& Jayıylala. Ein Notizblatt für kryptogamische Studien nshat Repertorium für kryptogamische Literatur. Redigirt von Dr. Georg Winter. Einundzwanzigster Band. Nr. 1—12. Dresden, Druck und Verlag von C. Heinrich. 1882. $ e Br Be DR ch / /8£ HH F See ah ; de IR Far, v I ’6 64 APL - : & e 7 7 5 erssrd— Dauer dem, i+ » » Inhalt. ED a, Original- Artikel. Beltz Hauck, F, Eine neue Floridee . .. Eher ey dr Ser 140 Karsten, P. A. Hyponectria Queletii . u Ludwig, F. Polyporus agaricicola . ’ 2 26 Magnus, -P. Ein neues Entyloma auf Helosciadium nodiflorum . 129 Oudemans, C. A. J. A. Sordariae novae ee. “ » » » „ Notiz über einige neue Fungi coprophili 161 ? Rehm, Dr. Ascomyceten. Fasc. XIII. ern = » Beiträge zur Ascomyceten-Flora der deutschen Alpen . und Vorsipaan 77a, 15,, Muse 97,.113 . » Bemerkungen über Ascomyceten. II... . . . °... 19 3%. „u 0 Richter, P. Aufforderung und Bitte an alle Algologen. .. . 38 * „ Ist Sphaerozyga Jacobi ein Synonym von Mastigo- eiadus lammoiigngi. - ,, — _. ur Saccardo, P. A. en Worte über das karpologische System er Pryrengmgvplee a: 0. Stephani, F. Riccia eiliifera und R. Breidleri . : Warnstorf, C. Bryologische Notizen aus Westpreussen . R = P = „ Brandenburg und West- a “ » Bryum Kaurinianum . . . . . aeg = „ Ueber den Blüthenstand von Dicranella crispa und a I Fe een * „ Ueber das Verhältniss yon Mnium Biyttii und Mn. stellare . . En Winter, G. Correcturen zu Rabenhorst’s Fungi europaei : Repertorium. - Beck, G. Plantae novae a en Bericht, achter des botanischen Vereins in Landshut . wi Breidler und Förster, Die Laubmoosflora von Öesterreich-Ungarn Bresadola, J. Fungi Tridentini novi IL ee ee, - Britzelmayr, M. Hyporhodii und Leueospori aus Südbayern . Ellis, J. 5. North American Fungi. Cent. VIIL IX. - . . Bagelke et Marpmann, Fungi germaniei conservati Cent. I. . Eriksson, J. Fungi parasitiei scandinavici exsiecati Fase. I... . Gottsche, C. M. Neuere Untersuchungen über die Jungermanniae Geocalycae . , , . . na Jack, J. B, ‚Die Sur ebaischen Radula-Arten , a Jatta, A. Lichenum taliae meridionalis manipulus IV, a En Seite Jatta, A. Licheni Africani . slim . Brake Kanitz, A.‘ Magyar Nörenytani. Lapok 1831... u Klebs, 6. Beiträge zur Kenntniss niederer Algenformen 2 3 Lagerheim, G. Bidrag till kännedomen om Stockkolmstraktens Pediastreer, Protococcaceer och Palmellaceer 167 Limpricht, G. Die deutschen Sauteria-Formen . > ee Massalongo, C. Duae species novae e genere Lejeunia . Rehm, Ascomyceten, in getrockneten Exemplaren herausgegeben 38, = Ridley, M. S. A pocket Guide to british Ferns ‘ Rostafinski, J. Hydrurus und seine Verwandtschaft . . . . . 148 Saccardo, P. A. Sylloge Fungorum I. . „168 Schröter, J. Ein Beitrag zur Kenntniss der nordischen Pilze .. 150 Thümen, F. de. Contributiones ad floram mycologicam lusitanicam, 12, 21 „ „ Beiträge zur Pilzflora Sibiriens IIL—V. 157, 169, 154 Voss, W. Materialien zur Pilzkunde Krains. III.” 111 Winter, G. Rabenhorstii Fungi europaei et extraeuropaei. Cent.27. 5 Wittrock et Nordstedt, Algae exsiccatae. Fasc. 9et 10 . . ..108 Wolle, F. American Fresh-Water Algae. .. 6 a ee Zimmermann, ©. E. R. Mycologische Präparate 5 Zopf, W. Ueber den gt er er Spaltpilz- formen .' Eingegangene neue Literatur und Sammlungen Pag. 16, 31, 79, 96, 12, 144, Fr 1 Burse Notiz — Dre ae 3% Zur Beachtung . N Bu En Wohnungs-Veränderung Eye, En Todes-Anzeige‘ . . en ce 0 Be ee ee er 194 Namens-Verzeichniss . * der in diesem Bande als neu beschriebenen und ausführ- licher besprochenen Pflanzen. Seite Seite Acarospora trachitica Jatta . 128 | Agaricus assimilatus Britz. 88 an Hantzschi La- 2 conferendus Britz. . 88 erh. . . 167 „ _ eonsequens Britz. . % Aokiafain Lappulae Thüm. . 159 „ dissentiens Britz. . 90° = Libanotidis Thüm. . 173 = dissidens Britz. . . 89 „ Lithospermi Thüm. 7 „ Intersitus Britz... . 89 e lonicerinum Thüm. 158 z obstans Britz. Ra 5 Onosmatis Thüm. . 190 ö opponendus Britz. . u „ reticulatum Thüm.. 173 «„ _ permixtus Britz.. 9 = Safianoffianum Thüm:158 „ Postumus Britz, . . W „ Saxifragae Thüm. . 158 „ _proludens Britz.. . 88 Agaricus acceptandus Britz. . 89 „ .promiscuus Britz. . 89 „ acclinis Britz. . . 87 . subpostumus Britz. 90 a accola Britz. . . - 88 transitorius Britz. . 87 ’ admissus Britz. . . 91 Aglaospora effusa Rehm . 118 = amictus var, incon- Ailographum Donacis Niessl. 15 gruens Britz... . 9 Amphisphaeria pinicola Rehm 39 . . : I a Seite np iephnezie pulcherrima Pe. =. ... . Bi BE Anabaena Hassallii (Kütz.) var. eyrtospora Wittr. . 108 var. macrospora Wittr. . 109 Anthostoma ostropoides Rehm 63 Anthostomellaclypeata(dNot.) 133 3 consanguinea (Ües.) 133 : Poetschii Niessl . 82 Apiospora Urticae Rehm „ . 122 Apiosporium Eucalypti Pass. 23 Arthopyrenia Amphilomatis Jakle unten: mngloarı: 108 Ascobolus amoenus Oudem. . 165 Ascochyta Brassicae Thüm. , 28 = Cherimoliae Thüm. 28 clematidina Thüm. 170 = jenissensis Sacc. . 187 = artianoffiana ZEUME: ar: 70 = Periclymeni Thüm. 28 = Trollii Thüm. . . Ascomyces Betulae (Fckl). . 73 - coerulesceus Desm. 73 Asterina cupressina (Rehm) . 57 Asteroma Bupleuri Thüm. s Hedysari Thüm, . 5 Safianoffianum Th. 193 Belonidium melanosporu Behms:.,: ...;: 309 5 pruiniferum Rehm 56 Biatora Castaneae Jatta . Bilimbia Spartii Jatta . . . Blennoria novissima Ces, . . 12 um Kaurinianum Warnst. 17 Bulbochaete dispar Wittr. 104 Byssothecium heterosporum BNDE) .. 2... Calloria luteorubella JE =, 77 » Primulae Rehm . . 47 | „ zubella (Pers.)f. minor ; ei) Calosphaeria recedens Niessl 15 Cenangium ferruginosum Fries 70 Ceratosphaeria aeruginosa nn 63 Cercospora Delphinii Thüm. . 157 en rubicola Thüm. . 14 ü = Vietorialis Thüm, 172 Chaetomium Polypori Rehm . "123 Chlorochytrium Kn Kirchn. 4 Sr Lemnae Cohn 4 Choiromyces maeandriformis Vitt 2,74 Ciboria echinophila (Bull) ' 67 » _Pseudotuberosa Rehm 36 . “ Beite Cladosporium Martianoffianum SIE 8:2 Et Ulevea hyalina (Sommf) . . 2% Clitocybe candida Bres. . . 15 Closterium intermedium Ralfs 9 Coecocarpia aphthosa Jatta . 168 CoceomycesPini(Alb.etSchw.) 73 Rhododendri Rehm 117 Coleosporium Aconiti Thüm. 159 2 Safianoffianum Thüm. . .159 > Saussureae Th. 175 Colpoma juniperinum Rehm . 47 Conferva. Löfgrenii Nordst. . Coniothecium EucalyptiThüm. 13 r Martianoffianum hüm.: «= e Mollerianum Th. 13 Coprolepa Saccardoi Oudem, Coryne collemoides Rehm. , Cosmarium Donnellii Wolle . 77 »„ margaritum Wolle 77 = polymorphum Borast. - _ Crumenula nardincola Rehm 47 Uryptospora anthostomoides eh... 000: 28 Cucurbitaria Coluteae bh.) 82 Cytispora Cotoneastris Thüm. 185 Mamma Thüm. 192 Dasyscypha bicolor (Bull.) var, Rhododendri Rehm . . 36 Dasyscypha calycioides Rehm 40 calyculaeformis (Schum.) var. latebricola u Be Dasyscypha controversa (Cooke) 38 ö fusco-brunnea Rh. 190 j fusco - sanguinea Rehm ; ; , 5 leucostoma Rehm 43 . rosea Rehm . , 40. ” Winteri (Cooke) . 37 Delitschia leptospora Oudem. 163 - Niesslii Oudem. . 163 Dermatea Rhododendri Rehm 36. Diatrype bullata (Hoffm.).. . 74 Diatrypella placenta Rehm Dicranella erispa Schimp., . _ Grevilleana . . . 181 Didymella anal Rehm. . Didymium Neapolitanum Ges 11 Didymosphaeria acerina Rehm 145 „„», __Palustris (B, et Br.) 146 Dilophospora Geranii Schröter 153 Diplodia Incarvilleae Thüm. 23 » Molleriana Thüm. . 23 Bi Dial Kan a au aan nn Au men ur une un szun Diplodia pellica Ces. . 9. Docidium spinulosum Wolle. 79 Dothidea Martianoffiana Niess] t:Fhün.: ..:,x:4891 Wittrocki Eriksson 184 Dothiorella populnea Thüm. 185 Durella, connivens (Fr) . . 70 = fuscoatra Rehm . . 60 = melanochlora (Sommf.) var. glacialis Rehm 115 Ectostroma Magnoliae Thüm. 14 Endosphaera biennis Klebs . 4 Eintyloma Helosciadii Magn. 130 Erysiphe Martii Link f. Phy- sospermi . 85 Euastrum attenuatum Wolle 9 Eutypella elegans Niessl . . 21 Excipula Spiraeae Thüm.. . 172 Exoascus Wiesneri Räthay 8 Fusarium Mollerianum Thüm. 15 Fusisporium calcareum Thüm. 15 Gibbera Vaceinii Fries. . . 81 Gloeosporium Martianoffianum au: - -- , 108 5 sibiricum Thüm. 158 5 suceineum Sacc. 173 Gomphonema Kanitzii Schaar- schmidt . . Habrostictis aurantiaca Rehm 47 = diaphana Rehm . 38 Persoonii Moug.) 70 Helminthosporium Anthorae hüm; ..;*. -13::389 . Mollerianum Th. . 13 sclerotioides Pass. et. Thöm. ; -u:5::189 | siliquarum Thüm. 14 Helotium calathicolum Rehm 56 @ callorioides Rehm . 98 5 carnosulum Rehm . 98 % fuscatum Rehm. . 9% = glanduliforme Rehm 45 u hysterioides Rehm. 99 $- spicarum Rehm. . 40 “ einen, RBRehn . 9 = subgranulosum _ „Behin ar. . = Vaccinii Rehm . . 9 Z vitellinum Rehm . 62 deines Crataegi Thüm 193 w sibirica Sacc, 186 simplex Schröter 153 Humaria glacialis Rehm . . 97 hirtella Rhm . . 59 r var. minor. 66 = theleboloides (Alb. et Behw) mar. 66 Seite Humaria umbrata (Fr.) f. e- ida Rehm . . Hydrurus foetidus (Vill.) . . .. 148 Hypocrea tubereulariformis Rehm . 8 Hypocopra Winterii Oud.. . 160 Hypoderma Ampelodesmi ces. 8 Hyponectria Queletii Karst. . 54 Hypoxylon diathrauston Rehm 48 r leucostigma (Lev.) 137 i Michelianum Ces. etdN.. . th r perforatum (Schw.) 137 R Ravenelii Rehm . 136 semiimmersumNke. 139 Hysterographium vulvatum (Schwein). . 93:08 Inocybe calospora Quedl. eh. ı, Karschia Sabinae Rehm . ..115 Labrella Sibbaldiae Thüm. . 160 Lecanora variaeformis Bagl.. 127 Lejeunia ptosimophylla Mass. 30 Spegazzinlii Mass. . 30 Lepiota helveola Bres.. . . 124 Leptorrhaphis acerina Rehm 43 Leptosphaeria anthostomoides .Behm:;. :, :650:57 Caricis Schröter . 152 r cladophila Schröter 153 dolioloides (Awd.).. 83 juncicola Rehm. . 64 lusitanica Thüm. . 21 macrospora (Fckl.) 83 Nitschkei Rehm . 63 = achyascus Niessl . 111 Piemeliane, Niessl . 111 - Poae Niessl . . . 83 ; saprophila Rehm . 121 sibirica Thüm. . . 192 Thümeniana Niessl 21 Leptospora helminthospora Rehm Leptostroma Atragenis Thüm, 189 Leptothyrium sibirieum Thüm. 186 Thalietri Thüm. 26 Lophiostoma er Rehm . 42 ins reg Lophium Limoni 7 Lophodermium eximium Ües. = herbarum (Fr.) 72 Macrosporium Goniolimonis . Thüm. . 157 Lagenariae Th. 14 Marchesettia spongioides Hck. 140 Marsonia Atragenes Thüm, . 173 smilacina Thüm. . 14 ” * — VI — * Seite Massaria Niessleana Rehm . 84 . Pe Rehm . 44 Massariella bufonia (B. et Br.) 146 Mastigocladus laminosus Cohn 49 . Mazzantia Niesslii Thüm . 16 Melampsora Padi (Kunze u: BB ar. sus, Melanomma hydrelum Rehm 82 Rt ovoideum (Fr.) . 82 = haeum Rehm . 120 S hododendri Rh. 42 Vindelicorum Rh. 61 ; viridis Rehm. .-119 Melanopsamma salieinum Rh. 120 ® suecicum Rh 120 Melanospora arenaria Fisch. a Micrasterias Mahabuleshwa- rensis Hobson 76 = pseudofurcata WEORRE: ; 2502-77 triangularis W, 77 ” ”„ Mieropeziza fuscidula Rehm 114 . Iridis Rehm . . 41 “ punetum Rehm , 46 » subvelata Rehm 58 Microthelia erastophila Niessl 84 A donacina Niessl . 22 Microthyrium baccarum Rehm 122 Mitrula paludosa Fries . . 65 Mnium Blytti B. S.. . 141 - „. . ‚stellare: Reich; . 141 Mollisia aberrans Rehm . . 67 » Andropogonis (Berk. el >. 68 > caesiella Bres. . . 127 = fuscidula Rehm . . 102 „ .ılhyeopii Karst.. . . 68 » Pumilionis Rehm. . 102 > rhododendricola Rehm 114 > rubicunda Rehm . . 103 = rubidula Rehm 113 a Saliceti Rehm . 103 = subconica Rehm . 113 = Uredo Rehm 115 Mytilinidion lineare Rehm . 44 Naemospora spectabilis Thüm. 152 Naevia Junci Rehm. , . , » „ paradoxa Rehm . . 58 Nectria carneo-rosea Rehm . „ einnabarina (Tode) . 81 » - fuscidula Rehm 4 „ . Magnusiana Rehm , 59 ‚„» . thujana (Rehm) . „ 57 Niptera eitrinella Rehm , . 46 „. .maculans Rehm . , 39 Nolanea staurospora Bres. „125 . * Er Seite -Nostoc anisococcum Schwabe 50 Nummularia succenturiata* a ee) Odontotrema diffindens Rehm 45 ” majusculum Rh. 115 Oedogonium macrosporum dBy. or 1 forma connectens Wittr,. Oedogonium Ahlstrandii Wittr. 103 = sociale Wittr. 104 Ombrophila prasinula Karst.. 71 et sibirica Thüm. . 191 Oocystis ciliata Lagerh. 167 Opegrapha luridescens Jatta 168 Ophiobolus compressus Rehm 43 Echii Rehm . . 43 Otthia ambiens Niessl . 143 „ Fuckelii Rehm . 147 „ populina (Pers.). . . 148 „ _rhododendrophila Rh. 119 Passalora bacilligera Mont. . 11 Peltolepis grandis Lindb... . 29 Pertusaria Antinoriana Jatta Pestalozzia Acaciae Thüm. . 25 ” disseminata Thüm. 25 = Eucalypti Thüm. 26 is heteromorpha Th. 25 ” Oxyanthi Thüm.. 25 Siliquastri Thüm. 25 Pezieula Pumilionis Rehm 115 Peziza atroviolacea Bres. . 127 „. grandis Pers. 8 „ saccharina Bres. 126 Pezizella Aconiti Rehm . . 4 % Mali Rehm . . . ©. 5 tyrolensis Rehm . 38 Philocopra Hansenii Oudem. . 160 Phoma cytisellum Pass. et Thum.‘ 3,2, ug s Dasylirii Ce... .. 9 “ Dulcamarae Thüm. 24 r eucalyptideum „ 24 R Galegae . ” 24 r globisporum „ 0 208 _ Hödysari ) 17 „ - 188 a Lagenariae . ei 24 » „ Lithospermi a ” nobile WW, „ „ 24 a Opuli . ir 24 5 Phlomidis Zu „.. Polygalae A, © Polygonati . . „- 159 „ . 'Sabaleos Ves. . . . 10 „ „syringicum Thüm. . 185 Phomatospora SaccardoiRehm 123 Phyllobium dimorphum Klebs. 4 Phyllostieta ambrosioides Ihm WI, 27 A Seite Seite Phyllosticta AucupariaeThüm. 169 | Puceinia vomica Thüm. . „174 = Ballotae - „ 193 | Pustularia maerocalyx (Riess) 65 a Borszezowii „ 187 - violaceo-nigraRehm 98 = Celosiae „26 | Pyrenopeziza aterrima Rehm 62 ö Chionanthi „ 27 = laricina Rehm . 62 s Gallarum = HU % Molluginis Rhm. 45 ei Gei 498 . rhaphidosporaRh.56 „ Glycinis = 26 | Radula aquilegia Tayl. . . 9 ä japonica . 27 „ Carringtonii Jack. . 9% x Lepidii u. J94 „_ eommutata Gottsche . 3 x . melanoplaca „ 187 „ eomplanata (Dum.) „ % = minussinensis „ 187 „ germana Jack... . . % n Napoleoneae „ 27 „ Lindbergiana Gottsche % nuptialis “ 26 „ voluta Tayl. 6 = hillyrina = 27 | Ramularia Saussureae Thüm. 157 r uamoclit 3 27 | Rhytisma juncicolum Rehm . 116 Be Saussureae „ 193 | Riceia Breidleri Jur. . . . 75 5 Thermopsidis „ 186 ;. ciliiers Linke. > . 96 = Ulmariae „ 187 | Rinodina Fittipaldiana Jatta 123 3 P Veronicae „ 193 | Roselliniasubiculata Schwein.) 182 Physalospora disseminata Sacc. 134 „. sublimbata (Dur. Pinnularia Sodiroi Schaarschm. 93 et’); zus AU Pirottaea erubescens Rehm . 57 | Russula azurea Bres. . . . 126 Pleonectria Ribis (Niessl). . 75 - elegans Bres. . . . 126 Pleospora Drabae Schröter . 152 & Furei Brop.; .. . 126 ” Erythrinae Cesati. 9 | Sauteria alpina Nees. . . . 29 3 Goniolimonis Pass. 192 | Scenedesmus denticulatus La- . „ . herbarum Rbh. f£. gerbusie : „167 h foliicola Rehm . 39 5 Hystrix Lagerh. 167 = larieina Rehm . . 121 | Schizonema Haynaldi Schaar- . liniperda Thüm. . 184 schmidt 3 = 8. . : m & lusitanica Pass. et Schizoxylon alboatrum Rehm 61 Thüm. .. . ...%2 | Schmitzomia Cladoniae Rehm 116 = macrospora Schröt. 153 | B: pachyspora Rehm 58 5 Martianoffiana Th. 191 | Seirrhia rimosa (Alb.etSchw.) 86 e spinosella Rehm . 59 @ striaeformis Niessl . 21 a varians Ces.. . . 10 | Sclerotinia Duriaeana (Tul.). 66 & Wichuriana Schröt. 152 | Scotinosphaera paradoxa Klebs 5 Pleurococcus pachydermus Selenastrum acuminatum La- Lagerh.i'sti.zaftertar: . 106 gerh., suomi + +: Pleurotaenium nodulosum Septoria Abietis (Wallr.).. . 12 Wolle x r seoerze. 49 = Aetheorrhizae 'Thüm. 28 Podosphaera Bresadolae Quel. 127 „. altaica | BR, Polyporus agaricicola Ludw.. 145 a Bupleuri nr si * sciurinus Kalchbr. 190 “ cymbalarina u: Polyscytalum murinum Oud.. 166 „. deseiscens Sace. . . 188 Porphyridium Wittrockii Richt. 106 # erigeronata 'Thüm. 194 Propolis Rhododendri Rehm . 116 % Gymnadeniae „ 189 Pseudographis Arnoldi Rehm 38 „. jenisseiica erh Pseudopeziza Saniculae Niessl 69 ” jenissensis Sace. . . 188 5 Trifolii (Bernh.) 69 „ Menispermi Thüm, 189 2: Vaccinii Rehm 114 3 Mulgedii ae {#} - Puceinia Anthrisei Thüm . . 175 % Olivae 2, 28 . m Eriophori Thüm. . 174 er Phillyreae Be. = Hemerocallidis Th... 159 x Polemonii I | < Lepidii Thüm. ° . 190 7 polygonina m Serratulae Thüm. . 174 5 potentillica “an — vi — Septoria Quercus Thüm. 29 » Rhapontir „ 188 5 Saussureae 5 171 = Scutellariae _, 171 - sibirica = 188 sonchina 172 Sordaria consanguinea Ues, . 10 “ Hansenii Oudem. . Winterii Oudem. . 123 ” Sphaerella araneosa Rehm . 39 E caulicola Karst. . 85 „ depazeaeformis Aw). .. 86 “ inconspicua Schröt. 151 F intermixta Niessl 112 n Molleriana Thüm. 22 = saxatilis Schröt. . 151 ä sibirica Thüm., . 184 si Wichuriana Schröt. 151 Sphaeria Dasylirii Ces.. . . 9 smaragdina Ces.. . 9 Sphaeronaema Delphinii Pass. 193 - Sphaeropsis Cordylines Thüm. 23 5 equivoca Ces. . 9 “ Isopyri Thüm. . 186 a Lagenariae Thüm. 23 5 Nitrariae Thüm. 185 er Rusci Thüm. . . 23 Sphaerozyga Jacobi Ag. . . 49 Sphaerulina baccarım Rehm 122 = callista Rehm . 122 > inquinans Rehm 122 Spheconisca humilis Norm, °. 44 Sporidesmium Agapanthi Thüm. 13 5 Melongenae „ 13 Sporotrichum Dahliae n. 458 Staurastrum botrophilum Wolle 78 „ Donnellii a. s Heleanum ai, . odontatum fi 5 pentacladum „ 78 Prinzlei & 78 Staurogenia heteracantha Ndst. 106 Sticta Chiarini Jatta . . ..168 Stietis foveolaris Rhm . . 39 Stigmatea Andromedae Rehm 64 Tapesia einerella Rehm . . 102 » prunicola Rehm . 46, 69 Teichospora ampullacea Rehm ' 44 „ vaga Rehm . 120 Seite Thyridium Betulae Nke. . . 4 „ Salicis. Rehm .. . 175 Tichothecium decolorans Rehm 61 Torula Hakeae Thüm. . 3 Trematosphaeria pleurostoma Rehm . * rorumpens En - BE Trentepohlia pleiocarpa Ndst. 105 Tricholoma mirabile Bres. . 125 Trichopeziza Britzelmayriana N ee ! „ eaduca Rehm... 41 > chlorospleniella Rehm , . .100 » eyphelioides Rh. 101 „ dumorum(Desm.) 68 # fusco - hyalina ZB . . „101 = nectrioidea Rh. 101 = subnidulans Rh. 102 Trichosphaeria Andromedae Rehm . . 61 ; byssophilaRh. 121 5 Er Rehm „121% Trochila juneiseda (Karst.) . 151 » Laurocerasi (Desm.) 72 . petiolicola Rehm . 44 Trypethelium pusillum Jatta 169 Tympanis atrovirens (Pers.) . 70 > bacillifera Karst . 71 = Oleastri Pass. et ZEN + 35 Uredo Caraganae Thüm. , . 15 Ustilago cingens Beck . . . 31 Valsa conoidea Rehm . 118 „ diatrype (Fries.). . 48. „ diatrypoides Rehm . . 117 „ mäcrostoma Rehm . . 42 „ oxystoma Rehm . . . 48 „ sibirica Thüm. . . „19 » subcongrua Rehm . . 75 Valsaria eincta (Curr.) 146 “ hysterioides Rehm 7 Venturia atriseda Rehm Hrakak Winteria excellens Rehm. . DD en lichenoides Rehm . 55 Zignoella nitidula Sace, MAR 9 1882 v1 HEDWIGIA, 15». Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Januar. Inhalt: Warnstorf, Bry logi-che Notizen aus Westpreussen. — Repeıtorium: Klebs, Beiträge zur Kenntniss niederer Algen- formen. — Zimmermann, Mycologische Präparate. — Winter, Fungi europaei, Cent. XXVli. — Thümen, Contributiones ad Floram mycologieam Lusitanicam HL — Neue Literatur und Sammlung. Bryologische Notizen aus Westpreussen. Von €. Warnstorf, Neuruppin. Der Lehrer C. Lützow in Oliva b. Danzig bereist be- reits seit einigen Jahren im Auftrage des bot. Vereins für Westpreussen besonders den botanisch noch wenig bekann- ten Neustädter Kreis. Derselbe wird von dem uralisch- baltischen Landrücken durchzogen, auf welchem sich zahl- reiche Seebecken vorfinden, welche nicht nur eine eigen- thümliche Phanerogamenflora besitzen, sondern auch eınige höchst interessante Getässkryptogamen und Moose aufweisen. Ueber letztere dürften folgeude Notizen von allgemeinem Interesse sein, Schon vor Jahren sammelte Prof, Caspary in einigen Seen Östpreussens eine Fontinalis, welche v. Klinggraeff in seiner Topogr. Fl. v. Westpreussen p. 112 (1880) mit F. micropl'ylla Schpr. identifieirt, die aber Verf. leider bis jetzt unbekannt geblieben ist. Im Sommer 1880 nun fand Lützow im Karpionki-See bei Wahlendort (Westpr.) unter ganz ähn- lichen Verhältnissen eine Fontivalis, welche Klinggr. für die nordamerikanische. F. disticha Hook. zu halten geneigt ist. Nach meinem Dafürhalten lässt sich das Moos, von welchem mir zahlreiches Material zur Untersuchung vorge- legen, am natürlichsten mit F. dalecarlica Schpr. vereinigen, welcher Ansicht auch Limpricht in Breslau zuneigt. (Vergl. Jahresber. d. Schles. Ges. f. vaterl. Cult. p. 185, 1880.) Es stimmt babituell mit schwachen, zarteren Formen dieser schönen Species Schwedens und Finnlauds, sowie hinsicht- lich der Gestalt und des Zellnetzes der B:ätter vollkommen _ überein und wurde von Lützow bis jetzt an fulgenden Standorten (im Juli d. J. auch cfr.) gesammelt: Steinkrug, et Lang-Oknniewa-See, Jellenschhütte, im Canale nahe dem Dorte; Köllen, 2. Torfsee links vom Wege nach Steinkrug. Das Moos, bisher aus Deutschland noch unbekannt, er- innert in auffallender Weise an die Nördmarken Europas, woselbst es eine weite Verbreitung findet. Sollte die Oas. pary’sche Pflanze nicht mit der Lützow’schen identisch sein? Aber nicht blos dies allein, sondern noch eine andere von Lützow im Juli d. J. im Mühlenteiche bei Jellenschhütte an Steinen aufgefundene Species lässt einen innern Zusam- menhang der preussischen mit der schwedischen, resp. finn- ländischen Flora kaum verkennen:. Dichelyma capil- laceum Schpr. Bis jetzt aus Deutschland nur von Sagan i."Schl, bekannt, findet dasselbe ebenso wie F. dalecarlica in Nord-Europa seine weiteste Verbreitung. Das von mir untersuchte Exemplar stimmt vollkommen mit Proben überein, welche Lindberg b. Christiania gesammelt. Auch das eigen- thümliche Vorkommen y. Conomitrium Julianum Mont. in den dortigen Seen, sowie das Auftreten von Mnium einelidioides Blyttan den Sumpfufern derselben dürfte bryo- logisch interessant sein. Am auffälligsten von allen aber ist ein Toorfmoos, wel- ches mitten unter den Rasen v. F. dalecarlica im Karpionki- See b. Wahlendorf vorkommt. Dasselbe ist eine neue Form meines Sph. variabile Var. euspidatum Ehrb., welche v. Klinggraeff f. monocladon genannt. Verf, empfiehlt das- . selbe allen Tlorfmoostreunden zur weiteren Beachtung, indem er in Nachstebendem eine ausführliche Beschreibung des- selben giebt. Pflanze vollkommen untergetaucht, sehr lax und ganz grün. Stengelrinde wie bei normalem $. euspidatum Ehrb. Stammblätter gross, ei-lanzettlich, a. d. Spitze breit ge- stutzt und 5—8zähnig, Rand breit gesäumt, nirgends um- gerollt; Zellnetz bis unter die Mitte aus fast lauter schmalen langen Chlorophylizellen, welche nur hin und wieder von einigen wenig weiteren leeren oder fibrillösen Hyalinzellen eingeschlossen werden, bestehend; die letzteren gegen den Blatterund gewöhnlich viel weiter und’ meist regelmässig mit Fasern versehen. Blattöhrchen sehr klein und wenig entwickelt. Astbüschel in der Regel aus nur zwei gleichen ab- stehenden Aestchen gebildet, von denen aber häufig das eine fehlschlägt, das andere dagegen sich besonders am un- teren Stengeltheile bis zu einer Länge von 10 cm streckt, von Neuem einzelne Aestchen entwickelt und sorein Stämm=- chen 2. Ordnung darstellt. Blätter nach Gestalt: und ana- nn 0 sc -3-— tomischem Bau fast vollkommen mit den Stengelblättern übereinstimmend; alle sparrig abstehend, trocken wellig ver- bogen und etwas gedreht. Köpfchen in Folge der wenig ästigen Astbüschel sehr klein. Eine höchst merkwürdige Form, welche sich habituell ebenso sehr von Formen des Sph. intermediam Hoffm. als von solchen des Sph. cuspidatum Ehrh. entfernt und viel eher als beispielsweise Sph. reeurvum P. d. B., laxifolium C. Müll. riparium Angstr., spectabile Schpr. u. s. w. verdiente, als eigene Art betrachtet zu werden. Die ganz eigenthümliche Verästelung besonders am unteren Theile des Stengels und die sparrige Beblätterung verleihen dem Moose eine so eigenthümliche Tracht, dass man bei oberflächlicher Be- trachtung eher ein Hypnum fluitans in demselben, als ein Sphagnum vermuthet. Hinsichtlich ihres eigenen Blattbaues stimmt diese Form am meisten mit S. cuspidatum d.plumosum Schpr. f. serrulatum Schliephacke überein, deren Blätter, aus nur Jauter Chlorophylizellen zusammengesetzt, nicht blos an der Spitze, sondern auch am ganzen Blattrande ge- zähnt sind. Repertorium. Klebs, G. Beiträge zur Kenntniss niederer Algen- formen. (S.-A. aus Botanische Zeitung 1881.) In neuerer Zeit sind eine ganze Reihe niederer Algen- formen entdeckt worden, die endophytisch, theils in todten, theils in lebenden Pflanzen vegetiren und in letzterem Falle mitunter ähnliche Erscheinungen in ihrer Wirthspflanze her- vorrufen, wie parasitische Pilze. Klebs fügt den bisher be- kannten derartigen Formen in vorliegender Arbeit eine ganze Reihe neuer Arten und Gattungen hinzu. Mit der von Cohn aufgestellten Gattung Chlorochytrium beginnend, theilt Verf, die Entwickelungsgeschichte dieses eigenthümlichen Pflänzchens ausführlicher und genauer mit als dies bisher geschehen war. Er charakterisirt die Gatt- ung jetzt folgendermassen: Chlorochytrium Cohn. Jede Zelle zerfällt durch wiederholte Zweitheilung in kuglige Zoosporen, die beim Austreten aus der Mutterzelle copuliren, innerhalb der sie umschliessenden 'Gallerthülle; die Zygosporen, vorher mit Membran umgeben, dringen vermittelst eines Keimschlauches in die Intercellularräume lebender Pflanzengewebe ein. Wäh- rend der .der Vegetation güustigen Zeit folgen in einem * Jahre viele Generationen auf einander; die dem Winter nächste fällt in einen Ruhezustand. — Es sind vorläufig zwei Arten zu unterscheiden: 1) Chl. Lemnae Cohn. in den erweiterten Intercellularräumen des Parenchym’s von Lemna trisulca. Zellen von meist kugeliger bis elliptischer Form; der auf der Epidermis zurückbleibende Theil der keimenden Zygospore wird zu einem kugeligen Cellulose- pfropf; 2) Chl. Knyanum Kirchn. in Lemna minor und gibta, Ceratophyllum demersum, 'Elodea canadensis. Von voriger Art hauptsächlich durch den Mangel des Cellulose- pfropfes verschieden. : An neuen Gattungen und Arten beschreibt Verf. aus- führlicher drei, von denen wir bier nur die Diagnosen wiedergeben. 1) Endosphaera. Jede Zelle zerfällt durch wiederholte Zweitheilung in eine Anzahl von membranum- gebenen Tochterzellen, aus denen durch weitere Zweitheil- ung die kugeligen Zoosporen entstehen; gleich beim Austritt copuliren sie aus derselben Mutterzelle stammend; sie drin- gen ein wie die von Chlorochytrium in lebendes Gewebe. Nur im Frühjahr findet die Bildung der Zoosporen statt; die neue Generation braucht ein volles Jahr bis zur Reife. Endosphaera biennis nov. spec. Lebt in den Inter- cellularräumen des subepidermalen Parenchym’s der Blätter von Potamogeton lucens; Zellen meist kugelig; der auf der Epidermis zurückbleibende Theil der keimenden Zygosporen stirbt bald ab. 2) Phyllobium. Zur Reifezeit ist das chlorophyli- haltige Protoplasma jeder Zelle in eylindrische bis kugelige Partieen differenzirt; durch Umänderung derselben in klei- nere und Verschmelzung dieser entstehen die Zoosporen; e&8 giebt Macro- und Mierozoosporen, die copuliren. Die Zygo- zoosporen dringen in die Spaltöffnungen theils lebender, theils abgestorbener Blätter phanerogamer Gewächse ein. Dauer der Entwickelung jeder Zelle ein Jahr. | Phyllobium dimorphum nov. spec. Lebt in den Blättern von Lysimachia Nummularia, Ajuga, Chlora ete.; die eingedrungenen Zygozoosporen treiben Keimschläuche, die in den Gefässbündeln der Blattrippen zu verzweigten grünen Schläuchen heranwachsen. Das Protoplasma jedes R aus einer Zygozoospore entwickelten Schlauches fliesst in eine kugelige bis längliche Dauerzelle zusammen, die den Winter ruht, im nächxten Sommer wieder geschlechtliche Zoosporen bildet. Je nach den äusseren Umständen ist der Schlauch verschieden stark entwickelt; er kann ganz rudi- mentär werden, wodurch kleinere schlauchlose Dauerzellen entsteben, die ungeschlechtliche Zoosporen bilden. er - — » — 3) Scotinosphaera. Jede Zelle zeigt zur Reifezeit eine Differenzirung ihres grünen Protoplasmas in cylindrische bis kugelige Partieen; durch deren Verschmelzung, wobei eine rothe Körnersubstanz ausgeschieden wird, bildet sich eine einzige Plasmakugel, durch deren wiederholte Zwei- theilung, bei der allmählich die Körnersubstanz wieder auf- genommen wird, die Zoosporen entstehen; sie sind unge- schlechtlich, dringen in abgestorbene Gewebe ein. Dauer der Entwickelung ein Jahr. — Sceotinosphaera paradoxa nov. spec. Lebt in todten resp. absterbenden Geweben von Lemna trisulca, ferner Hypnum spec.; Zellen meist kugelig; Zoosporen spindelförwig. Zimmermann, O0. E.R. Mykologische (mikroscopische) Präparate. (Chemnitz 1879.) Diese Sammlung mikroscopischer Präparate von Pilzen ist zwar schon vor mehreren Jahren erschienen; immerhin wird es im Interesse unserer Leser liegen, auch jetzt noch auf dieselbe aufmerksanı gemacht zu werden, da sie in der That alle Beachtung verdient. Die Sammlung besteht aus 6 Serien ä 20 Präparate, und enthält Pilze aus allen grösseren Classen und Familien. Die Präparate haben das englische Format, runde, hinrei- chend dünne Deckgläser und sind, je 20 in einem sauberen, dauerhatten Carton sorgfältig verwahrt und geschützt. Die Präparation ist in den meisten Fällen vorzüglich gelungen, so dass die Objecte ein klares, deutliches Bild des betreffen- den Pilzes gewähren. Aus diesem Grunde eignet sich die Sammlung in hohem Grade zur Demonstration bei Vorles- ungen und beim Unterricht, wie auch zum Selbststudium. Der Preis ist ein mässiger, besonders wenn man in Betracht zieht, wie schwierig mitunter das nöthige Material zu er- langen, wie schwierig oft auch die Herstellung der Präparate selbst ist; er beträgt 20 Mark für die Serie. Die Samm- lung ist vom Oberlehrer Dr. Zimmermann in Chemnitz (Sachsen) zu beziehen. GW, Rabenhorstii Fungi europaei et extraeuropaei eura 6. Winter. Centuria XXVIL (Leipzig 1881.) Wie aus obigem Titel ersichtlich, ist mit dem Uebergang dieser Sammlung an den Referenten der Titel derselben nur wenig verändert worden, und zwar bezieht sich die Verän- derung auf einen Punkt, der kaum besonders hervorgehoben zu werden braucht: auf die Erweiterung des Gebietes der ur are Sammlung über Europa hinaus. Hat doch schon Raben- horst seit Jahren regelmässige Beiträge aus Ostindien ge- bracht, so dass er eigentlich schon diese Titeländerung hätte vornehmen können. Diese erste von mir herausgegebene Centurie enthält ausser einigen nordamerikanischen und capischen Pilzen auch; aus Europa Arten von Mycologen, die bisher noch nicht als Mitarbeiter der Fungi europaei thätig waren. Es sind dies die Herren Dr. P. A. Karsten (Finnland), Prof. P. Morthier (Schweiz). und Lehrer P, Sydow (Berlin); die aussereuropäischen Arten stammen her von J. B. Ellis (Nord- Amerika) und Prof Mac Owan (Cap d. g. Hoffnung); letz- tere Arten sind dem Nachlasse J. Kunze’s entnommen. Dank allen den bisherigen und den neuen Herren Mitarbei- tern und die Bitte, mir auch fernerhin Ihre Unterstützung zukommen zu lassen! Die 27. Centurie, nach dem in meinem Werke: Die Pilze Deutschland’s ete. (Rabenhorsts Kryptogameuflora, 1. Bd) angenommenen System geordnet, enthält ausser zahl- reichen seltenen auch mehrere neue Arten. Wir theilen das Wichtigste im Auszug mit: Ustilago Rabenhorstiana Jul. Kühn. In Hedwigia 1876 no. 1 (conf. Rabenh. Fung. europ. XXI. no. 2099). Forma: agrestis 7. Auf einem Stoppelfelde des Dorfes Rauscha in der Görlitzer Haide am 14. September 1878 gesammelt. Dieser Pilz war von mir bisher nur in dem Garten des landwirthschattlichen Instituts der Universität Halle an der eultivirten Form von Panicum sanguinale beobachtet und an mehreren anderen Digitariaarten erzogen worden. Da ich den Samen der Bluthirse aus einer Ortschaft der Görlitzer Haide mir verschafft ‘hatte, so vermuthete ich dort das ursprüngliche Vorkommen dieses Parasiten und eine Excursion an jene Oertlichkeit bestätigte meine Voraussetzung. Die Bluthirse wird in den Walddörtern der Görlitzer Haide regelmässig, aber nur in beschränktem Umfange angebaut. Ich tand sie bereits abgeerntet; jedoch gleich das erste Stoppelfeld dieser Art zeigte mir den Pilz in einer unge heueren Fülle. Die brandigen Pflanzen waren theils niedrige Sprosstriebe der mit der Sichel abgeschnittenen Stöcke, theils waren es bis fus-hohe, total brandige Büsche, die man bei der Ernte als unbenutzbar stehen gelassen hatte. Halle, den 23 Febr. 1379. Prof. Dr. Julius Kühn: Ustilago hühniana aus Sachsen; Ustilago Bistortarum (DC.) forma pustulata; Ustilago vinosa (Berk.); Soro- sporium Paridis (Unger); Uroystis Corydalis Nie TEEN a PucciniaAnemones virginianae Schwein. auf-Atragene alpina; Puceinia enormis Fckl., Puceinia exhauriens Thümen; Melampsora Padi (Kunze et Schmidt), Winter, Die Pilze pag. 244. Melampsora areolatum Fr. Summ. 482, Thekopsora a. Magnus, Sitzungsber. der Gesellsch. naturf. Freunde zu Berlin, 20. April 1875. ' Teleutosporenlager in der Epidermis der oberen. Blatt- seite, _An vielen. Blättern auch noch. die Sty!osporen (Uredo Padi DC.), in kleinen, anfangs von der Epidermis bedeckten, sehr blassen Sporenhäufchen, welche gruppen- weise auf kranken, misstarbigen, oft violett , gefärbten Blattflecken auf der unteren Blattseite stehen. Auf. Prunus Padus, in einem Theile des Connewitzer Holzes. bei. Leip- zig im September 1878 epidemisch. Schon : vor. Jahren hat sich dieser Pilz hier gezeigt, wie aus dem Kunze’schen Herbarium zu ersehen ist, in welchem Blätter von Prunus Padus mit diesem Pilz aufbewahrt sind, den Kunze auf der Etiquette als „Xyloma“ bezeichnet hat. Im August 1878 tand ich den Pilz auf derselben Nährpflanze um Berchtesgaden verbreitet. Prof. B. Frank. "Chrysomyxa pirolata (Körnicke); Chrysomyxa Rhodo- dendri (DC.), Teleutosporen von. Professor de Bary einge- sandt; Ravenelia stictica B. etBr.; Aecidium Lithospermi Tkümen in Mycoth. univ. No. 1425. In foliis vivis Litho- spermi arvensis in monte Spielberg prope Brünn, Moraviae. Majo. leg. de Niessl. Unter allen Aecidien auf Asperifoliaceen ist dieses bei uns am häufigsten, und da Lithospermum arvense eine echte Ackerpflanze ist, so halte ich es für sehr wahrscheinlich, dass diese Hymenienform, wie die auf anderen Asperifoliaceen vorkommenden zu Puceinia striaeformis gehöre. Demnach wäre eine besondere Benennung wohl überflüssig. — Aeeidium Mac Owanianum T'hüm.; Aeeidium Aconiti Napelli (DC.); Daerymyces conigenus Niessl ad inter. Ad Pini sil- vestris conos prope Brünn, Moraviae. Juni. Findet sich häufig mit Propolis rhudoleuca Fr. zusammen und könnte vielleicht die Conidientorm derselben sein. leg. G. v. Niessl. Typhula falcata Karst.; Cyphella Digitalis Alb, et Schw.; Merulius fugax Fries; Marasmius porreus (Pers.), zwar schon in der 26. Centurie geliefert, jedoch sehr spär- lieh. — Geaster ealyculatus Fekl; Lophodermium eximium ÜCes. nova spec. An: L. culmigeni var.? Peri- tbecia prominentia, oblonga, 1—1?; mill. x 1g—"ja mill, castanea, laevigata, fissura lineari aperta, labiis amoene is inis. Asci 130 u ig., 10 a erassi, ab apice ad basin —_- 3:3 — sensim attenuati, paraphysibus filiformibusintermixtis. Sporidia filiformia fascieulata. Hypoderma Ampelodesmi Ües. nov. spec. Perithecia linearia, interdum sinuosa, utrinque acuminata, nigrescentia, labjis tenuissimis concoloribus, usque 2 mill. longa sed tantum !/, mill. lata, paraphysibus capilla- ribus granulosis. — Asci sub-elavati, 8-spori, sporidiis 2-seria- libus, curvulo-cylindraceis (sausage-shaped ill. Berkeley et Cooke audirent), utrinque obtusa uno fine crassiora, subo- paca, in medio l-occellata. Utraque species partem inferiorem foliorum in sicco eburneam Ampelodesmi tenacis (qui „Dodisi‘ Catanensibus adpellatur) incolit hac vero eonstanti situs ratione, quod Hypoderma tantummodo in parte basali vaginanti reperiatur, dum Lophodermium altius se extollit. In H. B. Neapolitano. "leg. Cesati. Patellaria minor (Nyl.); Micropeziza subvelata Rehm; Ciboria pseudotuberosa Rehm, Ascomyceten No. 106. Synon.: Sclerotinia Batschiana Zopf et Sydow, Mycotheca Marchica No. 50. | Ad Cotyledones Quercus pedunculatae, a mycelio Ciboriae in sclerotia atra, dura trausformatas, e quibus anno proximo cupulae ascophorae nascuntur. „Ihiergarten“ prope Berolinum. September 1881. leg. P. Sydow. Peziza graudis Pers., Observrt. I. .pag. ‚27. cfr Cooke, Mycograpbia Taf. 105. Fig. 376. Zehlendorf prope Berolinum, in silvis. September 1881. leg. P. Sydow. Obs.: Wenn ich diese Peziza als P. grandis bestimme, nicht als P, cochleata Bull. (cfr. Cooke, Mycographia Taf. 54 Fig. 212), so geschieht es mit Rücksicht auf die Form der Paraphysen, sowie die Form und Grösse der Sporen. Die Paraphysen haben bei vorliegenden Exemplaren gebogene Enden, während sie Cooke bei P. cochleata geradendig abbildet; auch die Form der Sporen, wie deren Maasse passen besser zu P. grandis. Ob freilich beide Arten über- haupt verschieden sind, lasse ich unentschieden. — Cooke eitirt zu P. cochleata Fuckel, Fungi rhenan. 1230; diese Nummer enthält jedoch in meinem Exemplar P. grandis, mit unserer ganz übereinstimmend, mit gekrümmten Para- physen ete. G. Winter. Stigmateamaculaeformis (Desm.) Niessl. Dothidea macnlaeformis Desm. in Ann. sec. nat. Ill. T. 8. pag. 176. (1847). Sphaerella Epilobii Fekl, (Symb. pag. 103). . e Sporen sind nicht hyalin, wie sie Fuckel beschreibt, sondern gelblichgrün, wie sie Desmaz. angiebt. | PM, 20 In Epilobii montani foliorum pagina superiori prope Carlsbrunn, Silesiae. September. leg. G. de Niessl. Laestadia Niessli J. Kunze; Sphaerella Vulnerariae Fekl.; Mieromycetes foliorum Dasylirii juncei. Totam seriem offerunt, quam hie ad interim exponere libet, etsi adcuratius singulas formas explorare adhuc in votis sit. 1, 2. Sphaeria Dasylirii Nob. subeutanea, in fol. vetustioribus, quorum epidermis senio partim jam consumtam se praebet, — (socia Diplodia pellica Nob., brunnea, ovali, obscure septata, utrinque obtusissima 10 X 7/,oo mill.) — peritheciis globulosis, minutissimis; paraphysibus fili- formibus gelatinosis; ascis subelavatis, 22 x 5loo mill., sporidiis 8, biserialibus, fusiformibus, viridulis, 3-septatis, 8Xx<2,00 mill. 3. Phoma Dasylirii Nob,; peritheciis hyalinis tenu- issimis, Jana viridula primitus obductis (?); sporis olivaceis, irregulariter lato-elliptieis, 3'/s > 3500 mill. 4. Sphaeropsis? equivoca Nob.: peritheciis laxe cellulosis; sporis hyalinis obseurissime? 1-septatis, elongatis, irregulariter linguaeformibus, !2],09 mill. longis. 5. Blennoria novissima Nob., si eadem sit, ut mihi visum, ac illa in Cycadeis reperta. 6. Ascobolus? — perrare obvius in Sphaeria para- sitieus; viridis. 2 7. Diplodia sp. — Sporae obtusissimae (rotundatae), ob- scure septatae, brunneae; 10 X 7, In H. B. Neapolitano. leg. Cesati. Sphaeria smaragdina Üesati nov. spec. Perithecia depresse globosa, epidermide tecta, demum vertice perforato erumpentia, contextu celluloso. — Asci grosse cylindracei, interdum leviter arcuati, paraphysibus filiformibus ramosis intermixtis, 30 X T/soo mill. — Spor'= dia 1-serialia, octona, pulchre viridia, oblonga, 1-septata ad septum constrieta, quovis loculo in contiguitate septi 1-oc- cellato; 7 x 2%koo mill. In foliis corruptis Phoeniecis dactyliferae; ex H. B. Neapolitano, leg. Cesati. Obs.: Dürfte identisch sein mit Didymosphaeria nube- cula Pass. in Revue mycol. 1880. 1. Heft pag. 35. G. W. Pleospora Erythrinae Cesati nov. spec. = Perithecia epiphylla brunnea, sparsa, subcutanea, e basi applanata hemisphaerica, epidermidem findentia; contextus cellulosus. — Asei erasse eylindracei, brevissime stipitellati, 90 — 93 x 165.0 mill.; sporidia 8, biserialia, oblonga, viri- dula, paullisper torulosa, pluri-locularia, medıana linea longi- trorsum septata; 13—16 x 8--9);00 mill. Ad folia humistrata putrescentia Erythrinae Christagalli, sub dio, in H.B. Neapolitano. leg. Cesati. Pleospora Asphodeli Rabh.; Pleospora varians Cesati nov. spec. Perithecia sparsa, 1 mill. diameter, epidermide diu tecta, protuberantia, basi applanata. — Asei primitus pedicellati cylindracei, paraphysıbus filiiormibus obvallati, 80 « lg, 24 u crass., in maturitate pedicello evanescente elougato- elliptici, ‚utrinque obtusi 76 u Ig., 24—28 u erass. — Sporidia 8 (raro 4—6) primitus bacillaria, tri-occellata, dein: solei- formia, utrinque obtusa, incomplete muriformia 24 u I1g., 12—14 u crass. Ampbigena in fol. Bupleuri fruticosi. H..B. Neapolit. Cesati. P. S. Phoma consociatum reperitur, quod vix:exploravi. Sporae oblongae, 2 x 1,00 obtusae. Sordaria consanguinea ÜCesati nov. spec, Perithecia sparsa, punctiformia, epidermide obtecta, quam demum findunt verticem obtusum convexum revelantia. Asci lineares, 60-70 a longi, 16 # crassi. . Sporidia 8, uniserialia, elliptica, ad utrumque polum subacutiuscula, primitus viridia, dein fusca,, omni aetate in medio ocellata. Immixtae sunt: a) Hendersonia an spec. noy.? Perithecia epidermide, quam stellatim findunt, obtecta, punctiformia, anista, contextu granuloso; Sporidia eylindracea, 3-septata, utrinque obtusissima, 12—16 u longa, 5 u crassa. b) Phoına Sabaleos Ces. nov. spec. Erumpens, subhemisphaeriecam, membranaceum, con- textu minute cellulosum; sporis elliptieis, acutiuseulis, pallidis, 6 «# long., 4 a crassis. In lamina exsiccata foliorum Sabal Adansonii. — Hujus loci non sunt Sphaeria sabalensis et palmetta Cooke in Raven., 'exsicc. No. 367 et 369, stipitis utraque incola: pair imprimis diversissima, lIdem dicam de Sph. Saba- igera Berk. et Curt. in Grevillea 32. pag. 147. Ex horto botan. Neapolitano; sub dio. leg. Cesati. P.S, Neque deest hince inde: Coniothyrium Palmarum Cda. Tiehothecium pygmaeum Körber; . Byssothecium heterosporum (de Not) Niessl. Sphaeria heterospora de Notaris Sferiacei italici no. 65. Tab, 65. »... An frischen Rhizomen von Iris germanica in den Gärten bei Brünn Juli bis September 1878 nicht selten. Die. be- treffenden Stöcke hatten üppig geblüht und zeigten auch in ihrer Vegetation nichts Krankhattes. Ich fand den Pilz auch an Iris pumila und arenaria. BE Mit der von Fuckel beschriebenen einzigen Art seiner ‚Gattung Byssothecium (Symb. p. 142), bei welcher übrigens das Citat: Amphisphaeria zerbina de Not. sicher nicht passt, zeigt vorliegende in der Schlauchschicht und den Wachs- thumverhältnissen so grosse Verwandtschaft, dass man beide als zu einer Gattung gehörig betrachten kann. Die Zu- sammenstellung Fuckels mit Lanosa und Rhizoctonia scheint mir indessen wenig annehmbar, obwohl eine Rhizoctonia auch an Iris vorkommt. G. v. Niessl. Massaria Marcucciana Auersw. et R; Helminthosphaeria Clavariae (Tul,) Claviceps mierocephala Tül. in Ann. sc. nat. 1853. XX, Bd. Tat. IV, Selerotium. a) Auf Nardus strieta; auf dem Keilberg in Böhmen, 23. September 1876. Die Sclerotien sind hier kegel- oder pfriementörmig zugespitzt, was wohl mit der Gestalt des Fruchtknotens, der hier in einen Griffel sich verlängert, zusammenhängen mag. Dabei ist oft die Länge, die hier überhaupt sehr variabel ist, verhältnissmässig sehr beträcht- lich; ich beobachtete sie bis zu 25 Millimeter, während die Dicke nur ungefähr 1 Millimeter beträgt. Dr. B. Frank. b) Auf Phragmites communis, Kremsmünster, Ober- Oesterreich. November. leg. Dr. J. S. Poetsch. liypoxylon ‚epiphlaeum B. et Cooke; Didymium Neapolitanum Ües. nov. spec. pr. ‚int. an: D. crusta- ceum DC.? Peridium hyalinum purpuraceum; columella alba ap- planata nec cylindrica; hypothallus ex albido-flaves- cens, llyeme; in Horto botan. Neapolitano. leg. Cesati. Peronospora Rubi Rabh. nov. spec.; Passalora ba- eilligera Montgn. et Fries. Montgn. Sylloge pag. 305, Fresenius Beiträge III. pag. 93. In foliorum vivorum Alni glutinosi pagina inferiori prope Brünn September. Auf einzelnen Blättern, welche diesen Pilz in bereits weit vorgeschrittener Entwickelung trugen, zeigten sich an der Stelle, welche die Räschen einnahmen und auch zwischen den zurückgebliebenen Hyphenhüscheln - die Antänge zur Perithecienbildung, welche (allerdings nur habituell) mit grösster Wahrscheinlichkeit als zu Sphaerella conglomerata (Wallr.) Auersw. Mycologia pag. 5 gehörig beträchtet werden können. Die unter dem Strauche am Boden liegen- den vorjährigen Blätter trugen diese Sphaerella, jedoch mit bereits entleerten Peritheeien Man wird demnach kaum fehlen, wenn man die Passalora als Conidienform des er- wähnten Pyrenomyceten betrachtet. G. v. Niessl. et Cryptosporium epiphyllum Cooke et Ellis; Helmin- thosporium persistens Cooke; Sareinella heterospora Sace. ; Oidium simile Berk.; Coniothyrium Pinastri Oudem. nov. spec.; Septoria Abietis (Wallr) J. Kühn. Blennoria Abietis Wallr. (Stein in Rabenh. herb. mye. Ed. I. Cent. XIX. No. 1875!) — Septoria Pini Fekl. (Fungi rhenani Fasc. VI. No. 512!) NB. Der Pilz ist von Fuckel mit Recht zur Gattung Septoria gestellt worden, als Speciesname hat die Wallr. Bezeichnung die Priorität, Obs. Die Quertheilung der Sporen ist meist und be- sonders deutlich bei der keimenden Spore zu erkennen, zu- weilen fehlt sie jedoch selbst auch bei dieser. — Die Keim- fäden entwickeln sich in der Regel einzeln an den beiden Polen der Spore oder nur an einem derselben. Seltener ist ein seitliches Auskeimen. Zuweilen entspringen jedoch auch an den Polen der Spore je zwei Keimfäden, auch beobach- tete ich einigemale bei ein und derselben Sporenzelle ein gleichzeitiges Auskeimen an der Spitze und zur Seite, Der Pilz wird jungen Fichtenbeständen zuweilen sehr verderblich. Vergl. darüber auch v. Berg: über das Gelb- werden der Fichtennadeln im Harz in „Allgem. Forst- und Jagdzeitung von Behlen“ 1834 8. 65-68 und Stein in „Iharandter Jahrbuch“ 1853 p. 111 e. ie. Leg. Thüringer Wald, d. 15. Juni 1869 bei Friedrich- roda, hier zum Theil mit Chrysomyxa Abietis Ung. gesellig vorkommend. Prof. Dr. Julius Kühn. Blennoria novissima Cesati nov. spec. Sporidiorum leba subeutanea, per epidermidem in tubulum productam hine Trullulae Spartii nostra affinis praesens species), glo- bosa atra; sporidia minutissima, 2%X1 uw. Immixta est: Dicoceum spec. Sporidia 4x2 u, oblonga, obtusa. In pinnis foliorum Cycadeos revolutae senio dealbatis. In Hort. botan. Neapolitano. leg. Cesati. Thümen, F. ‚de. Contrihutiones ad Floram mycolo- gicam Lusitanicam. Series IH. (S.-A. aus Instituto de Coimbra 1880—81. vol. XX VIII.) Nachdem wir im Jahrgang 1880 der Hedwigia über die zweite Serie der von Moller in Portugal gesammelten Pilze referirt haben, lassen wir heute die Diagnosen der neuen Arten der III. Serie folgen. Wie gewöhnlich sind es auch diesmal meist „Fungi imperfecti“, die als neue „Arten“ be- schrieben werden; die verhältnissmässig wenigen Ascomy- u ee De au Ta nn nr! Dali et en zn ..,. ceten sind grösstentheils von Niessl untersucht und be- stimmt worden, was für die Arbeit sehr vortheilbaft ist. — Hier die Diagnosen: Torula Hakeae Thuem. noy. spec. T. caespitibus late eflusis, vix pulveraceis, fuligineo-nigris, tenuibus, irre- gularibus; sporis moniliformibus, catenulis plus minusve longis, rectis vel subarcuatis, octo-quatuor et viginti-sporis, globosis, fuligineo-fuscis, episporio laevi, tenui, 6—9 mm diam. — Socia saepe Hyphomycetum aliorum ex. Clados- porium, Macrosporium, etc. In Hakeae salingnae R. Br. fructibus maturis, Sporidesmium Agapanthi Thuem. nov, spec. S. caespitibus gregariis, pro ratione magnis, semiimmersis, conicis, oblongis vel orbiculatis, aterrimus; sporis late clava- tis, vertice dilatato-rotundatis, basi in pedicello longo, flexuoso arcuatoque, concolori angustatis, transversim et longitudinaliter septatis, fuseis, 23—35 mm long., 12- 13mm erass. In Agapanthi umbellati L’Herit. scapis emortuis. Sporidesmium Melongenae Thuem. nov. spec. S. caespitibus amphigenis sed plerumque epiphyllis, solitariis, verrucaeformibus, submagnis, nigris in macula exarida angu- losa vel oblonga, fusco concentrice zonata, ochraceo-fusca, eito dilacerata; sporis longe clavatis, vertice roduntatis basi in pedicello angustatis, plerumque septemseptatis et loculis nonnulis etiam secus longitudinem divisis, dilute fusco-oliva-. ceis, ad septa constrictis, rectis vel saepe curvatis, 60—75 mm. long., 14—18 mm. crass.; pedicello griseo, suberasso, recto, 18—24 mm long, 8-10 mm crasso. — A Sporidesmio dolichopo Pass. in Solano tuheroso longe diversum. In So- lani Melongenae Lin. foliis vivis. Coniotheeium Eucalypti Thuem. nov. spec. C. caespitibus longe lateque effusis, subtenuibus, adn atis atro-fuscis, corticem obducens; sporis plus minusve glob osis saepe subcompressis, vix diaphanis, fuseis, episporio laevi, suberasso, 5—8, plerumque 7 mm diam., tri-duodeeim conglobatis. In Eucalypti globuli Labill. cortice ramorum juniorum. Coniothecium Mollerianum Thuem. noy. spec. C. caespitibus effusis, non continuis, laxis, tenuibus, vix pulverosis, fuligineo-fusceis; sporis fere globosulis, episporio laevi, fuseis, 45—5 mm diam., tri-duodecim conglobatis, globis irregularibus. In Eupatorii viburnoidis De C. ramulis aridis. Helminthosporium Mollerianum Thuem. nov. . H. caespitibus longe lateque effusis, subtenuibus, velutino-penicillatis, obscure fuscis vel fere nigris; byphis lon- -.n= gissimis, rectis vel curvatis, septatis, simplicibus, subulatis, aequalibus, fusco-spadiceis, 8-12 mm crassis; sporis longe clavatis, septem-duodecim septatis, ad septa non constrictis, vertiee roduntatis, basi in pedicello breve angustatis, dilutiores, fuseidulis, rectis vel raro arcuatis, 58-80 mm long., 16—20 mm erass. In Ficus radicantis Desf. ramulis emortuis, Helminthosporium siliguarum Thuem. nov. spec. H. acervulis densis, tenuibus, solitariis, parvis, raro confluenti- bus, orbieulatis, laxis, fumoso-atris; hyphis erectis, simplici- bus, subrectis vel minime curvatis, subulatis, articulatis, saturrime fuscis; sporis cylindraceo-ellipsoideis, utrinque subrotundatis, uni-plerumque biseptatis, pluri-et grosse nucleatis, dilute fuscidulis, 18—20 mm long., 6 mm crass. In siliquis aridis Acaciae lophantae Willd. Cercospora rubicola Thuem. nov. spec. C. acervulis epiphyllis, dense gregariis, minutis, punctiformibus, nigris in macula plus minusve orbiculata, obscure ochraceo -fusca, subpurpureo cincta, magna, epiphylla; hyphis brevibus, erectis, continuis, subtenuibus, dilute griseolis; sporis longe clavulatis, vertice subrotundatis, dilatatisve, bi-triseptatis, basi angustatis, rectis, 40—55 mm long, 5—6 mm crass, hypharum coloris. A Cercospora Rubi Sace. in Nuovo Giorn. botan. Ital. VIIL. 1876 p. 183 macularum colore et sporarum magnitudine longe diversa. Ad folia viva Rubi fruticosi Lin. Cellas pr. Coimbra. R Macrosporium Lagenariae Thuem. nov. spec. M. caespitulis tenuibus, laxis, velutinis, inquinantibus deter- gibilibusve, aterrimis; hyphis brevibus, tascieulatis, simplieibus nodulosis, septatis, griseis, apice subdilatatis; sporis clavatis, vertice rodundato-dilatatis, basi in pedicello angustatis, octo- duodecimseptatis, ad septa paullo constrictulis, griseo-fusei- dulis, 24—40 mm long, 10—20 mm. crass. In epicarpio emortuo Lagenariae vulgaris Ser. Eetostroma Magnoliae’Thuem. nov. spec. E. stromate rbytismaeforme, orbieulato vel irregulari, elevato, concavo, aterrimo, nitido, numeroso, sparso, epiphyllo, sine macula, e cellulis subglobosis, fuseis composito; sporis non vidi. ; In Magnoliae obovatae Thunbg. folıis vivis. 'Marsonia smilacina Thuem, nov. spec. M. acervulis epiphyllis, numerosis, minutissimis, fere punctiformibus, fuseis, emersis in macula irregularia, ochraceo fusca, indeterminata, non marginata; sporis paucis, cylindrieis, subarcuatis, utrinque truncatulis, medio uniseptatis, achrois, 14—20 mm long, 4-5 mm crass, In foliıs vivis Smilacis mauritanicae Pour, . | . i 3 ö -— 1 Fusisporium caleareum Thuem. nov. spec. F. acer- vulis longe lateque effusis, aut tenuibus laxisve aut caes- pitoso-erassis, mollibus, calcareo-albidis, fere detergibilibus; sporis exacte fusiformibus, arcuatis; utrinque acutatis, tri- quadriseptatis, ad septa non constrietis, numerosis, hyalinis, 35—40 mm long., 4-5 mm crass. — A speeiebus a clar. Friesio in Cucurbitacearum epicarpio lectis: F, argillaceum et F. aurantiacum toto coelo diversum. In: Lagenariae vulgaris Ser. epicarpio putrido. Fusarium Mollerianum Thuem. nov. spec. F. acer- vulis densissime gregariis, numerosissimis, primo rubris demum nigricantibus, parvulis, diseiformibus, emersis, liberis; sporis fusiformibus, plerumque 'lunulato-curvatis et raro subreetis, apicibus acutatis, quadri-quinqueseptatis, ad. septa non constrictis, achrois, 35—42 mm long., 5.5 mm crass. In Meliae Azedarachis Lin. petiolis aridis. Uredo Caraganae Thuem. nov. spec. U."acervulis bypophyllis, minutis, sparsis, liberis, planis, pulveraceis, ferrugineis, sine macula; sporis plus: minusve globosis vel interdum oblongato-globosis, episporio laevi, aequali sed vertice semper incrassato, endoplasınate subgrumuloso, fusci- dulis, 20—24 mm long.. — Meae sententiae ab Uredine Laburni De €. bene distineta et fortasse Uromycetis speciei adhuc ignoti forma stylosporifera.. Ad Caraganae arbore- scentis Lam. folia viva. Tympanis Oleastri Pass. et Thuem, nov. spec. T. eupulis sparsis vel solitariis, atris, disco concavo, marginato, edicellatis; magnis; aseis longe clavatis, vertice subrotundatis, asi sensim angustatis vel attennuatis, stipitatis, octosporis, hyalinis, 110—120 mm long., 20 mm crass.; sporis uniseriatis, rectis vel subarcuatis, elliptieis, multiseptatis, muriformibus, primo flavis dein castaneo-fuscis, 24 mm. long., 12—13 mm, crass.; paraphysibus defficientibus. _In ligno nudo - antiquo sed duro Öleae sativae Lam. Ailographum Donacis Niessl. nov;, spec.: A. re- ceptaculis erumpentibus demum superficialibus, minutissimis, lineari-curvatis ramosisque, ‚dense stipitatis; .ascis oblongo- ovoideis, sessilibus, octosporis; 24—30 mm long, 12—15 mm. crass.,; sporis oblongo-ovatis, bicellularibus, hyalınis, 5-6 mm long, 253.5 mm cerass. In Donacis arundi- naceae Beauv. culmis emortuis, Calosphaeria recedens Niessl. nov. spec. .C.. peri- theeiis in cortiee interiore inordivate ‚gregarüis, peridermio pustulato tectis, minutis, depresso-globosis, atris, erostratis, ostiolo papillaetormi ; ascis cuneiformiclayatis, plerumque longe pedicellatis(pedicellis fasciculatis, interdumramosis), 13— 25mm a long. (pars sporifer), 5—6 mm. crass., octosporis; sporis subdistichis, in ascorum parte superiore positis, unicellularıbus, eylindrieis, hyalinis, 5 mm. long., vix 1 mm. crass. In Eucalypti globuli Labill. cortice emortua. Mazzantia Niesslii Thuem. nov. spec. M. peritheciis sparsis, magnis, truncato-conoideis, elevatis, orbiculatis, nitido- atris subpapillatis, majoribus ut in Mazzantia Galii; ascis eylin- drieo-clavatis, brevistipitatis, utrinque angutatis acustatisve, hyalinis, 60 mm long., 8mmcrass., octosporis; sporis simplieibus, eylindrico-ellipsoideis, utringue acutatis, uni-bi-trinucleatis, distichis, achrois, 20 mm, long, 4 mm, crass. In Dauci muricatae Lin. caulibus emortuis. (Schluss folgt.) Eingegangene neue Literatur und Sammlung. 1. 26. Bericht des Naturhistor. Vereins in Augsburg. 1881. Enthält:Rehm, Ascomyceten in getrockneten Exemplaren heraus- gegeben. — Britzelmayr, Hyporhodii und Leucospori aus Büd- bayern, 2. Botaniska Notiser 1881. No.6: Ekstrand, Resa till Nord- land och Torue lap; mark 1880. 3. Bulletin ofthe Torrey hotanical Club. 1881. No. 12: Willey, A new North American Lienen. — Willey, Note on Marsilia qua- drifolia. 4. Cooke, M. C. Illustrations of British Fungi. VI. (Lon- don 1882). 5. Grevillea. X.Bd. December: Plowright, on the relations- hyp of Aecidium Berberidis to Puceinia Graminis. — Cooke, New British Fungi. — Kalchbrenner, Fungi Mae Uwaniani. — Cooke, Australian Fungi. — Phillips and Plowright, New and rare British Fungi. — Smith, Cystidia in the Mushroom Tribe, 6. Trimen’s Journal of Botany. 1881. December: Groves, Notes on British Charactae. — Baker, on a collection of Ferus made by Mr. Curtis in the Malaz I-lands and Madagascar. 7. Karsten, P. A. Hymenomycetes Fennici (Acta Societatis for Fauna et Fiora fenniea. 11. No 1). 8. Lanzi, M. L’igarieus tumescens Viv. (Estr. d. Atti dell Accademia pontificia de nuovi Lince-Tom XXXIVı, 9. Phillips, W. A Revision of the Genus Vibrissen. (From the Transact. of the Linnean Soc. IL Ser. 2. Bd.) 10, Sitzungsber, d. Botun. Vereins d. Prov. Brandenburg. XXI; Sitzung vom 24. Juni 1881: Herpell, über das Fixiren der Pilzsporen auf Papier. 1l. Sydow, P. Die Lebermoose Deutschlands, Oesterreichs und der Schweiz. Berlin 1882, 12. Arnold, Lichenes exsiecati. No. 870-904. Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter (der Zeit in Leipzig, Sachsen), von (, Heinrich in Dresden. ._- e COLL: ER EAN , ie MAY 5 1882 en: 2. HEDWIGI. 10 Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. “Monat Februar. \ Inhalt: Warnstorf, Bryum Kaurinianum. — Winter, Correcturen zu Rabenhorst’s Fungi europaei, — Repertorium: Thümen, Contributiones ad Floram myeologieam Lusitanicam HI. (Schluss.) — Limpricht, Die deutschen Sauteria-Formen. — Massalongo, Duae species novae e genere Lejeunia. — Ridley, A Pocket Guide to British Ferns. — Beck, Plantae’novae. — Neue Lite- ratur. — Kurze Notiz. . Bryum Kaurinianum noy. Spec. In niedrigen, unten stark verfilzten Rasen. Aeltere, fruchtende Pflanzen schwarz, blüthentragende grün, Stengel einfach oder unter dem Schopfe mit einzelnen Sprossen. Untere Blätter oval oder kurz-ei-lanzettlich mit verschwin- dender Rippe; die Blätter des Schopfes viel grösser, breit- ei-lanzettlich, mit lang austretender, an der Spitze gesägter Rippe. Zellen der älteren Blätter sehr diekwandig und schmutzig-schwarzbraun, an der Blattbasis dunkel-violett; die der jüngeren Blätter mit zarten Wänden und dicht mit Chlorophylikörnern angefüllt; an der Basis des Blattes roth; sämmtliche Blätter am Rande gesäumt; die älteren hier auch umgerollt. Blüthen 2häusig. Kapsel auf 4—5 em langer Seta nickend, im frischen Zustande birnförmig, trocken und entdeckelt mit deutlich vom Sporangium abgesetztem Halse, welcher etwa !J; der Länge des letzteren erreicht; Deckel klein, wenig gewölbt, mit Warze; nach der Entdeckelung mit weiter Mündung und unter derselben nicht eingeschnürt. Inneres Peristom dem aus kurzen Zähnen gebildeten äusseren fest anhaftend, mit durchlöcherten Fortsätzen, aber scheinbar ohne Wimpern. Sporen gross, grün und warzig.: ö Blüthen noch unbekannt! Standort: Dovre, Vaarstien in dem alten Wege, ca. 900 m auf Schiefer. Im September 1881 vom Pfarrer Kaurin in Opdal entdeckt und mir freundlichst mitgetheilt. Am meisten ähnelt die entdeckelte, trockene Kapsel ‚der v. Br. lacustre Bland.; allein sie ist stets grösser, derber und der Hals länger und deutlicher vom Sporangium abge- setzt; im Uebrigen steht das Moos wegen des 2häusigen Blüthenstandes zu Br. fallax Milde in Beziehung, mit dem. es aber sonst gar. keine habituelle Aehnlichkeit zeigt. Neuruppin, im Februar 1882. C. Warnstorf. » Correeturen zu Rabenhorst’s Fungi europaei. Von Dr. G. Winter. In seinen äusserst werthvollen Notizen und Diagnosen, die unter dem Titel „Ascomyceten, in getrockneten Exemplaren herausgegeben“ kürzlich*) erschienen sind, giebt Rehm ausführliche, auf eingehende Untersuchung und Vergleichung.sich stützende Citate aller neueren Ex- siccaten-Werke von Pilzen. Diese in hohem Grade dankens- werthe, mühevolle Revision der Benennungen hat manche frühere Bestimmung als irrtbümliche nachgewiesen; manche Art auch wird jetzt zu einer anderen Gattung gebracht als früher, wohl auch mit anderem Species- Namen bezeichnet. Von diesen Correcturen werden alle Exsiccaten-Sammlungen betroffen und so auch die von Rabenhorst herausgegebenen „Herbarium mycologieum“, von dem Rehm nur die Editio U eitirt, und die „Fungi europaei“. Bei der grossen Verbrei- tung ‘dieser classischen Sammlungen und in Hinsicht darauf, dass die Rehm’sche Arbeit (auf die wir später noch aus führlich zurückkommen werden) wohl nur verhältnissmässig Wenigen zur Hand sein wird, halten wir es für vortheil- haft für die Besitzer der Rabenhorst’schen Exsiccaten, diese Correcturen hier aufzuführen. In einigen Fällen mag die Bestimmung und Benennung der betreffenden Nummer wohl richtig sein; dann dürfte die durch Rehm bewirkte Correetur derselben darauf zurückzuführen sein, dass auf derselben Nährpflanze, von der die Speeimina in Rabenhorst’s Sammlung genommen sind, zwei oder mehr habituell ähnliche Arten wuchsen, und dass in dem Rehm vorgelegenen Exemplar gerade nur die eine, auf der Etiquette nicht ge- nannte Art vorhanden war. Da mir von den meisten Arten, die in Rabenhorst's Exsiccaten ausgegeben worden sind, durch Uebernahme der-gesammten Vorräthe dieser Samm- lungen, reichliches Material zu Gebote steht, so ist es mir oft möglich, derartige zweifelhafte Fälle zu erledigen. Dieser Umstand wird noch bei einer zweiten Gelegenheit vortheil- haft sein. Es ist bekannt, dass in den meisten Exsiccaten- Sammlungen einzelne Exemplare vorkommen, die zur Be stimmung absolut unbrauchbar sind. Sie sind entweder zu “ *) Im 26. Bericht des Naturhistor. Vereins in Augsburg. 