A ME EREUEA D-wPtude - j ] i MEME 5 Es "wn BOOTE MP E EN , » 2) » yof ORCHIDACEARUM GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN. Vob I Tt. -$- BERLIN MAYER & MÜLLER. 1904. ORCHIDACEARUM GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN. ER VR |Y1OR ARY EN J YORK aoTANICAV L ; : £N Vol. II, P. 1. GARD Monandrae. Neottiinae. Chloraeeae. Cum 16 tabulis. $9-— BERLIN. MAYER & MÜLLER. 1904. AUN AE t Da: nach langjühriger Vorbereitung seit 1897 er- scheinende Werk ,ORCHIDACEARUM GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN* welches dem Verfasser und den Verlegern im Interesse der Wissenschaft nieht unbedeutende Opfer auferlegte, muss mit dem vor- liegenden Bande unvollendet abgebrochen werden. Verfasser und Verleger sahen sich zu diesem Entschluss veranlasst durch den spáter von anderer Seite gefassten Plan eines Werkes, das die Arbeiten auf dem Gesamtgebiet der systematischen Botanik, also auch der Orchidaceen, in sich. aufnehmen sollte, — einen Plan, der in dem Werke DAS PFLANZENREICH. REGNI VEGETABILIS CON- SPECTUS. IM AUFTRAGE DER KGL. PREUSSISCHEN AKADEMIE DER WISSENSCHAFTEN HERAUSGE- GEBEN VON A. ENGLER^" verwirklicht wurde. Wenn auch zugegeben werden mag, dass verschiedene Forscher auf demselben (Gebiete nebeneinander zu Worte kommen kónnen, so liegen doch die Gründe nahe, aus denen ein privates Unternehmen vor dem von der Kel. Akademie ins Leben gerufenen und subventionierten zurücktreten muss. Nur die Abteilung: ,Monandrae, Neottiinae, Chloraeeae* glaubten wir noch veróffentlichen zu sollen. weil die Vorarbeiten bereits vóllig abgeschlossen waren und diese Genera im ,Pflanzenreich* erst nach einer Reihe von Jahren zur Bearbeitung gelangen werden. Fr. Krünzlin. Mayer & Müller. - ORCHIDACEARUM GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN. BERLIN. MAYER & MÜLLER. 1s. P. I. Teil. Monandrae — Neottiinae — Chloraeeae. LIBRARY NEW YORK BOTANICAL (QA RDUGN Einleitunse. Geschichtliches. Die ersten Beschreibungen und Abbildungen von Pflanzen, welche wir heute Chloraea und Asarca nennen, finden sich in dem immer noch sehützbaren Werke des Paters Louis Feuillée') vom Jahre 1714, in welchem zwei Arten Chloraea und eine Asarea unter dem damals für alle Neottieen und Arethuseen übliehen Sammelnamen Zpipaetis besprochen und abgebildet sind. Beides, Text wie Tafeln, sind für die damalige Zeit vortrefflich, nach unseren jetzigen Begriffen ungenügend, und passen gleich gut und gleich schlecht auf ein paar Arten im heutigen Sinne. Interessant ist die Arbeit aber dadurch, dass Feuillée zuerst den fast stets vorhandenen oder mindestens angedeuteten Ovarialsporn von Chloraea gesehen hat. Bei Beschreibung einer Pflanze, welche er , Epipactis flore vires- cente et variegato, vulgo Piquichen* nennt, sagt er: ,Cette Fleur a à son centre deux petits trous disposez comme sont le Larinx et Pharinx, de la separation desquels part une é6tamine large et blanche." Es ist klar, dass Feuillée unter dem ,Larinx^ den Ovarialsporn, unter dem ,Pharinx* die Narbenhóhle verstanden hat, deren vorderer Rand.bedeutend hóher ist, und die tief genug ist, um den Vergleich mit einem Schlunde zu gestatten. Von modernen Abbildungen giebt die Zeichnung in Cogniaux Fl. Brasil. III Pt. IV t. 20 fig. 2, 6 diese Lage von Narbenhóhle und Sporn sehr gut wieder und zeigt, wie treffend Feuillée's Vergleich ist. Es ist auffallend, 1) Journal des observations physiques mathématiques et bota- niques faites par l'ordre du roi sur les cótes orientales de l'Amérique méridionale et dans les Indes occidentales depuis 1707—1712. Vol. II. — Ich zitiere die Stelle in ihrer eigentümlichen Orthographie. l* —* AE dass Poeppig, welcher viele dieser Pflanzen lebend untersucht hat, diese Bildung gar nicht erwühnt, obwohl er Feuillée's Werk kannte und mehrfach citiert; — allerdings nur die Tafeln. Über die Deutung dieser ist, um das gleich hier und einmal für alle Male abzuthun, mehr diskutiert, als sie verdienen; es sind leidliche Habitusbilder und nicht schlecht für ihre Zeit, aber ohne jegliche characteristischen Züge. Sehen wir von der von Willdenow beliebten Umtaufung der drei Pflanzen in ,Cymbidiwn^ ab, was eher einen Rück- schritt bedeutete als eine Fórderung unseres Wissens, so bringt erst das Jahr 1827 eine solche in John Lindley's Arbeit über Chilenische Orchideen, welche er im Quarterly Journal of Royal Institution N. S. Bd. I publizierte. Diese Arbeit ist die Grundlage aller spáteren, da in ihr zuerst die drei unter allen Umstünden zu unterscheidenden Gattungen Chloraea, Asarea und Bipinnula auftreten, die erstere mit neun Arten, die beiden anderen mit je einer. Asarca leider mit etwas unklarer Fassung der Gattungsdiagnose, bei welcher auf ein Merkmal der Hauptwert gelegt ist, welches sich bald als vóllig nebensáchlich erweisen sollte, nümlich das Fehlen der fleischigen Verdickungen an den Spitzen der seitlichen Sepalen. Es folgt Ed. Poeppig, welcher 1833 in seiner Habilitationsschrift ,Fragmentum Synopseos Plant. Phanerogamarum Chilensium* einen durch die kritischen Be- merkungen hóchst schützbaren Beitrag lieferte. An Sehárfe und klarer Fassung der Diagnosen steht diese Arbeit un- bedingt hóher, als seine spáüter (1885 —38) zusammen mit St. Endlieher veróffentlichten Nova Genera et Species. Be- merkenswert ist diese erste seiner Arbeiten dadurch, dass er Asarcea Lindl. beibehielt und anders, aber ebenso unklar, interpretierte als Lindley, und dass er, um den Sehwierig- keiten zu entgehen, welche Lindley's und sein eigene Gattungs- diagnose von Asarea ihm schufen, eine neue Gattung Gavilea auf- stellte. Poeppig unterscheidet 183 Arten Chloraea, 3 Arten Asarca und 3 Arten Gavilea. In seinem grósseren Abbildungswerk, den Nova Genera et Species, verschwindet der Name Gavilea wieder, und alle Arten dieser Gattung fallen zu Asarca. Nur zwei Jahre spáter (1840) erscheint dann der Teil von us DEUM J. Lindley's Genera et Species of Orchidaceous plants, welcher die Arethuseen enthált und somit die letzte zusammenhángende Bearbeitung dieser Gruppe mit 27 Arten Chloraea, welche alle, 9 Arten von A4sarca, welche fast alle, und 3 Arten Bipinnula Commerson, welche gleichfalls alle spàáter bei- behalten sind. Bezüglich der Frage, ob Asarca zu halten sei, sagt Lindley, weleher inzwischen den anfünglich von ihm gemachten Fehler, aber auch die Missgriffe Poeppig's ein- gesehen hatte, es sei zu bedauern, dass Poeppig nicht seine gut fixierte Gattung Gavilea beibehalten, sondern sie mit der unklar fixierten Gattung Asarca vereinigt habe, aber aus Opportunititsgründen lehne er es ab, zu thun, was von Poeppig unterlassen sei. — Die Bearbeitung Ach. Richard's in Cl. Gay's Historia fisica y politica de Chile, welche nun zu registrieren ist, lehnt sich, was die Auffassung der Arten angeht und ihre mehr oder minder straff gefasste Abgrenzung, ganz und gar an Poeppig und Lindley an; in fast allen Füllen ist es nur eine Übersetzung in das Spanische, ja wir finden (was für eine Landesflora besonders auffallend er- scheint) nicht einmal genauere Standortsangaben. Das einzige, was dieser somit ziemlich unerfreulichen Kompilation einigen Wert giebt, ist die Lósung der Asarca-Frage. Die Diagnose der Gattung ist wesentlich dieselbe, welche Poeppig einst für Gavilea anwandte, und Ach. Richard unterscheidet, unter voller Würdigung der grossen Verwandtschaft von Chloraea und Asarca, ,verdaderas^ (echte), ,dudosas" (zweifelhafte) Asarcas und ,verdaderas Chloreas*, und dies so treffend, dass mit Ausnahme ganz unbedeutender, auf mangelhaftes Material zurückzuführender Irrtümer, seine Einteilung noch heute brauchbar ist. Damit ist diese Frage dann endgültig abgethan. lch erwáhne diese Stelle deswegen etwas aus- !) It is to be regretted, that he (Poeppig) did not persevere in retaining the name Gavilea as he appears to have in the first instance intended, but although his Asarca and mine are different and the name does not apply to the genus yet I am unwilling to increare the confusion of names by making further change and therefore I adopt this excellent botanist'S8S nomenclature. Lindl. Gen. and Sp. Orch. Pl. p. 406. MEE e führlicher, weil Bentham in den Genera TIT, 618 etwas ganz anderes, nàmlich die Notwendigkeit, Asarea zu kassieren, aus derselben Stelle herausgelesen hat. Die zusammenhüngenden Bearbeitungen sind hiermit zu Ende, es folgen nun eine ganze Anzahl zerstreuter Ab- handlungen, dureh welche lediglich die Anzahl der mehr oder minder gut begründeten neuen Arten wáüchst. Die chrono- logisch früheren sind die von Reichenbach in den álteren Jahrgüngen der Linnaea. In diesen Beschreibungen wird zum ersten Male die von früheren Autoren leider vollstándig übersehene Verschiedenheit zwischen Oberseite und Unter- seite des Labellums erwühnt. Es finden sieh nàmlich bei einer recht grossen Anzahl von Arten ganz eigentümliche Callusbildungen nicht nur auf der Oberseite der Lippe, sondern auch auf der Unterseite. Dieses Merkmal vollstándig ignoriert zu haben, ist ein sehr schwerer Vorwurf, den man besonders Poeppig (weit weniger Lindley) nicht ersparen kann. Gewisse Diagnosen beider Autoren verlieren dadurch stark an Wert. Leider trifft dieser Vorwurf auch Fr. Philippi, welcher in seinen beiden grósseren Publikationen in der Linnaea XXIX u. XXXIII eine ziemliche Anzahl neuer Arten be- schrieb, mit starker Anlehnung an die beiden Autoren Poeppig und Lindley, deren Werke ihm bekannt waren und mit deren Arten er seine Funde stets vergleicht. Seine Beschreibungen sind sonst exact gearbeitet und wertvoll wegen der zum ersten Male konsequent durchgeführten Massangaben; der bei weitem gróüssere Teil hat die kritische Probe des Ver- gleiches bestanden. Das Verdienst, durch umfangreiche Sammlungen eine einigermassen abschliessende Bearbeitung ermüglicht zu haben, gebührt einzig und allein dem Prof. Fr. Philippi. Die Erforschung der südlichsten Gebiete des amerikanischen Festlandes, an welcher die Regierungen von Chile und der Argentina gearbeitet haben, sowie einige wissenschaftliche Expeditionen, welche das Feuerland berührten, haben noch einige neue Arten beigesteuert, besonders haben hier die Herrn Arechavaleta und Spegazzini interessante Funde ge- macht. Blütenbau. Befruchtung und vegetativer Aufbau. Über den Bau der Blüten der drei Gattungen wáre folgendes zu sagen: Die Perigonblütter sind alle in gleicher Hóhe auf dem oberen Rande des flach dreikantigen Frucht- knotens inseriert, sehr selten und nur bei einer kleinen Gruppe der ,JLamellatae* sind die Petalen mit ihrem hinteren Rande dem Rücken der Sáule angewachsen. Da nun die Blütter bei voller Entfaltung der Blüte die Neigung haben, sich flach auszubreiten, so kommt bei diesen Arten eine eigen- tümlich halbe Schraubendrehung der Petalen zu stande, und eine Stellung, welche entfernt an die ,Flügel^ der Papilio- naceen erinnert. Der Textur nach sind drei bezw. vier verschiedene Formen der Perigonblütter zu unterscheiden. 1. Das dorsale Sepalum, welches am wenigsten von dem herkómmlichen Typus solcher Blütter abweicht. 2. Die seit- lichen Sepalen, welche sub anthesi gespreizt sind und an ihrer Spitze entweder Verdickungen zeigen oder in kamm- fórmige resp. fiederfórmige Fetzen zerschlitzt sind (Bipinnula). Das gelegentliche Fehlen dieser fleischigen Verdickungen führte Lindley bekanntlich zur Bildung des Namens und Auf- stellung der Gattung Asarea. Die Verdickungen werden noch mehr hervorgehoben durch die meist dunkelgrüne Fürbung der Spitzen. 3. Die Petalen. Diese sind in ihrer Form wenig abweichend, gelegentlich am oberen Rande ge- wimpert oder gezühnt (Biüpimnulae monanthae), sonst aber ganzrandig, zeigen jedoch in sehr vielen Füllen auf und zwischen den Làngsnerven einen mehr oder minder dichten Besatz von Papillen. Dies ist in den meisten Füllen ein gutes systematisches Merkmal. 4. Das Labellum hat im Gegensatz zu den Orchideen im allgemeinen Neigung zu einfachen Umrissformen; ganz einfache Labellen sind ziemlich háufig und bei einer ganzen Gruppe finden wir nahezu pelorien- hafte Blüten, bei denen Sepalen, Petalen und Labellum kaum verschieden sind, Labellen mit schwacher Andeutung einer Dreiteilung sind ungleieh hàáufiger als das direkt so zu nennende ,labellum trilobum*. Der Besatz an Kàümmen, — "BE Zàhnen, Sicheln und Warzen ist ungemein reichlich und setzt einer knappen, klaren Fassung grosse Schwierigkeiten ent- gegen. Diese Anhangsgebilde finden sich übrigens nicht bloss auf den Nerven, sondern auch zwischen ihnen als kürnige Verdickungen in der oft sehr zarten Grundsubstanz der Lippe. Bemerkt kann noch werden, dass die Lippe oft eine verdickte vordere Partie hat, áhnlich wie die seitlichen Sepalen. Systematisch von Wert ist ausser den bei Asarca und Chloraea ganz verschiedenen Umrissformen das Vor- kommen von zwei dieken fleischigen Protuberanzen, welche bei Asarea zwischen dem Nagel der Lippe und den Ràndern der sehr kurzen Sáule eingeschaltet sind. Dies kommt bei Chloraea nur ein paar Mal schwach angedeutet vor. — Der Axensporn ist bei der grossen Sektion ,J Ewchloraea/ stets leicht zu finden; er erstreckt sich vom Fuss der Sàule bis fast zu einem Drittel des Ovariums herab, bei den anderen Sektionen ist er weniger leicht auffindbar und oft sehr kurz, meist aber noch nachweisbar, bei Asarca fehlt er durchaus, bei Bipimula habe ich ihn nicht nachzuweisen vermocht, mein Material war meist so spürlich, dass ich mich begnügen musste, die Merkmale der anderen Blütenteile korrekt zu beschreiben. — Die Sàule ist kurz bei Asarca, lang bei Chloraea und Bwpinnula, mit oder ohne hàutigen Saum und mit einem bei allen drei Gattungen nahezu identischen Be- fruchtungsapparat, wie er in der Gattungsdiagnose beschrieben ist. Der untere Rand der Narbenhóhle ist bei Chloraea auf- fallend hoch. Dies hat, wie schon einmal oben bemerkt, Feuillée den ziemlich treffenden Vergleich mit dem ,Pharinx* nahe gelegt. — Zieht man schliesslich aus diesen Merkmalen die Folge- rungen für Trennung oder Zusammenziehung von Gattungen, so lauten diese so: Es làsst sich darüber streiten, ob man neben Chloraea noch Bwmula als Gattung bestehen lassen will, denn abgesehen von den gefiederten Sepalen haben beide Gattungen mehr was sie vereinigt, als was sie trennt. JAsarca ist aber in allen Teilen des Perigons wie in der Vereinigung der Lippe mit der Sáule ganz und gar abweichend, und an dieser Stelle ist der einzige, wirkliche, greifbare Unterschied "UE et zwischen beiden Gattungen. — Eine ganz abweichende Stellung nehmen die auch pflanzengeographisch gut abgegrenzten Monanthae-Arten von Chloraea und Bipinnula ein, und ich bin lange unschlüssig gewesen, ob ich nieht aus diesen eine neue Gattung bilden sollte. Wenn ich es unterlassen habe, S0 sprechen áussere Erwügungen stark mit; ich liebe es nicht, ganze Gattungen, bezw. Abteilungen von solchen, in eine andere abzukommandieren, und glaube nicht, dass man die Wissenschaft damit fórdert. — Über die beiden anderen monotypischen Gattungen ÜUlantha und JBieneria einigt man sich wohl am besten dahin, dass man beide zu Chloraea stellt. Für Ulantha ist die Unterabteilung ohne weiteres klar, weniger für Beneria, ich habe sie daher an das Ende der Aufzáhlung gestellt. Bei weitem die meisten Chloraea-, Asarca- und Bipinnula- Arten sind schóne Gewüchse, welehe mit ihren grossen, weit geóüffneten Blüten eine Zierde der Berghalden bilden und in den Sommermonaten des Südens wáührend einiger Wochen wesentlieh das Aussehen gewisser Ortliehkeiten bestimmen. Die verháltnismássig grosse Anzahl von Volksnamen beweist, dass auch die Eingebornen die Schónheit dieser Pflanzen zu würdigen wissen. Die Namen Jiqwichen (jetzt Chloraea Piquichen Lindl) und Gavilw (jetzt Asarca leucantha Poepp.) aus alten Indianerzeiten stammend, welche Abbé Feuillée zu Beginn des achtzehnten Jahrhunderts noch in Gebrauch fand, die jetzigen Namen , Azwcena, del campo^ (Chl. speciosa Poepp.), ,DPia de Loro* (Chl. multiflora Lindl.), ,'ulhpan del campo* (CA. incisa Poepp.), ,'ulipan del monte" (Chl. alpina Poepp.), denen sich vermutlich noch andere anreihen liessen, beweisen, dass diese Gewüchse auch die Augen der breiteren Volks- Schichten auf sich lenken. Und sicherlich mit Recht. Blüten von 4em Breite sind ziemlich háufig und solche von 6 em Breite durchaus niehts aussergewóhnliches. Dazu die l'arben, welehe vom reinsten Weiss bis zum gesüttigtsten Orange varieren, mit Zeichnungen, welche von der hellsten Nuance von Grün bis zu einem so dunklen Grün sich vertiefen, dass es von Schwarz kaum noch zu unterscheiden ist. Hierzu kommt ein Duft nach Goldlack, Maiblumen, Veilchen, Vanille NEC C oft so stark, dass er von einem Exemplar von As. odoratissuma his auf 40 Schritt Entfernung zu bemerken ist. — "Trotz dieses ganzen Apparates von áussern Lockmitteln, trotz des vermutlieh als Nectarium wirkenden Ovarialspornes von Chloraea und der Nektarschale, welehe der Nagel des La- bellums bei Asarea bildet, scheint der Insektenbesuch bei der Bestiubung dieser Pflanzen überhaupt keine oder nur eine ganz untergeordnete Rolle zu spielen, denn alle diese Reiz- mittel bieten keinen wirksamen Ersatz für die &usserst mangelhafte Konstruktion, resp. das Fehlen derjenigen Ein- ricehtungen, welche den Pollen den die Blüten besuchenden Insekten anheften sollten. Die Anthere ist gross und steht direkt am oberen Ende der Sáule, sie óffnet ihre vier un- deutlich geteilten Fücher weit und láüsst die vier grossen Pollenmassen weit nach vorn fallen. Die Tetraden hángen an langen Füden so lose zusammen, dass der Ausdruck .Dlütenstaub* fast zu Ehren kommt; jedenfalls ist der Pollen staubühnlicher als selbst bei den Ophrydeen. Zwischen diesem Magazin von Pollen und der grossen sehr klebrigen Narbenflüche liegt wie eine ganz schmale Leiste das Rostellum, welehes, ganz abgesehen davon, dass es nicht nur keinerlei Einrichtungen zum Anheften des Pollens bietet, nicht einmal eine wirksame Scheidewand zwischen Anthere und Narben- hóhle bildet. Die unmittelbare Folge ist, dass bei einer noch so leichten Bewegung der Pollen nach vorn, also auf die Narbenhóhle fallen und Selbstbestàubung in sehr vielen Füllen stattfinden muss. Ich nehme an, dass diese jedesmal dann eintritt, wenn innerhalb einer bestimmten kurzen Zeit Kreuz- befruchtung ausgeblieben ist. Es finden sich nàümlich bei den Herbar-Exemplaren ausser geóffneten Blüten in der Minderzahl zahlreiche halboffene Blüten, bei welchen das Labellum aufwürts gekehrt ist und den aus der Anthere ge- fallenen Pollen gegen die Narbenflüche presst. Dies Vor- kommen ist überaus háufig und in hunderten von Füllen war ich genótigt, den centralen Teil der Lippe von den an- haftenden Pollenmassen, dem Filz von Füden der Pollen- tetraden und dem Scehleim der Narbe zu befreien, ehe ich die eigentüínlichen Formen der Káümme, Sichelehen oder sonstiger Anhüngsel des Labellums genau feststellen konnte. In ein paar Füllen habe ich Dipteren gefunden, welche sich in den sehmalen Raum zwischen Narbe und Labellum gewagt hatten und welehe, da sie ausser Stande waren, das fest- geklebte Labellum abzudrücken, selber in die Narbenhóhle hineingesperrt und von der klebrigen Flàche festgehalten waren. In einer sehr grossen Anzahl andrer Fülle lagen die Pollenmassen zur einen Hálfte noch in ihren Fáüchern, zur andren bereits auf der Narbenflüche; in kaum irgend einem Falle habe ieh die Anthere ganz leer von Pollen ge- funden. Aus diesen Befunden scheint mir die Thatsache als . ganz sicher hervorzugehen, dass Insektenbesuch bei der Be- fruehtung der Chloraeaceenblüten von untergeordneter Be- deutung bei weitem hàufiger ist. Es sind ferner niemals die Blüten einer bestimmten Region des Blütenstandes, welche sich zu Kapseln entwickeln, sondern es finden sich deren, ohne jede klare Regel, in den unteren und den allerobersten Partieen vielleicht etwas seltener, als in der Mitte. Es ist eine sehr schwierige Frage, wie angesichts der fast zur Unmüglichkeit gewordenen Kreuzbefruchtung diese unendlichen Übergünge zu erklüren sind. In analogen Fiàllen, wie bei unseren mittel- und südeuropüischen Ophrydeen, ist die Mógliehkeit der Kreuzbefruchtung vorhanden und somit die Bildung der Übergünge zwischen gewissen gemeinschaft- lich wachsenden Arten leicht erklàrt; auch bei dem in gleicher Weise polymorphen JSatyriwm nepalense Don. ist Kreuz- befruchtung denkbar, hier aber fehlen uns alle Anhaltspunkte dafür, denn in den sehr zahlreichen von mir untersuchten Exemplaren, und ich versichere ausdrücklich, dass ich mein reichliches Material in dieser Richtung ausgiebig benutzt habe, war niemals der Pollen aus den Antheren entfernt, sondern meist der Pollen der eignen Blüte auf der Narbe und durch das aufwürts geschlagene Labellum festgehalten. Wiüre diese in das Extrem getriebene Variabilitàt das Cha- rakteristikum der ganzen Gattung, so würe für die Erklürung zunáchst auch nichts gewonnen, die Thatsache selber aber uns minder überraschend als jetzt, wo ganze Sektionen sich —' que aus Arten zusammensetzen, denen die Neigung abzuándern fast ganz fehlt, und andre in jedem Grade variabel sind. Die von mir gezeichneten Labellen geben eine Andeutung dieser Veránderlichkeit, ein vollstándiges Bild würde schwer- . lich auch dann gewonnen sein, wenn ieh alle Labellen aller mir zugünglichen Blüten gezeiehnet hátte. Diese Variabilitát ohne die Kreuzbestiubung als notwendige Voraussetzung sondern bei starker Neigung zur Autogamie, ist ein be- merkenswerter Zug aus der Geschichte dieser Gruppe. Die Kapseln der Chloraeaceen sind spindelfórmig, 3—4 cm lang und 1 em dick, auf der unteren Seite meist etwas ab- geflacht. Die Samenkórner sind dunkelbraun, sehr klein und mit einem weitmaschigen Netz umgeben, welches an der einen Seite rundlich stumpf, an der andren dagegen unregel- mássig abgerissen erscheint. Über den vegetativen Aufbau ist wenig zu sagen. Die blühenden Exemplare tragen an der Basis eine Anzahl Laub- blátter, welche zur Blütezeit bei den Arten aus dem Norden Chiles meist verwelkt, bei denen aus den südlichen Gebieten meist erhalten sind, bei manchen Arten ist die Zerstórung der Blattorgane bis zu den Scheidenbláttern des Stengels vorgeschritten, so dass die prachtvollen Blumen aus einem vüllig tot aussehenden Schaft hervorbrechen. In wohl allen Füllen blühen die Chloraeaceen im zweiten Lebensjahre eines und desselben Sprosses, weleher im ersten Jahre nur einen Büschel grosser Laubblátter trágt. Ob ein kurzes Rhizom vorhanden ist, aus welchem die dicken Wurzelbündel in ver- schiedenen Jahrgüngen hervorgehen, ob an diesen winzige Niederblütter angelegt werden, aus deren Achseln die Ver- jüngungssprosse hervorgehen, darüber habe ieh aus dem getrockneten Material nichts festzustellen vermocht. Die Existenz zweier Arten von Sprosse, nichtblühender mit grossen Laubblüttern und blühender mit kleineren, glaube ich jedoch aus folgenden Gründen als sicher hinstellen zu kónnen: Es finden sich erstens in fast allen Sammlungen bei manchen Exemplaren Rudimente grosser Laubblütter, welche zweifel- los Chloraeaceenblàtter sind, aber ganz ebenso sicher nicht MEET S an dem betreffenden blühenden Schaft gesessen haben; in allen diesen Fállen darf man schliessen, dass die Sammler (es handelt sich bei diesen doch meist um routinierte Bota- niker) die Blütter in unmittelbarer Nühe der betreffenden Pflanze gefunden und als dazu gehürig mit eingelegt haben. Wenn dies relativ selten der Fall ist, so ist der Grund wohl meist der, dass zur Blütezeit, wie bereits oben bemerkt, die Blátter im Absterben sind und man sie nur da mitgenommen hat, wo ein günstiger Zufall das eine oder andre noch am Leben erhalten hat. Sodann findet sich in dem neuesten Beitrag zur Chloraea-Literatur, der Diagnose von Cl. Bou- gatwvilleana Franch.") vom Jahre 1889, die Beschreibung eines solehen nichtblühenden Sprosses und seiner ganz verschieden aussehenden Blütter. Franchet sieht in diesen ,dimorphisme des feuilles^ ein gutes Merkmal, um seine neue Art von CAI. magellanica Hook. f. zu trennen (mit der sie übrigens dennoch identisch ist) und hàált für ein spezifisehes Merkmal, was Rigentümlichkeit der Gattung, ja vielleicht der ganzen Tribus ist. In einem einzigen Falle, bei CAl. Chiea Speg. et Krünzl. habe auch ieh den vóllig erhaltenen Laubspross und den blühenden Spross dieses Jahres neben einander gehabt. Dass die dicken Wurzelfasern gleichzeitig mit dem oberen irdischen Spross absterben, glaube ich nach dem, was ich an Herbarexemplaren gesehen habe, nicht; sie sind oft noch sehr kráftig auch bei Stengeln im letzten Stadium des Blühens und es würe wohl eine schlechte Okonomie, wenn diese Büschel gewaltiger Fasern, welche oft einen Raum von 20 em im Durchmesser durchsetzen, so kurzlebig sein sollten. Geographische Verbreitung. Bine einigermassen erschópfende Darstellung der geo- graphisehen Verbreitung der Chloraeaceen zu schreiben ist noeh nicht móglich. Selbst das sehr reichliche Material, welehes mir für den rein systematischen Teil so wertvoll war, ist für eine gute pflanzengeographische Arbeit unzu- lànglich. Zahlreiche Exemplare des Museo Nacional de S. Jago 1) Mission scientifique au Cap Horn. Botanique p. 366 et 367. — DN trugen nur die Notiz ,Chile^ ohne weitere Bemerkung, und die übrigen stammen von einigen sehr genau und wie es scheint, mehrere Jahre hintereinander abgesuchten Pláützen der Provinzen Santiago, Valparaiso, Valdivia und Constitucion, die auch schon in früheren Zeiten mancherlei Material ge- liefert haben. Ausser diesen alten Fundplátzen sind es nur einzelne Distrikte der