p * %-

H.M.i5'0(K/).

.y ^CA-4

EXUBWS

/ò^o

No. 7.

TRUE RICHES.

AN SxiIBHREAS FIOR.

AlR do dh' America bhi air a foctuinn amach, agus iomradh air a sgaoileadh mu 'n mlior shaibhreas a bha'nn am Mecsico agus am Peru, bha'n Rinneorpa air a gluasad. Dh' fhag sloigh an duthchanna fein, agus thug iad an aghaidh air cniadal, ann an duthchaibh cèin, a chum gu seilbhicheadh iad cuid do shaibhreas na duthcha nuadh. Tha 'n spiorad a bhiosnaich daoLne 'san àm sin gu leithid do dhian-iarrtas an deigh saibh- reas, a' brosnachadh dhaoine anns gach linn. Feud-

Giusgyw Keligious Tiact Society ; Depository, 158, Troiigate, and 4.S, Glassford Street.

6

d'thainig e ann an cridho duine a bhreathnachadh." Bithidh e fos air a mheudachadh leis na deuchainnibh troimh an teid sinn g'a shealbhachadh. Ma theid thu a stigh air an dorus churahann, agus ma shiubhlas tu air an t-slighe ainleathan ; bheirear dhuit lan chomas air dol a stigh do rioghachd shiorruidh ar Tighearna losa Criosd ; ach ma gheibhear thu a' siubhal air an t-slighe leatlian ; feuchaidh tu an deigh so ri dol a stigh do'n rioghachd sin, agus cha bhi e na d' chomas.

[An Tighearna gu'n cuir air ceann na slighe thu ; gu socraich e do cheum oirre ; agus gu'n cum e t'imeachd a suas innte, gus a nochdar thu fa dheoidh ann an lathair Dhe nam fearfc : air do chrunadh le crun gloire chuireas a lamh fein ort; air do sgeudaciiadh le cuiaidh gheal air a glanadh ann am fuil an Uain ; agus air do dhaingneach- adh mar Phrionnsa, no mar Bhana-Phrionnsa ann an Rioghachd a ghloire gu siorruidh. Amen. Slan leat.]

" Pillibh aìr m' earails, air 'ur n-ais,

Is bidh sibh sona chaoidh : Pillibh, 's a chuin bhur beannachaidh,

Mo Spiorad bheir mi dhuibh. Ach mur toir sibh mo ghutb fa'near,

*S mur eisd sibh mo ghlaodh : Trath ghlaodhas sibhs' an la 'ur n-airc,

'Ur u-athchuinge bidh faoin. Trath ghlacas leir-sgrios sihhjia cUairt,

Mar iom-ghaoth luath nan speur, Ni mise fanoid air 'ur caoidh

'S 'ur n-urnuigh chaoidh cha'n eisd. O'n roghnaich sibh roimh bheatha bas,

'S eigin gu brath bhi truagh ; Oir ciod air bith a chuireac> neach,

Dlieth sin ni 'n neach sin buain."

■P?J"J*t^ ^i/ Anderson ^ JBr>/ce,/or tlie Edinbiirgk Refii^ious TracX- -. ■''^cir'' and sold al Iheir Depusitory.

THE CHRISTIAN ATONEMENT.

lOBAIRT.RElTlCH A CHREIDIMH CHRIOSDUIDH.

Tha nis corr is qchd-ccud-Llcug bliadlina o na dli' fhoillsich- cadh losa o NasarL't, (ainni tlieagamh air an tric an cuala sibh iomradh,) am measg nan ludliach. Blia !)iutl)as an neach chomharraiciite so, o thoiseach gu deìrcadh gun choimcas: o thuiteam an duine ciia robh aig neach riamh air thalamh a leithrd. Cha bu bhiuthas e dh' fheudta choimeas eadhon ri biuthas a chuid is fearrdo dhaoine — coimeasgadh do mhaith 's doolc: bha e gu h-iomlan neo-chiontach gun niheasgadh, gun smal: "Bhaeniomha, neo-Iochdach, neo-tI;ruaiilidh, agus air a sgaradh o pheacaichibh." — " Cha d"rinn e peacadh, ni mo a fhuaradh cealg na bheul." Db'fhairtlich air a naimh- dean bu nrilio — oir bu liv)nnihnr iad a dh' fhuathaich e gun aobhar — dh" fliairilicli orra riamh peacadh a dhearbhadh na aghaidh. Cha d fhuair am brcitheamh, am feadii a thug e suas e d' am mi-run, " coire air bith ann ;" dh' ionnlaid e 'lamhan o 'fhuil: agus an ccalgair a reic c, chroch se e fein, airdha bhi aira bhioradh !e choguis, a chionn, a reir aidmheil fein, gun do bhrath e'n " fhuil neo-chiontach." Far am bheil giulan coimhhonta is comharra c gu' bheiJ buaidhean an anama coimhlionta. An Ti a blia na idle chaithe-beatha gun fhaiU- inn, bha e gun f haillinn mar an ceudna na chridhe. Chunnaic an Dia naomha agus uile-fhiosrach ann an anam losa fior- ghloinne iornlan a lagha.