1881. 2 jung oder zu alt, oder das betreffende Blatt oder Zweig- stück etc. trägt den auf der Etiquette genannten Pilz über- haupt nicht. Derartige Vorkommnisse sind bei einer Samm- lung mit grosser Auflage nicht wohl zu vermeiden, denn es würde eine ehorme Arbeit für den Herausgeber sein, jedes Stück, welches er ausgiebt, mikroskopisch zu prüfen. Rehm hat nun in seinen Citaten derartige Exsiecaten- Exemplare mit ? bezeichnet.‘ Da mir, wie bemerkt, der grosse Vortheil zur Seite steht, von zahlreichen Arten der Rabenhorst’schen Exsiccaten reichliches Material zur Verfügung zu haben, so lässt sich hoffen, dass nicht wenige solcher fraglichen Citate, soweit sie diese Sammlungen betreffen, durch mich aufge- klärt werden können. Dies behalte ich mir für eine spätere Arbeit vor. . Hier die durch Rehm vorgenommenen Berichtigungen: A. Herbarium mycologiecum Editio H. No. 228. Peziza Graminis Desm. = Pirottaea graminis ' en). ‚ 425. Ascobolus ciliatus 2 . £ 426. 2. papillatus Ascobolus pilosus (Fr.). „ 434. Sphaeria vilis — Teichospora obtusa Fuckel. „ 575. Hysterium arundinaceum —= Leptosphaeria arun- dinacea (Sow.) = Melogramma Niess. “ .„ 644. Sphaeria cyanogena Desm. — Gibberella puli- caris (Fr.). e „ 109. Patellariamelaxantha=Pseudographis elatina (Ach.). B. Fungi europaei. » 27. Peziza hirta = Humaria gregaria Rehm. „ 33. Lecanidion atrum — Tympanis pinastri Tul. „ 41. Splachnonema pustulatum = Massaria foedans (F'r.). „ 124. Peziza pinicola = Pseudographis pimicola (Rebent). „ 217. Peziza umbrosa — Humaria umbrata (Fries). _ „ 218. Peziza Rubi var. herbicola — Helotium herbarum BIKE - i „ 920. Vila bypodermia — Quaternaria Nitschkei Fekl. » 340. Nat ta elongata = Lophiostoma compressum ers.). - „ 395. m sphaeroides = Lophodermium Rhodo- dendri Ces. _ .. =: „ 519. Peziza palearum — Belonidium vexatum d. Not. 530. Hysterographium Eupatori = Didymosphaeria epidermidis (Fr.). „ 625. Peziza testacea = Ascobolus carneus (Pers.). „ 634. Valsa Kunzei = Valsa Pini (Alb. et Schw.). * * - = er No. 641. Rhaphidophora Bardanae = Ophiobolus acuminatus (Sow.). „ 845. Sphaerella cinerascens —Venturia inaegnalis (Cooke). „1009. Peziza patula = Peziza resp. Triehopeziza echinu- lata Rehm non Auerswald! Nach Rehm ist Peziza echinulata Auersw. (Hedwigia 1868 pag. 136) identisch mit Peziza (Trichopeziza) ciliaris Schrad. Rehm’s P. echinulata, wie sie in No. 1009 der fungi europaei, und in No. 259 der Rehm’schen Ascomyceten vor- liegt, unterscheidet sich von der Auerswald’schen Art durch kleinere Sporen und Asci und durch die weit dickeren, zu- gespitzten Paraphysen. No. 1118. Peziza Schweinizi —= Dasyseypha patens (Fr.). „ 1138. Pleospora herbarum ist zum Theil diese Art, zum Theil aber Leptosphaeria agnita (Desmaz.), nach Rehm’s Bestimmung. „ 1152. Patellaria ligniota Fr; — Patell. nigerrima Sace. „ 1219. Peziza echinulata Auersw. — Peziza echinulata - Rehm ; man ersieht hieraus, dass Auerswald bei seiner Diagnose eine andere Art vor sich hatte, als die hier ausgegebene und durch den gleich- artigen Habitus getäuscht worden ist. „ 1220. Peziza brunnea = Humaria gregaria Rehm. | „ 1245. Lasiosphaeria scabra (Curr) = Enchnosphbaeria pinetorum Fekl. _ 4 „ 1269. Cryptosphaeria ligniota = Cr. millepunctata (Fr.). „ 18312. Peziza convexula —= Leucoloma Constellatio (B. et Br.). : „ 1441. Cucurbitaria elongata — Aglaospora profusa (Fr.). „ 1450. Gnomonia setacea = Gn. graphis Fekl. / „ 1555. Rhaphidophora erythrospora= Ophiobolus rubellus (Pers.) nach Rehm. „ 1623. Micropeziza graminis (Desm.) = Pirottaea gra y minis (Desm.). „ 1706. Peziza ampelina Pass. = Pyrenopeziza Vitis Rehm » 1725. Leptosphaeria Artemisiae = Lophiostoma insidio- sum (Desm.). „ 2324. Valsa Abietis = Valsa Pini (Alb. et Schw.). „» 2331. Lestosphaeria herpotrichoides —= L,culmicola (Fr.). Zu Fungi europaei 227 bemerkt Rehm: non = Dasy- scypha (Peziza) bicolor! In meinem Exemplar und auch unter den reichlichen Vorräthen dieser Nummer befindet sich nur Dasyscypha bicolor, aber allerdings nicht, wie auf der Etiquette steht, eine forna caulicola (auf Dentaria Stengeln), sondern die gewöhnliche Form auf Aestchen. f 2 He Fungi europaei 371 Propolis Pinastri ist nach Rehm . —= Lophodermium pinastri; mein Exemplar dagegen enthält Schmitzomia nivea (Pers.). Fungi europaei 517 wird von Fuckel selbst (Symbolae p: 305) zu seiner Dasyscypha Juncicola eitirt. Fungi europaei 1546 enthält neben Pleospora Doliolum viel Ophiobolus rubellus. Repertorium, Thümen, F. de. Contrihutiones ad Floram mycolo- . gieam Lusitanicam. Series III. (S.-A. aus Instituto de Coimbra 1880—81. vol. XX VII.) (Schluss.) Scirrhia striaeformis Niessl. nov. spec. S. Stromate elongato-lanceolato, atro vel atrato, loculis minutis, di-tristichis; ascis clavatis in stipitem brevem attenuatis, octosporis, 80—90 mm long., 17—24 mm crass., hyalinis; sporis stipitatis, oblique ovatis vel inferne attenuatis et rarum cur- vatis, unicellularibus (an demum bicellularibus?), subhyalinis, 18—22 mm long., 7—10 mm crass. In culmis emortuis Donacis arundinaceae Beauv. - Eutypella elegans Niessl. nov. spee. E, Stromate valseo, ligno immerso, peritheciis sine ordine confertis, di- tristichis, globosis vel mutua pressione angulosis, numerosis, majusculis, ostiolis fasciculatis crassiusculis, radiatim quatro- sex sulcatis, atris, nitidis; ascis clavatis, longe pedicellatis, 30—35 mm long. (pars sporifer), 6—7 mm crass., octosporis; sporis subdistichis, cylindraceis, curvulis vel subrectis, fusces- centibus, 7—9 mm long., 2.5 mm crass. In Castaneae sativae Mill. cortice. Leptosphaeria Thuemeniana Niessl. nov. spec. L. peritheciis gregariis, saepe dense confertis et caespitosis, erumpentibus, subglobosis, atris, vix nitidis, ostiolo papillae- formi, coriaceis sed duriusculis, majusculis (0.6—0.7 mm diametro); ascis cylindraceo-clavatis, stipite brevi, octosporis, 120—160 mm long,, 18—24 mm crass.; sporis farctis, di-- tristichis, fusiformibus, rectis vel curvatis, septem-octoseptatis vel octo-novemcellularibus, cellula quarta maxima subopaca, fusca, ceteris fuscescentibus, globose nucleatis, ultimis sub- hyalinis, 54—60 mm long., 10—12 mm crass., paraphysibus latis, articulatis, sparse ramosis. In Antirrhini majoris Lin. caulibus subputridis. Leptosphaeria lusitanica Thuem. nov. spec. L. peritheciis dense gregariis, minutis, punctiformibus, glo- eu > . bosis, hemisphaerico-semiimmersis, nigris; aseis eylindrico- clavatis, fascieulatis, minime arcuatis, basi verticeque angustato- subacutatis, sessilibus, achrois, octosporis, 110 mm long., 12 mm crass.; sporis mono-vel distichis, fusiformibus, rectis vel interdum curvatis, vertice subacutatis, basi subtruncatis, quadricellularibus, ad septa vix constrietis, plerumque magne binucleatis, ochraceo-fuscidulis vel sordide fuscis, 14—19 mm long., 45-5 mm crass. Io Spartii juncei Lin. ramulis ‚aridis. Pleospora lusitanica Pass. et Thuem. nov. spec. P. peritheciis sparsis vel subdensis, oblongis, atris, epidermide tectis postremo perforantibus; ascis oblongoclavatis, vertice subacutatis, infra attenuato-stipitatis, hyalinis, 90 mm long, 12—15 mm crass.; sporis oeto, uniseriatis, ellipticis, erebre multiseptatis vel muriformibus, castaneo-fuseis, 17—18.mm long., 7-8 mm crass.; paraphysibus numerosis, hyalinis, fusiformi- eylindricis, aseis subaequalibus. Ad caules emor- tuos Dauei Carotae Lin. Microthelia donacina Niessl. nov. spec. M. peri- theciis gregariis, plerumque seriatim dispositis, majuseulis, 0.5 mm diametro, depresso-globosis, coriaceis, duriusculis, atris, ostiolo papillaeformi; ascis anguste clavatis, longe . pedicellatis, octosporis, 90—100 mm. long. (pars sporifer 50-60 mm pedicellus 40—-50 mm long.), 12—13 mm crass.; sporis di-tristichis, stipitatis, oblongis vel cylindraceo-oblongis, medio uniseptatis seu didymis, rectis, inaequilateralibus vel parum curvatis, fuscis, 12—15 mm long., 4 mm crass.; paraphysibus ramulosis. In Donacis arundinaceae Beauv. culmis emortuis. Sphaerella Molleriana Thuem. nov. spec. S. peri- tbeciis amphigenis sed plerumgue hypophyllis, dense gre- gariis, punctiformibus, conico-prominulis, semiimmersis, nitido-atris, minutis in macula irregulari, areseendo sordide fuscidula, obscuriore anguste eincta; ascis fasciculatis, late clavätis, utrinque angustatis, hyalinis, 30—40 mm long, 12—15 mm crass., subsessilibus, octosporis; sporis fusoideis, utrinque acutatis, medio septatis, hyalinis, di-tristichis, 7—9 ‚mm long., 2.5 mm crass. Ad folia viva Eucalypti globuli Labill. Lophium Limoni Thuem. nov. spec. L. peritheciis dense gregariis, emerso-superficialibus, sessilibus plus minusve orbiculatis, supdiseiformibus, veruculosis, aterrimis, majuseulis; ascis longe cylindraceis vel fere fusiformibus, subarcuatis, apice acutatis, basi angustatis, sessilibus, hyalinis, octosporis, 75—90 mm long., 6 mm crass.; sporis saepe in asci parte superiore distichis, fusoideo-elongatis, subcurvatis, utrinque rn acutatis, obsolete triseptatis, dilute luteis vel hyalinis, 20—30 mm long.; 3.5—4 mm crass.; paraphysibus numerosis, filliformibus, clavatis, hyalinis, longitudine ascorum. In ramulis aridis Citri Limoni Risso. Apiosporium Eucalypti Pass. nov. spec. A. acer- vulis punctiformibus, aggregatis, maculas subdiscoideas, fumosas efficiens; filis ramoso -intricatis, cerebre articulatis, castaneo-fuscis; sporis ellipticis, bi-triseptatis, apicibus hya- linis, interdum moniliformi-concatenatis?; peritheciis mem- branaceis, cellulis parvibus irregularibus, castaneo -fuseis pellueidis contextis, ascis parvulis, ovatis, subcurvis, octo- sporis, madore more explodentibus; sporis oblongis, medio septatis, apieibus obtusis, loculis uniduonucleolatis, hyalinis. In Eucalypti globuli Labill. foliis subputridis. ‘ Sphaeropsis Rusci Thuem. nov. spec. S. peritheciis dense gregariis, lenticulari-conieis, subaplanatis, fusco-nigris, semiimmersis, nigris; sporis longe ee vel interdum clavatis, utringue subrotundatis, simplieibus, bi-trinucleatis, ‚reetis vel subeurvatis, dilute olivaceis, 15—16 mm long., 5—6.5 mm crass. In Ruseci aculeati Lin. ramulis aridis. Sphaeropsis Lagenariae Thuem. noy, spec, S. peri- theciis gregariis, lentiformibus, applanatis, primo tectis de- mum liberatis, fusco-atris, submagnis; sporis eylindraceis, utringue rotundato-subacutatis, Continuis, achrois, endoplas- mate grumuloso, 16—18 mm long., 4 mm crass.; basidiis brevibus, fasciculatis, flexuosis, hyalinis fultis. In epicarpio putrido Lagenariae vulgaris Ser. Sphaeropsis Cordylines Thuem. nov. spec. S. peri- theeiis numerosis, dense gregariis, hypophyllis, primo longe diu dectis pustulaeformibus dein liberis et apice poro cen- trali pertusis, aterrimis; sporis longe elliptieis, utrinque rotundatis, nucleolatis vel endoplasmate grumuloso, continuis, hyalinis, 13—15 mm long., 6—8 mm crass., basidiis fasei- _ culatis, brevibus, subrectis, hyalinis fultis. In Cordylinis australis Endl. foliis emortuis. Diplodialncarvilleae Thuem. nov. spec. D. peritheciis aggregatis, globosulis, subrimosis, atrisin caespitibus gregariis, magnis, erumpentibus, liberis, ad basin epidermide cinctis, ostiolo obtuso-conico; sporis oblongis, e cellulis duobus fere globosis compositis, utrinque rotundatis, medio valde constrictis, pulchre spadiceis, 20 mm long., 12.5 mm crass. In Incar- _ villeae sinensis Lin. ramulis emortuis. s ; Diplodia Molleriana Thuem. nov. spec. D. perithe- eiis sparsis, aut solitariis aut longitudinaliter seratım dispo- sitis, prominulo-erumpentibus, primo sub epidermide nidu- lantıbus demum liberis, aterrimis, mediis; sporis numerosis, * 2 - . long., 2.5 mm crass., hyalinis. — A Phomate subvelata, Ei - aurantiaeformis Hort. epicarpio valde diversum, In epicar- * ellipsoideis, utrinque angustatorotundatis, medio non con strictis, obscure fuscis, impellucidis, anucleatis, 24 mm long., 10 mm crass. In ramulis aridis Fieus radicantis Desf. Phoma cytisellum Pass. et Thuem. nov. spec. Ph. peritheeiis gregariis, interdum confluentibus, primo tectis demum disciformi- erumpentibus, aterrimis; sporis late ob- longis, ad polos obscure nucleatis, sterigmatibus longis fultis, dilute fusceidulis, pellueidis, 4,5—5.5. mm long., 3 mm crass, Ad ramulos aridos Cytisi albi Lk. | Phoma nobile Thuem. noy. spec. Ph. peritheciis epi- raro. etiam hypophyllis, conico-prominentibus, minutis, sparsis; griseo-atris, longe diu epidermide tectis, in foliorum vivorum partibus arescendo fusco-griseis, plerumque marginalibus; sporis ovoideis, utringue rotundatis, anucleatis, dilute fusei- dulis, 15 mm long, 6 mm crass. ‘Ad folia viva Lauri nobilis Lin. Phoma eucalyptideum Thuem, nov. spec. Ph. peri- theciis bypophyllis, sparsis, conico-elevatis, primo tectis demum prominulo-erumpentibus, nigris, minutis; sporis ellip- soideis, utrinque rotundato -acutatis, hyalinis, binucleatis, 5-9 mm long., 3.5-5mm crass., basidiis brevibus, flexuosis byalinis fultis. Ad Eucalypti globuli Labill. folia viva vel languescentia. Phoma Opuli Thuem. nov. spec. Pl. peritheeiis sparsis vel solitariis, globosulis, exsertis, nigris, mediis, epi- ermide cinctis; sporis late ellipsoideis, utringue rotundatis, uni-vel plerumque non nucleatis, hyalinis, 5 mm long,., 4—4.5 mm. crass. In Viburni Opuli Lin. ramulis subaridis. Phoma Lagenariae Thuem. nov. spec. Ph. peri- theciis numerosis, minutis, punctiformibus, imersis, nigris in macula magna, irregulari, ochro-ferruginea; sporis ellipticis, utrinque rotundato-acutatis, continuis, anucleatis, 4—5.5 mm Sacc. Michelia I. p. 524 in Cucurbitae Peponis Lin. var pio arido Lagenariae vulgaris Ser. ... Phoma Duleamarae Thuem. nov. spec. Ph. perithe- ciisgregariis, parvulis, interdum confluentibus, punctiformibus, fere emersis, nigris; sporis minutis, ellipticis, utrinque subro- tundatis, saepe uninucleatis, achrois, 3 mm long, 2 mm erass. Ad Solani Dulcamarae Lin. ramulos denudatos emortuosve, - ; Phoma Calegae Thuem. nov. spec. Ph. peritheciis gregarüis, medis, orbiculato-hemisphaericis, semiimmersis, subtectis, fuseis, nitidis; sporis late ellipsoideis, utringue angustato-subacutatis, grosse binucleatis, achrois, 6—7 mm long., 3—3.5 mm crass. In caulibus emortuis Galegae officinalis Lin. . 4 Pestalozzia Oxyanthi Thuem. nov. spec. P. peri- theciis amphigenis, dense gregariis, hemisphaerieis vel appla- natis, aterrimis, pulveraceis, subinqguinantibus, sine macula; sporis fusiformibus, rectis vel paullulo arcuatis; quinquesep- tatis, utrinque acutatis, cellulis tribus mediis fumoso-griseis, aliis hyalinis, ad septa non constrietis, vertice ciliis duobus vel tribus brevibus caducis ornatis, basi in pedicello brevi arcuato achroo angustatis, 15—18 mm long., 5.5—6.5 mm crass. Ad folia emortua Oxyanthi pubescentis. Pestalozzia heteromorpha Thuem. nov. spec. P. peritheciis amphigenis, densissime gregariis, hemisphae- rico-emersis, nitido fusco-atris, magnis, sine ordine dispositis et sine macula; sporis fusiformibus, plerumque arcuatis, tri- raro quadricellularibus, cellula verticalia hyalina, acutata et eilliis tribus longissimis, rectis, subulatis, achrois, ornata, cellulis alteris dilute griseis, ad septa subconstrictis, in pedi- cello longo angustatis, 18—22 mm long., 5 mm crass. — Species valde insignis! Ad folia arida Polygoni platy- codontis. Pestalozzia Acaciae Thuem. nov. spec. P. peri- theciis hypophyllis aut solitariis, pro ratione magnis, emersis, ‚hemisphaericis, aterrimis in macula valde irregulari, sordide ochracea, late ferrugineo marginata; sporis rectis, raro minime arcuatis, late fusoideis, quinqueseptatis, ad septa minime constrietulis, utringue angustato-acutatis, cellulis tribus mediis fuligineis, aliis achrois, brevi et tenui hyalino pedicellatis, vertice ciliis duobus vel tribus subrectis, hyalinis ornatis, 24 mm long., 9-10 mm crass. Ad folia viva Acaciae longifoliae Wille. — Ad Acaciae salignae Wendl. folia viva in partibus magnis exaridis foliorum. Pestalozzia Siliquastri Thuem. nov. spec. P. peri- theciis epiphyllis, gregariis, submagnis, pustulaeformibus, elevatis, postremo sporis ejectis zona nigra eircumdatis, . nitido-atris in macula irregulari, fuscoferruginosa exarida et dilacerata; sporis ceylindricoelliptieis, plerumque minime arcuatulis, utringue acutatis et basin in pedicello hyalino angustatis, vertice setis tribus achrois curvatis ornatis, cellulis tribus mediis griseis vel dilute fusco-griseis, aliis hyalinis, 15—18 plerumque 16 mm long, 6.5 mm crass. Ad folia viva Cereidis Siliquastri Lin. ; Pestalozzia disseminata Thuem. nov. spec. P. peri- theciis amphigenis sed plerumque epyphyllis, gregariis, numerosis, globoso-conieis, elevatis, primo tectis demum liberis, aterrimis, sine macula et sine ordine dispositis; SM; - sporis fusiformibus, plerumque rectis, utringue cuspi- datis, regularibus, quinqueseptatis, ad septa non vel vix visibile constrietis, vertice angustatis et ciliis tribus rectis, subulatis, hyalinis, 6 mm longis ornatis, cellulis mediis dilute griseo-fuscidulis, aliis byalinis, basi in pedicello brevissimo, caduco, hyalino angustatis, 20—26 mm long, 6-10 mm crass. — A Pestalozzia Eucalypti Thuem. dispositione peri- theciorum et sporarum magnitudine bene et certe distincta! In Eucalypti globuli Labill. foliis emortuis. Pestalozzia Eucalypti Thuem. nov. spec. P. peri- theciis epiphyllis, gregariis, submagnis, aterrimis, solitartis, non confluentibus, conico-emersis; sporis fusoideis, quinque- cellularibus, ad septa minime constrietulis, vertice basique angustatis acutatisve, basi in pedicello 8 mm longo, hyalıno recto angustatis, cellulis mediis fusco-fuligineis, aliis parvulis, achrois, vertice ceiliis tribus tenuibus 12 mm longis ornatis, 16—18 mm long., 6 mm crass. Ad folia arida subputrida vel etiam raro languida Eucalypti globuli Labill. Choupal pr. Coimbra. Leptothyrium Thalictri Thuem. nov. spec. L. peri- theciis gregariis, parvulis, globosulis, nigris, liberis, emersis; sporis fusiformi-bacillaribus, utrinque subobtusatis, continuis, rectis vel raro subarcuatulis, hyalinis, 10—12 mm long., 2 mm crass. In Thalictri flavi Lin. caulibus emortuis,. Phyllosticta nuptialis Thuem, nov. spec. Ph. peri- theciis sparsis, epi-rarissime etiam hypophyllis, conico-semi- immersis, primo epidermide tectis dein liberis et cito elaben- tibus, nigris, interdum confluentibus, in macula plus minusve orbiculata, arescendo ochraceo-albida, violaceo late cincta, in pagina foliorum inferiore fusca; sporis minutissimis, sub- globosis vel ovoideis, hyalinis, anucleatis, 2—2.5 mm long., 1.5 mm crass. In foliis vivis Myrti communis Lin. 'Phyllostieta Celosiae Thuem. nov. spec, Ph. . peritheciis epiphyllis, subgregariis, lenticularibus, fusco-atris, subparvis in macula plus minusve orbiculata, arescentia et dilacerata, pallide ochracea, zonata, fusco-grisea cineta; sporis simplieibus, cylindrico-ellipsoideis, utrinque rotundatis, anu- cleatis, achrois, 6—8.5 mm long., 2.4—3,2 mm crass. Ad Celosiae cristatae Lin. folia viva. Phyllostieta Glycinis Thuem. noy. spec. Ph. peri- _ theciis epiphyllis, pro ratione magnis, sparsis, lenticulari- applanatis, aterrimis in macula magna, irregulari, arescendo ferrugineo-ochracea; sporis elliptieis, utrinque truncato-rotun- datis, plerumque binucleatis, rectis, achrois, 6 mm long., 25 mm crass. In foliis vivis Glycinis violaceae Steud, + Be in ae nie u Phyllostieta Ambrosioidis 'Thuem. nov. spec. Ph. peritheciis epiphyllis, sparsis vel subsolitariis, conico-globosis, semiimmersis, nigris, punctiformibus in macula plus minusve sinuosa, primo virescentia, postremo exarida, albo-grisea, parvula, fusco-violaceo marginata; sporis cylindraceis, utrin- que rotundatis, rectis, anucleatis, minimis, hyalinis, 45—5 mm long., 1.5 mm crass, In Chenopodii ambrosioidis Lin. foliis vivis. Phyllosticta Quamoclit Thuem. nov. spec. Ph. peritheciis epiphyllis, solitariis, emersis, punetiformibus, sub- magnis, conico-subglobosis, nigris in macula irregulari, ochraceo-ferruginea, exarida, fusco-grisea zonata, postremo dilacerata; sporis late ovoideis, utringue acutato-rotundatis, anucleatis, dilute griseolis, 12—13 mm long., 8-9 mm crass. Ad Quamokclit coccineae Moench folia viva. Phyllostieta Napoleoneae 'Thuem. nov. spec. Ph. peritheclis epi-raro etiam hypophyllis, gregariis, submagnis, semiimmersis, conoideis, atris saepe a Cladosporio obducenti- bus in macula irregulari, exarida, sordide albescentia, magna, anguste sed distinctissime fusco eineta, in pagina inferiore folii sordide ochraceo-fusca; sporis elliptieis, simplieibus, utrinque rotundatis, achrois vel dılute einerascentibus, 45 mm long., 3 mm crass. Ad Napoleoneae imperialis Beauv. folia viva. ein Phyllosticta Chionanthi Thuem,. nov. spec. in Mycotheca universalis no. 1489. Pb. peritheeiis epiphyllis, sparsis, primo longe diu tectis, demum perforantibus, hemi- sphaerico-emersis, nigris, mediis in macula arescendo ochraceo- albida, valde irregulari, subtus ochracea, rufofusco anguste marginata; sporis ellipsoideis, utringue rotundatis, simplieibus, anucleatis, hyalinis, 3.5—5.5 mm long, 2—25 mm crass. — A Phyllostieta Linocierae Thuem. in Revue mycologique 11. 1880. p. 36 ad Linocierae zeylanicae Hook. (Chionanthi zeylanici Lin.) folia viva sporis duplo minoribus valde di- versa. In folis vivis Chionanthi virginicae Lin. Phyllosticta phillyrina Thuem. noy. spec. Ph. peri- theciis epiphyllis, pro ratione magnis, solitariis, hemisphaerico- exsertis, nitido-atris in macula plus minusve orbiculata, parva, ochracea, subexarida, late surdide fusco marginata; sporis longe elliptieis, utringue subrotundatis, anucleatis, hyalinis, 4—5 mm long., 2—2.5 mm crass, Ad folia viva et languida Phillyreae obliquae Ait. 2 Phyllostieta japonica Thuem. noy. spec. Ph. peri- theeiis numerosis, epiphyllis, gregariis, minutis, punctiformi- bus, conico emersis, longe diu tectis in macula magna ares- cendo-albida vel dilute luteo-alba, distinete fuscidulo margi- = IE i nata, subtus sordide ochracea; sporis numerosis, ellipsoideis, utringue rotundatis, uni et grosse nucleatis, 4—4.5 mm long., 23—5 mın crass, achrois. In foliis subvivis Mahoniae japonicae De. C. Ascochyta Brassicae Thuem. nov. spec. A. peri- theciis densissime gregariis, epiphyllis, conieis, prominulis, mediis, fusco-atris in macula sinuosa, non marginata, sordide ochro-grisea; sporis fusiformibus, rectis, utrinque acutatis, medio uniseptatis, bi-quadri grosse nucleatis, achrois, 15—16 mm long., 3—4 mm crass. Ad Brassicae oleraceae Lin. folia viva. Ascochyta Periclymeni Thuem. nov. spec. A. peri- theciis amphigenis, gregarlis sed paucis, mediis, hemisphaerico- emersis, aterrimis, in macula exarida plus minusve orbieulata, in foliorum pagina superiore ochro-grisea sordide fusco eincta, -in pagina inferiore sordide ochraceo-fusca; sporis eylindrico- ellipsoideis, utringue obtusato-acutatis, bicellularibus, ad septa subconstrictis, rectis vel minime arcuatis, hyalinis, 10—11 mm long, 3-4 mm crass. In folüis vivis et languidis Lonicerae Periclymeni Lin, Ascochyta Cherimoliae Thuem. nov. spec. A. peri- theciis amphigenis vel pertusis, primo punctiformibus postremo lenticularibus, gregariis, mediis, fuscoatris in macula irre- gulari, arescendo-albicanti vel pallidissime ochro-albida, mox dilacerata, subtus dilute ochracea, late fusco-purpurea eincta; sporis longe ellipsoideis vel cylindraceis, utrioque subacutatis, rectis, medio plerumque septatis sed non constrietis, numero- sissimis, hyalinis, 7 mm long., 2—2.5 mm crass. Ad folia viva Anonae Cherimoliae Mill. Septoria Olivae Pass. et Thuem. nov. spec. $. peri- theciis plerumque epi-raro etiam hypophyllis, conicis, dense gregarüs, mediis, aterrimis, sine Sr sporis bacillaribus, minime arcuatis, utringue obtusatis, continuis vel obscure uniseptatis, hyalinis, 16—18 mm long, 4 mm crass.. — Septoria Oleae Dur. et Mntg. facies similis sed sporidia plane diversa. Conferte iteam 8. Evonymi japonicae Pass., S. Ceratoniae Pass, S. Laurocerasi Pass. quae spermatiis similibus cum illa conveniunt. Ad folia arida prostrata Oleae sativae Lam, Septoria Aetheorrhizae Thuem. nov. spec. S.peri- theciis amphigenis, numerosis, parvis, dense gregariis, puncti- formibus, globosulis, immersis, atris in macula irregulari _ arescendo ochro-fusca, indeterminata; sporis bacillaribus, sub- . rectis vel minime arcuatis, utrinque obtusis, obsolete unisepta- tis, hyalinis, 24—26 mm long., 1.5—2 mm crass. Ad folia viva Aetheorrhizae bulbosae Cass, ai are a0 a Septoria Quercus Thuem. nov. spec. S. peritheeciis hypophyllis, sparsis, lenticulari-applanatis, fusceis, semiimmer- sis in macula plus minusve orbiculata, ochracea, arescentia, latissime ferrugineo marginata; sporis acicularibus, utrinque acutatis, arcuatulis vel subrectis, uniseptatis, hyalinis, 15—16 mm long., 1.5 mm crass. Ad folia viva Quercus peduncu- latae Ehrh. Septoria Phillyreae Thuem. nov. spec. S. peritheciis amphigenis, solitariis vel unieis, magnis, ientieulari-puncti- formibus, atris emeısis in macula parvula, arescendo-grisea, plus minusve sinuosa, fusconigro marginata, in pagina folii inferiore fuseidula; sporis bacillari-eylindraceis, rectis vel minime arcuatulis, utrinque angustatis subacutatisve, trisep- tatis, achrois, 42—48 mm long., 4—5 mm crass. Ad Philly- reae latifoliae Lin. folia viva. Die deutschen Sauteria- Formen von G@. Limpricht. Separatabdruck aus Flora 1880 No. 6. Hiernach zerfällt Sauteria in 3 Genera mit je einer Art und zwar: . 1. Peltolepis grandis Lindb. — Paröcisch oder heteröcisch. Laub gabeltheilig, mit bräunlichem Rand- saume und violetten Schuppen. Fruchtkopfträger aus dem Grunde der Endbucht entspringend, mit 2 Bauchrinnen. Antheridien in einer scheibentörmigen, rings von bräunlich- violetten Lacinien umstellten Gruppe zum grössten Theile dem Thallus eingesenkt. © Blüthenboden deutlich. Diese Pflanze ist mit Sauteria quadrata Sauter identisch. 2. Sauteria alpina N..v. E. — Diöcisch. Laub meist einfach, divergirend gestreift. Fruchtkopfträger aus dem Grunde der Endbucht entspringend, unterseits mit einer Bauchrinne. Fruchtboden ziemlich deutlich. Antheridien in undeutlichen Reihen geordnet, ihre Höhlungen mit horn- förmigen Ausführungskanälen. Ist die durch Nees von Esenbeck und Bischoff be- schriebene Pflanze. Citirt werden: G. & Rab. H. ep. eur, n. 67, 615, 542. 3. Clevea hyalina (Somm.) Lindb. — Diöeisch. Laub klein und schmal, divergirend gestreift. Die Träger der © Fruchtköpfe erheben sich aus der Mitte des Laubes und entbehren folglich der Bauchrinne, Fruchtboden fehlend. Die $ Blüthenstände gleichen denen von Sauteria alpina. Ausführliche Beschreibung in Hedwigia 1868 n. 10. -(G. & R. n. 347) wird nun zu Clevea hyalina var. # suecica - nullo; amphigastriis nullis aut siadsunt maxime rudimentarlis; En 30 ee “ Diese Pflanze wurde zuerst von Sommerfeld als Maıchantia cruciata bestimmt und später als March. hyalina Somm. beschrieben, weshalb Lindberg (der sie sub no. 347 in G. & R. Hep. eur. als Sauteria sueeica Lindb. ausgab) aus Prioritätsgründen bei der Erhebung zur Gattung (1868) den alten Namen restituirte. Die frühere Sauteria suecica Lindb., die sich durch kleineres, dünneres, flacheres Laub mit unterseits dünneren und kürzeren Schuppen und durch einen nur halb so hohen Fruchtkopfträger, der am obern Ende fast schuppenlos ist, unterscheidet. J. C. Massalongo. Duae species novae e genere Lejeunia, quas circa Buenos-Ayres legit C. Spegazziui. Estratto dal Nuovo Giornale Botanico Italiano, Vol. XIH n. 2, Aprile 1881. Verfasser beschreibt in lateinischer Sprache 2 neuer Lejeuniaarten, unter Beigabe einer Tafel mit Abbildung derselben. 1. Lej. Spegazzinii Mass. — Minuta, autoica; cauli bus irregulariter divaricato-ramosis, subflexuosis, radiculosis; foliis laxis, subadscendentibus, patulis, subrotundo-ovalibus, margine, ob cellulas leniter prominulas, minutissime erenu- lato, explanatis vel varie inflexis, subeonvolutis, lobulo fol. perichaetii caulinis majoribus, obovatis, ad basin ob plicam inflexam subeuneatis; colesula pseudolaterali oblongo- subpiriformi saepe ad medium exserta, superne pentagona, ore submucronato, dein quinquefida; capsula sphaerica; sporis- viridibus irregulariter oblongis. — Spiculis 3 sublanceolatis, raro laxifoliis, periandris ad basin subeueullato-hemisphaericis, antheridiis globosis breviter stipitatis in quavis axilla br ternisve. — Hab. Ad arborum truncos, 2. Lej. ptosimophylla Mass. Caulibus irregulariter subpinnatim ramosis, radieulosis, hie illie ob folia facile decidua denudatis, foliis imbricatis fere in planum disticho- explanatis, paullulum econvexis, subrotundis, margine ventrali- breviter decurrente, lobulo minuto dentiformi, subtriangulari aut lineari; amphigastriis grandiusculis, remotis, subobovatis, ultra medium bifidis, laciniis subdivergentibus, ovato-lanceo- Jatis, subobtusis, sinu obtuso vel subangulari; fol. perichaet. eaulinis subaequalibus, amphigastrio perichaet. ampliato; colesula, ad basin ramulorum vel e dichotomia, subobovata breviter exserta, e dorso compressiuscula, superne pentagon& * WETTE ee nen dan ne 2 a a td 1 u a — 31 — > ore mucronata; postice biantice uni-angulata, angulis obtusis, lateralibus magis compressis; capsula antheridiis. — Hab. ad arborum truncos. J. Ridley, M. S. A Pocket Guide to British Ferns, ; London 1881. Das zierliche, hübsch ausgestattete Büchlein enthält in knapper Form das Wichtigste über die Morphologie der Filices und Ophioglossaceae, eine Uebersicht der Genera mit der Erklärung der Genus-Namen, sodann eine Aufzählung der bei der Unterscheidung der Arten besonders in Betracht kommenden Merkmale und verschiedene kurze Notizen über das Sammeln, Einlegen und Untersuchen der Farrne. Die britischen Arten werden in Form je einer übersichtlichen Tabelle aller Merkmale für jede Species aufgeführt; es sind deren 45, von denen bemerkenswerth erscheinen: Polypodium alpestre, Gymnogramme leptophylla, Lastrea aemula, As- plenium marinum, fontanum, lanceolatum, Cystopteris alpina, Trichomanes radicans, Hymenophyllum unilaterale, Ophio- glossum lusitaniecum. Ein Schlüssel der Genera, Erklärung der Autornamen ete., endlich die Namen aller britischen Species zum Einkleben ins Herbarium bestimmt, bilden den Schluss des Werkchens. Beck, @. Plantae novae. (S. A. aus Oesterr. bot. Zeit- schrift. 1881. Nö. 10.) Unter den 4 hier als neu beschriebenen Pflanzen findet sich auch ein Pilz: Ustilago eingens Beck mit folgender Diagnose: Sporis fere impellucidis nigrofuseis, in media parte paulum dilutioribus fuscis (sepiae colore), varie for- matis maximo ex parte globosis vel irregulariter deplanatis, laevibus, paueis verrucis semiglobosis et albis obsitis, 0,015—0,02 mm longis; totam plantam sub epidermide quasi eingentibus et per rimas nigre erumpentibus. In Li- nariae. genistifoliae caulibus foliisque. Eingegangene neue Literatur. 13. Anzi, M. Enumeratio Hepaticarum quas in provineiis Novo- Comensi et Sondriensi collegit. (R. Istituto Lombardo di Science e Lettere. Mai 1880.) E 14. De Bary & Woronin, Beiträge zur Morphologie und Physio- logie der Pilze. V.Reihe: Beitrag zur Kenntniss der Ustilagineen, (S. A. aus den Abhdl. d. Senkenb. naturf. Ges. XU. Bd.) s e 15. Siebenter Bericht der Naturwiss. Gesellsch. zu Chemnitz. Enthält u. a.: Hempel, Algenflora der Umgegend von Chemnitz, ee - 2 — 16. Amtl. Berichte über die Internat. Fischerei-Ausstellung zu Berlin 1880: Botanik und Bernstein von Dr.P. Magnus. (Berlin 1881.) 17. Brebissonia. IV. Jahrg. No.1: Roumeguere, Note sur le Boletus ramosus. — Statut organique de la Socıete eryptogamique de France. j 18. Botanisches Centralblatt. 1881. No. 27-52: Limpricht, Zur Systematik der Torfmoose. — Müller, Genera Muscorum quatuor nova memorabilia. — Grunow, Ueberdie Arten der Gattung Gramma- tophora.—Warnstorf, Ueber das Reproductionsvermögen derSphagna. 19. Flora 1881. No. 28-836. Nylander, Addenda nova ad Lichenographiam europaeam. — Müller, Lichenologische Beiträge, 20. Nuovo Giornale botanico italiano. 1882. No. 1: Goiran, Prodromus Florae Veronensis. — Jatta, Appunti sul tallo dell ’Us- nea articulata. 21. Botanischer Jahresbericht, herausgegeben von L. Just. VI. Bd., II. Abth., 2. Heft (1878), VII. Bd.,1. Abth., 1. Heft, und VII. Bd,, II. Abth., 1. Heft (1879). 22. Trimen’s Journal of Botany. 1882. No. 1: Nichts übe, Sporenpflanzen. 23. Phillips and Plowright, New and rare British Fungi, (Extr. from Grevillea 1881.) . 24. Revue mycologique, IV. Jahrg. No.1: Roumegu£re, l’Auber- nage, maladie de la Vigne — Trabut et Bertheraud, La question du Peronospora de la Vigne. — Malbranche, Keactifs our P’etude des Lichens. — Mougeot, Champignons observ6s dans es Vosges II. — Pattouillard, Üdsceraniih sur quelques Hymeno- mycetes, : 25. Voss, W. Ueber Hacquet’s „Clathrus Hydriensis“. (S.-A, aus Oesterr. botan. Zeitschr. 1832.) ee: 26. Botanische Zeitung. 1881. No. 24-52: Rostafinski, Ueber denrothen Farbstoff einiger Chlorophyceen. — Gobi, Grund- “ züge einer systematischen Eintheilung der Thallophyten. — De Bary, Zur Kenntniss der Peronosporeen. — Göbel, Beiträgezur vergleichenden Entwickelungsgeschichte der Sporangien. —Ul. Häusler, DieDiatomeen des London clay. — Johow, Die Zellkerne von Chara foetida. — Prantl, Beobachtungen über die Ernährung der Farnprothallien und die Vertheilung der Sexualorgane — Kienitz-Gerloff, Ueber Wachsthum und Zelltheilung und die Entwickelung des Embryos von Isoötes lacustris. — Zacharias, Ueber die Spermatozoiden. 27. Warnstorf, C,. Die Torfmoose im Königl. bot. Museum zu Berlin. (8.-A. aus Botan. Centralblatt 1882.) ; Murze Notiz. “ Wir machen unsere Leser auf’das soeben ausgegebene i Haupt-Verzeichniss verkäuflicher Herbar-Pflanzen aufmerksam, das von Adolph Toepfier in Brandenburg a, d. Havel gegen Einsendung des Portos gratis und franco bezogen werden kant, und das eine grosse Fülle der seltensten Species, besonders auch der Cryptogamen, enthält. Redaetion Druck und Verlag Dr. 6. Winter (der Zeit in Leipzig, Sachsen). von (. Heinrich in Dresden, * v » RAY w { v:) uUAL,O 1862 ‚ \» = - HEDWIGI A, 18. “ Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. y„* Monat März. Inhalt: Richter, Aufforderung und Bitte an alle Algologen. — Karsten, Hyponeetria Queleti. — Repertorium: Rehm, Ascomyceten. Aufforderung und Bitte an alle Algologen. Für die zweite Auflage der Rabenhorst'schen Krypto- gamenflora Deutschlands, Oesterreichs und der Schweiz hat Unterzeichneter die Bearbeitung der Süsswasseralgen mit Ausschluss der Bacillariaceen und Characeen übernommen. Um dieser umfangreichen Aufgabe genügend nachzukommen, ist mir eine allseitige Unterstützung nöthig, um welche ich alle Botaniker, denen die Algenkunde nahe gelegen, hier- mit gebeten haben möchte. Das Werk soll nicht nur eine compilatorische Zusammenstellung der bisher gefundenen Arten bringen, der Schwerpunkt soll vielmehr in einer nach den neueren Daten der Algensystematik vorzunehmen- den Revision der auf das Gebiet bezüglichen Arten be- stehen. Wie sehr eine solche nöthig ist, hat Bornet in sei- nem klassischen Werke „Notes algologiques“ zunächst für einen Theil der Cyanophyceen gezeigt. Es werden hingegen auch alle neueren Publieationen genügend Berücksichtigung finden, um dem Werke möglichste Vollständigkeit auch nach dieser Richtung hin zu geben. Eine kritische Revision hat ihren Ausgangspunkt in Öriginalexemplaren zu nehmen. Obwohl ich schon Gelegenheit hatte, in öffentlichen, privaten und käuflichen Sammlungen eine grössere Anzahl derselben zu untersuchen und zu vergleichen, so verspreche ich mir doch eine grössere Bereicherung des Werkes, wenn ich an alle Diejenigen, welche im Besitze von Originalexemplaren älterer und neuerer Autoren sind, die ergebene Bitte richte, . mir solche gefälligst einzusenden und für kürzere Zeit zur Benutzung zu überlassen, dafern es nicht solche aus Kützing’s Dekaden, Rabenhorst's Algen Sachsens und Europas oder Wittrock’s und Nordstedt’s Algae exsicc. sind. — Autoren et : möchte ich nicht allein um ihre Originalexemplare ersuchen, sondern auch um Beigabe’ von Zeichnungen, die nach dem lebenden Zustande entworfen, dafern solche nicht publicirt | sind. Dieselben könnten im Werke selbst Verwerthung | finden, da dies im Plane desselben liegt. 24 Erwünscht werden mir ferner sein Thermalquellen- und Brackwasseralgen, sowie überhaupt seltene und ungenügend | beschriebene Arten. Dabei wird mir von Wichtigkeit sein, | auch Angaben über Zeit und Oertlichkeit des Auftretens, | über Beschaffenheit des Bodens und Wassers und die Höhen- stufe zu erhalten. Hinsichtlich des Bodens und Wassers | . scheint es mir möglich zu sein, eine weitergehende Gruppr rung der Süsswasseralgen in Salz-, Moor- und Kalkwasser- algen und Süsswasseralgen im engsten Sinne zu geben woraus sich Momente gewinnen liessen, welche für die | Diagnose, wenn auch nur in untergeordneter Weise, mehr als bisher Verwendung finden könnten. Was die Höhen verhältnisse anlangt, so wird es gelten, die von Kirchner in der Kryptogamenflora Schlesiens unternommene Zusam menstellung nach Höhenstufen auch auf ein weiteres Gebiet anzubahnen. Eine Vollständigkeit lässt sich bei der noch mangelhaften Durchforschung der Gebiete freilich nicht er warten, aber ein Anfang muss nach dieser Richtung hin doch gemacht werden. : Selbstverständlich sind mir auch literarische Beiträge und sonstige Mittheilungen, die auf die mir gestellte Auf gabe Bezug haben, sehr angenehm und werden dankbar angenommen werden. i Alle Botaniker und insbesondere Algologen wollen mein Gesuch freundlichst beachten! ; Leipzig-Anger, Villa Dreyzehner, im März 1882. Paul Richter. Hyponeectria Queletii n, sp. Descripsit P. A. Karsten, Quod Cel. Quelet de Stereo subcostato Karst. m Hedwigia 1881 No. 12, in litteris ad me animadvertit, hune „ad basin minute poriferum“ esse, specimina mea ejusdem examini subtiliori subjieiebantur detectusque est in plerisque - fungillus, speciem Hyponectriae sistens porosque hosce efficiens, quam Queletii in honorem Doectoris Queletu nominavi cujusque descriptionem mihi hie dare liceat: _ Perithecia gregaria vel conferta, innata, in superficie matricis maculas minutissimas, punctiformes, flavidas seu aureas effieientia, tenuissima, sphaeroidea, arescendo eollapsa, eupuliformia, poro pertuso nucleumque roseoloalbum pro- trudentia, diam. eirciter 50 mmm. Asci cylindracei, basin versus leviter attenuati, longit. cireiter 30 mmm et crassit, 4 mmm. Sporae 8: nae, oblique monastichae, simplices, eguttulatae, ellipsoideae vel sphaeroideae, hyalinae, longit. 4 mmm,, crassit. 2 mmm. aut. diam. 3 mmm. Paraphyses nullae. Prope Mustiala, in hymenio Sterei subcostati Karst. ad ramos Betulae locis umbrosis dejectis vigentis, ineunte mensi Octobri 1881. Repertorium. Rehm, Dr. med. Ascomyceten, in getrockneten Exemplaren herausgegeben. _ (S. A. aus dem 26. Bericht des Naturhistor. Vereins in Augsburg.) Wir haben schon in voriger Nummer Gelegenheit ge- nommen, dieser Arbeit des hochverdienten Forschers zu ge- denken, kommen aber heute nochmals ausführlicher darauf zurück. Denn Rehm’s hier vorliegendes Werk darf mit Recht als eine der wichtigsten Erscheinungen im Gebiete der Pilz-Systematik bezeichnet werden. Sie enthält eine Fülle der werthvollsten Beobachtungen und kritischen No- tizen, ausführliche Beschreibungen der Asci, Sporen und Paraphysen aller 550 bis jetzt ausgegebenen Arten*), sowie vollständige Beschreibungen der zahlreichen neuen Species. Das Gebiet, das in Rehm’s Ascomyceten durch Beiträge vertreten ist, ist ein unbegrenztes: es finden sich Arten aus verschiedenen Theilen Europas, aber auch solche aus Amerika und vom Cap der guten Hoffnung. Innerhalb Europas waren es besonders die Alpen Tirols und Vorarl- bergs, sowie Ungarn, woher die Sammlung die zahlreichsten Beiträge brachte. Ferner ist das mittlere Deutschland durch die von Rehm selbst, ferner von Kunze, Magnus, Winter u. A. gesammelten Arten reichlich vertreten. Möchte denn diese werthvolle Sammlung immer neue Freunde sich erwerben; möchten von jetzt an auch Mycologen, die den so erfolg- reich thätigen, unermüdlichen Herausgeber bisher noch nicht durch Beiträge unterstützten, ihm ihre Beihilfe bei seiner Sammlung gewähren; kommt dies ja doch Allen zu Gute, die sich mit Pilzen — und Flechten beschäftigen! — 5 end ‚die Nummern 551—600 finden sich ganz ähnliche Notizen und Beschreibungen in Hedwigig 1881. * — Wir lassen, da die Arbeit im Separat-Abdruck nur wenigen Bevorzugten, als Bestandtheil des 26. Berichts d para berien: Vereines auch verhältnissmässig schwierig zu: gänglich ist, die Diagnosen der neuen Arten hier folgen, zum Theil auch aus dem Grunde, um ein Bild von dem reichen Inhalte der Sammlung, von der Fülle von Beob- achtungen zu geben. Wir brauchen dabei kaum hervorzu- heben, dass die Mehrzahl dieser neuen Arten aus den Alpen und aus Ungarn stammt. *) Ciboria pseudotuberosa Rehm nov. spec. 1870! syn. Sclerotinia Batschiana Zopf 1880! in Zopf et Syd. myc. march. 50 c. icon. Peziza glandicola Doass. in Revue myc. No. 10 p. 49. — cfr. Grevillea IV pl. 65. f. 288. Perithecia gregaria, 2 cm. long., stipitata, stipite tenui, subflexuoso, sicco plerumque longitudinaliter striato, olivaceo, sicca infundibuliformia, subcomplicata, olivaceofusca, humida explanata, subpatellaeformia, disco livido-fusco, 5—7 mm, diam. Asci clavati, 8 spori, — 1206. Sporidia obtuse-oblonga vel ovata, glabra, 1 cellularia, hyalina, 8—9|4—4, 5, mono- sticha in superiore asci parte. Paraphyses filiformes, superne sensim —3 mikr. incrassatae, hyalinae, Jod coeruleseit apicem ascorum. Ad cotyledones putridas quercuum in sylvis prope Windsheim (Franconia bav.) Dermatea Rhododendri Rehm. & Perithecia per epidermidem fissam erumpentia, plerumque gregaria, sessilia vel brevissime stipitata, primitus plana, orbicularia , distinete marginata, sieca subeorrugata, extus fusca, scabra, disco flavido vel viridi, parenchymatice, fusce contexta, margine pseudoprosenchymatica, 0,5—2 mm. diam. Asci clavati, in stipitem elongati, 8 spori, —90/—10. Sporidia elliptica vel elongato-ovata, 1 cellularia, plerumque 1—2 nucleolis praedita, denique bicellularia, hyalina, disticha, —15]-—4,5. Paraphyses filiformes, haud elavatae, hyalinaeg, —2,5 mikr. crassae. Jod coeruleseit apicem ascorum. ee Ad ramulos siccos rhodod. ferrug. in alpibus editis Tyrolensibus, a Dasyscypha bicolor (Bull. sub Peziza) var. rhodo- dendri Rehm. : Perithecia subglobosa, dein breviter stipitata, erum- pentia, dein sessilia, pilosella, extus hyalina-rosella, disco rubicundo, 2—3 congregata, — 0,8 mm. diam., senilia disco *) Die neuen Arten des 1. und 2. Fascikels der Rehm’schen Ascomyceten wurden vom Referenten bereits in Flora 1872 beschrieben. ren Diagnosen sind daher nicht nochmals hier aufgenommen w. { nt evanido persistentia. Pili perithecii breves, scabri, simplices, flaviduli, obtusi, septati, —3,5 mikr. diam. Asei clavati, 8,spori, —50/7. Sporidia elliptica, recta vel subcurvata, 1 cellularia, primitus nucleis 2 parvulis praedita, — 82,5, disticha. Paraphyses sublanceolatae, ascos superantes, apice obtusae, c. 3—4 mikr. diam,. Jod —. Ad ramulos siecos rhodod. ferrug. inprimis in alpibus editis Tyrolensibus. Dasyscypha calyculaeformis (Schum. sub Peziza) Rehm, var. latebricola Rehm. Differt a f. normali: sporis elliptieis, haud acuminatis, . 1 cellularibus, hyalinis 6—7/2,5, distichis in ascis clavatis 40—45|6, 8 sporis. Paraphyses lanceolatae, apice acumi- natae et ascos superantes, — 4 mikr. crassae. Pili perithecii filiformes, obtusi, scabri, fusci, — 6 mikr. crassi. Jod coerulescit apicem ascorum. Perithecium prosenchymaticum. Ad ramulos putridos inprimis rhodod. ferrug. in alpibus editis Tyrolensibus. Dasyscypha fuscosanguinea Rehm nov. spec. syn. Peziza arida Phill. in Grevilla 5 p. 117. tab. 89 f. 13. gehört nach einem Exemplar von Ellis aus der Sierra-Nevada als var. hieher. Perithecia sparsa, primitus globosa, hirta, dein breviter stipitata, stipite c. 1 mm. longo, patellaeformia, extus cum stipite parum crasso fusco-badia, villosa, sieca vario modo complicata, humectata explanata, disco plano, recenti sangui- neo-roseo, exsiccato roseo-favido, —3 mm. diam., orbieularia, prosenchymatice contexta, pilis brevibus, scabris, obtusis, simplieibus, fuscis, septatis, —0,5 mikr. crassis obsessa, margine flavido-ciliata. Asci clavati, 8 spori 70/—10; sporidia obtuse-elliptica vel ovato-elongata, interdum subbiscoctiformia, 1 cellularia, hyalina, disticha, —15/—5, recta. Paraphyses rigidae, filiformes, haud clavatae, fuscidulae; —2 mm. erassae. Jod. —. we h Ad ramos siecos pini cembrae et pumilionis in alpibus editis Tyrolensibus. Dasyscypha Winteri (Cooke sub Peziza) Rehm. efr. Cooke in Grevillea IV p. 67.— syn. Dasyscypha Kneiffii Rehm (non = Peziza Kneiffi Wallr., quae sec. Cooke in Grevillea I. c. = Eustegia arundinacea r.) Sporen hyalin, stäbchenförmig, gerade, 1zellig, — 91,5; 8 2reihig in keuligen Schläuchen, 45/—7. Paraphysen lancettförmig, spitz, hyalin, ce. 5 mikr. dick. Haare gelb- lich, fach, ec. 6 mikr. dick. Jod bläut den Schlauch- Dasyscypha econtroversa (Cooke sub Peziza) Rehm. cfr. Grevillea IV p. 41, tab. 51. f. 264. — exs. Phillips elv. brit. 70. Thümen myc. un. 16 (?Rabh. f. eur. 181 sub Belonidium littoreum). Sporen elliptisch, gerade, 1zellig, hyalin, 6/—1,5 8 2reihig in keuligen Schläuchen 36/—5. Paraphysen lancett; förmig, spitz, hyalin. Haare fädig, stumpf, hyalin ec. 4-5 mikr. dick. Jod bläut den Schlauchporus. Pezizella tyrolensis Rehm nov. spec. 2 Perithecia plerumque sparsa, rarius gregaria, sessilia, primitus globosula, dein substipitata et explanata, sieca | juniora aureo-vel aurantiaco-Havido, scabra, concava, plicata margine subfimbriata et rugosa, dein explanata, disciformia, haud distinete marginata, margine albido-fimbriata, humida flavida, expansa, prosenchymatice flavidule contexta, —1 mm. diam. Asci clavati, apice incrassati, 8 spori, —60/—8; Sporidia oblonga vel obtuse-oblongato-elliptica, reeta, 1 cellu- laria, hyalina, 6— 92,5, saepe 1—2 nucleolis praedita. Para physes filiformes, apice haud celavatae, hyalinae, c. 2 mikt. diam. Jod coerulescit apicem ascorum, Ad caules putrescentes eirsii spinosiss. ad glaciem aeter- nam alpium editarum Tyrolensium. ! Habrostictis diaphana Rehm var. alpigena Rehm. Perithecia aurantiaea, primitus immersa, dein sessilia, peritheciis C. fusarioidis extus simillima, parenchymatice eontexta, dilute flavidula, hyphis teneribus, brevibus, hyalinis insidentia. Asci clavati, apice incrassati, 50—70/9—12. Sporidia obtuse-oblonga, 1—2 cellularia, hyalina, —12]—5; 4 (rarissime 8) transverse 1'/; sticha. Paraphyses filiformes superne clavula elliptica byalina, c. 3 mikr. crassa praeditae. Jod violascit apicem ascorum Ad caules putrescentes eirsii spinosiss, ete. prope glacies aeternas alpium editiss. Tyrolensium. en Pseudographis Arnoldi Rehm noy. spec. (sub Bli- tridium.) Perithecia primitus sub epidermide nidulantia, clausa, dein epidermide dilacerata cincta, emergentia, denique sessilia, plana, margine crasso, 4—T vel septies dilacerato, denigque subintegro cincta, atra, fere orbicularia, —l mm. diam. Hypothecium fuseidulum. Asei clavati, apice incras 8 spori, —120/14. Sporidia obtuse elliptiea, 1—2 stie 2— dein 4 cellularia, primitus eireulo gelatinoso crasso einctä, dein libera et ad septa perparum constrieta, hyalina, — 185. Paraphyses ramosae, tenerae, superne fuseidulae. Jod. Ad ramulos siecos rhodod. ferrug. in alpibus elatioribus Tyrolensibus. ee Stictis foveolaris Rehm nov. sp. 1872. Perithecia in ligni decorticati supremo strato immersa lignique superficiem flavescentia vel dealbantia, gregaria, plerumque seriata, urceolata, pallida vel rubescentia, orbi- cularia vel ellipsoidea, ligni annulo eincta, ec. 0,3—D5 mm, diam. Aseci clavati, 36/6, 8 spori. Sporidia disticha, oblonga, obtusa, interdum subeurvata, hyalina, 1 cellularia 6—8/2—2,5. Paraphyses hyalinae, filiformes apice clavula rotunda, c. 3 mikr. crassa praeditae. Hypothecium hyalinum, Jodü ope hymenium dilute coerulescit, mox rubescit. Ad ramulos querneos siccos decorticatos in sylvis Franconiae mediae. Sphärella araneosa Rehm noy. spec. cefr. Arnold Flora 1874, Fragm. 16, t. II f. 22, 23; z. bot. Vhadlgen. 1875, XIV p. 38, 1877, p. 545, XIII p. 281. — Hyphae fuscae, septatae, c. 8 mikr. crassae, araneae modo thallum et discum apotheciorum nigro-maculantes. Perithecia sparsa vel gregaria, minima, oculo nudo vix perspicua, atra, parenchymatice fusce- contexta, globosa. Asci pyriformes, sessiles, apice inerassati, 36—40[15, in singulis peritheciis quaterni, vario stadio inaequaliter evoluti. Sporidia obtuse biscoetiformia, bicellularia, utraque cellula nucleoe 1 magno vel 2 minoribus praedita, 12—14/6—7, primitus hyalina, dein fuscidula, 8 disticha. Paraphyses desunt. Jod —. Amphisphäria pinicola Rehm nov. spec. 1872. syn. Didymosphäria alpina Haszl. in Közlem. 1873. p. 49, Perithecia sparsa, erumpentia, dein in cortice sessilia, semiglobosa, breviter papillata poroque pertusa, dimidiata, atra c. 0,5 mm. diam, Asei cylindraceo-clavati, crassi, (4—6—) 8 spori, 12015. Sporidia elliptica, medio constrieta, massa granulosa repleta, primitus ], dein 2 cellularia, hyalina, denique fusca, 21—24/9—10 plerumque monosticha, Paraphyses numerosissimae, parce ramosae. Jod coeruleseit ymenium. fr i Ad ramos siccos pini pumilionis et Mughi in alpibus editioribus Tyrolensibus. ; Pleospora herbarum Rabh. £. foliicola Rehm. Sporen mehr weniger eiförmig, stumpf, oft in der Mitte etwas eingeschnürt, quer 8zellig, diese 1—2 fach senkrecht & Kreis, gelb, —39]15; 8 Zreihig in keuligen, dieckwandigen chen 120/24. Paraphysen ästig, artikulirt. Jod färbt das episporium blaugrün. Niptera maculans Rehm nov. spec. ; ,. Perithecia sessilia, sparsa, primitus urceolata, margine vixalbidulo, dein humida explanata, disco subplano patellaria, u - M Pr disco albido-cinereo, perithecio extus fuscidulo parenchymaticı contexta, sicca irregulariter rugulosa, plicata, fasco-ni ce. 0,3 mm. diam. Calamis, quos incolit, ut videtur reliq vel initiis peritheciorum nigromaculatis. Asci clavati, api subinerassati, 8 spori, 30—42/6—7. Sporidia obtuse ellipti recta vel subeurvata, 1 cellularia, hyalina, disticha, 9—10/2— Paraphyses filiformes, apicee haud clavatae nec tincta Jod coerulescit apicem ascorum. Ad calamos siecos nardi strietae in alpibus editioribus Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Dasyscypha rosea Rehm noy. spec. Perithecia plerumque sparsa, interdum bina, brevissime stipitata, cyathoidea, pilosa, sicca plerumque complicata vel urceolata, albido-rosea, humida concava, urceolata, disco roseo, margine albido-fimbriato, ce. 1 mm. diam.; prosenchy- matice contexta, c. 0,5 mm. diam. ; pilis brevibus, subscabris, septatis, apice subincrassatis et saepe cerystallis conglomera coronatis, hyalinis, 5—6 mikr. crass. obsessa. Asci clavatl, 8 spori, 45—50/6. Sporidia oblongo-elliptica, plerum Alcliı 2 parvulis praedita, recta, obtusa, hyalina, 1 ce laria, disticha, —2411,5. Paraphyses lanceolatae, acutae, ascos superantes, hyalinae, basi c. 4 mikr. crassae. Jod dilute apicem ascorum coerulescit. :d Ad calamos siccos in alpibus Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Helotium spicarum Rehm nov. spec. Peritheeia plerumque sparsa, turbinata, breviter erasse stipitata, c. 1 mm. alt.; sieca fusca, glabra, stipite plerumque dilutiore, urceolata, subelausa, humida aperta, flavescentia, 0,5—7 diam., prosenchymatice contexta., Asei clavati, apiee inerassati, 8 spori, 40/5—6; sporidia oblonga vel subfusiformia, obtusa, plerumque recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, j Paraphyses filiformes, apice vix incrassatae, hyalinae. J coerulescit apicem ascorum. Ad calamos siecos nardi strietae in alpibus editiorib Tyrolensibus juxta glaciem aeternam, | Dasyscypha calyeioides Rehm norv. spec. Perithec'a sparsa, distincte plus minusve stipitata, stipite filiformi, plerumque curvato, nigrofuscidulo, 0,3—8 mm. cyathoidea, badiostrigosa, e. 0,3 mm. diam.; disco flavid prosenchymatice flavidule contexta, pilis fuscis, distine articulatis, obtusis, apice subscabris, e. 6 mikr. erassis, longis obsessa. Asci clavati, 8 spori, 36-—45/6. Spori elliptica, plerumque recta, 1 cellularia, hyalina, distich 9—12]2—2,5. Paraphyses lanceolatae, ascos longe ı e . FR rantes, hyalinae, basi c. 5 mikr. crassae. Jod coeruleseit apicem ascorum. Ad calamos siecos nardi strietae in alpibus editioribus Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Trichopeziza caduca Rehm nov. spec. (? syn. Lachnum acutipilum Karsten myc. fenn. I. p. 173). — Perithecia plerumque sparsa, stipitata, turbinata, albido- flavescentia, sicca plerumque collapsa et clausa; humida rigida, stipite brevi, crasso, disco dilatato concavo, flavido-rosello, pilosohirta, 0,5 mm. diam.; pilis longis, acutis, vix scabris, simplicibus, hyalinis, c. 3—4 mikr. crassis obsessa. Asci clavati, 8 spori, 50—60/6—8. Sporidia fusoideo-elliptica, recta vel subcurvata, interdum una apice obtusa; 1 cellularia, saepe 2 nucleolis praedita, hyalina, disticha, 10—15/2—2,5. Paraphyses lanceolatae, ascos superantes, basi 4 mikr. crassae. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad calamos siccos nardi strictae in alpibus editioribus Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Micropeziza Iridis Rehm. nov. spec. Perithecia sicca oblonga vel rotundata, plus minusve hemisphärice contracta, humida explanata vel concava, sessilia, gregaria, subfusca, margine viridi-Havo cincta, disco fuscidulo, parenchymatice fusce contexta, c. 0,2 mm. diam. Asci clavati, apice incrassati, 4—8 spori, 50/9. Sporidia elliptico-elongata, haud acuminata, recta, 1 cellularia, nucleis magnis 1—4 praedita, hyalina, disticha, 13—21/4. Paraphyses filiformes, hyalinae, superne sensim —3,5 mikr. incrassatae., Jod coeruleseit apicem ascorum. Ad folia et caules putridas Iridis spuriae prope Tököl (Hungaria) leg. Lojka. Pezizella Aconiti Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, orbicularia, primitus, sub- globosa, urceolata, dein plus minusve expansa, sicca albi- dorosea, extus scabra, disco roseo, humida dilatata plana, margine crasso, albido, denticulato cincta, roseo-cinerea, tenerrime, subhyaline, prosenchymatice contexta, c. 3—D mm. diam. (humida). Asci clavati, apice incrassati, 8 sporl, 45—50|7. Sporidia subelliptica, obtusa, 1 cellularia 2— plerumque 4 nucleis praedita, reeta vel subeurvata, hyalina, disticha, 12—14]——3. Paraphyses filiformes. Jod ceoeruleseit apicem ascorum. Ad caules putridas aconiti Napelli in alpe Dzurowa prope Teplieska (Liptau). Hungaria. leg. Lojka. i a Valsa (Cireinnata) macrostoma Rehm noy. spec. Stromata ut in V. ambiens (Pers.) elliptica, —3 mm. longa, 1— 1!) mm. lata, peridermio transversim fisso per- spicua. ÖOstiola in ee disci lutescentis vel puncti- formia, non emersa, atra, vel discum subglobose superantia, plus minusve circeinantia; perithecia in singulo stromate, subtus nigrolimitato, intus corticis materie immutata, usque 20, globosa, mutua pressione angulata. Asci 8 spori, clavati, sessiles, —50/7— 8. Sporidia elliptica, vix curvata, obtusa, 1 cellularia, hyalina, 6—8/3. Paraphyses filiformes. Jod —. Ad ramos siecos Pruni spinosae in Franconia bavarica. Thyridium Betulae Nke in herb. meo sec. explr. orig. Sporen elliptisch, zuerst hyalin und 2—4zellig, später zweihälftig, die eine Hälfte etwas breiter und länger, mauer- förmig vielzellig, braun, —30/11; 8 meist 1reihig in keuligen, dickwandigen Schläuchen, 150/18. Aestige Paraphysen. Jod bläut schwach die braunen Sporen. Lophiostoma (Lophiotrema) glaciale Rehm nov. spec. (sub L. Sedi Fuckel). Perithecia c. 0,5 mm. diam., primitus gregarie sub epi- dermide denigrata nidulantia, dein superficialia, dimidiata, semiglobosa, in papillam pectinatam, angustam, elongatam protracta, atra, denique foveolam albescentem rotundam relinquentia. Aseci dhvate -pedicellati, apice incrassati, —120/10, 8 spori. Sporidia elongato-fusiformia, utraque apice appendice hyalina, setiformi, 5—6 mikr. lg. praedita, bilocularia, quadrinucleata, medio constricta, hyalina, disticha, — 24/5. Paraphyses filiformes Jod —. Ad caules Aconiti Napelli putridas in alpe Dzurowa (Liptau) Hungariae. leg. Lojka. (proxima L. affine Speg. cfr. Saccardo f. it. del, 610). Melanomma rhododendri Rehm noy. spec. 1872. syn. Cucurbitaria — Niessl Beiträge p. 50 t. IV f. 32. sec. Saccardo. — efr. Michelia III 345, Grevillea VIH p- 108 (Psilospbäria — Cooke). — Perithecia c. 0,5 diam., globosoconica, apice poro pertusa, integra, nigra, sub cortice nidulantia et singulatim vel 2—6 conglobata peridermidem perforantia laeiniisque ejus ceineta, sessilia. Asci cylindracei, apice incrassati, 8 spori, —103]8. Sporidia oblongo-elliptica, 4 cellularia, ad septa subeonstricta, nucleis parvulis praedita, recta, fuscidula, plerumque mono- sticha, —18]6. Paraphyses ramosae. Jod —. Ad ramulos siccos rhodod. ferrug. in alpibus editioribus Tyrolensibus. I Ophiobolus compressus Rehm noy. s sub Rhaphilo hora. Ä AR Perithecia dimidiata, nigra, hemisphärico-conica, primitus sub epidermide nidulantia, dein sessilia, seriatim gregaria, c. 0,5 mm. diam.; minutissime papillata poroque vix perspicuo instructa, sieca utrimque compressa. Asci eylindraceo-clavati, 8 spori, 110/15. Sporidia filiformia, parallela, subacuta, medio subconstricta, 8—16 cellularia, parviguttulata, flaves- centia, 90/4. Paraphyses ramosae. Jod —. Ad ramulos siccos artemisiae camp. in insula Csepel Danubii hungarici. leg. Lojka. Ophiobolus Echii Rehm nov. spec. sub Rhaphi- dophora. Perithecia gregaria, sub epidermide denigrata sessilia, globosa, atra, c. 0,5 diam., ostiolo rostrato, obtuse conico, elongato, emerso, crasso instructa. Asci cylindraceo-clavati, apie incrassati, 160/8. Sporidia 8, filiformia, parallela, obtusa, subcurvata, 18—20 cellularia, cellulis omnibus magni- nucleatis, fuscidula, 90—120/4. Paraphyses filiformes, c, 2 mikr. crassae. Jod —. Ä Ad. basim caulium putrescentium Echiü vulg. in Franco- nia bavarica. Leptorrhaphis acerina Rehm noy. spec. Perithecia punctiformia, in cortice suberosa vel subim- mersa vel sessilia, globoso-conica, poro haud perspieuo, gre- garia, integra, atra. Asci elliptico-clavati, apice incerassati, subceurvati, 50/8, 8 spori. Sporidia elongato-elliptica, fere filiformia, recta vel plus minusve curvata, apice acutata 1—2 nucleata, Jodo addito perspicue 2 cellularia, hyalina, disticha, 15—24]2. Paraphyses hyalinae, filiformes, arti- ceulatae (?), ce. 2 mikr. crassae.. Jod —. Ad corticem suberosam ramorum vivorum aceris camp. in sylva Franconiae bav. Dasyscypha leucostoma Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, globosa, urceolata, extus fusco-brunnea vel fusco-nigra, hirta, ore connivente albo, ex fibris hyalinis constituto, humidato aperto, disco dein conspicuo, concavo, pallido, c. 0,4 mm. diam., prosenchy- matice fusce contexta, pilis longis, fuscidulis, obtusis, su scabris, simplicibus, ce. 3 mikr. crassis obsessa. Asci cy- lindraceo-elavati, apice incrassati, —90/5, 8 spori. Sporidia oblonga vel subfusiformia, plerumque recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, —16/2. Paraphyses filiformes, apice haud vatae. