineto ad fl. Teberda, 1260 m. Variat: «) genuinum, foliis effloccosis. 8) subtridentatum, foliis superioribus in parte aversa subfloccosis. Habitus A. vulgati v. in plantis magis evolutis H. laevigati; invo- - lucrum ut in sectione Hololeia; pilositas foliorum et caulis basis ut in H. simplicicauli Somm. et Lev. Formulae laevigatum-simplicicaule eximie respondens. Ssp. pulchrisetum Litw. et Zahn; H. caucasicum A.-T. in sched. herb. Litwinow, an Fries?; nec N. P. Caulis hypophyllopodus v. aphyllopodus (sed folia infima in formis reduetis saepe dense conferta) 20—60 cm altus + striatus, inferne pilis albis rigidiusculis ad 4 mm longis sat dense pilosus, superne sparsim pilosus et parcefloccosus. Folia caulina 10—15, vel omnia remota sensim - decrescentia, vel inferiora + conferta superiora 5—7 tantum remota, omnia rigidiuscula v. subcoriacea dilute gramineo- v. olivaceo-viridia supra subglaucescentia et praecipue marginem versus pilis subsetosis (more H. Schmidti!) ad 3—4,5 mm longis mediocriter numerosis vel sat densis munita, in margine sat dense subsetoso-pilosa et glandulis minutissimis sparsis obsita, subtus fere concolores v. pallidiora, pilis mollioribus sub- pilosa, in nervo dorsali praecipue basin versus densius longius pilosa subvillosa, utrimque dentibus 3—5 majoribus triangulariter lanceolatis saepe 5—8(—10) mm longis et nonnullis brevibus subserrato-dentata, inferiora late vel elliptico-lanceolata, 5—15 cm longa 3 cm lata, pariter ac reliqua utrimque angustata acutiuscula, basin versus multo longius attenuata saepe alato-subpetiolata vel utrimque aequaliter attenuata sessilia, media summaque basi breviter contracta sessilia, e basi latiore acuminata acuta, in nervo dorsali v. in tota parte aversa sparsim floccosa. In- florescentia laxe paniculata saepe subsquarrosa, acladium 10—30 mm longum, rami primarii (1—)3—7(—10), inferiores valde remoti interdum haud evoluti, ordines axium 3, capitula (2—)5— 15 vel compluria. Invo- lucrum 9—10 mm longum cylindrico-ovatum denique late depressum atro-viride, pilis apice dilutis basi atris mediocriter numerosis ad 1 mm longis, glandulis minutis dispersis floccisque solitariis obsitum; squamae angustae irregulariter imbricatae acuminatae acutiusculae atrovirides, in- teriores viridi-marginatae. Pedunculi subgraciles apice leviter incrassati obscure virides, sat dense floccosi, glandulis sat densis minutis in caulo- matibus cito deminutis et 1—3 bracteis linearibus obsiti. Ligulae (styli- que) luteae apice glabrae, achaenia atrobrunnea, alveoli in margine sat longe dentati. "Prov. Terek: In m. Beschtau. Habitus H. vulgati v. H. laevigati, indumentum fere H. onosmoidis Fries. Hoc H. hispidum Fries (caucasicum Fr.) esse puto, a cl. auctore e Cau- caso descriptum et postremo cum .H. Bocconei Griseb. confusum. Hieracia Caucasica nova. 263 Hololeion-Umbellata. 35. Hieracium dacicum Uechtr. = umbellatum-sparsiflorum. Ssp. terekianum Litw. et Zahn. Caulis aphyllopodus 40—50 cm altus striatus subpilosus v. inter folia media densius pilosus, superne dense-, inferne parcefloccosus, eglandu- ` losus, crassiusculus, basi violaceus. Folia caulina inferiora emarcida, reliqua 12—18 lanceolata elongata ad 12—15 cm longa 2 cm lata, sursum sensim decrescentia, summa magis remota et in bracteas inflorescentiae decrescentia, omnia utrimque attenuata sessilia, acuta v. acutiuscula, denticulata v. subdentata, gramineo-viridia, subrigida, in margine sub- revoluta + dense ciliata, 2—4 mm, et floceis dispersis obsita, utrimque subpilosa, in. nervo dorsali praecipue basin versus densius longiusque pilosa, superiora in parte aversa subfloccosa, pilis basi bulbiferis. In- florescentia laxe paniculata, acladium ad 25 mm longum, rami primarii 3—5 v. complures, remoti, erecti; ordines axium 3; capitula (5—)8—15 (v. compluria, sed partim aborta) Involucrum fere ut in H. wmbellato, crasse ovatum subcylindricum denique late depressum c. 12 mm longum atroviride; squamae sublatiusculae obtusiusculae, exteriores sublaxae multo breviores angustioresque, interiores in margine obscure virides, omnes pilis dispersis ad 1,5 mm longis, glandulis mediocriter numerosis sae- pissime minutis et basin versus floceis parum numerosis obsitae, Pedun- culi graciles apice leviter incrassati, dense floccosi v. canotomentosi, pilis dispersis basi obscuris ad 2,5 mm longis et glandulis subsparsis minutis obtecti, Caulomata superne subpilosa, 3—4 mm, et dense floc- cosa. Bracteae 2—3 lineares obsure virides. Flores lutei, ligulae apice glabrae, stylus concolor, achaenia atro-brunnea. Prov. Terek: In cacumine m. Beschtau pr. Pjatigorsk 1440 m, in consortio H. wmbellati, beschtavici et simplicicaulis. Habitus H. umbellati var. submonticolae. Verosimiliter inter hanc et subspeciem simplicicaule intermedia vel olim hybrida. Ab H. dacico typico praecipue foliis angustioribus differt. Variat: 8) subpilosum, folia supra pilis ad 2—4 mm longis subpilosa, in margine sat dense ciliata, subtus subpilosa, in nervo dorsali praesertim basin versus densius longiusque pilosa. Caulis inter folia media dense pilosa. — In m. Beschtau 640 m. Huc pertinet etiam Hieracium microtum Boiss. = sparsiflorum > um- bellatum Zahn (in Dagestania: supra Ratlu in pineto a cl. Ruprecht! lectum), capitulis minoribus (9--10 mm), H. sparsiflori prorsus similibus, stylis denique nigris. 36. Hieracium Litwinowianum Zahn, nov. spec. Aphyllopodum. Caulis c. 40 cm altus crassiusculus substriatus ob- scure viridis v. praesertim basin versus + violaceus, infra medium pilis rigidiusculis curvatis brevibus in basi ipsa subnumerosis obsitus, fere usque ad basin subfloccosus, eglandulosus, sublignosus. Folia caulina 10—12 sensim decrescentia, rigidiuscula, dilute viridia subtus paulo 264 Carolus Hermannus Zahn. pallidiora, denticulata v. subdentata, inferiora late lanceolata basin versus angustata (in margine minute sparsimque glandulosa), sessilia, subtus pariter ac in margine subpilosa, supra pilis dispersis rigidiusculis obtecta, sequentia basin versus parum angustata sessilia parum amplexicaulia subtus minus pilosa, supra fere glabra, in margine subciliata, media fere elliptico- v. ovato-lanceolata basi fere ovata sessilia subsemiamplexicaulia subtus subfloccosa et fere epilosa, supra disperse floccosa, superiora ovato-lanceolata magis magisque epilosa sed utrimque densius floccosa. Inflorescentia laxissime paniculata, acladium 25—30 mm longum, rami primarii 3—-6 remoti crassiusculi suberecti subfarinosi, ordines axium 4, capitula 5—15(—20). Involuerum sat magnum 12—14 mm longum crasse ovatum denique depressum, squamae sublatae lanceolatae acuminatae acutiusculae v. pleraeque acutae regulariter imbricatae, exteriores an- gustiores obscurae, mediae fere omnino obscurae v. nigro-virides, intimae tantum in margine virides, omnes sat dense (basin versius densius) bre- viterque pilosae, 0,5—1,5 mm, pilis apice albidis, disperse glandulosae, sat dense floccosae, apice subbarbulatae. Pedunculi crassiuseuli, apice sensim incrassati, canotomentosi, sparsim pilosi eglandulosi. Bracteae 2—3, ad 5 mm longae, nigro-virides. Caulomata superne subfarinacea epilosa. Flores lutei, ligulae apice glabrae, stylus obscurus, achaenia (non matura). Prov. Kuban: Ad fontes fl. Teberda, ad viae margines, 2310 m. Planta valde speciosa, cum nulla alia specie comparanda et cha- racteres H, umbellati (monticolae) et Pseudostenothecorum (Hololeiorum) ex- hibens, ergo potissimum H. dacico adjungenda est, sed foliis latis, invo- lueris sat dense floecosis pilosisque valde singularis. Nomen dedi in honorem el. D. Litwinow, meritissimi botanici, qui non solum floram Rossicam generaliter explorat, sed etiam difficile generi Hieraciorum animum advertit. Umbellata-Hololeia-Vulgata. Formae intermediae circiter formulae wmbellatum-erythrocarpum respon- dentes, habitu H. vulgati. 31. Hieracium callichloram Litwinow et Zahn, spec. nov. Caulis 30—40 cm altus gracilis strictus, inferne violaceus, fere usque ad basin subfloccosus, pilis subdispersis rigidiusculis brevibus obsitus, subscaber, hypophyllopodus. Folia caulina 7—10 subremota sensim de- crescentia rigidiuseula dilute viridia subtus subdilutiora, leviter denticulata v. breviter dentata, ima oblongo-lanceolata subobtusa subspathulata, in petiolum brevem alatum sensim angustata, utrimque submodice breviter- que (1 mm) et subrigidiuscule pilosa, sat parva, sequentia angustiora saepe longiora, lanceolata v. anguste lanceolata utrimque attenuata ses- silia + longe acuminata acuta, supra glabra, subtus disperse pilosa v. in margine nervoque dorsali tantum pilis rigidiusculis brevibus modice numerosis v. dispersis obsita v. in margine truncis pilis salebroso-scabra, superiora lineari-lanceolata v. linearia scabra, subtus et in margine revo- Hieracia Caucasica nova. . 265 luto subfloccosa, in basi ipsa subtus pilis nonnullis praedita. Inflores- centia laxe paniculata, rami primarii 2—3 remoti, ordines axium 3, acla- dium 10—25 mm longum, capitula 3—8, saepissime in apicibus ramorum unum tantum evolutum. Involucrum c. 10 mm longum late globosum denique truncatum, squamae latiusculae acuminatae obtusiusculae, ex- teriores multo breviores laxae angustiores subobtusae nigro-virides, in- teriores obscure virides, in margine dilute v. pallide virides, omnes dorso pilis dispersis brevibus (1 mm) basi obscuris et glandulis minutis sub- numerosis obsitae, basin versus tantum floccis sparsis adspersae. Pedun- culi viridi-cani, pilis solitariis muniti, eglandulosi. Bracteae 3—4 squar- rosae. Flores saturate lutei, ligulae apice glabrae, stylus primo luteus, achaenia (non matura). Prov. Kuban: In rupestribus apricis ad fl. Teberda super., 2310 m. Habitus .H. gothici Fries. Verosimiliter inter H. umbellatum monticolum Jord. et H. erythrocarpum Peter intermedium. 38. Hieracium rigidellum Litw. et Zahn, spec. nov. Caulis rigidus crassiusculus striatus submaculatus basi atropurpureus et mediocriter sat denseve albopilosus, superne parcefloccosus, ad 50 cm altus, hypophyllopodus v. phyllopodus. Folia caulina rigida gramineo- viridia subtus pallidiora, utrimque v. saepissime in parte aversa tantum pilis brevissimis valde dispersis munita, in margine subrevoluto pilis de- structis subscabra, in nervo dorsali saepe parcefloccosa et basin versus subdensius pilosa, sed primo aspectu glabra, denticulata v. utrimque 2—4 dentibus triangularibus v. lanceolatis ad 1 cm longis munita v. basi inciso-dentata, inferiora saepissime + appropinquata elliptico-lanceolata v. late lanceolata elongata 15—18 cm longa 3—4 cm lata utrimque atte- nuata acutiuseula saepe subplicata vel acuta, in petiolum alatum sae- pissime longe attenuata, sursum sensim decrescentia et magis remota brevius petiolata v. basi angustata sessilia, summa lanceolata v. lineari- lanceolata subdentata. Inflorescentia laxissime paniculata, acladium 5—15 mm longum, rami primarii c. 4—7, inferiores valde remoti oblique erecti apice ramosi, ordines axium 4—5, capitula 12—30. Involucrum 9—10 mm longum late ovatum denique late depressum, squamae latius- culae irregulariter imbricatae acuminatae obtusae obscurae, interiores + viridi-submarginatae apice saepe obscuriores, omnes pilis apice albidis basi atris 0,5—1 mm.longis dispersis v. subnumerosis, glandulis dispersis tenellis et floccis dispersis praecipue in marginibus et basin squamarum versus paulo numerosioribus obsitae. Pedunculi graciles canotomentosi v. canovirides, glandulis tenellis dispersis et pilis albis basi atris parum numerosis obtecti. Bracteae inflorescentiae lineari-lanceolatae v. subulatae + obseurae. Flores aureo-lutei, ligulae apice glabrae, stylus fuscescens, achaenia atrobrunnea. Prov. Terek: In cacumine m. Beschtau pr. Pjatigorsk. Variat: «) genuinum Litwinow et Zahn. Hypophyllopodum, habitus inter- dum ut in H. laevigato. — Interdum caulis humilior 7 tantum Repertorium novarum specierum. 18 266 Carolus Hermannus Zahn: Hieracia Caucasica nova. foliatus, supra 3—4 folia inferiora conferta tunc 3—4 caulina magis remota evoluta sunt. 8) phyllopodum Litwinow et Zahn. Caulis phyllopodus, folia radi- calia petiolata, exteriora ovata remote sinuato-dentata obtusa, caulina 3—4 remota, squamae minus obtusae praesertim in margine subdensius floccosae. Transitus rigidellum - erythro- carpum. Prenanthoidea-Hololeia. 39. Hieracium chloroprenanthes Litw. et Zahn, spec. nov., = prenan- thoides < sparsiflorum. Ssp. chloroprenanthes Litw. et Zahn, subspec. nov. Aphyllopodum. Caulis ad 75 cm altus crassus obscure viridis inferne violaceus striatus strictus, modice pilosus (1—2,5 mm), usque ad basin glandulis subdispersis valde minutis obsitus, apice tantum parum floc- cosus. Folia caulina ad 20 sensim decrescentia subremota lanceolata fereo olivaceo-viridia, supra glabra fere sublucida, subtus subpallidiora subreticulato-venosa et pilis dispersis obsita, in nervo dorsali subpilosa (1—2 mm), in margine dense ciliata (2 mm) et glandulis tenellis minu- tissimis dispersis munita, inferiora ad 15 cm longa 15 mm lata basin versus longe sensimque angustata late sessilia, sequentia minus longe et minus distincte basin versus angustata basi late sessilia subamplexicaulia, media basi fere aequilata semiamplexicaulia, interdum inconspicue panduri- formia medio latissima (ad 20 mm) apicem versus acuminata acuta, summa sensim minora in bracteas decrescentia effloccosa, omnia fere integerrima v. leviter denticulata. Inflorescentia paniculata, rami primarii ad 10, in- feriores valde remoti elongati foliati. apice ramulosi, acladium breve, ordines axium 3, capitula ad 25 v. compluria. Involucrum c. 10 mm longum ovatum, squamae latiusculae acuminatae obtusiusculae, exteriores multo breviores angustiores nigro-virides, interiores in margine + late viridi-marginatae, omnes pilis subdispersis brevibus basi obscuris et glan- dulis sat densis obsitae basin versus tantum sparsim floccosae. Pedun- culi dense floccosi subdense glandulosi disperse pilosi. Flores et achaenia nondum evoluta. ; Prov. Kuban: In declivibus graminosis subalpinis ad fl. Teberdae superioris 2340 m. Planta distinctissima, habitu H. lanceolati; involucrorum indumentum ut in H. macrolepide (svanetico Somm. Lev.), sed glandulae magis evo- lutae; folia ut in H. macrolepide in marginibus glandulis minutis praedita. Specimina nostra non satis evoluta, H. macrolepidi foliis caulinis nume- rosioribus comparanda et sine dubio inter A. prenanthoides et macrolepis hybrida, posteriori magis similis. (Schluss folgt.) J. Bornmüller: Galium Dieckii Bornm. etc. 267 LXV. Galium Dieckii Bornm., eine neue Art der Sektion Eugalium-Chromogalia aus der Flora des Cilicischen Taurus. Von J. Bornmüller. (Originaldiagnose.) Unter den von Herrn Dr. G. Dieck (Zöschen) im Juni 1906 im Cili- cischen Taurus gesammelten, mir zur Bestimmung freundlichst über- gebenen Pflanzen, fand sich ein höchst merkwürdiges Galium vor, das sich nach näherer Prüfung bald als eine noch unbeschriebene Art erwies, die ich mit dem Namen ihres verdienstvollen Entdeckers zu be- legen mir erlaube. Bezüglich der systematischen Stellung der neuen Art ist es an- gebracht, darauf hinzuweisen, dab.man die Pflanze der nur sehr schwach gelblich gefärbten Blüten halber — besonders nach getrockneten Exem- plaren zu urteilen — leicht unter den Arten der Gruppe Leiogalia ver- muten bzw. diesen Arten zurechnen möchte; nach Angabe Herrn Dr. Diecks ist die Blütenfarbe .der lebenden Pflanze aber keinesfalls rein weiss gewesen, die neue Spezies ist somit der Gruppe der Chromogalia zuzu- zählen, wo sie neben gewissen, um G. firmum Tausch (G. aureum Vis) sich gruppierenden Arten (mit ebenfalls sehr schwach gefärbten, d. h. gelblich-weissen Blüten) eine auch in anderer Beziehung ganz natürliche Stellung einnimmt. Dadurch, dass G, Dieckii Bornm. konstant vierzühlige Wirtel ziemlich breiter und kurzer Blütter aufweist, ist diese zierliche, auch in ihren Lebensansprüchen eigenartige Pflanze (sie wächst an vulka- nischen Felsen der subalpinen Region) vorzüglich gekennzeichnet gegen- über allen Arten der Gruppen Leio- wie Chromogalia, wobei auch die beiden strauchigen Arten der Insel Kreta, G. fruticosum Willd. und G. suberosum S. et Sm., mit ebenfalls 4-zähligen Blattwirteln aber günzlich anderer Verwandtschaft nicht nüher in Vergleich zu ziehen sind. Diagnosis: Galium Dieckii; perenne, glaberrimum, caespitoso- multi- caule; caulibus pumilis, tenuibus, rigidiusculis, adscendentibus vel sub- erectis, simplicibus, 8—15 cm altis, remotiuscule foliosis; foliis uni- nerviis, lucidis, glabris, omnibus 4-nis, internodio saepius plus duplo brevioribus, ovatis vel oblongis vel late-ellipticis, infimis (minoribus) mu- ticis, superioribus apiculatis (3,5 X 7 vel 3 X 5 mm latis longis); pani- cula terminali, brevi, ovata vel oblonga (1—1.5 em lata, 2—3 em longa); ramis brevibus, erecto-patulis, folia subaequantibus; cymis 5 —9-floris; pedicellis divaricatis, brevibus, calyce 2—3-plo longioribus; corollae pallide ochroleucae lobis oblongis, breviter acutis, non mucronatis nec appendiculatis; ovario laevi. 18* 268 Reno Muschler. Taurus Ciliciae in rupibus vulcanicis (dioriticis) haud procul a portis Ciliciae*), supra Tschift-Han, 1400 m s. m., ubi detexit ineunte mense Junio a. 1906 cl. Dr. G. Dieck. Weimar, 17. VIII. 1907. LXVI. Labiatae siamenses novae quas descripsit Reno Muschler. (Originaldiagnosen.) 1. Plectranthus Hosseusii Muschler, spec. nov. Perennans usque 1,5 m altus. Caulis crassus, in sicco rigidus, hexangularis, medullosus, pilis brevibus et brevissimis apice verticillatim glochidiatis, caeterum laevibus vel hinc illinc extrorsum hamulosis valde inaequilongis ac inaequierassis densissime vestitus, setulis brevibus rarius parce intermixtis, simplex. - Folia ternatim verticillata in petiolum usque 1 cm longum sensim angustata, lanceolato-oblonga vel lineari-lanceolata, acuminata, profunde serrata, basi cuneata, rugosa, 5—8 cm longa, 0,5—2 cm lata, supra elevato-rugosa, villosula, subtus venosa, pilis stellatis rufo- vel incano-tomentosa, floralia conformia minora, subsessilia. suprema minuta sessilia. Racemus ramis numerosis strictis paniculam laxam elongatam pyramidatum formantibus. Verticillastri densi, secundi, multiflori, cymis ternatim verticillatis, saepius una abortiente oppositis. pedicellis brevissimis, bracteae lineares, minutae. Calyx. per anthesin campanulatus, fructiferus elongatus, tubulosus, striatus, densissime villo- sus, dentibus ovatis acutis. Corolla extus villosissima, tubo supra gibbo ad medium defracto, labio superiore patente, 4—5 dentato, inferiore ovato, concavo. Stamina corolam aequantia. Antherae ovato-reniformes, loculis confluentibus, Stylus apice breviter bifidus, lobis subaequalibus subulatis, stigmatibus minutis terminalibus. Siam: Doi Sutaep, ad viam in formatione graminibus composita, ca. 1580 m s. m. — Hosseus, Iter siamense no. 259; 14. XII. 1904. 2. Plectranthus Volkensianus Muschler, spec. nov. Perennans vel biennis (?) usque 0,5 m altus. Caulis tenuis, obtus- angulus, medullosus, pilis brevibus, simplicibus, albis, valde inaequilongis !) Dass die Pflanze an der von Botanikern vielbesuchten Passtrasse bisher übersehen wurde, erklürt sich dadurch, dass, wie Herr Dr. Dieck mitteilt, das bräunlichgrüne Kolorit dieser unansehnlichen Art, sie von dem braungelben Dioritgestein kaum abhebt. Auch an Felsen auf der Passhóhe zwischen Omarly und Ulukyschla, welche zu derselben Gebirgskette (einem vulkanischen Durch- bruche durch die sonst vorherrschenden Kalkgebirge) gehören, habe er die Pflanze beobachtet. Labiatae siamenses novae. 269 ac inaequicrassis densius vestitus, simplex. Folia infima rosulata, caulina ternatim verticillata, in petiolum usque 1,5--2 cm longum angustata, late ovata vel elliptica, basi interdum cordata, rarius subabrupte in petiolum gerentia, rugosa 3 —5 cm longa, 1—3 cm lata, margine grosse crenulata, supra elevato-rugosa, subtus venosa pilis simplicibus, albis caulis simili- bus densius obtecta, floralia conformia, suprema sessilia, acuta. Race- mus ramis subnumerosis strictis paniculam laxam pyramidatam formanti- bus. Verticillastri laxi, secundi, parviflori, pedicellis longissimis, sub- horizontaliter patentibus; bracteae minutae vel subnullae. Calyx campanulatus, tubulosus, striatus, densissime villosus, dentibus ovatis, obtusis. Corolla albida lilacino-maculata, extus villosissima, tubo supra gibbo ad medium defracto, labio superiore patente, inferiore ovate con- cavo, Stamina corollam aequantia. Antherae reniformes, loculis con-' fluentibus. Stylus apice breviter bifidus, lobis subaequalibus subulatis. Siam: Ad viam ad Doi Anga Luang prope aquae dejectum, ca. 500 m s. m. — Hosseus, Iter siamense no. 326; 15.1. 1905. Nom. vern. (in laot.) Nja Huh Lua Ba. 3. Dysophylla Koehneana Muschler, spec. nov. Radix annua, fusiformis, ad basin ramosa, 3 mm crassa, caule tenuior, irregulariter curvata. Caulis solitarius erectus, 9—14 cm longus, supra basin 4—5 mm crassus, teres, manifeste longitudinaliter striatus, brunescens, pilis longioribus albidis inaequilongis dense obtectus,' aliis 2—3 mm longis patentibus laevibus vel ne ac parce patenti- spinuligeris praesertim superne adiectis, superne ramosus, ramis patenti- bus. Folia linearia, acuta, subintegra vel remote serrata, omnia glaber- rima 1,5—3 cm longa, sessilia: Spicae ovatae, densissime imbricatae, 1,5 cm longae. Calyx fructifer vix elongatus, sed latissime campanu- latus, dentibus latiusculis subconniventibus. Corolla purpurea, minuta calyce florigero duplo longior, dente supremo emarginato. Achaenia minuta, laevia. ; Siam: Ad Ban Jang (Prov. Pitsanulok) in locis humidis formationis apertae, ca. 120 m s. m. — Hosseus no. 704; 7. XI. 1905. Nomen in honorem E. Koehne datum. 4. Dracocephalum longipedicellatum Muschler, spec. nov. Perennis. Radix fusiformis, simplex vel parum ramosa, sub collo 1,5—3 mm crassa, cauli subaequicrassa vel plerumque paullo crassior, Caulis basi ima plerumque decumbens et unilateriter radiculas emittens, dein ascendens vel erectus, nunc debilis flexuosus, nunc stricte rectus et crassior, nunc subsimplex, nunc basi ramosus, illinc vix 10 cm hinc usque 50 cm altus et supra basin usque 3 mm crassus, epidermide unicolore, medullosus, obsolete vel manifeste striatus, ab utraque parte zona angusta subimpressa ex intervallis cuiusvis foliorum paris saepe usque ad folia vicina inferiora decurrente notatus, pilis sublongis flavis acuminatis dense minutissime spinulosis vel scabridis horizontaliter patentibus, ramis sub- erectis, apice dichotomus. in dichotomis inflorescentiam gerens, ramulis 270 Reno Muschler: Labiatae siamenses novae. serialibus praesertim ad dichotomias obviis. Folia suborbiculata vel elliptica vel obovata, integra, consistentia tenui, 7—10 cm longa, 3—4 cm lata, omnia petiolata, inferiora in petiolum 10 cm longum angustata, cae- tera petiolis 1—2 cm longis, supra dense pilis longioribus flavis, rarius ad apicem leviter glochidiatis, subtus glabra, nervis subtus parum, supra magis prominentibus. Flores oblongo-spicati. Calyx sessilis, pubescens, unicoloratus, dentibus linearibus. Corolla albida, glabra, tubo exserto basi attenuato, fauce amplissima, basi inferioris lobis lateralibus oblongis reflexis, medio lato emarginato bifido, laciniis reflexis. Stamina 4, didy- nama, inferioribus brevioribus, ascendentia. Antherae per paria approxi- matae, biloculares. Stylus apice subaequaliter bifidus, lobis subulatis. Siam: Inter Wann Bao et Djieng Dao, 450 m s. m. — Hosseus, Iter siamense no. 464; 20. II. 1905. 5. Gomphostemma dentatum Muschler, spec. nov, Perennans. Caulis crassus, ad 0,75 cm altus, in sicco rigidus ob- tusangulus, medullosus, pilis stellatis brevibus ac brevissimis valde in- aequilongis et inaequicrassis densissime vestitus, setulis brevibus parcis intermixtis, simplex erectus. Folia opposita, inferiora usque ad 1,5 cm petiolata, ambitu e basi subcuneato- acuta elliptico-ovata acuta vel sub- acuminata, profunde dentata, 8—14 cm longa, 4—6 em lata, supra nitida, viridia, setulis sparsis compressa, provectiora glabiora, scabriuscula, subtus cum ramis petiolis et calycibus densissime incano- vel flavescenti-tomen- tosa, nervis supra impressis, subtus crasso prominentibus, superiora con- formia, integerrima. Verticilli in spicam terminalem congesti vel infima remoti axillares: bracteae bracteolaeque late ovatae, calyces dimidio superantia, Calyx infundibuliformis, molliter villosus, dentibus lineari- lanceolatis, fauce nuda. Corolla calyce subtriplo longior, flava extus pilis sparsis simplicibus obtecta, labia subaequalia, superiore erecto, in- tegro, fornicato, inferiore patente trifido. Antherae per paria approxi- matae, biloculares, loculis parallelis transversalibus. Stylus apice sub- aequaliter bifidus, lobis subulatis. Nuculae subcarnosae, triquetrae, glabrae. Siam: Doi Sutaep prope aequae dejectum, ca. 800 m s. m. — Hos- seus, Iter siamense no. 280; 29. XII. 02. 6. Stachys siamensis Muschler, spec. nov. Perennans. Caulis solitarius erectus, usque ad 1,5 m altus, basi 4—5,6 mm crassus, teres, longitudinaliter striatulus, fuscus, pilis longis, brunneis, omnino petrorsum appressis, superne ramosus. Folia lanceo- lato-ovata acuminata, acriter dentata, 3—5 cm longa, 1— 2 cm lata, ab- rupte in petiolum 1—1,5 em longum angustata, supra usque ad 1,2 cm longitudine, 0,4 cm latitudine sensim decrescentia, apice omnia acuta basi cuneata, supra pilis longis flavis subdense, subtus pilis albidis sim- plicibus vel rarissime glochidiatis intermixtis, obtecta. Verticillastri saepissime 8- vel 10-flori. Calyx pedicellatus, erectus, lobis acutis, mu- ticis vel spinula, irregulariter 10-nervius, dense pilis longissimis brunes- centibus pilosus, corolla triplo brevior. Corolla rubra, extus pilosius- Ernst Hackel: Gramineae novae Argentinae. I. 271 cula, tubus parum incurvus, breviter exsertus;. labium superius erectum, integrum; inferius parum longius, lobo medio rotundato, subintegro. Stamina tubo breviter exserta, filamentis breviter pilosis. Achaenia triquetra, fusca, laevia. Siam: Doi-Sutaep inter gramina ad marginem silvarum, 1580 m s. m. — Hosseus, Iter siamense no. 196; 11. XII. 1904. 7. Marrubium lamioides Muschler, spec. nov. Annuum. Caulis erectus, crassus ad 0,5—0,75 m altus, primarius valde abbreviatus, 15 cm longus, 5—10 mm crassus, dein leviter ramosus, tetragonus, pilis longis, simplicibus, apicem + glochidiatis, densissime vestitus. Folia inferiora ovata in petiolum 1 cm longum abrupte an- gustata, 3—6 cm longa, 1—2 cm lata, superiora oblonga vel oblongo- ovata 2—1,5 cm longa, 1—0,5 cm lata, omnia rugosa, margine crenulata vel crenulato-dentata, subtus pilis longis albis simplicibus dense obtecta, subtus lana, longa, albida obtecta, tuberculis nunc brevissime setiformi- productis utrinque intermixtis, floralia omnia conformia floribus triplo et ultra longioria. Verticillastri secus ramos fere a basi dispositi, omnes distantes, saepius 15—-20-flori; bracteae subnullae. Flores albi, calyx tubulosus, 10-nervius, aequalis, dentibus 10, acutis, subspinosis, sub- aequalibus, primo erectis, ad maturitationem patentibus, corolla tubo in- cluso, intus nudo, limbo bilabiato, labio superiore erecto subplano vel concavo, integro, inferiore patente trifido, lobo medio latiore saepius emarginato, Stamina 4, inferiora longiora, intra tubum corollae inclusa. Antherae biloculares, loculis divaricatis, subconfluentibus, omnes sub- conformes. Stylus apice bifidus, lobis brevibus obtusis apice stigmatiferis. Siam: Doi Sutaep. In formatione graminibus composita, ca. 1650 m s. m. — Hosseus, Iter siamense no. 206.; 14. VII. 04. Nom. vern. (in laol. ae siam.) Batad nam. LXVII. Ernst Hackel, Gramineae novae Argentinae. I. (Ex: T. Stuckert, Contribución al conocimiento de las Giamináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XI [1904 pp. 43—161.) 1. Paspalum malacophyllum Trin. var. longipilum Hackel, |. c., p. 61. Syn.: ? Panicum malacophyllum (Tr.) OK. var. cordobense OK., Rev., HE, 362 (non Paspalum cordobense Fourn., En. Pl. mex., Il, 9). Differt a typo rhachi racemorum margine pilis longis basi tuberculatis densius laxiusve obsita, spiculis majoribus, 2 mm longis dense imbricatis exacte quadrifariis. In typo rhachis plerumque glabra, spiculae 1,5 mm longae, inordinate quadrifariae, cum exteriores non imbricatae sint, sed contiguae. 272 Ernst Hackel. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 11716 (III. 1902) y no. 12671 (24. I. 1902). Municipio de Córdoba, cercanías de la ciudad no. 12746 (13. II. 1903). Alta Gracia, Dep. Rio II, y no. 12829 (25. IL. 1903). Ochoa, Dep. Punilla, Prov. de Córdoba y de-otras procedencias. 2. Paspalum quadrifarium Lam. var. elongatum (Gris.) Hackel, 1. c., p. 63. Syn.: Paspalum elongatum Gris., Pl. Lor. no. 803; Symb. no. 1952. Hieron., Pl. diaph., p. 287; Ltz. et Niederl. Exped. Rio N. no. 298. Panicum malacophyllum OK., Rev., I, 362 (excl. Paspalum mala- cophyllum Trin.) var. elongatum (Gris.) OK. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 44 k (I. 1902), Municipio de Córdoba, bordes de la acequia Ducasse. 3. Paspalum Stuckertii Hackel, 1. c., p. 63. Perenne. Culmi erecti, teretes, glaberrimi, multinodi,. basi ramosi, vaginae teretes, laxiusculae, internodia superantes, superne versus mar- gines tuberculato-pilosae ceterum glaberrimae, ligulae ovato-rotundatae, obtusae, circ. 3 mm long., tenui-acuminatae, ad 16 cm long. 7 mm lat. erectae, rigidulae, pallide virides e tuberculis remote ciliatae, hinc inde ejusmodi pilis per paginam superiorem adspersae, laeves, tenuinerves. Racemi 2, internodio circ. 2 cem longo separati, suberecti, crassi, circ. 8 em long., 5 mm lat, rhachi spiculam latitudine aequante v. subsuperante, praeter basin barbatam glaberrima. Spiculae secus nervum medium sub- tus prominentem binae, brevissime pedicellatae (pedicellis glabris) inde quadrifarieae, dense imbricatae lanceolato-ellipticae, acutae, 4 mm long., 1,8 mm lat, sordide viridulae. Gluma I. respectu rhachi postica spiculam aequans, elliptico-lanceolata, breviter acuminata, membranacea, 3-nervis, nervis lateralibus inflexuris marginum sitis, dorso pubescens, marginibus ciliis albis rigidulis patentissimis aequalibus 2 mm longis pectinatis basi tuberculatis obsita; Il. Jam aequans ei similis sed glaberrima, 3-nervis, nervis lateralibus inter medium et margines sitis; III, (fertilis) lam sub- .aequans, elliptico-lanceolata, acutiuscula, chartacea, glaberrima, tenuis- sima 5-nervis, anthesi pallide viridula; palea ei similis, 2-nervis. Stig- mata purpurea. Affine P. blepharophoro R. & Sch., quod differt a nostro racemis ple- rumque 3—4®is, rhacbi ciliata et utrinque pubescente, spiculis minoribus (2,5 mm longis), obovato-lanceolatis, gluma I. ciliis inaequalibus obsita, quarum longiores spiculam longitudine superant, breviores ea duplo minores sunt, gluma III. ciliolata, IV. lanceolata, breviter acuminata, apice barbatula. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13023 (3. IV. 1903) en la punta de la Quebrada del Salto, del arroyo de Ochoa, Dep. Punilla, Sierra Chica de Córdoba à 1000 metros de altura. ; 4. Eriochloa montevidensis Gris. forma subcolorata Hackel, l. c., p. 65. Culmus inflorescentiaque colorationem rubro-ferrugineam praebent. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13920 (22. II. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Río I, Prov. Córdoba. Gramineae novae Argentinae. I. 273 5. Panicum debile Desf. var. aequiglumae Hackel, 1. c., p. 69. Syn.: P. aequiglumae Hack. & Arech. in Arech., Gram. urug., p. 93 no. 3. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13862 (8. II. 1904) y 14045 (III. 1904) Estancia San Tedoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Córdoba. 6. Panicum insulare (Lin.) Meyer var. penicilligerum (Speg.) Hackel, E 0040.10; Syn.: Trichachne Sellowii C. Múll. in Bot. Zeit, p. 315 (1861), (non Panicum Sellowii Nees). Panicum penicilligerum (Speg.). Hack. nom. ined. in Kneucker, Allg. bot. Zeitsch. (1902). Gram. exsicc. no. 243. ` Leptocoryphium penicilligerum Speg., Pl. nov. Am. austr., Dec. 2, p. 15 (1883). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 10210 (10. XII. 1901). San Pedro, Dep. San Alberto, Prov. de Córdoba; no. 10274 (10. XI. 1901), de los alrededores de la Ciudad de Córdoba y no. 10518 (20. XI. 1901) de idéntica localidad; no. 12788 (6. II. 1903). Burruyacu, Prov. de Tucumán, y con diferentes otros nümeros de variadas procedencias de las Provincias de Córdoba y Tucumán. 7. Panicum insulare (Lin. Meyer var. sacchariflorum (Raddi) Hackel, pie Pil Syn.: Acicarpa sacchariflora Raddi, Agrost. bras. p. 31, tab. 1, fig. 4 .(1823). Panicum sacchariflorum Steud., Synop., I, p. 97 (1855). Trichachne sacchariflora Nees, Agrost. bras., 87 (1829). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 54K (Ill. 1902), á poca distancia de la ciudad de Córdoba y de otros nümeros de diversas locali- dades por ejemplo: de Alta Gracia, Dep. Río IT de la Prov. de Córdoba, Kneucker, Allg. bot. Zeitsch. (1903), Gram. exsicc. pug. 1, p. 2. 8. Panicum insulare (Lin.) Meyer var. tenerrimum (Kth.) Hackel, l. c., E : Syn.: Panicum tenerrimum Kunth, Rev. Gram., I, p. 39, no. 274, et En., I, p. 124. Arech., Gram. urug., p. 97, no. 6. Trichachne tenuis Nees. Agrost. bras., 89. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13125 (1. V. 1903), Estancia San Teodoro, Pedania Villamonte, Rio I, Prov. de Cordoba. 9. Panicum spectabile Nees var. helodes Hackel, l. c., p. 74. Planta aquatica, ex geniculis submersis radices longissimas agens, differt a typo foliis angustioribus (6 mm lat.) panicula lineari-contracta, ramis basi non setosis simplicibus, spiculis binis non imbricatis, longius pedicellatis (pedicello primario quam spieula duplo, secundario ea 4-plo breviore). Crescit etiam in viciniis urbis Montevideo, ubi el. Arechavaleta in ¿Orilla de la laguna“ legit. Forma genuina in Uruguay etiam variis locis inventa ex Africa illata esse dicitur. Var. helodes vero indigena esse vide- tur, probabiliter P. spectabile Nees forma aquatica. 274 Ernst Hackel. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13863 (8. II. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Córdoba. 10. Panicum velutinosum Nees forma violascens Stuckert, 1. c., p. 75. Paniculae colorationem violascentem praebent. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 11070a (20. Il. 1902) junto con no. 11070. Municipio de Córdoba á 5 kilómetros de la ciudad al lado de una chacra. ` 11. Setaria imberbis Roem. et Sch. forma flaviseta Hackel, 1. c., p. 77. Forma ad Set, penicillatum Presl vergens. Ulterius observanda. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13925 (22. II. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, Prov, Córdoba. 12. Setaria leiantha Hackel, |. c., p. 78. Perennis, rhizomate brevi. Culmus erectus, ad 35 cm altus, sub- compressus, glaberrimus, circ. 5-nodus, simplex. Vaginae subcompressae, laxiusculae, internodia superantes, scaberulae, ore nudo. Ligulae breves, membranaceae, longiuscule ciliatae. Laminae e rotundata basi lineares, sensim acuminatae, eirc. 20 cm long., 7 mm lat. rigidulae, scaberulae, margine scaberrimae, virides tenui-nerves. Panicula cylindrica, subae- qualis, densa cire. 10 cm long., 7 mm lat., rhachi villosula, ramis brevi- bus (0,5—1 cm longis) appressis binis, altero basi nudo, altero a basi spiculifero uterque multi spiculatus, rhachi glabra, scabra, spiculis (in quoris ramulo 10—12nis) subsessilibus dense imbricatis, singulis seta sin- gula 6—8 mm longa (spicula 3—4-plo longiore) aculeolis sursum directis deorsum scabra fultis, quaedam in quovis ramulo hebetatae. Spiculae late ovatae, valde convexae, parvae (vix 2 mm long.), glabrae pallide viridulae. Gluma J, orbiculari-ovata obtusiuscula, tenuiter membranacea, spiculam dimidiam subaequans, 1-nervis; II, spicula */, brevior, late ellip- tica, acutiuscula, apiculata, 3-nervis, nervis tenuissimis extus non promi- nulis, glaberrima; III, spiculam aequans, secundae similis nisi minus con- vexa v. planiuscula, paleam floremque fovens; IV, spiculam aequans, ovata, subadunco-apiculata, laevis, albida. Palea glumam subaequans, ei similis, plana. In multis spiculis adest gluma V., quartae simillima nisi paullo minor, etiam florem [of fovens; in talibus spiculis gluma HI vacua est. Affinis S. setosae R. & Sch., quae differt a nostra panieula sursum attenuata, ramulis interum ramulosis, spiculis 3 mm longis, gluma II, spi- cula !/; breviore 5-nervi, nervis prominentibus, IV et palea transverse rugu- losis. Inter omnes species nostra excellit gluma IV, laevi. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12863 (28. II. 1903). Muni-- cipio de Córdoba, Puesto del Paraíso á 5 kilómetros al Este de la ciudad. 13. Setaria setosa P. de Beauv. var. interrupta Stuckert, l. c., p. 80. Planta robustior, inflorescentia remote interrupta. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12747 (13. II. 1903). Alta Gracia, Dep. Río II, Prov. de Córdoba. 14. Pennisetum rigidum (Gris.) Hackel, |. c., p. 84. Syn.: Gymnothrix rigida Gris., Pl. Lor. no. 813; Symb. no. 1978; Hieron., Plant. diaph., p. 290. : Gramineae novae Argentinae. I. 275 15. Aristida Adscensionis Lin. var. « argentina Hackel, |. c., p. 88. Perennis, culmus simplex, elatior (ad 50 cm altus), folia convoluta, panicula elongata (ad 20 cm long.) lineari-oblonga, ramis longiusculis saepe subnutantibus multifloris in '/; inferiore indivisis. Glumae steriles sensim acuminatae longiuscule mucronatae, integrae, I, quam fertilis (III.) parum brevior, II, illam superans; (I, circ. 11 mm, II, 14 mm, III, 12 mm long.) Gluma III, laevis. Arista rami circ. 3 cm longi. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 10458, no. 10488, no. 11013 y no. 11446 (XII. 1901), procedentes de Mina Clavero y sus inmediaciones. Dep. San Alberto, Prov. de Córdoba. 16. Aristida Adscensionis Lin. var. 8 laevis Hackel, 1. c., p. 89. Ut praecedens, sed culmi e nodis pluriebus inferioribus ramosi, folia planiuscula, panicula linearis, pauciflora; glumae steriles obtusiusculae, mucronatae, II (circ. 11 mm long.), III, aequans, I (cire. 8 mm long.), ea brevior; gluma III, laevis; aristae rami 1,5 cm circ. longi. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 10454 (XII. 1901). Mina Clavero, Dep. San Alberto, Prov. de Córdoba cum var. praecedente. Tal vez seria mejor considerarla como subvariedad de la antecedente; mientras que las otras dos variedades se distinguen mucho más netamente. 17. Aristida Adscensionis Lin. var. y scabriflora Hackel, 1. c., p. 89. Perennis, eulmi humiliores, simplices, folia plana v. subconvoluta; panicula stricta, densa, lineari-oblonga, ramis brevibus fere a basi flori- feris, spiculae minores, glumae obtusiusculae, mucronulatae; I, circ. 4,5 mm long., II, 6 mm, III, 7—8 mm long., praesertim superne carinaque scabra; aristae rami circ. 1 cm longi. 18. Aristida Adscensionis Lin. var. 9 modesta Hackel, l. c., p. 89. Annua? Culmi humiles (7—10 cm), basi geniculati simplices, folia brevia, planiuseula; panicula oblonga, brevis (cire. 5 cm long.) densi flora; spiculae parvae; gluma I. circ. 4—5 mm, II. et IIT. 6 mm longae, steriles breviter acuminatae, fertilis scabriuscula, ejus aristae rami circ. 12 mm longi. Argentinia, Stuckert: Herb. arg. no. 11707 (XII. 1901). Mina Clavero, Dep. San Alberto, Prov. de Córdoba; y no. 13139 (28. V. 1903) de las cercanías de la ciudad de Córdoba. 19. Aristida Adscensionis Lin. var. « coerulescens (Desf.) Hack., |. c., p. 90 subv. typica Hackel, l. c., p. 90. Syn.: À. coerulescens Desf., FI. Atlant., I, 109. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13865 (11. II. 1904) y no. 13959 (27. II. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I. Prov. Córdoba y de muchos otros nümeros, fechas y procedencias (Dep. Rio II, y Punilla) de la provincia. 20. Aristida Adscensionis Lin. var. « coerulescens (Desf.) Hack. subvar. condensata Hackel, l. c., p. 91. Differt a typo, panicula condensata, ramis primariis mox supra basin, secundariis et tertiariis a basi spiculiferis. In typo ramus primarius in 1/4 inferiore nudus, secundarii mox supra basin spiculiferi. 276 Ernst Hackel. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14069 (20. III. 1904). Estan- cia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I. Prov. Córdoba, 21. Aristida cordobensis Hackel, |. c., p. 91. Perennis, cespitosa. Culmi erecti, gracilis, ad 20 cm alti, teretes, glaberrimi, 2—3 nodi, e nodis omnibus v. saltem inferioribus ramosi, su- perne breviter nudi. Vaginae teretes, arctae glaberrimae, internodia sub- aequantes, ligulae breves, ciliares, laminae lineares, sensim acutatae, planae v. in sicco subconvolutae, ad 10 cm long. 2 mm lat., glabrae, subtus laeves, supra marginibusque scaberulae, rigidulae, crassinerves. Panicula linearis, stricta, ad 20 cm longa (axillares multo breviores), laxiuseula, basi subinterrupta, rhachi scaberula, ramis brevibus (3—5 cm long.) rhaeheos internodiis plerumque longioribus, erectis, solitariis v. binis scabris, basi breviter v. ad !/, usque nudis, 4— 6 spiculatis, spiculis arcte appressis subimbricatis breviter pedicellatis. Spiculae lineares, 10—11 mm longae, viridulae v. subviolascentes. Glumae steriles. valde inaequales: I. 4 mm long., lineari-lanceolata, acutissima, 1-nervis, carina laevis; II. 10—11 mm longa anguste lineari-lanceolata, acutissima, 3- nervis, nervis lateralibus brevibus, carina scabra; gluma III. (fertilis) quam Il. fere !/, brevior (8 mm long.) angusta linearis, arcte convoluta, callo acuto breviter barbato, scaberula, viridula et nigro-maculata, apice haud torta neque articulata, sine stipite in aristam abiens. Aristae rami subaequales, 2—2,5 cm longi, scaberrimi, primo porrecti, demum basi curvata fere horizontaliter patentes. Palea brevissima. Antherae 1,2 mm longae. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12741 (13. II. 1903). Que- brada del rio de Alta Gracia, Dep. Rio II, Prov. de Córdoba y no. 13003 (28. III. 1903); Municipio de Córdoba en los altos cerca del hipódromo viejo y con otros nümeros y fechas de las barrancas del Río I, y del Dep. Rio I, Prov. de Córdoba. 22. Aristida Spegazzinii Arech. var. « genuina Hackel, |. c., p. 93. Culmus superne breviter nudus. Paniculae circ. 12—14 cm longae, rami 2—3-ni, primarii longiusculi, basi 2—3 cm nudi, apice 2—3 spicu- lati. Spiculae purpureo-violaceae, gluma I. 15—16 mm long. mucro- nata; Il, 11—12 mm long. subito mucronato-acuminata, nec bidentata; HI. 12 mm long., aristae rami 6—7 cm longi. Hasta ahora era sólo conocida de la Argentina, de la Prov. de Buenos Aires, siendo descrita originariamente del Uruguay. 23. Aristida Spegazzinii Arech. var. 8 abbreviata Hackel, |. c. p. 94. Culmus superne longe denudatus, paniculae circ. 10 cm longae, rami 2—3-ni valde abbreviati, primarius vix ad 1 cm supra basim nudus, 2- spiculatus, secundarii brevissimi, unispiculati. Spiculae stramineo-viridis v. leviter rufescenti-suffusae, gluma I 14 mm long. bidentula, mutica ll, 11 mm long., minute bidentula, inter dentes mucronulata, III, 12 mm long., aristae rami 3,5—4 cm long. Gramineae novae Argentinae. I. 277 Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12415 (31. XII. 1902). Al- turas al Oeste de Calera, Dep. Punilla, Prov. de Córdoba á 1000 m de altura sobre el nivel del mar. 24, Aristida Spegazzinii Arech. var. y pallescens Hackel, 1. c., p. 94. Culmus ad apicum usque vaginatus. Paniculae circ. 20 cm long. rami bini, primarius satis longus ramulosus 5—6-spiculatus. Spiculae pallescentes, raro aristae leviter violascentes. Gluma I. 16—18 mm long., acutissima mucronata; II. 10 mm long., bidentula, mucronata; III, 10 mm long., aristae rami 8—9 cm longi. Argentinia. Stuckert: Herb, arg. nos. 12022, 12047, 12049, 12050 (10—13. XI. 1902). Colonia Ruiz Videla, pedania Matorrales, Dep. Rio II, Prov. de Córdoba. 25. Stipa capillifolia Hackel, l. c., p. 95. „Auf Wunsch von Prof. E. Hackel drucke ich die hierzu gehörige Diagnose nicht nach, da nach neueren Beobachtungen der Autor fest- gestellt hat, dass es sich nur um eine Form von Oryzopsis napostaënsis Speg. handelt (siehe no, 29).“ — F. Fedde. 26. Stipa Ichu (R. & P.) Kth. var. gynerioides (Phil.) Hackel, 1. c., p. 98. Syn.: Stipa gynerioides Phil., Sert. mend., Il, 203, no. 235. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13660 (XI. 1903). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Cördoba y de otras proce- dencias del misme departamento. 27. Stipa neesiana Trin. & Rupr. var. virescens Hackel, ]. c., p. 100. Differt a typo: Panicula angusta, erecta, spiculis in apice paniculae per aristas contortis, glumis sterilibus virescentibus, albo-hyalino-marginatis, gluma fertili albida, concolor. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14064 (III. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Córdoba. 28. Stipa neesiana Trin. & Rupr. forma contorta Hackel, 1. c., p. 100, Differt a typo: Aristis in apice paniculae inter se contortis. Ulterius observando. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12044 (12. XI. 1902). Colonia Ruiz Videla, por Villa del Rosario, Dep. Rio II, Prov, de Córdoba. 29. Piptochaetium napostaénse (Speg.) Hackel, |. c. p. 103. Syn.: Oryzopsis napostaénsis Speg. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12033 y 12033a (12, XI. 1902). Colonia Ruiz Videla por Villa del Rosario, Dep. Rio II, Prov. de Córdoba. (Siehe auch no. 25.) 30. Piptochaetium ovatum Desv. var. chaetophorum (Gris.) Hackel, |. c. p. 104. Syn.: Piptochaetium chaetophorum Gris., Symb., p. 298 (1879). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 9626 (26. XI. 1900). Estan- cia San Teodoro, pedanía Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Cordoba, Kneucker, Allg. bot. Zeitsch. pug. no. 2 (1902), Gram. exsice. no. 202. L 278 Ernst Hackel. 31. Epicampes arundinacea (Trin.) Hackel, I. c., p. 107. Syn.: Vilfa rigens Trin., Ic. Gram., t. 250 (1836). Sporobolus rigens Desv. in Gay, Fl. Chil., V, 295. Diachyrium arundinaceum Gris., Pl. Lor. no. 708. Symb. no. 1891; Lor. € Nied. Exp. R.-N. 11286; Hieron., Sert. Pat., 377, no. 140; Plant. diaph., p. 296; Speg., Flor. Vent., p. 70, no. 318; Pl. Pat, aust., p. 582, no. 385; Prim. Chub., 627, no. 199. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 67 (13. TX. 1896). Altos Sur de Córdoba, y con otros números de diferentes Dep. de la provincia. 32. Polypogon monspeliensis (Lin.) Desf, forma argentinus Hackel, 1. c., p.108. Forma ad Polypogonem maritimum vergens. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12266 y 12286b (12. XII. 1902). Municipio de Córdoba, en los alrededores del molino Ducasse. 33. Calamagrostis rosea (Gris.) Hackel, 1. c., p. 109. Syn.: Agrostis rosea Gris., Pl. Lor. no. 775; Symb. no. 1869. Argentinia. Stuckert: Herb, arg: no. 10894 (24, XII. 1901). Cueva del arroyo de tabaquillos, Sierra de Achala, Prov, de Córdoba à 2200 m de altura. 34. Chloris distichophylla Lagasc. var. 8 argentina Hackel, 1. c., p. 113. Differt a typo, spicis brevioribus (5—6 em longis), flore sterili late obcuneato apice truncato. In planta typica spicae circ. 10 cm long., flos sterilis oblongus, apice obtusus nec truncatus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 8783 (10. III. 1901), no. 10188 (26. X. 1901) y no. 11045 (2. I. 1902) de los alrededores de la ciudad de Córdoba, como también de otras variadas procedencias de las Prov. de Córdoba y Tucumán. 35. Trichloris pluriflora Fourn. forma macra Hackel, l. c., p. 116. Differt a typo: floribus hermaphroditis non nisi duobus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12921 (28. II. 1903). Muni- cipio de Córdoba, camino á la Chacra de la Merced, Puesto de Rabot, proximamente á 6 km de la ciudad. 36. Pappophorum alopecuroideum Vahl forma coerulescens Stuckert, |. c., p, 122: ; Spiculae ad colorationem coerulescentem vergens. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 9167 (31. III. 1900). Dep. Anejos-Norte, Camino al Norte de la Calera, Prov. Córdoba. 37. Pappophorum mucronulatum Nees forma elatior Stuckert, 1. c., p. 123. Culmus erectus ad 1 m altus, setis in plerisque spiculis purpuras- centibus (ap. Nees pp.). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12682 (27. I. 1903) de las inmediaciones de Córdoba; no. 13711 (26. I. 1904) y no. 14063 (III. 1904). Estancia San Teodoro, pedanía Villamonte, Dep. Rio I, Prov. Córdoba. 38. Triodia paraguayensis (OK.) Hackel, 1. c., p. 127. Syn.: Arundinaria paraguayensis OK., Rev., III2, 341. Sieglingia paraguayensis OK. ibidem. Gramineae novae Argentinae. I. 279 Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 13008 (28. III. 1903). Muni- cipio de Córdoba, Alta-Córdoba. 39. Eragrostis pilosa (Lin.) P. de Beauv. var. delicatula (Trin.) Hackel, Lo p 10, Syn.: Eragrostis delicatula 'Trin., Mem. Ac. St. Petersb., IV, p. 73 (1836). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 11715 (III. 1902); no. 12713 (6. II. 1903); no. 12925 y no. 12938 (II. 1903) de los suburbios de Córdoba y de varios otros dep. de la provincia. 40. Melica argyrea Hackel, l. c., p. 134. Syn.: Melica papilionacea Gris., Pl. Lor. pro parte (non Lin.) quoad numerum 770 Plant. Lorentzianarum, pag. 203 (1874). Melica papilionacea Lin. var. laxiflora OK., Rev., III, 356. — Certe non M. laxiflora Cav. ? Melica papilionacea Lin., Mant, p. 31 (1767) var. hyalina Doell pro spec. Hackel nom. inedit. in Kneucker, Allg. bot. Zeitsch. (1902), Gram. exsicc. no. 261. Differt a M. papilionacea Lin. et a M. hyalina Doell. culmo humili, foliis angustissimis, complicatis, paniculae ramis patulis, spicularum pedi- cellis apice glabris, spiculis multo minoribus (5— 6 mm nec 10 mm) longis, praesertim vero flore fertili in spicula unica, additis 1—2 sterilibus brevi- bus convolutis pyriformibus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 10275 (20. XI. 1901). Muni- cipio de Córdoba, alrededores de la ciudad y con diferentes otros nümeros de varios departamentos de la Provincia de Córdoba. 41. Melica Stuckertii Hackel, 1. c., p. 135. Perennis. Culmi erecti, gracilis, cire. 40— 60 cm alti, plurinodes teretes glaberrimi, simplices. Vaginae arctae, integrae v. superne fissae, internodia superantes, elevatae-costatae glaberrimae vel sursum plus minus scabrae. Ligulae breves rotundatae, circ. 1 mm longae, sublacerae, La- minae e basi aequilata lineares, sensim acutatae, ad 15 em long., 3 mm lat., planae v. in sicco subconvolutae, erectiusculae, rigidae, glauco-virentes, undique Æ seabrae, supra crassinerves. Panieula pyramidalis, patens, laxa, cire, 20 cm long., rhachi laevi, ramis ternis valde inaequalibus tenui- filiformibus subteretibus laevibus, saepe angulo recto patentibus, primario inferiore cire. 8 cm longo ad medium usque indiviso dein ramulos secun- darios paucos 1—5 spiculatos patulos proereante, spiculis laxiuscule dispo- sitis, pedicellis quam ipsae 2—4-plo brevioribus apice curvatis ibique pubescentibus fultis. Spiculae obovatae circ. 8—10 mm. long., flore uno 9, adjectis 2 sterilibus flavescentes atque fuscescentes. Gluma I. spiculam aequans, late subrhombeo-obovata, obtusiuscula, membranacea, 9—11-nervis, nervis lateralibus ultra medium evanescentibus, intermediis apice anastomosantibus; Il. quam I. 1, brevior atque angustior, obovato- oblongo, Ie similis, sed 5-nervis; III. (fertilis) quam I. !