Ged bha 'neach sonraichte so, mar so, gu h-iomlan nco- chiontach, gidheadh bha e comharraichte arson a bhochduiiin, agus bha a bheatha lan do mhasladh, agus do fhulangais ioma- gneitheach, gus na chuir bas craiteach, maslach, agus, do reir Jagha nan ludhach, niaUuichte, crioch uirre: Tha chuis coltach, cuideachd, gun robh inntinn an diomhair buailteach do spairn cho cruaidh 's nach b'urrainn gum b'iad fhulangais dn leth a mach, aon cliuid san àm a bha lathair no bìia ri teaclid a b' aobhar dhoibh. Is tìrinn i, a reir cachdraidh, nach gabh aicheadh gun d' fhuiìing e; ach is firinn iongantach i: Am bheil ihu 'g aideachadh gun robh losa neo-chiontach? — Cha 'n eil mi ciallachadh do na peacaidhean a chuir a naimhdean as a leth, ach am bheil thu 'g aidmheil naomhachd iomlan a

bheatha ? Ma tha ciod an riasan a bheir thu arson f hulang- ais? Ciod an riasan a bheir tiiu gum fuilingcadh, agus gun euirte gu bàs neach neo-chiontach fuidh riaghladh an " De chothromaich leis an ionmhuinn ceartas?" Cha 'neil cuis na cor eiie ann ris an samhhiich sinn e. Tha e fior gu bheil daoine maith, ann an cursa freasdal De, air uairibl) a' fulang, 'n uair a ta na h aingidh a soirbheachadh ; ach cha leoir so: 'n uair a tlieir sinn gum bheil aon d'ar co-chrcutairibh maith, cha 'n eil sinn a' ciallachadh maith ann an seadh coimhlionta, ach an coimeas ri muinntir eile: cha'n eil sinn a' ciallachadh neo-chiontach, oir " pheacaidh na h-uile, figus tha iad air teachd gcarr air gloir Dhe;" agus ciod ?.ir bith amhgliar a tha aon do shliochd Adhaimh a' fulang, tha e gu neo-chriochnach nis lugha na tha pheacadh a' toilltinn. An aon fhocal, tha ful- angas, a reir ar barail-ne air riaghladh an De naomha agus chothromaich, do-sgarraidh o chionta. Mar peacaiclieadh na h-uile cha bhiodh aon chuid fulangas no bàs ann.

Is eigin duinn, uime-sin, a ghabliail oirn a radh nach b'ann air a siion fein a dh' fhuiling Criosd; — 's e sin, nach b'e olc sam bith a bh'ann fein a b'aobhar d'a fhulangais. Ciod a b'aobhar dhoibh, nia ta? Ciod a chrioch a blia iad gus a fhreagairt? — Cha riaraich e gu bràth inntinn neach a radh nach robh iad ach a chum eisimpleir fhagail againn air foigh- idin agus air cruadal, no 'chum a threibh-dhireas a dhearbh- adh ; cha riaraich so gu brùth inntinn neach a bheir fainear am bcachd neo-chubhaidh a ta e 'toirt air riaghladh Dhe gum pianadh eneacha bha gu h-iomlan peo-chiontach, gun tighinn idir air staid aird an Ti a dhThuiIing: oir bha agartais losa o Nasaret anns an rathad so co iongantach ri maise na naomh- achd a bha r'a fhaicinn na chaithe-beatha. Thug c suas gu 'ni b'e fein Criosd, am Mesiah, no Aon ungta Dlie. (a) Am feadh a ghairm e dheth fein, air a chuid bu trice, 3Iac an duine, — tiodal a ta ann fein a' ciallachadh ard-cheannas araid osceann clann na'n daoine 's a choitcheann — labhair e uime fein mar neach a thainig o neamh, agus a bha air neamh eadhon am feadh a bha e air thalamh;(è) — mar neach aig an robh bith roimh laithe Abrahaim, agus sin cuideachd ann an cainnt a tha co-fhreagradh do'n chainnt a tha cur an ceill Fein-bhith lehobhah ; (c) — mar Mhac Dhe, leis 'n do thuig a naimhdean, 's cha d'aicheidh se fein e, gun robh e ga dhean- amh fein co-ionnan ri Dia;(c?) — mar aon ris an Dia bha e 'g radh a b'athair dh'a, leis 'n do thuig iad, agus sin gu ceart, gun

(a) Eoin iv. 25, 26. x. 24, 25. Matt. xvi 16, 17, &c. (6) Eoin iii. 13. (c) Eoin viii. 58. Ecsod. iii. 14. (rf) Eoin v. 17, 18, &c.

3

robh e 'camall a mach gum b' e fein Dia. (e) Gach ni a thubliairt e uime fein a thuilie air so, dliearbli e ie iomadh miorbhuil cumhachdach, a cliuir a' teagamh nach robh agairt- ais air an steidheachadh air dalmachd, ach gun rohh Dia maille ris.(f)

Ciod, ma ta, a their sinn ris na nitlie so ? — A radh gum fuilingeadh a leithid so do neach, eadhon a chum bais, mar chaidh clieana 'mhincachadh, is smuain e, ma bheachdaicheas sinn gu ceart air, a tha iongantacli agus uan.harra ! Beachdaich gu duraclulach air, a Leugliadair, ann a t-inntinn, agus an deigh sin thig maille rium a dh' fhaicinn a mhìneachaidh a ta na Scriobtuìrean a' toirt air an diomhaireachd so — an riasan a tha iad a' toirt arson fulangais agus bàs an Neach iongantaich so.

Cluinn a chunntas fein m'an chuis, ann am briathraibh lan- shoilleir, agus a ta cordadh ri cainnt a h-uile h-aon a scriobh, fuidh dheacadh Spioraid Dhe, m'an chuis cheudna. " Thainig Mac an duine dh'iarraidh agus a thearnadh an ni sin a bha caillte."{f7) — Mar a thog Maois suas an nathair san fhasach, is ann mar sin is eigin do Mhac an duine blii air a thogail suas ; chum 's ge b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e, ach gum bi a bheatha mhaireannach aige."(/i) — " Is mise an t-aran beo a thainig a nuas o neamh : ma dhitheas neach air bith do'n aran so, bithidh e beo gu siorruidh; agus an t-aran a bheir mise uam, is e m'fheol e, a bheir mi arson beatha 'n t'Saoghad." (i) — " Cha d'thainig Mac an duine 'chum gun deantadh frithealadh dh'a, ach a dheanamh frithealaidh, agus a thabhairt anama fein mar èiric arson mhorain."(y) — " Ghlac e'n cupan, agus air tabhairt buidheachais, thug e dhoibh e, ag radh, Oluibli uile dheth: oir is i so m'fhuilsea choimh- cheangail nuaidh, a dhoirtear arson mhorain'chum maitheanas pheacanna."(A)