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad caules putridas aconiti Napelli eirca lacum Zenoga in alpibus edit. transsylvanicis. leg. Lojka. _ 4 — Trochila petiolicola Rehm (an? = Fuckel symb. myc. p. 400. Nachtrag I p. 41, fehlt Beschreibung der Schläuche und Sporen). efr. Grevillea IV p. 119. — syn. ? P. erumpens Grev. in Cooke f. brit. I 566. Perithecia sparsa, per epidermidem erumpentia, dein sessilia, sicca plerumque longitudinaliter compressa, humidata dilatata, rotunda, subplana, extus atra, marginata, disco hyalino, parenchymatice fuscoviridule contexta, 0,5 mikr. diam. Asci celavati, 8 spori, —45/5; Sporidia disticha, elliptica, 1 cellularia, hyalina, —7/2. Paraphyses plerumque superne dichotomae, clava subrotunda, hyalina, 4—5 mikr. diam. praeditae. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad caules foliorum Tiliae putrescentes in sylva prope Lipsiam. Dr. G. Winter. Mytilinidion lineare Rehm nov. spec. Perithecia in maculas atras, subrotundas, 1—3 mm. diam., coacervata, minutissima, mytiliformia, atra, carbonacea, sub- linearia. Asci ceylindrico-clavati, apice incrassati, 8 spori, 60/6. Sporidia elongato-fusoidea, recta vel subeurvata, di- dyma, fuscidula, 12]2,5, disticha. Paraphyses ramosae, Jod —. Ad frustula lignea pinea in valli Zsereleu infra montem Domuglad prope balnea Herculina in Banatu. leg. Lojka. Teichospora ampullacea Rehm noy. spec. Perithecia pyriformiter globosa, in papillam crassam, apice pertusam protracta, nigerrima, glabra, integra, ec. 0,1 mm. diam., gregaria in cortieis superficie sessilia. Asci clavati, erassi, 4—8 spori, 210/30. Sporidia obtuse-oblonga, primitus 8 cellularia, dein muriformi-polyblastia, fusca, —58/18. Para- physes ramosae, articulatae. Jod —. Ad corticem 'Aesculi Hippocast. prope Windsheim Franconiae bav., Massaria polymorpha Rehm nov. spec. Peritheeia minuta, globosa, ce. 0,5 mm. diam., sub epi- dermide pro parte infuscata in cortice interiore nidulantia eamque pustulatim gregarie elevantia et radiatim findentia, atra, ostiolo minuto pertusa. Asci celavati, apice incrassati, 8 spori, —110/12. Sporidia obtuse-elliptica, medio sub- eonstrieta, 2 cellularia, utraque cellula ira magnis 2 prae- dita, eirculo gelatinoso lato ceircumdata, hyalina, —24/5, 1Y,—2 sticha. Paraphyses ramosae, Jod —. Ad ramos siccos Rosarum infra montem Retyezät in alpibus transsylvanicis. leg. Lojka. | Spheconisca humilis Norman in bot. Not. 1876 p. 174. sei etwas kleiner angegeben.) £ syn, Capnodium fuliginodes Rehm nov. spec, 1874. e ‚ Thallus longe lateque epidermidem ramorum obducens, griseo-fuscus, tenuissimus, ex hyphis plus minusve ramosis compositus, quarum cellulae monostiche aggregatae, fuscae, subrotundae, c.6 mikr. crassae. Perithecia globosa, minima, nigrofusca, parenchymatica. Asci pyriformiter clavati, apice inerassati, 8 spori —48/15. Sporidia obtuse elliptica, recta vel subcurvata, 2—-4 cellularia, hyalina vel subfuseidula, biseriata, —14]5. Paraphyses perparcae, ramosae, tener- rimae. Jod —. Ad ramos siccos pendulos aceris platanoidis. Winds- heim (Franconia bavarica). Helotium glanduliforme Rehm noy. spec. (? Helo- tium cyathoideum v. multicolor Karsten myc. fenn. II p. 136.) Perithecia sparsa, erasse stipitata, stipite fuscidulo, basi subhyalina, turbinata, ec. 1—1,5 mm. alta, ce. 5—7 mm. diam,, sicea margine urceolato-involuto fusca, humidata concavo- urceolata, flavidula, prosenchymatice flavide contexta, glabra, sicca extus subruguloso-striato. Asci clavati, 8 spori 45/6. Sporidia elliptica, subobtusa, 1 cellularia, recta, hyalina, disticha, 9/2,5. Paraphyses filiformes, superne sensim —3 mikr. crassae, ascos vix superantes. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad ramulos siccos ononidis spin. prope Windsheim (Franconia bar.). Odontotrema diffindens Rehm nov. spec. (sub Pyrenopeziza). Perithecia sparsa, ex foliorum parenchymate late deal- bato erumpentia, saepe fibris eircumdata, demum sessilia, globosa, integra, seminis papaveris magnitudine, fusconigra, subscabra, primitus apice tere papillata, poro winutissimo pertusa, demum urceolato-umbilicata, ore irregulariter eroso et ruguloso, disco haud eonspicuo, ce. 0,7 mm. diam., parenchy- matice fusce contexta. Asci cylindraceo-clavati, crassi, apice inerassati, 8 spori, 60/7. Sporidia elliptica vel elongato- ovoidea, obtusa, plerumque recta, 4 cellularia, interdum ad septa subconstrieta, hyalina, 1—1'/s sticha, —15/5. Para- physes filiformes, ascos paullulum superantes, hyalinae, apice haud clavatae. Jod coeruleseit ascos. i Ad folia emortua Nardi strietae in alpibus edit. Tyro- lensibus. Er Pyrenopeziza Molluginis Rehm nov. spec. syn. Mollisia Galii veri Karsten mye, fenn. II p. 208. ee Gali Kze. in exs.; non Fuckel symb. mye. p. 29. — Sporen länglich-keulig, stumpf, gerade oder schwach gebogen, 1zellig, hyalin, mit je 1 kleinen Kern in den er Ecken, —18]2,5; 6 (8) 2reihig in keuligen, oben stumpfen Schläuchen, 42]9; Paraphysen fädig, mit mehr weniger grosser, c. 3 mikr. dicker clava. Jod —. Tapesia prunicola Fuckel symb. myc. p. 302 (sed „eupulae aterrimae, villo atrofusco“, non quadrat). Perithecia primitus globosa, dein aperta, patellaria, sessilia, margine albido-vel cinereo-albido eineta, disco ex- planato cinereo vel cinereo flavescente, orbicularia, parenchy- matice fusca, extus versus basim fusca vel fuscocinerea, gregaria, —1l mm. diam., in bysso plus minusve evoluto sessilia, Hyphae fuscae, simplices, glabrae, c. 5 mikr. crassae. Asei clavati, apice inerassati, 8 spori, 45/6; Sporidia fere cylindracea, 1 cellularia, plerumque utraque apice nu- cleo praedita, plerumque recta, obtusa, hyalina, biseriata 10—14/—2,5. Paraphyses filiformes, superne subincrassatae. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad ramos putridos alni viridis in alpibus edit. Tyro- lensibus. Micropeziza Punctum Rehm noy. spec, 1875 in litt. ad Thümen, Perithecia minutissima, primo punctiformia, dein orbi- eulariter basi late adnata, sessilia, subhemisphärica, com caviuscula, margine elevato, disco humido fuseidulo, sicca atra, parenchymatice, fusce contexta, margine prosenchy- matico viridi-fusco, sparsa, e. 0,3 mm. diam. Asei clavatl, subeurvati, 8 spori, 55/12. Sporidia oblonga, obtusa, inter- dum elongato-dacryoidea, recta, rarius subeurvata, hyalina, 2 cellularia, utraque cellula binucleata, disticha —17/4,5. Paraphyses filiformes, apice subinerassatae et fuscidulae, saepe subincurvatae Jod —. | Ad folia sicca Nardi strietae in Bohemia. leg. v. Thümen. Niptera citrinella Rehm nov. spec. Perithecia gregaria in cortice interiore sessilia et per rimas epidermis fissae protuberantia, patellaeformia, primitus orbicularia, dein irregularia et confluentia, plana, margine tenui concolori eincta, flaya vel citrinella vel aeruginosa, c. 1 mm. diam., parenchymatice flave contexta. Asci clavatl, apice incrassati, 8 spori, 90/9. Sporidia fusoideo-elongata, acutata, plerumque subcurvata, 2 cellularia, hyalina, disticha, _ 21—24|3., Paraphyses filiformes, haud clavatae, ascos superantes, guttulatae, 3—4 mikr. crassae, hyalinae. coerulescit apicem ascorum. | Ad ramos putridos pendulos Alni viridis in alpibus editioribus Tyrolensibus. Be ee Calloria Primulae Rehm nov. spec. Perithecia minutissima, punctiformia, sessilia, carneo- rubra, hemiglobosa, orbieularia, sieca concaviuscula, margi- nata, sparsa in superficie foliorum. Aseci clavati, 6—8 spori, —60/18. Sporidia oblongo-elliptica, 1 cellularia, hyalina, disticha, non extra ascos visa — 24/5. Paraphyses filiformes, ascos superantes, apice sensim in clavam hyalınam c. 3 mikr. crassam ampliatae, massae gelatinosae immersae. Jod —. Ad folia emortua primulae glutinosae in alpibus editis- simis T'yrolensibus. Habrostictis aurantiaca Rehm nov. spec. Peritheeia gregaria, per peridermidem fissam irregulariter erumpentia, laciniisque ejus laxe cincta, primitus sphäroideo- depressa et clausa, dein aperta, irregulariter stellatimque patelliformia, plana, disco viridulo, margine crasso irregulari aurantiaco cincta et denique superficiem epidermidis supe- rantia, —] mm. diam. Asci clavati, 6—83 spori, —100/15. Sporidia oblonga, obtusa, interdum subcurvata, 1 cellularia, nucleo 1 magno plerumque praedita, hyalina, 1! —2 seriata, —24/9. Paraphyses filiformes, superne dichotome-furcatae et clava flavescenti, 4—5 mikr. crassa, articulata, subglobosa praeditae, itaque epithecium ascos superans formantes. Epi- et Hypothecium flavum. Jod violascit apicem ascorum. Ad corticem ramorum emortuorum Alni viridis in alpi- bus editioribus Tyrolensibus. Crumenula nardincola Rehm noy. spec. Perithecia sessilia, globosa, dein applanata, concava, primitus integra, dein vertice umbilicato stellatim 3 fide dehiscentia, nigrofusca, disco flavescente, extus rugulosa, ex hyphis fuscidulis ce. 3 mikr. crassis, vario modo intertextis composita et similibus hyphis eircumdata, sparsa, c. 0,5 mikr. diam. Asci clavati, apice parum incrassati, 50/14. Spori- dia 8, disticha, oblonga, interdum subelliptica, obtusa, 4 cellularia, ad septa plus minusve constrieta hyali —17/4,5. Paraphyses filiformes, tenerae, ascos, superantes. Hyphothecium fere hyalinum. Jod —. Ad apicem foliorum siccorum Nardi strietae in alpibus editissimis Tyrolensibus. Colpoma juniperinum Rehm nov. spec. 1875 und gleichzeitig unabhängig Peck. N. Y. rep. 26. syn. Coccomyces juniperi Karsten myc, fenn. I p. 254. — cfr. Saecardo in Michelia I p. 59. edler Sporen fädig, spitz, gerade, 1? zellig, hyalin, mit einigen Kernen, —50|—2; 8 parallel in keuligen, oben stumpf zugespitzten Schläuchen, 90]9. Paraphysen an der Spitze EIN Mo rt er korkzieherartig gewunden, fädig, ec. 2,5 mikr. dick. Jod bläut vorübergehend die Schlauchspitze. Arno : Peck: ex litt. el. Ellis dd. 28/I 76: Ze: „Gregarium, oblongo-ellipticum vel subelongatum, primo epidermide tectum, sed, hac taudem irregulariter fissa, discus subfusceus conspieitur. Aseis clavatis, paraphysibus graeilibus et apice involutis; sporidiis filiformibus.“ Hypoxylon (Epixylon) diathrauston Rehm .nov. spec. Peritheeia carbonacea, fragilia, in cortieis superficie sessilia, solitaria vel plerumque in plagas irregulares, usque ad 1 em. longas latasgque conglobata, itaque vario modo. angulata, globosa, apice in papillam conicam, obtusam pro- tracta, atrocinerea, nitentia, c. 1 mm. diam. Asci cylindracei, apice valde incrassati, —200/12, 8 spori. Sporidia oblongo- elliptica, 1 cellularia, nucleo centrali magno instructa, eirculo mucoso angusto circumdata, 1 sticha, —20/10. Paraphyses tenerae, articulatae, c. 6 mikr. crassae. Jod coerulescit apicem ascorum. | Ad ramos emortuos pini Mughi et pumilionis in alpe Kühtai Tyrolensi. Valsa (Leucostoma) diatrype (Fr.) Nke. pyren. 1 p.226. var Hippophaös Rehm. ; Perithecia in stromate singulo 2—4, spermogonio centrali deficiente, ostiola in disco minutissima, albida, vix perspicua. Asci elliptiei, apice incrassati, haud stipitati, —50/9; Spori- dia 8, 2 sticha, obtusa, cylindrica, plerumque subcurvata, 1 cellularia, hyalina, —15/3. Paraphyses articulatae. Jod Ad ramulos emortuos Hippophaös rhamn. in valle prope Oenipontem Tyroliae. ; 3 alsa (Monosticha) oxystoma Rehm nov. spec. Stromata e basi elliptica conica, compressa, ec. 1,5 mm. longa, 1 mm. lat., in cortice interiore immutata nidulanti nigrescentia, per rimas peridermii transversas erumpen Perithecia in singulo stromate 8—12, globosa, dense stipata monosticha, in collum longum attenuata. Ostiola elongata, tenerrima, in stromatis superficie nigra monostiche erum- pentia et plus minusve exstantia. Asei clavati, sessiles, 8spori —45|8; Sporidia eylindrica, obtusa subeurvata, 1 eellu- laria, hyalina, 92. Paraphyses filiformes, —6 mikr. erassae. Ad ramulos emortuos alni viridis in alpibus Tyrolensı- bus. — non = Sphäria oxystoma Pers. in Moug. et Nestl. st. vog. 767, quae == Valsa Abietis Fr. vel Valsa Kunze sec. Michelia VI p. 51. (Schluss folgt.) Redaction Druak und Vorak Dr. G. Winter (der Zeit in Leipzig, Sachsen). von Ü. Heinrieh in Dresden. “4 HEDWIGIA. 1882. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat April. Inhalt: Richter, Ist Sphaerozyga Jacobi ein Synonym von Mastigo- cladus laminosus? — Warnstorf, Bryologische Notizen aus Branden- burg und Westfalen. — Repertorium: Rehm, Ascomyceten. (Schluss.) — Zur Beachtung. Ist Sphaerozyga Jacobi Ag. ein Synonym (Entwicklungsglied) von Mastigocladus laminosus Cohn? Von P. Richter. In den Abhandlungen der Schles. Gesellschaft für vaterl. Cultur 1862, Heft II, giebt Cohn im Artikel „Ueber die Algen des Karlsbader Sprudels‘‘ die Diagnose und nähere Beschrei- bung seines Mastigocladus laminosus. Dabei findet man die fragliche Andeutung, dass sich unter Arten von Anabaena und Sphaerozyga — Sph. Jacobi wird namentlich vermuthet — Mastigocladus verborgen halten könne, allerdings mit dem Hinzufügen, dass das ohne die betreffenden Original- exemplare nicht festgestellt werden könne. Rabenhorst hat in seiner Flora europ. alg. II die Cohn’sche Vermuthung be- rücksichtigt und Sphaerozyga Jacobi als fragliches Synonym zu Mastigocladus laminosus gestellt. Die Möglichkeit eines solchen Zusammenhanges mochte sich stützen einestheils mit gutem Grunde auf die Aehnlichkeit, welche Mastigocladus in den Endstücken des Stämmchens und der Aestchen mit Gliedern von Anabaena und Sphaerozyga zeigt, anderntheils auf den Umstand, dass die gemeinte Sphaerozyga von Agardh in Karlsbad entdeckt und später von Schwabe und Corda in dem Thermalwasser Karlsbads angeblich wieder aufgefunden worden sein sollte. Als ich im Jahre 1879 Karlsbad als Tourist besuchte, lenkte sich meine Aufmerksamkeit auf den interessanten Mastigocladus und die Agardh’sche Sphaerozyga; letztere war von mir umsomehr begehrt, als mit derselben zugleich das Genus Sphaerozyga*) errichtet worden war. Im heissen Abfluss der Hygieaquelle, des kleinen Sprudels oder sogenannten *) C. A. Agardh, Aufzählung einiger in den österreichischen Ländern gefundenen Gattungen und Arten von Algen, in Flora 1827, p. 625646. ER Springers, fand ich eine dunkelgrüne schleimige Haut, in der Hauptsache aus hellstahlblauen Fäden gebildet, die nach ihren cylindrischen, oft tonnenförmigen und zuweilen auch abgerundeten Gliedern von 3—3,5 ı, aber auch 5 « im Durch- messer und bis 7 x Länge, und den hier und da dazwischen auftretenden Heterocysten von lichterer Färbung, unter Zu- grundelegung der freilich unvollständigen Diagnose Agardh’s in Flora 1827 einen Schluss auf Sphaerozyga Jacobi wohl zuliessen. Ich glaubte dieselbe thatsächlich gefunden zu haben, als ich auch einige wenige Exemplare von Mastigocladus laminosus darunter fand, an welchen mir die von Cohn an- gegebene Aehnlichkeit mit Anabaena oder Sphaerozyga deut- lich wurde. So schien mir allerdings der Zusammenhang beider als sehr leicht möglich zu sein, aber dennoch glaubte ich, letzterer die Selbständigkeit noch wahren zu müssen, weil sich in dieser etwas fluthenden Haut Mittelformen nicht auffinden liessen. Aus diesem Grunde gab ich diese Alge in den Tauschvereinen als Sph. Jacobi Ag. aus. In meiner Auf- fassung wurde ich umsomehr bestärkt, als auch Herr Buch- händler B. Prasse aus Leipzig ein Jahr darauf sie in dem- selben Zustande, ohne Uebergänge zu Mastigocladus, an der- selben Stelle in Karlsbad sammelte und mir freundlichst mittheilte. Anderer Ueberzeugung wurde ich jedoch, als ich in den theilweisen Besitz des Schwabeschen Algenherbars gelangte, in welchem ich Exemplare von Sph. Jacobi, von Schwabe in Karlsbad gesammelt, wie auch seinen Nostoc anisococcum fand, und mir ferner Agardh’s Icones algarum europ. zur Hand kamen. Darauf hin unternahm ich unter Benutzung der Kützing’schen Dekaden eine eingehendere Untersuchung und Vergleichung. Es wurde mir bald klar, dass die älteren Autoren sich selbst nicht klar über Sph. Jacobi gewesen, als ich zunächst den Synonymen nachging. Kützing betrachtete sie in Species algarum pag. 292 als synonym mit seinem Cylindrospermum licheniforme, das er aus Anabaena licheniformis Bory gebildet, während er früher in der Phycologia germanica diese Bory’sche Anabaena mit Cylindro- spermum majus in Zusammenhang gebracht hatte. Schwabe zieht Sphaerozyga Jacobi zu seinem Nostoc anisococcum*) als Varietät, die als solche zum Unterschied von der typischen Form viereckige Glieder haben und in schnell fliessenden Gewässern vorkommen soll. Von Nostoc anisococcum schreibt Schwabe in der Linnaea 1837, dass *) Schwabe, Ueber die Algen der Karlsbader warmen Quellen. Linnaea, XI. 1837, p. 126. ee. er die Alge schon vor länger als 10 Jahren bei Dessau gefunden und dem Prof. Sprengel mitgetheilt habe. In Schwabe’s Herbar fand ich nun auch in dem Bogen, der Nostoc anisococcum und Sphaerozyga Jacobi enthielt, mehrere Exemplare mit Linkia anisococca m. bezeichnet, 1823 im Kühnauer See bei Dessau gesammelt, die sich wahrscheinlich auf den erwähnten früheren Fund beziehen. Dieser Name mag später wieder eingezogen worden sein, kommt wenigstens nicht in der Schwabe’schen Abhandlung und den Kützing’- schen Werken vor, vermuthlich findet er sich in Sprengel’s Systema vegetabilium. Kützing bezog Nostoc anisococcum in Spec. algar. pag. 288 auf seine Anabaena nodularia, Raben- horst dagegen in Flor. europ. alg. II auf Anabaena bul- losa Ktz. Aus diesem Labyrinth der Synonyma konnte man sich nur durch Untersuchung der Originalexemplare retten. Leider fehlten mir Agardh’sche Exemplare, aber es liess sich doch durch die Icones algarum wenigstens sicher stellen, ob wir es hier unter den Karlsbader Thermalalgen mit Sphaero- zyga Jacobi zu thun haben oder nicht. Die Vergleichung ergab, dass die erwähnte Linkia anisococca der Sphaero- zyga polysperma Rabenh. (Cylindrospermum p. Ktz.) ent- sprach, Nostoc anisococcum Schwabe, von Karlsbads Hy- gieaabfluss stammend, wegen der hier und da beobachteten Anfänge zur Astbildung, wie auch nach der Beschaffenheit der Glieder, für identisch mit Mastigocladus laminosus Cohn zu halten sei, während die Schwabeschen Exemplare von Sphaerozyga Jacobi, von derselben Lokalität, sich ganz und gar mit Sphaerozyga bullosa Ktz. Alg. exs. Dek. XIV No. 135 (Anabaena bullosa Ktz. in Tab. phyc. I T. 93) deckten. Dasselbe war auch mit meinen Exemplaren der ver- . meintlichen Sph. Jacobi der Fall. Die Uebereinstimmung nach Form und Grösse der Zellen und Fäden wurde noch besonders gestützt durch den gleichen Standort. Wie schon erwähnt, sind die Glieder cylindrisch oder tonnen- förmig, aber auch hintereinander gepaart mit abgerundeten Enden der Paare, von einem Durchmesser von 3—5 m, so lang oder doppelt länger als dieser, nur hier und da von eiförmigen Grenzzellen bis zu 7 x» Länge und nicht viel grösserer Dicke, als den gewöhnlichen Zellen zukommt, unterbrochen. Die Fäden liegen meist parallel. Da Dauer- zellen vollständig fehlen, ist eine Beziehung auf Anabaena eigentlich unzulässig. Hält man nun dagegen die Agardh’sche Beschreibung und Abbildung von Sphaerozyga Jacobi in Icones algar. Tab. 35, so wird man hinlänglich überzeugt, dass eine Verschiedenheit zwischen beiden besteht. Agardh * = m — giebt an, dass bei seiner Sphaerozyga dreierlei Zellen. vor- kommen: 1. meist gleich lange und breite, 2. sehr lange und 3. zwischen diesen kugelige.. Dem entspricht nun auch die Abbildung. Wir haben hier also eine typische Sphaerozyga nach Al. Braun’s Umgrenzung vor uns, mit fast quadratisch- eckigen Gliedern, mehreren verlängerten Dauerzellen und kugeligen Grenzzellen in der Anordnung, dass zwischen 2 Dauerzellen sich eine kugelige Grenzzelle befindet. Nicht unwichtig ist hier auch der Standort. Man scheint ohne Weiteres angenommen zu haben, dass Sphaerozyga Jacobi, weil sie mit anderen Thermalalgen in Karlsbad von Agardh gesammelt, und in der Flora 1827 — allerdings ohne besondere Angabe des Standorts — zusammengestellt wurde, auch eine solche sei. Wir ersehen hingegen aus dem Text zu Tafel Tab. 35 der Icones alg., dass sie Agardh in einer Quelle auf einer Ocher- schicht ausserhalb der Stadt Karlsbad sammelte. Da nun sämmtliche Thermen Karlsbads im Bereiche der Stadt liegen, ist es also nicht geboten, Sphaerozyga Jacobi zu einer Thermal- alge zu stempeln. Nach des Autors Angabe ist sie Oscillatoria flexuosa Ag. (Sphaerozyga fl. Ag.) verwandt, der Unter- schied liegt nur darin, dass letzterer die kugeligen Grenz- zellen fehlen. Dass Sphaerozyga Jacobi später unter einem anderen Namen beschrieben worden, ist wohl nicht zu be- zweifeln. Nur Agardh’sche Originale können darüber ent- scheiden. Meine Vermuthung geht auf Sphaeroz. oscillarioides oder insignis. So dürfte denn Sphaerozyga Jacobi nicht als synonym (Entwicklungsglied) mit Mastigocladus laminosus zu be- trachten sein. Cohn’s Andeutung würde aber hingegen für Anabaena aufrecht zu halten sein. Bei Untersuchung der Häute von Lyngbya (Leptothrix) laminosa von demselben Standort fand ich zwischen den verworrenen Fäden auch zahlreiche Fäden der erwähnten Anabaena mit theilweise veränderten, kugelig angeschwollenen und cylindrisch ver- längerten und verdünnt auslaufenden Gliedern, oft mit schrägen Grenzwändern zwischen den Gliedern, so dass der Faden vielfach gewunden erschien, wie es bei Mastigocladus vorkommt. Verzweigungen konnte ich trotz eifrigen Suchens allerdings hier nicht finden. Dagegen bemerkte ich unter Schwabe’s Nostoc anisococcum Anfänge zu Astbildung, während es wiederum leicht war, unter demselben Material den Uebergang von der Anabaena zu diesem Nostoc nach- zuweisen, der gewissermaassen nur einen armästigen Zu- stand des Mastigocladus darstellt. Es liegt wohl auch nahe anzunehmen, dass eine Alge, die Aeste bildet, zeitweise auch sogar astlos-sein kann. Zur Stütze meiner Annahme möchte Rn, er ich noch eine Beobachtung von Hector Serres*) nach meinem Referate im Bot. Centralblatt 1880 No. 9/10 mittheilen. In der Thermalquelle in Dax beobachtete derselbe in einer Tem- peratur von + 57° eine Anabaena, von ihm für A. thermalis Bory gehalten. Um die Entwickelung derselben zu verfolgen, legte er gegen 20 Glasplättchen auf die Eingangsstufen des Bassins und beobachtete dann in gewissen Zwischenräumen die angesetzte Vegetation. Die anfangs gestreckten, cylin- drischen Fäden gingen im weiteren Verlaufe in Rosenkranzform über und wurden bogig. Die einzelnen Glieder wuchsen später zu Aesten aus, die sich untereinander zu einem nicht entwirrbaren Netzwerk vereinigten. Dazwischen hatten sich auch Fäden beobachten lassen, welche an Oscillatoria labyrinthiformis erinnerten.“ Serres hat es sicher mit Mastigocladus zu thun gehabt; wenn nicht, so liegt doch ein paralleler Entwicklungsgang vor. So dürfte A. bullosa den jugendlichen, N. anisococcum, wie auch Merizomyria laminosa Ktz. den erwachsenen, aber noch nicht oder nur spärlich verästelten Mastigocladus dar- stellen. Sph. Jacobi kann nicht mit in Betracht kommen. Bryologische Notizen aus Brandenburg und Westfalen. Von C. Warnstorf. Bryum Duvalii Voit., bisher nur von einem ein- zigen märk. Standorte bekannt, wurde im März d. J. vom Lehrer Albrecht bei Sommerfeld (wo?) in der Niederlausitz gesammelt und mir mitgetheilt. Derselbe übersandte mir auch, jedenfalls von demselben Standorte, das seither nur aus der Flora von Neudamm und Bärwalde bekannte Hyp- num pratense B.S. Aus der Ruppiner Flora sind zu verzsichnen: HypnumexannulatumGümb.u.Hypn. cordifolium Hedw. c. fr. in tiefen Sümpfen am Wer- bellinsee vor Lindow; Hypn.uncinatum Hedw. var. contiguumN. v. E. als Art, eine Form, welche, soviel mir bekannt, in der Mark noch nicht beobachtet wurde, auf Grabsteinen des alten Kirchhofs. Die Pflanze bildet kleine, niedrige Räschen; ihre Blätter sind sehr lang und schmal und zeigen keine Spur von Furchen. Grimmia leuco- phaea Grev. findet sich hier in sterilen Rasen auf er- ratischen Blöcken der Kirchhofsmauer in Zermützel. Endlich ist es mir nun auch gelungen, Plagiothecium late- bricolaB. S. für die Mark nachzuweisen. Schon Dr. Rein- *) Note sur l’Anabaena de la Fontaine Chaude de Dax. Bull. de la Soc. de Borda ä Dax. V. 1880, p. 13—23. We hardt macht in seiner Uebersicht der in der Mark Branden- burg bisher beobachteten Laubmoose (Verh. d. bot. Ver. 1863) darauf aufmerksam, dass dieses niedliche Moos fast mit Sicherheit bei uns erwartet werden dürfe. Weshalb es sich nach dieser Notiz noch beinahe 20 Jahre den Blicken der Bryologen zu entziehen wußte, hat seinen Grund wohl hauptsächlich in seinem. eigenthümlichen Standorte. Es wächst nämlich mit besonderer Vorliebe in Brüchen am Grunde modernder Erlenstubben und in den Hohlräumen derselben in kleinen grünen oder gelbgrünen flachen Räs- chen, welche bei oberflächlicher Betrachtung den Jugend- zustand irgend eines anderen Mooses darzustellen scheinen. Dasselbe wurde von mir am 12. April cr. in dem Erlenbruch am Kellensee bei Steudenitz aufgefunden, wo es in Gesell- schaft v. Plagioth. denticulatum, Aulacomnium androgynum, Tetraphis pellucida, Mn. hornum u. s. w. ziemlich zahlreich auftrat. An Lebermoosen sind aus der hiesigen Flora von neuen Standorten anzuführen: Calypogeia Trichomanis Corda c.fr, Lophocolea heterophyllaN.v.E. c. ff, Chiloseyphus polyanthus Corda.c. fr. auf Moorwiesen bei Fritow. Lophocolea bidentata N. v. E., welches äusserst selten Früchte ansetzt, fand sich am 12. April cr. bereits mit vollkommen reifen, aber noch nicht über die Perichaetialblätter emporgehobenen Kapseln auf faulenden Erlenstubben am Kellensee. Da Limpricht i. Kryptgfl. v. Sch]. p. 302 die Fruchtzeit alsin den Spätherbst fallend angiebt, so fructificirt diese Art jedenfalls zweimal im Jahre, wie das beispielsweise Calypogeia Trichomanis, Jungerm. intermedia, bicrenata u. excisa ja auch thun. Im März d. J. wurde Discelium nudum Brid. vom Lehrer Schemman in Annen (Westfalen) an Abhängen bei Blankenstein, Kr. Bochum, auf Lehm entdeckt und mir in schönen, zahlreichen Exemplaren mitgetheilt. Das Auf- finden dieses seltenen Mooses, welches aus Deutschland nur noch aus Oberschlesien (Königshütte) bekannt, beweist aufs Neue, wie wenig man im Allgemeinen noch gegenwärtig über. die Verbreitung der Moose in Deutschland orientirt ist; jeden- falls werden noch Decennien vergehen müssen, ehe die deutsche 'Bryologie den Standpunkt der heutigen Phanerogamenkunde einzunehmen im Stande sein wird. Neuruppin, im April 1882. Be Repertorium. Rehm, Dr, med. Ascomyceten, in getrockneten . Exemplaren herausgegeben, (S. A. aus dem 26. Bericht des Naturhist. Vereins in Augsburg.) (Schluss.) Winteria lichenoides Rehm nov. spec. (sub Trematosphäria). syn. Zignoella — Sacc. in Michelia III p. 347. Perithecia 0,5 mm. diam., nigroviridula, haud carbo- nacea, dimidiata, semiglobosa, umbilicato-pertusa, in ligni dealbati superficie sessilia, denique foveolam nigro-limitatum relinquentia, sparsa.. Asci subclavati, 6—8 spori, 19/11; Sporidia obtuse elliptica, 2—4—6 cellularia, singulis cellulis 1 - pluribus nucleis magnis instructa, hyalina, ad septa non constricta, 1—1!/, seriata, —:0/8. Paraphyses tenerae, filiformes.. Jodii ope hymenium valde coerulescit, dein flavescit. Ad truncos decorticatos pini cembrae in alpibus edit. Tyrolensibus. Winteria Rehm nov. subgenus Trematosphäriae Fuckel. Perithecia non carbonacea, sed viridi-vel fusce parenchy- matica, collabentia, non apiculata sed patellaeformia, ostiolo pertusa.. Hymenium Jodii ope coerulescens. Winteriaexcellens Rehmnov. spec. (sub Tremato- sphäria.) syn. Zignoella — Sacc. Michelia III p. 347. Perithecia 0,5 mm. diam., nigrofusca, globosa, dein patel- lariformiter, concava, ostiolo brevissimo, poro minusculo pertuso instructa, inter ligni dealbatas fibras erumpentia, sparsa, denique foveolam albidam, nigrocinctam relinquentia. Asci clavati, sessiles, apice incrassati 45/9, 8spori. Sporidia 1 seriata, obtuse elliptica, 2—4 cellularia, ad septa plus minusve con- stricta, saepe guttulis praedita, hyalina, 9—12/5. Paraphyses filiformes. Jodii ope hymenium coerulescit, dein flavescit. Ad truncos putridos pinorum in alpibus editioribus Tyrolensibus. Lophiostoma insculptum Rehm. Perithecia c. 0,4 mm. diam., globulosa, nigra, sub cortice strato ligneo supremo insculpta, gregaria plerumque seriatim aggregata, ostiolo emergente subcompresso, plus minusve rotundato, poro pertusa, parenchymatice viridiflave contexta. Asci clavati, pedicellati, —100/12, 8 spori. Sporidia ellip- tico-oblonga, recta vel subcurvata, fusca, 4 cellularia, ad en, OSESR septa subconstricta. plerumque magni-nucleata. disticha, —18/7. Paraphyses filiformes. Jod —. Ad caules emort. centaureae jaceae in Franconia bavarica. Pyrenopeziza rhaphidospora Rehm 'nov. spec. Perithecia c. 0,5 mm. diam., sessilia in ligni dealbati superficie, semiglobosa, dimidiata, primitus poro conspicuo pertusa, dein concava, urceolata, ostiolo dilatato, ita ut discus subfuscus conspiciatur, extus rugulosa et circa ostiolum sub- albida, fusconigra, sparsa, elapsa foveolam nigrocinctam relinquentia. Hypothecium fuscidulum, in eo Saepe gonidia viridia, plus minusve magna nidulantia et perithecium, hymenio evanido, replentia. Asci clavati, 8 spori (an pluria ?), 50/9—12. Sporidia parallele posita, filiformia, recta vel subcurvata, plus minusve acutata, bicellularia, utraque cellula guttulis 2 praedita, hyalina, 21—24/1,5. Paraphyses filiformes, Superne con- glutinatae. Epithecio fuscidulo. Jod —. Ad truncos putridos pini Cembrae in alpe Tyrolensi Kühtai. Belonidium pruiniferum Rehm nov. SHec.. Perithecia gregaria, sessilia, sicca sphäroidea, vix ur- ceolata, rosella, albido-pruinosa, scabra, humida dilatato- urceolata vel subplana, margine crasso, ruguloso, albido circumdata, hyalino-flavidula, plerumque 1—1,3 mm. diam., prosenchymatice flavide contexta, fibris marginalibus distanti- bus, obtusis, c. 3 mikr. crassis. Asci clavati, apice obtuse acuminati, 8 spori, 75/9. Sporidia oblonga, obtusa recta vel subcurvata, 1—4 cellularia, 2—4—-8 nucleis parvulis instructa, hyalina, disticha, —24/3. Paraphyses filiformes, superne sensim — 3 mikr. crassae, hyalinae. Jod valde coerulescit apicem ascorum et demonstrat sporidia exacte 4 cellularia. Ad caules putridas cirsii spinosiss. aliarumque in alpibus Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Helotium calathicolum Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, crasse stipitata, cyathiformia, stipite c. —5 mm. crasso, 1 mm. Ig., recentia extus fusco rubella, sicca complicata, flavidocarnea, extus pilosula, humectata explanata, disco rubro vel rubello, —3 mm. diam., prosenchy- matice flavidule contexta. Asci clavati, apice incrassati 8.spori, 45/6. Sporidia elliptica, 1 cellularia, hyalina fere monosticha, —8/3. Paraphyses filiformes, superne subincur- vatae et —3 mikr. crassae hyalinae. Jod —. Ad calathas putridas cirsii spinosiss. in alpibus Tyro- lensibus juxta glaciem aeternam. — BE Nectria thujana (Rehm nov. spec.) Sacc. cfr. Michelia III p. 295. Perithecia minutissima, nudo oculo vix conspicua, soli- taria vel bina ternave congregata, conica, globosa, sessilia, apice leviter impressa, purpurea; perithecio parenchymatico rubescente. Asci elliptici, teneri, 60/10, 8 spori. Sporidia oblonga, medio subconstricta, demum biscoctiformia, 2-cellu- laria, hyalina, — 11/7. Paraphyses? Jod —. Ad folia emortua Cupressi thyoides (white Cedar). Newfield, New-Jersey, U. St. Amerika. leg. Ellis. Leptosphäria anthostomoides Rehm nov. spec. Perithecia mediocria, globosa, sub epidermide cinereo- vel nigretincta nidulantia, gregaria saepe 2—3 connata, epidermidem collo brevissimo, rotundo, pertuso perforantia ad instar Anthost. Schmidtii. Asci clavati, 8 spori, 105/15. Sporidia elongato-elliptica, recta vel subcurvata, obtusa, fusca, 10 cellularia, cellulis mediis prae ceteris majoribus, ad septa denique subconstricta, juvenilia circulo gelatinoso, tenuissimo circumdata, —36/7. Paraphyses filiformes, tenerae, guttulis repletae. Jod —. Ad caules putridas aconiti Napelli in alpibus edit. Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Asterina cupressina (Rehm sub Venturia nov. spec.) Cooke in Grevillea VI p. 17. Perithecia minutissima, punctiformia, atra, plus minusve hemisphärica prosenchymatice contexta ex fibris tenuibus, fuscidulis, gregaria, epidermidi insidentia, hincilline apice 4—6 simplicibus, glabris, obtusis, fuscis, c. 4 mikr. crassis pilis obsessa. Asci crassi, elliptico-pyriformes, sessiles 50/15. Sporidia obtuse-cuneiformia, fere dacryoidea, 2 cellularia, cellula superiore vix !/, long. totius sporae, inferiore latiore et longiore °/s totius sporae, I—2 magnis nucleis praedita fusca, ad septum valde constricta, 15/6. Paraphyses sparsae, tenerrimae, ramosae. Jod coerulescit ascos. In foliis emortuis Cupressi thyoides. Newfield, N. Jersey U. St. Amerika. leg. Ellis. Pirottaea erubescens Rehm nov. spec. Perithecia primitus globosa, dein urceolata, gregaria, sessilia, extus fuscorubra, ore albido, sicca globoso-contracta, extus rugulosa, humida, urceolato-explanata, disco concavo, pallide flavidulo, parenchymatice fusce contexta, ad margi- nem prosenchymatica, cellulis elongatis, fere filiformibus, P- p- hyalinis et fuscis, distantibus. Asci clavati, 8 spori. 75/8. Sporidia oblonga, obtusa, nucleolis 2 praedita, recta, hyalina, plerumque 1 sticha, —15/4,5. Paraphyses lanceolatae, acutae, ascos superantes, c. 5 mikr. crassae. Jod —. er Ad caules emortuas Eupatorii cannabini prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Micropeziza subvelata Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, primitus sub epidermide in folii parenchymate nidulantia, dein humida fissam in rimis perrumpentia, sicca quasi operculo epidermidis velata, —0,3 mikr. diam. minima, oblonga vel orbicularia, sicca fusco-nigra, complicata, humida fuscidula, subplana, margine tenui, obscuriore, basi parenchymatice, in marginem pro- senchymatice contexta. Asci clavati, subcurvati, apice in- crassati, 8 spori, 16/10. Sporidia obtuse cuneiformia, sub- curvata vel recta, guttulis 2 apicalibus instructa, 1 cellularia, hyalina, 1—1!/, sticha, — 12/3. Paraphyses lanceolatae, ascos superantes, basi —9 mikr. crassae. Jod coerulescit apicem ascorum. Ad folia graminea emortua in alpibus editissimis Tyro- lensibus juxta glaciem aeternam. Naevia paradoxa Rehm nov. spec. cfr. Trochila perpusilla (Lib. sub Stictis) Speg. et Roum. in revue myc. II p. 20,s y n. Mollisia — Cooke in Grevillea VIII p- 85. Perithecia minutissima, discoideo-concavula, immarginata, atra, sub epidermide laciniata nidulantia, sparsa. Asci clavati, apice incrassati, 8 spori, 50/9. Sporidia oblonga, obtusa, 1 cellularia, binucleata vel pseudodyblasta, recta hyalina, —12/3. Paraphyses filiformes, apice dichotomae, clava pyri- formi, articulata, —6 mikr. crassa, fuscidula ascos superantes. Hypothecium flavescens. Jod —. Ad calamos siccos Junci Hostii in alpibus edit. Tyro- lensibus juxta glaciem aeternam. Schmitzomia pachyspora Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, cortici immersa, orbicularia, urceoata, primitus subclausa, dein aperta, margine orbiculari, subintegro, niveo-pulverulento, dein hicillic fisso cincta, epithecio testaceo- cinereo, c. 0,3—4 mm. diam. Asci cylindraceo-clavati, 8 spori, 220/27. Sporidia filiformia, hyalina, c. 60 cellularia, plerumque singula cellula nucleata, ad septa subconstricta, recta vel scoliciformiter curvata atque extra ascos anguilliformiter incurvata, parallela, circumflexa, 200/4—5. Paraphyses fili- formes, in clavam pyriformem ampliatae itaque epithecium flavidulum formantes. Jod —. Ad ramos siccos pini abietis in sylva prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Hypocreatuberculariformis Rehm nov.spec. Stromata rosacea, irregulariter verrucoso-convexa et rotundata, tuberculariformia, 1—2 mm. diam. Perithecia en rubra, emergentia, conoidea, minima, sparsa vel aggregata, ex cellulis flavorubris parenchymatice contexta. Asci ellip- tico-clavati, teneri, apice incrassati, 8 spori, — 60/7; Sporidia 1—1'/, sticha, elongato-elliptica, obtusa, 2 cellularia, hyalina, 9/3. Paraphyses desunt. Jod —. Ad fimum vaccinum et caules herbarum siccas in alpibus editissimis Tyrolensibus juxta glaciem aeternam. Nectria Magnusiana Rehm nov. spec. Perithecia ex stromate Tuberculariae oriunda, aurantiaca, subconvexa, c. —1 mm. diam., coacervata, subglobosa, papillata, mox collabescendo umbflicata, sanguineo-nigricantia, ex cellulis elongatis fuscorubris contexta. Asci cylindracei, teneri, apice incrassati, 8 spori, 75/8. Sporidia ellipsoidea, obtusa, bicellularia, binucleata, vix medio subconstricta, hyalina monosticha. Paraphyses filiformes, ascos superantes. Jod —. Parasitica in disco Diatrypellae favaceae ad betulam emortuam in horto bot. Berolinensi. leg. Dr. Magnus. Pleospora spinosella Rehm nov. spec. Perithecia in culmis immersa, globosa integra, atra, sola vertice crassa colli rotundi emergentia, matrice juxtaponente denigrata, poro vix perspicuo pertusa, 0,5 mm. diam.; denique elapsa foveolam denigratam relinquentia. Asci clavati, crassi, subcurvati, —100/15. Sporidia ovata vel elliptica, medio constricta, altera parte latiore, altera angustiore, latiore transverse 4, angustiore 3 septata, omnibus plerumque semel longitudinaliter divisis, exceptis cellulis finalibus, fusco-flava, 2 seriata, —14/8. Paraphyses ramosae, articulatae, flavae. Jod —. Ad culmos siccos Junci Hostii alpibus editissimis Tyro- lensibus juxta glaciem aeternam. Humaria hirtella Rehm. nov. spec. (sub H. hirta). cfr. Grevillea VII p. 57 (Cooke: „this is certainly not the typical P. hirta, but intermediate between hirta and scutel- lata‘). — syn ? Peziza scutellata L. cfr. Karsten myec. fenn. I p. 70, Nyl. pez. fenn. p. 19. Perithecia aeque ac in Humaria hirta (Schum.), disco recenti liyido-rubro. Pili simplices, acuti, septati, longi, basi haud dilatati, fusci, — 18 mikr. crassi. Asci cylindracei, 8 spori, 200/12. Sporidia obtuse elliptica, episporio subti- ‘ liter 'verruculoso, 1 cellularia, 1—2 nucleis praedita, hyalina, monosticha, 15/10. Paraphyses filiformes, hyalinae, clava pyriformi, 6—8 mikr. crassa ascos superantes. Jod —. In terra humida horti Augustae Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Zu een Humaria umbrata(Fr.) Rehm f.pallida Rehm. cfr. Grevillea VII p. 57 (Cooke: „is a large pallid form, but the fructification is the same as in the type‘), Cooke mycogr. p. 76. pl. 33 f. 137. Karsten myc. fenn. II p. 69 (?). Michelia VII p. 257. — Sporen stumpf-elliptisch, glatt, Izellig, hyalin, —15/10; 8 Ireihig in cylindrischen Schläuchen, 150/15. Paraphysen fädig, ohne clava, hyalin. Am Rande des Perithecium ein- zelne, braune, glatte, septirte, stumpfe Haare; cupula frisch fleischfarbig bräunlich, wachsähnlich. Jod —. Pezizella Mali Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, minima, primitus subglobosa, dein urceolata, denique plus minusve expansa, sicca margine in- voluto, dilutiore, scabro, disco viridulo-flavo, humidata orbi- cularia, margine crasso, disco plano, c. 0,3—5 mm. diam., (?) prosenchymatice tenerrime, fere hyaline contexta. _ Asci clavati, subcurvati, 4—8 spori, 40/8; Sporidia oblonga, obtusa, hyalina, 1 cellularia, plerumque subcurvata, disticha, 9/3. Paraphyses filiformes, superne sensim —2,5 mikr. crassae. In superficie corticis interioris distantis pyri Mali. Franconia bavarica. Calloria rubella (Pers) Rehm f. minor Rehm. syn. Orbilia — Karsten myec. fenn. II p. 102. — cfr.? Fuckel symb. myc. p. 299. Sporen mehr weniger fädig, an einem oder beiden Enden etwas gekrümmt, am einen und zwar am stärker gekrümmten etwas schmäler auslaufend. 1zellig, hyalin, —8/1; 8 2reihig in keuligen Schläuchen, —45/5. Paraphysen fädig, oben all- mählich —3 mikr. dick. Hymenium gelblich. Perithecium parenchymatisch, gelb, grosszellig. Jod —. Durella fusco-atra Rehm nov. spec. (sub Lecanidion). cfr. Cooke hdb. p. 716 sub Patellaria atrata, Michelia IV p- 141. (var ? Grevillea IX p. 106). — Perithecia Durellae atratae simillima, sed margine crassiore cincta, demum convexa, fusco-atra vel atra, extus fuscidula. Asci clavati, crassi, 100/12. Sporidia fusiformia vel elliptica, subcurvata vel recta, 4—5 cellularia, hyalina, —18/3,5, disticha. Paraphyses filiformes, apice dichotomae, pyriformiter septato- clavatae, clava fusca, —S mikr. crassa. Hypothecium hyalinum vel flavidulum, Epithecium crassum, fuscum. Jodii ope apex ascorum valde coerulescit. Ad ramulos emortuos quercinos. Newfield (N. Jersey) U. St. Amerika. leg. Ellis. no Schizoxylon albo-atrum Rehm nov. spec. Perithecia solitaria vel bina in superficie ligni denudati nidulantia, globosa, ceracea, c. 1 mm. et plus diam., extus albido-farinacea, vertice applanato atra, poro rotundo pers- picuo pertusa. Asci cylindracei, apice subincrassati, 300/9, 8 spori. Sporidia filiformia, plerumque recta, multicellularia, fragilia, fere ut articulata, hyalina, parallela, 180/2. Para- physes filiformes, tenerrimae, apice subcurvatae. Jod —. Ad truncum cariosum Tiliae prope Windsheim. Franconia bavarica. Melanomma Vindelicorum Rehm nov. spec. (sub Trematosphäria). Perithecia c. 0,3—4 mm. diam., integra, carbonacea, globosa, subtiliter papillata et perforata, p. p. in matrice immersa et foveolam nigram relinquentia, aterrima. Asci clavati, 8 spori, 120/20. Sporidia obtuse elliptica, recta vel subnavicularia, primitus dyblasta et hyalina, dein 4 cellu- laria, nucleis magnis praedita, cellula secunda nonnihil latiore, fusca, denique cellulis finalibus pallidioribus, disticha, —30/10. Paraphyses tenerrimae, ramosae. Jod —. Ad asseres pineas prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Trematosphäria prorumpensRehmnov. spec. Perithecia minuta, integra, c. 0,3 mm. diam., ovoideo- rostrata, plus minusve ligni superficie immersa et saepe sola apice rostri prorumpentia, nigerrima. Asci cylindraceo-clavati, apice truncati, 8 spori, 180/8. Sporidia obtuse-cylindracea, primitus 4 nucleata, dein 4 cellularia, hyalina, 1 sticha, —20/5. Jod —. Ad asseres pineas prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Tichothecium decolorans Rehm nov. spec. Perithecia punctiformia, gregarie in thalli superficie plus minusve dealbata sessilia, dimidiata, atra, conica, glabra, parenchymatice nigrofusce contexta. Asci clavati, 8 spori, 60/8. Sporidia elliptica, obtusa, fuscidula, 2—4 cellularia, cellulis mediis magninucleatis, ad septa subconstricta, recta, 12/4. Paraphyses desunt. Jodii ope hymenium coerulescit, dein vinose rubescit. : Ad thallum biatorae decolorantis (Wallr.) in alpe Kühtai Tyrolensi. c. 6800° alt. leg. Dr. Arnold. Trichosphäria Andromedae Rehm nov. spec. Perithecia minima, epiphylla, in superficie folii longe lateque fuscidula in rima nervi foliacei solitaria vel gregaria ar insidentia, pilosa, nigrofusca, parenchymatice contexta, glo- bosa, pilis sparsis, acutis, brevibus, rigidis, laevibus, simplici- bus, fuscis, c. 3—4 mikr. crassis, longitudine vix diametrum perithecii superantibus obsessa. Asci sessiles, pyriformes, superiore parte incrassati, 4—8 spori, —50/10. Sporidia elongato-ovata, bicellularia, cellulis anisomeribus, binucleatis, hyalina vel subfuscidula, —2 sticha, 18/6. Paraphyses arti- culatae, filiformes. Jod —. In pagina superiore foliorum languidorum Andromedae polifoliae L.; Haspelmoor prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Pyrenopeziza laricina Rehm nov. spec. Perithecia sessilia, gregaria, primitus subclausa, dein patellaria, sicca atra, extus rugulosa, varie plicata, saepe hysteriformia, humida extus atra, explanata, disco pallido, parenchymatice fusce contexta, c. 0,5 mm. diam. Asci clavati, 8 spori, —50/9; Sporidia obovata vel biscoctiformia, recta vel subcurvata, 1—2 cellularia, disticha, hyalina, 12/5. Paraphyses filiformes, superne vix incrassatae. Jod —. Ad ramulos siccos laric. europ. in monte Arlberg Tyro- lensi. c. 1300 m. leg. Britzelmayr. Pyrenopeziza aterrima Rehm nov. spec. (sub P. Molluginis f. Centaureae). Perithecia gregaria, primitus globosa, subclausa, per epidermidem erumpentia, dein subglobosa, sicca atra, corru- gata, humida patellariformiter explanata, hemisphärica mar- gine tenuissimo, irregulariter eroso cincta, disco pallido, fusce parenchymatice contexta, cellulis marginalibus elongatis, distantibus viridulo, fuscis; c. 0,3 mikr. diam. Asci clavati, apice obtuse acuminati, 8 spori, 50/10. Sporidia elliptica recta vel subcurvata, 1 cellularia, nucleis 2 apicalibus praedita, hyalina, 24/5. Paraphyses filiformes, hyalinae, haud clavatae. Jod — | Ad caules siccas centaureae jac. Regenstauf prope Ratis- bonam. Dr. Rehm. Helotium vitellinum Rehm nov. spec. Perithecia distincte et zgraciliter stipitata, primitus cyathoidea, cupula urceolata, pallidefusca, dein explanata, vitellina, disco, aurantiaco, rubro, prosenchymatice contexta, gregaria, c. 2 mm. alta, 1,5 mm. diam. Asci clavati, 8 spori, 75—80/9; Sporidia elongato-cuneiformia, una apice obtusa, altera, acutata, recta vel subcurvata, nucleis 1-2 magnis praedita, hyalina, disticha, 18/—4. Paraphyses filformes, hyalinae, apice sensim —3 mikr. incrassatae. Jod —. ARE. Ad caules putridas spiraeae ulmariae prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Aeusserlich dem H. herbarum und epiphyllum ähnlich, jedoch von beiden durch die Sporen verschieden. Anthostoma ostropoides Rehm nov. spec. Stromata albida, convexa vel subglobosa, saepe pisi- formia, 2—3 mm. diam., in cortice vel ligno immersa, denique, cortice dilacerata et elapsa, fere sessilia. Perithecia in stromate 1—4 monosticha, magna, globosa, in singula discreta colla, usque ad 1 mm. long., 0,5 mm. lat. elongata. Ostiola integra saepe tuberculiformiter supra corticis superficiem exstantia, poro concavo, griseo, haud pertuso. Asci clavati, apice incrassati, 8 spori, 180/15. Sporidia 2 sticha, fusca, elliptica, 1 cellularia, 2—3 nucleis magnis praedita, 36/10. Paraphyses longae, filiformes, nucleatae, c. 3 mikr. crassae. Jod violascit apicem ascorum. Ad ramos siccos Rosae caninae in monte apud „Hammel- burg‘‘ Franconiae bavaricae. Dr. Rehm. Trematosphäria pleurostoma Rehm nov. spec. Perithecia minutissima, ligno immersa, globosa, integra. dein emergentia vel solo ostiolo elongato protuberantia, saepe latericolla, fusco-atra; Asci cylindracei, apice truncati, 8 spori, 210/9; Sporidia obtuse cylindracea, recta vel subcurvata, primitus hyalina, 2 cellularia, singula cellula nucleo 1 magno praedita, dein 4 cellularia, cellulis mediis magninucleatis, fuscis, cellulis finalibus hyalinis, ad instar sporarum Hysterii pulic., denique cunctis subfuscis, 1 sticha, —27/8. Paraphyses desunt. Jod —. Ad asserem riparium prope Augustam Vindelicorum. ' leg. Britzelmayr. Ceratosphäria aeruginosa Rehm nov. spec. Perithecia conferta, sphäroidea, nigro viridula, tenera, immersa in ligno longe lateque aeruginose tincto, c. 0,5 mm. diam.; rostris peritheciorum erectis vel subcurvatis, fusco nigris, apice fuscidulo-hyalinis, crassiuculis, rigidis, c. 0,5—2 mm. longis, primitus subovalibus, senilibus evanidis. Asci tenerrimi, elliptici, 8 spori, 120/15. Sporidia bacilliformiter elongata, obtusa, subcurvata, 6—8 cellularia et magninucleata, hyalina, denique flavescentia, disticha, —66/5; Paraphyses septatae, filiformes, c. 2,5 mikr. crassae. Jod —. Ad crates salicinas, aqua putrescentes prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Leptosphäria Nitschkei Rehm. Sporen länglich, gerade oder etwas gebogen, stumpf oder ziemlich zugespitzt, meist 4zellig, die 2. Zelle breiter Ba 7 als die übrigen, seltener die 1. Zelle in 2 getheilt; meist in jeder Zelle ein centraler Kern, schwach gelblich, —33/6; 8 2reihig in dicken, keuligen Schläuchen, 100/10. Paraphysen ? Jod —. Leptosphäria juncicola Rehm nov. spec. cfr. Winter in Hedwigia 1880 p. 167. (an? L. hydrophila Sacc. f. Ven. II 320, £. it. del. 280). Perithecia minutissima, immersa sola apice protuberantia, globosa, integra, fusca, apice vix perspicue pertusa. Asci obtuse-elliptici, sessiles, apice incrassati, 8 spori, 50/12. Sporidia bacillariformia, obtusa, recta vel subcurvata, 4 (—6 ?) cellularia, medio subconstricta, hyalina, dein flavidula, disticha, 30/3,5; Paraphyses filiformes superne subincrassatae nucleis praeditae —3 mikr. crassae. Jod —. Ad culmos siccos junci Hostii in alpibus Tyrolensibus editissimis juxta glaciem aeternam. Dr. Rehm. ‚Stigmatea Andromedae Rehm nor. spec. Perithecia sparsa globosa, viridifusca, minutissima, basi hyphis brevibus, fuscis, repentibus et rectangulariter ramosis cincta, ceterum glabra, sessilia. Asci pyriformes, apice valde incrassati, 8 spori, 30/14. Sporidia disticha, cuneiformia, bicellularia, plerumque singulis cellulis magninucleatis, hyalina —14/4; Paraphyses ramosae, intricatae. Jod —. In pagina inferiori foliorum vivorum Andromedae poli- foliae. Haspelmoor prope Augustam Vindelicorum. leg. Britzelmayr. Zur Beachtung! Meine Adresse ist jetzt: Hottingen bei Zürich, Schweiz, Klossbachstrasse 69, Dr. Georg Winter. . Redaction Druck und Verlag Dr, G. Winter in Hottingen bei Zürich. (Schweiz.) von C, Heinrich in Dresden. wenn IN 201882 5 HEDWIGIA, 18». Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Mai. Inhalt: Rehm, Ascomyceten. Fase. XIlI. — Stephani, Riceia eiliifera und R. Breidleri. — Repertorium: Wolle, American Fresh-Water Algae. — Neue Literatur und Sammlungen. — Zur Beachtung. SE RTEERBATZT EHEN Far = Rehm: Ascomyeeten fase. XIII, Bei der Veröffentlichung dieser Arbeit drängt es mich, ‚ den Herren Britzelmayr, Professoren Dr. v. Niessl, Magnus und Winter, dann den Herren v. Thümen, Dr. Arnold, Ellis, Lojka, Sydow und Faber meinen herzlichsten Dank für die zahlreichen und werthvollen Bei- träge auszusprechen. Möge mir auch fernerhin zur Fort- setzung der Sammlung Rath und That zu Theil werden, wie bisher! Dr. Rehm in Regensburg. 601. Mitrula paludosa Fr. syst. syn. Clavaria phalloides Bull, — epiphylla Dicks. ‚ Leotia Ludwigii, Dicksonii, Bulliardi, laricina Pers, — uliginosa Grev. efr. Fuckel symb. myc. p. 332. Cooke hdb. p. 660, mycogr. I pl. 45 f. 175. Karsten myc. fenn. I p. 28. Sac- - cardo in Michelia VI p. 76 (sub M. helvelloides Chev.). \ exs. Fuckel f. rhen. 1236. Thümen myc. un. 111. Phillips elv. brit. 2, Ellis f. n. am. 433, Moug. et Nestler ‚stirp. vog. 685. Rabh. hb. myc. II 132. Zopf et Sydow myc. march. 31. Sporen elliptisch, nicht besonders spitz, gerade, 1zellig, ‚hyalin, 12/4; 8 2reihig in zarten, oben stumpf zugespitzten, ‚keuligen Schläuchen, 90/9. Paraphysen fädig, c. 2 mikr. dick, oben wenig dicker, schwach gelblich. Jod bläut die 'Schlauchspitze. | | 602. Pustularia macrocalyx (Riess sub Peziza). syn. Sarcoscypha — Fuckel symb. mye. p. 329. Peziza eoronaria var. — Üooke myec. I. p. 140 tab. 61 f. 238. cfr. Auerswald in Hedwigia 1869 p. 82. exs. Fuckel f. rhen. 2196. Rabh. f. eur. 806. j a länglich, stumpf, 1zellig mit 1—2 grossen Kernen, jelatt yalin, 15/7”—8; 8 lreihig in cylindrischen, oben ab- a. estumpften Schläuchen, ce. 180/12; Paraphysen fädig, nach ben allmählich — 4 mikr. dick, schwach bräunlichgelb. Jod bläut die Schläuche stark. | (Peziza macrocalyx in Cooke hdb. p. 670 gehört nach Cooke myeogr. |. c. zu Peziza coronaria Jacq.) | Die Exemplare sind ausgezeichnet schön und reich, ich verdanke sie der Güte des Herrn Dr. G. Winter. 603. Sclerotinia Duriaeana (Tul. sel. f. carp. I p. 103 sub Peziza). ‘7 Sporen elliptisch, stumpflich, oft etwas ungleichseitig, 1zellig, hyalin, glatt, 10—14/4—6; 8 1reihig in eylindrischen Schläuchen mit Scheitelverdickung, — 140/8; Paraphysen fädig, nach Oben allmählich — 4 mikr. dick, hyalin; peri- thecium parenchymatisch, grosszellig, bräunlich. Jod färbt die Schlauchspitze violett. 2 Diese äusserst seltene Art bekam ich von Herrn Dr. G. Winter aus der Schweiz, auf carex strieta wachsend. 604. Humaria theleboloides (Alb. et Schw. sub Peziza). “0 syn.? Ascobolus granulatus Fuckel symb. mye. p. 287. cfr. Grevillea III f. 118. Cooke mycogr, I p. 8 pl. 39 t. 151. Michelia I p. 430. i exs. Rabh, f. eur. 621. Phillips elv. brit. I 20. Cooke f. brit. I 571, II 185. Fuckel f. rhen. 1876 (P. granulata). Sporen länglich(-elliptisch), stumpf, glatt, 1zellig, ohne Kern, byalin, — 17/9; 8 1reihig in eylindrischen, oben ab- gestumpften Schläuchen c. 180/—15; Paraphysen fädig, lfach, nach Oben allmählich —5 mikr. dick, hyalin. Jod gelbt. An einzelnen Perithecien finden sich sehr sparsame, Haaren ähnliche, hyaline Hyphen. (Herr Dr. G. Winter erklärte brieflich diesen Pilz fü Peziza ascoboloides Bert. cfr. Cooke mye. I f. 352. Sollt die Identität gegeben sein, so würde ascoboloides eben m theleboloides zusammenfallen. Meine citirten englische Exemplare stimmen genau zum ausgegebenen Pilz.) 605. Humaria hirtella Rehm f. minor. efr. 26. Bericht des naturh. Vereines Augsbur Separatabdruck p. 110. exs. Rehm Ascomye. 454 f. major. Sporen länglich, stumpf, glatt, 1zellig, ohne Ke hyalin, — 18/9; 8 1reihig in cylindrischen, oben abg stumpften Schläuchen ce. 180/15; Paraphysen fädig, nac Oben in eine elliptische, hyaline, — 9 mikr. dicke cla auslaufend. Haare spitz, septirt, braun, glatt, kurz, a Grunde — 15 mikr. dick. Jod gelbt. e eo = (Herr Dr. G. Winter erklärte brieflich vorliegenden Pilz für Peziza rubra Cooke myec. f. 152. exs. Cooke f. brit. I 572, II 186; allein diese haben nur sehr sparsame Haare, während hirtella sehr stark behaart erscheint.) 606. Ciboria echinophila (Bull. sub Peziza) Sacc. f. Ven. IV p. 35 (sehr gute Beschreibung!) efr. Cooke hdb. p. 698. Saccardo myc. Ven. p. 165 (sub Cyathicula). exs. Phillips elv. brit. 32, Cooke f. brit. II 367 sec. ic. Sporen cylindrisch, stumpf, gerade oder meist ziemlich gebogen, 1zellig, mit 2 grossen oder 4 kleineren Kernen, hyalin, 18/4; 8 2reihig in keuligen Schläuchen mit abge- stumpfter Spitze, c. 70/10; Paraphysen locker, fädig, ohne clava, hyalin oder körnig-bräunlich; perithecium zart prosen- chymatisch, bräunlich. Jod bläut die Schlauchspitze stark und zeigt, dass die Sporen nicht 2zellig sind, 607. Helotium subgranulosum Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, minutissima, cyathoideo - substipitata, albido- flavidula, scabra, sieca eyathoideo - involuta, humida subexplanata, disco flavidulo c. 0,4 mm diam., prosenchy- matice, hyaline contexta, fragillima. Sporidia ovoidea, l cellularia, hyalina, 52,5; 8 1—2 sticha in aseis clavatis, e. 30—36)5. Paraphyses perpaucae, filiformes, Jod —. Proxima sane H. granulosello Karsten mye. fenn. I p- 142, quae praecipue apotheciis sessilibus diversa. ; Differt inprimis forma haud curyula sporarum et ascis Jod — ab Helotio hyalino (Pers.) Karsten myc. fenn. I p. 144. A Ad corticem putrescentem Abietis excelsae in faucibus montis Hochgrad alpium Allgoviae, c. 1500m alt. leg. Britzelmayr. 608. Mollisia aberrans Rehm noy. spec. h Perithecia primitus immersa, dein per epidermidem subeleyatam erumpentia, denique sessilia, gregaria, orbicu- ia, concava, extus fusca, margine subinvoluto, scabro, albido, 0,2—7 mm diam.; sieca minima, humida disco pallide- cereo; parenchymatice, fuscidule contexta. Sporidia cuneata, obtusa, recta, 1 cellularia cum nucleis magnis plerumque 2, hyalina, 104, 8 2—3 sticha in ascis elliptieis, subsessilibus, c. 36/10—12; Paraphyses tenerae, filiformes, apice subin- Crassatae, hyalinae. Jodii ope apex ascorum violascıt, Ad culmos putridos Junei prope Haidhof in Palatinatu - sup. bavarico. . Rehm. - RT (Keine der Beschreibungen von einer Peziza auf juncus Passt auf vorliegenden Pilz!) * = 609. Mollisia Andropogonis (Berk. et O, sub Peziza). . syn. . Peziza aberrans Peck in Bull. of Torr. hot. Club. ‚WEB | cfr. Grevillea III p. 158. exs. Ellis n. am. f. 61. | Sporen länglich-keulig, selten cylindrisch, stumpf, gerade oder. schwach gebogen, 4zellig, hyalin, 21/5; 8 2reihig in kealigen, oben stumpf zugespitzten Schläuchen 60—7012— 15; Paraphysen fädig, an der Spitze etwas dicker-und schwach bräunlich, dichotom; perithecium kleiuzellig, parenchyma- tisch, bräunlich. Jod bläut die Schlauchspitze und zeigt die Sporen deutlich 4zellig. Die Perithecien sind trocken läng- lich, hysteriform, eingesenkt, schwarzbraun, angefeuchtet _ rund, bräunlich mit weissem Rand, hervortretend. 3 Die Beschreibung in Grevillea 1. ec. passt auf die vor- liegenden Exemplare, welche mit den von Ellis ausgegebenen identisch sind, nur in wenigen Beziehungen. 1 610.? Mollisia Lycopi Karsten mye. fenn. I p. 205. syn. Trochila Gentianae De N. comm. soe. eritt. 