MARTI FLORA BRASILIENSIS VOL. IV. PARS IL FLORA BRASILIENSIS ENUM 22 PLANTARUM BRASILIA HACTENUS DETECTARUM QUAS SUIS ALIORUMQUE BOTANICORUM STUDIIS DESCRIPTAS ET METHODO NATURALI DIGESTAS PARTIM ICONE ILLUSTRATAS EDIDERUNT CAROLUS FRIDERICUS PHILIPPUS DE MARTUS AUGUSTUS GULIELMUS ШШ IISQUE DEFUNCTIS SUCCESSOR IGNATIUS URBAN OPUS CURA MUSEI C. R. PAL. VINDOBONENSIS AUCTORE STEPH. ENDLICHER SUCCESSORE ED. FENZL CONDITUM SUB AUSPICIIS FERDINANDI L |. LUDOVICI I. AUSTRIAE IMPERATORIS BAVARIAE REGIS PETRI П. BRASILIAE IMPERATORIS SUBLEVATUM POPULI BRASILIENSIS LIBERALITATE. LIN i EAE VOLUMEN IV. PARS II. D ACCEDUNT TABULAE LXIII. МОМАСНП MDOCCLXIX — MDOCCLXXXX. LIPSIAE APUD FRID. FLEISCHER IN COMM. MARTH FLORA BRASILIENSIS VOL. IV. PARS Н. BALANOPHOREAE EXPOSUIT AUGUSTUS GUILIELMUS EICHLER, Pin. Dr. IN UNIVERSITATE REGIA MONACENSI BOTANICEN DOCENS. ARISTOLOCHIACEAE MAXWELL T. MASTERS, Mev. Di. LONDINENSIS, SOC. REGIAE ET LINNAEANAE SODALIS. RAFFLESIACEAE EXPOSUIT HERMANNUS COMES A SOLMS-LAUDACIH, PROFESSOR BOTANICES IN UNIVERSITATE IMP. ARGENTORATENSI. NYMPHAEACEAE EXPOSUIT ROBERTUS CASPARY, Pun. Dr. m tate a aL i PROFESSOR BOTANICES IN UNIVERSITATE LITT. REGIMONTANA. CACTACEAE EXPOSUIT CAROLUS SCHUMANN, Putt. Dr. CUSTOS IN MUSEO REG. BOTANICO BEROLINENSI. Mo. Bot. Garden, 1893 MON ACHII MDCCCLXIX — MDCCCLXXXX. LIPSIAE APUD FRID. FLEISCHER IN COMM. FLORA BRASILIENSIS ENUMERATIO PLANTARUM BRASILIA HACTE ENUS DETECTARUM Wess QUAS SUIS ALIORUMQUE BOTANICORUM STUDIIS DESCRIPTAS ET METHODO NATURALI DIGESTAS PARTIM ICONE ILLUSTRATAS | | E EDIDERUNT CAROLUS FRIDERICUS PHILIPPUS DE MARTIUS EOQUE DEFUNCTO SUCCESSOR AUGUSTUS GUILIELMUS EICHLER OPUS _ CURA MUSEI С. К. PAL. VINDOBONENSIS AUCTORE, STEPH. ENDLICHER 3 SUCCESSORE ED. FENZL CONDITUM | С Ee SUB AUSPICIIS - | FERDINANDI L AUSTRIAE - IMPERATORIS . DX ERN e | porte: | SUBLEVATUM POPULI BRASILIENSIS LIBERALITATE. PETROL BRASILIAE IMPERATORE CONSTITUTIONALI ET DEFENSORE PERPETUO FELICITER REGNANTE.. FASCICULUS XLVIL . BALANOPHOREAE. Exposuit Ave. Guu. Ётснгёв, p. 4-74. tab, 1—16. TABULAR PHYSIOGNOMICAE LVI— LIX. PRETIUM: 14 Flor. · 5 LIPSIAE APUD. FRID. FLEISCHER E COMM. - 1. m. Май 1969. \МТСА САН “ ~ `~ м bei “ - A B Le "i ^ ea E ee: A ed е era SR ЫА Фә е & d 4x aM A b A “. із А A ES es ZO - 4 ара SO & A x y з EO Ж.А А» Qui. barak Ақ E Etenak с AR E У * * ё * Biek ^ Ё i t bS » ` * 5 > 4 м i & ў E 3 : 2 ; > 2 : à A У e Y ж GO Mb wr A Я ж " к А ? k be SO tei 4S EE Aa AA A мыс ZZ қ A "уди < У 5 \ кА " қ u^ 4 3 ^ x x г d A % ` d У i 5 А % x s MS % с жы Ж ЖАҚ шк. usd А diz ZK m i5 ge * " Салы ы ал. ж ж-е ы i và A - ES €, EAEE JA Қ. ашла, "i dis = ч * ^ ` " BALANOPHOREA E. EATUBUIT AUGUSTUS GUILELMUS EICHLER, Putt. Dn. IN UNIVERSITATE REGIA MONACENSI BOTANICEN DOCENS. ВАПА МОРНОКЕА Е. BALANOPHOREAE 8. BALANOPHORACEAE (excl. Cynomorio et Mystropetalo) L. C. Rich. in Мет. Mus. Paris. VIII. (1822) 404. Schott et Endl. Melet. bot. 10. Mart, Nov. Gen, Ш. 181. Endl. Gen. 12. Meissn. Gen. 366. (274). Junghuhn, Nees ab Esenbeck et Goppert in Nov. Act. Acad. Nat. Cur. XVII. Suppl. І. 203. 217. 231. XXII. pars 1.119. Unger in Annal. d. Wiener Museums ПІ. (1840.) 15. Griffith in Transact. Lin. Soc. Lond. XIX. 303. XX. 93. Weddell in Ann. sc. nat. Ш. Ser. XIV. 166. J. D. Hooker in Lindl. Veget. Kingd. ed. ПІ. 88. et in Transact. Linn. Soc. Lond. XXII. |. Hofmeister, Neue Beitraege zur Kenntniss der Embryobildung der Phanerogamen (Abhandl, d. Е. Sáchs. Gesellschaft d. W. zu Leipzig) І. 512. Chatin, Anatomie comparée des végétaux 520. t. 94 — 101. et in Comptes rendus LIX. (1864) p.68. Le Maout et De Caisne, Traité gén. de Bot. 480. Solms-Laubach in Pringsh. Jahrb. für wissensch. Bot. VI. 529. Eichler in Actes du Congres bot. international tenu a Paris еп 1867. р. 137. et in Най, Bot. Zeitung 1868. n. 82—84. PLANTAE DICOTYLEIS ACCENSENDAE, COTYLEDONIBUS TAMEN DESTITUTAE. FLORES DICLINES, MASCULI PLQ. PERIGONIO TRIPHYLLO, PRAEFLORATIONE VALVATA INSTRUCTI, RARIUS NUDI, FEMINEI PI- STILLA NUDA REFERENTES. STAMINA SOLEMNITER PERIGONIL PHYLLIS NUMERO AEQUALIA, IIS ANTE- POSITA, SAEPIUS CONNATA, IN FLORIBUS NUDIS 2, LIBERA (RARIOS 17). PISTILLUM 1- AUT 2-CARPIDIATUM l- AUT 2-STYLUM, RARIUS 3-CARPIDIATUM STIGMATE SESSILI. OvULA l, 2 AUT 3, SOLEMNITER CUM OVARIO CONNATA, ATROPA A. ANATROPA, INTEGUMENTIS DESTITUTA. FRUCTUS NUCAMENTACEUS, ENDOCARPIO PLQ. IN PUTAMEN CONVERSO. SEMEN SOLITARIUM, PUTAMEN EXPLENS, LIBERUM, EX ENDOSPERMIO OLE- 050 ET EMBRYONE INCLUSO SIMPLICISSIMO INDIVISO CONSTAT. — PLANTAE SUPER RADICES ARBORUM FRUTICUMQUE PARASITICAE, CARNOSAE, RADICIBUS STOMATIBUS ET CHLOROPHYLLO DESTITUTAE, FOLIIS AD SQUAMAS REDACTIS NONNUNQUAM PENITUS DEFICIENTIBUS, PARTE VEGETATIVA PLQ. TUBEROSA, INFLORESCENTIIS UTPLURIMUM SPADICIFORMIBUS, BASI SAEPIUS VOLVA CINCTIS, FLO- RIBUS MINUTIS. FLonzs typice (nec abortu) diclines, dioici, aut in eadem inflorescentia aut in distinctis ejus- dem plantae inflorescentiis monoici. — Mascuri aut nudi, e staminibus 2 (v. Lin Dactylantho ?) li- beris constant, aut saepius perigonio simplici instructi. Perigonn phylla solemniter З (2 — 8), 1 Balanoph. 3 BALANOPHOREAE. 4 | passim libera, saepius basi v. rarius prorsus in dial ek Gata ovatis, praefloratione valvatis. STAMINA magnopere varia sub Шаман ; j da; in floribus perigonio instructis solemniter ejus phyllis une aequalia os us an Sd а, ip connata; FILAMENTIS plq. cylindricis in connectivum continuo OUTAGES НЕЕ no ythecis 1—multilocularibus, per rimas porosve dehiscentibus, valvis uei сна spiriterarum ple- rumque destitutis. Porriwis granula globosa v. elliptica, saepius tristriata v. triplicata, poris verrucisque 3 v. nullis, exina utplurimum laevi. Pistilli rudimentum dde ELORES FEMI- NEI pistilla nuda referunt, saepe margine supero ovarii subproducto quasi perigonio шшщ. rio coronata, e carpidiis | a. 2, rarius 3, valvatim coalitis conflata. OvARIUM OO anny nue li- neare; STYLI 1 aut 2, terminales, cylindrici, sriGMATE simplici HIZ V. сш шо Че- cidui, rarius nulli, stigmate discoideo sessili. OvurA multum varia, sub tribubus accuratius de- scribenda, eo tantum sibi constant, quod integumentis destituta sint; praeterea fere semper cum ovario in corpus solidum connata. FRucrUs nucamentaceus v. subdrupaceus, epicarpio carnoso cori- aceo v. membranaceo, endocarpio solemniter in putamen converso. SEMEN constanter solitarium putamen explens, ENDOSPERMIUM refert nudum molle, oleo et plasmate scatens, amylo destitutum р quo embryo includitur. EMBRYO suspensore (proémbryone) I—pluricellulari іп apice endospermii affixus, plerumque microscopicus, oblongus vel subglobosus, e cellulis subinde perpaucis, iis endospermii plq. minoribus ceterum consimilibus, item oleo et plasmate rarissime amylo (Rhopalo- cnemis, ex HoFMEIsTER) scatentibus conflatus, cotyledonibus haud distinctis, extremitatibus radi- culari et caulina solummodo situ versus suspensorem discernendis, unde vero radicula supera recognoscitur. PLANTAE carnosae, in radicibus arborum et fruticum Di- rarius Monocotylearum perfecte parasiticae, radicibus stomatibus et chlorophyllo destitutae, Jlavae plerumque vel rubrae, aliae amylo, aliae cera™) farctae, pleraeque monocarpicae, rarius perennantes pluries florentes. Organum vegetativum caudice subterraneo, s. d. RHIZOMATE sistitur, utplurimum tuberoso, sim- plici vel lobato, rarius cylindrico ramoso, radici nutrienti immediatim (absque haustoriis etc.) ad- nexo. ORGANA FOLIACEA Corpus vegetativum utplurimum deficiunt, raro instar Squamarum in ео obvia. INFLORESCENTIAE multum variae, sub tribubus Jusius describendae, universo habitu capi- tula v. spadices, rarius paniculas referunt, e rhizomate erectae superterraneae; saepissime (in rhizo- matibus esquamatis) more gemmarum adventitiarum ex interno rhizomate pronatae, illius strato dirupto instar cupulae vel vaginae, s. d. volvae, passim obsoletae, fulciuntur, rarius (in rhizoma- (ibus squamosis) normaliter terminales volva carent. PEDUNCULO nudo vel squamato fulciuntur, parte florali juventute saepius BRACTEIS velata, quae strobili Pini vel Zamiae habitum ei tribu- unt, per anthesin. utplurimum nudata. FLORES minuti , feminei saepius minimi, typice ebracteo- lati, saepissime etiam bracteis destituti, his organis solemniter nonnisi sub ramis inflorescenti- arum evolutis, Pili plerumque desunt, in nonnullis tamen forma palearum floribus intermixtarum, rarius ad squamas pedunculi vel in rhizomate obvii ‚ simplices. — Crescunt inter Tropicos totius orbis, paucae in terra Capensi et Nova Seelandia indigenae, in universum rarae, umbras sylvarum virginearum praediligentes, omnes singularis faciei, nonnullae Sungiformes. Ж) In nonnullis cl. HorMkisTER amyli granula minutissima in endospermio obvia notavit. Quae vero absque dubio nondum perfecte resorpta in semine plane maturo evanescunt, ut in Scybalio aliisque ipse observavi. жж i ee қ : | ) Rara inter vegetabilia exceptione Balanophoreae ceram in cellularum vivarum succo elaborant. Sunt quidem solae parenchymatis cellulae, quae hanc substantiam Continent, fasciculis vascularibus ea destitutis, De indole ejus chemica cf, Pongck in Nov. Act. Acad. Nat. Cur. XXII, pars 1. 161. 5 BALANOPHOREAE. 6 CONSPECTUS TRIBUUM, extrabrasiliensibus comparationis causa et ad absolvendum ordinis characterem receptis, typis vero minoribus exscriptis, parenthesi inclusis, ADDITIS GENERIBUS, extrabrasiliensibus typis minoribus et parentheseos signo [] distinctis. (Тивов I. EUBALANOPHOREAE Hook. к. (sub titulo Balanophoreae). Frones mascuLt: PkRIGONIUM regulare 3—4- (2— 8-) phyllum. Sramina perigonii phyllis numero aequalia, rarius plura, iis anteposita, connata, antheris subrotundis extrorsis 4-locularibus, rimarum ope dehiscentibus. — Fronks FEMINE1: Ovarium ovoideum, in STYLUM unicum stigmate obtuso terminatum attenuatum, 1-loculare, 1-ovulatum. OvuLum funiculo 1-cellulari ex apice loculi pendulum, anatropum, e paucis cellulis conflatum. — Ruizoma plq. tuberosum nudum, saepe verrucis cruciformibus exasperatum. INFLORESCENTIAR adventitiae, volva basilari cinctae, pedunculo parce squamato fultae, capituli- v. spadicif ormes, 1—rarius 2-sexuales, FLORIBUS mono- aul diotcis, d in bisexualibus infimam, € superiorem capituli partem occupantibus, prioribus constanter e primario capituli axe oriundis, © solemniter circa stipitem axium secundariorum clavif ormium minutorum distributis. Bracteae deficiunt, organis claviformibus (pilis?) inter spadicellos femineos mixtis. — Stirpes cera scalentes. BALANOPHORA Fonsr. (India orient., Australasia.)] Trus Il. LANGSDORFFIEAE Scnorr et Expt. FLORES mascuLis PERIGONIUM regulare 3-phyllum, aut imperfectum e squamulis 2— 6 dissitis conflatum. Sramina 3, aut 3—5, filamentis coalitis, antheris dorso cohaerentibus extrorsis dithecis 4-locularibus, per rimas longitrorsas apertis. — Fronks $: Ovarium lineari-prismaticum monostylum, margine pro- ducto coronatum. Оусілм unicum axile atropum, e basi erectum, intime cum ovario connatum. — Ruizona plq. elongato-cylindricum ramosum, ad locum insitionis tuberosum, nudum. INYLORESCENTIAE adventitiae, volva basilari cinctae, pedunculo squamato fultae, capitula simplicia unisexualia referunt, FLORIBUS di- rarius monoicis, g liberis, 9 plus minus connatis, utrisque ebracteatis. — Stirpes cera scatentes. 1. Perigonium 4 regulare 3-phyllum. Antherae 3 cordato-subrotundae . . . . + . 1. LANGSDORFFIA Мат. [2. Perigonium с imperfectum, e squamulis 2—6 dissitis conflatum. Antherae 3—5, longe lineares . THONNINGIA Улиг, (Africa tropica occident.)] Trios Ш. HELOSIDEAE Scuorr et Ехо. Fiores d: Periconium regulare, trilobum a. tubulosum v. subcampanulatum. ӨтамізА 3, plq. connata, antheris 1—2-thecis, 1—2—3—4-locularibus, introrsum vel poro apicali dehiscentibus. — Fronks $: Ovaniom ovoideum v. oblongum, distylum, saepe margine producto coronatum. OvuLum unicum axile atropum, e basi erectum, cum ovario penitus connatum. — Ruizoma tuberosum a. elongato-cylindricum, plq. nudum. INFLORESCENTIAE solemniter adventitiae volva basilari v. cum pedunculo elata cinctae, raro terminales volva nulla, pedunculo fultae nudo aut squamato ; capitula v. spadices referunt e capitulis secundariis deplanatis inter sese con- fluentibus exstructa, juventute BRACTEIS capitulorum illorum velata, anthesi nudata. FLORES dioict aut in iisdem spadicibus monoici, Y et $ tunc irregulariter mixti, in utroque sexu ebracteati, pilis claviformibus numerosis stipati. — Stirpes amylo scatentes. 1. Rhizoma cylindricum ramosum nudum. Pedunculi adventitii, volva cincti, esquamati. Capitula bisexualia. Bracteae peltatae valvatim contiguae. Perigonium 7 regulare trilobum. Antherae 3-loculares 2. HELOSIS Rica. [2. Rhizoma antecedentis. Pedunculi adventitii, volva cincti, squamati. Capitula bisexualia. Bracteae squamiformes im- bricatae. Perigonium d Heloseos. Antherae 2-loculares . . . . . . . . + + + + +. PHYLLOCORYNE Hook. ғ. (Jamaica). 3. Rhizoma tuberosum, versus pedunculos squamatum. Pedunculi terminales, volva nulla, squamati. Antherae 1-loculares. Rel. Phyllocorynes . . SPHAERORHIZON Hook. r. (Nova Granata). 4. Rhizoma tuberosum, nudum. Pedunculi adventitii, volva cinctí, esquamati. Bracteae peltatae valvatim contiguae, Регї- gonium (7 tubulosum v. subcampanulatum. * Spadices bisexuales. Antherae 2-loculares . CORYNAEA Ноок. ғ. (Peruvia et Nova Granata). жж Flores dioici. Antherae 3—4-loculares . ............ © + * +. . RHOPALOCNEMIS Juncm. (Himalaya, Khasia, Java).] Balanoph. 7 BALANOPHOREAE. 8 Тһівоѕ IV. SCYBALIEAE Еісні. Froris g: Periconium regulare trilobum. . Stamina 3, connata; antherae dithecae, 2-loculares, extrorsae, poris apicis apertae. — Кговкв Q: Ovartom oblongum, distylum, margine subproducto coronatum. ОуггА 2, car- pidiis (stylisque) anteposita, ex apice placentae axilis, (juventute centralis liberae, anthesi) in dissepimentum completum transformatae descendentia, anatropa apotropa, (juventute libere pendula, anthesi) cum ovario septoque penitus coalita. — Ruszoma tuberosum nudum. ? INFLORESCENTIAE adventitiae, volva basilari obsoleta, pedunculo squamato fultae, capitulum disciforme referunt e secundariis deplanatis inter sese confluentibus exstructum, juventute bracteis capitulorum illorum subpeltatis imbricatis velatum, anthesi nudatum. FLORES dioici v. in distinctis capitulis monoici, ebracteati, pilis numerosis clavatis et in $ etiam filiformibus stipati. — Stirpes amylo scatentes. 3. SCYBALIUM Scuorr et Enp. Тһівоѕ V. LOPHOPHYTEAE Scuorr et Емі. Forks Y nudi. Stamina 2 libera, antheris elliptico-cordatis usque linearibus, dithecis, 4-locularibus, per rimas longitudinales apertis, valvis strato cellularum spiriferarum instructis. Етонеѕ $ obverse prismatici, ceterum ut in Scybalieis. — Stirpes glaberrimae, amylo scatentes. Rhizoma etc. pro generibus varium. 1. Rhizoma tuberosum rarius cylindricum, squamatum (saltem juventute). Inflorescentiae terminales, volva nulla, spadicem e capitulis secundariis distinctis subglobosis conflatum, juventute bracteis horum capitulorum velatum, anthesi nudatum, pedunculo brevi squamato fultum referunt. Flores dioici aut in eodem spadice monoici, 9 inferam, d superiorem spadicis partem occupantes. Flores masculi ovariis abortivis stipati 4. LOPHOPHYTUM Scuorr et ExpL. 2. Rhizoma tuberosum, nudum. Inflorescentiae adventitiae, volva ampla cinctae, pedunculo nudo fultae, spadicem bisexualem e spadicellis secundariis peltatis 1-sexualibus conflatum referunt, floribus circa stipitem spadi- cellorum illorum dispositis, 9 inferam, d superiorem spadicis communis partem obsidentibus. Spadicelli secundarii bracteis peltatis fulti; flores ebracteati, masculi ovariis abortivis stipati . . 5. OMBROPHYTUM Роєрр. et Enpt. 3. Rhizoma Ombrophyli. Inflorescentiae adventitiae, volva ampla cinctae, pedunculo nudo fultae, spadiciformes, bisexuales; floribus femineis inferiorem spadicis partem occupantibus, circa stipites spadicellorum secunda- riorum peltatorum ebracteatorum dispositis; masculis in spicam simplicem terminalem conspirantibus, utrisque ebracteatis, ovariis abortivis inter masculos nullis . . . . . . . . . . 6. LATHROPHYTUM Eicar. [Trisus VI. SARCOPHYTEAE Hook. ri. Егокез d': PrRiGoNIUM regulare triphyllum. Sramina 3 libera, antheris capitatis polythecis multiloculatis, poris numerosis dehiscentibus. — Frons 9. PistiLLum ovoideum (tricarpidiatum), stigmate peltato sessili. Ovura 3 (carpidiis anteposita), ex apice placentae axilis (juventute liberae, anthesi) in septa 3 completa inter ovula expansae descendentia, cum septis et ovarii parietibus intime coalita, anatropa, apotropa (?). — Ruizoma tuberosum lobatum, nudum. INFLORESCENTIAE (volva cinclae ? ) pedunculo subnudo fultae, 1-sexuales, paniculatae, axibus primario el secundariis indeterminatis, his bracteatis, tertiariis ebracteatis, 4 in florem singulum, 9 in capitulum globosum florum semiconnatorum ebracteatorum abeuntibus. Frores dioici. — Stirpes glaberrimae, amy lo scatentes. SARCOPHYTE Sparro. (Africa australis.)] Ons. I. In conspectu antecedente genus Dactylanthum Hook. f. omisimus, nimis imperfecte adhuc cognitum, quin de ejus affinitate judicium ferre valeamus. Flores masculi, qui ad solitarium stamen redacti videntur (an potius totus spadicellus staminigerus florem singulum, more Coniferarum, refert?), cum nulla tribuum supra propositarum quadrant et forte distinctam denotant; flores feminei, externe notis nonnullis Langsdorffieis similes, quoad structuram internam prorsus adhuc incogniti sunt. Utrum planta ceram, an amylum contineat, cl. Ноокев haud notavit. _ Oss. Il. Genera Cynomorium Micheli et Mystropetalum Harvey sub titulo ordinis distincti, forte Cynomoriacearum, a Bala- nopkoreis separanda jam aliis scriptis (supra ad ordinem citatis) proposui. Discrimina, quibus praecipue innitor, haec sunt: In Cynomoriaceis flores feminei perigonio, ovula integumento gaudent, flores abortu nec typice diclines (passim hermaphroditi), in utroque sexu bibracteolati sunt. Inter quae praesentiam integumenti eo majoris momenti existimarem, quum haec pars non solum Za/anophoreas veras, sed totam Santalinearum Griseb. classem, cui Balanophoreas adscribimus, absque exceptione deficiat. E Oss, Ш. Ре quibusdam Balanophorearum rationibus morphologicis, quas in antecedente ordinis charactere nimis breviter et absque argumentis exponere coacti eramus, in descriptionibus specierum sequentibus paullo fusius disputare in animo est ZE Овз. ГҮ. gurek solum inter vegetabilia maximopere peculiaria pertinent, sed etiam multis notis nondum bene nh sunt. Quamo rem botanicis gratum fore credidi, si species nostras brasilienses, quas accuratius examinare contigit, solito fusius escriberem. Igitur in insequentibus de unaquaque specie monographiam, quantum possum completam, lectoribus trado. 9 | BALANOPHOREAE: LANGSDORFFIA. 10 Tersus П. LANGSDORFFIEAE Scuorr et Ехо. Melet. bot. 12. Hook. fil. in Transact. Linn. Soc. XXII. 29. — Characterem vide supra in conspectu tribuum. І. LANGSDORFFIA Manr. Lawesponrria. Mart. in Eschwege's Journal von Brasilien II. 178. tab. 5. L. C. Rich. in Мет. Mus. Paris. VIII. 412. tab. 19. Mart. Nov. Gen. ПІ. 181. tab. 298. fig. 1. et tab. 299. Schott et Endl. Melet.12. Endl. Gen. n.722. Meissn. Gen. 367. (275). Unger in Annalen 4. Wiener Museums 11. (1840). tab. 4. et 6. ex parte. Weddell, Ann. Sc. nat. 111. Ser. XIV. 187. tab. XI. fig. 48--51. Hook. f. Transact. Linn. Soc. ХХІІ. 39. tab. 2. Klotzsch et" Karsten іп Linnaea XX.460. Karsten in Nov. Act. Acad. Nat. Cur. XXVI. pars II. 903. tab.63.64. Hofmeister, ` Neue Beitraege l.c. І. 576. tab. 12. Chatin, Anatomie comparée 528. tab. 99. et 105. ex parte. Eichl. in Actes Congr. bot. Paris. 1867. p. 149. t. 2. ex parte. — Thonningiae spec. Lieb- mann ex Hook. f. Fores wmascuLi: Prriconium regulare triphyllum, phyllis ovatis concavis marginatis, praefloratione val- vatis, 2 anticis, 1 postico. Sramina 3, phyllis peri- gonii anteposita; FILAMENTA brevissima, in synema cy- lindricum connata; ANTHERAE extrorsae, dorso cohae- rentes, elliptico-cordatae, dithecae, 4-loculares, rimis 2 longitrorsis apice confluentibus dehiscentes. PorriNis granula subglobosa, poris 3 (2—4), exina laevi. — Frores FEMINEIS Ovarium lineari-prismaticum, cum viciuis totum vel parte superiore coalitum, vertice in marginem brevem irregularem productum. SryLus 1, terminalis, cylindricus, dimidio superiore stigmatosus. OvuLum ad basin ovarii consitum, axile erectum atro- pum oblongum, intime cum ovario coalitum, nucleo multicellulari, sacco amniotico axili longo lineari- cylindrico. Fructus flori femineo extrinsécus consimilis, stylo tamen delapso, margine apicali in verrucae umbo- - natae speciem connivente, et magnitudine paullo aucta. Endocarpium in putamen tenue induratum ; epi- carpium carnosum. ¡SEMEN ENDOSPERMIO COpi0s0, EM- BRYONE Ovoideo-subgloboso, in axe endospermii ad trientem ejus superiorem consito, suspensore brevi nunc obliterato. Ruizoma ad locum insitionis tuberosum, unde ramos cylindricos saepe ramosos repentes v. ad- scendentes emittit, esquamatum, tomentosum nunc glabrescens. STIPITES FLORALES е rhizomatis ramis adscendentibus adventitie prorumpentes, volva basilari lobato-dentata fulti, inferne squamis imbricatis ovato— lineari-lanceolatis tecti, apice in cAPITULA simplicia, 1-sexualia, di- v. rarius monoica, plq. in $ ovoidea, 9 subglobosa abeuntes. F'Lonks d liberi pedicellati ebracteati, ovariis abortivis stipati; item feminei ebracteati, sed sessiles et in stratum continuum co- haerentes. — Totae stirpes cera scatent, amylo ca- rent. Color rhizomatis pallide flavens, squamarum florumque flavus v. subaurantiacus saepiusque pur- purascens. — Americam tropicam totam | incolunt, exceptis insulis Antillanis. 1. LANGSDORFFIA HYPOGAEA Marr. d Tabulae nostrae 1. 11. 111. Langsdorffia hypogaea Mart. l. c.!, Hook. f. et al., locis supra ad genus citatis. Langsdorffia janeirensis Rich. 1. с. Schott et Endl. 1. c.! Thonningia mexicana Liebmann in ,,Proceedings of assembly of Scandinavian naturalists“, 1844, ex Hook. f. Langsdorffia rubiginosa Weddell l. c.!, Hook. f. 1. c. 42. tab. 2. fig. 1—19. Senftenbergia Moritziana КІ. et Karst. olim, ex Linnaea l.c.! Langsdorffia Moritziana КІ. et Karst. Linnaea et Nov. Act. ll. cc.! І. Ruiona. a. Morphologia (ef. tab. 1.). Rhizoma plantae explicatae, ubi radici nutrienti affixum est, solemniter fusiforme vel tuberosum obtingit, pollicis usque pugni crassitie, aequabile vel grosse gibbosum (tab. I. fig. 2. 3.). Inde rami originem ducunt, vario numero et varia configuratione; ita ut rhizoma nunc umbellato-ramosum (tab. I. fig. 1), nunc digitato- lobatum (fig. 2), nunc e tubere utrinque v. unilateraliter in ramum atte- nuatum appareat (fig. 3), multis praeterea formis penitus irregularibus occurrentibus. Rami modo simplices perseverant, adscendunt et stipites florales emittunt (fig. 1. 2), modo sub solo prorepunt et novis ramis originem dant, apice demum pro inflorescentiis adscen- dentes, secundariis vero ramis aeque sese habentibus (fig. 3); unde rhizoma subinde valde complexum evadit. Omnes rami, tum pri- marii tum secundarii more gemmarum normalium pronascuntur ; superficie igitur in superficiem tuberis vel rami generatoris continuo transeunt, volva, qua stipites florales gaudent, haud ornati. Ceterum quoad originem nulla lege adstricti videntur; in omnibus caulis generatoris faciebus apparent, aeque sub apice ac ad partes vetustiores, novelli etiam inter seniles, saepeque dichotomias effingunt (fig. 3). Rami in universum formam cylindricam habent, in tenuioribus magis regularem ac in crassioribus, qui saepe compressi, nodosi vel sulcati exstant. Crassitie sicut longitudine multum variant ; nunc tam breves occurrunt, ut potius loborum tuberis quam ramorum titulum iis tribuas, nunc ultrapedales, diametro trans- versali inter '/, et 1 poll. ludente, jam in nascentibus pennam anserinam ad minimum aequante. Breviores longioribus crassiores esse solent. 11 BALANOPHOREAE: LANGSDORFFIA. 12 Totum rhizoma colore gaudet albido- у. sordide flaventi. To- mento tegitur tenuiori vel densiori, breviori vel longiori, mox evanescenti у. diutius persistenti, in ramulis novellis semper obvio. Longissimum hoc et densissimum, instar lanae flavescentis, in forma existit, quam cl. WrppELL titulo Langsdorffiae rubiginosae de- scripsit quam vero, quum alia nota а L. hypogaea normali haud differat, formis praeterea quoad tomentum intermediis haud defici- entibus (e. gr. Langsd. Morilziana Kl. et Karst.), cum hypogaea in unicam speciem comprehendere haud haesito. — Organis foliaceis rhizoma omnino caret; ita etiam rami secundarii phyllo suffulcienti destituti sunt. Item ordinis more fibris radicantibus privatum est; quales siquidem auctores nonnulli indicavissent, in eo niti, quod fibras radicum nutrientium а rhizomate inclusas immerito parasito ad- scripserint, jam cl. J. D. Hooxer docuit. De evolutione rhizomatis e semine nil hucusque compertum habemus; verisimiliter autem embryo super radicem nutrientem primum in tuber explicatur, quod deinde ramos emittit. Item, quanto tempore rhizoma inde a germinatione indigeat, donec flores ferre valeat, nondum novimus, — Postquam florere coepit, per aliquot tempus in eo continuare posse videtur, ut e gemmis juve- nilibus quae unà cum inflorescentiis evolutis saepe occurrunt (cf. fig. 3), concludi potest; quin autem rhizoma revera perenne sit, ut cl. J. D. Hooker notavit, adhuc dubito, quum nunquam vestigia inflorescentiarum pristinarum іп eo viderim. Neque vegetationem Heloseos observavi, qua hoc genus perenne fit: ramos nempe rhizo- matis radicibus obviam venientibus adnexos, ibidem tuberoso- intumidos, ramos agentes et tali modo novum vegetationis centrum sistentes. Omnia potius Langsdorffiae specimina mihi visa unum tantum insitionis locum exhibebant, ubi rhizoma tuberoso-incrassatum exstabat; ramis plerumque omnino liberis, aut, ubi radicibus adnexi erant, neque conspicue incrassatis neque ramos copiosiores emitten- tibus. — Rhizoma singulae plantae longitudinem pedis et ultra assequi potest; plerumque autem minus existit, adeo accidit, ut jam floreat, quum nucem Juglandis vix superet. b. Anatomia (tab. II. fig. 1—11). Structuram internam tantummodo in ramis rhizomatis accu- ratius examinare licuit, quum partes tuberosae nonnisi statu sicco, ad examen microscopicum haud satis idoneo, mihi praesto fuissent. De his igitur disputatio brevis et incompleta, fusior de ramis erit. Rami parenchymate componuntur, quod fasciculi fibrovascu- lares 20—30 longitrorsum percurrunt. Qui adeo tenues, ut in sectione transversali oculo nudo puncti tantum speciem praebeant, pro forma rami cylindrica vel compressa in orbem vel ellipsem dispositi, tan- gentialiter parenchymate copioso sejuncti, a centro aequam fere ac a peripheria distantiam occupant (fig. 1. 2 f.). Phloéma extrorsum, xylema introrsum dirigunt; in universum cum axe paralleli procurrunt, passim quidem anastomosibus juncti, passim iterum divisi. Quibus igitur rationibus typo Dicotylearum respondent. Parenchyma rami e cellulis constat sat amplis, subisodiame- tricis in sectione horizontali (fig. 3), bis ad quadruplum elongatis in verticali (fig. 5). Versus peripheriam ab. omni parte diminuun- tur, ita ut extimae '/, tantum vel '/, diametri interiorum metiantur, et corticis speciem, continuo tamen in contextum interiorem trans- euntis nec bene definiti, constituant (fip. 3. 5 c.). Ipsae cellulae superficiales convexe protuberantes et saepe paullo ampliatae in epider- midem conspirant (fig. 11); frequenter praeterea in pilos excrescunt usque 4 mm. longos, tenues, bicellulares, cellula basilari breviore basi bulbosa, terminali sensim attenuata (fig. 7). Provectiore aetate totum stratum superficiale saepe plus minus destruitur (fig. 3. 5). Pleraeque hujus parenchymatis cellulae leptopleurae exstant, poris minutis maculatae, contento aquoso et massula subrotunda substantiae ceraceae albidae, qua cytoblastus magnus includitur, repletae (fig. 3—6 p.). Aliae contra ampliores et longiores, valde incrassatae porosaeque et cera destitutae obtingunt; quae in corpuscula lamelli- formia vel subcylindrica congregatae vel etiam solitariae, magno numero per totum ramum sparsae, parenchymati consistentiam duriusculam granulosam tribuunt (fig. 1-6 sc.). Hae cellulae quoad incrassationem multum ludunt; nunc in omnibus parietibus aequabiliter adauctae, nunc in nonnullis tenuiores (fig. 3—6 sc'.), adeo prorsus non mutatae obveniunt, parietibus vero oppositis eo magis incrassatis (fig. 8—6 sc.). Siquidem in greges collectae sunt, con- stanter parietes tenues extrorsum dirigunt, unde singulae phalanges varie lobatae et dentatae apparent (fig. 8—6 sc.). Rationibus istis plantae pro stationibus diversas sese habere solent; ita in speci- minibus Columbicis a KAnsrENio lectis nonnisi cellulas aequabiliter incrassatas, in iis, quae b. Scuorr e ditione Sebastianopolitana re- portavit, tales observavi, quales figurae nostrae exhibent, quum in speciminibus a cl. ReexeLLIO in prov. Minarum lectis cellulae semi- incrassatae rariores occurrant. Jam vero ex hoc transitu concludi licet, differentias illas haud specifici esse momenti. Notandum adhuc habemus, parietes incrassatos strata bene conspicua numerosa offerre, poros saepe eleganter ramosos (fig. 4. 6 sc.) et colorem lucide flavum vel albidum. Fasciculus fibrovascularis in sectione transversali formam ellipseos praebet, cujus axem breviorem cambium occupat (fig. 3 f., fig. 4). Omnia ejus elementa seriebus radiali-longitudinalibus dis- posita sunt. Xylema praecipue vasibus constituitur, non ita breviter articulatis, laxiuscule reticulato- v. striato-porosis, ad parietes trans- · versales scalariformi-perforatis (fig. 4—6 v.); spirifera v. annulata desunt. Vasibus cellulae pauciores prosenchymatis leptopleuri, parum quidem characteristi, quum parietes transversales vix obliqui sint, igitur a cl. UNGERIO ,,pseudoparenchyma“ salutati, intermixtae occurrunt, quae parietibus laevibus, contento plasmatico et cytoblastis magnis gaudent (fig. 4. 6 pr.). Phloéma fere prorsus cellulis con- stituitur iis prosenchymatis in xylemate obvii consimilibus, nisi paullo iongioribus parietibusque transversalibus magis obliquis, quales malacophloeodicas (Weichbastzellen germ.) appellabimus (fig. 4—6 m.); hisaliae s. 4. cribrosae interjectae occurrunt, sibimet lon- gitudinaliter superimpositae, prioribus subangustiores, ad lamellas cribrosas quidquam ampliatae, lamellis hisce subdisciformibus hori- zontalibus minutissime porosis (fig. 6 cr.). Cambium denique, Dicotylearum more utroque latere apertum, forma cellularum et parietum crassitie vix a cellulis prosenchymaticis differt, itidemque plasmate magnisque cytoblastis scatet (fig. 4. 6 cb.). Totus fasci- culus substantia illa ceracea, qua parenchyma gaudet, destitutus est. Fasciculi vasculares cum rhizomatis ramo incrementum ali- quamdiu continuant, lentissimum tamen, ita ut haud conspicue augeantur. Praecipuum rhizomatis incrementum potius parenchy- mati debetur, quod quidem, quum fasciculi proportionalem semper a centro et peripheria distantiam retineant, per totum ramum aequa- biliter adaugeri videtur. In parte rhizomatis tuberosa eaedem contextus species, ас in ramis, diversa autem dispositione occurrunt. Parenchyma copiosius, fasciculi fibrovasculares numerosiores existunt; nec hi in orbem vel ellipsem ordinati, sed irregulariter sparsi, varie flexi, crebro in ramos divisi, tuber inter et extra fasciculos e radice nutriente adscendentes omni directione pervadunt, extremitatibus quidem versus peripheriam subverticaliter tendentibus, cc. 2 mm. infra eam definitis (fig. 8 [). Xylema nunc introrsum, nunc 13 extrorsum, nunc transversaliter dirigunt, ceterum fasciculis rameis consimiles. Parenchyma quoque, si excipias quod in universum iso- diametricum, circa singulos autem fasciculos pro eorum tractubus plus minus elongatum existit, ut in ramis sese habet. Quomodo transitus e tubere in ramum fiat, haud observavi; probabiliter autem nil peculiaris hic offert, quum rami tamquam simplices prolongationes a tubere abeant. — Si pars tuberosa minus crassa magisque elon- gata, ramo igitur similior existit, etiam dispositio contextuum magis ut in ramis sese habere videtur; item, ubi ramus quidam subtuberose incrassatur. c. Insitionis ratio. De hacce examen accuratius me instituere haud potuisse, quum specimina cum radice connexa statu tantum sicco mihi praesto fuissent, magnopere doleo ; attamen contigit, investigationes virorum ill. Hooker, Kansrew et CuariN *) in universum confirmare. Quibus docetur, ramos rhizomatis, siquidem radicem pro nutrice idoneam tangunt, ei sese applicare, facie quidem laterali (nec apice, qui potius in solo longius prorepit), actione quadam specifica radicis corticem loco invaso resorbere, et denique ligno sese adnectere. **) Radix ita irritata plus minus intumescit et e ligno a parasito in- vaso ramulos singulosque fasciculos fibrovasculares, parenchymate parco angusto quasi corticatos in illum immittit; qui flabellatim divergendo saepiusque ramos agendo (fig.8) plus minus longe pro- currunt, sed solemniter apicibus attenuatis intra parasitum adhuc defini- untur (fig.8—10). Quibus utrum fasciculi Langsdorffiae proprii sese adnectant, an ab iis liberi perseverent, haud satis hucusque per- spectum habemus; ceterum autem coadunatio ita fit, ut parenchyma parasiti ad contextus radicis, tum corticales, tum fibrovasculares sim- pliciter sese apponat et intime cum iis coalescat. Etiam Langs- dorffia ad locum insitionis plus minus intumescere solet. Quomodo res in semine germinante sese habeant, nondum cognitum est; vix autem eas a modo descriptis longe differre cre- diderim. Nam in rhizomatibus, quae uno tantum insitionis loco gaudent, probabiliter igitur primario, fere eadem structura, ac in secundariis observatur. Id solum insitioni primariae peculiare vi- detur, ut rhizoma ad eam in tuber crassius, ramos crebriores emittens abeat (fig.8), quum ad secundarias rami paullo tantum in- iumescere nec ramulos numerosiores agere soleant (fig. 9.). Rhizoma Langsdorffiae radici nutrienti initio semper uni- lateraliter adnexum est, postea vero haud raro, praesertim si in tuber abit, eam prorsus amplectitur, ita ut radix medium tuber penetrare videatur (cf. fig. 10 et8). Organicae tamen coadunationis superficies ultra locum primarium haud procedit, igitur unilateralis perseverat. Observandum adhue, singularem hancce insitionem, quum inter Balanophoreas solummodo in Balanophora adhuc ‘et probabiliter etiam in Zhonningia offendatur ***), reliqua autem genera insitione prorsus diversà, infra in 77e/os? et Lophophyto fusius describenda utantur, verisimiliter cum substantia ceracea, quam priores con- tineant, rationem quandam prae se ferre; reliquis enim omnino amyligeris. *) Locis supra ad genus citatis. **) Nonnulli auctores insitionem ope radicellarum e parasiti rhizomate pronascentium fieri retulerunt, id quod vero in errore niti jam cl. J.D. Hooker demonstravit. Hic quidem auctor to mento rhizomatis in primo adhaesionis stadio partes quasdam attribuere propensus est. жж) Cf. бокррЕвт et Soums-Lauspac# locis supra ad ordinem citatis. Balanoph. BALANOPHOREAE: LANGSDORFFIA. 14 Il. 8ТІРІТЕЗ FLORALES. a. Evolutio, forma etc. Stipites florales e rhizomatis ramis, nec e parte ejus tuberosa, ortum ducere solent, gemmarum quidem adventitiarum more, ut in charactere generis jam indicavimus. Apex rami primum in corpus subovoideum intumescit (tab. 1. fig. 3 a, tab. II. fig. 12 a), quod шох vertice fissuris 3—8 in stellae formam combinatis aperitur (tab. І. fig. ЗЬ, tab. II. fig. 12 b) et alabastrum squamatum emittit (tab. I. fig. 3, tab. П. fig. 12 c.). Alabastro accrescente pars di- rupta, quae „volvam“ sistit, basilaris restat et іп cupulae speciem ex- panditur, pro fissuris illis dentatae, externe cum reliquo rhizomate tomentosae, intus glabrae lucidae. Dentes ejus late vel triangulari- ovati exstant, nunc coriacei et squamis infimis appliciti (tab. I. fig. 1. 3 v.), nunc ad faciem internam magnopere incrassati lignosi et instar spinarum magnarum trigonarum patentes (tab, I. fig. 2 v.), transitoriis quidem inter hanc et antecedentem indolem haud deficien- tibus. Accidit haud raro, ut numero et dispositione squamas pe- dunculi infimas mentiantur, quibuscum revera a singulis auctoribus commutati sunt. Evolutio stipitis floralis praeterea nil peculiaris offert. Dum adhuc in volva includitur, squamas tantummodo infimas effingit (tab. II. fig. 12 d.), superiores demum et flores, postquam e volva jam egressus est. Squamae sicut flores ordine centri- v. acro- peto pronascuntur, Stipites florales in singula planta plerumque omnes unius sexus (tab. І. fig. 1. 2), rarius masculi unà cum femineis occurrunt (tab. I. fig. 3) *). Id quod pariter ac in Scybalio, ubi similis ratio obtingit, differentiam specificam haud sistere videtur. Stipites masculi a femineis jam habitu conspicue differunt. Solemniter longiores et tenuiores exstant, capitulo florum oblongo vel ovoideo et e squamarum involucro exserto terminati; femineis contra brevioribus crassioribus et in capitulum subrotundum, squa- mis plus minus occultatum abeuntibus (tab. I. fig. 1—3, tab. IL fig. 13. 14). Quae differentia jam in alabastris conspicitur juve- nilibus, d magis ovoideo-oblongis, © potius obovoideis v. sub- globosis (tab. I. fig. 3 m.n.). Multum autem hac ratione species variat, praecipue in capitulo femineo; quod in forma а cl. KarsTENIO Langsd. Morilziana appellata subdisciformi-depressum, іп L. ru- biginosa Weddell. fere globosum, in janeirensi Rich. semiglobosum vel subovoideum existit, formis diversis subinde in eadem planta obviis, per intermedias continuo junctis. Unde patebit, etiam hasce differentias haud specifici esse valoris, contra quidem sententiam non- nullorum auctorum, ut cl. J. D. Hooker fusius demonstravit (Transact. Linn. Soc. l.c. p. 40). Item magnitudine stipites feminei magnopere ludunt, nunc '/,, nunc usque 8 poll. lg., masculis vero hac ratione magis constantibus , solemniter 2—4 poll. longis; similiter etiam in utroque sexu quoad numerum squamarum pedunculum tegentium variationi subjecti sunt. Colore stipites utriusque sexus gaudent consimili, pro statio- nibus autem, ut videtur, vario. Ita cl. Marrius ad Mandioccam Ж) Ex auctoritate cll. ВїснАврї et Marri. Equidem specimina monoica haud vidi, eorum a cl. MARTIO reportatorum nonnisi fragmentis mas- culis superstitibus; quod in figura 3 tabulae nostrae 1 repraesentatum exstat, secundum fragmenta unisexualia compositum, et eam solum ob causam bisexuale delineatum est, nme tale specimen in iconibus nostris desideretur. Attamen, ut quantum possim errores evitarem, partem masculam & feminea per sectionem quasi separatam exhibui, ita ut, si mallis, iconem etiam pro duabus plantis 1-sexualibus sumere possis. 3 15 BALANOPHOREAE: praedium prope Rio de Janeiro citrinos v. subaurantiacos eos invenit; aliis locis, e. gr. ad Canta Gallo, in prov. Goyaz, in Columbia, obser- vatoribus PeckoLrT, WEDDELL et KansrEN plus minus purpurascen- tes, pedicellis forum masculorum tantummodo flavis, sese prae- stiterunt. Similem variationem etiam in Balanophorae quibusdam speciebus obtingere, constat (cf. e. gr. Balanophorae involucratae varietates in tab. VII. monographiae Hookerianae); utrum autem in Langsdorffia nostra varietates denotet bene limitatas, an lusus so- lummodo s. d. individuales, haud compertum habemus. Observan- dum tamen, alias diversitates haud cum ea conjunctas esse; prae- terea eam in speciminibus siccatis vel alcohole conservatis haud conspici posse, quum haec omnia in colorem pallide fuscescentem transeant. b. Pedunculus et receptaculum. Ex antecedentibus patet, pedunculum inter breviter disciforme (fig. 13) et elongato-cylindricum (fig. 14), receptaculum autem pro forma capitulorum inter depresso-hemisphaericum et elongato- conicum ludere debere (cf. fig. 13. 14.). Quibus eum differentiis probabiliter etiam discrimina anatomica consociantur; sed nonnisi stipites femineos indolis sub fig. 13 repraesentatae hac ratione examinare €ontigit. Quorum structura ab ea rami rhizomatici suffulcientis conspicue aberrat. Concretiones sclerenchymaticae inde a volvae insertione subito evanescunt, unde compages tenera et mollis evadit; fasciculi autem fibrovasculares, ubi pedunculum in- trant, peripheriae appropinquantur, ramis collateralibus usque ad 60—80 augentur, extrorsum ramulos emittunt in squamas currentes, introrsum alios, qui irregulariter adscendunt et hic illic in novos ramulos dividuntur (tab. IL fig. 13.). Igitur in sectione pedunculi horizontali circa centrum vides fasciculos sparsos (fig. 15 Г); hi partes suas, xylema dico et phloéma, certa lege haud dirigunt ; deinde a centro remotiorem circulum subregularem fasciculorum, qui ut in ramo suffulcienti xylema introrsum habent (fig. 15 Г“); extra hune autem iterum fasciculos sparsos observabis, eos nempe qui in squamas procurrunt, cum antecedentibus xylemate versus centrum spectantes (fig. 15 f^^). Quum vero fasciculi receptaculum intraverint, dispositionem subregularem, quam in pedunculo adhuc retinuerant, prorsus amittunt simulatque ramulis crebris maximum adipiscuntur numerum, ita ut per totum receptaculum absque or- dine sparsos, solummodo ad extremitates subradiatim versus peri- pheriam tendentes eos videas (fig. 13). In stipite femineo omnes intra ipsum receptaculum, infra flores quidem terminantur; in masculo contra fasciculus unus in unumquemque florem excurrit. Parenchyma receptaculi ab eo pedunculi haud differt; in utraque parte cera copiosa scatet (fig. 15 b.). c. Squamae (tab. IL fig. 16—21) totum pedunculum imbricatim obtegunt, saepeque circa capituli basin confertiores huie involucrum constituunt (cf. figuras tab. L). Nu- mero pro pedunculi longitudine inter 25—100 ludunt; taxi 12 gau- dent vel affini (secundum perpaucos stipites, qui ad taxin rite de- terminandam idonei mihi praesto erant). Persistunt. Forma squamarum inter ovatam et anguste linearem , magni- tudo inter 5 et 40 mm. versatur. - Infimae omnium minimae sed proportionaliter latissimae sunt, sursum gradatim elongantur et an- gustiores fiunt, summis denique saepe iterum decrescentibus at magis etiam angustatis (externe quidem haud visibilibus, quia ab inferioribus majoribus occultantur) (fig. 16 a—e.). Etiamsi igitur in uno eodemque stipite squamae variationi conspituae subjectae sunt, in homologis tamen diversorum stipitum regionibus multo magis sibi constant, forma solemniter parumper tantum, magnitudine . LANGSDORFFIA. 16 haud ultra duplum diversae. — Acuminatae exstant, praesertim squamae angustiores, mucrone obsoleto terminatae; intus conca- viusculae, in medio carina obtusa pereursae, dorso leviter convexae, ad margines attenuatae et ciliatae, ciliis horizontalibus v. arrecto- patentibus, ad apicem et infimam basin saepe deficientibus. Basi lata pedunculo insident; inferiores hinc crassiores carnosae, subinde adeo incrassatae, ut spinas magnas subhorizontales mentiantur (tab. I. fig. 2 y), apice tenuiores et coriaceae fiunt, superioribus gradatim in compagem penitus homogeneam, coriaceam quidem, transeuntibus (cf. tab. П. fig. 16-18). Superficie laevi nitida gaudent; colorem supra jam indicavimus. Quod structuram squamarum internam attinet, intermedium stratum existit, e parenchymate leptopleuro laxo, in longitudinem tenso, cera farcto constans ; per quod fasciculi vasculares procurrunt. Versus utramque superficiem densius fit et cellulas pauciores pluresve sclerenchymaticas exhibet, ita quidem ut hae stratum basi interruptum, versus apicem squamae subcontinuum, 2—3 cellulas crassum constituant, cui squama firmitatem debet. Stratum vero superficiale, tum in dorso tum in ventre squamae, leptopleurum perseverat et tali modo, sicut parietibus externis convexe protube- rantibus et colore fuscescenti donatis, epidermidis speciem con- stituit (cf. fig. 19,20). Pili iis rhizomatis consimiles sunt (fig. 21). — Fasciculi vasculares squamam intrant 3 (fig. 18 a.), qui deinde ramulorum ope ad 5— augentur (fig. 18 b.); hi paralleli pro- currunt, plerumqued orso squamae propiores (fig. 18 b., fig. 19. 20 f.), usque circiter ad trientem superiorem, ubi omnes definiuntur, praeter medium qui in apicem excurrit (fig. 18 е.). d. Inflorescentiae. Forma inflorescentiarum jam indicata, notandum adhuc restat, in utroque sexu simplicia eas referre capitula, floribus immediatim e receptaculo, dignitate axium secundariorum, pronatis. Bracteae quidem hos flores penitus deficiunt; conjici autem licet, eas latere vel, ut ajunt, abortas esse, quum [lores more gemmarum normalium , quibus phyllum suffulciens legaliter convenire a mor- phologis gravissimis statuitur, e receptaculo ortum ducant. *) Flores in capitulo masculo solemniter 200 — 300 occurrunt, liberi, pedicellati, corporibus peculiaribus, quae cum cl. HookERo pro ovariis abortivis habeo, stipati (tab. II. fig. 14.). Taxin eorum accuratius determinare haud contigit; spira vero continua altioris divergentiae, forte 21 v. affini dispositi videntur. Anthesi centri- peta utuntur; quamdiu juveniles sunt et adhuc clausi, imbricatim invicem appliciti sursum spectant, dum aperiuntur horizontales fiunt et demum subrefracti (tab. I. fig. 1.). Plerumque omnes perfecti exstant; rarius summi deformati steriles, in corpus ad instar capituli diminuti capitulo florum perfectorum (tab. I. fig. 3 ad d x., tab. П. fig. 14.). Flores feminei numerosissimi, vel plura millia, sessiles, toti vel parte tantum superiore cum vicinis €oaliti (tab. Ш. fig. 12), instar strati continui „veluti ex materie fibrillosa compacti“ (Rich.) receptaculum tegunt, aliis organis inter eos haud obviis (tab. П. fig. 13.). Тахіп propter nimium eorum numerum, nimiamque den- sitatem et parvitatem determinare ommino non potui; anthesis sub- simultanea videtur. Pariter ac masculi nunc omnes perfecti sunt (tab. II. fig. 13), nunc pro parte rudimentarii; hi vero haud apicem sed basin capituli occupant, ubi annulum subconstrictum, a strato florum perfectorum conspicue discrepantem constituunt (tab. L fig. 2 x.; cf. etiam figuras a cl. WEppELLIo in Anm. sc. nat. Ш. Ser. vol. XIV. tab. 11. sub 48 et 51 editas). impositum — conspirantes *) Cl. J. D. Нооккв in masculis bracteae vestigium indicavit, quod equidem haud vidi, sed’ passim provenire posse minime denegarem. 17 BALANOPHOREAE: Ш. Frores purru (tab. Ш. fig. 1—11.). Flos masculus (fig. 1. 2) pedicello fulcitur 8—12 mm. longo, graciliter cylindrico, carnoso, qui e parenchymate leptopleuro longetenso , cera farcto et fasciculo fibrovasculari unico axili con- textus est.*) Apice pedicellus in perigonium transit, cc. 5 mm. diametro aequans, solemniter triphyllum. Phylla, quorum impar posticum stat (tab. I. fig. 1), praefloratione subinduplicato-valvata utuntur (tab. III. fig. 2), anthesi late patent (tab. Ш. fig. 1. 3); singulum ovatum exstat, concavum, apice subcucullatum, e pressione quam in alabastro subierat argute marginatum, carnosum, externe longitrorsum substriatum et apicem versus maculis longitudinalibus albidis notatum (cerae massulis per -epidermidem translucentibus ; cf. tab. Ш. fig. 1—3.). Basi tenuius existit, e parenchymate longe- tenso leptopleuro іп pedicellum continuato contextum; apicem versus crassius, cellulis paullo ampliatis, interioribus ex parte in sclerenchyma mutatis, extimis cuticula eleganter transverse rugulosa vestitis (fig. 6.). Unde hae epidermidem distinctam con- stituunt; in qua vero cellulae marginem phylli occupantes reliquis mi- nores et minus regulares, parietibus quoque tenuioribus et cuticula minus distincta donatae offenduntur (fig. 6 x.). Fasciculi vasculares perigonium deficiunt; cera tantummodo versus phyllorum apices occurrit (cf. fig. 6.). — Observandum porro, praeter perigonia modo descripta subinde etiam diphylla occurrere, quorum partes lateraliter spectant, indole ceterum haud mutata (fig. 4.). Ex hac vero dispositione concludimus, bracteolas hunc florem typice de- ficere; nam si adessent, sive explicatae, sive nonnisi in idea vel schemate floris indicatae, positionem lateralem eas occupare, phylla perigonii antem mediana stare, phyllotaxeos leges juberent. Androeceum, totum 1'/,—2 mm. longum, e tot staminibus constat, quot phylla perigonialia adsunt, solemniter igitur 3, rarius 2, perigonii phyllis antepositis (fig. 1. За. 9.). Quorum filamenta brevissima, passim vix dignoscenda, in columnam cylindricam sub- solidam conflata sunt, antheris contra leviter plerumque cohaeren- tibus, canalem axilem trigonum inter sese relinquentibus (fig. 3. 1.). Ellipticae hae exstant vel elliptico-cordatae, extrorsae, dithecae, quadrilocellatae; rimis 2 longitrorsis, apice plerumque confluentibus aperiuntur (fig. 1. 3a. 4. 5), septo locellorum persistente (fig. 7.). Connectivo gaudent sat crasso, quod in medio parenchymatis laxi, cera farcti, fasciculum exhibet fibrovascularem usque ad apicem procurrentem (fig. 7), qui e fasciculo pedicelli axili infra androe- ceum pro staminibus in tres diviso ortum биёй, ^ Valvae et dissepimenta tenuissima sunt, e stratis cellularum 1—2 tantum conflata, quarum parietes incrassatione illa reticulata vel spirali, qua pleraeque antherae gaudent, destituti sunt vel rudimentariam tantum et obsoletam eam exhibent (fig. 7.). — Pollinis granula, quoad formam jam in charactere generis descripta, colore gaudent pallide flavo, magnitudine cc. 30 micromillim. (fig. 8.). Flores abortivi, qui, ut supra notavimus, subinde ad apicem capituli offenduntur (tab.1. fig. 3, 4 x), corpora referunt ob- conica vel prismatica, solida, dense conferta, mutua pressione an- gulata, basi plus minus connata, plerumque 3—4 mm. longa (tab. ПШ. fig. 10.). Vertice utplurimum aequabiliter convexa, subinde sulcis 3 vestigia perigonii offerunt. — Anatomice e mero parenchy- mate constant, plus minus longetenso, partim leptopleuro et ceram *) Hunc igitur pro tubo perigoniali, cum filamentorum columna coalito haud habeam, quia talis columna pro staminibus tres fasciculos, nec unum tantum, expostularet. LANGSDORFFIA. 18 continente, partim sclerenchymatico; epidermis basi haud distincta vertice cuticulà rugulosá cellulisque paullo ampliatis denotatur (cf. fig. 11). Restat adhuc, ut corpora illa flores perfectos stipantia, pro ovariis abortivis habita, describamus. Ovoidea vel lageniformia haec exstant, basi sessilia saepeque connata, apice in styli brevioris v. longioris subinde bilobi speciem producta, superne cerae massulis translucentibus maeulata subindeque verruculoso-tuberculata (secun- dum figuras Hóokerianas), '/-—'/e pedicelli longitudinem attingentia (fig. 1 o, fig. 9). Basi capituli numerosiora occurrunt, 3—4 inter vel circa singulos flores, sursum rarescunt; inter flores verticis abortivos (ubi hi adsunt) deficiunt. Absque ordine floribus inter- mixta ea video, in universum igitur pedicellos stipantia, nec tamen circa singulos pedicellos regulariter quaterna in favi vel cupulae speciem connexa, ut auctores quidam tradiderunt. Quoad structuram internam fere ut flores masculi abortivi (fig. 10, 11) sese habent (cf. fig. 9). — Ovaria rudimentaria ea repraesentare hanc ob causam duco, quia pistillis abortivis ad basin capitulorum femineorum sub- inde obviis consimilia sunt; etiam processus eorum styliformes huic sententiae favent. Арісе talis processus saepe bilobo porro suadetur, ea probabiliter e phyllis 2 enata esse; unde simile quid de pistillis perfectis suspicandum. Proportiones diversarum floris perfecti partium sicut corporum intermixtorum variationi non inconspicuae subjectas esse, ex ico- nibus Richardii et aliorum auctorum nostrisque patet. Differentias tamen obvenientes neque ad species, neque ad varietates quidem distinguendas sufficere, jam-cl. J. D. Ноокек demonstravit. IV. Frores reminet (tab. Ш. fig. 12—15.). Ut jam notavimus, flores feminei inter sese ita connati sunt, ut stratum continuum 3—4 mm. crassum, stylis quasi velutinum constituant (tab. II. fig. ТЗ, tab. Ш. fig. 12.). Singulus flos e coalitione solutus lineari-prismaticus subhexagonus conspicitur, basi, ubi plerumque liber perseverat, paullo tenuior, stylo cylindrico '+— 1 mm. longo terminatus, circa cujus basin in marginem brevem irregularem protractus est (tab. ІП. fig. 12. 13.). Consistentia gaudet molli, tenuiter fibrillosa; colore in parte inferiore pallide flaventi, ad superficiem stylosque citrino vel subaurantiaco (Мавт.), aut saepius plus minus purpurascenti (WEDDELL, KARSTEN et al.). Totus hic йоз pro pistillo nudo habendus est; margine enim apicis subproducto, cui plerique auctores perigonii dignitatem ad- seripserunt, nil repraesentante nisi simplicem ovarii prolongationem, ut ex analogia cum Helosi, Lophophyto et aliis hujus ordinis ge- neribus, quorum evolutionem novimus, patet. *) Verisimiliter hoc pistillum e duobus carpidiis conflatum est, pariter ac in Helosideis, Scybalieis, Lophophyteis, stylis vero in unicum combinatis ; ita saltem indole pistillorum sterilium suadetur (cf. supra), evolutione propter speciminum idoneorum defectum nondum in- vestigata. Stylusstratum periphericum exhibet cellularum ampliorum, per series longitudinales 8, saepe dextrorsum tortas, dispositarum, et fasci- culum axilem cellularum angustiorum, quae telam conductricem sistunt. Omnes hae cellulae parenchymaticae, leptopleurae, elongatae, sub- aequilongae exstant (fig. 13 st.). In dimidio vel triente styli supe- riore periphericae papillose extuberantes stigma constituunt (fig. 13 stg.), deorsum paullo angustantur, interioribus simul proportio- Ж) Cf. dissertationem nostram: Sur la structure de la fleur Q de quelques Balanophorées 1. c. 19 BALANOPHOREAE: LANGSDORFFIA. 20 naliter ampliatis, demum in partem ovarii axilem continuo trans- eunt (fig. 13 а.). Ovarium enim in apice partem axilem et stra- tum periphericum vel epidermidem, bene distincta, offert. Pars axilis cellulis parenchymaticis longetensis deorsum sensim abbreviatis constituitur, quae parietibus tenuissimis laevibus gaudent; in ipso axe ovarii angustiores telam styli conductricem continuant, peri- pheriam versus gradatim ampliatae et paucis sclerenchy maticis intertextae (fig. 13 a. et c.). Plasma cum cytoblastis continent, (aleohole, quo specimina examinata servabantur, valde contractum, fig. 13 b.) *), parcam vero ceram. Stratum contra periphericum, epidermidis more simplex, e cellulis constat amplioribus, quae massas cerae grandes continent, et ad parietes externos, summo apice liberos, deorsum cum iis florum adjacentium coalitos, cuticula eleganter transverse rugulosa vestitae sunt, qualis etiam ad parietes laterales et transversales obtingit, introrsum attenuata demumque evanida, parietibus contra internis prorsus non mutatis (fig. 13 a. et c. ad ep.). **) Qua indole efficitur, ut in triente strati floralis superiore commissurae ovariorum connatorum facile dignoscantur (praecipue in sectione transversali, ubi reticulum regulare formant albidum, in luce transparente nigricans, fig. 12 b.). Quum vero deorsum epidermis, cellulis angustatis, cera evanescente, cuticula obliterata, fabricam peculiarem sensim perdat et contextui axili consimilis fiat, etiam suturae florum non amplius conspiciuntur et totus contextus subhomogeneus apparet. Quibus rationibus ovarium Langsdorffiae sese habet, ut in Helost, Scybalio etc., quorum epidermis pariter in superiore demum ovarii parte fabricam suam characteristicam adipiscitur. Parte ista basilari, plerumque libera perseverante, ovulum includitur (fig. 12 et 14 ov.). Hoc corpus refert axile oblongum, e cellulis quam adjacentes brevioribus at paullo latioribus, plasmate- que densiore et magis opaco farctis (fig. 14 b.), ceterum iis con- similibus contextum, quod cum pariefibus ovarii toto ambitu tam intime coalitum est, ut limites aegre distinguantur. In cujus axe cellula observatur longissima, basin fere attingens, ab apice '/,— '/; ovuli longitudinis distans (fig. 14), peripherice stratis cellularum 2-8 cincta (fig. 15), lineari-cylindrica, leviter clavata, facile e contextu solubilis (alcohole, quo specimina servabantur, contracta, fig. 14./ 15 s.a.). Haec sacculum amnioticum s. embryonalem refert; apice vesiculas 2 embryonales (fig. 14 v.e.), ad basin alias 2 s. d. antipodes (fig. 14 ant.), circiter in medio cytoblastum continet; plasmate praeterea fere hyalino, vix granuloso farcta est. E tota hac dispositione et analogia cum Helosideis conjici licet, ovulum Langsdorffiae atropum esse, e basi erectum, inte- gumentis destitutum ; origine id liberum fuisse, deinde cum ovarii parietibus coaluisse; denique, ut in Helosideis, axeos floralis apicem metamorpbosi mutatum id repraesentare. Quae quidem sententia, quam in dissertatiuncula supra ad genus citata primus emisi, historia evolutionis adhue probanda езі, ***) *) In omnibus his cellulis plasma ad apicem densius et opacius, quam ad basin, obtingit, cf. fig. 13 b. **) Notandum, in fig. 13 a. ceram, quam alcohole bulliente extraxeram, haud conspici, in fig. 13 b. contra delineatam esse. cellularum reliquarum in utraque figura omisimus. ***) Primos observatores (cll. RicHARD et MAnTIUM) hoc ovulum prorsus effugerat; cl. J. D. Hooker deinde et HorMkisTER id recognoscere crediderunt, magnopere vero a nostra descriptione diversum. Dicunt enim, praecipue cl. HOFMEISTER, qui Langsdorffiae florem fusius de- scripsit, ovulum ex unica cellula, minuta quidem et subrotunda, anatropa constare, quae funiculo 1-cellulari affixa e loculi summi- tate libera dependeat (Neue Beitr. 1. с. tab.12.). — Conjicio autem, Contentum Quod flores steriles attinet, ad basin capituli feminei subinde obvios, ubi annulum subconstrictum varie latum constituunt, hi ovariis abortivis inter flores masculos obviis in universum con- similes sunt. Igitur in illorum descriptionem remittere sufficiat. V. Frucrus (tab. III. fig. 16—21.). Anthesi peracta, capitula mascula verisimiliter putredine per- eunt. In femineis styli florum delabuntur, margo ovarium coronans in verrucae semiperforatae speciem connivet (fig. 16, cf. etiam tab. I. fig. 2. 3 fr.), totum capitulum quidpiam incrassatur *) ipsique flores usque 4—5 mm. longitudinem accrescunt; ceterum externe haud conspicue mutantur. Quod transformationes internas attinet, hae praecipue partem floris basilarem afficiunt. Stratum ovarii intimum, ovulo adjacens, in putamen convertitur tenue flavescens, éujus cellulae apicales et basilares in omnibus parietibus incrassantur, quum in lateralibus parietes interni, i. e. qui cum strato ovarii adjacenti communes sunt, tenues perseverent (fig. 16. 17. 19. 20. put.). Strata ovarii exteriora plus minus destruuntur, ita ut putamen facile e contextu circumdante solvatur. Putaminis cavitatem penitus explet semen oblongum, ab omni parte liberum (fig. 17. 20 s.). Cujus maximam partem en- dospermium constituit, e cellulis parenchymaticis, paullo elongatis, tenerrimis contextum, quae oleo pingui copiosissimo plasmateque cum cytoblastis turgent, amylo vero carent (fig. 17. 19. 20 endsp.). In triente illius superiore embryo subgloboso-ovoideus occurrit, e cellulis subisodiametricis, iis endospermii cc. triplo minoribus, hos auctores stadiis floris nimis juvenilibus deceptos esse, ita quidem, ut - sacculum amnioticum nascentem pro ipso ovulo habuerint. Nam cl. HOFMEISTER stratum florale nonnisi 1'/, mm. crassum describit, quum perfecte evolutum 3 —4 mm. aequet; in floribus autem tam juveni- libus (quales benignitati cl. Нооккві debeo, qui etiam ad HOFMEISTERUM specimina abillo examinata misit) revera subinde dispositionem talem observavi, ut aliquátenus cum cl. HOFMEISTERI descriptione consentiat, si sub „ovulo“ hujus auctoris sacculum amnioticum valde ju- Adjicio aliam observationem, quae nostrae Quum nempe putamen fructus Balano- venilem intelligimus. descriptioni insigniter favet. phorearum in universum strato ovarii intimo indurescenti con- stituatur, comparatis figuris nostris 14 et 16 tab. ІШ., persuasus eris, idem haberi in Langsdorffia, si parti nobis pro ovulo de- claratae revera hanc dignitatem accenseas; acceptá contra descriptione cl. HoFMEISTERI, putamen e strato prorsus diverso, multo magis externo evadere, et semen accrescens magnam ovarii partem resor- bere statuendum esset. Quam quidem evolutionis rationem tam longe a reliquorum generum буро abhorrere, ut pro verisimili haberi nequeat, concedes. — Siquidem theoriae nostrae assentias, ovulum porro pro atropo et erecto aguosces; nam sacculus amnioticus exacte axem ovuli occupat et vesiculas embryonales ad apicem habet (ut seminis indole ulterius confirmatur). Quae quum omnia cum Helosidearum indole quadrent, denique pro verisimillimo habebis, utrinque etiam evolutionem eandem usu venire; quae quidem, ut infra adhuc de- monstrabimus, in Helosideis ita fit, ut ipse apex axeos floralis in ovu- lum transformetur et cum ovarii parietibus coalescat. — Observandum adhuc, etiam cl. KARSTENIUM (Nov. Act. 1.с.) descriptionem floris © Langsdorffiae tradidisse a nostra alienam ; quam vero, speciminibus ab ipso KARsTENIO examinatis cum ea collatis, tam inaccuratam inveni, ut ejus refutationi supersedere posse censeam. ж) CL Ноғмківтенк (Neue Beitr. 1. с.) capitulum fruct. quinquies crassius, ac sub anthesi, indicavit. Quod autem, quum nostra observatione ca- pitulum fructiferum ne duplam quidem floriferi magnitudinem adi- piscatur , in eo verisimiliter nititur, ut cl. HorMkisTER capitulum floridum nimis juvenile, fructiferum vero solito crassius ante oculos habuerit. Jam praeterea notavimus, capitulorum magnitudinem pro individuis multum ludere. 21 BALANOPHOREAE: LANGSDORFFIA —HELOSIS. 22 ceterum consimilibus et eodem contento repletis conflatus (fig. 16. 17. 20 embr., fig. 21.). Extremitatem suam acutiorem hic sursum dirigit ibidemque teste cl. HormE1sTER in suspensorem bicellularem, peri- pheriam endospermii attingentem excurrit; quem quidem in specimi- nibus nostris non vidi, forte obliteratum. Pro certo tamen haberi potest, partem illam acutiorem radiculae, oppositam cauli embryonum per- fectiorum respondere; cotyledones ne vestigiis quidem indicatae sunt. In parte ovarii superiore eadem fere indoles, quam sub anthesi jam observavimus, etiam in fructu maturo occurrit. Sed plasma evanidum, cera contra, praesertim versus apicem fructus, copiosior facta est; porro sclerenchyma crebrius offenditur, in fasciculos tenues longitudinales, plerosque epidermidi adjacentes, cylindrum irre- gularem valde interruptum constituentes dispositum (fig. 17. 18. ве. ); denique epidermis fabricam, quam in flore tantummodo apicem versus exhibet, nunc usque fere ad putamen continuat (fig. 17 ер.), ita ut singuli fructus toto ambitu facile ab invicem distinguantur. Contextu basilari magis magisque destructo stratum fructuum frustis irregularibus a receptaculo solvitur et delabitur. Recepta- culum nudatum denique cum toto stipite putredine perire videtur. Germinationem nondum cognitam esse, supra jam notavimus. Stationes et distributio geographica. Super radices va- riarum arborum, е. gr. Ficuum, Geonomae, Iriarteae (ex Karsten), inde а Mexico usque іп Brasiliam australem. — Intra Brasiliam observata est. circa Rio de Janeiro: Schott!, Luschnath!, Gardner, Miers ; prope Mandiocca ad radicem montium Serra d'Estrella in nemoribus primae- vis: Langsdorff, Martius !; in silvis circa Canta Gallo (forma rubiginosa) : Peckolt (in litt.); ad Lagoa Santa prov. Minarum: Lund!, alibi Regnell!, Stephan!, et in prov. Goyax (forma rubiginosa): Weddell! — Extra Brasiliam: in Bolivia, Cuesta de Ichu: D'Orbigny!; ad Cuchero Peruviae subandinae: Póppig!; variis locis Novae Granatae : et Venezuelae , e. gr. ad Bogota, ad Tucouroma prov. Ocanae , locis umbrosis humidis inter Quebradas de San Juan et Pauones, ad Parana de Ruiz (cum forma rubiginosa): Purdie, ex Hook. f.; in silvis montium humidis, 2000—3000 met. supra oceanum, in palmetis coloniae Tovar Columbiae: Moritz n. 1619!, Karsten II. coll. n. 22!; ad Caracas: Golimer!; іп silvis montosis regionum superiorum fl. Orinoco , altit. 1100—1300 met. (forma rubiginosa): Rob. Schomburgk; et in silvis montosis prov. Mexicanae Oaxaca: Liebmann (ex Hook. fJ. Usus. Cera, qua tota Langsdorffia scatet, teste Нооккво ad fa- bricandas candelas apud Novo-Granatenses adhibetur. Etiam plantae in- tegrae, e communicatione cl. PURDIE ad HookknuM, in ditione Bogotensi Tavs Ш. HELOSIDEAE Scuore єт Емші. Characterem vide supra in conspectu tribuum. П. HELOSIS Rica, 4 Неговів Rich. in Мет. Mus. Hist. nat. Paris. VIII. 416. tab. 20. Schott et Endl. Melet. 11. Mart. Nov. Gen. 111. 184. 1. 300. et 298 fig. 2. Endl. Gen. п. 721. Meissn. Gen. 367. (275.). Unger in Annal. Wien. Mus. II. tab. 4.6. ex parte. Weddell, Ann. sc. nat. 111. Ser. XI V. 186. tab. 11. fig. 39—42. Hook. fil. Transact. Linn. Soc. XXII. 55. tab. 15.16. Hofmeister, Neue Beitraege l.c. 1. 593. tab. 16. Chatin, Anatomie comp. 525. tab. 97.98. Griseb, Fl. Brit. W.- Ind. Isl. 309. Etchl. in Act. Congr. bot. Paris. 1867. p. 148. tab. И. ex parte. Solms-Laubach in Pringsheim's Jahrb. f. wiss. Bot. VI. 530. — LaATHRAEOPHILA Leandro do Sacramento in. Ann. sc. nat. II. Ser. VII. 32. — Catpasia Mutis, Sem. Nov. Granat. (1810), ex Rich. — Cynomorii spec. Swartz, Fl. Ind. occ. 1. 13. FLores MASCULI: Ревтвоміом basi tubulosum, limbo tripartito, segmentis actinomorphis ovato-oblongis con- Balanoph. festis diebus tamquam candelae comburuntur et in foris nomine Siejos venduntur. Num etiam in Brasilia planta изиш alicui inserviat, haud com- pertum habemus; sed pro usu fabricarum nimis rara videtur. De Langsdorffiae historia quaedam. Langsdorffia hypo- gaea circa annum 1817 а cl. GEORGIO Dk LANGSDORFF, (unc apud Bra- silienses consule imperatoris Rossiae s. d. generali, in praedio Mandiocca prope hio de Janeiro detecta, ibidemque m. Augusto 1817 etiam a cel. Manrio lecta est. Qui plantae singularis descriptionem et iconem m. Sept. ex- aratam amice Eschwege tradidit, in ejus libro , Journal von Brasilien“ (а. 1818) publici juris factam. Altera a.1822 apparuit descriptio ejusdem speciei, sed nescio quo casu titulo novo Langsdor ffiae janeirensis salutatae, icone egregia ornata, ab Ш. L. C. ВїснАвр secundum specimina а LANGSDORFFIO recepta con- cinnata, in dissertatione eximia de Balanophoreis, quam e relictis celeberrimi patris scriptis filius Асн. ВїснАвр in volumine VIII. operis ,,Mémoires du Muséum d'histoire naturelle“ edidit. Tertiam denique, novis observationibus auctam et emendatam, a. 1829 iterum cl. Martius in Nov. Gen. et Spec. plant. vol. Ш. communicavit. Quibus vero descriptionibus morphosis plantae externa tam perfecte illustrabatur, ut posterioribus hac ratione parum tantum addere, sed structuram potius internam, jam quidem a cl Manrio breviter adumbratam, accuratius pernoscere superfuisset. Ita cl UNGER а. 1840 in commentatione de plantis parasiticis (Ann. d. Wiener Mus. IL.) anatomiam ramorum rhizomatis accurate descripsit; de ratione autem in- sitionis, priorum observationibus imperfectis innixus, minus recte judicavit, rhizoma ope fibrarum radiciformium ad radicem nutrientem sese adnectere. Quem quidem errorem deinde cl. J. D. Нооккв in admirabili dissertatione „On the structure and affinities of Balanophoreae“ emendavit et parasitismum recte descripsit; simulatque hic novas nonnullas observationes addidit, tum de structura externa, tum de interna, inter quas praecipue laudandae, quae de variabilitate speciei agunt, quum iis demonstretur, formas Langs- dorffiae, a cll. LigBMANNO et KARSTENIO specierum distinctarum titulo de- scriptas cum L. hypogaea conciliandas esse. Idem nostra sententia etiam de forma rubiginosa valet, quam a cl. WEDDELLIO propositam cl. HOOKER distinctam adhuc servaverat et l. c. descriptione et iconibus candidis ornaverat. Etiam ovuli primam notitiam cl. Нооккко dtbemus; quam vero de hoc organo tradidit descriptionem, pariter ac eas eodem fere tempore a cl. KARSTENIO et paullo post ab ill. Ноғмкіѕзткво (locis supra ad genus ci- tatis) evulgatas, cum nostris observationibus minime quadrare et verisimiliter stadiis nimis juvenilibus perperam intellectis inniti, supra jam notavimus. Atta- men viris illis accuratiorem floris feminei, fructus et praecipue embryonis, quem primus cl. KARSTEN vidit, cognitionem debemus. Hic etiam anatomiam rhizo- matis et pedunculi locupletavit; quae deinde a cl. Снлтіх (Anatomie com- parée l. c.) de novo examinata, haud vero promota est. Quod equidem denique in dissertatiuncula supra citata Langsdorffiae cognitioni addere studui, de structura floris feminei, praecipue ovuli agit; sententias ibidem emisas supra quoque exposui. Melet. 11. Hook. f. Transact. Linn. Soc. XXII.31. — cavis marginatis, praefloratione valvata. STAMINA 3, perigonii phyllis anteposita; FILAMENTA inferne in tubum, basi tubo perigoniali adhaerentem connata, superne libera, ANTHERIS iterum connatis, ovato-cordatis, tri- locularibus, loculis 2 extrorsis, tertio introrso, septorum destructione introrsum aperiundis, denique ab invicem solutis. PoLLinis granula trigono-subglobosa, poris obsoletis 2—3, exina laevi. — Fronks FEMINEI: Ova- nium oblongum subcompressum, vertice in marginem brevem irregularem productum, longitrorsum substria- tum. Bru 2 liberi, erecto-divergentes, cylindrici, in STIGMATA subgloboso-capitata abeuntes, decidui. Ovunum 1, axile, erectum, atropum, oblongum, toto ambitu cum ovario coalitum, nucleo multicellulari, sacculo amniotico 4 23 BALANOPHOREAE: HELOSIS. 24 ovoideo, infra apicem consito. — Frucrus flori $ ex- trinsecus consimilis, nisi paullo major, stylis destitutus et basi contracta subpedicellatus, nucamentaceus, epi- carpio subcrustaceo, endocarpio in putamen tenue in- durato. Semen oblongum, ENDOSPERMIO Copioso, EMBRY- one apicali microscopico, corpusculum subovoideum e paucis cellulis conflatum suspensori 2-cellalari adnexum referente. Ruizoma (perenne) ad loca insitionis tuberosum, unde ramos emittit cylindricos, ramosos, sub solo prorepentes, totum nudum s. esquamatum, glaberrimum. Sripites FLORALES adventitii, lateraliter e ramis rhizomatis prorumpentes, volvd basilari vel cum pe- dunculo elata annuliformi saepius 1—6-dentata passim obsoleta cincti, erecti, basi scapiformes nudi, apice in caPITULUM bisexuale oblongum vel ovoideum abeunt, e secundariis deplanatissimis compositum, juventute BRACTEIS illorum peltatis valvatim connexis velatum, anthesi nudatum. Ғһовев utriusque sexus irregulariter mixti, ebracteati, pilis creberrimis clavatis (paleis) stipati, feminei ante masculos evoluti. — Totae stir- pes amylo scatent, cerá carent. Color rhizomatis flavescens in fuscescentem, pedunculi e basi albida rubicundus vel subviolascens, bractearum subauran- tiaco-purpurascens, eapituli nudati saturate purpureus (ex Mart.). — "Totam Americam tropicam incolunt. 1. HELOSIS GUYANENSIS Rica. Tabulae nostrae IV. V. VI. Helosis guyanensis L. C. Rich. in Mem. Mus. l. c., Mart. l. с. et Obs. n. 2643.!, Hook. f. l. c.f, Griseb. і, c.! Helosis brasiliensis Schott et Endl. 1. c.! Cynomorium cayennense Swartz l. c. Caldasia cayennensis Mutis ex Steud. Nomencl. Espiga de sangue Brasil. (ex Peckolt). Forma a. cuvaNENsis: pedunculo elongato (5—30-em.), volva basilari, capitulo juniori ovoideo-oblongo , bracteis abbreviato- hexagono-prismaticis. Tabula nostra 1V. Helosis guyanensis Auctt. Forma f. ввавилемвіз: pedunculo: abbreviato (2—5-cm.), volva basilari, capitulo juniori subgloboso, bracteis subpyramidato- hexagono-prismaticis. Tabula nostra V. Fig. 1. Helosis brasiliensis Schott et Endl. [Forma y. anpicota Hook. ғ. „pedunculo brevi, volva infra capitulum sita“ (Hook. f. Transact. Linn. Soc. 1. е.). — Forma in Brasilia nondum reperta.] I. Rarzoma. а. Morphologia. Rhizoma Heloseos, pariter ac in Langsdorffia, \oco ubi radici nutrienti affixum est, tuber sistit, e quo rami cylindrici abeunt. Hi vero semper horizontaliter sub solo prorepentes nunquam pro inflorescentiis adscendunt, quae potius lateraliter emittuntur; ubi autem radici obviam venienti sese adnectunt, tuberose incrassantur, deinde e parte incrassata ramos agunt, itaque in nova vegetationis centra abeunt (tab. IV. V. fig. 1). Tubera, quibus verisimiliter stadium plantae primarium, quale e semine prodit, consimile est, pugni minoris crassitiem assequuntur. Subrotunda exstant, saepe irregulariter nec tamen profunde lobata, in tota superficie verrucoso-nodosa; colore gaudent sordide: fuscescenti, compage carnosa. Radicem nutrientem, cui initio unilateraliter insident (tab. VI. fig. 1), prodeunte aetate magis magisque (tab. VI. fig. 2. 3), denique saepe totam amplectun- tur, ita ut radix medium tuber penetrare videatur (tab. V. fig. 1 ad a.). Rami locis haud distinctis e tubere pronascuntur, utplurimum 2—6. More gemmarum normalium 'exogenei sunt, subinde tamen provectiore aetate tuberis accrescentis substantia ad basin ita ob- vallati, ut ex illius interno prorumpere videantur (cf. tab. V. fig. 1). Cylindracei, pennam corvinam usque digitum minorem crassi, laeves vel passim nodulis exasperati, albidi vel flavescentes, compagis duriuscule carnosae obtingunt; varie flectuntur, hic illic ramulos agunt aeque sese habentes, itaque systema effingunt saepe valde complexum, radicibus vicinis. arcte implicatum. | Ramuli, ut in Langsdorffia, exogenei quidem sunt, sed quoad locum et tempus evolutionis certa lege haud adstricti; saepe dichotomias formant, passim quoque, ubi duo paralleli procurrunt, ramulis transversis, velut Algae Conjugatae, inter sese connectuntur (cf. tab. IV. ad a, et tab. VI. fig. 6). Siquidem rami rhizomatis radicem tangunt, quà pro nutrice uti possunt, in facie huic applicita intumescunt, simulatque radici more infra describendo adnascentes tuber effingunt, quod, ut supra jam notavimus, tamquam novum vegetationis centrum sese habet (tab. VI. fig. бай b). Initio evolutionis in facie tuberis a radice aversa ramum subintegrum adhuc recoghoscas (tab. IV. ad b., tab. VI. fig. 6); progrediente vero aetate hic a tubere accrescenti circumvallatur et denique prorsus includitur, ita ut species evadat, ac si ramus me- dium tuber penetraret velsi tuber locis 2 oppositis ramos emitteret (tab. IV. e. d., tab. V. fig. I). Organis foliaceis itemque pilis totum rhizoma caret, — Vege- tatione modo descriptà perenne fit, singulis vero ramulis (an etiam tuberibus ?) probabiliter ultra annum haud perdurantibus. Interdum totum perire dicitur (cf. Ricuarp et J. D. Ноокев ll. cc.). — Quomodo e semine pronascatur, haud hucusque compertum habe- mus; verisimiliter autem embryo super radicem nutrientem in tuber explicatur, a quo deinde rami abeunt. b. Anatomia (tab. VI. fig. 1—14). Ad structuram internam rite exponendam juvabit, partes rhi- zomatis, ramos nempe et tubera, singulatim pertractare. l Rami rhizomatis. Hi cylindros solidos sistunt, e pa- renchymate conflatos, quod fasciculi fibrovasculares 4—7 in orbem dispositi longitudinaliter percurrunt; unde corticis speciem et me- dullam, fasciculorum cylindro sejunctas, radiis parenchymaticis latis cohaerentes dignoscere potes (fig. 7. 8). Cortex semper mole praevalet; fasciculi, licet incremento indeterminato gaudeant, cortice . 25 BALANOPHOREAE: HELOSIS. 26 tamen haud crassiores fiunt; medulla post fasciculos enatos haud amplius augetur. Fasciculi xylema versus centrum, phloéma peri- pheriam versus dirigunt, inter sese et cum axe rami paralleli pro- currunt, cambio utrinque aperto gaudent et incrementum, quamdiu ramus vivit, continuant; Helosis igitur in ramis rhizomatis structu- ram Dicotylearum typicam offert. Cortex parenchymate constituitur grandicelloso, quod in sectione transversali subisodiametricum vel quidpiam tangentialiter tensum, in verticali usque ad octuplum diametri transversalis elon- gatum est. "Versus peripheriam gradatim angustius et brevius fit, parietibus, qui jam in interiore parte colore fuscescenti gaudebant, magis simul obscuratis; epidermide tamen haud distinctà, cellulis strati superficialis omnium minimis convexe subextuberantibus, provectiore aetate cum stratis subjacentibus saepe plus minus de- structis (ef. fig. 12. 13 ad c.). Pleraeque hujus parenchymatis cellulae leptopleurae exstant, succo aqueo, granulis amylaceis simplicibus subrotundis et cyto- blastis majusculis fuscescentibus farctae; amylo versus peripheriam gradatim rariore, in stratis 3—4 extimis prorsus evanido, substantia molli-resinosa dilute fusca ejus loco cellulas replente (fig. 12. 13). His sclerenchymaticae interjectae sunt, aliae singulatim sparsae, aliae in phalanges congregatae, quae leptopleuris adjacentibus ple- rumque ampliores, in omnibus parietibus conspicue incrassatae, poris numerosis saepe ramosis instructae, colore aureo donatae, intus ad parietes resinà molli fusca obductae, ceterum vacuae exstant (fig. 12. 13). Phalanx sclerenchymatica major una regulariter ante fasciculum fibrovascularem obtingit, in sectione horizontali subsemilunata, fasciculo quasi cucullatim imposita, in parte introrsa e cellulis angustioribus longioribus, extrorsum in breviores am- pliores transeuntibus conflata (fig. 7. 8. 12. 13 sc.). Hae phalanges cum fasciculis lente acereseunt, cellulis adjacentibus gradatim in eandem fabricam conversis. lis alternae, peripheriae propiores, aliae offenduntur minores et irregulariter circumscriptae, ceterum con- similes (fig. 7. 8. 12. 13 sc.) *); praeterea multae adhuc e paucis cellulis. vel unicá tantummodo constantes, in exteriore corticis parte irregulariter sparsae, versus peripheriam rariores, in stratis cellula- larum 4—5 extimis deficientes (fig. 7. 8. 12. 13 sc."). Etiam radii s. d. medullares indolem hanc sclerenchy- maticam exhibent, cellulis quidem eo ordine indurescentibus, quo e cambio pronascuntur. Prope centrum rami hae subisodiametricae, extrorsum gradatim in radii et axeos rami directione elongantur; a phalange illa sclerenchymatica, quae fasciculo anteposita est, unica ad minimum cellulá leptopleura et ad partitionem adhuc adapta se- paratac perseverant (fig. 12 rad.) **). — Denique etiam medulla in sclerenchyma abit, vel tota vel majore ex parte; igitur eum radiis medullaribus stellae sclerenchymaticae 4—7-lobae speciem con- stituit, cujus radii inter fasciculos fibrovasculares protrusi sunt (fig. 8. 12. 13 med.). Cellulae medullares angustae et conspicue elongatae esse solent; igitur ab iis radiorum, quibuscum in stellam illam conspirant, insigniter discrepant (fig. 12). Juventute, dum adhuc leptopleurae sunt, cum cellulis radiorum amylum continent; ж) Cl. J. D. Нооккв (Balanoph. p.11) hasce sclerenchymatis phalanges pro libri fasciculis habuit, itaque Heloseos structuram immerito cum Menispermaceis quibusdam comparavit. **) Attamen in figura 30. tab. XVI. monographiae Hookerianae scleren- chyma radiorum medullarium cum sclerenchymate phalangis fasciculo antepositae conjunctum conspicitur. Quod, licet a me haud obser- vatum, in ramis senilibus, qnorum fasciculi incremento destiterunt, accidere posse haud denegarem. postquam vero induruere, nil nisi substantiam fuscam parietes intus vestientem, quam etiam in sclerenchymate corticis offendimus, offerunt. Fasciculi fibrovasculares in sectione transversali figu- ram rhombi praebent, cujus diagonalis longior cum radio rami coincidit. Diagonalem breviorem cambium occupat, partem intror- sam ut jam notavimus xylema, extrorsam phloéma; omnibus ele- mentis distinctissime in series radiali-longitudinales ordinatis (fig. 7.8. 12 f.). Xylema fere prorsus e vasibus constat angustis, longiuscule articulatis, mutua pressione angulatis, non multum pachypleuris, quorum parietes longitudinales striato- vel passim grosse reticulato- porosi, transversales scalariformi-perforati exstant (fig. 12. 13 va., fig. 14). Spirifera v. annulata desunt. Subinde paucae prosenchy- matis eellulae, forma fere vasorum, parietibus autem tenuioribus et laevibus instructae, quales cP Омо » pseudoparenchymaticas** appellavit, vasibus intertextae qccurrunt. Phloéma cellulis mala- cophloeodicis, interjectisque cribrosis, in universum ut in Langs- dorffia sese habentibus, constitüitur (fig. 12. 13 phl.); cambium per series 2—6 transversas et 4— 10 longitudinales dispositum nil peculiaris offert (fig. 12. 18 cb.). Totus hic fasciculus amylo caret, vasibus aérem, cellulis reliquis nil nisi plasma et cytoblastos continentibus ; strato parenchymatis angusti haud amyligeri tamquam vagina cingitur et a sclerenchymate circumjacente separatur (fig. 12. 13 vg.). Ubi ramus rhizomatis secundarium emittit, contextus modo descripti continuo e primario in hune transeunt; fasciculis quidem fibrovascularibus ita sese habentibus, ut ii 2—3, qui in latere rami novi consiti sunt, ramificationes in eum immittant, quae statim di- visione numerum ramulo convenientem attingunt et in orbem dis- ponuntur (fig. 9). Siquidem inter ramos parallelos ramuli duo in unicum transversalem combinantur (fig. 6), diversi hi contextus, etiam fasciculi fibrovasculares, ab uno in alterum ita transfluunt, ut tamquam in ramo simplici prorsus continui evadant (fig. 10). 2. Tubera rhizomatis (tab. VI. fig. 1—8. 11). Quoad tubera distinguendum nobis est, utrum primaria e semine pronata, an ea, quae e ramo intumido (fig. 6 b.) ortum duxerunt, ante oculos habeamus; indole enim systematis fibrovascularis haec quodammodo differunt. Aliis tamen plerisque notis prorsus consentiunt, e. gr paren- chymate. Hoc in utroque tubere praevalentem sistit substantiam; intus grandicellosum , amylo farctum et fere prorsus leptopleurum est, peripheriam versus angustatur et in corticem 1'/4—2 mm. crassum male definitum, concretionibus sclerenchymaticis inter- textum, amylo destitutum ejusque loco intus plasmate, in stratis vero superficialibus 2— 4 substantià molli-resinosa, quam in ramis jam offendimus, repletum abit (fig. 1. 2. 11c.). Praeterea subiso- diametricum existit vel juxta fasciculos fibrovasculares cum horum tractu plus minus elongatum, parietibus ut in ramis sese habenti- bus (fig.11). Intus haud accrescere, externe lente augeri videtur, partitionibus praecipue in strato corticis plasmatico (fig. 11 ad x.) usu venientibus, superficiali contra emortuo et solemniter plus minus destructo (fig. 11 ad y.). Parenchyma hocce fasciculis fibrovascularibus numerosis te- nuibusque percurritur, qui varie flectuntur et dividuntur, ita ut in sectionibus oculo nudo aspectum fere venularum marmoris praebeant (fig. 1—3). Versus insitionis locum subflabellatim hi convergunt, ad peripheriam subdendritice divisi (fig. 1—3), infra stratum corticale definiuntur (fig. 1—3. 11). His quoque rationibus tuber e se- mine pronatum in universum ac tuber e ramo rhizomatis exortum sese habet; eo autem differt, quod fasciculi in priore liberi pro- nascantur et inde a loco insitionis adscendant, quum contra in 27 BALANOPHOREAE: HELOSIS. 28 altera tuberis specie e fasciculis rami intumescentis instar rami- ficationum proficiscantur et ad locum insitionis descendant. Quae differentia stadiis provectioribus diversá fasciculorum distri- butione adhuc notatur; in tubere enim primario omnes fasciculi irregulariter quidem, sed in universum subradiatim a loco insitionis versus peripheriam currunt (fig. 1); in altero contra tubere, quum origine ramus generator tantummodo in latere radici nutrienti applicito intumuerit, facie tamen opposita nondum mutatus, etiam fasci- culi in latere haud mutato integri et eádem ac in ramo normaliter cylindrico dispositione conspiciuntur (fig. 2. 3 r.), in facie autem incrassata turbati, divisi et cum ramis suis deorsum divergentes, denique versus insitionis locum iterum convergentes apparent (fig. 2. 3). "Vestigia hujus dispositionis adhuc dignoscuntur, quum tubere accrescenti etiam facies rami origine integra obvallata est; unde dijudicari potest, utrum tuber e ramo, an ramus e tubere originem duxerit; nam si ramus e tubere proficiscitur, fasciculi, quos ex illo accipit, dispositionem regularem haud prius ostendunt, donec ramum jam intraverunt. Observandum etiam, fasciculos tuberis, ut in Langsdorffia, xylema et phloéma certà versus tuberis axem vel peripheriam di- rectione haud disponere. Quoad structuram non multum ab iis ramorum rhizomatis aberrant; forma tamen minus regulari, ele- mentis in universum brevioribus et minus distincte seriatis utuntur. Praeterea minores exstant, ad extremitates, praecipue eas quae ad locum insitionis tendunt haud raro unà tantum vel paucis vasorum seriebus conflati, quae prosenchymate parcissimo, vix a parenchy- mate adjacenti diverso, concomitantur (cf. fig. 5). 3. Rationes insitionis (tab. УШ. fig. 1—5). Prima in- sitionis stadia, tum tuberis primarii, tum secundarii e ramo intu- mescenti pronati, adhuc. latent; in maxime juvenilibus hucusque visis parasitus cum ligno radicis nutrientis jam coadunatus exstabat (fig. 1—3). Vix vero dubium est, embryonem germinantem vel tuberculum, quod e ramo ad radicem sese adsugillanti prodit, actione quadam specifica corticem radicis resorbere et cum ligno ejus nudato simpliciter coalescere. Radix autem ео irritari videtur ; lignum ad locum invasionis irregulare fit, strata effingit plus minus disjecta et turbata, simulatque lobulos in parasiti basin protrudit brevissimos, haud ultra 2 mm. longos, plus minus numerosos, la- tiores vel tenuiores, obtusos vel acutos (fig. 1—4). Quibus lobulis fasciculi fibrovasculares Heloseos proprii sese adnectunt, nunc ita fere, ut veras eorum continuationes sistere videantur, nunc lateraliter abeuntes, vel in valleculas inter eos immissi, semper tamen ex ipso radicis ligno, neque umquam e cortice ejus proficiscentes (fig. 1— 4). Vasa saepe ad ea radicis apposita et directe com- municantia praebent (fig. 5) *); quae subinde ad locum fusionis adeo consimilia, ut quasi inter sese transeant, plerumque tamen sat bene dignoscenda occurrunt. Reliqui autem contextus, praecipue parenchymatici, semper tam distincti perseverant, ut facillime dignoscas, quinam ad radicem et quinam ad parasitum pertineant (cf. fig. 1—5). De parenchymate Heloseos etiam observandum , ad locum insitionis id angustius exstare, quam in interno rhizomate, plasmate densiore farctum, amylo vero destitutum (quae substantia demum 2—3 mm. trans insitionis faciem apparet), et radicis contextubus simpliciter appositum, cum tota facie nudata, tum corticis tum ligni, coalitum esse (fig. 4. 5). ж) СІ. J. D. Нооккв talem communicationem negavit, nob. comes à Sorws-LAUBACH (Pringsheim's Jahrbücher f. w. B. VI, 531) contra eam exstare affirmavit; posteriorem igitur sententiam stabilimus. Parasitum radici primitus uno tantum latere insidere (fig. 1— 4), prodeunte vero aetate eam saepe penitus amplecti, supra jam no- tavimus; in quo tamen organicae insitionis superficies, ut in Langs- dorffia, ultra locum primarium haud procedit et constanter uni- lateralis perseverat (cf. fig. 2. 3). Helosis igitur quoad insitionis rationes conspicue a Langs- dorffia et Balanophora (cf. supra ad Langsdorffiam) differt. Attamen quum lignum radicis nutrientis etiam lobulis, licet bre- vibus, in parasiti corpus producatur, affinitatem quandam cum illis generibus simulatque transitum ad Orobanchas, quae facie aequabili in radice insident *), recognoscimus. Ut Helosis, in univer- sum reliqua quoque Balanophorearum genera amylo praedita sese habent, quantum hucusque cognita sunt (cf. quae se- quuntur). П. 8ТІРІТЕЗ FLORALES. a. Pedunculus. Volva. Stipites florales lateraliter e ramis rhizomatis, nec e partibus ejus tuberosis pronascuntur. Ut in Langsdorffia plerisque aliis Balanophoreis, adventitii sunt et in interiore cortice praeformantur ; quum primum apparent, formam gibberis hemisphaerici, deinde subovoidei ad ramum rhizomatis offerunt (tab. ТУ ad m.). Qui quum 4—5 mm. longus est, vertice subirregulariter vel saepius in lobos 2—6 dirumpitur, et ex apertura capitulum forale emittit, quod шох pedunculo effertur (tab.1V ad n. o. etc.). Volva instar annuli ir- regularis vel 2—6-lobi, passim obliqui, haud ultra 3 mm. longi subinde oblitescentis, ad basin pedunculi vel 1—2 cm. supra eam relinquitur (tab. IV); sed in varietate andicola (ex auct. cl. J. D. HookER) altius qnoque, usque infra capitulum, cum pedunculo evehitur. Structura interna cortici ramorum rhizomatis respondet, ut ex ejus evolutione sequitur. Stipites florales explicati superterranei exstant, erecti vel flexuosi, rarius subincurvi (tab. V fig. I), pro varietatibus ut supra jam indicavimus varielongi. Pedunculo utuntur scapiformi, nudo (i. e. aphyllo v. esquamato), cylindrico, tereti vel longitrorsum sub- sulcato, pennam anserinam usque digitum minorem erasso, laevi, glaberrimo, inferne albido, sursum purpurascenti,. qui capitulo florum infra fusius describendo terminatur. Structura pedunculi anatomica (tab. VI. fig. 15—19) ab ea ramorum rhizomatis nonnihil differt. Fasciculi fibrovasculares numerosiores, 12—20, haud in unum annulum ordinati, sed circa centrum in zona latiore, fere dimidium pedunculi radium aequante, sparsi obtingunt, xylemate vero constanter centrum, phloémate peri- pheriam spectantes (fig. 17). Interiores majores, exteriores gra- datim minores exstant, omnes tamen parvi et parenchymate copi- oso sejuncti; paralleli cum axe pedunculum usque ай capitulum florale percurrunt (fig. 15—17), Originem e fasciculis rami rhi- zomatis ducunt (fig. 15) **) itaque hisce in universum consimiles sese habent (fig. 18). Utroque latere, antico et postico, strato scleren- chymatico concomitantur, de cujus indole figura nostra 18 rationem reddit. Parenchyma pedunculi ceteroquin leptopleurum grandicel- losum, circa fasciculos subconcentrice ordinatum (fig. 18), extra eos *) Cf. Caspary, Flora (Ratisbon.) 1854. p. 585., SOLMS-LAUBACH 1. с. 524. a 4 **) Facillima іп Helosi haec observatio, quá sententia cl. GOEPPERTII refutatur: fasciculos stipitum floralium in Balanophoreis a rhizomatis fasciculis liberos pronasci et in systema distinctum conspirare. 29 BALANOPHOREAE: HELOSIS. 30 absque regula dispositum existit, versus peripheriam gradatim an- gustius fit, concretionibus sclerenchymaticis parvis subrotundis, quarum cellulae non multum incrassatae sunt, intertextum, ad super- ficiem plerumque destructum (fig. 19). Sectione transversali in uni- versum subisodiametricum, verticali eum pedunculo (usque ad 8—12- plum diametri transversalis) elongatum, juventute amylo farctum serius evanescenti, excepta regione peripherica, cujus cellulae, ut in rhizomate, loco amyli substantia fusca repletae sunt, reliquis notis ut in rhizomate sese habet. b. Capitulum. Capitulum florale oblongum vel ovoideum, rarius subglo- bosum (quibus differentiis varietates quodammodo denotari, supra jam observavimus), exceptione rarissimá etiam bilobum (in specim. Schomburgk et Ruiz), 2—4'/, centim. longum, 1'/, —fere 3 cm. crassum existit. Juventute bracteis peltatis, valvatim invicem appli- citis velatur, anthesi illis delabentibus nudatur. Licet capituli sim- plicis speciem ferat, reverà compositum est; nam bracteae illae haud singulos flores, sed capitula secundaria, valde quidem depla- nata et cum vicinis confluentia suffulciunt. masculis et femineis irregulariter mixtis, attamen dichogamum; di- chogamia quidem protogyna, quum flores feminei longe ante masculos explicentur, itaque pollen e diverso capitulo, natu majori, accipere debeant, ut jam ill. L. C. ВїснАвр observavit. Initio antheseos, quum bracteae vix delapsae sunt, capitulum illarum cicatricibus scrobiculatum apparet, stylis florum femineorum jam perfecte explicatorum subradiatim circa unamquamque cica- tricem patentibus (tab. IV. r.; cf. cum stadiis antecedentibus q. et p.); mox vero stylis sese erigentibus aequabile et quasi hirtum evadit (tab. IV. V. s.). Foecundatione receptà styli delabuntur et cicatrices bractearum iterum apparent, in medio areolarum hexagonarum, quae pressioni marginum bractearum pristinae originem debent (tab. V. fig. І. t.); capitulum nunc dense et aequabiliter velutinum conspi- citur, propter paleas floribus intermixtas, quae in stratum subhomo- geneum оуагїа et alabastra mascula occultans conspirant. Dum ovaria maturescunt, alabastra mascula e strato palearum emergunt (tab. - 1V.u.), perigonia exserunt, aperiuntur, et capitulo habitum penitus di- versum, qui in tabula nostra IV. ad v. repraesentatur, tribuunt. Polline emisso, hi flores marcescunt, et fructibus jam maturis deni- que totum capitulum irregulariter dirumpitur dilabiturque et stipes floralis interit. *) — Omnia haec stadia, simul cum pedunculis nascentibus et semievolutis in uno eodemque rhizomate simultanea occurrere possunt (cf. tab. IV). Axis capituli s. receptaculum (tab. VI. fig. 15. 16) eadem ac totum capitulum forma gaudet, magnitudine proportionaliter re- ducta. Nil offert memoria dignum, nisi structuram internam. Раг- enchyma subisodiametricum fit, amylo copiosiori repletur, et con- cretiomes sclerenchymaticas perdit; fasciculi autem fibrovasculares, ubi e pedunculo in axem intrant, divergunt, ramos agunt et cum hisce fascis vel mergis ad instar procurrunt. Versus peripheriam magis magisque divisi denique in ramillos tenuissimos solvuntur, qui infra superficiem reticulum subdendriticum constituunt, e quo in unamquamque bracteam, itemque in unumquemque florem femineum fasciculus unus abit, quum contra flores masculi pro staminibus tres accipiant (cf. fig. 15. 16). ж) СІ. J, D. Нооккв notavit, capitulum, quum interiret, multos adhuc ferre flores masculos nondum explicatos, igitur nunquam explicandos. Balanoph. Unisexuale est, floribus . c. Bracteae (tab. VI. fig. 15. 16. 20. 21). In universum bractea formam offert pyramidis hexagonae truncatae, stipite brevissimo ad receptaculum affixae. In forma guyanensi fere disciformi-compressa, 2—3 mm. alta, in janeirensi elatior, 3—6 mm. alta (tab. V. fig. L, tab. УІ. fig. 15. 16, 20), diametro transversali 3—4 mm. aequat; stipite vix 1'/, mm. longo latoque. Bracteae vicinae invicem arcte valvatim applicitae, mutuá pressione saepe cohaerentes, vel marginibus argute angulatae offenduntur; unde capitulo juniori fere strobili Zamiae pusilli ha- bitum tribuunt (tab. IV. o., V. fig. I). Incipiente anthesi singu- latim (tab. IV.) vel per frusta cohaerentes abjiciuntur. — Dispo- sitio per verticillos est alternos 1-, 8- et 9-meros, ita ut seriebus 14, 16 vel 18 capitulum tegant; quarum quidem singulae saepe ad apicem evanescunt. Numerus earum in singula serie inter 8 et 12 variat. — Glaberrimae exstant, nitidulae, coloris subaurantiaci ad faciem externam, intus cum stipite albidi (e. cl. Martio). Anatomice bractea e parenchymate laxo penitus leptopleuro, aliquid longetenso constat, quod in disco versus peripheriam, prae- sertim ad apicem, angustius fit et parietes saturatius fuscos, super- ficiales quoque cuticulà tenui transverse rugulosá vestitos adipisci- tur, epidermide ceterum haud distinctà. Fasciculus fibrovascularis, quem e receptaculo accipit, stipitem et inferiorem disci dimidiam indivisus percurrit, superne vero ramos cc. 10 emittit, qui radiatim divergendo in bracteis crassioribus descendunt (fig. 20. 21), in depressis subhorizontaliter expanduntur. 24. Paleae. Inter flores paleae numerosissimae occurrunt, receptaculo in- sidentes, in stratum subhomogeneum 1°/,—2 mm. altum purpuras- cens densissime compactae (tab. V. fig. 2). Pilorum dignitatem habent, e receptaculo tamen eodem fere tempore quo flores pro- pullulantes. Claviformes exstant (tab.V. fig. 10. 15), e cellularum serie- bus 4 vel 3 longitudinalibus circa axem communem dispositis (fig. 15. 18) conflatae; quae cellulae leptopleurae sunt, elongatae, parietibus horizontalibus separatae, extrorsum convexe protuberantes, parieti- bus laevibus instruetae, inferiores angustiores, sursum ampliatae, summis vero 3 paullo iterum angustatis, conspicue quoque abbre- viatis et cuticulà transverse rugulosá vestitis (tab. V. fig. 15). Haec cuticula in paleis junioribus alcohole vel aceto imbutis vesicae hyalinae ad instar inflata offenditur (cf. fig. 9); id quod in vi tu- mefaciente niti, quam liquida illa in cuticulas omnes juveniles exerceant, jam demonstravit cl. HormkisrER. — Observandum etiam, palearam cellulas parietibus rubro-fuscis, cytoblastis et fluido ut videtur aquoso gaudere. Ш. Еговез mascuti (tab. V. fig. 2—9). Flores masculi 5— 7 mm. longi, basi receptaculo breviter immersi (fig. 23), juventute, ut jam notavimus, in palearum strato occultati, anthesi longe ex eo exseruntur (fig. 6). Perigonio gau- dent inferne tubuloso, columnam stamineam arcte cingenti, sed in- бта tantum basi ei adhaerenti (fig. 27), quod 2—2'/, mm. supra basin in lobos abit tres, ovato- v. oblongo-lanceolatos, obtuse pro- ductos, concavos apiceque subcucullatos, cc. 2 v. 2'/, mm. longos, firmule membranaceos, dilute purpureos, praefloratione valvatos inde- que ad margines argutule angulatos, anthesi late patentes (fig. 6). Alabastrum juventute constituunt oblongo-clavatum, passim subacu- minatum (fig. 3). Structurá internà totum perigonium fere exacte ut in Scybalio sese habet, in quod genus lectorem mittere liceat. 5 31 l Androeceum e staminibus 3 constat, ordinis more ante perigonii phylla positis, quae basi in tubum cylindricum connata, ec. ad */, altitudinis in filamenta libera subsemicylindrica leviter extrorsum curvata, apice iterum conniventia et antherarum connata- rum capitulo terminata abeunt (fig. 6). Totum 5—7 mm. longum existit, filamentorum columna albida, antheris flavis; structura columnae anatomica ut in Scybalio. Antherarum capitulum ovoideum се. */, mm. lg., singula anthera elliptico-cordata exstat (fig. 4). Trilocularis haec est, loculis 2 extrorsis, qui externe soli visibiles antheram de specie dithecam reddunt, tertio introrso, prioribus paullo angustiore sed longius decurrente (cf. fig. 2. 4. 5. 7). Unde totum antherarum capitulum 9-locellatum evadit, loculis 6 in peripheria consitis, per paria approximatis, a pari finitimo per septum latius sejunctis, ante perigonii phylla positis; reliquis 3 in centro, singulis pone paria exteriora cadentibus (fig. 5).. Suturae haud conspiciuntur; connecti- vum indistinctum; valvis septisque tenuibus, structura Scybali?. Hocce capitulum septorum destructione introrsum aperitur; antherae ita a,se invicem solvuntur et intus loculos apertos oblongos, vestigiis dissepimentorum circumseptos exhibent (fig. 6. 7). — Pollinis granula jam in charactere generis descripsimus; addendum solum- modo, flavescentia ea exstare et cc. 30 mieromillim. aequantia. lis fila irregularia intermixta sunt, e destructis cellularum maternarum parietibus residua (fig. 8). In fundo tubi staminei denique corpusculum nidulat subovoi- deum acuminatum, receptaculo semiimmersum, ejusdem fere indolis ac in Seybalio (cf. ad hoc genus tab. УШ. fig. 19, et tabulam quoque ХУІ. monographiae Hookerianae ad fig. 7): Quod licet auctores pro ovarii abortivi rudimento declaraverint, mihi potius axeos floralis apicem productum sistere videtur. Nam patet, flores Heloseos masculum et femineum haud abortu certarum partium e typo pro utroque sexu communi, sed typis morphoseos prorsus diversis pronata esse, ita ut haud liceat, in flore masculo rudimenta feminei quaerere et vice versa. Quod evolutionem floris masculi attinet, stadia quidem princi- palia persequi contigit, sed quum nil peculiaris offerant, descriptioni supersedeamus. (Florem valde juvenilem longitudinaliter persectum in fig. 9. tab. V. conspicis). IV. Frores remixer (tab. V. fig. 2. 9—17). Hi masculis multo crebriores magno numero inter paleas nidulant. Pistilla nuda referunt, sessilia (nec receptaculo sub- immersa, ut d'), ovario paleis subaequilongo, stylis exsertis (fig. 2) ; o varium lineari-oblongum, dorso ventreque compressum*) (fig.17), sursum tenuiter longitrorsum substriatum , apice in marginem bre- vem, antice et postice paullo altiorem, cellulis prominentibus irre- gulariter subdenticulatum productum, fuscescens, fére 2 mm. lon- gum (fig. 10. 14); styli graciliter cylindracei, basi erecti (ex Rucmanpio subinde cohaerentes), sursum leni arcu divergentes, dextram et sinistram spectantes, in stigmata simplicia hemisphaerico- capitata minute papillosa abeunt, ovario paullo longiores (fig. 2. 9), cum stigmatibus albidi (ex Rich. et Mart.). *) Solá quidem ex analogiá cum Lophophyteis positionem carpidiorum pro laterali, igitur ovarium dorso ventreque compressum accipimus ; in ipsá Нейові propter totius inflorescentiae indolem haud extrican- dum erat, quamnam positionem flores singuli versus axem suum ge- neratorem (abbreviatissimum) occupent. BALANOPHOREAE: HELOSIS. 22 Structuram floris internam et indolem diversarum partium morphologicam perspectá earum evolutione facilius intelliges. Haec autem, secundum pauca floris stadia ad examen microscopicum mihi praestantia, fere insequens est: Flos e receptaculo pronascitur, nullo bracteae vestigio ante- cedenti, instar corpusculi hemisphaerici, quod cito phyllis duobus oppositis originem dat, itaque pro axe florali nobis habendum est (fig. 11). Quae phylla, initio libera subsemilunata, accrescunt et inde a basi in saccum coalescunt, qui inferne axeos floralis apicem, in incremento perseverantem, ex hemisphaerica in ovoideam for- mam transeuntem cingit, apice autem diu aperto in cornua 2 protrahitur, situ primordiis illis figurae 11 respondentia (fig. 9. 12), denique in stylos abeuntia, unde phylla illa pro carpidiis re- cognoscimus. Jam ovarium perfecte clauditur et apice, cellulis periphericis praecipue accrescentibus, circa stylorum basin mar- ginis ad instar elevatur; in partem basilarem fasciculus fibrovascu- laris intrat, qui fere ad dimidiam ejus altitudinem procurrit (fig. 13. 14 f.) ; apex autem axeos floralis ab ovario inclusus cum hujus parietibus ab omni parte tam perfecte coalescit, ut totum ovarium corpus solidum referat (fig. 14). Attamen suturae species restat bene conspicua, strato nempe ovarii intimo e cellulis quam ad- jacentes multo angustioribus contexto (fig. 14. 17); quod quidem stratum quum etiam cellulae ad basin axeos inclusi nova divi- sione subito breviores evadant (fig. 13 ad x.), transverse per ovarium quasi continuatur, ita ut axeos apex toto ambitu versus contextum circumjacentem delimitatus sit (fig. 14). Denique, dum flos cellu- larum elongatione ete. formam et magnitudinem definitivas adipisci- tur, in parte illà inclusá cellula axilis paullo infra apicem consita in saccum amnioticum mutatur et cellulae circumjacentes plasmate densiore replentur (cf. fig. 14); igitur illa pars in ovulum abit, *) Evolutione antecedentibus descriptà docetur, florem Heloseos femineum pistillum nudum referre e duobus carpidiis confia- tum; marginem autem apicalem, quem priores pro perigonii superi vestigio habuerunt, ad ipsa carpidia tamquam simplicem eorum prolongationem pertinere. Ovulum porro haberi unicum, axile, erectum, atropum, integumentis destitutum, quod ex ipso axeos floralis apice per metamorphosin pronatum sit. Indole diversarum partium morphologicá ita perspectá, restat, ut structuram earum, qualem sub anthesi praebent, accuratius adhuc describamus. Neglecto fasciculo fibrovasculari, qui ut in recepta- culo sese habet, totus flos e cellulis parenchymaticis prorsus lepto- pleuris contextus est, quae plasmate subhyalino vix granuloso et cytoblastis magnis fuscis scatent (unde partes parvicellosae gran- dicellosis proportionaliter obscuriores apparent, ut in figuris per ad- umbrationem indicavimus). Parenchyma in parte floris basilari sub- isodiametricum, sursum gradatim elongatur; in parietibus ovarii per strata 8 — 5 dispositum est, quorum intima 2—3 e cellulis angustioribus contexta suturam cum ovulo denotant (fig. 14. 15), quum cellulae periphericae, inferne quidem a subjacentibus haud conspicue diversae, apicem versus eo ut ampliores fiant, sese erigant, convexe extuberent et cuticula demum transverse rugulosa (cf. fig. 90) vestiantur, in epidermidem distinctam transeant (fig. 14). ж) СП. ScHorr et Ехрілснеһ (Melet. 12) ovária 59 — 3-Јосшагіа, 2 —3-styla^ praedicárunt. Quod ,loculos* attinet, hos e lapsu quodam auctorum originem ducere censeam; tricarpidiata tamen pistilla et igitur tristyla, licet talia haud viderim, exceptione obtingere posse haud denegarem. 33 BALANOPHOREAE: HELOSIS. 34 Super ovuli verticem parenchyma subito valde parvicellosum fit (fig. 14); e quo, tamquam e basi communi, styli abeunt. Hi pro tela conductrice fasciculum axilem cellularum elongatarum angustissi- marum exhibent, parietibus paullo incrassatis et colore fusco do- natis *) ; peripheriam autem, epidermidis ad instar, stratum simplex occupat e cellulis amplioribus, in series 8— 12 longitudinales dispositis, leptopleuris et pallidis conflatum (fig. 14 st., fig. 16). Stigma cellulis telae conductricis ampliatis et cum periphericis in papillas subrotundas protuberantibus constituitur. — Ovulum in parte inferiore parenchyma amplius longetensum, sursum, praesertim circa saccum amnioticum, gradatim brevius et angustius, demum subisodiametricum offert (fig. 14); saccus amnioticus cellulà sisti- tur ovoideà, facile e contextu solubili, in cujus apice vesiculas duas embryonales , et in centro cytoblastum conspicias, qui filis plasmaticis quasi suspensus et cum plasmate denso opaco parietem vestienti connexus est (fig. 14. 17 s. e.). Notandum adhuc, etiam іп vicinia sacci plasma paullo densius et obscurius ac in reliquo pa- renchy mate, in strato autem ovarii interiori amyli granula obtingere. V. Fructus (tab. V. fig. 19—24). Stadia inter florem ad foecundationem paratum et fructum perfecte maturum intermedia in speciminibus nostris ad examen microscopicum idoneis deficiunt, neque aliis hucusque observationi- bus nota sunt. — Fructus vero maturus a flore femineo externe praecipue differt stylis delapsis, basi in stipitem brevem albidum mollem constrictà, et parte superá subovoideo-incrassata (fig. 19); magnitudo parumper tantum aucta, consistentia autem firmior facta est. ; Structura interna cum ей floris collata, stipitem fructus e parte floris infra ovulum consità, cellulis collapsis, corrugatis et exsuccis enatum esse docet, fasciculo tamen vasculari minus mutato, bene adhuc in medio stipitis visibili (fig. 19. 20 f.). Epidermidis cellulae paullo ampliores et longiores factae sunt, cuti- culá incrassatá et longius ac in flore decurrente; plasmatis autem loco substantia molli-resinosa fusco-rubra totam fere cellulam explet (fig. 20. 21. 23. 24).**) Eadem substantia etiam in cellulis strati sub epidermide jacentis offenditur; quae quidem con- spicue transversaliter ampliatae, in omnibus parietibus, praeter ex- ternum cum epidermide communem, sclerenchymatice incrassatae et colore subaureo donatae sunt (fig. 20. 21. 23. 24). Ita putamen constituunt, quod basi (infra chalazam ovuli) stratis 1—2 cellula- rum in omnibus parietibus incrassatarum, et apice parenchymate illo parvicelloso, super quod styli steterant, itidem in sclerenchyma subaureum converso, clauditur (fig. 20). Putaminis cavitatem penitus explet semen oblongum (fig. 20. 21), ordinis lege ex endospermio conflatum et embryone, subinde residuis nuclei nondum perfecte resorpti instar filorum irregularium adhuc cinctum (fere ut in Seybalio, cf. tab. ҮШ. fig.31). Endosper- mium parenchyma refert grandicellosum, subisodiametricum vel quid- piam elongatum, prorsus leptopleurum, molle, plasmate cytoblastis et guttulis olei pinguis innumeris turgens (fig. 20—24. edsp.). Apice hoc embryonem includit; qui corpusculum sistit microscopicum ж) Cl. Нӧғмкіѕтев (l. c. tab. 16) canalem notavit, qui telam con- ductricem longitudinaliter percurrere. Equidem talem haud vidi. жж) E descriptione cl. Ноғмкізтенг (l. c.) etiam epidermis indolem scle- renchymaticam accepisse videtur. Mihi haec semper talem, qualis in figuris nostris exhibifa est, sese praestitit. ovoideo-oblongum , e paucis cellulis, quam circumjacentes minori- bus, ceterum iis consimilibus conflatum (fig. 20. 21 embr.), pro- embryone vel suspensore 2-cellulari (fig. 20. 21 susp.) peripheriae adnexum. Extremitate apicali igitur radicula, oppositá caulis in- dicatur, cotyledonibus haud evolutis. De germinatione seminis nil hucusque cognitum esse, supra jam notavimus. Habitat ut videtur sat frequens in America australi tropica, rarior in insulis Antillanis. — Forma о. in Brasilia amazonica, e. gr. locis inundatis, in limo fluviatili vel in solo argillaceo (super radices Myrtorum et Laurorum ?) ín ripa insularum Archipelagi Paraénsis et in depressis terrae continentis, quam Amazonum fluvius alluit, Aug. et Sept. m. flor. et fruct.: Martius!; inter Santarem et Manaos, ad ri- pas fl. Amazonum, Octobr. m. flor.: Spruce n.877 !; ad Ega, item Oct. fl.: Poeppig!. Praeterea in Peruvia ad Pozuzo: Ruiz!; in Surinamo: Wull- schlaegel!; Cayennae, Febr. in Jul. flor.: Richard, Leprieur et Sagot, Hb. Guyan. n. 1323!; ad fluv. Berbice Guyanae anglicae: Rob. Schomburgk !, іп insulae Trinitatis montibus Tamana : Purdie, Crüger (ex Griseb.), et in Jamaica : Purdie (ex Hook. f.). Etiam in Pampas ad Buenos Ayres degere dicitur : Miers (ex Hook. f.).— Forma f. prope Rio de Janeiro: Miers ex Hook. f.; super Artanthes speciem in Serra do Ariro, Junto fl. et fruct.: Glaziou!; іп umbrosis sylvarum virginearum ad Canta Gallo, praecipue super radices stirpis dictae ,,Ortiga branca do mato virgem“ (Boehmeriae sp.?): Peckolt!; et in Serra d'Estrella: Schott. — (Forma y. їп Brasilia nondum observata, in Vegas de Rio Quindiu crescere dicitur, cf. Hook. f.). Brasiliensibus vocatur Espiga de sangue, spica sanguinea, propter colorem capitulorum (ex Pkckorr, l. infra cit.). Qualitates et usus. Vim Heloseos adstringentem esse et stypti- cam, tubera et capitula passim. contra sanguinis fluxum adhiberi legimus.*) — Quod qualitates attinet, fere nil cognitum erat, nisi quod planta amy- lum et in seminibus oleum pingue contineret, usque in recentissimum tem- pus, ubi cl. Тнкор. PkckorT, Dr., vir de phytochemia Brasiliensi meritissi- mus, analysin, nondum quidem ab omni parte absolutam, sed pro tempore sufficientem nobis tradidit.**) ^ Continebantur quidem, secundum hanc analysin: a. in tuberum recentium grammis 1000: Resina mollis 11,904 Acidum tannicum 11,666 Resina moschum redolens 4,705 Extractiva . . . 54,019 Inulinum . . . . 12,745ж%%) Materies fibrosa . . 134,121 Albumen . . . . 7,843 Аша <: +. s < » : 750,761 Saccharum . . . . 8,236 b. in capitulorum recentium grammis 1000: Subst. albuminosae . . . 12,058 Dextrinum, Pectinum, aci- Extractum saccharinum . 16,274 dum citrinum, acidum Amylum . . . . . . 18,089 tartaricum etc. 45,294 Oleum pingue et resina mollis 20,000 Materies fibrosa 65,335 Pigmentum rubrum et aci- AQUA; .. eik . 800,000 dum tannicum . . . 28,000 Historica quaedam. Helosis guyanensis a. 1789 a cel. L. С. RicHagp in silvis Cayennae detecta et jam anno insequenti descripta et icone illustrata est. Quae autem descriptio tunc solummodo Academiae ж) LINDLEY, ENDLICHER, KOSTELETZKY etc. Forte autem, quod hi auctores de Helosi tradiderunt, sola in notitia nititur, quam apud P. Browne (Jam. 334) de ,,Cynomorio* invenimus. Quod vero Cynomorium haud pro Helosi guyanensi, sed potius pro Phyllo- coryne jamaicensi habendum est. жж) PkckoLr, Catalog der pharmacognostischen, pharmaceutischen und chemischen Sammlung aus der brasil. Flora zur National-Ausstellung in Rio de Janeiro 1866. (Wien 1868). **ж*) Hanc substantiam examen microscopicum mihi haud monstravit, licet specimina sat diu alcohole imbuta erant, ut sphaerocrystalla sese formare potuissent. Contra amylum copiosum inveni, quod in ana- lysi Peckoltiana desideratur. 35 BALANOPHOREAE: HELOSIS—SCYBALIUM. 36 scientiarum Parisiensi communicata nec publici juris facta est, unde accidit, ut botanicus suecicus, OLAUS Swartz, qui specimina quaedam verisimiliter e messe Richardiana acceperat, *) primam plantae notitiam in Prodromo Florae Ind. occ. I. 13. botanicis traderet. Contigit tamen, ut ill. RICHARD prioritatem sibi recuperaret; nam in egregia de Balanophoreis dissertatione, quam fil. Асн. RicHARD, tamquam opus patris posthumum a. 1822 in lucem edidit, demonstravit, nomen a Swarrzio plantae impositum Cynomorium cayennense, quia Cynomorium generice differret, ad synonyma mittendum esse, quamobrem titulus ejus originarius Helosis guyanensis restitui potuit.**) Qui abhinc a botanicis servatus est. Simul inclytus vir in dissertatione laudata descriptionem plantae et iconem botanicis tradidit solito more tam perfectas, ut posterioribus , exceptá structura anatomica, parum tantum addere superfuisset. Helosis guyanensis deinde etiam in Brasilia aliisque Americae austra- lis regionibus inventa et pluries descripta est; fusius ab ill. MARTIO, qui etiam iconem ejus novam, vivis coloribus expictam edidit (Nov. Gen. 1. c.), quum reliqui auctores in brevibus tantum de ea notis acquieverint. Tamus IV. SCYBALIEAE Eicur. in Actes supra in conspectu tribuum. Ш. SCYBALIUM Scuort et ENDL. ScvsaLimm Scholt et Endl. Melet. bot. 3. tab. 2. Endl. Gen. п. 720. Metssn. Gen. 367. (275). Unger їп Annal. Wien. Mus. 11. tab. 2 et 4 ex parte. Hook. f. in Linn. Transact. l. c. 50. Hofmeister, Neue Beitr. І. 599. tab. 17 ex parle. Eichl. in Act. Congr. bot. Paris. 1867. lab. 2 ex parte. Fores мАвсшл: Pericontum basi tubulosum, limbo tripartito, segmentis actinomorphis ovato-oblongis con- cavis marginatis, praefloratione valvatis. Sramina 3, perigonii phyllis anteposita; FILAMENTA in tubum су- lindricum, a tubo perigoniali liberum, superne ad com- missuras sulcatum connata; ANTHERAE extrorsae, dorso lateribusque connatae, elliptico-subcordatae, dithecae, bi- loculares, apice poris 2 irregularibus aperiundae. PoLLINIS granula trigono-subglobosa, poris obsoletis 2—3, exina laevi. — Ктовкз FEMINEI: Ovariom ovoideo-oblongum, subcompressum, vertice in marginem brevem passim subbilobum productum, longitrorsum substriatum. Svr: 2 liberi, erecto-divergentes, cylindraceo-filiformes, in STIGMATA subgloboso-capitata abeuntes, decidui. OvurA 2, ex apice placentae (origine liberae centralis, an- thesi) in septum medianum dilatatae pendula, cum septo ovariique parietibus intime coalita, anatropa, apotropa, subovoidea, integumentis destituta; nucleo multicellulari, ж) Cf. RicHARD, Mem. Balanoph. 407. **) Si leges nomenclaturae strictissime sequeremur, nomen ,;Helosis guyanensis“ in , Helosis cayennensis^ mutandum esset (cf. A. DE CANDOLLE, lois de nomenclature, artic. 57). Priori vero ab omni- bus botanicis recepto, ejus conservatio scientiae magis proderit, ac si nova significatione nil nisi confusionem excitemus et molem sy- nonymorum taediosam augeamus. A. 1840 cl UNckR primas de Heloseos anatomia notitias publici juris fecit (Ann. d. W. Mus. 1. с.). Quas deinde cel. J. D. Hooker in monographia Balanophorearum laudatissima (a. 1856) insigniter auxit; item hic morphosin plantae externam, evolutionem et affinitatis rationes lucide illustravit. Novum accepit scientia incrementum opere inclyto cl. HoFMKISTER!: Neue Beiträge zur Kenntniss der Embryobildung der Phanerogamen. Ibi- dem flos Heloseos femineus ejusque fructus secundum examen microscopi- cum primum accurate descriptus et embryo ejus detectus est. Cui de- scriptioni equidem pauca addidi (in dissertatione citata), ad indolem floris morphologicam spectantia, de quibus supra conferas. Anatomiam Heloseos recentiori tempore cl. CHATIN de novo illustrare suscepit (Anat. comparée 1. C.), vix tamen ad ea, quae cll. UNGER et Ноокев jam antea notaverant, aliquid addidit. Singula denique, prae- cipue ad insitionem spectantia, accurata quidem et ex parte nova, nob. comes а SorMs-LauBACH in dissertatione elegantissima, supra ad genus citata, botanicis communicavit. Congr. bot. Paris. 1867. p. 152. — Characterem vide sacculo amniotico ovato, septo ргоріогі. — Fructus flori % extrinsecus consimilis, nisi paullo major stylis- que destitutus, nucamentaceus, exocarpio subcrustaceo, endocarpio in putamen tenue indurato. ¡Semen abortu unicum, putamen fere explens, indole Heloseos. Huizoma tuberosum, irregulariter lobatum, esquamatum , glaberrimum. ¡STIPITES FLORALES е tubere adventitii 1—10, volvá prorsus obsoletá basi- lari fulti, agariciformes, inferne (ad truncum et in- feram pilei faciem) squamis lanceolatis sursum gra- datim dilatatis imbricatis persistentibus obsiti, vertice in phoranthium 1-sexuale discoideum expansi, e ca- pitulis secundariis deplanatissimis conflatum, juven- tute bracteis subpeltatis imbricatis velatum, anthesi nudatum. Frores dioici vel in diversis stipitibus monoici, ebracteati, paleis creberrimis pro sexu di- versis, in $ dimorphis stipati. — Totae stirpes amylo scatent, cerá carent. Color incognitus, plan- larum siccarum vel alcohole conservatarum rubro- fuscus. — Habitat unica generis species hucusque cognita super arborum Dicotylearum | radices in silvis. prov. Brasiliensium Rio de Janeiro et Mi- narum. 1. SCYBALIUM FUNGIFORME Scnorr et Enpi. Tabulae nostrae VII. VIII. | Scybalium fungiforme Schott et Endl. l. c.!, et auct. reliq. locis supra ad genus citatis. 37 BALANOPHOREAE: І. Ruizoma. Tuber sistit subterraneum, carnosum, nudum (esquama- tum), plerumque subglobosum, nunc discoideo-compressum , nucis Juglandis usque pugni crassitie, saepe grosse lobatum vel quasi e tuberculis minoribus compositum lobulisque subrotundis verruci- formibus haud raro ab omni parte exasperatum (cf. tab. VII.). Radici nutrienti, ut іп Melosi, initio unilateraliter affixum (tab. ҮШ. fig. 1), postea eam saepe prorsus amplectitur, ita ut radix medium tuber pervadere videatur (tab. VII. fig. 3. 5). De evolutione rhizomatis nil certi hucusque novimus; proba- biliter autem simplicissima est, embryone per germinationem, si radici nutrienti adnectitur, in tuberculum abeunte, quod gradatim augetur et incremento inaequali lobos effingit.. Quanto tempore opus sit, donec florere valeat, pariter nondum cognitum est; nec magis, utrum monocarpicum sit an pluries floreat. Id tantum certum habetur, plantam, quum florere coeperit, per aliquod tempus in eo continuare posse, quum stipites florales explicati simul cum valde juvenilibus in uno eodemque rhizomate haud raro obtingant (cf. tab. VII. fig. 1. 3, tab. ҮШ. fig. 1). Quod structuram rhizomatis internam attinet, e paren- chymate copioso id constat, fasciculis fibrovascularibus numerosis tenuibus permeato. Parenchyma grandicellosum existit (cellulis subinde tam magnis, ut oculo nudo dignoscantur), penitus lepto- pleurum, in universum isodiametricum vel secundum fasciculos cum horum tractubus paullo elongatum, ad peripheriam gradatim angustatum, neque tamen cortice nec epidermide distinctis (cf. tab. ҮШ. fig. 2). Cellulae parietibus fuscis, peripheriam versus sa- turatius coloratis, poros minutos gestantibus gaudent; fluidum con- tinent aquosum, cytoblastos magnos subglobosos et amyli granula simplicia globosa, nucleo centrali stratisque concentricis instructa (maxima 25 micromillim. diam., cf. fig.9. 10), quae statu rhizomatis juvenili ereberrima, in adultiori sensim evanescunt. Sclerenchyma prorsus deficit. — Fasciculi fibrovasculares fere ut in Hetosi parenchyma varia directione percurrunt, saepe in ramos divisi varieque complicati; in. universum tamen ab insitionis facie fla- bellatim exeuntes arcuatim peripheriam petunt, simul magis magisque divisi, ita ut 2 mm. infra superficiem, ubi definiuntur, creberrimi et tenuissimi obtingant (tab. VIIL fig. 1). Partes suas, xylema nempe et phloéma, certa directione haud disponere solent. Indole sub- tiliore fasciculis stipitis floralis fere exacte respondent, quos infra paullo fusius describemus, nisi quod solemniter crassiores sunt, i.e. ex elementis numerosioribus conflati, quae saepe etiam breviora obtingunt et in xylemate nil fere nisi vasa offerunt. Insitionis rationes fere eaedem ac in Helos¢ obser- vantur (cf. tab. VIII. fig. 2). Lignum radicis nutrientis ad locum insitionis plus minus turbatum in parasiti basin fasciculos numero- sos breves, laceros vel flabellatos immittit, quibus fasciculi субай proprii ita sese adnectunt, ut eorum continuationes quasi effingant, ad locum coadunationis non semper ab invicem distinguendi, -fere transitu continuo juncti, vasibus utrisque invicem applicitis et inter sese communicantibus, Ceterum parasitus cum tota facie ra- dicis nudatá, tum cortici tum ligno, ope parenchymatis parvicellosi, sursum gradatim in grandicellosum interioris rhizomatis transeuntis, plasmate et cytoblastis scatentis, amylo destituti, intime connatus est, limite inter utrumque contextum ubicunque distincto et aequa- bili (fig. 2. tab. ҮШ.). — Prima insitionis stadia nondum coguita sunt; item utrum fasciculi parasiti a loco insitionis vel a fasciculis radicis nutrientis in internum rhizoma adscendant, an contra ex interno rhizomate ad locum insitionis descendant, ibidemque fasci- culis radicis nutrientis adnectantur, adhuc latet. Balanoph. SCYBALIUM. 38 П. STIPITES FLORALEs. а. Volva. Pedunculus. Receptaculum. E rhizomate stipites florales surgunt 1—4, rarius plures usque 10, in gregem subrotundum coacervati. In universum habitum Agaricorum prae se ferunt, e pedunculo nempe vel trunco cylindrico obconicove in pilei subrotundi speciem dilatantur; multum tamen forma et magnitudine varii, trunco nunc ita abbreviato, ut pileus subsessilis evadat, nunc 1 decim. longo et ultra, crassitie simul inter 3 et 1 centim. ludente, ita quidem ut trunci breviores longio- ribus crassiores esse soleant; pileo autem, quum perfecte explica- tus est, inter 3 et 9 centim. diam. ludenti, solemniter convexo marginibusque decurvo, saepius vero, praesertim si stipites plures congregati se invicem premunt, plus minus concurvato et flexo, adeo marginibus conniventibus concavo. Quas differentias figuris tabulae nostrae VII. illustramus. Ut in plerisque affinibus, ita etiam in Scybalio stipites flora- les more gemmarum adventitiarum pronascuntur et volvam offerunt, e strato rhizomatis dirupto formatam. Quae vero in hac plantà perexigua et nonnisi in stipitibus valde juvenilibus bene conspicienda est; sub stipite vix pisi magnitudinem aequanti instar acetabuli, Lichenum apothecio haud absimilis, concavi, saepe irre- gulariter lobati, intus laevis nitiduli offenditur (tab. УШ. fig. 4). Accrescenti pedunculo ea magis magisque oblitescit, ita ut in explicato, adeo in iis qui vix '/, v. '/, magnitudinis definitivae attigerunt, haud amplius dignoscatur (cf. tab. УШ. fig. 1). Prima ejus sta- dia, quibus adhuc clausa est, haud observavi. Stipites praeterea nil peculiaris quoad evolutionem offerunt, primà juventute subrotundi (tab. ҮШ. fig. 4), deinde apice magis magisque intumescunt (fig. 1 b.), vertice simul gradatim deplanati, donec Agarici formam attigerunt (fig. 1 a. 3). Squamas, quibus juventute prorsus teguntur, anthesi in receptaculo denudantur, ordine centri- vel acropeto effingunt. Qui ex uno eodemque rhizomate pronascuntur stipites aut omnes unius sexus, feminei quidem exstant (tab. VII. fig. 4. 7), aut unus ex iis masculus est. Hic solemniter femineis major existit, et, si stipites numerosiores adsunt, centrum totius gregis occupat (tab. УП. fig. 1. 3). Praeterea ille, neglectis floribus, etiam capituli indumento fere floccoso-lanuginoso, quum in femineis dense velu- tinum id occurrat, facile distinguitur. Pedunculi et receptaculi indole externà in antecedenti- bus jam adumbratá, restat praecipue, ut structuram eorum ana- tomicam adhuc describamus (ad id cf.tab. УШ. fig. 1—5. 8—10). Haec multis notis ut in rhizomate sese habet; substantiam stipitis fere totam parenchyma sistit, ei rhizomatis omnino consimile, nisi in pedunculo, hujus quidem proportione, in longitudinem tensum, superne cum pedunculo dilatato gradatim abbreviatum, et denique in pileo plus minusve transversaliter elongatum (fig. 8—10 p.). Quod pa- renchyma fasciculi fibrovasculares tenues pervadunt, a fasciculis rhizomatis adscendentes (nec, ut passim creditum est, ab iis dis- creti in systema proprium conspirantes); in pedunculo hi in uni- versum longitudinaliter procurrunt, sursum cum aucto illius ambitu et in pileum transitu magis magisque et denique subradiatim di- vergentes, simulatque repetità ramificatione gradatim numerosiores et tenuiores (fig. 1. 3). Multum vero a vid hac regulari aberrant, varie flexi et curvati, ita ut in sectionibus longitudinalibus nunquam continuos sed forma lineolarum brevium tantum eos conspicias (fig. 1); in sectione transversali instar punctorum per totum sti- pitem subaequabiliter sparsi obtingunt (fig. 5), in crassioribus in- ferne 250—300, sursum ope ramulorum, ut jam indicavimus, gra- datim numerosiores. Extrorsum quoque ramulos emittunt, in 6 39 BALANOPHOREAE: SCYBALIUM. 40 squamas currentes; in receptaculo femineo infra flores determinan- tur, in masculo contra in flores excurrunt, ita quidem ut flos unusquisque tres fasciculos pro staminibus recipiat. Ut in rhizomate, etiam іп stipite florali fasciculi fibrovas- culares xylema et phloéma certá versus axem stipitis directione haud disponere solent. Omnes valde tenues exstant (fig. 8), te- nuissimi nonnisi ex elementis 5—6, validiores haud ultra 50—60 in sectione transversali conflat. Indole diversae partes in uni- versum ut in generibus antecedentibus sese habent; xylema vasa offert subscalariformi- vel anguste reticulato-striata (fig. 9. 10 v.) nonnullasque cellulas ,,pseudoparenchymaticas“ (fig. 9 pr.), phloéma autem cellulas malacophloeodicas interjectasque eribrosas, quae cum pseudoparenchymaticis illis et cellulis cambii, in stipite adulto in cambiformium transmutati (fig. 9. 