Tha chainnt so cordadh aìr gach doigh ri cainnt nam faidh- ean a dh' innis roimh laimh ma fhulangais, agus ri cainnt na'n abstoi a chuir an ceill gun deach' an coimh-Iionadh. " Lotadh e arson ar peacaidh-ne, bhruthadh e arson ar n- aingidheachdan ; leagadh air-san smachdachadh ar sith, agus le 'chreuchdaibh-san shlanuicheadh sinne. Chaidh sinn uile, mar chaoraich, air seacharan; thionndaidh sinn, gach aon gu 'shlighe fein ; agus leag an Tighearn' airsan aingidheachd gach aoin dinn Ni thu 'anam na iobairt-reitich. — Ghiulain e

(e) Eoin X. .30—38. xiv. 8.— 11. (/) Eoin iii. 2. vi. 36, &c.

(g) Luke xix 10. (/<) Eoin iii. 14., 15. (i) Eoin vi. 51.

{/) Matt. XX. 28. f/t) Matt. xxvi. 27, 28.

peacanna mliorain."(/) — " Gearrar Mesiah as, ach clìa'n ann air a shon fein."(w) — " Feuch Uan De, a la toirt air falbh pcacaidh an t saoghail \"{n)

Is i so cainnt nam faidhean o chèin, 0£rus fear-ullaìch' a shlighe (Eoin Baiste) uime; agus tha na h-abstoil a' togail fian- uis lco ann an iomadach earrainn d'an scriobhaidhean: " Air dhoibh a bhi air am fireanachadh gu saor le' giiràs, tre an t- saorsa 'ta ann an losa Criosd: neach a slionraicli Dia na iob- airt-reitich, trid creidimh na fhuil."(o) — Air dhiiinne bhi fath- ast gun neart, an àm iomchuidh bhasaich Criosd arson na'n daoine mi-dhiadhaidli." (p) — " Fliuair Criosd bàs arson ar peacaidh a rcir nan Scriobtuir."^*/) — " Rinn se csan do nach b'aithnc peacadh, na iobairt-pheacaidh air ar son-ne; a chum gum bitheamaide air ar deanamii na'r flreantachd Dhe ann- san."(r) — "Annsam bheil againn saorsa trid fliola-san, eadhon, maitheanas peacaidh, a reir saibhris a ghia!s."(s) — " Ghradh- aich Criosd sinne, agus thug se e fein air ar son, na thabhart- as, agus na iobairt deadh bholaidh do Dhia."(^) — " A tliug e fein air ar son, cluim gun saoradh e sinn o gach aingidheachd." («<) — " Nach feum gach la mar na h-ard shagairt ud iobairtean a thoirt suas, air tus arson a pheacanna fein, agus an deigh sin arson peacanna an t-sluaigh; oir rinn e so aon uair, 'n uair a thug se e fein mar iobairt."(t') — " A nis dli'fiioillsicheadh e aon uair ann an deireadli an t-saoghail, a chuin peacadh a chur air cùl trid e fein iobradh."(?y) — " Thugadh Criosd suas aon uair a thoirt air falbh peacaidh mhorain."(a:;) — " Cha do shaoradh sibh le nithibh truaillidh, mar a ta airgiod agus òr; ach le fuil luachmhoir Chriosd mar fhuil Uain gun chron, gun smal."(_y) — Neach a ghiulain ar peacanna e feiii na chorp fein air a clirann."(z) — " Dli'fhuiling Criosd aon iiair arson peac- aidh. am Fircan arson nan neo-fhirean, chum gun d'thugadh e sinne gu Dia."(«) — " Glanaidh fuil losa Crio^d a Mhic sinn o gach uile pheacadh."(i) — " Is esan an iobairt-reitich arson ar peacaidh-ne; agus cha 'n e arson ar peacaidh-ne amhain, ach mar an ceudna arson peacaidh an t-saoghail uile."(c) — " Dhasan a ghradhaich sinn, agus a dhionnlaid sinn o'r peac- aibh na fhuil iVin.''{d) — " Mharbhadh thu, agus shaor thu sinne do Dhia le t-fhuil fein."(e)

(/) I=a liii. 5, 6, 10, 12. (m) Dan. ix. 26. („) Eoin i. 29.

(<>) Rom. iii. 21., 25. (/>) Rom. v. 6. (ry) I Cor. xv. 3.

(r) 2 Cor. V. 21. * (s) Col. i. 14.. Eph. i. 7. (/) Eph. v. 2.

(m) Tit. ii. It {v) E:ihh. vii. 27 (nO Kahh. i.x. 26.

(i) Eabh. ix. 28. (t/) J Pead. i. 18, 19. (z) I Pead ii. 24.

(«) 1 Pead. iii. 18. (6) 1 Eoiu i. 17. (c) 1 Eoin ii. 2.

(d) Taisb. i. 5. {e) Taibb. v. 9,

Anns an doigh labliairt so, d'am bheil an Tiomnadh Nuadh lan, gu h-araid far am bhoil na h-iobairtean o shcan air an toirt a stigh, tha e gu soillcir air a theagasg giu' h-ann an aile dream eiÌB — gur h-ann niar iobairt-reitich — a chum dioladli a diicanamh arson peacaidh a dh'i'huiliiig agusa f liuair Criosd bùs. Ciia'n eii ann an innleaclui duine na mliinicheas gu ceart na li-earrainn so, maiile ri iomadli earrann eile do'n scriobtur a ta eag-samh- uil, gus an aidicli e gur li-ann mar fl»ior iobairt arson peacaidh a dh' fhuiling Criosd bàs — 's gum b'i fimii fuii -na reite.

