MORSUTNN TNT
NN SN
S ; zt

ENNI
!
WNUNNC
SN

NS
v
Nn

NN NA

2
2n

rare;

n

MY

evel eins Y ; j nt
3e eMSYS

THE FIELD MUSEUN LIBRARY

TIE T

3 5711 00017 0481

|

M "^
E
L.
d ;
) . As
)
s E
é3 : F.
E h EN hr
z- ' Q

LIBRARY

(C hicagn

Sram S.S CA SAU

xl
- » m ^m 2
T & *
E e] D -
] :
, j
- *
í 7 JL Á
2 e :
" f ]
») : -

4 N 7,
."
So.
] l )
$ ]
à
i
E
[ |
* "T
E
n t [
,

1
,
[ Jj b
Li.
3
|
7 UN '.
v. 4 1 ,
|
» ]
€) À Á
*oq ] | 4
DI
4 /
p D
1*2
;
) :

—:

MONOGRAPITIA

CYCADEARUM.

SCRIPSIT

F. A. G. MIQUEL.

ACCEDUNT Q0TO TADULAE.

TRAJECTI AD RITENUM,
APUD ROBERTUM NATAN,
ACADEXIAE DIDLIQPOLAM ,

MDCCCXLII.

OVERSIZE

EX TYPOGRAPHEO, T. G. LA LAU,

VIRO CELEBERRIMO,

ADOLPIO DRONGNIART,

BOTANICES PROFESSORI PARISINO, ACADEMIAE SCIENTIARUM FRANCO-GALLICAE SOCIO, REL. REL.

INDEFESSO PARITER AC VERACI ET INGENUO NATURAE SCRUTATORI;

NEC NON

AMICO PLURIMUM VENERANDO,

QUIRINO MAUCRITIO RUDOLPIO VER HUELL ,

PRAEFECTUI NAVI BELLICAE, H. T. CURATORI NAVALIUM REGIORUM ROTERODAMI ET AD OSTIUM MOSAE, EQUITI ORDINIS
MILITARIS GUILIELMI III. CLASSIS, ET LEONIS BATAVI, PLURIUM SOCIETATUM DOCTARUM SODALI, REL.

DILIGENTI NATURAE SCRUTATORI,

OPUSCULUM DICAT

uctor.

LECTURIS SALUTEM.

Plures jam fuere anni, per quos Cycadearum plantis cognoscendis operam dedi; dili-
genter specimina colligens , herbaria comparans et partium fabricam dissectionibus per-
quirens. Ita fautorum benevolentia nunquam satis laudanda meaque opera factum est,
ut. Collectaneorum , quibus memorabilis hujus ordinis historia illustratur, magnam mihi
copiam comparaverim , quibus omnium specierum icones secundum naturam vel speci-
mina herbariorum authentica delineatae insuper adjectae sunt.

Ecquid autem. mirum, me, licet tali apparatu munitum, totius ordinis historiam
nondum absolvere potuisse, cujus membra remotissimas incolunt terrae regiones. Bre-
vem itaque operis aliquando expoliendi et amplificandi synopsin Botanicis nunc obfero,
tanquam concinnam imaginem eorum quae de Cycadeis hodiedum innotuerunt, qua
quislibet pro arbitrio suo ad familiam perquirendam utatur.

Adjeci lubenter genera et plurimas species Cycadearum , quas terra olim nutriebat ,
quae autem nunc inter exstinctae vegetationis membra vario modo mutatae reperiuntur
et diligentissimo examini a Geologis merito subjectae , telluris non solum peractam his-
toriam mire illustrant, sed quibus etiam universi Cycadearum ordinis valde necessarium
complementum continetur.

Gratam porrigo dextram benevolis opusculi mei fautoribus , praeclaris aris magis-
wis, amicis, qui liberaliter herbaria aperuerunt vel propria vel publica, curae eorum
mandata. Nolo heic nomina tacere cel. Expuicurn, qui icones Bauerianas praeclarissimas

Cycadearum australasicarum. depictas humanissime obtulit, cl. Krorzscu, qui Herbarir

Ir

Willdenoviani Cycadeas omnes misit, cll. Bovcni et FiyrzivaNs , qui. frondes omnium in
Palmophylacio Regis Borussorum in insula Pavonum cultarum donaverunt , cl. Dzcarswz,
amici integerrimi, qui gazas Musei Parisini aperuit, cel. Brvwz, qui aditum fecit ad
Cycadeas Herbarii Regii Leydensis, charissimi Lowmnws, qui in promovendis meis stu-
dis nunquam fatigatus, omnes Encephalartos Herbarii sui communicavit, cl. Kicxx,
cui specimina debeo Cycadearum fere omnium, quae in Belgii hortis coluntur.

Utinam non plane indignum tantis auxiliis me praestitissem.

Scribebam Roterodami Calendis Augustalibus a. a»cccxur.

"ductor,

E" mH

EI NS

CONSPECTUS.

— eM

QC uurocteres ordinis differentiales et naturales. Geographia. p. 1—2.
Fragmenta, anatomica et organographica. p. 3—9.
Cellulae. p. 3. — F'asa. p. 3. — Caudex. p. &—5. — Radix. p. 6. — Gemmae. p. 7. — Frondes. p. 8—9.
De organis generationis. p. 9—16. — Spadix, ovarium. Qvulum, embryo. p. 9—13. — F'ructwwum dif-
ferentiae. p. 14—15. — Organa masculina. p. 15—16. — Germinatio. p. 16.
De Cycadearwm. affinitatibus. p. 16—19.
Clavis generum viventium. et exstinctorum, secundum organa vegetationis. p. 19.
Clavis generum, viventium. secundum organa. generationis. p. 20.
Distributionis geographicae mutatio per periodos geologicas. p. 20.
Genera et species:
Y. Cycas Linn. characteres et generalia. p. 21—25.
1. C. revoluta Thunb. p. 23. — C. revoluta var. planifolia. p. 25. —2. C. angulata R. Brown. p.26. —
3. C. media R. Brown. p. 26—27. — 4. C. circinalis L. p. 27—28. — C. circinalis var. javana.
p. 28. — 5. C. Rumphii. p. 29. — C. Rumphii var. timorensis. p. 30. — 6. C. glauca Hort. p. 30. —
7. C. celebica. p. 31. — 8. C. inermis Loureir. p. 31. — 9. C. Wallichii. p. 32. — 10. C. madagas-
cariensis. p. 32. — C. sphaerica Hortul. p. 33. — C. squarrosa Lodd. ibid.
II. Cycadites Brongn. character et observationes. p. 34.
1 C. Nilssoniana Brongn. ibid. — Subgen. Mantellia. — 2. C. Bucklandii. ibid. — 3. C. Cordaei
Sternb. p. 35.
HL. Jacrozamia. Character et adumbratio. p. 35—36.
1. M. spiralis. p. 36. — M. Fraseri. p. 37.
IV. Zamites Brongn. | Character. p. 38—39.
1. Z. Bechei Brongn. p. 38. — 2. Z. species. p. 39.
V. Encephalartos Lehm. Character. — Adumbratio. — Geographia. — Observationes. — Historia. —
Clavis specierum. p. 39—41.
E. pungens Lehm. p. 42. — 2. E. cycadifolius Lehm. p. 43. — 3. E. Friderici Guilielmi Lehm.
A4. E. tridentatus Lehm. p. 45. — 5. E. elongatus Lehm. p. 46. — 6. E. Lehmanni Eckl.
, mauritianus. p. 48. — 8. E. brachyphyllus Lehm. p. 49. — 9. E. spinulosus Lehm.
). Altensteinii Lehm. p. 51. — Var. angustifolia. p. 52. — Var. semidentata. ibid. —
"lor Lehm. p. 53. — 12. E. longifolius Lehm. p. 54. — Var. revoluta. p. 55. — Var. an-

1

gusüio's. p. 56. — 13. E. lanuginosus Lehm. ibid. — Var. tridens. p. 57. — 14. E. horridus

Lehm. p. 57. — A. genuinus. p. 58. — B. Hallianus. ibid. — C. latifrons. p. 59. — 15. E. nanus
Lehm. p. 60. — Species fossiles. — a. E. Bucklandii. — Palacosamiae Endl. p. 61. — b. E. pecti-
natus. ibid. — c. E. taxinus. ibid. — d. E. gigas. ibid.
VI. Zisingera. Character. p. 61. ^
1. H. Mantellii. p. 62.
VH. Nilssonia Brongn. Character. p. 62.
1. N. brevis Brongn. p. 62. — 2. N. elongata Brongn. ibid. — 3. N. species. ibid.
VHI. Zamia Linn. Character. — Adumbratio. — Distributio geographica. — Historia. — Observatio-
nes. — Clavis specierum. p. 63—65.
1. Z. muricata Willd. p. 65. — Var. angustifolia p. 66. — 2. Z. furfuracea Ait. ibid. — 3. Z. in-
legrifolia Ait. p. 67. — 4. Z. media Willd. p. 68. — 5. Z. pumila Linn. p. 69. — 6. Z. pygmaea
Sims. p. 70. — 7. Z. Kickxii. p. 71. — S. Z. debilis Willd. ibid. — 9. Z. tenuis Willd. p. 72. —
10. Z. angustifolia Willd. p. 73.
IX. Pterophyllum Brongn. | Character. p. 73.
1. Pt. Jaegeri Brongn. p. 74. — 2. Pt. longifolium Mer. ibid. — 3. Pt. Meriani Mer. ibid. —
4. Pt. minus Brongn. ibid. — 5. Pt. majus Brongn. p. 75. — 6. Pt. dubium Brongn. ibid. —
7. Pt. enerve Merian. ibid. — 8. Pt. cretosum Rossm. ibid.
X. Zamiostrobus Endl. Character. p. 75.
1. Z. Henslowii. ibid.
pendix. De Stigmaria. p. 76.
Excerpta de Cijcadearum usu oeconomico et virtutibus medicis. p. 76—77.
«d ddenda. p. 77.
Explicatio Tabularum. p. 78.

Jndex generum et specierum. p. 81.

GYCADEAE.

(Cycadeae L. C. Ricmanp in Pers. Synop. Tom. IL. p. 630. — De Coniferis et Cycadeis p. 172. R. Bnows
Prodr. Fl. Nov. Holland. p. 346. — Baurrmso. Ordin. Natur. p. 93. — Cycadaceae Lixpyex Zntroduct. ed. alter.

p. 312. Cycadeaceae Expromem Gener. pl. p. 70.) — An huc Stigmarieae Goepemar die Gattungen der fos-
silen Pflanzen. Bonn 1841. ex parte?

(Character differentialis. Caudex arborescens medulla ampla, sparsis vasibus instructa, cylin-
dro lignoso e vasibus striatis, striato-reticulatis vel porosis formato cincta, radiis medullaribus se-
paratis. Folia (spuria, rami scissi) pinnata, basibus remanentibus corticem spurium formantia.
Sexus distinctus in diversis individuis. Antherae e frondium contractarum spadiciformium super-
ficie inferiore enatae, uniloculares, Ovaria ad margines ejusmodi sed majorum frondium enata.

Nobiliores inter vegetabilia simpliciora, principes inter acrobrya. Ordo solitarius, e protogaeae

vegetatione quasi superstes, olim plurimis membris conflatus.

Adwumbratio. Habitus Palmas humiles aemulat. Cawdex arboreus, elatus, cylindricus, vel plerumque
humilior, amplus quasi bulbiformis, lente adcrescens, frondium per annum aut biennium delabentium
basibus persistentibus late cicatrisatis obtectus, intus compositus e medulla ampla sparsis fibris ligneis
instructa et ligneo cylindro eam includente, e duplicis generis stralis concentricis contexto, interno vero
e vasibus spiroideis, externo librum aemulante, formato. Deorsum plerumque in crassiorem albicantem 2a-
dicem, fusiformem vel pauciramosam cortice lamelloso tectam, caudicis ad instar compositam, medulla
plerumque vasa spiroidea striata contorta foventi, extenditur. Zrondes caudicis apicem coronantes inter
squamas lato-lanceolatas hirsutas stipulaeformes erumpentes, per annum aut biennium evolutae, pinna-
tae, rhachidibus plerumque angulosis, pinnis alternis oppositisve, cum rhachi articulatis vel continuis,
juvenilibus et nascentibus hirsutis, adultis glabris, coriaceis, nervosis, integris vel lobatis, integerrimis
vel inaequaliter serrulatis, rarius inferioribus in spinas mutatis. 7ernatio rhachidis et foliolorum aut
vere circinnata aut imbricata.

Organa generationis dioica e frondibus, in apice caudicum evolutis, mutatis, contraclis, saepe colo-
ralis, plerumque tomentosis, strobilorum vel conorum ad instar collectis, excrescentia. Caudex post
inflorescentiam prolifer frondosus. n

Organa masculina. Frondes exiguae juxta rhachim communem plerumque pedunculatam horizonta-
liter insertae, patentes, planae, cuneiformes, simplices, apice dilatato, reflexo, aut e basi slipitata
peltatim tumefacto. | 4 n£Aerae faciei inferiori frondium (spadicum) affixae, hanc vel totam tegentes vel
in duas areas collectae, aut sub apice incrassato in duos fasciculos consociatae, sessiles, saepe binatim
vel quaternatim cohaerentes, dense aggregatae, subglobosae, striatae, flavidae, demum rima longitu-
dinali hiantes, pollen in massis angulosis fundo affixum, e granulis hyalinis angulosis ellipsoideis fas-
ciatis, conflatum.

2

Organa feminea. Frondes masculinis plerumque similes sed majores, simili modo dispositae, nunc
planae in formam coni terminalis imbricalae, crenatae, in crenis ovaria solitaria foventes, coloratae,
demum reflexae; nunc stipitatae, peltatim incrassatae, in coni modum dispositae, utrinque sub disco
apicis peltato in fovea ovarium unum gerentes. QOvaria sessilia, erecta vel inverse pendentia, viridia
glabra aut inde ab initio tomentosa, colorata. Ovulum unicum erectum orthotropum.

Fructus quasi compositus e frondibus spadiciformibus plus minus remotis aut e contractis in strobilos
collectis formatus , syncarpium simulans.

Fructuwm. (druparum) integumentum. externum. carnosum, cute coriacea tenaci colorata tectum, to-
mentosum aut glabrum, s£rato cernoso molli a putamine osseo duro integro vel quasi e pluribus segmentis
conflato separatum, quod intus induit membrana spermodermidis arida vasorum fibris inde a basi (hjylus)
praedita, in apice convergentibus (chaleza). 4Ibwmen magnum, albicans, carnosum, demum corneum
basin occupans. JZil«s chalazae oppositus; haec impressa, foramina plura fovens, in cavitates steriles
ducentia, materia resinosa plenas vel rarius fertiles embryones (1) gerentes. Zbryones plures (an semper)
sed unus tantum maturus axilis aut subaxilis inversus, albumini immersus, cjus fere longitudine, radicula,
ex albumine plus minus protuberante, fw2iculo subspirali complicato affixa, e membrana intima spermo-
dermidis excrescente. Cof;jledones duae inaequales apice coalitae, basi fere discretae, plwmwulanm. coni-
cam squamulosam, ante germinationem conspicuam, iucludentes. Germinatio hypogaea (2).

Succus amylaceus, gummosus per totam plantam dispersus, nutriens. In strobilis plus minus re-
sinosus.

Distributio geographica. Arbusculae singulares, Palmis aemulae, in JYovi Orbis tropicis vel subtro-
picis, in .4fricae australis regione subtropica, in «Zsiae terris tropicis et Jove Zollandia extratropica
nunc crescentes, olim latius dispersae, .Zn eliam. v. c. et regiones nunc frigidiores, Sweciam (3) inhabi-
tantes, ut testantur hodie earum exuviae in protogaeae stratis variis sepultae, vix multum a formis nunc
viventibus recedentes.

Cycadeae fossiles in. formationibus geologicis antiquioribus, in inferioribus stratis imprimis occur-
runt, et quomodo explicari possit, plantas tropicas ac subtropicas in regionibus illis frigidioribus tales
invenisse conditiones, quibus nunc carere nequeunt, geologis explicandum relinquo.

In formatione conchiliifera (Jfuschelkalk et K'ewuper geologorum) Cycadeae unà cum Coniferis primum
vegetationis characterem sistunt. Formatio oolithica plures etiam Cycadeas et Coniferas continet , et quod
mirum, Mantelliae adscendunt usque ad formationes cretaceas, ubi cum Lycopodiaceis, Filicibus, Coni-
feris et cum quibusdam Dicotyledoneis adhuc vixisse videntur Pterophylla, Nilssoniae, Encephalarti
caet. (Conf. de his Bnoww Ze/haea Tom. Y. p. 10. p. 134. p. 196. Tom. Il. p. 554 et 557 et eximiam
cl. Nizssos Dissertationem in c£. Holm. 1831. p. 341—347 et 348—350).

Cycadeas autem iia in terris frigidioribus effossas, revera ibi vixisse, probaverunt eximii harum re-
rum scrutatores, BuckrAwp et De 14 Bing (Transact. of the geolog. Society of London. JY..S. Tom. 10);
caudices scil. in silicam transformatos in insula Por/land inventos immediate infra lapides Por/landicos
et Purbecicos dictos, positos viderunt in humo infixos simul cum Coniferarum truncis, plerumque ad-
huc erecto situ sitos, radicibus in solum descendentibus (A).

(1) Reliquae embryones etiam singulae inclusae in canalibus brevibus, qui respondent punctis in area depressa apicis seminis cernendis;
canales gelatina homogenea repleti et membrana propria investiti sunt.

(2) Haec omnia tantum species viventes spectant.

(3) In Suecia v. c. jam effossae: Cycadites Nilssonianus Brong., Pterophyllum majus, Pt. minus, Pt. dubium Brong., Nilssonia brevis
Brong., N. elongata Birong. (cf. Esquisse d'un. Tableau des Petrifactions de la Suóde, par Wisiwcrn. Stockh. 1829.)

(4) Cl. Rucanp primus Cycadeis propriae familiae titulum impertivit (Prnsoox Syynops. Tom. II. p. 630): » Cycadeae familiam quasi interme-
diam sistunt Palmas inter et Filices; cum his habitu et praesertim foliis ab initio convolutis conveniunt, ab illis vero spathae absentia et
antheris unilocularibus dissentiunt. Flor. dioici in amento seu cono cujus squamae vel peltatae vel spathulatae subtus antheris bivalvibus
numerosis tectae. Germina duo, quinque plura. Styli et stigmata totidem. Drupae monospermae. Frondes vaginantes.?

FRAGMENTA ANATOMICA ET ORGANOGRAPHICA.

———9———

Cellulae (1).

Textus cellulosus Cycadearum ab illo reliquarum plantarum vix differt; saepissime perquam regu-
lares (sectiones hexagonas) tum in caudice tum in frondibus vidi; in caudicibus nascentibus, imprimis
versus ambitum cellulas observavi minus regulares, fere formam mere globosam induentes. Saepe cel-
lulae singulae non ádeo intime junctae sunt, ut ope lentis duplicem inter illas membranam videre, imo
coclione per breve tempus continuata cellulas juveniles caudicum a se invicem posses separare.

Praeter cellulas merenchymaticas et parenchymaticas regulares, elongatiores occurrunt, brevi-pris-
malicae, longitudinales, faciebus longitudinalibus sibi arcte applicitae, basibus horizontalibus vel obli-
quis et sic transeuntes ad cellulas prosenchymaticas; tales v. c. in radicibus Zamiarum semper vidi in
vicinitate cylindri lignosi.

Inter materies inorganicas in cellulis contentas, crystalla rhomboedrica in cellulis rhacheos Cycadis
revolutae recensenda, quae cl. Mzxrw invenit quaeque verisimiliter e Carbonate Calcis composita sunt
(Neues System. 'Tom. Y. p. 237).

Vaso.

Vasa quae in Cycadeis occurrunt, perquam singularia. Utrum cellulae porosae elongatae an vasa dici
mereantur, quaestio est nostro tempore minoris momenti. Cl. Mzxrw eas ad cellularum prosenchymati-
carum propriam sectionem simul cum iis Coniferarum ducit.

His vasibus arctissime secundum longitudinem inter se junctis et coadunatis (nullis aliis cellulis vasi-
busve adjectis) lignum caudicum , fibrae stipitum lignosae, nervi foliolorum caet. componuntur.

Adulta haec vasa omnino cum iis Coniferarum esse comparanda, eximie probavit cel. An. BnoxevranT
(Animal. d. sc. natur. 1829. Recherches sur la structure des tiges des Ciyjcadées). Nequaquam vasibus
spiralibus comparanda esse statuit, et KresERUM secutus, cellulis elongatis annumeravit. — Alio modo
cel. Mour rem explicavit, lignumque Cycadearum unice e vasibus spiralibus et spiroideis formari con-
tendit. (Uber dem .Baw des Ccadeén-Stammes p. 17. et in. dct. Acad. Monac. Tom. X. p. 397.) —
Hac phytotomorum dissensione cl. MrxyEN usus est ad novam de membranae cellularis e spiris coalitis
ortae hypothesin promovendam. (JVeues System. Tom. I. p. 78—79.)

Sunt haec vasa tubuli extremitatibus clausi (itaque potius cellulae elongatae) cylindracei, prisma-
tico-angulati, membrana striis (fibris?) transversis horizontalibus, obliquis, vel areolis elongatis aut
circularibus notata, aperturis seu majori membranae tenuitate iis in locis explicandis. Sunt autem stria-
rum areolarumque iot series longitudinales quot facies adsunt. Pori illi seu areolae amplae valde si-

miles sunt illis Coniferarum, MkxENus autem eo diversas putat, quod in Coniferis rotundae sint areae,

(1) De cellulis et vasibus Cycadearum cf. J. P. Morprwmawra Beytraege zur dnatomie der Pflanzen 1812. p. 111 seqq. — TneviaNus
Vom inwendigen Bau der Gewaechse 1806. p. 130. — Lixs Element. Phil. bot. p. 73. — Mont, Uber die Poren des Pflanzenzellengewebes 1828. —
Mzvew IVeues System. der Pflanzen-Physiol. Tom. I. Tab. I. fig. 3 et 4. — Exusp. Uber die neuesten. Fortschritte p. 81. — Tuevinaxus. PAysiol.
d. Gewaechse Tom. I. p. 34—30. p. 111, 112, 114. — ILix Element. edit. 2. Tom. l. p. 118. — Marriout Oper. omn. Lugd. Batav. p. 27.
Tab. Vl. fig. 25. — Kuss. Mémoire p. 295. — Mou in Linnaca Tom. VI. p. 593. Tab. VIL. — Lixk in JVouv. nn. d. sc. natur. Tom. y
p. 130. Tab. IIL. fig. 4. — A. Bnoxcwranr in Zfnnal. d. sc. nat. 1829 Avril. — Mour, Uber den Bau des. Cycadein-Stammes in Act. Acad.
Monacens. Tom. X. p. 397 seqq. — Mzxrw JVeues System. Tom. I. pag. 78—79. Tom. II. p. 89, 196. Tab. 1I. fig. 4—8. — Lixpr. Fntrod,
to Botan. p. 16.

in Cycadeis magis ellipticae et obliquae, sed ut in illis annulo transparenii cinctae. Poris siriae trans-
versae vel fibrae plerumque interpositae sunt. MExENus eximiis iconibus hoc illustravit. (JWeues System.
'Tom. L. p. $9. Tab. HIE. fig. 4—8.) Monet poros illos tum in Cycadeis tum in Coniferis solummodo in
illa parietis parte adesse, quae radiis medullaribus adjacet (p. 96). Reliquae parietes iis omnino carent.
Vidit in caudice Cycadis ex insula JManilla, 4 pollices crasso quatuor vel quinque pulchras series areo-
larum majorum et transverse parielem vasis secans, e plurimis stratis formatam et valde crassam obser-
vavit. Quamvis Monrrus contendat (l. c. p. 407.) in Cycadeis has areolas non adeo regulariter esse dis-
positas ac in Coniferis, MExENvs nullam hac in re differentiam observare potuit. Plerumque duas areola-
rum series vidit (conf. l. c. Tab. III. fig. 6 et 8). — Majoris momenti cl. auctoris observatio est, (l. c.
p. 96.) in vasibus quibus fasciculus ligneus rhachidis formatur, in toto parietis ambitu areolas invenire,
quod in Cycade revoluta vidit (Tab. III. p. 7.) et ipse semper confirmatum reperi.

De structura vasorum in Zamiis americanis cel. BRowcxranT nuper disquisitionés instituit Botanico-
rum pariter ac Geologorum attentione dignissimas. Vasa quae in caudice Zamiae integrifoliae reperi-
untur, non uno latere quod radiis medullaribus adjacet, sed in toto ambitu areas vel reticulationes exhi-
bent. Nec tamen hic negligendum, abundantia textus cellulosi regularem vasorum dispositionem esse
quasi perturbatam et haec magis a se invicem remota esse. — Quomodo hac ratione Cycadearum cum
Stigmaria (fossili genere) affinitas declaratur, infra exposui. Accurrate cl. BnowewranT descripsit ac
delineavit haec vasa Zamiae integrifoliae, in toto ambitu amplis areis ovalibus praedita, quae circum-
datae sunt fibris transversis reticulatis vel iransversas lineas parallelas formantibus. (Conf. 4/rchives
du Muséum d'Histoire naturelle. Tom. T. p. 424—425. Tab. XXXIV.)

Etsi antiquam illam Phytotomorum de origine vasorum spiroideorum seu de vasorum metamorphosi
litem heic lubenter silentio transeam, narrandum tamen quid in gemma radicali Encephalarti horridi
viderim. Harum structuram infra descripsi, fibrae autem molles quae per textum cellulosum decurrunt
ei ad squamas tendunt, sub microscopio caute examinatae, constant e tubulis plurimis arcte juxta lon-
gitudinem sibi appositis, transverse striatis. Qui si leniter tenduntur, membrana in fibras spirales evol-
vitur plures sibi adhaerentes, ita ut extra omne dubium positum habeas, rem heic tibi esse cum vase
spirali quod laminaeforme KresERus vocavit. Nullam autem inter haec vasa reperi cellulam elongatam

porosam quales in adultis inveniuntur.

Coudeoc.

De vera structura caudicis inter auctores multum disputatum est, nostro autem tempore diligentissi-
mis acutissimorum scrutatorum disquisitionibus, difficilis materia multum illustrata est. Cel. BRowenr-
ART (Annal. d. sc. natur. Tom. XVI.) caudicem Cycadearum omnino comparat cum trunco Coniferarum,
dum cel. Monr e contra eum inter Coniferas et Filices arborescentes intermedium esse statuit, ea ratione
ut organa elementaria omnino cum illis Coniferarum congruerent, magna vero medullae copia, strati
lignosi simplicitas et stratorum annuorum defectus magnam cum Filicum structura affinitatem declara-
rent (4c. Monac. Tom. X. p. 31 seq.) Huic vero sententiae ab aliis opposita est Tabula Horti Malaba-
rici, qua sectio transversa caudicis Cycadis circinalis exhibetur, circa angustum canalem medullarem
septem sirafa lignea exhibentis, imo dubia a celeberrimis illis naturae scrutatoribus contra illam tabu-
lam proposita, caudices ejusdem arboris, a cl. WarrrcH ex India orientali missi, teste cl. TnEvrnANO
(PAysiol. d. Gewüchs. Tom. Y. p. 188.) omnino refutant, cum in his eadem, quam Hortus Malabaricus
indicat, structurae ratio inventa sit, e quibus cl. auctor concludit, caudicem Cycadearum minime cum
illo Filicum esse comparandum, sed multo magis ad truncum Coniferarum accedere. — Cl. Lrxk caudi-
cem Cycadearum cormum vocat, i. e. caulis incrassatus. »In Cycadeis vero, inquit, Zamia (Encepha-
larto?) praesertim superne in medio cormo cessant (vasorum fasciculi) et stratum sistunt annulum lig-
nosum Dicotylearum aemulans. Secundum longitudinem spectatum vero interruptum est, nec integrum,
secundum latitudinem radiatum, radiis ex alternante parenchymate et vasis spiroideis productum. Affi-

*

nis igitur cauli Dicotylearum videtur cormus Cycadearum" (Zlement. Philos. bot. ed. 2. Tom. l.
p. 306.) — Eximiis iconibus caudicis structuram in Jncephalartisillustravit, et simul vasorum per me-
dullam decurrentium praesentiam demonstravit. In sectione longitudinali caudicis Encephalarti Alten-
steinii distinxit tanquam stratum extimum rudimenta petiolorum seu basium stipitum, dein stratum fere
regulare formatum e fasciculis vasorum spiroideorum (porosorum), quod includit medullam, vasibus
spiroideis sparsis ac flexuosis instructam (Zcones anatomico-botanic. fasc. YY. Tab. IX. fig. 1.) Segmentum
ejusdem caudicis transversum eundem partium situm explicat: nempe extus foliorum rudimenta, et dein,
ut dicit, corticem exteriorem scil. insertiones stipitum adhuc vivas, porro corticem interiorem , dein-
ceps lignum externum, quae ambo unum ligni stratum efficiunt, atque denique lignum internum me-
dullare, quod nobis medulla est fasciculis vasorum plena (l. c. Tab. XV. fig. 1.) — Eximie vasorum
porosorum fabricam illustrat (Tab. IX. fig. 2); cellulae communes pinguntur magnae hinc inde granulis
amylaceis repletae. Vasa porosa ipsa nullis cellulis angustis et elongatis comitata sunt ut alias semper
fieri solet; pori vasorum sunt vel simplices vel areolati ut in Coniferis; imo in uno vase ambae po-
rorum species observantur. (Tab. XV. fig. 3.)

Cl. C. H. Scuuyzz Encephalarti caffri caudicem exploravit (Sur la circulation et sur les vaisseaux la-
liciféres dans les plantes. Poris 1839. /&. p. 93. Tab. XVII, XIX, XX), nec tamen eam rationem quam
auctor in explicandis partibus sequitur, nostram facere potuimus. Bene monet praeler ligni stratum
adhuc fasciculos vasorum exteriores i. e. in libro ac interiores in medulla adesse. (Idem et in Cycade
testibus Monrro et BnowGNrIARTIO iia esse, jam monui). — Extus caudex tegitur squamis petiolaribus ;
sequitur stratum fasciculorum vascularium, in quibus oculo non armato distinguitur pars interior quae
iracheas continet et exterior e vasis laticis conflata; fasciculi a se invicem interposito textu celluloso se-
parati sunt (radiis quasi medullaribus) et etsi caudex viginti esset annorum, unum modo stratum obser-
vavit. In sectione longitudinali patet, hoc stratum ad basin caudicis esse perquam crassum , superiora
versus sensim decrescere et ad apicem ubi folia erumpunt, fili tenuitatem acquirere. Incrementum non
siratorum in modum sed fasciculis obtinet, qui per totum stratum formantur. — Intus medulla
ampla includitur, in qua plures vasorum fasciculi inordinale positi sunt. — Extus lignum circum-
datur strato celluloso, per quod plures fasciculi ad stipites frondium percurrunt. Radios medullares
ab iis aliarum plantarum differre perhibet, ita ut alii vasa laticis alii tracheas a se invicem separent.
Caeterum fasciculi medullares et corticales eandem fabricam ac lignum exhibent. Canales gummiferi in
medulla ac libro multi inveniuntur. Porro constat vasa non recto tramite decurrere, sed flexuosa
esse; quae e medulla ad ambitum decurrunt saepe horizontalem situm tenent. — Vasa punctata saepe
in laminas evolvi possunt.

Cl. Mzxzw vasa caudicis Zncephalarti caffri explorans, horum parietes salis orassos invenit. Vasa
in fasciculos complanatos conjuncta. (JYeweste Fortschritte p. 309. Tab. VIII. f. 21).

Cel. BRoxexianT (op. cif. p. 425.) caudices Zamiae integrifoliae examinaviL; ejus cylinder lignosus
formatur fasciculis ligneis angustis, secundum series radiantes medullam inter et parenchyma corlicale
dispositis, a se invicem radiis medullaribus separatis. Sed in hac planta vasorum dispositio non adeo
regularis est ac in aliis Cycadeis observatur.

Cel. Dx CaxnoLrE (Organogr. Tom. Y), Rrcuanp (Mémoire p. 117.) aliique auctores caudicis struc-
turam endogenam vocaverunt, cujus opinionis ex habitu palmaceo saltem. petitae falsitas observationi-
bus phytotomicis satis demonstrata est. Nec autem vere exogena vocanda videtur, nam nec strata regu-
lariter annue apponuntur nec vagina medullaris, inde ab initio bene formata, immutata manet. Medulla
ipsa, saltem in radicibus, sensim augeri videtur, et vasa nova inter antiquiora excrescere conjicien-
dum, exceptis scil. iis quae extus accrescunt, quando nova frondium corona efformatur.

In horto Parisino Cjyc«s exstat ex insula Mauritii allata, cujus caudex constrictus est ea parte quae
tempore quo advecta est, excrevit (TunPrIN Jconographie Tab. YM. fig. 7); cel. Dr CanporrE (Ürganogr.
Tom. I. pag. 219.) eo explicat, quod fibrae externae prius quam par est, induratae sint, ideoque per-

peram concludit, esse caudicem endogenum.

b

I&adia.

Singularis est radicum fabrica. In universum compages mollior est, sed aetate tamen lignescit.
Rhizoma aut breve aut fusiformi-elongatum (Za«mia) aut cito in plures longosque ramos parlitum.
Hi non omnino cylindrici sunt, sed paullo compressiores (Cycas, Jncephalartos). — Cl. ScuurTZ sec-
tionem transversam radicis Cycadis circinalis pinxit (l. c. Tab. XXI. fig. 2); in centro duo fasciculi va-
sorum oppositi cernuntur, dissepimento celluloso a se invicem separati, medio angusto, extrorsum la-
tiore. Quivis fasciculus versus ambitum flabellatim augetur, et e fasciculis singulis per radios medullares
separatis componitur. — Cycadis glaucae Hort. radix constat e plurimis ramis rhizomaticis e basi cau-
dicis progredientibus, non valde longis, inordinate vel furcatim ramosis, albidis, firmis, séd non valde
duris, extus tenui cuticula vestitis. Ramuli ultimi facile separandi cicatrices circulares tumidulas re-
linqunt. Ramus major transverse sectus haec obfert: intus medulla satis ampla e cellulis exiguis regu-
laribus amylum non includentibus composita; haec inclusa est strato ligneo crasso, lutescenti, formato e
seomentis flabellatim dispositis tella cellulari a se invicem separatis. Haec segmenta non vaginam medul-
larem regularem vere circularem sistunt sed irregularem, quia quaedam profundius in medullam pene-
trant. Prope medullam singulum segmentum ex una vasorum serie componitur, una cellularum serie a
reliquis separatum. Versus ambitum duae, tres pluresve vasorum series sibi appositae. Strata vix dis-
ünguo; saltem maxima (interna) strati lignei pars est omnino continua, sed haec a parte peripherica
pallidiore separatur linea cellulari. Itaque duo fere strata distinguenda, forte propria evolutione
increscentia. Segmenta singula ad peripheriam linea arcuata circumscripta, non ut in Dicotyledoneis
plurimis omnia unà linea circulari inclusa. Vasa magnitudine admodum varia et hác ratione
nullam regulam inveni. Parietes crassi, ter quaterve crassiores ac cellularum. Sunt vase punctata
vel areolis oblongis transversis notata, sed hae ut et pori ad facies connatas desunt. Plura vasa lon-
gitudinaliter conjuncta fibram ligneam sistunt. — Stratum ligneum ambit tella cellularis peripherica
corticalis, e cellulis regularibus iis medullae majoribus, formata, parcum amylum includens. In hac
etiam aliqui vasorum fasciculi prope stratum ligneum inveniuntur. — Ramuli minores eandem structu-
ram obferunt sed zjedullan. exilissimam vix in strati lignei centro discernendam. — Epidermis radicum
lamellosa. — Similis omnino in Z»cephalarto horrido et E. Altensteinii structura obtinet. E parte
crassiore brevi rhizomatica statim rami longi subcompressi, hac vel illa parte nodoso-tumentes, exoriun-
tur, in quorum laevi ac sicco cortice lamelloso cicatrices plures circulares impressae medio et ambitu
tuberculatae cernuntur e radicellis ramisve emortuis ac deciduis. Rami furcatim deviduntur. Radi-
cellas iteratim bifurcatas, tumidas, carnosas, subcompressas, in apices rotundatos desinentes, (his ali-
quando supra terram excrescentibus), e tela cellulari formatas, intus cylindrum ligneum includentes,
pulehre observavi in noc. spinuloso. Structura radicum Zncephalartorwum. anatomica in universum fere
eadem ac Cycadis specierum. Segmenta lignea flabellata. Medulla perquam exigua, in ramulis fere nulla.
Extimum lignum colore pallidiore, textu laxiore ab interno diversum et tanquam stratum proprium
fere separatum. — Vasa sunt pulcherrima pellucida, seriebus longitudinalibus arearum (pororum) subcir-
cularium, ovalium, aliquomodo irregularium et magnitudine diversarum, tot notata, quot facies sunt.
Facies coalitae omnino poris carent. Areae singulae in medio punctum lucidum habent. Parietes vaso-
rum satis crassi; ubi duo vasa conjunguntur, non adeo intime parietes coalescunt, ut omnino unam
membranam efficere videantur; nam linea transparens intermedia superest.

Zamiarum radix primaria fortis, longa, fusifarmis, perpendicularis, albicans, in ramos subcompressos
divisa. Ejusmodi ramus extus e cellulis componitur librum quasi efformantibus, quarum extimae sectio-
nes quadrangulares, interiores potius penta-vel hexagonas obferunt. Tunc sequitur stratum multo
angustius e fibris ligneis rectis formatum, quo quidem strato medulla includitur, sed haec non simplici
textu celluloso componitur verum totum ipsius spatium occupant vasa spiroidea striata porosaque non
recto tramite decurrentia sed flexuosa, varie et absque ordine torta; imprimis hoc in Zamioc éntegri-
folia. observatur.

"Adnotatio. Conf. quae ad calcem de srrGwaRIA proposui.

———

———

-

(Gi emmae.

Tres gemmarum species distinguendae sunt: 1. gemma terminalis, cujus ope caudex increscit, fr:

promens vel alternis plerumque in adultis annis per vices in axem florentem efformata: 2. gemmae
laterales vel adventitiae, et 3. gemmae radicales vel hypogaeae.

ondes

Gemma, terminalis plurimum est solitaria, et rarius saltem caudex apice in duos ramos parlitur
(Cucadis species). Magna haec gemma in centro frondosae coronae evolvitur, Squamis crassis circum-
vestita, tomentosis, brunneis. Quovis anno aut post biennium evolvitur, frondes includens varie dis-
positas.

Gemmae laterales varius occurrunt, quare caudices simplices manent, Quandoque vetustae Cycadwum
caudices in ramos dividuntur, et coni Zamiarwum lateraliter evoluti huc etiam referendi.

Genimae radicales cum bulbis tum situ tum structura comparandae sunt; iis naturaliter et arlificiis
hortulanorum Cycadeae multiplicantur. Ad caudicum basin ex axillis squamarum e frondium lapsarum
basibus superstitium evolvuntur, initio sub terra reconditae (Encephalertos, Cycas), vel aliquando inde
ab initio supra terram ad partem caudicis epigaeam. Sub terra reconditae per plures annos lente in-
crescentes denique frondem unam emittunt, radices longas proprias formant et a planta materna solvun-
tur(Tab.II.). Haec evolutio imprimis in plantis morbosis obtinet, aut si gemma terminalis casu vel arte
exstincta fuerit. Sic olim in Cycade revoluta (BuckrAwpD, Op. Cil. Y. p. 439) observabatur, et ipse in
JEncephalarto horrido sex ejusmodi bulbos inveni, obiter caudici sub terra adhaerentes; sunt quasi
bulbo-tubera, composita corpore carnoso centrali crasso, extus in squamas carnosas imbricatas (1) to-
mento denso obtectas, partito. His bulbis forma ovata est, basi applanata, apice acuminala; textus
cellulosus crassus, cellulis hexagonalibus vel rotundatis, materie viscida et amylacea repletis, constans,
in quo fibrae decurrunt sparsae, initium ab insertione radicum facientes, sursum evanescentes, ramosae,
in squamas extensae; constant e tracheis veris, longitudinaliter in fasciculos conglutinatis, spiris facile
evolvendis. Postquam bulbus a materna planta solvi incepit, frondem emittit unicam per plures annos,
sed quamvis diversam; omnes minores et minori numero foliolorum instructas. — Quae e caudicibus
Zamiarwm oriuntur gemmae, saepe sunt epigaeae, tuberculiformes, intumescentes, mox deciduac.

Frondium vernatio quadruplex est, de quibus conf. generum descriptiones. — (Zulle£. d. sc. phys. et
natur. en. Néerl. 1838. p. 129 et Jowv, «dnnal. d. sc. natur. Tom. XI. p. 61—62, ubi errore Enceph.
affinis pro caffro legitur.)

Propagatio saepe ope gemmarum adventitiarum obtinet, qua de re observationes publici juris fecit
FarpEnMANN, Petropolitanus (46er die Fermehrung der Cycadecn aus den Schuppen. ihrer bereits
abgestorbenen. Staemme, in Ferhandl. zur Bef. des Gartenb. in. Preuss. Tom. III. p. 312 seqq.). Si
frondes Cycadearum dependent, mors sese adpropinquare solet. Putredo in centro caudicis incipit, et
sensim radices pereunt. Tunc autem in caudicis squamis adhuc quaedam vis vitae remanet. Vidit
JAincephalartwum horridum (quod et nos olim) cujus totus caudex putredine excavatus, non nisi squamis
compositus erat; cavum arenà implevit, calidae temperaturae exposuit per tres menses; cum ad squamas
gemmas orientes viderit, has terrae imposuit et hae nunc cito frondes evolvebant. Icone rem illus-
irat, exhibente squamam ex opposito latere, quo frons enascitur, seu e facie externa radiculam pro-
irudentem.

De propagatione Cycadis speciei RuuPnrus loquitur (Zerbar. 44mboin.). Arbor haec, inquit, propag:

ya-
tur, si superius molle caput abscissum, in terram sabulosam ponitur. Post annum tunc frondes
evolvuntur.

De Cycadis circinalis propagatione experimenta instituit exp. NguwANN, Horti Regii Parisini Hortula-
nus; caput Cycadis 1z pedes altae, Martio mense abscissum, per quatuor dies fornaci imposuit, adeo ut
vulnus ac frondes exsiccarentur; jam per duas dies caput aquae imponitur, et dein solis radiis exposi-
tum propaginum in modum tractatur; Majo radiculas formaverat et paullo post quatuor frondes emi-
sit. — Caudex superstes per longum tempus tanquam mortuus perstitit; ab eo separavit secliones 12 pol-

(1) Mae squamae eaedem esse videntur, ae illae quae bases frondium slipant.

8

lices crassas quae radicellas efformabant. (.42ales de la Société d' Horticulture royale de Paris.
Tom. XXII. p. 176.)

Jam autem antea Japonenses c frustulis caudicum. Cycadem revolutam. propagaverant.

Observatio. Cl. MxxEN (Annal. d. sc. natur. nov. ser. Tom. IV. p. I41.) in superficie caudicis Cycadis
in insula JManilla lectae reperit prope stipitis insertionem exiguas cryptas, quarum cellulae stellatae
sunt, juniores vero ellipticae. Has cellulas laxe cohaerentes pro germinibus habet. Similia organa in
filicibus occurrere cell. Monr et ManTIUS olim exposuerant (ManrrUs Icon. select. pl. crifpt. Tab. A9. fig. 5).

IFrondes.