/, brevior, lanceo- lata, acuta, integra, praeter apicem hyalinum coriaceo-chartacea, viridula nervis cire, 11 crassis extus prominulis sibi approximatis (quam inter- 280 J. H. Maiden. stitia latioribus) scaberrimis percursa, versus margines setis patentibus parce hirsuta. Palea glumam aequans, oblonga, obtusa, carinis superne scabra. Lodicula 1, denticulata; antherae 2 mm longae. Flores steriles 2 in corpus claviforme subtruncatum pedicellatum 3 mm longum scaber- rimum congesti. Affinis M. laxiflorae Cav., quae differt a nostra vaginis sursum scaber- rimis, ligulis oblongis elongatis, paniculae rhachi aculeis deorsum directis scaberrima, glumis I. et II. subaequalibus, I, elliptico-subrhombea 5-nervi, II. saepius 3-nervi, III. in !/,—!/, superiore hyalina, obtusa saepe denti- eulata, nervis 7 haud ita crassis (quam interstitia angustioribus) percursa M. exaltata PhiL, vix a M. laxiflora specie diversa, eodem modo a nostra differt. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12748 (13. II. 1903). Que- brada del arroyo de Alta-Gracia, Dep. Río Il, y no. 13765 (1. II. 1904). Estancia San Teodoro, ped. Villamonte, Dep. Rio I, de la Prov. Córdoba. 42. Bromus unioloides H. B. K. var. montanus Hackel, l. c., p. 144. Differt a typo, culmo humili (vix 20 cm alto), panieula brevi (vix 6 cm long.) stricta contracta ramis brevissimis erectis unispiculatis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 10855 (24. XII. 1901). Cueva del arroyo de los tabaquillos, Sierra de Achala, Prov. de Córdoba à 2200 m de altura. s/m. 43. Bromus unioloides H. B. K. var. brevis (Steud.) Hackel, 1. c., p. 144. Syn.: Bromus brevis Steud., Syn., I, 326. Ceratochloa brevis Steud. ibidem. Praecedente similis, vaginis foliisque patule hirsutis diversus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 12045 (12. XI. 1902). Colonia Ruiz, pedanía Matorrales, Dep. Río Il, cerca de Villa de Rosario, Prov. Cordoba. LXVIII. J. H. Maiden, Plantae novae in New South Wales indigenae. (Ex: Proc. Linn. Soc. New South Wales, XXXI (28. XI. 1906], part. IV, pp. 731—742.) 1. Boronia Deanei J. H. Maiden et E. Betche, |. c., p. 731. An erect strong-smelling shrub, about 2!/, to 3 feet high, perfectly glabrous in all its parts. Leaves simple, nearly erect, and rather crowded, semi-terete, mostly !/; to 1/, of an inch long, obtuse, smooth on the flat inner face, somewhat warty from the prominent oil-glands on the rounded back. Flowers terminal, solitary on a very short and thick, almost turb- inate peduncle, or in threes, or occasionally one or two in the axils of Plantae novae in New South Wales indigenae. 281 the next pair of leaves, the pair of bracts on the base of the peduncle entirely leaf-like. Calyx-lobes triangular, acute. Petals imbricate in bud, red, at the most thrice as long as the sepals, not much spreading in the specimens seen, so that the flower has a not fully opened appearance. Sepaline stamens slightly longer than the petaline ones; filaments quite glabrous, but the upper part of all covered with irregular acute excres- cences; anthers not apiculate. Disk thick and somewhat warty. Style short, with a small capitate stigma. Ripe fruits and seeds not seen. New South Wales: Gregarious in swamps between Clarence and Wolgan, Blue Mountains (H. Deane; October, 1906). A very good species, sharply distinguished from all described Boronias. In position it comes next to B. parviflora Sm., but the habit and the leaves are totally different. The colour of the flowers varies from white to deep pink. 2. Boronia repanda J. H. Maiden et E. Betche, l. c., p. 732. B. ledifolia J. Gay var. repanda F. v. M. Herb., these Proceedings, 1904, p. 135. We are of opinion that this plant should properly be looked upon as a distinct species, it being, we think, sufficiently and consistently distinct from B, ledifolia, its closet congener so far as our knowledge goes at present. It seems to be sufficiently described loc. cit. 3. Portulaca bicolor F. v. M. var. rosea J. H. Maiden et E. Betche, hu D bos. New South Wales: Howell (J. L. Boorman; January, 1906). A small tuberous-rooted perennial (or annual) growing on moist shallow deposits of soil on rocks amongst mosses and other dwarf plants. In habit it is entirely like the yellow-flowered P. bicolor, with the same characteristic two-coloured leaves, but the colour of the flowers in the new variety is rose-pink, and the number of petals 5 or 6, mostly 6. 4. Toechima dasyrrhache Radlkofer, l. c., p. 733. Frutex vel arbor parva; rami subteretes, sulcati, apice thyrsique suf- ferrugineo-pubescentes, cortice fusco in sulcis albide lenticelloso-punctato cellulis secretoriis seriatis resinigeris instructo; folia abrupte pinnata, juniorum petiolus rhachisque dense fulve hirsuto-tomentosus; foliola 6—8, alterna vel subopposita, minora, ovali- vel oblongo-lanceolata, obtusiuscule acuminata, basi subacuta, petiolulata, integerrima subchartacea, paucinervia, nervis utrinque 4—5 e patulo procurvis, supra glabra, subtus ad nervos pilis laxe adspersa, obscure plurifoveolata; thyrsi axillaris, foliis breviores, interdum basi ramulo aucti cincinnis sessilibus paucifloris; calyx hirsutus; discus annularis, regularis, glaber. Frutex vel arbor 8—15-pedalis. Rami thyrsigeri 3—4 mm crassi. Folia 12—18 cm longa; foliola 5—8,5 em longa, 2—2,8 cm lata, supra fuscescentia, interdum livescentia, subtus sordide viridia, laxe reticulato- venosa, punctis elevatis (stomatibus obliteratis) notata, cellulis secretoriis parvis sat raris instructa, epidermide non mucigera; petioli 2—4,5 cm, 282 J. H. Maiden. petioluli 5 mm longi. Thyrsi 6—12 cm longi; bracteae bracteolaeque parvae, subulatae, hirtellae; pedicelli 3—4 mm longi, puberuli, ad medium articulati. Calyx 1,5 mm altus, 5-lobus, lobis triangularibus. Petala 5, 2 mm longa, late obovata, extus glabra, intus puberula, 2-squamata; squamae petala ipsa aequantes, dorso superne cristato-appendiculatae, dense villosae. Stamina 8, 4 mm longa, filiformia, villosula; antherae obovoideae, basi excisae, papillosae. Germen trigono-obovoideum, 3-locu- lare, adpresse pubescens, 2 mm longum, stylo aequilongo filiformi cur- vato apice obscure lobulato; gemmulae in localis solitariae. Fructus— (non visus). In Australiae colonia New South Wales (W. Báuerlen, no. 571; Tintenbar, m. Oct. 1891, flor.; communicavit J. H. Maiden). 5. Acacia accola J. H. Maiden et E. Betche, L c., p. 734. An erect, glabrous, tall, bushy shrub about 6—8 feet high, with compressed angular young branches. Phyllodia linear, slightly curved or occasionally nearly straight, generally 3 to nearly 5 inches long, and about 1 line broad, obtuse but usually with a hooked point, 1-veined, the lateral veins concealed in the tissue; marginal glands 1 or 2, below the middle of the phyllodia or 1 above the middle, mostly very prominent, rarely absent. Inflorescence a slender raceme, about 1!/, to 2 inches long with about 9 or 10 flower-heads on slender short peduncles, each flower-head containing 10—20 flowers. Calyx (in the fully opened flower) 5-lobed, with spathulate lobes thickened at the top. Petals free, rather narrow, twice as long as the calyx, quite glabrous as well as the ovary. Pods of waxy lustre, linear, flat, slightly curved, generally about 3 to 4 inches long and !/, inch broad, but occasionally attaining nearly 6 inches in length, not or only rarely contracted between the seeds, with slightly thickened margins. Seeds longitudinally placed along the centre of the pod, the funicle thickened under the seed but not folded. New South Wales: Wallangarra (Jennings), on the Queensland border, on granite hills; in fruit, December, 1903, in flower, July, 1904 (J. H. Maiden and J, L. Boorman); Mt. Dangar, Gungal (J. L. Boor- man; September, 1904); Stanthorpe, Q. (J. L. Boorman; November, 1904). It is most nearly allied to A. neriifolia A. Cunn., from which it differs in its narrower phyllodes, less numerous flowers in the heads with quite glabrous ovarium and petals, and in its larger and different pod with a conspicuous waxy lustre. 6. Marsdenia rostrata R. Br. var, Dunnii J. H. Maiden et E. Betche, I6, p. 136, Leaves somewhat smaller and on shorter petioles than in the typical M. rostrata, sparingly pubescent on both sides, the young shoots densely pubescent with very short hairs. Umbels on shorter peduncles, more numerous and more crowded than in the type. The variety is chiefly distinguished from the type by the arrangement of the hairs in the corolla-tube. The lobes are hairy as in the type, but the tube is lined with five thiekened longitudinal ridges alternating with the lobes and Plantae novae in New South Wales indigenae. 283 densely ciliate in the upper part; or, from another point of view, the thick tube is provided with five longitudinal grooves opposite the lobes and edged with hairs in the upper part. These grooves lead down to the gynostegium and represent, no doubt, a special adaptation to insect fertilization. The tube is proportionately rather longer than in the type and the gynostegium rather more slender, but otherwise there is no difference in the flower. Fruits not seen. New South Wales: Acacia Creek, Macpherson Range (Mrs. J. L. Dunew; December, 1905). We are rather in doubt whether this form should not rather rank as a species, but the arrangement of the hairs in the corolla seems to be merely a more perfect adaptation to insect fertilization. All other species of Marsdenia described in Bentham's “Flora Australiensis” are more sharply distinguished from each other than the variety Dunnii is from the typical M. rostrata. 1. Rottboellia truncata J. H. Maiden et E. Betche, 1. c., p, 741, pl. LXIX. A glabrous annual about 9 inches high, with erect somewhat geniculate flattened stems, branched chiefly at the base. Leaves 2 to above 4 inches long, about 11/ lines broad, tapering to a point, the sheath long, rather loose, striate as the blade, and with a short ciliate ligula. Spikelets mostly in threes, rarely in pairs, the lowest group occasionally in fours, all sessile on the alternate sides of a flat and very brittle rhachis, closely appressed so as to form a false spike enclosed when young in the leaf-sheath. Length of the false spike about 3 inches or more, but the articulate rhachis is so fragile that it breaks up into articles, and a whole spike can rarely be seen in dry specimens. When the number of spikelets in the group is 4, one is sessile on the base and the others on the alternate sides of a flattened rhachis prolonged beyond the insertion of the last spikelet, so that no spikelet is terminal, the whole resembling the false spike in miniature, with single spikelets instead of groups of spikelets. The arrangement of the spikelets is the same in the triplets, and, when in pairs, one spikelet is sessile and the other on a flattened pedicel, as in typical Rottboellia. Outer glume ot the sessile spikelet broad-linear, flat, truncate, about 1 line long, of rather thin texture, pale-coloured, but striate with 4 to 6 green ribs not reaching quite to the truncate apex, giving it a callous appearance. Second glume at least 1/3 longer than the outer one, but of similar shape, the truncate apex rather narrower and somewhat jagged, the texture firmer and the green ribs fewer, Third glume nearly twice as long as the second glume, acuminate, concave on the back with raised sides, empty, but with a similarly shaped shorter palea. Fourth glume ovate, tapering to a fine point as long as the palea of the third glume, somewhat hardened, vein- less but minutely rugose, with a bisexual flower and a similar but smaller and thinner palea. The glumes of the second, third and fourth spikelets are similar, except that the third glume is mostly longer;: all spikelets have a single bisexual flower, without any sterile flowers, as far as we 284 Aven Nelson et P. B. Kennedy. could see from the material at our disposal. Styles and stamens 2. Grain not seen. Yandama, North-western New South Wales (A. W. Mullen; April, 1906). The grass differs in so many more or less important points from Rottboellia in the sense in which Bentham defined the genus, that we place it only with great hesitation in that genus. LXIX. Species novae ex „Great Basin“ (Nevada et California). ab Aven Nelson et P. B. Kennedy descriptae. (Ex: Proc. Biol. Soc. Washington, XIX [1906], pp. 155—158.) 1. Sophia paradisa A. Nelson et P. B. Kennedy, l. c., p. 155. Winter annual, 1—2 dm high, branched from the base; stems glan- dularpubescent; leaves densely and finely stellate-pubescent, silver-gray, pinnate, 1—3 cm long; leaflets divided into rounded or linear lobes; flowers light-yellow, minute, clustered at the summit of the fruiting racemes; mature capsules almost glabrous, 4mm long and 1,5 mm wide, abruptly attenuate towards the base and apex; pedicels slightly longer, glandularpubescent; seeds oblong, light-brown, less than 1 mm long, glabrous. Allied to Sophia incisa, Found abundantly on dry, light colored adobe soil in the desert flats of Paradise Valley, Humboldt County, Nevada, April 30, 1905. P. B. Kennedy. No. 1059 (type). A con- siderable proportion of the specimens seen were stunted by a white rust, Albugo. 2. Sphaerostigma orthocarpa A. Nelson et P. B. Kennedy, 1. c., p. 155. Plant 1—3 dm high, branched from the base, hirsute-pubescent throughout; stems several, rather stout, purplish below; lateral branches slender; leaves variable, from 1—15 cm long; margins unevenly undulate- dentate; apex acute or obtuse, attenuate to a sessile base; flowers termina- ting the rather long, bracted, fruiting racemes; calyx-lobes oblong-lanceo- late, 4 mm long; corolla yellowish from the bud, becoming pink and purple with age; petals suborbicular 5 mm long and 4 mm wide; capsules narrowly linear. 3—5 cm long, attenuate at base, straight or slightly eurved: seeds 1 mm, long. Allied to S. Lemmon A. Nels. Collected on the shore of Pyramid Lake, Washoe County, Nevada, May 19, 1905, No. 1015a (type) P. B. Kennedy. 3. Godetia latifolia A. Nelson et P. B. Kennedy, 1. c., p. 156. Whole plant sparsely pubescent; stems purplish, 1—3 dm high, erect, slender; leaves ovate-lanceolate, acute, entire, the largest 2,5 cm long, attenuate at the base into a petiole 8 mm long; calyx-lobes free. Species novae ex ,Great Basin“ (Nevada et California). 285 broadly linear-lanceolate, 8: mm long; corolla deep purple; petals 8 mm long and 6 mm wide, attenuate at the base; stamens and style of nearly equal length; capsule sparsely pubescent, 8—12 mm long, attenuate at the apex. Nearest to G. Tenella from which it is easily separated by the shape and texture of the leaves, Type (accession No. 55038) collected at Sierra Valley, Sierra County, California, July, 1904, Miss Helen Hamlin. 4, Oreocarya hispida A. Nelson et P. B. Kennedy, 1. c., p. 156. Caudex about 5 cm long, rather slender, apparently biennial; stems several, about 1—1,5 dm high, floriferous almost to the base; leaves ob- lanceolate-spatulate, with long petioles dilated at the base, 2,5—5 cm long including petiole; old leaves pubescent-hispid, silvery-gray; new leaves - pilose-hispid, greener; inflorescence thyrsoid-glomerate; pedicels about 3 mm long; calyx segments 4 mm long, linear-lanceolate, equaling the tube of the corolla, very densely hispid; corolla cream-colored, tube 3 mm long, obes 3 mm long, orbicular; crests at base of each lobe conspicuous; anthers almost sessile; nutlets forming an ovoid-pyramidal fruit, narrowed above, rather acute, more or less rugose or tuberculated on the back, margins angular; style elongated. Collected in Carson Valley, Ormsby County, Nevada, April 24, 1904, No. 865 (type). G. H. True. 5. Cryptanthe densiflora A. Nelson et P. B. Kennedy, L c., p. 156. Root biennial, stout; plant hispid throughout, about 2 dm high, branching profusely from the base into numerous slender stems; stems thickly clustered with flowers above and below; leaves few, oblong to linear, about 1—2 cm long; fruiting calyx closed; segments linear-lanceo- late, 2,5 mm long, hispid; corolla 2 mm long, its lobes 1 mm long, nut- lets 1 or 2, light gray, 1,5 mm long, minutely scabrous-muricate. Allied to C. muriculata but with smaller nutlets, very slender numerous branches, and profuse inflorescence. Collected at Verdi, Washoe County, Nevada, September 29, 1904, No. 952 (type) P. B. Kennedy. 6. Cryptanthe nevadensis A. Nelson et P. B. Kennedy, I. c., p. 157. Plant about 2 dm high, branched from the base; leaves few, linear- lanceolate, pilose-hispid, from 1—2 cm long, usually one at the base of each branchlet; fruiting calyx open, segments with a strong central vein, linear, 5 mm long, about twice the length of the nutlets, pilese, also beset with stiff bristles; these about 2 mm long and swollen at the base; corolla white, 2 mm long; corolla-lobes 1 mm long with minute brown veins; nutlets 4, and all alike, ovate-acuminate, 2 mm long, minu- tely-scabrous, Allied to C. geminata and. C. affinis. Type (accession No. 55039) collected in a dry gulch at Reno, Washoe County, Nevada, June 16, 1893. F, H. Hillman. 1. Cryptanthe Hillmanii A. Nelson et P. B. Kennedy, |. e., p. 157. Annual, 1—2 dm high, very slender, pilose throughout; leaves few, linear, 1—2 cm long, calyx-segments densely pilose, about 2 mm long, 286 Vermischte neue Diagnosen. - 'ovate-lanceolate; flowers mostly in terminal clusters at the ends of the stems and branchlets; corolla minute; nutlets smooth, solitary, scarcely 2 mm long. Distinet from any of the species in the section with smooth solitary nutlets, but perhaps nearest to C. glomeriflora. Collected on a rocky hill opposite Huffakers ranch, near Reno, Washoe County, Nevada, May 27, 1893, F. H. Hillman. Type (accession No. 55220) in Ry. Mt. Herb. LXX. Vermisehte neue Diagnosen. 144. Widdringtonia Schwarzii (Marloth) M. T. Masters in Journ. Linn, Soc, London, XXXVII (1905), p. 269. Callitris Schwarzii Marloth in Engler, Jahrb. vol XXXV (1905), p. 206. 145. Widdringtonia Mahoni M. T. Masters, 1. c., p. 271. Arbor 15—30-ped., ramosissima; folia subtetrasticha vel laxiuscule subspiraliter imbricata appressa squamiformes, sing. 2—3 mm long, ob- longa acuta dorso convexa glandulosa; strobili ad apices ramulorum ag- gregati, 16 mm long, expansi ad 20 mm lat.; squamae rotundatae dorso concavae tubereulatae, subapice foliaceo-mucronatae; semina oblongo- obovatae ad apicem alata, ala retusa. Rhodesia merid. orientali, Melsetter alt. 4500—7000 ped., Mahon!. Mr. Mahon notes that this species also occurs on the Chimanina range, which forms the eastern boundary between Melsetter and the Portuguese possessions. The timber, according to the same botanist, is firm and odoriferous, resembling that of W. Whytei, as do the fruits and seeds, but the foliage is distinct and markedly so in the young state, when the plants are of a dull, dark green without the bluish-green hue so remarkable in young specimens of the Milangi cedar. 146. Widdringtonia equisetiformis M. T. Masters, 1. c., p. 271. Arbor ramosissima, rami ascendentes, cortice primum rubello demum argentato obtecti, ramuli numerosissimi, dense tenuissimi, fragiles fronde viridi condensati; folia tristicha, cirea 2—3 mm long., oblonga fere ad apicem triangularem adnata plerumque eglandulosa; flores monoici; amenta mascula ad apice ramulorum sita, 3 mm long., cylindrato-oblonga; strobili feminei breviter pedunculati ad apicem ramulorum aggregati, singuli circa 12 mm long, 10—11 mm lat., subglobosi; squamae 6 an semper?, clausae, valvatae oblongae acutae, rugulosae; bractea maxima pro parte cum squama concrescens, apice in mucronem deltoideam sub- foliaceam liberam excurrens; semina haud visa. Kaffraria, Katbergen, Div. Stockenstrom, alt. 4000—5000 ped., Baur, 1164! Tokai, cult.!; in herb. Mus. Brit. adest specimen sub numero 21, a cl. Burchell collectum, huicce speciei forsan referendum. Vermischte neue Diagnosen. 281 147. Viola subsessifolia Lázaro in Boletin de la Real Sociedad Española de Historia Natural. 1906, p. 522. Planta perennis, caulibus longis erectisque, 2—4 cm longis; foliis valde distantibus, longis internodis separatis, subsessilibus, petiolo ad summum uno alterove millimetro, limbo 4—5 centimetris, amplo, cordi- formi, acuto, marginibus profunde inaequaliterque dentatis, basi angustatis ; stipulis angustis, 10—15 mm longis, integris, aut 1—2 dentibus utrinque ad basin; pedunculis foliis longioribus, arcuatis, unifloris; floribus parvis, caeruleis, sepalis basi longiter productis, longis, acutis et conniventibus; calcari brevi. Floret vere. Patria: Jarandilla (Cáceres). In reliquis affinis Violae Demetriae et in eadem sectione collocanda. [Missum a Longino Navas, S. J.] 148. Diplocyathium Heinrich Schmidt nov. gen. Euphorbiacearum in Beih. Bot, Centrbl., XXII (1906), p. 24. Die Pflanze besitzt ein engbegrenztes Verbreitungsgebiet auf der Balkanhalbinsel und wird auch hier nur auf hóheren Bergen an- getroffen. An den unverzweigten Stengeln, welche sieh zu vielen dicht gedrängt aus dem Rhizom erheben, stehen die Laubblätter in ?/; Diver- genz, und zwar oben enger beieinander als unten. In der fertilen Region am Ende der Achse geht die Spirale unvermittelt in */¿ Divergenz über. Anstatt der Blätter werden aber zunächst die zugehórigen Sprosse, also die primáren männlichen Blüten, siehtbar und gleich darauf erscheinen die entsprechenden Involukralblätter. Noch bevor alle acht Sprosse an- gelegt sind, hat der erste von ihnen bereits eine zweite männliche Blüte abgegliedert, in aufsteigender Reihenfolge geht das gleiche bei den anderen Sprossen vor sich. Species unica: D. capitulatum (Rchb.) Schmidt, 1. c. (Euphorbia capitulata Rehb.). Acht der oberen Blütter an der einachsigen Pflanze sind zu einer Hülle verschmolzen, die an den Verwachsungsstellen rótliche, runde Drüsen trágt. In den Achseln dieser Blütter stehen Gruppen von mánn- lichen Blüten, zwischen diesen befindet sich mit der Hülle genetisch ver- bunden je eine Schuppe. Die nächsten fünf, hóher an der Achse stehenden Blätter sind schuppenfórmig und nicht miteinander ver- schmolzen, sie tragen hüufig Drüsen an ihrem oberen Rande und stets männliche Blüten in ihren Achseln. Die zwei bis fünf letzten Blätter vor den Karpellen werden meistens nur mit ihren Achselsprossen an- gelegt, selten entwickeln sich diese weiter und bilden noch männliche Blüten aus. Die Achse erster Ordnung wird abgeschlossen durch eine weibliche Blüte, die aus einem dreifächerigen Fruchtknoten besteht. Ein Keleh fehlt, ebenso wie bei den münnlichen Blüten. Die Frucht, eine dreifácherige Kapsel, ist mit grossen, hohlen, blasenfórmigen Warzen besetzt. Der ganze Blütenstand wird von den obersten Laub- blättern eingehüllt, welche in ihren Achseln Dichasien von einfach gebauten Cyathien anlegen, die niemals zur vollen Ausbildung kommen, 288 Vermischte neue Diagnosen. 149. Carex flava L. var. vulgaris forma brevirostris P. Junge in Schrift. Naturw. Ver. Schleswig-Holstein, XIII (1906), p. 288. Stengel scharfkantig, bis 0,45 m hoch; Blätter breit, etwas graugrün; Tragblätter breit, viel länger als der Blütenstand. Weibliche Ährchen bis fünf, ziemlich genähert (nicht gedrängt) oder das unterste abgerückt, kurz gestielt. Schläuche allmählich in den Schnabel verschmälert; Schnabel sehr wenig zurückgebogen, stets viel kürzer als der Schlauch, meist etwa halb so lang wie dieser. Schleswig: Angeln, Husbyries, in einem Waldsumpfe (Hansen). Hansen bemerkt auf der Etikette: „Ist dies nicht eine auffallende Form der C. flava?“ 150. Mamillaria Knippeliana Quehl in Monatsschr. Kakteenkd., XVII (1907), p. 59. Körper entweder einfach und später sprossend oder dichotomisch geteilt, frisch laubgrün, oben gerundet, am Scheitel schwach eingesenkt, letzterer mit spärlicher weisser Wolle geschlossen und von weissen, blut- rot bespitzten Stacheln überragt; bei 7—8 cm Höhe etwa 6 cm Durch- messer. Warzen nach den 13er und 21er Berührungszeilen geordnet, in der Jugend pyramidal, vorn abgestumpft, vierseitig, 8 mm lang und 5 mm im Durchmesser an der Basis; später werden die Warzen durch gegenseitigen Druck seitlich breiter. Areolen kreisrund, 2 mm im Dureh- messer, mit weissem Wollfilz, sehr bald verkahlend. Stacheln zunächst 6, der unterste oder auch der oberste am längsten, bis 3 cm lang; alle Stacheln spreizen und sind pfriemlich, von weisser Farbe mit blutroter oder brauner Spitze. Später treten hin und wieder bis 6 kleine, schwächere Stacheln von gleicher Farbe hinzu. Mittelstacheln sind nicht vorhanden. Axillen mit weisser Wolle und weissen, gewundenen Borsten besetzt. Blüten und Früchte sind bisher nicht bekannt. Auch das Verbreitungs- gebiet hat sich bisher nicht ermitteln lassen. Die Art gehört zur: IV. Untergattung Eumamillaria, Il. Sektion Galactochylus K. Schum., da die angestochenen Warzen nicht milchen, der weisse Milchsaft vielmehr erst dann hervortritt, wenn der Körper stärker verletzt (durch- schnitten) wird, ferner, da die Axillen mit Wolle und Borsten versehen sind, in die XV. Reihe Polyedrae Pfeiff. unter 2: Warzen nicht viel- kantig (sondern regelmässig vierkantig), zwischen 96 M. Karwins- kiana Mart. und 97 M. mutabilis Scheidw., da die Warzen dick sind und der Körper bald dichotomisch geteilt ist, bald einfach und sprossend. Die Art ist von Herrn Carl Knippel in Klein-Quenstedt eingeführt worden, so dass ich sie nach ihm benannt habe. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pig. 55 Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen. . . .. Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Sehweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hälinissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pig | Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Näbrpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buehformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien- Hilf sbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller zallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pfg. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Móbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. »+-- ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... * Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr.-Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 71/72 Band IV. No. 19/20 ' 20. Oktober 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veróffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., fúr das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk. bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 31 COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vôllig druckreif und môglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wiinschte Satzánderungen, Hinzufigungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separate kostenfrei geliefert. Anzelgen: Bulletin de (Herbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par l’Herbier Boissier a Chambézy, Suisse. lére série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année, 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année. „Mémoires“ suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Alle Manuskriptsendungen sind an | | Weimarsche Strasse 31 | zu richten Da Nummer 27—28 (II, No. 1—2) sowie auch 29—32 (UU, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. Repertorium novarum .specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 71/72 < . [V. Band 20. Oktober 1907 LXXI. Rhododendron siamensis Diels, nov. spec. (Originaldiagnose.) Arbor, rami ultimi cortice pallido obteeti. Foliorum petiolus 1—1,5 em longus, lamina subrigida tenuiter coriacea glabra oblonga utrinque. acute angustata apice recurvato-acuminata, 7—10 cm longa, 2,5—3,5 cm lata, costa subtus prominens, nervi laterales primarii utrinque circ, 10—12 adscendentes cum secundariis nervulisque utrinque prominuli; perulae cire. 7 mm longae, e squamis brunneis minute ciliatis compositae; flores ad apicem ramulorum abbreviatorum perulatorum 1--3 mm: terminales pedunculati; peduneuli glabri; calyx parvus quinque-dentatus, dentes triangulares glabri; eorollae albae tubus 1,3—1,5 em longus, lamina an- guste elliptica ca. 2—2,5 em longa, 1—1,2 cm lata; staminum filamenta parte infera dense pilosa, superne glabra; ovarium glabrum, stilus circ. 2 cm longus glaber. Siam: Doi Sutep, im Urwald, cire. 1500 m ú. M., blühend im Márz (Hosseus no, 507). Species pulchra affinitate Rh. pittosporifolium Hemsl. aliquantum accedens, quod autem inflorescentis magis multifloris atque filamentis glabris praeter minora distinguitur. LXXII. Prunus Hosseusii Diels, nov. spec., aus Siam. Originaldiagnose.) Arbor (ex cl, collectore) 15 m alta. Rami ultimi cortice nigrescente atque albido-cinerascente obtecti obsolete subangulati. (Folia nonnisi admodum juvenilia visa); stipulae subulato-lineares glanduloso-ciliatae; petiolus sub lamina glandulis duobus conspicuis praeditus; lamina serrata acuminata novella purpurascens, (adulta non visa). Flores praecoces, Inflorescentiae ramulos abbreviatos dense bracteis subcoriaceis fusco- purpurascentibus intus pilosis extus glabris praeditos terminantes, pauci- florae, saepe triflorae. Pedunculi basi bracteolis minutis obsiti 1—1,5 cm longi. Calyx tubuloso-campanulatus, 7—9 mm longus, in limbum sub- . Repertorium novarum specierum. 19 290 C. C. Hosseus. ampliatum lobis late-triangularibus obtusiuseulis effectum expansus. Petala late obovato-elliptica vel suborbicularia, rosea, 10 mm longa, circ. 8—9 mm lata. Stamina circ. 8 mm longa. Ovarium glabrum. Stylus parce adpresse pilosulus, 14 mm longus, stigma bilobum. Siam: Doi Sutep, auf der Südseite des Nordrückens unter dem Nord- gipfel, im Urwald, bei 1650 m ü. M., nur in dieser Hóhenlage, vereinzelt, blühend am 1. Januar 1905 (Hosseus no. 260). Species pulchra P. Puddum Wall. indieam maxime accedit quae vero inflorescentiis magis approximatis, calyce angustiore, eius lobis angustiori- bus et petalis angustioribus distinguitur. LXXIIL Leguminosae novae siamenses. Auctore C, C. Hosseus. (Originaldiagnosen.) 1. Bauhinia Harmsiana Hoss., nov, spec. Scandens, ramulis novellis deficientibus; cirrhis simplicibus, circina- tis, oppositifoliis, plano-compressis facie interiore velutinis; foliis breviter petiolatis (petiolis 1 em longo), ambitu fere orbicularibus vel transverse elliptico-orbicularibus, basi late cordatis vel subcordatis, apice leviter tantum (fere usque ad */¿—*/¿ longitudinis) bilobis (lobis latiusculis apice rotundatis vel obtusis), subcoriaceis vel chartaceis, glabris,- 9-nerviis (rarius 7-nerviis) 5 cm longis, 6 cm latis, sinu apicali circ. 1 cm alto, inflorescentiis novellis tomentellis demum glabris vel subglabris; racemis elongatis (5—15 em longis), multifloris (floribus cire. 30—150), fere a basi floribundis; bracteis minutis setaceis; pedicellis 1—2 mm longis, setaceis; alabastris brevissima apiculatis; calyce subsericeo-velutino 2—3 mm longo, tubo eupuliformi, limbo 2-lobo, lobis demum reflexis; petalis 5, 2 mm longis, unguicülatis pilosulis, tenuibus, luteis; stamini- bus 3, duplo longioribus, violaceis; ovario breviter stipitato, basi et mar- gine cum stipita piloso, stylo brevi-filiformi, glabro vel subglabro, stig- mate capitellato, Typus in herb, Hoss. Siam. Háufig an den Ufern des Má Ping, in den Stromschnellen, um 300 m ü. d. M., an Bambusstauden sich emporrankend, Blátter mit beweglichem Polster. Blütezeit Oktober— Dezember. (Hosseus no. 172a. — Blühend Nov. 1904). Bauhinia Harmsiana Hoss. — zur Sektion Phanera gehörig — steht Bauhinia Championii Benth., die aus Ostasien, Hongkong bekannt ist, sehr nahe; doch unterscheidet sie sich von dieser, durch ihre kurz ge- stielten Einzelblüten, ihre herzförmigen Blätter, sowie ihre Nervatur (9 gegen 5—7 bei B. Championii). Ausserdem sind bei Bauhinia Harm- siana Hoss, immer 3—5 Trauben zu einer Rispe vereinigt. E. neue Gesneracee (Didymocarpus aureoglandulosa) ©. B. Clarke, a. Siam. 291 2. Indigofera siamensis Hoss., nov. spec. Annua, Y, m elata; caulibus glabris, ramosis, glabris, pulvino folii piloso; foliolis lineraribus; lanceolatis. (1—1,5 cm longis, 1 mm latis), viridibus glabris; inflorescentiis longissimis (10 cm), glabris, supra conferti floris; floribus, brevi-pedicellatis, minutis; bracteis minutis calyce piloso, laciniis linearibus; petalis 0,5 em longis, carneis; ovario sessili, stigmate penicillato; legumine 2 cm longo, 1—1!/, cm lato, glabro, 8-spermo. Siam. Nicht häufig in dem Savannenwald von Wang Djao am Má Ping, um 100 m ü. M. (Hosseus no. 120. — Blühend: 14. Okt. 1904). Indigofera siamensis Hoss. ist nah verwandt mit Indigofera enneaphylla L.; doch hat diese bedeutend kürzere Trauben, kurze wenig samige Hülsen und silberbehaarte Blätter. 3. Rhynchosia longipetiolata Hoss., nov. spec. Caulibus erectis, ramosis, pubescentibus, longis; foliis longipetiolatis (petiolo 7—8 cm longo, piloso, pilis aureis multo longioribus quam canis), trifoliatis, foliolis brevissime petiolulatis, 4—6 cm longis, 2!/,—3 cm latis oblongo-ovatis vel elliptico-ovatis, basi leviter subemarginulatis> apice acutis vel leviter acuminatis, utrinque pubescentibus; racemis axillaribus, brevibus, circ. 2—10 floris, pubescentibus rhachi cire. 2—5 cm longa; pedicellis 3 mm longis, pilosis; alabastris hirsuto-dense pubes- centibus; calyce fusco ultra medium partito laciniis 6 mm longis; petalis 6—8 mm longis, luteis; ovario brevissime stipitato 2-ovulato. Siam. Strauch, auf dem Kau Phra Dang, sowohl auf dem Hügel- rücken wie auf der Südseite háufig, um 320 m ü. M. (Hosseus no. 150. — Blühend: 10. Okt. 1904). Laotischer Name: Ga Sàm Big. Rhynchosia longipetiolata Hoss., zur Sektion HI, Piychocentrum gehörig, ist mit der von Indien bekannten Rhynchosia cana De. verwandt; doch ist ` die ganze Blüte um die Hälfte kleiner als diejenige von Rhynchosia cana De. Ausserdem besitzt der Stiel eine Lünge von 7—8 cm, somit fast 3 mal solang als die Blätter, die wiederum alle gleich gross sind im Gegensatz zu Rhynchosia cana Dc. mit kleineren seitlichen Bláttern. LXXIV. Eine neue Gesneracee (Didymocarpus : aureo- glandulosa) C. B. Clarke, aus Siam. Von €. €. Hosseus. (Originaldiagnose.) Unter den 4 von mir in Siam gesammelten Gesneraceen befinden sich 2 neue Arten. Die eine, Aeschynanthus macrocalyx Hoss., nov. spec., ist in No. 40 des Kgl. Bot. Notizblattes zu Dahlem beschrieben; die andere Didymocarpus aureo-glandulosa C. B. Clarke, nov. spec., wurde noch kurz 19* 292 Dr, E. Rosenstock. . vor seinem Tode liebenswürdigerweise von C. B. Clarke bestimmt. Im folgenden sei seine Originaldiagnose wórtlich wiedergegeben. Didymocarpus aureo-glandulosa C. B. Clarke, nov. spec. Caule perbrevi, foliis elliptico-oblongis in facie superiore argenteo- sericeis, in facie inferiore aureo-glandulosis; pedunculi 7 em longi cap- sulis 7 Jaxe paniculatis linearibus reetus compressis 3 cm longis, Eu-Didymocarpi species, ad Didym. aurantiacum affinis. Siam, alt. 1650 m. — Hosseus no. 220. Gefunden: im Urwald des Doi Sutüp in der Djieng Mai-Ebene der Lao-Provinz, auf der Südseite unter dem Gipfel; sehr vereinzelt; am 23. Dez. 1904 mit Frucht. LXXV. Filices novae. ll. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) 6. Lindsaya Christii Rosenst., nov. spec. Eulindsaya; rhizomate breviter repente, ramoso, squamulis brevibus, piliformibus, brunneis, nitidis dense obtecto; stipitibus 20—25 cm longis, cum axibus atropurpureis vel ebeneis, tenuibus, supra profunde sulcatis; laminis usque ad 25 em longis, 18 em latis, rhombeo-ovalibus, apice pinniformi lineari-lanceolato, glaberrimis, bipinnatis; pinnis. in utroque latere c. 6, alternis, suberecto-patentibus, inferioribus ipsarum latitudine inter se remotis, superioribus magis confertis, basalibus et summis vix abbreviatis, medialibus maximis c. 10 cm longis, 16 mm latis, lineari- lanceolatis, acuminatis; pinnulis subcoriaceis, (glauco-) viridibus, c. 15- jugis, subcontiguis, breviter petiolatis, horizontaliter patentibus, rhomboideo- rotundatis, latere interiore costae parallelo, posteriore subrecto, anteriore et exteriore reeurvato, obtuso, ad 9 mm longis, 5 mm latis, inferioribus lateris anterioris diminutis, cuneato-rotundatis, superioribus sensim de- crescentibus, inaequaliter oblongis, summis in apicem brevem, acuminatum confluentibus; venis repetito-dichotomis, in segmentis majoribus in ra- mulos demum 10—11 divisis; soris et indusiis linearibus, marginem linea continua vel semel interrupta cingentibus; indusiis anguste lineari- bus, leviter crenulatis, a margine paullo remotis. ; Hab. Brasilia australis, Est. S. Paulo; Serra do Mar, 600 m (Wacket 1906). Diese zur Lancea-Gruppe gehgrige Art besitzt auffallend dunkle, fast vóllig schwarze Achsen. Abe cons von dieser Färbung unterscheidet sie sich von L. Lancea Bedd. durch kleinere, mehr rundliche Segmente, II. O, mit nur wenig verästelten Nerven, von L. guianensis Dry., der sie in letztgenannter Beziehung nahe steht, durch tief gefurchte Stiele und Filices novae, IL 293 Rhachis, sowie durch etwas gróssere und weniger zahlreiche Segmente und durch weniger harte Textur. 7. Dryopteris Goedenii Rosenst., nov. spec. Lastrea ex affinitate D, patentis Sw.; rhizomate erecto, lignoso, circiter 8 mm crasso, cum petiolis apicem circumdantibus 2 cm vel ultra diametiente, radices numerosissimas, ferrugineo-tomentosas, dense fasci- culatas, flexuosas deorsum emittente, cum basibus stipitum paleis ferru- gineo-fuscis, anguste lanceolatis, longe acuminatis, margine dorsoque pilosis dense obtecto; stipitibus fasciculatis, strictis, mediocribus, usque ad 40 cm longis, vulgo minoribus, cum rhachibus antice profunde sul- catis, fulvidis, undique molliter hispido-pilosis; laminis subaequalibus vel brevioribus, usque ad 15 cm medio latis, elongato-oblongo-lanceolatis, breviter acuminatis, chartaceo-herbaceis, obscure viridibus, pagina utra- que ubique pilis brevibus, aureo-glandulosis instructis, ad costas, costulas, nervos et prope marginem pilis albidis strictis, rarissime hamulatis dense obsitis, pinnato-pinnatifidis; pinnis numerosis, summis breviter adnatis inferioribusque subpetiolatis exceptis sessilibus, suboppositis vel alternis, e basi vix dilatata lineari-lanceolatis, breviter acuminatis; medialibus maximis usque ad 7 cm longis, vix ultra 1 em latis, ipsarum fere lati- tudine distantibus; inferioribus magis remotis ceteris vix minoribus (in- fimis c. 4—5 cm longis); superioribus sensim decrescentibus, denique cito diminutis et in apicem anguste acuminatum, pinnatifidum, demum serra- tum transeuntibus; summis margine serratis exceptis usque ad ?/, lateris latitudinem vel profundius pinnatifidis; laciniis approximatis, sinubus acutis distinctis, suberecto-patentibus, oblongis, subfaleatis, apice obliquo acutiusculo, basalibus ceteris paullulo longioribus, pinnarum infimarum antieis saepius elongatis, leviter recurvatis, margine superiore crenatis, posticis diminutis; venis lateralibus utrinque circiter 7-nis, simplicibus, infimis. versus sinus conjunctis; soris medialibus vel supramedialibus, brunneis, magnis, totam plerumque faciem obtegentibus; indusio sub- coriaceo, rubro-fusco, pilis longis, setosis, subhamatis, siccis brevioribus- que aureo-glandulosis instructo; sporis reniformibus, flavidis, late et distincte episporiatis cristisque paucis atropurpureis, tenuibus, flexuosis subreticulatim ornatis. Hab. Brasilia austr., Est. S. Catharina, Munic. Blumenau (G. Goeden, 1905). : Im Aufbau der Spreite und in deren Segmentierung gleicht diese Art den mittelgrossen Formen der patens-parasitica-Gruppe. Sie unter- scheidet sich von diesen hauptsächlich durch vóllig aufrechtes, oben mit dichtem Spreuschuppenschopf besetztes Rhizom, das mit seiner reichen Bewurzelung durchaus dem der D, opposita Urban var. rivulorum (Raddi) gleicht; ferner durch verhältnismässig längeren Blattstiel, dichte Drüsen- bekleidung aller Blatteile, insbesondere auch der Blattoberseite, und breiten episporialen Flügelrand der Sporen. Auch ist die Zeichnung der ‚Oberfläche der Sporen durch längere, purpurfarbige, scharfe Linien, die zum grösseren Teil netzartig miteinander verbunden sind, eine andere 294 Dr. E. Rosenstock, als bei D. patens, deren Sporen kiirzere, unreglmässige, gelbe Linien oder Flecken zeigen, und eine andere als bei D. parasitica, deren Sporen sehr feinstachelig punktiert erscheinen. 8. Diplazium Burchardi Rosenst., nov. spec. Eudiplazium; (rhizomate ignoto); stipitibus tenuibus, 15 cm vel ultra Jongis, antice profunde sulcatis, in sulco tomentosis, ceterum glaber- rimis, rhachibus circumcirca, costis costulisque subtus breviter hir- sutulis; laminis deltoideo-lanceolatis, longe acuminatis, ad 27 cm longis, 16 cm basi latis, in sicco nigrescentibus, chartaceo-herbaceis, axibus ex- ceptis in utraque facie glaberrimis, pinnatis; pinnis usque ad 20-jugis, subcontiguis, horizontaliter patentibus, falcatis, basalibus maximis usque ad 8 em longis, 2!/, cm latis, breviter petiolatis, rectis, elongato-ovalibus, breviter acuminatis, usque fere ad costam pinnatifidis: segmentis linearibus, acutiusculis, suberectis, paullo falcatis, basalibus et proximis valde abbreviatis, medialibus maximis c. 12 mm longis, 4 mm latis, superioribus cito diminutis in apicem brevissimum, denticulatum tran- seuntibus; pinnis jugi secundi in foliis adultioribus pinnis basalibus, n junioribus medialibus similibus; pinnis medialibus brevissime petio- latis, subfalcatis, e basi subaequali, recte truncata, superiore auriculata lineari-lanceolatis, breviter acuminatis, paullo ultra medium pinnatifidis; segmentis lineari-lanceolatis, apice proclinato faleatis, basalibus ante- rioribus elongatis, .posterioribus paullo diminutis vel ceteris subaequalibus ; medialibus e. 5 mm longis, 3 mm basi latis; superioribus sensim dimi- nutis, in apieem latiuseulum, crenatum, denique brevem subintegrum acutum desinentibus; pinnis superioribus sessilibus, margine oblique serratis, ceterum medialibus conformibus, paullatim in lobulos apicis elon- gati diminutis; costulis segmentorum pinnatis, venis simplicibus, in basi laminae usque ad 8-jugis, in parte media usque ad 5-jugis, sub angulo 35? e costula egredientibus, omnibus plerumque soriferis; soris strietis, parallelis, venulas per totam longitudinem occupantibus; indusiis firmis, breviter fimbriatis, dorso juventute pilosis. Hab. Sumatra, Lalah Indragiri, inter Tjinaco et Pukan Herun in silvis (W. Burchard, 1906). ; Diese Art kommt dem D. speciosum Bl. (Christ, Ann. Buitenz., XII, p. 217; non Hk. Bk. syn. p. 235, nec Bedd., Ferns. B. J., t. 290) am nächsten, ist jedoch durch folgende Merkmale zu unterscheiden. Die ganze Pflanze ist bedeutend kleiner. Die Lamina besitzt scharf aus- geprägt pyramidale Form. Die Fiedern sind mit Ausnahme derer des untersten oder auch noch derer des nächsten Paares falcat, aus oberseits geöhrten Grund lanzettlich und nicht in eine lange Spitze verschmälert, die der beiden basalen Paare sind auffallend breiter als die übrigen, viel tiefer (fast kammförmig) eingeschnitten und wegen ihres verschmälerten Grundes oval-länglich. Die Segmente 2. Ordnung sind nach vorn ge- neigt, nicht fast horizontal abstehend, in eine schiefe, nach vorn ge- krümmte Spitze endend und seicht kerbzähnig. Die Spindel ist behaart, nicht spreuschuppig. Die langen sori dehnen sich von der Mittelrippe der Segmente bis zum Rand hin aus. Filices novae. II. 295 - 9. Elaphoglossum subarborescens Rosenst., nov. spec. Elaphoglossum, rhizomate repente lignoso, ramos perpendiculares ad 40 cm longos, 7 —10 mm — stipitum basibus, rhizoma obtegentibus exclusis — crassos, gemmis adventiciis squamosis hinc inde instructos sursum emittente; paleis rhizomatis ferrugineis, lineari-lanceolatis, ad 1!/, em longis, 2 mm latis, subintegerrimis; stipitibus subfasciculatis, rigidis, frondis utriusque 10—20 em longis, stramineis, deciduo-squamosis; lamina sterili usque ad 40 em vel ultra longa, 5—6 em supra medium lata, oblongo-lanceolata, e parte tertia superiore sursum citius, deorsum sensim angustata, ad stipitem longe decurrente, subcoriacea, supra viridi, glabra, infra glaucescente squamulisque minutis nigrescentibus sparse vestita; nervo mediano stramineo, dorso valde prominente; nervis lateralibus tenuibus subimmersis, subhorizontaliter patentibus, 1—2-ies furcatis, parallelis, vix 1 mm extrorsum distantibus, ante mar- ginem anguste cartilagineum desinentibus, apicibus nisi dichotomia in- choata haud incrassatis; lamina fertili ad 25 cm longa, 1';,—2 cm lata, utroversus valde angustata; sporis oblongis, flavidis, angustissime episporiatis eristatimque aculeolatis. Hab. Brasilia australis, Est. S. Paulo, Serra do Mar (Wacket, 1901). Von E. latifolium (Sw.) dureh langes, schmales steriles und bedeutend sehmáüleres und auch i. A. kürzeres fertiles Blatt, von ihm und allen übrigen Arten dieses Formenkreises durch die Beschaffenheit des Rhi- zoms verschieden, das überaus lange, senkrecht emporgerichtete und allseitig beblütterte Triebe entwickelt, die mit den Resten der Blattstiele sowie hier. und da mit unentwiekelt bleibenden Adventivknospen be- setzt sind. 10. Elaphoglossum paulistanum Rosenst., nov. spec. Elaphoglossum; rhizomate breviter repente, pennae anserinae cras- sitie, squamis brunneis lanceolatis, margine integerrimis vel hine inde breviter ciliatis, acuminatis dense obtecto, interstitiis 1—2-centimetralibus folia solitaria vel bina approximata emittente; stipitibus phyllopodiis 1!/, em longis, atratis, apice incrassatis insidentibus, ad 17 cm longis, tenuibus, stramineis, nudis vel parcissime squamulosis, squamulis iis rhizomatis minoribus et paullo uberius ciliatis; laminis sterilibus oblongo-lanceolatis, in stipitem breviter angustatis, in apicem longe acu- minatum, rectum vel subfaleatum (in speciminibus plerumque furcatum) desinentibus, usque ad 25 cm longis, 2—2!/, em latis, chartaceis, griseo- viridibus, utrinque nudis vel subtus pilis stellatis lente vix conspicuis parcissime adspersis; nervo mediano ex utraque facie prominente, supra sulcato, subtus teretiusculo, nervis lateralibus vix prominulis, luce permissa plane conspicuis, plerisque fureatis, paucis simplicibus, subhorizontaliter patentibus, !?/, mm prope marginem distantibus, apici- bus vix incrassatis ante marginem pellucido-cartilagineum desinentibus; foliis fertilibus quoad stipitem ac laminam quam sterilia dimidio 296 Dr. Karl Domin. minoribus; laminis e basi subovata lanceolatis, brevius acuminatis, sporis flavidis, dentato-cristatis. Hab. Brasilia australis, S. Paulo, Campo Grande 800 m, ad ar- borum truncos (Wacket, 1906). Von E. Hoffmanm (Mett.) und E. Wettsteimi Christ durch längere Blattstiele, lángere, schmälere und diinnere Blattspreite, sowie durch fast völlige Kahlheit beider Blattflächen verschieden. LXXVI. Zwei neue Azore//a-Arten aus Südamerika. Von Dr. Karl Domin. (Originaldiagnosen.) 1. Azorella ecuadorensis Dom., nov. spec. Caespitosa, ramis abbreviatis reliquiis foliorum dense obtectis folia rosulatim patentia numerosa gerentibus caespitesque subdensos vel minus densos (nec compactos) humiles efformantibus, foliis distincte petiolatis, petiolis limbo aequilongis usque eo subduplo longioribus sed raro longi- tudinem 1 cm superantibus tenuibus supraque canaliculatis plus minusve ` subadpresse setoso-ciliatis basi sensim in vaginam iis breviorem amplec- tentem sed haud cylindrice connatam marginibus plus minusve setosam raro fere glabram demum saepe suberoso-subtumidam abeuntibus, limbo utrinque sparse longe setoso raro fere glabro parvo rotundato c. 4—7 cm longo sed interdum diametro transversali latiori in margines petiolt cana- lieulati abrupte contracto vel interdum leviter subeuneatim subito abeunti basi integro caeterum 5—7 lobo, lobis circiter ad laminae partem tertiam porrigentibus obovato-oblongis obtusissimis lateralibus gradatim (sed haud multo) subminoribus, umbellis distincte peduneulatis haud inter folia occultis, pedunculis setoso-pilosis nunc abbreviatis (sed conspicuis) nunc usque 2!/, cm longis foliaque superantibus multifloris, involucri polyphylli foliolis lineari-oblongis acutis vel’ subobtusiusculis (nec acuminatis) lateraliter sparse setosis pedicellis aequilongis vel iis paulo longioribus, pedicellis e. 3—4 mm longis arcte sub ovario articulatis glabris, floribus parvis, ealycis dentibus majoribus triangularibus acuminatis fere tertiam partem petalorum aequantibus persistentibus, petalis albis, fructu (haud perfecte maturo) ab eo Azorellae bilobae et aretioidis vix diverso, meri- carpiis a dorso compressis dorso leviter convexiuseulis quinquejugis, jugis filiformibus conspicuis, 3 in facie dorsali dissitis. Habitat in Andibus Ecuadorensibus altitudine plus 4100 m, leg. R. Spruce (in Herb. Kewensi). Species pulchra, ad Azorellam bilobam Wedd. et aretioidem Willd. proxime accedens, sed ab utraque jam foliorum forma facile dignoscenda. Praeterea ab Az, biloba involucri foliolis pedicellis aequilongis, ab Az. aretioidei umbellis multifloris longius pedunculatis discrepat. Zwei neue Azorella-Arten aus Südamerika. 297 2. Azorella prismatoclada Dom., nov. spec. Pulvinibus humilioribus depressis sed valde extensis densissimis solum tegens habituque Az. mandreporicae simillima sed eae vulgo haud affinis et ob foliorum formam ad Az. monanthos proxime accedens; excellit caulibus compacte coalitis caespitibusque pulvinato-confertissimis facie suprema planis, ramis verticalibus plurigono (saepe 6 —) prismaticis duris foliis diminutis squamiformibus confertissimis arcte imbricatis et arcte adpressis brunneis tectis lateribusque planis apice folia viridia dense rosulato-imbricata erecta (nec patentia vel recurva) gerentibus, folis hisce supremis minimis, vaginis tenuibus submembranaceis haud amplectentibus subplanis, laminis brevibus ovato-triangularibus c. ?