1 Be efr. Minks symb. lich. mye. 1 p. 165. ; exs. Rabh. f. eur. 423. Schultz herb. norm, 398. Kunze f. sel. 289, Thümen mye. un. 1915. ' = Sporen eitörmig, 1zellig, mit je 1 kleinen Kern in den Ecken, hyalin, 8—9/4; 8 2reihig in keuligen Schläuchen c. 507%—8; Paraphysen fädig, oben allmählich in eine ellip- tische, c. 3 mikr. dicke, hyaline clava erweitert. Perithecium- schwarzbraun, parenchymatisch, kleinzellig. Vorliegende Art scheint der Beschreibung bei Karsten ]. c. grösstentheils zu entsprechen; sie muss von Pyrenopeziza Gentianae. (Pers. sub: ‚Peziza) Fuckel syımnb., myc. p. 295 ' == kixeipula — Fr. elench. ll p. 148, — Mollisia-Kärsten myc.:fenn. Ip. 205. nach meinem und: Mink’s Urtheil. ge- trennt werden, denn diese hat sporidia oblonga 11/3 nach Fuckel l. e. und exs. Thümen mye, un. 1415 (asei clavati, apice obtuse acutati, Jod +) passt vollkommen dazu. 611. Trichopeziza dumorum (Desm. sub Peziza) Saccardo. ’ cfr. Michelia VI p. 80. : Sporen keulig, 1zellig, hyalin, gerade, 8-92; 8 Zreihig in keuligen, oben stumpf zugespitzten Schläuchen 36 — 4016-8; Paraphysen sparsam, fädig, ohne clava, — 2 mikr, diek. Perithecium prosenchymatisch, schmutzigweiss, die Fasern in kurze, abstehende, stumpfe, lfache, rauhe, —5 mikr. sm > dicke, Haare auslaufend. Jod. bläut_ den Schlauchporus schwach. . Die, meisten Peritlecien sind sehr klein, kurz gestielt, „der Stiel ziemlich schwachgelb; dagegen die cupula turbinata bräunlichgelb, zuerst fast kugelig, allmählich sich erweiternd und concav, am Rände weisslich. Die Exemplare entsprechen der Beschreibung fast, voll- kommen, nur sind die Sporen = Trichopeziza misella (Des; sub Peziza) Sacc..l. c.. Vielleicht: gehören beide Arten zu- sammen ? ws 612. Tapesia prunicola Fuckel symb. mye..p., 302. f minor. Perithecia plerumque gregaria, 'sicca ‚concava et plicata, sporidia. minora, ‚quam in Rehm ‚Ascomyec. 260 b (major) cfr. Naturhist. Verein ‚Augsburg, 26. Bericht, Separatabdruck p. 65, Sporen länglich oder selliptisch ‚; stumpf, gerade ‚oder etwas gebogen, 1zellig, hyalin, — 911,5 - 2,5; 8: 2reihig:in _ ‘ keuligen Schläuchen, — 45/—6; Paraphysen_ starr, fädig, hyalin mit gekörntem Inhalt, c. 2 mikr. dick. Perithecium parenchymatisch, braun oder braungrün, häufig,, auf ‚einem mehr weniger entwickelten subiculum: aus , braunen, wenig verästelten, septirten, ce. 5 mikr. dieken Hyphen.. Jod bläut die, Schlauchspitze. gar Q Die Farbe des diseus wechselt von blaugrün bis gelb (offenbar. je ‚mach der ‚Exposition der Schei e gegen das Licht), ebenso die Grösse der Scheibe und die Entwick; lung des subiculum. i Es erscheint mir fraglich, ob nicht eine grosse Zahl der bisher beschriebenen Arten von Tapesia blos Varietäten von fusca darstellen. _Vorläufig ist es deshalb nöthig, identische xemplare von möglichst vielen, verschiedenen Fundorten . zur, Vergleichung zu bringen. : ; & 5. Pseudopeziza Saniculae Niessl f. Astrantiae 1esgl.- : Yr ; syn. Dothidea — Wallr. Excipula — Rabh. crypt. fl. I p. 152. Sporen länglich, stumpf, gerade ‚oder schwach ge- bogen, 2—4zellig, hyalin, 18/4, 2—4 2reihig in keuligen, oben abgestumpften Schläuchen mit Scheitelverdickung 50/9; . Paraphysen fädig, mit elliptischer, hyaliner, c. 3 mikr. dicker ya Perithecium pasenchyibktinch, schwach bräunlich, 04 bläut die Schlauehspitze stark. en ee ee Trifolii (Bernh, sub; Aseobolus) Fuckel symb. myc. p. 2%. ; : 88H fe ı =; a u. Peziza, — .Lib. Trochila — Karsten ;myc. fenn. P- 246. exs.: Kunze f. sel. 380. Thümen f, austr. 829. ” - - = Sporen eiförmig - elliptisch, oft ungleichseitig, 1zellig mit je 1 kleinen Kern in der Ecke, hyalin, 9/—5; 8 2reihig in zarten, keuligen Schläuchen, —60/9; Paraphysen fädig, nach Oben allmählich —3 mikr. dick, hyalin, Perithecium parenchymatisch, gelblich. (Fuckel giebt die Sporen 14/4, Karsten 11—16/5—7 an.) 615. Habrostietis Persoonii (Moug. sub Peziza in Pers. myc, eur. 288 tab. XII f. 1). syn. Stamnaria — Fuckel symb. myce. p. 309. Peziza — Fr. syst. myc. II p. 121. efr. Cooke hdb. p. 698. exs. Fuckel f. rhen. 1184, Thümen myc. un. 612 (?125), Rabh. hb. myc. 229, f. eur. 123, 2409. Kunze f. sel. 184. Sacc. myc. Ven. 935. Sydow myc. march. 174. Sporen länglich, stumpf, nn c bohnenförmig, hyalin, 1zellig mit 1 grossen Kern und feinkörnigem Inhalt, 15/—6; 8 2reihig in keuligen, oben etwas abgestutzten Schläuchen, 105115. Paraphysen zart, fädig, gelblich, mit Oeltröpfchen, ohne eigentliche elava. Perithecium gelblich, prosenchy matisch. Jod bläut den Schlauchporus. Kommt mit sitzenden oder helotium-artig gestielten, imm hohen Perithecien vor. 616, Cenangium ferruginosum Fr. syst. var. acıcolum Fuckel symb. myc. p. 269. exs.? Fuckel f. rhen. 1123 (mein Expl. ganz ohne bymenium). non = Ellis f. n. am. 567 (Cenangium acuum C. et P. cfr. Grevillea VII p. 40) durch Sporenform, Färbung der Paraphysen und Jod + verschieden. nentwickelte Exemplare; Schläuche keulig, ohne Sporen. Paraphysen fädig, 1%, mikr. dick, an der Spitze elliptisch verbreitert — 3 mikr., hyalin. Peritheeium klein- zellig, bräunlich, parenchymatisch. Jod —. 617. Durella connivens (Fr.) Rehm. efr. naturh. Verein Augsburg Bericht 26. Separat- abdruck p. 9. Minks symb. lich. mye. I p. 5. .. exs. Rehm Ascomye. 18. , Sporen länglich, kaum elliptisch, stumpf, gerade oder schwach gebogen, 4—8zellig, hyalin, 24—33/—6; 8 Zreihig _ keuligen Schläuchen 75/14. Paraphysen zart, fädig. 618. Tympanis atrovirens (Pers. syn. f. p. 635 sub Peziza). a. Calloria — Fr. S. Veg. Sc. p. 359. Chlorosplenium— _ De N. disc. p. 23. Coryne virescens Tul. sel. f. carp. Ombrophila atrovirens Karsten myec. fenn. I p. 92. „u: ER u efr. Cooke hab. p. 701. Fuckel symb. myec. p. 285. exs, Phillips elv. brit. 141. . Sporen länglich, kaum elliptisch, gerade, stumpf, hyalin, 6—8zellig, 18— 24/4; dicht besetzt gewöhnlich mit den gleichzeitig in den Schläuchen befindlichen unzähligen’ hya- linen Sporen 1,5/1; 8 2reihig in keuligen Schläuchen mit starker Scheitelverdickung 90/10; Paraphysen fädig, an der Spitze kaum verdickt und daselbst schwach grünlich und verklebt. Hypotheeium grünlichgelb, perithecium parenchy- matisch, grünlich. 'Jod —. (Karsten und Fuckel beschreiben die Paraphysen: dicho- tome ramosae.) au Tympanis bacillifera Karsten myc. fenn. I p. 229. Sporen winzig, schwäch grünlich, länglich, c. 1/0,5; unzählige in dickwandigen, keuligen Schläuchen mit Scheitel- verdickung 60/7. : Paraphysen fädig, an der Spitze — nach Aetzkali-Zusatz — deutlich allmählich etwas dicker und bräunlich, so ein ziemlich festes epithecium bildend. Perithe- eium parenchymatisch, braun. Jod —. Aetzkali löst weder den Farbstoff, noch verfärbt es ihn. Figentliche Sporen, wie sie Karsten beschreibt, konnte ich nicht finden und kann deshalb keine Gewissheit für die richtige Bestimmung geben. > ‘efr. Minks symb. lich. mye. 1. p.35, welcher T. baceilif. zur Gruppe der Pragmopora amphibola zieht. y 620. Ombrophila prasinula Karsten mon. pez. p. 156. syn. O.atrovirens var. $& — Karsten mye. fenn. I p. 9. Agyrium densum Fuckel symb. myc. Nachtrag I p. 329. exs. Fuckel f. rhen. 2470. Sporen länglich, stumpf, gerade oder schwach gebogen, hyalin, zuerst mit 2—4 grossen Kernen, dann alig, 9—102,5; 8 2reihig in keuligen Schläuchen mit Scheitel- verdickung 90]7. Paraphysen zart, sparsam verästelt. Peri- thecium gelblich oder grünlich, parenchymatisch. Jod —. ‚N Perithecien sind meist mit weissen, zarten Hyphen an das Holz geheftet. | u. h Nach Be Housheinz zweifle ich nicht an der Richtig- keit der Bestimmung; jedoch kann diese Art nach der Ent- wicklung der Peritheeien und Beschaffenheit der Schläuche durchaus nicht als var. zu atrovirens gezogen werden, 621.? Calloria luteorubella (Nyl. pez. fenn. p. 55) ‘ Karsten f. major. syn. Orbilia — Karsten myec. fenn. I p. 101. exs.? Fuckel f. rhen. 2569. — 2 — Sporen fädig, gerade, 1zellig, hyalin, 9—10]1; 8 (?) in keuligen Schläuchen 254—5; Paraphysen dick, mit den Schläuchen zu einem festen, hyalinen hymenium verklebt. Perithecium parenchymatisch, schwach gelblich. Jod —. Ich besitze kein Exemplar zur Vergleichung;; die para- ; physes apice clava subsphäroidea, 2—2,5 crassa habe ich nicht finden können. Vielleicht ist als Synonym Helotium Karstenii Roum. hierher zu ziehen, cfr. Michelia VI p. 78 (ad telam). 622. Trochila Laurocerasi (Desm. sub Pha- eidium) Fr. efr. Fuckel symb. mye. p. 277. Cooke hdb. p. 767. Sacc, myc. Ven. p. 161. Minks symb. lich. myc. I p. 152. f. Pruni lusitanicae. syn. Peziza smaragdina Ley. ann. se. cfr. Saccardo in Michelia I p. 614. exs. Moug. et Nestl. stirp. vog. 985, 1345. Rabh. f. Eur. 156. Fuckel f. rhen. 1112. - Cooke f. brit. II 29. Sacc. myc. Ven. 726, 1284. Sporen stumpf-elliptisch, gerade, 1zellig, hyalin, 8/3; 8 2reihig in keuligen Schläuchen 45/7—8; Paraphysen fädig, nach Oben allmählich —5 mikr. dick und schwach gelblich. Perithecium parenchymatisch, schwarzbraun. Jod bläut die Schlauchspitze. . . 623. Lophodermium herbarum (Fr. syst, - sub Hysterium). efr. Minks symb. myec. lich. I p. 161. ? syn. Aporıa — Duby Hyst. p. 52. cfr. Fuckel symb. myc. p. 260. Karsten myc. fenn, I p. 245. | exs. Fuckel f. rhen. 758, Thümen myc. un. 1369 (beide sub Aporia — mit ganz unentwickeltem Hymenium). Unentwickelte Exemplare. Sporen fädıg, hyalin, nicht austretend aus den keuligen, a stumpf zugespitzten Schläuchen c. 60/10. Paraphysen fädig, an der Spitze hack eingerollt, byalin. Perithecium parenchymatisch braun. Jod—. Ich kann diese Art nur ae zu Lophodermium gehörig erachten; runde Sporen sind durchaus nicht aufzufinden und auch Karsten hat solche nicht gesehen, denu er sagt l. ce. „speciebus Lophodermii extus simillima, partibus quo- je internis cum his in multis convenit, sed sporas sphäroi- eas habere dieitur.® Ä 624 Hysterographium vulvatum (Schwein. sub Hysterium). exs. Rehm Ascomye. 315 > air americana). cfr. naturbist. Verein Augsburg, Band 26. Separat- = abdruck p. 79. i m Sporen stumpf-keulig, 2hälftig, in der Mitte nicht ein- g«schnürt, zuerst hyalin, dann braun, mauerförmig viel- zellig, jede Hälfte quer 4—Öfach, diese 2—3fach senkrecht getheilt, — 36/12; 8 2Zreihig in dicken, keuligen Schläuchen 120/30. Paraphysen zart, ästig. Jod —. Dürfte bisher noch nicht aus Europa bekannt gewor- den sein. 625. Coccomyces Pini (Alb. et Schw. sub Xyloma) Karsten myc. fenn. I p. 254. syn. Phacidium — Fr. syst. Ph. valvatum Schmidt. « . .efr.? Fuckel symb. myc. p. 263. Cooke hdb. p. 751, Michelia I p. 59. Minks symb. lich. mye, I p. 120. exs. Kunze f. sel. 561 (? Karsten f. fenn. 338, Fuckel f. rhen. 1095, Saccardo mye. Ven. 1100, Thümen mye. un. 179, sämmtliche mit unentwickeltem Hymenium in herb. meo). Sporen wurmförmig gebogen, sehr spitz, die obere Hälfte meist breiter als die untere, 1zellig mit mehreren Kernen, hyalin, 50—70/- 3,5; 8 fast parallel in keuligen, oben ab- gestumpften Schläuchen 120/12. Parapbysen fädig, mit Oeltröpfehen, an der Spitze verklebt ein dunkelbraunes epithecium bildend, clava länglich, mehrzellig, braun, e. 6 mikr. dick. Aetzkali löst die Paraphysen, verfärbt sie nicht. Perithecium parenchymatisch, braun. Jod —. Die Sporenbeschreibung bei Fuckel 1. c. stimmt nicht, ebensoweuig tab. IV f. 31; Karsten beschreibt: sporae vulgo 5—9 septatae! Dann sind die von mir beschriebenen noch unentwickelt. 626. Ascomyces Betulae (Fuckel symb. myc. Nach- trag II p. 49 sub Exoascus) Magnus in litt. z exs. Fuckel f. rhen. 2553. Kunze f. sel. 370. Thümen f. austr. 1159. 5 . Sporen länglich, stumpf, 1zellig, hyalin, 6—7|3; 8 Zreihig in abgestumpft-keuligen, breitsitzenden Schläuchen, 2712. Paraphysen fehlen. Jod färbt die Schläuche weinroth. Bei Fuckel sind: asci 32/16, sporidia 1—2 guttulata 8/6. 627. Ascomyces coerulescens Desm. et Mntgn. efr. Montg. syll.-plant. erypt. p. 198; Cast. cat. pl. ‘ mars, suppl. p. 83 t. 10. ° exs. Thümen mye. un. 1553. ; 2 Sporen länglich, stumpf, 1zellig, hyalin, etwa 21; un- zählige in keuligen, stumpfen, breitaufsitzenden Schläuchen, — 60118. Paraphysen fehlen. Jod —. 628. Exoascus Wiesneri Räthay. kel syn. Ex. deformans (Berk. sub Ascomyces) Fucke f. Cerasi. Fe efr. Fuckel symb. myc. p. 252; österr. bot. Zeit- schrift XXX 1830 No. 7 p. 225. exs. Fuckel f. rhen. 2275. Kunze f. sel. 168. Sydow myc. march, 192. rad Sporen rund oder länglich elliptisch, oft ungleichseitig, manchmal zugespitzt, hyalin, 1zellig, 6—8/4; 8 2Zreibig in keuligen, oben abgestumpften, breitsitzenden Schläuchen 36/12. Paraphysen fehlen. Jod färbt die Schläuche vorübergehend weinroth, 629. Choiromyces maeandriformis Vitt. mon. tub. "2654 2 . syn. Ch. Dormitzeri Corda (? Tuber album Sow.) efr. Cooke hdb. p. 742, Haszlinsky f. hypogaei ın Vhadlgn. z. bot. Ges. 1875. exs.? Thümen mye. un. 1507 (unentwickelt in herb. meo). Sporen rund, zuerst hyalin, dann gelblich; episporium dick; stachlig, mit 3—6 Kernen, 18—20 mikr. Durchmesser. 8 mehrreihig in elliptischen, gestielten, anfangs diekwandigen Schläuchen, 150/50, Jod —. Die ganz entwickelten, innerlich braungelben Exemplare mit: meist verschwundenen Schläuchen haben einen höchst penetranten, scharfen Geruch, die weissen Stücke nieht. Ein Exemplar von Faustgrösse wog c. 300 gr. 630. Hypoxylon Michelianum Ües. et De N. schem. sfer. 25. syn. Lichen agaricus crustaceus Michel nov, gen. pl. 109 : ab, bb &:l efr. Nitschke pyren. I p. 50. Saccardo f. Ven. V’p. 183. f. it. del. 576. . | exs. Rabh. f. eur. 637. Saccardo myc. Ven. 671. Sporen elliptisch, ziemlich stumpf, meist'etwas kahn- förmig, 1zellig, oft mit einem grossen, centralen Kern, braun, — 124,5; (6—)8 1reibig in eylindrisch-keuligen Schläuchen mit Scheitelverdiekung 120/9; Paraphysen lang, fädig, mit Oeltröpfchen, bis 2,5 dick. Jod bläut die Schlauchspitze. Bei Nitschke sind die Sporen 16/56, bei. ‚Sace. f. del. 15/5. 631. Diatrype bullata (Hoffm. sub Sphäria) Fr. 5. Veg- syn. Sphäria placenta Tode. Sphäria depressa Bolt. cfr. Nitschke pyren.: I p. 68, Fucker symb. myc. p- 231. Saccardo myc. Ven. p. 150, f. it. del. 463, Karsten myc. fenn. II p. 151. Cooke hdb. p. 812. 2 exs. Moug. et Nestl. stirp.vog. 863. Rabh. hb. mye. II 47, f. eur. 536. Plowright sphär. brit. I 34. Cooke f.-brit. I 485, II 674. Fuckel f. rhen. 1042. eh: ee Sporen cylindrisch, meist schwach gebogen, 1zellig, schwach gelblich, 4—5/1; 8 2reihig im oberen Theile lang- Sea ‚ spindelförmiger Schläuche; pars sporifera 18/5; ‘araphysen ar fädig. Jod —. 632. Valsa (Monosticha) subeongrua Rehm nov. spec. Perithecia monosticha, globosa, in cortice interiore nidu- lantia, ca 8 in quovis stromate, dense stipata, collis plerum- que breviusculis, interdum usque ad long, 1 mm elongatis et subcurvatis, in disculum atrum, planum vel subeonvexulum, e. 0,7 mm lat., rotundatum conjunctis, diseulo corticem pustu- latim elevatam coronante, stromatibus gregariis, ramulos eircinantibus et epidermidem cribrosam relinquentibus,. Asei elavati, 8 spori, 21/45. Sporidia eylindrica, hyalina, recta vel subcurvata, disticha 3/1, Paraphyses longae, tenerae, septatae, c. 5 mikr. crassae. Jod —. Ad ramum putrescentem Alni viridis in monte Bucheneg pop Oberstauffen alpium Allgoviae. c. 900 m alt. 6/1881 leg. ritzelmayr. Nec Valsa alnifraga Nitschke pyr. germ. I p. 171 (=V. similis Karsten myc. fenn. II p. 133), nec V. alnifraga Karsten myc. fenn. II p. 133 (= V. similis Nitschke pyren. I p. 171) . Ppropter modum sporarum et formam ostiolorum ete. congruunt, 633. Valsaria hysterioides Rehm nov. spec. Stromata gregaria, sessilia, elongata, subobtusa, Hyste- riorum modo consociata et confluentia, 1—3 mm Ig., e. 1—1,5 mm lata, convexa, atra, subscabra, longitudinaliter subtilissime in convexitate rimosa ibique ostiolis minutissimis, globosis hieillie ornata, intus albida, peritheciis sparsis, globosis stromati immersis. Asci eylindracei, 8spori, 120/6—7 ; Sporidia elliptica, obtusa, medio plus minusve constricta, 2 cellularia, fusca, 14—1814, 5—6 monosticha, Paraphyses filiformes, apice irregulares, hyalinae, c. 2,5 mikr. crassae. Jod —: Ad truncum emortuum Sorbi Chamaemespili in alpe Haus- statt prope Benedictenwand alpium bavar. 7/1881. Dr. Arnold. 634. Pleonectria Ribis (Niess! Mähr. Pilze 114 sub Nectria) Karsten in herb. meo. syn. Pl. Berolinensis Sacc. in Michelia I p. 123, 276, 324. Nectria fenestrata herb. Curtis sec, Ellis. Sphärostilbe - pseudotrichia (Schw.) Berk. et Br. sec. Ellis. (efr. Gre- villea IV p. 46.) exs. Ellis n. am. f. 470. u: Sporen länglich, stumpf, seltener schwach elliptisch, fast gerade, selten etwas gebogen, hyalin, quer 8fach, diese ein- fach senkrecht in der Mitte getheilt, —25/8; 8 lreihig in eylindrischen 'Schläuchen 120/12. Paraphysen sehr sparsam, artikulirt; perithecium parenchymatisch, gelbroth. Jod —, (Schluss folgt.) nun 1100.02 2 ” = Riceia eiliifera Liok und Riceia Breidleri Jur. Da die Riccia ciliifera Link in den Herbarien selten ist, so theile ich hier mit, dass diese Species von Herrn Lojka bei Nadays in Ungarn 1874 gefunden und Herrn Juratzka übersendet wurde; Exemplare derselben wurden mir von Dr. Winter freundlichst mitgetheilt. Soweit der kleine Vorrath reicht, stelle ich davon zur Verfügung. Unter dem Namen Riccia sorocarpa Bisch. findet sich in den Hepat. von Gottsche & Rabenhorst No. 23 eine Riecia, welche — in meinem Exemplar — Riceia ciliifera ist; in No, 543 derselben Sammlung wird auf diese No. 23 Bezug genommen und daselbst gesagt: „die frühere Pflanze No, 23 unserer Sammlung ist aber viel robuster als diese rheinische Pflanze.“ — Vermuthlich findet sich unter dieser Nummer auch in anderen Exemplaren etwas Anderes. — Ich bemerke bei der Gelegenheit, ‚dass die von Herrn Breidler 1870 bei Schladmmg in Steiermark entdeckte und ihm zu Ehren von Herrn Juratzka Riceia Breidleri be- , nannte Art neuerdings zu R. sorocarpa gezogen wurde, wohin sie keineswegs zu bringen ist; sie gehört vielmehr ebenfalls der Section der Ciliatae an und steht durch die Form der Frons und die wenigen kurzen Cilien der Riecia paradoxa De Not. nahe, wenn sje derselben nicht ganz zu zuzählen sein sollte, was sich nach der kurzen Diagnose in der Synopsis nicht entscheiden lässt. F. Stephani, Leipzig. Repertorium. Wolle, F. American Fresh-Water Algae. (Bulletin of the Torrey botanical Club. Vol. VIIL No. 1.) Diese Arbeit enthält eine Anzahl neuer Arten und Varietäten von Desmidiaceen, die auf einer Tafel dargestellt sind und deren Beschreibungen wir hier folgen lassen. Micrasterias Mahabuleshwarensis, Hobson, var. Americana. n. var. This plant does not quite conform t0 the one described by Hobson. It has similar end-lobes, but the margins of the lateral ones are more like those of M. Americana, Ehrb. The lobes themselves are unlike; mn the one they are entire, in the other they are divided into two lobules. (Cf. Figs 1 and 2.) This may: be a variety referred to by Rabenhorst in his Flora Europaea Al- garum, Vol. IL, p. 196, where he says: “M. Americanae iorma esse videtur.” ren Micrasterias pseudofurcata, n. sp. M. magna, levis; semicellulis trilobis; lobis basalibus attenuatis, pro- tunde incisis; lobulis plus minus divergentibus, apice biden- fatis; lobo polari anguste cuneato; angulis longe sub-reectis productis; apice trifurcatis. Diam. .006“—.007°, Hab. Ponds, New Jersey and Florida. This form is similar to M. furcata, Ag., but differs in the absence of the middle lobe. Micrasterias triangularis, n. sp. M. permagna, orbieularis; semicellulis quinquelobis; lobo polari triangulari, lateralibus rectis vel leviter undulatis, subaequalibus, angulis, lateris in mueronem productis; lobulis et lobis intermediis aequalibus, repetito-bilobulatis; lobulis bifureatis, angulis eum spinis curvato-divergentibus elongatis armatis. Diam. 009° — .01“. Hab. In pond on Broadtop Mountain, Pa. The lobules next the sinus, and next the polar lobe are not sig Dad a simple point, not bifurcate. ; osmarium margarıtum, n.sp. Ü.parvum, varia- bile, suborbiculare, modo depressum, modo ad tertiam longius quam Jlatius; sinu anguste lineari; semicellulis suborbieulari- bus, ambitu undulato-erenatis, crenis lateribus plerumque triundulatis, scrobiculis basalibus modice instructis; dorso convexis nonnunquam retusis; a vertice visis ovalibus, medio ventricosis inflatis; cytiodermate leve ut margarita nitente. Zygosporis sphaerieis, spinis elongatis apice bifidis obsitis. Diam. .0009°—.001". Hab. Splitrock Pond, New Jersey. This plant might pass for a variety of ©. venustum, Breb, or C. Naegelianum, Breb., had the end no central in- flation.. C. phaseolus, Breb. possesses the inflations, but i8 entire. Cosmarium Donnellii, n. sp. Ü. mediocre, plerum- que fere tam longumquam latum, suborbiceulare, sinu anguste- lineari; semicellulis subsemicireularibus, dorso plus minus depressis, margine eirciter 18 margaritis ovalibus, in series singulas, composito. Diam. et lat. .0015”—.0018“. Hab. - Ponds, Florida. Colleeted by Capt. J. Donnell Smith, 1879. * This species comes nearest ©. monomazum, Lund, but is a distinet form. Staurastrum odontatum, n. sp. St. magnum, tam longum quam latum; semicellulis a fronte visis, quadrangu- laribus angulis superioribus in cornu gracile elongatis, in- eurvis vel reetis, marginibus plus minus profunde serrato- dentatis in apicem furcatum productis; angulis inferioribus dentibus armatis, a vertice visis quadriradiatis. Diam. sine rad: 0008 "— 001”; eum rad., .0016—.003"; long. .0016“ —,0018“, Hab. Splitrock ‚Pond, New Jersey, July, 1880. BT, This plant has much in common with some varieties of St. gracile, Ralis, but is more robust, has quadrangular semi- cells, is larger, and is furnished with teeth near the sinus. Staurastrum botrophilum, n. sp. St. mediocre, paulo longius quam latius, distincte granulosum; granulis m series regulares ordinatis; a fronte, semicellulis triangulari- bus, angulis inferioribus rotundatis subito in dorsum late truncatis, a lateribus, late ellipticis divergentibus, a vertice, triangularibus. Diam. .0015”—.0016‘. Hab. Swampy places near Bethlehem, Pa. This form belongs to a class like St. pygmaeum, Breb., St. puncetulatum, Breb., St. rugu- losum, Breb., ete., but is separated by the Cosmarium-like, truncate form as seen in front view. Staurastrum Pringlei, n. sp. St. parvum, distinete gr.nulatum, tam longum quam latum, medio plus minus constrietum; sinu acutangulo ampliato; semicellulis sub- triangularibus, lateribus rotundatis, dorso subplanis, medio convexis, subapice retusis, angulis acutis; a vertice visis tri- vel tetragonis; in forma trigona lateribus fere rectis; in forma tetragona retusis, angulis acutis. Diam. .0011”—0013". Hab. Nebraska Notch, Vt. Collected by C. G. Pringle. The form nearest to this is St. Kjellmani, Wille, colleeted in Nova Zembla, but it differs in size and in proportions of length to breadth; in having the angles acute, not rounded, and turned upward in the direction of the sides, not straight; in having triangular, not elliptical semicells; and in its back being straight, elevated in the centre, and retuse, not rounded. Staurastrum Donnellii, n. sp. St. parvum, duplo longius quam latius, oblongo-quadratum; cytiodermate punctato et sulcato; semicellulis quadratis, angulis basalibus rotundatis, lateribus leviter sinuato-retusis; angulis superior bus (quatuor) in cornu breve obtusum divergenter produ- tis; a vertice visis, quadrangularibus. Diam. .0006“. Hab Florida. Collected by Capt. John Donnell Smith, The form nearest this plant is St. pileolatum, Breb., but it differs in having the ends furnished with three conical pro- cesses, and in being triangular in end-view. a Staurastrum pentacladum, n. sp. St. medioere, granulato-asperum ; semicellulis ventre inflatis, dorso rotun- datis, angulis in cornu apice distincte trifurcatum productis; a vertice yisis quinque-radiatis: radiis substrictis, margine serrato-dentata. Diam. .0015“. Hab. Splitrock Pond, New Jersey, July, 1880. St. graeile, Ralts, comes near this form, but its end-view is triradiate. N. Wille, of Norway, has published a variety, nanum, which is quadriradiate = un ' My plant has five arms, and the membrane is unusually rough; and, in addition, the points on the ends of the arms are very prominent and divergent. Staurastrum Heleneanum, n. sp. St. parvum, granulato-asperum; granulis in series transversas ordinatis; semicellulis subelliptieis, dorso modice eonvexis, ventre tumi- dis; angulis in cornu productis; a vertice triradiatis; radi- orum basis inflatis, marginibus prominentibus apice furcatis vestitis. Diam. .0012“—.0015“. Hab. Splitrock Pond, N. J., frequent. 1880. There is a similarity between this desmid and St. vestitum, Ralfs; but, while the latter has two slender forked spines at the middle of each side, mine has stouter forked processes on the inflated base of each arm; and, in addition to this, the plant is only about half the size of St. vestitum, Euastrum attenuatum, n, sp. E. mediocre, diametro, duplo longiore; semicellulis pyramidalibus, basi dilatatis utro- que margine laterali semel sinuatis, in lobum polare rectum truncatum attenuatis; apice erenato-rotundatis; lobo polari uno et lobo basali duobus vel tribus tumoribus 'instructo; eytiodermate subtillissimo punetato. Diam. et lat. .0013“, long. .0026”. Hab. Ponds near Bethlehem, Pa. Doeidium spinulosum, n, sp. D., valıdum spinu- losum subeylindrieum undulatum octies— decies longius quam latius, medio valde eonstrietum; semicellularum _ strieturis margine 3—4 plus minus prominentibus, modice attenuatis; eytiodermate dense spinifero; spinulis apieis rotundatis duplo majoribus aliis. Diam. .0016°—.0018“. Hab. Pond, Dennis- ville, N. J., July, 1880. de Pleurotaenium nodulosum, Breb., Docidium hirsutum, Bailey, and D. nodosum, Bailey, haye features in common with this form. I separate it because of the armor of spines with which it is elothed. These are not hairs—not gelatinous contractions, but decided spines, _ and those of’ the ends of the cells are longer and stronger than those on the body of the cell. Eingegangene neue Literatur und Sammlungen. 28. Bericht über die IV. Versammlung des westpreuss. Botan.- Zool, Vereins zu Elbing 1881. Enthält: Janzen 5 Die Moos-F - Ba: — Lützow, Bericht über die botan. Untersuchung des eustädter Kreises, 29. Berkeley and Broome, Notices of British Fungi. (From the Annals and Magazine of Natural History 1882. March.) E, 30. Boehm, J. Ueber Schwefelwasserstoffbildung aus Schwefe und Wasser. (Sitzb. d. k. Akad. d. Wissensch. 1882.) = Mm. 31. Bulletin of the Torrey Botanical Cinb 1882. No. 2, 3: Ellis, New North American Fungi. —Davenport, Fern Notes III. — Wolle, Fresh- Water Algae. — Willey, Theory of Lichens. 32. Botanisches Centralblatt 1882. No. 14—18: Zopf, Zur Kenntniss der Spaltalgen, — Haberkorn, Genese, Morphologie und Eigenschaften pathogener Bacterien. 33. Cooke, M. C., Illustrations of British Fungi. 7. Heft. London 1882. 34. Flora 1882. No. 1—12: Limpricht, Eine verschollene Jungermannie. — Sitzungsberichte des botan. Vereins in München. — Arnold, Lichenologische Fragmente. — Röll, Beiträge zur Laub- moosflora Deutschlands und der Schweiz. 35. Grevillea. X. Bd. März: Plowright, Mimiery in Fungi. — Cooke, Australian Fungi. — Holmes, Ken British Marine Algae. — Cooke, Breaking of the Meres. — Cooke, New British Fungi. Bayley Balfour, Ön British Myxomycetes. 36, Henriques, J. A., Contributiones ad Floram Cryptogami- cam Insitanicam. Uonimbricae 1881. $ 37. Botaniska Notiser 1882. No. 1, 2: Kaurin, Bidrag til Kundskaben om Dovres Mosflora. — Nordstedt, Algologiska smasaker. 38. Rabenhorst’s togamenflora von Deutschland , Oester- reich und der Schweiz. 1. Bd.: Pilze vonDr.G. Winter. 7.Lief. Leipzig 1882. 39. Revue mycologique 1882. Avril: Bonnet et Roume- guere, Les Tuber non comestibles du d&part. de Vaucluse. — Spe- gazzini, Fungi nonnulli galliei ex herbario universitatis bonaerensis. — Patouillard, Sur la presence de cristaux d’oxalate de chaux dans l’hymenium des basidiomycetes, — Bresadola, ÖObservations mycologiques et espöces nouvelles. — Roumeguere, Bouquet de eryptogam:ıs rapport& des-iles de l’Ocean pacifique par Remy. ; 40. Thümen,F, de, Beiträge zur Pilzflora Sibiriens. (Bulletin de la Soci&te des Natural. de Moscou. 1882.) 41. Botanische Zeitung 1882, No. 1—16: Just, Phyllosiphon Arisari. — Krabbe, Entwickelung, Sprossung und Theilung einiger Flechtenapothecien. — Klein, Ueber Vampyrella. — Kern, Ueber ein Milchferment des Kaukasus. 42. Zopf, W. Zur Kenntniss der Spaltalgen. (8. A. aus Botan. Centralblatt 1882, No. 14.) 43. Zopf, W. Ueber die Columellabildung der Kopfschimmel. (S. A. aus den Verhandl. des Botan, Vereins d. Provinz Branden- burg. XXXIU. 44, Rehm, Ascomyceten. Fasc. XII. 45. Ellis, North American Fungi Cent. VII. IX. Zur Beachtung! Meine Adresse ist jetzt: Hottingen bei Zürich, Schweiz, Klossbachstrasse 69, Dr. Georg Winter. Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz), von (. Heinrieh in Dresden. er : \ ee 3 \" }UL 241882 »s. HEDWIGIA, 18. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Juni. Inhalt: Rehm, Ascomyceten. Fasc. XIU. (Schluss) — Reper- torium: Britzelmayr, Hyporhodii und Leucospori /aus Süd- bayern. — Zopf, Ueber den genetischen Zusammenhang von Spaltpilzformen. — Magyar Növenytani Lapok. 1881. — Jack, Die europäischen Radula-Arten. — Neue Literatur und Sammlung. Rehm: Ascomyceten fasc. XII. (Schluss.) 635. Nectria cinnabarina (Tode sub Sphäria) Tul. - f. Ribis,. -efr. Michelia I p. 275 app., Grevillea VII p. 108. exs. Plowrighbt sphär. brit. 11. Sporen länglich, stumpf, gerade, seltener etwas gebogen, 2zellig, manchmal ungleichhälftig, an der Scheidewand mehr weniger eingezogen, hyalin, —18/6; 8 2reihig in keuligen Schläuchen 75/15. Paraphysen dick, artikulirt, ästig; peri- theeium parenchymatisch, rothgelb. Jod —. : Es ist mir fraglich, ob die Behauptung Saccardo’s in Michelia ]. c. richtig, dass vorliegende Art = Nectria Ribis (Tode sub Sphäria) Rabh. f. eur. 264 sei. Letzteres exs. ıst mir unbekannt geblieben. 636. Gibbera Vaceinii Fr. S. V. p. 402. +8yn. Sphäria Sow. R ‚ etr. Fuckel symb. mye. p. 168. Cooke hdb. p. 843, c. ic. Karsten myc. fenn. fi p. 80. Michelia I p. 314. exs. Thümen myc, un. 1881 (? f. austr. 959). Fuckel f. rhen. 1757. Rabh. hb. mye. 1485. _ | . Sporen elliptisch, ziemlich spitz, 2zellig, in der Jugend mit je 1 grossen Kern und in der Mitte wenig, im Alter stärker eingezogen , selten etwas ungleichzellig, schwach bräunlich, —17/7, 81 Ci) reihig in eylindrischen, dicken Schläuchen, —90/9; Paraphysen ästig. Am perithecium kurze, 1fache ‚ spitze, braune, stachlige, ce. 4 mikr.-dicke Haare; am Grund einfache, kurze, braune, septirte c. 4 mikr. dieke Hyphen. Jod —. SS Nur die jüngeren Perithecien haben ein entwickeltes _ Hymenium, e: i Bi = ' 637. Cucurbitaria Coluteae (Rabh. sub Sphäri Awd. efr. Fuckel symb. mye. p. 174. exs. Fuckel f. rhen. 972. Thümen f. austr. 488. Sporen mehr weniger elliptisch, stumpf, in der Mi meist schwach eingezogen, 2—4—mehrzellig, indem je Hälfte quer 2—3fach und senkrecht Ifach getheilt, hyali dann gelb, —30/12; 8 lreihig in cylindrischen Schläuch 180/15. Paraphysen artikulirt, ästıg, ce. 3,5 mikr. diek. Jod dunkelt die Sporen. Die Perithecien sind anfänglich unter der epidermis verborgen und durchbrechen diese dann in Haufen. | 638. Anthostomella Pötschii Niessl Notizen p. 41. syn. Amphisphäria umbrinella Fuckel symb. mye. p. 159, non De N. sec. Niessl (propter sporidia utrimque appendiculata). & exs. Fuckel f. rhen. 2028. Thümen f. austr. 492. Sporen elliptisch, zuerst hyalin mit körnigem Inhalt, dann braun, 1zellig mit 2 mehr weniger grossen Kernen und einer kurzen, hyalinen, oberen Spitze von 2—3 mikr. Länge, 24/9; 8 lreihig in ceylindrischen Schläuchen mit Scheitelverdickung 180]12. Zarte fädige Paraphysen mit Oeltröpfchen. Jod —. e 639. Melanomma (Zignoella) ovoidea (Fr. syst. sub Sphäria) Fuckel symb. mye. p. 159. syn. M. papillata Fuckel symb, myc; p. 159. ; cfr. Karsten mye. fenn. II p. 92; Michelia I p. 346 sub Zignoella. ‘ exs, Fuckel f. rhen. 2166, 2249. £ Sporen verlängert elliptisch, nicht zugespitzt, gerade oder schwach gebogen, hyalin, zuerst 1zellig mit 1 grossen, centralen Kern, dann 2zellig mit je 2 grossen Kernen, end- lich 4zellig; —24/4,5; 8 Zreihig in keuligen Schläuchen 75/10. Paraphysen fädig, zart. Jod —.. i ierher gehört: wohl als syn.: Sphäria pulviscula Curr. sec.. Karsten 1. e. (efr. Cooke hdb. p. 864). Sacc- myc. Ven. 114 t. XI f. 33—36, f. it. 297, Michelia I p. 450. exs. Plowright sphär. brit. I 69. Saccardo mye. Ven. 87 hat sporidia 14/4. u Melanomma fallax Sace, Michelia I p. 41, f. ie del. 298 differt sporidiis ad septa subeonstrietis, rectis. 640. Melanomma hydrelum Rehm nov. spec. _ Perithecia gregaria, hemisphärica, sessilia, subscabra, atra, apice in papillulam rotundam, poro perspieuo pertusam protracta; alt. et diam. c. Imm. Asci clavati, crassi, 8 sporl, 180/27. Sporidia elliptica, subacutata, medio constrieta, itaque = Ww=2 bipartita; primitus hyalina, utraque parte 2—3 nucleis magnis instructa, dein fusca, utraque parte 2—3 septata, cellulis mMediis praeceteris magnae, iisque inferioris sporidii partis latioribus, unaquaque cellula plerumque nucleo 1 magno _ praedita, 66/14. Paraphyses tenerae, ramosae. Jod —. Ad lignum in aqua putrescentem prope Oberstaufen alpium Allgoviae alt. c. 1000 m. 61881 Britzelmayr. 641, Leptosphäria dolioloides (Awd. sub Nodulo- sphäria). syn. Pleospora — Fuckel symb. myc. p. 138. efr. Karsten myc. fenn. II p. 106. exs. Rabh. f. eur. 547. Fuckel f. rhen. 2015. Thümen f. austr. 762 (non mye. un. 858). ‚Sporen länglich-spindelförmig, gerade oder schwach ge- bogen, nicht spitz, schwach gelblich, 9—10zellig, meist die 4. Zelle etwas breiter, je mit 1 kleinen Kern, 45/5; 8 fast parallel in keuligen, gestielten Schläuchen 120/15. Para- ' Physen zart, artikulirt, ästig, c. 4 mikr. dick. Jod dunkelt die Sporen. 642. Leptosphäria macrospora (Fuckel symb. myc. p 138 sub Pleospora) Thümen. = syn.? L. pyrenopezizoides Sacc. et Speg. (cfr. Michelia I p- 343. Sace. f. it. del. 323), ? Pleospora Seneeionis Fuckel symb. mye, p. 136 sec. Niessl in litt. exs. Thümen mye. un. 1359 (? Fuckel f. rhen. 2032, Sacc. myc, Ven. 1475). Sporen länglich, gerade oder schwach gebogen, an den Enden nicht bes. spitz, 4zellig mit je 1—2 kleinen Kernen, die 2. Zelle bedeutend breiter, als die übrigen; oft in ‚der Mitte etwas eingezogen, schwach gelblich, —36|8; 8 2Zreihig in keuligen Schläuchen 90/15. Paraphysen ästig. Am Grunde des perithecium zahlreiche, septirte, braune, ziemlich lange, —4 mikr. dicke Hyphen. Jod —. : : Die Perithecien sind ziemlich gross und sinken bald in der Form einer pyrenopeziza ein. Bei Thümen, wie den angezogenen Synonymen sind die Sporen von 20 —27]4 —6. 643. Leptosphäria Poae Niessl nov. spec, in sched. a Perithecia parvula, dispersa, interdum gregaria vel serlata, tecta vel vertice prorumpentia, hemisphärica, atra, | nitida, glabra, coriacea, ostiolis brevibus, fere cylindraceis, penicilliformiter fimbriatis (ut videtur) sed potius apice setis simplicibus, fuseis, brevibus, —3 mikr. erassis, congregatis coronata. Asci clavati, subeurvati, 8 spori, 70/15. Sporidia btuse-cylindracea vel subelliptica, recta vel subcurvata, ‚cellularia, ad septa plerumque constrieta, quaque cellula en u hyalina, disticha, 24/6. Parapl ramosae. dd— a _ ie Ad eulmos siceos Poae uemoralis prope Brünn Moravi 911881. Dr. v. Niessl. 2 644. Microthelia crastophila Niessl nov. spec. sched. Perithecia mediocria, dispersa, interdum subgregaria confluentia, strato firmo, elypeiformi, fusconigro, nitido tecta, non erumpentia, fere globosa, coriaces,. Asci eylindracei, 8 spori, —90]7; Sporidia obtuse elliptica, medio saepe su constrieta, 2 cellularia, utraque cellula nucleo 1 paryulo instructa, rarius cellulis inaequalibus, fuseidula, 9/—5, a monosiicha. Paraphyses tenerrimae, ramosae. Jod — Ad eulmos siccos Poae nemoralis prope Brünn Mora viae, 911881. Dr. v. Niessl. e. - Diese Art, die zunächst mit Mierothelia minuta Niessl verwandt ist, hat 2—3mal grössere Perithecien von fester Substanz; auch sind ihre Sporen minder schlank als bei dieser. Dr. v. Niessl in litt.. s 645. Massaria Niessleana Rehm nov. spec, Peritheeia ut in Massaria siparia. Asci clavati, erassi 8 spori, 250/30. Sporidia primitus elliptica, byalina, dein bipartita, parte superiore c. 1/4 longiore, quam inferior, elongata, obtusa, fusca, utraque parte vel 2 septata, vel superiore 3 septata, quaque cellula nueleo 1 magno instructa, mucore gelatinoso angusto, continuo imbuta, 54 —60/—1 disticha. Paraphyses tenerae, ramosae, nucleatae. Jodii ope episporium coeruleseit, mucor evaneseit. Ad ramos siccos betulae albae. prope Brünn Moraviae, 811881. Dr. v. Niessl, , = Herr Professor Dr. v. Niessl hat diese Art als Massaria- siparia Tul. sel. f. carp. Il p. 232 mir mitgetheilt, Allei sie unterscheidet sich durch die Sporen auffällig davon; bei siparia sind dieselben mauerförmig getheilt, dagegen be Niessleana ungleichhälftig und jede Hälfte 2—3fach que getheilt. Massaria siparia (B, et Br. sub Sphäria) Tu). efr. Fuckel symb, myc p. 152 tab, vi t. 5. Cooke hab. p. 844. Saccardo f. it. del, 416, a exs. Fuckel f. rhen, 2011. Plowright sphär. brit. II 4 (? Rabh. f. eur. 260). 646. Ventüria atriseda Rehm noy. spec. Perithecia globosa, atra, minutissima, in epidermid longe lateque maculatim nigratae superficie sessilia, ad bäsi hyphis curvatis, ramosis, fuseis, brevibus, e, 4—5 miki crassis eircumdata, pilis numerosis, simplicibus, brevibu =: acutis, fuscis, c. 90 1g., 6 lat. obsessa. Aseci elliptiei, 3 spori, 60/12. Sporidia euneiformia ut in V. chlorospora, obtusa, 2 cellularia, cellula inferiori 1; modo longitudinis cellulae superioris, utraque facile secedente, viridula, 18/6 disticha, Paraphyses desunt. Jod —. Ad caules siccas Gentianae luteae in alpe Hausstatt ' montis Benedictenwand alpium bavar. 7/1881. Dr. Arnold. 647. Melanospora arenaria Fisch. et Mont in ann. sc. nat. IV T. V (1856) p. 337. Sporen elliptisch, stumpf, an den Enden eigenthümlich ausgezogen, zuerst hyalin, dann braun, glatt, 1zellig, oft mit 1—2 grossen Kernen, —21]10; 8 Zreihig in sehr zarten, elliptischen Schläuchen 70/25. Paraphysen scheinen zu fehlen. Peritheeium grosszellig, parenchymatisch, bräunlich, am Grunde zahlreiche, fädige, septirte, gelbliche, 3 mikr. dicke saphen, Rostrum am Ende in fast hyaline Fasern zerfallend. I Sehr selten mit Peritheeien, während das mycelium grosse Strecken überzieht. eh Sphärella caulicola Karsten myc. fenn. HI Sporen keulig oder fast thränenförmig, stumpf, 2zellig, die obere Zelle breiter, hyalin, 9—3,5; 8 2reihig in dick- wandigen, keuligen Schläuchen, —40/8. Paraphysen fehlen, perithecium parenchymatisch, braun. Jod —. Er Perithecia globulosa, minima, astoma, in epidermidis plagis füseis vel plerumque nigris, 3—4mm longis latisve gregaria, emergentia, demum sessilia, atra. = _649. Sphärella depazeaeformis (Awd. sub Sphäria in Rabh. hb. myc. 11641). Ces. et D. N, schema p. 238 sec. ‚Niess] in litt. % syn. Karlia Oxalidis Rabh. Sphärella Karlii Fuckel, efr. Fuckel symb. myc. p. 103. £ ,. exs, Rabh,hb.myec. II 567. Fuckel f.rhen. 547 (? Thümen f. austr. 790, 1265). Ars Sporen elliptisch, gerade, selten schwach gebogen, nicht zugespitzt, 2zellig mit je 2 Kernen, in der Mitte oft schwach eingezogen, manchmal die Zellen ungleich breit, hyalin —3; 8 2reihig in keuligen Schläuchen 30/9. _Paraphysen fehlen. Perithecium parenchymatisch, braun. Jod —. 650. Erysiphe Martiı Link f. Physospermi, Sporen Izellig mit kleinkörnigem Inhalt, selten. I—2 _ grossen Kernen, hyalin, länglich, stumpf, — 21/9; 4—6 er eiförmigen, kaum gestielten Schläuchen 55/30. 4 Sehläuche ‚der Peridie. Anhängsel nicht viel länger, als die Peridie, etwas unregelmässig ästig, hyalin oder bräunlich. Jod —. 106b. Ciboria pseudotuberosa Rehm, exs. Rabh. f. eur. 2649. efr. Naturh. Verein Augsburg, 26. Bericht, Sepas abdruck p. 28. 561b. Helotium Pineti (Batsch) Karsten. efr. Hedwigia 1881. Separatabdruck p. 4. 15c. Heterosphäria Patella f. Lojkae Rehm. efr. Naturh. Verein Augsburg, 26. Bericht, Separat; abdruck p. 132. 584b. Pseudovalsa laneiformis (Fr.) f. Castanea efr. Hedwigia 1881. Separatabdruck p. 11. 379b. Melanconis modonia Tul. efr. Naturb. Verein Augsburg, 26. Bericht, Separa abdruck p. 93. 88b und e, Lophiostoma insidiosum (Desm.) C et D.N. | efr. Naturh. Verein Augsburg, 26. Bericht, Separat- abdruck p. 24. | 182c. Lophiostoma (Lophidium) compressum (Pers Nitschke. efr. Naturh. Verein Augsburg, 26. Bericht, Separat- abdruck p. 47. 91g. Leptosphäria modesta (Desm.) Awd. f. Ge tianae., ; efr. Naturh. Verein Augsburg, 26. Bericht, Separat- abdruck p. 25. x 532b. Leptosphäria Nitschkei Rehm f. Ade- nostylidis. cfr. Naturh, Verein Augsburg, 26. Bericht, Separat- abdruck p. 127, : Nachtrag. ; Im Separatabdruck aus dem 26. Bericht des Naturh. Vereines Augsburg: Rehm Ascomyceten fehlt p. 119. 474. Seirrhia rimosa (Alb. et Schw. sub Sphäria) Nitschke. | syn. Dothidea — Fr. 8. V. Sc. cfr. Fuckel symb. myc. p. 221. Karsten mye. fenn. II p- 229. Grevillea VIII p. 106. exs. Moug. et Nestler stirp. vog. 963. Rabh. hb. myc. II 267 f. eur. 1033, 2425. bad. cerypt. 639. Fuckel f. rhen. 1010. Kunze f, sel. 362. Sydow myc. march. 172. Sporen verlängert keulig, stumpf, meist gerade, selten etwas gebogen, 2zellig, hyalin, 21/6; 8 2reihig in keuligen, sitzenden, schwach gebogenen Schläuchen mit dicken Wan dungen, 80115. Paraphysenmasse artikulirt, oben bräunlich, durch Aetzkali sich lösend. Jod —. = Repertorium. Britzelmayr, M. Hyporhodii und Leucospori aus Südbayern., (26. Bericht des Naturhistorischen Vereins in Augsburg.) Nachdem Britzelmayr bereits im 25. Bericht des Augs- - burger Naturhistorischen Vereins eine grössere Arbeit über die Leucospori der Augsburger Flora publieirt hatte, erhalten wir im vorliegenden Bande einen weiteren Beitrag zur Hy- menomyceten-Flora Süd-Bayern’s. Unter den angeführten Arten befindet sich nicht nur manche seltenere Form, sondern auch mehrere neue Species werden beschrieben und in den separat erschienenen Abbildungen dargestellt. Wir geben die Beschreibungen derselben wörtlich wieder. Agaricus (Pluteus)opponendus n.sp. Hut etwas über 2 cm. hoch, über 3 cm, breit, kegelförmig, beinahe glockig, "weiss, seidigglänzend. Stiel über 5 cm. hoch, oben 5 mm. breit, nach unten bis zu 9 mm. verdiekt, weiss, feinfaserig, seidigglänzend. Lamellen frei, ziemlich gedrängt, schön fleischfarben. Sporen elliptisch, meist an einem Ende ab- gestumpft, 8—9, 4. Auf einer Waldwiese. Oktober. Auf- fallend ist die Achnlichkeit des A. opponendus mit dem in Pers, Ic. t. 6 f. 2 abgebildeten Schwamm; doch hat dieser eine freien Lamellen. A. (Entoloma) acclinis n.sp. Nicht hygrophan. Hut gewölbt, dann ausgebreitet mit erhabener Mitte; 3—8 em. breit; ziemlich dünnfleischig; weisslich, gelblich weiss, glänzend. Stiel 5—-10 cm. hoch, bis zu 1 cm. breit; bald voll, bald etwas hohl; weiss, weisslich, seidenglänzend. Hut- und Stielfleisch weiss. Lamellen ziemlich ‚gedrängt, gerundet und etwas ausgebuchtet angewachsen; weiss, weiss- lich, zuletzt weissroth, blass rosenroth; wie auch der Stiel i etwas spröde; im Alter mit braun berandeter Schneide; bis ; zu 1 cm. breit. Ohne besondern Geruch und Geschmack. | aposenstanb roth. Sporen 12—13, 8—10; unregelmässig ptisch, 5- und 6eckig. Im Sommer und Herbst auf san- digen, begrasten, hie und da mit Weiden und Sanddorn be- Waächsenen Uferstellen am Lech und an der Wertach, einzeln und in kleinen Gruppen. Ein dem A. sinuatus nahe stehen- der Schwamm. ; A. (Clypeus) transitorius n. sp. Hut 2,5 em. breit, anfangs gewölbt, dann ausgebreitet glockig, braun, faserig, nur matt glänzend. Stiel blass fleischfarben-bräunlich, voll, bis 3 em. hoch, etwa 3 mm. breit, am Grunde mit einem bis 8 mm. dieken Knollen. Lamellen angeheftet, beinahe frei, in der Jugend weisslich rothbräunlich, später rothbraun. Hut- und Stielfleisch weiss, weisslich, Sporenstaub gelbbraun, braun. Sporen rundlich, mit 5—7 unregelmässig vorge zogenen abgerundeten Ecken, 10, 8. Im Juli in den Buchen- wäldern bei Krumbach auf Erde. = A. (Clypeus) assimilatus n. sp. Hut bis 2 cm. breit, gewölbt, beinahe glockig, braun, röthlichbraun, feinfaserig, seidigglänzend. Lamellen angeheftet, beinahe frei, schmutzig rothbräunlich, an der Schneide weisslich, etwas entfernt. Stiel blass braunröthlich, matt glänzend, voll, bis über 3 cm. hoch, etwas über 2 mm., unten knollig, bis 5 mm. dick. Hutfleisch weiss, weisslich. Stielfleisch weisslich, braunröthlich, Sporenstaub braunroth. Sporen in die Länge gezogen und auch ausserdem ungleichmässig sechseckig, d, 4—6. Im Oktober im Kobelwald. A. (Entoloma) accola n. sp. Hut gewölbt, genabelt bis 5 cm. breit, braun, schmutzig röthlich-braun, hie und da etwas angedrückt, faserig, schuppig, kaum glänzend; Stiel von der Farbe des Hutes, doch etwas blasser, am Grunde weisslich, bis 5 cm. hoch, 3—4 mm. dick, sich unten etwas und oben bis zu 1 cm. erweiternd, etwas hohl; Lamellen nicht gedrängt, weissröthlich, zuletzt an der Schneide braun beduftet, ausgerandet angewachsen. Sporen länglich und auch sonst etwas unregelmässig 6eckig, 10—11, 6—8. Ohne besondern Geruch. — Feuchte Haiden, September. A. accola ist dem A. costatus nahe verwandt. ; A. (Leptonia) proludens n. sp. Hut gewölbt, in der Mitte etwas eingedrückt; gelbbraun, braun, durch die bis zur Hutmitte durchscheinenden Lamellen dunkelbraun ge- streift; bis 5 cm. breit. Stiel blassbraun, weissbräunlich; 5—8 cm. hoch, bis 5 mm. breit, sich nach oben wenig er- weiternd, hohl. Lamellen breit, ziemlich entfernt, weisslich, bräunlich fleischfarben, ungleich, gerundet, angeheftet, etwas angewachsen. Sporen 12—14, 8; in die Länge gezogen, stumpf und auch ausserdem unregelmässig 6eckig, Ohne Geruch. Waldwiese im Siebentischwald. “ ‚A. (Nolanea) conferendus n. sp. Hut bis über 5 cm. breit, unregelmässig glockig, öfter faltig, röthlichbraun, bräunlich; gegen den Rand nicht selten zart wellig gefurcht; matt seidigglänzend. Stiel über 1 dm. hoch, unten 1 cm, oben halb so breit, weisslich, blassbräunlich, hie und da Be . dreht, seidigglänzend, hohl, sehr gebrechlich. Lamellen fast frei, blassroth, fleischfarben, ziemlich entfernt; grob, hie und da weit und unregelmässig gekerbt. Geruch stark nach Mehl. Hut- und Stielfleisch weisslich, bräunlich. Sporen mit meist 4 weit ausgezogenen abgerundeten Enden. 8—10 Mikromill, im Durchmesser, Diese und die folgende _ Art werden als nahe verwandt zu A. pascuus und zwar hauptsächlich zu jener Form dieses Schwammes zu betrachten sein, welche von Bolton auf t. 35 abgebildet worden ist. Im Sommer in den Bergwäldern bei Oberstaufen, einzeln und gesellschaftlich wachsend. A. (Nolanea) acceptandus n. sp. Hut bis 5 cm. breit, etwas glockig gewölbt, zuletzt ausgebreitet, eingedrückt, braun, röthlich-braun, feinfaserig, mattglänzend. An sonnigen Standorten wird der Hut von der Mitteaus zart angedrückt-. faserig, schuppig. Stiel bis etwa 1 dm. hoch, unten 1 cm,, oben weniger als halb so breit, blass grauviolett, blass- bräunlich, etwas gestreift. Lamellen angeheftet bis rundlich angewachsen, nicht zahlreich, fleischfarben, zuletzt schmutzig braunröthlich. Hut- und Stielfleisch bräunlich. Ohne be- sonderen Geruch. Mit in die Länge gezogenen und auch ausserdem unregelmässigen 5—9eckigen Sporen - 10—14, 6-8. Siebentischwald, Lohwäldchen, Wald bei Klimmach. A. (Nolanea) dissidens n. sp. Hut bis über 3 cm breit, anfangs spitz kegelig glockenförmig, dann ausgebreitet fein seidig faserig, in der Mitte schwarzbraun, ausserdem weissbräunlich. Stiel bis 7 em. hoch, oben bis 3, unten bis 6 mm. breit, blass weissbräunlich, glänzend, oft gedreht. Lamellen angeheftet, nahezu frei, ziemlich gedrängt, weiss- röthlich. Hut- und Stielfleisch weisslich, blassbräunlich. en mit 4, seltener mit 5 weit ausgezogenen abgerundeten cken, 8—10, 8. Im Sommer auf alten Buchenstöcken in den Wäldern bei Krumbach. A. (Nolanea) intersitus n. sp. Hut bis 2 cm. breit glockig, gelbbraun, glänzend, glatt. Lamellen angeheftet, beinahe frei, unten bis zu 8 mm. Breite aufgeblasen, fleisch- farben, nicht sehr gedrängt. Stiel bis über 5 cm. hoch, 3 mm. breit, unten kaum verdickt, an der äusseren Basis fein weissbeschimmelt, oben voll, nach unten zuerst mit . Schwammigem Mark erfüllt, dann hohl. Hut- und Stielfleisch weisslich, bräunlich. ‘Sporen länglich, auch ausserdem un- regelmässig eckig 8—10, 6—8. Ende April auf Waldboden. A. (Nolanea) promiscuus n. sp. Hut bis 25 mm. . hoch und eben so breit, abgestumpft kegelförmig, mit etwas eingebogenem Rande; braun, glatt, glänzend. Stiel 6 cm. hoch, 4 mm. dick, oben etwas verdünnt, faserig, bräunlich. Lamellen bis zu 6 mm. breit, angeheftet, beinahe frei, röth- lich, fJeischfarben. Stiel- und Hutfleisch weisslich MN gelb- bräunlich. Sporen etwas länglich und ungleich 4—6eckig, x 10—12, 10. A. intersitus und A. promiscuus sind jedenfalls ' nahe Verwandte des A. junceus. Zwischen Sphagnum im Haspelmoor. Mai. A. (Nolanea) dissentiens n. sp. Hut bis 2 cm. breit, halbkreisförmig, gedrückt gewölbt mit tief genabelter Mitte; röthlichbraun, röthlichbraun-schwärzlich, feinfaserig, etwas seidigglänzend. Stiel kaum 1'J; cm. hoch, in der Mitte 1! mm., oben und unten etwas mehr breit; wie der Hut gefärbt, doch kaum glänzend. Lamellen in einer Breite von beinahe 8 mm., angewachsen, etwas ausgebuchtet, dunkel fleischfarben, braunröthlich, sehr entfernt, diek mit Quer- adern. Hut- und Stielfleisch weisslich, schmutzig weiss bräunlich. Sporen länglich abgerundet, 6eckig, 9—11, 6—8. Ein sonderbarer Schwamm, der in der Nähe von A. elan- destinus unterzubringen sein dürfte. — Auf einem mit Gras bewachsenen Feldweg. Oktober. . A. (Nolanea) postumus n. sp. Hut bis 15 mm. breit, kegelig, kaum glockig, bräunlich, matt glänzend, hygrophan, durch die durchscheinenden Lamellen weit hinauf gestreift. Lamellen etwas ausgebuchtet angewachsen, ziemlich gedrängt, blass rothbräunlich, Stiel bis 5 cm. hoch, 2 mm. breit, unten verdünnt; weisslich, rothbräunlich, hohl. Sporen etwas in die Länge gezogen, auch sonst ziemlich unregelmässig, 5—B8eckig, 8—12, 8—10. Auf modernden Buchenblättern in den Wäldern bei Krumbach. Juli. A. (Nolanea) subpostumus n. sp. Hut bis 2 em. breit, unregelmässig glockig, in eine ziemlich spitze Mitte auslaufend; bräunlich, hygrophan; feucht kaum, trocken seidigglänzend. Stiel etwas über 5 cm. hoch, oben 3, unten bis zu 8 mm. breit; weiss, weisslich faserig glänzend, unten weiss beschimmelt, etwas hohl. Lamellen beinahe frei, buchtig angeheftet, weissröthlich. Stiel- und Hutfleisch weiss, weisslich. Sporen mit 4—6 vorgezogenen abgerundeten Ecken, 8—10 Mikromill. im Durchmesser. In den Buchenwäldern bei Krumbach auf Erde. Juli. A. (Tricholoma) consequens n. sp. Hut bis 5 em. breit, gewölbt, breit gebuckelt, dunkelbraunschwarz, violett- braunschwarz, nicht glänzend, beinahe filzig. Huthaut nicht abziehbar. Hutrand weisslich, etwas eingerollt. Fleisch unter der Hutoberfläche braun, am Rande des Stiels näss- lich weisslich, sehr blass bräunlich, ausserdem weiss. Sti bis 5 cm. hoch, etwas über 1 cm. breit, unten bis zu2em. verdickt; Aussenseite des Stiels weisslich, weissbräunlichh fein weiss faserig. Lamellen ausgebuchtet, mit einem Zahn herablaufend, sehr gedrängt, aderig verbunden, weiss, gegen den Rand nässlich weisslich, weissbräunlich. Ohne beson- dern Geruch und Geschmack. Sporen rauh, 6-7, 45. Dürfte in die Nähe von A. melaleucus zu stellen sein. — Zwischen Gras im Siebentischwald. Herbst, ” ’ = I A. (Collybia) admissus n. sp. Hut über 2 cm. breit, gewölbt, bald gebuckelt, bald tief eingedrückt, schmutzig bräunlich mit dunklerer Mitte. Lamellen etwas ausgebuch- tet, angeheftet und angewachsen, ziemlich dick, nicht ge- drängt, von schmutzig weisslicher, blass bräunlicher Farbe; bei älteren Exemplaren unregelmässig aderig verbunden, auch mit Queradern versehen. Stiel 6 cm. hoch, bis über 3 mm. breit. Wurzelverlängerung kaum vorhanden. Starker Mehlgeruch. Sp.: 8—10, 4. Dem A. inolens, noch mehr wohl dem A. protractus nahe stehend. Zwischen Sphagnum - im Haspelmoor. Mai. A. (Collybia) obstans n. sp. Hut 15 mm. breit, etwas gewölbt, dann verflacht mit eingebogenem Rande; braun, graubraun, etwas glänzend. Lamellen rundlich an- geheftet, beinahe frei, weisslich, blass grauröthlich, ziemlich gedrängt; gerade und wellig verlaufend. Stiel bis 8 cm. hoch, oben 2, unten 5 mm. breit, durchscheinend, weisslich, ‘ röhrig hohl, sehr gebrechlich. Mehlgeruch. Sporen: 6—7; 4. In die Nähe von A. protractus gehörig. Zwischen Sphagnum im Haspelmoor im re, A. (Mycena) permixtus n. sp, Hut 2 cm. breit, stumpf, kegelig glockig, braun, dünpfleischig, durch die durchscheinenden Lamellen gestreift; glänzend. Lamellen etwas angewachsen, weisslich, bräunlich, nicht gedrängt. Stiel bis 8 cm. hoch, bis 3 mm. breit, durchscheinend, sehr gebrechlich.. Sp. 10—13, 5—8. Dem A. ammoniacus nahe verwandt. — Zwischen Sphagnum im Haspelmoor. Mai. A. (Mycena) amictus var. incongruens n. var. Hut blass, schmutzig gelblich, glatt, matt glänzend. Hut- rand den durchscheinenden Lamellen entsprechend fein ge- streift. Lamellen gedrängt, weiss. Stiel bräunlich, durch- aus fein kleiig, weisslich bestäubt, nach unten angeschwollen, dann in eine nackte, sich nach und nach verdünnende Wurzelverlängerung auslaufend. Sp. 10, 4. Auf Tannen- zapfen und deren Resten in Waldsümpfen. Mai, Juni, Juli. Zopf, W. Ueber den genetischen Zusammenhang von Spaltpilzformen. (Ausz. aus dem Monatsh. der Berlin. + Akademie. Sitzung vom 10. März 1831.) Verfasser kommt in dieser vorläufigen Mittheilung zu höchst interessanten und wichtigen Resultaten, die wir, eil- weise mit seinen eigenen Worten, zusammenfassen, Seine Untersuchungen erstreckten sich auf die Gattungen Clado- thrix, Beggiatoa und Crenothrix, und gelang es ihm, durch directe Beobachtung nachzuweisen, dass bei jeder dieser w * r Be = 33 NET Gattungen verschiedene Entwicklungsstadien vorkommen, bisher theilweise für besondere Gattungen und Arten gehalt worden sind. Zopf folgert aus seinen Untersuchungen 001) dass die von Cohn aufgestellte Theorie von de Kr Selbständigkeit der Spaltpilzformen im Principe unhaltba ; erscheint, und das auf diese Theorie gegründete System als ein künstliches, fallen gelassen werden muss. 2) Dass hingegen Naegeli’s und anderer Ansicht von der Unselbständigkeit”der Spaltpilzformen im Prineip richtig und einer ausreichenden wissenschaftlichen Begründung fähig ist. 3) Naegeli’s Ansicht, dass die Spaltpilzformen durch Aneinanderreihung von Mierocoecen entstünden, ist unrichtig. 4) Ebenso ist es unrichtig, dass alle Spaltpilzformen nur ein einziges Genus oder gar nur eine einzige Art dar- stellen. Vielmehr müssen eine Anzahl Genera und Arten angenommen werden, die unter einander oft grosse Analogie zeigen, während bei anderen wiederum der Entwicklungs gang ein abweichender, mitunter sehr einfacher st. 5) Von den zunächst untersuchten Gattungen besitzt | jede Zoogloea-Zustände und andererseits Schwärmerstadien, E% ‚und zwar kann im Allgemeinen jedes Entwicklungsstadium derartige Zustände durehmachen, mit Ausnahme der lang- fädigen, Leptothrix-artigen Zustände. & 6) Cladothrix, Crenothrix und Beggiatoa stellen die ent- wickeltsten Spaltpilze dar. Man kann sie als besondere Familie der ÜÖrenothricheen zusammenfassen. Magyar Növ6nytani Lapok. © (Ungarische Botanische Zeitschrift.) 1881. Enthält an 1225 Arbeiten über Sporenpflanzen Folgendes. °°Schaarschmidt, J., A Closterium intermedium Ralfs oszläsa, (Die Theilung von C]. intermedium Ralfs p- 3-6). Die Theilung ist analog jener von Penium inter- ruptum Breb, (und wie Verfasser nachträglich ersehen, jener von Ülosterium acerosum, wie sie Delponte, Specimen Des- midiacearum subalpinarum Pars II t. xVI f. 9—12 darstellt). C. intermedium besitzt eine Hauptsutur und in der Mitte jeder Hemicyste eine Nebensutur. Diese letzteren können ähnliche Gebilde werden, wie die Theilungskappen de x Oedogonien. Vor jeder Theilung erhebt sich die Cuticula von der Zellhaut in Form eines inwendig hohlen Ringes, der bei der Theilung reisst, während die sehr plastische Zellhaut sich rasch ausdehnt.- Die Zahl der secundären, ‚tertiären u. f. Suturen kann sehr beträchtlich sein; frühere _ Autoren geben bis 20 Ringe an, hingegen beobachtete Sch. auch 24, u. z. auf einem Möller'schen Desmidiaceenpräparate: * Sie zeigen, wie oft das Individuum sich theilte. Aehnliches man bei Delponte (l. ec. t. XVI £. 12) sehen, leider er aber keine Deutung versucht. Nach Sch. theilt sich €. intermedium Ralfs ähnlich wie die übrigen Closterien ‚oder auf die eben geschilderte Weise und ist es wahrschein- lich, dass alle mit Nebensuturen versehenen Closterien sich auch so verhalten. Schaarschmidt, J., Specimen Phyceologiae Aequatoriensis (p. 17—24). Bekanntlich hat der Cardinal- Erzbischof von Haynald das reichhaltige, vom Jesuitenpater Sodiro in Ecuador angelegte Herbarium gekauft. Von den ‚Wasserphanerogamen sandte der Cardinal mehrere an Prof. Kanitz in Klausenburg, damit sie determinirt werden. Einzelne dieser Pflanzen (namentlich Trapa und Myrio- _ phyllum) enthielten als Anhängsel verschiedene Algen; durch sorgfältiges Abwaschen gelang es, erträgliches Material zum Untersuchen zu gewinnen. Sch. konnte auf diese Weise 65 Algen-Arten konstatiren, darunter 55 Diatomaceen, 1 Cos- _ marium (von einigen anderen Desmidiaceen sah -er nur Zygosporen und konnte dieselben deshalb nicht näher be- stimmen), 3 Zygnemaceen, 1 Protococcace, 2 Contervaceen, 1 Cladophoracee, 2 Oedogoniaceen. Novitäten sind: - 5. Gomphonema constrietum Ehrenb. Acquatoriense n. var. (ann. sp.?)p 18. In aquis staynantibus prope ‚Tocunga. 9. G. Kanitzii n. sp. p. 19; differt a G. arctico Grun. (van Heurck Diat. belg. t. XXV £f.30) valvis apice superiore _ late rotundatis, ut in G. olivaceo Ehrenb. (van Heurck.l.c. t. XXV £f. ce) etiam’ in medio turgidis. In aquis stagnan- tibus pr. Tocunga. ; i _. 13. Epithemia ventricosa Kütz. p. 20 mit drei neuen Varietäten: subparallela, tumida, gibbosa. Ebendaselbst. 