Stipes dicitur pars rhacheos infima aphylla; stipes et rhachis caeterum structura non differunt. In
universum tetragoni sunt, angulo postico obtuso, vel rarius magis applanato, rarissime acuto; angulus
anticus plerumque paullo prominens costae ad instar, utrinque canali munitus, et hinc in angulos late-
rales decurrens. Quodsi pars rhacheos antica valde applanata est, rhachis fere semicylindrica evadit;
sin magis elevata, vel teres vel tetragona. Pars antica postica semper minor est. "Transversa seclione
(v. c. in Encephalarto caffro) componitur textu celluloso, per quem fasciculi vasculares regulariter de-
currunt, inter quos canales gummiferi exstant (conf. etiam Senurrzz l. c. Tab. XX. fig. 3). JMacrozamiae
spiralis et Encephalarti horridi stüpites cl. BuckrawD examinavit et similem conformationem reperit
(conf. De /a Géologie caet. vers. gall. Tab. 62); in Protogaeae speciebus eandem fere ac in hodiernis
structuram invenit.

Forma stipitis ac rhacheos ab omnibus auctoribus ad species distinguendas adhibetur; non autem
magni hac in re momenti videtur, cum forma nec adeo constans nec pro variis speciebus valde diversa
sit. Facilis a forma tetragona ad semicylindricam vel irigonam transitus est.

Cellulae epidermidem. formantes plerumque crassos habent parietes externos ita ut in transversa sec-
iione cuticula quasi homogenea supra extimas cellulas jacere videatur. Imprimis in Zncephalarto hor-
vido, caffro, elongato, Cycade revoluta tales exsistunt. MzxzwUs icone epidermidem folioli £c. Aorridi
exposuit (JVeueste Fortschritte, Haarlem p.47. Tab. II. fig. 19, 20 et 21) In Zamiis et plurimis €y-
cadis speciebus multo tenuiores sunt, quemadmodum et compages mollior exsistat. — In pagina infe-
riore pori sunt cum subjacentibus cavitatibus adriferis communicatae (stomata) MEYEN l. c. fig. 21.

Foliola vel articulatim vel continue cum rhachi junguntur, qua differentia Cycadeae novi orbis ab
Asiaticis et Africanis satis bene differunt. (Conf. generum descriptiones). Articulatio satis evidens est,
et talis ut foliolum senescens facile cadat. Cellulae folioli baseos tumidae sunt et vasa unientia fragilia.
Infima ad rhachim vel stipitem foliola saepe in spinas mutata sunt. — Nunquam omnino aequalia sunt
foliolorum latera. — Magni momenti sunt nervorum distributionis, marginum, apicum, serraturarum
differentiae pro variis generibus.

Foliola moritura sensim colorem viridem amittunt, pallescunt; hic autem non in alios colores transit. —
Ad. basin frondium biennium crena formari incipit qua deinceps solutio continui obtinet. Basis fron-
dium lapsarum in caudicis superficie manet, vita in earum parte interiore superstite. Forma primum
rudis et diversa sensim absoluta evadit, ita ut caudices, imprimis Encephalartorum, satis regulariter lo-
ricatas invenias. — Inter has squamas tomentum copiosum, parcum, vel nullum. Inter frondes, im-
primis nascentes , plerumque squamae e basi lata lanceolatae crassae, extus tomentosae, intus glabrae ad-
sunt, e quarum axillis quasi frondes prodeunt. Harum squamarum natura morphologica ulterius inves-
liganda. Sunt autem eaedem quae in gemmis radicalibus prima organa appendicularia sistunt, eaedem
eliam ut videtur ac squamae gemmulae embryonis. — An itaque hae squamae folia rudimentaria?

Frondes, respectu morphologico , sane cum vulgaribus foliis Dicotyledonearum non comparandae. — Án
rami fissi certis intervallis morientes? — Itaque hac etiam ratione Cycadeae cum Coniferis comparandae.

Frondium numerus e gemma terminali explicatarum in plantis adultis satis constans nec exiguus est. In
plantis juvenilibus autem (in Cycade esie Du Pyrre-Trrouans et in Zncephalartis e nosua observalione)

|

———— . — — SP

p

|
|

9

quotannis una tantum frons cvolvitur, quo fit, ut persistentibus iis annorum praecedentium, frondes

variae magnitudinis ac formae reperiantur. In Zamiis quotannis etiam evolvuntur sed non adeo nu-

merosae. — In nostris caldariis ineunte aestate plures frondescentes vidi, imprimis Cycades et Zmn-
cephalartos.

Magna materiae gwumnmosae quantitas in omnibus Cycadearum organis continetur, ut variis locis in-
dicavi. Peculiares ductus gummiferi hanc materiem includunt, quorum admodum regularis dispositio
est in slipitibus et rhachidibus. Cl. MonnEN hos proprio examini submisit (Zulle£. de Üefcademie
Joyale de Bruxelles Tom. Y. n^. 8. Cum e dissectarum rhachidum apicibus gummi evacuari videret,
contendit gummi adscendere e caudice in folia nec oppositam viam sequi ut Physiologi statuissent. Cel.
MrxzwN, qui haec experimenta repetiit, illam evacuationem absorbta inferius aqua effici contendit (J'a-
resbericht 1839. p. 115); nam e frustulorum inverse in aqua collocatorum apicibus (itaque inferioribus)
gummi eflluere observavit. — In rhachidibus Cycadis et £ncephalartorum facillime in sectionibus trans-
versis ductus gummiferi cernuntur, in peripheria et in centro; in foliolis Cycadis specierum prope nervum
medium decurrunt. Magna copia quoque in textu celluloso externo et medulla caudicis prope stratum
ligneum adsunt, teste cl. Monur, qui Cycadem. revolutam, Emncephalartum longifolium et Zamiam in-
tegrifolian. examinavit. Horum canalium structura eadem est ac reliquorum ductuum vel cavitatum, in
quas materies propriae in cellulis vicinis formatae, transfunduntur. (Conf. quae p. 12. de spadice monui).

Cl. Dr Cowrsck gummi illud Cycadis revolutae chemico examini exposuit; cum autem purum gummi
non adhibuerit, experimenta haud magni fecerim.

Singularis est materies rorida glauca quae quarumdam specierum generis Zncephalarti frondes obdu-
cit, imprimis juniores uti J£. horridi et E. Lehmanni. Aetate sensim diminuitur. Hujus materiae sc-
crelio tamen a plantae vigore quodammodo pendet; etenim eadem specimina vidi uno anno rore glauco
obducta, alio laevia. — Videtur materies ad cerinam vegetabilem pertinere.

De materie colorante , in pulpa fructuum efformata, nihil adhuc apud Chemicos cognitum est.

DE ORGANIS GENERATIONIS.

"Auctorum in explicandis partibus generationi inservientibus vehementer dissentientium sententias bre-
viter exponam.

Inflorescentia feminea Cycadis in Hort. JMalab. Tom. III. pag. 11. vocatur »fructipromus conus" et
phylla ejus plana fructus gerentia »linguiformia involucra, veri fructuum loculi" appellantur »aut reti-
nacula." Fructus ipsi cum prunis comparantur, et partes singulae: cortex mollis, cortex dwrus ligno-
sus, atque contentus wucleus. Cortex durus etiam putamen audit.

RuuPHrUs utrumque sexum in Cycadis specie amboinense exploravit (Zerb. 4mboin. Parte I. a. 1750.
pag. 87.) nec tamen sexuum differentiam bene perspexisse videtur. Phylla inflorescentiae femineae pe-
tiolos vocat. Fructus accuratius describit. Sub cortice externo lignosum putamen latere, duabus su-
turis connexum, superne foraminulis apertum, in quo reconditur albicans; crassus et oblongus nucleus,
ab una parte fovea impressus; inter nucleum vero ac putamen alia sicca et spongiosa locatur substantia.
De inflorescentia masculina refert, squamis componi imbricatis separatim se aperientibus uti Pini stro-
buli, quas inter squamas arenosa farina locata sit. Addit, eandem arborem, quae inutiliter ejusmodi
fructum produxerit, dein verum fructum efformare. Videtur autem, si RuwPuruw de Cycadis specie
celebica disserentem audiamus, eum revera hanc inflorescentiam pro masculina habuisse, imo in appen-
dice operis a. 1694. 1. c. pag. 89. disertis verbis dicit: »Prima videtur femina, altera autem mas."

LiNNEAUS, licet sexuum differentiam intellexisset, in explicandis et dijudicandis partibus masculinis
sibi non constat, raro sane exemplo. Primum enim, Za«miae generis characterem eruens, utramque

3

10

inflorescentiam vocat spadicem, squamasque flosculos pedicellatos, antheras sessiles in mare gerentes ;
in femina squamas dicit perianthium peltatum. pedicellatum. germina duo absque stylo et stigmate
gerens (Gener. pl. ed. VI). In Cycadis genere antheras illas tanquam grana pollinacea nuda et inflo-
rescentiam femineam tanquam spadicem habet, quod profecto eo magis mirandum cum in Supplem. pl.
pag. 68. Zamiae antherae polline farinoso repletae vocentur.

TuuxnERGIUS primus Zncephalarti speciei organa generationis accurrate descripsit, eaque in univer-
sum eodem modo ac LiwwAEUs Zamiae organa, consideravit; antheras in squamis sessiles vocat, confer-
lissimas, ovatas, supra rima longitudinali dehiscentes, uniloculares, glabras, et pollen in iis album
vidit. Is primus pollen bene observasse videtur. (Nov. .dcta. Societ. reg. sc. Upsal. Tom. IL. p. 283—288
et Flor. Capens.)

JacouiNus satis accurate utrumque sexum exploravit, nec improbanda quae cl. GrsexE de structura
ovariorum Cycadis revolutae disseruit (Liwwagr Ordin. natur. p. 641—643. Tab. VII).

Cel. MinnEL ovarii structuram in Coniferis et Cycadeis eandem credidit, eaque esse veros flores, prae-
ter perianthium adnatum, adhuc externum integumentum gerentes, quod cupulam dicit (Nowuvell. Bul-
let. des sc. Tom, III. p. 73). Nostro autem tempore, quo ovuli vegetabilis cognitio tot tantisque inven-
üs illustrata est et summo auctori permultum etiam debet, aliam certo sententiam amplexus erit.
L. C. Rrcmanp similem sententiam professus est, sed MimsELH cupulam potius pro perianthio habet,
cum pericarpio plus minus coalito. Ovulum simplex esset ex unica tantum membrana formatum (Dic-
lionn. class. d' Hist. matur. Tom. VY. p. 208). Antheras uniloculares in inflorescentia masculina agno-
vit (Ll. c. Tom. V. p. 216. .De Conifer. et Cycad. p. 172).

Celebris RonEenrri Bnowx de ovulo Cycadearum sententia magnopere inclaruit (.ppend. ad. Itiner.
Ang. p. 555 seq. el edit. German. Tom. IV. p. 110 seq.). Duo argumenta sententiae opposuit, florem
Coniferarum et Cycadearum nudum vel calyce cinctum pistillum (carpellum) declaranti: 1. perforatio ejus
styli; nimirum punctum inserüionis embryonis in ovulo tunc immediate actioni pollinis esset expositum.
2. Nimia simplicitas structurae illius ovuli Rrcm., cujus fabrica melius cum structura nuclei aliorum
ovulorum potest comparari. Florem itaque Rurcmanpm tanquam ovulum nudum habet, quod, imprimis
inflorescentiam Cycadis ante oculos habens, carpophyllo nudo aperto affixum putat. Rucuanprr calyx
esset festa vel extima ovuli membrana, ovarium al£erum integumentum , e ovulum esset ovuli nucleus.
Cum autem inflorescentia masculina, imprimis in Zamiis, adeo feminae analoga, simili etiam ratione,
ex organogeneseos legibus, explicanda esset, cel. auctor partes, quae a Rrcnanpro antherae habebantur,
nudum pollen declarare coactus est (/. c. ed. Londin. p. 557. germ. p. 113 seqq.). Quae autem ejusmodi
hypothesin vehementer oppugnant, plura sunt, v. c. fabrica partium, omnino illae antherarum et ne-
quaquam illae pollinis aequiparanda, genesis in superficie, prae omnibus vero, quae mea observatione
extra omnem dubitationem posita est, veri pollinis in earum cavitate contenti praesentia.

Omnes fere Botanici Bnowwrr sententiam acceperunt (1), paucis exceptis, ex. c. cel. BanrLING, qui dubia
quaedam movet in Ordin. natur. plant. p. 32.93. — Cell. autem Lirxprex (Zn£roduct. natur. System. of
Botamy ed. 2. p. 312) et Exprrcuzn (Gener. plant. p. 70—71. Bnowwn iheoriam omnino suam fece-
runt, antheras Ricmanmpr grana pollinica, et squamas strobilorum antheriferas folia pollinifera vocan-
ies. Cl. ExpricuER autem ovula nuda vel carpidio circa circum protuberante quasi cupulae immersa,
apice attenuato pervia dicit.

Quodsi autem ovuli ejusmodi Cycadearum fabricam compares cum ovulis aliarum plantarum, difficul-
iates plures exoriuntur. Sic jam L. C. Rrcuanp (De Conif. et Cycad. p. 206.) monuit, sententiae Bru-
nonianae id obstare, quod ovuli exostomium tunc esset productum aique elongatum, endostomium non
esse in membrana interna, et nucleum membranae internae apice adhaerere (2).

Cel. Hookrn satis accurate organa generationis Cycadis descripsit, et in iis exponendis RrcHARDIUM
sequutus est (Botan. Magaz. 'Tab. 2827).

(1) In Prodr. ft. ov. Holl. p. 347. edit. germ. p. 202—203. in exponendo charactere ordinis Iucnanpn potius hypothesin sequitur.
(2) Omnino legenda eximia dissertatio, qua sententia furouanpn defenditur contra DBnowmu hypothesin, ad calcem Comment. de Conifer.
et Cycad. p. 203 seq.

l

[P1

Magni momenti sunt, quac de ovulis Cycadearum et Coniferarum polyembryoneis nuper scripsit cel
R. Bnoww (Zteport of the 4. meeting of the British associat. p. 596). Ovula enim caute perquirens, in
singulis plurimarum embryonum vestigia vidit, quorum aliquando plures bene efformantur. Cl. MinnEr
in Cycadis ovulo idem viderat (E/ém. Tom. 1. fig. 10.) atque L. C. Rrcnanp descripserat (l. c. p. 181)
In omnibus autem Cycadeis normaliter ovula esse polyembryonea cel. R. Bnowx probare conatus est
(0n Aingia p. 25).

Ne autem in tanta virorum acutissimorum dissensione, incaute judicium feram, varia ratione haec
organa esse consideranda et exploranda putavi.

Quodsi evolutionis horum organorum viam persequutus eris, nullum dubium erit, conos illos vel
strobilos nil esse nisi simplices elongationes axeos caudicis, imprimis in Cycadis, Macrosamiae et Enco-
phalarti generibus, subinde fortasse axes laterales, ut in Zamiis.
locum, et gemma haec fructiproma aeque ac

Occupant in illis omnino frondium
gemma frondosa, squamis dense tomentosis tecla est.
Unica plerumque gemma. frondosa in caudicis apice, unica eliam frucligera; haec per vices illam exci-
pit, suum locum occupat. Frondium enim evolutio non perficitur, quando gemma frucliproma seu co-
nus protruditur. — Sic morphologice spadices conos tum mares tum femineos componentes in Cycade ,
squamae pedicellatae ovariiferae et antheriferae Zmncephalartorwm ct Zamiarum. (quae sunt contracti
abbreviatique spadices Cycadis) sunt frondes, quoad formam et functionem mutatae, generationi scil.
dicatae. Compara spadicem femineum Cycadis cum ejus fronde foliolifera, et perfectissimam videbis
similitudinem, analogiam, identitatem. Porro spadices femineas cum masculinis comparans, eadem or-
gana esse videbis, hos modo abbreviatos et a forma originaria jam magis distantes. Eadem res est, si
Kncephalartorwum , JMMacrozamiarum ct Zamiarum inflorescentias seu conos spectes; spadices solum-
modo abbreviati, minus explicati, tanquam squamae aut phylla peltata horizontaliter dispositi supra
axem communem, duo fructus gerentes; forma complanata foliacea mutata est in formam basi contrac-
tam apice expansam. Evidentior in spadicibus masculinis similitudo est, imprimis si Cycades cum Zn-
cephalartis comparas.

Quodsi jam spadices Ciycadis ovariiferos et spadices antheriferos reliquorum Cycadearum generum, qui
in eodem metamorphoseos gradu posili sunt, comparaveris, ct si porro frondes Cycadearum cum foliis
reliquarum plantarum composueris et easdem organogenescos leges, quibus hodie carpellorum ortum
explicant botanici, etiam hac in re vigentes statueris, sequitur, spadices Cycadearum esse pericarpia
plana aperta, marginibus ovula nuda gerentia. Simul autem ex analogia quam certissime patet, spadi-
ces masculos esse antheras apertas magnas, pollinis grana nuda aperta in superficie gerentes.

Sic igitur leges organogeneticae sententiae Brunonianae favent, quod si species femineos spadices. Ob-
servatio autem directa eorum quae in fabrica spadicum masculinorum observanda sunt, illae obstant,
quia analogia inter organa feminea et masculina deest; obslat, licet non admodum vehementer, struc-
tura ovulorum illorum, quae nec cum ca pericarpiorum uniovulatorum nec cum ea ovulorum vegelabi-
lium in universum ab ommi parte potest comparari.

Cum autem quam evidentissime spadices feminei Cycadis eadem organa sint ac frondes, ita ut ovaria
cum foliolis mutatis aut foveae e quibus erumpunt, cum axillis foliolorum et ovaria cum gemmulis ibi
latentibus comparari possent (vides enim in apice frondoso spadicis aliquatenus reditum ad frondis evo-
lutionem), jure rursus concludendum videtur, frondes Cycadearum cum foliis reliquarum plantarum
non posse comparari, et potius organis axilibus adscribendas esse, ramis quasi fissis, post annum vcl
biennium renovalis, cum foliis Coniferarum (conf. p. 8). — Antherarum in Cycadeis ortus et dispositio
sententiam confirmat; in tola superficie spadicis evolvuntur nec in parenchymate ipso folii antheriferi.

Vix ego dubito, quin natura in Cycadeis (et Coniferis) tum universae structurae tum propagationis
organorum alias propriasque sequatur rationes ac in reliquis vegetabilibus. Quod sane non unicum
exemplum. Jam novimus generationem in plantis cellularibus, dualismi equidem legibus plerumque
subjectam, sed simplicem, in multis diversam. Filices porro reputes, Equisetaceas, Lycopodiaceas. Quis
generationem per fecundationem negaret, sed quis non agnosceret eliam, hic rem perfici ratione cui-
que harum classium peculiari. Coniferas habemus tamquam plantarum classis exemplum tum a Monoco-
tyledoneis tam phanerogamis quam cryplogamicis, tum ab omnibus reliquis Dicotyledoneis quoad. totam

12

indolem. valde diversae, cum Equisetaceis non nisi habitu comparandae, omnino sui generis. — Simile
exemplum sectionis parvae peculiaris, ab omnibus reliquis longe distantis, habemus in Cycadeis.

Partium aulem generationis indoles, ut mihi videtur, melius intelligenda est, si cum spadicis fruc-
ium gerentis anatomica structura comparatur. Quodsi spadicenm Cycadis longitudinaliter dissectum vi-
deris, vix dubium erit quin ovarium sit nil nisi mutatum foliolum, idem itaque quod. dentes cristaeve
spadicis supra ovaria locata (1). — Hoc situs jam indicat, sed demonstratur telarum identitate et pilis in
ovario iisdem ac in toto spadice; cutis externa ejusdem compagis ac illa spadicis, immo nil est nisi ejus
continuatio; porro stratum cellulare sub cute vel epidermide jacens omnino idem, ejusdem flavi co-
loris, eodem modo gummosae materiae acervulos includens; nec differt stratum ligneum vel putamen
quod est expansio fibrarum e spadice lateraliter progredientium, excavatus quasi folioli nervus. Hic
prope apicem. tanquam in acumen finitur, positus infra tubulum ovarii externum qui est apex folioli,
heic cavus tubulosus factus. Nune ovulum sequitur quod mihi fingo tanquam germen in nervi mediani
cavo celluloso excrescens. — Qvautum Cycadis revolutae examinavi. Spadicem ovariis juvenilibus sed variae
magnitudinis onustum, aquae imposui; qua absorbta tumet, elasticus evadit. Longitudinaliter dissecui
iia ut simul ovaria secundum longitudinem dissecarem. Per spadicem e tela cellulosa fusca floccosa
conflatum duo pluresve majores decurrunt vasorum fasciculi et plures ductus gummiferi, e quibus dis-
sectis gummi tumescens ut gummi Tragacantha propellitur, subdiaphanum. Nullum amylum in spa-
dice invenio. — Vasorum fasciculi constant e vasis plurimis longitudinaliter coalilis absque aliis fibris
iextuve celluloso. Vasa sunt perquam tenuia, cylindrica, transverse siriata, et plerumque in fibras evolvi
possunt (Tab. I. fig. g; v, s). Ovarium. affixum tuberculo excavato spadicis extus iisdem pilis vestitum,
his jam partibus constat (Tab. I. fig. g.):

1. Stratum. cellulare (fig. , a.) e cellulis densis exiguis firmis materia flava colorante impletis com-
positum et ductibus gummiferis cavitatibusve instructum; interior strati pars magis albicans imprimis
versus ovarii basin usque in spadicis compagem amylo copiose adimpleta, adeo ut iodio tota viola-

cea evadat. Stratum hoc extimum in apice ovarii tubulum format cylindricum nitentem fuscum ore
aperto subcrenulato. — Cellulae hujus strati crassos parietes habent.

2. immediate sequitur (fig. r, 5.) stratum. durum. albicans ligneum sed adhuc flexile, tenue, forma-
tum e fibris vascularibus vere spiralibus e spadice progressis, ad basin ovarii coéuntibus , multiplicatis.
Hoc putamen format cavum ovale. In juvenili tantum parcae fibrae inveniuntur, in adulto copiosae,
sed, ni graviter fallor, omnes vere spirales; nullus textus cellulosus.

3. putamen intus investitur Zexéu celluloso floccoso fusco, imprimis versus basin copioso et majorem
cavi partem implente, colore etiam a reliquis textubus perquam distincto. Parietes ejus cellularum
sunt ienuissimi, transparentes, papyracei. (fig. v, c. et fig. s.)

Has omnes partes pericarpiwm. voco, et textum hunc floccosum tanquam placentam. vel funiculi par-
tem cellularem expansam. haberem; etenim ad basin cavitatis copiosissimus, versus apicem sensim dimi-
nuitur et ibi tenuissimum efficit indumentum cavitatis.

Huic incumbit et eo pro parte circumdatum est ovulum. (fig. r, d. et fig. s.), quod ovatum est, apice
acuminatum, basi cum textu floccoso placentari confluens. «pex liber coloris est fusci, nitens et tanquam
iubulus extenditur usque ad apicem cavi pericarpici infra tubulum mox descriptum. Cavum hoc vacuum
increscenti ovulo continuo: diminuitur et in ovariis magis adults vix reperitur. JZxostomiwm. eviden-
tissime apertum. Jfembrana ovuli externa (fig. s, a.) dissecta (testa) est fusca e textu crasso compactiore
formata. Ejus cavum replet (excepta fere 4 vel $ parte superiore) £ex£us cellulosus albicans intus ca-
vum relinquens laevis superficei membranosae (secunda. membrana) (fig. citata o.), cui adhaeret ad latus
versus superiora Zexíws compactus sphaericus (fig. citat, p.) amyli grana jam primis, quae vidi, evolu-
tionis stadiis continens, itaque recie pro zucieo habendus. Jindostomiwm distinctum invenire non potui.

(1) Satis jam. mihi probatum videtur originem placentae non semper e marginibus foliorum earpicorum quaerendam esse, sed persaepe
hoc organon ad axium ordinem referendum esse, uti cel. viri Kowrm, Acanpi, ExpLrcuzn, Á. Aucuanp demonstare conati sunt. Cycadea-
rum autem carpogenesis non directe cum ea aliarum plantarum vascularium comparanda est, quia frondes, e quibus fructus evolvuntur,
ut jam monui, vera folia haberi nequeunt.

13

Singulares sunt evolutionis, quas in ovariis non fecundatis persequutus sum metamorphoses. Nucleus
scil. increscens in albumen globosum vel fere semiglobosum apice impressum durum aut aliquando plu-
res cavitates intus fovens, extendit ovuli membranas; testa cum textu floccoso placentari confluit, et
sursum adeo extenditur ut tangit internum parietem ovarii superiorem non autem cum eo coalescit;
forma acuminata evanescit; membrana interna tanquam tenuis papyracea ac alba pellicula investit testam.

JMutationes partium. peractá fecundatione. — Ipsum fecundationis actum observare nondum potui.
Yeri autem simile est, grana pollinica per tubum ovarii penetrare, et fortasse etiam per exostomium
ovuli apertum, quod immediate infra illum tubulum positum est. Cum ad endostomium pevenerit pol-
len, tubulum evolvi ac in nucleum penetrare non improbabilis conjectura videtur. Penetrant autem in
nucleum plures tubuli pollinici, nam plures embryones in cavitatibus singulis nuclei efformantur. Onus
illorum embryonum evolvitur, albuminis fere longitudinem adaequans, in hoc axilis, radicula paullisper
ad ejus apicem extuberante. Haec filo suspensorio (conf. p. 15.) connectitur cum membrana apicem
albuminis obtegenti, quae est pars libera endopleurae, cujus major pars in fundo pericarpii simul cum
testa cum corpore placentari et endocarpio coaluit. Adeo ew vel putamen intus obducitur testa pro
majore parte cum ea ope intermedii textus placentaris concreta, tanquam laevi siccaque membrana
quae vasis e basi divergeutibus ramificatis (raphe) instructa est. In Zamiis textus intermedius pla-
centaris (excepto nucis apice) fere totus evanescit, et perspicue tum observatur, testae basin ope Jfibra-
rum vasculariwm conjungi cum basi nucis, quae ibi fovea intus impressa est. ZZil«s itaque hic basin
pericarpii spectat, et raphe explicata undique semen ambiens in apice chalasam constituit. -— Vw lig-
mea crassa aut tenuior, homogenea vel e duobus pluribusve (Tab. I. fig. v. et «*.) segmentis coalitis for-
mata, apice poris pertusa. — Includitur nux carne crassiore colorato epidermide tenaci vestita. Fructus
maturi rubentes vel aurantiaci-rubri.

Haec omnia egregie confirmata reperi observationibus iteratis vicibus a me institutis, nec minus exi-
miis iconibus organorum genitalium Cycadis mediae a cel. FEnp. Baurn pictis. Has accurate explicare
non praetermittam (conf. Tabulam nostram I. et ejus explicationem). Eximie hae icones situm seminis
in pericarpio, decursum vasorum umbilicalium illustrant (fig. b, c, d, e, f, g.). Apex seminis liber, cum
endocarpio ope textus placentaris non coalitus cernitur in fig. e, d, et f. In hoc apice itaque solo vera
testa libera, coalitione vicinarum partium non mutata, restat; haec in fig. g. rescissa est, apparet nunc
area porosa ad quam tendit unum majus vas funicili umbilicalis cujus plures fibrae ad apicem vix per-
tingunt. | dIbumen juvenile fig. ^. exhibet, et cavum quod continet embryoblastanon, cum duabus ad-
jacentibus cavitatibus sterilibus; fig. & et j. haec ulterius eximie illustrant, embryoblastini ortum et si-
tum pingentes, et membranam propriam steriles cavitates investientem. Ex his facile intelligitur, semen
continuo increscere et magis cum endocarpio ope placentae magnae explanatae coalescere; apicem autem
semper liberum manere. Embryo continuo auctus, sensim profundius in albumen penetrat (fig. £L). Pe-
ricarpii tubulus clauditur, subtus putamine increscente.

Ovarium dissecui e spadice Cycadis circinalis var. javanae (conf. infra), dimidium circiter centime-
trum longum (Tab. I. fig. Z, «.). Profunde foveae infixum est et in basi quo affigitur plures fibrarum
vascularium fasciculi cernuntur. Pericarpium glaberrimum laeve fusco-violaceum est. Pars carnosa
satis crassa ductibus pluribus gummiferis instructa. Stratum lignosum tenue aperte e confluentibus
vasis e spadice progressis constructum. Hoc excipit satis crassum stratum floccoso-cellulare fuscum
(placentare) cui incumbit ovaluz. Hoc exostomium offert satis productum et tubuli ad instar adscendens
usque ad dimidiam altitudinem tubuli pericarpici, sed non cum hoc connexum. Secundum longitudinem
dissecui: invenitur endopleura aba cellulosa crassa, humectatione tumefacta, sed absque ullo amylo. ln-
ter hanc et externam membranam disperguntur vasa umbilicalia. Facile a testa solvitur endopleura, pe-
netrans in exostomii tubulum, ubi reperi endostomium. Est autem testae apex, qui cum pericarpio
non coaluit, valde crassus, ut e sectione longitudinali patet. — Endopleurae cavum est omnino vacuum,

nec nucleum nec embryonem reperi. Anne itaque sterile ovulum ?

y

14

Fructuum Differentiae.

Fructus Cycadis specierum a variis auctoribus descripti, non multum a se invicem differunt, nec ab
iis recedunt quos in Hortis europaeis vidi, nisi defectu embryonis et earum proprielatum quae ex em-
bryonis evolutione in illis observandae veniunt. Cel. AunznT Du PrerIT Tuovans primus eos bene descripsit,
ut disquisitionibus Fenp. Baur ac RonrnTI Bnowx dein confirmatum est. Drupam vocat, cujus testa
dura carne tenui circumdatur, in cavitate nucleus inest, $ partes adimplens, basi truncatus; inferius
spatium substantia fungosa (plancenta. nob.) replet, quae etiam ejus apicem tanquam tenuius integumentum
circumdat; alterum integumentum ex hoc oritur, quod internum tubuli parietem investit; versus basin
delitescit ita ut haec nuda maneat; tertium integumentum adest, valde tenue, quod solummodo in ju-
venili fructu destinguendum | (spermodermis); nucleus (albumen) albus, carnosus est, apice impressus,
ubi plurimum quinque vel sex pori adsunt, materie viscida pleni absque embryonis vestigio; in aliis
seminibus embryo facillime adparet, totam perispermii longitudinem penetrans; extremitas ejus superior
acuta est, inferior in duos inaequales et obtusos lobos excurrit, qui vero in germinante semine non re-
periuntur (verisimiliter coaluerunt). Apex in iliformem appendicem excurrit, qui in styli tubum pene-
trasse videtur (?); infra apicem rima est longitudinalis, in qua squamulae (gemamaula) observantur. Haec
rima, ut germinatio probat, separat bases duarum cotyledonum coalitarum , et radicula et plumula api-
cem occupant.

Ros. Bnowx se has THovansit observationes confirmasse testatur (Prod. ft. JVov. Holl.. Negari autem
nequit, acutissimum illum observatorem errasse in explicando filamento suspensorio. Icones Tnovansir
hac in re etiam aliquatenus a veritate aberrant.

Cl. HooxEn (Zoftan. JMagaz.) fructum maturum Cycadis circinalis descripsit, nucis Iuglandis circi-
ter magnitudinis, ovato-sphaericum, glabrum, rubro-aurantiacum , apice perforatum ; pulpa externa £
lineam crassa, quam sequitur corneum vel subosseum tenue putamen, in cujus cavitate, sed libera nec
adhaerens pulchra membrana brunnea, venis longitudinalibus instructa ; circumdat albumen apice cum
ea cohaerens coloris albo-lutescentis, apice impressum; embryo in parte albuminis superiore jacet,
cohaerens ope filamenti longi albi membranacei cum interno pariete. Cotyledones duae cylindricae
sunt, una altera paullo longiore. — Haec jam a veritate non multum recedunt, nec autem multum
conferunt ad rem illustrandam.

ZEncephalartorum fructus (v. c. Encephalarti Friderici Guilielmi , E. eycadifolii, E. horridi,
E. caffri) sunt glabri, rubicundi, parciore pulpà, ovato-angulosi, ampla et circulari cicatrice instructi;
aucem includunt ligneam, duram, ovato-obliquam , subcompressam, angulosam, basi mucronulatam , et
segmentis 12 fere inaequalibus connexis compositam, apice pluribus (plus quam 12) poris majoribus cen-
iralibus et minoribus periphericis perforatam, qui ad canales resiniferos ducunt, seminis cavitatem non
perforantes. Nuces .É£. cycadifolii e Promontorio B. S. advectas 21 centimetris longiores, obliquius
ovatas, putamine ligneo duro, e 12 segmentis conflato, quod £ofwm e fibris spiralibus coalitis forma-
tur. Aperta nux haec obfert: ad basin tenuis est, intus ibi fossam formans, unde progreditur mem-
brana vasibus crebris reticulatis instructa, laevis, quae testa est seminis, quae nunc undique cum textu
spongioso placentari tenui ac compresso coaluit, ad ipsum putaminis apicem usque. Ibi verrucae obser-
vantur.e materie resinosa testam inter et putamen e canalibus istis protrusa. — Testa ipsa accuratius
examinata in duas membranas solvi potest, quarum extima vasis instructa est. JVucleus albuminis
(Tab. Y. fig. y, 7.) sequitur liber in cavo contentus, durus, corneus, basi truncatus, radiculam embryo-
nis sursum mammillae ad instar exserens; apex investitur membrana tenui, qua sublata nuda radicula
adparet, cum interna ejus membranae parte connexa ope fili spiraliter contorti. Extus albumen gris-
eum est, intus albicans, sordide fusculum. .£mbryo fere ad basin usque extensus, clavatus, parte infe-
riore versus basin sita; totus stria canaliculove notatus e cotyledonibus coalitis; albicans est ac mollis.
Prope cavum embryoniferum tria cava minora in albumine adsunt, instructa rudimentis embryonum
abortivorum. Embryo circiter 2 centimetra longus.

Zamiarum. fructus vix nisi minore magnitudine a reliquis differunt. Drupam Zamiae pwnilae no-
mine ex insula Cuba missam examini subjiciens, video obovatam , extus laevissima cute splendenti tectam,

15

sub qua pulpa ochracei fere coloris valde tingens. Haec putamen includit laeve, tenue, griseo-fuscum
. . " 2
oblique ovatum, subangulatum (fere trigonum) parte superiore paullo producta et sub lente tres fossu-

las vel foramina monstrante inaequalis magnitudinis. Pars inferior mucronulata brevi-pungens. Intus

membrana arida splendente subdiaphana obducitur (testa). Cavum non totum a/bwmen ellipticum im-

plet, in cujus parte superiore emóro invenitur, qui ope J//i spiraliter contorti cum membrana illa

arida connectitur. Embryo cylindricus, apice paullo tumidulus, inferne ubi cum filo cohaeret, um-

bonatus, ad £i altitudinem circulari constrictione imbutus. Corpus cotyledonare cylindricum obtu-

sum, rectum, basi fissum, inque fissura fovens plumwulam fuscam, compressam, valde perspicuam,
squamosam. Filum suspensorium finitur in corpus gelatinoso-spongiosum humiditate transparens.
(Tab. I. fig. v—2.)

Observatio. Filamenti, radiculam embryonis cum endopleura connectentis ortum cel. Rrcnanp (Jfé-
noire p. 194.) sic explicat: »Sacculus membranaceus, foramen albuminis intrans, post adductam mate-
riem perficiendo embryoni necessariam , flaccescit, gracilescit in formam filamenti; quod sensim a gran-
descente embryone versus ostium foraminis propulsum, tortuose contrahi cogitur," — » Materies sub-
fungosa et humectatione emollienda, obturans foramen endospermii et mediante filamentulo embryonem
adneciens, mihi videtur analoga materiei summi endospermii Coniferarum, quae a caetero dissimilis
adnectit embryonis radiculam."

Postquam diligentissimis Botanicorum disquisitionibus meliorem notitiam ovuli vegetabilis et ea-
rum quae post fecundationem sequuntur, mutationum accepimus, filamenti hujus natura majori cum
veri specie explicari potest. Profecto cel. auctor rem non false explicuit; videtur autem filamentum
illud (quod in pluribus aliis seminibus invenerunt Phytotomi) exsiccata series cellularum quae post im-
missum tubum pollinicum, in sacco embryonifero efformantur et quarum infima cellula embryonem
sistere videtur; est itaque hoc filum nequaquam tubus pollinicus auctus, sed isto stimulante productum.

Opusculi nostri ratio fusiorem de hoc organo disputationem excludit. (Conf. MexzN JYeues System.
Tom. III. p. 308 et seqq.). Vocarem emóbryoblastanon. Cel. MinsEL primus organi indolem intellexisse
videtur (.Znnal. des sc. natur. 1829. p. 310), et conferri merentur quae cl. Tnevrnawus (PAysiol. d. Gew.
Tom. II. Tab. II. fig. 19—25.) hac de re docuit.

Adnotatio. Praeter alias differentias, v. c. ex embryonis forma derivandas, putamina Cycadis bival-
via, Zncephalarti e plurimis segmentis conflata, Z«nmiarwum homogenea (fortasse etiam JMacrosamiae)

eximios characteres obferunt, sed adhuc iterato partium examine confirmandos.

Organa JHasculina. (Vao. YI. fig. a—c, f, s, b*, f, g*, et Tab. V).

In universum organorum masculinorum non tantae differentiae observantur, quam quae inter feminea
pro variis Cycadearum generibus intercedunt.

Spadices mares Cycadearum in conos minores, angustiores plerumque magis elongatos, dispositi sunt.
Sunt colorati, spathulati vel peltati, facie inferiore tota vel pro parte saltem antheris tecta.

Hi spadices omnino eadem organa sunt ac spadices feminei, sed magis contracta. Semper in singula
spira plures spadices mares quam in conis femineis inveniuntur.

Antherae ex earum superficie pullulant tanquam verruculae subglobosae, substantia spadicis ipsa in
antheram extumescente, adeo ut epidermis spadicis antherae saccum formare videatur.

Antherae sunt sessiles, globosae vel obovoideae, semper ad basin inaequales, solitariae, binatim, ter-
natim vel quaternatim ad basin conjunctae, pallide flavidae, e textu fibroso (cellulis fibrosis) satis crasso
formatae; maturae in apice aperiuntur fissura ad unum latus profundius (fere ad basin usque) descen-
dente, ad alterum latus minus profunde.

Cel. Rrcmanp monet (JMémoire p. 178.) Zamiae antheras fissura unicà laterali aperiri, C$ycadis vero
in duas valvas dissolvi; hanc autem differentiam constantem non vidi. Revera in Zamiis plerumque
non adeo profunde fissurae penetrant. Si antherae plures conjunctae sunt, fissura major introrsum ob-

16

tinet. Dehiscentia non subito obtinet sed lente incipit et progreditur. Apertae antherae, si aquae ex-

ponuntur, iterum clauduntur. — Margines dehiscentiae sunt paullo transparentes , nitentes, quare

Liwwarus in errorem ductus, ibi annulum elasticum Filicum reperire sibi videbatur (Tab, II. fig. 5*, c.).
Pollen cavitatem iotam antherarum implet; examinavi pollen Cycadis JF'allichii e& Zamiae JKickaii ,

pwunilae aliarumque et omnino ejusdem conformationis vidi. Pallide flavum fere albicans est. In cavo

antherae apertae globum format parieles non tangens sed basi adhaerens vel potius innixum; globus le-
viter concussus in massas subglobosas vel ovatas satis regulares, superficiei granulosae, solvitur. Has si
coneutias vel aquae imponas, solvuntur, ab uno latere incipientes, in granula pollinica transparentia,
sicca, elliptica, humectata elliptica vel subglobosa, utplurimum longitudinali stria notata, raro duabus
vel una circulari; perexigua sunt haec grana, fere ;i, lineae. E paucis saltem ex uno apice tubulum

pollinicum protrusum vidi, ejusdem fere diametri. Fodio tractata nulla amyli indicia dederunt. — En-

cephalarti horridi pollen siccum utrinque magis acutum est, sed alioquin non differt. (Tab. II. fig. /—g.)

Germineatio. (Conf. Tab. Il. fig. i).

Cel. Du Prerir Tnovans primus in insula JMadagascaria Cycadis germinationem observavit, descripsit
et icone illustravit (conf. Exus Histoire des F« dgéteaua recueillis sur les iles de France etc. Paris 1804.
p. 1 seq.) Cel. Rrcuanp ulterius rem exminavit (Comment. citat. p. 181). — Putamen satis fragile est.
Embryo humiditate tumefactus, e putamine, parte superiore in duas valvas fisso, prorumpit , radicula
e cavitate albuminis paullo egreditur et secum foras ducit partem corporis cotyledonaris, cujus basis
nunc hiat, scil. bases cotyledonum apice coalitarum semicylindricae a se invicem recedunt, adeoque in
conspectum venit squama carnosa ferrugineo-tomentosa , et porro plures similes, quae ita plumulam con-
stituunt; e basi harum squamarun radix egreditur perpendicularis in terram penetrans aliaeque mino-
res radices; post quintam sextamque squamam frons sequitur pedem circiter longa, pinnarum jugis 5—6
et ad basin quibusdam spinulis munita. Totum semen nunc embryoni germinanti adhuc ita affixum est,
ut, si disruptum semen conspexeris, embryonis apicem ex apicibus cotyledonum coalitarum formatum,
infixum videas in cavo albuminis.

Eximie, observata germinatione, indoles partium embryonis explicatur. Nullum etiam dubium ex
albumine nutrimentum in germinantem embryonem transire. — Semina Cycadis tarde germinare
RunuPHIUs testatur, multo tamen citius in naturali solo ac in hortis.

JEncephalarti spinulosi germinationem ipse observavi in Horto Roterodamensi, nec diversam reperi
ab illa Cycadis. Unica differentia est quod putamen in hoc genere e segmentis compositum, post perac-
tam germinationem citius rumpatur. Plures menses in terra latuerunt semina antequam germinatio
inciperet. — Squamae illae, quibus plumula constat, omnino ejusdem indolis et naturae esse videntur
ac illae quae in caudicibus postea inveniuntur et integumenta sistunt gemmae terminalis. Pro frondi-
bus abortivis non haberem.

Zamias et Macrozamias simili modo germinare similis seminum structura suadet.

DE CYCADEARUM AFFINITATIBUS.

RuuPniUs Filicibus affmem vocat Cycadem. »Arbor haec neutequam affinis est generi Palmae indicae,
sed potius species videtur arborescentis filicis." — .... » Junioris rami germen, pedem circiter longum,
superiori parte convulutum refert vermem , qui certus est character omnium Filicum." — LrNNAEUS, con-
stantis alioquin judicii, sententias prorsus diversas ac contrarias de Cycadearum in systemate loco emisit.

- —HÀ8À22—

17

1n Gener. plant. edit. VV. a. 1764. p. 572. Cycadem inter Palmas enumerat, sed absque charactere, et
addit: »de liujus charactere nihil etiamnum ab auctoribus traditum reperi." Zamiam ad eandem plan-
iarum classem refert, characterem ex observationibus TREwrr adjiciens: plantam vocat dioicam. — Post-
quam deinceps generationis organa observasset, has plantas Filicibus annumeravit, et sequentem cha-
racterem concinnavit: Jas. Àmentum strobiliforme, squamis spathulatis, coloratis; corolla deest; pol-
len inspersum paginae superiori squamarum amenti, sessile, dissiliens ad longitudinem. "emina« in
alia stirpe, spadix simplicissimus, anceps , acuminatus, corolla nulla, germina solitaria, spadicis angulis
ultra medium immersa; stylus cylindricus; stigma simplex; drupa ovalis, nux lignea (JMantiss. plan-
tarum. altera, generum. editionis VE, et specier. VI. ZTolmiae 1771. p. 166). Intellexit fortasse, hanc
sententiam. valde oppugnaturum iri et ideo verisimiliter addit: »Filix est, nec Palma. Pollen nudum
absque anthera; adeoque pulvis in aversa frondium Filicum pagina est pollen nudum. Anne fovilla
(pulvis inter pollen Filicum, inter quas Equiseti) viva seu motu vitali gaudens e polline foecundandis
germinibus prodeat, quod. pulvis, ex Marchantia exiens et se movens videtur indicare? Aperit hoc pol-
len januam Cryptogamiae. Adeoque Cryptogamia haec gaudet polline absque anthera" l. c. Similem
sententiam defendit in Jfémoires de Ü4cad. d. scienc. de Paris 1775. p. 518. » Pulvis floridus in Cycade
minime pro antheris agnoscendus est, sed pro nudo polline, quod unusquisque, qui unquam pollen an-
therarum in plantis examinavit, fatebitur." — Videtur LrwwAzus inspectis tabulis Horti Malabarici, in
quibus vernatio circinnata Cycadis frondium delineata est, primum adfinitatem Cycadeas inter et Filices
defendisse.