Ciod e, a»n blieil tliu feoraich dhiom, is ciall do reite? Is ceist chudthromach a cheist. — Rachadh aire slionraichle thoirt do na nithe so 'leanas m'a timchioll.

Tha'm focal reite e fein a'to.'rt cail-cigin do bheachd dhuinn air an t-seadh a th'aige: Tha e 'ciallachadh air a shuil a bhi ann an staid cliorduidh; a bhi cairdcil, no lighinn air a clicile; no mar cliaidh an cairdeas no'n aonachd so thoirt m'an cuairt.

'J'ha e fillcadh a steach ann uime-sin, gu'n robh roimhe dealacliadh, fuaralachd, agus air dhoigh air chor-eigin naimh- deas eadar dithis.

Anns an eisimpleir chudthromach air am bheil slnn a' labh- airt anns an deach reite dheanamh suas, 's iad an dithis so, an Dia siorruidh air an dara taobh, agus an duine chruthaich e, air an taobh eile. 'N uair is ann mar so tha chuis 's eigin gur h-ann aig Dia tha'n ceartas, agus gur h-e'n duine tha 's an ea-coir. Cha 'n urrainn a choire bhi air an da thaobh; sann air taobh a chreutair a tha i gu h-iomlan; 's e peacadh an duine 'chuir eadar e, agus a Chruithfhear, — a thug uaithe deadh-ghean agus gradh an De naomha; agus a dh' fhag, a reif ceartais e buailtcach d'a chorruich agus do sgrios sior- ruidh !

O'n 's i so staid gach duine — o'n dh'fhas an cinne-daon truaillidìi, agus ciontach aig a fhreumh — o'n pheacaidh na h- uile agus a thainig iad gearr air gloir Dhe, 's e'n ciont' agus an t-andanadas is mo do'n clireutair a phcacaidh tighinn a thagradh arson a blieatha r'a Chruithfhear d'an d'thug e oii- bheum: Anns a cliuis so cha 'n 'eil focal aig a pheacach r'a radh; 's e thig dh'asan, le ball-chrith, feitheamh ris na thig. Ma tha rathad ann air dol as, — ma tha nieadhon saorsa ann, no cumhnant air atn faighear maitheanas, is eigin gur h-e Dia air an d'rinncadh dinieas, agus a thug a mach do reir a lagha naoniha binn an duine, a chomharraicheas a mach an rathad sinn, na meadliona, no'n cumhnant sin : clia 'n e gu gu bheil e air chor air bith mar fhiachamh air an Ti 's airde so a dheanaaih, ach ma theid a dheanamh 's eigin gur h-e toradh saor-throcair Dhe e.

6

Tha 'n reìte chaidh a dheanamh trid iobairt Mliic Dhe, mar tha'n soisgeul a' cur an ceil, air a shuil a' freagairt d'a so. 'S e fior-gliras — 's e saor-throcair a rinn suas i rì creutairibh ciontach, neo-airidh, agus mar deanadh a bhiodh cailte gu siorruidh gun rathad air dol as !

On 's e Dia fein a dh'orduich an iobairt-reitich,'s eigin duinn amharc uirre, ni h-ann mar aobhar, ach mar thoradh a ghraidh do pheacaich. Tha e anabarrach feumail gun cumamaid beachd air so. 'N uair a tha sinn a* labhairt mu bhas Chriosd mar iobairt-reitich, na mar ni thug air Dia baigh a gliabliail ri peacaich ; biodhmaid air ar faicili nach eil e air a cliiallachadh gun d' thainig caochiadli air nadur no air gluasad Diie, mar gum feumadh an Dia beannuichte bhi air a gliluasad gu truas a ghabliail, — mar gum feumta bhreugadh a chum a biii trocairoach, — mar gum feumadh e luach arson graidh agus grais: Gu ma fad' o'r cridheachaibh an smuain ! Tha lehobhah o shiorruidheachd, gun chaocl)ladh, truacant' agus trocaireach ann an tomhas neo-chriochnach. Tha e'n aghaidh reusain agus scriobtuir, uime-sin, a bhi 'm barail gun do chaochail eadar-mheadhonaireachd Chriosd a nadur o'n ghamhlas a bha na inntin roimhe do pheacaich, gu truas agus baigheilleachd.

Mar tha Dia neochriochnach an gràs, tha e neo-clirioch- nach mar anceudn'an naomhachd, an ceartas, agus am firinn: 'S e maitheas neo-chriochvach — oirdhearcas iomlan a bliiuthas. 'Sann do thoradh a ghraidh neo-chriochnaich so, a' co-fhreag- radh anns gach ni, a ta gach ni tha e' deanamh, oir a nadur beannuicht' is aon nadur neo-chaochlaideach e. 'N uair a ta e riarachadh agartas ceartais, cha'n'eil e toirt dad d'a coir fein o throcair; 'n uair a ta e deanamh trocair, 's ann air mhodh a ta co-sheasamh ri cearlas.

A nis, mar Riaghlair cothromach tha lehobhah diombach gun deach' ughdarras a bhriseadh, am feadh thabaigheallachd Deo-chriochnach a oaduir, 's an àm cheudna ga aomadh gu maitheanas. 'S i chèist mhor, uime-sin, — Cia mar theid am maitheanas so 'thoirt don chiontach, agus agartas ceartais neo- chriochnach a riarachadh, gun scainneal a thoirt air biuthas an Riaghlair, gun bheud do chòraichean a thighearnais, agus do ughdaras a lagha? Tha e soilleir nach eil a bhi deanamh Dhe bàigheil do reir a bheachd so ciallachadh a ghradh a ehosnadh, ach am modh air am foillsichear e, — mar theid a nochdadh air doigh 's gum faicear direach anns a ghniomh araon a naomhachd, agus a clieartas co-ionnan soilleir.