10 cbf.), fluidum subaquosum vel plasmaticum et cytoblastos subrotundos, nunc cum cellulis longe- tensos continent. *) Totus fasciculus amylo caret; cellulae autem in ejus ambitu consitae, plerumque paullo angustatae et subradiatim circa fasciculum dispositae (cf. fig. 8), substantiam illam parciorem continent, unde transitum inter fasciculum et parenchyma exterius constituunt, b. Squamae (tab. VIII. fig. 6). Organa foliacea, quae pedunculum tegunt, axillas vacuas ha- bent et persistunt, squamas appellamus. Taxi, et stadio juniori etiam forma et magnitudine, hae ай apicem pedunculi in bracteas deciduas transeunt, infra describendas. Forma squamarum inter anguste linearem et subsemiorbicu- larem versatur. Ad basin pedunculi omnium minimae et angustissi- mae occurrunt, 2—5 mm. longae (fig. 6 a.), sursum gradatim accrescunt, in stipitibus fructiferis usque 8 et 10 mm., simulatque dilatantur, ita ut per formam oblongam vel rhombeam (fig. 6 b. c.) demum in late ovatam vel semiorbicularem (fig. 6 d.) transeant. Basi lata sessiles, inferiores apice acuminatae, margineque dentibus nonnullis argutis instructae, sursum obtusae denique late rotundatae evadunt, simul crebrius dentatae, summis saepe lacero-ciliatis, ad basin autem subsaccato-retractis, qua nota transitum ad bracteas subpeltatas effingunt (cf. fig. 6 a—d.). Consistentiá in universum firmule papyraceá, nonnihil fragili gaudent, ad basin et in medio squamae crassiore, in inferioribus subcarnosá, marginem versus, praesertim in superioribus, scariosá; color vivarum incognitus, in speciminibus siecis vel alcohole conservatis fuscescens est vel ni- grescens, Pro diversà pedunculi longitudine brevius aut longius distant; in abbreviatis ita confertae, ut inde a basi imbricatim sese tegant, in longioribus inferne remotae, distincte ad pedunculum de- currentes, sursum tamen, praesertim in inferiore pilei facie, ubi omnium maximae stant, semper distincte imbricatae et haud raro pilei marginem involucri ad instar cingentes (cf. tab. VII. fig. 1—4. Ty Quánam taxeos lege dispositae sint, speciminibus ad tale examen non satis idoneis, enucleare haud potui; spirá autem altioris diver- gentiae (nec verticillis) uti videntur. ж) Cl. Uncen (Ann. d. Wien. Mus. 1. с.) mentionem fecit substantiae fusco-rubrae fere homogeneae, quae in latere fasciculi centrum spectanti saepe obtingeret. Ego quoque frequenter eam observavi, quam cum cl. UNGERI0 pro substantia s. d. intertellulari habeam, nec (amen constanter loco a cl. illo auctore indicato, sed potius inter extimas phloématis cellulas (fig.9 ad x.). In Helosi contra, ubi cl. Гхвкв eam multo copiosiorem etiam vidisse perhibet, equidem eam non observavi; haud igitur constanter adesse videtur. Structura squamarum interna simplex existit. E parenchymate penitus leptopleuro, intus laxo, margines versus angustato et saturatius fusco, longitudinaliter et in squamis latioribus etiam tangentialiter extenso constant; in quod fasciculus fibrovascularis unicus e peduneulo intrat, qui in medianà squamae brevius longiusve, nec tamen usque in apicem, procurrit (fig. 6 e.). с. Inflorescentiae. Bracteae. Paleae. Inflorescentia Scybaliz de specie capitulum simplex disciforme, calathio Helianthi haud absimile, refert; reverà autem, ut in He- lost, e capitulis secundariis prorsus deplanatis inter sese confluen- tibus composita est. Id quod bractearum dispositione probatur, quae haud singulos flores, sed partes inflorescentiae majores, ex analogià Lophophyti (cf. infra ad hoc genus) aliorumque confami- liarium pro capitulis secundariis nobis habitas, suffulciunt. Unde etiam explicatur, quod flores capituli, ut in masculis praecipue in oculos cadit, haud ordine centripeto, sed diversis receptaculi locis simul expanduntur, alabastris adhuc inter eos obviis vario evolutio- nis stadio, posteriore tempore explicandis (tab. УП. fig. 1—8). Bracteae (tab. УШ. fig. 3. 7) squamas referunt ex- centrice peltatas, cc. 6 mm. longas, 3—4 latas. Limbo gaudent subrotundo vel rhombeo-ovato , irregulariter lacero-ciliato, leviter concavo, firmule membranaceo, fusco-nigrescenti; qui basi subsaccato- retractá, angulo obtuso vel fere recto, in stipitem latum, basi paullo angustatum, concavum, marginibus integerrimum, limbo tenuiorem et pallidiorem, basi fere albidum transit (fig. 7). Stipites basi semilunatá receptaculo inserti fere verticaliter stant, strato florali subaequilongi; unde limbi subhorizontaliter vel oblique porrecti, se invicem et stratum florale imbricatim obtegunt (fig. 3). Ad peripheriam receptaculi stipite abbreviato, et angulo, quem hic cum limbo facit, magis aperto bracteae in summas pedunculi squamas iranseunt; quarum quoque phyllotaxin immediatim continuant, ita ut limites inter duas hasce phyllorum formationes externe haud conspiciantur (cf. tab. VIL fig. 6.). Па saltem ante anthesin sese habent, quamdiu bracteae adhuc in receptaculo adsunt; quum autem iis delapsis squamae pedunculi cum stipite maturescenti conspicue adhuc crescant, inter squamas ex apice stipitis fructiferi desumtas et bracteas illas marginales haud transitum sed insignem et subi- taneam differentiam invenires (cf. tab. VII. fig. 3. 1). In utroque sexu flores receptaculo insident bracteis propriis quidem destituti, sed pilis multicellosis seu paleis stipati adeo numerosis, ut cum iis stratum compactum effingant (cf. tab. УШ. fig. 1). Quod pro stipitis sexu diversam indolem offert. In masculo floccoso-lanuginosum apparet (tab. VII. fig. 1—3 7), e paleis di- morphis conflatum. Pleraeque paleae cylindricae, nunc subclavatae nunc sursum attenuatae, apice obtuso vel truncato terminatae, cc. З mm. longae exstant, in stratum densissimum — conspirantes (fig. 11. 13a.) ; e seriebus cellularum longitudinalibus 8 — 10, rarius paucioribus (fig. 13 a. 14) conflatae, cellulis ad apicem paleae abbreviatis et cuticulà transverse rugulosa instructis notantur (fig. 13a.). His aliae intermixtae sunt plus duplo longiores (6—7 mm. lg.), quae e basi latiore complanata, cellulas 15 —20 in sectione transversa exhibente (fig. 15), in apicem flagelliformem sensim attenuatum cylindricum abeunt, et cuticulá: penitus laevi gaudent (fip. 11, 13b.).*) Licet paleae hae flagelliformes prioribus longe Ж) Cll. Scuorr et Ехтиснкв, sicut etiam ill. J. D. Hooxkn, pilos hos longiores pro floribus femineis abortivis habere propensi sunt. Equi- dem nil in eorum structurá video, quod huic opinioni faveret; nec transitum novi. 41 BALANOPHOREAE: SCYBALIUM. 42 pauciores sint (cf. fig. 11), indumentum tamen satis densum consti- tuunt, quo stratum palearum breviorum occultetur et habitus floccoso- lanuginosus evadat. Paleae contra receptaculi feminei homomorphae exstant et stratum homogeneum velutinum ce. 2 mm. altum, quo ovaria occultantur, constituunt (tab. УП. fig. 5, tab. ҮШ. fig. 1). ‘Plerisque notis hae ut Heloseos paleae sese habent, nisi solemniter crassius clavatae (fig. 23. 26. 27) et apice subinde inter cellularum series. periphericas axilem e cellulis paucis minoribus et subscleren- chymaticis contextam exhibent (transitu ad Phyllocorynen,cujus paleae fasciculum sclerenchymatis axilem multo longiorem et crassiorem offerunt ; cf. Hormeisrer l. c. tab. 17). Bracteis delapsis earum vestigia in receptaculo aliquamdiu adhuc conspiciuntur, instar scrobiculorum hippocrepiformium, inter quos in (7 paleae flagelliformes, in € styli porriguntur, fasciculatim conniventes (tab. УП. fig. 2€. 4). Quibus deinde arrectis scrobiculi occultantur et superficies aequabilis redditur (tab. VII. fig. 3 с); masculi ita perseverant; in femineis autem, postquam foecundatione receptà styli delapsi sunt, bractearum vestigia iterum apparent, instar concavitatum levium, quae pristinae bractearum pressioni originem debent, itaque, ut olim bracteae, stratum florale seriebus spiralibus numerosis centrum receptaculi petentibus tegunt (cf. tab. VII. fig. 4. 7). ` Ш. Frores маѕсил (fig. 11—20). Ні floribus Heloseos valde similes sunt. Perigonium exhibent basi tubulosum, apice trilobum, quo androeceum 3-merum symphy- sandrum cingitur. Longitudine gaudent 6—7 mm., cujus dimidia pars in tubum, /; in lobos perigonii venit, androeceo lobos paullo adhue excedenti; stratum igitur palearum breviorum, quo juventute occultantur, anthesi superant, paleis longioribus subaequilongi (cf. fig. 11. 12, et tab. VII. fig. 1—3 7). Colorem vivorum ignoramus; in sicco toti fuscescentes sunt. Tubus perigonii cylindricus synema arctiuscule cingit, infimà tantum basi ei adhaerens (fig. 16; minus recte usque ad faucem adnatus а cll. Ѕснотт et Ехрг. describitur); membranaceus exstat, parenchymate leptopleuro longetenso, per strata 3—4 dis- posito contextus, fasciculis tamen fibrovascularibus destitutus (cf. fig. 18. 19). Apice in lobos abit ovato-oblongos, obtuse sub- productos, concavos apiceque subcucullatos, margine incrassato eque mutuá pressione plano cinctos; qui juventute valvatim invicem appliciti alabastrum oblongo-clavatum constituunt (fig. 11), anthesi erecto-patentes (fig. 12). Consistentiá gaudent papyraceá, apice marginibusque firmiore; laeves existunt vel ad lentem cellularum epidermalium seriebus longitrorsum striati. Quod structuram eorum internam attinet, basi e continuato tubi parenchymate, nisi magis compresso et ad 2—3 strata redacto constant; quod tamen versus apicem et marginem lobi iterum ad strata 4—5 adaugetur, cellulis simul abbreviatis et periphericis transversaliter ampliatis, ita ut stratum intermedium et epidermis evadat (cf. fig. 19. 20). Cellulae prioris sclerenchymatice incrassatae, epidermales autem in pa- rietibus externis ad dorsum lobi transversaliter undulatae, ad apicem ejus inflexum cuticulá transverse rugulosá vestitae, in ventre laeves et haud incrassatae obtingunt (fig. 19. 20). Fere eandem igitur, ac in Langsdorffia, etiam $субайй perigonium offert structuram. Stamina solito Balanophorearum more lobis perigonii ante- posita sunt, filamentis in tubum, antheris in corpus solidum con- natis (fig. 16). Tubus cylindricus exstat, basi teres, sursum pro filamentoram commissuris suleatus (fig. 12. 17), canali trigono eujus anguli cum filamentorum commissuris respondent percursus (fig. 18), carnosus, e parenchymate ei tubi perigonialis consimili, per strata 6— disposito, et fasciculis 3 fibrovascularibus filamen- torum medianas percurrentibus infra antheras definitis conflatus (fig. 18. 19). Antherarum capitulum ovoideum, 1 mm. longum, pro an- therarum commissuris profundius, levius pro loculis sulcatum (fig. 12. 17). Singula anthera elliptico-cordata existit, ditheca, thecis l-loculatis extrorsis; quae cum vicinis ita connatae sunt, ut circa connectivum commune axile loculos 6 in orbem dispositos, eos quidem ad eandem antheram pertinentes per septa tenuiora, con- tiguos diversarum antherarum per latiora separatos conspicias (fig. 21). Connectivum, septa et valvae tenuissimae, anatomice fere ut in Langsdorffia sese habent, nisi quod prius fasciculo fibro- vasculari careat (ceram quoque abesse, vix commemorare opus est; cf. fig. 19 anth., 21). Loculi destructione apicis, tamquam poro irregulari aperiuntur (fig. 17 b.), poris tandem in unicum commu- nem confluentibus. — Pollinis denique granula, supra in generis charactere jam descripta, nunc fig. 22 adhuc illustramus; diametro 40—45 micromillim. gaudent. In fundo tubi staminei, pariter ac in Helosi, corpusculum occurrit subovoideum, plus minus acuminatum, 1 mm. cc. longum, receptaculo semiimmersum et ex eo quasi productum, cui perigo- nium et tubus stamineus inseruntur (fig. 16. 19 a.). lisdem ratio- nibus, ac in Helosi ductus, pro axe floris, nec pro pistilli rudi- mento, id habeam. Structura ejus anatomica figura 19 illustratur. IV. FLORES reminel (fig. 23—29). Etiam flores feminei multis externae conformationis notis ut in Melosí sese habent. Ovarium offerunt subovoideo-oblongum, dorso ventreque leviter compressum, vertice in marginem brevissi- mum, antice et postice paullo altiorem productum, sursum minute longitudinaliter striatum, 1'/,—1'/, mm. longum; quod stylis 2 graciliter filiformibus, dextram et sinistram spectantibus, leni arcu divergentibus, in stigmata simplicia subgloboso-capitata abeuntibus, сс. 4 mm. longis terminatur (fig. 23. 24). Ovaria basi lata in receptaculo sessilia palearum strato occultantur; styli fere prorsus exserti indumentum densum glandulosum aemulantur (cf. tab. VII. fig. 3 9). Color vivi floris incognitus. Structura interna figg. 25. 28. et 29 illustratur. Quibus re- cognoscas, ovarium corpus solidum referre, e contextubus variae indolis conflatum, omnibus quidem parenchymaticis, fasciculis fibro- vascularibus penitus deficientibus. Partem dignoscas brevem basi- larem (fig. 25), e parenchymate subisodiametrico leptopleuro con- . flatam, quae sursum in corpus centrale ellipsoideum (fig. 25. 28 c.) et corticis tenuis speciem (figg. cit. p.) abit; in summitate vero partis centralis corpora duo opaca subovoidea, symmetrice ad dextram et sinistram posita, dissepimento latiusculo sejuncta, supra quae styli surgunt (fig. 25. 28 ov.). Haec corpora ovula Scybalii sistere, praemitto; jam ad descriptionem partium indicatarurm accu- ratiorem transeamus. ; Cortex in medio ovarii cellulis constituitur leptopleuris, longe- tensis, per strata cc. 3 dispositis, quae deorsum sensim in con- textum partis basilaris transeunt. Sursum strata ad 4—5 augentur; cellulae simul abbreviantur, ita ut interiores subisodiametricae evadant, quum contra extimae transverse ampliatae, adscendentes v. suberectae epidermidem distinctam referant (fig. 25. 28 p). Omnes leptopleurae offenduntur, praeter annulum in parte interiore circa basin stylorum consitum, 4—6 cellulas in sectione longitudinali exhiben- tem, quae in sclerenchyma lucide flavum induratae sunt (fig. 25 sc.). 43 BALANOPHOREAE: SCYBALIUM. 44 Pars centralis cortice inclusa (fig. 25. 28 c.) ovulis neglectis e parenchymate constat penitus leptopleuro, seriebus longitudinalibus sursum convergentibus disposito; inferne hoc grandicellosum longe- tensum exstat, versus parenchyma partis basilaris subabrupte de- finitum ; sursum ad latera contextui corticis adjacenti consimile fit, in septo autem inter ovula gradatim angustius et vertice subiso- diametricum, ovulorum parenchymati consimile, ita ut haec apice cohaerentia vel ponte quasi juncta videantur (fig. 25 ad X): Ovula cellulis parenchymaticis parvis dense compactis con- flantur, quae in parte ad basin ovarii spectante seriebus extrorsum et deorsum subarcuatis ordinatae et in hac directione aliquid elon- gatae existunt, superne minores , isodiametricae et, ut jam nota- vimus, in contextum septi apicalem transeuntes (fig. 25. 28 ov.). In quovis ovulo, circiter in ejus centro vel paullo supra, at septo propior, saccus offenditur amnioticus, instar cellulae ovoideae facile e contextu solubilis, plasmate opaco farctae, quae in medio cyto- blastum et in apice vesiculas 2 embryonales offert, antipodibus vero haud observatis (fig. 25. 28 s.e.). Styli denique cum stigmatibus omnino ut in Helosi sese ha- bent, in quod igitur genus, sicut in figuras 25 st. et29 remittimus. — Notandum adhuc, omnes hujus ovarii cellulas cytoblastos con- tinere magnos fuscos (unde contextus eo obscuriores apparent, quo minoribus cellulis constant, id quod in figuris nostris, neglectis cytoblastis, adumbratione tantum indicavimus), et plasma in uni- versum hyalinum, densius tamen et magis opacum in interiori corticis strato, ad basin stylorum communem, in septi vertice et in ovulis (fig. 25. 28). Universam hanc structuram ita intelligendam esse censeo: ut in Helosi, duo adsunt carpidia valvatim connata, in stylos 2 elon- gata et circa horum basin in marginem brevem producta. Axis vero floris haud ut in generibus antecedentibus ipse in ovulum abit, sed in placentam initio liberam centralem, in cujus apice ovula tamquam organa lateralia ortum ducunt. Quae, ut con- figuratio cellularum et situs sacci amniotici docent, typo anatropo et apotropo explicata, primum libere pendula exstabant, deinde vero cum parietibus ovarii et cum placenta, quae interdum inter ovula in septum dilatata erat, coaluerunt, ita ut totum ovarium corpus solidum referat. Denique contextus ovarii circa totum ovu- lorum systema consitus varia divisione et extensione cellularum, praecipue infra ovula, ita sese conformavit et disposuit, ut corpus illud centrale (fig. 25 c.) et cortex (fig. 25 p.) evaderent; quae igitur haud organis distinctis accensenda, sed pro stratis tantum- modo ovarii diversis existimanda sunt. Interpretatio proposita in Sceybali; cum Lophophyto quoad florem femineum analogià nititur, quam e collatis figuris tabularum nostr. УШ et XIV facile recognoscas. In Lophophyto autem historia | evolutionis eam probari, infra demonstrabimus. *) r ж) Auctores priores Scybalii florem femineum minus recte interpretatos esse duco. Perigonium ei adscripserunt, ejusdem ac in Helosi in- dolis; quoad vero structuram internam, neglectá descriptione a cll. Scuorr et ENDLICHER tradita nimis imperfecta, ill. HOFMEISTER, qui examen floris diligentissimum instituit, sententiam alebat, ovulum unicum adesse, atropum erectum, saccis amnioticis 2 instructum; sed etiam ovula 2 haberi posse, erecta, atropa, collateralia, inter sese et cum ovario connata, quórum singulum unico tantum sacco amniotico gauderet, idem haud contra naturam existimabat. Quae qui- dem conjecturae nunc analogiá Scybalii cum Lophophyto refutantur. Observandum praeterea, me sententiam supra exhibitam jam locis ad genus citatis emisisse et probasse. V. Favcrus (fig. 30—32.). Externe hic a flore Q, qualem stadio antheseos observamus, praecipue stylis delapsis differt; praeterea paullo major exstat, cc. 2 mm. lg., ita ut paleas subaequet, quidpiam quoque crassior et margine verticis conniventi obtusatus (fig. 30). Magis conspicue interne transformatus est; primum epidermidis cellulae transversa- liter ampliatae, divisione horizontali numerosiores factae et fere in cubicam formam, nisi extrorsum subconvexam, conversae exstant, parietibus autem haud mutatis, praeter ad apicem ovarii, ubi externi et transversales paullo incrassati sunt (fig. 31. 32 ep.). Porro stratum subjacens, quantum adhuc ad „corticem“ ovarii pertinet, indolem sclerenchymaticam nactum est, ita ut putamen constituat, quod basi ratione jam іп Ze/os? descriptá clausum, apice in annu- lum illum sclerenchymaticum fig. 25 sc. continuatum est (fig. 31. 32 sc). Supra quem margo ovarii connivet; ejus lumen autem contextu illo communem stylorum basin sistente expletur, pariter paullo incrassato, пес tamen distincte sclerenchymatico (fig. 31 ad x.) Pars denique basilaris in fructu quidpiam elongata et cellulis numerosioribus composita occurrit; haec granulis amyli minutis farcta exstat (fig. 31 b.), quum in reliquo pericarpio nonnisi , cytoblasti offendantur et fluidum, ut videtur, aquosum. Putaminis cavitas fere prorsus semine Solitario repletur. Duorum nempe ovulorum regulariter unum tantum in maturitatem abit; endospermium, quod per partitionem totius sacci amniotici, nec ut in plerisque plantis cellularum libere pronascentium ope formatur, sensim nucleum proprii ovuli, alterum ovulum, septum, totumque illud corpus axile fig. 25 c. resorbet et nil nisi stratum tenue parenchymatis semiresorpti ad faciem putaminis internam relinquit (fig. 31. 32 pa.). Reliquis notis endospermium sicut embryo ut in Helosi sese habent; igitur sufficiat, in genus illud et in figuras 81 et 32 cum explicationibus remittere, Germinationem seminis nondum novimus. Stationes. Habitat Scybalium fungiforme super arborum Cin- cognitarum) radices іп silvis primigeniis montium Serra Ф Estrella, prov. Rio de Janeiro: Schott!; prope Canta Gallo ejusdem pro- vinciae: Peckolt!; ad Caldas prov. Minarum; Regnell! — Decembri plantam florentem simul et fructiferam legit b. Schott. De qualitatibus et usu Scybalii fere nil compertum habemus. Singulam tantum observationem cl. PeckoLt nobiscum communicavit: plan- tam cum alumine et aqua vitae destillatam magnam aetheris butyracei co- piam largiri.*) De Scybalii historia quaedam. Scybalium fungiforme mense Decembr. 1820 a b. Scuorr in silvis primigeniis montium Serra d'Estrella detectum et a. 1832 шай cum ill. ENpLICHER in libro ,Meletemata bota- nica“ descriptum est. Deinde cl. UNGER (a. 1840, loco supra ad genus citato) ejus anatomiam breviter adumbravit; abhinc autem botanici per multum temporis nil ad plantae singularis cognitionem addiderunt, etiam cl. J. D. Hooker, laudatissimus Balanophorearum monographus, in repetendis tantum iis, quae auctores priores tradiderant, acquievit, Recentiori demum tempore cl. HorMkisTkR nova floris feminei fructusque secundum argutum examen microscopicum descriptione rem de novo promovit; quam quidem descriptionem nondum satis exactam ego denique in dissertatiunculá supra citata emendare studui. Planta a cl. ScHoTT semel tantum inventa et paucis speciminibus ad Museum Caes. Palat. Vindobonense missa, usque in novissimum tempus botanicis haud amplius visa erat. Anno autem 1867 viri cll. Тнкор. PxckoLT et A. REGNELL locis supra indicatis iterum eam detexerunt et cum ill. MARTIO communicárunt. *) Observandum, etiam Prosopanchen Burmeisteri, parasitum singula- rem ex affinitate Hydnorae, quem in ditione Bonariensi detectum cl. Dk Bary nuperius descripsit, statu maturo aether butyraceum redolere (cf. Dk Bary, Dissert. de Prosgpanche Burmeisteri , in Abh. d. naturf. Gesellsch. zu Halle, VIL. 1868. р. 19.). 45 BALANOPHOREAE: Trisus V. LOPHOPHYTEAE Scuorr et Enn. LOPHOPHYTUM. 46 Melet. bot. 11. Hook. f. Transact. Linn. Soc. XXII. 30. Eichl. in Hall. Bot. Zeitung 1868. n. 34. — Characterem vide supra in conspectu tribuum. IV. LOPHOPHYTUM $снотт кт Еухгі.. Lornornytum Schott et Endl. Melet. bot. 1. tab. 1. Endl. Gen. n. 715. Meissn. Gen. 366. (274). Weddell in Ann. Sc. nat. ПІ. Ser. XIV. 185. tab. 10. fig. 29-- 33. Hook. f. Transact. Linn. Soc. XXII. 47. tab. 9. Chatin, Anatomie comp. 529. tab. 100. 101. Eichl. in Act. Congr. bot. Paris. 1867. p. 141. tab. 1., et in Hall. Bot. Zeitung 1868. n. 34. — ARCHIMEDEA Leandro do Sacramento in Ann. Sc. nat. П. Ser. ҮП. 32. FronEs mMAscuLI nudi. ¡Sramina 2 libera, in axe vix conspicuo ad dextram et sinistram posita; FILAMENTA brevia, filiformia, ad basin antherae affixa et in con- nectivum continuata; ANTHERAE ovali—sublineari-ob- longae, dithecae, 4-locellatae, longitrorsum birimosae. Poruwis flavidi granula ellipsoidea, tristriata, eporosa, exina laevi. — Fores FEMINEI: Ovarium elongato- obconicum, + dorso ventreque subcompressum, obtuse hexagonum, vertice subtruncato crateriformi-impressum. 8түіл 2 breves, laterales, e fundo depressionis adscen- dentes, divergentes, cylindrici, sriemate subgloboso- capitato terminati, decidui. Ovura 2 lateralia, ex apice placentae axilis, (juventute centralis liberae, anthesi) in septum completum medianum transformatae descen- dentia, anatropa, apotropa, (juventute libere pendula, anthesi) cum ovario septoque penitus coalita, nucleis multicellosis, saccis amnioticis elongato-cylindricis prope septum consitis. Fructus praeter stylos delapsos magnitudinemque paullo auctam flori $ extrinsecus con- similis, nucamentaceus, exocarpio subcrustaceo, eudo- carpio in putamen crassum converso. Sxmen abortu solitarium, putamen fere explens, subcompresso-ellipsoi- deum, ENDOSPERMIO (?) Seybalii; embryone? Huizoma tuberosum vel cylindrico-elongatum, simplex vel grosse lobato-ramosum, imá basi (i. e. circa insitionis locum) nudum, sursum sguamis lan- ceolatis imbricatis nunc diu persistentibus obtectum, nunc cito iis destructis et obliteratis praeter partes novellas nudatum, pro earum insertione areolatum. INFLORESCENTIAE terminales, volva nulla, pedunculo brevi passim subnullo squamis imbricatis tecto fultae, 2- rarius 1-sexuales; floribus uiriusque sexus іп capitula subglobosa secundaria, super axem prima- rium crassum in spadicis speciem collecta dispositis, capitulis masculis in bisexuali superiorem, femineis paucioribus inferiorem spadicis partem occupantibus ; spadice BRACTE1S capitulorum rhombeo-ovatis peltatis imbricatis juventute velato, anthesi iis delabentibus nudato, bracteis secundariis (ipsos flores fulcientibus) solemniter nullis, rarius infra femineos obviis, flori- Balanoph. bus vero masculis per squamas carnosas, pro ovariis abortivis habendas, stipatis. — Stirpes ab omni parte glaberrimae, amylo scatentes, cerá destitutae. Color rhizomalis nigrescenti-fuscus, squamarum bractearum- que fusco- vel coeruleo-nigrescens, spadicis albidus vel rosaceus, capitulorum flavus vel femineorum sub- aurantiacus, — Crescunt in Brasilia media et austro- orientali, in Bolivia et Nova-Granata. 1. LOPHOPHYTUM MIRABILE Scuorr et Expt. inflore- scentiis bisexualibus, capitulis subglobosis, floribus femineis ebractea- tis (4—5 mm. longis). Tabulae nostrae IX—XIV. Lophophytum mirabile Schott et Endl. l. c. Weddell l. c. quoad fig. 33.! Hook. f. l. c. pro parte. Chatin, Anal. comp. tab. 100.! Eichl. l. с. tab. І. fig. 13—19. Peckolt in Zeitschr. des allgem. üslerreich. Apotheker- Vereines 1867. c. fig.! Archimedea pyramidalis Leandro do Sacramento l. c. pro parte ! Fel da terra vel Batata de escamas Brasil., in prov. S. Catharinae etiam Boa-noite, ex Peckolt el Glaziou. І. Rhizoma. a. Morphologia. Primis evolutionis stadiis rhizoma tuberculum sistit subrotun- dum irregulariter lobato-nodosum vel verruculis exasperatum, in maxime juvenili quod vidi, pisum circiter aequans (tab. 10. 11. ad a.). Quale probabiliter immediatim e semine germinanti pronatum est. Prodeunte aetate aut ab omni parte subaequa proportione accrescendo formam tuberosam hoc servat, globosam vel compressam varieque lobatam (tab. 9. 10. 11 a—d.), 1—2 pugnorum magnitudinem et ultra attingens *), aut unà praecipue directione auctum in cylindrum saepe compressum, varie flexum, passim furcato- vel lobato-ramo- sum (tab. 11 ad f.) abit, qui longitudinem subpedalem, crassitiem brachii et ultra adipisci potest (tab. 11 e.). Inter utramque formam intermediae occurrunt (cf. tab. 11). Rhizoma initio evolutionis radici nutrienti semper unilatera- liter adnexum est; postea, si in tuber abit, eam saepe prorsus amplectitur, ita ut radix (passim brachium infantis crassa) medium tuber penetrare videatur (tab. 10. fig. I); saepe autem unilate- rale perseverat, id quod, si rhizoma cylindrice elongatur, con- stanter usu venit (tab. 11), variis praeterea intermediis haud de- ficientibus. Utplurimum rhizoma simplex, sed nonnunquam ramosum quoque obtingit. Rami in rhizomatibus tuberosis ad instar loborum grandium (tab. 10. I), nulla consecutionis lege adstricti, omnibus ж) СІ. PkckorT (l. supra citato) tuberis ingentis mentionem fecit, quod ipse possideret, ponderis 15 Kilogr. Utplurimum tamen rhizomata ponderis !/, —!/, Kilogr. tantum occurrere idem affirmavit, quo etiam in nostris speciminibus gaudent. 7 4? BALANOPHOREAE: rhizomatis locis originem ducere posse videntur (tab. 9. П.) ; in elongatis rarius observati, caudici primario subsimiles, dichotomias constituunt (an semper?) (tab. 11 f.). Ut in confamiliaribus, lege gemmarum normalium pronascuntur. Rhizomata nascentia nuda sive esquamata exstant et ita ad basin, i. e. prope locum insitionis, perseverant (tab. 10. 11 a.); superne autem, nunc 1 nunc 3—4 centim. supra: basin, praesertim si in formam cylindricam abeunt vel stipitem floralem emittunt (cf. tab. 11 ad zu d.), squamis teguntur. Quae inferne minutae et rudimentariae, sursum usque 1—1'/, centim. accrescunt; in uni- versum triangulari-ovatae, acutae vel acuminatae, praecipue su- periores, basi lata areolis rhizomatis prominentibus hexagonis velut pulvinaribus infra earum medio insident, imbricatae, seriebus longitudinalibus 12—18 alternis passim flexis tortisve dispositae *) (cf. tab. 11). Progrediente aetate squamae in rhizomatibus, quae in tubera abeunt, quum incrementum eorum periphericum et irre- gulare sequi nequeant, plus minus destruuntur, areolis simul dila- tatis et irregularibus factis; in cylindricis contra, quae crassitiem haud conspicue vel prorsus non augere solent, squamae cum areo- lis in dispositione regulari persistunt. Unde tubera solemniter denu- data, grosse et absque ordine areolata, simulatque plus minus rimosa et irregulariter verrucosa conspiciuntur, nonnisi in partibus juvenili- bus vel circa basin stipitum floralium squamis integris et regulari- ter dispositis adhuc instructa (cf. tab. 9 et 10 L); rhizomata autem cylindrica etiam provectiore aetate squamarum seriebus usque fere ad basin adhue teguntur (tab. 11). Primo intutu duae hae rhizomatis formae longe alienae apparent; attamen, sicut forma, ita etiam quoad illas rationes transitoriis conjunctae sunt. Colore totum rhizoma cum squamis saturate vel nigrescenti- fusco gaudet, squamis quidpiam etiam nitidis; consistentiá ad peri- pheriam (in strato 4—5 mm. crasso) duriuscule suberosa, intus molliter carnosa, squamarum coriacea, ad apicem fragili. Quanto tempore rhizoma indigeat, inde a germinatione donec florere valet, nondum constat. Verisimiliter autem hac ratione multum ludit, nam rhizomata, quae e. gr. in tabula nostra XI conspiciun- tur, licet primum floreant, diversissimis tamen gaudent dimensio- nibus, quas vix aequis temporibus attingere potuerunt. Rhizomata pro diversà indole semel aut pluries florere posse videntur. Cylindrica enim spadice unico terminata, qualia in tabulà nostra XI conspiciuntur, verisimillime post defloratum illum spadicem pereunt (saltem nunquam vestigia spadicis secundi in iis observavi); in tuberosis contra, tabula nostra IX. fig. II et tab. X repraesentatis, primordia spadicum pro periodo sequente destinatorum simul cum spadicibus perfecte evolutis ante ocu- los sunt. | b. Anatomia (tab. ХП. fig. 1—11). Anatomiam nonnisi іп rhizomatibus tuberosis examinare con- tigit, quum cylindrica statu tantum sicco mihi praesto fuissent; differentias vero inter utramque formam obtingentes non valde con- spicuas crediderim, qua de re pauca infra. Ut in antecedentibus, ita etiam in Lophophyto tuber fere totum parenchymate constituitur. Quod in universum isodia- metricum existit (juxta fasciculos fibrovasculares solito more cum * t *) Verticillis 6—9-meris et spiris divergentiae intermediae; qua de re infra, inflorescentias tractantes loquemur, ubi eaedem taxeos rationes observantur. LOPHOPHYTUM. 48 horum tractu elongatum), in interiore tuberis parte grandicellosum leptopleurum, versus peripheriam vix quidem vel haud angustatum sed concretionibus sclerenchymaticis numerosis intertextum et in stratis superficialibus loco amyli, quo cellulae interiores scatent, substantia molliter resinosa fusca repletum (cf. fig. 7. C); unde cor- ticis species evadit, 3—5 mm. crassi, haud quidem bene definiti sed continuo in contextum interiorem, quem medullarem dicas, transeuntis (tab. 9. fig. II). Epidermis haud distincta est (tab. 12. fig. 2.5); provectiore aetate corticis superficies plus minus destrui- tur (fig. 7). Cellulae parenchymatis leptopleuri polyédricae exstant, non nimis dense compactae, parietibus fuscescentibus porisque minutis subrotundis maculatis instructae, fluido aquoso sordide rosaceo, cytoblastis magnis fuscescentibus et granulis amyli copio- sissimis turgentes (fig. Y. 8); quae quidem granula subrotunda, simplicia vel variemode composita, nucleo utplurimum centrali, stratis tenuissimis at bene conspicuis donata existunt (fig. 16). In cortice autem nonnullae occurrunt amylo destitutae ejusque loco sphaerocrystallis calcis oxalicae, nunc parvis numerosis, nunc uno рапсізуе majoribus repletae (fig. 9). — Concretiones scleren- chymaticae praecipue in interioribus corticis stratis offenduntur ; granula referunt subrotunda, variae magnitudinis, Munc ex 1-2, nunc е 20—80 cellulis conflata, quam adjacentes plerumque majoribus, dense compactis, conspicue et in omnibus parietibus aequaliter incrassatis, colore albido vel dilute aureo dopatis, intus sub- stantià resinosa, qualis etiam in exteriore cortice offenditur, vestitis (fig. € sc.). Magis versus peripheriam parenchyma, ut jam nota- vimus, amylum sensim perdit, ita ut in rhizomatibus adultis cellu- larum strata 6—12 extima eo prorsus destituta sint, ejusque loco resiná molli fusca vel rubro-fasca repletur; quae in stratis interio- ribus, ubi amylum nondum perfecte evanuit, minus densa magisque diluta vacuolam includit (fig. 10), extrorsum contra cellulam pe- nitus explet, homogenea, densissima et subinde fere nigrescens (cf. fig. 2. 5. 7). Simul in totá hac parte parietes cellularum ex- trorsum gradatim obscuriores fiunt. In ipso strato superficiali quamdiu integrum adhuc exstat, ut in rhizomatibus juvenilibus, cellulae convexe protuberant, ceterum interioribus omni nota con- similes (fig. 2. 5); stadiis provectioribus non solum illud, sed etiam strata subjacentia plus minus destruuntur. Eádem autem proportione qua externe detrimentum accipit, cortex intrinsecus augetur, ita ut fere eandem semper crassitiem conservet; simul hoc incremento fit, ut granula sclerenchymatica extima, dum intus nova formantur, in regionem illam sese decomponentem promoveantur. Ubi singularem subeunt transformationem; strata nempe parietum 8. 4, secundaria, nescio quà decompositionis ratione, in massam . Spumosam convertuntur, saepe reticulum cellularum mirum in mo- dum aemulantem (fig. 11 a.) *), quae denique in substantiam ei cellulas cireumjacentes replenti haud absimilem, nisi obscuriorem fere nigrescentem confluit (fig. 11 b.). Totum tuber fasciculis fibrovascularibus pervaditur tenuibus numerosis, qui tam varie flectuntur et complicantur simu- latque in ramos dividuntur, ut in sectionibus, tum transversali tum verticali, fere venularum marmoris adspectum praebeant. Usque infra stratum corticale procurrunt, ubi praeter eos, qui in squamas abeunt, omnes definiuntur (tab. 9. fig. IL). Universà dispositione *) In tabulá Chatiniana C. fig. 1" haec massa reverá ad instar reticuli cellularum delineata est, cellulam majorem penitus explentis; sed cl. CnATIN cavitatem praetervidit, quam massa illa semper includit, lumini cellulae primariae respondentem (cf. fig. 11 a.). 49 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 50 ut in Scybalio sese habent, in quod igitur genus remittere sufficiat ; quoad structuram internam fasciculis stipitis floralis respondent, quos infra accuratius describere in animo est. Incrementum tuberis, quo ejus crassities augetur, praecipue strato meristematis inter corticem et corpus medullare consito perfici videtur (tab. 12. fig. 7 mer.). Quod rhizomata cylindrica attinet, verisimile est, haec omnibus notis ut tuberosa sese habere, excepto quod parenchyma cum ipso rhizomate ejus proportione elongatum sit, fasciculi autem fibro- vasculares cursum in universum longitudinalem habeant. Ita saltem analogiá generum antecedentium et experientiis histologiae uni- versalis suadetur. Squamarum structura fere eadem est ac squamarum pe- dunculi, quas infra describemus. c. Insitionis ratio (tab. XIL fig. 1—6). Stadia insitionis, quae semine germinanti percurruntur, haud observare licuit; in maxime juvenilibus mihi visis tuberculum, licet pisum vix superaret, cortice radicis resorpto, jam cum illius ligno coaluerat. Lignum uno latere quasi fissum et divulsum videbatur; parasitus in fissuram latissime hiantem immersus, cum totá super- ficie nudata, tum ligni tum corticis, intime connatus erat (fig. 1. 2). Limites inter utramque stirpem adhuc distinctissimi et prorsus aequabiles (fig. 2), fasciculi fibrovasculares jam quidem nonnulli in centro parasiti (fig. 1), nondum vero ad locum coadunationis conspiciebantur; attamen striae quaedam, flabellatim a loco illo excurrentes , in quibus cellulae angustiores, seriatim ordinatae, amylo destitutae et plasmate repletae erant, incipientem fasciculorum for- mationem ibidem indicabant (fig. 2). Praeterea omnes parasiti cellulae cum ligno radicis contiguae (nec vero eae cortici adjacentes) diminutae, neque amylo, sed plasmate opaco farctae conspiciebantur, in parenchyma interius amplius et amyligerum gradatim transeuntes (fig. 2). Stadiis provectioribus lignum radicis nutrientis gravius in- fectum sese praestabat. Strata ejus plus minus disjecta et turbata, praecipue autem lobuli ligni numerosi vel singuli fasciculi, utpluri- mum acuti, saepe flabellatim divergentes vel varie dilacerati, usque 5 mm. longi in parasiti basin intrusi erant (fig. 3. 4). His, ut in He- losi et Scybalio, fasciculi. parasiti proprii ita sese adnectunt, ut eorum continuationes sistere videantur (fig. 3). Reverá etiam tales continuationes quodammodo effingunt; nam transitus inter utrumque fasciculum haud subito fit, sed lente et gradatim, ita nempe ut contextus, praecipue vasa radicis, per formas quasdam intermedias in eos Lophophyli quasi transmutentur; id quod in figura nostra 6 tab. 12 clare conspicitur, ubi vasa radicis punctata exstant, iis Lophophyti reticulato-striatis. Hac indole cum stadiis juvenilibus fig. 1. 2. repraesentatis collatà, verisimile fit, fasciculos parasiti in ejus centro primum formari et exinde ad radicem nutrientem descendere. Haud quidem omni certitate hoc perspectum habemus, quia propter cursum fasciculorum valde flexuosum haud contigit, eos integros ab uno alterum finem persequi. Parasiti parenchyma, ubi radicis cortici adjacet, nil pecu- liaris offert, cellulis utriusque simpliciter appositis et coalitis (fig. 2. 5); ubi autem lignum tangit, stadiis provectioribus sin- gularem in modum affectum exstat. Compage ejus plus minus laxatá, lobuli varie configurati vel singulae cellularum series in lignum procedunt; extimae autem cellulae plerumque e contextu solutae, singulatim vel gregibus parvulis in ligno adjacenti sparsae eoque prorsus inclusae apparent (fig. 5. 6). *) Unde zona evadit, angustissima quidem, inter radicem et parasitum quasi intermedia, ex utriusque substantià mixta. Qualem fusionem Lophophyto pe- culiarem, in aliis parasitis nondum observatam esse puto. Notandum etiam, parasiti cellulas ligno radicis applicitas itemque disjectas illas plasmate spisso opaco magnisque cytoblastis turgere (fig. 5. 6) ; praeterea rotundatas et, ut supra jam notavimus, interioribus multo minores eas obtingere. Radix a Lophophyto invasa, praeter quod affectionem subit supra indicatam, saepe etiam intumescit et nodosa vel alio modo irregularis fit. Accidit etiam, ut extremitate inde a parasiti insertione emoriatur et destruatur, ita ut ille apici radicis inerassato insidere videatur (tab. 11 ad b.). Insertio parasiti organica, ut in ante- cedentibus, semper unilateralis existit, etiamsi tubera radicem penitus amplectantur. П. STIPITES FLORALES. a. Evolutio, forma etc. Rhizoma hypogaeum stipites florales emittit epigaeos 1 —3 pluresve, erectos, '/,—fere 1-pedales, juventute dum bracteis adhuc velantur strobilo pinaceo similes (cf. tab. 9—11), anthesi illis de- lapsis spadicem capitulis numerosis subrotundis obsitum, fere Maydis spicae comparabilem referentes (tab. 9. fig. I., tab. 10. fig. IL More gemmarum normalium, nec ut in plerisque confamiliaribus adventitiarum, hi pronascuntur; in rhizomatibus simplicibus igitur terminales (cf. tab. 11), in ramosis apices ramorum occupant (tab. 9. fig. IL, tab. 10., tab. 11 ad f.). Eandem ob causam etiam volva deest et squamae continuo e rhizomate in stipitem floralem transeunt. Unde passim accidit, si rhizoma cylindricum exstat, ut limitem inter. utramque partem extrinsecus aegre distinguas (cf. tab. 11 ad e. f.); qui tamen solemniter basi stipitis constricta, squamis ibidem diminutis et confertioribus, in rhizomatibus vero tuberosis jam forma diversà, sat conspicue indicatur (cf. tab. 9. 10). Stipes floralis bracteis adhue inclusus, paullo quidem ante an- thesfn (tab. 10. fig. I., tab. 11 e'.), in universum, ut jam indicavi- mus, strobilo pinaceo praecipue Pini Pinastri haud absimilis, e basi constrictá in formam subovato- v. oblongo-conicam abit, usque semipedem longus, ad basin 4 — 8 centim. crassus. Apice variat acuto, obtuso vel rotundato (ef. tab. 11); parte basilari, quae re- gioni femineae respondet, in superiorem masculam sensim (tab. 10. I.) vel subabrupte (tab. 11 е^.) transeunte. Item bractearum numero et dispositione ad rationem infra indicandam ludit. Bracteis delapsis apparet axis stipitis floralis cylindricus, basi pollicem. crassus et ultra, sursum attenuatus, saepe grosse longitu- dinaliter sulcatus, albido- vel coerulescenti-rosaceus, capitulis flo- rum globosis flavis obsitus (tab. 9. fig. I.). Jam aliquid adhuc elongatur, ita ut spithamae vel pedis longitudinem attingat et capi- tula, initio subcontigua, plus minus ab invicem semoveantur (usque l centim.). Ad basin autem stipitis squamae persistunt; ibidem enim nondum fertiles et squamis rhizomatis adhuc consimiles sunt. Ita spadix floralis pedunculo squamato, nunc brevissimo, nunc usque 5 centim. longo, fultus apparet (cf. tab, 9. 10). Hae squamae, ut jam notavimus, squamas rhizomatis directe continuant; in limite tamen, praesertim ubi hic stricturà denotatur, solemniter confertiores et diminutae obtingunt (cf. tab. 10. fig. L), apice paucis formis intermediis cito in bracteas transeunt (tab. 9. fig. II.). *) Haud enucleare potui, propter investigationis difficultatem, utrum hae cellulae reverá a parasito solutae sint, an per flexuosas cellularum series, quas in sectione haud conspicis, cum eo cohaereant. 51 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 52 b. Rachis spadicis (tab. XII. fig. 12—15., tab. ХШ, fig. 1—6). Morphosi racheos externa supra jam adumbrata, hoc loco ejus anatomiam describere superest. Rachis fere tota, ut rhizoma, parenchymate constituitur, quod ei rhizomatis in universum consimile sese habet, exceptis quod usque ad 4-plum diametri transversalis in longitudinem tensum est et granula amyli minora et parciora continet (tab. 12. fig. 13, et tab. 13. fig. 1—4 p.). Ad peripheriam isodiametricum fit et duplo triplove angustius, interstitiis simul granulisque amylaceis evanes- centibus, strata extima 2—4 prorsus deficientibus, cellulis contra plasmate radiatim circa cytoblastum distributo repletis (tab. 12. fig. 14). Epidermis haud distincta est; cellulae strati superficialis adjacentibus consimiles, nisi subconvexe protuberantes exstant. In interiore spadicis parte parenchyma penitus leptopleurum, ad peri- pheriam zonam offert 1'/,—2 mm. crassam granulis sclerenchymaticis intertextam (tab. 12. fig. 12 sc.), rarioribus tamen ac in rhizomate, minoribus, cellulasque minus incrassatas habentibus (tab. 12. fig. 13. 15 sc., tab. 13. fig. 1 sc.). | Fasciculi fibrovasculares, qui magno numero (200 —300) e rhizomate in spadicem intrant, in universum directione longitudinali eum percurrunt, plus minus tamen flexuosi, hinc ramos emittentes, illinc anastomosibus juncti, sursum gradatim pauciores, in sectione transversali per totum spadicem aequa fere densitate sparsi (tab. 9. fig. 11, tab. 12. fig. 12. 13 f.). Crassiores magis in centro, tenuiores versus peripheriam occurrere solent (fig. 12); omnibus quidem tam tenuibus, ut oculo nudo puncti tantum vel lineolae adspectum praebeant. Cambio gaudent utrinque aperto; xylema nunc extrorsum, nunc transversaliter, nunc centrum versus dirigunt (fig. 13). In axes capitulorum 30—40, in bracteas 3 ex- currunt, Dicotylearum more e directione longitudinali subito ex- trorsum flexi (cf. tab. 9. fig. IT). Fasciculus singulus in sectione transversali ellipticus vel sub- orbicularis xylema, phloéma et cambium offert, ut in fig. 2— 4. tab. ХШ disposita. Xylema vasibus constituitur et prosenchymate, acceden- tibus quibusdam tubis cribrosis in latere cambio opposito; vasa sparsa vel 2— 10 congregata (fig. 2. 3 v.), angusta, longiuscule articulata, fuscescentia, primaria laxe ramoso-reticulata, subsequentia (s. cambio propiora) angustius denique angustissime transversaliter striata (fig. 4 v., 5); spirifera deficiunt. Prosenchymatis cellulae vasibus vix angustiores eorumque articulis vix longiores, non multum acutatae, parietibus tenuibus albidis laevibus gaudent, secundum cl. Охеевом igitur ,,pseudoparenchy maticae** salutandae (fig. 2—4 pr.) ; iis cellulae phloématis consimiles sese habent, nisi colore parietum fuscescenti diversas (fig. 2—4 phl.). Tubi cribrosi antecedentibus intermixti pariter non multum differunt, excepto quod utrinque subinde clavato-ampliati et parietibus transversalibus minus obliquis et in lamellas cribrosas albidas transformatis instructi sint, lamellis similibus haud raro etiam in parietibus longitudinalibus obviis (fig. 4 cr., fig. 6); qualem indolem etiam illi tubi offerunt, xylema concomitantes. Denique cambii cellulae, distincte seriatim ordinatae, praecipue parietibus tenuissimis et transversalibus nondum obliquis a prosenchymaticis differunt (fig.2—4 cb.). Totus fasciculus amylo caret; cellulae potius, vasibus exceptis aériferis, plasmate repletae sunt praecipue in cambio denso et opaco, et cytoblastis magnis, in cellu- larum directione longetensis. Singulae tamen cellulae loco talis cytoblasti corpus offerunt subglobosum, hyalinum, lucem vehementer frangens, quale etiam in parenchymate circumjacente passim offen- ditur (fig. 3. 4cyt."), probabiliter pro cytoblasto deformato ha- bendum. Hisce fasciculis ii in reliquis plantae partibus provenientes similes sese habent, magnitudine tamen et numero elementorum magnopere ludentes; solae antherae, eo ut vasa spirifera offerant, magis conspicue aberrant. c. Bracteae petiolo gaudent semicylindrico canaliculato et limbo peltato rhombeo- ovato (tab. 9. fig. IL, tab. 13. fig. 7). Petiolus 1 centim. cc. longus e basi angustà (vix 2 mm. 1t.) versus limbum sensim dilatatur et incrassatur et denique in illum, qui verticaliter super petiolum stat eique paullo infra medium affixus est, ita abit, ut elevationem transversalem constituat, quae e medio limbi oblique ad ejus angu- los laterales decurrit, cum superiore illius parte concavitatem ca- naliculatam format, deorsum vero et versus margines sensim in limbum attenuatur (cf. tab. 18. fig. Y. 8). Limbus 2—8 centim. longus totidemque fere latus concaviusculus exstat, basi obtusus vel obtuse retractus, apice acumine variae longitudinis acuto vel mutico ornatus, marginibus attenuatus et superne obsolete irregulariter denticulatus (tab. 13 fig. T., et tab. 9 — 11). Petiolis verticaliter spadici insertis, limbi a basi ad apicem imbricatim sese obtegunt, veluti squamae strobili pinacei arcte concludentes. Pars basilaris ita obtecta crassior consistentiam servat mollem carnosam et colorem pallidum, spadicis axi consimilem; item fere petiolus sese habet, paullo tamen firmior; apex autem limbi obtegens v. denudatus con- sistentià gaudet multo rigidiore coriacea, in acumine marginibusque fragili, et colore fusco- vel caeruleo-nigrescenti. Hanc indolem bracteae omnes, a basi usque ad apicem spa- dicis offerunt, excepto quod sursum gradatim diminuuntur. Incipiente anthesi simultaneo delabi videntur, petiolis ad basin solutis vel passim rudimentum relinquentibus (cf. tabulam in Schott et Endl. Melet. bot.). Bracteae cum squamis rhizomatis et pedunculi ordine phyllo- taxeos eodem et continuo dispositae sunt, licet series earum minus distincte, ac in rhizomatibus conspiciantur, tum propter bractearum latitudinem, tum ob defectum areolarum, quibus in rhizomate squa- mae insident (cf. tab. 11). Plerumque verticillis alternis ordinatae sunt, 5- 6- 1- 8- et 9-meris, 6- et 7-meris frequentioribus, rarius per spiras divergentiae 4%, 3%, 2 (quas transitum inter verticillo- rum illorum divergentias constituere et verisimiliter igitur origina- rias phyllotaxeos rationes exhibere, patet). Praeter hasce in duobus spadicibus aliam etiam taxin observavi, valde singularem, duas nempe spiras parallelas et alternas, divergentiá 4 in uno, 4 in altero spadice. *) Bractea singula unieum tantum capitulum suffulcit, quod exacte in ejus medianà stat (tab. 9. fig. II). ж) Duabus hisce taxeos rationibus accuratius investigatis, recognosces, eas e verticillis dimeris, secundum + aut + in spiram unicam disposi- tis, explicari posse;-quá quidem ratione accipere deberes, in verticillis secundum 4 dispositis phylla haud exacte opposita esse, sed uno latere $,, altero igitur dd peripheriae ab invicem distare. Haec a legibus phyllotaxeos exceptio sufficienter ita explicari possit, ut phylla origine quidem opposita, postea dilationem lateralem vel torsionem quasi subierint; nam e positione ША originariá spirae duae evaderent, quarum phylla superposita essent, e mutatá autem spirae alternae, naturae melius convenientes, quia lex est generalis, ut phylla spatium sibi in axe concessum quam perfectissime explere studeant. (Figuris quibusdam schematicis de hisce rebus, per verba non bene explican- dis, facile tibi rationem reddere poteris). 53 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 54 Anatomice bractea e parenchymate leptopleuro constat, in superiore limbi parte concretionibus sclerenchymaticis copiosis inter- texto, quod fasciculis nonnullis fibrovascularibus percurritur. Parenchyma in stipite horizontaliter, in limbo verticaliter elongatum, sectione transversali subisodiametricum existit, versus utramque superficiem angustius et magis compactum parietibusque obscurioribus instructum, epidermide tamen haud distinctá (cf. tab. 13. fig. 9); in stipite et inferiore limbi parte fluido hyalino verisimiliter aquoso repletum, quod superne in materiem molli-resinosam fusco-rubram sensim transit. Amylum deest. Concretiones sclerenchymaticae stratum intermedium, inferne interruptum, sursum fere continuum constituunt, colore nitide albo-flaventi eleganter a contextu adjacenti fusco-rubro discrepans; indoles singularum ejus cellularum figura nostra 9. tab. ХШ. illustratur. Fasciculi fibrovasculares e spadice in stipitem bracteae intrant tres (fig. 10), qui longitrorsum eum percurrunt, versus limbum sensim divergentes. Quem quum attigerunt, sursum et deorsum ramulos emittunt, qui iterum dividuntur et cum novis ramulis ita sese distribuunt, ut in sectione limbi transversali (per medium circiter) fasciculos 12—20 invenias, qui margini bracteae ventrali paullo propiores in seriem transversalem fere totam limbi latitudi- nem occupantem dispositi sunt (fig. 11). Longitudinaliter limbum fere usque ad marginem pervadunt, apicem et basin versus con- vergentes (cf. fig. 8). Squamae vegetativae (pedunculi et rhizomatis) omni fere nota anatomicà superiori bractearum parti (neglecto stipite) respondent. d. Capitula. Inflorescentiam universalem spicam capitulorum re- ferre, antecedentibus jam notatum est. Capitula inferiora 12—25 feminea, superiora 3—6-ies numerosiora mascula exstant; omnia subsemiglobosa vel abbreviato-cylindracea verticeque rotundata (tab. 9. fig. II); infima usque 1'/, centim. longa, sursum sensim minora, in summo apice rudimentaria saepeque ad nodulos redacta (tab. 9. fig. I). Eádem ac bracteae taxi gaudent. Capitula feminea solis e floribus seu pistillis, numero 90—180, super axem elongato-cylindricum dispositis pressim con- tiguis constant, unde minute hexagono-areolata stylisque glanduloso- hirta apparent (cf. tab. 9. I). Bracteae sub singulis floribus haud offenduntur (secundum theoriam multis morphologis acceptam igitur latentes seu abortae), nec alia organa illis intermixta, Flores ver- ticillis alternis plerumque 12-meris, sed haud raro etiam 10-, 11- et 13-meris, et spiris quoque inter hos verticillos intermediis, di- vergentiae 2, эҙ» #5 dispositi sunt; taxi saepe in uno eodemque capitulo e verticillatà in spiralem transeunte, vel etiam inter diver- gentias varias, ludente, ita quidem ut ad basin solemniter altiore quam ad apicem utatur. Capitula haecce colore subaurantiaco notantur. Capitulum masculum obiter intuenti tamquam fasciculum subrotundum antherarum decurvo-patularum sese praebet, primum pulchre flavum, post antherarum dehiscentiam albidum (tab. 9. fig. I. ). Accuratius investigatum stamina offert prominentiis obtusis vix con- spicuis binatim adnexa, quibus squamae carnosae breves obconicae occultantur, paria staminum stipantes, cum iis super axem bre- viter cylindricum dispositae denseque confertae (tab. 9. fig. П 2, tab. 18. fig. 14 — 16). In capitulis inferioribus tales squamae 50—60 totidemque staminum paria adsunt (fig. 14), superne gra- Balanoph, datim pauciora fiunt (fig. 15); verticillis irregularibus, quorum divergentiam enucleare haud contigit, circa axem disposita. ПШ. FronEs mascur1 (tab. ХШ. fig. 12—23). Pro flore masculo singulum par staminum (fig. 12), promi- nentiam, cui adnexum est (fig. 12 ax.), pro axe hujus floris habemus. Flos Lophophyti masculus nostra sententià ty pice nudus est, perigonio penitus deficiente, quum stamina ipsa, quia ad dextram et sinistram versus axem capituli disposita sunt, prima axeos floralis phylla sistant. Auctores quidem priores huic flori peri- gonium adscripserunt, pro tali squamas declarando staminum paria fulcientes; quae vero sententia numero et positione squamarum illarum refutatur. Potius eas pro ovariis abortivis existimarem, qualia etiam Langsdorffiae floribus 4 intermixta observamus; nam transitus subinde ad ovaria perfecta offerunt, ut figuris 22 et 23 tabulae nostrae XIII docetur. Jam ad descriptionem diversarum floris 7 partium transeamus, axe quidem (fig. 12 ax.) neglecto, qui nil peculiaris offert. Sta- mina super axem leviter divergenti-erecta, tota 6—7 mm. longa existunt, antherá cc. 5 mm. aequante. Filamentum albidum, tenui-cylindricum, inter squamas subcompressum, in connectivum centrale extrinsecus haud visibile absque articulatione transit. An- thera flava, lineari-oblonga, ditheca, thecis lateralibus, contiguis (fig. 12. 17), posticá (quoad axem capituli) anticam plq. apice superante, basi eà breviore (fig. 13), utráque locellos 2 aequales semicylindricos exhibente, unde tota anthera quadrisulca evadit (fig. 12. 17). — Dehiscentia more plerarumque antherarum per rimas 2 longitudinales fit; valvae deinde late reflectuuntur, ita ut anthera subplana reddatur (fig. 18. 18). Structura staminis anatomica typo Dicotylearum vul- gari respondet (cf. fig. 19). Filamentum et connectivam parenchyma exhibent longetensum leptopleurum, quod fasciculus fibrovascularis percurrit unus axilis, solis e vasibus spiriferis et strato parvo malacophloeodico contextus (fig. 19 f.), pone xylema cellulis non- nullis sclerenchymaticis concomitatus (fig. 19 sc.). Valvae antherae stratis cellularum 3 vel versus connectivum 4 constituuntur, quarum indoles fig. 19 illustratur; observandum praecipue, in stratis interio- ribus cellulas eleganter reticulato-incrassatas obtingere, quales quidem in reliquis plantis vulgares, inter Balanophoreas autem solummodo in Lophophytearum tribu offenduntur. Tota praeterea valva, excepta regione ubi dehiscentia fit, cuticulá minute rugulosa vestita est (cf. fig. 19 cut.). Pollinis flavo-albentis granula (fig. 20) ellipsoidea, sicca triplicata, humectata striis vel rimis 3 longitudinalibus instructa apparent, per quas intina leviter protumescit. Exina laevis exstat; magnitudo — 40 micromillim. Squamae denique seu ovaria abortiva, quibus flores masculi stipantur, obverse conicae, vertice rotundatae, lateribus mutuá pressione prismatico-angulatae exstant (fig. 21). Filamentis sub- aequilongae haec inter sese premuut (fig. 14. 16); consistentià gaudent carnosá, colore rubescenti. In infimis capitulis subinde transitum ad ovaria perfecta offerunt (fig. 22. 23). — Anatomice parenchyma angustum penitus leptopleurum subisodiametricum ex- hibent, fasciculo fibrovasculari brevi subaxili percursum, vertice cuticulá rugulosà tectum. — De axe capituli cylindrico solummodo notandum, e parenchymate angusto leptopleuro eum constare et fasciculis fibrovascularibus 30— 40, in circulos 2 subconcentricos irregulares ordinatis, quibus 3—4 accedunt magis in centro currentes. 8 55 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 56 IV. Frores reminei (tab. XIV. fig. 1—14). Hi elongato-obconici, e mutuá applicatione 6-angulati, dorso ventreque subcompressi, medio leviter constricti, sursum minute longitrorsum striati, et apice concavitate crateriformi instructi ex- stant, e cujus fundo styli surgunt duo, dextram et sinistram versus axem capituli spectantes, breves, divergentes, stigmatibus parvis subgloboso-capitatis terminati (fig. 9). Praeter imam basin carnosulam flos consistentiá dura, apicem versus fere ossea gaudet, colore lutescenti, longitudine 4'/,—5'/, mm. Strueturam internam historia evolutionis perspectà facilius intelliges. Haec optime investigatur in capitulis 2—3 mm. dia- metientibus, quae parum etiamdum convexa, in centro leviter de- pressa existunt, in qualibus omnia foris stadia principalia, inde a primis cellulis usque fere ad perfectionem , obvia sunt. Flos nascitur, nullo bracteae vestigio antecedente, instar primordii hemi- sphaerici (fig. 1 a.), quod cito in cylindrum brevem, dein sub- clavatum abit (fig. 1 b.), infra cujus apicem, ad dextram et sinistram versus axem capituli, phylla duo, carpidia quidem, pronascuntur (fig. 1 c. d.). Celeriter accrescendo haec formam cochlearis excavati adipiscuntur (fig. 2), apicibus inflexis connivent et inde a basi valvatim coalescunt, ita ut loculum unum subovoideum, apice diu apertum includant (fig. 4); suturá coadunationis haud visibili. Origine singulum carpidium duo tantum cellularum strata exhibet, exterius et interius (fig. 3); quorum prius, eo ut nonnisi parietibus in superficiem verticalibus dividatur, strati simplicis in- dolem servat, et cellulis denique transverse ampliatis, ad parietes praecipue externos et transversales incrassatis, atque fluido hyalino ` repletis, in epidermidem distinctam transit (fig. 8—19 ep.). Al- terum contra, cellulis omni directione divisis, cito plura strata ex- hibet, quae parietibus cellularum tenuibus et contento opaco gra- nuloso distincte ab epidermide discrepant (cf. fig. 3—8). In parte hac internà, quae igitur corpus floris constituit, praecipuae evolutio- nis insequentis res geruntur. Primordii illius, quod carpidiis originem dabat et propterea pro axe florali nobis existimatur, apex initio evolutionis modo de- scriptae in fundo inter carpidia, instar gibberis subhemisphaerici minuti nidulat (fig. 4 a.). Dein vero forma coni libere in loculum prominentis elevatur et sub apice verruculas 2 subrotundas, singulas carpidiis antepositas progignit, quae ovulorum primordia sistunt, stadio subsequenti instar corporum subovoideorum ex apice columnae centralis libere dependentia (fig. 5. 6). Interea carpidia perfecte clauduntur et ex apice coalescente stylos emittunt (fig. 6), carpi- diorum medianis respondentes; quos e collatis figuris 4—6 ex epi- dermide ad locum coadunationis in meristema mutatà originem ducere recognoscas. Jam etiam in parietibus ovarii quaedam transformantur. Zona parenchymatis, communem stylorum basin cingens, in sclerenchyma transit, primum in annulum tenuem tantum conspirans (fig. 6—8 ве.), dein vero, cellulis adjacentibus gradatim in eandem indolem соп- versis, stratum crassum campaniforme constituens, quod apice, ut contextus tenues ad stylos ducentes transmittat, apertum vel quasi perforatum est (fig. 10. 11 sc.). Cellulae ejus valde incrassatae et porosae, parietibus per strata numerosa bene distincta dispositis et colore dilute aureo donatis exstant; qualis indolis etiam cellulae quaedam singulatim sparsae in superiore ovarii parte offenduntur (fig. 10. 16 sc’.). — Eodem fere tempore, quo sclerenchyma, etiam fasciculi fibrovasculares efformantur; imá basi duo, ad dextram et sinistram positi ideoque carpidiorum medianis respondentes, qui autem breviter supra basin ramos duos emittunt, statim in media- nam floris procurrentes, alterum antrorsum, alterum dorsum versus spectantem, ita ut in sectione transversali fasciculos 4 invenias in crucem dispositos (fig. 12 f.).*) Adscendunt omnes usque ad stratum sclerenchymaticum (fig. 10. 11 ве.), ad cujus faciem ex- ternam definiuntur (fig. 10. 11 f.). Placenta cum ovulis interea incremento adeo accelerato utitur, ut denique totum loculum expleat, columnà simul inter ovula ita dilatatá, ut parietem ovarii utrinque tangat. Quo facto, omnes hae partes inter sese coalescunt (fig. 8); unde ovarium in corpus so- lidum et placenta in septum completum medianum abeunt. Ob- servandum, оуша integumentis destituta perseverare (cf. fig. 8—12 ov.). Deinde sacci amniotici originem ducunt. In singulo ovulo unieus efformatur, qui in flore perfecte evoluto utriculum extra- axilem, septo propiorem refert, plasmate valde opaco farctum, apice vesiculis 2 embryonalibus, basi duobus s. d. antipodibus, in medio cytoblasto instructum (fig. 11. 12 s. e.). Ех hac indole concludendum est, ovula typo anatropo et apotropo evoluta esse; id quod etiam stadiis junioribus e cellularum configuratione re- cognoscere potuisses (cf. fig. 8). — Reliquus nuclei contextus iteratà divisione іп parenchyma regulare compactum, plasmate opaco scatens, transit; qualem fabricam etiam septi apex adipiscitur, ita ut ovula in verticem communem obtuse productum confluere videantur. (fig. 10. 11.). Denique in strato ovarii interno, inde a stadio circiter quo ovula cum illo coalescunt, cellulae novam subeunt divisionem ; quà stratum effingunt peculiare, e cellulis quam adjacentes minoribus contextum, totum ovulorum systema cingens, cujus accuratiorem indolem figuris nostris 10—12 pa. facilius quam descriptione perspicias. Apice hoc in fasciculum parenchymatis angusti longetensi attenuatur, qui sclerenchyma penetrat et, dicho- tomia facta, in stylos excurrit (fig. 10.). Ibidem telam con- ductricem sistit (fig. 10 st., 13 ad t. c.); peripheria autem sty- lorum strato simplici cellularum ampliorum, epidermalibus ovarii haud absimilium, in series longitudinales 12—20 ordinatarum obti- netur (fig. 13 ер.). Stigma efformatur ratione Heloseos (fig. 10 stg.). Flos hoe stadio perfectionem attigit. Negligo, diversarum ejus partium structuram fusius adhuc describere, quum, quae ante- cedentibus nondum commemoravimus, figuris nostris satis illustren- tur; id solum adjicimus, praeter plasma, in ovulis densius obscurum, in omnibus floris cellulis etiam cytoblastos magnos fuscos contineri, Indoles morphologica floris Lophophyti feminei secundum evolutionem antecedentibus descriptam haec est: Totus flos pistillum nudum refert, e carpidiis duobus lateralibus valvatim coalitis con- flatum. Axis pistilli іп placentam, origine liberam centralem, denique in septum medianum dilatatam producitur, e cujus apice ovula 2 descendunt, carpidiis anteposita, anatropa, apotropa, cum ovarii parietibus septoque toto ambitu coalita. Ovarium denique vertice in marginem brevem stylorum basin cingentem abit; qui minime, ut prioribus placuit auctoribus, perigonii superi vestigium, sed nil refert, nisi simplicem carpidiorum protuberantiam , qualis in pistillis permultis, praecipue gynobasicis , observatur. **) *) Exceptione in flore abnormi, qui uno tantum ovulo gaudebat, fasciculos 6 observavi, imá basi in 2 confluentes, quorum dispositionem in fig. 14 recognoscas. жж) СП. 8снотт et Ехрілснев, quibus primam Lophophyti descriptionem debemus (Melet. 1), flores ejus femineos jam pro yovariis nudis bi- locularibus declaraverunt; quae vero sententia, figuris imperfectis et fere schematicis tantum sublevata, posterioribus haud accepta est. Praecipue cl. J. D. Hooker ovario non solum perigonium 57 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 58 Hoc loco lectorem ad Scybalium remittere liceat, ut florem illius femineum cum Lophophyto rursus conferendo de perfectá utriusque analogiá persuadeatur. V. Frucrus (tab. XIV. fig. 15—17). Fructus externe a flore femineo praecipue stylis delapsis et magnitudine paullo auctá differt (fig. 15); structurá interna in universum ut Scybalium sese habet. Epidermis praeter incrassationem cellularum auctam parumper tantum mutata est (fig. 16. 17 ep.); in internà autem ovarii parte stratum illud microparenchymaticum , ovula cingens, in putamen firmiter sclerenchymaticum flavescens induruit, quod apice cum strato sclerenchymatis grandicellosi (fig. 10. 16 ѕе.) cohaeret (fig. 16. 17 put.). Reliqui ovarii contextus, excepto quod cellulae plures paucioresve praecipue in inferiore ovarii parte fabricam subscleren- chymaticam exhibeant omnesque plasmate destitutae sint, ut in flore sese habet (cf. fig. 16. 17). Putaminis cavitas semine unico imperfecte expletur. Ovu- lorum enim unum tantum in semen abit, contextu, qui e sacco amniotico pronascitur, nucleum proprii ovuli, septum et alterum ovulum resorbente, et nil nisi residua quaedam obsoleta instar strati tenuis parenchymatis semiresorpti, putamini intus adhaerentis (figp. 16. 17 p.) relinquente. Semen putaminis cavitati conforme, subcompresso-ellipsoideum v. subovoideum, extremitate acutiore sursum spectante, exstat; massam refert e parenchymate penitus leptopleuro subisodiametrico contextam, plasmate cytoblastis et oleo pingui copiosissimo turgentem, omnino endospermio Heloseos vel Scybalii consimilem. Embryonem quidem in ea, examine etiam diligentissimo, invenire mihi haud contigit; quum autem paucos tantum habuerim fructus ad examen idoneos, analogiae causá potius crediderim, semen reverá ut in generibus antecedentibus (Helos?, Scybalio) constitutum esse, embryonem autem aliquá ex causá me effugisse, quam affirmarem, embryonem deesse vel, quae alia esset interpretatio, endospermium deficere totumque semen solo ex em- bryone constare. Inter fructus seminiferos frequenter alii inveniuntur abortivi. In quibus putamen crassius obtingit, cum parva cavitate centrali, in quà residua ovulorum obliterata nidulant; ceterum hi fertilibus consimiles sunt. Stadia floris inter anthesin et fructum intermedia in specimi- nibus nostris deficientia, aliis quoque observationibus nondum cognita sunt. Spadix floralis, dum fructus maturescunt, partem superiorem masculam putredine perdit (tab. X. fig. П ad b.), tandemque etiam truncus superstes fructigerus usque ad rhizoma destruitur. Ger- minationem nondum novimus; primum tamen plantae stadium cogni- tum tuberculum esse adeo minutum , ut fere immediatim e semine prodiisse conjici liceat, supra jam observavimus. Stationes et distributio geographica. Crescit Lopho- phytum mirabile super arborum Mimosearum, praecipue Ingae radices, sparsum in prov. Rio de Janeiro, subinde tam copiosum , ut areas 20—30 passus ambitu metientes spadicibus suis dense tegat (Peckolt). In sylvaticis umbrosis prope Rio de Janeiro: Schott, Leandro do Sacra- adnatum, margine illo brevi, cujus supra mentionem fecimus, liberum, sed etiam, ex auctoritate cl. WEDDELLU, fructibus semimaturis decepti, ovulum tantummodo unum, ex apice lóculi centralis putamine cincti libere pendulum adscripsit (cf. Hoox. F. et WEDDELL 1. с.). mento!, Ladisi. Netto!; in umbrosis inter urbem et Capocabana, et in Serra dos Orgáos juxta fluv. Rio Soberbo, altitud. cc. 400 met., in umbra Bambusarum, Geonomae elegantis, Diplazii, insignium Marattiae Kaulfussii stirpium etc.: Glaziou!; circa Canta Gallo: Peckolt !. Etiam in prov. S. Catharinae, ad Brejos de Laguna: Glaziou n. 306 !. Floret a Julio in Novembrem. Spadices sub terra praeformati, Fungorum ad instar post diem pluviosam nocte subito propullulant, quamobrem planta in prov. S. Catharinae etiam Bon-noite (bona nor) vocatur. Ceterum Fel da terra (i. e. fel terrae; ut etiam Erythraea Centaurium а Lusitanis appellatur) et Batata de escamas Ci. e. tuber squamatum) audit (Ркскогт l. c. et GLazrou in litt.). Qualitates et usus. Quum prioribus de Lophophyti mirabilis qualitate et usu nil fere cognitum esset, nisi quod planta amylum copio- sum contineret et propterea ab indigenis passim comederetur, novissimo tempore cl. THEOD. Ркскогт, Dr., scientiam hac ratione insigniter лихі. ж) Multá cum curá hic analysin tuberum recentium chemicam instituit et e grammis 1000 insequentes elicuit substantias, ex parte novas: Oleum pingue hyalinum, odoris fungacei . . . +. + 2,560 gr. Substandae albuminosae . . ... +... . 6,920 ,, AKA ATU ооо 45,570 ,. Substantia amara, dicta ,,Lophophytumbitter** 23905 »Lophophytinum* (materies fugax, indifferens) 0,060 ,, LAI Luk ad чоо еее 2,390 ,, Substantia extractiva odoris fungacei, azotica 2,930 ,, „ » gelatinosa, azotica 14,100 ,, Substantia rubra, dicta ,,Lophophytumroth“ 58,580 ,, Acidi tannici species, dicta ,,Lophophytumgerbsiure“ 1,520 ,, Dextrinum, Pectinum, salia anorganica etc. 144,510 ,, МИ | 22-2. 7: 490,860 ,, ba aa EETA EATE o 2 MM у 1000,000 gr.. Inter has substantias sunt ,,Lophophytinum, Lophophytumbitter, Lophophytumgerbsáure , Lophophytumroth* dictae praecipue peculiares, itemque oleum et extractivum odore fungaceo donata characteristica vi- dentur. Longum autem esset, de earum naturá et de methodo, qua e planta obtinentur, hoc loco disserere, et lectorem ad scripta cl. PECKOLTI citata remittimus; notandum etiam, nondum omnes chemicá ratione a cl. PxckoLTIO perfecte exploratas> esse. Usus propter plantae raritatem exiguus est. Ob habitum peculiarem vulgus vim magicam ei adscribit; praecipue juvenes staminibus comesis puellis gratiores fieri credunt. Pseudoiatri Brasilienses (s. d. ,,Curiosos“) decoctum tuberis recentis contra rachitin, pulverem tuberis siccati contra icterum adhibent, dosin granorum 10 cum decocto fol. Stachytarphetae dichotomae Vahl („бегу йо© incolis) ter per diem porrigentes. Narramus hoc ex auctoritate cl. Ркскотті ll. cc., qui autem seipsum efficaciam Lo- phophyti medicinalem nondum expertum esse declarat. De speciei historia quaedam. Lophophytum mirabile anno 1820 a b. Ѕснотт detectum et a. 1832 und cum ill. ENDLICHERO іп Melet. bot. 1. c. descriptum est. Quae licet descriptio multis notis imperfecta et fragmentaria fuisset, propter speciminum tamen penuriam botanici per longum tempus nil ad eam addiderunt. Nam quae e. b. LEANDRI DO SACRAMENTO Scriptis a. 1837 de Archimedea pyramidali relata sunt, quam auctores pro Lopho- phyti mirabilis synonymo habuerunt, ex parte nisi omnino ad diversam speciem, L. Leandri, pertinent (ad quam infra conferas), et praeterea scientiam nullo modo augent; figurae autem, quas de flore femineo a. 1847 cl. WEDDELL botanicis communicavit (Ann. sc. nat. 1. c.), propter erro- neam earum interpretationem, pariter cognitioni non multum profuerunt. Nuperrimo demum tempore scriptis tribus supra citatis, cl. СнАтгхп de anatomiá, cl. PE&ckorTi de chemiá, et mei de morphologiá, scientia stirpis singularis novum accepit incrementum; quam denique descriptione ante- cedente, quantum valuerunt humeri, emendare et locupletare studui. ж) PEckoLr, über Lophophytum mirabile, in Zeitschrift des allgemeinen österreich. Apotheker-Vereins 1867; cf. etiam Catalog der pharma- cognostischen , pharmaceutischen und chemischen Sammlung aus der Brasilianischen Flora zur National-Ausstellung in Rio de Janeiro 1866. (Wien 1868), p. 1. 59 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM. 60 2. LOPHOPHYTUM LEANDRI Eicat. inflorescentiis bisexua- libus, floribus femineis bracteatis (cc. 2 mm. longis). Tabula nostra XV. Archimedea pyramidalis Leandro do Sacramento in Ann. Se. nat. 11. Ser. ҮП. 32! (ex parte). Lophophytum mirabile Weddell in Ann. Sc. nat. 111. Ser. XI V. 185. fig. 31. 32 ! Platsmann in Leipz. Illustr. Zeitung 1865, nec Schott et Endl. Haec species antecedenti habitu plerisque morphoseos externae notis simillima est; item anatomia, propter speciminum quidem idoneorum defectum nondum investigatá, ei in universum respon- dere verisimile habemus. Raizoma tuber sistit simplex vel lobatum, subrotundum, saepe compressum, subinde leviter curvatum, pugni magnitudinem et ultra attingens. Basi, ubi radici nutrienti adhaeret, nudum est; sursum juventute squamis tegitur triangulari-ovatis subacuminatis, usque 5 mm. longis, quae seriatim ordinatae areolis subhexagonis insident, auctá vero tuberis cum prodeunte aetate crassitie plus minus de- struuntur, areolis simul irregularibus factis vel prorsus obliteratis (cf. tab. nostr. fig. I. IT). Unde tuber passim denudatum, ab omni parte nodoso-exasperatum evadit. Cortice duriusculo fusco tegitur, - intus in carnem mollem transeunti; non semper subterraneum est. E vertice tuberis (organico) vel ejus loborum sTIPITES FLO- BALES assurgunt 1— 2, qui prorsus eandem indolem et eandem fere magnitudinem habent, ac in L. mirabili. Juventute instar strobili pinacei squamis velantur, quae ad basin steriles triangulari- lanceolatae; deorsum in squamas rhizomatis continuantur (fig. II), persistunt, et tali modo spadici pedunculum squamatum constituunt, sursum autem (1— 5 centim. supra basin) in sracreas fertiles, rhombeo-ovatas, peltato-stipitatas, anthesi deciduas transeunt. Quae externe nigrescenti-caeruleae, per striam purpurascentem in basin albidam abeunt; ceterum ut in antecedente specie sese habent (cf. tab. nostr. ad B.). Verticillis 9- et 8-meris ordinatas eas observavi; sed etiam in spirá continua (verisimiliter inter verticillorum taxin intermedia, divergentiae 47) obtingere videntur. Axis spadicis cylindricus, basi 2—3 centim. crassus, sursum attenuatus, plus minus longitrorsum sulcatus existit, consistentiae carnosae, coloris livide rosacei. CarrruLis tegitur flavis, eodem ac bracteae, super quas singulatim stant, ordine dispositis, verti- caliter '/,—fere 2 centim. inter sese distantibus. Mascula 80—150, feminea 3—4-plo pauciora obtingunt. Priora iis Loph. mirabilis fere perfecte respondent, ita ut descriptioni supersedere possimus; figuras tamen nonnullas addimus (tab. XV. Y 1—4), e quibus, collatà quoque tabularum explicatione, recognoscas, magis oblonga ac іп Г. mirabili ea exstare, et ovaria abortiva floribus intermixta formà gaudere minus regulari, denti molari haud absimili (fig. 4). Notandum praeterea, haec colore aurantiaco donata esse. CAPITULA FEMINEA more generis basin spadicis occupant, masculis densius conferta. Infima rudimentaria esse solent (ef. fig.L II) ; perfecta formam oblongam vel breviter cylindricam et lon- gitudinem 6—10 mm. offerunt. Flores 120—200 continent, eodem fere ac in L. mirabili ordine dispositos. Flores feminei ввлстЕїз fulciuntur, quae speciei eo magis characteristicae sunt, quum in reliquis Balanophoreis, nulla excepta, ipsos flores deficiant, tantummodo sub inflorescentiae ramulis evo- lutae. Ad basin capituli formam offerunt spathulae, quae cito in eam cochlearis graciliter stipitati transit (fig. 8); stipites seu petioli tenues lateraliter angulati, superne subcanaliculati, inter flores superpositos arcte pressi iisque aequilongi exstant; apice in limbum brevem crassum obtusissimum concaviusculum abeunt, qui angulo obtuso versus petiolum flexus vertici floris suffulti apprimi- tur (cf. fig. 6. 7). Tota bractea compage duriuscula, colore gummi- gutti gaudet; quum contra ovaria flavescentia, styli rubri, stigmata alba esse soleant, capitulum eleganter pictum, bracteis quasi squa- mato-maculatum, stylis glanduloso-tomentosum apparet. FLORES FEMINEL et FRUCTUS iis Loph. mirabilis forma prorsus consimiles, 2—3-plo autem minores, 2—2'/, mm. tantummodo longi exstant; item quoad structuram internam iis respondent, quantum e paucis stadiis mihi examinatis recognosci potuit. Sufficiat igitur, in descriptionem illius speciei et in figuras 7—10 tabulae nostrae XV (cum explicationibus) remittere. Semen bene maturum haud visum est; rudimenta solum semidestructa in putaminis cavitate offendi (cf. fig. 9. 10 se.). Crescit Lophophytum Leandri super arborum incognitarum radices in umbrosis silvarum virginearum in vicinia Rio de Janeiro: Leandro do Sacramento !*); in depressis ad sinum Paranagua, haud procul а mari in umbra silvarum altarum: Platzmann. Julio et Augusto flo- rentem ambo collectores plantam notárunt. Qualitates probabiliter eaedem sunt, ac in specie antecedente ; nil tamen certi de iis compertum habemus. De usu solum narratur, In- dianos juvenes, siquidem in venatione, piscatu, in bello vel in choreis ex- cellere cupiunt, plantam clam colligere et certo die ritubus certis comedere. Historica quaedam. Anno 1837, in dissertatione de ,,Lathraeo- philaceis seu Balanophoreis botanicus brasiliensis, LEANDRO DO SACRA- MENTO (Ann. sc. nat. 1. c.) plantam illius ordinis descripsit, quam іп no- vum genus Archimedeae collocatam, A. pyramidalem salutabat.**) Quod quum genus ad Lophophytum , jam a. 1830 a cll. Schorr et ENDLICHER constitutum , pertinere botanici recte recognoverint, non omni tamen jure speciem pro identicá cum Loph. mirabili Schott et Endl. pronuntiárunt. Nam ex autopsiá speciminum originariorum in Musaeo Parisiensi servatorum recognovi, cl. LEANDRUM duas species confudisse, quarum altera reverá Loph. mirabile, altera novam sistit, quam supra titulo L. Leandri pro- posui. Bractearum quidem, forte supervisarum, cl. LkANDRO haud mentio- nem fecit, descriptione ab eo concinnatá ceterum in utramque speciem quadrante; postea vero cl. WEDDELL eas observavit et recte descripsit (Ann. sc. nat. 1. c.), nec tamen pro discrimine specifico, quale absque dubio constituunt, recognovit. — Recentiore tempore planta, pariter quidem titulo Lophophyti mirabilis, etiam a cl. JUL. PLATZMANN, Lipsiensi, de- scripta est, qui eam ad sinum Paranagua Brasiliae australis ipse invenit et arte insigni ad vivum delineavit; quae vero descriptio, in ephemeride Lipsiae editá ,Illustrirte Zeitung“ inserta, lectorum e populo potius quam bo- tanicorum usui destinata est. Cl. PLATZMANNIO vero gratias quam maximas agimus, quia icones suas originarias, inter quas analysis sat bona, et ob- servationes manu scriptas liberaliter nobiscum communicavit iisque ad monographiam nostram uti concessit. Ita omnia, quae de colore plantae et diversarum ejus partium, item, quae de capitulo masculo agunt, denique sparsae quaedam notulae cl. PLATZMANNIUM auctorem habent. De figuris ab eo receptis cf, explicationem tabularum. *) CL LEANDRO quidem stationes accuratius indicavit, nempe prope flumen Guapiacu, quod in sinum Sebastianopolitanum effluit, et in silvis montium Tijuca; quum vero specimina ab eo in Europam missa (cf. sub ,,Historicis“) nonnisi ex parte ad speciem nostram per- tineant, ex parte ad Loph. mirabile, dubium restat, quo loco inter duos indicatos verum L. Leandri crescat. Forte quidem in utroque provenit. **) Observandum, dissertationem illam jam 15 annis ante ab auctore elaboratam et ad cl, А. рк Sr. HILAIRK missam, ab hoc vero botanico anno demum supra indicato publici juris factam esse. 61 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM —OMBROPHYTUM. 62 OBSERVATIO. Praeter antecedentes duae adhuc descriptae sunt Lophophyti species, extrabrasilienses quidem, L. Bolivianum Weddell (Ann. sc. nat. Ш. Ser. XIV. 185. tab. 10. fig. 29. 30. Hook. f. Linn. Transact. XXII. 48. Chatin, Anat. comp. t. 101) et L. Weddellii Hook. f. (Linn. Transact. 1. c. 49. tab. 9). Prius, in Boliviensi provincia de las Cordilleras a cl. WEDDELLIO detectum, parumper tantum a L. mirabili differt et forsan nil nisi ejus formam sistit. Attamen secundum descriptiones citatas, specimen in Mu- seo Parisiensi servatum et iconem a cl. WEDDELLIO benigne nobiscum communicatam, spadice gaudet longiore graciliore, capitulis numerosioribus subcontiguis, femineis elongato-cylindricis , ovariis subduplo minoribus. Stylorum contra absentia, a cl. WEDDELLIO pro discrimine specifico habita, tale haud sistit, quum organa illa haud origine speciem deficiant, sed in speciminibus jam submaturis delapsa sint. Capitulum masculum in uni- versum cum L. mirabili convenit, excepto quod antheras paullo breviores habet; quae cl. J. D. Hooxkn de eo notavit, haud satis exacta inveni. — Structura anatomica a cl. Снатіх l. c. exhibita in universum cum L. mi- rabili convenire videtur. Etiam altera species, Loph. Weddellii, Novae Granátae incola, ubi a cl Purpie detecta, habitu Loph. mirabili simillima est. Vix quidem statura majore ab illo differt, ut cl. Hooker ғ. notavit, sed potius squamis longius acuminatis, etiam in rhizomate tuberoso persistentibus (cf. fig. cit.), et praecipue inflorescentiis 1-sexualibus. Praeterea capitula feminea (secundum fragmentum spadicis ab ill. Hookkno benigne mecum communi- catum) proportionaliter longiora (15 mm. lg., 7 lt., in capitulo nondum perfecte evoluto) et apicem versus cum ‘axe suo in directione spadicis con- spicue compressa exstant. Mascula contra capitula cum iis L. mirabilis convenire videntur. — Discrimina L. Weddellii a Loph. Leandri pariter capitulis dioicis etc., insuperque defectu bractearum et floribus femineis majoribus constituuntur; a Loph. Boliviano iisdem, ac a L. mirabili, notis distinguitur, exceptá capituli feminei longitudine, quae in utráque specie fere eadem est. V. OMBROPHYTUM Porrr. Омвкорнүтом Poepp. in Leipziger Literaturzeitung 1833. p. 1874., in Endl. Gen. n.716. et cum Endl. in Nov. Gen. 11. 40. tab. 155. Meissn. Gen. 366. (274). Weddell, Ann. Sc. nat. ПІ. Ser. XIV. 184. tab. 10. fig. 23—28. Hook. f. Transact. Linn. Soc. XXII. 49. Eichl. in Act. Congr. bot. Paris. 1867. p. 147. et in Hall. Bot. Zeitung 1868. n. 34. Forks KASO Lophophyti. FLORES FEMINEI et ғвостов (quantum hucusque cogniti sunt) insequentis Lathrophyti. Ruizoma tuberosum simplex nudum. Sripes FLORALIS adventitius, volvá amplá basilari cinctus, spadicem refert pedunculo nudo fultum, bisexualem, inferne femineum, parte superiore longiore mascu- lum. FLonEs utriusque sexus circa stipites spadi- cellorum secundariorum peltatorum, BRACTEIS peltatis persistentibus (an semper?) suffultorum verticillatim congesti, ipsi ebracteati, masculi vero ovariis aborti- vis (?) depresso-prismaticis carnosis stipati (an semper ?). — Stirpes glaberrimae, carnosae, amylo scatentes, cerá destitutae. Colore flavescenti nunc in rubellum vergenti gaudent. — Crescunt in Peruvia subandina, forte etiam in Brasilia contermina in- veniendae, comparationis causa in hanc Floram receptae. Balanoph. (1.) OMBROPHYTUM PERUVIANUM Porrr. et Expr. volvá amplissimà cyathiformi; spadicellis utriusque sexus crassis cylindricis obconicisve, disco crateriformi-concavo irregulariter crenato- dentato instructis, masculis ultra 50-, femineis ultra 100-floris. Tabula nostra XVI. Fig. I. Ombrophylum peruvianum Poepp. et Endl. l. c.! Hook. f. l. с., excluso synonymo Weddell. Descriptioni Poeppigianae, quam ex autopsiá speciminis ori- ginarii satis accuratam, nec ut cl. J. D. Hooker suspicatus est, quia auctoris memoriae res variae excidissent, partim erroneam recogno- vimus, pauca tantum addenda habemus; comparationis tamen et ple- nitudinis gratià adumbrationem plantae brevem adjicimus. E mHizomaTE subterraneo disciformi nigrescenti sPApIX FLO- RALIS surgit sordide flavescens, oblongus, pedalis. Qui basi cingitur voLva amplissima, decimetrum et ultra metiente, cyathiformi triloba coriaceo-lignosa, externe verruculoso-exasperata badia, intus laevi. Pepuncutus spadicis ultra decim. lg., 6—7 centim. crassus, teres, passim longitrorsum striatus, in rachem abit paullo crassiorem, in parte inferiore 5 — 6 centim. longa spadicellis femineis, in apicali 14—15 centim. aequante masculis obtectum. Bracrear spadicellorum (mihi haud visae, quum in specimine aut delapsae aut destructae sint) e descriptione Poeppigianà squamas referunt ,,difformes li- neares truncatas vel 3—8-angulares, laeves, carnosas, tandem suberosas, invicem rimis reticulatis sejunctas, iis inter flores (7 ob- viis similes“ (in icone b. Pokrricu haud exhibitae). SrapickLLI conferti, spiris angustis spadicem ambeuntes, inferiores horizontales, sursum patentes, tandem erecti, 1— 2 centim. lg., 6—9 mm. crassi, cylindrici vel obconici, vertice profunde crateriformi-concavi; mar- gine crateris disciformi-explanato vel patulo, irregulariter crenato- dentato, undulato, castaneo, viscoso. Piore mascuLi 50 et ultra circa spadicelli stipitem congesti, squamis stipati depresso-prisma- ticis carnosis contiguis, e Lophophyti analogià pro ovariis abortivis nobis existimatis, inter quas FILAMENTA cc. 1 mm. longa tenui- filiformia breviter ex iis exserta arcte premuntur. ANTHERAE ellipticae, effoetae utrinque emarginatae, cc. 2 mm. lg. — FLORES FEMINEI numero 100 et ultra spadicelli stipitem (iis delapsis minute foveolatum) obtegentes, *) pressim contigui indeque prismatice an- gulati, 1'/, mm. lg. 8түіл brevissimi. Structurá interna hi flores Lo- phophyto respondent, nisi quod sclerenchymate destituti et fasci- culis fibrovascularibus solum 2, brevibus indivisis instructi sint. **) Fructus semimaturi iis Lathrophyti similes exstant; bene maturi, mihi non visi, e РОЕРР1611 descriptione „foribus vix duplo majores, parum succosi, 1-spermi.“ „Odor stirpi vix ullus, sapor insipidus, tamen ac stipes assatus in fungorum modum edulis. Peruvianis ob similitudinem quandam cum Zeae spica Mays del monte, i. e. Zea sylvestris, audit. Ombrophytum ж) СІ. Рокрріс mentionem fecit ,squamularum vix conspicuarum , mox obliteratarum , perigonium maris referentium“, quae inter flores femineos obtingerent. Equidem tales haud vidi; an bracteas rudi- mentarias ? **) In icone PokrPiGn pistillum ut in Lophophyto quasi biloculare, vel ovulis 2, septo separatis instructum conspicitur; item in de- scriptione generis (tum in Endl. Gen. pl., tum in Nov. Gen. 1. c.), »biloculare* describitur. Contra in descriptione speciei unus tantum loculus et ovulum unum ei vindicantur, priorem autem indi- cationem ex errore chalceographi ortam esse affirmatur. Duco tamen, chalceographum recte vidisse at cl.PokPPiGIUM, nescio quo casu, de- ceptum esse; nam indoles revera eadem est, ac in Lophophyto, иб etiam in specimine sicco Certitate recognosci potest. 9 63 BALANOPHOREAE: OMBROPHYTUM— LATHROPHYTUM. 64 primos post imbres mira celeritate ex terra prorumpens, pluviis continuis inundatum cito iterum vel putredine corripitur vel ab insectorum Diptero- rum larvis nec non a Coleopteris minutis at innumeris perforatum succumbit.“ (Роерр. et Endl. Nov. Gen. 1. c.). In Peruviae subandinae silvis densis ad Cuchero, super arborum radices, Sept. m. florentem speciem legit Poeppig. Oss. Alteram speciem paullo minorem, colore violaceo insignem, semel in silvis ad missionem Tocache Peruviae subandinae se deprehendisse, sed antequam iconem vel descriptionem conficiendi locus fuisset, putredine perdidisse, b. Poxrrig l. c. enarrat. (2.) OMBROPHYTUM ZAMIOIDES Weppe i: volvà minore arctiusculá; spadicellis femineis 40—50-floris, dorso ventreque compressis, masculis 10—20-floris tenuibus cylindricis, disco peltato umbilicato-concavo subregulariter crenato. Tabula nostra XVI. Fig. 11. Ombrophylum zamioides Weddell in Ann. Sc. nat. l. c.! Haec species, quam ill. J. D. Hooker, licet cum aliqua du- bitatione, eum antecedente identicam pronuntiavit, id quod etiam cl. WEDDELL suspicatus erat, nostro judicio optime ab ea differt, ut ex iconibus nostris patebit. Volva quidem levius discrimen, grave tamen spadicellorum indoles sistit; nam hi in utroque sexu multo tenuiores, ac in 0. peruviano, floribus paucioribus onusti, et feminei verticaliter (in spadicis axe) conspicue compressi ex- stant. Discus apicis praeterea latior, magis foliaceus, minus con- cavus, crenis subregularibus cinctus et colore haud violaceo sed pallide rubescenti donatus est. Alia praeter hanc differentia in spadicellis masculis observatur; squamae nempe, quas in 0. peruviano floribus intermixtae occurrunt, in 0. zamioide aut desunt, aut forte, quum flamenta in receptaculum immersa videantur (ex iconibus cl. WEDDELLI), in stratum homogeneum coaluere (cf. ad 4 figurae В in tab. nostr. XVI. IL). Denique bracteae discrimen gravius prae- bere videntur; nam acceptá descriptione Poeppigianá quoad O. pe- ruvianum, bracteae 0. zamioidis eo differrent, ut peltato-stipitatae verticeque in discum expansae exstarent, qui disco spadicellorum consimilis, nisi dorso. convexus, marginibus illum obtegat; unde habitus spadicis ab eo 0. peruviani longe diversus evadit (cf. ta- bulam nostram). Ruowa 0. zamioidis subrotundum leviter compressum, adultum ovi anserini fere magnitudine, laeve, pallide flavescens exstat. VoLva 4-5 centim. lg., basin pedunculi arctiuscule cingit, fisso-lobata, colore rhizomatis. Spapix totus fere 22 centim. Ig., oblongo-cylindricus, pedunculatus, sordide flaventi-rubescens. Pe- dunculus teres, 7 centim. lg., fere З centim. crassus, in axem fo- rigerum haud crassiorem, in dimidio v. 2 inferiore spadicellos ©, in parte superiore masculos gestantem abit. SPADICELLI utriusque sexus 7—8 mm., ввАстЕАЕ 8—9 mm. lg. ANrHERAE antecedentis; FLOBES © paullo majores, 1'/,—2 mm., flavescentes, structurá in- terná ad amussin eum Lathrophyto Peckolli quadrant. Reliquae indolis supra jam mentionem fecimus. Crescit in silvis humidis prov. Peruvianae de las Cordilleras, Novembri flor.: Weddell! Oss. I. Quum haud contigerit specimen originarium in Museo Parisiensi servatum accuratius examinare, descriptionem tabulamque nostram secundum icones concinnavimus, quas cl. WEDDELL a se ipso arte insigni ad vivum delineatas nobiscum benigne communicavit. Solos flores femineos, quorum nonnullos item benignitati cl. WkpDELLII debemus, ipse examinavi. Овѕ. П. Anatomiam Ombrophytt propter speciminum idoneorum defectum examinare neque nos ipsi potuimus, neque ex aliorum observatio- nibus novimus. — De historia generis pauca tantum notanda. Utraque species semel tantum locis iudicatis reperta, prior fuse jam descripta, altera О. zamioides breviter tantum commemorata et figuris quibusdam analyticis illustrata est (locis citatis). Descriptionibus originariis posteriores, qui de his plantis scripserunt, nil fere addidere; quod cl. J. D. Нооккв stirpes in unicam speciem conciliaverit, nostra sententiá minus recte factum esse, supra jam notavimus. УІ. LATHROPHYTUM Еісні.. Lararoraytum Eichi. in Hall. Bot. Zeitung 1868. п. 32—34. tab. 9. Fones mMascuLI nudi. Sramina 2, іп prominentiá (axe) triangulari, lateraliter compressá, apice horizon- taliter porrectá, inferne oblique in rachem decurrente affixa, lateralia. Filamenta nulla. ANTHERAE conuectivi basi sessiles, primum erectae, dein deorsum versae, divergentes, elliptico-cordatae, dithecae, 4-locellatae, rimis 2 longitrorsis lateralibus vertice junctis dehis- centes. PoLLinis granula ellipsoidea, triplicata, eporosa, exina laevi. — Fores ккмїхЕї: Ovanium obovoideum, subprismatico-angulatum, vertice. leviter crateriformi- concavum. STYLI, OVULA etc. verisimillime Lophophyti. Евостоз nucamentaceus, exocarpio subcrustaceo, endo- carpio in putamen tenue indurato. Semen abortu soli- tarium (bene maturum non visum), verisimillime Lopho- phyti. Ruizoma tuberosum nudum. | INFLORESCENTIA adventitia, voLvA basilari amplá cupuliformi profunde lobatá cincta, spadicem pedunculo nudo fultum bi- sexualem refert. Fiores feminei circa stipites spa- dicellorum secundariorum, supra flores in discum subrotundum expansorum, inferiorem spadicis partem occupantium, spirà laxá dispositorum verticillatim congesti; masculi in superiore spadicis parte тасм primariae insidentes eamque spiris angustissimis prorsus tegentes; in utroque sexu cum spadicellis secundariis ebracteati. (Planta penitus aphylla). — Stirpes glaberrimae, amylo scatentes, cerá destitutae. Color ab omni parte fuscescens, antheris exceptis flaventibus. — Crescit unica species hucusque cognita prope Canta Gallo prov. Rio de Janeiro. 1. LATHROPHYTUM PECKOLTI Еісні.. Tabula nostra XVI. Fig. 111. Lathrophytum Peckolti Eichl. l с. Hujus plantae unicum tantummodo specimen praesto est, a cl. TüEop. Ресковт, qui speciem detexit et in eujus honorem eam nominavimus, statu sicco nobis transmissum, Quamobrem anato- miam, paucis exceptis partibus, examinare non potuimus. Item insitionis ratio latet. 65 BALANOPHOREAE: Ruizomatis in illo specimine nil nisi pars exigua superest (fig. 1 ad rh.), e quà tamen concludendum, integrum rhizoma tuber sistere esquamatum , Ombrophylo in universum consimile. Externe nigrescens (sicc.), subcorticatum, intus ut in Lophophyto e parenchymate carnoso leptopleuro fusco, granulis amylaceis farcto, et fasciculis fibrovascularibus tenuibus numerosis varie flexis per- curso constat. Sclerenchyma deficit. VoLva, quae basin pedunculi cingit (fig. 1 v.), toto ambitu cupuliformis, fere usque ad basin in lobos 2 concavos, irregulariter circumscriptos, argute marginatos dirupta est. Coriacea, externe verruculoso-exasperata opaca, intus laevis nitidula exstat; magni- tudine gaudet cc. 3 centim., valde inter Balanophoreas conspicua, nonnisi ab Ombrophylis superatá. E fundo volvae srapix surgit subspithamaeus, quadrante in- feriore nudus pedunculiformis, subsequente spadicellos femineos, dimidio superiore flores masculos gestans. Axis seu rachis ejus teres, basi 6—7 mm. crassus, sursum paullo incrassatus, summo apice iterum attenuatus existit. Jam partem spadicis mascuLam describamus. Haec cc. 8 centim. longa, subfusiformis, medio fere 2'/, centim. crassa, basi parumper tantum, apice subcurvato conspicue attenuata, ANTHERAS Offert nu- merosissimas, dense confertas, deorsum spectantes, quae per paria prominentiis racheos adnexae spiris angustissimis eam ambeunt et penitus occultant. Quae quidem spirae valde irregulares, varie flexae vel unilateraliter protractae, hinc annulatim confluentes, illinc definitae vel inter vicinas quasi suffocatae occurrunt, ita ut veram earum dispositionis legem nullo modo enucleare potuerimus. Prominentiae illae, quibus antherae per paria insident, in in- feriore spadicis parte indolem offerunt figuris 2 a. b. c. reprae- sentatam. Singula corpus refert triangulare, rachi spadicis longi- tudinaliter adnexum, superne horizontaliter porrectum apiceque subdecurvum, deorsum oblique in rachin decurrens, lateribus com- pressum et leviter arcuato-sulcatum, sursum incrassatum angulisque rotundatum. Infra cujus apicem antherae sedent, lateraliter et deorsum spectantes simulatque divergentes (fig. 2). — Versus apicem spadicis hae prominentiae sensim breviores fiunt, apice minus decurvae, antheris simul magis horizontaliter porrectis (fig. 3); summa denique extremitate in verrucas brevi-cylindricas abeunt, in quibus antherae, hoc stadio adhue clausae, verticaliter erectae stant (fig. 4. 5). — Unde concludi licet, ultimam hanc indolem omnium originariam esse, deorsum autem per racheos elongationem gradatim in formas fig. 2, denique fig. 3 repraesentatas abiisse. Unde etiam antherarum series, quas in parte spadicis superiore fere con- tiguas adhuc conspicis, deorsum magis ab invicem semoventur (fig. 1). Talis prominentia cum duabus antheris florem totum sistit, prominentià quidem axem hujus floris referente. Flos igitur indole morphologicà Lophophyto et Ombrophyto respondet, nonnisi axe majore diversus. Bracteá quoque, ordinis more, caret; praeterea ovaria abortiva desunt, quibus in Lophophyto et Ombrophyto flores masculi stipantur. ANTHEBAE, quamdiu adhuc clausae sunt, formam praebent ovato-ellipticam , basi suboblique cordatam, apice ,rotundatam. Thecae laterales, antheris quidem postice paullo convergentibus, contiguae, ita ut connectivum externe haud conspiciatur, strato cellularum reticulatarum fere ut in ZophopAyío instructae sunt; post dehiscentiam, valvis late reflexo-hiantibus, anthera utrinque praesertim apice emarginata et 2—2'/, mm. longa evadit (cf. fig. 6. 7). Рогллміз flaventis granula 35—40 micromillim. aequant ; structuram eorum jam supra indicavimus (cf. fig. 8). FLORES FEMINEL haud ut masculi rachi primariae insident, sed in spadicellos secundarios indolis fere ut in Ombrophyto, stipite LATHROPHYTUM. 66 nempe florigero supra flores in discum nudum abeunti instructos (fig. 10), dispositi sunt. Stipes spadicelli tenuis, cylindricus, albidus, mollis, cc. 5 mm. lg.; discus subrotundus, medio umbilicatus, radiato-rugulosus, margine attenuato nunc incurvo nunc recurvo lacero-fimbriatus, firmus, nigrescenti-fuscus, 5—7 mm. diam. (fig. 10). Flores 20— 80 verticillatim circa stipitem congesti, *) ebracteati exstant; spadicelli cc. 50, refracto-patentes, rachem spirá laxa irregulari ambeunt, bracteis destituti. Lathrophytum Peckolti igitur omnibus organis foliaceis caret, praeter stamina et carpidia. Hoc unicum inter plantas Phaenogamas exemplum est mihi cognitum phyllorum usque ad eum finem suppres- sorum, ultra quem in planta Angiosperma omnino supprimi nequeunt. Flores 1'/,—2 mm. lg. ovario gaudent obovoideo, e mutuá . confinium pressione subprismatice angulato, vertice leviter concavo, seriebus cellularum epidermalium microscopice reticulato-striato, fuscescenti. E cujus depressione apicali втүіл surgunt 2, breves (vix /, mm.), divergentes, dextram et sinistram versus spadicelli stipitem spectantes, cylindrici, sricwATIBUs subgloboso-capitatis ter- minati (cf. fig. 11). Quod structuram internam attinet, praemonendum, flores spe- ciminis nostri jam foecundatos versus maturitatem accedere. Quo stadio ovarium parenchyma offert subisodiametricum, leptopleurum, amylo farctum, apice grandicellosum, deorsum angustius, basi fasci- culis fibrovascularibus 2, qui stylis seu carpidiorum medianis respondent, brevibus divergentibus percursum, externe epidermide tectum, e cellulis quam internae paullo amplioribus vacuis, ceterum fere ut in Lophophyto sese habentibus conflatà (cf. fig. 19—14). Intus putamine determinatur ovoideo, in medianá subcompresso, apice breviter producto ibidemque perforato, quod e strato simplici, apice tantum duplici triplicique cellularum sclerenchymaticarum constat, adjacentibus vix angustiorum, non nimis incrassatarum, flavescentium (fig. 12. 13 put.). Ex apice illius perforato tela pro- ficiscitur conductrix, quae pro stylis in fasciculos 2 dividitur; stylis ceterum omni fere nota ut in Lophophyto sese habentibus (cf. fig. 12). Putamini intus adhaeret stratum parenchymatis lepto- pleuri, parvicellosi, amylo copiosissimo turgentis, cavitatem magnam ovoideam extraaxilem includentis, in cujus ambitu compressum et semiresorptum offenditur (fig. 12. 13); ipsa autem cavitas in spe- cimine nostro vacua vel rudimentis tantummodo fere prorsus de- structis semirepleta exstat; quae quidem seminis juvenilis per ex- siccationem decompositi residua sistere, ex analogiá affinium con- cludimus. E situ cavitatis extraaxili porro conjici licet, origine duo ovula adfuisse, ut in Lophophyto et Ombrophyto sese habentia, quorum autem unicum tantummodo in semen abierit, altero cum septo per resorptionem evanescenti. Quae sententia, jam ex ana- logià illorum generum verisimillima, magis etiam stabilitur fructi- bus Ombrophyli semimaturis, qui indolem prorsus eandem, ac modo descripsimus, offerunt (cf. e. gr. figuras a cl. WEppELLio in Ann. sc. nat. Ш. Ser. XIV. tab. 10. n. 23—27 editas). Fructus bene maturi nondum visi sunt. « Crescit in silva virginea densissima prope Canta Gallo prov. Rio de Janeiro, super radices arborum (forte Myristicae Bicuhybae), ubi a. 1867 a cl. Theod. Peckolt, Dr., detecta est. De qualitatibus et usu nil hucusque compertum habemus. *) Perpaucos quidem flores in situ adhuc offendi, fere omnibus in spe- cimine jam delapsis; attamen e cicatricibus dispositio , licet haud exacte determinanda, in universum recognosci potuit. 67 BALANOPHOREAE: TABULAE EXPLICATAE. | 68 TABULAE EXPLICATAE. Figurae microscopicae fere omnes ope Camerae lucidae Wollastonianae vel speculi Soemmerringiani delineatae, gradus grossificatiohis numeris in parenthesi appositis indicati sunt. Tabulae I. II. III. Langsdorffia hypogaea Mart., supra p. 10. Tab. L Habitus. Fig. І, Planta mascula, fig. II. planta feminea subma- tura, fig. III. planta monoica, omnes magnitudine naturali. Ad a. capitula nascentia, in volvá etiamdum inclusa, b. e volvá prorumpentia conspiciuntur; m. alabastrum masculum, n. femineum; (7 capitulum masculum sub anthesi, © femineum sub anthesi, fr. fructiferum ; v. volva; ad x. fig. II. annulus ex ovariis abortivis conflatus; ad x. fig. III. vertex sterilis capituli masculi; ad y. fig. П. squamae in- crassatae spiniformes; r. n. Radix nutriens. Tab. II. fig. 1—7. Rami rhizomatis, anatomia. c. Stratum cor- ticale; p. parenchyma leptopleurum; ce. cera; sc. et sc’. sclerenchyma ; cyt. cytoblasti; f. fasciculus fibrovascularis; v. vasa; pr. prosenchy- ma; Cb. cambium; m. cellulae malacophloeodicae ; cr. cellulae cribrosae vel tubi cribrosi. — Fig. 1. 2. Sectiones transversales per duos ra- mos rhizomatis, alterum adscendentem, qui magis cylindricus (fig. 1), alterum repentem, qui subcompressus exstat (figp. 2). — Fig. 3. La- mella radialis e sectione fig. 1, magis aucta. — Fig. 4. Fasciculus fibrovascularis e fig. 3, magis auctus. — Fig. 5. Sectio radiali-longi- tudinalis e ramo cylindrico fig. 1. — Fig. 6. Fasciculus fibrovascu- laris e fig. 5 magis auctus. — Fig. 7. Pilus, cum cellulis epidermidis adjacentibus. Fig.8—11. Tuber rhizomatis, anatomia; r. n. radix nutriens; f. fasciculi fibrovasculares. — Fig. 8. Tuber adultum, cum radice nutriente verticaliter ad insitionis locum persectum. — Fig. 9. Sectio analoga per tuber fusiforme, fig. 10. per ramum sese ad radicem ad- sugillantem (9 et 10 secundum J. D. HooxkR, Monogr. Balanoph. tab. 2). — Fig. 11. Portiuncula marginalis e fig. 8, magis aucta; ep. epi- dermis, sc. sclerenchyma, p. parenchyma ceriferum. Fig.12—15. Capitulorum morphologia et anatomia. Fig. 12. Capitula nascentia, stadiis 3 successivis a—c.; fig. 12 d. alabastrum stadii b. longitudinaliter persectum; v. volva. — Fig. 13. Capitulum © longitrorsum persectum ; f. fascic. fibrovasc., sc. sclerenchyma. — Fig 14. Capitulum (7, longitudinaliter sectum (partim secundum Ricmanp, Mem. Balanoph. l. c.); ov‘. ovaria deformata, flores ў sti- pantia; x. vertex e floribus sterilibus difformibus conflatus. — Fig. 15 a. Quadrans sectionis transversalis per partem squamatam figurae 13 (pedunculum) ; f', f", f'" fasciculi fibrovascul. (cf. supra p. 15); fig. 15 b. cellulae parenchymatis ceriferi e fig. 15 a. Fig.16—21. Squamae pedunculi, morphologia et anato- mia, Fig.16a—e. Squamae formis successivis a basi ad apicem pedunculi obviis. — Fig. 17. Sectio longitudinalis per squamam fig. 16 c. — Fig. 18 a—c. Sectiones transversales per squamam fig. 16 c., a. ad basin, b. in medio, c. ad apicem squamae. — Fig. 19. Portio figurae 18 b., et fig. 20. portio figurae 17, magis auctae; f. fascic. fibrovasc., sc. sclerenchyma, p. parenchyma leptopleurum,. ep. epidermis, ce. cera. — Fig.21. Pilus e margine squamae. Tab. UL Fig. 1—11. ad florem masculum. — Fig. 1. Flos sub an- thesi, o. ovaria depauperata, quibus stipatur; fig. 2. alabastrum; fig. 3 perigonium, a. desuper visum cum androeceo, b. a tergo; fig. 4. flos dimerus (pedunculo ad basin resecto); fig. 5. androeceum post de- hiscentiam, perigonii phyllis partim resectis; fig. 6. perigonii phyllum longitrorsum persectum, sc. sclerenchyma, ad x. cellulae marginales; fig. 7. androeceum post dehiscentiam transversaliter sectum ; fig. 8. gra- nula pollinis; fig. 9. оуагїа difformia figurae 1 longitrorsum secta. — Кір. 10. Flores steriles difformes e vertice capituli (tab. П. fig. 14 x.); fig. 11. sectio transversalis per tale corpus. Fig.19—15. Flores feminei.— Fig. 12 a. Flores nonnulli co- haerentes longitudinaliter secti, 12 b. sectio transversalis per partem eorum superiorem; cm. commissurae singulorum florum, ov. ovulum. — Fig.13 a. Floris singuli e coalitione soluti pars superior longitrorsum persecta (utrinque etiam portiuncula florum adjacentium, cum priore connatorum conspiciuntur); st. stylus, stg. stigma, ep. epidermis cum cuticula transversaliter rugulosa, sc. sclerenchyma, t. c. tela conductrix ; fig. 13 b. parenchyma partis inferioris e fig. 13 a., magis auctum, cum plasmate contracto; fig. 13 c. apex floris singuli transversaliter persectus, adhaerentibus in peripheria partibus florum circumdantium ; ep. epidermis, sc. sclerenchyma. — Fig. 14 a. Portio e figura 12 a., bases florum duorum complectens, sectione in flore sinistro medium ovuli, in dextro ejus latus penetrante; ov.ovulum, s. a. saccus amnio- ticus, v. e. vesiculae embryonales, ant. antipodes; fig. 14 b. portio nuclei e fig. 14 a., magis aucta. — Fig. 15. Flos ad basin liberam transverse persectus; ov.ovulum seu nucleus, s.à. saccus amnioticus. Fig. 16—21. Fructus. Significant: ep. epidermidem, sc. scle- renchyma, put. putamen, sem. semen, endsp. endospermium, embr. embryonem. — Fig. 16. Fructus singulus, e coalitione solutus. — Fig. 17. Fructus duo cohaerentes longitrorsum persecti, semine e flore dextrum spectante remoto. — Fig. 18. Sectio transversalis: per verticem singuli fructus, cum fragmentis circumdantium (respondet figurae 13 с.). — Fig. 19. Sectio transversalis per fructus nonnullos cohaerentes circiter per verticem putaminis ducta; fig. 20. sectio transv. per singulum fructum, in altitudine embryonis; fig. 21. embryo. Tabulae IV. V. VI. Helosis guyanensis Rich., supra p. 23. Tab. IV. Habitus formae «. guyanensis, magnitudine naturali ; т. n. radix nutriens; a. conjunctiones transversales inter ramos rhizomatis; b, c, d. rami rhizomatis ad radicem nutrientem sese ad- sugillantes, tubera formantes, stadiis successivis; m—v. stadia capitu- lorum successiva, ab origine evolutionis usque ad ejus finem, m. pe- dunculi nascentes in volva adhuc inclusi, n. e volva prorumpentes, о. ulterius evoluti, bracteis capituli adhuc reclusis, p. bracteis hianti- bus, q. stylis florum © porreetis, bracteis vero nondum delapsis, r. bracteis delapsis, cicatricibus earum adhuc visibilibus, s. stylis arrectis, ita ut cicatrices bractearum evanuerint, u. stylis delapsis, floribus masculis emergentibus, v. floribus masculis explicatis. Tab. V. Fig. I. Habitus formae f. brasiliensis, magn. nat. Or- gana et stadia iis tabulae IV respondentia iisdem ac in illa siglis notata sunt, excepto siglo a, quod in tab. V tuber denotat majus а radice nutriente quasi perforatum, et intercalato stadio t, quod ca- pitulum repraesentat stylis florum © vix delapsis, floribus 7 in palea- rum strato adhuc occultis, superficie bractearum vestigiis areolata. Fig.2—8. ad flores masculos. — Fig.2. Pars receptaculi r., cum strato palearum p., alabastro masculo (7 et floribus 2 femineis 9, quorum alter stylos jam perdidit; in sectione longitudinali, — Fig. 3. Alabastrum d'; fig. 4. androeceum e fig. 9, perigonio resecto; fig. 5. androeceum cum perigonio, transverse persectum; fig. 6. flos 7 ex- plicatus, cum paleis quibusdam p.; fig. 7. stamina 2 effoeta a ventre; fig. 8. granula pollinis cum filis intermixtis, e cellularum maternarum destructione residuis. 69 BALANOPHOREAE: TABULAE EXPLICATAR, 70 Fig. 9—18. ad florem femineum. Significantur siglis: p. pa- leae, st. styli, f. fasciculi fibrovasculares, о. ovarium, оу]. ovulum, sut. sutura ovuli cum ovario, s. e. saccus embryonalis. — Fig. 9. Sectio longitudinalis per partem receptaculi juvenilis cum alabastro Ў е ©; per. perigonium d, anth. antherae juveniles, cut. cuticula palearum, alcohole quo specimen servabatur inflata. — Fig. 10. Flos © sub anthesi, cum paleis duabus. — Fig. 11—13 et fig. 9. Historia evolutionis; fig. 11. flos nascens, a. axis, c. carpidia; fig. 12. sta- dium provectius, percurso jam stadio in fig. 9 repraesentato ; fig. 13. Sectio longitudinalis per alabastrum fig. 12., a. axis, x. chalazae spe- cies. — Fig. 14. Flos Q evolutus, longitrorsum persectus, a. sectione per stylorum planitiem ducta, b. sectione ad antecedentem verticali; fig. 15. palea; fig. 16, sectio transversalis per stylum, ep. epidermis, t. с. tela conductrix; fig. 17. sectio transversalis per florem, їп altitudine sacci embryonalis; fig. 18. Sectio transversa рег duas pa- leas, alteram 3-, alteram 4-serialem. Fig. 19—24. ad fructum. Significantur siglis: f. fascic. fibro- vasc., ep. epidermis, cut. cuticula, put. putamen, edsp. endospermium, embr. embryo, susp. suspensor embryonis. — Fig. 19. Fructus integer, fig. 20. Sectio ejus longitudinalis, fig. 21. Sectio ejus transversalis per medium; fig. 22. Semen longitrorsum persectum, cellularum con- tento remoto; fig. 23. Portio marginalis e fig. 20.; fig. 24. eadem e fig. 22., utraque magis aucta et cum pericarpii contentis delineata. Tab. VI. Fig. 1—5. Ratio insitionis et tuberis anatomia; т. n. — rádix nutriens, in omnibus figuris. Fig. 1. Tuberculum e semine pronatum, longit. sectum ; fig. 2. 3. tubera e ramo ad radicem adsugillato enata, r. rami facies nondum mutata, in sectione longit.; fig. 4. Portio figurae 2, radicem et parasiti basin complectens, magis aucta; fig. 5. Portiuncula radicis nutrientis cum adhaerente parasito, in sectione longitudinali, vasa communicantia exhibente. Fig.6. Rami rhizomatis, quorum unus ad radicem nutrientem т. n. sese adsugillando tuberculum format (ad b.) quum alii ramulis transversis conjuncti sint (ad a.). Fig. 7—14. Anatomia rhizomatis, 7—10. 12—14. ramo- rum, 11. tuberis. Significantur siglis: f. fasciculus fibrovasc., va. vasa, pr. prosenchyma, cb. cambium vel cambiformium, phl. phloématis cellulae, vg. vagina parenchymatica fasciculum cingens, med. medulla, rad. radii medullares, c. cortex, sc., sC’, sc”. variae sclerenchymatis concretiones, de quibus sicut de reliquis siglis ad has figuras appositis descriptionem anatomiae supra p. 24 sq. conferas. — Fig. 7. Sectio trans- versa per ramum rhizomatis juniorem, fig. 8. per adultiorem, fig. 9. per ramum cum secundario nascenti, fig. 10. per duos transverse con- junctos (in modum fig. 6 ad a.). — Fig.11. Sectio per partem mar- ginalem tuberis rhizomatici (e fig. 3). — Fig. 12. Lamella radialis e fig. 8., magis aucta; fig. 13. Sectio radiali-longitudinalis per ramum rhizomatis, cum fig. 12. respondens; fig. 14. Vasa nonnulla e fig. 13., magis aucta. . Fig. 15—19. Stipites florales, anatomia; sigla easdem ac in figg. antecedentibus notiones habent. Fig. 15. Sectio longitu- dinalis per stipitem juniorem, rh. rhizomatis ramus, e quo stipes pro- nascitur, v. volva, B. Bracteae capituli; fig. 16. Sectio transv. per medium capituli e fig. 15.; fig. 17. Sectio transv. per pedunculum e fip. 15.; fig. 18. Fasciculus fibrovascul. cum cellulis adjacentibus e fig. 17, magis auctus; fig. 19. Portio marginalis e fig. 17., magis aucta. Fig. 20. 21. Bracteae anatomia. Fig. 20. Sectio longitudi- nalis per bracteam; fig. 21. Sectio transversalis, a. per stipitem, b. per medium discum bracteae. Tabulae VII. ҮШ. Scybalium fungiforme Schott et Endl., supra p. 36. Tab. ҮП. Habitus. Кір. 1—3. Specimina androgyna, fig. 4. specimen femineum, 5. fructiferum, 6. juvenile, stipitibus etiamdum abbreviatis et a squamis inclusis, fig. 7. specimen fructiferum, stipitibus magnis con- fertis subsessilibus; г. n. in omnibus figuris radicem nutrientem significat. Balanoph. Tab. УШ. Fig. 1—5. Rhizoma et pedunculus. Fig. 1. Rhizoma cum radice nutriente r. n., stipite fructifero a., et alio juvenili b., longitudinaliter sectum; f. fasciculi fibrovasculares. — Fig. 2. Sectio per radicem nutrientem г. n. cum adhaerente portione parasiti P^ ad illustrandam insitionis rationem; f. fascic. fibrovasc. — Fig. 3. Stipes juvenilis, bracteis B. adhuc tectus, longitudinaliter sectus. — Fig. 4. a. Sectio longitud. per stipitem nascentem cum volva v.; fig. 4. b. eadem, stipite remoto. — Fig. 5. Sectio transversalis per dimidium stipitem fructiferum a. fig. 1., circiter in ejus medio, f. fas- ciculi fibrovasculares. Fig. 6. a—d. Squamae pedunculi, formis a basi ad apicem successivis (magnitudine earum naturali per lineam appositam indi- Cata); fig. 6. e. Sectio transversa per squamam fig. 6. c. Fig. 7. a. Bractea e margine receptaculi, a‘ longitrorsum per- secta; fig. 7. b. c. Bracteae e centro receptaculi. Fig. 8—10. Pedunculi anatomia. Fig. В. Lamella rádialis e sectione pedunculi transversali; fig. 9. Fasciculus fibrovascularis e figura 8, magis auctus; fig. 10. idem in sectione longitudinali Sigla easdem ac in tab. VI. fig. 12. 13. notiones habent. Fig. 11—22. ad flores masculos. Fig. 11. Portiuncula re- ceptaculi cum strato palearum dimorpharum a. et b., et alabastris 2 masculis, quorum alterum semiapertum. — Fig. 12. Flos Y sub an- thesi. — Fig. 13. Paleae e fig. 11 magis auctae; fig. 14. paleae bre- viores a. e fig. 13., transverse sectae; fig. 15. paleae duae longiores (fig. 13. b.) transverse prope basin sectae. — Fig. 16. Flos (7 longi- trorsum persectus; a. apex axeos productus. —- Fig. 17. Androeceum ex alabastris fig. 11., a. etiamdum clausum, b. antheris apertis. — Fig. 18. Sectio transversa per tubum floris 7; fig. 19. Sectio longitud. per alabastrum mox aperiundum , cum portiuncula receptaculi et palea breviore p.; per. perigonium, t. st. tubus stamineus, anth. an- therae, f. fascic. fibrovasc., a. axis floris productus; fig. 20. Perigonii lacinia figurae 19, magis aucta. — Fig. 21. Sectio transversa per antherarum capitulum (linea directionem sectionis fig. 19 indicat). — Fig. 22. Granula pollinis. Fig. 23—29. ad flores femineos. Fig. 23. 24. Flores Ф sub anthesi, in 23 a. cum paleis quibusdam p., fig. 23. in mediana adspecti, fig. 24. a latere visi, stylis st. in fig. 23 b. et 24. superne resectis, — Fig. 25. Sectio longitudinalis floris fig. 23 b., per sty- lorum planitiem ducta; st. styli, p. ovarii paries, c. pars ejus centralis, ov. ovulum, s. e. saccus embryonalis, sc. annulus sclerenchymaticus, x. apex septi ovula quasi jungens. — Fig. 26. Palea receptaculi Q aucta; fig. 27. Paleae duae ©, altera 3-, altera 4-seriata, transverse sectae. — Fig. 28. Sectio transversa per florem Q in altitudine sacc. amnioticorum; sigla easdem ac in fig. 25 notiones habent. — Fig. 29. Sectio transversa styli; ep. epidermis, t. c. tela conductrix. Fig. 30—32. ad fructum. Fig. 30. Fructus integer; fig. 31. Sectio fructus longitrorsa, ei figurae 25 respondens; fig. 32. Sectio ejus transversalis, circiter per medium; b. basis fructus amyligera, ep. epidermis, put. putamen, pa. parenchymatis imperfecte resorpti stratum, edsp. endospermium, embr. embryo, susp. suspensor embryo- nis, x. basis stylorum communis subsclerenchymatica, putamen obturans. Tabulae IX—XIV. Lophophytum mirabile Schott et Endl., supra p. 46. Tab. IX. Habitus. Fig. I. Spadix floralis sub plena anthesi (bracteis delapsis), © capitula feminea, 7 mascula, р. pedunculus squamatus, rh. fragmentum rhizomatis. — Fig. IL. Planta integra cum 3 spadicibus, per bracteas etiamdum velatis sed plane jam evolutis et mox aperiundis, sicut primordiis quibusdam spadicum modo nascentium ad x. Unus spadicum majorum cum parte rhizoínatis cui insidet longitrorsum per- sectus est. B. bracteae, г. п. radix nutriens, reliqua sigla ut in Fig. I. Tab. X. Habitus. Fig. I. Specimen jam in tab. IX. fig. II. repraesen- tatum, in alia situatione, qua spadices strobilaceos melius ante oculos habes.— Fig. IL. Specimen parvum, ad A. cum spadice plene florenti, ad B. cum alio in fructum tendenti, cujus pars mascula jam periit. 10 71 Tab. XI. Habitus. Tab. XII. BALANOPHOREAE: TABULAE ЕХРІЛСАТАЕ. Ad a. a. a. tubercula conspicis valde juvenilia; r. n. radix nutriens, ut in fig. L i Grex speciminum variae aetatis, nullo tamen jam florido, radici crassiori r. n. insidentium. Pleraque rhizomate cylindrico, in specimine f. ramoso, squamarum seriebus eleganter tecto gaudent, pauca tantum (ad c’. d.) tuberoso. — а. a. a. Tubercula juvenilia, verisimiliter directe e semine pronata; b., М“ magis provecta, nondum tamen squamas jam exhibentia (ad b.' radix inde a parasiti insertione emortua est et evanida); c., c.' tubercula juvenilia, quae apice squa- mas effingere incipiunt; d. tuber, quod immediatim in spadicem flora- lem abit, squamis vegetativis haud antecedentibus; e., е. rhizomata, quae, priusquam in spadicem abeunt, squamas vegetativas numerosas efformarunt; f. rhizoma biceps. Fig. 1—6. ad illustrandam insitionis rationem in- serviunt; г. n. radix nutriens, P. parasitus, f. fasciculi fibrovascu- lares, in omnibus figuris. — Fig. 1. Tuberculum valde juvenile, ra- dici autem jam ádnexum, longitrorsum (cum radice) persectum. — Fig. 2. Portio figurae antecedentis, radicem et adhaerentem parasiti partem complectens, magis aucta; ad f. fasciculi fibrovasc. indicantur. Fig. 3. Stadium insitionis provectius, radicis ligno jam lobulos di- laceratos in parasitum mittente, sectio longitrorsa; fig. 4. Radix nu- triens stadii antecedentis, avulso parasito, ut ligni lobulos integros conspicias. — Fig. 5. Portiuncula figurae 3, partem insitionis margi- nalem complectens, magis aucta, ut parasiti indolem, prout lignum 1. aut corticem c. radicis tangat diversam, conspicias. — Fig. 6. Portiun- cula figurae 3, partem insitionis centralem complectens, magis aucta, qua non solum Jobuli e radicis ligno in parasitum immissi indolem, sed etiam parasiti parenchymatis lobulo illi adjacentis fabricam pe- culiarem, et praesertim transitum fasciculi fibrovascularis radicis nu- trientis in fasciculum Lophophyti perspicias. Fig. 7—11. ad rhizomatis anatomiam. Fig. 7. Sectio e margine rhizomatis; C. cortex, sc. sclerenchyma ex interiore cortice, se”. sclerenchyma sese decomponens in exteriore cortice, mer. meristema, f. fascic. fibrovasc. — Fig. 8. Parenchyma partis medullaris e fig. 7., magis auctum, cum amylo (am.) et cytoblastis (cyt.); fig. 9. Cellulae ex interiore cortice figurae 7, cum sphaerocrystallis calcis oxalicae ; fig. 10. Portiuncula parenchymatis e regione x. corticis exterioris in fig. 7., magis aucta, cum contento fusco vacuolam includente et di- minutis amyli granulis. — Fig. 11. Cellulae sc'. figurae 7., cum ad- jacentibus quibusdam, magis auctae; ad a. cellula olim sclerenchy- matica semidecomposita, massam spumosam reticulum cellularum aemu- lantem exhibens, ad b. cellulae perfecte decompositae. Fig. 12—15. ad spadicis anatomiam; sc. sclerenchyma, p. parenchyma leptopleurum, f. fascic. fibrovasc. — Fig. 12. Sectionis transversalis per spadicem pars fere sextantem referens; fig. 13. La- mella antecedentis radialis, magis aucta; fig. 14. a. Portiuncula fig. 13. e regione ejus peripherica, magis aucta; fig. 14. b. Sectio radiali- longitudinalis per regionem spadicis periphericam; fig. 15. Portiuncula figurae 13., concretiones duas sclerenchymaticas et fasciculum fibro- vascularem complectens, magis aucta. Fig. 16, Granula amyli e rhizomate, simplicia varieque com- posita. Tab. XIII. Fig. 1—6. ad spadicis floralis anatomiam (continuatio). Fig. 1. Sectio radiali-longitudinalis per spadicem. — Fig. 2. Sectio transversalis per fasciculum fibrovasc. minorem, fig. 3. per majorem e spadice, fig. 4. sectio fasciculi longitudinalis; v. vasa, pr. prosenchyma, cb. cambium, phl. phloéma, cr. tubi cribrosi, p. parenchyma fascicu- lum cingens, cyt’. cytoblasti deformati (?). — Fig. 5. A. Vasa et pro- senchymatis cellulae e xylemate primario, 5. B. eadem e xylemate secundario; fig. 6. tubi cribrosi e phloémate, a. in sectione longitudi- nali, b. in facie, areola una cribrosa etiam ad parietem longitudina- lem conspicua. Fig. 7—11. ad bracteam. Fig. 7. Bractea integra, a. a ventre, b. lateraliter visa; fig. 8. sectio ejus longitudinalis (sagittis directio- nes sectionum fig. 9. b. 10. et 11. indicantur); fig. 9. a. portiuncula ex apice figurae 8, magis aucta ; fig. 9.b. sectionis transversalis per apicem bracteae pars, sc. sclerenchyma, ut in fig. antecedente 3 fig. 10. sectio Tab. 72 transversa per basin stipitis squamae, fig. 11. sectio per basin limbi; f. fasciculi fibrovascul. Fig. 12—23. ad capitulum et florem masculum. Fig. 12. Flos 7 cum squama stipante ov’. (ovario abortivo), a. a facie, b. la- teraliter visus; ax. ejus axis. — Fig. 13. Stamina effoeta, a. ab uno latere, c. ab altero latere, b. a facie visa. — Fig. 14. Capitulum 4 ex inferiore spadicis parte, antheris remotis; fig. 15. Capitula с de- pauperata e spadicis apice; fig. 16. capitulum сў mediae magnitudinis, longitudinaliter persectum , antheris remotis. Significant in his et in insequentibus figuris: st. stamen, fil. filamentum, ov‘. ovarium rudi- mentarium quo flos С fulcitur. — Fig.17. Antherae etiamdum clausae sectio transversalis; fig. 18. Antherae effoetae sectio transversalis, à. valvis prorsus reflexis, b. valvis nondum perfecte reflexis; fig. 19. Portio figurae 17 magis aucta, cut. cuticula, ret. stratum cellularum reticulatarum , f. fasc. fibrovasc., sc. sclerenchyma ; fig. 20. Granula pollinis, superiora lateraliter visa, infimum a vertice adspectum. — Fig. 21. Squamae sub floribus d obviae; fig. 22. et 23. eaedem, formis ad ovaria perfecta transitoriis (quales in infimis spadicis ca- pitulis passim obtingunt), cum floribus d', quorum antherae remotae sunt. XIV. Fig. 1—8. ad evolutionem floris feminei. Fig. 1. Prima floris stadia, a. maxime juvenile, b. c. d. subsequentia; in c. et d. jam carpidiorum duorum primordia c. с’. conspiciuntur. — Fig. 2. Sta- dium sequens in fig. 1. d., carpidiis c. et c'. accrescentibus et conni- ventibus. — Fig. 3. Sectio longitrorsa per stadium ei fig. 2 simile vel paullo provectius (sectio non exacte per medium alabastrum ducta, sed cavitatem lateraliter tangit), carpidiis jam in duo cellularum strata divisis, quorum exterius in epidermidem abit (ep. figurarum in- sequentium), interius „corpus“ floris constituit. — Fig, 4. Subsequens stadium in sectione longitudinali per carpidiorum medianam ducta, axe floris a. etiamdum in fundo inter carpidia occulto. — Fig. 5. Sectio eadem per stadium paullo provectius, axe evolutionem peculiarem in- cipiente et jam vestigia ovulorum nascentium exhibente. — Fig. 6. Sectio antecedenti analoga, et fig. 7 sectio in planitiem figurae 6 verticalis, per florem magis etiam provectum, in quo carpidia perfecte clausa | sunt, stylist., sclerenchyma sc. et fasciculi fibrovasc. f. apparuere, et axis floris in placentam centralem liberam pl. productus est, e cujus apice ovula juvenilia ovl. dependent. — Fig. 8. Subsequens stadium, sectione ei figurae 6 analoga, quo ovula et placenta cum ovarii pa- riete coalescere incipiunt. Fig. 9—13. ad florem femineum perfecte- evolutum. Fig.9 a. Flos integer, 9 b. ejus vertex cum stylis, magis auctus. — Fig. 10. Sectio ejus longitudinalis, per stylorum planitiem ducta; st. styli, ep. epidermis, sc. et sc’. sclerenchyma, f. fasc. fibrovasc., pa. stratum parenchymatis parvicellosi, pro putamine destinati, sept. septum inter ovula (e placenta dilatata formatum), ovl. ovula v. eorum nuclei, s. e. saccus embryonalis. Kasdem notiones haec sigla etiam in figuris se- quentibus habent. — Fig. 11. Portio figurae 10, ovula cum contextu- bus adjacentibus complectens, magis aucta; v. e. vesiculae embryo- nales, ant. antipodes, cyt. cytoblastus. — Fig. 12. Sectio floris trans- versalis per medium ovulorum ducta. — Fig. 13. a. et b. Sectiones transversales per duos stylos; ep. epidermis, t. c. tela conductrix. Fig. 14. Sectio transversalis per florem ?bnormem, ovulo tantum uno, sed fasculis fibrovascularibus 6 instructum. Sigla eadem ac in fig. 10. Fig. 15—17 ad fructum. Fig. 15. Fructus integer, fig. 18. sectio ejus longitudinalis, fig. 17. sectio transversalis (per medium semen ducta); se. semen, put. putamen, reliqua sigla ut in fig. 10. Tabula XV. Lophophytum Leandri Eichl., supra p. 59. І. П. Habitus. — I. Specimen rhizomate subdisciformi denudato, pedunculo spadicis squamato brevi, uno spadice etiamdum bracteis ve- lato, altero florido robusto. — П. Specimen rhizomate crassiore areolato et squamato, spadice graciliore, pedunculo longiore et crebrius squa- mato. 73 BALANOPHOREAE : Analysis. — B. Bractea capitulorum (primaria), a. a dorso, b. à ventre visa. Fig. 1—4. Capitula Y, floresque masculi. Fig. 1. ca- pitulum integrum; fig. 2. idem longitrorsum persectum; fig. 3. Stamen, a. a facie, b. lateraliter visum; fig. 4. Squama flores (7 fulciens (ova- rium difforme sterile). Fig. 5—8. Capitula floresque ©. Fig. 5. Capitulum in- tegrum, fig. 6. idem longitrorsum persectum, 0. bracteae, fl. flores. — Fig. 7. Flos femineus, a. lateraliter adspectus cum bractea ĝ., b. a facie visus, absque bractea. — Fig. 8. Bracteae florum, a. e superiore, b. ex inferiore capituli parte. Fig. 9. 10. Fructus (haud bene maturus, semine depauperato), in fig. 9. longitrorsum, in fig. 10. transverse persectus. Sigla apposita easdem ac in tab. XIV. fig. 10 et 16 habent notiones. Tabula XVI. Fig. I. Ombrophytum peruvianum Poepp. et Endl., supra p. 62. Fig. 1. Spadicellus Y, antheris plerisque delapsis; fig. 2. Spa- dicellus 9, pistillis p. plerisque delapsis; fig. 3. Stamen effoetum; fig. 4. Anthera effoeta transversaliter secta. Tabula XVI. Fig. II. Ombrophytum zamioides Weddell, supra p. 68. A. Habitus; r. n. radix nutriens, v. volva, t. t. t. tubercula juvenilia. B. Spadix floralis in sectione longitudinali dimidiata; € regio feminea, 7 regio mascula, b. bracteae. TABULAE EXPLICATAE. 74 Figurae analyticae. Fig. f. Spadicellus © cum bractea suffulciente B., in sectione longitudinali; fig. 2. Spadicellus Q integer a latere visus; fig. 3. idem transversaliter sectus. Tabula XVI. Fig. Ш. Lathrophytum Peckolti Eichl., supra p. 64. Fig. 1. Habitus; rh. rhizomatis portiuncula, v. volva, Q regio spadicis feminea, d regio mascula. Fig. 2—9. ad florem 4. Fig. 2. Flos ex inferiore spadicis parte, a. antice, b. lateraliter, c. desuper visus; fig. 3. idem e media spadicis parte, lateraliter visus, fig. 4. idem ex apice spadicis, antice visus; fig.5. Flores quatuor ex apice spadicis inter sese conjuncti, an- theris praeter unam remotis; fig. 6. Anthera a facie et Jateraliter visa; fig. 7 a. anthera effoeta, fig. 7 b. eadem transverse secta; fig. 8. granula pollinis, quorum duo superiora lateraliter, inferius a vertice visa sunt; fig. 9. sectiones per axem floris (7, a. in medio, b. paullo sub apice, f. fasciculi fibrovasculares. Fig. 10—14. ad spadicellum floremque femineum et fructum. Fig. 10. Spadicellus ©, a. floribus omnibus delapsis, b. disci margine inflexo, stipitis basi resecta, ceterum ut a.; c. spadicellus ©, floribus 2 adhuc in iis obviis. — Fig. 11. Flores 2 feminei v. potius fructus semimaturi; fig. 12. sectio longitrorsa fructus semimaturi, per stylo- rum planitiem ducta; put. putamen, f. fascic. fibrovasc.; fig. 13. sectio transversalis ejusdem per medium, fig. 14. eadem per basin ducta; sigla ut in fig. 12. Tabulae analyticae ab auctore Au. боп. Еснікв ad naturam delineatae sunt, exceptis figg. 1—6. tab. XV., quas ex analysi inedita cl. PLATZMANNI ad vivum exarata (cf. supra p. 60) recepimus, et figuris 1—3. tab. XVI. fig. II., quas, ut supra jam notavimus, cl. УУкрркілдо debemus. Icones habitum referentes ducibus cl. MARTIO et auctore, partim secundum auctoris adumbrationes, a diversis pictoribus Monacensibus absolutae sunt, praeter figuram I. tab. XV. a cl. PLATZMANNIO, et fig. II. tab. XVI. a cl. WEDDELLIO ad vivum delineatas et auctori benigne communicatas. ZO neum tme er ШУДА bizia vi Ue аж Ga KE a LAN GSD ORFFIA hypogaea. 