N. J. JacourN probare conatus est, Cycadeas nequaquam Filicibus annumerandas esse, cum flores ma-
res in specimine Cycadis Horti Schoenbrunnensis observasset. Fructum etiam satis bene describit. Nec
iamen quid de loco, quem hae plantae inter reliqua vegetabilia occupare debeant, sentiat, explicat.
(Met. Helvet. Phis.-ined. Vol. VIII. Basil. 1777, p. 58 seq. (1)).

Cl. GisekE LrsxAE: sententiam laudat et omnibus bene perpensis concludit: »In systemate autem, quod
non fructui, sed sexui et staminibus inaedificatum est, non alium potest habere locum quam inter Fili-
ces, cognita antherarum structura" — — »mallem tamen, non ex systemate solum artificiali, sed ex om-
nibus reliquis characteribus, asserere Z'ilicem exsistere drwpam. ferentem, quam Palmam sine flore
perfecto completo." — Nexum vidit in Polypodio bulbifero (Qrdin. Natur. L1vvAEr p. 601).

Auctores, qui post LrwwAEr fatum Systematis Vegetabilium editiones curaverunt, parum hanc rem il-
lustraverunt. Vrruaw Cycadem et Zamiam inter Filices enumerat, post Equisetum (Summa. plantar.
Tom. VI. Mediol. 1792). ScnnEncR inter Palmas (Gener. pl. Tom. H. p. 778). Auctores qui Classem
Linnaeanam Dioeciae suppresserunt, ad Polyandriam Monogyniam has plantas retulerunt. N. J. pz NEckEn
(Element. botan. Tom. YII. p. 306.) inquit: »Zamia et Cycas, quas filicibus annumeravit Cel. Eques Liw-
NAEUS, palmis associandae secundum systema omologicum: hinc Pocilmophyta [Palmae L.] et Sphaeroo-
phyta [Filices|] inter se maxime connectuntur." Sic auctor sententias auctorum praecedentium contra-
rias conjunxit. — Cel. Surru eandem sententiam amplexus est.

Tali modo alii ex habitu Palmis, alii ob circinnatam frondium vernationem Filicibus Cycadeas annu-
meraverunt. Cum autem partium floralium cognitio eo usque plane deesset, ex his judicium ferre nemo
poterat. VewrENATIUS autem propriam familiam Cycadis et Zamiae genera componere monuit. (Conf.
Jussreu Gener. pl. ed. Üsrrnr p. 451.)

C. L. Rrcuanp, quem has plantas inter et Coniferas intercedentes differentiae non fugiebant, pro-
priam familiam constituit Cic«deae dictam (Prnsoox Swynops. Tom. IL. p. 630), inter Palmas et Fi-
lices intermediam (Comment. citat. p. 174 seq.)J. »Ordo habitu structuraque slipitis interna ad. Pal-

mas referendus; sed embryo vere dicotyledoneus; et fabrica florum, fructuum seminumque Coniferis

(1) »In Horto. Caesareo Schoenbrunnensi duae istiusmodi Palmae sunt, quae jam a pluribus retro aunis saepius floruere, et fructus
dedere numerosos maturos, sed non foecundos, quum nullus germinaverit satus; scil. utraque foemina est, et mas desideratur. Fide
Hortulani 80. aetatis annum jam transegerunt, ante 24 annos, quod scio grandes jam ex llollandia Viennam translatae. Operae pretium
exislimo, characterem in figuris exponere, femineum ex viva planta desumtum, marem ex squamis aliquot, quas lileris inclusas, dum
integrum strobilum non poterat, mihi miserat Jl. Lmwitus." — Plantae viennenses pertinent ad Cycadem rerolutam ; spadix mas a
Lmwaro missus, virisimililer ad €. circinalem vel aflines.

I8

consimilis. Ab his differt: habitu Palmaceo, foliis pinnatis, junioribus spiraliter involutis; embryonis
cotyledonibus inter se connatis; radicula funiculo spirali terminata" l. c. p. 196.

Quae immortales viri VENTENAT, JussrEu et Rrcuanp jam intellecta habuerunt, RonznrI BnowN inge-
nium ac solertia confirmavit, anatomicis disquisitionibus anal; 5 260 95 S mdinem inter organa flo-
ralia Cycadearum et Coniferarum optime illustrantibus. llla psei di To*5nenm
et caudicum habitum tanquam ultimum Monocotyledoncarun. un. consid:

Dicotyledoneis connexae sint (1). Cel. Du Pzrir Tnovans embry turam jam :
(R. Bnowx ot. ,4pp. to the JYarrat. of a survey of the coast of awsic lia

Cl. BanrLING Coniferarum Classem in quatuor familias dividens, Cycadeas, Abietineas, 2j ose
et Taxineas, arctam inter has necessitudinem sibi agnovisse videtur (Ord. JVatwr. p. 93).

Ex numero eorum, qui arctam cum Coniferis affinitatem negant, cl. HooxER est. Habitum, caudicum
fabricam ac frondium formam summam cum Palmis affinitatem declarare perhibet, et minoris momenti
differentias in organis fructificationis repertas minime sufficere, ad arctum cum Coniferis connubium de-
monstrandum (Zotanical Magos.).

Cel. Manrrus Cycadeis et Coniferis classem majorem constituit, Tympanochetae dictam, ob cellulas
porosas (Conspect. Regni vegetabilis caet.)

Cel. ExpLrCkER organorum vegetationis rationes in disponendis plantis non negligens, viam mons-
irantibus cel. H. Mon inventis phytotomicis, sectionem acrobrya vegetabilia amplectentem constituit,
quorum caudices apice tantum increscant; tali modo Cycadeas Filicibus, Lycopodiaceis et Protogaeae
Lepidodendreis proximas constituit, Zamiarum dictam classem formans, quae hujus sectionis maxime
evolutum membrum est (Gener. pl. p. 70). — Profecto variae unius familiae affinitates cum proximis aut
remotioribus ordinibus difficile conspiciendae exhibentur: hae enim saepe sunt perquam multifariae.
Auctorem autem illa ordinandi ratione multum contulisse ad varias Cycadearum affinitates indicandas
gratus fateor.

CI. C. H. Scuurmz nec inter Dicotyledoneas nec inter Monocotyledoneas has plantas collocandas esse per-
hibet, sed proprium ordinem constituit Synorgana dichorganoide« (1l. c. p. 98).

Quodsi e vegetationis ratione judicium feramus de Cycadearum affinitate, illa acrobriya est, adeoque
ab omnibus Dicotyledoneis ac Monocotyledoneis hic ordo removetur nec in vicinitate Coniferarum
collocari potest. Accedunt hác ratione ad Filices, Equiseta, Lycopodiaceas e Lepidodendra. At
vero ab his longe recedunt organorum generationis magis composita fabrica et organorum elementa-
rium structura, caudicis stratis ligneis radiis medullaribus a se invicem separalis, habitu. — Si re-
putas organorum elementarium, vasorum imprimis punctatorum vel striatorum indolem ac situm,
cum nullo alio ordine aptius possunt comparari quam cum Coniferis et Lepidodendreis nunc exstinctis;
in nullo enim alio ordine tales cellulae tubulosae reperiuntur. Haec affinitas valde conflrmatur singulari
fabrica organorum generationis, omnino sui generis et solis Coniferis similis, ut facile intelligitur si
disputationem nostram de organis genitalibus Cycadearum comparaveris. Antherae etiam vario modo
bene cum antheris plurium Coniferarum comparari possunt. — Ab altera parte autem indumento cau-
dicum, horum incremento, frondibus pinnatis caet. insignem differentiam obferunt. Externus Cycadea-
rum habitus ob caudicis simplicitatem et frondes pinnatas coronantes cum Rucnanpro palmaceus vocan-
dus est. Nec tamen alio modo cum Palmis conveniunt. Caudicis anatomia diversissima, exogena; folia
circa caudicem non vaginantia amplectentia, uno ex alio quasi emergente , sed a se invicem bene sepa-
rata, secundum lineas spirales circa caudicem disposita; quavis frondescentia simul circulus vel spira fo-
liorum protruditur, nec continuante vegetatione efformantur. Nulla similitudo inter Palmarum et Cy-

cadearum organa generationis.

(1) »Habemus igitur in hoc ordine, saltem quoad structuram externam embryonis, transitum a Monocotyledonibus ad Dicotyledones:
plumulae autem evolutio in eodem non tam Dicotyledonibus quam Monocotyledonibus accedit, in quibus omnibus, Gramineis Aroideisque
exceptis, foliola primaria hujus organi semper abortiva et squamuliformia, vel merae vaginae sunt, dum in D. cunctis folia perfecta eva-
dunt. Aliud forsan discrimen est inter plumulas duarum Classium, utpote quarum foliola primaria in D. cum cotyledonibus alternant:
in Gramineis et Aroideis contra, in quibus solis e M. classi plumulae foliola distinguimus, cotyledoni opponuntur. Cycadeae, quantum de
re tam minuta judicare licet, hac ratione cum D. conveniunt Prodr. fl. Wov. Holl.

c

EN

|
|

19

His fere argumentis ductus, cel. Ricuanp inter Filices et Coniferas posuit hunc ordinem, et impri-
mis magni fecit affinitatem cum Coniferis (1). Profecto unica haec familia est cum qua apte comparari
possunt; organa generationis secundum eundem typum facta, organorum clementarium eadem fabrica
magni sunt habenda momenti; et quae obstant differentiae non adeo graves omnes habendae sunt: nimi-
rum foliorum compositio; si foliola Cycadecarum comparas quoad structuram, epidermidem, indolem ut
ita dicam, cum Coniferarwm (v. c. . dM gathis, Cunninghamiae, Podocarpi, Phiyllocladi caet.) foliis la-
oribus, quaedam similitudo adparet; nascentia etiam Coniferarum non raro pilis deciduis vestita. —
Manet autem differentia ex acrobrya vegetatione Cycadearum petenda et quae e compositis foliis deri-
vari potest; his revera longo intervallo Cycadeae a Coniferis removentur, nec vacuum hoc spatium ordi-
nibus plantarum nunc viventium implere valemus.

In systemati, quod plantas secundum organa sexualia disponit, difficile esset, sgraves characleres
eruere, quibus utraque familia distingueretur et petendi essent e cotyledonibus connatis et. radicula
in filum spirale terminata.

Cycadeae sistunt ordinem solitarium , nullo alio proximum et vere propinquum, solis Coniferis e lon-
ginquo accedentem. Anne omnino improbanda eorum sententia qui Cycadeas tanquam inter hodiernas
plantas peregrinas recenseant, lanquam vestigia vegetationis quae olim tellurem ornavit quaeque formis

giganteis, evolutione organorum vegetationis luxuriosa et geuerationis partium simplici typo cxcellebat?

CLAVIS GENERUM CYCADEARUM VIVENTIUM AC EXSTINCTARUM,
SECUNDUM ORGANA VEGETATIONIS.

A. foliola nervo unico forti praedita.
«. linearia vel lanceolata, acuta, basi contracta. C»cas Liww.
b. » » basi non contracta, sed hac tota rhachi affixa. Cwcadites Bnowew. (Mantellia
Ejusd. ex parte.)
B. foliola absque nervo mediano, nervis tenuibus compluribus parallelis fere omnibus simplicibus.

[2 » basi contracta, calloso-articulata, apice inaequaliter serrulata, raro integerrima. Z«enia
Lisy.—Lzrnu.

b. » basi auriculata aut cordata, apice acuminata, nervis divergentibus. Z«mites Bnovaw.

c. » basi tota affixa, apice truncata. J/erophiyllwum Bhosax.

d. » apice rotundata. JVilssonia Bnowcn.

e. » apice subacuta, nervis validioribus cum tenuibus alternantibus. Zisingera.

e. » apice acuminata, integra vel lobata, basi contracta non articulata, vernatione imbricativa.
AZncephalartos Lens. (.Mantellia Bnoxex. pro parte. Palaeosemia, Expr.)

F » linearia, basi callosa, rhachis vernatione torta (P). Afacrozamia.

g » foliola incognita. Inflorescentia spadicibus unifloris. Z«miostrobus ExpL.

(1) » Cependant nous convenons que la famille des Cycadées forme une exception remarquable dans la série des ordres naturels. Elle y
constitue une sorte de groupe isolé, un point central d'oü partent en rayonnant les trois grands embranchemens du régne végélal. Elle
montre plus qu'aucune autre que dans les plantes les rapports naturels sont souvent croisés et ont lieu entre des familles appartenant à
des classes differentes. Si l'on veut s'astreindre à suivre rigoureusement les lois qu'imposent toutes nos classifications, les Cycadées forment
par leur rapport avec les Palmiers, le passage naturel des dicotylédons aux monocotylédons et par leur aflinitó avec les Fougeres, le lien
qui unit ces deux groupes avec les cryptogames.? C. L. Rican».

20

CLAVIS GENERUM VIVENTIUM SECUNDUM ORGANA

GENERATIONIS.

A. Spadices feminei pluriflori. Cycas Laixx.

B. » » biflori.
1. spadices masculi basi in pedicellos contracti, apice d' "inque. antheriferc Tomida
LixN.—LEnun.
2. » » spathulati, in tota superficie inferiore antherifer. — icc oAeiertos
3. » » spathulati, antherae in duos fasciculos vel areas collectae. «erozovitt

DISTRIBUTIONIS GEOGRAPHICAE MUTATIO PER
PERIODOS GEOLOGICAS.

Cycas, nunc in iropicis et subtropicis Asiae
et Novae Hollandiae.

Macrozamia, in Nova Hollandia.

JEncephalartos, in promontorio Bonae Spei, regione
interiore ad tropicam vegetationem

lranseunte.

Zamia , nunc in Americae regione tropica et
subtropica.

Zamites, nunc exstinctus.

Zamiostrobus, nunc exstinctus.

Pterophiyllum, nunc exstinctum.

JVilssonia , nunc exstincta.

Hisingera, nunc exstincta.

in Protogaeae terra Porllaud.

in Protogaea defuisse videtur.
in Portland in ierra oolithica, et in terra

jurassica Galliae; 15? proprius ad polos
accedens quam nunc.

in Protogaeae terra oolithica et Lias, in
Gallia (Mamers) et Anglia (Lyme Regis).

in Anglia effossus.

in terra oolithica inferiore insulae Schoonen
et in Wuertenbergia prope Stuttgardt.

in terra Lias insulae Schoonen.

in regione Sussex Angliae.

Observatio. Generibus, quorum nullae species hodie vivae reperiuntur, in sequentibus crucem praefixi.

Jota. Characteres generum ordinis naturalissimi et arctissimis limitibus circumscripti non ex organis

primariis generationis unice petendi sunt, sed ex organis secundi ordinis quos Taxonomici vocant, hau-

riendi, aeque ac in aliis ordinibus maxime naturalibus, i. e. simillimas plantas contiuentibus, factum est.

-—

21

IL. CYCAS Li.

— ———

(Cycas Liww. Gener, pl. n*. 1222, Nomen jam in Hort. Cliffort. p. 4. Jussreu Gener. p. 16. RicuAn» Comment,
p. 197. Expurcm. Gener. p. 71. — Olus Calappoides Rowe. Zerb. 4finboin. Tom. I. p. 86. Todda Panna Ruxzpe
Tort, Malab. Tom. HI. p. 9, (1682)).

(Tab. L fig. a-« et Tab. II. fig. a-e*).

Spadices antheriferi dense imbricati oblongo-cuneati, apice sursum flexo, faeie inferiore an:
therifera. AntAerae dense aggregatae pilis setosis intermixtis, binatim ternatim vel quaternatim
in foveolis conjunctae. Spadices ovariiferi magni foliacei laxe imbricati demum reflexi, cre-
nati, basi angustati, sursum in apicem foliaceum plerumque aeuminatum exeuntes, marginibus

utrinque ovaria plura foventes. Ovaria colorata, glabra vel tomentosa, Embryo clavatus.

Arbores procerae vel humiliores, longaevae, Palmis habitu, caudicibus ac succorum indole quodam-
modo aemulae, gummosa et amylacea materie scatentes. Codex cylindricus, delapsarum frondium ves-
ligiis squamosus aut annulatus, simplicissimus, raro demum apice ramosus, medulla ampla ligno in-
clusa, quod strata plus minus 'distineta format, concentrica (?), e spiralibus vasis veris spuriisque for-
mata, radiis medullaribus percursa. — "rondes apicem caudicis (aut ramorum) eleganter coronantes
plerumque post annum vel biennium renovatae, basi sqgzais stipulaeformibus érassis tomentosis slipatae,
rhachi foliolisque vernatione circinnatim convolutis, frondium Filicum ad instar, tunc et nascentes
etiam pilis deciduis imprimis in dorso vestitae, basi tumefacta cum caudicibus connexae; s/ipes iri-te-
iragono-teres inferne utrinque spinulis e foliolis abortivis ortis munitus; foliola linearia, lanceolata, acu-
minata, marginibus planis aut revolutis, membranacea aut coriacea, nervo mediano crasso simplici
praedita, integerrima.

Organa genitalia non nisi in plantis complures aunos natis evolvuntur, nec deinceps quotannis effor-
mari videntur, sed aut alternis annis, ita ut frondium corona cum frondibus floriferis allernet, aut plu-
ribus annis non nisi frondes foliiferas promentibus inter annonam intercedentibus. Frondes fructigerae
ex apice caudicis evolvuntur in centro coronae frondosae, quae tunc reflectitur aut subinde perit, denso
squamarum tegmine circumdatae, admodum lente increscentes.

Conus e spadicibus masculinis compositus breviter pedunculatus vel sessilis, oblongo-ovoideus, saepe
bi-pedalis et ultra, spadicibus plus minus dense imbricatis, elongato-cuneatis, demissis faciebus ancipiti-
bus, apice quasi truncato, disco truncaturae medio gibbose protuberante et acuminato, acumine sursum
flexo, coloratis, carnosis.

Conus femineus spadices fert grandiores, primum arcte imbricatos, in corpus ovoideum amplum col-
lectos, apicibus curvato-inflexis et sibi accumbentibus, dein a se invicem recedentes, denique reflexos ac
pendulos, basi contractos, medio ad sinus e foveis lateralibus profundis vel obsoletis ovariiferos, sursum
frondoso-dilatatos in apicem serratum longe acuminatum; carnosos vel coriaceos, nervis mediis percur-
sos, griseo-vel rufo-tomentosos, coloratos. Numerosi spadices non evoluti subulati extus fertiles stipant.
Qvaria colorata, tomentosa, et demum glabrescentia, aut (plerumquo) inde ab initio glabra, in tubu-
lum nitidum exeuntia. Putamen bivalve crassum laeve. Albumen corneum. Z/»bripo clavatus, filamento
longo appensus, subcurvus, subcompressus, cotyledones inaequales, totae vel pro parte connatace. Em-

bryones abortivi plures.

22

Onsrnvarro. Conf. de antheris ac polline p. 15. Forma spadicum imasculinorum non semper eadem.
In omnibus exstat corpus cuneatum dorso planum glabrum, deorsum e duabus faciebus coéuntibus de-
clivibus antheriferis formatum. Antherae sunt binatae, ternatae vel quaternaltae, raro plures, et in fos-
sulas collectae pilis rigidulis circumdatas; in centro fossulae verrucula elevatior cernitur vel cicatrix
inserlionis antherarum ; quasi filamentum commune. An singulae duae antherae tanquam sacculi unius
considerandae el comparandae cum loculis antherarum discretis in pluribus Coniferis observatis? Apex
acuminatus adsurgens spadicis longior breviorve est, ad quod in speciebus distinguendis bene adtenden-
dum. Textus internus spadicum marium cellulosus, laxus, hic illic cavitatibus irregularibus instructus;
vasorum fasciculi plures et canales gummiferi. — Singularis est foetidus horum spadicum odor, de
quo Ruururus et TirovAnsiUs loquuntur.

Inter spadices Jfemineos salis magnae differentiae observantur, non praetervidendae, quibus Ccadis
genus in secliones dividere posses. In universum spadix est frons mutata, in qua pedunculus sursum
ovariiferus, lamina explanata et acumen distinguuntur. In cono sunt omnes imbricali inque facie in-
teriore plus minus concavi. Demum reflectuntur. Omnes quantum novi, tomento denso vestiti. Hoc
autem in C. revoluta etiam pericarpium, tubulo excepto, tegitur, in speciebus autem aliis, ut C. circi-
nali, pericarpium nudum est; accedit tunc alia differentia: ovaria nuda sita sunt in foveis profundis in
sinubus ad latera spadicum exsculplis, adeo profunda ut fere dimidia pars junioris ovarii in fovea abs-
condita sit; margo foveae inferior in tuberculum acutum durum protractus est.

Ovaria matura omnia carne colorata includunt nucem, verisimiliter e duobus segmentis conflatam ,
sallem in germinante semine bivalvem.

Jd lbumen. recens candidum est, duracino-carnosum; exsiccatione maturum corneum evadit. In semi-
nibus non fecundatis albumen integrum, nulla fovea impressum est. — Fertile ac maturum in vertice
offert cavitatem umbiliciformen, ad embryonis cavum ducentem, et occlusam singulari substantia, quae
humiditate emollita expanditur. à

Jimbrio fertilis in axi albuminis positus, ejus fere longitudinem aequans, est albicans, molliusculus,
plus minus compressus et aliquomodo curvatus. Ztadicula subturbinato-obtusa, perquam brevis, cum
corpore cotyledonari confluens, extremitate sua proiracta in filamentum flaccidum, membranaceum, fas-
ciatum, plicato-tortum, connexum cum interna tuberculum apiculare occludente materie. Co/yledones
duae, basi fissura brevi discretae, caeterum in oblongum corpus connexae ad apicem usque, vel us-
que prope ad apicem, hinc bilobum. Plumula in fissura basilari latens, ovoidea, e squamis imbri-
cato-amplexantibus formata. (Haec spectant imprimis Cycades australasicas e& C. madagascariensem.)

Crescunt in sime australis, Oceaniae atque JYovae JHollandiae regionibus tropicis, in insula Ja-
dagascaria, in Asiae orientalis terris subtropicis rariores; cultura nunc latius dispersae, in JVovum
Qrbem translatae. Limes borealis constituitur Cycade revoluta in J«aponia et Sina, et australis in JVo-

vae Hollandae regione tropica. — Ob imperfectam plurium specierum cognitionem singularum limi-
ies difficulter indicari possunt. — C. circinalis et affines vere iropicae et plerumque in planitie habitan-
ies. — Cl. DuuoxrT »'Unvirrz C. circinalem dictam vidit in Jove Zfibernia (ad Havre Carteret) aequa-

tori proximam, inter tropicas Mimosas, Pterocarpos, Terminalias, Caryotas, Arecas (/oyage de U.4s-
trolabe, Botanique. p. XV), porro ad Portum Dorei Novae Guineae (Ll. c. p. XXIII), caet.

ApxorATIO. Num medicis graecis arbor, deinceps a LiwwAEo Cycas dicta, cognita fuerit, omni dubio
non caret. Palma a TuEkornmasro (Zist. Plant. lib. IL. c. 8.) Kóxog dicta, a SenENGELIO Cycas cir-
cinalis L. habetur (Hist. rei Herb. Tom. Y. p. 106), imprimis ob panificii usum, de quo graecus auc-
tor loquitur. Cum autem aliae Palmarum species multo magis hac in re valeant et Cycas in remotis
Asiae regionibus huic usui non nisi rarius inserviat, SPRENGELII sententiam valde dubiam habeo. — Ea
etiam mihi dubia sunt, quae Arabes physici Wananus et Anuzkrpus saeculo IX. iter in orientales Asiae
regiones facientes, de arboribus panificio inservientibus scripserunt (-dnciennes relations des Indes et
de la. Chine 1718. p. 17). — Quum primum Europaei ad Asiae insulas remotasque regiones pervene-
rint, citius fortasse utilis puleraque Cycas innotuit, Nec tamen arbores Sagou grana promentes omnes

23

huc citandae. AxroNrus PrcaArETTA (Rawusro E. p. 394), Lorrz pnE CasracsEDA de Sagou arbore scrip-
serunt. — Certiora sunt, quae de arbore farinifera insularum Moluccensium retulit autopta Fnaxcrscus
Dnaxze; haec verisimiliter Cycadem spectant. Dubia vero habeo quae de arbore ago narrat CursTrANUS
Hxwurcus Bnaap (Jongl. Svenska Fetenskaps A4cademiens Handling. 1775. p. 142). — Optimam noti-
tiam Cycadis dedit Rizgpg ror DnakEssTEEN in ZZor£o Jalabarico. Eximiis his iconibus LixvAEUs usus
est ad characterem generis eruendum. Est vero Cycas circinalis. — Insularum moluccensium Cycadem
diligentissimus Ruurnurus descripsit. LiwNAEUs perperam ad Cycadem circinalem retulit; propriam autem
speciem exhibet. TmuwBERGIUS (ZTlor. Japon.) Cycadem revolutam, plantam japonicam, invenit et de-
scripsit quae antea jam in Hollandiae hortis adfuisse videtur, ex auctorum ejus temporis testimonio
(Prodrom, Paradis. bat. Index alt. Hort. Lugd. Bat. Tom. II. p. 170). — Lounkmno Cycadem iner-
mem. in Cochinchina detexit (Z/or. Cochinch. Tom. II). — Cycadis speciem a C. circinali bene distinc-
tam, in insula Madagascaria delexit et delineavit cel. Avus. nu PrrrT-Tmovans (Plant. Afr. austr.
Tab. I). — Ros. Bnowx duas species Novo-Hollandicas determinavit (C. media et C. angulatain Prodr.). —
Multa profecto in hoc genere adhuc detegenda ac emendanda restant.

CLAVIS SPECIERUM.

a. foliola linearia revoluta. — Cycas revoluta.
b. » plana lanceolata. Species Cycadi circinali affines.
«. frondes basi spiniferae. "
1. stipes tetragonus, spadices 6-10-flori. — Cycas «ngulata.
2 » ac rhachis antice plani, spadices 2-9-flori, apice frondoso grosse serrato. — Cycas media.
3. rhachis subteres, spadicis apex frondosus argute serratus. — Ciycas circinalis,
A. » » » cristato-serratus. — Cycas fwnmphii.
5. stipes subtrigonus antice plane excavatus. — QCycas glauca.
6 » » foliola multo angustiora, antherae cylindricae. — Cycas JF'allichii.
7. » semiteres, spadices obtuse serrati. — Ciycas madagascariensis.

f. inermes. i
Species dubiae. — Cycas celebica et C. inermis.

1. CYCAS REVOLUTA Tuunr.

C. Caudice humiliore squamato subannulato, stipite subtetragono utrinque spinulifero, rhachi tetra-
gono-terete, foliolis confertis suboppositis linearibus spinoso-acuminatis revolutis, infra saepe subpubes-
centibus, spadicibus masculinis ..., femineis oblongo-lingulatis, griseo-tomentosis, ovariis ulrinque duo-
bus ad quatuor tomentosis, apice frondoso spinoso grosse serrato.

Syw. Vera Japonensium Palma prunifera Pavr, Hrnwaw. Palma japonica, spinosis pediculis, Polypodii folio
Parad. batav. Prodr. p. 361. Boznuaavs Lugd. Bat. Tom. II. p. 170. Palma farinifera japonica, Soitsu Japo-
nensibus Bnzxw. rodrom. p. 2. Tessio vulgo Sotitsou Kazurr. Z/oenit, exot, p. 897. Avbor Calappoides Sinensis
Roupu. Herb. 4mboin. Tom. I. p. 92.

Cycas revoluta Tmvwszme For. Japon. p. 229. (a. 1784). Arrow Hort. Kew. Tom. WI. p. 471. PrnsooN
Synops. Tom. II. p. 631. Wrrtpex. Spec. plant. Tom. IV. p. 844. Hort. Berol. p. 1022. Srnzxc. System.
F'eget. Tom. III. p. 907. Surrn in Transact. Linn. Societ. Tom. IV. p. 312. Hooken in Zofan. Magaz. ov.
Ser, F'olum. IV. Tab. 2963-64. |Vob. in Bull. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 84.

HrenpAR, Wrnupexow, Ne, 18528! (frons culta a cl. WexprAwp missa).

24

Icox, Tab. nostra I. fig. g-s. (ovaria et ovulum). Suri, l, c. Tab. 29, 30. Roi, Herb. 4fmb. Tom. I. Tab. 24.
Sepa. Thesaur. Tom. I. Tab. 25. fig. 1? Zotan. Magaz.l.c. Buckraw l.c. Tab. 58, 59. Jacour et. Helvet.
Tom. VIIL Tab. IL. fig. 5. spadicem femin. QGrssxe in ordin. natur. Lixsazr Tab. VIL. idem.

Hanmmar in Japonia, unde in vicinas terras, imo in insulam J/adeira et Americam translata , co-
piose in caldariis europaeis culta. Teste TuuxsERGIO in Japonia »saepe prope domos colitur; etiara in
China." — Monente Mrzrrno a. 1758. in Angliam introducta per navarchum HurcniNsox.

FronET apud nos verno tempore (1). Masculina exemplaria in Europa rarius coli videntur (2).

DrscniPrIO et OnsenvaTroxEs. Caudea adultus humanam altitudinem attingit, 2 ad 1 pedem in diam. (3),
cylindricus, inferne glabrescens subannulatus, superne frondium superstitibus basibus dense tectus. Ple-
rumque specimina culta minora sunt, et omnino basibus illis tecta. Maxima vidi in caldario Domini
vaN prR Mazrrw Bruxellensis, florentia, feminea. Ejus frondes eximie quadrant cum illis quas ex spe-
cimine quod Jfagdeburgi floruit, misit cl. Lzmwaww. Hae longitudine 1 metrum superant, quorum si-
pes tantum. 12 centim. metitur; hic obsolete tetragonus angulo antico salis argute prominente; spinae
breves, 2 mill. longae, e basi lata acutissimae; crassities stipitis 1Z centim. Ahachis lenuior, versus
apicem adhuc multum attenuata, glaberrima ut tota frons, costa antica salis acuta ac prominente duo
plana separante, postice rotundata, ut pars rhacheos postica omnino semiteres sit. JZ'"oliola ad utrum-
que latus tanquam in canali inserta. Utrinque circiter 125, infima minima, 3—4, media maxima 17—18,
suprema 10—11 centim. longa; omnia fere opposita, suprema alterna, valde approximata, à centim. dis-
iantia, erecto-adscendentia, basi inferiore decurrentia, linearia, 6 mill. lata, basi angustata, versus
apicem attenuata et in spinam obliquam brunneo-sphacelatam terminata; margines revoluti; nervus me-
dius crassus, deorsum imprimis prominens, cum revolutis marginibus, inferiorem paginam bicanalicu-
latam reddit; haec pallida et absque nitore est; superior nitens fere vernicea, amoene viridis. — Speci-
men ex Horto regio insulae Pavonis vix differt; solummodo rhacheos costa antica non adeo acuta prodit;
foliola non omnia recla sed plura ad superiora plus minus falcata.

Frons plantae ut videtur adultae, in ipsa Japonia a cel. nE Srenorp lecta et in Museo Botanico Lug-
duno-Batavo servata, a cultis differt foliolis brevioribus, stipitis brevioris spinis approximatis et supe-
riora versus sensim in foliola transeuntibus. — Frons circumscriptione lanceolata, tota 75 centim. longa,
quorum sZipes metitur 14 centim; hic basi dilatata hirsutus est caeterum tetragonus, angulo postico
obtuso, antico acuto utrinque in canalem demisso, ad cujus marginem utrinque circiter 28 spinae, op-
positae, antrorsum directae; infimae brevissiimae £ millim. longae; superiora versus sensim longiores
5millim. ad centimetrum fere longae tunc foliaceae. Zhachis ejusdem fere formae ac stipes, sed pars pos-
tica semicylindrica; anticus angulus obtusior; canales obsoletiores. Zoliola utrinque circiter 95, infima
brevissima opposita, media longissima et haec cum supremis alterna; maxima 9—10 centim. longa, 5 mill.
lata; omnia apice acute spinosa; marginibus revolutis incrassatisque et in pagina inferiore non splendente
fuscescente hinc illinc pilosula. Rhachis inter extrema foliola in acumen pungens desinit.

Plantae artificis Hortulanorum in Japoni« celeberrimis, pygmaeca factae feminae florentis frons in
Museo Botanico Lugduno-Batavo servata, vix spithamea, circumscriptione obovata, rAachi fusce hirsutae

(1) Plura in variis diariis de Cycadis hujus florentibus speciminibus femineis relata sunt, v. c. a Cun, Lunck, in Horto Comitis Hannacu in
Bruck ad Leitham. | Planta juvenilis accepta per decem annos culta, dein in caldarium posila cito inerevit, frondes 5 pedes longas reflexas
evolvit. Quovis anno non tantum novam frondium coronam efformavit, sed Zamiarum more etiam ad caudicis basin gemmas efformavit.
Dein autem , loco coronae frondosae, initio m. Februarii spadices griseo-tomentosos pedunculatos utrinque 3—4 ovaria pisiformia gerentes pro-
duxit, Etsi non fecundata, tamen in ovales obcordatos ac medio impressos fructus, castanearum vescarum ad magnitudinem , increverunt.
Nune illi spadices, pedunculis 6—7 pollices longis affixi, 5 pollices longi, numero 250, reflectuntur et 6—8 fructus gerunt, quorum
omnium numerus ad 1000 computatur, constantes e materia carnosa sicca, tenui extus membrana pulere rubenti vestitos, cui lana crispa
facile amovenda inhaeret. Intus putamen includunt (Ferhandl. z. Bef. d. Gartenb. in. Preussen Tom. IV. p. 227—28). — Ipse in Horto
Di. vax prn Marnew feminam florentem et jam fructus promentem vidi initio m. Aprilis. — Conf. porro IHooxzn l. c. Buokraup l. c. p. 439.

(2) Mas bis floruit in Hort. Imper. Petropolit. Loco frondosae coronae evolvebatur conus; pollen collectum ad fecundanda specimina
feminea, sed frustra, adhibebatur (Ürro et Drzrn. Allgem. Gartenz. Tom. VII. 1839. p. 24).

(3) »Caudex teres, ramosus, orgyalis et ultra, crassitie femoris, a casu foliorum ferrugineo-hirsutus? Tuuwpzno. 1. c.

25

utrinque 25 foliola affixa, angusta, minuta. ;Spadir ovariis juvenilibus instructus, 14 centim. longus,
slipite laminam aequante, uno margine tria, altero duo ovaria gerente. Lamina utrinque in 16 serra-
turas cristatas, quarum superiores maximae, divisa, in acumen terminata. Totus spadix £omento denso
floccoso griseo pallide lutescente vel albicante vestitus, exceptis pericarpiorum tubulis et spinosis crista-
rum apicibus. — Adeoque in plantis his pygmaeis frondium magnitudo plus diminuitur quam spadicum.

Satis insignes sunt differentiae aetatis; speciminum scil. juvenilium frondes video £ metro paullo lon-
giores, foliolis utrinque 40—50, quorum maxima 9 centim. longa, et 4 mill. lata sunt. Reliqua congruunt,
imprimis apex spinosus curvatus.

Spadices feminei ex apice caudicis verno tempore numerosissimi prodeunt, demum omnes reflexi.
Quem a cl. LznwaxN accepi eandem formam habere intellexi ac speciminis in Horto MarrExr florentis;
19—20 centim. longus; parte angustata pedunculata e fossulis utrinque duos fructus gerit; supra fructus
in laminam expansus cristatam, utrinque 12—15 linearibus cristis instructam, sursum minoribus, eL
quarum maximae 5—6 centim. metiuntur; totae ut totus spadix densissimo tomento grisco-fusco vel
griseo tectae, apicibus cristarum spinosis, brunneis, nitentibus. Fructus sunt ovato-subcompressi, ob-
cordati, aurantiaci, tomento griseo-brunneo facile amovendo tecti, 34 centim. longi, 3 transverse crassi. —
Immatura ovaria utrinque plerumque tria vidi in Horto MaErzwr; de his conf. p. 12. TnuwnERGIUs, qui
foecundatos fructus vidit, p. 231 orae japonicae dicit: »Drupa ovata, compressa, rubra, sesquipolli-
caris. Drupae comeduntur a Japonensibus."

Spadix ab Hookrmo pictus differt: colore obscuriore, magis in castaneum vergente, parte inferiore
pedunculata longiore, ovarlis 6, lamina breviore nec in circumscriplione lanceolata, sed potius spathulata,
segmentis minus numerosis, obcurioribus; lamina rectius palmato-cristata dicenda.

Sed in eadem arbore numquam omnes spadices omnino eadem forma gaudent. — Duos vidi spadices in
Japonia, lectos et in Museo Botanico Lugduno-Batavo servatos. Minor plantae pygmaeae mox descrip-
ius. — Alter 19 centim.longus. Ovaria utrinque iria remotiora. Serralurae laminae tríangularis utrin-
que 18, subteretes, horizontales. Tomentum obscurius, magis sordidum., imprimis versus apicem. (Conf.
supra).

Quae TnuxnERcrus de frondibus refert, optime in nostra specimina quadrant: »olie omnia pinnata
stipite inferne spinoso. Foliola subopposita, linearia, versus interiora subfalcata, spina simplici termi-
nata, integra, margine revoluto lineaque media elevata, glabra, duas lineas lata, erecto-patentia, infi-
mis supremisque brevioribus." De cawdice addit: »medulla autem caudicis, supra modum nutriens,
imprimis magni aestimatur: asseverant enim, quod tempore belli frustulo parvo vitam diu protrahere
possint milites; ideoque ne commodo eodem fruatur hostis extraneus, sub capitis poena vetitum est,
Palmam e regno japonico educere."

De propagatione hujus arboris videas Ruwrn. l. c.

CYCAS REVOLUTA Tnuuws. Z'arietas planifolia.

€. Caudice cylindrico, tomentoso, squamoso, frondibus gracilibus, stipite opposite spinuloso rha-
chique tetragonis, antice argute costalis postice semiteretibus, foliolis omnibus fere aequilongis alternis
aut rarius suboppositis, breviter linearibus, planis, vix aliquid revolutis, in mucronem mollem rec-
tum vix sphacelatum terminatis.

ApuusnaTro. rondes $ met. longae, in specimine jam 1i pedes longo, graciles, sipite rhachique
tenuibus. ;Spinae stipitis omnes oppositae, ad £ centim. longae, complanatae; utrinque saepe 20, om-
nes rectae: foliola utrinque 60, 11 centim. longa, 7—8 millim. lata, plana, mollia, non rigida, nec
apice pungentia. In pagina superiore parum nitentia.

Haec varietas, quae in caldario Horti Roterodamensis colitur, et cujus similem ex India occidentali
inter alias plantas accepimus, adeo differt a vera Cycade revoluta, ut fere propriam speciem declaras-
sem: differt frondium forma in universum, stipite, spinis, imprimis foliolis brevioribus, latioribus, pla-

7

26

nis, mollibus, non rigidis vel pungentibus, caet. Fortasse ad hanc, quae verisimiliter et alibi colitur et
e Japonia ad nos venit, pertinet icon in Aofían. /Magas. quam citavimus (exhibens plantam, quae in

insula JMadeira sub dio floruit), et icon in Herb. «d imboin. l. c.

9. CYCAS ANGULATA R. Bnowx.

C. Caudice elato, frondium stipite tetragono spinuloso, rhachi fere ad apicem usque ancipite, foliolis
muticis supra concaviusculis, infimis abbreviatis, spadicibus masculis basi cuneatis, parte antherifera
apice acuminato longiore, antheris globoso-ovatis binatim quinatimque conjunctis, spadicibus femineis
modice pedunculatis 6—10-floris, lamina frondosa ovato-deltoidea inaequaliter dentato-serrata mucroni

integerrimo longe acuminato fere aequilonga, ovariis glabris globosis apiculatis.

Sx. Cycas angulata R. Bnowx Prodr. Flor. Nov. Holland. p. 348. edit. germ. p. 205. Senrworn System.

veget. Tom. VII. p. 907. Comment. phytogr. p- 129.
Icox. Fen». Bavrn Jllustr. Fl. Nov. Holl. ined. N». 284 et 285. Tabula nostra II. fig. a-e. (organa generationis).

Hasrrar in Jovae Hollandiae intrairopicae regionibus mari vicinis (R. Bnowx).

Ossrnvarro. leonibus splendidissimis, quas mox citavimus et quarum fidas delineationes benevolen-
diae cel. ExpLrcHER debemus, persuasum habeo, arborem hanc summo jure tanquam propriam speciem
esse enumerandam.

Dzscnrerro. Arbor satis alta. Frondium rhachis antice anceps, stipes tetragonus, foliola haud acumi-
mata. JSérobilus mas ovato-ellipticus, basi squamis lineari-lanceolatis vestitus. Spadices apice acumi-
pati sursum recurvali et imbricati. Pagina inferior pilis tecta, eamque totam antherae occupant, fere
globosae, paullo oblongae, quae sursum et subintrorse aperiuntur fissura dimidiam antherae longi-
tudinem non aequante. Spadices masc. 7 centim. longi, latitudo maxima 21—3. Strobilus femineus
multo major, obovatus, fere globosus. Spadices lati, lanceolati, parte inferiore seu pedunculo pau-
lisper compresso ejusdem longitudinis ac pars ovariifera. JLamina foliacea est deltata, basi rotundata,
irregulariter dentata aut potius serrulata et in acumen integrum terminata, cujus longitudo ipsam la-
minae fere aequat. (secundum R. Bnowxw superat). OQvaric utrinque 3—5, fere globosa glabra. — Lon-

gitudo spadicis 22 centim.

3. CYCAS MEDIA R. Bnowx.

C. Caudice elato simplici vel ad verticem pauci-ramoso, frondium reliquiis annulato, frondibus erecto-
patentibus recurvatisve circumscriptione lanceolatis obtusis basi attenuatis, stipite brevi-spinuloso rhachi-
que supra medium antice planis, foliolis oppositis basi contracta decurrentibus; spadicibus femineis
longe pedunculatis, supra medium 2—9-floris, lamina frondosa rhombiformi grosse serrata acumen mul-

tum superante, ovariis glabris, fructibus ovoideis obsolete angulatis.
Sw. Cycas media R. Baoww Op. cit. ed, Lond, p. 348. edit. germ. p. 204. Spnzxo. Syst, veget. Tom, TII.
p. 907. Nobis l. c. p. 130.
Ico, Fem». BAvzx l. c. Ne. 283 et 286. Tab. nostra T. fig. a-p. (organa generationis), et Tab. III. (tota planta).

HazrrAT ut praecedens species (R. Bnowt).