'N uair tha e air a radh gum bheil Dia an diomb ri h-aon d'a chreutairean, tha e ga' meas, ni h-ann mar a chreutairean

ach mar pheacaich. Cha 'n 'eil tlachd aig' ann am bàs an ti a bhasaicheas; ach 's eigin gur fuathach leis peacadh, agus tha e dligheach dli' a plieanasachadh araon arson gloir a cheartais agus arson a mhaith choitcheann a ta 'm peacadh a sgrios. 'S ann san t-seadh so tha e air a radh, " gum bhed Dia am feirg ris an aingidh gach la."(/) — " Gum bheil a ghnuis an aghaidh luchd deanamh an uilc."(^) — " Gur fuath leis luchd deanamh an uilc." (/<) — " Gum bheil fhearg air a foillseachadh o neamh an aghaidh gach uile mhi-dliiadhuidh- eachd, agus eacoir dhaoine" (i), &c. Agus 'n uair tha Dia maitheadh peacaidh, tha e air a radh uitne, " gum bheil e tionndadh o fhraoch fheirge, ngus a* chorruich uile," {j) — " gum bheii e pilleadh air falbh fheirge,"(A) — " nach gleidh e chorruich gu siorruidh, do bhri gur toigh leis trocair,"(Z) — " reidh ri cuspairibh a throcair an deigh na h-uile ni a rinn iad."(m)

'S e so ma ta is seadh do'n fhocal reite, no dioladh : agus tha na scriobtuirean gu h-aon-sgeulach a' cur an ceill gur h- ann trid irisleachadh, umhlachd, fulangais, agus bas Chriosd a tha lehobhah mar so reidh, agus lan riaraichte: do bhri gum bheil obair Chriosd a' nochdadh a naomhachd, a cheartais, agus fhirinn an ceangal r'a throcair, agus mar dh' fheudar trocair a thaisbean' do chreutairibh ciontach, agus gabhail riu, gun bheud do naomhachd, do cheartas no do fhirinn.

Tha fior litir ]agha Dhe'giarraidh gum fulaingeadh a cheart neach a chiontaich am peanas. " An t-anam a chiontaicheas gheibh esan bàs."(n) — " Is malluichte gach neach nach buan- aich anns na h-uile nithibh a ta scriobhta ann an leabhar an lagha chum an deanamh."(o) — Mar so tha'n lagh, tha sinn a' faicinn, a' fagail a chiontaich fuidh bhinn a bliais gun fhocal air cia mar theid fhuasgladh — gun urrad ajus sanus a thoirt gum bheil e comasach dol as on pheanas a tha dligheach dh'a mar f hear brisidh an lagha.

Tha Spiorad glormhor an lagha, gidheadh, air a choirahead cho eagnaidh, — tha ceartas De bha 'g eigheach dioghaltais, cho riaraichte, — agus tha onair agus ughdaras a Thighearnais cho tearuinte leis a pheanas a leigeadh air neach leoir-urr- amach eile, ma bhios e fein toileach, agus nia thcid gabhail ris gu follaiseach mar an ait a chiontaich leis an Righ d'an d' thugadh an t-oilbheum 's ged leagt' e air na ceart chiontaich iad fein. Ni-headh, 'n uair a bheir sinn fainear gu' bheil ard-

(/) Salm vii. 11. (5) xxxiv. 16. (A) v. 5. (i) Rom. i. 18.

\j) Salm Ixxxv. 3 (A) Isa. xii. 1. (/) Mic. vii. 18.

(m) Esec. xvi. 63, &c. (n) £sec. xviii. 4., 20. (o) Gal. iu. 10.

8 Inbh' an neacli a ta fulang, mar anns a cliuis so, neo-clirioch- nacli, sliaoladli aon guin bhc'd na criochan so, ni li-e amhain air an lan-fhreagairt, ach air am frcagairt thar tomhais nis fearr na ged' dh' fuiiiiigeadìi an ceart neach a chiontaich. Ann am bàs agus fulangais an losa blieannuicht' tha firìnn Dhe, ann a bhi coi'-lionad!i a bhagraidhean an aghaidh peacaidh, agus a cheartas ann a b!ii cur an gniomli peanas dligheach, air am. foillseacha'Jli air mhodhgu mor is cifeachdaich', agus is soilleire na ged thuiteadh l-jn-dioghaltas air cinn thruaglia nan cion- tach iad fein, a ta faotin, mar thoradli a bliais-san, ccad dol as o sgrios siorruidli a chum beatlia bhith-bhuan. 'S ann mar so, ma ta tha sinn a' faicinn gu bheil Dia cothromach am feadh a ta e 'tìreanncliadh nam mi-dhiadliaidh — a' leigeadh a chiontaich mar sgaoii, ni h-e' chìonta — a' toirt dh' a maitli- eanas agus beatlia. ach a' deanamh dioghaltais arson aghniom- liarra, — a' toirt maitheanas saor, maitheanas iomlan, maithean- as siorruidh, ach air a leithid do dhoigh, air a leithid do steidh, 's gum bheil e soiilt.-r, eadhon anns a cheart àm anns am bheil e 'maitheadh gur h-e 'm peacadh, " an ni graineil is fuathach leis:'' — a dh'aon fhocal, mar a freagairt don ard- bhiuthas sin, — biuthas àghmlior dhuinne ta n'ar peacaich, " An Dia cothromach agus an Slanuil'liear."