/,- 1 mm longis et basi paulo angustioribus semper integerrimis a vaginis haud separatis et uti. vaginis utrinque glaberrimis crassiusculis dorso con- vexiusculis lateribus perangustis subinflexis, facie ventrali concaviusculis- et in apicem carnosum biconvexiusculum brevem acutum contractis. Habitat in Bolivia, in deserto Caranja, provincia Oruro, leg. Joseph Andrews 1826 (H. Kewense). Ob zwar diese Pflanze nur im sterilen Zustande vorliegt, so kann doch kein Zweifel bestehen, dass es sich hier um eine gute Art handelt. Habituell ist sie der Az. mandreporica täuschend áhnlich, aber wenn wir uns ihre kleinen Blüttchen genauer ansehen, so sehen wir, dass die- selben stets ungeteilt und beiderseits ganz .kahl sind, wodurch sich unsere Pflanze in die Nähe der Az. monanthos (— Az. apoda) und der Az. diapensioides stellt, wiewohl es möglich ist, dass sie nach ihrer bisher unbekannten Fruchtform doch die engsten Beziehungen zu der Az. man- dreporica aufweist. Die Az. diapensioides weicht auf den ersten Blick durch die schmäleren und verhältnismässig viel lüngeren stumpfen Blütter ab, und auch die Polsterbildung ist bei dieser Art nicht dieselbe. Hingegen kommt die Az. monanthos, besonders in der Form, die von Philippi als 42. bryoides beschrieben wurde und die von dem Typus der Az. monanthos durch kleinere Blätter abweicht, unserer Art ziemlich nahe, aber meines Erachtens sind auch die Differenzen zwischen beiden diesen Formen so weitgehend, dass es unmóglich ist sie zu vereinigen, selbst mit Rücksicht auf die grosse Variabilität der vegetativen Merk- male auf verschiedenen Stellen eines und desselben Polsters. Die Polsterbildung bei der Az, prismatoclada ist aber wesentlieh anders als bei der Az. monanthos: bei jener Art bestehen die hart kompakten, zu- sammengedrückten Polster aus vertikalen gleichmässig prismatischen, meist sechskantigen Stengeln, die mit ganz kleinen Blättchen, die mehr einfachen Schuppen ähneln, deren obere braune Teil der Spreite und der untere blasse und meist häutige Teil der Scheide entspricht, dicht be- setzt sind. Diese Blättehen sind so fest angedrückt, dass die Seiten- flächen der prismatischen Äste eben sind; im Alter können wir beob- achten, wie sie sich als eine zusammenhängende Kruste abschälen, wodurch die nackten Äste (wie bei Az. mandreporica) zum Vorschein kommen. * 298 Dr. Karl Domin. Die Polster der 42, prismatoclada messen nach J. Andrews im Durch- messer c. 3—6 m. LXXVII. Umbelliferae novae extraeuropaeae. I. Von Dr. Karl Domin (Prag). (Originaldiagnosen.) 1. Xanthosia tasmanica Domin, nov. spec. Xanthosiae pusillae Bnge. affinis, parvula, probabiliter annua, radice sub- simplici recta tenui, caulibus e radice numerosis prostratis vel diffusis (nec erectis!) molliter ferrugineo-pilosis confertis, foliis diminutis breviter petio- latis, petiolis + pilosis, laminis subtus pallidis planis sed marginibus plerum- que minute revolutis crassiusculis subglabris usque glaberrimis in circuitu cuneato-rotundatis vel fere rotundatis primordialibus saepius integris vel sublobatis exceptis tripartitis, segmentis elliptico-rhomboideis circa duplo longioribus ac latis acutis, medio saepe trilobulato lateralibus ad medium usque fere ad basin bisectis, segmentis plerumque integris rarius bre- viter bilobis, umbellis subsessilibus parvis 1 — 2-floris, floribus subsessili- bus, involucri foliolis latiusculis lanceolatis subpilosis floribus aequilongis, fructu subcordato-rotundato, mericarpiis quinquejugis iis Xanthosiae pusillae conspicue brevioribus sed latioribus vel haud angustioribus c. 114—2 mm longis et ?/,—1 mm latis. — Caeterum a X. pusilla vix diversa. Floret Dec., Octobr. Habitat in arenosis maritimis Tasmaniae septentrionalis prope George Town (lg. Gunn 1842 sub no. 1122) et Cireular Head (lg. idem 1837 sub no. 879) (H. Kewense). Unsere X. tasmanica ist jene Form, die Hooker f. in seiner Fl. Tasman., I, 156 (1860) als X. pusilla Bnge. var. $ mericarpiis brevioribus latioribusque erwähnt, die aber nach unserer Ansicht von der erwähnten Art spezifisch abweicht. Der von der X. pusilla verschiedene Wuchs verleiht allerdings der X. tasmanica eine ganz eigenartige Tracht, es kommen ihr aber ausser- dem so gewichtige Merkmale zu, dass ihre Vereinigung mit der X. pusilla sehr unnatürlich würe. Sie weicht von dieser Art durch ihre Glabres- zenz, durch die charakteristische Blattform, die Form der breiteren Involukralblättchen sowie auch durch die Grösse und die Form der Frucht ab und kann daher nicht als eine blosse Varietát der X, pusilla, für welche sie Hooker hielt, oder gar mit Bentham als identisch mit dieser Art, bezeichnet werden. Die X. pusilla ist zwar einigermassen variabel, aber auch die Extrem- formen ebnen nicht den Weg zur X. tasmanica. Auch die X. glabrata, die Bentham als Varietät der X, pusilla anreiht und die vorher Bunge in Plantae Preiss., I, 290 als selbstündige Art beschrieben hat (auch Umbelliferae novae extraeuropaeae. I. 299 Hooker f. in FL Tasm. und Drude in Engl. Pflanz.-Famil. erwähnen sie als eine eigene Art neben der X. pusilla), bewahrt ganz gut den Typus dieser Art und muss auch nach meiner Ansicht als eine Varietät der X. pusilla betrachtet werden, wie dies Bentham ganz richtig getan hat. Das Merkmal der länger gestielten und nickenden Umbellen gewährt in Verbindung mit der Kahlheit wohl den Eindruck, dass eine gute, von der X. pusilla spezifisch getrennte Form vorliege, aber ich fand auch unter dem reichhaltigen Materiale der X. pusilla im Herb. Hookerianum die typische (behaarte) Form vor, bei der die Dolden länger gestielt und nickend waren, so dass es nicht einmal gut möglich ist, die X. glabrata als eine Subspecies der X. pusilla unterzuordnen. Bei dieser Gelegenheit wollen wir auch bemerken, dass die Ein- teilung der Gattung Xanthosia in 3 Sektionen, wie sie Drude in Englers Pflanzenfamilien vorschlägt, unhaltbar ist; die X. peduncularis gehört nicht nur nach der Form des Involucrums und der Infloreszenz zu der Sektion III, aber sie hat auch meist 7-rippige und nicht 5-rippige Mericarpien. 2. Xanthosia pilosa Rudge var. longipes Domin, nov. var. Suffruticosa, foliis tripartitis, segmentis + obtuse sinuato-dentatis anguste cuneato-oblongis glaberrimis (tantum petiolis juvenilibus parce pilosis adultis glabris), umbellarum pedunculis elongatis usque 20 mm longis sed foliis semper subbrevioribus glabris vel subpilosis, bracteis oblongo-ellipticis obtusis, involueri foliolis brevibus ovatis. Habitat in Australia pr. rivum Grose (?) (H. Kewense). Excellit glabritie, pedunculis longioribus bractearumque forma, sed vix species propria; X. pilosa mire est variabilis formas numerosas primo aspectu diversissimas sed formis intermediis conjunctas producens, Exsicc.: R. Brown, Iter Australiense ann. 1802—1805 no. 4533. 3. Bowlesia tropaeolifolia Gill. var. Gayana Domin, nov. var. Excellit laminis fere rotundatis, sed diametro transversali longiori, c. 13/,—21/, em latis et 1!/- 2 cm longis subglabris plerumque vix ad medium 7-lobis, lobis brevibus obovato-ellipticis vel fere obverse ellipticis obtusis vix usque 1!/,plo longioribus ac latis inferioribus gradatim sub- minoribus. — Caeterum ut var. typica. ; Habitat in Chile, lg. Cl. Gay. 4. Bowlesia (— Drusa) oppositifolia Buch. var. maroccana Domin, nov. var. (= B. maroccana Dom. in sched .). é Debilis, caulibus tenuibus flaccidis sibi invicem dense implectis fere exacte glabris, foliis minoribus minus profunde lobatis glabrescentibus tenuissimis, lobis ovatis conspicue latioribus ac longis obtusiuseulis et plerumque brevissime acute apiculatis integris nec dentatis, fructibus ac in typo haud minoribus, mericarpiis ad juga marginalia sinuato-alatis, dentibus planis triangularibus brevibus apice glochidiatis. Habitat in Africa bor. in Maroeco. S. O. du Maroc indépend.: Ighirmillul et Djebel Tafraout et Kerkar, montagnes a l'Est du distriet de Tazeroualt, lg. Mardochée 1876 (Ex herb. E. Cosson in H. Kewensi). 300 August Zobel. Eine sehr auffallende Varietät, die den Eindruck einer selbständigen Species macht. Die Pflanze ist glatt und beinahe ganz kahl, die Blatt- spreiten nur mit weichen, sehr zerstreuten Sternhaaren versehen, die widerhackigen Borsten fehlen fast vollstándig und wenn sie hie und da auf dem Stengel vorkommen, so sind sie bedeutend kürzer und weicher als bei der typischen B. oppositifolia. Die Blätter sind bedeutend kleiner, sehr dünn und ihre Form vom Typus sehr abweichend. Die Früchte sind hingegen nur weniger verschieden (— ein Grund, dass wir diese Pflanze nur als Varietät anführen —),.indem die Randflügel der Mericarpien auf den nur wenig vorgezogenen Spitzen der breit dreieckigen Zähne mit zarten Widerhaken versehen sind. Einige von den angeführten Merkmalen würden wohl darani hin- weisen, dass eine Schattenform der B. oppositifolia vorliegt; die sehr verschiedene Blattform- sowie die kleineren Blätter lassen sich aber keines- wegs auf den Einfluss des Schattens zurückführen. 5. Centella virgata L. var. gracilescens Domin, nov. var. Caulibus tenuioribus gracilioribus minus rigidis, foliis perangustis filiformibus haud rigidis brevibus tantum c. 1—2 cm longis, fructu ut in var. typica minori. Habitat in Africa australi: Regio Capensis, lg. Burchell sub no. 5702. Forma pulchra gracilitate excellens! LXXVHI. Neues aus dem „Verzeichnis der im Herzogtume Anhalt und in dessen näherer Umgebung beobachteten Phanerogamen und Gefasskryptogamen“, Teil Il. 1907. Von August Zobel. 1. Anthoxanthum odoratum L. var. longiaristatum (Celak.) A. et Gr. lusus lobatus Hackel in litt. apud Zobel, |. c., p. 2. Rispe stark unterbrochen, Áste weit voneinander entfernt, 3 bis 10 cm lang, am Grunde meist gelappt. Anhalt: Harzbezirk: Auf náhrstoffreichem Boden am Rande des Kulks bei Friedrichshóhe (A. Zobel), 2, Phleum pratense L. var. typicum A. et Gr. lusus bracteatum A. Br. m. furcatum Zobel, I. c., p. 16. Ährenrispe gegabelt. Anhalt: Harzbezirk: Galgenberg bei Wippra (K. Wein). Steiniger Feldweg am Näterkopfe bei Güntersberge (A. Zobel). 3. Agrostis alba L. var. prorepens A. Fl. Br. m. fasciculata Zobel, l. c p. 19. Neues aus dem Verzeichnis der Phanerogamen und Gefäßkryptogamen. 301 Blüten sehr genähert, zu kleinen Knäulchen vereinigt, entsprechend der Festuca pratensis var. fasciculata (Sonder) A. et Gr., Syn., II, 504. Anhalt: Dessau: Bett des trockengelegten Grossen Teiches bei Pöp- litz (A. Zobel). ; 4. Agrostis spica venti L. forma macra Hackel in litt. apud Zobel, 1. c., p. 20. Hungerform. Anhalt: Auf Schlacken und zwischen Steinen bei der Friedrichs- kaserne in Dessau. x 5. Holcus lanatus L, var. glabrescens Zobel, |. c., p. 24. Pflanze fast kahl oder ganz kurz behaart. Selten. Anhalt: Bisher nur auf Wiesen im Elbtale oberhalb Rosslau (A, Zobel). 6. Dactylis glomerata L. var. ciliata Peterm. 1. longipedunculata Zobel, Ll 6, p. 4l Unterer Ährchenzweig mit einem etwa 40 cm langen Stiele. Anhalt: Bez. Kóthen: Ein Ex. auf Wiesen im Fuhnetale zw. Zehbitz und Wehlau und zwar an einer nührstoffreichen Stelle 1905 (A. Zobel). 7. Bromus unioloides Humb. et Kunth var. typicus Zobel, |. c., p. 74. Pflanze etwa 25—50 em hoch. Blätter meist 1—2, seltener 3—4 mm breit, meist reich bewimpert. Rispe 10—15 cm lang, gedrungen und auf- recht oder lockerer und etwas überhüngend. Rispenäste etwa bis 6 cm lang, aufrecht anliegend, Rispenachse und Âste rauh behaart oder kahl. Âhrehen etwa 10—15 mm lang. Spelzen kahl oder kurz behaart, meist grannenlos. — Entspricht im allgemeinen der in A. et Gr., Syn., II, 627 beschriebenen Form. 8. Bromus wnioloides Humb. et Kunth var. major Zobel, |. c., p. 74. Pflanze in allen Teilen grósser. Hóhe bis 90 em. Blätter bis 6 mm breit, kahl oder kurzhaarig. Rispe bis 30,cm lang, überhüngend. Die längeren Rispenäste bis 16 em lang, etwas abstehend. Âhrchen meist 3.5 em lang, begrannt, meist kahl. — Ob übereinstimmend mit Ceratochloa pendula Schrader? Anhalt: Bez. Zerbst: Eingeschleppt auf dem Hofe der Hautwollfabrik Rodleben. Die von mir hier gesammelten Exemplare gehören vor- stehenden zwei Formen an. 302 Lakon, Drei Diagnosen von Heldreich. Drei Diagnosen aus Heldreichs ,,Svuforci xoûc arvraekır XAwoidos vv Kvxicdor: “H Xádwois vijc Muxóvov x«l tæv ragaxauérer vrjowr dov x«i Pnveiac“. (Ener. Hapvacooo, 1901, p. 239—255.) Misit Lakon. 1. Mentha crinoides Heldr., |. c., p. 249. Prostrata e basi ramosissima stolonifera ramulis sterilibus superne glabratis, foliis minutis suborbiculatis, in ramulis sterilibus lanceolato- deltoideis remotis glabratis, verticillastris paucifloris. In insula Rhenia, Dec. 1900 lecta. E sectione Pulegii, sed notis indicatis a M. Pulegio typica et a M. tomentella diversa. 2. Colchicum timidum Heldr., |. c., p. 252. C. bulbo ovato tunicis fuscis in collum modice productis, foliis sub- synanthiis glaberrimis linearibus brevibus e spatha valde elongata parum exsertis flore parvulo in speciminibos nostris unico roseo, tubo brevi vix exserto, laciniis lineari-lanceolatis 5-nerviis acutiusculis, staminibus peri- gonio dimidio brevioribus filamento antheris luteis triplo longiore, stylis apice curvatis antheras parum superantibus. 3 In insula Rhenia, Dec. 1900 lectum. Affine Colchico Bertolonii Stev. sed foliis vix synanthiis e spatha longissima parum exsertis, flore parvulo, perigonii tubo brevi, laciniis angustioribus, antheris brevioribus aliisque notis distinctum. Perigonium 0,012 m longum (in C. Bertolonii 0,02 m). 3. Colchicum Rhenium Heldr., 1. c., p. 253. C. bulbo parvulo ovato tunicis coriaceis fuscis in collum productis, floribus 1—2 pallide lilacinis, perigonii tubo spatham parum superante limbum aequanti v. eo subbreviori, laciniis lineari-oblongis obtusis 7-nerviis, staminibus limbo dimidio brevioribus, antheris luteis linearibus filamento parum brevioribus, stylis stamina superantibus apice vix incrassatis cur- vatis. Folia hysteranthia ignota, In arenosis insulae Rheniae, Dec. 1900 repartum. Species e grege C. A/pini DC. et C. parvuli Ten. differt statione maritima, perigonii tubo brevissimo, stylis longioribus alliisque notis in diagnosi nostra indicatis. Planta tota cum bulbo et flore 0,5—0.6 m longa. perigonio 0,15 m longo. Terracciano, Ornithogalum montanum. 303 LXXX. Nonnullae formae seu varietates Ornithogali montani Montis Pollinis Calabriae a Nic. Terracciano descriptae. Ornithogalum montanum Cyr. in Ten., Fl. nap., 1, 176 et Syll. 172. b) microcarpum Terracc., l. c., p. 529. Bulbo subgloboso, scapo brevi, multifloro (12— 15 fl), foliis lineari- bus subcanaliculatis, apice obtusis ac cucullatis, scapo subduplo longi- oribus, pedunculis erectis, bractea subventricosa ovato-lanceolata acuta aequilongis, fructiferis patentibus apice assurgentibus, perigonii phyllis ovato-oblongis, exterioribus obtusiusculis, interioribus parum brevioribus ac angustioribus acutis, staminibus perigonio dimidio brevioribus, pistillum aequantibus, ovario oblongo, capsula parva ovato-oblonga, obtusa, costis subaequidistantibus. Scapus cum floribus 5—6 cm long.; folia 15—13 em long. 10—13 mm lat., ad vitrum: margine albido-scabriusculo; flores praecociores diametro 2!/,—3 cm; ovarium basi albido-viridulum, apice luteolum; stilum trique- trum, trisuleatum; stigma obscure trilobum, papillosum. c) angustifolium Terrace., l. c., p. 529. Bulbo subgloboso, scapo breviusculo multifloro (15—18 fl.) foliis an- gustis, acutis, basi latis, canaliculatis, subtus leviter carinatis, scapo duplo longioribus, pedunculis superioribus erectis, inferioribus longioribus subpatentibus, apice assurgentibus, bractea lanceolato-acuminata duplo "longioribus, perigonii phyllis ovato-oblongis, exterioribus obtusis, inte- rioribus angustioribus obtusiusculis, staminibus perigonio dimidio breviori- bus, pistillo longioribus, primum erectis demum apice extus recurvis, ovario oblongo, capsula fere obovata, costis subbinatis. Scapus cum floribus 10—11 cm long.; folia margine tenuissime albido-crenulata 15 —20 cm long., 5—7 mm lat.; bracteae viridi-striatae; flores diametro 3—3!/, cm; perigonii phyllis exterioribus extus anguste, interioribus late albo-marginatis; ovarium apice luteolum. d) pauciflorum Terracc., l. c., p. 529. Bulbo globoso, scapo brevissimo (4—15 floro) foliis, acutis supra bisulcatis, subtus bicarinatis, demum planis, scapo duplo triplove longi- oribus, pedunculis erectis, bracteas acuminatas subaequantibus, inferioribus fructiferis patentibus, apice assurgentibus, perigonii phyllis exterioribus obovato-oblongis, obtusis, interioribus subovatis, acutis, parum angustiori- bus ac brevioribus, staminibus perigonio dimidio brevioribus, pistillum subaequantibus, ovario obovato-oblongo, capsula oblongo-obovato, costis aequidistantibus. Scapus cum floribus 3—5 cm long.; folia erecta, demum flaccida et plus minusve contorta, basi et apice angustiora, 10—15 cm long., in 804 Terracciano, Ornithogalum montanum. medio 7—10 mm lat.; flores diametro 2 cm et ultra; ovarium luteolum, basi viride-albidum; stilus ovario fere duplo longior. e) macropodum Terracc., |. c., p. 530. Bulbo majore, scapo altiore (15—18 floro) foliis latis, canaliculatis, saepe supra bisulcatis, subtus bicarinatis, demum planis, scapum sub- aequantibus vel parum longioribus, pedunculis inferioribus crassis, robustis, patentibus interdum patentissimis apice assurgentibus, bractea acuminata triplo quatruplo longioribus, superiorilus erectis, minus robustis ac crassis, bractea duplo triplove longioribus, perigonii phyllis exterioribus obovato- oblongis, apice obtusis fere emarginatis, et subapiculatis, interioribus obtusiusculis parum angustioribus brevioribusque, staminibus perigonio fere triplo brevioribus, pistillum aequantibus, ovario oblongo, capsula ovato-oblonga, obtusa, costis binatis. Scapus cum floribus 15—20 cm long.; folia basi et apice angustiora, 15—21 cm long, in medio 3—12 mm lat.; flores diametro 2!/,—3 cm; ovarium basi viride-albidum, a medio ad apicem luteolum. f) plicatum Terracc., |. c., p. 530. Bulbo et seapo ut in praecedente, foliis late canaliculatis, obtusius- culis scapum subaequantibus, pedunculis erecto-patentibus bractea acu- minata subtriplo longioribus, inferioribus, fructiferis divaricato-patentibus, apice assurgentibus, floribus majoribus (15—16), perigonii phyllis acutius- eulis apice plicatis, fere lanceolato-oblongis, exterioribus parum longiori- bus, staminibus perigonio triplo brevioribus pistillo aequilongis, ovario oblongo, capsula oblonga, costis binatis, Scapus cum floribus 13—15 cm; folia 9—12 mm lat.; flores diametro 3—31/a cm et ultra; ovarium basi viride-albidum, apice luteolum. * .g) graciliflorum Terracc., l. c., p. 530. Bulbo subgloboso, scapo elato (12 —14-floro) foliis angustis obsolete canaliculatis, scapo subaequalibus vel longioribus, pedunculis erecto- patentibus, bractea acuminata, triplo vel quadruplo longioribus, inferioribus, fructiferis patentibus, apice parum assurgentibus, floribus potius parvis, perigonii phyllis angustis, omnibus obtusis, exterioribus obovato oblongis, paullo longioribus ac latioribus, interioribus oblongis, staminibus, perigonio triplo brevioribus, pistillo longioribus, ovario obovato-oblongo verruculoso, capsula turbinata verruculosa, costis binatis, Scapus eum floribus 22—23 cm long.; folia acutiuscula 20—25 cm long. 5—9 mm lat; flores diametro 2—21/, cm phyllis exterioribus 4—5 mm lat, interioribus 3—4 mm lat.; ovarium basi albidum, apice luteolum. : Varietas ista ob capsularum formam ad 0, cuspidatum Bert. potius migrat; et certe inter O, cuspidatum et O, montanum media. Ernst Hackel: Gramineae novae Argentinae. II. 305 Ernst Hackel, LXXXI. Gramineae novae Argentinae. 11. (Ex: T. Stuckert, Segunda contribución al conocimiento de las Gra mináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XIII [1906!, pp. 409—555.) 44. Elionurus viridulus Hackel, |. c., p. 414. Perennis, dense caespitosus, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, graciles, circ. 5 dm. alti, superne teretes, inferne canaliculati, gla- berrimi, 3-nodes, simplices. apice breviter nudi. Vaginae internodiis breviores, teretes, arctae nisi summa laxiuscula, glaberrimae, Ligulae brevissimae, ciliolatae. Laminae anguste lineares, innovationum culmo parum breviores (circ. 30 cm long.), setaceo-convolutae, diametro 0,6 mm, sensim tenuissime acuminatae, flaccidulae, glauco-virides, basi pilis longis dense fimbriatae, superne pilis parcis adspersae, intus puberulae, extus glaberrimae, costis 7 supra prominentibus, supra et infra eas fasciculis sclerenchymaticis munitis percursae, laminae culmeae reliquis breviores, summa ad mucronem redacta, planae v. laxius complicatae, Racemus rectus crassiusculus, cire. 6—8 em long, 5—6 mm lat.; articuli spicula sessili duplo breviores, compressi, apice dilatato oblique disjungentes, dorso marginibusque inferne breviter, subapice longius villosae, villis canescentibus laxiusculis, summis artieulo brevioribus, Spiculae sessiles late lanceolatae, 7—8 mm long. pallide virides, parcius cano-hirsutae Gluma I. spiculam aequans, late lanceolata, herbaceo-chartacea, apice in setas 2 extus ciliatas 2—2,5 mm longas excurrens, toto dorso carinisque pilis rigidulis basi tuberculatis cire. 1—1,5 mm longis hirsuta, tenuiter 8-nervis. II. Jam sine setis aequans, lanceolata, acuminata, membranacea, margine hyalino ciliolata ceterum glaberrima, 3-nervis; III. IIdam aequans, lanceolata, acuta, hyalina, binervis, ciliolata; IV. reliquis parum brevior, 2-denticulata, inter dentes mucronata, 3-nervis, ciliolata. Palea nulla, Antherae 3 mm long. Spiculae pedicellatae, , pedicello cire. 2,5 mm longo parce breviterque piloso fultae, cire. 6 mm longae, oblique lineari- lanceolatae, virides; gluma 1 breviter bisubulata, marginibus dense bre- viterque pectinato-ciliata, dorso breviter pilosula. Argentinia, Stuckert: Herb. arg. no. 15344 (20. XII. 1905) entre la Estación Rio IV y la de Las Higueras del ferrocarril andino, Dep. Río IV, Prov. Córdoba. Affinis E. candido Trin., qui vero differt a nostro racemo villis densis ongisque candido v. canescenti-albido, spiculis inter villos fere abscon- ditis, spiculae sessilis gluma I. apice integra vel minute bidentata, II. dorso villosa, IV. omnino mutica. Propter glumae [8e apicem bisubulatum E. viridulus accedit ed. E. rostratum Nees., cujus setae apicales vero 4—5 mm longae sunt et qui insuper glumae lae dorso glaberrimo aliis- que notis differt. Repertorium novarum specierum. 20 306 Ernst Hackel.- 45. Andropogon paniculatus Kunth var. elongatus Hackel, l. c., p. 417. Syn.: A. condensatus Ktb. var. elongatus Hack. in DC. Monogr, Phan. VI, _p. 388. i Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 2132 (16, Il, 1897), Dep. Punilla, Sierra Chica de Córdoba. 46. Paspalum distichum Lin. var. Digitaria Hackel, 1. c., p. 424. Syn.: P. Digitaria Poir. Encyel. Suppl., IV, 316 (1816). Digitaria paspaloides Michx. Flor. bor. am, I, 46 (1803). Panicum vaginatum Gren. € Godr. Fl. France, III, 462 (1856), excl. Syn. (Sw.). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14897 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3357 (16. Il. 1904) alrededores de la capital de Tucumán. St. no. 14919 (31. I. 1904). Estancia San Teodoro, pedanía Villa- monte, Dep. Rio I. Prov. Córdoba y no 15515 de idéntica localidad; St. no. 15227 & 15349 (XII, 1905) Rio IV. 47. Paspalum humboldtianum Fluegge var. Stuckertii Hackel, 1. c., p. 425. Syn.: Paspalum Stuckertii Hackel in Stuckert Contrib., I. Gram. arg., p. 63, no. 34. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 1875 (18. II. 1897). Huerta Grande, Dep. Punilla, Prov. Córdoba; St. no. 14159 (6. IV. 1905), Sierra Chica de Córdoba. St. Herb. arg. no. 15416 ex Lillo, Herb. tuc. no. 4248 (28. II. 1905), Tafí, Prov. Tucumán, á 2000 m de altitud en playas arenosas. 48. Panicum (Sect. Ptychophyllum) Lilloi Hackel, |. c., p. 432. Culmi (abscissi) basi decumbentes radicantesque, dein ascendentes, graciles, fere 2 m longi, teretes, glaberrimi, multinodes, e nodis inferiori- bus ramosi, ramis elongatis plurinodibus. Vaginae internodiis plerunque breviores, teretes, arctae vel ubi rami oriuntur a culmo remotae, superne pubescentes, collo barbatae, demum glabrescentes, inferiores cito marces- centes. Ligula series pilorum brevium. Laminae e basi subangustata lanceolato-lineares, longe setaceo-acuminatae, planae, flaccidae, virides, usque ad 20 em long. 10 cm lat., utrinque (praesertim supra margini- busque) scabrae haud plicatae. Panicula linearis-oblonga ad 25 cm long. circ. 3 cm lat., patula, laxiuscula, rhachi tenui hirtula, ramis crebris solitariis racemiformibus, inferioribus ad 5 em longis, superioribus des- crescentibus, quam interstitia longioribus axi tenui-filiformi trigona hir- tella vel scaberula a basi racemulos secundarios appressos procreantibus, quorum inferiores 5—6 spiculati, medii 2-spiculati, summi ad spiculam unam redacti sunt. Axes racemorum racemulorumque in singulas setas spiculam paullo usque ad duplo superantes tenues deorsum scabras ex- currentes, spieulae itaque nunc singulae singulis setis nune (in racemulis ` plurispieulatis) terminales tantum setis fultae, inferiores setis destitutae. Spiculae breviter vel brevissime pedicellatae, pedicellis apice dilatatis, laxe imbricatae, ovatae, 2,5 mm long., utrinque convexae, viridulae, gla- Gramineae novae Argentinae. Il. 307 berrimae. Gluma I* Spiculae medium subaequans, valde convexa, subor- bicularis, obtusa, 5-nervis; II Spiculam subaequans, late ovata, obtusa, minute apiculata, 7-nervis, valde convexa; IMa Spiculam aequans, ovata, apiculata, dorso impressa vel late sulcata, 5-nervis, paleam fovens; IVa Spiculam aequans, ovata, obtusiuscula, coriacea, alboviridula, tenuissime transverse rugulosa, Palea ei similes, plana, apiculata laevis. Antherae 1 mm long. Species inter sect. Ptychophyllum et Eupanicum fere intermedia, nam inflorescentia et spiculae omnino Ptychophylli sed folia (etiam in statu juvenili) minime plicata! Alia hujus sectionis spe- cies foliis non plicatis distincta est P. Matsumurae Hack. e Japonia, culmo compresso, vaginis internodia superantibus, spiculis plano-convexis, gluma III. plana, IV. in longitudinem tenuissime striolata a nostra valde recedens. P. Lilloi inter omnes insigne est culmo pro ratione longitu- dinis pergracili (diametro inferne 3—4 mm). Radices e nodis inferioribus culmi erumpentes solum saepe non attingunt. Culmus verosimiliter plantis vicinis innixus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15396 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3907 (7. I. 1905) en los bosques de Rosario de la frontera, Dep. id., Prov. Salta à 900 m de altitud. 49. Oplismenus compositus (L.) P. Beauv. var. loliaceus (Lam.) Hackel, l. c., p. 438. Syn.: Panicum loliaceum Lam., Illustr., I, 170. Oplismenus loliaceus (Lam.) P. Beauv., Agrost., 168. Orthopogon loliaceus Spreng. sec. det. Gris., Pl. Lor. no. 805; Symb. no. 1960; Hieron., Pl. diaph., p. 283. Hippagrostis loliaceus (Beauv.) OK., Rev., 1112, 355. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15380 ex Lillo, no. 3366 (25. III. 1904) en los bosques húmedos subtropicales de Yerba buena, Dep. Tafi, Prov. Tucumán. 50. Setaria commutata (Scribn.) Hackel, l. c., p. 439. Syn.: Chaetochloa composita Scribn., U. S. Dep. Agr. Div. Agrost. Bul. no. IV, p. 39 (1897), et Scribn. & Merill, U. S. Dep. Agr. Div. Agrost. Bull. no. XXI, p. 27 (1900) (non Setaria compo- sita H. B. K). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15221 (9. XII. 1905) de las cercanias de Rio IV, Dep. id., Prov. Córdoba. 51. Setaria Hassleri Hackel var. aequalis Hackel, 1. c., p. 440. Differt a typo setis aequaliter aculeolatis, aculeis omnibus sursum versis nec (ut in typo) in setae !/, superiore deorsum versis. Setae virides nec purpurascens. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15448 (31. XII. 1905). Estancia la Berna, Huerta grande, Dep. Punilla, Prov. Córdoba. 52. Setaria imberbis Roem. & Sehult. var. purpurascens (H. B. K.) Hackel, 164 p. 242. 20* 308 Ernst Hackel. Syn.: Panicum purpurascens H. B. K., Nov. gen. et Sp., I, 110 (1815). Setaria purpurascens H; B. K., ibidem. ‘Chaetochloa purpurascens (H. B. K.) F. Samson-Scribner in Bul. no. 21, U. S. Dep. of Agricult. Stud. of. Americ. Grasses, (1900), p. 13. Argentinia, Stuckert: Herb. arg. no. 15803 (12. IV. 1903), orillas del Rio I, Las Rosas, cercanias de Cordoba. 53. Setaria leiantha Hackel forma subhirsuta Hackel, l. c., p. 443. Differt a typo, vaginis inferioribus subhirsutis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15300 (18. XII. 1905) en las cercanias de un alfalfar à una legua de Rio IV, Prov. Córdoba. 54. Setaria setosa Beauv. forma leianthina Hackel, |. c., p. 444. Gluma IV. indistincta rugulosa (in typo distincte rugulosa, in lei- antha laevi). * Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 5575 (17. XII 1898) Altos Sur de Córdoba; no. 15321 (19. XII, 1905) Rio IV, Dep. id., Prov. Cordoba. Los caracteres de esta forma se aproximan a los de la especie S. leiantha, sin convergir con ella. 55. Setaria setosa Beauv. forma microstachya Hackel, |. c., p. 444. Differt a typo, spiculis vix 2 mm longis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 6518 (20. IT. 1899) Quilino, Dep. Ischilin, Prov. Córdoba. 56. Aristida Adscensionis Lin. var. breviseta Hackel, l. c., p. 449. Differt a typo foliis setaceis, panicula lineari subinterrupta, ramis rectis, spiculis parvis (Gluma I 4—5 mm, II 5,5—6 mm, IIl 3—4 mm long.) . aristae setis brevioribus (ad 8 mm longis). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 1430 (13. I. 1897) Suburbios General Paz, Córdoba. 57. Aristida pallens Cav. var. macrochaeta Hackel, l. c., p. 452. Aristis longissimis (ad 14 cm longis) distincta. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14795 (28. XII. 1904) cerca de Marcos Juarez, Prov. Córdoba. 58. Aristida pallens Cav. var. tenuicula Hackel, |. c., p. 452. Differt a typo chilensi spiculis brevioribus tenuioribus, accedit ad 4. venustulam Arech. Argentinia Stuckert: Herb. arg. no. 12022 (10. XI. 1902) Colonia Ruiz Videla, por Villa del Rosario, Dep. Rio II. Prov. Córdoba. 59. Piptochaetium leiocarpum (Speg.), Hackel, l. c., p. 463. Syn.: Oryzopsis lejocarpa Speg. Stip. Plat., p. 33, no. 13. P. panicoides Gris. (non Desv.), Symb., no. 1899. forma subpapillosa Hackel, l. c., p. 463. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15418 ex Lillo, Herb. tuc. Gramineae novae Argentinae. II. 309 no. 4314 (5. Ill. 1905) en campos húmedos, por Tafí, Dep. Tafí, Prov. Tucumán, á 2200 m de altitud. 60. Sporobolus phleoides Hackel, 1. c., p. 468. Perennis, innovationibus intra- et extravaginalibus. Culmi erecti, 40—60 cm alti, teretes, glaberrimi, 3-nodes, e nodo superiore ramos soli- tarios foliiferos vel florentes agentes. Vaginae teretes, arctae vel superiores laxiusculae, internodiis breviores glaberrimae. Ligula series ciliorum brevium. Laminae e basi aequilata lineares, sensim tenuiter acuminatae, cire. 20 cm long., 4 mm lat., rigidae, planae vel siccando subconvolutae, subtus glaberrimae, virides, supra in nervis crassis dense confertis parum prominulis scabrae, canescentes, marginibus subin- crassatis scabrae. Panicula spiciformis anguste cylindrica aequalis densissima, ad 14 cm long. 4 mm lat, ramis creberrimis brevissimis- rhachi appressis vel saepe ei (more eorum Phlei pratensis) adnatis, pedi- cellis itaque specie ex ipsa rhachi communi ab illis omnino occultata circumcisa enatis creberrimis brevissimis (0,5—1 mm long.) subclavatis scaberulis. Spiculae densissime imbricatae, ovato-lanceolatae, 1,3—2 mm longae, viridulae, glaberrimae. Gluma I spiculae medium aequans, an- guste lanceolata, acutiuscula, hyalina enervis; llè spiculae ?/4—}, aequans (1,8 mm long.), lanceolata, acutissima, hyalina, 1-nervis, carina superne aculeolato-scabra; III? (fertilis) spiculam aequans, membranacea, ovato- lanceolata, mucronato-acuminata, nervo medio crasso notata, glaberrima. Palea gluma parum brevior, late oblonga, obtusa, minute bidentula, hya- lino-membranacea, binervis, bicarinata, inter carinas demum fissa. An- therae 0,4 mm longae, breviter exsertae, Caryopsis obovata, subcom- pressa, 1,5 mm longa, brunnescenti-viridula, striolata, aqua emollita semen demittens. Nullae speciei americanae affinis, sed inflorescentia spicu- lisque cum Sp. spicato Kunth in Aegypto, Arabia, India nascente praeter glumam I in Sp. spicato brevissimam bene congruens. Hic vero culmo humili procumbente radicante, fasciculato-ramoso, foliis brevibus junceis pungentibus a nostro valde diversus est. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 2323 (II. 1897) Río Seco, Dep. Río Seco, Prov. Córdoba, remitido por don Napoleón Saravia. St. no. 15428 ex Lillo, Herb. tuc. no. 4603 (3. XII. 1905) en las már- genes de la laguna de agua salada de las cercanias de Rosario de la Frontera, Prov. Salta, á 900 m de altitud. 61. Sporobolus tuberculatus Hackel, l. c., p. 470. Annuus? Culmus erectus, gracilis, teres, glaber, ad 60 cm altus, superne longiuscule nudus, 3-nodis, simplex vel ex axilla folii summi ramum foliiferum agens. Vaginae internodiis breviores, laxiusculae, teretiuseulae, subcarinatae praeter marginem exteriorem patule ciliatum glaberrimae, infimae emortuae mox dilabentes. Ligula series ciliorum brevium. Lami.ae e basi rotundata subamplectente lineares, sesim tenuiter acuminatae, 8—16 cm long, 3—-5 mm lat, flaceidulae, pallide virides, margine calloso albido scaberrimae, utrinque (sed supra magis) 310 Ernst Hackel: Gramineae novae Argentinae. II. pilis 4—5 mm longis tenuibus tuberculo insitis adspersae, tuberculis etiam epilibus hinc inde obsitae, tenuinerves. Panicula ovata, in specimine meo 17 cm long., 9 cm lat., patens, lucidula, multiflora, rhachi ramique teretibus laevibus, his capillaribus, in verticillos 5—12-meros dispositis solitariisque interjectis, inferioribus ad 7 cm longis, omnibus in !/,—!/, inferiore indivisis, dein ramulos secundarios breves erectopatulos basi nudos apice 3—5 spiculatos agentibus, spiculis versus apicem ramorum subconfertis, pedicellis brevibus (subterminalibus quam spicula 2—3-plo brevioribus) suberectis glaberrimis fultis. Spiculae late lanceolatae, 1,6—1,8 mm longae, pallide brunnescenti-viridulae. ^ Gluma Iè spicula plus duplo brevior (cire. 0,7 mm long.) lanceolata, acutiuscula, hyalina : enervis; Ie spiculam aequans, lanceolata, acutissima, tenuiter mem- branacea; 1-nervis, obtuse carinata, tuberculis acutis minutis, praesertim superne carinaque scabra; IIa. (fertilis) spieulam aequans, II** simillima sed glaberrima. Palea glumam subaequans, ovato-lanceolata, acuta, binervis, bicarinata, post anthesin primum inter carinas, demum omnino fissa. Caryopsis obovata, a latere compressa, laevis, pallida, embryo- ne rufo-badio, aqua emollita mox expulsa et semen demittens. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15397 ex Lillo, no. 3908 (7. IL 1905) en las barrancas de los alrededores de Rosario de la Frontera, Prov. de Salta, á 900 m de altitud. Affinis Sp. airoidi "Torr. qui differt vaginis imis rigidis, stramineis, persistentibus, laminis glabris rigidis, subconvolutis; paniculae ramis binis vel solitariis mox supra basin divisis, gluma II laevi, IIl obtusiuseula, Sporobolus . brasiliensis Hack. a nostro differt vaginis hirsutis, laminis glabris, paniculae ramis saepius solitariis vel irregulariter verticillatis, spicularum pedicellis quam spieulae longioribus patentissimis scabris, gluma I spieulae medium superante. 62.. Epicampes coerulea Gris. var. submutica Hackel, l. c., p. 471. Differt a typo glumis fertilibus integris brevissime mucronatis necaristatis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14900, ex Lillo, herb. tuc no. 3402 (2. IV. 1904) formando „pajonales“ en la Cuesta de Malamala, Dep. Tafi, Prov. Tucumán, à 2160 m de altitud. 68. Polypogon interruptus H. B. K. var. crinitus (Trin.) Hackel, l. c., p. 473. Syn.: P. crinitus Trin. Gram. uni-et sesquifl, p. 171 (1824). P. litoralis (With), Sm. Comp., Ill, Brit. ed. II, 13 var. « crinitus (Trin.); OK., Rev., 112, 367. P. australis Brongn. in Duperr. voy. Coq. Bot., 21 (1829). Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15944 ex F. Kurtz. Herb. arg. no. 7467 (4. I. 1893) Los Molles, Rio Salado, Prov. Mendoza. 64. Agrostis Hackelii R. E. Fries forma viridiflora Hackel, l. c., p. 474. In typo spiculae purpurascentes. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15392 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3612 (15.1V. 1904) en prados hümedos y en las márgenes de los arroyos por los bosques de Aliso de la Ciénaga, Dep. Tafi, Prov. Tucumán á 2500 m de altitud. Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa. 311 LXXXH. Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa et in species novas atque affines divisa. (Ex: Proc. Washington Ac. Sci., VIII [1906], pp. 167—196.)- 1. Rhus oreophila E. L. Greene, l. c., p. 177. Shrub 2—3 m high; leaves 3—4 dm long, the petiole 6—8 cm long; leaflets 19—27, closely approximate, not of the largest, 7—9 cm long, 2,5 cm wide, narrowly oblong-lanceolate, sessile, rather slenderly acuminate, lightly and almost obsoletely serrate, the serratures 10—12 on each side, texture firm, almost subcoriaceous, lower face whitish with a dense bloom, upper face by no means deep or dark green, of a rugulose-roughened rather than smooth surface; fruiting panicle large and much elongated, oblong-fusiform, 18—28 cm long, only about 5 cm wide, very compact, the drupelets subglobose, nearly 5 mm in diameter, Mountain districts of Maryland, Virginia, the Carolinas and eastern Tennessee; not in the lower hill country of the Potomac Valley outside the mountains, nor at all northward. The type specimen in the National Herbarium is from Chapel Hill, North Carolina, by W. W. Ashe. So does another, from the mountains of Cocke County, Tenn. by Mr. Thos, H. Kearney, September 14, 1897. Yet another U.S, Her- barium specimen, in good foliage but young fruit, is from near Luray, Va., by Mr. and Mrs. Steele, August 30, 1901. The species is in contrast with R. glabra by smaller leaflets, with denser bloom beneath, and a longer, narrower thyrsus of larger and more closely compacted drupelets. It may not perhaps be determinable to a certainty that the preceding rather than this, was grown in London, and formed the type of Dillenius’ figure of leaves and staminate panicle. But Banister's field, and probably that of Catesby also, by both of whom seeds were sent to England, was the lower country, where only what I have here called Rhus glabra is found. 2. Rhus auriculata E. L. Greene, |. c., p. 178. More slender than R. glabra, all the parts somewhat smaller. the fruiting panicles especially only about one-third as large; leaves 2,5 to 3,5 dm long; leaflets about 19, approximate, often alternate, 7—10 cm long, never more than 2 cm in width, often less, of linear-lanceolate outline, the apex caudately long-attenuate, the sessile base showing de- finite though small auricles, the serratures light but rather close, 14—18 on a side, texture subcoriaceous, the upper face light green, transversely rugose, the somewhat sunken veins correspondingly prominent on the very glaucous lower face; fruiting panicles oblong or slightly verging toward the pyramidal, 10—13 cm high: drupelets comparatively few, large. 312 Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa A remote southwestern ally of R. glabra, with very definite specific marks, It is known to me only as collected by Mr. C. L. Pollard, August 11 to 12, 1896, no. 1261, the special locality, Agricultural College, Oktibbeha County, Mississippi. The type specimen in the National Her- barium. . The species must quite surpass R. glabra in beauty. Its narrow slender-pointed leaflets seem to droop from the rachis rather than to spread away from it horizontally. This, however, is characteristic of several other allies of R. glabra belonging to regions lying westward. 3. Rhus ithacensis E. L. Greene, |. c., p. 178. All the parts smaller and more slender than in R. glabra, the branches not glaucous, seldom glaucescent; leaflets 13— 17, sessile by an abruptly acutish base, 6—7 cm long, saliently serrate, the serratures 13—15 on a side, upper face dull deep green, lower glaucous but less so than in R. glabra, the texture thinner; fruiting panicle small comparatively, long- peduncled, 12—18 cm long, oblong fusiform, not very compact, its bran- ches thinly tomentellous; drupelets below medium size, notably smaller than in R. glabra. Seems to take the place of R. glabra everywhere to the westward of the Alleghenies in western Pennsylvania and New York, and in northern Ohio. The station for the type is near Ithaca, New York, as the name might indicate; was collected at Fall Creek, September, 1893, by K. M, Wiegand. Westmoreland County, Pennsylvania, 1878, by P. E, Pierron, consisting of uppermost leaves and a panicle each of staminate and pistillate flowers. Elyria, Lorain County, northern Ohio, A. E. Ricksecker, August 1, 1894. Excellent specimens, true to the type, are in the Herbarium of the Geological Survey of Canada as follows: sheet 34165 from Sandwich, Ontario, by John Macoun, July, 1901; also another from Bellville, On - tario, by the same as early as 1867, this in male flower only. All the so-called Rhus glabra from the geographic region so indicated, differs from the southern R. glabra and the New England R. pyramidata in points quite sufficient to establish it in the rank of at least a strong subspecies. 4. Rhus Ashei (Small) E. L. Greene, l. c., p. 179. Rhus Caroliniana Ashe, Bot. Gaz., XX, 548, 1895, not of Miller, Dict., 1768. Schmaltzia Ashei Small, Fl., 729. In old fields and low woods of middle North Carolina, collected by Ashe, who correctly indicated it as a good new species but under a name long preoccupied. 5. Rhus pyramidata E. L. Greene, |. c., p. 180. Both the shrub and its foliage smaller than in R. glabra, the mature leaves firmer, almost subcoriaceous, equally white with bloom beneath, the whole leaf 3 dm long or less; leaflets 17—21, sessile, oblong-lanceo- et in species novas atque affines divisa. 318 late, acuminate, lightly serrate, the serratures 12—16 on each side; fruiting panicle large, notably compound, the primary branches being again widely branched, the whole subpyramidal, 8--12 cm wide toward the base and only 12--18 em high; drupelets very numerous, smaller than in southern allies, 3 mm wide, suborbieular inclining to ovate. This definition I trust may prove to include a large part of what has been called Rhus glabra in northern New York, New England and adjacent Canada. The type specimen in the National Herbarium, Lake Waccabue, Westchester County, New York, Mr. C. L. Pollard, August 19, 1894. The locality lies easily within the range of Colden's field studies made in the middle of the eighteenth century or earlier. It might therefore be guessed that R. pyramidata also entered into, and formed a part, bibliographically speaking, of Linnaeus' aggregate R. glabra. But this cannot be established as a fact; nor would it alter the situation in the least if it could be; for Colden did not describe the shrub, and his work is of later date than that of Dillenius, to which we are obliged to resort for any described and definable thing that may bear the appel- lation Rhus glabra Linn. The Rhus glabrum of Philipp Miller, which he said was from New England, and which he reported as cultivated in his time under the name of New England Sumach, cannot have been the present species; for he attributes to that “downy” branches, as I have already remarked under R. glabra. There is presumptive evidence in the herbaria of the existence in southern New England of at least two more species, the diagnoses of which cannot be safely made for want of fruiting panicles. One of these I have seen only in the herbarium of the Field Museum, sheets 13682 and 18510. Both specimens were collected and distributed by the late D. C. Eaton, somewhere near New Haven; no date. Another is from South Hadley, Mass., 1887; the collectors name illegible. By evident marks of foliage and detached flowering panicle this is certainly distinct from all others known, and nearest R. ithacensis, unless the panicle be pyramidal. 6. Rhus atrovirens E. L. Greene, l. c., p. 182. Stout upright shrub, the young branches and lower face of foliage not very glaucous; leaves about 3 dm long, with unusually stout petiole and rachis, the whole more firm and ascending than in allied species; leaflets about 23 and closely approximate, subcoriaceous, of a dark green above, pale but not white beneath, of only middle size, 5—7,5 cm long, narrowly oblong-lanceolate, subsessile by an obtuse base, the apex sub- ulate-linear, entire, the serratures of the margin, though obscure very numerous, 16—22 on each side; panicle of fruit narrowly pyramidal, 1,5 dm long, compact; drupelets larger, than in the last, quite rotund, 4 mm wide, deep crimson as in most species. Mountain region of northern Alabama; type in the National Museum, from near Gadsden, 1888, by Gerald McCarthy. Distinguished from 314 Rhus glabra ab Edward L. Grene revisa one and all the foregoing by- its narrow and crowded dark green and rather rigid leaflets. 7. Rhus pulchella E. L. Greene. l. c., p. 182. Branches not stout, angular, glaucous, minutely lenticellate; leaves not large, about 2 dm long, rather long-petioled, of a somewhat glauces- cent green above, very glaucous beneath; leaflets 13—17, small, sessile, drooping on the rachis rather than spreading away from it on the same plane, oblong-lanceolate, 5—6 em long, slenderly acuminate and some- what irregularly and coarsely serrate-toothed below the acumination, as well as more lightly and evenly serrate in the middle; panicle pyram- idal, small, about 8 cm long, slender-peduncled, somewhat recurved or drooping. Known only from Yellow River, near McGuire's Mill, Guinnett County, Georgia, July 11, 1893, John K. Small; type in National Museum. A small and very graceful pcos recalling some of the far-southwestern forms found in Arizona, 8. Rhus ludoviciana E. L. Greene, l. c., p. 183. Shrub with quite slender branches, the foliage not large, ascending, glabrous except as to the hairy line of the rachis, about 2,5 dm long; leaflets 11—15, opposite, of thin texture even in full maturity, dull green above, moderately glaucous beneath, 5—8 cm long, attenuate, acute rather than acuminate, evenly serrate, the serratures 12—16 on each margin; panicle small, pyramidal, 8 cm long, 4 em broad toward the base; drupelets obliquely orbicular, of a dark red-purple and not strongly pubescent, The type specimen is in my own herbarium, from along the seaboard in southwestern Louisiana, at Cotes Blanches, October 10, 1884, by A. B. Langlois. A strongly-marked, probably small species, said to form low thickets in a peculiar maritime region that is still almost un known botanically. If the Rhus angustifolia Bauhin, believed to have come from the coast of Brazil, was derived from some North American coast by that voyager of nearly or quite three centuries ago, it would be easy to fancy that the specimen in Bursers herbarium, which became Bauhin’s type, was from some shore of the Gulf of Mexico, and even may have been identical with what is here described as R. ludoviciana, and which is the only known maritime ally of R. glabra. And that which may elevate this fancy almost or quite to the rank of a probability is the at least higly interesting coincidence that my type specimens of R. ludoviciana bear the only leaves and leaflets known to me that answer to Bauhin's description of those of Bursers specimen. He gave the number of the leaflets, their form and dimensions, the serrated character of their margin, and the narrowly attenuate apex, not omitting mention of the darker green upper and paler lower faces of the leaflets. This, as I have said before under R. glabra, is the earliest element, et in species novas atque affines divisa. 315 historically speaking, that enters into Linnaeus’ aggregate; and had the latter described his Rhus species as carefully as Bauhin had described his a hundred and thirty years before him, the task of the twentieth | century botanist at this juncture would have been much less difficult. 9. Rhus arbuscula E. L. Greene, l. c., p. 184. Shrub low, tree-like in form though commonly less than 1 m high; branches of the season glabrous, glaucous, obscurely angled, not very stout, but foliage large and ample; largest leaves 3 dm long, of 11 to 13 rather remote leaflets, these lance-oblong, 7 to 9 cm long, often sub- falcate, notably inequilateral at base, never quite sessile, the petiolule definite though very short, upper face of leaflets light or deep-green, . the lower very glaucous; serratures moderately salient, 10 to 15 on each margin, the apex abruptly and sharpiy acuminate; panicie pyramidal, very small for the foliage, usually but 7 to 9 em long; drupelets of the smallest. Near Culver, Marshall County, Indiana; collected August 18, 1906, - by Mr. H. Walton Clark. The type locality, and thus far the only known station, is a barren hill above the eastern shore of Lost Lake, near Culver, Indiana. The specimens at hand are two, both of them excellent, but evidently not from the same bush, and, as I suspect, from somewhat different ex- posures. One of them has a maturer foliage beginning to redden for the autumn; and the branch, as well as the rachis of the leaves in this all show much bloom. This I designate as the type specimen. The other differs only in having foliage of a clear and vivid green, and the stem shows but little bloom. Both specimens have been presented to, and will be preserved, in the U. S. National Herbarium. 10. Rhus petiolata E. L. Greene, l. c., p. 185. Branches not stout, glabrous, glaucous, striate, roughened also by small and very protuberant lenticels; leaves ample, not long, though long-petioled; leaflets about 13, large, 8—10 cm long, oblong-lanceolate and often subfalcate, distinctly petiolulate, the base obviously inequi- lateral, apex sharply acuminate, the sides sharply but unevenly serrate, the serratures 13 to 15, upper face of leaflets of a rich deep green, the lower very glaucous; panicle small for the foliage, pyramidal, 10 cm high, compact, the branches thinly and rather stiffly hirtellous; drupelets rather large. Prairie region of the interior of Minnesota, the type from near Spicer, Minn., August, 1892, W. D. Frost, Herb. Field Mus. Well marked by the large definitely petiolulate leaflets. 