DzscurPriro. Arbor 3—À metra altitudine attingens, caudice salis crasso, versus apicem attenuato,

non semper omnino recto, rarius vertice ramificato, frondium superstitibus basibus annulato. Zron-

27

des numerosae, 20—40, coronam fere globosam efformant, quae fortasse e duorum annorum frondibus
componitur; sunt 13 decimetra longae, circumscriptione lanceolatae, latiores, obtusae versus apicem et
versus basin contractae. S/ipes brevis, 3 decim. longus, 10 exiguis spinulis utrinque munitus. JAhachis
crassa, antice ut et stipes, applanata, leviter convexa, angulis acutis duas facies separantibus. Zoliola
approximata, utrinque 120, inferiora minuta, 6 centim. longa, maxima 20 centim., apicis 10 centim.
longa. Omnia linearia, diametro maximo 1 centim. non superante, basi contracta et deorsum juxta
rhacheos marginem decurrentia; apex spinose acuminatus; nervus medius fortis; margo levissime revo-
lutus. — Spadices feminei adulti singulari forma insignes. Tres quartae partes vel dimidia pars pe-
dunculum refert, dum pars fruclificans quartam modo longitudinis partem occupat; haec in /aminam.
rhombiformem foliaceam terminatur, cujus duo margines inferiores concavi integri sunt; margines supe-
riores multo majores profunde et acuminate serrati. .4pex acuminatus brevis serrulatus. Totus spadix
22-23 centim. longus. Z'ructus 2—h in spadicibus adultis, ovi gallinacei magnitudine.

R. Bnowx valde affinem praedicat Cycadi circinali. Xcones autem Bauerianae, cum iis Zorti IMalab.
comparatae quae C. circinalem referunt, graves obferunt inter utramque diffeventias.

A. CYCAS CIRCINALIS Lrsx.

C. Caudice elato annulato, frondium lanceolatarum stipite angulato utrinque spinuloso, rhachi te-
rete, foliolis oppositis alternisve horizontalibus anguste lanceolatis lineari-subfalcatis; strobilo mare
oblongo, spadicibus femineis lineari-lingulatis, in laminam deltoideam argute serratam et longe acumi-

natam terminatis, fructibus utrinque 1—4, ovoideis, glabris.

Sxs. Todda Panna RuzrpE Hort. Malab. Parte III. p. 9. Palma indica, caudice in annulos protuberante Raz.
Hist. plant. Tom. II. p. 1306. (Ruzzprox excerpsit).

Cycas frondibus pinnatis, foliolis caet. Lrww. Hort. Cliffort, p. &82. Flor. Zeyl. p. 185. (exclus, synn.praeter
Hort. Malab). Cycas frondibus pinnatis circinalibus caet. — Lis. JMat. aed, p. 224. Cycas circinalis Lixw. Syst.
nat. ed. X. et edit, XIIL. p. 729. excl. syma. praeter Hort. Mal. — Giszke in Lixs. Ord. nat. p. 604, Cycas
circinalis auctt. excl. synn. plur. — Mookra. Zotan. Mag. Vol. H. Ne. 2826—7. excel. syn. Ruxpr. — Burr.
d. sc. phys. et nat. 1838. p. 84. — Comment. phytogr. p. 114. except. var. B.

Hasan. WiLLpkxov. fol. 18527. Ne. 6. Hennan. Hznwaww. N*. 53. Jadoe.

Icow. Hort. Malab. l. c. Tab. III—XXI. — Hookz& in Zot. Mag.l. c. An huc spadix mas ab Jacoumo pictus
in dct. Helv. Tom. VIII. Tab. 2?

Hanrrar in locis montanis petrosis et arenosis in Jfalabaria (Rnzzpr |. c.) In hortis et plantationi-
bus maritimis provinciarum australium Malabariae vulgaris (Bucuawax. Travels in. the Misore Tom. 1I.
p. 469). In Ceylonia (Hxnuaws.). — Reliqui loci naiales ob dubiam synonymiam dubii. — Anno 1700 in
Angliam introducta (Ioox. l. c.)

NowurwA VamwAcuLa: Zodda-panna v. JMouta-panna Malabarensibus, vZndexe JMotha: panna Brach-
manis (Rurrpr), Znd« in Malabaria australi (Hawrrrox).

Ozsrnvarro. LzxwaEUs hanc speciem tabulis citatis Zorti Malabarici superstruxit; postea ad candem
etiam RuwuPurr speciem amboinensem retulit, quae tamen plurimis notis differt. Cum autem post orti
AMalab. descriptionem nemo hanc speciem fusius descripserit, imo plures species ab auctoribus nomine
Cycadis circinalis dein confusae sint, non mireris perfectam ejus notitiam in libris botanicis adhuc de-
siderari.

Caudex quadraginta circiter pedum altitudinem altingit, plerumque simplicissimus, raro apice in ter-
nos quaternos vel quinos ramos divisus; sesquipedem crassus. "rondes octo pedes longae, foliola utrinque
90—100. Z^oliolum adultum 21—24 centim. fere longum, ut video tum ex icone Zfort. JMalab., tum in sicco
specimine Zferó. JF illdenoviani, tum in specimine in insula Pavonis prope Potsdamum culto. — Conus

28

masculinus, in Horto Edinensi efformatus et ab HookERo descriptus, fere sessilis, 41.—5 poll. longus, ovoi-
deus, spadicibus latis laxe imbricatis, ferrugineo-hirsutis, quorum pars dimidia inferior pyramidata hori-
zontaliter inserta, pars dimidia superior sursum curvata et in acumen erectum longum producta. Anthe-
rae pollen includunt rotundatum, angulatum et pellucidum. — Spadices feminei ex icone Ruxzprr noti ,
dense imbricati strobilum componunt oblongo-ovoideum, 25 centim. longum, medio 15—16 crassum.
Ipsi spadices adulti e basi stipitiformi lineari-lanceolati, ex utroque margine tres pluresve fructus effor-
mant; eorum lamina frondosa subconcava rhombiformis longe acuminata argute serrata, Fructus pru-
nis non absimiles, cortice glabro viridi tecti, postea subflavi et dein rubescentes. — »In Cjycade circinali
vera, auctoritate iconis, descriptione explicatae, quam cel. Roxsuncn ex India orientali nuper trans-
misit, cavitatem albuminis replet substantia quaedam carnosa seu vitellus, a funiculo contortuplicato
suspensus, et embryonem includens" R. Bnowx rod. ff. Xov. Holl. (1). De reliquis conf. Comment.
phytogr. 1. c.

In Aerbario Zejlanico HxRwANNI, nunc Lugduno-Batavo, exstat pars frondis (»INv. 53. 7Mandoe,
(Herb. Zeyl. matr. Oltmans) Herb. Herman.") quam huc referre audeo. Zoliola sunt lanceolata, paullo
curvata, marginibus subundulatis; apices acuminati 2nolles ; 18—19 centim. longa 14 centim. lata.

Onsrnvarro, »Recisus ramus terrae vel levius commissus in novam arborem progerminat" — » rejec-
tum trunci frustum. novas radices emiitit — »si vel per annum vel etiam plures annos e terra evulsa

servetur sicca arbor, postea ierrae commissa, revirescit^ RuzEpE. — Conf. Comm. phyt. p. 17.

CYCAS CIRCINALIS Liww. 7'arietas javana.

C. Caudice annulato, frondium stipite subterete brevi-spinuloso, foliolis alternis suboppositisve hori-
zontalibus lineari-lanceolatis subfalcatis deorsum concavis, subpungentibus, viridibus, spadicibus femineis
longe pedunculatis, pedunculis obtuse-tetragonis, parte ovariifera paullo latiore, lamina angustissima
in acumen longum cristato-spinoso-serratum glabrescens sursum serrulatum denique integerrimum ex-

currente, ovariis utrinque 3—4 glabris.
Icom. Tabula nostra II. fig. 1. (spadix), et Tab. I. fig. t et w (ovarium).
Hazrrar in insula Java (Bruwz); an et in Sumatra et Borneo insulis (fide Herb. Lugd. Bat.)?

DzscniPTIO. S/ipes subteres, antice paullo applanatus ad basin tumidus, inde ab & altitudine spinis
brevibus curvatis alternis suboppositisve utrinque 17 instructus. Foliola. infima sequentibus non multum
breviora sed basi omnino petioli in modum contracta; reliqua foliola ad basin decurrentia. Caeterum
quoad formam medium tenent inter Cycadem circinalem e Cycadem JF: allichii ; omnia lineari-lanceolata,
in apicem pungentem terminata, marginibus subrevoluta, falcatim ad marginem inferiorem concava, in
pagina superiore nitentia. Maxima 28—29 centim. longa, et 13 millim. lata; superiora 1 centim. lata.

Spadices feminei 30—31 centim. longi, obtuse tetragoni inter angulos canaliculati, pedunculus 15
centim. longus, 1i latus; pars ovariifera 6 centim. longa, «rcubus tribus ad latera alternatim excisa in
foveas decurrentibus, deorsum tuberculo suffultas. Jieliqua pars 8—9 centim. longa, lanceolata, cris-
iato-serrata in acumen longum spinosum antice serratum serraturis accumbentibus terminata. Totus
exceptis serraturis et ovariis dense ochraceo-tomentosus. — De reliquis conf. p. 13.

ApnworATIo. Ad hane referenda videtur Cycas, quam lib. Baro nz WUnMb descripsit, quem citavimus
in Comment. phiyjtogr. p. 123. — Ad. Cycadem Awunphii cum dubitatione olim relatam, nunc inspectis his
speciminibus javanis huc referre consultius credidi (Conf. 4c/a Societ. Batavianae Tom. III. p. 261—202).

(1) An haec eadem substantia, quae in Zamiis imprimis observata, apicem radiculae exsertae obtegit? conf. p. 15.

——

29

5. CYC

RUMPHII.

€. Caudice squamoso, frondium lanceolatarum stipite terete, inferne utrinque spinuloso, foliolis op-
posilis horizontalibus, lineari-lanceolatis in durum acumen productis, strobilo masculino ovoideo-elon.
gato, femineis spadicibus demum reflexis, in laminam rhomboideo-spathulatam parvam, cristato-serra.
tam, brevi-acuminatam terminatis, fructibus 3—5 subcompressis aurantiacis.

Sw. Olus Calappoides. Sajor Calappa Run. Herb. 4m. Lib. I. Cap. XX. Tom. I. p. 86—87. excl. pl. Celeb.

Cycas circinalis /fuct. ez parte ez. c. Senexo. Syst. "eget. Tom. YII p. 907. — Gycas Rumphii IVob. in Bullet.
d. se, phys. et nat. en Néerl. 1839. p. 45. Comm. phytogr. p. 120.

Icox. Ruwrm. l. c. Tab. XXII et XXIII.

Hanrram in insulis moluccensibus fere omnibus, «dmboina, Ternate, Banda, teste RuwuPnro.

NoMINA VERNACULA: malaice Sajor Calappa, Ut«m, amboinice Utta JViwel, Utta Wuer, ternatice Dju-
djara, Madjong wtw, hoc est matta foeminea, in Moluccis ad austrum sitis Sajor Aadja, javanice
Pakis Rady (Ruurn.):

Onsrnvarro. LiNwAEUS, qui primus Cycadem circinalem ex Toddae Pannae iconibus in ZJort. JMalab.
pictis condidit, postea KuwPmrr plantam tanquam synonymon adscripsit; hanc vero satis differe supra
jam monuimus. — Cum autem haec vix nisi ex opere Rumphiano nunc cognita sit et itineratores eam
pro C. circinali bene cognita planta habentes, nihil de ea moneant, incerta plura relinquere debeo. —
Fusiorem descriptionem conf. in Comm. phytogr. l. c.

Differentiae autem ita exponendae:

C. circinalis. C. Rwmphü.

Caudex altior, !0 pedum, extuberantiis crassis an- humilior, 12, raro 24 pedes altus, irregu-
nularibus undique circumdatus, cortice intus pur- lariter fissus, sursum frondium vestigiis
pureo. difformibus obsitus.

Frondes longiores (8 pedes) majore spinularum et breviores erectae (5 pedes) parciore spinu-
foliolorum numero instructae. larum et foliolorum numero instructae.

Spadicwum. juvenilium apices inflexi, eorum pars in- apices recti videntur, pars inferior angus-
ferior latior et magis compressa. Laminae longiores, tior magis teres. Laminae breviores, sur-
longius acuminatae, serraturae numerosiores. sum ovales, serraturae parciores.

Fructus magis globosi, iisque virtus adstringens, ovoidei, virtute alvum excitante pollent (1).

alvumque compescens tribuitur.
Disquisitio posthac accuratius instituenda certo hos characteres émendabit et verisimiliter meliores ac

firmiores inveniet.

ApnworaATIo. Magni momenti et autoptarum disquisitioni commendanda Ruwrmm observatio videtur,
quamvis arborem semel bisve conum masculum producere, sequentibus autem annis femineos spadices.
RunuPHIUs, hujus rei admiratione captus, se ipsum id observasse, expressis verbis declarat.

C LLLLMRM———————

(1) Conf. Ztiner. Cooxm, edit. german, p. 224.

30
CYCAS RUMPHII. Zarietas Timorensis.

€. Caudice.... stipite...., rhachi gracili e semiterete compressa, antrorsum bicanaliculata, foliolis
approximatis, inferioribus oppositis, superioribus alternis multo brevioribus, lineari-lanceolatis, subfal-
catis, margine inferiore concaviusculo ad basin vix contractam decurrente, apice acutissimo non pun-

gentibus.
Syw. Cycas Rumphii Var. Timorensis Nob. in Comm. phytogr. p. 125.
Hanrrar in insula. Zimor (fide specim. Musei Parisiensis).

DrscurPrro. Z'rondis adultae pars superior, quam coram habeo, unam quartam metri partem paullo
superans rAachin habet gracilem inter foliola bina suprema non excurrentem, simiteretem, laevissi-
mam, non rigidam, antrorsum planam, bicanaliculatam et e foliolorum margine inferiore decurrente
fere alatam, foliola infima opposita, superiora omnia alterna, inferioribusque duplo breviora, omnia
erecto-patentia, lanceolato-linearia, imprimis inferiora ad marginem inferiorem falcata, basi parum
angustata obliqua, margine scil. inferiore ad rhachin decurrente, apice in acumen subtilissimum, fere
piliforme, mollissimum, fragile, terminata, marginibus integerrimis levissime revoluta aut potius mar-
ginata, nervo medio flavicante nitente, in pagina inferiore parum, in superiore non prominente, pallide
viridia, in pagina inferiore pallidiora, utrinque nitentia. Foliola speciminis nostri infima (itaque vix
in fronde media) 15 centim. longa, in medio 2 lata, suprema 8 longa, 1 lata.

Ozsrnvarro. Etsi a Cycade Rumphii hoc specimen multum differat, foliolis brevioribus, non in acu-
men obliquum firmum terminatis, basi obliqua vix contractis rel., nolui tamen propriam speciem de-

clarare, cum ne integram quidem frondem vidissem.

6. CYCAS GLAUCA HonroR.

C. Caudice glabro cylindraceo, stipite subtrigono, antice obsolete excavato, postice semiterete,
rhachi tetragona, foliolis numerosis lineari-lanceolatis, falcatis aut fere rectis, glaberrimis, marginibus,
imprimis in junioribus, subundulatis, subrevolutis, glaucescentibus.

Sw. Cycas glauca Hort. — Comment. phytogr. p. 127.
HanrraT — fortasse in Zndia Orientali.

OssrnvaTro. Speciem Cycadis, quae glawcae nomine in hortis colitur, ob difficilem speciminum viven-
tium cum antiquiorum Botanicorum iconibus comparationem, ad nullam reliquarum huc usque referre
potui. Cycadi circinali aut. C. Rwmphii proxima videtur. Differt autem ab illa: foliolis pauciori-
bus, multo latioribus, v. c. 2 centim. latis, multo magis lanceolatis, versus basin scil. et apicem mul-
tum angustatis. Proprius ad C. Ztwmphii accedit, imprimis ad ejus var. timorensem. — En pzscniPTIO
tum juxta specimen in insula Pavonis prope Potsdamum cultum a D. PAnwENTIER emtum, quam juxta
specimen Zforti Roterodamensis ex insula Java advectum. | Caudex glaber (1—12 ped. alt.) cylindricus,
vix squamosus. Z'rondes e gemma squamis fusce tomentosis tecta erumpentes, nascentes brevibus pilis
deciduis tectae, adultae glaberrimae, rectae, 2—2z metra longae. $/ipes subirigonus, antice plano-
excavatus, postice semiteres, spinulis utrinque 30—40 compressis. Jhachis tetragona: parte postica
obtusa fere semiterete, planis duobus anticis sub angulo acuto valde prominente conjunctis et singulis a
postica facie canali impresso diremtis, ubi foliola.affiguntur utrinque 50—60, quorum inferiora 13 cen-
tim. longa, 14 lata; media eaque magis approximata multo longiora 27—28 centim. longa, 12 lata; su-

3l

prema his non multum breviora; omnia lineari-lanceolata, falcata, inferiora magis recta, imprimis ju-
niora marginibus aliquomodo undulata. JYerv«s medius fortis, imprimis in pagina inferiore lutescens.

Color laete viridis, in universum glaucescens, sed deorsum multo pallidior quam in pagina superiore.
JHargo subrevolutus.

ApworaArro. In hujus Cycadis specimine in Horto Roterod. culto ac morboso pinnam vidi, raro sane
exemplo, bilobam, nervo medio bifurcato et lobum dentiformem ad marginem inferiorem intrante. Quo
mirum in modum plurimorum foliolorum in ncepholartis ratio imitatur.

7. CYCAS CELEBICA.

C. Caudice squamoso, frondium brevi-lanceolatarum stipitibus non spinuligeris, foliolis anguste lan-
ceolatis horizontalibus aliquomodo divaricatis in obliquius acumen terminatis, spadicibus coni masculini
rhomboideo-pyramidatis, spadicibus femineis paucifloris . .. .

Sys. Olus Calappoides insulae Celebes Ruwpn. 1l. c. p. 87.
Cycas Celebica IVob. Comment. phytogr. p. 126.
Icow. Run. Zerb. 4mboin. l. c. Tab. XX et XXI. (pl. masculina).

HanrraT in parte boreali insulae Celebes, ex. gr. in Gorontalo et JManado, ubi mas Patuku, femina
ZLaogogo vocatur (RuwPz.).

OssknvaTrIo. RuuPnurus ipse hanc speciem non nisi e scripto commentario gubernatoris RonEnTI PApT-
BRUGGE cognovit, nec hodie plura comperta habemus; sed speciem adeo gravissimis dubiis vexatam
transire silentio nolui, ut itineratorum animos ad illam investigandam impellam. — Quodsi ca, quae
Ruwrurus refert, ita sint, haec ab affinibus differret: frondibus inermibus, brevioribus, subflexuosis,
foliolis paucioribus, brevioribus, latioribus, magis irregulariter patentibus, accederet vero ob spi-
nularum in stipite defectum ad C. inermem Loun. — Cum autem ambae ad species valde dubias merito

pertineant, non concludendum est, frondes vere inermes in hoc genere exsistere quales in Ewcephalartis
ac Zamiis novimus.

8. CYCAS INERMIS LounEiR.

C. Caudice simplicissimo scabro, frondium stipitibus inermibus subteretibus, foliolis oppositis li-
neari-lanceolatis planiusculis obscure viridibus, spadicibus masculis oblongo-turbinatis crassis, femineis
linearibus in apicem laciniatum terminatis, paucifloris, drupis ovatis subcompressis.

Svw. Cycas inermis Lounemo /ora Cochinchinensis edit. JFilldenov. Tom. Yl. p. 776—777. exceptis
synon, omnibus. | SexzwG. System. eget. Tom. III. p. 907.

HanrrAT agrestis, cultaque ob pulchritudinem in Cochinchina, et China? (Lounkmo). — Incolis Cáy
San Tué dicta.

ApmworATIO. Species dubia et post LoUREIREUM a nemine reperta. An cum Cycade revoluta var. pla-
vifolia comparanda?

Haec LounErIRo habet: » Palma Cale quinquepedali, simplicissimo, femur crasso, scabro, fusco. Z'ron-
des pinnatae, 5 pedes longae, ascendentes: stipitibus inermibus, subteretibus, foliolis lineari-lanceolatis,

32

glabris , obscuro-viridibus, planiusculis, oppositis, sessilibus. Flos dioicus: masculus;

sexpollicaribus ,
solitarius, erectus, ovali-oblongus, diametro A-pollicari, sirobiliformis, fusco-luteus,

conus terminalis,

imbricatus, subclausus, sp:
Antherae plus quam 100 in quolibet spadice, sparsae, globosae, semini Raphani aequales, apice dehis-
Pistillum nullum. Femineus in alia planta: spadicibus variis, linearibus, reflexis, paucifloris,

adicibus oblongo-turbinatis, crassis, fungosis, staminiferis. Filamenta nulla.

centes.
subterminalibus, simplicibus, lamina laciniata terminatis. Germen ovatum. Stigma simplex. Drupa

sesquipollicaris, ovata, subcompressa , laevis, rufa: nuce lignosa ejusdem formae; nucleo simplici."
»Semper inermem inveni," »ramosam nunquam nec monoicam."
»Usus cibarius in Cochinchina nullus. Tunkini incolae mihi retulerunt in sua patria fieri panem Sagu

sat bonum ex trunco hujus Palmae."

9. CYCAS WALLICHH.

C. Caudice.... frondibus... rhachi semiterete subtrigona antice bicanaliculata, foliolis alternis op-
positisve approximatis erecto-patentibus, linearibus, subfalcalis, basi angustatis et subdecurrentibus, spa-

dicibus masculis deorsum dense fusco-tomentosis, antheris cylindraceis.

Sw. Cycas circinalis Lrwx, var. angustifolia IVob. Comment. phytogr. p. 119.
Icow. Tabula nostra II. fig. g. (pollen).

Hanrrar.... culta in Zorto botanico Calcuttensi (fide specim. Musei botan. Parisiensis).

DzsenrPrro. Zrondis saltem partem supremam vidi, cujus rAachis non valde crassa, semiteres, pos-
tice valde prominens, antice magis complanata. 'oliol« alterna vel opposita, sed suprema fere omnia
opposita, inferiora unam quartam metri partem superantia, subfalcata, omnino linearia, basi paulisper
contracta, decurrentia et inde plus minus inaequalia, apice acuminata sed vix aliquid pungentia; vix
1 centim. lata, plerumque angustiora; margines non omnino recli, sed aliquomodo undulati sub-erosi,
plus minus incrassati. Utraque pagina in sicco transverse subplicata. Nervus medius in utraque pagina
satis prominens versus apicem multum angustatur. — S$padices masculi maturi ex angusta et quasi sti-
pitata basi formam pyramidis inversae complanatae referunt, cui sursum acwmen lanceolatum reflexum
affipitur. Pagina pyramidis inferior e duabus faciebus costa crassa diremtis, tomentosis totisque an-
theriferis constat. S'uperior simili ratione in duo plana divisa glaberrima est. /Jfargo spadicem ambiens
acutus leviter crenulatus. ars superior spadicis acuminato-reflexa, in pagina inferiore quae nunc
extus adparet, tomentosa, in superiore glabra. 4/cwmen proprie ita vocandum, in ejus pagina inferiore
infra apicem erumpit e costa media spadicis quasi productum. Z'omentum. inter antheras densissime
dispositum fuscum nitens. ./ntherae in foveis pilis cinctis collocatae, fuscae, oblongae vel dein cy-
lindricae, apice bilabiatim fissae, dein ulterius apertae fissura ad unum latus, quod adjacentibus op-
positum est (quatuor vel quinque enim plerumque sibi appositae) usque ad basin continuata. Pollen
conglobatum pallide flavescens (conf. p. 16). Spadices 3—4 centim. longi.

10. CYCAS MADAGASCARIENSIS.

C. Caudice elato, frondibus confertis, stipite semiterete spinuloso, foliolis alternis, lineari-lanceola-
tis, subfalciformibus, spadicum masculorum apice reflexo quater corpore breviore, antheris quaternatim
quinatimque conjunctis globosis, bivalvibus, spadicibus femineis lanceolatis sursum explanatis obtuse

33

serratis, ovariis utrinque 2 vel 3, tubulo orevi apiculatis, fructibus ovoidco-olobosis, subimpressis, al-

bumine basi truncato substantiae fungosae (textu placentari) inunixo.

Svw. Cycas circinalis AunzaT pv Prrrv Tuovans Zistoire des F'égéteauz receuillis sur les iles de France, la

Réunion et. Madagascar. 1804. p. 1 seqq. Rrcuan» Comment. de Conif. et Cycad. p. 187 seqq. ezel. synon,
Cycas madagascariensis Nob. Comment. phytogr. p. 127.

Icow. Avuzznr.l. c. Tab. E et II. Renan. Comment. cit, Tab, 24—26,

Hanrrar in insula JMadagascar. Ex opinione R. Bnowx haec arbor etiam in Zndia orientali cresceret.
OssrRvaTi0. FR. Bnoww jam obiter monuit, Cycadem in JMadagascaria inventam et a. Tnovansro de-
scriptam differe a vera Cycade circinali. Qua de re nullum dubium esse potest, si aliqua fides de-
scriplioni et iconi est habenda, quas ille Botanicus dedit. — De his conf. Comment. phytogr. p.
128—129. Magni momenti sunt, quae auctor de seminis evolutione ac structura fusius refert.

Dzsenrerro. Cel. Du PrrrT Tuovans primus hanc speciem descripsit, imprimis de organis generationis
et de germinalione disserens; quas observationes olim in Comment. phuytogv. l. c. fusius laudavi et hujus
opusculi parti organographicae variis locis inserui. Cel. Rrcnamp l. c. eandem omnino plantam nomine
Cycadis circinalis descripsit, nec tamen monet, unde specimina acceperit; veri tamen simile est, ipsum
"TuovansruM, cujus amicus erat, et qui plura ei suppeditare solebat, ei hanc plantam obtulisse. Exi-
iam Rrcmámprr organorum generationis descriptionem supra pro parte exposui. Heic ea tantummodo
repetienda videntur quae ad speciem a reliquis dienoscendam faciunt. — ;rbor. 40 —70 pedes alta, e«wudice
tereti, simplice, rarius versus apicem ramoso, cortice cinereo intus purpureo, ligno molli albicante.
Prondes nascentes lanuginosae, adultae 8 pedes longae, foliolis oppositis lineari-lanceolatis, rigidis,
acutis, subfaleiformibus. JZthachis postice convexa, antice subcanaliculata, inferne (stipite) incrassata
uirinque spinulosa. Conus e media corona frondosa protrusus brevi-pedunculatus oblonge ovoideo-
cylindraceus, subbipedalis et ultra, 5—7 uncias crassus, ingrati odoris. .Spadices summilate ex-
ierna subtiliter lanuginosa rutili, subcarnoso-coriacei, 2—3 uncias longi, oblongo-cuneati, demissis fa-
ciebus ancipites, ad summitatem exterius truncati, disco truncaturae transverse sublanceolato-rhomboi-
deo, convexiusculo, medio gibbose protuberante in acumen inuflexo-adscendens. Facies superna plani-
uscula nudaque; inferna utrinque a medio crassiore leniter declivis et inde planiuscule dihedra, anthe-
rifera. .4ntherae ovoideo-globulosae, solitariae, geminatae, ternatim vel quaternatim approximatae.
Pollen sulphureum. Conus femineus grandis, turgide ovoideo-conoideus; spadices subincurvo-accum-
bentes, subpedales, spathulati, elongati, ad summitatem lanceolatam et acuminatam obsolete crenati,
crassius coriacei, £omen?o rufo fulvo dense obsiti. Infra summitatem aliquot excisae sunt ad utrum-
que latus sinubus arcuatis, qui margine subintrorsum canaliculati desinunt inferne in totidem foveolas
profundius concavatas, utrinque 1—4, floriferas. — Numerosa spadicum rudimenta sterilia subulata
extus fertiles stipant. Qvaria pisiformi-subglobosa, in vertice depressiusculo tubulo laevigato instructa.

Fructus ovi gallinacei magnitudine, paullo compressi, £5ulo apiculati, laevigati, flavide rubentes.

ApwoTaTIO. Cxcas srHarniCA HonTUL. est species, e nostra sententia. mere fabulosa, et nihil aliud
nisi Cycas glauca. (Conf. Comment. phytogr. p. 132).
Cxcas soUARROsA LonpDic. Catalog. mihi non nisi nomine nota.

34

t II. CYCADITES Bnoxcs.

(Cycadites Buosesianm. Prodr. Mantellia Exvsn, pro parte, — Gycadeoideae spec. Buckraxp) (1).

Frondes pinnatae, foliolis distantibus, linearibus, basi tota latitudine rhachi insertis, apice

acutis, uninerviis.

forma hae Protogaeae Cycadeae satis recedunt ab omnibus quae nunc ad-
videntur. Ad idem retuli antelliae speciem, ra-

Observatio. Foliolorum
huc exstant, ideoque in proprium genus collocandae

tionihus infra monitis.

1. CYCADITES NILSSONIANA Bnoxew. Species unica certa.

Sys. Qycadites Nilsoniana A». BaoxcwianT in Prodr. p. 94 et 204. — Phyllites Nrzssox 2n. dct. Holm. 1824.
Tom. I. p. 147. Conf. Esquisse d'un Tableau des Petrifactions de la Suide par Wismazn.. Stockholm 1829.
Icos. Nussow l. c. Tab. Il. fig. 4 et 6. — et anni 1831. Tab. I. fig. 9.

IxvENTA in creta inferiore insulae Schoonen.
Cl. Nizssoy una cum hujus speciei frondibus reperit spadicem, iis Cycadis similem, 5—6
, qui ad hanc speciem verisimiliter pertinet. Conf. J4ct. Holm. 1831. Tab. IT. fig. 4, 5, 6, 7.

OssxRvATIO.
pollices longum

Subgenus MawrELLI.. — JMantellia Bnovcx. Cycadeoidea Buckr. in Geol. Transact. Tom. 1I. 1828.
nune Cycadites in op. supra laud. pro parte. (Conf. «dn. d. sc. nat. 1829. Tom. XVI. p. 389—102.

Tab. XX—XXI).

2. CYCADITES BUCKLANDII.
Caudices subcylindracei, axi indistincto, cicatricibus frondium rhomboideis, latis exsculpti.

Sx. Cycadites mierophyllus Buckraw». WMantellia cylindrica Bnoxex. Prodr. p. 96.
Icos. Buckramp l. c. Tab. 61. exhibens caudicem silicicum ex insula Portland, cum multis gemmis e squa-

marum axillis protrusis; porro sectiones eximias stipitum, et denique caudicem. Tab. 62. (2).

REPERTA in terra cochiliifera insulae Portland et Luneville (conf. Bnowx Lethaeo Tom. I. p. 153.)
sed potius ad formationem cretaceam nunc referenda, teste cl. Frrros (Bnoxx. l. c. Tom. II. p. 577.) et
quoad exemplar Lunevilleanwum ad terram ias teste Vorrz apud BuckrAnp l. c. Tom. I. p. 432.

(1) Monendum JMantelliae nomen jam fossili Zoophytorum generi impositum esse (Panxrssow Introduction to fossil organic remains p. 53).
(2) Cl. Bockranp adhue vidit tomentum slipitum, et intus fasciculos vasorum interpositis canalibus gummiferis.

3b

Cum hujus frondes numquam repertae sint, vix ullus est valor speciei, sed ex anatomicis disquisitio-

nibus satis bene concluditur, genus esse nostrae Cycadi perquam propinquum. — Alias Jfantelliae
Bnoncx. species ad alia genera retuli.

Observatio. Num ad hoc genus pertinet Cycadeoidea pygmaea Lixnr. Foss. Flora Tom. VIT, 1835. Jan.?

3. CYCADITES CORDAEI SrznxNbEnc.
Caudices erecti, nunc excavati, aliisque plantarum exuviis repleti.

Sw. Cycadites Cordaei SrEnNnznc in 'erhandl. der. Gesellsch. d. Faterl. Museums in Bóhmen 1835 ct 1836
p. 25—26.

Ill. MACROZAMIA.

iz: xL

(Lamiae spec. Saurspunv — Encephalarti spec. Lenxaxs. — Nox. olim).

(Tab. IV et. V).

Spadices antheriferi dense in conum imbricati, cuneiformes, apice sterili sursum flexo, cor-
pore antherifero linea mediana in duas partes diviso, quarum utraque aream antherarum ob-
longam fert. .Amherae dense confertae saepe quaternatim junctae. Spadices ovariiferi majores
in majorem conum dense collecti, e basi stipitata in peltam quadrangularem crassam in lon-
gum et adscendens acumen excurrentem terminati, sub qua in foveis utrinque ovariwm ovoi-

deum inversum. Nucis puíamen homogeneum parca pulpa inclusum.

Arbusculae humiliores vel Palmarum in modum procerae, succo gummoso scatentes. — Caudex cylin-
dricus, lapsarum frondium vestigiis squamatus, plerumque simplex. rondes caudicem coronantes
numerosae, séipite rhachique crassis angulosis, illo inermi aut vix foliolorum rudimentis utrinque spi-
noso, foliolis linearibus rigidis, vernatione circa rhachin subspiraliter tortam accumbentibus sibi invi-
cem imbricatis.

Organa generationis in conos vel strobilos grandes collecta, qui solitarii vel geminati ex apice cau-
dicis erumpunt, pedunculis brevibus et crassis suffulti.

Conus spadicum masculorum. cylindraceus, elongatus, apice incrassato rotundalo. Spadices dense
imbricati secundum lineas spirales eleganter dispositi; numerosissimi, axi crassiusculo horizontaliter
affixi, corpus exhibentes cuneiforme, crassum, cujus pagina inferior linea mediana in duas areas divi-
ditur ac separatur, quae singulae antheris obsitae sunt. Pagina superior scrobiculata. Spadix in acu-
men elongatur sursum reflexum, sed non in omnibus spadicibus ejusdem longitudinis. Superiores enim
in cono longiora, inferiores breviora et brevissima acumina habent. "ntherae saepe qualernalim
junctae, rima transverse dehiscentes.

Conus femineus crassior, magis robustus, e paucioribus spadicibus horizontaliter circa crassum axin
secundum lineas spirales inserlis, compositus. Spadices basi in stipitem hexagonum contracti, apice in
corpus crassum peltatum tetragonum rhomboideum expausi, cujus margo inferior extus reflexus in

36

acumen. sursum flexum extenditur. Margines transversi laterales intus flexi foveas tegunt, quibus utrin-
que ovarium innascitur. Qvaria inversa, ovata, angulata, apice apiculata, cicatrice semilunari foveis

adhaerentia. J)rwpa carne parca putamen oblongum crassum laeve homogeneum includens.

Crescunt Macrozamiae in JVova. Hollandia, imprimis locis depressis maritimis, a 38* lat. merid. veri-
similiter ultro 30".

Medium tenet hoc genus inter Cycadem et Zncephalartum; utroque quoad. organa masculina simile,
sed simul antherarum dispositione aliisque notis discrepans; huic affine spadicibus femineis, sed ab eo
tamen diversum singulari forma corporis peltati et. verisimiliter putamine homogeneo. — Habitu ele-

vatiore Cycadi similior quam Zncephalarto, sed frondium vernatione ad hunc proprius accedens.

1. MACROZAMIA SPIRALIS.

JM. Caudice humiliore (aliquot pedum), frondibus circumscriptione lanceolatis apice rotundatis, sti-
pite rhachique crassis trigonis vel trigono-cylindricis, antice planiusculis, foliolis oblique insertis oppo-
sitis alternisve, linearibus vel lineari-lanceolalis, subfalcatis, integerrimis, in acumen spinosum termi-

natis; conis solitariis vel geminatis, mare clavato-cylindrico, femineo majori cylindrico.

Syx. Zamia spiralis Sauzsun. Prodr. p. 401. —Wirrprw. Spec. plant. Tom. IV. p. 848. — Prnsoox Synops.
Tom. IL. p. 631. Srnzxc. Syst. 'egetab. Tom. III. p. 908. — Omnes aliqua cum dubitatione. — Zamia spi-
ralis Ros. Baowx Prodr. fl. Novae. Hollandiae p. 348. edit. germ. p. 204. Encephalartos spiralis Lew. Pull.
sext. p. 13. Haud Nox. in 4llgem. Gartenz. 1838. p. 324. nec Zullet. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 84.

Icox. Fen». Bauen Z/ustr. Flor. IVov. Holl. ined. Tab. 387—391. Tab. nostrae IV et V. (secundum

icones Bauzs. inedit.).

Hanrrar in ova Hollandia, teste R. Bnowx in vicinitate Coloniae Portus Jackson caet.; num etiam ad.
Promontorium Pelican-Point, in regione fluvii Cygnorum, in planitie, cum aliis fruticibus? (Cn. FnAsER
Remarks on the Botany of the Banks of Swan River, Isle of Buache cact. in HookEn otanical Mis-
cellany , Vol. I. p. 227).

DzscnrPTIO0 secundum icones citatas FEnp. Baugn. Cowdex, teste Rh. Bnows, 2—4^ pedes altus, cylin-
dricus, 1 pedem et ultra crassus, cicairicibus rhomboideis. Frondes numerosae, 40 ad 50 in adultis,
quarum exteriores plus minus recurvatae, interiores rectae sunt. /S/ipes et rhachis crassi, rigidi, 1i
metrum longi. Frondis circumscriptio lanceolata apice rotundata; stipitis longitudo varia, i vel i
rhacheos longitudinem metiens; est crassus, trigonus vel trigono-cylindricus, antice planiusculus, utrin-
que spinulas 5 et plures gerens, nil nisi foliolorum mortuorum vel non evolutorum rudimenta. JZhachis
etiam crassa, versus apicem non multum attenuatur, in universum ejusdem formae ac stipes. oliola
ejus anticae faciei inserta, adscendentia et convergentia, oblique affixa, ut margo inferior deorsum ali-
quomodo juxta rhachin decurrat, dum superior in lobulum rotundatum desinat, ad anticam faciem
rhacheos. Inferiora opposita, paullo distantiora (suam latitudinem distant), superiora multo magis ap-
proximata, imbricata et alterna. Sunt linearia vel lanceolato-linearia, paullo falciformia, elongata, in-
tegra, in acumen spinosum terminata. Inufimis et supremis exceptis, quae omnium brevissima sunt,
omnia fere ejusdem longitudinis, (18—29 centim ); diameter maximus vix 1z centim. Nervi in facie in-
feriore paralleli circiter 10. — Iuvenilium frondium rhachis spiraliter torta.

Coni ex apice caudicis inter frondium coronam erumpentes, solitarii vel geminati.

JMasculus est clavato-cylindricus, apice obtusus, pedunculo brevi, cylindrico vel subcompresso, 6 cen-
üm. longo, 4—5 crasso affixus. Spadices juxta spiras dispositi, arcte imbricati, superiores inferioribus
majores, remoliores; in genere iis Cycadum similes, corpus obferunt cuneiforme spathulatum horizon-

97

tale, in facie inferiore, utrinque ad lineam medianam, antheras gerens, atque partem elongatam trian-
gularem sursum recurvatam et in acumen terminatam. Haec pars in cono integro corpus subjacens
antheriferum quasi obtegit. Corpus horizontale longum est 4 ad 4 centim., et superne 3i latum. Acu-
men fere £i longitudinis habet. Spadices inferiores sunt minores, acumine saepe brevissimo. — Antherae
in duas areas collectae sunt, quae areae mediana linea separantur; nec valde confertae sunt; saepe qua-
ternatim conjunctae; fissura qua aperiuntur, totam longitudinem occupat. — Conus totus absque pedun-
culo 42 centim. longus est.

Conus femineus est multo crassior, cylindricus, vel ovali-cylindricus, obtusus, pedunculo crasso,
brevi, costato innixus; 6 centim. longo, 6—7 crasso. Axis coni etiam adeo crassus, angulosus, versus
apicem parum angustatus. Longitudo coni 42 centim., diameter 21. .Spaedices pauciores ac in mare,
spiraliter affixi, ita ut 6 in sectione transversa appareant. Spadices sunt crassi, pedunculati, pedun-
culis sexangularibus, qui in corpus peltatum, rhomboideum, margine superius in longum ac adscen-
dens acumen elongatum, incrassantur; corporis peltati margines laterales introrsum recurvati utrinque
in fovea ovarium gerunt. Spadices 8 centim. longi, diameter pedunculi 1, corporis peltati 6—7 centim.
Superiores spadices majores sunt et longius acuminati quam inferiores. Qvaric angulis opposilis trans-
versalibus affixa sunt inversa, ovoidea, inaequalia, paulisper angulosa, pedunculi longitudinis. Nucleus
ovoideus, oblongus, & et £ centim. longus.

Jimbrijonis structura similis videtur ac in genere Cycadis (conf. Ron. Bnowx 1. c. p. 347. (203).

ApworATIO. Omnes auctores post SaLrsmsURiUM, excepto R. Bnows, foliola hujus speciei apice tri-vel
quinquedentata vocant, quod autem nec cl. Bnoww descriptio confirmat, nec eximiae Baurnr icones.
Quam ob rem credere posses, speciem ab his auctoribus recensitam a vera Zamia spirali Salisb. differre.
Cum autem cl. BRowx suae plantae hoc synonymon addat, hunc sequi consultius videbatur. — An plan-
tarum juvenilium foliola dentata? — An Zncephalartos tridentatus Lxnw. cum hac planta, cui similis,
confusus? — Plantae enim, quas nomine Z«miae spiralis vel Encephalarti spiralis in Horlis inveni,
nunquam ad veram Jfacrozamiam spiralem. pertinebant, sed ad Jncephalartwm. tridentatum. vel
EK. pungentem; saltem si comparatio instituatur cum iconibus Bauerianis.

2. MACROZAMIA FRASERI.

JM. Caudice elato (30 pedum) squamis undique tecto, frondibus.... (fere ut in praecedente), conis ....

spadicibus spiraliter insertis.
HanrraT in insula quadam ad ostium fluvii Cygnorum JYovae Hollandiae occidentalis (Fnaskn 1. c.).

DzsenrPTro et ÁpwomATIo. Prima hujus speciei notitia CanoLo FmasEn debetur, qui confirmat quae
RonrnrUs Bnowx de specie majore, praecedenti simillima dixit (Prodrom. Flor. IYovae Hollandiae edit.
Londin. p. 3&7. edit. germ. p. 203). Haec Fnasznr verba sunt: » The islands on the flats are composed of
a rich deposite carried down by the floods. Their margins are covered with Melrosideros and Casua-
rina, and their interior with sea-side succulent plants. On one of these islands I caught sight of a plant
with an arborescent habit, which, on examination, proved to be a species of Zamia, with spiral
fruit, differing only from Zamia spiralis in habit. Here the equatorial Goodenia diappears." (FnasEeR
Ll c. p. 227). »One mile up the river, from the last point, is a small creek of fresh water issuing from
an extensive lagoon clothed with arborescent species of Metrosideros of great beauty. The banks are
covered with the most interesting plants... The Zamia, seen from the islands, was here observed to
attain the height of thirty feet. Zanthorrhoea arborea, too, was of equal size, and, associated with
the splendid Banksias, imparted to the forest a character perfectly tropical" (l. c. p. 229). »It is worthy
of remark, that in New South Wales, the presence of Banksia, Zamia and Zanthorrhoea are conside-

sed sure criterions of a bad soil" 1. c. p. 230.
10

38

Ros. BnowN ad Zamiam. spiralem. Savrsn. monet. »In Nova Hollandia duae forsan species prove-
niunt, altera in coloniae Portus Jackson vicinitate, humilior 2—4A-pedalis; altera in ora meridionali ,
saepe 10 pedes alta; in utraque amentum quandoque geminatum occurrit."

