C N IV RAA FREE, Ne ITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLINS S3IYVYE NS S3 S3 An Å NR z < z Sö ÅN - Sö 7 me "ÄV O = XR Ö =E IwWw z E 2, SA 3 3 INOSHLIWS S3IUvVIgII LIBRARIES SMITHSONIAN INSTITUTI L z Aa 2 2 GAR 3 S 2 - = - = Xx =E & -= m a. am. = Så fa O a O s- 2 =! ee ITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLINS S3!ävd: 0 = Oo D + > = = - | ad - m An Dn en z = INOSHLINWS S3INUVYSIl LIBRARIES SMITHSONIAN 44, NVYINOSHLINWS S3!13v48g!n () Få z 2 z = = | NAS Zz ög 2 SN 2 z E ) = > ; => N = 2 A Å 175) ; ITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLINS S3!4vu 2 då 2 Å 2 4 3 -— = fnd spf Jg a 3 ja] a z å : Jas SS & 3 & kas [e] a S ; 2 -— zz Ne INOSHLIWS -S314V4a11 LIBRARIES. SMITHSONIAN INSTITUT E = = o od NN Ne = - JE Sa IG 3 = SA NS S sd 3 Sala = NS Oo z 0 IUTHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS S3Iyv 2 24) = a Å < z < z NT = = — eS) NW = JAG =3 2 JW 3 ie ö = IN Zz = = SR 3 > INOSHLIWS S314VYIT LIBRARI ES SMITHSONIAN INSTITUT s FRI nn ST SÖ SARS, Å. e PSTN på KS EN ST Möt R SETT ARIES N SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS 9 SN LILSNI NVINOSHLIWS S313vVY8117 LIBRARIES SMITHSONIAN Så Ni NVINOSHLIWS s3 SMITHSONIAN NVINOSHLIWS SMITHSONIAN ES NOILALILSNI LIBRARIES NOILALILSNI SÅ ARIES SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS & < Rö (200 2 SR zz — Oo ww = = 5 La 5 z- EM = FE = MA = - An ILILSNI NVYINOSHLINS SJ3I4VY8I7 LIBRARIES SMITHSONIA! - 2 EA zz - Zz SV - O 2500 O NN NW N =E AP (22) Nn : Dn I 02 T W Ö = z EE N G s > a = Sa KOR | 7 2 TA Ner ARI ES SMITHSONIAN INSTITUTION "NOILNLILSNI NVINOSHLIW: UJ 2& ul ö 2 3 < 3! oE = = = Ä [e] = [6] - SÅ - 4 N ILILSNI NVINOSHLIWS 293 l4vyg JE LIBRARI ES, SMITHSONIAI =S (=) 3 (e) sj [ov] | = [00] fer Of > SÅNG E SS = ÖL - ÅV Z BIE VAR, (20) Äg = z ARIES SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIW: (4) 4 [0g) Zz = NR = = 3 3 ÖVA 3 AD, 3 AR A ÖN vd LA SÄL O es FÅ NN oO kH f I NN Zz E |N EN SV RN 3 = SÅ > = än — 2 Dn IILSNINVINOSHLIWS S3 IUVYdII LIBRARIES SMITHSONIAN 2 > beh : STITL7> 7 Lå Lu NSTITUp? Adi [EB] SG FAR NAN. 2 SN 3 << t fr Y 3 å Nå I YRNA a "MN Ty ALA a f ” Ål SIN 4 FR ”n HL MT MIL + BILARNA , KE. KML PCR Fd j (TESLA KILA g , LF UU | 7 Nr vå ja Om slägtet Sorex, med. någrsz 21. Nya. arters beskrifning, i ] Ca a fielanas CARL 1. SUNDEVALL. Bland de af Prof. HevessorG i Sennaar insamlade däggdjuren funnos 3:ne arter Näbbmöss, hvilka varit hittills okände, och på hvilka jag härmed får lemna beskrifningar. Arterne af detta slägte äro i fleraghänseenden märkvärdigare, än man vid deras första betraktande skulle förmoda. Del sto- ra antalet, som tid efter annan - blifvit bekant från alla verldsdelar, utom Australien och Syd- amerika, synes utvisa, alt detta slägte är ett af de arlrikaste och vidsträcktast utbredde inom hela däggdjurs-klassen, liksom att det är ett af de genom sin bilduing aldra tydligast - begränsade, be att några få olhkhoter emellan NS PLarag på det mest hosta sätt, rätta sig efter de kli- mat och verldsdelar der arterne förekomma. VWVi- dare har de gamla Eoyptiernes märkvärdiga om- sorg, alt genom balsamering förvara både menni- skor och djur, SAlb LOSS SÅ tillfälle alt lära känna beskaffenheten af ett par arter af detta slägte för 2 å 3000 år tillbaka, och dessas jemförelse med de arter, som nu lefva i samma trakter hvarest de balsamerade arterna finnas, eller med dem uti . andra trakter, kan leda till högst intressanta resultater , hvälg äga desto ;större värde ju nog- grannare kännedösnern varit om de nu lefvande. å Va Mk OM Aeac laga II ECE 164 EA Fä SFpP atboknågor mån bidraga tuillvötvidgandet af denna kännedom, får jag härjemte meddela en kort öfversigt af de hittills bekanta Sorex-arterne. Den är egentligen uppgjord för egen rättelse, och grundar sig till en stor del på de ypperliga ar- beten, som sinter sednare åren blifvit bekantgjorde öfver detta slägte, t. ex. af NaATtHustus, SELYsS, DuversoY m. fl., hvartill jag kunnat lägga egna iakttagelser på ett ej obetydligt antal bj Öf- ver flera af dem, som jag ej sjelf haft tillfälle att se, har Professor EricHson i Berlin haft godheten meddela utförliga upplysningar. De amerikanska arterne äro mig samtligen obekanta; men jag har dock trott mig böra, för fullständighetens skull, upptaga dem öftek andra författare. Af artförteckningen : synes, att första afdel- ningen (Subg. I, Div. I Sorex GraY), som utmärker sig genom ganska tjock svans, ensamt tillhörer varma delarne af gamla continenten, och synes vara den artrikaste formen. Andra afdelningen (Crocidura Wacr.) tyckes endast tillhöra gamla continentens mera tempererade delar, men, besyn- nerligt nog, både norr och söder om tropikerne. De öfrige formerne tillhöra norra delarne af båda continenterne. Sydamerika och Australien äro, så- som nyss nämndes, de enda verldsdel!ar hvarifrån man ej lärt känna arter af detta slägte, och dessa verldsdelar tyckas till och med fullkomligt sakna hela den djur-ordning, af hvilken Näbbmössen ut- göra det artrikaste och mest egna utbildade, eller typiska slägtet, nemligen de så kallade JIneckt- ätande rofdjuren , hvilka Linsé (i Syst. Nat. X), tillsamman med Svinslägtet och Pungdjuren kal- lade Bestie. Vi skola. i det följande använda detta sednare namn i en diminutif form: Bestiole, emedan denna ordning i allmänhet utgöres af gan- . - ob BUN SS NESS NÄ 165 ska små djur, och särskilt innefattar de minsta af alla däggdjur =). De båda Meinasia verldsdelarna, Ev Sp oR och NA FA och re. >; nästan utan att Re das, tillhöra olika verldsdelar, och härigenom fram- ställa sig såsom geografiska motsvarigheter, hvilka träda i jr: rg ställe på olika sliter af jor- den, och denna åsigt rättfärdigas af den högst märkbara öfverensstämmelsen i deras yttre former. Hos båda finner man nemligen i allmänhet en obestämd, mjuk, rått-artad yttre form, små ögon och, såsom det tyckes, ganska föga ulv sla yttre Sinnen; långt utdragen rör lig nos, med morrhåren antingen äktbildade eller på ett eget sält bakåt- liggande; fötlerne, liksom hos SIR , ända till den fullkomligt plantigrada handen (tarsus, carpus med fingrarne) nästan dolde under huden, med tår, som vanligen äro smala, alldeles skilde ända till melatarsus? ++), och under lederna beklädde af fjäll- lika sköldar eller halfringar; svansen är ofta tjock, eller, liksom de fleste gnagarnes, fjällig och nästan naken. Tänderna äro hos båda nära lika bildade, talrika, med de medlersta framtänderna störst, och hörntänderna af ganska obestämd form. Man kan ") Det Linneiska namnet Bestie , som väl synnerligen hade afseende på det ej hithörande Svinslägtet, är ej rätt väl användbart för de s. k. insekt-ätande rof- djuren, då det dels omfattat flera former, dels inne- bär begreppet om stora, groft bildade djur. ”) Några få undantag kunna dock anföras, nemligen af de arter, som lefva i de närmast tillgränsande delarne af Nordamerika och på Indiska öarna. =) Äfven på vattendjuren: Myogalea , Sorex fodiens ; simhinnan ersättes hos dem af hår. i66C härtill lägga att de till en stor del äro all-ätande, att de i allmänhet tyckas, bland däggdjuren, stå på den lägsta graden af djurisk utbildning, och att de alls ulmärka sig genom dsenkibtör uti Bäckenets benbyggnad. Genom allt Hötta afvika så väl Bestiole som Marsupialia + högsta grad från Rofdjuren med sina bestämda yttre (örARAR väl utbildade yttre sinnen, och tydliga, ända till låret fria extremiteter; sina korta, krökta och af en hud sammanbundna tår; sin egna tandbyggnåd, hvartill såsom bufvud- sak hörer, ”att de vredllepeta framtänderna äro minst, o. s. v. Med ett ord: Bestiote kunna lika litet som Marsupialia sammanföras med rofdjuren, och visa långt mindre likhet med dem än med Glires. Nyligen har den förmodan blifvit framställd ) att Nälbmössen tillbringa vintern i dvala; men att detta ej är förhållandet. kan på det bestämdaste försäkras. Hos oss ser man under hela vintern de hål genom snön, som vår lilla Sorex vulgaris gräfver, och hvarje gång ny snö fallit behöfver man ej länge söka på våra fält, för att finna de- ras spår, hvilka stå nästan såsom harspår, men med alla 4 fötterne inom föga mera än ett tums vidd; de äro under denna årstid högst lätta alt årig i fällor, och ses ofta i skymningen löpa på snöskaren, hvarvid de gemom sin hastiga rörelse och lilla tjocka kroppsform tyckas likna en hiten rullande kula. Nirnsson har i Skandinavisk Fauna särskilt anmärkt om båda våra arter, alt de äro rörliga under bela vintern, och PaArraAas säger om sin S pyg Smeus: ”vagatur etiam hieme, ut omnes congeneres” (Zoogr. lp. 135). Att någon af de 9 Uti Guerins Magazin 1842. 167 sydligare formerne skulle tillbringa vintern i dvala, blir till följe häraf alldeles osannolikt. Såsom bekant är gräfva våra Näbbmöss-arter gångar under jorden och under snön, uti hvilka de utgräfva sig ett litet rundt bo. Då de fram- körhrä låta de ofta höra sitt högst egna, korta skärrande läte, som är svårt att efterhärma, och som har någon likhet med det af gräshoppor. Detta läte tyckas de hufvudsakligen gifva ifrån sig vid fortplantningstiderne. — Deras rörelser äro i hög grad besynnerliga: utmärkt hastiga och obestämda; de tyckas ömsom ledas af den glupskaste snålhet och af hastigt påkommande nycker, dels af en fruktan hvartill man ej inser någon ak. så alt man får se dem hastigt anfalla sitt rof, äta något litet och Fika hastigt dne detsamma, löpa om- kring åt flera håll, samt efter en stund på sam- ma sätt återkomma. De äro i högsta grad all- ätande och föda sig lika väl af insekter och maskar som af- kött eller växtfrön. Detta sednare torde dock oftast inträffa om vintern. De äro ganska närgångne och glupske, hvarigenom de bli besvär- lige för jägare och fogelfängare, som utsätta fällor eller snaror på arken! ur kärlka de ofta bort- taga lockmaten. Det är allmänt kändt, att man ej kan hafva flera näbbmöss innestängda tillhopa, emedan de döda och uppäta hvarandra, ehuru till- gång finnes på annan föda; och detta gäller lika väl för den lilla Sorex etruscus, af den sydliga slägtformen, som för våra vanliga arter 5). Uti sina gångar neddraga de allehanda växtämnen i stor mängd då tillgång finnes, hvaraf man nästan skulle kunna tro att de samla förråd åt sig. Detta Eboligt Duvernoy och BonasaPARTE. 168 torde dock egentligen ske för att deraf bilda en bale i boet; men jag har ofta under snön selt flera fots långa sträckor af gången oordentligt be- lagd med agnskal, fjäll af bordögerar o. d. Fobtrildtniise tyckes förnyas flera gånger om året, och ungarne framfödas i boet, ud mo- drens underjordiska gång. Öfver deras fortplant- ning, som ej synes vara noga känd, har Hr F. Mevzes, Conservator vid Zoologiska Riksmuseum i Stockholm , meddelat följande ganska upplysande iakttagelser. Under en botanisk excursion vid Kiel i April månad, hörde han ett ovanligt starkt och ihållande läte af Sorex fodiens från en vassbänk vid ett närbeläget vatten. Då han skyndade dit såg han någonting, som under en längre stunds ör lopp anda sig på elt ställe under ödla löf och torra NER på dyen. Hastigt grep han derefter, och fick i handen en Sorex fodiens, med hvilken en annan följde, hängande vid det ganska långa genitale masculinum. Han lade dem båda uti sin växt-porteur, för att forlsätta observationen, och efter en stund åtskildes de; men ett par timmar efter hemkomsten befanns hanen hafva dö- dat och till större delen förtärt sin maka. En annan gång hade han tillfälle, att under en fjerde- dels timma betrakta en S. fodiens, som ofta fram- kom ur silt hål på en liten ö, begaf sig genom vatlnet, ej simmande, utan springande efter botl- nen, till det blott på några fots afstånd belägna fasta landet, hvarpå han sjelf satt, och hvarje gång hastigt nappade ett torrt, nedfallet pil-lof, h varmed HETA begaf sig samma väg tillbaka, bä- rande det i munnen. Den fillinnsde iakttagel- sen af boel och ungarne blef ty värr hindrad. Jag känner ej all någon annan beskrifvit dem. 169 Genitalia äro hos båda de 1 Sverige före- kommande arterna ganska långa, och likna mycket dem hos Talpa. G. masculinum ligger vid fort- plantningstiden flera gånger böjdt under huden. Äfven Vagina bildar flera böjningar, och är fästad vid elt mesenlerium. d:o Felis maniculata Rärr. Tem. (= Booted Lynx Bruce, qui ad F. caliga- TAR Et BERGE ENG RE d:o Chans (TULD:: 6 ige såna > > 4 NPA SMD. Ett annat exemplar, äfven från öfre Egypten, har Riksmuseum er- hållit af Hr Kapten Cronstrand. EE BE ae ÄN RED RINNER Nubia. Hyczena striata, var. pilis caude rutilis Sennaar. ej förr känd från så sydlig latitud. ”) Med ”Sennaar” förstås bela landet mellan båda flo- derna, och ej trakten kring staden Sennaar, hvarest HrbenBorG ej uppehöll sig. 199 Canis variegatus Crzm. Rärr. (4) . . -Sennaar. - lupaster Eur.,C. Anthus Crzm. Rärp. (4) d:o au NE (C. riparius? Eur.) (4) d:o Sai hilotigtisT GBOFFR. (4 I Ii urgeess eiuslvigypten. so ufarmelenpaOnant RUPRar van Sinal. — pallidus Crzvm. Rärr. (9) «+ « . Sennaar. — Zerda Crzm. Rärr. (5) . +» ». Bahr el Ab. Viverra Genetta. var. dongolana Eur. (6) — d:o I — var. senegalensis Fr. Cuv. — Sennaar. Herpestes Jehneumony 2. sC:bsere sohÉgypten. BaleRenna RRGC (vs00 pöserecteni Nell Ah. Lipotus mellivorus, Gulo mellivorus et capensis auct. (7) FEI MR . — Sennaar. Ictonyx frenata n. sp. (Mephitis Åfsic. vatplingtn fd) osrr | d:o Mustela Boccamela BEcHst. BonaAPr.; (9) Cairo. Erinaceus heterodactylus n. sp. Vetensk. Acad. Handl. 1841 p. 227. (An idem ac E. diadematus Mus. Senck. 3,p. 159? cujusdeseriptio mihtign.) - Sennaar. — platyotis n.: sp. Vet. Ac. Handl. tösli pe RI änns) ra i söviläglyplen Sorex Hedenborgi n. sp. in hoc Pe 1 supra descriptus den Dir RR RNA, — sericeus Hbg. n. sp ibid. d:o — fulvaster n. sp. oc LME dag d:o Sciurus leucoumbrinus Härr. (10) . . Sennaar. Mus decumanus Pars. (11) (inter Sennari- enses enumeratus, sed loco non indicato). — alexandrinus Georrr. M. tectorum SA VI. I Döende. vig fvdildftk — var. niger colore Ralti . ? Cairo et Alexandria. 200 Cairo et Mus Rattus L. bar: — albipes Ruärr. (41) . . co. . — Sennaar. — - macrolepis n. sp. (11) Rozeres ad) Bahr el Azrak. — orientalis Crzm. Rärr. (subtus gri- Sescens) «ov vs Vin domibus'Cahirae, 20: igår. subtus-albus <7 .» Sennaar. — (Isomys) variegatus BrAnts (12) Årvi- cola ilkiddk Desm. -. In campis Eg ypti. — idem var. (12). — Syrkut: Nubia superior. — — testicularis n. sp. (12) Bahr el Abiad. Acomys cahirinus; Mus cah. GEOFFR. Cuvier BR. An. . in domibus Alexandria. — id. var. M. dimidiatus CrEeTtzscnm. (13): 0 vä AROUEUPtbrit nd: — russatus Wacner (14) . oc cc Sinai. Meriones Gerbillus Oriv. (nec M. Gerb. Rub). >. Fes ”& DahlvelAbiad: — venustus n. sp. fyra FÄÖRLÄTITA 30 = mvurihaska Sp: (Fi) TNA SN et —' "Crassus Sp. (P3) i Sina. Psammomys obesus SO Rupp. (16) in desertis Alexandrize. Dipus hirtipes LicaT. . ”Sennaar et Nubia superior.” SA egyplius ERGHT ONE MIKA a ARNES GR Lepus sinaiticus Emr. + + «+. (loco non indicato). — ethiopicus Eur. (L. isabellinus Crzm.? sed aures margine apicis CATS: NING TO nere oo. GAA Orycteropus eethiopicus n. sp. (1 7) Bahr el Abiad. Manis Temmincki SmuTts (18) . shed (Hippopotamus amphibius juv. skänkt af Hr Gen.-Consul d”Asastasy . - Nilfloden. 201 Hyrax syriacus FaR ONfAÅTabia petra ct Sennaar. — —- habessinicus? Eur. (19) MI << AN SNRGAT. Camelopardalis Giraffa, 3 specimina (20) Sennaar. Oryx? leucoryx sEacr:! Ean GQ sikievella! På: Cuvuiga Qirac il d:o Capra Beden Forsk. WaAGner. (C. bina Fr. Cuv.; sinaitica ork arabica Barr sp Pins ot och 05 Sinal. — - Hircus var. domest. sennaariensis 9 Sennaar. Observationes et Descriptiones. 1. Otolicnus Terg Hec. n. sp. cinereus subtus al- bus cauda cinereo-nigricante; digito postico 4:o longiore. (Dentes incisivi superiores 6 vel 4; v. infra). Verisimiliter G. Senegalensis Räreerii, non de- seriptus. Marem et feminam cum pullulo lactante misit HeEDEnBoRG, cum adnotatione: ”Habitat in Sennaar et Kordofan, circa Bahr el Abiad. Arabis Teng.” Mas et femina magnitudine et colore simillimi. Longitudo 190 millim. (7 poll. Paris. vel 73 Svec.) + cauda, preter pilos 260 (vertebre in cauda re- stant, pili preterea 20); caput 48; auris a ba- 202 si ant. 24; digitus 4:us ant. 20; dig. 4:us post. 22; planta 64. — Color superne pure cinereus, artubus extus leviter flavescenti-tinctis; subtus albus. Vel- lus ubique basi nigro-cinereum. Nasus superne et frons anterior sordide alba; latera nasi et tempora fusco-cinerea, orbita intus late nigricans. Cauda basi colore corporis, dein sensim obscurior; major pars pilis nigrofuscis, ad lucem cinereo nitenti- bus tecta. Rhinarium ante labia prominens, autice nu- dum et linea impressum; supra pilosum. Nares laterales. Oculi magni, distant spatio paullo latiore qvam diametro unius. Aures fere nude, elliptic2e, margine integro, plicis transversis fere 8 quasi costato. Digiti tenues, toti liberi , antici paullo breviores qvam postici; in utroque pede 4:us longior; deim 3:us, 3:us, 2:us; differentia notabili, sc. d:us in anticis 6, in posticis 5 millim. brevior qvam proximus. Pollex anticus indice paullo brevior eique crassitie equalis; posticus multo longior et crassior. Ungues omnes plani, lamnares, forma ut Hominis, preter indicis postici, erecltum, ferinum, validum. Pili mollissimi, flexuosi; ventris omnes antrorsum spe- etantes, et in lateribus, in limite colorum, ut carina prominentes; caud& paullo longiores et rigidiores, non adpressi. Penis pendulus. Scrotum dense, ut corpus, pilosum, sat eminens, sed non pendulum. Mamme utrinque 3, ad latera ventris site, sc. 1:a mox pone pedes anticos, 2:a ad latera thora- cis, 3:a ad latera medii ventris. In:mare nullze papille observantur. Pullulus , 7, simillimus adultis, sed in artu- bus paullo saturatius, subfulvo-tincetus. - Longit. ad anum 120 mill. 203 Dentes: molares utr. = acute cuspidati, pos- lremus superior minor, trigonus, angulo interno rotundato, parum angustato, multo majore quam ang. externo. Laniarius super or in mare multo vali- Kris qvam in femina; inferior oblique porrectus, intra et fere pone superiorem situs. Primores in- feriores 6: quatuor medii compressissimi. Dentes primores superiores 4 numerari possunt, sed initio sunt 6 et tandem vix nisi 2 persistere vi- dentur. In pullulo, cujus d. molaris postremus nondum = erupit, quattuor dentes parvi incisivi superne apparent, alveolis insiti, sed non fixi. Inter hos adest vacuum, ubi dentem minutum, si- nistro latere, in cute inveni, cujus alveolus quasi punctura acus apparet; dexter jam amissus erat. In femina, (que, licet mater pulluli, junior apparet, lineis pro musculis temporalibus postice 63; milli- metra distantibus) utrinque 2 adsunt dentes inci- sivi superiores, quorum: internus paullo major est quam externus, utroqve in alveolo fixo. Interstitium medium latum, sed ob foramina incisiva, usqve ad marginem extensa, tenuissimum. Mas tan- dem, (qui senior apparet, lineis pro musculis tem- poralibus postice juxta suturam sagitalem positis) habet dentem validiorem, 1 utringue, et praeterea alium , duplo minorem, interne, in latere sinistro; dexter decidit, sed alveolus restat, paullo contra- ctus. — Rationem magnitudinis horum dentium, in mare et femina inversam, ali explicent: forsan irregularis est, vel secundum sexus differt? — Qvo autem melius dentium hujus animalis rationem in- telligamus, cranium alius speciei, e Senegalia, qvod Parisius emi, comparare liceat. Hnuic cranio (senegalensi) sunt 6 dentes inci- sivi superiores, sc. utrinque 3, interjeclo vacuo. 