11. Rhus valida E. L. Greene, |. c., p. 185. Branches very stout and robust, upright, at the end of the first season no longer glaucous but light brown, between cinnamon and chestnut-color, striate, copiously lenticellate; leaves not large in pro- portion, less than 3 dm long; leaflets about 15, approximate, short- 316 Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa et in species novas atque usw. petiolulate, oblong-lanceolate, 6—10 cm long, with about 11 serratures on each margin and a short triangular-subulate point, texture subcoria- ceous, upper face dull deep green and transverse-rugose, lower fairly glaucous but not white; panicle rather oblong-pyramidal, large, 12—14 cm high, its branches thinly tomentulose-pubescent; drupelets many, large, little compressed, rather thinly plushy. Even in the herbarium specimens this impresses one as something wholly apart from any and all eastern and southern shrubs that have. been called R. glabra. The very stout striated, lenticellate and upright branches, with smallish foliage evidently more ascending than is usual in the genus, and the large rather narrow panicle —all these marks in- dicate a species, and one possibly somewhat local about Lake Michigan. The type specimens, all in Herbarium Field Museum, are from Hinsdale, a suburb of Chicago, and were collected October 12, 1902, by Ernest C. Smith, no. 577. I also refer here without hesitation Mr. O. E. Lan- sing’s no. 1111, as in Herbarium Field Museum, from West Pullman, Ill., September 8, 1900. Later than all these are specimens sent me late in August, 1906, from near Nashotah, Wisconsin, by Dr. H. V. Ogden of Milwaukee. These came to hand after the above diagnosis of R. valida bad been finished, and the type specimens returned to the Field Museum. But they answer perfectly to my description of the species in every part- icular, and therefore only further confirm it while extending its range. 12. Rhus longula E. L. Greene, |. c., p. 186. Stem and branches not known; leaves about 3 dm long, with long stout ascending petiole, and 13 or 15 approximate leaflets, these 7—9 cm long, sessile by a rounded base, the apical acumination short though slenderly attenuate, the margins lightly and almost subcrenately serrate with about 11 or 12 serratures, texture firm, hardly subcoriaceous, color dark dull-green above, whitish-glaucous beneath; fruiting panicle narrowly oblong and greatly elongated, 18 cm long, hardly 5 cm wide at the widest part, the short branches hirtellous-tomentulose; drupelets of middle size and numerous. Bluffs of the Mississippi River far northward; -the special station for the type somewhere near Stockton Minnesota; the type specimen in U. S. Herbarium, John M. Holzinger, August 23, 1888. May, 1889. That R. longula, away at the western North should flower in May is noteworthy; for its ally," R. glabra, so far southward as the valley of the Potomac does not begin to flower until July. The eastern analogue, R. ithacensis, in Pennsylvania, does not come into flower before the end of July or early August. These segregates of R. glabra from the northwest, by their almost vernal flowering, reassert for themselves a more distant relationship to the eastern types than that which we should infer from their visible characters alone. Petitmengin. Lysimachia genus novis speciebus chinensibus auctum. 317 LXXXIII. Petitmengin. Lysimachia genus novis speciebus chinensibus auctum. (Ex: Le Monde des Plantes, IX, no. 46 (1. VII. 1907], pp. 30, 31.) 1. Lysimachia Leveillei Petitmengin, 1. c., p. 30. Section des Lerowxia (Mérat) Endlicher; R. Knuth in Pflanzenreich, 1905, p. 261. Caespitosa humilis. Caulis pumilis erectus, dense hirsuto-ciliatus, 2—5 cm altus. Folia opposita, ovato-lanceolata, acuta, basi abrupte cuneata, sparsim pilosa, pilis albis, subtus griseo-virescentibus, 1 em longa, 6— 8 mm lata; petiolata, petiolo 2—3 mm longo. Flores 2, lutei, 7—8 mm diametientes, Pedicellus axillaris 5—6 mm longus, foliis brevioribus sub fructu recurvatis, calycis laciniae lanceolata-lineares, 2—3 mm longae, usque ad basin partitae, corolla aequans, corollae lobi ovati, acuminati. Stamina corollam aequantia; stylus stamina aequans: capsula subglobosa, glabra, calyce brevior. Chine: Environs de Kouy-Yang, pelousés à herbes courtes de la colline du cimetière des Xtiens (Ta-yn-pö) ,fleurs jaunes“. R. P. Bodinier 14 Juin 1899 (in herb. Acad. Géographie Bot. Cette remarquable espèce naine doit se placer à côté du Lysimachia deltoidea Wight, dont elle se distingue immédiatement par sa taille (2—5 cm au lieu de 10—20 cm), l'absence de poils bruns, par ses éta- mines aussi longues que le tube de la corolle et dont l'anthere égale le 1⁄4 ou le 1⁄4 du filet et par son style egalant les étamines ou plus court. 2. Lysimachia remota Petitmengin, 1. c., p. 30. Caulis erectus, dense puberulus, 20—25 cm altus. Folia membranacea, opposita, inferiora minuta, subsessilia, ovata, superiora, petiolata (5 —8 mm longa) ovato-lanceolata, acuta, 2,5 cm longa, 1,5 cm lata, omnia puberula, Flores 2— 6, in axillis foliorum superiorum. Pedicellus tortuosus, 1,5—2 cm longus, foliis aequans vel subaequans, pilosus. Calycis lobi usque ad basin partiti, corollae subaequilongi, laciniae lineari-lanceolatae, acutae, hirsutae. Corollae aureo-luteae 1 em diametientes, fere usque ad basin partitae, lobi oblongo-ovati, rotundati. Stamina corolla minora, filamenta antheris aequantia; antherae 1 mm longae. Chine: Kiang-Sou (d'Argy) (in Herbier Acad. Géographie Bot.). Cette espèce de la section des Hypericoideae R. Knuth in Pflanzen- reich, p. 264 (1905) est voisine du Lysimachia Engleri Knuth et du Ly- simachia omoiensis Hemsl. Elle s'en distingue par ses feuilles plus petites, plus nettement pétiolées, jamais semiamplexicaules, par le nombre de ses fleurs, la taille de ses étamines, par ses poils blanes, pourvus de distance en distance d'étranglements bruns, qui leur donnent une teinte fauve 318 B. A. Fedtschenko. pâle et un aspect ponctué très visible à la loupe. Sa corolle n'égale pas le double du calice, et les nervures des feuilles sont à peine visibles sur le sec et non confluentes en une nervure marginale comme dans L. Engleri Knuth in Pflanzenreich, 1905, p. 265. 3. Lysimachia Bodinieri Petitmengin, l. c., p. 30. Glabra. Caulis erectus, basi ramosus, 20—25 cm altus. Folia 4, opposita, late ovata, 3 cm longa, 2,8—3 cm lata, basi et apice attenuata, verticillata, firme membranacea vel cartilaginea, crebre virido punctata, subtus crebre rufo-punctata, breviter in petiolum attenuata (1—3 mm, longa); folia caulina squamiformia. Flores 2, axillares; pedi- celli 8 mm longi, erecti. Calyx usque ad basin partitus, lanceolatus, acutus. Corollae et capsulae . . .? Chine; Kouy-Tchéou: Pin-fa, rochers en pente (R. P. Esquirol); 27 Février 1901; no, 2210 (in Herb. Acad. Géographie bot.). Espèce voisine du Lysimachia paridiformis Franchet dont il differe par ses tiges rameuses dès la base, ses feuilles plus petites, à limbe très court et largement ovale, très fortement et régulièrement ponctué de macules d'un vert foncé sur la face supérieure, plus pâle, d'un vert blanchâtre et finement ponctué de brun à la face inférieure, par ses ner- vures secondaires peu saillantes, par ses fleurs au nombre de 2 seulement, axillaires dans le verticille terminal, à la base d’un jeune rameau très court à feuilles réduites, squamiformes. B. A. Fedtschenko. LXXXIV. Species novae in Turkestania detectae. (Ex: Journ. Bot. Sect. Bot. Soc. Imp. Nat. St. Pétersbourg, 1906, no. 6.) 1. Oxytropis guntensis B. Fedtsch., 1. c., p. 1. Caudex fruticosus, collo statim valde fasciculato ramosus. Rami suffrutescentes, brevissimi. Stipulae connatae, a petiolo liberae, albo adpresse pilosae. Foliola 8—15 juga, adpresse argenteosericea, oblon- goelliptica. Scapi folia subduplo superantes. Spica densiuseula, 10—15 flora. Calyx campanulatus, adpresse pubescens. Corolla violacea, carinae mucro mediocris. Legumen oblongoovatum, brevissime stipi- tatum, alboadpresse pilosum, pilis nonnulis nigris intermixtis, sutura neutra septifera. Schugnan: in valle rivuli Togus-bulak affluvii fl. Gunt inter pagum Wir et loc. Dshilandy 20. VIII. 1907 (B. A. Fedtschenko!!). 2. Oxytropis Boguschi B. Fedtsch., l. c., p. 1. Caudices fruticosi ramossimi, rami suffrutescentes usque 2-3 decim. longi: Stipulae adpresse pilosae, connatae, a petiolo liberae. Folia 3—6 juga, adpresse canosericea, foliola linearilanceolata, acuta. Species novae in Turkestania detectae. 319 Scapi folia multo superantes. Racemi densiusculi, 5—10 flori. Calyx campanulatus, adpresse albonigroque pubescens. Corolla violacea, ca- rina mediocriter mucronata. Ovarium et legumen breviter stipitatum, albonigroque adpresse pubescens. Leguminis oblongolanceolati sutura neutra septifera. Schugnan: ad, fl. Bogusch-dara 5. VIII. 1904 et ad fl. Abcharv interiorem 3. VIII. 1904 (B. A. Fedtsehenko!!). 3. Oxytropis baldshuanica B. Fedtsch., |. c. p. 1. Caulis sulcatostriatus 50—80 cm altus, patentim albovillosus. Sti- pulae connatae, foliosae, lanceolato triangulares, incisae. Folia subad- presse albovillosa, breviter petiolata; foliola 12—15 juga, oblongo-lanceo- lata. Pedunculi (sine racemo) folia subaequantes. Racemus laxiusculus, 10—15 florus, fructifer elongatus. Bracteae lineares, calycis tubi dimi- dium vix aequantes. Calyx albopilosus pilis nigris intermixtis. Tubus calycis cylindrieus, dentes calycini filiformes, tubo paulo breviores. Corolla pallida violacea, vexillum elongatum, apice retusum vel paulo emarginatum; alae apice subincisae, carinae mucro elongatus, sursum subincurvatum. Legumen albopilosum breviter stipitatum, ventrem pro- funde impresso, sutura ventrali angustissime septifera (ut in 0. Kot- schyana Boiss.). Baldshuan: ad ripam dextram fluvii Kisyl-su 4—5000’, V. 1883 (A. Regel!) 4. Oxytropis roseaeformis B. Fedtsch., |. c., p. 2. Caudices frutescentes incrassati breves. Folia omnia basilaria 20—40 cm longa, adpresse pilosa vel subsericea. Stipulae basi petiolo adnatae, ceterum liberae, triangulari lanceolatae, pube adpressa densius- cula obtectae, margine subciliatae. Foliola 12—18 juga, oblonga. Seapi striati, teretes, sine racemo folia vix superantes, adpresse pubescentes, pilis nonnulis patulis obtecti. Racemus laxus multiflorus. Bracteae pe- dicellum superantes, lineari lanceolatae, Calyx campanulatus, adpresse pilosus, dentes calycini lanceolato subulati, inferiores tres tubum super- antes, superiores duo eo vix breviores. Vexilli lati lamina apice subre- tusa. Carina apice mediocriter mucronata. Ovarium sessile, legumen (junius) alboadpresse pubescens. Baldshuan: V. 1883, 3000' (A. Regel!). 5. Oxytropis mumynabadensis B. Fedtsch., I. c., p. 2. Rhizoma lignosum, breve. Folia numerosa (5—10), 20—40 cm longa, foliola oblonga, multijuga (25—40 juga), adpresse villosula. Scapus pa- tule albopilosus, cum racemo foliis subbrevior. Racemus densiusculus, oblongocapitatus vel cylindricus, multiflorus. Bracteae linearilanceolatae, pedicellos superantes. Calyx patule albopilosus, campanulato tubulosus. Dentes calycini filiformilineares, tubum subsuperantes. Corolla flavo- virescens (secundum notulam collectoris), in sieco violascens. Vexillum latam oblongoovatum, apice subretusum. Alae apice vix incisae, Carina 320 B. A. Fedtschenko: Species novae in Turkestania detectae. breviuscula, sub apice longe et acute mucronata. Ovarium linearilanceo- latum, adpresse puberulum, longe stipitatum. Buchara: terre Kulab, in montibus Kaschbenduna prope Mumynabad, II—IV. 1884 (A. Regel!). 6. Eremostachys bachardenia B. Fedtsch., l. c., p. 2. Caulis ramosus, tunc demum glaberrimus. Folia oblongolanceolata, crenata, Folia floralia calyces multo superantes. Verticillastri biflori. Bracteae linearisubulatae, calycis tubum dimidium subaequantes vel paulo superantes. Calyx tunc demum glaberrimus, versus apicem sensim dila- tatus, limbo subnullo; dentes calycini breves, subulati. Regio transcaspica, prope stationem viae ferreae Bacharden, 4. VI. 1901 (0. et B. Fedtschenko!!). 7. Acantholimon langaricum O. et B. Fedtsch., l. c., p. 3. (Sect. Staticopsis Ser. 1-a Rhodocalycina Bge.) Erinaceo caespitosum. Folia vetusta fuscescentia, folia recentia glaucescenti-viridia, 3,5 mm longa, patentia, horrida, tenuiter rigida, planotriquetra. Scapi (sine racemo) foliis subduplo longiores, breviter pubescentes, apice simplices vel rarius bifurcati. Spiculae arcte con- gestae 3—10, uniflorae. Bracteae oblongo lanceolatae, margine scariosae. Calycis glaberrimi limbus obsolete lobatus, intense violaceus. Montes Alaici: in decliviis montium prope Langar in valle fluvis Isphairam, 28. VI. 1904 (B. Fedtschenko!!). 8. Allium isphairamicum B. Fedtsch,, 1. c., p. 3. Bulbus globosus. Folia 2—5, late oblonga, 25 cm longa, 4,5 cm lata, basin versus angustata, viridia. Scapus laete viridis, glaberrimus, folia superans. Spatha bivalvis, valvae subaequales, late ovatae, pedi- cellis florendi tempore breviores. Pedicelli flores 4—5 plo superantes. Sepala violacea, lanceolata. Filamenta sepalis circiter '/, longiores, interiore basi triangulari dilatata, exteriora fere filiformia ovarium fere sessile. Montes Alaici: in decliviis inter Ucz-Kurgan et Karaul, VI. 1904 (B. Fedtschenko!!). 9. Allium gulezense B. Fedtsch., l. c., p. 3. Bulbus globosus. Folia 2--5 late oblonga, 30 cm longa, 8 cm lata, albomarginata. Scapus folia multo superans, glaber. Umbella densa, globosa. Spatha bivalvis, pedicellos sub anthesi subaequans. Pedicelli ante anthesin brevissimi, tunc demum flores 2—3 plo superantes, Sepala albovirescentia, patentia, filiformi subulata. Fila- menta basi in cupulam connata, exteriora patentia, interiora erecta, sepalis breviora, basi utrinque unidentata. Ovarium basi attenuatum, nee stipitatum. Montes Alaici: inter Kisyl-kurgan et Guleza et inter lacum Kaplan- kul et trajectum Taka VIII. 1901 et VIII. 1904 (O. A. et B. A. Fed- tschenko!!). Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. » - - + Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich ‘mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hälinissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von @. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pig. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » e ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .* Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. No. 73/74 Band IV. No. 21/22 15. November 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veróffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., fúr das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk. bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefällige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruck gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- winschte Satzánderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata kostenfrei geliefert. | Anzeigen: Bulletin de (Herbier Boissier Organe mensuel de botanique,§ publié par l’Herbier Boissier à Chambézy, Suisse. lére série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année 2me série, commencée en 1901. Abonnement à frs. 25.— par année » Mémoires“ suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. I. | | | | qo — Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin | Weimarsche Strasse 31 zu richten | Da Nummer 27—28 (UL No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, Ne. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten, diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland)¿liefere, = Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore: F. Fedde No. 73174 IV. Band | I5. November 1907 LXXXV. Hieracia Caucasica nova,') a D. Litwinow, Petropolitano, annis 1905 et 1906 in Caucaso boreali lecta.?) Auctore Carolo Hermanno Zahn, Caroloruhensi. (Originaldiagnosen.) (Sehluss.) Ssp. obscuricaule Litw. et Zahn, subspec. nov. Aphyllopodum. Caulis 30- 50 em altus omnino obscure (basi pur- pureo-) violaceus gracilis v, crassiusculus subflexuosus, pilis albidis sub- setosis horizontaliter patentibus basi nigro-bulbosis sat dense hirsutus, basin versus epilosus, apice glandulis sparsis minutis praeditus omnino effloccosus. Folia caulina 12—20 sat dense appropinquata sensim de- crescentia rigidiuscula olivaceo-viridia subtus paulo pallidiora lanceolata margine denticulata saepe subundulata et parum revoluta, utrinque pilis albis rigidiusculis ad 3 mm longis mediocriter numerosis obtecta, in mar- gine densius ciliata (1,5—2,5 mm) et interdum floccis solitariis adspersa, inferiora basin versus attenuata, sessilia, media parum attenuata basi rotundata sessilia parum amplexicaulia, superiora e basi latiore rotundata semiamplexicaulia sensim acuminata acuta saepe + plicata. Inflorescentia ndeterminata, caulis saepe ex omni ala ramosus, acladium 10 mm lon- gum v. longius, rami primarii in nostra planta 3—4 evoluti apice ramu- losi oligocephali, capitula 10 v. compluria. Involuerum ovato-globosum, squamae latiusculae acuminatae acutae. dorso subnigrae, intimae in mar- gine virides, exteriores angustiores, omnes pilis dilutis basi atris 1—2 mm longis sat densis glandulisque sat densis obsitae apice subbarbulatae, exteriores basin versus tantum vel etiam in margine sparse floccosae. 1) Numerus sat magnus specierum novarum a cl Litwinow in Flora Rossica exsiccata publicabitur. 2) Addimus species nonnullas novas iam a cl Ruprecht in Caucaso orientali lectas et in herbario Academiae Petropolitanae conservatas, pariter ac species nonnullas iam descriptas, sed in Caucaso adhuc non lectas, a cl. Lit- winow primum inventas. Repertorium novarum specierum. 21 322 Carolus Hermannus Zahn, Pedunculi multifloecosi sat dense pilosi glandulosique, pilis basi atris. Flores et achaenia (nondum evoluta). Prov. Kuban: In valle fl. Teberda superioris 2310 m. Ex affinitate H. chloroprenanthis, sed tota planta pilis subsetosis basi subbulbosis hirsuta. Verosimiliter formulae prenanthoides strictissimum < ma- crolepis rospondens. 40. Hieracium Velenovskyi Freyn = prenanthoides-sparsiflorum Zahn. Ssp. chaetothyrsum Litw. et Zahn, subspec. nov. Aphyllopodum. Caulis gracilis vel crassiusculus substriatus sub- pilosus v. partim glabratus (pilis apice destructis) effloccosus basi viola- ceus 50—60 cm altus in margine minute subglandulosus. Folia caulina (infima emarcida) 30—35 sensim decrescentia subremota acuta sessilia semiamplexicaulia papyracea v. rigidiuscula supra subolivaceo- vel grami- neo - viridia sublucida glabra, subtus dilutiora v. paulo pallidiora disperse pilosa, 1—2,5 mm, in margine sat dense ciliata, 1—2 mm, sed pili apice . saepe destructi, in margine integerrima saepe subundulata v. remote sub- denticulata, apice saepe plicata, inferiora basin versus angustata lanceo- lata et in margine glandulis minutis solitariis obsita, media basi fere aequilata, latiora, late lanceolata, summa in bracteas inflorescentiae de- crescentia. Inflorescentia laxissime paniculata apice saepe subumbellata, acladium ad 30 mm longum, rami. primarii 4—7 graciles v. subcrassius- culi, inferiores subremoti, ordines axium 3(—4), capitula 7—20. Invo- lucrum sat magnum globoso-ovatum, 11—12,5 mm longum, denique crassius, squamae subangustae lanceolatae obtusiusculae v. subacutae irregulariter imbricatae, exteriores fere atrae, interiores anguste viridi- marginatae, omnes disperse, básin versus subdensius floccosae, pilis sub- numerosis basi atris 1—1,5 mm longis modice numerosis et glandulis numerosis partim brevibus partim longis obsitae. Pedunculi subcrassius- culi, pilis subnumerosis v. numerosis ad 2,5 mm longis dilutis basi in- crassatis obscurisque et glandulis subnumerosis partim sublongis obsiti, obscure cani; rami consimiles. Bracteae 1—3 lineares subfoliaceae ob- scure virides. Flores lutei, ligulae apice fere glabrae, stylus primo sub- luteus denique brunnescens, achaenia atrobrunnea. Prov. Terek: In cacumine m. Beschtau. Ab H. lanceolato differt inflorescentia laxissime paniculata haud poly- cephala, involueris majoribus, squamis irregulariter imbricatis magis pi- losis caulomatibusque suberassiusculis sat dense pilosis, foliis subolivaceo- viridibus etc. Omnes formae H. Velenovskyi a formis H. chloroprenanthis foliis cau- linis multo numerosioribus differunt. Ssp. chaetothyrsoides Zahn, subspec. nov. (H. prenanthoides Rupr. in sched. !). Habitus et characteres (foliatio etc.) ut in H. prenanthoidis subsp. bu- pleurifolio. Folia caulina numerosa lanceolata v. late lanceolata subolivaceo- viridia distincte denticulata, supra disperse breviterque pilosa primo aspectu glabra, subtus subpilosa, in margine nervoque dorsali dense ciliata, 2 mm Hieracia Caucasica nova. 323 Inflorescentia laxissime paniculata,- acladium 15—20 mm longum, rami primarii 3—4 remoti 1—3 cephali, capitula 6 v. compluria. Involucrum 10 mm longum, H. macrolepidis simile, crasse ovato-cylindricum: squamae latiusculae lanceolatae acutiusculae vel acutae subbarbulatae + late obscureque viridi-marginatae, interiores in margine late pallide virides, omnes effloccosae sat dense glandulosae modice pilosae, glandulis longis, pilis 2 mm longis basi atris. Pedunculi dense longeque glandulosi, sparsim disperseve pilosi, 2—3 mm, superne modice floccosi, inferne cito deminute floccosi. Caulis sat dense pilosus, 2—3 mm, pilis rigidiusculis apicem caulem versus subsetosis basi atris, superne mediocriter glandulosus disperse floccosus, deorsum citissime effloccosus eglandulosus. Dagestania super. montosa: Dido: In m. Sochoch (Ruprecht). Prenänthoidea-Vulgata-Hololeion. 41. Hieracium pseudoconstrictum Zahn, nom, nov., = prenanthoides > (sparsiflorum > silvaticum) = prenanthoides > pseudosvaneticum Zahn; H. con- strictum A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, l. c., p. 31; nec Arv.-Touv.! . Svanetia: In jugo Latpari (Somm.-Levier!). — Descriptio l. c. Planta a cl. Peter descripta omnibus characteribus inter H. prenan- thoides et H. pseudosvanetici ssp. corymbulosum eertissime intermedia est inter quae crescit. H. Velenovshyi valde simile, ut formula docet. 42. Hieracium medschedsense Zahn, nov. spec., — (prenanthoides-sparsi- florum) > silvaticum Zahn (H. prenanthoides Boiss. in sched.). Caulis crassiusculus ad 60 cm altus sat dense molliterque pilosus, hypophyllopodus. Folia caulina c. 8—10 magna, imum ad 20 cm longum 4.5 cm latum alato-petiolatum basi semiamplexicaule, proximum in basin latissime alatam brevem cito contractum, reliqua basi subangustata v. aequilata sessilia amplexicaulia, interdum partim subauriculata, supra glabra olivaceo-viridia, subtus parum pilosa, in margine nervoque dorsali dense ciliata, 1 mm, omnia remote leviterque sinuato-denticulata, dentibus apiee glanduliformibus. Inflorescentia laxe paniculata, acladium 10 mm longum, rami primarii 6 vel complures remoti oblique patentes, ordines axium 3 (rarius 4), capitula 20 vel compluria. Involucrum 9 mm longum ovato-cylindrieum, squamae sublatusculae obscurae mediocriter floc- cosae, + obscure viridi- marginatae, interiores late pallideque viridi- marginatae, mediocriter v. sat dense glandulosae, epilosae. Pedunculi tenuissimi subsulcati sat dense floccosi glandulosique epilosi, caulomata cito deminute floccosa glandulosaque, caulis usque ad medium disperse floccosus et parum glandulosus. Flores lutei, stylus niger, achaenia straminea, Dagestania super. montosa. Dido: In silv. rup. m. Medschedse (Ruprecht). Habitus omnino ut in H.» pseudoiurano A.-T. typico. 43. Hieracium ratluense Zahn, nov. spec., = prenanthoides < (sparsiflorum- silvaticum) = prenanthoides < erythrocarpum Zahn (H. murorum Rupr. in sched.). 21* 324 : Carolus Hermannus Zahn. Caulis 35—55 cm altus strictus striatus, disperse v. praecipue inferne mediocriter pilosus, pilis mollibus 2—2,5 mm longis, phyllopodus. Folia rosularia florendi tempore pauca + longe petiolata elliptico-lanceolata, remote leviterque sinuato-denticulata v. basin versus dentata, + acuta, supra epilosa v. sparsissime pilosa, subtus disperse, in margine nervo- que dorsali sat dense pilosa, 1—2 mm, omnia sat magna papyracea; caulina 2—4 sensim v. cito decrescentia remota, imum alato-petiolatum, superiora basin versus angustata sessilia subsemiamplexicaulia. Inflores- centia indeterminata, acladium 10—20 mm longum, rami primarii 4—8 ex omni ala exserentes longi oblique erecti, ordines axium 3—4, capitula (4—)1—16(—35). Involucrum 9—10 mm longum ovato-cylindricum, squamae sublatiuseulae v. subangustae acuminatae acutiusculae v. acutae, exteriores subnigrae, interiores atrovirides pallide viridi-marginatae v. subvirides apice obscuriores barbulataeque, exteriores in margine basin versus subfloccosae ceterum effloccosae, omnes dense glandulosae epi- losae. Pedunculi superne cani, deorsum dense floccosi et pariter ac caulomata cito deminute floccosa + dense glandulosa. Caulis superne mediocriter, inferne usque infra medium disperse glandulosus. Flores dilute lutei + tubulosi, ligulis + breviter dentatis glabris, stylus coracinus, achaenia atrobrunnea. ` Dagestania media: In pineto supra Ratlu. Habitus ut in H. jwrano foliis caulinis paulum numerosis; involucra floresque tubulosa stylis valde atris ut in formis H. sparsiflori. Prenanthoidea-Tridentata-Hololeia. 44. Hieracium leptoprenanthes Litw. et Zahn, nov. spec., — prenanthoides- laevigatum-sparsiflorum. Aphyllopodum. Caulis 60—85 cm altus subtenuis v. gracilis, inferne obscure violaceus, pilis subrigidiusculis dilutis 2—3 mm longis medio- criter numerosis obsitus, apice subfloccosus subglandulosusque, glandulis subdilutis. Folia caulina ad 15 subremofa, inferiora ad 12 cm longa 2 cm lata basin versus longe attenuata semiamplexicaulia, media basin versus saepissime parum attenuata sessilia semiamplexicaulia, interdum incon- spicue panduriformia, reliqua basin versus inconspicue attenuata v. aequi- lata sessilia semiamplexicaulia saepe subauriculata, omnia + acuminata, inferiora subacuta, pleraeque acuta, summa sat longe acuminata acutiora, omnia dilute viridia subglaucescentia mollia, supra glabra, subtus palli- diora saepe pilis raris obsita, in margine nervoque dorsali pilis sub- rigidiusculis, 1—2,5(—3) mm longis sat numerosis ciliata, utrimque denti- culata v. 1—3 dentibus longioribus munita, summa subtus parcefloccosa. Inflorescentia laxe paniculata, rami primarii 2—6 remoti, ordines axium 3—4, acladium 10—25 mm longum, capitula 3—30 saepissime parum numerosa. Involucrum 9—10 mm longum crasse cylindrico-ovatum deni- que basi fere rotundatum, squamae sat angustae dorso nigro-virides mar- gine dilute virides, fere epilosae, dense tenuiterque glandulosae. Pedun- culi tenues virides sat dense floccosi, dense glandulosi, sparsim pilosi. Hieracia Caucasica nova. 325 Flores lutei subtubulosi apice profunde dentati vix ciliati, stylus obscurus v. niger, achaenio dilute brunnea v. straminea. Prov. Kuban: In valle fl. Teberda, in pineto denso. Variat: «) verum Litw. et Zahn, squamis epilosis. 3) pilosiceps Litw. et Zahn, squamis sparsim pilosis minus dense floecosis. Sine dubio aut inter H. prenanthoides et H. hypopogon intermedium sed posteriori magis affine, aut formulae teberdense-simplicicaule respondens. Hue pertinet etiam H. sublongissimum Zahn, nov. nom.; H. glareosum A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, l. c., p. 34; nec Serres! Haec forma, a cl. Peter, |. c., descripta et species intermedia inter H. tridentatum et umbellatum declarata, est exacte intermedia inter H. laevigati ssp. longissi- mum Peter et H. pseudoconstrictum Zahn = (prenanthoides > corymbulosum). — Crescit in Svanetia: In silv. ad fl. Nakra (Somm. et Levier!). Prenanthoidea-Umbellata-Hololeia. 45. Hieracium gigantellum Litw. et Zahn, nov. spec., = prenanthoides- umbellatum-sparsiflorum. Aphyllopodum. Caulis 55 —75 cm altus crassus robustus firmus fere sublignosus striatus primo aspectu glaber v. partim subpilosus, sed pili apice destructi. Folia eaulina (infima emarcida) ad 25(— 30) rigida fere coriacea late lanceolata v. ovato-lanceolata subolivaceo-viridia supra glabra sublueida subtus subpallidiora disperseque pilosa, in margine subrevoluto subeiliata v. bulbis pilorum apice destructorum scabra, remote denticulata, basi angustata (inferiora) v. breviter subattenuata v. aequilata (superiora) sessilia semiamplexicaulia, parum reticulato-venosa. Inflorescentia pani- culata laxa apice saepe + umbellata, acladium ad 30 mm longum, rami _ primarii 5—10, inferiores remoti subfoliosi oblique erecti, ordines axium 3(—4), eapitula 10—25 vel compluria. Involucrum atroviride sat magnum crasse ovato-globosum 10—12 mm longum, squamae latiusculae lanceo- latae obtusiusculae v. subacutae subregulariter imbricatae apice sub- barbulatae, exteriores subangustiores sublaxae subatrae, interiores viridi- marginatae, omnes glandulis longis brevibus luteolis inmixtis sat dense glandulosae, pilis rigidis dispersis et floccis sparsis v. nullis obsitae; peduneuli 1—3 bracteis linearibus subfoliaceis, glandulis modice numerosis pilisque dispersis 1 mm longis obsiti obscure v. viridi-cani, caulomata fere eglandulosa breviterque subpilosa, superne tantum subfloccosa. Li- gulae luteae apice granulatae, stylus primo luteo-brunneus, achaenia atro- brunnea. Prov. Terek: In cac. m. Beschtau. Variat foliis latioribus (ad 30 mm) v. angustioribus (15 mm) et pe- dunculis + pilosis glandulosisque. Verosimiliter formulae prenanthoides-umbellatum-simplicicaule (vel besch- tavicum) respondens. 46. Hieracium adenobrachion Litw, et Zahn, nov. spec., = prenanthoides- gigantelum, 326 Carolus Hermannus Zahn. Caulis ad 60 cm altus crassus basi violaceus glabrescens, sursum usque ad inflorescentiam pilosus, pilis basi bulbosis obscuris apice dilutis, aphyllopodus. Folia numerosa ad 40 late lanceolata acuta saepe intense violacea v. purpurea, utrimque mediocriter pilosa, pilis subrigidis, supra saepe + glabrescentia, inferiora basi attenuata, media (summaque) basi rotundata, interdum parum panduriformia, v. basi subaurita, omnia ses- silia + amplexicaulia denticulata saepissime 2—3 dentibus majoribus munita, subtus subreticulato-venosa, summa subtus parcefloccosa. In- florescentia laxe paniculata, acladium ad 25 mm longum, rami primarii 4—6(—1) subremoti, ordines axium 3—4, capitula 10— 15(— 20). Invo- lucrum sat magnum 10,5—12 mm longum, squamae subangustae obtusius- culae v. subacutae apice subbarbulatae, disperse floccosae, densissime- longeque glandulosae epilosae, pedunculi subcrassiusculi, consimiles. sub- canotomentosi. Glandulae crassiusculae, primo apice luteae. Ligulae intense luteae apice granulatae, stylus primo luteo-brunneus, achaenia brunneo-atra. Prov. Terek: In cacum. m. Beschtau. H. prenanthoidis ssp. bupleurifolioidi affine, sed inflorescentia laxe paniculata, involucra crassiora pariter ac caulomata glandulis elongatis (brevibus immixtis) valde numerosis obsita epilosa. Folia inferiora elon- gata pariter ac media sat dense appropinquata. 47. Hieracium streptotrichum Zahn, nov. nom. (H. strictum A. Peter, Beitr. Hierac. Orients, l. c., p. 24; nec Fries), a el. Sommier et Levier in jugo Latpari Svanetiae inventum intermedium inter (prenanthoides- umbellatum) et H. macrolepis esse certus sum. Ad descriptionem incom- pletam Peterianam, l. c., addo: Folia utrimque sat dense et haud ita rigidiuscule pilosa, in margine dorsali pilis ad 3(—4) mm longis, saepius breviter dentata, ad 20 evoluta. Pedunculi dense floccosi, caulis superne disperse mediocriterve floccosus, Involucrum basin versus tantum et in marginibus squamarum subfloccosum, sed ubique sat dense breviterque glandulosum fere modice pilosum. Squamae atrae irregulariter imbricatae praeterea glandulis parvis saepissime glandulis majoribus dispersis obsitae. 48. Hieracium orthocladum Zahn, nov. nom. (H. strictissimum A. Peter, Beitr. Hierae, Orients, l. ce., p. 37; nec Froel), etiam a cl. Sommier et Levier in jugo Latpari Svanetiae inventum et ab A, Peter sub formula lanceolatum-svaneticum, |. c., descriptum, ad formulam (prenanthoides-umbella- tum) > macrolepis melius convenire puto, praecipue ob pedunculos superne subincrassatos dense floccosos sparsim glandulosos bracteis nonnullis sub- atris subulatis obsitos. Et quibusdam characteribus inter H. prenanthoides et macrolepis intermedium. et nonnullos H. #mbellati characteres continens. Sectio nova: Schmalhauseniana Zahn. Caulis dense foliatus, foliis lanceolatis v. oblongis v. ovatis basi am- plexicaulibus utrimque hirsutis, ubique sat dense hirsutus, pilis basi bul- bosis atrisque. Inflorescentia altefurcata 1—3(—4) cephala, capitula magna subatra, squamis subirregulariter imbricatis subpilosis densissime Hieracia Caucasica nova. 327 glandulosis, pedunculi crassiusculi sat dense nigro-setosi glandulosique, flocci ubique nulli, in pedunculis tantum sparsi. un haud ciliatae, stylus initio luteus denique brunnescens. Habitus H. prenanthoidis, pilositas ut in H. viroso, ramificatio et capi- tulorum magnitudo ut in H. elongato Alpium Europae mediae. 49. Hieracium Schmalhausenianum Litw. et Zahn, nov. nom.; H. atro- cephalum Schmalh., in Ber. d. deutsch. bot. Ges., X (1892), p. 290. Caulis gracilis v. suberassiusculus erectus subangulato-striatus saepe subflexuosus basi v. ubique + coloratus superne haud raro obscurior, ubique pilis dilutis subrigidiusculis ad 3 mm longis basi atro-bulbosis sat dense hirsutus, 50—60 cm altus aphyllopodus. Folia caulina 25—40 ima emarcida, sequentia lanceolata fere aequilata v. oblongo-lanceolata acuta semiamplexicaulia reliqua sat dense conferta valde sensim decrescentia sursum latiora elliptico- v. ovato-lanceolata basi rotundata sessilia semi- amplexicaulia v. basi subcordato-ovata, apice brevius acuta mucronata v. interdum acutiuscula haud raro subplicata, summa magis remota, omnia dilute viridia rigidiuscula v. subcoriacea supra sublucida, subtus sub- pallidiora subreticulato-venosa, utrimque pilis rigidiusculis 2—2,5 mm longis basi (saepe obscure) bulbosis subnumerosis subhirsuta effloccosa eglandulosa, integerrima. Inflorescentia altefurcata 1——3(—4) cephala, acladium 20—60 mm longum,- rami primarii 0—3 monocephali sub- crassiusculi atrovirides apice subinerassati, dense rigidiusculeque pilosi, pilis 2—3(—4) mm longis apice dilutis basi incrassatis obscurisque, spar- sissime floccosi inferne mediocriter, superne sat dense glandulosi, glan- dulis brevibus longissimis intermixtis. Involucrum late ventricoso-globosum 19 mm longum ad 15 mm latum denique late depressum, viridi-atrum, squamae subirregulariter imbricatae, exteriores breviores angustiores ob- tusiusculae, interiores sublatiusculae acuminatae obtusiusculae v. acutius- culae, omnes atrovirides densissime glandulosae, glandulis luteolis, disperse mediocriterve pilosae, 1—2 mm, effloecosae, interiores saepissime sub- dilutius viridi-submarginatae. Bracteae 2—3 parvae obscurae v. interdum subfoliaceae. Ligulae luteae apice glabrae, inferne subpilosae, stylus luteus denique brunnescens, achaenia dilute brunnea. Prov. Terek: In montibus pr. Kislowodsk, locis graminosis. Planta speciosissima, habitu etiam H. ochroleuco Schl. ex Helvetia haud dissimilis et forsan ab formis intermediis Prenanthoidea-Hololeia- Umbellata singulari directione mutata. Involucris densissime glandulosis glandulis apice luteolis, similitudinem cum H. gigantello evidenter praebet. Nomen graeco-latinum in nomen cl. inventoris commutavimus, Itaque exstant in Caucaso (sensu stricto) sectiones sequentes generis Hieracium: 1. Sectiones etiam per reliquam Europam pervulgatae: a) Sectiones Pilosellina et Praealtina (H. pilosella L... H. Hoppeanum Schult. eum grege Macranthum, H. Bauhini Sehult.). Sed H. Hop- 328 Carolus Hermannus Zahn: Hieracia Caucasica nova. peanum jam in alpibus centralibus finem occidentalem habet, H. Bau- hint Rhenum paucis locis tantum transiens. b) Sectiones Vulgata, Tridentata et Umbellata, quae seriem naturalem formant et per omnem Europam vulgatae sunt. | c) Sectio Sabauda, omnem zonam mediam Europae ab Hispania usque ad more Caspicum et planities et regiones clivosas submontosasque inhabitans, sed regiones elatiores semper fugiens. d) Sectio Prenanthoidea, per omnem Europam sed fere semper in re- gionibus montosis et subalpinis tantum pervulgata. 2. Sectiones in Europa orientali praecipue provenientes: - e) Seetio Echinina, in terris calidioribus et in desertis graminosis a Persia et Asia minore Caucasum transcendens, ab Uralo ad mare Baltieum usque ad Hercyniam silvam et Thuringiam, in meridiem per Rossiam australem et secundum Histrum flumen usque ad Macedoniam, Hungariam, Bohemiam, Moraviam, Silesiam, Austriam inferiorem procedens. f) Sectio Virosa, ad radices Caucasi borealis et per Rossiam australem mediamque. 5. Sectiones in Europa australi-orientali tantum inventae: g) Sectio Hololeia, adhuc in Caucaso, in montibus peninsulae Bal- canicae mediae et borealis usque ad Alpes Carpatho-Transsilvanicos inventa, in una forma etiam in Silesia (H. suesiacum Krause), una in Tiroliae valle Oetztal (H. Grisebachü A. Kerner) postremo in una forma in Aprutiis Italiae indicata. 4. Sectiones in Caucaso endemicae: h) Sectio Schmalhauseniana. Fermae intermediae in Caucaso adhue notatae sunt inter sectiones sequentes: | a) Püosellina- Praealtina, Pilosellina-Echinina, | Praealtina- Echinina, Pilo- sellina-Praealtina-Echinina, etiam inter species Echininorum. b) Vulgata- Vulgata, Vulgata- Tridentata, Vulgata-Hololeia, Tridentata- Holo- leia, Umbellata-Hololeia, Umbellata- Vulgata-Hololeia. c) Prenanthoidea-Hololeia, Prenanthoidea- Vulgata, Prenanthoidea-Tridentata, Prenanthoidea- Umbellata, Prenanthoidea- Vulgata-Hololeia, Prenanthoidea- Tridentata- Hololeia, Prenanthoidea-Umbellata-Hololeia. Proximum vero esse putamus (ut omittam sectionem endemicam „Schmalhauseniana“) sectionem Hololeia in Caucaso originem habere et mox in montes peninsulae Balcanicae immigrata esse; forsan Hololeia etiam his locis pariter ac in Caucaso sponte nata sunt et ex hac regione ad septemtriones in Alpes Carpatho-Transsilvanicas et etiam usque in Silesiam se expanderunt. Adhuc formae intermediae sectionis Hololeiorum in Caucaso satis numerosa sunt, neque minor est numerus transituuin et subspecierum, quibus rebus coniectura nostra magnam probabilitatem assequitur. Carolus Hermannus Zahn: Index specierum subspecierumque usw. 329 Index specierum subspecierumque Hieraciorum Caucasiorum. Die fettgedruckten Namen sind die Arten, die mit einem * versehenen die Unterarten und die eingeklammerten die Synonyme. * acuminatifolium Litw. et Zahn 238. adenobrachion Litw. et Zahn 325. * adjarianum Peter 191. * alticaule Litw. et Zahn 184. * qmaurobasis Litw. et Zahn 188. * anfractum Fr. 239, * argillaceoides Litw. et Zahn 239, * armeniacum N. P. 184. * arvense Tsch. 190. *asiaticum N. P. 181. (atrocephalum Schmalh. 327.) (auricula Bieb., Boiss. 184, 185.) (auricula Lam. et DC. 180.) auriculoides Láng 186. *basileucum Litw. et Zahn 189. (Bauhini M. Bieb. 184.) Bauhini Schult. 184. * Baumgartenianum Schur 247. *beschtavicum Litw. et Zahn 246. * Besserianum N. P. 184. Biebersteinii Litw. et Zahn 260. bifurcum M. Bieb. 183. (bifurcum Rupr. 183, 186.) bracchiatum Bertol. 184. *branae N. P. 184. *bupleurifolioides Zahn 242. * bupleurifolium Tsch. 242. callichlorum Litw. et Zahn 264. calodon Tsch. 193. *calodontopsis Litw. et Zahn 193. * cardiophyllum Jord. 236. *caucasiciforme Litw. et Zahn 183. caucasicum N. P. 181. (caucasicum A.-T. 262.) * centrorossicum Zahn 180. *chaetothyrsoides Zahn 322. *chaetothyrsum Litw. et Zahn 322. chloroprenanthes Litw. et Zahn 266. *coniciforme Litw. et Zahn 248. * conicum A.-T. 248. *corymbulosum Somm. Lev. 259. crocatum Fr. 248. (cydoniaefolium Boiss., Peter 242.) * eymanthum N. P. 184. dacicum Uechtr. 263. divisum Jord. 237. *echiogenes N. P. 191. .echioides Lumn. 181. *erythrocarpoides Litw. et Zahn 249. erythrocarpum Peter 249, 250. *eubifurcum Zahn 183. euchaetium N. P. 191. Repertorium novarum specierum. | * farinodermum Litw. et Zahn 181. * fastigiatum Tsch. 184. | *firmum Jord. 241. (florentinum AM. 194.) (furcatum Hoppe 186.) gigantellum Litw. et Zahn 325. * glandulosissimum Peter 242. (glareosum Peter 325.) * glomerellum Zahn 249. * heothinum N. P. 184. *heterodontoides Litw. et Zahn 257. * Hohenackeri N. P. 181. *hypoglaucum Litw. et Zahn 242. *hypopitys Litw. et Zahn 237. *hypopogon Litw. et Zahn 261. incaniforme Litw. et Zahn 193. incanum M. Bieb. 181. inuloides Tsch. 247. * kiderense, Zahn 246. Knafii Cel. 240. *kubanicum Litw. et Zahn 240. | *laetevirens Somm. Lev. 241, laevigatum Willd. 241. | *lanreolatum Vill. 242. *lancidens Zahn 240. *leptophytomorphum Litw. et Zahn 191. leptophyton N. P. 184. leptoprenanthes Litw. et Zahn 324. *leucothyrsum Litw. et Zahn 240. Litwinowianum Zahn 263. | longiseapum Boiss. 180. (Iycopifolium Peter 247). *macrolepioides Zahn 258. *macrolepis Boiss, 244. maschukense Litw. et Zahn 182. *medianiforme Litw. et Zahn 236. medschedsense Litw. et Zahn 323. | "megalomastix N. P. 184. *membranulatum Litw. et Zahn 239. Fmicrobauhini Zahn 184. microtum Boiss. 263. *mirum N. P. 191. | *monticola Jord. 241. | *nigrisetum N. P. 184. | | obscuricaule Litw. et Zahn 321. | *orthocladum Zahn 326. pannoniciforme}Litw. et Zahn 191. 22 330 H. Léveillé. * pannonicum N. P. 190. | sobrinatum Litw. et Zahn 260. *parvulum N. P, 180. |, sparsiflorum Friv. 244. *perfoliatum Froel. 242. * | streptotrichum Zahn 326. pilosella L. 179. | (strictissimum Peter 326.) (pistoriense N. P. 185.) | *strictissimum Froel. 242. * Pollichiae Sch.-Bip. 237. | (strictum Peter 326.) (praealtum Vill. 184). |! *sublasiophorum Litw. et Zahn 188. pratense Tsch. 180. | *sublongiscapum Zahn 150. prenanthoides Vill. 242. | sublongissimum Zahn 325. procerigenum Litw. et Zahn 192, procerum Fr. 181. *pseudauriculoides N. P. 184. *pseudoconstrictum Zahn 323. pseudoiuranum A.-T. 247. * pseudosparsum Zahn 184. pseudosvaneticum Litw. et Zahn *submirum Litw. et Zahn 189. * subsvaneticum Litw. et Zahn 259. *subvindobonense Zahn 183. (svaneticum Somm. Lev. 244, 259.) *svaneticiforme Litw. et Zahn 245. *tanythrix N. P. 191. 259. | *teberdaefontis Litw. et Zahn 187. *pulchrisetua Litw. et Zahn 262. | *teberdense Litw. et Zahn 247. *purpureibracteum Litw. et Zahn 185. | *terekianum Litw. et Zahn 263. *thracicum N. P. 191. ratluense Zahn 323. | *trichosoma N. P. 180. rigidellum Liw. et Zahn 265. *tuscheticum Zahn 186. *yubropannonicum Litw. et Zahn 186. | Ruprechtii Boiss. 185. umbellatum L. 241. sabaudum L. 242. BE *sabiniceps Litw. et Zahn 190. *vagum Jord. 242. (sabinum Seb. et M. 181.) (valesiacum Peter 247.) *samurense Zahn 258. | Velenovskyi Freyn. 322. Schmalhausenianum Zahn 327. | *verruculatum N. P. 181. * sericostolonum Litw. et Zahn 179. * virgultorum Jord. 242. silvaticum L. 236. *vulgare Tsch. 180. *simplicicaule Somm. Lev, 244. vulgatum Fr. 238. Anmerkung. Wie uns Hr. Prof. Litwinow mitteilt, hat Ruprecht bei seinen Standortsangaben die Höhen in „hexapes“ angegeben (nicht in „Fuß“). Es sind demgemäl die Meter bei den Rupreehtschen Standorten mit 6 zu multiplizieren. LXXXVI. Decades plantarum novarum. II/III. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 11. Reevesia Cavaleriei Lévl. et Vant., nov. spec. Affinis R. pubescenti a quo tamen differt: 10 floribus albis non pur- pureis: 29 foliis spisse subtus tomentosis, ad basim rotundatis et non pubescentibus cordatis. Kouy-Tchéou: route de Pin-Fa à Kouy-Yang, bois; fleurs blanches odorantes, trés rare, 20 mai 1905, no. 2347 (Julien Cavalerie). 12. Lythrum Argyi Levl., nov. spec. Habitu L. virgato affinis. Planta tota hirta; calyx tubulatus sex lobis eurtis et sex pilis setaceis intermixtis constans; corolla violacea, Decades plantarum novarum. IPHI. 331 petalis 6: spica terminali; antheris 6 reniformibus, corollam aequantibus, non rectis; stylo calicem aequante; stigmate clavato. Kiang-Sou (d'Argy). Espéce reconnaissable à ses tiges et feuilles rudes au toucher et à ses fleurs sessiles, non moins qu'à son curieux calice, 13. Vitis Seguini Levl., nov. spec. Planta hirta. Caulis rugosus et valde muricatus, sarmentosus; cir- rhosus, cirrhis multi-ramosis et ad apicem interdum gemmiformibus ; folia brevissime petiolata, cordata ovato-rotundata, integerrima, supra glabra subtus luteo-tomentosa, obtusa; inflorescentia corymbosa, tota dense rufo-tomentosa; stamina exserta, antherae lacteae, filamentis rufis ad basim sensim dilatatis. Kouy-Tchéou: environs de Hoang-Ko-Chan; liane s'attachant aux -rochers comme un lierre, Rocailles de la cascade, 29 mars 1899, no. 2614 (J. Séguin). Affines V. flexuosae et V. lanatae a quibus differt foliis integerrimis. Distat insuper a V. lanata floribus corymbosis. 14. Mitrasacme lutea Levl., nov. spec. Affinis M. polymorphae a quo bene tamen distinguitur sequentibus notis: Floribus luteo-aurantiacis; caulibus et praesertim foliis pilis scabris abunde conspersis. Kouang-Tong: vis-à-vis Hong-Kong, dans les herbages courts, 13 mars 1895, no. 1060 (Emile Bodinier). Le collecteur qui connais- sait et avait recueilli les autres espèces considérait celle ci comme nouvelle. 15. Blumea Lecomtei Vant. et Lévl., nov. spec. Radix fibrosa; caulis erectus, herbaceus, striatus, 20—30 em altus, tantum ad apicem divisus; folia radicalia petiolata, caetera amplexicaulia, ovato-acuminata, conspicue dupliciter dentata, alterna, glaberrima, in braeteas ad apicem caulis exeuntia; capitula aurea, parva, in apice ramorum congesta; involucri foliolis externis latis et brevibus, internis longis et in spinam tenuem desinentibus; receptaculi alveolis fimbriatis; radiis nullis; floseulis anguste tubulosis; pappus albus, setis non plu- mosis; akoeniis minimis, flavis. Planta tota glabra praeter foliorum basi- larium paginam inferiorem. Kouy-Tchéou: ouest de Lo-Fou, bords des chemins, nov. 1905, no. 2725 (Jul. Cav alerie). 16. Vernonia Esquirolii Vant., nov. spec. Differt a. V. spelaeicola cui similis, 19 involucro nigrescente non albo- lanato; 2° foliis rotundatis non lobato-dentatis et nigrore ad paginam superiorem densiores. Kouy-Tchéou: forêts. Liane descendant du sommet des arbres. Déc. 1906, no. 581 (Jos. Esquirol). 17. Styrax Cavaleriei Levl.. nov. spec. Rami grisei, flexuosi; folia late ovata, remotissime et obscure denti- 99* 339 | H. Léveillé. culata, abrupte ad apicem acuminata, ad basim attenuata, glabra, petio- lata; flores corymbosi, magni; calycis pubescentis lobi obtusi; corollae calice 4 plo longioris lobi ovati, obtusi, albi, ad basim brunnei, pubes- centes; staminum filamenta dilatata, pubescentia, antheris glabris aequi- longa; stylus haud raro exsertus. Kouy-Tchéou: Long-Ly, 7. mai 1903, no. 997 (Jul. Cavalerie). 18. Styrax Bodinieri Levl., nov. spec. Caulis rami fflexuosi; folia ovata petiolata, glaberrima, conspicue nervata, crenato-dentata, longe acuminata, ad basim attenuata; flores corymbosi; calyx plicatus, lobis vix conspicuis; corollae albae et odorae lobi ovato-lanceolati, breviter pubescentes, acuminati; stamina glabra; antherae filamenta paulo superantia; stylus stamina multo superans. Kouy-Tehéou: environs de Kouy-Yang, mont du College: grand arbuste à fleurs blanches odorantes, fin avril 1898, no. 2221 (Emile Bodinier). Distinct du S. Cavaleriei par ses feuilles dentées et les filaments des étamines glabres mais présentant comme lui une inflorescence en corymbes pauciflores (2—5-fleurs). 19. Rubus minimiflorus Lévl., nov. spec. Ramis glabris sinuatis, muricatis, aculeatis; aculis remotis et recurvis; folia simplicia, late cordata, petiolata, glabra, acuminata, dupliciter den- tata; supra atro-viridia, subtus pallidiora; petiolis et nervis aculeatis; in- florescentia in paniculam flexuosam et compositam disposita; flores minuti, sepala parce glandulosa, acuminata, e quibus duo vel tria margine hyalina petalis aequantia; petala alba, nervata, ad apicem erosa; staminum corollam aequantium antherae purpureae; styli stamina fere aequantes. | | Kouy-Tchéou: Pin-Fa, montagnes, 17 avril 1904, no. 1775 (Julien Cavalerie). 20. Rubus Papyrus Levl., nov. spec. Ramis glabris, muricatis, parce aculeatis; aculei minuti, paulo recurvi; folia simplicia lanceolato-triangularia, cordata, rubro-maculata, glaberrima, coriacea et levissima ita ut in eis seribi possit (unde nomen), sinuata, remotissime repando dentata, petiolata; petioli glandulosi, inflorescentia racemosa, elongata; pedunculi et sepala setoso-hispida; sepalis acuminatis corolam aequantibus; petala acuminata angusta; stamina corollam aequantia; styli staminibus multo breviores; fructus siccus; akoeniis rubescentibus magnis; stylo persistente. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, montagnes, 27 oct. 1903, no. 1439 (Julien Cavalerie). 21. Rubus refractus Lévl. nov. spec. Caules parce aculeati, pubescentes; aculeis parvis et recurvis; rami et ramuli parce aculeati; folia simplicia, malvacea, ovata, cordata, acu- minata, sinuata et dupliciter dentata, dentibus rectis, supra pallide viridia, subtus incana: flores refracti 6—12 in racemos laxissimos dis- positi; pedunculi tomentoso-hispidi, aculeolati; sepala inermia, acuminata, Decades plantarum novarum. III. 333 margine hyalina, incano cinerea, revoluta, intus colorata, petala recurva, alba, obtusa, sepalis breviora; stamina recurva, glabra; styli numerosi staminibus longiores et recurvi. Kouy-Tchéou: Chong-Jeoumay, 1 avril 1905, no. 356 (Jos. Es- quirol). 22. Rubus paykouangensis Lévl., nov. spec. Rami flexuosi, muricati; folia simplicia, utrinque viridia, obscure trilobata, cordata, oblongo-acuminata, irregulariter et minute dentata, den- tibus arrectis; inflorescentia flexuosa, rufo-glandulosa et pilosa, racemosa; flores mediores, albi; sepala tomentosa, erecta, acuminata, glandulosa; petala sepalis breviora; stamina et styli petalis breviora. Kouy-Teheou: Pay-Kouang, sept. 1904, no. 221 (Jos. Esquirol). Valde affinis R. moluccano L. a quo tamen inflorescentia copiose glan- dulosa facile distinguitur. 23. Rubus Esquirolii Lévl. nov. spec. Etsi folia tantum adsint, attamen sequentibus notis facile distin- guitur: Planta inermis tota velutina et rufo-tomentosa, e sectione R. reflexi cui proxima; foliis simplicibus, 5-lobatis, acuminatis, ad basin cordatis, - lobis acutis, perpulehre nervatis, supra flavescentibus, subtus albido- flavis, dentes appressos, duplices et pilosos gerentibus, stipulae triangu- lares et multifido-laciniatae. Kouy-Tchéou: Pin-Fa; Niang-Ouang, 30 mai 1905, no. 2351 (Jul. Cavalerie). 24. Rubus Mouyousensis Lévl., nov. spec. Rami parce armati; folia simplicia, ovata acuminata, denticulata, subcordata, supra atro-viridia, subtus tomentoso-argentea, brunneo-ner- vata, petiolo parce aculeato; inflorescentia pyramidalis et multiflora; pedunculi hirto-tomentosi; sepala tomentoso-argentea, valde acuminata, intus- colorata; petala staminibus curtis et stylis raris multo longiora; akoeniis nigrescentibus,.ad apicem acutis. Kouy-Tchéou: Mou-you-Se, juin 1904 (Julien i die 25. Rubus xanthacantha Levl., nov. spec. Rami armati; aculei robusti, flavi et recurvi; folia albido-tomentosa, ovata, ad basim truncata vel subcordata, ad apicem acuminata, grosse inciso- dentata, lobo terminali petiolato et majore; rachi aculeata; inflorescentia spicata, breviter et laxe tomentosa; pedunculi breves et hirti; sepala cinerea, tomentosa, glandulosa, acuminata; stamina sepalis breviora; styli gradatim ascendentes, stamina superantes; fructu maturo luteo et eduli. Kouy-Teheou: Pin-Fa, 5 juill. 1905, no. 2402 (Jul. Cavalerie). 