südlicheren Teile: Prov. Araucania, O'Higgins, Colehagua und Linares, von denen eine einiger- massen reichliche Ausbeute vorliegt. Zwischen diesen leid- lich gut bekannten Gebieten sind jedoch vorláufig noch grosse Lücken und zwischen diesem nórdlichen Gebiet und dem, wie es den Anschein hat, noch viel versprechenden aller- südlichsten Gebiet klafft eine grosse Lücke unserer Kennt- nisse für den Augenblick, aber keinenfalls eine solche in der Verbreitung dieser Pflanzen; eine weitere zwischen der Flora des Feuerlandes und der der Argentina und Süd-Brasiliens. Unter diesen Umstünden ist die genaue Darstellung der geographischen Verbreitung z.Z. für Leute, welche gern mit Thatsachen rechnen, unmóglich. Sehen wir von Ülantha grandilora Hook. ab, welche einst im Botanisehen Garten von St. Vincent und sogar in England blühte, über deren Herkunft man nichts weiss, und von der beinahe ebenso unbekannten Chloraea (BDieneria) boliviana, Rchb. f, so gehóren alle Arten von Asarea und fast alle Arten von Chloraea und Bipinnula dem chilenischen Küstengebiet an. In der Verteilung der einzelnen Gruppen sind seharfe Grenzen noch nicht mit vólliger Sicherheit zu ziehen. Soweit als unsere Materialien es erlauben, lassen sich folgende ganz allgemeine Sátze ableiten: Das Verbreitungsgebiet beginnt ungeführ unter dem 32? S. Br, süidwárts vom Vulkan Aconcagua und etwas nórdliceh von Valparaiso und erstreckt sich von hier bis zum Feuerland, und mit einer Art von Asarca bis zu den Falk- lands-Inseln. Es fehlen uns hier Belege von etwa Puerto Montt, von wo noch Exemplare vorliegen, südwürts bis zum eigentlichen Feuerland (seltsamerweise auch von Chilo&), es ist aber nicht zu bezweifeln, dass, wenn diese Gegenden erst ebenso genau abgesucht sein werden, wie die bewohnteren SL; qs Teile Chiles und das aus verschiedenen Gründen mehrfach durchforsechte Gebiet von Fuegia, dass dann ausser den schon bekannten Arten auch neue gefunden werden. Diese schmale Küstenregion ist das Gebiet aller Asareg-Arten, der mehr- blütigen Bipinnula- und fast aller bisher bekannt gewordenen Chloraea-Arten. Soweit bisher die Funde vorliegen, ist es fast nur der westliche pacifische Abhang und die unmittel- bare Küstenregion, an welcher diese Pflanzen gefunden sind, binnenwürts scheinen sie stark zurückgetreten oder gánzlich zu fehlen. Ein zweites Chloraeen-Gebiet, welches zunüchst ziemlich isoliert liegt, erstreckt sich vom Rio de la Plata bis in den áussersten Süden Brasiliens. Ausser CAl. membranacea Lindl., welche ich für identisch mit CAI. densa Gay. halte und welche somit dem chilenischen und dem La Plata-Gebiet angehürt, und ausser ein paar Arten, welche sich sonst nur im áussersten Süden des Festlandes finden, gehüren in dies Gebiet die typisch einblütigen Bipimula- und Chloraea-Arten. Alle sind durch grosse Blüten und sonderbare, von denen der anderen Arten ziemlich abweichende Labellen charakterisiert. Wenn diese Gruppe geographisch und systematisch gleich gut ab- gegrenzt ist, so ist es desto schwieriger, im eigentlichen chilenischen Küstengebiet für einzelne Arten bestimmte Be- zirke bilden zu wollen. — Ganz allgemein gesprochen, scheint es, dass die bei weitem grüsste Gruppe ,,Euchloraea/ mehr den Norden des Gebietes bewohnt, wührend die , Lamellatae" und ,Papilosae" dem Süden angehóren. Wir dürfen nicht vergessen, dass eben grosse Gebiete noch kaum durchforscht sind. ^Auffallend ist, dass derjenige Botaniker, welcher speciell seit einer langen Reihe von Jahren die Binnendistrikte des südlichen Süd-Amerikas durehforscht hat, Prof. F. Kurtz in Cordoba, nicht nur keine Cloraeaceen gefunden, sondern dass er das vóllige Zurücktreten bezw. Fehlen der Orchidaceen in diesen Gebieten in bestimmtester Form nachgewiesen hat. Ferner kann ich versichern, dass sich in dem reichsten Orchideenherbar, welches je in den Cordilleren von Columbien und Ecuador zusammengebracht ist, dem des Konsuls F. C. Lehmann in Popayán, Columbien, -—: 45 0 keine Chloraeaceen finden, und ich kenne dies Herbar sehr genau. Ich erwühne dies deshalb, weil Bieneria boliviana Rehb.f., eine echte Chloraeacee, aus Bolivia stammen soll und sómit die Annahme gerechtfertigt erscheint, dass die Arten dieser Gruppe sich der Cordillere entlang auch nach Norden ausgebreitet haben, wie sie dies nach Süden hin gethan haben. Ob Bolivia und die Südprovinzen Ecuadors, welche sehr wenig bekannt sind, noch einen Beitrag zur Vergrósserung der Gattung stellen werden, bleibt abzuwarten, aus dem mittleren und nórdlichen Ecuador und Columbien ist bestimmt nichts zu erwarten. Wenn nun das Küsten- gebiet auf beiden Ufern des Oceans auch noch in denjenigen Teilen, welche zur Zeit minder bekannt sind, abgesucht sein wird, so lüsst sich aus ihnen noch ein Zuwachs an Arten erwarten; dieser wird aber angesichts der Thatsache, dass viele chileniscehe Arten weit nach Süden reichen und dass Chl. membranacea auch in der Argentina vorkommt, nieht sehr gross ausfallen; wir werden mehr Standorte und bessere Grenzen für die einzelnen Gruppen erhalten, schwerlich jedoch so viele und so überraschende neue Funde, dass die hier versuchte Zusammenstellung und Gruppierung der z. Z. be- kannten Arten und die über ihre Verbreitung bekannten Thatsachen eine fundamentale Umgestaltung erfahren dürften. Wie weit die Inseln bei der Verbreitung dieser Pflanzen beteiligt sind, wissen wir z. Z. noch nicht genau. Das vóllige Fehlen von Orchideen überhaupt auf Mas a fuera und Mas a tierra ist von W. B. Hemsley und Fr. Johow festgestellt und ist bei der Entfernung dieser Inseln vom Festlande nicht weiter erstaunlich. Von den Chonos-Inseln ist Chl. Fonki Phil (,.Pagillosae^) bekannt, von Chilo& aber bisher nur eine Habenaria. Die Falklands-Inseln und die der Magelháes- Strasse haben einige wenige Arten aufzuweisen, und es scheint nicht, als ob dort noch eine grosse Ausbeute zu er- warten ist. Monandrae — Neottiinae — Chloraeeae. Pfitzer n Engl. Nat. Pfl. Fam. II T. 6, 104. — Chloraeaceae Rchb. f. v Bot. Ztg. 1853, 1. — Subtrib. 6 Limodoreae e. p. Benth. et Hook. Gen. Pl. III 485 w. 618. Labellum a sepalis petalisque liberis diversum ecalcaratum deflexum unguiculatum disco cristis seu lamellis seu papillis multifariis seriatis barbatum, gynostemium breve et cum ungue labelli utrinque connatum (Asarca) seu elongatum et ab illo omnino liberum (Bipinnula, Chloraea), anthera erecta satis magna bilocularis, loculi imperfecte bilocellati, pollinis massulae 4 imperfecte sejunctae, rostellum breve, fovea stig- matiea magna. — Plantae herbaceae foliosae, radicibus fibrosis fasciculatis, racemis rarius unifloris plerumque plurifloris. Clavis generum. Sepala lateralia apice pinnata v. pectinata. 1. Bipinnula, Commers. Sepala lateralia simplicia. Labellum sessile basi biglandulosum cum gynostemii brevis marginibus connatum. 2. Asarea Lindl. Labellum unguieulatum cum gynostemio elongato non connatum. 3. Chloraea Lindl. Bipinnulà Commers. DBupinnula, Commers. ez Jussieu Gen. (1759) 65; Endlicher Gen. 219, NN. 1606; Lindl. Gen. wu. Sp. Orch. 405, Benth. et Hook. Gen. III, 618; Cogn. in Fl. Brasil. III pt. 4, p. 109; Pfitzer in Engl. Nat. Pfl. Fam. II T. 6, 105. Sepalum dorsale concavum cum petalis subaequalibus in galeam rarius apice calloso-denticulatam, connivens sepala lateralia labello supposita elongata apice pinnatim fimbriata v. pectinata, labellum simplex subtrilobum v. manifeste tri- lobum ascendens saepius margine fimbriatum interdum in Kránzlin, Orchid. II. 2 um PERICI UMS disco papillosum, gynostemium satis gracile semiteres margi- natum, anthera erecta opercularis imperfecte bilocularis, pollinis massulae 2, imperfecte bipartitae grosse granulosae, stigma latum concavum, rostellum brevius quam latum. — Herbae foliosae radicibus longis cylindraceis praeditae pauci- florae v. uniflorae. — Species spicatae terrae Chilensis, uni- florae regionis Bonariensis et Brasiliae meridionalis incolae. Der Name Bipinnula ist zuerst von Commerson gebraucht und von Jussieu bei der Herausgabe seiner Genera Plantarum (1789) bei- behalten und publiciert worden. Stammart der Gattung ist die alte Bip. Commersonii Lindl, welche wir jetzt mit Wiederherstellung des alten Speciesnamens Bipinnula biplunata Rchb. f. nennen. Trotz aller Anklàünge an Chloraea bei den einblütigen Arten sowohl, wie bei den mehrblütigen, làsst sich die Gattung dennoch aufrecht erhalten. Die Bildung des Labellums ist bei den einblütigen Bipinnula-Arten wie bei den einblütigen Chloraeen oft so eigentümlich, dass man versucht sein kónnte, diese auch pflanzengeographisch gut abgegrenzte Gruppe zum Range einer Gattung zu erheben. Alles gegen Alles gerechnet ist es besser, es bei der bisherigen Anordnung zu lassen. Clavis specierum. I. Spicatae. A. Labellum omnino integrum. Labellum apice rotundatum undulatum praesertim antice dentatum, cristae in disco 7. 1. Bip. mystacina, Lindl. Labellum apice in processum pinnatum illis sepalo- rum lateralium similem sed breviorem productum, lineae elevatae in disco 9. 2. Bip. plumosa Lindl- B. Labellum obscure trilobum. Lineae elevatae utrinque in disco 3, lobus intermedius margine faleulis semilunatis onustus. 3. Bip. Philipporum Krünzl. C. Labellum manifeste trilobum. Lineae elevatae distinctae v. cristae in disco nullae, totus discus a basi apicem usque papillis onustus. 4. Bp. Volbmanni Krünzl. II. Uniflorae. A. Sepalum dorsale integrum. a) Petala integra. Labellum ovatum toto disco pilosum margine superiore distanter papillosum. 5. Bip. biplumata Rchb. f. Labellum oblongum medio erassum margine mem- branaceum autice crenulatum. 6. Bip. montana, Arech. b) Petala supra crenulata v. papillosa. Labellum obovatum antice papillosum toto disco pilosum. 7. Bip. Giberti Rcehb. f. B. Sepalum dorsale apiee pluridentatum ibique papillo- sum. 8. Bip. polysyka Krünzl. 1. Bipinnula mystacina L. Caule 15—60 cm alto basi foliato, foliis oblongis obtusis v. obtuse acutatis 12—20 cm longis 3—4,5 cm latis, vaginis in scapo distantibus acumi- natis 3—4, spiea elongata pauci- rarius pluriflora laxiflora, bracteis subfoliaceis oblongis aeutis quam ovaria longioribus ad 4 em longis. Sepalo dorsali oblongo obtuso v. brevi-acutato, lateralibus deflexis tortis duplo longioribus linearibus attenuatis quarta parte anteriore papillis cylindraceis v. bipartitis biseria- tis ornatis, petalis sepalo dorsali subaequalibus obtusis v. brevi acutatis et cum eo galeam formantibus, labello ovato simplice leviter cochleato basi cristis 7 subparallelis falcatis incurvis membranaceis instructo, antice in disco tuberculis compluribus sine ordine, margine praesertim antiee dentato dentibus tuberculatim incrassatis, apice labelli undulato ob- tusato; gynostemio satis late marginato, rostello leviter bi- dentato, antherae loculis incomplete bilocularibus; stigmate triangulari exeavato. — Sepalum dorsale et petala 1,8 cm longa 1 cm lata, sepala lateralia 2,8—3 cm longa basi 6—7 mm lata, labellum 1,5 em longum 1 em latum. — Augusto. Bipinnula mystacina Lindl. àn Hook. Journ. Bot. I (1954) et Gen. et Sp. Orch. 406; A. Rich. àn Gay Fl. Chal. V, 462. 406. — Chloraea, fimbriata Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 15; Poepp. wv. 9* an ess JEndl. Nov. Gen. I, 30 tab. 51; Plewroblepharon speciosum. Kunze in. sched. Chile. Valparaiso (Cuming), Bahia de Concon (Poeppig, Coll. pl. Chil. I N. 246). Die Wimpern der seitlichen Sepalen sind, wie Lindley zuerst festgestellt hat, bisweilen zweiteilig; im Übrigen ist die Tafel bei Poeppig ziemlich zutreffend. Tafel II A. Labellum wnd seitliches Sepalum. 2. Bipinnula plumosa Lindl. Caule 60cm alto v. imo altiore, foliis plerisque basilaribus lanceolatis aeutis ad 15 em longis 2,5 em latis, supremis minoribus paulo altiori- bus et scapum vaginantibus, vaginis in scapo compluribus acuminatis bracteiformibus, spica pauciflora (6—8), bracteis e basi ovata lineari-lanceolatis acuminatissimis scariosis, in- ferioribus ad 6 em longis, supremis multo brevioribus. Sepalo dorsali lanceolato acuminatissimo concavo eum petalis sub- aequalibus multo brevioribus acutis galeam formante, sepalis lateralibus basi lanceolatis in appendicem plumosam plus duplo longiorem productis, pinnis partis plumosae distantibus simplicibus linearibus v. apice paululum dilatatis, labello brevi-unguieulato ovato-cordato omnino simpliee antice in processum illis sepalorum similem sed multo breviorem pro- ducto, pinnis illius partis brevioribus, margine labelli antice fimbriis similibus instructo, lineis in disco labelli 9, quarum intermediae 5 longiores omnes papillis incurvis (non proprie. ,faleulae^ dicendis) instructae; gynostemio pro flore brevi apice inerassato incurvo. — Flores virides, labellum album, sepalum dorsale 2,5cm, petala 2cm longa 8—4mm lata, sepala lateralia 4—95 cm longa! labellum cum ungue 2,2 cm longum basi 8—9 mm latum. — Floret? Bipginnula plumosa Lindl. n Quart. Journ. Roy. Inst. N. S. I (1897) 51; Id. Gen. et Sp. Orch. 406; A. Hich. àn Gay Fl. Chal. V, 461. Chile. Südliches Gebiet. Cordillere Curicó, Prov. San- tiago, Alto de Tiltil, Ramon bei Santiago! !) 1 Ieh habe die Namen der Sammler und die Nummern stets mit ! zitiert, wo ich sie in den betreffenden Sammlungen fand. Bei uer MET IN -— Diese Art ist auf den ersten Blick von den übrigen durch die gewaltig verlàángerten gefiederten Enden der Sepalen zu unterscheiden. Das Labellum hat eine viel kürzere, aber in àhnlicher Weise ge- fiederle Spitze, die Linien auf der Oberílüche mit ihren teils sichel- fórmigen, teils cylindrischen Wüàrzchen gleichen vollstindig denen gewisser Chloraea- Arten. — Ich hatte ausser drei vorzüglich erhaltenen Blütenstinden eine farbige, nach der Natur gefertigte Zeichnung des Herrn Dr. R. Philippi zur Verfügung. Tafel IF. Labellum und seWliches Sepalum. 3. Bipinnula Philipporum Kráànzl. Planta altitudine mediocri, parte basilari et foliis mihi non visis, spica pauci- flora (—10) laxiflora more B.plwmosae Lindl. bracteis sub anthesi siecis albidis teneris oblongo-laneeolatis acutis ovaria bene superantibus. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuto, laterali- bus angustioribus ceterum aequalibus apiee in processum ipsis aequilongum v. ultra distanter pectinato-pinnatum elongatis, petalis oblongis obtuse acutatis quam sepalum dorsale quarta brevioribus, labello obscure trilobo multo breviore, lobis late- ralibus fere semiorbieularibus, lobo intermedio multo majore transverse oblongo v. suborbiculari, lamellis in disci parte superiore labelli 7, lateralibus lunulatis interioribus quibusque minus curvatis, mediana recta, omnibus supra denticulatis papillosis, additis papillis minutis in triangulum dispositis in disco lobi intermedii, margine loborum lateralium nudo, illo lobi intermedii appendicibus faleatis vestito. — Flores sieci rubelli, sepalum dorsale 2,5 cem longum 6—7 mm latum, sepala lateralia sine appendice 2,2 cm longa, appendix pectinata 2,5 cm longa, petala 2 cm longa 4—5 mm lata, labellum 1,3 cm longum fere 1,2cm latum. — Chile. Cordillere von Curicó! Die Pflanze macht ganz den Eindruck einer Bip. plumosa Lindl., ist aber durch die intensiv rote Fürbung der trockenen Exemplare auffallend, welche bei den anderen Arten der Gattung niemals in dem gvóssten Teile meines Materials, den 396 Exemplaren des Museo Nacional de San Jago, habe ich jedoch nur Inventurnummern, die zu zitieren keinen Sinn haben dürfte, und keine Namen von Sammlern mitgeteilt erhalten. Ich habe in allen diesen Füllen den Standort mit ! zitiert. K. — 0n so dunkeler Schattierung vorkommt. Das Labellum ist vóllig ver- schieden von dem irgend einer anderen Bipinnula. Da beide Exem- plare von den Bergen bei Curicó stammen, so scheint es, als ob die Pflanze auf jenes Gebiet beschráünkt sei. Tafel I A. Labellum wund seitliches Sepalum. 4. Bipinnula Volkmanni Kránzl. Foliis caulis horno- tini longe oblanceolatis e basi late lineari paulum dilatatis acutis ad 25 em longis 3—4 cm latis, caule florifero ad 40 cm alto, foliis in basi 3—4 petiolatis oblongis acutis petiolo 3 cem lamina 5 em longa 2—2,5 cm lata, squamis longis distantibus 2— 3 in scapo, spiea pauciflora (2—3), floribus valde distanti- bus, bracteis oblongis acuminatissimis, ovarium satis crassum bene superantibus. Sepalo dorsali lanceolato acuminatissimo cum petalis similibus !/s brevioribus oblongo-lanceolatis acutis in galeam eonniventibus, sepalis lateralibus lanceolatis deinde in caudam aequilongam attenuatis, cauda apice seriebus 2 papillarum brevium quam ipsa semilongis instrueta, labello brevi-unguiculato manifeste trilobo, lobis lateralibus sub- quadratis angulis rotundatis, intermedio anguste triangulo, margine loborum lateralium integro, lobi intermedii papilloso, disco in lobis lateralibus verrucis distantibus obsito, ceterum ab ipsa basi apicem usque papillis clavatis numerosissimis densis onusto; gynostemio pro flore satis longo gracili. — Flores flaveoli (?) sepalum dorsale 2,5 cm longum, lateralia eum caudis 3,9 em, petala 1,5—1,8 cm longa, omnia 8—4 mm lata, labellum cum unguiculo 1,3 cm longum basi 8—10 mm latum. — Januario. Chile. Südliches Gebiet. Pinares de Nahuelbuta! Die Blüten haben ungemein schlanke Verhültnisse, die Papillen der seitlichen Sepalen sind sehr kurz, das Labellum ist deutlich drei- teilig und auf der ganzen Oberflüiche dicht mit keulenfórmigen Papillen besetzt, mit Ausnahme der Seitenlappen, wo nur kurze kugelige Warzen stehen. Das einzige Exemplar ist zum Glück sehr gut erhalten. Neben dem blühenden Stengel lag ein zweifellos zu einer Chloraeacee gehóriges Blatt, welches aber viel zu gross war, um an dieser Pflanze gesessen zu haben. Ich nehme an, dass es an einem jungen Triebe gesessen haben wird, welcher erst im folgenden Jahre zur Blüte kommt. Tafel I B. Labellum wnd seitliches Sepalum. | 5. Bipinnula biplumata Rchb.f. Radicibus subcylin- draceis 5 cm longis apice paulum incrassatis, foliis rosulatis sub anthesi jam marcescentibus anguste oblongis acutiusculis 4—65 em longis 6—10 mm latis, scapo 10—15 em alto vaginis 4—b5 quam internodia paulo longioribus vestito, bractea floris unici vaginis simillima 4cm longa. Sepalo dorsali oblongo- lanceolato acuminato integro, lateralibus deflexis divergentibus quam petala plus duplo longioribus dimidio anteriore fim- briatis, fimbriis tenui-cylindraceis non incrassatis, petalis ovatis obtusis integris multi- (11—13) nerviis, labello carnoso subtus puberulo ovato obtuso antice paulum constricto ibique dense et breviter papilloso ceterum utrinque papillis multo majoribus oblique dispositis tecto; gynostemio vix dimidium sepali dor- salis aequante. — Flores erecti, sepalum dorsale ad 3 cm longum ad 1cm latum, lateralia suberecta ad 4cm longa circ. 4 mmm lata, petala 2—2,4cm longa 1—1,2 cm lata, la- bellum 1,2—1,5 cm longum 7—8 mm latum, gynostemium 5—6 mm longa. — Novembri. Bipinnula biplumata Rchb. f. Xen. Orchid. III (1983) 62; Krünzl. in Engl. Jahrb. IX, 317; Cogn. in Fl. Brasil. III pars 4, 109 tab. XXI fig. 1. — Arethusa biplumata LL. Suppl. Pl. 105 (1781); Smith Pl. Icon. tab. 23; Lam. Ill. des Genres tab. 729; Weber Archi tab. 3. — Bip. Bonarvensis Spreng. Syst. Veget. III, 745; Bip. Commersonu Landl. 4n Quart. Jowrn. Roy. Inst. N. S. 1(1827) 59; G. et Sp. Orch. 406; Echb. f. «n Bot. Ztg. 1853 p. 2 tab. 1 fig. 2. Buenos Aires (Commerson). Bei Maldonado (Tweedie). Bei Montevideo (Arechavaleta N. 2628!) Meine Abbildung des Labellums ist, wie ich gern zugebe, schwer in Einklang zu bringen mit der in der Fl. Brasil. Ich kann nur bemerken, dass ich nach zwei Blüten — beide von Originalexemplaren und beide in bester Erhaltung — gearbeitet habe und nichts anderes wiedergeben konnte, als was ich gesehen habe. Tafel I D. Labellum wnd seiliches Sepalum. 6. Bipinnula montana Arech. Radicis fibris clavato- fusiformibus 3—4 cm longis 6—7 mm crassis, foliis rosulatis sub anthesi evanidis lanceolatis acuminatis ad 6 cm longis — 9 1,5—2,5 em latis, scapo vaginis imbrieantibus apicem usque vestito ad 15 cm alto, bractea floris unici simili ovarium plus duplo superante florem subaequante oblongo acuto. Sepalo dorsali ovato-lanceolato acuto concavo bene nervoso, laterali- bus deflexis lineari-lanceolatis antice linearibus quarta parta anteriore pectinato-fimbriatis, fimbriis simplicibus, petalis ovatis obtusis valde obliquis pulchre retinerviis apice integris (non papillosis) incurvis, labello toto ambitu ovato oblongo leviter pandurato apice bilobo incurvo complicato (adeo ut explicari nequeat) medio per totam fere longitudinem crasso carnoso ceterum tenui v. membranaeno, lineis 4 crassis glabris quarum laterales breviores (additaque minuta utrinque) in illa erassitie disci ceterum pilosula, margine labelli primum integro, deinde crenulato, demum antice in dentes creberrimos sese invicem tegentes soluto, gynostemio brevi crasso. — Sepal. dors. 2—2,5 cm longum 7—8 mm latum, sep. later. 3cm longa 2—3 mm lata, fimbriae 2—3 mm longae, petala 2 cm longa basi fere 8 mm lata, labellum 1,2 cm longum 5 mm latum. Flores albidi brunneo-v. nigro signati et pajpillosi labellum quasi zebrinum. — Novembri. DBipinnula montana Arech. àn Anal. Mus. Nacion. de Monte- video II (1899) 2S2 c. 1c. xl. Uruguay. Cerro llamado de los Gigantes (Arecha- valeta/). AÀhnelt der Bip. biplumata Rchb.f. im allgemeinen Aufbau der Blüte, unterscheidet sich jedoch von dieser Art wie von allen anderen durch das Labellum. Dies besteht wie bei Bip. biplumata Rchb.f. aus einer soliden, sehr fleischigen centralen Axe, welche hier aus 4 (2 làngeren und 2 kurzen nebst 2 nur angedeuteten) dicken Leisten zusammengesetzt ist, und einem breitháutigen, am Rande nach vorn hin in zahlreiche Zàáhne aufgelósten Teil, sodann ist der Vorderrand tief zweiteilig. Sehr sonderbar ist die Zebrastreifung dieses háutigen Teiles der Lippe. Die Pflanze kommt zusammen mit Bip. polysyka Kránzl. auf dem Cerro de los Gigantes vor, scheint aber selten zu sein, da Herr Prof. Arechavaleta nur ein Exemplar sandte, wührend er sonst áusserst freigebig ist. An eine Zusammengehürigkeit ist um so weniger zu denken, als diese Art keine eigentlichen Condylome hat, sondern am Rande nur Záhne, welche aus der etwas dicken Substanz der Lippe geschnitten und somit auch etwas fleischig, aber abe MB e von den keulenartigen Anhüngseln der verwandten Arten recht ver- Schieden sind. Tafel IC. Labellum schrüg von vorn wund Spitze des Labellums gerade von vorn. 7. Bipinnula Giberti Rehb.f. Radicibus elavatis 2— 2,5 cm longis apice 5—7 mm crassis, foliis rosulatis basilaribus brevi-petiolatis oblongis seu ovato-oblongis ad 4,5 em longis 1—1,2cm latis, scapo ad 15cm alto vaginis 4—5 ample vaginantibus tecto, bractea floris unici pedicellum vix aequante acuta. Sepalo dorsali oblongo acuto integro, sepalis laterali- bus quarta longioribus e basi latiore attenuatis linearibus apice bipectinatis v. fimbriatis, papillis filiformibus supra clavatis, petalis ovato-oblongis dimidio v. tertia anteriore margine crenulatis, crenulis incrassatis, labello unguiculato oblongo, disco per tres quartas laevi sericeo, quarta parte anteriore supra et partim infra papillis crassis cartilagineis dense obtecto (pavimentato Rchb.f.) papillis margine cilio- latis; gynostemio dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores erecti, sepal. dorsale 1,5—1,8cm longum 5—6 mm latum, lateralia 2—2,5 cm longa 2—2,5 mm lata deinde augustiora, fimbriae 2 mm longae, petala 1,2—1,8 cm longa 4—5 mm lata, labellum 1—1,2 em longum 4—5 mm latum: gynostemium 7—8 mm altum. — Octobri, Novembri. Duinnula Giberti Rchb. f. à» Lannaea. Bd. 41 (1877) 51 w. Xenia Orchid. III, 62 tab. 229, II—III fig. 4—5; Krünzlmn in Engl. Jahrb. IX (1897) 317; Cogmiauxs n Fl. Bras. IIl pl. IV, 110 tab. XXI fig. II. — Bw. montana Arech. «n Anales del Mus. Nacion. Montevideo 1I, 282 c. xylogr. Uruguay. Montevideo (Tweedie, Ern. Gibert N. 487. Arechavaleta N. 2629! u. N. 487 e. p.). Tafel IIT B. /ab. Labellum. s.l. setliches Sepalum. s. d. oberes Sepalum. p. Petalum. 8. Bipinnula polysyka Kráünzl Radicibus clavatis 2—3em longis apiee 5mm crassis, caule brevi 12—13 cm alto basi foliato, foliis petiolatis oblongis obtusiuseulis sub anthesi plerumque marcescentibus ad 3 em longis 1,5 em latis. PEE ese scapo vaginis 4—5 tecto, vaginis acutis quam internodia longioribus laxe vaginantibus, spica semper uniflora, bractea vaginis omnino aequali ovarium pedicellatum aequante v. paulo longiore. Sepalo dorsali ovali apice in dentes 7—9 apiee incrassatos diviso, sepalis lateralibus deflexis anguste oblongis aeute tertia parte anteriore fimbriatis, fimbriis sim- plieibus v. rarius bipartitis, petalis sepalo dorsali subcon- formibus apice eodem modo divisis, labello unguiculato cir- cuitu obovato-oblongo leviter recurvato apice obtuso, margine reflexo, per duas tertias apicem usque condylomatibus crassis cartilagineis dense obtecto, margine condylomatibus adeo obtecto ut duplex appareat; gynostemio gracili sepali dorsalis dimidium aequante in eoque abscondito, dorso leviter carinato. Flores fere 3,5cem diam, sep. dorsale 1,5—2,1 cm longum, lateralia 2—2,5 em longa, basi 8 mm lata, labellum 1,5 cm longum apice 5—7 mm latum, petala 1,5 —1,7 cm longa 6— 7 mm lata. — Octobri-Novembri. Bipinnula polysyka Krünzl. 4n Engl. Jahrb. IX (1887) 317; Cogn. in Fl. Bras. III pars 4, 110 t. XXI fig. 3. Uruguay. Montevideo. Cerro de Montevideo, ladera oeste (Arechavaleta N. 2627! u. N. 487 e. p.! Sierras de Pan de Azucar. Cerro llamado de los Gigantes (Arecha- valeta !). Tafel I E. ab. Labellum, s. l. seitliches Sepalwm, | s. d. oberes Sepalum, p. Petalum. Asarea Lindl. Asarca Landl. im. Quart. Journ. Roy. Instit. I (1827) 52; Gavilea, et Asarea Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1933) 18 u. 19; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. Pl. II, 13 ff. t. 118. 