204 Dens externus perparum minor est, arctissime ad laniarium appressus; omnes in alveolis fixe inse- runtur =) In osse interma xillari, inter radices - dentis medi et interni, apparet lineola obsolete impressa, quam etiam in cranio sennaariensi invenio. Heec lineola, et spatium parvum juxta dentes lani- arios vacuum, salis indicant dentem externum, in ceraniis sennaariensibus adultis, deesse; nec dubito quin olim adfuerit, presertim cum idem dens lacteus in pullulo Ads. Differentia igitur speci- fica secundum numerum dentium in hoc genere maxime est incerta; junioribus enim semper sine dubio sunt 6 d. primores; veteribus forsan semper tandem 2; sed verisimile est, dentes in variis spe- ciebus prius vel serius cadere. Cranium senegalense habitum sat alienum pree- bet, et evidenter alius est speciei, mihi ignote, ejusdem eetatis ac femineg nuper descripte; lincae enim pro musculis fere eadem ratione explicatze sunt (linee pro musculis temporalibus in hoc di- stant 10 millimetris; in 2 Sennaariensi circiter 9, in mare vix ultra 3). Multo brevius est, inter- stitio oculorum in medio augustiore, rostro paullo minore, antice contractiore, unde apertura Nasi et latitudo ossitum intermaxillarium minores. Dentes omnes (etiam laniarii) paullo minores apparent quam in femina sennaariensi, quare femininum ”) Dextro latere 2 tantum antice apparent, nam ex- tremus (ad d. laniarium situs) pone d. medium retro= pressus est a medio, paullo deformi, qui directione obliqua paullo nutat, locum ejus ex parte implens. Hinc, si dentes postice adspiceres, ecrederes dentem lacteum cum pari d. permanente vidisse; sed inspe- ctio radicum et comparatio cum sinistris, nec non statns perfecte explicatus omnium reliquorum, aliud snadent. 205 esse videtur. Molaris postremus superior adhuc minor est, angulo interno subacuto, non latiore quam angulo externo. Processus post-orbitalis exit e postrema parte ossis frontis et distat ab osse parietali per si- num augustum, (latit. 2 millim.). In sennaarien- sibus hic sinus est multo latior (3 millim.), qvia processus longius ante suturam coronarliam exeat. Mensuras sequentes ob comparationem addo: Cranium Sennariensia Senegal. ÅA 2 pull. RO FOU IN om mer FEL SJ VERS JO — suturae sagitalis . 16 LA! od skla 221 ifroktalisier Fr 172: 18 46 SER = ln «LT RAR CMA ar 8 latit. supra apert. auris 23 i BR 2 RN — in sut. coron. pone PrOG. POSFOLDIG. ....4 flå oc Kia vo kda: > ROT — minima inter oculos 41 d St Kn — ossis intermaxillaris dr 6 6 4 Hiämetervorbite soc. . 19 45 Ale ÅSE Prodit ex his mensuris: 1:o ossa parietalia jam in pullo lactante debitam magnitudinem atti- gisse; 2:o latitudinem ossis frontis anticam, nec non posticam, provectiore 2tate absolute minui, qvod de Lutra, aliisque jam pridem observa- tum est. Otolicnus Teng sat evidentibus notis differt ab omnibus antea descriptis, sc.: O. Moholi Smite Illuostr., ex Afr. meridionali, differt cauda breviore, pallida et presertim digitis posticis 3 et 4 2qualibus, paullo brevioribus quam anticis, et S:um parum excedentibus. Magnitudo 206 eadem videtur. Cranium, secundum figuram Smithii;, simillimum est cranio senegalensi, a me supra de- seripto: breve, apertura nasi et osse intermaxillari parvis et cet.; sed differt, si fides est iconi, in- terstitio oculorum multo latiore, denteq. postremo majore. O. Alleni WaAterH. Zool. Proc. 1837 p. 87; e FersAnDo Po; differt digitis adhuc longioribus quam in sennaariensi, et colore rufo, saturatiore quam in sequente. O. senegalensis, secundum descriptionem ÅuDE- BERTI el specimen ejus, quod adhuc Parisiis adest, differt colore supra subtusque et in cauda fulve- scente, et, teste SmitH, pilis gastrei basi concolo- ribus. (Magnitudo et digitorum ratio vix a nostra specie dilferre videntur. Cranium ad iconem ”Ga- lago du Senegal, in Fr. Cuvieri et GEOFFROYI Mammiferes vol. 2, delineatum, quoad mensuras egregie convenit cum cranio feminino sennaariensi a nobis descripto, sed differt naso minus promi- nulo, fronte altiore, et latitudine inter orbitas an- tice majore. O. crassicaudatus major, O. Demidoffi minor, uterque vero rufescens describitur, sed nescio an revera distincte species hujus generis sint. Restat forsan 6:a species ex Africa occidentali, cujus mentionem facit SmitH in descriptione O: Moholi. Colore et magnitudine similis esse fer- tur huic, et digitis brevioribus, ut ejus, ab O. senegalensi differre dicitur, quare eum eundem ac O. Moholi credit Smitn. Verisimile videtur cranium supra a nobis deseriptum hujus esse animalis. 2: Pteropus Sstramineus , jam antea a Tem- MincK (Monogr. de Mammal. 2 p. 84—5) e Sennaar 207 cognitus, quare non de identitate specifica dubito: nam descriptio egregie quadrat; sed specimen no- strum femininum, qvod vetus fuit, dentibus ex parte valde tritis, ex parte amissis, habet pilos omnes in lateribus colli, et in gula, antrorsum directos; in jugulo vero pili introrsum, apicibus oppositis, a vortice , ad latera juguli sito, diriguntur; qvod minus bene cum expressione Temmincki: ”la femelle manque d'appareil onctueux et de poils di- vergens aux cotes du couy,” qvadrare videretur. Ob- servandum est an forsan omnes femine, quarum mares collum habent fasciculatum , hoc vel alio modo ornate sint, de quo mihi judicandi occasio deest; sed in sp. Pteropi ordinariis (e. gr. in eduli, Ed- varsii, vulgari, poliocephalo et. pluribus) mares et femin&e pilos habent in toto collo ut in reliquo corpore directos. & 3. Desunt specimina cegyptica Megadermatis et Nycteris , quare identitatem specificam testari nequeo. Dysopes Midas Hepben>z. (in adnotatione cum spe- ciminibus missa) supra nigrofuscus subtus gri- sescens, membrana ad latera dorsi, ventre infimo artubusque nudis. (Tab. 2 fig. 7). Multa specimina varii sexus et 2etatis misit HEbDEnBorG, cum adnotatione: ”habitat in acaciis insularum fluminis Bahr el Abiad.” 3 et 2 similes. Longitudo preter caudam 90—100 mill. Antibrachium 60; dig. longiss. 120. Pili mollissimi, non leves, in toto corpore superiore breves, saturate fusci, basi pallescentes, apice bre- vissime cinerascente-tincti, unde color quasi pru- inosus appareat; in gastreeo fulvo-fuscescentes, apice longius cinerei; sed in jugulo toto duplo longiores, 208 unicolores, absque colore cinereo apicum. Regio genitalium, ani et femorum nuda, pube tantum brevissima inspersa. Membrana alaris tota fusca, subtus, ad latera corporis, spatio augusto, pilis colore gastrei tecta; superne vero usque ad corpus nuda est, et ipsa pars corporis postrema, supra caudam, subnuda apparet. Frons cum naso tegi- tur pilis sparsis, fuscis, tenuibus, nasum non su- perantibus (nec nigris, crassis, elongatis, ut in D. Cestoni). Aures paullo augustiores apparent quam in sp. affinibus; fusce, lobis 2 internis ma- joribus, crassissimis, flavescenti-pallidis, trago vero proprio minimo, vix latit. 2 millimetrorum =). — Rostrum obtusum et crassum, labio superiore ad latera transversim plicato; sed margo ejus pendu- lus (saltem in siccatis) levis integer. Dentes ut in affinibus formati, sed majores: laniarii superiores, in adultis 72, longit. 5 millimetrorum; in mare crassiores quam in femina. +D. incisivi superiores tantum 2, paullo canaliculati, perpendiculares, lon- git. exacte + laniariorum. Inferiores parvi, bilobi, in senioribus AQ 2, in junioribus 4. Craniaum mullto crassius quam in affinibus, latit. in arcubus zygom. 16 millim. (longitudinem, ob occiput, in omnibus lzesum, dare nequeo; conf. figuram). — auda, ”) Lobi auris interiores sunt: 1:o Helicis pars anterior, oculum supertegens, in hac sp. latit. 11 millim., ab apertura auris ad marginem ejus frontalem extensa, crassissima, retrorsum paullo involuta; 2:0 Åntitragus, infra, in genis situs, versus angulos oris directus, in nostra sp. fere semicircularis, latit. 7 vel 8 millim.; 3:o Tragus, loco solito, ante aperturam auris situs, sed in Dysopibus parvus. Helicis pars posterior quoque lobum intra-marginalem format. Conf. figuram, quam tab. 2 fig. 7 a, magnitudine naturali damus. Omnes icones mihi cognite has partes minus bene representant, 209 Cauda , in omnibus nostris, vertebris orbata et corru- gata, omnino ut in D. Cestoni formata vide- tur, pollicem circiter ultra membranam libera. Preterea alarum et pedum forma omnino ut in D. Cestoni, europeo, quem eundem ac D. Rip- pelli Tem. necesse habeamus. Pollex parvus, to- tus liber, ungue debili, paullo minore quam ungu. poslicis, armatus, tubere baseos sat magno instru- ctus. Pedes postici vix ad talum usque membrana obvoluti, calcare osseo nullo; digitis lateralibus paullulum brevioribus, extus dense griseo-pilosis; omnibus apice setosis. Membrana interfemoralis caret tendinibus. Obs. Hoc igitur animal simillimum est Dys- opi Cestoni Savi (D. Räppelli Tem.) et D. AEsYyp- tiaco Georfroyr (D. Geoffroyi Tem.), sed ab utro- ue differt colore non rufescente, dentibus yvalidi- oribus, abdomine subnudo et alis superne, usque ad corpus, nudis, auriculis paullo minoribus, lobis 2 internis majoribus et fiavescentibus, trago Vero minore. | Preterea a posteriore differt magnitudine multo majore, pilis nuchae non elongatis, dentibus inci- soribus superis rectis, non contiguis et longe aliter constructis qvam in icone Temmincki (Monogr. 1 på. 23 fig. 9); vitta nulla albida ventris, et pilis nullis albidis in membrana, ad corpus. A D. Cestoni preter notas allatas differt cranio multo crassiore, si eandem 2tatem compares; pilis faciei tenuibus, haud nigris, pilisque juguli elongatis. Huic tamen maxime aflinis est, et forsan tantum- modo ut varietas ejus olim considerandus est. Magnitudo et proportio artuum utriusqve ita con- veniunt, ut nihil differre videatur ") sc.: ") In his et in omnibus Chiropteris antibrachium juve- num cito attingit magnitudinem debitam; dein pha- K. V. Acad. Handl. 184932. 210 D. Cestoni. D. Midas QP jun. Italia. 2 jun. AQ adulti. Antibrachium . . 60 mill. 60 60 Phal. 1:a dig. 3:tii 60 — 60 60 reliqua pars ejusd. 51 — ER 60 dig. Jus oo. . . dJ4 — Ja 61 A reliquis cognitis sp. veteris orbis magis differt, sc. D. pumilus ex eadem regione est multo minor; D. plicatus ex india (et D. murinus Gray et Hardv. Illustr. an dist. sp.?) habet membranam caudalem tendinosam; in DN. dilatato et tenui , e Java, aures sunt antice connate. 4. Canis variegatus Crzm. Rue. minime cum vulpibus comparandus, verus est canis e fa- milia Lupinorum et parum a C. aureo vero dif- fert; proxime vero accedit ad C. mesomelanem quocum a RuUPrELL conjungitur. C. Lupaster Enar tantum videtur levis varie- tas C. anthi Fr. Cuv.; uterque autem vix a C. aureo differt. Tertia forma supra, p. 199 citata etiam proxime ad C. aureum accedit; differt vero pilis dorsi longis, apice albis. Horum omnium descriptionem hodie omitto, cum alio loco plura de canibus numerosis, parum cognitis, nomine communi Schakal com- prehensis, loqui in mente sit. d. Canis Zerda e pallidus inter se simil- limi, magnitudine parum, colore non differunt; Sm lanx digitorum prima, et multo serius phalanges api- cales perfecte evadunt; qvod observare necesse est, si mensuras specierum corparare velis. 211 sed auriculis in priori longioribus et multo tenui- oribus mox distinguuntur. Male in diversis ge- neribus, vel subdivisionibus generis distribuuntur, necessario enim semper ut proxime affines habendi sunt. Dentes maxillares juniorum, utriusque spe- ciei, habent tubercula sat alta et acuta, speciem quandam, similem dentibus Viverre, prabentia, sed in senioribus triti et obtusi fiuut. Hzeec vero tubercula nulla alia sunt, quam que in dentibus Vulpis vulgaris adsunt: ne punctum quidem accedit vel deest; nec differunt nisi altitudine in juniori- bus. Alie species vulpium minorum , ratione den- tium , coloris, auriumque, eximie intermedizxe vi- dentur, e. gr. C. famelicus. Quod, cum occasio fuerit plura erania varii sexus et cetatis comparan- di, observasse volui. — 6. Viverra Genetta var. Dongolana. — Fe- minam cum duobus catulis misit HEbEnBorG. Ca- tuli 6-pollicares, multo obscurius cinerei quam ma- ter, maculis iisdem, sed pure nigris, nec ut in matre rufo-velatis, ornati. V. Genetta var. altera, quasi media est inter eas, quas senegalensem et Afram vocat Fr. CuVIER. Colore paullo obscuriore et pictura corporis cum hac, caudå vero elongata 9-annulata, apice alba, cum illa convenit. 17. Lipotus mellivorus (Gulo capensis et mel- livorus Auct). 3 specimina masculina e Sennaar. Non vidi nomen genericum pro hoc animali ac- ceptum, preter barbarum illud Ratelum, quod secundum regulas acceptas conservari nequit. Aliud igitur propono, a defectu auricularum petitum 212 (åew, amitto, careo, et ae; auris). Character ge- nericus erit: Lipotus : animal Mustelinum, perfecte plan- tigradum, dente tuberculoso inferiore deciduo '"); auriculis externis nullis; unguibus anticis validis- simis, fossoriis. — Preterea dentes simillimi sunt Gulonis et Martis , qui hac ratione vix dilferunt. D. tuberculosus superior valde transversus;ferinus superior gradu postico parvo, elevato, acute margi- nato, non tuberculoso; spurii 3 (vel in junioribus 3). — A Gulone differt auriculis, plantis, ratione unguium et pråesertim habitu et vite ratione, qvibus ad Melem propius accedit. Lipotus maxime affinis videtur Galictidi BEir, cujus sp. typica est. G. vittata , colore et habitu illi simillima; cui vero necesse accedat Gulo bar- barus seu barbatus Auctorum, qvi nulla re gene- rice differt. Hoc genus, Galictis, ab affinibus presertim distinguitur tuberculo parvo, acuto, in latere interno dentis ferini inferioris3; quo tuber- culo genera Viverrina et Canina a Felinis et Mustelinis differunt. Genus igitur Galictis prope ad Viverras et proxime ad Mephitem et Ictony- chem accedit. 8. Ictonyx frenata mn. sp. lineis dorsi nigris antice confusis, fascia frontali, caput ambiente, labiisque albis; cauda breviore. Tab. 4 fig. 1. (Mephitis Africana var., LicHt. — Mustela Zo- rilla var., Rörr?). Femina cum juvene e regione Sennaariensi misse sunt, quas ut speciem, a capensi distinctam, ”) In speciminibus Sennaariensibns nullum vestigium restat, quod indicaret dentem tuberculosum inferiorem umquam adfuisse. 213 certus proponere audeo, eodem jure quo species hodie distingui solent "). De formis aflinibus in- fra lögtiökbut Descr. Femine: Longitudo 83 poll. paris (233 millim.) + cauda 33 (104 mill.) preter pilos 3 (80 millim.) caput ad aures 38 millim. planta c. u. 30; ungvis med. ant. 7; post. 4. Color subtus pedumque niger; dorsi sl occipite, albus striis 3 nigris, 3—39J mill. latis, in collo superiore conti- guis vel fere confluentibus, antice abbreviatis, nec cum nigredine verticis conjunctis. He line&e in dorso posteriore late divergunt; media ibi 3-partita; ad radicem caude iterum conjuncte sunt. Striola ad latera ventris alba. Cauda alba, pilis longis, medio late nigricantibus. Caput nigrum, fascia frontis integra, in medio augustiore, in gulam descendente, ibique antrorsum directa, labiisque albis. Aures nigropilose. Jugulum imicolor; nigrum. (Macula nigra pone scapulas in dextro latere adest, in sinistro deest). Ungues pallidi, compressi, cur- vati, antici majores. Digit: sat breves, ultra art. 1:um cute conjuncti, fere ut in Mie Planta subtus usque in calcaneum raripilosa, sed nullibi nuda aut callosa, nisi in tuberculis digitorum. Cranium suturis omnibus perfecte concretis, lineis pro musc. temporalibus 6 millimetra di- stantibus: longit. 44 mill, latit. inter oculos 11, in arcub. zygom. 23. Bulla ossea convexior, pos- tice longius extensa quam in sp. capensi. Pullulus pieturå simillimus matri (macula pone scapulas perparva utrinque adest, cum linea externa nigra connata). Differt pilis cauda bre- ”) Alia erit quzestio an forme, que nunc nominibus distinguuntur, tales evolutione sensim facta exstiterint. Responsum a scientia olim exspectamus. 214 vioribus, tantum ex parte basi nigricantibus (quia basis albida nondum sit explicata). Longit 150 mill. + cauda 60, c. pilis 66. Cranium 34, latit. inter oculos 101. Suture omnes evidentes. Dentes la- ctei: primores et laniarii omnes evoluti, sed mola- rium superiorum tantum tubereculosus et ferinus, inferiorum ferinus et conicus primus. Genus JIctonyx Kavur (Rhabdogale Wirecm) differt a Mustelis: ratione unguium, tuberculo in- terno in dente ferino inferiore, colore (nigro, dorso albo, nigro-lineato) aliisque notis; a Mephite vix nisi dente tuberculoso valde transverso, angu- stato. Haud igitur male ut sectio hujus generis geographica, Africam inhabitans, haberi potest, ut voluit LicHTENSTEIN, hec dubito quin multae species africane, eodem modo ac americane, Inter se differant; quarum sequentia habemus indicia. Ictonyx capensis: Viverra et Mephitis Zo- rilla Auct. (nec Zorilla ”Buffoni), M. africana LicHT. Berl. Abh. 1836, lineis dorsi 3 antice disceretis, media posterius dilatata; maculis frontis 3, media oblonga; cauda longit. + corporis. Peda- lis + cauda 91 poll. Ex Afr. Meridionali. Meph. Lybica EuresB, Symb. Phys. ”macula gulari oreque albis; mac. caudali ferruginea; pri- ori minor.” (Mensure omisse). Egyptus (EHR.). Pietura frontis non describitur, ideo verisimiliter a prioris non differt. Aliam? formam /AEgypticam, longit. 