00 2007 қ 0000060 i е "S e А т ч о f e 2. чор E 2 @ Шы = > = EO ZE e е a = pega LIS % E = = a, E — 4 -1 NGSDORF p LA Fig.1 ll. Rhizoma; 6 2 ae / Y uil GSDORFFIA hypogaea. езе LAN 21. Fructus. Flores feminei ; 16- 11. Flores masculi; 12-15. lis. 1 18. SIS guyanens — HELO SE A Кату git ero, AN E RY Y gt 72 ух. вир, „ү, Ed m AA | HELOSIS guyanensis. Fig.1. var brasiliensis. Fig 2-8. Flores masculi; 9-18.Flores feminei; 19 - 24. Fructus. 4i by ДЕ 19 ЖЕЛЕ E ZEA Ga Ж Ее e e оле іе uvanens IS. fu OSIS Fig. 1.-14. Rhizoma ; 15.-21. Pedunculus, Receptaculum et Bracteae. HEL d BET tom, А SCYBALIUM fungiforme. ai d EO 9 86% dE 2695 GE TO ? 9% D) ? bo У ba (0 E dE ae: Б 2 GJ | ТЇШЇ NIN = SCYBALIUM fungiforme. Fis. 1-10. Rhizoma, stipes floralis, squamae et bracteae; 11-22,Flores masculi; 23-29.Flores feminei; 30-32. Fructus. LOPHOPHYTUM mirabile. mirabile. LOPHOPHYTUM bile: mira Ж.Ж LOPHOPHYTI — LOPHOPHY TUM. mirabile... Anatomia, БОЛЫ ТТ gei VAC, bed d пына “Q A TL be, imi LATT Др 4 EZ Жа ЧЫ 4 A 7 ARIAS x 1 EAE ZA EZA AEE М mirabile. * | d LOPHOPHYTU Fig. 1— 6. Spadicis anatomia, 1—1. Bracteae, 12-83. Flores masculi. ES) err eS SN арй A 4 Ei gre \ Mu Gz M Guide N aU -/ға "se ^ и BAS 2 < ES, HS EEA P. æ ©, a >. < —— d > ж. 7 МӘ. s 24.45» 2 Eee d 2, E ben b < 4 > 2 " ж EE | {ЖУЙ a y fi ii { АЙ ING e w y, ame a ГТІІТТІГІ с; M X АЛУА j ПОЗУ j EO | Ni E ores ИШ» GERA Н | | © (s APT. d VO O 4 eh. 9 A A UL a , b Ge N ` M DIO СО ў \ 2 > Ga f 7 2 i å \С Mec. ie DIN ( d ep. | CASE giketa ee КО Ú 17 / 2 ЛА , m i) Iur ІІ TAA Жаа 72. 76. | 77. LOPHOPHYTUM mirabile. Fig.1-8, Evolutio floris feminei, 9-14.Flos femineus, 15-17. Fructus. f TE ү, | LO PHO PHYTUM Leandri. Y Sa » Pa => %; Se . M. 0.zamioides. MM. LATHROPHY TUM Peckolti. 1anum YTUM peruv І.ОМВКОРН FLORA BRASILIENSIS Ae PLANTARUM BRASILIA HACTENUS DETECTARUM QUAS SUIS ALIORUMQUE BOTANICORUM STUDIIS DESCRIPTAS ET METHODO | NATURALI DIGESTAS PARTIM ICONE ILLUSTRA TAS EDIDERUNT ( CAROLUS FRIDERICUS PHILIPPUS DE MARTIUS EOQUE DEFUNCTO SUCCESSOR AUGUSTUS SUME BICHLER a OPUS CURA MUSEI с. R. PAL. VINDOBONENSIS AUCTORE STEPH. ENDL ICHER SUCCESSORE ED. FENZL CONDITUM i SUB AUSPICIIS FERDINANDI L AUSTRIAE IMPERATORIS LUDOVICIL BAVARIAE REGIS SUBLEVATUM POPULI BRASILIENSIS LIBERALITATE PETRO Il. BRASILIAE IMPERATORE CONSTITUTIONALI ET DEFENSORE PERPETUO FELICITER REGNANTE. FASCICULUS LXVI. ARISTOLOCHIACEAE. Exposuit MaxweLL T. Masters, p. 77—114, tab. 17—96. ВЕК” Continuatio fasc. XLVII. (post Balanophoreas). PRETIUM: 11 Reichsmark. LIPSIAE арго кА. FLEISCHER IN COMM. d. 1. m. Februarii 1875. ARISTOLOCHIACEAE. EXPOSUIT MAXWELL Т. MASTERS, Мер, Dr., LONDINENSIS, SOCC. REGIAE ET LINNAEANAE SODALIS. ARISTOLOCHIACEAE. SARMENTACEAE Linn. Meth. Nat. Fragm. XLIX. pro parte (1751). — Авнвтоһосшав Adans. Fam. Nat. IT. 71 pro parte (1763); А. L. Juss. Gen. Plant. 79 (1789) ; Р. Brown Prodr. 349 (1810). — Asarinaz H.B.K. Nov. Gen. et Sp. II. 144 (1817). — Аввтоһосшвалв Mart. Nov. Gen. et Sp. IH. ЧЧ (1824); Endl. Gen. Plant. 344 (1840); Brongniart Enum. ed. 2. p. 116 (1843); Le Maout et Decaisne Trait. Gén. 477 (1868). — Ашвтоһоснасвак” Lindl. Nat. Syst. ed. II. 205 (1836), Veg. Kingd. 192; Agardh Theor. Syst. 68 (1858); Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. p. 421 (1864). DiCoTYLEDONEAE MONOCHLAMYDEAE BISEXUALES GYNANDRAE, FLORIBUS PLQ. ZYGOMORPHIS, PERIANTHIO SUPERO SUPER OVARII APICEM SAEPISSIME INFLATO, INDE PLUS MINUS TUBULATO RECTO, ARCUATO VEL REFRACTO, TANDEM IN LIMBUM UNI- VEL BILABIATUM AUT PERIPHERICUM EXPANSO; STAMINIBUS (IN BRASILIENSIBUS) 6; FILAMENTIS MONADELPHIS COLUMNAM SEU POTIUS CUPULAM EPIGYNAM EFFORMANTIBUS, ANTHERIS SEX VERSUS APICEM COLUMNAE VERTICILLATIM DISPOSITIS, 4-LOCULARIBUS, EXTRORSIS, LONGITUDINALITER BIRIMOSIS, POLLINIS GRANULIS SUBGLOBOSIS VEL ELLIPTICIS ; OVARIO SEXLOCULARI, LOCULIS PLURI-OVULATIS, OVULIS HORIZONTALIBUS ANATROPIS PLACENTAE AXILI AFFIXIS RAPHEQUE CRASSA CARNOSA FACIE SUPERA MUNITIS. STYLI VERI DESUNT, EORUM LOCO ADEST COLUMNA ANTHERIFERA CANALI CENTRALI QUASI STYLINO PERCURSA, SUPER ANTHERAS IN LOBOS SEX STIGMATOSOS DIVISA. FRUCTUS CAPSULARIS SEPTICIDE SEX-VALVIS, PEDUNCULO IPSO SUPERNE PARTIBILI; SEMINIBUS PLURIBUS ALBUMINOSIS COMPLANATIS RAPHE MUNITIS. EMBRYO MINUTUS IN ALBUMINE VERSUS HILUM SITUS, RADICULA HILUM SPECTANTE, COTYLEDONIBUS PLANIS OPPOSITIS RETICULATO-VENOSIS. — НЕВВАЕ ERECTAE VEL FRU“ICES SCANDENTES RARO ARBORESCENTES, FOLIIS ALTERNIS PETIOLATIS, STIPULIS NULLIS (EORUM LOCO ADSUNT NONNUNQUAM PROPHYLLA INTRAAXILLARIA), PEDUNCULIS PLQ. SOLITARIIS AXILLARIBUS RARO CYMOSO-RACEMOSIS, BRACTEIS PARVIS VEL NULLIS. | РЕвгАхтншм uf aiunt superum, id est ab ovario ima basi inseparatum eique quasi adnatum, supra ejus apicem plq. expansum utrieulum genitalia includens efformans, inde in tubum plus minus longum, rectum seu arcuatum vel refractum productum; faux tubi aperta; limbus periphericus uni- vel bilabiatus, erectus vel deflexus, formá et magnitadine varius, colore plq. lividus, una cum iabo saepissime reticulato-nervosus. Sramiva sex monadelpha epigyna quasi gynandra. FiLameNTA inseparata columnam campanulatam perianthio multo breviorem, superne antheriferam, apice plq. sexlobam efficientia; Ахтнвнак sex in annulum ‘nfra lobos apicales columnae approximatae, di- thecae, quadriloculares, loculis parallelis longitudinaliter extrorsum dehiscentibus. Portmis cellulae laeves, globosae vel ellipticae. Ovarrum pedunculo continuum plq. lineari-oblongum seu claviforme, raro subglobosum, sexloculare. Ovvr4 numerosissima, horizontalia, anatropa, angulo centrali cujusque loculi biseriatim affixa, влрне supera. Өтү et sricmara desunt nisi columnae stamineae partem interiorem pro stylo, ejusque lobos apicales pro stigmatibus habeas. Fructus capsularis Aristoloch. ( 11 19 ARISTOLOCHIACEAE. 80 pticide sexvalvis, valvis vulgo cum divisionibus omplanta, saepius obcordato-cymbiformia, ALBUMEN Carnosum saepissime hexagonus, ab apice vel saeplus a basi se pedunculi partibilis continuis. Sema numerosissima © facie dorsali convexa, ventrali concava, medio raphe crass vel corneum homogeneum. Емввүо minimus in albumine pro l spectans. CoTYLEDONES aequales foliaceae planae sibi invicem appositae. a carnosa munita. pe hilum situs. Rapricuta hilum decumbentibus, saepius herbae v. sur- Herran annuae seu rhizomate perennes, -caulibus erectis. v. | prus um ad instar disposito, cortice su- rrorices volubiles ecirrati, ligno ezonato in laminis radiantibus plicar | Forra alterna, plq. petiolata, integra vel lobata, nunquam vere composta, pedatim beroso, succo aqueo. Fores ut- 5—7—9-nervia, exstipulata sed saepe prophyllo intraaxillari stipulam simulante concomitata. | | plurimum pedunculati solitarii axillares v. nonnunquam spicato- vel racemoso-cyMost, ebracteati seu bracteis minimis instructi, magnitudine várúi, nunc minimi, nunc maxim, plerumque lividi | odoremque gravem spirantes. — Incolae regionum calidiorum totius orbis, maxima copia in America meridional et in insulis Antillanis vigentes. Complures virtutibus medicinalibus gaudent et ab incolis praesertim contra serpentum insectorumque morsus adhibentur. Nonnullae ob florum pulchritudinem vel formam eorum singularem in hortis coluntur. DE ORDINIS AFFINITATIBUS ET STRUCTURA ADVERSARIA. Ordo singularis plurimisque notis peculiaribus insignis quoad affinitatem inter botanicos valde controversus est. Non obstante embryone vere dicotyledoneo ad Dioscoreaceas Tac- caceasque, ut a cl, ROBERTO BROWN jam indicatum erat, nobis proxime aecedere sed intervallo adhue sat magno distare videtur. Cum Aroideis, Orchideis, Santalaceis Loranthaceisque non deest affinitas quaedam remota, Nonnulli etiam affinitatem eum Cytineis, Balanophoreis et Nepenthaceis haud sine ratione indicarunt; cum Cucurbitaceis quoque, Myristicaceis et Stercu- liaceis relationes quaedam existunt. Has ob causas fortasse Aristolochiaceae pro ordine originis antiquissimae existimari possunt, qui formis inter eum aliosque ordines fere omnino emortuis hodie solitarius et nulli ali arctius affinis conspicitur. Hoe loco pauca de structura admodum singulari hujus ordinis liceat addere. Imprimis raphidum dispositio notatu digna videtur; haec enim erystalla seriebus longitudinalibus secus vasa disposita observantur. Quoad ligni conformationem accuratissime scripserunt cll. DECAISNE, DUCHARTRE aliique*). Statu juniore structura ab ea in caeteris Dicotyledoneis solemniter observata vix differt, tandem vero, praecipue in speciebus volubilibus, insignis dif- ferentia conspieitur. In caulibus vetustioribus cirea medullam centralem exstat circulus lignosus vasis magnis porosis irregula- riter dispositis percursus, et in segmenta cuneiformia а radiis medullaribus divisus; qui etiam ad peripheriam in radios, cor- ticis processubus pliearum ad instar separatos, solvitur. Lignum extrinsecus obducitur libro; cujus pars cellularis cum medulla centrali, mediantibus radiis medullaribus, conjungitur et inter divisiones annuli lignosi interjecta est; pars autem fibrosa e fasciculis vasorum lignosorum irregulariter dispositis constat. Extralibrum adest cortex cellularis saepissime plus minus su- berosus crassiusculus, demum irregulariter rimosus. *) DECAISNE Mem. sur les Lardizabalées in Arch. Mus. 1839. I. 143; DucHARTRE Comptes Rendus 1854. p. 1141; GAUDICHAUD in Guill, Archiv. IL 501. t. 19. ; Caules volubiles arboribus vel fruticibus a sinistra ad dextram plerumque circumaguntur. In nonnullis speciebus Aristolochiae ad basin petioli pro- cessus foliacei formå structuráque stipulas veras referentes ob- . servantur. Quos tamen folia primaria seu prophylla rami axil- laris abortivi repraesentare haud est dubium *). Іп ахіШв foliorum gemmae occurrunt foliaceae, nunc solitariae, nunc geminae vel plures. Pedunculi nunc solitarii axillares 1-flori, nunc in cymas racemiformes vel unilaterales evoluti sunt. Ad perianthii conformationem supra jam expositam hoc loco addere liceat observationem de structura singulari, ad fecundationem ope insectorum accommodata. Adest enim in compluribus speciebus generis Aristolochiae processus forma varia, saepissime plus minus tubulatus, e perianthii facie interna ad confluentem partis basilaris ventricoso-expansae et partis mediae tubulatae enascens deorsumque (i. e. versus genitalia) inclinatus, Parietes praeterea partis ventricosae intus saepius lana gossypina vel pilis obducti sunt. Qua configuratione in- sectis florem nectaris gratià visitantibus aditus patet, reditus vero praecluditur, aperitur autem, postquam stigmata foecundata sunt, nam foecundatione peracta pili illi tubum vestientes cito delabuntur; notandum praeterea, flores proterogynos esse, i. e. stigmata ante antheras perfecte expansa et ad foecundationem adapta habere. Siquidem insectum quoddam ех alio flore, polline illius illinitum, advolans in florem irrepserit, pollen in stigmate deponet; nunc vero tam diu in flore retinetur, donee pili delabuntur et antherae aperiuntür, unde fit, ut insectum, inquietudine in flore circumactum, de novo polline illiniatur et hoc in alium florem transferat. Tali modo efficitur, ut semper flos unus ab altero foecundetur, nec pollen in stigma unius ejusdemque floris transferatur. Styli et stigmata, teste cl. PAYER, pro organis autonomis haud habenda sunt**), quum e staminibus originem ducant, *) Cf. DUCHARTRE, sur les prétendues stipules des Aristolochiées, Bull. Soc. Bot. France I. 56 (1854). ; **) PAYER, Organogenie Végét. p. 431; Van Тікөнем, Anat. Comp. de la fleur p. 163 (1872). : 81 ovarium autem ipsum superne haud productum sit. Sed cl. DUCHARTRE sententiam paullo diversam hac de re edidit; nam ejus testimonio ex interna facie antherarum processus parvi subglobosi antheris superpositi enascuntur, deinde ovarii pars supera, i. e. stylus elongatur antheras secum sursum ferens, processus autem illi vix partem in styli conformatione agunt *). e *) DucHARTRE, Comptes Rendus 1858. р. 588. ARISTOLOCHIACEAE: HOLOSTYLIS—ARISTOLOCHIA. 82 Seminis structura et forma (magnitudinem si excipias) per totum ordinem bene constat. Facies enim superior seminis raphe plana fungoso-cellulari, medio fasciculo vasorum per- cursa, omnino obtecta est. Transverse secta opeque microscopii inspecta raphe e cellulis magnis, e quibus nonnullae punctatae constitutam sese offert, in cujus centro fasciculus vasorum spiralium conspicitur, cellulis quibusdam materie oleosa seu resinosa flavida farctis circumdatus. CONSPECTUS GENERUM BRASILIENSIUM. Perianthium campanulatum erectum, basi haud dilatatum. Columna staminea sexcrenata Perianthium basi utriculoso-inflatum. I. HOLOSTYLIS DUCHTRE. HOLOSTYLIS Duchartre Tent. Meth. Div. gen. Aristoloch. in Ann. бе. Nat. IV. ser. II. (1854.) p. 33. tab. 5. fig. 1 et 2, et in DC. Prodr. XV. 1. р. 431 (1864). FLORES hermaphroditi, monochlamydei, gynandri. PERIANTHIUM coloratum, campanulatum, in limbum obliquum late ovato-lanceolatum sensim ampliatum. ANTHERAE sex extrorsae dithecae 4-loculares, stylo adnatae. OVARIUM inferum sexcostatum sexloculare multiovulatum. STYLUS crassus, inferne columnaris, supra medium in tubum infundibuliformem, intus viscido-stigmatosum, ad marginem orbicularem crenu- lato-sexlobum, lobis obtusis reflexis staminibus op- positis, dilatatus. CAPSULA ovoidea, hexagona, apice umbonata, a basi vel ab apice septicide dehiscens, valvis sex coriaceis dorso rugulosis. SEMINA pauca obcordata, inferne planiuscula et laevia, in medio longitudinaliter depressa, superne marginato-concava, raphe valde prominente et utrinque alata. ALBUMEN carnosum copiosum; EMBRYO minutus. HERBA perennis v. suffrutex? CAULES erecti. FOLIA alterna integra. PEDUNCULI l-florü BRAC- TEAE parvae. Species unica: 1. HOLOSTYLIS RENIFORMIS 2uchtre. l. c. Tabula nostra XVII, RHIZOMA erassum lignosum horizontale pluriceps, radices simplices numerosas emittens. Rami steriles erecti flexuosi herbacei, 12—16 poll. longi, Trassitie pennae anserinae, glabri, angulati et sulcato-costati. EA ad 5 poll. longa et 9 poll. lata, subcoriacea, utrinque glabra, subrotunda vel reniformi-cordata, basi inter lobos magnos rotundatos late divaricatos in petiolum cuneatim angustata, pedatim 7—9-nervia nervis subtus prominentibus. PETIOLI crassiusculi vix pollicares canaliculati, costati, costis cum iis laminae continuis et inferne in angulos caulis decurrentibus. RAMI FLORIFERI, ut videtur, post ramos foliaceos ap- parentes iisque similes nisi minores et microphyllini. BRACTEAE parvae Aristoloch. Columna staminea apice sexlobata . . I. HOLOSTYLIS DucHTRE. IL. ARISTOLOCHIA LINN. integrae reniformi-cordatae. PEDUNCULI pollieares, FLorES pollicares et ultra, ochraceo-fulvi. PERIANTHO limbus 5—10 lin. latus, inter nervos coloratos rugis transversis areolisque subquadratis notatus. COLUMNA STYLINA perianthio multoties brevior; ANTHERAE lineari-oblongae. Cap- SULA cc. poll. longa, 7—8 lin. lata, normaliter 6-locularis, ob loculos 1 vel 2 nonnunquam abortivos subinde obliqua. Habitat in humidis provinciae Goyaz: Gardner п. 3970!; prope Vila Boa s. Goyaz: Pohl n. 1233 1, Burchell n, 64991, 67201, 8854! II. ARISTOLOCHIA Linn. ARISTOLOCHIA Linn. Gen. Pl. (1754) m. 911; Juss. Gen. PT. p. 73; Endl. Gen. Pl. p. 345 (1810); Meissn. Gen. Pl. 334 (1843) ; Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. II. (1854) 29, et in DC. | Prodr. XV. sect. I. 432 (1964). — ARISTOLOCHIA, ENDODECA, SIPHISIA, EINOMEIA, HOWARDIA Klotzsch in Monatsbericht. der Akad. d. Wiss. zu Berlin 1859. p. 593. t. 2. FLORES hermaphroditi, monochlamydei, colorati v. raro viridescentes. PERIANTHIUM tubulatum, super ovarium plq. ventricosum, altius in tubum rectum seu arcuatum saepissime refractum abiens. LIMBUS ple- rumque irregularis, uni- vel bilabiatus v. nonnunquam circularis. ANTHERAE (in Brasiliensibus) sex extrorsae, dithecae, 4-loculares, longitudinaliter dehiscentes. FI- LAMENTA іп columnam combinata, ultra antheras in lobos sex styloideos sed ovarii loculis alternos producta. OVARIUM sexloculare. OVULA mumerosissima hori- zontalia anatropa, angulo centrali loculorum biseriatim affixa. CAPSULA 6-locularis septicide 6-valvis, valvis cum divisionibus pedunculi demum partibilis continuis. SEMINA plura, in loculis uniseriata, complanata, facie supera raphe fungosa crassa instructa. ALBUMEN dense carnosum. EMBRYO parvulus in albumine hilo proxi- mus. RADICULA versus hilum spectans. COTYLEDONES foliaceae planae invicem appositae. | HERBAE monocarpicae vel rhizomate perenni т- | structae, vel SUFFRUTICES volubiles, raro arborescentes. 12 83 FOLIA рід. petiolata raro sessilia, alterna, integra vel lobata, nunquam composita, plerumque pedatim 5—1- nervia. STIPULAE verae nullae, earum loco autem saepius occurrunt prophylla rami ахїйатїв aborti. PEDUNCULI saepissime solitarii, axilares, nonnunquam in cymas racemiformes plurifloras disposita, nonnunquam e bast caulis cymose progredientes. BRACTEAE аш nullae, aut in cymis minimae, FLORES magnitudine varii, interdum maximi, plerumque luridi et graveolentes. — Orescunt in regionibus caldioribus totius orbis, numerosiores autem in Americae meridionalis partibus tropicis et in insulis Antillanis. Genus insigniter naturale a cl. DUCHARTRE in sectiones plures (a cl. KLOTZSCH pro generibus distinctis postea assump- tas) divisum. Species omnes americanae in sectione Gymno- lobus Duchtre. (a b. KLOTZSCH titulo generis Howardiae de- scripta) includuntur. Quoad specierum descriptionem et dis- positionem maxima pro parte cl. DUCHARTRE secutus sum, formasque quasdam novas locis aptis collocavi. CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM, ADJECTIS NONNULLIS IN TERRIS CONTERMINIS PROVENIENTIBUS *). Sect. I. PELTIFLORAE. Perianthii limbus circa faucem continuus circularis. $. 1. Flores racemose dispositi. 1. Folia cordato-ovata pilosula. Perianthii limbus erectus oblongus mucronatus . 1. A. SPRUCEI. 2. Folia subpeltata latissime cordata glaucescentia, subtus pilosula albida. Perianthii limbus erectus suborbicu- laris concavus, marginibus involutis . 2, A. RUIZIANA. 8. Folia deltoidea cordata glabra, Perianthii limbus basi cordatus, lobis suboblongis obtusissimis (1) A. odoratissima Linn, (Sp. Pl. ed. 2. p. 1362; Duchtre. in DC, Prodr. XV. I. 474.) Habitat in insulis Antillanis, Mezico, America centrali et in Paraguay ; forte etiam in Brasilia invenienda. Planta tota suaveolens frequenter. adhibita tam contra morsus serpentum quam pro remedio diaphoretico et stomachico. 4. Folia glabra, late ovata rotundata basi cordata, lobis rotundatis. Perianthii tubus medio arcuatus, limbus erectus basi cordatus . . , . + 9. А. FLORIBUNDA. §. 2. Flores solitarii vel gemini. А. Flores maximi 4, А, GIGANTEA, B. Flores mediae magnitudinis. 1, Folia hastata glabra. Limbus perianthii erectus bilobo-cordatus . . . . 5. А. GLAZiOVII. 2. Folia eordata subtus pubescentia, Limbus perianthii deflexus, integer nec cordatus . 6. A. BURCHELLII. *) Species extrabrasilienses typis minoribus et numeris parenthesi inclusis in conspectu tantum enumeratae sunt. ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 84 Sect. П. UNILABIATAE. Perianthii limbus altero latere in labium expansus, altero truncatus. 8. 1. Caudatae. Labium perianthii in acumen seu caudam nonnunquam longissimam desinens, A. Folia trilobata. 1. Labii basis transverse oblonga, fauce multo latior 1. À. MACROURA. 2. Labii basis oblonga, fauce vix latior 8. А. TRILOBATA. B. Folia integra. 1. Folia utrinque glabra, late cordata v. ovata v. subrotunda 9. A. PoHLIANA. labium perianthii 10. A. CHAMISSONIS. 2. Folia setosa, ovato-oblonga; deltoideum longe acuminatum . 3. Folia ca. 8 poll. longa, 5 poll. lata, cordato-ovata y. deltoidea, superne glabra, subtus tomentosa, pedatim 7-nervia, nervis prominentibus. Petiolus 2-pollicaris, Pro- phylla nulla. Peduneulus petiolo duplo brevior. Flos (acu- mine incluso) 6 poll.longus, basi inaequilateralis ventricosus, medio brevissime tubulatus, tubo ad faucem subbilabiato, labio infero brevissimo conduplicato, labio supero e basi lata lanceolato antice in caudam longam (scil. 4-poll.) de- sinente, Columna genital, 2—8 lin. longa, pyriformis. Caetera non visa. . . . . (2. A. longecaudata Mast. Sp. nov. Habitat in Guiana anglica: Appun. m. 288! — Specimen unicum in Herb. Kew. vidi. 4. Folia ovato-cordata, subtus pubescentia. Floris tubus rectus, ad faucem oblique expansus in limbum refrac- tum infundibuliformem ovatum, antice abrupte in ligulam oblongam acutam intus barbatam angustatum (8. A. Leprieurii Duchtre, (ex DC. Prodr. XV. sect, I. 451.) Habitat in Guiana gallica: Leprieur (haud vidi). §. 2. Ecaudatae, Perianthii labium ecaudatum. A. Herbae v. suffrutices e rhizomate perenni caules erectos nec volubiles proferentes. a. Flores cymoso-racemosi, Columnae genit, lobi 11. A. ACUTIFOLIA, 1. Folia oblonga acuminata, longiuscule acuminati . . . . . . b. Flores solitarii axillares. l. Folia longiora quam lata. l. Folia lineari-lanceolata. Floris labium lineare lon- kusum 22 22-2 12. A. ANGUSTIFOLIA. Rami valde flexuosi 18. A. SESSILIFOLIA. 2, Folia late oblonga acuta. 3. Folia ovato-deltoidea, basi cordata 14. A. GARDNERI. 4. Folia oblonga obtusa, apice emarginata seu breviter aea CeO QUSS EA 15. А. EMARGINATA. 85 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 86 5. Folia ovato-lanceolata, subtus tomentosa. Floris labium tubo aequilongum . . . . 16. A. SMILACINA, 6. Folia cordato-ovata. Floris labium breviter ungui- culatum deltoideo-cordatum 17. A. LUTESCENS. 7. Radix tuberosa. Caulis procumbens plus minusve volubilis. Folia deltoidea cordata, subtus pubescentia. Flos pubescens, Perianthii tubus rectus, labium basi angustatum ovato-lanceolatum, intus barbatum (4.) A. Chiquitensis Duchtre. (in DC. Prodr. XV. I. 452). In Boliviae prov. Chiquitos: Weddell. (Haud vidi.) II. Folia late ovata vel suborbicularia. 1. Folia orbiculari-reniformia. Floris labium rotun- datum, intus barbatum . . . 18. A. FIMBRIATA, 2. Folia late ovata acuta, basi cordata 19. A. CLAUSSENI. B. Herbae vel suffrutices volubiles (cf, supra A. Chiquitensis). a. Flores racemosi. * Racemi a basi caulis vel e trunco pronascentes, 1. Caulis paulo supra basin florifer. Folia elliptica acuminata, Perianthii limbus cornu seu caudá brevi muni- Tb. уара < 20. А. CORNUTA. 2. Folia oblongo-ovata obtusa vel acuminata, supra glabra, subtus pubescentia. Perianthii labium amplum late Be s ox 52 эг, 21, A. maxima Linn. (Sp. Pl. 2, ed. II. 1361; Duchtre. in DC. Prodr. XV. I. 456. = A, geminiflora H.B.K. Хоу. Gen. II. 118. t. 117. -- Howardia gemi- niflora, Gollmerii et Hoffmanni Klotzsch Monatsber. 1859. p. 621,) Species miro modo variabilis; varietates quaedam pro speciebus distinctis receptae sunt. Quoad synonyma conferatur Duchartre in DC. Prodr, loco citato. Habitat in Columbia et America centrali ubi late diffusa; in Guiana batava: Wullschlaegel! Forsan etiam in Brasilia boreali invenienda, Contra enorme serpentum incolis inservit. ,Guaco* seu „Contra Capitano“ vernacule appellatur. ** Racemi axillares. А. DISTICHA (cf. in appen- dice). 3. Folia cordata ovato-lanceolata b. Flores solitarii axillares. * Folia trilobata. 1. Folia trifida, lobi laterales horizontales ad basin lati. Floris labium ovatum intus barbatum (6.) A. macrota Duchtre. (in Ann. Se. Nat. IV. ser. П. 43, et in DC. Prodr. XV. кесі, I. 447, — A. Surinamensis Miq. in Linnaea 1844. p. 246, nec Willd, — Howardia Surinamensis Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 613.) Habitat in Guiana anglica: Schomburgk n. 679! (folis subtus pubes- centibus) ; in Guiana batava: Kappler 604. 2. Folia profunde tripartita. Floris tubus arcuatus basi inflatus, labium stipitulatum cordato-ovatum acutum (7.) A. Surinamensis Willd. (Sp. Pl. IV. 151; Duchartre іп DC. Prodr, XV. sect, І. 455. — A. trilobata Jacq. Obs. Bot. T. 8. t. 3 (1764), non Linn.) Habitat in Guiana batava (ex icone Jacquiniaria nobis tantum nota). ** Folia integra. a. Floris tubus rectus vel vix arcuatus, nec refractus, l. Folia deltoidea glabra. Floris labium e basi lata acuminatum . + + 21. А. DELTOIDEA. 2. Folia cordata ovato-oblonga, supra verrucosa, sub- tus dense tomentosa, Floris labium lanceolatum intus bar- отаи ве 22. А. PUBESCENS. 3. Folia cordato-ovata acuta, subtus glauca, ad mar- gines et secus nervos setosa, Perianthii labium lineare 23. A. SETOSA. 4. Folia oblonga hispidula. Verianthii labium ellip- ticum, intus pilosum . 24. A. ODORA. 5. Folia oblonga, subtus pubescentia. Floris labium ovato-oblongum maculatum, nonnunquam processubus carno- ans E A a Er 25. A. RUMICIFOLIA. 6. Folia late ovata utrinque glabra. Floris labium rotundatum, processubus carnosulis praeditum 26. А. TAMIFOLIA. Floris labium ob- 27. А. SEPICOLA. 7. Folia oblonga subtus hispidula. longum obtuse inflexum glabrum . 8. Folia oblonga subtus tomentosa. Floris labium basi angustatum, ovato-spathulatum, intus nigro-papillosum 28. A. PAPILLARIS. 9. Folia oblongo-lanceolata rufescenti-hispida. Peri- anthii hispidi labium oblongum barbatum 29. A. HISPIDA. В. Floris tubus plus minus arcuatus nec refractus. 1. Folia ovato-lanceolata, subtus pubescentia. Peri- anthii labium ovatum . ... . 90. A. TRULLIFORMIS, 2. Folia ovato-deltoidea, supra basin angustata, subtus pubescentia, Perianthii labium basi angustatum rotundatum barbatum ci. e ue os (8) А barbate Jen. (Stirp. Rar, ІП. 17. t. 688 - A. dictyantha var. Schomburgkii Duchartre in DC. Prodr. XV. I. 447. = Howardia Schomburgkii Klotzsch Monatsber. 1859. р. 613.) Habitat in Guiana anglica: Schomburgk n. 414!; ad Caracas: Bre- demeyer ! 8. Folia deltoideo-ovata, subtus pubescentia, Floris tubus valde arcuatus; labium oblongum intus barbatum 31. A. ARCUATA. 4. Folia cordato-ovata glabra. Floris tubus obliquas у. subrectus, brevis, superne ampliatus, in fauce processu aculeiformi munitus; labium breve oblongum obtusum in- Aa aT 08, А. aa 5. Folia ovato-cordata, subtus pubescentia. Floris tubus modice arcuatus, labium amplum cordatum subhasta- WEM. о i ee ee 33. A. CORDIGERA. 6. Folia cordato-suboblonga, subtus dense tomentosa. Flores magni arcuati pilosi. Labium ovatum antice angusta- tum intusque barbatum . . . . . 94. A. HILAIREANA. y. Floris tubus supra basin ventricosam subito refractus. 1. Folia oblonga. Floris labium elongato-lanceolatum, basi quasi stipitulatum, tubo multo longius 35. A. CYNANCHIFOLIA. 2. Folia lanceolata hispidula, Floris labium ovatum acutum, tubum vix superans . 36. А. MELASTOMA. 81 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 88 3. Folia ovato-lanceolata glabra. Floris labium late ovatum acutum 87. A. TRIANGULARIS. 4. Folia ovato-cordata, subtus pubescentia. Floris labium deltoideum cordatum unguiculatum 38. А, THERIACA. 5. Planta gracilis. Folia oblongo-lanceolata, subtus pubescentia. Flores minuti. Tubus angustissimus. Labium ovato-lanceolatum mucronatum 39, A. GRACILIS. 6. Folia transverse oblonga. Floris labium lanceo- latum acutum . . . . . 40. A. RAJA. 7. Folia suborbicularia hispida, Labium antice bi- cornutum, cornubus divergentibus 41. А. ERIANTHA. Sect. Ш. BILABIATAE. Perianthii limbus bilabiatus. A. Perianthii labia subaequilonga: 1. Folia orbiculari-reniformia. Perianthii labium al- terum subbrevius ovatum, alterum ovato-oblongum mucro- natum, ambo canaliculata . 42. A. GIBERTI. 2. Folia triloba. Floris labium alterum ovale, alterum е basi canaliculata in laminam spathulatam abiens (9.) А. platyloba Garcke. (Linnaea 1849. p. 69, ex Duchartre in DC. Prodr. XV. I. 469) Crescit in Guiana batava: Kegel n. 632. (Haud vidi.) B. Perianthii labium superius longissimum, inferum sub- obsoletum. 1. Folia ovato-lanceolata, Flores maximi, Labium superius longissimum loriforme . . . 43. A. WEDDELLII. C. Perianthii labium inferius elongatum in laminam plerumque amplam dilatatum. 1. Labium inferius transverse oblongum bilobatum, ungue anguste lineari fultum . 44. А. BRASILIENSIS. 2. Labium inferius ovatum seu rotundatum, ungue eoneavo cymbiform' fultum . , 45. А. CYMBIFERA. 8. Labium inferius oblongo-lanceolatum, basi angusta- tum sed vix unguiculatum; labium superius spathulatum 46. A. WARMINGII. 4. Labium inferius subrotundum seu oblongum, ungue angusto lineari fultum 47. А. GALEATA. Appendix. Species quoad sectionem ob flores hucusque ignotos dubiae. 1. Radix tuberosa. Caulis volubilis gracilis hirsutus. Folia ovato-cordata, hirsuta 48. А. FILIPENDULINA. 2. Frutex саше volubili. Folia magna oblongo- lanceolata acuminata basi cordata, supra glabra, subtus fulvo-velutina . . . . a + + (10) A. maerophylla Duchtre. (in DC. Prodr. ХУ. sect. 1. 496.) Crescit їп Guiana gallica: Leprieur. 3. Frutex eaule volubili juventute rufescenti-pubes- cens, Folia elliptico-oblonga breviter acuminata , basi cor- data, auriculis parvulis, supra glabra, subtus rufescenti- puberula . : ‚ (11) A. Paramaribensis Du- chartre (in DC. Prodr. XV. sect, I. 496). In fruticetis circa Paramaribo Guianae batavae : Wullschlaegel. Conferatur etiam А. disticha in appendice. SPECIES BRASILIENSES DESCRIPTAE. Sect. L PELTIFLORAE Duchartre in DC. Prodr. XV. I, 472. Perianthii limbus circa faucem continuus circularis. §. 1. Flores racemose dispositi. 1. ARISTOLOCHIA SPRUCEI MAST. (sp. nov.) perennis volubilis; foliis coriaceis cordato-ovatis v. oblongis obtusiusculis subtus pilosulis; foribus racemosis; perianthii tubo basi ven- tricoso, supra medium cylindrato-angustato, ad faucem in labium oblongum mucronatum ampliato. ВАМІ teretes sulcato-striati purpurascentes puberuli, FOLIA 3—4 poll. longa, ca. 3 poll. lata, superne glabra, subtus praesertim secus nervos pilosula, basi cordato-biloba, lobis rotundatis obtusis sinu lato profundo separatis, pedatim 7-nervia, nervis subtus prominentibus, venis secundariis horizontalibus rectiusculis subparallelis, PETIOLI vix pollicares. Prophylla desunt, КАСЕМІ axillares folia vix aequantes, ut videtur pluriflori. BRACTEAE lineares semipollieares, 1-nerviae, fulvo- tomentosae. PERIANTHIUM са. 3 poll. longum, viridi-fuscum, puberulum, basi fusiforme, supra medium in tubum cylindricum angustatum, superne in faucem infundibuliformem ampliatum, fauce in labium oblongum mueronatum tubum vix aequantem protracta. Caetera поп visa. Crescit in prov. do Alto Amazonas ad 5. Gabriel da Cachoeira: Spruce n. 2223! Овз. Species ut videtur valde distincta, А. maximae forsan proxima, diversa autem floribus duplo majoribus, tubo longiore et minus arcuato. Specimen unicum tantum flore unico praeditum in herbario Kewensi asservatum vidi; columnam genitalem igitur haud examinavi. 2. ARISTOLOCHIA RUIZIANA DUCHTRE. frutex, ramis sarmentosis volubilibus; foliis subpeltatis latissime cordatis ovato- subrotundis apice acutis glabris coriaceis subtus albidis; floribus racemosis; perianthii tubo basi ampliato elongato ventriculi- formi, medio arcte refracto infundibuliformi, superne in limbum cordato-ovatum concavum ad margines involutum ampliato. Aristolochia Ruiziana Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 476 (1864). Howardia Ruiziana Klotzsch in Monatsber. der Akad. 4. Wiss. zu Berlin 1859. ; Aristolochia Duchartrei Ed. André in Mouvement Horti- cole 1867. р. 61, et in Revue Horticole 1867. p. 883; Illustr. Horticole 1868. р. 97, et 1870. 1. с. tab.; Masters in Garden. Chron. 1868. p. 516. с. ic.; Hook. fil. in Bot. May. tab. 5880. SUFFRUTEX. CAULIS lignosus, cortice suberoso obductus. FOLIA longe petiolata coriacea, circa 5—6 poll. longa, 4—5 poll. lata, sub- peltata, ovato-subrotunda, basi cordato-biloba, lobis rotundatis sinu latissimo separatis, apice acuta vel breve acuminata, superne glabra, subtus glauca, pedatim 5—7—9-nervia, nervis siccitate praecipue subtus prominentibus pilosis. FLORES in racemos e trunco enascentes dispositi, penduli, colore cremoris, odorem nauseosum spirantes. PEDUNCULI cum ovario continui, petiolis duplo breviores. PERIANTHII TUBUS ad basin spatio 1'/,-pollicari ampliatus cylindratus, intus pilis deflexis dense obsitus, mox abrupte refractus cylindrato-infundibuliformis, ad faucem apertus. LImBUS erectus, basi cordato-bilobus, ovatus, concavus, cucul- latus, ad margines involutus, intus maculis brunneis seu nigrescentibus marmoratus, extus nervis prominentibus reticulatis notatus. COLUMNA genital. stipitulata, apice sexloba, lobis lanceolatis erectis, ANTHERAE lineares, basin loborum attingentes. OvanIUM lineari-clavatum glabrum sulcatum. Fructum haud vidi. Habitat in silvis circa fontes fluminis Amazonum: Wallis!; in Pe- ruvia et Chile: Ruiz! (vidi etiam vivam cultam). 89 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 90 Os. Comparatione speciminis a cl. PAvON in Peruvia lecti et in herbario Banksiano nune Museo Britannico asservati, cum foliis ejusdem stirpis in herb. Imp. Vindobonensi, nec non cum foliis floribusque plantae in hortis cultae et mihi benignitate cl, LINDEN et eodem fere tempore а cl, ANDRÉ communicatae, plantam quam olim simul cum cl ANDRE sed independenter ab eo A. Duchartrei nominavi, ad A. Ruizianam re- ferendam esse recognovi. 3. ARISTOLOCHIA FLORIBUNDA LEMAIRE: volubilis glaberrima; foliis late ovato-rotandatis basi cordatis, inferne subglaucescentibus; floribus geminis v. terns; perianthii tubo basi dilatato inaequalatero subhorizontali, medio angustato tubu- lato arcuato, fauce aperta, labio cordato ovato acuto. Aristolochia floribunda Lemaire in Illustr. Horticole 1968. tab, 568; Garden. Chron. 1873. p. 948. fig. 187. Tota glaberrima (excepto floris tubo intus) Truncus robustus suberosus sulcatus. RAM! elongati graciles, ramulis permultis pendenti- bus multifloris brevibus onusti. FOLIA ampla сс. 6 poll. longa et lata, late ovato-rotundata, basi cordata, supra lucida, infra pallida et sub- glaucescentia, lobis rotandatis patulis; venae supra numerosae, subtus prominulae et anastomosantes, PSEUDOSTIPULA folio conformis, sed minuta. FLORES solitarii v. gemini v. interdum terni; PEDUNCULI brevis- simi plurisuleati subspiraliter torti, PERIANTH!I pars basilaris dilatata, cum tubo breviore arcuatim recurvo anatis natantis imaginem fere re- ferens. LABIUM unicum ante expansionem arctissime plicatum е basi lata antice rotundatum, mox semicirculari-expansum, extus sordide albi- dum, ante anthesin obsolete rubescenti-venosum, anthesi e basi late cordata ovatum acutatum, circa 2 poll. longum, 17/, po!!. latum, in fundo albidum, supra laetissime elegantissimeque purpureo-marmoratum vel ramuloso-variegatum, os ad orificium intus sicut in tubo et utriculo pilosum. GyYNANDROPHORUM (columna) sessile, pentandrum (P) apice cra- teriformi stellatim 5-fidum. Habitat in Brasilia, secus fluvium Amazonum, loco haud accuratius indicato: Baraquin. Овз. Descriptionem cl, LEMAIRE supra repetivi. Flores plantae cultae vidi, hucusque autem eos examinare non рой”. Quin columna vere pentandra sit, dubito. 8. 2. Flores solitarii vel gemini. A. Flores mazimi. 4. ARISTOLOCHIA GIGANTEA MART. et ZUCC. per- ennis, herbacea vel fruticosa (?), glabra, volubilis; foliis mem- branaceis cordatis ovato-acuminatis vel subrotundis; perianthii maximi glabri tubo basi veniriculiformi, infra medium refracto infundibuliformi, superne in limbum late ovalem mucronatum, basi cordatum, lobis rotundatis maximis, abeunte. Aristolochia gigantea Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. 1. 75. t. 48; Duchtre. in DC, Prodr. XV. I. 474. Howardia gigantea Klotzsch Monatsber. 1859. p. 609. CAULES lignescentes teretes glabri leviter sulcati. FOLIA се. 4 poll. longa, 3*/, poll. lata, pedatim 5—7-nervia , subtus pallidiora, basi inter lobos rotundatos divaricatos in petiolum bipollicarem cuneato-angustata. PaoPHYLLA membranacea pollicaria reniformia. PEDUNCULI solitarii axillares, 4—5 poll. longi. FLORES membranacei basi viridi-violacei, superne purpureo-fusci et reticulati. PERIANTHII pars inferior ventriculi- formis, inaequilaterais, 2—2!/, poll. longa; pars media infundibuliformis recta pollicaris- et ultra, intus pilis albis deorsum spectantibus dense obsita; LIMBUS cc. 8 poll. longus, 7 poll. latus. COLUMNA stipitulata 5—6 lin. longa, pyriformis, apice sexfida, lobis ovatis. ANTHERAE lineares, basin loborum haud attingentes. OvARIUM elongatum gracile glabrum. Fructus incognitus, ; Habitat in sepibus montanis provinciae Bahiae: Blanchet!; in prov. Minas Geraés: Martius!; ad Bom Jardim: Pohl n. 82331. Aristoloch, B. Flores mediocris magnitudinis, 9. ARISTOLOCHIA GLAZIOVII MAST. (n. вр.) perennis glabra; foliis glabris membranaceis purpureo-maculatis oblongo- ovatis, acutis basi hastato-cordatis ; prophyllis ovato-reniformibus ; foribus solitariis; perianthio basi ventrieoso, infra medium re- fracto infundibuliformi, limbo plano hine angusto illinc in labium oblongum mucronatum basi bilobo-emarginatum tubo longius producto; columna late obovata sexfida, lobis obtusis, Tabula nostra XVIII, Jarrinha Brasiliensium (Rio de Jan.). Planta volubilis graveolens. Rami suleato-angulati, FOLIA circa 4 poll. longa, 1!/, —2 poll. lata, supra basin angustata subpanduriformia, basi ipsa profunde cordato-biloba, lobis obtusis subquadratis parallelis. PETIOLI pollicares. PROPHYLLA membranacea ovato-reniformia, Ркрох- CULI solitarii axillares, petiolis porum longiores. PkRIANTHIUM glabrum, basi inaequilateraliter ventricosum horizontale, infra medium refractum infundibuliforme, superne in limbum valde obliquum bipollicarem риг- pureo-maculatum expansum. COLUMNA genit. circa 2 lin. longa; AN- THERAE oblongae, apice divaricatae, basin loborum columnae vix attin- tingentes. Ovarium glabrum, lineari-clavatum, nervis prominentibus sex notatum. Habitat in vicinia Rio de Janeiro, ubi legit meritissimus Glaziou n. 5520. 6. ARISTOLOCHIA BURCHELLII MAST. (n. sp.) foliis subtus dense pubescentibus oblongis obtusis profunde cordatis; floribus solitariis axillaribus basi inflatis, medio tubulato-cylin- dratis, limbo horizontali in labium oblongum maculatum fim- briatumque ampliato. Planta volubilis. БАМ! compressi sulcato-striati. Forra circa 3 poll. longa, 2 poll. lata, basi cordato-biloba, lobis rotundatis sinu lato separatis. PETIOLUS ce. 9 lin. longus, Prophylla ut videtur nulla y. obsoleta. PEDUNCULI pollicares. FLORES purpurascentes, glabri, fere 3- pollicares, venis viridibus notati, tubo basi ventricoso infra medium cylindrato, superne arcuato, limbo tubum aequante, refracto horizontali intus nigrescenti-picto, COLUMNA genit. stipitata pyriformis, apice. 6-fida, lobis ovato-acutis margine revolutis. ANTHERAE lineares basin loborum attingentes. Reliqua incognita. ^ Habitat in prov. 8, Paulo: Weir !, Burchell n. 4691!, 96951, 10024 2. Sect. II. UNILABIATAE Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 443. Perianthii limbus altero latere in labium expansus, altero truncatus. 8. 1. Caudatae. Labium in acumen seu caudam nonnunquam longissimam desinens. A. Folia trilobata. 7. ARISTOLOCHIA MACROURA GOMEZ: foliis tripar- titis cordatis, superne glabris, subtus pubescentibus; perianthii tubo basi ventricoso, infra medium refracto infundibuliformi, superne 1-labiato, labio cordato rotundato faucem superante apiceque in caudam angustam longissimam abeunte. Aristolochia macroura' Gomez in Act. Olyss. 1812. p. 77. c. tc., ex Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. I. 79; Duchartre in «ГО. Prodr. XV. sect. I. 443. 13 91 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 92 Aristolochia trilobata Lindl. Bot. Reg. t. 1399; Paxt. Mag. Bot. III. t. 2, non Linn. Aristolochia caudata Booth Bot. Reg. t. 1453; Bot. May. t. 8769, non Linn. Aristolochia appendiculata Vell. Fl. Flum. ІХ. t. 98. Aristolochia tapetotricha Lem. Ill. Hortic, ПІ. misc. 22. Howardia macroura Klotzsch Monatsber. 1859. р. 617. Jarrinha Brasilianis. ЕАрїх (a me non visa) secundum iconem sparsim irregulariterque nodosa, ligno lento et eroceo, odore rutaceo saporeque amaro. CAULIS cortice suberoso vestitus, odorem saporemque radicis aemulans. RAMI volubiles teretes glabri sulcato-striati. FOLIA magnitudine varia, plerum- que latiora quam longa, adulta circa 4 poll, longa, 5 poll. lata et ultra, coriacea, superne glabra, subtus molliter denseque pubescentia, 5-nervia, cireumscriptione suborbicularia vel transverse ovalia, basi cordata, inter lobos breves rotundatos in petiolum breviter cuneatimque attenuata, antice ultra medium tripartita, lobis oblongis obtusis, medio longiore versus basin angustato, lateralibus inaequilateris, sinubus inter lobos profundis angustis vel lobis apice divergentibus cuneiformibus, PETIOLI circa 11/, poll. longi, flexuosi. PROPHYLLA pollicares et ultra, reniformi- suborbicularia, membranacea, utrinque glabra venoso-reticulata. PEDUN- cULI solitarii 1-flori, petiolis axillantibus parum longiores, valde suleati, apice eum ovario continui. FLORES in speciminibus diversis magnitudine sat varii, circa 2 poll, longi absque cauda, glabri, venosi, flavescentes, labio intus brunneo vel purpurascente. PERIANTHI TUBUS basi ventri- cosus, ad apicem ovarii processubus calcariformibus brevibus praeditus, infra medium sursum refractus infundibuliformis, superne in faucem ampliatus. LABIUM cordato-suborbiculare , fauce latius apiceque in cau- dam lineari-ligulatam longissimam (1—1!/-pedalem) productum. Co- LUMNA genital, 3—4 lin. longa, brevissime stipitata, campanulata, supra medium 6-fida, lobis stylinis deltoideo-triangularibus. ANTHERAE lineares, apice stylorum marginibus revolutis tectae. OvARIUM puberulum demum glabrescens, cylindratum, pedunculo fulcienti aequilongum. ^ CAPSULA pendula oblonga cylindrico-hexagona, circa 2 poll. longa, 1 poll. lata, glabrescens, 6-sulca, ab apice in valvas sex subcoriaceas nervo medio notatas dehiscens, SEMINA papyracea complanata triangulari-subcordata, ad margines suberoso-inerassata, superne tenuissime granulata, inferne disco centrali laevissimo notata. Var. а, SUBTRIFIDA Duchartre in DC. Prodr. XV. I. p. 444, foliis basi subeordatis aeque longis ac latis v. longio- ribus, in dimidiá tantum superiore trilobis, lobo medio delto- ideo acuto majore, lateralibus obtusis. Oss. De hae varietate cl. DUCHARTRE haec adnotavit: ‘Insignis varietas, primo intuitu ab A. macroura foliorum formá diversa, sed eujus specimen cultum in H, Berolinensi asservatum ad typum speciei transitum efficit." Іп speciminibus cultis foliorum forma quidem variat. Habitat in sepibus et silvis provinciae Rio de Janeiro: Martius !, Schott n. 46611, Schüch!, Lund m. 5431, Pohl!, Miers!, Boaz!, Riedel n. 1971, 610!, 855!, Gardner n, 1081, Gaudichaud!, Luschnath т. 1051, Sello 5821, Burchell n. 3034, 9545, 9829,21; in Brasilia australiore : Tweedie n. 108311. Extra Brasiliam ad Corrientes: D'Orbigny. — Varie- tas В. item prope Rio de Janeiro: St. Hilaire Cat. prop. A 406, Warming. 8. ARISTOLOCHIA TRILOBATA LINN. fruticosa scan- dens, ramis suleato-striatis; foliis transverse ovalibus trilobis, superne glabris, subtus puberulis; perianthii tubo basi dilatato ovoideo, dein sursum refracto cylindrato, limbo 1-labiato, labio ovato faucem latitudine haud vel тіс excedente, apice in caudam liguliformem undulatam longissimam desinente. Aristolochia trilobata Linn. Sp. Pl. 2. ed. II. 1361 ; Jacq. Eclog. I. 43. t. 26; Mart. Nov. Gen, et Sp. I. 79: Duchtre. ¢ DC. Prodr. XV. sect, I. 444. s ' an Aristolochia trifida Lam. Encycl. І. 251; H.B.K. Nov. Gen. et Sp. II. 148. Aristolochia Caracasana Spreng. Syst. III. 753. Howardia trifida Klotzsch in Monatsber. 1858. р. 617. Ram volubiles torti sulcato-striati glabri. FOLIA distantia, coria- cea, cirea 3 poll. longa, 4 poll. lata, basi cordata, inter lobos rotunda- tos divaricatos in petiolum cuneatim attenuata, usque ad medium triloba, lobo medio majore ovato acuto basim versus angustato, lobis lateralibus oblongis curvatis convergentibus vel divergentibus. PETIOLI pollicares flexuosi. PSEUDOSTIPULAE suborbiculato-reniformes. PEDUNCULI solitarii axillares 1-flori, petiolis vix duplo longiores, FLORES circa tripollicares (absque caudá), tubi parte dilatata 12—16 lin. longa, parte cylindrata aequilonga vel parum longiore. PERIANTHIUM viridi-lutescens, venis obscure rubris notatum, ima basi processubus calcariformibus brevibus patentibus munitum, intus albicans et pilis sparsis numerosis vestitum, labio fauceque intus brunneo-purpureis. COLUMNA genital. 9—10 lin. longa, oblonga, erecta, apice sexloba, lobis oblongis obtusis. ANTHERAE lineares, CAPSULA 2*/,-pollicaris, 7—8 lin. crassa, cylindrata, hexagona, glabra, a basi septicide dehiscens; valvae glabrae. SEMINA complanata, raphe non prominente. Tota planta graveolens contra serpentum morsus ab incolis ad- hibetur. Habitat in prov. Para: Comes Lazerda!; ad Pernambuco: Gard- ner n. 1127!; prov. Bahia: Blanchet!, Extra Brasiliam in insulis Antil- lanis partibusque intratropicis Americae meridionalis crescit. B. Folia integra. 9, ARISTOLOCHIA POHLIANA DUCHTRE. perennis volubilis glabra; foliis subrotundis profunde cordatis; pe- dunenlis elongatis axillaribus 1-floris; perianthii tubo basi ventrieoso horizontali, versus medium refraeto erecto infundi- buliformi, superne bilabiato, labio supero ligulato in caudam gracilem longissimam exeunte, labio infero late ovato acuminu- lato subconduplicato. Tabula nostra XIX. Aristolochia Pohliana Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I, 496. CauLis teres glauco-pruinosus. A teretes volubiles sulcato- striati, FOLIA circa 2'/,—3 poll. longa et lata, subcoriacea, glabra, subtus glaucescentia, pedatim 7-nervia, nervis subtus prominentibus, secundariis transversis reticulatis, basi profunde cordato-biloba, lobis rotun- datis parallelis vel sese subtegentibus, sinu lato obtuso separatis. PETIO- LUS cc. 17), poll. longus. PROPHYLLA foliaceo-membranacea, pollicaria et ultra, venoso-reticulata. PEDUNCULI solitarii, petiolis bis terve lon- giores, profunde sulcato-striati. FLORES circa 3 poll. longi (absque сапда), purpurascentes, extus glabri. PERIANTHII tubus basi ampliatus, ad apicem ovarii processu annuliformi carnosulo brevi praeditus, supra medium refractus ibique ita intrusus, ut tubus bucciniformis, intus seto- sus et columnam versus inclinatus evadat, superne in limbum apertum bilabiatum expansus. LABIUM superum ligulato-loriforme, 1-nerve, extus glabrum, intus basin versus setosum, longissime caudatum; labium іп- ferius ciliatum, intus parce setosum. COLUMNA genital. circa 3 lin. longa, breve stipitata, subcampanulata, supra medium 6-fida, lobis pseudo- stylinis acutis margine revolutis. ANTHERAE oblongo-lineares. OVARIUM pollicare. Fructus ignotus. : Habitat ad Coralinho, prov. Minas Geraés: Pohl! (folia tantum) ; ad Lagoa Santa: Warming! Oss. In herbario cl. Mersi adest specimen in Serra dos Orgáos lectum ad speciem supra deseriptam forsan referendum, diversum tamen foliis basi levissime cordatis fere truncatis lobisque late divergentibus. Flores tantum juveniles adsunt, attamen manifeste caudati. 93 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 94 10. ARISTOLOCHIA CHAMISSONIS DUCHTRE. foliis coriaceis, superne glabris, subtus venoso-reticulatis glaucis setu- losis, subcordato-ovatis acutis; floribus solitariis binisve axilla- ribus majustulis, perianthio basi ventricoso, infra medium re- fracto tubulato, fauce in labium oblongum acuminato-caudatum abeunte; columna genitali majuscula. Tabula nostra XX. Aristolochia Chamissonis Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 462. Aristolochia maxima Cham. іп Linnaea VII. (1832) 208, nec. Jacq. Howardia Chamissonis Klotzsch l. c. Aristolochia refracta Burchell Mss. in Herb. Kew. Volubilis, Rami teretes hispidi. Fortra, internodiis longis (5--6- pollic.), distantia, 6—7 poll. longa, се. 3!/, poll. lata, 3—5plinervia, basi leviter cordata v. subtruncata, inter lobos rotundatos divaricatos in petiolum attenuata. PETIOLI 14 — 16 lin. longi hispidi. PEDUNCULI solitarii vel gemini, 8—4 poll, longi vel nonnunquam breviores. FLORES 5—6 poll longi, extus hispiduli v. glabrescentes, livide et obscure rubro-purpurei, basi conspicue ampliati, infra medium abrupte refracti tubulati. Faux aperta. LABIUM reticulato-venosum. COLUMNA genitalis 5—6 lin. longa, pyriformi-campanulata, stipite suffulta, superne in lobos sex breves ovatos margine reflexos divisa. ANTHERAE lineares sub- parallelae, basin loborum columnae vix attingentes. Ovarium lineari- oblongum, hispido-setosum. Fructum non vidi. Habitat in prov. Minas Geraés: Sello!, Burchell n. 4841!; ad Lagoa Santa: Warming! 8. 2. Ecaudatae. A. Herbae vel suffrutices e rhizomate perenni caules (seu ramos) erectos nec volubiles proferentes. a. Flores cymoso-racemosi. 11. ARISTOLOCHIA ACUTIFOLIA DUCHTRE. pubes- cens, foliis ovato-lanceolatis breviter acuminatis, basi subsagit- tato-cordatis; floribus cymoso-racemosis rectis basi ventricosis medio infundibuliformibus, labio oblongo lanceolato; columna genitali oblonga superne in lobos 6 lanceolatos divisa. Tabula nostra XXI. Fig. ІТ. Aristolochia acutifolia Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. II, 54, et in DC. Prodr. XV. sect. I. 465. | Aristolochia Egensis Poeppig Mss. in Herb. Imp. Vindob. Rami puberuli graciles sulcato-striati. FOLIA 2!/,—4 poll. longa, cc. 17, poll. lata, coriacea, superne glabrescentia, subtus pilosiuscula, basi inter lobos rotundatos vel acutos in petiolum subcuneato-angustata, 5-nervia, nervis subtus prominentibus pilosiusculis. PETIOLI */,—1-polli- cares. PEDUNCULI axillares petiolos fere aequantes; pedicelli brevissimi, bracteis lanceolatis suffulti. FLORES pollicares et ultra, extus pubescen- tes. PERIANTHI TUBUS basi aequabiliter ampliatus, intus annulo carno- sulo operculiformi praeditus, infra medium infundibuliformis, superne in labium oblongo-lanceolatum tubo parum longius extensus. COLUMNA genital. circa 2 lin, longa, stipitata, superne in lobos lanceolatos erectos y. apice incurvos divisa. ANTHERAE oblongae, parallelae, basin loborum vix attingentes. Ovarium elongato-clavatum, pilosum, cum pedunculo continuum. Crescit secus. flumen Amazonum ad Ega: Poeppig n. 2913! b. Flores solitarii axillares. I. Folia longiora quam lata. 12. ARISTOLOCHIA ANGUSTIFOLIA CHAM. puberula, foliis lanceolatis; perianthii tubo recto, basi dilatato, medio cylindrato-infundibuliformi, apice in labium oblongo-lanceolatum producto. Tabula nostra ХХІ. Fig. I. (ad varietatem). Aristolochia angustifolia Chamisso in Linnaea VII. (1832) р. 211. t. 5. f. 2; Duchartre in DC. Prodr. XV. sect, I. 463. RHIZOMA tortuosum multiceps. CAULES herbacei, decumbentes vel adscendentes, ramosi, sulcato-angulosi. FOLIA subcoriacea, 17/, —2*/, poll. longa, ec. */, poll. lata, basi rotundata vel late cuneata, supra glabra, subtus pubescentia, brevissime petiolata. Prophylla ut videtur nulla. FLORES puberuli 2'/, —3-pollicares, basi ventricosi, infra medium cylin- drati haud curvati, intus inter partem dilatatam et tubum cylindratum annulo carnosulo angusto operculiformi praediti. LABIUM oblongum vel lanceolatum, glabrum, tubum aequans vel superans. COLUMNA genital. circa 2 lin. longa, stipitulata, obverse pyramidata, superne in lobos bre- viuseulos obtusos v. rotundatos incurvos divisa, ANTHERAE oblongae superne divergentes, basin loborum vix attingentes, CAPSULA (teste DUCHARTRE) globosa vel ovoidea, obtusa, costato-hexagona, apice dehis- cens, subpollicaris. SEMINA cuneato-obcordata, undique verruculosa, hine plana, illinc margine elevato concava, raphe valde prominente suberoso-alata notata. Hujusce speciei varietates duas insequentes, a cl. KLOTZSCHIO pro speciebus distinctis receptas, admittit cl. DUCHARTRE: Var. a. LONGIFOLIA Cham. loc. cit., foliis elongatis lineari- lanceolatis, labio acuto. Howardia longifolia Klotzsch Monatsber. 1859. p. 616. Var. B. BREVIFOLIA, foliis brevioribus, ab inferioribus oblongo-lanceolatis ad superiora lineari-lanceolata sensim trans- euntibus, obtusis, labio plus minusve obtuso. Hue tabula nostra. Howardia brevifolia Klotzsch loc. cit. Habitat ad S. José d'Uruguay, ubi varietates duas supra descriptas legit cl. Sello! Praeterea var, longifolia in ditione Tucuman: Tweedie n. 1165! 13. ARISTOLOCHIA SESSILIFOLIA DUCHTRE. suf- fruticosa, rhizomate lignoso multicipite, caulibus flexuosis; foliis subsessilibus cordato-oblongis subacutis; capsula ab apice dehiscente. Aristolochia sessilifolia Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. 1. 464. Howardia sessilifolia Klotzsch in Monatsber. 1859. р. 616. CAULES plures spithamaei, ad nodos geniculati, e rhizomate erecto lignoso adscendentes. FOLIA circa 3 poll. longa, 1*/, poll. lata, coriacea, superne glabra juventute scabriuscula, subtus praecipue secus nervos puberula, basi cordato-biloba, lobis rotundatis sinu lato separatis, 5-пег- via, nervis tribus mediis prominentibus approximatis, secundariis paucis fere inconspicuis reticulatis. PETIOLUS brevissimus pilosulus. Prophylla desunt. Flores non vidi. PEDUNCULI brevissimi solitarii axillares. CAP- SULA pollicaris oblonga, hexagona, glabra, ab apice in valvas sex lineari- oblongas septicide dehiscens. Species quoad habitum A. angustifoliae proxima, differt autem caulibus flexuosis et foliis latioribus. Habitat in Brasilia meridionali, loco accuratitis non adnotato: Sello n. 80! 95 ARISTOLOCHACEAE: ARISTOLOCHIA. 96 14. ARISTOLOCHIA GARDNERI DUCHTRE. glabra herbacea erecta; foliis glabris ovato-oblongis acutis basi corda- tis; capsula cylindrato-oblonga. Aristolochia Gardneri Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. 11. 69, et in DC. Prodr. XV. sect. 1. 495. CavLIS erectus simplex pedalis sulcato-striatus. FOLIA coriacea, glabra, 2'/,—8 poll. longa, 1*/, poll. lata, 5—7-nervia, basi inter lobos rotundatos divarieatos in petiolum laminá circa dimidio breviorem atte- nuata. Flores ignoti, CarsuLa cylindrato-oblonga apiculata, 2 poll. et vltra longa, 8—9 ln. crassa, a basi vel nonnunquam ab apice septicide 6-valvis, valvis pergamenis, dorso nervo medio notatis nervisque trans- versis conspicuis, SEMINA 2—3 lin. longa, obcordata, plano-convexa, tuberculis obsita et raphe prominente notata. Habitat in prov. Piauhy: Gardner n. 2299! 15. ARISTOLOCHIA EMARGINATA DUCHTRE. herbacea erecta pilosula; foliis parvis cordato-ovatis subsessilibus; peri- anthii тесі extus pilosi tubo basi ovoideo, medio tubulato, superne in labium lineari-oblongem tubum aequans vel superans expanso. Aristolochia emarginata Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 467. Howardia emarginata Klotzsch Monatsber. 1859. p. 617. CAULES ut videtur e rkizomate enati adscendentes, flexuosi, parce setosi, angulosi. FOLIA parum distantia, membranacea, 1--17/, poll. longa, 8—12 lin. lata, 5—7-nervia, utrinque dense breviterque setulosa, basi sinu parum profundo in lobos duos parallelos rotundatos divisa. PETIOLI brevissimi. Prophylla desunt. FLORES solitarii axillares sub- sessiles, 2—2*/, poll. longi, intus inter partem ventricosam et partem tubulatam laminá membranaceá deflexà muniti. COLUMNA genital. circa 2 lin. longa, brevissime stipitata, pyriformis, superne in lobos sex tri- angulari-ovatos inflexos divisa. ANTHERAE lineari-oblongae, basin lobo- ron attingentes. OvaARIUM "neare, setosum. Fructum haud vidi. Crescit in pratis Brasiliae meridionalis frequens: Tweedie!, Sello! 16. ARISTOLOCHIA SMILACINA DUCHTRE. perennis herbacea, caulibus erectis gracilibus suleatis; foliis coriaceis superne glabris subtus tomentosis, ovato-lanceolatis, basi cordatis; floribus solitariis axillaribus pedunculatis, pedunculis deflexis; perianthii glabri tubo basi ventricoso, infra medium vix refracto infundibuliformi, superne in labium tubo aequilongum abeunte. Aristolochia smilacina Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 459. Howardia smilacina Klotzsch Monatsber. 1859. р. 612. HERBA campestris, е RHIZOMATE crasso lignoso tortuoso CAULES seu ramos teretes pedales longioresque proferens. FOLIA circ. 2*/, poll. longa, basi vix 1 poll lata, 5—7-пегуіа, basi cordato-biloba, lobis rotundatis sese imbricantibus, PETIOLI vix semipollicares, graciles. Pro- phylla ut videtur nulla. PEDUNCULI 7—8 lin. longi, graciles. FLORES 18—19 lin. longi. PErRrANTHI tubus basi ampliatus subinaequilaterus, infra medium vix refractus infundibuliformis; labium fusco-purpureum. COLUMNA genital 2—3 lin. longa, subsessilis, obpyramidata, apice sex- fida, lobis ciliatis, ANTHERAE lineares. OVARIUM gracile cum pedunculo continuum eoque vix crassius. Fructus incognitus, Habite' in prov. Minas Geraés ай Lagoa Santa: Warming!; aiis hujus prov, locis: Riedel n. 808!, Sello n. 1101! 17. ARISTOLOCHIA LUTESCENS DUCHTRE. herbacea glabra, caule humili erecto; foliis delto?deo-cordatis acutis, supra luteo-viridibus, subtus glaucescentibus pallideque lutes- centibus; floribus basi ventricosis, medio refractis tubulatis, labio lato cordato acuminato, acumine obtuso. Aristolochia lutescens Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 461. Cavus pedalis sulcato-angulatus. FOLIA approximata, circa 3 poll. longa, 2 poll. lata, basi sinu profundo auriculas amplas rotundatas con- vergentes vel conniventes separante instructa, ex eo in petiolum striatum 3 lin. longum cuneatim angustata. PROPHYLLA parva ovata breviter petiolata. PEDUNCULUS refracto-assurgens, FLORES pallide lutescentes subbipollicares. LABIUM tubum fere aequans. COLUMNA genital. longe stipitata, obconica, ad medium fere in 6 lobos lanceolatos acutos, inferne latos et contiguos, apice divergentes partita. ANTHERAE angustae elon- gatae, mediam loborum altitudinem attingentes dimidiumque columnae totius aequantes. Species mihi tantum cognita e descriptione cl. DUCHARTRE. In prov, Minas Geraés: St. Hilaire. II. Folia late ovata vel suborbicularia. 18. ARISTOLOCHIA FIMBRIATA CHAM. suffruticosa glabra; foliis cordato-orbicularibus; perianthii tubo basi ventri- coso inaequali, versus medium refracto infundibuliformi-tubulato, . superne in labium cordato-orbiculare margine fimbriatum ab- eunte. Aristolochia fimbriata Cham. in Linnaea 1832. p. 210. t. 6. f. 2; Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 454. Aristolochia ciliata Hook. Bot. Mag. t. 3756. Aristolochia Bonplandi Tenore Cat. sem. hort. Neapol. 1842, ex Duchtre. l. c. Aristolochia ciliosa Benth. in Maund Bot. t. 90. Howardia fimbriata Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 622. RHIZOMA (teste DUCHARTRE) incrassatum in tuber ovoideum partim emersum, apice CAULES plures erectos simplices v. parce ramosos glabros sulcato-angulatos sesquipedales emittens. FOLIA circiter 2 poll. longa, 3 poll lata, membranacea, 7-nervia, basi inter lobos duos majusculos rotundatos sinu profundo separatos in petiolum cuneatim attenuata. РЕ- TIOLUS laminá plerumque longior. Prophylla nulla. PEDUNCULI solitarii | axillares petiolis parum breviores. FLORES extus fusco-olivacei, intus atro-purpurei et lineis luteis notati, circa 16 lin. longi (ovario excluso). PERIANTHIL TUBUS basi ampliatus, intus lutescens et filis albidis arach- noideis vestitus, medium versus refractus et pilis parvis rectis deorsum | inclinatis munitus, superne in labium cordato-orbiculare atro-purpureum luteo-marginatum, toto ambitu fimbriatum abiens. COLUMNA genital. campanulata, subsessilis, 2—3 lin. longa, superne in lobos sex triangu- lares divisa, ANTHERAE lineares, basin loborum attingentes. ОуАЕШМ lineari-oblongum , profunde 6-sulcatum, glabrum, superne ad basin peri- anthii breviter corniculatum. CAPSULA sesquipollicaris et ultra, oblonga, obtusa, hexagona, glabra, nervis sex prominentibus notata, valvulis sex a basi versus apicem septicide dehiscens, SEMINA cuneiformia plana, subtus verrucis parvis obsita, supra laevia, raphe utrinque alata in medio notata. А Habitat in Brasilia meridionali et in Montevideo: Sello т. 1040. In hortis Europaeis colitur ibique quoad colorem foliorum (albo-marmora- torum) et florum variat. 19. ARISTOLOCHIA CLAUSSENI DUCHTRE. pumila erecta glabra; foliis glabris cordato-ovatis nervoso-reticulatis ; || foribus solitariis axillaribus parvis; perianthii- glabri parvi recti 97 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 98 tubo basi ovoideo subaequilatero, medio cylindrato, superne in labium lineare basi non angustatum producto. Aristolochia Claussent Duchartre in Ann. Sc. Nat. ser. IV. II. (1854) 57, et in DC. Prodr. XV. sect. I. 466. Aristolochia pusilla Pohl. Mss. in Herb. Vindob. Jarrinha do campo Brasil. CAULES graciles, erecti vel flexuosi, teretes, striolati. FOLIA circa 1*/, poll. longa, 2 poll. lata, membranacea, ex apice petioli deflexa sese partim imbricantia, 7-nervia, nervis secundariis prominentibus reticulatis, basi profunde cordata, sinu angusto lobos duos rotundatos parallelos separante. PETIOLI graciles sulcati 3—4 lin. longi. Prophylla desunt. PEDUNCULI filiformes petiolis longiores, striati, post anthesin reflexi. PERIANTHIUM vix pollicare, labium dimidium ejus longitudinis aequans. COLUMNA genitalis stipitulata cylindrata, apice divisa in lobos 6 breves, latiores quam longos, obtusos, externe exaratos, sulco medio angusto marginato, lineis stigmatosis crassis inferne supra staminum apices con- fluentibus. | ANTHERAE breves ovatae. OvARIUM glabrum oblongum. Fructus globosus, pisum volumine parum superans, sex-costatus, apice obtusus vel umbilicatus, septicide a basi in sex valvas cum totidem partitionibus extremi pedunculi continuas, subcoriaceas glabras dehiscens. SEMINA parva, circa 2 lin. longa et lata, triangulari-obcordata, laevia, inferne convexa, superne modice concava, marginulata, raphe prominula. Descriptio floris, a me non visi, secundum cl. DUCHARTRE re- petita. ; Habitat in provincia Minas Geraés: Claussen; іп Serra de Faragna: Pohi! В, Herbae vel suffrutices volubiles. a, Flores cymoso-racemosi. 20. ARISTOLOCHIA CORNUTA MAST. foliis cordato- oblongis acuminatis subtus puberulis; floribus plurimis confertis distiche cymoso-racemosts, inflorescentiis e caule suberoso paulo supra basin enatis; perianthio basi ventricoso, infra medium abrupte refracto erecto infundibuliformi, fauce aperta ad mar- gines parum involuta et ¿n appendicem caudiformem erectam protraeta. CAULIS cortice suberoso tectus. Rami glabri teretes. FOLIA 6—10 poll. longa, 2'/,—3 poll. lata, supra lucida, subtus pubescentia, lobis baseos rotundatis parallelis sinu lato separatis, 5-nervia, nervis subtus prominentibus. PETIOLI 2 — 3 poll longi INFLORESCENTIAE cc. 3-pollicares; pedicelli distichi graciles, 6—8 lin. longi. FLORES sordide purpurei, reticulatim venosi, pollicares et ultra, uni- vel passim bicaudati, caudis tubum aequantibus. COLUMNA genitalis 1 lin. longa, stipite aequilongo suffulta, infundibuliformis, superne in lobos parvos acutos ciliolatos sex (in unico flore quinque tantum observavi) divisa, ANTHERAE lineares subparallelae basin loborum attingentes. (OVARIUM gracillimum lineare, Fructus nom visus. Habitat in prov. do Alto Amazonas: Burchell n. 9338!; ad Rio Uaupés : Spruce n. 2921. Овз. Species ut videtur distinetissima, attamen ob specimina im- perfecta non satis cognita. Flores duos tantum observavi, quorum unus appendicibus duabus antherisque sex gaudebat, alter appendice unica et antheris quinque. b. Flores solitarii axillares. I. Folia integra. «. Floris tubus rectus vel vix arcuatus, nec refractus. 21. ARISTOLOCHIA DELTOIDEA H.B.K. volubilis pu- berula demum glabrescens; foliis subcoriaceis de/toideis, superne Aristoloch. glabris, subtus reticulatis glabrescentibus; prophyllis orbieulari- bus; floribus parvis, perianthii tudo recto basi parum dilatato, medio tubulato, superne infundibulatim ampliato, ore subbila- biato, labio altero brevi rotundato obtuso, altero e basi lata lanceolato tubum aequante. Aristolochia deltoidea H.B.K. Nov. Gen. et Sp. II. (1817) 146. t. 112; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 468. Howardia deltoidea Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 611. FRUTEX vel suffrutex? Rami graciles, sulcati, ad nodos puberuli, caeterum glabrescentes, КОЛА circa 3'/, poll. longa, 2 poll, lata, pedatim 3—5-nervia, basi truncata vel levissime cordata, lobis obtectis divergentibus. РЕТІОІД vix pollicares, pilosi, PROPHYLLA orbiculari- reniformia membranacea reticulato-venosa. PEDUNCULI axillares graciles petiolo aequilongi. FLORES ,,violacei flavo-maculati“, circa 17, poll. longi, recti, basi ovoidei, medio breviter tubulati, superne infundibuli- formes, Columna genitalis haud visa. Ovarium lineari-oblongum puberulum, In umbrosis secus flumen Amazonum: Humboldt! Ops. Haec species, ut cl. DUCHARTRE jam adnotavit, transitum ef- ficit ab Aristolochiis unilabiatis ad bilabiatas. 22. ARISTOLOCHIA PUBESCENS WILLD. perennis, volubilis, setosa; foliis supra verruculosis sparse setosis, subtus dense breveque tomentosis, cordato-ovato-oblongis; floribus rectis extus setoso-hirtis , basi dilatatis, medio tubulatis, fauce in labium lanceolatum intus superne processubus subulatis barbatum abeunte. Aristolochia pubescens Willd. Herb. n. 17062, teste Du- chartre in DC. Prodr. XV. sect, I. 450. Rawr graciles suleato-angulosi, setis sparsis longis hirti. FOLIA cirea 2'/, poll longa, 1%, poll. lata, subcoriacea, pedatim 5-nervia, basi cordato-biloba, lobis rotundatis parallelis sinu angusto profundo separatis. PETIOLUS circa 9 lin. longus. Prophylla desunt. PEDUNCULI solitarii axillares 1-flori, petiolos aequantes. PERIANTHI TUBUS (teste DUCHARTRE) rectus, basi distensa ovoideus, medio anguste tubulatus, superne modice ampliatus; labium e basi lata lanceolatum acutum, intus superne processubus subulatis barbatum. CAPSULA oblonga umbonata, а basi in valvas oblongas sex septicide dehiscens. Crescit ad Bahiam: Blanchet n. 33! (v. in Herb. В. Monac.). An specimen foliiferum Herb. Reg. Monacensis supra descriptum identicum sit cum A. pubescente Willd. et Duchartre 1. cit., non omnino certus sum. Cum descriptione cl, DUCHARTRE autem bene congruit. 93. ARISTOLOCHIA SETOSA DUCHTRE. ramis teretibus, setis longiusculis patentibus sparsis obsitis; foliis membranaceis ovatis acutis cordatis, subtus ylaucis; foribus axillaribus soli- tariis, pedunculo setoso, ovario brevi obconico glabro. Aristolochia setosa Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. І. 496. CauLnis volubilis flexuosus angulato-sulcatus, Forra circa 4 poll. longa, 3 poll. lata, basi cordato-biloba, lobis rotundatis sinu lato sepa- ratis, pedatim 5—7-nervia, subtus secus nervos setosa, PETIOLI fere 2-pollicares setosi. Prophylla nulla. PEDUNCULI setosi petiolos supe- rantes. FLORES non vidi, a cl. BURCHELLIO ita descripti: ,,Corolla (peri- anthium) extus sordide purpurascens punctulata, labellum lineare, apice obtusum emarginatum, atro-fuscum.“ Fructus immaturus oblongus hexagonus sexcostatus glabrescens, apice umbonatus. Habitat ad Rio Maranháo: Pohl т. 2032!; їп prov. Goyaz: Bur- елей т, 6742! 14 99 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 100 94. ARISTOLOCHIA ODORA STEUD. volubilis, foliis membranaceis setosis ovato-lanceolatis cordatis; perianthii rect tubo basi ventricoso, medio cylindrato, superne in labium ovato- lanceolatum intus barbatum ampliato. Aristolochia odora Steud. Nomencl. 33; Duchartre їп DC. Prodr. XV. sect. I. 451. Aristolochia odoratissima Vell. Fl. Flum. LX. t. 97, non Linn. Howardia Fluminensis Klotzsch Monatsber. 1859. р. 612. Suffruticosa? CAULES sulcato-angulati setulosi. FOLIA distantia, 3—5 poll. longa, 2—3 poll. lata, 5—7-nervia (nervis secundariis di- stantibus horizontalibus parallelis), utrinque setosa, basi inter lobos rotundatos divergentes sinu lato separatos in petiolum cuneatim at- tenuata. PETIOLUS pollicaris et ultra, setosus. Prophylla desunt. РЕ- DUNCULI solitarii axillares 1-flori, petiolos aequantes vel superantes, PERIANTHIUM 2—2*/, poll. longum et ultra, setosum; LABIUM tubo lon- gius, erectum, ovato-lanceolatum, intus processubus carnosulis deflexis munitum, COLUMNA genitalis circa 3 lin, longa, ovoidea, superne 6-loba, lobis ovatis acutis inflexis margine parum eversis. ANTHERAE lineari- oblongae basin loborum attingentes, OVARIUM lineari-oblongum. FRUC- TUS ex icone oblongus hexagonus sexcostatus, apice umbonatus. In prov. Rio de Janeiro: Vellozo, Sello !, Warming !, Miers! 95. ARISTOLOCHIA RUMICIFOLIA MART. et ZUCC. perennis glabra; foliis subtus pubescentibus deltoideo-oblongis cordatis obtusis vel acutis; pedunculis solitariis axillaribus, floribus basi ampliatis ovoideis, medio infundibuliformibus rectis vel areuatis, superne in labium ovatum oblongum laeve vel processubus carnosulis munitum expansis, Aristolochia rumicifolia Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. (1824) I. 79. t. 54; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 459. Howardia rumicifolia Klotzsch in Monatsber, 1859. p. 612. Rami sulcato-striati scandentes. FoLia coriacea, 4—6 poll. longa, vix 2 poll lata, superne glabra, subtus pubescentia, 5-nervia, basi pro- funde cordata, lobis rotundatis sinu lato separatis. PETIOLI pollicares et ultra. Prophylla ut videtur nulla. PEDUNCULI petiolis aequilongi solitarii axillares 1-flori. FLORES circa sesquipollicares brunneo-purpu- rascentes, venis viridibus notati. PERIANTHIUM basi ventricosum in- aequilaterum, medio vix refractum subrectum vel arcuatum, infundibuli- forme, in labium erectum vel patulum, oblongum, purpureo-maculatum, saepius integrum v. raro fimbriis carnosulis curvatis munitum, COLUMNA genitalis brevissime stipitata, circa 3 lin. longa, superne in lobos sex triangulares acutos divisa. ANTHERAE lineari-oblongae in basin loborum styli protensae. OvARIUM lineare sexsulcatum, juventute puberulum, postea glabratum. CAPSULA glabra, ovoidea vel oblonga, costato-hexa- gona, basi apiceque attenuata, umbonata, sesquipollicaris, basi dehiscens. SEMINA cuneato-obcordata, hine plana tenuissime verrucosa, inde con- cava ob marginem prominentem, ibique in medio raphe prominente late alata insignia (DUCHARTRE). Species quoad formam magnitudinemque foliorum nec non florum satis varia. In eodem specimine vidi nonnullos flores fimbriatos, alios fimbriis destitutos. Var. a. OBLONGA Mast., foliis cordatis elongato-lanceolatis, floribus rectis vel medio leviter arcuatis, labio late oblongo maculato laevi seu processubus carnosis munito. Aristolochia oblonga Vell, Flor. Flum. IX. t. 99. Var. 8, OVATA Mast., foliis late ovato-lanceolatis cordatis, floribus rectis, labio late oblongo obtuso maculato. Habitat in prov. Rio de Janeiro: Martius!, Sello!, Miers!, Riedel n. 854!, Mikan! — Var. а. ibidem: Miers!, Gardner n, 109!, Schüch!; in silvis ай Caéteté: Burchell n. 3038! — Var. f. item in prov. Rio de Janeiro: Miers! 26. ARISTOLOCHIA TAMIFOLIA DUCHTRE. volubilis glabra; folis subcoriaceis cordato-ovatis ; floribus solitariis axil- laribus rectís, basi ventricosis, medio tubulatis, tubo тп labium ovatum obtusum processubus carnosulis munitum. expanso. Aristolochia tamifolia Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I, 448. Howardia tamifolia Klotzsch in Monatsber, 1859. p. 620. Suffruticosa. ВАМІ graciles sulcato-striati, FOLIA circa 3 poll. longa, 4 poll. lata, superne glabra, subtus glabrescentia vel parum puberula, 5-nervia, nervis subtus prominentibus, nervis secundariis inter sese parallelis, basi inter lobos amplos rotundatos divaricatos sinu lato parum profundo separatos in petiolum attenuata. PETIOLI circa 2 poll. longi. Prophylla desunt. PEDUNCULI axillares solitarii 1-flori, petiolis duplo triplove breviores. PERIANTHIUM 1!/, poll. longum rectum, basi ampliatum ovoideum, medio anguste tubulatum, superne in labium di- latatum. Columnam genitalem haud examinavi. CAPSULA immatura polli- caris et ultra, oblongo-cylindrata, hexagona, umbonata. Habitat in Brasilia meridionali, loco accuratius non adnotato: Sello n. 146! 27. ARISTOLOCHIA SEPICOLA MAST. folis oblongis obtusis cordato-bilobis; floribus solitariis axillaribus glabris rectis, basi ventricosis, medio infundibuliformibus, ore in labium oblongum obtusum inflecum ampliato. Volubilis. ҺАМІ graciles sulcato-striati; internodia foliis parum longiora. FOLIA cirea 3 poll. longa, 2 poll. lata, superne glabra, subtus praecipue secus nervos parce setosa, basi inter lobos magnos rotundatos divergentes in petiolum attenuata. PETIOLUS pollicaris gracilis, Pro- phylla nulla, PEDUNCULUS petiolo paulo longior. FLORES circiter 16 lin. longi, glabri, sordide purpurei, venoso-reticulati, labio tubo aequilongo. COLUMNA genitalis circa 1 lin. longa, breviter stipitulata, obconica, superne sexfida, lobis ovatis acutis. ANTHERAE oblongae а basi divergentes, basin loborum attingentes. OvARIUM gracile. Fructus incognitus. Habitat frequens in sepibus prov. Pernambuco: Gardner n. 1126! 28. ARISTOLOCHIA PAPILLARIS Mast. volubilis, foliis coriaceis ovatis late cordatis acutis, superne glabris, subtus dense breviterque tomentosis; perianthii subrecti tubo basi ovo- ideo, medio cylindrato, ore aperto unilabiato, labio ad basin contracto ovoideo. Perennis? CAULES sulcato-striati angulosi. Forra 2!/,—89 poll. longa, 2 poll. lata, 5—7-nervia, basi inter lobos rotundatos late diver- gentes sinu lato profundoque separatos in petiolum cuneatim angustata. PETIOLI pollieares. РторһуПа desunt. PEDUNCULI axillares solitarii l-flori, petiolis paulo longiores. PERIANTHIUM glabrum, vix 2 poll. longum, subareuatum, basi ampliatum inaequilaterum, medio tubulato- infundibuliforme, fauce aperta labio spathulato basi contracto, intus papillis nigrescentibus barbellatis munito. COLUMNA genitalis 2 — 3 lin. longa, subsessilis, ovoidea, sexloba, lobis ovato-deltoidéis. ANTHERAE oblongae. Ovarium lineare. Fructum haud vidi. Habitat prope Pernambuco: Gardner n. 1126!; loco Brasiliae haud adnotato: Swainson! 29. ARISTOLOCHIA HISPIDA POHL: volubilis rufes- centi-hispida; foliis amplis profunde cordatis oblongo-lanceolatis acutis; pedunculis petiolo longioribus; perianthii hispidi parvi tubo recto basi ventricoso, medio recto tubulato, antiée in labium oblongum processubus elongatis carnosis munitum pro- dueto. 101 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. Aristolochia hispida Pohl Mss.; Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 498. Perennis. Rami sulcato-striati. FOLIA 4—6 poll. longa, 3—3*/, poll. lata, membranacea, 5—7-nervia, superne villosa, subtus pubescentia, basi cordata, lobis rotundatis incurvis sinu lato separatis, PETIOLUS 1*/,-pollicaris, hispidus. Prophylla desuut. PEDUNCULI solitarii axillares 1-flori, circa 3 poll. longi. FLORES vix bipollieares, rufescenti-hispidi, PERIANTHI tubus basi ampliatus inaequilaterus, intus setosus, medio rectus tubulatus; labium lineari-oblongum tubo paulo longius. COLUMNA genitalis 2—3 lin. longa breviter stipitata, oblongo-campanulata, superne sexfida, lobis ovoideis. ANTHERAE lineares basin loborum columnae at- tingentes, OvARIUM dense hispidum. Crescit ай Soumidoro et S. Barbara prov. Minas Gerais: Pohl n. 3506! B. Floris tubus plus minus arcuatus nee refractus. 80. ARISTOLOCHIA TRULLIFORMIS MAST. volubilis, foliis subeoriaceis oblongis acutis basi profunde cordatis, superne rugulosis, subtus pubescentibus; floribus solitariis axillaribus; perianthii subrecti tubo basi subgloboso, medio tubulato, superne in labium trulliforme protracto. Perennis. CAULES volubiles glabri sulcato-angulati. FOLIA circa 3*/, poll. longa, 2 poll. lata, 5-nervia, basi inter lobos rotundatos sinu profundo separatos in petiolum 1'/,-pollicarem attenuata. ^ Prophylla nulla. PEDUNCULI petiolos aequantes v. superantes. FLORES 1*/, poll. longi, extus hispiduli, basi ventricosi, medio tubulato-infundibuliformes, fauce vix contracti, labio lato ovato quam tubus breviore. COLUMNA genitalis subsessilis cuneata, cirea 3 lin. longa, superne 6-loba, lobis lanceolatis ad margines eversis. ANTHERAE lineares, basin loborum stylinorum attingentes, OvARIUM lineari-subclavatum setulosum. Fructum non vidi. Habitat prope Crato prov. Piauhy in fruticetis: Gardner n. 1834! (et 1993). 31. ARISTOLOCHIA ARCUATA MAST. foliis hastato- cordatis ovatis acutis subtus pubescentibus; floribus solitariis axillaribus; perianthio ad basin ventricoso, medio arcuato in- fundibuliformi, ore late expanso in labium late liguliforme obtusum fimbriatum purpureo-maculatum dilatato. Tabula nostra XXII. Fig. IT. Volubilis, Ram glabri suleato-angulati. FOLIA distantia, mem- branacea, superne glabra, subtus pubescentia, 8—4 poll, longa, ad basin 2 poll. lata, pedatim 5—7-nervia, nervis secundariis rectis hori- zontalibus subparallelis distantibus, lobis baseos rotundatis magis minusve divaricatis sinu lato profundo separatis. PETIOLUS glaber. Prophylla nulla, PEDUNCULUS petiolo aequilongus. FLORES 1!/,—2- pollieares, pallide brunnei et venis viridibus notati, intus processu annuliformi inter partem ventricosam et tubum muniti, COLUMNA genitalis circa 3 lin. longa, stipitulata, campanulata, superne 6-fida, lobis acutius- culis apice subincurvis. ANTHERAE lineari-oblongae subparallelae, basin loborum columnae vix attingentes. Ovarium lineari-oblongum. CAP- SULA juvenilis 14— 15 lin. longa, oblonga subrostrata longitudinaliter angulato-striata. Semina non vidi. Habitat in prov. Minas Geraés ad Lagoa Santa: Warming!; in prov. Rio de Janeiro: Riedel n. 196!; in Brasilia occidentali: Tamberlik? (folia tantum). Ops. Specimen а el. RIEDEL lectum et іп Herb. Imp. Petropoli- tano asservatum ab ill. DUCHARTRE ad A. dictyantham var. Schomburgkii relatum est, a qua autem differt forma perianthii et columnae. 102 32. ARISTOLOCHIA BIROSTRIS DUCHTRE. fruticosa, glabra, caule volubili; foliis cordato-ovatis acutis acuminatisve subtus pallidis; floribus parvis axillaribus solitariis; perianthii glabri subrefraeti 1-labiati labio incurvo rostriformi, dorso acutangule gibboso-mucronato; capsula oblonga obtusa. Aristolochia birostris Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. ІТ. (1854) 61, et in DC. Prodr. XV. sect. 1. 467. CauLis elongatus debilis ramosissimus; : RAMI graciles sulcati rimoso-suberosi, FOLIA circa 3 poll longa, 2 poll. lata, pedatim 7- nervia, basi cordata, inter lobos rotundatos parallelo sinu angusto pro- fundo separatos in petiolum decurrentia. PETIOLUS prehensilis circa 2 poll longus. PEDUNCULUS gracillimus petiolo brevior (8—9 lin.). PERIANTHIUM glabrum, basi ovoideum inaequilaterum, medio tubulatum leviter arcuatum, antice desinens in processum prominentem, superne ampliatum in faucem dorso productam in processum quodammodo aculei- formem, tandem arcuatim porrectum in labium carinato-complicatum incurvato-incumbens apice rotundatum' rostriforme. CoLUMNA genitalis parva stipitulata obconica, superne divisa in lobos sex breves obtusos margine eversos, vix vel non antherarum apicem attingentes. ANTHERAE breves late ovatae, FRUCTUS oblongus obtusissimus hexagonus sex- sulcatus, a basi septicide dehiscens. SEMINA submembranacea cuneato- cordata, facie infera convexa verruculosa, facie supera concava laevia cum тарһеов laminá mediá prominente raphe pallidiore. spongiosa brunnea, Habitat ad Bahiam: Blanchet n. 2383. Oss. Species a me haud visa. paucis omissis, mutuavi. Descriptionem a cl. DUCHARTRE, 33. ARISTOLOCHIA CORDIGERA WILLD. fruticosa, ramis volubilibus hirtellis; foliis ovato-cordatis obtusis, supra glabris, subtus breve denseque pubescentibus; floribus amplis; perianthio modice arcuato hirtello, basi dilatato, medio angusto nec ampliato unilabiato, labio magno subhastato-cordato ob- tusiusculo. Aristolochia cordigera Willd. Herb. n. 17066, ex Du- chartre in DC. Prodr. XV. sect. I, 455. Howardia cordigera Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 621. Cipo de Согасйо Brasil. ad Para. CAULES volubiles striati, pilis raris sparsis deciduisque obsiti. EGOA 2—3 poll. longa, 1 poll. et ultra lata, basi excisa sinu profundo altiore quam lato, auriculas rotundatas convergentes separante, pedatim 7-nervia. PETIOLI semipollicares tortiles. PEDUNCULI petiolo longiores 1-flori, FLORES circa 2!/„ poll. longi, labium tubo fere duplo longius. CAPSULA ovoidea costato-hexagona, lónge umbonata, pollicaris et ultra. SEMINA cuneato-obcordata, utraque facie verruculosa, applanata, margine utrinque prominulo subtus praesertimque supra concava, raphe pro- minente latissime alata, Crescit ad Para; Sieber (non vidi). 34. ARISTOLOCHIA HILAIRIANA DUCHTRE. fruticosa rufescenti-pilosa, ramis volubilibus; foliis cordatis suboblongis, supra setulosis , subtus dense tomentosis; floribus magnis extus pilosis; perianthio basi ventrieoso, medio tubulato, apice ab- rupte expanso in labium amplum ovatum, facie interna pro- cessubus carnosis instructa, ; Aristolochia Hilairiana Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 451. CAULES graciles striati. FOLIA circa 5 poll. longa, 3—3'/, poll. lata, basi profunde excisa sinu subquadrato, plerumque altiore quam 108 lato, auriculas subtriangulares obtusas convergentes separante. subpollicares. FLORES axillares solitarii unilabiati, labio tubum superante et maculis brunneis superne notato. CAPSULA hexagono-prismatica, apice pyramidata, basi dehiscens, pedunculo quoque superne 6-partibili. SEMINA plura parva obovata, apice truncato-emarginata, ob marginem prominulum utrinque nonnihil concava, subtus sulco medio, supra raphe prominente latissime alata, alis patulis, insignia. PETIOLI Crescit in prov. Minas Gera?s: A. St. Hilaire (non vidi). y. Floris tubus rectus, supra basim ventricosam arcte refractus. 35. ARISTOLOCHIA CYNANCHIFOLIA MART. et ZUCC. glabra, perennis; foliis 0/ongo-lanceolatis basi cordatis; floribus solitariis axillaribus; perianthii glabri tubo basi obovoideo in- aequilatero, supra medium refracto erecto infundibuliformi, antice in labium breve unguiculatum elonyato-lanceolatum protracto. Aristolochia cynanchifolia Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. I. 77. t. 51; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. 1. 455. Howardia cynanchifolia Klotzsch Monatsber. 1859. р. 615. Caurs volubilis sulcato-striatus. FOLIA membranacea, utrinque glabra vel subtus pubescentia, 5 poll. longa, vix 2 poll. lata, pedatim 5-nervia, basi cordato-biloba, lobis rotundatis parallelis sinu oblongo latiusculo separatis. PETIOLI 1*/,—2-pollicares prehensiles, Prophylla desunt. PEDUNCULI petiolis longiores. FLORES circa 4 poll longi. PERIANTHI pars ampliata horizontalis intus setosa, 8—10 lin. longa, pars recta tubulata 8—9 lin. longa; labium fere 3-pollicare, ad basin 6—7 lin. latum, ad margines serrulatum. COLUMNA genitalis circa 2 lin. longa, breviter stipitata, obconica, superne in lobos $tigmatosos lanceo- latos margine eversos ciliolatos divisa, ANTHERAE lineares basin lobo- rum attingentes. CAPSULA pendula circa 1 poll, longa, 8—9 lin. lata, oblonga, obtusa, glabra, in valvulas sex subcoriaceas nervo medio pro- minente percursas a basi versus apicem septicide dehiscens. SEMINA obeordata oblonga planiuscula laeviuscula, raphe prominente notata. Habitat in sepibus prov. Rio de Janeiro: Martius Obs. Mss. n.286 !, Pohl n. 4663 !, Riedeln, 195!, Burchell n. 3840 !, 4840!, Glazioun. 4186!; prope Taquary: Miers!, Graham! 36. ARISTOLOCHIA MELASTOMA MANSO: pubescens, foliis Zanceolatis cordatis; inflorescentia axillari cymoso-racemosa; floribus parvis hispidis, basidilatatis horizontalibus, infra medium ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 104 37. ARISTOLOCHIA : TRIANGULARIS CHAM. et SCHLECHT. perennis herbacea ylabra; foliis subcoriaceis delto- ideo-triangularibus; perianthii tubo basi horizontali ventricoso, infra medium refracto infundibuliformi, superne in labium late ovatum acutum ampliato. Aristolochia triangularis Cham. et Schlecht. in Linnaea 1832. p. 209. t. 6: f. 1; Duchtre. in DC, Prodr. XV. sect. І. 461. Howardia triangularis Klotzsch in Monatsber. 1859. р. 620. Aristolochia Sellowíana Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. 1. 458. Howardia Sellowiana Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 616. Aristolochia antthysterica Mart. Mss. ex Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 477. RuizOMA (ex icone Martii) crassum erectum lignosum, lineis ele- vatis annulatum, CAULES plures adscendentes vel decumbentes graciles proferens. Rawr volubiles graciles sulcato-angulati. Forra 3—4 poll. longa, 2!/, —3 poll. lata, basi subcordata vel truncata, sinu parum pro- fundo obtuso latissime aperto lobos rotundatos separante, pedatim 5—7- nervia, venis secundariis reticulatis. PETIOLI pollicares. PROPHYLLA membranacea pollicaria orbiculato-reniformia reticulato-venosa, in ramulis plerumque nulla. PEDUNCULI solitarii axillares graciles 1-flori, petiolo paulo longiores. FLORES 14—16 lin. longi glabri livide purpurei. PE- RIANTHIL tubus basi ventricosus inaequilaterus, infra medium refractus erectus late infundibuliformis, superne in labium latum ovatum quando- que emarginatum ampliatus. COLUMNA genitalis subsessilis infundibuli- formis, ad medium in lobos sex lanceolatos divergentes rectos divisa. ANTHERAE lineari-oblongae, basin loborum attingentes. (OVARIUM breve lineare pedunculo vix crassius. CAPSULA 1 poll longa, 10 lin. lata, oblonga acuminata, valvis sex coriaceis transverse rugosis prominenter 1-петуіін ad margines tuberculatis a basi versus apicem dehiscens. SEMINA vix semipollicaria, papyracea, plana, cuneata, hine тостағаны inde brunnea laevia, raphe parum prominente. Habitat in Brasilia meridionali, loco accuratius non addicto: Sello n. 429!, 3964!, Tweedie; ad Sta. Catharina: Fritz Müller ! } Овв. Specimina a cl. MUELLER lecta inflorescentiam subracemosam ostendunt. Formae supra citatae pro speciebus distinctis a cl. DU- CHARTRE et KLOTZSCH receptaə mihi vix discrepare videntur, 38. ARISTOLOCHIA THERIACA MART. fruticosa, caule volubili; foliis supra glabris, subtus pallidis- pubescentibus, ovato- v. oblongo-cordatis obtusis, longe petiolatis; floribus parvulis axillaribus solitariis; perianthio basi ventricoso, versus medium refracto, superne ampliato in faucem infundibularem truncatam, labio brevi deltoideo-cordato acuto breviter unguicu- lato intus glabro. infundibuliformibus, superne in labium oblongum tubum aequans productis; columna genitali stipitulata obtusa superne sex- fida, lobis obtusis nervo medio excurrente apiculatis. Tabula nostra XXII. Fig. I. Aristolochia melastoma Manso Mss. ex Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 460. Rami graciles sulcato-striati hirtelli. Forra 8—4 poll. longa, 9—10 lin. lata, quandoque latiora, superne pilosiuscula, subtus pubes- centia, secus nervos hispidula, basi leviter cordata, lobis parvis obtusis parallelis sinu parum profundo separatis. PETIOLI 4—9 lin. longi, Pro- phylla ut videtur nulla. PEDUNCULI axillares petiolis vix duplo longio- res, pluriflori, bracteis minutis lanceolatis hispidulis muniti. PERIANTHII sesquipollicaris hispiduli tubus basi ampliatus, infra medium infundibuli- formis; labium oblongum acutum intus glabrum. COLUMNA genitalis 2 lin. longa, ANTHERAE late oblongae obtusae parallelae basin loborum attingentes. OvARIUM oblongo-pyriforme hispidulum. Fructum haud vidi. Aristolochia theriaca Mart. Mss. ex Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I, 455. CAULIS gracilis sulcatus glaber. FOLIA circa 3 poll. longa, 1 poll. et ultra lata, basi excisa, sinu profundo angusto auriculas obtusas sub- convergentes separante, pedatim 5-nervia. PETIOLI circa sesquipollicares. PEDUNCULI petiolis paulo breviores graciles striati glabri. FLORES vix pollicares, luteo-brunnei. PERIANTHIUM basi obovoideum, medio refrac- tum tubulatum, superne in labium tubi longitudinem aequans protractum. COLUMNA genitalis parva, substipitata, obconica, in dimidio superiore fissa in lobos sex triangulares acutos, ANTHERAE late ovales, basim loborum fere attingentes dimidiamque columnae longitudine aequantes. OVARIUM breviusculum 6-suleum leviter arcuatum glabrum. Habitat in Serra dos Orgáos: Lagoa Santa prov. Minas Geraés: Grosso: Manso!. Miers m. 4043 et'4614!, Weir; ad Warming!; ad Cuiabé prov. Mato Ons. Specimen a cl. DUCHARTRE descriptum haud vidi, exemplaria tamen supra citata ad eandem speciem pertinere haud dubito. Habitat in Brasilia, loco haud accuratius notato: Martius (non vidi). 105 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 106 39. ARISTOLOCHIA GRACILIS DUCHTRE. caule volu- bili gracillimo tereti; foliis oblongo-lanceolatis acutis basi cor- datis, superne glabris, subtus pube dense adpressa albidis; floribus minutis axillaribus solitariis; perianthio glabro basi ampliato obovoideo, medio refracto anyustissimo , superne vix v. non атр ао, labio ovato lanceolato, basi nonnihil angustiore, apice acuto mucronato. Aristolochia gracilis Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. 1. 460. CAULES gracillimi striati glabri. FOLIA circa 2!/, poll. longa, 1*/, poll. lata, basi profunde excisa sinu angusto altiore quam lato, auriculas ovatas parallelas separante, pedatim 5—7-nervia. PETIOLI vix 1/¿-pollicares graciles prehensiles. PEDUNCULUS petiolo paulo longior. FLORES vix pollicares, basi inaequilateraliter ampliati, medio anguste brevi- terque tubulati et refracti, labio tubum (parte ventricosa inclusa) aequante. ` OVARIUM elongatum, apice corniculo laterali longiusculo praeditum, In provincia Minas Geraés: А. St. Hilaire n. 2198. Ops. Species mihi ignota, teste el. DUCHARTRE „A. smilacinae af- finis tum textura et indumento foliorum, tum forma perianthii, sed ab ea plurimis characteribus distincta.“ 40. ARISTOLOCHIA RAJA MART. glabra volubilis; foliis membranaceis transverse oblongis, antice acutis, basi cor- datá in petiolum euneatim attenuatis; perianthii tubo basi ovo- ideo inaequilatero, versus medium refracto infundibuliformi, superne in labium lanceolatum producto. Aristolochia Raja Mart. et Гисс. Nov. Gen. et Sp. І. 78. t. 52; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 462. Aristolochia reniformis Vell. Flor. Flum. IX. t. 100. Howardia Raja Klotzsch in Monatsber. 1859. p.615.tab.11.f.17. CAULES graciles subcompressi sulcato-striati. FOLIA circa 2*/, poll. lata, 1*/, poll. longa, supra glabra, subtus minute puberula, nonnunquam subtriloba, basi inter lobos rotundatos divaricatissimos sinu latissimo separatos in petiolum angustata, pedatim 5—7-nervia, venulis trans- versis reticulatis. PETIOLI pollicares et ultra. PROPHYLLA membranacea cordato-subrotunda, 5—6 "п. longa. PEDUNCULI 1*/, —2-pollicares, gra- ciles, axillares solitarii. FLORES circa 11⁄4 poll. longi, basi flavescentes, superne brunneo-purpurascentes. PERIANTHII labium nec поп tubus ‘ntus pilosula. COLUMNA genitalis brevissime stipitata obconica superne sexfida, lobis deltoideis ad margines recurvos ciliolatis. ANTHERAE lineari-oblongae basin loborum columnae haud attingentes. Ovarium lineare. FRUCiUS capsularis ovato-cylindratus hexagonus, a basi valvulis sex dehiscens. BE NA (ex DUCBARTRE) complanata, chartacea, cuneato- obcordata, verrucosa, raphe vix prominula, Habitat in prov. Hio de Janeiro: Martius!, Riedel n. 853 !, Gardner n. 1101, Scho n. 4662 1, Lhotsky ! 41. ARISTOLOCHIA ERIANTHA MART. et ZUCC. suf- fruticosa volubilis fulvo-hirsuta; folis membranaceis cordato- subrotundis; pedunculis petiolos vix superantibus superne den- sissime hirtis; perianthii hirsuti tubo basi subgloboso, infra medium refracto late tubulato, ad faucem parum ampliato, margine anguste reflexo emarginato, postice unilabiato, labio reflexo utroque latere in auriculas oblongas obtusas glanduloso- setosas producto, Aristolochia eriantha Mart. et Zucc. Nov. Gen. І. 78. t. 53; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 452. Howardia eriantha Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 615. Aristoloch. Rami sulcato-striati. — FOLIA circa 4 poll. longa, 6 poll. lata, pedatim 7—9-nervia, basi inter lobos rotundatos divaricatissimos in petiolum cuneato-attenuata, superne pilosa, subtus glaucescentia hirsuta- que, ad margines ciliata. PETIOLI l'/,-pollicares, dense hirsuti. Pro- PHYLLA membranacea reniformia, circa 6—7 lin. longa. PEDUNCULI solitarii axillares petiolis parum longiores, superne parum dilatati ibique densissime rufo-hirsuti. FLORES 2-pollicares, extus hirsuti. PERIANTHII tubus basi ventricosus inaequilaterus, infra medium refractus et in tubum erectum cylindrato-infundibuliformem expansus, limbo reflexo 1-labiato, labio brevissimo basi biauriculato, apicem versus processubus carnosis capitatis praedito. COLUMNA genitalis oblonga subsessilis, superne sex- fida, lobis lanceolatis. ANTHERAE lineares, superne a lobis stylinis ob- tectae. OvARIUM gracile pollicare, densissime hirtum, Fructus incognitus. Habitat in montosis prov. Bahiensis, е. gr. prope Caitété: Martius n, 544! Sect. ІП. BILABIATAE Duchartre in DC. Prodr. XV. sect. I. 467. Perianthii limbus bilabiatus. А. Perianthii labia subaequilonga. 42. ARISTOLOCHIA GIBERTI HOOK. herbacea volubilis; foliis membranaceis orbiculari-reniformibus glabris; perianthii viridis tubo basi oblique ventricoso, medio subinfundibuliformi, antice bilabiato, labio superiore concavo oblongo, labio inferiore viz majore decurvo late ovato acuto subconduplicato intus tomentoso. Aristolochia Giberti Hook. in Bot, Mag. t. 5345; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 468. CAULES glabri volubiles graciles sulcato-angulati. Forra glabra circa 3 poll. longa, 4 poll. lata, orbiculari-reniformia, pedatim 7-nervia, basi inter lobos rotundatos sinu profundo separatos in petiolum sesqui- pollicarem cuneato-attenuata. PROPHYLLA ampla rotundato-cordata acuta. PEDUNCULI solitarii axillares, petiolis duplo breviores, PERIANTHIUM vix 2 poll longum, basi inflatum, tubo refracto infundibuliformi, fauce aperta, labiis purpureo-maculatis intus tomentosis. COLUMNA genitalis stipitulata obconiea superne sexloba, lobis deltoideis ciliatis. ANTHERAE lineari-oblongae, basin loborum vix attingentes. Ovarium elongatum glabrum pedunculo vix crassius, apice corniculatum. Fructum haud vidi. Habitat in ditione Corrientes: D'Orbigny n. 112 in Herb. Mus, Pa- ris., fide Ducharire; ad Assumpcion in Paraguay: Gibert in Herb. Reg. Kew.! Oss. Specimina Paraguariensia, nec non ea in hortis culta omni parte majora sunt quam Corrientesiana a cl. DUCHARTRE descripta. B. Perianthii labium superius longissimum, inferum sub- obsoletum. 43. ARISTOLOCHIA WEDDELLII DUCHTRE. glabra; foliis oblongo-lanceolatis basi cordatis, superne glabris, subtus pallidis et secus nervos scabrido-hispidis; floribus maximis et longissimis; perianthii glabri tubo basi amplo ventricoso, medio breviter tubulato refracto, antice bilabiato, labio inferiore bre- vissimo vel subnullo, superiore longissimo anguste lanceolato acuto carinato-undulato, Aristolochia Weddellit Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. II. (1854) p. 62, et in DC. Prodr. XV. sect. I. 469. CauLis elongatus gracilis sulcatus acutangulus, glaber vel minute puberulus, FOLIA circa 4 poll. longa, 2 poll. lata, basi cordata, sinu 15 107 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 108 parum profundo, fundo angustato rotundato, ore latiore, auriculis brevi- bus rotundatis parallelis, pedatim 7—9-nervia, reticulato-venosa, nervis venisque scabrido-hispidis. PETIOLI canaliculati striati-hispiduli, circa 17, poll. longi. Рворнүт,А orbiculata glabra vix semipollicaria. PE- DUNCULI axillares solitarii 1-flori hispiduli, circa 3 poll. longi, post anthesin deflexi, PERIANTHIUM basi inaequilateraliter ventricosum, bi- pollicare et ultra, medio refractum tubulatum sensim ampliatum in faucem duplo latiorem, ore bilabiatum; labium inferius brevissimum v. subnullum, truncatum; superius longissimum angustum, apice lineari- lanceolatum et earinato-undulatum, venis purpureis ubique reticulatum, interne pilos raros basin versus crebiores gerens. COLUMNA genitalis stipitata obconica, superne 6-loba, lobis lanceolatis subincurvis margine ANTHERAE lineari-oblongae basin loborum vix attingentes. Fructus et semina desiderantur. incurvis, Habitat in prov. Mato Grosso secus Jaurá flumen: Weddell. Ons, Species mihi non visa. Descriptionem a cl. DUCHARTRE mutuavi. C. Perianthii labium inferum elongatum et in laminam terminalem plerumque amplam dilatatum. 44. ARISTOLOCHIA BRASILIENSIS MART. et ZUCC. perennis glauca; foliis cordato-orbicularibus; floribus maximis solitariis axillaribus longe pedunculatis, basi ventricosis, medio breviter tubulatis, antice bilabiatis, labio supero lanceolato acuto, labio inferiore longiuscule angusteque unguiculato antice in laminam transverse oblongam bilobam dilatato. Tabula nostra XXIII, Aristolochia Brasiliensis Mart, et Zucc. Nov. Gen. et Sp. 1. 77; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 471. Aristolochia ringens Link et Otto Ic. Pl. Select. I, 33. t. 13, excl. syn. Howardia galeata Klotzsch in Monatsber. 1859. p. 608. Rami teretes glabri glauci, FOLIA magnitudine varia, minora 2*/, poll, longa, 8!/„ poll. lata, majora 4 poll. longa et 6 poll. lata, subcoriacea vel membranacea, glabra, nonnunquam subtus glabra, peda- tim 5— T-nervia, nervis subtus prominentibus, intimis duobus costae mediae subparallelis , venis rectis horizontalibus approximatis parallelis, basi inter lobos rotundatos divaricatos in petiolum angustata. PETIOLI 1'/—2'[,-pollicares. PROPHYLLA sesquipollicaria, late oblonga, basi auriculata, valde inaequilatera, margine undulata. PEDUNCULUS 8—4 poll. longus. FLORES magnitudine varii, colore plq. gilvo seu cremoris, venis reticulatis purpureis, odore nauseoso. PERIANTHII basis ventricosa circa 27, poll. longa, valde inaequilateralis, intus purpureo-maculata setisque arachnoideis albidis sparse obtecta; pars tubulata intermedia multo brevior vix pollicaris, refracto-erecta, intus purpurascens et setis parvis albidis obtecta; labium superum circa 4 poll. longum, extus colore cre- moris, intus violaceum et pilis parvis dense obsitum; labium inferum 3'/, poll. longum, 5—7 poll. latum. ` COLUMNA genitalis stipitulata, ob- conica, superne in lobos lanceolatos margine primum inflexos, dein planos divisa, ANTHERAE lineari-oblongae, superne a basi loborum stylinorum suboccultae. OvARIUM cylindratum, profunde sulcatum, basi cum pedunculo continuum. CAPSULA obovato-oblonga, basi angustata, apice obtuso breviter umbonata, costato-hexagona, circa 8 poll. longa, 8—9 lin. lata, a basi dehiscens. SEMINA magna subpapyracea cuneato- obovata, eorpore obcordato, utraque facie verruculosa, undique late membranaceo-marginata, raphe basin versus prominula. Var. a. MACROPHYLLA, foliis plerumque majoribus, labio supero lanceolato labium inferum longitudine multum superante. Aristolochia Brasiliensis var. macrophylla Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I, 471. Aristolochia ornithocephala Hook. Bot, Mag. t. 4120. Var. |3. PARVIFLORA, floris multo minoris labio superiore inferum longitudine haud aequante. Aristolochia Brasiliensis var. parviflora Duchtre. l. с, Habitat in prov. Ceara: Gardner n. 18881; ad S. Luzia: Pohl!; in prov. Rio de Janeiro: Riedeln.192! — Var. а. ad Crato prov. Ceara: Gardner! (in Herb. Kew. sine numero); ad Sta. Catharina: Fritz Müller! — Var. B. in prov. Bahia, teste Duchartre. 45. ARISTOLOCHIA CYMBIFERA MART. et ZUCC. perennis herbacea volubilis glabra; folis coriaceis subtus glau- cescentibus ovato-reniformibus; floribus maximis glabris; peri- anthii parte basilari ventricosa inaequilaterali, parte media re- fracta infundibuliformi in limbum amplum bilabiatum expansa, labio superiore minore oblongo lanceolato, labio inferiore ungui- culato, ungue lato cymbiformi antice in laminam amplam ro- tundatam expanso. Tabula nostra XXIV. Aristolochia cymbifera Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. I. 76. t. 49; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 469. Howardia Brasiliensis Klotzsch in Monatsber. 1859. р. 608. tab. IL. f. 14. CAULES teretes, haud sulcati, FOLIA circa 3 poll. longa, 5 poll. lata, basi cordato-bilobata, lobis rotundatis sinu lato separatis, inter lobos truncata y. rarius in petiolum cuneato-angustata, pedatim 7—9- nervia, nervis duobus interioribus costae mediae subparallelis, nervis secundariis transversis rectiusculis parallelis. PETIOLI circiter 2 poll. longi. PROPHYLLA axillaria membranacea, 1!/ poll. longa, 17, poll. lata, ovato- v. oblongo-cordata. PEDUNCULI solitarii axillares, circa 4 poll. longi, sulcati, 1-flori FLORES magnitudine varii, nonnunquam longitudinem 9 — 10-pollicarem attingentes, atro-purpurei; labium inferius utrinque concolor, labium superum intus flavo-viride, extus purpuratum flavo-reticulatum (BURCHELL). COLUMNA genitalis substipitata, circa 3 lin. longa, oblongo-obconica, superne sexfida, lobis triangularibus ob- tusis. ANTHERAE lineares basin loborum attingentes. Ovarium elonga- tum glabrum sulcato-striatum, CAPSULA 2—2'% poll. longa, oblonga, obtusa, hexagona, valvis 6 coriaceis glabris leviter rugulosis, dorso nervo medio prominente notatis a basi ad apicem dehiscens. SEMINA circa 1/, poll. longa, membranacea, obcordata, corpore utrinque tuberculato, alá membranaceá lata cincta, Species variabilis quoad formam magnitudinemque floris. A cl. DUCHARTRE varietates praecipuae, formis transitoriis quidem plurimis conjunctae, insequente modo dispositae sunt: Var. a. LABIOSA Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. I. 470, labio superiore perbrevi, inferioris lamina maxima nunc paulo latiore quam longa, nunc aeque longa ac lata. Aristolochia labiosa Ker Bot. Reg. 1822. t. 689. Var. |3. GENUINA Duchtre. l. c., labio supero partes tubi. basilaris ventricosae longitudinem subaequante, inferi lamina plerumque paulo longiore quam lata, rotundata, obcordata. Huc tabula nostra. Aristolochia grandiflora Gomez Obs. Bot. Med. II. 1803. 14. t. 3. Aristolochia cymbifera Mart. et Zucc. l. с.; Bot. Вед. t. 1543. Aristolochia labiosa Sims in Bot. Mag. t. 2545, haud Ker. Aristolochia orbiculata Vell. Fl. Flum. IX. t. 96. Aristolochia galeata Moritzi Syst. Verzeichn. р. 70, ex Duchtre., non Mart. et Zucc. | Aristolochia hyperborea Past. Mag. Bot. VI. 58 c. tc.; Knowles et Westc. Flor. Cab. IIT. 167. t. 133. 109 ARISTOLOCHIACEAE: ARISTOLOCHIA. 110 Var. y. ABBREVIATA Duchtre. 0. c., floris minoris labio versis parallelis, basi cordato-biloba lobis rotundatis late divaricatis. superiore perbrevi, inferioris laminá parva ovato-obcordatá. Aristolochia abbreviata Mart. Mss. Crescit var. a. in prov. Rio de Janeiro montibus Organensibus: Gardner n. 616!; ad Fazendam S. Cruz: Pohl n. 6035!; in prov. Minas Geraés ad Lagoa Santa: Warming! — Var. В. in prov, S. Paulo: Mar- tius!; іп prov. Rio de Janeiro: Riedel, Lund, Miers!; e. gr. inter fruticeta ad Coral Falsa: Pohl n. 6034!; in prov. Minas Geraës: Langsdorf! — Var. y. in Brasilia, loco speciali ignoto: Pohl т. 6035; in prov. S. Paulo: Martius n. 106!; in prov. Rio de Janeiro: Riedel n. 852!; extra Brasi- liam in Bolivia: Bridges. n. 251!, Tweedie! — Specimina fructifera a cl. Burchell (n. 6335) ad S. Joaquim lecta certe huc pertinent, sed floribus deficientibus varietas determinari nequit, 46. ARISTOLOCHIA WARMINGII MAST. glabra, volu- bilis; foliis coriaceis late ovatis acutis cordatis 7-nerviis, рго- phyllis cordato-oblongis acutis; floribus solitariis axillaribus glabrescentibus flavis; perianthii tubo basi ventricoso, ad apicem ovarii processu annulari praedito, medio refracto infundibuli- formi, fauce in limbum bilabiatum expanso, labio infero ob- longo spathulato unguiculato, labio supero paullo longiore oblongo lanceolato. Tabula nostra XXV. BA graciles teretes. Forra circa 24, poll. longa, 2!/, poll. lata, basi profunde cordata, lobis rotundatis sinu ovato fundo contracto separatis; nervi secundarii in disco folii subrecti paralleli approximati. PETIOLUS 1*/,-pollicaris suleato-striatus. PROPHYLLA foliaceo-membrana- cea, 8—10 lin. longa, oblonga acuta, basi cordata, apice paullo incras- sata, PEDUNCULI solitarii axillares, petiolis vix duplo longiores. FLORES 3—4 poll. longi, glabrescentes, flavi. PERIANTHII labium inferum flavum, venis purpureis reticulatum; labium superius paullo longius, ad margines recurvum, supra fuscum, infra pallidius. COLUMNA genitalis 2 lin. longa, subsessilis, campanulata, superne in lobos sex ovatos acutos divisa. ANTHERAE lineares, apice a lobis stylinis absconditae. OvaARIUM lineari- oblongum glabrum sulcato-striatum. Fructus latet. Habitat ad Lagoa Santa prov. Minas Geraés: Warming!; inter Na- tividade et Porto Imperial, prov. Goyaz: Burchell n. 8258! 47. ARISTOLOCHIA GALEATA MART. et Zuce. glabra; folis cordato-subrotundis, subtus glaucescentibus, basi inter lobos in petiolum cuneato-attenuatis; pedunculis petiolos duplo superantibus; perianthii tubo basi ventricoso inaequilaterali, supra medium infundibuliformi, apice in limbum bilabiatum expanso, labio supero lanceolato, labio inferiore basi stipitato antice in laminam oblongam planam labium superum duplo excedentem expanso. Tabula nostra XXVI. Aristolochia galeata Mart. et Zucc. Nov. Gen. et Sp. 1. 76. t. 50; Duchtre. in DC. Prodr. XV. sect. 1. 470. Howardia cymbifera Klotzsch in Monatsber. 1859. р. 609, nec Mart. et Zucc. Rami volubiles teretes sulcato-striati. КОЛА membranacea, circa 3 poll. longa, 4 poll. lata, pedatim 7-nervia, nervis secundariis trans- PETIOLI vix bipollicares. PROPHYLLA subpollicaria membranacea reni- formia. PEDUNCULI solitarii axillares, 4—5 poll. longi, sulcato-striati. FLORES inter maximos, viridi-fusci, purpureo-maculati. PERIANTHII tubus basi obovoideus, valde inaequilaterus, 2—3 poll. longus, supra medium refractus et in tubum brevem infundibuliformem angustatus; limbi labium superum 2!/,—3 poll, longum nigro-purpureum, labium inferius circa 5 poll. longum, basi in unguem labium inferius fere aequantem angustatum, antice in laminam amplam subrotundam, extus nigro-purpuream, intus albidam (Burchell) expansum. COLUMNA genitalis subsessilis, 3 lin. longa, obconica, superne in lobos sex deltoideo-ovatos divisa. ANTHERAE lineares, superne basin loborum columnae attingentes. CAPSULA pendula oblonga hexagona bipollicaris, valvulis sex glabris lignescentibus a basi ad apicem dehiscens. SEMINA subpapyracea obcordata plana. Habitat in prov. Minas Geraés ad Lagoa Santa: Warming!; alio loco: Gardner n. 5171!, Pohl n. 6036 !, Sello! ; in prov. S. Paulo: Weir !, Burchell n. 5169! 48. ARISTOLOCHIA FILIPENDULINA DUCHTRE. radice tuberosa, caule volubili gracili; foliis ovato-cordatis apice obtusis, subtus glauco-albidis et secus nervos hirsutis; capsula hexagono- subglobosa longe umbonato-apiculata, Aristolochia filipendulina Duchartre in Ann. Sc. Nat. IV. ser. I1. (1854.) 70, et in DC. Prodr. XV. sect. I. 466. Jarrinha Batatinha Brasil. RADICES verrucosae, in media circiter longitudine inerassatae in tuber ovoideum. RHIZOMA tortuosum abbreviatum, apice caules et e fere tota superficie radices proferens. CAULES non sulcati, hirsuti. FOLIA ec. 3 poll. longa, 2 poll. lata, utrinque sed praecipue inferne maxime- que secus nervos hirsuta, subtus glauco-albida, basi insculpta sinu pro- fundo angusto, pedatim 5-nervia. PETIOLUS contorto-volubilis gracilis striatus hirtus, circa 2 poll longus. Prophylla nulla. PEDUNCULI soli- tarii axillares 1-flori, petiolis longiores. Flos desideratur. OvARIUM elongatum gracile sexangulare sexsuleum , flore delapso curvatum, valde hirtum. FRUCTUS subglobosus vel breviter ovoideus, longe umbonatus, sexangularis, а basi septicide dehiscens in valvas sex medio valide costatas. Habitat in Brasilia centrali, loco accuratius non cognito: Weddell, Species mihi non visa. Descriptionem a cl. DUCHARTRE, paucis omissis, mutuavi. Appendix. Praeter species supra descriptas in herbario Kewensi as- servatur specimen mancum, а cl. SPRUCE ad Santarem secus fluvium Amazonum lectum (* 963) et ad speciem hactenus in- deseriptam sine dubio referendum, сш ad interim nomen Aristolochia disticha adscribimus. Rami sunt sulcato-striati glabri; FOLIA circa З poll. longa, 2*/, poll. lata, coriacea, utrinque glabra, late ovato-lanceolata, basi cordata, apice subacuminata, inter lobos baseos duos rotundatos sinu lato profundo separatos in petiolum cuneatim attenuata, pedatim 7-nervia, nervis secundariis intermediis rectiusculis horizontalibus parallelis. PETIOLI pollieares et ultra. Prophylla desunt. RAcEMI axillares, pollicares et ultra; pedicelli gracillimi, ut videtur distichi, horizontaliter patentes, in ovarium Jineari-clayatum sensim abeuntes, Flores desunt. — Nomen disticha ob pedicellos distichos plantae attribuimus, 111 ARISTOLOCHIACEAE: TABULAE EXPLICATAE—GEOGRAPHIA. 112 TABULAE EXPLICATAE. Tab, XVII. Holostylis reniformis, р. 81. XVIII. Aristolochia Glaziovii, p. 90. XIX. 5 Pohliana, p. 92. XX, ES Chamissonis, p. 93. ХХІ. Fig. I. Aristolochia angustifolia var. brevifolia, р. 94. П, » acutifolia, p. 93. | | | | | Tab. XXJL Fig. I. Aristolochia melastoma, p. 103. П. d arcuata, р. 101. XXIII. Aristolochia Brasiliensis, p. 107. XXIV. » cymbifera, p. 108. XXV. » Warmingii, p. 109. XXVI. Sa galeata, р. 109. SIGLA. 4, Capsula, 5. Semen. = Sectio horizontalis. 1. Perigonium y. ejus basis, | 2. Columna genitalis, 3. Ovarium. | || Sectio verticalis. m. n. Magnitudo naturalis. -+ Magnitudo aucta. Tabulas delineavit cl. JOSEPHUS SEBOTH, pictor Florae Brasiliensis, analyses ex parte secundum adumbrationes cl. auctoris M. T. MASTERS. DE ARISTOLOCHIACEARUM DISTRIBUTIONE GEOGRAPHICA. Generis Aristolochiae circa 180 species enume- rantur, in regionibus calidioribus fere. totius orbis vigentes, frequentissimae vero in America tropica, rariores in temperatis hemisphaeriü borealis et in Asia tropica*) A cl. DUCHARTRE loco supra saepius citato species in 6 sectiones dispositae sunt, secundum variam columnae genitalis formam et pariitionem; postea cl. KLOTZSCH, operis DUCHARTREI ut videtur inscius, aliam proposuit methodum, sed naturae non minus respondentem, quippe quá genera ab inclyto botanico Berolinensi proposita maxima pro parte cum sectionibus a professore Parisiensi distinctis quadrent. Notandum praeterea, sectiones vel genera ita pro- posita cum distributione geographica bene con- gruere, Nvmerus Aristolochiacearum brasiliensium hucus- que cognitarum 49 habetur, quarum una ad Holosty- lidis genus, reliquae omnes ad Aristolochiam et quidem ejus sectionem Gymnolobus pertinent. In regione extratropica Brasiliae australis (Napaeae) species 6 occurrunt, quarum 2 ei peculiares, in regione orientali montano-nemorosa (Dryadum) species 13, quarum 7 peculiares. Regio Oreadum (campi elevati Brasiliae mediae) speciebus 12 gaudet, peculiaribus 7; Hama- dryades (scil. ditionem boreali-orientalem calido-siccam inhabitantes) 14 numerantur, quarum 7 ibidem ende- *) Endlicher Enchirid, Bot. 219, micae sunt; regio denique calido-humida ditionis Amazonicae (Najades) species 9 possidet, e quibus 7 el propriae sunt*). .Distributionem Aristolochiae generis рег totum orbem terrarum tabulá sequente illustramus**). Quoad distributionem reliquorum ordinis generum tractare, non hujus est loci; notamus solummodo, Asari specie- rum, quarum 10 cognitae sunt, unam in Europa, item unam in montibus Himalayensibus reperiri, tres in Japonia et quinque in America septentrionali. Thotteae species duae et Bragantiae species 6 hucus- que cognitae omnes Indiam orientalem inhabitant. *) Napaeae: Aristolochia emarginata et triangularis; Napaeae et Extrabrasilienses: A. angustifolia, firbriata, Giberti; Napaeo- Dryas: A macroura. - Dryades: Aristol. Glaziovit, pubescens, odora, rumicifolia, bi- rostris, cynanchifolia, Raja; Dryadi-Oreades: A. arcuata, mela- stoma, galeata; Dryadi-Hamadryas: A, Brasiliensis; Dryadi- Oreadi-Hamadryas: A. cymbifera. Oreades: Holostylis reniformis; Aristolochia Burchelliz, lutescens, Clausseni, hispida, Hilairiana, gracilis; Oreadi-Hamadryas: 4. Chamissonis. Hamadryades: Aristol. gigantea, Pohliana, Gardneri, smilacina, . sepicola, papillaris, trulliformis, eriantha, Weddellii, Warmingii; Hamadryadi-Najades et Extrabrasilienses; А trilobata, setosa. Najades: Aristol. Sprucei, Ruiziana, floribunda, acutifolia, cornuta, de’ oidea, cordigera. Stationis incertae: Aristol. sessilifolia, tamnifolia, theriaca, filipendulina. **) Numeri majores ad sinistram positi indicant numerum specierum omnium in ditione, cui adscripti sunt, vigentium; numeri minores ad dextram positi eas, quae regioni illi propriae alibique haud observatae sunt. 118 ARISTOLOCHIACEAE: GEOGRAPHIA—USUS. 114 Brasilia - Е E = B „ ы. E Ф "T We а т z E а 2 E = |4 = |25 2 . |= 2 |8 E els 1.2 |s tielaj е |2 Б © e 2.13 i el eS [БЕ Ad] ols | ia M | e © Ge) 8 © 3 | 8 3 SISE іма р 18 9 819 Е | & ЖЕНГЕН МЕКЕ Slay | 75| B 2 3 ға < = E [Em E E Е 2194 а о 10. 5 g| & o |2|2|3 | е 2 ls [а o |BE|.S 45 51515 НЕННЕ * (Sele el a = 1ле 1811 ә» ы Татти Eico TISSIT] d ei a £1 s |*2/3£|.s © БЫ 8 в З 5 s 2-31 95033] 9 | M Ф = |S Sd Б ° аво 2 | 8 АР Еа (SES ISS 5 ds a) S| als Shee Sud |38335315 Ss А о E и јо јо ud sia Edu IK |4 |5 854 < |< SGS ejm Holostylis 1.1 1 Aristolochia. 8. 1. Asterolytes . 2.2 8, 2. Siphisia . 3.3 2.2 8. 3. Hexodon . 12144 2.2 §. 4. Gymnolobus. a, pentandrae Li 8.8 b. hexandrae | 6.2 13.7 |116 [147 | 9,7 4 | 48 | 44 |22.17/20.16| 5.4 | 63 | 5.2 | 9.8 §. 5. Diplolobus . 3.3 9.8 | 5,4 | 7.6) 54 229: 2 §. 6. Acerostylis . 1.1 Incertae sectionis. 2.2 11 | 1 1 | Summa | 6.2 |182 [127 мл | эл | 4 | 49 | 66 23.18 20.16 б» | бз | бз |1817 55 | 6 | 22 |108 | ба | 8л | 54 |99) 2 | 180 DE USU ARISTOLOCHIACEARUM BRASILIENSIUM. Plurimae species Aristolochiae generis odore plus minus foetido denotantur, aliae contra suaveolentes et saporis aromatici exstant. Continent principium vo- latile sui generis, in alcohole solubile, cum principio oleoso-resinoso amaro, quod Gentianino simile est, con- junctum; praeterea insunt mucilago saliaque varia. A medicis species quaedam, е. gr. A. serpentaria, A. odoratissima alieeque ob virtutes stimulantes, dia- phoreticas tonicasque in morbis 'nervosis febribusque quibusdam, praecipue in malis uterinis adhibentur. Majoris vero famae sunt tamquam remedia ad- versus morsus serpentum. Medici quidem recentiores talem efficaciam fere omnino negant, nostra autem sententia haec res inquisitione accuratiore non est in- digna. Non solum enim scriptores antiqui Romae Graeciaeque, sed etiam incolae omnium regionum, in quibus Aristolochiae crescunt, has plantas efficacia illa gaudere una voce affirmant et eas per totam Americam calidiorem, in India orientali insulisque adjacentibus, in China, Africa, regionibus mediterra- neis etc. respectu illo adhibent. Inter species ameri- canas hac ratione notissima est Aristolochia maxima, in Brasilia quidem nondum observate, sed in Guiana, Venezuela regionibusque conterminis frequens, cujus rhizoma incolae ,G uaco**), coloni „Contra Capi- *) Нос nomine etiam in Herbario R. Kewensi specimina asservantur a variis collectoribus transmissa; notandum vero, eodem nomine etiam caules foliaque Compositae Mikaniae Guaco gaudere. tano nuncupant (a serpente venenato quem ,,Capi- tano* appellant) et in frustula coneisum secum portant. Siccitate odorem aromatico-comphoratum spirare di- citur. Simili usui inserviunt Aristolochiae trilobata, Brasiliensis, macroura, cymbifera, galeata aliaeque; in Nova Granata etiam A. tenera frequenter adhibetur, in Antillis 4. anguicida, si JACQUINIO fidem habemus. Haud inutile erit, scriptores denique enumerare, qui de Aristolochiarum virtutibus medicinalibus prae- cipue scripserunt: THEOPHRASTUS, Hist. Plant. lib. IV. cap. 15; DIOSCORI- DES, Mat. med. III. cap. 6; PLINIUS, Hist. nat. XXV. 54, 55; MACER, de viribus herbarum (1402); ALIBERT, Mat. med. Ш. 71; RUMPH, Herb. Amboin. V. 177; RHEEDE, Hort. Malabar. tab. XXV; SLOANE, Hist. Jam. I. 162; JACQUIN, Select. Stirp. Americ. hist. p. 232; FORSKAL, Flor. Aegypt. Arab. p. 157; LUNAN, Hort. Jamaic. (1814); HUMBOLDT et BONPLAND, Nov. Gen. et Spec. II. 149; ROYLE, lllustr. Himal. Bot. p. 330; MARTIUS, Syst. mat. med. veg. Bras. p.107; ENDLICHER, En- chiridion p. 219; HANCOCK, Pharm. Journ. 1846. p. 61; WED- DELL, Voyage dans le Nord de la Bolivie p. 535; R. TEMPLE in Journ. Soc. of arts vol. ІП. (1855) p. 161, 548; WARING, Madras Quart, Medical Journal 1861 p. 340, et in Pharmacopoia of India p. 462; ROSENTHAL, Synops. Plant. diaphor. p. 246; PEREIRA, Materia medica III. edit. II. 1298; HANCE in Tri- men’s Journal of Botany 1873 p. 78. M. T. MASTERS. Aristoloch, 16 HOLOSTYLIS reniformis. ARISTOLOCHIA Glaziovii. 18. м. |» "UZ \ \ ТИ A 4i ) Ж Ve N NE NS. 7 А” IN e | AE dd Y EN \ AN E ARISTOLOCHIA Pohliana. SEE be d ARISTOLOCHIA Chamissonis. | 2 ARISTOLOCHIA L angustifolia var. brevifolia , ll.acutifolia. ARISTOLOCHIA Lmelastoma, Il. arcuata. 59% йз b 7 Қ“ | Ж f NA Iur NOA N NN ARISTOLOCHIA Brasiliensis. C {7 ? |) | ү! i} u ! Y, (I EO ) t, NZ n dei We SS ` Y HAK 55 JN A ЖЕН os Edan d MES Ny S / N A p Ж \ ^ 24 G | m С ( УЖ 277 А | 7, \ x S EE \ \ /, ~ À | N , | N y = T | d УА \ ZA SN АІ \ > | \ A d Д / SE EZ | \ | ! | қ | | 7 | | Y |) ) I AK ) ІШ) Wy М \ | ak, Te AU He A ПІ (2) wih v1.0] [27 A eko Же (80, ifj т е «bet bi х / 6 P СЫ 0% Ж ҒАУ) T y / ж? ^at e I | АУ), „ү S JA | \ PESADA a) = A ^ | A ГДР оту E We 9 iza Olo = M aw m ф ұу), ME $19 y ÉS == Nay Ф RZ ARAK, 4 / GRA қ U к 5-1 NA |i TINO d A MA diz NX? 5 | | 49 JING WF, 28 A IT —=- ANA TAN AS AA IRAN Se MOL Ay o Da ГА y d р “%% 944 U^ AA ¿AA ES = A. Zia) 2% JAIE Y ZZ E 2-3 | е Zo d vv Y 4 o ! 9 = KINA 6 [6 9^ MAN XD л = - 4 EO © Wf d ете =. = A % yo Ж. ы NO 2 c Ze dda 4% OD = Ex У оф 93 ЖҰ po ет WOW OK QUAS = EL M 6 b ES z › 4 т \ = : Ses Y | == Ss Oda AK | E А29 x 2 22 Yo а % | AD А ) 4 ! 22 | GA 4 ү | E | | С» A SN 22 ч Ee Ө.“ А 7 NUN 4 Ws NS 1 SS N N SES SS SN J | ale \ | YS = = -- ZO ? -- K Ln. ==30 | OS ARISTOLOCHIA cymbifera. WAN Д | | | M. N iy eT - y M il dE | | | | BON Ly 2” ARISTOLOCHIA Warmingii. ARIS TOLOCHIA galeata. FLORA BRASILIENSIS dg bi PLANTARUM BRASILIA HACTENUS DETECTARUM QUAS SUIS ALIORUMQUE BOTANICORUM STUDIIS DESCRIPTAS ET METHODO NATURALI DIGESTAS PARTIM ICONE ILLUSTRATAS | EDIDERUNT CAROLUS FRIDERICUS PHILIPPUS DE MARTIUS EOQUE DEFUNCTO SUCCESSOR AUGUSTUS. GUILIELMUS. EICHLER OPUS CURA MUSEI C. R. PAL. VINDOBONENSIS AUCTORE STEPH. ENDLICHER SUCCESSORE ED.. FENZL- Nee SUB AUSPICIIS FERDINANDI L AUSTRIAE IMPERATORIS LUDOVICI 1 BAVARIAE REGIS SUBLEVATUM POPULI BRASILIENSIS LIBERALITATE PETRO IL BRASILIAE IMPERATORE CONSTITUTIONALI ЕТ DEFENSORE PERPETUO FELICITER REGNANTE, ту 7^ Rat- (Cardan DOU. 521081 18: Hue FASCICULUS LXXVII. RAFFLESIACEAR. Exposuit HERMANNUS COMES А SOLMS-LAUBACH, p. 117—126, tab. 27. NYMPHAEACEAE. Exposuit ROBERTUS CASPARY, p. 129—184, tab. 28—38, ВОК Contiñuatio fase. LXVI. (post Aristolochiaceas). PRETIUM: 22 Reichsmark 75 Pfonnig. LIPSIAE apup FRID. FLEISCHER IN COMM. d. 14. m. Junii 1878. ME C TO PIS NR aaa aa e . We лас iia Жб TY ee E arat d = ? h » i er e 8 baa, pu €— C EE ee PÀdÁá-—— RAFFLESIACEAE. EXPOSUIT HERMANNUS COMES A SOLMS-LAUBACH, PROFESSOR BOTANICES IN UNIVERSITATE IMP. ARGENTORATENSI. RAFFLESIACEAE. Aristolochiarum pars Juss. Gen. 73. — Pistiacearum pars Agardh Aphorism. 240. — Rhizan- thearum pars Blume Flora Javae necnon inss. adj. fasc. I. — Cytinearum pars Brongn. Ann. sc. nat. І. 39. — Cyrivear Lindl. Introd. nat. syst. ed. I. 73 ; Bartling Ord. nat. 80; Endlicher Meletemata 13 et Gen. plant. 15; Meissner Gen. plant. 367. — Cyrmacear Lindl. Veg. Kingd. 91; J. D. Hooker in DC. Prodr. XVII. 106. — Rarrursiacean В. Br. Lond. Phil. May. (1834) et Transact. Linn. Soc. XIX. 229, 241; Endlicher Melet. 14, Gen. plant. 15; Meissn. Gen. 367; Lindl. Veg. Kingd. 98. | Plantae cotyledonibus destitutae, quoad positionem systematicam dubiae, a plerisque auctoribus Aristolochieis adnexae. Frores abortu diclines vel rarius polygami, tetra—polymeri, perigonio simplici saepius gamopyllo perigyno vel subepigyno instructi. Flos masculus columna genitali germinis rudimenta superante praeditus, ad circuitum antherifera. AnrHeran sessiles numerosae uni- vel pluriseriatae, pollen rotundum laeve trivittatum intra loculos quoad formam et numerum varios foventes. Floris f eminei germen inferum, columna solida, in circuitu et stigmatifera et antherarum sterilium rudimenta gerente coronatum. Ovarium uni- loculare vel subsexloculare, vel irregulariter lacunosum, plerumque undique ad parietes ovuli- gerum. Ото atropa integumento unico et secundi rudimento tantum praedita, vel anatropa binis instructa. Fructus baccatus, sEMINIBUS in pulpa nidulantibus minimis. Testa ossea, strato externo saepius succulento. Емввүо pro more magnus, indivisus, e cellulis paucis conflatus, unico cellu- larum endospermii strato circumdatus eique arcte adnatus. Ргахтав peculiares, carnosae, ad variarum arborum et Sruticum radices truncos ramulosque parasiticae, radicibus prorsus carentes, THALLOMATE fungorum түсейі ad instar intra matricis telam abscondito insiructae, perennes, pluries florentes. Frores in pedunculo abbreviato terminales et supra matricis corticem plane sessiles, rarius spicati bibracteolati ; plerumque conspicui, saepius gigantei et tum post pluriennem evolutionem ephemeri, mox destructi et cicatrices cupula e cortice matricis formata circum- vallatas relinquentes. — Habitum prae se ferunt singularem; crescunt in universum rarae in regionibus tropicis et temperatis, et in aridissimis et in umbra obscura silvarum virginearum. Americae, Europae, Asiae, Africae incolae; ex Australia et Polynesia ut videtur. оттто exules. Raffles. 17 RAFFLESIACEAE. 120 | Rafflesiacearum thallus”foliiferas proles nonnisi ad evolven- | dos flores progignit. Quae adventivae sunt et endogenae. In | illis speciebus quarum thallus fungorum ad instar filiformis est, incrementum peculiare prolis evolutionem antecedit, cujus ope filamentum in massam parenchymaticam irregularem, germanice ,Floralpolster* dictam, convertitur. Cujus massae, in qua endo- | gena floris evolutio perficitur, pars prolem juvenem obtegens mox | destructioni praebetur. Quae omnia in Cytino, Pilostyle Hauss- | knechtii et Brugmansia saepius observata sunt. 119 DE RAFFLESIACEARUM EVOLUTIONE QUAEDAM. Omnes Rafflesiaceae super alienarum stirpium truncos, ra- mos vel radices crescunt. Dolendum quod germinatio non sit observata. Certum id vero est, plantulam ex embryonis evolu- | tione ortam, ut videtur homogeneam filiformem, corticem matricis | penetrare seque illius cellulis interponere. Hic augetur et mox | in massam cellulosam quoad formam et indolem variam con- vertitur, saepius irregulariter ramosam et filamentis creberrimis undique luxuriantem. Eadem fere est evolutio, qua haustorium terminale Arceuthobii Oxycedri gaudet, intra Juniper? corticem nidulans et longe lateque prorepens. Quam dumque telam utrius- que parasitae intramatricalem ob similitudinem et structurae et functionis cum illa quam in Fungorum Algarumque cohorte thalli nomine designatur, ipsam eodem nomine designari posse, nemo Suprema Rafflestearum prolis floriferae folia antherae; ger- | men axile est. Ejus enim lacunae ovulis ad parietes onustae, e spatiis intercellularibus formantur sub axis vertice ortis. Quoad Cytini floris structuram vero rem alio modo sese habere cl. Baru- LON et Акслахвкт demonstravere. Cujus enim germen secundum negaverit. Et in .Haeffesieis proprie sic dictis et in J/7ostyle | hos auctores omnino eodem modo formatur, quo ovaria infera Haussknechtii filis consistit tenuibus simplicibus irregulariter formari solent. Apodanthearum floris evolutio ignota; ovarii ramosis et prorepentibus, hic inde mycelii fungi cujusdam fere eandem esse fabricam quam in Cyéino verosimile est, quum et imitantibus. Pilostylis Blanchetii vero, Caulotreti , aethiopicae in adulto Pilostylis Haussknechtit flore stigma pervium saepis- thallus plexus irregulares fingit parenchymaticos, inter matricis sime observetur. : telam nidulantes; vasorumque pertusorum seriebus gaudet. In Stomata in Apodanthearum foliis obvia. Primus ea reperit Pilostyle Thurberi denique strato compacto formatur intra hospi- cl. Srrassurcer in Prlostyle Haussknechtii, cujus in pagina in- tem abscondito, et e parenchymate vasisque crebris consistente. feriore foliorum basin versus sat frequenter occurrunt. Quod stratum post fructum delapsum una cum matricis periphe- rica parte per interjectum suberem in rhytidoma convertitur. CONSPECTUS TRIBUUM ET GENERUM, extrabrasiliensibus additis sed typis minoribus exscriptis, parenthesi inclusis. [Tarsus I. RAFFLESIEAE R. Br. (Transact. Linn. soc. XIX. 241; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 110). — Flos terminalis, solitarius, polygamus, squamis (verticillatis?) ante florescentiam arcte imbricatis circumdatus. Perigonii tubus fere campa- nulatus, saepius diaphragmate medio pertuso subclausus; limbus explanatus vel demum margine reflexus quinque—multifidus. Columna genitalis centralis, carnosa, apice plana vel excavata in circuitu et antherifera et stigmatica. Stigma periphericum annulare. Antherae numerosae dithecae biporosae, vel di— polythecae thecis poro communi unico sese aperientibus. Germen inferum, columna coronatum, in flore masculo nullum vel rudimentarium, multiloculare vel potius lacunosum septis carnosulis varie curvatis undique ovuligeris per- cursum. Оуша atropa vel hemianatropa, integumento exteriore rudimentario vel subnullo instructa. Fructus baccatus pulposus semi- nibus piceis repletus. — Plantae omnes in Asia tropica orientali indigenae supra Cissi generis varias species parasiticae, floribus post pluriennem evolutionem e cortice prorumpentibus, maximis vel giganteis, luridis, odorem cadaverinum spargentibus praeditae. 1) Antherae polythecae poro communi rotundo dehiscentes. Columna crassa supra subplana, saepius proces- subus styliformibus piliferis ornata, Ovula atropa integumento unico praedita, Perigonii tubus diaphrag- WM XN KANONEN Vu o vos V WOES OC E EE, EEN EEEa Species: 1. R. Annotpi R. Br. (Sumatra, Java, Borneo). 2. R. Рлрма Bl. (Java). 3. R. Rocnussenn Teysm. et Binnend. (Java). 4. Б. MANILLANA Teschem. (Insulae Philippinae). 2) Antherae dithecae poro communi dehiscentes. Columna tenuis apice dilatata plana. Ovula hemianatropa, integumentis binis instructa. Tubus perigonii diaphragmate clausus. Vernatio floris imbricativa . . . . SAPRIA GRIFF. Species unica: S, HimALAYANA Griff. (Himalaya). 