119 wu. 120; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 406; Endl. Gen. Pl. 219; A. BRàch. 4n Gay Fl. Chil. V, 463; Benth. Gen. Pl. III, 619 (Chloraea e. p.); Pfitz. in. Engl.. Natürl. Pfl. Fam. II, 105 (Chloraea e. p.). — Epipactis Fewillée| Observat. II t. 16. Sepala patentia, dorsale rarius lateralia fere semper in enudas teretes elongata, lateralia basi plus minus coalita la- LAM NIE EM bello supposita, petala patentia nuda seu plus minus papillosa, labellum brevi-v. longius unguieulatum basi bicallosum tri- lobum seu rarius subsimplex cum gynostemii margine coalitum vario modo papillosum, nectarium in ovarium descendens nullum, gynostemium semper brevissimum leviter incurvum marginatum, fovea stigmatiea terminalis, v. pone apicem faciei anterioris, plerumque angusta, anthera terminalis im- perfecte bilocularis, pollinia 2 bipartita postice leviter cohae- rentia. — Plantae habitu Chloraeae sub anthesi semper foliosae, inflorescentiae semper spicatae, species monanthae adhuc ignotae, omnes oris Maris Paeifici incolae, una in in- sulis Falklandieis reperta. Ich halte die Gattung Asarca aufrecht mit Betonung folgender Merkmale: 1. Die Verwachsung der seitlichen Sepalen unterhalb oder hinter dem Labellum. 2. Die mit dem Nagel der Lippe verwachsene sehr kurze Sáule. 3. Die beiden nie fehlenden Drüsen an der Basis der Lippe. 4. Den ausgehóhlten, wahrscheinlich als Nectarium dienenden Nagel der Lippe. 5. Das stete Fehlen eines Ovarialspornes. Clavis specierum. A. Petala aut basi aut supra medium papillosa. a) Labellum manifeste trilobum. * Labelli lobi laterales in venis incrassati. Lineae disci papillis seriatis compositae antice callosae. 1. A. odoratissima Poepp. et Endl. Totus discus apicem usque papillis vix v. obscure seriatis onustus. 2. A. platyantha Rchb. f. Lineae baseos labelli lamellis incrassatis brevibus instructae, discus ceterum papillis clavatis plus minus seriatis tectus. 3. A. acutiflora Poepp. et Endl. Lineae totius disci falculis acutis incurvis passim tectae. 4. A. leucantha Poepp. et Endl. ** Labelli lobi laterales in venis neque incrassati nec callis obtecti. 5. A. araucana Phil. *** Tabelli lobi laterales callis semilunatis aut continuis aut in minores dissolutis instructi. T Calli loborum in minores soluti. Lobus intermedius papillis clavatis satis parvis obtectur. 6. A. appendiculata Phil. Tt Calli loborum lateralium continui. Sepalorum lateralium apices breves cochleati. 7. A. glandulifera Poepp. et Endl. b) Labellum subsimplex rhombeum. 8. A. parviflora Poepp. B. Petala non papillosa. a) Labellum trilobum. * Lobus intermedius labelli margine callis irregulariter dispositis sinuatus disco callosus, lobi laterales ro- tundati v. subquadrati. Sepala petalaque subaequalia, sep. lateralia non in caudas incrassata. 9. A. Fewlleana Kránzl. Sepala lateralia in caudas subaequilongas in- crassata, labelli calli mediani polymorphi. 10. A. sinuata Lindl. **T,obus intermedius labelli disco papillis plerumque clavatis barbatus, lobi laterales subrhombei magni, intermedius triangulus parvus. 11. A. macroptera Krünzl. *** Ljbus intermedius disco et margine barbatus, lobi laterales semiobovati. T Calli loborum lateralium in papillas magnas paucas soluti. Lobus intermedius ovato-oblongus omnino papillis onustus. 12. A. brachychila, Phil. Lobus intermedius papillis sparsis seriatis passim obtectus apice incrassatus. 13. A. thermarum Phil. zu eg Lu Tf Lobi laterales ecallosi, discus a basi medium fere usque lamellis incrassatis instructus. Lobus intermedius papillis clavatis onustus. 14. A. Commersonu Hook. f. b) Labellum omnino simplex. Nervi mediani labelli incrassati — species haud satis nota. — 15. A. King& Hook. f. 1. Asarca odoratissima Poepp. et Endl. Caule 40— 130em alto valido basi 1—1,5 cm crasso, foliis basilaribus . oblongis obovatisve acutis v. obtusis ad 20 cm longis, 3—3,5 cm latis, vaginis distantibus quibusdam in scapo, spica multiflora densiflora 10—30 cm longa, bracteis lanceolatis acuminatis ovaria aequantibus, ovario supra curvato. Sepalo dorsali ovato-oblongo acuto, lateralibus obliquis oblongis antice in caudam incrassatam circiter semilongam attenuatis omnibus inter se basi coalitis, petalis obovatis acutis, labello basi cum margine gynostemii perbrevis coalito ibique bicalloso trilobo, lobis lateralibus divergentibus plus quam semiorbicularibus supra nervis satis prominulis instructis, lobo intermedio toto ambitu oblongo v. rotundato-triangulo a lateralibus sinu satis profundo sejuncto apice incrassato obtuso, papillis satis crassis dense aggregatis in series 5 dispositis in disco apicem usque, lateralibus brevioribus medianis quibusque longioribus. — Flores albi suaveolentes, sepalorum apices et papillae labelli virides, sepala 8—9 mm, petala 7—8 mm longa, labellum vix 5mm longum 3—4 mm latum. — Augusto—-Novembri. Asarca odoratissima Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. II, 13 t. 118; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 407; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 464. — Huc As. sulphurea Phal. àn Linnaea, X XIX (1857—8j 57. — Gauvlea odoratissima Poepp. Fragm. Syn. Fl. Chil. 19. Chile. Durch das ganze Gebiet verbreitet. | Antuco (Poeppig!) Valdivia (Solly!. Prov. San Jago bei Ramon! Cordill. de Chillan! Weit verbreitet und ungemein variabel, besonders in der Fárbung der Blüten, welche von schneeweiss mit grünen Spitzen bis zu gelb mit gelbgrünen Spitzen abáündert. Die As. sw/phwrea Phil. ist nichts weiter als eine solche Farbenvarietàt. Tafel III L. ZLabellum wnd. Petalwm. 3.5 MAU 2. Asarca platyantha Rehb.f. Caule valido ad 50 cm alto foliato, foliis plerisque basilaribus sub anthesi jam de- structis, caulinis in vaginas foliaceas decrescentibus acutis, spiea pluri-multiflora (— 30) praesertim basi laxiflora, bracteis lanceolatis acuminatis ovaria superantibus, floribus cum ovario angulum efficientibus. Sepalo dorsali oblongo abrupte acutato, lateralibus ovatis subito in apicem crassum teretem caudi- formem ascendentem laminae aequilongum coaretatis, petalis obovato-oblongis obtusis a basi medium usque in venis pa- pillosis, labelli lobis lateralibus subquadratis angulis rotundatis divaricatis, intermedio oblongo-lanceolato obtuso, lineis elevatis in disso 3—5 utrinque radiantibus et marginem versus evanidis, papillis plus minus compressis in medio disci in series longi- tudinales dispositis simplicibus v. bifidis confluentibus in lobo intermedio pulvinar crassum formantibus; gynostemio brevissi- mo. — Flores lutei, venis apicibusque sepalorum lateralium viridibus, sepala 1 v. 1,2 em (later.) longa, pars apicalis con- tracta aequilonga, petala 1,2 em longa, labellum 1 em longum basi 8—10 mm latum. — Octobri— Novembri. Asarca, platyantha Rchb.f. in Lannaea. XXII (1849) 562. — As. ehrysostachya Phil. à Lannaea XXIX (1857—8) 55. Chile. Bei Quillota (Bertero!. Ohne Standortsangabe (Poeppig). Auf dem Wege nach Pullelle! Auf Prof. Philippi's Besitztum San Juan selten! In pratis audinis Chubutensibus . prope Cabeza de Vaca (Spegazzini N. 64 m!). Reichenbach giebt — wohl auf Bertero's Angabe hin — die Blütenfarbe als ,weiss^ an. Im Übrigen stimmt aber seine Diagnose volg in allen Hauptpunkten mit der spáteren Philippi'schen von As. chrysostachya überein, so dass man wohl annehmen darf, Bertero habe ein Versehen begangen oder habe ein blass blühendes Exemplar gefunden. Die Papillen kónnen von sehr verschiedener Stürke und Aussehen sein. Ich habe es nicht gewagt, auf dieses Merkmal allein hin Arten zu unterscheiden. Tafel III K. ZLabellum und Petalwum. 3. Asarca acutiflora Poepp. et Endl. Caule ad 60 cm alto gracili, foliis plerisque basilaribus ad 4 oblongo-lanceo- latis acutis ad 10cm longis 2—5,5 cm latis addito minore BC. ipee uno alterove, vaginis in scapo perpaucis distantibus, spica pauciflora (6—8) rarius pluriflora, bracteis lanceolatis acumi- natis flores semiaequantibus. Sepalis oblongo -lanceolatis caudatis, caudis sepalorum lateralium quam sepala ipsa vix semilonga, illa intermedii breviore, petalis oblongis acutis medium usque minute et sparsim verrucosis, labelli lobis lateralibus subquadratis antice rotundatis gynostemium amplec- tentibus, lineis elevatis crassis carnosis in disco ceterum nudo, lobo intermedio late lineari v. angustissime triangulo, glan- dulis clavatis elongatis in series primum 4 deinde 2 dis- positis in disco, margine re vera integro, glandulis ipsi approximatis quasi pseudo-sinuato, basi labelli cum gynostemio brevissimo connata. — Flores sulphurei, sepala lateralia viridi-caudata, glandulae labelli virides, sepala cum caudis 2,5cm longa, dorsale 1,8cm, petala 1,3—1,5 cm, labellum 1,8 em longum, lobi laterales 3—4 mm longi. — Decembri. Asarea, acutiflora. Poepp. et. Endl. Nov. Gen. et Sp. II, 14 &. 120; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 407; A. Rich. ài» Gay FI. Chil. V, 467. — Hue As. verrucosa A. Rich. 4n Gay Fl. Chl. V,465 Atlas t. 66. — Gavilea acutiflora Poepp. Fragm. Syn. Fl. Chil. (1935) 19. Chile. Südliches Gebiet. Pico de Pilque in den Anden von Antueo (Poeppig!) Cordillere von Curicó! Der Name acutiflora ist nicht sonderlich gut gewáhlt. Poeppig's Abbildung zeigt die Sepalen gar nicht so ausnehmend schmal, dass der Name selbst und der Ausdruck ,sepala exteriora pro genere angustissima* gerechtfertigt würen, und an Pflanzen, deren übrige Merkmale sonst Zug um Zug stimmen, vermochte ich derartige schmale Sepalen nicht zu finden. Tafel III F. Zabellum und Petalwm. 4. Asarca leucantha Poepp. et Endl. Caule 60 cm alto v. imo altiore sub anthesi bene foliato, foliis basilaribus oblongo-lanceolatis v. obovato-oblongis acutis ad 20 cm longis 3,5—4 cm latis, vaginis in scapo paucis, supremis satis dis- tantibus, spica pauci-pluriflora, bracteis ovaria vix aequantibus. Sepalo dorsali lanceolato acuminato, lateralibus labello sup- SAU NT positis ovato-oblongis in caudam teretem ipsis subaequilongam contractis, petalis obovato-oblongis obtusis linea mediana et utrinque una alterave fere medium usque incrassatis, labello basi utrinque eallo satis magno instructo, lobis lateralibus gynostemium amplectantibus oblongis plus minus regulariter rotundatis v. subobliquis, disco venis incrassatis quibusdam pereurso ceterum nudo, lobo intermedio anguste triangulo v. lineari v. imo sublanceolato apice imo subspathulato ibique incrassato, toto disco faleulis incurvis in lineas 3—5 dis- positis basin versus densius aggregatis ornato, faleulis quibus- dam additis etiam ubique in margine, gynostemio brevissimo cum labelli basi antrum amplum efficiente. — Flores vanillo- dori albi, sepalorum caudae virides, labellum eroceum viridi- signatum, sepalum dorsale 1,5 cm longum, sepala lateralia 1,6 em longa (incl. cauda), petala 1 em longa 3—4 mm lata, labellum 8—9 mm longum inter lobos laterales 6—7 mm latum. — Augusto. Asarea leueantha Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. II, 13 t. 119; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 408; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V,465.. — . Chloraea longebracteata Lindl. n Quart. Journ. Roy. Instit. N. Ser. 1, 4S5. — Gawvilea, leucantha, Poepp. Fragm. Syn. Fl. Chil. (1833) 18. — | Epipactis flore albo vulgo Gavilu Fewillée Observ. 11, 727 t. 18. Chile. Antuco(Poeppig!). Araucanien, Subandine Wiesen- flachen, mit CAl. nudilabia zusammen, aber seltener (Neger N. 15!) Lindley hat Recht, wenn er sagt, die Pflanze erinnere stark an seine Asarca sinuata; aber von anderen Merkmalen abgesehen, unter- scheidet sie sich durch die zahlreichen kleinen, nach vorn gekrümmten Sichelehen auf dem Labellum, wie sie bei keiner anderen Asarca vorkommen. Die Petalen und die Seitenlappen der Lippe haben stark verdickte Nerven, aber sonst keinerlei Zeichnung. Tafel III E. Labellum. 5. Asarca araucana Phil Caule 45—55 cm alto fere 1em erasso medium usque foliato, foliis basilaribus e basi vaginante lineari-lanceolatis aeutis ad 20 em longis 2—2,8 em latis, foliis caulinis multo minoribus, vaginis in seapo per- Pt BIPINNULA. Tafel I. A. Philipporum Krünsl. D. Giberti Rchb. f. C. montana Arech. | D. biplumata Fichb. f. E. polysyka Krünxl. | F. plumosa. Lindl. "Tafel II. BIPINNULA. SARCA. A UE i So NE : E or del. A. Bip. mystacina Lindl. D. araucana Phil. C. sinuata. Lindl. olkmanni Pll. » 5T Phil. thermarwum mmersoni Lndl. F. Co E. Tafel III. ASARCA. zi S crat LS T^ up ior del. A. Feuilléana Krünzl. B. macroptera Krünxl.. C. parviflora Lindl. D. glandulifera Poepp E. leucanitha. Poepp. et Endl./— F. acutiflora Poepp. et Endl. .G. und H. brachychila Phil. I. appendiculata Phil. K. platyantha Rehb. f. L. odoratissima Poepp. Tafel IV. CHLORAEA. Ej o "S | E * Teixeirana Cogn. — D. homopetala Phil. und H. ( F. und I. longipetala Lindl. zl ^vU. B. Arechavaletae Krün: S eS imd I2 C Enn] S ES "qd neroosa Phil. (T. gi 3 E t "S T z S e- S EXPOSUIT - H v a3 SEP 16 1903 ind MD pen paucis aeutis, spica pauciflora rarius pluriflora (10—20), bracteis lanceolatis acuminatis ovaria superantibus ad 2,5 cm longis. Sepalo dorsali late ligulato acuto vix concavo, late- ralibus basi late ovatis in caudam ipsis aequilongam teretem contraetis, petalis obovato-oblongis brevi-acutatis, nervis pone basin papillosis, labello brevi-unguiculato basi biealloso lobis lateralibus divergentibus reflexis oblongis rotundatis inter- medio angusto triangulo apice obtuso, callis v. potius lineis elevatis in diseo pone basin perpaucis vix conspicuis, papillis elavatis a basi per totum lobum intermedium excepto apice ipso; gynostemio brevissimo. — Flores albidi cum ovario angulati, lineis viridibus decori, caudae sepalorum lateralium virides, sepala 1. em longa, caudae aequilongae, dorsale 9 mm petala 1—1,2 em longa, labellum 6—7 mm longum. — Januario, Decenibri. Asarca, araucana, Phil. àn. Linnaea. XXIX (1857—8) 50. — Huc As. caudata Landl. Ms. Chile. Südlicher Teil. Araucanien, Puerto Montt! Ge- biet von Arique (Lechler Pl. Chil. ed. Hohenacker N. 3097 a!). Die Blüthen erinnern durch die auffallend verlingerten Schwáünze der Sepalen stark an die von Masdevallia. Die Lippe verschmilert sich von den Seitenlappen aus ganz plótzlich zu einem schmal drei- eckigen Mittelteil und dieser allein ist mit den charakteristischen keulenfórmigen Papillen besetzt. Tafel II D. Zabellum wnd Petalum. 6. Asarca appendiculata Phil. n.sp. Caule 50—100 em alto ima basi foliato, foliis 5—6 sub anthesi jam evanescenti- bus probabiliter oblongis ad 3,5 cm latis, vaginis quibusdam in seapo longis brevi-acutatis, spica laxa elongata pluriflora (—15), bracteis oblongo-lanceolatis ovaria apice genuflexa aequantibus rarius superantibus. Sepalo dorsali oblongo- lanceolato acuto concavo, lateralibus obliquis ovatis in apicem convolutum ipsis semilongum incrassatum contractis, petalis oblongis oblique obtusatis v. imo repandis, in lineis centrali- bus ultra medium interdum apicem fere usque varicosis, la- bello trilobo, glandulis 2 basilaribus minutis, lobis lateralibus subquadratis extus rotundatis (si mavis paulum ultra semi- Krünzlin, Orchid, II. 5 LIBRARY NEW YORK BOTANICAL GA | L FIN EAM o d ob orbicularibus) lineis 2 faleiformibus varicosis v. margaritaceis utrinque in disco, lobo intermedio lineari v. anguste triangulo apice ipso inerassato, a basi per totam longitudinem papillis e basi tenuissima valde incrassatis v. subito clavatis onusto; gynostemio generis. — Flores albi sepalorum lateralium apices virides, sepalum dorsale 8 mm longum, lateralia 1,2 em longa omnia circiter 3mm ]lata, petala 6 mm longa 8 mm lata, labellum 4 mm longum basi 2mm latum. — Floret? Asarca appendiculata, Phil. Ms. 4n. herb. S. Jago. Chile. Prov. O'Higgins bei Talearegiié! Ramon bei Santiago! Patagonia! In audibus Chubutensibus loco Bolson dicto (Spegazzini N. 63 ml). Der ganze Aufbau der Pflanze ist der von 4s. sinuata Lindl. und acutiflora Poepp., bemerkenswert sind vor allen Merkmalen die zahlreichen Warzen auf den Nerven der Petalen, sodann die Würzchen auf dem Mittellappen des Labellums, welche aus einem sehr dünnen Stielehen dick anschwellen und bei der lebenden Pílanze wahr- Scheinlich beweglich sind. Tafel III J. Labellum. 7. Asarca glandulifera Poepp. et Endl. Caule ad 60 cm alto et verosimiliter altiore, omnino vaginis siccis roseolis acutis tecto, foliis sub anthesi ut videtur nullis mihi non visis, spica longa (22 cm) multiflora, bracteis lanceolatis acuminatis siccis pellucidis quam ovaria supra curvata semper longioribus 1,2—1,8 em longis. Sepalo dorsali oblongo apice rotundato, lateralibus subfaleatis obliquis oblongis in apicem oblongum quasi cochlearem inerassatum contractis, petalis obovato-oblongis obtusis, verrucis margaritaceis fere medium usque in nervis 3 medianis, labelli lobis lateralibus explanatis semiorbieularibus intermedio lineari fere terete, callo in basi tubereulis numerosis minutis (fere margaritaceis discendis) composito additis utrinque callis 2 carnosis crassis, papillis baseos antice elongatis et in papillas clavatas nitidas lobum intermedium ubique (supra et infra) dense vestientes transi- entibus; gynostemio pro genere satis alto basi excavato ibi- que biglanduloso eum labello connato. — ,Perigonium albo- roseum, bracteae roseae^, petala et sepalum dorsale 7 mm ROS eem longa 3 mm lata, sepala lateralia eum caudis 1,3 cm longa 5 mm lata, labellum 5—6 mm longum et inter lobos laterales latum. — Januario. Asarea glandulifera Poepp. Fragm. Syn. Fl. Chal. (1833) 20; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. II, 14 t. 120 B; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 407; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 466. — Chloraea Volueris Lindl. 4n. Hook. Journ. Bot. I, 3 non Gen. et Sp. 407. Chile. Anden von Chillan bei las Trancas! — Pata- gonien. In sumpfigen Tülern am Flusse Carren-leofü bei Chubut (Spegazzini N. 54! und am Rio Chico (Spegazzini N. 1!) — Prov. Valparaiso (Cuming). Antuco (Poepp.!). Die Pflanze erinnert an die ursprüngliche CA/. Volucris Lindl., besonders durch die stumpfen, stark verdickten Enden der seitlichen Sepalen, trotzdem ist es schwer verstündlich, wie Lindley in den oben angegebenen Irrtum verfallen konnte; das Labellum ist, anderer Unterschiede zu geschweigen, bei beiden Arten vóllig verschieden. Tafel III D. Zabellum, p. Petalum, s.l. Spitze eines seit- lichen. Sepalums. 8. Asarea parviflora Poepp. Caule 40—50 em alto basi foliato, foliis sub anthesi nullis, vaginis in scapo dis- tantibus apice acutis, spiea pauci-pluriflora aut basi aut omnino distantiflora, bracteis lanceolatis quam ovaria supra eurvata semper brevioribus 2—2,5 em longis. Sepalo dorsali lanceolato oblongove acuto concavo, sepalis lateralibus line- aribus tortis quarta anteriore crassioribus involutis obtusis, petalis oblongis subobliquis margine postico gynostemio affixis in lineis passim fere in tuberculos incrassatis, labello ungui- eulato basi dentibus quibusdam minutissimis instructo toto eireuito subrhombeo subtrilobo, angulis (lobis lateralibus) rotundatis, lobo intermedio ligulato paulum producto antice utrinque rotundato, lineis paucis elevatulis in ungue lamellis- que utrinque 2 pone marginem disco leviter excavato ceterum nudo; gynostemio pro altitudine erasso anguste marginato, margine infra paulum producto, ovario apice genuflexo. — Flores inter minores generis, sepala 1,2em longa, petala 8—9 mm longa, labellum aequilongum 7—8 mm latum, sepala viridia apice nigra, petala flava viridi-punctata, labellum croceum. (Colores ex Poeppig. — Decembri. 8* 5) 867 e Asarea parviflora Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1833) 20; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. II t. 21 B; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 409. — Cymbidiwm bicristatum Poepp. n. sched. Chile. Südlicher Teil. Anden von Antuco (Poeppig!) Hierhin gehórt das in den Sammlungen vorkommende Cym- bidium? bicristatwun Poepp. Diar. 817. Der Name findet sich nirgends als nur auf den Zetteln, und auch in den Fragmenten der Flora von Chile ist er nicht wieder zitiert. Tafel III C. JZabellum. 9. Asarca Feuilléana Kráünzl!) Caule ad 60 cm alto sub anthesi foliato, foliis 5—6 omnibus basilaribus oblongis obtuse acutatis ad 12cm longis ad 3em latis, in vaginas magnas decrescentibus, spica 10—12 em longa pluriflora, bracteis longe lanceolatis acuminatis ovaria apice curvata sub anthesi aequantibus. Sepalo dorsali petalisque oblongis obtuse acutatis, sepalis lateralibus vix longioribus acutis apiee paulum convolutis (neque incrassatis nee contractis nec discoloribus), labelli lobis lateralibus rotundatis inter- medio triangulo, margine totius labelli passim sinuato-in- crassato, apice lobi intermedii trianguli obtuso bilobulo incrassato, lamellis in disco 5 additis utrinque lamellulis abbreviatis omnibus supra crassioribus, toto disco ceterum puberulo, tuberculis basilaribus pone basin labelli magnis in gzynostemii latissimi marginem transientibus. Sepala 1,2 em, petala 1 cm longa 8 mm lata, labellum 8—9 mm longum 5-6mm latum, capsulae fusiformes curvatae 3 cm longae 8mm cerassae. — Floret? Chile. Ohne genaue Angabe des Standortes. Das auffallendste Merkmal dieser Art ist die weitgehende, fast vollstàindige Ahnlichkeit zwischen Sepalen und Petalen; kaum dass die seitlichen Sepalen an der Spitze etwas zusammengerollt sind. Das Labellum erinnert stark an das von As. sinuata Lindl, und zwar an die extremste, d. h. am meisten mit Lamellen beladene Form, aber die Spitze ist hier direkt zweiteilig. Ich kann versichern, dass diese Zweiteilung nicht auf einen zu starken Druck und also auf ein Zer- reissen des festen Gewebes zurückzuführen ist. — Ein Exemplar !) Da der Index Kewensis als Kanon in Fragen der Nomen- clatur gilt, so nehme ich die dort eingeführte Abkürzung meines Namens hiermit an. 2e MN Ie dieser Art findet sich in Endlicher'ss Herbar unter dem Namen ,Gavilea leucantha Pg. Diar. 653 B Chile austr. Andes de Antuco Decbr. 1828", dazu ein Zettel mit dem Stempel ,H. G. Rchb. fl.*^, wie Reichen- bach ihn zeitweilig zu gebrauchen pfílegte, im übrigen aber ohne handschriftliche Notiz von Reichenbachs Hand. Der Habitus des be- sagten Exemplars stimmt mit der Abbildung der Asarca leucantha Poepp. et Endl. l. c. schlecht, noch schlechter stimmen die allerdings nicht besonders deutlichen Analysen dieser Tafel mit dem Befunde der Untersuchung, und absolut gar nicht stimmt der Originaltext Poeppig's von As. leucantha mit dem Befunde. Es ist keine andere Erklirung müglich, als die, dass eine Verwechselung stattgefunden hat. Wie leicht eine solche passieren kann und wie notwendig es ist, Exemplar für Exemplar zu untersuchen, das ist dem Verf. im Verlaufe dieser Arbeit des ófteren klar geworden. Misslich bleibt es immer, einem Originalexemplare den Rang und Wert eines solchen absprechen zu müssen. Tafel III A. Labellwm. 10. Asarea sinuata Lindl. Caule 45 cm—100 cm alto basi foliato, foliis oblongis lanceolatisve acutis 3—5 ad 20 cm longis 2—2,5 cm latis, squamis in scapo 5—6 plus minus sese tegentibus, spica plerumque elongata laxiflora pauciflora (—10), rarius pluriflora (—16), bracteis oblongis acuminatis tenuissimis ovaria aequantibus 2—2,5 cm longis. Sepalo dor- sali brevissime eaudato lateralibus longius caudatis omnibus oblongis concavis, petalis late oblongis obtuse acutatis, la- belli basi bieallosi lobis lateralibus magnis latis rotundatis lobo intermedio late triangulo acuto, lamellis e basi labelli undulatis plus minus interruptis primum 4 deinde 29 supra dense pilosis addita utrinque in disco linea incrassata semi- circulari, margine lobi intermedii medio utrinque callo crasso sinuato instructo, apice ipso incrassato, lamellula transversa in ima basi cum margine gynostemii utrinque connata et cum eo bursieulam quasi efficiente; gynostemio pro genere satis elevato, anthera magna, massulis pollinis maximis. — Flores albi seu albidi viridi-notati, sepala et labellum 8 mm, petala 5—6 mm longa, ovarium sub anthesi saepius jam in- crassatum supra eurvatum 2—2,5 cm longum. — Augusto— Novembri. Asarca simuata Lindl. Gen. et Sp. Orch. 408 var. a; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 4685. — Chloraea longebracteata. Lindl. in MAT. - pep is Quart. Journ. Roy. Instit. N.S. 1(1927)46 c.p.; Bentham in Maund Botamist t. 94. — As. Berteri Rchb. f. àn Linnaea, XIX (1847) 377 wu. XXII (1849) S61. Chile. Concepcion (Maerae, Neger Pl. Chil. N. 13). Leon Roneagua (ex Rcehb.f.). Abgesehen von der Grüsse der Exemplare und der grósseren oder geringeren Anzahl der Blüten, variiert bei dieser Pflanze jeder andere Teil, und es ist nicht selten, dass auf einem und demselben Exemplar die Konturen und die Calli des Labellums verschieden aussehen, je nachdem man eine Blüte aus der Basis des Blütenstandes oder eine nahe der Spitze untersucht. Da die Perigone nach der Blüte sich wenig àündern, so ist eine befriedigende Untersuchung auch noch müglich bei Blüten, deren Ovarien anfangen, sich zu óffnen, denn auch bei den meisten Asarca-Arten ist die Blütezeit eine lange und die Entwickelung der Ovarien eine ziemlich rasche. Ganz be- sonders sind die Labellen durch den jeweiligen Zustand der Blüte kaum beeinflusst; in ihrem Umrissverháltnissen wenig, in ihren Callus- bildungen gar nicht. Es variiert aber bei dieser Art alles. Am meisten zunüchst der Umriss der drei Abschnitte. Die Seitenteile kónnen alle Werte durchlaufen von der Form eines Halbkreises bis zu der eines Quadrates mit abgerundeten Ecken, der mittlere Lappen alle von der linear-lanzettlichen bis zu der eines breit zugespitzten Vierecks. Der Rand kann nahezu frei sein von Warzen oder er kann fast nur aus diesen bestehen, mit kurzen Unterbrechungen, den ,sinus*. Des- gleichen variieren die Lamellen oder ,cristae^ auf der Oberflüche von der Anzahl von 5 bis 7 bis streng genommen zu 0, woselbst sich dann nur einzelne trüimmerhafte Wáürzchen vorfinden. Hier steht die As. Berteri Rchb.f. auf der einen Seite mit 6 fast vollstindigen Lamellen mit unterdrückter Mittellamelle, bis zu solchen, bei denen gerade diese besonders stark auftritt, die seitlichen aber rudimentár werden. Die Spitze ündert ab von stark verdickter Form, als Ende der mittleren Lamelle, bis zu vollstindig zartrandigem, nahezu hyalinem Gewebe. CAI. longebracteata Lindl. kann mit demselben Recht hier wie bei As. /eucantha Poepp. et Endl. S. 32 zitiert werden. Die Beschreibung passt auf beide Arten. Tafel ILa, b, c. Drei Formen des Labellums. 