350 + cauda 240 mill., fascia frontis alba, gulam non cingente, lineisque dorsi 3 discretis, augustis, simplicibus or- natam, in museo Leydensi adesse, tradidit amiciss. J. v. d. HoeEVvEen. I. frenata supra descripta e Sennaar. Ab hac paullo differre videtur ”specimen 8 pol- licare musei Leydensis” cujus mentionem facit 215 LiCHTENSTEN |. cit. — Cr. v. d. HoEven me, in litteris, certiorem fecit, hoc specimen, e Tunis ortum, a nostro discedere femoribus extus griseis, stalturaque paullo alia: 260 mill. + ceauda 150. Linee dorsi et piectura capitis ut in nostra. Forma senegalensis, a relatione BowpicHi cog- nita, non minus propria esse videtur. RuUPPELL formas, quas in Afriea vidit, non descripsit (conf. ejus INeue IVirbelth. Mamm. pag. 30). 9. Mustela Boccamela Bcust. Bosar. Mustela subpalmata Enxr. symb. Mamm. fol. 2 pag. 2:da. M. vulgaris Burr. — Specimina ”ex urbe Cairo” missa sunt, quae egregie cum icone et descriptione, a Prince. BonAraArTte in Fauna Italica datis, conveniunt. Magnitudine et pictura non ab Erminea e Suecia, differunt, preter caudam breviorem, totam colo- re dorsi. Ne apice quidem pili nigri adsunt. Di- gili eodem modo cute juncti ac in omnibus Muste- lis. (Longit. 10 poll. Paris + cauda 3:;, cum pilis 4). Varietas accidentalis: unum speeimen, de cetero nulla re distinctum, ventre spatio angusto album, ibi vero maculis magnis, irregularibus colore dorsi, variegatum. — Ejusmodi aberratio pi- clure non raro in mustelis observatur. Quedam specimina M. Martis e Lapponia et Suecia vidi, jugulo maculis magnis, irregularibus, colore dorsi variegato, et unum, hoc modo pictum, ejusdem speciei, ex insula Rhodos misit HEDENBORG. Cranium M. Boccamele a cranio affinium mox distingui potest latitudine frontis, pone processus postorbitales, in adultis multo minore quam ante eosdem, et bullis osseis minoribus, parunr con vexis, latius distantibus; nam interstitium earunm, 216 a parte basilari ossis occipitis formalum, vix angu- stius est quam ipsa bulla ossea. — In Erminea adulta frons postice parum augustior est; bulla ossea sat convexa, etiam in juniore duplo latior uam interstitium ambarum. M. minor frontem habet postice paullo latiorem, bullam vero osseam ut in Erminea formatam. Longit. craniu M. Bocca- mele& 46 mill., Erminee 46—48; M. minoris 33. 10. Sciurus leucoumbrinus Börr. griseo ful- vescens, gastraeo lineaque tenui laterali (e media sca- ula fere ad femora ducta) albis; auriculis parvis, rotundatis (altit. 5 millim). & adultus seroto maxi- mo, infra anum valde prominulo. Dentes antice fulvi. Long. corp:s 300 milliun. + cauda 200, c. pilis 280. planta c. u. 67. Ungu. med. ant. et post. 10. caput 60. ad oculos 26. — Pili crassi, rigidi, breves, apice pallescentes, setula apicali brevi, fusca terminati; juguli a vortice medio divergentes; caudales ad medium fulvi, dein late nigri, apice albi. Maxime memorabilis est similitudo externa et dissi- militudo craniorum hujus et Sc. setosi, qui, secundum ex- terna, varietates unius speciei, secundum crania diversi generis haberi possent. Cranium sc. leucoumbrini, & adult., longit. 58 mill., lat in arc. zyg. 31; sat angustum, arcu zyg. in hoc genere singulari, angusto, parum curvato; rostro conico, subacuto. Sc. setosus, 9 ex Afr. merid. Cranium long. 59 mill., lat. in are. zyg. 38 (fere 11 prac.s); latum, arcu zyg. lato, curvato-patente, rostro brevi, obtuso, lineari; forma ossium nasi et cet. longe a prioris diversa. Partes externe a prioris in his differunt. Aures multo minores, vix promi- nule. Pili longiores, tenuiores, apiculo tenuissimo pre- sertim elongato. Vortex juguli pone aures ascendit et frons vorticillata. Color paullo fuscior. Pili caude basi nigro-fusci, dein albi, tandem nigri et albi ut prioris. Den- tes antice albi. Habitus, pictura et mensura partium , etiam unguium, exacte prioris. 217 11. Mus decumanus (forsan ex Egypto?) certe non a nostrate specifice distinctus, sed major, quod presertim in cranio apparet. Longitudo craniu 31 millim, (apud nos raro ultra 46—47). Ossa pa- rietalia in muribus ut in plerisque mammalis longe ante reliquas corporis partes attingunt lon- gitudinem debitam, quare longitudo suturae eorum optimam mensuram prebet. Heec vero sutura in specimine orientali 2equat 9 millimetra, in no- stratibus- adultis, que ad manum habeo, 7. Mus albipes? BRörrp. Mus. Senk. 3 ce. fig. Uni- cum nostrum specimen a descriptione Ruärrermn dis- cedit pede postico breviore: planta c. u. 25 mil- lim. (sec. Rärperr 1 poll. 1; lin. = 29 mill, vel paullo ultra 30 mill. si mensura gallica usus est, que differentia nimia est pro eadem specie); cum vero reliqua omnia bene conveniant, non andeo hunc ut novum proponere. Verisimiliter idem est animal quod Ruärrperr ut varietatem 1 c. describit, cujus vero mensuras non tradit. Hic mus ut sequens, maxime aflinis est M. syl- vatico, sed major: 3 pollicaris (130 mill. vel ultra) + cauda 145, planta c. u. 25, ad oculos 16. Color fere ommino M. sylvatici, sed color flavus obsole- tus. Rostri summus apex albopilosus; dein crista obsoleta , longitudinalis, subfusca. Cauda subtus pal- lescens, supra dilute fuscescens, sed non nigri- cans; tota pilis brevissimis, tenuibus, superne fu- scescentibus, subtus pallidis, sparse tecta; squameae caude parve: 5 squame equant 3 millimetra. Aures magne, fuscescentes, simillime M. sylvatici. Rostrum longius extensum quam illius. Cranium forma et magnitudine simile sequentis; differt tamen sutura sagittali longiore (7 millim.) et presertim carinis supra-ocularibus non elevato-mar- ginatis, sed superne planis, ut in M. sylvatico. 218 Össa nasi postice impressa. Foramina ineisiva inter radices anticas dentium molarium desinunt. For. palatina parva, paullo ante dentes medios producta. Dentes omnino sequentis. Mus macrolepis n. sp. murinus subtus albus, cauda longitudine fere corporis, squamis magnis, undique ras vestita. Tria specimina e Sennaar missa adsunt. 3 adultus, circiter 130 millim. + cauda 126, plan- ta c. u. 27, ad oculos 14, altit. aurvis 13. Pili mol- lissimi, colore fere M. sylvatici, sed apice brevius fllesonied. nec nigri. Supra fulvescente-murinus lateribus magis flavescens, subtus albus, limite de- finito; orbita antice paullo obscurior; apex nasi non eristatus, pilis albido micantibus tectus. Aures mag- ne, fuscescentes, subnude, simillime M. sylvatici. Vibrisse longe fusce. Dentes primores antice dilu- tius flavi. förkan capitis et rostri omnino ut in M. sylvatico. Cauda, supra subtusque fusca, squa- mis majoribus tecta quam in sp. aflinibus: 5 squamee exacte equant 3 millimetra. Pili caude parvi, tenues, sparsi, superne fuscescentes, subtus pallidi. Digiti 3 medi postici in hac sp. equales dici possunt (in omnibus sp. affinibus longitudine pa- rum differunt). Antici 4 perfecti cum ungue pollicis. Cranium (335 millim.? -sed occiput lesum) ad suturam posticam ossis transversi 32 mill., sutura sagittalis I millim.; sat simile M. sylvatici, sed ma- gis elongatum, carinis supra-ocularibus tenuibus, elevatis , ut in m. decumano. OÖOssa nasi sat con- vexa, basi planata, non impressa. Lamina an- tezygomatica brevis, vix ad rostri extensa. Tuber ante foramen infra orbitale parum prominet. Fora- mina incisiva longissima, intra dentes molares, usque ad plicam eorum anticam extensa. Fora- mina palatina parva, ad partem postieam dentis 219 medii sita. Dentes molares simillimi M. sylvatici: superiorum tubera transversa J-partita; sed tu- bercula interna in d. primo et 2:do tantum 2; postremus enim deest, ut in M. testiculari (tab. 2 fig. 5), cujus dentes parum ab hujus differunt. Varietas, 2, paullo minor: eauda 110 mill; planta 26; cranium fere 3. mill. brevius. Superne magis cinerea, vix ulla flavedine immixta. De cetero simillima, et verisimiliter non specifice distincta. Obs. Mus natalensis (an M. colonum LicHTt.?) huice simillimus, differt naso paullo eristato, squa- mis caud&e mediocribus (3 sqvame = 3; millim.), et ossibus nasi poslice sat impressis; sed dentes, linee supra-oculares, foramina palatina et incisiva, ut in nuper descripto. 12. Mus variegatus , Brasts, et sp. affines propriam subdivisionem naturalem formant generis Muris, cui, ut nune mos est, nomen proprium: Isomys ") tribui potest. Agnoscitur digitis latera- libus posticis aequalibus; nam externus, preter un- guem, omnino ut internus, 2equat apicem meta- tarsi sequentis; sed reliqui mures externum multo longiorem habent. Preterea due sp., hoc loco memorande, a muribus differunt: defectu tuber- culi imperfecti postremi in dentibus molaribus sup. 1:o et 2:o. — Tubera dentium, ut in M. syl- vatico, profunde lobata s. in tuberculis divisa; sed dentes mol. sup. 1 et 2 tubercula tantum 2 in- terna habent. D. primores vix compressi. Aures mediocres, rotundat2e, dense brevi-pilose. Nasussupra cristatus. Vellus sat crassum, sed molle, basi ni- gricans, parte media pilorum flavescente varie- ”) 2000, equalis, ob digitorum rationem; et uvs, mus. 220 gatum. Cauda macrolepidota, ut in Mure pilosa, (supra, in his 2, nigra). Pedes omnino Muris, pre- ter rationem indicatam digitorum. Statura crassa fere Muris decumani; rostro crasso, superciliis sat elevatis. Isomys wvariegatus nigrofuscus, flavo-variegatus, postice concolor, pedibus fuscis, rostro fulvescen- te, superne fusco; unguibus pallidis. (Pili ven- tris basi nigri)l. Mus varieg. BrRAnts. a) varietas major , obscurior, pilis nigrofuscis, annulo lato ante apicem flavo. Venter sordide gri- sescens; aures fuscescenti-pilose; orbita parum ful- vescens; crista nasi fere nigra. Cauda brevior, et ut in sequentibus supra nigra, nigropilosa, subtus pallida, pilis griseis. Squame magne: I eorum equant 3 millimetra. Adultus longit. 8 pollicaris (circa 200 mill.) + cauda 130 mill. vel brevior. Planta eu: 37 Cranium sat simile Muris decumani, sed rost- rum brevius et crassius et carine supra-oculares adhuc fortiores, cum lobo sat magno rotundato ante suturam coronariam. Longit. 40 millim.; sutura sagittalis 8. Lamina antezygomatica vix ultra + rostri, nec supra tuber, circa suturam ossis inter- maxillaris situm, extensa. Foramina incisiva usque ad basin dentis molaris 1:mi extensa; for. palatina parva, ad anteriorem partem d. medii sita. Dens mol. inferior 2:us postice non augustior quam dens 3:us. Plura specimina varie eetatis et sexus, ”ex agris Egypti inferioris” habemus. Hic Mus sine dubio est Lemmus niloticus GEorFror (Arvicola nilot. Desm.), cujus icon, in Descr. de PEgypte, Mamm. tab. 5 fig. 2, que nostrum animal sat bene re- presentat, confusione quadam appellata est ”Echi- mys d'Egypte.” 221 b) var. minor, dilutior, parte pilorum flava longiore, ventre fere albido, auriculis intus ful- vescenti-pilosis. Pedes grisei; supercilia et latera rostri magis fulva. Linea dorsi nigra, sed indi- stincta, in plerisque apparet. Adultus 6-pollicaris: circa 150 mill. + cauda 120; planta c. u. 35. Cra- nium 393, sutura sagittalis Br cetero nulla re differt, nec ut sp. distincta haberi potest. Ejus- modi varietates magnitudinis et coloris inter omnes mures videmus. — Specimina Hedenborgiana in Nubia superiore, prope Syrkut capta sunt. (Hanc speciem in Abyssinia invenit Rurrerr, sed speci- mina inde allata non describit). Isomys testicularis n. sp. (Mus testic. HEDENB.) griseo- flavescens subtus labiisque albidus; rostri apice pallide fulvo. Magnam speciminum copiam omnis etatis et sexus, prope Bahr el Abiad captam, misit HEDENBORG. Similia sunt varietati pallidiori prioris, sed adhuc dilutiora. Pili dorsi flavescentes, tantum basi bre- viter et fere occulte nigro-fusci; ventris albi, basi breviter grisei. Linea dorsi indistincta, nigra Stepe, non vero semper apparet. Aures pallide, intus dilute fulvo-pilose. Nasus superne et lateribus late fulvus, pilis criste parve apice fuscis. Orbita et regio prope caudam eodem colore, pallide fulvo, tinguntur. Labium superius late et fere pure album. Pedes fulvo-grisei. Cauda omnino ut sp. prioris. Adultus circa 150 millim. + cauda circiter 120; planta c. u. 34. Mas adultus insignis seroto maximo, nigro, sparse piloso, pone anum valde prominulo, unde nomen petitum; qvod non in Sp: priori apparet (forte ob tempus anni, quo occisa sunt specimina?) Femina similis mari, sed minus fusca supra api- cem rostri. (Mamme in sp. missis parum expli- cate: tantom video 4 inguinales et 2 pectorales). ; AM Pullulus veris. neonatus, colore, omnino adul- torum, nec obscurior. 66 millim + cauda 55, planta c. u 20. (Cranium 22 millim. Sutura sagitalis 93). Cranium adulti (tab. 2 fig. 9). supra con- vexius quam prioris. Longit. 34 millim., sutura verticis" 6; lamina antezyg ORDER paullo major, ad 4iresteyret usque Supra medium tuberis rostri label extensa. Foramina incisiva paullo intra dentes molares anticos extensa. For. palatina prioris. Dens molaris inf. 2:us postice multo angu- stior quam antica pars sequentis; tubercula supe- riorum paullo minus oblique posita quam in priori. Preter Mures duos supra descriptos ad idem subgenus referendus videtur Mus Abyssinicus Bur- PELL M. Senkenb 23., quem tamen non vidi. Tas Acomys cahirinus ") et dimidiatus inter se vix differunt nisi colore: il!ius isabellino, subtus circumscripte albo, aculeis dorsi plerisque apice cinerascentibus; — luyus vero supra subtusque Cl- nereo. Formas et proportiones partium omnino easdem, nec aures augustiores, neque caudam breviorem, ut traditum est, inveni, qvare potius ”) RärrpenrL in Mus. Senk. 3 p. 102 bene observat ico- nem in opere magno Descript. de VEgypte, mammif. pl. 5 fig. 2, que a plerisque, duce DEsmarest, secun- dum nomen falsum inseriptam, ad M. calhirinum citatur, non 'hunc sed M. variegatum vepraesentare; qua de re, mox antea, sub hujus deseriptione, no- stram observationem addidimus; sed male CRETZSCH- MARO imputat, quod ille primus GEOFFROYUM ut in- ventorem nominis Muris cahirini citaverit; nam in CuvtiErr Regne Animal, ed. 1817, 1 pag. 198 legimus ”M. Cahirinus Geoff. Deser. de Eg. mammif., a des piquans au lieu de poils sur le dos.” Hunc vero mox antea propius determinavit verbis: ”taille de la souris,” quare nulla quzaestio esse potestide specie, quam pre oculis habuit. 223 ut mere varietates coloris habendi sunt, quales inter mures frequentes invenimus. :LIiCHTENSTEIN memorat hc animalcula semper, per totum Egyp- tum simul habitare. Rurrerr formam flavescentem in Nubia et Sinai vidit, sed nescio an prius rela- tum sit hanc etiam in domibus Alexandrie, simul cum M. cahirino vero habitare, quod expressis ver- bis tradit HeEbenBorG in schedula, cum numerosis utriusque speciminibus, ibi captis missa, ubi for- mam flavescentem varietatem M. cahirini vocat. Inter hec specimina unicus adest pultiwus. Hic vero colore intermedio tingitur, nam pictu- ram omnem albam et colorem caude habet AM. dimidiati , sed partes superiores sunt cinerezr, fere ut in cahirino , tantum nucha et dorso postremo leviter flavescentibus. Pili caud&e superne fusci sunt ut in hoc. Longitudo ejus 70 millim. cauda 36; planta ce. u. 19; caput 29; ad oculos 11. Adul- torum, utriusque varietatis, 110 mill. + cauda 100; planta c. u. 19, ut pulluli; caput 33, ad oc. 151). Pili horum animalium, ut novimus, in dorso medio et posteriore incrassati et rigidi sunt, for- mantque aculeos pungentes, planatos, superne late canaliculatos. Sed etiam in reliquis corporis par- tibus eandem formam habent, etsi triplo vel qua- druplo tenuiores, indeque flexiles sunt. ”Tamen rigiditas qusgedam manet, et apex eorum brevis, acutus est, nec ut in pilis murium elongatus, tenu- issimus. Inter hos pilos rigidiores, et inter aculeos, adsunt pili lanei, tenuissimi, sed minore copia. Cauda, ut in omnibus gliribus squamicaudatis, sparse tegitur setulis, quarum circiter 3 sub apice cujusque squame inseruntur. In Acomye cahirino et dimidiato ha setule canaliculate sunt, et bre- vissime, quare pauce apparent: in initio caudze squamas parum superant; in apice duplo longiores 224 sunt. Seta media preterea semper brevior et tenuissi- ma. In aliis muribus, ob longitudinem majorem et ob mediam quamque setam non minorem, nu- merosiores apparent. 14. Acomys russatus A. Wacser, Munchen. Ab- handl. 1840 c. fig; fulvo rufescens subtus cine- reus, planta brevi, crassissima subtus nigra. E regione Sinaitico plura specimina cum sce- leto integro misit HedEssorG. Habitu quodam erasso a M. cahirino differre videtur, qui a pilis crassis, non apprimendis augetur; nam non solum dorsum totum et latera corporis aculeis latioribus quam illius teguntur, sed etiam reliqui pili, seu aculei piliformes, crassiores et rigidiores sunt; quam ob causam densiores apparent. Caudeée setule seu aculei ut in ÅA. cahirino formate, sed crassiores. Dispositionem eorum non huic peculiarem esse mox supra diximus. ÅA. russatus pråesertim a congeneribus differt structura crassa et latissima pedum posticorum; planta enim latitudinem habet ultra 3 longitudinis; sed ratio digitorum et tuberculorum eadem est ac in plerisque muribus. (In AA cahirino latitudo plante vix &quat + longit:s; sc. in siccatis). Caput et rostrum, ob pilos, crassiora appa- rent quam in ÅA. cahirino, sed re vera eandem formam habent. Rhinarium, ut in illo, preter in- terstitium narium, pilosum. Aures dense pilosi, minores, fere ut M. Musculi. Cauda brevior, ni- gra, setulis albidis sparse tecta. Squamsae majus- cule, omnino ut M. cahirini: 35 squame xXquant 4 millimetra. — Longit. adulti 110 mill. + cauda 70 vel paullo brevior; planta c. u. 18; caput 33; ad oculos 135. Cranium, 225 Cranium, tab. 2 fig. 6, secundum specimen unius magniludine naturali delineatum. In adulto, ut in A. cahirino adulto, superne, ah apice nasi ad medium verticis, fere recta linea exit. Cra- nium adulti 30 millim. ÖOssa nasi 12 = os frontis ++ suture verticis. Simillimum est cranio AA. cahirini et dimidiati , a quibus vix alia re differre videtur nisi osse lransverso paullo breviore quam sutura verticis, cum in ilis paullo longius sit quam eadem, et parte posteriore paullo convexiore, magisque declhivi. In utroque animali sequentia omnia simillima sunt: rostrum elongatum, com- pressum, lamina antezygomatica brevi, ad + rostri extensa; carinee supra-oculares sat valide, elevato- marginatze; foramina incisiva longissima, fere pone medium dentis primi extensa; for. palatina parva, ad postremam partem dentis medii sita. Dentes utriusque a dentibus Muris Musculi vix differunt nisi defectu tuberculi im perfecti posterioris in d. molaribus inf. 1:o et 2:o. Icon (fig. 6) praebet dentes junioris (c, d), et senivris profunde tri- tos (e, Vertebre 7+13+7+9+24. V. colli, preter 2:am, superne omnino mulice. V. dorsi 1:a mu- tica; proc. spinosus in 2:a altus, obtusus; in 3—"7 parvus, in sequentibus et lumbaribus humilis, longus et compressus, laminzeformis, vix obliquus, nisi in 2 ultimis dorsalibus, ubi paullo antror- sum nutat; 11:us dorsi erectus; anteriores paullo retro-speclantes. Pr. transversi lumbarium sat bre- ves. V. sacrales 5, sat longe, usque pone aceta- bula extense, processibus transversis concretis, spinosis distinctis et, preter primum, sat magnis. Vertebre caudales 2 antice processibus spinosis sat magnis, relique nullis predite; v. ultima (24) K. V. Acad. Handl. 