Tha'm beachd sonruicht' a ta'n t-Abstol Pol, anns an treas caibteil don litir a chum nan Romanach, a' toirt air an ard chrich a bh'aig iobairt-reitich Chriosd san amharc, a' cordugh air a shuil ris an teagasg so: — " Ncacli a shonraich Dia na iobairt-reitich, trid creidimh na fhuil, chum fireantachd fhoill- seachadh le maitheanas nam peacadh a chaidh seachad, tre fhad-fhulangas De: a dh' fhoillseachadh, deiream, fhirean- tachd san san ùm a ta lathair; chum gum biodh e cothrom- ach agus gum fireanaichidh e'n ti a chreideas ann an losa." Tlioir fainear na briathra: shoiiraich Dia Criosd na iobairt- reitich, chum fhireantachd fhoi!!seacliadli, a leigeadh fhaicinn gum biodh e cothromach ann bhi fireanac'iadh an ti 'chreideas ann an losa: Tlie e air a radh mar gum beadh, gur h-ann le suil ris na bha ri tachairt ann an iomlaineachd na h-aimsir, ris an veite b!ia r' a deanamh an sin, a mhaitheadh gach peacadh a chaidh a mhaitheadh anns na linibh roiinhe sin. 'S ann an iomlaineachd na h aimsir a dh' fhoillsicheadh fir- eantach Dhe ann a bhi mar so 'giulan le pcacaich, agus a* maitheadh an eu-ceartan, oir 's ann an sin a leigeadh ris gu soilleir an steidh air an robh e toirt maitheanais fad nah-uine: agus 's ann air a cheart steidh a ta e fathast cothromach ann a bhi fireanaciiadli nam mi-dhiad!iaidh.

Ach cia niar, am bhcil thu feoruich dliiom, a ta e cordugh ri ceartas De ijun d' thu<rta air an neochiontach fulang: arson

9

a chlontaich ? Le, gun dthugta air an neo-chiontach fulanj^, ma tha thu cialiachadli gun deacli'a chur ?n ai;e a cliiontaich a dhaindeoin — gun cliomas dol a nuli no nall, ach fulang an aghaidh a thoile; 'Se nio fhrcagradh dhuit nacii eil so a' luidlie idir ris an iobairtreiiich air ani bheil sinn a' labliairt; 's fad a ghahh e uaithe. 'Se Mac Dhe e fcin a ghabh as lairtih a bhi na Urras,— b' ann le tlioil fein a dh' fhuiling e: oir, da-rireadh, bha 'nadur do leithid a ghne 's nach bu chomas- ach guni fuilingeadh e'n agliaidh a thoile. " (ìed blia e ann an cruth Dhe, 's nach do mheas e 'na reubainn e fein a bhi coimh-ionann ri Dia, chuir se e fein ann an dimeas, a' gabli- aii air dreach seirbhisicli, air a dheanamh ann an coslas dhaoine: agus air dh'a bhi air t'haghail ann an cruth mar dhuine, dh'irioslaich se e fein, agus bha e umhail gu bas, eadhon bas a chroinn cheusaidh." Tha e air a thaisbeanadh mar agradh, " Feuch, ataim a teachd a dheanamh do thoilse, O Dhe;" 's e sin "a thoirt suas a cliuirp aon uair," mar iobairt pheacaidh. — Is mise am buachaille maith, leigidh am buach- aille maith anam sios arson nan caorach. Ta mise leig- eadh m' anama sios arson nan caorach: cha 'n eil ncach air bith ga thoirt uam, ach a ta mi ga leigeadh sios uam ftin."

Thoir fainear nis faide. Ma se *s gun i-obh dioladh idir r'a dheanamh arson peacaidh, cha b' urraintear a dhtanamh ach le neach aigam biodh, mar so, abheatha na chomas fein. Nam biodh e anns an tomhas bu lugha ciontach, an aite seasamh arson peacadh muinntir eile, 's ann a diriheumadh e gun seas- adh neach eigin eile air a shon fein. Ach stad beag ort — Am bheil thu 'g aideachadh gun robh losa neo-chiontach — gun robh a bhcalha gu h-iomlan saor o pheacadh ? Ma tha, m'am feoraich thu, am bheil e ceart gum fuilingeadh an neo- chiontach an aite chiontaich, freagair a cheist so; — Am bheil e ceart gum fuilingeadh an neo-chiontach ìdir ? Cha'n fheudar cur an aghaidh na hrinn. Tha sinn a' faicinn an so an iieo-chi- ontach a' fulang, agus mar h-ann as leth a chiontach, le shaor thoil fein, ciod a their sinn ris a chuis? 'S eigin gun robh crioch shonruicht' air chcireigin 's an amharc: agus ciod a chrioch bu choltaiche ris an Dia uile-mhaith, agus uile cholhromach na Saorsa chreutairean ciontach air mliodh a lan ghloraicheadh a bhiulhas, araon mar Dhia caomh agus cotlnomiich?

'N uair a ghabhas sinn, mata, a chuis anns a bheachd so, smuainich a dhuine, cia àluinn an taisbean a ta air a thoirt an so air gradh agus trocaìr an De bheannuichte ? Tha moran air a radh anns na scriohtuirean air a cheann so. — " Is 'g ann a dh' fhuilingeas duine bàs arson duine cholhromaich; ach theagamh gum biodh aig neach-eigin do mhisnich eadhon bks

10

fhulang arson duinc mhaith: ach a ta Dia 'moladh a ghraidh fein dhuinne, do bhri 'n uair a bha sinn fathast 'n ar peacaich- ibh gu 'n d' fhuiiing Criosd bas air ar son." — " An so a ta gradii, ciia 'n e gun do gliradhaicli sinne Dia ach gun do ghradliaich csan sinne, agus gun do cliuir e Miiac fein gu bhi na iobairt-reiticli arson ar peacaidh." Nach cruaidli an cridhe- sin, — nach"anabarr aingidli," — nach coigreach e do gach aigne naomha agus fiugliantacli a ta 'g eiridh o gliradh agus o thaingeaiaciid, is urrainn tairgse na trocair iongantaich so o Dliia neimiie 'dhiuitadii? gidiieadh is e so staid cridlie gach aon againn do tlìaobh naduir. Cuir ruit fein guidlieam ort a cheist sin, " Cionnas a tiicid sinne as, ma ni sinn dìmeas air siainte co mor?" ceist a ta fiiieadh innte, ni h-e 'ndiain gu' bheil e ea-comasacli dol as, ach gu' bheil eadhon duil a bhi ri dol as mi-reusanta.