26. Rubus Argyi Lévl., nov. spec. Humilis, eglandulosus, rosiformis. Rami graciles, parce aculeati: flores axillares et solitarii: folia composita, trifoliolata, sparse pubes- centia, griseo-viridia, foliola (impari majore) irregulariter et dupliciter’ dentata, ovata, parum acuminata, ad basim plerumque truncata, interdum 334 H. Léveillé: Decades plantarum novarum. IH. attenuata, impari excepto subsessilia; sepala cinerea, valde acuminata, petalis subaequantia; petala alba, rotundata ad apicem truncata vel ob- tuse emarginata; stamina inaequalia, petalis dimidio breviora; filamentis roseis; antheris purpureis; carpellis hirtis; stigmatibus albido-roseis, quam stamina brevioribus; fructu globoso, sicco; akoeniis alveolatis. Kiang-Sou: motagnes, Tchu-Chan; Zuo-Se; Song-Kiang-Fou, avril- mai (d’Argy). 27. Rubus talaikiaensis Levl., nov. spec. BED Eglandulosus; cinereus. Rami parce .aculeati; folia composita, tri- foliolata, pubescenti-sericea; foliola parva, ovata, dupliciter dentata, ciliata, nervato-plicata, ad basim plus minusve rotundata, ad apicem nunc acu- minata, nunc perfecte obtusa, petiolata, impari majore et magis petiolato; sepala caudato-acuminata, cinerea; petala alba, emarginata, late ovata, unguiculata, sepalis longiora; stamina inaequalia, petalis dimidio breviora, sed stylis longiora; carpellis glabris. Kiang-Sou: Souo-Se; Talai-Kiao; Tse-Ten, mai (d'Argy). Valde affinis praecedenti cujus forsan varietas. Variat flore pleno. 28. Rubus myriadenus Levl. et Vant. var. grandifoliolatus nov. var. Foliolis 3—5, magnis (5—7 cm X 2 —4 cm) grosse dupliciter dentatis, conspicue petiolatis; akoeniis luteis. Kouy-Tchéou: mai 1905, no. 460 (Joseph Esquirol). 29. Photinia Cavaleriei Lévl.. nov. spec. Arbor magna; rami rubri; folia lanceolata, elongata, paulo curvato- falcata, supra lucida, subtus pallidiora, sparse hispida, acuminata, toto margine repande et setaceo-denticulata, petiolata; inflorescentiae. corym- bosae, compositae, axillares; sepala obtusa et laxe pubescentia; petala obtusa, ovata, abrupte unguiculata; stamina petalis fere aequantia, styli in unum connati, staminibus breviores; stigmate dentato. Kouy-Tchéou: Ly-Po, 10 mai 1899, no. 2631 (Julien Cavalerie). 30. Photinia Bodinieri Lévl., nov. spec. Arbor magna. Rami verrucosi; folia glabra, coriacea, supra atro- viridia, subtus ferruginea, toto margine denticulata, oblonga, acuminata, ad basim cuneata, sat longe petiolata; inflorescentia paniculata, compo- sita; calyce pubescente; sepala obtusa; petala alba, emarginata, ab- rupte unguiculata; stamina petalis breviora; styli in unum connati, staminibus breviores; stigmate sublobato. : E Kouy-Tchéou: environs de Kouy-Yang, mont. du Collège, ca et là autour des villages, 18 mai 1898 no. 2256 (Emile Bodinier). W. Wangerin: Cornaceae novae. 335 LXXXVII. Cornaceae novae quas descripsit W. Wangerin. (Originaldiagnosen.) 1. Mastixia Margarethae Wangerin, nov. spec. Arbor, ramulis teretibus alutaceo-cinerascentibus vel -fuscescentibus novellis appresse pilosulis demum glabratis. Foliorum alternorum petio- lus supra canaliculatus glabratus ?/,— 1 em longus, lamina coriacea, in sieco saturate olivaceo-virescens subtus pallidior, supra glaberrima subtus secus costam mediam parce breviterque appresse pilosa ceterum glabrata, bene elliptica vel oblonga basi in petiolum angustata apice acuminata acumine rotundato, ad 6,5 em longa et 2?/, cm lata, costa nervisque lateralibus primariis areuatim adscendentibus supra manifeste immersis subtus prominentibus, nervillis supra vix manifestis subtus interdum prominulis. Pannieulae defloratae tantum mihi visae pauciflorae distractae subglabrae; flores tetrameri bracteolis minimis instructi; calycis limbus + 1/, mm latus omnino non vel minutissime 4-dentatus (in drupa per- fecte truncatus); stylus conieus */, mm longus tetragonus, stigmate sub- bilobo. Drupa longe ellipsoidea in sicco nigrescens glaberrima apice calycis limbo et disco coronata, 2,5 cm longa, ?/, cm diametro metiens. Sumatra occidentalis: Prov, Padang, am Meeresstrande (Beccari no. 956). — Herbar Leiden. Der M. tetrandra C. B. Clarke nächst verwandt, mit der sie die wechselstündigen Blütter und die ellipsoidische Fruchtgestalt teilt, wührend sie sich durch die Blattform sowie vor allem durch den fast ganz- randigen Kelchsaum deutlich unterscheidet. 2. Mastixia Korthalsiana Wangerin, nov. spec. Arbor, ramulis teretibus novellis ochraceis pilis subcrispidulis vel appressis densiuscule obtectis demum glabrescentibus ochraceo-brunnes- centibus vel-fuseescentibus. Foliorum stricte oppositorum petiolus supra manifeste canaliculatus item densiuscule pilosulus 1!/,—1?/, cm longus, lamina coriacea in sicco olivaceo-virescens vel nigrescens, adulta supra glaberrima subtus nunc omnino glabrata nunc secus nervos principales + disperse breviterque pilosula, nune lanceolate nunc bene (saepius sat anguste longeque) vel rarius subovato-elliptica basi in petiolum angustata apice acuminata, costa media nervisque lateralibus primariis subarcuatim adscendentibus margine non conjunctis supra immersis subtus valde prominentibus, nervis secundariis supra manifestis subtus prominulis, venis reticulatis utrinque vix manifestis. Panniculae defloratae tantum mihi visae valde distractae, bracteis ut videtur minutis ovato-triangularibus minutiusculis instructae parce pilosulae vel subglabrae; flores pentameri, sepalis in drupa bene vel lanceolato-triangularibus 1 mm longis. Drupa onge ovoidea glaberrima in sicco cinerascens vel fusco-nigrescens, apice 336 W. Wangerin. sepalis disco styloque persistentibus coronata, 2,5 cm longa, ?/,—1 cm diametro metiens. Var. « typica Wangerin, nov. var. Ramulis novellis petiolisque crispi- dulo-pilosis, foliis saepius + lanceolato-elliptieis apice longe acuminatis, 10—12 cm longis, 3—5 cm latis. Var. 8 macrophylla Wangerin, nov. var. Ramulis et petiolis brevius- cule appresseque pilosulis, foliis bene vel subovato-ellipticis 3 cm longe petiolatis breviter acuminatis 17—21 cm longis et 7,5—9 cm latis. Borneo, legit Korthals. — Herb. Leiden. | Allen bisher bekannten Arten mit 5-zähligen Blüten gegenüber nimmt die im Vorstehenden beschriebene durch ihre gegenständigen Blätter eine Ausnahmestellung ein und ist bereits hierdurch genügend als neue Art charakterisiert. Die hier als var. macrophylla beschriebenen Exemplare repräsentieren vielleicht ebenfalls noch eine neue Art, doch ist diese Frage nicht mit Sicherheit zu entscheiden, so lange die Form nur im Fruchtzustand vorliegt; ich habe deshalb einstweilen auf die Aufstellung eines eigenen Art-Typus verzichtet. 3. Mastixia Meziana Wangerin, nov. spec. Planta lignosa, ramulis teretibus novellis ochraceo-brunnescentibus densiuscule breviterque pubescentibus demum glabratis fuscescentibus. Folia alterna, petiolo supra canaliculato parce brevissimeque puberulo 2—2,5 cm longo stipitata, coriacea adulta utrinque glaberrima, elliptica basi sensim in petiolum angustata apice in acumen vix 1 cm longum rotundatum producta, usque ad 14 cm longa et 6,5 cm lata, costa media nervisque lateralibus primariis recte vel subarcuatim adscendentibus supra paulo immersis subtus prominentibus, nervis secundariis utrinque prominulis venis haud manifestis. Panniculae terminales appresse pilo- sulae multiflorae bracteis lanceolatis obtusiusculis inferioribus 6 mm, superioribus + 3 mm longis instructae; flores pentameri breviter pedi- cellati bracteolis ovato-lanceolatis 2 mm metientibus praediti; ovarium turbinatum 2—2,5 mm longum dense appresseque pilosum; sepala trian- gularia + 1!/, mm longa; petala ovata apice inflexo intus linea media prominente praedita 2,5 mm longa; staminum filamenta subulata vix 1 mm longa, antherae ellipticae ?/, mm metientes; discus 5-lobus; stylus cylindricus subpentagonus ?/, mm longus, stigmate bilobo. Drupa adhuc ignota. | India orientalis: Malabar Concan etc., regio tropica (leg. Stocks et Law). — Herb. Berlin, Wien. Mit M. pentandra Blume und M. bracteata C. B. Clarke verwandt, aber von beiden unterschieden durch die geringere Länge der (in der Gestalt áhnlichen) Bracteen, sowie vor allem durch die ansehnlichen dreieckigen Kelchzipfel, wáhrend bei jenen beiden Arten die Kelchzáhne kaum aus dem breiten Kelchsaum hervortreten. Bemerkenswert ist bei der vorliegenden Art auch die konstant 2-lappige Narbe, während bei den meisten Mastixia-Arten die Narbe in der Regel ungeteilt ist, Cornaceae novae. 337 4. Helwingia chinensis Batalin var. longipedicellata Wangerin, nov. var. Inflorescentiae masculae pauciflorae, pedicellis 15—20 mm longis. Central-China: Prov. Sze ch’uan, Nan ch’uan (leg. v. Rosthorn aestate 1891 no. 1682 et 1684). — Herb. Berlin. Während die typische, der Originaldiagnose Batalins (Act. Hort, Petrop. XIII, 98) entsprechende Form 12—20-blütige männliche Inflores- cenzen mit 5-8 mm langen Blütenstielen besitzt, sind bei der vor- liegenden Form die männlichen Blütenstände nur 5-, seltener bis 8- blütig und zeichnen sich durch die sehr bedeutende Länge der Blüten- stiele aus. 5. Cornus Schindleri Wangerin, nov. spec. Frutex, ramulis teretibus pilis breviusculis laxe patentibus crispidulis dense obtectis paulatim glabrescentibus obscure vinoso-rubescentibus vel rufescentibus. Folia opposita, petiolo supra leviter sulcato item breviter patenterque villosulo 1,5 cm longo stipitata, crasse chartacea, in sicco saturate viridis subtus pallidior, pilis breviusculis crispidulis laxe paten- tibus supra + sparse vel subdense subtus valde dense praedita, late elliptica basi rotundata apice breviter acuminata, 6,5—8 cm longa, 4—4,5 cm lata, costa media nervisque lateralibus 7 arcuatim adscenden- tibus supra immersis subtus prominentibus, nervillis utrinque vix mani- festis. Flores in panniculas terminales corymbosas paulo convexas 3—3,5 cm longe stipitatas dense patenterque villosulas dispositi 3—5 mm longe pedicellati; ovarium 1,5 mm longum; calycis limbus valde an- "gustus, dentes minute lanceolato-triangulares discum vix aequantes acuti + !/ mm longi; petala ovato-lingulata acuta 4 mm longa basi 15 mm lata; staminum filamenta subulata 4,5 mm longa, antherae longe ellip- ticae dorsifixae 2 mm metientes; discus carnosulus apice depressus: stylus 21/, mm longus cylindricus glaberrimus, stigmate capitato. Drupa adhuc ignota. Ost-Tibet: Ta-Ttsien-Lou (Kiala), leg. J. A. Soulié no. 982. — Herb. De Candolle. Vor allen aus Ostasien bekannten Arten zeichnet sich die vorliegende durch ihre aussergewóhnlich starke, locker abstehende krause Behaarung aus; am nächsten dürfte sie der C. scabrida Franch. stehen. Der Griffel ist gleichmässig zylindrisch, ohne keulenfórmige Verdiekung unterhalb der Narbe, die Kelchzähne sind nur sehr schwach entwickelt. Was den mikroskopischen Bau der Blattunterseite angeht, der von Koehne in weitgehendem Masse nur Charakterisierung der zur Untergattung Thely- crania gehórigen Arten herangezogen wird, so ist dieselbe, ähnlich wie Zz. B. bei C. corynostylis Koehne, netzleistig-papillós. 338 W. Wangerin. LXXXVIII. Alangium genus novis speciebus auctum Auctore W. Wangerin.- (Originaldiagnosen.) 1. Alangium (subgen. Marlea) bogoriense Wangerin, nov. spec. Arbor, ramis tenuibus teretibus novellis alutaceo-pubescentibus demum glabratis brunneo-cinerascentibus sparse lenticellatis, Foliorum petiolus teres initio breviuscule pubescenti-tomentellus demum + gla- bratus 2—2,5 cm longus, lamina coriacea, in sicco alutaceo-olivacea, supra glaberrima subtus secus costam puberula ceterum adulta glabrata, oblonga basi rotundata apice breviter acuminata integerrima margine leviter revoluta ad 20 cm Jonga et 7 cm lata, e costa media pinnatim 10—12-nervia, nervis basalibus - nullis, costa nervisque lateralibus primariis subarcuatim adscendentibus margine non conjunctis supra leviter immersis subtus prominentibus, nervis secundariis venisque reti- culatis utrinque vix manifestis. Flores in cymas axillares breves 1—3 mm longe peduneulatas inferiores circiter 6-floras superiores 3--1-floras pubescentes dispositi, 2 mm longe pedicellati minute bracteati; ovarium turbinatum 12-costatum 2—2,5 mm longum; calycis limbus in dentes 6—7 triangulares acutos vix 1 mm longos divisus; petala loriformia dorso densiuscule puberula 12 mm longa; staminum filamenta concava 3—3,5 mm longa intus infra antheram villosula, antherae lineares 7 mm metientes; discus circa styli basin conspicuus pulvinatus carnosulus remote 6—7-lobus; stylus elongato-cylindrieus pilis appressis strigosis large praeditus 10 mm longus; stigma subelavatum longitudinaliter quadrisuleatum. Drupa ellipsoidea compressa calycis limbo et disco persistentibus coronata manifeste costulata brevissime pubescens 22 mm longa diametro 12 mm metiens, 1-locularis 1-sperma. Java: culta in horto Bogoriensi (Herbarium Lugd.-Bat.). Synonyma: Marlea costata Boerl. in sched.; Alangium costatum Wangerin in Engl. Bot. Jahrb., XXXVIIL, Beibl. (nomen tantum). Die vorliegende schóne Art gehórt zu der durch die keulige Form der Narbe ausgezeichneten Verwandtschaftsgruppe des 4. ebenaceum (Clarke) Harms. Von der von Valeton in den Icones bogorienses vol. Il, fasc. 4 (1906), p. 267—268, tab. CLXXIX unter dem Namen Marlea costata Boerl. beschriebenen Art, welche aber nach den im Leidener Herbar vorhandenen Exemplaren nicht mit der von Boerlage als M. costata bezeichneten, von ihm nicht mehr publizierten Art identisch ist, unterscheidet sie sich durch die wenigblütigen Inflorescenzen, sowie vor allem durch die Gestaltung des Kelchsaumes, der bei jener Art fast ganzrandig erscheint, bei der vorliegenden dagegen deutliche, wohlent- wickelte Zipfel aufweist. 2. Alangium (subgen. Marlea) Mezianum Wangerin, nov. spec. Planta lignosa, ramulis teretibus alutaceo-brunnescentibus novellis Alangium genus novis speciebus auctum. 339 dense brevissimeque pubescentibus. Foliorum petiolus supra complanatus paulo canaliculatus puberulus 2—2,5 cm longus, lamina coriacea, in sicco olivacea, supra glaberrima subtus secus costam puberula ceterum glabra, elliptica basi rotundata apice breviter acuminata integerrima 26 cm longa et 12 cm lata, e costa media pinnatim 13-nervia, nervis basalibus nullis, costa nervisque lateralibus primariis arcuatim adscendentibus prope mar- ginem conjunctis supra paulo immersis subtus valde prominentibus, nervis secundariis venisque reticulatis utrinque manifestis subtus prominulis, Flores in cymas axillares 4-floras 5—8 mm longe pedunculatas densius- cule breviterque puberulas dispositi 2 mm longe pedicellati minute bracteati; ovarium turbinatum remote 12-costulatum 4 mm longum; calycis limbus basi non constrictus linea recta in ovarium transiens subtrun- catus haud manifestius vel omnino non dentatus 2—2,5 mm latus discum longe superans; petala loriformia coriacea dorso puberula 20 mm longa 2 mm lata; stamina petalis paulo breviora, filamentis 6 mm longis infra antheram sparse tantum barbatis, antheris linearibus 11 mm longis; diseus valde humilis remote 6-lobus; stylus apicem versus paulatim in- crassatus pilis leviter patentibus disperse praeditus; stigma subclavatum longitudinaliter quadrisuleatum. Drupa adhue ignota. Borneo: Kalong (Hose 2885). — Herb. Leiden. Zu derselben Verwandtschaftsgruppe wie vorige Art gehórig und dem A. costatum Valeton nahestehend, aber durch die wenigblütigen Inflorescenzen, die Gestalt des bei beiden Arten fast truncaten Kelch- saumes und die viel schwächere Entwicklung des Discus deutlich unterschieden. 3. Alangium (subgen. Marlea) myrianthum Wangerin, nov. spec. Arbor vel frutex arborescens ramulis teretibus fulvis dense hispidulo- villosis demum paulo glabrescentibus. Foliorum petiolus subteres sub- villosus 8—10 mm longus, lamina subcoriacea, in sicco olivacea, adulta supra glabrata vel secus nervos principales puberula, subtus dense im- primis secus costam nervosque primarios ferrugineo- usque fulvo-tomen- tella mollis, oblonga vel subovato-lanceolata basi valde asymmetrica apice acuminata 14 cm longa 5,5 cm lata, costa nervisque lateralibus primariis 4—5 adscendentibus margine omnino non vel superioribus tantum con- junctis supra leviter immersis subtus manifeste prominentibus, nervis secundariis supra vix subtus manifestius prominulis, venis reticulatis subtus tantum remote manifestis. Flores in panniculas axillares 5 —10 mm longe pedunculatas hispidulo-villosas corymbosas multifloras confertas dispositi brevissime pedicellati bracteis linearibus instructi; ovarium fere cylindraceum ferrugineo-tomentellum haud manifestius costulatum 2,5 mm longum; calycis limbus basi vix constrictus ?/,—1 mm latus in dentes brevissime triangulares discum haud aequantes divisus; petala 10 mm longa dorso appresse pilosa: staminum filamenta intus dense villosa 2,5 mm longa, antherae 6 mm metientes; discus perconspicuus subglo- bosus apice depressus remote 5-lobus; stylus cylindricus glaberrimus 1,5 mm longus; stigma simplex subglobosum. Drupa adhuc ignota. 340 . Ernst Hackel. Java: In prov, Bogodjampi in silvis Blimbingan (H. Zollinger, Iter javanicum secundum no. 3907). — Herb. Wien, Petersburg. Dem A. densiflorum (Kds. et Val.) Wangerin durch die Behaarung sowie durch die ausserordentlich reichblütigen Inflorescenzen ähnlich, aber durch die Gestalt des Kelches und die erheblich stárkere Behaarung der Filamente zu unterscheiden. Ernst Hackel, LXXXIX. Gramineae novae Argentinae. Il. Ex: T. Stuckert, Segunda contribución al conocimiento de las Grramináceas Argentinas. — An. Mus. Nac. Buenos Aires, XIII [1906!, pp. 409—555.) (Schlub.) 65. Calamagrostis (Sect. Deyeuxia) Lilloi Hackel, 1. c., p. 477. Elata; culmi erecti, circ. 90 cm alti, teretes, glaberrimi, fere ad apicem usque foliati, 4-nodes. Vaginae arctae internodiis longiores, glaberrimae, ligulae brevissimae (vix 1 mm long.). truncatae, laminae lineares, sensim acutatae, planae, flaccidulae, ad 40 cm long., 6—8 mm lat. (summa reliquis parum breviore), utrinque marginibusque scabrae, nervis tenuibus prominulis percursae. Panicula ovali-oblonga (circ. 25 cm long., 8 cm lat.), patula, densa, apice subnutans, spiculis innu- meris parvis onusta, rhachi ramisque laevibus his verticillatis (usque ad 12nis), erecto-patulis, apice nutantibus, longioribus usque ad 15 cm long. usque in quartum gradum ramificatis, ramulis capillaribus; spiculis secus ramulos aequaliter dispositis sese tegentibus, quam pedicelli subterminales longioribus. Spiculae lanceolatae, 3,5 mm long., e viridi et sordide violaceo variae. Glumae steriles lanceolatae, acutae, spicula breviores (2,5 et 3 mm long). 1-nerves, carina superne scaberulae, juxta carinam virides, versus margines violaceae, ipso margine albo-hyalinae. Gluma fertilis spiculam aequans, steriles conspicue superans, lanceolata, ob- tusa, minute 4-denticulata, inferne subherbacea viridula, a medio vio- lascens, apice alba, tenuiter 5-nervis, nervis percurrentibus, callo parce breviterque pilosa, pilis cire. !/; glumae aequantibus, ceterum scabra, infra medium dorsum aristam emittens tenuem geniculatam scabram cire. 3 mm longam e glumis conspicue exsertam. Palea glumam ae- quans, lanceolata acutiuseula, integra, binervis laevis. Antherae lineares, 1,5 mm long. Processus rhachillae palea duplo brevior, pilis ipso lon- gioribus glumae fertilis apicem attingentibus v. superantibus extus mani- festis barbatus. Nulli speciei arctius affinis. Habitus C. canadensis Beauv. sed non characteres. Inter species andinas excellit altitudine culmi, amplitudine paniculae, copia spicularum pro magnitudine plantae Gramineae novae Argentinae. LI. 341 parvarum, et facile distinguiter gluma fertili e sterilibus conspicue (1/4) exserta. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14916 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3750 (18. IV. 1904) Prov. Tucumán, Valle de Anfama in pratis ad 1800 m s. m. et St. no. 14918 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3769 (18. IV. 1904) n monte Cuesta de Anfama in pratis regionis „Aliso“ dictae ad 2200 i B m: 66. Calamagrostis (Sect. Deyeuxia) malamalensis Hackel, |. c., p. 478. Perennis, dense caespitosa. Culmi erecti, cire. 25 cm alti, tere- tes, glaberrimi, fere usque ad apicem vaginati, 3-nodes. Vaginae breves, emortuae tenues, fuscae, mox dilabentes, ligulae ovatae v. oblon- gae, acutae, circ. 5 mm long. saepe laceratae, quam laminae latiores, lateribus nervosae, laminae innovationum setaceo-complicatae, circ. 15 cm long., 0,5 mm latae (statu complicato), culmeae illis breviores latiores- que omnes acutae, virides, flaccidulae, nervis extus prominentibus plus minus scabrae. Panicula ovata, patens, laxa sed rigidula, circ. 18 cm long., 8 em lat., rhachi ramisque glaberrimis, his .semiverticillatis (circ. quinis) subcapillaribus trichotomo-ramulosis, primariis inferioribus ad 8 em longis, secundarios 3—4, hi tertianos paucos 1-—3-spiculatos, gignentibus, spieulis à se + remotis quam pedicelli capillares laeves ple- rumque multo brevioribus. Spiculae obovato-lanceolatae, 4,5 mm long., basi violaceae, medio flavo-brunneae, apice albidae. Glumae steriles aequales, spiculam aequantes, lanceolatae, acutae, 1-nerves, glaberrimae, Gluma fertilis sterilibus !/, brevior (3,5 mm long), lanceolata, in !/, in- feriore subherbacea, flavo-viridula, obsolete 5-nervis, medio zonula lunata violacea notata, supra zonam albido-hyalina enervis, apice emarginata atque minute 4-denticulata, callo parce pilosa, pilis vix 1/3 glumae aequantibus, ceterum laevis, supra basin aristam emittens, geniculatam, scaberulam 5 mm long., e glumis sterilibus paullulum exsertam. Palea gluma parum brevior, oblonga, obtusa, bidentula, binervis, laevis. An- therae lineares, 2,5 mm long. Processus rhachillae circ. !/, paleae aequans, tenuis pilis brevibus (1 mm longis) barbatus, in paleae sinu latens. Habitu fere Deschampsiae mediae, inter species andinas insignis arista suprabasilari nec dorsali, processu rhachillae brevi parce breviterque piloso fere abscondito, panieula effusa, ramis laevibus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14904 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3503 (3. IV. 1904) in pratis montis Cumbre de Malamala, Dep. Tafi, Prov. Tucumán ad 3400 m. s. m. ,Pajonales* formans. Affinis (sed remotius) videtur C. spruceana (Wedd.) Hack. 67. Calamagrostis nardifolia (Gris.) Hackel, l. e., p. 480. Syn.: Agrostis nardifolia Gris Plant. Lor. p. 204, no. 773; Symb., p. 293, no. 1867; Lor. € Niederl- Exp. R-N., no. 283; Hieron. Pl. diaph., p. 296; Maclosk. Exp. pat., p. 189. Agrostis canescens Gris Pl. Lor, no. 774 fide Hieron. Pl. diaph., 296. 342 : Ernst Hackel. Argentinia. Stuekert: Herb. arg. no. 15409 ex Lillo, Herb. tuc. no. 4251 (27. II. 1905) en prados húmedos del Cerro Muñoz, Dep. Tafí, Prov. Tucumán, a 4000 m de altitud. 68. Calamagrostis rosea (Gris.) Hack. var. viridula Hackel, 1. c., p. 480. Differt a typo: spiculis viridulis, panicula latiore, foliis brevioribus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14879 ex Lilló, Herb. tuc. no. 3123 (8. 11. 1903) muy común en la cumbre de Malamala, Dep. Tafi, Prov. Tucumán, á 3200 m de altitud. 69. Calamagrostis (Deyeuxia) spiciformis Hackel, |. c., p. 481. . Perennis, caespitosa, humilis, innovationibus intravaginalibus, caespitam densum cire. 3—4 cm altum formans ex quo exsurgent culmi 6--9 cm alti teretes glaberrimi enodes apice longe nudi. Vaginae innovationum breves (1,5 cm long.) basi villosulae ceterum glaberrimae, integrae, demum fissae et dilabentes, emortuae pallidae, folii culmi summa dimidium culmum aequans, .laxiuscula, glaberrima. Ligulae breves (0,6—1 mm long.), obtusissimae v. truncatae, glabrae. Laminae inno- vationum setaceo-convolutae, 2—3 cm long., diam. 0,5 mm, obtusae v. obtusissimae, in sicco angulatae, glaberrimae, rigidulae, virides, folii culmei summi 1—2 em long., 1,5 mm lata, planiuscula. Panicula spici- formis densissima 2,5—4 cm longa cire. 8 mm lata rhachi glaberrima, ramis ternis brevibus appressis 2—6-spiculatis glaberrimis vel minute parceque scaberulis, spiculis imbricatis breviter v. brevissime pedicellatis. Spieulae anguste lanceolatae 4—5 mm long. albo-viridulae, leviter vio- lascenti-suffusae, nitentes. Glumae steriles subaequales, lanceolatae, acutae, 1-nerves, carina scabrae ceterum glaberrimae. Gluma fertilis sterilibus !/, brevior (3 mm long.), late lanceolata, truncatula, apice nervis excurrentibus brevissime 4-setulosa, in */, inferiore chartaceo- herbacea, superne membranacea, praeter callum pilis gluma circ. 6-plo brevioribus vestitum glaberrima, nervis 5 inferne inconspicuis, superne manifestis, in !/, inferiore (v. infra !/,) aristam exserens 5—6 mm longam geniculatam seabram e glumis breviter exsertam. Palea gluma !/, bre- vior (2 mm long.), hyalino-membranacea, lanceolata, acutiuscula, binervis, bicarinata, glaberrima. Antherae ovales, 0,5 mm long. Processus rhachillae gluma fertili duplo brevior, pilis, ipsum aequantibus dense barbatus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15534 ex Lillo, Herb. tue. no. 4251 (27. II. 1905) en terreno árido por la cumbre de Malamala, Dep. Tafí, Prov, Tucumán, a 2500 m de altitud. Affinis C. nardifoliae Hack. ined. (Agrostis nardifoliae Gris.) quae differt laminis pungentibus arcuato-recurvis, ligula acuminata puberula, gluma fertili supra basin aristata apice lacero acuminata, processu rhachillae glumam fertilem subaequante longe piloso, C. spicigera Steud. (peruviana) differt ligula elongata, panieulae ramis hispidis, glumis sterilibus acuminatis, mucronatis gluma fertili bilacinu- lata, laciniis bidentatis, arista glumis breviore, Gramineae novae Argentinae. II. 343 70. Danthonia Hieronymi (O. K.) Hack. genuina Hackel, |. c., p. 484. Sym: Triraphis Hieronymi O. K. — O. K. Rev. gen. plant III?, p. 373. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15426 ex Lillo Herb. tue. no. 4578 (15, X. 1905) Cerro de San Pablo, Dep. Tafí, Prov. Tucuman, á 1250 m de altitud. ; 71. Pappophorum mucronulatum Nees var. subsimplex Hackel, l. c., p. 495. Differt a typo, culmo humile, panicula racemiformi subpsimplici, spiculis paulle majoribus. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 3853 (19. XI. 1899); no. 5270 (2. XII. 1898) y 5372 (8. XII. 1898) de la vecindad de Córdoba. 72. Diplachne chloridiformis Hackel, |. c., p. 498. Perennis, innovationibus extravaginalibus. Culmi erecti, circ. 5 dm alti, teretes, glaberrimi, circ. 3-nodes, simplices. Folia glauca. Vaginae tere- tes, arctae,internodiislongiores, glaberrimae. Ligula series ciliorum brevium. Laminae e basi aequilata lineares, sensim acuminatae, 12-25 cm long. 2—3 mm lat., planae, vel (praesertim innovationum) convolutae, erectae, rigi- dae in basi paginae superioris sparse longeque pilosae, marginibus scabrae ce- terum laeves, nervis crassis supra prominulis sibi arcte approximatis at- que vitta alba mediana latiuseula percursae. Spicae 6—8 in apice culmi dense verticillato-fasciculatae, rhachi communi brevi (vix 1 cm ` longae) insertae, subaequilongae, 10—15 cm long., 2—3 mm lat., a dorso valde compressae, rhachi tenui angulis seabra, spiculis sessilibus distichis dense imbricatis (superpositis se invicem ad !/ usque tegentibus) vel (in spicae basi) contiguis. Spiculae obovato-oblongae 3—4 florae a latere valde compressae, pallide virides et leviter violaceo-variegatae. Glumae steriles lanceolatae, acutae, 1-nerves, carina scabrae, I !/,— !j,, II ?/,—?/ spiculae aequans. Glumae fertiles late lanceolatae, 3—3,5 mm long., apice obtuso, obtuse bidentulae, inter denticulos mucronem brevis- simum (vix glumae apicem superantem) exserentes, rigide membranaceae, acute carinatae, 3-nerves, nervis lateralibus fere in marginibus sitis, callo glabro, marginibus breviter rigidule ciliatae, carina scaberulae, ceterum laeves. Palea glumam subaequans, angusta lanceolata, integra, bicari- nata, carinis minute ciliolatiss Antherae 0,8 mm long. Stigmata an- gusta, parce plumulosa, purpurea. Species peculiaris, nulli notae arc- tius affinis, spicularum certe ad Diplachnis genus pertinens, sed inflores- centia quae prorsus eadem est ae specierum nonnullarum generis Chloris (e gr. Ch. abyssinica Hochst., Ch. submutica H. B. K., quibus etiam habitu similis), ab hoc genere recedens idque cum Chlorideis arcte conjungens. Jam quidam botanicorum americanorum (Scribner, Hitchock) Diplachnem cum Leptochloa conjunxerunt. At obstat glumarum fertilium apex in Diplachne bidentatus inter dentos mucronatus v. aristatus, in Leptochloa integer. Nostra species a Leptochlois etiam distinguitur spicis in rhachi communi brevissima fasciculatis nec paniculatis. A Chloride longius distat, floribus 9 in spicula 3—4, sterili nullo vel raro flos supremus hebetatus sed forma cum reliquis congruus. 344 Ernst Hackel. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 2329a (II. 1897) Rio Seco, Dép. Río Seco, Prov. Córdoba, (solo inflorescencias) remitido por D. Napo- león Saravia. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14800 (28. XII 1904) de las inmediaciones de Marcos Juárez, Dep. del mismo nombre, Prov. Córdoba. 73. Eragrostis virescens (Kth.) Pres]. forma major Hackel, 1. c., p. 505. Culmo usque ad 90 cm alto, panicula ad 35 cm longa. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14892 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3149 (1. IV. 1903) et no. 3316 (20. XII. 1903) en terrenos «cultivados de las cercanias de Tucumán. 14. Eragrostis virescens (Kth.) Presl. var. trachyphylla Hackel, ]. c., p. 505. Differt a typo, foliis inferioribus hirsutis, spiculis fusco-violaceis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14886, ex Lillo, Herb. arg. no. 3192 (26. XII. 1903). Comuün en los campos cultivados en las cer- canias de Tucumán. ; 15. Melica cordobensis Hackel, 1. c., p. 507. Perennis, culmi erecti, ad 4 dm alti, graciles, teretes, glaberrimi, plurinodes, simplices, usque ad paniculam vaginati. Vaginae teretes, arctae, internodiis longiores, sursum plus minus scabrae. Ligulae breves (1—1,5 mm long.), rotundato-truncatae, foliorum superiorum paullo ongiores, saepe fissae. Laminae anguste lineares, sensim acutatae, planae, ad 10 cm long., circ. 2 mm lat., patentes, rigidulae, glauco-virides, sursum scaberulae, nervis crassiusculis supra prominentibus valde approxi- matis percursae. Panicula linearis, ad 12 cm long., contracta, densius- cula, rhachi ramisque leevibus, his binis erectis brevibus (1—2,5 cm long.) fere ad medium nudis, superne 2- -5-spiculatis, spiculis laxe imbri- catis breviter pedicellatis, pedicellis arcuatis puberulis. Spiculae rhombeo-ellipticae, circ, 10 mm long., in medio 5 mm lat., uniflorae, cum rudimento floris 2di, pallide brunnescentes superne albidae, Gluma I spiculae forma et magnitudine, obtusiuscula, in ?/, inferiore rigidule membranacea 8—9 nervis, nervis apice anastomosantibus, in !/, superiore hyalina enervis, glaberrima; II late lanceolata, acutiuscula, ad 7 mm long. 2,5—3 mm lat. in !/, superiore hyalina, ceterum chartaceo-membranacea, parte chartacea sensim in hyalinam abeunte, 5—7 nervis, scaberula; III (fertilis) quam Il paullo brevior (6 mm long), lanceolata, acutiuscula, chartaeea, superne sensim in apice scariosum abiens, 9-nervis, nervis valde prominentibus seaberrimis, versus margines setis rectis patulis obsita. Palea glumam aequans, lineari-oblonga, obtusiuscula, bidenti- culata, carinis scabra. Antherae 1,5—2 mm long. Gluma IV vacua, claviformis, circ. 2,5 mm longa, rudimentum Vae minutum includens, Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 545 a. b. c. (2. XI. 1896) San Vicente prope Córdoba. Affinis M. Stuckert Hack. a qua. differt praesertim panicula lineari contracta ramis erectis brevibus paucispiculatis (in M. Stuckertii panicula Gramineae novae Argentinae. II. 345 pyramidalis, patens, laxa, ramis saepe angulo recto patentibus ternis in- ferioribus ad 8 cm longis, ramulos secundarios 1—5-spiculatos gignen- tibus). À M. papilionacea L., cui paniculae formis similis est, differt spiculis unifloris, gluma T subrhombeo-elliptica obtusiuscula, II quam I !/, breviore, III versus margines pilis rectis obsita (in M. papilionacea spiculae biflorae, gluma I late obovata truncata, II Iam subaequans, III toto dorso pilis erispulis obsita). j 16. Poa myriantha Hackel, l. c., p. 517. Culmus (in unico specimine) erectus, 1,6 m altus, pro altitudine- praesertim in !/, inferiore-gracilis, teres, glaberrimus, nodis circ. 20 subae- quidistantibus interceptus, ad apicem usque foliatus. Vaginae inferiores arctae, superiores laxiusculae, internodiis plerumque breviores, subcom- pressae, superne carinatae, sursum scaberrimae. Ligula brevissima, vix 1 mm ong. rotundato-truncata marginiformis, membranacea, glabra. Laminae e basi rotundatae late lineares, sensim acutatae, folii summi ad 35 cm long., cire. 8 mm lat., foliorum culmi inferiorum summo parum breviores, omnes planae, flaccidae, obscure virides, glabrae, utrinque scabrae, margine scaberrimae, tenuinerves. Panicula in genere amplissima, spieulis plus mille onusta, latissime ovata, plus 32 cm longa (apex deest) circ. 20 em lat., patentissima, laxiuscula, rhachi subrobusta, tereti, inferne sursum scabra, superne laevi, circ. 6-nodis, ramis inferiori- bus circ. 9nis, superioribus 7—5»is, primariis inferioribus ad 30 cm longis, multinodibus repetite (usque in quartum gradum) ramificatis, basi + nudis, ramulis capillaribus valde flexuosis, teretibus laevibus patentissimis v. patulis, longioribus apice nutantibus, in sicco inter se intricatis, spieulis secus ramulos subaequaliter laxius v. densius dispositis longe pedicellatis, pedicellis (exceptis subterminalibus ramulorum) spicula longioribus. Spiculae latissime. ovales v. suborbiculares 5—7-flores, 4 mm longae, compressissimae (ita ut a latere visae vix 0,4 mm metiuntur) floribus arctissime, imbricatis, rhachillae glabrae internodiis glumis fertilibus circ. 8-plo brevioribus. Glumae steriles parum inaequales (2,5 et 3 mm long.), anguste lanceolatae, subulato-acuminatae, herbaceae, I. 1—Il. 3-nervis, carina nervisque lateralibus aculeolis in '/, superiore antrorsum, in !/; inferiore retrorsum directis scaberrimae, fertiles superpositos ad ?/,—*/, tegentes. Glumae fertiles lata lanceolatae, acutissimae, infra apicem margine albo-hyalinae ceterum herbaceae, valde compressae, 3,5 mm long., acute carinatae, ‘carina in ?/, superioribus aculeolis antrorsum directis scaberrimae, supra basin villosulae, nervis lateralibus utrinque 2 prominentibus scabro-punctatae, ceterum laeves, callo villis copiosis crispis contortuplieatis longe protrahendis (gluma sublongioribus) obsitae eorumque ope inter se connexae. Palea gluma !/, brevior, lanceolata, acuta, bicarinata, carinis scabra. Stamina 3, antheris oblongo-linearibus 0,8 mm longis. Ovarium oblongum, stylis brevissimis, stigmatibus brevibus parce ramulosis. Species peculiaris, in genere maxima, affini- tate remota tantum cum P. mulalensis H. B. K. juncta, inter omnes jam culmo elato multinodi, panieula ditissima ramulis tenuissime capillaceis 346 Ernst Hackel. valde flexuosis et intricatis, spiculis in pedicellis longiusculis tenuissimis tremulis plano-compressis suborbicularibus facile dignoscenda. Culmus inferne pro altitudine plantae gracilior, quam qui pondus partis superiores robustae, foliorum longorum, paniculaeque spiculis innumeris onustae sustinere posset, quam ob rem gramen hoc silvaticum fructicibus v. aliis plantis vicinis niti puto. Huic rei scabrities vaginarum ex aculeolis deorsum directis facta, laminarumque inservire videtur. Valde pecu- liaris est scabrities carinae nervorumque glumarum sterilium, in parte inferiore ex aculeolis deorsum directis, in superiore e sursum versis constante. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 14915 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3656 (15. IV. 1904) in silvis de „Aliso“ prope La Ciénaga, Dep. Tafi, Prov. Tucumán, altitud 2600 m s. m. 77. Atropis convoluta Gris. var. mendozina Hackel, |. c., p. 510. Differt à typo, panicula aequali, ramis inferioribus quinis fere capil- laris spiculis minoribus. Ab A. distante Gris. differt, foliis arcte convolutis setaceis, pani- culae ramis post anthesin erecto patulis. Intermedia inter hanc et con- volutam. ; Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15958 ex F. Kurtz, Herb. arg. no. 7481 (5. I. 1893) en vertientes sulfurosas por la Laguna de las Piedras Negras, Cordillera de Mendoza. 78. Festuca calchaquiensis Hackel, 1. c., p. 520. Perennis, nana. Innovationes intravaginales, caespites densos humiles, 2—3 cm altos, culmis florentibus vix 1—2 centimetris superatos‘ formantes. Culmi teretes, scaberuli, enodes, basi dense foliati, in 1/3 superiore nudi. Vaginae dilatatae, dense aggregatae, 1—2 cm long., omnino fissae, glaberrimae. Ligulae brevissimae, biauriculatae, auriculis obtusis ciliolatis. Laminae siccando setaceo-convolutae, obtusae, 1—1,5 cm long., diam. 0,6—0,7 mm, rigidae, curvulae, scabrae, 5 —7-nerves, epider- mide inferiore parietibus externis crassis, fasciculis sclerenchymaticis paucis (sub nervo medio, primariis lateralibus, marginibusque) tenuissimis, ad 2—4 cellulas redactis, cellulis bulliformibus inter carinas subdistinetis. Panicula ad racemum simplicem 3—6-spiculatum redacta 1,5—2 cm longa, densa, spiculis subterminalibus brevissime pedicellatis, pedicellis scaberulis. Spiculae ovato-lanceolatae, dense 3—4 florae, 6 mm long., viridulae et infra apicem glumarum violaceo-et albido-variegatae. Glumae steriles spicula duplo breviores; [8 lanceolata, 1-nervis, 2,5 mm long., II* ovato-lanceolata obtusa, basi 3-nervis, 3 mm long.. utraque laevis. Glumae fertilis late lanceolatae, apice scarioso inaequilatero obtusius- culae et saepe nervo excurrente minute cuspidatae, scaberulae, nervis lateralibus subobsoletis. Palea glumam subaequans, lineari-lanceolata, brevissime bicuspidata. carinis scaberula. Antherae 25 mm long.; Ovarium glabrum. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15373 ex Lillo, Herb. tuc Gramineae novae Argentinae. II. 347 no. 3073 (4. II. 1903) en la vecindad de la nieve eterna de las Cumbres Calchaquies, Dep. Tafi, Prov. Tucumán, a 4800 m de altitud. E sectione Ovinarum Hack. Affinis F. nardifoliae Gris. sola descrip- tione mihi notae, habitu certe ei simillima. At in F. nardifolia folia apice pungentia, laevia, ligula obsoleta describuntur, quae in F. obtusata (unica inter species andinas) obtusa, scabra, ligula manifeste biauriculata sunt. Glumae fertiles in illa lanceolatae acuminatae diseuntur, in nostra sunt ovato-lanceolatae obtusiusculae. 19. Festuca uninodis Hackel, l. c., p. 524. Perennis, innovationibus intravaginalibus. Culmi erecti, graciles, cire. 40 cm alti, teretes, scaberuli, basi incrassati, apice longe nudi, uninodes, nodo prope basin culmi sito abscondito. Folia 4—5 in basi culmi aggregata, vaginis elongatis, innovationum 6—7, vaginis inferne dilatatis basin innovationis tumefacientes, superne scaberulae, ad basin usque fissae, emortuae fusco-stramineae diu persistentes. Ligulae breves (vix 1 mm long.) in medio truncatae ad latera auriculatae, auriculis rotundis ciliolatis. Laminae setaceo-convolutae, sensim subulato-acu- minatae, pungentes, erectae, rigidae, 15—20 cm (summa culmi 8—10 cm) longae, diam. 0,7 mm cylindricae, deorsum scaberrimae, emortuae diu : persistentes ochreae, omnes sectione transversa ovales, 7-nerves, intus eostis elevatis, 7 munitis fasciculis sclerenchymaticis superioribus et in- ferioribus cum nervo conjunctis percursae et insuper sub epidermide inferiore stratis 2-3 sclerenchymaticis continuis instructae. Panicula linearis vel lineari-oblonga 8—10 cm long. subcontracta, densiuscula, ramis binis brevibus suberectis scabro-puberulis, basi nudis, primariis inferioribus 2—3-spiculatis, reliquis unispieulatis, spiculis pedicellos aequantibus v. duplo superantibus. Spiculae elliptico-lanceolatae, dense 3- 4-florae, 9—10 mm long, viridulae, rhachillae internodiis 1,5 mm longis scaberrimis. ^ Glumae steriles inaequales, spicula plus duplo breviores (I. 3,5 mm, II. 5 mm long.) subulato-lanceolatae, acutissimae, 1-nerves, scabrae, III. ultra medium IVae pertinens. Glumae fertiles lineari-lanceolata, sensim acutatae, paullisper infra apicem aristulam 1—1,5 mm longam exserentes vel infima ex apice mucronata, inconspicue 5-nerves, herbaceo-chartaceae, marginibus superne anguste membranaceis scabrae. Palea glumam subaequans, lineari-lanceolata, bidentula, carinis scabra. Antherae 2,5 mm long. Ovarium glabrum. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15372 ex Lillo, Herb. tuc. no. 3025b (25. I. 1903) entre las rocas del Cerro Munoz, Dep. Tafí, Prov. Tucuman, a 4150 m de altitud. E sectione Ovinarum, affinis F. erectae Urv. quae differt culmo foliis- que glaberrimis, glumis sterilibus spiculam aequantibus, latiuscule, lanceo- latis, II, 3-nervis. 80. Hordeum compressum Gris. var. superatum Hackel, l. c., p. 531. Differt ab varietatem sequentem, glumis sterilibus spicularum lateralium florem neutrum duplo superantibus. 348 Vermischte neue Diagnosen. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15326 ect. (19. XII. 1905) cercanias de Rio IV Prov. Córdoba. 81. Hordeum compressum Gris. var. tenuispicatum Hackel et Stuckert, | c., p. 531. Differt ab varietatem praecedentem, spiculis minoribus, spicula media fertili 5,—5,5 mm long., sterilibus lateralibus 2,—2,5 mm longis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15285 (14. XII. 1905) inme- | diaciones de Rio IV, Prov. Córdoba. : j| 82. Hordeum secalinum Schreb. var. parviflorum Hackel, 1. e., p. 533. Differt a typo et a var. chilensi spiculis minoribus (gluma fertili 4 mm longa), spiculis lateralibus fere ad glumas steriles 2, earum flos ad subulam brevem redactis. Argentinia. Stuckert: Herb. arg. no. 15412 ex Lillo, Herb. tuc. no. 4255 (27. IL. 1905) entre prados del Cerro Muñoz, Dep. Tafí, Prov. Tueumán á 3800 m de altitud. XL. Vermischte neue Diagnosen. 151. Digitalis miniana Sampaio (Duas Especies novas de Digitalis — A Revista, IIl, num. 2, Agosto 1905). Biennis eaule altissimo crasso herbaceo molli viridi glabro excepta infloreseentia plus minusve dense tomentosa; folis magnis radicalibus tempore florendi persistentibus, omnibus lanceolatis dentatis. aut serratis, mollibus, utraque pagina glabris aut pagina inferiore puberulis, margine breviter villosis nervoso-reticulatis ad basim lente attenuatis, omnibus petiolatis aut superioribus sessilibus. Inflorescentia elongata densa pedi- cellis bracteis brevioribus apice non aut vix incrassatis puberulo-tomen- tosis sicut et calyx; sepalis ovatis nervosis; corolla parva aut mediocri, 10—18 mm longa, parum ventricosa, purpurascente, tubo exterius glabro labiis villoso-lanuginosis; capsulis pubescentibus conicis calycem non aut vix superantibus. i An Wegen. — Juni-September. Melgaso (Portugal). 152. Digitalis Amandiana Samp. A Revista, III, num. 2, 15. Ag. 1905. Rhizomate perenni rosulas foliorum glanduloso-pubescentium lanceo- . latorum vel ovato-lane. dentatorum florendi tempore destinctas edente; ramis floriferis ex rosulis natis elegantibus duris farctis glaberrimis lucidis plerumque purpurascentibus aut purpureo-maculatis, irregulariter angulosis, saepe lineis longitudinalibus tenuibus prominulis ex marginibus foliorum provenientibus notatis; foliis numerosis lanceolatis aut ovato- lanceolatis subcoriaceis, nervoso-reticulatis, acute dentatis, inferioribus petiolatis, ceteris sessilibus, subamplexicaulibus utraque pagina et mar- gine glabris, duabus inferioribus exceptis, interdum pagina inferiore leviter Vermischte neue Diagnosen. 349 pubescentibus. Inflorescentia elongata; axi glabra, pedicellis tenuibus puberulis apice aliquantum incrassatis generatim bracteis longioribus; | sepalis parum pubescentibus brevibus ovatis obtusis aut fere obtusis venosis, maturitate latere apertis; corolla 22-—36 mm longa parum ven- tricosa, tubo exterius glabra, labiis villoso-lanuginosis, purpurea, intus ad basim fusco-maculata, capsulis puberulis conicis 8—10 mm longis calycem multum superantibus, seminibus multis bene evolutis. Mai—Juli. Auf Felsen und unfruchtbarem Boden an Flußufern im Norden von Portugal. 153. Echinocereus Kunzei Gürke in Monatsschrift für Kakteenkunde, XVI (1907), p. 103. Caespitosus, caulibus erectis glaucis; costis 13 rectis; aculeis radiali- bus 15 ad 17 albis rectis subulatis, centralibus 1 ad 3 validioribus: flori- bus scarlatino-kermesinis. Kórper zylindrisch, graugriin; Scheitel nicht eingesenkt, durch kurzen Wollfilz geschlossen und von den aufrechtstehenden Stacheln überragt, bis 24 cm hoch und bis 8 cm im Durchmesser (nach Kunze), bei dem mir vorliegenden Exemplar 13 em hoch und 5 cm im Durchmesser. Rippen 13, ziemlich vertikal verlaufend, durch tiefe Furchen getrennt ' und durch flache Buchten hóckerig gegliedert. Areolen 1 cm voneinander entfernt, nahezu kreisrund, 2 mm im Durchmesser, mit kurzem, grau- weissem Wollfilz bekleidet und bald verkahlend. Randstacheln 15 bis 17, gleichmässig radial ausstrahlend, weiss, später vergrauend, mit bräunlicher Spitze, starr, stechend, die nach unten gerichteten am längsten, 8 bis 10 mm lang, die nach oben gerichteten viel kürzer, meist nur 3 bis 5 mm lang. Mittelstacheln meist 1, am Grunde zwiebelig verdickt, weiss, die obere Hälfte dunkel purpurrot, schräg nach unten vorgestreckt, 10 bis 12 mm lang; háufig sind 2, zuweilen auch 3 Mittelstacheln vorhanden, die aber kürzer als der Hauptmittelstachel sind. Blüten seitlich, aus den oberen Areolen; ganze Länge dersellben 9 cm. Fruchtknoten verkehrt- eifórmig, 15 mm lang, 10 mm breit, dunkelgrün, mit Schuppen bedeckt. Róhre (inkl. Fruchtknoten) 35 mm lang, dunkel olivgrün, ebenfalls mit Schuppen bedeckt; Schuppen auf starken Hóckern sitzend, dreieckig- lanzettlich, lang zugespitzt, mit fast haarartiger Spitze, dunkelgrün, die obersten bis 15 mm lang und 2 mm breit, die unteren viel kürzer und kaum erkennbar; von jeder Schuppe läuft eine dicke Leiste an der Róhre herab, unter der Schuppe sitzt ein dickes Polster von gelblichweissen Wollhaaren und ausserdem ein Büschel von 2 bis 20 weissen, starren, etwas stechenden, an der Spitze rotbraunen Haaren; an den untersten Schuppen sind sie zahlreich und bis 7 mm lang, an den obersten Schuppen in der Zahl von 2 bis 4, aber bis 25 mm lang. Blütenhülle trichterfórmig, bis 8 cm im gróssten Durchmesser. Die äusseren Blüten- hüllblätter schmal-lanzettlich, 2 bis 5 cm lang, 4 bis 7 mm breit, kurz zugespitzt, olivfarben, mit schmalen, weisslichen, durchscheinenden Rándern und trübroter Mittelrippe; die mittleren sind spatelfórmig, 55 mm 350 = Vermischte neue Diagnosen. lang und 12 bis 14 mm breit, am welligen Rande nach oben zu etwas gezühnelt und mit mehr oder weniger langer, weicher Spitze versehen, lachs- bis scharlachrot, mit breitem, karminrotem Mittelstreif, der in der Mitte und am Grunde verwachsen ist; die innersten etwas kleiner, aber intensiver gefärbt. Staubgefässe sehr zahlreich; Fäden‘ 15 mm lang, gelbgrün; Beutel goldgelb; Griffel (mit den Narben) 52 mm lang, kräftig, dick, weiss. Narben 12, dunkelsmaragdgrün, 7 mm lang, mit einem schräg nach aussen gerichteten, weissen, etwa 0,5 mm langen Spitzchen. Frucht (nach Kunze) grün oder grünlichgelb, bestachelt, von der Grösse einer ziemlich grossen Stachelbeere. Die Pflanze findet sich selten in der Umgebung von Phdenix in Arizona. Die Art gehórt zur Unterreihe Decalophi Salm-Dyck. Nach der blau- grünen Farbe des Körpers könnte sie im Schlüssel neben E. mojavensis Rümpl. gestellt werden, mit der sie aber in der Bestachelung keine Ähnlichkeit hat. In der Zahl der Rippen stimmt sie mit E. Leeanus Lem. überein. Von allen benachbarten Arten ist sie durch die Blütenfarbe verschieden. Nach den Mitteilungen des Herrn Dr. Kunze wechselt diese: am ersten Tage ist sie an der inneren Seite der Blütenhüllblätter feuerrot, bald scharlachrot werdend, am zweiten und dritten Tage prächtig lachsrot. Auch ist die Blüte wohlriechend. 154. Mamillaria hidalgensis J. A. Purpus, l. c., p. 118, c. icon. Simplex, cylindrica, vertice rotunda, obscure viridis; mamillis ad 21 series ordinatis, remotis, conicis, basi latis dein attenuato-acutis, oblique truncatis; areolis junioribus floccoso-lanatis, demum nudis; aculeis radiali- bus O, centralibus 4 cruciatim dispositis, interdum 2 albo cinereis vel fuscescentibus, apice sphacelatis, rectis vel subcurvatis; axillis floccoso- lanatis, demum nudis; floribus carmineis; baccis clavatis carmineis; semini- bus obovatis, fuscescentibus, sub lente reticulato-venosis. In montibus prope Ixmiquilpan, Prov. Hidalgo, Mexiko. C. A. Purpus leg. 1905, Kórper einfach, zylindrisch, nicht milchend, in der Heimat bis 30 cm und mehr hoch (unsere Pflanze 16 cm hoch, 8 cm im Durchmesser), am Scheitel gerundet, kaum eingesenkt, dunkelgrün; Scheitel mit flockiger Wolle geschlossen und von brandbraunen, spitzigen Stacheln überragt. Warzen nach der 21. Berührungszeile, entfernt, konisch, aus breitem Grunde spitz zulaufend, etwa, 1 cm lang, schief gestutzt. Areolen ellip- tisch, in der Jugend flockig-wollig, später nackt. Stacheln 4, im Kreuze stehena, bei manchen Exemplaren nur 2, einer nach unten, der andere nach oben gerichtet, gerade oder auch etwas gebogen, spreizend, fast gleich lang oder untere und obere etwas länger, ca. 1 cm, weissgrau bis hellbräunlich, Spitze brandbraun, die unteren vergrauend. Axillen oben flockig-wollig, unten nackt. Blüten nahe dem Scheitel entspringend. Blumenkrone wenig über die Warzen hervorschauend, trichterfórmig. über der Mitte bauchig erweitert, hier 6 bis 7 mm im Durchmesser und verwachsen, oben eingeschnürt, aussen satt karmin, am Grunde weisslich. Vermischte neue Diagnosen, 351 innen heller karmin, am Grunde hellrot. Ganze Länge der Blüte. 