1842. 226 minuta, rudimentaria. — Coste 7 vere et 6 spurie. Sternum omnino muris. Pelvis ut in Mure for- mata, angulo ischii fere adbuc acutiore. Artus, ratione habita magnitudinis, a Muris decumani vix differunt nisi cristis adhuc altioribus, qvod presertim de linea aspera femoris valet. Planta preterea brevior quam tibia, ossibus sat validis composita. Scapula ut Muris, crista vero latius adherente. 15. Meriones. — Quatuor hujus generis spe- cies misit HEDENBORG, quse ommnes ita ab ante de- scriptis differunt, ut dubius heream an omnes inter novitias Zoologicas habendee sint, tresque invitus ut tales proponere cogar. Si vero attenta comparatio aliter suaderet, spero tamen aliquid ad cognitionem generis, his descriptionibus addi- disse. Prolixus necesse ero, sed ut ea, que om- nibus communia sint, brevitatis ergo omitti pos- sint, ab initio dicere fas est, omnes hoc loco de- seriptos, ubi non expressis verbis aliter statuitur, similes esse in his, que preterea toto generi sunt communia, sc: Dentes primores superiores, superficie antica ob- liqua, sulco unico profundo, extra medium exaralli. Rhinarium prominens, totum brevi-pilosum; Labium superius ad medium fissum; Pedes antici debiles, digito medio parum longiore; externo paullo breviore; pollice minuto, sed ungue obtuso armato; Digiti posteriores 3 medii fere zquales; unguis medii reliquis paullo minor; PA 227 Ungues antici tenuiores, sed non breviores quam postici; Vellus molle: dorsi basi cinereum; laterum basi album, apice coloratum; gastrei cum regione ani totum album; ubique sat simile Dipodum. a) Meriones Gerbillus Oviv. nec. Rurppeni. ”Ma- gnitudine muris musculi,” ”macula ante et pone aures alba,” ”cauda corpore longiore, supra fusca, postice longius nigro-pilosa.” Gerbillus cegyptius Desmw. Fr. Cuvier, Zool. Trans. 2 p. 141. Sex specimina varize eetalis et sexus, prope Nilum album, ad Valed Schey capta, pre ocu- lis habeo. Hoc animal, etsi nomine cognito propositum, describendum esse credo, cum non minus patria quam icon cranii paullulum aliena, a Fr. Cuvier data, dubia qugedam moveant. Sed = egregie convenit cum desceriptione ÖLiviERtI e specimini- bus /Egyptiacis, quam plerique receutiores tan- tummodo transscripserunt. -LicHTENSTEIN, in Ca- talogo laudato, 1823, pag. 2, idem nomen (CM. Gerbillus Oviv.”) proposuit, sine alia descriptio- ne quam mensuris quibusdam debito majoribus, quare aliud verisimiliter animal ad manum habu- erit. Deinde vero CRETZSCHMAR, in RuPrrpers Atlas 1826, his mensuris in errorem ductus, idem no- men dedit alii animali, multo majori quam mure musculo. — Qui error a Fr. Cuvier 1. c. 1838, claris verbis correctus est, ubi nomen M. pygargi dedit animali a CRETZSCHMAR descripto, et nomen ab OrivieR datum recte interpretavit. — RärrPErr vero (in Mus. Senk. 3, 1842 p. 93—94) non so- lum rediit ad vitiosam determinationem, sed preterea in descriptione OrivieRi ”mixtum quod- dam compositum” invenire credidit, quod certe 228 non continet '). — His ommnibus nostram descrip- tionem addere liceat. Specimina adulta: longit. 90 millim. (33 poll. paris.) + cauda 115, cum pilis 120; planta e talo, cum ungue 23; caput ad aures 24, ad oculos 13. Color superne pulchre, dilute fulvescens, in dorso, ob brevitatem apicis colorati cujusque pili, cinereo- mixltus; subtus cum pedibus pure albus, limite definito. Macule albide pone oculos et pone aures minus definite. Aures oblonge, apice ro- tundatae, mediocres (longit + capitis), antice, pre- sertim in junioribus, fusce&. Nasus magis pro- minulus quam in Mure sylvatico, supra fusce- scens, pilis laterum albidis, erecto-adpressis, non in cristam conniventibus. Cauda flavo-grisea, 'supra fusca, pilis tamen basi pallidis; postice, circiter +, pilis longioribus, totis nigrofuscis, su- perne tantum vestita. Digitus posticus internus toto ungue superat metatarsum sequentis; externus solo apice unguis superat phalangem 1:am digiti proximi. Juniores tantum differunt mensuris (70 millim. + cauda cum pilis totidem; planta c u. 21) et cauda superne minus infuscata, apice ut in adul- tis formata et colorata. Cranium adulti (tab. 2 fig. 1) longit 28 millim. Rostrum compressum, modice elongalum: ossi- bus nasi, poslice acutis, longitudine ossis fronlis ”) In loco citato RurprErLL memorat ”den von EBRENBERG bekannt gemachten Meriones quadrimaculatus.”” Doleo vero me non invenire descriptionem, vel mentionera ab EnrREnBERG factam hujus nominis, quod non editum vidi nisi a FR. Cuvier, in monographia citata, ubi, p. 140 dicit: ”LicatEnstEIN specimen unum misisse hujus animalis, sub nomine M. 4 maculati EpBrR.” Neque hoc nomen inter species descriptas enumerat nisi ut synonymon Gerbilli "OutviERI. 229 eum dimidia sutura vertiets. Lamina ante-zygo- matica ") ad 3 röstri extensa, (st e summo fora- minis sinu ad apieem ossis nasi computes). Bulla ossea postice non prominet. Foramina palatina e margine antico coron&e dentis molaris 1:mi ad medium dentis 2:di extensa; for. incisiva, ut in plerisque, omnino ante dentes sita. — Dens mo- laris. 2:us, superior et inuferior, antice non augu- stior quam dens f:us. Superior anticus tubere medio bipartito et p/licis inter tubera obliguis. pre- ditus; quare, antequam tubera detrita sunt, tuber medium externum cum anteriore, internum cum Hösterrdre : conflutl (codl7, fö. T,-C:). "In dente maxime trito tubera 2 media inter se quoque confluunt, sed plice oblique bene apparent. Cranium pulluli convenit cum descriptione nuper data preter hoc: longitudo 24 mill.; ossa nasi longitudinem ossis frontis non superant, sed ratio eorum ad laminam antezygomaticam eadem est ac in adultis; dentes, qui lactei esse videntur, ab adultorum non differunt, nisi postremo supe- riore simplici, transverso. Prelerea cranium ju- venile postice rotundatum est, osse transverso sat declivi. Cranium a Fr. Cuvter LI c. (tab. 25 fig. 1—5) delineatum, evidenter est juvenile, ejusdem 2&tatis ac nostrum, quocum in plerisque econvenit. Sed foramina palatina longius retrorsum posita sunt, sc. e medio dentis primi ad finem 2:di, quod bis repetitum invenio (fig. 3 et 4); preterea dens su- perior 2:us antice multo augustior equam f:us, . ") Hoc nomine designo partem lamin2e-formem ossis zygomatici, mature cum osse maxillari concretam, que, in gliribus plerisque, externe claudit foramer infra-orbitale. 230 et postremus lateribus plicalus, ut in adults depingitur. Quas differentias observare volui, ut eluceat an vitio quodam iconis orle sint. b) Meriones venustus n. sp. luteo-fulvus, gastr&o maculisque pone oculos et aures, niveis. Cauda corpore longior, griseo-flavescens, supra apicem elongato- nigropilosa. | Habitat prope Bahr el Abiad, unde 2 spe- cimina adulta adsunt. Longitudo circiter 110 millim. (4 poll. paris.) + cauda preter pilos 130; planta ec. u. 30; ad aures 27; ad oculos 14. Forma rostri, auris, digitorumque ut in priori, cui eliam pictura Si- millimus est; sed color, sane puleherrimus, purior: superne medius inter luteum et ferrugineum, non obscure immixtus, sed in dorso supremo paullu- lum pruinosus apparet, ob apices brevissimos, fuscos pilorum. Macula pone oculum et altera pone aurem majores, circumseriptae et pure alba. Nasus superne colore dorsi, vel paullo pallidior, carinula pilorum obsoleta ornatus. Aures apice tantum subfusce apparent. Cauda colore fere dorsi; subtus pallidior; pili supra apicem elon- gati, toti nigro-fusci, a + caud& incipiunt. Vellus ut prioris, sat molle. Cranium (fig. 2) longit. a naso ad finem ossis transversi 32 millim. (totum verisimiliter 33, sed occiput lesum. Bulle ossee quoque desunt). Rostrum valde compressum. OÖssa nasi postice obtusa et incisa, longitudinem 2quant ossis fron- tis cum 3 oss. parietalium (vel + sutur2). Os trans- versum antice inter ossa parietalia procedit lobo magno acuto. Lamina antezygomatica brevis, tan- tum ad i ossium nasi extensa. Foramina pala- tina, ut in priori, ex anteriore parte dentis primi 231 ad medium 2:di extensa. Dentes a prioris nulla re differre videntur nisi postremo, supra et subtus, fere tereti. Plice antici superioris eodem modo obliquee. Hic Meriones simillimus videtur M. pygargo, Fr. Cuv. (M. Gerbillo Crzm. Rurp.) cum quo etiam singulis mensuris convenit; sed differt flocco caudee nigricante, nec albo (cf. Mus Senk. 3 p. 94, et Fr. Cuv. Monogr. in Zool. Trans. 2), et forma rostri cranilique. Nam icon, in Atlas zu Rurrperis Reise tab 30, qve a Fr. Cuvier ut satis bona laudatur, ostendit rostrum obtusum et crassum, quale arti- fex, vel pessimus non delineare potuisset si ani- mal nostrum pre oculis habuisset. Icon cranii ejusdem, a Fr. Cuvier LI. c. fig. 10—14 edita, magnopere differt a cranio nostri animalis: osten- dit enim rostrum crassum, nec compressum, ossa nasi postlice elongato-acuminata, et os transver- sum lobo acuto carens, que omnia non a differentia etalis oriri possunt. Preterea vero obliquitas pli- carum dentis primi piclorem non fugere potuisset. A M. melanuro Bärr. Mus Senk. 3 (qui idem ac M. libycus , LicHt. Verzeichn. 1823 p. 5 vi- detur) differt proportione et mensura partium aliis, colore non fusco-mixto et prasertim auri- culis oblongis; nam icon a Rärrperr data eas bre- ves, late rotundatus prebet, et LicHTENSTEIN in diagnosi memorat auriculas breves. Cum reliquis cognitis confundi nequit. c) Meriones murinus n. sp. supra fulvescens, fusco- mixtus, naso cristato, productissimo; auriculis rotundato-oblongis; cauda corpore longiore, pos- tice undique nigricante-pilosa. — 2 et juv. prope Bahr el Abiad inventi. &Z adultus. longit. circa 145 mill. (54; poll Gall.) + cauda preter pilos 160; planta c. u. 38; 232 ad aures 36; ad oc. 21. Forma et proportio auris et digitorum ut in M. Gerbillo supra de- seripto, sed nasus adhuc productior, carinula fusca, postice sat elevata, e pilis rigidis formata eristatus. "Color sat similis Muris deeumani, sed magis fulvescens. Pili erassiores quam in 2 pri- oribus, ultra medium saturate cinerei, dem fulvi, apice fusci. Tibize postice nigro-fusco-pilose.: Partes inferiores et pedes minus nitide albi quam in rioribus. Margo superciliaris postice late, sed sordide albidus; nulla macula alba pone aures. Aures fuscescentes, limbo fusciores, summo mar- gine ärgenteo-— vel albido-pubescentes. Cauda sub- tus pallescens, superne basi colore dorsi, sensim vero magis fusca; pili elongati, toti nigro-fusci, superne e medio caud&ée incipiunt, eamque, in ultima +, undique vestiunt. Junior colore similis adultis, tantum differt pedibus et cauda brevius pilosis; sed floccus caud&e bene explicatus, ut in. senioribus Long. 115 millim. + cauda 120; planta c. u. 36; ad aures 35; ad oculos 20. Cranium & adulti (fig. 3) 41 millim. Ro- strum lateribus paullo convexum, longum: ossa nasi, postice breviter angustata, longitudine equant os frontis cum 3 sutur&e parietalium; basi super- ne perfecte plana sunt, nec ut in reliquis 3, hoc loco deseriptis, ibi impressa. Laminae antezygo- matice fere ad + rostri procedunt (exacte ad + ossium nasi, si ab eorum basi computes). Fora- mina palatina retro posita, e medio dentis 1:mi ad finem 2:di extensa; for. incisiva usque inter bases d. anticorum producta, quod huic proprium videtur. Dens molaris anticus superior plicis trans- versis, non obliquis dividitur; tuber ejus postre- mum multe angustius quam anticum sequenlis. 233 Animal descyiptum presertim affine videtur M. pyramidum Georrfr. et Fr. Cuv., sed cranium nimis differt ab icone, a Fr. Cuv. LI ce. edita, ubi lamine antezygomatice breves, tantum + rostri equantes, et ossa nasi multo breviora sunt, etsi cranium delineatum evidenter animalis adulti est. Dentes quoque longe diseeduut: presertim in eo, quod dens anticus superior tuberculum postre- mum multo lavius habeat quam dentem medium. A M. robusto Rurr. differt auriculis non acutis et rostro multo productiore, sed mensurae fere eedem videntur. Tandem a M. Iybico (me- lanuro Ruärr.) differt statura majore, cauda et pede postico longioribus, auriculisque aliter formatis. d) Meriones crassus n. sp. pallide fulvescens, vellere quoque ”laterum basi cinereo; cauda breviore; planta brevi. ”Habitat in deserto Sinaitico, ad vias circa fontes Mosis, ubi cuniculos multifores fodit. Noctur- nus, pråedatur ante lucem.” (Hec. in schedula, cum specimine unico missa). Mas vetus. Longitudo ultra 9 pollicaris (circa 140 mill.) + cauda preter pilos 88; planta c. u. 32: ad aures 38: ad oculos 18. — Statura crassa et caput breve, crassum fere M. indici et sp. reliquarum ex Asia; sed preterea form&, usque in minimis conveniunt cun: formis priorum. Den- tes primores simillimi eorum, antice fla vi. Rhina- rium, breviter pallide pilosum, non minus pro- minulum quam ina Mure sylvatico. Aures latius oblonge, apice rotundate, longit. parum ultra + tolius capitis, margine antico pilis longis, densis, albidis ciliato (quod in prioribus non observatur). Digit postici laterales paullo longiores quam in sp. prioribus: externus preter unguem xquat pha- 234 langem 1:am d. proximi; internus parum brevior, apice unguis superat phal. 1:am sequentis. Planta posterior, subtus sparse, breviter, adpresse albido- pubescens, brevior quam in reliquis sp. hujus generis. Vellus corporis longum, densissimum , mollis- simum, sat simile Dipodum. In eo a precedentium differt, quod omne vellus coloratum, etiam late- rum, basi cinereum sit; sed vellus gastrei totum album. Corpus superne pallide griseo-flavescens, ex apicibus brevibus, fuscis, paullo nebulosum. Macula obsoletior pone oculos, et parva pone aures sordide albide. Pedes albi. Aures pallidee. Cauda crassa, pilis densis, non brevibus, sat crassis et rigidis, colore corporis, tecta; pili ejus supra apicem elongati, mnigri; ipse vero apex habet 'penicillum brevem, album, a pilis nigris obtectum. Cranium (fig. 4) a reliquorum differt tym- panis maximis, pone occiput prominulis, ut in Dipode; osse zygomatico margine postico reflexo, et, ad frontem, pro laminula ossis lacrymalis, non inciso. Foramina palatina parva, e medio dentis 1:mi ad medium 2:di extensa. Reliqua vides in icone. Inter species cognitas hec proxime affinis videtur M. meridiano Pair., qui in Pallasii Nov. sp. Glirium Mus longipes dicitur. Hoe vero no- men differentiam indicat, nam pedes postici ratione corporis longiores sunt, et subtus dense villosi. A M. indico facilius distinguitur colore et cet., et a M. Burtoni Fr. Cuv. abunde differt colore alio, pilis caude et cet. 2305 16. Psammomys obesus OÖrzm. Rärr. Atlas tab. 22; 23; et:-MussvSenk. 3'p>92: Animal hoc, ut observavit TEMmmIincK, perpa- rum differt a Merione veteris orbis, et presertim simillimum est M. crasso nuper descripto, meri- diano , indico et reliquis statura brevi, obesa et cauda breviore agnoscendis. Sed tamen differt dentibus incisivis superioribus antice planatis, in- tus marginalis, nec, ut in Merione, antice obli- quis et sulceatis. Dentes molares mere apparenter differunt: nam in Merione juniore plice trans- verse tubera dentium separant; sed ubi dentes paullo magis triti sunt tubera confluunt; in Psam- momye, etiam juniore, plicée dentis tantum late- rales apparent, quia pars media plice tam alta sit, ut mox teratur; sed tamen in pullulo dentem posticam, non tritum, invenio, ubi tubera trans- versim distincta sunt. Digitorum ratio omnino eadem est ac in M. crasso nuper descripto, et in speciminibus adultis unguem posticum medium debiliorem, ut in Merione, invenio; sed in juni- oribus paullulum longior est. — AZures parvee, sed ut in M. crasso, antice ciliate. Labium superius, ut in Merione, ad medium fissum, in omnibus video; quod in descriptione supra citata minus recte exprimitur. Mamme utringue 3, sc: 1 mox pone pedes anticos, 1 ad latera abdominis et tertia inler femora. — Vellus ubique, etiam in gastreo, basi cinereum,. — Inter multa specimina ab He- DENRORG missa, adest femina vetus, cui tolum gastreum, et basis apexque caude colore subfer- rugineo, obscuriore quam dorsi, tinguntur. 236 17. Orycteropus cethiopicus un. sp. fronte ante oculos decliviz rostro breviore, tenui; digito an- tico primo reliquis longiore. (Tab. 3 fig. 1—5). E Sennaaria redux HEpDEnBorc, cum reliqua collectione, domum misit pelles maris et feminee hujus animalis, prope Bahr el Abiad captas; deinde vero, a:o 1839, tertium specimen, ex eadem regione acquisilum, addidit, ideoque primus boc genus memorabile in Africa septemtrionali invenit. Sed comparatio horum speciminum satis ostendit, Ory- ctleropodem ibi viventem non parum a capensi differre, quare, secundum hodiernum morem, nomine specifico distinguendus est; an vero forma hujus generis, capensis et eethiopica, tales ”ab inilio create” sint, hoc tempore in medio re- linquam. Specimina nuper memorata evidenter sunt animalia seniora, cristis cranii sat prominentibus et dentibus profunde tritis. Cutis crassa et dura, ut cutis suilla, epidermide, pro setulis squamulosa, fere ut cauda murium, tecta. Mensuras infra in tabula damus. Color to- tius cutis griseo-flavescens, pallidus. Ungues pal- lidi. Pili corporis pauci, sat distantes, rigidi, setacei, brevissimi (anlice 2—3, posticee 5 millim.); pallide flavescentes, sed in dorso maris fusci. Postice et in basi caudeée sele pauce longiores, nigre immiscunlur. Pedes densius vestiti sunt pilis longioribus, nigris, ad externum digitorum latus ut fimbrie recurvis; in apice tibie et in tolo lalere antico antipedum transversim extror- sum vergunt; vortex adest supra olecranum, a quo exit linea longitudinalis pilorum deorsum speclanUium. Capul superne dense teclum pilis brevissimnis, pallidis, a linea media non difinita, 237 retrorsum divergentibus, immixtis nonnullis fuscis. Rostri apex sat tumidus, pilis tenuibus, floccoso- erectis, curvatis, submollibus, adspectu laneis, dense vestitus. Rhinarinm nulla parte nudum. Vibrisse pauce et brevissime; sete ulle longio- res, nigre, sub oculo adsunt. Aures ut in O. capensi formate et tenues, sed apice minus acute; pilis omnium brevissimis, sparsis tecte. Cauda sat dense, sed breviter, pailide pilosa. 