3) Antherae dithecae biporosae. Columna tenuis supra in discum concavum perigonii laciniarum apices re- cipientem dilatata. Ovula atropa integumento unico praedita. Diaphragma in tubo perigonii nullum. Ver- natio floris valvativa, laciniarum apicibus introfexis . . . . . . . . . , EEE MEGCNANSLA D Species: 1. B. Zirreiu ВІ, (Java). 2. В. Lown Beccari (Borneo). TE etaa ea brie b ч эту їп ЮС, Proen XVII. 110—113, ubi priorum autorum opera paucis tantam eti UC TAM baa aaa ык d da A dE d Bijdragen tot de Kenntn. von R. Arnoldi, Natuurkund. Tijdschr. р. 157; Soums-Lausacn Abh, d, Naturforsch. Ges, zu Halle e ( ieu Ge в. ii e reka 22-2 ы? garita e d Djocjocartam indicatur; Йогллхвкв Flora 1848. p. 349 Seminis struct à s Ge эш к л es у огу Go GOO 4% e observationes criticas nuper edidit Beccari in ей; Giorn. Bot. Ital так а e gp ea pios Me Жа. Ed Saia M eee е > š E seqq. De floris morphologia et evolutione tandem tractatur in Tribus Il. APODANTHEAE В. Br. (Transact. Linn. soc. XIX. 946 ; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 115). Ze Proles floralis flore solitario unisexuali terminata, squamis verticillatis obsessa. Perigonium e foliis squamiformibus formatum a reliquis plerumque vix diversis, prolis supremum sistens verticillum, Columna RAFFLESIA В. Br. 121 RAFFLESIACEAE: APODANTHES. 122 genitalis disco carnoso cincta alternatim cum perigonii squamis crenato, apice plana sive convexula saepius pertusa, subtus ad marginem et in flore masculo antherifera, et in femineo stigmatica. Stigma annulare. Antherae numerosae, monothecae, duplici vel triplici serie evolutae, rima transversali dehiscentes et шох fere evanidae. Ad ipsum columnae marginem, supra antheras, pilorum peculiarium series observatur, stigmatis ut videtur rudimentum. Germen in flore masculo nullum vel quam maxime rudimentarium, in femineo semi- inferum cavitatem sistens simplicem in canalem columnam perforantem saepius! productam. Germinis cavitas teres et undique fere ovuligera, rarius obsolete tetragona placentis latissimis quaternis obsessa. Ovula ana- tropa, integumentis binis instructa. Fructus baccatus ad maturitatem usque squamis circumdatus, semina continens parva ossea, flava vel fuscidula. — Plantae ad ramos truncosve parasiticae per totum fere orbem dispersae, floribus exiguis saepius purpurascentibus plerumque gregarüs instructae. 1. Squamae perigonii omnino epigynae unguiculatae deciduae, verticilli anterioris paulum inter. ве connaine. . 0. 05.0: РМ ТАР ТМ NAIEAN ru Bull Species: 1. A. CASEARIAE Poit., 2. A. FLACOURTIAE Karst. 2. Squamae perigonii e lata basi perigynae persistentes, verticilli anterioris liberae . . . PILOSTYLES Guixem. Species: 1. P. АЕТН1ОР1СА Welw., 2. P. HausskNEcuTI Boiss., 3. P. BERTRRI Guill, 4. P. BLAN- снктп В. Br., 5. P. CALLIANDRAR В. Br. 6. P. Іхслк J. D, Hook., 7. P. CAULOTRETI J. D. Hook., 8. P. THURBERI A. Gray. [Trrsus ІП. CYTINEAE R. Br. (Linn. Transact, XIX. 245; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 106). — Flores uni- sexuales, spicati, axillares, saepius bibracteolati. Perigonium tubulosum sive rotatum limbo 4—5 partito instructum. Columna cylindracea in flore masculo antheris numerosis longitudinaliter dehiscentibus obsessa; in femineo apicem versus stigmate annulari cincta. Germen inferum uniloculare infra saepius subpluriloculare, placentis parietalibus ramosis. Ovula placentarum ramulis in- sidentia creberrima atropa integumento unico perfecto instructa, exterioris rudimenta tantum praebentia. Fructus baccatus pulpa glutinosa repletus, hic illic edulis (Queijada de Maio Lusitanorum) seminum minimorum multitudinem fovente. — Herbae carnosae saepius flavae vel purpurascentes et succo adstringente glutinosoque repletae, supra radices Cistorum aliorumque fruticum parasiticae, in regione et mediterranea et capensi et mexicana obviae. ЧӨЙ. ыу ысу, 22: qe. ЕТ ұс . xu iek A.E iu Species: 1. C. Hyrocistis L. (Reg. mediterr.), 2. С. юїоїсїз Juss. (Сар. b. sp.). 8. С, AMERICANUS R. Br. (Mexico). 4. C. ANDRIEUXU Кісі. (Mexico). ADNOTATIO. Hydnoracearum cohortem a cl. R. Brown Rafflesiaceis adscriptam omisimus, quum illam ab iis esse separandam censeamus. Seminis apud omnes Rafflesiaceas veras structura fere eadem; in Hydnosa et Prosopanche omnino alia perispermio copioso insignis. Organa vegeta- tionis in utroque ordine prorsus diversa. Qua de questione conferas: SoLms-LAUBACH Bot. Ztg. 1874. p. 371 seq.] Trus П. APODANTHEAE В. Br. — Characterem vide supra in conspectu tribuum. I, APODANTHES Porr. semisuperum uniloculare intus obtuse quadrangulum multiovulatum. Рілсвктлв parietales quaternae latis- Apropantuss Poit. Ann. sc. nat. І. зет. 111, 499; В. Вт. Trans- simae perigoniis phyllis superpositae, per angustas act. Linn. soc, XIX. 246; Gardner in Hook. Ic. pl. tab. 655; 4 ; Karsten Linnaea XXVIII. 413, Nov. Act. Nat. Cur. XXVI. lineas exovulatas tan inter se separatae. Ovuza 920. t. 65; Welwitsch Sertum Angol. in Transact. Linn. Soc. plurima anatropa binis integumentis instructa longe XXVII. (1869.) 69; Chatin Anat. comp. fasc. 13. tab. 107; | funieulata. Fructus flori praeter folia perigonialia Solms Bot. Ztg. 1876. p. 457; J. D. Hook. in DC. Prodr. | delapsa omnino similis baccatus, semina fovens ovoidea, XVII. 113. — Caseariae flos monstrosus Raspail in Bull. sc. testa ossea circumdata. nat. IV. 358; Meyen in Wiegm. Arch, I. 197, Ann. sc. nat. 11. ser. ІУ. 993. Plantae in arborum truncis parasiticae tisque (ex Porrkau) denique obnoxiae, prolibus floriferis ad basin cupula lignea cinctis, undique et per totum annum magno numero ex annoso cortice prorumpentibus insignes. Totius plantae color albidus dein rufescens. — Brasiliam, Guianam ac: Venezuelam incolunt. ; Frores masculi ignoti, feminei brevissimam pro- lem terminantes. Уккттсплл qua in prole terni, tertii folia perigonialia. Verticillus infimus diphyllus e foliis liberis squamiformibus formatus; alter tetraphyllus ad basin subeampanulato-connatus fere caliciformis; ter- . tius tetraphyllus et alternus subepigynus. Cujus folia petaloidea rotundata basin versus unguiculata, decidua 1. APODANTHES CASEARIAE Poir. foliis perigonialibus insertionis cicatrices punctiformes relinquentia. Co- ` petaloideis obovato-rotundatis fere subcordatis, germine fructuque lumna cylindracea supra sensim sensimque angustata, pO stigmate annulari cincta, ad apicem gibberula. GERMEN Tabulae nostrae XXVII. Fig 20—25 et 30. Raffles. 18 128 RAFFLESIACEAE: APODANTHES—PILOSTYLES. 124 Apodanthes Caseariae Poit. Ann. sc. nat. I. ser. ПТ. 422; R. Br. l. c.; Gardner loc. supra cit.; J. D. Hook. in DO. Prodr. XVII. 114; Chatin Anat. comp. tab. 107 sine descr.; Solms Bot. Zty. 1874. р. 357 et 1876. р. 457. Crescit parasitica ad Caseariae silvestris Sw. (Páo Lagarte Brasil.) truncos ramosque validiores, E Guiana gallica Poiteau ere retulit, ad Катоиапу lectam Sagot sub numero 1198 abudo Intra Brasiliae fines a cl. Glaziou ad Babyloniam provinciae dete rensis Julio 1869 detecta est. Exsiccatam et florentem et fructi- feram multis in collectionibus vidi; fructus maturi in spiritu rini conditi in Museo Parisiensi conservantur. 2. APODANTHES FLACOURTIAE Каввт. floribus ante- cedentis minoribus; foliis perigonialibus petaloideis spathulatis, ovario ellipsoideo; fructu ignoto. Tabulae nostrae XXVII. Fig. 28. Apodanthes Flacourtiae Karsten Linnaea XXVIII. 413 et Nov. Act. nat. cur. XXVI. 990. t. 65. fig. 16—91; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 114. Crescit іп Flacourtiae speciei ramis validioribus parasitica ad Choroni et La Guayram Venezuelae ubi cl. Karsten detexit. Flores secundum Karsten flavescentes, foliis perigonialibus atbidis. Vidi spe- cimen originale in Museo Imp. Vindobonensi asservatum. Dolendum quod nunc parasitae floribus omnino sit destitutum et insertionis earum tantum vestigia praebeat. Intra Brasiliam hucusque nondum reperta species. П. PILOSTYLES Gurmem. Рповтүһкв Guill. Ann. sc. nat. II. ser. II. 91 ; R. Br. Trans- act. Linn, soc. XIX. 230 et 947; Welwitsch Sert. Angol. in Linn. Transact. XXVII. 67. t. 22; Boiss. Arch. sc. phys. et nat. in Bibl. univ. de Gendve XXV. (1866.) 259; Asa Gray Pl. nov. Thurberian. in Mem. Americ. Acad, of arts and scienc. new ser. V. (1854.) 304, 326, 327 3 Torrey in Bot. of the Unit. St. and Мех, Boundary Surv. und. ord. of W. H. Emory 1859. 11. 207. tab. 57; Solms Bot. 4tg. 1874, р. 49 seq. t. 1, 351 seg. t. 8 et in Abhandl. 4. Naturf.-Ges. zu Halle XIII. fasc. 3. (1875.); Solms Bot. 219. 1876. p. 457; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 114; Chatín Anat. comp. tab. 106. — Frostia Bertero Msc.; Endl. Gen. pl. 76; Karst. Nov. Act. Acad. nat. cur. XXVI. 999, — Apodanthis sp. Gardn. in Hook. lc. pl. t. 655.—Sarsa Karsten Linnaea XXVIII.414. et Nov. Асі. nat. cur. XXVI. 990. Prolis floriferae folia omnia libera bi—triverticil- lata, supremi verticilli perigonialia lata basi affixa in Ноте femineo perigyna. Fros masculus: CoLumna genitalis apice incrassato plana sive convexula, mar- gine pilis collectoriis cireumdata, antherarum mono- thecarum duplici vel triplici serie cincta. Awnrarrar transverse dehiscentes mox plane evanidae, plerumque ad ipsam columnam rarius ad oram annuli eam cin- gentis et subtus cum ea connati insertae, numero variae. Discus annularis plus minus latus carnosus alternatim cum foliis perigonialibus crenatus. Fios femineus: CoruwwA disco crenato plerumque minus crasso circumdata, sub apice truncato saepius pertuso stigmate annulari praedita. Оулвтим inferum, tota superficie interna irregulariter ovuliferum. Ovora anatropa integumentis binis praedita. Bacca flori consimilis foliis exsuccis fere circumdata, semina par- vula fovens. Plantulae in varis arboribus et fruticibus parasi- ticae, floribus plerumque gregariis, parvulis, purpureis, e cupula matricali prorumpentibus insignes. Pleraeque species Americae meridionalis incolae; una Californica, una ex Africa tropica allata, una tandem in Persiae et Syriae montibus reperta est. CONSPECTUS SPECIERUM OMNIUM HUCUSQUE OBSERVATARUM Cextrabrasiliensibus non numeratis). I. Proles floralis verticillis tribus alternis tetraphyllis instructa. a. Antherae triseriatae. au P. BERTERU Guill. [Chili: Bertero (masc.), Bridges (fem.)]. b. Antherae biseriatae, о. Foliis omnibus margine ciliolatis. Foliis crassis carnosis, floris masculi disco latissimo, fem, mediocri, columna apice dilatata antheras biseriatas subrotundas gerente 1. P. CAULOTRETI J. D. Hook. Foliis tenuibus, disco utriusque sexus mediocri, an- theris oblongis . . . . . 2. P. BLANCHETII (Gardn.).: Ё. Foliis margine integris. Flores masculi ignoti sed verosimiliter biseriati 8. P. Іхвлк (Karst.). 4. P. CALLIANDRAE (Gardn.). II. Proles floralis verticillis tribus alternis, ut videtur penta- phyllis. Specimina manca tantum nota fructuum matu- ritate collecta ; ergo folia circumdantia ad accuratius examen - ИПИЕ ND V svn ss P. THURBERI Torr. (California austr.) III. Proles floralis verticillis tribus instructa, quorum inferior triphyllus, ceteri hexaphylli. Irregularitates frequentes; columna floris masculi tubo annulari basin versus cum ea confluente cincta, ad oram antheras biseriatas gerente: P. АКТН1ОР1СА Welw. (Angola ad Huilla). IV. Proles floralis binis tantum verticillis typice hexaphyllis saepius irregularibus instructa . P. HAUSSKNECHTII (Syria, Kurdistan). A. Species in utroque sexu notae. 1. PILOSTYLES CAULOTRETI J. D. Hoox. foliis cras- siusculis carnosis, omnibus margine dense ciliolatis; disco in flore femineo mediocri, in flore masculo latissimo; antheris biseriatis subrotundis. | Tabulae nostrae XXVII. Fig. 13— 16. Pilostyles Caulotreti J. D. Hook. in DC. Prodr. XVIL, 116; Solms іп Abhandl. d. Naturf.-Ges. zu Halle ХІТ. fasc. З et in Bot. Zty. 1876. p. 457. Sarna Caulotreti Karst. Linnaea ХХ VIII. 415 et Nov. Act. nat. cur, XXVI. 922. t. 65. Jig: 1—11. TM Crescit. in truncis scandentibus Caulotreti cujusdam parasitica рег Venezuelue silvas calidas Мете imbribus copiosis humectatas (Karsten !). e £ Thallus plexus forma varios intra Caulotreti corticem. nidulantes vasis pertasis percursos sistit. Fructus ignoti, Specimina ex parte floribus 125 RAFFLESIACEAE: PILOSTYLES—TABULAE EXPLICATIO. 126 femineis onusta in Museo Imp. Vindobonensi vidi; floris masculi prae- parata aliquot microscopica cl. KansTEN benevole mecum communicavit. 2. PILOSTYLES BLANCHETI В. Br. foliis tenuibus margine ciliolatis; disco floris utriusque sexus mediocri; antheris in columna supra dilatata oblongis. Tabulae nostrae XXVII. Fig. 1—10 et 17. Pilostyles Blanchetii R. Br. Linn. Transact. XIX. 247 ; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 115; Solms in Abhandl. d. Naturf.-Ges. zu Halle XIII. fasc. 3 » et Botan. Zty. 1876. р. 457; Chatin Anat. comp. tab. 106. Sie Blanchetit Gardn, in Hook. 1с. pl. t. 655 В. Frostia Blanchetii Karst. Nov. Act. nat. cur. XX VI. 922. Paradoxa bauhiniaefolia Pohl tabula inedita in Museo Imp. Vindobonensi asservata (pl. masc.). Crescit in ramulis Bauhiniae cujusdam Brasiliensis parasitica. Plantam femineam cl. Blanchet in Serra d'Aguruá provinciae Ba- hiensis collegit. et sub numero 2861 div ulgavit. Plantam masculam cl. Pohl prope Villa Boa de Goyaz in alia Bauhiniae specte foliis bilobis nec integris gaudente detexit. Cujus specimina originalia in herbario Musei Imp. Vindobonensis vidi. In herb. Musei Kewensis plantae masculae specimina a cl. Burchell in Brasilia lecta et nu- mero 6563 signata exstant. B. Species sexu femineo tantum notae. 3. PILOSTYLES INGAE J. D. Hoox. foliis elongato-ovatis margine integerrimis; columma conica, subtus sensim sensimque dilatata, disco subnullo. Tabulae nostrae XXVII. Fig. 11, 12. Pilostyles Inyae J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 116; Solms in Bot. Zty. 1874. p. 354. t. 8. Kg. 6 et in АЊ. d. Naturf.-Ges. zu Halle XIII. fasc. 3 (1875) et in Bot. Zig. 1876. p. 457. Sarna Ingae Karsten Linnaea XXVIII. 415 et Nov. Act. nat. cur. XXVI, 921. t. 65. fig. 12—15. Crescit in valle fluvii Cauca ad Popayan supra ramos Ingae cujusdam (Karsten). Planta fructifera tantum nota. Fructus sub- globosus foliis undique circumdatus. Semina parva, testa ossea fusci- dula instructa. 4. PILOSTYLES CALLIANDRAE В. Br. foliis ovatis ob- tusis integerrimis; columna conica, subtus sensim sensimque di- latata, disco subnullo. Pibostyles Calliandrae В. Br. Transact. Linn. Soc. XIX. 247; J. D. Hook. in DC. Prodr. XVII. 115. Apodanthes Calliandrae Gardner in Hook. Ic. pl. t. 644. Frostia Calliandrae Karst. Nov. Act. nat. cur. XXVI. 991. Crescit in Brasilia supra ramulos Calliandrae parasitica. In provincia Goyaz (Gardner !). Oss. Specimina originalia vidi in Museo Kewensi asservata, Planta verosimiliter eadem quae Р. Ingae J.D Hook., ejus individua florescentiae tempore collecta sistens, Flores parvi ovoidei columna folia circumdantia superante insignes. Folia quoad formam ab illis quae P. Ingae fructum cingunt lexiter discrepantia. Matrix ab illa differt, cui P. Ingae J. D. Hook, insidet. De flore masculo nihil innotuit. TABULAE XXVII. EXPLICATIO. Fig. 1—10. Pilostyles Blanchetii R. Br. Fig. 1 et 2 Погїз masculi habitus; fig. 3 et 4 ejusdem sectio verticalis, columnam antheriferam et ovarii rudimentum exhibens; fig. 5 floris masculi juvenilis sectio verticalis intra matricis corticem absconditi ; fig. 6 gemmae masculae e matrice prorumpentis sectio; fig. 7 pollen; figp. S habitus floris feminei; fig. 9 ejusdem sectio verticalis; fig. 10 flos femineus foliis omnibus orbatus. Fig. 11 et 12. Pilostyles Ingae J. D Hook. Fig. 11 fructus maturus; fig. 12 fructus abortivus foliis floralibus circumdatus. Fig. 13—16. Pilostyles Caulotreti J. D. Hook. Fig. 13 floris feminei habitus; fig. 14 floris masculi sectio verticalis secundum praeparationem microscopicam Karstenii, discum exhibens latis- simum et columnam apicem versus dilatatam; fig. 15 floris masculi juve- nilis sectio verticalis antheras subrotundas demonstrans; fig. 16 floris feminei sectio verticalis; a. columna floris feminei stigma exhibens annulare. Fig. 17. Pilostules Blanchetii R. Br. Columna floris masculi an- theris oblongis instructa verticaliter secta. Fig. 18—19. Pilostyles aethiopica Welw. et Hook. Fig. 18 columnae sectio verticalis e flore masculo evoluto. Anthe- rarum nil nisi vestigia reperiuntur; fig. 19 columnae masculae sectio ver- ticalis e flore juniore. Fig. 20—25. Apodanthes Caseariae Poit. Fig. 20 fructus maturus Musei Parisiensis; fig. 21 ejusdem sectio verticalis; fig. 22 fos femineus ad basin cupula matricali cinctus (peri- gonii folia delapsa); fig. 23 flos verticaliter sectus; fig. 24 germen trans- verse sectum placentas quatuor latissimas exhibens; fig. 95 testae seminis fragmentum transverse sectae, Fig. 26 et 27. Pilostyles Huussknechtii Boiss, (а cl. Strasburger mecum communicata). Fig. 26 ovulum post foecundationem, pollinis tubum et embryonem e cellulis binis exstructum demonstrans; fig. 27 embryo ante perfectam maturitatem, cellulam basilarem exhibens. Quae cellula maturitate perfecta semper destructioni praebetur, Confer Solms Bot. Ztg. 1874. tab.8. fig. 9. Fig. 28, Apodanthes Flacourtiae Karst. Habitus, ex Karsten. Fig. 29. Pilostyles Haussknechtii Boiss. supra ramulum Astragali leiocladi Boiss, Habitus, Figura a cl. Strasburger commnnicata. Fig. 30. Apodanthes Caseariae Poit. Semen longitudinaliter sectum, jus oue endospermii strato simplici circumdatum exhibens. Fig. 31, Pilostyles Ingae J. D. Hook Habitus, Icon Karsteniana. Tabulam delineavit cl. autor. а KISIS NN LOCC ihe 2 NS D V AROS. SAM NS / 222 % ASS SS Fig. 1-10, 17. PIL OSTYLES Blanchetii; 11,12,31. Р. Ingae; 13-16. P. Caulotreti; 18,19. P. aethiopica; 26,27, 29. P. Haussknechtii. _ Fig. 20-25, 30, APODAN THES Caseariae; 28. А. Flacourtiae . NYMPHAEACEAE. EXPOSUIT ROBERTUS CASPARY, Pui. DR., PROFESSOR BOTANICES IN UNIVERSITATE LITT. REGIMONTANA. NYMPHAEACEAE. NYMPHAEACEAE (Ordo) Bentham et Hooker Genera plant. 1862. I. 45. — Nerrumsia (Classis) Endlicher Genera р. 898. — Nxwrnuarzs (Alliance) Lindley Veget. Kingdom, edit. 3. р. 408. Frores diametro parvo, medio et maximo. Prerigowum polyphyllum, inferum; vel sepala 3, petala 3 infera, vel sepala 4, 5, 6 infera, petala numerosa aut infera, aut germini inserta, vel sepala 5 infera, petala numerosa supera, vel sepala 4 ut petala numerosa supera. Sramina numero definito 3—6, vel indefinito, infera, vel germini inserta, vel supera; ANTHERAE introrsae, rarius extrorsae, rimis duabus longitudinalibus dehiscentes, connectivum cum filamento continuum, saepe supra antherarum loculos in appendicem productum. CarreLLA vel numero definito 1—3, libera, vel numero indefinito, aut libera superficiei receptaculi obconici pluribus verticillis immersa, aut in receptaculo haud amplificato verticillatim circa axim saepius productum ordinata et in germen depresso-globosum vel lageniforme toto latere conjunctim enata vel latere libera ad dorsum tantum conjuncta, dorso saepius in processum producto; carpella libera stylo et stigmate globoso vel suborbiculari praedita, conjunctim enata disco communi stigmatico radianti instructa. Grm- MULAE vel paucae numero definito 1—4, vel numerosissimae, ad latera carpelli, rarius ad suturam ventralem vel dorsalem affixae, pendulae, anatropae. Frucrus emersus, aut natans, aut ad fundum aquae submersus maturescens, vel e capsulis unilocularibus non dehiscentibus coriaceis 1—4, numero seminum 1—4 paucorum definito, vel e receptaculo obconico, fungoso, duro, in superficie supera caryopsides osseas verticillatim dispositas gerenti constans, vel bacca subcarnosa, irregu- lariter dehiscens, multilocularis, polysperma; semma testa crustacea, saepius pilosa vel muricata vel rarissime membranacea instructa, arillosa, vel exarillosa, tempore germinationis vel operculo vel lobis ad micropylem aperta, perispermio farinoso et endospermio praedita, rarissime iis ex- pertia; emsryum cotyledonibus 2 crassis, carnosis et plumula jam folia 2—4 exhibenti praeditum, radicula conica, brevissima. Pranra cerminans ante evolutionem radiculae vel processus sub- ramosos, vel toros verrucosos aut laeves ad basim caudiculi sub cotyledonibus piligeros producens, aut rarissime radiculam nullo modo evolvens. HznBAE perennes, rarissime annuae, aquam dulcem quietem fere totius orbis inhabitantes, rhizomate submerso vel tenui, vel crasso, subcylindrico, carnoso, aut tuberoso stolones emitenti instructae; FOLIA primordialia submersa, consummata*) natantia, emersa, ptyai involutiva, basi profunde excisa, vel scutata *) Folia consummata (Vollblütter germanice) illa folia vegetativa gradus summi plantae adultae, florentis voco, Nymph. 19 NYMPHAEACEAE. 132 vel peltata, integerrima , sacpius repando-dentata, submersa gie e GEK gei lata; pEDONCULI singuli ex axillis foliorum immutatorum aut abortivorum Sea GE HOS Men ii: vel folium matricale in sepalum transmutatum cum flore supra aquam to $2 € a dE Ыс ed nunquam axillares et extramediant. Plantae vasibus lactiferis С fascicu ів conductori o ibus praeditae, vasis veris aériferis destitutae, lacunis ductiformibus со 4 E ішатит, - annulare et spiraliter incrassatarum, їп fasciculis conductoribus siti 07008 et veris Sa А ae т petiolis et pedunculis instructae"). Fascicult conductores cellulares rhizomatum n суйп P inter se plerumque valde anastomosantes , a latere axili per medullam ramos praesertim. au peaunculos emittentes, ita ut sectio transversalis structuram fere monocotyledoneam referre videatur. 131 CONSPECTUS SUBORDINUM ET GENERUM NYMPHAEACEARUM BRASILIENSIUM, inclusis reliquis austro-americanis. А, Semina exalbuminosa, carpella apocarpica. Subordo I. NELUMBONEAE DC. — Perigonium et stamina infera, antherae extrorsae, carpella in- definito numero 9—37, concentrice verticillatim in facie summa receptaculi obconici valde amplificati immersa, stylo et stigmate tantum exsertis, gemmula singula e latere superiori et ad axim verso pendula, fructus caryopsides osseae, testa membranacea, radicula plantae germinantis haud evoluta; folia consummata longissime petiolata, scutata, altius emersa, ut flores, maxima, fructus emersi in aére maturescentes, flos ex axilla folii squamiformi exortus. Genus I. NELUMBO ADANS. — Character idem ae subordinis, B, Semina perispermio et endospermio praedita, a. Carpella apocarpica. Subordo П. CABOMBEAE Асн. RICHARD. — Sepala 3, petala 3, stamina 3—18 infera, antherae extrorsae vel rimis lateralibus apertae, carpella 1—18, unilocularia, gemmulae 1—4, plerumque e lateribus carpelli, rarius e sutura ventrali, vel e sutura dorsali pendulae, vel solum suturae dorsali affixae; fructus capsulae coriaceae indehiscentes, 1—4 spermae; semina globoso-elliptica, exarillata, testa crustacea, submuricata, operculata, operculo mycropylem et hilum gerente; folia natantia peltata, elliptica, integerrima vel basi emarginata, flores ex axillis foliorum submersorum vel natantium orientes. Genus П. CABOMBA AUBL. — Stamina 3—6, antherae extrorsae, carpella plerumque 3, folia submersa multipartita. b. Carpella syncarpica, rarius ex parte apocarpica, germen depresso-globosum vel lageniforme formantia. Subordo Ш. NYMPHAEEAE DC. — Sepala 4—6 vel plura, petala saepius subdefinita et stamina plurima, antherae introrsae, germen multiloculare, loculi multigemmulati, gemmulae e lateribus vel e lateribus et dorso pendulae. Tribus I. TETRASEPALEAE Casp. — Calyx tetrasepalus, folia stipulata, pedunculi verticillo duc- tuum aériferorum magnorum 4—7, petioli ductibus aériferis 4 magnis instructi. Subtribus 1. EURYALEAE ENDL, — Sepala, petala, stamina supera, magna, herbae aculeatae. Genus III. VICTORIA LINDLEY. — Sepala 4, petala et stamina supera cum parastaminibus, paracarpellis et appendi- cibus sigmatoidibus carpellorum conjunctim enata et tubum brevem cupuliformem formantia, cujus pars superior, fructu matures- centi, _ elreumscissione abjicitur; grana pollinis 4-cellularia; semina arillata magna, operculata, operculo micropylem et hilum gerenti**), Plantae aculeatae. Subtribus П. EUNYMPHAEEAE PLANCH. — Sepala infera, petala et stamina germini inserta, inermes. on Genus ТҮ. NYMPHAEA SMITH. — Sepala 4 infera, petala et stamina plurima germini inserta, carpella toto latere con- Junctim enata, vel toto latere libera, tantum externe ad dorsum conjunctim enata, grana pollinis unicellularia, semina arillata, haud operculata, tempore germinationis lobis ad micropylem aperta. D Of. Caspary: über die Gefássbiindel der Pflanzen, in Monatsbericht der Berliner Akademie 1862. p. 464, ae E ) De characteribus diagnosticis seminis Victoriae, Eu i ryales, Nymphaeae et Nupharis cf. CASPARY: les Nymphaeacées fossi i i natur. 4. ser, vol. VI. (1856.) p. 218. AL EEE 188 NYMPHAEACEAE: NELUMBO. t 186 OBS. Ordines Nymphaeaceis proxime cognati sunt ex altera parte Berberideae, ex altera Papaveraceae. Nelumboneae et Cabombeae, ut Berberideae, organa floris omnia libera et folia frondosa peltata, ut nonnulla genera Berberidearum (Podophyllum et Diphylleia), habent. Podophyllum et Jeffersonía arillum, ut plurimae Nymphaeaceae et Podophyllum et Diphylleía ut fere omnes Nymphaeaceae fasciculos conductores in medulla caulis obvios gerunt. Papaveraceae ex parte (Papaveris genus) ut Nymphaeaceae plurimae gemmulas supra totum latus carpelli dispersas, sepala, petala et stamina libera, sed germen syncarpicum, ut genus Nuphar Nymphaeacearum, habent. Insuper Nuphar, ut Papaveraceae, seminibus exarillatis praeditum est; Nymphaeaceae et Papaveraceae vasa lactifera gerunt et Papaveraceae (Papaver orientale, bracteatum et quasimodo etiam somniferum) ex parte ut Nymphaeaceae fasciculos conductores per medullam dispositos habent, Subordo І. NELUMBONEAE DC. NYMPHAEACEAE Trib. I. NELUMBONEAE De Candolle Syst. 1. 43 (1821). — RANUNCULACEAE Mirbel apud De Candolle Bulletin soc. philom. de París ПІ. 88 (1801). — HYDROPELTIDEAE ordo NELUMBONEAE enter ordin, Nymphaeacearum et ordin. Cycadearum Bartling ord. nat. pl. 89 (1830). — Ordo NELUMBONEAE inter ord. Nymphaeacearum et Hydropeltidearum Lindley Introd. 12 (1830). — Ordo NELUMBONEAE inter ord. Nymphaea- cearum et ord. Cephalotearum Lindley Nixus 9 (1833). — Ordo NYMPHAEACEAE Trib. 1. NELUMBONEAE Don Gen. hist. dichlam. plants 1. 122 (1831). — Cohors VITELLIGERAE ordo NELUMBONEAE inter ord. Cabombearum et ord. Nymphaeacearum Martius Consp. 38 (1835). — Class. NELUMBIA cum ordd. Nymphaeacearum, Cabom- bearum et NELUMBONEARUM Endlicher Gen. p. 902 (1836—40). — Fam. NYMPHAEACEAE Trib 1. NELUMBO- NEAE et Trib. 11. Nymphaeaceae Meissner Gen. ІІ. 8 (1886—43). — Class. NYMPHAEINEAE cum fam. NELUM- BONEARUM, Nymphaeacearum et Cabombearum Brongniart Enum. des genres des plantes 156 (1850); Planchon Ann. sc. nat. ser. 111. vol. XIX. 17. — Nexus HYDROPELTIDEAE cum ordd. 1. Nymphaeacearum, 2. NELUMBO- NEARUM, 3. Ceratophyllearum Grisebach Grundriss d. syst. Bot. 67 (1854). — Ordo LOTOINEAE cum tribb. Cabombearum, NELUMBONEARUM et Nymphaeacearum Schnizlein Uebersicht zum Studium der systematischen Botanik 28 (1860). — Ordo NYMPHAEACEAE cum subordd. 1. Cabombearum, 2. Nymphaearum, 3. NELUMBONEARUM Bentham et Hooker Gen. pl. 1. 46 (1862). — Ordo NYMPHAEACEAE cum subord. 1. NELUMBONEAE Caspary in Miquel Ann. Mus. botan. Lugduno-Batavi П. 241. — Ordo NYMPHAEAE II, POLYGYNAE Salisbury in Koenig et Sims Ann. of bot. ІП. 69 (1806). — Fam. NYMPHAEACEAE a. Barclayeae, b. Victoriae, c. Nuphareae, d. NELUM- BIEAE Horaninow Charact. 60 (1847). — Ordo NELUMBIACEAE inter ord. Cabombacearum et Nymphaeacearum Asa Gray Genera Fl. Am. bor.-orient. illustrat. 1. 97 (1848). — Nexus NYMPHALES cum ordd. Nymphaeacearum, Cabombacearum et NELUMBIACEARUM Lindley Veg. Kingd. 3. edit. 414 (1853). De charactere subordinis I. vide supra; fusius de eo a me tractatum est in MIQUEL Annales Musei botanici Lugduno-Batavi IL 241 (1866). I. NELUMBO ADANS. Nymphaea indica major Plumier Fl. Americ. fasc. 8. edid. Burmann 205 (1758), non Rumph. NELUMBO Adanson Fam. I. 73, 74, 76 (1763); Gaertner De Nymphaea glandifera virginiana lactescens, minori umbi- fruct. et semin. 1. 73 (1783); Persoon буп. 11, 92 (1807). — NYMPHAEA Linné Sp. (1753). — NELUMBIUM Jussieu Gen. 69 (1789), ord. Hydrocharidum; Willdenow Sp. II. 1258 (1799). — CYAMUS Salisbury apud Koenig et Sims Ann. of bot. ГІ. 75 (1806). — NENUPHAR Robin Voyage dans ['Inté- rieur de la Louisiane III. 354 (1807). Character generis idem ac subordinis. 1. NELUMBO LUTEA PERS. antheris ultra loculos in appendicem clavato-linearem stipitatam productis, petiolis muri- catis, pedunculis submuricatis, petalis obtusis vix mucronulatis. Papaver Indiae occidentalis Swert Florileg. tab. 22, 4 (1647). Nymphaea affinis ylandifera virginiana umbilicato folio Йоте luteo pleno Moris Hist. Ох. 111. 514; Ray Suppl. 632. Nymph. | licato folio, pedunculo leni, flore amplo luteo pallescente. Forte Atatapalacatl Mexicensibus seu Testa aquis imposita Nirem- bergii lib. 14. 307; Plukenet Almay. 267 (1769). Nymphaea Nelumbo var. B. Linné Sp. 730 (1753). Nymphaea Nelumbo Schoepf Mat. med. 88 (1787); Walter Fl. Carol. 155 (1788); Bartram Trav. 406 (1794). Nymphaea Nelumbo flava Hill Decad. 15. tab. 8 (1773). Nelumbium luteum Willd. Sp. II. 1259 (1799); Michaux Fl. bor. Amer. I. 317 (1803); Turpin in Dict, sc. nat. vol. IV. tab. 180 [stamen Fig. 4. false delineatum] (1816 —29); De Candolle Syst. ІІ. 46 (1823), Prodrom. І. 114; Rafinesque Med. Fl. IT. 41 (1830); Torr. et Gray Fl. N.-Amer. I. 56 (1838—40); Maund Botanist І. n. 14 cum tab.; Hooker Bot. Mag. LXVI. tab. 3753 (1840); Asa Gray and Sprague Gen. Il. І, 97 t.40 et 41 (1848); Engelmann Trans. Acad. St-Louis II. 136 (1863); Grisebach Fl. Brit. West-Ind. Isl. 11 (1864). Nelumbo lutea Persoon Syn. 11. 92 (1807). 20 185 Nenuphar Nelumbo et Napoleone Robin Voyage dans lIn- térieur de la Louisiane II. 322, 441, III. 354 (1807). Cyamus flavicomus Salisbury in Koenig et Sims Ann. of bot. II. 75 (1806); Pursh Fl. Am. sept. 2. ed. 11. 398 (1816). Cyamus luteus Barton Prodrom. Fl. Ph. 59 (1815); Comp. Fl. Ph. II. 26 (1818); Nuttall Gen. N.-Am. Pl. П. 25 (1818). Nelumbium Jamaicense De Candolle Syst. II. 47; Mac Fadyan Fl. Jam. 17 (1837). Semel Nelumbo lutea in continenti austro-americano lecta est a сі. Herm. Karsten ad ostium fluvii Magdalenae іп canalibus modo lacuum amplificatis, in quibus Rhizophora Mangle crescit. „Flores 1, pedem in diametro, flavi, antherae extrorsae appendice crasso incurvo torum supe- rante. Ovaria circa 30. Folia peltata, 2 pedes diametro, natantia.* (01. Karsten Msc.) Appendices antherarum cylindricae longius stipitatae, Se- mina cibo inserviunt, Statio omnium mazime ad austrum vergens, Vidi NYMPHAEACEAE: NELUMBO. | 136 a 42° b. lat. a New-Jersey per Virginiam, bor. Carolinam, Floridam, Ala- bamam, Louisianam , Missouri, Texas (Mexico?), Jamaicam usque ad 11° Ь. lat. ad ostium Magdalenae fluminis in Columbia crescit. Differentiis relatis minutissimis morphologicis a Nelumbone nucifera Gaertn. (de qua cf. CASPARY in MIQUEL Ann. Mus. bot. Lugduno-Batavi 1. e.) diserepat, cujus fortasse est tantum varietas. De qua re ut cer- tiores fiamus loco calidiori, quam Regimontium, Nelumbo nucifera cum Nelumbone lutea et vice versa fecundanda est et fertilitas prolis exami- nanda, Phylla perianthii Nelumbonis luteae extima parva viridi-fusca, cetera ut filamenta, staminum appendices, receptaculum obconicum et germina pallide lutea, phylla basi lutea, antherae subaurantiacae. DE- coURTILZ (Fl. Ant. (1829) ҮШ. 383. t. 599) NelumAii Jamaicensis phylla perianthii profunde kermesina, Tussac (Fl. Ant. (1824) III. 83. t, 23) Nelumbonis indicae plantae Jamaicensis rosea pinxerunt et Tussac 1, e, atque LuNAN (Hort. Jam. П. 272) flores roseos vel purpureos descrip- serunt; utrum vera retulerint, an, ut fortasse rectius GRISEBACH l. c. suspicatus est, Nelumbonem nuciferam cum Nelumbone lutea confuderint ? in hb. cl. H. Karsten. — Nelumbo lutea in boreali et australi America Subordo П. CABOMBEAE ACH, RICH. JUNOI Jussieu Gen. 46 (1789). — PODOPHYLLEAE Trib. 11. HYDROPELTIDEAE A. Р. De Candolle Syst. П. 36 (1821), Prodrom. 1. 112 (1824). — CABOMBEAE Achilles Richard Diction. classique d'histoire naturelle, Parts П. 608 (1822)*). — Class. HYDROPELTIDEAE, Cabombeas, Nymphaeaceas et Nelumboneas amplectens, Bartling Ord, nat. plant. 86 (1830). — Ord. HYDROPELTIDEAE (Cabomba et Hydropeltis) inter ordines Podophyllacearum et Nymphaeacearum, Don Gener. hist. of dichlam. plants 1. 121 (1831). — Ord. HYDROPELTIDEAE ordines Nym- phaeacearum et Nelumbonearum sequens, Lindley Introd. 13 (1830). — HYDROPELTIDEAE cum Podophyllecs ordinem Nymphaeacearum formantes, Lindley Níxus plant. 9 (1833). — Ord. CABOMBACEAE cum ord. Nymphaeacearum et ord. Nelumbiacearum tribum (alliance) Nymphales formantes, Lindley Veg. Kingd. 3. ed. 412 (1853). — Ordo CABOMBEAE cum ord. Nelumbonearum et ord. Nymphaeacearum cohortem Vitelligerarum formantes, Martius Con- spect. 38 (1835). — HYDROPELTIDEAE inter familias Podophyllearum et Nymphaeacearum positae, Meissner Plant. vascul. gen. П. 8 (1836--43). — CABOMBEAE inter familias Nymphaeacearum et Sarraceniarum positae, Perleb ret oF (1834). — CABOMBEAE inter ordines Nymphaeacearum et Nelumbonearum positae, Endlicher Gen. p. 901 0 Z bi ZO familiae Nymphaeacearum, Rob. Brown in J. Bennett Horsfield Plant. Gray Ann. Lyc. nat, hist. at ЕТ V. 46 (1888) a uke des x и рине, GA E 1838) et in Gen. Fl. Americae bor.-orient. ùl. 1. 91 (1848). — 1 ete т inter Ranunculeas DC. et Helleboreas DC. formantes, G. Gardner in Hook. con. pl. VIL. not. ad tab. DOXLI (1844). — CABOMBEAE, cum Nelumboneis et Nymphaeaceis ordi formantes, Schnizlein Uebersicht Stud; | ymphaeaceis ordinem Lotomarum zum Studium der syst. Botanik 28 (1860). — CABOMBEAE, cum subord. Nymphaea- rum et subord. Nelumbonearum ordinem Nymphaeacearum fi Sea ormantes, Bentham et Hooker беп. pl. 1. 46 (1862). Giza ZO zta libera receptaculo inserta, Flores parvi. SEPALA 3. PETALA 3 cum sepalis ete EEE ZO Ee et unguiculata. STAMINA 3—6, vel plurima, antherae introrsae vel ықы ы gd in : = de lanceolata, stigmate capitato-globoso, vel oblongo, introrso, unilocularia, bakarrera opis, pendulis, vel (іп Brasenia) suturae dorsali affixis, vel (in Cabomba) eat Geta М bike do s ventrali vel dorsali insertis, integumentis duobus. FRUCTUS capsulae opereulo instructa ZE еї Ea is m ee шш arillo destitutis 1—3. SEMINA elliptica, testa AE Wurde iK em gerent, tempore germinandi dejecto, perispermio farinoso, endospermio ntl. EMBRYUM**) cotyledonibus crassis, carnosis, duabus, plumulam includentibus *) ACHILLES RICHARD r i : i Yt Ба Rl eaae = Bre eskuk erti profert, quamquam 1. с. CLAUDIUM RICHARDUM patrem in opere operis Anal. du fruit nomen ionic MN Hea sequitur А. Р. DE CANDOLLEUM l. C., tamen per errorem, nam nullo loco Bins dpt td] Mead de eKO J nomina „Cabomba“ et ,Hydropeltis* tantum afferuntur. Eodem modo per errorem Wit; tea ‘quidem Calend d ZO ea fruit «dei ut CLAUDIUM RICHARDUM autorem familiae ,,Саботбеағит“ esse demon- d a vel Hydropeltis p. 68 invenitur. Attamen illo opere Anal. du fruit et Ann, Mus. d'hist. nat. tom. 17. (Paris 1811) p. 476 CLAUD. Ri i diete P. . RICHARD recte primus Cabombam et Hydropeltide i i i e ero эы d'histoire nat., dirigé par Сн. D’Orbicny, Paris qus m s Жыла эме. S A ) Braseniam praesertim specto, cujus solius semina etiam germinantia бөй ' 137 NYMPHAEACEAE: CABOMBA. 138 instructum; plumula in cauliculo brevissimo crasso duo jam folia primordialia gerens. Tempore germinandi operculo testae dejecto, basis elongata cotyledonum radiculam e testa aperta protrudens, proxime supra ea et circa eam coronam pilorum evolvens, radicula tandem postea elongata. Cauliculus inter basim cotyledonum lateraliter emergens et primum (in Brascnia) folium setaceum, secundum longe petiolatum cordatum, cetera peltata elliptica proferens. Caulis primarius, ut videtur, non flores emittens. Ex axillis foliorum caulis primarii hinc inde surculi elongati repentes oriuntur, ut videtur, tandem florentes. HERBAE aquaticae. FOLIA omnia, etiam submersa, peltata, elliptica vel submersa capillaceo-multipartita, natantia elliptica, vel lineart-elliptica; folia natantia semper ptyxi involutiva. Genera duo: Brasenia et Cabomba. De Brasenia cf. CASPARY Nymphaeaceae a FRIDERICO WELWITSCH in Angola lectae in: Jornal de ciencias mathematicas, physicas е naturaes Academ, Lissabonnensis 1873. Nro. XVI. Ptyxis involutiva foliorum natantium, strúctura seminum, perispermio et endospermio praeditorum, operculum micropylem et hilum instar generis Nupharis et Victoriae gerens et tempore germinandi dejectum, structura embryi, quae est omnino illa Nymphaeearum, modus germinandi, corona pilorum ad basim caulis hypocotyledonei supra radiculam evoluta, antequam radicula ipsa sit elongata, folium primum primordiale subuliforme et multae res aliae evidenter demonstrant, Cabombeas esse tribum familiae Nymphaeacearum, ex altera parte ob carpella apocarpica, folia peltata, antheras partim extrorsas ad Nelumboneas, ex altera ob structuram seminis, modum germinationis, formam primi folii ad Nymphaeeas et praesertim ob absentiam arilli, sepala, petala et stamina hypogyna, operculum seminis hilum et micropylem gerens ad genus Nuphar vergentes atque eo modo Nelum- boneas cum Nymphaccis arctius conjungentes. Cabombeae igitur inter Nelumboneas et Nymphaceas ponendae. De morphologia partium vegetativarum Cabombae generis, structura, seminibus et germinatione nihil vel pauca hucusque, Braseniae etiam haud sufficientia scimus. II. CABOMBA AUBL. CABOMBA Aublet Hist. des plantes de la Guiane franc. I. 321. tab. 124 (1775). — NECTRIS Schreber Gen. I. 237 (1789). — CABOMBA Cl. Richard Anal. du fruit 45, 61, 62, 74 (1808), Ann, du Mus. @hist. nat. Planches, Botanique par Turpin, XVII. 280. tab. V. fig. 23 (1811), Dictionnaire des scienc. natur. vol. 11, t. 80 (Paris 1816—29), Anal. du fruit ed. angl. auctore Lindley 51, 62. tab. 4. fig. 9 (1819); Achille Richard Dict. classique d' hist. nat., Paris tom. 11. 607 ss. (1822); De Candolle Syst. II. 36 (1821), Prodr, 1.112 (1824); Endlicher Gen. p.901 (1886—40); Meissner Gen. II, 8 (1836—43); Torrey et Gray Fl. North-Amer. I. 54 (1838—40); Asa Gray Апп. Гус. nat. hist. New-York IV. 46 (1838) et Gen. Fl. Am. bor.-orient. ill. 1.91 (1848); Schleiden et. Vogel Nov. Act. Nat. Cur. XIX. Il. 87. tab. XI. fig. 17 (1842); Schleiden Beiträge 41. tab. II. 21 et 22 (1844); Schlei- den арий Schnizlein Iconogr. fam. пай, regni veget. fasc. IX. tab. 186. fig. 4—18; Bentham et Hooker Gen. 1. 46. SEPALA petaloidea 3 oblonga cum 3 PETALIS ovato-oblongis unguiculatis alternantia; lamina peta- lorum basi utrinque auriculata. STAMINA 3 vel 6, duobus in cyclis inter se et cum petalis alternantibus ordinata, rarius 4 vel 5; FILAMENTA subulato-filiformia, ANTHERAE extrorsae. CARPELLA 3 cum staminibus alternantia, rarius 1, 2, 4 lanceolata; STIGMA capitato- globosum; STYLUS brevis; GERMEN uniloculare 1—4- gemmulatum; GEMMULAE pendulae, anatropae, plerum- que lateribus carpelli, rarius suturae ventrali vel suturae dorsali affixae; INTEGUMENTA duo. FRUCTUS e capsulis 3, rarius 1, 2, 4 coriaceis, indehiscentibus constans. SEMINA 1—3 quavis in capsula, perispermio et, ut videtur, endospermio praedita. HERBAE aquaticae; quomodo germinent, quomodo caules (rhizoma) florigert tenues morphologice evolvantur, ignotum. FoLIA capillaceo-multipartita, submersa, ver- ticillata, verticillis bi—trifolits; folia summa natantia, integerrima, peltata, spiraliter ordinata (ad quem di- vergentiae angulum?). PEDUNCULI solitari, axillares, ех axillis foliorum natantium rarius submersorum orientes. FLORES parvi 10—15 mm. diametro. 1. CABOMBA AQUATICA AUBL. foliis natantibus bre- viter ellipticis latit. : longit. = 1 : 1,4—2,6; antheris lineari- oblongis latit. : longit. == 1: 3—3/,; pedunculis, caulibus, foliis submersis juvenilibus, germine pilis brevissimis conicis pubescentibus; floribus luteis; lamina petalorum basi utrinque in lobum semiovatum rectum, non versus medianam petali vergentem, nec unguem a latere tegentem protracta. Tabula nostra XXXVII, Fig. 1—24. Cabomba aquatica Aublet l. с.; Lamarck Encycl. I. 526. tab. 265 (1783); Cl. Richard, Turpin, Achille Richard ll. cc. (ut videtur tamen ex parte, nam fig. 2 tabulae 80 a Claud. Ri- chardio delineatae et a Turpin in lucem editae petalum Ca- bombae carolinianae Asa Gray representat); Asa Gray Ann. Lyc. nat. hist. New-York l. c.; Schleiden apud Schnizlein l. c. Nectris aquatica Willdenow Spec. 11. pars I. 248 (1799). FLOS expansus 11—14 mm. diametro. — SEPALA intus lutea (Aublet) tria obovato-oblonga, obtusissima, glaberrima lat. : long. = 1: 2—2,7. — PETALA lutea (Aubl) tria, ovato- oblonga, obtusissima, glaberrima, breviter et late unguiculata, ungui septimam usque ad quartam partem totius petali longi- tudine aequanti, sepala longitudine aequantia aut paululum superantia, iis angustiora, lamina basi utrinque in lobum rectum semiovatum producta, cum sepalis alternantia lat. : long. — 1:1,8—3,1. — STAMINA 6, cyclis duobus disposita, cum petalis et inter se alternantia, glaberrima, rarius 3, prima aetate floris pistillis breviora et dimidiam petalorum longitudinem haud 189 aequantia, demum pistillis longiora et dimidiam petalorum longitudinem superantia; FILAMENTUM subulato-filiforme , in connectivum sine articulatione transiens; ANTHERA lineari- oblonga, extrorsa, rimis duabus longitudinalibus dehiscens, apice obtusiusculo vel subapieulato; POLLINIS grana (ве. siccata et emollita) elliptica, oblonga plica unica longitudinali instructa, lineis elevatis longitudinalibus tenerrimis et punctis elevatis minutissimis ornata, 0,076—0,116 mm, longa. PISTILLA 3, rarius 2 vel 1, cum cyclo intimo staminum alternantia, tempore floris aperti fere dimidiam petalorum longitudinem aequantia, lanceolata; GERMEN et basis styli pilis brevissimis conicis dense pubescens, pars superior styli glabra, stigma capitato-globosum, papillis conicis quoquoversus instructum; germen uniloculare, gemmulis 1--3 anatropis pendulis more generis Nymphaeae plerumque lateribus carpelli, rarius una alterave suturae ven- trali vel dorsali affixis, integumentis duobus instructis, raphe fasciculo cellularum annuliforme vel hinc inde spivaliter in- crassatarum percursa. In 16 carpellis, quae examinavi, 32 gemmulas inveni, duobus in carpellis singulam, in 12 binas, in 2 ternas gemmulas; inter quas 22 ad latera carpellorum, 5 proxime ad suturam ventralem, 5 proxime ad suturam dorsalem affixae erant; nunquam eodem in germine duas gem- mulas simul ad suturam ventralem vel dorsalem affixas vidi, semper singula tantum aut ex sutura dorsali aut ventrali haesit; secundum quae verbá ENDLICHERI (1. с.) corrigenda: ,ovula juxta suturam ventralem 2—3 pendula“, eodem modo verba BENTHAMI et HOOKERI 1. c.: ,ovula saepius 3 a parietibus pendula.“ С. RICHARD (Ann. Mus. 1. c.) recte plumulam embryi cognovit, sed apud Turpin (1. e. fig. 13) per errorem cotyledonem ,coleorhizam* et plumulam ,radiculam ргоргіат“ nominat, in quo Asa Gray (Ann. Lyc. nat. hist. New-York 1. c.) ei consentit et insuper gemmulam certissime anatropam ,orthotropam* vocat. Recte postea ASA Gray (Gen, Fl. Am. bor.-orient. 1. c.) partes seminis de- scribit, Falso etiam ScHLEIDEN (ScHLEIDEN et VOGEL 1. е., SCHLEIDEN apud SCHNIZLEIN 1. с.) partes embryi intellexit et delineavit, nam coty- ledones vocat endospermium et plumula est ei embryum, quam basi omnino a cotyledone separatam per errorem delineavit *). *) Proxime cognata cum Cabomba aquatica Aubl, est Cabomba caroliniana А. Gray, quam, ne cum ea confundatur, hoc loco describere liceat, quamquam ad hoe tempus in America australi non inventa est. CABOMBA CAROLINIANA A. Gray: foliis natantibus oblongo- linearibus, elongato-elliptieis, obovato-linearibus vel ovato-linearibus (lat. : long. — 1: 6 fere), lobo basali nonnunquam exciso, anthera breviter elliptica (lat. : long. = 1 : 1'/,—1*/,), pedunculis, caulibus, foliis submersis juvenilibus, germine pilis brevissimis conicis pubescen- tibus, floribus albis, petalis basi maculis duabus flavis, lamina petalorum basi utrinque in lobum semiorbieularem versus medianam petali incur- vatum, unguem a latere tegentem protracta, Tabula nostra XXXVIIT. Fig. 11 et 12. Cabomba caroliniana A, Gray Ann. Lyc. nat, hist. New-York 1838. 1. с. p. 46, Gen. Fl. Amer. bor.-oriental. I. 91. tab. 38 (1848); Torrey et A. Gray Fl, North-Amer. I. 54 (1838—40); Gardner apud Hooker Icon. plant. VII. tab. 642 (1844). Cubomba Aubleti Michaux Fl. bor. Amer. I. 206 (1803). Neciris peltata Pursh Fl, Amer. sept. I. 238 (1814), Nectris aquatica Nuttall Gen. North-Amer. plants I, 229 (1818); Elliott Sketch 1. 416 (1821). Cabomba aquatica (ex parte) De Candolle Syst, ІГ. 36 (1821) et aliorum autorum. FLOS expansus 14—15 mm. diametro, albus, petalis basi maculis duabus flavis (Elliott, A. Gray) — SEPALA 3 obovato-oblonga, glaber- rima, obtusissima, vel levissime emarginata, lat, : long, = 1:1,5—2. — PETALA 3, cum sepalis alternantia et iis fere longitudine ЯА ob- ovato-oblonga, breviter et late unguiculata, ungui fere octavam berte NYMPHAEACEAE: CABOMBA. 140 Vidi Cabombam aquaticam 1) в Vera Cruz in hb. Kew. leg. Fr. Müller; in hb. Berolin. leg. Wawra ; 2) Guiana anglica, Demerara in hb. Hooker leg. Parker; in hb. Berolin., Mus. Paris., Bentham leg. 1841 Richard Schomburgk; 3) Guiana hollandica in hb. Delessert leg. Splitgerber 1837 ; in hb. Martii leg. Wullschlaegel ad Pietersburg; in hb. Berol., Vindob., Mus. Britan., Mus. Paris., Holmiens., in hb. Delessert, Hooker, Bentham, Lindley leg. Hostmann n. 82; 4) Guiana gallica in hb. Mus. Paris., Mus. Britan., Berol., Martii leg. Martin 1804 ad Cayen- nam; in hb. Delessert, J. Gay, Berolin. leg. Poiteau 1819—20; in hb. Delessert leg. Perrottet 1820; in hb. Kew. leg. Sagot ad Karowany (1858); 5) Brasilia ad Para in hb. Martii leg. Sieber ; ad Alagoas leg. Aprili 1838 G. Gardner in hb. Kew., Vindobon., Bentham, Delessert: ad S. Paulo leg. Sello in hb. Berolin., Vindobon., Martii, Bentham, Henschel. — Inventa igitur est in regione tropica a Vera Cruz Mexici (19° bor. lat.) usque ad petali longitudine aequanti, apice late rotundata, lamina basi utrinque in lobum semiorbicularem versus medianam petali incurvatam, latus unguis tegentem protracta, supra lobis paullulum angustata, lat. : long. = 1: 1,7—2,2. — STAMINA 6, cyclis duobus disposita, cum petalis et inter se alternantibus, glaberrima, prima aetate floris pistillis breviora et dimidiam petalorum longitudinem haud aequantia, demum pistillis longiora et dimidiam petalorum longitudinem fere aequantia; FILAMENTUM subulato-filiforme in connectivum sine articulatione transiens, ANTHERA breviter elliptica lat. : long. = 1 : 1'/,—1%/s, extrorsa, rimis duabus longitudinalibus dehiscens; POLLINIS grana (siccata et emollita) elliptica, oblonga, plica unica longitudinali instructa, cuticula eorum lineis elevatis tenerrimis longitudinalibus et punctis minutissimis ornata, 0,096— 0,098 mm. longa. — PISTILLA 2—4, plerumque З et cum cyclo staminum interiori alternantia, tempore florendi fere dimidiam longitu- dinem petalorum aequantia, lanceolata; germen et basis styli pilis bre- vioribus conicis dense pubescentia, pars superior styli glabra; STIGMA eapitato-globosum, papillis lineari-conicis toto in ambitu ornatum; GER- MEN uniloculare, gemmulis 1—8 anatropis, pendulis, lateribus carpelli, rarius una alterave suturae ventrali vel (ex A. Gray) suturae dorsali affixis, integumentis duobus instructis, raphe fasciculo cellularum annuli- forme incrassatarum percursa. — FRUCTUS e capsulis 2—4, plerumque 3 indehiscentibus, coriaceis , stylo persistenti coronatis, 1—3-spermis con- stans. — SEMINA (ех A. Gray) elliptica vel globosa, testa crustacea cristato-costata, echinato-verrucosa, operculo instructa, perispermio fari- noso, endospermio tenui (1. с. ex fig. 12. tab. 38), embryo lenticulari, coty- ledonibus crassis carnosis, crassioribus quam longis, plumula oblonga, carnosa, ; CauLis submersus, teres, fasciculo cellularum conductricum sim- plicium cellulis annuliforme vel spiraliter incrassatis carentium, cyclis duobus ductuum aéreorum circumdato percursus, puberulus. — FOLIA submersa verticillis bifoliis disposita, exstipulata, petiolata, petiolo longitudine laminam haud aequanti, lamina reniformi-subcirculari, quin- quepartita, lobis filiformibus, lateralibus bis usque ad quater dichotomis, mediis vel medio semel trichotomo, lobulis semel vel bis dichotomis, lobis et lobulis omnibus linearibus, pilis minutissimis, tandem evanes- centibus subserrulatis, Folia natantia spiraliter(?) disposita, in axillis pedunculos gerentia, longius petiolata, oblongo-linearia, vel elongato- elliptica, vel obovato-linearia, vel ovato-linearia (lat. : long. — 1:6 fere), subtus subviolacea, lobo basali nonnunquam paululum inciso, pe- tiolo puberulo. — Rhizoma? — RADICES filiformes , singulae vel binae e nodis caulis submersi erumpentss. j Structura morphologica et anatomica omnium partium accuratius in planta viva examinanda, Vidi Cabombam carolinianam Gray ex: 1) Texas in hb. Vindobon.; 2) New-Orleans in Louisiana in hb. Bentham leg. Torrey 1886, hb. Vindobon. et in hb. Bentham Drummond exsicc. n, 10 (1832); 3) e lacu Jamony prope Leon City, Majo 1845, et e paludibus. „Alligator“ dictis prope Tallabassee in Florida, Majo—Jun. 1848 › leg. Rugel in hb. Mus. Paris. et hb. Hooker. — Secundum Michaux, Pursh, Elliott, Torrey et А. Gray etiam in Carolina et Georgia crescit ; invenitur igitur in. australi- orientali parte Americae borealis a 85? 10' bor, lat. (Newbern Carolinae borealis) usque ad 29° 57' bor. lat. (New-Orleans), in stagnis, lacubus et rivulis lente fluentibus ; floret Majo (Elliott et Rugel), Junio (Виде), Julio et Augusto (Pursh). XS 141 NYMPHAEACEAE: CABOMBA. 142 S. Paulo Brasiliae (23 ° austr. lat.) ; num etiam crescat in centrali America, Nova Granada et Venezuela, mondum est cognitum, Invenitur in aquis stagnantijsus vel lente fluentibus, іп rivulis, fossis, stagnis aquae dulcis et secundum Wullschlaegel in Surinamia etiam in aqua mixta cum aqua salsa marina. Floret Febr.— April. (Gardner ad Alagoas), Martio (Hostmann). 2. CABOMBA PIAUHIENSIS GARDN. foliis natantibus elliptico-linearibus (lat. : long. = 1 : 12 fere), anthera lineari- oblonga (lat. : long. = 1 : 3), germine sub lente forti pube- scenti, pedunculis, caulibus, foliis juvenilibus fere glabris, floribus roseis vel purpureis, lobis laminae petalorum basali-lateralibus ut in Cabomba aquatica. Tabula nostra XXXVII. Fig. 25—81. Cabomba Piauhiensis G. Gardner in Hooker Icon. pl. VII. tab. 641 (1844). FLORES expansi diametro 11—12 mm., colore roseo (ex Gardner). — SEPALA 3 oblongo-elliptica, vix obovata, lat. : long. = 1: 2,2, glaberrima. — PETALA З cum sepalis alternantia et iis longitudine fere aequalia, glaberrima, oblongo-obovata, unguiculata, ungue longitudine fere quartam partem totius pe- tali, latitudine dimidiam aequanti, lamina apice late rotundata, basi utrinque in lobum subobliquum rectum semiovatum, libe- rum, ab ungue distantem protracta, lat. : long. = 1 : 2,2 (Figura З Gardneri, 1. c., false lobum ungui incumbentem more Cabombae Carolinianae A. Gray repraesentat). — STAMINA 3 (vel 4), cum petalis alternantia, glaberrima, primo tempore florendi pistillis breviora nec dimidiam petalorum longitudinem aequantia, posteriori pistillis longiora et dimidiam petalorum longitudinem fere aequantia; FILAMENTUM subulato-filiforme in connectivum sine articulatione transiens; ANTHERA lineari- oblonga, extrorsa, lat. : long. — 1 : 3, apice obtusiuscula. — POLLINIS grana (siccata et emollita) elliptiea vel ovata, plica unica longitudinali, cuticula lineis elevatis tenerrimis longitudi- nalibus et punctis minutissimis ornata, 0,0749 — 0,0866 mm. longa. — PISTILLA 2- 3 cum staminibus alternantia, tempore florendi fere dimidiam petalorum longitudinem aequantia, lan- ceolata, germen et basis styli pilis brevioribus conicis dense pubescens, pars superior styli glabra; STIGMA capitato-globo- sum, papillis conicis toto in ambitu ornatum; GERMEN unilocu- lare, gemmulis 3—4 anatropis, pendulis, obovatis, lateribus carpelli, rarius suturae ventrali affixis, integumentis duobus instructis, raphe fasciculo unico, carpellum pluribus cellularum annuliforme inerassatarum percursa. — FRUCTUS e capsulis 2—3, breviter lanceolatis, stylo persistenti ornatis 1—3-spermis constans. — SEMINA elliptico-globosa, tuberculata (,echinata* Gardn.). CAULIS submersus teres, fasciculo cellularum conductri- eum simplicium cellulis annuliforme aut spiraliter incrassatis carentium, cyclis duobus ductuum aérigerorum circumdato per- cursus, rudimentis pilorum semiglobosorum vel conicorum ob- situs. — PEDUNCULI cx axillis foliorum submersorum orientes, teretes et eodem modo rudimentis pilorum obsiti, — FOLIA natantia (ex Gardner, quod ea non vidi) peltata, elliptico- linearia, lat. : long. — 1 : 12 fere; folia submersa ut illa Cabombae aquaticae prima aetate pilis conicis brevibus ornata, demum glabra, — Rhizoma et radices ignota. Planta a G. Gardner in aquis stagnantibus (азия magni ad Alga- doés, in australi-occidentali parte provinciae Piauhy Brasiliae Julio Nymph. 1 ! 1839 leda; vidi eam in hb, Hooker, Bentham et Vindob. Eandem legit | el. R. Spruce (exsiccata n. 311) prope Santarem, provinciae Para, Nov.— Mart. 1849—50, quam vidi in hb. Mus, Paris., Миз. Britann., Ben- tham, Lindley (cf. Bentham, Second report on Mr. Spruce's collections of dried plants from Marik Brazil, in Hooker Journ. of bot. IIT. 117). Iterum eam legit Gardner, Novembri 1849, in lacubus ad Tapajoz prope Santa- rem (sub 2° 30‘ austr. lat. et 54% long. occ. a Greenw.); vidi in hb. Bentham, диатдиат florem non examinare potui. 3. CABOMBA WARMINGII САЗР. (п. sp.) anthera bre- viter ovato-elliptica (lat. : long. == 4 : 7), pedunculis, caulibus . et foliis juvenilibus submersis pilis brevissimis conicis pube- scentibus, sepalis lilacinis in parte superiori margine purpuras- centibus, basi albis, petalorum lamina lilacina, lobis flavis, ungue albido, lobis laminae ut in Cabomba aquatica Aubl., foliis na- tantibus nondum notis, Tabula nostra XXXVIII. Fig. 1—10. FLOS arte expansus inter apices sepalorum et petalorum diametro 8—11 mm., vivus vix ex aqua emersus, vix semi- apertus, sepalis et petalis angulo acuto tantum basi secedenti- bus. — SEPALA 3 subobovato-elliptica, oblonga (lat. : long. = 1 : 3), apice late rotundata, lilacina, in parte superiori margine purpurascentia, basi alba, — PETALA 3 cum sepalis alternantia, iisque paululum longiora, oblongo-ovata, viva versus apicem marginibus subincurvatis, lat. : long. = 1: 8, breviter et latius unguiculata, ungue fere sextam partem petali longitudine aequanti, lamina basi utrinque lobo recto, semiovato, apice rotundato, libero, ab unguis latere longius distanti, praedita, lamina colore lilaeino, lobis flavis, ungue albido. — STAMINA 3, 4, 5, 6 aequalia, primo tempore florendi pistillis breviora, posteriori iis longiora, filamento subsubulato-filiformi, antheris extrorsis, duabus rimis longitudinalibus dehiscentibus, breviter ovato-ellipticis, apice subacuminatis, nondum apertis lat. : long. — 4:7, apertis curvatis latere coneavo ad axim verso. — POLLINIS grana (siccata et emollita) elliptica vel ovata, plica unica longitudinali instructa, вігін elevatis longitudinalibus tenerrimis et punctis minutissimis ornata 0,0849 mm. longa. — PISTILLA 2—3, tempore florendi longitudine fere dimidiam partem petalorum aequantia, lanceolata, stigmate capitato- globoso, papilis conicis toto in ambitu ornato, stylo glabro, germine pilis brevioribus conicis pubescenti, uniloculari, gem- mulis 1—3 anatropis, funieulo brevissimo, e lateribus carpelli, rarius e sutura ventrali, rarissime e sutura dorsali pendulis, integumentis duobus, raphe fasciculo cellularum annuliforme inerassatarum e fasciculis, annuliforme incrassatarum cellularum in earpello vagantibus orto pereursa. — Fructus? — SEMINA globoso-elliptiea, testa dura papilloso-verrucosa, verrucis in seriebus longitudinalibus ordinatis. FOLIA natantia ignota; folia submersa ambitu reni- formi-orbiculari verticillata, verticillis bi—trifoliis, exstipulata, petiolata, quinquepartita , lobis lateralibus ter usque ad quater diehotomis, mediis semel vel bis trichotomis, lobulis semel vel bis dichotomis, pilis minutissimis conicis vestita. — PEDUNCULI axillares, ex axillis foliorum superiorum orientes, ut caulis juvenilis densius pilis minutis conicis pubescentes, — Rhizoma et radices ignota. Cl. Eug. Warming plantam in lacu minori Lappinha prope Lagoa Santa in provincia Minas Geraés Brasiliae (fere sub 19? austr. lat, et 44° ocz. Jong. Greenw.) in valle fluminis das Velhas, haud procul a Sabara, 1868—1866 m. Julii et Augusti legit et notas manu- scriptas, icones et plantam siccam mihi benigne praebuit, 21 NYMPHAEACEAE: VICTORIA. 144 Subordo Ш. NYMPHAEEAE DC. 1 Ann. Mus. bot: Lugd.-Bat, П. 243 (1866). — nat. Ш. ser. ХІХ. 19. — NYMPHAEAE 143 NYMPHACEAE DC. Syst, 11. 43 (1823); Caspary in Mique NYMPHAEACEAE Endlicher Gen. 898 (1836—40); Planchon Ann. SC. Bentham et Hooker Gen. 1, 46 (1862). Calyx 4-sepalus ut petala et stamina supera vel calyx 4-sepalus inferus, кк еї Жара d in- serta vel calyx 5-sepalus inferus, petala et stamina supera vel calyx 5— polysepa us ut petala e detze in- fera, antherae introrsae, carpella plurima, verticillatim circa processum axilem disposita germen su glo osum vel lageniforme formantia, toto latere conjunctim enata vel rarius toto latere libera tantum externe E He conjunctim enata; loculi germinis plurimi multigemmulati, semina arillata, vel exarillata, edit g abra, opereulata vel germinatione lobis ad micropylem aperta, semper perispermio et endospermio praedita; rhizo- mata submersa crassa, carnosa, elongata, reptantia vel tuberosa, erecta, stolonibus saepe instructa. Plantae per- ennes, rarius annuae. Tribus I. TETRASEPALEAE CASP. (Trib. NYMPHACEAE Planchon Ann. sc. nat. 1. с. 19 et 29, — Trib. EURYALEAE et trib. NUPHARINAE, excluso genere Nuphar, Endlicher Gen. 899. — Trib. EURYALIDAE et trib. NUPHARIDAE Lindley Veg. Kingd. 3. edit. 411, excluso genere Nuphar). — Calyx tetrasepalus, petala haud nectarifera, semina arillata, folia stipulata, pedunculi verticillo ductuum aériferorum magnorum 4—7, petioli ductibus aériferis 4 magnis instructi. Sepalum exterum utrinque tegens, ut monstra clarissime docent, locum braeteae tenens, sepala duo lateralia, latere exteriori tecta, interiori tegentia locum bracteolarum tenentia, intimum supplens utrinque tectum verum est sepalum; sic calyx e foliis duorum axium et trium cyclorum compositus est. Pedunculi igitur autonomi, haud ex axillis foliorum vegetativorum orientes tamen nonnullis in generibus per speciem axillares sed extramediani apparent. Subtribus d ÉURYALEAE ENDL. (EURYALEAE Endl. l. c.; Planchon l. c. — EURYALIDAE Lindl. l. с.). — Sepala, petala, stamina supera; semina operculata, magna, rhizomata erecta, ramis et stolonibus destituta. Herbae aculeatae tropicae et subtropicae, Ш, VICTORIA LINDL. EURYALE Poeppig in Froriep's Notizen vol. 35 р. 131 (Novembr. 1832). — VICTORIA Lindley Bot. Reg. 1838. Miscell. not. 13. — Cf. Guillemin Observations sur les genres Euryale et Victoria Ann. sc. nat. 2. ser. XIII. 50. SEPALA 4, petala, parastamina, stamina, para- carpella et appendices sigmatoides carpellorum supera et conjunetim in tubum brevem cupuliformem supra germen inferum paululum contractum enata. Quinta fere pars foliorum floralium eirca trecentorum PETALA, gradatim magnitudine decrescentia, verticillatim dis- posita, verticillum extimum 4-numerum, cetera octo- numera cum sepalis et 4 extimis petalis et inter se alternantia; STAMINODIA vigesimum usque ad quartam decimam partem foliorum floralium , stamina fere di- midiam omnium et plus, paracarpella quintam deci- mam formantia, ordine hucusque ignoto disposita, carpella, decima fere pars foliorum floralium, verti- cillatim circa axilem processum conicum conjunctim in germen depresso-globosum enata. STAMINA linearia, gradatim minora et angustiora, apice appendice brevi acuta instructa, filamento lineari, in connectivum con- tinuo, quam anthera superne in staminibus exteriori- bus angustiori, ANTHERA rimis longitudinalibus aperta, introrsa. DISCUS STIGMATICUS subverrucosus, haud papillosus. OvAniI loculi multigemmulati; GEMMULAE parietibus affixae, pendulae, anatropae, integumentis duobus instructae; fructu maturescenti, pars superior tubi putredine ambienti soluta cum processubus sig- matoidibus carpellornm dejecta. FRUCTUS bacca glo- boso-depressa, tubi basi coronata, matura irregulariter circumscissione per partem superiorem pericarpii aperta, parte superiori instar operculi cum axi fructus a re- ceptaculo soluta, dejecta. SEMINA in loculis plurima, arillo albido vestita, elliptico-globosa vel globosa, operculata, operculo hilum et micropylem gerenti. HERBAE perennes giganteae et speciosissimae Ame- ricae australis calidae. RHIZOMA carnosum, crassissimum. FOLIA ad "hs, rarissime ad “із disposita, stipulata ; STIPULA intrafoliacea, subdeltoides, bicarinata, apice emarginata. PEDUNCULI petiolis multo breviores per speciem in axillis foliorum frondosorum extramediane dispositi, uniflori; FLORES а crepusculo usque ad horam decimam fere matutinam per duas noctes aperti, tempore florendi peracto fructus ad aquae fundum reclinatus maturescens. RADICES fere 1 m. longae, adventitiae, circa 30 sub folio quoque e rhizomate: erumpentes; FOLIA CONSUMMATA natantia, orbicularia, peltata, ad apicem et basim emarginata, subtus, ut partes omnes exceptis rhizomate, stipulis, radicibus et foliis floralibus interioribus, aculeis horrida. x eg E 145 NYMPHAEACEAE: VICTORIA. 146 1. VICTORIA REGIA LINDLEY: subtus foliis parcius pubescentibus, demum glabris, pilis е 4—6 cellulis formatis, aculeis germinis pubescentis longitudine mediocri usque ad 10—11 mm. longis, mediocre confertis, sepalorum aculeis mi- noribus usque ad 6—8 mm. longis, praesertim versus apicem rarioribus, processu axili floris e basi angusta obpyriformi, saepius striato, seminibus minoribus globoso-ellipticis 7—8 mm. longis, 5'/2—6 mm. crassis, raphe obliterata, opcreulo seminis brevissime elliptico-orbiculari, hilo ad marginem, micropyle in centro operculi sitis. Tabula nostra XXXVIII. Fig. 15. Euryale amazonica Poeppig in Froriep Notizen vol. 35. Novembr. 1832. p. 131 (prima diagnosis specie’; num hujus loci ?). Nymphaea Victoria Robert Schomburyk in litt. ай soc. geographic. Londin. script. New-Amsterdam 11. Mat 1837, in lucem editis a Lindley Bot. Reg. 1838, Mise. not. 11. Victoria regina J. E. Gray Athenaeum 9. Septbr. 1837, Magazine of zool. and bot. vol. Il. fasc. 1. Novembr. 1837. р. 440, postea totius voluminis II. titulus annum 1838 refert (attamen sine diagnosi generis); Proceedings bot. soc. London 1839. p. 44. cum tabb. 2. Victoria regalis errore chalcographi loco „regina“ in ta- bula XII. Mag. of zool. and bot. vol. II. 1837. Victoria regia Lindley Bot. Reg. 1838, Misc. mot. 13 (prima diagnosis generis jam antea in monographia pro pri- vata distributione typis in 25 exemplaribus impressa et cum litt. d. а. 3. Novbr. 1837 societati Londin. geographicae а Lindley tradita; cf. Ann. and Mag. nat. hist. 11. ser. vol. VI. 592); Paxton's Flower Garden by J. Lindley and Jos. Paxton, vol. 1. (1850—51) 174; W. J. Hooker Bot. May. 1847. vol.73. р. 1 ss. t. 4275—78 (francoyallice autore Ch. Lemaire in Van Houtte Fl. des serres 111. 199—204); Lindley Gardn. Chro- nicle 1849, p. 739; Henfrey et Th. Moore in Moore and Ayres Gardener's Mag. of botany 1850. p. 225 cum 5 icon.; J. E. Planchon in Van Houtte Fl. des serres VI. (1850.) р. 198 ss., 249 ss., VII. (1851.) р. 25 ss., 49 ss. (etiam seorsim mono- yraphia typis impressa); W.J. Hooker Victoria regia, London 1851. cum 4 tabb. (excl. synon. Victoria cruziana); G. Lawson The royal Waterlily of South America, Edinbourgh 1851; W. Hochstetter Victoria regia, Tübingen 1852; E. Loescher Vic- toria regia, Hambury 1652; Henfrey Anatomy of the stem, Philosoph. trans. London 1852. p. 289 cum 2 tabb.; Trécul Etud. anatomiques etc., Compt. rend. ХХХ, (1852.) р. 654 et Ann. sc. nat. III. ser. vol. I. (1854.) p. 145 cum 3 tabb.; d. E. Planchon Etudes sur les Nymphéacées, Ann. sc. nat, Ill. ser. tom. XIX. (1€53.) p. 22; John Fisk Allen Victoria regia, Boston Massach. 1856. cum 5 tabb, Victoria Amazonum Fr. Klotzsch Botan. Zeitung von Mohl et Schlechtendal 1847. p. 245. Victoria reginae W. J. Hooker Journal of botany П. (1850.) p. 314 et 851. ` Victoria amazonica Sowerby Ann. and. Mag. of mat. hi- story II. ser. vol. VI. (1850) p. 310, VII. (1851.) p. 156; С. Н. Schultz- Bip. in Bonplandia 1854. p. 7, 27, 80. FLOS diametro 26—40 em. — FOLIA FLORALIA plurima 313—375 in extremis 10 florum, quorum folia floralia numeravi, — SEPALA 4, supera, e lata basi triangulari-ovata, oblonga, ubique parce pubescentia et aculeis tecta, apice rarioribus, basi creberrimis vel ad apicem nuda, extus fusco-kermesina, intus albida, tandem rosea (lat. : long. == 1:2, v. c. == 48 mm, : 95 mm., in originali Schomburgkiano 1844 in spiritu vini ad hb. Mus. Brit. misso). — PETALA 57—71, extima 4 in verticillum cum sepalis alternantem posita, maxima, sepalis paululum longiora, oblongo-obovata, basi contraeta, apice ut omnia alia rotundata, obtusa, cetera gradatim minora, angustiora et in formam sub- lizeari-oblongam transeuntia in verticillis 6 — 7 octonumeris inter se et cum 4 sepalis et 4 infimis petalis quasi in unum cyclum comprehensis alternantibus disposita, verticillis semper, praesertim superioribus, petalis supranumerariis additis per- turbatis, extima 6—8 em. longa, omnia prima nocte alba, dorso 4 extimorum in mediana saepius in parte inferiori fusco-ker- mesino et aculeis nonnullis instructo, intima supra staminibus inelinata, fere globulum clausum formantia, cetera diversissimis angulis hiantia, nocte secunda interiora plus minus kermesine suffusa et maculata, omnia tandem Шапба, — STAMINODIA 15—26 ordine ignoto ut stamina et parastamina disposita, breviter lanceolata, acuminata, aeuta, carnosa, erassa, ananthera, violaceo-incarnata, apice kermesina, prima noete supra stamina inclinata, iis arcte incumbentia, secunda nocte tandem uncinato- reflexa, ut stamina se expandant. — STAMINA 166—207 lineari- lanceolata, gradatim versus centrum floris minora et angustiora, apice appendice acuta elongato-triangulari instructa, intima in paracarpella transeuntia, earnosa, filamento geniculato, fila- mento extimorum quam anthera longiori, gradatim breviori, intimorum quartam vel quintam partem antherae aequanti, in connectivum continuo, antheris quadrilocularibus, rimis duabus longitudinalibus dehiscentibus, introrsis, filamentis et parte antica antherae pallide incarnatis, dorso connectivi flavo-incar- nato, appendice brunneo-kermesina; prima nocte stamina haud expansa, in globulum depressum coarctata, staminodiis et in- timis petalis tecta, secunda nocte tandem per breve tempus erecta et expansa. — PARACARPELLA 19—28 crassa, carnosa, lanceolata, geniculata, genu versus centrum floris directo, duos fere in cyclos irregulares disposita, intima cum carpellis alter- | nantia, latere interiori sulco mediano loculum abortivum indi- canti instructa, incarnata, dorso flavescentia, — CARPELLA 33—39 toto latere conjunctim in germen depresso-globosum inferum enata, verticillatim circa axis processum conicum vel obpyriformem saepius striatum basi angustatum posita; DISCUS STIGMATICUS concavus, sulcis superficialibus radiantibus car- pella sejungentibus exaratus, carpella singula sulco médio radianti, utroque latere sulco levi parallelo adjecto notata, apice processu a lateribus complanato brunneo-incarnato, sig- matoidi, sulco mediano levi instructo, nitido, partem stigmati- cam longitudine subaequanti, fluidum quoddam secernenti, ap- pendiculata; loculi radiantes a latere complanati, cuneiformes ; GEMMULAE 14—22 quoque in loculo, funiculo brevissimo, pen- dulae, obovatae, integumento externo e 9—11 stratis cellularum formato, interno tenui tantum duo cellularum strata continenti; germen externe sordide viride plus minus fusco-kermesine suf- fusum, aculeatum, aculeis 9—11 mm. longis, minoribus inter- spersis, pubescens, semiglobosum. — FRUCTUS ad fundum aquae maturatus depresso-globosus, superne subcyathiformis, diametro 8—10 cm. — SEMINA testa fusco-viridi, demum nigra, crassa, . crustacea, globoso-elliptica 7—8 mm. longa, 5'/¿—6 mm. lata*), *) Semina a cl. WEDDELLIO in flumine Barbado prope Casalbasco provinciae Mato Grosso Brasiliae lecta, 7—7'/2 mm. longa et 5tjz—6 mm. lata sunt, 141 raphe obliterata; perispermium farinaceum, cellularum membrana {ете omnino consumta, amyli grana minima in globulos 40 et plura grana continentes materia albuminosa conjuncta, globulis in massas formam cellularum referentes conglomeratis; ENDO- SPERMIUM tenue amylum haud continens; EMBRYUM conico- hemisphaericum , cotyledonibus crassis, carnosis plumulam an- cipitem includentibus, caule hypercotyledoneo brevissimo, duo folia primordialia gerenti, radicula late mamilliformi, Germinatione operculo hilum et micropylem gerenti dejecto, basis cotyledonum cum radieula ex orificio testae protruditur et ex utroque latere, cotyledonibus oppositis e caule hypocotyledoneo brevissimo supra radicula nondum evo- luta processus ambitu subovatus in superficie numerosis sub- cylindricis verrucis vestitus oritur et verrucae apice in papillas plus minus longas, cylindrieas, sine dubio loco radiculae non- dum evolutae nutrimentum absorbientes enaseuntur. Tum folium primum 35—105 mm. longum, subuliforme, exstipulatum, basi latere interiori canaliculatum, secundum longe petiolatum la- mina elongato-lanceolata et jam stipula bicuspidata intrafoliacea praeditum, tertium lamina lanceolato-hestata et demum quartum, primum natans lamina breviter peltata, sagittata, acuta, ob- longa, ovata atque radicula longissima, processubus verrucosis nutritorjis evanescentibus, evolvitur. Caudex hypercotyledoneus plus minus elongatus, sub folio primo radicem nullam, sub folio secundo radices 2—3, sub tertio 2—3, sub quarto 3, et sub sequentibus folis etiam plures radices adventitias usque fere 30 sub folio consummato maximo profer. Folium quintum elliptieo-ovatum , apice subacuto, peltatum, basi profundo et acutangulo excisum, lobis subacutis; lamina folii sexti orbicu- laris apice obtusissimo, peltata, basi modice excisa, lobis ob- tusis, nervis 8 primariis, diametro с. 110 mm.; per gradus folia sequentia majora, demum gigantea, orbicularia, apice et basi paululum emarginata, 1,8 usque ad 2 m. diametro, margine usque ad 0,13 m. oblique erecto, nervis primariis basi 50—65 mm. altis, lamina subtus et petiolus aculeatus, aculeis usque ad 17 mm, longis v. c. in originali Schomburgkiano Musei Britan- nici, petiolo secundum aquae profunditatem 8—7 m. et ultra longo, pedunevlis quam petioli multo brevioribus; folium juve- nile ptyxi involutiva, apice et basi etiam incurvata, aculeis externe ubique instar erinacei horridum, postea expansi lamina. bullis max'mis inter nervos prominentibus ornata, demum plana et foraminibus permultis putredine ortis pertusa, superne laete virens, subtus violaceo-prrpurascens. RHIZOMA e basi tenui, obconica demum parte superiori cylindrieum ad 150 mm. crassum, usque ad 630 mm. in patria longum apud nos plantae cultae brevius, putredine basi de- structum, apice altius nascens, pulvinaribus foliorum valde pro- minentibus, cortice spongioso, parte centrali systema fasciculorum conduetorum continenti carnosa, — RADICES rhizomatis adulti ad 1 m. longae, albidae, subhorizontales, fere cylindricae, basi tenuiores 5—6 mm. crassae, tum sensim usque ad 15 mm, in- crassatae, et versus apicem fere 2 mm, crassum attenuatae, in tertium gradum гатовае, radices gradus secundi filiformes et in 6—8 series longitudinales seeundum numerum fasciculorum conductorum dispositae, tertii gradus tenuissimae, De folii periodo quotidiana crescendi ef. CASPARY: Ueber die tägliche Periode des Wachsthums des Blattes der Victoria regia Lindl und das Pflanzenwachsthum überhaupt, Regens- burger Flora 1856. p. 113; et de periodo temperaturae floris NYMPHAEACEAE: VICTORIA. 148 elevatae ef. CASPARY: Die Warmeentwicklung in der Blüthe der Victoria regia, Monatsbericht der Berliner Akademie 1856. р. 711. Primus, ut videtur, Dr. ph. Thaddaeus Haenke invenit Victoriam regiam in Rio Mamore provinciae Moxos Boliviae anno 1800 vel 80} (ex d'Orbigny Ann. sc. mat. ser. II. vol. ЖІП. 66). Тит d'Orbigny, secundus, in eodem flumine 1832 inter tributaria flumina der et Tija- muchi eam (1. с.) detezit inter 18'|," et 14° austr. lat. et fere inter 66° et 66*/,” ocz, long. Greenw. Tamen non cerie Fictoria edeak loci Victoriae regiae adnumerari potest, quod mihil ejus in ite пес de- scriptionem accuratam habemus, — Tertius Eduardus Poeppig in Igaripé nonnullis fluminis Amazonum prope ostium rivi Teffé haud procul ab Ega т. Martii 1832 Victoriam regiam, ut verisimile ed EEE et primus diagnosin speciei nomine Euryales amazonicae in Froriep Notizen 1, с. 1832 dedit, de qua postea. (Poeppig Reise in Chili, Peru und auf dem Amazonenstrom. Leipzig 1836. IT. 432). — Quartus Robertus Schom- burgk, d. 1. Januarii 1837, Victoriam regiam in flumine Berbice sub 4° 40’ bor. lat. et 57° 50’ occ. long. Gr. Guianae britannicae in- venit (vide supra sub Nymphaea Victoria В. Schomburgk et litt. d. d. 8. April. 1837 ad W. J. Hooker, Ann. nat. hist. vol. I. 1838. 65; Rob. H. Schomburgk Reisen in Guiana und am Orinoko in den Jahren 1835—39, Leipzig 1841. p. 282 ss.; Hob. H. Schomburgk 12 views in the interior of Guiana, London 1841. p. 1. tab. 1 ). — Robert Schomburgk et Pone ejus Richard Schomburgk Victoriam regiam etiam in fumine Rupununi infra ostium Taraquae (Rewae vel Quitaronis tabularum geographicarum) Febr. 1842 inveniere; cf. Richard Schomburgk Reisen іп Britisch-Guiana in den Jahren 1840—44, Leipzig 1848, 1. 356. 111, 982. Tum ab ws- dem etiam invenitur in flumine Essequibo (1. c. III. 982) et in flunine Awaricuru, tributario Rupununi, pariis superioris, in quem fluit sub 3° 40' bor. lat. et 59° 8' occid. lmg. Gr., quo lacus instar amplificatur (1. e. 1164), — Weddell tum invenit Victoriam regiam Aug. 1845 in provincia Mato Grosso Brasiliae in flumine Barbado prope vicum Casalbasco, sub 159 28' aust. lat. et 59° 57’ occid. long. Gr. (cf. Weddell Additions à la flore de l'Amérique du sud, Ann, sc, nat, TII. ser. vol. Х117. p. 66; Fr. de Castelnau Expedition dans les parties centrales de Г Amérique du Sud, Paris 1845, III. 84). — Dr. Campbell vidit Victoriam regiam in flumine Essequibo instar lacus amplificato in Brittan. Guiana 1846 ad 100 milia anglica procul a litore inter 5° ei 6° bor. lat. et ad 59° occ. long. Gr. (Ann. and Mag. nat. -hist. II. ser. vol. VI. 1850. 803). — Num Vicioria, quam Paulus Marcoy in flumine Ucayali, tributario flu- minis Amazonum, invenit, praesertim in lacu Nuna, sit hujus loci, іп- cerium est; eam non vidi (cf. Revue barda, 1866. p. 405). Victoria regia inhabitat igitur tropicam regionem Americae australis in Brasilia, Bolivia et Guiana Britannica а 15° 28' austr. lat. ad 4°—6° bor. lat, et a 57° 50” — 661/,? оез. long. Gr. Tandem semina Victoriae regiae, 28. Febr. et sequentibus diebus 1849, a Dr. Hugh Hodie et Luckie e Guiana Britannica in hcrtum bot. Kewensem introducta sunt, a quibus omnia in Europa, Asia et America boreali cuta specimina Victoriae regiae orta sunt (Gardener's Chronicle 1849. p. 758). Vidi fragmenta folii plantae originalis a Rob. Schomburgk 1837 in flumine Berbice leciae in hb. Mus. Britann., Kewensi, Benthami et Lindleyi et in hb. Mus. Britann, alabastra et partem rhizomatis in spiritu vini as- servati a Schomburgk 1844 missa; tum plantam parvam Weddellii in hb. Mus. Paris. Plantam vivam cultam praesertim in horto botan. Beroli- nensi et Borsigii Berolin. perscrutatus sum et multis in aliis hortis vidi. Mururú secundum PorrpiG planta ab Indianis prope Ева nominaiur (Froriep Notizen 1. с.). — Gakauré-Lodo, i. e, Nymphaea magna, ab Indianis Guaycurous Victoria prope Miranda in Mato Grosso Brasiliae secundum WEDDELL (Апп, sc. nat. ПІ, ser, vol. XIII p. 63) nominatur. Tamen non certum num planta prope Miranda sit Victoria regia et eadem, quam WEDDELL in flumine Barbado invenit. — Machu-Sisac (flos magnus) secundum PAULUM Мавсоү in lingua Quechua ab Indianis illa Vietoria nominatur, quam in flumine Ucayali invenit (Rev. hort. 1866. p. 406). Alia etiam nomina aliorum locorum Marcoy 1, e. refert, quae fortasse partim ad Victoriam amazonicam Planchon pertinent. : OBSERVATIO. Quaerundum num Euryale amazonica Poepp. et Vic- toria regia Lindl, eadem sit species? LINDLEY (Bot. Reg. 1838. Misc. 149 NYMPHAEACEAE: VICTORIA. 150 not. 12) de hac re in dubio erat, nam dixit: ,It is impossible not to recognize a plant extremely like Victoria in this sketch (i. е. in Poep- pigii descriptione) and I can not doubt, that the Mururú is either the very same, or a nearly allied species.“ W. J. Hooker (Vict. reg, monogr. p. 11) plantas ambas eandem speciem habuit, eodem modo ac KrorzscH (Bot. Zeitg. von Mohl et Schlechtendal 1847. p. 245) et So- WERBY (Ann. and Mag. of nat. hist. IL ser. vol. ҮІ. 310); tamen HOOKER legem principalem nomenclaturae botanicae, primum nomen specificum retinendum esse, non secutus est ef sine ulla causa memoratu digna nomen Lindleyi Victoriae regiae adoptavit, dum KLOTZSCH nomen specificum Poeppigianum leviter, tamen sine necessitudine, mutatum et SOWERRY immutatum retinendum censebant. HOOKER etiam Victoriam Cruzianam d'Orbigny varietatem tantum Victoriae regiae esse existimavit (Bot. Mag. LXXIII. 9; Victoria regia monogr. р. 10). E contrario PLANCHON (Ann. scienc. nat. вет. ІП. vol, XIX, 95) tres Victoriae generis species statuit, quarum unam, nomine specifico Poeppigii retento, Victoriam Amazonicam vocat, tamen singulari modo confitetur, ве tantum nomen Luryales Amazonicae Poepp. cognosse. Quot species generis Vic- toriae exstant, certissime nvllo alio modo erui potest, quam mixtione artificiali sexuali illarum plantarum, quae hoc numero ac loco sunt; igitur in Europam vivae importandae et cultae sunt miscendae. Si plantae ita progenitae in utroque sexu fertiles sunt eadem ratione ac parentes, parentes sunt ejusdem speciei; si proles mixtae minus fertiles, vel steriles sint, parentes distinctae sunt species. Tamen antequam hoc fieri possit, quaerendum, quid ad rem dijudicandam Euryales Amazonicae Poepp. in Europa exstat? Professor Zoologiae Lipsiensis EDUARDUS РОЕРР1@ in Ptteris d. d. 30. Octbr. 1854 mihi scripsit, se 1833 profes- sori ENDLICHERO, qui Lipsiam venerat, omnes partes siccas Huryales Amazonicae, quas vermes (Ptini) non destruxerant, dedisse et se nihil plantae possidere; sed Котѕснү nihil Huryales Amazonicae in herbario ENDLICHERI jam defuncti.exstare mibi in litteris communicavit. Attamen РОЕРР1@ mihi tabulam Nro. CXLIT. magnam іп fol. itineris sui bra- siliensis misit, solam, quae de Huryale Amazonica restabat, in qua Egae Brasiliae d. 23. m. Februarii 1832 ab eo magnitudine naturali icones floris aperti secunda nocte florentis a facie superiori visi, sectionis transversalis germinis dimidiati, sectionis longitudinalis germinis, staminis extimi, processus carpelli cum 2 paracarpellis et partis folii a latere inferiori visi delineatae erant. Praeterea PoEPPIG ad nonnullas quae- stiones, quas de Zuryale Amazonica ei posueram, respondit, praesertim mihi communicavit, id quod primum tunc temporis animadvertit, de- scriptionem, quae in Froriep Notizen 1. е. in lucem publicam prodiit, a professore botanices Lipsiensi KUNZE, ad quem manuscriptam misit et qui eam pro publicatione redegit, hinc inde, quum non intellexerit, ut videtur, perperam mutatam esse et mihi verba originalia diarii sui botanici itineris amazonici locorum a KUNZEO male correctorum teste professore Lipsiensi botanices METTENIO transscripsit. Sequatur textus віс emendatus descriptionis PoEPPIGII Euryales Amazonicae : »EURYALE AMAZONICA Pe. — E. aculeatissima, foliis orbicu- latis, peltatis, dichotomo nervosis, supra bullatis, subtus cellulosis, — Descr. Radix .. . "Caulis nullus. Petioli ac pedunculi 1—2-orgyales, teretes, diametro 1—2-pollicari, uti et reliqua planta, petalis solum ex- ceptis, aculeis innumeris, acutissimis vestita, Folia natantia, recentius aperta diametro 3— 4-pedali, seniora saepe 6 pedes lata, supra concava, margine teneriore plano horizontali, centro infra aquarum superficiem depresso; pagina superior bullis innumeris, juglandis magnitudine ob- sessa, inferior ad nervos et processus membranaceos reticulatos trans- versos in cellulas quadrangulares, pollicis cubici magnitudinem aequan- tes, divisa, Nervi radiati dichotomi, ancipites, valde prominentes, pro- cessubus reticulatis membranaceis invicem juncti. Substantia folii tene- rior, colore supra pallide viridi Pistiae, subtus lurido. Flos speciosissimus, apertus diametro pollieum anglicorum novem ad decem, odore debili haud ingrato. Calyx campanulatus, limbo lato 4-fido, aculeatissimus, coriaceus, cinereus. Petala seriebus quinque eadem altitudine cum ca- 1усїв lobis inserta, oblonga, exteriora nivea, interiora versicolora, primum sanguinea, dein violaceo-purpurea. Stamina 40—50 ante petala inserta, in strobilum valde depressum conniventia. Filamenta lanceolata, coriacea, acuta, 18 lin. longa [exteriora sterilia, intermedia fertilia]*). Antherae *) loco ,exterius saepius sterilibus^ (Froriep Notizen vol, XXXV. p. 131). Nymph, cum filamentis arcte connatae, iisque infra apicem adnatae, biloculares, loculis valde sejunctis, lateralibus, ab apice inde dehiscentibus. [Mucro е centro concavitatis (se. tori) stylum mentiens, conicus, indivisus, bre- vis, obtusus, striatus, stylus mullus. Stigmata circiter 90, basi connata, tori margini affixa radiata, staminum series intimas referentia, biseriata, horizontalia, supra tori coacavitatem conniventia, singula filamento similia, sed iisdem crassiora, processus stigmatum basin eum tori margine jun- gentes, undique adnati, angulo recto inflexi, pulvere glutinoso repleti]*). Bacca immatura fere magnitudine pomi majoris, multilocularis, loculis 5--6-врегшів, interstitiis fungosis, Semina immatura pisi magnitudine, dura, nigra, parietibus locorum affixa. Embryo obovatus, basilari- lateralis. * Icones РОЕРРІОП Egae delineatae nullo modo а Victoria regia differunt, at in descriptione nonnulla discrepant, de quibus ex parte non decidi potest, num errore Porprign, an natura rei Quarum diserepantiarum deseriptionis duae iconibus corriguntur et errores de- monstrantur, ,Petala seriebus quinque inserta* legitur in deseriptione; tamen petala Victoriae regiae in 7—8 seriebus i, e, eyelis disposita sunt, quorum infimus quadrinumerus, ceteri oetonumeri fere sunt; planta Poeppigiana igitur ex deseriptione tantum eirea 36 petala haberet, id quod falsum, nam icon floris, de qua el. РОЕРР10 mihi seripsit, se eam accuratissime et diligentissime delineasse, 63 petala exhibet, numerum, qui omnino cum illo petalorum Victoriae regiae congruit, Tum in do- scriptione legitur: ,antherae loculis lateralibus,* tamen evidenter icon staminis extimi Poeppigiana loculos antherae introrsos, latere antico i. e. interiori connectivi insertos nec laterales demonstrat, At sequentes discrepantiae supersunt, de quibus icones nullam lucem afferunt: 1) margo folii planus et horizontalis, centrum folii infra aquarum superficiem de- pressum deseribitur. Re vera foliorum senilium Victoriae regiae margo est planus et horizontalis, sed de foliis senilibus PoEPPIG non loqui potest, quod paginam superiorem bullis innumeris, in glandis magnitudine obsessam describit, quae bullae tantum ad folium valde juvenile spectari possunt. Cl. PokPPIG a me interrogatus, num se hoe loco, in quo de bullis loquitur, ad folium juvenile spectare, hoc negat, Se certe memi- nisse scripsit, se illa verba secundum folium maximum orgyam in dia- metro metiens conscripsisse, Tamen folia Victoriae regiae orgyam metientia nobiscum semper plana, nec unquam bullosa, nec ulla cum parte infra aquarum superficiem depressa sunt, 2) Calyx ,cinereus^ vocatur; in Victoria regia est fusco-kermesinus, vel viridis fusco-kermesine suffusus. 8) ,Stamina 40—50“, quorum equidem nunquam minorem numerum quam 166 vidi, 4) ,Filamenta 18 lin, longa*; equidem filamenta sta- minum longissimorum extimorum nunquam longiora quam 11 lin. (24 mm.) vidi; verisimiliter „filamenta“ loco „stamina lapsu calami posita, 5) „Processus stigmatum — pulvere glutinoso repleti“, quae verba non intelligo. 6) „Embryo — basilari-lateralis“, id quod baud rectum, nam est axilis in semine. Maximi momenti, ut de ratione, quam planta Poeppigiana ad Vietoriam regiam habeat, judicare possis, sunt semina, quorum magnitudo, structura operculi ete. tamen ignota. Quam ob rem et ob illas discrepantias enumeratas mon certe dijudicari potest, num Euryale Amazonica Poepp. et Victoria regia Lindl, sint ejusdem speciei. Maxime desiderandum, ut planta Poeppigiana, quae ad Egam ,,versus confluentem Teffé'* in flumine Amazonum crescit, denuo indagaretur et in Europam introduceretur. Certum est, Euryalem Amazonicam Poeppig non esse Victoriam Amazonicam Planchon, de qua postea. 9. VICTORIA CRUZIANA D'ORB. foliis subtus dense villosis, ad marginem erectum pubescentibus, pilis e 9—10 cellulis formatis, aculeis germinis villosi usque ad 15—16 mm. longis, densissimis, sepalis ad basin aculeis minutis instructis, ceterum glabris, processu axili floris conico, basi haud angustato, seminibus majoribus subglobosis 7!/,—9 mm. diametro, raphe crassa, operculo seminis elongato-ovato, hilo et micropyle fere a margine aequidistantibus. Tabula nostra XXXVIII. Fig. 16. ж) Loco: ,,Ovarium cum calyce connatum, toro concavo, multilocu- lare, Stylus brevis, conicus, crassus, stigma unicum indivisum radiatum"* (1. c.). 22 151 Victoria Cruziana D'Orbigny Ann. өс. nat. II. ser. XIII. 57 (1840); Planchon Flore des serres VI. 199, 211 (1850), VII. 58 (1851) et Ann. sc. nat. ПІ. ser. XIX. 27. Victoria regia var. W. J. Hooker Bot. Mag. LXXIII. 9. (1847), Vict. reg. monogr. 10 (1851). Victoria Cruziana valde affinis Victoriae regiae iamen characteribus supra allatis, praesertim seminum, distincte ab ea diversa, ergo, ut videtur, vera species, minus tamen nota. FLOS omnibus in partibus illi Victoriae regiae similis, at- tamen differentiis minoribus diserepat. SEPALA glabra, basi tantum aculeis nonnullis minutissimis obsita, secundum D'OR- BIGNY l. с. et BRIDGES (Hook. Bot. Mag. l.c. p.12). CALYX et germen viride, quamquam in tabula Hookeriana l. c. 4277 contra verba clara BRIDGESII sepala brunneo-kermesine et germen pallide brunneum pieta sunt. GERMEN plus minus dense aculeatum, aculeis longissimis, 12—16 mm. longis, mino- ribus interspersis, majoribus basi crassa (2 mm.), supra medium subito contractis, et in apicem tenuem attenuatis; germinis pili in planta Bonplandiana 4-cellulares, Conus axilis brevis. AN- THERAE longitudo ad longitudinem filamenti staminis interioris = 14 mm. : 19 mm. PETALA aequali modo vel alba vel rosea secundum D’ORBIGNY, secundum BRIDGES album colorem primi florendi temporis in colorem roseum postea transmutant. Fragmentum FRUCTUS plantae Bonplandianae 4 dissepimenta exhibens radium 57 mm, longum habebat, diameter fructus igitur circa 12 cm.; secundum D’ORBIGNY fructus 14 cm. dia- metro. Vidi in planta Bonplandiana 32 loculos germinis; secundum BONPLAND (Bonplandia 1854. р. 223.) loculi 6—8 se- mina continent, SEMEN plantae Bonplandianae arillo maximo, irregulariter plicato circumdatur. Semen cum arillo 17—19 mm. longum et 13—13!/ mm. latum. Secundum BONPLAND 1. c. semina funiculo longiori („d'une longeur remarcable“) suspensa sunt, cujus nihil videre potui. Semina globosa multo majora quam Victoriae regiae, ceterum signis supra allatis diversa; cf. ieones tab. XXXVIII. fig. 16. FOLIA et flores minora, quam illa Victoriae regiae adeo- que Euryales, quod ultimum est erroneum, secundum BONPLAND (Bonplandia 1854. p.223); folia seeundum D'ORBIGNY 1—2 m. diametro, secundum BRIDGES maxima 4 pedes diametro, se- eundum D'ORBIGNY subtus et supra viridia, seeundum BRIDGES superne pallide virentia, seniora adeo flavescenti-viridia, subtus in margine erecto saturate brunnea, ceterum purpureo suffusa, Folia duo вісса plantae Bonplandianae, quae vidi, ubique punctis elevatis (pachycystis) superne tecta et hinc inde fora- minibus minutis (stomatodiis Planch.) instructa, subtus ad marginem pubescentia vel melius tomentosa ceterum dense villosa vel tomentosa, pilis longis filiformibus e 9 cellulis com- positis tecta, ita ut laminae ipsius superficiei nihil cognosci possit, pilis multis in villis conglobatis ut in vellere animalis ex aqua extracto; aculei folii usque ad 13 mm. longi. Petiolus plantae Bonplandianae 24—28 mm. diametro, aculei ejus usque ad 10 mm. longi. Primus Victoriam Cruzianam A. de Bonpland 1820 prope oppidum Corrientes in republica Argentina in flumine Parana, haud procul a loco, ubi in flumen Paraguay fluit, imvenit et postea in multis alis fluviis, qui in Paranam influunt, im fluviis Chaco et Miriñan. Ibi Mayz de l'eau vocatur et farina e seminibus parata valde aestimatur. (Cf. Delessert et Brongniart Compt. rendus V. 26. Decbr. 1837. p. 892; Hooker Vict. reg. monog. p. 5, 6; d'Orbigny Ann. sc. nat. IT. ser, XIII. 64; Bonpland Compt. rend. 1854 I. 434; Bonpland in litt. ad A. v, Hum- NYMPHAEACEAE: VICTORIA, 152 boldt, Bonplandia 1854. p. 283). Corrientes sub 27? 28' austr. lat. et 58? 47” occ. long. Greenw., ostium fluminis Mirinan 30° 17' austr. lat. et 57 ° 33' occ. long. Greenw. — Tum D'Orbigny 1827 (D'Orbigny, Атт. sc. mat. II. ser. XIII. 53) vel 3. Mart. 1828 ( D'Orbigny Voyage dans l'Amérique méri- dionale, Paris 1835. I. 289) in flumine Parana ad ostium flumi- nis San José eam invenit. Indianis Guarinis dicta: Yrupé (ab y et rupé, i, e. magna patella). — Bridges invenit eam in flumine Yakuma, tributario fluminis Mamorre in provincia Moxos Boliviae ad Santa Anna, m. Junii et Julii 1845, іп locis, ubi flumen instar lacus amplificatus erat (Hooker Bot. Мад. 1. с. tab. 4276—78). Santa Anna sub 13? 40' aust. lat. et 65° 50' occ. long. Greenw. Indiani Moimas prope Santa Anna »Morinqua'* eam vocant, Caybabas prope Exaltacion „Dacho chó“. Planchon Bridgesii plantam cum dubio ad Victoriam regiam refert, ad quam propter folium vilosum et sepala fere aculeis destituta, quamquam semina non vidi, trahi non potest. Vidi in herb. Mus. Paris. alabastra, fragmentum fructus, semina matura in spiritu vini asservata et 2 folia sicca a cl. BONPLANDIO (veri- simile 1835 MirBELIO) missa (cf. Hooker Vict. reg. monogr. 6), prope Corrientes collecta. Vidi etiam semina sicca a, BONPLAND ad W. J. HOOKER missa in hb, Mus. Kewensi. Iconem sectionis longitudinalis possideo floris a DECAISNE ad spe- cimen delineatam, quod D'OrBIGNY a Corrientes 1832 misit, mihi benigne & DECAISNE datam. Vidi etiam flores, alabastra et folia a BRIDGES in Bolivia collecta in hb, Mus. Britann. et Kewensi. ?3. VICTORIA AMAZONICA PLANCHON: foliis subtus dense villosis, nervis ad angulos pubescentibus, pilis e 4—5 cellulis formatis, aculeis germinis villosi longissimis usque ad 20—21 mm. longis, densissimis, sepalis aculeis longioribus usque ad 10 mm. longis, praesertim versus apicem rarioribus tectis. Num revera species? Parum nota. Semina ignota. Tabula nostra XXXVIII. Fig. 17 et 18. Victoria Amazonica Planchon Rev. hortic. no. du 16. Fé- vrier 1853, Ann. sc. nat. III. ser. ХІХ, 26, exclusa planta Poeppigiana. Victoria regia W. J. Hooker 1. с, Collecta a R. Spruce Octobri 1849 prope Santarem provinciae Para Brasiliae in Igaripé Tapiruari, vidit flores e lacu insulae Ilha Grande de Santarem maximae archipelagi, quem fluv. Tapajoz format, ubi in flumen Amazonum influit, et e flumine Arrapizuna; certior etiam est factus, plartam crescere in lacu quodam ad Rio Mayaca, in flumine Trom- bétas prope Obidos et in lacubus inter flumina Topajoz et Madeira ; nomi- natur prope Santarem ab Indianis tribus Tapuya ,Oapé“ (,Ғатпо“ lingua Lusitanica), quod folium fere formam fornacis refert, quo ad coquen- dos panes Manioccae utuntur (cf. Hooker Journal of botany 1850. p. 173, Monogr. Vict, reg. p. 9). — Victoria illa, quam Alfred B. Wal'ace (Tra- vels on the Amazon and Rio Negro 1858) Sept. 1849 in lacubus ad flumen Amazonum et in ramis tronquillis, ejus ad Monte alegre ,, Y aupé J apóna* (Jacanae fornax) illic ab Indianis nominata, eadem ac planta Sprucei propter vicinitatem locorum esse videtur, tamen nihil ejus in Europae her- bariis vidi. Vidi originalem PLANCHONI plantam in hb. Webb, post cl. WEBBII mortem mihi benigne a JACQUES Gay Berolinum missam, nune Flo- rentii conservatam; vidi etiam flores siccos in hb. Mus. Kewensi, Mus. Britann., Lindleyi, Martii et flores aceto asservatos in hb. Mus. Kewensi. Semina maximi momenti ad rationem, quae inter Victoriae generis alias species intercedit, dijudicandam, non exstant, PLANCHON (Ann. ве. nat. 1. с.) differentias sequentes inter Victo- riam regiam Lindl. et Victoriam Amazonicam Planch. profert: Victoria Amazonica Planch, 1) ,,Sepalis — extus ad apicem usque aculeis 3—5 lin. longis врагвів.“ Victoria regia Lindl. 1) ,Sepalis parcissime et breviter aculeatis.'* 158 NYMPHAEACEAE: VICTORIA. 2) „Васса — aculeis mediocre con- fertis ad extremum 4 lin. longis 2) „Ovario aculeis creberrimis den- sissimis majoribus 7— 9 lin. longis на (minoribus interspersis) siccitate stramineis obsito,* — »Aculeis ovarii densissimis duplo et ultra longioribus (sc. illis Victoriae regiae). 3) 3) ,,Sepalis oblongis basi leviter contractis,‘ 4) „Antheris filamento brevioribus." | 4), Antheris filamento multo lon- gioribus.* — „Antherae majores А circiter 10 lin. longae, cuspide terminali connectivi 11/,-lineari.'* 5) 5) ,,Staminum sterilium intimorum parte libera (anthera sterili) un- guem cati simulans, a lateribus compressa e basi lata in cuspi- dem uncinatam attenuata.‘ 6) 6) ,,Folia subtus inter costas dense pubescentia.* 7) „Foliis — subtus vinoso- v. vio- | 7) „Foliis subtus — sordide pur- laceo-purpureis.“ pureis.* Ad haee observanda habemus, quae sequuntur: Ad 1. Haud recte PLANCHON sepala Victoriae regiae parcissime esse aculeata asserit; plures aculeos gerunt, quam Victoriae Amazonicae. Nam in sepalis quatuor Victoriae regiae horti Borsigii Berolinensis mei herbarii in quoque fere 170 aculei adsunt, plures etiam in sepalis ico- .num W. J. Ноокеві (Monogr. Vict. reg. tab. IL. et TIL), tamen in sepalis originalis speciminis PLANCHONII Victoriae Amazonicae hb. Webb in uno tantum fere 77, in altero 79, et in specimine herbarii Martiani in sepalo uno fere 160, in altero 150 aculei inveniuntur. Numerus acu- leorum igitur variat et differentiam specificam non praebet. Etiam apices sepalorum ambarum specierum aculeos, quamquam rariores, aequali modo gerunt. At hac in re PLANCHON veram differentiam profert, quod aculei Victoriae regiae (maximi 7 mm. longi) breviores quam illi Victoriae Amazonicae (usque ad 12 mm. longi) sunt. Ad 2, Haec differentia exstat, at PLANCHON non longissimos acu- leos ambarum specierum vidit; germen siccum floris hort. bot. Berolin. Victoriae regiae aculeos 10 mm. longos et germen speciminis originalis PLANCHONIL Victoriae Amazonicae aculeos usque ad 21mm. longos fert. Ad 3. Hoe discrimen non exstat, Sepala Victoriae regiae etiam oblonga et ad !/, longitudinis latiora quam ad basim sunt, Quatuor sepala Victoriae regiae horti Borsigiani magno pondere compressa et siccata mei herbarii ad basin 41—47 mm. lata et ad */¿ longitudinis supra basin 48--52 mm. lata sunt; 98—108 mm. sunt longa. Sepala Ша duo originalis specim. PLANCHONI Victoriae Amazonicae 90 mm. et 94 mm. longa, 16 mm. et 19 mm, ad basin lata, et 32 mm. et 28 mm, ad medium lata sunt. Igitur sepala Victoriae regiae et Amazonicae fere ejusdem longitudinis, sed latitudine sepala Victoriae regiae illa Victoriae Amazonicae plus quam duplo superant, id quod certe non vera ratio est, sed pressura levissima, sub qua sunt siccata, redditum, quod patet, quum multas plicas longitudinales et marginem grosse sinuatum prae- sertim supra basin exhibeant, ita ut vera ratio, quae intra longitudinem et latitudinem baseos et ad '/, supra basin intercedat, ex illis non cog- nosci possit. 154 : Ad 4. Victoria regia tantum in staminibus paucis extimis antheras lamentis breviores habet, in mediis et intimis antherae filamento multo sunt longiores, id quod e sequenti tabula elucet, quam 22, Octbr, 1854 ad vivam plantam composui, Longitudo appendicis supra antheram Longino Longitudo antherae filamenti 1. Stamen (extimum) 5 mm. 19 22 2 ” (extimum) 52 , 17 24 сы (medium) 48,, 25 13 4, ” : ” 4,2 ” 25 16 5%, T 5,5 ,, 25 9 6. a " E 95 10 lL " 5,8, 94 14 8 ” ” 6,5 ” 24 ae interius (cycli ante- penultimi v. ultimi) 5,5 ,, 25 13 i. " 5,5 » 25 9 ll. , e єс 22 4 IS. v is ты 18 5 Omnia stamina haec supra antheram sunt 2 mm. lata, Qua e tabula patet, antheram staminum mediorum ex parte plus duplo filamentum longitudine superare, intimorum duplo usque ad 4!/,-plo. Igitur observatio PLANCHONn de ratione inter longitudinem antherae et filamenti Victoriae regiae intercedenti tantum pro extimis staminibus vera, Sed etiam de Victoria Amazonica PLANCHON haud recte observavit, antheras filamento multo longiores esse, nam hoe non de omnibus dici potest. 16 stamina tantum in hb. Wee adsunt, quorum unum, in quo omnium differentia inter longitudinem filamenti et anthera maxima esse videtur, antheram 17 mm., filamentum 5 mm. longum habet, sed haeo ratio, ut in Victoria regia, non est constans; duo sunt stamina in herbario Webb, in quibus filamentum antheram longitudine aequat vel adeo su- perat, num in altero filam, ; anther, = 12 mm. : 12 mm., ct in altero = ІП), mm. : 8 mm. Ad 5. In hb. Webb stamen sterile haud invenire potui, tamen staminodia Victoriae regiae horti Borsigii Berolin. levissima pressura sio- cata apice omnino uncinata unguem cati simulantia facta sunt, igitur hoc discrimen quintum PLANCHONI nullum est, Ad 6. Haec differentia re vera exstat, attamen pili numerosiores et longiores quam ut pubem ea nominare liceat. Pili sunt 4— 5-ocellu- lares, 0,406—0,733 mm. longi et in villis conglobati, ut in vellere ani- malis ex aqua extracti, Folii lamina igitur est subtus villosa, costis minus dense pilis tectis subvillosis vel dense pubescentibus. Ad 7. De colore folii e sicco non dijudicare possum, tamen nec ‘valde diversus, nec magni est momenti, Restant igitur characteres distinctivi illi, quos diagnosis refert, certe non graves. PLANCHON Victoriam Amazonicom suam cum Euryale Amazonica Poeppig, cujus nomen tantum novit (Planchon Ann, sc. nat, 1, с. 27) „ех loco natali,“ ut dixit, conjunxit, tamen nullo jure. Ех icone ori- ginali inedita РОЕРР1ӨП, quam vidi, patet, sepala Euryales Amazonicae Poepp. usque ad apicem, ut in Victoria regia, aculeis ininutis nondum 4 тш. longis tecta esse, et germinis aculeos mediocre densos maximos tantum 8—10 mm., ut Victoriae regiae, esse longos; igitur Euryale Ama- zonica Poepp. eadem planta ac Victoria Amazonica Planch. propter breves aculeos sepali et germinis esse nequit. Subtribus П. EUNYMPHAEEAE PLANCHON (Subtribus A, EUNYMPHAEEAE Planchon in Van Houtte Fl. des serres VIII 80 (1852), Ann. sc. nat. l. c. 30. — Trib. 1I. NYMPHAEEAE De Candolle Syst II, 43 (exclusis generibus Euryale et Nuphar). — Trib. II. NUPHARINEAE Endlicher Gen. p.900 (excluso genere Nuphar). — Trib. | і l. 5 petala et stamina germini inserta, semina minora, vel minima, ger- (excluso yen. Nuphar). — Sepala infera, minantia lobis aperta, Herbae inermes omnium zonarum. Flores speciosi, magni, rarissime lutei, Trib.2. NUPHARIDAE Lindley Veg. Kingd. 3. ed. p. 441 albi, purpurei, cyanei, rosei et 155 ТҮ. NYMPHAEA SMITH. NYMPHAEA J. E. Smith Engl. Flora 2.ed. 111. 13 (1829); idem in Sibthorp Fl. Graec. Prodromus II. 360 (1806) et in Rees Cyclopoedia vol. XXV. artic, Nymphaea (1819); De Candolle Syst. II. 49 (1821); Endlicher Gen. p.900; Asa Gray Gen. Fl. Am. bor.-orient. ill. I. 101. tab. 42, 43; Planchon in Van Houtte Fl. des serr. VI. 293 et Ann. sc. nat. 1. с. 30; Bentham et Hooker Gen. 1. 46; Caspary Nymphaeaceae а Fr. Welwitsch in Angola lectae in Jornal de ciencias mathematicas, physicas е naturaes Academ. Lissabonn. 1873. p. 3 (eatract.). — CASTALIA Salisbury Parad. Lond. nota ad tab. 14 (1805); idem in Kon. et Sims Ann of bot. IT. 71 (1806). — NYMPHAEA ex parte Linné Gen. 653; Jussieu Gen. 68; Necker Elem. III. 385 (a De Candolle l. с. et Planchon autor generis Nymphaeae haud recte citatus, nam genus Nuphar nondum distinxit). SEPALA 4 (rarius 5—7) infera, oblonga vel bre- viter lanceolata, plus minus coriacea. PETALA oblonga vel lanceolata, 7—28, verticillatim per 4 vel 8 dis- posita, verticillis 2—7, extima 4 cum sepalis alter- nantia, plerumque dorso sepaloidea, interiora sensim minora, basi germinis inserta, STAMINA numerosa, 23—102, germini inserta, inferiora vel verticillatim per 8, verticillis alternantibus, cetera spiraliter dis- posita, vel omnia spiraliter disposita, lanceolata; AN- THERAE introrsae, connectivo supra antheram non- nunquam producto, POLLINIS grana unicellularia, sphaeroidea, glabra, vel verrucosa, vel aculeata. CARPELLA 5—85 in germen 3—35-loculare subglobo- sum, supra truncatum circa processum axilem verti- cillatim vel conjunctim enata, vel ad latera libera, dorso tantum cohaerentia, plerumque quodcunque in processum apicali-dorsalem protractum, rarissime eo destitutum; RADII STIGMATICI papillosi, discum plus minus infundibuliformem vel subcupuliformen circum processum axilem hemisphaericum vel subcylindricum formantes. GEMMULAE plurimae toti lateri carpelli nonnunquam adeo dorso insertae, pendulae, anatropae, integumentis duobus. FRUCTUS bacca spongiosa, ir- regulariter dehiscens, calyce saepissime persistenti, rarius petalorum verticilis exterioribus, vel omnibus, vel filamentis staminum exteriorum persistentibus, superficie cicatricibus petalorum et staminum notata, loculis polyspermis, gelatina repletis. SEMINA plus minus numerosa, arilo albido sacciformi, tandem putredine dissoluto inclusa eoque natantia; TESTA vel glabra vel meridianis piloram imperfectis tecta, ger- minatione circa mamillam micropylem et hilum ge- rentem haud in testam immersam basi cotyledonum cum radicula protrnsa lobis pluribus irregularibus, quorum uni mamilla adhaeret, fissa. STIRPES perennes praecipue regionis tropicae, paucae regionis temperatae vel frigidae incolae. RHI- ZOMA vel subcylindricum, cortice suberoso et stolonibus NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. 156 destitutum vel stolonibus longissimis praeditum ad ari- ditatem tolerandam haud aptum, vel ovatum, oblongum, rarius cylindricum, cortice suberoso contra ariditatem defensum stoloniferum. FOLIA consummata natantia, vario modo spiraliter disposita, haud peltata, vel pau- шит peltata, basi fissa, cordata, ovata, renvformaa, elliptica, suborbicularia, lamina linea chlorophyllo de- stituta supra nervo mediano semper instructa, stipu- lata, stipula vel intrafoliacea, vel basi petioli mserta, utrinque subuliformis. PEDUNCULI solitarii, autonomi, sparsi, vel rarius numero regulari cum folüs alternan- tes, foliorum locum tenentes. — FLORES speciosissimi, saepe magni, certum dierum vel noctuum numerum aperti et ope insectorum aut venti impregnati, vel sub- clausi, se ipsos proprio polline impregnantes, post fecundationem sub aqua ad fundum reclinati fructum maturantes. Sectio I. LYTOPLEURA CASP. LYTOPLEURA Caspary in Miquel Ann. Mus. Lugd.-Bat. Il. 243 (1866) et Jornal de ciencias mathem,, phys. e maturaes Acad. Léssabonn. l. с. 4 (extract.). Carpella toto latere libera, tantum externe ad dorsum conjunctim enata. Subsectio I. BRACHYCERAS Casp. Subsectio BRACHYCERAS Caspary in Miquel l. c. et Jornal de сіепе, Acad. Lissab. l, с. — Sect. CYANEA (tota) et LOTOS (ex parte) De Candolle Syst. II. 49 (1823). — Sect. CYANEA (maxima ex parte) Planchon Ann. sc. nat, l. c. 32 et 37. — Sect. I. APPENDICULATAE (excl. spp.) Lehmann in Otto Hamburger Garten- und Blumenzeitung 1853. p. 195. SEPALA nervis externe plus minus obliteratis. PETALA 4 infima vertieillum cum sepalis alternans, cetera 1—2 verticilla 8-numera per paria cum infimo verticillo et inter se alternantia formantia, cyanea, albida, rosea. STAMINA sine intervallo majori petala sequentia. AN- THERAE exteriores processu connectivi plus minus longe appendiculatae, extimae primum dehiscentes, intímae ultimum. POLLEN laeve. CARPEL- LORUM processus breviores, apiculati, ovati vel lineares. (Flores per tres vel quatuor dies ab hora 7.—10. matutina usque ad 1.—5. pome- ridianam aperti). FRUCTUS sepalis plerumque persistentibus. SEMINA parva, opaca, ellipsoidea usque subglobosa, meridianis pilorum 12—31 imper- fectis tecta, rarissime glabra (?). Forra plus minus anguste peltata, integerrima vel sinuata vel sinuato- dentata, dentibus obtusis vel acutis. Ретіоггв basi utrinque alatus, ala in dentem excurrenti vel alae superne stipulam intrafoliaceam basi petioli in- sertam formantes. Rurzoma ovatum usque oblongum, vel subcylindricum, stoloniferum, post radicum, foliorum florumque interitum tempore arido vel hiemali cortice suberoso obtectum. Horre sparsi. Stirpes amphigeae, zonae tropicae et temperatae calidioris. 1. NYMPHAEA AMPLA DE CANDOLLE (exclusis syno- nymis ad Nymphaeam Rudyeanam G. F. W, Meyer referenti- bus): numero foliorum floralium majori, petalis 7—21, stamini- bus 30—190, carpellis 14—23, sepalis coriaceis lat. : long. = 1: 2,3—5,8*), parte libera earpellorum lat. : long. = 1 : 1,5 *) Sepalis lat. : long. = 9 mm. : 26 mm.; = 29 mm, : 92 mm. ; = 24 mm. : 94 mm, in extremis; — 1: 3,6 in medio — ex 51 sepalis 43 florum desumpso. 157 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA, in medio, vel 1 : 1—2,5 in extremis, sensim attenuata vel subito apiculatim acuminata, rarius arcuatim angustata А ісе acuto, subacuto, vel obtuso; processu lat. : long. = 1 E їп medio vel = 1 : 0,3—2,0 in extremis, parte libera radii 42 pillosi lat. : long. = 1 : 1,0 in medio, vel 1: 03—1 PS extremis versus apicem breviter arcuatim angustata, SE late rotundato obtuso, vel subobtuso, rarius elongato-angustato et acuto; seminibus subgloboso-ellipticis, fere 1 mm. Ga folio nervis utrinque primariis 5—14 in extremis, 10 in Ұдайы b pelta folii 3—31 mm. in extremis, 10 mm. in medio lata; ZE pri- mariis folii brevissimis, principali vix 1/2 latitudinis dimidii folii amplectenti*). Synonyma, quae ad varietates referre nequeo: Aguapé Piso Hist. nat. Brasil. p. 91 (1648); describitur in opere addito 6. Marcgravio de Liebstad auctore: Hist. rer. nat. Bras. lib. 8. 23; Piso De Indiae utriusque re natur. et med. lib. XIV. 219 (1658), imagine tamen figura Lobelii Nu- pharis lutei mutilata et perperam commutata. Nymphaea indica flore candido in ambitu serrato Sloane Cat. pl. Jam. 1. 120 (1696), Voyage Jam. I. 252 (1707); Plu- kenet Mant. 137 (1700). Exclusis omnibus synonymis. Nymphaea foliis amplioribus profunde crenatis subtus areolatis Patrick Browne Hist. Jam. 343 (1756), exclusis sy- nonymis ad plantam haud Americanam referentibus. Nymphaea Lotus Linné Sp. 1763 quoad plantam Ameri- canam; Reichard Syst. 11.578; Houttuyn Syst. IX. 113; Will- denow Sp. II. pars II. 1153; Vittman Summa IIl. 299; Hill Veget. syst. XVI. 39; Decourtilz Fl. pitt, et med. Апай. VIII. 372. tab. 597, figura ex parte fictitia (1829); Loudon Encycl. р. 468 (1855). Nymphaea ampla Rich. Schomburgk Reisen in Britisch Guiana III. 838 (1848); Asa Gray Pl. Wrightian. 1.7 (1852); Dalton Hist. Brit. (итап. II. 241 (1855); Grisebach Fl. of the Brit. West-Ind. Islands 11 (1859); Grisebach Cat. pl. Cu- bens. 5 (1866). Stirps Americana tropica et subtropica a 26% bor. lat, in Texas per Antillas ad 230 austr. lat. in Brasilia obvia. Var. I. PLUMIERI Planchon: planta plerumque majori, floribus saepe maximis, staminibus valde numerosis 92—190, foliis plerumque amplis crasse coriaceis, margine argute irregu- lariter sinuoso-dentato, nervis usque ad quartum vel quintum gradum valde subtus prominentibus, rete elevaiam eximium formantibus. — Variat praeterea lobis foliorum plus minus approximatis vel a se distantibus. Tabula nostra XXVIII. Fig. 1—6. Nymphaea alba major folio crenato subtus rubro Plumier Botanicum Americanum seu historia plantarum in Americanis insulis nascentium ab anno 1689—1697, tom. IV. t. 123; Msc. in fol. Bibl. Mus. bot. Paris. *) Areas primarias spatia inter binos nervos primarios radiatim a puncto insertionis petioli exeuntes et eorum ramos apicales primae vel primae et secundae partitionis inclusa voco; quarum arearum primariarum principalem illam dico, quae verticaliter versus nervum medianum primarium directa est, superiorem quidem, si duae adsunt verticales. — Nymplaeae amplae DC. area princi- palis : dim. latit. fol. = 1 : 2,0 in medio ex 47 mensuris folio- rum 27 sumpto; = 1 : 1,5—3,05 in extremis ex eodem numero foliorum et mensuraruur sumptis. Nymph. 158 Euz tar dea cercinatis, acute crenatis, subtus purpureis E e. Americana foliis circinatis maximis acute cre- urpuret: ў A im purpureis, flore albo Tournefort Instit. 2. ed. I. Nymphaea foliis circinatis maximis , acute crenatis, flore albo Plumier Nova plantarum Americanarum genera ( 1703) Catal. 7; Burmann Plant. Amer. fasc. ІХ. 205 (1759) d plantam Plumieri Americanam. GE Nymphae Lotus Aublet Hist. Guian. III. 533 (1775) quoad plantam Sloanei et Plumieri Msc, l. c. t. 123, Castalia ampla Salisbury in Kon. et Sims Ann. bot, 1806 p.73 et Parad, Londin. I. 1. (1805) in nota ad tab. 14, quoad specimina a Houston ad Vera Cruz et a В. Shakespear in Ja- maica a me in hb. Mus. Brit, visa. Nymphaea ampla De Candolle Syst. 11. 54 (1821) et Prodr. I. 115 (1824), exclusis synonymis Aublet (ex parte), Lunan (ex parte) et Meyeri. (Nymph. Rudgeana)*); Don Gen, hist, dichlam. pl. I. 126 (1831); Curt Sprengel Syst. 11, 605 (1825), exclusa Nymph. Rudgeana et planta Aegyptiaca; Mac Fadyan Fl. Jam. 19 (1887). Nymphaea ampla а. Plumieri Planchon Ann. вс. nat. l. с. 44 (1853); Grisebach Systematische Untersuchungen über die Vegetation der Caraiben, insbesondere der Insel Guadeloupe, Abhandl. d. Gesellsch. d. Wissensch. zu Göttingen 1857. p. 14. Nymphaea Candolleana Lehmann in Otto Hamburger Garten- und Blumenzeitung IX. 203 (1853), ex synonymis, tamen solum quoad folium ex originali planta herb. Lehmanni, Лоте ad Nymphaeam Rudgeanam spectante. Vidi Nymphacam amplam DO. var. a, Plumieri e Texas (leg. Plotz, hb. Hook.), e Mexico (ad Vera Cruz leg. 1781 Houston in hb. Mus. Brit. olim Banks; Hazienda de Mamulique ad Monterey. Febr, 1828 et ad Punta Lampasor, Berlandier т. 279, hb. Hook.; Hazienda de Ta- matoc, Huejntla in fluvii stagnantibus 28. Juli 1841, Laguna verde fl, Colipa, leg. Karwinski hb. Petropol.); e Cuba (leg. С. Wright РІ, Cub, п. 1857, hb. Engelmann et Mus. Brit.); е 5, Domingo (in magno lacu ad urbem Miragoane, В. Jaeger, hb. Petropol.); e Jamaica (leg. В. Sha- kespear, hb. Mus, Brit.; Mac Fadyan, hb, Lehmann; Alligator pond, St. George Decbr. 1859, leg. Henry Osborne, hb. Mus. Brit.); e Honduras (Rio Ulua 20. Julii 1852, leg. Hjalmarsson, hb. Stockholm, florem solum); e Martinique (leg. Plumier, et Plée hb. Mus. Рат.). Var. Plumieri Planch. igitur in continenti Americana boreali et An- Шз fere a 26° usque ad 14° bor. lat. hucusque reperta est. Nunquam hucusque in Europam introducta, tamen maxime deside- randum ut introducatur, colatur, et arte cum varietate sequenti speciosa miscuatur, ut pateat, utrum sit varietas, an distincta species, id quod haud impossibile est. Nam var. speciosa, quam M'FADYAN e Jamaica in hortum Kewensem introduxit, et eadem varietas, quam mihi Dr. ERNST e Caracas 1869 misit, a me in horto botanico Regimontano ex ambobus locis natalibus culta, saepissime e seminibus educata, semper constans remansit, nulla variatione artis colendi characteres varietatis Plumieri assumsit v. с. nunquam loco dentium obtusorum dentes argutos produxit, quamquam saepius folia gigantea fere 2/, m. longa habuit. Var. II. SPECIOSA Casp., plerumque magnitudine media, staminibus numero medio 42—199, foliis minus crasse coriaceis, margine plus minus repando-sinuatis vel dentatis, dentibus ob- tusis, nervis subtus minus elevatis, vel ultimorum ordinum adeo immersis. Tabula nostra XXIX. Fig. 1—9 e: XXX. Fig. I. *) Vidi folium a Shakespear in Jamaica lectum, a el, DE CANDOLLE in hb. Banksiano Nymphaea ampla nominatum, in hb. Mus, Brit. 28 159 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. Nymphaea speciosa Martius et Zuccar. Abhandl. d. math.- phys. Classe d. München. Akademie I. 368 (1832), fide speci- minum originalium in hb. Monacensi. Nymphaea sinuata Salzmann Msc. іп етвісс. ex parte tn Abb. Petropol., Sonder, Lehmann (ex parte, scil. quoad folium, Nymphaea Rudgeana G. F. W. Meyer, in hbb. Delessert, Mus. Paris., Lindley, Bentham). Nymphaea ampla Hooker Bot. Mag. 1849. LXXV. t. 4469, exclusis Nymph. Rudgeana etc. Nymphaea ampla B. Hookeri Planchon Ann. sc. nat. lc. 45, exclusis Nymph. Rudgeana G. Е. W. Meyer, Nymph. albo- viridi A. St-Hilaire, Nymph. trisepala Gaudich., Nymph. flavo- virente Lehmann. Nymphaea ampla y. Salzemanni Planchon l. с. quoad flo- тет; folium est Nymphaeae Rudyeanae, fide specimine originali Planchonis in hb. Delessert. Nymphaea tropaeolifolia Lehmann 1. с. 197 et 209 quoad florem; folium est Nymphaeae Rudyeanae, fide speciminis orig. іп hb. Lehmanu. Nymphaea nervosa Steudel Msc.; Lehmann l. c. 211, fide speciminis orig. in hb, Lehmann. Nymphaea Leiboldiana Lehmann l.c. 197 et 209 ex parte (quoad plantam Americanam) fide spec. orig. in hb. Vindobon. Vidi var. speciosam e St, Domingo (leg. Poiteau 1802, hb. De- lessert); в Jamaica (leg. Dancer, hb. Delessert; leg. Mac Fadyan, hb. Hooker et hb, Lehmann; leg. Wilson n. 130, hb. Hooker); e Nevis (leg. J. Tobin, hb. Delesseri); e St. Oroiz (leg. Benzon, hb. Havniens.); ex Antigua (leg. Wullschlaegel prope Lebanon 1849, hb. Monac.) ; e Mara- eaibo (leg. Moritz, Septbr., exsice. n. 1209, hb. Sonder, Hooker, Bentham) ; e Nova Granata (veg. Holton 1853 prope La Райа, hb. Hooker); e Merida (leg. Engels, hb. Petropol.); e Guiana Britannica (leg. prope Demerara Parker, hb. Hooker et Lindley); e Guiana Gallica (leg. Mé- linon 1842, Hivióre de Kaw, n. 26, Mus. bot. Paris. in spiritu vini as- servata); e Brasilia (leg. prope Pernambuco Gardner n. 915, hb. Hoo- ker; prope Pernambuco leg. Forssel! 1847, №. Holm.; leg. Sello prope Santa Crus 1814—15, hb. Berolin.; leg. Martius prope S. Christophe retro lasu d'Alferes atque prope Pará, hb. Monac.; leg. Gaudichaud m. 1036 prope Rio de Janeiro, hb. Mus, Paris., Delessert, Berolin.; leg. botanicus ignotus prope Cabo Frio 1885, hb. Petropol.; leg. Comes Raben prope Ca- pocabana prov. Hio de Janeiro, hb. Martius; leg. Riedel in Brasilia, hb. Petropol.; leg. prope Bahia Salemann, i. e. Nym. sinuata Salzmann ex parte, hb, Petropol,, Sonder, Lehmann), Var. speciosa igitur іп insulis Antillarum majorum et minorum сі in continente Americae meridionalis fere a 19° lat, bor. usque ad 28° lat, austr, reperta est. Variat: A) DISTANS, lobis foliorum fere dimidia latitudine folii a se re- motis; specimina supra memorata a cl MARTIO prope St. Christophe prov, Rio de Janeiro et a Moritz prope Maracaibo lecta. B) SUPERPOSITA, lobis foliorum se satis constanter tegentibus ; planta e Jamaica introducta et in caldariis nostris culta. C) APPROX'MATA, lobis foliorum a se minus quam dimidia latitudine folii distantibus; specimina fere omnia ceterorum locorum natalium varietatis speciosae, Var. ІШ, PULCHELLA Casp., florum et foliorum magnitu- dine media vel parva, staminibus 30—50, foliis margine sub- integerrimo vel paululum repando sinuato, nervis adeo prima- ris paululum tantum prominentibus, tenuibus, Tabula nostra XXX. Fig. 9—10, Nymphaea pulchella De Candolle Syst. 1. 51 (1821); Planchon Ann. вс. nat. 1. с. 46; Lehmann in Otto Hamburger Garten- und Blumenzty. l. с. 197 (ex parte). 160 Nymphaea lineata Aug. St-Hilaire Voyage dans le district des diamans 11. 425 (1833), fide speciminis oriyinalis in hb. Mus. Paris. Vidi hane varietatem e Peru (specimina lecta prope Guayaquil ex hb. Pavon, postea hb. Webb, nunc hb. Florentinum; in hb. Boissier; hb. Mus. Britann.); е Brasilia (leg. A. St-Hilaire inter Sitio do Pau- lista et Sitio do Porier provinc. Rio de Janeiro, exsicc. п. 209 in hb. Mus, Paris., specimina originalia Nymphaeae lineatae Aug. St-Hilaire ; leg. Riedel prope Praya Vermelha 5. Junii 1823, hb. Petropol.; leg. Luschnath prope Rio de Janeiro, hb. Petropol.). Var. pulchella hucusque tantum in continenti australi Americana fere a 2° austr, lat. usque ad 23° austr, lat. lecta. Овз. Folia omnium varietatum, praesertim juniora fusco-violacea supra et subtus maculata, rarius immaculata. Sectio П. SYMPHYTOPLEURA CASP. Sect. IT. SYMPHYTOPLEURA Caspary apud Miquel Annal. Mus. botan. Lugduno-Batavi II. 248 (1866) et Jornal de ciencias Acad, Lissabon. Nro. XVI. 1873. p. 7 (extracto). Carpella toto latere conjunctim enata. Subsectio II. HYDROCALLIS PLANCHON *). $. 3, HYDROCALLIS Planchon Revue hortic. Nro. du 16. Févr. 1858. p. б (extract.) et Ann, sc. nat. l.c. 32 et 47, — Trib. LEUCANTHOS (ex parte), CHAMAELOTUS (ex parte), Lorus (ex parte), CASTALIA (ex parte) Lehmann in Otto Hamb. Garten- und Blumenzeitg. l. c. p. 196 ss. SEPALA nervis nec bene perspicuis, nec prominentibus. .PETALA pallide lutescenti- vel virescenti-albida in verticillis 3—10 quadrinumeris alternantibus disposita. STAMINA sine intervallo majori petala sequentia; ANTHERAE exteriores non vel brevius appendiculatae et omnes eodem fere tempore apertae; POLLEN laeve. CARPELLORUM processus dorsali- apicales cylindrico-clavati. (Flores per duas vel tres noctes aperti). SEMINA parva opaca vel minima ellipsoidea medianis pilorum imperfectis | obtecta. Forra consummata anguste peltata integerrima vel margine dentato- sinuato, dentibus obtusis. Pxrronus basi utrinque alatus. Perura et PETALA in fructu persistentia. Ruizoma ovatum oblongum vel subeylindricum, sto- loniferum post radicum, foliorum florumque interitum arido tempore vel hie- mali cortice suberoso obtectum. Piores sparsi. — Stirpes Americae tropicae. 2. NYMPHAEA RUDGEANA 9. Е. W. MEYER: numero foliorum floralium minori 80—127, sepalis opacis, ovato-oblongis, siccis lineolis rhaphidioidibus elevatis brevibus densissimis, 1 mm. longis, notatis, petalis cycli tertii a praeeuntibus inter- vallo maximo remotis, lineolis elevatis brevioribus siccis ornatis, staminibus 43—83, granis pollinis diametro majori 0,0324 mm. — 0,0362 mm.; carpellis 11—24, fructu disco stigmatico in- fundibuliformi profundo, sepalis, petalis omnibus et filamentis staminum extimorum persistentibus, 1090—8000 semina con- tinenti; seminibus majoribus quam Nymphaeae Amazonum bre- viter ellipticis in extremis lat. : long. = 1,15 mm. : 1,6 mm.; = 1,3 mm. : 2,2 mm., nitentibus, virescenti-griseis; folio con- summato margine sinuato-dentato, area principali ad dimidiam folii latitudinem = 1: 1,07 usque ad 1:1,5, arearum minorum graduum ulteriorum inter aream prineipalem et marginem ple- rumque 2, rarius 3 seriebus interjectis, petiolo ad punctum *) Subsectio I. Lotus Planchon (DC.) species Austro-americanas haud amplectitur, 161 insertionis nudo ad basin utrinque alato, alis apice a se longe remotis, stolonibus tantum primo tuberis pullulantis tempore evolutis, flore duas vel tres noctes imperfecte aperto, rarius ante mediam noctem omnino patefacto, alabastris floris ovato- oblongis. Tabula nostra XXXII, Fig. 10—19, XXXIV. Fig. 8—19, XXXV. Fig. 1, 2 et 2a, XXXVIIT. Fig. 13, 14. Nymphaea Rudgeana G. F. W. Meyer Primitiae Florae Essequiboensis 198 (1818), praesertim fide speciminis originalis Meyeriani in hb. Grisebach, exclusis synonymis Sloanei et Patrick Brownet. Nymphaea flore albo foliis sinuosis et Nymphaea flore albo foliis sinuosis subtus virentibus aut rufescentibus Msc. С. Plumier Botanicum Americanum ( 1689 — 1697) Тот. 1V, tab. 122 et Nymphaea alba foliis crenatis Msc. Plumier 1. c. Tom. V. tab, 141. Vidi in bibliotheca Mus. bot. Paris. Nymphaea foliis circinatis , minoribus, obtuse crenatis, flore albo C. Plumier Nova plantarum Americanarum genera, Parisiis 1703, Cat. 7. Nymphaea foliis carinatis, minoribus, obtuse crenatis, flore albo Burmann C. Plumiert plantarum Americanarum fasciculus nonus (1759) 205 (exclusis synonymis Rumphit). Nymphaea Americana foliis circinatis minoribus, obtuse crenatis, subtus viridibus, flore albó Tournefort Instit. I. 261 (1700). Nymphaea Lotus Lunan Hort. Jam. 11. 271 (1814), ex- clusis synonymis Sloanei et Brownei, quae ad Nymphaeam amplam DC. referenda. Nymphaea ampla В. Rudyeana De Candolle Syst. II. 54 (1821); Prodr. 1. 113. »? Nymphaea ampla В. DC.“ Planchon Ann. sc. nat. l. с. 45. Nymphaea blanda Planchon (non 6. Е. W. Meyer) l. c. 47; etiam in Van Houtte Fl. des serr. ХІ, 21 (1856) et horto- rum multorum. Nymphaea blanda В. Amazonum Planchon Fl. des serr. XI. l. с.; Nymphaea Amazonum l. с. tab. 1085 (non Nymph. Amazonum Martius et Zuccar.). Tabula etiam reiterata in: Illustrirte Ausgabe der allgem. Gartenzeitung fiir Monat Fe- bruar 1856. Nymphaea Amazonum Hort. Glasnevin. Nymphaea Letboldiana Lehmann in Otto Hamb. Garten- und Blumenzty. l. с. 197 et 209 quoad florem; folium est Nymphaeae amplae DC. var. I. Plumieri Planch., fide speciminis originalis hb. Lehmann. Nymphaea tropaeolifolia Lehmann l. c. quoad folium; ов est Nymphaeae amplae DC. , fide speciminis originalis hb. Lehmann. Nymphaea sinuata Salzmann Msc. ex parte, quoad folium, fide speciminum originalium hb. Delessert, Mus. Paris., Bentham, Lindley. Nymphaea Rudgeana Grisebach Flora of the british West- Indian islands (1859) 11, exclusa Nymphaea Amazonum Mart. et Zucc., Nymphaea blanda Mac Fadyan et Nymphaea alba foliis crenatis Descourtiltz, FLOS diametro 65—155 mm. inter sepalorum apices, duas vel ires noctes plerumque imperfecte inde a crepusculo usque ad diluculum apertus est, saepius tamen jam ante diluculum versus horam secundam vel tertiam matutinam vel adeo ante mediam noctem clauditur; rarissime fere ad horam undecimam NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. 162 serotinam ante mediam noctem ita aperitur, ut petala omnia secedant et apertura inter stamina supra discum stigmaticum observetur; plerumque tantum sepala et unus ad tres cycli externi petalorum hiant, et petala intima stamina amplectentia medio in flore corpus oviforme omnino clausum exhibent. Plerumque igitur insectorum aditus ad antheras et stigma om- nino exclusus est et flos polline antherarum propriarum fecun- datur, tamen semina docentia Darwinii theoriam non omnibus in plantis valere numerosissima optime germinant et prolem sanam edunt. — ALABASTRA oblonga, obovata, non acuminata, — SEPALA 4 brevius oblonga, ovata, acuta vel acutiuscula vel apiee obtusa, subcucullata, lat, : long. = 1: 2,1 — 2,6; = 19mm, : 43 mm.; = 11 mm. : 28 mm.; = 17 mm. : 35 mm.; — 20 mm. : 46 mm., dorso obtuse subcarinata, enervia, basi externe flavescentia, subkermesine suffusa, superne' pallide brunneo-viridia, margine tegenti brunneo-kermesino, tecto al- bido-flavescenti, maeulis nullis, vel rarissime striis fusco-purpu- rascentibus rarioribus, grossis vel tenuibus longissimis densis ornata; inferne pallide viridi-flavescentia versus apicem satura- tius, nervis 7—8 griseis notata, subcoriacea, sicca lineolis raphi- dioidibus elevatis densissimis, parallelis, brevibus ornata. — PETALA 12—32, plerumque 16—20, 3—8 in cyclis eum sepalis et inter se alternantibus quadrinumeris disposita, sicca lineolis raphidioidibus elevatis rarioribus plus minus signata, omnia viridi-flavescentia, ad basin pallidiora; cycli duo extimi approxi- mati, eorum petala oblonga, elliptica se invicem et sepala longitudine subaequantia, obtusiuscula, saepius cycli secundi apice uneinato-cueullata, lat. : long. — 1 : 2,7, ad medium fere latissima, nervis 9, lineiformibus, tenuissimis haud prominentibus notata; cyclus tertius a secundo remotus, fere З mm, altius germini insertus, ceteris intimis et staminibus approximatus; cycli gradatim longitudine et latitudine deerescentes; petala cycli tertii brevius ovato-lanceolata, lat. : long. — 1 : 8,8, ver- sus apicem attenuata, cyclorum ceterorum intimorum lanceolata, angustiore, versus apicem sensim attenuata, subacuta vel acuta lineolis brevissimis elevatis, subpunetiformibus hine inde plus minus rarioribus, ornata. — STAMINA 43—83 zonae angustae fere ad germinis latus in apice ejus inserta, 4—8 extima petalis approximata et modo eorum in verticillis quadrinumeris cum petalorum verticillis alternantibus disposita, tum cyclus tertius staminum octonumerus per paria cum cyclo quadrinumero prae- cedenti alternans vel cyclus secundus jam octonumerus et per paria alternans eum cyelo primo quadrinumero, cetera stamina angustissime et ordine haud comprehensibili disposita, extima quatuor omnium maxima, petaloidea, oblongo-lanceolata, fila- mento eorum antheram latitudine ter usque ad quater, longitu- dine bis usque ad ter superanti, quatuor stamina sequentia vel octo filamento multo angustiori, anthera vix duplo latiori et longiori instructa; quatuor vel octo stamina sequentia etiam filamento angustiori, vix latitudine antheram superanti, sub- lineari praedita; stamina reliqua longitudine decrescentia, fila- mento lineari, antheram intimorum latitudine haud aequanti, longitudine ei aequali vel ab ea superato; stamina apice ob- tuso, omnia vel haud appendiculata, tantum apice eadem lati- tudine ас latera antherarum marginata, vel extima connectivo supra antheram producto brevissime appendiculata. Stamina tota et antherae pallide flavescentia, POLLINIS grana glaber- rima, depresso-globosa, cingula tenuiori extraaequatoriali et altera ei parallela elevata ornata. — CARPELLA 11—24 germen multiloculare, globoso-subcylindricum, subdepressum formantia; processus pallide flavi earpellorum graciles, apice plus minus i NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. 