19. Achnanthes Haynaldii n. sp. p. 20 mit drei nov, varr.: vulgaris, # elliptico-lanceolata, 7 oblongo-elliptica. In ° Auentibus m, Antisana. ar. 29. Pinnularia Sodiroi n. sp. p. 21; differt a P. majore, distantibus ; et, a P. Rabenhorstii Ralfs valvis etiam lanceo- flexuosa. In aguis stagnantibus pr. Tocunya. tatis et striis paucioribus, et a S. Smithii_C. Ag. (van ek I. c.t.XV f.33) apicibus et striis etiam Me SchaarschmidtJ.,AChlorochytriumErdelyben w bi, 2 . (Ehrenb.) Rabenh. valvis gracillimis evidenter tumidis, api-_ eibus lanceolato-acutatis et costis linea longitudinali valde 36. Schizonema Haynaldi n. sp. p. 22; differt a S. neglecte Thw. (van Heurck 1. ec. t. XV f. 37) apicibus. rotundato- Chlorochytrium in Siebenbürgen p. 37-39). Cohn lato-acutatis, costis non interruptrs, — linea longitudinali — 4 —. hat bekanntlich die von ihm Chlorochytrium benannte Algen- gattung zuerst in Lemna trisulca gefunden; seitdem wurden noch einige andere neue Arten entdeckt, die ebenfalls i Wasserpflanzen endophytisch sind. Nun hat Sch. aus Bethlentalva in Siebenbürgen eine frische Algenprobe er- halten, zwischen welcher sich Zerreichenblätter- Fragmenkä befanden. Die Probe kam im Herbste an und enthielt damals keine Chlorochytrien; als aber die Cultur im Früh- jahre wieder untersucht wurde, fand sich in den genannten erreichen -Fragmenten Chlorochytrium Lemnae in ziem- licher Menge vor. Die Zoosporen bohrten sich in diese ein und bilden in denselben die bekannten grossen Schläuche, die herausfallend frei fortvegetirten. Es lassen sich also gegen die Parasitennatur des Chlorochytrium Bedenken er- eben. SchaarschmidtJ., Adalekok az activ &s passiv endophytismus ismeretehez (Beiträge zur Kennt- niss des activen und passiven Endophytismus p. 45—54). Verfasser fand, dass Algen höhere Pflanzen entweder einfach zu dem Behufe aufsuchen, um dort Schutz zu finden oder aber, um wirklich auf diesen als Parasiten zu leben. Um sich in dieser Beziehung zu orientiren, hatte er u. A. Oscillaria tenerima auf Schnittflächen eines Blattstieles von Arum odorum gebracht, die zarten Fäden nährten sich von dessen Schleime und bohrten sich in drei Wochen 2cm. tief ein. Verfasser unterscheidet active und passive Symbiose und will letztere Oikobiose genannt wissen. J. L. Holuby theilt (p. 138—139) mit, dass Puccinia Malvacearum, welche 1879 um Nemes Podhrad sammt Um- gegend, sowie auch um Szakolca im Neutraer Comitat (wo Althaea rosea L. flore atropurpureo zu Handelszwecken im Grossen gebaut wird) auf cultivirten und wildwachsenden Malvaceen verheerend auftrat, wie es scheint, in Folge des strengen Winters 1879/80 aus jener Gegend wieder ver- schwunden ist. In den zur Zeitschrift als Beilage gelieferten Plantas Romaniae hucusque cognitas enumerat Augustus Kanitz be- finden sich die Cryptogamen p. 141-168 und die 1881 erschienenen Nachträge p. 257. Nach letzteren sind aus Rumänien (incl. der Dobrudscha) bekannt: Gefässkrypto- gamen 36, Laub- und Lebermoose 35, Lichenen 21, Pilze (wenn man die aus Versehen zweimal aufgezählte Septoria Petrosolini einmal streicht) 61, Algen (diese letzteren von Schaarschmidt bearbeitet) 234 Arten, a . en ” J. B. Jack. Die europäischen Radula- Arten. Separat-Abdruck aus der „Flora“ 1881. _ Der Verfasser gedenkt zunächst der bisher beschriebenen Arten dieses genus: Radula complanata Dum. — Ra- dula aquilegia Tayl. und Radula voluta Tayl (Rad. alpestris Berggren gehört zu R. complanata). Dr. Lindberg fand 1859 in Scandinavien eine neue Ärt, welche Dr. Gottsche R. Lindbergiana G. nannte; eine vom Verfasser 1865 bei Salem gesammelte Radula, ausgegeben in Gottsche & Rab. Hep. eur. No. 361 als R. complanata Dum. var. propagulifera, wurde als neu von Dr. Gottsche R. commutata G. be- nannt; eine weitere Entdeckung des Verfassers von 1866 auf dem Feldberge in Baden veröffentlicht derselbe hier als R, germana und zweigt endlich die Varietät & major von R. aquilegia ab, welche er als Radula Carringtoni beschreibt; damit steigt die Zahl der europäischen Radula- Arten auf 7, deren Diagnosen hier folgen: Radula complanata (Dum). Gottsche. Paroica; caule repente vage subpinnatim ramoso; foliis imbricatis, patentibus, lobo dorsali rotundato, ventrali qua- druplo minori, quadrato, angulo obtuso rarius acuto; per. ' obeonico, compresso, apice truncato, bilabiato, integerrimo; foliis involucralibus binis, lobo superiori elongato - obovato, inferiori ovato, apice rotundato; flore maseulo in fol. perigon. 2—3 paribus (plerumque foliis 5) arcte imbricatis, tumidis, subinvoluero semper obvio. Radula Carringtonii Jack n. sp. Dioica. Caule caespitoso prostrato, subpinnatim ramoso foliis imbricatis patentibus integerrimis, lobo superiori rotun; dato subreniforme, inferiori quadruplo minori, quadrato, ad- presso, Perianthium.....- —. Fuseo-olivacea. Radula aquilegia. Tayl. i : Dioica; caule caespitoso prostrato subpinnato, ramis complanatis; foliis imbricatis erectiusculis convexis inte- gerrimis, lobo superiori obovato-rotundato margine recurvo, inferiori minori subquadrato ex tumida involuta basi apice appresso; involucralibus oblongis transversalibus deflexis; perianthio elongato-obeonico compresso truncato integerrimo. Radula commutata. Gottsche n. sp. Dioiea. Caule dense implexo prostrato, furcato-ramoso; foliis imbricatis adscendentibus, lobo dorsali obovato-rotundato convexiusculo, integro, ventrali quadruplo minori, quadrato, angulo acuto; perianthio elongato obeonico truncato Integro. Radula germana. Jack n. sp. ir Dioica. Caule prostrato, implexo caespitoso, subpinnatim ramoso;, foliis imbricatis adscendentibus- planiusculis inte- = ® e ; a; r ” Be * x » ” * “ gerrimis, lobo superiori breviter obovato-rotundato, api dilatato, lobo inferiori triplo minori, adpresso, quadrato, angulo acuto, involucralibus obovätis, perianthiis applanatis, obconieis, truneatis. + Flores masculi in stirpe propria plerumque late- rales; folia perigonialia arcte imbricata, numerosa, spieas longiusculas formantia, in medio canalem secundum caulem efficientia. ; Radula Lindbergiana. Gottsche. Dioica. Caule prostrato, subpinnatim ramoso, ramis adscendentibus; foliis imbricatis, adscendentibus planiuseculis, integerrimis, lobo superiori obovato-rotundato, ‚lobo inferiori quadruplo minori adpresso, quadrato angulo acuto, involu- eralibus 'obovato-elongatis; per. obovatis, compressis, trun- catis. Inflorescentia mascula in planta propria terminalis et lateralis spicas longas angustas’ formans. kadula voluta. Taylor. i * Dioica. Caule procumbente pinnatim decomposito, ramıs supremis subfaseieulatis; folis laxe imbricatis patentibus, lobo superiori subrotundo obtuso integerrimo, inferiori magno rotundato-cordato plerumque obtusissimo, transversim supra caulem protracto eumque basi exeisa subamplectente plano vel subundulato angulatove. . Eingehende Beschreibungen geben weiteren Aufschluss ‘und eine Menge eingestreute Notizen sichten das ganze Material. Zwei Tafeln Abbildungen sind der Arbeit an " gefügt. ger See ‚Eingegangene neue Literatur und Sammlung. 46. Ascherson, P. Ueber das Vorkommen von Trüffen in Norddeutschland. (S.-A. aus Sitzungsb, d. Botan. Ver. d. Prov. Brandenburg. XXIV.) 47. Botaniska Notiser. 1882, No. 3, Nichts. über Sporen- pflanzen, 48. Bresadola, J. Fungi Tridentini. Fase. Il. Tridenti 1882. ‘49. Bulletin of the Torrey botan. Cinb. 1882. No. 4: Allen, Development of the Cortex in Chara. — Eaton, New or Jittle- known Ferns of the U. 8. — Cleveland, Ophioglossum vulgatum. 50, Egeling, Lichenol Notizen zur Flora der Mark Branden» burg. (8.-A. aus Abh. d. bot. Ver. f. Brandbg. X .) . 51. Nuovo Giornale botan. Ital. 1882, Mio: 2: Penzig, Ber trania, un nuovo genere di Ifomiceti. — Jatta, Lichenum Italiae meridion. manipulus IV. — Arcangeli, Sopra alcune specie Batrachospermum. 52 Nordstedt, O. Algologiska sma’saker. (Botan. Notiser 1882.) 53. Nordstedt, 0. Ülavis synoptica Characearum. '(8.-A. aus Abh. d. Königl. Acad. d. Wissenseh. zu Berlin. 1882, N 54. voss, W. Materialien zur Pilzkunde Krain’s, II. (8.- A aus d. Verhandl. d. zool. bot. Ges. 1882) -55. Thümen, F. von. Mycotheea universalis. Centuria XXI edaction i Druck und Ver] Dr. 6. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). . von (. Heinrich in = ». HEDWIGIA, 15. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat Juli. Inhalt: Rehm, Beiträge zur Ascomyceten-Flora der deutschen Alpen und Voralpen. — Repertorium: Wittrock et Nord- stedt, Algae aquae duleis exsice. Fasc. 9 et 10. — Ellis, North American Fungi Cent. VIUI. IX. — Voss, Materialien zur Pilz» kunde Krains. III. — Eingegangene neue Literatur. Beiträge zur Ascomyceten-Flora der deutschen Alpen und Voralpen. Nach genauester Vergleichung der mir zugänglichen Litteratur und Exsiccata bin ich veranlasst, die folgenden Arten als bisher unbeschriebene zu veröffentlichen. Sie ent- stammen sämmtlich entweder den Tyroler Hochalpen oder den Bayrischen Alpen und Voralpen und sind zumeist von mir selbst, ferner von den Herren Dr. Arnold und Britzel- mayr, denen ich besien Dank für die Mittheilung ‚aus- spreche, gesammelt. Leider ist das Material bei keiner dieser Arten zur Vertheilung in meinen Ascomyceten ausreichend gewesen. | Aus der Beschreibung wird hervorgehen, wie sehr eine fortgesetzte Untersuchung der Alpenkette zu verschiedenen Jahreszeiten und in den verschiedensten Höhenlagen und Expositionen noch noth thut; denn es sind dort gewiss ferner- hin reiche, wissenschaftliche Schätze zu heben und, wie be- reits bei den Flechten geschehen, zugleich für die Pflanzen- geographie werthvolle Anhaltspuncte zu gewinnen. Regensburg, Mai 1882. Dr. Rehm. 1. Humaria glacialis Rehm nov. spec. Perithecia subsessilia, sieca urceolata, complicata, extus tugulosa, rubrofusca vel fusco-albida, humectata dilatata, concava, margine tenui spurio cincta, disco fuscorubro, ‚Parenchymatice fusce contexta, glabra, c. 2mm diam., gre ‚garia. Asci eylindracei, tenuissimi, 8 spori, — 100/9. Spo- ridia obtuse-elliptica, glabra, nucleo 1 magno centrali in- structa, hyalina, —10/6, monosticha. Paraphyses ascos super- antes, filiformes, in clavam fuscidulam, articulatam, Curvatam, interdum dichotomam, —3,5 mikr. ‚ erassam sen si abeuntes. Jod NAavescit, decolorat clavam paraphysum. a er Ad putrescentes calathos Cirsii spinosissimi juxt glaciem aeternam, Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Tyrolensium. c, 6200° alt. ; Dr. Rehm. 2. Pustularia violaceo-nigra Rehm nov. spec. Perithecia fere sessilia, primitus patellaria, demum irre gulariter explanata et corrugata, margine spurio subfusco crasso, demum dilacerato, extus et disco ipso violaceo-nigra, gregaria, —2mm diam. 'Asei clavati, cylindracei, 8 spori, 15 mikr. lati. _Sporidia obtuse - elliptica, 1 vel er 2 nucleis magnis instructa, 'hyalina, glabra, monostich: — 24112. Paraphyses filiformes, 4 mikr. crassae, in clavam pyriformem, septatam, 6--8 mikr. crassam abeuntes. Jodü ‘ope asci intense coerulescunt. : Ad lignum putridum prope Partenkirchen alpium Ba- variae. Dr. Arnold. 3. Helotium callorioides Rehm nov. spec Perithecia gregaria, sessilia, patellaria, vıx stipitata, plana, aurantiaco-lutes, sicea concavula, humeetata ad mar- ginem pallidiora, plana vel convexula, prosenchymati flavide contexta, c. 0,8—1 mm diam. Ascı clavati, apıie incrassati, 8 spori, 60/7. Sporidia obtuse fusiformia , reeia, hyalina, 1 cellularia, disticha, 12)—3. Paraphyses filiformes, apice hamatae, haud clavatae. Jod —. it Ad caules putridas Aconiti varieg. prope glaciem aeter nam. Kartel-Gletscher in valle Moos alpıum Tyrolensium, c. 2000 alt. Britzelmayr. 4. Helotium carnosulum Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, primitus subglobosa, mo explanata, sicca vario modo complicata et urceolata, carn080 vitellina, extus pallidiora, albo-scabra, humida dilatata, plana, c. 1 mm diam., hyaline, prosenchymatice context& Asci clavati, apice incrassati, 8 spori, 90/9. Sporidia ob longa, obtusa, hyalina, 1 —, demum distincte 2 cellularıa recta, disticha, —12]5. Paraphyses filiformes, singulae sub- dichotomae, apice in clavam irregularem, hyalinam, e. 3 crassam exeuntes, Jod —. Be Ad caules putridas Aconiti Napelli et Cirsii spinosiss. prope glaciem aeternam. Alpeiner-Gletscher in valle Stut c..7000° alt. et Taschach-Gletscher in valle Piz c. 6200' in alpibus Tyrolensibus. Dr. Rehm. 5. Helotium fuscatum Rehm nov. spec. Perithecia ehr vel gregaria, crasse stipitata, c. 1 alt., primitus globosa, dein turbinata, demum cyathii extus flavide puberula, margine subinvoluto, striatulo humida explanata, urceolata; al rubrofusco, e. 1—2 diam.; parenchymatice fuscidule contexta, fibris margi brevibus, obtusis, subscabris, flavidulis, distantibus, c. 3mikr. ‚ erassis. Asci clavati,' 8 spori, —50]j5. Sporidia elongata, obtusa, recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, 6/—2. Para- physes hyalinae, filiformes. Jodii ope apex ascorum dilute eoerulescit. 1 Ad caules putridas Aconiti Napelli prope glaciem aeter- nam. Taschach-Gletscher in valle Piz Apinad Tyrolensium, e. 6000° alt. - Dr. Rehm. 6. Helotium hysterioides Rehm nov. spec. . Perithecia gregaria, crasse stipitata, stipite c. 1 mm alt, sicca hysteriformiter elliptica, rima longitudinali labiis crassis marginata marginibusque involutis, ‘fusca vel nigrofusca, disco rubrofusco, humectata subexplanata, lentiformia, 15—2 mm diam., prosenchymatice, fuseidule contexta. Asci elavati, subcurvati, 8 spori, 50)—8. Sporidia oblonga, ob- tusa; recta vel subcurvata, saepe centro 1 nucleata, hyalina, disticha, 15/—4,5. Paraphyses superne sensim incrassatae, liformes, clava hyalina, c. 3 mikr. erassa. Jod —. Ad caulem putrescentem Aconiti varieg. prope glaciem aeternam. Kartel-Gletscher in valle Moos alpium Tyrolen- sıum. c. 2000 alt. Britzelmayr. 7. Helotium stigmaion Rehm. (syn. Peziza Phlei Morthier in herb, meo). Peritheeia gregaria, in foliis dealbatis sessilia, conico- truncata vel leo apice deplanata, orbicularia, sieca leviter urceolata, nigrofusca, humida plana, margine tenuis- simo cincta, disco ferrugineo-nigro, diam. c. 0,3 mm; pro- senchymatice, fusce contexta. Asci elavati, 8 spori, 45/6. Sporidia elongata, obtusa, hyalina, 1 cellularia, 6/2 (haud rıte evoluta visa!). Paraphyses filiformes, ascos superantes, haud distincte clavatae, c. —2 mikr, crassae. Jodii ope apex ascorum coerulescit. ‚Ad folia graminea sieca prope Sölden in valle Oetz alpium Tyrolens, alt. e. 4000”. Dr. Rehm. 8. Helotium Vaceinii Rehm nov. spec. ' Perithecia gregaria, orbieularia, primitus subglobosa, Concava, extus fusca, humida disco explanato concaviusculo, unacum cum margine hyalino, c. Imm diam., sessilia, hyphis longis, fuseis, septatis, c. 3 mikr. crassis, simplieibus si circumdata, prosenchymatice contexta. Asci clavati, &pice inerassati, 8 spori, 45/—8. Sporidia oblongo -elliptica, recta vel subcurvata, hyalina, 1—2 cellularia, disticha, —14/3. Paraphyses ascos superantes, filiformes, apice sensim 4 mikr. erassae, hyalinae, Jodii ope apex ascorum coerulescit. es, Ad ramum siecum Vaceinüi uliginosi. Peischlkopf in =. alpibus Tyrolensibus. c. 1800° alt. Britzelmayr. * 9. Belonidium melanosporum Rehm nov. spec. Peritheeia sparsa, solitaria, interdum bina, breviter erasse stipitata, ‚stipite c. 0,5 mm long. flavescente vel nigricante, urceolato-turbinata, margine albido involuto, nigrofusca, sieca extus striata, juvenilia margine albido involuto, glabra, e. Imm alt, 0,5 mm diam., prosenchymatice, flavide com texta. Asei clavati, apice incrassati, 4—8 spori, — 105/15. Sporidia oblonga, obtusa, 4 cellularia, primitus hyalina, dein subfusca, mucore gelatinosa lato eirecumdata, 1—1?js sticha, 20/5. Paraphyses hyalinae, apice sensim in clavam fuscam, 4—5 mikr. crassam abeuntes, filiformes. Jodii ope apex ascorum adultorum violaseit. 2 Ad culmos erectos, siccos Luzulae glabratae juxta gla- ciem aeternam Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Ty- rolensium. c. 6500’ alt. Dr. Rehm. 10. Trichopeziza Britzelmayriana Rehm nov. spec, Perithecia gregaria, sessilia, globosa, primitus subelausa, dein urceolata, extus cervino-fuscidula, disco pallido, demum subdilatato —1 mm diam., strigosa, prosenchymatice contexta. Pilis simplieibus, longissimis, septatis, rectis, p. p. spiralıter contortis, obtusis, dilute fuscis, ce. 3—D5 mikr. crassis. clavati, 8 spori, 90/6. Sporidia eylindrica, obtusa, rect, hyalina, 2 cellularia, disticha, — 11/2. Paraphyses ascos superantes, hyalinae, basi c. 5 mikr. diam., apice acutatae. Jodii ope apex ascorum coerulescit. Ad crates prope ripam fluvüi juxta Augustam - Vindeli- corum. Britzelmayr. Es könnte fraglich sein, ob diese Art nicht iden- tisch ist mit Helotium alboluteum Karsten myc. fenn. I. p. 160. cfr. Nyl. pez. fenn. p. 30. Aber die Beschrei- bung der Sporen und Paraphysen stimmt durchaus nicht. 11. Trichopeziza chlorospleniella Rehm noy. spec. ‚. Perithecia sparsa, sessilia, sphäroidea, dein urceolata, nigrella, extus nigre pilosa, humida urceolato-concava, mar- gine involuto sublacero, subrugosa, fuscoatra, disco hyalinello, c. 1 mm diam,, prosenchymatice fusce contexta, pilis brevibus; septatis, fuseis, obtusis, glabris, sparsis, e. 4 mikr. crassis obsessa, in eaule longe lateque aeruginose tineta ılia Asci clavati, 8 spori, 365. Sporidia elongato - fusiformia, recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, —7/2. Paraphyses asc08 superantes, lanceolato - acutatae, basi c. 6 mikr. cerassatı Jodii ope apex ascorum coerulesecit. be Ad caulem. putridam Aconiti varieg.. -Kartel-Gletscher in valle Moos alpium Tyrolensium. ce, 2000 malt. 4. Britzelmayr. = 12. Trichopeziza cyphelioides Rehm nov. spec. Perithecia 'gregaria, interdum 'sparsa, lentiformiter- globosa, breviter stipitata, dein fere sessilia, nigro- purpurea, hirta, parenchymatice fusce contexta, pilis ongis, fusco-purpureis, simplicibus, subscabris, obtusis, ec. $ mikr. crassis obsessa, primitus subelausa, humida urceo- lato-aperta, disco pallido, —1 mm diam. (Color peritheciorum ' m aqua solubilis!) Ascı clavati, apice incrassati, 8 spori, 456. Sporidia fusiformia, recta vel subceurvata, subobtusa, disticha, 1 cellularia, interdum 2 nucleis instructa, hyalina, —10/2,5. Paraphyses ascos superantes, filiformes, c. 2 mikr. i Jodii ope apex ascorum coerulescit. Ad caules putridas Aconiti Napelli juxta glaciem aeter- nam alpium Tyrolens. Taschach-Gletscher in valle Piz, alt. e. 6200° leg. Dr. Rehm, Kartel- Gletscher in valle. Moos. c. 2000 ‘ leg. Britzelmayr. Höchst unwahrscheinlich gehört diese ganz hervor- ragende Art zu Helotium elegantulum Karsten ‚myc. fenn. Ip. 157; sie dürfte auch wegen des parenchymatischen Perithecium von Trichopeziza zu trennen sein. 13. Trichopeziza fusco-hyalina Rehm noy. spec. Perithecia gregaria, sessilia, primitus globoso-urceolata, dein subdilatata, strigosa, fusca, quasi villo subexplanato insidentia, humida explanata orbicularia, concavula, disco et margine hyalino, 1—1?J; mm diam,, fusce, prosenchymatice contexta, pilis simplicibus, longis, septatis, fuscis, subundu- latis, glabris, ca. 4 mikr. crassis obsessa. Asci clavati, apice obtuse-acuminati, 8 spori, 45/8. Sporidia oblonga, obtusa, recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, 94. Paraphyses fili- formes, simplices, c. 4 mikr. erassae, haud elavatae. Jod—. Ad ramum siccum Rhodod. ferrug. Peischlkopf in alpibus Tyrolensibus c. 1800’ alt. Britzelmayr. 14. Trichopeziza nectrioidea Rehm noy. spec. ‚.Perithecia sparsa vel gregaria, sessilia, primitus globosa, dein basi ee rue nibo Hilo ‚ sicca clausa, humida urceolata, margine albido, subtilissime fimbriato, primitus clausa, disco hyalino, c. 0,3—5 diam., prosenchymatice, flavidule contexta, pilis ereberrimis, simplieibus, acutis, basi septatis ibique —5 mikr.| crassis, rectis, glabris, hyalinis sa. Asci clavati, 8 spori, 45)—7. Sporidia oyata, ı eellularia, 1—2 sticha, — 7/3. Paraphyses filifor- nn "Ad ramulum sieeum Rhodod. ferrug. Peischlkopf in alpibus Tyrolensibus, e.1800 malt. - "Britzelmayr. 15. Trichopeziza subnidulans Rehm nov. spec. Perithecia plerumque gregaria, sessilia, primitus globoss, extus flavido-brunnea, strigosa, humida explanata, margine fimbriata, subtus nuda fusca, disco livido-pallido, c. 0,78 mikr. diam., orbieularia, parenchymatice contexta, pl marginalibus mediocribus, —7 mikr. crassis, fuscis, apıioe subclavata, obtusa, hyalınis, anguste septatis, simplicibus. Ascı clavati, 8 spori, 45/5. Sporidia oblongata, obtusa 1 cellularia, hyalina, disticha, —7/1,5. FArapELzeen lanceo- latae, apice acutatae, bası 5 mikr. erassae. Jodji ope apex ascorum coerulescit. Ad caules putridas Adenostylidis alp. in. monte Bauern alpkopf alpium Allgoviae. c. 1500 m alt. Britzelmayr. Diese Art gehört zur Verwandtschaft von Trichopeziza nidulus. 16. Tapesia cinerella Rehm nov. spec. Perithecia plerumque gregaria, primitus subglobosa, sessilia, dein explanata, orbicularia, sicca concaviuscula, diaphano-einerea vel flavidula, humida dilatata, plana, mar gine dilutiore, albido, tenui eincta, einereo -hyalina, Imm diam., parenchymatice, basi subflavide contexta, sessilia m bysso ex hyphis longissimis,, simplieibus, septatis, fuseis, glabris, 3—5 mikr. erassis composito.. Asei clavati, 8sporl, —45/9. Sporidia obtuse elliptica vel oblonga, recta Y subeurvata 1 cellularia, interdum nucleolis 2 praedita, hyalına, disticha, —12]3,5. Paraphyses ‚filiformes, hyalinae, apiee sensim —3 mikr. inerassatae. Jodi ope apex ascorum eoeruleseit. 2 d ramulos putridos Rhodod. ferrug. in alpibus Tyro lensibus. Peischl-See in monte Arlberg c. 1800 m alt. leg Britzelmayr, prope Kühtai (Oetz) ce. 6200° lg. Dr. Rehm 17. Mollisia fuscidula Rehm noy. spec. Perithecia gregaria, minuta, sessilia, c, 0,2 diam., orb cularia, humida marginata, patellaria, sicca corrugata, . disco vix dilutiore, parenchymatice contexta. Asci clavalı apice incrassati, 8 spori 45/8. Sporidia 'fusoideo - elliptics 1 cellularia, recta, hyalina, disticha, 8/2. Paraphyses fl formes, apice subincrassatae et fuscidulae. Jodii ope ape® ascorum coerulescit. 2 Ad paginam infer. foliorum putridorum Vaceinii uliginosi prope glaciem aeternam. Taschach - Gletscher in valle Piz alpıum Tyrolens., c. 5800° alt. Dr. Rehm. 18. Mollisia Pumilionis Rehm nov. spec. dh Perithecia gregaria, sessilia, substipitata, sphäroidea demum concavula, sieca füscoceryina, humida disco fuseidulo, parenchymatice, fusce contexta, c. 0,8. mm diam, Aseci clava®, Pr: Br a apice inerassati, 8 spori, 75/9. Sporidia obtuse-elliptica, recta vel subeurvata, 1 cellularia, hyalina, —14/3. Paraphyses filiformes, laxae, Ka haud inerassatae, hyalinae. Jodii ope apex ascorum violacee tingitur. Ad acus pini pumilionis putridos. Haspelmoos prope Augusta Vindelicorum. Britzelmayr. 19. Mollisia rubicunda Rehm nov., spec, Perithecia sparsa, sessilia, orbicularia, patellariformia, plana, margine spurio, sieco tumidulo cinetas, rubieunda, e. lmm diam., parenchymatice fuscidule contexta. Asei clavati, 8 spori 60/7. Sporidia obtuse elliptica, 1 cellularia, hyalina, 1—1?/; sticha, 8/4, 5. Paraphyses filiformes, ascos superantes, clavula elliptica, fuscidula instructae. Jod — Ad conos putridos Pini excelsae in sylva En» Biburg (Augusta-Vindelicorum). _ leg. Britzelmayr. 20. Mollisia Saliceti Rehm noy. spec. Perithecia gregaria, in rimis epidermidis eortici interiori fuscatae insidentia, sicca fusca complicata, humida explanata, patellaeformia, concava, demum plana, vix marginata, extus fuscidula, disco einerco -albido, c. 0,8—-1mm diam. Asei clavati, subeurvati, 8 spori, —50/8. Sporidia obtusa, oblonga, 2 cellularia, recta vel subeurvata, hyalina, disticha, — 12,5. Paraphyses filiformes, apice sensim —3 mikr. incrassatae, yalinae, Jod —, Ad ramum siccum Salicis cujusdam apud glaciem aeter- nam. Taschach - Gletscher in valle Piz alpium Tyrolens. ce. 5800° alt. Dr. Rehm. Steht äusserlich der Mollisia Ligni sehr nahe, (Fortsetzung folgt.) Repertorium. Wittrock et Nordstedt, Algae aquae duleis exsiccatae. ; Fase, 9 et 10. Holmiae 1882. Die beiden obigen neuen Fascikel dieser äusserst werth- vollen, für jeden Algologen unentbehrlichen Sammlung bringen eiträge aus Schweden (49), Norwegen (17), Spitzbergen (3), Finland (1); Dänemark. (4), Deutschland’ (18), Oesterreich s D) Schweiz (1); Sibirien (2), Ceylon (3), Argentinien (1), rasilien (15). „Wir geben die Diagnosen der. neuen Arten und sonstige Brasmenie Notizen, die von den Herausgebern einzelnen Ppecies beigefügt worden sind. 401. Oedogonium Cleveanum Wittr et Oe. Ahl- Strandii Wittr. nov. spec. Oe. monoieum; oogoniis singulis, ellipsoideis, operculo superiore subparvo apertis, rima angusta, — 104 = oosporis ellipsoideis oogonia complentibus; spermogonüs 1—2-cellularibus, hypogynis; spermatozoidiis binis, divisione horizontali ortis; cellulis suffultoriis eadem forma ac cellulis ‚vegetativis ceteris; cellula terminali obtusa; 5 erassit, cellul. veget. 10—18 u, altit,. 3—10plo majore;: 35. „o0goniorum 35—42 „ „ 57-69 u „ _ oosporarum 34—41 „ „ 53—62 „ 3; „cellul. spermog. 13—17 „ „9-11 „ A specie alfıni Oe. Kirchnerii nob. (= Oe. alternans Kirchn.; nomen specificum alternans al speciei generis Oedogonii a nobis et Lundell jam prius adhibitum est) differt oogoniis et 00sporis multo majoribus, oogoniis spermogonüsque plerumque non alternantibus. Ab Oe. oblongum Wittr. differt inprimis spermogoniis hypogynis et oosporis oogonia com- plentibus. Oedogonium acrosporum De-Bar., f. connec- tens. F. gynandrospora (et idiandrospora?); androspo- rangiis 1—2-cellularibus, hypogynis; eostis oosporarum cir- citer 25; stipite nannandrium interdum tricellulari; erassit. cell. veg. plant. femin 12—19 u, alt. 3—6plo maj. ® » suffultoriarum 16—23 „ „ 24—3}plo „ » | 00goniorum 3348 „ „ 0-72 u » . androsporangiorum 18—22 „ „ 12-15, » eell.infer.stip.nannandr. 8—12 „ .„. 29-38 „ r „ Super. „ > d— 6,0, 66-70 „ „ spermogoniorum Gy 16 „ » __ membr.oogon.oosporaequaead6 „ Forma haee medium tenet locum inter formam «a et var. majusculam Nordst. Oedogonium sociale Wittr. nov. spec. Oe. dioicum macrandrium; oogonüs singulis, subglobosis, poro mediano apertis; oosporis subglobosis, oogonia fere explentibus; cellula suffultoria eadem forma ac cellulis vegetativis ceteris; planta mascula eadem crassitudine ae planta feminea; sper- mogoniis 1—4-cellularibus, spermatozoidiis binis, divisione verticali ortis; crassit. cell. veget. 9—16 «, altit: 3— 9plo majore; »„ oogoniorum . 33—38 „B6—4l u | ” 008porarum. 30—34 7 9 31—35 ” Ri »_, Cell. spermog. 2... Be Differt a specie affıni Oe. Lundellii Wittr. oogoniis semper singulis, o0sporis non depresso-globosis, ‚oogonia fere 'explen- tibus, plantis masculis eadem crassitudine: ac femineis. Bulbochaete dispar Wittr. n. sp. B. dioica''nan- nandria, gynandrospora et idiandrospora; oogoniissubdepresso- globosis, sub setis terminalibus vel sub cellulis vegetativis. Yu = sitis; dissepimento cellularum suffultoriarum in suprema parte harum sito; cellulis vegetativis superioris partis plantae bre- vioribus quam partis inferioris; androsporangiis pluricellu- laribus, sparsis; nannandribus bicellularibus spermogonio paullulum eurvato; erassit. cell. veg. plant. monoic. 16—19u, altit. 15— 3plomaj:; „ nr. „ mascul. 16—19,, „ 13—- 3,0, » „androsporangiorum 12—13, „ 11 —12 u „ 00goniorum 42-47, „ 36 —40 ,, „ hannandrium 10,5 15 26 „ » - Differt a specie affıni B. polyandria Clev. androsporangiis et in exemplaribus oogonüiferis et in exemplaribus proprüs masculis sitis, dissepimento cellularum suffultoriarum supremo, cellulis vegetativis brevioribus. . .„;Bueciae in piscina ad Rydboholm paroeciae Ostra Ryd in Uplandia 183,81. 409. Trentepohlia pleiocarpa Nordst. n. sp. Fila ad lapides in caespitolos laxe tomentosos aggregata, plus minus ramosa ramis saepe patentissimis, articulis diametro 1%,—4plo longioribus geniculis non constrietis; sporangia late ellipsoidea e cellula subsporangiali uncinata sustinentia, ad cellulam apicalem saepe paulo dilatatam 2—7 (rarius 1—2) congestis. Crass. fil.. 17-20 u (ramor. 10 uw); long. sporang. 23—32 u, lat. 16—20 u. A Trentepohlia (Chroolepide) uncinata Gobi (Algolog. Stud. ü. Chrool. in Melang. biol. t. VIII) differt strato cras- siore (ad 2mm alto) ramis filorum patentissimis geniculis numquam constrictis, sporangiis pluribus aggregatis. Cum Mycoidea parasitica (D. Cunningham in Transact. Linn. Soc. 2 ser., vol. 1, prt. 6, pag. 301—316, tab. 42—43) com- paranda sit, Brasiliae ad murum aquarii ad Chacara Morton prope Sao Paulo 182781. 406. Herposteiron repens (Al. Br.) Wittr. Hypno- sporae omnino eodem modo genitae et formatae sunt ac apud speciem 'quandam Stigeoclonii a cel.L. Cienkowski in libello „Zur Morphol. der Ulothricheen“ tab. 9 fig. 14 delineatam. 420. Conferva (Chaetomorpha?) Ansonii Ag. # bre- vis Nordst. nov. var. Cellulae paullo breviores, diametro (30—32 u) 1 —2 (1—2"%)-plo longiores. Brasiliaeinfossaad Santa Rita prope Pirassununga18'5)79. 421. Conferva Löfgrenii Nordst. noy. spec. C.’cel- kulis diametro (16-20 u) °,—2-plo longioribus, membrana crassa more Üonfervarım evidentissime lamellata. Forma cellularım ad ©. amoenam Kütz. et C. Wittrockii Wille accedens, structura membranae differt. we Brasiliae in rivulo ad Campo de Boa vista prope Piras- sununga 18?2],81. A 480. Conferva utriculosa Kütz. $ ceylanica Wille nov. var. Var. cellulis vix tumidis, crassitudine cellularum 12—14 u, longit. 1%, —3'/splo majore. — Haec varietas medium fere locum inter C, utriculosam Kütz. et C. bomby- cinam Ag. tenet. Asia: in insula Ceylon in piseina prope Point de Galle 1822,79, leg. Dir F..R. Kjellman. 440. Porphyridium Wittrockii Richt. nov. spec. P. thallo fuscopurpureo, late expanso, membranaceo, tenacı- gelatinoso; cellulis globosis vel anguloso-rotundatis; cytio- plasmate roseo-purpureo, distinete granuloso. Diam. 6-10 A. Germaniae ad parietes caldarıı in Anger prope Lipsiam 1829, ‚81. P: Richter. 4 441. Selenastrum acuminatum Lagerh. nov. spec. S. familiis e cellulis quaternis constitutis, cellulis areuats vel falcatis apieibus acuminatis; apicibus cellularum 'adul- tarum 30—45 u inter se distantibus, crassitudine cellularum adultarum 6—7 #. — A proxima specie 8. gracili Reinsch praecipue differt cellulis erassioribus et minus arcuatis, apieibus multo magis acuminatis, Sueeiae in lacu Hammarbysjön ad Danviken prop® Holmiam inter Pediastra, Coelastra, Scenedesmos, Dietyo- sphaeria etc, 181,081. ' 446. Pleurococcus vestitus Reinsch. Forma chloro- phyllacea.. A forma « colore viridi differt. Diam. cell. 3—80 u. — Haec species a ceteris speciebus hujus generis forma semper perfecte globosa, cytiodermate aculeata, pecu- liari modo divisione) haud dubie succedanea multitudo cel- lularum filialium, globosarum, non aculeatarum provenit, quae, membrana cellulae matricalis in mucum conversa, liberae sunt. Sueciae in rupibus madidis inter muscos emortuos Rosendal prope Holmiam 18°],82. G. Lagerheim. 447. Pleurococcus pachydermus Lagerh, nov. spec. P. cellulis e mutua pressione angulato-rotundatis, subaequalibus, numerosis in familias consociatis, in stratum crustiforme aggregatis; PREAF cellularum vege- tantium plus minusve viridi, ‚cellularum perdurantium in oleam roseolam mutata, post mortem 'expallescente ; mem- ar cellularum erassa. Diam. cell. 15—21 u; crass. membr. 2—3! , u 3 Sueciae in terra humida vel in fragmentis mortuarum ad Bellevue prope Holmiam- 18),81. 451. Staurogenia heteracantha Nordst. nov. spec. S. cellulis coenobii 4, rotundato. —. late. ovato- obcordatis; = Mm. angulis (externis) rotundatis spina ornatis, spinis inter se disparibus, una (dextera, ut ita dicam) longa, I er (sinistra) eirciter dimidio breviore. Propagatio fit macrogonidiis, 4 in cellula matricali ortis, in coenobium filiale connectis. Lat. cell. 4—8 u; long. cell. sine acul. 4—8 u; long. acul. major. ad 14 u», minor, ad 8 u. Sueciae in piscina horti ad Strömsberg prope Jönköping in consortio Scenedesmi quadricaudae (cfr n:0452): a. 1819,79, b, 1819,80. 459. Characium minutum Al. Br. $ diseuliferum Wittr. nov. var. Var. basi stipitis in disculum dilatata. Sueciae in piscina, Slottsdammen dieta, ad Carlberg prope Holmiam, in Oedogonio sterili epiphyticum 187/79. 460. Spirogyra maxıma. (Hass.) Wittr. Synon. Zygnema maximum Hass. in Ann, of Nat. Hist. vol. 10, p.:36; 1842. Zygnema orbiculare Hass. Hist. of Brit. Freshw. Alg. p. 138, t. 19; 1845. Spirogyra orbieularis (Hass.) Kütz.; Petit, Forma cellulis ‚vegetativis gracilioribus; zygosporis majoribus, magis complanatis: crass. cell. veg. cire. 118 u; erass. zygosp. 77—84 u, longit. 105—115 a. Americae borealis in aqua fluente ad Bethlehem in Penn- sylvania. Rev. Fr. Wolle. 461. Spirogyra princeps (Vauch.) Clev. Forma major, cellulis diametro (115—150 «) 3—4plo longioribus, ‚Brasiliae ad Mono pellado prope Rio Claro cum: forma parthenosporifera Spirogyrae sp. 18°180. 466., Micrasterias papillifera Breb. £ glabra Nordst.. noy. var. Membrana glabra aculeis ad. ineisuras semicellularum destituta. Long. 90—110 u; lat. 88—100. Brasiliae inter alias algas (e. gr. Micrasterias papillifera «) ad Olaria do Faustino prope Pirassununga 18?'/380. 469. Staurastrum pilosum (Naeg.) Arch. F. minor. Long. 31—34 u, lat. 26—28 u. Forma ad Staurastrum erosum Breb. paullum accedens. Sueciae in fossa turfosa inter alia Staurastra ad Saxarp paroee. Sandhem in Vestrogothia 18%,77. ©. Nordstedt. 471. Cosmarium polymorphum Nordst. Forma granulis in centro eher) A mel paucioribus, saepe tantum 2. Long. ec. 32 u; lat. e. 26 u. en Cosmarium 'punctulatum Breb. *brasiliense Nordst. nov. subsp. Nuclei amylacei bini. Zygosporae aculeis apice dentatis, basidilatatis et corona dentium ornatis obsessae. Long. et. lat. cell. veg. 30—33 u. Diametr. zygospor. s, acul. c:&. 54 uw, cum acul. 48 u. Brasiliae ad Pirassununga 18,80. |. 482. Penium eruciferum (De Bar.) Wittr. &# pluri- radians Wittr. nov. var. Var. cellulis tertia parte longiori- bus’ quam latioribus, in medio paullulum constrietis, apieibus rotundatis (fere ut in De Bar. Unters. üb. Conjug. tab. 7, fig. 5, non 3 et 6), membrana achroa laevi, Jaminis corporis chlorophyllacei 5—6 (rarius 4) radiantibus, longit. cell. 13— 15 a, erassit. 9—101, u. Var. haec cum Penio minutissimo Nordst., eujus corpus chlorophyllaceum adhuc est ignotum, comparanda est; differt a Penio curto Breb. # globoso Wille et a Cosmario globoso Bulnh. f. majore Wille, quorum forma cellularum eadem fere est, membrana laevi et magnitudine multo minore., Sueciae in Lassby backar prope Upsaliam 18°, ,78. 498. Scytonema coactile Montag. $ brasiliense Nordst. nov. var. $. initio affıxum, demum Jlibere natans, sed non globuloso-intrieatum, ut videtur; vaginis tricho- matum crassioribus demum aureofuscis. Diametr. trich. sine vagin. 10—16 «, cum. vag. 18—25 u; long. heterocyst. 6— 18 a, lat. 12—14 u. — Forma ad Sc. tolypotrichoides Kütz. accedens. Brasiliae ad Olaria do Faustino prope Pirassununga 1821,80. 492.: Lyngbya Juliana Menegh. 8 Paludinae Wittr. nov. var. Var. non thermalis, minor, viridi-aeruginea, diam. fill cum vagina 5—6 „, cellulis diametro 3—4plo bre- vioribus. Sueciae in piscina, Slottsdammen diceta, ad Carlberg prope Holmiam, ad testas Paludinae viviparae affıxa 18'31,81. 484. Oscillaria Imperator Wood. £ brasilien- sis Nordst. nov. var. Forma tenuior filis 21—32 u crassis, (artieulis diametro 5—7plo brevioribus.) Brasiliae ad Campo do.cha prope S. Paulo 185)81. 496. Anabaena (Dolichospermum) Hassallii (Kütz.) Wittr. Synon. Anabaena flos aquae Hass. Hist. of Brit. Freshw: Alg. p. 282 exclus. synon., t. 75, f, 2; Cylindrospermum Hassallii Kütz. Spee. alg. p. 294 ; Dolichospermum Thompsoni Ralfs in Ann. and. Mag. of Nat. Hist, ser. 2, vol. 5, p. 336; t. 9, f. 3; Sphaerozyga Hassallii (Kütz.) Rabenh. Fl Eur. Alg. sect. 2, p. 1%. ß cyrtospora Wittr. nov. var. Fig. 1—-6. Var. sporis subellipsoideis, obliquis, latere exteriore (fili curvati) magis convexo, latere interiore subplano,- ab heteroeystidibus cel- lulis vegetativis singulis vel binis plerumque remotis; er diam. cellulularum veget. globos. 8104, no » . heterocystidam 10" crassit. sporarum adultarum 12—14 ,„ longit. ) „ 25—36 Sueeiae in sinu Bällstaviken lacus Mälaren probe Sund- byberg in superficie aquae una cum Aphanizomenone flore aquae (I..) Ralfs natans et „florem aquae“ viridi-aerugineam efficiens. Differt a forma «@ (secundum descriptiones et icones a cel, viris Hassall et Ralfs 1. c. datas) figura sporarum di- versa, non subreniformi, et cellulis vegetativis singulis vel binis, non compluribus, inter heterocystides et sporas inter- Jectis. : y macrospora Wittr. nov. var. Fig. 7—9. Var. sporis subeylindricis paullum curvatis, apieibus et cellulis vege- tativis et sporis ut in var. ß collocatis; diam, cellularum veget. globos. 7 — 83 u; ». _heteroeystidum T— 8! „ crassitud. sporarum adulter. 9; —101: „ longitud. 2 P 23 —2 ,„ Hab. una cum var. £, parcius immixta. Differt a forma «@ et a var. ? sporis longioribus, sub- ceylindricis nec subreniformibus nec subellipsoideis, a var. # etiam mensuris cellularum vegetativarum et heterocysti- dium minoribus. [Planta anglica, a cel. Rabenhorst I. c. sub nomine Sphaerozyga Hassallii (Kütz.) Rabenh. descripta, formam minorem speciei hujus polymorphae esse videtur. Forma major, cum forma « (scotica, a cel. viris Hassall et Ralfs depicta) sporis subreniformibus bene congruens, a cel. G, Lagerheim in lacu Hammarbysjön prope Stockholmiam in- venta est.] Interdum nullae cellulae vegetativae inter heterocystides. ac sporas interjectae sunt, sed sporae ab heterocystidibus, more Sphaerozygarum, sunt proximae. Hac planta itaque nexum inter Anabaenam (Bory) Kirchn. et Sphaerozygarum (Ag.) Ralfs formante, naturae consentaneum mihi videtur, genera haec in unum — sub nomine Anabaenae Bory — conferri. — Genus Anabaena Bory, me judicante, sub- genera haec quattuor compleeti oportet: | 1:0. Trichormus (Allm.) Ralts. i Sporae globosae vel subglobosae: heterocystides plerum- quae intercalares, a sporis cellulis vegetativis remotae. 2:0. Dolichospermum Thwait. : Spora& subellipsoideae vel subcylindricae: heteroeystides ut in Mcanna collocatae. —- 10 — 3:0. , Sphaerozyga (Ag.) Ralfs. Be Sporae Faller ar ac in Dolichospermo; heterocysti- des intercalares, ab sporis proximae. 4:0. Cylindrospermum (Kütz.) Ralfs. Sporae eadem forma ac in Dolichospermo et Sphaerozyga; heterocystides plerumque terminales et ab sporis proximae. 498. Gomphosphaeria aponina Kütz. # cordi- for mis Wolle nov. var. Latit. endochromatis cell. 6—13 #, long. 9—16 u. Americae borealis in stagnis ad Bethlehem in Pennsyl- vania 1839,81. ” Ellis North American fungi Cent. VIII—IX. Der unermüdliche Eifer des hochverehrten Herausgebers und seiner zahlreichen Mitarbeiter in den verschiedenen Gegenden der vereinigten amerikanischen Staaten hat nach kurzer Zeit die beiden neuen Centurien zu Stande gebracht. Ihr Inhalt erstreckt sich im Allgemeinen wieder über das ganze Gebiet der Mycologie, jedoch sind abermals mit er- sichtlicher Vorliebe die Ascomyceten behandelt. In diesen beiden Centurien sind vorzugsweise Arten ausgegeben, welche in den letzten Jahren bereits in der Grevillea durch Cooke und Ellis beschrieben worden sind und sind dieselben in den vorliegenden reichen und höchst instructiven Exem- Ben äusserst werthvoll. Zugleich sind äusserst wichtige obachtungen von Ellis bei einzelnen Nummern der Samm- lung hinzugefügt, z. B. bei Diatrype tremellophora Ellis No. 775, welche bisher als Diatrype disciformis f. Magnoliae in verschiedenen Sammlungen durch Ellis vertheilt worden, aber nunmehr ganz bestimmt von dieser getrennt werden muss. 772. Nectria rubicarpa stimmt nicht zu Rayvenel f. am. 341 (cfr. Rehm Ascomyc. 337), zu welcher Cookes Beschrei- bung in Greyillea VII p. 50 ganz genau passt. Farbe und Gestalt der Perithecien, dann der sich leicht in 2 Theile trennenden Sporen scheiden dieselbe von N, rubicarpa. 858 ist wohl Mytilinidion aggregatum Duby (sporidia oblonga, recta, 8 cellularia, fuscidula, 50—60/3). Mit bestem Danke gegen den hochverdienten Forscher wünschen wir abermals seiner so trefflich begonnenen Arbeit ein ferneres rasches Gedeihen! Regensburg, 28. Mai 1882. | Dr. Rehm. —- ii — Voss, W. Materialien zur Pilzkunde Krains. IT. (8. A. aus d. Verh. d. Zool. bot. Ges, in Wien 1882.) Der unermüdlich thätige Verfasser, der die Flora seines Gebietes nicht nur, sondern ganz Oesterreichs schon mit mancher neuen und interessanten Form bereichert hat, giebt uns im vorliegenden Verzeichniss weitere Nachricht über seine neueren mycologischen Funde. Das specielle Gebiet, das Verfasser seinen Forschungen unterwirft, ist in Betreff seiner Plauerogamenflora sehr günstig beschaffen; undfaus diesem Umstand lässt sich ohne: Weiteres der Schluss ziehen, dass auch. die Pilzflora eine entsprechend reichhaltige und mannigfaltige ist. So hat Voss in seinem Gebiet schon mehrere Arten aufgefunden, die bis dahin nur aus Italien bekannt waren, andere, die den Hochalpen eigenthümlich sind, und es lässt sich erwarten, dass, wenn. besonders letztere einmal einer genaueren Durchforschung unterzogen werden, noch zahlreiche seltene und neue Arten zum Vor- schein kommen werden. Beweis dafür: die Auffindung von 3 neuen Pyrenomyceten auf Herbarexemplaren von Cam- panula Zoysii! Analogien ferner in den Resultaten, welche die Excursionen Rehm’s, Arnold’s, Britzelmayr's in den Deutschen und Tyroler Alpen, des Referenten in den Schweizer Bergen ergeben haben. Wir können also nur auf's Dringendste die Untersuchung der Alpenpflanzen auf Pyrenomyceten und Discomyceten in erster Linie, auf Parasiten in zweiter Linie Allen denen empfehlen, die zur Erweiterung unserer mycologischen Kenntnisse in diesen Gebieten beizutragen Gelegenheit haben. Neue Arten sind: Leptosphaeria pachyascus Niessl in Oesterr. botan. Zeitschr. 1881 pag. 345: Perithecia sparsa, minuta (200-280 mmm. diametro) depresse globosa, 0stiolo papillaeformi, coriacee membranacea, atra, glabra; asci pauci, obovati, ampli, sessiles, 140—170 u longi, 60— 70 u lati, 8-spori; sporae sine ordine farctae vel 2—4-stichae, lan- ceolatae vel parum cuneatae, nunc rectae nune parum cur- vatae, inferne attenuatae sed utrinque rotundatae , 7-cellu- lares seu 6-septatae, subhyalinae, membrana gelatinoss late inflata involucratae, 60--70 a long., 13—15 latae. Para- Physes paucae ascorum longitudine, simplices. _ .„Leptosphaeria Plemeliana Niessl (l. c. pag. 346). Peritheeia disseminata minutissima (120 « circa 54 globosa, ostiolo punetiformi, submembranacea, atra, glabra, nitida. Asci pauei, obovati, stipite, brevissime, 30—40 u longi, 15—20 u crassi, 8-spori. Sporae farctae subeylin- , rectae, utringue obtuse rotundatae, 4-cellulares seu = 1b = 3-septatae, lutescentes, demum fuscidulae, 22—26 u longae, 4—5 latae!. Paraphyses paucae, exiguae. Sphaerella intermixta Niessl (l. ec. pag: 346). Peritheeia gregaria, minutissima (150 « circa diam.) ostiolo punctiformi, membranacea, atra, glabra, nitida; asei nume- rosi, cylindracei, clavati, stipite brevi, 40-50 # longi, 8—9 u lati, 8-spori, Sporae distichae, cuneatae, superne late rotundatae, inferne attenuatae, reetae, vel parum curva- tae, medio uniseptatae, hyalinae, 9—12 # longae, vix 3 « latae. Alle drei Arten auf welken, überwinterten Blättern von Campanula Zoysü Wulf, Eingegangene neue Literatur. 56. Achter Bericht des botan. Vereins in Landshut. 1880/81 (Landshut 1882.) Enthält über Sporenpflanzen: Progel, Flora des Amtsbezirkes Waldmünchen (auch Moose). — Egeling, Die Lichenen der Provinz Brandenburg gruppirt nach Standort und Substrat. 57. Bulletin of the Torrey botanical Club. 1882. No. 5et6: Pleck, New Species of Fungi. — Farlow, Notes on New England Algae. — Davenport, Fern Notes IV. — Collins, Notes on New England Algae. — 'Davenport, Ophioglossum nudicaule. — Ellis, New North American Fungi. nk 58. Botanisches Centralblatt. 1882, No. 19. — Enthält über Sporenpflanzen: Limpricht, Zur Systematik der 'Torfmoose. 59. Cooke, M. C. Illustrations of British Fungi. No, VII et IX. London 1882. MR 60. Flora. 1882. No. 13—18: Limpricht, Neue und kritische Laubmoose, — Warnstorf, Neue deutsche Sphagnumformen. 61. Grevillea. X. Bd. No.56: Cooke, Exotic Fungi. — Cooke, Australian Furgi. — Plowright, Some observations on the ger- mination of the Uredines. — Kalehbrenner, Fungi Macowaniani. — Cooke, New british Fungi. i 62. Letendre, Les Tickens du Chateau du Grand - Quevilly. vor du Bulletin de la Societe des Amis des Sciences nat. de Rouen 63. Revue mycologique, No. 15 Juillet 1882: Roumeguere, Cas de Teratologie mycologique. — Roumeguöre, Fungi a exsiccati, Cent. XXI (Notes diagnostiques.) — Therry et Thierry, Nouvelles esp&ces de Mucorinses du Genre Morticrella. — Boume- guöre, Nouvel examen des Champignons des Galeries thermales de Luchon. — Bresadola, De Clitoeybe xantophylia et Hygrophorus Wynnei. — Roumegu£öre, L’Amanite printaniöre. — Veulliot, Une nouvelle espece de Thelephora. — Gillot, Notes sur la flore myeologique souterraine des environs d’Autun. 64. Rostafinski, J. Hydrurus und seine Verwandtschaft. ‚ (&- A. aus den Verh. d. Acad. d. Wissensch. in Krakau. Math. naturw. Classe. 1881). 65. Saccardo, P. A, Sylloge Fungoram omnium hucusque ceognitorum. Vol. 1: Pyrenomycetes. Pars, I. Patavii 1882. 66. Botanische Zeitung. 1 No. 17—2%6. Enthält über Sporen- pflanzen: Engelmann, Zur Biologie der Schizomyceten. ne Redaction Druck und Verlag Dr. &. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). von (. Heinrich in Dresden. sep 271882 | \/°*teor ) ”) »s. HEDWIGIA. 152. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat August. Inhalt: Rehm, Beiträge zur Ascomyceten-Flora der deutschen Alpen und Voralpen. (Fortsetzung und Schluss.) — Oudemans, Sordariae novae. — Repertorium: Gottsche, Neuere Unter- suchungen über die Jungermanniae Geocalyceae, — Bresadola, Fungi Tridentini I. — Jatta, Lichenes Tkal. merid, IV. Beiträge zur Ascomyceten-Flora der deutschen Alpen und Voralpen. (Fortsetzung und Schluss.) 21. Mollisia subeonica Rehm nov. spec. - Perithecia gregaria, orbicularia, lata basi sessilia, nigra, sicca collapsa et extus subrugulosa, humida subconica, ore albidulo poriformi subdilacerato, disco et perithecio fusci- dulo, parenchymatice fusce contexta, e. 0,2mm diam. Aseci (inevoluti) clavati, 8 spori, 36/6. Sporidia elliptica, recta, 1 cellularia, hyalina, disticha, 7/2. Paraphyses filiformes, hyalinae, haud clavatae. Jod —. 0 Ad culmos siecos Junei Hostii. Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Tyrolens., alt. ce. 6000'. Dr. Rehm. 22. Mollisia Uredo Rehm nov. spec. Perithecia gregaria in acervulis Uredinis instar, patellae- formia, submarginata vel concava in statu sicco, humida convexula, immarginata, sieca rufofusca vel fuscidula, disco parum dilutiore, humida flavofuscidula, sessilia, c. 0,3 mikr. diam., parenchymatice fuscidule contexta. Asci clavati, apice incrassati et obtuse acuminati, 8 spori, — 60/8. Sporidia haud plane evoluta visa, fusoideo-elongata, 1 (?) cellularia, nucleis 3 praedita, parallela, hyalina, —18/1,5. Paraphyses ascos superantes, subramosae, subincurvatae, apice non ın- erassatae. Jod —. dh Ad paginam inf. foliorum putridorum Vaceinü uliginosi. Tarkheit: -Gletscher in valle Piz alpium Tyrolensium, alt. c. 5800‘. Dr. Rehm. Die nicht vollkommen entwickelten Sporen lassen die Zutheilung zu Mollisia fraglich erscheinen. 23. Mollisia rubidula Rehm nov. spec. ; Perithecia minuta, sessilia, plerumque oblonga, rarıus rotundata, fusca vel fusconigricantia, humida explanata, 44, — dilacerato-marginata, margine fusca, disco rubidulo, e. 0,2 mm diam., gregaria parenchymatice, fuscidule contexta. Asci clavati, subeurvati, 8 spori, 70/10. Sporidia obtuse-elliptica, 1 cellularia, hyalina, disticha, —14/6. Paraphyses filiformes, subcurvatae, apice haud incrassatae. Jod —. Ad caulem siecam Campanulae? Mittagskogel prope Mittelberg in valle Piz alpium Tyrolens. alt. c. 6000‘. Dr. Rehm. 24. Mollisia rhododendricola Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, erumpentia, demum sessilia, plana, ceracea, sicca subcomplicata vel plana, humida explanata, fuscorubra, margine spurio vix Khao extus fuscidula, parenchymatice, fusce contexta, ce. Imm diam. Asci clavati, subeurvati, 8 spori, 90/12. Sporidia elliptica, nucleis magnis 2 praedita, an demum 2 cellularia? hyalina, disticha, —18J6. Paraphyses filiformes, superne sensim 3 mikr. crassae et flavidulae. Jodii ope apex ascorum coerulescit. Ad ramum siecum Rhodod. ferrug. prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, alt. ce. 6200‘. Dr. Rehm. 25. Pseudopeziza Vaccinii Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, c. 0,2 mm diam., sieca plana, opaca, atra, irregularia, humida plana vel subcon- vexa, orbicularia, vix marginata, pallidula, basi parenchy- matice fusce contexta, Asci crassi, clavati, 8 spori, 45]12. Sporidia elongata, obtusa, 2—4 cellularia, hyalina, recta, disticha, 15/3,5. Paraphyses filiformes, apice clava mucosa, —5 mikr. crassa, fuseidula instructae et conglutinatae. Jodii ope apex ascorum ceoerulescit. Ad paginam inf. foliorum putridorum Vaceinii uliginosi. Taschach - Gletscher in valle Piz alpium Tyrolens. alt. ce. 5800‘. Dr. Rehm. 26. Micropeziza fuscidula Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, sessilia, sicca plerumque longitudi- naliter complicata, fusconigra, humida explanata, orbicularia, diseo rubro-fusco, margine sublacerato, obscuriore, tenui eincta, prosenchymatice(?) contexta, c. 0),Amm diam. Asci clavati, 8 spori, —50/9. Sporidia oblonga, obtusa, subeur- vata, hyalına, interdum mucore involuta, 1_ cellularia, disticha, 9/3. Paraphyses filiformes, clava pyriformi, 4—5 mikr. crassa, plerumque fuscidula instructae. Jod —., Ad ramulos siccos, decorticatos Rhodod. ferrug. prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, alt. c. 6500. Dr. Rehm. 27. Durella melanochlora (Sommf. sub Peziza). syn. Patellaria — Karsten myc. fenn, I p. 233. Peziza ovulispora Karsten mon. pez., P. subcrenulata Nyl. pez. fenn. p. 64, E — 15 — var. glacialis Rehm. Perithecia minima, solitaria vel gregaria, nigra, mar- gine fere integro, vix perspicuo cincta, fusca parenchy- matice contexta. Asci clavati, 8 spori, 36/9. Sporidia ob- longa, 1—4 cellularia, hyalina, disticha, —12]3. Paraphyses filiformes, clava viridula, —5 mikr. crassa instructae. —. Ad ramulos siccos Rhodod. ferrug. in alpibus Tyrolen- sibus prope Kühtai (Oetz) c. 6200‘ et juxta Taschach-Glet- scher in valle Piz, ce. 6000 alt. Dr. Rehm. 28. Pezicula Pumilionis Rehm noy. spec. Perithecia sessilia, plana, rotunda, dein irregulariter explanata, livido-cinerea, margine haud distincto pallidiore, minutissima, perparum conspicua, gregaria, prosenchymatice, flavide contexta. Asci clavati, superne subacuminati, 8 spori, 60/12. Sporidia vermicularia, fusoidea-filiformia, 4—6 cellu- laria, curvata, hyalina, parallela, 36/25. Paraphyses filifor- mes. Jod —. Ad conos putrescentes Pini Pumilionis. Haspelmoos prope Augusta Vindelicorum, Britzelmayr. 29. Karschia Sabinae Rehm noy. spec. Perithecja sessilia, sparsa, atra, orbicularia, primitus clausa, dein aperta, margine crasso, irregulari cincta, e. 0,5 mm diam., parenchymatice, fusce contexta. Asci clavati, crassi (vel pyriformes) 4 spori 90/27. Sporidia elliptica, obtusa, bicellularia, quaque cellula nucleo 1 magno praedita, saepe fere biscoctiformia, primitus byalina, dein fusco, 1—2 sticha, —36/]14. Paraphyses crassae in massam gelatinosam flavescentem coalitae, Jod —. Ad ramum siccum Juniperi Sabinae prope Längenfeld in valle Oetz alpium Tyrol. Dr. Rehm. 30. Coryne collemoides Rehm noy. spec, Perithecia gregaria, primitus ut in C. sarcoides formata, eollematoidea, fuscidula, gelatinosa, primitus urceolata, dein patellaria, stipitata, alt. c. 5mm, disci diam. 3—4 mikr., sicca complicata, intus flavescentia, parenchymatice, viridi- fusce eontexta. Asci clavati, 8 spori, 30/5. Sporidia elliptica, recta vel subeurvata, 1 cellularia, hyalina, disticha, 5/1,5. Paraphyses filiformes, tenerae. Jod —. Ad ramum decorticatum Aceris platan. in monte Hoch- grad alpium Allgoviae. Britzelmayr. 31. Odontotrema majusculum Rehm nov. spec. Perithecia primitus globosa, supremo ligni strato immersa, dein emergentia et fibris ligni undique sparsis inquinata, ue ad Imm diam., fuscoatra, parenchymatice contexta, umbilicata, dein urceolata, disco plusminusve ann dilute fusco, Asci clavati, 8 spori, 608. Sporidia obtusa, * — 116 — oblonga, plerumque subeuryata, 2—4 cellularia, hyalına, disticha, —14/3. Paraphyses filiformes. Epi- et Hypothe- cium viridulofuscum. Jodı ope hymenium coerulescit. Ad lignum pineum in valle Griesberg alpium Tyro- lensium. Dr. Arnold, 32. Rhytisma juncicolum Rehm nov. spec. Stroma nigrum, oblongum vel subrotundum, c. 0,5 mm diam., 0,3 mm crass., intus albidum, rimis dehiscens, sessile, Asci clavati, apice obtuse subacuminati, 8 spori, 90/10. Sporidia filiformia, acutata, multicellularia, hyalina, saepe una apice ut in Lophodermio capitulata, parallela, 60]1,5. Paraphyses filiformes, apice subincrassati et hamulati. Jod —. Ad culmos siecos Junci Hostii prope Kühtai (Oetz), alpıum Tyrolens., alt. c. 6200‘. Dr. Rehm. 33. Propolis Rhododendri Rehm nov. spec. Perithecia gregaria, primitus globosa, subelausa, sub peridermide nidulantia eamque sensim elevantia et plerumque in quatuor aequales lacinias centro dirumpentia, sicca atra, corrugata, humida plusminusve orbicularia, margine subnigro eineta, disco plano fuscidulo, ce. 1 mm diam., senilia elapsa et foveolam fusconigram, laciniis haud cinetam relinquentia. Asci clavati, teneri, 8 spori, 100|9. Sporidia elliptica, ob- tusa, interdum subcurvata, 1 cellularia, hyalina, 12—15j5, 1 sticha. Paraphyses filiformes, hyalinae, non clavatae. Perithecium parenchymaticum, fuscum, extus nigrescens, hypothecium fuscidulum. Jod —. Ad ramos siccos Rhodod. ferrug. supra St. Gertraud prope Gulden juxta montem ÖOrtler alpium Tyrolens. alt. ce, 5900. Dr. Arnold. “ 34. Naevia Junci Rehm nov. spec. Perithecia minutissima, concavula, immarginata, sessilia vel epidermidi impressa, fuscidule, parenchymatice contexta, carneorufa, sparsa. Asci clavati, teneri, 8: spori, —4]8. Sporidia oblonga, obtusa, 1 cellularia, magnis nucleis 2 praedita, hyalina, plerumque 2 sticha, — 8/3. Paraphyses filiformes, superne —4 mikr, crassae. Jodi ope apex ascorum coerulescit. Ad culmos siecos Junci Hostii prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolens., alt. c. 6000‘. Dr. Rehm. ‚35. Schmitzomia Cladoniae Rehm noy. spec. ; Perithecia solitaria, sparsa, primitus cortici immersa, dein per eam dilaceratam prorumpentia, primitus clausa, dein corticem superantia, fere sessilia, urceolata, margine erasso involuta, disco pallidulo subconspieuo, fuscoatra, rugulosa, parenchymatice fusce contexta, — 0,5 mm diam. Asci clavati, lata basi sessiles, apice incrassati 8 spori —50)8. Sporidia filiformia, recta vel subcurvata, nucleata, 1 cellu- laria, parallela, 36—2. Paraphyses tenerae, filiformes, superne incrassatae. Jodii ope apex ascorum coerulescit. Ad Podetia Cladoniae prope Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Tyrolensium, e. 6000'. Dr. Rehm, 36. Coeccomyces Rhododendri Rehm noy. spec. Perithecia carbonacea, gregaria, rotundata vel plerum- que oblonga, longitudinaliter seriata, super epidermidem dilaceratam emergentia, denique fere sessilia, atra, fragilia, sicca corrugata, in perfecto statu superne irregulariter dila- cerata, senilia foveolam oblongam, dealbatam vel cineream relinguentia, —lmm diam, Asei clavati, superne truncato- acuminati, 8 spori, 115/15. Sporidia filiformia, vix curvata, subtilissime nucleata, utringue acuminata, 1 cellularia, 602. Paraphyses filiformes, apice hamulatae. Hypothe- cium fuscidulum. Jod —. Ad ramulos siecos Rhodod. ferrug. alpium Tyrolens. grope Taschach - Gletscher in valle Piz c. 6500’ alt. leg. r. Rehm, in monte Peischlkopf, c. 1800 m. alt, Britzel- mayr. (? ibidem ad ramulos Vaccinii Myrtilli). U. Pyrenomycetes. 37. Diatrypella placenta Rehm nov. spec. Stromata minuta, parım exstantia, diam. 1—2 mm, ple- rumque orbicularia, placentiformia, plana vel vix convexula, fusca, intus alba, peridermii fissi laciniis 4 plerumque erectis triangularibusqgue nonnihil superata. Perithecia in singulo stromate 5—15, monosticha, minuta, conferta, ostiolis minu- tissimis nigris vel exsertis; ostiola senilia in foveolis irregu- laribus immersa. Asci subfusiformes, longe pedicellati, pars sporifera c. 45/9; sporidia c. 32 in superiore asci parte, hyalina, cylindrica, obtusa, subcurvata, 5—6/1,5. Paraphyses longae, —6 mikr. crassae, articulatae. 5 Ad ramum siccum Alni viridis prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, alt. c. 6200‘. Dr. Rehm. Proxima videtur D. decorata Nke pyren. I p. 79, sed notis supra allatis diversa. _ ® 38. Valsa (Leucostoma) diatrypoides Rehm nov. spec. Stromata c. 2 mm diam., e basi orbieulari convexe protube- rantia et in discum coronae instar protracta; discus planus, rotundus, fuscoalbidus, —1mm lat. Perithecia in singulo conceptaculo 4—10, monosticha, globosa. Ostiola minutissima, punctiformia, rotunda, atra, discum nonnihil superantia et in orbiculariter ordinata. Asci teneri, clavati, 8 spori, 40)6. Sporidia cylindrica, obtusa, subeurvata, hyalina, —9/1,5, disticha. =. Ad ramum siccum Alni incana juxtae ripam fluvii prope Augustam Vindelicorum. Britzelmayr. Forma stromatis et sporidiorum diam, a ceteris diversa species. 39. Valsa (Cireinnata) conoidea Rehm nov. spec. Stroma cortieis parenchymati immutato, plusminusve elevato innatum, saepe longe effusum ramosque ambiens et eortieis superficiem vario modo, plerumque longitudinaliter diffindens. Perithecia corticis strato supremo immersa, mediocria, monosticha, globosa, nunc solitaria nunc gregaria vel seriata, collo brevi, ostiolo magno, conoideo, truncato, perspicue perforato peridermium seriatim perforantia et verrucis nigris instar prominula, saepe etiam in crustam ellipticam, nigram connata. Asei elavati, 8 spori, 70/15. Sporidia recta vel subcurvata, ceylindrica, obtusa, hyalina, — 20/5. Paraphyses crassae, articulatae. Ad ramos siccos Berberidis in alpibus T'yrolensibus prope Bärenbad in valle Stubai, in valle Oetz et prope Gries in valle Sellrain. Dr. Rehm. V. Cypri et germanicae affınis videtur. 40. Geypimnpor» anthostomoides Rehm noy. spec. Peritbecia in ligni superfieie late nigrata ligno plane immersa, globosa-compressa, 1 mm diam., sola vertice conica ligni superficiem superantia et in crustam nigram 1—2 mm long. bie illie conjuncta, ostiolo poroque haud perspicuo. Asei longissimi, clavati, teneri, 8 spori. Sporidia filiformia, recta, multi-septata et in singulas cellulas facillime abeuntia, hyalina, —150/3,5. Paraphyses filiformes, tenerrimae. Ad ramulum siecum Ligustri vulg. in sylva Siebentisch prope Augustam Vindelicorum. Britzelmayr. 