17 bis 18 mm. Fruchtknoten weisslich. Blumenblätter kurz, schmal lanzettlich, in eine feine Spitze auslaufend, ganzrandig, innere etwas breiter. Staub- fäden rötlich, bis zu ein Drittel der Blumenkrone; Staubbeutel gelblich- weiss. Griffel weiss, oben rötlich, kaum die Staubfäden überragend, mit fünf spreizenden, rötlichen Narben. Beeren keulenförmig, bläulich-karmin, etwa 1,5 bis 2 cm lang; Samen verkehrt-eiförmig, hellbräunlich, schwach neizaderig. An felsigen Abhängen im Gebüsch bei Ixmiquilpan im Staate Hidalgo, Mexiko, von C. A. Purpus 1905 gesammelt. Untergattung Eumamillaria, Sektion Hydrochylus, Reihe Heterochlorae nach Schumanns Einteilung.. Mamillaria hidalgensis steht der M. dolichocentra Lem. und der M. polythele hort. von Martius nahe und ist jedenfalls identisch mit M. tetra- centra Salm; Dyck von Otto. Mamillaria polythele Mart. hat sicher nichts mit der unter diesem Namen in Sammlungen vorhandenen Pflanze, wie sie auch von Rümpler und Schumann aufgefasst wird, zu tun; sie hat überhaupt keine verwandtschaftlichen Beziehungen zur dolichocentra-Gruppe (Sektion Hydrochylus), sondern gehört, wie aus der Beschreibung klar hervorgeht, zur Sektion Galactochylus. Was M. tetracentra Salm Dyck be- trifft, so differiert deren Beschreibung wesentlich von der Ottoschen Originaldiagnose; es erscheint deshalb wahrscheinlich, dass Salm Dyck seine Diagnose nach einer anderen, von der Ottoschen M. tetracentra ver- schiedenen Pflanze aufgestellt bzw. geändert hat. 155. Echinocactus brachyanthus Gürke, l. c., p. 123. Simplex, depresso-globosus, vertice tuberculatus inermis; costis 22 in tubercula disjunctis; areolis anguste-ellipticis; aculeis radialibus 5 vel 7, validissimis flavidis, aculeo-centrali 0; floribus infundibuliformibus, roseis, ovario squamoso et glabro. Körper einfach, niedergedrückt-kugelig, mit ziemlich tief eingesenktem Scheitel, der völlig unbewehrt ist, bis 18 cm im Durchmesser und 7 cm hoch, mattgrün, ein wenig ins graugrüne gehend. Rippen 22, durch quere Furchen völlig in Höcker aufgelöst; diese sind bei 5- bis 6seitigem Umriss bis 3 cm lang und 2 cm breit und haben ein sehr stark hervor- gezogenes Kinn. Areolen schmal-elliptisch, bis 10 mm lang und 2—3 mm breit, mit kurzem, weissgrauem Wollfilz, der sich lange erhält, aber bald vóllig vergraut. Randstacheln der Regel nach 5 oder 7, námlich 2 oder 3 Paar seitliche und ein einzelner nach unten gerichtet, gebogen, sehr kräftig und stark stechend, im Neutrieb hellbernsteingelb, später horn- farbig, wenig vergrauend; die seitlichen 15 bis 25 mm, der untere 10 bis 15 mm lang. Mittelstachel in der Regel nicht vorhanden, nur ausnahms- weise 1. Knospen kugelig. Blüten in der Nähe des Scheitels, trichter- förmig, ganze Länge 6 cm. Fruchtknoten ohne Röhre in die Blütenhülle übergehend, dunkelgrün, glänzend, ganz kahl, am Grunde heller, 15 bis 18 Schuppen tragend. Schuppen des Fruchtknotens dreieckig-halbkreis- förmig, hellgrün mit weisslich durchscheinenden Rändern, 3 bis 6 mm 352 Vermischte neue Diagnosen. lang, 4 bis 7 mm breit, Schuppen am unteren Teil der Blütenhülle kurz- spatelfórmig, grün, dickfleischig mit durchscheinenden, nach aussen etwas zurückgeschlagenen Rändern und braunroter Spitze, 10 bis 16 mm lang, 7—9 mm breit. Blütenhülle 5,5 bis 6 cm im Durchmesser. Äussere Blütenhüllblätter spatelförmig, hellrosa, längs der Mittellinie am Rücken grünlich, nach der Spitze zu bräunlich, 3 cm lang, 10 bis 12 mm breit, mittlere ebenfalls spatelförmig mit kurzer Spitze, ganz zartrosa, die Mittel- rippe aussen etwas hervortretend und dunkler gefärbt, 3 cm lang, 12 bis 14 mm breit; die innersten wie die mittleren, aber nur 20 bis 25 mm lang, 9 bis 10 mm breit. Staubgefässe sehr zahlreich. Staubfäden 8 bis 10 mm lang, weiss.’ Beutel hell chamoisgelb, sehr schmal, 1,5 mm lang. Innere Hóhlung des Fruchtknotens kreiselfórmig, 1 cm lang und ebenso breit. Griffel (inkl. Narben) 18 mm lang, sehr stark; Narben 12, hellgelb, 5 mm lang. | Die neue Art, aus Argentinien stammend, wird im Botanischen Garten zu Dahlem kultiviert. Sie gehórt zur Untergattung Hybocactus K. Schum. (Hybogoni Salm-Dyck) und steht dem E, Monvillei Lem. am náchsten. Die Rippen sind wie bei dieser Art in einzelne Hócker von 5- bis 6seitigem Umriss aufgelöst; auch sind, wie bei E. Monvillei, nur Randstacheln vorhanden (nur ausnahmsweise findet sich einmal ein Mittelstachel); sie sind aber stets nur in der Anzahl von 5 oder 7 vor- handen, während bei E. Monvillei die Zahl meist grósser ist; auch sind sie, wenigstens bei dem vorliegenden Exemplar, nur bis 25 mm, bei Æ. Monvillei dagegen 40 mm lang. Der wichtigste Unterschied zwischen beiden Arten liegt aber in der Blüte; sie ist bei der neuen Art auffallend kurz, nämlich 6 cm lang; diejenigen Blüten, welche sich bei trübem Wetter entwickelten, erreichten sogar nur eine Länge von 35 mm. Gut entwickelte Blüten von Importpflanzen von E. Monvillei werden dagegen bis 9 cm lang. Die übrigen Blütenteile zeigen bei den zwei Arten ent- sprechende Grössenverhältnisse; so ist der Griffel bei E. brachyanthus 18 mm, bei E. Monvillei 40 mm lang. Dieser Unterschied in der Blüten- form ist auch schon an den Knospen deutlich erkennbar; sie sind bei der neuen Art fast kugelig, während sie bei E, Monvillei mehr länglich und spitz sınd. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Hilfsbuch für das Sammein parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Osterreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anhange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universitat Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. » - ++ Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen... .. Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hältnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Präparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von @. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze vor- kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerksamkeit richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pfg. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P. Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat, Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes, der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 8 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. » » -- ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .* Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. / No. 75/78 Band IV. No. 23/26 31. Dezember 1907 Repertorium novarum specierum regni vegetabilis Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde Preis des Jahrganges 12 Mk., für das Ausland 13,50 Mk., der einseitig bedruckten Ausgabe 16 Mk., bezw. 18 Mk. BERLIN-WILMERSDORF SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, WEIMARSCHESTR. 3! COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN 1907. Den Herren Autoren die gefállige Nachricht, dass eingesandte Originaldiagnosen sofort zum Abdruek gelangen. Die Herren Autoren, die Originaldiagnosen einsenden, werden gebeten, die Manuskripte vóllig druckreif und móglichst auf einer Seite beschrieben einzusenden. Etwa spáter ge- wünschte Satzänderungen, Hinzufügungen oder Textkorrekturen fallen den Herren Verfassern zur Last. Die Herren Autoren erhalten auf Wunsch 50 Separata kostenfrei geliefert. Anzeigen: Bulletin de PHerbier Boissier Organe mensuel de botanique, publié par PHerbier Boissier à Chambézy, Suisse. lere série, de 1893 à 1899, soit 7 forts volumes à frs. 20.— par année 2me série, commencée en 1901. Abonnement á frs. 25,— par année „Mémoires“ suite au Bulletin, 1900. La collection complète frs. 30.—. Alle Manuskriptsendungen sind an Dr. phil. F. Fedde, Wilmersdorf-Berlin Weimarsche Strasse 3! zu richten Da Nummer 27—28 (III, No. 1—2) sowie auch 29—32 (III, No. 3—6) fehlen, werden Besitzer doppelter Exemplare dieser Nummern gebeten. diese dem Herausgeber zuzusenden. Den Herren, die die einseitig bedruckte Ausgabe beziehen, erlaube ich mir die ganz ergebene Mitteilung zu machen, dass ich bei direktem Bezuge durch mich die einseitige Ausgabe zusammen mit einem Exemplare der gewöhnlichen für 20 Mk. (bez. 23 Mk. für das Ausland) liefere. Repertorium novarum specierum regni vegetabilis auctore F. Fedde No. 75— 78 IV. Band - 31. Dezember 1907 XCI. Eine neue Calceolaria aus Peru. Von Fr. Kränzlin. (Originaldiagnose.) Calceolaria Moyobambae Kränzl., nov. spec. ($ Salicifoliae). Fruticosa, lignosa, summitas tantum adest 12 cm longa. Rami tetra- goni, in partibus supremis vulpino-villosi, internodia brevia (1 em v. vix ultra). Folia dense congesta, circiter 12 in parte caulis 7 cm longa, petiolata, ovata, acuta, margine integra, saepius subasymmetrica, coriacea, supra opaca, sparsissime pilosa, subtus pallidiora v. imo albida, dense albo-villosa, petioli 1—1,2 em longi, laminae ad 7 cm longae, ad 4 cm latae. Inflorescentiae folia haud multum superantes, subumbellatae, bi-vel trifurcatae, superne dichasiales, pedunculi pedicellique brunneo-pilosi satis breves. Calycis segmenta oblonga, acuta extus sparsius pilosa, intus glabra. Corollae fabrica non satis dilucide examinanda, flores lutei glabri, filamenta brevia, antherae effetae valde apertae, loculi contigui. — Calycis segmenta 1—1,2 cm longa, 4—5 mm lata, corolla haud multo major videtur certe 1,5 cm non excedens; de forma labiorum et magnitudine aliquid certum proferre non audeo. — Aprili—Majum. Peru. Excursion de Pacasmayo a Moyobamba; Tambo viejo in 3100 m ü. d. M. (Stübel, Nr. 55!) — Mus. Botan. Berolinense. Die Exemplare Stübels im Botan. Museum zu Berlin bestehen alle aus kleinen Gipfelstücken und sind nicht alle so gut erhalten, dass ihre Deutung leicht ist. Da alle aus denselben Gebieten stammen, aus welchen die sehr viel besseren und sicheren Materialien von Dr. Weberbauer, Sodiro und Fielrig vorlagen, so war pflanzengeographiseh nichts zu ge- winnen; ich habe deshalb die Standorte und Nummern Stübels fort- gelassen. Diese Pflanze hier ist durch ihre vegetativen Merkmale so scharf charakterisiert, dass ich es wage, sie als neue Art zu publizieren, obwohl die Beschreibung der Blüte alles zu wünschen übrig lässt. Sie ist als Nr. 176a meiner Monographie in Englers Pflanzenreich zwischen C. viscosa R. u. P. u. tetragona Benth einzuschalten. Repertorium novarum specierum. 23 354 J.Bornmüller: Bryonia Haussknechtiana Bornm. spec. nov.— Magnus Brenner. XCII. Bryonia Haussknechtiana Bornm. spec. nov. Von J. Bornmüller (Weimar). Ex specimine unico femineo herbarii Haussknecht: Dioica, elata, ad caules petiolos pedunculosque nec non ad foliorum paginam inferiorem papillaris et plus minusve copiose stipitato-glandulosa; foliis e basi cor- data triangulari-oblongis, acutis, integris vel subsinuatis, auriculis basi- laribus latis rotundato-angulatis ; cirrhis simplicibus, longissimis (10—15 cm longis); floribus femineis 7—9 breviter pedicellatis, subumbellatim fasci- culatis, pedunculo communi brevissimo vel subnullo axillari suffultis; calycis feminei lobis linearibus, papillari-hirsutis, limbum corollinum subaequantibus; eorollae parvae (6—7 mm longae) campanulatae 5-lobae papillari-hirsutae lobis ovatis, obtusiusculis; stylo non exserto; baccis nondum maturis 6 mm diametricis. Armenia turcica (Pontus): inter Sipikor et Koesoe; 17. VII. 1889 leg. P. Sintenis (exsicc, iter orientale 1889, no. 1446). Durch die lebhaft an Calystegia sepium oder Tamus communis er- innernde Blattgestalt ist die neue Art vorzüglich gekennzeichnet, nicht minder durch die kleinen in blattwinkelständigen Knäueln angeordneten Blüten. Es ist wahrscheinlich, dass die Exsiccaten dieser Nummer der Sintenisschen Reise 1889 ohne Name ausgegeben worden sind, es isi aber auch nicht ausgeschlossen, dass ein von Haussknecht vorge- schlagener, freilich nicht anwendbarer Name (ev. ein solcher unter einem anderen Genus, wofür Sintenis seine Pflanze anfänglich gehalten hatte), benutzt wurde, der aber als nomen nudum nicht erst genannt zu werden braucht. XCUI. Taraxaca nova vel distinctius definita. Auctore Magnus Brenner. (Originaldiagnosen.) 1. T. falcatum Brenner, nov. spec. Elatum; folia tenuia, obscure viridia — sat laete griseo-viridia, petiolis virescentibus vel laete roseis, parce brevi-pilosa costa leviter araneo- villosa, elongato-lingulata vel lanceolata, pinnatipartita, inter lacinias inaequaliter subulato-dentata, lobo terminali deltoideo vel late triangulari acuto, sub apice subito constricto vel marginibus plus minusve repandis. laciniis remotis e basi lata triangulari vel semi-rotundata subulato-dentata longis angustisque sursum retroversis faleiformibus acutis, vel nonnullis supremis contiguis triangularibus vel fere semilunaribus; scapi erecti, virides vel basi leviter colorati, leviter villosi — subglabri; capitula magna — mediocria, dense angustiflora, plena, saepe convexa; antherae sine polline; squamae involucelli breves lataeque, ovato-lanceolatae, leviter Taraxaca nova vel distinctius definita. 355 sigmoideae, patentes; achenia testaceo vel luteo-fuscescentia, costata, rugosa, apice spinulosa, 2,5 mm longa, 1 mm lata, appendice distincta 0,5—0,75 mm longa. ‚ In serie formarum polline carentium T. officinalis (Web.) locum T. patuli Brenn. inter formas polliniferas tenet. In locis graminosis juxta habitationes ad Svartbäck par. Inga Nylan- diae in Finlandia detexit M. Brenner. 2. T. apicatum Brenner, nov, spec. Mediocre — sat elatum; folia tenuia, vulgolaete vel griseo viridia, petiolis virescentibus vel plus minusve roseo-coloratis, plus minusve griseo-araneo- villosa — subglabra, lingulata — angustelanceolata, pinnatipartita — pinnati- fida, lobo terminali triangulari vel sagittato apice brevi —- longissime cuspi- dato, marginibusque repandis, laciniis approximatis — contiguis triangulari- bus — semilunaribus acutis, margine superiore vulgo sigmoideo edentato vel breviter paucidentato, folia intima vel apud plantas juniores omnia raro obovata basi reverso-serrata vel pauci-laciniata, lobo terminali magno oblongo — oblongo-ovato basi sagittata margineque repando vel plus minusve reverso-serrato dentatove; scapi erecti vel sigmoideo- adscendentes, virescentes basi apiceve vel ubique colorati, plus minusve araneo-villosi — subglabri, raro glabri; capitula mediocria — majora, dense angustiflora, plena, vulgo convexa; antherae polliniferae; squamae involucelli sat angustae—angustae, subulatae, sigmoideae, patentes vel recurvae — reflexae; achenia testaceo-olivacea, costata, rugosa, apice muricata, 3 mm longa, 0,5—0,75 mm lata, appendice distincta 1 mm longa. Differt a T. interrupto Dahlst. praecipue forma foliorum indumen- toque. In serie formarum polliniferarum T. officinalis inter genuinum Koch et T. intermedium Raunk. coll. intermedium. In locis cultis, graminosis, ad rudera, vias plateasque Helsingforsiae et par. Ingá Nylandiae in Finlandia legit auctor. 3. T. gibbiferum (T. officinale « genuinum Koch. f. gibbiferum Brenn. in Medd. af Soc. pro F. et Fl. Fenn., 16, p. 112, exp). Mediocre — sat elatum; folia tenuia, griseo-viridia, petiolis rufes- centibus, vulgo plus minusve griseo-araneo-villosa, scaberula, lingulata — anguste lanceolata, pinnatipartita, lobo terminali triangulari — sagittato, laciniis forte reversis, vulgo contiguis, latius vel angustius breviter trian- gularibus — subsemilunaribus, integerrimis vel brevidentatis, folia intima interdum obovata vel obovato-lingulata, basin versus reverso-serrata vel laciniata lobo terminali magno ovato basi sagittata — subhastata, mar- gine repando vel irregulariter dentato; scapi erecti vel adscendentes, virescentes vel vinose-colorati, plus minusve araneo-villosi — subglabri: capitula magna, angustiflora, vulgo radiantia ligulis denique canalieu- latis; antherae polliniferae; squamae involucri apice gibbiferae; squamae involucelli anguste subulatae, sigmoideae, reflexae, rarius solum recurvae vel nonnullae patentes; achenia olivacea, costata. 23* * 356 Magnus Brenner: Taraxaca nova vel distinctius definita. rugosa, apice spinulosa, 3 mm longa, 1 mm lata, appendice distincta 0,5 mm longa. Habitat in iisdem locis ac T. apicatum, a quo praecipue capitulis denique, vulgo longe radiantibus squamisque involucri gibbiferis differt. Quoad squamas involucelli inter T. officinale a genuinum et T. apicatum medium tenens, 4. T. medians Brenner, nov. nom. (T. intermedium Raunk. in Bot. Tidsskr. 25, 2, et Brenn. in Medd. af Soc. pro F. et Fl. Fenn., 30, pag. 38, exp., haud Dahlst. in Bot. Stud., pag. 171). Humile vel mediocre — sat elatum; folia tenuia, obscure viridia, petiolis roseis vel denique saltem sanguineis, leviter pilosa vel ad eostam araneo-pilosa, lingulata vel lanceoláta, pinnatifida, lobo terminali ovato obtusoque basi sagittata marginibusque integerrimis vel paucidentatis, laciniis approximatis forte reversis, triangularibus vel saepius sub- semilunaribus, obtusis — acutis, integerrimis vel paucidentatis, folia intima interdum obovato-lingulata, basin versus reverso-serrata; scapi erecti vel sigmoideo- adscendentes, vinose-, denique sanguineo-colorati plus minusve araneo-villosi — subglabri; capitula magna, obscure lutea, plena — longe radiantia ligulis distantibus sat latis vel apicem versus latioribus; antherae polliniferae; squamae involucelli longae subulatae, acutae, sigmoideo-patentes vel interdum uncinato-recurvae; achenia luteo-olivacea, costata, rugosa, apice spinulosa, 2,5—3 mm longa, 1—1,25 mm lata, appendice distincta 0,75—1 mm longa. In locis cultis graminosisque et ad rudera in Helsingforsia et par. Inga Nylandiae legit M. Brenner. 5. T. stenoglossum Brenner, nov. spec. (T. intermedium Raunk. et Brenn., ll cc. exp.). i Humile vel mediocre — sat elatum; folia tenuia, viridia, petiolis roseis, leviter pilosa vel ad costam araneo-pilosa, lanceolata, pinnatifida, lobo terminali parvo triangulari, acuto, laciniis contiguis vel approximatis, interdum dente magna separatis, triangularibus, acutis, integerrimis vel grosse paucidentatis; scapi erecti vel sigmoideo-curvati, vinose — badio- colorati, araneo-villosi — glabri; capitula mediocria, plena, angustiflora; antherae polliniferae; squamae involucelli longae, subulatae, acutae, sigmoideo-patentes vel erecto-patentes vel leviter recurvae; achenia brunnea, costata, rugosa, apice muricata, 2,75—3 mm longa, 1 mm lata, appendice distincta 1 mm longa. — Capitulis vulgo minoribus plenis, angustifloris, forma foliorum coloreque acheniorum a T. mediante diversum. In locis graminosis, ad rudera plateasque Helsingforsiae ei par. Inga Nylandiae legit M. Brenner. 6. T. uncinatum (T. officinale var. uncinatum Brenn. in Medd. af Soc. pro F. et Fl. Fenn., 16, p. 112 et 113 exp.). Humile — mediocre; folia tenuia, obscure viridia, petiolis virescen- tibus vel saepius obscure rubris, breviter parcipilosa — subglabra, obo- Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa. 357 vato-lingulata, late dentata, basin versus incisa — sublaciniata, vel lingulata — anguste lanceolata, pinnatipartita, lobo terminali ovato basi sagittata vel sagittato marginibus repandis laciniisque anguste vel rarius latius triangularibus — subsemilunaribus, integerrimis — paucidentatis, valde reversis, contiguis vel dentibus minoribus separatis; scapi erecti vel sigmoideo-adscendentes, virides vel in parte superiore saltem obscure rubri, araneo-villosi — subglabri: capitula vulgo majora, obseure lutea, sat angustiflora, plena vel ligulis sat distantibus saepe longe radiantibus: antherae polliniferae ; squamae involucelli anguste subulatae, uncinatae, patentes vel recurvae, saepe coloratae; achenia obscure vel laetius olivacea, costata, rugosa, apice muricata, 3—3,5 mm longa, 1 mm lata, appendice indistincta — brevi, 0,5 mm longa. — Colore obseuro ligulisque distantibus noc non squamis involucelli uncinatis facile di- gnotum. In locis calcatis nudis vel graminosis Finlandiae australis hactenus lectum, cum T. laevigato (Willd.) var. reflexo Brenn. in loco supra citato commixtum. XCIV. Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa et in species novas atque affines divisa. (Ex: Proc. Washington Ac. Si., VIII [1906], pp. 167—196.) (Schluss.) 13. Rhus Sandbergii E. L. Greene, l. c., p. 187. Rhus glabra var. Sandbergi Vasey € Holzinger in Herbarium Field Museum. Very dwarf, flowering and fruiting freely at 1,5—2 dm high; bran- ches of the season 4—5 em long, angular, rusty-tomentulose and with also a few hirsute hairs, older branches glabrate: leaves small, barely 1,5 dm long, the slender rachis pubescent on all sides; leaflets 11—13, sessile, oblong-lanceolate, 4—6 cm long, appressed-serrate, the serratures 15—17 on each margin, apex subulate-acuminate, both faces nearly or quite glabrous, the upper deep green, the lower glaucous; panicle very small, seldom exceeding 5 cm long, subpyramidal, its branches densely and subtomentosely hirsute: drupelets of the ordinary size and color. Said to grow in crevices of rocks, near the head of Lake Superior at Thompson, Minnesota, where it was collected in flower in July. and in fruit in August, 1891, by J. H. Sandberg, no. 401 and 921. 14. Rhus borealis E. L. Greene, |. c., p. 188. Shrub evidently large but not stout, at least as to the branches, these smooth, glabrous, glaucous; leaves ample as to breadth, but not greatly elongated, 3 dm long, the usual hairy line of the rachis quite hirsute, but other parts of the rachis, and also the midvein of the leaflets 358 Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa on both faces showing a few pilose hairs: leaflets 13—17, subsessile, broad and approximate, oblong-lanceolate, 8—11 cm long, subulate- ‘acuminate, coarsely and closely subcrenate-serrate, the serratures about 14 on a side, texture of leaflet uncommonly thin, upper face of a light but rather lurid green, the lower glaucous almost to whiteness; panicle not large, 11 cm long in fruit, narrow-pyramidal, distinctly pedunculate, the peduncle and branches of panicle hirsute, the hairiness more or less distinctly retrorse; drupelets larger than the average and of a lighter color, being bright crimson. Central Michigan near Alma, on dry ridges, collected August 12, 1895, by Charles A. Davis, the type specimen in the Herbarium of the Field Museum, Chicago. A fine species, perhaps common enough in central Michigan, and probably beyond the boundaries of the State south- ward, a region in which little or no effective collecting has been done in late years. But there is a poor flowering specimen, or fragment, in the National Herbarium which, by the one leaf it bears, I can refer here. This appears to have been sent by Mr. Beale, in 1899; but there is nothing to indicate who collected it, or where. Although pubescent, this bears no relation to R. hirta 15. Rhus media E. L. Greene, |. c., p. 188. Branches rather sharply angular in maturity and sparsely dotted with small lenticels; leaves large but not elongated, only 2 dm long, rachis not stout, whitish with bloom, glabrous except as to a tomentulose line; leaflets about 13, large, sessile, oblong or subfalcate-oblong, broadly and abruptly pointed rather than acuminate, appressed-serrate, the serratures 13—15 on a side, the whole leaflet of firm texture and about 8 em long, 2—2,5 em wide, of a dull lightish green above, quite glaucous beneath; fruiting panicle rather lax, slender-peduncled and as if some- what drooping but of pyramidal outline, its branches rather finely pubes- cent; drupelets of middle size, notably oblique, acutish. In habits the region of scattered woodlands and small prairies in southern Michigan and northern Indiana and Illinois, if I rightly refer to it rather numerous specimens, collected in various places, all in young leaf and flower only. Such are in the herbaria from Warrenville, Ill, by L. M. Umbach, July 2, 1895, and by Charles C. Deam at Bluff- ton, Indiana, 1897; but the type sheet, no. 124146 of the Field Museum, a perfect fruiting specimen, is from Jackson County, Michigan, by S. H. and D. R. Camp, September 19, 1898. Sheet 6072 of the same her- barium, from Stark County, Illinois, may or may not be the same. Its detached fruiting panicle may well belong here, but the one leaf shown is attached to a flowering branch, and therefore immature. | 16. Rhus cismontana E. L. Greene, l. c., p. 189. Shrub doubtless low, all its parts reduced in size and rather slender as to branches and leaf-rachis, all these pale and glaucous; leaves 1,5 to 2 dm long, ascending; leaflets 11—13, not crowded, of a pallid green et in species novas atque affines divisa. 359 -above but only glaucescent beneath, mostly oblong and abruptly acumin- ate, 4-6 cm long, only subsessile, or some of the more basal leaflets definitely petiolulate, sharply and rather closely serrate, the serratures 10—12 on each side, even the most mature state of foliage not sub- coriaceous, though firm; fruiting panicle about 9 cm high, pyramidal but narrowly so and compact; outline of drupelets slightly inclining to ovate, being a trifle longer than broad, not depressed but rather acutish at summit. Open hills of the more westerly parts of Nebraska and Kansas, as well as probably in adjacent Colorado, if not Wyoming. The type specimens are in U.S. Herbarium, collected by Mr. Rydberg in Thomas County, Nebraska, 1883; and Mr. J. B. Norton's so-called R. glabra from Riley County, Kansas, collected in 1895, appears to be quite the same: probably even Mr. Clements' specimens from northeastern Ne- braska, 1893, belong here, for, while in these the foliage is larger, the leaflets seem to have all the marks of R. cismontana, even to the peti- olules, these being very evident. 17. Rhus sambucina E. L. Greene, l. c., p. 199. Stem and branches unknown; leaves of few leaflets, the whole leaf, including the rather long petiole, little more than 2 dm long, the leaflets 11 or 13, approximate, large, 7—10 cm long, oblong-lanceolate, acutish at base and subpetiolulate, the apical acumination rather abrupt and short, the sides with 11 or 12 quite large and sharp serratures, the texture of mature foliage not known, color of upper face a pale glauces- cent green, of the lower only paler, with nothing of the white bloom of real R, glabra: panicle not pyramidal even in flower, but rather oval, or at most oval-subpyramidal, in fruit oval, decidedly lax, the branches villous-pubescent; drupelets of middle size. Singular species, with broad short leaves made up of few and much serrated Jeaflets, all pale green on both faces. The locality of this is remote and but little known. The type specimens in Herbarium Field Museum, from near Piedmont, South Dakota. by Alice Pratt, June and August, 1895. Unfortunately only the young foliage is present; the one fruiting panicle was preserved only as detached from the branch; yet this matches perfectly, in its peculiar branching and laxity, the flower- ing panicles. In the same herbarium, are flowering specimens of what seems to be the same, from southern Iowa, Decatur County, T. J. Fitzpatrick, June 13, 1896. 18. Rhus nitens E. L. Greene, |. c€., p. 190. Shrub stoutish, perhaps low, young branches and also petioles and lower face of foliage merely glaucescent; leaves short and short-petioled, the whole leaf barely 2 dm long, the petiole and rachis stout, ascending; leaflets 13—17, closely approximate, seldom opposite, lance-oblong, 4,5 to 6,5 cm long, subcoriaceous, sessile by an obtuse base, the apex cuspi- 360 Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa dately acute rather than acuminate, evenly but not deeply serrate, the serratures 10—12 on a side, upper face of a lightish green but some- what polished, the lower only pale, not whitened; fruiting panicle small, only about 8 em high, definitely pyramidal, its branches short, sparsely hirtellous; drupelets immature but perhaps full grown, orbicular, or a little broader than high. At 6000 feet in the mountains near Provo, Utah, July 10, 1894, Marcus E. Jones, in the National Herbarium. This differs. from all other far-western species in that its foliage is almost as highly polished as that of R. copallina. 19. Rhus tessellata E. L. Greene, l. c., p. 191. Shrub low, copiously and densely leafy, the leaves rigidly ascending, about 2,5 dm long, the pinnae approximate: leaflets about 15, lance- oblong, 5—7 cm long, not quite sessile, cuspidately acuminate, evenly and quite sharply serrate, the serratures 13—17 on a side, the texture subcoriaceous even at flowering time, upper face very smooth and some- what shining, in general dark green, showing very prominently the fine whitish midvein and veiniets, but some intervals between veinlets wholly of a light green, exhibiting the whole surface as notably checkered. lower face merely pale and glaucescent, not glaucous; panicle small for the foliage; fruit not seen. Foothills of the Rocky Mountains in northern Colorado, at alti- tudes of 6000 to 7000 feet; type specimen in U. S. Herbarium, J. H. Cowen, July 20, 1895; no special locality mentioned. The species by leaf characters alone is a very good one, even if the checkering of dark and light green be but accidental or occasional. . The species here defined may or may not include all the so-called R. glabra of eastern Colorado mountains. 20. Rhus arguta E. L. Greene, |. c., p. 192. Shrub said to be 1—3 m high, the branches stoutish, smooth. glabrous, glaucous even in full maturity; leaves notably ascending rather than spreading, 3 dm long, the petiole uncommonly elongated and, like the rachis, very glaucous; leaflets 17 or 19, narrowly oblong-linear or subfalcate, 6—8 cm long, sessile by an acutish base, closely, sharply and saliently serrate, the serratures 15 or 16 on a side, the acumination long and narrow, upper face deep green but dull, the transverse veins conspicuously paler, lower face very glaucous; panicle not large, 10 to 12 cm high, pyramidal, its branches hirsutulous; drupelets of the largest. Species of the Pacific slope, apparently common in the Columbia River region, at least eastward; very possibly an aggregate, resolvable into several: but the type of the above diagnosis is from Rhea Creek, Morrow County, Oregon, and was collected by J. B. Leiberg. Sep- tember 11, 1894, in U. S. Herbarium. The following, all from western Washington, are more or less true to this type: in Herbarium Field Museum, from near Spokane, in flower only; from the same region with et in species novas atque affines divisa. 361 lax pyramidal panicle very much larger, leaflets larger, greener on both faces and by no means sharply serrate; A. D. E. Elmer, Wawawai, 1897; Frank Kreager, Spokane County, 1902; Sandberg & Leiberg, Rock Island, 1893, and Robert Horner, Waitsburg, 1897, these last all as in U. S. Herbarium, likewise from Idaho, A. A. Heller, Nez Perces County, 1896, no. 3421. This is quite true to the type as to foliage, but in flower only: a fruiting specimen, from Salmon River, Vernon Bailey, 1895, with leaflets not so typical. - Among all these there is nothing of Torrey's Rhus glabra var. occi- dentalis. Nearly all that I have seen of Pacific coast material which matches that of the Wilkes Expedition, comes not from Oregon or Washington, but from British Columbia. 21. Rhus aprica E. L. Greene, l. c., p. 193. Dimensions of shrub, and characters of branches unknown; leaves as à whole remarkably broad and short, the leaflets being few and approxi- mate but large, subcoriaceous, deep green above, light green beneath, but without bloom; leaflets about 15, oblong, 6—8 cm long,. obtuse at base and sessile, at apex only cuspidately acute, not acuminate, very evenly and quite distinctly though not sharply serrate, the serratures 10 or 11 on each margin: panicle pyramidal, small, about 8 em high, its branches only sparingly and obscurely villous-pubescent; drupelets rather large. Very well marked by its few and large leaflets green on both faces; but known only as collected by M. W. Gorman, no. 632, on Camas Creek in the Washington State Forest Reserve, August 20, 1897. It is said to occupy dry open grassy slopes. The type specimen is in U. S. Herbarium. 22. Rhus occidentalis (Torrey) E. L. Greene, l. c., p. 193. Rhus glabra occidentalis Torr. in Bot. Wilkes Exp., 257, 1874. 23. Rhus albida E. L. Greene, |. c., p. 194. Probably low, the branches not robust, very light-colored and, with the rachis and lower face of leaves, much whitened with bloom, even the upper face of foliage of a pale color and glaucescent; leaves 1,5 to 2.5 dm long: leaflets about 13, not crowded, not deflected but spreading, subsessile, 4- 6 em long, oval to oblong-lanceolate, abruptly acute or short-acuminate, saliently serrate, the serratures 10—14 on each side; fruiting panicle about 1 dm high and quite broadly pyramidal, its bran- ches only very delicately but rather densely velvety; drupelets much compressed and acutish. As far as known this very beautiful Rhus is local on the San Fran- cisco Mountain not far from Flagstaff in northern Arizona. The type speeimen in the National Herbarium, at an altitude of between 6000 and 1000 feet, August 18, 1901, by J. B. Leiberg, no. 5871. A perfect male flowering specimen is in my own herbarium, as collected by myself at the same station, July 13. 1889. A flowering branch from the same Repertorium novarum specierum. 24 362 Rhus glabra ab Edward L. Greene revisa et in species novas atque usw. locality by D. T. MacDougal, no. 309, July 18, 1898. This, too, from an altitude of about 7000 feet. The late date of its flowering, as an ally of Rhus glabra in the generally torrid climate of Arizona, indicates the subalpine character of its habitat. 24. Rhus elegantula E. L. Greene, l. c., p. 195. Branches slender, glabrous, of a distinctly pinkish brown underneath a coat of bloom; leaves small, 1,2—1,8 dm long, the slender rachis quite white with bloom, its villous line very marked; leaflets 11—15, loosely arranged, spreading or slightly deflected, distinctly petiolulate, 4—6 cm long, narrowly subfalcate-lanceolate, at least the long and slend acumin- ation faleate, sometimes the whole leaflet, the serratures, about 8 on a side, more or less sharply prominent, the texture rather firm, color of upper face pale bluish-green, the lower whitish with bloom; fruiting paniele large in proportion to the foliage, commonly more than 1 dm high, pyramidal but narrowly so, its branches thinly villous with ascend- ing or spreading hairs; drupelets small, arranged upon simple racemose branches of the panicle, compressed, acutish. Mountains of extreme southern Arizona along the Mexican bound- ary, the typical specimens from about Fort Apache, by Edward Palmer, June, 1890, no. 585. Probably the same as a specimen from the Santa Catalina Mountains, September, 1896 by J. W. Toumey. Lastly rather larger specimens, but otherwise true to the character, have come in this season from the Huachuca Mountains, sent by Mr. J. C. Blumer. August, 1906. 25. Rhus sorbifolia E. L. Greene, 1. c., p. 195. Shrub apparently low and not stout, the young branches and lower face of foliage not withened, hardly paler than glaucescent; leaves small. only 1—2 dm long, spreading away from the stem divaricately, or even a trifle deflected, the petiole and rachis rather slender; leaflets few, only 9 or 11 and loosely arranged,. dull deep green above, glaucescent beneath, of small size, 2,5 — 6 cm long, oval to oblong-lanceolate, sessile by an abruptly acutish base, at apex subulate pointed rather than acumin- ate, rather remotely and sharply serrate, the serratures only 7—9 on each margin; panicle of staminate flowers pyramidal, 12 cm long; sepals triangular, acute; petals twice as long, oblong, obtuse, the anthers equal- ing them. Type from mountains west of Las Vegas, New Mexico. G. R. Vasey, 1881: U. S. Herbarium. Species with most characteristic habit and foliage. 26. Rhus asplenifolia E. L. Greene, |. e., p. 196. Shrub evidently dwarf or at least low, the leafy branches short. slender, tortuous, glabrous, glaucous; leaves small, about 1,5 dm long. the rachis slender, deeply and narrowly furrowed and the hairy line ob- vious; leaflets only 7—9, pale green above, moderately glaucous beneath, oblong-lanceolate to lanceolate, 3,5—5,5 cm long; subsessile, acuminate, very irregularly and somewhat incisely serrate, even coarsely so, the F. Fedde: Spec. novaein Gardeners’ Chronicle, 3.ser., XXXIX (1906),descriptae. 363 serratures now and then so deep and large as to amount to lobes rather than serratures; only a staminate panicle seen, this narrowiy pyramidal, 5 cm long. Type from Wolf Creek, Wyoming, July 12, 1896, A. Nelson. no. 2303. Manifestly intermediate between the Nebraskan R. cismontana and the characteristic species of Arizona; the foliage peculiar. XCV. Species novae in Gardeners’ Chronicle, 3. ser. XXXIX (1906), descriptae compilavit F. Fedde. 32. Tritonia bracteata A. Worsley, |. c., p. 2. Scape, a foot high, felxuose, very hard, much branched, bearing thirty to forty scentless flowers, of a tawny-red colour, opening, singly or in pairs, and fading before others expand. Bracts very large and foliose, the lower ones 4 inches long. Flowers irregular, 1 inch span, the three inner segments narrower (over !/; inch wide) and recurved, the three outer wider (!/, inch) and not recurved. The upper segment is slightly wider still, and is incurved to form a hood protecting the stigma and anthers. The three lower segments marked with a yellow basal mark. Filaments, all erect and contiguous. Style shorter than stamens. The inflorescence is irregular (all the flowers facing in the one direction) and appears in autumn on the new autumnal growth (in England, but probably spring-flowering in South Africa); this leaf-growth consists, at first, of three leaves of irregular shape each under 1 foot in length, by !/, inch in maximum width. The narrower leaf-growths, appearing with the flowering stem, are mostly, if not entirely, bracts. Several of the Maricas are noticeable for similar foliose bracts, T. bracteata was sent to me two years ago by Mr. Layton, from the mountains above Greytown, S. Africa, and flowered for the first time in my bulb-flue this September. It is an inconspicuous little plant, with spathes almost as large as its leaves. It is near T. securigera (Redoute, 53, Bot. Mag., 383) in the colour of the flowers, but differs therefrom in the flowers being only half the size, whereas the leaves are twice as large. The spathe-valves are also longer and acuminate, the scape is more flexuose, branching and floriferous, and the horny processes more developed. The hooded upper segment connects with T. Nelsoni; which latter sp. has narrow, linear leaves. 33. Corylopsis sinensis Hemsley, |. c.. p. 18. Syn.: C. spicata Hemsley in Journ. Linn. Soc., vol. XXIII, p. 290, non Siebold et Zuccarini. Ex affinitate C. spicatae et C. Griffithii; ab ilis foliis supra medium latioribus, ramulorum floriferorum stipulis latioribus quam longis, petalis 24* 364 F. Fedde. fere orbicularibus abrupte unguiculatis et seminibus albis recedit; a. C. Griffithii etiam staminibus petala fere aequantibus et nectariis vel stami- nodiis 5 planis bifidis differt. Frutex vel arbor 10—15 pedalis, ramulis annotinis glabratis, hornotinis pubescentibus. Folia breviter petiolata, demum subcoriacea, obvato-oblonga, rarius fere ovalia vel orbicularia, saepius 2—3 poll. longa, apice abrupte breviterque acuminata, acuta vel obtusa, basi cordata, lobis brevibus, interdum leviter obliqua, calloso- denticulata, dentibus venas excurrentes terminantibus, primum utrinque, praecipue subtus, pilis longis sericeis stellatis vestita, supra demum glabrescentia; venae primariae laterales utrinque circiter 8. Stipulae ramulorum floriferorum fere orbiculares, coloratae; ramulorum sterilium lanceolatae, acuminatae. Calycis lobi ovales, glabrescentes. Petala lutea, fere orbicularia, unguiculata. Stamina petala fere aequantia, antheris ‘luteis. Staminodia calycis lobos excedentia. Styli basi pubescentes. Se- mina alba. Kiangsi, Hupeh, Szechuen. Corylopsis sinensis differs from C. spicata, to which it is most closely allied, in the stipules of the flowering branches being broader than long; in the leaves being broadest above the middle; in the orbicular petals being suddenly narrowed into a distinct claw; in the yellow anthers and white seeds. 34. Geranium platyanthum J. F. Duthie, 1. €. p. 52. Caudex adscendens, sublignosus. Caulis 2—3 ped., erectus, siccitate suleatus et subangulatus, patule pilosus, superne glandulosus. Folia am- bitu late reniformia, 5—7 poll. lata, e basi ad apicem 2—4 poll. supra adpresse pubescentia, subtus dense canescenti-villosa, ad medium 3—5 lobata, sinubus acutis; lobi ovato-oblongi, interdum obscure 3-lobulati, grosse incisodentati, dentibus. cuspidatis; petioli inferiores ad 1 ped. longi, dense pilosi; stipulae binae, 9 lin. longae, ad basim 5 lin. latae, eaudato- acuminatae, marginibus ciliatis. Pedunculi duo vel plures, axillares; folia floralia bina, superioria saepe valde diminuta et sessilia; pedicelli dense glanduloso-pilosi, in fructu erecti; bracteae binae stipulis similes sed multo minores. Alabastra ovato-elliptica, nutantia. Sepala 7 lin. longa 3 lin. lata, elliptico-oblonga, euspidata, 3—5 nervosa, externe pilis glandulosis canescentia. Corolla 16 lin. diametro; petalis omnino patenti- bus roseo-purpureis, basi rotundato-quadratis, ad apicem integris aut interdum sub emarginatis; unguiculá minima, ima barbatà, Filamenta gradatim deorsum dilatata, dorso, versus basim, pilis longis candidis munito. Ovarium pilis nitidis rubro-capitatis densis obsitum. Carpella (cum rostro) 1,5 poll. longa, valvulis patentim glanduloso-hirsutis. rostro 10 lin. longo, pilis brevioribus sursum directis. Semina non visa. West Hupeh (Wilson no, 1948); West China: near Ta chien lu (Wilson no. 3298). E ‘It is a taller and more hairy plant than G. eriostemon. the leaves are not so deeply cut and the lobes are broader: the peduncles are shorter and stouter; the flowers are larger, the corolla much exceeding Spec. novae in Gardeners’ Chronicle, 3. ser., XXXIX (1906), descriptae. 565 the calyx, and the petals are broader and flatter; it may also be dist- inguished by the hairs on the ovary and lower portion of the valves being tipped with bright red glands. G. platypetalum Franch., Pl. Delav. (1889), p. 777, may, from the description, be distinguished from G. platy- anthum by the retrorsely appressed hairs on the stem, the reflexed pedi- cels (after flowering) and by the much smaller flowers. 35. Syringa pinnatifolia Hemsley, l. c., p. 68. S. persicae var. laciniatae similis, a qua imprimis foliis omnibus pin- natis et foliolis lanceolatis acutis distincte disjunctis -differt. Frutex 6—-8 pedalis, fere omnino glaber, ramulis floriferis gracillimis. Folia cum petiolo communi gracili 2—3 poll. longa; foliola 7 vel 9, sessilia, tenuia, infra medium latiora, !/—1!/, poll. longa, apiculata, margine obscure ciliolata, venis subtus sat conspicuis. Flores albi, circiter semipollicares, in panieulas axillares sessiles graeiles quam folia breviores dispositi, pedi- cellis brevibus gracillimis. Calyx circiter lineam longus, lobis brevissimis rotundatis. Corollae tubus angustus, circiter !/; poll. longus; lobi ovato- oblongi, apice rotundati, circiter 1!/; lin. longi. Stamina paullo sub apice tubi affixa, fere sessilia; antherae inclusae. Stylus bifidus, quam corollae tubus dimidio brevior. Capsula ignota. Extreme West of China: 9000 feet (E. H. Wilson). 36. Rodgersia sambucifolia W. B. Hemsley, l. c., p. 115. Ab omnibus speciebus hucusque cognitis foliis fere. pinnatis 9- vel 11-foliolatis recedit. Herba 2—3 pedalis, sparsissime arachnoideo-hirsuta. Folia radicalia non visa; caulina solitaria vel bina, imparipinnata, 9- vel 11-foliolata, longe petiolata, cum petiolo communi 1—2 ped. longa; foliola subsessilia, membranacea, subopposita, oblongo-lanceolata, 4—6 poll. longa, 1—-2 poll. lata, aeuta, basi cuneata, per totam longitudinem serrulata; venae subtus sat conspieuae; petiolus basi pilis longis arachnoideis brunneis vestitus. Inflorescentia pubescens, parva, terminalis, dense cymoso-paniculata, eum pedunculo elongato circiter pedalis; pedunculus folio unico simplici in- structus. Bracteae et bracteolae omnino deficientes. Flores .parvi in- conspicui. Sepala 5 - 7, carnosa, ovata, sesquilineam longa, subacuta. Stamina 10—14, quam sepala breviora (immatura?) Styli 2 carnosi. stamina aeqantes. Fructus ignotus. West China: At elevations of 9000 to 10000 feet, in the Yalung Valley, about 100 miles west of Tatien-lu (E. H. Wilson, June 1904). 37. Aloe laxiflora N. E. Brown, |. e., p. 130. Stem of the Kew plant about 4 feet high, erect, about */, inch thick, leafy along the upper 2 feet. Leaves very lax '/¿—1 inch distant, 4% to 10 inches long !/,—1!/|, inch broad at the base, '/,—'/, inch thick, almost horizontally spreading, nearly straight, neither deflexed nor re- curving, of nearly equal breadth almost to the middle, then gradually tapering to an obtuse, denticulate apex, slightly sinuous at their upper half, soft concave above, except at the flat base, convex beneath, rather 366 F. Fedde. dull deep green, without spots, not in the least glaucous. On the upper side of the basal part near one margin are usually one or a few minute tubercles in a line, none on the underside: marginal prickles minute, 1/, line long, ‘/,—11/, line distant, cartilaginous, white, numerous, almost obsolete near the apex, sheath quite entire, indistinctly marked with green lines. Peduncle simple, erect, about 16 inches long, 1/, inch thick, naked below the flowering part, two-edged at the base. Flowers 20 to 30, in a very lax raceme, 3--4 inches long, 1!/, inch in diam. Bracts 2 lines long 3/,—1 line broad at the base, where they embrace the pedi- cels, thence tapering to a very acute point (deltoid-acuminate), horizont- ally spreading, pale brownish-white submembranous. Pedicels 4 lines long, horizontally spreading, green. Perianth vertically pendulous, 1'/; inch long, 2!/ lines in diameter at the base, and slightly less at the apical part, trigonous, straight, orange-red on the basal ?/,, light yellow on the apical part, with a greenish keel to the outer segments, and a sienna brown margin to the inner ones; tips of the segments erect, not at all spreading, obtuse, the outer slightly hooded. Stamens just reaching to the mouth of the perianth; filaments pale yellowish; anthers with reddish- brown margins, pollen yellow. Cape Colony. Verwandt mit Aloe ciliaris, A. tenuior und A. striatula, der letzteren am nachsten stehend und im Habitus am ähnlichsten. 38. Picea montigena M. T. Masters, l. c., p. 146, fig. 56. Arbor 20— 60 pedalis, ramulis novellis hirtulis pallide aurantiaco- fuscis, ramis vetulis hirtulis seu glabratis fuco-cinereis, Pulvini promi- nentes parum condensati, ascendentes, recti, oblongi superne constricti. Gemmae oblongo-ovoideae squamis subcoriaceis ferrugineis obtectae. Folia quadrangulata 10—12 mm long. 1'/.-—2 mm lat. arcuata, linearia; dorso, prope apicem cartilagineum fastigata, nervo medio utrin- que prominente, undique stomatifera. Amenta mascula lateralia sub- sessilia circa 2 em long. 1 em lat. cylindrato-oblonga, squamae antheri- ferae trulliformes violaceae ad margines superne laceratae. Strobili faeminei juveniles terminales ascendentes rubroviolaceae, squamae applanatae rotundatae lacerae arcte recurvatae, strobili maturi cylindrato-oblongo-obtusi 10 em long., 4 em lat. Squamae appressae sub- coriaceae oblongae truncatae superne undulatae. China Occ.: Prope Tatien-lu, alt. 10000 ped. (Wilson no. 3027). 39. Picea complanata M. T. Masters, |. c., p. 147, fig. 57. Arbor 40—100 ped. Rami glabri, fulvo-aurantiaci. Pulvini promi- nentes superne oblique dilatati, cicatrices patentes subangulatae. Gemmae ovoideo-conicae, squamis coriaceis castaneis late ovato-acutis opertae. Folia 20— 22 mm long. 1 mm lat. linearia acuta planiuscula, nervo medio utrinque prominente, superne glauca, subtus viridia, versus apicem fastigata. Spec. novae in Gardeners’ Chronicle, 3. ser., XXXIX (1906), descriptae. 367 Strobilus immaturus purpurascens maturiate fuscus 13—14 em long. cylindrato-conicus. Squamae brunneae transverse oblongae seu rotun- datae serrulatae nonnunquam parum eversae. Seminis alá membranacea pallide ferruginea, oblonga acuta. China Occident, in silvis prov. Szechuan, ad. alt. 5000—8000 ped. ubi legit Wilson, nos. 3030, 3031! P. Morindae necnon P. morindoides affinis, differt autem foliis. stro- bilorumque squamis. 40. Anthurium Forgeti N. E. Brown, |. c., p. 161. Stem short, erect, freely rooting, the whole of the plant seen, ex- cluding the peduncle and spadix, being about 15 inches high. Leaves closely placed, glabrous; petiole erect, 6—10 inches long, including the geniculus, which is 5— 6 lines long, quite terete, without a groove down the face, sheathing at the base, green; - blade drooping, 10--14 inches long. 6-9 inches broad; peltate, elliptic-ovate, shortly acuminate, quite entire and broadly rounded at the base, or but faintly emarginate, not in the least cordate or notched, of a rich and pleasing deep green, over- spread with a velvety sheen, with very pale green nerves and primary veins, which often have a frosted-white border; underside pale green, sometimes with a faint purplish hue; primary nerves (including the mid- rib) 6—7, all radiating from the insertion of the petiole, prominent on the upper side, very slightly so beneath; when there are 6, one is directed straight back in a line with the midrib, forking about an inch from the margin of the leaf into two branches (when there are 7, this badwardly directed nerve is divided to the base into two) which sweep in bold curves out to the margins below the middle of the leaf; the lowest pair are first directed backwards in a widely-spreading manner, then curve forward out to the margin, and become excurrent near the apex of the leaf; the inner pair are widely ascending, spreading at the base, then curve, and form a slightly looped nerve about ?/,—1 distant from the margin at the lower half, and becoming excurrent at the apex; the midrib gives out three or four primary veins on each side, which unite and form loops with the inner pair of nerves. Peduncle rising to about twice the height of the leaves, 1!/,—2 feet long, terete glabrous, green. Spathe 4—6 inches long, '/,—?/, inch broad, broadly linear or strap-shaped, acuminate, amplexicaul or shortly decurrent at the base, spreading, glabrous, green. Spadix about 6 inches long, */, inch thick at the base, terete, gradually tapering to the obtuse apex, ochreous vellow, with a wax-like shining surface. Flowers 4-angled, about 1 line in diameter. Ovary green at the top, two-colled: stigma sessile very small. Columbia: Province of Cundinamarca (Forgeti). 41. Dendrobium Wilsoni R. A. Rolfe, |. c., p. 185. Pseudo-bulbs cylindrical, slender, 1'/;—2 feet long. Leaves oblong or lanceolate oblong, unequally bidendate and obtuse at the apex, 368 F. Fedde. 2—3 inches long, 6 —10 lines broad. Racemes on the old leafless stems, axillary, !/; inch long, 2—3 flowered. Bracts ovate, apiculate or the lower obtuse, imbricate, 3—5 nerved, 3—4 inches long. Pedicels slender, 1—1!/; inches long. Sepals lanceolate-oblong. obtuse, 1—1!