'Digitorum pro- portio ut in Ö. capensi, preter dig. anticam 1:um, paullalum longiorem quam 2:um. Ungues maximi: anticus 2:us paullulum brevior quam JI:us, et parum major quam 1 et4. Ungues postici 2 et 3 omnino &equales; 1 et 4 paullo minores; externus adhuc paullo minor (23 millim.). Regio analis pone pedes longius prominet. Penis in hac parte, pone pedes, exseritur; scro- tum nullum. Femina paullulum minor, pilis omnibus pal- lidis, preter eos in antico latere antipedum et pauciores ad marg. externum posteriorum, fuscos, nec ' nigros. - Digitorum pili albidi. De cetero similis mari. — Mamme&e 4 inguinales, sat elon- gate (circiter 5 millim. Jäger in O. capensi nu- merat 2 ventrales et 2 inguinales). Crania tria speciminum commemoratorum, inter se similia, magnopere a cranio O. capensis differunt forma brevi et fortius augustata rostri, unde frons convexa eminet; nec non differt forma maxille inferioris, postice latioris. De cetero videas in comparatione infra instituta et in tab. 3:tia ubi fig. 2 et 3 cranium, ad magnitu- dinem + a naturali redactum, representant. Comparationis causa breviter commemoran- dus est: 238 Orycteropus capensis GEorFr. linea faciali subrecta, trostro longiore, crasso sensim parum attenuato. Myrmecophaga afra Parias Misc. Zool. p. 64 (brevis descr. foetus sine icone). — CAmPeErR Act. Petrop. 1777, 2 pag. 233. tab. IX, B. (solum cranium). Cochon de terre ÅLLAMAND Buffon Hist. Nat. ed. 8:o Deux Ponts 1787. quadr. XI p. 7, pl. 1,f.3 (Cutis farcta). Oryct. capensis Smuts Enum. Mamm. Capens. p. 32. — Cuvier Oss. foss. ed. 3, V, p. 139 tab. XII. — JÄGER: Anat. Untersuchnng des Orycteropus, Stutt- gart 1837, Dissert. inaug. cum icone secundum specimen in spiritu vini conservatum. Descriptio externa brevis, sceleti nulla. Cet. citationes non originarias, vel nibilde diffe- rentia specifica illustrantes, vid. FiscHErR Synops 3959. Hujus animalis specimen acquirere non potui, quare solas adnotationes, sub itinere in museis factas et descriptiones figurasque aliorum com parare pos- sem, nisi ah amicissimo Prof. Leydensi J. VAN DER HozeveEn descriptio animalis farceti, icon cranii et responsa de dubiis quibusdam benevolentissime communicata essent, quibus nixus tutius procedo. Pili hujus multo longiores, cutem tegentes, et colore obscuriores sunt; et non tantum in pedi- bus, sed etiam in regione femorum et scapulze, color sat fuscus vel nigricans apparet; aures quo- que semper paullulum acutiores mihi vise sunt. Caput presertim a prioris differt rostro multo longiore et ecrassiore, non in medio depresso. Etiam in hoc, rostrum apice paullo tumet. Digi- tus ant. primus paullulum bevior quam 2:us (Cuv. Oss. foss., v. p. HoeEveEn in litteris); unguis ant. 2:us omnium maximus (Smuts). — Mensuras sequen- tes pro ulteriore comparatione collegi: 239 Longit.millime- sec. ÅLLAM. SMmUTs CUVIER HOEVEN O. ethiop") tris expressa. (Buff.) Oss. foss. in litt. oh 2 Corpus cum capite. 41110 900 10003) 1040 — 1000 990 Gupdal lost 5068 4 580 504 500 — 500 450 SENT APR FANER Ae ILO É . — 270 = 260 — ad oculos, a naso 190 s a 180 — 4151 = 156 Auris externa ... 163 <:180 3 . — 140 = 136 Planta c. unguibus et BIE: SERA us: å ; : 260 — 23600) . » ossa sine cute et UOSUibuSs.s eos a ; 258 0 — » d:opreter caleaneum et astragalum S : 190 FE tesen TR 165 ,, metatarsus medius (LOS): ske 6 E 31 sl — 69 » dig. medius: ossa | preter unguem =. - 82 så ske EAS 73 » — — cum ungue 5 — 83 82 ,» phalanx ult. ejusd. = . å 29 adsl AE 26 Unguis digiti ejusd. (post. medii). K : : 3 — RN 32 su disati ant e:di.. : 65 3 45 — 37 41 Pbal ult. d:o do... s 5 SVE . -— d 35 5 ST ERA RPS SR Ka i JÄGER 1. c. mensuras longitudinis omisit, sed icones du& ab eo date has monstrant: longit. 1150 + cauda 370; caput 306; ad oc. 190; auris 196; quas adcuratas credo, cum in utraque figura exedem sint, cumque longit. auris mensurgeque varie ca- pitis, in libro literis scripte, egregie cum figuris ”") A Specimen farctum; Q cutis siccata, non farcta, nec extensa. "+) Sceleton, fig. 1, magnit. + magn:s naturalis, ostendit longitudinem 984 mill., sed rostri apex mollis hanc mensuram saltem 20 millimetris auget. +) Calcaneus, qui deerat, secundum iconem CuvIERI restitutus; ideo hec mensura incerta. 240 conveniant. Descriptio ejus ostendit caudam in cutibus detractis semper nimis exlensam esse, nam in animali vivo + corporis non excedit. E mensuris elucet, caput in O. cwthiopico mul- LO; pedesque ejus poslicos, non minore 'ratione, breviores esse iisdem partibus O. Capensis. Dif- ferentia longitudinis horum presertim in meta- tlarso invenitur. Ungues antici et postici eodem modo breviores sunt in O: ethiopico; sed corpus integrum utriusque omnino &qualis videtur, nam cutes, ab HeEbEsBorG e Sennaar miss, paullo corrugate, nec nimis extense erant, quod a forma earum faciliter intelligi potuit: Cum mensuris alterius speciei, bene tamen conveniunt. Craniwm O. capensis non possideo, sed forma ejus optime describitur et representatur a CUVIER in opere Össemens fossiles, Pars V. pag. 139 et tab. NTE GG rg Da crania adsunt in museo Leydensi, quorum delineationem bene volentissime misit Prof. v. p. Horeven. Convenientia autem harum iconum inter se et cum illa, quam dedit Camper (I. C.)> veritatem omnium plöbat” Pra terea vero icones cuvierian2e oplime congruunt cum mensuris in libro datis, excepta sola Jatitutt dine rostri, que forsan lapsu calami nimis magna facta est? ”Trado igitur iconem et mensuras cranii O. capensis , a Cuvier mulualas, ut comparenlur cum is O. cthiopici , a me ipso factis ”). Orycteropus ”) Observandum est cranium O. ethiopici alterum, minus, fronte humiliore et dentibus minus tritis preditum , cujus figuram delineavi, in cute masculina positum esse; alterum vero, paullo majus, cui frons conve- xior sed rostrum non crasslus erat, in cute feminina inveniebatur; quod verisimiliter errore quodam fa- ctum est. 241 Orycteropus capensis. OQO. zethiopicus. Sec. Cuv. Oss. foss. Cranium V.p 139; - tab: XIL. majus; minus. a Longit. cranii maxima ... .. 234 (781) 23515) — 208 203. b — e marg. ant. foram:s magni ad mars; postt.palatri duri.." 70 (25) 23 — 2 74 c — maxillesup:sabang. postremo . — (49)147 — 127 125. ES 3 TINNSS AINA HA eko velat (ÖN SURA 178 e Latit. pone proc. postorbi- TAGS SG. Ser ska YTA öd 47 (15) 45 — 422 44. f — in arcub. Zygomaticis ... 86 (29) 87 — 8 81. g — rostri ad sut. intermaxill. . 37(?)(11) 33 — 30 ha h Altit. occipitis c. condylis. .. 46 (15) 45 — 40 45 z — ab ang. post. max. sup:s ad tubera frontalia;: ss ,« ... 63. (20) 60... — 55: MT &k — rostri ad sut. intermaxill . 25 (8:) 25: — 251 Fl fist Proes,coron:, a.marg. inf..,..:89130) 90: —;: 92 Jes m— » » ab angulo postremo maxille infs... 481 (45) 45. = 50 50. Ex his comparatis concludi potest, cranii partem cerebralem , que mensuris b, e et h fere circumsceribitur, vix vel parum in utraque forma differre, partem vero facialem et rostrum (c, d,) in O. capensi multum superare easdem partes O. cethiopici. Rostrum, in utroque, ad apicem ean- dem fere habet crassitiem, sed in illo a tuberibus frontis, sat altis, recta linea exit; in hoc pone medium ossium nasi subito constringitur, quam structuram icones melius quam descriptio monstrant. Differentie forme non ab etate pendere possunt, nam cranium majus O. cethiopici avimal ”) Icones Cuvier 2, 3 et 4 ad rationem + magn:s natu- ralis delineate sunt, quare mensuras ab icone desum- tas in parenthesi inclusas trado, easdem vero triplices juxta expono. K. V. Acad. Handl. 184 2. 16 242 vetus indicat, dentibus multo magis tritis quam iisdem in icone Cuvieriana: corona excavata, mar- ginem alveolarem tantum 1—3 millimetris su- perans, angulisque omnibus detritis. Alterum cranium animalis junioris, sed plene explicati videtur; linex tamen pro musculis temporalibus eundem situm, late distantem, in utroque habent. Dentes omnino cum descriptione et figuris Cuvieri congruunt, sed insuper a nobis represen- tantur: fig. 4, superiores; fig. 5, inferiores. In utraque maxilla utrinque adsunt I molares or- dinarii, et preterea utringque vestigia alveolorum, supra 1, sublus 2 observantur. Posterior horum dentium deciduorum restat in max. superiore dextra eranii majoris, et in inferiore sinistra minoris. 18. Manis Temmincki. (Tab. 4 fig. 2). Uni- cum specimen juvenile hujus animalis ad confi- nium terre Kordofan, prope Bahr el Abiad cap- tum, misit noster HeEbenrorG. Hoc isitur animal totam Africam orientalem inhabitare videtur, a Sennaar, latit. 12:o bor. ad Portum Natal, 30? merid., unde specimen giganteum, fere 3-pedale, a peregrinatore suecano WAHLBERG, accepimus. In- certum est, an idem sit animal a quo RärPPELL fragmentum caude, e loco indeterminato interioris Africge, commemorat (Mus. Senk. 3. 179). Cum nulla, quantum novimus, synopsis cri- tica hujus generis, post eas que tradiderunt Des- MAREST et FiscHER prodierit, appendicis loco con- spectum adjungo earum formarum qua mihi cognite sunt, ut melius cum reliquis comparari possit animal nostrum. 243 19. Hyracis forma adhuc omnino sunt obscurze. Plures inter se differentes adesse videntur, sed ita in se invicem transeunt, ut ad sententiam RuPr- PELII approbandam fere cogamur, qui omnes, etiam capenses, uno nomine, Hyracis Daman; conjungit. 20. Camelopardalis. Nulla adhuc causa est cur differentiam quandam specificam inter specimina, que varias partes Africe inhabitant, suspicaremur. Pilis tamen coloreque semper paullulum dissi- milia videntur capensia et sennariensia. Illa enim, quot vidi, tecta sunt pilis longioribus, colore sordide albido, maculis fuscis, obscuris picto; hec vero omnia pilis brevissimis, vix ultra 3—9 millimetra longis, letius albidis, et in maculis letius fulvis, tecta, observavi. Que differentia tanlum e climate orta videtur; capensia enim omnia extra tropicum, ad lat. merid. 25—28', sennariensia vero ad lat. 12—14, intra tropicum, capta esse solent. Ex utraque regione 7 speci- mina vidi; sc. e Sennaar et Kordofan: J speci- mina que HeEDEnBorRG nobis misit, quorum vero unum, juvenile, hodie Koenigsbergie asservatur; 2 Francofurti, unum Lugduni Batavorum, femi- namque Parisiis vivam; ex Africa meridionali-ea que in museis, Lugdunensi, Parisiensi, Goeltin- gensi et Elatö ligen exstant. 21. Observationes queedam de Antilopibus sen- naariensibus ad alium locum differo. Bubalus lunatus ex Africa septemtrionali maxi- mes ane memorabilis est. Cum vero specimen ex Africa meridionali, quod comparem, nondum acce- 2414 perim, de eo nihil ulterius hoc loco dicam, nisi quod sat bene cum descriptione SmitHrn in opere: Illustrations of the Zoology of South Africa, et cum specimine feminino, quod Lugduni vidi, con- veniat, etsi color paullo magis in rufescentem vergit. Tab. 2. Explicatio Tabularum. fig. 1 Meriones Gerbillusy cranium, a superne, b — 2 — venustus a latere, magnitudine KERN — murinus naturali; c dentes su- — 4 — Crassus periores sinistri, d in- — 5 Mus testicularis feriores dextri, mag- — 6 Acomys russatus I —nitudine aucta. — 7 Dysopes Midas. a, caput: 1 lobus Helicis; 2 Antitragus, 3 Tragus; — b, c, d, cra- nium; e, Dentes primores; omnes, magni- tudine naturali. Tak Fig. 1 Orycteropus 2ethiopicus &A, magnit. ir. — 2, 3 Cranium ejusdem femina, magn. 1. — 4 Dentes superiores sinistri) ejusdem cranii — 35 — inferiores dextri f magnit. i — 6 ÖOrycteropus capensis: cranium, magnit. 3, ex opere Cuvieri: Össemens fossiles ed. 3, vol. V, tab. XII fig. 4. Tab. 4. (Ae I Mepbitis (Ictonyx) frenata, adulta, magn. + — 2 Manis Temmincki, pullulus, magn. + SER Öfversigt af slägtet Manis; af CARL J. SUNDEVALL. För att vinna en närmare kännedom om arterne af det märkvärdiga, till det yttre nästan ödle- lika Myrkott-slägtet, som LinsÉ, under namn af Manis, först införde på sin rätta plats bland dägg- djuren, samt för att kunna till namnet bestämma tvenne på Riksmuseum i Stockholm befintliga ar- ter, som ej kunde återfinnas uti nyare zoologiska skrifter, företog jag att göra anteckningar öfver de arter, som anträffades uti de zoologiska sam- lingar, hvilka jag bade tillfälle besöka år 1841 under en resa genom Tyskland, Frankrike och Holland. Det blef då snart tydligt, att flera ar- ter förekommo, än de fyra, som redan voro upp- tlagne i djurförteckningarne, eller hellre, alt flera arter voro sammanblandade under ett namn. Efter bemkomsten tycktes det af de gjorda an- teckningarne blifva tydligt, att de sedda arternes antal uppgick wull 7, och en noggrann revision af litteraturen öfver slägtet gaf det resultat, att lika många redan förut måste hafva blifvit afbildade eller omnämnde uti beskrifningar, ehuru detta skelt på ett så föga tillfredsställande sätt, alt de 246 ej derefter kunde med säkerhet urskiljas. Sedan har jag genom bref erhållit fullt upplysande med- delanden af Professor EricHson i Berlin, Profes- sor VAN DER HoEVEN i Leyden, Candidat J. REin- HARDT I Köpenhamn och Doctor Hartraus i Bre- men, hos hvilka jag stadnar i största förbindelse, för den osparda möda, hvarmed de haft godheten att biträda mig vid arternes utredande. Efter att sålunda hafva erhållit noggranna uppgifter öfver 7 arter af Manis , och efter att hafva jemfört dessa med hvad som förut var kändt, anser jag mig böra meddela resultatet af hela undersökningen. Men ingen må häruti vilja finna en fullständig bestämning af alla de arter, som förvaras i europeiska samlingarne, ty dels har jag ej sett några af de betydligare bland dessa, t. ex. de engelska, dels torde jag hafva förbigått en eller annan art, utan att derå fästa behörig uppmärksamhet, och slutligen har jag haft allt- för litet tillfälle att se cranier och skeletter af dessa djur. Till det, som af flera författare blifvit fram- stäldt om dessa djurs yttre form, har jag ej myc- ket att tillägga. Den fullkomliga bristen på tän- der och de korta, af huden alldeles dolda och hopbundna tårna, försedde med ganska stora klor , hvilka såsom en bhof eller skida betäcka nagelbenet, och enligt flera ögonvittnens intyg, vid gåendet äro - böjde ned under fotsålan, äro gemensamme formförbållanden för dessa djur och slägtet Myrmecophaga, som i Amerika ersätler de- ras ställe, och med hvilket de hafva en ganska nära likhet i bildning. Hos Manis äro klorna 95 på alla fötterna. Tungan är, liksom hos Myrme- cophaga, utsträckbar till flera gånger hufvudets längd, ellery nära lika långt som kroppen utom 247 svansen "). Den är plattad och temligen tjock, till utseende nästan som en igel. Svansen är bredare och tjockare än hos något annat dägg- djursslägte, nästan liksom hos ödlorna; den är alltid undertill platt. Alldeles egen för detta slägte är betäcknin- gen, som består af stora hornartade, fristående fjäll, i stället för hår, på hela öfre delen och sidor- na samt hela svansen. Fjällen ligga, liksom men- niskans naglar, fästade vid en temligen stor yta af huden, från hvilken de, på samma sätt som naglar, utväxa blott åt ett båll. Hos de nyfödda ungarne skjuter fjällets bakre kant knappt utöfver basalytans kant, men den tillväxer hastigt och tyc- kes fortfara dermed så länge djuret lefver. Hos äldre exemplar äro de alltid längre i förhållande till bredden än hos yngre, och starkt slitna eller sönderbrutna i kanten. De ytor, från hvilka fjäl- len utväxa, äro transverselt rhombiska; så breda som fjällen och omkring 3 gånger kortare än bredden, samt ligga, liksom hos fiskarna, nätfor- migt, tätt intill hvarandra, sålunda, att fjällen bilda alternerande rader längsåt och sneda rader tvertöfver. Hufvudets fjäll äro alltid små och något irreguliera, så att de endast kunna räknas efter de sneda tver-raderne; på kroppen sitta de högst regelbundet, och bilda vanligast 11 eller 17 längsrader, af hvilka de öfre innehålla de största fjällen, men i sjelfva midtelraden äro de vanligen något smalare. Hos en del exemplar tillkomma dessutom 3 å 4 små fjäll, som bilda en liten egen rad nederst, vid hvardera sidan af buken, hvarigenom radernes antal blir 13 eller 19; ännu mera sällan saknas yttersta raden hos ") Jfr. DaLrman, och Burt. 248 de arter, som pläga hafva 17, hvarigenom antalet biott blir 15. Detta rättar sig seck aldeles icke efter åldern, ty ungen äger std fodseln alla de fjäll han kommer att få. På svansen bilda fjäl- len alltid 3 längsrader ofvan och 3 undertill, utan naken hud, samt dessutom en rad på hvar- dera sidan, som äro böjde i skarp vinkel och utgöra svansens kanter. Fjällens antal i raderne tyckes vara temligen constant för hvarje art, men enligt de mig bekatita facla står detta ej i något tydligt förhållande till vertebrernes antal. Fjällens hårdhet har blifvit alltför öfverdrifvet omtalad af flera äldre författare, som liknat dem vid sten och metaller; mig hafva de synts föga hårdare än sköldpaddskal eller vanligt horn. Yttre öronen äro åtminstone hos en art, M. Palmanni , temligen stora, Ull formen nästan lika menniskans; hos de flesta öfriga tyckas de vara mindre eller till och med otydliga hvilket dock är svårt att med bestämdhet afgöra efter de tor- kade exemplar jag sett. Ögonen äro försedde med tydliga, kort-håriga ögonlock, i hvilkas kant jag aldrig funnit tyd- liga cilia. Näsan är framskjutande, utan hård eller eget bildad hud i spetsen; näsborrarne stora, bite en böjd öppning vid sidorna derom. Munöppningen är ganska liten. Läpparne fullständigt utbildade; den öfre ej klufven; den undre smal, betäckt på sidorne af den öfre. Köndelarne öppna sig bakom bakfötterne, tätt intill tarmöppningen. Spenarne äro blott en på hvardera sidan, tätt bakom framfötterne. Naf- veln synes hos ungarne mellan lårens främre sidor. Jag förbigår de inre delarnes beskrifning, hvaraf jag ej bar någon egen erfarenhet, men 249 hvarom anteckningar finnas af DALMAnN, Burt m. fl. och i Cuviers arbeten "). Skelettet af en art finnes fullständigt afbandladt i Cuviers Ossemens fossiles. Uu de härjemte bifogade ”Observationes osteologice” har jag samlat några spridda under- fätnrelser om dess olikheter KöS de särskilta ar- terna. Till de märkligaste egenheterne för släg- tet höra deras klufna nagel-leder (se pl. 4 fig. 7—11), bristen på utåt synligt os lacrymale och till och med canalis lacrymalis, den med Myrr- mecophaga gemensamma bristen på arcus zy- gomaticus, och den raka underkäken samt egen- heten i bäckenets bildning; hvilken sednare äfven finnes hos Dasypus. Dessa djur beskrifvas af alla; som sett dem lefvande, såsom ganska milda, hvarföre de ge- nast bli tama; troligtvis stå deras sinnes- och själs-förmögenheter på en ganska låg ståndpunkt. Skrämde rulla de sig tillhopa såsom igelkotten, med nosen mellan fysttvfötberten och omlindade af svansen, till ett aflångt nystan, då de synas föga åtkomliga för rofdjur. De kunna ej springa fort, men gräfva med så mycket större färdighet; de skola till och med kunna i ögonblicket gräfva sig ned i en af solhettan hårdnad jord. Af Va- LENTYNS beskrifning (se nedan 1726) skulle man kunna sluta, att de lefde såsom mullvaden , i un- derjordiska gångar, hvilket dock tyckes motsägas af deras yttre utseende och föda; sannolikåst > är välj" att de ullbringa dagen hvilande uti hålor som de gräft, och ströfva "omkring under natten. Deras föda skall endast utgöras af Tore eller ") En högst märklig, egen afdelning af mager, som alltid innehåller en stor mängd Ascarides, beskrifves, hos en obestämd art, af WurteFIELD (se nedan 1830), och af Gouve (1703). 