E Museo Botanico Parisiensi partem frondis accepi, ab itineratoribus Gallicis ad oram occidenta-
lem lectae, ad sinum geographorum (baie de géographie) in vicinitate fluvii Cygnorum, cui inscribitur
Cycas nomen, quo major altitudo equidem indicatur, sed quae evidentissime vel vera Macrozamia spi-
ralis est vel, quod verisimilius habendum, ad JMacrozxamiam. Fraseri perünet. Pars inferior hujus
frondis rAachin habet tetragonam, angulo postico valde prominente, antico inter foliola planiusculo.
Foliola oblique affixa, postice ad insertionis angulum gerentia callum semicircularem brunneum elan-
dulaceum. JZoliola ipsa linearia, aliquomodo lanceolata, extrorsum falcata, in acumen spinosum termi-
naia; basis contracta paullo tumida. Longitudo est fere 24 centim., latitudo 1 centimetro paullo major,
superficies superior laevis, nitens; inferior pallidior, nervis circiter, 10 percursa. Fragmentum supe-
rioris frondis partis etiam z/iachin. offert tetragonam, sed facies antica non est plana, verum in angulum
rectum elevata; pars postica valde crassa. Z'o/iola sunt alterna, valde approximata, basi non callosa,
linearia, recta, breviora et angustiora quam infima, 18 centim. longa et 3 lata.

Differt itaque a fronde fMacroxamiae spiralis, quam ex icone BaurnI descripsi, praesentia calli ad
foliolorum basin, defectu lobuli superioris baseos, anticae faciei rhacheos imposito, foliolis breviori-

bus caet.

t IV. ZAMITES Bnoncw.

(Filicites Bnoxexian oZim, — Zamiae sp. Liwpxev, — Zamites ExppicnzR Gener. p. 72).

Frondes pinnatae, foliolorum approximatorum bases auriculatim expansae vel subcordatae,
medio paullo incrassatae, supra rhachin imbricatae, apices acutae, nervi divergentes arcuati,

interdum bifurcati.

OssrRvaTIo. Quatuor hucusque species innotuerunt, effossae in terra oolithica Galliae et zo? lias 4fn-
gliae. A Zamiis viventibus magnopere recedunt et genus sistunt perquam distinctum, propter foliolo-

rum bases solummodo aliquatenus cum Macrozamia comparandum.

1. ZAMITES BECHEI Bnoncw.
Z. Foliolis elongatis fere aequilongis obtusis, paullo curvatis.

Svw. Fahren Dz r4 Bicnue in Geolog. Transact. 1822. Tom. I. p. 45—46.

Filicites Bechii Baoxex. nn. d. sc. nat. 1825. Tom. IV. p. 422.

Zamites Bechei Exvsp. Prodr. p. 94. — Bnowx. l. c. Tom. I. p. 226.

Icow, Bnoxox. l.c. Tab. XIX, fig. 4, — Dz ra. Bicnz l. c. Tab. VII. fig. 3. — Bnomx. l. c. Tab. XV, fig. 3.

Errosus in Gallia apud JMamers et in nglia prope .4xminster apud Lyme Regis.

—

39
2, ZAMITES. Species.

Ycow. Scmmprn et Movazor P/ant. fossil. Posg. 'Tab. XVIII. fip. 1.

V. ENCEPHALARTOS Lruw.

(Zamiae spec. Liww. fil. — .4uett. — Encephalartos Leuwass Pugillus VI. p. 3. (a. 1834.) eel. spec. —
Tab. III).
(Tab. L fig. w* et y-z et Tab. II. fig. f*, g*, A*).

Spadices antheriferi dense in conum imbricati, cuneiformes, apice sterili recto angustato vel
rhomboideo-peltato vel conice pyramidato-elongato, corpore antherifero subtus undique antheris
confertis tecto. — An/herae uniloculares. Spadices ovariiferi majores in crassiorem conum collecti,
e basi angusta stipitata in peltam rhomboideam quadrangularem planiusculam terminati, sub-
tus utrinque e fovea ovariiferam. Ovarium inversum oblongum, angulatum. —Jrupa colorata

carnosa. Nux ovata, putamen e pluribus segmentis inter se coalitis. Embryo clavatus.

Arbusculae humiles longaevae (3 saeculorum), eawdicibus crassis pro parte sub terra latentibus abbre-
viatis, ovatis, vel oblongo-cylindraceis, cylindricisve, extus frondium lapsarum vestigiis squamosis lo-
ricatis, glabris aut denso tomento vestitis, intus medullam amplam strato ligneo inclusam continenti-
bus. rondes quotannis evolutae (in cultis saepe per biennium) plus minus numerosae, rigidae, s£ipite
inermi rhachique angulosis, tetragonis, angulo postico plus minus obtuso, antico planiusculo vel costa
longitudinali percurso, utrinque canaliculis appositis quibus fo/io/a continue affiguntur, alterna vel sub-
opposita, spinose pungentia, rigida, linearia, lanceolata oblongave, integerrima, vel spinose dentata
lobatave. Zernatio rhachidibus rectis et foliolis imbricatim sibi superpositis (ita ut pagina postica vel
inferior tunc superior sit), rectis, ab utroque frondis latere sibi convergentibus, denso tomento, dein de-
ciduo, tectis, obtinet.

Spadices masculini colorati glabri vel extus tomentosi, in conos cylindraceos oblongosve fere sessiles
dense conferti, obferunt corpus cuneatum, in pagina inferiore omnino antheris tectum; sursum altte-
nuatum in parem. brevem sterilem aut rhomboideo-complanatam aut magis pyramidaliter protractam.
Antherae uniloculares polline albescente repletae.

Spadices feminei colorati, crassiores breviores (subinde fere globosos) conos efformant, iis Macroza-
ciae similes, sed ipsi diversi sunt «pice peltato extus plano, glabro vel dense tomentoso, rhomboideo-
quadrangulari, et nucis pu£amine ovato e pluribus segmentis coalitis formato. J)rwpae oblongae, an-
gulatae, succosae, coloratae, glabrae. .«Zibwmen fere corneum, embryonem fovens unum perfectum al-
bum, clavatum, parte tenuiore foras adparente et membranae interiori putaminis ope fili adhaerent.
In foveis singulis emóryonwm abortivorum rudimenta.

Florent in solo natali J'wnio et Julio, sed strobili jam Jfajo progerminandi initium fecerunt, adeo
ut duo tresve menses requirantur ad eorum evolutionem. Januario et l'ebruario fructus maturescunt.

OssrnvaTro, LrwNAEUS primum Zamiae genus condidit secundum speciem veram Zamiae Americanam.
Huic postea LixwAEus filius, TnuwnERG1US et reliqui auctores species Austro-africanas adnumeraverunt,
differentias graviores imprimis organorum generationis non perpendentes. Cel. Ros. Bnoww (Prodr.
Jl. Wov. Holl. p. 348, edit. germ. p. 204.) monet: »Species Americanae quae Zamiae genuinae, a capens

40

sibus et JYovae Hollandiae forsan genere distinguendae, monente cel. DnYANDRO, propter squamas mas-
culas peltatas, muticas, femineis conformes, et acervulos antherarum binos distinctos: in his porro pin-

nae cum rhacheos processu manifeste articulatae sunt, cum sint in reliquis vel obsoletissime articulatae

vel omnino decurrentes."

SrnENGELIUs in System. J'eget. Zamias L. divisit in veras seu Americanas et desciscentes seu Africae
et Novae Hollandiae incolas, illis antheras biloculares, his uniloculares tribuens; divisio sane laudanda,
sed character jure merito a Lemwawwo (Pugill. VI. p. 3.) ad errores rejectus.

Cl. LenuanN genus Encephalartos, species capenses et australasicas complectens, condidit (1l. c.), et exi-
miis characteribus ac iconibus illustravit. Omnes auctores hodie hoc genus recipere non dubitaverunt. —
Ab eo autem species Novae Hollandiae genere differre, probavi, quare Encephalartos nunc solummodo

speciebus austro-afris compositus est.

DrsrRiBUTIO GEOGRAPHICA. Errant auctores qui has plantas in regione capensi crescere perhibent;
occurrunt enim solummodo in iis Africae dustralis tractibus, ubi Flora Capensis finitur, scil. Zricaceae,
Proteaceae caet. evanescunt et vegetalio incipit, cujus character potius tropicus est, calido aéri ex Africae
arenosis campis flante exposita; est haec lora Cafferana.. Prima Encephalartorum vestigia ex EckroNr
et ZrxmERI testimoniis apud U/ifenhage inveniuntur, ubi arborum panem promentium nomine, passim
exiguis in locis montanarum partium terrae caffrae inveniuntur, diremti saepe plurium milliariorum
intervallis, ubi nulli exstant. Magnam messem et rarissimorum illi viri legerunt iu inlimo ejus terrae
sinu, quae ab .Zmatimbis seu T'ambookis incolitur. Crescunt autem nequaquam in ampla planitie loco-
rum campestrium, sed montuosas regiones adamant, alii solum saxosum, alii virgultis obsitum, alii
terram humo divitem praeferunt; non in glabris montibus nascuntur, sed locis densis rarisve fruticibus
undique circumsitis. Altissima exemplaria, 4—5 pedes alta, ibi reperta sunt. Montes quas incolunt
2000 pedes altae et continentur jugo 8— 10,000 pedum, in Zambookis sito, quorum terra, inter orientem
et septentrionem interjecta, a jugis montium nive ac procella rigentium excurrat ad sinum Delagoc. Hi
terrae tractus 1800 milliaria anglica ab urbe capensi distant, Numquam magna speciminum frequentia
est; aliquando tres vel plures propriores, e seminibus unius mairis delapsis forsan orti (conf. de his
Lruuaxw l. c. 4—7) (1).

Statuendum itaque videtur inde fere a Promontorio B. Spei ad 20? lat. merid. has plantas extendi,
adeoque vegetationi tropicae fere annumerandas esse. »Flora, quam capensem dicere consuevimus,
per hanc terram paullatim immutatur adeo, tantamque demum similitudinem cum insulae Madagasca-
riae, Mascarenharum aliarumque terrarum magis remotarum floris adispiscitur, ut in singulis sive dif-
ferentis, sive convenientiis eligendis haeream »(E. Mexen Comment. de plant. Africae austral. Vol. Y.
fasc. I. p. XXVIII). — Idem auctor (l. c. p. XXIX.) monet in terra Z'ambookorum flumina frequentissime
nec longe orta inter colles graminosos, alios vix ultra 500 ped., alios fere 3000 altos defluere. (Conf.
Florae Africae australioris IHlustrat. monographicae; scripsit C. G. Nexs an EsevnEck. 1841. p. IX —XX)

Vix dubium videtur, plures adhuc hujus generis species in interioribus calidisque Africae australis
regionibus ad orientem et septentrionem sitis occurrere.

Magni momenti esset, si quod e nomine unius speciei magna. profecto cum dubitatione concludendum
putavi, revera in insula Mauritii hujus generis civis cresceret.

Usus. Maieriam, medullae caudicum insidentem torrent incolae, tostaque vesci solent, et quomodo
panis exinde paretur, Tmuxnzncrus exposuit (conf. infra J£. caffer). Fructus Elewtheratis pluribus
pabulum praebent, teste cl. LEnwaAnN.

Magna copia amyli e caudicibus extrahi potest. MxyxNus conformationem granulorum amylaceorum
delineavit (Jeweste Fortschritte p. 305. Tab. VII. fig. 2—3).

Ossrnvario d. Plurium hujus generis specierum. organa generationis adhuc incognita sunt, quare
omne dubium de iis huc referendis nondum sublatum est. Nec omnia, quae inspexi, omnino eam confor-

(1) Monendum plures species ab itineratoribus, longa itinera in ?nteriores regiones facientibus, deleclas esse.

4l

mationem exhibuerunt, quam cl. LEnwaNw in hujus generis charactere indicavit, quamobrem hunc ali-
quomodo mutare coactus fui. Olim fortasse hoc genus in plura genera solvendum vel in subgenera di-
videndum. "Tanquam horum typos nunc indicare placet Z. Friderici Guilielmi, — E. Lehmanni, —
E.caffrum, — E. horridum — E. 4Altensteinii.

Ossxnvarro Il. Plontae fossiles quas auctores ad Zamias referre solent, ad hoc genus majore jure
referendae videbantur, cum nullum vestigium insertionis foliolorum articulatae reperiatur.

Ozsrnvarro IIE. Species hujus generis omnes olim ad Zamiae genus relaiae sunt, ante quam cl.
LruwawN genus Encephalarti condidisset. — Prima notitia cujusdam hujus generis speciei inveniri
videtur in Zndice plantarum. Africanarwm, ad calcem Thesauri Zeylanici Burmanniani impresso,
p- 10. nomine: »Filix africana, pennarum laciniis in acumen desinentibus" caet, — A. va Roxrw plures
species e Promontorio Bonae Spei accepit, quas Korsz collegisse potuerit, qui gubernatoris jussu inte-
riores illius terrae regiones peragravit (conf. TnuxBERG Flor. Capens. edit. Hafn. Praefat. p. 4). Rovsvus
autem nil de his plantis in publicum emisit et ita factum est, ut in ejus Herbario ad nostra usque tem-
pora plantae rariores latuerint, quas nunc ab itineratoribus denuo detectas, a diligentissimis nostri
aevi Botanicis descriptas cognovimus. Roxrwus eas omnes ad Cycadis genus retulit. (Conf, Observat.
nostras de Ciycadeis Herb. Lugd. Batav. in. Bullet. d. sc. phys. et natur. en. Néerl. 1838). Plures etiam
species viventes sed non descriptae per longum jam temporis spatium in Hortis botanicis latuerunt. —
TuuwsERGrUS ad caput B. Sp. speciem detexit primusque descripsit, Cycas caffra diclam (4c£. Upsal.
Vol. 2), quam LrwnaEus ///. mox ad Zamiae genus retulit. — TrirLiUs alteram speciem in Zor/o Pisano
descripsit (Z. pungens Tab. 45). — JacourNius quatuor species primus edidit: Z. cnycadifoliaum, Z. lon-
gifoliem, Z. lanuginosam et Z. horridam. (Fragment. botan. — Icon. rar. — Hort. Schoenbr.) —
His WrrLDENowrUs Z. £ridentatam addidit. (Sp. plant. et Hort. Berol.) Sazxzssunius Zomiam. spiralem
Novae Hollandiae descripsit, ad Encephalartum a cl. LemwawN, nunc ad proprium genus a nobis re-
latam. — Pznsoowrmus in $75nops. Tom. Il. p. 631. septem species enumerat, Zamiem. Cycadis cum
Z. lanuginosa conjungens. — SPnENcELIUS in System. eget. Tom. III. p. 908. octo species habet,
Zamiam caffram Thb., tanquam propriam speciem enumerans.

Postquam naturae scrutatores usque ad interiores Promontorii B. Spei regiones penetrare coepe-
rint, majorem Encephalartorum messem legerunt. Cl. LEnwaxN, cui species novas describendas tradi-
derant indefessi itineratores EckroN et Znyukn, generis characterem eruit, et novas species Z. Friderici
Guilielmi et E. Altensteinii fusius descripsit (Pugill. VI). Cl. Eckrox tertiae novae speciei Z. Zelnnanni

nomen imposuit. — Ipse inter plantas Horti Roterodamensis novum Encephalartum reperi ac descripsi
(E. elongatus in Bull. d. sc. phys. e£ natur. 1838). — E ditissima sua collectione LgnwawNUs plures
cum cl. VnrEsE communicavit, qui eorum definitiones publici juris fecit, addita Z. órachyphajlli Lunw.
fusiore descriptione (T'ijdschr. v. Nat. Gesch. en. Physiol. Tom. IV). — Postea Z. Marwnii tanquam
novam speciem descripsit. — Auctor autem levioribus notis et aetalis differentiis characteres specificos
nobis superstruxisse videtur. — Totius generis synopsin ipse dedi in Orro et DrzgrR. JZilgem. Geartenz.

1838. IN». 41. et observationes in nal. d. sc. natur. 2, série Tom. X. p. 366.

CLAVIS SPECIERUM (viventium).

A. Foliola anguste linearia.
L » integerrima.
«4. plana. — £. pungens.
b. revoluta.
* rphachis semiteres — .Z. cycadifolius.
Tm tetragona. — E. Friderici Guilielmi.
Ji. » plerumque tridentata. — AZ. tridentatus.

42

B. Foliola latiora, lanceolata vel lineari-lanceolata.

|l. » integerrima.
«. longissime lanceolata. — J£. elongatus.
b. lanceolata, glauco-pruinosa. — E. Lehmanni.
IL » plura dentata. — J£. mauritianus.
C. Foliola brevissime lanceolata, inversa. — J£. órachyphiyllus.
D. » lanceolata vel elliptica, dentata.
a. margine inferiore dentata, glauca. — E. spinulosus.
b. uirinque, raro uno margine dentata. — J£. 4ltensteinii.
E. Foliola lato-lanceolata, ovalia, integerrima.
«. inaequilatera, acuta. — .£. caffer.
b. inaequaliter subfalcatim lanceolata, longiora. — £. longifolius.
F. Foliola lanceolata serrata, lobata.
«. margine inferiore uni-vel bi-dentata. — JE. lemuginosus.
b. » » uni-tri-divaricate et grande dentata, — .£. horridus.

G. integra, vel margine inferiore bi-tridentata, vel apice bicuspidata, dentibus non divaricatis. —.£.»anus.

1. ENCEPHALARTOS PUNGENS Lzuu.

E. Caudice.... rhachi stipiteque trigonis vel semitereti-tetragonis, foliolis alternis longe linearibus
(trigesies fere longioribus quam latis) in acumen spinosum terminatis, basi postice et sursum callosis,

integerrimis, planis, infra striatis, supra nitentibus, rigidis.

Sxx. Zamia pungens Arrox. Zort. Kew, Senzxo. System. Peg. Tom. IIl. p. 908. Pensoox $ynops. Tom. II.
p. 631. Haud Bockraxp l. c. Tab. 59. nec Hort. Parisin.!

Zamia cycadifolia et Zamia spiralis plurwm Hortor.

Encephalartos pungens Lemuaxx Pugillus VI. p. 13. nob. in Orro et Drern. Gartenz. Tom. cit. p. 324.

Icow. M. A. Trzuvs Catalogus Plantarum. Horti Pisani. Florent. 1723. p. 129. Tab. 45. (1).

HrensAg. WirrpENOv. N^, 18530. (frons a Serper missa).
HaznrraT in Promontorio Bonae Spei.

Ossrnvarro. Haec species plerunque cum Zn»cephalarto cycadifolio et Macrozamia, spirali ab auc-
toribus et Hortorum praefectis confunditur, qui ambo satis superque differunt, sed in quos bene quadrat
brevis illa phrasis specifica qua haec species in systematibus circumscribitur.

DzscniPrro. WiLLDENOWIUS specimini suo, quod frondis partem superiorem refert, inscripsit: » Zamia
pungens, frondibus pinnatis foliolis linearibus mulüinerviis." — Haec frons circiter 35 centim. longa
vhachin offert semitereti-tetrazonam, trigonamve, glaberrimam, foliola alterna, conferta, erecta, li-
nearia, sursum lanceolatim attenuata, in apicem spinosum pungentem sphacelatum terminata, basi con-
stricta, antice ad angulum superiorem et (nec ita fortiter) postice callosa, verrucosa, verr«ca fusces-
cente; decem vel octo circiter 2ervi longitudinales, crassiusculi, in facie inferiore pallidiore quam per-
spicue observandi, dum superior facies est laevissima, glaberrima non nervosa; oeargines integerrimi,
plani; compages dura, rigida. Maximae 16—19 centim. longa, 6—7 millim. lata; suprema foliola paullo
breviora, sed bis terve angustiora.

Huc etiam pertinet planta, quam nomine Z«amiae cycadifoliae J'acg. ex Horto Gandavensi benevole
misit cl. Krckx. Hujus frons equidem a praecedente levius differt, habitu graciliori, foliolis aliquid
remoliioribus et magis patentibus, sed alioquin certe est identica. .S/ipes 10 centim. longus, basi vix i

(1) Tuis Asiae ac Africae varias regiones peragravit, et ex ingenti collectarum plantarum numero plures ipse descripsit.

43

latus, sursum attenuatus, semiteres et antice profunde canaliculatus. Zhachis fere 1 metrum longa; in-
ferne A mill. crassa, semiteres, plano antico costa elevatiore percurso, foliolg utrinque 26—27, infima.
fere opposita, reliqua alterna, sed bina opposita semper plus minus approximata. Omnia longe linearia,
recta vel aliquid falcata, maxima 13—14 centim. longa, 5—6 millim. lata, basi angustata non adeo cal-
losa ac in praecedente specimine; mervi 6—7—8 in pagina inferiore pallida cernendi, in pagina supe-
riore laevissima nitente obscurioris coloris nequaquam conspiciendi. JMargines non ommes plani, sed
quidam, imprimis versus folioli basin, paulisper revoluti.

Ab eodem amicissimo botanico accepi partem supremam frondis nondum omnino explicatae, foliolis
adhuc imbricatis, nomine Zamiae spiralis Salisb.-Hort. sandav. Sed et hanc ab £. pungente non dif-
ferre puto; nam praeter quam quod foliola paullulum breviora sint, nulla gravior differentia est, Nervi
solummodo obsoletiores. Monendum autem, in fronde hac nascente nullum prorsus pilum observari,
eamque ideo hac ratione a plurimis aliis speciebus differre, quibus nascentes frondes pilosae sunt. — Bases
foliolorum imbricatorum juxta rhachin collocatorum, hanc convexe amplectuntur.

Majoris momenti videtur frons Herbarii Lugd. Batavi in Horto Bogoriensi (Buitenzorg) prope Z2a-
taviam culta, quam ad hanc speciem referre nullus dubito. Tota £ met. longa, quorum s/ipes 13 cen-
tim. metitur; hic semiteres est, antice canaliculatus; rhachis semiteres antice magis plana. /'oliol« alter-
na, exceptis supremis, utrinque 28, quorum infima mediis vix breviora; superiora sensim minora, unde
frondis circumscriptio fere triangularis. Omnia linearia, recta, subfalcatave, ad basin paullisper torta
sed obsolete tantum callosa, apices molliter pungentes. Pagina superior atroviridis subnitens non striata,
inferior pallidior sex nervis striata. Margines omnino plani. Maxima 13—14 centim. longa, 4—5 mill.
lata, compages mollis flexilis, sed crassior ac in specimine Herbarii Willdenoviani.

2, ENCEPHALARTOS CYCADIFOLIUS Lznw.

E. Caudice glabro, rhachi semiterete canaliculata pubescente, demum glabra (?), foliolis inferioribus
fere oppositis, reliquis alternis, linearibus (plus quam trigesies longioribus quam latis) mucronatis gla-
briusculis, conis glabris.

Syw. Zamia cycadifolia Jacoum Fragment. Tom. 1. p. 27. N?, 91, Pznsoox Synops. Tom. VI. p. 631. Spnzxo.
System. P'eget. Tom. III. p. 908.

Encephalartos cycadifolius Legwaww. Pugill. VI. p. 14. — nob. l. c. p. 323. excl. spec. Herb. Lugdun., reliq.
et Zamiae Cycadis Livx. fil.

Icow. Jacoum l. c. Tab. 25 et 26. — Tab. nostra I. fig. y-z. (semen).

HznzAn. Wintpewov. N?. 18529 (specimen quod ex ipso Zorto Schoenbhrunnensi accepit WiuyneNoWrvs).

Hansrrar in Promontorio Bonae Spei.

ApworATrO. Haec species quam proxime ad nceph. Friderici Guilielmi accedit, et vix inter fron-
dem JZZerb. JFilldenov., profecto anthenticam et frondes illius aliam differentiam video, ac Z. cycadi-
folii staturam minorem graciliorem. Frons 60 centim. longa, stipes ac vrhacheos pars inferior 5—H
millim. crassa, semiteres, antice canaliculata (an exsiccatione), superior rhacheos pars tereti-tetragona.
Pili .tomentosi sparsi. — Joliolo utrinque fere 55, inferiora remotiora, superiora confertiora. Caete-
rum situs et habitus ac in Z. Zriderici Guilielmi; maxima 9—10 centim. longa, 3 millim. lata, sed
nervis paucioribus, nec, saltem in pagina inferiore, fere sulcata.

An haec species forma junior E. Friderici Guilielmi?

Rhacheos forma antice canaliculata ad differentiam specificam stabiliendam vix sufficere videtur, cum
potius exsiccatione factum crediderim. — Conos non vidi.

Video in Zerb. Lrmwawwr juvenilem frondem a cl. Orro ex Zforto Berolinensi a. 1833. sine nomine

AA

missam et a cl. LenuaNN ad. £. cycadifoliwm. relatam quae statura minore a specimine JZerb. JF'illdeno-
viani multum differt, adeo autem essentialibus characteribus congruit, ut de identitate dubium non sit.
Ad quod profecto attendendum, cum ita, quod de arcto connubio inter hanc et sequentem speciem monui,
confirmetur. — ons fere i metr. longa. Stipes rhachisque irigona, antice plana, glabra. oliola
omnia fere. subopposita, utrinque 37, linearia, pungentia, marginibus revolutis, in pagina superiore
nitentia, inferiore pallida nervosa; maxima 3—4 centim. longa, 2 millim. lata.

WWucem ex Promontorio B. Spei acceptam infra descriptam videas p. 14.

Usus. E caudice hujus etiam speciei simili ratione ac infra de Z. caffro monui, materiam farinaceam
extrahi ab incolis ZZo/fentotis, refert DucALD CanurcHAGL, Tribunus militum (1).

3. ENCEPHALARTOS FRIDERICI GUILIELMI Lznw.

E. Caudice lanuginoso, rhachi teiragona lanuginosa, foliolis oppositis alternisve linearibus (vigesies
longioribus quam latis) subfalcatis strictis rigidis acuminatis sulcatis, conis solitariis, masculo cylin-
draceo, femineo oblongo-ovoideo, extus tomento iriticeo dense obtectis.

Sxw. Encephalartos Friderici Guilielmi Lemrawx Pugill. VI. p. 8—11 et 13. (1834) (vidi specim. in ejus her-
bario). — JVob. in Ovro et Drzrn. lig. Gartenzeit l. c. p. 322.
Icox, Lzmwaww l. c. Tab. T, II et HII, plantam integram florentem magn. min. et frondes ac organa genera-

tionis nat. magn. exhibentes.

Hanmrar in Zromontorii B. Spei regionibus 7Z'ambooko, in collibus 800 milliaria ab urbe capensi dis-
tantibus, supra regionem Mimosearum, inter frutices carnosos, Rhamneas, Leguminosas; rarius. (EckroN
et ZEYHER).

DzscnrPTIo. Splendida haec species, ab EckroNo ac Zexurno detecta, et a cl. LenwanN descripta atque
nomine insignita Regis optimi ac generosissimi, scientiarum promoloris ac patroni, qui in ditissimo
Palmophylacio insulae Pavonum plures etiam Cycadeas coluit.

Caudex rectus est, cylindricus, tribus vel quinque pedibus altior, 1z crassus, totus denso tomento
iectus, sub quo rhomboidales frondium delapsarum cicatrices latent. — rondes circa ejus verticem
rotundatum dispositae, quovis anno viginti vel viginti quinque efformantur, sed quia per plures anuos
persistant, tota corona sexaginta fert et plures. Longae sunt 21 ad 3 pedes. Hhachis £ pollicem crassa
ad basin, est obtuse tetragona et tomento persistente brunneo tecta. J'"olioly uirinque 100 ad 120 ad
rhacheos angulum obtusum posita, valde approximata, fere horizontalia, paullo arrecta, inferiora al-
terna, superiora opposita, basi tota affixa, linearia, cum aliis speciebus comparata brevia, acumi-
nata, subfalcata, striata nervis longitudinalibus et postice pilis appressis griseis obtecta, qui provec-
iore aetate evanescunt, quando epidermis saturate viridis in conspectum venit. .Stipes ipse à vel $
adaequat longitudinis totius frondis. oliola versus apicem frondis magnitudine decrescunt, sed infima
mediis una tertia parte minora sunt, quae 8 ad 9 centim. metiuntur, summa 2 tantum. Diameter irans-
versus maximus 5 millim. 770mentwm brunneum rhacheos singularem habitum exprimit.

Coni, tam mares quam feminei, non nisi solitarii adparent. Comws mas 8 ad 12 pollices longus, 22—3
crassus; directione perpendiculari ex apice caudicis exsurgit; pedwnculus 2—3 poll. longus, $—$ crassus.
Spadices spiraliter circa axem cylindricum 1£ centim. crassum ita disposili sunt ut in sectione transversa
fere sex adpareant, valde approximati. Sunt crassi, cuneiformes, apice contracti in rhombum pelta-
tum, tectum tomento brunneo 2 lineas crasso. Longi sunt 3, basi 1, sub apice 2 centim. crassi; diameter

(1) Hooken Botanical Miscellany Vol. ll. p. 265. Formam caudicis comparat cum magno Pinuum strobilo.

45

apicis peltati aequat illum baseos. Z'acies swperior scrobiculata, inferior, excepto apice conico, dua-
bus areis inter se confluentibus antherarum praedita, «n£herae valde confertae, sessiles, ovuliformes,
uniloculares, longitudinaliter dehiscentes, grano miliario paululum minores.

Conus femineus ovoideo-elongatus est, 10 ad 15 pollices longus, 5 ad 7 crassus, pedunculo breviori
quam masculinus innixus. Spadices dispositi circa axem 2 centim. crassum, majores sunt et in quavis
spira numerosiores (ex. gr. novera in transversa coni sectione), corpus peltatum et pedunculatum referunt

x ,
cum tomento 5 centim. longum, quorum pedunculus 3 habet, qui angulosus est, costis acutis, medio
contractus, et ibi 5 millim. crassus, sursum incrassatus et corpus formans /t centim. crassum in diam.
transverso, peltatum, quadrangulare, margine superiore majore, rhombiforme, utrinque compressum
ac lectum denso tomento triticei coloris. Zthombus infra subrotunde obtusus est, et latera ejus com-
pressa prolongantur in uncinos, qui in summis spadicibus, quorum basis latior est, prorsus evanescunt
Superior squamarum facies est inaequaliter sulcata; inferior utrinque sinu subrotundo condit baccas
carnosas nuces ovatas includentes.

Frondem hujus speciei e Palmophiylacio insulae Pavonwum prope Potsdamum accepi, carptam e spo-
cimine 2 pedes et 9 pollices alto, caudicis peripheria 3 pedes et 7 pollices meltiente, et quinquaginta

Uu
frondes gerente. Haec frons fere metrum metitur, est paullo curvata; stipes cenlimetro crassior,
rhachis inferius hunc adaequans, tetragona et exsiccatione antice basi uni-, sursum bisulcata. "oliola.
ulrinque fere 110; omnia rigidissima, tota basi cum rhachi arliculata et facilius solubilia, linearia,
majora 9—10 centim. longa, in spinam duram pungentem terminata, fere 5 mill. lata, exsiccatione
revoluta, servis fere decem, et inter hos in utraque pagina profunde sulcata; sed profundius et gros-
sius in pagina inferiore, quae glabra est; superior ad margines lanam majorem aeque ac rhachis et
stipes gerens, dum reliqua superficies grisea et non splendens prodit, tenui pulvere furfuraceo tecta.

In Zerbar. LzunaNNt frondes exstant juveniles nascentes, foliolis nondum perfecte explicitis. .S/ipes
rhachisque densissimo tomento fusco tecti. J"oliola vernatione imbricata ita ut facies in adultis postica
nunc superior sit; sed omnia secundum longitudinem rhachi accumbentia, pilosa, plerumque paullisper

curvata,

4. ENCEPHALARTOS TRIDENTATUS Lznuw.

JE. Caudice cylindraceo glabro, rhachi stipiteque semiterete antice subcanaliculata, foliolis alternis,
superioribus suboppositis, linearibus (vigesies quinquies longioribus quam lalis) rectis subfalcatisve,
apice inaequaliter inciso-tridentatis integerrimisve, serratura unica subinde ad marginem inferiorem

supra medium accedente, glabris, subsulcatis.

Sw. Zamia tridentata Wrrrpex. Spec. plant. Tom. IV. p. 845. Enumerat. Hort. Berol. p. 1822. — Pensoox
Synops. Tom. II. p. 631. Srnzxori Syst. "eget. Tom. III. p. 908.

Encephalartos tridentatus Lemwaww Pwgill. VL. p. 13. JVob. in Orro et Dierm. Gartenzeit, 1838. p. 325.
Encephalartos spiralis Hort. Roterod. Nob. l. c. p. 324. (Zamia) Herbar. Prnsoox. IVob. in Bullet. d. sc. phys.
et natur, en. Néerl. 1838. p. 84.

Icox. Tab. nostra VI. frons Herbar. Willdenoviani.

Hznsan. WirnrpENov. N*. 18531. — HznzAn. Prnsoow. nomine Zamiae spiralis.

HazrraT verisimiliter ad Promontorium Bonae Spei (WirrpENow.). — Colebatur WirrLDENOWwI: tem-

pore in Zorto Berolinensi.

DzscnrPTro. Frons quae in Zerb. JFilldenoviano exstat, est Db centim. longa, quorum s/ipes fere
dimidiam partem constituit; hic est gracilis, gracilior quam in congeneribus, diametro baseos 3 millim.,
glaber, laevis. Zhachis multo tenuior, 2 millim. crassa, antice planiuscula, in acumen exiguum supra

suprema foliola producta. .Zoliola inferiora, exceptis infimis, sunt maxima; sequentia sensim diminu-
12

A6

untur; sunt alterna, sed per paria approximata, superiora magis opposita. Compages siccatorum etiam
flexilis, satis tenuis, ad instar Zamiae specierum ; sunt omnia glabra, profunde colorata, in facie su-
periore magis splendentia quam in inferiore; linearia, imprimis inferiora curvata ad marginem inferio-
rem, hinc falcata, superiora potius recla. Ad basin et apicem contrahuntur, in medio, ubi latissima
sunt, 4 mill lata video. ongifudo maximorum 10—11 centim. Apex dividitur in tres serraturas,
aut potius in duas, apicis acumini (tertiam serraturam efficienti) proximas. Serraturae sunt spinosae,
inaequales, divaricatae, serratura superior plerumque apici magis proxima est quam inferioris mar-
ginis.
apice remota, semper supra medium folioli. JMargines levissime revoluti sunt, nervi fere 4 vel 5 longi-
iudinales, in utraque facie discernendi, sed in inferiore compages inter eos quasi depressa id eflicit,
quod WrirLDENowiUs sulcatum. vocabat, Utrinque 21—22 foliola numerantur.

In Zerb. PrRsooxu, quod nunc in Museo botanico Lugduno-Batavo servatur, nomine Zamiae spi-
ralis Saxiss. frondem reperi, (cui Nova Hollandia, forte ab perversam definitionem, tanquain patria
inscripta est) quam nunc, comparatione facta cum authentico specimine Willdenoviano, ad hanc speciem
referre nullus dubito. Ejus /fo/io/e sunt linearia, subfaleata, omnia fere integerrima, quaedam supe-
riorum bi-tridentata. Foliola 12 centim. longa, 5—6 mill.lata. (ll. d. sc. phys. et nat. en. IYéerl.

1838. p. 81).
In Caldario Horti botanici Roterodamensis juvenilis Encephalartos colitur ex hortis belgicis nomine

In plurimis foliolis praeter apicis serraturas ad marginem inferiorem una exstat non valde ab

Zamiae spiralis introductus, quem nomine E. spiralis in Orro et DrErR. Gartens. l. c. commemoravi,
sed quem nunc etiam Z£. £ridentatum habeo, cultura calidiore paullo graciliorem factum; foliola plura
integra sunt vel apice bidentata, raro tridentata. Dispositio autem foliolorum, forma, dentes nullatenus
a specimine Willdenoviano differunt. Video utrinque 20 foliola, 12—13 centim. longa, 4—5 mill. lata,
quinquenervia; color paginae inferioris pallescens. — Pili sparsi in fronde nascente.

In Z/erbario LEHMANNI vidi frondem ab exp. Mackox missam, quam huc referre nullus dubito, etsi
quaedam differentiae inveniantur. Est i metro longior, habitus robusti. .S?ipes brevis rhachisque
semitereti-trigona, dimidio centimetro crassior. Z'olioly alterna suboppositave, utrinque circiter 44,
valde approximata, superiora fere imbricata, »1:vr9ine inferiore subdecurrentia, rigida, in pagina su-
periore nitentia, inferiore fere octo-nervia, z)arginibus paullo revoluta, omnia linearia, non omnino
recta, subfalcata, versus apicem valde attenuata, pungentia; inferiora omnia integerrima, superiorum
quaedam apice tri-spinoso-serrata vel margine inferiore supra medium remote et valde obtuse bi-uni-
dentata. Inferiora 17—19 centim. longa, 5—6 millim. lata.

Accedit statura fere ad. ZMacrozamiam. spiralem; videtur specimen magis adultum et frigidius cultum

quam Willdenovianum et illud quod in Hort. Roterod. colitur.

5. ENCEPHALARTOS ELONGATUS Lznw.

££. Caudice glabro, rhachi sursum recurva obtuse trigona, facie antica bicanaliculata,. foliolis nu-
merosis antrorsum convergentibus, inferioribus alternis remotioribus, superioribus magis approximatis
suboppositis, mediis longissimis, longe lanceolatis (decies quater longioribus quam latis), basi contrac-

lis, apice spinoso-acuminatis, integerrimis, glaberrimis.

Sxx. Encephalartos procer mob. JS.

Encephalartos elongatus Lemw. 245.5. (vidi specim. in ejus Herbario) — JVob. in Bull. d. se. phys.et nat. en Néerl.
1838. p. 11. Orro et Dizrn. Gartenz. 1838. p. 322. Comment. phytogr. p. 110—111,

Icos. Commentar. phytographici l. c. Tab. XIII.

HaznrraT in Promontorii Bonae Spei regionibus interioribus, unde cum .Z. horrido in Hort. fto-
terodamensem. introductus est. Colitur etiam in ZZorto PARMENTIERI.

AT

Onsrnvarro. Ab omnibus affinibus elegans haec species differt frondium ac longissimarum pinnarum
directione. Caeterum ncephalarto Lehmanni propinqua; frondium apex in ill
modo recurvatus est (conf. Orro et DrgTR. Zl/gem. Gartenzeitung 1836. Tab. T).

In nostra Cawdex uno. quarto centimetro paullo altior est, cylindraceus, basi

a specie etiam aliquo-

aliquomodo angustatus,
apice obtuso subconico paulisper incrassatus, glaber. Squam«ae appressae, imbricatae, obtuse rhom-
boideae, latae, glabrae. "rondes plerumque post biennium verno lempore de novo protrusae, (

Were:
Aprili), numero quinario vel septenario, cum iis anni praecedentis el

egantem coronam componunt; 22«5-
centes (fusce viridis coloris) et juveniles pilis griseis vel griseo-fuscis Sparsis patentibus at mox deciduis

in rhachi et foliolorum facie postica marginibusque tectae, ciliatae, adultae glaberrimae, graciles, elon-
o ,

gatae, metruni et plus longae, erecto-patentes. ;S/ipes brevis non valde crassus, 7/hachis gracilis, ver-
sus apicem recurvala, ut stipes obtuse trigona, angulo postico obtuso fortiore, facie antica paullo ele-
vaia bicanaliculata in rhachi, inter utrumque canalem elevata obtusumque dorsum subinde obsoletum

exhibente, in cujus vicinio affiguntur foliola numerosa, utrinque 30, 35, imo 40, non flabellatim pa-

lentia, sed imprimis superiora antrorsum convergentia , paulisper erecta, nec horizontaliter posita, in-
is EJ
feriora alterna, sed tamen semper aliquatenus per paria approximata, superiora subopposita et in uni-

versum confertiora, infima et summa reliquis breviora, haec brevissima, omnia in universum valde
elongata, longe lanceolata, angusta, recta aut rarius subfalcata, margine imprimis superiore plus mi-
nus incrassato, Ó«si contracta, «pice longe et spinose acuminata, dura, rigida, viridia, rarius parco
rore glauco (imprimis juvenilia) suffusa, glaberrima, in pagina superiore tuberculis verrucisve e ma-
lerie gummosa in parenchymate accumulata ortis instructa, in pagina inferiore pallidiore non nitente
nervoso-striata, nervis longitudinalibus fere viginti. Rarissime ad marginem inferiorem prope apicem
exiguus dens invenitur, quasi naturae lusu. Longitudo foliolorum infimorum 7—13, supremorum 5,

maximorum 15—20—24, et haec 1z centimet. lata.

6. ENCEPHALARTOS LEHMANNI Eckr.

JE. Caudice ovato-cylindrico glabro, frondium apice recurvatarum stipite rhachique obtuse telra-
gonis, foliolis pruinoso-glaucis, lineari-, sed lato-lanceolatis (decies longioribus quam latis), acutis, spi-
noso-pungentibus, omnibus suboppositis; cono mare oblongo glabro.

Sxw. Cycas glauca Vas Royzs JMSS. in Herbar. (a. 1777).

Zamia Lehmanniana Eckrox et Zzyueg in Orro et Dierm. Z/g. Gartenz. 1833. Ne», 20. p. 158, — Jotan,
Zeit. 1833. p. 419.

Encephalartos Lehmanni Eckrow in literis. — LeuwawN Pugill. VL. p. 14. — Orro et Drrn, in. Alllgem.
Gartenzeit. 1836. N, 28. p. 217—218. —JVob. ibid. a. 1838. Ne, 41. p. 323.
Icow, Orro et Diem. ]. c, Tab. I. integram plantam minori forma exhibens.

HanrraT in Zromontorii Bonae Spei regionibus interioribus, eligens tellurem humo copiosam collium
montiumque Zerrae cafferanae (Lzgmuaxww 1. c.), ubi a. 1832 ab Eckrowo et Zeynrno detectus. Sed jam
longe antea specimina in ZZortis:Batavis et Belgicis colebantur, inter plantas anonymas et male nomi-
natas. In JJerbar. RoxENI specimen exstat jam a. 1777 advectum.

DrscnrPrro. Majora vidi et minora juvenilia specimina. In collectione insulae Pavonwum exstat v. c.
specimen 1 pedem et 2 pollices altum, et 3 p. et 1 poll. in ambitu, caudice glabro absque tomento, et aliud
ab OrrowE et Drernrcuro commemoratum 1. c. altum et 1—1z pedem in diametro. Cawudex est glaber
et simili modo ac affines species squamis rhomboideis tectus. Numerus frondium a 10 ad 25 variat.
Nascentes pilis sparsis deciduis obsitae. 7rondes adultorum 3 pedes et ultro longae (in nostro 1 metrum).

Stipes ac rhachis mox subteretes mox obtuse tetragoni. Rectae sunt vel plerumque versus apicem cle-

48

ganler recurvatae. — Z'oliola utrinque 24—30, omnia subopposita, vel fere omnia opposita, propemodum

aequilonga, erecto-patentia, antrorsum aliquomodo convergentia, rore glauco tola superlecta, qui
d ^.

allactu detritur. Omnia sunt lanceolata, angusta, apice satis longe spinoso pungente, marginibus fere

planis, basi contracta, pagina superiore laevi, inferiore nervorum decursum non nisi obscure common-
strante. Compages rigida. Maxima 14—16 centim. longa, 1i centim. lata. Superiora aliquid angus-
liora et paullo breviora. — Perraro ad marginem inferiorem dens invenitur.

Ex Zorto Gandavensi frondem accepi foliolis utrinque 30 instructam, breviorem, minus luxuriose evo-
lutam, foliolis paullo angustioribus, nec adeo perfecte oppositis, sed plurimis potius subalternis; 14
centim. longa, 1 centim., vel 1 centim. et 3 mill. lata.

Pulcherrimum specimen (masculinum) e longa jam annorum serie in Zorto .dinstelaedamensi colitur,
cujus frons, quam coram habeo, non differt ab illa ex insula Pavonum, nisi majore rigiditate. Floruit
hac aestate. Cl. VniEsg inflorescentiam pingendam curavit. Jvenilis conus, brevi pedunculo glabro viridi
suffultus, oblongus, 20 centim. longus, 10 crassus, spadicum facies externa inaequaliter rhomboideo-qua-
drangularis, fusce-violacea et viridescens. »Zdl£i coni pedunculus luteo-viridis, brevis; conus 31 centim.
longus, 10 crassus; spadices magis a se invicem remoti ita ut a2Aherae cernantur. Inferiores et supe-
riores a reliquis dissimiles non rite evoluti; faciei externae violaceae transversus diameter maximus et
area ipsa obtuse proiracta. Facies inferior dimidia postica antherifera.