11. Asarca maeroptera Kráünzl Caule 25—50 cm alto folioso, foliis infimis oblongis obtusis, sequentibus lanceo- latis acutis ad 19 cm longis 2—3 cm latis supremis decrescenti- bus, vaginis in scapo quibusdam brevioribus, spica pauci- pluriflora, floribus distantibus, bracteis lanceolatis ovaria aequantibus v. paulum superantibus. Sepalo dorsali oblongo acuto, lateralibus oblongo-lanceolatis longius acutatis sub- xu ONU obliquis, petalis oblongis obtusis aequilongis his omnibus neque incrassatis neque ullo alio modo signatis, labello tri- lobo, lobis lateralibus subrhombeis angulis rotundatis, lineis incrassatis 5 marginem versus furcatis percursis, lobo inter- medio minore triangulo acuto, lineis 3 à basi apicem usque papiliigeris instructo, papillis crassis clavatis, gynostemio brevissimo. — Flores inter minimos generis, sepala 1,3 cm petala 1 em longa, omnia 4—5 mm lata, labellum 8 mm longum et inter lobos laterales latum. Chile. Bei Corral! Ein dürftiges Gewüchs mit wenigen winzigen, wie es scheint, ziemlich düster gefárbten Blüten. Im Herbarium Lindley finden sich zwei Exemplare, welche fast ebenso unbefriedigend aussehen, wie meines, und dazu eine Zeichnung, aus welcher evident die Zusammen- gehórigkeit hervorgeht. Lindley hatte die Pflanze As. triangularis benannt, aber nirgends publiziert; ich würde den Lindley'schen Namen beibehalten, wenn er nicht so vóllig nichtssagend wáre, denn andere als dreieckige Mittellappen kommen bei Asarca eigentlich niemals vor. Ich habe den von mir gewáhlten Namen von den beiden verhàltnismássig grossen Seitenlappen des Labellums entlehnt. Tafel III B. Zabellum. 12. Asarca brachychila Phil. Caule 45—50 cm alto sub anthesi foliato, foliis oblongis ellipticisve ad 10 cm longis ad 4cm latis obtusis v. acutis, vaginis in scapo paucis acutis, spica pauciflora v. pluriflora brevi, bracteis brevibus. Sepalis oblongo lanceolatis, petalis subaequalibus omnibus acutis, sepalis lateralibus angustioribus apice incrassatis contractis itaque longioribus, petalis quarta brevioribus oblongis acutis, labello brevi, lobis lateralibus semioblongis rotundatis, inter- medio late oblongo abtuso, margine praecipue lobi intermedii crenulato,lineis incrassatis tuberculatis in basi disci utrinque 2 divergentibus, disco antice praecipue in lobo intermedio tuberculis omnino onusto; gynostemio brevissimo. — Flores inter minores generis, sepala 1,6 v. 1,8em longa, petala 1—1,2cm longa, omnia 4—5 mm lata, labellum circ. 4mm longum basi expansum 3 mm latum. — Flores sicci pallidi, vivi certe albi, labellum et apices sepalorum lateralium virides. — Floret? c MPs Asarca brachychila, Phil. àn Ann. Univ. Chil. IT (1865) 332. Chile. Bafos de Chillan (Solis!). Die Pflanze zeigt eine gewisse Tendenz zum "Variieren. Es giebt Exemplare, bei denen die Basalschwielen rechts und links am Grunde der Lippe stehen, wie es bei Asarca allgemein üblich ist; daneben andere, bei denen sie mehr in die Mitte gerückt und grósser sind und die Form eines umgekehrten A zeigen. Da diese Abweichung die einzige von Belang ist, so habe ich bei dem ohnehin nicht allzu reichlichen Material, welches mir zu Gebote stand, es nicht für an- gebracht gehalten, auf dieses Merkmal hin eine n. sp. aufzustellen. Tafel III G u. H. Labellum. 13. Asarca thermarum Phil. Caule ad 50cm alto basi tantum foliato, foliis sub anthesi et etiam postea per- sistentibus oblongis elliptieisve obtusis v. acutis uno minore et vaginis perpaucis in scapo, spica pauciflora, bracteis lanceolatis acuminatis flores subaequantibus 2,5 cm longis 3—4 mm latis. Sepalis anguste lanceolatis, intermedio acumi- nato, lateralibus tertia anteriore incrassatis atratis apicem versus contractis apice ipsa obtusis, petalis multo brevioribus lanceolatis v. anguste oblongis acutis, labello minuto, lobis lateralibus subquadratis v. late semiobovatis angulis rotunda- tis, lobo intermedio multo angustiore triangulo sinuato, lineis per discum loborum lateralium 3 eallosis papillis daetyli- formibus seu cylindraceeis satis longis ornato, disco lobi inter- medii fere omnino incrassato et papillis brevioribus sub- cylindraceis onusto; gynostemio brevissimo utrinque late marginato, marginibus in illos labelli transientibus, cucullo satis profunde probabiliter nectarifero in ima basi gynostemii. — Flores minuti graciles, subelausi sepala 1,5 v. 1,6 em longa 2—2,5 mm lata, petala 1 em longa 8 mm lata, labellum 4— 5mm longum basi 3 mm latum. — Januario. Asarca thermarum Phil. (n. sched. Chile. Südliches Gebiet. Bafos de Chillan! Villarica (Neger N. 5!). Die Blüten sind auffülig schlank und scheinen sich nie weit zu Oóflnen, der mittlere Teil der Lippe ist, wie bei den verwandten Arten, stark gebuchtet und dadurch so verschmálert, dass das wenige yr ts an Flüche, was noch vorhanden ist, ganz und var von Wucherungen eingenommen ist, und der ganze Teil dadurch drehrund erscheint. Tafel IL F. Labellum. 14. Asarea Commersoni Hook.f. Caule 40—60 cm alto basi foliato, foliis oblongis v. oblongo-lanceolatis obtusis v. superioribus aeutis ad 10cm longis ad 4cm latis addito uno alterove in seapo, vaginis suprafoliaceis paucis longis acutis, spica brevi plerumque pauciflora satis densa, bracteis lanceolatis acuminatis ovaria jam sub anthesi crassiusceula aequantibus. Sepalo dorsali lanceolato acuminato, lateralibus angustioribus ceterum aequalibus in caudam teretem pro- ductis, petalis brevioribus lanceolatis acutis omnino nudis, labello quam petala vix semilongo unguiculato trilobo, lobis lateralibus latissime obovatis (fere obcordatis) in disco nudis, lobo intermedio oblongo-lanceolato obtuso, disco a basi ipsa lineis 5 (quarum intermedia et externae breviores) incrassatis callosis instructo, ceterum praecipue antice in lobo intermedio papillis seriatis carnosis incurvis barbato, apice ipso in- erassato, gynostemio brevissimo generis. — Flores minuti albi viridi-notati, sepalum dorsale petalaque circ. 9—10 mm, sepala lateralia 1,2 cm longa 2 mm lata, labellum 3—4 mm longum basi vix 3 mm latum. — Aestate ineunte. Asarca, Commersoni Hook. f. Fl. Antarct. IT, 351. — Chloraea Commersoni Brogn. n Duperrey Voy. Bot. 189; Lindl. Gen. et Sp. Orch. (1940) 405; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 459; Sera- qas lutea. Pers. Syn. 111,513. Feuerland. Sandy Point (Lechler!). Port Famine (Cunningham!) Fuegia australis: Ushuaia (Dusén) Falk- lands-Inseln (Abbott! Cunningham!) — In Wiüldern an der Magelhaes-Strasse (Commerson!). Staaten Island (Spegazzini N.14327!. Punta Arenas (Spegazzini N. 2 m!), bei Lagoa Fontana (Spegazzini N. 3 m!). As. thermarum Phil. àusserlich sehr üáhnlich, die Merkmale des La- bellums sind aber sehr konstant und geben ein gutes Unterscheidungs- merkmal. Tafel II E. Labellum. oie 15. Asarca Kingii Hook.f. ,Labello breviter ungui- culato oblongo obtuso indiviso integerrimo nudo membranaceo, nervis mediis vix incrassatis, sepalis lateralibus lanceolatis acuminatis apicibus simplicibus (i. e. non incrassatis), petalis oblongis obovatis obtusis sepalis labelloque paulo brevioribus, spica 6—8-flora." Hab. Straits of Magellanes. Port Famine, woods (Cpt. King). Herba pedalis. Folia radicalia 6-uncialia (— 15 cm) lanceolata acuminata. Scapus foliatus. Spica 2—4 unc. longa (— 5—10 cm). Bracteae ovato-lanceolatae acuminatae mem- branaceae. Flores pro genere parvi flavi. Sepala vix !/» unc. (— 1,25 cm) longa venosa membranacea lanceolata, lateralibus basi angustioribus. Petala sepalis paulo breviora. Labellum sepalis aequilongum omnino indivisum. Columna brevissima.* Asarca, Kingu Hook. f. Fl. Antart. II, 551. — Species mihi "on visa. Chloraea Lindl. Chloraea L4ndl. à», Quart. Journ. Roy. Instit. N. S. 1(1827) 47; Id. Gen. et Sp. Orch. 399; Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (18933) 13; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. Pl. 1, 28; Endl. Gen. Pl. 219; Meissner Gen. 353; A. hüch. à» Gay Fl. Chal. V,437; Pfiüz. w Engl. Nat. Pfl. Fam. 11,6, 105; Bentham et Hook. Gen. Pl. I1I, 618; Cogmiaux in Fl. Bras. III, 4, 103 e. p. — Ulantha Hook. in Bot. Mag. sub t. 2990; Endl. Gen. PI. 213 wu. Suppl. II, 21; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 498. — ? Bieneria Rchb. f. à. Bot. Ztg. (1553) 3; Pfitz. àn Engl. Nat. Pfl. Fam. II, 105. — Geoblasta, Barb. HRodr. in Vellosia I (1891) 132. — Epipactis Fewlée Jowrn. d'observat. phys. Am. mérid. II (1714) t. 17—19. Sepala libera aut omnia aequalia aut lateralia apice difformia — incrassata involuta discoloria dentata — petala libera nuda v. plus minusve papillosa, labellum brevi-ungui- culatum integrum v. plus minusve tripartitum a gynostemio semper liberum a basi medium usque saepius ascendens ur PARC deinde deflexum, discus labelli lineis 5— 7 falcigeris, papilli- geris v. lamelligeris ornatus, gynostemium gracile saepius membranaceo-marginatum, fovea stigmatica magna, rostellum in laminam angustam reductum, anthera erecta ovata corda- tave bilocularis, loculi in locellos binos imperfecte divisi, pollinis massulae 4 pulvereae ex anthera dehiscente in foveam stigmaticam pronae, calcar spurium inter labelli et gynostemii basin plus minus alte in ovarium descendens (nectariferum?), eapsulae oblongae 3—4cm longae 1 em crassae, semina brunnea integumento retiformi altera parte rotundato altera parte abrupto tecta. — Plantae terrestres radicibus faseieulatis crassis clavatis v. cylindraceis instructae, folia caulis hornotini magna, caulis floriferi breviora basilaria sub anthesi saepissime siccitate destructa, omnia tenera retinervia. Flores spicati rarius solitarii fere semper conspicui albi lutei aurei crocei plus minus viridi-notati. Die hier gegebene Definition von Ch/oraea schliesst Asarca Lindl. aus und Bieneria Rchb.f. ein. Über letztere Pflanze wissen wir z.Z. nicht mehr, als die zitierte Abbildung giebt, und da wir auf Ab- bildungen allein hin nicht in letzter Instanz entscheiden kónnen, so scheidet die Frage über sie einfach aus, bis eine authentische Pflanze irgendwo aufgefunden sein wird. Ich verstehe also unter Chloraea Pflanzen mit freien Sepalen und Petalen, von denen die ersteren (und zwar meist nur die seitlichen) an der Spitze verdickt sein kónnen oder nicht, die letzteren papillos sein kónnen oder nicht, und das Labellum mit zahlreichen Anhangsgebilden meist auf der Ober- seite besetzt ist. Das Labellum hat an der Basis keine Drüsen (wie Asarca) und ist vóllig frei vom Gynostemium, dagegen findet sich bei der grossen Sektion Ewchloraea stets und bei den übrigen Sektionen meist ein Axensporn, welcher mehr oder minder tief in das Ovarium hineinreicht. Die habituellen Merkmale sind die der Gruppe im Ganzen; über diese sowohl wie über die geographische Verbreitung ist in der Einleitung das notwendige bereits gesagt. Clavis sectionum. Flores semper solitarii sat magni, labellum antice dense barbatum in disco pulvinatum. 1. Umflorae. Flores spicati. Labellum lamellis longitudinalibus praeditum, sepala petalaque subaequalia. 9. Lamellatac. DP "owe Labelum in disco et margine papillis capitatis prae- ditum, sepala et saepius petala pulchre retinervia. 3. Pajllosae. Labellum falcibus et papills attenuatis in series dis- positis obsitum, petala saepius papillosa nunquam retinervia. 4. Euchloraea. . Sectio I. Uniflorae. Species adhuc typice uniflorae, labellum praesertim antice papillosum v. pilis longiusculis barbatum in disco vario modo pulvinatum. Clavis specierum. Petala apice papilloso-dentata. 1. Chl. Berg Hieron. Petala apice integra. Pili in margine labelli omnes aequilongi. 2. Chl. Teixeirana Cogn. Pili in margine labelli plerumque aequilongi multo longiores quidam reflexi interpositi. 3. Chl. Arechavaletae Krünzl. Incertae sedis. Petala apice destructa, labellum quam in ceteris angustius, ligulato-obovatum antice pilis ut. videtur aequilongis bar- batum. Chl. penzcillata, Rehb. f. 1. Chloraea Bergii Hieron. Radicibus clavatis ad 5 cm longis, caule 15—20 em alto, foliis basilaribus 3—4 ob- longis obtuse aeutatis ad 66cm longis 1,5—2 cm latis sub anthesi plerumque persistentibus v. vix emarsidis, vaginis in scapo 3—4 longis brevi-acutatis, floribus adhuc semper unieis, bractea ovarium paulum superante. Sepalis ovatis longe aeuminatis, petalis oblongis acutis apice minutissime sub lente denticulatis, his omnibus pulchre retinerviis praesertim petalis, labello simplice ascendente toto circuitu ovato-oblongo fere pandurato, callo pilorum paleaceorum elongato a basi disci fere medium usque, condylomatibus papillosis numero- sissimis in tertia parte anteriore disci et in margine, pilis elavatis multo longioribus ubique interpositis, facie infera labelli glabra, medio disco inter basin et apicem lineis v. callis 2 satis latis et elevatis instructo. — Flores pulchri magni ,albo-hyalini, facile viridi-visi, nervis crassis viridi- areolatis dense ramulosissimis", sepala 3 cm longa basi 8— 9 mm lata, petala aequilonga 1,5 cm lata, labellum fere 2 cm longum 1em latum, pili longiores 5 mm longi. — Octobri, Novembri. Chloraea Berg Hieron. in Bol. Acad. Nac. Cordova IIl (1551) 350. Patagonia. Bei Carmen (Dr. Berg ex Hieronymus). Boea de Rio Negro N. 112! 763! Sierra del Tandil N. 7274! Sierra de Curá-malal N. 82192! Sierra de la Ventana N. 84914! (omnia à Spegazzini v. cl.). Die Pflanze ist sehr nahe mit CAl. Arechavaletae Krünzl. verwandt, und es liegt die Frage nahe, ob nicht diese Art zu Chl. Bergii ein- zuziehen sei Das Originalexemplar des Herrn Prof. Hieronymus habe ieh nicht gesehen, seine Diagnose stimmt aber mit den Spe- gazzinischen Exemplaren so gut, wie Beschreibung und Exemplar stimmen kónnen, abgesehen von den Dimensionen, welche bei ihm erheblich kleiner sind; er hatte ein einziges, augenscheinlieh schwách- liehes Exemplar zur Verfügung, ich hatte vier gut erhaltene und eine vorzügliche Zeichnung nebst Analysen nach einem lebenden Exemplar aus der Sierra de Tandil — Die Unterschiede liegen im Labellum, welches bei beiden Arten ,rhombisch* ist. Bei Chl. Arecha- valetae liegt der breitere Teil nach vorn gerückt, die Basis ist genau das, was man ,cuneat nennt, und man kónnte es allenfalls ,obovat* nennen, der basale Callus ist kurz und am vorderen Ende der Lippe ist nur die Spitze selbst mit Condylomen besetzt, die làngeren Haare stehen bartfüórmig zu beiden Seiten; zwischen dem basalen und apiealen Callus verlaufen drei etwas erhóhte Linien. Bei Cl. Bergii ist das breite Ende nach hinten gerückt, so dass der Übergang zu ».Oovai^ entsteht, der basale Callus reicht beinahe bis zur Mitte, der vordere Callus besteht durchweg aus Condylomen mit ziemlich überall verteilten làngeren keulenfórmigen Papillen, zwischen beiden erheben sich zwei dieke, ziemlich breite Streifen, getrennt durch eine schmale Furche — also gewissermassen das Gegenteil von der Bildung bei Chl. Arechavaletae. Schliesslich móchte ich erwühnen, dass auf der mir vorliegenden, nach frischem Material gemachten Zeichnung zwei Merkmale vorkommen, welche weder ich, noch Herr Cogniaux, noch TUNE onde Herr Prof. Hieronymus an Herbarpflanzen gesehen haben, náümlich erstens das Hervortreten der beiden dicken Linien in Form von zwei kurzen massiven Kórpern, und zweitens die Záhnelung am oberen Rande der Petalen. Diese Bildung ist genau dieselbe, wie bei Bi- pinnula polysyka Kránzl. und Bip. Giberti Rehb.f, nur ist sie hier viel schwücher. — Endlieh kommt die Verschiedenheit des Stand- ortes hinzu. Chl. Bergii ist patagonisch — und dort stellenweis háufig, CAl. Arechavaletae ist um Buenos Ayres und in den nàáüchstliegenden Gebieten verbreitet. Tafel IV A. Labellum, p. Petalum. 2. Chloraea Teixeirana Cogn. Caule vaginato ad 30 em alto, foliis basilaribus 2—3 ovato-oblongis acutis 6— 8cm longis 2,5—3,5 em latis viris suceulentis siccis pellucidis, vaginis 4—5 pellidis membranaceis, spica uniflora (adhue semper), bractea erecta ovarium superante 2—3 em longa. Sepalis subtortis oblongis acutis lateralibus quam dorsale subangustioribus, petalis late oblongis acutis aequilongis, labello trapezoideo basi breviter cuneato simpllice apice sub- rotundato, antice utrinque densissime barbato, disco basi callo piloso subrotundato et apice callo rotundato papilloso in- structo. — Sepala 3,3—83,4 em longa, dorsale 1,2 cm latum, lateralia 1cm lata pallida virdia, petala 3 cm longa 1,2 cm lata alba purpureo-venosa, labellum erectum concavum, di- lute atro-rubrum, 2,2—2,3 em longum 1,4—1,6cm latum, columna 2 em longa. — Octobri. [Mihi non visa.]| Chloraea "T'eixeiana Cogn. in. Fl. Bras. I1I pt. 4, 107 t. XVIII fig. 4. — Geoblasta Teixeirana Barb. Rodr. n. Vel- losia I (edit. sec.) 133 (1891) — ex Cogn. l.c. Brasilien. Prov. Paraná, bei Curitaba (Bar. de Capa- nema). Die Diagnose ist eine gekürzte Wiedergabe der des Herrn Cogniaux. Tafel IV C. 3. Chloraea Arechavaletae Krünzl Caule ad 20 cm alto, foliis basilaribus sub anthesi jam marcescentibus oblongis obtusis acutisve 5—6 cm longis 1,5—2,2 cm latis, squamis in caule 3—4 quam internodia longioribus acuminatis, braetea zn Fam ps floris (adhuc semper) unici acuminata ovarium longe pedi- cellatum erassiusculum bene excedente. Sepalis 5—7 nerviis ovali-aneeolatis acuminatis apice non incrassatis, petalis lanceolatis aequilongis omnino nudis, labelli ascendente sim- pliee toto circuitu rhombeo basi cuneato antice obtusiore, utrinque margine papillis numerosissimis brevibus elavatis (quibus paucae multo longiores interpositae sunt) reflexis instructo, callo piloso oblongo in basi disci et simili aequi- magno barbato in apice, lineis elevatis 3 in disco inter utrumque eallum. — Flores conspicui, sepala 3,3 cm longa 7mm lata, petala aequilonga 1—1,2 em lata, labellum 2 cm longum 1 cm latum. — Novembri. Chloraea Arechavaletae Krünzl. (n. Engl. Jahrb. IX (1987) 316; Cogn. in Fl. Brasil. III p. IV, 107 t. 20. Montevideo. Bei Independencia (Gibert N. 488 ex Cogn.; Arechavaleta N. 2615!. — Flor del Sapo — Froschblume nach Gibert. Tafel IV B. Chloraea penicillata Rchb.f. Caule circiter 30 cm alto, foliis basilaribus ut videtur nullis, caulinis 3 sub anthesi marcescentibus 4—5 cm longis 3—4 mm latis inter se valde distantibus, braectea floris (adhuc) unici vaginaeformi lineari- ligulata ovarium ovoideum satis crassum superante circiter 45 em longa. Sepalis petalisque ligulatis v. late linearibus obtusis cum petalis aequilongis sed angustioribus conniventibus ineurvis petalorum apicibus destructis, labello basi cuneato deinde ligulato antice paulo dilatato apice retuso, tertia parte anteriore utrinque dense papilloso, tumore calloso ante apicem in disco simili minore in basi disci, linea inter utrumque per discum una; gynostemio? — Sepala circiter 2,5 cm longa 7—8mm lata, petala aequilonga 5 mm lata, labellum 2 em longum, de colore nihil constat. — Floret? — Mihi non visa. Chloraea penicillata. .Rchb. f. Otia botan. Hamburg. I (1875) 51 wu. Xenia, Orchid. I1I, 61 t. 229 I fig. 1—95. ie. non. laud.! Tierra del Fuego. Orange Harboor (Wilke's Expedition). Die obenstehende Beschreibung ist eine Kompilation aus den beiden nicht ganz gleichlautenden Texten Reichenbachs, mit Zuhülfe- nahme seiner Tafel in Bd. III der Xenia. Das Originalexemplar be- findet sich im Herbar der Harward University zu Cambridge, Mass. U.S. — und war mir daher nicht zugünglich. Die Pflanze scheint sehr selten zu sein, da sie in den ziemlich umfangreichen Spegazzini- schen Sammlungen aus der nümlichen Gegend fehlt. "Trotz beider Beschreibungen Reichenbach's und der (sehr schlechten) Abbildung in den Xenia, wird es nicht leicht sein, über die Pflanze ins Reine zu kommen, da alles, was Reichenbach sagt, nach einem vóllig ver- blüten Exemplar geschrieben ist, ja es ist nicht einmal móglich fest- zustellen, neben welche Art sie zu stellen sein wird. Auffallend ist der für eine Art dieser Sektion aussergewóhnlich hohe dünne Schaft. Die drei scehlaff herabhingenden Scheiden, ebenso wie die an der Spitze zerstórten Petalen, beweisen mehr noch als der stark an- geschwollene Fruchtknoten, dass die Pflanze im letzten Stadium des Verfalls gesammelt ist. Seetio IL. Lamellaíae. Labellum lamellis longitudinalibus aut venas centrales aut marginales sequentibus obsitum, lamellae plerumque con- tinuae rarius in dentes solutae. I. Labellum sepalis petalisque subaequale. Pelorioideae. II. Labellum a sepalis petalisque diversum. A. Flores albi seu lutei viridi-signati, labellum sim- plex v. obscure trilobum. a) Perianthium ecampanulatum cum ovaria con- tinuum, petala saepius nuda. Ulanthoideae. b) Perianthium papilionaceum eum ovario geni- culatum, petala plerumque papillosa. Alares. B. Labellum profunde tripartitum, petala semper nuda, flores saepius discolores. T'riobae. Lamellatae pelorioideae. Sepala petala labellum vix diversa, labelli nervorum longi- tudinalium laterales quique longiores quam mediani. E On A. Nervi labelli antice tantum inerassati. a) Petala nuda. a. Labellum oblongum. Labelli unguis lobulatus. 4. Chl. nudilabia Poepp. Labelli unguis non lobulatus. 5. Chl. leucojiflora. Kránzl. B. Labellum cuneatum. 6. Chl. euneata Lindl. b) Petalorum nervus medianus incrassatus. 7. Chl. longipetala Lindl. B. Nervi labelli basi tantum incrassati. Sepala petala labellum omnino aequalia. 8. Chl. homopetala Phil. Labellum leviter panduratum quam sepala petalaque di- midio latius, nervi mediani antice in dentieulos soluti. 9. Chl. panduraeformis Phil. 4. Chloraea nudilabia Poepp. Caule 25—70 em alto valido, foliis sub anthesi plerumque destruetis oblongis lanceeo- latisve ad 20 cm longis 3—4 em latis, vaginis in scapo paucis, spica pauciflora (—10) in specimine maximo a me observato ad 20 em longa, bracteis magnis pallidis ad 4 cm longis ovaria subaequantibus. Sepalis petalisque paulo minoribus oblongis aeutis rarius oblongo-laneeolatis longius acutatis, venis 3 medianis sepalorum lateralium basi incrassatis, petalis plerum- que obtusioribus omnino nudis, labello satis conspicue ungui- eulato ungue utrinque in lobulum minutum obtusum aucto, lamina obovato-oblonga obtusa petalis vix aequimagna, lineis medianis 3 praesertim antice incrassatis addita utrinque una erassiuseula, gynostemio late marginato vix dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores pallide aurantiaci conspicui magnitudine variabiles, sepala 2,5—3 cm longa dorsale 1,5 cm, lateralia 1—1,2 cm lata, petala et labellum 2,2—2,5 em longa lem lata. — Januario. Chloraea mudilabia Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1853) 16; Poepp. et Endl. Nov. Gen. 1,30 t. 52; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 409; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 451. Krünzlin, Orchid, II. 4 mE sod Chile. Südliches Gebiet. Anden von Antuco, Pico da Pilque (Poepp.!), Nahuelvuta (ex Gay l.c.) Cordillera de Pemehue (Neger N. 17!.. Ohne genauere Angabe als ,summit of Andes^ (Bridges N. 1231! herb. Kew). — Araucania, Tribuuleo! Die Abbildung in Poeppig u. Endlicher ist betreffs des wichtigsten Teiles, d. h. des Labellums, übertrieben; der Grund dieses Teiles ist nie so scharf abgestutzt. Das Habitusbild entspricht einem kleinen Exemplar der Pflanze recht gut. — Etwas unklar ist mir dagegen die Beschreibung A. Richard's in Gay's Flora l c. Er nennt das Labellum ,subpanduriforme* und fügt im spanischen Text ausdrücklich hinzu: ,por aquí y por acá lateralmente angostado". Das aufzufinden ist mir auch bei den typischen Exemplaren nicht gelungen. — Sehr variabel ist die Grósse der Blüten und die Intensitát der Fárbung. Diese beiden rein àusserlichen, systematisch sehr vorsichtig zu ver- wendenden Merkmale kónnen, wenn nicht reichliches Material vor- handen ist, die Aufstellung von Subspecies veranlassen, welche nach- irüglich unhaltbar sind. Tafel IV E. Labellum. 