250 enligt äldre författares" uppgifter, af myror, hvilka de fånga med sin långa segt slemmiga tunga. De lära kunna otroligt länge uthärda att svälta: ända till flera väclant tid (DALmMmAn, Burt). Af flera författare omtalas, att man i deras mage finner små kiselstenar, hvilka möjligtvis torde tjena liksom hos foglarne (DArman, Lesuie, BurT, WuirTtEFIELD). Dessa stenar lära stå i något vid- skepligt anseende hos Hinduerne. Köttet af Myr- kottarne skall vara ganska smakligt. Af deras hud, med påsittande fjäll har man i China bru- kat göra pansar, som utan alt vara tunga äro ogenomträngliga för pilar, och som -troligtvis äf- ven motstå svagare-gevärsskott. Några författare anföra, alt fjällen användas bland rökelse-ämnen; men VALESTYN säger uttryckligen, att ”djurets bakre delar brukas till rökelse liksom zibet-kattens ,” hvaraf man skulle kunna förmoda någon zibet- artad afsöndring. Manis-arterne förekomma endast i de heta delarne af gamla verlden. De från 2&quatorn af- lägsnaste ställen, hvarifrån de finnas anförde, äro södra Afrika till 26 å 272 S. lat., och Assam om-= kring 26” N. lat.; således föga utom vändkretsar- ne. Olikheterna i arternes form rätta sig efter deras geografiska utbredning: från vestra delen af Afrika är endast den långsvansade formen känd; den bredsvansade, som är mest eget utbildad, tyckes uteslutande tillhöra hela östra sidan af Afrika jemte det egentliga Indien, och den tredje formen, med mera medelmåttig svans, förekommer i östliga delen af södra Asien samt på indiske öarne. Denna sednare är artrikast och innehåller öfvergångar till de båda öfriga, nemligen, genom M. Dalmanni från fasta landet (China), till den indiska, och genom M. aspera från Sumatra, 251 till den vest-afrikanska formen. I forntiden tyc- kes ett närslägtadt, gigantiskt djur hafva lefvat 1 Europa, uti allas tertiärformation man funnit ett nagelben, som liknar det af Manis. Övissare är om de, sednare i Europa, af LaArrtert funna tå- benen kunna hiträknas. Jag öfvergår nu till arternas beskrifning. Genus Manis L. (Pbolidotus Brisson). - Sectio 1, cauda corpore multo longiore, angustata. Pedes antici rigide hirti, tantum basi extus squamosi. Ungues compressi; primus (internus) utriusque pedis minimus, pone externum relrac- tus. Squamee corporis angustius oblonge, stris fere parallelis ornate. (Manis propr. Linn.) 1. Manis Zongicauda squamis corporis XI seria- tis, cauda longissima. Pholidotus longicaudatus Brisson. — Long- tailed Manis Penn. — M. longicaudata Geoffr. M. tetradactyla Tinn. — M. macroura Ervsxl. (conf. infra). — M. africana Desm. (est. var. 8). Habitat in Africe occidentalis parte, mibi non rite cognita, nam Senegalia, Sierra Leona et Guinea ut patria afferuntur ab is, qui sp. sequentem non ut distinetam cognoverunt. — Corpus cum capite 14—15 pollicare (circiter 380 millim.); cauda fere duplo longior. Squame& nigricantes, lutescente-limbatze; corporis oblonge, parte apparente non transversa; tote profundius striate, apice uni-mucronate. Sq. caudales latiores, parte apparentle paullo trans- versa, superiores obsoletius, inferiores omnes for- tius carinate. Sq. laterum pedumque posticorum lanceolate, carinate; 2 maxime pone scapulas site. Series spinalis continet squamas in capile circiter 9, in trunco 14, in cauda 42—44. Frons 25352 ad medium oculos inter et nasum squamata. Pedes antici dense, rigide nigro-hirti, tantum basi extus squamosi. Gastrexum fere ut pedes antici vesli- tum, sape vero calvum observatur. Rostrum sat attenuatlum. Aures externee (vix ulle?). Ungues omnes, etiam medius, subacuti, paullo compressi; medius anticus maximus, duplo longior qnam 2dus; 4us paullo longior, Jus paullo brevior eodem; primus minimus, retractus, a pilis fere occultatus. Ungues postici 2—5 parum ine- uales; medius non minor quam anticus 2us. Obs. In museo Leydensi adest specimen, si- millimum supra descriptis, cujus cauda longitu- dinem tantum 1; corporis zequat, sed eodem nu- mero squamarum tegitur. Preterea specimina in Mus. Berolinensi et Bremensi descripsi. Var. gp? Cauda longitudine vix 1; corporis, squamis seriei medie tantum 34. De cetero om- nino convenit cum descriptione nuper data. Mag- vitudo corporis eadem. — Unum specimen vidi in museo Parisiensi, sine dubio typum descrip- tionis M. Africane Desmaresti: ”14 poll. + cauda 19.” Incertum videtur an sexu vel lesione caud2&e sub &tate juniori differat. 2. Manis tricuspis squamis corporis XXI seriatis, M. tricuspis RArisesoQue Ann. Gen. des Sc. Phys. de Bruxelles VII p. 214 verisimiliter huc referenda. — Phatagin BuFFON. Habitat in Guinea. Specimen in museo Regio Hafniensi adest, a Gubernatore colonie danice in Guinea, reduce, olim donatum, cujus descrip- tionem adcuratissimam misit cl. Cand. Med. J. REinHARDT. ÅAliud, ex Africa occidentali, in museo Leydensi, in epistola nobis descripsit Prof. J. VAN DER Hoeven. Tertium, non nihil lesum, exstat in 203 museo zool. Stockholmiensi, a Prof. A. ReTtzio donatum. Priore paullo minor: longit. pedalis, + cauda ultra 13 corporis cum capite. Squame tenuiores quam prioris, grisescentes vel cinereo flavescentes, in medio corpore in series 21 distribute (vel 19 in sp. Leydensi, v. d. H.); ad mucronem apicis utrinque paullo incise, unde pars earum, non vero omnes, subtricuspides appareant. Series media continet squamas: (in capite?) in trunco 18—20, in cauda 38. In hac, ut in priori, series media desinit pollicem ante apicem caud&e. De cetero squamarum forma situsque, et descriptio pedum omnino ut M. longicaudee. Sectio 2. Cauda breviore. Pedes omnes extus toti squamosi. Unguis internus utriusque pedis subaequalis externo, non pone eum retractus. a) Squamis corporis VI seriatis. Cauda corpore multo augustior. Squame&e in- terdum 19-vel 195-seriate; oblonge, vix magis inequales quam in prioribus; laterum, utrinque 3—4 series, pedumque posticorum carinate. — (Pholidotus Brisson). 3. Manis aspera unguibus posticis anticisque equa- libus, curvatis; squamis laterum pedumque posti- corum acute carinatis. Forte M. pentadactyla Raffl. (v. postea 1821). Habitat in Sumatra. Unicum specimen inde ortum vidi in museo parisiensi. Propius ad for- mam longicaudatam accedere videtur. Specimen unicum quod vidi, cum cauda circiter sesqui- 254 pedale; cauda longitudine trunci cum capite. Squame oblonge, tote striate, lobulo apicis ro- tundato sub-mucronate. Carine in squamis late- rum, utrinque 4 serierum, pedumque posticorum, in hac sola mihi cognita specie, alte, acute; (in reliquis humiles, rotundate sunt). Series spinalis squamas in capite circiler 12, in:trunéo 23, mi cauda 32 continet. Caput modice attenuatum, superne vix ante angulum oris squamosum. Un- gues omnes curvati; medius parum (circiter +) longior quam 2us et 4us; apice, utii, altenuatus, nec latus, tritura obtusus; laterales parvi. Un- gues poslici magnitudine et forma similes iisdem anticis; sed laterales majores quam laterales antici. 4. Manis javanica unguibus curvatis, superne teretibus, anticis majoribus. Lacertus indicus et Diable de Tajoan, Bontius H. N. p. 60. — Panggoeling VALEstys Hist. Amb. — Pangolin Buffon et Dauseston H. N. X tab. 34, icon a SCHREBER transscripta et M. pentadactyla vocata, hujus sp. var. £ representat. M. javanica Desmarest Mammal. p. 375 verisimiliter ad var. 8 hujus sp. referenda, etsi his verbis longe dif- ferre videretur: ”tete couverte d'ecailles jusqu'au bout du museau, tant en dessus qu'en dessous,” quae eadem in Dict. Sc. Nat. art. Pangolin, repetita invenies. Pangolin des Indes Cuvier Oss. foss. (conf. infra: Obs. osteol.) Habitat in Java, ut videtur, sat vulgaris. Verisimiliter alias quoque insulas archipelagi indici inhabitat, quod tamen adhuc incertum. — Longi- tudo adulte 3; pedalis; sc. corpus cum capite 2, cauda 1; ped. Squame tote fulvescentes, leviter striate, tantum apice triturå leves; in corpore medio rarius 17, sepius 19 series numerantur, quod etiam in pullulis observavi. Squame trun- ci oblonge, apice, ubi integre sunt, attenuate; 255 laterum, pedumque posticorum mucronate, obso- letius carinate; caudales latiores, carina obsoleta predite, unde cauda J-carinata apparet. Caude apex etiam subtus obsoletius 3-carinatus. Squamee marginales caudée, ubi integre, acutissime, fere unguiformes, apice angulum vix 309 formante. Squamee spinales capitis fere 11, tirunci 22, caud&e 24—27. — Caput attenualum, superne fere ad nasum squamosum. Auris externe limbus parvus, seu concha, adest, sed multo minor quam in se- quente. Corpus subtus sparse pilosum. Pili pauci pallidi inter squamas observantur. Ungues pal- lidi, antici magni, &que arcuati, superne late ro- tundati; medius maximus: longit. ultra + distantie oculi a naso; 4:us longit 3—3 hujus; 2us paullo minor, 1:us et 5:us sat parvi, longit. circiter + medii. Ungues posteriores forma et proportione similes anticis, sed minores: medius longit. 2+—3 medii antici; laterales vero postici paullo majores quam laterales antici. Mamme, 1 utrinque, axillares. Heec species qunoad formam unguium singulari modo variabilis videtur, qua re duas varietates distingui possunt: Var. a) ungue medio (non tritura) latius ob- tuso, fere ancipite seu subdepresso, reliquos brevius superante; 2d0o et 4to fere 2qualibus. Adultos et juniores utriusque sexus, plures descripsi. Pullu- lum neonatum in museo Leydensi vidi: longit. 6 poll. + cauda 3+, squamis vix ultra areolas ba- sales prominulis. Proportio et forma unguium, numerus, ordo et carin& squamarum omnino simi- les iisdem in adultis. Var. 8) ungue medio longiore, acuto: apice tereti, tenui, parum trito; longitudine usque ad 45 millim. (vel secundum curvaturam 90). Un- guis 4us non parum major quam 2us, et equalis 256 postico medio. . Ungues igitur magni anltici multo longius superant posticos quam in var. priori. Digiti quoque erassiores apparent (Conf. infra in livs osteologicis). — Specimina quedam magna, seniora, e Java orta, in Museis vidi (Holmie &, Havni2e 9, Lugduni), et unum, juvenile, praeter caudam circiter 19 pollicare, in M. Havniensi. Obs. Hec differentia vix a tritura unguium explicari potest, nam in wvar. a ungues neonati omnino similes sunt iis adultorum, et triti appa- rent; specimina vero seniora wvarietatis 8 ungues habent acutos. Duas igitur formas distinctas hac re indicatas credidi: prior appellata est M.; Pan- golinus Boppaert, posterior M. anisonyx. Nihil vero, nisi forma unguium el forsan digitorum, in iis dissimile, neque semper he partes de- finite hoc vel altero modo formate videntur; de quo litteras benevolentissime misit Pr. J. VAN DER HozEVEN, qui specimina numerosa ditissimi musei Leydensis adcurate examinavit. In museo Havni- ensi quoque adest specimen forma intermedium, cujus descriptionem Clar. J. ReinHARDT filio, gra- tus debeo. ”Tamen ratio unguium ulteriore examine digna est. Crania et sceleta bhujus speciei non vidi. 3. Manis Dalmanni, brevis, crassa, unguibus subrectis, subtrigonis, anticis duplo longiovi i- bus, fätivulis majusculis. Manis : DALMAN senior, Act. Stockh. 1749 p.: 265. Habitat in China prope Canton, ubi Tchin- Kian-Kiäpp.vocatur; (Dalman I. c.) — Statura bre- ViS Crassa, depressa sequentium, quibuscum sum ma affinitate jungi videtur.: ”trunci latitudo = 3 longi- tudinis; altitudo = latitudinis” (Dalman); sed cauda, ut in prioribus, angustata, longitudine fere corporis 257 corporis preter caput. Adultorum longitudo tota, cum cauda, 2:-pedalis. Squamee latiores quam priorum: parte libera, etiam in adultis, paullo trans- versa, triangulariter das striate, apice latius ara fusce, in trunco fascia arcuata, pallescente notate; sjalen absque signo carine. Sqv. mar- ginales caude, supra hticsolare: divergium late- rum circiter 50”. Sqv. laterales corporis et pedum posticorum angustiores, fere lanceolate, definite ca- rinate, sed antice femorum et supra-digitales om- nino leves. Sqv. spinales capitis 10, trunci 20, caude 18—20. — Caput conicum, longit. + trunci, rostro sat acuto, fere ad nares squamoso. Aures externe (in omnibus quas vidi) forma fere auris human&e, etiam superne extra cutem libere, lati- tudine limbi 7, totius auricule 23 millim. Corpus subtus setulis crebris, adpressis vestitum. hujus; 2us paullo minor; laterales parvi subequales, long. circiter + medii. Posteriores curvati, teretes -— ") De hoc nomine videas infra, in. conspectu litterature: 1703. Nescio an hodie revera in usu sit in India, sed boc animal in Malabar Zlungu , in Bahar Vadjra- cita appellari, a Lesure et Dame didicimus. G 259 apice triti, medius longit. ultra + medii antici. (Mus. Bremen, Leyden, Paris, F rankfurt). Obs. Duas varietates forme deseripsi. Cum vero eas hodie inter se comparare nequeam , incer- tum est mihi qua ratione differant, an mere acci- dentales habende swt. AÅAiltera: cauda, ut vide- tur, pauilo latiore, unguibus posticis deflexis, mi- nus curvatis: Imo et 4lto equalibus, paullo lon- gioribus quam lateralibus anticis; externo minimo, squamisque corporis 11-seriatis. (Mus. Leyden). Altera: cauda paullo angustiore (an semper?), ungnuibus posticis magis curvatis, 1mo dItoque equalibus, multo minoribus quam iisdem anticis; squamis 13 seriatis (M. Paris.). — Utraque forma ex India, similes magnitudine, squamis, forma unguium et tota deseriptione supra data. In reliquis speci- minibus deseriptis has differentias non adnoltavi. Pullulus , Mus. Stockh. ") in spiritu vini asser- vatus. Foetus vel neonatus, umbilicus enim nondum sanatus restal inter partes anteriores femorum , polli- cem ante aperturam genitalium. Longit. 180 millina. + cauda 110; ldöivudo baseos caude 33; caput 37, ad oculos 26, ad aures 39; unguis medius anticus 21. Squame omnino ut in descriptione adult, etsi breviores, margine per parum (1 millim.) ultra aream cutis rhombeam, cui affiguntur, NRA. Series transverse 13, extima e squamulis 4, etiam transversis, quia non accreverint. Spinales 11+ 174316: Palpebre molles, distincte, tote sparse setulose, sed non ciliate. Puncta pro vibrissis, ad latera rostri, in 4 ordinibus disposita, setula e ") E colleet. vetere Drottningholmiensi, ideoque verisi- militer typus .descriptionis Linna in Mus. Ad. Fri- derici 2, pag. 73 quod -vero magis a presentia speci- minis, quam ab ipsa descriptione colligi potest. 260 quibusdam erumpente. Setule pauce inter squa- mas prominent. De cetero rostri apex, latera ca- pitis, gastreum totum, artusque intus et apex fe- morum - nuda, glabra. Lingua depressa, anceps, latit. 5 millimetrorum; (nunc 335 mill. extra apicem rostri extensa). Mamme 2 axillares, (intra pedes anticos) evidentes. Apertura genitalium non parva, tantum septo, ab ano transverso, amplo, distincta, clitoride sat prominula. Ungues omnino ut in descriptione adulte, medio eodem modo obtuso, etsi non trito; postici ut in forma posteriore, nuper memorata, fortius curvati; 2 et 4 inter se, 1 et 3 inter se equales; hi multo breviores quam iidem anteriores. 