J'wvenile exemplar in Zorto fioterodamensi exstat, frondibus brevioribus, pauciore foliolorum nu-

mero instructis, quae plerumque rore glauco carent. In nascentibus tamen nunc exstat.

ApworaTIO. In ZZerbario Rozwr, quod in Jfuseo Botanico Lugdwuno-Batavo servatur, frons hujus
plantae adest carpta e planta a. 1777 ex Africa allata (an eadem quae nunc Amstelaedami viget?), a
Roxzuo Cycas glauca dicta ob foliolorum colorem. (Conf. Zullet. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 8$2—83). —
In Zferbario PEnsoow. frons exstat nomine: Zamia pungens ??

7. ENCEPHALARTOS MAURITIANUS.

E. Caudice.... stipite rhachique gracilibus tetragonis, postice subteretibus, antice costa elevatiore
duos canales separante, foliolis inferioribus alternis, reliquis suboppositis, horizontalibus, viridibus,
anguste lanceolatis (octies longioribus quam latis), versus apicem spinosum valde attenuatis, planis,
margine superiore vix revoluto, inferiore integerrimo vel medio breviter uni-raro bi-dentato.

HanrrAT..... an nomen patriam insulae Jauritii indicat ?

DrscnreTIO. — /"rons gracilis, parum curvata, metro paullo brevior. Stipitis ct rhacheos anticus an-
gulus acutus in costam elevatus, posticus magis obtusus. Z'oliola ulrinque 36, inferiora superioribus
remoliora, 3—3 centim. distantia, latiora; media longiora, at inferioribus angustiora. Omnia hori-

zontaliter affixa, viridia, absque nitore. Cor»»pages non dura, nec rigida, sed flexilis. Pagina superior

attactu aliquam scabritiem prae se fert, inferior nitidula, pallida, laevis, nervis circiter 24 percursa.
Omnia sunt lanceolata versus apicem acuminate attenuata, exceptis infimis omnia anguste lanceolata,
suprema linearilanceolata dicenda. Qnae integerrima sunt, recta et aequalia sunt, quae dentata, in-
feriorem marginem paullo convexiorem obferunt. Jenfes ad medium vel paullo supra medium; sunt
brevissimi, aliquot millimetrorum. — Foliola inferiora 8—9 centim. longa, 1 centim. et 8 millim. lata.
Sequentia et media 11—fere 12 longa, 1: lata; suprema 7 longa, et uno angustiora.

ApworATIO Í. Haec species ad £. Lehmanni accedit, sed differt foliolis viridibus, mollioribus, latio-
ribus, apice magis attenualis, caet. — Quodammodo etiam cum E. nano comparanda, angustifolia
quasi E. elongati vel E. lanuginosi forma dici posset.

49

Apworarro IE. Specimini ex insula Pavonum adscriptum erat nomen: Z. mauritianus LrunnanNr;
mihi autem roganti, cl. Leu litteris d. d. 30 Jun. hujus anni scripsit, se nunquam tale nomen alicui
speciei imposuisse seque dubitare, an revera haec planta ex insula. Mauritii advecta sit.

8. ENCEPHALARTOS BRACHYPHYLLUS Lzunx.

E. Caudice glabro, rhachi subsemiterete, juniore lanuginosa, adulta glaberrima, foliolis approximatis
alternis aut suboppositis, brevibus, lineari-lanceolatis (quinquies longioribus quam latis), pungentibus,

integerrimis aut apice bidenticulatis, junioribus basi et margine inferiore albo-lanatis, adultis glaber-
rimis, inversis.

Sxw. Cycos villosa Vas Rovzx in Zerbar. MSS.
Zamia cycadifolia in Herb. Lugd. Batav.
Encephalartos Royeni JVoAis olim. — Encephalartos brachyphyllus Lemuaxx in Catalog. plantar. Horti Hambur-

gensis 1836. Nob. in Bullet. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 83. Encephalartos cycadifolius? JVob. in Herb. Lugd.
Bat. et Bullet. d. sc. phys. et nat. 1838. p. 83.

Icow. — Tijdschrift voor Natuurl. Geschied. en Physiol. Tom. IV. Tab. VI. fig. Z, 2, C, D, E. et Tab. VII.
fig. a-f.

Hanrrar in Zromontorii Bonae Spei terra caffra, ubi ad HrNRICO SWELLENGREBEL, Archi-Capitu-
lari Rheno-Trajectino, in itinere a. 1776 per terram Caffrorum usque ad flumen Zisch-rivier facto

detectus, in Europam introductus, Ultrajecti bis floruit a. 1833 et 1836. Colitur etiam in Horto Ham-
burgensi.

Ossrnvarro. Haec planta jam in Zerbario Rovzxr nomine Cycadis villosae, et in Herbario Lugduno-
DBatavo nomine Zamiae cycadifoliae exstans, ad nostra usque tempora incognita latuit. LEmwaANNUs
qui vivum exemplar in Horto Hamburgensi coluit, nomen dedit £. brachyphylli. Plantam nondum de-
scriptam Roxzwr in Zerb. Lugduno-Batavo nomine Z. Zoyeni designavi, nomen autem lubenter de-
levi, postquam e descriptione et icone Vrieseana 1. c. nostram eandem speciem recognoveram.

Cum ea quae cl. VnirsE de hirsutie frondium refert in adultas non quadrent, quae omnino glabres-
cunt, olim glabram et adultam frondem Herbarii Lugduno-Batavi, Z«emiam cycadifoliam vocatam,
ad Z. eycadifoliwm at cum dubitatione retuli (conf. Zwulletin. 1838. p. 83. et Orro et Drzern. JZl/g.
Gartenzeit. 1838. p. 324). Nunc autem omnino ad. Z. brachigphiyllum pertinere, edoctus sum comparatis
frondibus glaberrimis ex eodem specimine carptis, quod cl. VnrEsk descripsit.

DzscRriPTIO. Caudex speciminis quod nunc Utrajecti apud plantarum cultorem exstat, diametrum
transversum 2 circa decimet, habet, a/fifudinem minorem, squamis glabris tectus; frondes fere 10—16,
aut plures, séipife brevi, rhachi digitum crassa subterete vel semiterete, antice costa elevatiore per-
cursa; frons est curvata, dimidum metrum longa. In nascentibus et junioribus facies antica /gnugine
tegitur cinereo-grisea, molli, floccosa, adpressa, imprimis versus basin copiosa; in adullis sensim dimi-
nuitur lanugo et tandem omnino evanescit; facies postica tenuissime striata, in nascentibus pilosula, dein
glaberrima. .oliola alterna aut subopposita valde approximata, utrinque 50 et plura, brevia, infima
et suprema reliquis paullo breviora, caeterum 5—6 centim. longa, lanceolata, vel lineari-lanceolata,
8 mill. ad 1 centim. lata, basi et apice attenuata, «pice paullo inaequali spinose et sphacelatim mucronato,
integerrima, marginibus vix revolutis, pagina inferior nervis 8—10 siriata, superior laevis; insertio
cum rhachi continua. Jliola juvenilia, et per aliquot tempus adulta etiam, ad basin lanata sunt,
quaedam hic illic ciliata, caeterum glabra, perfecte adulta omnino glabra. Singularis autem est eorum
ad basin torsio, adeo ut facies inferior nunc antica vel superior evadat et ejus superior superficies
dorso sequentis accumbat, quo fit, ut dorsa pinnarum utriusque lateris sibi opponantur. Omnia etiam
foliola antice convergunt. — Foliola superiora aliquando uni-. vix unquam bi-dentata.

à 13

50

Planta Urajecti florens conum marem e media frondium corona emisit, biennis fere evolutionis,
erectum, frondium rudimentis circumdatum, sessilem, oblongum, 15 centim. longum, 5 crassum, cylin-
draceum; circa ligneum durumque «xen spiraliter spadices affiguntur, e basi angustiore apice rhom-
boideo-peltati, superna parte siriatg-rugosi, inferiore toti antheris unilocularibus longitudinaliter de-
hiscentibus tecti.

Duas vidi frondes in Zerbar. LrnuaxNr. omnino cum iis quas ipse vidi, congruentes. Major utrinque

50 foliola gerit.

9. ENCEPHALARTOS SPINULOSUS Lzuu.

E. Caudice glabro, stipite teretiusculo, rhachi semiterete, antice planiuscula , foliolis alternis lanceo-
latis (octies longioribus quam latis), subpruinoso-glaucescentibus, pungentibus, inferiore margine supra

medium bi-tri-spinulose dentatis, juvenilibus superiore margine uni-bi-dentatis, adultis ibi integerrimis.

Sx. Zamia spinosa Zortulan. teste LuwAww. l. c.

Encephalartos spinulosus LemwAww in Tüjdschrift v. nat. Geschied. en. Physiol. Tom. VV. p. 420. (vidi specim.
in ejus Herbario). /Vob. in Oro et Drern. Allgem. Gartenz. 1838. Ne. 41. p. 324.

Icow. Tüjdschrift |l. c. Tab. VIL. fig. Z. frons plantae juvenilis. 2

Hanrrar in Zromontorii Bonae Spei regionibus interioribus.

ApxorATIO. Nomine Ene. pungentis semina ab Eckrowo accepta germinaverunt et hanc speciem exhi-
buerunt cujus nunc duo specimina quadriennia servamus. Quanta autem confusione obfuscari potest sci-
entia botanica, si specimina juvenilia ad characterem specificum describendum adhibentur constat e
phrasi infra citata juxta frondem plantae fortasse annuae vel biennis confecta. Si iconem illam et phrasin
comparas cum descriptione frondis plantae quadriennis, eas tanquam diversissimas plantas habere non
dubitabis.

En descriptio «os£ri speciminis quadriennis, quod adhuc omnes quas hucusque formavit, frondes
servat.

Jnfima. frons 12 centim. longa, foliola utrinque 5 alterna, lanceolata, margine inferiore supra me-
dium prope apicem bi-tri-spinuloso, margine superiore vel potius apice 1—3-spinuloso, in duobus margo
superior totus integerrimus; maxima 5 centim. longa, vix 11lata. Stipes subteres; rhachis semiteres (1).

Sequens 2A centim. longa, utrinque 9 foliola, omnia alterna, margine superiore integerrimo, infe-
riore inde a medio 1—2—'-spinuloso; maxima 8 cent.longa, 1 lata. Stipes ac rhachis ut in praecedente.

Tertia, similis 35 centim. longa, at rhachis antice subcanaliculata; foliola utrinque 12, infima et su-
prema. subopposita, omnia inferiore margine supra medium bispinulosa.

Quarta. 38 centim. longa, foliola wirinque 15, alterna, suprema subopposita, infima margine infe-
riore prope apicem uni-spinulosa, sequentia a medio vel supra medium bi-iri-serrato-spinosa, apicibus
spinulosis sphacelatis. Longitudo maxima 9 centim., 1 centim. et aliquot millim. lata.

Color laete viridis, saturatus, levissimo rore glauco suffusus. In inferiore pagina 18—19 nervi.

Specimina Aerbar. LxuuaxNt a. nostris nullatenus sunt diversa.

Ossrnvarro. In Zerbóario PERsoowm, quod nunc in Museo Lugduno-Batavo servatur, frons exstat,
quem olim Znceph. spinulosi nomine exhibui (Bullet. d. sc. phys. et natur. en. Werl. 1838. p. 83. N*. 4),

(1) .... »rhachi brevissima, inferiore semitereti, superiori plana, foliolis oblongo-lanceolatis , subpruinoso-glaucescentibus , exteriore
latere superne apiceque inaequaliter dentato, dentibus spinulosis 3—4, interiore 1—2 dentato. —Vmimsp | c. — »À caeteris omnibus
speciebus quam facillime parvitate haec ab unoquoque distinguetur? Viursr.

51

sed quae nunc comparatis speciminibus hujus speciei magis adultis, mihi dubia, ulteriori examini
commendanda videtur. Ejus rAachis semicylindrica est, foliola, approximata, utrinque fere 30, subop-
posita, in facie superiore laevia, inferiore Sstriata, lanceolata, inferiora integerrima, superiora apice
2—06-dentata, dentibus spinosis. .

10. ENCEPHALARTOS ALTENSTEINII Lruw.

E. Caudice glabro, rhachi subtetragona subcylindrica glabra, foliolis alternis lato-brevique lanceo-

las ellipticisve (ter longioribus quam latis), superioribus subfalcatis, utrinque remote et divaricatim
dentato-serratis, dentibus apice spinosis.

Svw. Zamia spinulosa Zortul. quorund. Lamia spinosissima Hortul. belgie. quorund.

Encephalartos Altensteinii Leuwaww Pugill VI. p. 11—13. (1834). — IVob. in Orro et Diera. Allgem. Gar-
tenz. 1838. N*. 41. p. 324.

Icow. Lrmwass l c. Tab. III et IV. plantam integram magn. min. et frondes natur. magn. exhibentes.
Anatomia caudicis eximie illustrata in Lrxx. Jcon. anat. Dotan. fasc. YI. Tab. IX. fig. 1 et 2. Tab. XV. fig. 1 et 3.

Hanrrar in Promontorii Bonae Spei regionibus interioribus, Z'ambooko dictis, 800 milliaria ab

urbe Capensi remotis, supra regionem Mimosearum, in collibus, inter plantas succulentas, Leguminosas
frutescentes (Eckrow et ZrxnrR).

ApworATIOo. Cl. Lruwawwo prima hujus speciei pulcherrimae descriptio debetur, cui ALTENSTEINII,
regis Borussorum Cancellarii nobilissimi, eruditissimi scientiarum ac Botanices patroni, nomen impo-
suit ut immortale tanti viri inter plantas nomen servetur; attamen antea jam planta in Europae caldariis
colebatur, non descripta, nomine Z. spinulosae. Pulcherrima specimina Eckrowus ac ZryuEnus e Ca-
pite Bonae Spei in Hortum Hamburgensem attulerunt; eximia etiam in Horto Bruxellensi vidi pe-
dalia et ultra.

Coudex hujus speciei ex Lenuanvo rectus est, fere cylindricus, 4—5 pedes altus, 1—12 crassus; adul-
tus nullo tomento tegitur, sed sgwamis glaberrimis rhomboideis seu superstitibus frondium basibus
latis vestitus. —Caudices juveniles vidi, sparse tomentosos. In i»su« Pavonwum specimen exstat
9 pedes altum, 3 pedes et 7 poll. in diametro, 32 frondes gerens. Parisinus Hortus aliud fovet 10 pe-
des et 6 poll. altum et in ambitu 3 pedum et 7 poll. — Elegans verticis corona non raro 20 frondibus
componitur, e tribus quatuorve annis superstitibus. Sunt 4 vel 5 pedes longae (1z metrum in nostro);
stipes basi valde crassus, rAachis fere cylindrica, sursum attenuata. Z'oliol« plerumque alterna, ali-
quando opposita, utrinque 30 ad 40, imo 50 in nostro, in juvenilibus subinde numero multo minore.
Adulta, ut tota frons, glaberrima, dum nascens frons et juvenilis sparsis pilis deciduis vestita sit. 7^o-
liola splendentia, vivide viridia, in superficie inferiore pallidiora, inferiora e basi lata breviter lanceo-
lata, aequalia, superiora angustiora, magis inaequalia, ad formam falcatam tendentia, margine supe-
riore rectiusculo vel aliquomodo concavo. In quovis margine (qui paullo revoluti incrassatique sunt)
exoriuntur tres vel quinque spinosi den£es divaricati, quorum plures ad partem mediam inferiorem in-
veniuntur; hi dentes sunt alterni. «sis foliolorum contrahitur, apex in dentem spinosum termina-
tur. — Foliola inferiora magis a se invicem distant et breviora ac latiora sunt quam media, 6—9 cen-
tim. longa, 3 lata; media fere 11 centim. longa sunt.

Ürgana generationis nondum cognita. 5

Specimina hujus speciei a nobis observata omnia satis in iconem citatam quadrant, exceptis levioribus
differentiis; foliola v. c. erant plerumque minus falcata, breviora, latiora, uti in specimine Zor£i Zey-
densis, Roterodamensis, Gandavensis, Palmophiylacii Regis. — Major differentia pro varia aetate ob-
tinet. Sic specimen junius ante plures annos in Horte Roterodamensi cultum et quod nunc cum reliquis
adultis bene congruit, cawdicem habebat depresso-globosum , squamis amplis, duas frondes 14—18

52

centim. longas, utrinque 7—$8 foliolis instructas, pilosis ut stipes ac rhachis, lanceolatis, basi cuneatim an-
gustatis, serraturis 5—6 imprimis versus apicem sitis nec ita divaricatis. Quodsi hujus plantae ulterio-
rem evolutionem non cognoveris, speciem propriam certe credidisses.

Radix albicans fusiformis tumida incrassata, ramis hic illinc tuberum ad instar tumentibus, longis,
fibrillosis, omnibus aliquomodo complanatis.

Gemmas bulbiformes radicales m. Augusto 1838 tres observavi ad basin hypogaeam morbosi cau-
dicis ex axillis squamarum evolutas, ovatas, squamis carnosis tectas, includentes corpus carnosum albi-
cans fere cellulosum parvis vasis insiructum; a materna planta solutae mox frondes ac radices protru-

debant.

ENCEPHALARTOS ALTENSTEINII Lruw. Zarietas angustifolia.

E. Foliolis omnibus fere oppositis, lanceolatis, fere rectis, elongatis, marginibus revolutis, singulis
bi-vel-quadri-spinuloso-dentatis, dentibus non ita divaricatis, plerumque alternis.

Sxw. Encephalartos glaber; nomen. specim. culti in insula. Pavonum.
Hasrrar in. 2romontorio Bonae Spei.

ApnworaTIo. Haec forma a vera specie non multum differt, Aabitw frondium paullo graciliore, foliolis
longioribus caet., colore pallidiore. Frondem video 1& metro longiorem, rhachi stipiteque ejusdem
quidem formae ac in specie, sed gracilioribus, foliolis utrinque 42, exceptis superioribus fere omnibus
oppositis. Infima latiora 12 centim. longa, 2: lata, media 1^4 longa, 2 lata, superiora 13—14 longa et
1z lata. Dentes, qui in universum non adeo divaricati, video fere semper alternos, nec ab apice
valde distantes.

ENCEPHALARTOS ALTENSTEINIl Lreuw. Jarietas semidentata.

E. Caudice glabro, rhachi subterete, infra arachnoidea (?), foliolis laete viridibus, nitidis, saepe
irregularibus, oblongo-lanceolatis, apice saepius sursum aut deorsum subfalcatis, mucronatis, margine
superiore saepe integerrimis, inferiore plerumque 1—2——3-dentatis, dentibus brevioribus spinosis.

Sxs. Zamia spinosissima quorund. Hort. ex parte.
Encephalartos Marumii Vruzse in Tijdschrift v. Nat. Gesch. en Physiol. Tom. V. p. 188.

Ipse hic auctor haec habet: »Proxime accedit ad .£. 4l/ensteinii, a quo differt: apice pinnarum sub-
falcato, pinnis plerisque inaequalibus, altero tantum margine dentatis."

Specimen e collectione cel. Vax Manux in Hortum Amstelaedamensem transiit.

Vidi specimina eximia .£. .Z/ensteinii in Hortis Belgicis, ex. c. in Horto Bruxellensi, magna in
Palmophylacio Regio Hagae Comitis, foliola plura margine superiore integerrima exhibentia. ron-
des speciminis authentici in Jorto .4mstelaedamensi culti benevole misit cl. VRrEsE, quibus inspectis
et cum specie typica comparatis nullum mihi dubium remansit, EZ. JMorwmii esse meram varietatem,
margine superiore foliolorum integerrimo vel uni-aut bi-dentato diversam. Non solum etiam ad mar-
ginem superiorem, sed in quibusdam etiam ad inferiorem dentes desunt. Sic video frondem, cujus
quaedam foliola margine superiore bi-dentata, inferiore uni-dentata vel integerrima sunt; alia utro-
que margine uni-dentata, alia margine inferiore bi-dentata, alia rudimentis tantum dentium obtusis
munita. Magnitudo foliolorum varia; maxima 12—13 centim. longa.

53

Onsrnvarro. An huc revocanda Zeamim vepanda LopDrats Catalog. (Encephalartos repandus
SrEupeL JVomenclat. ed. 2. p. 795) ?

11. ENCEPHALARTOS CAFFER Lzuw.

E. Caudice glabro (an et tomentoso?), stipite rhachique obtuse tetragonis, foliolis plerumque alter-
nis, oblongo-lanceolatis (quinquies longioribus quam latis), inaequilateris, acutis, facie superiore atro-
viridi scabriuscula, integerrimis, rarissime ad marginem inferiorem uni-denticulatis, omnibus fere aequi-
longis, conis glabris.

Svw. Qycas caffra Tmuwsenc in lVov. fetis Societ. Reg. Scient. Upsal. Tom. ll. p. 283.

Zamia Gycadis Lrww. fil, Suppl. plant. p. 443. Zamia caffra Tuvw». /for. Capens. Senzwe. System. F'eget,
Tom. HII. p. 908. Zamia villosa Garnrs.? (alii ad Ene. eycadifolium ducunt).

Encephalartos caffer Lemwaws Pugill. VI. p. 14. nob. in Orro et Drzra. Allg. Gartenz. 1838. p. 324.

Icom. Tuuxsrne in ct. cit. Tab. V. — An huc GazxrsEn figura fructificationis Tab. III?

HanrraT in interioribus regionibus Promontorii Bonae Spei, in regionibus montuosis, solum saxosum
et fruticosum eligens (conf. LemwaxN Zugill. cit.).

ApNorATIO. Haec species primum descripta est a cel. TiruxBERG, ad Cycadis genus autem ab eo refere-
batur, affinitate probe perspecta. Sed postquam LrwwAEUs Zemiae genus condidisset, LrxNAEUs lius
nomine Zamiae Cycadis, TnuwBERGIUS nomine Zamiae caffrae eam huic generi adscripserunt. Eo
autem TnuuwBERGIUS meruit, quod partes fructificationis l. c. p. 283—288. accurate descripserit secun-
dum specimina e Promontorio B. Spei d. 1 Maji 1774. in Hortum Upsaliensem missa. »Cycas caffra,
foliis pinnatis, pinnis lanceolatis, petiolis enermibus. Crescit in declivibus montium colliumque. //loret
Augusto. Est planta diphyta. JMari calyx. Amentum strobiliforme, ovatum, grande, pedunculatum
ex apice radicis vel trunci excrescens, erectum. Squamae subtriquetrae, antheris tectae. Corolla nulla.
Filamenta nulla. —ntherae sessiles, confertissimae, ovatae, supra rima longitudinali dehiscentes,
uniloculares, glabrae, magnitudine Milii. Po//e» album. — Z'emina. Calyx. Amentum ut in mare, sed
grandius. j$9wamae pedicellatae, apice subtetragono, lateribus compressis, in hamum productis: hami
pedicello duplo breviores. Germina obtusissima, poris aliquot intrusis. JS/jylus et s£igma desunt.
JDrupa simplex, intra singulam squamam libera, oblongo-ovata, septangularis, glabra, sensim inferne
attenuata, carnosa, pulpa rubra, apice obtusissima carne denudata nucleum continens. J/wx ovata,
triangularis unilocularis. JV«cleus albus solidus."

Truncus arboris lignosus, sed fragilis. Medulla in eo continetur satis crassa, eaque, simulac extrusa
fuerit, pelli involuta in humum defoditur, per mensis aut longius temporis spatium. Putrefacta deinde
inter duos lapides pertunditur, et affusa aqua in massam subigitur, e qua placentae formantur, quas
sub calente adhuc cinere coquunt. — Addit etiam, quibusdam populis in terra cafferana familiare
esse, medullam e Palmae cujusdam arbore elicitam ita tractare, ut panem quodammodo nanciscantur.
. Post TnuxBERGIUM nomine Zamiae caffrae cerio plures species confundebantur, nam paucis botanicis
icon citata ad manus fuisse videtur et haec ipsa non satis accurata habenda est, ad speciei differentiam
ab affinibus illustrandam. Za«mi« enim longifolia Jacq. et plures varietates Z. lunuginosae Jacq. ad
nostram quam maxime accedunt, adeo ut non nisi diligenti plurimorum speciminum comparatione limi-
tes invenire exercitio quasi addiscas, ex habitu adhuc potius quam ex lucidis characteribus colligendas.
Vix dubium mihi videtur, quin TuuwnEncrUs ipse, si Z. longifoliam. Jacq. vidisset, ad suam speciem
illam retulerit. Specimen Z. longifolime ex Horto Schoenbrunnensi in Herb. WirLDENOwII exstans,
ad E. caffrum valde accedit, adeo ut dubitandi locus sit, an JacourNus has species bene distinxerit.
Quidquid autem sit, duas re vera species exsistere dubium non est, et ita ad synonymiam bene stabi-
liendam conducit, unam ex TuuwBERGIr alteram ex Jacouirwr auctoritate enumerare. — Monendum ta-

men, in hortis botanicis saepe E. longifoliwm nomine Z. caffrae occurrere.
14

54

E. caffri specimina eximia viva vidi in. Pa/mophiylacio Aegis, Hagae Comitis, et frondem accepi
perelegantem e Palnophiylacio Regis Borussorum in insula Pavonwm prope JPotsdamwm.

Cawudex cylindraceus, aliquomodo oblongus, glaber, vix quandoquidem parca inler squamas lanu-
gine. rondes aliquando numero 30 vel 40, unum et dimidium metrum longitudine superantes, foliolis
in universum latioribus et versus summam frondem longitudine non multum decrescentibus, habitum ef-
ficientibus singularem. j$ipes obtuse tetragonus, 1 metrum longus, 12—2 cent. crassus. Ahachis similis,
modo tenuior et ad costam anticam utrinque canalem offerens, cui fo/iol« affiguntur. Haec utrinque cir-
citer 33, alterna, exceptis infimis et summis, quae potius opposita vocanda. Inferiora superioribus remo-
liora, 4—852 centim. distantia. Infima minora breviter lanceolata vel oblongo-lanceolata. Reliqua omnia
fere aequalis longitudinis, sed superiora angustiora. E basi lata, cum rhachi fere articulata, sunt ova-
to-vel oblongo-lanceolata, at versus apicem non contracta vel attenuata, sed fere ejusdem diametri ac
basis ita ut non acuminata sed acuta sint. J/pex acutus breviter mucronato-spinosus. Ja«rgo superior
rectus vel subconcavus, inferior per totam longitudinem et saepe sub apice, convexus. Longitudo 17—18
centim. attingit, latitudo. 3—32; suprema 10—15 centim. longa, 1i1—2 lata. Omnia integerrima, in
paucissimis exiguus dens ad inferiorem marginem. Margines subrevoluti. Compoges firma, nec tamen
adeo rigida videtur ac in Z. longifolio. Pagina superior obscure viridis, glabra, nec tamen omnino
laevis, sed attactu asperula, et sub lente inaequabilis; nervi in hac non cernuntur. Pagina inferior
pallidior, nitens, laevis, nervis circiter 40 perspicuis percursa. In junioribus pili in hac pagina co-
piosiores dicuntur ac in E. longifolio teste cl. Bovcnf, autopta (in litt. ad. cl. Krorzscn).

Nomine Zncephalarti caffri ex Horto mstelaedomensi frondem accepi, plantae ut videtur non-
dum adultae, cujus tamen fc/io/a a forma mox descripta aliquatenus recedunt; omnia enim eam formam
habent, quam foliola frondis infima in praecedente monstrant. Omnia sunt alterna, lato-lanceolata, fere
aequalia, apice spinoso, marginibus revolutis, integerrimis, excepto unico foliolo basi unidentato. Com-
pages rigida. acies superior nitens, fere laevis, inferior nervis percursa; longitudo majorum 10—11
centim., latitudo nondum attingit 22.

In Jorio Roterodamensi E. caffri specimen colitur, quibusdam notis insigne. —Caudex ovatus, cras-
sus, squamis glabris vestitus; frondes similes sed paullo grandiores ac praecedentis.

ApworATIO Í. LixwAEUS él. in Supplement. plant. p. 443. hanc plantam enumerans caudicem. tomento-
sum praedicat et //ores masculos cum iis Cycadis circinalis comparat. Specimen junius in Z7erb. LeuwaNwvI

frondis basin tomentosam offert.
ApworATIO ll. Zemim Ccadis Liww. fil., quae certe huc pertinet, a quibusdam auctoribus ad .£. /a-
muginoswum relata est, ut a WrLLDENOWIO, ad J£. cycadifoliwm a PornxTIO.

12. ENCEPHALARTOS LONGIFOLIUS Lux.

JE. Caudice glabro, rhachi tetragona recta, antice crasse et obtuse costata, foliolis alternis subop-
positisve, breviter et plerumque inaequaliter (subfalcatim) lanceolatis (sexies longioribus quam latis),
apice acuto plerumque mutico, marginibus subrevolutis integerrimis, inferiore rarius dente brevi

obtuso, conis glabris.

Sxx. Zamia longifolia Jacoum Fragment. botan. Tom. Y. p. 28. — Wrypgvow. Spec. plant. Tom, IV.
Prnsoow $ynops. Tom. II. p. 631. — Senzxozr System. eget. Tom. III. p. 908. — Zaonia caffra plurium Hortorum,
Lamia Cycadis quorund. Hort.

Encephalartos longifolius Legaws Pugill. VI. p. 14. (vidi specimen in ejus Herbario). /Vob. in Oro et Drern.
Gartenz. 1838. N*. 41. p. 323. Encephalartos pungens quorundam. Hortor.

Icow. Jacourx l. c. Tab. 29.

Hrznzam. WirtpENOw. N^, 18537, (specimen ex ipso Zorto Schoenbrunnensi.)

HanrraT in. Promontorio Bonae Spei.

55

ApworATIO. Haec species cum affinibus facile confundenda et certo confusa,
men ZZort. Schoenbr. describitur.

Habitus ut in J£. caffro et E. lamuginoso. Rhachis ac stipes crassi, 1 centim.; foliola, infima

brevia elliptica, e basi lata spinose acuta, 4—6 centim. longa, 2 lata; media lanceolat
giter nec aequaliter;

à nobis secundum speci-

à, sed nec lon-
mergo enim superior rectus vel subconvexus, inferior semper magis conc.

avus;
subinde in media vel superiore marginis inferioris parte invenitur, mutici,

apices ut et dens qui obtuse
et sphacelatim tumiduli; sed in hac proprietate character non quaerendus est, cum in foliolis infimis

«pices viderim vere spinosos pungentes. Color videtur obscure viridis, non glauco-pruinosus; swper-

Jicies superior vix nervis longitudinalibus striata, sed e materie gummosa sub epidermide potius in

ae-
quabilis, in inferiore nervi 20—30 fortes cernuntur. Compages crassa, dura. Longitudo 10—112 cen-

2z
tim.; latitudo maxime 2z — fere 3 centim. — Infima foliola fere abortiva. — Suprema omnia mutica et
integerrima.

À specimine hoc authentico paulisper differunt ea quae nomine Z. lonsifolii in variis hortis obser-
vavi; nec tamen differentiae adeo graves sunt, ut specifica ac constans differentia exinde peli posset;
consistit enim pro maxima parte in foliolorum majore longitudine et apicibus elongatioribus omnibus
fere spinose pungentibus.

Specimen in insula Pavonwn cultum ex orto Hamburgensi (et Prom. B. Spei) allatum teste cl. Orro
5 pedes altum, 3 pedes et 5 poll. in ambitu, fert 44 frondes; quarum rhachis ac stipes eandem formam
habent ac praecedens specimen, sed paullo tenuiores ac graciliores sunt. Stipes non canaliculatus
19 centim. longus, rhachis 1i metrum. o/iola utrinque A41, infima et suprema alterna, media fere
opposita. Substantia non adeo crassa ac in praecedente; omnia lanceolata, et imprimis media et supe-
riora inaequalia, praecedentibus longiora nec adeo lata; omnia integerrima, sed marginum ac super-
ficierum eaedem proprietates sunt; versus apicem autem sunt magis attenuata, magis vere lanceolata et
in pungentem spinam producta. Media 14—15 centim. longa, 21—fere 3 centim. lata. — Similis omnino
frons est Zerbarii Lehmanniani. Vix etiam differt specimen in Zorto Lugdwuno-Batavo cultum.

Specimen ex ZZoréo Parisino in ortum insulae Pavonum introductum differt primo adspectu foliolis
fere omnibus inermibus, et plurimis ad marginem inferiorem unidentatis. Z'rons tota metrum longitu-
dine superat; foliolg utrinque circiter 42, quorum infima tum apices tum, si adsunt, dentes marginis
pungentes habent, superiora et media apices inermes, obtusos, incrassatos, subrevolutos obferunt,
abortivis quasi spinis. In universum foliola sunt magis aequabiliter lanceolata. Media 15—16 centim.
longa, vix 22 lata, superiora 14—15 longa et 2 lata. Suprema mulio breviora, augustiora fere linearia.

Specimen nomine Za«miae caffroae ex Hortis Belgeicis acceptum frondem offert in universum graci-
liorem, minus robustam, 1: metrum longam, foliolis fere omnibus subopposilis, utrinque circiter 31,
remotioribus ac in specimine typico, omnibus lanceolatis, margine inferiore paullo convexiore, in paucis
dente uno spinoso, apex satis longe spinosus. Compages ac color ut in specie typica; superiora el su-
prema foliola multo minora, potius linearia. Maxima 14—15 centim. longa, 2£ lata.

OzsrnvaTIO. Licet differentia inter .£. caffrum et E. longifolium. charactere difficile sit exprimenda,
habitu specimina adulta facile distinguuntur.

Errore cl. SreupEL in JVomencl. ed. 2 tanquam Z. longifolii patriam laudat Americam australem.

ENCEPHALARTOS LONGIFOLIUS Lzruw. Zarietas revoluta.

JE. Foliolis lanceolatis, basi apiceque attenuatis, marginibus plerumque integerrimis revolutis.
Syw. Encephalartos revolutus; nomen inter pl. insulae Pavonum.

DzscniPTro. Z"rons ex insula Pavonum nobis missa, quibusdam levioribus notis a communi E. longi-
folii forma recedit, ut varietatis titulo nobis enumeranda videatur. Z'rons metrum circiter longa, sli-

56

pite rhachique non admodum crassis. Zoliola utrinque 38 subopposita, lanceolata, plerumque plurima,
recta, quaedam tamen obliqua, integerrimorum scil. margine inferiore, dentatorum superiore conca-
viore. Omnia spinose pungentia. Supremorum quaedam margine inferiore medio unidentata. Maxima
19—19 centim. longa, 2—2: lata. Basis contractior ac in specie. Sunt itaque foliola longiora et
angustiora quam in hac. — Frustum frondis nomine Zamiae villosue? in Hero. LeuwaANNI servatum ad

hanc formam referendum videtur.

ENCEPHALARTOS LONGIFOLIUS Lzum. Z'arietas angustifolia.

-E. Hhachi sursum recurvata, foliolis lineari-lanceolatis, pungentibus, marginibus integerrimis vix

revolutis.
Sys. Zamia pungens Hort. Parisin.

Frondem e specimine in i»sulg Pavonwm culio accepimus. Praeter rhachin curvatam et foliola
angustiora nullam ego video differentiam. Longitudo metro minor juvenilem aetatem indicare videtur.
Foliola, media 13—1^4 centim. longa, 1x vel 1 centim. et 7 mill. lata, non omnino recta, margo superior

rectus; integerrima, antrorsum paullo convergentia.

13. ENCEPHALARTOS LANUGINOSUS Lznw.

E. Caudice glabro vel lanuginoso, rhachi stipiteque tetragona antice elevate costata, foliolis subop-
positis vel alternis, viridibus, inaequaliter lanceolatis (sexies longioribus quam latis), plerumque in mar-
gine inferiore uni- vel bidentatis, dentibus apicibusque spinosis.

Sxw. Zamia lanuginosa Jaco. Fragment. Botan. Tom. I p. 28. Wrzrpexow. Spec. plant. Tom. IV. Pensoox
Synops. Tom. IL p. 631. ezcept. syn. Zamiae Cycadis Lis. fil. Suppl. — Susan System. F'eget. Tom, III.
p. 988.

Encephalartos lanuginosus Lema Pugill. VI. p. 14. nob. in Orro et Drern. Gartenz. 1838. p. 325. Encepha-
lartos horridus var. lanuginosa mob. in 4nnal. d. sc. natur. 2. Série. Tom. X. p. 367. T: vjdschr. v. Natuurl.
Geschied. en. Physiol. Tom. VI. p. 104.

Icos. Jacoum l. c. Tab. 30 et 31.

Hrssam. Wirzrppewow. N^. 18538. (specimen ex ipso Horto Schoenbrunnensi missum).

Hanrrar in Promontorio Bonae Spcei.

ApworATIO. Specimen authenticum in Zerbar. WiLLpENOW. servatum tantam cum Z. longifolio similitu-
dinem offert, ut candide sit fatendum, exceptis levioribus differentiis, forsan individualibus nullam aliam
esse ac frequentior dentis unius vel duorum ad marginem superiorem praesentia. En speciminis descrip-
tionem. S/ipes ac rhachis non differunt ab iis Z. longifolii; idem foliolorwm situs; haec omnia. lanceolata,
sed plerumque inaequalia, in aliis nempe margo inferior, in aliis superior rectior vel concavus. Jpices
omnes spinose pungentes. Dimidia foliolorum quantitas integerrima; in reliquis plerumque unus brevis
àc pungens dens in margine inferiore, in medio vel magis versus apicem. — Compages eadem sed pagina
superior nervos longitudinales quam evidentissime offert. Zoliolg media 14—16, imo 18 centim. longa,
2—2: lata.

Ex Horto Gandavensi nomine Zamiae lanuginosae Jacq. frondem accepi multo minorem, forte ju-
niorem, gracilem, compagis in universum tenerioris; 22 utrinque foliola, quorum pagina superior etiam

x

7

evidentissime nervos cernendos offert. Z'oliola lanceolata, media 12—13 centim. longa, 2 lata; omnia

fere opposita; plurima integerrima, alia dente uno, alia duobus pungentibus ad marginem infer.
Cl. LrnwamN (in litt.) monuit,

provecliore aetate evanesceret,

iorem.
tomentwm. caudicum in hac specie semper manere, dum in reliquis

j ENCEPHALARTOS LANUGINOSUS Lzuw. Zar. tridens.

ondibus brevibus, foliolis lanceolatis spinose pungentibus, margine inferiore convexiore ple-
rumque uni-bi-vel inaequaliter tri-dentatis, dentibus plerumque inermibus obtusis.

Sys. Encephalartos tridentatus nomen inter plantas insulae Pavonum ; haud Lux. in Pugillo sexto.

DzscmiPTro. .Z'rons metrum longa. JSfipes e£ rhachis ui in specie. Z'oliola utrinque 35, inferiora
remoliora, superiora confertiora fere imbricata, ommia lanceolata, superiora angusliora. Omnia, uno
alterove excepto, ad marginem inferiorem dentata. Si unus saltem dens adest, hic brevis ac plerumque
spinosus est et in baseos vicinitate. Si duo tresve, hi magis versus apicem positi sunt, grandiores, et
plerumque inermes ac obtusi. Color ac compages foliolorum ut in specie. oliola maxima 14—15 et
plura centim. longa, et 2z, imo fere 3 lata. Dentium magnitudo ab aliquot millimetris ad 2 centim.
variat.

Haec forma quasi transitum struit ad ncephalartum. horridum, ct ab altera parte ad Z. longifo-
lium. Nomine £. lanuginosi Lenw. ex insula Pavonum frondem accepi 1: metr. longam omnino E. lon-
gifolii habitum prae se ferentem. Foliola omnia inaequaliter lanceolata, et ipsa suprema, quae in E.lon-
folio plerumque linearia sunt. — Omnium fere margo inferior breviter spinoso-unidentatus.
14—16 centim. longa, 21—3 lata.

Maxima

14. ENCEPHALARTOS HORRIDUS Lznw.

E. Caudice glabro aut lanuginoso (1), rhachi stipiteque obtuse tetragonis glabris, foliolis oppositis
alternisve pruinoso-glaucis viridibusve, lanceolatis (quinquies — sexies longioribus quam latis), forma
polymorphis, infimis (rarissime fere omnibus) integerrimis, vel margine inferiore unidentatis, superio-
ribus uni-tridentatis vel uni-bidentatis apice bifido, rarius margine superiore breviter uni-dentato, den-
libus omnibus spinoso-pungentibus, plerumque grandioribus divaricatis, conis solitariis glabris, maribus
elongato-cylindraceis, femineis ovoideis.

Sw. Zamia horrida Jacourw. —Prmsoox Synops. Tom. Il. p. 631. Senex. Syst. P'eget. Tom. III. p. 908.
Lamia tricuspidata Hortul. passim (teste WexpERoTE et Scuzzuas in 'erhand. z. Befórd. d. Garvtenb. in. Preussen
Tom. V. p. 186).

Encephalartos horridus Lrmwamw JPugill. VI. pag. 14. (vidi specimina culta et spontanea in Zlerbario
Lehmanniano).

HanrraT in Promontorii Bonae Spei regionibus interioribus, imprimis locis, virgultis, quae Carroo
vocant, obsitis, in montosis, 2000 pedum. — Copiose in hortos Europaeos introductus est.

Fronurr aliquando in Hortis, sed tarde admodum flores evolvit, sic v. c. Augusto mense jam incipit
evolutio nec prius quam m. Februario terminatur.

(1!) Sectionem caudicis vd. apud Buckrawp l|. c. Tab. 59. fig, 2.

zx

58

Onsrnvarro. Haec species verus inter Cycadeas Proteus dici meretur, mira formae variabilitate in-
signis, quorum nexus vix nisi diligenti complurium speciminum comparatione intelligitur. Mihi felix
haec occasio oblata est, et jam olim hanc rem fusius exposui (Z'jdschr. v. Yatwurl. Geschied. en. .Phy-
siolog. Tom. VI. p. 90. Annal. d. sc. naturell. nouv. série Tom. X. p. 367. Orro et DrErR. JZllgem. Gar-
tenzeitung 1838. N*. 41).

Vix duo hujus plantae specimina inveniuntur quibus caudicum, frondium ac foliolorum similis om-
nino forma est. Formae lusus ideo varietatum nomine insignire non valemus, sed praecipui tantum-
modo describendi sunt, tanquam varii lusus formae typicae. Hinc facile intelligas, characteres et adum-
brationes nunquam oni ratione posse quadrare in quodvis specimen.

A. ENCEPHALARTOS HORRIDUS, Genwuinus.

E. Caudice non raro lanuginoso, frondibus apice recurvis, glaucis (nascentibus) aut viridibus, fo-
liolis plerumque margine inferiore bi-aut tri-dentato-cuspidatis, squarrosis, apice elongatis.

Sxw. Zamia horrida Jacoum Fragm. botan. Tom. Y. p. 27. pro maxima parte. — 4uctt. plurr.
Encephalartos horridus Lemuaww Pugill. VI. p. 14. Encephalartos horridus genuinus mob. in Orro et Drern.
Allgem. Gartenz. 1838. N*. 41. p. 367. nn. d. sc. natur. 2. série. Botanique. Tom. X. p. 367. Tijdschr. v.