5. Chloraea leucojiflora Krünzl. Caule ad 25cm alto, foliis sub anthesi evanidis linearibus? certe angustis, scapo vaginis scariosis tenui-membranaceis tecto, spica pauci- flora (3—4) subcorymbosa, bracteis lanceolatis acuminatis ovaria vix aequantibus 2 em longis. Sepalis oblongis acutis lateralibus trilineatis homodermaticis, petalis quarta breviori- bus aequalibus ceterum subaequalibus, labello ex ungue lineari concavo lanceolato acuto apice ipso bilobulo, auriculis basi- laribus nullis, lineis magis prominulis 3 .basi verruculosis ceterum (in disco) incrassatis illis sepalorum similibus, disco ceterum nudo gynostemio duas tertias sepali dorsalis aequante. — Flores verosimiliter albi viridi-lineati, sepala 2 cm longa 7—8 mm lata, petala 1,8cm longa 5—6 mm lata, labellum 1,6 cm longum 4—5 mm latum. Chile. Berge von Chillan (Ant. de Solis!). Ich kann keinen treffenderen Vergleich für die Blüten finden, als den mit unserem europàischen Leucojum vernum. Grosse, Wólbung der Blüte und, aller Wahrscheinlichkeit nach, auch Fárbung sind bei dieser Chloraea genau identisch mit denen von Leucojum. Das Labellum hat drei erhabene Lángslinien, wie sie ganz ühnlich bei Chl. nudilabia Poepp. vorkommen, an der Basis flnden sich jedoch drei crenelierte niedrige Kümme, denen von Chl. homopetala Phil. vergleichbar. Mit dieser Art hat sie anfánglich Fr. Philippi ver- wechselt, er hat aber schliesslich doch Zweifel geschópft und ein ? hinzugefügt. Sehr mit Recht, denn CÀ/. homopetala hat fast doppelt So grosse zusammengeneigte Blüten. Wennschon die Pfílanze in ihrem Labellum die Merkmale von homopetala und nudilabia vereinigt, so kann ich mich doch nicht enischliessen, in ihr einen natürlichen Bastard zu sehen, denn es ist gegen jede Erfahrung, dass der Bastard grosser Eltern eine winzige Pflanze wird. Die Blàátter sind, nach dem einen noch vorhandenen zu urteilen, sehr winzig und wahr- scheinlich linealisch oder lineal-lanzettlich. Tafel VI A. Labellum. 6. Chloraea cuneata Lindl Caule ad 60 em alto basi 1 cm crasso, foliis sub anthesi nullis (an semper?), va- ginis quibusdam longis distantibus acutis in seapo, spica pauciflora-pluriflora 20—25 em longa, distantiflora, bracteis lanceolatis acuminatis quam ovaria supra curvata paulo longioribus v. ea aequantibus 2— 3 cm longis. Sepalo dorsali oblongo obtuso, lateralibus late linearibus ultima parte anteri- ore vix v. plerumque non incrassatis convolutis, petalis linearibus in venis crassiuseulis, ungue labelli lobulato la- melluaque mediana in ipsa basi, labello fere semilongo v. vix longiore simplice v. obscure trilobo, lobo intermedio vix sejuncto anteposito, cuneato antice retuso ibique grosse dentato, lineis carnosis utrinque 2 v. 3 marginem labelli sequentibus deinde incurvis interjecta interdum minore mediana; gynos- temio !b sepali dorsalis aequante, satis late marginato. — Flores basi incurvi deinde ascendentes, sepala 2,5—3 em longa, pars antiea incrassata lem longa, petala subbreviora, labellum vix 2em longum antice 1 cm latum. — Floret? Chloraea cuneata Lindl. Gen. et Sp. Orch. 400; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 445. — Chl. obovata Plul. àn Linnaea, XXIX (1857—8) 49. Chile. Valdivia! Valparaiso! Chilenische Anden (Bridges N. 1252!). — (Cuming? ex Lindley.) Prov. Valdivia, San Juan! Die Pflanze, welche ich untersuchte und welche vorzüglich er- halten war, hatte nicht eine Spur von Bláttern, sie scheinen schon lange vor der Blütezeit günzlich abgestorben zu sein. Die Calli der Lippe bestehen in der Regel aus zwei dem Rande ziemlich parallel 4* MEN 3. Lien verlaufenden dunkelen Schwielen, welche vorn nach innen liegen; oft ist beiderseits eine dritte vorhanden, welche sich nach vorn in einzelne kleine Tuberkeln auflósen, die Mittellinie ist viel niedriger und auch nicht so dunkel als die seitlichen. Die Abweichungen zwischen Chl. cuneata Lindl. und nervosa Phil bestehen im wesent- lichen darin, dass bei cuneata die Blüten etwas grósser, die seitlichen Sepalen an der Spitze nicht verdickt sind und dass das Labellum absolut einfach und keilfórmig ist, ohne Andeutung eines mittleren rundgebauten Lappens vor den beiden anderen; die übrigen Merk- male sind dieselben. Tafel IV Gu. H. 2 Formen, H. mit Mittellime wu. Petalwm. lafel VII E. ZLabellum (ohne Basis), am meisten ve- duzierte Form. 7. Chloraea longipetala Lindl. Caule ad 40 em alto, folis omnibus basilaribus sub anthesi jam evanidis ut videtur oblongis uno alterove minore in scapi parte inferiore, his certe oblongis obtusis vaginantibus, vaginis in scapo 5—6 in bracteas magnas 3—4cm longas 1em latas acuminatas flores semiaequantes decrescentibus, spica untante (an semper) densa pauciflora (5—8). Sepalis oblongis lateralibus acumi- natis apiee ipso callosis (ceterum non incrassatis) petalis obovato-oblongis obtuse aeutatis sepala aequantibus linea media supra tertiam partem continue callosa, lateralibus utrinque ad quintam v. sextam partem eallosis labello simplice obovato obtuso leviter coneavo, ipsa basi 5—7 eristulis in- structo lineis 5—7 per totum fere discum elevatis in lamellas rare interruptas ibique acutas auctis, faleibus quibusdam ante- positis, ceterum nudis; gynostemio ?/« sepali dorsalis aequante modice alato. — Flores conspicui albidi (?), labellum album viridi-striatum, sepala 2,5 cm longa, dorsale 6—7 mm lateralia 5mm lata, petala 2,2—2,5 cm longa 4—5 mm lata, labellum aequilongum 6—7 mm latum. — Januario. Chloraea longipetala Lindl. Gen. et Sp. Orch. 400; A. Eich. 4n Gay Fl. Chil. V, 441. Chile. Südliches Gebiet (Reynolds ex Lindl). Cordillere von Pemehue (Neger Pl. Chil. N. 10?). — Nahuelvuta! Die Pflanze ist trotz ihres wenig glücklich gewáhlten Species- namens eine der am leichtesten zu erkennenden. Die Streifung der Petalen kommt in dieser eigentümlichen Form nicht wieder vor, Auch die fünf Kàmme der Lippe, welche sich fast ununterbrochen von der Basis bis nahezu zur Spitze erstrecken, sind hóchst charakteristisch, bisweilen sind sie in gróssere Fetzen zerrissen. Tafel IV Fu. J. Labellum «und Petalwm. 8. Chloraea homopetala Phil. Caule ad 45cm alto foliato, foliis plerisque basilaribus lanceolatis basi compressis apicem versus paulum reflexis, superioribus longe vaginantibus erectis lineari-lanceolatis maximis ad 20 cm longis 3 cm latis, omnibus acuminatis, spica subcorymbosa pauci—pluriflora (8—15), bracteis erectis acuminatis, ovaria superantibus 3— 3,5 cm longis, floribus erectis. Sepalo dorsali oblongo, laterali- bus oblongo-laneeolatis omnibus acutis, acuminatisve, petalis subaequalibus paulo latioribus et brevioribus, labello ungui- culato ungue biauriculato auriculis subcrassioribus rotundatis, addito callo minuto carnosulo inter illos, basi labelli leviter flexa, lamina oblongo-lanceolata acuta petalis conformi, lineis in disco 5 basin versus leviter incrassatis crenulatisque, la- belli margine plerümque integro rarius leviter crenulato, gynostemio dimidium sepali dorsalis aequante anguste margi- nato. — Flores aurantiaci magnitudine varii, sepala 2,2—4 cm longa, dorsale 8 mm, lateralia 6—7 mm lata, petala 2—3,2 cm longa 4—8 mm lata, labellum 2—3 em longum 5—6 mm latum. Chloraea homopetala Phil. àn Lannaea XXIX (1857—8) 48. — Chile. Nahuelvuta! St. Barbara (Gay, herb. Chil. N. 471!). Dpt. Chillan (Germain!) Araucania! Cordillere de Pemehue (Neger N. 17). Prov. Curico! Die Pflanze variiert ziemlich stark in den Dimensionen der Blüten, aber auch nur in diesem Merkmal. Von Cl. nudilabia Poepp., mit der sie leicht verwechselt werden kann, unterscheidet sie sich durch den kompakteren Blütenstand und den Umriss der Lippe, welche bei homopetala stets lànglich-lanzettlich ist und nie verkehrt eifórmig, durch die an der Basis verdickten Linien des Labellums und durch den kleinen stumpfen Callus zwischen den beiden Óhrchen am Nagel der Lippe. Diese beiden Óhrchen sind übrigens in der Diagnose Philippi's auffálligerweise nicht erwühnt. Ich habe sie an den Originalexemplaren Philippis sehr deutlich gefunden, ebenso wie an allen anderen. Tafel IV D. .Labellum wund b.1. Basw desselben. cU ENRUE 9. Chloraea panduraeformis Phil. Ms. Caule vali- dissimo ad 90 cm alto basi 1,5 cm crasso, foliis paucis basi- laribus oblongis obtusis sub anthesi plerumque evanescentibus, scapo vaginis longis distantibus vestito, spica satis longa (20cm et ultra) bracteis ovato-lanceolatis ovaria vix super- antibus 2—3 cm longis, floribus cum ovario continuis. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuto, lateralibus lanceolatis apice ipso vix vel non incrassatis seu atratis, petalis subbrevioribus obovatis v. oblongis obtusis, linea media tertia parte basin versus incrassata, labello omnino simplice oblongo pandurato, lineis in disco 5 mediana ultra medium decurrente lateralibus quibusque brevioribus antice in dentes antrorsos acutos solutis additis verrucis quibusdam in anteriore parte et utrinque marginem versus, margine labelli ceterum integro; gynostemio gracili supra genuflexo dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores sicci pallidi, sepala 2,5 cm longa 5—6 mm lata, petala 2.2cm longa sepalis aequilata, labellum 2cm longum quo latissimum 8—9 mm latum. — Januario. Chloraea panduraeformis Phal. Ms. Chile. Nahuelvuta! Exam. specim. Musei Berol. Tafel VID. Labellum. Lamellatae ulanthoideae. Flores maximi generis, sepala et labellum antice saepius discoloria v. leviter incrassata. A. Sepala in disco papillosa apice non incrassata, ipsa et labellum margine quam maxime undulata; species ex- imia sed imperfecte nota dubiae originis. 10. Chl. Ulantha, Rolfe. B. Sepala in disco nuda apice plus minus incrassata. a) Lamellae laterales quaeque minores. a. Sepala antice lata denticulata. Quarta pars sepalorum anterior inerassata petala nuda. 11. CÀl. wlanthoides Lindl. Sepalorum margo tantum incrassatus, petala pa- pillosa. 19. CÀl. affinis Lindl. e NR E B. Sepala antice acuta integra et involuta. Petala nuda. 13. Chl. grandis Kránzl. Petala papillosa. 14. Chl. multilamellata Phil. b) Lamella centralis minuta vel vix ulla, laterales quaeque majores. 15. Chl. hliacea Krünzl. 10. Chloraea Ulantha Rolfe. ..Flores ringentes, sepala semipetaloidea, dorsale planum arcuatum, lateralia majora basi aequalia unguiculata patentia apice dilatata crispa appendicibus papillosis armata. Petala sepalo dorsali sup- d CHI. Ulantha Rolfe. Abbildungjaus Bot. Mag. t. 2956. Mittlere; Blüte und Labellums RU BNET posita libera breviora undulata crispa. Labellum eucullatum trilobum unguiculatum lamellatum et verrucis conicis obsitum. Columna libera semiteres elongata basi paulo producta utrin- que dente aucta, stigmate subquadrato, rostello brevi bifido, anthera dorsalis ovata acuta bilocularis, conneetivo crasso intra eucullum earnosum clinandrii insertum. Pollinia 4 ge- minata arcuata subfarinacea." ^ [Ex Lindley Gen. et Sp. 498.] Terrestrial. Stem 1 foot high clothed with many linear oblong aecuminated reflexed glaucous shining and striated leaves whose bases are sheathing and their extremities tipped with brown, the leaves become smaller upward and gradually change into lanceolate bracteae. Flowers few (8) in a ter- minal spike very large and singular in their appearance. The petals all of à greenish colour, beautifully striated with a deeper hue, their extremities and margins white. Upper segment erect oblong obtuse 2? inches (— 5 cm) long the margin entire and even, the 2 interior ones are a little shorter obovate sinuated and plaited at the margin, the 2 lateral or rather lowermost are 3 inches (— 7,5 cm) long spathulate of a bluer green in the inside, the broad extremity remarkably plaited at the margin while its surface is studded with many roundish or linear white papillae tipped with green. 'The labellum is scarcely so long as these, reflexed broadly oblong, the sides curved upwards waved and plaited especially at the extremity where the surface is papillose as in the petals just described, at the base it is suddenly con- traeted into a short white claw having an orange spot at the base and the inner surface for more half the length is in the middle furnished* with about 6 vertical green plates or lamellae of which the extremities are free sharp and curved a little upwards. Germen angular thickened upwards. column linear oblong decurved semicylindraceous marked with 2 depressed longitudinal lines, the base dilated deep red and marked with a tooth on each side, upwards in the front is the subquadrate depressed green stigma terminated by a short bifid lip, the back of the colum is green and within the summit of it, which forms an imperfect upperlip, is situated the ovato-aecuminate green «auther case. Cells 2 soe c e yellow opening with a longitudinal fissure and containing each 2 linear aeuminate curved pollen-masses yellow and farinaceous indeed on the outside but within evidently formed of elastically coherent. granules.* [Ex Hook. Bot. Mag. t. 2956.] Chloraea Ulantha Rolfe à» Kew Bulletin (18993) 278. — Ulantha grandiflora Hook. Bot. Mag. sub t. 2990; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 498; Griesb. Fl. Brit. West Ind. Isl. 633. — Neottia? grandiflora Hook. Bot. Mag. t. 2956. St. Vincent? (Guilding) — Species mihi non visa. Es gehórt zu den auffallendsten Thatsachen aus dem Gebiet der Orchideenkunde, dass diese so auffallende Pflanze, einmal aufgefunden, So absolut aus den Augen der Menschen entschwinden konnte. Icb habe die Gattungsdiagnose aus Lindley und die englische Beschreibung Hooker's zusammengestellt. Die Gattungsdiagnose in Endlicher's Genera ist im wesentlichen Lindley's Text, und damit sind dann die Akten geschlossen. Dass die Pflanze nicht aus St. Vincent stammt, halte ich nach Analogie der geographischen Verbreitung der Gattung, welche sonst im nórdlichen Südamerika günzlich fehlt, für &usserst wahrscheinlich, um so mehr, als St. Vincent britischer Besitz ist und die Floren aller Kolonien dieses Reiches von jeher aufmerksam untersucht sind. 11. Chloraea ulanthoides Lindl. Caule 25 ad 70 cm alto basi praesertim foliato, foliis oblongis v. oblongo-lanceo- latis aeutis sub anthesi jam destructis, seapo dense vaginato, spica uni- ad pauciflora, bracteis magnis late ovatis acutis ovaria aequantibus v. paulum superantibus. Sepalo dorsali ovato-oblongo retuso, lateralibus basi paulum connatis late linearibus antice repandis ibique cartilagineis atratis, petalis oblongo-obovatis obtusis quam sepala brevioribus nudis, la- belli lobis lateralibus paulum evolutis apice serratis v. den- ticulatis, lobo intermedio multo latiore antice grosse dentato medio cartilagineo, venis elevatis per discum 5 antice in lamellulas acutas foliatas auctis, venis petalorum paulum elevatis non lamellosis; gynostemio pro flore brevi. — Sepala lateralia 3em longa 1—1,5 cm lata, petala aequilonga 1 cm lata, labellum 2—2,5 cm longum expansum 3 em latum. Flores albi venis viridibus percursi. — Novembri. Chloraea, wlanthoides Lindl. Gen. et Sp. Orch. 404. — CI. bletiovdes Landl. (n. Quart. Journ. Roy. Inst. N. S. I (1927) 50. Chile. Beim Kloster Cumbre (Maerae!) Valparaiso (Cuming! Bridges!. Santiago! (Dr. Reiche N. 158!). Prov. Santiago bei Tiltis N. 123! Prov. O'Higgins! Prov. Aconcagua bei los Molles! | Der Name Cl. blelioides Lindl. verdiente nach den Gesetzen der Prioritàt den Vorzug; in diesem Falle hat jedoch der Autor selbst diesen Namen formell kassiert (vgl. Gen. et Sp. S. 404). Im Berliner Herbar findet sich eine Chl. pauciflora Phil. in sched. Dieser Name ist vielleicht mit Philippi'schen Pflanzen in dies oder jenes Herbar gelangt; die Pflanze ist indessen nichts weiter als eine etwas dürftige Chl. ulanthoides Lindl. Tafel V A. Labellum mit Sepalum u. VI E Labellum und Petalum, sogenannte Chl. pauciflora. Phil. 12. Chloraea affinis Lindl. Caule 50—60 cm alto basi dense foliato, foliis oblongis obtusis acutisve mediocribus, vaginis satis densis apice acutis, spica pluriflora, bracteis late oblongis acutatis dimidium florum aequantibus quam ovarium semper longioribus. Sepalo dorsali oblongo obtuso, lateralibus oblongis obtusis apice obliquis ibique. crenatis et paulum incrassatis, petalis oblique oblongis margine antice paulum sinuatis basi pauci-verrucosis, labello toto ambitu suborbiculari late unguiculato (ungue concavo) obscure tri- lobo, lobis lateralibus semiobovatis margine integris, lobo intermedio fere semiorbieulari margine crenulato v. obscure dentato, lineis a basi supra medium 7 callis v. cristis inter- ruptis eximiis, additis tuberculis quibusdam antice et utrinque; gynostemio ?/s sepali dorsalis aequante. — Sepalum dorsale fere 2,5 cm longum, sepala lateralia et petala 2 cm longa, la- bellum 1,8 cm longum et latum. — Floret? Chloraea affimis Lindl. (n Hook. Journ. Bot. 1,4; Idem Gen. et Sp. Orch. 405; A. Rich. Àin Gay Fl. Chil. V, 450. Chile. Prov. Valparaiso (Cuming!) Exam. sp. in herb. Lindley. Tafel V C. Labellum, s. l. Spitze eines seitlichen Sepalums, p. Petalum. 13. Chloraea grandis Kránzl. Caule certe alto pars quae adest 30 cm longa, foliis mihi non visis, spica pauciflora dit NE (3), bracteis oblongis acutis ovaria haud multum superantibus circiter 3,5 cm longis, floribus inter maximos generis. Sepalo dorsali oblongo obtuse acutato, lateralibus semideflexis ovato- oblongis brevi-acutatis apice siecis fuscis sed non vel vix incrassatis, petalis obovato-oblongis subrepandis obtusis, la- bello toto ambitu cuneato obscure trilobo, lobis lateralibus antice rotundatis utrinque integris antice leviter erenulatis, lobo intermedio transverso retuso simili modo erenulato, la- mellis elevatis à basi medium discum usque 5, intermedia quaque longiore, antice acutis, disco ceterum nudo, gyno- stemio late marginato medium sepali dorsalis aequante. —- Flores certe albi profuse viridi-signati illos CAl. wlanthoidis superantes, sepalum dorsale 4,5em longum 1,5em latum, lateralia 4,2 cm longa 1— 1,2 cm lata, petala 4 cm longa antice fere 1,5 cm lata, labellum 3,8 cm longum antice 3 em latum, gynostemium 2,8 cm altum. Chile. Valparaiso! Die Pflanze macht den Eindruck einer grossen Cl. wlanthoides Lindl, unterscheidet sich jedoch, abgesehen von der Grósse der . Blüten, sofort durch die Spitzen der seitlichen Sepalen, welche hier einfach und bei w/anthoides gezáhnt sind, ferner durch die umgekehrt eifürmigen Petalen, deren Spitzen vorn stumpf und ausgebuchtet sind, schliesslich durch das Labellum, durch welches die Pflanze an eine ganz andere Art, nümlich CAl. cuneata Lindl, erinnert. Die La- mellen auf der Lippe sind fast genau wie bei wlanthoides, nur nicht ganz so hoch und lang, wie bei dieser, und es fehlt bei Chl. grandis der grosse dunkelgrüne Fleck, der für die Spitze des Labellums von Chl. wlanthoides charakteristisch ist. Tafel V B. Labellum und Spitze eines selichen Sepalums. 14. Chloraea multilamellata Phil. Caule cum in- florescentia 100 em alto basi folioso ibique 2 em crasso, foliis oblongis acutis (7?) sub anthesi jam evanescentibus certe pro planta parvis ad 12cm longis 3—4 cm latis, vaginis longis distantibus quibusdam in scapo, supremis linearibus liberis 8—10cm longis, spica elongata 25cm longa distantiflora, bracteis lanceolatis acutis 3—4 cm longis ovaria aequantibus, floribus cum ovario continuis. Sepalis oblongis intermedio acuto, lateralibus angustioribus apice ipso incrassatis obtuse acutatis involutis atratis, petalis subbrevioribus obovato-ob- longis acutis medium usque eallosis, labello obsolete trilobo, lobulis lateralibus acutatis intermedio oblongo, lamellis per discum 5 elevatis tenuissimis antice acutis erectis, verrucis quibusdam antepositis marginem versus anteriorem toto mar- gine plus minus repando crispulo; gynostemio dimidium sepali dorsalis aequante apice ipso ineurvo. — Flores conspicui patuli, sepala lateralia 2,5 cm dorsale 2,8 cm longa, petala 2cm longa antice 1cm lata, labellum 2,5 em longum medio 1,5em latum. — Floret? Chloraea multilamellata Phil. Ms. Südliches Chile, Araucania! Der Speciesname ,multilamellata^ ist nicht allzu glücklich ge- wáhlt, es haben nur die mittleren fünf Adern Lamellen. Diese sind auffallend dünnhàutig und erinnern an die von CH. wlanthoides. Tafel V D. Labellum wnd Petalum. 15. Chloraea liliacea Kránzl.n.sp. Planta valida. Caule ad 60 cm alto v. imo altiore, foliis basilaribus oblongis obtusis ad 10 em longis ad 4cm latis, vaginis in scapo com- pluribus satis amplis apice obtuse acutatis, spica satis densa, pluriflora, bracteis ovato-oblongis acutis ad 4 cm longis ovaria paulum superantibus. Sepalo dorsali late obovato oblongo obtuse acutato, lateralibus latissime linearibus obtusis apice in nervo mediano macula lineari (sicca nigra) instructis, petalis quam sepala lateralia paulo latioribus obtusis ceterum aequalibus basi in nervis verrucoso-striatis, his omnibus homo- dermaticis, labello maximo trilobo, lobis lateralibus latis oblongis antice rotundatis, lobo intermedio anteposito trans- verse oblongo medio apieulato, lamellis 6 per medium disci ab ipsa basi ad basin lobi intermedii utrinque 3, mediana plerumque evanida, additis utrinque lineis verrucosis pone marginem, gynostemio late marginato. — Flores vero- similiter albi, intense viridi-notati inter maximos generis. Sepalum dorsale 3 em longum 1,2 cm latum, lateralia 2,5 cm longa 8—9 mm lata, petala aequilonga ad 1 cm lata, labellum 2 cm longum inter lobos laterales 2,2 cm latum, lobus inter- medius 6 mm longus 1,6 em latus. — Floret? Chile. Renaico! --— Bf Eine ausserordentlich schóne Pflanze. Ich hiütte als Species- namen ebenso gut ,asphodeloides* schreiben kónnen, ziehe aber der allgemeinen Verstündlichkeit halber den Beinamen ,liliacea^ vor. Die Pflanze erinnert im grossen und ganzen an Chl. homopetala und andere pelorioide Formen, erst bei der Untersuchung sieht man, dass das Labellum breit und dreilappig ist. Dem Charakter der Abteilung getreu, sind auch hier die mittleren Lamellen der Lippe wenig, die seitlichen sehr viel stárker entwickelt; auffallend ist, dass die Mittel- linien der Sepalen verdickt und gefárbt sind. Tafel V Eu. F. 2 extreme Formen des Labellums und Petalwms. Lamellatae alares. Sepalum dorsale et petala alaeformia conniventia, sepala lateralia reflexa petala saepius basi gynostemii adnata, labellum simplex v. obscurissime trilobum, perianthium cum "ovario more Asarcae geniculatum. A. Petalorum basis dorso gynostemii adnata. a) Labelli lamellae medianae basi integrae deinde in dentes magnos solutae. Petala papillosa (flores magni 4—5 em diam). 16. CÀl. Volueris Lindl. Petala erassa linearia (flores parvi vix 2 em diam). 17. Chl. lineata, Phil. . b) Labelli lamellae marginales. a. Labellum pseudotrilobum. Labellum utrinque in margine dente v. lobulo minuto instructum, petala papillosa (fl. parvi c. 1,5 em diam). 18. Chl. reflexa Phil. Labelli lobi laterales magni, diseus medium us- que appendicibus lobatis tectus, petala venosa (fl. satis magni 3—4 cm diam). 19. Chl. venosa, Rchb. f. Labelli lobus intermedius orbicularis a lateralibus vix sejunctus, petala venosa (fl. sat magni 3—4 em diam). 20. Chl. nervosa Phil. s NE. B. Labellum omnino simplex. Labellum ovatum apice tantum callosum v. dis- color, spica pauciflora. (fl. satis magni 3 em diam). 21. Chl. galeata Lindl. Labellum rhombeum ab apice medium fere usque callosum, spica plurifloraà (—15 et ultra, flor. parvi c. 2cm diam). 29. Chl. alaris Lindl. Labellum ellipticum, callus hippocrepiformis in basi, labellum per totam fere faciem discolor. (flores parvi 1,5 cm diam v. minores). 28. Chl. bicallosa, Phil. B. Petala gynostemio non adnata. Labelli lamina late rhombea v. suborbicularis, lamellae utrinque 2 satis altae, apex non callosus. 94. Chl. Berteroana Krànzl. Labelli lamina ovata subtriloba, lamellae utrinque 3, apex labelli callosus. 25. Chl. suaveolens Phil. 16. Chloraea Volucris Lindl. Caule ad 40cm alto, folis sub anthesi evanescentibus oblongis, seapo vaginis scariosis tecto, spica pauciflora (—5), bracteis lanceolatis acuminatis ovaria paulum superantibus 3 em longis. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuto, lateralibus ovatis deflexis reflexisque subito in apicem brevem cochlearem incrassatum contractis, petalis obovato-oblongis obtusis, nervis medium fere usque papillosis, labello subtrilobo a basi medium usque ascendente deinde deflexo basin versus margine integro de- inde grosse lacero-dentato, disco medio lamellulis abbreviatis (seu falculis subelongatis) antice acutis obtecto, dentibus v. laciniis papillis singulis supra et infra aequo modo prosilienti- bus instructis; gynostemio brevi apice inflexo. — Flores certe pulchri albi, viridi-notati, sepalum dorsale 3 cm longum 7 mm latum, lateralia 2,5 cm longa aequilata, petala 2,7 cm longa 8 mm lata, labellum 2 cm longum 1,8—1,5 cm latum. XEM o A OS Chloraea Volucris Lndl. in Hook. Journ. Bot. 1, 3, non Gen. et Sp. Orch. 407. Chile. Nahuelvuta! In Lindley's Herbarium findet sich eine Skizze mit der Unter- schrift CÀl. Volucris Lindl, zu welcher die Blüte der mir vorliegenden Pflanze mit jeder nur wünschenswerten Schürfe passt; das Lindley'sche Exemplar stammt, glaube ich, von Antuco. Was Lindley spáüter ver- anlasst hat, seine auf etwas dürftiges Material hin aufgestellte, aber ganz gut aufgefasste Art mit Poeppig's Asarca glandulifera zu ver- einigen, ist jetzt unmóglich zu sagen. Der Name , Volucris* ist nicht übel gewáahlt, die beiden seitlichen Sepalen stehen ab, wie die Schwingen eines Vogels. Die ganze Art ist überhaupt so gut charakterisiert, dass man Lindley's spáteien Missgriff absolut nicht versteht. Tafel VIL Ganze Blüte und Labelluwm. 17. Chloraea lineata Phil. Caule cum inflorescentia circiter 36 cm alto basi foliato, foliis 6—7 oblongo-lanceolatis acutis maximis 6—7 cm longis lem latis, vaginis in scapo compluribus spicam attingentibus, spica praesertim basi dis- tantiflora, bracteis lanceolatis acuminatis flores parvos aequantibus superantibusve. Moneo, haec omnia secundum ieonem Philippii v. cl. seripta esse, characteres sequentes ipse observavi. Sepalis lanceolatis acuminatis omnibus trilineatis, lateralibus subfaleatis apice paulum convolutis non incrassatis, petalis obovatis acutis subobliquis lineis 5 (lateralibus bene brevioribus) ornatis ceterum nudis, labello toto ambitu sub- quadrato antice retuso brevi-unguiculato, utrinque antice grosse dentato, lamellis in basi disci 5 interruptis antice in falees longas (si mavis lamellas breviores) solutis, addita utrinque linea brevius lamellata venis lateralibus incrassatis, in facie utraque aeque prosilientibus, falculis parvis sine ordine in medio disco, parte anteriore disci et lateralibus nudis, gynostemio pro flore magno ?