Tha 'n so olc a plieacaidh air a chur fa d' chomhair air a mhodh, is druidhtiche, agus cho ea-comasach 'sa ta e gun d'- theid e as gun pheanas fuidh riaghladh an De chochromaich air a chur a teagamh. Cuimhnich, uime-sin, gur peacach thusa, agus gur h-ann ris an Dia d'am buin dioghaitas a tha do ghnothacii. Cuimlinich nan comliarraicheadli esan ain- gidheaclid nach b'urrainn duit seasamh, or a mheud 's gun do pheacaidh tliu tha thu cheana air do dhiteadh le 'lagh co- thromach ; 's cha dean do dhichioli fein, na t-oidheirpean air Dia 'thoilcacliadh a chuis a leasachadh. Cha 'n eil ann ach fuoineis a blii stri ri d' shitii a dheanamh ri Dia airan deigìi so: 's e'n tandanadas is mo e, a thuiile air gum bbeil e 'cur eas- onair air Dia, a shaoilsinn gun riaraich oibre creutair a ta peacach agus truaiilidh an Ti a ta uiie-naomha. Cuir cul ris an dochas fhaoin so. Cha dean e gu bràtii gnothach. " 'S e Criosd ar sith." 'S i 'n obair gus an robh mi ga ol' stiuradh, eadhon utnhlachd iomlan agus iobairt Mhic Dhe an aon steidh air an dean Dia sith ruinn. Chriochnaich esan an o- bair so o chionn fiiada, eadhon 'n uair a lub e 'cheann agus a thug e suas an deo air sliabh Chalbhari: uime-sin, cha robh 's cha bhi cuid no pairt aig creutair peacach na deanamh. Is i so an obair anns am bheil lehobhah lan-thoilichte, agus as leth am bhcii e gu saor a' buileachadh air ceann-feudhna nam peacach uile sholasan na beatha bhith-bhuan. So far an gabh annsachd an De shiorruidh gu bratli fois: — So far am bheii lanachd neo-chriochnach a throcair air a tasgadh suas. Na meallaibh sibh fein le barail gum biieil i r'a faotinn an ait'air bith eile, no gun deonaich Dia gu brath, eadhon fad h'nnibh na siorruidheachd fhabhar do chreutair peacach ach trid losa Criosd mac a ghraidh.

11

Ach gcd nach eil trocair r'a fliotain an aite air bith eile tlia i ann an so fein air a cur nar tairgse, gu saor, — gun tomlias. " 'Se tuarasdal," a pheacaidh aui bàs; acli is e soor tìiiodhlac- adh Dhe a hheatha rnhaireannach, trid losa Criosd ur Tigh- earna.'" Cha 'n e tha thoil agam gun (i'thugadli sibh duil do throcair, ach gun d* thugadh sibli duil r'a taotin far nach eil i, le nochdadh dhuibli nach eil dociias o'n lagh na o'r dean- adas fein ann am beachd air bith a ghabhas sibh aii, — le gacli bealach a dhunadh oirbh ach saor ghràs Dhe a ta air {'hoill- seachadh ann an soisgeul a MIiic. Mar pheacaich tha sinn cailte: agus do tliaohh an lagha tha sinn gun dochas. Mar b'aithne dhuinn ach so, b' eagalach da-rireadh a chuis. Ach carsan nach aidicheamaid ar cor, cia ar bith cho rianail 'sa ta e, 'n uair a tha lcigheas uilefhoghainteach aig laimh ? Carson a ghramaichcamaid ris an lagh arson cobhair, nacli eil a' labhairt ach mallachadh agus diteadh ris gach neach a bhris e, 'n uair a dh'fheudas, " sar dhochas" a bhi aKainn tre ghras? Carson a bhiodh leisg oirn aideachadh gu' bheil ar diteadh cothromach 'n uair a ta maitheanas saor agus iom- lan 'nar tairgsc? Carson a bhiodhmaid cho faoin 's nach aidicheamaid ar laigse, agus ar neo-chomas ni air bith a dheanamh a mholas sinn do Dhia 'n uair a ta dearbh chinnt air a thoirt dhuinn gun d'fhuair Criosd bas arson na' muinn- tir a ta " gun nearl ?" Mo chreach ! dh' 1 hag am peacadh uaibhreach sinn. An ni d' an d' thigeadh ar lionadh Ìe naire, agus ar bilean a dhruideadh ann ani fein-ghrain, 's ann a dh' fhag e sinn uaibhreach, agus ardanach; agus 's e 'n t-ardan so is coireach urrad leisg a bhi oirn aideachadh gu bhcil sinn cho tur caiìte, agus cho falamh annain fein 's gum biodhmaid an eisiomail trocair amha\n. Gun deanadh Dia na chaoimhneas siorruidh an t-ardan so'chiosnachadh na t-anam- sa, agus gun deanadh e thu deonach tighinn am mein trocair amhain, agus gabhail ri d' shaorsa mar thiodlac — gun airgiod agus gun luach!' Cha 'n eil ann doigh eile air am faigh thu i, ach air a chumhnant so tha Dia toileach a buileach- adh : tha eadhon air ceann feadhna nam peacach, air sga Mhic. Dh'asan thug e fianuis na ais-eiridh o na marbhaibh gun robh e lan-riaraichte le obair na slaint' a cluiochnaich e, — gun robh fhireantachd ionilan — iobairt-reitich uile-fhogh.<r;^ ^ ainteach ; agus air dh'a an fhianuis so mu thimchioll a MI/)^'^ %, "^' fhoillseachadh si ard thoii " gun rachadh gach neach a clirefÌ- '-^}^^ cas i thearnadh."