/ inches long. Petals elliptical-oblong, obtuse, rather broader than the sepals and about as long, Lip elliptical, obtuse, somewhat narrowed near the base, rather shorter than the sepals, 7—8 lines broad, disc tuberculate at the base. Column very short and stout. Mentum curved, obtuse, 4—5 lines long. Colour of flower blush pink, with a buff yellow blotch on the disc, minutely dotted with purple, the dots extending in a broad Jine to the tuberculate base. Foot of column yellow, with some purple dots and steaks. West Szechuan: Near Ya-chow, growing chiefly on Oak trees, but oceasionally on rocks, 3800 feet altitude (E. H. Wilson). It belongs to the section Eudendrobium, and is allied to the Indian D. transparens Wall, but has considerably larger flowers of a very delicate shade of pink, with a small yellow blotch on the disc of the lip, on which occur a number of minute dark purple dots, and these extend in a broad line to the base. 42. Primula deflexa J. F. Duthie, l. c., p. 229. Rootstock short, rather stout. Leaves thin, in basal rosettes, 5 to 11 inches long (at flowering time), and about 1 inch in width, narrowly oblanceolate, obtuse or subacute at the apex, tapering gradually into the long winged petiole, more or less clothed on both surfaces with minute white multicellular hairs, especially on the midrib and veins; margins irregularly crenate-dentate, ciliate, teeth with reddish glandlike tips: midrib stout, primary veins conspicuous. Scape much exceeding the leaves, often attaining nearly 2 feet in height. Heads subglobose, about 1 inch in diameter. Bracts 4 to 5 lines long, falcately linear-lanceolate. Flowers crowded, sessile, deflexed, dark blue or rose-purple, with a delicate blue centre, often turning whitish after expansion. Calyx about 1/, inch long, divided about halfway down, coated inside and towards the base outside with pale yellow powder; lobes unequal, the three posterior ones broader than the others, and tinged with a very dark purple colour towards the rounded and emarginate gland-ciliate apex. the narrow anterior lobes acute at the apex. Corolla about '/ inch long, funnel-shaped, glabrous; segments cuneate-oblong, with a broadly emarg- inate apex. Capsule depressed-globose, marked outside with a curious sigmoid pattern. Western China: In mountain woods, at elev. betw. 10000 and 13000 feet (E. H. Wilson no. 4085). It evidently belongs to the Capitata group, approaching most nearly P. cernua of Franchet and P. bellidifolia of King (a Sikkim species), both of which have sessile deflexed corollas. It may, however, at once be distinguished from P. cernua by the longer and very differently shaped and distinctly toothed leaves, longer petioles, and smaller flowers. From P. bellidifolia it differs by being a much taller plant, with larger and less Spec. novae in Gardeners' Chronicle, 3. ser., XXXIX (1906), descriptae, 369 hairy leaves, and in having larger flowers with a funnel-shaped not cylindric tube, 43. Pleurothallis Barbosana: E. De Wildeman, 1. c., p. 244. Parva caespitosa; caulibus brevissimis, teretiusculis; folio parvo, carnosulo, oblongo-lanceolato, apice rotundato, emarginato, apiculato, in- ferne longe angusteque angustato, petiolato, obscure trinervio, nervo mediano distincto; usque ad 6 cm long. et 12 mm lat.; pedunculo com- muni solitario, filiformi, erecto, usque ad medium multifloro (10—16 fl.), et 15 cm long., basi spatha minuto ineluso; bracteis minutis, ochreatis, glabris, acutis, 1—5 mm circ: longis; floribus luteis, parvis subnutantibus, distichis, longiuscule pedicellatis, pedicellis capillaribus, 5 mm circ. longis : sepalis tenuiter membranaceis, dorso oblongo-tricarinatis, 6 mm circ. longis et 2—2,5 mm cire. latis, lateralibus fere usque ad apicem connatis, subrotundatis, lobis liberis circ. 2 mm longis, non divergentibus, basi antice paulo gibbosis, bicarinatis, cire. 7 mm longis et 3 mm latis; petalis. oblongis, obtusis, uninerviis, integerrimis, glabris, circ. 2 mm longis; la- bello carnosulo, sessili, indiviso, oblongo-ligulato, basi angustato, apice rotundato, margine integerrimo, disco bilamellato, inter lamellas non puberulo, cire. 2,5 mm longo et 1 mm lato; columna brevi, circ. 2 mm longo, claviformi, erecta, crassiuscula, inferne leviter angustata, elinandrio tridentato. Brasil: P. Binot. Pleurothallis Barbosana is allied to P. pluriflora Cogniaux, Fl. Bras., Ill, 4, p. 492, pl. CXVI, fig. VI, but in the last species the two connate sepals are very acute, and the two lobes divergent; in the new species, the sepals are sub-obtuse, and the two lobes are convergent; the leaves from the latter species are also broader than those of the former. 44. Primula orbicularis W. B. Hemsley, |. c., p. 290. Ex affinitate P sikkimensis et P. Stuart, a quibus foliis fere integris, corollae tubo calycem vix excedente et limbo rotato lobis integerrimis differt Folia subcoriacea, oblongo-lanceolata, 2—6 poll. longa, inferiora minora, obtusa, longitudinaliter recurva, minute dentata, in petiolum late alatum subvaginantem angustata, primum minute farinosa. Scapus cir- citer pedalis, teres, ac flores flavo-velalbo-farinaceus. Involucri bracteae 5—7, parvae, pedicellis multoties breviores, basi indrassatae, connatae. Pedicelli, saltem per anthesin, 3—4 lin. longi. Umbellae 5—7 florae, floribus luteis fragrantibus. Calyx crassus, campanulatus, vix !/, poll. longus, intus extusque farinosus; lobi ovati, obtusi, erecti, tubum aeqantes. Corollae hypocraterimorphae tubus calycem vix excedens, prope apicem et infra medium ad staminum insertionem constrictus, fauce angusto crenulato; limbus orbieularis, rotatus, circiter 1 poll. dia- metro, planus, lobis fere orbicularibus leviter obtegentibus integerrimis margine ciliolatis. Stamina ad tubi constrictionem infra medium inserta; filamenta !/, lin. longa; antherae circiter lineam longae. Stylus inclusus, stamina superans. China occidentalis: (E. H. Wilson). 370 F.Fedde: Spec.novae in Gardeners’ Chronicle, 3.ser., XXXIX (1906), descriptae. 45. Abies squamata M. T. Masters, l. c., p. 299, fig. 121. Arbor insignis 50—120 ped. Rami vetuli cortice tenui, in laminas papyraceas rubro-aurantiacas decorticantes. Ramuli novelli nigrohirsuti, cicatrices orbieulares pallidae. Folia dense spiraliter disposita 16—20mm long, 2 mm lat. linearia curvata acuta vel obtusa superne suleata subtus medio carinata. Canales resiniferae medianae. Amenta stamenigera ad 25 mm long. cylindrata, antherae oblongae obtusae. Strobili ad 5—6 cm long. oblongo- ovoidei, violacei. Bracteae parum eminentes spatulatae, superne serru- latae acuminatae, acumine recurvato cito deciduo. Squamae bracteis parum longiores transverse oblongae convexiusculae basi cuneatim an- gustatae. Semina alata ala pallide fusca oblongo obovata. Western China, in the wild country to the west of Tatien-lu (long. 1029 and 1039, lat. 30). It forms entire forests between 12000 and 14000 feet, having the highest altitudinal range of any Silver Fir, or indeed of any Coniferous tree, in the district (Wilson no. 3019). 46. Primula cognata J. F. Duthie, l. c., p. 358, fig. 145. Herba perennis. Folia rosulata, 1!/0—3 poll. longa, obovata vel spatulata, obtusa, in petiolum alatum sensim angustata, supra minute puberula, subtus farinosa, marginibus ad apicem crenato-dentatis, cilio- latis, costà et venis subtus conspicuis. Scapus circa 9 poll. longus, farinosus. Flores umbellati, suaveolentes, pallide violaceo-purpurei, fauci- bus albis. Bracteae 3—5 lin. longae, lineari-lanceolatae, ciliolatae, ad basim haud productae. Pedicelli 1 —2 poll. longi. Calyx 4 lin. longus, tubo angulato, lobis linearibus, obtusis, ciliolatis, fariná flavá intus dense indutis. Corollae tubus ealyce subduplo longior, cylindratus aut sub- campanulatus, rugosus, limbo fere ad basim divisis; lobis obovato cuneatis, alte bilobatis. North-west Szechuan: In the neighbourhood of Sungpan, 10000 to 12000 feet (Wilson). P. cognata is closely related to P. stenocalyx Maximowicz agreeing as to foliage, bracts, and more particularly as regards the narrow calyx- lobes and the length of the rugose corolla tube. It differs, however, by its much longer pedicels and in the prismatically angled calyx tube. 47. Dendrobium Bronckarti E. De Wildeman, |. c., p. 380. Caulibus elongatis, articulatis suleatis, basi obscure pseudo-bulbosis apice paulo inflato-clavatis, apice foliosis; foliis ovatis coriaceis, 11 em cire. longis; racemis lateralibus multifloris, cire. 32 em longis pendulis ; bracteis ovato-lanceolatis, 18—20 mm longis; sepalis late ovatis, circ 26 mm longis et 10 mm latis subobtusis, roseo-tinctis: petalis subcon- formibus sed latioribus circ, 12 mm latis; labello rhomboideo obtusissimo unguiculato, cire, 20 mm long. et 15 mm lato, Supra pubescente margine dentieulato, disco luteo-aurantiaco, ceterum roseo-tincto. Indo-China, 1905 (leg. Geo. Bronckart). 48. Dendrobium Dartoisianum E. De Wildeman, |. c., p. 380. Foliis lanceolatis apice oblique emarginatis, obtusiuseulis, circ. 9—10 em longis: floribus 3—4 racemosis, breviter peduneulatis, pedicellis bracteatis, August von Hayek: Plantae novae Stiriacae. II. 311 circ. 35 em longis; bracteis subobtusis 8 mm circ. longis; sepalis lineari- lanceolatis, albo-luteis, patentissimis, planiusculis, subobtusis, cire. 4 cm longis et 11 mm latis; petalis albo-luteis, 4 em longis et 15 mm latis, contortis, margine undulatis, labello indiviso cucullato, subacuto, basi albo-luteo versus medium violaceo apice albo-luteo, intus et extus villoso, mento obtuso. Indo-China, 1905 (leg. Geo. Bronckart). This D. Dartoisianum seems to be allied to the group of D. hetero- carpum Wallich, D. Pierardi Roxburgh, and with forms of the group of D. nobile, but the sepals of D. Dartoisianum are not so large as those of D. nobile and allied species. XCVI. August von Hayek, Plantae novae Stiriacae. 1L.*) (Auszug der neuen Diagnosen aus den ,Schedae ad floram stiriacam exsiccatam“ von A. v. Hayek, Lieferung 7—10 (1906), schedae 301—500). 6. Rubus Fritschii Sabransky apud Hayek, l. c., Lief. 7, 8 (1906), p. 15. E. sect. Egregiorum Focke. Turiones arcuatim scandentes virides epruinosi validi subteretes seu obtusanguli, pilosi, aculeis omnino aequa- libus cirea 20 in interfolio brevibus turionis diametrum non aequantibus e parum dilatata basi subulatis rectis pauloque reclinatis armati glandu- lisque stipitatis brevibus sparsis onusti. Folia 5-nato digitata s. pedata petiolo supra plano piloso sparsim glanduloso stipulis linearibus; foliola subcoriacea supra laete viridia glabra, subtus pilosa et tenuiter cano- tomentosa juvenilia subcandicantia, omnia margine inaequaliter subdupli- cato-serrata, centralia propriis petiolulis 2!/,-plo longiora ex emarginata s. leviter cordata basi late ovata breviter cuspidata lateralia manifeste petiolulata. Ramorum floriferorum aculei haud copiosi graciles recti; inflorescentiae mediocris apicem versus confertae subcorymbosae rami inferiores et medii elongati porrecti 3—5 flori superiores cymoso partiti tomentosovestiti sparse glandulosi et setoso aculeati. Flores mediocres petalis late obovatis albis sepalis canis in flore et fructu reflexis, stami- nibus ineunte anthesi stylis virentibus manifeste brevioribus, serius eos subaequantibus. Germina fructusque juniores praesertim apice albohirta. Stiria media: In sepibus inter pagos Sóehau et Maierhofen in ditione urbis Fürstenfeld; solo argilloso, 250 m. s. m. Julio 1906. leg. H. Sabransky. Diese Art steht anscheinend dem KR. egregius Focke am nächsten und kommt ihm namentlich durch die ziemlich kurzen pfriemlichen Stacheln der Schösslinge, den Bau der Rispe und die Armut an Stiel- drüsen nahe, unterscheidet sich jedoch durch schwächere Tracht, in de‘ *) Anfang siehe Repert., II (1906), p. 142. 372 August von Hayek: Plantae novae Stiriacae. IL Regel 5-zählige, seltener 3-zählige Blätter, das breiteifórmige, nie ver- kehrteifórmige Mittelblättchen, kurze Filamente, behaarte Fruchtknoten, sowie stärker behaarte Schósslinge. Auch R. Silesiacus Whe. ist der hier beschriebenen Form nicht unähnlich, weicht jedoch durch das dünne, hellgrüne nie discolore Laub, viel lángere Stacheln, vereinzelte Drüsenborsten an den Achsen, längere Staubfáden usw. ab. Die Benennung erfolgte nach dem um die Pflanzensystematik hochverdienten Herrn Professor Dr. K. Fritsch in Graz. Ich habe diese Pflanze früher unter dem Namen Rubus Greithensts versandt. Focke bestimmte sie als Rubus Ebneri Kern. mit dem sie jedoch gar nichts zu tun hat. 7. Rosa corüfolia Fries f. albescens H. Braun apud Hayek, l. c., Lief. 9, 10 (1906), p. 17. Rami aculeati, aculeis falcatis. Petioli inermes, rarissime glandulis hinc inde praediti, Foliola septena, mediocria, ovata, basin versus rotundatà, supra viridia vel parum canescentia, pilosa, subtus canes- centia; serratura subirregularis, rarissime dentibus secundariis glandu- losis immixtis. Pedunculi 6—8 mm longi, in bracteis occulti. Sepala post anthesin erecta, fructus coronantia. Receptacula globosa. Petala pallide rosea hine indeve fere albicantia. Styli dense pilosi. Fructus globosus. Stiria superior: In fruticetis in monte Fastenberg prope pagum Sehladming; solo schistoso, 1130 m. s. m. Julio 1906. leg. A. v. Hayek. Diese Rose ist mir ausser von obigem Standort auch aus Tirol und Kärnten (Lavanttal) bekannt. Sie scheint eine weitere Verbreitung zu haben; sie ist eine Parallelform zur typischen Rosa coriifolia Fr. und kommt fast immer (so auch bei Schladming), mit dieser gesellschaftlich vor, unterscheidet sich aber von ihr im lebenden Zustand auffällig durch die kleineren, blassen Blüten. Die ihr ähnliche Rosa corüfolia f. anisiaca H. Br. apud Pernhoffer, Verzeichnis der in der Umgebung von Seckau in Ober-Steiermark wachsenden Phanerogamen und Gefásskryptogamen in Verhandl. d. k. k. zool.-botan. Gesellsch. Wien, XLVI, Abhandl., p. 396 (1896) (nomen solum) unterscheidet durch bestachelte und stieldrüsige Blattstiele, lüngere (12 - 12 mm) Bliitenstiele, nach dem Verblühen abstehende, nicht auf- gerichtete Sepalen, öfter tiefrosenrote Kronblätter und mehr eikugelige Früchte, und gehört in den Formenkreis der Rosa corüfolia v. albida Kmet. Sie findet sich in Obersteiermark bei Seckau, ferner bei Johns- bach und im Ennstale bei Hieflau und (in Oberösterreich) bei Reich- raming, Losenstein usw. H. Braun, 8. Hieracium caesium Fries grex Davallianum Zahn subsp. schladmin- gense Hayek et Zahn, |. c., Lief. 9, 10 (1906), p. 33. Caulis 55—70 cm altus gracilis v. suberassiusculus erectus strietus striatus, superne breviter molliterque albo-subpilosus sat dense floccosus. inferne et praesertim basin versus densius pilosus, pilis 2—3 mm Jongis. A. Pulle: Plantae novae Surinamenses. 373 usque ad basin subfloceosus basi obscure violaceus, phyllopodus. Folia radicalia pauca, 1—3 evoluta interdum emarcida, sat longe subulato- petiolata oblongo-lanceolata v. lanceolata utrinque attenuata acutiuscula v. acuta basin versus sensim in petiolum attenuata, remote subdentata v. saepissime basin versus sat grosse dentata, dentibus saepe in petio- lum descendentibus, supra breviter subpilosa v. glabrescentia dilute viridia, subtus pallidiora. mediocriter molliterque pilosa, in margine nervoque dorsali et in petiolo dense ciliata, pilis 1 -2 mm longis, in nervo dorsali floccosa, omnia mollia v. rigidiuscula, in parte aversa saepe colorata; caulina 3—4 sensim v. cito decrescentia valde remote radicalibus similia, inferius petiolatum medium subpetiolatum v. basi angustatum sessile summum basi cuneatum v. breviter contractum, interdum, lineari-lanceolatum, inferiora etiam in tota parte aversa sparse mediocriterve floccosa. Inflorescentia laxe paniculata, acladium 10—25 mm longum rami primarii 3—6 remoti inferiores valde remoti elongati oblique erecti, ordines axium 3—4, capitula 5—20. Involucrum 9—10 mm longum ovatum denique depressum basi subtruneatum, squamae subirregulariter imbrieatae subangustae, exteriores breviores acutiusculae, inferiores acuminatae acutae, dorso obscurae margine pallide virides apice saepe obseuriores parum barbulatae, omnes breviter subpilosae, pilis apice dilutis basi atris, sparse breviterque glandulosae et praesertim basin versus mediocriter floecosae. Pedunculi canotomentosi mediocriter vel sat dense pilosi, pilis 0,5-—1 mm longis, apicem versus glandulis brevibus solitariis v. sparsis praediti, caulomata dense floccosa breviter subpilosa. Bracteae 2—3 subobscurae subulatae parvae. Flores aureo-lutei ligulae apice glabrae stylus primo subluteus denique atro-brunneus; achaenia subatra. Die Pflanze muss als ein vulgatun-bifidum angesehen werden. Sie trägt im oberen Teil die Merkmale von H. bifidum, im unteren die von H. divisium Jordan. 5 Stiria superior: In silvis ad Ramsauleiten prope pagum Schladming; solo schistoso, ca. 800 m. s. m. Julio 1906. leg. A. v. Hayek. XCVIL A. Pulle, Plantae novae Surinamenses. (Ex: Rec. Trav. Bot. Néerl., IV [1907), pp. 119—141). 1. Oncidium ultrajectinum Pulle, |. c., p. 121. Pseudobulbi brevissimi, eylindraceo-subglobosi, pluribus tenuiter membranaceis majusculis anguste triangularibus acu- tisque vestiti, demum denudati, apice monophylli; folia elongata carnosa apice longe attenuata acutaque, antice primum vaginis lineari-fusiformia teretiuscula profundiuscule sulcata; pedunculus communis erectus gracilis teretius- culus foliis aequilongus vel brevior, inferne simplex et vaginis plurimis 374 A. Pulle. brevibus remotis acutisque vestitus, superne satis ramosus et multiflorus; bracteae parvae membranaceae anguste triangulares acutissimae: flores mediocri longiuscule pedicellati, sepalis obtusis basi anguste longeque unguiculatis margine plana, dorsali lateralibus aequilongo sed cucullato; petala anguste obovata apice obtusa basi late unguiculata margine satis undulata, sepalo dorsali longior; labellum subdeflexum sepalis lateralibus subduplo longius utrinque glabrum sessile, basi apiceque aequilatum, basi profunde trilobatum, lobis lateralibus elongatis oblique obovatis apice subrotundatis basi angustis margine integris, lobo terminale amplo longiuscule unguiculato basi cordato apice angustissime emarginato. margine plano, callo basilare carnoso' trituberculato, tuberculo mediano elongato lateraliter compresso-lamelliforme, tuberculis lateralibus ob- tusis; columna brevissima alis anticis linearibus curvatis obtusis anthera aequilonga; anthera laevis, subtruncata, antice non producta. Die Scheinknollen dieser Art sind !/, bis 1 cm lang; die sie ein- hüllenden Scheiden bis 4 cm lang; die Blätter 10 bis 30 cm lang und 6 mm dick. Der Blütenstand ist 20 cm lang, die Bracteen nur 4 mm, Die Blütenstiele mit dem Fruchtknoten ungefähr 1 cm lang. Die Blüten sind 16 mm im Durchmesser; die Sepalen 7 mm lang, die Petalen 8 mm. die Lippe 11 mm lang und 10 mm breit. Die Blüte ist gelb, die Lippe purpurn gefleckt. Diese Art aus der Sektion Teretifolia scheint mir dem Oncidium Sprucei Lindl. am nächsten zu stehen; unterscheidet sich jedoch durch die erheblich kleineren Blüten und die schmalen schwertförmigen Flügel der Säule. Kultiviert im Botanischen Garten zu Utrecht. Aus Surinam stammend, einer Sammlung angehörend, welche der frühere Gouverneur der Kolonie v. Asch v. Wijck unserer Universität schenkte, 2. Virola Mycetis Pulle, |. c., p. 125. Ramuli teretes adulti glabri striati novelli dense ferrugineo-velutini ; petioli breves crassi tomentosi striati; folia subcoriacea oblonga vel ob- longo-lanceolata basi subcordata apice longe acutata, novella utrinque, adulta subtus pilis stellatis myristicaceis dense inspersa supra nervo mediano excepto glabra nitida; venae utrinque 15—19 patentes rectae crassae supra impressae subtus prominentes ante marginem arcuate connexae, nervae tertiariae parallelae supra impressae subtus indistincter prominulae; inflorescentiae ~ magnae saepe folia fere aequantes dense velutinae valde ramosae, bracteis ovatis mox fugacibus, fasciculis multi- floris; flores tenuiter pedicellati ebraeteolati infundibulitormes quam pedicelli breviores; perigonium extus intusque ferrugineo-tomentosum, ultra medium lobis obtusis trifidum; antherae 6 connatae lineares quam columna gracilis et glabra fere duplo breviores; apice vix convergentes. Inflorescentiae © ignotae. Die an allen Seiten gefurchten Blattstiele sind. 10—12 mm lang und 2—3 mm breit. Die Lünge der Blütter variiert zwischen 14 und e Plantae novae Surinamenses. 375 20 cm, die Breite zwischen 4 und 8 cm; die grösste Breite liegt meistens oberhalb der Mitte: die Spitze der Blätter ist sehr scharf. Der Abstand der einzelnen Seitennerven voneinander ist im Durch- schnitt 1 cm. Die Behaarung besteht aus sternförmig verzweigten Haaren. Die Inflorescenzen sind bis 15 cm lang: die untersten Ver- zweigungen stehen meistens opponiert und werden bis 7 em lang: die einzelnen Bliitenképfehen sind in der Jugend von breiten fast runden und nur wenig zugespitzten Bracteen versehen; die Blütenstielchen werden fast 2 mm lang; die Blüte nur ”/, mm. Die Säule ist am Grunde ein wenig verdickt mit den Antheren etwa ?/, mm lang, die Antheren !/; mm lang. Der Pollen ist rundlich und sehr deutlich punktiert. Die Art scheint mir mit Virola rugulosa Warb. am nächsten verwandt, unterscheidet sich aber durch ihre scharf zugespitzten und auf der Unter- seite stark behaarten Blätter und durch einige andere weniger wichtigen - Merkmale in der 5 Blüte. Ziemlich grosser Baum, blühend im April Das Holz ist weich, eignet sich aber gut zu Unterlagen unter Mauern usw. Einheimischer Name: ,Baboenhoedoe“ = Baboenholz. Baboen ist der Negername für den bekannten Brüllaffen, Mycetes seniculus: daher der Speciesname dieser Art. Surinam: Van Hall, No. 8. 3. Parkia sylvatica Pulle, l. c., p. 128. Arbor magnus, ramis junioribus sparse hirsutis vestustioribus gla- bratis; folia alterna, petiolus petiolulique dense molliterque hirsuti, pinnae 4—5-jugae, foliola sessilia ad 15-juga glabra supra nitida subtus palli- diora opaca subsigmoideo-faleata basi late rachi appressa auriculata, apice emarginata, nervo mediano fere recto supra subtusque elevato, venulis basalibus 3 in pagina superiore inconspicuis, foliola terminalia basi cuneata; inflorescentiae axis crassa apice vix clavata; flores numerosissimi superiores partem ?/, axis vestitientes hermaphroditi, in- feriores neutri; flores hermaphroditi sessiles, calyx tubulosus, 5-dentatus dentibus obtusis apice incrassatis obscure tenuiterque villosis; corolla calyce vix longior membranacea, petalis in parte ?/; longitudinis connatis ; stamina 10 corollae tubum excedentia, antherae dorso basiflxae oblongae rimis longitudinalibus introrsum dehiscentes, connectivo crasso apice glandulum deciduam fovens; stamina cum calyce corollaque in parte inferiore floris tubum pariete crasso lumine parvo formantia; ovarium stipitatum, tenuiter tomentosum ovulis numerosis biseriatis; stylus stamina aequilongus, vel iis longior, stigmate punctiforme; bracteae lanceolatae apice obtusae clavatae binerviae, margine membranacea; flores neutri ebracteati, calyce corollaque iis floris hermaphroditi similes sed majores, staminodiis tubum corollae longe excedentibus: rudimentum ovarii minutum exovulatum; legumen magnum planum leviter fal- catum apice obtusum basi stipitatum: semina ovalia compressa in pulpa nidulantia. 376 Asclepiadaceae novae madagascarienses a Geay (1904—1906) Die rotbraun behaarten Blattstiele dieser Art sind 12—17 cm lang, die Blattstiele der Pinnae im Mittel 9 cm. Die sitzenden Blättchen sind gegenüberstehend, 20—25 mm lang, 8—9 mm breit. Der Stiel des Blütenstands ist 7 cm lang; der Blütenstand selber 6 cm, am oberen, nur wenig keulförmig angeschwollenen Ende 2 cm breit, unten nur ] cm. Die zwitterigen Blüten sind mit den hervortretenden Staubblättern etwa 1 cm lang; der Kelch ungefähr 7 mm die Krone wenig länger. Der Stiel des Fruchtknotens ist * mm lang; das Ovarium 2 mm und der Griffel 6—7 mm lang; die Zahl der Samenanlagen beträgt meistens 20. Jede Blüte trägt am Grunde eine 6—7 mm lange Bractee; diese Bracteen fehlen aber an den ungeschlechtlichen Blüten; diese letzten sind etwa 1 cm lang; die Staminodien noch 3 em länger. Der reduzierte Frucht- knoten ist im ganzen 3 mm lang. Die Hülse ist flach zusammengedrückt, nur wenig gebogen, etwa 30 cm lang und 5 cm breit und enthält bis 18 Samen, die 2 cm lang und 9 mm breit sind. Diese Art ist wohl am nächsten mit Parkia arborea (Karsten) = Pary- phosphaera arborea Karsten = Parkia Paryphosphaera Bth. verwandt, unter- scheidet sich aber durch die viel höhere Verwachsung der Petalen und Sepalen und durch die Form der Blättchen. Es ist ein grosser Baum, der im Mai blüht und Een trägt im September. Das Holz wird nicht benutzt. Einheimischer Name: , Ajoewa“. Surinam: Coll. van Hall, No. 15. XCVII. Asclepiadaceae novae madagascarienses a Geay (1904—1906) collectae et a Costantin et Gallaud descriptae. (Ex: Bull. Mus. d'Hist. nat. Paris, XII [1906], pp. 415—421.) 1. Pentopetia androsaemifolia Dene. var. cordifolia Cost. et Gall., l. c p. 416. i Cette plante diffère du type de Decaisne par ses feuilles plus épaisses, de consistance parcheminée, en cœur à la base au lieu d'être en coin. Fruit (inconnu de Decaisne) formé de 2 follicules lisses, glabres, légèrement arqués en dedans, se touchant à la base, mesurant 8—9 em de longueur, 5 mm de largeur. Graines de 6 mm de longueur, 2 mm de plus grande largeur, ayant une aile longitudinale peu saillante sur une face; aigrette sessile, bien fournie, 3 cm 5 de longueur. Madagascar: Tuléar, montagne de Fihéréna, avril 1906 (Geay no. 4920, 4924, 4923). -- Mahovaliviaky („Douillot“ 1891). Nom indi- gene: .Tsompia*. collectae et a Costantin et Gallaud descriptae. ! 377 2. Pentopetiopsis ovalifolia (nov. gen.) Cost. et Gall, l.' c., p. 416. Liane sarmenteuse, ne s'enroulant qu'à la partie supérieure. Feuilles opposées, groupées sur de courts rameaux latéraux, floriféres à l'extré- mité; limbe ovale allongé, 15 mm de longuer sur 8 mm de largeur, en coin à la base; pétiole mince, 2—4 mm de longueur; face supérieure brune (sur échantillons secs), munie de trés petits poils raides; face in- férieure blanchâtre, recouverte d'un léger tomentum; nervures bien visibles sur la face inférieure. Inflorescences latérales ou terminales en ombelles sessiles de 2—5 fleurs portées sur pédicelles minces, velus, 15 mm de longueur. Fleurs de 2 em de largeur. Calice vert, velu, à 5 dents profondement découpées, aigués, ayant à leur base interne deux petites glandes. Carolle à dents développées de 9 mm de longueur, 2—3 mm de largeur, à tube très court, garni de poils à l'intérieur; bouton floral obtus non allongé en bec. Pas de coronule filiforme dans les échancrures de la corolle, mais une petite lamelle saillante opposée aux dents de la corolle, dans le tube. Étamines à anthéres recouvrant le stigmate et faisant nettement saillie hors du tube de la corolle, ter- minées à la partie supérieure par un appendice membraneux et étroit; filets fixés a la corolle dans les échancrures. Translateurs sans réti- nacle, élargis à la partie supérieure en pelle ovoide, à pollen en tétrades. Pistil allongé en forme de quille; tête stigmatique conique portant nette- ment l'empreinte des translateurs élargis. Fruits et graines inconnus. Madagascar: Tuléar, plaines de Fihéréna, déc. 1904 (Geay, no. 4795). Observations. — Cette plante présente des affinités évidentes avec le genre Pentopetia et en particulier avec le P. Cotoneaster. La plupart des particularités de la feuille, sauf les dimensions, sont repro- duites ici; pour la fleur, c'est le méme aspect général et la méme con- stitution; toutefois l'absence de coronule à dents filiformes insérées dans les. échanerures de la corolle, que tous les descripteurs du genre Pen- topetia regardent comme caractéristique, nous oblige à en faire un genre voisin du précédent. 3. Sarcostemma Decorsei Cost. et Gall., l. c., p. 418. Tige aphylle, charnue, glauque, 4 mm de diamètre, s'amincissant vers le haut (de sorte que sous l'inflorescence le diamètre est de 2 mm), ramifications en fourche; nœuds épaissis 1 cm; derniers rameaux tordus irrégulièrement en spirale 2 mm. Inflorescence en ombelle sessile; pédi- celles floraux de 8 mm de longueur, O mm 5 de largeur. Calice à 5 divisions assez profondes de O mm 5 de hauteur, ayant une glande à la base alternant avec les sépales. quelquefois deux superposées à un sépale. Corolle de 2 mm de hauteur, 5 mm de largeur une fois épanouie, à 5 divisions allant presque jusqu'à la base. Coronule double: partie externe formée d'un simple bourrelet circulaire présentant des parties mamelonnées très légèrement surélevées, en alternance avec les eta- mines; partie interne, charnue, formée de 5 lobes renflés en sacs arqués au dos des anthéres, ne recouvrant, pas complétement l'étamine, s'amin- .eissant vers le bas. Etamines à filets membraneux, élargis, rapprochés 378 Asclepiadaceae novae madagascarienses a Geay (1904—1906) les uns des autres, surmontées par un petit appendice membraneux triangulaire qui ne recouvre pas tout le stigmate. Pistil à ovaire sur- monté par une colonne étroite, terminée par une téte stigmatique conique, peu élevée, à 5 saillies. Madagascar: Ambarambe. Fort-Dauphin. Envoi de M. Decorse. Observations. — L'espèce précédente nous paraît nouvelle, surtout à causé de sa coronule externe très réduite qui diffère nettement de celle de toutes les espèces africaines. Ces espèces sont: Sarcostemma viminale R. Br. (= S. aphyllum Hochst. = Asclepias nudum Schumach. et Thom.); S. andongense Hiern. (Cat. Welw. Af. Pl. III, 689) et S. Welwitschii Hiern. (Id.). Les deux premières espèces ont la coronule externe tubu- leuse, la troisième a une coronule hémisphérique. 4. Decanemopsis aphylla Cost. et GalL, l. c., p. 418. Liane à latex blanc, sans feuilles ou à feuilles très réduites (aspect du Sarcostemma viminale) Fleurs groupées, 2 a 8, sur l'extrémité renflée des rameaux ou latéralement aux points de ramification. Pédi- celles d'ordinaire de 2—3 mm de long, quelquefois relativement gros, 1 mm, 5. Calice à 5 dents aiguës, glabres. Corolle en cloche à dents égalant Ja longueur du tube, charnues en dedans et poilues, a préflo- raison valvaire. Coronule double; partie externe en forme de coupe à 5 dents larges, alternes avec les dents de la corolle, non terminées par des pointes, mais coupées carrément et charnues sur leur bord libre, nettement en saillie à la gorge de la corolle, alternant avec des dents secondaires beaucoup moins larges et plus courtes, échancrées à leur extrémité; partie interne formée de 5 lames bifurquées et peu saillantes tixées au dos des étamines et reliées aux dents correspondantes de la coronule externe, Etamines formant tube, enveloppant le pistil, terminées à leur partie supérieure par une lame membraneuse, mince, triangulaire, rabattue sur le plateau stigmatique. Translateur à pollinies pendantes. Pistil à style mince allongé avec téte stigmatique à chapeau à bord 5-dente, ondulé. Madagascar: Cap Sainte-Marie, 18. juillet 1901 (Collect. Drake, no. 37). ij Observations. — L'ensemble des caractéres de cette plante permet de la ranger parmi les Cynanchineae (de Schumann) au voisinage des genres Decanaema Dene. et Glaziostelma Fourn. Elle a l'aspect et la structure florale du Decanaema Bojerianum; toutefois la structure de la coronule est différente et ne présente pas les dents allongées en alène du Decanaema. Le Glaziostelma ovalifolium Fourn. est une plante du Brésil et le seul représentant de ce genre. Nous n'avons pu la voir, mais les descriptions en font une plante voisine, quoique nettement différente, de celle que nous venons d'étudier. 5. Secamone Geayi Cost. et Gall, l. c., p. 419. Arbuste (Liane?) à tige rougeátre ou rouge brunátre, à écore lenti- cellée de 1—2 mm d'épaisseur, verte dans les parties jeunes, à nœuds renflés (4 mm). Feuilles à pétiole trés court (0 mm 5) un peu engainant collectae et a Costantin et Gallaud descriptae. 379 à la base, souvent nul; limbe étroit (7—9 em de longueur, 2—3 mm de largeur) vert sur les deux faces, à nervure médiane saillante en-dessous, nervures secondaires rares et peu visibles; face supérieure pubérulente, à poils très courts; face inférieure comme granuleuse; entre-nœuds allongés mesurant 7—9 cm nœuds portant de courts rameaux de 1 cm 5, ajant 2—3 paires de feuilles opposées très serrés. Inflorescence en cyme bipare, pauciflore, reduite souvent à 2 fleurs égales à l'extrémite de pédoncules de 4 mm; pédicelles des fleurs de 2 mm, bractées courtes, étroites, de 2 mm 5 de longueur, opposées à la base des pédicelles ; bractéoles attachées sur le pédicelle, ne dépassant pas le calice. Calice à 5 sépales ovalaires (2 mm) à bords reployés en dehors, légèrement soudés vers la base oü se trouvent 2— 3 petits appendices glandulaires. Corolle campanulée ou urcéolée, courte (6 mm) à 5 dents un peu étalées, charnues, egalant à peu près la longueur du tube, de couleur légèrement jaunâtre (dans le formol); partie tubulaire portant des poils trés courts insérés sourtout en face des lobes. Coronule formée de 5 lames charnues attachées à la base des etamines et recouvrant la partie supérieure de Y'anthere. Etamines plus courtes que la coronule, pourvues d'un très petit appendice terminal fimbrié, notablement au-dessous du renflement stigmatique. Masses polliniques groupées par 4, surmontées d'une partie conique et attachées directement sur un rétinacle court. Pistil formé d'une colonne présentant un bourrelet circulaire à mi-hauteur et terminé par une téte stigmatique en massue arrondie faisant nettement saillie au-dessus des étamines. Madagascar: Tuléar, plaine du Fihéréna, avril 1906. (Geay, no. 4936.) Observations. — Aucune espèce africaine ou malgache ne ressemble à l'espéce précédente. Le Secamone saligna qui a les feuilles presque aussi étroites et de méme forme s'en distingue par ses pétioles nettement différenciés, par ses entre-nœuds plus courts et par la disposition régu- liere des feuilles sur la tige où elles ne sont jamais groupées en bou- quets. Le Secamone signalé par Jumelle qui ne lui attribue aucun nom (le Caoutchouc et la Gutta-Percha, nos de juin et jyillet 1905) est peut-être voisin du S. Geayi, mais sa description réduite à celles des feuilles (qui sont pétiolées) ne permet pas de faire une identification précise. 6. Marsdenia madagascariensis Cost. et Gall, 1. c., p. 420. Tige grimpante, ondulée, á rameaux supérieurs de O mm 5 à 1 mm de diamètre, de couleur rougeätre; entre-neuds de 4 à 6 cm, noeuds rénflés: écorce des vieilles tiges, qui atteignent 4 cm de diamètre, très, rugueuse et fendillée. Feuilles à pétioles atteignant 1 cm de long; limbe long et étroit (5-9 cm sur 3—5 mm) s'effilant en pointe aiguë à Pex- trémité supérieure, s'arrondissant à la base, légèrement reployé sur les bords. de consistance molle, de couleur vert-clair sur les deux faces qui sont glabres; nervure médiane roussâtre, nervures secondaires partant plus ou moins obliquement et se ramifiant en réseau brunâtre. Inflores- cence en cyme 3—4 fois divisée de 1 cm 5 de haut. Fleurs de 2 mm 380 Alfred Cogniaux. enrivon. Calice vert à dents obtuses. Corolle campanulée jaune soufre a 5 dents très légèrement lavées de vert, un peu charnues; touffes de poils renversés vers le fond du tube, placés à la gorge de la corolle et opposés aux dents. Coronule formée de 5 dents triangulaires larges, assez courtes, fixées au dos des étamines. Étamines élargies à la base, . terminées par un appendice membraneux, triangulaire, cilié au bord. Translateur à pollinies relativement petites, dressées. Pistil formé, d'un ovaire arrondi, renflé, surmonté d'une collerette puis d'un plateau penta- gonal, au centre duquel se dresse une colonne stigmatique divisée en deux à la partie supérieure et faisant saillie hors des étamines. Fruit à 2 folliculus réunis par leurs bases renflées, mais dont l'un avorte fré- quemment; follicules un peu arqués, ovoides pointus de 4 à 5 cm de long, 12—14 mm de diamétre vers la base; exocarpe épais, charnu: en- docarpe mince, un peu ligneux. Graines rassemblées à la base du folli- cule, aplaties (3 sur 7 mm); aigrette sessile de 3 cm. Madagascar: Tuléar. Plaines du Fiherena. Décembre 1904 et avril 1906. (Geay, n% 4789, 4789 bis, 4949, 4950, 4951, M. Greve, 1890). Nom indigène: , Dangolora“. Observations. — Comme le Marsdenia verrucosa, dont il est tres différent, le Dangolora produit un latex renfermant du caoutchouc. Les indigènes les mélangent à celui du Kompitsé, également caoutchoutifère, et en obtiennent le caoutchouc de Manomby, qui, soumis à l'appréciation de M. Michelin à été reconnu „utilisable et de honne qualité moyenne“. XCIX. Macrozanonia gen. nov. Alfred Cogniaux in Bull. Soc. bot, Belgique, XLNT (1906), p. 358. Flores dioici. Masculi paniculati. Calyx carnosulus, primum clausus demum usque ad medium trilobatus. Petala 5, carnosa, valvata. in ala- bastro recta, acuta. Stamina 3, libera, disco inserta, filamentis brevis- simis, crassis; antherae erectae, una unilocularis, ceterae biloculares, loculis rectis, longitudinaliter dehiscentibus, connectivo latiusculo non producto. Pistillodia 3, minuta, subulata, remotiuscula. — Flores feminei racemosi. Calycis tubus adhaerens, carnosus, hemisphaericus; limbus membranaceus, in alabastro clausus conicus, deinde in lobos 2—3 ob- tusos irregulariter ruptus, demum caducus basi regulariter circumscissus. Petala ut in mare sed crassissime carnosa, valde caduca. Staminodia nulla. Ovarium semiglobosum, triloculare, septis demum retractis uni- loculare; ovula numerosissima, pendula; styli 3, basi remoti, deinde inflexi contigui et erecti, satis caduci, saepius profunde bifidi, segmentis elongatis, erectis, contiguis, apice subulatis. Fructus maximus. hemi- sphaerieus, valde polyspermus, apice truncato trivalvi. Semina magna. Macrozanonia gen. nov. 381 descendentia, valde compressa, dense imbricata, ala ampla tenuissime membranacea diaphana lateraliter valde dilatata cincta. Frutices scandentes, glabrati. Folia petiolata, coriacea, indivisa, margine integerrima. _ Cirrhi apice bifidi. Flores parvi, bracteis valde caducis. En comparant ces caractères avec ceux du Zanonia (Euzanonia), on peut résumer comme suit les principales différences centre les deux genres: Zanonia, Pétales fortement replies en dedans dans le bouton. Etamines 5; antheres transverses, uniloculaires, à déhiscence trans- versale. Pistillode nul. — Staminodes 5, alternipétales. Ovaire à loges biovulées; styles trés courts, écartés, à divisions étalées-réfléchies. Fruit petit, cylindrique-claviforme, contenant au plus 6 graines. Graines à aile épaisse, dilatée au sommet et à la base. Macrozanonia, Pétales toujours droits. Etamines 3; anthéres dressées, l’une uniloculaire, les deux autres biloculaires, à déhiscence longitudinale. Pistillodes 3, écartés, subulés. — Staminodes nuls. Ovaire à loges multiovulées; styles allongés, à divisions dressées, subulées et contiguës. Fruit très gros, hémisphérique, à graines extrêmement nombreuses. Graines à aile très ample, finement membraneuse et diaphane, fortement dilatée latéralement. Parmi ces différences, celles qui sont tirées de la structure des éta- mines sont les. plus remarquables, car elles semblent rapprocher le Macrozanonia des Mélothriées, alors que par les caractères du pistil et du fruit ainsi que de la graine, il ne peut être écarté des Zanoniées. Mais la tribu (ou: sous-tribu) des Zanoniées est caractérisée entre autres par 5 étamines libres et alternipétales, a anthères uniloculaires. Un seul genre s’ecarte de ce type régulier; c'est le Gerrardanthus, qui a 5 étamines équidistantes, dont l’une imparfaite, les quatre autres à anthères rapprochées et cohérentes par paires. Ce genre anomal peut être considéré comme le chaînon qui conduit au Macrozanonia, dans ce dernier la cohérence deux à deux des anthères étant plus parfaite et s'étendant aussi aux filets, qui ainsi deviennent forcément oppositi- pétales. Comme conclusion, le Macrozanonia est une Zanoniée anomale, à ranger à la suite du Gerrardanthus. Macrozanonia macrocarpa (Bl.), Cogn., l. c. 382 A. Luisier. C. Neue Arten aus: G. Sampaio, Notas criticas sobre a Flora portugueza. (Ex: Ann. Sci. Nat. Porto, X [1906], pp. 8—77.) Misit A. Laisier. 1. Brassica Johnstoni Sampaio, Notas criticas sobre a flora portugueza in Ann. Se. Natur., Porto X, 1906, 1. c., p. 8. : Radix robusta biennis aut perennis, caulibus prostratis aut decum- bentibus, plerumque elongatis, simplicibus aut basi ramosis, inferius retrosum hispidis, foliis omnibus aut fere omnibus radicalibus, parvis, lyratis, lobis lateralibus integris, valde hispidis, crassis et fere semper aliquantum carnosis; sepalis 6—7 mm longis, apice piloso-hispidis, margine scariosis, semper erectis; petalis ovatis lutescentibus aut albidis, in pagina inferiore violaceo-venosis; racemo fructifero elongato totum fere caulem occupante, pedicellis crassis patulo-erectis 4—9 mm longis ; siliquis erecto-patulis aut subpatentibus, 3 —4'/ cm longis festiter 3- nerviis plus minusve compressis, rostro ensiformi, longo, tertiam partem valvarum longe excedente plerumque !/, partem aequante; seminibus globosis rubro-fuscis. : Portugal: Auf Meeressand bei Porto. 2. Spergularia purpurea (Pers.) Don B) indurata Sampaio, 1. c., p. 22. A. var. longipes (Lge) differt radice robusta, caulibus, brevioribus crassioribus, valde densis, foliis satis carnosis, floribus aliquanto majoribus. pedicellis saepe brevioribus. Odemira (Portugal). 3. Spergularia purpurea (Pers.) Don y) crassipes Sampaio, l. c., p. 23. ; A typo differt radice robusta, crassa, perenni, caulibus minimis, foliis carnosis, subcylindricis densissimis, pedicellis brevioribus, calyce fructifero subgloboso, seminibus lucidis non aut vix alatis, Odemira (Portugal). 4. Spergularia Nobreana Sampaio, |. c., p. 23. Rhizomate lignoso crasso, planta omni parte glabra excepta inflores- - centia demum villoso-glandulosa; caulibus in parte inferiore saepe persisten- tibus, longissimis, herbaceis, simplicibus aut supra basim parum ramosis, decumbentibus aut adscendentibus, internodiis longis quadrangulis ali- quantum compressis, cum faciebus duabus oppositis planis, aliis duabus parum convexis; stipulis albidis parum nitidis, triangularibus aut sub- lanceolatis plus minusve evolutis; foliis laete viridibus longis carnosis compressis plano-convexis oppositis cum uno foliorum fasciculo axillari in singulo internodio; cymis aut racemis aphyllis unilateralibus laxis. Neue Arten aus: G. Sampaio, Notas criticas sobre a Flora portugueza. 388 pedunculis tenuibus calyce fructifero parum superantibus; sepalis 4!/,—.6 mm longis, oblongo-lanceolatis, margine scariosis capsulae adpressis; corolla mediocri pallide rosea calicem aequante aut parum superante, petalis ovalibus; staminibus 10; capsulis conicis elongatis calyce inclusis aut apiculo exsertis; seminibus non alatis fuscis minutim spinulosis aut fere laevibus. Auf feuchtem Salzboden bei Odemira (Südportugal). 5. Loeflingia Tavaresiana G. Sampaio: l. c., p. 25. Annua, puberulo-glandulosa, caulibus nodosis, 6—20 cm longis tenuibus a basi dense ramosis, ramis rubris patentibus aut divaricatis, decumbentibus aut adscendentibus; foliis oppositis, minimis, lineari- subulatis, dorso plusminusve carinatis, inferius scarioso-ciliatis cum stipulis duabus lateralibus mueronatis aliquanto brevioribus folio ad- haerentibus; floribus minimis sessilibus aut fere sessilibus; aliis in dichotomiis, solitariis, aliis in foliorum axillis ita ut ramuli singuli spicam linearem tenuem, erectam satis longam efforment; sepalis 5 persisten- tibus oblongis ciliatis aristatis, exterioribus trieuspidatis dorso herbaceis, interioribus intus scarioso-membranaceis; petalis 5 albis oblongo linearibus integris aut apice emarginatis sepala aequantibus, staminibus 5; stylo apice in ramulos tres tria stigmata portantes diviso capsula ovato- irigona calycem longitudine fere VIE seminibus albis irregulariter angulosis. Auf Sandboden am Meeresufer in Stipo rinze] 6. Ononis Hackelii Lge. 8) angustata Samp., l. c., p. 27. A typo differt foliolis longioribus angustioribus, medio fere semper oblongo aut lineari-oblongo, fructibus teretibus 7—11 mm longis 21/2 latis. Südportugal — auf Sandboden. 1. Senecio gallicus Chaix. 8) maritimus Samp., l. c., p. 39. A specie differt statura humiliore, caule a basi ramoso foliis valde carnosis, segmentis brevioribus minus distantibus. Floribus densioribus bracteis periclinii laxioribus et planioribus. . Auf Meeressandufer bei Villa Nova de Milfontes, Portugal. 8. Veronica Carquejana Samp., l. c., p. 47. Planta parva herbacea perennis, eaulibus tenuibus inferius radicibus adventitiis munitis, villosis simplicibus aut divisis; foliis oppositis ob- longis lente in petiolum attenuatis, apice rotundato minute denticulato- serratis, carnosulis, etiam opposito lumine opacis, sine nervis lateralibus, plus minusve villosis. Floribus in racemos parvos axillares alternos breves laxos aphyllos longe pedunculatos axi villosos dispositis; pedicellis fructiferis tenuibus calyce et bracteis sublinearibus glabris longioribus. Calycis sepalis 4 (raro 5) subaequalibus glabris lanceolato-linearibus: corolla eoerulescente calyce majore. Capsula ovato-subtrigona profunde 384 M. Luisier: Neue Arten aus: Sampaio, Notas criticas sobre a Flora portugueza. emarginata sepalis satis longiore, margine ciliata facie nervosa glabres- cente aut puberula; stylo capsulam longitudine saltem aequante. Serra da Estrella, Portugal. 9. Linaria spartea (L.) Hoff. & Lk. pro p. 8) expansa Samp., l. c., p. 48. Ramis sterilibus basilaribus tempore florum et fructus persistentibus, foliis ovatis valde carnosis instructis; caulibus prostratis radiatim dispo- sitis foliis minimis paucissimis; pedunculis fructiferis glabris valde brevi- bus; calyce flore et capsula ut in specie. Milfontes (Südportugal). 10. Conopodium Marizianum Samp., l. c., p. 77. Tuberculo magnitudine nucis avellanae; caule 5—15 em longo tenui fistuloso erecto basi flexuoso in ramos diviso, interdum simplici, glabro; foliis heteromorphis, aliis tuberculo provenientibus florendi tempore plerumque persistentibus, longe petiolatis decompositis, foliolis late ovatis aut suborbiculari-reniformibus, dentibus rotundatis mucronatis interdum lobatis aut sectis petiolorum apice generatim incrassatis, pilis multis hyalinis patentibus instructis, sicut etiam axis primarius et saepe folio- lorum nervis praesertim pagina inferiore; caulinis mediis et superioribus multo minoribus anguste laciniatis linearibus aut sublanceolatis petiolo in vaginam brevem glabram reducto. Umbellis 5—10-radiatis involucro monophyllo aut nullo; involucelli phyllis linearibus inaequalibus semper radiis brevioribus generatim 3—4, interdum 1-2; calycis limbo nullo aut fere nullo; petalis primum roseo-rubellis demum albis linea carnea media notatis; fructibus angustis oblongis glabris fuscis parum lucidis, stylopodio amplo, stylis longis divergentibus, mericarpiis facie ven- trali profunde sulcatis, dorso jugis filiformibus plus minusve distinctis instructis. : April-Juni. An Felsen. Odemira (Súdportugal). Index specierum. Die fett gedruckten Pflanzen sind in diesem Bande des Repertoriums meu beschrieben (Originaldiagnosen), die eingeklammerten Pflanzenarten nur dem Namen nach erwähnt. A. Abies recurvata Mast. 111, Ab. squamata M. T. Masters 370. Acacia accola Maiden et Betche 282. ra Thellung nov. gen. 162. A. erinaceum (Boiss.) Thell. 162. 163. = is langaricum O. et B.Fedtsch. Acanthus Perringi Siehe 120. Achillea atrata Wulf E, Steiger 70. A. atr. Wulf var. monocephala Heimerl 71, A. atr. Wulf var. pleiocephala E. Steiger TE : forma laxiflora E. Steiger 71. subf. pauciflora E. Steiger 71. subf, multiflora E. Steiger 71. forma densiflora E. Steiger 71. subf. pauciflora E. Steiger 71. subf. multiflora E. Steiger 71. A. millefolium L. f. perrubriflora C. G. Westerlund 15. (Achyrophorus coronopifolia Sch. Bip. 143.) (A. leucanthus Speg. 143.) . magellanica Schultz 143.) . odorata Walp. 143.) . palustris Phil. 143.) (A. tenerifolia Remy 143.) Acicarpha laxa R. E. Fries 202. (A. sacchariflora Raddi 273.) Acoridium anfractum O. Ames 76. A. Copelandii O. Ames 82. . cucullatum O. Ames 81. . graciliscapum O. Ames 81. . graminifolium O. Ames 72. . longilabre O. Ames 80. Merrilli O. Ames 80. . ocellatum O. Ames 79. . oliganthum O. Ames 78. . parvulum O, Ames 74. . philippinense O. Ames 77. . recurvum O. Ames 77. Repertorium novarum specierum. hhbhubhhhà Acoridium strictiforme U. Ames 76. A. tenue O. Ames 74. A. tenuifolium O. Ames 73. A. turpe O. Ames 78. A. venustulum O. Ames 75. A. Williamsii O. Ames 72. (Addisonia virgata Rusby 147.) Adesmia Schickendantzii Gris. 22. (Ageratum paniculatum Hort. 155.) (Ag. sessilifolium Schauer 149.) Agoseris australis (Phil.) Macl. 143. A. glauca (Nutt.) Macl. 144. A. pterocarpa (Fisch. et Mey.) Macl. 144. A. pumila (DC.) Macl. 144. Agrostis alba L. var. prorepens A. Fl. Br. m. fasciculata Zobel 300. (Agr. canescens Gris. 341.) Agr. Hackelii R. E. Fries 88. Agr. Hackelii R. E. Fries forma viridi- | | | flora Hackel 310. | (Agr. nardifolia Gris, 341.) (Agr. rosea Gris. 278.) A. spica venti L. forma macra Hackel 301. Alangium bogoriense Wangerin 338. A. Mezianum Wang. 338. A. myrianthum Wang. 339. (A. costatum Wang. 338.) Alchemilla radiisecta Buser 127. A. Vaccariana Buser 127. Allium gulczense B. F. 320. | A. hyacinthoides B. F. Bush 213. | A. isphairamicum B. Fedtsch, 320. (A. peninsulare Jones 13.) A. praecox T. S. Brandegee 13. | A. sessile R. E. Fries 86. | Allomorphia Cavaleriei Lévl. et Vant. 94. Alniphyllum Fauriei Perkins 1. | Aloë Chabaudii Schónland 170. | A. decora S. Sch. 177. A. laxiflora N. E. Brown 365. A. Orpenae S. Schónland 176. | Alomia dubia B. L. Robinson 147. Alsine glutinosa Heller 61. 25 386 Althernanthera microphylla R.E.Fries 36. | omum Vignaui Rech. 228, (Andromeda myrsinites Lam. 138.) | (Andropogon condensatus Kth. var. elon- | gatus Hack. 306.) (A. insulare L. 29.) A. paniculatus Kunth var. elongatus Hackel 306. Androsace septentrionalis L. forma apoda Litw. 10. Aneilema Bodinieri Lévl. et Vant. 115. A. Cavaleriei Lévl. et Vant. 115. A. coreanum Lévl. et Vant. 115. Anemone Hepatica L. 155. forma hirta J. Holmboe 155. f. ciliata J. Holmboe 155. f. spectabilis J. Holmboe 156. f. lilacina J. Holmboe 156. f. marginata J. Holmboe 156. f. candida J. Holmboe 156. | lus, feminea J. Holmboe 157. f. tridactylites J. Dyring 157. f. divergens J. Holmboe 157. lus. biloba J. Holmboe 157. A. nemorosa L. f. flavescens C. G. Westerld. 19. A. nemorosa f. Westerld. 19. Antennaria Greenei B. F. Bush 216. (Anthaenantia Hackeli Arech. 29.) Anthoxanthum odoratum L. var. longi- aristatum (Celak.) A. et Gr. lusus lobatus Hackel 300. Anthurium Forgeti N. E, Brown. 367. Aphano myrtus camphorata Val. 235, | (A. octandra K. et V. 235.) var. tetraquetra Koord. 235.) A. rostrata Miq. 234. A. skiophila (Duthie) Val. 235. A. tetraquetra (Miq.) Val. 235. Arachnanthe annamensis Rolfe 126. Arenaria gregaria Heïter 61. Argithamnia Californica T. S. Bran- degee 14. Argyreia Pierreana D, Bois 31, Aristida Adscensionis Lin. var. « argen- tina Hackel 275, var. 8 laevis Hackel 275. var. y scabriflora Hack. 275. var. d modesta Hack. 275. var. e coerulescens (Desf.) Hack, 275, subv. typica Hack, 275. var. & coerulescens (Desf.) H. subvar. condensata Hack. 275. A. A. Lin. var. breviseta Hack. 308. A. cordobensis Hack. 276. A. pallens Cav. var. macrochaeta Hack. 308. A. pall. var. tenuicula Hack. 308. A. Spegazzinii Arech. var. « genuina Hack. 276. ` var. 3 abbreviata Hack. : var. y pallescens Hack. quadrifoliata C. G. Index specierum. (Armeria bella Alboff. 