/4 sepali dorsalis aequante. — Flores albi atro-viridi-notati inter minimos generis, se- palum dorsale 1,2 cm, lateralia et petala vix 1 cm longa vix 8 mm lata, labellum 8 mm longum 6 mm latum. — Floret? Chile. Südliches Gebiet. Nahuelvuta! Ich habe eine Bleifederskizze des Habitus, eine priparierte, leider aufgeleimte Blüte und zum Glück eine weitere, gut erhaltene ZO Eom Blüte zur Aufstellung dieser Art gehabt. Die Pflanze selbst ist ziem- lich nichtssagend, die Blüte verdient ihren Namen mit einigem Rechte, denn die Lángslinien der Sepalen und Petalen sind allerdings sehr deutlich zu sehen. Das Labellum erinnert etwas an das von CA. Berteroana Kráünzl. aber sehr en miniature. Tafel VIII B. ZLabellum wnd Petalum. 18. Chloraea reflexa Phil. Caule 40—60 em alto ima basi foliato, folis 4—5 oblongis acutis pro planta brevibus ad 10cm longis 2—2,5cm latis sub anthesi per- sistentibus, scapo satis firmo vaginis acutis perpaucis vestito, spica laxa pauciflora (—10), bracteis oblongo-lanceolatis acumi- natis ovaria superantibus ad 2 em longis (viridibus ex Phil.) Sepalo dorsali late oblongo obtuso cucullato, lateralibus late linearibus apice ipso involutis brevi-acutatis incrassatis, petalis subobliquis subrhombeis obtusis in nervis longitudinalibus striate-papillosis gynostemii dorso ipsorum basi affixis, sepalis petalisque reflexis, labello brevi-unguiculato, unguiculo con- cavo geniculato utrinque lobulato, lamina obovata v. sub- rhombea medio utrinque dente unico paulum prominulo in- strueto, lamellis utrinque 2 supra papilloso-dentatis marginem sequentibus, nervis medianis 3 medium usque striate papillosis more petalorum, zona apicali incrassata plus minus papillosa, gynostemio gro flore satis alto curvato apice alato. — Flores pro genere parvi, omnes partes 6—7 mm longae, sepala 3— 4mm, petala et labellum 6 mm lata. — Floret? Chloraea reflexa Phil. in. Linnaea. XXIX (1857—8) 51. — Asarca bidentata Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. II, 15 t. 191; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 469. Chile. Anden von Chillan (Germain!) Anden von Antuco! Aus Poeppig's Tafel, welche hinsichtlich des Habitus gut, hin- sichtlich der Analysen sehr müssig ist, geht klar hervor, dass seine Asarca bidentata auf jeden Fall eine Chloraea ist, und aus der mir unter dem Namen Chl. reflexa Phil. übersandten Pflanze, welche von Germain bei Chillan gesammelt wurde, dass beide Arten eine und dieselbe sind. Es ist somit notwendig, den Philippi'schen Namen anzunehmen, obwohl er inkorrekt gebildet (Phil hàátte schreiben müssen Chloraea bidentata) und an sich ziemlich niehtssagend ist. 'l'afel V. CHLORAEA. puc id t$ multilamellata Phil. D. Lindl. Jj |. C. affinis v ^A grandis. Krün D. A. «lanthoides Lindl. v a Vrcim liliacea Bh 3 LI und F E. Tafel VI. CHLORAEA. eme po Gira KS Pec P SRI RS Uo mor ur S »" del. ulanthoides E. D. panduraeformis Pul. G. und H. galeata Lindl. B. und C. picta Plül. l. Krünx A. leucojiflora I. alaris Lindl. F. suaveolens Phil. Lindl. (pauciflora Phil). Eg, "377 — 3414 t4 b * "LN E 4 2e Ag yn , AW Wu mr E T CHLORAEA. Tafel VII. p AN or del. A. und. B. suaveolens Phil. C. Berteroana. Krünxl. — D. reflera Phil. — E. cuneata Lindl. F. bieallosa Phil. G. venosa Rehb. f. H. und T. Volueris Lindl. CHLORAEA. Tafel VIII. or del. A alpina Poepp. B. lineata Phil... C. ferruginea Spcg. und Krünszl. D. disoides Lindl. E. und. F. rypaloglossa A. Rich. | G. Hookeriana Speg. et Krünxt.— H. cholilensis Krünal. I. phoen?cea. Speg. MY ] m 2 ORCHIDACEARUM - GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN. BERLIN. - MAYER & MULLER. es Cre m .' L— PLEUNMENEUTLURSCIU EAD IVLNAPR sur. AGIT UTNM E DUUM Wurosm A NU PUT eam I tae --2 mut ^5 05. 2 LR eA Ne. m T e zia dE deem, m LV «Rr c d rer Q T PANTIES THEN rorem ri ES TS REN e de m d CUP RE x2 7: ER A ^ CO V EA M TUNI TT ME de E ERI RR T T ts rem aC qur a TITTENS - : 3 2s loc T o dece Xr i Ud TOW TL wt Tar ME TT. E A zr eR : " z L 1 i ,; z pM ! "ais. - . : E * Sxc. DN ETE Ys Lut cy SER 22 t P 1 Á " AA - - : E WCUNI rM M ECE ueni MAE E : 5 A ; 3 í poc AU E . ) 3 Y T - 2 E pA fh s JAN E. di cum Die Pflanze selbst ist gut charakterisiert durch die breiten Be- palen, von denen das obere concav ist und die seitlichen kurze, scharf abgesetzte, verdickte Spitzen haben. Die Petalen sind mit .ihrer Basis der Süule angewachsen, wie bei Chl. galeata Lindl.; bei ihnen sowohl wie beim Labellum sind die mittleren Adern durch lange papillose Streifen ausgezeichnet. Die Blüten sind für eine Chloraea klein und bedeutend Kleiner als selbst die von Cl. alaris Lindl. Tafel VIL D. s. Spitze eines seitlichen, Sepalwms. 19. Chloraea venosa Rchb.f. Caule 40cm alto for- san saepius altiore foliis sub anthesi persistentibus oblongis obtusis minimis (majores desunt) 8 em longis 4 cm latis, vaginis in scapo supremis seariosis membranaceis, spica longiusecula 20 cm et ultra distantiflora pauciflora (— 10), bracteis oblongis concavis acuminatis 2,5—3 em longis ovaria subaequantibus v. brevioribus. Sepalo dorsali ovato-oblongo acuto, lateralibus anguste oblongis acutis, petalis euneato- obovatis acutis pulehre venosis quam sepala duplo latioribus, labello manifeste unguiculato late oblongo obscure trilobo obtuso, lobis lateralibus vix sejunetis rotundatis intermedio antice leviter crenulato, papillis in basi disci et ungue bre- vissimis parallelis asperis, illis disci lamelliformibus aut sim- plicibus erectis v. incurvis aut praecipue lateralibus supra dilatatis bi-v. (rarius) triapiculatis, dimidio anteriore et late- ralibus plerumque appendieulis destitutis; gynostemio gracili 3 sepali dorsalis aequante anguste marginato supra vix ineurvo nectario in ovario satis amplo 2—3 mm profundo. — Flores inter majores generis, sepalum dorsale 2,3 cm longum basi 8 mm latum, lateralia 2,5 em longa 5 mm lata, labellum eum ungue 2 em longum basin versus 1,5 cm latum. — Floret? Chloraea venosa Hchb.f. à» Linnaea XXII (1849) 864. — Chl. Macleamu Landl. n. sched. Chile. Genauer Standort nicht bekannt, ebensowenig der Sammler. In Lindley's Herbar findet sich eine mit dem nie publizierten Namen Chl. Mc Leanii Lindl. bezeichnete Pffanze und auf demselben Blatte eine dazu gehórige Blütenanalyse mit der Unterschrift CJ. venosa Rchb.f. Im Berliner Herbar liegt die Pflanze mit einem von Krünzlin, Orchid, 1I, b Lindley selbst geschriebenen Zettel als CAÀl. Mc Leanii. Die Unter- suchung ergiebt zur Evidenz, dass dies die von Reichenbach früher publizierte Chl. venosa ist. — Die Blüten sind ziemlich gross und weit geóffnet, alle Blátter sind schón geadert, die Sepalen und Petalen ohne eine Spur von Verdickung oder sonstiger Zeichnung; letztere stehen wie die Flügel einer Schmetterlingsblüte weit ab. Das La- bellum zeigt die basalen seitlichen Kámme der Abteilung und hat sehr merkwürdige dünne, lappige Anhàüngsel. Die Rispe ist merk- würdig weit und locker gebaut, die Deckblátter sind sehr gross. Tafel VIL G. p. Petalum. 20. Chloraea nervosa Phil Caule ad 50 cm alto sub anthesi aphyllo, vaginis paucis magnis acuminatis in scapo, spica pauci- v. pluriflora laxiflora, bracteis satis magnis scariosis acuminatis ovaria bene superantibus 2—3,5 em longis. Sepalo dorsali magno oblongo acuto, lateralibus mi- noribus reflexis linearibus v. anguste lanceolatis apice obtusis incrassatis ibique granulosis, nervis omnibus longitudinalibus basi incrassatis, nervis lateralibus subnullis, petalis cuneato- lanceolatis oblongisve acutis basi gynostemii adnatis, nervis longitudinalibus dimidii anterioris incrassatis ante marginem desinentibus, dimidii posterioris non prominulis, labello ceuneato obsolete trilobo basi auriculato et lamellula instructo, lobis lateralibus vix conspicuis antice rotundatis sinu parvo ab intermedio sejunctis, illo orbiculari margine crenulato denti- culatoque, lineis utrinque 3 elevatis a basi ipsa per totam longitudinem loborum lateralium margini approximatis, disco ceterum et illo lobi intermedii nudo; gynostemio tenui gracili vix alato aeuto. — Flores intense lutei viridi-nervosi et signati, sepalum dorsale 2,3 cm, petala 2 cm, sepala lateralia 2,5—2,8em longa, sepala 4—5 mm, petala 7—8 mm lata, labellum 2 cm longum antice 1 cm latum. — Januario. Chile. Valdivia! Das auffallendste Merkmal der Pílanze ist, dass mit Ausnahme des mittleren, sehr grossen Sepalums die Hauptadern bei allen anderen Blütenteilen stark verdickt sind. Das Labellum hat zwei kaum selbstindig werdende Seitenlappen und, kaum davon getrennt und davor gestellt, einen nahezu kreisfürmigen Endlappen. — Ich hatte ein leidlich gut erhaltenes Exemplar zur Verfügung nebst drei nach der Natur aufgenommenen Blütenskizzen; an allen Blüten waren die -—-— GN orn Spitzen der seitlichen Sepalen stark verdickt, Herr Prof. Philippi sagt, dass sie gelegentlich nicht verdickt seien. Die Pflanze steht Chl. cuneata Lindl im Bau des Labellums ziemlich nahe, ist aber durch die verdickten Nerven, durch das Fehlen der randstándigen Lamellen, besonders aber durch die der Sáule angewachsenen Petalen hinreichend unterschieden. Tafel IV G. u. H. p. Petalum. 21. Chloraea galeata Lindl. Caule 40—960 em alto basi foliato, foliis 4—5 obovato-oblongis v. oblongo-lanceolatis v. imo lanceolatis obtusis acutisve ad 12 em longis 2—2,5 cm latis, vaginis in scapo acuminatis 3—4, spica pauciflora (—10) distantiflora rarius densiuseula, bracteis magnis oblongis sub- spathaeeis acuminatis ovaria apice incurva superantibus 3 em longis. Sepalo dorsali late oblongo obtuso v. obtuse acutato, lateralibus late linearibus apice oblique rescissis incrassatis et extus dense papillosis primum erectis deinde divergentibus, petalis basi gynostemii margine ipsorum interiore adnatis subobliquis subrhombeis in nervis longitudinalibus ultra medium papillosis, labello unguieulato, ungue angusto cristulis minutis instructo utrinque lobulato calloque minuto interposito, la- mina obseure triloba potius latissime ovata dicenda v. sub- orbieulari, lineis pone marginem utrinque lamellatis 1 v. 2 (addita interdum utrinque 1 minore) crenulatis et papillis pone marginem ipsum, apice incrassata supra et infra plus minus papillosa, gynostemio ?|s sepali dorsalis aequante basi tubereulo instructo. — Flores albi viridi-notati, sepalum dorsale 2,5—2,8 cm longum 8—10 mm latum, lateralia aequi- longa "7mm lata, petala 1,8 cm—2 em longa 8—9 mm lata, labellum decurvum 2 cm longum et medio 1,8—2 em latum, gynostemium 1,5 em altum. — Augusto—Novembri. Chloraea galeata. Lindl. àn Quart. Journ. Roy. Inst. N. S. I (1897) 48; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 469. — Asarca maculosa Poepp. Fragm. Syn. Fl. Chil. (1933) 20; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 408. Chile. Nórdliches Gebiet von Concon (Poeppig!. Beim Kloster Cumbre (Maerae!) Petorca, Hacienda Maura! Val- paraiso bei Salto! Curico! Constitucion (Reiche!) Prov. Santiago bei Ramon! alea! a — e Eine weit verbreitete und sehr variable Art. Bei zwei Exem- plaren, einem von Talea und einem von Curicó, waren die Spitzen der seitlichen Sepalen hell und zarthàutig, das übrige dunkel und fester in Textur. Von den zunàichst verwandten Arten, Chl. alavis Lindl. und suaveolens Phil, unterscheidet sie sich durch gróssere Blüten, durch die mit dem Rücken der Sáule unten fest verwachsenen Petalen und die an ihrer Spitze kórnigen und viel stárker verdickten seitlichen Sepalen. — Die ursprüngliche Diagnose Lindley's nach Macrae's Exemplar ist ausserordentlich gut; es ist schwer zu ver- Stehen, weshalb Lindley spáüter diese Art in Asarca umgetauft hat. Tafel VI G u. H. 2 extreme Formen, daneben Unterseite des Labellums. 29. Chloraea alaris Lindl. Caule ad 60 cm alto basi foliato, foliis sub anthesi plerumque evanidis, vaginis in scapo distantibus acuminatis, spica elongata laxiflora pluriflora (—12), bracteis quam ovaria supra curvata brevioribus eaque vestientibus. Sepalo dorsali lanceolato acuto concavo saepius apice papilloso, lateralibus basi inter se et cum ungue labelli connatis late linearibus apice dilatatis fere spathulatis ibique obscure denticulatis incrassatis, petalis late oblongis v. sub- rhombeis obtusis bene brevioribus latioribusque per totam fere superficiem seriatim papillosis dorso gynostemii basi affixis, labelli ungue concavo satis longo angustoque, lamina a forma late rhombea ad obovatam variante simplice paulum eoncavo, lamellis pone marginem basin versus utrinque 2 supra leviter crenulatis, mediana minuta (interdum 3) inter- jecta margine antice denticulato papillisque parvis sine ordine sparsis ubique praesertim marginem versus, gynostemio satis lato alato dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores speciosi albidi, sepa lateralia et labellum tota tertia v. quarta parte antica atro-viridia non proprio sensu incrassata! omnes partes sub anthesi ringentes v. imo reflexae, sepalum dorsale 2,5— 2,7 em longum 7 mm latum, lateralia 2cm longa medio 5 mm antice 6—7 mm lata, petala 1,5 cm longa 1«cm lata, labelli unguis 3 mm longus, lamina 1,3 cm longa et medio lata. — Novembri. Chloraea alaris Lindl. àn. Quart. Journ. Roy. Inst. N.S. I (18527) 50. — Asarca alaris L4ndl. Gen. et Sp. Orch. 408; A. Füch. àÀn Gay Fl. Chil. V, 471. L. Won Chile. Weit verbreitet. Prov. Valparaiso bei Quilpué!, bei Concepcion (M? Ray in herb. Lindl.!. Araucania, Renaico! Colchagua. Baftos de Canquenas! Maeul und Ramon bei S. Sago. Curicó. Campana de Quillota. Die Pflanze hat eine gewisse Ahnlichkeit mit CÀ/. galeata Lindl. Die von mir stets und an zahlreichen Exemplaren beobachteten Ab- weichungen sind folgende: 1. Die Blüten sind kaum halb so gross. 2. Das obere Sepalum ist nicht grósser als die seitlichen und hat Neigung, an der Spitze papillos zu werden. 3. Dieselbe Neigung kommt bei den Petalen vor, was schon Lindley l. c. erwáhnt. 4. Die Form des Labellums ist sehr oft verkehrt eifórmig, und der Besatz an Kümmen etc. ist bei geringerer Grósse reichlicher als bei CA. galeata. 5. Die Exemplare fand ich ausnahmslos Schlanker und reich- licher blühend, als je bei CA/. galeata Lindl. Von beiden Arten hatte ich zahlreiche gute Exemplare. Keines dieser Merkmale ist unbedingt erstklassig, alle zusammen geben aber doch eine vóllig verschieden aussehende Pílanze, ich habe daher beide Arten beibehalten. Tafel VI J. 23. Chloraea bicallosa Phil. Caulis pars, quae adest, 2"7 cm longa, planta certissime gracilis inter minores generis, scapo vaginis ut videtur distantibus tecto, spica 10—12-flora, distantiflora, bracteis late oblongis acutis ovaria superantibus vix 2cm longis 8mm latis, floribus cum ovariis leviter flexuosis continuis. Sepalis ligulatis obtusis, lateralibus paulo angustioribus tertia parte anteriore incrassatis atratis mar- gine involutis, petalis obovato-oblongis obtusis tertia breviori- bus imae basi gynostemii adnatis, venis dimidii antici quam ceterae bene erassioribus, labelli unguiculo satis evoluto flexo pone basin ipsam utrinque lobulato exeavato, lamina labelli elliptica v. late oblonga obtusa cochleata, callo in diseo uno hippocrepico a basi discum medium fere usque decurrente modice divergente crasso granuloso subito desinente, lineis ceterum in disco crassiusculis; gynostemio ?|s sepali dorsalis aequante late marginato supra utrinque late alato. — Flores inter minimos generis, sepala 1,2cm longa 3—4mm lata, petala 8 mm longa, 5 mm lata, labellum aequilongum et latum, de colore nihil constat, pallide viride videtur fuisse, apicibus callis labello intense viridibus. — Januario. Chile. Cordillere de Chillan! c HERE. Die Pflanze scheint selten zu sein; ich habe nur ein einziges Exemplar und von diesem nur den Blütenstand gesehen, der zum Glück sehr gut erhalten war. Der Callus auf der Lippe ist hufeisen- fórmig und nicht zweiteilig, wie der Name besagt; ,bicruris"^ würde besser lauten. Die Bildung ist so eigentümlich, dass man in Ver- suchung kommt, eine besondere Sektion zu bilden. Ich habe dies nicht gethan und stelle die Pflanze zu den , Lamellatae", wo sie sich vielleicht am wenigsten unnatürlicoh ausnimmt. Ihren Petalen nach kónnte man sie neben CA/. nervosa stellen, ihrem einfachen Labellum zufolge, bei dem die dunkle Zone noch weiter geht als bei CAI. alaris, Stelle ich sie neben diese. Die Verwachsung der Petalen mit der Sáule ist auf die Basis beschrünkt. Tafel VIL F. p. Petalum. 24. Chloraea Berteroana Kráünzl Caule satis valido certe alto basi satis crasso, foliis sub anthesi Jam diu de- struetis, vaginis in scapo compluribus magnis acuminatis sub anthesi jamdudum siccis, spica pauci- et laxiflora, bracteis oblongis acuminatis acutisve ovaria apice valde curvata subaequantibus. Sepalis ligulatis intermedio acutiusculo, lateralibus obtusis non incrassatis basi cum ungue labelli connatis, petalis oblongis obtusis quarta brevioribus, venis fere apicem usque seriatim papillosis, labello simplice satis longe unguiculato ex ungue concavo in ima basi lamellula crassa transversa instructo, lamina labelli fere orbiculari margine cerenulato antice rotundato, lamellis fere medium usque decurrentibus utrinque 2 pone marginem satis altis, papilis ubique minutis pone marginem et labelli ipsius et lamellarum disci, lamellis linearum medianarum disci parvis interruptis 1—3 obsoletisve, additis papillis quibusdam digiti- formibus sine ordine sparsis, gynostemio ?/s sepali dorsalis aequante anguste marginato, stigmate valde prominulo. — Sepala viridia apice pallidiora 2 cm longa 5—6 mm lata, petala 1,6—1,8 cm longa 7—8 mm lata, labellum cum ungue 1,3 em longum medio 1 cm latum. — Floret? Chloraea, suaveolens Phil. àn / Laánnaea, XXIX (1857—958) 46 e. p. Chile. Roncagua (Bertero!) Curicó! Colehagua! m HM ue Die Pflanze áhnelt der CAl. suaveolens Phil. sehr in allen Punkten des Habitus und des Blütenbaus im allgemeinen; genau untersucht, weicht sie ab in nicht weniger als fünf wichtigen Punkten: 1. Sepalen; bei suaveolens verdickt, hier nicht; 2. Nagel des Labellums, hier mit : Querplatte, bei swaveolens lánger und ohne solche; 3. Labellum, bei suaveolens fast dreiteilig, hier kreisrund; 4. die Spitze des Labellums bei suaveolens dreieckig und verdickt, hier rund und nicht verdickt; D. die Sáule ist bei suaveolens kurz und hier lang (— ?/3 des oberen Sepalums) — Es ist diese Art ein schlagender Beweis dafür, dass bei Chloraea nur die Untersuchung bis ins Einzelne eine Garantie bietet, um Arten richtig zu deuten. Herrn Prof. Philippi stand Bertero's Originalexemplar zur Verfügung, als er die Exemplare sammelte und beschrieb, auf welche er seine CA/. suaveolens aufstellte; gleich wohl passierte ihm dieser Fehler. Tafel VII C. 95. Chloraea suaveolens Phil. Caule ad 70cm alto basi fere 1 cm crasso, foliis basilaribus 6—7 oblongis v. ob- ovatis v. oblongo-lanceolatis obtusis v. obtuse acutatis 15— 18cm longis 2—2,5 cm latis, vaginis in sceapo inferioribus approximatis, superioribus distantibus, spica satis longa — 20 em et ultra — pluriflora laxiflora, bracteis oblongis acumi- natis ovaria apice valde curvata bene superantibus. Sepalo dorsali ovato-oblongo acuto satis magno erecto concavo, lateralibus late linearibus apicem versus paulo latioribus complicatisque incrassatis apice ipso integro v. leviter erosulo, petalis oblongis acutis dosso gynostemii non adnatis nervis longitudinalibus praesertim medianis plus minus papillosis, labello satis longe unguiculato, ungue utrinque lobulato, callo mediano parvo interposito, lamina obsolete triloba toto ambitu late ovata s. subrhomboidea antice obtuse acutata incrassata crenulataque, lamellis in parte superiore marginem sequentibus utrinque 2 supra papilloso-dentatis, interpositis lineis paulum elevatis 2—3 varie evolutis, additis ubique per discum papillis minutis incurvis etiam in disco lateris inferioris, gynostemio apice valde incurvo elongato dimidium sepali dorsalis aequante, — Flores odorem Napae exhalant (Philippi), sepala viridia apices lateralium pallide brunnei, petala et labellum alba viridi-notata, sepalum dorsale 2—2,3 cm longum 6—7 mm latum, lateralia 1,8—2 cm longa 4—5 mm lata, petala et la- Ac WEE bellum 1,8 cm longa, petala 8—9 mm, labellum 1,8 cm latum. — Novembri. Chloraea suaveolens Phil 4n. Linnaea, XXIX (1857—8) 46. — Huc Chl. secunda Phil. l. e. 58. Chile. Santiago, Salto de agna; Campana de Quillota (Borchers!), Rancagua; Valparaiso; Colchagua, Baíios de Conquenes. Da es nicht gut moglich ist, Chl. secunda Phil. und suaveolens zu trennen, so habe ich den zuerst publizierten Namen beibehalten und dies um 80 lieber, als er bestimmt von beiden der passendere ist; flores secundi* im eigentlichen Sinne des Wortes habe ich auch an dem Originalexemplar nicht zu finden vermocht, welches übrigens, wie u.a. auch aus dem Originaltext hervorgeht, sehr kümmerlich gewesen ist. Die Art ist verhültnismássig leicht an ihrem grossen dorsalen Sepalum und an dem (im trockenen Zustand) deutlichen Gegensatz zwischen den dunklen Sepalen und hellen Petalen von den nüchstverwandten, besonders CN. galeata Lindl. und a/aris Lindl., zu unterscheiden. Ich habe zwei Formen der echten CÀ/. suaveolens abgebildet und unter N 3 und P 2 Labellum und Petalum der spáter von Philippi als CAÀl. secunda beschriebenen Art; wie man sieht, ist es ein und dasselbe Bild, nur bei secunda in minder krüftigen Formen, wie auch die ganze Pflanze minder gut entwickelt ist. Tafel VII A u. B; VI F. p. Petalum (Chl. secunda Phàl.). Lamellatae trilobae. A.Labellum semper manifeste trilobum, petala semper nuda, excepta specie ultima (332), flores saepius discolores, fere semper magni. Lobi laterales labelli papillosi. Lobus intermedius brevis rotundatus, margo lateralium passim callosus. 26. Chl. disoides Lindl. Lobus intermedius triangulus productus, margo latera- lium nudus. 27. Chl. cholilensis Speg. et Krünzl. B. Labellum obseurius trilobum lamellis 3 instructum, planta parvula, flores phoenicei. 28. Chl. phoenicea, Speg. Ud, NE - a. Lobi laterales labelli nudi. a. Lamellae pluries interruptae 5 antice in 3 confluentes, flores ferruginei. 29. Chl. ferruginea Speg. et Krünzl. B. Lamellae continuae. é T Labelli unguis et gynostemium latissima 10 mm et ultra. 30. Chl. alpina Poepp. Tt Labelli unguis et gynostemium usitata latitudine (2—3 mm). * Sinus loborum lateralium cum intermedio pro- fundus, planta gracilis, spica elongata. 31. Chl. rypaloglossa A. Rich. ** Sinusloborumlateralium cum intermedio angustus, plantae humiles paueiflorae flaccidae. Grandiflora (5 cm diam et ultra), sepala 3 cm longa, flores sieci pallidi. 32. Chl. Hookeriana Krànzl. Parviflora (2,5 cm diam), sep. 1,6 em longa, flores sicci atrati. 33. Chl. picta Phil. b. Lobi laterales passim lamelligeri, lamellae longitudinales interruptae, petala basi lamellulis brevibus interruptis instructa. 33a. Chl. Reicheama Krünzl. 26. Chloraea disoides Lindl Caule 30—50 em alto basi foliato, foliis ovalibus acutis 10—25 cm longis 3—4 cm latis sub anthesi maxima pro parte persistentibus supra in vaginas imbricatas acutas deinde bracteiformes decrescentibus, spica pauci- pluriflora (5—15), bracteis maximis 4 cm longis et ultra, lanceolatis ovaria longa subaequantibus. Sepalis oblongo-lanceolatis, dorsali acuminato, lateralibus obtusioribus apice inerassatis involutisque, petalis quarta -brevioribus oblongis acutis nudis, labello ascendente deinde deflexo tri- lobo, lobis lateralibus fere ?/4 circuli efficientibus rotundatis margine anteriore incrassatis crenulatisque, intermedio ovato et per totam laminam omnino tuberculato, lamellis 7 ele- i. We vatis supra crenulatis denticulatisve per discum fere ad in- itium lobi intermedii usque decurrentibus additis utrinque lateralibus quibusque brevioribus, venis ceteris praecipue lobi intermedii valde incrassatis; gynostemio late marginato quam labellum ter v. quater angustiore !