7. Manis LTemmincki squamis longius striatis, serie media caudali abbreviata, 5—96 squamosa. Smuts Mamm. Capens. p. 54. — HonGson Zool. Proc. 1834. SmrituH Ilustr. Mamm. pl. 7, forma squamarum falsa. Habitat in Africa orientali: Caffraria, Sennaar. Adulta: cum cauda 3-pedalis. Cauda corpore cum capite parum brevior, basi latitudine + longitudinis. Parum a priori differt. Squame late prioris, sed fere usque ad apicem striate (plereque fractae); in corpore et cauda fere omnes longitudine 3-pol- licares, uno pollice areole cutis aflfixe, fuscescen- tes, marginibus irregulariter, vittaque obliqua cau- dalium, flavescentibus. Squame trunci 13 seriate (sec. HonGcsos 11 seriate); laterales, in seriebus 2 infimis, obsoletissime carinate; pedum nulle cari- nate. Squame spinales 9 +13+6 caudales; mar- ginales caude 13, oblonge, apice trito-obtuse. Caput parvum, ut prioris, sed vix ante medium rostri, supra angulum oris, squamosum. Auricule..? — Ungues antici omnino ut prioris, postici deflexi, inter se subxequales, apice obtuso-triti, magnitu- 261 dine lateralium anticorum; 2 externi pone 3 reli- quos paullo retracti. (Specimen e Caffraria prope Portum Natal ab amico J. WaHrBErG missum. In specimine ejusdem magnitudinis, eodemeue squama- rum numero tecto, in museo Leydensi, ungues po- stici fere ad basin detriti sunt). Pullulus Sennaarie a Pr. HeEdEsgorG inven- tus. (Tab. 4 fig. 2, magnit. +, fig. 3—6 magn. nat.) Longitudo. tota 350 millim. (14 poll. Svec.); un- guis medius anticus 24; cranium 95; os occipitis suturis divisum, (v. fig.). Squame circiter 10 mil- limetra superant areolam baseos; flavescentes; apice latius leves, lobo promiscue rotundato vel sub- acuto, paullo inflexo, terminate; caud&e marginales pone apicem pungentem incise; anteriores angulum 80" formantes, posteriores acutiores. Squamee trunei tantum 11 seriate. Squame spinales caude tan- tum 95. Ungues parum triti: posticus 2us et 3us equales, paullo crassiores et longiores quam reliqui et laterales antici. Ungues antici, et relique partes omnino ut in adulto. — Cf. Obs. Osteol., infra e. Species incertm. Species qgucedam aftines M. javanice in Asia meridionali, Ceylon et insulis orientalibus habitare videntur, ad quas referend&e sunt icones infra ci- tale Sesz (1734) et Jacozei (1696), unguibus an- ticis et posticis 2xqualibus, pluresque. Speciem quandam Manis circa Negumbo Ceylone frequen- tem memorat THusgErG (Resa, Upsala 17953, IV, 180), eam vero non magis describit quam WuHrTE- FIELD, de quo v. infra, 1830. Incertum adhuc videtur quenam forma insulam Tajwan inhabitet, etsi nomen inde petitum, Diabolus tajoanicus, ab omnibus, duce Boxtio, usitatum sit. Conferas tan- dem VALENTYN 1726. 2602 Alia forma Indica quam nostra M. laticauda ,; forte indicata est a Forster: cauda angustiore, squamis pluribus tecta, prsdita (conf. infra 1789). Nec ea que Assam inhabitat satis cognita est (conf. infra 1839). Expositio Literature de Genere Manis. Nomenclatura hujus generis sat intricata est eam presertim ab causam, quod plerique sub no- mine Manis pentadactyle vel brachyure, formas maxime dispares confuderint. Quo autem stabilita habeamus nomina suumque cuique tribuatur, juvat tabulam chronologicam literature hujus generis exponere. Hoc igitur loco desceriptores originarios litteris Intriarisus, reliquos separatis scribimus. Aranus solus inter veteres hoc genus memo- rasse videtur. In opere De animalium natura Lib. XVI cap. 6 dicit: adesse in India animal simile erocodilo, magnitudine canis minoris (”me- litensis”), squamis adeo duris obsitum, ut cutis de- tracta pro lima adhiberetur, et ut metalla corrodant; quod Indi fattas vocarent. Nihbil amplius affert. Primus vero qui deinde, quoad novimus, Manis speciem discripsit, erat: 1605, Crusius, in Exot. p. 374 c. fig. bona. ”Lacertus peregrinus squamosus ,” ibi allatus, est M. longicauda (M. 4-dactyla Lis.) quam ”apud Pharmacopoeum Leydensem” viderat. Patria ei ignota. Pedes antici tantum basi squamosi; cauda corpore duplo longior etc. 1645, ArprovAndDus, Quadrup. digit. p. 667, nomine ”Lacerta indica Juanne congener” depin- git aliud specimen, sine capite, ejusdem speciei (M. longicaudce). Patriam ignorat. Nomen Erin 263 Phatagen non ad hane, sed ad Lacertam: Cor- dylum, p- 659 e et 6635 e, affert. 1658, Boxtivs, Hist. Nat. p. 60. Lacertus in- - dicus squamosus c. fig. bona; ex insula Tajoan. (Tajwan s. Formosa), unde nomen Diable de Tajo- an, quod affert. Figura sat bene refert M. java- nicam var. 8. Proportio et forma unguium , rostri, squamarumque marginalium caude, hujus sunt, nec potest esse tila e nobis cognitis; sed cauda brevior. ”Magnit. vulpis,” bipedalis + cauda pedalis. 1669, Bia se Memoires etc. in Hist. de F'Acad. 3» partie, 3. (impe. 71734), ps -8d,., tab. 17,48: Grand Lezard ecaillgé. Deseriptio, ut omnes illius, bona, bene convenit cum M. laticauda. Ungues, squame convex& et magnitudo hujus sunt; sed cauda in figura angustior apparet, et brevior de- seribitur: sc. longitudo tota 3 ped. 10 poll., unde cauda 16 poll. — Ex India allata fertur. Male interpretatur nomina a prioribus data. /EtiANUM non citat. Phalanges ungnuiculares fisse et cogni- te sunt. 1674, Orearius; Gottorff. Kunstkammer. Pag. 7 tab. 7 reprasentat M. longicaudam vel tricuspidem. Descriptio insulliciens. 1686, Grew Mus. Reg. Soc. 46, Scaly Lezard. Descriptio adcurata M. longicaude; patria ignota. 1693, Raius, Synops. Elander p. 274, GrREWi descriptionem inter Harnlse transseribit et citat. Mensuree, errore quodam, false, sc. ”longitudo ulna et dimidi,” i. e. 12; ”pedum.” 1693 PETIVER, Gazophylacium tab. 20 int. ”Lacertus squamosus minor, setulis adspersus” ke certe est jnuior M. Dalmanni. Non deseriptus; patria ignota. 1696 JacosBzus. Mus. Reg. Hafn. p. 9 tab. 9. Lacerta squamosa ingens, allinis videtur M. ja- 261 vanice, sed unguibus anticis et posticis equalibus differt. Figura nimis Perraultianam redolet, quam tamen non citat. De patria silet. 1703, Goäre, im Hist. de I'Acad. des Sc. p- 39: ”un Lezard des ”Indes Or.” appelle par les gens du pays Phatagen.” Longit. 2; pedum, for- ma crocodili, squamis maximis. Lingua fere peda- lis, qua formicas capit. Ventriculus ”formicis” ple- nus, cum bursa vermiculis millenis vivis repleta. Nec ulterius descripta neque determinari potest. Tantum Aldrovandum citat; /Elianum non memorat. Incertum tamen mihi videtur an nomen Phatagen in India audierit, an e memoria, post studium /Elhiani vel Aldrovandi, tradiderit. 1716, Museum Besrerasum (a Lochnero) p. 36 c. fig. sp. longicaudate , que Brasiliam et insulam Formosa wmhabitare dieitur. 1726, VALESTYN, Hist. Amboine 3 p. 278, am- plius de hoc genere loquitur, quod in Java, Su- matra, Malacca, Ceylon, Tajwan, Madura, Ma- cassar et ”Brasilia” (ibi nomine Tatu et Armodillo) habitare dicit. ”In Java longitudinem usque ad orgyalem '") attingunt, ibique Pang-goeling, quia sese conglomerant, dicuntur; in montibus prope Macassar magnitudinem felis zequant; strenue fo- diunt et precipue sub terra vivunt; sed estate pluviosa, ob aquam, prodire coguntur; vescuntur formicis; a Chinensibus. ad loricas, ab omnibus ad cibum petuntur.” ”Pars eorum posterior” (non ul- terius definita), ”ut animalis zibethici, ad fumiga- tiones fragrantes adhibetur.” — A descriptione spe- cies determinari nequeunt. 1731, DesmarcHars Voyage en Guinee I p. 200 et 211: Quogelo /Ethiopis. A patria colligitur ”) ”Vadem”, quod falsum, sed tamen, per SEBAm, a BurFon acceptum invenimus. 263 eum de M. longicauda loqui; sed dicit: longi- tudo usque ad 8 pedes, e quibus cauda 4; qua expressione DBuFFon poslea in errorem de patria horum animalium inductus est. 1734, Sesa Thesaurus 1, tab 53 fig. 5; ”Armo- dillus squamatus major s. Diabolus Tajowanicus Siamensium, ex insula Formosa,” est pullulus pe- dalis lingua crassa exserta. Auribus, squamis to- taque statura simillimus est pullulo AZ. laticaude, supra descripto; sed rostrum multo brevius et cras- sius, et ungues postici non minores quam antici representantur. Certe igitur alius speciei (an ja van). Ibidem Tab. 54 fig. 1, eodem nomine, deline- atum invenimus specimen adultum, quod ”ex in- sula Ceylon, liquore arrac immersum”, acceperat. Auribus et rostro acuto sat simile est M. Dal- manni , sed squamis angustioribus et unguibus pa- rum ingequalibus potius refert M. javanicam. ”Ta- men, ob patriam , incertum habendum est. Figura sat adcurate facta videtur. Nomen javanum Pangoe- ling, et Brasiliam inter alia loca, quod inhabita- ret hoc animal, secundum VALENTYN (v. supra) affert, dicitque se possidere specimina 6-pedalia, quod vero evidenter ex opere Valentyni mutuatum est. Hoc animal cam Myrmecophagis confert. 1748, LinsÉ, Syst. Nat. Ed. VI p. 8. Nomen Manis generi imponit, quod primus inter mammalia, Myrmecophagis affine, enumerat. Nomen specifi- cum: M. pentadactyla , primum exstat in Ed. X 1758, et duas species: M. 5-dactylum et M. 4- dactylam , in Ed. XII, 1766, secandum BrIsSoN, sed mutato nomine posterioris, distinguit. 1749, DaArman senior, Stockh. Vetenskaps Acad. Handl. p. 265 tab. VI. ”Manis”, sinensibus T'schin- chian-kjäpp , est. sp. nostra n:o 5, optime descripta cum variis de partibus internis et vite ratione, 206 secundum specimen, quod ipse in China vivum habuit. Hec prima est indicatio speciei brachyurze, quam sine dubiis determinare possum. Figura minus bona. (Videas antea sp. 9). 1751, Klein quadrup. disp. p. 47. Tatu mu- stelinus, verbotim secundum SeEsA. Nomine WVatu porcini etiam secundum SeEsA describit Dusypodes. M. longicaudam ibi non deseribit nec citat. (1752, Hill. Hist. Anim. non vidi). 1756, Brisson Reégne Animal 4:o p. 29. Nomen generi Pholidotum, pro veteriore Linneano, substi- tuit. Species due: 1:o Pholidotus proprie dictus, cauda breviore; precipue secundum SesA: 1pse non vidisse apparet. — 2:o Pholid. longicaudatus , cauda corpore duplo longiore, bene descriptus; sed erro- rem inducit, cum pedes anticos et posticos tetra- dactylos dicit; patriam secundum Mus. Beslerianum false indicat. (1763, WaGsER in Mus. Baruth. quod non vidi. Sec. Schreber , Eroleben , Fischer ; species longicau- data corpore pedali, cauda 3 ped. tab. 15 f. 33 et sp. brevicaudata, Armodillo, p. 4 t. 2, deseribuntur). 1763. BurrFon Histoire Naturelle, vol. X p- 180 tab. 34. Nomine: Pangolin, a javano apud SEBAM Corrupto, ibi designatur forma brevicaudata, cut nimiam magnitudinem, et patriam Africam Indi- amque tribuit, errore a DesnwarcHais (1731) orto, sed patriam Americam pro toto genere definite negat. Icon citata, unguibus valde incurvis, anticis maxi- mis, rostroque acuto, non male refert M. javani- cam var. 8, nec aliam. Figura crani, ante frontem valde depressi, neque est M. Dalmanni, neque M. javanice , nec ad M. longicaudam referri potest. Crassitiem insolitam caudite non memorat BuFFfon, quod certe non oblitus esset si sp. indicam (n:o 6) vidisset. Deseriptio nihil docet. 267 Ibd. tab. 35 alia species, cauda corpore fere duplo longiore predita, representatur, nomine alieno Phatagin a Gouäre (1703) mutuato, quod necesse animal indicum denotet. Hanc vero, Sse- cundum auctores, Indiam inhabitare credit. Cor- rigit effatum ABrissoni, hanc esse 4-dactylam. Squa- mas 3-cuspides dicit. Igitur M. tricuspis hoc loco describitur, sed a figura minus bona nil ju- dicari potest. 1761, Houttuyn, Linn. Nat. Hist. I. 494 et 1763, Gronovius, Zoophylacium I, p. 2, nil novi vel proprii afferunt. 1704, Linné, Mus. Ad. Er. 2 pc. 7, Manis pentadactyla. Hzec veristmiliter est pullulus supra descriptus M. laticaude, qui adhuc in Museo hol- miensi asservatur. Patria ”India” dicitur. Tantum citat SEBA tab. 53, ubi pullulus similis, sed alius speciei, reprasentatus est. 1770, Dame. — Philos. Trans. vol. 60, p. 36, tab. 2, continet iconem et versionem relationis ejus de animali hujus generis, secundum collectionem, Hale Saxonum a.o 17635 editam, relationum mi- nistrorum Danicorum pro Christianismo in india. Icon male delineata et descriptio incompleta repree- sentant M. laticaudam , var. cauda crassiore. Ani- mal dicitur ulnam german. 1 cum 3 longum, + latum; cauda semiulnam longa et palmam (”Spann”) lata. Ungues postici tantum 4 dicuntur (verisimiliter ob parvitatem externi). Hoc animal, a Malabaris AZlungu dictum, rarius ad Tranquebar occurrit. Elephantem occidere posse creditur. 1771, Pennant, Synopsis p. 328 et 9, nil addit. Nomina: ”longtailed et short-tailed Manis.” His a:o 1793 (Quadrup. 2,153), addit: broad-tailed M., secundum relationem nuper citatam DAmel. 268 1775, Schreber, Säugeth. 1 p. 208, tab. 69, 70: icones Buffoni, nomina Linnei. 1777, Erxleben, Syst. p. 98, omnem littera- turam colligit. Nil novi addit, sed nova nomi- na pro Linneana substituit; dicuntur enim M. brachyura (M. 5-dactyla L.) et M. macroura (M. 4-dactyla L.). 1777, Zimmermann, Specimen Zoologiz geo- graphice. Patriam et formas secundum priores affert. Non vidi editionen Germanicam ejusdem operis 1778. 1785, Boddaert, in Elencho, formas duas ab omnibus acceptas proponit, nominibus denuo mu- tatis. Nam sec. Burrosn dicuntur: M. Pangolinus et M. Phatagus. 1788, Lesue, Asiat. Res. 1 p. 376, sub no- mine Vadjra-cita describit M. laticaudam (var. cauda crassiore), e prov. Bahar Indie, ubi vul- garis fertur. Icon hoc animal non male refert. Longit. 34 poll. (sc. caput 5, trancus 20, cauda 14); ambitus corporis 20, caud&e 12 poll. — Obs. H>ec secundum editionem alteram, Londini 1801 impressam, affero. Dissectio ejusdem animalis, a Burt facta, in As. Res. vol. 2 describitur. Burt externas partes non describit, neque locum in India, unde animal dissectum venerit, memorat. Relationem ejus in Oxeni Allg. Naturg. IV, 2 p. 860 (1838) perfecte transseriptam invenies. . 1789, Forster, in Act. Berol. (impr. 1793) pag. 90, tab. V et VI, icones dat cutis farcte, quam sacerdos quidam danicus Tranquebarize, ad amicum, Strasburgi habitantem, miserat. Forma et ratio unguium , squame corporis late, pedumque posti- corum non carinate, bene conveniunt cum M. aticauda. Etiam numerus squamarum in trunco 269 non abludit; sed cauda, quam postea, e memoria delineatam crederem, multo angustior, squamis multo minoribus, numero in serie spinali 23, re- presentata. Hoc igitur animal adhuc inter dubia numerandum. Naulla descriptio adest preter men- suras: longit. 2 ped. 10 poll., e quibus caput 4: poll.; circumferentia corporis 20 poll. Caudze men- sure non allate sunt. (1791. Shaw, !Vat. Miscellany, non vidi. Ibi 2 species describi dicuntur: tab. 11 Fivetoed M., tab. 36 Fourtoed M.;) Idem a:o 1800, in opere General Zoology species 3 PensaAnti affert. (1793. Meyer Zool. Ann. I, 301; non vidi. Ibi eandem ac Lesur, 1788, describere dicitur). (1804. Herrmann Obs. Zool. non vidi. M. 3- dactyla Linne ibi describi fertur). 1808. Tiedemann, Zool. duas formas secun- dum BurFon breviter enumerat, nominibus M. lon- gicaudate et brevicaudate. 1811. Illiger, Uberblick der Säägeth. in Act. Berol. (impr. 1815), sine deseriptione 4 species enumerat; quarum, p. 90, 3 ex Asia: ”M. lati- caudam, brachyuram et macrouram.” Hzec ultima est M. longicauda, quam adhuc ex Asia credit. Quar- tam e Guinea, M. giganteam, p. 84 aftert, quam ”a M. brachyura” auct., ob patriam et ob longitu- dinem -”4 pedalem ,” distinguit, non ex autopsia, sed studio auctorum deceptus. Re igitur vera tantum 3 formas novit. 1817. Cuvier, Regne Animal, 1 p. 224, duas tantum formas agnoscit, sed studio peregrinatorum, et presertim ÅDANsonNt ductus, primus docet, pa- triam forme Jlongicaudate esse Africam occiden- talem, brevicaudate vero tantummodo Indiam orientalem. /Elianum , ut descriptorem forme in- dice, primus citat. Magnopere igitur hoc loco, 270 pro more, cognitionem rei promovit, etsi species non satis distinxit. 1820. Desnmarest, Mammalogie p. 3795, tres Manis species commemorat, e quibus unam, quam novam credit, nomine M. javanicce, male deseriptam proponit, de qua videas supra; sed icones hujus, a Bonstio et BurFon datas, sub ”M. macroura” enu- merat. Hec vero non est M. macroura ERx1. et IrriGERt, sed M. laticauda nostra. Nomen M. 4- dactylg IL. (macroure et longicaudatee auct.) in novum ”M. africanam” mutat. Egregie igitur con- fusionem nominum promovet. Idem eadem ver- botim refert in Dict. Sc. Nat. vol. 37, art. Pan- golin (1825). 1320. RaArinesQue, Ann. Gen. des Sc. Phys. de Bruxelles, VII, 214, male, ut solet, describit et confundit. Genera 2 construit: 1:0”Pangolinum y,” in quo solam ”M. 3 dactylam” Liss. enumerat, cui insuper: ”cinq ongles longs, égaux” dono dat. 2:0o ”Phataginum:” ”pieds a 4 doigts; 5 ongles inegaux” e s p. ' Huic adnumerantur: sp. 1 M. tricuspis,”squamis tricuspidibus”,etsp. 2 M. ceonyx ”unguibus fissis”, agnoscende. Hec vero ultima evidenter erat animal, quod ungues ita perdiderat, ut ossa unguicularia fissa, ab inscio et negligente, pro ipsis unguibus haberentur. Alterum horum ani- malium, secundum auctores, Asiam inhabitare, al- terum e Guinea allatum esse docet; sed qugzeenam sit hoc vel alterum non patet. 1821. Rarreres, Linn. Tr. XIII p. 249, sine omni descriptione dicit, ”M. pentadactylam” in Sumatra inveniri. 1825. Cuvier, Ossemens fossiles, Ed. 3, V p- 98, tantum 2 Manis species, ut in opere: Réegne Animal, agnoscit, quas nominibus Burroni:; Pha- tagin et Pangolin , vocat. Sceleta ibi describit . 271 enm icone alterius, de quibus infra, in obser- vationibus osteologicis, plura loquemur. = Priores editiones egregii operis, ut etiam 4tam, posthumam , ignorare dolentes fatemur. 1830. Fischer, Synopsis Mammalium p. 398, diligenter literaturam colligit, sed male Desma- RESTIUM Sequilur. 1830. WuitEFIELD, Jamesons Edinb. Journal VIII, 58, describit ventriculum ”M. pentadactylwe e Ceylon ;” cum memorabili illa bursa, vel locu- lamento, ascaridibus repleta, de qua alii antea locuti sunt. Animal non deseribitur, ideoque omnino est incertum. (Tractatum ejus in Iside 1832 p. 324 invenies). 18531. SYKes, Zool. Proc. 1831 p. 104: ”M. 5- dactyla L, frequens in Decan, vescitur Termiti- bus;” nulla descriptio. 5 1832. Swurts, Mamm. Capens. p. 34, ad for- mas prius cognitas addit novam: M.: Temmincki, cum descripltione sceleti et figura cranii. 1834. THomesosn, Zool. Proc. p. 28, refert de ”M. 4-dactyla” IL. pullulo 10 pollicari, squamis ut in adultis formatis predito, e Sierra Leona. Incertum, an sit M. 3-cuspis vel longicauda. Hopcson, ibd. p. 81, amplius describit M. Temminckii; et ibidem p. 98, dicit, novam Manis speciem , quam non describit, aftinem M. javanicte, javam inhabitare. 1839. M. CretrrAnpD, Zool. Proc. p. 183 (et Catal. of ... Assam, inde extractus, p. 9): ”M. brachyu- ram ,” squamis 15 seriatis, Assam inhabitare docet. Hoc animal, quod non amplius describit, verisi- militer est M. laticauda. 1842. Rureerr, Mus. Senkenb. 