138.) | (A. chilensis Boiss. 138.) | (A. macloviana Cham. 138.) (Arnebia perennis DC. 47.) (A. tingens DC. 47.) (Arundinaria paraguayensis O. K. 278.) AspleniumDaubenbergeri Rosenst.2. A. floccigerum Rosenst. 3. (Aster staehelinoides DC. 139.) Astragalus alpinus L. forma erectus E. Steiger 67 A. atacamensis (O. Ktze.) R. E. Fries 21. A. bellus (O. Ktze.) R, E. Fries 21. (4. depauperatus (Phil.) Reiche 21.) |. A. Petunnikowi Litwinow 8. . A. polyceras K. et K. 8. | (A. pulchellus (Clos) Reiche 21.) A. spartioides K. et K. 8. Atriplex andina R. E. Fries 37. A. Philippii R. E. Fries 37. | (A. prostrata Phil. 37.) | (A. pusilla Phil. 37.) Atropis convoluta Gris. var. mendozina Hack. 346. Azorella eeuadorensis Dom. 296. A. hydrocotylifolia (Fielding et Gardn.) Macl. 137. A. prismatoclada Dorn. 297. B. (Bacopa radicata Benth, 139.) (Bambusa edulis Carr. 31.) (B. Mosoo Sieb. 31.) Bauhinia Harmsiana Hoss. 290. Blastus Cavaleriei Lévl. 94. Blumea Lecomtei Vant. et Lévl. 331. - Bombax argentinum R. E. Fries 104. Bonatea antennifera R. A. Rolfe 179. Boronia Deanei J. H. Maiden 280. Verona J. Gay var. repanda F. v. M. 1 B. repanda J. H. M. 281. Borreria staurochlamys R. E. Fries 204. Bouchea caespitosa Pearson 25. | B. incisa Pearson 26. | B. integrifolia Pearson 26. | (Bowlesia maroccana Dom. 299.) . B. oppositifolia Buch. var. maroccana Domin 299. B. tropaeolifolia Gill. Domin 299. var. Gayana |, (Brachyandra macrogyne Phil. 146.) |! (Brachyris paniculata DC. 139.) | Brassica antiquorum Lévl. 227. B. Johnstoni Sampaio 382. B. Argyi Lévl. 227. Bredia Cavaleriei Lévl. et Vant. 94. (Brickellia Hartwegi Gray 155.) B. paniculata B. L. Robinson 154. (Bromus brevis Steud. 280.) B. unioloides Humb. et Kunth var. ty- picus Zobel 301. Index specierum. var. brevis (Steud.) Hack. 280. var. major Zobel 301. Bromus uniol. H. B. K, var. montanus Hack. 280. . Bryonia Haussknechtii Bornm. 354, Buddleia nivea Duthie 175. B. pendula R. E. Fries 206. B. similis R. E. F. 207. Bumelia pseudo-lanuginosa Hollick 104. C. Calamagrostis chilensis (Desv.) R. E. Fries 89. C. Lilloi Hackel 340. C. malamalensis Hack. 341. ©. nardifolia (Gris.) Hack. 341. C. rosea (Gris.) Hack, 278. C. rosea (Gris.) Hackel var. viridula Hack. 342. C. spiciformis Hack. 342. ©. tenuifolia (Phil.) R. E. Fries 89. Calandrinia punae R. E. Fries 33. Calceolaria Moyobambae Krinzlin 353. Callitris Schwarzii Marloth 286. (Caloptilium lagascae Hook. et Arn. 141.) | Caltha elata Duthie 123. Campanula cochleariifolia Lam. var. pu- silla Hánke forma polyphylla E. Steiger 70. C. Scheuchzeri Vill. Steiger 70. | (Capraria montevidensis (Spr.) O. K. var. intermedia O. K. 120.) Cardamine amara L. f. hirta W. et Gr. subf. ramosa C. G. Westerld. 19. var. umbrosa E. C. pratensis L. f. paludosa Knaf. subf. | | Oryptenthe densiflora A. Nelson et P. seminuda C. G. Westerld, 19. Carex brachypoda Holm 51. C. campylocarpa Holm 53. C. caryophyllea Latour Litw. 10. C. cryptochlaena Holm 53. C. diamantina Lévl. et Vant. 226. C. egena Lévl. et Vant. 227. C. eurycarpa Holm 52. C. flava L. var. vulgaris forma brevi- rostris P. Junge 288. C. limnaea Holm 50. ©. luzulaefolia W. Boott var. strobi- lantha Holm 54. C. meiocarpa Lévl. et Vant. 226, C. oxycarpa Holm 52. C. pachystoma Holm 51. C. physodes M. B. forma globosa Lit- winow 10. u C. phys. M. B. forma elliptica Litw. 10. Carpinus pseudo-carolinana Hollick 101. Cathcartia betonicifolia (Franchet) Prain 220. Celtis pseudo-crassifolia Hollick 103. . C. 387 Centella virgata L. var. Domin 300. (Ceratochloa brevis Steud. 280.) Cereus Kalbreyerianus C. Wercklé 223. (Chabraea gracilis DC. 142.) (Ch. purpurea DC. 143.) (Ch. scrobiculata DC. 143.) (Ch. suaveolens DC. 143.) (Chaetochloa composita Scribn. 307.) (C. purpurascens (H. B. K.) F. Samson Scribner 308.) Chaptalia integrifolia (Cass.) Macl. 141. Chenopodium foetidum Schrad. f. pumi- lum (Kurtz) R. E. Fries 37. Ch. rubrum L. var. microspermum Litw. gracilescens Chloris distichophylla Lagasc. var. 3 argentina Hack. 278. Circaea coreana Lévl. 226. var. sinensis Lévl. 226. (Clarionaea pilifera Don 143.) Clerodendron pilosum Pearson 27. C. reflexum Pearson 27. Coelogyne Lawrenceana Rolfe 123. (C. yunnanensis Rolfe 169.) Colchicum Rhenium Heldr. 302. C. timidum Heldr. 302. Commelina Cavaleriei Tv]. 115. Conopodium Marizianum Samp. 384. Cornus Schindleri Wangerin 337. Corylopsis sinensis Hemsl. 363. (C. spicata Hemsl. 363.) Cotula peduncularis (DC.) Macl. 139. ? X Cotyledon devensis (glauca X gibbi- flora?) 168. Crataegus Gaylussacia Heller 62. innatifida Bunge var. garanica O. aulsen 46. Cruckshanksia patagonica Macl. 139. Kennedy 285. | C. nevadensis A. Nelson et P. B. Kenne- var. pskowiensis | dy 285. | €. Hillmanii A. Nels. et P. B. Kennedy 285. | Cyanotis Bodinieri Levl. et Vant. 114. | C. Cavaleriei Levl. et Vant. 114. C. Labordei Lévl. et Vant. 114. Cycas Micholitzii Thiselton-Dyer 171. | Cymbidium erythrostylum R. A. Rolfe 177. | €. Schröderi Rolfe 124. Cyphokentia Samoensis Warb. 231. Cyrthanthus inaequalis James O'Brien 125. D. Dactylis glomerata L. var. ciliata Peterm. l. longipedunculata Zobel 301. Dalea Hofstenii R. E. Fries 20. Danthonia Hieronymi (O. K.) genuina Hack. 343. Hack. | (Daphne tenera Phil. 137.) 25* 388 Decanemopsis aphylla Cost. et Gall. 378, Delphinium luteum Heller 62. Dendrobium Bronckartii E. De Wildem. 370. D. Dartoisianum E. De Wildem. 370. D. Wilsoni R. A. Rolfe 367. Descurainia myriophylla (H. B. K.) R. E, Fries 24. Deutzia Wilsoni J. Y. Duthie 167. (Deyeuxia chilensis Desv. 89.) (D. tenuifolia Phil. 89.) (Diachyrium arundinaceum Gris, 278.) Dialypetalum compactum A. Zahl- br. 7. Didymocarpus aureo -glandulosa C. B. Clarke 292. Digitalis Amandiana Samp. 348. D. miniana Sampaio 348. (Digitaria paspaloides Michx. 306.) Diplachne chloridiformis Hackel 343. Diplazium Burchardi Rosenst. 294. eee nov. gen, Heinr. Schmidt D. capitulatum (Rchb.) Schm 287. (Dissothrix Gardneri Gray 149.) D. imbricata B. L. Robinson 149. Muschler 269. Drymophleus Reineckii Warb. 230. Dryopteris Goedenii Rosenst. 293. D. platylepis Rosenst. 4. D. urens Rosenst. 5. Dysodia belenidium (DC.) Macl. 139. Dysophylla Koehneana Muschler 269. | E, Echinocactus brachyanthus Gürke 351. Echinocereus Kanzei Gürke 349. Echium candicans L. 8 Noronhae Me- nezes 43 Elaeagnus hortensis M. B. var. $ Bunge9. E. orientalis L. fil. forma culta Lit- winow 9, E. or. L. fil. forma sphaerocarpa Lit- winow -9; E. or. L. fil. forma spontanea Litw. 9. Elaphoglossum paulistanum Ro- senst. 295. E. Rosenstockii Christ. 6. E. subarborescens Rosenst. 295. Elionurus viridulus Hackel 305. (Elisena longipetala $ X Ismene cala- thina Q 176.) Epicampes arundinacea (Trin.) Hack. 278. E. coerulea Gris. var. submutica Hackel 310, Epilobium madagascariense Lévl. 225. E. Schinzii Lévl. 225. E. thermophilum O. Paulsen 46. Eragrostis andicola R. E. Fries 90. (E. delicatula Trin, 279.) Index specierum. E. pilosa (Lin.) P. de Beauv. var. deli- catula (Trin.) Hack. 279.) E. virescens (Kth.) Presl.. forma major Hack. 344. var. trachyphylla Hack. 344. Eremostachys bachardenia B. Fedtsch. 320. Eremurus chinensis Olga A. Fedt- schenko 256. : Eria globifera R. A. Rolfe 178. Erica milanjiana Bolus 199. | Erigeron acer L var. viridifolius C. G. Westerlund 15. Eriochlea montevidensis Gris forma sub- colorata Hackel 272. _ Eriogonum Smallianum Heller 62. , (Eriopappus paniculatus Hort. 155.) (Eugenia skiophila Duthie 235.) (E. ugni Hook. et Arn, 137.) Eulophia Flanaganii Bolus 201. E. paniculata Rolfe 172. E. undulata R. 173. (Eupatorium argutum H. B. K. 149.) (E. aromatisans Millsp. non DC. 151.) (E atromontanum Nelson 154.) | CE. Bruneri Gray 154.) Dracocephalum longipedicellatum | | E. Cursonii B. L. Robinson 150. E. cremastrum B. L. Robinson 150. (E. dasycarpum Gray 154.) CE. fruticosum Mill. 154.) (E. gracilicaule Sch. Bip. 151.) E. hemipteropodium B. L. Robinson 151. E. Holwayanum B. L. Rob. 152. (E. Houstonianum L. 154.) (E. Houstonis L. 154.) E. nubigenoides B. L. Rob. 153. E. Palmeri Gray var. tonsum Robinson (E. paniculatum Mill. 154.) E. pelotrophúm B. L. Robins. 153. CE. populifolium Millsp., non H. B. K. 1413 E. purpureum L. var. Bruneri (Gray) L. B. Rob. 154.) (E. quadrangulare Millsp., non DC. 151.) (E. quinquesetum Benth. 149.) E. rapunculoides B. L. Rob. 154. (E. rigidum Benth., non Sw. 155.) (E. Rydbergi Britton 154.) E. sagittatum Gray var. deltophyllum B. L. Rob. 154. E. solidaginoides H. B. K. var. Boñplan- dianum (Sch. Bip.) B. L. Robinson 146. . (E. Verae-Crucis Steud. 154.) (Euphorbia capitulata Rchb. 287.) E. carnosa O. Paulsen 45. E. ovalifolia Engelm. var. dentata R. E. Fries 20. Euphrasia alpina Lam. var. breviaristata E. Steiger 69. E. nemorosa Fries forma hispidula E. Steiger 69. : T Index specierum. Euphrasia praecurta W. Chitrowo 10. Eustephiopsis R. E. Fries nov. gen. 40. E. latifolia R. E. Fries 42. E. speciosa R. E. Fries 41. F Felicia Flanaganii Bolus 196. F. maritima Bolus. 196. Festuca calchaquiensis Hackel 346, F. uninodis Hack. 347. d F. proxima R. E. Fries 93. Ficus acanthocarpa Lévl. et Vant. 65. asymetrica Lévl. et Vant. 82. . Bodinieri Levl. et Vant. 83. botryoides Levl. et Vant. 83. cantoniensis Levl. 83. . Cavaleriei Levl. et Vant, 83. . Chaffanjoni Levl. et Vant. 83. . (2) corymbifera Levl. et Vant. 83. cuneata Levl. et Vant. 84. var. congesta Levl. et Vant. 84, . Cyanus Levl. et Vant. 84. var. viridescens Levl. et Vant. 84. Duclouxi Levl. et Vant. 84. Esquiroli Levl. et Vant. 84. Fortunati Lévl. et Vant. 66. . hirtaeformis Lévl. et Vant. 84. .hypoleucogramma Lévl. etVant. 65. Kouytchense Lévl. et Vant. 65. Krishnae C. DC. 168. . laceratifolia Lévl. et Vant. 85. . lageniformis Lévl. et Vant. 85. . longepedata Lévl. et Vant. 85. . macrocarpa Lévl. et Vant. 85. F. macropodocarpa Lévl. et Vant. 66. F. Martini Lévl. et Vant. 85. F. Nerium Lévl. et Vant. 66. F. orthoneura Levl. et Vant. 66. F. Ouangliense Lévl. 66. F. pinfaensis Lévl. et' Vant. 85. F.pseudobotryoides Lévl. et Vant.67. F. rhomboidalis Lévl. et Vant. 86. F. rufipes Lévl. et Vant. 86. F. salix Lévl. et Vant. 66. Ey Pad Pay Fa yy EL Bay ay Pay ay by (Flaveria peruviana (Juss.) Gmel. 145.) | | Godetia latifolia A. Nelson et P. B. (F. spicata J. E. sm 145.) Fleischmanniaarguta B. L. Robinson149.) CF. rhodostyla Sch. Bip. 149.) Floscopa Cavaleriei Levl. et Vant. 114. X F. densiflora K. 166. (F. intermedia densiflora K. 166.) (F. intermedia X vitellina K. 165.) X F. spectabilis K. 166. : F. suspensa Vahl. var. Fortunei (Lindl.) Rehder 164. f. typica Koehne 164. f. decipiens K. 164. f. aureo-variegata N. Barbier apud | 5 | Gymnostephium leve Bolus 197. Koehne 165. f. pallida Koehne 165. 389 (Floscopa suspensa Fortunei X viridissima 165. 166.) F. suspensa Sieboldii X viridissima 166.) X Forsythia vitellina K. 165. Fragaria latiuscula Greene 208. F. retrorsa Gr. 208. (Fritillaria Boissieri Costa 212.) (F. hispanica B. et R. 212.) CF. lusitanica Wickstr. 212.) (F. meleagris Costa 212.) (F. meleagris Brotero 212.) (F. messanensis Boiss. 212.) (F. messanensis Raf. var. Amo 212.) (F. Montana Loscos et Pardo 212.) F. pyrenaica L. 212. « genuina Pau 212, B Boissieri (Costa) Pau 212. Y a (Boiss. et Reuter) Pau hispanico 9 lusitanica (Wickstr.) Pau 212, e Senneneliasii Pau 212. (F. pyrenaica L. var. hispanica (B. et R.) f. albarracinensis Pau 212.) (F. pyrenaica Webb. 212.) (F. stenophylla Boiss. et Reut. 212.) G. Galium boreale L. f. humidiusculum C. G. Westerld. 15. G. b. L. f. latifolium W. et G. subf. hirtoscabrum C. G. Westerld. 16. Galium Dieckii Bornm. 267. Gaya tarijensis R. E. Fr. 106. Gentiana Lawrencei Burkill 175. G. nivalis L. var. 2. violacea E. Steiger Geranium collinum Steph. var. wak- hanicum O. Paulsen 45. G. platyanthum Duthie 364. G. silvaticum L. f. sublilacinum C. G- Westerld. 18. Gerardia tarijensis R. E. Fries 205. Gladiolus carmineus U. H. Wright 167. Gnidia pulvinata Bolus 200. Kennedy 284, Gomphostemma dentatum Muschler 270. _ Guilleminea gracilis R. E. Fries 35. Gutierrezia brachyris Macl. 139. G. brach. var. patagonica (Speg.) Macl. 139. | (G. paniculata Gray 139.) | Gymnadenia conopea (L.) R. Br. f. sub- densiflora C. G. Westerld. 19, G. c. (L) R. Br. f. unicuspis . C.. G. Westerld. 19. | (Gymnothrix rigida Gris. 274.) 390 H. Habenaria Balansaei Cogn. 55. H. Caaguazuensis Cogn. 58. H. Edwallii Cogn. 57. H. Hassleriana Cogn. 54. H. inconspicua Cogn. 57. H. integripetala Cogn. 59. H. pauciflora Reichb. fil. var. pluriflora Cogn. 55. H. Poissoniana Cogn. 58. H. subfiliformis Cogn. 56. | | | | | | | | | Haplophyllum obtusifolium Ledeb. var. | ramosissimum O. Paulsen 45. (H. obtusifolium var. $ Bunge 45.) Harperia Rose nov. gen. 99. H. nodosa Rose 99. Haylockia andina R. E. Fries 38. Heliotropium inundatum Sw. var. cha- | coënse R. E. Fries 205. Helogyne macrogyne (Phil.) B. L. Robin- | 46. son 1 H. virgata (Rusby) B. L. Robinson 147. H. Weberbaueri B! L. Rob. 147. Helwingia chinensis Batalin var. longi. | pedicellata Wangerin 337. (Herpestis radicata B. et H. 139.) Hicoria pseudoglabra Hollick 100. Hieracium adenobrachion L. et Z. (= H. prenanthoides-gigantellum) 325. (H. amplexicaule Rupr. 241.) (H. atrocephalum Schmalh. 327.) (H. auricula f. alpina Boiss. 185.) (H. aur. subalpina M. Bieb. 184.) H. auriculoides Läng (= H. Bauhini- echioida) 186. ssp. adjarianum Peter 191. ssp. Pupurobssis Litw. et Zahn 188. var. l. normale 188. var. 2. subeglandulosum 188. ssp. arvense (Tausch) N. P. 190. ssp. basileucum Litw. et Zahn 189. Ssp. echiogenes N. P. 191. ssp. mirum N. P. 191. ssp. pannonicum N. P. 190. «) genuinum 190. 1. normale 190. a) longisetum N. P. 190. b) brevisetum N. P. 190. ¿) subglandulosum Litw. Zahn 190. a) verum Zahn 1%. b) floceifolium Zahn 190. ssp. rubropannonicum Litw. et Zahn 186. var. a) valdestriatum Zahn 187. var. b) substriatum Zahn 187. ssp. sabiniceps Litw. et Zahn 190. ssp. sabinocephalum Litw. et Zahn 190. et Index specierum. ssp. sublasiophorum Litw. et Zahn 189. ssp. submirum Litw. et Zahn 189. ssp. tanythrix N. P. 191. 8) calotrichum N P. 191. ssp. teberdaefontis Litw. et Zahn 187. ssp. thracium N. P. 191. 1. normale Zahn 191. 2. flocciceps Zahn 191. Hieracium Bauhini Besser 184. ssp. armeniacum N. P. 184. ssp. Besserianum N. P. 184. ssp. branae N. P. 184. ssp. cymanthum N. P. 184. ssp. fastigiatum Tsch. 184. ssp. heothinum N.P. var. glandu- losiceps Litw. et Zahn 184. ssp. megalomastix N. P. 184, ssp. nigrisetum N P. 184, ssp. pseudauriculoides N. P. 184. ssp. pseudosparsum Zahn 184. 8) angustifolium N. P. 184, H. Biebersteinii Litw. et Zahn (= spar- siflorum-laevigatum Zahn) 260. ssp. Biebersteinii L. et Z. 260. ssp. hypopogon L. et Z. 261. var. « genuinum 262. var. ¿4 subtridentatum 262. ssp. pulchrisetum L. et Z. 262. H. bifurcum M. Bieb. (= H. echioides- pilosella) 183. ssp. eubifurcum Zahn 183. ssp. subvindobonense Zahn 183. (H. bifurcum Rupr. et Boiss. 183. 186 ) (H. boreale Boiss. 242.) H. bracchiatum Bertol. (= H. Bauhini [var. florentinum] < pilosella) 184. ssp. alticaule Litwinow et Zahn 184. H. caesium Fries grex Davallianum Zahn subsp. schladmingense Hayek et Zahn 372. H. ealliehlorum L. et Z. 264. H. calodon Tausch (= H. echioides-flo- rentinum 193. ssp. calodontopsis Litw. et Zahn 193. H. caucasicum N. P. 181. ssp. caucasicum N. P. 181. ssp. Hohenackeri Sch.-Bip. 181. (H. caucasicum A.-T. 262.) H. chloroprenanthes L. et Z. (— H. prenanthoides < sparsiflorum) 266. ssp.chloroprenanthes L, et Z. 266. ssp. obscuricaule Litw. et Zahn (H. constrietum A. Peter 323.) H. crocatum (= H. brenanthoides-ura- bellatum) Fries 248. SSP. conicum A. T. 248. ssp. Coniciforme Litw. et Zahn. | (H. cydontaefolium Boiss. 242.) Index specierum. (Hieracium cymosum L. ssp. sabinum Seb. et M. 181.) (= H. dacicum Uechtr. sparsiflorum 263.) ssp. terekianum L. et Z. 263. var. 2 subpilosum Zahn 263. H. divisum Jord. 237. ssp. Pollichiae Sch.-Bip. 8 sub- pollichiae Litw. et Zahn 237. ssp. hypopitys Litw. et Zalın 237. var. « genuinum 238. var. $ hypophyllopodum 238. .H. echioides Lunm. 181. ssp. echioides N. P. 181. e genuinum N. P. 181. 1. adpressipilum N. P. 181. €) brevisetum N. P. 181. 2. patentipilum N. P. 181. ssp. asiaticum N. P. 181. H. erythrocarpum Peter (= H. sparsi- florum-silvaticum) 249. umbellatum- ssp. erythrocarpoides Litw. et | Zahn 249. ssp. erythrocarpum Peter 250. var. « genuinum Zahn 250. 1. normale Zahn 250. a) verum Zahn 250. b) acutiusculum Zahn 250. 2. pilosiceps Zahn 250. var. ? divisiforme Litw. et Zahn 250. 1. normale Zahn 250. 2.subeglandulosum Zahn 251 ssp. glomerellum Zahn 249. ssp. heterodontoides Litw. et Zahn 257. var. 3subdentatum Zahn 258. ssp. macrolepioides Zahn 258. ssp. samurense Zahn 258. H. euchaetium (= H. Bauhini-echioides- | piosella) N. P. 191. ssp. leptophytomorphum Litw. et Zahn (= H. Bauhini-echioides- pilosella) 191. H. gigantellum L. et Z. (= H. prenan- thoides-umbellatum-sparsiflorum 325.) (H. glareosum A, Peter 325.) H. ineaniforme Litw. et Zahn. (= H. Bauhini < incanum 193.) H. incanum M. Bieb. 181. ssp. farinodermum Litw. et Zahn 181, ssp. incanum (M. Bieb.) N. P. 181. f. pilosiceps Litw. et Zahn 181. ssp. verruculatum N. P. 181. H. inuloides Tausch 247. - _ ssp. teberdense Litw. et Z. 247. H. Knafii vulgatum) 240. ssp. leucothyrsum L. et Z. 240. H. laevigatum Willd. 240. ssp. firmum Jord. 241. — ssp. kubanicum L. et Z. 240. „elak. (= H. laevigatum- | 391 | ssp. lancidens Z. 241. | Hieracium leptophyton N. P. Bauhini < pilosella) 185. ssp. microbauhini Zahn 185. ssp. purpureibracteum Zahn 185. H. leptoprenanthes Litw. et Z. (= H. prenanthoides-laevigatum-sparsiflorum) var. verum L. et Z. 325, var. pilosiceps L. et Z. 235. H. Litwinowianum Zahn 263. H. longiscapum Boiss. et Kotschy 180. var. sublongiscapum Zahn 180. (H. longissimum Peter 241.) (H. macrolepidiforme Z. 244) (H. magyaricum N. P. 184.) H. maschukense Litw. et Zahn (— H. incanum-caucasicum) 182, ssp.maschukenseLitw.et Zahn 182 caucasiciforme Litw. (= H. ssp. et Zahn 183. H. medsehedsense Zahn (= H [prenanthoides-sparsiflorum], > sil- vaticum Zahn) 323. i (H. microtum Boiss. 263.) (H. murorum Boiss. 250.) (H. murorum Rupr. 323.) H. orthocladum Zahn 326. H. pannoniciforme Litw. et Zahn (= H. auriculoides > incanum 191.) var, subeglandulosum Zahn 192, var. verum 192. Hieracium pilosella L. ssp. parvulum N. P, 180. ssp. sericostolonum Litwinow et Zahn 179. ssp. trichosoma N. P. 180, ssp. vulgare N. P. 180. 8 subvulgare N. P. 180. 3. hirsutum N. P. 180. (H. pilosella Boiss. 180.) (H. praealtum Rupr, 190.) H. pratense "Tausch 180. ssp. centrorossicum Zahn 180, var. ponticum Zahn 180. H. prenanthoides Vill. 242, ssp. bupleurifolioides Zahn 242. ssp. bupleurifolium Tausch. B^ bupleurifolium Zahn forma variegatum Litw. et Z. 242. ssp. hypoglaueum L. et Z. 242. var. « genuinum Zahn 243. 1. normale Zahn 243. . a) epilosum Zahn 243. b) pilosiusculum Zahn 243. 2. subdentatum Zalin 243. a) latifolium Zahn 243. b)lanceolatumZahn243. 3 floccisquamum Zahn 243, ssp. lanceolatum Vill. 242. ssp. perfoliatum Froel. « genuinum 1 normale Zahn 242. 392 ssp. strictissimum Froel. « genuinum Zahn 242. y subserratum Litw. et Zahn 242. (Hieracium prenanthoides Boiss. 247.) (H. prenanthoides Rupr. 322.) (H. praealtum Vill. 184.) procerigenum Litw. et Zahn (— H. Bauhini-procerum) 192. H. procerum Fries 181. ssp. procerum (Fries) N. P. 181. l. normale N. P. 181. 2. calvatum N. P. 181. H. pseudojuranum A.-T. (= H. prenan- thoides > laevigatum) 241. H. pseudoconstrictum Zahn (H. prenanthoides > [sparsiflorum > sil- vaticum|) = (H. pren. > pseudosvaneti- cum Zahn) 323. H. pseudosvaneticum Peter (= sparsi- florum > silvaticum; = svaneticum > silvaticum Peter) 259. ssp. pseudosvaneticum Peter 259. ssp. corymbulosum Somm. et Lev. 259. ssp. subsvaneticum Litw. et Zahn 259. ssp. sobrinatum Litw. et Zahn 260. H. ratluense Zahn (= H. prenan- thoides < [sparsiflorum-silvaticum)) = (H. pr. < erythrocarpum Zahn). 323. H rigidellum L. et A 265. var. « genuinum L. et Z. 265. var. 8 phyllopodum L. et Z. 266. H. Ruprechtii Boiss. (= H. Bauhini < Hoppeanum var. macanthum) 185. ssp. Ruprechtii (Boiss.) Zahn 186. ssp. tuscheticum Zahn 186. H. sabaudum L. 242. ssp. virgultorum Jord. 242. ssp. vagum Jord. 242, (H. sabinum Boiss. 181.) H. Schmalhausenianum L. et Z. 327. H. silvaticum L. 236. ssp. cardiophyllum Jord. b) virens Jord. 236. ssp. medianiforme Litw. et Zahn 236. H. sparsiflorum (Friv.) Fries 244. ssp. beschtavicum L. et Z. 246. ssp. kiderense Z. 246. ssp. macrolepis Boiss. 244. var. 8 pilosius Litw. et Zahn 244. ssp. simplicicaule Som. et Lev. 244. var. « genuinum Zahn 244. 1. normale Zahn 244 a) verum Zahn 244. b) floccipedunculum Zahn 9 2. latifolium Zahn 245, var. 3 atriceps L. et Z, 245. ssp. Svaneticiforme Litw. et Z. 245. Index specierum. (Hieracium sparsum N. P. 184.) H. streptotrichum Zahn 326. (H. strictissimum A. Peter 326,) (H. strictum A. Peter 326.) H. sublongissimum Z. 325. (H. svaneticum v. corymbiferum Somm. et Lev. 259.) (H. svanet.-tridentatum Peter 259.) (H. svaneticum-prenanthoides A. Peter 244. (H. tridentatum Boiss. 241.) H. umbellatum L. 241. ssp. umbellatum L. « genuinum Griseb. 241. 2. salicifolium A.-T. 241. 8 monticola Jord. 241. var. submonticola Litw. et Z. 241. H. Velenovskyi Freyn (H. prenanthoides- sparsiflorum Zahn) 322. ssp. chaetothyrsum Litw. et Z. Doc ssp. chaetothyrsoides Zahn 322. H. vulgatum Fries 238. ssp. acuminatifolium Litw. et Zahn 238. var. « epichlorum Litw. et . Z. 238. var. 3 acuminatifolium L, et Z. 238. 1. normale 239. 2. glandulosopedun- eulum 239. ssp. membranulatum L. et Z. 239. ssp. anfractum Fr. 239. ssp. argillaceoides L. et Z. 239. (H. vulgatum Boiss. 244 ) (Beppagrostis loliaceus (Beauv.) O. Ktze. Hippeastrum marginatum R. E. Fries 39. Hour lanatus L. var. glabrescens Zobel Hookera synandra Heller 60, Hordeum compressum Gris. var. super- atum Hacker 347.) H. compr. Gris. var. tenuispicatum Hack. et Stuck. 348. H. secalinum Schreb. var. parviflorum Hack. 348. (Hymenatherum belenidium DC. 139.) Hypochaeris coronopifolia (Sch. Bip.) Macl. 143. | H. leucantha (Speg.) Macl. 143. H. magellanica (Schultz) Macl. 143. H. odorata (Walp.) Macl. 143. H. palustris (Phil.) Macl. 143. H. tenerifolia (Remy) Macl. 143. J. . (Jambosa tetraqueta Mig. 235.) Indigofera siamensis Hoss. 291. Index specierum. Iris dengerensis B. Fedtsch. 95. I. Kuschakewiezi B. Fedtsch. 95. I. caucasica var. oculata Maxim. 95. I. Mariae Kuschakewicz 95. I. narynensis O. Fedtsch. 96. X Ismene festalis A. Worsley 176. Jussiaea socotrensis Levl. 226. Ixora inodora Rech. 229. I. Upolensis Rech. 229. I. gigantea Rech. 229. K. Kalanchoe magnidens N. E. Brown 125. K. angolensis N. E. Br. 125. (Koeleria. albescens DC. B. Aschers. 11.) E, ciliata Kern. var. danica Domin cimbrica (K. glauca var. Cimbrica Ostenfeld 11.) K. gl. var. intermedia subvar. pseudo- | lobata Domin 11. (K. gl. B. intermedia. Aschers. 11.) (K. gl. ssp. intermedia Domin 11.) | (K. gl. ssp. arenaria Dum. var. inter- | media Domin 11.) | K. gl. (Schk.) DC. var. intermedia (Ahlq.) | Domin 11. | (K. gl. b. intermedia Fries 11.) | (K. intermedia Ahlq. 11.) K. pyramidata (Lam.) var. danica | Domin 12. K. pyramidata var. danica subvar. pilifera Domin 12. subvar. pseudopubiculmis Domin 12. Krynitzkia barbigera Gray var. inops | T: S. Brandegee 12. L. Lasiorrhiza achillaeifolia (Hook. Arn.) Macl. 142. candidissima (Gill. et Don) Macl. 142. . gossypina (H. et A.) Macl. 142. gracilis (Alboff) Macl. 142. . hahnii (Franchet) Macl. 142. Hoffmanni (Dusén) Macl. 143. ibari (Phil.) Macl. 142. lanata (Alboff) Macl. 143. lanigera (O. Hoffm.) Macl. 143. patagonica (Speg.) Macl. 143. . purpurea (DC.) Macl. 143. purpurea (H. et A.) Macl. 143. . scrobiculata (DC.) Macl. 143. . stricta (Phil.) Macl. 143. . suaveolens (DC.) Macl. 143. Lavandula pedunculata Cav. var. ma- | derensis Benth. 44. Lebetanthus myrsinites (Lam.) Macl. 138. | et DD pa do Ds Es E E Eo E E E 393 Leontice Leontopodium L. var. Ewers- manni (Bunge) O. Paulsen 45. (L. Ewersmanni Bunge 45.) Leontodon autumnalis L. f. Steiger 71. L. hispidus L. f. bicephalus E. Steiger 71. (Lepidium erinaceum Boiss. 163. (Leptinella peduncularis DC. 139.) Leptochloa perennis Hack. 113. (eptocoryphium penicilligerum Speg. major E. Leptoloma A. Chase nov, gen. 30. L. coenicola (F. Muell.) A. Chase 30. L. cognata (Schultes) A. Chase 30. L. divaricatissima (R. Br.) A. Chase 30. L. macratenia (Benth.) A. Chase 30. (Leria integrifolia Cass. 141.) (Leuceria achillacifolia Hook. et Arn. . candidissima Gill. et Don. 142.) . gossypina Hook. et Arn. 142.) . gracilis Alboff 142.) . hahnii Franch. 142) . Hoffmanni Dusén 143.) . ibari Phil. 142.) . lanata Alboff 143.) . lanigera O. Hoffm. 143.) . patagonica Speg. 143.) . purpurea Hook. et Arn, 143.) . Stricta Phil. 143.) Leyssera montana Bolus 197. | Lichtensteinia Kolbeana Bolus 195. Zum en verrucosum R. E. Fries 206. Limonium patagonicum(Speg.) Macl. 138. Linaria spartea (L.) Hoff. et Luk. 3. expansa Samp. 384. | Lindsaya Christii Rosenst, 292, Lippia peduneulata Pearson 25. Listróstrachys hamata R. A. Rolfe 167. (Lithospermum euchromon Royle 47.) Lobelia puberula var. pauciflora B. F. Bush 215. | Loeflingia Tavaresiana Sampaio 383. Lolium temulentum L. var. semiglabrum Litw. 10. Lopezia Glazioui Levl. 226, (Lucuma splendens DC. 138.) Lysimachia Leveillei Petitmengin 317. | L. remota Petitm. 317. | L. Bodinieri Petitm, 318. Lysimachia marginata Macl. 138. Lythrum Argyi Levl. 330. M. (Macrorhynchus australis Phil. 143.) (M. pterocarpus Fisch. et Mey. 144.) | (M. pumilus DC. 144.) Macrotomia euchromon (Royle) O. Paul- sen 47. | (M. perennis Bois. 47.) 394 (Macrotomia onosmoides Rgl. et Smirn.47.) (M. cyanochroa Bois. 48.) Macrozanonia Cogn. (nov. gen.) 381. M. macrocarpa (BL) Cogn. 381. Malus Macounii Greene 208. cr aie amblyphyllum R. E. Fries r 105. Mamillaria hidalgensis J. A. Purpus 350. M. Knippeliana Quehl 238. (Marlea costata Boer]. 338.) Marrubium lamioides Muschler 271. Marsdenia madagascariensis Cost. et Gall. 379. M. rostrata R. Br. var. Dunnii Maiden et Betche 282. Mastixia Margarethae Wangerin 335. M. Korthalsiana Wang. 335. var. « typica Wang. 336. var. 3 macrophylla Wang. 336. M. Meziana Wang. 336. (Meconopsis betonicifolia Franchet 220.) M. discigera Prain 219. (M. horridula var. rudis Prain 217.) (M. integrifolia Bulley 218.) M. pseudointegrifolia Prain 218. (M. racemosa Franch. 217.) M. rudis Prain 217. (M. sinuata var. Prattii Prain 217.) M. torquata Prain 219. Melampyrum pratense L. f. albido-sul- fureum C. é Westerld. 16. M. p. « vulgatum Pers. f. umbrosum C. G. Westerld. 16. M. stlvaticum L. « typicum C. G. Westerld. f. decumbens C. G. W esterld. 16. . « typ. f. subovatum C. G. Westerld. 16. Melica argyrea Hack. 279. M. cordobensis Hackel 344. (M. papilionacea Gris. 279.) (var. laxifiora O. Ktze. 279.) (var. hyalina Doell 279.) M. Stuckertii Hack. 279. Mentha crinoides Heldr. 302. Mentzelia pinetorum Heller 63. Index specierum. . Nassauvia abbreviata (Hook. et Arn.) Macl. 141. N. Candollei Macl, 141. | N. Darwinii (Hook. et Arn.) Macl. 141. N. Dusenii O. Hoffm. 141. Y. lagascae (H. et A.) Macl. 141. N. laxa (Phil.) Mael. 141. struthionum (Phil.) Mael. 142. . subspinosa (Phil.) Macl. 142. N. ulicina (Hook.) Macl. 142. O. (Obione pusilla Wedd. 37.) Oncidium ultrajectinum Pulle 373. Ononis Hackelii Lge. 3. angustata Samp. 383. (Ophryosporum solidaginoides var. Bon- plandianus (Sch. Bip.) Hieron. 146.) Oplismenus compositus (L) P. Beauv. var. loliaceus (Lam.) Hackel 307. (O. loliaceus (Lam.) P. Beauv. 307.) | Oreocarya hispida A. Nelson et P. B. (Microcarpoea montevidensis (Sprengel) | R. E. Fries 119.) (Micromeria pusilla Phil. 138.) Mikania Houstoniana B.L. Robinson 154. (M. Houstonis Willd. 154.) (Milium velutinum DC. 29.) Mitrasacme lutea Lévl. 331. Monniera aquatica (Aubl.) Macl. 139. Muraltia spicata Bolus 194. (Myrrhis claytoni Michx. 137.) (Myrtus agni Molina 137.) N Navdophytlum staehelinoides (DC.) Macl. | 139. , | P. debile Dsf. var. aenui z (Nasturtium erinaceum O. Kuntze 163.) | T. aeqwiglumae Hackel Kennedy 285. (Oreopolus patagonica Speg. 139.) Ornithogalum montanum Cyr. 303. b) microcarpum Terrace. 303. c) angustifolium Terr. 303. d) pauciflorum Terr. 303. e) macropodum Terr. 304. f) plicatum Terr. 304. g) graciliflorum Terr. 304. Orobus vernus f. latissimus C. Westerld. 19. (Orthopogon loliaceus Spreng. 307.) (Oryzopsis lejocarpa Speg. 308.) (O. napostaënsis Speg. 217.) (Osmorrhiza brevistylis DC. 137.) O. claytoni (Micbx.) Macl. 137. Osteospermum tripinnatum Bolus 199. Ovidia tenera Macl. 137. Oxytropis baldshuanica B. Fedtsch. 319. O. Boguschi B. F. 318. O. guntensis B. F. 318. O. mumynabadensis B. F. 319. O. roseaeformis B. F. 319. P. (Panargyrus abbreviata Hook. et Arn. 141.) | (P. Darwinii Hook. et Arn. 141.) | (P. lagascae DC. 141.) l | (P. laxa Phil. 141.) | (P. subspinosa Phil. 142.) | (Panicum adustum Nees 29.) | (P. (P, (P. aequiglumae Hack. et Arech. 273.) autumnale Bosc. 30.) badium Scribn. et Merr. 29.) coenicolum F. Muell. 30.) cognatum Schultes 30.) (P. ( P. 273. Index specierum. 395. (Panargyrus divaricatissimum R. Br. 30.) | (Pernettya microphylla Gaud. 138.) (P. divergens Muhl., non H. B. K. 30.) P. Friesii Hackel 87. P. insulare (Lin.) Meyer var. penicilli- gerum (Speg.) Hackel 273. P. insulare (L.) Meyer var. sacchari- florum (Raddi) Hack. 273. P. insulare (L.) Meyer var. tenerrimum (Kth.) Hackel 273. (P. lachnanthum Torr., non Hochst. 29.) P. Lilloi Hackel 306. (P. loliaceum Lam. 307.) (P. macratenium Benth. 30.) P. malacophyllum (Tr.) O. Ktze. var. cor- dobense O. Ktze. 271. (P. penicilligerum (Speg.) Hack. 273.) (P. Perrotteti Kth. 30.) (P. Pittieri Hack. 29.) (P. purpurascens H. B. K. 308.) (P. saccharatum Buckl. 29.) (P. sacchariflorum Steud. 273.) P. spectabile Nees var. helodes Hackel 273. (P. stenotaphroides Nees 30.) (P. tenerrimum Kunth 273.) (P. vaginatum Gren. et Godr. 306.) P. velutinosum Nees forma violascens Stuckert 274. Pappophorum alopecuroideum Vahl forma coerulescens Stuckert 278. P. caespitosum R. E. Fries 89. . P. mucronulatum Stuckert 278. P. mucronulatum Nees var. subsimplex Hack. 343. : Parkia silvatica Pulle 375. Paspalum Bakeri Hack. 113. (P. Digitaria Poir. 306.) P. distichum Lin. var. Digitaria Hack. 306. l P. dolichophyllum Hack. 112. (P. elongatum Gris. 272.) P. Humboldtianum Fluegge Stuckertii Hackel 306. P. malacophyllum Trin. var. longipilum Hackel 271. : P. quadrifarium Lam.. var. elongatum (Gris.) Hackel 272. P. Stuckertii Hackel 272, 306. (P. ? velutinum Kth. 30.) = Patagonium arenicola R. E. Fries 22. P. Clarenii R. E. Fries 24. P. Nordenskiöldii R. E. Fries 23. P. occultum R. E. Fries 21. | P. Schickendantzii (Gris.) R. F. Fries 22. Pedicularis pulchra O. Paulsen 46. — P. verticillata L. forma lilacina E. Steiger 69. _ Pennisetum rigidum (Gris.) Hackel 274. Pentopetia androsaemifolia Decne var. cordifolia Cost. et Gall. 376. : Pentopetiopsis ovalifolia Cost. et Gall. 371. Perezia pilifera (Don) Macl. 143. var. (Phaca depauperata Phil: 21.) (P. pulchella Clos 21.) j (P. saxifraga Phil. 21.) (Phalacraea latifolia 8 glabra DC. 146. Phleum pratense L. var. typicum A. et Gr. lusus bracteatum A. Br. m. fur- catum Zobel 300. Photinia Cavaleriei Lévl. 334. P. Bodinieri Lévl. 334. Phteirospermum Esquirolii Bonati 96. (Phyllactis macrorhiza Pöpp. 139.) Phyllocactus Purpusii W. Weingart 222. Phyllostachys edulis’ (Carrière) J. Hou- zeau de Lehaie 31. (P. pubescens Mazel 31.) (P. mitis Makino 31) . Phymaspermum appressum Bolus 198. Picea asperata Mast. 110. P. aurantiaca Mast. 110. P. complanata M. T. Masters 366. P. montigena M. T. Masters 366. : P. purpurea Mast. 109. P. retroflexa Mast. 111. | P. Watsoniana Mast. 109. Pinus densata Mast. 108. P. prominens Mast. 109. P. silvestris L.var. mongholica Litw. 11. . Piper candicans Sodiro 48. Nees forma elatius | P. Candollei Sodiro 49. P. cochleatum 49. P. sulcatum Sodiro 48. (Piptochaetium chaetophorum Gris. 277.) P. leiocarpum (Speg.) Hackel forma subpapillosa Hack. 308. P. napostaénse (Speg.) Hak. 277. P. ovatum Desv. var. chaetophorum (Gris.) Hak. 277. (P. panicoides Gris. 308.) (Pigueria artemisioides H. B. K. 145.) (P. artemisioides Benth., non H. B. K. 145. P. callitricha B. L. Rob. 146. | P. Cumingii B. L. Rob. 144. | P. Hartwegii B. L. Rob. 145. | P. latifolia (DO.) Gardn. var. glabra (DC.) B. L. Rob. 146. P. Mathewsii B. L. Rob. 145. P. peruviana (Gmel) B. L. Rob. 145. P. pilosa H. B. K. var. Pringlei ( Robin- son et Seaton) B. L. Robinson 144. P. pinifolia (Phil) Hieron. 144. (P. Pringlei Rob. et Seaton 144.) Piriqueta carnea Urb. 131. P. densiflora Urb. 129. P. Duarteana Urb. var. Ulei Urb. 131. . P. scabrida Urb. 130. | Plectranthus Plantago coelorhiza Macl. et Morris 139. P. serpentina Vill. forma polystachya E. Steiger 69. Hosseusii Muschler 268. | P. Volkensianus Muschler 268. 396 Pleione yunnanensis Rolfe 169. Pleurothallis Barbosana E. De Wildem. 369. (Poa holciformis Gris., non Presl 91.) P. Kurtzii R. E. Fries 92. P. Grisebachii R. E. Fries 91. P. laetevirens R. E. Fries 91. P. myriantha Hack, 345. Polygala vulgare L. subsp. comosum Schkuhr var. 8 novum E. Steiger 68. t Polypogon australis Brongn. 310.) (P. crinitus Trin. 310.) P. interruptus H. B. K. (Trin.) Hackel 310. (P. litoralis (With.) Sm. 310.) var, crinitus P. monspeliensis (Lin.) Desf. forma argentinus Hack. 278. [Populus alba L. var. pyramidalis Bnge. 9.) P. Bachofenii Wierzb. forma pyrami- dalis Litwinow 9. [P. Bolleana Lauche 9. P. Clarkiana Hollick 100. P. pseudo-tremuloides Hollick 101. Portulaca bicolor F. v. M. var. Maiden 281. P. perennis R. E. Fries 34. P. rotundifolia R. E. Fries 34. Potamogeton cuprifolius Lowe 44, {P. fluitans Holl, non Roth. 44.) (P. gramineus var. Coss. 44.) P. gr. L. var. machicanus Menezes 44. (P. machicanus Lowe 44.) (P. natans Holl et Buch 44.) (P. polygonifolius Coss. 44.) Pouteria splendens (DC.) Mael. 138. Par yarocatylifolia Fielding et Gardn. 1. rosea (Primula amoena Trautv. 159.) (P. am. M. B. p. p. 159, 160.) (P. am. var. genuina Pax 159, 160.) P am. M. B. var. sublobata Kusnez. (P. am. C. Koch 150.) - P. am. M. B. var. Kasbek Kusnez. 160. | ( P- am. var. Meyeri Boiss. 161.) (P. am. Alb. p. p. 160.) P. am. M. B. var. grandiflora Kusnez. P. am. M. B. var. hypoleuca (Rupr. et Trautv.) Kusnez. 161. P. am. 160. (P. am. $ flava Rupr. 159.) P. cognata J. F. Duthie 370. P. darialica (Rupr.) Kusnez. var. typica Kusnez. 161. P. dar. (Rupr.) Kusnez. var. farinifolia (Rupr.) Kusnez. 162. +. dar. (Rupr.) Kusnez. var. farinifolia (Rupr.) Kusnez. f. chewsurica Kusnez, 62. P. deflexa J. F. Duthie 368. M. B. var. ¿intermedia Kusnez. | | | (P Eo Eo Eo bo Ed by EU EX Index specierum. Primula Dielsii Petitmengin 127. (P. elatior Akinf. 159.) (P. el. var. amoena Herder p. p. 159.) (P. el. var. amoena f. flaviflora Trautv. . el. M. B, 159.) . el. var. amoena Trautv. 160.) . el. var. am. Duby 160.) . el. var. dubia Rgl. 160.) el. X amoená Pax 160.) farinifolia Rupr. 162. (P. far. Boiss. p. p. 162.) P. Juliae Kusnez. 161. P. Lecomtei Petitmengin 96. (P. Meyeri var. hypoleuca Rupr. 161.) (P. M. var. typica Regel 161.) (P. Mnischeiki; Bayern 160.) P. orbicularis W. B. Hemsley 369. P. ossetica Kusnez. 162. P. pseudoelatior Kusnez. 159. P. pulverulenta Duthie 174. (P. Ruprechtii Kusnez. 159.) P. tangutica Duthie 170. P. Veitchiana Petitmengin 64. Prunus Hosseusii Diels 289. (Pseudoeugenia singaporensis King 234.) (P. perakensis Scortechini 235.) Psoralea biovulata Bolus 195. P. palustris B. F. Bush 214. P. subulata B. F. Bush 213, Q. Quercus glennii Hollick 101. Q. pseudo-alba Hollick 102. . R. Ranunculus cymbaloriá Pursh var. exilis (Phil) R. E. Fries 24. (R. exilis Phil. 24.) Reevesia Cavaleriei Lévl. et Vant. 330. Rhododendron siamense Diels 289. Rhus albida E. L. G. 361. . aprica E. L. G. 361. . arbuscula E. L. Greene 315. . arguta E. L. G. 360. . Ashei (Small) E. L. G. 312. . asplenifolia E. L. 6. 362. . atrovirens E. L. G. 318. . auriculata E. L. G. 311. . borealis E. L. G. 351. (R. Caroliniana Ashe 312.) R. cismontana E. L. Greene 358. R. elegantula E. L. G. 362. (R. glabra var. occidentalis Torrey 361.) (R. glabra var. Sandbergii Vasey et Holzinger 357.) R. ithacensis E. L. G. 312. . longula E. L. G. 316. ludoviciana E. L. G. 314. media E. L. G. 358. . nitens E. L. G. 359. . occidentalis E. L. G. 361. by by & bo by Index specierum. Rhus oreophila E. L. G. 311. . petiolata E. L. G. 315 . pulchella E. L. G. 314. . pyramidata E. L. G. 312. . sambucina E. L. G. 359. . Sandbergii E. L. G, 357. . sorbifolia E. L. G. 362. . tessellata E. L. G. 360. . valida E. L. G. 315. Rhynchosia longipetiolata Hoss. 291. Ribes Altamirani Jancz. 211. R. cruentum Greene 169. R. fontenayense Jancz. 211. (R. glutinosum X grossularia var. uva crispa 211.) R. Halli Jancz. 210. R. latifolium Janez, 209. R. Santae Luciae Jancz. 210. R. setchuense Jancz. 209, R. Soulieanum Jancz. 209. R. sucheziense Jancz. 210. R. ussuriense Jancz. 211. Enna sambucifolia W. B. Hemsley D. EJ EU by Ed by d by bd Rosa coriifolia Trier form. alberceus H. Braun 372. Rosa sorbiflora Focke 123. Rottboellia truncata Maiden et Betche 283. Rubus Argyi Lévl. 333. R. Fritschii Sabransky 371. R. Esquirolii Lévl. 333. R, minimiflorus Lévl. 332. R. Mouyousensis Lévl. 333. R. myriadenus Levi. et Vant. var. grandifoliolatus Lévl. et Vant. 334. | R. Papyrus Levl. 332. R. paykouangensis Levl. 333. R. refractus Levl. 332 R. talaikiaensis Levl. 334. R. xanthacantha Lévl. 333. Rumex cyprius Murb, 254. R. planivalvis Murb. 251. R. roseus Campderä 254. (R. ros. Meisner 253.) R. simplicifolius Murb. 28 Murb. 252. R. sim. Murb. y libycus Murb. 253. maderensis (R. vesicarius var. planivalvis Murb. | 291) R. vesceritensis Murb. 258. S. Salicornia pulvinata R. E. Fries 31. Salvia Greatai 'T. S. Brandegee 13. Sapindus marylandicus Hollick 108. Sarcopyramis Bodinieri Lévl. 95. — __ Sarcostemma Decorsei Cost. et Gall. 377. Satureia pusilla Macl. 138. : a Cogniauxiana De Wildem. 21. Schizandra Henryi ©. B. Clarke E72. | S. leiantha Hackel forma 397 (Schmaltzia Ashei Small 312.) Scoparia annua Pringle 117.) S. divaricata R. E. Fr. 116. (S. ericacea Gris. 116, 119.) S. excelsa R. E. Fr. 118. (S. flava Cham. et Schlecht. 119.) (S. flava Gris. 119.) (S. flava Cham. et Schlecht. var. pinnati- ies (Cham. et Schlecht.) Schmidt S. mexicana R. E, Fr. 117. S. montevidensis (Sprengel) R.E. Fr. 119. S. mont. var. glandulifera (Fritsch) R. E. Fr. 119. S. neglecta R. E. Fr. 119. S. negl. var. intermedia R. E. Fr. 120. S. nudicaulis Chod. subsp. praedensa R. E. Fr. 116. | (S. pinnatifida Benth. 119.) Scrophularia | hirta Lowe var. ambigua Menezes 44. (S. hirta Benth. 44.) . (S. Maderensis Menezes 43.) S. Moniziana Menezes 43. S. pallescens Lowe 43. | Scutellaria galericulata L. f. uberrima C. G. Westerld. 17. Secamone Geayi Cost. et Gall. 378. Senecio alboffianus Macl. 140. S. danyausii Homb. et Jacq. var. pinnatifidus Macl. 140. S. Dusenii O. Hoffmann 140. De Chaix 8. maritimus Samp. S. Hatcherianus O. Hoffm. 140. S. u var.(?) polycephalus Hemsley 3. | S. magellanensis (Phil.) Macl. 141. S. magellanicus Phil. (non Hook. et Arn.) 141. S. Veitchianus Hemsley 173. S. Wilsonianus Hemsley 173. Setaria commutata (Scribn.) Hackel 307. S. Hassleri Hackel var. aequalis Hack. 307. S. imberbis Roem. et Schult. var. pur- purascens (H. B. K.) Hackel 307. S. imb. Roem, et Schult. forma flaviseta Hackel 274. S. leiantha Hackel 274. subhirsuta Hackel 308. (S. purpurascens H. B. K. 308.) S. setosa Beauv. forma leianthina Hack. 308. S. set. forma microstachya Hack. 308. S. set. P. de Bauv. var. interrupta Stuckert 274. Sicyos aculeatus R. E. Fries 203. Sida esperanzae R. E. Fr. 106. S. samoénsis Rech. 228. S, Zahlbruckneri Rech. 225. | (Sieglingia paraguayensis O. Ktze. 278.) 398 Silphium Reverchoni B. F. Bush 216. | (Sisymbrium myriophyllum H. B. K. 24) | Solfa "Rechinger nov. gen. 232. S. samoensis Rech. 232, | Sophia paradisa A. Nelson et P. B. Ken. | nedy 284. Spergularia Nobreana Samp. 382. | Sp. purpurea (Pers.) Don var. 8. indu- vata Samp. 382. var. y. crassipes Samp. 382. Sphaerostigma orthocarpa A. Nelson | et P. B. Kennedy 284. (Sp. corymbosa X Douglasii 176.) X Spiraea pachystachys hort. Sprenger 1 (Sporobolus pueda Hackel 309. (Sp. rigens Desv. 278.) Sp. tuberculatus Hack. 309. Stachys siamensis Muschler 270, Staelia uruguaya Arech. 221, X Stanhopea Wolteriana Kránzlein 171. (St. Martiana cf X St. tigrina Q 171.) | Stapelia divergens N. E. Brown 122. Statice bella Macl. 138. (St. cespitosa Poir. 138.) St. chilensis (Boiss.) Macl. 138. St. chilensis var. magellanica (Boiss.) Macl. 138. St. macloviana (Cham.) Macl. 138. St. patagonica (Phil.) Macl. 138. (St. patagonica Speg. 138.) Stellaria graminea L. f. C. G. Westerld. 19. Stellera Lessertii (Wickstr.) C. A. Meyer var. stachyoides(Schrenk)O. Paulsen 46. (St. stachyoides Schrenk 46.) s tenolobium Garrocha (Hier.) R, E, Fries 4. (Stenosolenium perenne Schrenk 47.) (Stevia imbricata Gardn. 149.) (St. pinifolia Phil. 144.) St. simulans B. L. Robinson 148. Stipa arcuata R. E. Fries 87. St. capillifolia Hackel 277. (St. gynerioides Phil. 277.) St. Ichu (R. et P.) Kth. var. gynerioides | (Phil.) Hack. 277. St. neesiana Trin. et Rupr. var. virescens Hack. 277. St. neesiana forma contorta Hack. (Strongyloma struthionum Phil. 142 Struthiola leptantha Bolus 200. Styrax Bodinieri Lévl. 332. St. Cavaleriei Lévl. 331. Syntherisma adusta (Nees) A. Chase 29. | S. badia (Scribn. et Merr.) A, Chase 29, | S. Hackeli (Arech.) A. Chase 29, S. Perrotteti (Kth.) A. Chase 30. S. stenotaphroides (Nees) A. Chase 30. | S. velutina (DC.) A. Chase 29, Syringa pinnatifolia Hemsl. 365. longisepala | 277. -) Index specierum, T. | Tamarix Karelini Bnge. var. hirta Lit- | winow. 8. | T. laxa W. var. parviflora Lit- winow 8. Taraxacum apicatum Brenner 355. T. falcatum Brenner 354. T. gibbiferum Brenner 355. (T. intermedium Raunkiár 356.) T. medians Brenner 356. (T. officinale «. genuinum f. gibbiferum Brenner 355.) T. officinale var. divaricatum Brenner 28. T. off. var. lacerum Brenner 28. T. off. var. stenolepis Brenner 28, (T. off. var. uncinatum Brenner 356.) T. off. var. ungulatum Brenner 28. T. stenoglossum Brenner 356. T. uncinatum Brenner 356, Terminalia Samoensis Rech. 229. Tetracoccus Hallii T. S. Brandegee 14. | Toechima dasyrrhache Radlkofer 281. | Tracyanthus angustifolius var. Texanus B. F. Bush 213. (Tragacantha atacamensis O. Ktze. 21.) | (Tr. bella O Ktze. 21.) Tragia nigricans B. F. Bush 214. Tragopogon hortensis Focke 97. T. phaeus Focke 97. (Trianthus ulicina Hook. f. 142.) (Trichachne saccharatum (Buckl.) Nash. (T. sacchariflora Nees 273.) (T. tenuis Nees 273.) Trichloris pluriflora Fourn. forma macra Hack. 218. (Trichocoronis Greggii Gray 149.) T. sessilifolia B. L. Robinson 49. (Trichogonia podocarpa Bak. 149.) T. rhadinocarpa B. L. Robinson 149, Trientalis europaea L. f. erubescens C. G. Westerld. 17. mE L. f. grandiflora C. G. Westerld. í Trillium giganteum (H. et A.) Heller |— (T. sessile var. angustipetalum Torr. 61.) (T. s. var. californicum Wats. 61.) | (T. s. var. chloropetalum Torr. 61.) (T. s. var. giganteum H. et A. 61.) DN paraguayensis (O. K.) Hackel Tripsacum latifolium A. S. Hitchcock 255. T. dactyloides L. Hitchcock 256. Triptilion Dusenii O. Hoffm. 142. subsp. hispidum | (Triraphis Hieronymi O. Ktze. 343.) Triteleia angustiflora Heller 60.) Tritonia bracteata A. Worsl. 363. (Troximon glaucum Nutt. 144) Index specierum, Turnera bahiensis Urb. 134. T. chrysocephala Urb. 133. T. leptosperma Urb. 135. T. stenophylla Urb. 136. T. pumilea L. var. Piauhyensis Urb. 133. , T. Uleana Urb. 132. U. (Ugni molinae Turez 137.) U. ugni (Mol.) Macl. 137. Ulmus betuloides Hollick 102, U. pseudo-racemosa Hollick 102. V. Vaccinium uliginosum L. var. patagonicum Macl. 138. Valeriana excelsa Poir. f. C. G. Westerld. 15. V. excelsa f. trifoliata C. G. Wester- lund 15. V. macrorhiza Macl. 139. Valota insularis (L.) A. Chase 29. V. Pittieri (Hack.) A. Chase 29. V. saccharata (Buckl.) A. Chase 29. Vanda Watsoni Rolfe 122. Vernonia Esquirolii Vant 331. (Veronica agrestis L. X V. polita Fr. 63. alterna V. Carquejana Samp. 383. V. Hjuleri O. Paulsen 47. V. latifolia Koch forma E. Steiger 69. V. Prechtelsbaueri Schuster 63. ( Vilfa rigens Desv. 218.) angustifolia ! | | | Viola arvensis Murr. f. subpatens C. G. | Westerld. 18. V. Painteri Rose et House 221. V. Pringlei R. et H. 222. V. pumila Chaix var. Kupffer 10. | V. 399 (Viola reptans Robinson 222.) V. tricolor L. var. albido-coerulescens C. G. Westerld. 18. , V. tr. L. var. distinctissima C. G. Westerld. 17. tr. L. var. fulvo-striata C. G. Westerld. 18. V. tr. L. var. lacticolor C. G. Westerld. 18. V. tr. L. var. luteo-coerulea Wittr. f. luteo-coerulescens C. G. Westerld. 17. V. tr. L. var. lutescens Wittr. f. pulcher- rima C. G. Westerld. 18. V. tr. L. var. roseola Wittr. f. purpu- rascens C. G. Westerld. 18. V. tr. L. var. roseola W. f. luteo-roseola C. G. Westerld. 18. V. tr, L. var. versicolor Wittr. f. perob- scura C. G.. Westerld. 17. V. subsessifolia Lázaro 287. Virola Mycetis Pulle 374. Vitis Seguini Lévl. 331. W. Washingtonia claytoni Britt. 137. Widdringtonia ^ Schwarzii (Marloth) M. T. Masters 286. W. Mahoni M. T. Mast. 286. W. equisetiformis M. T. Mast. 286, Wissadula pedunculata R. E. Fr. 107. X. Xanthium bubalocarpon B. F. Bush 215, Xanthosia tasmaniea Domin 298. | X. pilosa Rudge var. longipes Domin 299. 2. (Zanonia macrocarpa Bl.) orientalis K. | Zygopetalum Binoti De Wildem. 174. | Zizia arenicola Rose 99. Y Druckfehler. . — Band IV. — ^ mim KA 144 Z. 17 von unten: statt ,,pinifoiia“ lies ,,pinifolia“. 149 Z. 15 von oben: statt „Argeratum“ lies ,,Ageratum*. 163 Z. 16 von oben: statt „L.“ lies „Lepidium“. 303 unter dem Titel der Arbeit von Terracciano füge ein: (Ex: Rend. R. Acc. Sci. Fis. e Math. Napoli XLV (1906), pp. 529-— 33 0) 56 Verlag von Gebrüder Borntraeger in Berlin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns. Belgiens, der Schweiz und der Niederlande nebst einem Anbange über die Tier- parasiten von Professor Dr. Gustav Lindau, Kustos am Kgl. Bota- nischen Museum und Privatdozent der Botanik an der Universität Berlin. Taschenformat. Dauerhaft gebunden 1 Mk. 70 Pfg. . Auf den kryptogamischen Exkursionen, die ich seit mehreren Jahren mit meinen Zuhörern unternehme, hat sich mir oft der Mangel eines Buches fühlbar gemacht, das in kürzester Form die Nährpflanzen und die auf ihnen beobachteten parasitischen Pilze aufführt. Wie das Büchlein aus den Bedürfnissen der Praxis hervor- gegangenist,sosollesauch ausschliesslich praktischen Zwecken dienen... .. “ Hilfsbuch für das Sammeln der Ascomyceten mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Deutschlands, Österreich - Ungarns, Belgiens, der Schweiz und der Niederlande von Professor Dr. Gustav Lindau. Gebunden 3 Mk. 40 Pig. Das obige Hilfsbuch verfolgt "dieselben Ziele wie das für die parasi- tischen Pilze: ein treuer und zuverlässiger Berater auf den Exkursionen zu sein. Da es das Auffinden der Pilze erleichtert, so dient es gleichzeitig dem höheren Zwecke, die Erforschung der Ascomycetenflora des behandelten Gebietes zu unterstützen. Gerade die Ascomyceten greifen ja tief in viele Verhältnisse des praktischen Lebens ein, da viele bei den Kulturpflanzen als Schädlinge auftreten, und so liegt es im wohlverstandenen Interesse der praktischen Zweige des Pflanzenbaues, wenn das Buch auch diesen Ver- hällnissen durch möglichste Vollständigkeit gerecht wird. Hilfsbuch für das Sammeln und Práparieren der niederen Kryptogamen mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in den Tropen von Professor Dr. Gustav Lindau. In Leinen gebunden 1 Mk. 50 Pfg. Hilfsbuch für das Sammeln der Zoocecidien mit Berücksichtigung der Nährpflanzen Europas und des Mittelmeergebietes von G. Darboux, Professor der Zoologie an der Universität Lyon und C. Houard, Assistent am botanischen Institut der Universität Paris. Taschen- buchformat. Dauerhaft gebunden 2 Mk. Das obige Hilfsbuch bildet ein Seitenstück zu dem „Hilfsbuch für das Sammeln parasitischer Pilze von G. Lindau“. Wie dieses Hilfsbuch soll auch das Zoocecidien-Hilfsbuch nicht zur Bestimmung dienen; aber der Cecidiologe soll einmal sofort den Schmarotzer einer von ihm gesammelten Galle wiederfinden und zweitens soll ihm das Büchlein bei gegebener Pflanze die Liste aller Gallen anführen, die auf jener Pflanze w kommen unter Hervorhebung der Punkte, auf die er seine Aufmerks à richten muss. Verlag von Gebrüder Borntraeger in Beriin SW 11 Grossbeeren Strasse 9 Botanisch-mikroskopisches Praktikum für Anfänger. von Professor Dr. M. Móbius, Direktor des botanischen Gartens zu Frankfurt a. M. Mit 12 Abbildungen. Gebunden 2 Mk. 80 Pie. Flora des nordostdeutschen Flachlandes (ausser Ostpreussen) von Professor Dr. P.-Ascherson und Dr. P. Graebner. — Zugleich zweite Auflage von Aschersons Flora der Provinz Brandenburg. Taschenbuchformat. Broschiert 19 Mk., in flexiblem dauerhaften Leinenband 20 Mk. Wegen der wissenschaftlichen Bedeutung des Werkes. der kritischen Übersicht über polymorphe Gattungen, über Formenkreise einer Art, über Verbreitungsgrenzen der Pflanzen etc. erhebt sich diese grundlegende, für alle Zeit wertvolle Flora weit über den Wert einer blossen Lokalflora. Handbuch der systematischen Botanik von Professor Dr. Eug. Warming. Deutsche Ausgabe. Zweite Auflage bearbeitet von Professor Dr. M. Möbius, Direktor des Botanischen Gartens in Frankfurt a. M. Mit vielen Abbildungen. Broschiert 3 Mk., in Ganzleinen 9 Mk. Diese zweite Auflage des in gleicher Weise durch Gründlichkeit und Klarheit der Darstellung wie durch vielseitigen Inhalt ausgezeichneten Handbuches wird sicher allseitig mit Freude begrüsst werden. Die Bear- beitung durch Prof. Möbius bringt das Buch, das textlich und illustrativ bedeutend verbessert wurde, auf den heutigen Stand der Forschung. Lehrbuch der ökologischen Pflanzengeographie. Eine Einleitung in die Kenntnis der Pflanzenvereine von Professor Dr. Eug. Warming. Zweite Auflage bearbeitet von Dr. P. Graebner. Broschiert 7 Mk., in Ganzleinen 8 Mk. „.. - ein allgemein pflanzengeographisches Werk, das so viele Schilderungen aus eigener Anschauung bietet und zugleich so sehr zu weiterer Forschung anregt, existierte in der deutschen Literatur bisher nicht... .* Petermanns Mitteilungen. Botanischer Führer durch Norddeutschland (mit besonderer Be- rücksichtigung der östlichen Hälfte). Hilfsbuch zum Erkennen der in den einzelnen Vegetationsformationen wildwachsenden Pflanzen- = arten zum Gebrauch auf Exkursionen von Dr. Paul Graebner, Kustos ` am Kgl. Botanischen Garten zu Berlin. Dauerhaft gebunden 4 Mk. ——À— ` 3 ` \ \