41. Aglaospora effusa Rehm noy. spec. Stromata linea nigra circumdata, eeterum ab cortieis interioris parenchymate vix diversa, eique immersa, Peri- thecia solitaria vel 2—3 consociata, globosa, 1 mm diam., monosticha vel irregulariter 2 sticha, in collum breviusculum elongata et peridermidem conice elevatam subtusque albidam, extus rubellam, ceterum non dilaceratam ostiolo perpusillo vix superantia. Asci elliptiei, apice incrassati, 4 spori, c. 200 Ig. Sporidia Aglaosporae, hyalina, dein fusca, 4 cellu- laria, nucleo magno quaque cellula praedita, cellulis mediis duplo minoribus quam finales, 1—2 sticha, —57|12. Para- physes filiformes. Jod —. Ad ramum siccum Alni viridis in valle Oetz Tyrolensi inter Umhausen et Längenfeld. Dr. Rehm. a, 42. Nectria fuscidula Rehm nov. spec. Perithecia minima, gregaria, in epidermide sessilia, sub- globosa, vertice applanata, subfusca, senescentia nigrofusca, medio vertice subimpressa pallidioraque, parenchymatice flavide contexta. Asci clavati, tenerrimi, 8 spori, 60/9. Sporidia obtusa, ceylindrica, medio subconstricta, 2 cellularıa, hyalina, disticha, —14/5. Paraphyses? Jod —. Ad caules putrescentes Aconiti Napelli juxta glaciem aeternam Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Tyrolensium, ce. 6200° alt. Dr. Rehm, 45. Nectria carneo-rosea Rehm nov. spec. Peritheeia in superficie Tuberculariae roseae, primitus sub epidermide sessilis, dein emergentis, striaeforme convexae insidentia, gregaria, dein, Tubercularia evanida, usque ad 0,25 mm diam. evoluta, rotundata, medio subpatellariformiter collabentia et impressa, carneo-rosea, parenchymatice flave contexta. Asci clavati, apice incrassati, tenerrimi, 8 er 66/8, Sporidiä elliptica, 2 cellularia, —2 sticha, hyalina, —12]35. Paraphyses? Jod —. Ad caules putridas Aconiti Lycoctoni et Cirsii spinosissimi in alpibus Tyrolensibus prope Taschach - Gletscher in valle Piz, alt. e. 6000‘ et prope Alpein-Gletscher in valle Stubai, e. 7200' alt. Dr. Rehm. In statu evoluto Secoligae apotheciis similis! 44, Otthia rhododendrophila Rehm nov. spec. Perithecia ovoidea, atra, mediocria, nitida, collo minimo, ostiolo perspicuo pertusa, 2—8 congregata in cortice interiore et per rimas epidermidis erumpentia. Asci cylindracei, 3 spori. Sporidia globosa, dein biscoctiformia, denique subelliptica, 1—2, demum 4 cellularia, fuscidula, 1 sticha, 10/6. Paraphyses filiformes. Jod —. : Ad ramum siccum Rhodod. ferrug. prope Kühtai (Oetz) in alpibus Tyrolensibus. c. 6500° alt. Dr. Rehm. 45. Melanomma (Zignoella) viridis Rehm nov. spec. Perithecia in superficie ligni cariosi dealbati sessilia, hemiglobosa, dimidiata, c. 0,3 mm diam., viridi-nigra, vertice plus minusve impressa, denique fere patellaeformia, ostiolata, viridule-parenchymatice contexta, ligno juxta posito aerugi- nose tincto. Asci cylindracei, erassi, —8 spori, 90/10. '’Sporidia elliptica, ad septa haud constrieta, 4—6 cellularia, hyalina, 1—1%, sticha, 17/7. Paraphyses filiformes, tener- rimae. Jodii ope Hymenium coeruleseit, dein flavescit. Ad ramulos putridos pendulos Rhodod. ferrug. prope Kühtai (Oet lensi . 6500° alt. ai (Oetz) alpium 'Tyrolensium ce rg Be 46. Melanomma phaeum Rehm noy. spec. Perithecia fuscoatra, inter fibras ligni immersa, dein sessilia, — 0,8 mm diam., globosa, sed plerumque patellari- formiter impressa, umbilicato-papillata, papilla ipsa purpurea, demum nigrescente, crassa, apice pertusa. Asci eylindracel, 8 spori, 1058. Sporidia oblonga, obtusa, 4—6 cellularia, haud nucleata, ad septa vix constrieta, flavida, 1 sticha, — 18/6. Paraphyses filiformes. Ad ramum decorticatum Alni viridis prope Kühtai (Oetz) alpıum Tyrolensium c. 6200‘. Dr. Rehm. Propter papillam purpuream affınis M. porphyrostoma Kze., cfr. Fuckel, symb. myc. Nachtrag 1. 47. Teichospora vaga Rehm noy. spec. Perithecia minutissima, conica, vix papillata, poro pertusa, solitaria, sessilia in ligni dealbati superficie, atra, parenchy- matice, fusce contexta, hyphis erebris, subramosis, septatis, fuseis, ce. 4 mikr. diam. affıxa. Asci pyriformes, crassl, 8 spori 50/24. Sporidia ovato-elliptica, primitus 2—, dein 4—6 cellularia, una alterave cellula longitudinaliter septata, cinereo-viridula, disticha, — 20/9. Paraphyses? Jod —. Ad ramulos decorticatos Rhodod. ferrug. in alpibus Tyrolensibus prope Kühtai (Oetz), alt. c. 6500' lg. Dr. Rehm, in monte Peischlkopf (Arlberg), c. 1800 m. alt. Britzelmayr. 48. Melanopsamma suecicum Rehm nov. spec. Perithecia solitaria aut gregaria, hemisphärica, dimidiata, vix papillata, poro pertusa, 0,5 mm diam., subscabra, atra, sessilia in ligni cariosi superficie. Asci pyriformes, crassl, 8 spori, 90/21. Sporidia ut in Delitschia, 2 cellularia, cellula superiore fere duplo angustiore, utraque nucleo 1 magno praedita, fusca, mucore gelatinoso lato obducta, 2 sticha, 25/8. Paraphyses ramosae, Jod —. Ad ramum fagineum putridum prope Krumbad Sueviae bavar. Britzelmayr. 49. Melanopsamma salicinum Rehm noy. spec. Perithecia carbonacea, hemisphärica, vix distinete papil- lata poroque pertusa, magnitudine seminis sinapeos, solitariä, hieillie 2—3 eonfluentia, in ligno longe lateque denigrato sessilia. Asci cylindraceo-clavati, crassi, 8 spori, —120j15. Sporidia biscoctiformia, acutata, medio distinete ‚constricta, 2 cellularia, quaque cellula plerumque nucleo 1— rarus pluribus praedita, hyalina, dein fusca, 20/6, disticha, Para pbyses ramosae. Jod —. Ad truncum Salicis retusae. Waldrast in alpibus Tyrolen- sibus. Dr. Arnold. Zu 50. Didymella glacialis Rehm nov. spec. Perithecia minuta, globosa, atra, parenchymate foliorum denigrato immersa ejusque superficiem papilla conoidea atra vix superantia, gregaria. Asei clavati, 8 spori, —509. Sporidia elliptica, subacutata, inaequilateralia, 2 cellularia, utraque cellula magno nucleo 1 instructa, hyalina, disticha, — 1, Paraphyses filiformes. Jod —. Ad folia graminea sieca prope Taschach-Gletscher in valle Piz alpium Tyrolensium, alt. e. 6200. Dr. Rehm. öl. Pleospora laricina Rehm noy. spec. Perithecia hemisphärica, atra, sparsa, primitus cortiei innata, dein sessilia, dimidiata, poro vix perspicuo pertusa, Asci clavati, crassi, 4—8 spori, 150/12. Sporidia biscocti- formia, obtusa, 2 blasta, dein utraque parte transverse I— denique 3 septata, longitudinaliter 2—3 septata, hyalina, demum flava. 1—2_sticha, 30/16. Paraphyses ramosae, erassae, Jodii ope episporium coerulescit. : Ad ramum Laricis europ. prope Gries in valle Sellrain alpium Tyrolensium. Dr. Rehm. 52. Leptosphäria saprophila Rehm noy. spec. Perithecia paryula, gregaria, globosa, apice subumbilicata, sessilia, atra, basi hyphis fuscis, ramosis eircumdata. Asci subfusiformes, 8 spori, erassi, 75/15. Sporidia elliptica, medio subconstricta, 2 plerumque 4 cellularia, hyalina, disticha, 246. Paraphyses ascos superantes, ramosae? Jod — Ad baccas putrescentes Juniperi nanae prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, ce. 6200 alt. Dr. Rehm. 53. Trichosphäria byssophila Rehm nov. spec. Perithecia minutissima, solitaria, oculo nudo vix per- spicua, atra, globosa, subfusce parenchymatice contexta, apice setisrigidis, brevibus, simplieibus, acutis, septatis, fuscis, c. 3,5 mikr. crassis obsessa, in hyphis fuscis Tapesiae in- sidentia. Aseci elliptici, apice incrassati, 8 spori, 60/9. Spo- ridia cylindrica, utrimque acutata, subeurvata, 6 cellularia, hyalina, 3 sticha, —24/4. Paraphyses ramosae. In thallo apesiae prunicolae ad Alnum viridem prope Rietzlera al- pium Allgoviae bav. Britzelmayr. 54. Trichosphäria erysiphoides Rehm noy. spec. Perithecia minima, nudo oculo vix conspicua, sessilia, globosa, basi hyphis fuseis, teneris, cerebris circumdata et pilis brevibus, acutatis, septatis, simplieibus, fuscis obsessa, Pparenchymatica, atra. Asci ovales, apice paullulum incras- satı, 4—6 spori, 45/10. Sporidia parallela, lineari-fusiformia, recta vel subcurvata, nucleis parvulis praedita, 1 (?) cellularia, hyalina, —40/4. Paraphyses paucae, filiformes. i ‚ Ad caules siccas Vaceinii uliginosi prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, alt. c. 6500'. Dr. Rehm. = — 55. Leptospora helminthospora Rehm noy, spec. Perithecia globosa, apice in papillulam protraeta, atra pilis longis, rigidis, simplicibus, septatis, acutis, fuseis, sparse 4 obsessa, sessilia, mediocria. Asci cylindraceo-clavati, apie incrassati, 8 spori, 120/7. Sporidia filiformia, vermiculariter ' tersa, ascorum longitudine, c..1,5 diam., hyalina, pluri-septata Paraphyses apice ramosae. Ad telam putrescentem, Augusta Vindelicorum, ni Britzelmayr. 56. Microthyrium baccarum Rehm nov.. spee. | Perithecia scutiformia, prosenchymatice contexta, nigra minima, inter hyphas longissimas, simplices, fuscas, c. 3mikr. crassas sessilia. Asei ovato-oblongi, apice incerassati, 8 sporl, * 30/6. Sporidia bacillaria, obtusa, 1-cellularia, hyalina, 62, disticha. Paraphyses? Ad baccas putridas Juniperi nanae prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, c. 6500 alt. Dr, Rehm. 57. Apiospora Urticae Rehm noy. DER: m Perithecia gregaria, sub peridermide caulium nidulantıa, dein libera, subglobosa, sessilia, in collum breviuseulum protracta eoque perüdermidem perforante, nigra, c.0,4mm diam. Asci cylindraceo-clavati, teneri, 8 spori, 90/112. Spo- ridia dacryoidea, nempe cellula superiore subrotunda, ?; long. totius sporidii, inferiore subrotunda "|; ; utraque cellula nucleis 2 parvulis praedita, hyalina, 1'/, sticha, 18/10. Paraphyses articulatae, ramosae. Ad caules siceas Urticae. Hausstattalpe in monte Be nedictenwand alpium Bavariae. Dr. Arnold. 58. Sphärulina inquinans Rehm nov. spec, ; Perithecia minutissima, globoso-conica, atra, gregarie in massam atram consociata, sessilia. Asci pyriformes, apiee valde incrassati, 3 spori, 45/10. Sporidia oblonge-ovata hyalina, 4 cellularia, 3 sticha, — 14/5. Paraphyses desunt Ad glumas Juneci Hostii sicei prope Kühtai (Oetz) alpum Tyrolensium, alt. ec. 6250‘. Dr. Rehm. | 59. Sphärulina callista Rehm nov. spec. Perithecia minima, globosa vel subconica, sessilia, atra RR Asci ovales, 8 spori, 150/50, Sporidia elliptiea, pP erumque 6 (singula 7) cellularia, tertia cellula ceteris latiore, mucore gelatinoso crasso circumdata, hyalina, —50/18. Para physes desunt. & Ad caulem siccam Alsines? Prope Taschach-Gletschr — in valle Piz alpium Tyrolensium, alt. e. 7000. Dr. Rehm. 60. Sphärulina baccarum Rehm nov. spec. EB Peritheeia minutissima, globosa, atra, sessilia et bası hyphis teneris, fuscis, c. 3 mikr. crassis circumdata. pyriformes, dein elongati, basi ampliati, 8 spori, 457524 —- 23 — Sporidia eylindriea, obtusa, 4—6 cellularia, quaque cellula primitus nucleo 1 magno instructa, recta, hyalina disticha, 24/8. Paraphyses desunt. Ad baccas putridas Juniperi nanae prope Kühtai (Oetz) alpium Tyrolensium, alt. c. 6500”. Dr. Rehm. 61. Phomatospora Saccardoi Rehm nor. spec. Perithecia conica, seriatim sub peridermide nidulantia, dein apice conice elongato protuberantia, atra, minutissima, Asei cylindracei, tenerrimi, 8 spori, 60]5., Sporidia obtuse eylindrica, 1 cellularia, 2nucleis praedita, hyalina, 1 sticha, —7j. Paraphyses desunt. Ad caulem putrescentem Cirsii spinosiss. prope Alpeiner- Gletscher in valle Stubai alpium Tyrolensium, alt. ce. 7000". Dr. Rehm. 62. Chätomium Polypori Rehm nov. spec, Perithecia sparsa, minima, globosa, atra, scabra, sessilia, setis simplieibus, brevissimis, acutis, fuseis, c. 2 mikr. erassis obsessa. Asei eylindracei, 8 spori, 45/5. Sporidia subrotunda vel rotunda, fuscidula, 1 cellularia, fuseidula, 5 mikr. diam., l sticha. Paraphyses filiformes, tenerae. Ad Lenzitem sepiariam prope Augustam Vindelicorum. Britzelmayr. Sordariae novae. Auctore Ü. A. J. A. OQudemans. Sordaria Winterii mihi. Perithecia sparsa, usque ad collum immersa, subglobosa, fusco-nigra, translucentia, glabra, absque collo glabro, reeto, eonico-obtuso, 150 u longo, 5 4 in diametro,metientia. Asci 8-spori, perfecte eylin- dracei, ‘breviter pedunculati, apice truncati, membrana dupliei apice incrassata et resupinata, 150 4 longi, 9-10 u erassi, paraphysibus nullis. Sporae monostichae, primitus ellipticae, denique elliptico-oblongae vel oblongae, brevi ante maturitatem 23—25 u long., 15—20 u latae, post ascorum destructionem, itaque prorsus maturae 21—22 u longae, 10—11 u latae, nigrae, lucidae, vacuolo centrali, neque A Rendienlaiae, neque zona mucilaginis circumdatae, — mo Cameli Bactriani. — Accedit ad S. humanam, sed differt sporarum forma, paraphysarum absentia, peritheciorum dimensione et collo. : Sordaria Hansenii mihi. Perithecia sparsa, in fimo Cuniculorum siecato inter straminis fibrillas collo tantum prominentia, subglobosa, 350 # in diametrum metientia, ın collum breve-conicum, 23 # longum, setoso-hirtum desi- nentia, glabra, fusco-nigra, subtranslucentia. Asci lanceolati, # longi, 12 « lati, antrorsum breviter, deorsum longius contracti, polyspori, breviter pedunculati. Sporae diseifor- - Zi mes, a fronte visae perfecte ‚orbieulares, a latere visae br convexiusculae, e viridescenti-fuscescentes, tandem atro fusci, 7—9 u in diametro, absque appendieibus et halone mucilaginoso, — In fimo cuniculorum. Repertorium. Neuere Untersuchungen über die Jungermanniae Ge ealyceae von Dr. C. M. Gottsche. Anknüpfend 'an seine ältere Arbeit: „Ueber die Fructi- fication der Jungermanniae Geocalyceae‘“ vom Jahre 184 enthält die neue Abhandlung im Haupttheil eine eingehende Beschreibung und Abbildung von Gongylanthus ericetorum Nees mit vielfachen vergleichenden Seitenblicken auf ver- wandte Gattungen; es schliesst sich daran eine weitere Be trachtung der Letzteren und zwar werden die genera Podanthe (Taylor) Gottsche, welches genus der Autor in seinem Sinne restituirt, ferner Lindigina Gottsche; Lethecolea Mitten; Marsupidium Mitten; Gymnanthe Taylor besprochen; eine Aufzählung derjenigen species, deren mangelnde Fructification ein Unterbringen in diese Gattungen mit Sicherheit noch nieht ermöglicht, beschliesst die Arbeit, welche sonach eine, die mannigfachen zerstreuten Publicationen umfassende Ueber- sicht dieser interessanten Abtheilung der Lebermoose bietet. — Wie sehr ist'es zu bedauern, dass wir aus dieses Autors Händen nicht einen Nachtrag ‚zur Synopsis Hepaticarum be sitzen, noch zu erwarten haben! Bresadola, J. Fungi Tridentini novi, vel nondum delineati. Fasc. II. (Tridenti 1882.)) ‚Dieses neue Fascikel des werthvollen Kupferwerks bringt eine Anzahl neuer Species von Hymenomyceten und comyceten, sowie mehrere schon bekannte Arten in neuel Varietäten, oder mit kritischen Bemerkungen ete. Wir re a hier nur die sehr ausführlichen und exakter RR HD BLEI ERERNREEBESERE EDER RESET eine eschreibungen der neuen Arten, indem wir betreffs des Weiteren auf das Werk selbst verweisen, das’ ohnedies für jeden Mycologen wichtig ist. Die species novae sind: Lepiota helveola Bres, (pag. 15, Taf. XVI, Fig. 2) Pileus carnosulus, e convexo expansus, subumbonatus, squamulosus, carneo-lateritius, 1?/),—3 Cm. latus; lamellae confertae, albae, acie fimbriata, ventricosae, liberae, aetate remotae , stipes fistulosus, aequalis, fibrilloso-tomentosus, pile concolor, 2—4 Cm. longus, 3—4 mm. erassus; annulus in- ferus, fugax, albidus. Caro alba, sicca rubens, inodora, ı) Zu beziehen von J, Bresadola, Magras pr. Mal&, Süd-Tirol. —— 195 — insapora. Sporae ellipticae, vel subreniformes, Iıyalinze, granulosae, 8—-10x 6 u; basidia clavata 25—32 x 8—10 u. Sero autumno. — Ad margines herbidas viarum. Tricholoma mirabile Bres, (pag. 16, Taf. XVII). Pileus carnosus, e convexo explanatus, vel subdepressus, Biamenas dimidiato-ungulatus, siccus, pubescenti-velutinus, glabrescens, e griseo-murino luride ecinnamomeus margine nigro, vel griseo nigroque marmoratus, mire varians, margine primitus involuto alboque villoso, saepe striis pilosis praedito, ut remote sulcato appareat, 5—8 Cm. latus; lamellae con- fertissimae, ex arcuato planae, candidae, imutabiles, pöstice emarginatae, in stipitem uneinato -decurrentes; stipes soli- dus, aequalis, basive subincrassatus, centralis, aut excen- trieus, pileo eoncolor, aetate nigrescens, apicem versus saepe circula fibroso-carnoso turgido eircumdatus, fibrillosus, su- perne furfuraceo-squamulosus, 4—6 Cm. longus, 7—12 Mill. crass, Caro alba, stipitis in exoletis cinnamomeo-lurida; odor farinaceo-rancidus. Sporae subglobosae, hyalinae, asperulae, 5—7 Mill. diam. ‚ Clitoeybe candida Bres. (pag. 16, Taf. XVII). Gigantea. Pileus carnosus, e plano-convexo imbutiformis, margine involuto pubescente, vix in exoletis expanso, necun- Quam striato vel sulcato, jam primitus lacteus, persistens, Centro aetate tantum subalutaceus, glaber, siccus, 1—2 Decim. latus; lamellae confertissimae, strictae, attenuato-decurrentes, ex albo pallescentes, saepe furcatae, acie tantum in vetustis acuta, haud anastomosantes; stipes solidus, validus, aequalis, vel subventricosus, lacteus, glaber, apice subpruinatus, 4—7 Cm. longus, 2-34), Cm. crassus. Caro alba, com- pacta, grata, odore forti, mihi subfarinaceo. Sporae hyalinae, Ovato-elongatae, interdum virgulaeformes, 7x3 u. i „ Nolanea staurospora Bres. (pag. 18, Taf. XX, Fig. 2). Pileus earnosulus, conico-campanulatus, subobtusus, hygro- phanus, fusco-umbrinus, aetate subeinnamomeus, centro ter fusco, margine striatus, sericeus, 2—4 Cm. latus;_ 1ellae confertae, ventricosae, postice attenuato-subuncinatae, leviter adnexae, e candido carneae; stipes fistulosus, lividus, fibrilloso- striatus, saepe contortus, deorsum albo-floceulosus, a basi attenuatus, valde elongatus, 7—12 Cm. long., 2—3 mm. Crassus., Caro livido-griseo, inodora et insapora. Sporae Quadrangulari-stellatae, fere ceruciformes, guttulatae, flavido- Carmeae, 10—12 u diam. en Inocybe calospora Que&l. (Bres., Fungi Trident. pag. 19, Taf. XXI). Pileus carnosulus, conieo-campanulatus, dein er rauen umbonatus, rufescenti-fuscus, sublutescens, prımo villoso-fibrillosus, postea ‘squamis concoloribus adpressis ves- ütus, margine fibrilloso albidoque, siecus, 2—3 Cm. latus; se lamellae confertae, e pallido ceinnamomeo-fulventes, acie albido-pruinata, ventricosae, liberae; stipes farctus, rufescenti- lividus, glaber, apice albo-pruinatus, bulbillosus, 3—5 Cm. longus, 2—4 mm. crassus. Caro subconcolor inodora, sapore- que acidule, Sporae globosae, eximie aculeatae, 10 # diam., in cumulo fulvo-ferrugineae, sub mier. vivide ochraceae, Russula azurea Bres. (pag. 20, Taf. XXIV). Pileus carnosus e convexo explanatus, depressusve, mox siccus, € laevi constanter minute granulosus, margine vix in ‚exoletis substriatus, amoene caeruleus, margine interdum lilacinus, subexpallens, epidermide separabili, 4—6 Cm. latus. Lamellae confertae, aequales, raro aligua dimidiata immixtae, postice attenuato-adnexae bifidaeque, candidae, imutabiles. Stipes constanter albus, ventricosus, vel basi clavatus, glaber, sub- rugulosus, firmus, spongioso-solidus, aetate subcavus, 4—5 Um. longus, 10—15 mm. crass. Caro alba, mitis, grata. Sporae hyalinae, subglobosae, echinulatae, 9x 8 u. ‘ Russula elegans Bres. (pag. 21, Taf. XXV). Pileus carnosus, tenuis, e convexo subdepressus, margine aetate tubereuloso-striatus, viscidus, laete roseo-carneus, mox ambitu ochraceo-suffusus, totus dense granulatus, 3—D Um. latus; lamellae postice attenuato-adnexae, vel leviter rotundatae, confertissimae, aequales, raro subfurcatae, albidae, aetate eX integro, aut tantum hine inde vivide ochraceo-aurantiacae; stipes e spongioso-fareto lacunoso-cavus, basi subincras- satus, albus, postea deorsum ochraceus, subrugulosus, 3—5 Cm. longus, 1 Cm. eire. crassus. Caro alba, in vetustis ochra- cea, acris. Sporae sphaeroideae, eximie echinulatae, 1-guf- tulatae, in cumulo albidae, sub mier. chlorino -hyalinae, 8—10 u diam. Russula Tureci Bresad. (pag. 22, Taf. XXVI). Pileus carnosus, tenuis, e convexo depressus, viscidus, margine @ laevi striatus, carneo-violaceus, vel purpureo-lilacinus, centro obseuriori, interdum aetate lutescente, in exoletis minutatim areolatus, 4—6 Cm. latus; lamellae aequales, subconferta®, e pallido mox ochraceae, postice rotundato-liberae, ven080- conexae; stipes albus, subrugulosus, sursum attenuatus, mOX lacunoso-cavus, fragilis, 3—5 Cm. longus, 1 Cm. cire. cras- sus. Caro albida, mitis, inodora, Sporae globosae, ochracea®, echinulatae, 8—9 u diam. Peziza saccharina Bres. (pag. 24, Tat. XXX, Fig. 1). Ascomata convexa, dein convexo-marginata, vel explanato-marginata, subtus planiuscula, ligno adhaerentia, ceraceo-subgelatinosa, sessilia, 4—8 Mill. lata, extus pallida, centro colore sacchari cristallizati, in siceis nigra, sub lente granulosa. Uaro hyalino-fuscidula, subpellucida, inodor. Asei eylindracei, basi constrieti, 8-spori, 360 x 18 a; para EEE EEE m, physes apice clavatae, intus luteolo-granulosae; sporae ob- longo-ellipticae, hyalinae, biguttulatae, obligue monostichae, 21x12 «. Excipulus cellulis hexagonis contextus. — Ad eortices ramorum dejectorum Tiliae. Vere. Peziza (Humaria) atroviolacea Bres. (pag. 24, Taf. XXIX, Fig. 2). Ascomata convexa, dein applanato- umbilicata, vel subconcava, sessilia, 7—15 Mill. lata, extus ep albida, centro atroviolacea, glabra, aetate subrugu- 08a nigricantia, substantia ceracea, albida, inodora, et insa- pora. Asci cylindracei, deorsum attenuati, 8-spori, 360—400 x 16—18 u; paraphyses filiformes, apice clavatae, 7—8 u apice latae, intus ochraceo-granulatae. Sporae ellip- ticae, hyalinae, biguttulatae, episporio ruguloso, oblique mo- nosticha, 22x12 u. — Ad truncos mucidos laricinos. Aestate. Mollisia caesiella Bres. (pag. 25, Taf. XXX, Fig. 1). Ascomata dense gregaria, minuta, 1 Mill. lata, primo glo- bosa tecta, dein erumpentia, cupulaeformia, sessilia, extus fuseidula, setulis raris faseiculatis praedita, margine albo- furfuraceo, centro caesio-cinerea glabra; substantia mullius- cula, subconcolor; asei subfusoidei, 8-spori, 90-100 x 12 u; paraphyses filiformes apice subincrassatae; sporae vulgo tri- stichae, fusoideo-clavatae, saepe curvulae, pluriguttulatae, hyalinae, 23—30 x 34 u, Ad caules exsiccatos Cirsii palustris. Vere. : Podosphaera Bresadolae Qu&l. (Bresadola, Fungi Trident, pag. 25, Taf. XXX, Fig. 2.) Perithecia globosa, membranacea, superficialia, sparsa, minutissima, late reticulata, e luteola rufescentia, demum nigricantia, 90 u Diam.; appen- dieulae hyalinae, perithecia duplo majores, apieibus turgidis diehotoma-ramosis praeditae; asci subglobosi, 8-spori, mox eva- nidi, 50 u, sporae ovatae, luteolae, echinulatae, 15—20x12 a. — In pileo Arrheniae auriscalpium Fr. Autumno. Jatta, A. Lichenum Italiae meridionalis manipulus quartus. (Nuovo Giorn. botan. Ital. XIV. No. 2.) ...Dieser vierte Beitrag zur Kenntniss der Flechtenflora Süditaliens bringt wiederum 199 Species nebst zahlreichen arietäten und Formen. Es finden sich darunter auch einige neue, deren Diagnosen wir hier folgen lassen. allopisma ferrugineum Huds. var. inarimense Jatta. Thallus e einereo plumbeus, erassus, e tartareo rugulosus, vel saepe deformiter areolatus. Apothecia maxıma, plana, tenuiter marginata, saepius deformia, confluentia, tabacina. — rupes vulcanicas, _._ Lecanora variaeformis Bagl. in litt. „ Thallus depauperatus, e squamuloso granulosus, virido- Havescens, squamulis dispersis, minutissimis, deformibus, ex hypothallo crasso, nigro, enatis. Apothecia primum conco- loria, plana, minuta, margine parum relevato ac tantummodo dilutiore; dein convexiuscula, vel deformia, pallide testatea, Hypothecium crassum. Paraphyses conglutinatae, Asci ven- tricosi. Sporae octonae, ovoideae, hyalinae, monoblastae, uniguttulatae, diam. fere duplo longiores. — Ad rupes. Rinodina Fiitipaldiana Jatta nov. spec. Thallus delicatulus, rosulatus, e carneo glaucescens, rimu- loso-areolatus, areolis minutis coacervatis, contiguis. Apo- thecia immersa, urceolata, parvula; disco nigro, saepe prui- n0so, e margine thallode parum elevato cincto. Hypothecium hyalinum. Paraphyses articulatae, ad apices ramosae ac fuscidulae. Asci clavati, ventricosi. Sporae mediocres, 0C- tonae, ellipsoideae, diblastae, medio nonnihil constrietae, diam. fere duplo longiores, fuscae. — Ad saxa silicea. Acarospora trachitica Jatta nova spec. Thallus crassus, areolato-squamulosus, squamulis adpres- sis, tumidis, in crustam compactam conglobatis, e persicino albidus, humectus pallide virens.. Apothecia deformia, sub- composita, innata, in singulis areolis unica, primum immersa, dein disciformia, convexa, disco fusco-rufo, vel atrofusco, margine thallino tenuissimo, vel saepe obliterato, cincto. Hypothecium crassum, hyalinum. Darsnkybae capillares, flexuosae. Asci numerosi, clavaeformes. Sporae globosae, vel subglobosae, parvulae, monoblastae, hyalinae, vel tantum- modo viridescentes. — Ad trachites virides. Biatora COastaneae Jatta nova spec. Thallus effusus, albo-einereus, leprosus. Apothecia par- vula, primitus plana, minutissima, carnea, margine tenui in- tegro dilutiore, dein convexa, testaceo-tabacina, emarginata. Paraphyses simplices. Asci clavati. Sporae octonae, minutae, hyalinae, ovoideae, monoblastae, diam, 21), longiores. — Ad truncos vetustos Castanearum. Bilimbia Spartii Jatta nova spec. Thallus tenuissimus, effusus, cinereus. Apothecia adnata, plana, minutissima, margine tenuissimo concolore. Hypothe cium exiguum. Paraphyses conglutinatae. Asci ventricosi. Sporae octonae, minutae, fusiformes, constanter tetrablastae, diam. 3—4 plo longiores, hyalinae. — Ad Spartium junceum. Arthopyrenria Amphilomatis Jatta nova spec. Thallus alienus. Apothecia atra in thallo alieno immersa, minutissima. Perithecium atro-viride. Paraphyses nullae. Asci cylindracei, numerosi. Sporae mediocres, 6—8nae, © mono -tetrablastae, cuneiformes, uno apice attenuato, et sa® pius curvato, hyalinae, — Ad thallum Amphilomatis murorum parasitica. — Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter in Hottinugen bei Zürich (Schweiz). von (. Heinrich in x» HEDWIGIA, 18. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat September. Inhalt: Magnus, Ein neues Entyloma auf Helosciadium nodiflorum. Tab. I. — Rehm, Bemerkungen über Ascomyceten HI. — Hauck, Eine neue Floridee. — Warnstorf, Ueber das Verhältniss von Mnium Blyttii und Mnium stellare. — Repertorium: Achter Bericht des botan. Vereins in Landshut. — Eingegangene neue Literatur und Sammlung. Ein neues Entyloma auf Helosciadium nodiflorum K. Von P. Magnus, Als ich im September 1881 unter der freundlichen Führung des Herrn Oberlehrer Dr. L. Geisenheyner in Creuznach botanisirte, zeigte er mir das dort an einem Graben bei den Salinen reichlich wachsende Helosciadium nodiflorum K. Ich bemerkte sofort auf vielen Blättern des- selben die weissen Pusteln eines parasitischen Pilzes, der sich bei näherer Untersuchung als ein Entyloma erwies, Da ich bisher kein Entyloma auf Heloseiadium beschrieben finde und es sich von dem einzigen, auf Umbelliferen be- kannten Entyloma Eryngii (Corda) sehr unterscheidet, so sei es hier näher beschrieben. Das Entyloma tritt in kleinen, kaum stecknadelknopf- grossen Pusteln auf der Ober- und Unterseite der Fiedern von Helosciadium nodiflorum K. auf. Eine Conidien- oder Sporidienbildung auf der Oberfläche der Tuberkeln konnte Ich nicht bemerken. Die Sporen werden, wie bei allen ntylomaarten, am Mycel meist intercalar gebildet, meist zu mehreren hintereinander (vergl. Fig. 1), seltener einzeln oder am Faden durch lange Zwischenstücke von einander getrennt, Häufig bildet sich auch am Ende der Mycelfäden eine Reihe von Sporen (vergl. Fig. 2 und 3). : Die Sporen sind farblos mit glattem, schwachem, gleich- mässigem Epispor versehen. Sie sind länglich, 6,25 a breit, 1,5—10 u lang. Die Sporen keimen sofort nach ihrer Reife, häufig noch im Muttergewebe selbst, wie das auch von anderen Entylomaarten bekannt ist. Leider konnte ich die Keimung wegen einer Reise nicht so vollständig verfolgen, wie ich gewünscht hätte, Doch sah ich nie die Bildung von Kranzkörpern, wohl aber die Verzweigung des Pro- mycels (s. Fig. 4), wie sie ähnlich Woronin jüngst bei 4 2 Entyloma Aschersonii (Ule) beschrieben hat (s. dessen Bei- trag zur Kenntniss der Ustilagineen, Frankfurt a. M. 1882, pag. 24, 25, Tafel IV, Fig. 12—18.) Die Zweige des Pro- mycels bilden am Scheitel lange stabförmige Sporidien mit oder ohne’ Sterigma (s. Fig. 5 u. 6). Weiteres habe ich nicht verfolgen können. ‘Von den meisten bekannten, -ähn- lich auftretenden Entylomaarten unterscheiden sich die Sporen durch'ihre. Kleinheit' und ihre etwas längliche ‚Gestalt. Ich halte es daher für’s Beste, namentlich auch mit Rücksicht auf die Art der Wirthspflanze, den Pilz als neue Art zu bestimmen und nenne ihn „Entyloma Helosciadii P. Magnus“.') Erklärung der Figuren. Fig. 1.” Mycel mit jungen und ausgewachsenen Sporen, ‚deren 'kettenförmige Anordnung oft recht deutlich. Es ist aus dem Blattgewebe herauspräparirt. Fig. 2 und 3, Junge und ausgewachsene Sporenkette am Ende eines Mycelfadens gebildet. Fig. 4. Spore mit verzweigtem Promycel, im Gewebe gekeimt. Fig. 5 und 6. Sporidien des Promycels. Dr. Rehm, Bemerkungen über Ascomyceten. Ill. Sphäriaceae phaeosporae Sacc. De Bary in seiner Morphologie der: Pilze und Flechten p. 108 sagt: „Die Membran des ascus ist in allen Fällen eine farblose, durchsichtige Haut von zäher und dehnbarer oder, zumal bei vielen Pyrenomyceten, gallertartig weicher Beschaffenheit, im letzteren Falle im Wasser mehr oder weniger aufquellend. Gegen Reagentien zeigt sie meistens das Verhalten gewöhnlicher Pilz-Cellulose oder Gallert- membranen, Es ist jedoch gegenwärtig eine ganze Reihe von Fällen bekannt, in welchen die Ascus-Membran, äh - lich der der meisten Lichenen, durch wässerige Jodlösung ganz oder theilweise blau gefärbt wird. Zuerst wurde dies von Nylander (ann. sc. ser. 4. t. 3. 1855 u. syn. lich, p- 3) bei Sphäria Desmazierii Berk. und Xylaria pedunculata Dicks. gefunden, für letztere nachher durch 'Tulasne be stätigt.. - .. Beit einer Reihe von Jahren habe ich selbst bei meinen vielen Untersuchungen von Ascomyceten fast immer die er wähnte Jod-Reaction versucht und bin über deren häufiges ‘ Vorkommen erstaunt gewesen, so dass ich dieselbe bei meinen Beschreibungen von Ascomyceten immer erwähnte, Das A) "Wird in der 28. Cent. d. Fungi europ. ausgegeben werden. a RE TRREEENE ETTTETETT ee. jüngste Erscheinen der sylloge fungorum I von Professor Dr. Saccardo giebt in‘ dieser mühevollsten und verdienst- reichsten Arbeit die Möglichkeit der Vergleichung von allen bekannten und beschriebenen Pyrenomyceten-Arten mit l-zelligen und 2-zelligen hyalinen und gefärbten Sporidien. Auf dieser Grundlage fussend, bringe ich im Folgenden die Resultate meiner Untersuchungen über: LPyrenomycetenmiti-zelligen braunen $poridien, soweit mir dieselben zugänglich gewesen sind. Vor Allem bemerke ich, dass durch die wässerige Jod- lösung bei den Arten, welche selbst eine sehr starke Reac- tion mit blauer oder violetter Farbe an der Spitze des Schlauches zeigen, nur die gallertige Masse, welche den Po- rencanal ausfüllt, diese Färbung erfährt. Die äussere Schicht (De Bary p. 109) der Schlauchmembran überzieht die Schlauchspitze, ohne irgend eine Veränderung der Farbe zu erleiden, welche ausschliesslich auf die Masse des porus sich beschränkt und bei manchen Arten, besonders bei voll- kommener Sporenentwicklung, findet sich nur mit grosser Aufmerksamkeit noch an der Innenwand der Spitze des Schlauches ein zarter, linienförmiger, blauer Streifen als Zeichen der hier stattgehabten Jod-Reaction. 1. Roseilinia aquila (Fr.) DeN. efr. Sace. syll. f. I. p. 252. exs.: Rehm Ascom. 538. Ellis n. am. f. 181. Ravenel f. am. 365. Plowright sphär. brit. I 61. Cooke f. brit. I Sacc. myc. Ven. 1488. Fuckel f, rhen. 963, 964, 1061. Rabh. hb, mye. II 648, f. eur. 1016. Moug. et Nestl. stirp. vog. 965. Porus J intense }. 2. R. thelena (Fr.) Awd. efr. Sace. syll. f. I p. 253. exs,.: Moug. 380. Bad. erypt. 549. Rabh. f. eur. 757, 1536. Thümen myc, 1949. Cooke I 585, II 485. cfr. Karsten myc. fenn. II 45 (? Cooke hdb. p. 853, wo die appendices nicht angegeben sind). 3 Hieher ziehe ich als syn.: R. mammaeformis Sacc. syll. I p. 258 (non Karsten 1. c. p. 46, sporidia simplieia) und andurnensis Ces. (efr. Karsten 1. c. p. 46). ae Porus J intense } (quod etiam Karsten p. 46 indicat!) . mammaeformis (Pers.) Ces. et De N. exs.: Fuckel 1060. Kunze f. sel. 342. (die jüngeren ren mit zarter, an den Enden etwas ausgezogener Schleim- = Dips hülle umgeben),? Plowr. I. 70 (ohne hymenium in herb. meo). syn.: R. mastoidea Sace, syll. f. I p. 258, non R. 5 mammiformis Sacc, syll. £. Ip. 258 propter defectum appen- dieulorum. - 12 — . Hieher gehören die Exemplare, deren Sporen ohne die Anhängsel der thelena sind; die Länge der Anhängsel varürt übrigens sehr. Ein Explr. von Karsten in hb. meo stimmt genau zu seiner l. c. gegebenen Beschreibung. Porus J intense f. 4. R. andurnensis es. et De N. cfr. Sacc. syll. I -p- 253 (exceptis sporidiis rarius obtusiusculis). exs.: Sacc. myc. Ven. 917 (sub thelena). Sporidia, ut ait l. c. Sace., utrogue polo acutissima, longiora quam in prioribus, vix appendiculata. Diese Form ist so charakteristisch, dass ich dieselbe deswegen unmöglich zu thelena zu ziehen vermag. Porus J intense 7. 5. R. Desmazierii (B. et Br.) Sacc. syll. I p. 254 exs.: Sacc. 1364, 1365. Porus J 7, quod etiam ab Sace. 1. ce. indicatur cum paraphysibus filiformibus, guttulatis. 6. R. subiculata (Schwein.) Sacc. syll. I p. 255. exs.: Ellis 182. Fb Asci cylindracei, apice truncati, 8 spori, 90/6. Sporidia ovato-elliptica, interdum navicularia, guttulis magnis 1— instructa, 1 cellularia, fusca, — 11/5, 1 sticha. Paraphyses longae, filiformes, ec. 3 # erassae. Porus J intense T. 7. R. sublimbata (Dur. et Mont.) Pass. cfr. Saec. syll. I p. 259. exs.: Thümen myc. 1743. Ge Asci cylindracei, 8 spori, apice truncati, 90/8. Sporidia ovato-elliptica, navicularia, unicellularia, nucleo 1 centralipra® dita, fusca, 1 sticha, 15/7. Paraphyses filiformes, longa® guttulatae. Porus J intense 7. 8. R. Tassiana De N. cfr. Sacc. syli. I p. 261. exs.: Rabh. f. eur. 655. Un. it. erypt. 1866 no 3 (ex insula Sardinia), . Paraphyses longae, articulatae, c. 3 u crassae. Porus J intense 7. , 9. R. amphisphärioides Sacc. et Speg. efr. Sack. syll. I p. 262. exs.: Sacc. 1274. Paraphyses filiformes, guttulatae, c. 2 u crassae. Porus 4 intense 7. 10. Anthostomella appendiculosa (B. et Br.) Sacc. cefr. Sacc. syll. I p. 286. 4 s.: Rabh. f. eur. 52.331. Thümen myc. 1749 (? Sack Paraphyses longae, articulatae. Porus J }. Beer 11. A. clypeata (De N). Sacc. exs.: Kunze f. sel. 329 in Rubo, Asci cylindracei, 8 spori, 70/6. Sporidia ellipsoidea, apice acutata, basi truncata ibique appendiculo hyaliıno c. 2 u lg ‚et crass, instructa, 1 cellularia, fusca, 1 sticha, —12]4. Para- physes filiformes. Porus J 7. Sacc. syll. £. I p. 282 erwähnt Nichts von dem Anhängsel der Sporen, so dass die Zugehörigkeit obigen exs. fraglich erscheint trotz der Gleichheit der Sporen und es vielleicht eher zu A. tomicoides Sacc. gezogen werden muss. 12. A. limitata Sacc. syll. I p. 284. Paraphyses longae, articulatae. Porus J intense f. 13. A. italica Sacc. et Speg. efr. Sacc. syll. I p. 288. exs.: Speg. dec. myc. 13. Porus J intense 7. 14. A. Rehmii (Thümen) Rehm. cfr. Sace. syll. Ip. 289. exs.: Rehm Ascom. 387. Thümen myc. 464. Porus J intense }. 15. A. tomicoides Sacc, syll. I p. 289. exs.? Kunze f. sel. 329. Von Sacc. besitze ich 2 Exemplare, 1. sub Clypeo- sphäria Notarisii in Rubo, 2. sub Ül. tomicoides in Galio sylv. eide sind ganz gleich und stimmt mit ersterem das exs. Kunze in Rubo, abgesehen von etwas kleineren Sporen. ei sämmtlichen: Porus J intense f. 16. A. consanguinea (Ces.) Sacc. syll. I p. 282. exs.: Rabh. f. eur. 2661. Sporidia —10)5, non omnia ad utrumque polum suba- eutiuscula, ut ait Ces. in schedula Rabh.; paraphyses longae filiformes, guttulatae, c. 2 „ crassae. Interna facies pori Jt. 17. A. phaeosticta (Berk.) Sacc. syll. I p. 279. exs.: Rabh. f. eur. 142. Interna facies pori J f. Sg Anthostoma inquinans Nke. cfr. Sacc. syll. I p. 296. Ich besitze Exemplare von einem dürren Ahornast in einem Tobel des Hochgrad bei Oberstaufen im Allgäu c. 1200 m von Britzelmayr gesammelt, welche, abgesehen von „perithecia singula tuberculo ligneo inclusa‘, genau zu der Beschreibung ]. c. passen und besonders durch die Sporen- grösse 21/9 von sämmtlichen übrigen Anthostoma-Arten sich "unterscheiden. Porus J intense }. 19. A. atropunetatum (Schwein.) Sace. syll. I p. 295. exs.: Ellis 576. Ravenel 9%. i “ 2. - Asei eylindracei, 8 spori, 200j14. Sporidia elliptiea, subobtusa, fusca, 1 cellularia, 1 sticha, 27/10. Paraphyses longae, filiformes, guttulatae, c. 3 a crassae. Porus J i tense 7. 20. A. carbonescens Nke. cfr. Sace. syll. I p. 298. exs.: Fuckel 2060. Ein Exemplar, das der Beschreibung vollkommen ent- spricht und nur etwas kleinere Sporen hat, sammelte ich auf einem Eichstock bei Windsheim in Franken. Porus J intense 7. 21. A. cubiculare (Fr.) Nke. efr. Sace. syll. Ip. 29. exs.; Rabh. f. eur. 1133. Rehm Ascom. 290. Sporidia mucoris tenui strato circumdata. Paraphyses longae, filiformes, c. 2,5 u crassae, Porus J 7. 22. A. alpigenum (Fuckel) Sacc. syll. I p. 301. exs.: Fuckel 2442. Porus J intense 7, bei A. Xylostei J —. 23. A. turgidum (Pers.) Nke. cfr. Saecc. syll. I p. 303. exs.: Rabh. f. eur. 735, 1144. Fuckel 591. Sace. 1442. Intima pori facies J 7. 24. A. gastrinum (Fr.) Sace. syll. I p. 303. exs.: Rabh. f. eur. 320, 627. Fuckel 2005. Sacc. 766, 941. Plowr. I 24. Intima pori facies J 7. 25. A. ostropoides Rehm. cfr. Sacc. syll. I p. 304. exs.: Rehm Ascom, 520. Porus J 7 (violacee). 26. A. rhenanum (Fuckel) Sace. syll. I p. 307. exs.: Fuckel 2053. Mein Exemplar Fuckel ist zur Untersuchung unbrauch- bar; ich habe aber auf dürren Carpinus-Aesten bei Sugen- heim in Franken Exemplare des Pilzes gefunden, die, ob- wohl mit etwas kleineren Sporen 22/10, doch ganz genau die ungleichseitige Schleimhülle derselben, wie sie Fucke symb. myc. Nachtrag I p. 323 beschreibt, aufweisen.‘ Paraphyses longae, artieulatae, e. 3 » crassae. Porus J intense 7. 27. A. amoenum (Nke.) Sace. syll. I p. 307. exs.: Fuckel 2052 (Nachtrag I p. 323). m Paraphyses filiformes, longae, guttulatae. Porus J im tense 7. 28. A. dryophilum (Curr.) Sace. syll. I p. 308. exs.: Ellis 87 (var. minor). Sporidia 9/3. Paraphyses longae, filiformes, guttulatae- Pori interna facies J 7. : Et 29. Xylaria polymorpha (Pers.) ‚Grev. efr. Sacc. syll. I p. 309. K: 2 exs.: Rehm Ascom. 427. Sacc. 257: 'Rabh! hb. mye; 11428. Cooke II 214 (? 1484). Plowr. 1112. -Fuckel 1064. Sydow mye. march. 183. Sporidia — 27/7, plerumque subcurvata. | Päraphyses longae, filiformes, ec. 2,5 # crassae. Porus J intense f. 30. X. corniformis Fr. efr. Sacce. syll: Ip. 327, exs.: Ellis 82. 2 Porus J intense 7. 31. X. longipes Nke. cfr. Sacc. syll. I p. 328... Obwohl ohne ein Original-Exemplar zur Vergleichung, Ehmbe ich döch vier Exemplare, auf Buchenstämmen von igmund in Reichenberg gesammelt, hieher ziehen zu müssen. Sporidia subcurvata, fusca, 9/45. Porus J intense 7. ';32. X, Hypoxylon (L.) Grev. efr. Sacc. syll I p. 333. ..exs,: Moug. 272. Kunze 155. Sacc..256.. Rabh. hb. De. II 429, f. eur. 1011, bad. erypt. 386. , Cooke. II 215; Plowr. 113. Thümen f. austr. 766. Fuckel 1065, Ellis 162, ; apapbzuen longae, filiformes, guttulatae. ‚Porus.J in; ense 7. 33. X. Tulasnei Nke. efr. Sace. syll. I p. 334. exs.: Plowr. III 16 (? Rabh. f. eur. 686). - Durch Herrn Krieger in Königstein a. Elbe besitze ich xemplare mit reifen Perithecien. ‚ Paraphyses longae, septatae, c. 5 « crassae. Porus J Intense 7. 34. X. carpophila (Pers.) Fr. cfr. Sace. syll. Ip. 336. ‚exs.: Moug. 1245. Fucket 1066. Schweiz. erypt. 626. Kunze 156. Rehm Aseom. 150. Plowr. I 14. (Thümen myc. 1266). - ‘ Paraphyses longae, septatae, filiformes. Porus J in- tense 7. gu 35. X. digitata (L.) Grev. cfr. Sacc. syll. I p. 339. exB.: Rabh. hb. myec. I 46. Bad. erypt. 432. Fuckel 2547, r Paraphyses longae, filiformes, septatae. Porus J' in- ense 7. 36. X. bulbosa (Pers.) B. et Br. cfr. Sacc. syll. Ip. 340. exs.: Rabh. f. eur. 153. } Paraphyses filiformes, septatae. Porus J intense 7. . 87. X.’graminicola Gerard, cfr.‚Sace. syll.:L p. 340. exs.: Thümen myc. 1459. + 0 . Paraphyses filiformes, septatae, ce. 3 m erassae. „Porus J intense N j = 38. Poronia punctata (L.) Fr. efr. Sacc. syll I p. 348. exs.: Moug. 958. Rabh. hb. myc. II 45, f. eur. 2020. Cooke I 468, II 213. Plowr. II 9. Rehm Ascom, 168. Paraphyses filiformes, articulatae, —5 u crassae. Porus J intense 7. 39. Ustulina vulgaris Tul. efr. Sacc. syll. I p. 351. exs.: Fuckel 1063. Bad. erypt. 431. Schweiz, erypt. 112. Moug. 276. Sacc. 255. Kunze 154. Rabh. hb. mye. II 145. Cooke II 465. Plowr. 115. Thümen f. austr. 665. Ellis 860. Porus J intense 7. 40. Hypoxylon coccineum Bull. efr. Sacec. syll. I 353 5 exs.: Sacc. 252. Moug. 273. Rabh. hb. myc. H 146, f. eur. 920. Bad. crypt. 835 A., B. Fuckel 10563. Thü- men 258. Cooke II 466. Plowr. II 12. Pori interna facies J }. 41. A. fuscum (Pers.) Fr. efr. Sace. syll. I p. 361. exs.: Sydow 165. Moug. 178. Schweiz. erypt. 530. Bad. erypt. 151. Rabh. f. eur. 628. Fuckel 1054. Plowr. I 20. Thümen f. austr. 664, myc. 367, 871. Sace. 674, 675, 253. Cooke II 467. Rehm Ascom. 221. Ravenel 184. Ellis 678. Interna pori facies plus minusve J F. 42. H. cohärens (Pers.) Fr. efr. Sacce. syll. I p. 361. exs.: Fuckel 1053. Rabh. f. eur. 918. Moug. 764. Bad. erypt. 834. Thümen f. austr. 1267 (? Plowr. II 17, Cooke 1 666). Interna pori facies plus minusve J 7. 43. H. multiforme Fr. cfr. Sacec. syll. I p. 363. exs.: Rabh. f. eur. 919. Schweiz: erypt. 324. Fuckel 1052, Plowr. I 18. Ellis 575 (? Thümen myc. 1660). Porus J intense 7. 44. H. annulatum (Schwein.) Mont. cfr. Sacc. syll. I 365. exs.: Ellis 471 (? 472). Ravenel 182 (? 183). Asci cylindracei, —90 u lg., 8spori. Sporidia ellip- tica, navicularia, 1 cellularia, plerumque nucleo 1 centrali praedita, fusco, 1 sticha, —7]4. Paraphjsbs filiformes. Interna pori facies J f. var. depressum Welw. et Curr. (efr. Sace. 1. ec.) in exemplaribus meis sine hymenio et status imperfectus videtur. 45. H. diathrauston Rehm. cfr. Sace. syll. I p. 365. exs.: Rehm Ascom. 274. s Porus J intense f. 46, H. Ravenelii Rehm noy. spec. exs. Ravenel 348 (sub H. confluens Fr.). Tab. I Hıdm. IBSR. — 137 — Perithecia solitaria vel 2—8 conglobata et conereta, glo- bosa, carbonacea, suprema corticis facie subimmersa, dein sessilia, c. 1 mm diam., nigro papillata et poro perspicuo pertusa, fuscoatra. Asci longissimi, eylindracei, 8 spori. Sporidia elliptica, obtusa, vix curvata, 1 cellularia, nucleis magnis 1—2 instructa, fusca, 1 sticha, 10/5. Paraphyses longae, filiformes, ec. 4 u crassae, guttulatae. Porus 5 Te In cortice quercus. Darien. Georgia. Stimmt nach ihrer äusseren Beschaffenheit zu keiner in der syll. beschriebenen Art. 47. H. leucostigma (Lev.) Sace, syll. I p. 367. Unter dieser Bezeichnung besitze ich ein Exemplar von Sacc. mit dem Zusatze: an rubiginosum?, fernerhin ein mit dem vorigen innerlich und äusserlich gleiches, prächtig ent- wickeltes, an Faschinen des Lech-Ufer bei Augsburg von Britzelmayr gesammelt. Sie stimmen mit den ostiolis per- tusis albis genauest mit der Beschreibung von Sacc. überein, obwohl derselbe den Fundort meines Exemplares: Treviso ad corticem carpini in der syll. nicht anzeigt. Ein Original- Exenplar von Nitschke sub H. rubiginosum zeigt indessen auf 2 Stücken ebenfalls ostiola pertusa alba; endlich besitze ich von H. perforatum ein Exemplar Ellis, welches dem leucostigma äusserlich gleicht. : So erscheint leucostigma als Art völlig fraglich und dürfte vielmehr eine Form von H. rubiginosum sein. Asei eylindracei, 8spori. Sporidia subnavicularia, fusca, 1 cellularia, nucleis magnis 1—2 praedita, — 12/6 1 sticha. Porus J 7. 48. H marginatum (Schwein.) Berk. efr. Sacc. syll. 2.8 exs: Ravenel 346, 347. Sporidia haud sabreniformia (efr. Sace. 1. e.) 52,5. Interna pori facies J subtilissime f. 49. H. perforatum (Schwein.) Fr. efr. Sace. syll. I p: 375. exs.: Thümen myc. 368 (? Ellis 165, non Ravenel 350). Die exs. besitzen sämmtlich alte Perithecien ohne völlig brauchbares hymenium. Ravenel 350 in culmis Arundina- riae, wenn auch äusserlich ähnlich, hat ein innen zinnober- rothes stroma und etwas grössere, nicht gekrümmte Sporen; es dürfte eine gute, neue Art sein! Gi Ein Exempl. Ellis in meiner Sammlung zeigt sich der Be- schreibung von Sace. ]. e. entsprechend ausgebildet. Porus J intense ; : Ravenel 349 (f. conidiophora, sterilis) in cortice qnercus wird wohl hieher gehören, = Me 50. H. rubiginosum (Pers.) Fr. efr. Sace. syll. I . 376. : exs.: Thümen mye. 1071. Sacc. 672, Plowr. I 21. Pori interna facies J 7. 51. H. atropurpureum Fr. efr. Sacc. syll. I p. 375. Von Ellis besitze ich ein Exemplar, bezeichnet mit H. multiforme Fr., das offenbar hieher gehört. Porus J 7. 52. H. epiphloeum B. et Curt. efr. Sace. syll. I p. 377. exs.: Thümen myc. 177. Ellis 167. Rabh. Wint. 2673. Paraphyses filiformes, longae. Interna pori facies J 7. 53. H. serpens (Pers.) Fr. efr. Sacc. syll. I p. 378. exs.: Fuckel 960. Karsten f, fenn. 772. Ellıs 164. Cooke I 667. Plowr. II 10, 11. Porus J intense 7 (in expluribus anglieis violacee!) Gehört offenbar in nächste Nähe von H. multiforme, H. fragile Nke. (Sace. syll. I p. 381) ist ebenfalls dahin als Form zu ziehen. 54. H. Sassafras (Schwein.) Berk. cfr. Sacce. syll. I ..219. R exs.: Ellis 473. Ravenel 345. Aseci eylindracei, 8spori. Sporidia oblonga, obtusa, recta, 1 cellularia, nucleis magnis 1—2 praedita, fusca, 1 sticha —11/3,5. Paraphyses longae, filiformes, guttulatae. Porus J f- 55. H. Michelianum Ües. et DeN. cfr. Sacc. syll. I p. 385. exs.: Rabh. f. eur. 637. Sacc. 671. Rehm Ascom. 630. Sporidia 124,5. Interna pori facies J }. 56. H. vogesiacum (Pers.) Rehm. syn.: H. aeneum Nke. cir. Sacc. syll. I p. 386. exs.: Moug. et Nestl. st. vog. 765. Porus J 7. Obiges Exsiccat stimmt so genau mit der Beschreibung von Nitschke pyren, I p. 47, dass ich keinen Anstand nehme, beide für synonym zu erachten. 57. H. eulmorum Cooke. efr. Sace, syll. I p. 351. exs.: Ravenel 351. Asci cylindracei, longi, 8spori. Sporidia in exemplare meo vix curvata, 1 cellularia, nucleis 2 praedita, fusca, 1 sticha, 15/5. Paraphyses longae, filiformes. Porus J in- tense T. 58. H. udum (Pers) Fr. efr, Sace. syll. I p. 386. exs.: Rehm Ascom. 78. Fuckel 2187 & Thümen myc. 1265.) Porus J 7. = u. 59. H. semiimmersum Nke. cfr. Sace. syll. I p. 387. Ich besitze Exemplare von Rousell sub Sphäria con- fluens Tode ad lignum salieinum Meloduni gesammelt, dann ein solches auf gleiehem Substrat bei Halle a. Saale von Dr. G. Winter gesammelt sub H. serpens. Dieselben glei- chen vollkommen der Beschreibung von Nitschke und unter- scheiden sich constant von H. udum durch die viel kleineren Sporen. Porus J intense +. Höchst wahrscheinlich gehört auch Rabh. hb. myc. II 432 sub Sphäria confluens, gesammelt ad salices cariosas prope Schwerin hieher; mein Exemplar ist leider ohne hymenium. i 60. Nummularia repanda (Fr.) Nke. efr. Sace. syll. . 396. A exs.: Fuckel 2178. Thümen mye. J460. Karsten myc. fenn. Il p. 45 sagt: Asci Jodo apice dilute vel obsolete coerulescentes. Ich selbst konnte weder bei Fuckel, noch in einem Exemplar von Karsten Schläuche finden. 61. N. repandoides Fuckel efr. Sace. syll. I p. 397. exs.: Fuckel 2266. ; Paraphyses filiformes, septatae, c. 5 a crassae. Porus J intense f. 62. N. suecenturiata (Tode) Nke. cfr. Sace. syll. I . 897. f An dürren Eichenästen habe ich bei Sugenheim in Franken mehrmals eine Nummularia gesammelt, die ich trotz einiger Verschiedenheiten von der Beschreibung bei Nitschke pyr. I ‘p. 58 hieher ziehen zu müssen glaube. An Einem Exemplar sind ostiola globosa, protuberantia! Sämmtliche haben: Sporidia oblonga-elliptica, recta, 123.5. Paraphyses longae, filiformes. Interna pori facies J7. Bei Nitschke 1. e, sind die Sporen —18/7. 63. N, punctulata (B. et Br.) Sacc. syll. I p. 39. exs.: Ellis 84. Hi Asci eylindracei, haud evoluti, sine sporidiis. Paraphyses filiformes, longae. Porus J intense f. 64. N. disereta (Schwein.) Tul. cfr. Sace. syll. 1 p. 398. exs.: Ellis 489. Porus J intense f. Regensburg, am 5. August 1882. — 8 Eine neue Floridee. Von F. Hauck. Marchesettia !auck (nov. gen.)”). Thallus schwammartig, aus einem porösen, schwammi- gen Gewebe, stielrunder, knorpeliger, dicht verzweigter und anastomosirender, zelliger Fäden bestehend, welche aus zwei Schichten zusammengesetzt sind, wovon die innere Schichte aus grösseren, langgestreckten, gegen die Peripherie kür- zeren, die äussere Schichte aus einer Lage kleinerer, rund- lich-eckiger Zellen besteht. Fortpflanzungsorgane an besonderen Aestchen (Fruchtästchen), welche seltener zerstreut am T'hallus, meist in Räschen an der Spitze der Thallusenden hervorbrechen und durch Auswachsen der äusseren Zweige der Thallus- fäden gebildet werden. Die Fruchtästchen zeigen die Struktur der vegetativen Thallusfäden, doch sind in ihrem fertilen Theile die Zellen der äusseren Schichte bedeutend kleiner. ; Cystocarpien an den Fruchtästchen sitzend, breit eiförmig, mit ziemlich dickem, zelligem, an der Spitze ge- öffnetem Pericarp, welches einen rundlichen, einfachen, bis- weilen etwas gelappten Kern einschliesst, der aus einer grossen, verzweigten, an der Basis angewachsenen placen- taren Zelle besteht, deren peripherische Verzweigungen ın ge- drängt büschelig verästelte carpogene (gegliederte) Fäden aus- strahlen, deren obere Glieder in Carposporen umgewandelt sind. Tetrasporangien in etwas keulenförmigen Frucht- ästchen, deren oberer Theil zu einem Nemathecium ange- schwollen ist, welches durch Auswachsen der Rindenzellen zu kurzen, zur Oberfläche senkrechten Zellenreihen gebildet wird, zwischen welchen die länglichen, sehr unregelmässig kreuzförmig getheilten Tetrasporangien gelagert sind. Zur Familie der Areschougiaceen gehörig. M. Spongioides Hauck (nov. spec.). Thallus meist mit krustenförmig ausgebreitetem Basal- stücke, aufrecht, 1—3 dm hoch, fast stielrrund oder zusam- mengedrückt, bisweilen etwas verflacht, meist ziemlich regel- mässig dichotom getheilt, mit ca. 5—20 mm breiten (häufig an den Berührungsstellen aneinander gewachsenen) Theil- stücken, seltener fächerförmig, bis haudbreit und mehr un- regelmässig getheilt. Thallusfäden ca. 150 — 400 u dick. Fruchtästchen meist 4—10Omm lang und dicker als die *, Zu Ehren des um die Botanik hochverdienten Herrn Dr. C. von Marchesetti, Direetor des städtischen Museums in Triest. - nt — vegetativen Thallusfäden (die Fruchtästchen der Cystocarpien länger als die der Tetrasporangien). — Farbe: Dunkel röthlich- violett bis rothbraun, leicht ins Gelbbräunliche oder Dunkel- grüne verbleichend. Thallus einer Spongie täuschend ähnlich, eigenthüm- licherweise auf einer Seite mit ca. I-4mm grossen (bis- weilen aus Erhabenheiten entspringenden) Oeffnungen ver- sehen, welche meist längs der Mitte der Theilstücke in ziemlich gleichen Entfernungen von einander eine Reihe bilden, und so auch die Oscula der Spongien nachahmen. Fundort: Singapore (Dr. C. von Marchesetti), Nosi-b&, Madagascar (C. M. Hildebrandt), Neu - Caledonien (Pariser Museum). Ueber das Verhältniss von Mnium Blyttii B. S. und Muinm stellare Reichardt (1778), Hedwig (1801). Von C. Warnstorf. Bekanntlich vereinigt Schimper in Syn. ed. II p. 487 Mn. Blyttii Br. eur. Vol. IV Tab. 400 wieder mit Mn. stellare, indem er in einer Anmerkung zu letzterer Art bemerkt: „Fructus perfecti Mnii Blyttii a. Dr. Kiär, Loreutz, Zetter- stedt in m. Doyrefjeld reperti ad oculos demonstrant speciem hanc haud a Mn. stellari disjungendam esse, Differt solum caespitibus densioribus, stupa radieularum intertextis, eaule- que pro more altiore. C. Müller aber weist dem kritischen Moose in Syn. muse. frond. P. I, pag. 157 seine Stellung in Sect. I: Eumnium an und zwar stellt er es zur Gruppe A. Folia marginata, b. Fol. dentata. In einer kurzen An- merkung sagt er: Mn. stellari ex habitu proximum, e folio- rum forma autem longinquum. Flos femineus Mn. stellaris, Flos masculus ignotus. E distinetissimis. Juratzka endlich macht in Laubmoosfl. v. Oesterr.- Ung. pag. 300 in einer Anmerkung zu Mn. stellare über Mn. Blyttii folgende Be- merkung: Zeichnet sich durch etwas dichtere Rasen, die kürzeren, sehr stumpf gezähnten, hier und da ganzrandigen Schoptblätter, die kleineren Zellen, den röthlich - braunen, aus 1—2 Reihen lang gestreckter Zellen gebildeten Saum aus und kann daher nicht, wie es Schimper in der II. Aus- gabe der Synopsis durchführt, mit Ma. stellare vereinigt werden. Die Ausführungen des seligen Juratzka veranlassten mich, die Exemplare von Mn. Blyttü, welche ich der Güte des Herrn N. C. Kindberg, der das Moos in schönen 5 Rasen im Juli 1879 in Dovrefjeld und in Frucht in Kundshoe 1831 gesammelt, verdanke, einer genauen Prüfung zu unter- ziehen. Dieselbe ergab Folgendes: nn Vergleicht man Mn. Blyttii habituell mit Mn. stellare, so fällt bei ersterem sofort der sehr dichte rasenförmige Wuchs der 3- 6cm hohen, schlanken Stämmchen auf, welche bis unter die jüngsten Triebe durch braunen Wurzelfilz dicht miteinander verwebt sind, während Mn. stellare meisten- theils sehr lockerrasig und niedriger bleibt und die Pflänz- chen nur am Grunde wurzelfaserig erscheinen. Indessen kommt Mn. stellare auch in ziemlich hohen, dichteren, bis weit hinauf sehr wurzelfilzigen Rasen vor, Letztere Form: Var. densum Gravet erhielt ich vom Autor aus Belgien mit der Notiz: Rochers ombrages, Orchimont, Aoüt 1872. Dieselbe ist eine überaus kräftige, dichte, aber lockerrasige Form mit grösseren, breiteiförmigen, zugespitzten Blättern, deren Randzellen sich oft verlängern und von der Mitte des Blattes bis zu seiner Spitze nicht selten einen schein- baren unterbrochen - einzellreihigen Saum darstellen. Die Blätter des Mn. Blyttii sind durchschnittlich etwa 1! mal so lang wie breit, aus schmälerem Grunde oval-spatel- förmig, mit aufgesetzter Spitze, während mir dieselben bei Mn. stellare meist 2—3mal so lang wie breit, also in der Regel ei-lanzettlich und mit längerer Spitze erschienen. Allein ich besitze Mn. stellare, von G. Herpell bei St. Goar a. Rh. gesammelt, dessen Blätter in Grösse und Gestalt vollkommen denen des Mn. Blyttii gleichen. Das Blattzellnetz stimmt — abgesehen von den Randzellen — bei beiden Arten fast ganz überein; die Maschen bei Mn. Biyttii fand ich keineswegs, wie Juratzka angiebt, immer kleiner, sondern im Gegentheil öfter eher weiter als an Mn, stellare. Die Blattrippe verschwindet bei beiden fast ausnahmslos unter der Spitze. Ganz verschieden ist aber der Blattrand gebildet. Juratzka fand denselben röthlich-braun und aus 1—2 Reihen langgestreckter Zellen gebildet. So gefärbt fand ich ihn nur an älteren Blättern, während er an jüngeren ungefärbt auftrat; ferner wird der- selbe nicht aus 1—2, sondern 1—4 Reihen langgestreckter, enger Zellen zusammengesetzt, welche sich plötzlich vom übrigen Zellnetze ohne Uebergang abheben. Nun aber kommen auch, wie bereits erwähnt, Formen von Mn. stellare vor, deren äusserste Randzellenreihe aus gestreckten Maschen besteht; ja an Exemplaren aus Steiermark: Bachsehlucht am Nordabhange der Wolfgrubenhöhe bei Loeben, von J. Breidler bei einer Meereshöhe von 700-800 m im Mai 1377 gesammelt, treten an der unteren Hälfte. des Blatt- randes sogar 2 Reihen engerer und längerer Zellen auf, welche man beinahe als Saum anzusehen geneigt wäre. Aus dem Gesagten geht wohl unzweifelhaft hervor, ‚dass —_ 43 — die Bildung des Blattrandes bei Mn. stellare nicht unerheb- lichen Schwankungen unterworfen ist. Besitzen aber die Blätter die Eigenthümlichkeit, die äussersten Randzellen zu verengen und zu strecken, so ist es wohl denkbar, dass sich diese Verengung und Streckung bis zur Bildung eines die ganze Peripherie des Blattes umgebenden Saumes ausdehnen kann, wie das bei Mn. Blyttii der Fall ist. Es liegt für mich deshalb kein Grund vor, das letztere wegen des ab- weichenden Blattrandes von Mn. stellare zu trennen, sondern für die Vereinigung beider spricht noch Folgendes: 1. Die Blätter des Mn. Blyttii färben sich nach längerem Anfeuchten ebenso grünspanfarbig wie die von Mn. stellare. 2. Beide Arten stimmen hinsichtlich ihres Blüthen- und Fruchtbaues, sowie in Bezug auf Sporen vollkommen überein. Nach dem Gesagten kann ich Mn, Blyttii nicht als von Mn. stellare speeifisch verschieden betrachten, sondern nur . als eine beachtenswerthe Var. dieser Art ansehen. Neuruppin im August 1882. Repertorium. Achter Bericht des botanischen Vereins in Landshut. 1880/81. (Landshut 1882.) Dieser Jahrgang enthält an Arbeiten über Sporen- pflanzen zwei, nämlich: Progel, Flora des Amtsbe- zirkes Waldmünchen, ein umfangreiches Standortsver- zeichniss, in dem auch die Laubmoose berücksichtigt sind, und: Egeling, Lichenen der Provinz Brandenburg, gruppirt nach Standort und Substrat. Nach ein- eitenden Bemerkungen, in denen Verfasser zu dem Re- sultat kommt, dass die Flechten ihre Nahrung (d. h. die anorganischen Bestandtheile derselben) nicht, wie Manche noch immer meinen, den atmosphärischen Niederschlägen, sondern dem Substrat entnehmen, geht er zur Gruppirung der Flechten der Mark Brandenburg nach ihren Substraten über. Er unterscheidet: 1. Bodenvage Flechten, d. h. solche, die unbeschadet ihrer Gattungs- oder Arten-Uharaktere so- wohl auf Holz, als auch auf Steinen, Erde, zum Theil sogar auf ganz abnormen Substraten vegetiren. 2. Boden- holde Flechten, solche, welche mit Vorliebe auf einem be- stimmten Substrate vegetiren, aber ausnahmsweise auch auf einen anderen gefunden werden. 3. Bodenstete Flechten, solche, die an ein bestimmtes Substrat gebunden sind. — . Unter den bodenvagen Arten werden angeführt: Auf Eisen: Physcia stellaris, obscura, Xanthoria parietina; auf Knochen: Physcia stellaris var. ascendens; auf Leder (alten Schuhsohlen): Physcia stellaris. Von Krustenflechten wurde ra Lecanora Hageni auf Eisen und Knochen, Callopisma ceri- num, Candellaria vitellina, Rinodina sophodes, Buellia para- sema, Placodium saxicolum, Amphiloma murorum auf Eisen geiunden. Die allverbreitete Cladonia furcata kommt auch auf Leder, ja selbst auf lebenden Compositen -Blättern vor. Unter den bodenholden Flechten sind es nur Verru- caria fuscoatra und Aspicilia calcarea, die gelegentlich auch auf Eisen vegetiren. — Unter den bodensteten Flechten werden eine Mehrzahl von rindenbewohnenden Arten auf- geführt, die in der Mark Brandenburg bisher nur auf einer Baumart gefunden worden sind. Es scheint uns, dass man sich bei derartigen, an sich ganz werthvollen und interes- santen Untersuchungen nicht auf ein so kleines und so relativ flechtenarmes Gebiet beschränken sollte; denn es ist gewiss wenig wichtig, zu wissen, dass in der Mark Brandenburg Phialopsis rubra z. B. auf Quercus, oder Bacidia coerulea auf Alnus beschränkt ist ete. In einer zweiten Reihe von Gruppen werden die bran- denburgischen Flechten nach ihren Standorten zusammen- gestellt. Wir können diese Verzeichnisse übergehen, da sie nur Bekanntes enthalten. Hervorzuheben ist, dass In Sanssouci bei Potsdam auf Taxodium distichum Rinodina metabolica und auf Juniperus virginiana Sagedia abietina vorkommt. Eingegangene neue Literatur und Sammlung. 67. Bulletin ofthe Torrey botanical Club. IX. Bd. No, 8: Ellis, North American Fungi. — Davenport, Fern Notes. — Rau, Notes on the Genus Sphagnum, A ie = Cooke, M. €. Illustrations of British Fungi. X. (London 1882. 