3 p. 179. Ibi ”M. macroura?” ab eo citatur ut incola ”africe inte- Fp rioris,” sed tantum novit ”fragmentum caude sp. incerte ,” quod non describit. Ex hac expositione corollaria sequentia pro- deunt: 1:o Animalia, de quibus loquimur, usque ad Linne tempora, inter Lacertas enumerata sunt. 2:0 Species longicaudate, ex Africa occiden- tali, sepe, et longe ante reliquas, descripte sunt, sed patria earum usque ad Cuviert tempora (1817) falso indicata est, et ambe species hucusque con- fuse sunt. ; Deinde species quzedam e sectione nostra media cognita est per iconem Bostu, 1658; sed eadem, a BurFon, forte etiam a SeBA representata, et spe cum descriptionibus sequentium confusa, tandem ut nova, nomine M. javanice, proposita est a DesmaresTt, a:o 1820. — M. Daulmanni, a:o 1749 descripta, hucusque nomine specifico caruit. - Forma tandem indica, M. laticauda , reliquis sepius descripta est usque ab a:o 1669: a Per- RAULT, GouYE, LInn&£o, LesiiE et pluribus. — M. Temminckii ab a:o 1832 cognita est. Hodie unam tantum omnino novam, M. aspe- ram , addendam habeo, 3:o Nomen M. pentadactyla ab initio (in Lin- Ner Syst. Nat. X: 1758) comprehendit omnes for- mas hujus generis tum descriptas. — Deinde vero, cum Linseuvs, in ed. XII:ma, 1766, post Brisson duas formas distinctas proposuit, hoc nomine omnes species brachyuras designavit, sc. eas 3, vel forsan 4, que a Bontio, SEBA, DALMAN et se ipso (1764) deseripte sunt. Hoc 73 Hoc igitur nomen, usque ab initio vagum et notam toti generi communem ekprimens, omnino omittendum est, ne confusionem denuo moveat. Idem de nomine, ab ErRxucEten substituto: M. bra- chyura, adbhuc majore gradu valet. Minime vero species qu&edam brachyura, ut voluit DEsmAREST, macroura appellari potest (M. macroura Erxl. = M. longicauda). Alterum nomen Linngeanum: M. tetradactyla , notitiam falsam continens, eo potius omittendum est, quo aliud, prius adhibitum substitui possit, ut supra fecimus. De nomine M. ceonyche Bar. videas supra: 1820. 4:o Genus Manis , quod ante Linnyzum nomen zoologicum non habuit, maxime, ut dici solet, naturale, divisionis non eget. Cum tamen mos nunc sit genera quam plurima condere, ut nova nomina prefigantur, observandum est, sectiones tres a nobis propositas ut genera diversa, si placeat, haberi, posse. Ne vero nomina ut voluit RAFINES- Que (v. antea 1820) adhibeas. Nomen enim Manis L. optime restat pro forma longicaudata, LInnzo, a:o 1748, cum genus condidit, fere sola cognita; nam, e 4 synonymis tum ab eo allatis, tria sunt hujus forme. Sectio nostra media, si generice distin- guitur, necesse retineat nomen Brissonianum , Pho- lidotum ; ultima denique, cujus typus est sp in- dica, /aticauda , forsan appellanda est nomine /ZErint, Phatages vel Phatagenus , quod nomen neque more Buffoniano, Phatagin vel Phataginus scribendum est, nec speciel african&e tribui potest. Ser. vad + Handié 1843. 18 274 Observationes Osteologice in genus Manis. Partes sceleti in hoc genere, secundum varias animalium species fere magis differre videntur, quam Parles ex tennae ,, eu prelerea tritura, vel prepa- / ratione vitiosa, in musels plerumque deformes sunt. Collegi igitur ea que potui ad eas formas, que proposui, Mlastrtadast sed vix aliud habui, nisi fragmenta ossium, in culibus asservatis relicta, que. cum descriptionibus et iconibus, a Cuvier et Smuts datis, comparare polui. a) Manis /Iongicauda? ") Secundum Cuvier Ossemens fossiles, ed. 3, Tom. V, p. 99 et seq. hec affero: FER langit. 76 millimetrorum, sat simile cranio sp. sequentis (b): omnibus fere mensuris equat 3 ejusdem; rostrum tamen acutius (altitudo in apice pr nasi 8 mill.), et foramen occipitale ma- jus. Precipue. vero a reliquis formis hujus ge- neris differt presentia lamine, non perforate, a loco externo ossis lacrymalis, que in reliquis deest, que vero a Cuvier pro parte ossis ethmoidei habe tur... Kertebre 717+134+5+3+ caudales 47. Pros portio et processus vertebrarum a Cuvier nullo verbo ab is in sp. sequente distinguuntur, unde magnam convenientiam inter sceleta horum anima- lium concludi licet; tamen e mensuris quas affert videtur, vertebras alalesd in sp. longicaudata ratio- ne corporis multo longiores et latiores esse, quam in altera. TöngiEndoreranitgs.. gj. les. a 76 vert. lumb. 61 = vent. ucollaswamlt SR 36 — sacr. 36 re tll sg MOR STepens ös Tie se Les SS 97 — caudze 623 vert. lumb. ultimze 30 ; = caud. 1:me 40 — o— medie 24 Latit. inter apices processnum transversalium sl cssce —— ”) Incertum, an M. longicauda vel tricuspis hoc loco descriptum sit, Er b) Manis javanica. Cuvier in opere nuper eitato.,.p...99;, tab. VIII, dedit iconem et descrip- tionem Manis cujusdam ”a queue courte ; quam, se- cundum Burros, Pangolin et Pang. des indes vocat, eredens nihil interesse, quin specimina javam et in- diam inhabitantia ejusdem essent forma. Quod solummodo probat, eminentem virum nondum has formas comparasse. Ipse sceleta utriusque horum animalium non vidi, sed e latitudine caude facil- lime conceludi potest, animal indicum (M, laticaudam) processus transversos caud&e multo longiores habere, gquam sceleton a Cuvier representatum, et alia est ratio digitorum. Preterea a summa convementia form2 externe&e Manis laticaude et M. Temmincki , que inter se tantum in minutiis differunt, concludi licet, sceleton illius simillimum esse hujus, quod vero toto coelo a figura Cuvieriana differt. Heec igitur icon certe representat sceleton animalis e sectione nostra media. Sed non est M. Dalmanni nostra, cui digiti aliter sunt formati; nec rara AM. aspera, que sola ungues posticos non minores quam anli- cos habet. — Restal igitur, e formis mnobis cogni- tis, tantum M. javanica, que magnitudine, pro- portione partium et ratione digitorum sat bene cum icone CuviEri convenire videtur. Hec vero Manis species, in Java vulgaris, reliquis frequentius nostris temporibus in Europam allata est, et ea que SMmuTs, in descriptione M Temmincki , de sceleto M. java- nice affert, bene cum icone citata quadrant. Non igitur dubito quin hujas sit speciei, sed evidenter est illius varietatis, que ungues minores habet. Ex opere et icone Cuvieri hec pro comparatione cum reliquis transscribo: Longitudo cranii . « . . 96 mill. vert. lumb. 86 ck BBR Stäket Re er TO — js dör te RO INET Ntand: 463 276 Cranium fere conicum, sensim attenuatum exit, Iinea faciali fere recta, ab occipite ad nasum zeque, levissime curvata. Summa latitudo, ad partem po- sticam ossium parietalium, 36 mill; minima, inter oculos, 233; in sutura ossis intermaxillaris 14. Al- titudo in apice osstum nast 15; in basi eorum (postrema, 36 millim. ab apice) 24. Sutura sa- gittalis 123; milliun. — Nulla pars ossis lacrimalis extus apparet, nec foramen lacrimale adest. Ossa nasi mox pone apicem sat angustata; dein retror- sum, usque inier ossa frontis, sublinearia; tandem acute terminata. — In maxilla inferiore adest spi- na compressa, oblique retrorsum versa, longitudine 2 millimetrorum, que e margine postico foraminis antici, mox pone apicem maxille siti, exit. Margo pone hane spinam convexo-arcuatus. Vertebre 7+15+6+3+ caudales 26. (Smuts enumerat I lumbales et 4 sacrales, cum ultimam lumbalem , inter ossa ilium inclusam , pro sacrali habuit). Vert. colli non parvae; simul enim spa- tum non brevius implent, quam totidem (7) Vv. dorsi; omnes munite sunt processibus spinosis va- lidis, non brevioribus quam dorsalibus, (sed 3—6 apice attenualis). Proc. spinosi dorsales et lum- bales omnes erecli, nec obliqui; omnes lati, parum spatii inter se reliquentes et apice late truncati, nec attenuati; omnes altitudine subequali: antici dorsales et postici lumbales 18 millimetra longi, in- termedii 12. Processus obliqui sacrales elongati. Latitudo inter apices processuum tranversalium: vertebre lumbalis ultime 41 mil! EX caudalis prime 61 — 2 = medie, 2 oo Coste late; vere 9, spurie 6, et preterea rudi- mentum in vert. prima lumbali. L 277 Pelvis robusta utin plerisque mammalibus "). Digiti utriusque pedis: medius maximus, cras- sus, diametro horizontali minimo (in phal 2:da) 5 mill; 2us et 4us fere duplo angustiores, inter se fere equales, latitudine maxima (ad juncturas) 5 millim.; 1us et 4us iterum fere duplo angustiores. — Phalanx 1ma omnium digitorum ut reliquee phalanges formata: medio angustior. Phal. 2da omniumn apice paullo compressa , processu artliculari postico apice acuto. Maxima longitudo phalangum in pede anticv: dig. medu: 1a 9, 2a 14, Ja 28; — simul 41 mill. sr FSB far SKER ARR INGE COMES TITANS TRE FANG SVETLANA c) Manis javanica var. 8 (Anisonyx). Spe- cimen masculinum, quod pre oculis habeo, male farelum, Ccranio carens, parum majus fuisse vide- tur quam sceleton nuper deseriptum; cauda vero, etsi solito numero squamarum lecta, parum brevior est reliquo corpore: forsan vi extensa. OÖssa tamen digitorum anticorum, que in cute restabant, men- suras nuper datas multo majore ratione superant, sc. phalanges: ; dig. medii: 1a 13, 2a 18, 3a 32; simul 47 SES RS SR RSA ms ER 2000; ARA EET fö RESET för KOSTER Articuli igitur s. phalanges apicales, in hoc animali, mullo minus quam basales superant easdem in priori (6); quod probare videretur, differentiam non 5 Hoc loco, ubi tantum differevtias specificas querimus, preterconda est insolita structora pelvis aliarumque partinim, que loti generi vel ordivi communis est; de qua videas Cuvier Oss. foss. I, ec. 278 solum ex zetate ortam; nam phalanges basales prius quam apicales debitam magnitudinem consequi so- lent. Digiti hujus quoque sunt multo crassiores: latitudo minima ph. secunde digiti medii, 73 millim.; maxima digiti quarti, 6; mill; dig. 2us paullo angustior. Phalanx prima ut in priori (6) for- mata. Ph. secunda omnium digitorum differt apice non compresso et processu postico latö; "obs tuso. Hic processus in dig. medio latissimus, trun- catus. (Vide tab. 4 fig. 11: dig. anticum medium sinistrum , magnitudine naturali). d) Manis Dalmanni. Ossa quedam fracta cranii in cute supra descripta restabant, e quibus partem rostri, longit. 25 millim, integram resti- tuere potui; quo in fragmento hec observavi: Rostrum conicum , subito attenuatum: altitudo in apice ossium nasi 12 millim.; sed 20 millim. pone apicem eorum rostrum = altitudinem habet 21; millimetrorum. Latitudo ibidem (postice) 20 mill., sed in sutura intermaxillari tantum 195. — Ossa nasi, per spatium longitudinis 20 mill. ab apice, sublinearia, posterius sensim, parum angustata (nec subito angustata ut in M. javanica). Maxilla inferior , crassitie omnino similis illi in fig. cuvie- riana, spina ad apicem armata ut in illa; sed margo maxille pone spinam omnino recta, (quod indicat os intermaxillare a palato porrectum, nec deflexum , processisse). Digiti antici precipue a forma priorum disce- dunt structura singulari phalangis prime in digitis 2 crassis: 3tio 4toque (Vid. Tab. 4 fig. 10 b). Heec enim phalanx ita est abbreviata et incrassata, ut formam lunatam habeat, similem epiphysi arti- culari, metatarso imposite; nec, ut solent phalan- ges, in medio angustata sit. Perparum quoque 219 mobilis videtur. Longitudo ejus, in dig. 3tio 61; altitudo 9; latitudo 7 millim. — In reliquis 3 digitis hec phalanx formam habet vulgarem. — Digitus medius crassissimus: latit. maxima, ad jun- cturas, 7+ millim.;' in medio' phal:s' 2dae 5;; apex hujus compressior. — Dig. 4tus parum minor: latit. minima 4, maxima 6 millim. — Dig. Jus muko angustior: latit. 31—41; internus et externus te- nues: latit. 2—3: millimetrorum. e) Manis Temmincki. Sceleton hujus, magno- pere a prioribus discedentis, a Smuts desceribitur, cum icone craniu adulti; ipsi eranium juvenis sen- naariensis (Tab. 4 fig. 3, 4) et phalanges quasdam digitorum e specimine adulto capensi, fig. 7—9, addimus. Cranium conice exit: postice latissimum, occipite tamen (in adulto e regione auris, pone medium ossium parietalium; in juvene usque ab antica parte eorundum) angustato, et lateribus ante oculos tumidum. Össa nasi data antice linearia, po- stice valde dilatata, inter ossa frontis longe et acute intrantia. : Nulla lamina lacrimalis, nec foramen lacrimale apparet. Processus Zygomatici multo minores, quam in M. javanica. Os intermaxillare ut in ea, et maxilla inferior, quoad externas par- tes, ut ejus formata, sed canalis maxillaris aperla, tantum antice lamina ossea parva tecta. Spina ad ejus foramen anticum in juvene deest , in figura senioris non apparet. Cranium adulti (sec. iconem) 37 mill; latitudo postica 42, antica in sutura ossis intermaxillaris 13. Sutura sagittalis 13. — Cranium juverile 35, latit. postica 30, antica 9I+, satura sagittalis 11. Hoc differt brevitate rostri ossitumque nasi, forma commemorata postica, parte suprema ossis occipitis distineta (os transversum glirium) et : celt. 280 Vertebre , secundum Smuts: 7+12+5+3+ caudales 21. Vertebre trunci simil sumte 407 millim.; caude 395. Z. colli debiles, breves: ”eollum tertia parte brevius, quam in M. javanica”; processus spinosi breves. — Vertebre dorsi corpore angustato memorabiles. Proc. spinosi anteriorum valde retrorsum tendunt. — Vert. lumbales etiam corpora angustiora habent, quam in sp. javanica, sed processus transversi sunt robustiores, minus flexi.. Vert. sacrales , ut tota pelvis, latiores qv. in M. javaniea, processibus obliquis non ut in illa, elongatis, sed brevissimis (?) ”quasi ponticulos supra foramina sacralia” formantibus. — Vert. caudales valide, presertim ob processus transversos longos et robustos notabiles; summa latitudo prima 85 mill. Numerum costarum spuriarum S. non memorat. Pelvis structura (auctore Smurs) sat singularis: osse ilium robusto, sed osse pubis tenerrimo et fora- mine obturatorio parvo. Artus maxime robusti; ulna et tibia multo breviores quam humerus et femur, quod vice versa sese habet in reliquis hu- jus generis formis sc. in: Humer. Ulna. Femur. Tibia. M. Temmincki sec. Smuts 70 — 60 . 100 — 80. M. javanica 2 (ÖvVIRRI 170 — 80:1 08-439) M. longicauda — Cuvier 46 — 49. 51 — 53. Digitorum ratio a deseriptione speciali, prius data, apparet. Ipse in cute M. Temmincki tan- tum inveni ultimas phalanges digitorum et pha- langem mediam digiti 2:di antici (tab. 4 fig. 9 c.). Hec vero phalanx excellit sua crassitie et ostendit digitos in hac specie multo erassiores esse, quam in reliquis formis; nam crassior est, ratione longi- tudinis, quam eadem phalanx in digito medio re- 281 liquarum specierum. Digitus igitur medius adhuc majore ratione incrassatus esse debet. Phalanges unguiculares hujus speciel praesertim agnoscuntur skitpiluve et convexitate tuberis inferioris, pro ten- dine flexorio, quod nulla impressione laterali cir- cumscribitur. (Videas tab. 4, fig. 7 et 8, phbal 3:a dig. ant. medii sinistri; fig. 9, phal. 2 et 3 dig. ant. 2:di sinistri; omnes magnitudine naturali, ex animali adulto, 3 pedali, ex Africa meridionali). Sceleton Manis laticaude vrihi omnino igno- tum est, sed vix ulla re essentiali a prioris differre posse videtur. Explicatio iconum, in Tab. 4:a: Fig. 2 Manis Temmincki, by bulus supra descri- ptus e Sennaar, magnit. +. — 26 cauda superne visa. N:o 1—95 ostendunt squamas seriei medie abbreviate, qua- rum ultima in fig. 2 asterisco signata est. — 3, 4 cranium ejusdem , magnit. naturali. — 9 pes sinister posterior ejusd. d:io = d:o — 6 squama e medio corpore d:o = d:o — — 7,8,9 Phal. digitorum Manis Temm. adultee, — 10 0 DA kr a ER magnit. — 11 — — —javanice v. 8.) natur. Fig. 9"e disito 2:do; — relique e dig. medio; omnes pedis sinistri antici. a, metacarpus; hb, phal. 1ma; c, 2da; d, 3tia; e ossa sesamoidea. Obser vatio. Casu factum est, ut monographiam generis Soricis, ab A. WaAGNneERr in egregia conti- nuatione operis Schreberiani "editam, plane igno- 282 rarem, usque dum, impressa jam pagina 272 hujus voluminis, mentionem ejusdem inveni in epistola amici Prof. Ericuson, nec non in relatione anni- versaria "Wacweri (in: Archiv fär Naturg. 1843 fasc. 2), tum fere simul acceptis. Quod fatendum est ut intelligatur causa, cur opus talis viri silen- tio preterierim, et ut excuser quod opusculum for- san superfluum ediderim. Sed neque hodie fasci- culos ultimos operis dicti retardatos accipere potui, quare adhuc mihi ignota est non solum monogra- phia Soricis, sed etiam Erinacei, quam WAGNER edidisse in relatione citata dicit. VAC / LG. PP Me ronos venustas. ” Lig. I Mervonaes Gerbillus Oäc 4 Jet: Åc. Handl. 1542. Mer. SOLS WLUTIIUS. ae LP Vv Fa LR AV Mn Ne SC Å é SARUN - SMITTA VN PES + ngr EV oe A ä 4 V a v ERE Ae EN RENEE Sa säPryas SA > Xx - P Iö0 Ae Hornmdt. £898 SJ nr SE (Eg 0 Ogoerusté. Om Ao. fåra Fjol. XJ 4) yt JE Vv tv if KIA Mandl (552 PA Manas Pbetrneenokr. Era 10 Manis Dalnann. LE LF Mary von Wirght p Vi 02n 217 vi PW EE (dn Cd ve M Å M dt ; '& i OM p | ' EG 0 SNRA JRR = Eu 5 UN oc AV AOS < SET ESR ; & sa Sa o NUnoswv & & ö NOS od 2 - 2 MITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS SZ! Y3Vv — Ö ör 2 je 2 NR =D and j Va Fr > pe. MD) = = = - 3 3 Z = Z IVINOSHLINS S3I!3vY8I71 LIBRARIES ve KS N NS > (| NOILALILSNI NVINOSHLIWS S313yv SMITHSONIAN ” INSTIT NR NVINOSHLIWS S3lävygal NVINOSHLIWS SMITHSONIAN SMITHSONIAN MITHSONIAN INSTITUTION [0] ] + oz ASS AX ff < o & ” : 90 Qrr 40 SS VINOSHLINWS S3!yävygl!7 LIBRARIES INSTIT NW SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI INSTITUTION NOILALILSNI S3IUVYUgIT LIBRARIES S3luvägn MITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS S31yv R S ÅG NIDAA IVINOSHLIWS S3IUvyghn LIBRARIES SMITHSONIAN INSTIT LA 4 ee Z "- SMITHSONIAN NVINOSHLIWS SMITHSONIAN NVINOSHLIWS NOILALILSNI NOILALILSNI INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLIWS S3!3v SJIYVYIT LIBRARIES INSTITUTION INSTITUTION , SMITHSONIAN INSTIT 5 AMSVM - SS NVINOSHLINS S31y3vVvyglIl LIBRARIES z q ve N 2få fp EE SNS HLUWS S3Iyvyan LIBRARIES [ 5 ONIAN 77 M AN på 5 HLIWS (5 (6) WASH N kö NOLLA fy Z (Oe AN : Lå 3 ON. NOILA. INST WAS BRARIES SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLI INSTITUTION INSTITUTION ILALILSNI! NVINOSHLIWS S3!UVY8I!l LIBRARIES SMITHSONI NVINOSHLIWS S3I1YVYgIT LIBR/ NVINOSHLIWS S31YVYIT LIBRA - 72 ch .< = ” of gy z ? Jkl E Vv BRARI ES SMITHSONIAN INSTITUTION "NOILNLILSNI NVINOSHLI z 2 [CE] DN IMSON/ UJ ag = "3 (MM & 2 & =E SI &Ä = SIN mm NG JV = 2 (VAR Bo NÖTTER ö -— 2 od z ; ILALILSNI NVINOSHLINWS S3!ävygIl7 LIBRARIES SMITHSON EST z = 20 ja SUGET Ul = fö pa) SNS NS =S CS 3 ER NE - Få od F a & 3 = > sg ; G m BAS = I Wwasns m - An - (80) - IRARI ES SMITHSONIAN INSTITUTION NOILALILSNI NVINOSHLI bk z NA 2 : z 4 3 |q 3 8 N AP z SF 3 s 02 NM [0] NAN NÅÄWV O a N > 5 | => = M ÅN > SN | > SS s 4 -—4 LS > 75) S31Iy < LALILSNI NVINOSHLIWS d17 LIBRARIES SMITHSONI INSTITUTION NOILALILSNI NOILALILSNI NOILALILSNI BJRARIES SMITHSONIAN NVINOSHLI S3IYVITIT LIBRARIES SMITHSONIAN INSTITUTION INSTITUTION OSHLINWS S3I1YVYGIT LIBRARIES SMITHSONI MSVM Sa LE SUS co! ISHLUWS S3taävgaln LIBRARIES SHLINS N SONIAN Elg MITHSONIAN INSTITUTION LIBRARIES LOL 3 95088 DO02941L7 | Om RA org arte