164 circinatim involuti, clavatim incrassati, breviores et tenuiores cum longioribus et crassioribus distincte alternantes, е quo concludi potest earpellorum eyclos esse duos alternantes. Discus stigmaticus infundibuliformis, subaurantiaco -flavescens; radii stigmatici latiores et longiores cum radiis stigmaticis angustio- ribus et brevioribus plerumque distincte alternantes, parte libera papillosa radiorum stigmaticorum apice lato rotundata; processus axilis centralis ovato-cylindrieus, obtusus; pili stig- matici ad tempus primum floris aperturae jam in cellulas aurantiacas singulas secedentes. — FRUCTUS bacea coriaceo- carnosa, subexsucca, depresso-globosa, rarius obovato-subglobosa, truncata, sepalis et petalis omnibus et filamentis staminum extimorum persistentibus, staminibus ceteris totis et processubus carpellorum putredine destructis, disco stigmatico profunde in- fundibiliformi, viridi-flavescens, supra insertionis locum sepalorum et petalorum colore roseo suffusus, semina 1C00—8CCO con- tinens; — SEMINA elliptica, *mperfectis meridianis circa 11—21 pilosis, saepius alternantibus, brevioribus instructa, ad micro- pylem brevissime, saepius suberoso mamillata, raphe carinam formanti, bilo suberoso albescenti suborbieulari prominenti, ni- tida, matura sicca virescenti-grisea, recentia madida griseo- virescentia, lat. : long. == 1,15 mm. : 1,6 mm.; = 1,1 mm. : 1,85 mm.; = 1,3 mm. : 2,2 mm. PEDUNCULUS teres, canalibus aériferis 5—6 principalibus in circulo circa axim dispositis percursus. FOLIUM primum plantae germinantis subuliforme, basi latere interiori canaliculatum, marginibus utrinque prominentibus acutis, vix alatis, submersum, sub eo radice adventitia nulla ; folia sequentia usque ad octavum, nonum vel adeo duodecimum etiam submersa longe longiusque petiolata, tenviter membra- nacea lamina instructa; folium secundum oblongum, ellipticum vel ovatum, lamina neivo primario vuico utrinque, radicibus duabus sub eo erumpenübus adventitiis, petiolo ima basi utrin- que alato, versus apicem subcomplanato, ala superne sensim in petiolum transiente; folium tertium oblongum, ovatum, vel rarius ellipticum, secundo majus, ceterum ei simile; folium quartum oblongum, ovatum vel el'iptieum, vel subcordatum, lamina nervis primar'is binis utrinque instructa, petiolo basi bi- alato, elis longioribus, superne in lobulum rectangulun vel acutangulum excurrentibus; folium quintum breviter oblongum, ovato-cordatum, vel rarius elliptieum, lamina nervis duobus vel tribus primariis utrinque instructa, alis petioli ut in quarto formatis; folium sextum, septimum et cetera usque ad primum natans breviter oblonga, cordata, majora, 3—4 nervis utrinque primariis, alis petioli gradatim longioribus instructa, ut in folio quarto formatis, margine grosse erispo; primum folium natans octavum — duodecimum, ut sequentia juniora longissime pe- &olatam, ellipticum, vel ovato-ellipticum, breviter oblongam, basi fissum, cordaivm, lobis obtusis acuminatis, pavlv'um elon- gaiis, margine irregulariter dentato-sinuato, dentibus inaequa- libus et inaequaliter a se distantibus, apice folii obiuso, nervis primariis utrinque 4, numero nervorum sensim із foliis sequen- tibus aucto, valde prom'nentibus, petiolo tereti, basi utrinque alato, ala superne margine fere eroso in petiolum sensim trans- lenti, subtus sordide virescens, brunneo-kermesine praesertim versus marginem suffusum, superne laete virens, tenuiter ker- mesine marginatum, subtus et superne maeulatum, maculis atro-violaceis, radiatim versus punctum insertionis dispositis. — Folium consummatum plantae modo e semine enatae, quae nondum floruit, si luxurie in terra libera nascitur, maximum fere 1!/, pedem longum, ellipticum, cordatum, basi fissum, nervis omnibus subtus usque in sextum gradum supra laminam minus crassam prominentibus, folia plantae florentis minus luxurie vegetantis aetate magis provectae minora praesertim in olla eultae, suborbicularia, rarius subreniformia, subcoriacea, nervis subtus tantum secundi vel tertii gradus prominentibus, ceteris graduum superiorum subimmersis, margine subcrispo, grosse et inaequaliter sinuato-dentatum, dentibus obtusis, versus apieem folii rotundatum evanescentibus; lobis se tegentibus vel rarius a s? distantibus in dentem majorem, rarius bilobum protraetis, margine lobi interno arcuato, irregulariter grosse bis vel ter sinuato-dentato, nervis utrinque primariis foliorum juniorum elliptieorum 7 — 8, orbicularium minorum plantae aetate magis provectae 9—11, area principali ad dimidiam latitudinem folii — 1: 1,07 usque ad 1,5, arearum minorum graduum ulteriorum inter aream principalem et marginem folii plerumque 2, rarius 3 seriebus interjectis, nervis primariis 4—5 superioribus ad basin torulo carnoso transversali lateri antico apieis petioli ineumbenti impositis. Folium consummatum su- perne laete virens, subtus griseo-virescens, plus minus pallide brunneo-kermesine profundius versus marginem suffusum, nervis prominentibus laetius brunneo-virescentibus, linea viridi media notatis, immersis brunneis; pagina folii consummati superior et inferior Maculis plus minus numerosis atro-violaceis, saepius radiatim versus punctum insertionis dispositis ornata *). STOLONES tuberis pullulantis fere cylindrici basi saepius folis 1—4 squamiformibus triangularibus minimis, semiamplexi- caulibus, lamina carenübus praediti; folia stolonum cetera majora submersa illis plantae e semine enascentis primordiali- bus similia, primum eorum adhue lamina carens subuliforme, sequens angustissime lanceolatum, sequens late lanceolatum, sequens ovato-cordaiam vel oblongum ad ovatum, octavum fere primum natans ellipticum, cordatum, lobis margine interiori vix arcuatis, valde distantibus, cetera gradatim folio consum- mato similiora. PETIOLUS teres ad punctum insertionis nullo annulo vil- lorum praeditus, basi subcompressus ad latera inferiora utrin- que late alatus, alis stipulae locum tenentibus, superne in foliis plantae junioris saepius sensim in petiolum iranseuntibus, in foliis plantae aetate magis provectae in lobum rotundatum, ovato-triangularem protractis; petiolus canalibus quatuor prin- cipalibus aériferis percu'sus, majoribus duobus superioribus, minoribus inferioribus. RHIZOMA plantae aetate magis provectae in patria per toiam annum vegetantis subfusiforme, longissimum, plantae in media Europa cultae junioris, eujus vegetatio bieme interrum- pitur, ellipsoides, magnitudine fere ovi gellini vel anserini rarivs majus. RADICES €—7 adventitiae e rhizomate sub quoque folio crassitie pennae corvinae vel cygneae longissimae, sensim versus apicem attenuatae, in gradum terüum гатовае, erumpentes. Vidi Nymphaeam Rudgeanam vivam et cultam e Spanish Town insulae Jamaicae а Dr. Moore 1854 in Europam introduciam. Plantam siccam collectam vici ab А. Plée 1820 in Martinique, ubi jam Plumier inter 1689—1697 eam observavit, in hb. Mus. Paris,; a Dr. Rodschied collectam ad flumen Essequibo in Guiana Britarnica, originalem G. F. W. Meyeri in hb. Grisebach; e Demerara, collectam a Parker, in hb. *) Folium consummaiam siccum superne punctis elevatis (pachycystis) rarioribus ubique tectum, confertioribus supra nervis usque in tertium gradum et puncto insertionis, vel tota superior facies folii densissime et aequaliter ubique punctis elevatis tecta. 165 Hooker et Lehmann; e Guiana Gallica coll. а Leprieur 1838 in hb. Delessert, ad Cayenne collectam 1842 hb. Graves sine nomine collectoris ; »Riviére Kaw* a Melinon 1842 collectam in hb. Mus. Paris.; e Para Surinamiae coll. a Wulschlaegel (exs. n. 1350) in hb. Martii; a Poep- pig (Exsicc. n. 3033) in insula Colares fluminis Amazonum 1832 col'ectam (Nymphaea hepatica Poepp. in schedula n. 3033 hb. Vindobonen- sis) in hb. Lips., Berol. Delessert, Petropolit.; ad Para Brasiliae coll. a Sieber 1832 in hb. Martii; e provincia Maranháo in hb. Мани (G. Don); e provincia Bahia coll. a Vauthier et Blanchet in hb. Caspary a cl. Houllet Paris. hortulano accepta; e Victoria prov. Espiritu Santo Brasiliae coll. a Sello in hb. Berol; ad Rio de Janeiro et Porto de Estrella, Jan., Mart., Majo 1832 сой, sine nomine collectoris in hb. Pe- tropol. — Cl. Dr. Ernst mihi scripsit se Nymphaeam Rudgeanam prope Caracas rarius invenisse. Inventa est igitur Nymphaea Rudgeana inter 18° bor. lat, et 22° austr. lat. et inter 38° occ. long. et 78° oce. long. Greenwich in regione tropicae Americae et in insulis et in continenti Austro-americana. Habitat in aquis stagnantibus et lente fluentibus ; flores a Plumier, Poeppig et quo- dam ignoto арий Rio de Janeiro т. Ja uarii, Febr., Mart., Maj. et Junii lecti, ceterum sine dubio semper planta crescit et floret, ubi aqua et neces- sarius calor nunquam. desunt, id quod rhizoma, quod Plumier repraesentat icone, 220 mm. longum, demonstrat, 3. NYMPHAEA AMAZONUM MART. et ZUCC, foliorum floralium numero maximo 182—376, sepalis opacis, rarissime subnitentibus ovato-oblongis, plus minus acuminatis, siccis lae- ` vibus vel rarissime lineolis subpunctiformibus usque ad 1/; mm, longis elevatis rarioribus notatis; petalorum cyclis fere omnibus aequidistantibus, siecis lineolis elevatis haud notatis; staminibus 98—997, granis pollinis diametro minori 0,0142—0,0174 mm.; carpellis 19—40, fructu disco stigmatico infundibuliformi areuato- excavato superficiali sepalis et petalorum cyclo extimo per- sistentibus, 10000— 27000 semina continenti; seminibus minimis, in extremis lat.:long. = 0,386 mm.:0,706 mm.; = 0,566 mm. :0,973 mm., opacis, griseis; folio consummato margine integer- rimo, lobis subacuminatis, area principali ad dimidiam folii latitudinem 1: 1,3—2,1, arearum minorum graduum ulte- riorum inter aream principalem et marginem plerumque 4, rarius 3 seriebus interjectis; petiolo ad apieem annulo villorum cincto, ad basin utrinque alato, alis apice conjunctim enatis, stipulam intrafoliaceam , petiolo insertam, apice bilobam for- mantibus; stolonibus per totum tempus vegetationis evolutis; flore duas noctes imperfecte aperto, secunda nocte inter 4 et 5 horam matutinam subito omnino patefacto; alabastris ovato- oblongis, acuminatis. Tabula nostra XXXV. Fig, 8—15. Nymphaea Amazonum. Martius et Zuccarini Abhandlungen der mathematisch-physikalischen Classe der Akademie ги Mün- chen 1832. I. 363; Planchon Ann, sc. nat. ПТ, ser. vol. XIX. 48 (1853); Lehmann in Otto Hamburger Garten- und Blumen- zeitung vol. 1X. 204 (1853). Nymphaea integrifolia Salzmann Msc. in schedulis ex- sice. Salimanni (sine numero) 1831 sine descriptione. Nymphaea albo-viridis A. de St-Hilaire Voyage dans le district des diamans ІІ. 426 (1833), ет originali in hb. Mus. Paris., non Nymphaea ampla DC. В. Hookeri Planchon, ut Planchon, qui originale non vidit, censet (l. c. 45). ' »Nymphaea blanda?* Мае Fadyan Flora of Jamaica 19 (1837), exclusis synonymis. Nymphaea foetida Gardner Msc. Gardneri т. 2477. Nymphaea blanda Hort. Glasnevin. in schedulis exsicc. Nymph. ` NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. | 166 | Nymphaea nocturna March Msc. ; LXXX. t. 4823 (1854). Nymphaea Amazonum et blanda W. J. Hooker Bot. Mag. l. c., excluso synonymo »Nymphaea Lotus Lunan*, quod ad Nymphaeam Rudgeanam G. F. W, Meyer pertinet. | Nymphaea blanda forma B. Amazonum Planchon in Van Houtte Fl. des serres XI. 21 (1856). Nymphaea Rudgeana B. Amazonum the British Westindian Islands 11 (1859). Hooker Bot. Mag. Grisebach Flora of FLOS diametro 73—154 mm. inter sepalorum apices; duas noctes inde a erepuseulo usque ad tempus matutinum aperitur. Alabastrum die noctem primam aperturae praecedenti 8—11 em. supra aquae superficiem tollitur et tempus aperiendi prima nocte a hora sexta vespertina usque ad horam secundam ma- tutinam cadit, plerumque tamen flos tenebris obortis ad horam octavam vel nonam vespertinam aperitur, rarissime prima jam nocte inter horam matutinam quartam et quintam omnino se expandit, vulgo sepala 4 vel sepala et unus ad tres cycli ex- timi petalorum paululum hiant, petalis intimis stamina circum- dantibus medio in flore corpus oviforme omnino clausum ex- hibentibus. Ab hora quinta matutina flos sensim clauditur, ad horam septimam vel octavam clausus est. Hoc in statu supra aquas elatus usque ad tenebras oboriundas noctis secundae permanet, tum eodem modo imperfecto ut nocte prima aperitur, tamen ad solem orientem inter horam quartam et quintam matutinam omnino expanditur, ita ut stamina supra discum stigmaticum incurvata videre liceat, Nymphaea Rudgeana, si ejus flos omnino expanditur, quod rarissime accidit, ante me- diam noctem maximum aperturae gradum exhibet et plerumque omnino clausus est, si flores Nymphaeae Amazonum inter horam quartam et quintam matutinam maxime expansi sunt. Flores Nymphaeae Amazonum apud nos semper se proprio polline foecundant, tamen semina maxime numerosa sana et facillime germinantia faciunt, — ALABASTRA ovato-oblonga paululum acuminata. — PEDUNCULUS teres, kermesine brunneus, annulo pilorum apice in forma principali nullo, subsulcatus, cyclo 6 rarius 7 canalium aériferorum magnorum percursus, quos 12 rarius 14 minores circumdant, minimis 24, rarius 28 extimis inclusi. — RECEPTACULUM kermesine brunneum. — SEPALA 4, uno in cyclo ordinata, rarissime 6, duobus in cyclis posita, brevius oblonga, ovata, acuta, vel acutiuscula vel obtusiuscula vel obtusa, plus minus acuminata, lat, : long. = 1: 2,3 (medio e 12 floribus sumto); = 1 : 1,9—2,8 (in extremis); -- 22 mm. : 63 mm.; = 41 mm. : 78 mm.; dorso non, vel vix carinata, opaca, rarissime subnitentia, ad basin imam luteo- kermesina, ceterum brunnescenti-viridia, marginibus tegentibus brunneo-kermesinis, marginibus tectis flavescenti-viridibus, parte superiori lineolis atro-violaceis, basi brunneo-kermesinis 1—5 mm. longis, 1/s9—1/4 mm. latis, irregulariter sparsis, saepius con- fluentibus pieta, nervis fere Y male perspicuis subparallelis, subimmersis, inter quos minores secandarii, parte inferiori per- cursa, intus virescenti-flavescentia, apice virescentia, margine kermesino, hine inde versus marginem lineolis kermesino-atris pieta, basi brunneo-kermesine suffusa, nervis haud immersis fuscescentibus oblitteratis, lineiformibus, subeoriacea,. sicca laevia, lincolis elevatis (pachycystis) nullis, vel rarissime rario- ribus brevissimis usque ad !/; mm. longis lineari-punetiformibus ornata. — PETALA sepalis breviora 16-—36, adeo 40, plerum- que 20, in 4—10 cyclis cum sepalis et inter se alternantibus, quadrinumeris, rarissime in cyclis 4 quinquenumeris, disposita, sicca nullis lineis elevatis raphidioidibus notata, breviter ob- 24 167 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. longo-ovata, lat. : long. = 1: 2—3 in cyclo extimo, = 1 : 2,3 in еусіо intimo, extima longiora, latiora, obtusiora vel acutius- cula subacuminata, in interiora et intima angustiora, breviora, plerumque acuta et saepius acuminata, rarius obtusiuscula transeuntia, omnia viridi-lavescentia, extima dorso mediano plus minus sepaloidea, versus apicem virescentia et hic sub- carinata, omnia nervis linearibus obscurioribus 12—9 notata, eyclis fere inter se aequidistantibus, omnia, excepto cyclo ex- timo, basi lobis rotundatis auriculata, — STAMINA valde nu- merosa 93—297, zonae angustae ad germinis latus in apice ejus inserta, omnia ordine haud perceptibili posita vel plerum- que cyclo quatuor extimorum eum cyclo praeeunti petalorum alternanti, eyclo octomero sequenti, cujus stamina per paria cum praecedentibus 4 alternant, tum rarius cyclus tertius octomerus cum praecedenti alternans sequens, ceteris ordine haud perspicuo dispositis; stamina omnia pallide virescenti- flava ut antherae, extima late lanceolata, filamento petaloidi, basi utrinque lobis rotundatis auriculato, longitudine antheram duplo vel triplo superanti, stamina cycli secundi et tertii an- guste lanceolata, filamento basi haud auriculato, antheram lon- gitudine subaequanti vel duplo superanti, petaloidi, quam anthera multo latiori; stamina media, interiora et intima linea- ria, media filamento duplo breviori quam anthera, interiora tertiam partem antherae, intima quartam partem antherae longitudine aequantia, filamentis extimorum 12—24 latioribus quam antherae, ceterorum sublanceolatis vel linearibus, latitu- dine antheram fere aequantibus, interiorum et intimorum linea- ribus, latitudine multo angustioribus, quam anthera; apicibus staminum florum minorum omnibus haud productis, obtusis, extimis subacutiusculis, antheris ad marginem et apicem fere connectivo aequilato circumdatis; at in floribus majoribus sta- mina extima in appendicem brevem acutiusculum, rarissime longitudine latitudinem aequantem, producta; antheris staminum extimorum medio usque ad 3 mm. in floribus maximis latis, intimorum 1?/, mm. latis, in floribus minoribus omnibus angu- stioribus 1 mm. vel circa ?/, mm, latis. POLLINIS grana ut іп Nymphaea Rudgeana, sed plus duplo diametro minora, — CARPELLA 19—41 (in medio ex 33 floribus 27,7), germen multiloculare subturbinato-cylindricum, subdepressum formantia; processus carpellorum 10—15 mm. longi, basi tenui subfili- formes, apice clavatim incrassati, clavis a lateribus compressis, longiores et breviores plus minus regulariter alternantes, prima nocte floris aperti et die sequenti omnes arcuatim ereeti, lon- giores clava minus inflexa quam breviores, nocte secunda omnes supra stigma incurvati et prostrati; germen totum et processus claviformes pallide virescenti-flavi, vel clavis purpureis; discus stigmaticus subinfundibuliformis, flavus; processus axilis conieus, brevis, pallide flavescens; pili stigmatiei jam ad tempus primum floris aperturae in cellulas singulas secedentes, parte libera papillosa radiorum stigmaticorum apice elongato - triangulari, acuta, in processum dorsalem adscendenti, duplo longiori quam lata. -— GEMMULAE non solum lateribus, sed etiam dorso car- pellis insertae, minutissimae 0,49—0,53 mm. longae. — FRUC- TUS bacca depresso-globosa, coriaceo-carnosa, subexsucca, disco stigmatico superficiali infundibuliformi, areuatim excavato, viridi- flavescens, cono axili basi a carpellis soluto et torulo annuli- formi denticulato eincto; sepalis et plerumque petalis auctis quatuor extimis persistentibus, ceteris organis floris foliaceis putredine affectis et saepius destructis. Semina fere omnium specierum. generis Nymphaeae numerosissima. — SEMINA mi- nima, ellipsoidea, meridianis imperfectis 19—16 pilorum in- 168 structa, ad micropylem brevius mamillata, hilo minutissimo micropylae proximo ad finem raphes subobliteratae sito, opaca, (i. e. non nitentia), sicca subgrisea. FOLIUM primum |lantae germinantis subuliforme, lamina destitutum, latere interiori basi canalieulatum, marginibus utrin- que prominentibus, acutis, subalatis, submersum ut omnia se- quentia usque ad folium decimum; sub primo folio radice ad- ventitia nulla; folia primordialia omnia sequentia lamina in- structa; lamina folii secundi et tertii ovato-oblonga, quarti ovata, secundi minima, quarti maxima, omnium trium nervo laterali unico primario utrinque instructa; petiolus folii secundi basi latere interiori canaliculatus et utrinque alatus, ala superne sensim in petiolum excurrenti; ala folii tertii major abruptim in petiolum excurrens, ala folii quarti etiam abruptius superne desinens; sub petiolo folii secundi, teitii, quarti 1—2 radices adventitiae e caudice erumpentes; folium quintum cordato- ovatum vel ovatum, alae petioli subabruptim arcuatim termi- nantes, radice, 1 vel 2, sub eo orienti, lamina nervis primariis duobus lateralibus utrinque instructa; folium sextum, septimum octavum, nonum ovato-cordata, angulo inter lobos sito in folio sexto obtuso, in reliquis acuto, tribus radicibus sub petiolo horum quatuor foliorum adventitiis orientibus; lamina folii sexti et septimi nervis lateralibus primariis tribus, lamina folii octavi et noni nervis primariis quatuor utrinque praedita; petiolis om- nium basi utrinque alatis, alis apice abrupte rotundatis vel sub- rectangularibus angulo rotundato, vel adeo lobo acutangulo terminantibus. Folia omnia submersa brevius petiolata, mem- branacea, margine crispa, superne laete virentia, subtus pallide griseo-viridia, pallide kermesine suffusa, immaculata. Folium decimum fere natans, ut cetera omnia, longe petiolatum, lamina ovato-elliptica, cordato-fissa, apice subacutata, margine integer- rima, lobis folii decimi et undecimi rotundatis, a se distantibus, lobis folii duodecimi et sequentium plus minus acutis, ad latus exterius ante apicem arcuatim subexcicis, latere interiori ro- tundato, lobis se tegentibus, folium decimum quinque, vel sex nervis primariis lateralibus utrinque, folia sequentia sex prae- dita, latere superiori laete virentia, non maculata, latere infe- riori griseo-virentia, pallide kermesine suffusa, nigro-violaceis maculis pallidis numerosis, petiolo basi alato, ala apice sensim arcuato-rotundato in petiolum excurrenti, Haec folia primor- dialia natantia ut omnia submersa ad petioli apicem annulo villorum carentia. — Folium consummatum plantac e semine enatae versus tempus florendi et tempore florendi subovato- ellipticum, fisso-cordatum, apice subacutato, lobis plerumque se tegentibus, ante apicem lobi ad marginem exteriorem arcua- tim subexcisis, margine loborum interiori arcuato-rotundato, margine folii totius integerrimo; brevius scutatum, nervis pri- maris lateralibus utrinque 8—10, rarius 7, area principali ad dimidiam folii latitudinem = 1:1,3 usque ad 1:2,1, arcarum minorum graduum ulteriorum inter aream principalem et mar- ginem plerum 4, rarius З seriebus interjectis, torulo carnoso transversali ad basim nervorum primariorum nullo, petiolo ad punctum insertionis annulo villorum 3—4 mm. longorum cir- cumdato; folia versus finem florendi fere orbicularia fiunt et apice rotundata. Color variabilis in plantis ejusdem loci natalis et originis latere superiori, immaculato vel maculato, plerum- que virens, margine brunneo-kermesine suffuso, maculis non- nunquam maximis radiatim positis et ex parte confluentibus (v. g. in planta apud Lagoa Santa), latere inferiori sordide et pallide brunneo-kermesinus, vel profundius brunneo-kermesinus, maculis nigro-violascentibus crebrioribus, radiatim positis, ad 169 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. marginem extimum virescenti-brunneo-kermesinus, nervis om- nibus usque in octavum gradum virescenti-brunneis vel flaves- centi-viridibus; superficies superior folii sicci punctis elevatis ad petioli insertionem rarioribus per ceteras partes usque ad marginem fere aequali modo sparsis tecta, quae puncta lente minus augenti visa fere subrotunda, at lente fortiori aucta ¡rae- sertim ad petioli insertionem cruciformia vel triangularia ap- parent. STOLONES tuberis pullulantis 2—3 mm. crassi et usque ad 165 mm. longi ad nodos 13—60 mm. a se remotos primos 1—3 folia squamiformia, triangularia, usque ad lanceolata lamina carentia faciunt vel folia brevius petiolata lamina triangula:i- cordata, fere sagittata acuta vel acutata membranacea praedita, submersa, marginibus laminae nonnunquam juniorum involu- tis, petiolo basi canaliculato, subalato-marginato, semiamplexi- cauli; nervis primariis laminae utrinque in minimis tribus in posterioribus et majoribus 4—5, radicibus adventitiis 3—5 sub iis erumpentibus, quae folia 1—9 submersa folia natantia sequun- tur, forma et colore fere illis plantae germinantis similia, at saepius pagina superiori maculata, tandem posteriora illis plan- tarum e seminibus enatarum omnino aequalia. PETIOLUS folii consummati teres, subsuleatus basi utrinque alatus alis usque ad 40 mm. longis lateribus interioribus petioli insertis, basi et versus apicem 2 mm., media in parte 3 mm. latis, membranaceis, superne conjunetim enatis et sic stipulam intrafoliaceam petiolo insertam, apice bilobam, profundius emar- ginatam lobis rotundatis, vel acutiusculis, formantibus. RHIZOMA tuberiforme ellipsoides magnitudine ovi columbae usque ad ovum anseris, inter folia et peduneulos praesertim in parte juniori superiori villis longissimis tectum folia et pedun- culi ad 1/5, posita, sub folio quoque 6—7 radicibus adventitiis e rhizomate erumpentibus. Vidi Nymphaeam Amazonum e Spanish Town Jamaicae vivam еі cultam а Dr. David Moore 1854 in Europam introductam , siccam е Demarara Guianae Britann. coll. a Parker in hb. Hooker; e Beek- huizen prope Paramaribo Guianae Batavae 1851 a Wullschlaegel (exsice. n. 6) coll. in hb. Martii; ex eadem regione prope Onoribo сой, a Wullschlaegel (exsicc. n. 1349); e Surinam, loco accuratius non in- dicato, coll. a Hostmann (exsicc. n. 565) in hb. Berol, Mus. Paris., Deles- sert, Hooker, Bentham; e Surinam prope Canawappibo et in aliis locis coll. a F, L. Splitgerber іп hb. de Vriese (hb. Lehmann); е regione prope Para Brasiliae a Martio (exsicc. n. 3313) m. Maji et Junii 1819 detecta, in hb. Monac.; e lacu Paranagoa in prov. Piauhy Brasiliae coll, a Gardner Aug. 1839 (exsicc. n. 2474 et 2477) іп hb. Mus. Paris., Delessert, Hooker, Bentham, Mus. Britamn., Boissier; e regione Bahia сой. a Salzmann (Nymphaea integrifolia Salzmann) in hb. Hoo- ker, Delessert, Bentham; e lacu prope Conceigáo prov. Bahia coll. Blanchet (exsicc. m. 611) 1832 in hb. Delessert; ad Lagoa Santa prov. Minas Geraés Brasiliae coll. ab E. Warming 1868—66 (exsicc. n. 1750); e prov. Rio de Janeiro in paludibus prope Taguahy ab A. de St-Hilaire coll. (Nymphaea albo-viridis 4. de St-Hilaire secundum originale in hb. Mus. Paris.). — Secundum Grisebach (Linnaea XIX, 283) legit Kegel (exsicc. n. 932) Nymphaeam Amazonum in fossis prope Poele- bantje in Surinam. Non vidi. Nymphaea Amazonum igitur collecta est inter 18° bor. lat. et 23° aust. lat. et inter 38° et 78° occid. long. Greenwich in tropica America et insulis et continenti australi. Habitat in lacubus, paludibus, fossis et aquis stagnantibus. Warming flores tempore pluviali a Januario usque ad "ч Martis vidit, tempore arido ab Aprili usque ad Octobrem planta evanuit ; Martius Majo et Junio, Kegel Junio, Gardner Augusto flores е. Ceterum sine dubio semper crescit et floret, ubi aqua et calor necessarius nunquam desunt, Forma a) GOUDOTIANA Casp. Forma peduneulo annulo pilorum longorum apice ornato. 170 : Nymphaea Goudotiana Planchon Rev. Hort no. du Fé- vrier 16 anni 1853 et in Ann. sc. nat. III. ser, tom, XIX. 49. Vidi hanc formam lectam a Justin. Goudot 1844 in Nova Gra- nada in locis aquaticis ad Llanos D'Ibag. specimen originale el. Plan- chonis, in hb. Mus. Paris.; ab J. E. Holton (exsice. n. 689) ad Caucana in Nova Granada in hb. Hooker, a Gardner (exsicc, n. 2477) in provincia Piauhy Brasiliae, in hb. Vindobon. Ezxemplaria exsicc. Gardneri п. 2477 omnium ceterorum herbariorum supra citatorum annulo pilorum sub receptaculo carent. Ops. Excepto annulo pilorum іп apice pedunculi planta omnino Nymphaea Amazonum Mart. et Zucc. est. Annulum pilorum ad apicem pedunculi non esse constantem, demonstrat planta Gardneriana. Analogo modo annulus pilorum et villi petioli et pedunculi apud Nymphaeam blandam G. F. W. Meyer aut adsunt aut desunt, Analogo modo folia natantia consummata prima periodo vegetationis Nymphaeae Amazonum formae principalis nostris in caldariis cultae annulo pilorum plerumque carent, quamquam sequentia folia ejusdem individui annulo villorum in- structa sunt. 4. NYMPHAEA LASIOPHYLLA MART, et ZUCCAR. sepalis siccis nitentibus, lineis rarioribus grossis nigris pictis, lineolis brevibus 1/¿ —*/, mm. longis elevatis raphidioidibus densissimis et creberrimis, punctis elevatis rarissime intermixtis ornatis, ovato-oblongis, acutiuseulis, subacuminatis; petalis exti- mis solis dorso lineolis elevatis brevissimis, paucis ornatis; processubus carpellorum elongato-clavatis 6—7 mm. longis; foliis magnis margine integerrimo, cordato-orbiculatis, basi fissis, latius i. e. 8—16 mm. peltatis, lobis obtusiuseulis, superne punetis elevatis densissimis vel rarioribus tectis, Tabula nostra XXXIV. Ftg. 1—7. Nymphaea lasiophylla Martius et Zuccarini in Zuccarini Plantarum novarum vel minus cognitarum etc. fascic. primus, Abhandl. d. mathem.-physical. Classe der Miinchener Akademie 1832. I. 364 s. FLOS diametro 93—118 mm, — SEPALA 4 lat.: long. = 18 тш.:50 mm. (extimum); = 18 mm.: 48 mm. (dextrum); = 18 mm. :50 mm. (sinistrum); = 18 mm. : 50 mm. (intimum), -oblonga, ovata, acutiuscula, subacuminata, nitentia (sicca scil.), extus sicca lineolis raphidioidibus elevatis et lineis rarioribus purpureo-atris ornata, ut in diagnosi expositum. — PETALA „alba“ (Martius ms.) 16 in 4 verticillis quadrinumeris cum sepalis et inter se alternantibus disposita, oblonga, subelliptica, intima 4 lanceolata, extima lat. : long. = 20 mm.:50 mm., intima = 8 mm.:42 mm., omnia acuta quam sepala paulu- lam breviora, nervis lineiformibus, haud prominentibus, lineo- lis-elevatis nullis. — STAMINA 42 et plura, inaequalia, lon- giora, extima filamentis petaloidibus anthera multo latioribus et longioribus, lanceolata, anthera ad filamentum longitudine = 1:2—2!/, antheris 11/¿—11/, mm. latis, media et intima li- nearia, anthera filamento latior et longior, in intimis longitu- dine anthera ad filamentum = 9:1, anthera vix 1 mm. latior, extima brevius appendiculata, appendice lat.:lg. = 1:3, intima vix appendieulata, margine antherae et apice subaequilatis. — CARPELLA 15—20, radiis papillosis stigmaticis apice rotundatis obtusis ,flavescentibus^ (Martius тве.), processubus elongato clavatis, „purpureis“ (Martius msc.), 6—7 mm. longis, superne 1 mm. crassis, processu axili medio in disco stigmatico minuto. FOLIUM natans coriaceum, peltatum, pelta 8—16 mm. lata, suborbieulare, basi fissum, sinu lateribus rectiusculis vel curvatis, lobis vel distantibus, vel se tegentibus, vix vel minime productis, obtusiusculis; margine integerrimo, nervis primariis 171 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. utrinque 7—11, superne et subtus punctis elevatis densis obsi- tum, ,inferne rubens* (Martius msc.) et lineolis purpureo-brun- neis, usque ad 1 mm. longis, ramosis, ramis 1--2,ad marginem sinus longioribus, crebrioribus et subparallelis ornatum, supra et subtus glaberrimum. — ,PETIOLI teretes, rubentes, glabri“ (Martius msc.) — Partes ceterae ignotae. , Pili adpressi derasiles* Mart. et Zuccar. 1 e. lateris inferioris folii sunt Algae. Lecta т. Martis et Aprilis in stagnis prope Joazeiro in Lagadisso, provincia Bahia Brasiliae a Martio. Joazeiro fere sub 9°/,° austr. lat. et 42° 10 occid. long. Greenwich situm est. — Vidi specimina originalia Martii (exsice. Martii n. 2877), qui etiam descriptionem ad vivam plantam factam benigne praebuit, 5. NYMPHAEA BLANDA G. F. W. MEYER: sepalis opacis, striis kermesino-brunneis densissimis, tenuissimis 1/ mm. latis, longissimis parte inferiori usque ad medium fere et lineo- lis elevatis 1 mm. fere longis, densioribus, inter se subparal- lelis, saepius obliteratis versus apicem punctis elevatis interjec- tis ornatis, oblongis, ovatis, obtusiusculis, subacuminatis ; peta- lis lineolis elevatis raphidioidibus in interioribus densioribus, punctis elevatis paucis praesertim versus apicem in extimis in- terjectis ornatis; processubus carpellorum lineari-clavatis fere 8 mm. longis; foliis parvis membranaceis margine integerrimo, cordato-fissis, suborbicularibus vel orbiculari-ellipticis, apice la- tissime rotundatis, lobis paululam productis, subacuminatis et subhastatis, pallide virentibus, brevissime peltatis, pelta vix 1 mm. lata, superne punctis rarioribus elevatis ubique, densiori- bus ad punctum insertionis tectis, intermixtis lineolis elevatis ?|,—1!|, mm. longis, radiatim aequaliter sparsis, vel praesertim ad nervos primarios obviis vel absentibus, punctis elevatis tantum ad nervos primarios ornatis; pedunculo sub flore tan- tum, vel toto villis septatis vestito, vel (in varietate) glabro, petiolo vel tantum apice annulo villoso ornato, vel etiam hine inde villoso, vel toto villoso, vel (in varietate) glabro. Tabula nostra XXXVI. Fig. 18—16. Nymphaea blanda 6. Е. W. Meyer Primitiae Fl. Esse- queboens, (1818) 201. (Non Nymphaea blanda Planchon, Hort. Glasnev., Hooker; cf. sub Nymphaea Rudgeana 6. F. W. Meyer et Amazonum Mart. et Zuccar.). Nymphaea glandulifera Rodschied Msc. ex G. Е. W. Meyer 1. c. Nymphaea blanda Richard Schomburgk Reisen in Britisch Guiana in den Jahren 1840—44 (1848). III. 839 et Nymphaea blanda Dalton History of British Guiana (1855) 11. 241, Num hujus loci? Non vidi. Nymphaea blanda Seemann Botany of the voyaye of H. M. 8. Herald, London 1852—57, p. 78 (ex originali). Nymphaea Rudgeana B. Amazonum Grisebach Fl. Brit. Westindian Islands (1859) 12. Nymphaea Fenzliana Lehmann, Amtlicher Bericht über die 29. Versammlung der Gesellschaft deutscher Naturforscher und Aerzte zu Wiesbaden im September 1852 (Sitzung vom 22. Septbr.), Wiesbaden 1833. p. 280 (sine descriptione); їп Otto Hamburger Garten- und Blumenzeitg. 1853. p. 205 et 217, quoad specimina originalia Lehmann a Parker in Guiana Bri- tannica lecta in hb. Hooker. Accuratiüs in sequentibus plantam originalem MEYERI (folium unicum et florem unicum, ambo decerpta) -describam et quae ad plantam PARKERI referunt, uncis includam. 172 FLOS expansus inter apices sepalorum 94 сі 95 mm. (81—91 mm.) diametro. — PEDUNCULUS sub flore villis septatis vesti- tus. (Pedunculus usque ad basim calycis villis longis tectus.) — SEPALA oblonga, ovata, e. g. extimum lat. : long. = 17 mm.: 42 mm., dextrum = 20!/, mm. : 43 mm., sinistrum = 18 mm.: 44 mm., intimum 19!/, mm. : 41 mm. (lat. : long. = 1) 14 mm. 35 mm.; 2) = 13 mm.:41 mm.), infra medium latissima, sensim versus apicem arcuato-angustata, (versus apicem sensim atte- nuata vix acuminata), acutiuscula, opaca, lineolis elevatis 1—1,5 mm. longis et punctis elevatis intermixtis ornata et striis atro- purpureis densissimis Urria mm. latis, tenuissimis, 1,5 mm. usque ad 9 mm. longis et longioribus in parte inferiori trans medium usque, in parte superiori rarioribus vel rarissimis ex- terne pieta, intus flavescenti-viridia. — PETALA 16, quatuor in eyclis cum sepalis et inter se alternantibus quadrinumeris ordi- nata, sepalis paululum breviora; petala quatuor cycli primi ce- teris paululum majora lat.:long. = 15 mm.:38 mm., oblonga, ovata, sensim versus apicem arcuato-angustata, extus dorso mediano pallide virescentia, sepaloidea, marginibus et intus ut cetera flavescentia, basi externe lineis longissimis atropurpureis ut sepala pieta, cetera cyclorum interiorum gradatim longitudine et latitudine decrescentia, intima minima oblongo-lanceolata, aeuta, omnia, tamen interiora densius, lineolis elevatis raphi- dioidibus, punctis elevatis rarioribus, praesertim versus apicem in extimis interjectis ornata. (Petala dense lineolis elevatis sub- parallelis ornata. — STAMINA fere 65, extima 4 maxima in cyclo eum petalis alternanti ordinata, filamento petaloidi, anthera plus duplo latiori et ea longiori; sequentia quatuor paululum tantum iis minora et cum iis alternantia, cetera gradatim mi- nora, antheris longioribus, filamentis brevioribus et angustiori- bus, antheris filamentum latitudine superantibus, intima brevis- sima, connectivo supra antheram extimorum in appendicem brevem obtusiusculam, longitudine latitudinem antherae haud aequantem producto; stamina omnia tota flavescentia, petalis breviora, extima fere 25 mm., intima 14 mm. longa, filamentis omuium lineolis elevatis densioribus ornatis. — CARPELLA 26, facie papillosa singulorum apice rotundata, obtusa, processubus 10—11 mm. (9—10 mm.) longis, lineari basi tenui flava, apice ineurvato, brunneo-purpurascenti, clavato-incrassato; discus stig- maticus brunneo-pu: purascens. FOLIUM membranaceum, parvum, elliptico-subcirculare, anguste peltatum, margine integerrimo, lobis distantibus, mar- gine interiori loborum paululum arcuato, apice loborum . .. (acutiusculo, subhastiformi), nervis utrinque 6 primariis in pa- gina inferiori immersis versus marginem evanescentibus, in pagina superiori punctis minutis elevatis circa locum insertionis petioli frequentioribus et angulatis, versus marginem rarioribus et subcircularibus, lincolis elevatis 3/,—1 mm. longis, medio um- bonatis radiantibus intermixtis ornatum, superne laete virens, nitens, subtus opacum pallide virescens, — PETIOLUS apice sub lamina folii villis longis septatis vestitus. (Petiolus apice annulo villorum instructus, vel villis longis hine inde vel ubique tec- tus.) — (TUBER oblongum vel ovatum,. parvum, villis brunnes- centibus tectum). Vidi specimina originalia 6. F. W. Meyeri a Dr. Rodschied in Guiana Belgica, nunc Anglica, ante 1814 ad ostium fluminis Esse- quibo „in stagnis et тіпшіз“ lecia in hb. Grisebach; vidi specimina origi- пайа Lehmanni Parkeriana in hb. Hooker et alia in hb. Lindley; vidi fragmentum folii Nymphaeae blandae a Seemann collectum „їп swamps near the city of Panama" in hb. Mus. Brit., de quo tamen non dici potest, ad quam varietatem. pertineat, quum dorso chartae udglutinatum sit. 173 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. Var, FENZLIANA Casp., pedunculis et pedicellis glabris. Tabula nostra XXXVI. Fig. 9—12. Nymphaea Fenzliana Lehmann l. с. quoad plantam a Friedrichsthal (Exsicc. n. 1878), quem tamen Lehmann non nominat, in Guatemala prope 8. Juan de Nicarayua 1841 col- lectam, quam in hb. Vindobonensi et hb. Bentham vidi. Specimina manea herbarii Vindobonensis originalia Lehmanni sunt. Ut lector melius videat, Nympheam Fenzlianam Lehm. eandem plantam ac Nymphaea blanda ©. Е. W. Meyer esse, accuratius plantam Friedrichs- thalii in sequentibus describam: FLOS expansus 96 mm. diametro. — SEPALA quatuor lat. : long. — 1) 16 mm. : 41 mm.; — 2)15 mm.:42 mm.; — 3) 15 mm. : 41 mm.; = 4) 12 mm. : 40 mm., oblonga, ovata, versus basin angustata, ad medium fere latissima, versus apicem attenuata, subaeuminata, acutius- cula, petalis paulo longiora, opaca, extus pallide viridia, partes tectae pallidiores, lineolis elevatis inter se subparallelis, fere 1 mm. longis, densioribus, saepius obliteratis, punctis elevatis versus apicem interjectis, externe tecta et striis kermesino-brunneis densissimis 3—4 mm. et ultra longis longitudinalibus, angustissimis, fere !/,; mm. latis ad instar fere Nymphaeae Jamesonianae parte inferiori ad */, totius longitudinis picta, intus viridi-flavescentia. — PETALA 16, 4 in verticillis quadrinumeris disposita, pallide flavescentia, extima ovato-oblonga lat. : long. — 1) 13 mm. : 38 mm.; = 2) 15 : 40; = 3) 13 : 40, subacutata, acuta vel acutiuseula, extus pallidius virentia, marginibus pallidioribus parte inferiori ut sepala striis kermesino-brunneis picta, lineolis elevatis omnia ornata, interiora densioribus, punctis elevatis paucis versus apicem in extimis interjectis; interiora gradatim minora, angustiora, intima omnium angustissima et brevissima sublanceolata, sensim attenuata, acuta. — STAMINA speciminum incompleta, extimorum filamentis latioribus 14mm, antheris 8 mm. longis, lanceolatorum ; antheris omnium haud appendicu- latis, apice latius marginato, extimorum obtusiusculo, intimorum obtuso, intimis apice et lateribus aequilato marginatis; antheris extimorum fere 2!/, mm, latis; stamina interiora gradatim breviora et angustiora, media longitudine filamenti : anther. — 8 mm. : 12 mm.; antheris 1'/; mm. latis. — CARPELLA florum duorum 23, processubus dorsalibus lineari- clavatis, basi tenui flavescentibus, apice brunneo-rufescentibus , arcuato- ineurvato, fere 8 mm. longis, apice clavato vix 1 mm. lato. . - FOLIUM natans coriaceo-membranaceum, margine integerrimo, Cor- dato-fissum , suborbieulare, vel orbiculari-ellipticum, apice rotundato- obtusissimum, lobis patentibus, margine interiori sinus arcuato, paululum produetis, subacuminatis, acutiusculis, superne pallide virens, inferne griseo-virescens, nervis primariis utrinque 5—6, inferne eadem in pla- nitie ac lamina sitis vel subimmersis, superne punctis rarioribus ubique, densioribus ad punctum insertionis, tectum, intermixtis lineolis elevatis 2/,—1*/, mm. longis, radiatim aequaliter sparsis, vel praesertim ad nervos primarios obviis, vel omnino absentibus, punctis elevatis tantum ad nervos primarios ornatum, brevissime peltatum, pelta 1 mm. vix lata, minus, 71—109 mm. longum, petiolo villis destituto ut pedunculus. — RHIZOMA minimum, ovato-globosum, fere 20 mm. longum, radicibus adventiciis numerosis. Descriptio Nymphaeae Fenzlianae, quam LEHMANN dedit, inaccurata ; е. g. vocat folium „subtus demum subferrugineum“, recte, tamen luto subferrugineo adhaerenti, „petala biseriata“ sunt quadriseriata etc, 6. NYMPHAEA JAMESONIANA PLANCHON: sepalis opacis extus virentibus, striis longissimis 8—7 mm. et ultra longis, densissimis 1/0-1/ mm. latis atro-kermesinis usque ad apicem pictis, extus lineolis elevatis raphidioidibus 2 mm. et ultra longis, densis, punctis elevatis rarioribus intermixtis or- natis, oblongo-ovatis, obtusiusculis; petalis et filamentis lineolis raphidioidibus elevatis, creberrimis hinc inde in lineas rectas dispositis, praeditis; processubus carpellorum clavatis 6—10 mm. longis; foliis subcoriaceis, ovato-cordatis, basi fissis, subsagittatis, vel ellipticis, angustissime peltatis, margine integerrimo , lobis obtusis, apice obtusissimo, superne eleganter lineolis radiatim Nymph, 174 dispositis elevatis 1—11/, mm. longis series dispositis interjectis supra nervos et ad punctum inser- tionis densioribus, subtus lineolis atropurpureis opegraphimor- phis, ramosis, furcatis, sub lente conspicuis, densius ornatis. ; punctis elevatis fere in Tabula nostra XXXII. Fig. 1—9. Nymphaea Jamesoniana Planchon Revue hortic. nro. du 16. Févr. 1853. p. 5 (extract.) n. 27 et in Ann. вс. nat. ser. ПІ. vol. XIX. 54. Nymphaea sagittariaefolia Lehmann, Amtlicher Bericht úber die 29. Versammluny deutscher Naturforscher und Aerzte in Wiesbaden, Sitzung vom 22. Beptbr. 1852, Wiesbaden 1853, p. 280 (nomen tantum, sine descriptione); tum in Otto, Ham- burger Garten- und Blumenzeitg. in fasciculo Maji, 28. April. 1853 edito, р. 204 et 216. FLOS diametro 87 mm, — 107 mm. — SEPALA 4, lat. : long. = 1) 13 mm. : 40 mm; = 2) 17 mm. : 46 mm. ; = 3) 21 mm.: 40 mm, oblongo-ovata, obtusiuscula, extus virescentia, striis 3—7 mm. et ultra longis atro-kermesinis, tenuissimis, 1/0- He mm. latis, dense, 60—100 per diametrum transversalem sepali positis picta, lineolis rhaphidioidibus densis, elevatis in sicco ad 2 mm, et ultra longis ornata, extus ener- via. — PETALA 16 in 4 verticillis inter se et eum sepalis alternantibus quadrinumeris disposita, oblonga, trium verticil- lorum exteriorum’ obtusa, intimi acuta, extima quatuor tota vel linea dorsali mediana sepaloidea etiam extus longissimis striis, ut sepala, densissime positis atro-kermesinis praedita, margine et latere interiori, ut cetera petala tota, brunneo- flavescentia (in sicco), extima sepala longitudine fere aequantia, interiora gradatim longitudine decrescentia, nervis vix per- spieuis, lineolis elevatis numerosissimis, hine inde in lineas rectas dispositis ornata. — STAMINA 52—65 eodem colore ac petala, ut ea submembranacea, omnia lineolis elevatis praedita, anthera ad filamentum staminum longissimorum extimorum longitudine == 1 : 3, exteriorum = 1 : 5/,, intimorum == 1 : 1/2—*/s; connectivum extimorum apice triangulari productum, acutum, lat. : long. = 1:3), intimornm haud productum marginans, obtusum; filamentum extimorum oblongum antheram quadruplo latitudine superans, exteriorum oblongum, lineare, antheram vix duplo latitudine superans, intimorum lineare antheram lati- tudine subaequans. — CARPELLA circa 30, radiis stigmaticis apice rotundatis, obtusis, processubus eleganter clavatis, clava basin duplo vel triplo crassitudine superanti, 6—10 mm. longis, brunneo-flavescentibus, apice kermesine brunneis, etiam (sicca) lineolis raphidioidilus ornatis. FOLIUM natans tenue membranaceum, ovato-cordatum basi fissum, subsagittatum, vel ellipticum angustissime peltatum, vel vix peltatum, margine integerrimo, (in sicco) hine inde erispulo, lobis obtusis, vel acutis, approximatis vel late distan- tibus, apice obtuso, nervis primariis utrinque 6, tenuissimis, basi immersis, alioquin eum lamella eadem in planitie sitis, area principali brevissima, longitudine ejus ad dimidiam folii latitudinem == 1: 2,0 fere; supra et subtus lineolis raphidioi- dibus elevatis, 1—1!/2 mm. longis radiatim dispositis siccum ornatum, intra quas supra puncta elevata, densius supra nervos et punetum insertionis lineolis raphidioidibus destitutum inter- jecta, subtus lineolis atro-kermesinis opegraphimorphis, ut in diagnosi dictum, ornatum. — Partes ceterae ignotae. Vidi specimen originale Planchonii cum schedula: .,546 — erea nah of Guayaquil, March. 1846 — Jameson” in hb. Delessert et alia 25 115 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. specimina in hb. Boissier, Graves, Hooker, Petropolitano et Lehmann. Guayaquil (oppidum) sub 2° 11 25" austr. lat. et 80° Y 10” occ. long. Greenw. situm est. Lehmann 1. с, 216 refert: „т America centrali col- legit filius Guillielmus Lehmann loco natali, mirabile дісін. accuratius haud notato; at in hb. Lehmamni planta filii ejus non exstat, пес Lehmann plan- tam а Jamesonio collectam cogmoscere videtur, quod ejus non mentionem facit; tamen sola іп ejus herbario adest; ez quo, ut videtur locus ille na- talis. Lehmanni dubius, Num fictitius? 7. NYMPHAEA STENASPIDOTA *) CASPARY: sepalis margine tecto nitentibus, medio lato opacis, extus striis longis- simis, densis, tenuissimis, бізсіз, hinc inde elevatis pietis, lineolis (edi mm. longis elevatis raphidioidibus intermixtis punctis subcircularibus ornatis, oblongis, ovatis, acutiusculis, haud acuminatis; petalis lineolis elevatis raphidioidibus rariori- bus in extimis medio dorso punctis elevatis intermixtis ornatis; processubus carpellorum clavatis, brevioribus 4--б mm. longis ; foliis ovato-triangularibus, sagittatis, parvis, apice rotundatis, margine integerrimo, brevius vix 1 mm. peltatis, superne punctis minutis elevatis densius subseriatim et radiatim dispositis or- natis, lineolis elevatis nullis, marginibus sinus rectilineis. Tabula nostra XXXIII. Fig. 1—8 et XXXVI. Fig. 8. FLOS diametro 91—100 mm. — SEPALA 4, е, g. lat. : long. — 19 mm. : 46 mm. (extimum, dextrum et sinistrum); = 18 mm. : 46 mm. (intimum), oblonga, ovata, acutiuscula, haud cuspidata, cetera ut Ша Nymphaeae Gardnerianae Planch., striis et lineolis, ut in diagnosi dictum, ornata. — PETALA 20—24 in 5—6 verticillis quadrinumeris inter se et cum sepalis alternantibus disposita, intimum hemiantheriphorum, sepalis breviora, extima lat. : long. = 1:21), brevius oblonga, ovata, obtusiuscula, intima brevissima, elongato-oblonga vel lanceo- lata lat.:long. = 1:3—4, ceterum ut Ша N. Gardnerianae. — STAMINA 60—67 ceterum ut stamina N, Gardnerianae, tamen antherae staminum omnium angustiores, extimorum 1!/, mm., intimorum vix 1 mm. latae, — CARPELLA 18; processubus in diagnosi descriptis. FOLIA ovato-triangularia, sagittata, parva, lobis acutius- culis, productis, sinu magno triangulari rectilineo, apice obtusa, brevissime peltata, pelta vix 1 mm. lata, superne et oblitera- tius etiam subtus punctis minutis elevatis densis subseriatim et radiatim dispositis, cetera ut in N. Gardneriana. — TUBER ovatum vel subglobosum, parvum, 15 mm. latum, pilis longis- simis brunneo-fuscescentibus superne villosum, radicibus valde elongatis. A Gardner (ezsice, n. 3568) anno 1840 collecta. est in lacubus. parvis ad Conceição prov. Goyaz („same аз n. 2476 from Paranagua, Piauhy“), in hb. Миз. Britan. et Bentham. Conceigdo sub 12'/,° austr. lat, et circ. 57% occ. long. Greenw. situm est. In hb, Lehmann etiam specimen exstat sub nomine Nymphaeae Passiflorae Lehmann (N. Gardnerianae Planchon), quacum cognata Lehmann et Gardner eam confuderunt. Specimina a Gard- ner collecta omnia totam plantam cum rhizomate, flore et foliis referunt. 8. NYMPHAEA GARDNERIANA PLANCHON: sepalis nitentibus, medio dorso opacis, вїтїїз longissimis fuscis, densis- simis, tenuissimis pictis, lineolis */,—21/, mm. longis, elevatis, raphidioidibus, intermixtis punctis rarioribus elevatis ornatis, *) стгуастидотбс ab donis, scutum, et ттгуб$, angustus. 176 oblongis, ovatis, acutiusculis, acuminatis; petalis lineolis elevatis rarioribus raphidioidibus in extimis dorso medio punctis elevatis intermixtis ornatis; processubus carpellorum lineari - clavatis, longissimis, 16 mm. longis; foliis orbiculari-hastatis — orbiculari- cordatis, parvis, margine integerrimo, apice obtusissimo, late | peltatis, реНа 5—8 mm. lata, lobis acutis vel obtusiusculis, superne punctis elevatis seriatim et radiatim dispositis versus punetum insertionis densioribus ornatis, lineolis elevatis rario- | ribus intermixtis. Tabula nostra XXXIII. Fig. 1—11. Nymphaea Gardneriana Planchon Rev. hortic. nro. du 16. Févr. 1853. p. 5 (extract.) et in Ann. sc. nat. ser. HL tom. XIX. 54 (1853). Nymphaea fragrans Gardner Msc. ín schedula ewsicc. Gardn. n. 2746 (їп hb. Bentham). Nymphaea Passiflora Lehmann, Amtl. Bericht über die 29. Versammlung der Gesellschaft deutscher Naturforscher und Aerzte zu Wiesbaden, Sitzung vom 22. Septbr. 1852, Wiesbaden 1853, р. 280 (sine descriptione); idem in Otto, Hamburger Garten- und Blumenzeitg. 5. Hft., Majo 1853, in lucem editum 28. Aprili 1853, p. 205 et 217. FLOS diametro 92—115 mm. — SEPALA 4, lat. : long. e. g. — 16 mm. : 51 mm. (extimum); — 17 mm. : 46 mm. (sinistrum); — 17 mm. : 48 mm. (dextrum); — 19 mm. : 48 mm. (intimum) eodem in flore; in aliis — 11—14 mm. : 44 mm ; — 16 mm.: 53 mm.; — 19 mm. : 55 mm.; nitentia, medio dorso opaea, oblonga, ovata, acutiuscula, acuminata, praesertim extus lineolis raphidioidibus elevatis 1—21/; mm. longis creber- rimis, punctis elevatis rarioribus intermixtis instructa, extus enervia virescentia, striis fuscis tenuissimis longissimis in par- tibus haud tectis picta, intus (sicca) flavo-rufescentia. — PE- TALA 16—20 in 4—5 verticillis quadrinumeris eum sepalis et inter se alternantibus disposita, acuta, saepius subacuminata, extima 4 partim sepaloidea, -quam sepala breviora, interiora gradatim minora, extima oblongo-ovata, intima oblongo-lanceo- lata, nervis haud perspicuis, lineolis raphidioidibus elevatis erebris ornata, extima flavo-rufescentia, intima brunneo-rufe- scentia (scil. sicca). — STAMINA 46—62 eodem colore ac pe- tala intima, inaequalia, extima longiora petaloidea, verticillatim disposita, verticillis quadrinumeris cum petalis et inter se alter- nantibus; in externis filamentum anthera multo latius et longius, longitudine anth. : filam. = 1 : 1/,—11/,, anthera 11);-2 mm. lata; in intimis anthera filamento latior et longior, longitudine anth. : filam. — 1: 1, anthera 1 mm. lata; extima brevius apiculata, apiculi lat. : long. = 1:1/¿—1, intima vix apiculata, apiee et lateribus antherae aequaliter marginatis. — CARPELLA 15—18 radiis stigmaticis apice rotundatis, obtusis, processubus lineari-clavatis, longissimis 12— 16 mm. longis, superne 1—11/, mm. crassis, (siccis) atropurpureis, etiam lineolis rhaphidioidibus or- natis, processu axili medio in disco stigmatico minuto. FOLIA natantia parva, usque ad 65 mm. lamina longa, tenuiter coriacea vel submembranacea, peltata, pelta 5—8 mm. lata, ovato- vel orbiculari-hastata, rarius orbicularia, apice rotundato, vel subretuso, basi sinu triangulari late aperto, lobis acutis vel obtusiusculis, margine integerrimo, hinc inde crispulo, nervis primariis utrinque 5, rarius 4, subtus subimpressis, su- perne lamina et obscurius etiam subtus punctis elevatis rario- ribus versus punotum insertionis petioli densioribus, subseria- tim et radiatim dispositis etiam lineolis rhaphidioidibus hine 111 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA. inde saepius subobliteratis intermixtis ornata, utrinque fusco- viridia, glabra, nonnunquam superne et inferne indefinite violaceo- atro maculata, — RHIZOMA parvum sub 16 mm. latum et longum, subglobosum, superne pilis longis griseo-brunnescentibus lanosum, radicibus valde elongatis, versus apicem tenuioribus. Descriptio LEHMANNI nonnulla falsa refert, v. g. „sepala multinervia^, tamen nihil nervorum visibile; ,sepala biseriata“, sunt 4—5 seriata; „stamina biseriata“, tamen extima tantum biseriata, interiora ordine ignoto disposita ete. „Nro. 2476, Nymphaea sp. n. In the lake at Paranagua, Fi. white, odoriferous. Aug. 1839. Piauhy. Gardner.“ Sic Gardner in schedula Nymphaeae Gardnerianae Planch. in hb. Hooker; cf. Gardner in litt. ad W. J. Hooker (Hook. Journal of Bot. 1840. II. 201). — Para. падма provinciae Piauhy fere sub 10%/,% austr. lat. et 48°|,° occid. long. Greenw. jacet. Lehmann (in Otto Hamb. Garten- und Blumenzeitg. l. с.) de collectore et loco natali Nymphaeae Passiflorae Lehm. refert: „Im Bra- silia (Serra d'Estrella) collegit C. Beyrich, in Paranagua cl, Gardner.“ Vidi originalia Planchonii in hb. Delessert et in hb. Vindob., Mus. Paris., Hooker, Bentham, Mus. Britan., Boissier et Lehmann. Specimina florum et 1—2 folia decerpta exhibent, tantum in hb. Hooker tota planta exstat. Planta Beyrichii, de qua Lehmann refert, nec in hb. Lehmann, nec in ullo alio herbario a me visa, igitur collector et locus natalis dubius; num ficticius? 9. NYMPHAEA TENUINERVIA CASPARY: sepalis ni- tentibus, medio dorso subopacis, maculis paucis linearibus sparsis nigris latioribus externe pictis, lineolis elevatis brevibus 1/з—1 mm. longis, densissimis inter se fere parallelis ornatis, ovato-oblongis, brevius acuminatis; petalis lineolis elevatis de- stitutis; processubus carpellorum clavatis, brevioribus, fere 5 mm. longis; foliis ovato-cordatis, basi fissis, margine integerrimis, apice subapiculatis, anguste peltatis, pelta 1—2 mm. lata, su- perne punctis elevatis saepius in series breviores versus punc- tum insertionis petioli radiantes, lacunis glabris nitentibus minoribus interjectis, hine inde lineolis elevatis brevioribus ornatis, marginibus sinus arcuatis. Tabula nostra XXXVI. Fig. 1—7. Nymphaea pulchella Lehmann Msc. in schedula herb. Reg. Monac. (non Nymph. pulchella De Candolle:). Primo visu jam elucet non N. pulchellam DC., quae est forma parva Nymphaeae amplae DC. sectionis Brachyceratis, esse, quum processus carpellorum non elongato-triangulares, sed clavati sint et plantam sectionis Hydrocallis esse demonstrent. FLOS diametro 86—89 mm. et majori. — SEPALA 4, lat. : long. e. g. = 1) 19 mm. : 50 mm.; = 2) 20 mm. : 51 mm.; — 8) 15 mm. : 41 mm., ovato-oblonga, brevius acuminata, subacuta, subenervia, subcoriacea, subtranslucentia, nitida vel nitidissima (sc. sicca), medio dorso subopaca oculo armato lineolis elevatis brevibus, densissimis, inter se fere parallelis, 1/;—1 mm, longis, punctis elevatis nullis, sed maculis paucis, linearibus, nigris, grossis, brevioribus latioribusque sparsis externe ornata, — PETALA numero 16(?), submembranacea, subtranslucentia, exteriora oblonga, intima angustiora, sub- lanceolata, acutiuscula, lineolis elevatis nullis. — STAMINA с. 40, longitudine ?/, petalorum aequantia, extima filamento petaloide, quam anthera longiori, apice connectivo in appendi- cem brevem triangularem acutiusculam latitudine baseos vix altitudinem aequantem protracto, cetera inappendiculata, media filamento antheram latitudine subaequanti, lineari, intima bre- 178 quam anthera angustiori, — CAR- processum breviorem, elavatum, fere 1 mm. superne crassum, incurvatum producta, FOLIUM ovato-cordatum, basi fissum, margine integerrimo apice subacutatum, brevius peltatum, tenuiter coriaceum E perne punctis elevatis supra nervos densius positis , eak ш series versus insertionem petioli radiantes ordinatis, lacunis glabris nitentibus minoribus interjectis, hine inde lineolis ele- vatis brevioribus ornatum, pagina inferiori maculis nigris mino- ribus saepius oblongis radiantibus ubique sparsis, nervo medio subtus elevato, ceteris nervis omnibus subimmersis, teneris, lobis distantibus, obtusis, margine interiori loborum convexo, exteriori sub apice subarcuato emarginato, — PETIOLUS et PEDUNCULUS apice et petiolus hinc inde villis filiformibus, multiseptatis vestiti. — Partes ceterae ignotae, vissima filamento lineari, PELLA numerosa apice in 5 mm. longum, Cognatae Nymphaea stenaspidota, Gardneriana et lasiophylla, quarum diagnoses differentias indicant. Martius т. Aprilis 1819 prope Joazeiro ad flumen St. Francisco, provinciae Bahiae, legit. Vidi in hb, Monacensi et Lehmanni; flores el folia tantum decerpta, — Joazeiro fere sub 40° осе, long. Greenw. et 9° 50’ austr. lat. situm est. 10. NYMPHAEA OXYPETALA PLANCHON: sepalis opacis striis nullis, punctis elevatis rarioribus ornatis, lanceo- latis, e basi oblonga longius caudato-acuminatis, apice interdum torto vel hamato; petalis exterioribus lineolis elevatis vix ullis, intimis rarioribus tenerrimis ornatis; processubus carpellorum lineari-clavatis 24 — 26 mm. longis; foliis submersis tantum notis, tenuissime membranaceis, sublunato-reniformibus, sub- hastatis, vel obovatis, basi fissis, lobis longissimis margine sub- crispo, haud peltatis, Tabula nostra XXXI. Fig. 1—8. Nymphaea oxypetala Planchon Revue hortic, mro. du 16. Févr. 1853 (in lucem editum 10. Martis 1853) et in Ann. sc. nat. ser. ГЇЇ. tom. XIX, 51 (1858). Nymphaea Raja Lehmann Amtlicher Bericht etc. 1. с. (nomen solum sine descriptione); idem in Otto, Hamburger Garten- und Blumenzeitg. l. c. 208. FLOS diametro 123 mm. — 160 mm. — PEDUNCULUS tenuis, — SEPALA 4 lat. : long. = 17 mm. : 69 mm.; = 18 mm. : 61 пт; = 11 mm. : 74 тт.; lanceolata, ut videtur haud maculata, cetera ut in diagnosi descripta. — PETALA 20—30, in verticillis quadiinumeris cum sepalis et inter ве alternantibus disposita, extima dorso sepaloidea, maxima, sepalis breviora, intima minora, omnia lanceolata, acuminata, acutissima. — STAMINA 84—106 et verisimiliter plura, extima lanceolata, filamento quam anthera quadruplo latiori, cetera linearia, in intimis filamento antheram latitudine subaequanti, exteriora breviter appendiculata, appendice triangulari lat. : long. = 1 : 11/+ acuta, interiora apice obtusa, exappendieulata, antheris omnium quam filament. longioribus, extimis fere 17/; mm. latis, connec- tivo marginatis. — CARPELLA circiter 20—28, processubus longissimis obtusiusculis, apice saepius incurvis. FOLIA submersa tantum nota, ut in diagnosi descripta, margine subrepando, nervis primariis utrinque 8—7, haud pel- tata, petiolo tenuissimo, ad nervos principales punctis elevatis paucissimis. 179 NYMPHAEACEAE: NYMPHAEA—TABULAE EXPLICATAE. 180 „N. 824 іп inundatis circa Guayaquil. Jameson. March 1845“ legitur in schedula originalis Planchonii in hb. Delessert; in schedula ejus- dem plantae quadam hb. Hooker originalis Lehmanni legitur: „Flower of the Nymphaeacea from the country near Guayaquil, which appear in March at the time of the periodical inundations. Quito. 24. April 1844." — Vidi plantam in hb. Delessert, Graves (folium tantum), hb. Hooker. Petro- politano, Boissier, Mus. Britan. et Lehmann, Lehmann dicit (in Otto Hamb. Garten- und Blumenzeitung l.c.): „In Columbia collegit cl. Jameson, in Chili filius Guilielmus Lehmann.“ Planta filii Lehmann Guilielmi non exstat in hb. Lehmann, nec in ullo alio herbario, igitur collector et locus natalis dubius; mum ficticius? — Guayaquil in Ecuador sub 2° 11' 25" austr. lat, et 79° 59' 10” occ. long. situm est. Species abolenda. NYMPHAEA MAXIMILIANI LEHMANN (in Otto, Hamburger Gar- ten- und Blumenzeitung 1853. p. 204 et 215), de qua Lehmann dixit: „Prope Bahiam detexit Illustr, Princeps Maximilianus Neovidensis^ nulla est species, flos ejus Boreali-americanus et certissime non ad Bahiam lectus, nomen igitur abolendum. Herbarium Lehmann originalia Nym- phaeae Maximiliani continet. Flos est omnino Nymphaeae odoratae Aiton, igitur sectionis Castaliae Planchon, id quod praeter omnia cetera grana pollinis toto in ambitu aculeata docent (cf. CASPARY de hoc charactere Nymphaeae odoratae in appendice Indicis horti bot. Berolin. 1855 et in Walpers Ann. bot. ed. C. Miiller tom. IV. 1857, p. 162 Annot.) Fo- lium est plantae sectionis Hydrocallis, ut villi petioli superioris partis demonstrant et omni respectu illi Nymphaeae tenerinerviae Casp., quam Martius solus Aprili 1819 prope Joazeiro legit, aequale, ita ut longum sit denuo describere; sine dubio ex herbario МАЕТП desumptum est. Quo jure LEHMANN Nymphaeae Maximiliani ,rhizoma tuberosum ovoideum vel subglobosum* esse scribit, nescio, nam rhizoma nec exstat in hb. LEHMANNI, nec in ullo alio. In herbario LEHMANNI solo unicus tantum flos Nymphaeae odoratae et unicum folium Nymphaeae tenerinerviae, com- prehensa nomine Nymphaeae Maximiliani, in involucro et sub icone floris et folii addita а manu proprio LEHMANNI bis scripto, specimen originale Nymphaeae Maximiliani formant. Longum est referre de literis, quas de hac Nymphaea Mazimiliani ante mortem LEHMANNI nullibi a me visa et fere omnibus ignota ab illustr. principi MAXIMILIANO NEOWIEDENSI, MARTIO, Dr. MENKE Pyrmontii recepi. Cl. SONDER Hamburgensis solus de ea scivit et scripsit, se concessisse, LEHMANNUM Nymphaeam Maximi- liani e suo herbario desumpsisse, at LEHMANN ipse, interrogatus a MARTIO, me impellenti, a quo Nymphaeam Maximiliani accepisset, as- serit, Dr. RUDOLPHI Ratzeburgensem eam indeterminatam dedisse (cf. Flora Ratisb. 1857. p. 233). Quibus tenebris lucem affere nequeo. TABULAE EXPLICATAE. Tab. XXVIII. Nymphaea ampla Hook., var, I. Plumieri Planch., p. 157. Fig. 1. Flos ex hb. Petropol. (n. 288 exsiccata B. Jaegeri), lectus in magno lacu insulae Hayti prope ur- bem Miragoane Aprili, cum 149 staminibus et 24 car- pellis. — Fig. 2. Folium plantae herbarii Georgii Engel- mann, а C. Wright (exsicc. 1857) in insula Cuba lectae. — Fig. 3. Flos ejusdem e latere visus, — Fig. 4. Radii stigmatici cum processubus ejusdem, — Fig. 5. Stamina ejusdem; a intimum, b medium, c extimum, — Fig. 6. Carpella duo floris a Karwinski 1841 in flumine Calipa in Mexico lecti, ex herb. Petropolit. XXIX. Nymphaea ampla Hook., var. П. speciosa Casp. (= М. speciosa Mart. et Zucc.), p. 158. Fig. 1l. Flos a pharmaceuta Gollmer prope Caracas 9. Mart. 1856 in Laguna della Valle lectus, ex hb. reg. Berolinensi; a sepalum extimum. — Fig.2. Folium sub- var. А. distantis Casp., speciminis originalis a Martio in aquis stagnantibus et fossis prope S. Christophoro retro lacu d'Alferes, provinciae Rio de Janeiro lecti (Exsicc, Martii n, 28. hb. reg. Monacensis). — Fig. 8. Flos par- vus, e dorso visus, a Dr. Riedel (exsicc. n. 832) in Brasilia lectus, ex hb. Petropolit. — Fig. 4. Folium lobis se tegentibus subvar. B. superpositae Casp. a Riedel (ex- вісе. n. 832) in Brasilia lectum, ex hb. hort. Petropolit, — Fig. б. Processus et superficies papillosa carpellorum duorum plantae a Gollmer prope Caracas lectae, ex hb. reg. Berol. — Fig. 6. Stamina ejusdem; a intimum, b medium, c extimum. — Fig. 7. Carpella duo floris speciminis a Mélinon 1842 in rivo Kaw Guianae franco- gallieae lecti (n. 26) et in spiritu vini in Mus. Paris. conservati. — Fig. 8 et 9. Semen plantae cultae e Ja- maica a D. Moore Dublinensi introductae; Fig. 8. e hilo visum, h hilum, m micropyle, г raphe; Fig. 9. e latere visum, h hilum. XXX. Nymphaea ampla Hook., var. II. speciosa Casp. (= М. speciosa Mart, et Zucc.) p. 158. Fig. 1. subvar, В, superposita Casp. Basis folii plantae 1866 in hort. botan, Regimontano cultae, e Jamaica a cl. Moore introductae, Tab. XXX. Nymphaea ampla Hook., var. III. pulchella Casp. (= N. pulchella DC.), p. 159. Fig. 2. Folium plantae prope Huayaquil lectum ex hb. Pavon, nunc in hb. Boissier. — Fig. 3. Folium speciminis originalis De Candollei ex hb. Pavon, tum Lambert, postea hb. Webb, nunc in hb. Florentino, e Peru, Huayaquil; lo- bus dexter ad a et apex mutilatus. — Fig. 4. Folium spe- ciminis a Luschnath prope Rio de Janeiro lectum, ex hb. horti Petropolitani. — Fig. 5. Flos ex hb. Pavon, nunc in hb. Boissier, prope Huayaquil in Peru lectus; в, 8, в, 8 sepala, 12 petala, 51 stamina, 16 сагреПа, — Fig. 6. Flos alter ejusdem herbarii et loci natalis e latere visus, — Fig. 7. Flos minimus speciminis originalis De Candollei ex hb. Pavon, nune in hb, Florentino. — Fig. 8. Radii stigmatici floris in Fig. 5. delineati cum processu apicali. — Fig. 9. Radii stigmatici floris а Luschnath prope Rio de Janeiro lecti ex herb. Petropolitano, cujus folium Fig. 4. delineatum est, — Fig. 10. Stamina floris Fig. 5. delineati speciminis originalis De Candollei; а stamen intimum, b medium, c extimum, XXXI. Nymphaea oxypetala Planch., p. 178. Fig. 1. Flos e facie visus, ex hb. Boissier, — Fig. 2. idem e dorso visus. — Fig.3. Stamen extimum, — Fig. 4. Stamen intimum. — Fig. 5. Processus trium carpellorum claviformes, facies stigmaticae et processus axilis. — Fig. 6 et 7. Folia; fig. 6. ex hb. Lehmann, fig. 7. ex hb. Pe- iropolit. — Fig. 8. Pachycystae globosae connectivi an- therae lateris interni ad e fig.3.; a latus superum maximae, b parva a latere visa, utraque crystallis rhombicis externe tecta, XXXII. Nymphaea Jamesoniana Planch., p. 173. Fig. 1 et 2. Flos e facie et e dorso visus, hb. Boiss., в, в, в, 8 sepala, — Fig. 3, 4, 5. Stamen intimum, exter- num et extimum. — Fig. 6 et 7. Folia; fig. 6. ex hb, Pe- tropol., fig. 7. ex hb. Lehmann. — Fig. 8. Pars folii e latere inferiori visa lineas ramosas, furcatas exhibens et 181 NYMPHAEACEAE: TABULAE EXPLICATAE. pachycystas raphidioides: p, p, quae partim ut p^ A parallele ad nervum n, п, п curvatae sunt. — Fig. 9. Pars folii e latere superiori visa, pachycystas raphidioi- des p, p, partim supra nervos n, n, n sitas et pachy- cystas punctum elevatum formantes p', p^ exhibens. Tab. XXXII. Nymphaea Rudgeana G. F. W. Meyer (secundum specimen originale Ө. Е. №. Meyeri in herb. Grisebach Goettingensis delineatus), p. 160. Fig. 10. Flos e latere interiori visus, s sepala. — Fig. 11 et 12. Folia. folium fig. 12 modo siccandi ef- formatum. XXXIII. Nymphaea stenaspidota Casp., p. 175. Fig. 1. Planta tota secundum specimen originale in herb. Lehmann; s, s sepala; p, p petala. — Fig. 2. Flos e dorso visus, s et p ut antea. — Fig. 3. Pars superficiei folii aucta; sagitta ad punctum insertionis directa; puncta elevata subseriatim disposita minora. Nymphaea Gardneriana Planch., p. 175. Fig. 4. Flos secundum specimen herb. Vindobon.; s, s sepala, p, p petala. — Fig. 5. Pars superior staminis verticilli extimi. — Fig. 6. Pars superior staminis medii. — Fig. 7. Pars superior staminis intimi. — Fig. 8, 9, 10. Folia. — Fig. 11. Pars superficiei folii aucta; sagitta ad punctum insertionis directa; puncta elevata subseriatim disposita majora, lineis rhaphidioi- dibus interspersis elevatis. XXXIV. Nymphaea lasiophylla Mart. et Zucc., р. 170. Fig. 1 et 2. Flos e facie et e dorso visus, — Fig. 3. Folium latus inferum exhibens, lobis distantibus, — Fig. 4. Pars folii majoris lobis se tegentibus e latere superiori visa. — Fig. 5 et 6. Stamen extimum et inti- mum. — Fig. 7. Pars folii lateris inferioris, tuberculis elevatis et lineolis ramosis ornati; magnit. aucta 25/1. Nymphaea Rudgeana G. F, W. Meyer, p. 160. Fig. 8. Folium plantae e Jamaica in Europam intro- ductae et in hort. bot. Berolinensi cultae. — Fig. 9, 10, 11. Basis trium petiolorum plantae Jamaicensis in hort. bot, Regimontano cultae, diversas formas alarum lateralium exhibens, — Fig. 12. Fructus in hort. bot. Regimontano enatus, — Fig. 13. Fructus in hort. bot. Regimont, alius enatus, sepalis et petalis persistentibus sublatis. — Fig. 14. Fructus alius in hort. bot, Regi- mont, enatus, medio dissectus. — Fig. 15. Flos parvus siccatus a Poeppig ad insulam fluminis Amazonum Co- lares 1832 lectus (herb. Berol., Poepp. n. 3083) — Fig. 16. Sepalum floris а Sello in Brasilia ad Victoria lecti. — Fig. 17 a, b, Fig. 18 c, d stamina hujus floris variae magnitudinis, — Fig. 19 e, f. Staminum medio- rum et intimorum apices antheras limbo angusto con- nectivi circumdatas exhibentes, non appendiculatas. XXXV. Nymphaea Rudgeana G. F. W. Meyer, p. 160. Nymph. Fig. 1. Flos, qui maximam aperturam omnium, quos vidi, in hort. bot. Regimontano 1. d. Julii 1865 inter 11. et 11!/, horam noctis habebat, ad vivum delineatus. — Fig. 2. Flos magnus exsicc. Wullschlaegel n. 1350, prope Para Surinamiae 1855 lectus. — Fig. 2 a. Semen plantae in hort. bot. Regimont. cultae. Nymphaea Amazonum Mart. et Zucc., p. 165. Fig. 3. Flos jam foecundatus, submersus (fructus valde juvenilis) e Lagoa Santa, prov. Minarum Brasiliae a Warming lectus, in spiritu vini conservatus. — Fig. 4. Idem expansus. — Fig. 5. Stamen intimum, — Fig. 6. Stamen paulo majus. — Fig. 7. Stamen medium. — Fig. 8. Stamen externum. — Fig. 9. Stamen extimum; linea a in fig. 5—9 magnit, naturalem notat. — Fig. 10. Petiolus utrinque alatus folii noni plantae germinantis Jamaicensis in hort. bot. Regimont. cultae. — Fig. 11. Petiolus folii plantae florentis stipulatus; stipula aliformis, apice emarginata. — Fig. 12. Folium plantae florentis 182 е Lagoa Santa a Warming lectae, — Fig. 13, Flos e dorso visus, a Salzmann Bahiae lectus (Nymph. integri- folia Salzm.), ex herb. Lehmann. — Fig. 14. Semen plantae in hort, bot. Regimont. cultae, — Fig. 15. Su- perficies superior folii ad insertionem petioli puncta eruciformia, triangularia, subrotunda pachycystis 3—4 ramosis orta exhibens (herb, Lehmann, plantae ad Ba- hiam a Salzmann lectae). Tab, XXXVI. Nymphaea tenerinervia Casp. (a Martio in aquis ad Joazeiro, prov. Bahiae lecta), р. 177. Fig. 1. Flos e latere visus. — Fig. 2. Folium e latere inferiori. — Fig. 3, Antherae staminis exterioris apex, — Fig. 4, Idem ex anthera staminis intimi, — Fig. 5. Pro- cessus carpelli, — Fig. 6. Superficies folii siccati lateris superioris prope ad punctum petioli insertionis, puncta elevata saepius in series ordinata et hine inde lineolas breviores elevatas exhibens, Sagitta indicat regionem insertionis petioli, — Fig. 7. Superficies sepali siccati lateris exterioris, lineolas elevatas breviores densas ex- hibens. Nymphaea stenaspidota Casp., p. 175. Fig. 8. Superficies sepali lateris exterioris siccati, puncta elevata subcircularia nonnulla inter lineolas longis- simas elevatas sita frequentiora exhibens. Nymphaea blanda G. F. W. Meyer, var. Fenzliana Casp. (a Friedrichsthal in Guatemala ad San Juan de Nicaragua lecta, ex herb. Vindob.), p. 173. Fig. 9. Fructus immaturus. — Fig. 10 et 11. Stamen extimum et medium (ex herb. Bentham). — Fig. 12, Folium. Nymphaea blanda G. F. W. Meyer, p. 171. Fig. 13. Flos e latere visus, a Parker in Guiana Anglica lecta (herb, Lehmann), — Fig, 14. Folium; item. — Fig. 15. Pars folii superficiei superioris raphidioides lineas et puncta elevata exhibens; item. — Fig. 16. Flos originalis Meyeri a Dr, Rodschied ad Rio Essequibo lectus (ex herb, Grisebach). XXXVII. Cabomba aquatica Aubl., p. 138. Fig. 1. Fructus trispermus; e Brasilia, leg. Sello (hb. reg. Berolin.). — Fig. 2. Fructus monospermus; e Su- rinam, leg. Hostmann (hb. reg. Berolin.). — Fig. 3. Se- men, 3 mm. longum; e Surinam, leg. Hostmann (hb. reg. Berol:); т raphe, h hilum. — Fig. 4. Semen idem su- perne visum; г et h ut in fig. 3; о operculum, m micro- pyle. — Fig. 5. Operculum seminis in fig, 4 repraesen- tati magis auctum, e latere visum; m et h ut in figuris praecedentibus. — Fig. 6. Semen (maturum?) longitudi- naliter sectum; e embryum. — Fig. 7. Embryum, longi- tudinaliter sectum; c cotyledon, p plumula, r radicula. — Fig. 8 et 9. Flores arte expansi ejusdem exemplaris hb. Martii (Cayenne, leg. Martin); fig. 9 aetate minori quam fig. 8. — Fig. 10. Sepalum floris hb. Martii (Para, leg. Sieber). — Fig. 11. Petalum ejusdem plantae. — Fig. 12. Anthera nondum aperta e dorso visa; ex Alagoas, Bra- siliae, leg. Gardner (hb. Vindobon.). — Fig. 13. Germen floris hb. Martii (Pietersburg Surinamiae, leg. Wullschlae- gel). — Fig. 14. Gemmula floris hb. Henschel (Brasilia, leg. Sello). — Fig. 15. Stigma capitato-globosum ejus- dem floris ac praecedens. — Fig. 16. Germen a latere axis apertum gemmulam unicam lateri carpelli affixam exhibens, ejusdem floris ac praecedens. — Fig. 17. Germen eodem modo apertum duas gemmulas exhibens, alteram la- teraliter, alteram ad suturam ventralem affixam, floris ex hb. Martii (Pietersburg Surinamiae, leg. Wullschlaegel). — Fig. 18. Germen ejusdem floris ac praecedentis, duas gemmulas lateribus carpelli affixas exhibens, — Fig. 19. Germen duas gemmulas exhibens, alteram ad suturam dorsalem, alteram ad latus carpelli affixam, floris herb. 26 183 Tab. XXXVII. XXX VIII, NYMPHAEACEAE: Henschel (Brasilia, leg. Sello) — Fig. 20. Germen gemmulas tres lateribus carpelli affixas exhibens, floris hb. Martii (Brasilia, leg. Sello), — Fig. 21. Pars cellulae conductricis annuliforme et spiraliter incras- satae fasciculi germen percurrentis, floris hb. Henschel (Brasilia, leg. Sello). — Fig. 22, Pili germinis: a et b floris hb. Martii (Brasilia, leg. Sello). — Fig. 23 а. Apex lobuli folii hb, Sonder (Brasilia), b idem folii plantae hb. Martii (Cayenne, leg. Martin). — Fig. 24. Superior pars plantae florentis hb. Martii (Pietersburg Surinamiae, leg. Wullsehlaegel). Cabomba Piauhiensis Gardn., p. 141. Fig. 25. Flos arte expansus hb, Vindob. (in lacu Algadoés prov. Piauhy Brasiliae leg. Gardner) Tres tantum antherae jam apertae, ergo curvatae. — Fig. 26. Sepalum, — Fig. 27. Petalum, — Fig. 28. Stamen. — Fig. 29. Carpellum apertum quatuor gemmulas е late- ribus carpelli pendulas exhibens. — Fig. 30. Pili ger- minis. — Fig. 31. Gemmula anatropa. Cabomba Warmingii Casp., p. 142. Fig. 1. Superior pars plantae florentis, a cl War- ming prope Lagoa Santa Brasiliae lecta. — Fig. 2. Flos apertus ad vivum a cl. Warming in Brasilia de- lineatus, — Fig. 2a. Schema symptyxeos sepalorum а cl. Warming ad vivum delineatum. — Fig. 3, Flos arte apertus siccatus, emollitus, 4 stamina et 2 germina exhibens, — Fig. 4. Petalum, — Fig. 5. Sepalum. — Fig. 6. Anthera. — Fig, 7. Granum pollinis. — TABULAE EXPLICATAE. Tab. XXXVIII. 184 Fig. 8. Superficies cuticulae grani pollinis. — Fig. 9. Gemmula anatropa. — Fig. 10. Apex lobuli folii; a, a striae brunneae, probabiliter vasa lactigera. Cabomba Caroliniana Gray, p. 139. Fig. 11. Flos arte expansus siccatus, ex hb. Vin- dobon. (Torrey et Gray e Texas) — Fig. 12. Peta- lum; a, b lobi basales laminae semiorbiculares versus medianam petali incurvati ct unguem tegentes. Nymphaea Rudgeana G. F. W. Meyer, p. 160. Fig. 13. Pars seminis ad micropylen versa longitu- dinaliter dissecti embryum exhibens; c cotyledon, pl. plumula folia duo exhibens, e endospermium, p peri- spermium, t testa. — Fig. 14. Eadem, tamen angulo 90? a sectione figurae praecedentis diversa, Semina in: horto bot, Regimontano orta. Victoria regia Lindley, p. 145. Fig. 15. Semen plantae Berolini cultae; o operculum, r raphe, h hilum, m. micropyle. Victoria Cruziana D'Orbigny, p. 150. Fig. 16. Semen a Bonplandio ad W. J. Hookere Paraguay missum; o operculum, т raphe, h hilum, m micropyle. Victoria Amazonica Planchon, p. 152. Fig. 17. Germen et sepala duo speciminis originalis Planchonii a Spruce lecti prope Santarem (ex herb. Webb). — Fig. 18. Germen longitudinaliter sectum speciminis originalis ejusdem. Tabulas omnes delineavit autor R. CASPARY. CORRIGENDUM. Lege р. 152 a calce in linea 8 loco ,Martii“: Reg. Monacens. NYMPHAEA ampla var. Plumieri. NYMPHAEA ampla var. speciosa, Fig.2. forma А. distans; Vig. ^, 8, 9. forma D. superposita, Fig. 1,3, 5 7. forma C. approximata. be NYM PHAEA oxypetala s \ Шо NYMPHAEA Jamesoniana, Fig. 10-12. N.Rudgeana. tana. . Gardner Й N , Fig. 4A1. idota. | $ s, dq 3. NYMPHAEA stenasp Vig. 1-7. NYMPHAEA lasiophylla, Fig. 8-19. X.Rudgeana. Hig. 1-22 NYMPHAEA Rudgeana, Fig. 3-15. N. Amazonum. — 3а Na PT j al stenaspidot 8 N Ж . | . 2 а inervi tener ЕЁ, Е F M - M || 19. [ 24 Ys Ig. І as Zien ; Sea hf ; 2% / 7/ 236 26. a ts 25. l'ig | 9] | H . l 10) | = е . LI CABO! | ° E h LI 7 2 IS. 5 УХ, же A SNA Giz | JES € : TIS PIN | / A <7 Мех ым ON " | ZNI EN Aa IP peg Д УЖ Es WEN ML ! N AR x) ” 3 na EZ [2 7 LJ Є эж 2 LA 4 KI WSs á AY ANY << 2525 MS | << E y VA GAK EUM) EZ A NAN \ heben bd Ns A be NN ig. H0. CABO M BA Warmingii, 11,12. ('.Caroliniana, Fig 13,14. NYMPHAEA Rudgeana, Pig.15. VICTORIA regia, Fig.16. V. Cruziana, Fig. 17,18. V. Amazonica. Le volume IV. part П. se compose des parties suivantes: Fase. XLVII. Balanophoreae. LXVI. Aristolochiaceae. LX XVII. Rafflesiaceae, Nymphaeaceae. СҮШІ. (le présent). b \ T САСТАСЕАЕ. EXPOSUIT 2 CAROLUS SCHUMANN, Рип, Dr, - CUSTOS IN MUSEO REG. BOTANICO BEROLINENSI. O en TAC кі А Е. ‚ CACTACEAE ‘Lindl. Nat. Syst. II. 53, SE каці, E ІШ; 746;. Torr. 4 Gray, И. N. -Ат. T 553; Labour. Monogr. Cact. 1; Engel. in Bost. Journ. nat. hist. 7. 246, Amer. journ. sc. and arts II. ser. | “XIV. 335, XVII. 231, in Proc. Ат. Acad. III. 259, Whipple's exped. ТҮ. 26, Emory's exped. 1. (1) 2 р. 1, Utah expl. 1876. p.. 436, Wheeler's exped. VI. 127, in Trans. асай. scienc. St. Louis AI. 196; psu Baill. Hist. pl. IX. 96s ДЫ “Cacti. Juss. Gen, 310. — CACTOIDEAE Vent.. Tabl. III. 289. — CACTEAE - DC. - Prodr. III. 457, Rebue Cact. 1; G. Don, Gen. syst. III. 156; Lk. Handb. IT: 8; “18. et Otto, Verh. Gesellsch. Befórd. Garten. К. Preuss. Stat. ТП. 412;. Pfaff. Enum. _diagn, 4; Mata, Gen. pl. 128 (92); Lemaire, Cact: gen. 65; Mig. ёп Bull. еті. EL. 88; Endl. Gen. pl. III. 942; Salm- Dyck, SEE Cact. hort. Dyck. 1; Forst. -Ейтрі. Handb. Cacteenkunde 105;. Zuccar. іп Abhandl. Bayr. Akad. II. 597; Bth. et Hook. беп. pl. 845. — OPUNTIACEAR Juss. Dict: sc. 144 (cx part.); H. B.K.. беп. et spec. -móv VI. 65; DC. in Мет. mus. ХҮП. 25. — | NoPALEAE. Jaume St. Hil. Expos. famil. ПІ. 184. t. 95; DC. Théor. dém. 216; Mart. in Nov. act. nat, ‚сиг, ЖҮ; @ 523. ; DICOTYLEAE CHORIPETALAE EPIGYN AE HERMAPHRODITAE PERIANTHIO IN CALYOEM ЕТ PETALA NON MANIFESTE ‘DIVISO; PERIANTHII PHYLLA: LIBERA VEL SAEPISSIME IN TUBUM PLUS MINUS ELONGATUM CONNATA AESTIVATIONE. IMBRICATA ; STAMINIBUS PLURIBUS VEL PLQ. PLURIMIS VULGO TUBO STAMINEO RARIUS. SIMUL TORO IMMEDIATE AFFIXIS ; ANTHERIS DITHECIS INTRORSIS RIMIS LATERALIBUS DEHISCENTIBUS ; OVARIO INFERO PLACENTIS PARIETALIBUS 4--о, STILO SOLITARIO APICE IN STIGMATA 4—w ABEUNTE ; FRUCTU | BACCATO RARIUS SUBSICCO ; ; SEMINIBUS E RARIUS PAUCIS, ALBUMINE : PARCO VEL 0, CARNOSO ; 3 EMBRYONE «RECTO VEL CURVATO ERECTO, COTYLEDONIBUS PLANIS FOLIACEIS VEL SUBNULLIS. — Prax TAE SUCCULENTAE TERRESTRES VEL EPIPHYTICAE SAEPISSIME ARTICULATAE RAMOSAE VEL SIMPLICES , AR TICULIS INTERDUM . PLUS MINUS FOLIACEIS ACULEIS PLQ. ARMATAE; FOLIIS RARIUS PLANIS, INTERDUM SUBINCONSPICUIS ; FLORIBUS - SAEPIUS SOLITARIIS RARISSIME IN BEEKO TIAS FEURIFLORAS CONFLATIS. EE hermaphroditi actinomorphi vel: curvatione tubi perigonii vel stamirium plus 1 minus ‘zygomorphi orificio horizontali vel rarissime obliquo. PERIANTHIUM rarius rotatum plerumque elongatum tubulosum e - phyllis saepissime ` numerosissimis tubo biei adnatis co-seriatis imbricatis squamiformibus , calycoideis Gea, EEE d и Sa 187 САСТАСЕАЕ. 188 vel petaloideis efformatum. STAMINA saepissime œ vulgo tubo perigonii adnata hune plus minus late et: dense vestientia rarius bi- vel triseriatim ei imposita, superiora tune orificio affixa, rarissime omnia vel pro parte toro floris innixa, saepius inaequilonga, interiora longiora rarissime basi in tubum connata ; filamenta filiformia; antherae oblongae vel ovatae vel lineares vel orbiculares apice basique plus minus incisae basi- vel dorsifixae, staminum inferiorum non raro longiores quam superiorum. Granula POLLINIS flava globosa laevia vel tenuissime muriculata plerumque parva. OvARIUM inferum uniloculare rarius placentis magis evolutis plus minus alte septatum nunc laeve nune phyllis vel squamis interdum axillis lanuginosis munitum, placentis plerumque nerviformibus subprominentibus; OVULA anatropa integumentis 2, interiore vulgo exterius superante, contra funiculum plq. longum varie inflexa; sTILUS elongatus termi- nalis simplex filiformis saepissime (an ubique?) fistulosus continuus vel basin versus inflatus dein iterum angustatus in STIGMATA 2—oo radiata carnosula dense papillosa filiformia vel elongato-conica desinens. Bacca pulposa laevis squamosa vel areolata glabra vel aculeolata apice non raro umbilicata vel perianthio emarcido coronata unilocularis рід. co-sperma. SEMINA in pulpa plq. e funiculis carnosis emollitis efformata nidulantia saepissime complanata rarius teretia vel tumida pro rata parva obovata orbicularia vel reniformia ; testa atra rarius pallida erustacea vel ossea saepissime plus minus scrobiculata vel tuberculata; EMBRYO rectus curvatus vel breviter hamatus interdum cyclicus, cylindricus vel clavatus vel ellipsoideus, COTY- LEDONIBUS foliaceis vel plano-convexis dense appositis vel involutis, RADICULA cylindrica vel сопіса; ALBUMEN parcum carnosum vel nullum. Frvrices subcarnosi vel plantae succulentae habitu, Peireskia excepta, valde peculiari, succo vel muci- lagine aqueo vel lacteo. Caurs nunc elongatus ramosus vel simplex vel abbreviatus globosus clavatus vel rarius conicus costatus vel costis in tubercula solutis rectis vel plus minus spiraliter tortis, intus carnosus | tandem non raro basi ligmescens; cosTAE areolis tomentosis lanatis vel glabris, aculeatis rarius inermibus regulariter. dispositis instructae; aculei recti vel hamati laeves vel transverse striati rarius glochidiati. FoLza saepissime primo initio tantum recognoscenda demum subinconspicua vel squamosa saepius caduca, rarius ampliora. cylindrica vel sectione transversa, elliptica, vel omnino plana. Frores ex areolis solitarii vel plures, interdum — supraareolares vel in inflor escentiam terminalem decussatam ramosam conflati saepius. speciosi albi flavi rubri rarius purpurei. Genera 20 cum speciebus 850—900 Americam inhabitant, una excepta quae etiam in Africa, Mauritio et Ceylona viget. EXCURSUS DE CACTACEIS MORPHOLOGICUS. Relationes valde peculiares, quas statura et natura harum plantarum succulentarum offerunt, nos cogunt contra modum in hoc opere usitatum morphologiam paulo accuratius . tractare. Habitu valde variabiles Cactaceae plantas foliosas monstrat. Punctum vegetationis caulis eo tempore, quo gem- mas agit, folia nova spiraliter disposita pullulat quae in axillis gemmas novas creant. Hae aut in ramos breviores. densius foliis onustos excrescunt, aut in sureulos tenuiores flaccidiores foliis laxius instructos, quibus est in fulerum quod. .. nonnullas exhibent et iterum moles ingentes deformes primo visu vix in axes et folia discretas offerunt. Formae ambae autem transitibus feliciter conjunguntur, ita ut de connexu dubitationem ullam habere nequimus. Non solum indole florum sed etiam proprietatibus partium vegetativarum tali modo fa- milia evadit quae insigniter naturalis et optime limitata; af. finitate cum ulla alia vix arctius conjunctam se praebet. Ra- tiones clarissimas et optime recognoscendas genus Peireskiae offert, quae omnibus partibus plantas typicas dicotyleas de- ` pro stipulis auctores plures habuerunt, quia aliae species aculeos plures serius pro- ~ libet nempe in arbores vel saxa vel parietes inniti et in haec adscendere; germanice ramos tales „Klette rawelge" no- . minamus. Ut rationi huie sufficiant, rami aculeis duobus uncinatis armati sunt, quos in utroque latere folii- basin versus affixos quod mihi autem in- eptum videtur, pellunt, qui in axillis conspicue gignuntur. Anno sequente in Peireskia aculeata, quae praesertim: differentia ramorum 189 САСТАСЕАЕ. | 190 gaudet, surculus incrassatus strictus ex axillis foliorum in- florescentias floribundas gignit. Folia generis Peireskiae ut videtur annum per unum solum durant, tunc decidunt. Generis Opuntiae autem multae species folia mox post germinationem dejiciunt. Folia Peireskiae e. g. P. aculeatae Plum. et Bleo DC. lamina oblonga et ellip- tica vel Р. calandriniifoliae DC., spathulatae DC. omnino plana a foliis aliis consistentia interdum paulo crassiore vix dif- ferunt. Opuntia autem semper gaudet foliis plus minus cy- lindricis interdum elongatis (ut in O. subulata Engelm.), quae rarius diutius in caule permanent. Genera alia aut folia minutissima squamiformia (e. g. Rhipsalis, Zygocactus, Epi- phyllum, Cereus Peruvianus L.) offerunt; quae magnitudine interdum tali modo reducuntur, ut ope lentis validae modo aut vi microscopica tantum initio evolutionis demonstranda sint (e. g. Echinocactus, Melocactus, Mamillaria) Nulli spe- ciei folia profecto absunt et ubique ordine spirali secundum angulum divergentiae complicatum е puncto vegetationis emittuntur. In axilla foliorum punctum novum vegetationis oritur. Contra modum consuetum hoe non in axilla ipsa invenitur, at folio prope basin impositum est. Textu inter axin et basin folii intercalato puncta vegetationis plus minus elevantur et tali modo tubercula insignia efficiuntur quae in Mamillaria, Anhalonio, Melocacto, ad summum autem in Leuchtenbergia evoluta observamus. Si illae mamillae superpositae inter se textu intercedente conjunguntur, costae generum Cerei et Echinocacti specierum multarum evadunt. Relationes ambae in speciebus Echinocacti aliis transitu connectuntur. Illae Cactaceae quae caulibus applanatis distinguuntur, cum costatis in universo congruunt. Cactaceae dein duplo modo se evolvunt. Maxima pro parte punctum vegetationis partes novas et interdum flores vel ramos profert. Rarius prope basin tuberculi punctum se- cundarium et tertiarium creatur quae serius flores germinant. Hanc relationem in genere solo Mamillariae reperimus, qua re fit, ut flores in axillis tuberculorum oriantur. Punctum vegetationis primarium Mamillariae autem illas partes floribus exceptis, quae vulgo in apice tuberculorum vel in areolis eostarum proveniunt, aeque procreat. Postquam punctum vegetationis prope basin in folio ap- paruit, statim extrinsecus gibberulum generavit qui aculeum primum exhibuit. Dein utroque latere duo alii sequuntur quibus plures vel plurimi serie adscendente se applicare so- lent. Ex ea parte puncti vegetationis quae ad axin spectat non in omnibus speciebus aculei excrescunt, et in Opuntiae speciebus quae vulgo aculeolis minutis areolis immersis, glo- chidiatis facile in cutem ingredientibus interdum molestissimis abundant, illi punctum quasi vallo muniunt dorso non raro initio saltem incompleto. Aculeos e puncto vegetationis eva- dere ex observationibus, quae auctores plures nobiscum com- munieaverunt et quas e propriis comprobare possum, ulla dubitatio non exstat. Postquam aculeus latere dextro vel sinistro paulo ad medianam folii convergens e puncto vege- tationis ortus est, ulterius dorsum versus recedit vel quod melius relationem exprimit, inter aculeum et punctum vege- Cactac. tationis tela intercalatur ita ut aculeus a puncto vegetationis, quod locum suum tenet, extrorsum recedit. E modo originis botanici plurimi asseruerunt, haec or- gana ad categoriam foliorum pertinere, et cl. WETTERWALD quia non pro trichomatibus habenda sunt, ea non aculeos sed spinas appellare proposuit. Modus autem evolutionis ab illo quem in foliis ramorum vel partium vegetativarum observamus, quam maxime differt; mihi saltem in illis talis relatio omnino ignota. Cl. Совет, hanc quaestionem ope experimenti per- solvere tentavit. Ramum Peireskiae grandifoliae quae mea sententia cum Peireskia bleo congruit, decapitavit et nunc loco aculeorum vulgo axillam implentium ramum foliis spi- raliter dispositis onustum ex axilla foliorum excrescere vidit. Si autem aculei jam praefuerunt, e mediis ramulus ortus est. Experimentum theoriae mea sententia non plane testimonium est, quod non axillae omnium foliorum Peireskiae bleo aculeos exhibent et quod ut ipse observavi aculei hujus speciei aeque serie adscendente nec spirali ex axilla procedunt. Quum organa aculeis Cactacearum paria vel similia in plantis aliis hodie non inveniantur, forsan illi cum categoriis usitatis in analogia ponere nequimus, nisi pro emergentiis habemus, nomen organa omnia includens quae loco alio non subsumenda sunt. Aculei laterales Peireskiae aculeatae ra- morum scandentium pariter e puncto vegetationis axillari enasci videntur, quam ob rem illos pro stipulis transformatis habere ineptum esset. Praeter aculeos areolae tomentum plus minus densum vel lanuginem е pilis flexuosis tenuibus longioribus efformatam gignunt, rarius omnino glabrae evadunt. Tomentum saepius serius decidit, interdum autem vertice caulis auctum apice capillum plus minus convexum praebet. Genus Malacocarpi cum Echinocacto affinitate satis arcte connexum tali capillo interdum magno jam insignis transitum ad Melocactum et Cephalocereum Pfeiff. (Pilocereum Lemaire) efformat, ubi pars superior caulis a basali quam maxime discrepat. In illis caput plantae praesertim nomine cephalii salutatur, sed etiamsi | in Malacocarpo cephalium aculeis intermixtum est, tamen differentia essentialis inter ambo vix exstat. Ut cl. GOEBEL optime descripsit, cephalium e costis caulis oritur; tubercula, quae in parte basali Melocacti haud observantur, serie spirali e puncto vegetationis caulis toto ambitu vel uno latere solo (Cephalocereus) producuntur et pilis longissimis ingenti numero et setis robustioribus, quae aculeis correspondent, onusta hoc cephalium efformant. Flores ex apice tuberculi cujusve vel plurium tandem emergunt. Quod inflorescentias Cactacearum attinet, in genere Peireskiae modo inveniuntur, racemum compositum plus minus conspicue decussatum efformantes. Genera alia flores solita- rios ex areola rarius binos vel ternos offerunt. Ovarium ubique stricte inferum intus placentis plus minus elevatis percursum; interdum ulteriores magis prominentes fere оуа- rium tactu mutuo in loculos dividunt (Rhipsalis); nunquam autem illas inter se connatas observavi. Ovula plurima ana- tropa aut funiculo brevissimo horizontaliter suspensa micro- pyle parietem interiorem ovarii tangunt (Zygocactus), ita ut utriculus pollinis parietem descendens facile ad illam ducatur, 28 191 САСТАСЕАЕ. 192 aut elongato suffulciuntur. Non raro е. g. in Cereo, Epiphyllo, Echinocacto ovula plura vel plurima basi funiculis vinciuntur et tali modo funiculum communem ramosum praebent. Ovula funiculis longis instructa semper cum his angulum rectum efformant vel omnino reversa sunt ita ut micropyle cum in- tegumento interiore exterius superante plicae funiculi hoc loco dilatati immersa reperiatur. Нос latus superius funicyli viam traductoriam utriculi pollinis exhibet et interdum pilis minu- tissimis marginalibus ornatum est. Ovula Opuntiae magnopere peculiaria quia plica funiculi utrinque ovulum circumdat et omnino includit. Jam cl. Payer hanc relationem evolutionis historia optime persecutus est. Omnino peculiaria ovula Pei- reskiae aculeatae se offerunt. Secundum cavitatem ovarii hu- millimam ovula non erecta inveniuntur, sed basi ovarii in- cumbentia latere latiore ei imposita, funiculo brevissimo parieti insidentia. Naturam ovulorum Cactacearum assidue et dili- genter scrutari, botanicis Brasiliensibus maxime recommendo, quia haud improbabile est, illa notas praebere ad distinctio- nem generum vel sectionum saltem aptas. Stilus ut videtur saepissime fistulosus poro minutissimo cum ovario communicat et apice in ramos plures et plurimos stigmatosos mollissimos carnosos abit. Utriculi pollinis autem, ut species plures Cerei et Echinopsidis me docuerunt, parte superiore saltem tubum stilosum effugiunt et in telam ipsam mediam stili descendunt. Ovarium interdum рһуШв parvis vel modice elongatis extus obtegitur; quamobrem opinionem probo, quae hanc par- tem floris pro axi habet. In axillis illa hinc inde lanuginem plus minus copiosam et aculeos vel setulas parvas vel majores fovent, qui puncto vegetationis excrescunt pariter ac aculei et tomentum ex areolis caulium. Interdum etiam fasciculi pilorum et setarum in apicem phyllorum elevantur, ita ut optime relationem eandem persequamur, quam in tuberculis descripsimus. Flos praebet perigonium quod differentiam di- stinctam calycis et corollae vel petalorum non sinit. Numerus phyllorum interdum ingens: exteriora plerumque naturam magis sepalorum similem consistentia duriore offerunt, interiora vulgo petaloidea tenuiora magis colorata. Tubus perigonii nunc elongatus nune abbreviatus nune nullus pro notis gene- rum maxime idoneus, tali modo ut Cactaceae omnes in Tubu- losas et Rotatas saepius segregentur. Stamina plerumque tubo stamineo affixa modo parietem totam interiorem vestiunt, modo conspicue in series duas vel tres disgregantur. In genere Zygocacti stamina circuli in- terioris in tubum brevem connascuntur eui lamina parva e parte superiore dependens inferne denticulata additur. Fila- menta semper evoluta filiformia interdum difformia; antherae nunc dorso- nunc basifixae versatiles saepius erectae dithecae granula pollinis minuta (in Opuntia modo majora) globosa tri- rimosa et triporosa includunt. Fructus plerumque baccatus (Echinocactus autem sicciores offert) aut epicarpio сагпозо semina circumdat aut parte in- teriore funiculis intumescentibus emollescentibus carnosus fit, tune pericarpium autem pro rata partem minorem baccae exhibet. Васса nune perigonio emarcido coronata nunc nuda et non raro toro depresso plus minus alte umbilicata. In spe- ciebus pluribus Opuntiae (an in omnibus?) et in genere No- paleae non solum perigonium sed cum eo tela, cui phylla perigonii et stamina omnia insident, zona disjunctionis (Tren- nungsschicht Germanice) dejicitur. Haec relatio caute observanda quia facile opinio oriri potest, illis formis tubum perigonii proprium esse quod omnino cum natura non congruit. Ovarium Melocacti primum in cephalio inclusum ita ut pars superior floris modo id superet, post praegnationem sensim sapra cephalium elevatur et baccam rubram carnosam probabiliter pro cibo animalium porrectam exhibet. Si autem illa non aufertur, tandem desiccat et in cephalium iterum reducitur. Itaque in caldariis nostris saltem non raro in cephalio baccas maturas semina includentes invenimus quod jam cl. Mique. bene observavit et descripsit. Semina pro rata parva, in Opuntia et Nopalea solis majora, characteres bonos pro distinctione generum praebere videntur. Quum autem ne flores quidem hodie multarum specierum Cactacearum пой sint, momenti minus gravioris adhue evadunt. Embryo aut distincte cotyledonibus subcarnosis іп al- bumine carnoso gaudet aut corpus unicum subglobosum vel clavatum apice vix vel ne vix quidem bilobulatum demonstrat. Relationem priorem in universum Phyllocactus, Zygocactus et Opuntia, ulteriorem formae caulibus globosis v. clavatis e. g. Echinopsis et Echinocactus offerunt. Omnibus cactologis optime notum fuit illas formas quae primo visu caulibus ecostatis teretibus (Rhipsalis) vel arti- culis applanatis foliaceis (Epiphyllum) ab habitu Cerei dis- crepant, casu quasi hine inde articulos Cereinos genuisse. Relationem primum cll. Link et Отто in Abbild. auserlesener Gewüchse anno 1828 t. 21 in Hariota salicornioide optime demonstraverunt. Ipse in pluribus Rhipsalidis speciebus et optime in Epiphyllo Gaertneri, quod e Brasilia hortus Be- rolinensis benevolentia cl. Е. MUELLER acceperat, et aliis speciebus generis observavi. Icones nonnullas ramulorum anormalium cl. бокве, in Pflanzenbiologische Schilderungen t. I. fig. 5, quae Rhipsalidem paradoxam, t. IV. fig. 6, quae Hariotam supra laudatam exhibent, depinxit, non minus specimen egregium Lpiphylli phyllanthoidis pag. 99, quod apice artieuli normalis ramulum Cereinum profert. Hortulani, cl. Prerrrerus et alii auctores jam invenie- runt, haec genera germinantia e semine caulem Cereo simi- lem produxisse, qua de re opinio cl. GoEBELI haud negligenda est, haec genera phyllogenetice e formis Cereinis orta esse et ramulos abnormes statum, quem nomine atavismi div Darwintus praedicavit, exhibere. 193 САСТАСЕАЕ. 194 CONSPECTUS GENERUM OMNIUM. | I. CEREOIDEAE. Plantae succulentae foliis minutissimis squamosis hand vel lentis ope modo conspicuis, interdum prima evolutione sola manifestis instructae. Оуша saepissime funiculo elongato suspensa contra illum inflexa micropyle eum tangentia; aculei haud glochidiati. A. Flores tubulosi. a. Flores ex areolis vel apice tuberculorum insidentes . . . . . . бесі I. ECHINOCACTEAE. a. Caulis costatus vel costae in tubercula persistentia solutae, areolae aculeatae rarius nudae. * Caulis elongatus saepius ramosus, costatus vel angulatus. Т. Copbalign LEE E EA Ae I, CEREUS Нам. tt Cephalium laterale vel terminale. . . . . . . . .. П. CEPHALOCEREUS Przrrr. ** Caulis elongatus ramosus articulatus articulis florigeris saltem planis foliaceis. Т Stamina omnia tubo perigonii affixa, flores actinomorphi vel curvatione tubi subzygomorphi orificio horizontali . . . . III. EPIPHYLLUM Haw. tt Stamina inferiora (interiora) toro affixa in annulum brevem superne appendieula membranacea inflexa munitum connata, flores solemniter zygomorphi, orificio obliquo. . . . . . IV. ZYGOCACTUS К. Scu. жек Caulis abbreviatus globosus vel breviter cylindricus et clavatus. T Flores valde elongati tubo basi cylindrico . . . . . . V. ECHINOPSIS “гос. Tf Flores breviores tubo turbinato vel dum longiores ovario valde elongato cylindrico, vel parvi. | Вассае carnosae rubrae. S Cephalium a caule manifeste distinctum, setulis flac- cidis intermixtum; ovarium nudum ..... , VI. MELOCACTUS Lx. et Отто, 88 Caulis apice tomento areolarum confluente longissimo cephalium convexum exhibens, aculeis intermixtum, öyárini AU oo. ee a VIS VII. MALACOCARPUS SaLm-Drok. ll Baeab ZAA ZE Ийе ^. V uv Vo. л лл у VIII. ECHINOCACTUS Lx. et Отто, Het Gen sedie. .-. . E . уш a IX. ANHALONIUM LEMAIRE. і (Brasiliam non inhabitat.) 8. Tubercula basi caulis decidua, apice phyllis subulatis paleaceis in- Мүнөз, o АСВ RS a x 0571 X. LEUCHTENBERGIA Hook. FIL. ' (Brasiliam non inhabitat.) b. Flores supra tubercula ad basin eorum oriundi . . . . . . . . Sectio П. MAMILLARIEAE. a. Tubercula concava vel conica vel mamillosa . . . . . . . o XI. MAMILLARIA Haw. (Brasiliam non inbabitat.) 8. Tubercula in medio plieata apice squamis imbricatis aselliformia . XII. PELECYPHORA Enurens. ; (Brasiliam поп inhabitat.) B pies A oe 22... у сауда AE HL. adia A a. Ovarium phyllis minutis axillis aculeolatis munitum. . . . . . ХШ. PFEIFFERA SaLm-Drck. (Brasiliam non inhabitat. An ad Echinocacteas pertinens?) - Jb. Ovarium nudum vel phyllis minutissimis axillis inermibus instructum. ee е voca ns Y XIV MARIOTA DO. Ec BENE жоу ui or eR Е UR ы“ XV. RHIPSALIS GAERTN. II. OPUNTIOIDEAE. Plantae succulentae multiformes plq. articulatae articulis planis. Flores rotati. Folia statu juvenili saltem conspicua cylindrica plq. caduca; areolae saepissime aculeolis glochidiatis armatae; ovula funiculo brevi suspensa, ab eo utrinque apice dilatato inclusa . . . . .-. . . . . . . . . Sectio ГҮ. OPUNTIEAR. A. Stamina perigonium superantia . . . . . 4...) s. s.s s e XVI. NOPALEA SaLm-Drck. B. Stamina inclusa . . . ‚=. < AVIL OPUNTIA Mir. Ill. PEIRESKIOIDEAE. Plantae habitu Dicotylearam normalium, foliis planis persistentibus instructae; aculei haud glochi- diati; ovula plura funiculo brevi instructa, parietem ovarii attingentia vel 5 latere latiore fundo ovarii incumbentia a funicalo haud inclusa з; E ee ино ее а Беобйо ARRE ERAT, lacértaciólla AEA ZA SE PISA LA MEL i j XIX. EULYCHNIA Pat. XX. ERIOSYCE Pur. Oss.: Quod genera Cactacearum attinet, omnia sectionis Echinocactearum vix bene limitanda sunt. Plura enim transitibus conjunguntur, ` Cephalocereus е. g. ob cephalium hene evolutam medium inter Cereum et Melocactum tenet et Malacocarpus sine ulla dubitatione propter organum cephalio simillimum Echinocactum, a quo bacca carnosa rubra sola abhorret, Melocacto etiam approximatur. ЕрірлуЙит cum Cereis scandentibus, ut cl. GoEBEL optime monuit, articulis sterilibus non raro angulatis connectitur et si nota e tubo stamineo sumpta in Zygocacto negligis, ulterior ab Epiphyllo 195 CACTACEAE: CEREUS. 196 haud disjungendus est. Echinopsis habitu peculiari magis quam characteribas distinctissimis a Cereo discrepat, species extrabrasilienses autem ad Echino- cactum tendunt. Inter Echinocactum et Cereum formae E. denudato affines relationes arctiores praebent; in genere PEREA тақы е ee geo sed prope apicem enascuntur, ita ut sectiones duae priores limites strictos per Ms à ener pu p ter momenti minoris se exhibent. anda sunt: Cereus, Leuchtenbergia, Rhipsalis, Quo modo autem mea quarum flores non e basi tuberculoram ction Pierre longitudine staminum tantum distinguuntur et characteres essentiales inter Rhipsalidem et em Si genera Cactacearum ratione in familiis plurimis usitata metimur, genera sequentia modo conser i ] 1 ; | i traducitur. Opuntia, Peireskia, alia omnia a Cereo et Opuntia absorbentur et Rhipsalis forsan tune ope Pfeifferae in Cereum ег. 6 e bed actologos priores secutus sum, qui numerum majorem generum etiamsi minus bene limitatorum sententia scientia vix adjuvatur, quam ob rem potius c | Sa a saltem certe commodeque determinanda aptam fore spero. retinuerunt, Clavem quam supra obtuli mea sententia ad genera Brasiliensi I. CEREUS Haw. СЕвЕпв Haw. Syn. pl. succ. 178; DC. Prodr. ПІ. 463, in Мет. mus. VIII. 21.1. 11—13; Pfeiff. Enum. diagn. 69 (spec. excl.); Pfeiff. et Otto, Abbild. u. Beschr. I. et II; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 41; Labour. Monogr. Cact. 308; Meissn. Gen. pl. 128 (92, 357); Endl. Gen. pl. ПІ. 944; Engelm. Cact. Unit. Stat. t. 36—65, 74, Whipples Exped. t. 4, 5, in Proc. Amer. acad. III. 30; Benth. et Hook. Gen. pl. I. 849; Baill. Hist. pl. IX. 42; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 691. — PrLocEREUS Lemaire, Cact. nov. gen. et spec. 7 (ex p.); Labour. l. c.; Salm-Dyck l. с.; Férst.-Riimpl. l. с. — CIRINOSUM (9) Neck. Elem. n. 740. FLoRES actinomorphi vel situ plus minus zygo- morphi saepe speciosi. PERIGoNIUM infundibuliforme orificio horizontali vel rarius obliquo, phylla valde in- aequalia, infima saepius ovarium jam vestientia squa- това axillis nuda vel lanuginosa, media calycina, supe- riora petaloidea plq. patentia; tubus perigonii elongatus. STAMINA tubo perigonii omnia affixa ultra perigonium produeta vel ab eo inclusa, filamentis plerumque elon- gatis filiformibus erectis vel curvatis, antheris oblongis utrinque retusis basifixis; POLLINIS granula flava globosa rimis 3 longitudinalibus statu sicc. percursa. OvARIUM globosum vel cylindricum foliaceum vel aphyllum inter- dum axilla phyllorum aculeis armatum uniloculare, ovulis dense farctum vel parte superiore nudum OVULA ana- tropa funieulo elongato suspensa micropyle huie ap- pressa horizontalia et interdum e basi erecta, non raro fasciculatim conjuncta e costis subprominentibus super- ficiei interioris ovarii oriunda, integumento interiore exterius superante; STILUS elongatus cylindricus supra basin non dilatatus, rarissime fundus perigonii mem- branula parva e pariete tubi excrescente stilo incum- bente clausus, fistulosus stamina plerumque superans apice in STIGMATA plura vel pauca crassa patentia pri- mum in massam conicam vel ellipticam conglobata di- visus. ВАССА plus minus piriformis tuberculata vel laevis earnosa perigonio marcescente coronata vel nuda superne plus minus alte et late umbilicata pulposa. SEMINA plurima in pulpa nidulantia compressa subob- ovata basi oblique truneata regulariter seriatim vel dis- site scrobiculata; EMBRYO curvatus vel hamatus cotyle- donibus planis foliaceis vel abbreviatis in albumine parco carnoso. SUCCULENTAE saepius elatae rectae strictae ra- mosae vel subsimplices saepissime articulatae vel scan- dentes vel breviores, interdum pendulae angulatae vel costatae aphyllae ex areolis tomentosis vel lanatis aculeis plus minus numerosis aequalibus vel inaequalibus armatae vel rarius inermes. FLORES subapicales vel stricte la- lerales plerunque magni, ex areola solitarii, Genus cum speciebus c. 200 ad hune usque diem de- scriptis Americam calidiorem e republica Argentina usque ad Californiae civitatem inhabitat. CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM. I. Sect. MICROCEREUS К. бон. Articuli breves vix ultra 2,5 em. longi, floribus terminalibus vel articulis prope apicem insidentibus. Plantae erectae vel repentes arenosae pygmaeae, floribus parvis. A. Artieuli globosi vel elliptici . B. Articuli elongati. а. Васса late turbinata vel subcylindriea teres, articuli angulati ad summum 1,5 сш. longi, areolis paucis 2. C. PARVULUS К. Sch. b. Васса globoso-piriformis obtusangula, articuli eylindrici 1,5—2,5 cm. longi, areolis plurimis 3. C. oBTUSANGULUS К. Sch. IL Sect. EUCEREUS К. Scu. Articuli elongati multi- formes vel caulis inarticulatus erectus vel scandens, Plantae terrestres rarius epiphyticae. A, Cereastri DC. Plantae erectae nec scandentes. a. Multiangulares. Costae caulis 12 et ultra. о. Flores zygomorphi orificio obliquo duplo curvati 4. C. Tweepie1 Hook. fil. 8. Flores infandibuliformes, orificio horizontali, curvato-adscendentes. * Ovarium densissime lanuginosum, bacca villosa 5. C, MELANURUS К. Sch. ** Ovarium minus lanuginosum, bacca glabrata 6. C. GraAziovn К. Sch. b. Pauciangulares. Costae caulis ad summum 8. «. Costae tumidae sectione transversa semielliptica la- teribus convexis . . , 7. C. MACROGONUS Salm-Dyck. 8. Costae complanatae sectione transversa subtriangulares apice ro- tundatae, * Caulis inarticulatus apiee rotundatus haud at- tenuatus, tandem inermis . 8. C. HinpMannianus К, Sch. ** Caulis apice attenuatus, aculeatus, T Phylla media perigonii obtusa. | Caulis coerulescens 8-angularis aculeis dis- coloribus . . . . . . 9, С. CORRULESCENS S.-Dyck. - 1.1 Caulis viridis 6 — T-angularis aculeis con- coloribus . . . a 10. C. Warmincn К. Sch. Tf Phylla media perigonii acnta. -L Caulis plq. 4-costatus, phylla media et petalo- idea attennato-acuminata 11. C. PrrAJAYA DC. 1 1 Caulis plq. 6-costatus, phylla media et petalo- idea acuta vel breviter acuminata, perigo- · nium duplo amplius (20 em. diametro) 12. С. Livipus Pfeiff, 1. С. MICROSPHAERICUS К. Sch. 197 CACTACEAE: CEREUS. 198 В. Serpentini. Plantae scandentes. о. Multangulares. Flores rubri . 8. Triangulares. Flores albidi. * Aculei parvi (5 mm. longi) pauci. 1 Phylla media perigonii spathulata, ovarium laeve 14. C. TRIANGULARIS Haw. Tf Phylla media triangulari-lanceolata, ovarium acu- leatum . el 15. C. seraceus Pfeiff. ** Aculei magni (plures ad 3 em. longi), ovarium ex axillis phyllorum lanuginosum 16. C. Влһахвлкт К. Sch. Oss. An Cereus Balansaei К. Sch. ad scandentes vel ad Cereastros pertineat, e notulis in schedula cl. BALANSAE non perfecte elucet; ab omnibus aliis seriei ulterioris autem tri- vel tetragonis lanugine ovarii statim dignoscitur, 13. C. FLAGELLIFORMS Mill. Incertae sedis: 17. С, ALACRIPORTANUS Zucc., 18, C. AZUREUS Parm., 19. С. Вохрглхоп Parm., 20. С. Donketarru Salm-Dyck, 21. С. FEROX Haw., 22. C. склкріѕ Haw., 23. С, rormosus 8.-Пуек, 24. С, LUM- BRICOIDES Lemaire, 25. C. oprusus Haw., 26. C. Onrersn S.-Dyck, 27. С, PARVISETUS Otto, 28. C. seriGer Haw., 29. C. scanpens S.-Dyck. 1l. CEREUS MICROSPHAERICUS К. бон. planta succulenta parva terrestris articulato-ramosa; articulis glo- bosis vel ellipticis brevibus utrinque rotundatis carnosis; areolis seriebus plq. 7 rectis vel spiralibus dispositis, squa- mula minutissima vix conspicua ope lentis valida tantum manifesta carnosula suffultis, tomento parcissimo onustis, sub- orbicularibus, aculeolis plurimis flexilibus brevibus inaequi- longis haud pungentibus instructis. PLANTULA ай summum 5—6,5 em. longa ut videtur prostrata. ARTI- cult 7—13 mm. longi, 7—9 mm. diametro; AREOLAR 1 mm. diametro 2—3 mm. inter se distantes; SQUAMULA vix 0,5 mm. longa (an semper ob- via, an mox caduca?); AcuLEOLI 25—80 ad summum 8—4 mm. longi. Habitat in sabulosis provinciae Rio de Janeiro: Glaziou. Овз. Hujus speciei flores non ante oculos habui; ex habitu autem nequaquam dubius sum, quin ad hoe genus plantula pertineat, quae propter exiguitatem staturae, formam artieulorum, indolem areolarum speciem propriam offert. Eam loco natali a botanicis indigenis exactius observari maxime recommendo. | 2. CEREUS PARVULUS К. Scu. planta succulenta parvula terrestris ramosissima articulata; articulis brevibus irregulariter angulatis; areolis subnodosis approximatis, squa- mulis minutissimis vix conspicuis triangularibus fimbriolatis acuminatis acutissimis, villo parcissimo et aculeolis pluribus parvis subulatis tenuibus haud pungentibus munitis; floribus e rudimentis tantum scrutatis parvis, phyllis paucis subaequa- libus consistentia petaloidea, apicalibus basi coronula pilorum vestitis; antheris minutis dorsifixis versatilibus; bacca ob- ovato- vel subturbinato-cylindrica terminali exocarpio crasso apice late umbilicata ad medium umbilicum basi stili breviter conica apiculata; seminibus paucis funieulis brevibus basi haud concretis, obovatis complanatis basi oblique truncatis subregulariter striolatis. Слшлв 4 ad summum 6 cm. altus, ramosus, rami ex apice inferio- rum articulorum 3—5 erumpentes; ARTICULI 1,2—1,5 em. longi, triente superiore 5—7 mm. lati basi angustati apice truncati, vetustiores epider- mide brunnea obtecti recti vel subeurvati. Squamar vix 1 mm. longae castaneo-nigrescentes, axillis tomento griseo vestitae, ACULEOLI.9— 7 maximi 2—2,5 mm. longi castanei vel nigrescentes flexibiles. Bacca 5 mm. longa еб 5-6 mm. infra apicem diametro, supra basin angustata, basi coronula tomenti et aculeolorum plurium vestita, glaberrima haud tuberculata vel Cactac. areolata, flore marcescente apienlata; exocarpium 1—2 mm, crassum, Se- MINA с, 13 castanea nitidula 1,2 mm, longa, superne 1 mm. lata. Habitat in provincia Rio de Janeiro in sabulosis : Glaziou. Os. Plantula species minutissimas totius generis cum praecedente et sequente exhibet. Quum flores perfecti non exstent, positio generica omnino non certa est, sed ex analogia cum Cereo obtusangulo, cujus florem examinavi, eas in hoc genus collocavi. Flores probabiliter inter minores per- tinent, quod e rudimento apice baccae persistente concludo; forsan locum inter Rhipsalidearum et Cerei genus tenet; habitu quidem Hariotam salicornioidem in memoriam revocat. 3. CEREUS OBTUSANGULUS К. бон. frutex epi- phyticus ramosissimus basi erectus vel suberectus ramis pen- dulis (e zygomorphia florum) articulatus; articulis brevibus subcylindricis vel leviter clavatis basi angustatis apice trun- catis plus minus conspicue angulatis ad 2 rarius 3 ex apice inferiorum erumpentibus; areolis parvis squamosis spiraliter dispositis, plerumque seriebus 3 et 5 evolutis inaequalibus, majoribus minoribus intermixtis, prioribus sordide nigrescenti- villosis, aculeis e villo 4—8 nigris in articulis vetustioribus jam pluribus erumpentibus vix pungentibus; floribus termi- nalibus ex articulis, sessilibus horizontaliter affixis zygomor- phis; ovario penta. vel hexagono acutangulo subturbinato basi subrotundato glabro esquamato; perigonio 7—8-plo ovarium superante curvato, phyllis e. 20 spiraliter dispositis infimis 2 dorsum versus convergentibus triangularibus, mediis oblongis vel ut summis lanceolatis acutis, tubo perigonii mediocri, basi membranula parva inflexa et stilo apposita clauso; staminibus omnibus tubo perigonii adnatis, c. 40 perigonio brevioribus vix exsertis curvatis, antheris parvis lineari-oblongis; stilo demum perigonium superante tereti curvato superne sub- attenuato; stigmate capitato parvo subzloboso e ramis papil- losis brevibus composito; bacca globoso-piriformi obtuse an- gulata late umbilicata, exocarpio crasso. Epiphyllum obtusangulum Lindberg, Msc. in herb. War- mingiano, nunc Havniensi. AnTiCULI 1,5—2,5 cm. longi, 3—8 mm. superne diametro, carnosi demum epidermidem dejicientes cortice ferrugineo obtecti et lignescentes, teretes." AREOLAE junioram pulvillo in articulum descendente insidentes 0,5 ad summum 1 mm. diametro villo nigrescente instructae, minores facie inferiore vel lumini opposito latere articuli minus armatae vel in- armatae, majores facie contraria setis usque ad 12—14 plerumque 2—3,5 sed etiam usque ad 5 mm. longis rectis vel subcurvatis acutissimis rigi- dinseulis nigris vel brunneis munitae, Ovarium 5—6 mm. longum, su- perne 5 mm. diametro placentis 4 (vel 5?) duplicibus parietalibus onustum. Pertconium 3,5—3,8 em. longum; phylla iufima non semper ejusdem longitudinis modo vix 1, modo ultra 2 mm. longa interdum substantia erassiore calycina, sequentia ad proportionem 3, 5, 7, 13, 17, 20, 27 mm. accrescentia; phylla summa vix patentia. STAMINA 8,0—8,5 em. longa, inferiora majora, antherae 1,5 mm. longae, dehiscentes 1 mm. latae. Eure 3,6—4 cm. longus, stigma vix 1 mm. diametro. Bacca 7 mm. diametro obtuse penta- vel hexagona esquamosa laevis. Semina non plane matura. In Brasiliae habitat probabiliter provincia Rio de Janeiro: Glaziou in hb. Havniensi. Oss. Cl. LINDBERG, auctor Cactacearum Brasiliensium perspicax et diligentissimus, hane plantam pro specie generis Epiphylli (vel Zygocacti m) habuit, quod mihi minus aptum videtur. Zygomorphia quidem generi sese approximat, sed illa curvatione modo levi ante oculos se ponit; laci- niae nequaquam more charaeteristico Zygocacti truncati refractae et quod 29 199 jam gravius est, zygomorphia contra eam Zygocacti reversa; stamina nempe curvatione concava non solum versus, sed coelum versus ten- dunt. Flores igitur magis indolem Cerei flagelliformis quam Zygocacti truncati praebent. Dein fasciculus staminum interior non offertur; re vera membranula quam pro charactere generico Zygocacti habeo, in hac specie aeque reperitur, sed tubo stamineo anguste cum tubo perigonii connato, stamina omnia ex ulteriore emittuntur, 4. CEREUS TWEEDIEI Hoox. rm. caule erecto vel (ex Baransa) elongato et demum pendente cylindrico apicem versus attenuato superne rotundato polygono, costis 14—16 demum evanescentibus obtusis continuis aequalibus sinu acuto pereurso; areolis ovalibus vel suborbicularibus convexis ap- proximatis superne dense congestis, tomento parcissimo lanu- gine brevissima intermixto convexis, aculeis plurimis acutis- simis teretibus divaricatis, uno majore e parte superiore areolae erecto vel recurvato alios duplo vel ultra superante; floribus solitariis ex areola, lateralibus pro caule pluribus zygomorphis duplo curvatis e parte superiore areolae enas- centibus curvato-adscendentibus basi lanugine densa flaccida suffultis; ovario. subgloboso phyllis pluribus ovato triangulari- bus acuminatis in axilla lanuginosis obducto; tubo sensim di- latato phyllis triangularibus attenuato-acuminatis in axillis albido-lanuginosis munito; phyllis calycoideis ulterioribus si- milibus sed lanugine axillari destitutis; orificio perigonii obliquo, phyllis petaloideis brevibus ovatis breviter acumi- natis; staminibus a triente inferiore tubo perigonii affixis de- clinatis, posticis longioribus exsertis, anticis brevioribus sub- inclusis, antheris oblongis utrinque breviter retusis; stilo curvato declinato exserto, filiformi, stigmatibus pluribus. Cereus Tweediei Hook. fil. in Bot. Mag. t. 4498; Planch. Fl. serr. VI. 71. | Cereus Baumanni Lem. in hort. Belge 1850. livr. XI. t. 48; Labour. Monogr. Cact. 379; Férst.-Riimpl. Handbuch 740; ex p. Cavias 1 m. longus et ultra in hortis duplo brevior erectus, locis natalibus pendens superne simplex basi innovationibus fasciculatim ramo- sus saturate viridis; costae 3—5 mm. altae. AnEoLAE 2—8 mm. longae et paulo minus vulgo latae inter se c. 1 em. remotae tomento sice. quidem nigrescente pilis paucis cinereis lanuginosis intermixto; ACULEI 15— 20, majores 2—2,5 cm. longi, basali parte areolae сп)пвяуе minores LA em. longi, basi cylindrici haud tuberculati flavidi vel cornei interdum obscurius maeulati violentissime pungentes, minores concolores vel obscuriores rigidi. FLoREs iufra apicem plurimi e caule 6—7 cm. longi, basi tubi 0,7 em. ad orifieium obliquum perigonii 2—2,5 em. "diametro aurantiaco-rubri. Ovarium 8 mm. diametro phyllis vix 1 mm. longis onustum. TuBus PERIGONH 5—6 cm. longus sensim dilatatus intus glaber, phyllis 1,5 ad 4 mm. longis appressis rubris munitus; PHYLLA PETALOIDEA 5—8 mm. longa et 5—7 mm, lata, STAMINA 1,5—2 cm. supra basin tubo affixa, ANDROECEUM totum 4 cm. longum, filamenta et antherae 1,5 mm. longae et 1 mm. latae purpurea. STiLUs 5,3—6 cm. longus; stigmata 5 lutea 5 mm. longa. Fructus seminaque non suppeditabant, : : Habitat in Uruguay, et prope Buenos Ayres et in Paraguay, ubi in saxosis in Cerro Mar prope fluvium Paraguari cl. Balansa legit (п. 2503), floret Novembri. Овз. Ab omnibus auctoribus recentioribus haec species maxime insignis eam Cereo Baumanni Lem. conjungitur. Ambae re vera inter se et cum Cereo colubrino Otto affines, sed valde distincta Hookeriana ob indolem aculeorum. Forma corollae tres ab omnibus speciebus ita dis- crepant, ut cl Lemaire jam optime monuerit , bonam illas efformare. hoc charactere sectionem CACTACEAE: CEREUS. | 200 5. CEREUS MELANURUS K. Sem. caule elongato probabiliter modo Cerei Tweediei erecto tereti, seriebus 12—16 rectis vel spiralibus areolarum obducto, areolis primum villo albido dein lutescenti-brunneo tandem calvescente vestito, aculeis plurimis inaequalibus armato, superne angulato angulis manifeste prominentibus continuis vel vix crenulatis areolis superne condensatis quasi coma horrida determinato; aculeis minoribus flexibilibus tenuibus mediis rigidis elasticis erectis dein patentibus; floribus apiealibus vel infra apicem erum- pentibus sessilibus; ovario globoso vel subelliptico cavitate lata placentis parietalibus c. 20 superne lineatim prominentibus munito, extus tuberculato et lanugine longa cincinnata velato ; perigonio actinomorpho infundibuliformi, tubo elongato aeque piloso, costulis e. 20 a phyllis plurimis oriundis angulato; phyllis inferioribus subulatis acuminatis subcarnosis appressis mediis calycoideis sensim accrescentibus linearibus illis tan- dem 2—3-plo longioribus, petaloideis oblongo-obovatis basi subcuneatis apice breviuscule acuminatis acutissimis glaber- rimis; staminibus inclusis a tubo medio illi affixis subaequi- longis; filamentis filiformibus, antheris illa aequantibus lineari- bus prope basin affixis; stilo basi non dilatato, stamina summa non attingente terete; stigmatibus tot quot placentae primum ad massam subconicam conglutinatis demum divaricatis linea- ribus subtus obiter canaliculatis; bacca polysperma globosa brunneo-villosa flore marcescente coronata; seminibus parvis obovatis parum complanatis irregulariter tuberculatis. Tabula nostra XX XIX (habitus et analysis). Слов exemplarium exstantium usque ad 40 em. longi et 2—2,5 cm. diametro, costae partis superioris 2—3 mm. altae, areolis 5—6 mm. inter se distantibus; ACULEI minores rufi, majores obscure brunnei vel nigri, ili 2—5 mm. longi vix pungentes, ulteriores 8—5 сш. longi, 0,5 mm. diametro acuti sed ob elasticitatem vix violenter pungentes, in summa saepius ultra 20 e villo areolae cujusque. Ovarium 10—14 mm. longum, 1 em. diametro regulariter spiraliter tuberculatum, phylla axillis more areolarum villosa, e villo autem non aculei sed pili robustiores laxi usque ad 12 mm. longi ultra 20 excrescuut; lumen ovarii magnum 8 mm. longum 5 mm. diametro. Товсв perigonii 4—5 cm. longus, basi cylindricus su- perne dilatatus pube ovarii sed multo longiore et flexibiliore densissime obductus, ita ut phylla, quae illum obtegunt, non appareant, nisi intezu- mentum diripis. PHYLLA perigonii infima 5—7 mm. longa; limbus peri- gonii 1,5 cm. longus et diametro, phylla hujus partis triente superiore 5 mm. lata, interiora minora. Ахрвокским 2,5—3 cm. altum, stamina - seriebus plurimis tubo affixa; filamenta 4—5, antherae 3—4 mm. longae. Srinus 2,5 —4 em. longus, 1,5 mm. diametro, stigmata 5 mm. longa. ВАССА densissime villosa 2—2,5 сш, diametro, exocarpium 4 mm. crassum. SEMINA 1,5 mm. longa, superne 1 mm. crassa, obscure castanea. Habitat in Brasilia austro-orientali probabiliter in provincia Minas Geraés : Sello n. 1000; in Serra de S. Joáo ФЕ! Rey: Glaziou; floret Decembri. . 6. CEREUS GLAZIOVII К. Scu. саше terete in exem- plari exstante brevi erecto angulato, costis 12 parum promi- nentibus rectis vel leviter spiraliter tortis subcontinuis, areolis approximatis oblongis paullulo immersis, pube brevi munitis aculeis plurimis armatis, aculeis areolarum inferiorum sub- aequalibus summarum inaequalibus, prioribus brevibus diva- ricatis subulatis rectis, majoribus 1—3 pro areola valde elon- gatis non raro subcurvatis horizontalibus vel patentibus ; floribus solitariis infra apicem; caulis adnatis infundibulifor- 201 CACTACEAE: CEREUS. 202 * mibus actinomorphis basi modo subcurvatis sessilibus; ovario cylindrico brevi, cavitate globosa usque ad apicem ovulis ob- ducta, subtuberculato, phyllis conspicuis lanugine breviore axilis instructis ornato; tubo perigonii supra ovarium sub- angustato costulis c. 12 a phyllis parvis distantibus oriundis angulato; phyllis inferioribus subulatis acuminatis subcarnosis appressis, in axillis lanugine breviore munitis, calycoideis linearibus longe acuminatis, petaloideis lanceolatis acuminatis illis usque ad 10-plo longioribus glaberrimis; staminibus in- clusis a tubo medio illi affixis subaequilongis, filamentis an- theris anguste linearibus 3— 4-plo longioribus; stilo basi haud dilatato stamina paulo superante tereti; stigmatibus tot quot placentae primum in massam conicam conglobatis, demum di- varicatis, subtus non canaliculatis; bacca subglobosa apice acuminata alte umbilicata minute et remote tuberculata demum glabrata, perigonio non coronata; seminibus parvis opacis obovatis subcomplanatis basi oblique truncatis minute scrobi- culatis. Caulis exstans 5—5,5 cm. longus, 1,5—2 cm. diametro, costis 12 vix 0,5 em. altis superne rotundatis ad areolas subinconspieue crenulatis angulatus. AREOLAE c, 2 mm, longae, 1,5 mm. latae, parco villo obscuro ornatae; acuLEL 20—30 subaequilongi ad summum 4 mm. longi, saturate vel obscure castanei, elongati 1,5—2,3 em. longi, in materie conservata saltem cinerei vel albescentes. FLokes solitarii pro caule leviter curvati albi supra areolam ab aliis non diversam erampentes iu toto 6 em. longi, basi villo appresso nitidulo suffulti. OvariuM 5 mm, diametro, tuberculi vix prominentes squamula triangulari ope lentis manifesta mox caduca aucti, axilla villo crispo usque ad 4 mm. longo instructi. '"Tunus peri- gonii 3—3,5 cm. longus, ad medium 4 mm. diametro, PHYLLIS 2—5 nim. longis carnosulis villo e pil:s paucis tenuibus flexilibus 7—10 mm. longis rufis composito ad axillas instructis obsessus; PHYLLA calycoidea 1—1,5 em. longa, 2—2,5 mm. lata, PETALOIDEA 2,2—3,3 em. longa, usque ad 5 mm. lata. ANDROECEUM 2 cm, longum, filamenta gracilia 1 em. longa, antherae 3 mm. longae et 0,5 mm. latae. Srinos 4,5—4,7 cm. longus, vix 1 mm, diametro, stigmata 7 mm, longa. Bacca 2 em. longa et diametro 5 mm. alte apice umbilicata superficie laevi punctulata exocarpio 1—1,5 mun. crasso. SEMINA 1,5 mm. longa, superne 1 mm. lata, nigra. Habitat in provincia Minas Geraés ad Pico d'Itabira do Campo ; floret Decembri. Oss. Hane speciem in honorem cl. Graziovm, fautoris scientiae amabilis maxime insignis, collectoris plantarum Brasilieusium assidui et diligentissimi, qui in hoc opere me tali modo adjuvit, ut sine benevolentia ejus nunquam monographiam Cactacearum Brasiliensium perficere potuis- sem, nominavi. Ab omnibus affinibus statim areolis diversis, indole florum et baccis laevibus distinguenda. 7. CEREUS MACROGONUS Sazrw-Dyck: caule erecto columnari apice attenuato rotundato, costis plerumque 7 ra- rius 8—9 crassis sectione transversa semiellipticis lateribus convexis obtusis, sinubus acutis; areolis orbicularibus vel ellipticis mediocriter distantibus tomentosis apice haud lanu- ginosis, aculeis peripherieis pluribus validis acutissimis, cen- trali solitario crasso, sursum patente armatis; floribus late- ralibus solitariis crassis e media areola vel parte superiore erumpentibus basi tomento densissimo suffultis infundibuli- formibus, a caule patentibus basi haud curvatis; ovario semi- globoso, cavitate latissima ovulis fasciculatim conjunctis im- pleta superne nuda, phyllis minutissimis carnosis triangula- ribus acutis vel obtusiusculis obsesso; tubo crasse carnoso pro rata brevi superne subangustato intus profunde sulcato epapilloso; phyllis mediis abbreviatis ovato-triangularibus, majoribus stricte ovatis obtusiusculis margine extenuatis, pe- taloideis oblongis utrinque paulo attenuatis apice acntinsculis quam in aliis speciebus crassioribus; staminibus tubo supe- riori affixis inaequilongis sed perigonio brevioribus filamentis filiformibus, antheris lineari-oblongis papillosis; stilo fistuloso androeceum paulo superante pro rata crasso tereti, stigmatibus breviusculis pluribus linearibus; bacca depressa ambitu orbi- culari praesertim superne sulcata basi rotundata perigonio marcescente coronata squamis paucis munita; exocarpio crasso; seminibus regulariter seriatim foveolatis subobovatis basi obli- que truncatis. Tabula nostra XL (habitus et analysis). Cereus macrogonus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 46 et 203; Labour. Monogr. 352; Fórst.-Rümpl. Handb. 