Natuurl. Geschied. en Physiol. Tom. VI. p. 100.
Ico. Jacourmw l. c. Tab. 27 et 28. — Tab. nostra I. fig. &*. (putamen), II. fig. f*, A*, 7. (coni et gemma).
Hznman. Winrpevow. N*. 18539, specimen ex ipso orto Schoenbrunnensi cum WitLpExowro communicatum ,

et itaque authenticum,

Forma caudicwm variat; sunt cylindracei vel ovati; squamae glabrae vel aliquando tomento griseo-
brunneo tectae, quadrangulares, rhombiformes. Variat etiam longitudo frondium inter 1—1; metra,
sunt plerumque apice extrorsum recurvatae; foliola inferiora sunt minuta, plerumque integra, lanceo-
lata, in spinam acuminata; sequentia unum aut duos dentes ad marginem inferiorem habent; mox sunt
potius bifida. Horum dentium magnitudo, directio, et imprimis apicis longitudo valdopere variant.
Specimen Jeró. WirnrpENowir foliola habet media 14 centim. longa, plerumque bidentata, sed alia
etiam foliola in modum sequentium formarum.

Pars frondis spontaneae superior in Zerbar. Lrmwawmw: foliolis brevibus, rigidis, uni-vel bi-lobato-
dentatis, sqarrosis, glaucis insignis est. Cultae ex ejusdem Herbario foliola multo longiora et angustiora

obferunt.

B. ENCEPHALARTOS HORRIDUS, Zallianus.

Z. Caudice frondibusque ut in forma praecedente, foliolis saepe etiam margine superiore breviter

unidentatis.

Syw. Zamia horrida Jacoum. 1. c. quoad quaedam foliola.

Encephalartos horridus Lemw. Encephalartos van Hallii Varese in. 777dschr. v. Nat. Gesch. en Phys. IV. p. 422.
Encephalartos horridus Hallianus zob. in Omro et Drerm. Ali. Gartenz. 1838. p. 326. nnal. d. sc. natur.
2. série Tom. X. p. 367. Téjdsehr. v. Nat. Gesch. en Physiol. Tom. VI. p. 100—102.

Icox. Tüjdschrift v. Nat. Gesch. et Physiol. Tom. IV. Tab. X. Tom. VI. Tab. III. frondem referens, quà variae
formae coniunguntur. — Huc referri posset etiam specimen Zerbar. WirLpzNown, foliolum gerens margine

superiore unidentatum.

Ozssrnvario. Cl. VmrzsE frondem Zamioe horridae, in calido Horti Groningani caldario cultae et
compagis idcirco mollioris, accepit, in qua quaedam foliola in margine superiore dentem obferebant.

59

Speciem novam esse opinabatur et hoc titulo descripsit. — Conf. dissertationem meam de hoc argumento
et Tabulam citatam quae dubium hac de re non relinquit.

Situs dentium in universum variat; ad marginem inferiorem mox prope basin, mox altius locantur,
quibus valde diversae foliolorum formae exoriuntur.

€. ENCEPHALARTOS HORRIDUS, Zatifrons.
E. Caudice plerumque glabro, frondibus glaucis viridibusve, foliolis infimis saepe integerrimis, sc-
quentibus aut margine inferiore aut superiore uni-dentatis, reliquis margine inferiore uni-aut-bidentatis
apicibus divaricato-bifidis aut margine inferiore grosse tridentatis vel tricuspidatis.

Sys. Encephalartos horridus Lemw. et. alior. partim. Encephalartos latifrons Lemuaxx in. Téjdsehrift voor
Natuurl, Geschied, en. Physiol, Tom. IV. p. 424. (vidi specimen in Herb. Lzmwasw). Encephalartos horridus
latifrons ob. in Orro et Dierm; 4llgem. Gartenz. 1838. Ne. 41. p. 326. nn. d. sc. natur. 2. série Tom. X.
p. 367. T/jdschr. voor Nat. Geschied. en Physiol. Tom. VI. p. 100.

Zamia latifolia Lopprazs (Encephalartos latifolius Srev». JVomenel. ed. 2. p. 795)?

Icox. Tijdschr. v. Nat. Geschied. en Physiol. Tom. IV. Tab. IX. et B. et Tom. VI. Tab. III. qua facilis transitus
probatur.

Saepe haec forma in speciminibus adultis invenitur et luxuriose crescentibus, quando ii characteres
exoriri solent, quibus cl. VRizse Z. latifrondem. ab E. horrido distinguere voluit, scil. major foliolo-
rum latitudo, color saturate viridis, quorum superiora duos tresve ad marginem inferiorem dentes
gerunt. In universum monendum, in eadem planta, pro majori minorive vegetationis évepyeug frondes
mox copiose rore glauco superfusas esse, mox illo omnino carentes et perquam saturate virides. Haec
omnia autem olim jam 1. c. fusius exposui.

Cl. LEnwaNN mihi nuper scripsit, Znc. latifrondem optimam sibi videri speciem, cujus eximia speci-
mina in Zorto Hoambwurgensi colantur. In ejus Herbario frondem video, foliolorwm. latitudine prae-
insignem; foliola infima fere opposita, superiora alterna; exceptis infimis integris vel unidentatis, omnia
ad marginem inferiorem tres quatuorve dentes spinosos gerunt, quorum supremus fere semper major est;
in paucis ad superiorem etiam marginem dens minor exstat. oliola sunt grandia et lata, fere plana,
vix aliquid squarrosa, viridia, nec rore glauco tecta.

Integra autem ac salva viri amicissimi opinione meam olim expositam sententiam non possum non mit-
tere, cum certas ac probatas differentias hucusque frustra quaesivissem.

De omnibus his formis adhuc hoc monendum: numerum foliolorum pro aetate a 15 ad 30 et 40 variare;
inferiora foliola remotiora, ac magis simplicia sunt. Dentes plerumque potius lobi vel cuspides spinosi
vocari merentur; sic foliola 14 centim. longa dentes aliquando ferunt 5—6 centim. lanceolatos. Foliolum
ipsum, ubi dentes oriuntur, in opposita parte reffecti solet. Nervi in pagina inferiore valde perspicui.
Margines subrevoluto-incrassati. Compages rigida, elastica, dura. Pagina superior ablato rore, nitens.

Organa generationis Enc. horridi tam feminea quam masculina in orto Hoterodamensi observata,
in plantis recenter e Promontorio Bonae Spei advectis. Frondes ceciderant. Conus mas fere sessilis
frondium lapsarum basibus et squamis basi munitus, erectus, oblongus (cylindraceus utrinque attenua-
tus) 25 centim. circiter longus, in medio 9 centim. crassus, numerosissimi spadces horizontales paullo
deffexi, clabri, extus sordide lutescentes fuscescentes, spathulati, versus apicem attenuati, quasi fusce
cicatrisati, 22 centim. circiter longi, vix 2 lati, subtus parte dimidia inferiore tota antherifera.
Antherae fusce luteae. — Conus femineus pedunculatus, pedunculo sursum incrassato, longitudina-
liter costulato, magis globosus, 14 centim. crassus, spadicibus extus aurantiacis, singulorum pelta tetra-
gono-rhomboidea, in medio area obscuriore cicatrisata notata. Zrwcíus maturi rubicundi, angulati.

60
15. ENCEPHALARTOS NANUS Lznw.

E. QCaudice glabro, frondium rhachi teretiuscula, foliolis alternis, pruinoso-glaucis, oblongo-lanceo-
latis vel ellipticis, apice spinoso-mucronatis, integris, apiceve bilobis vel bicuspidatis, aut margine in-

feriore bi-raro-iri-dentatis, rarissime margine superiore uni-dentatis.

Syx. Zamia nana Hortulan. germanic. Zamia aurea Hortulan. belgicor. Lamia gleina aliquorum Hortov.
(subinde E. horridum spectans).

Encephalartos nanus Leuwaxx in 77jdschr. voor Natuurl. Geschied. en Physiol. Tom. IV. p. 421.

Ico. — Tojdsehrift l. c. Tab. VIII. fig. C. frondem juvenilem cultam exhibens.

Hazrrar in. Promontorio Bonae Spei.

Similitudine quadam facile invenienda ad .£. horridwm accedit, statwra multo minor, foliola minus
profunde divisa, »ec dentes divaricati. Singularis est in siccis speciminibus, detrito rore glaucescente,
mitor pallidus aureus in superiore foliolorum pagina. Olim E. horridum juvenilem e semine enatum cre-
didi, nunc autem propriam speciem habere malo (1). Frons ex Jorio Gandavensi nomne Z. murica-
iae? missa 35 centim. longa, leviter curvata, rhachi subtetragona; foliola alterna, quorum inferiora
remotiora. Omnia elliptico-lanceolata vel lanceolata, apice acuto subito in tenuem et pungentem fuscam-
que spinam contracto. Non omnino aequalia dici possunt, nisi integerrima. Color paginae superioris
glaucescens e roro superfuso; detrito in siccus nitor pallide aureus adparet. argo superior aliquo-
modo revolutus; pagina inferior pallida, non nitens, 12 fere nervos offert. Compages parum rigida,
flexilis. Inferiora, quae 4—5 centim. distant, integerrima; sequentia ad marginem inferiorem prope
apicem dentem vel cuspidem obferunt, ita ut apex fere bilobus vel inaequaliter bicuspidatus vocandus
sit; aliud in medio margine dentem offert. Inter superiora quaedam duos dentes habent, unum majo-
rem prope apicem, alium minorem in medio. — Foliola media 5—7 centim. longa, 1i lata. — Foliola
utrinque 13—14.

Frons icone citata depicta 12 fere centim. longa, utrinque 6—8 foliola gerens, alterna, elliptica vel
elliptico-lanceolata, plerumque margine inferiore breviter bidentata, prope apicem, hinc plerumque
quasi bifidum. Raro uni-vel tridentata sunt, et rarissime exiguus dens ad marginem superiorem; A4—Az
centim. longa, 1i lata.

In Herbar. LERMANNI vidi tres frondes diversae aetatis a descriptis non recedentes.

ippendicx. SPECNEES FOSSELES.

«. ENCEPHALARTOS BUCKLANDII.

Caudices fossiles subsphaeroidei apice impressi, axi indistincto, cicatricibus frondium rhomboideis.

Sxw. QCycadeoidea megalophylla BuckrAwp Geolog. Transact. nov. ser. Tom. II. 8. 1828. p. 397.
Mantellia nidiformis Bnoxex. Prodr. p. 92. Mantellia megalophylla Baoxx Lethaea Tom. 2. p. 227.
Icom, Buckr.l. c. Tab. XLVII et XLVIIT, Bzaoxs l. c. Tab. XV. fig. 2. a, b, c.

OzsxnvarI0. Cawudices omnino iis Enc. horridi et similium comparandi, 10 poll. alti, 15 lati, cica£ricibus
17—2" latis, 1—1 longis; petioli 1^—3" longi. Strwetwra caudicis satis cum iis KEncephalartorwum congruit.

Q) Vidi non sp fasi juveniles e gemmis radicalibus E. Aorridi enatas, ad hanc speciem accedentes; deest tunc saepe foliolornm
dentium squarrosa dispositio.

61
ZAMIAE FOSSILES Bnosc. (PALAEOZAMIA Exnnr. l. c.) huc omnes fere referendae videntur.

Frondes pinnatae, pinnis approximatis, sessilibus, basi subconstrictis callosis non articulatis, nec im-
bricalis, apice acutis denticulatis, nervis tenuibus, aequalibus, parallelis vel subdivergentibus. Coni fere
ignorantur.

Hucusque duodecim species innotuere, effossae e terra oolithica .Zngliae (Stonesfield, JFhitby) et
jurassica Galliae; unica in Zndia orientali. Conf. PuizIPPs Zllustrations of the geolog. of Forkshire
et Liwpr. e/ Hurrow fossil Floro imprimis conos in Tab. 136, e formatione J/ealden dicta ex insula
Jhight. Warum sequentes indicare sufficiat. o

5. ENCEPHALARTOS PECTINATUS.

Svw.— Polypodiolithes pectiniformis Srenws. Flora d. 'orwelt. Tom. III. p. 44.

Lamia pectinata Bnoxax. Prodr. p. 94 et 199. — Lip. Fossil Flora 1835. Octob. Zamia pectiniformis Bnoww.
l. c. p. 225

Icow. Srrnw». l. c. Tab. XXXIII fig. 1. Baoxx Tab. XIV. fig. 10.

Krrossus in terra jurassica J4ngliae ad Stonesfield.

c. ENCEPHALARTOS TAXINUS.

Svs, Zamia taxina Lip, Fossil Flora 1835. Octob.

d. ENCEPHALARTOS GIGAS.
Ss. Zamia Gigas Lipr, Fossil Flora 1835. Jul.

ApNoTATIOo. Structura anatomica caudicum illorum fossilium ulterius examinanda et dijudicanda est
gravissima quaestio, an re vera omnes nunc enumerati ad hoc genus aut ad Zamias genuinas pertineant,
uti imprimis RosEenTo Bnowx placere videtur.

t VI. HISINGERA.

(Cycadites MaxrEuL, — Nilssoniae spec. Bmoww l. c.).

Frondes pinnatae, foliolis oppositis alternisve, brevi-lanceolatis acutis, nervis pluribus vali-

dis, singulis cum tenui unico alternantibus.

16

il

62
1. HISINGERA MANTELLII.

Sww, et Icox. Cycadites Brongniarti Mare. Geolog. $. Engl. p. 238. cum icone.
Nilsonia Brongniarti Bnoxw. Zet/iaea, Tom, II, p. 576. Tab, XXVIII. fig. 14.

Species unica hucusque cognita in formatione cretacea ad Ztie£gate in Swssex effossa (in stratis Z7" ealden).

t VII. NILSSONIA Bnoxcs.

(Nilssonia BaoxcNranT nn. d. sc. nat. Tom. IV. p. 211. Prodrom. p. 95).

Frondes pinnatae, vernatione circinatae, foliolis approximatis, oblongis, nervis parallelis,

nonnullis validioribus.

Duae memorabiles hujus generis species hucusque innotuere, effossae in terra Zias apud Zoer in in-

sula Sehoonen. — Frondium vernatione hoc genus quodammodo ad Cycadem accedit.

1. NILSSONIA BBEVIS Bzoucx.

Syx, Nilssonia brevis Bnoxex. in Z/nnal. d, sc, natur. Tom, IV. p. 218. — Bnoxx Lethaea 'Tom, I. p. 152. —

Hismcrn Esquisse l. c.
Icow, Bmoxow. l, c, Tab. XII, fig. 4. — Bzoxs 1l, c. Tab. XIII. fip. 3.

2. NILSSONIA ELONGATA Bnowcx.

Svw. Nilssonia elongata Bnoxcs. l. c. p. 218. — Prodr. p. 95.
cow. Bmowew, Zinn. l c. Tab. XII, fig. 3. |

3. NILSSONIA. Species mihi incogmita.

Ycow, Scmmrra et Movezor Plant. fossil. Posg. Tab. XVIII fig. 2.

VIH. ZAMIA Lis.

——Q———

(Lamia Liws. Gener. plant, No. 1227. et Supplem. plant. p. 68. evel, speeieb, Rronanp l. c, p. 198,
Pugill. VI. p. 3. Expricn. Gener. plant. p. 71).

LinwANN

(Tab. L. fig. v-r et IL. fig. 5*, b**, f, A.).

Spadices antheriferi in conos cylindraceos vel subglobosos pedunculatos collecti, rhachi com-
muni inserti, e stipite angustiore in apicem peltatum subbilobum inerassati, utrinque acervulo
antherarum infra munitum. An/herae varie conjunctae. Spadices ovariiferi in conos crassio-
res aggregati, e basi stipitata in peltam hexagonam utrinque ovarium unicum inversum geren-

tem incrassati. Ovaria viridia glabra. Putamen homogeneum. Embryo cylindricus.

Arbusculae humiles, rarius aliquot pedum altitudinem attingentes. Cedex crassus, subglobosus vel
subcylindricus, delapsarum frondium cica£ricibus squamosus, non raro inter cicatrices tomentosus, sim-
plicissimus, vel subinde geminis lateralibus tuberculiformibus e squamarum axillis prolrusis munitus,
at non in ramos evolutis, in parte hypogaea novellas planta sefformantibus. Jedwlla ampla. «se
striata in stratum collecta. Zt«dix crassa, perpendicularis, fusiformis, ramosa, albicans, medullosa,
strato ligneo e vasis siriatis rectis formato medullam includente vasis similibus sed dense intertextis
et flexuosis repletam. — rondes pinnatae apicem caudicis coronantes, per annum (?) formatae, basi
squamis crassis munitae, rhachi vernafione incurvo-circinatim involuta, foliolis strictis faciebus an-
licis convergentibus imbricatis, nascentes rarioribus pilis deciduis obtectae, glaberrimae vel piloso-
furfuraceae, laete virides; sZipes parum tumefactus, inermis, subinde ut rA«chis aculeolatus, subteres
vel angulatus, antice bicanaliculatus aut fere planus, foliola alterna vel subopposita, basi tumefacta.
articulata, linearia, lanceolata, oblonga, ovalia (basi et apice semper plus minus inaequalia (1)), apice
plerumque irregulariter serrulata, »ervis plurimis parallelis, molliora, flexilia, non spinosa.

Orsana genitalim jam in junioribus plantis efformata, dein salis copiose per annum protrusa, al
lentà admodum evolutione simul cum frondibus increscentia; plerumque ex apice sed et e latere evo-
luta, itaque tanquam axes laterales habenda. Coni solitarii vel plerumque plures, unus post alterum
evoluti. Coni mares femineis tenuiores, cylindracei vel ovales, spadicibus dense imbricatis, maturis
paulisper a se invicem recedentibus, extus fusce vel griseo-tomentosi, ped«nculis subinde paullo latera
liter deflexis. Spadices pedicellati, apice incrassati,lanuginosi, infra verticis protuberantiam transverse
dilatati, superna facie nudi, inferna duos gerunt antherarum acervulos, an£Aeris flavidis, subglobosis,
unilocularibus, bivalvibus, rima ex apice non semper ad fundum extensa, solitariis vel saepe nexu basi-
lari binatis aut ternatis, ei tunc radiatim divergentibus, pollem copiosum pallidum includentibus; pili
non inter antheras dispositi. — eminei coni crassiores, tomentosi, erecti, pedunculati, spadices mi-
nori numero in singula spirà, primo presse contigui, dein magis recedentes, inaequaliter transverse
hexagoni, crasso-coriacei, stipitati. Supremi steriles corpus acuminatum in apice strobili sistunt. Qveric
versus acutiores peltae angulos subtus affixa, viridia, glabra, inversa, ovoideo-angulata, apiculata;
singula stipitem inter sese premunt. Ovariorum pericarpiwm carnosum, apiculo (sed non ut in. C5-
eade tubuloso) perforato, foramine angustissimo; basis excavata (secundum Rrcnmanp); ovulvor. ovario
conforme, pro majore parte cum eo coalitum. Fructus baccaeformis, glaber, coloratus, rubescens vel

(1) Latera folioli opposita ita inaequalia, ut v. c. sinistrum latus ad basin, dextrum versus apicem majus vel angustius sit ac opposita
laterà, — Foliolum supremum aequale.

—À

AC cs S E

M

TAcs

ERAN PCI ar

RERO

Ll

o^

flavicans, pressione angulosus, carnosus, pulpa colorata pautomen tenue, ovoideum, obtuse-angulatum,
basi mucronulatum, apice angustato bi-tri-foratum, continuum, laeve, includente. ///bwmnen durissimum al-
bicans, embryo inversus, albumine paullo brevior, rectus, cylindraceus, vel subclavatus, utrinque obtu-
sus, cotyledonibus basi exigua fissura separatis, in corpus oblongum coalitis; gemmula minima, conico-

acuta, compressa; radicula subrotunda in filum continuata, quod materiei spongiosae aperturam cavi

embryoniferi claudenti adhaeret.

Apworirro. Cel. Ricuanp (Jémoire p. 193) incompletos steriles fructus Zamiae descripsit, in nos-
iris vaporariis efformatos. »Nux iis inest subglobosa, cartilaginea, ad verticem molliuscula. — Albu-
men quoad molem substantiamque absolutum, in verlice etiam pertusum est foramine, adusque fere
axis illius quadrantem oblongiuscule ducto. Teguminis seminis apex papillatus intus incrassatur materie
-mucilaginosa; quae processu molliore in albuminis foramen penetrat idque obturat, contenta

carnoso
quasi sacculo ienuissime membranaceo, pariete foraminis adglutinato. Is autem sacculus videtur pro-

cessus cuticulae teguminis seminalis internae."

Zamiae in Jovi orbis regionibus iropicis crescunt, imprimis Zndiae occidentalis insulis, regno
Mexicano, in Floridam et Carolinam. usque extensae, (circiter inde 35* lat. bor.; limites australes
dubii), terras rupestres praeoptantes. In regno Mexicano, ut cl. Garrorri: mihi retulit, ab eo Zamiae
repertae sunt in vicinitate maris pacifici, (16* 30. lat. bor.) usque ad altit. 5000 ped. Paris., imprimis in
ierris vulcanicis, basalticis, non crebro in calcareis. Una species (Z. pygmaea) in Savanis vel pla-
niliebus terrae vegetabilis prope Zera Cruz, inter Gramineas copiose notata (2000 —3000 alt). Z. mu-

ricata in. .dmerica meridionali ad 80 hexap. altitudinem crescit.

Onsznvarro P. Primus qui Zamiae speciem observavit, JoamwEs Lznro fuisse videtur, qui 447r? no-
mine fortasse ejusmodi plantam intellexit. (Hs£oire d'wn voyage fait aw Brésil. 1576. 8" p. 202).
SpnExaELIUS Zamiom furfuraceam putat (Histor. vei herb. Tom. I. p. 375). Hanc postea TREwrUs accu-
ratius descripsit (1760). — ConwELINus in Zort. 4mstelaed. Tom. Y. p. 111. Tab. 58. speciem descripsit,
ex India occidentali allatam, scil. Zaiam debilem. — LixwaEus in System. eget. ed. 14. p. 778. Za-
miam. pwmnilam. descripsit et Zamiae genus constituebat, imprimis juxa iconem TnrEwrr. — Arxronrus
Zamiam. integrifoliam. determinavit (Hort. Aew.) — Jacoumus Zamiam mediam. ev Z. angustifo-
liam. (Plant. rar.) iconibus et descriptionibus illustravit. — SrusrUs Z. pygmaeam. (Botan. Maga),
Wirrprwowius Z. tenuem. (Hort. Berol.) et Z. muricatam, ab Huwsorprro detectam, (Spec. pl.) de-
scripsit.

Species aulem ab auctoribus vario modo confusae sunt, ob definitiones nimis breves et icones in rario-
ribus libris dispersas. — Prnsooxius in Synops. Tom. II. p. 631. septem species enumerat, Z. pumilam
cum Z. integrifolia jungens. SenENcELIUs (System. Fegct. Tom. III. p. 907.) novem habet, Z. pwmilam
restistuens, et addita Z. pygmaea.

Ad species quas nomine tantum novi, pertinet Zamia integerrima (an Encephalartos cycadifolius
aut similis?) in insula Pavonum culta; nec non Zwnia prunifera LopnbiGES, a cl. STEUDEL nescio quo

jure Zncephalartos pruniferus dicta.

LriwwAEUS primus hoc genus condidit, et affinitatem cum Cycade intellexit. GaxrnTNERUS hanc affini-

tatem, perperam intellecta embryonis structura, negare voluit (de fruct. e£ sem. Y. p. 15).

Ozsznvario dI. Quid cl. RzrcuxNnacn in Conspect. p. 40. nomine Arthrozamiae intellexerit, nec ipse
exprimit nec e vocis etymo divinari potest. Ad Zamiam. Lxnw. referri posse, ii crediderint, qui folio-
lorum in hoc genere articulationem cum rhachi cum vocis etymologia comparaverint. Miror virum
alioquin in re herbaria versatum, nudum illud et ideo silentio praetereundum vocabulum, ad LruuAnNI
JAncephalartwm nunc referre et improbe castigare viros doctos, qui sua merita in aliorum detrimen-
ium extollere non consuevere (cf. Zandb. d. Yatàv. Pflanzensystems p. 60. in nota).

e
c

CLAVIS SPECIERUM.

A. Foliola rajora latiora, oblonga, ovata, serrata.

1. Stipes muricatus, foliola oblonga acuminata. — Z. mawricata.

2. » foliolaque infra furfuracea. — Z. furfwracea.

3. » inermis, foliolaque glaberrima, lato-lanceolata, apice rotundata. — Z. integrifolia.
B. Foliola lanceolata, serrulata. — Z. media.
C. » spathulato-lanceolata integerrima. — Z. pwmila.
D. » minora lanceolata vel ovalia.

1. a medio serrulata. — Z. pygmaoca.

2. apice serrulata. — Z. Aickxii.

3. obsolete serrulata. — Z. debilis.

E. Foliola linearia integerrima.
l. » elongata, basi attenuata. — Z. tenuis.
2. anguste linearia obtusa — Z. engwustifolia.

— M

*^

1. ZAMIA MURICATA Wizrrprx.

Z. Caudice.... stipite muricato, rhachi subsemiterete antice bicanaliculatis, foliolis suboppositis e
basi contracta inaequaliter oblongis acuminatis, a medio inaequaliter argute spinulose serratis.

Sxw. Zamia muricata Wirrpzs. Spec. plantar. Tom. IV. p. 847. Kuxrn Synops. pl. aequinoct. Tom, I. p. 349,
Prnsoox Synops. Tom. II. p. 631. — Seuzxc. System. "eget. Tom. III. p. 907,

Ico. Tabula nostra VIL. specimen ab Husmorprro lectum.

HrnsAg. WiriprNow. N^. 18536.

Hazrríar in humidis umbrosis Provinciae /enezwelae, inter Sunta Barbara ct Porto Cabello IVovae
Granadae, alt. 80. hexap. (HuwnBorpr).

Drscmrerr0. E grandioribus speciebus elegantissima. Z"rons in nostro specimine paucifoliolata; sZipes
vhachisque 32 centim. longi, quorum rhachis 7 habet; haec laevis, non crassa, in sicco antice bicana-
liculata, postice semiteres, hic ac illic exiguos aculeolos gerens, breves, paullo curvatos, acutissimos,
1—2 mill. longos; inter suprema foliola in acumen siccum breve excurrit. Utrinque A4 foliolu, non
approximata, inferiora longius remota quam superiora et paullo majora; tamen infimum par paullo mi-
nus quam sequentia. Sunt oblonga, subobliqua, margine inferiore convexiore. Ja«sis evidentissime
cum rhachi articulata, brevis petioli ad instar contracta. .4pex acuminatus. Serraturae versus apicem
sensim magis approximatae; in margine inferiore serraturae a medio inde vel infra medium incipiunt,
in superiore-supra medium. Hic illic serraturae duplicatae sunt. Compages membranaceo-coriacea, fa-
cies superior laevissima magis splendens quam inferior; nervi numerosissimi, quorum quidam bifur-
cati. Longitudo folioli maximi 17 centimetra, latitudo 4$ metitur.

Accedit haec species ad Zemiam furfuraceam, quae differt: basi foliolorum minus contracta, apice
non acuminato, serraturis minus profundis, habitu, indwmento caet. In nulla etiam alia hujus generis
specie serraturae adeo durae sunt et eas Encephalartorum imitantur.

mde o £A e s

"Wes ea

66
ZAMIA MURICATA Wrrrp. Zar. angustifolia.

Z. Caudice.... stipite elongato subterete multi-aculeolato, rhachi subsemiterete antice bicanaliculata,
foliolis suboppositis alternisve subhorizontalibus, e basi contracta lanceolatis aliquid inaequalibus, acu-

minatis, glaberrimis ac nitidissimis, a medio argute et minute serratis.
Sxx. Zamia muricata? in A. vx nen Hoo» Zort. Spaarn-Bergens. (Indice plant.).
Hanrrar in .merica. In Hortum Spaarnbergensem ex Hortis anglicis introducebatur.

DzscnrpTro. Zrons mihi est metrum fere longa, elegantissima, versus apicem recurvaia, et foliolo-
rum arcuatim pendentium alis perquam formosa. .Stipes longus 60 centim., rectus, basi fere centime-
trum crassus, cylindricus, hic illic obsolete angulatus, obscure viridis, nitens, sed non omnino laevis,
epidermide ad lentem verruculosa, creberrimis «cwleolis pallide viridibus, rectis vel curvulis, obtusius-
culis, brevibus (maximis 2 millim. longis) absque ordine obtectus. JAhachis multo tenuior curvata lae-
vior, non nisi rarissimo aculeolo obsita, postice semiteres pallide viridis, antice obsolete bicanaliculata,
apice inter ultima foliola mucronatim exserto. Joliola utrinque 15, praeter infima breviora, ejusdem
fere longitudinis, subopposita, superiora (praeter summa) alterna, subhorizontaliter sita, ob flexilem
nec rigidam compagem paullo dependentia, supra laete viridia glaberrima, laevissima, nitentia, nervis
vix striata, basi evidentissime articulata pallida, infra pallide viridia, non multum nitentia, nervis
A5 et pluribus parallelis eleganter striata; omnia lanceolata, 21 circiter centim. longa, 3 lata, basi atle-
nuata, apice longe et plus minus inaequaliter acuminata; margines paullo revoluti, inde a medio (sed
plerumque jam paullo inferius) spinulose serrulati, serraturis paullo deflexis inaequalibus et inaequa-

liter distantibus, in ipso apice paullo majoribus, sub lente obtusiusculis; substantia coriacea flexilis.

ApworATIo. lfaec planta tanquam nova species in Hortum Spaarnbergensem iutroducia et mecum
benevole a JVobil. Vaw nrR HooP e ditissimo illo horto communicata, a Zamia muricata W. (specimine
authentico) differt quidem, nec tamen sufficientes mihi differentiae videbantur ad speciem inter congeneres
variabilitate formarum summa insignes novam condendam. Foliola in nostra multo longiora et multo
angustiora ac in planta Humboldtiana. Hujus autem frons quam descripsi, junioris plantae videtur
ei parum evolutae, deficientibus etiam fere aculeolis. Latitudo et longitudo foliolorum in reliquis etiam
speciebus ludunt, constans tamen forma generalis; marginum autem, nervorum, superficiei, brevi: natu-
rae àc indolis foliolorum in utraque eadem ratio.

2. ZAMIA FURFÜRACEA Arr.

Z. Caudice crasso, stipite subterete antice subcanaliculato aculeolato, rhachi subtetragono-teretius-
cula, foliolis alternis suboppositisve elliptico-lanceolatis (quater longioribus quam lalis), basi inaequa-
liter attenuatis, ad apicem obtusiusculum repando-lobulatis, vix a medio inaequaliter serratis, im-
primis subtus furfuraceis, cono femineo ovali in apicem conicum sterilem producto.

Sxx. Palmifolia fruetu clavato polyspermo Tnzw. P/ant. select., pinz. Eungr. Decuria III. 1752.

Palma americana foliis Polygonati brevioribus leviter serratis et nonnihil spinosis, trunco crasso Prvxxzr. 4Im. p. 216.

Palma americana crassis rigidisque foliis Hzaw. Parad. Batav. ed. Sherard. p. 210?

Palma pumila Mri. Dict.

Lamia furfuracea Wir». Spec. plant. Tom. IV. p. 848. Arr. Hort. Kew. ed. 1. Tom. III. p. 477. ed. 2. Tom. V. p. 411.
Prnsoox Synops. Tom. Il. p. 631. Srus Zotan. Magaz. Tab. 1969. Senzxc. Syst. eget. Tom. III. p. 907.

Ycox. Tazw.l.c. Tab. 26. Prvxx. l. c. Tab. 103. fig. 2. Tab. 309. fig. 5. Bot. Magaz. l. c. (pl. femina).

Hanrrar in Zndia occidentali et in 44mericae continente, ex. c. prope Zera-Cruz.

07

Dzscnierro. QCawdex crassus, 2 pedum altitudinem attingens. rondes magnae, elegantes, 1 metri,
jus stipes 25 centim. metitur icylindri ice i imi is vesti : , ;
cuj tip : . semicylindricus, antice imprimis aculeolis vestitus, irregulariter dis-
positis, conicis, obtusis, rectis vel curvatis, 2 millim. longis. Aachis Slipite multo tenuior, etiam

2i
aliquot aculeolos gerens, apice inter duo foliola suprema breviter producta; utr

inque (in nostro speci-
mine) 13 foliola, subopposita, inferioribus et superioribus magis remotis, minoribus, angustioribus.

Media 16—17 centim. longa, 4—5 lata, oblonga, spathulata, basi subinaequalia , margo superior magis
convexus, inferior rectiusculus; «pex dilatatus, plus minus obtusus, raro acutus,

inaequalis, sub-
inde, in majoribus foliolis, lobulatus. Raro foliola omnino aequalia sunt. Subst

aulia coriacea; mar-
gines aliquomodo revoluti; ab apice inde ad & vel £ longitudinem inaequaliter serrati, in superiore ple-
rumque magis versus basin quam in inferiore. |n superficie superiore ut et in rhachi ac slipite ope
lentis pili furfuracei tenues conspiciuntur, inferior superficies pulvere furfuraceo gviseo, intermixtis
brunneis pilis, obtecta. Quodsi specimen in insula Pavonwum cultum ex Horto PanuENTIERI, quod mox
descripsi, comparo cum descriptione et icone plantae Zierii Anglici, haec minor fuisse videlur; foliola
9—11 centim. longa, 2—3 lata, potius lanceolata, 10 paria, infra medium integerrima, supra medium
serrulata. ;Sipes aculeolatus. Conus pedunculatus, ovalis, in apicem conicum productus, tomentosus,

flavi brunnei et aequalis coloris. — MizLER observavit specimina maturos fructus gerentia,

frondibus
omnibus deciduis.

ApworATIO. Haec a sequente praeter singulare prorsus indumentum, toto habitu et foliolorum forma
facile distinguitur. — Raro in caldariis nostris occurrit, etsi elegantissima species sit.

3. ZAMIA INTEGRIFOLIA Arr.

Z. Caudice subgloboso glabro, stipite subtetragono, rhachi semiterete-tetragona, foliolis inferioribus
alternis, superioribus subalternis, e basi cuneatim attenuata lato-lanceolatis oblongisve, (oclies longio-
ribus quam latis), apice rotundato-obtusis serrulatis.

Svw. Zamia integrifolia Arrow. Hort. Kew. Tom. VIL. p. 478. edit. 2. Tom. V. p. 40. — Wrutpexow. Spec. pl.
Tom. IV. p. 847. Hort. Berol. p. 1022. excl. syn. Zamiae pumilae L. — Pznsoox Synops. Tom. V. p. 631. exel.

eodem, syn. Jacoum Collect, Tom. IIL. p. 261. Srws Zotan. Magaz. l. c. Ponsu. flora merieae septent.

Tom. IL. p. 648. — Senzxo. System. P'eget. Tom. III. p. 907. — An huc pertineat Pa/ma americana. foliis Po-
Iygonati brevioribus, leviter serratis et nonnihil spinosis, trunco crasso Buzxs. Phytogr.?

Icox. Jacoum Jcon. rarior. Tom. III. Tab. 635. Zotan. Magaz, Tab. 1851. — Pruckw. 4Imag. botan. London
1696. Tab. 309. fig. 5.

Hrnsan. WirLpEsow., N^. 18535, specimen Humboldtianum femineum, culto humilius, minus.

Haznrrar in insula Domingo (HuwBorpr. WiLLDENOW); Florida. orientali (Punsu 1. c.) caet. (1).

DrscniPrr0. Una e majoribus speciebus, Zamiae mediae affinis, frequentius in Hortorum calda-
riis culta. Specimen authenticum Zerbarii JFilldenoviani omnino cultas plantas refert, ea saltem dif-
ferentia, ut hae luxuriosius evolutae longiores frondes ac majora foliola ferant. In eawdicibus planta-
rum cultarum saepe vidi gems laterales tuberculiformes ex axillis squamarum se evolventes, tum
infra tum supra terram. lllae in juveniles plantas efformatae a caudice solvuntur, hae mox pereunt. —
Jadix fusiformis, albicans, ramosa, salis magna. — rondes omni anno novae excrescunt; non raro
meiri longitudinem attingunt; earum stipes est satis crassus tetragonus, facies postica convexa, an-
tica bicanaliculata. An subinde unus alterve aculeolus inveniatur? — Ejus longitudo variat a 5 ad 25.

(1) » This species of palm is only found in Florida, as I have made all inquiries to find it in Georgia, but without succes? Punsi. l. c.

TR IXKGG E

68

Prep Sor Sri ra PI d p S
Aer ERR

rdi

centim. ZAachis, ejusdem fere formae at multo tenuior, utrinque 6, 8 vel 9 foliola fert, in universum
alterna, vix hic illic per paria subapproximata. Inferiora plerumque minora quam superiora, nec ta-
In specimine Humboldtiano 14 centim. longa, 22 lata in diam. maximo;
Nulla autem alia differentia est. PFoliola evidentis-

a-— Lire

men magnitudo multum differt.

in cultis speciminibus 22 centim. longa, 3 lata.
sime cum rhachi articulata, et moribunda facilius exarticulata. Foliola antice non convergentia, lanceo-

————— ÀJ
Soi io RR iu n.

lata, lata, versus apicem Jatiora, inaequaliter rotundata, subinde leviter biloba, et in cullis plerumque
versus basin contracta; margines integerrimi, «pice serrulati vel denticulati, sed paullo

dilacerata;
JYervi 50—60. Color laele et

magis (per longiorem extensionem) in inferiore quam in superiore.

pulchre viridis, pallidior in pagina inferiore.
Haec suos conos omni fere anni tempore efformant, sed admodum

Specimina saltem feminea vidi.
Ejusmodi coms perquam crassus pedunculo crasso

tarde, evolutione fere per annum continuata.

(2 centim.) et 4—5 centim. longo innixus, conice acuminatus, ad 10 centim. longus, et 2 centim. crassus.

Singuli spadices pedicellis 12 longis instructi, angulatis, iri-letragonis, pelta obtuse quadrangulari,
quadrisinuata. Qvaria viridia,
sed nihil producta. — Con? extus tomento brunneo-fusco, dein magis in griseum vergente, vestiti. —

glabra, ovoideo-elongata, apertura manifesta tanquam foramine instructa ,

Conos in plantae patria majores excrescere, autoptae mihi retulerunt.
LJ
ApworATIo. Planta, quam beatus Ricuanp in Comment. cit. nomine Zamiae integrifoliae descripsit,
profecto huc non pertinet, et ad Zwmiam debilem vel Z. pwumilam melius referri potest, elsi non siue
dubitatione, cum imprimis frondes non magna cura botanice delineatae sint.
Omnes fere auctores (auctoritate WrLLDENOWwII) tamquam Z. integrifoliae synonymon laudant Z. pwmi-
lam Linn. sp. pl. 1659. excl. simon. , cujus rei ratio mihi non omnino liquet. Profecto LrwwaEus plures

affines species hoc nomine collegisse videtur, si autem descriptionem conferas (v. c. adhuc in Swppt.

S^ Gs tn

plant.) haec non nisi in Z. pumilam (conf. infra) quadrat, minime in hanc speciem. Canonem a cel. FarEs
sancitum hic itaque sequendum esse puto, in synonymis LrwwAEI dubiis extricandis potius diagnosin,

quam icones citatas et specimina herbarii, computanda esse.

4. ZAMIA MEDIA WILLDEN.

Z. Caudice.... stipite tereti-subtriquetro, foliolis suboppositis, summis majoribus, lineari-lanceolatis
(fere decies quater longioribus quam latis), obtusiusculis, sub apice ad marginem inferiorem. vix ad su-

periorem obsolete serrulatis, planis, marginibus vix revolutis.

Sxs. Zamia stipite tereti inermi JAcoumx Zort. Schoenb. Tom. III. p. 77.

Zamia media Wirypzxow. Spec. plant. Tom. IV. p. 846. Pznsoox Sjynops. Tom. II. p. 631. Senzsc. Syst. P'eget.
Tom. HI. p. 907. Hav» Jotan. Magaz. Tab. 1838, quae est Z. pumila, et nob. àn Bullet, d. se. phys. et nat.
en. Néerl, 1838. p. 84. (dubia). :

HrznsAn. WirrpExow. Ne. 18534. specimen Humboldtianum.

Ycow. JacQui l. c. Tabb. 397 et 398.

HazrrAT — locum natalem WiLLDENOWIUS non accurate indicavit.

ApworATIo. Haec species variis dubiis diu obnoxia erat, cum plures auctores in scriptis botanicis et
Catalogis Hortorum eam commutaverint cum Zamia pwmile aliisque affinibus. Magni itaque feci be-
ll nevole oblatam occasionem specimen authenticum ex Jerbario WiLLpENOowr examinandi, a cel. HumBorpr
i lectum. Frondis hujus stipes 15, rhachis 17 centim. longi; horum facies postica (quantum e sicco erui
potest) convexa, antica plus minus planiuscula videtur. Stipes non valde crassus. Habitus singularis,

ob foliola suprema multo longiora quam inferiora; haec opposita sunt, superiora potius alternantia.

| —

69

Infima metiuntur longitudine 8—12—14 centim., 6 millim. ad 1 centim. latitudine. Suprema foliola
15—17 centim. longa, 1 centim. vel 1, 4 mill. lata. Paria distant circiter 2 centim. Color, com-
pages, nervi similes ac in Z. infegrifoli, forma autem tantopere differt, ut nullum de vera diffe-
rentia dubium sit. Sunt lanceolata sed angusta et elongata et sic ad formam linearem transeuntia. In-
feriora magis recta, superiora paulisper curvata, leviter falcata, margine superiore convexiore. Basis
est contracta, et apex, qui vero ipse obtusus, est aliquomodo inaequalis, subinde plus minus sphacelatus.
JMargines integerrimi, levissime revoluti. In margine inferiore proxime ad apicem et in apice ipso
quaedam leviores serraturae inaequales observantur, tres ad quinque, raro plures. JVervi simplices
17—20. — Tn nostro specimine utrinque novem foliolorum paria sunt.

5. ZAMIA PUMILA Lirxx.

Z. Caudice humili, frondium brevium stipite rhachique semiteretibus antice bicanaliculatis, foliolis
suboppositis spathulato-vel oblongo-linearibus (decies longioribus quam latis), integerrimis, apice obtuso
plerumque inaequali integerrimo aut quam subtilissime serrulato, subsericeo-splendentibus, cono mas-
culo oblongo, obtuso, femineo multo majore oblongo-cylindrico obtuso.

Svw. Zamia pumila Lrvx. System. F'egetab. edit, 14. p. 118. Supplem. pl. p. 443. (phrasis). Ordin. natur. edit.
Gisrke, nomen nec descriptio nec synon. — Rztcnanp System. pl. Tom. IV. p. 375. excl. synonym. Sus Botan.

Magaz. Tab. 1838. (nomine Z. mediae, pl. femin.) et Tab. 2006. (mas). — Wxonavx Flor. imer. bor, Tom, II.
p. 242. — Srnuzxc. System. P'egetab. Tom. III. p. 908.
Icos. Botan. Magaz. l. c.

HanrraT in. Z»dia occidentali, in Florida et Carolina, ubi baccae comeduntur.

ApworaTIo. Haec species a LiwwAEo primum descripta, postea ab eo ipso aliisque botanicis cum plu-
rimis affinibus confusa est, adeo ut synonyma plura ei adscripta excludenda sint. Satis frequens in
caldariis tum planta femina tum masculina invenitur, variis nominibus insignita: Z. pwnila, Z. media,
Z. debilis caet. Quae ego specimina vidi bene quadrant cum iconibus in Diario anglico pictis et nullus
dubito, quin planta ibi Tab. 1838. nomine Z. mediae picta ad nostram speciem referenda sit.