/» sepali dorsalis aequante. Sepala 3,3 cm longa 7—9 mm lata, petala 2,5 cm longa 1 cm lata, labellum 2 em longum inter lobos laterales 1,5 cm latum, gynostemium 1,5 cm altum 4—5 mm latum. Flores certe albi. — Septémbri, Octobri. Chloraea disoides Lindl. à» Quart. Journ. Roy. Inst. N. S. I (1847) 27 und Gen. et Sp. Orch. 404; A. Rich. Àn Gay Fl. Chl. V, 458. Chile. Valparaiso! (Cuming!); Cordillere de Chillan!; Cajon de los Cipreses (Gissfeldt!). Unterscheidet sich von Cl. alpina Poepp., der sie getrocknet sehr ühnlich ist, sofort durch das viel schmalere Gynostemium. Die Lamellen der Lippe sind an der Basis papillos, werden dann in ihrem mittleren Teil ziemlich ganzrandig und sind nach der Spitze zu wieder papillos, um dort in eine krause Masse zu verschmelzen. Die Sáule ist auch bei dieser Art breit, aber nicht so wie bei CAI. alpina Poepp. Tafel VIII D. 27. Chloraea cholilensis Speg.et Krünzl. Caule eirciter 925—830 em alto sub anthesi foliato, foliis bene evolutis 8 a basi dimidium caulis fere usque, additis quibusdam minoribus, omnibus oblongis acutis plus minus complicatis et vaginanti- bus, maximis ad 10 cm longis 2,5—3 cm latis supremis multo minoribus in bracteas decrescentibus, spica pauciflora (5— 7), bracteis magnis oblongis acuminatis ovarium superantibus infimis 3—3,5 cm longis apice pallidis, floribus cum ovario 4,5—95 cm longis conniventibus. Sepalis oblongis obtuse acutatis dorsali latiore, lateralibus tertia anteriore incrassatis complicatis omnibus basi connatis, petalis tertia brevioribus subduplo latioribus bene retieulatis ceterum nudis, labelli lobis lateralibus oblongis antice rotundatis intermedio tri- angulo, cristis a basi 5 satis elevatis antice abruptis, additis papillis in lineis 5 centralibus et in radiantibus partis basilaris — 785 — multo minoribus his in verrucas capitatas transientibus, et omnibus supra incrassatis siccis atratis, parte apicali inerassata et verrucis congestis omnino tecto, gynostemio dimidium sepali dorsalis paulum superante. -— Flores satis conspicui, sepalum dorsale 3,3 cm longum 7 mm latum, lateralia 3 em longa 5—6 mm lata, petala 2,2 cm longa 9—10 mm lata, labellum 1.7 cm longum 7—8 mm latum. — Novembri. Patagonia. In pratis Andinis Chubutensibus loco dicto ,Cholila^ (Spegazzini N. 67 ml). Tafel VIII H. 98. Chloraea phoenicea Speg. Radicibus fasciculatis crebris clavatis v. fusiformibus 4—5 cm longis 5—8 mm crassis, scapo humili 5—8 em alto, apicem usque foliato, foliis supre- mis flores superantibus oblongis v. oblongo-lanceolatis acutis maximis 5—7 cm longis media ad 2 cm latis, spica plerumque biflora, bracteis foliaceis ad 3 cm longis, flores satis longe pedicellatis semiaequantibus. Sepalis lanceolatis acutis, late- ralibus subfaleatis homodermatieis, petalis aequalibus paulo minoribus omnino nudis, labello plica parva insiliente pseudo- triloba toto ambitu rhombeo acuto, lineis 3 medianis a basi ad ?/s totius longitudinis in lamellas antice acutas elevatis, additis deinde apicem usque falculis seriatis acutis, falculis similibus in lineis lateralibus divergentibus marginem versus sensim in papillas longitudinales decrescentibus, falculis in dimidio anteriore labelli ita densis et margini re vera integro adeo appromimatis ut dentatus appareat, gynostemio gracili anguste marginato ?/s sepali dorsalis aequante, tuberculo v. dente minuto in ima basi instructo. — Flores phoenicei sicci cinnabarini, sepala 2 cm longa 5 mm lata, petala 1,8 cm longa 4,5 mm lata, labellum 2cm longum medio 1cm latum. — Decembri. Chloraea phoenicea Speg. Pl. novae v. criticae Rep. Argen- tae Dec. III (1997) 6. Argentina. Cordillere von Tucuman zwischen Tucuman und Salta in der Sierra del Zente, 3000 m (Speg. N. 1021951). Ich verdanke der Liebenswürdigkeit des Autors ein Original- exemplar und einen Abdruck seiner ersten Beschreibung. Ich habe Lc wp ee von dieser Beschreibung in mehreren Punkten, welche das Labellum betreffen, abweichen müssen, teils weil die Rücksicht auf gewisse áhnliche Bildungen eine viel mehr ins einzelne gehende Beschreibung nótig machte, teils weil ich das Wort ,barbatus* bei Chloraea etwas anders anwende, als Herr Spegazzini. Die Pfílanze ist eine unzweifel- haft echte Chloraea, trotz ihrer gánzlich abweichenden Blütenfarbe und ihres zwerghaften Wuchses, der wohl auch von dem hohen Standort mitbedingt ist. Sie ist ein vóllig neuer Typus, durch die eigentümliche Farbe sowohl, wie durch die merkwürdige Vermengung von langen ungeteilten Lamellen und Sichelchen auf dem Labellum, was in dieser Kourbination sonst noch nicht beobachtet ist. Wáren die drei langen Lamellen ebenfalls in Sicheln aufgelóst, so hàátten wir die Bildung von Cl. compestris Poepp. von der sie indessen ebenso stark abweicht, als von allen anderen Arten. Tafel VIII J. 29. Chloraea ferruginea Speg. et Krünzl. Fibris radicis cylindraceis 6—12 cm longis, caule ad 40cm alto ascendente! (an semper?) foliis basilaribus oblongis obtusis acutisve ad 10cm longis ad 4cm latis, caulinis minoribus vaginantibus acutis in vaginas foliaceas et illis in bracteas maximas scariosas subsimiles transientibus, bracteis vivis pallide viridibus siccis albidis ovaria vix aequantibus. Sepalis lanceolatis acuminatis, dorsali omnino tenero, lateralibus apice ipso obtuso ibique leviter incrassatis, petalis quarta breviori- bus oblongis acutis omnino nudis, labello bene unguiculato manifeste trilobo, lobis lateralibus magnis oblongis antice rotundatis margine integris, intermedio oblongo acuto mar- gine crenulato et leviter inflexo, lamellis altis supra crenu- latis et eleganter-praesertim basi-granulosis per discum 5 apicem versus in 3 confluentibus, lobis lateralibus omnino nudis; gynostemio !/» sepali dorsalis aequante late marginato. — Flores inter majores generis ,ferrugineo-testacei^, sepala 3,5 em longa 7mm lata, petala 2,8cm longa 1,2cm lata, labellum 2,5 em lata inter lobos laterales fere 2 cm lata. — Januario. Patagonia centralis. ,In rupestribus dumetosis secus fluvium Carren-leofü prope Chubut.^ (Spegazzini N. 521). uw ON i Von Chl. venosa Rchb.f. unterschieden durch die scharf ab- gesetzten Seitenlappen der Lippe und die eigentümliche, nur auf die Mittelzone beschránkte, dort aber sehr entwickelte Callusbildung. Die ziegelrote Blütenfarbe ist jedenfalls sehr auffallend und bisher wohl noch nicht beobachtet. Tafel VIII C. ; 30. Chloraea alpina Poepp. Caule plerumque 20 cm alto rarius altiore foliis basilaribus 5—6 oblongis acutis basi ample vaginantibus ad 10 cm longis 1,5—92 cm latis, supremis lanceolatis acuminatis in bracteas magnas subfoliaceas transi- entibus, spica paueiflora (ad 5) interdum folia vix excedente, bracteis oblongis acutis ovaria superantibus 3—5 em longis. Sepalo dorsali late ovato-triangulo acuto, lateralibus similibus minoribus praesertim angustioribus omnibus apice ipso ob- tusis, lateralibus involutis vix incrassatis, petalis oblongis aeutis tenere retinerviis tertia brevioribus nudis, labello basi cordato late unguieulato trilobo, lobis lateralibus oblongis antice et postice rotundatis, lobo intermedio ovato-triangulo, lineis elevatis per discum 7 in lamellulas parum elevatas medio desinentibus auctis, similibusque 5 in lobo intermedio, toto margine ceterum laevi, lobis lateralibus tenerrimis, gyno- stemio latissimo generis ?/s latitudinis labelli et fere ?/4 sepali dorsalis aequante. — Flores inter maximos generis erecti, sepalum dorsale 3,8 cm longum basi 1,2 cm latum, lateralia 3em longa vix 1cm lata, petala 2,5cm longa 1em lata, labellum 2,2 em longum inter lobos laterales fere 2 cm latum, gynostemium 1,5 em longum basi 8—10 mm latum. Chloraea alpina Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1533) 17; Poepp. et Endl. Nov. Gen. I, 30 t. 53 (analysis partim erronea!) ; L4ndl. Gen. et Sp. Orch. 403; A. Rich. Àin Gay Fl. Chil. V, 456. Chile. Südliehes Gebiet. Pico del Pilque, Anden von Antuco (Poeppig!). Die Diagnose und die Zeichnung sind nach dem Originalexemplar Poeppig's gemacht. Lindleys Annahme, dass CÀl. alpina Poepp. mit Chi. disoides Lindl. identisch sein kónne, ist irrtümlich, und beide Arten sind leicht und gut zu unterscheiden. Abgesehen davon, dass die Blüthen von Cl. alpina Poepp. nicht unwesentlich grósser sind als die von: CAl. disoides Lindl, und von einer Abweichung in den dc HU Sepalen, unterscheidet sich CAl. alpina Poepp. auf den ersten Blick durch die sehr breite Sáule, die breiteste, welche überhaupt bei Chloraea vorkommt, und zweitens durch das Labellum, welches sehr niedrige Lamellen und absolut keine schwieligen Verdickungen an den Seitenlappen hat. Tafel VIII A. g. Basis des G'ynostemiwms. 31. Chloraea rypaloglossa A. Rich. Caule ad 60 em alto sub anthesi foliato, foliis lanceolatis oblongisve acutis supra in vaginas decrescentibus infra late vaginantibus maximis ad 16cm longis 3em latis, vaginis in scapo paucis longis acuminatis, spica elongata media anthesi jam 22 cm longa distantiflora, bracteis subeoloratis pellucidis infimis 4 cm longis flores fere aequantibus oblongis lanceolatisve. Sepalo dorsali lanceolato acuminato, lateralibus semideflexis basi lanceolatis antice incrassatis convolutisque apice obtusis, petalis oblongo- lanceolatis acutis nudis, labello longe unguiculato profunde trilobo, lobis lateralibus oblongis antice rotundatis sinu amplo a lobo intermedio sejunctis margine papilloso-limbatis teneris, lobo intermedio complicato oblongo obtuso valde incrassato tuberculato, lineis a basi tuberculato-papillosis 7 (extremae utrinque multo breviores) per discum primum subparallelis deinde in isthmo lobi intermedii convergentibus demum in lobo intermedio divergentibus et in eum evanescentibus, gyno- stemio gracili ? sepali dorsalis aequante. — Flores teneri albidi certe atro-viridi-signati, sepalum dorsale 2 cm, lateralia 2,8em, petala 1,5em longa, labellum 1,6—1,8 em longum inter lobos laterales 8 mm latum, lobus intermedius cum isthmo 8 mm longus 5 mm latus, gynostemium 1,8 cm altum. — Floret? Chloraea, rypaloglossa A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 457. Chile. Cordillere de S. Sago und bei Linares Aruíias! Eine von den meisten Chloraeen stark abweichende Art, welche nur mit Chl. Hookeriana Krünzl. stürkere Ahnlichkeit hat. Das La- bellum hat am Rande der Seitenlappen Papillen, wie sie àhnlich, nur schwücher entwickelt, bei Cl. disoides Lindl. umd fimbriata Phil. vor- kommen. Der Mittellappen ist dagegen vóllig eigenartig; er ist scharf gegen die Seitenlappen abgesetzt, auffallend dick, bei der lebenden Pflanze jedenfalls tief dunkelgrün gefárbt, und auf ihm resp. in seine Substanz hinein verlaufen die fünf papillosen Lángskiele. — Ich habe doc. MCN leider nur ein einziges Exemplar dieser sonderbaren, auch durch ihren langen, etwas schlaffen Blütenstand &àusserlich abweichenden Pflanze zur Hand gehabt. Tafel VIII E. Ganze Blüte; F Labelluwm. 32. Chloraea Hookeriana Speg. et Kránzl. Caule 20—25 em alto basi folioso, foliis 3—95 oblongis lanceolatisve aeutis v. acuminatis ad 8 cm longis 1—2 em latis, vaginis in scapo 2—3 magnis tenerioribus, spica pauci— plerumque tri- flora, floribus magnis erectis, bracteis scariosis ovaria bene superantibus ovato-lanceolatis acuminatis 2—3 em longis. Sepalis late linearibus obtuse acutatis, lateralibus paulo angustioribus apice praesertim margine levissime incrassatis, petalis oblongis acutis, his omnibus pallidis nudis et nullo- modo retinerviis, labello late unguiculato utrinque manifeste eum gynostemio margine continuo trilobo, lobis lateralibus late oblongis rotundatis paucivenosis, lobo intermedio oblongo elongato acuto margine integro, lamellis per discum 5 basi minute crispulis deinde lamelligeris, lamellis erectis ubique homogenis (excepto apice) in partitiones plus minus longas sese attingentibus divisis, apicem versus (quo lamellulae illae sensim minores) papillae minutae filiformes interpositae, gyno- stemio magno bene alato dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores certe speciosi, sepala 3cem longa 5 mm v. 4mm lata, petala 2,5 cm longa 8mm lata, labellum 2 cm longum inter lobos laterales 1,8 em latum, lobus intermedius 1,5 cm longus 6—7mm latus, gynostemium 1,8em longum 5 mm latum. — Aprili et Octobri. Fuegia. In sabuletis dumetis. Gente - Grande - Bay (N.17623a Spegazzini! Aprili. — Patagonia. Secus hio Santa Cruz (N. 17623b Spegazzini! Octobri). — Chile. Prov. Nuble, bei las Damas! Die Pflanze hat einen merkwürdig schlaffen Wuchs, sie erinnert im Habitus und in der Grósse der Blüten sehr stark an Chl. magel- lanica Hook. f, welche ebenfalls an der Gente-Grande-Bay vorkommt; in allen Einzelheiten sind beide Arten vóllig verschieden. Mit Aus- nahme der unmittelbaren Basis, wo die fünf Lüngskiele niedrig und gekrüuselt sind, sind sie durch die ganze Lànge der Lippe gleich- müssig hoch und zerfallen, jedenfalls durch gelegentliche Zerreissung, in kleine, unregelmássig lange Stücke. An der Spitze treten zwischen den hier niedriger werdenden Lamellen kleine fadenfórmige Würz- chen auf. Die Seitenlappen haben wenige Adern, die Petalen sind ohne Abzeichen, die Spitzen der seitlichen Sepalen sind nur am Rande und auch da nur wenig verdickt. Tafel VIG. 33. Chloraea pieta Phil. Planta spithamea (an semper?) sub anthesi aphylla, folis necnon sceapi vaginis jamdudum evanidis, spica pauciflora (4—5), bracteis scariosis flores semiaequantibus. Sepalo dorsali ovato-oblongo acuminato concavo, lateralibus subaequalibus apice paulum incrassatis discoloribus, petalis subaequalibus paulum minoribus, labello trilobo, lobis lateralibus satis parvis ovatis rotundatis, inter- medio plus duplo longiore oblongo obtuso toto margine con- tinuo et integro, lamellis ab ipsa basi labelli 7, quarum laterales brevissimae, 5 medianis longioribus, mediana ceteras superante, disco ceterum et lobis lateralibus omnino nudis, gynostemio apice capitato, dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores satis angusti, sepala 1,6 cm longa basi 5 mm lata, petala paulo minora (in specimine unico apice destructa), labellum 1,5 em longum lobi laterales 5—6 mm longa, lobus intermedius fere 1cm longus, labellum quo latissimum fere lem latum, sepala intense viridia apice atrata, petala lutea, labellum basi luteum a medio apicem usque atro-viride, la- mellae supra atratae. — Octobri. Chile. Bez. Ramon bei Salto de Agua (Alfr. Andeoud!). Ich habe von dieser augenscheinlieh sehr seltenen Pflanze nur ein einziges und zwar dürftiges Exemplar untersuchen kónnen, hatte aber dazu eine nach der Natur gezeichnete farbige Abbildung. Die Blüte erinnert in ihrer bizarren Fürbung — grün mit schwarz als Kontrastfarbe, dazwischen etwas gelb — an die Cymbidien aus der Verwandtschaft von^Cymb. Parishii Rchb.f. Die steif gezogenen auf- rechten Lamellen und die sonstigen Merkmale des Labellums ver- weisen die Pflanze in die Verwandtschaft der ,Lamellatae*. Hin- sichtlich der Gróssenverhültnisse wird die Diagnose wohl einmal eine Korrektur erfahren müssen, die anderen Merkmale sind dagegen sicher. Eine Ausdehnung der dunklen Partie des Labellums auf mehr als die Hàáltte kommt sonst nicht wieder vor. Tafel VI B. Ganee Blüte; C Labellum. jw QM SS 33a. Chloraea Reicheana Krünzl. n.sp. Foliis mihi non visis, seapo gracili vaginis tenui-membranaceis laxis acuminatis dense vestito, spica pauciflora prima anthesi certe subcorymbosa (alabastris etiam media anthesi) postice more Cruciferarum elongata, braeteis magnis oblongo-lanceolatis ovaria aequantibus 2—3 em longis. Sepalis oblongis apice rotundatis, lateralibus apice ipso discoloribus vix v. non in- crassatis, petalis obovatis ellipticisve, apice rotundatis papillis satis magnis v. imo cristulis in ima basi. labello brevi-ungui- culato manifeste trilobo, lobis lateralibus latis semiobovatis rotundatis. lobo intermedio orbiculari v. subquadrato margine leviter repando apieulato pulchre venoso, venis centralibus 5 basi ipsa nodo minuto instruetis, lamellulis brevibus v. falei- bus plus minus elongatis antice acutis quibusdam distantibus in lineis centralibus aliisque radiantibus praesertim in dimidio basilari labelli, gynostemio basi angusto supra valde dilatato dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores pulchri albi viridi-notati ereeti quasi narcissoidei, sepala 1,8ecm longa 6—7 mm lata, petala aequilonga 8—9 mm lata, labellum 1,5 —1,7 cm longum et inter loboso laterales latum. — Floret? Chile. Prov. Valparaiso! Die Pflanze steht scheinbar den ,U/anihoideae* sehr nahe und unterscheidet sich hauptsáchlich durch die kleineren Blüten und die noch kleineren und reduzierten Lamellen auf der Lippe. Diese Bildungen sind für Lamellen zu kurz und für Sichelchen zu lang. Bemerkenswert isí auch der starke Besatz der Petalen, die Papillen haben dort eine Lünge, wie man sie sonst nur auf dem Labellum zu finden gewóhnt isi. — An dem einzigen Exemplar fehlten die Blátter. Wenn man nach den dünnhàáutigen, strohigen Scheiden des Schaftes urteilen darf, so waren sie zur Blütezeit bereits günzlich verdorrt. Die Blütenstandsaxe ist wie bei den Cruciferen in der Knospenpartie gekürzt, weiter unten verlángert. Tafel IX A. p. Petalum. Seetio IIl. Papillosae. 1. Speciosae. Petala et saepius sepala pulchre retinervia, labellum semper integrum in disco et margine papillis capitatis onustum. Flores conspicui et inter puleherrimos generis. Krànzlin, Orchid. II. Ro s: A. Labellum basi lamelligerum deinde papillosum. a. Species grandiflorae. Lamellae medium usque labellum decurrentes. 34. Cl. leontoglossa Krünzl. Lamellae varia longitudine 7 (labelli discus basi 7 daectylus) antice papillae humiles sine ordine in margine et disco. 94a. Chl. viridiflora, Poepp. B. Species parviflora. Lamellae basin tantum labelli occupantes. 35. Chl. inconspicua. Phil. B. Labellum papillis tantum ornatum non lamelligerum. &. Labellum spathulatum antice obsolete trilobum infra et supra papillosum. 36. Chl. eylindrostachya Poepp. B. Labellum trapezoideum aeque longum ac latum supra tantum papillosum. 97. Chl. grandiflora Poepp. y. Labellum ovatum v. cordatum. Papillae pleraeque longipedicellatae. 38. Chl. hystriz Speg. et Krünzl. Papillae omnes brevipedicellatae. 39. Chl. magellanica Hook. f. 0. Labellum oblongum v. rhombeum. Grandiflorae. Lineae per diseum 7 falcularum. 40. Chl. speciosa, Poepp. Lineae per discum 5 papillarum. 41. Chl. verrucosa Phil. Parviflorae ceterum ut pracedens. 49. Chl. Fonki Phil. Species incertae sedis. Flores subelausi, labellum obscure trilobum carunceulis euneiformibus medio tectum. Chl. Gaudichaudu Brogn. 34. Chloraea leontoglossa Krünzl. Caule 30—40 cm alto folioso, foliis basi longe laxeque vaginantibus oblongo- lanceolatis obtusis ad 18cm longis 2—2,5 em latis in vaginas scapum vestientes magnas illisque in bracteas transientibus, spica pauciflora (—4) bracteis magnis ovatis acuminatis flores aequantibus scariosis. Sepalo dorsali ovato acuto, lateralibus deflexis similibus paulum minoribus tertia parte anteriore margine involutis et leviter incrassatis, petalis bene breviori- bus ovato-oblongis obtuse aeutatis, his omnibus pulchre reti- nervis, labello anguste unguiculato ovato subeordato acuto apiee ipso obtusato. lamellis a basi medium usque 5 deinde in papillas subcompressas antice in humiles semiglobosas auctis, papillis similibus toto fere margine, gynostemio gracili curvulo sepalum dorsale semiaequante. —- Flores conspicui pallide lutei viridi-notati, sepala 3—3,5 em longa basi 7 mm lata, petala 2—2,3 em longa 1—1,8 em lata, labellum 1,5— 2cm longum 7—8 mm latum. — Januario. Chile. Bahos de Chillan! Unterscheidet sich von den verwandten Arten durch das breit- eifürmige, mit schmalem Nagel befestigte Labellum, welches mit auffallend langen Làüngskielen besetzt ist, gegen welche die anderen Bildungen stark zurücktreten; besonders schwach entwickelt sind die zusammengedrückten, kopfig verdickten Papillen, welche vorn zu halbkugeligen Warzen verkümmern. Von CHl. hystrix Speg. et Krünzl, an welche diese Art zuerst erinnert, unterscheidet sie sich noch durch die Form der Blüten; diese sind bei CA/. hystrix stark aufrecht, beinahe senkrecht und halb geschlossen, hier etwas nach vorn gebogen, mit weit gespreizten Sepalen; schliesslich sind die Blüten von Cl. hystric etwas kleiner. Beide Arten sind trotzdem sehr ühnlich. Tafel IX D. 34a. Chloraea viridiflora Poepp. Caule ad 50em alto, foliis basilaribus 3—4 oblongis acutis ad 10 em longis ad 4 cm latis, minoribus longius vaginantibus in scapo ceterum paucivaginato, spiea paueiflora satis laxa, braeteis oblongis acutis infimis ad 4 cm longis, supremis multo brevioribus aeutis ovaria vix v. non aequantibus. Sepalis late oblongis, dorsali acuto, lateralibus angustioribus a medio apicem versus 0* incrassatis apice ipso obtusis, petalis subbrevioribus latioribus oblongis obtusis ipsis et sepalo dorsali pulchre retinerviis ceterum nudis, labello sessili ascendente rhombeo simplice apice obtuso, lamellis ex ipsa basi 7 medium fere usque decurrentibus supra integris non dentatis (disco si mavis heptadactylo) papillis in dimidio anteriore disci sine ordine magnis, marginalibus subelavatis. reliquis subglobosis carnosis; gynostemio vix dimidium sepali dorsalis aequante lato mem- branaceo. — Flores saturate flavo-virides, apices sepalorum venaeque incrassatae atrovirides, gynostemium basi sangui- neum, sepala 2,8 v. 3 cm longa dorsale 1 cm latum, lateralia 8mm lata, petala 2,5 cm longa fere 1,5 cm lata, labellum 2.2cm longum 1em latum. — Decembri. Chloraea viridiflora Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 14; Poepp. et Endl. Nov. Gen. 29 t. 47: Lwndl. Gen. et Sp. Orch. 402; A. Rich. à Gay Fl. Chil. V, 446. Chile. Südlicher Teil Auf dem Pico del Pilque bei Antuco (Poeppig!). Ich habe von dieser Art nur das Originalexemplar Poeppig's gesehen und kann somit über sie auch nichts weiter beibringen, als was làngst bekannt ist. Meine Abbildung ist eine etwas verbesserte Wiederholung der Poeppig'schen Figur l.c. fig. 3, denn das einzige Exemplar im Wiener Herbarium ist übermüssig scharf und vermut- lieh mit Anwendung von Würme gepresst, und die Uniersuchung einer Blüte gab kein sehr zufriedenstellendes Bild. Immerhin war der Befund ein soleher, dass es mir gelang, die Richtigkeit von Poeppig's Zeichnung festzustellen und ihre gar zu steifen Formen durch ein etwas besser getroffenes und gefilligeres Bild zu ersetzen. Tafel IX B. 35. Chloraea inconspicua Phil. Caule ad 30 cm alto, folis basilaribus 2 v. 3 lanceolatis acutis acuminatisve 5— 6cm longis 1—1,5 cm latis, scapo ceterum vaginis bracteae- formibus acuminatis dense vestito, spica 2—5-flora, floribus subcelausis erectis, bracteis ovato-lanceolatis acuminatis ovaria subaequantibus 2—3 cm longis. Sepalis lanceolatis, lateralibus paulo longioribus apice extus incrassatis, petalis tertia brevi- oribus oblongis acutis, his omnibus laete pallide viridibus pulchre et intensius reticulato-venosis, labello simplice v. rarius obscurissime trilobulo toto eircuitu oblongo, apice incrassato, lamellis à basi medium in discum usque 5, toto disco mar- ginem usque papillis clavatis incurvis instructo. — Flores albi v. pallide virides colore intense viridi-signati, sepala 2em longa 6mm lata, petala 1.5 em longa 7—8 mm lata, labellum 1 em longum 6 mm latum. — Januario. Chloraea inconspicua, Phil. ànm Anal. Uni. Chil. IH (1965) 321. Chile. "Valdivia. Cordillera pelada! Südliches Gebiet, ohne genaueren Standort! Die Ovarien sind schon zur Blütezeit dick und sehwellen nach der Befruehtung so stark an, dass es schwer festzustellen ist, ob sich hier ein Axensporn findet. Sollte er vorhanden sein, so ist er als Anlockungsmittel für Insekten nutzlos, denn die Blüten sind autogam. Ich fand ausnahmslos den ganzen Pollen der Anthere auf der Narbe liegend und fest in die Narbenfláche hineingewachsen. Ausserdem presst das Labellum ihn noch in die Narbenhóhle hinein. Die ein- zelnen Blütenblaátter schliessen ferner so fest zusammen, dass es "Mühe macht, sie auseinander zu biegen. — Die Pflanze ist trotz starker habitueller Ahnlichkeit mit Chl Fonki Phil. von dieser vóllig ver- schieden. Tafal EX B. 36. Chloraea cylindrostachya Poepp. Caule 50— 90cm alto basi 2em erasso valido ad '/s totius altitudinis foliato, foliis pro planta brevibus oblongis obtusis v. obtuse aeutatis omnibus plus minus vaginantibus ad 20 cm longis ad 6 em latis supra in vaginas cauli adpressas decrescentibus, spica longa (—20 em) basi laxiflora supra densa saepe re vera cylindracea multiflora, bracteis lanceolatis acuminatis inferioribus ad 5 em longis plerisque flores aequantibus, flori- bus eum ovario continuis. Sepalo dorsali ovato-lanceolato concavo aeuto, lateralibus ascendentibus lanceolatis apicem versus paulisper incrassatis et margine involutis (multo minus quam in quavis specie, quae hoe charactere gaudet, tamen satis conspicui), petalis e basi lineari lanceolatis acutis leviter incurvis, labello ascendente deinde deflexo simpliee e basi paulum angustiore dilatato nec tamen proprie obovato dicendo, antice acuto margine basin versus papilloso, disco e basi ad - tertiam longitudinis partem lamellis 5 interruptis instructo, ——— "MeSnM deinde papillis seriatis apicem versus decrescentibus vestito, superficie infera omnino papillis etiam minoribus sed densius aggregatis scabro; gynostemio pergracili fere ?j: sepali dor- salis aequante supra incurvo, fovea stigmatiea satis longa. — Flores viridi-flavescentes intense viridi-reticulati vel-notati, labellum eastaneum, sepala 1,8cm, petala 1,5 cm longa, la- bellum 1,2 cm longum. — Decembri, Januario. Chloraea eylindrostaehya Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1933) 1b; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. 