706. E Cereus hexagonus Vell, Fl. Flum. V. t. 18, text. ed. Мейо, 194. CauLis с. 7 ст, diametro subglaucescenti-viridis supra areolas non raro linea impressa transversa notatus; costae 2—2,5 em. altae triente inferiore vel ad medium 1,5-2 em, latae, basi ad 1,3—1,5 em. angustatae; AREOLAE 1—1,5 em, inter se remotae 5—6 mm, diametro tomento brevi probabiliter grisco obtectae; ACULE1 peripherici 3—15 mm. longi teretes basi haud inerassati nigri juveniles saepius cornei, majores usque ad 2,5 cm. longi centrales solitarii interdum uno alterove aneti. FLORES ad snmmum 7 em, longi, superne 3 em. diametro, Ovaktom 1 сіп, longum, 1,8 ст. diametro, lumen 6—7 mm, longum, 9—10 mm. diametro, squamae ad summum vix 1,5 mm. longae, TurUs perniconn 1,5 em, longus, su- perne 1,5 em. latus. Puvrra media 2, 5, 8, 10 mm. Jonga, basi vel su- perius 3, 5, 10 mm. lata; PHYLLA PETALOIDEA maxima 2 ст, longa et 1 em. lata, Stamina 1,2 em. supra basin tubo affixa 2—2,5 ст, longa, totum androeceum 3—3,5 em. longum; antherae 4—5 mm. longae, 1 mm. latae, SriLus 5—6 сіп, longus, basi sensim dilatatas ovario recte insidens 2,5 mm. diametro substriatus; stigmata 10 acuta 6 mm. longa teretia, Басса 3 em. alta, 4,5 em. diametro, exocarpium 7—8 mm. crassum, Semixa 1,5 mm. longa, 1 mm, lata, obscure brunnea vel nigra nitidula. Habitat in provincia Rio de Janeiro, loco haud accuratius addicto : Oss. Haee species Cereo Warmingii affinitate conjuncta, tamen costis semiellipticis sectione transversa i. e. lateribus convexis, floribus crassis ad faucem tubi solemniter contractis et indole phyllorum petalo- ideorum statim dignoscitur. 8. CEREUS HILDMANNIANUS К. бон. caulibus elatis strictis robustis parce articulatis an ramosis? hexapteris apice rotundatis, costis anguste complanatis margine rectis superne rotundatis subcarnosis dorso continuis, areolis remotis orbicularibus majusculis breviter tomentosis haud lanatis, aculeis mediocribus vel brevibus e margine inferiore erum- pentibus validis elongato-conicis pluribus interdum unico cen- trali auctis armatis, centrali saepius aliis longiore, statu ju- venili solum conspicuis demum 0; floribus infra apicem costis insidentibus solitariis vel pluribus magnis e media areola pro- venientibus, basi subcurvatis a caule patentibus vel curvato- erectis infundibuliformibus sessilibus; ovario subcylindrico ba- sin versus paulo dilatato obliquo nudo vel phyllo minutissimo uno alterove munito; tubo perigonii subtereti irregulariter hinc inde sulcato phyllis brevibus paucis instructo, crasse carnoso, intus striato et praesertim basin versus papilloso; 208 САСТАСЕАЕ: phyllis mediis sensim accrescentibus semiorbicularibus brevis- sime acuminatis mucronatis dein lineari-oblongis obtusissimis, tandem obovato-oblongis carnosis margine tenuibus sensim in phylla summa petaloidea transeuntibus; illis oblongo-obovatis basi cuneatis apice subretusis margine irregulariter crenulatis ; staminibus a tubo medio illi affixis elongatis subinclusis; stilo androeceum aequante subcurvato, stigmatibus pluribus demum divaricatis. | Tabula nostra XLI. Fig. I (habitus). CavLES a cl. Graziovio horto botanico Berolinensi benevole e pro- vincia Rio de Janeiro missi с. 1 m. alti et 10—15 em. diametro certissime juveniles, demum probabiliter multo majores evadant. Costar 4—6 cm. altae et 0,6—1,0 сш. crassae apice incurvato-rotundatae plano-compressae opacae obscure cinereo-virides sinubus acutis; AREOLAE subconvexae 6 ad 8 mm. diametro tomento denso sed brevi cinereo instructae 1,5—2,5 cm. inter se distantes; AcULET minores 2—8 mm. longi, 0,5—1 mm. crassi 6—12, si numero majore saepius serie duplici dispositi castanei vel ni- grescentes, major centralis usque ad 2 em. longus et 1 mm. crassus, omnes haud violenter pungentes, FLoREs 20—28 cm. longi, basi indumento brevi areolarum sub ovario occulto suffulti probabiliter extus virides intus albi. Ovarium 2,5—3 cm. longum, basi 1,5 superne 1—1,2 em. diametro, lumine vix eurvato 1,5 em. longo, 0,5 cm. diametro ovulis fasciculatim conjunctis multis seriebus obtecto, PHYLLIS 1—8 mm. longis, 1,5 mm, latis, semi- orbieularibus brevissime acuminatis margine obsolete crenulatis axillis nudis obsessum; TUBUS PERIGONII 10—12 cm. longus, basi 1,2 orificio 3 cm. diametro, PHYLLIS 1—4,5 cm. longis et 1—2 cm. latis alte decur- rentibus instructus; 11мвоѕ 6 cm, longus; PHYLLA PETALOIDEA maxima 5—6 em. longa, 2—2,5 em. triente superiore lata. STAMINA infima 4 cm. supra basin tubo affixa, totum ANDROECEUM 11 em. longum, filamenta 4,5 ad 6,5 em. longa filiformia, antherae 5 mm. longae et 1 mm. latae, extus papillosae. STILUS basi haud dilatatus cum 12 stigmatibus 12—14 mm. metientibus 14—15 cm. longus et 2 mm. diametro, teres glaber. Васса et semina non visa. Habitat in provincia Rio de. Janeiro: Glaziou. Овв. Species ob caules adultos omnino inermes maxime insignis in affinitatem Cerei pitajayae DC. pertinet, sed praeter notam commemo- ratam costis altissimis sinubus acutis, caulibus multo validioribus apice haud attenuatis, obscure cinereo-viridibus et areolis majoribus optime ab ulteriore discrepat. 9. CEREUS COERULESCENS Satm-Dyck: саше erecto simplici octangulari coerulescente apice angustato, costis ob- tusis subcontinuis convexis sinubus latis mox planis; areolis inaequidistantibus subremotis ellipticis pro rata majusculis to- mento brevi nigro et lanugine parca longiore albida munitis, aculeis pluribus exterioribus periphericis radiantibus concolo- ribus vel discoloribus interioribus 8—4 longioribus acutissimis robustis armatis; floribus solitariis ex areolis basi corona pi- lorum vestitis infundibuliformibus e basi curvata patentibus speciosis; ovario subcylindrico tereti hinc inde phyllis minutis- simis ornato(?); tubo perigonii elongato, phyllis mediis (ex icone) lanceolatis acutis subcarnosis, summis petaloideis mem- branaceis tenerrimis breviter et acutissime mucronatis apice crenulatis oblongo-obovatis basi attenuatis; staminibus peri- gonio brevioribus exterioribus interiora superantibus; stilo androeceum subaequante vel hoc superante, stigmatibus plu- ribus divaricatis. Cereus coerulescens Salm-Dyck, Hort. Dyck. 335 (1834), Cact. hort. Dyck. 28 et 200; Pfeif. Enum. diagn. 85, Ab- bild. u. Beschr. 11. t. 24; Lemaire, Cact. gen. 80 ; Bot. Mag. CEREUS. l 204 t. 8922; Labour. Monogr. Cact. 339; (Forst.-Riimpl. Hand- buch der Cact. vac.). Cereus aethiops Haw. Philos. Magaz. 1830. р. 109? CavLis plantarum cultarum usque ad 1,3 m. altus et 4—5 cm. dia- metro; COSTAR ad summum 1 em. altae et latae, pulchre saturate virides coerulescentes pallidius maculatae; AREOLAE 1—1,5—2— 2,5 em. inter se distantes, 8—4 mm. longae, 2,5—3,5 mm. latae; ACULEI peripherici 1 ad 1,5 em. longi stricti parte superiore et inferiore caulis nigri, media saepius albi et superne et inferne nigri, majores 1,5—3 ст. longi, 1 mm. basi diametro, omnes e tomento nigrescente et lana albida erumpentes violenter pungentes. Frores magnitudine variabiles 15—20 cm. longi. Ovarium 1—2 em. longum, 1,2—1,5 em. diametro, obscure cinerascenti-viride, PHYLTA minuta hoe vestientia rubro-apiculata; товоѕ ejusdem coloris 6—11 cm. longus, PHYLLA media 1,2—8,5 сш. longa et 1 em. vel paulo ultra lata ; PHYLLA PETALOIDEA 4 -6 em. longa, triente superiore 1,5—2,5 cm. lata, alba extus ad medianum nervum dilute viridescentia. ANDROECEUM 8 ad 11 em. longum; filamenta filiformia alba, antherae lineari-oblongae 3 ad 4 mm. longae flavae, Stinus 10—16 cm. longus, subeurvatus teres pallide viridis; stigmata с. 12 (8—10 ex PrkiFFER) linearia acuta viridia. Васса seminaque haud suppeditabant. Habitat in Brasilia et non varo in caldariis culta. Oss. Haec species, quae colore coerulescente et numero costarum minus elatarum obtusarum ab affinibus discrepat, probabiliter a cl. SELLO in hortum Berolinensem missa. Si re vera cum planta HawonrHIANA eongruit, nomen C. aethiops anteponendum est; quum autem nec ipse nee ullus autor prior illam scrutaverit, judicium de hac re non jiquet. 10. CEREUS WARMINGII K. Scu. caule articulato- ramoso erecto stricto, costis 6 vel 7 altiusculis compressis antice rotundatis sinubus acutis percurso superne attenuato- rotundato; areolis magnis orbicularibus tomento griseo-fusces- cente convexiusculo obtectis aculeis validis inaequilongis peri- phericis et nonnullis majoribus centralibus divaricatis violenter pungentibus armatis, apicalibus lanugine longiore mox caduca munitis; floribus lateralibus e parte superiore areolae vel Supra hane erumpentibus, sessilibus corona pilosa basi suf- fultis, patentibus subcurvatis; ovario subgloboso hinc inde modo (an semper?) phyllo minutissimo late triangulari mucro- nulato axilla glabro obsesso, tubo perigonii minus crasso, phyllis mediis carnosulis semiorbicularibus oblongis vel ob- longo-ellipticis omnibus praesertim minoribus manifeste apicu- latis; summis petaloideis patentibus oblongo-obovatis basi cu- neatis acutis margine superiore crenulatis; staminibus tubo perigonii intus estriato a medio affixis inaequilongis; antheris sublinearibus utrinque retusis papillosis; stilo perigonio paulo breviore cylindrico basi non inerassato, stigmatibus pluribus lineari-lanceolatis acutis; bacca obverse piriformi basi rotun- data umbilicata apice sulcata perigonio marcescente coronata; seminibus subcomplanatis basi oblique truncatis, seriatim scrobiculatis. CauLis elatus 4—5 cm, diametro, costar 1,5—1,6 cm. altae, basi 1—1,5 em. latae, sinubus rectangulis vel acutioribus pallide virides irregu- lariter albido-maeulatae. ARROILAK 6—7 sub floribus usque ad 9 mm. diam., 7—8 mm. inter se distantes tomento nigro (viv. fuscescenti-griseo ex WAR- MING) convexo obtectae; ACULEI 6-8 peripherici 1,5—10 mm. longi, sor- dide vel brunneo-cinerei, 2—3 majores 1,5 —3 cm. longi, basi vel ad me- dium latitudine maxima ad 1 mm. diametro. Frores 8 cm. longi; ОУА- RIUM 1,6 cm. diametro, infra basin longe pilosum, PnuyLLA minutissima 1 ad 1,5 mm. longa et lata, brunneo-mucropulata; PHYLLA MEDIA (ex WAR- MING) earnosula apice mucronulata, PETALOIDEA oblonga vel oblongo-ellip- tica. STAMINA usque ad 3 em. longa, 0,5 cm. supra basin tubi perigonio 205 | CACTACEAE: CEREUS. 206 affixa subexserta, antherac 3— 3,5 mm. longae. Втп,0в 7 em. longus, apice in stigmata 11 divisus, perigonium vix superans. Bacca 2—2,5 em, longa et 3—3,5 сш. diametro superne vix umbilicata pliyllis minutissimis hinc inde instructa, exocarpium 3—4 mm. crassum. SEMINA 1,5 mm. longa, superne 1 mm. laía, rubro-lutea. Habitat in Restingas prope Capocabana in provincia Rio de Ja- neiro haud infrequens: Warming, floret Junio; loco haud accuratius ad- dicto ejusdem provinciae : de Neves- Armond. Oss. Florem mihi non visum e descriptione exacta cl. WamnMINGII adumbravi. Ut cl. serutator florae Brasiliae recte monuit, species in sec- tionem Eucerei 8 1. Cereastri DC. pertinet. Lana in apice summo tantum conspicua mox evanescit, ita ut areolae prope hune haud jam lanugi- nosae, sed tantum tomentosae evadant. 11. CEREUS PITAJAYA DC. caule erecto 3—6-alato apice angustato, costis rectis complanatis parallelis vel basi dilatatis sinubus acutis vel subrotundatis rectangulis obtusis subcrenatis; areolis distantibus orbicularibus tomentosis haud lanuginosis, aculeis periphericis majusculis centrali solitario majore pungentibus armatis; floribus infundibuliformibus soli- tariis e mediis areolis basi tomento areolarum et aculeolis parvis suffultis speciosis, basi curvatis patentibus; ovario eylindrico, phyllis minutis triangularibus cuspidatis, prope cuspidem denticulo laterali utrinque munitis obsesso; tubo perigonii elongato intus striato epapilloso, phyllis mediis tri- angulari-ovatis acutis et linearibus lanceolatis acuminatis minus carnosulis, petaloideis indole ulteriorum sed longioribus ; staminibus a medio perigonii tubo affixis inaequilongis, fila- mentis filiformibus elongatis, antheris linearioblongis basi vix retusis apice obtusis; stilo oblique ovario insidente tereti apice in stigmata linearia acuminata diviso. Cereus pitajaya DC. Prodr. III. 466; Baill. Hist. pl. 32. fig. 50. Cereus variabilis Pfeiff. Enum. diagn. 105, Abbild. 11. t. 15; Labour. Monogr. Cact. 376; Forst.- Rúmpl. Handb. Cacteenk. 736. Cereus undulosus DC. in Mém. mus. VIII. 46, Prodr. 111. 467. Cereus Pernambucensis Lemaire (e Labour). Cereus affinis, cognatus, glaucus, hexangularis, prismati- formis, quadrangularis, trigonus Hortul. German. Cereus Brandii et Colvillii Hortul. Anglic. Cereus Salm-Dyckianus Hort. Vindob. Cactus pitajaya Jacg. Stirp. Amer. 151. Cactus hexagonus, pentagonus et tetragonus Vell. FI. Flum. V. 4. 19, 22 et 25, text. ed. Netto, 194 et 195. | ? Melocactus arborescens ‘trigonus undulosus aculeis validis | munitus, fructu subviridi Plum. Cat. 19, Icon. ed. Burm. t. 194. ` 8JMelocactus repens tetragonus et pentagonus, -flore albo, fructu rubro et coccineo Plum. Cat. 20, Icon. ed. Burm. t. 199. -CaAVLIS 4-5 cm. diametro; costar 1,2—2,2 cm. altae, basi 1—1,3 cm. latae, sub areolis manifeste prominentes; AREOLAE c. 4 mm. diametro, tomento nigro subelevato tectae; ACULE1 minimi vix e tomento prominentes alii peripherici usque 1,5 em. longi radiantes, majores usque ad 3 cm. longi plerumque sursum patentes, basi subincrassati violenter pungentes. FLoRES с. 20 em. longi; OvARIUM basi 1,3 em. diametro rotundatum acu- leolis 8—4 mm. Jongis praeter villum suffultum, lumen 5 mm, longum et 4 mm. diametro, ovulis usque ad apicem fasciculatim connatis im- Cactac. pletum, PHYLLA parva 2—3 ei insidentia, 1—9 mm. longa et 1—1,5 mm. lata, TUBUS PERIGONIL 9 em. longus, phyllis 3, 9, 12, 25 mm. longis, basi 4—7 mm. latis obtectus ; PHYLLA CALYOOIDEA lanceolata acuta extus rubicunda intus viridia, PETALOIDEA 6,5—8 ст. longa, 7—9 mm. lata, nivea, subtus subvirescentia. Ахркокском 8 em. longum, stamina infima 4—5 cm. supra basin tubo affixa, antherae 3 mm. longae et ] mm. et paulo ultra latae. SriLvs 13,5 em. longus absque stigmatibus 12 teretibus dense papillosis 1—1,2 cm. longis. Habitat in prov. Rio de Janeiro: Glaziou, Gaudichaud n. 917, 919? Oss. Cereo Warmingii К. Sch. hand absimilis, tamen numero co- starum indole aculeolorum ex areolis minoribus, lana omnino deficientibus et praesertim magnitudine florum ab eo discrepat. Nomen Pfeifferianum quamquam maxime insigne Candolleano postponendum est. 12. CEREUS LIVIDUS Przrrr. caule elato recto sim. plici vel parcissime ramoso, articulato, articulis anguste ор. longis 5—6- ad basin ad 8-angularibus apice attennato costis crassis lateribus planis antice rotundato-productis sinubus acutis; areolis subdepressis ita ut costae subcrenulatae, orbi- cularibus, mediocriter remotis, tomento convexo obductis, aculeis 6—8 periphericis subconicis acutis, marginalibus cen- trali solitario vel gemino haud distincte diverso auctis ar- matis; floribus infundibul‘formibus prope apicem articuli ter- minalis lateralibus paucis, solitariis ex areola adscendentibus vel divaricatis speciosis; ovario obliquo subtereti, phyllis paucis subsquamosis triangularibus acutis ebarbatis munito; tubo perigonii pro rata crasso, phyllis paulo majoribus infra marginem linea impressa spurie decurrentibus crassiusculis ; phyllis mediis oblongis, petaloideis obovato-lanceolatis acutis vel brevissime acuminatis apice subcrenulatis basi cuneatis; staminibus a tubo medio illi affixis sub anthesi cylindrum latum efformantibus, interioribus apice deorsum curvatis; an- theris parvis oblongis; stilo curvato crasso apice in stigmata erecta (demum patentia?) plura diviso. Cereus lividus Pfeiff. in Otto's Gartenzeitg. 1835. р. 380, Enum. diagn. Cact. 98; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 47; La: bour. Monogr. 359; Forst.-Riimpl. 1. с. 714; Bot. Mag. n. 5775. ? Cereus Perrollelianus Lem. in hort. Paris. (1825). Cereus glaucus Salm-Dyck in Hort. Dyck. 335; Pfeiff. Enum. diagn. 1. c. Cereus laetevirens Salm-Dyck 1, c.; Pfeiff. Enum. diagn. 99. CavLis usque ad 4 m. altus, basi 10—13 em. diametro; COSTAE 2—8 em. altae, 1,5 em. basi crassae, plumbeo-virides; sinus basin versus plus minus evanescunt. AmnEOLAE 5—7 mm. diametro, 2—8 ет, inter se distantes tomento cinereo obductae; ACULEI marginales 6—8 breviusculi ad summum 1 сш. longi, centralis vix vel ne vix quidem priores supe- rans, minores per omnes gradus diminuuntur et demum e tomento non emergunt. FLores 20—25 cm. longi et superne 20—25 cm. diametro, Ovamvux antice longius 1,5 em. diametro, PHYLLIS c. 5 mm. longis et basi latis munitum. Тсвсв PERIGONII 12—13 cm. longus, 2,5 cm. dia- metro ad medium teres viridis, EIUS 5—8 mm. longis hinc inde in- spersus. PHYLLA MEDIA calycoidea subcarnosa obovato-oblonga acuta flavo- viridia dorso apicem versus rubescentia. DIA PETALOIDEA c. 15 em. longa, infra apicem ad 3—4 cm. lata eburneo-alba. Stamina exteriora cylin- drum 4,5 —5 cm. supra orificium prominentem efformant. Sritus с. 20 ст, longus, 5 mm. crassus; stigmata flava c. 18 subcarnosa c. 2,5 cm. longa. Habitat in Brasilia, Venezuela et in Curagao (ex Pfeiffer et aliis). Oss, Plantam ex icone perfecta in Bot. Mag. t. 5775 adumbravi et partes steriles ex exemplaribus in horto botanico Berolinensi cultis de. 30 207 CACTACEAE: CEREUS. 208 scripsi. Quoad synonyiniam confusio fere inextricabilis, ut videtur prae- cipue compilatione haud critica Labouretiana hodie exstat. Ille nempe non solum Cereum exserentem Lk. et C. tilophorum Pfeiff. adduxit, sed etiam species ambas iterum sub C. virente DC. laudavit. Hac ex causa ulterior aeque cum C. livido Pfeiff. conjungendus esset, quod quumo ptime inter se differant, omnino non probare possum. Omnes species hoc loco appellatae potius pro propriis optimo jure habendae sunt. Cereus laete- virens Salm-Dyck contra ut C. glaucus Salm-Dyck ex auctore ipso cum 'specie supra descripta congruunt. Si C. Perrottetianus Lem., ut auctor monuit, re vera cum C. livido Pfeiff. identicus est, nomen prius Pfeifferiano anteponendum est. 13. CEREUS FLAGELLIFORMIS Mr. caulibus primum erectis dein pendulis laxis teretibus, costis 11—13 parum prominentibus subcontinuis ad areolas subincrassatis rectis vel subspiralibus percursis; areolis approximatis villo brevissimo albido instructis, aculeis pluribus brevibus haud violenter pungentibus fragilibus aequalibus vel vix inaequa- libus armatis, aculeis cum villo demum deciduis; floribus supra areolas prominentibus solitariis vel saepius pluribus e eaule lateralibus patentibus positione subzygomorphis sursum eurvatis sed haud bilabiatis; ovario globoso tuberculato, tu- bérculis mamillosis squamula triangulari subcarnosa acuta et in axilla hujus villo brevi et pilis pluribus flexilibus ornatis; tubo perigonii mediocri ovario oblique imposito angusto ob- scure rotundato-angulato basi modo phyllis abbreviatis linea- ribus acuminatis munito superne nudo vel hinc inde phyllo uno alterove ornato; phyllis mediis lineari-lanceolatis, summis subobovato-lanceolatis basi cuneato-angustatis apice breviter acuminatis et submucronatis; staminibus a tubo medio usque ad orificium insertis exsertis, filamentis filiformibus, antheris oblongis multoties longioribus zygomorpho-inaequilongis; stilo androeceo subaequilongo vel hoc paulo superante cylindrico basi haud dilatato; stigmatibus paucis ad massam clavatam conglobatis. Tabula nostra XLI. Fig. IT (analysis). Cereus flagelliformis Mill.- Dict. ed. VIII. n. 12; Haw. Syn. 185; DC. Prodr. III. 467; Pfeiff. Enum. diagn. 110; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 50; Labour. Monogr. Cact. 383; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 744; Baill. Hist. pl. IX. 33. fig. 52, 53. Cactus flagelliformis Linn. Sp. pl. ed. I. 467; DC. Pl. grass. t. 127; Bot. Mag. t. 18. PLANTA epiphytica axillis arborum ramorum cum radicibus innixa, caules 0,5 m. et ultra longi, in exemplaribus exstantibus cultis ad sum- mum 1 em. diametro apicem versus angustati, interdum in medio con- tracti laxi saturate virides demum subciverascentes; costae vix 1 mm. altae inter areolas orbiculares 1—1,5 mm. diametro pube parca albida instructas subdepressae; aculei 15—20 albidi acutissimi cylindrici 3—5 mm. longi divaricati, demum cum villo decidui, ita ut caules superficiem specierum Stapeliae generis quarundam in memoriam revocent. Fores sessiles arti- ficialiter porr acuminatis basi attenuatis; androeceo perigonio breviore, an- theris parvis; stilo androeceum superante filiformi in stig- mata plurima filiformia acuminata diviso; bacca acutangula octogona basi angustata apice haud alte umbilicata epicarpio tenui; seminibus in pulpa medullosa e' funiculis efformata nidulantibus obovato-subreniformibus nitidulis grosse scrobi.. culatis. Epiphyllum Hookeri Haw. Philos. mag. Aug. 1829. Cereus Hookeri Lk. ct Otto in Catal. sem. horti Berol.; Pfeiff. Enum. diagn. 125; Pfeiff. et Otto, Abbild. и. Beschreib. I. t. 5 (textus). | * Phyllocactus Hookeri Pfeiffer et Otto, Abbild. и. Beschr. 1.1.5 (index); Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 55 et 224; La- bour. Monogr. Cact. 411; Fórst.- Rúmpl. Handb. Cacteenk. 847. Cereus phyllanthus Hook. Bot. Mag. 2692, non DC. Cereus phyllanthus DC. Prodr. ІП. 469, В. flore majore. ‚ Cereus marginatus Salm-Dyck, Hort. Dyck. 340. Сагілв plantae cultae in caldariis usque ad 1 m, altus basi teres et cortice tenui cinereo obductus; ARTICOLI 15—60 cm. longi, 4—7 сш. lati erecti, juveniles laete virides, dein sordidescentes vel coerulescentes margine haud raro linea rubra notati coriacei. CRENATURAE 3—5 cm. longae et 1 cm. vel minus altae. AREOLAE е. 1 mm. diametro tomento cinereo in alveolis occulto furctae, ACULEOLI dum adsint nigrescentes. Ovarium 1,5—2 em. longum et 1 em. vel paulo ultra diametro ut tubus viride, phyllis 8—6 mm. longis acuminatis roseis inspersum. 'ТОВО8 PERI- сохп 11—12 cm. longus et ad medium с. 1 em. diametro, phyllis 1 ad 2,5 cm. longis, basi 1,5—2 mm. latis roseis obsessis. PHYLLA CALYCOIDEA c. 6 cm. longa et ad medium 6—-7 mm. lata albo-viridia margine et api- сет versus ut ad nervum medianum rosea. PAYLLA PETALOIDEA 6 cm. longa et usque ad 1 em. triente superiore lata luteo-alba. FILAMENTA ‘alba, antherae griseo-luteae. SriLus 18—20 сш. longus, 2 mm. diametro pulchre ruber, stigmatibus 11 flavis. Bacca 7 em. longa 3 cm. vel panlo ultra ad medium lata purpurea phyllis paucis luteo-viridibus ornata; pulpa medullosa alba. Semiya 3 mm. longa et parte majore 1,5 mm. lata niti- dula nigra. d Cactac. Habitat in Brasilia et in Guiana Batava (ex icone Pfeifferiana Лоғет et secundum stirpem sterilem in horto botanico Berolinensi cultam partes vegetativas adumbravi). Oss. CL эк CaxpoLLE in Prodromo hane speciem valde insignem pro varietate sola Cerei phyllanthi habuit, a quo autem, ut jam cl. РЕЕТЕРЕВ | optime monuit, non solum magnitudine florum sed etiam forma et colore phyllorum petaloideorum quam maxime differt. Floret aestate vespere ей” flores odorem suavissimum Vanillae exspirant, 5. EPIPHYLLUM 'ACUMINATUM К. Son. caule ar- ticulato erecto vel scandente ramoso, articulis valde compressis subfoliaceis elongatis lanceolatis vel oblongo-lanceolatis apice longe attenuato-acuminatis rarius rotundatis, basi acutis vel breviuscule acuminatis remote crenatis superne saepius ser- ratis, nervo quasi mediano utrinque prominente percursis, la- teralibus in sinus abeuntibus crassis superne evanidis; areolis in sinubus erenaturarum squamula triangulari brevi cartila- ginea sursum concava suffultis; tomento parco maxima pro parte in alveola incluso, aculeolis 0 vel hine inde uno alterove ; floribus infundibuliformibus ex areolis solitariis basi nudis speciosis adscendentibus; ovario oblongo-elliptico angusto, phyl- lis paucis parvis triangularibus subcarnosis axillis glabris munito; tubo valde elongato, basi ovarium dfametro aequante superne sensim dilatato, phyllis paucis brevibus subulatis ad dilatationem anguste linearibus attenuato-acuminatis acutis- simis densius dispositis insperso intus striato minute papilloso, petaloideis tenerrimis lanceolato-oblongis brevissime in cuspi- dem longiusculam contractis, basi angustatis; staminibus tubo tribus seriebus insidentibus, infimis prope basin faucis tubi inordinate dispositis, mediis paulo superius, summis longe ab illis remotis ad orificium tubo corollae affixis; stilo longissimo ` filiformi tereti superne glabro a triente superiore ad basin minute papilloso in stigmata plura filiformia acuminata de- sinente. | j | Tabula nostra XLV (habitus et analysis). geia Cautis usque ad | m, altus et ultra, basi non raro lignescens tunc . teres et cortice tenui obduetns; лктісоіл 20—35, minimi vix 5 em. longi, 5--7 cm. ad medium lati, laete virides vel obscurius viridescentes et non raro rubro-marginati; nervi mediani et majores laterales saepius indures- centes. AnkoLAE 1 mm. diametro, sqUAMCLA vix 1 mm. longa suffultae, ila demum exsiccat et evanescit, tomentum griseum vix alveolam superat. FLonks 25—26 cm. longi, Ovarium 2,5 cm. longum, 0,8 em. diametro, suh anthesi ipsa costis parum prominentibus sub phyllis oriúndis sub- angulatum, lumen 1,5 em. longam, 4 mm. latum, ovulís numerosissimis, paucis inter se fasciculatis farctum; phylla ovarii infima vix 0,5, summa 1,5 mm. longa. Товов PkRIGONII usque ad fancem 9—10 em. longus, 6 mm. diametro, ulterior 7 em. longus, apicem versus 2,5 cm. diametro; phylla tubi 8—10 mm. longa, faucis 1,5--8 сіп. longa, CALYCOIDEA 4 mm. lata; PHYLLA PETALOIDEA maxima 7—8 cm. longa, quadrante superiore usque ad 2 cm. lata, alba(?. STAMINA infima 10--11 em. supra basin affixa, sequentia 2,5 cm., summa 5—6 cm. altius affixa, antherae 4—5 mm. longae, 1,5 mm. latae, subovato-oblongae apice vix retusae. SriLus 20—22 cm. longus, 2 mm. diametro apicem versns subdilatatus basi continuus a quadrante superiore accrescenti-papillosus ferrugineus ut tubus intus infra faucem; stigmata 20 c. 1,6 cm. longa, basi vix 1 mm. diametro. Habitat їп Brasiliae provincia Rio de Janeiro : Glaziou. Oss. Prima fronte haec species cum Epiphyllo Hookeri Haw. con- gruere mihi visa est, sed examine accuratiore tali modo indole florum et praecipue articnlorum diversam se praebuit, ut potius pro specie propria sumpsi. Petaloidea phylla re vera iis Cerei crenati Lind), magis similia quam illis C. Hookeri Lk. et Otto. 32 223 САСТАСЕАЕ: IV. ZYGOCACTUS К. Scn. Ерірнүілдім Haw. (ex p.) Suppl. 85; Pfeiff. Enumerat. diagn. 127; Pfeiff. et Otto, Abbild. et Beschreib. 1. t. 28; Mig. in. Bull. Néerl. livr. I1. 113; Meissn. Gen. pl. 128 (92, 357); Endl. Gen. pl. 111. 944; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 56; Labour. Monogr. Cact. 420; Benth. et Hook. Gen. pl. 1. 850; Baill. Hist. pl. IX. 42. — Севкгв DC. Prodr. ПІ. 463 (ex p.). — Cactus Lk. Enum. pl. hort. Berol. 24. FLoRES zygomorphi orificio perigonii obliquo her- maphroditi speciosi. PeriGoNu phylla valde inaequalia - infima per paria decussata, par extimum transversale, secundum medianum, phylla sequentia spiraliter dis- posita, priora libera, sextum et reliqua inter se ad tu- bum connata, phylla summa ad labium anticum et po- sticum coordinata. STAMINA œ exserta, exteriora tubo . perigonii altitudine diversa adnata, interiora с. 20 in tubum brevem basi connata, tubo intus appendicula membranacea ab apice pendula instructo; filamenta filiformia curvata dorso perigonii appressa ; antherae breviusculae anguste-lineares basifixae, rimis lateralibus dehiscentes; POLLINIS granula globosa rimis tribus ver- ticalibus sub aqua inconspicuis percursa, minutissime granulosa. Ovarium uniloculare placentis 4—5 parie- talibus, ovuta his biseriatim affixa funiculo brevissimo, horizontalia anatropa dorso invicem se tangentia, inte- gumento interiore exterius superante. STILUS cylindricus apicem versus subattenuatus basi haud valde dilatatus ; STIGMATA tot quot placentae, carnosa longe papillosa primum conniventia demum divaricata. Bacca piriformis apice umbilicata perigonio marcescente saepius coronata teres. SEMINA parva compresso-oblonga basi oblique truncata; EMBRYO curvatus, cotyledones acutae, albumen earnosum. 5 FRUTICES epiphytici articulati, articuli superiores Foliacei carnosi parce crenati vel rarius serrati. SQUAMAE subinconspicue, in axillis plus minus puberulae et aculeis paucis parvis flexilibus haud pungentibus onustae. FLORES solitarii vel bini rarius terni ex apice articulorum, hori- zontaliter suspensi speciosi. . Genus cum speciebus 2, quae nunc formis intermediis numerosis ab hortulanis foecundatione mutua factis haud facile in cultura disjungi queunt, Brasiliam australem prae- cipue provinciam Rio de Janeiro inhabitat. Oss. I. Ut cl. Ноокев et BENTHAM in Gen. pl. I. 850 optime jam monuerunt, genus prius Epiphylli certissime ad Phyllocactum , pro quo nunc Epiphylli nomen restitui, proxime accedit. Si autem inter Zygo- cacho formas illas tantum retineo, quae zygomorphia completa indole “perigonii et curvatione staminum gaudent, charactere appendiculae tubi staminei addito, genus evadit quod semper clare et distincte ab omnibus aliis totius familiae distinguendum est. Tali modo species duas nempe ZYGOCACTUS. : 224 Epiphyllum Russellianum Hook. fil. et E. Gürtneri К. Sch. quod prius pro varietate illius habuerunt, e genere novo exclusi et in Epiphylli genus Haworthianum collocavi, Oss. П. Si semen plantulam evolvit, stirps nequaqam naturam articulatam offert, sed moles parva evadit quadrangularis acutangula apice cotyledones acutas gerens. Inter ambas primum fasciculus pilorum er. crescit et e medio tandem caulis articulatus provenit. Oes. Ш. Quod nomen hujus generis a me ipso hoc loco propositum attinet, notulae nonnullae adjiciendae sunt. Ipse quam maxime doleo, quod nomen usu vetere sanctum Epiphylli pro speciebus cultura valde divulgatis et а multis cognitis mutavi, sed quum leges prioritatis ubique stricte assequar, quod pro nomenclatura simplice necessarium, tandem mutationem perficere non haesitavi. Genus Epiphylli nempe jam a cl. Hermann anno 1698 in Paradiso Lugduno-Batavo propositum, a cl. HAwonTH anno 1812 renovatum in spe- ciem Linnaeanam Cacti phyllanthi L. Spec. pl. ed. І. 469 conditum,est. Serius in Supplemento 85 cl. HawonTH alteram speciem, Epiphyllum truncatum, descripsit, Sine ulla dubitatione constat, pro typo generis Epiphylli spe- ciem solam Epiphylli phyllanthi sumeudam esse et cl PFEIFFERUM abusu speciem E. truncati pro typo habuisse, Si igitur ulterior genus Hawor- thianum delevit, genus Epiphylli novum charactere mutato construxit et species reliquas generi Linkiano anno 1831 in Handbuch der Botanik П. 10 condito Phyllocacti attribuit, hoc faetum omnino non probandum est, quamquam omnes auctores exemplum secuti sunt. Genus Epiphylli ergo omnes species Phyllocacti includit et pro Epiphyllis Pfeifferianis et anctorum sequentium nomen novum creapdum est. Nonnulli botanici autem putare possent, nomina Cactacearum a cl. NECKERO jam anno 1791 publici juris facta hodie omnibus aliis prae- ferenda esse. Mea sententia autem ilia rejicienda sunt rationibus sequen- tibus: Cl. NECKER *) genus Cacti Linnaeanum optimo jure in 4 dividit, Cactum (emendatum), Cirinosum, Carpophyllum et Phyllarthum. Nulli autem speciem vel species certas Linnaeanas attribuit; in secundo et tertio quidem e descriptione forsan elucet, quas in memoria habuerit, ad Ciri- nosum probabiliter C. Peruvianus ad Carpophyllum Peireskia aculeata per- tinet, sed ad Phyllarthum omnes species Cacti numeravit, quae articulis planis foliaceis insignes. Hac incertitudine permotus genera omnia Necke- riana potius silentia praeterii quam Ша denuo effodi, quod mea sen- tentia cum aliis generibus faciendum esset, nbi cl. Necker speciem nullam adnotavit, quae pro typo clare et distincte agnosci potest. CONSPECTUS SPECIERUM. A. Phylla perigonii summa refracta, rosea apice incarnata ; appendieula tubi staminei tubum medium aequans 1. Z. TRuNCATUS К. Sch. B. Phylla perigonii summa recurvata incarnato-coccinea ; ap- pendicula tubi staminei brevissima . 2. 2. AvTENSTEINII К. Sch. 1. ZYGOCACTUS TRUNCATUS К. Scu, fruticulus epiphyticus erectus trunculo tereti articulato-ramoso, ramis pendulis; articulis binis vel ternis ex inferioribus obovatis vel obovato-oblongis apice subattenuatis truncatis basi angu- statis yel cuneatis crenatis superne serratis, carnosis; squa- mis subinconspicuis vel omnino haud manifestis, areolis pube parca setulis binis pluribusve intermixtis munitis; floribus apice articulorum solitariis yel binis rarius ternis basi villo copiosiore et setis pluribus suffultis; ovario turbinato tereti glabro aphyllo carnoso-succoso sessili; perigonii phyllis infimis parvis triangularibus herbaceis, sequentibus ovatis obtusis, mediis et summis lanceolatis acutis teneris petaloideis in tubum mediocrem basi connatis, superioribus arcte refractis; staminibus infimis (interioribus c. 20) in tubum cylindricum %) Necker, Elementa botanica II. 83—86. 225 САСТАСЕАЕ: ZYGOCACTUS—ECHINOPSIS. 226 brevem intus appendicula tubum medium aequante inferne denticulata onustum connatis, reliquis tubo stamineo triplici serie affixis, о curvatis dorso perigonii appressis ulterius longe superantibus; antheris linearibus; stilo cylindrico more staminum curvato longe exserto apicem versus attenuato; stigmatibus paucis primum in massam ellipsoideam congloba- tis; bacca piriformi apice umbilicata hoc loco et basi angustata ; seminibus obovatis basi oblique truncatis nigris. Tabula nostra XLVI (habitus et analysis). Cactus truncatus Lk. Enum. pl. hort. Berol. II. 24; Jacq. Ecl. pl. t. 142; Lodd. Cab. 1. 1207; Bot. Reg. IX. t. 696; Bot. Mag. t. 2562; Rchb. Fl. exot. 1. 325. Cereus truncatus DC. Prodr. III. 470. Epiphyllum truncatum. Haw. Suppl. 85; Pfeif. Enum. diagn. 127; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 56; Paxt. Mag. VILI. t. 79; Labour. Monogr. Cact. 421; Fórst.- Rümpl. Handb. Cacteenk. 869. Frumcunous 20—80 cm. altus cortici arborum vetustiorum muscis lichenibusque obducto radicibus frequentibus innixus, TRUNCULO articulato cortice cinereo in membranas squamosas secedente obtecto; RAMI inferiores ejusdem formae virides sensim in articulos foliaceos- transeuntes. ARTI- со 4—5,5 cm. longi, triente superiore 1,5—2,5 cm. lati, laete virides margine et nervo mediano interdum rubescentes nitidi vel opaci basi angustata apici inferiorum insidentes, serraturae utrinque vulgo 3 infimae brevissimae, superiores triangulares acutae, pube axillari cinerea, aculeoli flavidi vel demum cinerascentes. Ovarnium 10—12 mm. longum, 6—7 mm. triente superiore diametro luteo-carneum basi coccineum. PERIGONII phyl- lum infimum saepius minutum vix 1—2 mm. longum, sequentia 6, 7, 8 ad 12 mm. longa, basi 6—7 mm. lata; PHYLLA PETALOIDEA 5—5,6 cm. longa, 10—12 mm. superne lata; inter phyllum nonum et undecimum tractus 2,6 cm. longus, subaphyllus; inferiora margine saturate coccinea, summa scarlatina, basi ut tubus perigonii albido-rosea, tubus fauce annulo соссіпео notatus. STAMINA 4—5,2 cm. longa, tubus stamineus interior 3 mm, longus. STILUS 6,3 em. longus, purpureus apicem versus kerme- sinus, stigmata 3 mm. longa, purpurea. Bacca 2 cm, longa, triente su- periore 1 em. diametro pellucide rosacea. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: Glaziou, Peckolt ; in hortis Europaeis frequenter cultus. 2. ZYGOCACTUS ALTENSTEINII K. Scu. fruticulus epiphytieus erectus articulatus, ramis articulatis gracili-pen- .dulis; articulis obovatis vel obovato-oblongis vel late ellipticis basi acutis vel acuminatis apice truncatis serratis, serraturis apicalibus saepissime longe protractis profunde sinuatis, ser- raturis 2—3 inaequalibus acutis, infima obtusiuscula interdum subinconspicua, nervo mediano vix prominente, articulis sum- mis interdum sulco exaratis; floribus solitariis vel binis ex apice articulorum horizontaliter suspensis; ovario obovato- clavato tereti aphyllo sessili, phyllis infimis perigonii tri- angularibus, phyllis petaloideis superioribus recurvatis ob- longo-lanceolatis brevissime acuminatis acatissimis , mediis lanceolatis acutis; staminibus perigonio manifeste brevioribus curvatis dorso perigonii appressis, infimis (interioribus) in tubum brevem appendicula interiore vix quadrantem aequante inferne crenulata munitum connatis; stilo curvato limbum perigonii superante, stigmatibus primum in massam globosam conglutinatis, demum divaricatis; bacca piriformi, basi angu- stata, tereti; seminibus- obovatis complanatis oblique basi truncatis. Epiphyllum Altensteinii Pfeiff. Enum. diagn. 128; Pfeiff. et Otto, Abbild. u. Beschreib. I. t. 28; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 57 et 225; Labour. Monogr. Сай. 422; Först.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 871. Epiphyllum truncatum Haw. var. Altensteinii Otto in hort. Berol. FnuTICULUS €. 30 em. altus. Актїстл 3—5 сш. longi, ad medium vel superius 1,5—3 сш. lati, laete virides rarius opaci, serraturis summis 6 mm. attingentibus vel interdum superantibus, margine rubescentes; SQUAMIS vix conspicuis; AREOLAE pube brevi cinerea vel ferruginea setulis 8—5 nigris fragilibus caducis superata munitae, Отлвтсм 7—8 mm. longum, superne 4—5 mm. diametro quam praecedentis gracilius; PmYLLA infima PERIGONU 1—2 mm, longa, ad 1,6 mm. lata, media 8, 5, 22, 94 mm. longa, summa 4,5—6,5—6 cm. longa, superne usque ad 1,5 cm. lata coc cinea, TUBUS perigonii roseus subtus pallidior fauce annulo incarnato or- natus. Stamina 4—5 cm, longa, flamenta alba, antherae 1 mm. longae, flavidae, SriLvs cum stigmatibus 4—5 mm. longis 6 em. metiens, pur- pureus apicem versus attenuatus kermesinus, stigmatibus demum purpureis. Bacca 2 em. longa, 1 сш, diametro triente superiore pellucide rosacea. Habitat in Brasilia australiore, wbi cl. Sello eum sine dubio legit et in hortum Berolinensem misit, Oss. Difficillimum est, statu sicco hanc speciem a praecedente dis- cernere, quia tubus stamineus, qui notam gravissimam praebet, mollissimus tali modo comprimitur, ut vix ulterius examinandus sit. Stirpes vivae florentes colore perigonii saturate flammeo-coecineo primo intuitu recognos- cuntur, Ut Zyg. truncatus species supra descripta hodie frequenter in caldariis colitur et multa millia ab hortulanis quotannis commercio dis- tribuuntur, quia planta pulchra hieme florens ab omnibus maxime aesti- matur. Formis hybridis numerosissimis species ambae nunc conjunguntur et non raro difficillimum est, eas inter se distinguere. Forsan opinio cl. Оттохів probanda est, qui Z. Altensteinii pro varietate sola Z. truncati sumpsit. V. ECHINOPSIS Zvcc. Ecutnopsts Zucc. im Abhandl. Bayr. Akad. mathem.-phys. KI. 11. 601 (1837); Pfeif. et Otto, Abbild. и. Beschr. I. t. 4, І. 1. 4. 7. 10; Mig. Gen. Cact. 109; Endl. Gen. pl. II. 943; Salm-Dyck, Hort. Dyck. 37; Labour. Monogr. Cact. 287; Forst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 607. — Eoutnonyctantaus Lemaire, Cact. gen. et spec. 10. — Сквкив Haw. (ex p.) in Pfeif. Enum. diagn. 73; Benth. et Hook. Gen. pl. 1. 849; Baill. Hist. nat. IX. 31. —- Есигхосастгв Lk. et Otto іп Verh. Ver. Bef. Gartenb. VI. 419. Fores actinomorphi vel curvatione tubi perigonii levi et declinatione staminum inferiorum plus minus conspicue zygomorphi speciosi. PerIGoNIUM infundibuli- forme orificium horizontale, PHYLLA exteriora saepius consistentia et praesertim colore ab interioribus petalo- ideis diversa; tubus perigonii valde elongatus basi ple- rumque cylindricas dein ampliatus phyllis non raro axillis plus minus longe interdum longissime lanuginosis obtectus. ӨТАМІМА biseriata et plus minus difformia, inferiora (interiora) nunc prope basin tubo perigonii adnata nunc tractu longiore a medio eum vestientia ; superiora (exteriora) ubique circulatim orificio tubi af- fixa multo breviora recta, priora curvata tubo antico 227 incumbentia; antherae staminum inferiorum semper paulo majores, oblongae vel ovatae basifixae apice sub- retusae, POLLINIS granula flava globosa parva tririmosa et -porosa laevia includentes. STILUS erectus vel cur- vatus elongatus tubulosus apice in stigmata 6— 14 ra- diantia desinens. Ovar1ium subcylindricum vel globosum uniloculare lumine pro rata haud magno; OVULA plu- rima placentis tot quot stigmata vix prominentibus fas- ciculatim funieulo elongato affixa, anatropa contra funi- eulum inflexa et huie ope micropylae incumbentia, inte- gumento interiore exterius superante. Bacca globosa vel oviformis perigonio haud coronata apice modice umbili- cata polysperma. BETA minuta oblique obovata basi oblique truncata latere complanata; EMBRYO indivisus vel subindivisus ellipticus, albumen 0. CAULIS simplex abbreviatus globosus vel clavatus vel breviter cylindricus costatus ex areolis non raro prolifer, ramuli autem globosi mox decidunt vel exares- cunt. AREOLAE plq. tomento plus minus copioso nunquam in cephalium confluente obductae, remotae, aculeatae. Species ultra 20 deseriptae, in futuro forsan reducendae, fere omnes Americam australem nempe Brasiliam australem, ditiones Chilenses et Peruviam inhabitant. An species Mexi- canae ad genus pertineant, non omnino certus sum. Oss. Formae hybridae arte hortulanorum inter species plures ortae nunc sub titulo varietatum coluntur. Nullis mihi visis illas sicut formas mónstrosa£ nomine cristato vulgo salutatas silentio hoc loco praeterii, CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM. I. Series Macracanthae. Aculei majores validi pungentes, unus centralium dum adsint, manifeste marginales superans. Flores rosei rarius pure albi. - А. Aculei marginales hyalini horizontales, centrales decussa- tim dispositi flavescentes apice fuscescentes . 1. E. MULTIPLEX Zucc: B. Aculei omnes nigrescentes. a. Flores rosei eee 2. E. oxvaoNa Дисс. b. Flores pure МЫ 2... 3. E. TUBIFLORA Zucc. - IL Series Micracanthae. Aculei debiles, centrales mar- ginalibus minores; flores albi extus viridescentes. A. Aculei marginales inordinate dispositi saepius 0; phylla calycoidea albida, petaloidea pure alba, tubus stamineus aa aD ETT K. Eruusü Zack. B. Aculei marginales stricte horizontales, phylla calycoidea extus fuscescentia, petaloidea dorso viridi-lineata, tubus - stamineus saturate viridis 5. E. agMMATA К. Sch. Species mihi non visa 6, E. ScHELHaSE! Zuce, 1. ECHINOPSIS MULTIPLEX Zucc. caule simplici praesertim statu juvenili clavato basi cylindrico serius magis rotundato vel globoso elliptico basi angustato apice rotundato vertice ipso alte impresso; costis 12—14 stricte verticalibus rectis sectione transversali triangularibus antice aeutatis con- tinuis sinubus altis acutissimis basin versus Saepius omnino applanatis ita ut caulis ecostatus evadat; areolis orbicularibus CACTACEAE: ECHINOPSIS. 228 vel oblongis tomento copioso convexiusculo non raro- minute crispulo obtectis, aculeis pluribus acicularibus, marginalibus horizontalibus radiantibus, centralibus saepius decussatim dis- positis, uno distincte aliis longiore primum deda demum declinato, ulterioribus statu juvenili saltem discoloribus non raro proliferis; floribus pluribus lateralibus prope apicem ex areolis solitariis basi tomento denso suffultis; ovario sub- eloboso, phyllis parvis subulatis axillis lanuginosis munito; tubo perigonii a medio sensim dilatato phyllis lanceolatis acutissimis spiraliter dispositis, axillis lanuginosis instructo; phyllis calycoideis lanceolatis acuminatis acutissimis; phyllis petaloideis oblongis breviter acuminatis acutissimis basi at- tenuatis; staminibus inferioribus basiu versus tubo perigonii affixis, summis orificio adnatis prioribus orificium haud at- tingentibus; stilo exserto, stigmatibus plurimis; bacca globosa apice acuminata, squamosa et pilosa. Echinopsis multiplex Zuccar. in Abhandl. II. 675; Dfeiff. Abbild. u. Beschr. II. t. 4; Labour. Monogr. 298; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 38; Fórst -Riimpl. Handb. Cacteenk. 632, cum xylogr. p. 189. fig. 8. Cereus multiplex Otto in Pfeiff. Enum. diagn. 70. Echinocactus multiplex Hook. Bot. Mag. t. 3789. Echinocactus oxygonus Bot. Mag. t. 4162, haud Lk. CavLis juvenilis miro modo ab adulto forma differt primum basi omnino cylindricus sinubus evanidis apice clavam refert, dein basis lig- nescit et podium pro caule subgloboso 14—15 cm. diametro refert. COSTAE 1,5—2 cm. altae et 2—2,5 cm. basi latae antice acutae vel obtusiusculae non raro areolis plus minus impressis crenatae laete virides, proliferae, sed ramuli decidunt et plantam uberrime multiplicant. AREOLAE 5—7 mm. longae et 4—6 mm. latae, tomento flavido-albido apice caulis haud vel umbilico imo modo confluente obtectae. AcurE: statu juvenili marginales plq. 9 hyalino-flavescentes ad summum 7 mm. longi, postici vulgo paulo interdum duplo breviores, centralis anterior usque ad duplum major pri- mum erectus, tres alii sensim dorsum areolae versus decrescentes, aculei ulteriores ad medium flavi apice et basi fuscescentes, omnes valde pun- gentes; statu adulto aeulei paullo majores et robustiores. FLORES specio- sissimi 15—16 em. longi, apice 11—13 cm. diametro. OvaRiuM 1,5 em. longum, 1—1,5 em. diametro, phyllis lanceolato-triangularibus 1—2,5 mm. longis axillis modice lanuginosis viridibus apice rubescentibus onustum basi tomento griseo suffultum. TuBus PERIGONI! fere a basi sensim di- latatus viridis apicem versus rubescens phyllis majoribus usque ad 5 mm. longis magis remotis axillis lanuginosis instructus, PHYLLA CALYCOIDEA 4—8 em. longa, rosea; PHYLLA PETALOIDEA maxima 5--5,5 сіп. longa, triente superiore 2—2,5 cm. lata, albido-rosea apice saturate rosea, Sra- MINA interiora basi perigonio affixa, tubo subeurvato latere:anteriore in- cumbentia orifieium haud attingentia, exteriora orificio adnata erecta, fila- menta alba, antherae flavae SriLUS tubum perigonii vix superans albus, stigmata alba 6—10. Flores suavissime Jasminum odorant. ВАССА 4 em. longa, 3 em. lata, viridis, ӨЕмїхА 2 mm. longa, obovata basi oblique truncata nigra. Habitat in Brasilia australi. Oss. L Haec species, quae ob propagationem uberrimam optimo jure nomine E. multiplicis salutatur, ad pulcherrimas pertinet. Forma colore et odore perigonii non solum species totius generis sed etiam multos Cereos superat. | Oss. П. Ut species plures aliae Echinopsidis haec primum a el. SELLO e Brasilia australi in hortum botanicum Berolinensem introducta est. 2. ECHINOPSIS OXYGONA Zucc. caule subgloboso vel clavato basi angustato vel statu adultiore breviter cylin- ` drico apice applanato vertice ipso leviter impresso; costis 13 229 ad 15 stricte verticalibus rectis vel basi subundulatis acutatis compressis praesertim superne sectione transversali triangu- laribus prope areolas subtamescentibus itaque latere impressis ; areolis orbicularibus tomento brevi convexiusculo vertice om- nino haud confluente obtectis; aculeis pluribus validis in- aequilongis marginalibus, centrali solitario vel gemino auctis, basi tandem proliferis; floribus non raro pluribus simul apertis parte laterali superiore oriundis speciosis; ovario sub globoso basi tomento brevi suffulto phyllis minutis breviter triangularibus axillis lanuginosis densiuscule obtecto; tubo perigonii longo tractu cylindrico tenui dein subito ampliato phyllis inferne minutis superne accrescentibus subulatis axillis densius lanuginosis instructo; phyllis calycoideis subulatis acu- minatis, petaloideis oblongis breviter acuminatis acutissimis basi attenuatis; staminibus tubum perigonii tractu longiore vestientibus, superioribus orificio affixis; stilo stamina sub- aequante in stigmata plura desinente. Echinopsis oxygona Гисс. in Abhandl d. Bayr. Akad. II. 730; Pfeiff. et Otto, Abbild. и. Beschreib. І. t. 4; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 38; Labour. Monogr. Cact. 297; Först -Rúmpl. Handb. d. Cacteenk. 630. Echinocactus oxygonus Lk. et Otto, Verhandl. Vereins 2. Befórd. d. Gartenbaus VI. 419. t. 1; Bot. Reg. t. 1717. Cereus orygonus Pfeiff. Enum. diagn. 70. Echinonyctanthus oxygonus Lemaire, Cact. gen. et spec. nov. 1839. р. 85. Слотлѕ globosus usque ad 20 em. diametro, serius saepius usque ad 30 cm. elongatus. CosrAE basi 1,5 em. latae et 2 em. vel paulo ultra altae apicem versus insigniter compressae et angustatae, plus minus continuae, basi sulcis conspicnis interdum subtuberculatae et flexuosae superne obscure virides basin versus cinerascentes, sinubus acutis. ARkEOLAE 1,5—2 cm. inter se remotae 4—5 mm. diametro, tomento flavescenti-griseo mox cine- rascente diu persistente munitae; ACULEI marginales 5—8, nune vix to- mentum superantes nune praesertim laterales usque ad 1,5 em. longi basi fere + mm. diametro patentes; centralis vel unus centralium marginales superantes, omnes cornei cinerei apice nigrescentes pungentes. FLORES inodori с. 20 cm. longi, interdum 7 simul apertos vidi (ex LABOURET ad 20). Ovarium 1 em. diametro viride basi tomento griseo suffultum, phyllis vix .1 mm. longis flavido-fuscescentibus axillis albido-lanuginosis obducti. `Tu- . BUS PERIGONI 13 em. longus, pars cylindrica 9 em. metiens, flavescenti- viridis phyllis usque ad 1°сш. longis subulatis viridibus demum rubes- eentibus instructus. PHYLLA CALYCOIDEA 8—4 em. longa, 5 mm. lata, fuscescenti-rubra. PHYLLA PETALOIDEA maxima usque ad 4 cm. longa, 1,5—3 em. lata, extus rosea ad medium et apicem incarnata albo-margi- nata intus alba ad nervum medianum rosea. STAMINA orificium attingentia, filamenta alba, antherae flavae. StiLus albus. Habitat їп Brasilia australi, a cl. Sello primum in hortum bota- nicum Berolinensem et Londinensem missa est. 3. ECHINOPSIS TUBIFLORA Zucc. caule primum depresso-globoso vel subclavato statu adulto breviter cylin- drico apice applanato vertice ipso impresso; costis 11-12 verticalibus sectione transversali anguste triangulari, sinubus acutis, rectis acutatis compressis circa areolas subtumescen- tibus itaque latere subimpressis, obsolete crenatis ; areolis orbicularibus tomento convexiusculo obtectis, aculeis plurimis inaequilongis horridis, uberius proliferis ; floribus apicem ver- sus ex areolis lateralibus solitariis speciosis; ovario subglo- boso phyllis parvis axillis longius lanuginosis munito basi Cactac. CACTACEAE: ECHINOPSIS. 230 tomento breviusculo suffalto; tubo perigonii usque ad medium cylindrico dein turbinato-dilatato phyllis subulatis axillis pro rata longe lanuginosis; phyllis calycoideis lanceolatis attenuato- acuminatis; phyllis petaloideis oblongis breviter acuminatis acutissimis basi angustatis; staminibus inferioribus fere a basi tubo usque ad medium adnatis parte antica tubo incum- bentibus valde inaequilongis, superiora orificio tubi circulatim adnata erecta vel leviter curvata vix superantibus, antheris lineari-oblongis; stilo androeceum subaequante declinato їп stigmata plura concolora desinente. Echinopsis tubiflora Zuce. Abh. d. Bayr. Akad. 1I. 730. Echinocactus tubiflorus Hook. Bot. Mag. t. 3627. Echinopsis Zuccarinii Pfeiff. in Nov. act. nat. cur. XIX(1); Labour. Monogr. Cact. 299; Fórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 634; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 39, (ulteriores E. Zuccari- nianam legunt). Cereus tubiflorus Pfeif. Enum. diagn. 71. Echinonyctanthus tubiflorus Lemaire, Cact. gen. et spec. nov. 82, Cautis exstans 17 em, altus et 13 ст, diametro, Совтлк 2—2,5 cm. altae, basi 1,5 em. latae, superne obsenre virides basi cinerascentes hoc loco sulcis lateralibus subtuberculatae, MOLAK 5—7 mm. diametro, to- mento brevissimo mox cinerascente vel nigrescente obtectae uberrime proli- ferentes, sed ramuli plurimi mox exarescunt, nisi a caule solvuntur et decidunt. Acurk: prope verticem 1—2 modo, ex areolis lateralibus usque ad 20 et ultra pro areola excrescentes nunc vix tomentum superantes nunc longitudinem 1,5 em. attingentes nigrescentes validiores (basi usque ad 1 mm. diametro) Fiorkes subodori 13—15 cm. longi. Ovarium saturate viride 1—1,2 cm. diametro, phyllis 2—3 mm. longis, cuspide longiuscula manifesta apice ornatis, flavido-fuscescentibus in axillis lanugine albido- grisea munitis instructum. Turi PERIGONI pars saturate viridis cylindrica 7—8, pars ampliata 5—6 em. longa, phyllis axillis lanuginosis demum viridescentibus usque ad 10 mm. accrescentibus subulatis acutissimis ob- tecta, PHYLLA CALYCOIDEA 2—3 em, longa, extus viridescentia apice rubescentia. PHYLLA PETALOIDEA 3—4 em. longa, ad medium 1—1,5 em. lata, pure alba. ANDRORCEUM 11—12 em. longum, antherae staminum in- ferioram 3—4, superiorum 2--3 mm. longae et c. 1 mm. latae ut fila- menta albae. Srinus et stigmata 8—10 alba. Habitat in Brasilia australiore. Ons. СІ, Preivrer pro hae specie nomen novum Ж. Zuccarinii creavit, quamquam prius Echinocactus tubiflorus rite cum diagnosi icone- que publici juris ab Anglis factus erat, Rationes, quas pro mutatione exhibuit, hodie omzino non probandae sunt, itaque nomen prius Zuccari- nianum certissime anteponendum est. 4. ECHINOPSIS EYRIESII Zucc. caule subgloboso vel depresso clavato basi subangustato apice rotundato vertice ipso impresso; costis 11—14 stricte verticalibus rectis sec- tione transversali subrotundato-triangularibus acutatis sinubus altis acutis basi magis applanatis, lateribus convexiusculis haud impressis; areolis distantibus orbicularibus tomento con- vexiusculo superne crispulo obtectis, aculeis statu juvenili pluribus inaequilongis inferioribus longioribus acicularibus, centralibus a marginalibus haud diversis, statu adulto nunc pluribus nunc paucis ex areola in eodem specimine, dum lon- giores sint acieularibus, plurimis, dum breviores validioribus sed duplo brevioribus et omnibus e centro areolae; floribus pluribus pro aestate prope -verticem ex areolis solitariis elon- gato-infundibuliformibus; ovario subgloboso basi temento co- 33 281 CACTACEAE: ‘ECHINOPSIS. 232 pioso suffulto, phyllis parvis in axillis lanuginosis lanceolato- subulatis acuminatis dissitis munito; tubo perigonii apicem versus sensim dilatato, phyllis paulo longioribus spiraliter conspicue dispositis in axillis longius lanuginosis instructo ; phyllis calycoideis ovato-oblongis apice acuminatis vel cuspi- datis acutissimis ; phyllis petaloideis lanceolatis apice attenuato- acuminatis acutissimis basi attenuatis; staminibus inferioribus a triente inferiore tubi huic affixis declinatis, summis orificio perigonii adnatis erectis; antheris oblongis apice vix retusis ; stilo orificium perigonii subaequante; stigmatibus pluribus. Tabula nostra XLVII (habitus et analysis). Echinopsis Eyriesii Zucc. in Abhandl. der Bayr. Akad. Il. 730; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 38; Labour. Monogr. Cact. 296; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 624 cum xylogr. fig. 82—85. Echinocactus Eyriesii Титр. Observ. 58. t. 2; t. 1707; Bot. Mag. t. 3411. : Cereus Eyriesii Otto in Allg. Gartenzeit. 1834, р. 399 et 1835.-р. 59 et 314; Pfeiff. Епитет. diagnost. 72. Echinonyctanthus Eyriesii Lemaire, Gen. et spec. nov. 85. Bot. Rey. Caunis exemplaris exstantis vivi 7—8 cm. altus et 9—10 em. dia- metro, sed ex icone speciminis pulcherrime depicti usque ad 10 em. altus et 13 cm. diametro apice с. 1 cm. alte depressus. Costar 1,5 cm. altae . et basi usque ad 2 cm. latae satarate virides. AREOLAE 1 cm. inter se distantes, 5—6 mm. diametro, tomento griseo- vel flavido-albo diutius persistente obtectae, apice rotundatae. ACULEI valde numero et consistentia variabiles, statu juvenili с. 10 partim tomentum vix superantes inferiores ad 6—7 mm. longi, flavido-cornei pungentes; statu adulto areolae nunc aculeis с, 20 marginem versus dispositis albidis 6—7 mm. longis tenuibus, centralibus 3—5 vix 2—8 mm. longis validioribus subconicis fuscescentibus, armatae, nunc priores omnino desunt et ulteriorum 6—9 observantur modice . pungentes, FLores ex areolis lateralibus usque ad 20 em. longi et apice 12 em. diametro. Ovarium 10—12 mm. diametro phyllis 2—3 mm. longis basi 0,8 mm. latis inspersum et lanugine grisea crispula ornatum. Tunvs PERIGONIT usque ad 16 em. longus, sapra ovarium 1, ad orificium 4 em. diametro, viridis ut ovarium phyllis fuscescentibus superne ad 5 cm. longis axillis lanugine obscure cinerea indutis, PHYLLA CALYCOIDEA 3 em. et paulo ultra longa basi 1 cm. lata viridia. PHYLLA PETALOIDEA 2,5 ad 3,5 em. longa ad medium 1—1,5 em. lata alba. FILAMENTA alba, antherae 2 mm. longae, 1,5 mm. latae, flavescentes. SmiLvs albus, stigmata - Habitat in Brasilia australi et in Uruguay. 5. ECHINOPSIS GEMMATA К. Scu. caule statu ju- venili clavato basi cylindrico subecostato, dein depresso-glo- boso vel manifestius clavato apice applanato vertice і pso anguste impresso; costis 18—14 rarius pluribus sectione trans- versali rotundato-triangularibus antice obtusiusculis lateribus subconvexis vix vel omnino haud impressis haud crenatis ; areolis orbicularibus tomento brevissimo crispulo subconvexo vertice interdum confluente obtectis; aculeis parvis, plurimis marginalibus horizontaliter radiantibus acicularibus, centra- libus pluribus brevioribus erectis vel patentibus discoloribus ; floribus e latere superiore vel apice caulis plq. solitariis pro caule, speciosis basi indumento copioso brevi suffultis; ovario -globoso, phyllis subulatis cuspidatis plurimis in axillis albido- lanuginosis obsito; tubo perigonii ad medium cylindrico dein turbinato-ampliato et interdum ad orifieium iterum paulo con- tracto, phyllis subulatis cuspidatis superne lineari-lanceolatis axillis longiuscule griseo-lanuginosis instructo; phyllis calyco- ideis lineari-laneeolatis aeuminatis, petaloideis obovato-lanceo- latis vel -oblongis breviter acuminatis; staminibus inferioribus tubo stamineo a triente inferiore ad superiorem adnatis, parti anticae incumbentibus orifieium attingentibus, summis circu- latim orificio affixis, antheris oblongis; stilo tubum aequante in stigmata plura desinente. Cereus gemmatus Otto in Verhandl. d. Ver. zur Befórd. Gartenb. in den К. Preuss. Staat. VI. 431 (1830), їп Otto el Dietr. Allgem. Gartenzeit. III. 60 (cum diagn.). Echinopsis turbinata Zucc. in Abhandl. Bayr. Akad. II. 675 (1837); Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. IL. t. 7; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 38; Labour. Monogr. Cact. 295; Forst.- Ampl. Handb. Cacteenk. 623. Cereus turbinatus Pfeiff. in Otto et Dietr. Allg. Garten- гей. ПІ. 314, Enum. diagn. 72. Echinonyctanthus turbinatus Lemaire, Cact. gen. et spec. nov. 84. Cereus jasmineus Hort. Darmst. CAULES speciminum a me visorum 7—9 em. alti et 8—11 cm. dia- metro. Costar basi 2 cm. latae, 1—1,3 cm. altae, glaucescenti-virides basin caulis versus sinubus evanidis subapplanatae. AREOLAE 8—4 mm. diametro tomento primum lutescenti-albido diutius persistente demum cinerascente obtectae hine inde proliferentes; ACuLÉt marginales 12—14 ad summum 5 mm. longi, tenues albidi subhyalini horizontales, centrales minores interdum vix indumentum superantes pleromque 2 mm. haud excedentes vulgo 6— 10 erecti rubescentes vel fuscescentes, omnes vix pungentes, praeter areolas descriptas hine inde aliae proveniunt, quae aculeis numerosissimis horrent; illae esse videntur eae, quae serius proli- ferunt. FroRES speciosi 15—17 em. longi, apice 7—8 em. diametro. Ova- RIUM 1,5 em. diametro, phyllis pluribus 3—5 mm. longis axillis griseo- lanuginosis obduetum. Pars cylindrica тові PERIGONII 6 —7, sicut ampliata 5—6 em. longa, viridis phyllis sensim accrescentibus demum usque ad 1,2 em. longis viridibus apice pallide euspidatis axillis longissime obscure cinereo-lanuginosis ornata. PHYLLA CALYCOIDEA 2,5—3 cm. longa, extus viridi-brunnea, PETALOIDEA 3—3,5 сш. longa, maxima 1,2 em. lata, intus pure alba extus inferiora saltem ad nervum medianum vel apicem. versus viridia. FiLAMENTA alba, antherae flavae 1,5—2 mm. longae et 1,2 mm. latae. Sritus 12—18 cm. longus, stigmata flava 11--13. Flores Jasmi- num odorant. Habitat in Brasilia australi. Oss. СІ. Отто hane Echinopsidem primus pro specie propria ab affini E. Eyriesii distinxit et nomine Cerei gemmati salutavit, sed dia- gnosin non exhibuit. Anno 1835 autem ambas species optime com paravit. Omnino haud probandum est, cl. PrEIFFERUM, qui in enumeratione dia- gnostica speciem descripsit, nomen in Cereum turbinatum mutasse; hanc mutationem necessariam esse putavit, quia Cereus gemmatus quidem jam а cl. ZccAniNIO publici juris factus erat, Quum autem Cereus gemmatus Otto prioritate gaudeat et quum e genere Cerei excludendus sit, hoc nomen restituendum esse censeo. Species minus cognita. 6. ECHINOPSIS SCHELHASEI Zuco. caule globoso basi attenuato vertice paululum impresso, 15—18-angulato; costis verticalibus acutissimis irregulariter tuberosis, sinubus profundis (parte superiore acutis inferiore repandis); areolis remotis latis saepe inermibus aut aculeis paucis instruetis, aliis copiose aculeiferis, aculeis brevissimis nigris rigidissimis acute pungentibus e tomento griseo brevi, exterioribus 11 ad 13, centralibus 5— 7 brevioribus (e Prerrrer). 233 CACTACEAE: Echinopsis Schelhasei Zucc. in Abhandl. d. Bayr. Akad. II. 675; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 38; Labour. Monogr. Cact. 295; Fórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 622. Cereus Schelhasei Pfeiff. in Otto et Dietr. Allg. Garten- гей. 111. 314, Enum. diagnost. 73. Echinocactus Eyriesii var. glauca Lindl. Bot. Reg. XXIV. t. 31. Echinocactus Boutillieri Parment. Msc. in Pfeiff. Enum. diagn. 1. c. CauLis 15 em. diametro et fere pariter altus suboviformis. Habitat probabiliter in Brasilia australi. Orgs. Cl. Förster asseruit hanc speciem Echinopsidis Eyriesii Zucc., ut jam Angli recognoverunt, varietatem solam exhibere, Ex af finitate arcta eam, ut E. Eyriesii Zucc. e Brasilia australi oriri concludo. VI. MELOCACTUS Lx. et Отто. Metocacrus Lk. et Otto in Verh. Ver. Ве/бға. Gartenb. III. 417; DC. т Мет. mus. XVII. 25. 32, Prodr. ІП. 460; Pfeiff. Enum. diagn. 40; Zucc. іп Abh. Bayr. Ak. mathem.- phys. Kl. II. 663; Meissn. Gen. pl. 128 (92, 356); Мід. in Nov. Act. nat. cur. XVIII. Suppl. I. 89, Gen. Cact. 104; Endl. Gen. pl. II. 943; Labour. Monogr. Cact. 8; Forst. Riimpl. Handb. Cacteenk. 419; Benth. et Hook. Gen. pl. 1. 847; Baill. Hist. pl. IX. 43. Frores stricte actinomorphi in familia parvi. PERI- GONIUM infundibuliforme, orificium horizontale, phylla minus inaequalia infima subpetaloidea, summa petalo- idea patentia, tubus perigonii pro rata magnitudinis floris elongatus a medio dilatatus in cephalio occultus. SrAMINA subinclusa tubo perigonii a medio adnata to- tum interiorem vestientia; POLLINIS granula majuscula globosa tririmosa et -porosa laevia; ANTHERAE oblongae vel ovato-oblongae apice subretusae stricte basifixae. Ovarium subovoideum uniloeulare cavitate pro rata magna; OVULA plurima placentis nerviformibus solitarie haud fasciculatim adnata, funieulo elongato innixa, ana- tropa contra funieulum rectangula, indumentis 2, in- teriore exterius superante; sTILUS cylindricus basi haud dilatatus apice in stigmata 4— 5 modo radiantia de- sinens. ВАССА primum inclusa carnosa mucilaginosa clavata rudimento floris coronata, dein stipite basali supra cephalium elevata (an semper?), laevis. SEMINA parva suborbicularia basi truncata lateribus subtumes- centia crista dorsali subprominente crenulata, lateribus breviter tubereulata; albumen 0; EMBRYO rectus ellipso- ideus crassus subindivisus vel apice brevissime bilobus. CAULIS brevis globosus vel conicus simplex costatus cephalio magno vel maximo semigloboso vel cylindrico coronatus, qui flores et baccas primum includit. AREO- MELOCACTUS. 234 LAE remotae tomento statu juvenili vestitae demum gla- bratae, aculeatae. Jam cl. Мтегві, generis 27 species descripsit , cactologi ultra 30 recognoscunt, e quibus autem plures vix valorem spe- ciei tenent. Genus in America calidissima viget et praesertim in insulis Antillanis species multas profert; in Brasilia 1 vel 2 tantum melius notae crescunt. Oss. lis speciebus, quae lanugine densa convexa apicali gaudent, genus Echinocacti ope Malacocarpi cum Melocacto certissime affinitate arcta conjungitur. Non minus anguste cum Cereo ope Cephalocerei con- nectitur, 1. MELOCACTUS VIOLACEUS Prerrr. caule sub. globoso acutangulo, cephalio semigloboso vel elongato, cylin- drico apice rotundato et subangustato albido pilis rufis vel violascentibus intermixto; costis rectis verticalibus vel sub- spiraliter fere inconspicue tortis sectione transversali triangu- lari, acutis lateribus subconvexis hand impressis sinubus acutis obtusangulis vel rectangulis; areolis orbicularibus sub- impressis ita ut costae crenatae sint, statu vetustiore saltem tomento haud obtectis; aculeis pluribus marginalibus inaequi- longis validis strictis vel subcurvatis basi subincrassatis, ra- rius centrali solitario auctis patentibus; floribus pluribus in- fundibuliformibus cephalio immersis apice tantum id superan- tibus; ovario globoso nudo intus placentis parietalibus 4—5 percurso cavitate latissima; perigonii tubo brevi superne ді- latato aphyllo; phyllis ealycoideis lanceolatis acutis, phyllis petaloideis uniserialibus vel biserialibus quam priora dimidio longioribus lanceolatis mucronulatis; androeceo a tubo medio illi affixo perigonium medium attingente, filamentis filiformibus antheris oblongis; stilo androeceum superante filiformi in stigmata 4 rarius 5 teretia desinente; bacca tandem exsucca in cephalio abscondita fusiformi utrinque acuminata superne perigonio convoluto et corrugato coronata; seminibus a latere complanatis praesertim dorso tuberculatis. Tabula nostra ХІ, УІІІ (habitus et analysis). Melocactus violaceus Pfeiff. in Olto's Gartenzeitung 1835. n. 40. p. 313, Enum. diagn. 45; Miq. in Nova Act. nat. cur. XVIII. 128; Labour. Monogr. Cact. 17; Fórst.- Rúmpl. Handb. Cacteenk. 445. Melocactus Parthonii Cels, et hort. CavLis cum cephalio 10—12 em. altus, 9 —10 em. diametro, nigres- centi-viridis vel interdum partibus vetustioribus rubescenti- vel violascenti- viridis, basi infima cinerascens. Costar 10—12 ad basin 2,5--3,5 em. latae, 1,5 ст. vel paulo ultra vel infra altae. Argotan 1-—1,5 сш. inter se distantes 3 mm. diametro; ACULEI 6—8, si ultra 6 adsunt, posterior multo minor 5--10 mm. longus et solitarius centralis vix late- ralibus marginalibus longior plernmque potius brevior ; ulteriores 1,5—2 сш. longi, omnes rubescentes vel vivlascentes vel serius cinerei. CEPHALIUM in exemplaribus exstantibus ad summum 5 em. altus et 6—7 em. dia- metro, e lanugine alba mollissima 1,2—1,5 cm. longa et setis rubris c. 2 em. longis flexuosis efformatum. FLores 1,5—2 em. longi infundibuli- formes laete coccinei. Оулкісм 4 mm. diametro statu sicco, pariete tenui | extus nervis pluribus pereursum. TuBus PERIGONA 6—7 mm. longus; PHYLLA CALYCOIDEA 4—6 mm. longa, PETALOIDEA usque ad 1 em. longa, 1,5 mm. lata rubra, SrAwiNA infima 4 mm. supra basin tubi huic affixa, summa orificium perigonii subattingentia. FiLAMENTA capillaria alba 3 ad - 235 4 mm. longa, antherae vix 1 mm. longae flavidae, Sritus 1—1,9 em. longus, stigmata 4 mm. longa erecta. Fructus exsuccus 1—8 mm. longus, 1 mm. vel paulo ultra diametro albidus striatus epicarpio membranaceo, apice dilatatus et perigonio antheras et stilum includente coronatus. SE- mixa 1 mm. longa obovata basi oblique truncata nitida tuberculata, dorso conspicue cristata a latere subcomplanata. Habitat in provincia Rio de Janeiro: Glaziou, Н. Schenck. Caules 25 vivos a cl. Glaziou horto Berolinensi traditos examinavi. Ons. Species in vicinitate Rio de Janeiro haud infrequens videtur et probabiliter jam a cl. Serto іп hortum botanicum Berolinensem missa a el. РРЕ1ЕРЕК descripta est. Cultura valde difficilis est; mox exemplaria ut Discocactus (попе Echinocactus) placentiformis putredine a basi affecta e vita decedunt. Species minus cognitae. 2. MELOCACTUS DEPRESSUS Hoox. caule depresso- conico basi multo latiore profunde subdecemangulato, costis latis obtusiusculis, aculeis 5—7 fasciculatis rectiusculis pallide fuscis basi lanuginosis, corona perbrevi lanuginosa, aculeis (setis) rubris. - Melocactus depressus Hook. Bot. Magaz. t. 3691; Labour. Monogr. Cact. 18; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 445. Melocactus Gardnerianus Booth(?) ex Labour. 1. с. CavLis prope basin maximo diametro 13 em. et 8—9 cm. altus. Costar verticales rectae sectione transversali late triangulares sinubus acutis; areolae 1—2 сш. inter se distantes tomento brevi sed denso ob- tectae, aculeis 5—7 subvlat's validis divaricatis rectis vel subcurvatis pal- lide fuscis vel cinereis armatae. Flores adhuc ignoti. Baccar e cephalio brevi vix 1,5 em. alto et 4—5 cm. diametro emersae elongato-clavatae c. 2,5 em. longae roseae flore emarcido coronatae. Semina plora subglobosa reticulata nitidula nigra e. 1 mm. vel paulo ultra longa (e Bot.. Mag.). Habitat prope Pernambuco, ubi cl. Gardner cum legit. Oss. Ex icone perfécta Hookeriana hanc plantam ad Melocactum certe pertinere patet. Indole cephalii, quod magnitudine minore sola paulum diserepat, et praesertim baecarum et florum parvorum cum hoc genere omnino congruit. An forsan eum Melocacto violaceo in futuro con- jungendus sit, non dieere audeo; forma caulis ab illo diserepare videtur. . 8. MELOCACTUS GONIODACANTHUS LzwAImz, caule conico aut pyramidali laete viridi, costis 16—20 per- pendicularibus ad areolas léviter inflatis obrepandis sinubus acutis; areolis parum distantibus immersis ovalibus nudis, junioribus lanatis; aculeis radiantibus 6 vel 8 rectis raro subcurvatis validis rigidissimis trigonis aut subtetragonis sub- canaliculatis, supremo paulo breviore subinde duobus acces- soriis comitato, infimo deflexo elongato; cephalio brevi conico albo setis raris longis flexuosis roseis. | Melocactus goniodacanthus Lemaire, Cact. nov. in hort. Monv. cult. deseript. fase. I. 11 ; Mig. in Act. nov. cur. nat. XIX. Suppl. I. 127; "Labour. Monogr. Cact. 18; Först- Riimpl. Handb. 446. | Costar 2—2,5 em. altae. Mur laterales 9 еш. longi, duo acces- Sori! supremi 2—10 mm. metiuntnr, albidi apice fusco-nigricantes, omnes madefacti rosei. CEPHALIUM €. 5 em. longam (е Mique) [ - Cl. Labouret hanc speciem in Brasilia indigenam censuit. CACTACEAE: MELOCACTUS—MALACOCA RPUS. 236 Ors. A cl. Miquer cum M. violaceo Pfeiff. comparatur, qua de re sententia de patria а cl. LABOURET referta magis probatur. Caulis a cl. LeMAIRE descriptus mox mortuus est et species hodie inter cultas non porro exstare videtur. Secundum opinionem cl. MiqvEL" speciem optimam exhibuit. 4. MELOCACTUS PENTACENTRUS LATE, caule laete viridi subconico-globoso, costis undecim subacutis sub- crenatis ad areolas vix inflatis sinubus latissimis; areolis ovatis semper nudis; aculeis 5 subaequalibus subrectis 4 la- teralibus quinto infimo longiore, albo-rubescentibus; cephalio conico albo setis annulatim fasciculatis roseis. Melocactus pentacentrus Lemaire, Cact. nov. gen. et spec. 108; Miq. in. Nov. act. nat. cur. XIX. Suppl. І. 191; Fórst.- Riimpl. Handb. Cacteenk. 446. Melocactus pentacanthus Labour. Monogr. Cact. 18 (sphalm.). Слїллв 5 em. altus et 7 cm. diametro. AREOLAE 9—12 mm. inter se distantes. AcuL&Ei 4 laterales posteriores 2 suberecti sequentes horizon- tales aut paullulum dependentes paulo robustiores, quintus ad imum di- rectus vix longior, omnes ad basin subulati (praese:sim horizontales duo) sicut ad apicem obtusi et roselli dein albo-iab.‘cato-colorati, 11—13 mm. longi, pulvere albo sui generis abundante corspersi; ad summum fasci- culum exstat fossula quaedam rotandata nec non profunda in Melocactis reliquis nondum observata. CkPHALIUM obiese conicum 3 em. longum, c. 4 cm. latum, lana densissima brevissima ad verticem plane alba dein vix subfulvastra setis innumerabilibus ad verticem roseis postea rufescenti- purpureis distincte in annulos circumductos fasciculatis (ex MIQUEL). Habitat in Brasiliae provincia. Bahia. . Oss, E diagnosi forsan cum М, depresso Hook. identicus. 5. MELOCACTUS OREAS Мо. caule oblongo, costis 16, areolis confertis nudis vel lanatis, aculeis marginalibus radiantibus exiguis, centralibus 8 magnitudine variis; cephalio plano lana longa albicante. : : Melocactus oreas Mig. in Nov. act. nat. cur. XIX. Suppl. L 192. i Speciminis CAULIS 13 em. altus, AREOLAE 1 cm.-inter se remotae. Habitat in Brasilia circa Bahiam verisimiliter ad montium declivia (ex Miquel). ; ҮП. MALACOCARPUS Sarm-Dycr. MALACOCAPRUS Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 24, 141 ; Forst.- ` Riimpl. Handb. Cacteenk. 451. — EcntNocACTUS (ex p.) Pfeiff. Enum. .diagn. 55; Link et Otto in Verh. Ver. Befórd. Gart. III. 425 et auctores. alii (cf. Echinocactum). Frores stricte aetinomorphi erecti mediocres vel pro rata inter minores. Prriconium late infundibuli- forme, orificio horizontali; PHYLLA calycoidea sensim in haec, quae tubum cingunt, transeuntia consistentia autem minus a petaloideis diversa; TUBUS PERIGONII ab- breviatus turbinatus, phyllis parvis pluribus interdum dense imbricatis axillis lanuginosis et setis onustis 237 CACTACEAE: munitus. STAMINA tubo perigonii inferiori pluriseriatim adnata perigonio multo breviora, vel biseriata, inferiora (interiora prope stilum, summa (exteriora) prope ori- ficium adnata; antherae oblongae basifixae apice sub- emarginatae ; POLLINIS granula parva globosa laevia tri- . . porosa et -rimosa. Ovarium obconicum vel eylindricum cavitate mediocri uniloculare, phyllis parvis in axillis lanuginosis et setosis dense obtectum; ovuLA plurima placentis vix elevatis haud fasciculatim affixa, funiculo elongato, anatropa contra funiculum inflexa ope micro- pyles huie ineumbentia, integumento interiore exterius superante; STILUS brevis fistulosus in stigmata plura radiantia saepius discolora abiens. ВАССА basi inclusa carnosa squamata perigonio haud coronata apice vix um- bilicata, polysperma. SEMINA parva subcylindrica apice rotundata basi plane truncata nigra; EMBRYO ellipsoideus vel subglobosus haud vel vix divisus, albumen 0. CAULIS globosus vel subclavatus rarius breviter cylindricus apice impressus hoc loco lanugine densa соп- vera farctus, costatus; COSTAE continuae vel rarius sulcis transversis supraareolaribus in tubercula solutae, AREO- LAE remotae tomento densiusculo statu adulto apice con- fluente et elongato obtectae, CEPHALIUM aculeis arma- tum referentes. Hoc genus ut videtur omnino Brasiliae australi proprium species c. 8 continet. CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM. I. Costae antice rotundatae vel obtusae . II. Costae acutatae. A. Phylla petaloidea insigniter apice mucronata et eroso-serrulata. a. Costae statu adulto basi in tubercula solutae, aculei validi 3 inferiores declinati, superiores 2—4 subrecti, flores 5 cm. diametro . 2. М. белі S.«Dyck. b. Costae statu adulto continuae; aculei с. 9 patentes; flores 8—4 cm. diametro . . 3. М. сокухорез 8.-руск. B. Phylla petaloidea apice obtusa . 4. M. acurarus S.-Dyck. Incertae sedis: 5. M. AcicuLATUS S.-Dyck, 6. M. кв1хАСКГ8 К. Sch., 7. M. Сосвахти S-Dyck, 8. M. TEPHRACANTHUS К. Sch. 1. M. POLYACANTHUS S.-Dyck. 1. MALACOCARPUS POLYACANTHUS Lx. et Отто, caule ovali vel subcylindrico superne rotundato impresso, con- cavitate lanugine densa longiore et aculeis intermixtis farcta, basi applanato; costis 15—20 verticalibus rectis, sectione transversali semiellipticis sinubus acutis, sulcis supraáreola- ribus subtuberculatis, lateribus subimpressis; areolis orbicu- laribus tomento longiore superne in cephalium breve con- vexiusculum lanuginosum confluente basin versus costarum evanido munitis; aculeis pluribus inaequalibus subcurvatis - teretibus acutissimis rigidis marginalibus, centrali solitario paulo longiore deflexo comitatis; floribus infundibuliformibus e cephalio solitariis; ovario subturbinato squamis pluribus parvis, axillis lanuginem densam et setas solitarias vel paucas Cactac.* MALACOCARPUS. 238 gerentibus onusto; tubo perigonii brevi subclavato-turbinato phyllis paulo longioribus lanceolatis acutis lanugine copiosiore et setis nonnullis in axillis praeditis instructo; phyllis calyco- ideis lanceolatis acutis; phyllis petaloideis ulteriora conspicue superantibus acutis integerrimis; androeceo perigonio duplo breviore; stilo androeceo longiore in stigmata plura desinente, Malacocarpus Polyacanthus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 25; Foórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 458. Echinocactus polyacanthus Lk. et Otto in Verh. 4. Gartenb.- Ver. Kgl. Preuss. Staat. III. 422. t. 16. fig. 1; Pfeiff. Enum. diagn. 52; Labour. Monogr. Cact. 174; Мід. in Act. nov. nat. cur. XVIII. suppl. I. p. 178. Echinocactus Langsdorffii Lk. et Otto, Abbild. newer. u. sell. Gew а. bot. Gart. Berl. 79. t. 40; Pfeiff. Enum. diagn. 51. Cactus (Echinocactus) Langsdorffii Lehmann, Cat. hort. Hamb. 1826, in Асі. nov. nat. cur. XVI. (1) 316. _ ? Cactus erinaceus Haw. Suppl. 74. Melocactus Langsdorffi et polyacanthus DC. Prodr. ПІ. 460 el 461. Сасіля eum cephalio c. 10 cm. altus et 9 em. diametro, Costar basi 1,5 em. latae, 8—10 mm. altae, obscure virides, tubercula basalia compressa. CkPHALIUM pure album marginem versus cinerascens aculeis copiosis pertusum 5 —6 cm. diametro. AmukotLAE 2-4 mm. diametro, su- periores lanugine alba obductae, inferiores demum nudae; rri plq. 6 ad 8 areolarum apicalium erecti radiantes, lateralium sensim horizontales, majores inferiores declinati usque ad 2,2 cm. longi, minores superiores 1 nd 1,5 cm, metientes, FLores 2 cm, cephalium superantes, at non raro usque ad medium in hoc absconditi. OvamiuM et TURUS PERIGONH 1 em. longum, phyllis viridibus imbricatis ex axillis lanuginem album et setas nigrescentes emittentibus obtectum. PHYLLA CALYCOIDEA 6—7 mm. longa et 2 mm. lata, viridia. PHYLLA PETALOIDEA 1 em. longa, 3—4 mm. lata, flava. STAMINA purpurea (ex auctoribus, sed probabiliter flava). Sriomata purpurea. Habitat in Brasilia austro-orientali: Sello. Ex eadem regione quoque in hortum Hamburgensem olim missus est. Praeterea sec. auctores in ditione Mexicana viget (?). Ons. Е. Langsdorffii Lk. et Otto cum E. polyacantho Lk. et Otto certe identieus, quamquam cll. auctores huic opinioni consentire noluerunt ; differentiam ullam nec ex icone, пес e descriptione recognovi, itaque cl. principem Sai.m-Dyck secutus sum, qui primus ambos conjunxit, 2. MALACOCARPUS SELLOWII K.Scu. саше globoso vel depresso-globoso acutangulo vertice hand impresso, con- vexo dense albo-lanuginoso, costis 18— 22 sectione transver- sali triangularibus superne subrotundatis verticalibus repandis vel sinuatis supra areolas et circa eas intumescentibus; areolis remotis in costis contiguis alternantibus spiraliter ab una ad alteram dispositis orbicularibus vel transverse vel longitudi- naliter ellipticis, tomento denso subsericeo convexo demum evanido vestitis, aculeis 4—8 strictis vel subeurvatis, mar- ginalibus horizontalibus, unico centrali erecto vel retrorsum patente, acutis armatis; costis in speciminibus juvenilibus interruptis in tubercula submamillosa semiglobosa apice ro- tundata illis valde dissimilia solutis; floribus solitariis vel binis vel pluribus e tomento vel lanugine apicali erectis; ovario turbinato extus sicc. ferrugineo-lanuginoso, phyllis brevissimis subulatis in lanugine suboccultis, in axilla lanu- ginosis et setis solitariis vel geminis munitis onusto; tubo 34 289 perigonii sensim dilatato tenui, phyllis paulo majoribus lanu- gine aequali sed dentiore et setis elongatis pluribus munitis; phyllis sepaloideis oblongis in axillis nudis apice breviter acu- minatis acutissimis; phyllis petaloideis oblongo-lanceolatis bre- vissime mucronatis eroso-denticulatis basi angustatis; an- droeceo biseriali perigonio duplo breviore, staminibus infimis prope basin circa stilum, summis fauci tpbi perigonii affixis ; stilo erecto basi haud dilatato, androeceum paulo superante ; bacca clavata in lanugine apicali alba subocculta apice trun-- cata areolata; seminibus minutis cylindricis apice rotundatis basi plano- vel convexiuseulo-truncatis lineatim subtubercu- latis opacis. Tabula nostra XLIX (habitus et analysis). Echinocactus Sellowii Lk. et Otto in Verhandl. d. Ver. 2. Befórd. d. Gartenbaus in d. Kgl. Preuss. Staaten III. 425. text. Melocactus Sellowii Lk. et Otto l. с. t. 22. Echinocactus Sellowianus Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 55; Labour. Monogr. Cact. 172. Malacocarpus Sellowianus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 25 el 142; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 456. Echinocactus sessiliflorus Mackie in Bot. Mag. t. 3569; Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 56. Echinocactus tetracanthus Lem. Cat. hort. Monvill. 1838. p. 15; Pfeiff. Abbild. u.. Beschreibung П. t. 6; Ottos Garten- 2ей4. 1840. p. 214. Var. TETRACANTHUS Salm-Dyck, statura minore, costis in exemplari exstante et in iconibus conformibus, juvenilibus haud mamillaceo-tumescentibus; aculeis 4 rarius 5. Сагллв in specie typica usque ad 13 cm. altus et diametro, radice palari crassa mox ramosa solo affixus, in varietate 6 еш. modo altus et 12 em. diametro; MAMILLAE COSTARUM inferiorum 1,5—2 cm. diametro, costae continuae 1— 1,5 em. altae, pallide olivaceo- vel coerulescenti-viri- des; AREOLAE usque ad 6 mm. longae et 4 mm. latae, superiores ob in- dumentum copiosum album majores. ACULEI majores 1,5 em. longi, mi- nores vix 5 mm. superantes, juveniles laete cornei, adulti cinereo-albidi elastici modice pungentes. FLores 4 cm. longi et 4—5 cm. diametro, plures per aestatem. Ovarium 6—8 mm. longum, cavitate pro rata ma- xima, ovulis satis dense farctum, phyllis vix 1 mm. longis, lanugine кісе. ferruginea viv. ut videtur pallidiore in axillis munitum. TuBus PERI- Goxi е. 1,5 cm. longus, membranaceus, extus phyllis 2—3 mm. longis dorso ad medium, vix apicem versus, manifeste subcarinatis axillis lanugi- nosis et setis castaneis 3—5 rigidulis usque ad 1 cm. longis mnnitis in- structus. PHYLLA CALYCOIDEA 7—10 mm. longa, 1,5—2,5 mm. lata; PHYLLA PETALOIDEA aureo-flava biserialia ad 2 cm. longa, 5—7 mm. lata. Ax- DROECEUM 1,5—2 em. longum flavum, filamenta libera, antherae ovatae apice retusae, 1—1,5 mm. longae, basi 1 mm. latae, Smvs е, 2 em. longus, teres, basi flavus, superne ut stigmata 8 filiformia ruber. ВАССА с. 1 em. longa et superne 8 mm. diametro purpurea, funiculis carnosis pulposa, epicarpio carnoso tenui. SEMINA 1 mm. longa et 0,6—0,8 mm. diametro, nigra. Habitat in Brasilia australi et in Uruguay : Sello (flores exsiccatos et plantam vivam vel semina in hortum Berolinensem misit). Ons. I. An re vera Malacocarpus Selloi eum М. tetracantho speci- fice congruat, investigationibus futuris eruendum est. Ambo indole acu- leorum et caulis differentias haud leves offerre videntur. Quum autem materies, quam ante oculos habui, nimis exigua sit, judicium certum de hae re mihi non licet. Botanicis Austro-Brasiliensibus loco natali eos porro observare recommendo. CACTACEAE: MALACOCARPUS. 240 Ors. II. Nomenclatura speciei negligentia auctor um quam maxime confusa. СП, Link et Отто in textu eam Echinocactum Sellowii appella- PM. 711, verant, iconi autem Melocactum Sellowi subscripserunt. Cl. PFEIFFER , : : eontra leges nomenclaturae nomen in E. Sellowianum mutavit. 3. MALACOCA RPUS CORYNODES Satm-Dyck, caule subgloboso basi attenuato apice solemniter rotundato et de- presso lanuginis pulvino statu juvenili haud instructo, serius cephalio coronato, acutangulo; costis rectis 13—16 acutis sec- tione transversali triangulari sinuatis supra areolas intumes- centibus; areolis orbicularibus statu juvenili tomento brevi mox evanido munitis, in costis contiguis alternantibus, aculeis plurimis tenuibus elasticis, marginalibus centralibus nonnullis paulo robustioribus et illos magnitudine paulo superantibus patentibus, centralibus primum erectis, omnibus rectis sub- discoloribus armatis; floribus pluribus simul apertis per totam aestatem florentibus mediocribus; ovario turbinato phyllis minutis in axillis dense lanuginosis et seta solitaria munitis, subulatis; tubo perigonii late turbinato pariter ac ovarium sed multo densius lanuginoso phyllis accrescentibus linearibus mucronatis obducto; phyllis calycoideis petaloideis similibus sed brevioribus et subangustioribus lineari-lanceolatis mucro- nulatis pluriseriatis; phyllis petaloideis lanceolatis acuminatis et longiuscule mucronatis apice serrulatis basi angustatis ; androeceo perigonio duplo breviore, antheris oblongis apice retusis; stilo androeceum subaequante striato in stigmata plura crassiuscula obtusa subexserta diviso. Malacocarpus corynodes Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 25; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 452, cum xylogr. (sec. tab. in Bot. Mag.) Echinocactus corynodes Otto Msc. in Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 55; Lemaire, Catal. hort. Monvill. 1846; Labour. Mon. Cact. 169; Bot. Mag. t. 3906. Echinocactus acutangulus Zucc. ex Pfeiff. 1. с. Echinocactus conquades, rosaceus, Sellowianus hort. CavLis cum floribus 9—10 cm. altus et fere ejusdem magnitudinis diametro, serius elongatus subcylindricus usque ad duplicem altitudinem accrescens e radice palari mox ramosa cras:a, statu juniore saltem apice solemniter depressus et lanugine haud munitus, statu adulto autem superne dense albo-lanatus. Costar stricte verticales с, 1 cm. altae et paulo ultra basi latae, saturate virides, in exemplaribus vetustioribus basi interdum spiraliter contortae. AREOLAE ad medium costarum 1—1,5 сш. inter se distantes, 2—3 mm. diametro, primum tomento appresso e pilis vix 1 mm. vel paulo ultra longis albido-sericeis appressis composito, juniores haud concavae apicem versus in adultis tumescentes ; ACULEI maximi vix 1,5 em. superantes, marginales albi vel cornei subhyalini breviores, centrales fus- cescentes, omnes in exemplaribus adultis modo violentius pungentes. FLORES 2--5 simul aperti, 2—8 cm. longi, 3 em. diametro. Ovanium с. 5 mm. longum et superne diametro purpurascens, phyllis 2 mm. longis concoloribus, lanugine usque ad 1,5 em. longa, rubro-cinerea instructis ut tubus perigonii inferior obductum, setis 5—8 mm. longis solitariis pur- pureo-nigris instructum. Рнүїлл тові illis ovarii consimilia sed majora, setis aeque solitariis submajoribus 1 em. et ultra longis axillaribus ornata. PRYLLA PETALOIDEA 1,5 em. longa, triente superiore 5 mm. lata, tenuis- Sima saturate sulphurea. Sramina flava tubum totum vestientia sed basin versus et ad orificium regulariter seriatim disposita, 1 cm longa, antherae sulphureae vix 1 mm. longae 8тилз luteus tot quot stigmata lineis pro- minentibus pereursus, stigmata 10 purpurea. Habitat in Brasilia australi et in Uruguay. (Vidi stirpem in horto. Berolinensi florentem.) са T d E Sd 241 CACTACEAE: MALACOCARPUS. 242 Oss. Malacocarpo Selloi sime dubio affinis, sed indole aculeoram haud curvatorum et floribus subduplo brevioribus, setis ex axillis phyllo- rum tubi superiorum solitariis bene distinctus. 4, MALACOCARPUS ACUTATUS Lx. et Отто, caule subgloboso apice planiusculo ad medium manifeste impresso, statu juvenili lanugine copiosa hoc loco non impleto, dein cephalio convexiusculo coronato, basi rotundato vel subangu- stato; costis 16—20 verticalibus rectis superne rotundatis sectione transversali angustius triangularibus acutatis sub- serratis, lateribus compressis inter areolas impressis supra illas subintumescentibus; areolis in costis contiguis alternan- tibus, orbicularibus, inferioribus subtransverse ellipticis, to- mento crispulo copiosiore vestitis; acv'eis pluribus inaequi- longis patentibus, minoribus et majoribus summis marginalibus centrali plerumque solitario, interdum autem majoribus peri- phericis centrum versus tendentibus; aculeis omnibus vel ma- joribus solis subcurvatis, statu vetustiore (e PFEIFFER et Lx.) aculeis 7 modo recurvatis appressis; floribus pluribus verticem caulis coronantibus sed haud ex concavitate, pluribus simul apértis, basi lanugine areolarum cinctis, ovario et tubo tur- binato perigonii phyllis parvis in axilla lanuginem foventibus munitis; phyllis petaloideis spathulato-lanceolatis apice ob- tusis; androeceo perigonio duplo breviore; stilo androeceum paulo superante, in stigmata plura soluto. Malacocarpus acuatus Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 25; Forst.-Rimpl. Handb. Cacteenk. 457. Echinocactus acutatus Lk. et Otto (E. acuatus sphalmate) in Verhandl. d. Ver. z. Befórd. des Gartenb. der Kónigl. Preuss. Staaten 111. 424; Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 54; Labour. Monogr. Cact. 173. Caurais usque ad 10—15 em. altus et ejusdem vel paulo majoris diametri, statu juvenili saturate, adulto glaucescenti-viridis. Costar с. 1 em. altae et basi 6—7 mm. latae, interdum inter areolas flexuosae. AREOLAE с. 1 cm. inter se distantes, statu juvenili 2—8 mm, diametro, tomento niveo e pilis pro rata longiusculis composito haud convexo ob- tectae, statu adultiore ad cephalium breve concavitatem farciens confluente. AcuLE: interdum vix tomentum superantes, minores ad 6, majores ad 10 mm. et paulo ultra longi, juniores cornei serius albidi vel flavescentes . vetustiores cinereo-fuscescentes modice pungentes. FLokks ex areolis prope concavitatem c. 4 cm, diametro, jam e caulibus junioribus emissi flavi, PHYLLA PETALOIDEA Citrina, tubus brevissime pilosus (ex PFEIFFER). STA- mina €. 1 em. longa, antheris flavis. SmiLus illis subaequilongus purpu- reus, in stigmata 8 purpurea desinens (ex FónsTER-RÜMPLER). Habitat in Brasilia australi et in Uruguay ; loco ulteriore primum cl. Sello invenit et in hortum Berolinensem misit. (Vidi stirpem sterilem.) Oss. I. Costis angustis et indole aculeorum ab affinibus bene ab- horret. Cl. Sar w-Dyck eum in genus Malacocarpi recepit, qua de re pro- babile est, apicem caulis tomento denso quod pseudocephalium nominare caetophili solent, coronatum esse. Ex iisdem rationibus bacca verisimiliter carnosa elavata purpurea. Oss. ПІ. In omnibus libris supra laudatis hanc speciem sub titulo Echinocacti acuati reperimus. Certissime sphalmate modo hoc nomen ortum et negligentia auctorum posterius conservatum est. Cll. auctores speciei nempe omnes diagnoses e lingua Latina in Germanicam trans- tulerunt. Diagnosis Latine scripta modo sequente exhibetur: Caule sub- globoso glaucescente, costis 20 acuatis, spinis 7 patentibus recurvis, quod Germanice ,Der Stamm fast rund, etwas blaugrau mit 20 zu geschürf- ten Kanten, 7 abstehenden zurückgebogenen Stacheln* redditur. Mani- festum est, verba ,acuata' et ,zugeschürft" congruere. Нас de causa nomen specificum acuatum in acutatam mutavi, quod, quum acuatus nec in lingua latina nee in botanica technica exstet, certissime probandum est. Incertae sedis. 5. MALACOCACTUS ACICULA TUS Guruin, caule globoso subdepresso ; costis 11—19 verticalibus obtusis ; areolis approximatis junioribus lanatis albidis; aculeis tenuibus rectis subrigidis, exterioribus 10 radiantibus, infimo longissimo, cen- trali solitario. - Malacocarpus aciculatus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 25; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 457. Echinocactus aciculatus Salm-Dyck, Hort. Dyck. 341; Pfeif. Enum. diagn. 51; Labour. Monogr. Cact. 172. Exemp'ar unicum 24 em. diametro et 8—9 em. altum. ACULEI 12 mm., infimus 2,5 em. longi, straminei (e Блімм-Пүск). Habitat in Brasilia, Ons, Planta, cujus diagnosin ex exemplari unico modo auctor com- posuit, in hortis exstare desiit, 6. MALACOCARPUS ERINACEUS Först. caule glo- boso vix vertice impresso virente; costis 8—10 magis minusve spiraliter tortis crenatis; areolis junioribus lanugine longa velutina densissima munitis, in apice tam confertis ut cepha- lium Melocacti simulent sed deplanatum, approximatis, basi tuberculis in gibbum prominentem protractis insidentibus ; aculeis pluribus subaequalibus rigidissimis, centrali solitario recto, Malacocarpus erinaceus Fórst.- Rümpl. Handb. Cacteenk. 455, cum xylogr. 53. ; Malacocarpus corynodes var. erinaceus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 25. Echinocactus erinaceus Lemaire, Cact. alig. nov. 16; Walp. Repert. II. 318. Echinocactus corynodes Pfeiff. var. erinaceus Labour. Mo- nogr. Cact. 170. Costak sinubus usque ad 12 mm. profundis repandis vix acutatis disjunctae: AREOLAE basilares mox nudae ACULEIS 9—10 armatae; illi ad basin subalati cornei, 2, 3 vel 4 superi graciliores breviores teretes, late- rales 4 quorum anteriores 2 sat tenues posterioresque magis robusti, 2 denique aut 3 infimi deflexi quasi accumbentes, omnes apice fuscescentes, Habitat in Uruguay prope Montevideo (ex Fórster- Rümpler). Oss, Quamquam cl. princeps Sarw-Dyck eum cum M. corynode S.-Dyck congruentem putavit (nescio an ex autopsia), e descriptione et ex icone Fórsteriana ambo discrepare mihi videntur. 1. MALACOCARPUS COURANTII Sarm Dyck, caule subgloboso apice vix impresso lanato; costis 19—21 acutatis ad areolas erenato incisis et inter eas sinuato-repandis; areolis subconfertis albo-tomentosis; aculeis exterioribus recurvato- patentibus sensim longioribus, summis gracilibus, inferioribus validioribus, infimo interdum deficiente, longissimo centrali solitario erecto (e Satm-Dyck). 243 24 » А Malacocarpus Courantii Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 25 et 142; Forst.-Riimpl. Напа). Cacteenk. 453. Echinocactus Courantii Lemaire, Cact. aliq. nov. 20. CavLIS atro-virens; costar sinubns vix acutis repandis 12—17 mm. profundis discretae (еге in tubercula dissolutae; AREOLAE 12—17 mm. inter se distantes, superiores lana longa tomentosa albo-flavicante instructae ; ACULEL exteriores 8—9, enascentes straminei apice atro-purpurel, adulti cornei, inferi 3 paullo majores 1,5— 1,7 em. longi, fere in tridentem dis- positi. Habitat in Brasilia vel in Mexico. Ons. CL 8лъм-Оүск eum М. Selloi afünem indicavit, sed caule crassiore minus depresso, aculeis exterioribus numerosioribus et praesertim aculeo centrali semper adstante diversum se praebet. Пе patria auctores opiniones divergentes exhibuerunt. Cl. Lemaire auctor qui speciem generi Echinocacti attribuit, incertus fuit; serius cactoiogi asseruerunt, civem Brasiliae hune esse, quod ex affinitate verisimiliter probandum est. 8. MALACOCARPUS TEPHRACANTHUS К. бен. caule irregulariter columnari vertice plano lanuginoso; costis 217 compressis crenatis; areolis approximatis juvenili statu albo-velutinis; aculeis pluribus irregulariter radiantibus gra- cilibus, centrali 0. Echinocactus tephracanthus Lk. et Otto, Verh. Ver. Beford. Gartenb. in den К. Preuss. Staat. ПІ. 422. t. 16. fig. 2 (Melo- cactus tephracanthus in tabula); Pfeiff. Enum. diagn. 53; La- bour. Monogr. Cact. 170 (in libris aliis omissus). Exemplar vnicum notum 8—8,5 cm. altum, 2—2,5 cm. diametro fuit. Сасіля laete virens; costar lateribus haud impressae. AcvuLE: 6 ad 10 majores usque ad 2,2 cm. longi cornei; AREOLAE 6—7 mm. inter se distantes (e PFEIFFER). Habitat in provincia Rio Grande do Sul Brasiliae. Oss. Sine ulla dubitatione haec species a el SELLO in hortum Berolinensem missus est. Mox probabiliter e vita decessit, nune in hortis non jam invenitur, An re vera com E. Courantii Lem, ut el. LABOURET monuit, congruat, hodie omnino non discerni potest. ҮШ. ECHINOCACTUS Lx. et Отто. Еснтхослстоѕ Lk. el Otto in Verh. Ver. Beford. Gartenb. 111. 420; Dfeiff. Enum. diagn. 47; Zucc. in Abh. Bayr. Ak. 668; -Meissn. Gen. pl. 128 (92, 357); Mig. Gen. Саа. 105; Endl. Gen. pl. 11. 943; DC. Mém. mus. XVIL 25. 35, Prodr. 111. 461; Torr. et Gr. Fl. Am. I. 554; Salm-Dyck in Dietr. und . Otto, Gartens. 59; Mart. in Nov. Act. nat. cur. XVI. (1.) t. 13—15; Engelm. Emory exped. 18 ; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 17; Labour. Monogr. 167 ; Forst.-Riimpl. Handb. Cac- teenk. 462; Benth. et Hook. Gen. pl. I. 848; Baill. Hist. pl. IX. 44. ES Discocacrus Pfeiff. in Otto et Dietr. Gartenztg. 1837. p. 241, in Nov. Acl. nat. cur. XIX. (1) p. 119. 1. 15 Abbild. и. Beschr. II. t. 1; Meissn. Gen. pl. 128 (92); Salm- Dyck in Otto et Dietr. Gartenz. 1840 р. 29, Cact. hort. Dyck. 23 et 140; Labour. l.c. 165; Forst.-Rúmpl. 1, с. 447; Benth el Hook. 1. c.;. Baill. l c, — GYMNOCALYCIUM Pfeiff. Catal hort. Schelhas. ex Abbild. и. Beschr. IL t 12. — DE Lemaire, Cact. nov. gen. et spec. 3; Férst.-Riimpl. 1, с. 459. Frores stricte actinomorphi mediocres vel mer majores et speciosi. PERIGONIUM infundibuliforme orificium ho- CACTACEAE: MALACOCARPUS—ECHINOCACTUS. 944 rizontale, phylla saepissime valde inaequalia, infima non raro jam ovarium vestientia brevissima squami- formia ut longiora tubo insidentia lanugine axillari et setis solitariis vel pluribus axillaribus saepius munita, ealycoidea non raro à petaloideis colore et consistentia diversa; TUBUS PERIGONIT abbreyiatus vel raro elongatus. SrAuINA plerumque inclusa tubo perigonii interiori totius longitudinis innixa vel biseriata, alia prope basin alia orificium versus affixa, libera vel basalia leviter con- nata; POLLINIS granula globosa tririmosa et -porosa laevia; antherae oblongae apice subretusae basifixae. Ovarium turbinatum vel cylindricum cavitate pro rata magna; OVULA plurima seriebus pluribus solitarie (an semper?) haud fasciculatim affixa, funieulo elongato, anatropa eontra illum rectangule directa vel inflexa, indumentis 2, interiore exterius superante, micropyle in funiculo dilatato et concavo occulta; srILUS cylindricus basi haud dilatatus apice in stigmata plura radiantia. acuta divisus. ВАССА exserta clavata vel globosa nuda vel squamosa et interdum villosa apiee perigonio emar- cido vulgo non coronata saepius exsucca. SEMINA parva subeylindriea apice rotundata basi truncata et subcon- сауа tubereulata, embryo rectus erectus crassus subellip- ticus indivisus vel apice breviter bilobus, albumen 0. CAULIS plus minus globosus wel rarius clavatus vel subcylindricus simplex varius ex areolis prolifer, co- status; COSTAE continuae vel sulcis transversalibus in tubercula solutae, AREOLAR plq. statu juvenili saltem tomento plus minus copioso indutae, centrales rarius omnino nudae, ACULEIS plus minus longis saepissime armatae. Species ad hunc usque diem ultra 150 descriptae, plures autem quoad flores et fructus ignotae probabiliter cum aliis congruunt. Pleraeque ditionem Mexicanam inhabitant, e Bra- silia 23 enumerantur. Oss. СІ. Pretrrer ab Echinocacto Gymnocalycium et cl. LEMAIRE Astrophytum segregaverunt, quae genera cll. BENTHAM et HOOKER optimo jure in id reciperunt. Genus Malacocarpi а el. Salm-Dyck pro proprio declaratum mihi melius limitatum et indole bacearum et cephalio semper recognoscendum videtur, quam ob rem ipse id supra agnovi. Genus Astro- phyti Mexicanum re vera habitum valde peculiarem offert, tamen -magni- tudine exigua areolarum inermium sola ab Echinocacto differt, indole . florum et fructuum autem eum illo plane congruit. Gymnocalycium ut LI с, . . . LI . 4 тта in Echinocacto denudato dicam, perigonio paulo longiore vix vel ne vix quidem а speciebus affinibus veris Echinocacti discrepat. Tpse aeque — ede Discocacti quod eM. Вехтнам et Hooker eonservaverunt, quamquam ос Й. 1 . . . H | non rite ab Echinocacto divulsum esse asseruerunt, in genus recepi, quum differentiam ullam a Gymnocalycio invenire nequeam. CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM. 1. Flores ob ovarium elongato- cylindricum elongati; ovarium T perigonii phyllis parvis dissitis haud imbricatis axillis glabris onusta.. 245 CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 246 A. Cephalium eonvexiusculum aculeis intermixtum, margine aculeis numerosis cinctum; costae 8 et ultra; aculei patentes Sectio I. DISCOCACTUS K. Sch. a. Phylla sepaloidea obtusa viridula, Басса immersa 1. E. ALTEOLENS К. Sch. b. Phylla sepaloidea acuta rosea, bacca stipitata 2. E. PLACENTIFORMIS К. Sch. B. Cephalium 0; costae 5 vel rarius usque ad 8; aculei cauli appressi- Sectio II. GYMNOCALYCIUM К. Sen. 3. E. DENUDATUS Lk. et Otto. Б П. Flores breviter infundibuliformes; ovarium globosum vel breviter cylindricum. dda A. Costae continuae;- ovarium phyllis parvis imbricatim dispositis in axillis lanuginosis onustum Sectio ПІ. EUECHINOCACTUS К. Sen. à. Costae non ultra 12. 4. Costae intumescenti-rotundatae, sinnbus angustis- simis diseretae . . 4. E. токтоовов Lk. et Otto. В. Costae antice rotandatae, at haud tumescentes, * Aculei patentes vel horizontales vix curvati 1 em. haud superantes 5. E. Orronis Lk. et Otto. ** Aculei divaricati majores flexuosi vel curvatl usque ad 2 cm. et ultra longi 6. E. TENUISPINUS Lk. et Otto, .b. Costae 15—20 et plures. о. Caulis apice alte impressus, areolis summis pluribus pro costa nudis, flores flavi. | * Aculei 14—17, majores usque ad 8 mm, longi 7. E. CONCINNUS Lemaire. ** Aculei ultra 20, majores usque ad 2,2 em. logi . . . . 8. E. Joapn Hook. fil. В. Caulis apice minus alte impressus tomento brevi areolarum confluente obtectus, flores viriduli 9. E. Muricatus Otto. В. Costae sulcis altis in tubercula solutae vel interdum tubercula simul. fere costas veras efformantia Sectio, IV. MAMILLARIASTRUM К. Sci. a. Floresalbi; ovarium phyllis parvis dissitis axillis glabris obtectum, а. Aculei 8—9 flavescentes robusti usque ad 4 cm. longi valde pungentes; tubercula 2—3 cm. dia- metro laete vel flavescenti-viridia . 10. E. MoxvinLk1 Lemaire. B. Aculei ultra 10 albidi basi fuscescentes ad sum- mum 1,2 em. longi, vulgo multo breviores haud violenter pungentes 11. E. Leraxus Hook. fil. b. Flores rosei. ) a. Phylla minuta ovarii in axillis haud barbulata; aculei 10—14; flores 6—7 cm. longi 12. E. acurissimus Lk. et Otto. Ё. Phylla minuta ovarii in axillis barbulata; acu- lei 20—80; flores 2 сш. longi . : 13. E. кхяссі,ртсв Otto. с. Flores pure flavi. о. Caulis cylindricus demum elongatus clavatus; costae 25—30; flores 2,5—3 cm. diametro 14. E. scora Lk. et Otto. 8. Caulis breviter cylindricus vel subglobosus ; costae 18—20; flores 5 cm. diametro 15. E. nvrocnaTERIFORMIS Otto et Dietr. d. Flores flavi, phylla petaloidea ad nervum medianum laete pur- * | pureo-striata. о. Phylla minuta ovarii in axillis haud barbulata ; tubercula antice acutata basi saepissime gibbosa 16. E. CENTITERIUS Lehmann. 8. Phylla minuta ovarii іп axillis barbulata; tubercula antice rotundata, basi haud gibbosa. * Phylla petaloidea margine viridi-sulphurea 17. E. HYBOCENTRUS Lehmann. ** Phylla petaloidea margine pallide flava 18. E. PACHYCENTRUS Lehmann. Cactac. Species incertae sedis: 19, E. ARANBOLARIUS Rehb., 20. E. INTRICATUS Lk et Otto, 21. E. Jexiscmianus Pfeiff, 99. E. ORTHACANTHOS Lk. et Otto, 23. E. srixa Cumsm Zucc., 24. E. Текяснкски Rchb. 1. ECHINOCACTUS ALTEOLENS К. Scu. caule depresso late conico vel placentiformi basi plano, costis 9 vel 10 tuberculato-repandis obtusis, areolis remotis 8—4 nudis instructis, summis tantum tomentosis, tomento tandem in lanuginem concavitatem media implentem confluente; acu- leis 5—6, duobus summis (interdum cum intermedio tertio) gracilibus adscendenti-recurvatis, tribus inferioribus validis rigidissimis subangularibus recurvato-patentissimis, infimo longiore deflexo; floribus e cephalio parvulo, phyllis lanceo- latospatbulatis obtusis, calycoideis erecto-ineurvulis, petalo. ideis longioribus numerosissimis patentissimis apice incurvis; bacca sessili parvula oblonga laevis lanae omnino immersa, tubo florali emarcido coronata; seminibus subampullaceis aspe- ris (ex SaLm-DYok). Discocactus alteolens Lem. Horticult. univers. (ex 8.-D.); Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 24 et 140; Labour. Monogr, Cact. 166; Forst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 450. Discocactus tricornis Monville in horto suo. Сагілв livide viridis 5 em, altus et 10—12 em, diametro, Muru nigricantes demum cinerei, Скрпатлом convexinsculam lannginosum album aguleis nigris cinctum et intercessum. Fiores 5 em. longi; PHYLLA Ca» LvcorpkA pallide viridula, r&rALOIDEA alba, Semxa nigra, Habitat locis sabulosis Brasiliae australis. Ons. Flores odorem fortem non omnino ingratum pomi Cydoniae et Apii graveolentis spirant, 2. ECHINOCACTUS PLACENTIFORMIS К. бон. caule ambitu semigloboso vel magis depresso vel subdisci- formi, costis 8—12 stricte verticalibus rectis sulcis plus mi- nus altis in tubercula mammillosa obtusa, inferiora compressa divisis, vel magis continuis vel subrepandis, sinubus altis acutis; areolis mediocriter distantibus orbicularibus, superio- ribus tomento densiore obductis mox denudatis, tomento areo- larum summarum in cephalium confluente, concavitatem api- calem pulvino convexo statu adulto saltem implente; aculeis 3—8 rigidis validis curvato-appressis saepius a latere com- planatis; omnibus marginalibus, dum plures adsint, interdum centrali auctis; floribus ex vertice medio ut videtur solitariis elongatis speciosis; ovario cylindrico stipitato; tubo perigonii elongato, phyllis infimis squamosis semiorbicularibus sequen- tibus lanceolatis et lineari-lanceolatis acutis recurvatis pluribus munito; phyllis petaloideis biseriatis minoribus oblongo-lanceo- latis acuminatis discoloribus; androeceo orificium perigonii attingente; staminibus prope orificium vel basin versus peri- gonio affixis; stilo ea paulo superante apice in stigmata 5 acuta soluto; расса stipitata globosa. Cactus (Melocactus) placentiformis Lehmann, Semin. in- dex hort. Hamb. 1826, in Act. nov. nat. сит. XVI. (1.) 318. E ? Melocactus Besleri Lk. et Otto in Verhandl. zur Ford. 35 247 | CACTACEAE; des Gartenb. in den Kgl. Preuss. Staat. TII. 420. t. 21; Mig. in Aet. nov. nat. cur. XVIII. suppl. I. 131. t. 4. fig. 2 (aculei). Melocactus placentiformis DC. Prodr. III. 460. Discocactus insignis Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. IL 1.1; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 24 et 140; Labour. Monogr. Caci. 165; Fórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 449, cum aylogr. 51. ? Cactus (Melocactus) Besleri Hort. Eystett. 4. оға. f. 1. CavLis ambitu suborbicularis usque ad 17 em. diametro vulgo multo minor 10—13 em. diametro, 6—10 em. altus, basi lata solo insidens. Costar 2—3 vel usque ad 4 em. basi latae, 1—2,5 em. altae, pallide virides vel saturate virides basin versus fuscescenti- vel cinerascenti-maculatae, AnkOLAE 0,8—2,5 em. inter se distantes, summae modo tomento sordide albido copioso convexo in cephalium concavitatem implens transeunte ob- ductae, Ceemanium album non setis sed aculeis robustioribus numerosis intereessum , 1—1,2 em. altum. AcuLer 4-6, in caulibus vetustioribus numero accrescentes usque ad 10; majores usque ad 3 cm. longi, varie flexuosi pugioniformes complanati et superne longitudinaliter sulcati, statu juvenili sanguinei dein nigrescentes demum cinerei, superiores areolae cujusve saepius multo breviores, interdum vix 6 mm. longi. FLORES ple- rumque saltem e cephalio solitarii c. 6 em. longi, apice 4—5 em. diametro suaveolentes, Tusus PERIGONI 4 em. longus, basi spatio c. 2 cm. longo nudus, dein phyllis 1—2 mm. longis roseo-purpureis obsessus. PHYLLA CA- LYCOIDEA ejusdem coloris 3 em, longa, 4—5 mm. lata acuminata. PHYLLA PETALOIDEA 1—1,5 em. longa, infima 2 mm. lata obtusiuscula rosea. Habitat in Brasilia australi, a cl. Riedel detecta et in hortum Berolinensem missa; cl. Glaziou mihi exemplaria duo prope Rio de Ja- neiro collecta viva tradidit. Oss. I. Flores suavissime eos Citri aurantium odorant. Oss. П. Hane speciem ut priorem florentem non vidi, flores potius ex iconibus perfectis et descriptionibus aceuratis adumbravi. Ambae et ulterior certissime nunc in hortis vix amplius coluntur. Exemplaria a cl. бл оу benevole mecum communicata mox putredine affecta e vita decesserunt et eodem more, ut cactologi mihi dixerunt, exemplaria alia haud diu conservari potuerunt, 3. ECHINOCACTUS DENUDATUS Lx. et Отто, caule depresso- vel subsemigloboso apice planiuseulo leviter impresso, lanugine densa convexa haud coronato; costis 5 vel 6—8 obtusatis latissimis sinubus angustissimis acutis, basin versus dilatatis, sinubus interdum tandem evanidis, continuis vel transverse supra areolas sulcatis et manifeste tuberculatis, lateribus planis vel impressis; areolis paucis pro costa, orbicularibus vel ellipticis, apicalibus et aeque illis con- cavitatis lanugine densa convexa copiosa longiuscula munitis, aculeis 5—7 omnibus marginalibus curvatis costis plus minus incumbentibus demum bifarie dispositis armatis; floribus soli- tariis ex areolis apicalibus basi lanugine densa suffultis inter spinas oriundis; ovario valde elongato turbinato tereti phyllis pluribus saepius in circulum dispositis ovalibus obtusis parvis onusto; phyllis calycoideis linearibus obtusiusculis, petaloideis . lanceolato-linearibus acutis; androeceo perigonio multo bre- viore, stilo vix stamina superante, stigmatibus plurimis (ex Lx. et Отто); bacca ovali parce squamosa, perigonio marces- cente coronata; seminibus magnis pro rata late umbilicatis (ex LABOURET). Tabula nostra L. Fig. I (habitus et analysis). Echinocactus denudatus Lk. et Otto , Abbild. selt. Gew. des Kónigl. botan. Gart. Berlin I. 4. p. 17. 1.9 ; Salm-Dyck ECHINOCACTUS. 248 ~ Cact. hort. Dyck. 34; Labour. Monogr. Cact. 257; Först.- Riimpl. Handb. d. Cacteenk. 584. Cereus denudatus Pfeiff. Enum. diagn. 73. Gymnocalycium denudatum Pfeif. Abbild. u. Beschreib. II. t. 1 іт nota, Var. a. TYPICA K. Sch. costis basi dilatatis tandem con- fluentibus vix tuberculatis et ad latera subinconspicue im- pressis; caule olivaceo-viridi. Var. 8. ocroaona hort. Berol. costis sinubus profundio- ribus usque ad basin discretis, suleis transversis. manifeste tuberculatis et lateribus impressis; caule pallidius viridi. Caurs 5 em. altus et 7 em. diametro, Совтав speciei typieae ad maximum 4, varietatis 2,5—3 cm. latae et с. 6—8 mm. altae. AREOLAE 10—12 mm. inter se distantes absque tomento albo vel albido-flavo 6 ad 7 mm. longae et 2—4 mm. latae, cum hoe 7—9 mm. diametro, ` ACULEI 5—15 mm. longi eurvati interdum torti statu juvenili flavescentes, dein eornei tandem cinerei haud violenter pungentes. FLORES e parte superiore areolae stricte verticaliter erumpentes solitarii 7—8 cm. longi, superne 7 diametro habitu magis elongato Echinopsidis, basi tomento albo cincti. Ovartum 1,5—2 cm. longum, phyllis infimis semilunaribus viride. Turus em, PERIGONIT €. 3 em. longus, phyllis usque ad 5 mm. longis viridibus albo- marginatis munitus. PHYLLA CaLYCOIDEA 2,5—3 em. longa, 5—6 mm. lata, extus viridia margine subpallidiora. PHYLLA PETALOIDEA 3 cm. longa: nivea. SramiNa et stius generis Echinopsidis (ex PFEIFFER). ВАССА elongato-cylindrica in caldariis rarius maturescit. БемімА 20—30 nitida fusco-nigra. Habitat in Brasilia australi, ubi cl. Sello eum legit et in hortum Berolinensem misit. Floret Majo et Junio, odorem suavissimum exhalans. ( Vidi exemplar originarium.) Ogs. Costis paucis et aculeis appressis ab omnibus primo visu discernitur. Ob indolem floris cl. PFEIFFER in eum et affines nempe Echinocactum gibbosum DC. et E. reductum DC. genus Gymnocalycii con- didit; opinioni cactologoram omnium autem assentior, hoc vix ulterius agnoscendum esse, quum re vera tubus paulo elongatus notam satis es- sentialem non exhibeat, ut ab Echinocacto disgregandum sit. 4. ECHINOCACTUS TORTUOSUS Lx. et Отто, caule subgloboso apice solemniter impresso lanugine etiam in statu vetustiore haud convexo, acutangulo; costis 12 arcuatis ver- ticalibus crassis sectione transversa rotundato-triangularibus lateribus convexis, crenatis, inferne spiraliter tortis; areolis approximatis primum orbicularibus dein transverse ellipticis, apicalibus tomento brevi haud convexo mox evanido iis ex- ceptis, quae flores gignunt, ubi diutius persistit, obtectis, aculeis plurimis tortuosis longioribus marginalibus patentibus vel divaricatis, centralibus paucis prioribus aequalibus ; floribus in vertice aggregatis pluribus basi tomento parco cinctis; ovario turbinato phyllis minutis subulatis axillis longiuscule lanuginosis et setis rigidiusculis solitariis vel binis munito; tubo perigonii brevi phyllis sensim accrescentibus pariter axillis lanuginosis et setosis; phyllis ealycoideis oblongis bre- vissime acuminatis, phyllis petaloideis consistentia et colore consimilibus sed brevioribus, ulterioribus mucronulatis et apice serrulatis; androeceo perigonio triente breviore; stilo ulterius paulo superante; bacca subglobosa exserta phyllis minutis lanugine parca et setis longioribus onusta; seminibus subcylindricis apice ro.undatis, basi interdum subdilatatis trun- catis vel leviter impressis. | 249 © CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 250 Echinocactus tortuosus Link et Otto, Abbild. и. Beschreib. neuer u. sell. Gew. des bot. Gart. Berlin I. 31. t. 15; Pfeiff. Enum. diagn. Cactac. 49; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32; Labour. Monogr. Cact. 232; Férst.-Riimpl. Handb. d. Cac- teenk. 552. Echinocactus muricatus Hort. non Otto. Сагіля in exemplari exstante adulto 12 em. altus et 10 em. dia- metro, basi subangustatus apice с. 0,5 cm. alte depressus ob areolas no- vissimas parcissime tomentosas lanugine densa haud obtectus. COSTAR 1,5 cm. altae et ad basin c. 2 em. latae, lateribus tumidae antice acutae ad areolas profunde impressae, igitur solemniter et aequabiliter crenatae obscure olivaceo-virides rectae sed ad basin caulis plus minus conspicue tortae. AREOLAE plq. 8 mm. inter se remotae, summae 4 mm. latae et 2 mm. longae, vetustiores multo breviores, summae praesertim florentes tomento albo parco onustae; ACULE1 с, 12 ad summum 2 em. longi subu- lati rigidi et elastici plq. torti interdum plus minus spiraliter flexuosi patentes, terminales erecti fusci vel rubro-einerascentes, centrales 3 vel 4 vix longiores potius subbreviores, Fiores (ex icone Linkiana) gemini 22 prope apicem ex areolis verticis пес cavitatis apicalis, basi coronula alba tomenti snffulti. UGARIEN (e bacca mihi visa) phyllis 1 mm. longis brun- neis lana alba usque ad 2 mm. longa axillis dense impletis et setis rubris vel corneis usque ad 8 mm. longis flexuosis manitum — PERIGONIUM с, 2 em. longum tubo inferiore phyllis viridibus acutis ornatum; PHYLLIS PETALOIDEIS sulphureis obovato-oblongis mucronulatis apice crenulatis. SriLUs 1 em. longus vel paulo ultra; stigmata 8—12 purpurascentía. Bacca e. 1 em. diametro, exserta viridis vix succosa ad maturitatem, phyllis minutis, lanugine alba et setis paucis flexuosis ornata, SEMINA 1,5 mm. longa, superne 1 mm. diametro nigra grossiuscule subseriatim tubereulata, funiculis demum exsuccis. Habitat in Brasiliae australis provincia Rio Grande, ubi cl. Sello plantam legit et in hortum Berolinensem misit (vidi exemplar authenticum fructescens). Овв. Indole aculeorum, lanugine parca apicali hand convexa, eostis tumescentibus primo visu ab omnibus affinibus longe distat. 5. ECHINOCACTUS OTTONIS Lenm. caule elongato- globoso basi subattenuato apice leviter impresso statu florali lanugine densa convexa haud impleto; costis 12 verticalibus obtusiusculis tali modo in sectione transversali semiellipticis lateribus convexis; areolis orbicularibus haud conspicue im- pressis tomento albo brevi superioribus saltem obductis, acu. leis pluribus marginalibus horizontalibus tenuibus rectis, 3—4 centralibus paulo majoribus erectiusculis comitatis; floribus pluribus ex areolis apicalibus solitariis basi tomento brevis- - simo suffultis; ovario turbinato vel subcylindrico ovulis dense farctis basi infima subnudo, ad medium et superius phyllis parvis squamulosis subulato-triangularibus carnosulis in axillis lanugiuosis et setulas plures foventibus instructo; tubo peri- conii lato, phyllis majoribus subcallosis subulatis acuminatis lanuginem copiosiorem et setulas majores gerentibus instructo ; phyllis ealycoideis linearibus mucronulatis axillis nadis, pe- taloideis obovato-lanceolatis longiuscule cuspidulatis apice eroso- serrulatis basi angustatis membranaceis; androeceo perigonio duplo breviore, staminibus perigonii basi et orificio adnatis; stilo androeceo longiore cylindrico longitudinaliter suleato, in stigmata filiformia obtusiuscula exeunte. · Tabula nostra LI. Fig. III (analysis). Echinocactus Ottonis Link et Otto, Abbild. neuer. и. selt. Сею. d. bot. Gart. zu Berl. 1. (3.) 31.1. 16; Pfeiff- Enum. diagn. 47; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32; Bot. Mag. t. 3107; Bot. Reg. XXIV. t. 42; Labour. Monogr. Cact. 234; Fórst.-Rümpl. Handb. d. Cacteenk. 555. Cactus Ottonis Lehm. in Ind. sem. hort. Hamburg. 1827. р. 16, in Ind. scholar. gymn. Hamb. 1828. р. 11, in Nov. act. Caes. Leop. cur. nat. XVI. (1.) 317. 1. 15 (non Cereus Ot- tonis ut sphalm. in Pfeiff. Enum. 1. с. el in libris aliis saepius legitur). Cavias florens 7—9 em, altus, triente superiore 6,5—7 сш. dia metro, apice с. 0,5 cm. alte impressus basi solemniter angustatus, Costar vix 1 em. altae et basi 1,5 em. latae, laete virides ex areolis ad medium vel basin non raro proliferentes. Ав®олк 2 mm. diametro superne albo- tomentosae, aculeis minoribus 10—14 tenuissimis rectiusculis albidis, cen- tralibus 3—4 fuscis robustioribus, haud violenter pungentibus 1 em. haud superantibus armatae, FLonks 4—5 cm. longi, superne 5—6 ст, diametro, Ovarium 5—6 mm. longum et 6 mm. diametro, phyllis viridibus acumi- natis acatissimis vix 1 ad summum 2 mm. longis, lanuginem 0--8 mm. longam rubescentem et setulas 3—5 purpureas paulo longiores flexuosas ex axilla emittentibus onustum. Tonos rericoxu 1,2—1,6 ст, longus turbinatus, phyllis usque ad 6 mm. longis lanaginem 1 cm., setulas usque ad 1,5 em. longas proferentibus ornatus. PuYLLA PETALOIDEA 2—2,5 сш, longa, triente superiore 4—6 mm, lata sulphurea, Ётлмїхл e 1 em, longa, antherae flavae 0,7—0,8 mm. longae, тила eum stigmatibus 12 ad 14 purpurascentibus 2 em. longus, ВАССА obscure viridi-rubra setulosa, Habitat in Brasilia australiore, a cl. Sello collectus et in hortum botanicum Berolinensem missus (florentem. stirpem ab originaria descen- dentem vidi). Praeterea in ditione Mexicana vigere dicitur, Ons, Cll, Link et Отто 1, e, assernerunt, ambabus comparatis plantas Mexicanas et Brasilienses inter se non differre; quum autem cl. LeuMANN loeum natalem Cactacearum ab eo descriptaram saepius con. fuderit (e. g. Cephalocereum senilem , Opuntiam microdasyn Mexicanas Brasiliae pro incolis habuit), haud omnino certum est, E. Ottonis re vera in ditione Mexicuna vigere, Insuper ex hoe loco posterius nunquam im- portatus est, Species floribus majusculis ab affinibus, praeterea кейін pluribus in axillis phyllorum tubi et ovarii distinguitur. 6. ECHINOCACTUS TENUISPINUS Lx. et Orro, caule depresso-globoso apice rotundato summo impresso lanu- gine apicali; costis in exemplari exstante 11 arcuatis rectis verticalibus sectione transversali rotundato-triangularibus ob- tusiusculis, lateribus subconvexis ad areolas leviter impressis ; areolis orbieularibus in costís contiguis alternantibus, usque ad medium caulem tomento albo brevi sed conspicuo obsitis, aculeis pluribus munitis, marginalibus horizontalibus tenuis- simis rectis vel vix curvatis strictis, centralibus saepissime 3, anteriore multo majore, illo et reliquis 2 curvatis vel sub- flexuosis, priore primum erectiusculo demum retrorsum cur- vato; floribus ex areolis apicalibus costarum nec ex con- cavitate caulis, pluribus simul apertis; ovario subcylindrico probabiliter more illius Æ. Ottonis Lk. et Otto sed minus dense phyllis et setis lanugineque instructo; tubo perigonii turbinato superne phyllis paulo majoribus onusto, phyllis pe- taloideis spathulato-lanceolatis mucronatis apice irregulariter serratis vel incisis basi angustatis; androeceo perigonio duplo breviore; stilo recto apice in stigmata plura antheras vix superantia diviso. : Echinocactus tenuispinus Lk. et Otto in Verhandl. d. Ver. zur Befórd. des Gartenbaus in d. Kgl. Preuss. Staat. III. 421. t. 19; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32 et 164; Forst.-Riimpl. Handb. а. Cacteenk. 554. 251 Echinocactus Ottonis Lk. et Otto, var. tenuispinus Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 48; Labour. Monogr. Cact. 234. CauLis exemplaris exstantis hand florentis с. 5 em. altus et 6 ad 7 em. diametro apice concavitate с. 1 em. alta terminatus, ex exempla- ribus depictis ad 10 cm. diametro et altior, statu adulto. subcolumnaris. CosrAE ad summum 1 em. altae, basi 1,5—2 em. latae, eoerulescenti- virides; AREOLAE c. l em. inter se remotae, 3 mm. diametro cum indu- mento niveo-albo; ACULE1 marginales stricte horizontales 10—14 inaequi- longi, 8—10 mm. metientes nivei vel juniores flavescentes; centralium anterior usque ad 2 em. longus fuscus; posteriores 2 vel 3 minores ejus- dem coloris, aculei omnes elastici saepius flexuosi haud violenter pun- gentes. FLores 4,5—5 em. longi et usque ad 6 cm. diametro. OVARIUM basi tomento niveo. cinctum. Tusus Periconn ut illud lanugine dense vestitus ; PHYLLA CALYCOIDEA lanceolata acuta; PETALOIDEA sulphurea apice mucronulo setaceo atro-rubente terminata. ANDROECEUM €. 2 cm. longum; filamenta alba, antherae flavae. Sritvs 2,5 em. longus, stigmata 12—15 purpurea. Habitat in Brasiliae provincia Rio Grande: Sello; in horto bota- nico Berolinensi cultus (vidi stirpem sterilem, flores ex iconibus descripsi). Oss. Cl. PrrwrkR Echinocactum hunc insignem pro varietate sola E. Ottonis Lk. et Otto habuit; at jam cl. princ. блім-Пүск optime ab ulteriore disgregavit. Quamquam indole floris ambo parum differre inter se videntur, tamen areolae eum aculeis valde diversae se praebent. CH. Lur et Отто varietatem hujus speciei descripserunt, sed longitudine aculeorum excepta differentiam ullam invenire nequeo, qua de re illam silentio praeterii. . 7, ECHINOCACTUS CONCINNUS Lem. caule depresso- globoso apice altius impresso lanugine copiosa convexa apice baud munito; costis 15—18 verticalibus vel leviter spiraliter tortis, sectione transversali late semiellipticis antice rotun- datís; areolis transverse ellipticis superioribus tomento parco brevi onustis subimmersis, illis concavitatis impressae nudis; aculeis plurimis radiantibus inaequilongis, marginalibus bre- vioribus, centralibus plerumque 4 decussatis, maximo margini anteriori approximato, rectis vel subeurvatis; floribus majus-: culis ex areolis verticis prope concavitatem dispositis solita- riis; ovario turbinato vel subcylindrico phyllis minutis in axillis lanuginosis et setis solitariis vel pluribus onustis squa- moso; tubo perigonii turbinato phyllis paulo majoribus lan- ceolatis acuminatis vestito; phyllis calycoideis obovato-lanceo- latis breviter acuminatis, petaloideis obovato-oblongis brevis- sime acuminatis basi angustatis; androeceo perigonio subduplo breviore, staminibus nec spiraliter tortis nec densius circa stilum aggregatis; stilo androeceum paulo superante, in stig- mata plura filiformia acuta desinente. -Echinocactus concinnus Lem. in Hort. Cels., Iconogr. Cact. 111. livr.; Pfeiff. Abbild. и. Beschr. II. t. 11 ; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 34 et 164; Labour. Monogr. Cact. 230 ; Forst.-Riimpl. Handb. d. Cacteenk. 551, cum xylogr. fig. 70. HATS speciminis exstantis 7 cm, altus, 9—10 cm. diametro vulgo minor laete vel adultus coerulescenti-viridis, apice 1 cm. alte impressus. Costar 1,5 em. latae, vix 3—4 mm. altae, leviter rotundatae, sulcis trans- ` versalibus praesertim basi іп tubercula transverse elliptica lata sed 2 ad 3 mm. tantum alta divisae; AREOLAE 5—6 mm. inter se distantes medio- criter immersae summae 2—3 mm. latae, 1,5—2 mm. longae, tomento albido brevi obduetae; ASTU 14—17 in summa, exteriores marginales 3—8 mm. longi albidi státu juvenili flavidi, centrales 4 longiores, ‘maxi- mus anterior usque ad 1,6 em. longus, pallide flavi interdum аш subruhescentes, omnes flexibiles hand violenter pungentes: cavitatis apicalis omnino inermes et extimae solae indumento parcissimo areolae con-' CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 252 onustae. FLonES 6 сш. longi et apice 7 em. diametro infundibuliformes. OvamuM 9—11 mm. longum et 8—10 mm. diametro pallide flavum, phyllis lineari-lanceolatis eoecineis acutis dense imbricatis in axillis lanuginosis instructum. TUBUS PERIGONII 2—2,5 cm. longus phyllis citrinis apice rubris munitus; PHYLLA PETALOIDEA sulphurea 2— 2,5 em. longa et superne 7—9 mm. lata, apice subtus et secundum nervum medianum supra rubra, AxpRoECÉUM 2—8 em. longum; filamenta pallida, antherae aureo-luteae, епз 3—3,5 em. longus, stigmatibus 10 radiantibus purpureis. Васса et semina non visa. Habitat in Brasilia «ustrali, in Uruguay prope Montevideo et in Chile. (Vidi specimen egregium in horto botanico Berolinensi cultum:) Oss. Species haec insignis areolis pluribus apicalibus omnino nudis ab omnibus in hac regione. vigentibus perfecte discrepat. 8. ECHINOCACTUS JOADII Hook. rm. caule sub- globoso basi rotundato, apice ipso subimpresso lanugine den- siore et longiore haud farcto; costis c. 20 verticalibus rectis sectione transversali rotundato-triangularibus antice obtusis, areolis subimpressis itaque in tubercula parum elevata apice caulis magis prominentia rotundata solutis; areolis approxi- matis orbicularibus -primum tomento parco instructis, demum glabratis , aculeis plurimis inaequilongis acicularibus rectis vel vix eurvatis, marginalibus radiantibus erecto-patentibus, centralibus erectis vel horizontalibus solitariis vel binis vel ternis discoloribus longioribus; floribus pluribus pro caule ex areolis prope verticem haud e concavitate solitariis infundi. buliformibus; ovario subcylindrico squamis nonnullis distan- tibus subulatis in axillis lanuginosis et setulas plures emit tentibus onusto; tubo perigonio longiore, phyllis paulo majo- ribus oblongis in axillis lanugine longiore et setis majoribus "discoloribus munitis; phyllis calycoideis subulatis acuminatis integris, petaloideis lanceolatis acuminatis hinc inde denticulo apice instructis; androeceo triente vel subduplo perigonio bre- viore; stilo id paulo superante in stigmata plura crassiuscula filiformia acuta desinente. | Echinocactus Joadii Hook. fil. Bot. Mag. t. 6867. CaULIS 4—4,5 em. altus, 6—6,5 em. diametro, Costar vel tuber- cula 1 em. lata laete vel subglaucescenti-viridia. ARkOLAE 5 mm. inter se distantes tomento parco albido demum oblitterato obductae (interiores probabiliter nudae et inermes); ACULEI marginales с. 20 graciles teretes 3—6 mm. longi albidi, interiores centrales 1—3 (ex. icone 5) validiores 1,5—2,2 cm. longi rubri. FLores 5—6 em. longi et apice 6—7 cm. dia metro basi tomento albido parco suffulti. Ovarium cum tubo 8—4 cm. longum; ulterior turbinatus а basi sensim dilatatus superne 2,5 cm. dia- metro, phyllis 8—4 mm. lotigis apice obtusis haud imbricatis in axillis lanugine albido-cinerea et setis 3—8 pulchre rubris onustis instructus. PHYLLA CALYCOIDEA 1—1,5 сш. longa et PETALOIDEA 2—3 сш. longa su- perne usque ad 5 mm. lata sulphureo-aurea. STAMINA basin phyllorum petaloideorum parum superantia, antherae aureae. SriGMATA 10 — 12 purpurea, Habitat in Uruguay. Овв. E cl. Hooker rit. haec species cum E. concinno Lem. af- finitate conjuncta tamen ab eo costis pluribus et angustioribus, aculeis numerosioribus et phyllis tubi oblongis et obtusis discrepat. Futuris in- vestigationibus locis natalibus hune recommendo. .9. ECHINOCACTUS MURICATUS Orro, caule cla- vato vel subgloboso apice planiusculo centro ipso subimpresso 253 CACTACEAE: ECHINOCACTUS, 254 hoc loco indumento copioso areolarum albido-lanuginoso, sed non lanugine convexa concavitas farcta; costis exemplaris exstantis 22 subspiraliter tortis sectione transversali triangu- laribus sinubus inferne planis superne acutis, lateribus ap- planatis antice rotundatis ob areolas immersas costis crenatis ; areolis confertis orbicularibus pro rata magnis omnibus lanu- gine convexiuscula crispula obductis; aculeis plurimis acicu- laribus, marginalibus horizontali-divaricatis subcurvatis, cen- tralibus paucis illis consimilibus, omnibus tenuibus; areolis mediis hinc inde proliferis; floribus pluribus simul apertis pro rata minoribus basi tomento suffultis infundibuliformibus orificio valde dilatatis; ovario phyllis parvis axillis lanugi- nosis instructo; tubo perigonii brevi phyllis consimilibus sed paulo majoribus axillis longius lanuginosis onusto; phyllis calycoideis lanceolatis acutis, petaloideis spathulato-oblongis acuminatis apice minute fimbriolatis; stilo androecum paulo superante, in stigmata subinaequilonga desinente. Tabula nostra L. Fig. II (habitus). Echinocactus muricatus Otto in Pfeiff. Enum. diagn. 49; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32; Labour. Monogr. Cact. 235 ; Forst.-Riimpl. Handb. d. Cacteenk. 556. Слшлв exemplaris exstantis 6 cm. longus quadrente superiore 6 em, diametro basi angustatus; costar 6—7 mm. altae, 1 cm. latae, lateribus haud impressis pallescenti-virides; AREOLAE 3—5 mm. inter se distantes cum tomento convexiusculo crispulo albido vel flavescenti-albo 5 mm. dia- metro vel paulo supra, absque tomento vix 2—4 mm. diametro; ACULEI albidi aciculares 13— 16 fere setiformes vix pungentes 5 mm. rarius supe- rantes, omnes marginales vel hinc inde 2—4 centrales, dum 4 adsint de- eussati, statu juvenili pallide lutei. FLORES 2,5 em. longi et 5 em. su- perne diametro ad 3—4 apice caulis congesti. Ovarium phyllis virides- centibus obtectum. Tusus PERIGONII phyllis flavido-viridibus e quorum axilla ut e phyllis. ovarii lanugo copiosa sordide albido-flava emergit. PHYLLA CALYCOIDEA et PETALOIDEA flavido-viridescentia. FiLAMENTA albida, antherae flavidae. SriLus luteus in stigmata 7—9 purpurea divisus. Habitat in provincia Rio Grande do Sul Brasiliae. (Vidi exem- plar typicum in horto botanico Berolinensi cultum et iconem speciosam). Oss. Cum vero Echinocacto muricato Otto non raro Ech. tortuosus Lk. et Otto confundebatur et ut videtur jam ad hunc usque diem con- funditur. In collectionibus species valde insignis et bene distinguenda non frequenter exstat. ж 10. ECHINOCACTUS MONVILLEI Lem. caule sub- globoso vel cylindrico superne planiusculo centro ipso modo impresso, costis 13—17 in exemplari exstante 15 verticalibus rectis vel subspiraliter tortis sulcis supraareolaribus profundis manifeste in tubercula sectione transversali subrhomboidea basi et apice truncata et supra basin gibbosa lateribus sub- applanata haud impressa solutis; areolis majusculis ellipticis, summis nudis exceptis lanugine densa crispula convexa mu- nitis, inferioribus glabratis; aculeis pluribus radiantibus elon- gatis robustis, omnibus marginalibus rarius centrali solitario auctis rectis vel subcurvatis acutissimis bifarie regulariter dispositis; floribus solitariis ex areolis apicalibus prope con- cavitatem dilatato-infundibuliformibus speciosis; ovario cylin- drico squamis paucis munito; tubo perigonii phyllis latis brevibus rotundato-ovatis nonnullis onusto; phyllis calycoideis lanceolatis, petaloideis biseriatis obovato-oblongis obtusius- Cactac. culis; androeceo perigonio duplo breviore, stilo androeceum paulo superante in stigmata plura teretia acuta desinente. Echinocactus Monvillei Lemaire, Hort. Monvill. cum icone, Cact. aliq. nov. descr. 14. n. 1; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 34 et 167; Labour. Monogr. Cact. 255; Forst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 574. CauLis exemplaris exstantis 13—14 em. altus et c. 13 сш. diametro, sed (ex Fórster-RUMPLER) altitudinem 20—22 em. et ambitum usque ad 60 em. attingit. Costar 2—3 сш. crassae, 1,5—2 cm. altae, tubereula infima exsueca compressa, media epidermide cinerea sordida, summa pulchre laete viridia regulariter a costa altera ad alteram alternantia et tali modo subspiraliter disposita, sinubus acutis discreta. AnvoLar indutae 1 cm. vel paulo ultra longae et 5—6 mm. latae, lanugine albida vel sub- rosacea obductae, post hujus delapsum cinereae; acvLe: 8—9 minores verticem versus directi 1—2 em. longi, maximi nsque ad 4 cm. longi, basi ultra 1 mm, diametro subteretes, parum complanati primum sub- erecti, dein radiantes, tandem horizontales, statu juvenili laete flavi, de- mum cinerei, acutissimi violentissime pungentes, Frores 7—9 om. longi, basi tomento albo suffulti. Оулкісм et runus rericoxn b em. longum, pallide viride, phyllis parvis concoloribus, sed apice roseo-violaceis onustum. PHYLLA CALYCOIDEA extus viridia intus albida, reTALOIDEA alba, apice albido-rosea (ex FónsTkm-RÜwrLER pure alba). Sramixa biseriata, infima tubo basilari, summa orificium perigonii versus affixa, filamenta alba vel flavido-alba, antherae aureae, Sritvs albus, stigmatibus 10—19, Habitat in Paraguay et Uruguay. Ons. Echinocactus Monvillei indole tubereuloram et florum generi deleto. Gymnocalycii Pfeifferiano accedit; el. Lanouner ірве іп synonymia Gymnocalycium Monvillei Pfeiff. enumeravit, sed nullo loco speciem hujus nominis inveni. 11. ECHINOCACTUS LEEANUS Hoox. rm. caule depresso-globoso basi rotundato apice subapplanato, vertice ipso impresso lanugine copiosa baud farcto ; costis verticalibus rectis vel subspiraliter tortis sulcis supraareolaribus altis in tubercula semiglobosa vel ambitu hexagona conspicue solutis basi lateraliter confluentibus; areolis mediocriter distantibus orbicularibus in tuberculis subcentralibus tomento longiore vel lanugine ipsa obductis, summis ut videtur subnudis et inermibus; aculeis inaequilongis subcurvatis, marginalibus plu- ribus radiantibus horizontalibus (praesertim in tubercula ve- tustiora), centrali solitario patenti-erecto majore subrecto, om- nibus acicularibus concoloribus; floribus infundibuliformibus subelongatis apicalibus prope concavitatem vel ex illa ipsa, duobus, ex areolis solitariis basi lanugine suffultis; ovario squamis semilunaribus apice membranaceis suffulto; tubo perigonii sensim dilatato, phyllis semiorbicularibus vel ob. longis obtusis in axillis nec lanuginosis nec setosis tenuiter marginatis instructo; phyllis calycoideis subovato-oblongis ob- tusis, petaloideis spathulatis acutis vel breviter acuminatis apice eroso-denticulatis; androeceo phylla petaloidea interiora media attingente; stilo androeceum subaequante in stigmata . plura desinente. Echinocactus Leeanus Hook. fil. Bot. Mag. t. 4184. Caviis 3—3,5 ст. altus et 5—6 cm. diametro. TuBERCULA more Mamillariae minus manifeste in costas regulares contrahenda 1 cm. dia- metro aut ambitu orbicnlaria aut pressu mutno hexagona glaucescentia. AnkOLAE 2 mm. diametro vel si oblongae sunt 3 mm. longae et 2 mm. latae, tomento albo demum evanido obdactae; ACULE! marginales 10 36 255 postici minimi 2—8 mm. longi, antici usque ad 0,8 cm, metientes, cen- tralis usque ad 1,2 сш. longus, omnes albidi basi fuscescentes. FLORES 4,5 em. longi et superne 4—5 em. diametro. Ovarium et TUBUS уйрон inferior viridia, phyllis 1—Б mm. longis et 2—4 mm. Jatis, pallescentibus dorso basin versus saturate viridibus apice summo rubro-marginatis onusta. PHYLLA cALYCOIDEA 1—2 em. longa et superne 5 mm. lata, intus alba, exitus ad dorsum medium viridia apice rubescentia. PHYLLA PETALOIDEA 2—2,5 em. longa, quadrante superiore 6—8 mm. lata alba. STAMINA phylla petaloidea interiora media attingentia ; filamenta alba, antherae flavidae. Sritvus albido-flavus, stigmata lutescentia. Habitat in Uruguay. 12. ECHINOCACTUS ACUTISSIMUS Lx. et Отто, caule subgloboso basi rotundato apice obtuso vertice ipso parum impresso; costis 18 verticalibus rectis sectione trans- versali semiellipticis lateribus subconvexis antice obtusis, sulcis altiusculis crenatis, tuberculis superne applanatis basi subgib- bosis; areolis remotis ovalibus superne tomento densiore ob- tectis, aculeis pluribus rectis acicularibus, marginalibus inaequi- - longis subdiscoloribus, centralibus plerumque 3 superpositis quam priores paulo longioribus; floribus pluribus vel pro rata plurimis ex areolis verticis solitariis haud ex concavitate; ovario subcylindrico; tubo perigonii clavato-dilatato ut prius phyllis a basi accrescentibus lanceolatis imbricatis lanugine et setis in axillis haud onustis instructo; phyllis calycoideis linearibus acutis recurvatis; phyllis petaloideis lineari-lanceo- latis vel stricte lanceolatis apice acuminato-attenuatis demum acutissimis, basi angustatis integerrimis, exterioribus recur- vatis, interioribus erectis; androeceo phylla petaloidea inte- riora media aequante; stilo androeceum manifeste superante in stigmata plura desinente. Echinocactus acutissimus Lk. et Otto in Allgem. Gartenztg. 1835. p. 353; Pfeiffer, Enumer. diagnost. 64, Abbild. u. Be- schreib. I. t. 20; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32; Labour. Monogr. 241; Férst.-Riimpl. Handb. Cact. 566. Echinocactus thrincogonus Lemaire, Cact. nov. gen. et spec. 22 (ex Salm- Dyck). ! Cereus dichroacanthus Mart. Msc. (ex Salm-Dyck). Mamillaria floribunda Hook. Bot. Mag. t. 3647. Echinocactus Gayanus Hortul. HATU exemplaris olim in horto Berolinensi culti et optime depicti 8—9 сш. altus et 9— 10 em. diametro. Costar tuberculatae 12 mm. latae et 10—12 mm. altae, glaucescenti-virides; tuberenla 8—12 mm. dia- metro, basi calcari acutinsculo vel obtuso praedita. Авкоглв 5—7 mm. longae et 4—5 mm. diametro, tomento albido sublanuginoso (an apice confluente an omnino nullo?) dein cinerascente et demum evanido ob- tectae; ACULE1 13—14 basi sordide albidi apice fuscescentes, marginalium apicales minores vix 8 mm., inferiores usque ad 16 mm. longi, centrales 16—18 mm. metientes, omnes valde pungentes. FLores 6—7 cm. longi; OVARIUM et TUBUS PERIGONII 8—4 em. longa, ambo phyllis 3—6 bed longis viridibus apice albidis iustrueta, PHYLLA CALYCOIDEA 1—1,5 сш. longa, ad medium 2—8 mm. lata, inferiora extus viridia intus dion. da Gesta superne utrinque rosea basi pallescentia. STAMINA men antheris flavidi apicem t i йр» E йн Кы. vidis. Srinus Versus roseus, stigma- Habitat in provincia Brasiliae Pará aeterea i ; B өлік Seed , praeterea in Chile, prope Ogs. Ап profecto, ut auctores monuerunt, s има ad һапс pertineant mihi omnino ignotum harias non vidi et magna ex parte hodie vix in cul pecies in synonymia » quia plantas origi- tura sunt, CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 256 13. ECHINOCACTUS EXSCULPTUS Отто, caule clavato vel subeylindrico brevi apice rotundato vertice ipso plerumque oblique impresso lanugine convexa densa haud farcto; costis 16—22 verticalibus rectis vel subspiraliter tortis sulcis supraareolaribus plus minus conspicue in tubercula so- lutis, tuberculis acutis quasi exsculptis; areolis orbicularibus vel ovalibus tomento longiore et densiore obtectis, aculeis plurimis acicularibus, marginalibus radiantibus tenuibus, cen- tralibus plerumque 4 plus minus conspicue decussatim dis- positis multo longioribus et validioribus, inferiore declinato ; floribus nonnullis infundibuliformibus prope concavitatem ex areolis solitariis; ovario et tubo stamineo sensim dilatato phyllis dissitis parvis in axillis barbulatis onustis; phyllis calycoideis lanceolatis acutis basi attenuatis superioribus re- curvatis; phyllis petaloideis elongato-lanceolatis acuminatis et mucronatis inferioribus recurvatis superioribus erectis; an- droeceo phylla petaloidea interiora media aequante; stilo an- droeceum paulo superante demum phylla petaloidea interiora parum superante, in stigmata pro rata pauca diviso. Tabula nostra LI. Fig. I (habitus). Echinocactus exsculptus Otto in Pfeiff. Enum. diagn. 65; Dietr. in Allg. Gartenztg. VI. 243; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 33; Labour. Monogr. Cact. 242; Fórst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 565. Echinocactus subgibbosus Haw. іп Philos. mag. 1831. р. 414 (ex Pfeiff.). Echinocactus acanthion et interruptus Otto in hort. bot. Berolinensi. Echinocactus crenatus, foveolatus Hortul. Cereus Montevidensis Hortul. Mamillaria Hoffmannseggei hort. Dresd. Mamillaria(?) gibbosa Salm-Dyck іп Pfeiff. Enumer. diagnost. 38. Cautis decimetralis vel paulo longior (ex RúmPLER-FÓRSTER usque ad 40 em. altas?) 6—15 em. diametro, tubercula 8—10 mm. lata et 7 ad 9 mm. alta, saturate viridia vel pallidiora. AREOLAE 5—7 mm. longae et 5—6 mm. Mtae, tomento albo copioso apice caulis ut videtur vix con- fluente obtectae; ACULEL marginales 20—30 albidi 5—9 mm. longi, cem trales usque ad 2 cm. longi, primum flavidi dein fuseeseentes et denique cinerascentes. FLores basi tomento alho cincti 2 em. longi. Ovanium et TUBUS STAMINEUS viridia phyllis parvis viridiusculis apice superioribus saltem rubescentibus lanugine parca albida onustis munita. PHYLLA CA- LYCOIDEA с. І cm. longa et 2—2,5 mm. lata, extus viridia intus rosea. PHYLLA PETALOIDEA maxima fere 2 cm. longa et 3 mm. lata rosea, Sra- MINUM filamenta albida, antherae flavae. SmiLUs albus stigmatibus 6 flavidis, | Habitat in Uruguay, Chile et in ditione Mexicana (?). Oss. Cl. Sanw-Dyck probabiliter sphalmate Е. hybocentrum Leh- mann, quem iterum in E. centiterii Lehm. synonymia laudavit, cum Ж. exsculpto Otto pro identico sumpsit, quod, quum ambo toto coelo diversi, omuino non fieri potest. Nihilominus auctores seguentes hanc opinionem verbotenus descripserunt , qua de causa inter species plures totius seriei Tuberculatorum confusio non parva ad *hune usque diem exstat. Cum E. acutissimo Otto, qui aeque in Uruguay et simul in Brasilia septentrio- nali vigere fertur, certe affinitate conjunctus, tamen floribus minoribus phyllis basalibus haud barbulatis et aculeis subduplo numerosioribus ab eo bene discrepat. қ 257 CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 258 14. ECHINOCACTUS SCOPA Lx. et Otto, caule ob- longo vel obovato statu vetustiore conspicue clavato tune interdum curvato, apice rotundato centro leviter depresso, tomento nec convexo nec confluente coronato; costis in exem- plaribus mihi visis 25—80, ex PrerrrerR 30—36, rectis vel subspiraliter curvatis sectione transversali rotundato-trigonis antice obtusis lateribus planis haud impressis sinubus acutis, inferne ut videtur demum applanatis; areolis numerosissimis pro costa, confertissimis orbicularibus tomento convexo ob- ductis, aculeis plurimis e toto tomento radiatim emergentibus strictis acicularibus hyalinis demum apice albido-fimbriolatis vel -capitulatis, aculeo centrali solitario paulo majore plq. dis- colore auctis; areolis superioribus saepius proliferis; floribus pluribus apicalibus prope concavitatem vel inferius ex areolis solitariis, basi tomento albo suffultis; ovario subcylindrico phyllis brevibus lanceolatis in axillis lanuginosis obtecto; tubo perigonii abbreviato phyllis paulo majoribus et densius in axillis lanuginosis munito; phyllis calycoideis lanceolatis acu- minatis; phyllis petaloideis acutis margine superiore irregu- riter serrulatis; androeceo perigonio duplo et ultra breviore; stilo stamina paulo superante in stigmata plura filiformia soluto. Echinocactus scopa Lk. et Otto, Abbild. neuer и. sell. Gew. des k. bot. Gart. Berlin. I. 7. et 8. p. 81. t. 41; Pfeiff. Enum. diagn. 64; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 32; Labour. Monogr. Cact. 238; Forst.-Rúmpl. Handb. d. Cacteenk. 562; Bot. Reg. t. 24; Bot. Mag. 1. 5445. Cactus scopa Lk. Enum. pl. hort. Berol. II. 21. Cereus scopa Salm-Dyck in DC. Prodr. 111. 464. CauLis (ex PFEIFFER) 0,3 m. altus, sed (ex icone in Bot. Mag.) fere metralis, superne 8—9 ет. diametro. Costar 2—3 mm. altae et fere 5 mm. basi latae, laete virides, sed propter vestimentum aculeorum den- sum cinerascentes; AREOLAE vix 1 mm. inter se remotae superne ope in- dumenti subconfluentes 2—3 mm. diametro, tomento statu juvenili pure albo, dein griseo obtectae, demum denudatae; AGEE ultra 30, plurimi 5—8 mm. longi, vitrei sed dense congesti grisei haud pungentes, cen- trales 3—4 praesertim unus eorum longior ad 1 em. metiens, ulterior fuscus, roseus vel rarius aeque albidus. FLores 2—3 em. alti, 2,5—3 cm. diametro, exemplaria vetustiora flores majores proferunt. Ovarium 7 ad 9 mm. longum, phyllis vix 2—3 mm. longis aeutis viridibus subsquamo- sum ex axillis lanuginem et setas solitarias vel plures emittentibus onu- stum. PHYLLA CALYCOIDEA sulphurea 1— 1,5 cm, longa. PHYLLA PETALO- IDEA 2—2,5 em. longa, quadrante superiore 5—7 mm. lata, basi cuneata cum prioribus concolora. ANDROECEUM 1 em. longum; filamenta flava, antherae aureae. 8т11,08 1 em. longus flavus, stigmata 10—12 purpurea. Habitat in provincia Espiritu Santo Brasiliae, ubi cl. princ. Neu- wied eum collegit et in hortum Berolinensem misit. (Vidi exemplar eum ab originario descendens). Овз. СІ, Preirrer hujus speciei, quae indumento pure albo et aculeis numerosissimis rigidiuseulis, superne demum fimbriolatis vel capi- tulatis primo visu recognoscitur, varietatem candidam distinxit, quam aeuleo centrali albido diversam esse putavit. Nota mihi nimis levis vi- detur, quum certissime aculei superiores plerumque magis colorati quam inferiores sint et in eodem specimine transitus interdum inveniantur. 15. ECHINOCACTUS HY POCRATERIFORMIS Отто et Dierr. саше cylindrico vel subgloboso basi angustato apice truncato, vertice centrali subimpresso ; costis 18— 20 vertica- libus rectis vel suübspiraliter tortis sectione transversali tri- angularibus acutis, areolis impressis manifeste in tubercula solutis lateribus impressis; areolis approximatis orbicularibus statu juvenili tomento parco, apice ipso solo confluente ob- ductis, tunc inermibus, adultis demum glabratis aculeis plu- ribus acicularibus plerisque marginalibus, solitario vel gemino centrali majore, prioribus radiantibus horizontalibus, ulterio- ribus patentibus primum subdiscoloribus, omnibus demum apice fimbriolatis vel capitellatis; floribus solitariis prope verticem ex areola emergentibus haud ex concavitate nascentibus, basi tomento albido suffultis; tubo brevi dilatato ut ovarium cylin- dricum squamulis triangularibus in axillis lanuginosis et seta- las 3—4 duplo longiores flexuosas gerentibus instructo; phyllis calycoideis linearibus acutis apice erenatis et erosulo-denticu- latis; phyllis petaloideis obovato-lanceolatis apice obtusis et minutissime denticulatis basi in unguem fere teretem demum angustatis; androeceo perigonio duplo et ultra breviore; stilo androeceum paulo superante in stigmata plura demum radiantia filiformia desinente. Tabula nostra LI. Fig. IT (habitus). Echinocactus hypocrateriformis Otto et Dietr. in Allgem. Garlenzlg. 1838. p. 169. Echinocactus mammulosus Lemaire, Cact. nov. gen. el spec. hort. Monvill. 1839; Salm-Dyck, Сасі. hort. Dyck. 163; Labour. Monogr. Cact. 228; Férst.-Riimpl. Handb. d. Cac- teenk. 549. Cautis exemplaris exstantis с. 8 em. altus et 4,5 em. diametro, in icone originaria typi 7 cm, longus et 5,5 em. diametro. Costan sordide vel saturate virides 5 mm. latae et 4—5 mm. altae, tubercula 5—8 mm. longa, inferiora compressa cinerea, summa laete viridia, Murua 1,5 ad 2 mm. diametro, tomento albo sublanuginoso demum cinerascente obductae ; ACULEL plq. 10—11 marginales 5 —7 mm. longi, centrales 1 ст, vel paulo ultra longi, inferior declinatus, primum omnes fascescentes dein marginales albidi et centrales diutius colore obscuriore praesertim apice praediti, de- mum omnes cinerei vix pungentes. Fiones 2—2,5 em, alti et 5 em, dia- metro. Ovarium 5—7 mm. longum, phyllis vix 2 mm. longis lanceolatis acutis pallide viridibus et rubro-apicatis, axillis cinereo-lanuginosis et setis 3—4 rubris vel nigrescentibus duplo longioribus instruetis dense | i squamosum, PHYLLA CALYCOIDEA triseriata 0,8—1,5 em. longa, vix 4 mm, lata, pallide sulphurea; PETALOIDEA 2 em. longa, triente vel quadrante superiore 7 mm. lata sulphurea, Finamexta pallide flava, antherae aureae, SriLOS flavus, stigmata purpurea, Habitat in Uruguay prope Montevideo. ( Vidi specimen originarium et iconem optimam). Ons. Haec species primum in hortum Glasgowiensem introductus in horto Berolinensi floruit et jam 1838 a cll. Отто et Dierrica descripta hoe nomine salutanda est; el Lemaire eam anno sequente modo publici juris fecit. Propterea lege nomenclatura prius anteponendum est, quam- quam cactologi ulterins praeferre solent. 16. ECHINOCACTUS CENTITERIUS Lxzuw. caule depresso- vel elongato-globoso basi subattenuato apice rotun- dato et parum impresso; costis 15 verticalibus rectis, vel basi spiraliter subtortis interdum basin versus interruptis et cum superioribus alternis, sectione transversali semiellipticis vel rotundato-triangularibus supra areolas sulcatis et quasi interruptis, lateribus subconvexis; areolis longe ellipticis pri- mum emersis demum subimmersis tomento brevi convexiusculo copiosiore obductis, aculeis pluribus inaequilongis, marginalibus 259 CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 260 tenuibus, centralibus plerumque 4 decussatis majoribus, omni- bus rectis, vel validioribus subcurvatis, radiantibus; areolis non raro proliferis; floribus pluribus ex areolis apicalibus haud ex concavitate solitariis, basi tomento parco cinctis; ovario turbinato-cylindrico phyllis paucis brevibus triangularibus axillis nudis munito; tubo perigonii dilatato phyllis ovato- triangularibus densius instructo; phyllis calycoideis lanceolatis breviuscule acuminatis, petaloideis spathulato-oblongis mucro- nulatis et apice irregulari-serrulatis; androeceo flore triplo breviore, staminibus subspiraliter tortis, antheris subovatis ; stilo quam androeceum dimidio longiore in stigmata plura primum in massam clavatam conglutinantia diviso; bacca elliptica squamosa tereti flore marcescente coronata, semina parte superiore fovente. : Echinocactus centiterius Lehmann in catalogis et litt. abs- que diagnosi; Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 65; Otto et Pfeiff. Abbild. u. Beschreib. I. t. 2; Lemaire, Hort. univers. і. 2. р. 161; Labour. Monogr. Cact. 243; Bot. Mag. t. 3974; Regel in Gartenflora 1882. p. 258. t. 1094a; Forst,-Riimpl. Handb. d. Cacteenk. 568, cum aylogr. 73. Caunis exemplaris exstantis 7 cm. longus et 6 cm. diametro, sed: ex iconibus magnitudinem duplam superans apice c. 8 mm, alte impressus; COSTAE 1 сш. altae et basi 1—2 em. latae, transverse sulcatae sub areolis et supra sulcos interdum gibboso-productae obscure virides; AREOLAE SU- periores tomentosae 5—6 mm. longae et usque 2 mm. vel paulo ultra latae, inferiores denudatae multo angustiores; ACULE1 minores albidi hya- lini statu juvenili saltem, 6—8 mm. longi, anteriores autem interdum vix 2—3 mm. superantes, majores cornei ad summum 14 mm. longi, apice nigrescentes, demum aculei omnes cinerei bifarie patentes. FLores ad 5 vel jam plures apice caulis congesti 4—5 cm. longi, apice 6 —6,5 cm. dia- metro. Ovarivm 8—10 mm. longum, 8—11 mm. diametro, lumine lato, ovulis dense farctum, phyllis plurimis 2—8 mm. longis densiuscule squa- matum. PHYLLA CALYCOIDEA l cm. longa ut ulteriora viridia dorso pur- purascentia. PHYLLA PETALOIDEA 8—4 cm. longa, quadrante superiore 6—8 шш. lata, viridi-sulphurea ad medium utrinque linea longitudinali latiuseula rubescente percursa, ANDROECEUM 10—15 cm. longum; fila- menta pallide rubra, antherae orbiculares flavae. Srinus 2—8 em. longus flavus, stigmata 6—9 ejusdem coloris, ВАССА exserta c. 1,5 em. longa et 1 em. diametro, absque flore marcido eam coronante, rubro-viridis, squamis pluribus rubris ornata apice altiuscule umbilieata. SEMINA obscure fusca 1,5 mm. longa. In Brasiliae provincia Minas Geraés. (Vidi exemplar vivum in horto botanico Berolinensi cultum). 17. ECHINOCACTUS HYBOCENTRUS Lemm. саше subeylindrico vel depresso-globoso superne impresso lanugine copiosa convexa haud coronato, costis 17 obtusis plus minus in tubercula crassa sectione transversali semielliptica crenatis, areolis summis longitudinali-ellipticis vel suborbieularibus to- mento copiosiore javenili statu saltem obductis tandem denu- datis; aculeis marginalibus plurimis acicularibus patentibus centralibus plq. 4 decussatis multo validioribus dilatatis inter- dum minus regulariter dispositis; floribus ex areolis verticis haud e concavitate; ovario turbinato phyllis minutis pluribus in axillis barbula minuta praeditis onusto ; phyllis calycoideis lanceolatis acuminatis mucronatis; phyllis petaloideis spathu- lato-anceolatis cuspidulatis et minute serrulatis; androeceo perigonio duplo breviore, filamentis spiraliter tortis; stilo an- droeceum dimidio superante in stigmata primum massam cla- vatam exhibentia diviso. Echinocactus hybocentrus Lehm. in catal. et litt.; Pfeiff. Enum. diagn. 65, Abbild. u. Beschr. Fot 21, Echinocactus centiterius Lehm. B. pachycentrus Salm- Dyck, Сай. hort. Dyck. 33; Labour. Monogr. Cact. 243, quoad icon. Pfeiff. Echinocactus exsculptus Fórst.-Rúmpl. Handb. d. Cac- teenk. 565; Labour. 1. с. 242, quoad text. Pfeiff. Echinocactus mammillarioides Hook. Bot. Mag. t. 3558. Cavias (ex icone Pfeifferiana) 7—8 em. altus, 8—9 cm. diametro, sed (ex icone Bot. Mag.) fere duplam altitudinem et 10 cm. diametro at- tingens; tubercula magis discreta 1—1,5 em. longa et lata; in costis magis confluentibus AREOLAE 1,5—3 cm. inter se remotae; AREOLAE 5—7 mm, longae et 8-5 mm. latae, tomento albo statu juvenili ornatae; ACULEI marginales 14—18 tenuiores 5—7 mm. longi, majores centrales 10 ad 15 mm. longi, ad basin fere ad 2 mm. lati, applanati subulati ut vide- tur interdum curvati. Flores 4—5 cm. longi, apice 5 cm. diametro. Ovarium е. 1 em. longum, phyllis 1 mm. longis viridibus pilis albis iu axillis barbulatis munitum. PHYLLA CALYCOIDEA infima 2 mm. longa, sequentia usque ad 15 mm. longa; PHYLLA PETALOIDEA 2—8 em. longa, quadrante superiore 5—7 mm. lata, viridi-sulphurea utrinque ad nervum medianum rubra. ANDROECEUM 1—1,5 em. longum; filamenta rubro-viridia, antherae parvae subglobosae flavescentes, SrıLus 2 cm. longus lutescens, stigmata 10—12 rubra. Habitat in provincia Brasiliae Minas Geraés. Oss. Hane speciem cl. Sar w-Dvck et auctores eum sequentes plu- rimi, qui de Cactaceis scripserunt, pro varietate sola E. centeterii Lehm. vel E. exsculpti Otto habuerunt. Ipse autem qui specimen originarium ante oculos non habui, secundum exemplum Pfeifferianum pro specie propria descripsi, quia phylla ovarii in axillis barbulata ab Echinocacto centeterio bene differre, videntur. Praeterea costae sulcis prolundis in tu- bereula magis conspicue divisae notam specifieam aeque praebent. Cl. SaLm-Dyck insuper animadvertit cl, Preirrerum Ж. hybocentrum Lehm. eum E. pachycentro Lehm., qui ad E. exsculptum pertineret, mutuasse. 18. ECHINOCACTUS PACHYCENTRUS Lexum. caule globoso apice truncatulo vertice ipso umbilicato basi rotun- dato; costis vertiealibus rectis vel subspiraliter tortis, sulcis plus minus altis in tubercula distincta vel plus minus con- fluentia solutis, sectione transversali semiellipticis; areolis remotis oblongis vel suborbieularibus tomento conspicuo mu- nitis, demum denudatis (apice tomento confluente an areolis nudis?), aculeis inaequilongis pluribus acicularibus rectis vel subexcurvatis erecto-patentibus, centrali solitario gemino vel O paulo majore rectiusculo; floribus infundibuliformibus soli- tariis prope verticem ex areolis; ovario cylindrico ut tubus perigonii subclavato -dilatati phyllis minutis squamosis bre- viter subulatis in axillis puberulis onusto; phyllis calyco- ideis spathulatis vel oblongis truncatis vel rotundatis subre- curvatis; phyllis petaloideis spathulato-lanceolatis vel oblongis mucrone terminatis superne eroso-denticulatis basi cuneatis ; androeceo phyllis petaloideis subtriplo breviore cirea stilum Spiraliter torto; antheris parvis cum filamentis discoloribus ; Stilo androeceum superante in stigmata plura conniventia et massam obconicam efformantia desinente. Echinocactus pachycentrus Lehmann in Pfeiff. Enumer. diagnost. 66. Echinocactus centiterius Lehm. 8. pachycentrus Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 33; Labour. Monogr. Сас. 243; Fórst.- Riimpl. Handb. Cacteenk. 568. | | 261 — CACTACEAE: ECHINOCACTUS. 262 CauLis 7—8 cm. altus et 8—9 cm. diametro. CosTAE, si in tu- bercula solutae sunt, minus regulariter distinctae 1—1,3 cm. basi latae, 1—1,2 em. altae, saturate virides. AREOLAE 4-5 mm. longae et 3 ad 4 mm. latae, tomento pure albido demum cinerascente onustae, inferiores denudatae; ACULEI in summa с. 10, marginales 7—9 partim vix e tomento emergentes, reliqui 5 — 10 mm. longi, centrales si adsunt usque ad 12 mm. longi, flavido-fuscescentes serius cinerei. FLORES 5 cm. longi, apice 6—7 cm. diametro. OyaRiuM et TUBUS 3 cm. longa viridia, squa- mulis viridibus parvis cinereis, lanuginem brevem albidam ex axillis emittentibus onusta. PHYLLA CALYCOIDEA 1 em. longa et 7—8 mm. triente superiore lata. PHYLLA PETALOIDEA maxima 2—2,5 em. longa et superne 1 cm. lata, ut calycoidea ad nervum medianum pallide rubra margine lutescentia, SrAMINUM filamenta subviolacea, antherae parvae flavae. Sri- LUS 5 mm. androeceo longior pallidus, stigmatibus flavis. Habitat in Brasiliae provincia Minas Gerais. Oss. Cl. SaLm-Dyck hanc speciem pro varietate modo E. centeterii Lehm. habuit et hane opinionem cactologi sequentes descripserunt, ut mihi videtur, vix eum jure. Planta in hortis Europaeis non ultra in- venitur, at icon perfecta quam cl. ScumipT secundum stirpem florentem pinxit, manifeste demonstrat, hanc ab Е. centeterio” tuberculis basi haud gibbosis et squamulis ovarii axillis barbulatis et colore floris diversam esse. Ab E. hybocentro Lehm. non minus colore florum bene discrepat et indole aculeorum valde differt. Ceterum species ulteriores tres investiga- tionibus futuris locis natalibus a botanicis amplius examinari recommendo. Incertae sedis. 19. ECHINOCACTUS ARANEOLARIUS Rone. caule oblongo; costis 12 obtusis; areolis prominulis albo-fibrillosis ; aculeis plurimis, quinis utrinque lateralibus patentissimis te- nuibus rectis, centralibus porrectis brevioribus. Echinocactus araneolarius Rchb. in Terschecks Suppl. 2; Walp. Rep. II. 317 (in libris aliis omissus). AcULEI 15—17, laterales flavescentes, centrales 5—7 purpurei, Habitat prope Montevideo. 20. ECHINOCACTUS INTRICATUS Lx. et Orro, caule depresso-globoso leproso apice impresso; costis 18—20 convexis subsinuatis; areolis confertis subnudis; aculeis plu- rimis centralibus majoribus erectis, reliquis patentibus di- varicatis. Echinocactus intricatus Lk. et Otto in Verhandl. d. Ver. . £. Befürd. d. Gartenb. in d. Е. Preuss. Staat. III. 428. t. 24; Pfeiff. Enum. diagn. 53; non Salm-Dyck, nec aliorum. CavLIS 8—9 cm. altus, 6—6,5 cm. diametro, viridis. Costar late- ribus impressae. AcULEI centrales 4 usque ad 1,7 em. longi, minores 8—9 mm. longi; AREOLAE approximatae (e Linx et Отто). Habitat in Uruguay prope Montevideo. Ons. Species ejusdem nominis a cl. Sarm-Dyck in Dietr. et Otto, Allgem. Gartenzeitg. 1847. р. 387 publici juris facta a supra descripta longe distat. 91. ECHINOCACTUS JENISCHIANUS Prerrr. caule oblongo vertice convexo; costis 21 subcompressis sinubus initio acutis mox dilatatis demum planiusculis; areolis magnis ovalibus approximatis immersis superne tuberculo obtuso se- Cactac. paratis inferne subconfluentibus; aculeis rigidis rectis pluribus, centrali solitario robustiore. Echinocactus Jenischianus Pfeiff. in Dietr. et Otto, Allg. Gartenzeitg. 1840. p. 406 (in libris aliis omissus). Слїллв superne cinereo-virens mox pallide cinereus 18—14 cm. altus, 10—11 em. diametro, vertice tomento denso fulvido obtectus c. 3 em. alto, ut videtur cephalium efformante. AnroLa& 5 mm. longae, 4 mm. latae, 6—6,5 mm. inter se distantes fulvido-tomentosae dein nigricantes. AcuLE: exteriores 5—6 inaequales, superiores 8—12 mm., inferiores 16 ad 20 mm., centralis ultra 22 mm. longi, ulterior 1 mm. et ultra crassus, Habitat in Brasilia. Oss. Haec species forsan ob cephalium probabiliter bene evolutum ad Malacocarpum pertinet, 33. ECHINOCACTUS ORTHACANTHUS Lx. et Отто, caule globoso vertice impresso; costis 18 obtusatis latere im- pressis, sinubus angustis; aculeis pluribus patentibus, centrali maximo valido erecto. Echinocactus orthacanthus Lk. et Otto in Verh, d. Ver. 2. Befórd. а. Gartenb. in а. k. Preuss, Staat. III. 427. t. 18; Pfeiff. Enum. diagn. 53 (in libris aliis omissus). CauLIS 6 em. altus, totidem crassus, glaucescens. AccurLkus centralis 1,5—1,7 em. longus, 6 marginales erassitie longe superans, omnes canes- centes (e Lx, et Отто). Habitat in Uruguay prope Montevideo, ubi Sello ент legit. Oss. Specimen olim in horto Berolinensi cultum mox intercessit; haec species nullibi amplius occurrit. 23. ECHINOCACTUS SPINA CHRISTI “гос. caule globoso; costis acutis crenatis 18—14; areolis magnis ovali- bus, statu juvenili albo-velutinis; aculeis pluribus, centrali solitario, omnibus crassis rigidis curvatulis. Echinocactus spina Christi Zucc. in Pfeiff. Enum. diagn. 59, іп Abh. Bayr. Akad. mathem.-phys. Kl. II. 725 (in libris aliis omissus). Cavias 12—13 ст. diametro, obscure viridis. Аввот,лЕ 16—20 mm. inter se distantes; АССІ,КІ 7—9, nascentes nigricantes basi pallidi tandem flavidi, summi minimi, infimi ad 3 cm. longi, centralis semper sursum curvatus (ex Zucc.). 24. ECHINOCACTUS TERSCHECKII Ккснв. caule obovato; costis 16 superne sinubus rectangulis discretis in- ferne minus exacte disjunctis; areolis subapproximatis tomen- tosis; aculeis plurimis exterioribus tenuissimis rectis, plano eodem patentissimis, centralibus 2 validioribus. Echinocactus Terscheckii Rchb. in Terscheck, Suppl. 3; Walp. Repert. П. 315. Guru saturate viridis. Асш„к1 14; exteriores 12 cerini basi apice- que brunnei 12 mm. longi, centralium inferior 22 mm., superior tenuior 18 mm. longus (ех WALPERS). Habitat in Uruguay prope Montevideo. 31 268 CACTACEAE: HARIOTA. 264 Oss. Genus MAMILLARIAE Haw. hoc loco adjiciendum esset, si species ulla certissime in Brasilia proveniret. СІ. HaworTH quidem Mamillariam fulvispinam simul civem ditionis Mexicanae et Brasiliae indieavit, quod postea exacte omnes cactologi descripserunt. Diagnosis Bequitur : MAMILLARIA FULVISPINA Haw. caule subrotundo, mamillis conicis sub-17-aculeatis, aculeis 4 caeteris plus duplo longioribus extimis horizontalibus, axillis sublanatis, areolis statu juvenili tomentosis. Mamillaria fulvispina Haw. in Philos. magaz. 1830. p. 109; Pfeiff. Enumer. diagn. 30; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 10 et 93; Labour. Monogr. Cact. 44 ; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 312. Caunis interdum ad 0,30 m. altus, perviridis, statu juvenili globosus dein (ex S.-Dvcx) columnaris; ACULEI centrales 4—6 rigidi rectiusculi sub- aequales fulvi, exteriores ad 12 brevissimi albi regulariter radiantes (e PFEIFFER). Habitat in Brasilia et Mexico. Oss. An species quaedam Mamillariae, cujus patria auctor con- fudit, an, quod haud improbabile, species Echinocacti, quamquam auctor flores majusculos rubros apicales dixit, exstet, hodie vix dijudicandum est. IX. HARIOTA DC. Hariora DC. Mém. mus. VIII. 23. = - RuuesALIS auct. al. | (cf. p. 266). Fiores actinomorphi parvi pro rata familiae. Periconium subcampanulatum haud rotatum orificio horizontali; PHYLLA usque ad basin libera vel intima tantum inferne leviter interdum cohaerentia, exteriora ab ulterioribus minus insigniter diversa aequicolora breviora et.paulo crassiora, interiora tenuia membra- nacea. STAMINA toro prope basin phyllorum affixa plu- rima inaequilonga exteriora minora, filamenta pro rata valida superne attenuata recta; ANTHERAE parvae am- bitu orbieulares vel ellipticae erectae basifixae ; POLLINIS granula flava globosa tririmosa et triporosa, statu sice. minute granulosa parva. Өтнїв validus ad medium subinflatus basi subattenuatus apice in stigmata 4—5 trigona acuta conniventia carnosa divisus. OVARIUM breviter cylindrieum basi rotundatum articulis termina- libus superne subimmersum, placentis tot quot stigmata | su inentibus parietalibus; OvULA pro rata plura haud plurima, horizontaliter faniculo brevi, basi ovarii verticaliter affixa anatropa eontra eum inflexa, miero- pyle eum tangente, integumento interiore éxterius haud manifeste superante. ВАССА carnosa mucilaginosa emersa perigonio emarcido coronata. SEMINA plura minuta reni- formi-subobovata complanata a latere, basi oblique ob- tusata, minute lineatim sculptata; EMBRYO hamatus coty- ledonibus foliaceis appositis, radicula pro tata validius- gula in albumine 0. PLANTAE epiphyticae erectae strictae rigidae ramo- sissimae articulatae interdum in saxis et rupibus vigen- tes; ARTICULI clavati superne obtust interdum subangu- lati, basi superiores quidem in partem anguste cylin- dricam contracti; articuli juveniles et interdum unus alterve superiorum cereiformes angulati cylindrici vel prismatici; AREOLAE minutae viv immersae basi squa- mula parva pulvillo parvo insidente suffultae, pube bre- vissima onustae, superiores aculeolis 0, imferiores SETU- LIS plerumque pluribus munitae. FLORES stricie apicales articulis superioribus solitarie insidentes, lutei pube brevi suffultà. Species 2 in Brasilia australi vigent. Oss. Genus articulis superioribus clavatis basi valde angustatis, floribus subeampanulatis haud rotatis statim a Rhipsalide dignoscitur ; species genera ambo connectentes omnino non. exstant; itaque id con- servavi. CONSPECTUS SPECIERUM OMNIUM. A. Artieuli superiores apice subnudi vel vix puberuli 1. Н. SALICORNIOIDES Pfeiff. B. Articuli superiores apice villosi 2. Н. viLLIGERA. К. Sch. 1. HARIOTA SALICORNIOIDES DC. caulibus erectis strictis ramosissimis articulatis, articulis divaricatis biformibus, alteris teretibus elongatis mox lignescentibus cortice brunneo demum squamis papyraceis nitentibus secedente obtectis, no- vellis cylindricis, dichotomis vel ad 3—5 verticillatis; alteris abbreviatis clavatis apice obtusis basi attenuatis, summis in petiolum discolorem quasi extenuatis, superne non raro sub- angulatis et -tuberculatis parum angustatis apice truncatis, areolis dissitis squamulis minutissimis in articulis vetustiori- bus caducis, triangulari-ovatis ovatisve acuminatis, acumine acutissimo recto vel curvato, margine fimbriolatis, subcarnosis, axillis intus brevissime puberulis, aculeolis plq. O rarius in articulis elavatis hinc inde uno alterove munitis ; articulis cerei- formibus hinc inde superne, saepius inferne obviis quinquangu- laribus angulis acutis interdum plus minus spiraliter tortis, areolis modice distantibus magis conspicuis setulas plures gerentibus, apice basique sensim attenuatis; floribus soli- tariis raro binis ex areolis articulorum superiorum subter- minalibus; ovario breviter cylindrico basi rotundato nudo; perigonii phyllis ultra 15 infimis triangularibus obtusis, me- diis ovalibus, summis oblongis obtusis, conniventibus; stami- nibus quam ulteriora manifeste brevioribus numerosissimis, antheris orbieularibus; stilo perigonium aequante validiusculo tereti in stigmata 4—5 trigona erecta conniventia diviso; bacca globosa. : Tabula nostra LII (habitus- et analysis). Hariota salicornioides DC: Мет. mus. VIII. 23 ; Pfeiff. Enum. diagn. 141. Rhipsalis salicornioides Haw. Suppl. 83; Sims, Bot. Mag. t. 2461; DC. Prodr. ІП. 476; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 265 61 et 230; Labour. Monogr. Cact. 442; Forst.-Riimpl. Hand- buch d. Cacteenk. 892. Cactus salicornioides Lk. et Otto, Gew. des bot. Gart. Berl. 49. t. 21. Cactus lyratus Vell. Flor. Flumin. V. t. 21, Netto 195. Cactus (Opuntia) salicornioides Spr. Syst. veget. II. 497. Abbildg. auserlesener text. ed. Евотех epiphytieus erectus 80—40 cm. altus, ramosissimus basi lignosus. Rami inferiores cortice cinereo obtecti cylindrici manifeste arti- culati ad nodos parum incrassati, articuli superiores 1,5—2,5 ет, longi, nunc lageniformes, nune magis clavati basali parte crassiores, primum laete virides parte angustata interdum purpurei, demum obscurius virides- centes et purpureo-punctati vel tota longitudine rubescentes 2—4 mm. diametro, apice villo minuto et interdum setulis clausi, SQUAMULAE vix 0,3 mm. longae et basi pariter latae, tam minutissimae ut vulgo negli- gentia praetermittantur. Ovartum albidum 2 mm. longum et 3 mm. dia- metro, basi membranula ex epidermide rupta efformata vix 0,2 mm. longa меа, villo albo margine rubescente et setulis brevibus non- nullis cinctum, viride. PERIGONII PHYLLA INFIMA 0,8—1,6 mm., media 8--5 mm., summa 6—8 mm. longa, 1---3 mm. lata, flava basi interdum extus rubescentia. SrAMINA 4—5 mm. longa, filamenta rubra, antherae albidae 0,5 mm. diametro. Sritvs albus 5 demum 8 mm. longus, fere 1 mm. diametro albus, stigmata erecta 1,5 mm. longa. ВАССА 4—5 mm. diametro, albida pellucida vertice purpureo-marginata umbilicata perigonio coronata. SEMINA nigra. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro prope metropolin : Riedel, Glaziou т. 1161; in Serra de Estrella: Schott n. 5814, Riedel ; in Serra dos Orgáos prope Petropolin in arboribus silvae primaevae : Wawra n. 18; prope Paineras in monte Corcovado: Schenck n. 1828 ; ad Cascadura in Serra de Bica ejusdem provirtciae : idem n. 1904, floret Decembri et Januario; in provincid Minas Geraés ad ripas amnis Rio Verde: Mosén n. 531 et 4157, floret Novembri; prope Caldas: Regnell I. n. 164'/2 ; in ripa fluvii Rio Machado: Lindberg n. 363; in provincia S. Paulo prope Atibaia: Lindberg n. 365. - Os. I СІ, Ілхк et Отто, ut indicaverunt secundum el. Hawor- THIUM, patriam Н. salicornioidis DC. in India orientali quaesiverunt. : Ulterior autem 1. с. clare et distincte.Indiam occidentalem nominavit; hoe valde dubium mihi videtur, ipse exemplaria e Brasilia sola vidi, СІ. Үбситтхе in Pringsheims Jahrb. IX. 39. speciem alteram certe ex affinitate H. salicornioidis DC. sub titulo Rhipsalidis lagenariae com- memoravit et descriptionem anatomicam exhibuit, quae mea sententia non sufficit, speciem certe distinguere. In hortis nullis hanc nec in herbariis inveni. caldariis pro ventu colitur, quae hieme floribus numerosissimis flavidis adspectum gracilem praebere fertur. Exemplaria, quae in horto Hild- -manniano vidi, a typo haud discrepaverunt. "Ons. IL In libris cactologicis varietates nonnullae hujus speciei enumerantur, quas statu vivo haud ante oculos habui, exemplaria sicca autem modo praeparationis articula non parum mutata offerunt, ita ut de illis judicium certum vix pateat. Profecto interdum haec multo graci- liora pede basilari valde contracta et extenuata parte superiore minore observantur, ifa ut clarissimus ENGELMANN, qui ante me jam іп herbario Berolinensi Cactaceas Brasilienses serutaverat, speciem novam condiderit, quae notas distinctas mihi non obtalit, 2, HARIOTA VILLIGERA К. Scu. caulibus erectis ` crassis articulatis teretibus ramosis superne ramosissimis ; ramis et articulis summis lageniformibus basi contractis dein cylindrieis sensim apice incrassatis; squamulis minutissimis triangularibus acutis subcarnosis, axillis dense villosis, villo praesertim apice ramulorum ubi squamulae confertae, comam semiglobosam proferente, aculeolis squamularum lateralium plerumque binis filiformibus apice attenuatis curvatis vel CACTACEAE: HARIOTA—RHIPSALIS. In Gallia Hariota quaedam sub nomine Н. strictae copiosissime in | rectis, prope apicem articulorum plurimis dense confertis ; floribus. .... ; baeca globosa corolla marcescente late insidente coronata, villo apicali immersa; seminibus obovatis vel sub. | oblongis a latere subcomplanatis apice obtusiusculis minutis- sime lineatim granulatis. Cavias pro rata robustus exemplaris exstantis c. 30 cm. longus, 8 mm. diametro, Актіссіл CAULIS 2—2,5 cm. longi, basi apiceque mani- feste constricti cortice cinereo in squamas parvas tenues secedente obtecti. AnTICULI SUPERIORES 2 cm. longi, loco angustissimo 1 mm. apice 5 mm. diametro. SqUAMULAE vix 0,3 mm. longae, ACULEOLI 2 mm. longi, primum byalino-albidi dein nigrescentes, vilum apicale cinereum, Bacca 6 ad 6 mm. diametro, sine dubitatione quam in praecedente major; flos emar- сідав 6 mm. longus. Semixa 1—1,6 mm. longa, 0,6—0,8 mm. apicem versus lata, purpureo-nigra nitentia. Habitat in Brasilia loco haud adnotato: Sello т. 5239. Ons, Investigationibus futuris elucendum est, an haec species re vera propria, an potius eum priore conjungenda sit, X. RHIPSALIS Garnrw. Кнірвлив Gárin. Fr. I. 137. t, 28. fig. 1; Haw, Syn. 186; DC. in Mém. mus. XVII. 77, Prodr. III. 475; Meissn. Gen. pl. 128 (92); Pfeiff. Enum. diagn. 129, Abbild. и. Beschr. I. t. 17; Endl. Gen. pl. 944; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 58; Labour. Monogr. Cact. 432; Fórst.-Bümpl. Handb. Сасі. 878; Benth. el Hook. Gen. pl. 850; Baill. Hist. pl. IX. 10. — Lertsmium Pfeiff. in Otto еі Dietr. Gartenz. 1835. p. 314; 1836. p. 185, Enum. diagn. 138; Meissn. l. с.; Endl. l с.; Salm-Dyck in Otto et Dielr. Gartenz. 1840. p. 60, Cact. hort. Dyck. 61. — Hartora Mig. Gen. Cact. 114 (haud DC.). FLonES actinomorphi parvi in familia vel minuti. Pericoxtum rotatum orificio horizontali; phylla usque . ad basin libera vel ibidem leviter cohaerentia rarius in tubum brevissimum coadunata, exteriora plerumque ab interioribus insigniter diversa parva sepaloidea carno- sula, rarius interioribus membranaceis petaloideis magis conformia. Stamina prope basin phyllorum perigonii inserta rarius supra eam tubo brevissimo affixa plura vel plurima inaequilonga, exteriora minora; filamenta | gracilia vel paulo validiora apice plerumque attenuata recta; antherae minutae ambitu orbiculares plerumque .didymae dorso ad medium vel paulo inferius vel supe- rius affixae versatiles; POLLINIS granula albida vel fla- vida globosa вісе. tririmosa et triporosa minutissime granulata parva. BriLus erectus plerumque pro rata validiusculus basi vix angustatus apice in stigmata 2 ad 5 nunc parva tune plerumque erecta vel patentia, | nunc majora tune divaricata vel recurvata divisa, pri- mum in massulam conicam carnosam submollem con- globata. Ovarium globosum vel cylindrieum immersum vel emersum, placentis tot quot stigmata subprominen- tibus parietalibus wel eavitatem fere septantibus orna- | tum; ovuza pro rata pauca vel plura pendula vel hori- 267 zontalia funiculo brevi affixa anatropa contra eum ш- flexa, micropyle eum tangente, integumento interiore exterius subsuperante. Bacca carnosa mucilaginosa emersa, perigonio emarcido coronata vel apice nuda hoc loco plus minus areolata vel umbilicata. Semina plura rarissime solitaria vel gemina parva obovata complanata, testa fragili plus minus foveolata; EMBRYO hamatus co- tyledonibus foliaceis appositis radicula valida in albu- mine farinoso vel saepius nullo. PLANTAE epiphyticae vel in rupibus et saxis vi- gentes, caulibus erectis non raro dein pendulis vel ope radicum scandentibus, articulato-ramosis vel -ramosissimis ; ARTICULI teretes angulati vel applanato-foliacei ; AREO- LAE minutae plus minus immersae interdum cavernosae, squamulis quae foliis correspondent suffultae, pube brevi vel copiosiore farctae, aculeolis vel setulis haud raro onustae; articuli basales primum post germinationem creati et interdum casu. superiores nonnulli cereiformes a normalibus longe praesertim aculeolis vel setulis plu- ribus et in serie Teretium forma angulata discedunt. FLORES ex articulorum superiorum areolis solitarii vel bini rarius plures albi vel flavidi vel rubescentes, basi pube et interdum aculeolis suffulti. Species 36 in hac monographia descriptae, quarum una ab insulis Antillanis et ditione Mexicana usque ad rem pu- blicam Argentinam viget, plurimae Brasiliae propriae. Oss. Genus Lepismii nunc cum Rhipsalide conjunxi, quia character nullus exstat, qui ambo certe et distincte separet. Ovarium immersum, quod speciebus typicis Lepismii attribuitur, nempe Rhipsalidi Neves-Ar- топай К. Sch. seriem Teretium cum ea Angulatarum optime connectenti quae cum Lepismiis veris omnino non affinis etiam proprium et in serie Alatarwm articulis planis foliaceis Rhips. brevibarbis К. Sch. aeque ova- rium .immersum praebet. CLAVIS SPECIERUM OMNIUM. : Series I. TERETES. Articuli omnes teretes rarissime sulcati. A. Artieuli superiores haud manifeste abbreviati; flores laterales, pro arti- eulo plures, а. Areolae pube brevi parca munitae. a. Flores parvi 3—4 mm. haud superantes, * Articuli omnes stricte cylindrici, T Ovarium nudum; articuli validiores 3 mm. diametro . . . . 1. Ra. cassyra Сйгіп, Tf Ovarium squamula una alterave onustum ; articuli graciliores 1—1,5 mm. ad summum E diametro , . . , 2. Бн. MINUTIFLORA К. Sch. Articuli juniores sulcati 3. Rm. LixpBERGIANA К, Sch. 8. Flores ultra 6 mm. longi. * Squamulae pulvillo conspicuo insidentes 4. RH. PULVINIGERA б. A. Lind ** Squamulae pulvillo haud insidentes. T Т Articuli in serie validissimi usque ad 10 mm. diametro rubro-maculati et apice rubescentes; flores maximi generis usque ad 12 mm. longi 5. RH. GRANDIFLORA Haw, (Eh. funalis S.-Dyck.) CACTACEAE: RHIPSALIS. 268 tf Articuli graciliores ad summum 3 mm. dia- metro laete virides; flores ad 6 mm. longi 6. Ен. TERES Steud. b. Areolae pube floecosa copiosa post delapsum florum persistente muvitae 7. Кн. FLoccosA S.-Dyck. ` В. Articuli superiores manifeste plerumque valde abbreviati; flores termi- nales i. e. prope apicem artieulorum brevium innixi. a. Articuli gracillimi; flores parvuli 3 mm. longi 8. RH, PENDULIFLORA N. E. Brown. b. Articuli crassiores; flores ultra 5 mm. longi. a. Articuli abbreviati spiraliter dispositi, elongatos den- sissime obtegentes . 9. RH. MESEMBRIANTHEMOIDES Haw. 8. Articuli abbreviati bini vel verticillati. * Flores 7 mm. longi 10. Ен. CRIBRATA Riimpl. ** Flores 10 mm. longi . 11. RH. SAGLIONIS Otto. Series П. ANGULATA E. Articuli tri- vel pluriangulares, juniores saltem (Rh. Neves-Armondii К. Sch. articulis inferio- ribus teretibus, superioribus hexagonis inter hanc et priorem transitum praebet). A. Artieuli omnes aequales vel subaequales. a. Articuli tri- vel quadrialati, alae insigniter іп seqnen- tibus alternantes 12. Кн. PARADOXA S.-Dyck. b. Articuli aequicostati haud costis alternantibus. a. Articuli normaliter et praecipue superiores trigoni rarissime plani foliacei vel inferiores hine inde pluriangulares. * Ovarium immersum ; flores plures ex areolis. T Areolae minores pilis rigidiusculis et cinereis flaccidis multo longioribus munitae. | Articuli juniores apice dense cinereo-vil- losi, costae margine extenuatae alatae 13. RH. sQuAMULOSA К, Sch. | L Articuli juniores apice pilosi, costae acu- tae haud extenuatae 14. RH. MYOSURUS К. Sch. Tf Areolae maximae alte cavernosae 1 em. longae, pilis aequalibus rigidiusculis numerosis eas longe superantibus farctae 15. Ен. MACROPOGON К. Sch. ** Ovarium emersum; flores solitarii ex areolis 16. Ru. rricona Pfeiff. 8. Articuli omnes pluriangulares. М Articali penta- vel hexapteri 17. RH. PENTAPTERA Pfeiff. ** Articuli haud alati. Т Articuli vetustiores teretes valde elongati Rh. cassytae similes, superiores obtuse hexagoni 18. Ен. М№кукѕ-Авмохри К. Sch. tt — costati omnes aequales 19. Ен. MICRANTHA DC, B. Articuli inferiores superioribus valde dissimiles, ulteriores pluriangulati areolis approximatis setosis cereiformes, su- periores trigoni . 20. RH. pissiminis К. Sch. Series ПІ. ALATAE. Articuli applanato-foliacei supe- riores saltem, inferiores interdum tripteri vel trigoni. A. Ovarium et bacca squamulosa, articuli lineari-lanceolati vel lineares. a. Articuli carnosi marginati apice rotundati rarius atte- nuati, basi in petiolum crassum quasi angustati (21.) Ен. RAMULOSA Pfeiff b. Articuli ede vel coriacei арїсе attenuato-an- gustati basi in petiolum gracilem quasi angustati (22. RH. ALATA К. Sch. B. Ovarium et Басса haud squamosa. a. Ovarium immersum - + 28. RH. BREVIBARBIS K. Sch. b. Ovarium emersum. а, Ovarium tetragonum. * Articuli oblongo-lineares apice obtuso, ex areolis paucis prope apicem flores emittentes ET 24. Ен, PLATYCARPA Pfeiff. i lineari-lanceolati, flores ex areolis articuloram plurimis enascentes. T Flores 6—7 mm. longi albi, baccae obscure violaceae . 25. RH. cavernosa К. Sch. 269 tt Flores duplo longiores flavidi 26. Ен. HourLETI Lemaire. В. Ovarium teres, * Articuli crenati. f Flores majores 12 mm. longi flavidi, vulgo plures pro areola . 27. Ru. РАСНҮРТЕВА Pfeiff. tt Flores subduplo breviores albi vel albido-virescentes, soli- tarii ex areola. | Articuli oblongi vel elliptici crenati vel subintegri saepius plures seriatim super- positi вісе. pallide virides, viv. laete vi- rides . 28. Ен. ELLIPTICA G. А, Lindb, 11 Articuli saepius rotundato-rhombei vati- dius erenati ramosi вісе. obscure virides vel nigrescentes viv. margine rubescentes 29. Ен. кномвкл Pfeiff. ** Articuli serrati. ; T Articuli lanceolati grosse serrati vel runcinati 80, Кн. Кквхкіллі G. А, Lindb, TT Articnli lineares breviter serrati 31. Ra. Ілхкатлв K, Sch. Series IV. SARMENTOSAE. Caules et articuli teretes radicibus ramis arborum affixi, sarmentosi cylindrici quam in teretibus validiores sulcati, areolis statu vetustiore setis pluribus munitis. 32. Кн. SARMENTACEA Otto et Dietr, Incertae sedis: 33. Ru. MONACANTHA Gris., 34. RH. PHYLLANTHUE . K. Sch., 35. Ен, PRISMATICA RümpL, 36. Ru. Ramosissima К, Sch. 1. RHIPSALIS CASSYTA Garrot. caulibus primum erectis mox nutantibus pendulis teretibus valde articulato- ramosis; ramis dichotomis vel plus minus manifeste verticil- latis tenuibus elongatis, summis modo apice subattenuatis, vetustioribus stricte cylindricis, carnosulis sicc. complanatis et corrugatis; areolis crebris subimpressis sqnamula late tri- angulari obtusiuscula vel brevissime acuminata suffultis, pube minutissima et aculeolo parvo squamulam duplo vel subduplo superante complanato acuminato haud pungente munitis; ar- ticulis basalibus saepius et interdum casu uno alterove supe- riorum difformibus brevioribus et paulo crassioribus, areolis aculeolos plures (usque ad 8) erectiúsculos gerentibus munitis et Cereum minutissimum simulantibus; floribus in articulis superioribus crebris ex areolis solitariis pro rata parvis, basi pube brevissima et interdum aculeolo uno alterove minuto suffultis; ovario globoso glabro nudo; perigonio phyllis 9, infimis 2 triangulari-ovatis obtusis carnosulis, mediis ellip- ticis, summis oblongis obtusis; staminibus paucis phyllis sum- mis perigonii manifeste brevioribus, antheris didymis minu- tissimis; stilo phyllis summis triente breviore pro rata vali- diusculo in stigmata 3—5 divaricata acuta demum recurvata diviso; bacca parva oblonga vel subglobosa corolla marces- cente coronata, succosa viscosa, seminibus pluribus obovato- subreniformibus minute granulatis. Rhipsalis cassyta (cassutha, cassytha) Gúrtn. Fr. І. 137. t. 28. fig. 1; Haw. Syn. 186; DC. Prodr. III. 476; Pfeif. Enum. diagn. 133; W. Hook. Exot. Fl. I. t. 2; Labour. Mo- nogr. Cact. 440; Fórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 887; Oliv. Fl. trop. Afr. 1. 581; Thwait. Епит. pl. Zeyl. 129; Clarke in Hook. Fl. British Ind. II. 658; Lodd. Bot. Cab. t. 865; Bot. Mag. t. 3080. Cassytha baceifera Mill. Шизі. Cactac, CACTACEAE: RHIPSALIS. | 270 Cassytha filiformis Mill. Dict. ed. ҮШІ. ex DC. Cactus cassythoides Mog. et Sessé, Fl. Mex. ined. ex DC. Cactus pendulus Sw. Fl. Ind. or. П. 876; Willd. Spec. pl. П. 942; Н.В.К. Nov. gen. et spec. VI. 65. Cactus pendulinus Sieb. Fl. Maurit. II. n. 251. ? Cactus parasiticus Linn. Syst. nat. ed. X. sp. 12, Spec. pl. ed. II. sp. 13; DC. Plant. gr. t. 59. Rhipsalis parasiticus Haw. Syn. 187. ? Rhipsalis fasciculata Haw. Suppl. 83 (in indice Rh. fascicularis); DC. Prodr. ПІ. 476; Bot. Мад. t. 3079. Cactus fasciculatus Willd. Enum. pl. hort. Berol. suppl. 33. Cactus parasiticus inermis aphyllus ramosus propendens ramulis gracilibus teretibus striatis P. Browne, Jam, 238. Cassytha polysperma Ait. Cat. hort. Kew. ex Gärtner, ? Opuntia minima flagelliformis Plum. Cat. 6; Toon. ed. Burm. 190. 1. 197. fig. 2. CavLER usque ad 2—3 т, longi, ex axillis ramorum arborum ela- tarum dependentes, rarius humiliores in saxis et locis sterilibus vigentes, Актїсїлл 10—20 rarius usque ad 50 em, et ultra longi, 2—3 mm. dia metro viv, et sicc, laete virides, ARBOLAR с, 0,6 mm, diametro, sqnamulae vix 0,4 mm, longae et 0,8 mm. latae, margine minutissime fimbriolatae, tomentum brevissimum areolae griseum, лосова vulgo 1 mm. hand superans nigrescens. Ovarium globosum viride vix 1,5 mm. diametro, PHYLLA PERIANTA infima 0,6—1,2, media 1,5—2, summa 2—3 mm. longa, ulteriora 1 mm. lata alba exteriora extus viridescentia, Ётлмїкл e 12 tantum 2—2,5 mm. longa, filamenta tenuia albido-hyalina, antherae al- bido-flavidae 0,4 mm. diametro, 8711,08 2—2,5 mm, longus, subfusiformis albido-hyalinus, stigmata 0,6—0,8 mm. longa. Bacca 3—4 mm. diametro hyalina carnea, SkMiNA с. 1 mm. longa, apicem versus 0,5—0,7 mm, lata subteretia purpureo-nigra nitentia minute granulata. Habitat in Brasiliae provincia Pará ad cataractas fluminis Ari- pecurú: Spruce n. 282, fl. Decembri; in provincia Bahia loco haud ac- curatius addicto: Lhotzky n. 116; in provincia Rio de Janeiro: de Neves Armond ; prope Mandiocca : Riedel ; in Brasilia australi; Sello ; praeterea in ditione Novo-Granatensi, Mexicana, in insulis Antillanis et in Africa occidentali, in insula Mauritii et Ceylonae observata. Oss. I. Planta probabiliter ob divalgationem latam ex omnibus speciebus Rhipsalidis maxime variabilis se praebet. Cl. De Слхроіл jam in Prodromo quatuor distinxit varietates quae autem characteribus vix certis inter se differunt. Phylla perigonii nempe, quae lobos calycis ар- pellavit et quorum numerus praecipue pro notis differentialibus sumpsit tam sensim in illa, quae petala nominavit, transeunt, ut ipse flores varie- tatum haud dignoscere possim. Statura autem speciei quam maxime in - eodem exemplari variat, ut plantae in caldariis nostris cultae demonstrant. Nihilominus species articulis tenuibus emporetici crassitie teretibus, areolis satis distantibus parvis vulgo setam solitariam solam gerentibus, floribus parvis, phyllis perigonii 9, staminibus paucis et ovario nudo ab affinibus facile distinguitur. te жақ quae in Bot. Mag. t. 3079 sub titulo Rhipsalidis fasci- culatae Haw. depicta est, certissime nil nisi speciem supra descriptam ex- hibet, articulis in areolis setas plares praebentibas, ques in contextu quo- que commemoravi. Sí te vera Rhipsalis parasitica Haw. cum Cacto parasitico L. identica est, qua de re dubium ullam vix exstat, quamquam icon Plumieriana pessima, quae el. Layxavo typum obtulit, judicium om- nino certum non licet, nomen Haworthianum Gaertneriano auteponen- dum est. Oss. П. Rhipsalis cassyta Gartn. speciem solitariam gerontogaeam de praebet. In silvis densissimis primaevis, ut a peregrinatoribus pluribus audivi, Africae occidentalis arbores elatas copiosissime obtegit. Plantam vivam e vicinitate Kameroniana exemplaribus splendidis vidi, prope flumen Congense cl. Buerrxer eam invenit, cl. WeLwiTSCH non minus speciem in ditione Angolensi collegit. Insulae Mascarenses, ubi in saxis et locis sterilibus montium cl Sitsen eam detexit, distributionem Africanam cum illa in insula Zeylanica conjungunt. Plantam ope hominum vix dispersam sed auxilio naturali probabiliter avium, quae baccas viscosas , 38 271 CACTACEAE: more Visci specierum adhaerentes edunt, transportatam esse persuasum habeo. 2. RHIPSALIS MINUTIFLORA К. бон. caulibus et ramis gracillimis tenuibus teretibus sicc. longitudinaliter stria- tis, dichotome ramosis glabris; foliorum squamis minutissimis triangulari-ovatis emersis caducissimis , axillis squamularum barbellatis et aculeo solitario minutissimo subulato curvato munitis; floribus solitariis in ramulis dissitis aculeo per- sistente suffultis; ovario oblongo longitudine duplo diametrum superante emerso glabro squamula solitaria laterali onusto, uniloculari; perigonii phyllis exterioribus minutissimis late triangularibus obtusis firmioribus, mediis ovalibus, intimis oblongis obtusis membranaceis; staminibus paucis perigonii phyllis maximis quadrante brevioribus, filamentis tenerrimis antheris didymis minutissimis; stilo absque stigmatibus sta- mina subaequante, in stigmata 4 conniventia brevia papillosa diviso. Rhipsalis funalis Miq. 8. gracilior in Pl. Kappler. n. 1720; non Salm-Dyck. Rami teretes 10—20 cm. longi, 1 mm, vel vix 1,5 mm. diametro, sicc. laete virides vel pallidi. SquAMAE 0,5 mm. longae rubescentes; ACULEI ad summum 2 mm. longi, squamis simillimi sed e villo parco axillari erumpentes. Ovarium 2,5—3 mm. longum, 1—1,5 mm. diametro, basi rotundatum apice subcontractum, squamula vix 0,5 mm. longa ornatum. EGIA perigonii 0,3—0,5—1—1,5—2 mm. longa, intima vix 1 mm. lata. STAMINUM filamenta 2 mm. longa, antherae vix 0,3 mm. diametro. STILUS 1,5 mm. longus, stigmata vix 0,5 mm, longa, in flore examinato in massam mollem unicam conglutinata. Habitat in Surinama : Hostmann n. 393, Wullschlügel ; in districtu Pará Surinamensi : Kappler n. 1720. v Ae +- Oss. Rhipsalidem cassytam Gärtn. in memoriam revocans species nostra ramis tenuioribus floribus duplo et ultra brevioribus et praesertim squamula ovarii facile dignoscenda. 3. RHIPSALIS LINDBERGIANA K. бон. caulibus robustioribus primum erectis mox nutantibus demum pendulis articulatis valde dichotome ramosis, articulis quam in Rhipsa- lide cassyta validioribus, vetustioribus stricte cylindricis ad articulationem subincrassatis, novellis apice angustatis mani- feste sulcatis; areolis creberrimis immersis squamulis pulvini- geris occultis, pro rata majusculis tomento brevi sed plerumque copiosiore farctis; squamulis latissime triangularibus obtusis margine minutissime fimbriolatis persistentibus et infra flores semper obviis, carnosulis; aculeolis plerumque binis squamulas duplo vel subduplo superantibus curvatis subulatis altero quam alter breviore; floribus in articulis juvenilibus creberrimis ex areolis solitariis parvis, basi aculeolis et tomento suffultis ; ovario emerso stricte globoso glabro nudo, parietalibus pla- centis valde prominentibus sub-3— 4-loculari ; phyllis perigonii infimis 4 minutis triangularibus acutiusculis carnosis, mediis et summis membranaceis oblongis obtusis ovarium duplo su: perantibus; staminibus plurimis perigonio triente brevioribus : stilo pro rata crasso subfusiformi apice in stigmata tot quoi placentae vix patentia vel divaricata abeunte; bacca parva . globosa rigidiuscule carnosa perigonio marcescente coronata RHIPSALIS. 272 pleiosperma; seminibus ellipticis apice obtusis minute granu- latis. Tabula nostra L1IT (habitus et analysis). Rhipsalis cassytha G. v. Beck, Itin. princ. S.-Coburg. t. II. 13, поп Gártn. CavLEs usque ad 2 m. longi et ultra, ex axillis ramorum arborum elatarum dependentes. Авттстл 8—12 (4-16, rarius ad 20) cm. longi, juniores 4—5, vetustiores usque ad 6—7 mm. diametro, sicc. cinereo- nigrescentes, haud viridescentes vel pallidi. AREOLAE 4—6 mm. inter se distantes, 1—1,5 mm. diametro; SQUAMULAE 0,5 mm. longae et 1,5 mm. latae; ACULEOL1 majores usque ad 2, minores ad 1,5 mm. longi. FLORES fere ex omnibus areolis erumpentes praesertim in articulis junioribus. Ovamuw 1,5 mm. diametro. Periconium late ovario insidens; PHYLLA INFIMA 4 carnosula 0,3—0,8 mm. longa, sequentia 8—4 mm. longa et 1 mm. vel paulo ultra lata probabiliter alba vel albida. STAMINA 1,5 ad 2,5 mm. longa, filamenta apicem versus attenuata albido-hyalina, antherae minutissimae didymae. Sru.us 3—3,5 mm. longus, 0,4—0,6 ad medium diametro, albido-hyalinus haud striatus, stigmata vix 0,3 mm. longa, sub- conice conniventia, ВАССА rubescenti-alba 2 mm. diametro 16—20-sperma. SEMINA rubescentia (an plane matura?, demum probabiliter nigra) 0,6 mm. longa et 0,4 mm. diametro. Habitat in provincia Rio de Janeiro prope metropolim : Gaudichaud n. 913, Wawra n. 509, Peckolt, de Neves-Armond ; in monte Corcovado : Riedel; loco haud accuratius addicto ejusdem provinciae: Widgren n. 84. Oss. I. Planta, quae cl. ©. v. Beck falso pro Rh. cassyta Gürtn. sumpsit, ab omnibus speciebus generis articulis teretibus insignibus sulcis manifestis inter areolas percurrentibus differt. Flores etiam parvi stigma- tibus minutissimis haud divaricantibus praeterea eam optime a prioribus distinguunt. Ob artieulos suleatos loeum intermedium inter Angulatas et Teretes, cum quibus magis convenit quam cum prioribus, tenet. Oss. П. Hane speciem in honorem cl. A. б. LINDBERGII, qui spe- cies plurimas industria maxima in domo sua coluit et qui observationibus et iconibus diligentissime et accuratissime confectis tali modo me ad- juvit, ut de monographia generis Rhipsalidis optime meritus sit. 4. RHIPSALIS PULVINIGERA А. G. Тлхрв. ramulis crassiusculis subeylindricis vel rotundato-angulatis apice ob- tusis ad 3—5 fasciculatis articulatis; squamis regulariter Spiralibus semiorbicularibus brevissime acuminatis margine planis fimbriolatis pro rata majusculis diutius persistentibus, ramulis sub squamis pulvillum referentibus, axilla villo parco et setis minutissimis munita; floribus solitariis pro rata majus- culis e cavitate axillae erumpentibus membranula minutissima rupta suffultis; ovario breviter cylindrico probabiliter uni- loculari placentis 4, immerso pube parca cincto glabro; peri- gonii phyllis inaequalibus c. 12 exterioribus brevibus trian- gularibus obtusis, mediis oblongis obtusis, intimis oblongo- lanceolatis acutis; staminibus dimidio phyllis perigonii bre- vioribus antheris parvis; stilo stamina manifeste superante ad с. !/; in stigmata 4 recurvata diviso. Rhipsalis pulvinigera Lindb. in Gartenflora 1889. p. 186. Sig. 34 cum analysi. HATS primum erectus dein curvatus et pendulus с. 50—60 cm. longus; ARTICULI et rami obscure virides laeves nitiduli 8—4 mm. dia- he verticillatim fasciculati rarius solitarii divaricati. AREOLAE regula- riter dispositae manifeste impressae. SquaMar 1 mm. latae, 0,7—0,8 mm. longae, potius fimbriolatae quam dentatae rubescentes intus eti Piores sessiles 2,2 cm. diametro explanati, PHYLLA INFIMA vix 3 mm. longa flava, summa ultra 1 сш. longa, 4—5 mm. lata, alba subflavescentia. STAMINA recta 0,8—1 сш. longa. ВАССА purpurea. 278 САСТАСЕАЕ: E Brasilia australi introducta ойт cum Rh. floccosa confusa. Os. Plantam primo visu statu sterili a Rhipsalide grandiflora Haw. parum discrepantem ex auctoritate cl. б. A. LINDBERG hoc loco pro specie propria habui et descripsi. Serutatori plantarum Brasiliensium et assiduo collectori opponere non audeo, quia Cactaceas loco natali iterum iterumque observavit, serius maxima industria coluit et sine ulla dubita- tione eas a fundamento recognovit. Speciem nunc adumbratam ipse ex exemplari valde manco solo examinavi. Maximi momenti bacca purpurea videtur, nam in toto genere fruetus colorati rarius inveniuntur. Bota- nicis Brasiliensibus recommendo, baecam speciei sine dubio affinis, RÀ. grandiflorae Haw., quaerere; hodie haec omnino ignota, nec in horto bo- tanico Berolinensi nec in hortis aliis baccas proferre videtur, quamquam ubique floribus abundat. 5. RHIPSALIS GRANDIFLORA Haw. caulibus pro rata crassis erectis mox pendulis teretibus articulatis carnosis basi lignescentibus; articulis iis similibus sed tenuioribus elongatis verticillatis vel subverticillatis rarius manifeste al- ternis cylindricis apicem versus paulo angustatis obtusis basi vix rotundatis rectis strictis rarius plus minus curvatis pa- tentibus vel divaricatis; areolis manifeste impressis parvis suborbieularibus, squamulis minutissimis triangularibus brevis- sime acuminatis suffultis, pube minutissima impletis in arti- culis vetustioribus interdum aculeolo brevissimo pro rata valido munitis; floribus in articulis junioribus crebris solita- riis ex areolis pro rata magnis basi pube minuta et mem- branula parva ex epidermide rupta efformata hyalina suffultis ; ovario uniloculari placentis vulgo 4, breviter cylindrico vel subgloboso emerso glabro nudo; perigonii phyllis inaequalibus 12, infimis brevissimis late triangularibus obtusis, mediis ob- longis obtusis, summis oblongo-lanceolatis acutis, prioribus subcarnosis, aliis membranaceis; staminibus vix triente phyllis intimis perigonii brevioribus, filamentis subrobustis apice at- tenuato-acuminatis, antheris parvis subglobosis; stilo stamina manifeste superante in stigmata 4 rarius 5 vel 6 recurvata diviso. Tabula nostra LIV (habitus et analysis). Rhipsalis grandiflora Haw. Suppl. 83 (1819), Revis. 72; Bot. Mag. t. 2740. Rhipsalis funalis Salm-Dyck in DC. Prodr. ПІ. 476 (1828), Сасі. hort. Dyck. 60; Pfeiff. Enum. diagn. 135; Lk. et Otto, Abbild. neuer u. sell. Gew. bot. Gart. Berl. t. 38; Labour. Mon. Cact. 439; Först.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 886. Rhipsalis calamiformis hort. Cactus cylindricus Vell. Fl. Flum. V. t. 31, text. ed. Netto 196, non Lam., nec Ort. Rhipsalis cylindrica Steud. Nomencl. II. 448. Hariota funalis Cels. (ex Fórst.-Rümpl.). . CavLis eum articulis summis 0,6—1 m. longus pendulus, pars in- ferior lignescens usque ad 2 em. crassa, in arboribus epiphytice vigens; ARTICULI 5--15 cm. longi, basi usque ad 8—10 mm. diametro, juveniles vulgo 5—7 mm. haud superantes, pallide vel subeinerascenti- interdum flavido-virides, vetustiores hinc inde rubescentes. AREOLAE vix 1 mm. diametro, basin versus macula vel annulo purpureo ornatae; squamulae vix 0,6 mm. longae, 1 mm. latae, demum exsiccantes et ut videtur om- nino evanescentes; tomentum breve griseum, ACULEOLI interdum obvii vix 1 mm. superantes. Ovaniuw 2 mm. longum et 4 mm. diametro basi ro- tundatum. Prriconu PHYLLA infima 1—1,5, media 2—7, summa 8 ad 19 mm. longa, ulteriora с. 5 mm. lata alba, breviora extus ad medianum RHIPSALIS. 274 nervum viridi-striata, STAMINA 7—8 mm. longa, flamenta alba, antherae 0,5 mm. diametro flavescentes. SriLUs 8—9 rarius ad 10 mm. longus, albido-hyalinus pro rata validiusculus, stigmata 2 mm. longa. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: Glaziou n. 14869 ; in silvis maritimis praedii S. Cruz: Vellozo; im caldariis Europaeis saepius culta. Ors. Ab omnibus speciebus aliis affinibus articulis teretibus in- signibus magnitudine florum differt et optime recognoscitur; articuli rabro- maculati et interdum purpurascentes stirpem sterilem ipsam hand difficile dignoscere sinunt, 6. RHIPSALIS TERES Srevp. caulibus erectis vel ut videtur locis natalibus interdum nutantibus et pendulis tere- tibus carnosis basi lignescentibus articulatis ramosis superne ramosissimis; articulis solitariis alternis vel saepissime ad 2, 8 vel 4 confertis verticillatis brevibus vel modice elongatis cylindricis, junioribus haud suleatis, basi vix contractis apice rotundatis vel summis interdum subangustatis; areolis crebris, squamulis late triangulari-ovatis plus minus mucronatis, mu- crone interdum elongato, margine fimbriolatis extus glabris intus basi pilosis, prope basin articulorum dissitis superne plus minus manifeste verticillatis; floribus solitariis dissitis, bractea longius mucronata et aculeolis binis saepius in uni- cum connatis suffaltis; ovario globoso tomento cincto tri—b- mero glaberrimo; perigonio plq. 10-phyllo, phyllis exterioribus brevissimis late triangularibus obtusis hyalinis sensim ac- crescentibus et in petala manifesta transeuntibus; intimis oblongis vel lanceolatis obtusiusculis vel acutis; staminibus o» maximis pbyllis perigonii longissimis paulo brevioribus, minoribus media haec fequantibus, filamentis angustissime conicis teretibus; antheris parvis dorsifixis; stilo perigonio paulo breviore apice ad */s in stigmata 3—5 carnosa mollia succosa papillosa acuta recurvata diviso; bacca globosa peri- gonio marcescente minuto demum deciduo coronata glaberrima pellucida; seminibus parvis ellipsoideis minute granulosis. Rhipsalis teres Steud. Nomencl. bot. IT. 449 (nomen tantum). Rhipsalis conferta S.- Dyck, Cact. hort. Dyck. 60 et 229; Labour. Mon. Cact. 438; Fórst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 885. Rhipsalis floribunda Schott in hb. div. Cactus teres Vell. Fl. Flum. V. i. 30, text. ed. Netto, 196. FRuTICULUS epiphyticus vel in caldariis nostris іп solo humoso vi- gens, ex icone Velloziana locis natalibus pendulus, in caldariis erectus usque ad 50 em. longus. Слілия basi tuberculatus lenticellis griseis ob- tectus; ARTICULA juniores et minus adulti epidermide laete viridi vel lutes- centi velati sub lente validissima sola tenerrime (stomatibus subimmersis) striolati et punctis pallidioribus subalbidis inspersi 5—8 em. longi et 8 mm. diametro. АвкоАЕ modice distantes vix immersae 1 mm. vel minus diametro. SquamuLAE vix 0,9 mm. longae et 0,5 mm, basi latae, mucrone apicali plerumque manifesto munitae albidae dein flavescentes tandem brunneae, tomentum griseum vel nigrescens, diutissime persisten- tes; ACULEOLI 1—1,5 mm. longi. Ovamivw 2—3 mm. longum, 3 mm. dia- metro, valde mucilaginosum pallide viride. Ркмоохи PRYLLA infima 0,5 ad 1, media 2—8, summa 6 mm. longa, ulteriora 2--2,5 mm, lata, ochro- leuca vel albido-flava. SrAMiNA ad 5 mm. longa, filamenta albido-hyalina, antherae albido-flavae vix 1 mm. diametro. SriLus 6 mm. longus teres subcylindrieus albido-hyalinus, stigmata 1 mm. longa, primum triangularia conniventia extus manifeste sulcata demum patentia linearia. Bacca albido- hyalina 7—8 mm. diametro, illi Visci albi simillima, SkwiNA ultra 20 nigra nitidula 1 mm. vel paulo ultra longa, c. 0,6 mm. lata. 915 САСТАСЕАЕ: Habitat in provincia Minas Geraés ad Jardim prope Caldas in ripa amnis Verde: Mosén n. 532, Regnell ПІ. n. 623; іп silvis primaevis : Lindberg n. 366; in provincia Rio de Janeiro prope capitalem : Weddell m. 674; in provincia 8, Paulo prope Santos in rupibus ad Montserrat : Lindberg n. 364; locis haud accuratius adnotatis Brasiliae australis : Sello:d. n. 2499, Glaziou n. 10888 ; in caldariis Europaeis culta. Oss. Floribus majoribus flavidis, articulis minoribus et bacca albida majore a Rhipsalide cassyta Gárto. differt. 7. RHIPSALIS FLOCCOSA Satm-Dyck, caulibus in caldariis nostris erectis sed ob longitudinem majorem locis natalibus certissime mox nutantibus et demum pendulis arti- eulatis ramosis; articulis alternis rarius dichotomis vel ad 8 verticillatis, robustioribus elongatis teretibus cylindricis apice basique vix angustatis, summis tantum attenuatis obtusis; areolis modice distantibus, squamulis minutissimis late tri- angularibus acuminatis margine minutissime fimbriolatis per- sistentibus, axillis parce barbellatis et setulis parvis binis vel pluribus laxis munitis; floribus ex areolis articulorum termi- nalium creberrimis pro rata mediocribus, basi tomento pubes- cente copiosissimo et setulis pluribus in tomento occultis suf- fultis; ovario globoso tomento immerso glabro nudo tetra- vel pentamero; perigonii phyllis 9—10 infimis triangularibus sub- carnosulis, mediis et summis oblongis obtusis, non raro unico quam alia manifeste majore, obtusiusculis; staminibus peri- gonio manifeste brevioribus, filamentis validiusculis apice acu- minatis filiformibus, antheris didymis; stilo stamina superante in stigmata 4 vel 5 triangularia crassa erecta desinente; расса tomento copioso et jam post delapsum fructus рег- sistenti basi immersa, apice umbilicata (an perianthio emar- cido coronata ?). • Rhipsalis floccosa S.-Dyck in Pfeif. Enum. diagn. 134, Cact. hort. Dyck. 60; Labour. Monogr. 439; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 887; G. A. Lindberg in Gartenflora 1889. р. 186, cum xylograph. 35. Rhipsalis cassytha Giirtn. var. major S.-Dyck. FnumiCULUS epiphytieus habitu et erassitie articulorum fere Rhipsa- lidis grandiflorae Haw. (Rh. funalis S.-Dyck) sed articulis minus divari- catis, probabiliter ultrametralis. Автїсшїл in exemplaribus cultis saepius ultra 20 em. longi, iu illis, quae locis natalibus collecta sunt, 6—7 mm. crassi, siec. insigniter flavescentes vel sordide lutescentes, statu vivo ob- scure virides vel viridi-cinerascentes nec rubro-maculati saepius rugulosi. AREOLAE е. 1 mm. diametro, florentes duplo latiores; squamulae 1 mm. latae, 0,5 mm. longae, virides vel albescentes nec rubescentes, FLORES in caldariis hyemales, ex areolis solitarii sed aetate ex axilla eadem interdum alter enascitur, tomento villoso albo вісе. cinereo-flavido setulis flavidis intermixto 2—3 mm. alto et 5—6 mm. diametro suffulti. PERIGONIUM artificialiter explanatum 10 mm. vel paulo ultra diametro (ex sieco); PHYLLA INFIMA vix 1 mm. longa viridia, media et summa maxima 6 ad 7 mm. longa albido-viridia basi leviter cohaerentia. STAMINA 5—6 mm. longa, filamenta albido-hyalina, antherae flavidae nutantes, 8тилз 8 ad 9 mm. longus, subfusiformis robustus pro rata, ad !/s in stigmata divisa. Bacca 5—6 mm. diametro albida opaca. Semina non visa. Habitat in provincia Minas Geraés prope Caldas: Regnell n. 583 : in silva humili ad Pedra Branca: Regnell III. n. 624. ga К Oss. Ut jam supra monui, haec species habitu Rhipsalidi grandi- florae Haw. valde similis, ita ut stirps sterilis forsan colore articulorum solo ab illa discernitur; florens antem tomento villoso quod basin ovarii cingit, optime ab.illa recedit. Magnitudine florum inter eandem et Rh cassytam ambit et fere hos Rh. teretis Steud, aequat, RHIPSALIS. 216 8 RHIPSALIS PENDULIFLORA N. E. Brown, cau- libus erectis dein nutantibus tandem pendulis laxis tenuibus artieulatis ramosis superne ramosissimis, articulis biformibus, alteris elongatis rectis vel subcurvatis adscendentibus tere- tibus cylindricis apice basique vix angustatis, areolis modice distantibus minutis subimpressis, squamulis minutissimis tri- angulari-ovatis acutis margine fimbriolatis pulvillo haud in- sidentibus suffultis, pube parcissima onustis aculeolis vel se- tulis solitariis binisve inaequilongis subulatis squamulam 2- ad 3-plo superantibus instructis; alteris multo minoribus abbre- viatis tenuioribus plerumque obtuse angulatis et obsolete sul- catis , areolis approximatis minutissimis impressis sub lente valida sola conspicuis, squamulis quam illae priorum mino- ribus instructis, alternis vel dichotome vel triverticillatim dispositis gracillimis; floribus prope apicem articulorum soli- tariis vel binis vel ternis, dum solitarii quasi ex apice erumpentibus parvis basi pube vix cinctis; ovario pro rata majusculo subgloboso, nudo; perigonii 9 phyllis, infimis late triangularibus carnosis, mediis ovato-triangularibus obtusis, summis oblongis obtusiusculis ovarium subaequantibus; sta- minibus perigonio paulo brevioribus, filamentis pro rata vali- diusculis, acuminatis, antheris didymis; stilo perigonium ma- nifeste superante, stigmatibus 3 subtrigonis erectis dorso sulcatis; басса parva globosa vel oblonga perigonio marcido coronata. Rhipsalis penduliflora N. E. Brown in Gard. Chronicle 1875. p. 716 (in Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. omissa). FruricuLus epiphytieus in axillis arborum humo ibi collecto in- nixus, sed etiam in solo vigens 20—30 cm. longus. ARTICULI ELONGATI 10—15 em. longi teretes estriati 1,5—2 mm. rarius usque ad 3 mm. dia- ‘metro; AREOLAE usque ad 1 em. inter se distantes, SQUAMULAE vix 0,3 mm. longae, basi 0,4 mm. latae carnosulae, pubes parca cinerascens ; ACULEOLI primum hyalini demum ut squamulae nigrescentes rarius 1 mm. vel paulo ultra longi. AmricuLI SUMMI florentes 1,5—2 rarius ad 3 em. longi, 1 ad 1,5 mm. diametro laete vel saturate virides fragillimi; AREOLAE approxi- matae statu vivo ipso oculo nudo subinconspienae, squamulis vix 0,2 тт, longis, basi 0,4 mm. latis. FLores areolis summis prope apicem insiden- tibus basi vix pube cincti. Ovarium 3 mm. longum et fere latum viride. PERIGONA PHYLLA INFIMA 0,2—0,5 mm. longa, media et summa 2—3 mm. longa et usque ad 1,5 mm. lata alba, minora viridescentia. STiLUs 4 mm. longus, stigmata erecta trigona vix 0,5 mm. longa. STAMINA majora 3 ad 3,5 mm. longa, filamenta albido-hyalina, antherae c. 0,5 mm. diametro flavidae. Bacca hyalino-albida 2—2,5 mm. longa et 2 mm. diametro. Semina haud plane matura. ү Habitat in provincia Rio de Janeiro ad fluvium Rio Camprido: Helmreichen, floret Septembri; in provincia S. Paulo prope Sorocaba: Mosén n. 3631, floret Aprili; in provincia Minas Geraés prope Caldas: Lindberg n. 367 ; prope Desterro in provincia S. Catharina: H. Schenck n. 617, fl. Septembri ; in hb. Hauniensi sine loco et nomine collectoris exemplar exstat. Oss. Prima fronte haec species Rhipsalidem cassytam Gürtn. in memoriam revocat, at ab ea floribus apicalibus non raro ternis et binis et articulis gracillimis bene recedit. Plantam sub nomine Rh. penduliflora var. laxa ex horto Kewensi vivam accepi, itaque haud certum est, hanc cum typo perfecte congruere. 9. RHIPSALIS MESEMBRIANTHEMOIDES Haw. caulibus primum erectis dein nutantibus tandem pendulis articulatis Famosissimis; articulis biformibus, alteris elongatis. rectis vel subcurvatis erectis vel adscendentibus teretibus, 277 САСТАСЕАЕ: radices crebras flexuosas fibrosas emittentibus cortice flavido areolis crebris vix immersis parvis, squamulis minutissimis sub lente valida conspicuis triangulari-ovatis obtusiusculis margine fimbriolatis pulvillo haud insidentibus suffultis, axillis parce puberulis, aculeolo plerumque solitario squamulam duplo superante munitis rarius nullo; articulis brevioribus priores densissime spiraliter obtegentibus, oblongo-ellipsoideis teretibus vel subpentagonis apice et basi rotundatis, patentibus vel majoribus subappressis rectis vel subcurvatis succosis; areolis magis congestis, squamulis prioribus minoribus late triangu- laribus acutis, axillis densius flavescenti-puberulis setis soli- tariis vel apice ternis vel quaternis tenuibus munitis, areo- larum summarum aculeolis elongatis et barbulam brevem ef- ficientibus; floribus ex articulis abbreviatis prope apicem af- fixis solitariis, setis 2—3 et pube brevi basi suffultis, pro rata majusculis; ovario elongato-oblongo basi attenuato apice subconstricto nudo; perigonii phyllis 10 infimis late triangu- laribus acutis carnosis, mediis oblongo-lanceolatis obtusis, summis lanceolatis acutis; staminibus phyllis summis mani- feste brevioribus indefinitis, antheris oblongis; stilo perigonii - phylla maxima superante apice in stigmata 5 conniventia tri- копа acuta papillosa diviso; bacca globosa perigonio emar- eido coronata. Rhipsalis mesembrianthemoides Haw. Revis. 71; DC. Prodr. III. 476; Pfeiff. Enum. diagnost. 136 ; Hook. in Bot. Mag. t. 3078; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 60; Labour. Mon. Cact. 441; Fórst.-Rúmpl. Handb. d. Cacteenk. 891. Hariota mesembrianthemoides Lem. Cact. aliq. nov. hort. Monvill. 40. Rhipsalis salicornioides Haw. Suppl. pl. suce. 83. var. B. Rhipsalis echinata Hort. FnuTICULUS epiphyticus humo axillarum arborum elatarum innixus, sed etiam in solo vigens, 20—40 cm. longus, basi lignosus, cortice lutes- cente obtectus. ARTICULI ELONGATI 5—10 vel usque ad 20 cm. longi, cras- sitie pennae anserinae vel columbinae, juniores laete virides; AREOLAE с, 3—5 mm. inter se distantes, SQUAMULAE с. 0,5 mm. longae et basi latae; ACULEOLI usque ad 1 mm. longi, cauli appressi subulati. ARTICULI AB- BREVIATI 7—10 mm. longi, ad medium 2—3—4 mm. lati, SQUAMULAE vix 0,2 mm. longae et 0,8—0,4 mm. latae, sETAE tenuiores praesertim apicales flaccidae ad 5 mm. longae. FLonES е mediis articulis abbreviatis. Оул- RIUM 3 mm. longum, 1,5 mm. ad medium diametro, viride gracilius quam in speciebus aliis. PERIGONII PHYLLA infima 0,8 mm. longa, majora 3,5 ad Б mm. longa, ulteriora 1,5 mm. lata, albida apice et dorso ad nervum medianum flavida. Stamina 8—4 mm. longa, filamenta tenuia hyalino- albida, antherae flavidae 0,5 mm. longae. STILUS 5—6 mm. metiens, stig- mata pallida 1 mm. longa. Bacca quam in Rhipsalide cassyfa minor alba (ex HOOKER). Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: de Neves-Armond ; loco haud addicto Brasiliae australis: comes Raben ; in caldariis saepis- sime colitur. Ons. Prima fronte Rhipsalidem saglionis Otto in memoriam vocat, at articulis abbreviatis longiores dense spiraliter vestientibus optime ab ea recedit. 10. RHIPSALIS CRIBRATA Ruempz. caulibus erectis vel dein nutantibus tandem pendulis laxiusculis articulatis ramosis superne ramosissimis; articulis biformibus, alteris elongatis primum rectis vel subcurvatis teretibus filiformibus Cactac. RHIPSALIS. avs vel tenuiter cylindricis apice basique vix contractis et obtusis, areolis verticillatim ad 3 vel 4 approximatis, verticillis mo- dice inter se distantibus, vix immersis, squamulis minutis- simis oyato-triangularibus acutis vel breviter acuminatis pul- villo parvo conspicue insidentibus suffultis, pube parca et aculeolis solitariis vel binis tenuibus subflexuosis instructis ; alteris valde abbreviatis ellipsoideis vel breviter cylindricis utrinque plus minus angustatis ad 2 vel 3 vel 4 verticillatim congestis; areolis spiralibus inter se aequaliter remote dis- positis, squamulis subulatis parce in axillis pubescentibus et aculeolis 2 vel 3 apice barbulam efformantibus comitatis ; floribus solitariis ex axilla squamularum prope apicem arti- culis abbreviatis innixis, pube brevi basi et aculeolis pluribus suffultis ; ovario obverse conico tereti apice subconstricto nudo; phyllis perigonii 10, infimis carnosulis triangularibus obtusius- culis, mediis semiellipticis, summis oblongis obtusis; stami- nibus pluribus perigonium subaequantibus vel paulo hoc bre- vioribus, stilo perigonio conspicue longiore in stigmata 3 vel 4 rarius 5 acutiuscula diviso; расса obverse conica perigonio emarcido coronata. Rhipsalis cribrata Forst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 889. Hariota cribrata Lem. ex Forst.-Riimpl. 1. с. ? Rhipsalis pendula Vócht. in Pringsheims Jahrb. IX. 39. Fruricunus epiphytieus in caldariis nostris in solo vigens pendulis sed locis natalibus ut videtur caulibus magis elongatis firmioribus erectus, ramis solis pendalis, 10—25 cm. altus, laste vel obscurius viridis, CAULES juniores basi rubescentes. AmTiCULI kLONGATI maximi 10—15 сш, longi, demum lignescentes cortice flavescente obtecti, basi usque ad 7 mm. dia metro; AREOLAE ramorum juniorum vix 0,5 mm, latae, sqUAMULAE 0,9 ad 0,4 mm. longae, 0,8 mm. ad medium latae, flavidae vel basi rubescentes, pulvillo saturate viridi insidentes, pili pubis eas paulo superantes albi; ACULEOLI 2—3 тт, longi hyalini, Ақтіосїіл ARRETA е, 1 сш. longi, nune paulo ultra nunc infra; AREOLAE іп orthostichis с. 4 mm. inter se distantes, 0,3 mm. latae, squAMULAR 0,3 mm. longae et basi latae, rubes- centes; ACULEOLI 9 mm. et superiores ad 4 mm. longi. Ovarium 2—3 mm. longum et diametro viride. PrRIGONU PHYLLA minima vix 1 mm. longa et basi lata, majora 6—7 mm. metientia alba, Sramixa 6 mm. longa, filamenta albido-hyalina. Sri.vs 7—8 mm. longus, stigmata recurvata fere 1 mm. longa. Bacca 4 mm, diametro. Semina non suppetebant. Habitat in provincia Minas Geraés prope Caldas: Regnell n. 625* ; floret Octobri. Ons. СІ, б. A. Ілхрвкпо mecum communicavit, plantam, quae іп horto Kewensi sub titulo Rh. pendulae colitur, cum Hariota cribrata lem. congruere, quae opinio e diagnosi a cl. Егкмгі, кк in Handbuch der Cac- teenkunde exposita probabilis esse videtur. Vix dubius sum, nomen Ke wense a cl. Vócurixo, qui olim Rhipsalides horti acuratissime et diligen- tissime propter anatomiam ibi examinavit, oriri. Habitu Rhipsalis pen- dula Rümpl. ad Rh, teretem Stend. accedit, sed articulis abbreviatis, floribus apicalibus ex illis solitarie erumpentibus primo visu discrepat. An a Rhipsalide saglionis Otto, quacum partibus vegetativis satis congruit, re vera diversa sit, examinatione floram vivorum elucendum est. 11, RHIPSALIS SAGLIONIS Отто, canlibus primum erectis dein nutantibus tandem pendulis articulatis ramosis- simis; articulis biformibus, alteris elongatis rectis vel curvatis erectis vel adscendentibus alternis teretibus vel subpentagonis apice basique leviter contractis, areolis modice remotis sub- immersis squamulis triangulari-oblongis vel late subulatis acutis vel breviter acuminatis pulvillo vix insidentibus diutius persistentibus suffultis, pube parca munitis aculeolis 0 vel 39 279 CACTACEAE : setis 1—3 squamulam pluries superantibus ornatis; alteris in prioribus congestis abbreviatis oblongo-ellipticis vel breviter eylindricis apice obtusis plerumque ad 5 verticillatis, novellis manifeste suleis 5 saepius leviter flexuosis spiralibus per- cursis, squamulis quam in prioribus minoribus subulatis acu- tissimisque margine minute fimbriolatis caducis, axillis parce puberulis, setis 2—4 inaequilongis squamulas pluries supe- rantibus ornatis; floribus prope apicem ex articulis minoribus pro areola solitariis plerumque unico tantum pro articulo, basi vix pube brevi suffultis, articulis. summis sterilibus ; ovario globoso nudo; perigonii phyllis 12, infimis triangulari- ovatis carnosis, mediis oblongis, summis oblongo-lanceolatis patentibus apice acutis; staminibus phylla interiora perigonii subaequantibus co, filamentis subulato-filiformibus, antheris didymis parvis; stilo perigonium manifeste superante in stig- mata 4 divaricata apice recurvata acuta dense papillosa di- viso; расса globosa perigonio emarcido coronata. Rhipsalis saglionis Otto in Walpers, Repert. II. 936; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 61 et 230; Labour. Monogr. Cact. 442; Forst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 891. Rhipsalis brachiata Bot. Mag. t. 4039. ? Rhipsalis cereuscula Haw. in Philos. Mag. 1830. p. 109 ; Pfeiff. Enum. diagn. 137. Hariota saglionis Lem. Cact. alig. nov. 39. FnuTICULUS epiphyticus vel in solo crescens, basi tuberculosus cras- sissimus lignosus cortice cinereo squamoso obtectus, radicibus flexuosis validis fibrosis albidis humo innixus, 30—60 cm. longus. Caves plures a basi ramosi, superne dense ramosissimi intricati teretes lignosi crassitie pennae anserinae vel gallinae. ARTICULI ELONGATI 10—80 cm. longi, AB- BREVIATI 8—10 vel usque ad 15 mm. longi, 2 rarius ad 3—4 mm. dia- metro, primum laete dein obscurius virides apice obtusissimo hispidi. AREOLAE 2--5 mm. inter se distantes; SQUAMULAE 0,8—0,5 mm. longae, in costis c. 1 mm. elevatis seriatim dispositae basi 0,5 mm. latae; SETULAE 1—2 mm. longae rarius parum longiores filiformes albae. FLORES pro articulo solitarii pro rata majusculi basi setulis pluribus suffulti, Ova- RIUM 5 mm. diametro viride. Prriconit PHYLLA infima 0,8—0,5 mm. longa et basi 0,7 mm. lata, media 2—5, summa 8—10 mm. longa, ulte- riora triente superiore 2—3 mm. lata alba apice et dorso ad nervum me- dianum lutescentia, inferiora viridescentia, Sramna 8—9 mm. longa, antherae flavidae 0,3 mm. diametro, filamenta albido-hyalina. STILUS 11 mm, longus, stigmata alba vel flavida 3 mm. longa. Bacca et semina desiderantur. Habitat in Uruguay in arboribus ad Estancia de Cupalen prope Concepcion del Uruguay : Lorentz n. 1782; loco haud accuratius indicato : Sello. Ех hac regione ulterior eam probabiliter in hortum botanicum Berolinensem misit ; cl. Tweedie eam e Bonaria in hortum Glasnevinianum TOT Oss, Si Rhipsalis cereuscula Haw. re vera cum specie supra de- seripta convenit, quod hodie vix eruendum est, nomen Haworthianum illi a me ipso accepto anteponendum est. 12. RHIPSALIS PARADOXA SALM-Dyck, caulibus suberectis lignosis; ramis pendulis articulatis validioribus tri- vel tetragonis interrupte alatis, ita ut in ramo quoque 5, 6 vel 7 et 8 anguli superpositi discernantur, angulis acutis basi et apice dilatatis, cum vicinis confluentibus, lateribus con- cavis; squamulis minutis persistentibus apice cujusque costae et basi spatii intercostalis superficialiter affixis late triangula- ribus obtusis vel retusis interdum mucronatis, -axillis parcis- RHIPSALIS. 280 sime puberulis et raro aculeolo parvo squamula duplo longiore munitis; floribus solitariis membranula ex epidermide rupta efformata et villo sericeo quam ovarium breviore suffultis; ovario immerso semigloboso interdum brevissime pedicellato glabro et nudo; phyllis perigonii 8 omnibus petaloideis sub- aequalibus maximis vix triente minora superantibus, infimis ovalibus, mediis et summis subaequilongis oblongis obtusis; staminibus triente phyllis maximis brevioribus; stilo absque stigmatibus stamina aequante vel paulo superante filiformi tereti, apice in stigmata 4 vel 5 stilo quadruplo breviora divaricata diviso. Tabula nostra LV. Fig. I (habitus). Rhipsalis paradoxa Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 59; Labour. Monogr. Cact. 436; Férster-Riimpl. Handb. а. Cac- teenk. 883. Lepismium paradoxum Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 140. Cereus pterocaulis Fórst. Handb. d. Cact. I. Aufl. 453. Hariota alternata Lem. Horticult. univers. t. 1. p. 50. FnuTiCULUS epiphyticus, CAULIBUS brevibus teretibus basi lignes- centibus epidermide in squamulas membranaceas secedente obtectis. RAMI 30—50 em. longi, alterni vel dichotome dispositi 1,5—2 cm. inter angulos diametro, lateribus excavati, laete virides, vetustiores saepius obscuriores. Автіссіл 2—5 cm. longi, costae 6—9 mm. altae, tali modo dispositae ut in articulis sequentibus alternent. SQUAMULAE 1 mm. ?ongae et 2 mm. latae subcarnosulae vel sicciores, ACULEOL1 vix 2 mm. longi, subcompla- nati acuti mox nigrescentes primum hyalino-albidi. Interdum casu RAMUS evadit, in quo COSTAE superpositae sunt, squamulae illarum mox cadunt et pulvillus aculeolis pluribus onustus restat. FLonEs solitarii pro rata majus- culi. OvaARIUM immersum 3 mm. longum et 4,5 mm. diametro, placentis alte in lumen prominentibus et basi connatis. PERIGONII PHYLLA infima 6,5—10, superiora 12—15 mm. longa, ulteriora 5 mm. lata alba, priora dorso ad nervum medianum subviridescentia. STrAMiNA 8—9 mm. longa, filamenta tenuia filiformia albido-hyalina, antherae subglobosae 0,5 mm. longae. STiLUs 8—10 mm. longus, stigmata primum: erecta dein recurvata acuta 2 mm, longa. Васса et semina haud suppetebant. Habitat in Brasiliae provincia S. Paulo prope capitalem: Löfgren; in hortis botanicis colitur. Oss. Costis altis excavatis in articulis sequentibus alternis primo visu ab aliis speciebus dignoscitur. Jam cl. PFEIFFER in Enumeratione diagnostiea articulos abnormes inter normales multo graciliores pentagonos magis pilosos sensim in vulgatos transeuntes commemoravit, quos infeliciter non vidi. Probabiliter illi eosdem exhibent, quos in speciebus aliis generis descripsi et nomine articulorum cereiformium salutavi. > 13. RHIPSALIS SQAMULOSA К. Scu. caulibus erectis trigonis aeutangulis articulatis, costis compressis crenatis, ramis pariter erectis latioribus trigonis oblongis aeutis basi angustatis, costis valde compressis trialatis sinubus latis; crenis obtusis subelevatis rotundatis; squamulis permagnis complanatis, artifieialiter explanatis triangulari-ovatis basi subauriculatis aeutis, persistentibus, axillis primum villosis dein aculeolis plurimis curvatis rigidis munitis; radicibus interdum e sinubus inter costas erumpentibus; floribus soli- tariis vel binis, basi villo brevi cinctis et aculeolis suffultis; ovario immerso subobverse conico vel subcylindrico apice pa- rum constricto; perigonii phyllis 8—10 basi connatis, tubo subincrassato, infimis ovato-triangularibus obtusis, mediis ob- longo-ovatis, summis lineari-oblongis recurvatis; staminibus phyllis maximis manifeste brevioribus, antheris suborbicula- 281 САСТАСЕАЕ: ribus; stilo stamina superante in stigmata plq. 5 recurvata apice incrassata diviso; bacca compresso-globosa subdiaphana; seminibus paucis nigris in cavitate centrali collectis. Cereus squamulosus Salm-Dyck Msc. in DC. Prodr. 111. 469. Lepismium commune Pfeiff. in Otto’s Gartenzeitg. 1835. p. 315, Enum. diagn. Cact. 138; Labour. Monogr. Cact. 445; Bot. Mag. t. 3763; Fórst.-Rümpl. Handb. Cacteenk. 897. Lepismium Knightii Pfeiff. in Otto et Dietr. Gartenzeitg. 1835. p. 380. Cereus elegans Hort. Cereus Knightii Parm. ex Pfeiff. l. c. Екотех epiphyticus 30—60 cm. altus, radicibus copiosis ramis arbo- rum innixus et tali modo scandens; ARTICULI vel rami valde inaequilongi nunc 1 cm. nunc 20—80 cm. metientes, 1— 1,5 cm. lati, saturate virides vel cinerascentes steriles minus manifeste crenati pilis paucis laxis usque ad 1 cm, et ultra longis cinereis ex areolis provenientibus muniti; superiores florentes crenaturis elongatis usque ad 3,5 cm. metientibus instructi, SQUAMULAE 2—8 mm. longae statu juvenili pulchre rubescentes areolarum florentium mox marcidae et scariosae, in axillis pilis densissimis 5—7 mm. longis copiosissimis albis et longioribus cinereis apice barbam longins- culam cineream efficientibus faretae, Ovarium 2 mm, longum, 1,5 mm. diametro pallidum. Prricont PHYLLA infima 1,5—2— 2,5 mm. longa, media 4—5 mm., summa 6—7 mm. longa, ulteriora 1,5 —2 mm. lata alba, secundo die flavescentia, exteriora subsepaloidea virescenti-albida. STAMINA 5 mm. longa, filamenta tenuissima albido-hyalina, antherae 0,5 mm. diametro flavidae. Sm tus 6 mm. longus teres; stigmata 1,5 mm. longa. Bacca 6—8 mm. longa et diametro coccinea perigonio emarcido coronata pulpa coccinea succosa impleta. SkwiNA nigra nitentia. Habitat in Brasilia loco haud accuratius addicto: Sello n. 4283 ; prope Rio: Riedel n. 840; in re publica Argentina prope coloniam Re- sistencia in Gran Chaco: Niederlein; in Cordillera de Missiones: idem. Floret ab aestate usque ad Decembrem ; іп caldariis saepe colitur. Oss. Cl. prine. блім-Пуск Lepismium Knightii Pfeiff. pro varie- tate L. myosuri Pfeiff. habnit. Ut el. LINDBERG in litteris optime monuit, - id potius cum L. communi Pfeiff., quod prioritatis causa nune nomine Rhipsalidis squamulosae appellandum, quam cum priore convenit, Varie- tatem alteram a priore conditam y. laevigatam non vidi. 14. RHIPSALIS MYOSURUS K. Scu. caulibus debi- libus articulatis radicantibus, articulis plerumque trigonis rarius tetragonis acutangulis, costis complanatis haud atte- nuatis sinubus latiusculis discretis crenatis lineari-lanceolatis utrinque aeuminatis; radicibus plq. crebris ex imo fundo si- nuum costas discernentium erumpentibus ramulosis teretibus filiformibus; squamulis apice crenarum triangulari-ovatis bre- vissime acuminatis, axillis albido-pubescentibus et setis cine- reis vel albidis e torulo oriundis plurimis in ramis sterilibus praesertim apice longis munitis; floribus solitariis basi villo radiatim disposito parco et setis rigidis plurimis longe e ca- vitate prominentibus suffultis; ovario immerso late turbinato parvo; perigonii phyllis 10, infimo minutissimo fere squamu- lam ovarii aequante, sequentibus sensim accrescentibus ovatis obtusis, summis oblongis obtusis, exterioribus sepaloideis; staminibus quam phylla maxima brevioribus, antheris orbi- eularibus; stilo stamina manifeste superante, stigmatibus (in flore examinato 2) recurvatis. Lepismium myosurus Pfeiff. Enum. diagn. Cactac. 139; RHIPSALIS. 282 Bot. Mag. t. 3755; Labour. Monogr. Cact. 445; Forst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 897. Cactus myosurus S.-Dyck Msc. in DC. Prodr. III. 369. Cactus tenuispinus Haw. in Philos. Mag. 1827. Cactus tenuis Schott Msc. in DC. Prodr. III. 469. FruricuLus epiphyticus ad 1 m. longus et ultra ramosissimus scan- dens; articuli 6—25 em. longi, 0,5—1,5 cm. diametro, saturate virides vel interdum cinerascentes, radicibus albidis parietibus, arboribus etc. affixi. SQUAMULAE vix 1 mm, longae minus complicatae primum pulchre rubellae, sed mox marcescentes scariosae albido-flavidae, basi subgibbosae, Piui radiantes cinerei ramulorum sterilium usque ad 1 em. longi tenues, flexi- biles, fertilium paulo rigidiores 4—5 mm. longi, paucis longioribus inter- mixti albi. Ovamux 1 mm. longum pallidum. PeRiGONH PHYLLA infima 0,8—1—2, media 4—5, summa 6—8 mm. longa, exteriora carnosula viv. sordide viridi-rabella, interiora rosea basi pallidiora vel flavido-rosea apice rosea. STAMINA 6 — 6,5 mm. longa, filamenta tenuia albida, antherae 0,5 mm. diametro. SriLUs ruber 7 mm. longus, stigmata 2 (in exemplari а me ipso examinato) vel 3 (ex icone in Bot. Mag.) vel 4 (e cl, Pretrren), Bacca coccinea 0,5 mm. diametro. Era plurima nigra nitentia. Habitat. in Brasiliae provincia Rio de Janeiro prope metropolin imperii: Gaudichaud n. 915; prope Capocabana: Luschnath, floret Fe- bruario; ad margines viarum сі іп rupibus prope Desterro provinciae S. Catharinae: Н. Schenck n. 616. — Saepe in caldariis culta. ; Ons. A praecedente optime ramis minus late alatis saepissime radicibus copiosis onustis, pilis cinereis ramorum steriliam, qui nomen myosuri huie attribuerunt et floribus minoribus recedit. 15. RHIPSALIS MACROPOGON К. Бон. caulibus primum. erectis dein aut scandentibus aut pendulis articn- latis trigonis, an basi teretibus?; articulis trigonis, lateribus sectione transversa anguste triangularibus marginem versus extenuatis et manifeste alatis alternis, sinuatis haud crenatis basi angustatis et quasi in petiolum brevem validum teretem contractis, apice sensim attenuatis obtusiusculis laevibus, statu sicco nervulis prominentibus anastomosantibus reticulatis; areo- lis modice distantibus in genere maximis alte cavernosis basi squamula complicata, artificialiter explanata latissime trian- gulari acutiuscula suffultis, pilis longis numerosissimis parie- tem alveolae densissime vestientibus et hanc longissime su- perantibus ornatis; floribus pluribus ex areolis pro rata majusculis biserialibus brevissime pedicellatis; ovario obverse conico sectione transversa orbiculari nudo, placentis plq. 4 instructo, immerso; perigonii phylla 9, infimis vix sepaloideis, quam summa triplo tantum brevioribus semiellipticis obtusis, mediis et summis oblongis obtusis; staminibus perigonio paulo brevioribus, antheris orbicularibus, basi inter se et cum peri- gonii phyllis manifeste connatis et tubum brevem cum peri- gonio confluentem efformantibus; stilo perigonium aequante apice in stigmata 4 recurvata acuta brevia abeunte. Tabula nostra LV. Fig. II (analysis). ArricuLt 15—25 cm. longi et ad medium vel quadrantem superio- rem 2,5—8 сш. lati, basali parte quasi petiolum exhibente 5—6 mm. dia- metro, hoc loco ut in axi articulorum demum lignescentes laete virides; costae 1--1,5--1,8 em. altae, basi 1—1,5 rarius ad 2 mm. tantum latae. AREOLAE 1,5—2,5 сш. inter se distantes, 8—10 mm. longae, 6—7 mm. ad medium latae, 6—8 mm. alte excavatae, sectione transversali subellip- ticae, barba usque ad 1 ст. longa, copiosa sicc. rubro-flavescente vestitae et densissime farctae. FLores ad 2—5 ex areolis pedicello vix 1 mm. longo suffulti. Ovarium 2,5—3 mm, longum et 2—2,5 mm. diametro, PHYLLA infima perigonii 3 mm., media 6—7, summa 8—9 mm. longa, 298 САСТАСЕАЕ: ulteriora 3 mm. lata, basi usque ad 2 mm. alte manifeste connata pro- babiliter alba. Stamina tubo perigonii 1 mm. ultra basin affixa ma- xima 7—8 mm. longa, filamenta albido-hyalina, antherae 0,6 mm. dia- metro. SriLUs teres 1 cm. longus, vix striatulus, stigmata 1,5 mm. longa. Baeca seminaque desiderantur. Habitat in provincia Rio de Janeiro vel Minas Geraés loco haud accuratius indicato: Glaziou n. 13916 et 14863. Oss. Speciem distinctissimam statu sicco et in spiritu vini con- servatam cl. Giaziov benevole mecum communicavit. Lepismiwm verum exhibet, quod ab affinibus articulis late alatis, costis valde extenuatis et areolis maximis primo visu distinguitur. СІ. б. A. LINDBERG hanc jam pro specie propria recognovit. 16. RHIPSALIS TRIGONA Pretrr. caulibus erectis strietis basi lignosis teretibus, articulatis; articulis genrinatim vel ternatim e vetustioribus erumpentibus trigonis lateribus planis vel excavatis acutangulis costis continuis, apice obtusis basi attenuatis, rarius ancipitibus et sectione transversali late rhombeis; areolis in costis vix immersis modice inter se re- motis parvis, squamula minuta ovato-triangulari breviter acu- minata basi plerumque subauriculata axilla minute puberula et primum aculeolo parvo squamulam vix superante curvato costae aceumbente munitis dein, quum flores erumpant, dense villosis et aculeolis pluribus onustis; floribus pluribus ex areola basi aculeolis et villo densiusculo suffultis pro genere mediocribus; ovario emerso subgloboso nudo, placentis parie- talibus prominentibus plerumque 5; perigonii phyllis 10, in- fimis sepaloideis minutis triangularibus acutis carnosulis, me- diis ovatis obtusis, summis latiuscule oblongis; staminibus indefinitis quam phylla maxima subduplo brevioribus, antheris globosis; stilo stamina aequante vel haec paulo superante pro rata valido apice in stigmata 5 stilo aequilonga crassiuscula reeurvata diviso. Rhipsalis trigona Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 133; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 60; Labour. Monogr. Cact. 437; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 884. Exemplaria a me visa statu вїссо et vivo с, 20 cm. longa; ARTI- соы 3—7 cm, longi, ancipites usque ad 2, trigoni ad 1,5 сіп, lati, priores vulgo manifeste crenulati, ulteriores continui vel vix hinc inde erenaturam unam alteramve exhibentes, saturate vel obscure cinerascenti-virides. AREO- LAR inter se in costa quaque 1—1,5 cm, distantes. SQuAMULAE in angulis equitantibus vel crenaturis profundius innixae 1 interdum usque ad 2 mm. longae, basi 1—2 mm, latae, acuminatae saepius rubescentes carnosulae in artieulis inferioribus diutius persistentes, in superioribus caducae ; ACU- LEOLI 1—2 mm. longi, demum nigrescentes primum albido-hyalini, to- mentum parcum albidum mox cinerascens. OVARIUM 3 mm. longum et 3,5 mm. diametro viridi-lavescens. PERIGONIL PHYLLA infima 0,8—2 mm., media 8—4 mm., summa 6—7 mm. longa, ulteriora. 8,5 mm. lata, alba. STAMINA maxima 4 mm. longa albido-hyalina, antherae vix 0,5 mm. dia- metro. SriLUS 2,5 mm. longus, stigmata aequilonga. Bacca et semina desiderantur. Habitat in Brasilia australi loco haud accuratius indicato: Glaziou ; in horto Kewensi nunc culta et mecum benevole communicata. Oss, Articuli triangulares speciem hane optime distinguunt ab aliis plurimis; nulla nisi Rh. dissimilis К. Sch. iis similitudine accedit, sed articulis inferioribus valde ab iis diversis ulterior ab illa recedit, Stamina pro rata parva in specie ulla haud amplius inveniuntur, 17. RHIPSALIS PENTAPTERA Przrrr. caulibus erec- tis ramosis articulatis ramis ut videtur nutantibus et demum RHIPSALIS. 284 pendulis; articulis penta- vel hexagonis brevius vel magis conspicue costatis vel alatis, costis interruptis rectis vel sub- spiraliter tortis, sequentibus haud alternantibus, sinubus sub- rectangulis discretis, superioribus attenuato-acuminatis basi angustatis alternis vel dichotome inferioribus insidentibus rarius conspicue ad 3 vel 4 verticillatis; areolis remotis ba. sin versus et apice interdum magis congestis, crenaturis costarum immersis; squamulis minutis ovato-triangularibus breviter acuminatis scariosis vel subcarnosis axillis breviter puberulis, aculeolo solitario brevi squamulam duplo superante interdum munitis; floribus pro articulis pluribus ex areolis lateralibus solitariis basi villo densiore et aculeolo parvo suffultis; ovario subgloboso emerso nudo glabro, placentis 3 vel 4 in lumen subprominentibus munito; perigonii phyllis 11 infimis late triangularibus acutis subsepaloideis carnosulis, mediis ovatis obtusis ut summis oblongis obtusis membra- naceo-petaloideis ; staminibus perigonium subaequantibus in- definitis, antheris minutissimis, filamentis tenuibus filiformi- - bus; stilo stamina subaequante apice summo in stigmata 3 vel 4 brevia trigona conniventia acuta soluto; bacca sub- globosa hyalina perigonio emarcido coronata. Rhipsalis pentaptera Pfeiff. in Otto et Dietr. Gartenetg. 1836. p. 105, Enum. diagn. 132; Pfeiff. et Otto, Abbild. u. Beschreib. I. t. 17. fig. 1; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 59; Labour. Monogr. Cact. 436; Forst.-Rómpl. Напа. а. Cac- teenk. 883. FnuTICULUS epiphyticus ex axillis arborum elatarum, іп caldariis etiam in solo cultus, 80—40 cm. longus. ARTICULI 7—12 cm. longi, ad medium c. 1, ad basin apicemque 0,5 сш. diametro, costis sectione trans- versa triangularibus usque ad 5 mm. altis, obscure, novelli saturate virides nec lutescentes. AREOLAE 1 mm. latae, in costa quaque 1—4 сш. inter se remotae, crenaturis 1--2--2,5 mm. alte impressis insidentes; SQUAMULAE 0,5—1 nim. longae, 1—1,5 mm. basi latae, albido-flavescentes. FLORES laterales, dissiti interdum apicem artieulorum versus densius congesti mediocres in genere. OvaRiuw 1—1,5 mm. longum, 2 mm. diametro vi- ride, aculeolo saepius laterali vix 1 mm. longo et villo cinerascente suf- fultum. PERIGONII PHYLLA infima 0,5—1,3, media 2—4, summa 5 —6 mm, longa, ulteriora 2,5—8 mm. lata alba, inferiora viridescentia praesertim dorso. Stamina 5—6 mm. longa, filamenta apice extenuata albido-hyalina, antherae 0,5 mm. diametro flavidae. StiLus 5 mm. longus, albido-hyali- nus, stigmata carnosula 1 mm. longa. ВАССА 6 mm. longa et fere aequa- liter lata apice carnescens. Semina haud visa: Habitat in civitate Argentina ad Паи prope Huasca-Huasca : Lo- rentz et Hieronymus n. 913 ; certe etiam in Brasilia australi vel in Uru- guay crescit, e quo loco cl. Sello eam in hortum Berolinensem misit, ubi ad hwnc usque diem colitur. Oss. Cum specie ulla nisi cum Rhipsalide mierantha DC. com- paranda est, at ab hac costis plus minus conspicue alatis et floribus mi- noribus recedit. Exemplar sterile a cll. Lorentz et Hieronymus collectum a typo vix discrepare videtur; alterum autem quod cl. HiERONYMUS in hb. suo conservat et quod cl. NIEDERLEIN in provincia Catamarca prope Alpachiri collegit, prima fronte quidem illi simile sed floribus majoribus et pube copiosissima more Rhipsalidis floccosae DC. insigne. Haee planta etiam ad seriem Angulatarum pertinere videtur, sed ex articulis siccis dif- ficillime est dictu quae indoles eorum sit. Rh. grandiflora Haw. e. g. sepe exsiccata articulos angulatos acutangulos praebet, ita ut observatio e siccis interdum in errorem ducat, 18. RHIPSALIS NEVES-ARMONDII K. Scu. caulibus pendulis artieulatis ramosissimis; artieulis inferioribus vel 285 | CACTACEAE: vetustioribus modo teretibus sub lente valida tenuiter strio- latis elongatis dichotome inferioribus insidentibus stricte су- lindricis apice interdum rotundatis, mediis et summis ad 3—4 vel 5 rarius 6 fasciculatis , brevioribus manifeste hexagonis lateribus leviter, apicem versus paulo magis excavatis angulis obtusis; areolis in prioribus dissitis minutissimis sub lente valida modo conspicuis subimpressis, squamulis in exemplaribus exstantibus jam delapsis villo et aculeolis 0 munitis, in arti- culis superioribus praesertim apicalibus costis insidentibus subconspicuis magis impressis, squamulis minutissimis ovato- triangularibus acutis vel acuminatis margine fimbriolatis, basi parcissime puberulis, aculeolis 0; floribus ex areolis subter- minalibus solitariis, plerumque 2 prope apicem congestis pro rata majusculis, basi pube copiosiore elongata cinctis, antice posticeque membranula ex epidermide rupta efformata suf. fultis; ovario immerso breviter cylindrico nudo placentis vulgo D parietalibus; perigonii phyllis 8 subaequalibus infimis vix triente mediis et summis brevioribus ut illa membranaceo- petaloideis oblongis vel ovalibus obtusis; staminibus triente perigonio brevioribus, filamentis filiformibus, antheris minu- tissimis subglobosis; stilo ulteriora paulo superante validius- culo tereti apice ad 1/4 in stigmata recurvata crassiuscula diviso; baeca emersa subglobosa apice areolata leviter um- bilicata, perigonio haud coronata; seminibus pluribus pro rata majusculis semilunaribus teretibus haud exsculptis. Tabula nostra LVI (habitus et analysis). Rhipsalis funalis G. v. Beck, Itin. princ. Sax.-Cob. II. 15, haud Salm- Dyck. FnuTICULUS epiphytieus ex axillis arborum elatarum pendulus ; ARTICULI ELONGATI in exemplaribus exstantibus usque ad 20 em. vel paulo ultra longi, 4 mm. vel paulo ultra diametro perfecte cylindrici apice basique vix rotundati; ARTICULI SUPERIORES hexagoni, si flores 2 api- cales enascuntur, plerumque multo breviores 4—5 vel usque ad 6 cm. longi diametro priorum, omnes sicco et in spiritu vini conservati brun- nescentes vel omnino nigri. AREOLAE in costa quaque 1,5—2 em. inter se remotae examine accurato solo conspieuae 0,5—0,7 mm. latae; SQUA- MULAE vix 0,3 mm. longae et basi latae in articulis inferioribus frustra quaeruntur. FLORES profunde ex alveolis articulorum terminalium erum- punt et corticem findunt, ita ut membranula rupta ovarium tegat, plerum- que bini pro articulo, in exemplaribus fructescentibus autem baccae plures ' latera ornant, quod demonstrat, articulos serius elongatos iterum iterumque prope apicem flores emittere. Ovarium 2 mm. diametro basi villo id aequante subsericeo cinctum. PxRIGONIT PHYLLA infima 7, reliqua 9 ad 10 mm. longa, ulteriora 3,5, priora 5 mm. lata alba. STAMINA 6 шш, longa, filamenta apicem versus extenuato-acuminata albido-hyalina, antherae vix 0,3 mm. diametro didymae. Srinus 5—6 mm. longus, stigmata 2 mm. longa. Bacca probabiliter viridis 8 mm. diametro emersa basi tantum in areola inclusa apice late areolata et rudimento stili vel cicatrice apiculata, ерісагріо crasso. SEMINA €. 10 verticaliter disposita, 2 mm. longa, 1 mm. lata, utrinque acuminata subcurvata nigra nitentia. Habitat in provincia Rio de Janeiro ad montem Tijuca : Peckolt ; in arboribus caeduis prope Petropolim : princ. Sax.-Coburg. n. 45; loco haud accuratius addicto: Glaziow п. 14868. Овѕ. Species distinctissima ob articulos primum angulatos dein cylindricos inter series ambas transitum exhibens; articulis florentibus plq. bifloris fasciculatis primo visu recognoscitur; color o — plarium siccorum et in spiritu vini conservatorum поп minus insignis. Eum in honorem cl DE NEVES-ARMOND, qui mecum materiam optimam Cactacearum provinciae Rio de Janeiro benevole communicavit, salutavi, Cactac. RHIPSALIS. 986 19. RHIPSALIS MICRANTHA DC. caule elongato articulato flexuoso vel subscandente, articulis angulatis plq. pentagonis, costis sectione transversa triangularibus acutis intermittentibus vel subcontinuis sinubus acutis; areolis mo- dice distantibus; sqnamulis minutissimis late triangularibus brevissime acuminatis, axillis tomentosis, tomento emerso, hinc inde aculeolo parvo munitis; floribus lateralibus ex areola Solitariis basi epidermide rupta et tomento brevissimo vix conspicuo suffultis; ovario nudo semigloboso vel subcylindrico basi rotundato, phyllis perigonii 10 infimis triangulari-ovatis vel semiorbicularibus, mediis oblongis obtusis, summis ob- longo-lanceolatis acutiusculis sub anthesi plena recurvatis vel refractis; staminibus inaequilongis maximis phylla summa aequantibus vel bis paulo brevioribus; antheris didymis; stilo stamina paulo superante in stigmata 4 patentia lanceolata acuminata papillosa diviso. Rhipsalis micrantha DC. Prodr. III. 476; Pfeiffer, Enum. diagn. 133; Labour. Monogr. Сай. 437; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 60 et 228; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 884. Cactus (Rhipsalis) micranthus H.B.K. Nov. gen. et spec. РІ. 69; КІ). Syn. pl. aequin. 111. 369. Cautis ultrametralis flaccidus gracilis flexuosus, ArTICULI laete virescentes vel obscure virides, saepissime pentagoni sed etiam interdum triquetri 5—8 cm. longi, 3—4—5 mm. diametro, lateribus parallelis, utrin- que obtusi vel summi apice attenuati acuti. ArroLar іп costis continuae 8—4 cm. inter se distantes subimpressae et basi pulvillo plus minus con- spicue prominente suffultae, obscurius quam costae coloratae, tomento griseo onustae; ACULROLI, si adsunt, nigrescentes. Fiores in articulis crebri vel creberrimi, pro areola solitarii, magnitudine pro rata generis majusculi, Ovarium 1,5—2 mm. longum, 2,5—3 mm. diametro teres laeve. PHYLLA PERIGONIH infima 1,5—2 mm., sequentia 8—7 mm, longa et 8—4 mm. lata, flavido-alba membranacea, summa 10 mm. longa et 3—4 mm. lata, colore priores aequantia vel apice flavidiora, STAMINA 7—9 mm, longa, filamentis albis pro rata validis apicem versus acumi natis, antherae luteae vix 0,5 mm. diametro. Втп/7в 1 em. longus, 0,5 mm. et paulo ultra crassus, stigmata 1--1,5 mm. longa, ut stilus alba. Басса et semina non suppetebant. Habitat in ditione Ecuadorensi prope Olleros: Humboldt, Proba- biliter etiam in Brasilia. Oss. In horto botanico Berolinensi et in aliis Europaeis jam diu sub titulo Rhipsalidis micranthae DC. planta insignis quaedam colitur, quae satis bene diagnosi brevissimae Cacti micranthi H.B.K. respondet. Probabiliter typus originarius hujus speciei роп exstat, cl Кохти saltem diagnosin e manuscripto Bonplandiano praetulit. An re vera planta Ecua- doriensis cum Rhipsalide micrantha nostra perfecte congruat, hodie certe haud eruendum est. Stirps culta*vix e regione laudata in caldariis nostris provenit; sed probabiliter e Brasilia introducta est. Si igitur Ша cum Rhipsalide micrantha convenit, potius species more Rhipsalidis cassytae simul in ditione Ecuadorensi et in Brasilia vigere videtur. 20. RHIPSALIS DISSIMILIS К. Son. caulibus erectis haud scandentibus ob staturam validiorem certe non pendulis articulatis ramosis; articulis dichotomis vel ad 3 vel 4 verti- cillatis biformibus; basalibus cereiformibus angulatis apice angustatis costis 7—4 sectione transversali late triangularibus antice subrotundatis, sinubus acutis discretis, areolis modice remotis inferne congestis, costis supra illas subintumescentibus leviter immersis; squamula minutissima sub lente valida ipsa vix conspicua triangulari acuta margine haud fimbriolata suf. 40 287 CACTACEAE: fultis, pube brevi sed quam in speciebus aliis longiore farctis aculeolis flaccidis numerosis munitis; articulis superioribus triangularibus angulis acutis, areolis distantibus, squamula minuta late triangulari brevissime acuminata mox exsiccante suffultis, villo albido florem fovente longiusculo farctis ; flori- bus ex areolis articulorum summorum triangularium solitariis basi villo sed ut videtur haud aculeolis suffultis; ovario glo- boso tetramero; perigonii phyllis 10 infimis triangularibus subcarnosis, majoribus oblongis obtusiusculis, exterioribus dis- coloribus ; staminibus perigonio conspicue brevioribus, filamentis filiformibus; stilo perigonium superante in stigmata 4—5 ра- tentia desinente. Lepismium dissimile G. A. Lindberg in Gartenflora 1890. p. 148, c. xylogr. 36 et 37. FrumicuLus ex cl. LórGREN іп sphagnetis vigens caespitosus indole articulorum maxime insignis, exemplar exstans c. 40 em. altum. ARTICULI INFERIORES cereiformes obscure virides 5—10 cm. alti, 7—12 mm. dia- metro, AREOLAE in costa quadam 5—12 mm. inter se remotae, 1—1,5 mm. latae, fere 0,5 mm, alte immersae; sQuAMULA с. 0,9 mm. longa et lata, pallide viridis; villum copiosum c. 1 mm. longum, albidum demum cine- rascens; ACULEOL! albidi rigiduli acutissimi sed haud pungentes 3—5 mm. longi, primum hyalini demum cinerascentes apice articulorum barbulam efformantes, tandem ut videtur caduci (nam in articulo infimo desunt). ARTICULI SUPERIORES 5—8 cm. longi, 5—7 mm. diametro, laete virides apice rotundati basi subangustati infra areolas costis prominentibus; AREO- LAE in costis 3—4 cm. inter se remotae, squamula vix 0,2 mm. longa et 0,4 mm. lata, villum albido-sericeum 2 mm. longum. Ovarium epidermide infra et supra areolam rupta tectum areolae subimmersuin viride glabrum nudum. PERIGONIUM с. 10 mm. longum, phylla media extus pallide vio- lacea intus alba, summa pure alba. Habitat in Brasiliae provincia S. Paulo: Löfgren. Oss. Species a cl. auctore benevole mecum communicata ob peri- gonii phylla et indolem partium vegetativarum maxime peculiaris in cal- dario horti Berolinensis florem primum genuit. Infeliciter ille antequam accurate eum mensus sum, delapsus et non amplius inventus est, itaque diagnosin solam hoc loco adumbravi. 21. RHIPSALIS RAMULOSA Prrrrr. caulibus primum erectis mox pendulis ex axillis arborum dependentibus longis- simis ramosissimis articulatis, basi teretibus validioribus; articulis inferioribus axi spiraliter, superioribus distiche in- sidentibus foliaceis planis lanceolatis vel subspathulatis apice obtusissimis rarius attenuato-acuminatis, apice summo obtusis basi acutis vel brevius acuminatis in petiolum robustum quasi contractis, nervo mediano utrinque prominente percursis la-- teralibus haad obviis, nervulis vix conspicuis tenuiter reti- culatis, carnoso-coriaceis sicc. manifeste marginatis, obiter crenatis; areolis in sinubus serraturarum immersis parvis, squamulis ovatis obtusiusculis tenuibus basi subauriculatis rotundato-complicatis suffultis, axillis pubescentibus; floribus ех areolis articulorum superiorum plurimorum solitariis par- vis; ovario emerso globoso squamulis pluribus spiraliter dis- positis onusto; phyllis perigonii e. 10 infimis minutis late triangularibus obtusissimis, mediis ovalibus, summis oblongis vel oblongo-lanceolatis obtusis, basi in tubum brevem coalitis; staminibus gracilibus perigonio triente brevioribus, antheris minutissimis; stilo stamina paulo superante in stigmata 3 vel 4 trigona conniventia diviso; Басса globosa diaphana RHIPSALIS. 288 squamulosa, perigonio emarcido diutius persistente coronata; seminibus paucis subscrobiculatis. Rhipsalis ramulosa Pfeif. Enum. diagn. 130; Kalm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 130. Cereus ramulosus Salm-Dyck in Pfeiff. l. c. Caunes probabiliter ultra 2 m. longi, rami exstantes 25—30 cm. longi, crassitie pennae cygneae vel anserinae cortice laevi in squamas membranaceas secedente flavido-cinereo nitidulo obtecti; ARTICULI 10—18 (9—15 rarius ad 17) cm. longi, ad medium 2,5—3 сш. lati, interdum ad medium subcontracti dein iterum dilatati, pars basilaris quasi petiolum efformans 1—1,5 em. longus, 1,5—3 mm. diametro aut teres aut compla- nata cortice ut caules obducta, pars foliacea sicc. cinereo-viridis, crena- turae 1—1,5 em. longae, vix 1 mm. altae, rectae vel rarius subcurvatae ; SQUAMULAE 1 mm. longae et basi paulo ultra latae. Ovarium 2—8 mm. diametro, squamulis 8—4 vix 0,5 mm. longis, 1 mm. latis membranaceis obtectum. PERIGONII PHYLLA infima 0,5—1 mm. longa et 1 mm. lata, media 3—4 mm. longa, summa 6 mm. longa et 1,5 mm. lata alba gra- cili: yenosa, omnia in tubum 1 mm. longum connata. STAMINA 4 mm. longa, filamenta tenerrima albido-hyalina, antherae flavidae vix 0,3 mm. diametro. StriLus 5—6 mm. longus, stigmata 0,7 mm. longa. ВАССА 4 mm. diametro primum viridis dein alba. Habitat in Costa Rica prope S. Jose: Hoffmann n. 498. Oss. Rhipsalis ramulosa Pfeiff. vera hodie probabiliter vix in hortis colitur, ipse quidem nullibi eam vidi; in herbario Musei botanici Beroli- nensis autem ramulus plantae typicae olim in horto Berolinensi cultae asservatur, eum floribus nonnullis, ex quibus patet, hanc omnino cum Rhipsalide a cl. Horrmanmio in Costa Rica collecta supra laudata plane eongruere. Praesertim squamulae ovarium et baccam ornantes pro specie hae et pro sequente maxime insignes. 22. RHIPSALIS ALATA К. бон. caulibus probabiliter primum erectis mox pendulis maxime elongatis ramosis vel ramosissimis articulatis, articulis manifeste biformibus, alteris teretibus cylindricis vel filiformibus gracilibus lignosis rarius apicem versus subalatis, alteros foliaceos elongato-lanceolatos utrinque attenuato-acuminatos apice summo obtusos vel trun- catos obtusiuscule serratos basi in petiolum plus minus longum teretem desinentes nervo mediano utrinque conspicuo latera- libus haud manifestis percursos, nervulis subprominentibus minute reticulatos membranaceos vel papyraceos gerentibus; areolis inter se distantibus in sinubus serraturarum immersis : pro rata majusculis, squamula ovata acuta rotundato-compli- cata subcartilaginea suffultis pube brevi impletis; floribus haud visis, sed ovario ex bacca squamulis pluribus munito; bacca emersa globosa perigonio emarcido haud coronata apice breviter areolata valde mucilaginosa; seminibus plurimis ob- ovatis basi oblique truncatis superne rotundatis complanatis sub lente haud exsculptis opacis. Cactus alatus Sw. Prodr. Fl. Ind. occ. 77, Fl. Ind. occ. 878, nec auct. al. Rhipsalis coriacea Polak. in Linnaea XLI. 562. Rhipsalis Swartziana Gris. Fl. Brit. W.-Ind. 302, ha Pfeiff. et cactologi alii. | | Cactus dentatus Rwiz Msc. in hb. Berol. FnuTEX epiphyticus ex axillis ramorum arborum elatarum dependens non raro usque ad 8 m. longus. Rami cylindrici exemplarium exstantium 2—4 mm. diametro cortice pallide flavido in membranulas parvas secedente obtecti, superiores pallide virides; ARTICULI foliacei laete virides illis regu- 289 САСТАСЕАЕ: lariter spiraliter impositis 15—20 (8—28) em. longi, ad medium 9—15 (6--20) mm. lati, parte basali quasi in petiolum 0,5—8 ст, longum, serius probabiliter articulos foliaceos proferentem angustati, pars superior nun- quam vel rarissime articulos profert; SERRATURAE 1,5—2,5 cm. longae, 1 ad summum 1,5 mm. altae, SQUAMULAE 1 mm. longae et artificialiter explanatae basi 1,5 mm. latae sicc. fuscescentes, pubes cinerascens brevis. ВАССА 4 mm. diametro, basi pube copiosiore radiante suffulta squamulis 3—4 vix conspicuis late semiellipticis 2—2,5 mm. latis, c. 0,5 mm. longis membranaceis baccae incumbentibus hyalinis instrueta, pro areolis solitaria alba, SEMINA 1,3 mm. longa et 1 mm. triente superiore lata nigra. Habitat in insula Jamaica, in republica Costaricensi prope Car- thago : -Polakowsky c. fr. Januario ; prope Pozuzo in Peruvia: Ruiz. Oñs. Confusio de hac specie fere inextricabilis. Primum a cl. SwanTzio in insula Jamaica detecta et more usitato diagnosi brevi ad- umbrata est, quae autem speciem bene recognoscere sinit. Praesertim nota articulorum ensiformium gravioris momenti mihi videtur. Benevolentia el. URBANI plantam Jamaicensem examinavi. Ab omnibus fere speciebus seriei Alatarum squamulis in baccis manifeste conspicuis discrepat; Rh. ramulosa Pfeiff. sola eodem charactere gaudet. Serius de ea error duplex patuit. Jam cl. WinnLpENOow Cactum alatum Sw. cum planta toto coelo diversa commutavit. E cl. Lixkn Enumeratione plantarum horti Bero- linensis IT. 24 manifestum fit, in hoc horto sub nomine eodem plantam illam cultam esse, quae hodie nomine Phyllocacti phyllanthoidis 8.