Planta in universum Awmilis ac parva videtur, caudice vix supra terram elevato (in speciminibus cul-
tis). Stipes basi subfurfuraceus est, caeterum ut tota frons, elaberrimus. "oliola omnia subopposita,
1 centim. fere a se invicem distantia, quodammodo horizontalia, antice aliquid convergenlia, basi evi-
dentissime articulata; utrinque circiter 14 ad 20, magnitudine non multum diversa; media in univer-
sum maxima; sunt lato-linearia, basi angustata, versus apicem latiora, proxime ad apicem deinceps an-
gustiora, apice obtuso vel obtusiusculo, integerrima, marginibus paullo revolutis; in apice ope lentis im-
primis in quibusdam subtilissimae serraturae observantur, vel crenaturae obsolelissimae, ita ut rectius
foliola omnino integerrima dicenda sint. JYervi longitudinales circa 20 et plures. Color atro-viridis.
Pagina superior splendens quasi sericea, sed tamen tota glaberrima; inferior pallidior minus splen-
dens. Margines in siccis paulisper incrassati. Stipes 9 centim., rhachis 14 longa. Foliola media 9—11
centim. longa; latitudo maxima 6 millim. ad 1 centim. — Conus femineus pedunculo A centim. longo et
1z crasso affixus, cylindricus, obtusissimus, nequaquam in acumen productus, 10 centim. longus, 52 cras-
sus, spadicibus crassis, peltis hexagonalibus medio atrofuscis, in ambitu pallidioribus, tomentosis. JM«s
multo minor, ejus pedunculus 12 centim., conus 5longus, 3 ad 32 crassus. — Inter semina ex insula Cuba
missa reperi baccas, Zamiae pwmiloae nomine insignitas, corrugatas, sed aquae impositas denuo tur-
gidas, coloris fuscescentis, 2 centim. longas; cute splendente; pruniformes, pulpa coloris ochracei; puta-
men laeve, uniforme, griseum, oblique ovatum, subangulatum, in parte superiore prominente tres fos-

sulas vel foraminula monstrans, inaequalis magnitudinis, parte opposita in mucronem brevem durum
18

———ÁX

E

Sees dus

70

producta. Intus investitur znemórana arida splendente subdiaphana, in qua albumen durum jacet.

Ella membrana in basi crassior est; versus cavum reflexa, in ff/im tenue tortum dein abit, quod cum

apice radiculae embryonis conjungitur; haec scil. e cavo a/buminis longitudinali et centrali embryo-

nifero prominet,
JEmbryo cylindricus, apice tumidulus, inferne umbonatus. (Conf. p. 15).
Conus mas, olim in Zorto Roterodamensi efformatus, cylindraceus, fusce tomentosus, peltis tetra-

tangit membranam, dum filum suspensorium valde contortum ac complicatum est.

gonis, antherarum fasciculi fere confluentes.

Zamia pumila differt:
l. a Z. media foliolis integerrimis, Jineari-spathulatis, brevioribus, minore statura.

9. a Z. debili foliolis linearibus integerrimis; in hac brevioribus, brevi-lanceolatis, obsolete ser-

rulatis.
3. a Z. tenui longe recedit; hujus foliola multo angustiora, versus apicem angustata, acuta rel.

Ozsrnvarro. Quid synonymon a cl. SreupEL JVomencl. ed. 2. p. 795. laudatum: Zamia (Encepha-

lartos) pumila, SwzEr?

6. ZAMIA PYGMAEA Srus.

Z. Caudice exiguo, frondium brevium stipite rhachique antice bicanaliculatis, teretibus, foliolis
fere decemjugis approximatis suboppositis ovali-oblongis (ler longioribus quam latis), basi subobliquis
fere cuneatis, apice obtusiusculis, a medio serrulatis, cono masculo ovato-subgloboso longe pedunculato.

Sxx. Zamia pygmaea J. Srws in Jofan. Magaz. Vol. XLI. London 1815. Tab. 1741. Senrzwc. System. eget.

Tom. III. p. 907.
Icox. Potan. Magaz. l. c. (specimen masculinum).

Hanrar in Zndia occidentali (Suus); edmericae continente?

DzscmiPrrIO. Species hujus generis et totius familiae vinim, elegans; siccam ejus frondem accepi
ex Horto Botanico Bonnensi, a Doct. VocEL benevole missam, quae salis bene cum icone citata convenit;
solummodo paullo minor est, foliolaque paulisper obtusiora fert. Specimen in diario anglico pictum,
cultum in caldariis Dominorum Lopnriczs, frondes gerit spithameas s£ipife cylindrico, foliolis non om-
nino oppositis, ovalibus, margine superiore magis recto, ab apice ad 1 longitudinem serrulatis; margo
inferior magis convexus ad medium usque serrulatus; porro sunt nitentia, articulationibus carlilagineis
cum rhachi juncta; paria 10, approximata, quaedam fere imbricata. Frondes 19 centim. longae, quo-
rum stipes 7 habet. Foliola inferiora sequentibus breviora, sed superioribus latiora. Media 3 centim.
longa et 1 ad 1£ lata. — Conus mas ovato-subglobosus, 2i centim. longus, pedunculo affixus flexo diver-
gente, 4 centim. longo. Spadices apice fere hexagoni, antheris globosis albicantibus. — Frons plantae
Horti Bonnensis 7—8 centim. longa, 7 paribus foliolorum, quae in universum sunt magis spathulata,
media 3 centim. longa, 1z lata. ;
Specimina etiam viva in Z/orto Bruxellensi vidi.

OzssrnvarrI0. Accedit haec species ad Z«amiam Kickxii, sed differt statura multo minore, foliolis
multo latioribus, per longius marginum spatium serrulatis, dum in Ze«mioe fM'ickxii sunt lanceolata

apice tantum serrulata. Conus magis globosus, in illa cylindricus.

71
7. ZAMIA KICKXIT.

Z. Caudice...... frondium gracilium rhachi tenui subterete glabra, foliolis alternis suboppositisve,
horizontalibus, membranaceis, e basi contracta brevi-lanceolatis (quater vel quinquies longioribus quam
latis), integerrimis, apicis inaequalis obtusiusculi margine imprimis inferiore serrulato, cono masculo
longius pedunculato cylindrico, pedunculum aequante.

Ico. Tabula VIL fig. 1.
HanrraT in insula Cuóe, unde in Zoréwm Gandovensem introducta.

In specimine mare, a cl. Krckx nomine Zamiae piygmoeae? misso haec video: Frons tenuis, flexilis,
31 centim. longa; rhachis in sicco compressa canaliculata, vix omnino teres fuisse videlur, sed po-
lius antrorsum canaliculata, supra suprema foliola paullo producta, laevis, splendens. 'o/iole utrin-
que 24, alterna, suprema subopposita, omnia fere horizontalia, infima. brevissima, 2 centim. longa,
media longissima, 5 centim., suprema mediis fere una tertia parte breviora, 3: centim.; in medio 1 cen-
tim. fere lata. Suprema reliquis magis approximata. Omnia fere brevi-lanceolata, e basi contracta dein
fere cuneata, sursum sensim latiora, adeo ut diameter maximus transversus supra medi: folioli partem
obtineat. .Zpex fere obtusus, inferne obliquus, cum margo folioli superior sit magis rectus, inferior
convexior. .Serratwrae argutae inaequales, inferioris marginis fere unam tertiam folioli longitudinem
occupant; in superiore margine tenuiores serraturae tantummodo in apice adsunt. — Color pallide viridis,
luci obversa foliola translucida sunt. «gina inferior pallidior, evidentius nervis striulata. — Conus
oasculus cylindricus elongatus acutus, 5 centim. longus, 1 crassus. Spadices tomento brunneo vestiti.
JPedunculus laevis, sursum incrassatus, flexuosus (conf. p. 16).

8. ZAMIA DEBILIS Wrrrprx.

Z. Caudice.... stipite rhachique semiterete-subtriquetris, foliolis remotiusculis, inferioribus alternis,
supremis fere oppositis, mediis maximis, inferioribus minimis, omnibus lanceolatis (septies longioribus
quam latis), integerrimis, apice obtusiusculo, subinde subemarzginato subbilobo, obsolete serrulato, ad
marginem inferiorem profundius versus basin quam ad superiorem.

Sxs. Palma prunifera humilis non spinosa insulae Hispaniolae, fructui jujubino similis, ossiculo triangulo
CowueLIN. Horti medici Zmstelaed. rarior. plant. Descriptio et. Icones. fasc, Y. 1697. p. 111.

Palma americana, folis Polygonati brevibus leviter serratis etc. Prukwer PAy/. p. 103 et 309?

Lamia debilis Wirrpzw. Spec. plant. Tom. IV. p. 846. Prnsoox Synops. Tom. II. p. 631. Srnzxc. Syst, "eget.
Tom. III. p. 907.

Zamia pumila Porm.? ex Srxv». JVomencl. ed. 2. p. 795. Zamia integrifolia Rtcuanp Comment. Conif. et Cyead.
Tab. 27?

Icow, Comum l. c. Tab. 58. (rudis). PrvkwxT l. c. fig. 2 et 5? — Tabula nostra VIII. fig. 2.

HanrrAT teste CouwELINÓO in insula Zisponiola, verisimiliter et alibi in terris americanis.

OssERvaTIO. Auctores in citando synonymo CowwrLiNI dissentierunt, quod tum e rudiore icone
CowwELIxr explicandum tum ex incerta et parum accurata Zamiarum cognitione iu universum.
WirrpENowrUs primus synonymon CowmwELiN:r stabilivit, Za«miae debili illud adscribens. Nec tamen
icon accurate plantam exprimit, ex. gr. foliolorum serraturae nimis aequales (ut numquam in hoc
genere occurunt), nimis magnae caet. Ex Zor/o insulae Pavonwm prope Potsdamum frondem accepi,
inscriptàm » Zamia media Jacq. — Hort. Dresd;.^ quam veram Z. debilem habeo, et mox describam.

2 fter m 6

2», Alp n

Metti

ms

e UM

AB cre e
B

mL mili f M

T9)

42

Haec CouuELINE verba: »Anno MDCXC Chirurgus BarrNsunG me donavit hujus plantae seminibus ut
et fructu, quos ex ZZispaniola attulerat, hàc addita descriptione brevissima: folia e solo exsurgunt sep-
iem, octave, inter quae fructus rubicundus partim terrà emergens, partim solo impactus, sese offert,
ex multis fructibus, jujubas referentibus sibi invicem impositis, Frumenti Peruviani ad exemplum,
compositus et saporis gratissimi."

»Anno MDCXCI hosce fructus examinavi, deprehendique, quoad saporem et colorem hujusce fructus
cum jujubo convenire, quamvis paullo essent sicciores: hi plures simul juncti, emergebant e vagina
membranacea, erantque suave rubentes, ossiculo oblongo duro, triangulo, albicante praediti."

» Haec ossicula solo convenienti commisi, et supra fimum equinum enuirivi, quae quinos caules (verius
foliorum costas) produxere spithamam fere longos, quibus adhaerebant foliola pinnata, glabra, longius-
cula, angusta, nitentia, rigida, margine versus extremum minutissimis crenulis serrata, non exacle ex
adverso respondentia, nulloque impari alam claudente: haec foliola partialia in utroque latere alae
quinque, sex, septemve inveniuntur numero, palmae daciyliferae aemula, verum pauciora et multis
numeris minora." l. c. p. 111—112.

In nostro specimine haec iuvinio: Zons magna, glaberrima. Sfipes 2A centim. longus, trigono-semi-
teres, antice costatus, rAachis circiter 40 centim. longa, similis, paullo tenuior, vix inter duo suprema
foliola producta. Z'e/iolay uirinque 13—14, inferiora alterna, superiora subopposita; illa minora,
6 centim. longa, 1 lata, media maxima, 10—11—12 centim. longa, 1i circiter lata; omnia longe lan-
ceolata, lineari-lanceolata, basi contracta perspicue articulata, integerrima, marginibus vix aliquid re-
volutis, «pice obtusiusculo rarius emarginato subbilobove levissime serrulata, plerumque ad marginem
inferiorem paullo profundius; saturate viridia. —Jervi longitudinales tenues circiter 25. Situs foliolo-
rum plus minus horizontalis. — Utraque pagina subnitens. Foliola suprema omnium latissima.

ApNorATIO. Si hanc speciem cum Zamia media, aut cum Z. pumila comparas, solis descriptionibus
brevioribus computatis, facilis esset commutatio. Distinctio autem facillima si specimina ipsa et fusiores

adumbrationes comparaveris.

9. ZAMIA TENUIS WirrbEN.

Z. Caudice.... frondium stipite triquetro (?), teretiusculo, antice rhachique bicanaliculato, foliolis
alternatim approximatis, adscendentibus, elongatis, linearibus falcatim inaequalibus basi attenuatis (vi-
gesies longioribus quam latis), apice obtuso calloso obsolete verrucoso-uni-bidentato, margine imprimis

superiore subrevoluto, cono mare cylindraceo hirsuto.

Sys. Zamia tenuis WirppEx. Spec. plant. Tom. IV. p. 846. Enwmerat. Hort. Berol, p. 1200. Pzasoox Synops.
Tom. Il. p. 631. Senex. System. eget. Tom. III. p. 908.
Lamia dentata VoreT.

HznsaR. WirLpeNow. N^, 18533, specimen cultum.

Hanrrar in 2nsulis Bahomensibus (WirrpENOY.).

Dzscnierio. Herbarium Willdenovianum servat hodie nihil aliud nisi inferiorem frondis partem et
conum masculinum plantae in Horto botanico Berolinensi cultae. ZAachis 22 centim. longa, vix triquetra
dicenda, potius tereti-trigona, antice canaliculata, canaliculis acuta costa diremtis; sed nunc nimis rhachis
compressa est. Z'oliola sunt alterna, quamvis quodammodo per paria approximata; antice convergentia
videntur. Inferiora multo minora sunt quam media, 7 centim. longa, 4 mill. lata, media 16—17 centim.
longa, 8—9 millim. lata. Omnia cum rhachi articulata, linearia, lanceolata, parum ad basin contracta,
apice obtuso decolora et ibi imprimis ad marginem incrassata; vix ibi perexiguas denticulationes geren-
tia, de quibus WrrpDENowIUS loquitur. Fortasse foliola superiora, quae in nostro specimine desunt,

73

denticulata sunt; in nostris nil nisi tubercula perexigua in incrassato apice cernuntur. 7/i traque pagina
glabra, imprimis superior splendens, in inferiore nervi 13—15 observantur, et plures. JMargines, impri-
mis superior, paulisper revoluti. — Plurima foliola quodammodo falciformia. — Conus masculus cy-
lindraceus; peltae spadicum. quadrangulares, in medio brunneo tomento, ad marginem grisco, tectae.
Duae areae antheriferae utrinque infra peltam; an£herae citrinae, pallidae, elobosae, paullo compres-
sae, aliae apertae, densae.

ApwoTATIO. Species singularis, cum nulla fere comparanda, Zncephalarti cijcadifolii, tridentati aut
JMacrozamiae spiralis fere habitum aemulans; foliolis linearibus aut falcatim et lanceolate linearibus,
longis, tum a praecedentibus tum a sequente, multo tenuiore, facile distinguenda.

10. ZAMIA ANGUSTIFOLIA Jaco.

Z. Caudice....stipite teretiusculo villoso (an semper??), rhachi compresso-terete, foliolis (superiori-
bus) alternis remotiusculis anguste linearibus (trigesies longioribus quam latis), integerrimis, apice ob-
iuso cartilagineo subserrulato-verruculosis, cono masculo griseo-hirsuto, spadicibus fuscis.

Sx. Zamia angustifolia Jaco. Collect. Tom. III. p. 263. Pensoox Synops. Tom. II. p. 631. WrnrpEx. Spec.
plant. Tom. IV. p. 847. Senzxé. System. eget. Tom. III. p. 908.
Icow. Jacourw Zeon. rar. Tom. III. Tab. 636.

HrnsAg. WirrpEsow. N*. 18532 (frondis pars superior, a FiwreywANNo communicata, verisimiliter culta).
Hanrrar in éinsulis Bahomensibus (WirrDENOw.).

DzscnrPTIo speciminis Willdenoviani. Z£hachis videtur semiteres, est glabra, laevis. Quae WiLL-
pnENowIUS de hirsutie stipilis refert, fortasse frondem nascentem spectant. — olioía alterna sed per
paria aliquomodo approximata, patentia, distantia, linearia, integerrima, marginibus vix aliquid revo-
lutis. Sex ad octo «ervi longitudinales. /Swbstantia coriacea. «pex obtusus, cartilagineus, perexigua
iubercula, verrucosulas quasi denticulationes, offerens. —/'oliola maxima 10 centim. longa, 3 mill. lata.

Conus masculus pedunculatus, griseo-tomentosus, cylindricus. Discus peltae spadicum fusce tomento-
sus, margines grisel. «n£herae omnes apertae, pallidissime flavae, ciirinae.

ApworATIOo. Species exigua ut videtur, omnium angustissima foliola gerens.

t IX. PTEROPHYLLUM Bnoxcn.

(Algacites Scu1orn. — Osmundites Jazaen. — Aspleniopteris Srzns». — Pterophyllum Bnosomianm nn. d. sc. nat.
Tom. IV. p. 211. Prodrom. p. 94).

Frondes pinnatae (vernatione, ut videtur, strictae), foliolis basi tota latitudine insertis, mar-

ginibus parallelis, apice truncatis, nervis tenuibus, aequalibus, simplicibus, parallelis.
19

Qo uL

Ma. te — RM S Pa dió gy]

Mari eet.

74

Octo pluresque hucusque hujus generis species innotuerunt probe cognitae, in terra oolithica imprimis
effossae. Quaedam aliae adhuc dubiae, monente cl. BaoxN in Zethaea geogn. Tom. I. p. 152. Hunc auc-
iorem secutus in duas sectiones genus dividendum puto, quibus fortasse olim generis dignitas tribuenda

erit. — Inter viventes Cycadeas prae reliquis Zamiae genus huic aliquomodo affine videtur.

a. Foliolis angustis elongatis.

1. PTEROPHYLLUM JAEGERI Dnowcx.
Pt. Fronde pede longiore, stipite elongato, foliolis 1z poll. longis, 2 lineas latis, approximatis vel
magis remotis.
Syx. et Icox,. Osmundites pectinatus Jason P/fanzenversteinerungen p. 29 et 37. Tab. V. fig. 6. Tab. VII.
fig, 1—5.
Pterophyllum Jaegeri Bnoex. Prodr. p. 95 et 195. — Bnoww Lethaea Tom. L p. 152. Tab. XII. fig. 1.

Prr. Mzniax. erhandl. d. Naturf. Gesellsch. zu Basel. 'Tom. L. p. 37.

Errossu in terra »Schilf-Sandstein" prope Studtgardiam. e alibi.
Prope Zasileam. cl. MER1AN adhuc reperit in formatione » Aeuper."

2. PTEROPHYLLUM LONGIFOLIUM Mzniax.

Sys. Pterophyllum longifolium Mznrax. l. c.

3. PTEROPHYLLUM MERIANI Mzn14x.

Syw. Pterophyllum Meriani Menraw. l. c.

Hoc cum praecedente Errossuw apud Zasileam in eadem formatione.

b. Pinnis latis.

4. PTEROPHYLLUM MINUS Bnoxcx.

P. Foliolis brevi-lanceolatis, longitudine latitudinem superante.

Sys, Asplenium Nilssonii Sre&nEno. FTora d. orwelt Tom, IV. p. 40. Tab. XLIII, fig. 3, 5.

Aspleniopteris Nilssonii Srznwz. l. c. p. XXII.
Pterophyllum minus BnowexranT Znnal. d. scienc. nat. Tom, IV. Tab. XII. fig. 8. Prodrom. p. 95 et 195.

Bnoxxs Lethaea Tom. I. p. 153 Tab. XIII, fig. 4.

Errossuw apud ZZoer in insula ScAoonen.

AJ

5. PTEROPHYLLUM MAJUS Bnoxcx.
Pt. Foliolorum latitudine longitudinem superante.

Sxw.Pterophyllum majus Bnoxcx. l. c, fig. 7. Prodr, p. 95.

Errossuw cum praecedente.

6. PTEROPHYLLUM DUBIUM Bnoxcx.

Svw. Pterophyllum dubium Bmowcx. Prodrom. p. 95. — Nilssonia? aequalis Erusp, in. /nnal. d, sc,
Tom. IV. p. 219. Tab. XII. fig. 6.

matur,

Errossuw cum praecedente.

7. PTEROPHYLLUM ENERVE Mznria.
Sx, Pterophyllum enerve Mznrax. 1. c.

Errossuwm cum speciebus 2 et 3.

5. PTEROPHYLLUM CRETOSUM Rossu.

Svw. Pierophyllum cretosum Rossx. 1. c.

t X. ZAMIOSTROBUS Ew.

(Lamiae spec, Hgxsow. — Zamiostrobus ExpriouzR Gener, plant, p. 72).

Conus subcylindricus, utrinque obtusiusculus, spadicibus rhachi communi spiraliter insertis,

oblongo-spathulatis, apice incrassato inflexis, imbricatis, facie superiore infra medium fructu
unico, inverso, foetis.

1. ZAMIOSTROBUS HENSLOWTI.

Sxw, Zamia macrocephala Hzwstow in Lrxpysx fossi! Flora. Tab, 125,

Strobilus in .Znglia effossus, magna cum veri specie ad exstinctum Cycadearum genus a cel. ExDpLICHER

refertur, quod Cycadi et Macrozamiae affine, ad finem tamen totius ordinis a nobis relatum est ob spa-
dices unifloros.

76
Appendix.

t STIGMARIA Bnonucs., planta fossilis adinodum memorabilis, de cujus affinitate acriter inter viros doc-
tos disputatum est, nuper diligentissimo examini subjecta est a cel. A. BRoxevrAnT ("Mrehives du Muséum
d' Histoire Yaturelle Tom. Y. Tab. XXIX.) et cl. GogPPrERT (die Gattwungen der foss. Pflanzen. Bonn 1841.
Tab. VIII—XV). Hic auctor Stigmariearwum ordinem condidit, Lycopodiaceis, Lepidodendreis et Cyca-
deis affinem, cujus genera sunt: Stigmaria BRoNGN., Ancistrophiyllum Gozpr., Didymophyllum Goxrr.
Primum genus, cujus species Stigmaria Jicoides Bnoxex. eximie jam explorata est, nobis, anatomicam
structuram perpendentibus, nihil aliud esse videtur ac radices Cycadearum et quod auctores pro folio-
rum teretium lapsorum cicatricibus habuerunt, in radicibus illis hodie reperitur, e lapsu radicellarum.
Radicellae Cycadearum etiam saepe iereti-subcompressae, crassae, bifurcaitae sunt. Alio loco haec fusius
exponam (1). (Conf. p. 6. ct ExpLrCHER Anchiridion botan. p. A6).

Errossa in formatione transitionis (Growwacke) Germaniae variis locis, Galliae, Belgii, .dngliae,

Lmnericae.

EXCERPTA DE CYCADEARUM USU OECONOMICO ET
VIRTUTIBUS MEDICIS.

Materies gummosa quae majori copia in truncis Cycadis specierum ac aliis etiam earum organis
continetur, vario usui apud Indos inservit. Gummi quod ita e truncis et petiolis sudant plurimae spe-
cies, populare est Indorum alexipharmacon. Fusius de Cycadis circinalis usu RnuxEpz loquitur autopta,
indigenis medicis et sacerdotibus edoctus. »Fructibus vescuntur Malabarenses cum saccharo thomaeo,
alioquin alvum relinquunt adstrictam. Succus e novellis foliorum surculis expressus atque exhibitus
intestinorum cruciatus compescit, stomachi ardorem sedat et vomitui cruento medetur. —Z'rwctigerus
conus contusus et in cataplasmatis formam redactus, lumbisque adplicatus, dolorem nephriticum tollit,
involuntarium seminis in gonorrhoea effluxum mitigat. At vero e fructibus tenerioribus in aqua de-
coctis medicamentum paratur, quod vomitum ciendo ventriculum egregie purgat. Ipsius arboris gummi
assumptum quibuscunque venenis resistit atque cum gallinae stercore mixtum et foris applicatum vipe-
rarum morsus mirifice sanat. Ex arboris trunco Japonenses farinam ex eaque panem conficiunt, Sagow
ipsis dictam" (Ruzzpz 1. c.). (Haec certo €. revolutam spectant, de qua conf. supra p. 25). In Mala-
baria australi »«ces Cycadis, quae ibi in hortis abundat, teste HawrLTOoN, collectae, per mensem solis
radiis exsiccatae, in mortario teruntur, et Zndwm odi vocatae, a pauperibus eduntur, qui a 14. Junii
usque ad 13. Septembris famis periculo expositi sunt. — Grana Sagou ex hac arbore praeparari, post
Ruxrprvuw omnes fere auctores scripserunt, sed perperam ut videtur, in errorem ducti, confusa Cycade
cum aliis Palmarum fariniferarum speciebus. Cocadem inermem. in Cochinchina tali etiam usui inser-
vire, LounzIRo auctor est (conf. p. 32).

Similia de Cycadis specie mollucana RuuPnrus tradit (Z'erb. 4mb. 1. c. p. 88). J'uniores frondes coctae
incolis gratum olus praebent (2). JJuclei etiam edules sunt, crudi autem nimis alvum movent, imo, ut
quidam dicunt, lethalem alvi fluxum excitare valent. liuwPnro ipso teste saporis amaricantis sunt sed
minime acris. Per noctem in aqua macerari aut coqui oportet, antequam comedantur. incolae /Zr« et
Aey majore cum diligentia eos praeparant, arlificio singulari in foveis in terram fossis igni eos expo-
nentes. — JYuclei recentes rasi ulcerationibus imponuntur et maligna pedum ulcera sanare valent. Caro

eliam coni maris (quorum maximi aliquando 9 libras ponderant teste RuuPnro) in similem usum adhi-

(1) Stigmaria ficoides Bnoxcw. et alior. Expz. Gener. p. 60. — Icones exstant plures: Liwpr. et Hurrow fossil. Flora Tom. I. Tabb. 31— 36.

Srrnwp. fl. Protog. fasc. 1. Tab. XII. fig. 1—3.
(2) Ideo fortasse cl. wonwn (dct. Batav. Tom. III.) Cycadem vocat palmam oleraceam.

11

betur. Cortex molliusque lignum cum Pinanga masticatum et tumidis artubus illinitum optime valet, —

JDrupas Ctiycadis revolutae a Japonensibus comedi, TnuxnERGIUS auctor est (l. c. p. 231).
Singularis itaque fructuum crudorum et juvenilium efficacia in ventriculum vel intestin

purgans vel emetica. — Exsiccatos tales fructus juniores gustans, amarorem revera expertus sum. Ma-

teries igitur singularis efficax iis contineri videtur. — Anne comparanda cum materiebus acribus vene-
natis quarundam Coniferarum, Taxinearum?

à videtur,

Speciebus australasicis vis haec deleterea major adhuc inesse videtur.
socii seminwm vim emeticam vehementissimam experti sunt.

Usus sacer non parum divulgatus. » Malabarenses, qui a D. Trowa conversos se profitentur, atque ideo
Thomistae vulgo nuncupantur, templa sua diebus festis foliosis hujusmodi ramis exornant,
facile exarescunt atque hanc ob causam arbor haec Palma d'igy

FriNpzRsI scil. in periplo

quia non
"esim seu «rmatoria das igresias a
Lusitanis nuncupatur" (Ruzpz). — HookrRus similem usum in Gallia vidit, — Judaei apud nos fr

ondes
Cycadis magni faciunt ad exornanda festiva aedificia — Ruururus narr.

at, usum sacrum apud Tamboc-
canenses invaluisse, qui Cycadis fructus edere debeant, si mortuum lugeant. — Anne immortalitatis

imaginem Indi contemplarent in semine, demortuis sub velamentis novae vitae germen includente? —
Javanis Cycas Pakis Hady vocatur, »cum Papae Aethiopes eam multum et lubenter ad sepulchreta
plantent" RuwPnrvs.

JIncephalartorum. trunci materiam gummosam ac amylaceam continent, Caffris p
entem, unde hae arbores .Zr£odendra (Broodboom) illis in terris appellari solent. TmuuwBERGIUS prae-
parandi methodum descripsit (conf. p. 53). Nec tamen solummodo Znc. caffer, quem ille ]
usui inservit, sed certo etiam reliquae species. Conf. p. 44.

De Zamiae speciei baccis edwlibus conf. p. 89.

anificii usui inservi-

audavit, huic

ADDEN D A.

Organa generationis. Dissertatio de floribus masculinis Coniferarum sub Praesidio cel. Huc. Monr
defensa a. 1837, mihi non nisi e Mzyzwr Jahresbericht 1837. p. 152, et WiksrRozM. Jahresbericht ed.

BrzxrscuurED a. 1837. p. 82 innotuit. — Conwm etiam Cycadearum tanquam florem considerat, vel potius
tanquam transitum floris simplicis ad inflorescentiam. — Quare autem eundem metamorphoseos gradum
non etiam in cono femineo statuat, non perspicio. — Axem vegetativum formatione foliorum carpella-

rium non esse finitum monet, et recte. Sed idem apud Cycadem marem obtinet.
A. DownrNe observationes de fructibus Cycadearum a cl. BErrscnurgp commemoratae mihi ignotae.
Cycadeae fossiles. — Opus cl. HrsrNeER Zethaea, suecica seu Petrifacta, Sueciae sequentes continet :
1. Cycadites Nilssonii BRoxcx. (nob. p. 34.) Tab. 33. fig. 4. — 2. Cycadites giganteus Hrs., effossus apud
Hoer, Tab. 33. fig. 5. — 3. Pterophyllum majus Bnouax. (nob. p. 75.) fig. 6. — 4. Pt. minus Bnowcx. (nob.

p. 7A.) fig. 7. — 5. Pt. dubium Bnowcx. (nob. p. 75.) fig. 8. — 6. Nilssonia brevis Bnoxcx. (nob. p. 62.)
Tab. 34. fig. 1. — 7. N. elongata Bnoxax. (nob. p. 62.) fig. 2.

EXPLICATIO TADULARUM

TABULA PRIMA.

Organa, generationis.

Fig.

41 Fig.
Fig.

Fig.
Fig.

q.

. Putamen Encephalarti horridi, nat. magn.

Spadix femineus fructifer C'ycadis mediae; secundum iconem Frmpm. Baven (JZHustr. ft. IVov. Holl. ined.
Tab. 386), nat. magn.

Ovarium apertum cum semine incluso, paullo aucta magn.

Idem, nat. magn., ita apertum ut vasa appareant ex hilo adscendentia, et apex seminis, qui non coaluit cum
textu placentari, cernatur.

Semen integrum e pericarpio solutum.

Semen in pericarpio situm, resecta parte superiore libera spermodermidis, ad vasorum umbilicalium decursum
ad chalazam cernendum.

Semen, in quo vas majus umbilicalium sinistrorsum observatur.

Idem, resecta testa ad aream porosam in apice seminis cernendam, cujus pori ad canales ducunt.

Albumen junius longitudinaliter apertum, in apice cavum obferens majus cum embryoblastano convoluto et
duobus ad apicem minoribus cavis embryones abortivos continentibus.

Area in apice seminis in endopleura exsculpta, poris pertusa, qui ad canales ducunt; aucta magn.

Canales steriles duo cum subjacente embryoblastano, aucta magn.

Canales iidem, in quo uno membrana propria investiens cernitur; altera e cavo soluta separatim exhibita; em-
bryoblastanum in situ naturali; ex ejus apice inferiore dein embryo excrescere videtur.

Albumen maturum cum uno embryone fertili; cujus radicula in embryoblastanum seu filum. suspensorium
excurrit; nat. magn.

Embryo; cotyledones duae inaequales coalitae.

Idem, longitudinaliter sectus, ad gemmulam inter cotyledones inclusam cernendam.

Pars praecedentis aucta.

Gemmula sese explicans, aucta magn. — Haec omnia secundum icones Bauerianas depicta.

Pars spadicis Cycadis revolutae (im Horto Maeleni Bruxellis cultae), longitudinaliter secta, ad ovarii insertio-
nem et ortum explicandum; fibrae vasculares e spadice progressae ovarii putamen formant, semen centrum
occupat, textu placentari innixum.

Simile ovarium paullo majus, auct. magn. Basis pericarpii carnosi amyli granis scatet (a); superius ducti
gummiferi adsunt; pericarpi tubulus ad basin jam clausus; 5. putamen tenue; c. placenta; d, ovulum,
exostomio aperto; endopleura, tanquam textus cellularis membranaceus , includit acervulum textus compactioris
amyliferi: nucleum.

Ovulum ipsum valde auctum (250 vices); incumbit et pro majore parte circumdatur textu placentari; mem-
brana externa crassior; o. endopleura; p. nucleus.

Ovarium Cycadis eircinalis var. javanae, in insula Java lectum (p. 13. descriptum), aucta magnitudine.
Tubulus pericarpii adhuc apertus. Exostomium ovuli adhuc pervium.

Pars superior ovuli longitudinaliter secta, valde aucta. Membrana externa ibi crassissima exostomio angusto

forata, in quod aliquatenus penetrat albicans et tenuissima endopleura. Reliquum omnino vacuum.

Putamen Zamiae pumilae, nat. magn.
Ejus apex cum tribus foraminibus; auct. magn.

Albumen cum embryone, nat. magn.

79

Fig. v. — Embryo aucta magn. cum filo suspensorio, quod in singularem substantiam excurrit.
Pig. y. — Albumen Encephalarti cycadifolii, nat. magn. cum radicula emergente.

Pig. y*. ldem apertum cum embryone.

J'ig. y**. Embryo, nat. magn.

Fig. . . Albumen, cum cavo embryonifero majore, ad cujus apicem minus cavum sterilem embryonem includens.

TABULA SECUNDA.

Organa generationis. Germinatio. Gemma. vadicalis,

Fig. a. Conus mas Cycadis angulatae, secundum iconem Bavznr, magn. multum diminuta.

Püg. b. ^ Ejus spadices a facie inferiore et superiore, nat. magn.

Fig. b*. Spadices Zamiae speciei mares, auct. magn., a facie utraque, ex Ricuann opere.

Fig. b**. Spadices ejusdem feminei axi coni affixi.

Fig. c. Antherae Cycadis angwlatae varie connatae; apertae; aucta magn.

Pig. d. Ejusdem conus femineus, minore magnitudine.

Fig. e. Ejus spadix florens nat. magn.

Fig. e*. Spadix Cyeadis eircinalis var. javanae, secundum specimen javanicum nat. magn.

Fig. f. Granula pollinis in massas globosas cohaerentia Zamiae Kickzii, auct. magn., appositis granulis humectatis
adhuc magis auctis.

Füg.f*. Conus mas Encephalarti horridi, dim. magn.; fig. g*. ejus spadices nat. magu., a parte superiore et
inferiore, secundum specimen florens Hort. Roterodamensis.

Pig. g. Pollinis grana Cycadis Wallichit, quorum unum tubulum pollinicum emittit.

Füg. h*. — Conus Encephal. horridi femineus, dim. magn., secundum specimen florens Horti Roterodamensis.

Fig. i. Semen germinans Cycadís madagascariensis (ex Ricnanp. opere mutuata); fructus cum testa bivalvi; gemmula
squammosa, prima frons.

Püg.j. Bulbus subterraneus seu gemma Zncephalarti horridi, dim. magnu.

TABULA TERTIA.

Cycas media Ros. Bnows, arbor feminea adulta florens, dim. magn., secundum iconem Fzmp. BAvgn (JZustr. FI.
IVov. Holl. ined. Tab. 382); adjectus apex frondis, pars stipitis et rhacheos, nat. magn. secundum ejusdem Tab. 383.

TABULA QUARTA.

JMacrosamia spiralis, femina, secundum icones F. Baurm (JUustr. cit. Tab. 387.) diminuta magn., ac pars frondis
secundum ejus Tabulam 388*.

TABULA QUINTA.

JMacrozamiae spiralis organa. generationis, depicta secundum Bavrnr Tabulam 3885. et Tab. 391.
Püg. A. Pars inferior coni feminei; spadix rescissus a parte superiore cum duobus ovariis; alter a parte inferiore cum duo-
bus ovariis sejunctis, unius situ servato, aiterius inverso; nat. magn.

Pig. B. Spadices mares quatuor a diversis faciebus conspecti, nat. magn., cum antheris nat, magn. atque auctis.

80

TABULA SEXTA.

Encephalartos tridentatus Lem. , frons secundum specimen Herbarii Willdenoviani, supra descripta; nat. magn.

——

TABULA SEPTIMA.

1

M Zamia. snuricata. W., secundum specimen Herbarii Willdenoviani ab Huwnorprro lectum.
4 ün

" TABULA OCTAVA.

Fig. i. Zamia Kiückrii, frons in Horto Gandavensi culta, magn. natur.
Fig. 2. Zamia debilis W., pars frondis in insula Pavonum prope Potsdamum culta.

TAB.I.

GENERATIO.

'TAD.II

dins s C Eith dust. Lih

Un HH

SENS
NN

GYGAS. MEDIA. R[. BROWN

J

Á
E

—SÀ931

l
E [NER 2 7 E
Yt A dE

e —

NL
N|
— ——

rel. Dien lel

g
H

|w
l
M GO
NC NS
SN "W

M NEL
NA —JGuwuD
N ACA Am |
NES AC

NA
AUN LE

[ D^ VN

E ' Jj

E /

SNR
WM. em

M |

( N |

jf hii A |

W |
Y I
ln
Y lii
N
' ud

s. Wo oo/
"M eed
* SS
/ p S Y
[ Ag S a
f ug y FEX J e
: SN
f^» RC
H A!
uu ÀÀ
EL

uU
n
PX ;

MACROZAMIN SPIBALIS. GENERATIO.

TAD. VI.

ENGEPHALAR'TOS 'TRIDENTATUS LEIHM.

*
. ?
*
.
LI
LI
yr ai p z " -— ;
—— A" - t — ^
- " - " *

| 'TAB. VII.

E—
m
eene e

Z ^AMINS MURIC ATA. WILLD.
Q MER obl. det d dris et GC ithoge Fast. Luth

INDEX GENERUM ET SPECIERUM.

el igacitos Schloth. pag. 73.
Arbor calappoides sinensis Rumph. 23.

Encephalartos glaber Hortul. 52.

» horridus Lehm. 57.

Aspleniopteris. Sternb. 73. forma genuina. 68.

» Nilssonii Sternb. 74. » » Hallianus. 58.
Cycadeoidea. Buckl. 34. » » lanuginosus Mq« 606.
» megalophylla Buckl. 60. » » latifrons. 59.
» pygmaea. Lindl. 35.

Cyeadites Brongn. 34. 61.

» » latifolius Steud. 59.
» Bucklandii. 34. » latifrons Lehm. 69.
» Cordaei Sternb. 35. » Lehmanni Eckl. 47.
» giganteus His. 77. n longifolius Lehm. 54.
» anicrophyllus Buckl. 34. » » var. angustifolia. 56.
» Nilssoniana Brongn. 34. » » » revoluta. 55.
Cycas Linn. 21. » Marumii Fries. 52.
» angulata R. Br. 26. » mauritianus, 48.
» caffra Thunb. 53. » nanus Lehm. 60. :
» - celebica. 31. » pectinatus. 61.
» circinalis L. 27. » procer lg. MSS. 46.
» » aucit. pl. 29, 33. » pruniferus. Steud. 64. :
» » var. angustifolia Mq. 32. » pungens Lehm. 42.
» » var. javana. 28. » pungens Hort. 54.
» frondibus pinnatis Linn. 27. » repandus Steud. 53.
» glauca Hort. 30. » vevolutus Hortul. 55.
» glauca Royen. 47. » Boyeni Mq. 49.
» inermis Lour. 31. » spinulosus Lehm. 50.
» madagascariensis. 32. » spiralis Lehm. 36.
» revoluta Thunb. 21. » » Hort. Roter. 45.
» » var. planifolia. 25. » taxinus. 61.
» Rumphii. 29. » tridentatus Lehm. 45.
» » var. timorensis, 30. » tridentatus. Hortul. 57.
» sphaerica Hortul. 33. » Fan Hallii Fries. 58.

Brongniarti Mant. 34.

squarrosa Loddig. 33. "
villosa Royen. 49.
Wallichii. 32.

Encephalartos Lehm. 39.

» lanuginosus Lehm. 56.

» » var. tridens. 57.

Fahren. de la. Bóche. 38.
Filicites Brongn. 38.
» Bechei Brongn. 38.

Hisingera. 61.

» Altensteinii Lehm. 51. » Mantellii. 62.
» » var. angustifolia. 52. Macrozamia. 35.
» » » semidentata. 52. » Fraseri. 37.
» brachyphyllus Lehm. 49. » spiralis. 36.
» Bucklandii. 60. Mantellia. Brongn. 34.
» caffer Lehm. 53. » cylindrica. Brongn. 34.
» cycadifolius Lehm. 43. » megalophylla Bronn. 68.
» elongatus Lehm. 46. » nidiformis Brongn. 60.
» Friderici Guilielmi Lehm. 44. Nilssonia Brongn. 62.
» gigas. 61. » aequalis Brongn. 75.
21
.

82

Nilssonia brevis Brongn. 62. Zamia gigas Lindl. 61.

» . Brongniarti Bronn. 62. » gleina Hort. 60.

» elongata Brongn. 62. ' » horrida Jacq. 57.

» species Schimp. et Moug. 62. » integerrima Hort. 64,
Olus Calappoides Rumph. 31, 29. » integrifolia Ait. 67.
Osmundites Jaeger. 73. » dntegrifolia Rich. 68, 71.

» pectinatus Jaeg, 74. » Kickxii. 71.
Palaeozamia Endl. 61. » — lanuginosa Jacq. 66.
Palma americ. fol. Polygonati brevior. caet. Plu. 66, 71. — Breyn. 67. » latifolia Loddig. 59.

» » crassis rigidisque foliis Herm. 66. » — Lehmanniana Eckl. Zeyh. 47.

» farinifera japonica Breyn, 28. » — longifolia Jacq. 54.

» japonica Parad. bat. 23. » macrocephala Hensl. 75.

» indica caudice in annulos. caet, Ray. 22. » media Bot. Mag. 69.

» prurifera humilis Commel. 71. » media W. 68.

» pumila Mill. 66. 1 » muricata W, 65.
Palmifolia Trew. 66. » » var. angustifolia. 66,
Phyllites Wilsson. 34. » nana Hort. 60.
Polypodiolithes pectiniformis Sternb. 61. » pectinata. Brongn. 61.
Pterophyllum Brongn. 73. » — gectiniformis Bronn, 61.

» cretosum Ttossm. 75. » prunifera Lodd, 64.

» dubium Brongn. 75. » pumila L. 69.

» enerve Merian. 75. » pumila Poir. 71.

» Jaegeri Brongn. 74. b.» » Sweet. 70.

» longifolium Merian. 74. ^ gungens Jit. 42.

» majus Brongn. 75. l ) » Hox. Paris. 56.

» Weriani, 74. | ims, 70

» minus Brongn. 73. » epa odd. 53.
Soitsou Breyn. 23. » species, 38, às.
Stigmaria Brongn. 76. » spinosa Hort. 59.

» ficoides Brongn. 76. » spinosissima Hort. 51, 52.
Tessio vulgo Sotitsou Kaempf. 23. » spinulosa Hortul. 51.
Todda Panna Rheede. 21, 27. » spiralis Salisb. 36.

Fera Japonensium. Palma prunifera Herm. 23. » » — Hortul. 42, 45.

Zamia Linn. 63. » tazina Lindl. 61.
» angustifolia Jacq. 73. » tenuis W. 72.

1 » aurea Hortul. 63. » tricuspidata Hort. 57,

» cafra Thunb. 53, 54. » tridentata 77. 45,
» eycadifolia Hort. 42. » villosa Gaertn. 53.
» » Jacq. 43. Zamiostrobus Endl. 75.
» » Herb. L. B. 49. » Henslowii. 75.
» Cycadis Linn. fil. 43, 53 » 94. Zamites Brongn. 38.
» debilis W. 71. . » Bechei Brongn. 38.
» dentata Foigi. 72. » species. 39.

» furfuracea Ait. 66.

—