Cha'n abair neachairbitli gurceartas gun ruigeadh eifeachi fuil Chriosd orrasan a ta 'deanamh dimeas uirre. Ach esan a chreidcas ann am fuil losa, mar fhuil iobairt uile-fhoghain-

12

teacb a clium tiìoladli a dlieanamli arson peacaidh, agus a dlv iarras n)aitheana<; ajius beatha, niar plieacach cailte agus guh dochas, trid toilltintas na h-iobairt so amhain, cha tilgear air chor air bith a mach c. (Eoin vi. à7.)

Ma'si'n iobrtirt-reitich so a Lcughadair steidh do dhochais- sa, Jeig dhomh, mu'n sguir mi, ùo chur an cuimhne, nach urrainn nach d'tlioir a chomain fLiidii 'ni blieil thu do throcair Dlie, niar " aon a chcannachadh ie Uiach," ort a " ghìorach- adh led' chorp agus led' Sjìiorad is le Dia," (p) — a " bhi beo dh'asan a dh fuiling au) bas air do shon, agus a dlìeirich a ris," (^g) — '<Ma ghlanfuil Chriosd, a thuge fein suas tre'n spiorad shiorruidh gun loclid do Dhiu, do clioguis o oibribh rnaii)li- a," ni thu " seirbhis do'n Dia bheo."(r) Bheir thu gWJtiàh do gacli ni d'am blieil esan a' toirt graidh, agus fuath cWgach ni is fuathach leis; seachnaidh tu gu furacliar gacli ni tba e toirmeasg, agus buanaichidh tu le teas-ghradh anns gach ni is

taitneach lei^ 'Se co-chomunn maille ris do shòlas is mo. —

Ni do mhothachadh air flialìhar 'san àm, do dhochas a bhi gu h-iomlan air do shaoradh o pheacadh, agus gum meal ihu iomhaidh, agus gradh Dhe fail bith-bhuantachd. t-iomguinn mu nithe na bcatha so a laghdachadli, agus lionadh e do chrid- he ie gairdeachas. Dean thu fein cinnteach mar 'eilthu umhail do Chriosd n)ar Thighcarna, nach 'eil cuid agad ann mar Fiiear-saoraidh. Clia'n eil do dhochas gum bi thu maille ris, agus coltach ris 's an ath-shaoghal air steidh cheart, mar 'eii do cliaithe-beatha a cordugh ri t-aidmlieii, " gìd' ghlanadh fein mar a ta csjn glan."(s) — " Thug se e fein arson pheacach, chum gun saoradh e iad o gach aingidheachd, agus gun glan- adh e dh'a fein sluagh sonraichte, eudnihor mu dhcadh oib- ribh."(/) — " Is i so an teachdoireacìid a chuaia sinn uaithe-san, agus a tha sinn a' cur an ceill dhuibhse; gur soius Dia, agus nach eil dorchadas air bith ann-san.

Ma their sinn gu bheil comunn again rìs, agus sinn a' glu- asad ann an dochadas, tha sinn a deanamh breige, aguscba'n eil sinn a' deanamh na tirinn: Ach ma ghluaiseas sinn anns an t-solus, mar a tha esan san tsohis, iha comunn againn r'a cheile, agus glanaidh fuil losa Criosd a Mhic sinn o gach ui!e pheacadh."(?/)

(;>) ] Cor. vi. 20. (7) 2 Cor. v. 15. (r) Eabh. ix. U. {s) 1 Eoiii iii. 3. (/) Tit. ii. U. (w) 1 Eoin i. 5, 6, 7.

GLASGOW,

raiNTED BV ANDEEW YOUNG,

For tbe Glas^w Young Mfns lìelijiiovs Tract Societ^; and sold at their Depusitory, 48, Glassford-Street.

GUTH AN RABHAIDH.

THE WARNING VOICE.

Tha "n leabharan beag so, air a chur a d'ionnsuidh, chum labhairt riut mu na cuisibh a's cudthromaiche, ag- us a's feuraaile dhuit ; oir tha e a" cur fa do chomhair nan nithe sin a chuireas sonas na d' charaibh anns a' blieatha ta lathair, agus a ni slainte shiorruidh cinnteach dhuit. Cha'n urrainn duit gun fhios a bhi agad gu'm bheil anam na d' chorp agus gu'm bheil an t-anam sin eadar-dhealaichte o"n chorp, agus gur e'n t-anam tha smuaineachadh,a'reusanachadh,agusa' beachdachadh an deigh laimh air do chaithe-beatha roimhe so. Chaidh a theagasg dhuit, mar an ceudna, gum bi d'anam beo an deigh do d' chorp breothadh anns an uir ; an dara cuid, ann an staid anabarrach uile shona, no ann an staid ni's truaighe nas urrainn cainnt a chur an ceill. Tha thu faicinn gu'm bheil sluagh sean agus og, air gach laimh dhuit a' basachadh, agus a' tuiteam sios do'n uaigh an deigh a cheile ; agus tha fios agad gur e is deireadh dhuitse mar an ceudna, agus sin ann an aithghear. An ceann bheagan laithean, theid do chur air imrich as an staid chaochlaidich so, agus suidhichear thu ann an staid a ta neo-chaochlaideach. Nach ceiste chudtrom- ach i ma ta, is coìr dhuit a chur ort fein, " Am bheil fior bhonn dochais agam gun teid mi do neamh an uair a dheugas mi ; no nach doch e bhi, gu'm bheil fath agam eagal uamhasach a bhi orm gur ann a shluig- ear sios mi do dh'ifrinn, agus gu'n tog mi suas mo shuil- ean an sin anh an doruinn shiorruidh !" Ma bhitheas tu beo ann am peacadh, agus ma bhasaicheas tu ann am peacadh, cha'n 'eil dol as agad o"n chuibhrionn so. Air an aobhar sin, thoir aire gu durachdach, do na nithe cudthromach so a leanas.

I. Cho fad sa tha thu beo ann am peacadh, tha THu aKns a' ghabhadh a's uamhasaichje. No. 155.

-.^K