-Dyck salutatur, eujus nomen autem in Epiphyllum alatum Haw. vel Haw. ex p. mutandum est. In Bot. Mag. t. 2820 serius plantam aliam sub titulo Cacti alati Sw. cl. W. HookER cum icone descripsit, quae cl. auctor a Mrs. ARNOLD Harrison ex Aigburgh 1827 accepit. Ulteriori autem cl. WiLLiAM Harrison miserat, qui eam in Serra dos Orgáos prope Rio de Janeiro detexerat. Si cl. HookER putavit, hanc plantam cum descriptione Swartziana congruisse, huic opinioni omnino non assentiri possum, паш cl. auctor Florae Indiae occidentalis flores parvos viridi-albidos, artieulos ensiformes dixit, et in Cacto alato W. Hook. flores pro rata generis magni flavi, articuli oblongi se praebent. Cl. PFEIFFER optimo jure hanc plantam a Cacto alato disjunxit et eam nomine Rhipsalidis pachypterae baptizavit. Pro Cacto alato Swartziano autem falso stirpem in horto Berolinensi cul- tum sumpsit, qui pariter cum planta Swartziana omnino поп convenit. Floribus minoribus albis ab ulteriore diversa a Rhipsalide rhombea aeque in Brasilia australi indigena discrepare non videtur. Qua ex ratione cactologi omnes putaverint Rhipsalidem pachypteram Pfeiff. Indiae occidentalis incolam esse nescio; certissime prope Rio de Janeiro viget, ut exemplaria a cl. GraAziou missa demonstrant. Rhipsalis coriacea Polak. in ditione Costaricensi collecta articulis pluribus subherbaceis, aliis magis coriaceis et Cactus dentatus Ruiz, nec C. serratus ut cl. PoLAkowskY l. c. laudavit, cum Cacto alato Sw. optime conveniunt, ita ut haec species in America calidissima late dispersa videatur et forsan quoque in Brasilia Amazonica non absit. 28. RHIPSALIS CAVERNOSA С. A. Ілхрвеве, cau- libus primum erectis dein probabiliter more Lepismii in arbores scandentibus radicibus affixis ramosis articulatis; articulis alternis foliaceis valde elongatis linearibus hinc inde con- tractis, basi in petiolum brevissimum quasi angustatis, apice attenuatis obtusis serratis, serraturis subincurvatis apice ob- tusis subcallosis, nervo mediano utrinque prominente per- cursis, lateralibus haud conspicuis, statu sicco quidem ner- vulis prominulis utrinque reticulatis; areolis modice distantibus jn sinubus serraturarum immersis cavernosis majusculis squa- mulis triangulari-ovatis complicatis acutis cartilagineis per- sistentibus suffultis, axillis puberulis et dein densissime pilosis setas plures in fundo alveolae subinclusas vel orificium paulo superantes gerentibus; floribus solitariis vel interdum geminis ex areolis articulorum superiorum plurimis, mediocribus; ova- rio incluso nudo basi cingulo brevi pilorum radiantium sti- pato subcylindrico brevissime pedicellato; perigonii phyllis 9 infimis triangulari-ovatis vel ovatis obtusis, mediis lanceo- RHIPSATIS. 290 lato-oblongis, summis lanceolatis apice rotundatis basi altius- cule inter se connatis; staminibus phyllis maximis perigonii manifeste, fere quadrante brevioribus, filamentis filiformibus antheris orbicularibus; stilo stamina subaequante filiformi validiusculo apice in stigmata 4 vel 5 recurvata diviso. Lepismium cavernosum G. A. Lindberg in Gartenflora 1890. p. 153, c. xylogr. 38. CavLis basi lignosus cortice cinereo obtectus. ARTICULI in exem- plari exstante 30—40 cm. longi et 1—2,5 cm. lati, sicc. cinereo-virides, pars inferior quasi petiolum exhibens vix 3 mm. longa et 4—5 mm. dia- metro; serraturae 8—4 cm. longae, vix 3—4 mm. altae; SQUAMULAE 1,5 ad 2 mm. longae, artificialiter explanatae, basi 2 mm. latae, pili axillares albi 5 mm. longi, Ovarium 1,5—2 mm. longum, 1 mm. diametro, pla- centis 4 vel 5 munitum. PERIGONN PHYLLA infima 1,5—2, media 4—6, summa 9—10 mm. longa, ulteriora 2—3 mm. lata, petaloidea probabiliter alba recurvata, minora sepaloidea et probabiliter viridescentia , omnia in tubum c. 1 mm. longum vel paulo ultra connata. Stamina 1 mm. supra basin tubo adnata 7—8 mm. longa albido-hyalina, antherae 0,5 mm. dia- metro, STiLUS 8 mm. longus albido-hyalinus, stigmata 1,5—2 mm. longa. Habitat in Brasilia australi loco haud addicto : Sello n. 391. Oss, Miro modo haec species prima fronte Rhipsalidem Houlletii Lemaire repetit, à qua autem articulis magis elongatis et praesertim ova- riis immersis omnino recedit. Ob characterem ulteriorem transitum inter Rhipsalides veras et genus prius Lepismii praebet. Species hujus generis re vera interdum casu articulos perfecte foliaceos gignunt; at omnes pilis numerosioribus alveolam longe superantibus a nostra discrepant. 24. RHIPSALIS PLATYCARPA Prerrr. articulis alatis carnosis crassiusculis late linearibus vel lanceolato-ob- longis vel oblongis saepissime elongatis remote crenato-serratis, serraturis obtusis, apice truncatis vel retusis, nervo mediano crasso prominente percursis basi acuminato-attenuatis; axillis statu juvenili villo praeditis, demum glabris, squamis .....?; floribus lateralibus et spurie terminalibus sessilibus; ovario emerso complanato tetraptero, alis obtusis latis; perigonio pleiophyllo, phyllis conniventibus oblongis vel ovatis, flore vix aperto; staminibus perigonio brevioribus; stilo crasso perigonio longiore, stigmatibus 5 carnosis acuminatis divari- catis; bacca late elliptica tetraptera. Rhipsalis platycarpa Pfeif. Enum. diagn. Cact. 131; Pfeiff. et Otto, Abbild. и. Beschreib. I. t. 17. fig. 2; Salm- Dyck, Cact. 59; Labour. Monogr. 434; Foórst.-Rúmpl. Handb. Cacteenk. 881. Epiphyllum platycarpum Zucc. in Catal. Cact. Monac. 1836, Icon ined. in hort, Monac. Cereus platycarpus Zucc. in Act. Acad. Bavar. 1837. П. 736. Екотех epiphyticus suberectus; AnTICULI 15—80 em. longi, 4—5 cm. lati, illis Epiphylli phyllanthi similes, sed serraturae minus longae, obscure virides marginem versus saepius rubescentes; serraturae inaequilaterae 2 ad 4 cm, longae, apice obtusae. Ovarium 4—5 mm. longum, 5—6 mm. diametro obscure viride ad margines alarum rubescens, PERIGONIUM 12 ad 14 mm. longum, superne vix 4 mm, diametro, sub anthesi vix aper- tum; PHYLLA EXTERIORA с. 5 mm. longa, 2—3,5 mm. diametro obtusa viridia rubro-marginata, iNTERIORA membranacea longitudinis perigonii sordide flavescentia. STAMINA 8—11 mm. longa. Stitvs 12—14 mm. longus, stigmata 2--5 mm. longa. Bacca nuda viridula indole ovarii. Habitat in Brasilia (haud visa). 991 CACTACEAE : Oss. Haec planta probabiliter a cl. Riepet in hortum Petropolita- num missa et ab illo cum horto Monacensi communicata hoc loco mense Septembri flores aperuit et a cl. ZuccAmiNIO picta et descripta est. Mono- graphus Cactacearum in horto Monacensi cultarum primum eam sub ge- nere Cerei dein sub Epiphyllo salutavit, cl. Preirrer autem eam recte in genus Rhipsalidis collocavit. Ipse hane speciem nec florentem nec sterilem vidi; ex icone pulchra et diagnosi auctoris eam adumbravi, 25. RHIPSALIS WARMINGIANA К. Scu. caulibus primum erectis dein probabiliter pendulis ramosis superne ramosissimis articulatis, basi teretibus vel margine subalu- latis lignescentibus; artieulis foliaceis planis linearibus vel elongato-lanceolatis apice sensim interdum longiuscule acumi- natis, apice summo obtusis basi angustatis et quasi in petio- lum plus minus longum teretem vel complanatum desinentibus, erenatis nervo mediano crasso utrinque prominente et late- ralibus in sinus qui articulos laterales proferunt, abeuntibus, vix minus conspicuis, statu sicco nervulis minoribus retieu- latis, e nervis medianis dorso hinc inde radiculas emittenti- bus; areolis marginalibus modice inter se remotis sinubus crenaturarum insidentibus pro rata majusculis, inferne squa- mula parva triangulari curvata cartilaginea persistente mu- nita, pube brevi ornata aculeolis haud conspicuis; floribus in articulis superioribus pluribus ex areolis solitariis basi pube paulo copiosiore suffultis; ovario prismatico penta- vel hexa- gono basi rotundato apice subconstricto placentis 3 vel 4 (interdum etiam pluribus?) munito nudo emerso; perigonii phyllis 12—13 infimis sepaloideis triangularibus acutiusculis carnosulis, mediis semiellipticis summis oblongis apice minu- tissime fimbriolatis et brevissime mucronulatis (ex icone W AR- MINGII); staminibus indefinitis perigonio paulo brevioribus; stilo androeceum subaequante in stigmata 3 vel 4 radiantia acuta desinente; bacca tetra- vel pentagona acutangula succosa. FnuTICULUS epiphyticus sed etiam in solo vigens pendulus vel more Epiphyllorum in arborum ramulos adscendens. ARGITU 15—20 (10 ad 25) em. longi, ad medium 2 em. vel paulo infra vel ultra lati pallide vi- rides, petioli vel potius partes basales teretes vel subalalatae 5—6 mm. diametro, demum lignescentes et cortice cinereo-viridi Obtectae, ARTICULI SUPERIORES areolis quasi cavernosis altiuscule innixi, ORENATURAE 1,8—2,5. (1,5—3) em. longae, 3—4 rarius ad 5 mm. altae. AREOLAE vacuae 1 mm. latae, articulos vel flores proferentes pro rata latiores usque ad 2 mm, dia- metro. SqUAMULAE 1 mm. lougae et basi latae parti superiori crenatura- rum callosae insidentes вісе. flavido-rubescentes, pubes parca subcineras- cens. Forks inter mediocres generis, Ovarium 4 mm. longum et 3 mm. diametro sulcatum pallide viride. PERIGONII PHYLLA infima vix 1 mm. usque ad 1,5 mm. longa viridescentia, media 8—4, summa 6—7 mm. longa alba. Sramiva 25—30, filamenta albido-hyalina 6 mm. longa, an- theris albidis. SmLus 7 mm. longus albido-hyalinus, stigmata 1,5 mm. longa. ВАССА 1,2 em. longa et 10 mm. diametro obscure violacea apice obtusa et subumbilicata perigonio haud coronata subdulcis. Habitat in provincia Minas Geraés prope Lagoa Santa: Warming ; prope Caldas: Lindberg т. 511, floret Octobri. : Ors. Ovario angulato et dein bacca costata purpurea ab omnibus affinibus discrepare videtur. Diagnosin pro parte ex iconibus egregiis сі, Warminan in Lagoa Santa pictis confeci, 26. RHIPSALIS HOULLETII Lemares, caulibus pri- mum erectis dein probabiliter pendulis parce ramosis articu- latis, articulis alternis basi quasi iu petiolum elongatum at- RHIPSALIS. 292 tenuatis hoc loco teretibus cylindricis crassiusculis, superius ancipitibus plus minus marginatis alatis, demum foliaceis planis lanceolatis vel oblongo-lanceolatis apice acutis inter- dum articulum superiorem emittentibus et hane relationem pluries reiterantibus, margine grosse serratis serraturis acutis subeurvatis, nervo mediano valido utrinque prominente per- curso, nervis lateralibus in sinus, qui articulos gignunt, mani- feste abeuntibus, utrinque glaberrimis; areolis inter se modice distantibus sinubus crenaturarum insidentibus parvis, squa- mulis minutis triangularibus cartilagineis complicatis suffultis, pube brevi parcissima impletis; floribus ex areolis solitariis pro rata magnis; ovario emerso tetra- vel pentagono nudo glabro placentis 4 vel 5; perigonii phyllis 12, infimis sepalo- ideis triangularibus obtusis carnosulis, mediis oblongis ob- tusiusculis, summis oblongo-lanceolatis acutis basi angustatis ; staminibus perigonio subduplo brevioribus subaequilongis, an- theris parvis subdidymis; stilo stamina subaequante in stig- mata 4 vel 5 recurvata obtusiuscula desinente. Rhipsalis Howlletii Lemaire, les Cacteae p. 80 (nomen lantum ex Hook. fil.) ; Bot. Mag. t. 6089. Rhipsalis Houlletiana Forst.-Rimpl. Handb. Cacteenk. 880. CavLES exemplarium a me ipso visorum іп caldariis cultorum laxi sine fulero haud stantes, sed ex icone Hookeriana multo validiores, me- trales vel longiores laete vel saturate virides basi lignescentes; ARTICULI iterum iterumque angustati in toto usque ad 30—40 cm. longi, partes folium simulantes c. 10—15 cm. longae et 2,5—3,5 cm. latae, illae petio- lum quasi efformantes 2—4 mm. diametro usque ad 10 сш. longae, priores in stirpibus vegetioribus haud raro margine rubescentes coriaceo-carnosae. SERRATURAE 0,7—2 cm. longae еб 2—5 mm. altae apice interdum sub- curvatae. FLORES е sinubus pluribus articulorum superiorum solitarii. Ovarium 3—4 mm. longum et 2—8 mm. diametro pallide viride. :Ркв1- GONIL PHYLLA infima vix 1 mm., media 2—5 mm., summa 7—13 mm. longa divarieata priora pallide viridescentia, ulteriora albido-flavicantia dorso et apice viridescentia. STAMINA c. 7 mm. longa albido-hyalina. StiLus 7—8 mm. longus teres filiformis, stigmata e. 2 mm. longa. Habitat in Brasilia. Oss. Rhipsalis quaedam, quam cl. GmiskBACH sub nomine Rh. Lorentzianae in Symb. ad Flor. Arg. p. 139 publici juris fecit, probabili- ter ad hane speciem pertinet; quia autem flores haud exstant, judicium certum non licet, An Rhipsalis Warmingiana К, Sch. serius cum Rh. Houlletii conjungenda sit, investigationibus futuris loco natali elucen- dum est. | 27. RHIPSALIS PACHYPTERA Pretrr. caulibus erectis articulato-ramosis, articulis planis subfoliaceis carnosis crassiusculis compressis oblongis vel suborbicularibus utrinque obtusis vel basi attenuato-angustatis plq. convexo-concavis margine grosse crenatis, supra sulco mediano subtus nervo mediano crasso prominente percursis, nervis lateralibus con- Spicuis, interdum trialatis et iis Cerei triangularis subsimilibus, hinc inde e nervo mediano subbifarie radices emittentibus ; areolis in sinubus crenaturarum immersis parce tomentosis, squa- mula ovato-triangulari acuta intus basi pilosula mox caduca suffultis; floribus ex areolis solitariis binis vel pluribus basi tomento parcissimo suffultis, pro rata generis majusculis ; ovario late cylindrico vel globoso sessili uni- basi conspicue 3- vel 4-loculari glaberrimo nudo; perigonii phyllis 10, infimo rotundato-trigono obtuso parvo, sequentibus majoribus ovato- 298 САСТАСЕАЕ: oblongis late sessilibus obtusis membranaceis; staminibus perigonium aequantibus subaequilongis margini tori excavati insidentibus, antheris minutis subglobosis, filamentis tenuibus filiformibus; stilo pro rata valido apice in stigmata 3—4 pa- tentia apice recurvata carnoso-papillosa diviso. Tabula nostra LVII (habitus et analysis). Rhipsalis pachyptera Pfeiff. Enum. diagn. 152; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 59; Labour. Monogr. Cact. 435; Forst.- Riimpl. Handb. Cacteenk. 882. Cactus alatus Bot. Mag. t. 2820, non Sw. Cereus alatus Link et Otto, Abbild. neuer u. selt. Gew. des bot. Gart. Berlin, Ё. 89; DC. Prodr. ПТ. 470 (ex p.). Epiphyllum alatum Haw. Suppl. 84 (ex p.?). Cavri8 basi teres lignescens epidermide cinerascente obductus, Rami vel articuli 8—20 cm. longi, 5—12 cm. lati obscure vel laetius virides, marginem versus saepissime rubescentes sub lente valida stomatibus dense albido-punctulati; crenae sinubus latiusculis discretae 1—5 cm. longae. AREOLAE minutae 1—2 mm. diametro tomento parcissimo interdum sub- nullo obtectae inermes ne setulis quidem onustae; SqUAMULAK vix 1 mm. longae mox nigrescentes, OvARIUM 4 mm. longum et 3—4 mm. dia- metro flavido-viride. PkRIGONII PHYLLA infima 1—2, sequentia 4—7, summa 8—11 mm. longa, ulteriora 5 mm. lata ochroleuca. STAMINA 7 mm. longa, filamenta apice acutissima hyalino-albida, antherae vix 0,3 mm. diametro albae. Sti.us 7 mm. longus, in media concavitate tori innixus striatus subhyalino-albidus, stigmata 2 mm. longa. Bacca et semina baud visa. Flores odorem Vanillae similem exspirant. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro in Serra dos Orgáos : Harrison ; prope Capocabana : Riedel; probabiliter ex eadem provincia : Glaziou n. 14862; in provincia S. Paulo: Löfgren ; in provincia S. Ca- tharina prope Desterro: H. Schenck n. 652. Ons. Haee species іп caldariis nostris frequenter culta cum Cacto alato Sw. non convenit, ulterior potius floribus minoribus albis nec ochro- leucis et ovario ab illa differt. Exemplaria Lófgreniana et Glazioviana statu sicco et in spiritu vini missa articulis crassioribus insignia verisimi- liter formam crassioris S-Dyck exhibent; hanc notis aliis praesertim flo- rum а specie typica haud diversam inveni. 28. RHIPSALIS ELLIPTICA G. A. LinpBERO, caulibus adscendentibus demum probabiliter pendulis vel scandentibus parce ramosis articulatis; articulis oblongis utrinque acutis vel obtusiusculis solitarie seriatim superpositis vel binis ex inferioribus provenientibus, crenatis vel subintegris in petio- lum vel partem basalem teretem distinctam haud desinentibus nervo mediano crasso utrinque prominente percursis; nervis lateralibus hinc inde obviis curvatis in areolas abeuntibus, nervulis praesertim basin versus prominulis statu sicc. reti- culatis, consistentia carnosis sicc. rigide coriaceis; areolis inter se remotis marginalibus in sinubus crenaturarum im- mersis parvulis, squamula late semielliptica rotundato-compli- cata obtusa suffultis, pube parcissima farctis; floribus ex areolis articulorum superiorum solitariis basi pube brevi et hine inde aculeolo uno alterove sursum curvato suffultis; ovario emerso elongato-oblongo subtetragono squamula una alterave onusto; perigonii phyllis 8, infimis sepaloideis carno- sulis triangularibus vel subovatis obtusis, mediis oblongis obtusis, summis lanceolatis acntis; staminibus indefinitis peri- gonio manifeste brevioribus antheris globosis; stilo stamina superante stigmatibus probabiliter 4 in massam subglobosam Сасїас, RHIPSALIS. 294 v'x inextricabilem conglobatis; bacca globosa parva perigonii phyllis minutis infimis modo coronata. Rhipsalis elliptica G. A. Lindberg in litt. CavLES in exemplaribus exstantibus 50—60 сш. longi plures e radice crassa ramosa in axillis arborum elatarum innixa, interdum ut videtur radicibus parvis albis parce ramosis e nervo mediano articulorum subtus provenientibus scandentes. ARTICULI inferiores angustati interdum trigoni vel trialati basi cuneati 7—18 сш. longi et 1—1,2 em. lati; supe- riores plani 9—12 (7—15) em. longi 8—5 (2,5—6) em. ad medium lati interdum 4—5 regulariter superpositi statu sicc. cinerascenti-virides; CRE- NAE interdum vix conspicuae, nunc usque ай 5 mm. altae 1—2 rarius ай 3 сш. longae, superiores pro articulo breviores; AREOLAE c. 1 mm. dia- metro, SQUAMULA subcartilaginea 1 mm. longa et basi 1,5 mm. lata rubes- cente sicc, quidem suffultae. Оулкігм 2,5—3 mm. longum et 1—1,5 mm. diametro sicc. nigrum et lineis 4 angulis correspondentibus pallidis per- cursum. PERIGONII PHYLLA infima 0,6—1,2 mm., media 1,5—8 mm, summa 5—6,5 mm. longa, ulteriora 1,2 mm. lata albida. STAMiNA 2,5 mm. longa filamentis apice attenuatis, antherae 0,2 mm. diametro. STILUS 3 mm. longus apice attenuatus. ВАССА 5 mm. diametro succosa haud plane matura rosea (ex SCHENCK). Habitat in Brasiliae provincia S. Paulo prope Sorocaba in ad- scensu montis Espigáo do Curupira ad arbores silvae primaevae : Mosén n. 3630, floret Martio; loco haud accuratius addicto Brasiliae australis : Glaziou n. 14859 ; in provincia S. Catharina prope Joinville: Н. Schenck n. 1218. Os. Inter affines praesertim cum Rhipsalide rhombea Pfeiff. com- paranda, sed ab ea articulis interdum subintegris pro rata latioribus, floribus duplo minoribus, ovario tetragono differt. 29. RHIPSALIS RHOMBEA Prerrr. caulibus primum erectis dein pendulis vel ramis arborum appressis ope radicum e mediis articulis copiose prominentium affixis articulatis ra- mosis basi teretibus lignosis; articulis binis vel ternis ex inferioribus enascentibus interdum apice fasciculatis ovalibus oblongo-lanceolatis vel subrbombeis apice obtusis basi angu- statis interdum quasi in petiolum attenuatis plerumque latius- cule inferioribus insidentibus, nervo mediano applanato latius- eulo sicc. saltem utrinque prominente et lateralibus in areolas quidem, quae articulos novos vel flores emittunt, abeuntibus percursis, nervulis adscendentibus anastomosantibus obiter reticulatis, crenatis; areolis in sinubus crenaturarum immersis parvis, squamulis minutis triangularibus obtusis scariosis rotundato-complicatis suffultis, axillis parce pubescentibus et in articulis junioribus quidem aculeolis pluribus areolam su- perantibus munitis; floribus ex articulorum superiorum areolis solitariis basi pube parca et interdum aculeolo suffultis; ovario exserto subgloboso vel cylindrico nudo; perigonii phyllis 10, infimis calycoideis triangularibus vel ovatis obtusis, mediis ovalibus vel late oblongis, summis oblongis; staminibus peri- gonio paulo brevioribus teneris antheris globosis; stilo cras- siusculo stamina subaequante in stigmata 4 recurvata diviso. Rhipsalis rhombea Pfeiff. Enum. diagn. 130; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 59; Labour. Monogr. Cact. 433; Först- Riimpl. Handb. Cacteenk. 880. Rhipsalis Swartziana Pfeiff. Enum. diagn. 131. Cereus rhombeus Salm-Dyck, Hort. Dyck. 341. Cactus torquatus Hort. Lugd. Epiphyllum rhombeum et crenulatum Hortul. 41 295 САСТАСЕАЕ: Frvticunvs in exemplaribus exstantibus siccis et vivis 80—50 сш. altus, basi cortice brunneo obtectus saturate viridis вісе. insigniter obscu- rus, ARTICULI 7—10 (3—12) em. longi ad medium 2—4 (1,5—5) cm. lati; CRENATURAE 1—1,8 (0,8—2,5) cm. longae 8—4 (2—6) em. altae ad mar- ginem non raro rubescentes; AREOLAE minutae 1—2 mm. diametro pene cinerea et interdum aculeolis nigrescentibus munitae; SQUAMULAE VIX 1 mm. longae artifieialiter explanatae basi 1,5 mm, latae, infra quas crena- turae non raro subeallosae. OAREN 2,5 mm. longum et 2 mm. diametro basi pube minuta cinctum. PERIGONII PHYLLA infima 0,8—2, media 2,5 ad 4, summa 5—6,5 mm. longa, ulteriora vix 2 mm. lata, inferiora car- nosula viridescentia, alia viridi-albida. STAMINA 5 mm. longa, filamenta apicem versus extenuata, albido-hyalina, antherae 0,3 mm. diametro. Srivus validiuseulus 5—5,5 mm. longus; stigmata 1,5 mm. longa. Bácca et semina desiderantur. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: Gaudichaud sine numero, Blanchet, Glaziou n. 14859 et 14860. Oss. A speciebus affinibus nempe Rh. pachyptera et Rh. Regnellii floribus duplo vel ultra minoribus albidis et indole articnlorum breviorum haud serratorum et colore insigniter obscuro statu sicco et in spiritu vini conservata discrepat, 30. RHIPSALIS REGNELLII G. А. LINDBERG, eau- libus primum erectis. dein pendulis ramosis articulatis, inferne teretibus vel ancipitibus vel sectione transversa ellipticis elon- gatis radices emittentibus breviter vel latius marginatis vix alatis, articulis superioribus planis foliaceis lanceolatis vel lineari-lanceolatis vel ovato-lanceolatis apice attenuato-acumi- natis summo truncatis basi acutis vel aeque attenuato-acumi- natis in petiolum quasi plus minus longum interdum nullum abeuntibus, nervo mediano crasso utrinque prominente per- cursis, nervulis lateralibus copiosis adscendentibus inter se anastomosantibus reticulatis, ubi ex articulis novi excrescunt erassioribus instructis, margine grosse serratis vel runcinatis, serraturis apice obtusiusculis sicc. quidem callosis, hinc inde ex areolis articulum unum alterumve emittentibus; areolis in sinubus serraturarum immersis parvis, squamulis triangulari- bus obtusiuseulis rotundato-complicatis suffultis, pube parcis- sima faretis haud aculeolatis; floribus ex areolis articulorum superiorum solitariis pro rata magnis; ovario emerso basi pube radiante munito nudo globoso; perigonii phyllis 12, in- fimis triangularibus obtusis vel suborbicularibus, mediis ob- longis, summis lanceolatis acutis; staminibus perigonio mino- ribus filamentis crassiusculis apice attenuato-acuminatis; stilo filiformi apice in stigmata 3—5 recurvata diviso subcylindrico ; bacca oblonga tereti perigonio haud coronata. Tabula nostra LVIII (habitus et analysis). Rhipsalis Regnellii G. A. Lindberg in Gartenflora 1890. p. 118, cum xylogr. 29-33. Сагіля aut pendulus aut ramis arborum appressus ef radicibus e nervo mediano articulorum foliaceorum vel e basali parte emissis affixus in exemplaribus exstantibus 50— 60 em. longus basi lignescens. ARTICULI 15—40 em. longi saepius e partibus pluribus foliaceis superpositis, quae ee tibus petiolum simulantibus disjunctae sunt, compositi, 2,5—7,5 em. lati laete virides sicc. cinereo- vel obscure virides chartacei, viv. Bi со- riacei; partes basales demum cortice flavido-viridi vel cinerascente in squa- mulas membranaceas secedente obtectae; SERRATURAE 1,5—2,5 (1--8,2) em longae 1—1,5 em. altae; sQUAMULAR vix 1 mm. longae basi artificialiter ex pansae 2 mm. latae, pubes вісе. flavescens. OvaRIUM 4 mm. diametro. PERI- GONI PHYLLA infima 1—2,5, media 4—9, summa 10—15 mm. longa, ulterior 9,5 mm. lata albida. Sramiva 11—12 mm. longa, antherae 0,5 mm. dia- ; ; RHIPSALIS. 296 metro. 8тплв 12—13 mm. longus, stigmata 4 mm. longa. ВАССА valde mucilaginosa 5 mm, longa et 3 mm. diametro sice. rubescens viv. proba- biliter flavida. Semina complanata 1 mm. longa 0,5 mm, lata minute foveolata, rubescentia. Habitat in Brasiliae provincia Minas Geraés inter Pocos et Ven- tania prope Caldas: Regnell ; ad arbores in silva caedua prope oppidum idem: Mosén n. 534; in monte Buturcuray probabiliter ejusdem provinciae : Sello; locis haud accuratius addictis: Glaziou n. 14861, Sello n. 3975. Oss. Certe Rhipsalidi Houlletii Lem. affinis et sicco serraturis majoribus articulorum latiorum ab һас aegre distinguenda, viv. autem colore laete viridi ex cl. LINDBERG optime a priore discrepat, quae colore obscuriore articulorum margine rubescente gaudet. 31. RHIPSALIS LINEARIS К. бон. caulibus primum erectis dein probabiliter more Rh. Regnellii ex axillis arborum pendulis ramosis vel ramosissimis articulatis, basi lignosis tetragonis tenuibus; articulis inferioribus alternis ancipitibus breviter alatis hinc inde marginatis tantum, superioribus fo- liaceis anguste linearibus elongatis breviter serratis, basi in petiolum brevissimum quasi angustatis apice attenuato-acumi- natis obtusis, nervo mediano utrinque prominente crasso per- cursis, lateralibus in sinus desinentibus haud obviis, statu sicco quidem nervulis adscendentibus reticulatis, rigide coria- ceis; areolis modice inter se distantibus in sinubus serratu- rarum immersis parvis, squamulis minutis ovatis acutis com- plieatis suffultis, axillis pubescentibus; floribus solitariis pro rata magnis ex areolis articulorum superiorum plurimis; ovario emerso cylindrico interdum curvato nudo; perigonii phyllis c. 12, infimis brevissimis ovato-triangularibus vel late ellip- ticis obtusis, mediis oblongis, summis oblongo-lanceolatis acu- tis; staminibus perigonio triente brevioribus, antheris sub- didymis minutis; stilo filiformi tereti apice in stigmata 3 re- curvata acuta diviso. CavLES in exemplaribus exstantibus 60—80 cm. longi ut videtur plures e radice crassa cortice flavido-fusco tenui membranaceo obtecta, basi vix 2 mm. diametro tetragoni subalati dein subtrigoni et demum ancipites; ARTICULI 5—20 em. longi ad medium 5—7 mm. tantum lati distichi vel non raro monostichi e latere uno tantum articulorum vetu- stiorum emissi sice, flavido- vel cinerascenti-virides ; SERRATURAE 2—8 cm. longae vix 1—2 mm. altae; SQUAMULAE 0,5 mm. longae et artificialiter explanatae 0,7 —1 mm. basi latae cartilagineae, axillis pube brevi quae demum alveolam implet munitae. Ovarium 5 mm. longum et c. 3 mm. diametro viride. Ревісохп PHYLLA infima vix 1—2 mm. longa et lata sepaloidea carnosula, media 3—5, summa 13 mm. longa et 3—4 mm. lata ut videtur albida, priora viridescentia. STAMINA 8 mm. longa, filamenta apice attenuata albido-hyalina, antherae 0,8 mm. diametro. StiLus 10 mm. longus, stigmata 2—3 mm. longa. Bacca globosa patula basi rotundata apice truncata perigonio emarcido diutius coronata, вісе. е. 5 mm. dia- metro alba. SEMINA plurima c. 1 mm. longa 0,6 mm. lata oblonga latere subcomplanata utrinque obtusa nigra nitida laevia. Habitat in Brasilia australi loco haud accuratius addicto: Sello п. 3979; prope Caaguazu in Paraguay : Balansa n. 2500 с. fr. Novembri ; іп republica Argentina prope 8. Pedro Yerbal Pinal: Niederlein n. 157. Ogs. Articulis angustis breviter serratis ab affinibus discrepat. 32. RHIPSALIS SARMENTACEA Отто et DIETR. caulibus prostratis repentibus ramis arborum inter Muscos, Orchidaceas etc. anguste appressis, radicibus copiose e su- perficie inferiore emissis innixis viy. teretibus vel obsolete 297 САСТАСЕАЕ: modo costatis ramosis; radicibus filiformibus e costulis prope areolas oriundis superne simplicibus apicem versus ramosis; areolis in costulis orthostiche dispositis parvis modice inter se distantibus; squamulis brevissimis triangulari-ovatis acutis vel breviter acuminatis deorsum auriculato-productis margine minute ciliolatis, in axillis albido-pubescentibus et aculeos solitarios vel geminos rarius plures usque ad 8 rigidos in- aequilongos vel subaequales filiformes tenues pungentes e pulvillo parvo nascentes gerentibus; floribus solitariis maxi- mis pro genere; ovario subcylindrico-globoso tereti glaber- rimo uniloculari, placentis parum prominentibus 3 vel 4; peri- gonii phyllis probabiliter ubique 12, infimo ovato obtuso parvo, mediis oblongis obtusis, summis oblongo-lanceolatis acutis; staminibus perigonii pbyllis paulo brevioribus, fila- mentis filiformibus attenuato-acuminatis, antheris subglobosis; stilo stamina paulo superante 3- vel 4-fido, stigmatibus car- nosis dense papillosis reflexis. Tabula nostra LIX (habitus et analysis). Rhipsalis sarmentacea Otto et Dietr. in Allg. Gartenztg. 1841. p. 98; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 60 et 229; Hook. fil. in Bot. Mag. t. 5136; Labour. Monogr. Cact. 441; Forst.- Riimpl. Handb. Cacteenk. 890. Lepismium sarmentaceum Vócht. in Pringsh. Jahrb. IX. 38. Cereus Donkelaerii Gris. Symb. ad Fl. Argent. 139, non Salm- Dyck. CauLES longissimi, mihi visi 50 cm. longi, articuli plq. 14—20 em. haud superantes, вісе. 4—5 rarius ad 6 mm. diametro costati, statu viv. autem dimidio crassiores et omnino fere teretes, flavescenti- vel cinerascenti- virides; RAMi alterni vel interdum conferti subverticillati vel oppositi, Rapices 8—6 сш. longae subsimplices vix 1 mm. diametro vel ramosis- simae teretes albidae. SquaMuLAK 1 mm. vix aequantes ad basin fere 1 mm. latae, aculei 4—5 mm. longi vix 0,5 mm. lati a latere complanati cornei attenuato-acuminati pungentes fragillimi. ORAN 4 mm. longum 4 mm. diametro, Ревісохи PHYLLA infima vix 1 mm. longa, summa inter se aequantia 1,8 cm. longa 5 mm. ad medium lata acuta basi attenuata albida. Sramina 1,6 cm. longa, filamenta filiformia apice subattenuata alba, antherae globosae vix 0,5 mm. diametro flavidae. 8тп,8 1 cm. longus teres laevis, stigmata 2—3 mm. longa recurvata minus carnosa dense papillosa, In arboribus Ceibae speciei epiphytica in Brasilia australi vel in Uruguay: Sello d. 1550, floret Novembri ; in arboribus Algarroba dictis cortice semiputrito dense imposita ad Estancia Cupalen prope Concepcion del Uruguay: Lorentz, Flora Entreriana n. 1231, 1694, floret Octobri et Novembri. Oss. Planta Selloana sine ulla dubitatione specimen originarium hujus speciei offert, a cl. SELLO in hortum Berolinensem missa. Exemplar anno 1844 ibidem cultum examinavi et ab ea haud diversum inveni. Hodie jam planta exstat quae probabiliter a typo orta est. Praesertim statu juvenili, at non raro vetustiore, specimina aculeis crebris armata miro modo adspectum Cerei specierum nonnullarum exiguarum e. g. ex affini- tate C. flagelliformis praebent, qua de re cl GmisEBACH verisimiliter in errorem ductus hane plantam pro Cereo Donkelaerii Salm-Dyck sumpsit. An Cereus lumbricoides Lem. pariter ad eam pertineat, hodie vix certe eruendum est. Character floris tali modo cum eo Rhipsalidis Houlletii Lem. vel Regnellii G. A. Lindberg congrait, ut de positione in hoc genere dubium non exstet, : Incertae sedis. 33. RHIPSALIS MONACANTHA Garis. caulibus pro rata crassissimis erectis teretibus vel irregulariter angulatis x RHIPSALIS. 298 lignosis tuberculatis ramosis, ramis probabiliter pendulis arti- culatis, articulis foliaceis elongato-linearibus attenuato-acumi- natis basi attenuatis in petiolum alatum quasi angustatis, neryo mediano lato praesertim subtus prominente percursis, lateralibus plus minus conspicuis, rigide coriaceis, crenatis vel obtuse serratis; areolis in sinubus crenarum immersis, squa- mula ovato-triangulari brevissime acuminata rotundato-com- plicata suffultis, pube conspicua impletis, aculeo magno patulo stricto pungente armatis; floribus ex articulorum superiorum areolis solitariis nimis juvenilibus; bacca ut videtur globosa ; seminibus 2 pro rata maximis subglobosis complanatis. Rhipsalis monacantha Gris. Symb. ad Fl. Argent. 140. Сагілв exemplaris exstantis 1,5—2 сш. diametro cortice ferrugineo in squamas membranaceas secedente obtectus basi incrassatus radicibus copiosis in axillis arborum innixus, AnTIcuLI 80—50 cm, longi 1,5—8 cm. lati вісс. obscure virides; crenae 1,5—2 cm. longae 0,8—0,5 cm. altae. SQUAMULAE 1—1,5 mm. longae basi 1,5—2 mm. artificialiter explanatae latae scariosae; pubes sicc. lutescens; ACULEUS 6—10 mm. longus teres acutissimus gracilis solitarius, rarius bini pro areola, nigrescens. BACCAE bi- rarius monospermae 5—6 mm. diametro perigonio emarcido haud co- ronatae, БЕМІХА 5 mm. longa 3—4 mm. lata 2 mm. crassa nigra nitida haud foveolata. FLORES (ex GriseBAcn) ultra centimetrales вісе. nigricantes. Habitat in republica Argentina in montibus ad S. Andreas prope Oran: Lorentz et Hieronymus п. 453. Овв. Ut jam cl. GriseBACH optime monuit, species distinctissima quae non solum aculeis pro genere maximis et validissimis sed etiam fructu oligospermo, seminibus maximis ab omnibus aliis insigniter dis- crepat. Semina embryonem magnum curvatum et corpuscula albuminis jam oculo nudo conspicua e granulis amyli minutissimis orbicularibus numerosis composita includunt. Indoles seminum forsan jam hanc spe- ciem e genere Rhipsalidis excludit; si etiam examen florum notas in- signes praebebit, pro ea certe genus proprium condendum erit. 34. RHIPSALIS? PHYLLANTHUS К. Son. articulis lanceolatis vel oblongo-lanceolatis elongatis crenato-serratis basi acuminato-angustatis apice obtusis vel acutis serratis inaequilateris nervo mediano crasso percursis; areolis.....; floribus axillaribus solitariis vel spurie terminalibus binis, majusculis pro genere; ovario emerso globoso; phyllis pluribus probabiliter indole Rh. pachypterae Pfeiff.; staminibus peri- gonio minoribus gracilibus; stilo robusto, stigmatibus 6 car- nosis acuminatis; baeca maxima subangulata vel nervosa, in nervis aculeolis vel phyllis parvis dissitis munita polysperma fusiformi vel oblongo-oviformi apice acuminata, acumine summo truncata basi rotundata. Cactus phyllanthus Vell. Flor. Flum. V. t. 33, non Linn., text. ed. Netto 197. Rhipsalis macrocarpa Mig. Bull. soc. вс. nat. et phys. Néerl. 1838. p. 49. Frurex epiphyticus erectus; articcii 25—35 ст. longi ad medium 4—6 ст., basi vix 0,5 cm. lati, serraturae 2,5—7,5 cm. longae. Оулвісм с. 6 mm, diametro, PERIGONIUM apertum с. 1,5 ст. diametro, PHYLLA majora ай 1 em. longa et 0,5 em. lata, STAMINA majora 1 em. longa. STILUS 1,2 em. longus parte quinta superiore in stigmata 6 divisus. ВАССА 9—10 em. longa quadrante inferiore vel medio 4 cm. diametro, coccinea (ex VELLOZO). . Habitat in silvis maritimis Brasiliae provinciae Rio de Janeiro. 299 Ons. Haec species valde peculiaris ob baccam pro genere maximam ab omnibus aliis Rhipsalidis longe discrepat. Cl. Miquel eam sine ulla dubitatione generi.attribuit, quod mihi omnino incertum est. Botanicis Brasiliensibus maxime recommendo hujus plantae locum natalem quaerere et eam accuratius inquirere, quia gravius momenti videtur, naturam speciei accuratius enucleare. Forsan notae essentiales inveniuntur, ut ille typus generis proprii novi evadat. Baccae insigniter cum illis Epiphylli phyllanthi Haw., flores cum iis Rhipsalidis pachypterae ut articuli congruunt. Ап confusio ambarum ехв{еї? 35. RHIPSALIS PRISMATICA RuempL. caulibus pro rata validis repentibus caespitem efformantibus, articulis rectis vel curvatis cylindricis apice articulos abbreviatos numerosis- simos furcatos prismaticos tetra- vel pentagonos lateribus subsulcatos apice vix angustatos basi rotundatos, angulis continuis vel subcrenatis gerentibus; areolis valde sese ap- proximatis squamula parva suffultis, aculeolis 5—6 divaricatis validiusculis munitis. Rhipsalis prismatica Riimpl. іп Forst.-Riúmpl. Handb. Cacteenk. 884. Hariota prismatica Lemaire (ex Férst.-Riimpl. l. c.). FrumcuLus epiphytieus inter Orchidaceas in axillis arborum. Cav- LES 12—80 cm. alti, AnTICULI abbreviati 12—22 mm. longi с. 4 mm. dia- metro basi rubescentes. AREOLAE vix 1 mm. inter se distantes, SQUAMULA rubra, ACULEOLIS 5—6 comitatae. Flores ignoti. Habitat in Brasilia, unde cl. Verschaffelt Gandaviensis eam cum Orchidaceis epiphyticis recepit. Oss. Planta mihi omnino ignota forsan statum juvenilem speciei enjusque supra descriptae praebet; nec in caldariis пес in catalogis nec in herbariis nec in litteratura amplius commemoratam inveni, 36. RHIPSALIS RAMOSISSIMA К. Scu. caulibus gracilibus articulatis ramosissimis, articulis iterum fascicu- latím copiose ramosis elongatis angulatis, costis remote cre- nulatis; areolis inter se distantibus, squamulis pro rata magnis deltoideis suffultis, parce tomentosis vel nudis(?), aculeolis brevissimis vel nullis(?); floribus numerosissimis, alabastris coccineis; phyllis perigonii 8 —10, summis pro rata magnis recurvatis; stilo stamina paulo superante in stigmata 4—5 patentia desinente. Lepismium ramosissimum Lemaire, ex Fórst.- Rümpl. H andb. Cacteenk. 899. FruricuLus epiphyticus inter Orchidaceas in axillis arborum. vigens. ARTICULI 20—40 сш. longi 12—20 mm. diametro. Forks quam in af finibus paulo tantum longiores, ex articulis superioribus. PERIGONII PHYLLA 8—10, superiora 5—6 rosea apice coccinea dorso nervo mediano pariter colorato pereursa. STAMINA alba, antherae albidae. Habitat cum priore in Brasilia, Ons. І. Speciem non vidi ita ut differentiam inter eam et Rhipsa- lidem squamulosam cui proxime affinis videtur exhibere nequeam. Ons. П. Lepismium radicans Vócht. in Pringsh. Jahrb. IX. 38 olim in horto Berolinensi et Kewensi cultum hodie non porro exstat. Diagnosin auctor cl non exhibuit. In horto Petropolitano, ut cl. б. A. LINDBERG mecum communicavit, species duae adhuc ignotae sub nominibus Rhipsa- lidis decipientis et Rh. Riedelianae coluntur, quas non vidi. In catalogo horti el Р. Resur species nondum descriptas enumerat: Rh. bambu- CACTACEAE: RHIPSALIS—NOPALEA. 300 soidem, gonocarpam, pilosam, pterocarpam , setulosam quas, nisi fallor, cl. WEBER medicus generalis exercitus Gallo-Francorum, cactologus insignis, ^ "baptizavit. Овз. III. De specie ultima denique quadam judicium certum non licet: Rhipsalis crispata Pfeiff. nempe in hortis diversis certissime plantam diversam exhibet; in herbariis nonnullis siceam floribus duplo majoribus instructam vidi quam in aliis. Persuasum habeo, speciem non omnino propriam exhibere, potius formam crispatam specierum plurium praesertim Rh. pachypterae Pfeiff. et Rh. rhombeae Pfeiff. esse. Inter materiem Bra- siliensem eam поп inveni. Notum est Сасбасегв plures metamorphoses abnormes haud raro in caulibus proferre, formis talibus cum relationibus aliis non congruentibus. XI. NOPALEA Sautm-Dycx. NoPaLEA Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 63 et 233; Labour. Monogr. Cact. 449; Benth. et Hook. Gen. pl. I. 850. — Opuntia Mill. Dict. ed. VI. ex p.; Pfeiff. Enum. diagn. 150; Otto et Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. I. t. 24; Baillon, Hist. pl. IX. 41; Forst.-Rúmpl. Handb, Cacteenk. 928. FLORES actinomorphi hermaphroditi speciosi. PERI- GONII PHYLLA valde inaequalia, infima calycina, superiora petaloidea conniventia haud rosaceo-patentia staminibus dense incumbentia in tubum basilarem haud connata. STAMINA оо libera ultra perigonii limbum longe exserta, filamentis filiformibus erectis, antheris oblongis angustis utrinque subretusis prope basin affixis; POLLINIS granula globosa Науа majuscula triporosa et -rimosa. (OVARIUM magnum areolatum, areolis foliolis parvis recurvatis demum caducis et cicatricem mamillosam dorso con- vexum relinquentibus munitis, villosis glochidiatis ob- longis; placentis parietalibus vix prominentibus pluribus, OVULA œ biseriatim affixa, funiculis elongatis, subpendula anatropa contra illum inflexa et membrana ab illo ab- eunte velata gerentibus. SriLus elongatus cylindricus basi infima dilatatus fistulosus, stamina superans apice in stigmata plura crassa patentia primum erecta divisus. Bacca piriformis mammilloso-squamosa carnosa late apice umbilicata pulposa epicarpio crasso carnoso. SEMINA plurima in pulpa nidulantia compressa suborbicularia, hilo emarginata, rhaphe prominente incrassata circum- data, testa ad chalazae latus ossea, lateribus planis coriacea, ARBORES vel frutices articulati, RAMI carnosi, ARTICULI compressi margine rotundati obovati obovato- oblongi vel -lanceolati inferne saepius subteretes. FOLIA subcylindrica vel sectione transversa elliptica lineari- lanceolata acuta caducissima, axillis parcissime villosis et glochidiis paucis et parvis viz pungentibus armata. FLORES subapicales vel marginales majusculi solitarii ex axilla. 301 Genus cum speciebus 3 Americam australem, ditionem Mexicanam et insulas Antillanas inhabitat. Oss. І. Genus indole florum, ut jam princeps SaLm-Dyck optime monuit, ab aliis egregie diversum. Cll. auctores generum plantarum BEN- THAM et Hooker folia squamiformia asseruerunt. Huic opinioni non as- sentiri possum, ut exemplaria viva a me visa me docuerunt et icon pul- cherrima in Bot. Mag. t. 2741 et 2742 demonstrat, quorum folia ultra 1 em. longa vix nomine squamarum appellanda sunt. Ons. П. Nopaleae coccinelliferae tali modo, ut in Opuntia com- memorabo, solutio floris ab ovario post anthesin propria est. Corolla de- lapsa tela conjungente monopetalam simulat. 1. NOPALEA COCCINELLIFERA Sarw-Dyck, arbor trunco tereti simplici crasso, ramis inferioribus crassis com- planatis articulatis, articulis superioribus oblongis vel ob- ovatis basi attenuatis apice rotundatis rarius lineari-oblongis vel lanceolatis superne attenuatis, statu juvenili foliis parvis cylindraceis acutis basi angustatis recurvatis spiraliter dis- positis mox caducis obtectis, axillis villo brevi albido munitis, inermibus vel aculeis paucis parvis vix pungentibus instructis ; floribus ex areolis superioribus articulorum, speciosis erectis; ovario obovato tereti primum foliis breviter lanceolatis acutis recurvatis areolam oblongam albo-villosam inermem vel glo- chidiatam suffulcientibus, demum caducis et cicatricem relin- quentibus onusto, carnoso, lumine magno ovula plurima in- cludente; phyllis perigonii inferioribus brevibus triangularibus, calycoideis coriaceis viridibus, mediis ovatis acuminatis ut summa splendide coloratis, omnibus conniventibus; staminibus perigonium duplo superantibus coloratis, antheris oblongis; stilo staminibus paulo longiore superne in stigmata plura primum conglobata demum divaricata diviso; bacca tubercu- lata succosa superne late et altissime umbilicata. Tabula nostra LX (habitus et analysis). Nopalea coccinellifera Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 63; Labour. Monogr. Cact. 449. Cactus cochenillifer Linn. Spec. pl. ed. I. 468; Willd. Spec. pl. IL 944; Ait. Hort. Kew. ed. 11. vol. III. 179, non DC. Plant. grass. t. 137 et 137 bis qui Cactus tuna L.; Andrews, Reposit. t. 533; Bot. Mag. t. 2741 et 2742. - Opuntia coccinellifera Mill. Dict. ed. 8. n. 6; Haw. Syn. 192; DC. Prodr. ІП. 473; Pfeiff. Enum. diagn. 150; Otto et Pfeiff. Abbild. u. Beschr. I. t. 24; Foórst.-Rúmpl. Handb. 928, Cactus compressus articulatus ramosus, articulis ovato- oblongis subinermibus Linn. Hort. Upsal. 121. Opuntia maxima folio oblongo rotundo majore spinulis nonnullis et innocentibus obsito Sloane, Jam. 194, Hist. 11. 152. t. 8. fig. 1. 2. Tuna mitior flore sanguineo cochinellifera Dillen. Hort. Eltham. 399. t. 297. fig. 383. Ficus Indica major laevis seu spinosa, vermiculos, quos cochenilla vocant, proferens Pluk. Almag. 146. t. 281. ARBOR 2—8 m. altus, truncus usque ad 20 cm. diametro teres cortice cinereo obtectus laevis; RAMI vetustiores subcylindrici vel compla- nati usque ad 10 em. crassi; ARTICULI multiformes nune plani nunc basi . eontracta cylindrici 8—10—25 em. longi et 5 —7—12 em. lati laete vel saturate virides. Fora 0,8-1,2 cm. longa, 1,5—2 mm. lata et crassa Cactac. CACTACEAE NOPALEA—OPUNTIA. . longae. 302 curvata et recurvata sectione transversa subelliptica, in axilla parcissime albido-villosa, in exemplaribus a me visis aculei pauci (8—4) ad summum 1 em. longi plerumque breviores vix pungentes erumpunt. Оулкісм 3 cm. longum et 3 em. diametro saturate viride, areolis albido-tomentosis cicatri- cibus foliorum delapsorum cinctis notatum. PERIGONIUM 3—3,5 em. longum, 2,5—3 cm. diametro, PHYLLA infima 0,5 cm. vel paulo ultra longa, media 1,5 em., summa c. 2 cm. longa, ulteriora 1—1,5 em. ad medium lata, rubra. Stamina 5 em. longa, filamenta rosea, antherae flavae 1,5 mm. SriLUS totus 6 cm. longus basi dilatatus cylindricus albus; stig- mata р}. 8 acuta 5 mm. longa. Bacca 5 cm. longa, 3 em. diametro, umbilicus apicalis 1,5 cm. diametro, 1 cm. altus, mamilloso-squamosa rosacea. SEMINA 5 mm. longa, 4,5—5 mm. lata nigra, rhaphe prominente discolore marginata. Probabiliter in Brasilia aequinoctiali indigena, in America tota calidissima et inter tropicos orbis veteris nunc locis innumeris colitur. Oss. Verisimiliter haec species plantam typicam coccinelliferam ex- hibet, In regionibus diversis nonnullae species aut hujus generis aut Opuntiae ad usum eundem praeferuntur, sed haec inter omnes insignis, quia vix vel ne vix quidem aculeis armata ideoque collectioni animal- culorum difficultatem ullam non offert. Hodie cultura barum plantarum multo minuitur; colores, qui e substantia Anilini prodeunt, carminum quamguam nitore splendido et intensitate et persistentia multo melius valde suppresserunt. XII. OPUNTIA Tovurner. Opuntia Tournef. Instit. 239. t. 122; Mill. Dict. ed. 6; Adans. Fam. 11. 243; Haw. Syn. 187; DC. іп Мет. mus. XVII. 25. 61, Prodr. III. 471; Salm-Dyck in Dietr. et Ottos Gar- tenz. 1840. p. 61, Cact. hort. Dyck. 64; Pfeiff. Enum. diagn. 143; Zuce. in Abhandl. Bayr. Akad. math.-phys. Kl. II. 687; Meissn. Gen. pl. 128 (92, 357); Mig. Gen. Cact. 116; Endl. Gen. pl. II. 945; Torr. et Gr. Fl. N.-Am. I. 555; Engelm. Emory exped. 45; Labour. Monogr. Cact. 450; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 900; Benth. et Hook. Gen. pl. I. 851; Baill. Hist. pl. IX. 40. FronES actinomorphi. PrERrGONIUM infundibuliforme vel radiatum, PHYLLA valde inaequalia, infima squamosa, sequentia saepius calycoidea, summa petaloidea plerum- que in tubum non connata. STAMINA toro depresso floris adnata, infima interdum ab aliis segregata et inter se breviter connata, perigonio breviora inclusa; filamentis interdum biformibus, aliis capillaceis aliis crassioribus, antheris anguste linearibus basifixis ; POLLINIS granula in familia maxima globosa rimis 3 meridionalibus percursa. Ovarium clavatum vel obovatum rarius cylindricum, phyllis parvis munitum et areolis onustum, plq. glochi- diis armatum, uniloculare, ovulis paucis vel plurimis faretum ; OVULA anatropa funiculo brevi rarius elongato membrana ab illo oriunda velata, integumento solitario (?), singulatim affixa. бтпл8 cylindricus fistulosus brevis ad medium interdum tumescens erectus, basi non dila- tatus sed angustatus, apice im stigmata pauca (saepius 5) carnosa papillosa desinens. Bacca plus minus piriformis vel globosa vel elliptica areolata saepius glochidiata epi- carpio erasso, poly- vel oligosperma, non raro superne 42 303 umbilieata. SEMINA suborbicularia vel polygona, rhaphe ossea cireumdata, compressa basi obliqua, laevia; EMBRYO eurvatus vel hamatus, cotyledonibus planis foliaceis. PLANTAE succulentae articulatae, articulis foliaceis compressis vel teretibus, rarius arbores trunco elato con- tinuo; FOLIA saepissime conspicua teretia vel semiteretia interdum elongata rarius plana; AREOLAE plq. tomen- tosae saepissime glochidiis fasciculatim confertis pungen- libus armatae. FLORES marginales vel apicales medio- cres ex areolis solitarii. Genus cum speciebus ultra 120 adhuc descriptis prae- cipue ditionem Mexicanam et Californicam regionesque con- tiguas aridas inhabitat. Nonnullae intra tropicos ob baccam esculentam magnopere coluntur; hodie non raro culturam ef- fugerunt, ita ut botanici quidam Europaei putent, genus Opuntiae in orbi vetere spontaneum esse, cui opinioni omnino assentiri nequimus. CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM. Т, Caules et rami omnes teretes . 1. O. SALMIANA Parm. II. Rami vetustiores et caulis teretes, articuli virentes plano- compressi pro rata tenues, bacca globosa oligosperma 2. O. BRASILIENSIS Haw. Ш. Articuli omnes plano-compressi. А. Articuli aculeis longis armati . В. Articuli aculeis majoribus 0. а. Articuli orbieulares, juniores difformes -elongati lanuginosi. . . E 4. O. INAMOENA К. Sch. b. Articuli pike elongati, juniores conformes haud lanuginosi . " 5. О. RUBESCENS S.-Dyck. edito sedis: 6, 0. CRINIFERA S.-Dyck, 7. О. EL ATA Otto, 3. О. MONACANTHA Haw. 1, OPUNTIA SALMIANA PanMENT. caule erecto mi- nus elato tereti dichotome vel alternatim ramoso articulato; articulis subcylindricis apicem versus attenuatis demum ro- tundatis, areolis modice distantibus orbicularibus tomento albo subsericeo, magna parte in alveola areolarum incluso, subcon- vexo obductis, aculeolis nonnullis ope lentis validae modo conspicue glochidiatis et aculeis paucis longioribus armatis; floribus apice ramorum conglomeratis ex-areolis mediis soli- tarie nascentibus; ovario obovato, areolis paucis albido-tomen- tosis et aculeis nonnullis quam caulini brevioribus munito, ex areolis saepe prolifero; phyllis perigonii inferioribus squa- mosis in axillis nudis subcarnosis, mediis ovatis acutis vel brevissime acuminatis, petaloideis oblongo-lanceolatis vel -ob- ovatis brevissime acuminatis; androeceo quam perigonium subduplo breviore, filamentis filiformibus circum stilum sub- tortis, antheris parvis; stilo apice 4—5-fido, stigmatibus acutis carnosis; bacca obovoidea areolata et aculeolata, ra- mulis juvenilibus ex areolis supremis saepe coronata. Opuntia Salmiana Parm. in Pfeiff. Enum. diagn. Cact. 172; Otto et Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. I. t. 6. fig. 1; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 70; Först- ek Handb. EEK 919; Bot. Mag. t. 4542. CACTACEAE : OPUNTIA. 304 Cavris 0,8—0,6 m. altus basi 1,5 em. diametro, cortice rimoso in lamellas tenues secedente cinereo-brunneo vel plumbeo obtectus, superne ut rami cylindrici 8—25 cm. longi, 1—1,3 em. diametro cinereo- vel ru- bescenti- vel laete viridis. Forra gracilia minuta rubescenti-viridia (ex PFEIFFER). AREOLAE in parastichide 0,5—1 сш. inter se remotae 1,5 ad 2,5 mm. diametro, ACULEIS 3—5 patentibus ad summum 8 mm. longis rigidis cinereis armatae; glochidiae in ramulis juvenilibus paucissimae, in vetustioribus autem copiosae et valde pungentes. Frores ad 7—10 con- OvARIUM 1—1,2 em. longum superne 5 mm. diametro laete viride PHYLLA EXTERIORA PERIGONIL PETALOIDEA 2 cm. longa gestae. aculeis usque ad 6 mm. longis armatum. 2—8 mm. longa rubra vel margine flavescentia ; et triente superiore 1 cm. lata albido-sulphurea dorso rubro-striata. MINA vix 1 em. longa, STILUS haec paulo superans. ВАССА 1,5 em. longa et 1 em. diametro rubra. STA- Habitat in Brasilia. Ors. Ab omnibus speciebus Brasiliensibus statim articulis unifor- Auctores, qni de Opuntia tractaverunt, ipse exemplar siccum in hac mibus cylindricis recognoscenda. eam incolam Brasiliensem | nominaverunt ; regione collectum ad hune usque diem non vidi. 2. OPUNTIA BRASILIENSIS Haw. arborea trunco recto erecto tereti; ramis crassioribus huic similibus vel com- planatis articulis dissimilibus, horizontalibus vel declinatis ut truncus aculeis plus minus longis fasciculatis et glochidiis minutissimis armatis; articulis lanceolato-oblongis vel obovatis vel oblongis apice truncatis vel rotundatis interdum obliquis basi attenuatis valde complanatis, consistentia quam in spe- ciebus aliis tenuioribus, margine plus minus interdum profun- dius sinuatis; areolis remotis statu juvenili foliis parvis com- planatis conicis acutis mox caducis munitis, tomento denso sed brevi maxima parte in alveola impressa incluso obductis, praesertim marginalibus aculeis solitariis longis validis ar- matis, glochidiis paucis plus minus tomento immersis vel sub- emersis auctis; floribus marginalibus ex areola solitariis ; ovario globoso-cylindrieo subtuberculato, tuberculis phylla parva complanato-conica axillis setosa gerentibus, apice de- presso; phyllis perigonii infimis calycoideis sed sicut petaloidea coloratis triangularibus acuminatis axillis glabris, petaloideis obovato-lanceolatis acutiusculis basi angustatis; staminibus infimis basi brevissime monadelphis tubo brevi perigonii af- fixis illo paulo brevioribus; stilo gracili basi attenuato apice in stigmata 6 brevia diviso; bacca globosa apice modice um- bilicata fascieulis glochidiarum in areolis munita; seminibus paucissimis suborbicularibus tumidis, dorso bisuleatis rhaphe crassa ossea. Tabula nostra LXI (habitus et analysis). Opuntia Brasiliensis Haw. Supplem. 79; Pfeiff. Enum. diagn. 168; Otto et Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. I. t. 29; DC. Prodr. ІП. 474; Otto in Gartenzeitg. 1834. p. 63; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 74; Labour. Monogr. Cact. 495 ; Forst.- Rúmpl. Handb. 966; Bot. Mag. 3293. | Opuntia Argentina et Hieronymi Gris. Symb. ad Л. Ar- gent. 140. Cactus Brasiliensis Willd. Enum. suppl. 33. Cactus paradoxus Hornem. Hort. Hafn. 11. 443. Cactus arboreus Vell. Fl. Flum. V. t. 28, text. ed. Netto 196. Јатасағӣ IV (Jacaratia arbor) Piso, Hist. nat. 190. Truxcus usque ad 6 m. altus et 5 cm. diametro basi aculeis plu- rimis (pro fasciculo ad 40) pungentibus 1—2 em. longis sordide cinereis 305 horridus cortice cinereo-brunneo obductus; Rami articulos gerentes sub- complanati, novelli flavido- vel saturate virides lucidi с. 1 em. diametro hinc inde aculeo armati. AmricuL: 6—15 em. longi, 2,5 —6 ad medium, trientem superiorem vel altius lati, alterni vel interdum fascienlati, 3 ad 4 mm. modo crassi carnosi; tomentum cinereum glochidiis brunneis inter- mixtum; ACULEI 2—8 (1,3—3,5) em. longi pungentes albi apice castanei. OvanivM basi tomento suffultum 1,5—2 cm. diametro phyllis vix 2 mm. longis flavidis instructum; lumen praesertim superne ovulis munitum in- ferne nudum. PHYLLA INFIMA PERIGONIL 1—8 mm. longa, media 5—15 mm. longa, PETALOIDEA cum tubo conspicuo basali 3—3,5 cm. longa et apicem versus 5 mm. lata. ANDROECEUM 3,5—4 mm. longum, filamenta infimorum inter se subconnatoram tenuiora; antherae basifixae 2 mm. longae et vix 1 mm. latae, SriLus 5 em. longus vix 1 mm. diametro, stigmata 2 mm. longa erecta crassa acuta carnosa, ВАССА 2,5—8,5 cm. diametro interdum subtruncata lutea fasciculis glochidiarum valde pungentium purpureo- notata, SEMINA 2—4 sola, 6 mm. longa 5 mm. lata prope rhaphen im- pressa, marginibus subconvexa endocarpio adhaerentia, albida. Habitat in provincia Rio de Janeiro prope capitalem : Gaudichaud n. 910, Glaziou n. 14866 (ulterior quoque vivam mihi misit) ; in republica Argentina prope Oran: Hieronymus et Lorentz n. 354 el 450; іп Para- guaria prope Arroyos y Esteros: Balansa n. 2501 c. fr. Augusto. Овв. Species tranco elato et articulis biformibus, foliaceis tenuibus atque indole baccarum oligospermarum primo visu recognoscenda. 3. OPUNTIA MONACANTHA Haw. caule erecto articulato; articulis oblongis complanatis subfoliaceis crassis acutis vel obtusis margine nodoso-serratis; areolis latis ob- longis vel suborbicularibus tomentosis, tomento plano nec con- vexo, aculeis solitariis vel binis valde inaequilongis vel sub- aequilongis validis acutissimis, glochidiis minutis comitatis, armatis; floribus solitariis ex areolis superioribus nascentibus basi tomento areolae suffultis; ovario elongato-turbinato, areolis subseriatim in 8 orthostichas dispositis, elongato-tomentosis e tomento fasciculos glochidiarum parvarum emittentibus, cica- trieibus squamarum delapsarum inferne munitis; phyllis peri- gonii infimis ovatis acutis carnosis, mediis subobovatis trun- catis mucronulatis, petaloideis oblongo-obovatis basi angustatis, apice acutis obsoletissime crenulatis basi breviter cohaerenti- bus; staminibus toro depresso innixis liberis inaequilongis, filamentis filiformibus, antheris oblongis; stilo crasso fusiformi apice in stigmata carnosa plura erecta diviso; bacca piriformi subcomplanata tuberculata profunde umbilicata, epicarpio crasso; seminibus pluribus suborbicularibus complanatis, rhaphe ossea, prope eam impressis. Tabula nostra LXII (habitus et analysis). Opuntia monacantha Haw. Suppl. 81; Pfeiff. Enum. dia- gnost. Cac. 164; Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 66 et 234; Labour. Monogr. Cact. 456; Forst.-Rúmpl. Handb. 954; Bot. Mag. t. 3911; Otto, Gartenzeitg. 1835. p. 47. Opuntia decumana Gr. Symb. ad fl. Argent. 141, non Haw. Cactus monacanthus Willd. Enum. suppl. 34. Cactus opuntia Tuna DC. Plant. grass. t. 138. ArticuLi 10—15 cm. longi et 8—10 cm. lati 7—9 mm. crassi. AREOLAE praesertim in margine vel prope eum alternatim dispositae ste- riles 5—7 mm. longae et 4—5 mm. latae tomento vix 1 mm. longo ob- ductae; ACULEI 0,7—8,5 cm. longi 1—1,5 mm. diametro violenter pungentes probabiliter viv. discolores. OvariuM 3,5 cm. longum 2 em. diametro, lumen 1,2 em. longum 7 mm. diametro ovulis plurimis geminatim vulgo in 5 series dispositis obtectum ; areolae mamillis conicis caducissimis suf- fultae 2 mm. diametro, fasciculi glochidiarum rubescentium 2—3 mm. CACTACEAE : | | | OPUNTIA. 306 longi. PERIGONIUM 2,5 em, longum 2—2,5 em. diametro; PHYLLA INFIMA * 3—6 mm. longa et basi 5—8 mm. lata, media quasi CALYCOIDEA 1—9 cm. longa с. 1,5 em. lata, PETALOIDEA 2—2,5 cm. longa superne 1,3 cm. lata. STAMINA 7—12 mm. longa apice summo saltem incurvata, antherae 1,5 mm. longae. SriLus fistulosus cum stigmatibus 5—7 papillosis 2 em. longus triente inferiore 4—5 mm. diametro, ulteriora 5—7 mm. longa. ВАССА 4—5 cm. longa 8--8,5 cm. lata 2,5—3 em. crassa ultra 1 cm. alte apice umbilicata, areolis et fasciculis glochidiarum 2—3 mm. longis munita, exocarpium 7 —10 mm. crassum; e bacca interdum flores novi emittuntur. Habitat locis haud accuratius addictis in provincia Rio de Janeiro : Neves- Armond, Glaziou n. 14867; copiosa in Restinga prope Cabo Frio: Н. Schenck n. 3921; ad Lagoa de Freitas: idem n. 1635; prope Santos in ruderatis: Lindberg n. 665 ; in provincia Bahia prope capitalem : Blan- chet; prope Buenos Ayres in republica Argentina: Bettfreund; in prov. Cordoba : Hieronymus n. 897. Oss. Hujus speciei flores ut Nopaleae coccinelliferae proprietatem singularem exhibent: basis nempe illorum tela conjuncta ab ovario floris solvitur. Qui igitur florem post anthesin delapsum examinat, facile in errorem ducitur, corollam basin versus in tubum longiorem coalitam esse, quod autem cum natura sub anthesi omnino non quadrat. 4. OPUNTIA INAMOENA К. $сн. caule articulato ; articulis vetustioribus orbicularibus compressis crassis exsic- catione irregulariter rugoso-tuberculatis, areolis omnino nudis approximatis plurimis ornatis, cortice papyraceo sicco obductis ; areolis articulorum juniorum minutis orbicularibus, basi zona pallidiore probabiliter cicatricem foliorum exhibente circum- datis fasciculis glochidiarum copiosarum impletis haud aculeatis, marginalibus pluribus ampliatis aeque glochidiatis ramulum tandem elongatum cylindricum pro rata angustum proferenti- bus; areolis ulteriorum densius aggregatis, lanugine alba longa ramulum omnino cireumvelante instructis; floribus soli- tariis marginalibus; ovario subclavato vel turbinato, areolis plurimis praesertim superne densissime glochidiatis obsesso, lumine obverse conico ovulis plurimis impleto; phyllis infimis perigonii mamillosis subcarnosis axillis glabris et laevibus, mediis lanceolatis acutis; androeceo..... y O... , Stigma- tibus 7—8 carnosis erectis. ARTICULI 3,5—7 cm. diametro et e statu corrugato exsiceato crasse carnosi epidermide subbullata tenui cinerea vel brunnea obtecti. RAMI juniores villosi 4—6 em. longi et 1 em. diametro, villo lanuginoso glochi- diaram valde pungentium fasciculis intermixto induti, sensim glabrescentes sese dilatantes et articulos latissimos .efformantes. AREOLAE articulorum vetustiorum mamillose porrectae vix 1 mm. diametro demum glabratae. FLores mediocres. Ovarium statu sicco 2—2,5 cm. longum triente superiore 1—1,5 em. diametro, areolae villo albo brevi et glochidiis plurimis flavidis vel corneis armatae; phylla eas suffulcientia caducissima cientricem semi- orbieularem margine tumescentem relinquentia; PHYLLA INFIMA PERIGONII vix 1 mm. longa, MEDIA usque ad 5 mm. metientia acuminata. Androe- ceum et stilus ab insectis exesa. Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: Glaziou, Oss. Planta parum amoena et glochidiis facile ab areolis sese sol- ventibus et in cutem ingredientibns valde jufansta cum ulla e regione adhue nota non congruit; praesertim ramis junioribus omnino аһ aliis differt. 5. OPUNTIA RUBESCENS Sarw-Dyvck, caule erecto articulato; articulis elongatis late linearibus basin versus angustatis superne interdum attenuatis demum rotundatis com- pressis ut videtur modice crassis, lateralibus in caule continuo cruciatim oppositis, phyllis minutis carnosulis subconicis mu- 807 . CACTACEAE: OPUNTIA—PEIRESKIA. 308 cronulatis statu juvenili onustis; areolis orbicularibus tomento griseo vel flavido convexis, fasciculis glochidiarum plurimarum, superne praesertim e tomento emergentium armatis aculeis 0; floribus ex areolis superioribus nascentibus solitariis; ovario elongato subclavato areolis illis caulis similibus sed minoribus aeque glochidiatis; phyllis caducissimis haud visis cicatricem parvam rotundato-triangularem infra areolas relinquentibus ; phyllis infimis perigonii triangularibus brevissimis subcarnosis axillis nudis, mediis ovato-triangularibus acutis, dein lanceolatis breviter acuminatis, petaloideis his similibus, omnibus basi in tubum brevem connatis; staminibus infimis brevissime inter se connatis filamentis capillaceis, superioribus filamentis ro- bustioribus, antheris anguste linearibus; stilo erecto gracili tereti, stigmatibus brevibus paucis erectis. Opuntia rubescens Salm-Dyck in Pfeiff. Enum. diagn. 166, Cact. hort. Dyck. 65; Labour. Monogr. Cact. 451; Forst.- Riimpl. Handb. d. Cacteenk. 965. Consolea rubescens Lem. (ex Forst.- Rúmpl.). CauLis erectus іп exemplaribus cultis usque ad 1 m. longus, locis natalibus probabiliter longior, basi teres lignosus cortice cinereo obductus apicem versus articulatus. ARTICULI 14—35 cm. longi 2,5—4 cm. lati obscure virides vel rubescenti-nigrescentes interdum fere rubri lucidi plq. inermes (in speciminibus cultis autem hinc inde aculeum unum alterumve observavi). FoLiA 2—8 mm. longa 1 mm. vel paulo ultra lata viridia. AREOLAE crebrae in parastychide 1,5—2 cm. inter se distantes 2,5—8 mm. diametro tomento convexo emerso cinereo vel subferrugineo obductae, e quo glochidiae numerosae in cutem ingredientes molestissimae oriuntur; partes juveniles lanugine densa subcinerea densissime involutae. FLORES е tota superficie articulorum hinc inde erumpentes basi tomento suffulti. OvARIUM sice, statu 2—3 em. longum 1 em. diametro; AREOLAE 1,5 mm. diametro; lumen medium praesertim ovula gerens. PHYLLA INFIMA PERI- вохи vix 1 mm. longa et paulo ultra lata; мера 0,4—1,7 cm. longa et basi 5 mm. lata, PETALOIDEA lutea 2 сш. longa 0,6 em. lata. ANDROECEUM 2,7 сш. longum, stamina maxima 1 cm. longa vel paulo longiora, antherae 2 mm. longae et vix 0,5 mm. latae. SriLus 3 em. longus in stigmata 5 nigra fere 2 mm. longa crassiuseula desinens, inferne ulteriora obtuse angulata. ; Habitat in Brasiliae provincia Rio de Janeiro: Glaziou п. 14865 2 іп littore prope Itajahy in prov. 8. Catharina: Н. Schenck n. 1151. Oss. Articulis elongatis pro rata angustis vulgo inarmatis ab om- nibus aliis speciebus Brasiliensibus longe recedit. ^ Incertae sedis. 6. OPUNTIA CRINIFERA 8лм-Оүск, caule suberecto, articulis ovatis vel elongatis tenuibus obseure viridibus ; areolis confertis convexis parte inferiore aculeolis 3—4 gracillimis rigidiusculis, superiore copiam setarum longarum sericearum crinium mollissimarum instar defluentium gerentibus. Opuntia crinifera Salm- Dyck in Pfeiff. Enum. diagn. 157. Opuntia fulvispina et lanigera Salm-Dyck, Cact. hort. Dyck. 65 et 234; Labour. Monogr. Cact. 454 ; Fórst.- Rümpl. Handb. Cacteenk. 958 et 959. Opuntia senilis Parm. Msc. in Pfeiff. 1. c. ARTICULI 4—11 em. longi 2,2—4,5 em. lati, AREOLAE albae con- berr ACULEI rufi 6—8 mm. longi; lana ultra 2 cm. longa torta truncum involvit; РОМА 2 mm. longa recurvula apice rubella. Var: В. LANIGERA Parm. articulis laete viridibus tomento ferrugineo, aculeis rufis 0, lana brevi crispula (e PFEIFFER). Habitat in Brasilia. Овѕ. De Нас specie confusio pro Cactaceis ipsis inordinata exstat. Cl. SALM-Dyck asseruit, quod jam cl. РЕЕ1ЕЕЕВ monuit, varietatem 8. spe- ciem propriam exhibere, et illam sub titulo O. lanigerae descripsit. In pagina eadem autem opinionem protulit, O. criniferam var. p. cum O. fulvi- spina specie Mexicana omnino congruere. Cl. LABOURET et FónsTER-RÜMP- LER, artis criticae expertes, sententias ambas contrarias acceperunt et spe- cies ambas descripserunt. 1. OPUNTIA ELATA Отто, articulis erectis oblongis magnis; areolis latis remotis tomentosis, inermibus aut aculeo solitario subulato erecto instructis. Opuntia elata Otto in Pfeiff. Enum. diagn. 152; Salm- Dyck, Cact. hort. Dyck. 62; Labour. Monogr. Cact. 474; Forst.- Riimpl. Handb. Cacteenk. 936. ARTICULI saepius 20—25 cm. longi 8—11 ст. lati. AREOLAE to- mento albido instructae; specimina originaria e patria advecta in horto Berolinensi aculeos solitarios perdiderunt. FoLta perviridia apice ferru- ginea (ex PFEIFFER). Habitat in Brasilia et in insula Curagao (?). Planta quaedam a cl. Glaziovio benevole mecum communicata ad hanc speciem pertinere videtur. Oss. СІ. LEHMANN species duas alias pro civibus Brasiliensibus habuit, nempe O. microdasyn Lehm. et O. tunicatam Otto (Cereus tuni- catus Lehmann); hodie constat, cl. auctorem in errorem inductum esse, ut in Pilocereo senili et Echinocacto Ottonis; certissime duae in ditione Mexicana vigent. XIII. PEIRESKIA Prom. PrrreskIA (Pereskia, Peirescia; Perescia) Plum. Gen. pl. 35. t. 26; Mill. Dict. ed. VI; Linn. Gen. pl. ed. I. 143, Hort. Cliffort. 183 (serius Cacto conjuncta) ; Haw. Syn. 197; DC. in Мет. mus. XVII. 26. 73, Prodr. ПІ. 474; Pfeiff. Enum. diagn. 175; Mig. Gen. Cact. 117; Гисс. Abhandl. Bayr. Akad. mathem.-physik. Kl. II. 695; Meissn. Gen. pl. 128 (92, 357); Endl. Gen. pl. II. 945; Salm-Dyck in Otto u. Dietr. Gartenz. 1840. p. 61, Cact. hort. Dyck. 75; Labour. Monogr. Cact. 501; Férst.-Riimpl. Handb. Cacteenk. 992; Benth. et Hook. Gen. pl. I. 851; Baill. Hist. pl. IX. 40. FLORES actinomorphi hermaphroditi inter mediocres in familia. Peronin phylla inaequalia œ, exteriora plerumque brevia interdum scariosa vel carnosa vel du- riora subpungentia, interiora petaloidea membranacea pulehre colorata cum illis non raro basi coadunata mar- cescentia diutius persistentia demum eaduea. Tonus plus minus manifeste excavatus ita ut insertio interdum con- spicue perigyna. STAMINA со filiformia tenuia, antherae parvae dithecae longitudinaliter dehiscentes filamentis valde attenuatis dorso medio innixae; POLLINIS granula flava tri- vel quadriporosa subglobosa minutissime gra- nülata. Ovarium subglobosum foliis parvis abbreviatis 309 CACTACEAE : articulato-insidentibus, axillis barbellatis villosis inermi- bus vel aculeatis, demum ut videtur ubique caducis non raro florem unum alterumve emittentibus munitum, uniloculare vel plus minus manifeste quinqueloculare ; OVULA pauca, interdum 5 unieum tantum pro loculo, parieti ovarii affixa aut pendula aut horizontaliter fundo incumbentia anatropa integumentis 2 interiore exterius superante; STILUS validiusculus teres subfistulosus apice in stigmata 5—6 «crassa carnosa dense utrinque pa- pilosa primum conniventia demum divaricata abiens. ВАССА pulposa globosa vel irregulariter complanato- piriformis aculeata vel inermis carnosa, carne alba. SEMINA pauca plq. 8—4 complanato-oblonga nitida graciliter lineis concentricis et transversis exsculpta; albumen farinosum; embryo majusculus curvatus coty- ledonibus invicem se amplectentibus. FRUTICES erecti stricti divaricato-ramosi aculeati vel scandentes ope ramorum elongatorum aculeis recurvatis armatorum in arbores et muros adscendentes. FOLIA magna herbacea plus minus carnosa integerrima oblonga vel spathulata, hieme in caldariis nostris decidua, in axillis villo plus minus copioso instructa, aculeos binos vel plures et поп raro ramulos abbreviatos foventia. FLORES solitarii vel plures ex axillis foliorum superio- rum vel in panniculam terminalem plurifloram vel flori- bundam conflati, albi vel rubri nunc speciosi. Genus cum speciebus 12 Americam calidissimam prae- cipue ditionem Mexicanam inhabitat, quarum una ab insulis Antillanis, altera a ditione Novo-Granatensi et Mexicana us- que ad Brasiliam australem et Paraguariam provenit. CONSPECTUS SPECIERUM AUSTRO-AMERICANARUM. I. Flores ex axillis foliorum pauci. ; A. Aculei graciles basi vix 0,5 mm. diametro, flores 1 cm. ТОП ИЕ e voe vos 1. P. HORRIDA DC. B. Aculei validi basi 1 mm. et ultra diametro, flores 3 em. Joni . 1 0 aa deza «c.c Qe Pj SAOBA ROSA Gris. II. Inflorescentia terminalis panniculata, A. Flores albi, bacca globosa aculeata . B. Flores rosei, bacca compresso-piriformis 3. P. ACULEATA Pl. 4. P. віко DC, 1. PEIRESKIA HORRIDA DC. frutex vel arbor ra- mis teretibus; foliis oblongis utrinque acutis brevissime petio- latis integerrimis planis carnosis concoloribus nervo mediano subtus conspicue prominente percursis, nervis lateralibus haud manifestis, axillis tuberculatis villo longiore brevioreve albo vel cinereo munitis aculeis singulis binis vel ternis quam in speciebus aliis gracilioribus teretibus rectis strictis pungen- tibus armatis; floribus ex axillis foliorum supra aculeos erumpentibus binis ad quinos pedunculatis parvis; pedunculo brevi inermi glabro; phyllis perigonii c. 14, exterioribus 5 brevibus calycoideis persistentibus, interioribus petaloideis Cactac, PEIRESKIA. | 310 lanceolatis caducis; ovario turbinato-ovato pluriovulato; stilo in stigmata 3 vel 4 patentia diviso; Басса globosa calyce persistente coronata polysperma; seminibus in pulpa nidu- lantibus. Peireskia horrida DC. Prodr. III. 475; Labour. Monogr. Cact. 506; Fórst.- Rümpl. Handb. 1004. Cactus horridus H.B.K. Nov. gen. et spec. VI. 70. FnuTEX vel ARBOR 4—6 m. alta; Rami superiores graciliores quam in speciebus affinibus 1-—3 mm. diametro cortice rubro-castaneo squamose secedente obtecti nodosi et subcincinnati. Еола spiraliter disposita inter- nodiis brevibus, 2—3 cm. longa 0,6—0,8 cm. lata iaete viridia substantia tali modo carnosa ut in siccis nervi laterales etiam luce permeante haud obvii; villus axillaris initio laxus longiusculus demum abbreviatus; ACULEI 1,5—2,5 em. longi 0,8 ad summum 0,5 mm. basi diametro plumbei opaci apice nigrescentes nitiduli fragiles. FLores bini, ad summum quini ex axillis foliorum 2—3 mm. longe pedunculati, c. 1 cm. longi rubri. Crescit in Brasiliae provincia do Alto Amazonas prope Jaen de Bracamoros in collibus siccis ad flumen Maranon: Humboldt n. 3594. Овв. Exemplar typicum in herbario Berolinensi asservatum quam- quam miserum tamen sine ulla dubitatione speciem insigniter distinctam demonstrat. In affinitatem Р. opuntiiflorae DC. et Р. sacha rosae Gris. pertinere videtur, et ab omnibus indole aculeorum et praecipue exiguitate florum longe recedit. Species duae hoc loco nominatae nequaquam af- finitate cum Р. bleo DC. conjunctae sunt, hae potius ob inflorescentiam lateralem inter se tribum propriam efformant, cui forsan Peireskia portu- lacifolia (quae cum P. spathulata hort. Berol. in Pfeiff. Enum, diagn. 176 et P. crassicauli Zuce. identica videtur) attribuendae sunt. Р. zinniiflora DC., P. rotundifolia DC., P. lychnidiflora DC. iterum tribum aliam of- ferunt floribus solitariis apici ramulorum brevium impositis distinctam. Species quaedam a cl. MEYENIO in geographia plantarum commemorata omnino imperfecte nota ultima generis esset, quae ad hunc usque diem in litteratura provenit. 2. PEIRESKIA SACHA ROSA Garis. frutex erectus ramis torulosis nodosis teretibus siccitate subcomplanatis, car- nosis validis; foliis obovatis vel obovato-oblongis basi at- tenuatis sed vix manifeste petiolatis apice acutis vel obtusius- culis carnosis integerrimis nervo mediano et lateralibus utrin- que parum prominentibus percursis, siccitate scabridis, in axillis lanuginem brevem albam vel cineream copiosam foven- tibus et aculeis longissimis teretibus solitariis serius pluribus fasciculatis strictis pungentibus armatis; inflorescentia axil- lari pauciflora; floribus majusculis probabiliter e ramis ab- breviatis erumpentibus pedicellatis; ovario late turbinato, areolis spiraliter dispositis lanugine alba densissima sed brevi instructis ornato; ovulis plurimis pendulis; phyllis perigonii exterioribus persistentibus plq. 5 subulatis aeuminatis sub- carnosis, in axillis pilis haee subaequantibus villosis, phyllis interioribus priora duplo et ultra superantibus pluribus ob- ovato-oblongis acuminatis acutissimis petaloideis; staminibus ulterioribus triente brevioribus; stilo stamina paulo superante, stigmatibus brevibus 5—6 validis subcarnosis massam de- presso-globosam referentibus; bacca globosa apice truncata ad mediam aream superiorem brevissime conica carnosa aphylla; seminibus subobovatis nitentibus prope rhaphen foveolis minu- tissimis sub lente valida exsculptis. ; Peireskia sacha rosa Gris. Symb. ad flor. Argent. 141. Truncus ultra 2 m. altus. Rami superiores 3—10 mm. diametro epidermide flavida laevi dein cortice brunneo in squamulas breves sece- 43 311 CACTACEAE : dente obtecti, Fori spiraliter disposita 4—4,5 (2,5—5) cm. longa, 2—3 (1,5—3,5) em. lata sicc. cinereo-viridia, nervis с, 8—9 lateralibus utrinque percursa; ACULEI maximi usque ad 5,5 em. longi, minores vix 1 cm. longi priores 1,2 mm. basi diametro sicc. сїпегеї opaci apice nigrescentes et nitiduli, 3—5 ex axilla. PEDICELLI 1—1,5 em. longi teretes carnosi sensim in ovarium 0,8 cm. longum et 1,1 em. diametro transeuntes hinc inde areola villosa muniti. OvARIUM probabiliter statu juvenili foliis parvis mox caducis obtectum, lumen 3 mm, altum et diametro. PHYLLA EXTE- RIORA PERIGONII 10—12 mm. longa basi 5—7 mm. lata ad nervum media- num subcarinata pube axillari flavida ad 1,2 cm. longa; 1NTERIORA rosea ad 3 cm. longa et 1,7 cm. diametro. Sramıxa 1,5—2 cm. longa; antherae oblongae basi altius bilobae 2 mm. longae et 1 mm. latae. SriLus 2,2 cm. longus, stigmata in toto 2 mm. alta et 2,5 mm. diametro. Bacca 1,5 ad 2 em. diametro, SEMINA nigra 4 mm. longa 3 mm. lata 1,5 mm. crassa. Habitat in sepibus rei publicae Argentinae in provincia Salta ad Campo santo: Lorentz et Hieronymus n. 524; ad Cobos: n. 562, floret Aprili ; prope capitalem provinciae Oran: iidem n. 410. Oss. CL СвїзЕВАСН hanc speciem Peireskiae bleo DC. similem in- dicavit, Quamquam re vera Peireskia bleo trunculo crasso gaudet, tamen ab illa indole inflorescentiae quam maxime abhorret. Ut cl. KruG bene- vole mecum communicavit nomen „sacha rosa“ vel potius „sacho rosa“ а „sacho“ linguae Hispanicae quae ,,sarculum“ Germanice ,zweizähnige Harke“ significat, oritur. Probabiliter vernaculum ad formam floris rosa- ceam et aculeos referendum est. 3. PEIRESKIA BLEO DC. arborescens vel fruticosa trunculo crasso tereti aculeato, aculeis post delapsum foliorum e pulvillis axillaribus villosis ай 3—6 vel plures fasciculatis magnis strictis rigidissimis pungentibus; foliis spiraliter dis- positis oblongis vel subspathulatis acutis basi in petiolum brevem attenuatis nervo mediano subtus prominente et late- ralibus nonnullis validiusculis subimmersis et minus conspicuis percursis, glaberrimis subcarnosis; inflorescentia terminali et e foliis summis axillari multiflora spirali in racemos 4—7- floros decussatos cum flore terminali desinente; ovario late turbinato 4- vel 5-gono, foliis 3—4 parvis articulato-insiden- tibus oblongis vel lanceolatis erectis apice recurvato-acutis onusto, illis sensim in phylla perigonii transeuntibus, exterio- ribus calycoideis saepius 9, plus minus coriaceis ovato-triangu- laribus acuminatis uninerviis, interioribus petaloideis 11—14 oblongis basi attenuatis apice acutis vel acuminatis recurvatis; staminibus duplo et ultra phyllis interioribus brevioribus; stilo androeceum superante cylindrico stigmatibus plq. 6 car- nosis obtusis utrinque papillosis in massam globosam con- glutinatis; bacca magna late piriformi subtrigono-complanata apice lobato-impressa prolifera, sed ramulis proliferentibus plerumque secedentibus, oligosperma; seminibus subsessilibus in pulpa succosa nidulantibus complanatis nitidis nigris lineolis parallelis et striulis transversis ornatis. T'abula nostra LXIII (habitus et analysis). Peireskia bleo DC. Prodr. ПІ. 475; Pfeiff. Enum. diagn. 176; Otto et Pfeiff. Abbild. и. Beschreib. I. t. 30; Bot. Reg. t. 1473; Bot. Mag. t. 3478; Otto и. Dietr. Allgem. Gartenz. 1836. p. 158; Reichenb. Fl. exot. t. 328; Labour. Monogr. Cact. 504; Fórst.-Rümpl. Handb. 1000. Peireskia grandifolia Haw. Suppl. 85; DC. Prodr. ПІ. 475; Pfeiff. Enum. diagn. 177; Labour. l. c. 505 ; Reichb. Fl. exot. і. 329; Forst.-Rúmpl. 1. с. 1000. Peireskia ochnocarpa Mig. Bull. soc. Néerl. 1838. p. 48. PEIRESKIA. 312 Peireskia cruenta Hortul. Cactus Mea H.B.K. Nov. gen. et spec. VI. 69. Cactus grandifolius Lk. Enum. pl. hort. Berol. 11. 25, Cactus rosa Vell. Fl. Flum. V. t. 27, text. ed. Netto, 196. Trouncus diutius epidermide viridi laevi obtectus dein cortice cinereo obductus lignescens; RAMI pauci crassi teretes, hinc inde surculos elongatos graciles emittentes qui aculeis recurvatis in axila foliorum muniti in arbores et fulcra alia adscendere feruntur. Fo1ia subsessilia vel sensim basi attenuata petiolum usque ad 1,8 em. longum praebent, 6—15 em. longa ad medium vel superius 3,5—5 rarius ad 6 сш. lata, nervo mediano crasso et lateralibus 6—8 percursa, axillis primum puberula, dein pulvino erasso semigloboso ferrugineo munita e quo aculei 2—8 validi 2—5 em. longi et basi 1,8 mm. diametro teretes ferruginei demum nigri erumpunt. FronEs speciosi rosei violacei vel coccinei; *‘uflorescentiae speciales pedun- culo 1—1,5 em. longo valido tereti stricto suffultae. OvARIUM cum pedi- cello florum lateralium 1—1,5 cm. longum, floris terminalis sessile 7 ad 9 mm. longum; bracteae 5—9 mm. longae 2—4 mm. latae. PHYLLA CA- LYCOIDEA 3—5 mm. longa basi 4—5 mm. lata; PETALOIDEA exteriora apice mucronata 7—9 mm. longa, interiora 1,5—2 сш. longa usque ad 1 cm. lata apice recurvata breviter acuminata (spurie modo retusa), STAMINA 8 ad 10 mm. longa, tubus stamineus vix 1 mm. longus, filamenta alba; antherae 1 mm. longae flavae. SriLus 1 cm. longus albus, stigmata 1,3 mm. longa ejusdem coloris. Bacca 5—6 cm. longa 4,5 —5 em. lata 4 cm. crassa, breviter pedunculata. Semina 6—6,5 mm. longa 4—5 mm. lata 1 mm, crassa complanata semiorbicularia. Habitat in Brasiliae provincia Espiritu Santo prope Campo novo: Princ. Newwied ; in prov. Rio de Janeiro: Gaudichaud n. 912, Riedel ; praeterea in America calidissima a Mexico usque ad ditionem Novo-Gra- natensem viget et ex his locis im orbem gerontogaeum introducta (baccas а cl. comite Sorms-Lauzaca museo Berolinensi donatas in horto Bogoriensi cultas examinavi). Ogs. IL Quoad indolem foliorum haec species haud parum varia- bilis, qua de re auctores species plures ex ea fecerunt. Plantae, quas ex hortis botanicis sub nomine P, bleo DC. vidi, semper foliis magis elongatis et paulo angustioribus insignes fuerunt. Ab Ша Р. grandifolia Haw. om- nino non distinguenda; probabiliter nil nisi lapsu calami hoe nomen hor- tulani in P. grandifloram mutaverunt. Si autem descriptionem plantae а cl. KuwTH egregie exhibitam cum speciminibus comparo, quae e Brasilia et ditione Mexicana ante oculos habui, nullam differentiam essentialem a typo quo ad figuram foliorum inveni. Oss. П. СІ. PrkrrrER in descriptione supra salutata indicavit, fa- ciem inferiorem foliorum punctulis scabram esse. In planta viva frustra hunc characterem quaesivi; folia subearnosa sunt potius omnino laevia ; si autem exsiccatione parum collabuntur, crystalla calcii oxalati quae copia ingenti a cellulis subepidermidalibus includuntur, tali modo super- ficiem folii superant, ut tuberculi minuti evadant, quae indumentum pa- pillosum densum ipsum simulant. Folia exsiecata itaque interdum tactu submollia videntur quod cauta observatione ope microscopii modo ad re- lationes naturales referendum est. 4. PEIRESKIA ACULEATA Pu, frutex erectus et ope ramulorum elongatorum teretium primum aphyllorum prope insertionem foliorum aculeis binis recurvatis munitorum scandens; trunco tereti lignescente ; foliis sessilibus vel breviter petiolatis lanceolatis vel lanceolato-oblongis vel oblongis apice attenuato-acuminatis acutissimis basi acutis subcarnosis nervo mediano utrinque prominente et lateralibus pluribus utrinque mediani minus prominentibus pereursis, prope insertionem aculeis binis armatis, dein in axilla villosa praesertim post delapsum foliorum aculei plures stricti rigidi multo majores gignuntur; floribus demum in pannieulam axillarem vel ter- minalem multifloram conflatis pedunculatis , pedunculis hinc inde foliolo in axilla villum brevem caducum gerente munitis, divaricatis elongatis; ovario subgloboso” lumine humillimo, 818 CACTACEAE: PEIRESKIA—TABULAE EXPLICATAE. 314 ovulis 5 fundo dense appressis horizontalibus, phyllis parvis spiraliter dispositis lineari-lanceolatis utrinque acuminatis in axilla villum brevem et aculeos binos strictos pungentes ge- rentibus onusto; phyllis exterioribus perigonii subulatis acu- tissimis, interioribus 12—14 petaloideis oblongis acuminatis exteriora subaequantibus vel paulo superantibus; staminibus phyllis intimis triente vel subduplo brevioribus, exterioribus sensim decrescentibus; stilo valido tereti stigmatibus plq. 5 in massam conicam cónglomeratis demum divaricatis rotun- dato-trigonis: dorso obtusis apice attenuato-acuminatis; bacca spinosa subglobosa succosa oligosperma, рһуПа calycoidea saepius gerente. Peireskia aculeata Plum. Gen. Amer. 35. t. 26 (quoad stilum icon mala); Dillen. Hort. Eltham. 305. t. 227. fig. 294; DC. Prodr. ІП. 474; Haw. Syn. 198; Pfeiff. Enum. diagn. 175; Salm-Dyck, Cact. 76; Bot. Mag. t. 1928; Descourt. Fl. 4. t. 294 ; Griseb. Fl. Brit. W.-Ind. 303 ; Catal. pl. Cub. 117 ; Sauv. Fl. Cub. 59; Labour. Monogr. 503; Forst.-Rúmpl. Handb. 999. Cactus Pereskia Linn. Spec. pl. I. 469; Vell. Fl. Flum. V. t. 26, text. ed. Мейо, 195. Pereskia Linn. Hort. Cliff. 183; Royen. Hort. Lugd. 281. Cactus sarmentosus foliatus spinosus, spinis geminis re- curvis, foliis mollibus ovatis P. Browne, Jam. 237. Malus Americana spinosa, portulacae folio, fructu folioso, semine reniformi splendente Commerc. Hort. І. 135. t. 70. Portulaca Americana latifolia ad foliorum ortum lanu- gine obducta longioribus aculeis horrida Pluken. Almag. 135. t. 215. fig. 6. Grossulariae fructu majore arbor spinosa, fructu folioso viridi albicante Sloane, Jam. 165, Hist. 11. 86; Raj. Dendr. 27. FRuTEX altitudine corporis humani vel minoris, post delapsum epi- dermidis laete viridis cortice cinereo obductus hoe loco inermis, RAMI primum aculeis binis 2—6 mm. longis flavidis dein aliis usque 10—12 mm. longis ad 8—5 fasciculatim e villo cinereo vel ferrugineo axillari erum- pentibus armati. FoLi^ plantarum Brasiliensium 5—10 em. longa 1 ad 3,5 em, lata, insularum Antillarum plq. paulo majora et praecipue latiora ; PETIOLUS validiuseulus 2—4 mm. longus semiteres superne planus, LAMINA nervis lateralibus utrinque с. 7 percursa., Rami elongati aculeis hamatis scandentes (Germ. Klimmzweige) demum flores progignunt; FLORES primum axillares pedunculis 2—4 em. longis sublevati, e quibus rami laterales non raro iterum flores offerunt demum foliis delabentibus; inflorescentia pannieulata evadit. Ovarium sub anthesi 5—6 mm. diametro; phylla viridia parva 12—14 ovario insidentia 1,5—3 mm. longa 2—4 mm. ad medium lata nervo mediano conspicuo percursa; PHYLLA PERIGONII С. 13, exteriora 3—6 mm. longa duriora, interiora alba vel flavescentia 2--2,5 cm. longa, 6—8 mm. triente superiore lata. STAMINA 10—15 mm. longa, an- therae 1 mm. longae et c. 0,5 mm. latae. SmLus 1—1,5 em. longus c. 1,5 mm. diametro, stigmata 8—4 mm. longa. Bacca magnitudine Cerasi majoris 1,5—2 cm. diametro aculeis 1 em. longis vel minoribus pungen- tissimis et saepius phyllis viridibus jam ovarium vestientibus et dein per- sistentibus ornata. SkMiNA рід. 3 complanata oblonga nitentia nigra. Habitat in Brasiliae provincia Bahia in sepibus prope capitalem : Salzmann, Blanchet n. 1654, Luschnath; in provincia Rio de Janeiro prope metropolim imperii: Gaudichaud, Riedel, Neves-Armond ; ad mon- tem Páo d'assucar : Schenck n. 3060 ; Itoupara vallis prope Blumenau in provincia S. Catharina : Schenck n. 860; Ora pro nobis incolarum. In Paraguay loco haud accuratius addicto : Balansa п. 2502 (fructus his speciminibus attributus nequaquam ad speciem pertinet, sed ad Opuntiam). Praeterea. in insulis Antillanis, ubi frutex apud Cubenses grosellero (ribes Americana veterum) audit, et in Mexico invenitur. Baccae eduntur ; praeterea. planta Nigritii in Brasilia Hibisci modo utuntur (ex Vellozo). Oss. I. Cl. Preirfer hujus speciei varietates tres distinxit in va- riabilitatem levem modo foliorum conditas. Planta Brasiliana profecto foliis magis angustioribus ab illis Antillanarum insularum discrepat; dif- ferentiam alteram nunquam in exemplaribus invenire potui; illa autem momenti nimis levis videtur, ut opinionem cl. auctoris sequar. Exemplar Salzmannianum prope capitalem provinciae Bahiensis receptum locum inter- medium tenet; folia paulo breviora itaque latiora et phylla quae ovarium vestiunt aeque ampliora habitum plantae paulo mutant, sed materies nimis incompleta judicium certum an illa varietatem meliorem praebeat, non licet. Ons. П. Peireskia aculeata Plum. hortulanis Europaeis qui Cacta- ceas colunt gravissimi momenti quia eum pro substrato sumunt, cui species alias scissura longitudinali facta imponunt (quod Germanici ,pfropfen* appellant). Mirum est, quod fere omnes species, illae ipsae quae affinitate habitu et forma quam maxime a genere Peireskiae discrepant, optime cum caule vel trunculo Peireskiae se conjungunt et non raro melius vigent quam terrae innixae. Adspectum plantae tali modo compositae valde alienum offerunt, si moles globosa pro rata ingens vel cylindrica apici rami tenuis imposita est. Os. ІП, Indole ovarii haec species ab aliis hoc loco descriptis maxime discrepat. Ovarium valde humile quasi evolutionem ovulorum 5 modo sinit, quae spatium omnino implent, basi ovarii incumbentia et su- perne a pariete ovarii tacta. Ab illis iterum vulgo 3 tantum accrescunt, duo aboriuntur. TABULAE EXPLICATAE. Tab. XXXIX. Cereus melanurus, p. 200. XL. , macrogonus, p. 201. XLI. Fig. I. Cereus Hildmannianus, p. 202. IL , flagelliformis, p. 207. XLII. Cereus triangnlaris, p. 208. XLIII. Cephalocereus melocactus, p. 215. XLIV. Epiphyllum phyllanthus, p. 219. XLV. i acuminatum, p. 222. XLVI. Zygocactus truncatus, p. 224. XLVII. Echinopsis Eyriesii, p. 230. XLVIII. Melocactus violaceus, p. 234. XLIX. Malacocarpus Selloi, p. 238. Tab. L. Fig. I. Echinocactus denudatus, p. 247. IL. ы muricatus, р. 252. 14. Fig. I. " exsculptus, p. 256. IL. » hypocrateriformis, p. 257. TIL а Ottonis, р. 249. LII. Hariota salicornioides, p. 264. LIII Rhipsalis Lindbergiana, p. 271. LIV. x grandiflora, p. 273. LV. Fig. I. Rhipsalis paradoxa, p. 279. Н. » macropogon, p. 282. LVI. Rhipsalis Neves-Armondii, p. 284. LVII. " pachyptera, p. 292. 815 САСТАСЕАЕ: I Tab. LVIII. Rhipsalis Regnellii, p. 295. LIX. ü sarmentacea, p. 296. LX. Nopalea coccinellifera, p. 301. TABULAE EXPLICATAE—GEOGRAPHIA. 316 Tab. LXI. Opuntia Brasiliensis, p. 304. LXII. ү, monacantha, р. 305. LXIII. Peireskia bleo, p. 311. f. i. facie interiore visus. 1. а. a latere ventrali visus. 1.4. a latere dorsali visus. 1. 1. a latere laterali visus. ap. apertus. ac. aculeus. SIGLA. sq. squamula. ov. ovarium. pe. perigonium vel pars ejusdem. о. ovulum. st. stamen, ` pl. placenta. a. anthera, i sm. semen, po. granula pollinis. al. albumen. stil. stilus. e. embryo. stg. stigma. = horizontaliter sectus. fr, fructus. || verticaliter sectus. Tabulas habitus referentes cl. C. Е. ScmwipT, professor Berolinensis, analyses cl. auctor C. SCHUMANN delineavit ; tab. XLVII, L et LI secundum icones pro parte adhuc ineditas horti Berolinensis. DE DISTRIBUTIONE CACTACEARUM GEOGRA PHICA. Familia Cactacearum nulli alii arcte affinis omnino orbi neogaeo propria est, specie unica exclusa quae in Africae occidentalis regionibus calidissimis et humidissimis distribu- tione vasta gaudere videtur et pariter in insula Mauritii Ceylonaeque spontanea invenitur. Rhipsalis cassytha Girtn., ut peregrinatores narrant, in silvis Guineae superioris et in- ferioris quantitate ingente saepius arbores vestit et more tomicum e ramis mediis in truncos descendit. Probabile ést, hane plantam ab avibus ex patria Americana olim transpor- tatam et loco natali novo tali modo multiplicatam esse. Baccae nempe mucilagine copiosa tenaci impletae eas Visci repetunt et facile pedibus et plumis: avium inhaerent, ita ut semina quae vim germinationis diu conservant, trans oceanum dispergere optime et facillime possint. An planta in Ceylonae insulam eodem more transplantata, an ope hominum ei ho- spitium novum procreatum sit, hodie ulterius dijudicandum non est. Nune species ultra 1000 Cactacearum descriptae vel in _ catalogis enumeratae exstant, per hortulanos sine dubio in- ordinate multiplicatae et mea sententia forsan ad vix 700 reducendae. Difficillimum autem est judicium certum de spe- · ciebus Cactacearum proferre, quum non paucae olim diagnosi saepius brevi et insufficienti e stirpibus sterilibus modo ad- umbratae mox postea e vita decesserint et nune vix vel ne vix quidem. authentice recognoscendae sint. Materies autem in museis conservata omnium plantarum pessima, : generibus Rhipsalidis, Peireskiae, Epiphylli et Zygocacti, quae partem exiguam solam exhibent, exceptis, ideoque scientiae parum utilis est. Tabulam, quae distributionem Cactacearum omnium ex- hibet et 883 species continet, e litteratura sola composui, quam ob rem cum veritate partim modo congruit. Numerus specierum, quarum patria ad hunc usque diem ignota, quod maxime dolendum est, 130 vel fere 17 9/0 superat. Probabile sum, et coelum serenum requirunt. autem est, partem majorem earum e ditionibus Mexicanis in hortos nostros introductam esse. Cactaceae praecipue clima aridum calidum, etiam aestuo- Paucis exceptis, quae planities humidas regionum tropicarum incolunt et maxima pro parte epiphytice arboribus. innixae in umbris silvarum proveniunt, nil Cactaceis majoris detrimenti est quam copia pluviorum. Temperatura diminuta et gelu ipsum minoris momenti quam serenitas coeli. қ Conditiones meteorologicas optime aptas ditiones Mexi- canae offerunt; et centrum vegetationis familiae, si regionem illam centrum nominamus, ubi species plurimae vigent, sine ulla dubitatione Mexico exhibet. Hoc loco, cui Californiam et ditiones Texanas contiguas adjeci, с. 400 species inveniun- tur i. е. ultra dimidium omnium et hic numerus sane incre- ‘mentum capiet, si patria Cactacearum omnium in lucem pro- trahetur. : . Non solum numero specierum sed etiam generum di- tiones Mexicanae omnibus aliis longe praecedunt: 15 i. e. 75°/o ulteriorum ibi reperiuntur, e quibus 4 nempe Anhalo- nium, Leuchtenbergia, Pelecyphora et Pfeiffera paucas vel solitarias species modo includunt, praesertim tria priora in- dole valde peculiari. Species pleraeque aream arcte limitatam inhabitant et paucae, illis exceptis quae cultura, ut Opuntiae et Cerei generum species quaedam, ope hominum late dispersae sunt, regiones Mexicanas transgrediuntur. In libris cacto- logicis interdum patriae specierum latius extensae leguntur, sed haud improbabile est, auctores hine inde in errorem іп- ductos esse, quia non ubique satis constat, stirpes e locis in- dicatis in ealdaria nostra transportatas esse. Si e centro vegetationis ad Arcturum versus progredi- mur, numerus specierum celeriter deminuitur, ita ut civitates Boreali-Americanae, regionibus Californicis Texanisque neglec- tis, in summa speciebus 11 solis hospitium praebeant. Una earum ad genus Cerei pertinet, aliae omnes ad Opuntiam. 817 CACTACEAE: GEOGRAPHIA. TABULA DISTRIBUTIONEM GEOGRAPHICAM TOTIUS FAMILIAE EXHIBENS. Civitates America Guian Geb cru Glez Боқы emaria Insulae Venezuela, pegi Peru, Bolivia, Patris EEE 1 с Mexico, Тоқа Аһ апае Columbia Aveeutina Chile ignota 1. Cereus . ps a ies 200 1 64 20 23 29 27 60 2... Серов с E d 14 10 1 4 8. aA A EEE 18 2 3 1 1 4. RN — de E 2 à 2 2 6. Aaa 2-32 29 6 11 8 BASORA ооа еч 32 20 5 5 1. GA A < oor 8 8 1 8; Жиес. a es 146 1 23 19 18 Y, GORRO 222.25. 7 10. Leuchtenbergia . . . . . =. 1 IL ZAA 222-2202 2. 285 4 7 35 2: OL aA Ade 1 а а Е Ча 1 14. Hariota жез ту 2 Eu e 86 2 1 84 2 (3?) ТО ТОИ AE 8 1 2 1 ERRON EE eia рер э 140 10 4 2 18 (?) 26 16 GEk cu oS. 18 2 1 4 2 A SO aA a s lg. 3 3 GORE e 22222-52, % 1 1 батта 888 11 56 36 136 93 143 In partibus orientalibus civitatum Opuntia vulgaris haud in- frequens, in occidentalibus O. Missouriensis DC. ejus vice fungitur; 59° lat. sept. generi omnibusque Cactaceis finem facit. Species, quae territoria extrema distributionis incolunt, quoque anno nivibus obteguntur et gelu obrigescunt; quam ob rem e. g. Opuntia Rafinesquiana Engelm., Comanchica Engelm. іп hortis Europaeis sub divo coluntur. 0. vulgaris Mill var. »ana nune in Tyrolia australiori culturae aufuga sententiam auctorum nonnullorum adjuvare videtur, Cactaceas carnosas non solum orbi neogaeo sed etiam gerontogaeo ab initio proprias fuisse. Ad aequatorem versus Cactaceae ob majorem calorem minus celeriter numero specierum decrescunt. Insulae Antil- lanae ultra 50 alunt, inter quas ad genus Melocacti pertinentes maximi momenti, quia illud his locis centro vegetationis gaudet. Moles deformes ob cephallum lanuginosum capita Turcica vel Anglica nominata praesertim in insulis S. Tho- mas et Curacáo saxa et scopula sterilia vestiunt. In Venezuela et Columbia genus Cerei cum speciebus c. 80 viget; genera alia, quae loca arida praeferunt, minus copiosa inveniuntur. Ditiones Peruvianae, Chilenses et Bolivianae hortis Europaeis jam species plurimas obtulerunt omnes peculiares et habitu pulchro et floribus speciosis insignes. Genera Echinocacti, Opuntiae et Cerei omnibus prae- cedunt, sed etiam Peireskiae species non absunt; cl. MEYEN narravit, Peireskiam peculiarem prope Таспа altitudine c. 4100 m. limiti nivium aeternarum se approximasse et moles deformes exhibuisse, quae e longinquo adspectum animalium cubantium praebuerunt. Iu ditione Mexicana Echinocactus Cactac. Simpsoni Engelm. 3000 m., Mamillaria vetula Mart. et super- texta Mart. 3500 m. supra aequora vigent, ita ut Peireskia supra laudata, sed ad hunc usque diem nondum descripta ex- tremitatem elevationis attingat. Genera Eulychnia et Eriosyce hodie imperfecte tantum nota ditioni Chilensi propria sunt. Axim australem versus Cactaceae usque ad littora in- hospitalia, quae fretum Magellanicum cingunt, progrediuntur et gravitate nivium hieme prosternuntur. Jam cl. Darwin hoc factum in descriptionibus itinerum suorum narravit, quod tune quum Cactaceae regiones calidiores solas inhabitare pu- tarentur, admirationem excitavit. | De geographia Cactacearum Brasiliensium cl. Martius, peregrinator regionum assiduus et peritissimus, experientia authentica momenta nonnulla protulit, e quibus praecipue hauriemus. In hoc opere species 129 adumbravimus i. e. 14,5 "/h omnium, quae ad genera 13 vel 65 %о pertinent. Tali modo faetum est, ut Brasilia post centrum vegetationis speciebus plurimis gaudeat. Ап hae relationes in futuro permaneant, an mutentur, incertum est, quia e Brasilia australi initio hujus saeculi quantitates magnae Cactacearum praesertim cura cl. SeLLowHn in hortos Europaeos introductae et regiones aliae magnopere neglectae sunt. Genus Rhipsa- lidis in Brasilia species omnium plurimas praebet; paucae pro rata et praesertim Rh. cassytha latissime in America calidiore dilatata in regionibus aliis inveniuntur. Hariota autem illi propria. Melocacti generis a cl. MiqueLto 4 praeter M. violaceum Pfeiff. optime notum enumerantur, Echinocactus species 18 praebet. Malacocarpus cum Echinocacto arcte af- finitate conjunctus pariter in Brasilia indigenus videtur. 44 819 САСТАСЕАЕ: GEOGRAPHIA—QUALITATES ET USUS. 320 In universo familia in Brasilia divulgatione extensa gaudet. Omnes regiones ad proventum aptae ab ea plus minus, interdum copia ingenti, inhabitantur. Plurimae spe- cies in civitatibus australioribus, quae Uruguay, Paraguay et civitates Argentinas tangunt, reperiuntur; at Pernambuco, Parahyba, Rio Grande del Norte et Ceará illis non post- ponendae esse videntur. De speciebus autem harum regionum paulisper modo novimus. Solum specifice compositum Cactaceae non praeferunt ; qualitates physicae momenti gravioris quam chemicae videntur. Aridum permeabile arenosum durum et praesertim fissurae rupium maxime idonea. Arenas mobiles et agros humosos pinguesque fugiunt. Loca sterilia, quae vix gramini ulli vel licheni nutrimentum praebent, a Cactaceis interdum densis- sime obteguntur. Echinocacti et Malacocarpi et Melocacti more Sempervivorum scopulos nudos hine inde vegetatione viridi ornant. Peireskiae foliis viridibus praeditae plantas silvestres et sepium intercedunt et Cactaceae epiphytieae ge- nerum Epiphylli, Zygocacti et Rhipsalidis in silvis primaevis densissimis inveniuntur. In civitate Minas Geraés et in Comarca de Serro Frio formae Echinocacti illae, quae Mamillariam ob costas in tu- bercula dissolutas tali modo simulant, ut cl Martius eas pro speciebus Mamillariae sumpserit, quantitate saepius in- genti solum obtegunt. Plures auctor clarissimus narravit in cacumina altissima ipsa adscendisse, ita ut in vertice montis Itambé da Villa do Principe Cactaceae cum Xiridis, Eriocauli et Barbaceniae generibus simul inveniret. In planitiebus Brasiliae elatioribus interioribus Cerei erecti stricti simplices vel peculiariter ramosi magis pro- veniunt et his locis pro parte vegetationem componunt quam Caa-tinga vocant. Baccae Cactacearum ibi cum fructibus arborum Ambú (Spondias tuberosa Arr.) et Joazeiro (Zi- zyphus Joazeiro Mart.) appellatarum nutrimentum interdum fere solitarium gregibus offerunt. Caules succosi non minus hine inde, si aestas calidissima et ventus torridus flumina exaruerunt, pecori potionem dant. Pro actione pietatis ha- betur, si cultro caules aculeatos decapitas et armis privas, ne animalia siti cruciata in eos irruant et periculose laedantur. Ubi Cerei abundant, vulgo arbusculae, quae silvam hu- milem componunt, ab iis supprimuntur et in civitatibus Bahia, Pernambuco et Ceará, eos praesertim alentibus, illae formae interdum characterem vegetationes solae determinant. Ut jam supra dixi, species plurimae Brasiliae interioris ad hune usque diem ignotae, itaque maxime recommendo, has diligenter colligi et hortis Europaeis tradi. SCHUMANN. QUALITATES ET USUS CACTACEARUM. Si caulis vel articulus Cactacearum cultro tentatur, e vulnere mucus effunditur, qui partes vicinas plus minus co- piose superfluit, instrumentum inquinat et vulgo tali con- sistentia gaudet, ut fila trahantur. Cellulae magnae cortici et medullae amplae peculiares mucum plerumque insipidum qualitatibus indifferentibus includunt. Articuli specierum qua- rundarum praesertim Opuntiae et Nopaleae lati longitudina- liter dissecti saepe ad tumores duros curandos adhibentur; impositi illos emolliunt et maturescunt. Tritos et contusos musculis et artubus rheumatismo affectis incolae Americanae superimponunt et hos magni pretii esse ferunt. Succus specierum aliarum е. g. Cerei grandiflori Mill., C. fimbriati DC. et C. flagelliformis Mill. omnino haud indif- ferens videtur; nam in insulis Antillanis pro remedio hydra- gogico, anthelmintico et epispastico habetur. Opuntia ficus Indica Mill. in insulis Graecis hodie magna quantitate culta gummi quoddam exsudat et succus Opuntiae vulgaris Mill. in Peruvia adhibetur, ut materies in decoctu corticis Chinae suspensas praecipitet. Mamillariae species haud paucae contra in caule succum lacteum acrem et etiam causticum continent, qui cuti illinitus eum rubescit et dolorem efficit. Fere ad lac, quod Euphor- biaceae effundunt, proprietatibus accedit ille suecus; nuper- rime autem cl. Lewin Berolinensis in Anhalonio Lewinü Hennings, Mexicanae ditionis cive, venenum detexit efficacis- simum, Strychnino qualitatibus affine. Cactaceae plurimae hominibus nutrimenta magni mo- menti et saluberrima offerunt. In regionibus aquae inopibus incolae et animalia partes caulium succosorum frangunt et fluida frigida exsugunt; loca exstant, ubi Mamillariae et Echinocacti soli fontes exhibent, e quibus sitim sedant. Artieuli Opuntiarum ab Indianis saepius in cineribus torrentur; cortex facile ab interiore parte detrahitur et mucilago gelatinosa gustu jucundo-acilulo editur. Illi quo- que ехзїсса{1 serius cum carne et oleribus coquuntur. Se mina Echinocacti Wislizeni Engelm. ab Hispano-Mexicanis ut nonnullarum specierum aliarum generis, Visnaga salu- tatarum tosta et trita ptisanam vel polentam quandam of- ferunt et ad panes ipsos coquendos in usu sunt. Non minus contentus totius trunci fissi et exeavati cum carne, farina et condimentis impositus et dein coctus alimentum expeten- qum praebet. Majoris momenti autem fructus Cactacearum. Multarum specierum generum Opuntiae, Peireskiae, Cerei baccae cibum sapore grato offerunt. Ob eas in Europa australi nunc . Opuntiae species diversae coluntur et tempore maturitatis, quod vix mensem unicum perdurat, ab omnibus eduntur, in- terdum tali quantitate, ut homines morbo quodam cholerae simili e vita decedant. Omnibus autem praestant baccae Cerei triangularis Haw. et C. gigantei Engelm. Ulterioris fructus piriformes viridi-flavi aculeis paucis parvis dissitis in- | structi et ante maturitatem decidui carnem gratissimam in- cludunt. Aut ab arboribus carpti immediate eduntur aut calore solis exsiceati in spathis Zeae maydis florum includun- tur et conservantur. Syrupum suavissimum ex iis fabricant, qui multos per annos non mutatur. Cum aqua commixtus brevi tempore effervescit et vinum praebet ab Hispano-Me- xicanis Tis salutatum, quod vino e Viti vinifera praeparato haud absimile et valde inebrians traditur. Eodem modo in- 321 CACTACEAE: QUALITATES ET USUS. 322 colae baccis Cerei Thurberi Engelm. in civitate Arizona utuntur. Ilius et specierum aliarum nonnullarum baccae ab Hi- spano-Mexicanis Pitahaya nominantur. In Brasilia fructus . Cerei cujusdam, quem Jamacaru vocant, et Opuntiae Bra- siliensis Haw. colligi et edi feruntur. Baecae Cactacearum esae non raro urinae colorem, quod insueto vulgo terrorem injicit, in rubrum mutant. Genera Opuntiae et Nopaleae antea maximi momenti pro cultura fuerunt. Articuli lati Nopaleae coccinelliferae 8.- Dyck et N. Hernandezii S. Dyck, Opuntiae Tunae Mill., 0. elatioris Mill., O. horridae S.-Dyck et etiam Peireskiae spe- cierum quarundam insecto parvo e familia Coccorum, Cocco cacti, hospitium praebent, quod collectum et exsiccatum colo- rem offert praestantissimum et Cochenille vel Carminum nominatum. Antequam colores ex Anilino fabricatae tanta divulgatione adhibiti sunt, haec materies substantiam magni pretii desiderabilemque praebuit ideoque Cocei in ditione Me- xicana, Brasiliensi et in insulis Canariensibus vasta quanti- tate ab incolis colebantur. Nunc cultura quidem satis di- minuta est, at color egregius hodie jam mercedem pretiosam repraesentat. Ob aculeos horridos saepius pungentissimos in regio- nibus calidioribus incolae Cactaceis ad sepes impermeabiles conficiendas utuntur. Cerei generis species quaedam ad hunc usum maxime idoneae, quia usque ad caulis basin aculeos diu conservant; Opuntiae autem minus aptae, quia aetate non modo aculeos sed etiam articulos inferiores haud infre- quenter dejiciunt. In regionibus Peruviae et ditionis Mexicanae, quae arboribus fruticetisque carent, trunci exsiccati generis Cerei saepius alimentum solitarium ignium praebent. SCHUMANN, INDEX VOLUMINIS IV. PARTIS IL. QUA CONTINENTUR BALANOPHOREAE, ARISTOLOCHIACEAE, RAFFLESIACEAE, NYMPHAEACEAE, CACTACEAE. Aguapé Piso 157. ANHALONIUM Lem. 193. APODANTHEAE В. Br. 119. APODANTHES Poit. 121. ” Blanchetii Gardn. 125. Calliandrae Gardn. 126. Caseariae Poit. 122. Flacourtiae Karst. 123. Arcumepea Leandro Sacr. 45. ” pyramidalis Leandr. Saer. 45, 59. Аввтогосиа КІ, 82. ARISTOLOCHIA Linn. 82. abbreviata Mart. 109. acutifolia Duchartre 93. angustifolia Cham. 93. antihysterica Mart. 104. appendiculata Vell. 91. arcuata Mast, 101. barbata Jacq. 86. birostris Duchartre 102. Bonplandi Tenore 96. Brasiliensis Duchartre 107, 108. Brasiliensis Mart. et Zucc. 107. Burchellii Mast. 90. Caracasana Spreng. 92. caudata Booth 91. Chamissonis Duchartre 93. Chiquitensis Duchartr. 85. ARISTOLOCHIA ciliata Hook. 96. D ciliosa Benth. 96. Clausseni Duchartre 96. cordigera Willd. 102. cornuta Mast. 97. cymbifera Mart. et Zucc. 108. eynanchifolia Mart. et Zucc, 108. deltoidea H.B.K. 97. dictyantha Duchartre 86. disticha Mast. 110. Duchartrei André 88. Egensis Poepp. 93. emarginata Duchartre 95. eriantha Mart. et Zucc. 105. filipendulina Duchartre 110. fimbriata Cham. 96. floribunda Lemaire 89. galeata Mart. et Zuce. 109. galeata Moritzi 108. Gardneri Duchartre 95. geminiflora H.B.K. 85. Giberti Hook. 106. gigantea Mart. et Zucc. 89. Glaziovii Mast. 90. gracilis Duchartre 105. grandiflora Gomez 108. Hilairiana Duchartre 109. ARISTOLOCHIA hispida Pohl 100. hyperborea Paxt. 108. labiosa Ker 108. labiosa Sims 108. Leprieurii Duchartre 84. longecandata Mart. 84. lutescens Duchartre 96. macrophylla Duchartr. 87. macrota Duchartre 85. macroura Gomez 90. maxima Cham. 93. maxima Linn. 85. melastoma Manso 103. oblonga Vell. 99. odora Steud. 99. odoratissima Linn. 83. odoratissima Vell. 99. orbiculata Vell. 108. ornithocephala Hook. 107. . papillaris Mast. 100. Paramaribensis Duchartr. 87. platyloba Garcke 87. Pohliana Duchartre 92. pubescens Willd. 98. pusilla Pohl 97. Raja Mart. 105. refracta Burch. 93. reniformis Vell. 105. ringens Lk, et Otto 107. Ruiziana Duchartre 88. 825 ARISTOLOCHIA rumicifolia Mart. et Zucc. 99. : ч Sellowiana Duchartre 104. " sepicola Mast. 100. à sessilifolia Duchartre 94. P setosa Duchartre 98. E smilacina Duchartre 95. » _ Sprucei Mast. 88. » Surinamensis Miq. 85. 5 Surinamensis Willd. 85. ZO tamifolia Duchartre 100. m tapetotricha Lem. 91. d theriaca Mart. 104. h triangularis Cham. et Schlecht. 104. » trifida Lam. 92. » trilobata Jacq. 85. 9 trilobata Lindl. 91. d trilobata Linn. 91. 5 trulliformis Mast. 101. Ж Warmingii Mast. 109. » Weddellii Duchartre 106. ARISTOLOCHIACEAE Lindl. 77. ARISTOLOCHIAE Adans. 77. ARISTOLOCHIEAE Mart. 77. Аѕткорнүтом Lem. 243. BALANOPHORA Forst. 5. BALANOPHORACEAE UL, C. Rich. 1. BALANOPHOREAE Hook. fil. 5. BALANOPHOREAE 1. C. Rich. 1. Batata de escamas Brasil. 46, 58. Boa-noite Brasil. 46, 58. Bracnyceras Casp. 156. BRUGMANSIA Bl. 119. ý Lowii Becc. 119. ж Zippelii ВІ. 119. CABOMBA Aubl. 137. Ў aquatica Aubl. 138. » aquatica DC. 139 in obs. % Aubleti Mich. 139 in obs. % Caroliniana Gray 139 in obs. б Piauhiensis Gardn. 141. " Warmingii Casp. 142. CABOMBACEAE Lindl. 135. CABOMBEAE A. Rich. 135. САСТАСЕАЕ Lindl. 185. CACTEAE DC. 185. CACTI Juss. 185. 4 CACTOIDEAE Vent. 185. Cacrus Lk. 223. » alatus Bot. Mag. 293. » alatus Sw. 288. » arboreus Vell. 304. » JBesleri Hort. 247. » Ме H.B.K. 312. » bradypus 216 in obs. » Brasiliensis Willd. 304. . Index. INDEX. Cacrus cassythoides Mog. et Sessé 270. » cochenillifer Linn. 301. » Cylindricus Vell. 213. » dentatus Ruiz 288. » erinaceus Haw. 238. » asciculatus Willd. 270. » Jlagellformis Linn 207. » grandifolius Lk. 312. » hexagonus Vell. 205. » horridus H.B.K. 310. » Langsdorffi Lehm. 238. » lyratus Vell. 265. - „ micranthus H.B.K. 286. » monacanthus Willd. 305. » myosurus Salm-Dyck 282. » Opuntia Tuna DC. 305. » Ottonis Lehm. 250. » paradoxus Hornem. 304. » parasiticus Linn. 270. » pendulinus Sieb. 270. » pendulus Sw. 270. » pentagonus Vell, 205. » Lereskia Linn. 313. » pilajaya Jacq. 205. „ Phyllanthus Linn. 220, „ Phyllanthus Vell. 298. » placentiformis Lehm. 246. » rosa Vell. 312, » salicornioides Lk. et Otto 265. » salicornioides Spr. 265. » .8copà Lk. 257. » senilis Haw. 216 in obs. » tenuis Schott 282. » tenuispinus Haw. 282. » teres Vell. 274. » tetragonus Vell. 205. „ torquatus Hort. 294. » triangularis Linn. 208. » triangularis Vell. 209. » truncatus Lk. 225. Carpasia Mutis 21. » Cayennensis Mut. 23. Cassytha baccifera Mill. 269 » . flüformis Mill. 270 » polysperma Ait. 270. Castalia Lehm. 160. Савятамл Salisb. 155. » ampla Salisb. 158. CEPHALOCEREUS Pfeiff. 214. » melocactus К. Sch. 215, Сернлгорновов Lemaire 214. Cereus DC. 214, 216, 223. Cereus Haw. 226. Cereus Haw. 195. » aethiops Haw. 204. » affinis Hort. 205. ^ alacriportanus Zucc. 210. 45 326 CEREUS alatus Lk. et Otto 293. ” azureus Parm. 211. Balansaei K. Sch. 210. Baumanni Lem. 199. © Bonplandii Parm. 211. Вғапай Hort. 205. coerulescens Salm-Dyck 203. cognatus Hort. 205. Colvillii Hort. 205. denudatus Pfeiff. 248. dichroacanthus Mart. 255. Donkelaerii Grisb. 297. Donkelaerii Salm-Dyck 211. elegans Hort. 281. Eyriesii Otto 231. ferox Haw. 212. flagelliformis Mill. 207. flagelliformis Salm-Dyck 213. Fluminensis Miq. 216. formosus Salm-Dyck 212. gemmatus Otto 232, glaucus Hort. 205. glaucus Salm-Dyck 206. Glaziovii K. Sch. 200. grandis Haw. 212. hexagonus Vell. 202. hexangularis Hort. 205. Hildmannianus K. Sch. 202. Hookeri Lk. 221. jasmineus Hort. 232. Knightii Parm. 281. laetevirens Salm-Dyck 206. laetus Salm-Dyck 212. lividus Pfeiff. 206. lumbricoides Lem. 213. macrogonus Salm-Dyck 201. marginatus Salm-Dyck 221. melanurus K. Sch. 200. melocactus Vell. 216. microsphaericus К. Sch. 197. Montevidensis Hort. 256. multiplex Hook. 228. obtusangulus K. Sch. 198. obtusus Haw. 213. Olfersii Salm-Dyck 213. oxygonus Pfeiff. 229. parvisetus Otto 214. parvulus K. Sch. 197. Pernambucensis Lem. 205. Perrottetianus Lem. 206. phyllanthus DC. 220, 221. phyllanthus Hook, 221. pitajaya DC. 205. platycarpus Zucc. 290. prismatiformis Hort. 205. pterocaulis Fórst. 280. quadrangularis Hort. 205. 827 CEREUS ramulosus Salm-Dyck 288. rhombeus Salm-Dyck 294. Russellianus Gardn. 218. Salm-Dyckianus Hort. 205. » scandens Salm-Dyck 214. » Schelhasei Pfeiff. 233. » scopa Salm-Dyck 257. „ senilis DC. 216 in obs. » setaceus Salm-Dyck 209. » Setiger Haw. 214. » squamulosus Salm-Dyck 281. » triangularis Haw. 208. » trigonus Hort, 205. » truncatus DC. 225. » tubiflorus Pfeiff. 250. » turbinatus Pfeiff. 232. » Tweediei Hook. fil. 199. » undulosus DC. 205. » J variabilis Pfeiff. 205. » variabilis Salm-Dyck 213. » Warmingii К. Sch. 204. Снлмавтотия Lehm. 160. Cipo do Coracáo Brasil. 102, Ciniosum Neck. 195. Consolea rubescens Lem. 307. Contra Capitano Americ, 85, 113. CoryxaAga Hook. fil. 5. Сулмоз Salisb. 133. » flavicomus Salisb. 135. » luteus Barton 135. Crawza DC. 156. Сулхва Planch. 156. Cynomorium Mich. 7 in obs. a Cayennense Sw. 23. CYTINACEAE Lindl. 117. CYTINEAE R. Br. 121. CYTINEAE Lindl. 117. Cytinus L. 121. » americanus R. Br. 121. » Andrieuxii Eichl. 121. » dioicus Juss. 121. » hypocistis L. 121. Dachochó Boliv. 152. DacryLantuus Hook. fil. 7 in obs. Discocacrus Pfeiff. 243. » alteolens Lem. 246. o insignis Pfeiff. 247. » tricornis Monville 246. Discocacrus К. Sch. 245. ECHINOCACTEAE 193. Ecutnocactus Lk. et Otto 243. acanthion Otto 256. » . aeiculatus Salm-Dyck 242. » E acutangulus Zucc. 240. ” acutatus Lk. et Otto 241. ” acutissimus Lk. et Otto 255. INDEX. Ecurtnocactus alteolens К. Sch. 246. araneolarius Rchb. 261. Boutillieri Parment. 233. centiterius Lehm. 258. centiterius Salm-Dyck 260. concinnus Lem. 251. conquades Hort. 240. corynodes Labour. 242. » corynodes Otto 240. % Courantii Lem. 243. b crenatus Hort. 256. denudatus Lk. et Otto 247. Я erinaceus Lem, 242. SS exsculptus Fórst.-Rimpl. 260. * exsculptus Otto 256. d Eyriesti Lindl. 233. 8 Eyriesii Turp. 231. ў foveolatus Hort. 256. % Gayanus Hort. 255. " hypocentrus Lehm. 259. » hypocrateriformis Otto et Dietr. 251. $ Jenischianus Pfeiff. 261. " interruptus Otto 256. » intricatus Lk. et Otto 261. re Joadii Hook. fil. 252. " Langsdorffii Lk. et Otto 238. $ Leeanus Hook. fil. 254. 5 mammillarioides Hook. 260. м mammulosus Lem. 258. $ Monvillei Lem. 253. я multiplex Hook. 228. $ muricatus Hort. 249. á muricatus Otto 252. " orthacanthus Lk. et Otto 262. $ Ottonis Lk. et Otto 249. á Oitonis Pfeiff. 951. ` » oxygonus Lk. et Otto 229. e oxygonus Bot. Mag. 228. e pachycentrus Lehm. 260. á placentiformis K.Sch.246. " polyacanthus Lk. et Otto 238. » rosaceus Hort. 240, $ scopa Lk. et Otto 257. > Sellowianus Hort. 240. j Sellowianus Pfeiff. 239. » Sellowii Lik. et Otto 239. ” sessiliflorus Mackie 239. » Spina Christi Zuce. 262. " subgibbosus Haw. 256. м tenuispinus Lk. et Otto 250. 828 Ecutnocactus Terscheckii Rchb. 262. tetracanthus Lem. 239. thrincogonus Lem. 255. $ tortuosus Lk. et Otto 248, " tubiflorus Hook. 230. Ecumocactus Lk. et Otto 226. Есніхосастоѕ Pfeiff. 236. Ecmyonycranruus Lem. 226. > Kyriesí Lem. 231. E oxygonus Lem. 229. » | tubiflorus Lem. 230. E turbinatus Lem. 232, Есніхорвів Zucc. 226. $ Eyriesii Zucc. 230. P gemmata K. Sch. 231. » multiplex Zucc. 227. > oxygona Zucc. 228. ^ Schelhasei Zucc. 232. $ tubiflora Zucc. 229. á turbinata Zucc. 232. b Zuccarinii Pfeiff. 230. Ептомигл Kl. 82. Envopeca Kl. 82. Ерірнүшім Haw. 223. ErrrHyLLuM Haw. 216. * acuminatum K. Sch. 222. $ alatum Haw. 293. * Allensteinii Pfeiff. 226. = crenulatum Hort. 294. 5 Gaertneri К. Sch. 218. Hookeri Haw. 221. Ф obtusangulum Lindb. 198. 5 phyllanthus Haw. 219. » platycarpum Zuec. 290. A rhombeum Hort. 294. » Russellianum Hook. 218. ф truncatum Haw. 225. E truncatum Otto 226. Ertosyce Phil. 193. Espiga de sangue Brasil. 22, 34. EUBALANOPHOREAE 5. Evcereus K. Sch. 196. Evecmnocacrus К. Sch. 245. EULYcHNIa Phil. 193. EUNYMPHAEEAE Planch. 153. Evryate Poepp. 143. - Amazonica Poepp. 145, 149. EURYALEAE Endl. 143. EURYALIDAE Lindl. 143. Fel da terra Brasil. 46, 58. Frosta Bertero 123. » Blanchetii Karst. 125. = Calliandrae Karst. 126. Gakauré-Lodo Brasil. 148. Grosellero Cubens. 314. Guaco Carib. 113. Guaco Guian. 85. 829 Gymyocatycium Pfeiff. 243. denudatum Pfeiff. 248. (Сүмхосагүсюм К. Sch. 245. HanrorA DC. 263. E alternata Lem. 280. 2 cribrata Lem. 278. Я funalis Cels 273. » mesembrianthemoides Lem. 277. * prismatica Lem. 299, Я saglionis Lem. 279. 5 salicornioides DC. 264. » villigera K. Sch. 265. Нлкютл Мід. 266. HELOSIDEAE Schott et Endl. 5, 21. He tosis Rich. 21. » Brasiliensis Schott et Endl. 23. s Guyanensis Rich. 23. Horosrvyurs Duchartre 81. d reniformis Duch. 81. Howarvia Kl. 82. ў Brasiliensis Klotzsch 108. n brevifolia Klotzsch 94. » Chamissonis Klotzsch 93. » cordigera Klotzsch 102. M cymbifera Klotzsch 109. 5 cynanchifolia Klotzsch 103. h deltoidea Klotzsch 98. ^ emarginata Klotzsch 95. » eriantha Klotzsch 105. » fimbriata Klotzsch 96. » Fluminensis Klotzsch 99. % galeata Klotzsch 107. 9 geminiflora Klotzsch 85. ib gigantea Klotzsch 89. Ы Gollmerii Klotzsch 85. » ` Hoffmanni Klotzsch 85. 5 longifolia Klotzsch 94. b macroura Klotzsch 91. " Raja Klotzsch 105. ў Ruiziana Klotzsch 88. я rumicifolia Klotzsch 99. » Schomburgkii Klotzsch 86. » Sellowiana Klotzsch 104. ^ sessilifolia Klotzsch 94. » smilacina Klotzsch 95. M Surinamensis Klotzsch 89. 5 tamifolia Klotzsch 100. 5 triangularis Klotzsch 104. $ trifida Klotzsch 92. Hyprocauus Planch. 160. HYDROPELTIDEAE Bartl. 133, 135 Jamacart Piso 304. Jarrinha Brasil. 90, 91. Jarrinha Batatinha Brasil. 110. Jarrinha do campo Brasil. 97. JUNCI Juss. 135. LawesponrFFiA Mart. 9. INDEX. LANGSDORFFIA hypogaea Mart. 10. h Janeirensis Rich. 10. is Moritziana Kl. et Karst. 10. 5 rubiginosa Wedd. 10. LANGSDORFFIEAE Schott et Endl. 5, 9. Г.атнвағорнипа Leandro Sacr. 21. LATHROPHYTUM Eichl. 64. 5 Peckolti Eichl. 64. Т.крізмгим Pfeiff. 266. » cavernosum Lindb. 290. $ commune Pfeiff. 281. » dissimile Lindb. 287. e Knightii Pfeiff. 281. $ myosurus Pfeiff. 281. » paradoxum Pfeiff. 280, Ж radicans Vócht. 299 in obs. j ramosissimum Lem. 299. " sarmentaceum Vócht. 297. Leveanrnos Lehm. 160. LzucuTENBERGIA Hook. f. 193. LOPHOPHYTEAE Schott et Endl. 7, 45. Порнорпүті/м Schott et Endl. 45. d Bolivianum Wedd. 61 in obs. ^ Leandri Eichl. 59. T mirabile Wedd. 59. e mirabile Schottet Endl. 46. v Weddellii Hook. fil. 61 in obs. LOTOINEAE Schnizl. 133. Loros DC. 156. Lorus Lehm. 160. Lyrorrevura Casp. 156. Machu-Sisac Brasil. 148. MALACOCARPUS Salm-Dyck 236. ii aciculatus S.-Dyck 242. 5 acuatus Salm-Dyck 241. d acutatus Lk. et Otto 241. T corynodes S..Dyck 240. й corynodes Salm-Dyck 242. » Courantii S.-Dyck 242. * erinaceus Fórst. 242. ў polyacanthus Lk. et Otto 237. » Sellowianus 8.-Dyck 239. 4 Sellowii К. Sch. 238. » " tephracanthus К. Sch. 243. MAMILLARIA Haw. 193. " floribunda Hook. 255. $ fulvispina Haw. 263. e gibbosa Salm-Dyck 256. d Hoffmannseggei Hort. 256. Mamusarussrrum К. Sch. 245. 330 MAMILLARIEAE 193. Mays del monte Peruv. 62. Mayz de l'eau Argent. 151. Mzrocacrus Lk. et Otto 233. d Besleri Lk. et Otto 246. " depressus Hook. 235. Ж Gardnerianus Booth 935. М goniodacanthus Lem. 235. » Langsdorffii DC. 238. Ӛ oreas Miq. 236. 2 Parthonii Cels 234. " pentacanthus Labour. 236. 4 pentacentrus Lem. 236. á placentiformis DC. 241. ы polyacanthus DC. 238. Ж Sellowii Lk. et Otto 239. " violaceus Pfeiff. 234. Microcerzrvs K. Sch. 196, Morinqua Boliv. 152. Mururú Brasil. 148. MYsTROPETALUM Нагу. 7 in obs. Necrris Schreb. 137. » aquatica Nutt. 139 in obs. » aquatica Willd. 138, » peltata Pursh 139 in obs. NELUMBIA Endl. 129, 133. NELUMBIACEAE A. Gray 133. NELUMBIEAE Horan. 133. zuurra Juss, 133. x Jamaicense DO. 136. a luteum Willd. 134. NeLumBo Adans. 133. б lutea Pers. 133. e nucifera Gaertn. 136 in obs. NELUMBONEAE DC. 131, 133. Nenvenar Robin 133. " Nelumbo Robin 135. NoPALEA Salm-Dyck 300. M coccinellifera Salm-Dyck 301. NOPALEAE J. St-Hil. 185. NUPHARIDAE Lindl. 143, 153. NUPHARINAE Endl. 143, 153. NYMPHACEAE Planch. 143. rrura Linn. 133, 155. МҮМРНАЕА Smith 155. Я albo-viridis St-Hil. 165. ж Amazonum Hook. 166. Amazonum Hort. 161. 5 Amazonum Mart. et Zucc.165. » ampla DC. 156. ў ampla DC. 161. " ampla Hook. 159. = ampla Planch. 158, 159. » ampla Schomb. 157. ^ blanda hort. Glasn. 165. » blanda Hook. 166. Ж blanda Mac Fad. 165. 331 МҮМРНАЕА blanda G. Е. W. Mey. 171. blanda Planch. 161, 166. * blanda Schomb. 171. " blanda Seem, 171. 5 Candolleana Lehm. 158. D » foetida Gardn. 165. $ fragrans Gardn. 176. Gardneriana Planch. 175. * glandulifera Rodschied 171. » Goudotiana Planch. 170. á Jamesoniana Planch. 173. A integrifolia Salzm. 165. А lasiophylla Mart. et Zucc. 170. ý Leiboldiana Lehm. 159, 161. e lineata St. Hil. 160. 9 Lotus Aubl. 158. 5 Lotus Linn. 157. $ Lotus Lunan 161. » Maximiliani Lehm. 179. $ Nelumbo Hill 134, » Nelumbo Linné 134. d Nelumbo Schópf 134. y nervosa Steud. 159. я nocturna March. 166. » oxypetala Planch. 178. 5 Passiflora Lehm. 176. 9 pulchella DC. 159. » pulchella Lehm. 177. 5 Raja Lehm. 178. ý Rudgeana Grisb. 161, 166, 171, ^ Rudgeana G. F. W. Mey. 160. " sagittariaefolia Lehm. 174. sinuata Salzm. 159, 161. » speciosa Mart. et Zuce. 159. ái stenaspidota Casp. 175. % tenuinervia Casp. 177. h tropaeolifolia Lehm. 159, 161. $ Victoria Schomb. 145. NYMPHAEACEAE Benth. et Hook. 129. NYMPHAEACEAE Endl. 143. NYMPHAEAE Benth. et Hook. 143. NYMPHAEEAE DO. 143, 153. NYMPHAEINEAE Brongn. 133. NYMPHALES Lindl. 129. Oapé Brasil. 159. OwsnoPHyrUM Poepp. 61. " Peruvianum Poepp. et Endl. 62. E zamioides Wedd. 63. Oronta Mill. 300. ОрихттА Tourn. 302. » Argentina Grisb. 304. * Brasiliensis Нау, 304. Fenzliana Lehm. 171, 173. INDEX. OPUNTIA coccinellifera МШ. 301. crinifera Salm-Dyck 307. decumana Grisb. 305. elata Otto 308. fulvispina Salm-Dyck 307. Hieronymi Grisb. 304. inamoena K. Sch. 306. lanigera Salm-Dyck 307. monacantha Haw. 305. 4 phyllanthus Mill. 220. rubescens Salm-Dyck 306. Salmiana Parment. 303. d senilis Parm. 307. OPUNTIACEAE Juss. 185. OPUNTIEAE 199. Ora pro nobis Brasil. 314. D Рао Lagarte Brasil. 123. Paradoxa bauhiniaefolia Pohl 125. Peirescia 308. Ретвквктл Plum. 308. á aculeata Plum. 312. 5 bleo DC. 311. » crassicaulis Zucc. 310 in obs. y cruenta Hort. 312. 4 grandifolia Haw. 311. » horrida DC. 309, » lychnidiflora DC. 310 in obs. » ochnocarpa Miq. 311. » portulacifolia 310 in obs. % rotundifolia DC. 310 in obs. » Sacha rosa Grisb. 310. ) spathulata Hort. Berol. 310 in obs. | E zinniiflora DC, 310 in obs. PEIRESKIEAE 193. Регксүрновл Ehrenbg. 193. Perescia 308. Preresxia 308. Pretrrera Salm-Dyck 193. Рнушахтноѕ Mig. 217. Рнүшлктноз Neck. 217, 220. Риуиосастов Lk. 217. » Hookeri Pfeiff. et Otto 221. phyllanthus Lk. 220. PHYLLOCORYNE Hook. fil. 5. Рпосквкиз Lemaire 195, 214. 5 senilis Lem. 216 in obs. PiLosrYLES Guillem. 123. > aethiopica Welw. 124. » Berterii Guill. 124. Я Blanchetii В. Br. 125. а Calliandrae В. Вг. 126. » Caulotreti J. D. Hook. 124. Я Haussknechtii Solms 124. > Ingae J. D. Hook. 125. d Thurberi Torr. 124. PODOPHYLLEAE DC. 135. 332 POLYGYNAE Salisb. 133. Queijada de Maio Lusit. 121. RAFFLESIA R. Br. 119. Arnoldi R. Br. 119. Manillana Teschem. 119, Padma Bl. 119. Rochussenii Teysm. et Bin- nend. 119. RAFFLESIACEAE R. Br. 117. RAFFLESIEAE R. Br. 119. RANUNCULACEAE Mirb. 133. RHIPSALIDEAE 193. Ru PSALIS Gaertn. 266. ” ” alata К. Sch. 288. bambusoides Hort. 299 in obs. brachiata Bot. Mag. 279. calamiformis Hort. 273. cassyta Girtn. 269. cassytha Beck 272. cassytha Salm-Dyck 275. cavernosa Lindb. 289. cereuscula Haw. 279. conferta Salm-Dyck 274. coriacea Polak. 288. cribrata Ruempl. 277. cylindrica Steud. 273. decipiens Hort. Petr. 299 in obs. dissimilis K. Sch. 286. echinata Hort. 277. elliptica Lindb. 293. fasciculata Haw. 270. floccosa Salm-Dyck 275. floribunda Schott 274. funalis Beck 285. funalis Mig. 271. funalis Salm-Dyck 273. gonocarpa Hort. 300 in obs. grandiflora Haw. 273. Houlletiana Fórst.-Rümpl. 292, Houlletii Lem. 291. Lindbergiana K. Sch. 271. linearis K. Sch. 296. lumbricoides Salm-Dyck 213. macrocarpa Miq. 298. macropogon K. Sch. 282. mesembrianthemoides Haw. 276. micrantha DO, 286. minutiflora K. Sch. 271. monacantha Grisb. 297. myosurus K. Sch. 281. Neves-Armondii К. Sch. 284. pachyptera Pfeiff. 292. paradoxa Salm-Dyck 279. 888 RHIPSALIS parasiticus Haw. 270. » pendula Vócht. 218. penduliflora N. E. Br. 276. pentaptera Pfeiff. 283. phyllanthus K. Sch. 298. pilosa Hort. 300 in obs. platycarpa Pfeiff. 290. prismatica Ruempl. 299. . pterocarpa Hort. 300 in obs. pulvinigera Lindb. 272. ramosissima K. Sch. 299. ramulosa Pfeiff. 287. Regnellii Lindb. 295. rhombea Pfeiff. 294. Riedeliana Hort. Petr. 299 in obs. saglionis Otto 278. salicornioides Haw. 264, 211. sarmentacea Otto et Dietr. 296. setulosa Hort. 300 in obs. squamulosa K. Sch. 280. Index. INDEX. Ruirsatis Swartziana Gris. 288. Swartziana Pfeiff. 294. à teres Steud. 274. trigona Pfeiff. 283. e Warmingiana К. Sch. 291. RHOPALOCNEMIS Jungh. Б. Sapria Griff. 119. » Himalayana Griff. 119. SARCOPHYTE Sparrm. 7. SARCOPHYTEAE Book. fil. 7. SARMENTACEAE Тл. 77. Sarna Karst. 123. » Caulotreti Karst. 124. » Jude Karst. 126. Schlumbergera epiphylloides Lem. 218. SCYBALIEAE Eichl. 7, 35. бсүвлілом Schott et Endl. 35. ” 36. Senftenbergia Moritziana Kl. et Karst. 10. Siejos Novo-Granat. 22. 46 fungiforme Schott et Endl. 334. Srana Kl. 82. SPHAERORHIZON Hook. fil. 5. SrurauyroPLEURA Casp. 160. TETRASEPALEAE Casp. 142. TuoxNINGrIA Vahl 5. ^ Mexicana Liebm. 10. Victoria Lindl. 143. „ ` Amazonica Planch. 152. б amazonica Sowerby 145, б Amazonum Klotzsch 145. Ж Cruziana d'Orb. 150. я regia Hook. 151, 152, a regia Lindl. 145. e regina J. E. Gray 145. " reginae Hook. 145. VITELLIGERAE Mart. 133. Yaupé Japóna Brasil. 152. Yrupé Guarinis 152. Zyeocactus К. Sch. 223. » Altensteinii K. Sch. 225. truncatus K. Sch. 224. ” 0 ERE US melanurus | CEREUS macrogonus . “ mate ыы AENA E ср EEA иа CS П. stld- CEREUS Т. Hildmannianus, I. flagelliformis . M. \ | M \ CEREUS. triangularis. ҮР! n.n) WY D ІШ CEPHALOCEREUS melocactus. nM. ЖЕ 222222 e Garner. O. EPIPHYLLUM phyllanthus. EPIPHYLLU! T шы е acuminatum. pel ZYGOCACTUS truncatus. ' BONA OM / HA GM ү l 2407 AU ШІ) Юю ү ЧЛ!" ECHINOPSIS Eyriesii. 16. af Aw \ б Mdb 7, E i A 424 d D Zbk deu E Tea ` X 7, y f М 4 y» EA \ m [ Y \ A Ñ " A a. l.p. т a EA stg. Tr evsucceus. MELOCAC TUS violaceus. stg. a. d.d, Malacocarpus corynodes. em. cun. MALACOCARPUS Selloi. 9. АТУ? 5% " NAGU y Ў (| A y Gi SA Д йим. УК. ЛА SE А e дел die ECHINOCAC TUS 1. denudatus, 1l. muricatus. уу a we агу, INS A p ^ AN 1%; e ER рей E CHINO CACTUS I. exsculptus, IL. hypocrateriformis, Ш. Ottonis . HARIOTA salicornioides. 92. RHIPSALIS Lindbergiana. b M Ü A. B" |’ RHIPSALIS grandiflora. 7 Š & 3 5 LIS Lparadoxa, П. macropogon. RHIPSA — -. RHIPSALIS | Neves-Armoxdii 97. и vine, po. ut spirit D Ee GOZO i ! —— EA al.d. $ elli. RH IPSALIS Regn | RH IPSALIS. sarmentacea. Ga E SEK 18. 8 ТЕТІ il OPENTIA Bras OPUNTIA monacantha.. NS < S | S sly. . PEIRESKIA bleo.