69. Nuovo Giornale botanico Italiano. XIV. Bd. No, 3: Jatta, Licheni africani raccolti nello Scioa del Marchese Antinori. — Mattirolo, Sullo sviluppo e sullo selerozio della Peziza Sclerotiorum. — Massalongo e Carestia, Epatiche delle Alpi Pennine. 70. Krause, E. Beitrag zur mecklenburgischen Pilz- und Algen- flora. (S.-A. aus dem Archiv des Vereins der Freunde der Natur- geschichte in Mecklenburg. XXXV.) _ 71. Kühn, J. Paipalopsis schiae, ein neuer Pilzparasit. (8. A. aus d. „Irmischia“ No. 7 u. 8. 12. Lagerheim, %., Bidrag till kännedomen om Stockholm- stracktens Pediastreer Protocoeeacder och Palmellacser. (S.-A- aus Ofversigt of Ang Vetenskaps — Akad. Förhandlingar 1882). 73. Magnus et Wille. Untersuchung der auf der Süsswasser- schlange Herpeton tentaculatum aus Bangkok in Siam wachsenden Algen. (8.-A. aus Sitzungsber. d. Gesellsch. Naturf. Freunde 1882.) 74, Schulzer von Müggenburg, St. Mykologisches: Die heutige Gattung Agaricus. (S.-A. aus österr. bot. Zeitschrift. 1882). 75. Botanische Zeitung. 1882. No. 27—35: Schmitz, Phyllo- siphon Arisari. — Just, Berichtigung zu Schmitz’ Aufsatz über Phyllosiphon. 76. Herpell, 6. Sammlung präparirter Hutpilze. 3. Liefg- (St. Goar 1882.) y . u Redaction Druck und Verlag Dr. &. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). von (. Heinrich in Dresden. FT I cG1 ] "GE a . | coLrEO LE] \ U et 37 #10. HEDWIGIA, is. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. Monat October. Inhalt: Ludwig, Polypörus agarieicola. — Rehm, Bemerkungen über Ascomyceten IV. — Repertorium: Rostafinski, Hydrurus und seine Verwandtschaft. — Schröter, Beitrag zur Kenntniss der nordischen Pilze. — Breidler und Förster, Laubmoostflora von Öesterreich-Ungarn. — v. Thümen, Beiträge zur Pilzflora Sibiriens. — Kurze Notiz. — Wohnungs -Veränderung. — Todes- Anzeige, Polyporus agarieieola Ludwig nor. spec. Polyporus agaricicola resupinatus carnosus, pileo albo aequaliter tenui postice substrato innatus, orbieularis; mar- sine porifero revoluto; poris magnis inaequaliter angulatis vel sinulosis, albo-pallescentibus sed tactu PP eruentatis, Stratum contiguum heterogeneum formantibus. Ad pileum Amanitarum in pinetis prope Greiz. Der fast kreisrunde ca. 30 mm breite und 3 mm dicke Löcherpilz schmarotzt auf der Oberseite des Hutes von Amanita pantherina (DC), in dessen Mitte er rücklings an- gewachsen ist. Die Oberhaut des Pantherschwammes fehlt hier. Die gleichmässig 1—1'; mm dicke Hutschicht des ilzes ist rein weiss, die etwa 2 mm dicke Porenschicht weisslich und deutlich von jener zu unterscheiden. Die Oberseite bilden die, auch den nach unten umgeschlagenen Hutrand bedeckenden, weiten, rundlichen bis fast labyrinth- förmigen ungleichen, mit dicken, stumpfen, kahlen, fleischigen Scheidewänden versehenen Poren. Bei Verletzung färbt Sich diese Schicht schwach röthlich. — Die Basidien tragen 4 fast kuglige Sporen. Der Hut des Pantherschwammes zeigt keine wesentliche Verunstaltung durch seinen Parasiten. Ich fand den Pilz im Anfang des September im Nadelwald bei Schönfeld b. Greiz. Greiz, d. 19. Sept. 1882: Dr. F. Ludwig. Dr. Rehm: Bemerkungen über Ascomyeeten. IV. Phaeodidymae Sace. N 5 Didymosphäria acerina Rehm. cefr. Sace. syll. p. 714. exs. Thümen mye. 1545. Rehm ascom. 237. Kunze 92, 328. Porus J intense +. Kunze f. sel. 327 sub f. pruni spinosae gehört nicht hierher, sondern dürfte zu D. Fraxini Winter (Sace. syll. I 1 p. 714) zu ziehen oder als neue Art: D. helvetica Rehm aufzustellen sein. Es fehlt obigem exs. das peridermium = maculatim cinereo-nigricatum vollständig und zeigen nur die Hervorwölbungen der Rinde mit einem winzigen porus in der Mitte das Vorhandensein der Perithecien an. Porus J—. 2. D. palustris (B, et Br.) Sacc. syll. Ip. 708. : exs. Cooke I 252 sec. ic., Plowr. II 76, Thümen myc. 346. Sporidia 2 cellularia, utraque cellula nucleo 1 magno instructa atque appendice filiformi c. 6 « lg. hyalina, mo- nosticha, 24/6 in aseis 8sporis cylindraceis — 200 u 18. Paraphyses filiformes, tenerae, septatae, c. 3 # crass. Porus J intense +. 3. Massariella bufonia (B. et Br.) Speg. efr. Sace. syll. I p. 716. exs. Plowr. I 59. Porus J + (violacee). Hierher ziehe ich vorläufig auch einen Ascomyceten, den ich bei Windsheim in Franken auf einem dürren Birken- ast sammelte, mit ganz gleichen Sporen, aber kleineren Peri- thecien. Interna pori facies J dilute +. 4. Amphisphäria pulcherrima Speg. cefr. acc. syll. I p. 727. „Obturacula ascorum J ope intense coerulescentia.“ Mir ist diese Art bisher leider unbekannt geblieben. = Se ? Valsaria eineta (Curr. sub Valsa) Sace. syll. I p. 742. exs. Ellis 170. Sporidia oblonga, reeta, obtusa, utraque apice nude 1 magno praedita, denique nucleis in medium progressis 2 cellularia (?) fusca, 12/-5, monosticha in aseis eylindraces erassis, 8sporis, 120/83. Paraphyses longae, filiformes, gu tulatae. a Pori interna facies J +. : Nach Sporenform und Jod-Reaction eine sehr zu Au thostoma hinneigende Art, welche von Ellis auf berindeten, todten Eichästen gesammelt wurde. e Dieselbe entspricht der Beschreibung der Sporen von Sacc. 1. c. durchaus nicht: „sporidia obtusa, constriet, 1 septata, 17—18 u lg.“ und er fügt demnach mit Recht inzu: „an vera ab V. insitiva distineta species?“ Nach seiner Sporenbeschreibung gehört aber seine cincta gewiss zu insitiva, .* ee "Nun fragt es sich, ob Valsa cineta Curr. = Myrmaecium einetum Niessl die richtige Benennung für das exs. Ellis bilden. Nach Grevillea VI p. 25 soll Plowright sphär. II 22 sub Diatrype cincta B. et Br. — Valsa cincta Curr. und Niessl sein. Dieses exs. auf entrindetem Eichenholz ist in meiner Sammlung leider für die Untersuchung ganz unbrauchbar; doch scheint es mir ganz verschieden von exs. Ellis und dürfte vielleicht der Valsaria anthostomoides Sacc. syll. I p. 744 in ligno denique denudato quereino sehr nahe ' stehen oder mit derselben identisch sein. Es kommt weiter zu bemerken, dass Saec. als Fundort 1. ec. nur rami de- corticati Fagi, Alni, Robiniae (?) in Britannia anführt (efr. Cooke hdb. p. 816). Niessl in Hedwigia 1875 p. 130 sagt aber ausdrücklich sehr richtig, dass exs. Plowr. eine Form von Myrmaecium darstelle, dass aber erst die Untersuchung bedeutenderen Materiales unterscheiden liesse, ob man sie von dem polymorphen myrmaecium rubricosum trennen könne? Er hält dies wenigstens für wahrscheinlich wegen des Vorkommens auf nacktem Holz ‚ des keineswegs röth- lichen stroma etc. Man könne also diese Form vorläufig als Myrmaecium cinetum bezeichnen. Demnach scheint Val- saria cincta noch fraglich und durch fortgesetzte Unter- suchungen zu klären. Aus der in Sacc. syll. I p. 735 etc. gegebenen Zu- sammenstellung der bisher von Otthia Nke beschriebenen Arten erhellt, dass dieselben zur Mehrzahl nur verschiedene ormen ein und derselben Art sind, welche nach Substrat und Standort eine etwas verschiedene äussere Form bekamen, Jedoch nach Wachsthumsweise und hymenium zusammen- gehören; insbesondere ‚haben sämmtliche 2zellige, in der Mitte meist ganz schwach eingezogene, mehr weniger stumpf- liche, braune Sporen und ist dieses braune episporium noch von einer sehr dünnen, ‚hyalinen Schichte eingehüllt; die laasse varüiren von 21—34 u lg., 10—14 u crass.; sie liegen Lreibig in dicken, cylindrischen Schläuchen; die Paraphysen sind fädig und sehr zart, das peritheeium parenchymatisch, braun; porus ascorum J —., Ich ziehe nach meinen Untersuchungen zufolge der chreibung bei Sacc. ]. ec. zusammen: 1. Otthia Fuckelii Rehm, a) Crataegi Fekl. sec. explr. Sacc. in herb. meo (spo- ridia 25—28, 12—14). {HR b) Pyri Fekl. (exs. Fekl. 2449 sine hymenio in herb. meo) 28/14. yon " 6) Pruni Fekl. (exs. Fekl, 2360 sine hym.) 2412. * d) Spiraeae Fcekl. (exs. Fuckel 975) 248. e) Quercus Fekl. sec. explr. Sacc. in herb. meo, 24/10. f) Rosae Fekl. (exs. Rehm ascom. 380, ? Fekl. 2035 sine hym.) 28/15. g) Syringae (Fr.) Niessl 24/10. h) Xylostei Fckl. 28/14. i) Ulmi Fab. 30]15. k) Corylina Karst. (exs. Karsten 874) 27/12. l) Urceolata Fekl. 24118 (syn. Otthia Brunaudiana _ Sace, 30/15). Sacc. l. c. sagt ganz richtig bei O. Brun.: „spo- ridia strato hyalino pertenui saepe obvoluta.“ Ein offenbar hierher gehöriges Explr. wurde von mir auf einem dürren ribes Ast bei Lohr a. Main in Bayern gesammelt. m) Aceris Winter 34/10, n) Alni Winter 21/10. o) Lisae (De N) Sacc. auf berberis 30/12. 2.Otthia populina (Pers.) Fuckel sporidia 12/6, mono- sticha in ascis cylindraceis. : exs. ? Fuckel 966 (in herb. meo —= Cucurbitaria.) var. diminuta Karst. ebenfalls auf populus-Aesten und mir unbekannt geblieben. z Hierher gehört nach Sporengrösse vielleicht auch Otthia microsperma Rehm, während Ötthia rhododendrophila Rehm wegen der zuletzt 4zelligen Sporen zu trennen sein dürfte. Beide sind in Hedwigia 1882 No. 8 veröffentlicht worden, : 3. Otthia ambiens Niessl, sporidia cellulis anisomerlSs 2 cellularia, 52/20, disticha in ascis oblongis vel elongato- pyriformibus. Mir ist sie unbekannt geblieben. — Repertorium. Rostafinski, J. Hydrurus und seine Verwandtschaft. (Vorgetragen in d. math.-naturw. nr. der Acad. d. Wiss. in Krakau. 1831. 5 Verfasser beschreibt Hydrurus foetidus (Vill.) folgender- maassen: Thallus hydrobius, lubrieus, disco conico aflızus; elongatus; usque ad tres decimetros longus; ex uno podioe principali, in medio latissimo, ramos laterales emmittens; inferne simplex, plerumque nudus; primo intuitu gelatinosus, in tactu duriusculus sed elastieus; solidus aut rarissime senilitate cavescens; semipellucidus, ochraceus; superne aut simplex aut penicillatus varioque modo divisus; semper tola — 19 — sua superficie, ramulos minores, filamentis tenuissimis obtectos, ex olivaceo fuseos aut nigros, producens. In dem angefügten deutschen Resume (die Arbeit selbst ist in polnischer Sprache geschrieben) wird der Bau und die Entwicklung noch weiter geschildert. Der Thallus be- steht bekanntlich aus einer gallertartigen, aus zusammen- geflossenen Zellwänden entstandenen Matrix, in der plas- matische Zellen von brauner Farbe ordnungslos vertheilt sind. Der Farbstoff setzt sich zusammen aus Chlorophyll und einem braunen Farbstoff, dessen Natur noch nicht ge- nauer untersucht wurde. Er wird von absolutem Alkohol sofort gelöst und zersetzt sich an der Luft sehr schnell, so dass sowohl mit kaltem Alkohol behandelte als aus dem Wasser genommene Pflanzen grün erscheinen. — Die Ver- mehrung von Hydrurus findet nur Nachts statt. Die unteren Thallusäste fangen an zu schwellen, und indem dieser Pro- cess unregelmässig vorwärts schreitet, zerfliesst die gallert- artige Matrix zur Unkenntlichkeit. Die Plasmazellen (also ohne Membran) werden kuglig, später tetraödrisch, an jeder Ecke mit kurzem Schnabel versehen. Sie wachsen endlich zu Jungen, zunächst einzelligen, später mehrzelligen Pflänzchen heran, die anfangs keulenförmig sind. — Nach Rostafinski’s Ansicht ist Hydrurus nächst ver- wandt mit Chromophyton Woron. (Botanische Zeitg. 1380 Nr. 37), mit dem es in der Familie der „Syngeneticae“ ver- einigt wird. R. fasst alle braun gefärbten Algen als Phaeoideae zusammen, also die: Diatomaceae, Syngeneticae, Phaeosporeae, Cutleriaceae, Fucaceae und Dictyoteae. Die Syngeneticae werden charakterisirt: Thallophyta, agama, cellulis in muco gelatinoso communi immersis composita. Cellulae plus minus ellipsoideae, earum chromoplasma brunnea aut virescens. Tempore multiplicationis mucus gelatinosus liquafiens hoc modo cellulas vegetativas dissolvit; quae disso- lutae in sporas transformantur. Sporae initio particulae plas- matis nudae, formam multis modis mutantes, motu spontaneo praeditae aut immobiles, tum, per divisionem suecessivam, plantae perfectae fiunt. — Chromophyton und Hydrurus unterscheiden sich: Chromophyton: Thallus globosus, ulveraceus, octocellularis, aörobius, natans. — Hydrurus: 'hallus solidus, ex uno podio divisus, multicellularis, hydro- bius, adnatus. =W> a. Schröter, Dr. J. Ein Beitrag zur Kenntniss der ' nordischen Pilze. (58. Jahresber. d. Schles. Gesellsch. f. vaterl. Cultur. 1880.) Die äusserst werthvolle und interessante Arbeit behan- delt einen dankbaren Gegenstand: Die Pilze der arctischen resp. subarctischen Regionen, über die wir noch immer verhältnissmässig wenig wissen. Schröter’s Abhandlung stützt sich auf eine Sammlung von Pflanzen, die Wichura im Jahre 1856 auf einer Reise nach Schwedisch-Lappland zu- sammengebracht hat. Diese Sammlung enthielt zwar nur wenig Pilze, d. h. als solche gesammelt; wohl aber fand S. bei sorgfältiger Untersuchung der Phanerogamen, welche Wichura mitgebracht hat, eine ganze Reihe von Pilzen, vor- zugsweise Ascomyceten, unerkannt und unbeachtet mit ihren Nährpflanzen eingebracht. Des hohen Interesses wegen führen wir die sämmtlichen beobachteten Formen, die neuen Arten mit ihren Diagnosen auf, 1. Synehytrium globosum Schröt. Auf Valeriana offi- einalis. 2. Peronospora densa Rabh. Auf Rhinanthus minor. 3. Ustilago Hydropiperis (Schum.). Auf Polygonum vivi- parum. 4. Ustilago violacea (Pers.). Auf Stellaria graminea. 5. Ustilago Cariecis (Pers.). Auf Carex dioica. 6. Entyloma Calendulae (Oud.). Auf Erigeron elongatum. 7. Puceinia striaeformis West. Auf Triticum caninum L., Anthoxanthum odoratum L. und Avena subcaespitosa Clairv. 8. Puccinia silvatica Schröt. Auf Carex rupestris. 9. Puccinia Hieracii Schum. Auf Hieraeium nigrescens. 10, Puceinia Bistortae DC. Auf Polygonum viviparum. 11. Puccinia Drabae Rudolphi. Auf Draba hirta. 12. Puccinia gigantea Karsten. Auf Epilobium angusti- folium. Be: 13. Gymnosporangium juniperinum (L.). Auf Sorbus Aucuparia. Er 14. Melampsora Epilobii (Pers.). Synon.: Puceiniastrum pustulatum (Pers.) Schröter, Auf Epilobium palustre. 15. Uredo Pirolae (Gmelin). Synon.: Puceiniastrum Pirolae (Mart.) Schröter, auf Pirola secunda und minor. 16. Clavaria Ligula Schaeff. 17. Clavaria Botrytes Pers. 18. Stereum rugosum (Pers.). 19. Stereum hirsutum (Willd.). 20. Polyporus ferruginosus Schrad. 21. Hygrophorus conicus (Scop.). 22. Peziza coccinea Jacq. 23. Mollisiajunciseda Karsten. Auf Eriophorum russeolum. 24. Trochila junciseda (Karsten?), Auf Halmen von Juncus areticus. Gesellig über einen grossen Theil des Halmes verbreitet. Becher etwa 0,2—0,3 mm breit, ganz eingesenkt, beim Anfeuchten nicht hervortretend, schwärzlich. Schläuche fast eylindrisch, 50—55 : 10, 8 sporig. Sporen stäbchenförmig, 33—35 : 2,5—3, oben oft etwas breiter. Inhalt in der Mitte meist mit einer Scheidewand. Para- physen fadenförmig, 1 « breit. 25. Trochila ignobilis Karsten. Auf Carex rigida. 26. Trochila melatephra (Lasch.). Auf Kobresia seirpina. . 27. Trochila diminuens Karsten. Auf Carex capitata, sparsiflora, rariflora und lagopina. 23. Trochila macrospora Karsten. Auf Carex vesicaria, Br. 29. Trochila phaecidioides Fries. Auf Arctostaphylos pina. 30. Phacidium ? sp. Auf Phyllodoce coerulea; unent- wickelt. Bi Rhytisma Andromedae (Pers). Auf Andromeda polifolia. 32. Lophodermium arundinaceum (Schrad.). Auf Hieroch- loa borealis. i 33. Lophodermium carieinum (Rob.). Auf Carex lagopina. ..,„34. Lophodermium maculare de Not. Auf Vaccinium nosum, 35. Sphaerella Tassiana (de Not.). Auf Hierochloa borea- lis, Avena subspicata, Poa alpina, Silene acaulis, S. alpina, Alsine biflora, Draba Wahlenbergii, Carex rupestris. oc 36. Sphaerella Wichuriana nov. spec. Perithecia Sregaria, tota immersa, oculo nudo vix conspicua, globosa, « diam., membrana laevi, tenui, cellulis magnis con- texta; ostiolo non conspicuo. Asci parei, ovales, sessiles, 8 spori, 22—26: 14—16 u. Sporae conglobatae, fusiformes, hyalinae, medio septatae, non constrietae, 11—13: 2—3,5 u. Ad folia vetusta Caricis rupestris et mieroglochin. 37. Sphaerella inconspicua nov. spec. Perithecia globosa, parum prominentia, 60-90 u diam. ferrugineo-atra; asci elliptico-eylindracei, 40—50: 13—16 u. Sporae distichae, ovato-clavatae, medio septatae, cellula superiore latiore, cellula inferiore deorsum attenuata, 16—19 u: 5—5,5 u. Ad pedieulos Andromedae tetragonae : 38. Sphaerella Vaceinii Cooke. Auf Vaccinium Myrtillus. 39. Sphaerella saxatilis nov. spec. Perithecia sparsa, globosa, tota immersa, ostiolo obscuro planoque, 6675 u !lam., membrana tenui, fusca. Aseci fasciculati, parci, ovato- ® _ 12 — e saccati, 8 spori, 30—35 u longi, 15—17 u lati. Sporae con- globatae, fusiformes, medio septatae, non constrietae, 17—20 u longae, 4—5 u latae. Ad Carieis saxatilis folia vetusta. 40. Leptosphaeria culmorum Auersw. Auf Carex saxa tilis, ©. vesicaria und Eriophorum angustifolium. 41. Leptosphaeria mieroscopica Karsten. Auf Carex pedata. 42. Leptosphaeria Silenes acaulis de Not. Auf alten Blättern von Silene acaulıs. 43. Leptosphaeria Caricis nov. spec. Perithecia sparsa, tota immersa, minutissima, globosa, 0,06— 0,08 mm diam., membrana tenui, ostiolo plano vel subconico. Asci anguste cylindraceo-clavati, in stipitem brevem attenuati, 8 spori, 45—55 u longi, 10—12 « lati. Sporae distichae, fusiformes, saepius curvatae, plerumque 5 septatae, cellula tertia latiore, pallide fulvae, 25—30 u longae, 4—4,5 u latae. — Ad Carieis sparsiflorae folia vetusta. 44. Pleospora Wichuriana noy. spec. Perithecia immersa, solo vertice rotundato prominentia, globosa, nigra, 100—110 x diam., vertice setis rigidis, parcis (5—6), obtusis, erectis, usque 70 a longis, parte inferiore 8—10 u latis ob- sita. Asei fere elliptici, breviter pedicellati, 8 spori, 40—50 # longi, 15 « lati. Sporae distichae, ellipticae, utrinque rotun- datae et subattenuatae, plerumque 5 transverse septatae, m longitudine 1—2 septatae, fulvae, 14—17 u longae, 6-7 u latae. Paraphyses obscurae. Ad Caricis rupestris folia. 45. Pleospora coronata Niessl. Auf Erigeron uniflorus. 46. Pleospora hispida Niessl. An Pedicularis flammea. 47. Pleospora Drabae nova spec. Perithecia de pressa, glabra, basi pilis repentibus cineta, ostiolo papilae formi, ca. 0,5 mm diam, Asei cylindraceo-clavati, deorsum subattenuatae, breviter pedicellatae, 60—75 u longae, 13—17T 4 latae. Sporae distichae, ellipticae, spadiceae, 5—7 transverse septatae, in longitudine 2—3 septatae, muriformes, 16-20 # longae, 7—9 u crassae. — Ad Drabae hirtae et nivalis caules foliaque. Ei 48. Pleospora herbarum (Pers.). AufOxytropis lapponiea. 49. Gnomonia Chamaemori (Fr.). 50. Gibbera Vaceinii (Sowerby). 51. Nectria spec. Auf Polyporus ferruginosus, Unent- wickelt. i | 52. Septoria Galeopsidis (Lasch). 53, Septoria Cerastii Desm. 54. Hendersonia simplex nov. spec. * Perithecia gre- garia, orbicularia, ca. 0,1 mm lata, applanata, atra. Sporae bacillares, utrinque obtusae, continuae, rectae vel leviter cur- vatae, pallide viridi-fuscidulae, 17—26 u longae, 2, 2—3 u latae. — Ad Melicae nutantis eulmos. 55. Dilophospora Geranii nova spec. Peritheeia gregaria, erumpentia, orbicularia, depressa, ostiolo verrucae- formi, atra, ca. 0,3 mm lata. Sporae cylindrico -ellipticae, utrinque rotundatae, continuae, hyalinae, infra unam apicem seta 2-—-3 divisa, ramis patentibus flexuosis, spora duplo triplove longioribus ornatae, 14—17 u longae, 4,5—6 u crassae. — Ad Geranii silvatici petiolos emortuos. 56. Gloeosporium Potentillae Dsm. Auf Comarum palustre. x 57. Vermicularia Dematium (Pers.). An Polygonum viviparum und Silene acaulıs. 58. Cladosporium graminum Link. Auf Calamagrostis lapponica. Nebenbei werden noch aus anderen Gegenden zwei neue Arten beschrieben, nämlich: Leptosphaeria cladophila noy. spec. Perithecia gregaria, sub epidermide nidulantia, globosa, dein eollapsa, ostiolo plano, prominente, membrana tenui, fusca, 150—200 u diam. Asci numerosissimi, eylin- drici, rarius cylindrico-clavati, deorsum in stipitem brevissi- mum, crassum attenuati, 8 spori, 44—57 u longi, 9-11 u lati. Sporae distichae, fusiformes, rectae vel leviter curvatae, utringue obtusae, 3 septatae, ad septa haud constrictae, viridi- fuscescentes, 20—22 u longae, 3,5—4,5 u latae. Paraphyses numerosae, filiformes. — Ad ramulos vivos Ribis alpini. Pleospora macrospora nov. spec. Perithecia sparsa, depressa, atra, laevia, glabra, 0,25—0,3 mm lata, per epider- midem translucentia, ostiolo minuto, papillaeformi. Asci eylindrico-clavati, deorsum attenuati, breviter pedicellati, 150--170 u longi, 24—26 u lati, 4—8 spori. Sporae oblique monostichae, ellipticae, 3 transverse septatae, In longitudine imperfecte uniseptatae, melleae, 33—40 u longae, 15—17 u crassae (in ascis 4 sporis), seu 30—33 a longae, 9—10 u latae (in ascis octosporis). J. Breidler und J. B. Förster. Die Laubmoosflora von Oesterreich - Ungarn. Handschriftlicher Nachlass Jakob Juratzka’s, enthaltend die E \ Beschreibung der in Oesterreich- Ungarn wachsenden Laubmoose mit Ausnahme der Leskeaceae, Hypnaceae, der Andreaeaceae und der Sphagnaceae. Mit einem Bildnisse Juratzka’s. Wien 1882. W. Brau- müller. In Commission bei F. A. Brockhaus in Leipzig. 385 pag. in 8. Indem wir zunächst unserer Freude über das Erscheinen des handschriftlichen Nachlasses von J. Juratzka Ausdruck tier ‚ gebührt unser Dank in erster Linie der zool.-bot. es. in Wien, welche durch diese Publikation dem Dahin- geschiedenen einen unvergänglichen Denkstein setzte, dann aber auch dem selbstlosen Freundespaare, dessen aufopfernde Thätigkeit es ermöglichte, ein ungeordnetes Manuskript druckfertig zu stellen. Pietätvoll bricht das Werk an der Stelle ab, wo die Todeskrankheit dem schaffenden Geiste das Ziel steckte. — Juratzka’s Nachlass ist ein Schatz für die deutsche Bryologie und das wohlgetroffene Portrait des todten Meisters gewiss Jedem eine werthvolle Beigabe. Die Eigenartigkeit der Arbeit zeigt sich schon in der systematischen Anordnung und in der Gruppirung der Arten innerhalb der Gattungen. Siebeginnt mitdenArchidiaceae und Ephemeraceae; die Bruchieae sind bei den Leptotrichaceae untergebracht, und Physcomitrella- steht bei den Physcomitriaceae. Völlig umgearbeitet ist die Familie Trichostomaceae. Hier begegnen wir 2 neuen Gattungen: Pferigoneurum Jur. p. 95, welches Pt. subsessile (Brid.), Pt. cavifolium (Ehrh.) und Pt. lamellatum (Lindb.) umfasst; ferner Crossidium Jur. p. 127, welches auf die Barbula Sect. Chloronotae Schimp. Syn. und auf den früheren Desmatodon griseus Jur. gegründet ist. — Die Gattung Barbula (Hedw.) wird reducirt auf die Sect. Unguiculatae, Convolutale und Tortuosae. — Tortula (Hedw.) Jur. p. 125 umfasst das Barbula Subg. Aloidella Schimp. Syn. — Syn- trichia (Brid.) wird als eigene Gattung restituirt. — Desma- todon (Brid.) Jur. p. 128 emendirt durch die Barbula Sect. Cuneifolii, ferner durch Barb. atrovirens Sch, B. Brebissonii Brid. und die Gruppe Subulatae aus der Sect. Syntrichia; es zerfällt demgemäss in 5 Seet.: Eudesmatodon, Cuneifolii, Crassieostati, Dialy- trichii und Subulati. — Eine dritte neue Gattung ist Euzygodon Jur. p. 191, gegründet auf Eu. Forsteri (Dicks.) und Eu. Sendtneri n. sp. Jur. p. 191 aus Istrien. Ausserdem finden wir als nov. spec. Cynodontium tenellum Jur. p. 26, hierzu das Synon. Cynodontium a, polycarpum ytenellum Schimp. Syn. (für diese kritische Pflanze wurde das Artrecht schon Kryptfl. v. Schl. Ip. 425 beansprucht); ferner Didymodon alpigenus (Vent.) Jur. p. 98, Syn. Didym, rubellus 3 dentatus Sch. Syn.; Didymo- don ruber Jur. p. 99, dem vorigen ähnlich; Bryum arenarium Jur. p. 273, dem B. atropurpureum verwandt und Bryum ovatum Jur. p. 291 = B. pseudotriquetrum d cavifo- lium Sauter. Ausserdem wird das alte Hymenosto- mum brachycarpum N. & H. unter dem Namen Weisia brachycarpa (N. & H.) Jur. p. 9 als Species restituirt (ob mit Recht?) —. Als neue Varietäten sind aufgestellt: Eucladium vertillatum Sangustifolium Jur.p. 17; Anoecetangium compactum f brevifolium Jur. p. 18; Dieranum flagellare $ compactum Jur. p. 42 (diese Form wurde schon von Milde, Bryol. Sil. p. 66 als var. arenaceum bezeichnet); Dieranum longifolium $ hamatum Jur. p- 435; Barbula tortuosa $ angustifolia Jur. et y tragilifolia Jur. p. 123; Tortula rigida 8 obtusa Jur. p- 126; Racomitrium sudeticum £ validior Jur. PR 179 und Orthotrichumanomalum fciliatum Jur.p.213, zu letzterem syn. O. saxatile Wood. Nachstehende Arten werden eingezogen: Hymenostomum murale Spruce ist nach p. 11 Weisia Wimmeriana (Sendt.); Dieranella hybrida Sanio nach p. 34 von Dier. cerviculata (Hedw.) nicht verschieden; Fissidens Bambergeri Schimp. ist nach p. 61 F. incurvus (W. &M.); Pottia mutica Vent. nach p. 93 gleich P. Starkeana (Hedw.); Barbula pa- gorum Milde ist Syntrichia laevipila y propagulifera (Lindb.); Trichostomum undatum Sch. nach p. 119 gleich Barbula commutata Jur.; Encalypta leptodon Hampe gehört zu E. rhabdocarpa Schwägr. Andere Arten werden zu Varietäten degradirt, so Ephemerum serratum var. # Rutheana (E. Rutheanum Schimp.); Dieranodontium longirostre 8 aristatum (wurde schon in den Kryptfl. v. Schles. eingezogen); Cam- py 048 turfaceus £ fragile (C. Mülleri Jur. olim in itt.); Barbula sinuosa Wils. ist eine luxuriöse Form von B. vinealis (Brid.); Orthotrichum appendicu- latum Sch. ist Var. 8 zu O. fastigiatum Bruch; Didy- modon mollis Sch. ist eine abnorme Form von Philonotis fontana; und Polytrichum strietum Banks. ist P. juniperinum var. strietum Wallm. Bryum fallax Milde ist var. # von Bryum ’'pallens Sw. es In andere Gattungen werden versetzt: Gyroweisia tenuis Schimp. wieder zurück zu Gymnostomum; Didy- = IB modon rufus Lor. wird Barbula rufa (Lor.) Jur. und Geheebia cataractarum Schimp. wird Didymodon giganteus (Funck) Jur. — Von den eingestreuten kritischen Bemerkungen seien folgende erwähnt: Dieranum fuscescens var. cirrhata Sch. Syn. ist eine Alpenform des D. Mühlenbeckii; Mielichhoferia erassinervia oder M. Notarisii ist eine von Bryum gemmiparum De Not. sehr verschiedene Art; Mnium Blyttii Br. eur. kann nicht mit M. stellare vereinigt werden; Neckera cephalonica Jur. wird mit Unrecht als Varietät zu Neckera pennata gezogen; Neckera turgida Jur. ist synonym mit N. Menziesii Hook. & Wils.; Fabronia Schimperiana De Not. ist von F. pusilla specifisch verschieden. Bryum paradoxum (Hueben.) Jur. p. 266 ist nicht mit Bryum bimum zu ver- einigen. Bryum cirrhatum N. & H. ist var. $# von Bryum paradoxum (Hueben.). — Folgende Namen werden in ihre alten Rechte eingesetzt’ Dieranum Hostianum Schwgr. für D. Mühlenbeckii; Leptotrichum vaginans ? nivalis (C. Müll.) für var. glaciale Sch.; Barbula cerocea (Brid.) W. & M. für B. paludosa Schwgr.; Grimmia caespiticia (Brid.) für G. sulleata Saut.; Neckera Besseri (Lob.)für N. Sendt- neriana Br. eur., etc. Leider ist nicht der Name Mnium Seligeri Jur. vor- angestellt, da bekanntlich Mn. insigne Mitten, wie Lind- berg nachgewiesen, noch nicht in Europa gefunden wurde. Auch der Name Barbula insidiosa J. & Milde muss fallen: denn Tortula spadicea Mitt. besitzt die Priorität, hierzu gehört auch Trichostomum Zetterstedtii Sch. Syn. II. Der Vorzug des Werkes liegt in den musterhaft durchgeführten Beschreibungen. Wie aus einem Gusse ge- arbeitet, streng nach derselben Disposition, klar und knapp im Ausdruck, enthalten sie eine Fülle neuer Unterschiede. Als besonders werthvoll und bisher nirgend in der Bryologie streng durchgeführt, sind die genauen Sporenmessungen her- vorzuheben, die in jede Diagnose als wesentliches Kriterium aufgenommen sind. Hinter den Standorten, die in ausser- ordentlicher Reichhaltigkeit gegeben werden, finden wir bei jeder Art praktische Winke für das leichte Bestimmen und weise auf die habituell ähnlichen Arten und Formen. Möchten die beiden verdienten Bearbeiter durch einen Ergänzungsband die Laubmoosflora Oesterreich - Ungarns nach dem vorliegenden Muster bald zum Abschlusse bringen. G. Limpricht. De Thümen, F. von. Beiträge zur Pilz-Flora Sibiriens. I1l.—V. (Bulletin de la Societe des Natur. de Moscou 1880—82.) Die zahlreichen neuen Arten gehören auch hier vor- zugsweise der Gruppe der „Fungi imperfecti‘‘ an, während die übrigen Familien verhältnissmässig spärlich vertreten sind. Es wäre sehr verdienstlich, wenn Herr Martianoff, dem wir diese sibirischen Pilze verdanken, mehr als bisher, die Saprophyten berücksichtigen wollte. Wir geben die Diagnosen der novae species mit des Verfassers eignen Worten. Cladosporium Martianoffianum Thüm. nov. spec. — Cl. caespitibus epi-interdum etiam hypophyllis, ve- lutinis, tenuibus, fusco-fuligineis in macula irregularia, magna, folium destructens dissectensve; hyphis paueis, simplicibus, subfasciculatis, articulatis, torulosis, fuscis; sporis late fusoi- deis, plerumque utrinque late obtusis, interdum obtusato- acutatis, bicellularibus, raro simplicibus, pallide fuligineis, 14—18 mm long., 5—6 mm crass. In Populi suaveolentis Fisch. foliis vivis sublanguidisve in insulis fluvii Jenissei Cercospora Delphinii Thüm. nov. spec. — Ü. caes- pitibus hypophyllis, densis, minutis, tenuibus, punctiformibus fuseis in macula plus minusve irregulariter orbieulata, fusco- ochracea, griseolo-fusco marginata, in pagina superlore ob- scura fusca; hyphis brevibus, tenuibus, septatis, dilute fusei- dulis; sporis eylindrico -clavulatis, vertice rotundatis, basi angustatis, tricellularibus, hyalinis, 18—20 mm long., 4 mm crass. In Delphinii elati Lin. foliis vivis pr. Minussinsk. Macrosporium Goniolimonis Thüm. nov. spec. — M. caespitibus, maximis, amphigenis, irregularibus, longitu- dinaliter vix erumpentibus protuberantibusve, atro -fuligineis in macula fusca folii vulnerati; hyphis numerosis, simplieibus, longis, flexuoso-contortis, multi-et breve articulatis, inaequi- lateralibus, fusco-griseis, 6 mm crass.; sporis valde variabi- libus, in statu juniore ovoideis ellipsöideisve, uni — quadri- septatis, in statu aetatis clavulatis, multi transversum et longitudinaliter septatis, ad septa constrietulis, griseofuligineis, 36—48 mm long., 14—20 mm crass. a f Ad folia viva Goniolimonis speciosi Boiss. in desertis pr. Minussinsk. Ramularia Saussureae :Thüm. nov. spec. — R. caes- pitibus hypophyllis, laxis, tenuibus, einereis in macula plus minusve orbiculata, arescendo grisea, fusco-marginata; hyphis brevibus, subramosis, erectis, hyalinis, tenuibus; sporis fusi- — 18 — formibus, minime arcuatis, utrinque acutatis, triseptatis, ach- rois, 30 mm long., 3 mm crass. 3 In Saussureae glomeratae Poir. foliis vivis in subsalsis pr. lacum Tagarskoje. Sporotrichum Dahliae Thüm. nov. spec. — 8. caespitibus adnatis, late effusis, irregularibus, velutino-laxis, cinnamomeo-ferrugineis, inquinantibus; hyphis longissimis, tenuissimis, simplieibus, multiseptatis, griseo-fuscidulis; sporis elliptieis, utringue rotundatis, simplicibus, 4 mm long,, 15—2 mm crass., hyalinis, J In Dahliae variabilis Desf. caulibus putridis iu hortis pr. Minussinsk. Gloeosporium sibiricum Thüm. nov. spec. — G. acervulis hypophyllis, dense gregariis, vix emersis ‚ plano- convezis, griseo-fuscidulis, minutis in macula fusca, late gri- seo-fusco marginata, in pagina superiore spadicea, fusco zonata; sterigmatibus breyibus, continuis, flexuosis, hyalinis, vertice obtusis, sporis cylindraceis, simplieibus, subreetis, utrinque obtusatis, anucleatis, 16 mm long., 3.5—4.5 mm erass., achrois. In Populi Tremulae Lin. foliis vivis pr. Minussinsk. Aecidium Saxifragae Thüm. nor. spec. — Aec. acervulis hypophyllis vel raro petiolicolis, mediis, sparsis, orbiculatis, subplanis; pseudoperidiis patellaeformibus, luteis, ore suberasso, integro, laevi; sporis irregulariter globosis et interdum compressis, magnitudine valde varia, 20—34 mm diam., pallidissime flavescentibus, intus grumulosis, episporio suberasso, laevi vel vix plieatulo. In foliis vivis Saxifragae sibiricae Lin. in pratis subal- pinis pr. Schunery. Aecidium Safianoffianum Thüm. noy. spec. — Aee. pseudoperidiis hypophyllis, breviter tubaeformibus, post- remo plus minusve corrugatis, dilute luteis ‚ ore crassisimo, suberenulato; sporis plus minusye glöbosulis vel subovoideis et plerumque compressis, hyalinis, homogenis, episporio laevi, tenuissimo, 24—34 mm diam. In Lili Martagonis Lin. folis vivis in subalpinis pr. fluvium Uss, Aecidium lonicerinum Thüm. noy. spec. — Acc. pseudoperidiis hypophyllis, dense gregarlis, caespites orbieu- latas formans, elevatis, tubaeformibus, luteis, parvulis, ore crasso, crenulato; sporis plus minus globosis, vel compresso irregulariter ellipticis, pallide flavidis vel subhyalinis, epis- porio tenui, multipunctatulo vel subplicatulo, 26—32 mm diam. — Ab Aecidio Lonicerae Duby et Aecidio Xylostei Wallr. valde diversum. - 8 > Ad Lonicerae speciei indeterminatae folia viva in subal- - pinis pr. fluvium Uss. Aecidium Lappulae Thüm. nov. spec. — Aec. acer- vulis hypophyllis, gregariis; pseudoperidiis mediis, subelevatis, aurantiaco-luteis, ore crasso, integro, toroso; sporis globosis vel subelliptico-globosulis, achrois vel pallidissime flavidis, 25—33 mm diam., episporio minime echinulato, subcrasso, aequali. Ad folia caulesque viva Echinospermi Lappulae Lin. in deserto pr. Minussinsk. Puccinia Hemerocallidis Thüm. nov. spec. — P. acervulis amphigenis, parvulis, gregariis, epidermide primo longe diu tectis, postremo erumpentibus liberisve et cuticula arida basin cinctis, spadiceis; sporis longe clavatis, medio constrictis, vertice late obtusatis incrassatisve et modo raro elongato-obtusiusculis, cellula inferior in pedicello angustata, dilute fuscidula, cellula superior fusca episporio tenui, laevi, 60—64 mm long. (sine pedicello), 20—25 mm crass., pedicello hyalino, interdum subarcuato, 20—26 mm long., 6 mm crass. In foliis vivis Hemerocallidis flavae Lin. in pratis pr. Minussinsk. Coleosporium Safianoffianum Thüm. noy. spec. — C. acervulis amphigenis sed plerumque hypophyllis, densis- sime gregariis, numerosissimis, submagnis, concavo-elevatis vel hemisphaerico-verrucaeformibus, aurantiacis, subfirmis, postremo pertusis et applanatis; sporis late ovoideis vel breve elliptieis, concatenatis in catenulis brevibus, quadri-septem- sporis, dilute lutescentibus vel achrois, episporio suberasso, echinulato, vertice basique inerassato et cum processo hyalino ornato, 32—38 mm long., 24—28 mm crass. = Ad folia viva Aronici altaiei De C. in sylvis subalpinis pr. fluvium Uss. Coleosporium Aconiti Thüm. nov. spec. — C. acer- vulis hypophyllis, gregariis, late effusis, magnis, plano ad- pressis subfirmisve, luteo-aurantiacis, irregularibus; sporis ellipsoideis vel globosulis, catenulatis in catenulis brevibus, quadri-sexsporis, pallidissime luteolis vel plerumque subach- rois, episporio tenui, minime subechinulato vel fere laevi, 16—22 mm long., 14—18 mm crass. br . Ad folia viva Aconiti barbati Patr. pr. Minussinsk. Phoma Polygonati Thüm. nov. spec. — Ph. perithe- ciis numerosissimis, densissime gregariis, lenticulari- iscifor- mibus, ovalibus, applanatis, obscure fuscis vel fere nigris, submagnis; sporis numerosis, bacillari-eylindrieis, utrinque rotundato-obtusis, simplicibus, anueleatis, achrois, 4—6 mm long., 2—2,5 mm crass. = Me . In Polygonati vulgaris Desf. caulibus emortuis pr. Patro- schilowo. Labrella Sibbaldiae Thüm. nov, spec. — L. peri- theciis caulineolis raro etiam foliicolis, punctiformibus, gre- gariis, emersis, atris, basi applanatis, vertice conoideis; sporis ovoideis vel globoso-elliptieis, simplieibus, utrinque obtusius- eulis, achrois, 8 mm long., 5 mm crass., e globulo fusco, 20 mm diam expulsis. — A Labrella Potentillae Fuck. Symb. mycol. p. 380 differt magnitudine et forma sporarum. In Chamaerhodis erectae Bunge (Sibbaldia erecta Lin.) caulibus subvivis et emortuis in campis siccis arenosis pr. 4 Minussinsk. | (Fortsetzung folgt.) | | Kurze Notiz, Aus dem Sylloge Fungorum von Saccardo ersehe ich, dass eine Sordaria Winterii schon früher von Karsten beschrieben wurde, so dass der von mir gegebene Name geändert werden muss. — Da nun die Sordarien mit einer Gallerthülle unter dem Namen Hy pocopra von Saccardo angeführt werden, so scheint es mir rathsam, im Anschluss an dieses Werk meine Sordaria Winterii in Hypocopra Winterii zu ändern. Meine S, Hansenii aber muss Phi- locopra Hansenii heissen. O©.A.J. A. Oudemans. Wohnungs-WVeränderung. Zusendungen erbitte ich mir von jetzt ab unter meiner neuen Adresse: Leipzig, Aeussere Hospitalstr. No. 6. Leipzig, 7. October 1882. Paul Richter. Todes- Anzeige. Am 15. September d. J. starb zu Leipzig Dr. Otto Delitsch, Oberlehrer an der Realschule 1. Ordn. und Pro- fessor für Geographie an der Universität Leipzig. Derselbe hat sich nicht allein in seiner Specialwissenschaft einen sehr geachteten Namen erworben, sondern war auch ein guter Kenner der deutschen und schweizerischen Flora, Für Rabenhorst's Exsiccaten war er in früheren Jahren ‘ein eifriger Sammler. Sein Freund Auerswald nannte ihm zu Ehren eine Pyrenomyceten - Gattung Delitschia. Er war geboren zu Bernsdorf bei Lichtenstein-Callenberg im König- reich Sachsen am 5. März 1821 Redaction Druck und Verlag Dr. @. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). von (. Heinrich in ER ee ee APR 231883 mı. HEDWIGIA ss. Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. 9X Monat November. Inhalt: Oudemans, Notiz über einige neue Fungi Coprophili. — Repertorium: Lagierheim, Bidrag till kännedomen om Stock- holmstraktens Pediastreer, Protococcacder och Palmellaeder. — Jatta, Licheni Africani. — Saccardo, Sylloge Fungorum, — v. Thümen, Beiträge zur Pilzflora Sibiriens. — Eingegangene neue Literatur und Sammlungen. Notiz über einige neue Fungi,Coprophili. Von Prof. Dr. C. A. J. A. Oudemans. Seit einiger Zeit mit der Untersuchung der hiesigen Fungi Coprophili beschäftigt, ist es mir gelungen, ausser den bereits (Hedwigia 1882 No. 8) beschriebenen Hypocopra Winterii und Philocopra Hansenii, bisher noch 6 wei- tere neue Arten aufzufinden, die ich hiermit bekannt mache. Es sind dies: Coprolepa Saccardoi n. sp. Delitschia leptospora n. sp. Delitschia Niesslii n. sp. Ascobolus amoenus n. sp. Saccobolus Boudierii n. sp. Polyscytalum murinum n. sp. f Alle diese Arten wurden von einem meiner früheren Schüler, dem jetzigen Apotheker van Ledden Hulsebosch aufgefunden und mir zur weiteren Untersuchung mitgetheilt, 1. Coprolepa Saccardoi Oud. — Perithecia in erusta stromatica e hyphis fuscescentibus ramosis septatis contexta nidulantia, immersa, majuscula, globosa, glabra, ostiolo papilli- formi tantum prominentia, atra. — Asci cylindracei,longiuscule pedunculati, ad sporarum intervalla constrieti, apıce In rs" trum eylindricum, truncatum, pachydermum, protoplasmate granuloso repletum, vulgo ca. 14 a longum et 16 « latum, eontracti, absque pedunculo 450—500 u longi, 35 a lati, paraphysibus subtilissimis, ramosis, septatis, multiguttulatis obvallati. — Sporidia oblique-monosticha, atro-nitentia, ovoidea, 50 u longa, 25 u Tai; basi globulo minutissimo achromo appendieulata, in involuero mucilaginoso, sub aqua viso 10 u lato, nidulantia. — In stercore euniculorum, prope Harlemum (Neerlandiae); anno 1882. ® — 12 — cA:tribus Coprolepae speciebus (CO. fimeti, mer- daria et equorum) in Sylloge Saccardiano 'memoratis (1.,248) differt: 1° appendiculo basilari sporidiorum, 2%ascorum nec’non sporidiorum dimensionibus, Aal Coprolepa fimeti Asci 147 x17; ch ‘ Sporid. 18— 20x 10-12. er merdaria Asci 200-220 x 20—25; "8porid. 26 36x15. li) equorum: Asci 200.x:16; | Sporid. 20— 24 x 10. ie Saccardoi Asci 450-500 x 35; | 9069 Ä Sporid. 50.x 25. Wenn ich nicht irre, giebt 'Coprolepa Saccardoi das" erste neue Beispiel von Sporen, deren unteres Ende eine in der allgemeinen Schleimhülle versteckte Caruncula trägt. Hansen’ machte auf diese Erscheinung zuerst aufmerksam (Champ. stercöraires du Danemark; Resume p. 19) und be- schrieb sie für Sordaria (Hypöocopra) insignis. Die Perithecien dieser Art ‘waren jedoch nicht wie die unsrigen in 'einem Stroma eingebettet, sondern ‘frei. — In Saccardo’s Sylloge I, 243 finden: wir das Kennzeichen der Caruneula in der Diagnose von $. insignis vernachlässigt, was um so mehr zu wundern ist, als Hansen den Vorschlag machte, * en "0P9]BU OsoW. -1[3B[IONU 0A0NJOAUT seine Sordaria insignis,' der in Schleim | versteckten Caruncula wegen, zu einem: besonderen Untergeschlecht zu erheben. | : Ich bemerke noch, dass Hansen seiner S. insignis zweireihige Sporen zuschreibt, wiewohl seine Figur 13 (Tab. VII) damit in Widerspruch ist, so dass die Frage ob- liegt, ob die Figur 16, worin die Sporen an einer Stelle zweireihig' abgebildet sind, wirklich den normalen oder vier mehr einen durch‘ Verschiebung entstandenen Zustand zu rückgiebt.: Diese Frage ist vornehmlich dadurch zu billigen, weil-ich: bei-C. Saecardoi, welche Art der $. insignis so!besonders nahe ‚steht, niemals zweireihige Sporen. ange. tröffen habe, Aus der genauen Betrachtung der Ascus-Spitze meiner, Coprolepa Saccardoi, deren. Bau den von Hansen ge gebenen Figuren 13 und 16 (Tab. VII) genau entspricht, wage ich die Unterstellung abzuleiten, Hansen’s Erklärung. des Entstehens der zwei an. dieser. Stelle nach. innen vor, springenden zahnförmigen ‚Fortsätze sei nicht die richtige, gewesen. Hansen meint, die innere Ascusmembran habe sich hiernach: unten zurückgezogen und sei an der Spitze per-. forirt,,indem ich mich. überzeugt halte, dass eine Sonderung. zweier Membranen hier nicht ‚hervorgegangen sei und die, — 163 — von uns beiden wahrgenommene Erscheinung einfach darin ihren Grund hat, dass das abgeplattete, in der Mitte äusserst dünne Ende des an seinen stehenden Wänden und an der Peripherie der Schliessplatte ziemlich stark verdickten schnabelförmigen Ascus-Fortsatzes, nach innen gewölbt ist (also eoncav steht), wodurch, wenn dessen Längsmedianfläche im Focus gebracht wird, die dickeren nach innen und unten geneigten Partien der Schliessplatte auf den Vordergrund treten, während die hinterliegende Grenze letzterer zur selben Zeit als eine trübe Linie sich vorthut und ihr dünnes Centrum sich der Wahrnehmung entzieht. 2. Delitschia leptospora Oud. — Perithecia sparsa, ad herbarum residua in fimo cunieulorum vetusto superfici- alia, minuta, subgloboso-conica, atrofusca, glabra, laevia. — Asci subsessiles, breves, 60— 70 u longi, 11—12 a lati, ey- lindraceo- oblongi, paraphysibus subtilissimis, ramosissimis obvallati, 8-spori. — Sporidia tristicha, fusiformia, utrinque obtusiuscula, 22—23 u longa, 4—5 u lata, fusca, ad ‚septum valde constrieta ideoque: tacillime in partes suas dimidias dilabentia. — In fimo cuniculorum prope Harlemum (Neer- landiae); anno 1882. — Bei den noch unreifen Sporen sind die am Septum einander begegnenden. Partien der beiden Hälften ein wenig aufgetrieben, und dadurch die beiden Enden letzterer einigermassen schnabelförmig. _ 3. Delitschia Niesslii Oud. — Perithecia sparsa, ad herbarım residua in fimo ‚eunieulorum vetusto superficialia, minuta, subglobosa, fusca, glabra, laevia. — Asci cylindracel, 70—80 u longi, 7 u lati, paraphysibus subtilissimis ramo- sissimis obvallati, $-spori, — Sporidia nitidissime monostie elliptica, 14 u longa, 6 « lata, utrinque obtusa, ad septum vix et ne vix quidem eonstrieta, matura non aut saltem difäicile in partes suas dimidias dilabentia. — In fimo cunı- culorum prope Harlemum (Neerlandiae); anno 1882. & Aus der hierunter folgenden Tabelle lässt sich die gegenseitige Beziehung der bis jetzt entdeckten 10 fimi- colen Arten von Delitschia leicht ableiten. : . A. Sporidia bicaudata (14— 15><7-—-8) 1. D. sor arioides fe ) Speg. (F. Arg. II, No, 73; Saccardo Syll. I, 734). A.Sporidiastrato mucilaginosoobduct2. + Peritheeia vertice (collo) setis rigidis opacis instrueta. 3 Er ED. moravica as - =; ' Niessl. (Not. ü. neue Pyren.47,1.1V,£.22; ‚Sec. Syll. 1,733) * 5) An; ee > tt Peritheeia non setosa, sed villo obducta. a) Villo fusco. Sp. 38-50 2lebnssuhnten b) Villo fere hyalino. Sp. 2: Kino x 17 63—66 x 28 ttr Perithecia glabra. Sp. 10 ulonga(vel minus ?), obscure disticha, con- strieta, utrinque acutis 6. Sp: 9-10 x 31), vix con- strieta, utringue obtusa 2 Sp. 14 x 6, nitidissime Sp. 22—8, monosticha, vix monosticha, vix con- stricta constricta , ib 4. 5. D. bisporula Han- sen. (Fgi. Daniae fimic. Resume p. 16, t. IX, £.7—11; Sace. l.. e. 783.) D. chaetomoides Karst. (Myc. Fenn. I, 60; Sace. 1. ce. 733.) D.Winteri Plowr. (Grevillea II, 188; t. 25 f. 1; Sace. l.c. 734.) D. elephantina Pass. (F'gi. Abyss. 190, t.:11V. ED Sacc. 1. c. 734.) D. mierospora Oud. (siehe unten). 7. D. Niesslii Oud. . D. minuta Fuck. (Symb. 242; Gre villea VI, t. 94 f. 5; Sace. 1. c. 733.) Sp.22x4—5,di-ad tristicha, valde constrieta . , 9. D.leptosporaQud. Sp. 28 x 16, monosticha, pie. DM didyma Awd. 6x =D. Winterii (Hedw. VI, 49; Hedw. VI, 1£ XI; Sace, I; e. 733 =D. Auerswal- x17—-20 =D. chaetomoides Karst. Plowr). — 15 — In obiger Tabelle sind die beiden phytophilen Delitschien: D. congregata Speg. und D. graminis Niessl (Sacc. k:o. p. 732 et 733) ausser Betracht geblieben. Schliesslich erwähne ich, dass ich zwischen den Peri- thecien von D. bisporula, Sporormia intermedia u. Spor. megalospora, an denselben Kothkugeln einer Ziege, andere gefunden habe, deren asci wahrscheinlich ver- schwunden, und welche dem zu Folge nur mit Sporidien gefüllt waren, im Bau denen der Delitschia-Arten vollkommen ähnelnd, jedoch beträchtlich kleiner und nicht länger als 9-10 u und nicht breiter als 3! m. — Es schien mir an- fangs nicht unmöglich, dass ich in dieser Art die Del. ele- phantina Pass. (Nuovo Giorn. Bot. Ital. VIL, 190; t. V£. 14) zu erblicken habe. Eine genaue Vergleichung jedoch , der Passerini’schen Abbildung mit meinem Öbjecte, wobei sich herausstellte, dass die Sporidien von D. elephantina spitz endigen und tief eingeschnürt sind, während die mei- nigen meistens stumpfe Enden haben und in der Mitte nur eine ganz oberflächliche Rinne zeigen, gab mir die Ueber- zeugung, dass beide nicht identisch waren. — Sollte ich die Sporenschläuche später auffinden, so möchte ich meine Art gern als Delitschia mierospora bezeichnet sehen. 4. Ascobolus amoenus Oud. Es ist nicht leicht, zwischen den 35 & 40 in den verschiedensten Zeitschriften bekannt gemachten Ascoboli proprio sensu, also mit vio- letten und nicht zu einem Ballen vereinigten (Saceobolus) Sporen den Weg zu finden. Etwas leichter wird jedoch die Aufgabe, wenn die Sporen, wie in unserem Falle, eine granulöse Oberfläche zeigen. Dieses Merkmal fand ich nur 3 Arten: Asc. brunneus Cooke (Brit. Fungi, 7128), Ase. stietoideus Speg. (Michelia I, 474) und Asc, atro- fuseus Phill, und Plowr. (Grevillea II, 186, t. 24 f. 1) zu- geschrieben. Nachdem ich die Diagnose meiner neuen Al hier niedergeschrieben habe, werde ich mir erlauben die Differenzen zwischen ihr und den 3 anderen nahestehenden Arten an’s Licht zu stellen. Die Diagnose also des A. amoenus lautet: Ascomata sparsa, minuta, *,, mill. in diam,, parum prominentla, extus pallide ochracea, glabra, laevia, floccorum fenerum strato insidentia, epithecio ex ascis valde emergentibus nigro-punctato. Asci plurimi in quovis ascomate, ampli, clavatl, breve peduneulati, 230 u circa longi, 35 u ca. lati, toto ambitu rs parietum tennitatis, 8-spori, paraphysibus quam- e - Plurimis, tenerrimis, septulatis, apice reetis obvallati. Sporidia disticha, primitus achroma, postea violacea, denique fusces- centia, elliptica, 30 # longa, 15 « lata, statu colorato tantum [3 — 166 — ; .. densissime subtilissimeque granulata (verruculosa). — Habi- tat in fimo Cameli Bactriani. Amstelaedami, 1882. A. brunneus Cooke weicht von unserer Art durch behaarte Ascomata („Cups pilose“) und weiter dadurch ab, dass ihre Sporen, wie es wenigstens im englischen Text lautet, schon in ungefärbtem Zustande uneben („sporidia, at first hyaline, and granular, at length brown“) sind und von farblos braun werden, ohne den Uebergang in’s Violet zu zeigen. Diese Art wurde auf Kuhmist gefunden; kommt jedoch, was die Dimensionen der Sporen betrifft, mit unserer Art vollkommen überein. — Sie wurde von Cooke in 1869, in der ersten Ed. seiner Exsiecata, verbreitet; fehlt jedoch in der zweiten Ausgabe, die 7 Centurien stark ist und sich . in meinem Besitze befindet. Eine mikroskopische Ver- gleichung der beiden Formen konnte ich also nicht anstellen. A. stictoideus Speg. wird auswendig als „aquose- albidus* und, was das Epitheeium betrifft, als „dilute oli- vaceus‘‘ beschrieben und unterscheidet sich weiter durch nicht mehr als 5—10 asci in jedem Ascoma, eine nach oben in Dicke zunehmende Ascuswand und an ihrem Ende ge- krümmte Paraphysen, A. atrofuscus endlich hat schwarzbraune Ascomata und etwas grössere Sporen, deren Länge auf 40 x und deren Breite auf 20 x geschätzt wurden. i 5. Saccobolus Boudierii OQud. — Ascomata minima, glabra, laevia. Asei clavati, 100 « longi, 25 u lati. Glo- meruli sporarum 42 u longi, 18 a lati. Sporae singulae violaceae, in glomerulum ovalem vel oblongo-ovalem con- glutinatae, pressionetrigonae, funi externa verrueis minutissimis exasperatae, 16 u longae, 7 u latae. ‚ Unter den 10 mir bekannt gewordenen Saccoboli sind nur $. obscurus Gooke (Grevill. IV, 112) und 8. globulifer Boud. (M&moire, 42) dem unsrigen, was die Unebenheit der Sporen betrifft, nicht unähnlich. Die Sporen von 8. obseurus sind aber nur .12— 14 4 lang und wurden nicht auf Mist, sondern „on old sacking“ angetroffen, während diejenigen von $. globulifer, wie schon der Name es andeutet, zu einem kugelrunden und nicht zu einem oblongen Glomerulus angehäuft sind, 6. Polyscytalum murinum Qud. Affine P. sericeo Sacc. Mich. I, 86 et Fungi Ital. t. 59. Differt tamen longi- tudine conidiorum quam maxime variabili ‚ ita ut exempla brevissima (7 «) eum aliis longioribus (15 u) et longissimis (25 we inveniantur. In fimo murino. Amstelaedami, anno ' - mu =- Repertorium. Lagerheim, &. Bidrag till kännedomen om Stockholm- straktensPrdiastr6«r, Protococen e6eroch Palmellaceer. (Öfversigt of Vetensk.-Akad. Förhandl. 1882. No, 2.) | Ein Verzeichniss von Algen aus den im Titel genannten ) Familien, mit ausführlicher Synonymie, Massangaben und | Ben, Bemerkungen. Es werden 23 Gattungen mit 49 | rten au getührt, worunter mehrere neue, deren Diagnosen | wir, so weit sie nicht sehon in Wittrock ünd Nördstedt's Algae exsiccatae (vergl. Hedwigia 1882 No.’ 3) enthalten sind, hier folgen lassen. | | Scenedesmus dentieulatus ' Lagerh. nov. ‚spec. | Oellulis quaternis, ovatis vel ovali-oblongis, eruciatim 'dis- | positis vel subalternantibus, utroque polo rotundatis'et denti- 18 eulis parvis, plerumque bmis, instructis..Membrana 'cellu- en larum suberassa. — Duae formae observatae sunt: a) genuinus. Cellulis elliptieis vel ovatis, quaternis, 5-—11 u crass." P= eruciatim-dispositis, 7-15 u long., subalter- | b) Zigzag. Cellulis ovali-oblongis, quaternis, en nantibüs, 6—15:4 long}, l4Bin erass. 4 Scenedesmus Hystrix Lagerh. 'tiov. 'spee. Gellulis binis , quaternis, oetonis, oblongo- eylindrieis, utroque polo | obtusis, omnibus reetis, in 'seriem simplicem rectum "con- f _ junetis, non alternantibus. ° Membrana cellülarim "aculeis | | parvis numerosis dense vestita. Longit. cell. 12 — 184, erass. 3—6.u. Cellulae fusi- Actinastrum 'Lägerh. nov. genus formes, rarius fere obelavatae vel' eylindrieae, a centre familias“ quadricellulares vel formantes. Propagatio divi- is 'cellularum fit, et familia communi radiatim exeuntes, octocellulares, libere natantes, sione succedanea cytioplasmat filialis eo modo formata ruptura membranae 'cellulae‘ matri- calis libera fit. Actinastrum Hantzschi Lagerheim nova spec. Long. cell. 10—24 u, crassit. 3-6 M. | | Diese neue Gattung und Art wird auf eine Alge ge- | gründet, welche von Hantzsch unter No. 1917 der Raben- eben worden ist und horst’schen Algen-Exsiceaten aus3°& Bemerkung Erwähnung (nämlich unter Dictyosphaerium dra ein eigenthümlicher Orga- förmig angeordneten, nader ee ciatis, ovalibus, a vertice visis eireularibus, in utroque fine cum 3—7, plerumque 6 setis longis instructis. Long. fam. quadricell. 30 u; crass. 18 u, Long. cell. 12 — 21 u; crass. 9—18 4; long. set. 18—20 u. Jatta, A. Licheni Africani raccolti nello scioa dal Marchese Antinori. (Nuovo Giorn. botan. Ital. XIV. No. 3.) Unter der Zahl von 45 finden sich folgende noyae species: Sticta Chiarini Jatta, Thallus erassus, expansus, e cervino luridescens, ac versus centrum dilutior, membrana- ceus, rigens, tenuissime scrobiculatus, laciniato-lobatus, lobis rotundatis, marginibus integris. Subtus dense tomentosus, luride nigrescens, cyphellis paryulis, albis. Apothecia diffusa, mediocria , testacea, primum parvula patelliformia, margine pallidiore paucum rilevato, ac dein convexa marginata, 'tantummodo nigrescentia, Sporae fusiformes, saepe incur- vatae, diblastae vel rare biseptatae, hyalinae, Ad truncos. Coccocarpia aphthosa Jatta. Thallus crassus, membranaceus, pallide glaucescens, rotundato - lobulatus, lobulis dilatatis subimbricatis, marginibus nudis, vix erenu- ilatis; in pagina superiore cephalodiis testaceis verruc08s0- inaequalibus, ac in pagina inferiore rhizinis intricatis aterri- mis adspersus. Ad truncos, sterilis, Pertusaria Antinoriana Jatta. Thallus subdeter- minatus, collieuloso-verrucosus, glaueo-albidus, subpruinosus, Verrucae minimae ‚ confluentes, difformes, mono -vel pleio- Pyreniae, circa ostiola punctiformia areolas cinereo-nigri- cantes exhibentes; nucleum pallidum, prope ostiolum nigres- cens, includentes. Paraphyses capillares ‚ flexuosae, gracil- limae. Asei eylindracei, tetra-vel octospori. Sporae mediocres m ascis uniseriatae, ovoideae, episporio lato, hyalinae vel viridescentes, Ad cortices, ‚Opegrapha luridescens Jatta, Thallus effusus, luride viridescens, laevis. Apothecia dispersa, lirellaeformia, e linearibus difformia, carbonacea ‚ marginibus revolutis. Paraphyses adglutinatae, flexuosae, parum distinctae, Sporae hyalinae, in aseis clavatis octonae, ellipticae, diam. 5-plo longiores, 8-loculares, loculis valde distinctis, virides- centibus, episporio crasso, duplo, ad apices loculos terminales invadente, Ad truncos, > 0 m Trypethelium pusillum_ Jatta. Thallus effusus, hypophloeodes, fuscidulus. Apothecia emersa, minutissima, in receptaculis pusillis, nigricantibus, difformibus congregata. Paraphyses flexuosae, ramosae, capillares. Sporae magnae, fusiformes, in aseis cylindraceo- ventricosis 6-nae; primitus hyalinae, dein fuscae, diam. fere 8-plo longiores, decem- loculares, loculis ceristalliformibus uniserialiter dispositis. Ad frutices. Saccardo, P. A. Sylloge Fungorum omnium hucusque cognitorum. Patavii 1882. Von diesem Werke liegt uns der erste Band vor, der einen Theil der Pyrenomyceten, 2879 Species enthält. Wir können natürlich nicht ausführlicher über den Inhalt des Werkes referiren; wir wollen nur bemerken, dass dasselbe mit erstaunlichem Fleiss, mit grösster Genauigkeit und Sachkenntniss bearbeitet ist, so dass es für jeden etwas erfahrenen Mycologen unentbehrlich ist. Alle Arten werden mit möglichst genauen und ausführ- lichen Diagnosen aufgeführt; diejenigen, die bis jetzt nur unvollständig bekannt sind, werden, so weit möglich, zu denjenigen Gattungen gestellt, zu denen sie nach ihren be- kannten Merkmalen wahrscheinlich gehören. Jeder Abthei- lung ist eine Uebersicht der Nährpflanzen mit den darauf wachsenden Pilzen beigegeben, eine Einrichtung, die die Orientirung sehr erleichtert und einstweilen das Register ersetzt, das hoffentlich am Ende der ganzen Pyrenomyceten- Reihe beigegeben wird. — Wir wünschen dem Autor Aus- dauer und Gesundheit zur Vollendung des colossalen Werkes! Thümen, F. von. Beiträge zur Pilz-Flora Sibiriens. IIl.—V. (Bulletin de la Societ6 des Natur. de Moscou 1830—82.) (Fortsetzung.) Asteroma Hedysari Thüm. nov. spec. — A. maculas magnas, plus minusve orbiculatas, obscure griseas, ‚epiphyllas formans; fibrillis dilute fuscidulis, ramosulis, tenuibus; peri- theciis minutis, dense congestis, hemisphaericis, atrıs, nume- rosis; sporis rarissimis, minutissimis, eylindraceis, achreis, utrinque obtusis, 3 „a long., 1» crass. _ u In Hedysari setigeri Turez. folüs vivis et languidis pr. Minussinsk. Phyllosticta Aucupariae Thüm. nov. spec. — Ph. peritheciis sparsis vel subgregaris, ‚epiphyllis ‚ submagnis, conico-hemisphaericis, bası epidermide subeinctis, semum- k = AO _ mersis, atris in macula plus, minusve orbiculata, arescendo- cinerea, late irregulariter fusco cincta; sporis elliptieis, utrin- que rotundatis, simplieibus, griseis, 5—8 u long., 3 m crass. Ad folia viva Sorbi Aucupariae Lin. pr. Minussinsk. = Phyllostieta gallarum Thüm. spee — Ph. peritheeiis epi-interdum etiam hypophyllis, dense gregariis, submagnis, conico-emersis, basi epidermide lacerata einetis, atris in macula plus minusve orbiculata, arescendo-albicantia, fusco eincta, semper gallarum Cynipidarum ore ambiens vel ‚in folii pagina inferiore in gallae gibbere positis; sporis ellip- soideis, interdum inaequilateralibus, simplieibus, pallidissime fuligineis, rarissimis, 5—6 u long., 35 u crass. Ad Caraganae arborescentis Lam. folia viva pr. Minus- sinsk. Ascochyta Martianoffiana Thüm. nov. spec. — A. peritheeiis magnis, subsolitariis, emersis, conoideis, ater- rimis, epiphyllis in macula plus minusve orbieularia, ochro- grisea, late fusco marginata, subtus fusco-grisea; sporis bicellu- laribus, inaequali-ovoideis vel fere subreniformibus, cellula una semper major quam altera, utrinque subacutatis, palli- dissime fuligineo-cinereis, 10 u long., 4 u crass. In Salieis pyrolaefoliae Ledeb. foliis vivis in sylvis pr. Samodourowka. Ascochyta Trollii Thüm. nov. spec. — A. peritheciis epiphyllis, sparsis, minutissimis ‚ semiimmersis, punctiformi- conieis, nigris in macula irregularia, arescendo -albicantia, amphigena, fusco-nigro marginata; sporis ellipsoideis, utrin- que obtusiusculis, uniseptatis, 16 # long., 7 u erass, hya- linis, episporio suberasso, In Troll asiatiei Lin, foliis vivis in subalpinis pr. flu- vium Baraksan. Ascochyta clematidina Thüm. nov. spec. —. A. Dec epiphyllis, submagnis, emersis, dense gregariis, emisphaericis, basi epidermide late einctis, nigris in macula nulla vel obsoleta, ochracea, irregularia, subzonata, vix ares- centia; sporis late fusoideis vel subellipsoideis, utringue ob- tusatis, medio septatis, dilute fuligineo-griseis ‚ 16—18 u long., 6—7 u crass. Ad folia viva Clematidis glaucae Willd. in lapidosis pr. Minussinsk. Septoria polygonina Thüm. nov. spec. — 8. peri- theciis epiphyllis, paucis, minimis, lenticulari-applanatis, emer- sis, fuscis in centro maculae orbieulatae, ochroleucae, late violaceo marginatae; sporis numerosissimis, anzuste eylindra- ceis, paucicurvatis, utrinque acutatis, continuis vel obseure biseptatis, hyalinis, 36—48 u long., 1.5 u crass. — A Sep- u toria Polygonorum Desm. in Ann. sc. natur. 1842. VI. p. 108 sec, Saeccardo in Michelia I. p. 183 valde diversa! In Polygoni alpini All. foliis vivis, saepe socia Asco- chytae Polygoni Rabh. (no 622 hujus operis), in sylvis subal- pinis pr. fluvium Baraksan. Septoria,potentillica Thüm. nov. spec. — , peri- thecis epiphyllis, dense gregariis sed non numerosis, punc- tiformi-conoideis, minutis, atris in macula parva, orbiculare, ochracea, late purpureo marginata, subtus dilute ochroleuca ; sporis numerosis, subrectis vel minime arcuatis, utrinque subobtusis, continuis, achrois, 32—40 u long., 25—3 u erass. — A Septoria Potentillarum Fuck. Symb. mycol. p. 96 toto coelo diversa! In foliis vivis Potentillae fragarioidis Lin. in sylvis pr. lacum Kysykul. Septoria Bupleuri Thüm. nov. spec. — S. perithe- eis epiphyllis, dense gregariis, conico-emersis, nitido-aterrimis in macula orbiculare, primo indeterminata et fusca, demum arescendo-albo-grisea, fusco-fuliginee late marginata; sporis numerosis, bacillaribus, rectis vel raro subcurvatis, utrinque obtusis, ' continuis, hyalinis, 24—30 u long., 2 u crass. — Ut videtur Depazea Bupleuri Fuck. Symb. mycol. p. 382 hue forte spectat, sed sporidia non deseripta sunt! a Ad folia viva Bupleuri aurei Fisch. in sylvis subalpinis pr. fluvium Baraksan. : Septoria jenisseiica Thüm. noy. spec. — $. peri- theciis hypo- raro etiam epiphyllis, magnis, paucis, gregarııs, lentieuları-planis, semiimmersis, atro-fuscis, epidermide primo tectisin macula orbieularia, interdum confluentia, fusco-grisea, obscure griseo late marginata, in foliorum pagina superlore maculam fuscam, fuligineo-fuscam marginatam efliciens; sporis numerosis, longe cylindraceis, valde curvatis, utrinque acu- tatis, uniseptatis, achrois, 60—66 u long., 2.5—83 u crass. In Salieis speciei indeterminatae folüis vivis ın insulis Huvii Jenissei. & Septoria Scutellariae Thüm. nov. spec. — S. peri- theciis epiphyllis, subgregarüis, mediis, lenticulari-applanatis, nigro fuseis in macula arescendo-candida, membranacea, irre- gularia, postremo cito ellabente, latissime sordide fusco mar- ginata; sporis cylindraceis, curvatıs vel subreetis, uni-bisep- tatis, utrinque obtusis, 40—46 u long., 2 m cerass. Ä In Seutellariae galerieulatae Lin. foliis vivis in pratis pr. Patroschilowo. h Septoria Saussureae Thüm. nov. spec. 8. peri- theciis epiphyllis, dense gregariis, minutis, punctiformibus, emersis, nigris in macula orbieularia, arescendo griseola, — 2 = fusco anguste marginata ; sporis cylindricis, rectis vel minime arcuatulis, utringue subobtusis, continuis sed obsolete nueleo- latis, 30—40 u long., 4 u crass., hyalinis. In foliis vivis Saussureae glomeratae Poir. in subsalsis pr. Minussinsk. Septoria sonchina Thüm. nov. spec. — $. perithe- ciis epiphyllis, sparsis vel subsolitariis, magnis, semiimmersis, punetiformii-sublenticularibus, atro-fuseis, hemisphaerieis in macula irregulari-orbicularia, arescendo ochracea, magna, epiphylla, fusco-violacea marginata ; sporis cylindraceo-bacil- laribus, arcuatulis, utrinque acutatulis, obsolete tri-quadrisep- tatis, numerosis, achrois, 28—34 u long., 1.52 u crass. — A Septoria Sonchi Sacc, Michelia 1. p- 183 maculis-et sporis toto coelo diversa. Ad Sonchi oleracei Lin. folia viva pr. Minussinsk. Septoria Mulgedii Thüm. nov. spec. — S. perithe- ciis epiphyllis, sparsis, mediis, subhemisphaerico-lentiformibus, fuscis, semiimmersis in macula magna, irregularia, arescendo- grisea, late fusco griseo marginata; sporis ceylindraceis, utrin- que acutatulis, areuatis, uniseptatis, achrois, 26—28 u long., 4 u crass. In foliis vivis Mulgedii sibiriei Less, pr. Minussinsk. Septoria Polemonii Thüm. nov. spec. — 8. peri- theciis epiphyllis, numerosis, gregariis, conico-emersis, puncti- formibus, atris in macula magna, arescente, dilute ochracea, irregulare, postremo albicante; sporis bacillari- eylindraceis, rectis vel minime curvulatis, continuis vel obsolete unisep- tatis, utringue obtusis, achrois, 24—30 u long., 2 u crass. : Polemonii coerulei Lin. foliis vivis in pratis pr. Minus- sinsk. Cereospora Victorialis Thüm. nov. spec. — C. caespitibus dense gregariis, amphigenis, punctiformibus, viride-nigris, maculas, suborbiculatas, magnas, vix exaridas efficiens; hyphis brevibus, erectis, ramosis, dilute fuseis, longe septatis, subcrassis; sporis late fusiformibus, euryulatis, utrinque acutatis, tri-quinquecellularibus, anucleatis, dilute fuscescentibus, 40 u long., 7 u cerass, — C. Ma- janthemi Fuck. Symb. myecol. p- 353 proxima sed bene distincta, Ad folia viva Allii vietorialis Lin. in sylvis alpinis montis Kerlygan. .. Exeipula Spiraeae Thüm, noy. spec. — E. perithe- es amphigenis, conico-elevatis, sparsis aut subgregariis, nitido -atris, nebuloso marginatis; sporis fusiformibus, cur- vatis, utrinque truncatulis, continuis, pluriguttulatis, hyali- nis, 26—30 u long., 4 u erass — Species valde incerta! — 13 — Ad Spiraeae thalictroidis Pall. folia viva in campis siceis arenosis pr. Minussinsk, Gloeosporium succineum S$acc. nov. spec. in Miche- lia II. p. 146. — G. acervulis hypophyllis, gregariis initio epidermide velatis, mox erumpenti-superficialibus, tremel- loideis, pulvinatis, succineo-aurantiacis; basidiis dense fas- cieulatis, oblongis, crasse eylindraceis, 40—45 u long., 12—14 u crass., bi-triseptatis, apice eximie obtusius- eule papillatis; sporis sphaerieis, 15—20 « diam., flavo- aureis. — Num conidia sint bene evoluta vel merae plasmatis guttulae dijudicare nequeo, ergo de genere quoque dubium restat! In pagina inferiore foliorum vivorum Rhododendri chrysanthemi Pall. in monte „Borus“. Gloeosporium Martianoffianum Thüm. nov. spec. — 6. acervulis hypophyllis, gregariis, punetiformi-irregula- ribus, liberis, vix elevatis, subdisciformibus, saturate fuscis, sine macula; sporis clavatis, simplieibus, basi angustatis, vertice dilatatis truncatisve, anucleatis, 20—24 u long., 5—6 u crass., dilute fuscescentibus; basidiis longis, inae- quilateralibus vel nodulosis, subtortuosis vel inflexis, sporarum colore. — A Gloeosporio Aquilegiae Thüm. in Bull. Soc. Natur. Moscou 1878 p. 210 characteribus notatis differt. Ad folia viva Aquilegiae glandulosae Fisch. in monte Kerlygan. Marsonia Atragenes Thüm. nov. spec. — M. acer- vulis sparsis, epiphyllis, lentieularibus, vix prominulis, ochra- ceisin maculasubsinuosa, arescendo ochraceo-fusca, obscuriore marginata ; sporis subeylindrieis, utrinque rotundatis, rectis vel minime curvatis, medio plerumque subinflexis et proinde ealeeiformibus, uniseptatis, saepe binucleatis, 16—18 u long.., 6—7 u crass., hyalinis. ach) . Ad folia viva Atragenes alpinae Lin. in sylvis pr. lacum Bulakul. Aecidium retieulatum Thüm. noyv. spec. — Aec. acervulis hypophyllis, gregariis, orbieulatim dispositis, palli- de luteis, mediis, ore continuo, laevi, applanatis; sporis valde irrggularibus, plerumque polygonis, numquam globosis et reg\llaribus, dense reticulatis, episporio crassissimo, hyalinis, 16—32 u diam. — Fortasse Uromycetis acutatı 4 Symb. mycol. p. 64 fungus hymeniferus adhuec ignotus‘ Ad folia viva Allii vietorialis Lin., socia semper Uromycetis acutati Fuck., in sylvis alpinis montis Kerlygan. Aecidium Libanotidis Thüm. ze ran pseudoperidiis hypophyllis, sparsis, semper orbiculat 0- sitis, irkale Be dhı se ore dilacerato, pallide luteis, — 114 — disco ochraceo; sporis plus minusve globosulis, interdum compressis, subhyalinis vel pallidissime luteolis, episporio erassissimo, subtilissimo retieulato, 2i—42 u diam. Ad folia viva Libanotidis speciei indeterminatae in pratis pr. fluv. Irba. Puceinia Eriophori Thüm. nov. spec. — P, acervu- lis epiphyllis, gregariis, submagnis, planis, longitudinaliter dispositis, subpulverosis, primo tectis sed demum liberis, saturate brunneis; sporis longe clavatis, vertice basique angustatis, medio constrictis, episporio laevi, suberasso, vertice eximie crassissimo, in cellulis duobos saepe cum nucleis magnis, 50—55 u long., 22—24 u crass., fuseis; pedi- cello aequilongo, subrecto vel arcuatulo, sursum sensim dila- tato, 50—60 u long., 10 u crass., dilute fuscidulo; para- physibus nullis. Ad folia emortua Eriophori latifolii Hoppe in humidis pr. Ssamodourowka. Puccinia Serratulae Thüm. nov. spec, — P. acervu- lis sparsis, hypo-raro etiam epiphyllis, magnis, verrucae- formibus, gibboso-prominentibus, induratis, non pulverosis, Saturate spadiceis in macula irregularia straminea; sporis longe clavatis, vertice subacutatis, basi in pedicellum angustatis, medio constrietis, episporio laevi, tenui sed vertice maxime incrassato, pallide fuscidulis, 33—50 u long. (sine pedicello), 15—16 u crass.; pedicello hyalino, subrecto, sursum sensim dilatato, 30 « long., basi 5 u crass. — A Puceinia Cirsii Lasch et P. obtegens Tul. characteribus notatis toto coelo diversa. — Fortasse Aeeidium Cirsii De C. f. Serra- tulae Thüm. in Bull. Soc, Natur, Moscou 1878 p. 213 hue pertinet! Ad folia viva Serratulae speciei indeterminatae in pratis humidis pr. fluv. Irba. ; Pueeinia vomica Thüm. nov. spec. — P. acervulis hypophyllis, solitariis, maximis, vomicaeformibus, oblongis vel orbieulatis, valde elevatis convexisve, epidermide lacerata subtectis, pro parte liberatis, duris, spadiceis; sporis valde irregularibus, clavatis, vertice plerumque truncatis, raro sub- rotundato-truncatis sed semper maxime incrassatis , medio paullulo constrictulis, basi in pedicellum angustatis, fuseis, episporio laevi, tenui (excl. vertice), 40—56 u long., 16—22 u crass., pedicello longo, arcuato, sursum sensim dilatato, achroo, 20—45 u, plerumque 38 u long., 2.5—10u erasso. — A Puccinia Saussureae T'hüm. in Bull, Soe. Natur. Moscou 1878 p. 214 characteribus notatis valde differt. In Saussureae speciei indeterminatae foliis vivis in sylvis alpinis montis Kerlygan. = Mm = Puceinia Anthrisei Thüm. nov. spe. — Fungus stylosporiferus aut in soris teleutosporiferis immixtus aut proprius, sporis irregulariter globosis, episporio aequali, tenui, laevi, pallide fascidulis, 22—24 «u diam. — Fungus teleuto- sporiferus acervulis hypophyllis, plus minusve solitariis applanatis, liberis, pulverosis, fuseis sed eito expallescentibus, subparvis;. sporis ovoideis vel elliptieis, medio minime constrietulis, interdum in pedicello brevi, caduco, hyalino angustatis sed plerumgue aequalibus, episporio densissime subreticulato, tenui, aequali, fuscis, 28—34 u longo 19—23 u crass. — Hanc speciem in herbario meo etiam possideo ex Neerlandia (Oudemans), Pommerania (Sydow), Bohemia (Peyl) et Austria inferior (ipse). Ad folia viva Anthrisci speciei indeterminatae in sylvis subalpinis pr. fluv. Nienia. Coleosporium Saussureae Thüm, nov. spec. — C. acervulis hypophyllis, irregularibus, induratis, applanatis, eonfluentibus, magnis, aurantiacis demum pulverosis roseisque; sporis irregulariter globosis vel ovoideis, compressis, brevi- catenulatis, hyalinis vel pallidissime flavidis, episporio tuberculato, tenui, 18—24 u diam. ’ Ad Saussureae speciei indeterminatae folia viva in sylvis alpinis montis Kerlygan. : Thyridium Salieis Rehm. noy. spec. — Th. perithe- eiis aggregatis, confertis, absque conceptaculo globosulis, sordide fuscis, villosis, sub epidermide nidulantibus et demum erumpentibus; aseis cylindraceis, suberassis, stipitatis, hyalinis, quadri-octosporis; sporis ellipsoideis, .utrinque acutatıs, muri- formi- multicellularibus, medio minime constrietulis, raro ad septa aliena, monostichis, flavescentibus, 25—27 u long., 12 u crass.; paraphysibus longis, filiformibus, articulatis, achrois. : Ad ramos aridos Salieum pr. Minussink. Zignoölla nitidula Sacc. nov. spec. ın Michelia II, p. 139. — Z. peritheeiis gregariis, superficialibus, hemi- sphaerieis, atronitidulis, 0.2 u diametro, ostiolo puneti- formi; aseis cylindraceo-obelavatis, brevissime stipitatis, apice tunica integra obtusiusculis, paraphysibus filiformibus obvallatis, octosporis; sporis distichis, fusoideis, leniter eurvis, medio constrietis, 25 mm long., 4 1 crass,, utrinque obtusiuseulis, quadri-sexguttulatis, hyalinis. — Inter Z. Campi an) Sacc. et 2. fallacem Sace. fere media sed ab utraque istinguenda. en. In cortice laevi Betulae verrucosae Ehrh. pr. Minussinsk. (Fortsetzung folgt.) — 16 — Eingegangene neue Literatur und Sammlungen. 77. Bericht über die Thätigkeit der St. Gallischen naturwiss. Gesellschaft für 1880/81. Enthält über Sporenpflanzen: Stizen- berger, E. Lichenes helvetici eorumque stationes et distributio. 78. Bulletin of the Torrey botanical Club. Vol. IX. No. 7 und 9: Jones, Fern Notes. — Ellis, New North American Fungi. — Bailey, Abnormal Botrychium. 79. Cooke, M. €. Illustrations of British Fungi. XI. XU. London 1882. 80. Flora 1882, No. 19 — 27: Enthalten über Sporenpflanzen: Müller, Lichenologische Beiträge. — Goebel, Ueber die Anthe- ridienstände von Polytrichum. — Geheeb, Barbula caespitosa. — Arnold, Lychenologische Fragmente. — Geheeb, Webera sphagni- cola aus dem Rhöngebirge. : 81. Nuovo Giornale botanieo Italiano. 1882. No. 4: Borzi, Note alla morfologia e biologia delle Alghe Fieocromacee. 82. Grevillea. Vol. XI. No. 57: Plowright, A monograph of the british Hypomyces. — Cooke, New british Fungi. — Kalch- brenner, Fungi Mac Owaniani. — Cooke, Australian . - Cooke, The Perisporiaceae of Saccardo’s Sylloge. — Cooke, Fungi of Socotra. — Berkeley, Three new Indian Fungi. 83. Ludwig, F. Ueber einen neuen einheimischen phosphores- eirenden Pilz, Agaricus tuberosus. (S.-A. aus Botan. Centralbl. 1882. No. 42,) 84. Ludwig, F. Ueber teratologische, durch Witterungsein- flüsse bedingte Bildungen an den Fruchtkörpern der Hutpilze. (S.-A. aus Botan. Centralbl. 1882. No. 43.) 85. Botaniska Notiser. 1882. No. 4, 5: Ljungström, Sma’ bidrag till Svensk Fungologi. — Ekstrand, Växt geografiska bidrag till Skandinaviens mossflora. — Kindberg, Novitier för Sveriges och Norges mossflora, ; &6. Plowright, Charles B. On the Mildews of Wheat (Puceinia Graminis and Rubigo vera). (S.-A. aus „Gardeners’ Chronicle 1882.) 87. Rabenhorst’s Kryptogamenflora von Deutschland, Oester- reich und der Schweiz. 1. Ba.: Pilze von Dr. G. Winter. 8. und 9. Lief. Leipzig 1882. ; 88. Revue mycologique. IV. Bd. No. 16: Heckel, Teratologie mycologique. — Van Ermengem, Le Microbe de la tuberculose. — Patouillard, Observations sur quelques Hymenomyeetes. — Bresadola, Discomycetes nonnulli Tridentini novi. — Patouillard, Sur la prösence de l’acide oxalique dans les champignons. — Rou- meguere, Le traitement du mal noir de la vigne. — Brunaud, Champignons Saintais nouveaux ou critiques, — Millardet, Le Mildiou dans le sud-ouest en 1882. — Gillot, Champignons recoltes dans les Galeries souterraines. 89. Saceardo, P. A. Fungi italici autographice delineati. Fasc. XXIX.—XXXIL Patavii 1882, %. Saccardo, P. A. Index alphabeticus Fungorum ital. auto- graphice delineatorum. No. 1—1280, 91. Botanische Zeitung. 1882, No. 36—43: Engelmann, Ueber Assimilation von Haematococeus, — Eyferth, Zur Entwick- lungsgeschichte des Seienosporium aquaeduetuum. 92. Arnold, Lichenes exsiceati. No. 905 —866. 9. Eriksson, J. Fungi parasitiei scandinaviei exsiecati. Fasc. I. Holmiae 1882, 9%. Wittrock et Nordstedt, Algae aquae duleis exsiccatae. Fasc. 9 et 10. %. Sydow, Mycotheca marchica, Cent. II et IV, Redaction . Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). von C. Heinrich in APR 231883 nz HEDWIGEIA 13 * Notizblatt für kryptogamische Studien, nebst Repertorium für kryptog. Literatur. ©#Monat December. Inhalt: Saecardo, Einige Worte über das karpologische System der Pyrenomyceten. — Warnstorf, Ueber den Blüthenstand von Dieranella erispa und D. Grevilleana. — Repertorium: Enge Ike & Marpmann, Fungi germanici conservati, — Eriksson, Fungi seandinaviei exsiceati. — v. Thümen, Beiträge zur FPilzflora Sibiriens. (Schluss) — Anzeige. Einige Worte über das karpologische System der Pyrenomyceten. In einem vor Kurzem erschienenen Aufsatz (The Peri- sporiaceae of Saccardo’s Sylloge Fungorum; Grevillea XL, Nr. 57, Sept. 1882) nimmt Herr M. C. Cooke Anlass, sich in wenig schmeichelhafter Weise über das von mir seit längerer Zeit aufgestellte und auch letzt in meiner „Sylloge Fungorum omnium“ adoptirte karpologische*) System zu äussern. Er wirft demselben ganz besonders vor, dass es ein künstliches } System sei, dass die nach den Charakteren der Sporen auf- gestellten Gruppen keineswegs natürlich seien, und er geht so weit, das karpologische System als ein „für Kinder und ungebildete oder schwache Köpfe bequemeres“ System dar- zustellen, . Dagegen erlaube ich mir einige Worte zu erwidern. Es ist bekannt, dass zur systematischen Unterscheidung von Arten, Gattungen, Familien etc. ausschliesslich die Merkmale verwendbar sind, welche eine gewisse Constanz besitzen und es steigt und fällt der systematische Werth eines Merkmales gerade im Verhältniss zu seiner grösseren oder geringeren Constanz in der Weise, dass die grösseren Divisionen stets aut Grund der constantesten Unterscheidungs- merkmale basirt werden. Fragen wir uns nun, welehe Merkmale bei den Pilzen (und hier, im speciellen Falle, bei den Pyrenomyceten) die *) Der Einwurf gegen den Namen „karpologisches‘‘ System wider- legt sich ohne Weiteres durch die Thatsache, dass in demselben eben nicht nur die Charaktere der Sporen für Aufstellung der einzelnen Abtheilungen maassgebend sind, sondern dass auch den Merkmalen der "Schläuche, der Paraphysen, der Sterigmen, Basidien etc. vielfach Rechnung getragen ist. — 18 — wenigst veränderlichen sind, so wird Niemand leugnen, dass gerade die Entstehungsweise, Zusammensetzung, Form, Zahl und Grösse der Sporen uns die dauerndsten und werthvollsten Charaktere liefern. Die Conformation der Perithecien, ihre Insertion, Consistenz ete., obwohl in vielen Fällen auch leidlich constant und für die Distinetion der Gattungen ver- wendbar, sind doch oft einer grossen Variabilität unterworfen. Ich citire hierfür einige Beispiele. . Es wird Niemand einen Einwurf gegen die generische Zusammengöhörigkeit von Calosphaeria princeps, Ü minima und Ö. vibratilis erheben — und doch ist Form und Insertion ihrer Peritheeien unendlich verschieden, so weit, dass diese drei Arten (nach dem Fries-Cooke’schen System) nicht nur in verschiedene Gattungen, sondern sogar in ganz verschiedene Sectionen gestellt werden müssten. Aber selbst im Formenkreise ein und derselben Art kommen ähnliche Variationen vor. So sehen wir Leptosphaeria arundinacea (Sow.) bald einfach, mit zerstreuten Perithe- cien, bald zeigt sie dieselben in grosser Anzahl vereint, ganz wie eine Melogramma-Art. Valsaria insitiva Ces. et De Not. und Anthos- toma gastrinum (Fr.) zeigen in der Gestalt ihrer Peri- thecien bald die ächte Valsa-Form, bald die weit ver- schiedene der Gattung Melogramma. Melomastia Friesii Nitschke, Leptosphaeria Doliolum (Pers.) und viele andere Arten zeigen, je nach dem Ort ihres Vor- kommens, bald bedeckte, bald ganz entblösste, oberflächliche Perithecien, würden also bald zur Gruppe der „tectae“, bald zu den „superfieiales“ gerechnet werden müssen. Erwähnen wir zuletzt noch das Beispiel von Sphaeria millepunctata Grey, In demsogenannten natürlichen System von Fries ist diese Art weit, weit von der Gattung Eutypa getrennt, nur weil Sph. millepunetata kein deutliches Stroma besitzt. Aber einerseits ist die ganze innere Struetur dieser Art so übereinstimmend mit der der ächten Eutypa-Speeies, andrerseits ist die Stroma-Bildung selbst im engen Formenkreis ein und derselben Art so schwankend, dass absolut eine derartige Trennung unzu- lässig ist. Das Gleiche gilt für Sphaeria rostellata Fr. rücksichtlich der Diaporthe- Arten, für Sphaeria infer- nalis Kunze und die Calosphaerien: man könnte derar- tige Beispiele ins Unzählige vermehren. Uebrigens sehen wir, dass selbst Fries, welchen Cooke als Vertreter des natürlichen Systemes der Pilze eitirt, wo er.kann, die von den Sporen ertnommenen Merkmale bei weitem den übrigen Charakteren vorzieht. So hat er z. B. ee im genus Agaricus die grösseren Abtheilungen (welche für viele Autoren eigene Gattungen darstellen) einfach auf die ins Auge fallende Farbe der Sporen basirt, und die morpho- logischen Charaktere (Vorhandensein oder Fehlen von Annulus, Volva, Schleier ete.) nur erst in zweiter Linie zur Unterscheidung der Formen angewandt; einzelne Gruppen, welche in ihrem morphologischen Verhalten die grösste Aehn- lichkeit zeigen, sind auf diese Weise von Fries selber ge- trennt worden (efr. Lepiota und Psalliota, Mycena und Galera etc.). Ich zweifele nicht daran, dass Fries eine analoge Eintheilung auch für seine gemischte Gattung Sphaeria vorgenommen hätte, wenn ihm die geeigneten Mittel zur Untersuchung der Sporen zu Gebote gestanden hätten, da die Sporen in dieser Abtheilung noch weit mar- kirtere und charakteristische Differenzen zeigen, als es bei den Hymenomyceten der Fall ist. Wenn Herr Cooke sich an das Zählen der Septa in den Sporen stösst, billigt er vielleicht auch nicht das Zäblen der Cotyledonen im Jussieu’schen System? Wenn er das karpologische System dem künstlichen, Linn &’schen, gleich- zustellen beliebt, können wir dreist sagen, dass das Fries’- sche System, welches für Herrn Cooke.das Ideal ist, eben so „natürlich“ ist, wie das Tournefort’sche System. Auch hier werden die Pflanzen nach rein äusserlichen Merkmalen ihres vegetativen Körpers unterschieden — und die Eintheilung in „Bäume, Sträucher und Kräuter“ hat Ana- logie mit den Abtheilungen des „natürlichen“ Pilzsystemes. Und sehen wir nicht auch das natürliche System der Phanerogamen auf die Structur der Fortpflanzungsorgane gegründet? Dabei bieten noch die höheren Pflanzen in ihrem vegetativen Körper eine grosse Anzahl constanter Merkmale, die zur Unterscheidung geeignet sind: bei den Pilzen, und speciell bei den Pyrenomyceten lassen uns dagegen die vege- tativen Merkmale ganz im Stich, und wir sind lediglich auf die Reproductions- Organe angewiesen. So viel über die Berechtigung des karpologischen Systemes.*) Es ist dem Schreiber dieser Zeilen ir klar, dass ‚sein System keineswegs die Vollendung erreicht, welche ın einem natürlichen System angestrebt wird: doch liegt fassen, Ver- = WU dies zum Theil in der Natur der Sache; die complieirten Verwandtschaftsverhältnisse werden sich nie in einem grad- linigem System darstellen lassen . Doch wird in jedem Fall ein auf die Fortpflanzungs- organe basirtes System mehr dem wahren Verwandtschafts- verhältniss entsprechen, als ein anderes, dass sich auf die vegetativen Merkmale stützt. Herr Cooke rügt, dass in der Sylloge der Verfasser in den Perisporiaceen nicht einmal das eigene, karpologische System innegehalten habe. Das ist zum Theil unrichtig: denn in den Claves generum ist dies System ebenfalls zu Grunde gelegt; wenn dasselbe aber nicht überall hat befolgt werden können, so liegt der Grund einfach darin, dass die Familie der Perisporiaceen, meist tropische Pilze, nicht ge- nügend bekannt ist, und Verfasser nicht Gelegenheit hatte, eine grosse Anzahl dieser Formen zu studiren, um sie genau im karpologischen System einzureihen. In den speciellen Berichtigungen, Identificationen etc. hätte Herr Cooke gut gethan, darauf hinzuweisen, dass die Identität verschiedener Arten (so Dimerosporium mangi- ferum = Capnodium mang., Dimerosporium Mac- Owanianum = -Asterina Mac-Ow.) schon in der Sylloge selber als wahrscheinlich hingestellt worden ist. Die Gattungen Erysiphella und Ascotricha sind nicht, wie man aus den Bemerkungen des Herrn Cooke schliessen möchte, vom Verfasser der Sylloge aufgestellt worden, sondern haben’ daselbst als selbständige Genera Platz gefunden, weil Verfasser keinen Vertreter dieser Gattungen durch eigenes Studium kannte. Was die Zugehörigkeit der Gattung Sporormia zu den Perisporiaceen betrifft, so liesse sich Vieles für und wider sagen: in jedem Fall nimmt es Wunder, dass gerade Herr Cooke,'der so viel Werth auf die äusseren Charaktere der Pilze legt, zwei äusserlich so verschiedene Formen vereinen will. Die Sporenform würde hier viel eher für die An- näherung von Sporormia zu Perisporium sprechen, als die äussere Form und Lebensweise der betreffenden Pilze (cfr. Sporormia lageniformis). Herr Cooke hätte besser gethan, sich in seiner Kritik einfach auf die Identificationen, Zusätze und andere kleine Berichtigungen zu beschränken. Derartige Bemerkungen werden dem Unterzeichneten auch weiterhin sehr willkommen sein, und ihre gebührende Berücksichtigung in den „Addenda et Emendanda“ finden. Padua, November 1882. P. A. Saccardo. — 131 — Ueber den Blüthenstand von Dieranella erispa Schpr. und D. Grevilleana Schpr. Von C. Warnstorf. Von den 3 nächstverwandten europäischen Dicranellen mit sparriger Beblätterung: D. crispa, Grevilleana und Schreberi werden bekanntlich die beiden ersteren in den Floren meistens kurzweg als 1häusig, die letztere als 2häusig bezeichnet. Nur Lindberg macht darauf aufmerksam, dass D. crispa in demselben Rasen auch 2häusig vorkomme; denn er sagt in Muse. Scand. p. 26 in einer Anmerkung zu dieser Art: In eodem caespite saepe invenitur polyoica (9 et $, et rarius autoica). Schimper schreibt über die Blüthenverhältnisse desselben Mooses in Syn. ed. II, p. TI: „Flores masculi in ramulis propriüis basi radicantibus secundi“, was von Juratzkain Laubmoosffora von Oesterreich-Ungarn im Wesentlichen ins Deutsche übertragen wird, wenn er auf P 31 von dem Blüthenstande der D. crispa und Grevilleana ehauptet: Blüthen 1häusig; $ auf grundständigen Aesten endständig, knospenförmig. Im Oktober d. J. nun erhielt ich durch Herrn P. Cul- mann in Zürich in grosser Anzahl eine Dicranella, von ihm am Klimsenhorn des Pilatus (Schweiz) in einer Meereshöhe von 1400 m im September er. gesammelt, welche er als D. Schreberi bestimmt hatte, die sich aber nach sorgfältiger Untersuchung unzweifelhaft als zu D. Grevilleana gehörig erwies. Zwar suchte ich in den. verschiedensten reich- fruchtenden Rasen nach den grundständigen &-Zweigen der Fruchtstämmchen vergebens; denn immer, nur fanden sich zahlreiche &- Pflänzchen zwischen den 9 einges rengt, ohne dass es mir gelungen wäre, den Zusammenhang beider nachzuweisen; allein Herra Limpri cht gelang dies an den ihm übersandten Exemplaren, wie er mir mitgetheilt, 2 Mal. Die Schweizer Pflanze hat bereits einen 3—4jährigen Ve- getationscyclus hinter sich und man findet deshalb in den Rasen $- und 9- Stämmchen in 3—4 übereinander liegenden Blüthensprossfolgen; der nächste Blüthenspross entspringt stets unmittelbar unter dem vorjährigen. Da nun der unterste Theil des anfänglich gewiss ihäusigen Pflänzchens nach einigen Jahren durch chemische Einwirkungen des Sub- strats und der Witterung gewiss bald zerstört wird, so scheint es mir leicht erklärlich, wesbalb die Verbindung der 3- und © -Sprossfolgen in verhältnissmässig kurzer Zeit verloren gehen kann. Wenn nun beide, wie der Augenschein lehrt, die Fähigkeit besitzen, selbständig und. unabhängig von einander weiter zu vegetiren, 5% wird man darin zweifels- — IR — ohne erkennen dürfen, wie sehr die Art auf ihre Selbst- erhaltung bedacht ist. Es ist demnach nicht ganz correct, bei D. crispa und Grevilleana von einem einhäusigen Blüthen- stande zu sprechen. Auf Grund der Beobachtungen Lind- berg’s und meiner eigenen glaube ich vielmehr annehmen zu müssen, dass beide Arten nur in den ersten Entwicke- lungsphasen mit Ihäusigen Blüthen, später aber meist 2häusig angetroffen werden. Dabei will ich allerdings nicht uner- wähnt lassen, dass mir Herr Dr. Schliephacke vor einiger Zeit ein d, etwa 3jähriges Stämmchen von D, Grevilleana übersandte, welches am mittleren Theile einen verkümmer- ten 9- Ast trug, während die 2 oder 3 übereinanderstehen- den $-Blüthenknospen sich sehr gut entwickelt hatten — offenbar auf Kosten der 9-Blüthe. In diesem Falle haben &- und 9-Blüthenorgane in ihrer Entwickelung nicht gleichen Schritt gehalten; das $-Element hat das 9 überwuchert und so eine Verkümmerung des letzteren bewirkt; ebenso wird wohl häufig genug der umgekehrte Fall eintreten, so dass auch auf diese Weise die Pflanze naturgemäss zur Zwei- häusigkeit gelangen kann. Aus dem Gesagten ist ersichtlich, dass von einem lhäusigen Blüthenstande bei den beiden in Rede stehenden Dieranella-Arten im eigentlichen Sinne nicht wohl die Rede sein kann; aber auch die Bezeichnung für denselben: „polyoica“ passt nicht recht, weil beide Moose wohl kaum ursprünglich 1- und 2häusig in denselben Entwickelungs- zuständen angetroffen werden. Sie besitzen vielmehr 1häusige Blüthen, die sich später zu 2häusigen ausbilden können. Wenn man das weiss, so wird man bei ev. Bestimmung der. betreffenden Species auf diese Eigenthümlichkeit Rücksicht zu nehmen haben. Sehliesslich sei noch erwähnt, dass D. crispa neuer- dings vom Lehrer Alisch bei Sommerfeld im südlichen Theile von Brandenburg, woher dieses seltene Moos bis jetzt noch nicht bekannt, unweit Räschen aufgefunden und mir übersandt worden ist. Repertorium. Engelke et Marpmann, Fungi germaniei conservati. Cent. I. (Augustfehn, Oldenburg. Selbstverlag.) Unter obigem Titel erscheint eine Sammlung von Pilzen, die in verschiedenen Conservirungsflüssigkeiten präparirt sind. Die uns vorliegenden Präparate, in gefälligen, sauber etiquettirten Cylinder-Gläsern aufbewahrt, lassen Form und — 18 — Farbe der Pilze in vorzüglicher Weise erkennen, so dass in vielen Fällen gar kein Unterschied gegenüber den lebenden Exemplaren der gleichen Art zu bemerken ist. Nur ‚die Parasiten, z. B. Uredineen, sind weniger gut erhalten; gerade für. diese aber ist ja auch eine andere Präparationsmethode als. .das einfache Troeknen kaum nöthig. Der Preis — 30 Märk pro Centurie — muss als ‘ein sehr mässiger be- zeichnet werden. Bewährt sich die Aufbewahrungsmethode längere Zeit hindurch, ‘dann verdient diese Sammlung in hohem Grade die Beachtung besonders von Lehrern höherer Schulen, wie sie auch zur Demonstration in den Vorlesungen und endlich zu Untersuchungszwecken sehr geeignet ist. Die Herausgeber beabsichtigen, eine Sammlung derjenigen Pilze folgen zu lassen, die als Krankheitserzeuger unsern Culturpflanzen schädlich werden. Eriksson, J. Fungi parasitiei scandinaviei exsiccati. Faseic, L_No. 1—50. Holmiae 1882. Schwedische Pilze sind zur Zeit in den Sammlungen nur wenig anzutreffen; war doch die Mycologie — mit Aus- nahme der Hymenomyceten natürlich — in Schweden in den letzten Jahrzehnten sehr wenig eultivirt worden. Wir können daher schon aus diesem Grunde eine Sammlung schwedischer Pilze mit Freuden begrüssen. Wenn nun die Sammlung selbst in so ansprechendem Gewande, wie das vorliegende erste Faseikel uns entgegengebracht wird, wenn wir — zwar nur wenige Seltenheiten — aber manche in- teressante Art in vorzüglichen Exemplaren, schön präparirt und reichlich aufgelegt, durch die Sammlung erhalten, so können wir ihr und dem Herausgeber unser ungetheiltes Lob spenden, ihn ermuntern, so fortzufahren und zugleich ihm wünschen, dass sein Unternehmen allseitige Unterstützung besonders Seitens seiner Landsleute finden möge! Nur Eines bedauern wir, dass nämlich der Herausgeber sich‘ auf die Parasiten beschränken will, und wir hoffen, dass er mit der Zeit seinen Plan erweitern, auch auf die er “ra sporen erst als Saprophyten reifen! So z. B isma salicinum. Dies erste Fascikel bringt: 4 Ustilagineen, 25 Uredineen, et Br., 1 Hymenomy- in ceten, 1 Discomyceten, 12 Pyrenomyceten inclus. 2 „Fungi imperfecti und 7 Peronosporeen. — Unter den Pyrenomy- ceten findet sich eine neue Art: Dothidea Wittrockii Eriksson: Stroma effusum, internodia caulis 2—3 superivra turgida 5—25 mm longe omnino et continue circumtegens, fragilissimum, e cellulis (peritheciis) vix punctulatum, atrum. Cellulae periphericae, albae, numerosae, in stromate nidulan- tes. Asci eylindracei, vix pedicellati, 70—80 u longi, 6-10 u "ati. Sporae $8:nae, monostichae, ellipsoideae vel ovoideae, simplices, hyalinae, 12—20 u lonrae, 4—7 u latae. Para- physes filiformes. — In caule Linnaeae borealis. Thümen, F. von. Beiträge zur Pilz-Flora Sibiriens. 111.—V. (Bulletin de la Soeciet& des Natur. de Moscou 1880—82.) (Fortsetzung und Schluss.) Pleospora liniperda Thüm. nov. spec. — P. perithe- eiis dense gregariis, parvulis, conico-globosis, exsertis, nitido- atris, primo epidermide tectis, demum liberatis perforatisve; ascis longeclavatis, basi breve stipitatis, vertice rotundatis, subrectis vel areuatulis, hyalinis, octosporis, 82—88 u long., 18 # crass.; sporis ellipsoideis, utrinque rotundatis, pluriseptatis vel muriformibus, ad septa minime constrietis, melleis vel luteis, 20 # long., 10 u crass. In caulibus emortuis Lini perennis Lin. in lapidosis pr. Maidaschi. Sphaerella sibiriea Thüm. nov. spec. — $, perithe- eiis hypophyllis, interdum perforantibus, dense gregariis, globosulis, semiimmersis, liberis, nitido-atris; ascis late clavulatis, utrinque subangustatis, hyalinis, membrana tenui, oetosporis, subsessilibus, sporis longe elliptieis, utrinque acutato-rotundatis, medio septatis sed non constrietis, homogenis, anueleatis, hyalinis, 20— 22 u long., 5—6 # erass., paraphyses non vidi, Ad Dianthi versicoloris Fisch. folia arida in plantis adhuc virentibus in campis pr. Patroschilowo. Physalospora disseminata Sace. noy. spec. in Mi- chelia 11. p. 137 — Ph. peritheciis hypophyllis, dense ‚et late gregariis, initio velatis, lenticularibus, 1,o— },; Mill. diametro, ostiolo impresso pertuso, contextu minute celluloso, fusco; aseis clavatis, breve stipitatis, apice tuniea integra rotundatis, 50 u long., 8 u crass,, paraphysibus filiformibus obvallatis, octosporis; sporis distichis, oblongo-eylindraceis. inaequilateralibus, 10 a long, 3 u crass,, hyalinis. | | | 1 | | | - 1 u, In. foliis emortuis Clematidis glaucae Willd. pr. Minussinsk. Cytispora Cotoneastris Thüm. nov. spec. — ©. peritheciis gregariis, erumpentibus, conoideis, epidermide pertusis, disco albo et plano, medio ostoliato; basidiis fasciculatis, brevibus, hyalinis, rectis; sporis eylindricis, subarcuatis, utrinque acutato-rotundatis, continuis, inter- dum nucleatis, numerosis, achrois, 9—10 u long., 2.5 u erass. — Av. Üytispora nivea Fuck. Enum. fung. Nasso no, 431 differt sporis duplo majoribus! j In ramulis emortuis Cotoneastris melanocarpae Lindl. in desertis pr. Minussinsk. & Phoma Hedysari Thüm. nov. spec. — Ph. perithe- ciis gregariis, primo tectis demum liberatis, punctiformi- hemisphaericis, subelevatis, medis, nigris; sporis brevi cylindrieis, utrinque rotundato-truncatis, anucleatis, continuis, hyalinis, 5.5—6 u long., 2 u crass. — A Phoma her- barum Westd., ut videtur, bene distinetum! In Hedysari setigeri Turez. caulibus petiolisque emortuis pr. Minussinsk. ı Phoma Phlomidis Thüm. nov. spec. — Ph. perithe- ciis gregariis, submagnis, epidermide pertusis, conicis, nitido- atris, semiimmersis; sporis bacillari-fusiformibus, utrinque truncato-rotundatis, subrectis vel arcuatulis, continuis, DI- quinguenucleatis, hyalinis, 10—12 u long., 2—2.5 u crass. A Phlomidis tuberosae Lin. caulibus emortuis pr. Minussinsk. i Phoma syringieum Thüm. nov. spec. — Ph. perithe- eiis sparsis, mediis, hemisphaerico-subeonicis, prominentibus, obsolete ostiolatis, nigris; sporis ellipsoideis, utrinque rotun- datis, raro ovoideis, simplieibus, anucleatis, dilute fuligineis, 4 u long., 2 u erass. — A Phoma resecante Sacc. Im Michelia I. p. 257 sporis duplo minoribus bene distinguendum. In ramulis tenuibus aridis Syringae vulgaris Lin. in hortis pr. Minussinsk. : Dothiorella populnea Thüm. nov. spec. — D. perı- theeiis botryose bi-triaggregatis, sparsis, globosulis, erum- pentibus vel exsertis, fere liberis, submagnis, ‚durissimis, nigrescentibus; sporis simplieibus, brevi-eylindraceis, 2a rotundato-truncatis, anucleatis, hyalinis, 35 u long., 15 u erass., numerosissimis. J > ee In cortice vetusto Populi tremulae Lin. pr. Minussins i. Sphaeropsis Nitrariae Thüm. noy. spec. — 8. peri- theeiis sparsis, punctiformibus, prominentibus, primo epi- dermide tectis, demum liberatis et e rima exsertis, isch nigris; sporis ovatis vel ellipsoideis vel globosulo - ovoideis, * mern eontinuis utrinque rotundis, anucleatis, 8—10 u long,, 5—7 u crass., hyalinis; basidiis brevissimis, achrois. In ramulis 'vivis Nitrariae Schoberi Lin. in salsis pr. fluv, Ujbat. Sphaeropsis Isopyri Thüm. nov. spec. — S: perithe- ciis dense gregariis, hemisphaerieo-eonieis, e stromate nigro oriundis, aterrimis, nitidis, caule toto saepe obducens; sporls longe ellipsoideis, continuis, utrinque acutatis, anucleatis, dilute fuseidulis, 12 # long., 5,5—6,5 u crass. . In caulibus, raro etiam in foliis capsulisque subemortuis Isopyri fumarioidis Lin. in desertis pr. Minussinsk. Hiendersonia sibirica Saec. nov. spec. in Michelia 1. P- 242. — H. peritheciis e basi infossa subsuperficialibus, axe gregariis, globoso-depressis, obtusiuscule papillatis, nitidulis, nigris, , mm diametro, contextu minute sed distinete parenchymatico, fuligineo; sporis oblongo-cylindra- ceis, utringue rotundatis, 23—30 # long., 9—10 u crass,, rectis eurvulisve, triseptatis, non constrietis, quadriguttulatis, hyalinis, basidiis filiformibus triplo brevioribus suffultis. In ramis induratis decorticatisve arboris frondosi pr. Minussinsk. Asteroma Bupleuri Thüm. nov. spec. — A. perl theciis densissime gregariis, hemisphaerieis, minutis, saepe confluentibus, nitido-atris, apice pertusis, maculas striaeformes, nervisequentes nigras efficiens; fibrillis tenuissimis, paucıS, subramosis, griseis; sporis ellipsoideis, utrinque rotundatis, simplicibus, griseis, saepe nucleatis, 8 u long., 4 „ crass. In foliis emortuis Bupleuri ranuneuloidis Lin. in sylvis frondosis humidis pr. Patroschilowo. Leptothyrium sibiricum Thüm. noy. spec. — L. peritheeiis amphigenis sed plerumque hypophyllis, sparsis, sine ordine dispositis, applanatis, orbiculatis, emersis, lae- vibus, submagnis, nigris; sporis numerosissimis, late spathu- latis vel interdum botuliformibus, utrinque angustato-truncatis, rectis, raro subarcuatis, episporio crassissimo laevi, subachrois vel plerumque dilute flavescentibus, 20 —22 .« long, 7—8 u crass. . In Tragopyri lanceolati Bibst. foliis vivis pr. Minussinsk. Phyllostieta Thermopsidis Thüm. nov. spec. — Ph. peritheciis hypophyllis, dense gregariis, sine ordine dis- positis, pro ratione magnis, hemisphaerico- prominulis pri- mo tectis demum liberatis, semiimmersis, nitido-atris ın macula magna, irregularia, arescendo sordide fusca; sporls bacillaribus, utrinque subrotundatis, anucleatis, continuls, rectis, hyalinis, 4—5.5 « long., 1.5—2 u crass. —- 131 — In foliis vivis languidisve Thermopsidis lanceolatae R. Br. in desertis pr. Minussinsk. Phyllostieta minussinensis Thüm. nov. spec. — Ph. peritheciis hypo-raro etiam epiphyllis, dense gregariis, punctiformibus, conico-semiimmersis, nitido-atris in macula indistincta, sordide ochracea, non marginata, irregulare, postremo in folii pagina superiore maculam lacteam efficiens; sporis ovoideis, minutis, numerosis, utringue rotundatis, anucleatis, hyalinis, 3.5—4,5 u long., 1.5—2 u crass. Ad folia viva et languida Lathyri pisiformis Lin. in sylvis pr. Patroschilowo. Phyllostieta Borszezowii Thüm. nov. spec, — Ph. peritheciis dense gregariis, hypophyllis, raro amphigenis, punctiformibus, hemisphaerico-prominulis, liberis, nitido-atris in macula obsoleta vel in partibus subexaridis decoloratisve foliorum; sporisnumerosis, minutissimis, simplicibus, anucleatis, elliptieis, utrinque rotundatis, hyalinis, 3 # long., 1.5 u crass. — In honorem clarissimi E. G. Borszezowii, perdocti primi ‚fungorum in Sibiria collectoris. , Ad Caraganae arborescentis Lam. folia viva in lapidosis pr. Maidaschi. Phyllosticta Ulmariae Thüm. nov. spec. — Ph- peritheciis epiphyllis, sparsis vel solitariis, mediis, _hemi- sphaericis, postremo liberis exsertisve, atris in macula minima, irregulare, arescendo candida, latissime sordide fusco cincta; sporis cylindriecis, numerosissimis, anucleatis, utrinque truncato-rotundatis, hyalinis, 35—5 u long., 2—2,5 u crass. In foliis vivis Spiraeae Ulmariae Lin. in pratis pr. Ssamodourowka. Phyllosticta melanoplaca Thüm. nov. spee. — Ph. peritheciis numerosis, densissime gregariis confluentibusque, minimis, maculas lineares, longas, nervisequentes, nigras effieiens; sporis cylindrieis, utrinque truncatulis, continus, interdum medio subinflexis, rectis, anucleatis, hyalinis, 4—5 wlong., 2 u erass. — Fortasse Dothideae melanoplacae Desm. Cryptog. France III. no. 91 fungus spermogonium. Conf. Saccardo in Michelia L. p. 53. Fake 3 N Ad folia viva languidave Veratri albi Lin. in pratis subalpinis pr. fluvium Irba. ehe DR Ascochyta jenissensis Sacc. nov. spec. In Michelia I. p- 144. — A. maculis epiphyllis, BED expalles- centibus, fuseo‘marginatis; peritheciis epiphyllis, enticulari- bus, pertusis, 0.1 Mill. diametro, contextu parenchymatico, pallide tuseo; sporis oblongis, utrinque rotundatis, eurvulis, uniseptatis, vix constrictis, hyalinis. —_ 18 — In foliis vivis Menispermi dahuriei De C. in lapidosis ad flumen Jenissei. Septoria cymbalarina Thüm. nov. spec. — S. peri- theciis amphigenis, dense gregariis, maculas asteroideas, nigras efficientibus, conico-emersis, parvis, nitido-nigris; sporis filiformibus, rectis vel subeuryis, utringue acutatis, medio plerumgque uniseptatis, hyalinis, 20—24 u long., 1.5 « crass. — A Septoria Ranuneulacearum Lev. et S. Ficariae Desm. longe diversa. Ad Ranunculi Cymbalariae Pursh folia languida aridaque in subsalsis pr. Minussinsk. Septoria desciscens Sace. noy. spec. in Michelia II. p. 143. — S. peritheciis hypophyllis, dense gregarüs, epidermide nigrificata velatis sed prominulis, globoso-de- pressis, !/; Millim. diametro, nigris, ostiolo impresso, con- textu distinete parenchymatico, fuligineo; sporis bacillaribus, curvulis, utringue rotundatis, 43—60 u long., 4—5 u crass., plasmate bi-quadripartito, hyalinis, basidiis teretibus sed irregulariter hine inde inflatis, dimidio brevioribus suffultis. — Praesertim basidiis abnormibus distincta. In Seseli strieti Ledeb. toliis vivis et languidis in salsis pr. lacum Tagarskoje. 5 Septoria Rhapontiei Thüm. nov. spec. — S. perl- theeiis subgregariis, epiphyllis, primo tectis postremo liberatis, hemisphaerieis, nigris, vix ostiolatis in macula arescendo ochraceo-griseola, indeterminata, late sed indistinete purpureo- coceineo marginata; sporis fusiformibus, lunulatis, utrinque acutatis, numerosis, continuis anucleatis, hyalinis, 16—18 u long., 2.5.—3 u crass, In foliis vivis Rhei rhapontiei Lin. in monte Borus. Septoria sibirica Thüm, nov. spee. — $. perithe- ciis epiphyllis, sparsis, mediis, primo tectis demum liberatis, conicis, ostiolatis, nigris, in macula parvula, sinuosa, arescendo sordide candida, fusco anguste marginata; sporis tenuissimis, graeillimis, bacillaribus, utrinque truncatis, continuis vel ob- solete uni-triseptatis, semper curvatis, saepe lunulatis, hyalinis, 55—75 u long., 15 « crass. — A Septoria Grossulariae Westd. et S. Ribis Desm. sporis triplo vel duplo majoribus longe diversa! Ad folia viva Ribis acieularis Lin, in rupestribus pr. Kavkaskoje. Ä Septoria jenissensis Sace, noy, spec. in Michelia IL. p. 114. — 8. peritheeiis maculis vel obsoletis; perithe- ciis amphigenis, laxe gregariis, punetiformibus, lentieularibus, Y,o—!s Millim. diam., contextu minute parenchymatico, fusco; sporis baeillaribus, reetiusculis vel curvatis, utriaque —_— 19 — rotundatis, 30—40 u long., 3 « crass., uniseptatis, hya- linis; basidiis (ut plerumque more generis) nullis. Ad folia viva languidave Clematidis glaucae Willd. ad ripas fluvii Jenissei. Septoria Gymnadeniae Thüm. nov. spec. — 8. peritheciis amphigenis, submagnis, dense gregariis, exsertis, globoso-conieis, saturate fuscis vel nigris in macula sordide viridi, indeterminata, Jatissime sordide albo-viride marginata; sporis fusiformibus, apice acutatis et cwrvatis, uni-biseptatis vel pluriguttulatis, hyalinis, 24—26 u long., 3 u crass., basidiis brevibus, irregularibus suffultis. — A Septoria Orchidearum Westd. et $. Epipactidis Sacc. in Michelia I, p-. 197 characteribus notis valde diversa. In Gymnadeniae conopseae R. Br. foliis subaridis in sylvis pr. Ssamadourowka. Septoria Menispermi Thüm. nov. spec. — 8. peri- theciis epiphyllis, gregariis, convexo-lentieularibus, mediis, vix prominulis, fuscis in macula exarida, pallide ochracea, griseo-fusco marginata; sporis bacillaribus, utrinque truncatis, arcuatulis, continuis vel obsolete uniseptatis, hyalinis, 40 u long., 1.5 u crass. 5 In foliis vivis Menispermi dahuriei De C. pr. Maidaschi. Helmintbosporium Anthorae Thüm. nov. spec. — H. caespitibus gregariis sed non confluentibus, conieis, atrıs, rigido-pennieillatis; hyphis faseieulatis, brevibus, saturrime fuseis, rigidis, subulatis, simplieibus; sporis cylindraceo- clavatis, brevibus, tri-quinqueseptatis, ad septa non constrictis, vertice rotundatis, fuscidulis, 14—16 # long., T u crass, Ad caules emortuos Aconiti Anthorae Lin. in sylvis pr. Minussinsk. ie Helminthosporium selerotioides Pass. et Thüm. nov. spec, — H. caespitibus punetiformibus, fuseis, aggrega tis; hyphis eaespitosis, stromate selerotioideo insertis, septa- tis simplicibus, longiusculis, apice flexuoso-torulosis, pellucide fumosis; sporis (conidiis) oblongis, uni-biseptatis, rectis, fumosis, 13—17 u long., 4—5 u crass. Yonin! He Ad Rosae cinnamomeae Lin. folia arida subputrida in desertis pr, Minussinsk. 330 , Coniothecium Martianoffianum Thüm. nov. spec. — C. acervulis gregariis, minutis, emersis globosulis, nigris, ad folia maculas griseo-nıgras parvulas efficiens; hyphis tortuosis, multiseptatis, simplieibus, fuscis, _ u erassis; sporis sareiniforme conglobatis vel coalescentibus, fuseidulis, globosis vel depresso-ovoideis, 6-Tu er . Ad folia languida et caules subemortuos Stellariae cerastioidis Lin. in lapidosis pr. Patreschilowo. Leptostroma Atragenis Thüm. nov. speo- — L. pe- ritheeiis superficialibus, ovoideis, paullo verruculoso-elevatis, Bra, sparsis, nitido-atris, non rimosis, contextu parenchymatico, fuligineo-fusco; sporis eylindraceis, rectis, utrinque obtusius- eulis, simplieibus, anucleatis, hyalinis, 4—7 plerumque 5 u N long., 1.5 u crass. i Ad sarmenta emortua Atragenis alpinae Lin. in sylvis Y pr. Minussinsk, \ Aecidium Onosmatis. Thüm. nov. spec. — Aee, pseudoperidiis dense gregariis, amphigenis sed plerumque hypophyllis, pro ratione magnis, primo longe diu. clausis conoideisve demum apertis disciformibusque, margine declinato, laevi, luteo-aurantiaeis, in folio maculam distinetam non effieiens; sporis plus minusve globosis vel interdum etiam late ellipsoideis, episporio tenui, laevi, intus homogenis, pal- lidissime luteis, 24—29 u diam. Ad folia viva et in caulibus Onosmatis Gmelini Ledeb. in. desertis pr. Minussinsk. | Puceinia Lepidii Thüm. nov. spec. — P. acervulis hypophyllis, sparsis, parvis, verrucoso-kemisphaerieis, iM duratis, spadiceis in macula vaga exhausta ochroleuca; sporis elavatis, eurvis, medio constrictis, utrinque subobtuso -atte- nuatis, dilute fuscidulis, episporio laevi, tenui sed vertice paullo inerassato, 35 u long., 15—17 u crass., pedicello eylindrico, aequali, achroo, curvato, 50 « longo, 3.u crasso. : In foliis vivis Lepidii latifolii Lin. pr. Minussinsk. Rarissime. > Polyporus Inodermus seiurinus Kalchbr. noy. spec. — E stuposis. Pileo suberoso-coriaceo, rigido et tenul, basi effuso, conehiformi-reflexo, ruguloso-strigoso, umbrino- fuscescente,. margine acuto, lobato, sporis majuseulis, sub- angulatis, aequalibus, obtusis, cum substantia pilei pallide ligneis. — Pileus azonus vel obsolete modo et spurie zonatus, 3—4 lin. crassus; substantia pilei pallida, fere alba: vetat, non ad similem Polyporum vulpinum Fr, referatur. Magis affinis est Polyporo cervino Schweinz. Cons. fung. Carol. no. 902, Fr. Epier. p. 475, sed hic velutinus est et corticem Persicarum Americae inhabitat. AdtruncosBetulae verrucosae Ehrh. insylvispr.Minussinsk. Dasyscypha fuscobrunnea Rehm nov. spec. — peritheciis sparsis, interdum gregariis, sessilibus, globosis, subdensis, humididate vix apertis, 'strigosis, fuscobrunneis, disco ut videtur pallidiore, prosenchymatice eontextu, pilis longis septatis filiformibus fuseo-purpureis 3 mm crassis 0 sessis, circiter 1 mm diametro; ascis eylindraceo-elavatis, octo- sporis, 90 a long., 6 # crass.; sporidiis subfusiformibus, unicellularibus, hyalinis, distichis, plerumque reetis, subob- tusis, 15 u long., 3 « crass.; paraphysibus filiformibus, hya- linis. Jod apicem ascorum coerulescit, In caulibus subputridis Aconiti Lyeoetoni Lin. in sylvis alpinis pr. monte Kerlygan. si | ; | \ — Bi — Ombrophila sibirica Thüm. nov. spec. — O.apotheeiis dense gregariis, saepe confluentibus, sessilibus, e lenticulari- hemisphaerico convexis, siccitate concavis marginatisve, flammeis, glabris; aseis anguste elavato-cylindraceis, rectis, sessilibus sed basi angustatis, vertice subrotundatis, hyalinis, 50—54 u long., 6 w crass.; sporis octo, monostichis, late ellipsoideis, didymis, grosse binueleatis, achrois, 10 long., 5° « crass.; paraphysibus perpaueis, filifurmibus, gracilibus. — Ombrophila stemmatea Karst. Mycol. fenn. I. p. 94 proxima sed apotheciorum eolore et ascorum spori- iarumque forma valde diversa, In Populi laurifoliae Ledeb. disco truncorum putridorum in insulis fluvii Jenissei. Dothidea Martianoffiana Niessl et Thüm. nov. spec. — D. stromatibus solitariis vel subseriatis, erumpentibus promi- nulisve, suborbieulatis, elevato-hemisphaericis, vix rimosis, opaco-atris, intus pallidioribus; ascis oblongis, substipitatis, octosporis, 50—60 u long., 16 « crass.; sporis distichis, rectis, subclavulatis, uniseptatis sed cum septis non in medio, paullulo constrictulis, hyalinis, 17—18 a long., 4—5 u crass. — Dothidea Berberidis Fr. proxima sed ascis minoribus et sporis majoribus ut videtur bene distinceta. : In Tragopyri lanceolati M. ab Bibst. ramulis emortuis pr. Minussinsk. Valsa sibirica Thüm. nov. spec. — V. peritheciis sparsis, sine stromate proprio in cortice interiore nidulantibus, octo-duodecim, eonico emersis, prominulis, perforatis, demum pseudodisco formans, fusco-atris postremo albido-furfuraceis; ascis, clavato-cylindrieis, paullo curvatis, vertice angustato subacutatis, basi in pedicello curvo attenuatis, hyalinis, octo- sporis, 40 u long, 6—7 u cerass.; sporis subdistichis vel inordinate dispositis, eylindraceis, arcuatis, simplieibus, utrinque rotundatis, anucleatis, achrois, 15 # long., 3 « crass. — Valsa Persoonii Nke. proxima sed ascis sporidiisque minoribus differt. In ramulis aridis Cotoneastris melanocarpae Ledeb. in desertis pr. Minussinsk. | Ä Pleospora Martianoffiana Thüm. nov. spec. — R, peritheeiis subgregariis, conieö-emersis, parvulis, opaconıgris, perforatis, primo epidermide tectis; aseis late elavulatis, vertice rotundatis, basi angustatis et in pseudostipitem attenuatis, hyalinis, 64—70 u long., 35 u erass., octosporis; Sporls ellip- tieo-clavatis vel ellipsoideis, muriforme quadri-octoseptatis, ver- tice dilatato-rotundatis, melleis vel luteis, 24 # long-, 11—14 u erass, — A Pleospora Clemätidis Fuck. Symb. mycol. p. 182 sporis multo majoribus et ascis duplo minoribus valde differt. In Clematidis glaucae Willd. sarmentis emortuis ın insulis fluvii Jenissei. | —- 12 — Pleospora Goniolimonis Pass. nov. spec. — P. peritheciis subgregariis, minutis, conico- prominulis, semiim- mersis, nitido-atris, punctiformibus; ascis oblongis, utrinque attenuatis, breviter stipitatis, octosporis; sporis elliptico- oblongis, subdistichis, tri- quinqueseptatis, ad septa subcon- strietis, loculis septa mediano disemptis, e flavo fuseidulis, 46 u long., 10 u crass; paraphysibus nullis. In Goniolimonis speciosi Boiss. caulibus emortuis in desertis pr. Minussinsk, Leptosphaeria sibirica Thüm. nov. spec. — L. peritheciis gregariis, pro ratione magnis, primo tectis demum emersis, hemisphaerieis, nitido-atris, laevibus; ascis late cylindraceis, rectis vel basi curvatis, vertice late rotundatis, basi paullo angustatis, sessilibus, membrana subcrassa, 200 u long., 30 u crass., hyalinis; sporis octo, distichis, subellipsoideis, tri-quadricellularibus, ad septa maxime con- strictis, utrinque rotundatis, rectis, griseis vel fuligineis, 16—18 u long., 6 # crass. paraphysibus ascos aequilongis, hyalinis, filiformibus. In caulibus emortuis Crepidis sibiricae Lin. pr. Minussinsk. Cytispora Mamma Thüm. nov. spec. — Ü. stromate valsoideo, peritheciis majusculis, mammaeformibus, orbi- culatis, apice pertusis, nitido plumbeo-nigris; sporis eylin- draceis, utringue rotundatis, rectis vel curvulis, simplicibus, hyalinis, 5—7 u long., 2 u crass. } In ramis aridis adhuc pendulis Caraganae arborescentis Lam. in sylvis pr. Minussinsk. Naemaspora spectabilis Thüm. nov. spe. — ‚N. acervulis vel sporidochiis maximis, 3—5 Mill. diametro, eximie irregularibus, rubro-croceis, induratis; eirrhis longis- simis, curvulis tortuosisque, subcrassis, pulchre aurantiaeis; sporis numerosissimis, breve cylindrieis vel botuliformibus, utringue obtuso-rotundatis, continuis, achrois, 3—4 u long:, 1—1.5 u crass. — Naemaspora crocea Pers. affinis. ‚ In Populi laurifoliae Ledeb. cortice in insulis fluvii Je- nisse. \ i Phoma globisporum Thüm, nov. spec, — Ph. peri- theciis numerosis, dense gregariis sed nunquam fere con- fluentibus, hemisphaerico-superfieialibus, opaco-nigris, mediis; sporis plerumque globosis vel etiam interdum globoso-ovatis vel late ellipsoideis, intus homogenis, simplieibus, hyalinis, 4.5—6.5 u diam. In caulibus emortuis Astragali speciei in desertis pr. Patroschilowo. 3 Phoma Lithospermi Thüm. nov. spec. — Ph. perl theciis densissime gregariis sed semper solitariis et nunquam confluentibus, conoideo-emersis, nigris, parvis, maculas irre- gulares atras efficiens; sporis globosis vel ellipticis, continuls, = Tu anucleatis,. hyalinis vel pallidissime luteolis, 4—7 u long., 35—4 u crass. Ad Lithospermi offieinalis- Lin. caules aridos in ‚desertis pr. Minussinsk. Phoma Polygalae Thüm. nov. spec, — Ph. perithe- ciis sparsis, pro ratione magnis, hemisphaerico -emersis, protuberantibus, opaco-nigris; sporis minutissimis, ellipsoideis, anueleatis, eontinuis, hyalinis, 2.5—3.5 « long., 1.5 « erass. In caulibus aridis adhuc erectis Polygalae sibirieae Lin. in pratis pr. Minussinsk. Sphaeronaema Delphinii Pass. noy, spec. — 8: peritheciis amphigenis, superficialibus, -atris, e basi.‚ovata in a collum productis, inferne hyphis dematiaceis, adfixis, super- fieie floecoso-scabridis, collo apice inerassato tandem apertum, fibrilloesum, sporas oblongo-fusiformes, integras, hyalinis, apicibus: interdum nucleolatis, 12.5—15 x long, 45: m - crass, ejieciens. — Sporam medio septatam et fuseidulam semel vidi! — Species mirabilis! In foliis: aridis adhuc »erectis Delphinii euneati ‚Steven in 'pratis pr. Ssamodourowka. _- Hendersonia Urataegi Thüm. nov. spee. —.H. peri- theciis subgregariis, magnis primo tectisdemum subdiseiformi- erumpentibus, opaco-nigris, hemisphaerieis ;, sporis numerosis, anguste ellipsoideis, utrinque angustato-subattenuatis, quadri- cellularibus, rectis, pallide fumoso-fuscidulis, eellulis mediis obscurieribus, 12—14 u long, 8 « crass. a0 £ In Crataegi sanguineae. Pall. ramis emortuis ın sylvis pr. Minussinsk. | Asteroma Safianoffianum Thüm. noy. spee, — A. 8 peritheciis minutis, dense gregariis, coneideo-emersis, Dir j gris, maculam griseo-atram irregularem- efficiens ; stromate repente, fibrilloso vel subcatenulato, fusco; sporis minufis, globosulis, dilute fuseidulis, 6—7 u diam. 0.0, : In Rumieis Acetosae Lin. caulibus: aridis, in ‚sylvis pr. fluvium Uss. Leg. Safianoft. g = Phyllostieta Ballotae Zhlon: noY; pen.) Fe eiis epiphyllis, gregariis, minutulis. vIx.1 , & ee % Es ” ar vaga, SInU0SA, subarescendo fusco-grisea, non limitata; sporis. pauels; late_ellipsoideis, simplicibus, dilute griseis;’anueleatis, 6 u long., 3—4 u crass, In foliis vivis Ballotae lanatae Lin.‘ pr.: Minussinsk; Phyllostieta Veronieae Thüm. in peritheciis hypophyllis, sparsis, conıco-prominulS; Pa eigen er indeterminnte, non limitata, sordide fusco-ochracea, subexarida, magna;spor38 ellipsoideis, anucleatis, continuis, achrois vel dilute griseolis,, 3 # long., 1.5 u crass. Ad folia viva languidave Veronicae longifoliae Lin. in pratis pr. Minussinsk. 2 "Ph Phyllostieta Saussureae Thüm. noy. spec., — Eh. peritheciis subdense gregariis, epiphyllis, semmlmmersis, _ 1m - lentieulari-subglobosis, opaco-nigris, sine macula distineta sed in foliorum partibus griseo-fuscatis magnis limitatis et saepe lines brunnea subtile einctis, dispositis; sporis late ellipsoideis vel subglobosis, anucleatis, hyalinis, 4—6 «# diam. i In Saussureae salicifoliae De C. foliis languidis in desertis pr. Minussinsk. Phyllostieta Gei Thüm, nov. spec. — Ph. peritheciis epiphyllis, solitariis vel sparsis, paullo emersis, o aco-nigris; unctiformibus in 'macula irregulare, sordide albieante vel albido-subochracea, violacee late eincta; sporis minutis, sub- globosis vel' ovoideis, simplieibus, anucleatis, hyalinis vel - pallidissime 'griseis, 3—4 « diam. Ad folia viva Gei speciei in sylvis pr. Minussinsk. Phyllostieta Lepidii Thüm. nov. spec. — peritheeiis amphigenis, gregariis, minutis, numerosissimis, -puncetiformibus, globösulis, nitido-atris in foliorum partibus vel macula vaga, subarescendo-expallescentibus non distine- tis; sporis numerosis, minutis, ellipsoideis, utrinque rotundatis; rectis, anucleatis, hyalinis, 35 u long., 2—3 u crass. ö In Lepidii latifolii Lin. foliis 'sublanguidis adhuc erectis pr. Minussinsk. Septoria altaica Thüm. nov. spec. — 8. peritheciis‘ hypophyllis, dense gregariis, numerosis, 'lenticularibus sub- magnis, opaco griseo-atris, sine macula distineta determinata; sporis bacillari-filiformibus, utrinque acutato-obtusis, subrectis vel minime curvis, obsolete uniseptatis, hyalinis, 45 — 60 u long., 1—5 u erass. — A Septoria Anemones Desm. et 8. Hepaticae Desm. toto coelo diversa. iq. In Anemones altaicae Fisch. et Ledeb. foliis aridis adhuec erectis pr. Ussinskoje. Septoria erigeronata Thüm. nov. spec. —'S. peri- theciis subgregariis, plerumque epiphyllis, medüis, sublentieu- lariformibus, opaco-nigris in macula vaga decolarata, ochracea, subarescente,' plerumque apicale; sporis filiformi-baeillaribus, rectis vel subarcuatulis, utringue acutatis, continuis (? am semper), Aha, 42-45 u long:, 15a erass. Ad folia viva Erigerontis elongati Ledeb. in pratis pr- Minussinsk. BEN Anzeige. Im Januar 1883 erscheimen: Rabenhorstii Fungi europaei et extraeuropaei exsiceati eura Dr. 6. Winter. Cent. XXVIH et XXIX. Beide Centurien sind überaus reich an äusserst seltenen und interessanten Arten! ” "In Vorbereitung sind ferner: = Bryotheca europaea. Fasc. XXIX. Algae europaeae exsiccatae. Decas 258-260. nein. Hottingen b. Zürich. Dr. G. Winter. Bedaction Druck und Verlag Dr. 6. Winter in Hottingen bei Zürich (Schweiz). von (, Heinrich in Dresden.