1, 20 tab. 50; Landl. Gen. et Sp. Orch. 402; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 447. — CH. pagillosa. Phil. àn. Linnaea. XXIX (1857—8) 50. Chile. Südliehes Gebiet. Anden von Antuco (Poeppig!). Cordillere von Raneon (Lechler Pl. Chil. ed. Hohenacker N. 2874!); Stalenfu! Valdivia! Campana de Quillota! Ramon bei Santiago! Salto de Apoquindo (Navarro!) Patagonien. Anden von Chubut bei Cholila und Nafofoellhual (Spegazzini N. 62 m! u. 62 nl). Die Abbildung in Poeppig et Endlicher giebt ein annàáühernd zutreffendes Habitusbild eines kleinen Exemplares dieser Art wieder, die meisten Exemplare sind viel grósser. Die gedrehten seitlichen Sepalen sind hier wie in anderen Füllen im frischen Zustand nicht vorhanden, beim Welken zeigt sich aber bei allen den Arten, deren seitliche Sepalen vorn verdickt sind, die Neigung, sich hinter dieser Verdiekung leicht zu biegen. Diese Verdickung ist hier schwücher angedeutet als bei irgend einer anderen Chloraea, aber gleichwohl vorhanden und bei gutem Material leicht aufzufinden. Cl. papillosa Phil. ist, wie ich aus einem vorzüglich konservierten Originalexemplar ersehen habe, niehts weiter wie CA/. cylindrostachya, wie dies auch Prof. Philippi selber vermutete; die Unterschiede laufen auf Ab- weichungen hinaus, welche frische Exemplare meist im Gegensatz zu getrockneten zeigen oder zu Beschreibungen, welche nach ge- irocknetem Material geschrieben sind. Die Art verführt leicht zur Aufstellung neuer Arten, da ihr Speciesname ,c/indrostachya^ keines- wegs immer zutriff. Reichlich die Hàálfte aller mir vorgekommenen Exemplare hatten lockere Blütenstünde und keineswegs ,cylindrische Ahren*. Es bedurfte einer ins einzelne gehenden Untersuchung, um jedes Mal festzustellen, dass die Blüten gar keine Unterschiede zeigten. Zu den einzuziehenden Arten gehürt auch Chl. stenopetala Phil. Ms., welche ich deswegen erwühne, weil anzunehmen ist, dass Pflanzen unter diesem Namen auch in europüische Herbarien gelangt sind. Tafel IX F Oberseite u. F' Unterseite des Labellums. TUNE Apa 37. Chloraea grandiflora Poepp. Caule 30 em alto rarius altiore saepius spithameo, foliis oblongo-lanceolatis paucis in basi caulis acutis ad 8 em longis 1—2 cm latis, vaginis in scapo una alterave, spica pauciflora (—95), bracteis lanceolatis apice saepius flaccidis tenuibus retinerviis albidis 3em longis. Sepalis ovato-oblongis, dorsali angustiore, late- ralibus apicem versus incrassatis involutisque acutis et apice deflexis plus minus tortis, petalis tertia brevioribus late ob- longis obtusis pulehre retinerviis, labello brevi unguieulato ovato antice retuso (si mavis trapeziformi) erassissimo ecristato antice subbilobulo, basi utrinque rotundato, toto disco papillis verrueoso, papillis nigris nitidis brevibus; gynostemio valde eurvato late marginato, capsula matura 2,5—3 em longa. — Flores speciosi albi odorem Cheiranthi Cheri exhalantes, venae virides, sepala ad 4cm longa basi 1 em lata, petala 2,5em longa 1em lata, labellum 1,2 em longum basi 8 mm latum. — Decembri. Chloraea grandiflora. Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1833) 14; Poepp. et Endl. Nov. Gen. 1, 29 tab. 49; Land. Gen. et Sp. Orch. 403; A. Rich. à Gay Fl. Cla: V, 442 (9). Chile. $Südliehes Gebiet. Auf trockenen subalpinen Wiesen der Meseta de Antuco (Poeppig N. 2383! Neger N. 16!). Die Pílanze ist CÀ/. speciosa Poepp. sehr àhnlich und augen- scheinlich auf Grund ihres nicht gut gewühlten Speciesnamens gelegentlieh mit ihr verwechselt. Sie ist keineswegs immer ,grandi- flora^ par excellence, denn die Blüten von Chl. speciosa sind grósser und die einer ganzen Anzahl von Arten sind nicht viel kleiner. Ein gutes Unterscheidungsmerkmal isi wie imimer das leider ziemlich versteckt liegende Labellum, welches von denen der ihnliehen Arten ganz verschieden ist, — Ich bin meiner Sache nicht sicher, ob nicht A. Richard bei der Abfassung seiner Diagnose für CA/. grandiflora ein Exemplar von CÀ/. speciosa beschrieben hat; die Diagnose passt, so wie sie l. c. steht, halb und halb auf beide Arten und auf keine von beiden ganz. Meine Diagnose ist nach Poeppig's Originalexemplar Coll. pl. Chil. I1I, 233. Cymbidiwm? grandiflorum. gemacht. Tafel IX H. 38. Chloraea hystrix Speg. et Krànzl. Caule 30—50 em alto satis crasso folioso, basi cataphylls mox in folia 254. pec acerescentibus vestito, folis oblongis lanceolatisve ad 16 cm longis ad 83cm latis acutis supra in squamas seapum arete vestientes deinde in braeteas magnas decrescentibus, spica pauciflora, floribus magnis, bracteis oblongis flores semi- aequantibus. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuminato apice ipso obtusato, sepalis lateralibus subobliquis ovatis, margine a medio apicem usque sensim incrassatis involutis apice obtusis, petalis oblongis acutis, his omnibus tenerrime venosis (venis omnino non adeo conspicuis ut in speciebus affinibus). labello unguiculato concavo subrhombeo apice ipso acuto more sepalorum lateralium involuto et inerassato, lineis elevatis e basi disei 7—9 mox in papillas compressas deinde in teretes omnes supra capitatas dissolutis, papillis similibus utrinque quibusdam in margine, illo ceterum basin versus et apice integro, anteriore parte disci papillis magis magisque attenuatis barbato: gynostemio '!/ sepali dorsalis aequante late marginato; fovea stigmatica maxima ovata. — Flores virescentes pallidi pulehre retieulati. Sepala 2—2.,5 em longa, dorsale et petala 1,8—2 em longa 6—7 mm lata, sepala late- ralia basi 4mm lata, labellum 1,8 cm longum medio 6 mm latum. — Decembri. Chile. Prov. Curico! Eine im frischen Zustande jedenfalls saftstrotzende Pflanze. Die Urterschiede von allen anderen Arten der ,Gvrendiflorae* liegt in dem vorn stumpfen, etwas ausgerandeten Labellum, welches ziemlich von der Mitte des Randes an beiderseits mehrere der zusammengedrückten Papillen hat, wie sie reihenweis auf der Oberseite stehen. Die Zeichnung der Blüte besteht aus einem dichten Netzwerk von zahl- reichen engmaschigen Áderchen. Alles in allem erinnert sie an eine kleinblütige Form von CAL. speciosa Poepp.; auch im Umriss des Labellums. Aber ganz abgesehen davon, dass eine derartige Reduktion der Gróssenverhàltnisse innerhalb einer Art selbt von Chloraea nicht vorkommt, so unterscheiden allein schon die Papillen der Lippe die Pflanze zur Genüge. Tafel IX G. 39. Chloraea magellanica Hook f. Caule 25—830 cm alto foliato, foliis basilaribus 2—3 ovato-lanceolatis, caulinis lanceolatis longe vaginantibus, omnibus acutis etiam siccis OB satis firmis 5—10 em longis 1—2,5 cm latis, vaginis in caule perpaucis, spiea paueiflora (2—5), bracteis ovato-lanceolatis acuminatis ovaria superantibus 3— 3,5 em longis, floribus erectis cum ovario eontinuis. Sepalis oblongo-lanceolatis, dorsali maximo obtuso omnino petaloideo, lateralibus linearibus apicem versus incrassatis paulo firmioribus leviter fuscatis, petalis !/s brevioribus ovatis obtusis, omnibus praecipue petalis pulchre retinerviis, labello ovato cordato breviter et late unguiculato obsolete v. vix trilobo, lobis lateralibus irregu- lariter dentatis, intermedio late oblongo margine crenulato, disco à basi medium usque lamellato lamellis erispatis antice in massam irregulariter rugosam confluentibus, papillis cylindra- ceis sparsis in lobis lateralibus ceterum nudis; gynostemio late marginato dimidium sepali dorsalis aequante supra tantum curvato. — Flores inter majores generis, sepala 2,í em longa 5 v. 6 mm lata, petala 1,8em longa 8—9 mm lata, labellum euim ungue aequilongum inter lobos laterales expansum 1,5 cm latum. — Decembri et Januario. Chloraea magellamica Hook. f. Fl. Antarct. I1, 350; A. Rich. i Gay Fl. Chil. V, 460; Dusén, Gefüsspflanzen der Magelh. Lünder 202. — Hue certe Chl. Bougainvilleana. Franch. Miss. scientif. Cap Horn V (1989) 5606. Feuerland-Gebiet. Magelhaés-Strasse. HBlizabeth Isl. (Darwin!) — Cap Sandy Point (Lechler Pl. Magell. N. 1197!). — Süd-Patagonien. Im Oberlaufe des Flusses Gallegos (Nordenskjóld ex Dusén). — Nord-Patagonien. (Gente Grande (ex Dusón 1l. o.). Die ganze Beschreibung von CÀ/ Bougainvilleana Franch. ist eine Transskription von Hooker's Text, die beigebrachten Unterschiede sind alle von ganz sekundürem Wert. Der Hauptunterschied (,di- morphisme des feuilles) ist ein Charakteristikum aller Chloraen überhaupt. — (S. Einleitung S. 12 u. 13.) Tafel X G: 40. Ohloraea speciosa Poepp. Caule valido ad 45 em alto 1 cm crasso v. imo crassiore, basi foliato, supra vaginato, foliis oblongo-laneeolatis aeutis 12—16 cm longis ad 3em latis eonvolutis sensim in vaginas magnas laxas foliaceas Cn e decrescentibus, floribns paucis 2—5 magnis, bracteis sub- foliaceis ellipticis lanceolatisve acutis v. acuminatis quam ovaria bene longioribus 5—6.5 cm longis. Sepalis lateralibus oblongo-lanceolatis obtuse acutatis, dorsali subbreviore aeumi- nato, omnibus divergentibus apice leviter incrassatis, petalis !s brevioribus et latioribus ovalibus aeutis, omnibus pulchre reticulatis, labelli ungue breviusculo tenui, lamina oblonga v. rhombea apice obtusa, cristis per discum apicem usque 7. dentibus acutis antrorsis faleatis compositis; gynostemio valde curvato infra in pedem gynostemio ipsi fere parallelum pro- ducto, ceterum generis. — Flores inter maximos generis albi venis castaneis decori, labellum supra aterrime viride (ex Poeppig), sepala 5—5.5 em longa 2 cm lata, petala 8,5 em longa 2 cm lata, labellum paulo minus quam petala. — De- cembri, Januario. Chloraea speciosa Poepp. Fragm. Syn. Pl. Clal. (1853) 14; Poepp. et Endl. Nov. Gen. I, 28 t. 46; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 403; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 455. — Hue Chl. Gayana A. Rüch. in Gay l. e. V, 459 t. 63. Chile. Südliche und mittlere Cordillere. Antuco (Poeppig): Pinales de Nahuelbuta! — Araucanien, andine Wiesenflüchen (Neger!); auf Bergwiesen der Anden von Chubut bei Cholila (Spegazzini N. 60 m!) -— Süd-Patagonien, am Carren-leofü (Spegazzini N. 65 m!). Die Massangaben sind nach den Negerschen Exemplaren aus Araucanien genommen. Die von Philippi bei Nahuelbuta gesammelten und unter dem Namen Chl. grandiflora Poepp. verteilten Exemplare gehüren, soweit sie mir vorgelegen haben, alle zu CJ. speciosa Poepp.. ebenso die Exemplare Neger's. Die Verdickungen an den Spitzen der seitlichen Sepalen sind kein sehr verlüsslicehes Merkmal und augenscheinlich bei verblühten Exemplaren dunkler als bei frischen; das beste Unterscheidungsmerkmal hier wie überall ist das Labellum. Die Blüten sind stets grósser als die von CAL. grandiflora Poepps. — Chl. Gayana A. Rich. ist absolut nichts weiter als eine Form mit schlankeren und schmaleren Blütenteilen. Auf derartige Abweichungen Arten zu begründen ist überall bedenklich, bei Chloraea aber gánzlich ausgeschlossen. Tafel X D. UU Zu (OE Forma sterilis. Habitu typi sed statura major, scapo a medio apicem usque vaginis bracteiformibus v. potius pe- taloideis more petalorum pulchre roseo-reticulatis densissime obtecto, supremis petala vera aemulantibus, floribus ceterum nullis. — Decembri. Patagonien. Am Carren-leofü (Spegazzini N. 65 nl). Forma semper sterilis speciei praecedentis? — (CAI. speciosae scil.) inflorescentia bracteis roseis efformata tantum.* , Vulgata in dumetis Andinis Chubutensibus* (Spegazzini). Es ist sehr schwer zu sagen, ob man es hier mit einer konstanten Form oder einer vielleicht durch ein besonders feuchtes Jahr hervor- gerufenen Bildungshemmung zu thun hat. Von Cleistogamie ist nicht die Rede, die ganze obere Partie des Stengels ist von petaloiden Deekbláüttern gebildet, welehe bei weitem zahlreicher sind, als an den normal entwickelten Exemplaren. Da jedoch diese Deckblátter absolut leer sind, so ist es auch ausgeschlossen, an ein Seitenstück zu Pterygodium Newdigatae Bolus zu denken, bei welehem die normale Form iypisch 1—3- blütig ist, die — sehr viel háufigere — cleistogame Form dagegen vielblütig. 41. Chloraea verrucosa Phil. Caule valido ad 50 cm alto basi praesertim folioso, foliis lanceolatis acutis acuminatis ad 15cm longis 3—4 em latis longe vaginantibus, medianis multo minoribus, supremis in bracteas magnas decrescentibus, spica pauciflora (—6) floribus magnis erectis, bracteis infimis ocm longis. Sepalis lanceolatis, lateralibus subfaleatis omni- bus acuminatis, lateralibus apicem versus cartilagineis in- crassatis convolutis, nervis longitudinalibus valde prominulis, petalis oblongo-laneeolatis aeutis pulehre nervosis ceterum ealvis, labello brevi-unguieulato toto ambitu oblongo v. ob- secure rhombeo apicem versus paulum elongato ibique carti- lagineo, seriebus papillarum v. verruearum 5 per discum quarum basilares longiuseulae, sequentes (medio in disco) capitatae, reliquae (apicem versus) depressae, margine labelli a medio apicem versus papillis capitatis grosse serrato, gyno- stemio pergracili ?/s sepali dorsali aequante anguste marginato. — Flores inter majores, sepala 3,5cm longa 5mm lata, petala 2,5 em longa 1ecm lata, labellum 2 cm longum medio 1,22ém latum. Flores pallide virescentes, apices sepalorum et labelli certe intensiores. — Floret? Chloraea, verrucosa, Phal. à Lannaea XXIX (1857—8) 53. Chile. Cordillere de Chillan! — Ibique Germain ex Ln. L'c. Von der Diagnose Philippis habe ich jedes Merkmal bestàátigt gefunden. Die Pflanze ist von Chl. hystrix Speg. et Krünzl. eigentlich nur durch die bedeutendere Grósse des Lebellums und dessen Umriss- formen verschieden, sonst sehen sich beide Arten sehr àhnlich. Die Frage, ob sich auf solche Charaktere allein hin Arten trennen lassen, ist für Chloraea unbedingt zu bejahen. Die Pílanze scheint übrigens auf die Cordillere von Chillan beschránkt zu sein, da alle Exemplare von dort síammen. Die im allgemeinen Aufbau ebenfalls ühnliche CM. leontoglossa Krünzl. hat 5b Lamellen auf der Lippe, ebenfalls ein Kennzeichen, welches so permanent ist, dass es für sich allein zur Trennung zweier Arten ausreicht. Tafel IX J. 49. Chloraea Fonki Phil. Caule 20—-40 em alto medium usque foliato, foliis erectis cauli plus minus appressis lineari- bus v. (superioribus scil.) lineari-lanceolatis acuminatis apici- bus spieam fere attingentibus 10—15cm longis 1—1,5 em latis supremis minoribus in bracteas deerescentibus, spica 5—10 em longa plerumque pauciflora (3—5), bracteis ovato- oblongis acuminatis flores sub anthesi subaequantibus 2— 3,5 cm longis pulchre reticulatis. Sepalis oblongo-lanceolatis acuminatis, lateralibus apicem versus involutis incrassatisque (,haud inerassatis^ Phil), petalis oblongis paulo brevioribus pulehre venosis quam sepala obtusioribus omnino nudis (,in venarum basi verrucosis^ Phil), labello ovato-triangulo sim- plice (,profunde trilobo* Phil) basi utrinque rotundato a tertia basilari apicem usque triangulo toto margine papillis longe pedicellatis compressis profunde denticulato apice, ipso obtuso, lineis disei ipsa basi lamellulis brevibus dense tecto, deinde papillis seriatis sparsis (marginalibus simillimis) in- structo, his papillis basi utrinque magis magisque in breviores v. imo in verrucas decrescentibus, gynostemio dimidium sepali dorsalis aequante pro flore crasso. — Sepala 1,5—1,7 cm longa 2 mm lata, petala 1,2 cm longa 2,5 mm lata, labellum 8mm longum 2 mm latum, gynostemium 8 mm longum 1.5 mm latum. — Floret? v ONT Chloraea Fonki Phil. in. Linnaea. XXIX (1857—86) 55. — Hue Chl. gymnoglossa Phil. l. e. 54. — Hue porro. Chl. litoralis Phil. àn. Lannaea. XXXIII (1864—5). 244. Chile. Prov. Valdivia bei Corral (Krause Mus. Nac. S. Jago et Herbar. Berol.). — Chonos Archipel (Fonk!). Über die Zusammenziehung von CAl. Fonki Phil. mit CJ. gumno- glosse Phil, welche man lediglich als vollendete Pelorie der ohnehin Schon stark pelorienhaften Ch/. Fonki anzusehen hat, sind ernste Zweifel angesichts der Originalexemplare ausgeschlossen. Nicht ganz so einfach liegt die Frage über die Zusammengehórigkeit dieser Arten mit Chl. litoralis Phil, denn hier steht eine Originaldiagnose Philippis dagegen, welche wesentlich anders lautet. Ich habe meine oben stehende Diagnose von Chl. Fonki ursprünglich unter dem Namen CH. litoralis nach einem tadellos erhaltenen Originalexemplar Philippi's im Kónigl. Herbarium zu Berlin gemacht; welches dem von Philippi selbst geschriebenen Zette! zufolge bei Corral gesammelt ist. Ich habe die zum Teil recht starken Abweichungen meiner Befunde mit denen Philippis in () beigefügt und ich gestehe, dass ich den Widerspruch nicht lósen kann. Ieh habe die Sepalen am ganzen vorderen Drittel deutlich verdickt, ich habe die Petalen ohne eine Spur von Warzenbildung gefunden und ich kann das Lebellum nur für einfach erklüren, ausser man müsste dem Ausdruck ,ftrilbus* einen Sinn unterlegen, den er tür gewóhnlich nicht hat. Ich betone dies, weil ich in der Originaldiagnose von CA/. Fonki Phil. denselben Widerspruch flnde. Bei beiden einander üusserst Shnlichen Arten . ist das Labellum nur im allgemeinen Umriss einfach, bei beiden findet sich ein jüáher Übergang zwischen einer absolut ganz randigen Basis zu der tief eingeschnittenen vorderen Partie, deren Rand mit gestielten Papillen besetzt ist. Will man die ganzrandige Basalpartie beiderseits ,lobi laterales^ nennen und den papillosen vorderen Teil .lobus intermedius*, so kann man auf diese Art allenfalls von einem labellum trilobum* reden; nach meiner Auffassung geht es nicht an. Und selbst, wenn man sich über den Begriff des ,labellum profunde trilobum"* auf eine mehr juristisch als botanisch zulüssige Definition hin für diese und &àhnliche Fülle einigte, so bleiben im vorliegenden Falle noch die Merkmale der Sepalen und Petalen als unvereinbar mit der Originaldiagnose bestehen. Die Frage ist um so weniger lósbar, als die Philippi'schen Pflanzen ohne Nummern beschrieben sind und es somit schwer ist festzustellen, ob die Ver- wechslung dem Absender oder dem Empftíánger passiert ist. . Sehlieeslich würde uns auch die Móglichkeit, einen solchen Fehler nachweisen zu kónnen, in der Kenntnis der Art um gar nichts fórdern und einen einmal vorhandenem Widerspruch nicht aus der Welt schaffen. — Ich üussere keine Konjektur, was Philippis Cl. litoralis in Linnaea l. c. ist, für jetzt muss meine hier publizierte Diagnose, welche nach dem Philippi'schen Originalexemplar des Kónigl, Botanischen Museums zu Berlin entworfen ist, entgegen dem "Texte Philippis in der Linnaea l. supra c., für die zur Zeit massgebliche Diagnose dieser Spezies gelten. Die Zusammenziehung dieser Art mit Chl. Fonki Phil. folgt aus der Vergleichung sowohl der Original- diagnosen wie der Exemplare und es tritt der áltere Name als allein gültig in Kraft. Tafel IX C u. X B (litoralis Phil.). Chloraea Gaudiehaudii Brogn. Caule valido folioso ad 30cm alto, foliis lanceolatis acutis erectis 8 cm longis 2 em latis, floribus spieatis, bracteis magnis ovato-lanceolatis margine scariosis quam ovarium longioribus involutis. Sepalis conniventibus aequalibus (lateralibus apice non incrassatis) usque ad apicem membranaceis ovato-lanceolatis, petalis sub- aequalibus et vix brevioribus omnibus obtusis, ,labello (brevi- et late unguieulato) quam petala breviore subtrilobo, lobis lateralibus abbreviatis margine fimbriatis, laciniis ad apicem incrassatis, lobo medio linguaeformi parteque media disci carunculis cuneiformibus elongatis dense tectis; labello sub- aequali v. paulo breviore apice marginato, gynostemio brevissimo alato*. Chloraea, Gawudichaudu Brogn. (n. Duperr. Voy. Dot. 189; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 405. — — Arethusa lutea, Gaudich. 4n Ann. Sc. Nat. Sér. 1, V (1895) 101. Inseln der Magellan-Strasse (Gaudichaud, d'Urville, Lesson) — Falklands-Inseln (Wright). Im Lindley'schen Herbar findet sich nur eine Zeichnung; die Blütenanalyse Lindley's zeigt eine kaum sich óOffnende aufrechte Blüte von 6 annühernd gleichen Bláttern. Die Lippe ist kaum ,subtrilobum* zu nennen, sondern strenggenommen ,simplex*. Der Rand ist von der Basis bis fast zur Mitte glatt, von da bis zur Spitze stehen zahlreiche breit keulenfórmige fast zylindrische dicke Papillen, áhnliche Bildungen bedecken den mittleren Teil des Discus. 2. Indecorae. Petala et sepala non retinervia, petala interdum basi papillosa, labelli papillae minutae, labellum simplex v. obsolete tri- lobum. — Flores inter minimos generis. x5 QUA. A. Sepala lateralia antice non incrassata. a) Papillae in lineas 2 medianas dispositae, diseus ceterum nudus. 48. CÀl. biserialis Griseb. h) Papillae per totum discum dispersae. «&. Labellum omnino simplex ovatum apice inerassatum. 44. Chl. Lechleri Lindl. B. Labellum obscure trilobum. Papillae praesertim antice (excepto apiee ipso) densae,ut etiam margo pseudopapillosus appareat. 45. Chl. membranacea Lindl. y. Labellum manifeste trilobum. Lineae papilligerae basi 5, deinde 3, adjectis papillis minoribus utrinque sine ordine. 46. Chl. Philippa Rehb. f. B. Sepala lateralia quarta parte anteriore v. ultra incrassata involuta. Labellum anguste oblongum simplex basi lamellis 5 valde interruptis v. melius faleibus elongatis in- structum. — Flores parvi sepala 1em longa. 47. Chl. stenantha, Kránzl. Labellum anguste oblongum simplex apice reflexum ibique incrassatum, papillae in series 5 medianae dispositae. Flores mediocres, sep. 1,5—2 em longa. 48. CAl. chrysochlora Phil. Labellum subtrilobum late ovato-oblongum disco pa- pills numerosis satis parvis onustum. Flores mediocres sepala 2 em longa. 49. Chl. hemichloris Kránzl. 43. Chloraea biserialis Griseb. Caule ad 60 cm alto satis laxo folioso, foliis ovato-oblongis basi ample vaginanti- bus laete viridibus obtuse acutatis 6—12 cm longis 3—5 em latis supra decrescentibus spicam fere attingentibus, spica longiuscula distantiflora pauci- v. pluriflora, braeteis ovatis lanceolatisve ovaria 2,5 cm longa non aequantibus. Floribus erectis inter minores generis, sepalis oblongis v. oblongo- — nc lanceolatis acutis homodermatieis petalis subbrevioribus paulo latioribus obovato-oblongis obtuse aeutatis nudis, labello arcte complieato brevi-unguiculato subsimplice toto ambitu rhombeo pliea vix insiliente in tertia parte anteriore instructo, cristula minuta polydactyla in basi, papillis oblongis crassis in series 2 dispositis (interjectis papillis singulis parvis) totum per discum apieem usque disco ceterum nudo, gynostemio *?/«sepali dor- salis aequante. — Sepala 1,3 cm longa 2—3 mm lata, petala lem longa 3—4 mm lata, labellum 7—8 mm longum medio vix 4mm latum. — Januario. Chloraea biserialis Griseb. Symb. ad. Flor. Argentin. (1879) in Güthing. Abhandlungen 339; A. Cogniaux in Fl. Brasil. III pars 4, 105 tab. XIX fig. 1 e. anal. Argentinien. Prov. Tucuman bei la Cienaga (Lorenz et Hieronymus N. 615?) . Die Anordnung der flach niedergedrückien Papillen in 2 Reihen ist sehr auffallend, auch der Gegensatz zwischen den üppigen Blüttern und den winzigen Blüten verdient hervorgehoben zu werden. Tafel X K. 44. Chloraea Lechleri Lindl. Caule 40—50 em alto basi praesertim foliato, foliis lanceolatis acutis (?) apicibus destructis 7 em longis 1,5 cm latis, vaginis numerosis quam internodia paulo brevioribus in scapo, spica satis densa pauciflora, bracteis oblongo-lanceolatis acuminatis ovaria vix aequantibus 1,5—1,8cm longis. Sepalis oblongis, dorsali acuto, lateralibus subobliquis apice incrassatis vel non, ob- tusis, petalis duplo latioribus brevioribusque acutis basi vari- cosis, labello brevi-unguieulato oblongo obtusissimo margine subrepando, lineis per discum 5 parallelis et quibusdam marginem versus radiantibus, omnibus verrueis subcylindraceis medium usque instructis; gynostemio gracili. — Sepala 1,5 em longa, petala et labellum 1cm longa. perigonium flavum viridi-signatum. — Novembri. Chloraea | Lechleri Lindl. àn. Lechl. Herb. Am. Austr. 53. Chile. Zwischen Valdivia und Arique auf sandigen Wiesen (Lechler Pl. Chil ed. Hohenacker N. 1415]. — TAS CHLORAEA. Tafel IX. D. leontoglossa Krünxl. A. Reicheana Krünxl. D. viridiflora Poepp. C. Fonki Phil. E. inconspicua. Phil. .F. und F'. eylindrostachya Poepp. — C. hystriv. Speg. et Krünsl. H. grandiflora Poepp. I. verrucosa Phil. —« L t NACER p Fg Por E pent LESS j VE » F H E h " CHLORAEA. Tafel X. Se VET RA VL iu) aas. Ia : 24 AM. ps2 9037 PEPPNI E S este Pg 8 DN í » NE NR cA f aA ^ IS: az : 2075 Ma 5: APPEAL 2705 9 dx Ne SS pou uA 4 G7 al, a 9s ADDE 9^ op D dv, NS E P PN o4 of, EA, Nai VIA Vl of ANS PASE d, NOVO 3 fe ^ Ve M AFANCR & bd, ENT ior ba o fg Nat s CEVASAPUMIT dat [ y L/ MM t » del. A. Philipp Rchb. f. | D. Fonki Phil. C. ehrysochlora Phil. | D. speciosa Poepp, E. stenantha Krünxl. F. hemichloris Krünxl.. G.imagellanica Hook.f.. H. membranacea Lindl. I. Lechleri. Lindl. — K. biserialis Gyiseb. u dg c TUB E CHLORAEA. Tafel XI. LN. " j^ P SN N PLANS fof ; 146, / i * del. A. und. B. virescens Lindl. C. semitensis Phil. D. Pavonii Lindl. E. semibarbata Lindl. F. und. G. calopogon Phil. CHLORAEA. | Tafel XII. * del. A. Sceptrum Hchb.f. B. pogonata Phil. C. Lagunae Pacis Krünzl. D. praecineta Speg. el. Krünzl. |. E. modesta Phil. |. F. collina Phil. | G0. críistata Lindl. H. aurantiaca Lindl. T * "S e "M »* ge " $ En * à I Ju " RE A » L. * E 7*4 2 HN aream vitio. I "E dX ocYXIEAA 22 * "x 2 T t^ rx MERDA wu "FEAR 4 ip EVE STE VILSS Zu is e P -— v » v LT V6» DAE. ^W ts. *. LC LL :3M TTE mE «iii. 4-15 ORCHIDACEARUM GENERA ET SPECIES EXPOSUIT FRITZ KRAENZLIN. - - BERLIN. MAYER & MÜLLER. wx. 1 TES j ; ) j . ILLAE TEMP TRES 5 ge. Araucanien bei Renaico! — Patagonia! An trockenen Stellen am Rio Sengner in den Anden von Chubut (Spegazzini N. 68 m/). Diese Pflanze gehórt einzig und allein wegen der Papillen auf der absolut ungeteilten Lippe in diese Reihe, der Habitus ist bereits vólig der der nüchsten Gruppe. Ich habe seiner Zeit das Lechler'sche Exemplar im Herb. Lindley genau untersucht und die Analyse kopiert und war somit in der Lage, die anderen Exemplare dieser, wie es Scheint, nur auf den Süden beschrünkten und auch da seltenen Art bestimmen zu kónnen. Tafel X J. 45. Chloraea membranacea Lindl. Caule gracili ad 70 em alto basi foliato. foliis lanceolatis acuminatis ad 90 cm longis 2.5 em latis additis foliolis quibusdam deerescentibus in scapo, spica breviuscula satis densa paueciflora—pluriflora, braeteis oblongis acutis 1,5—2 em longis ovaria superantibus. Sepalis ovato-oblongis, petalis magis ovatis ceterum sub- aequalibus omnibus aeutis, labello bene unguieulato, unguiculo concavo, late ovato-cordato obtuso obsolete trilobo, disco per medium papillis supra atratis praesertim medio vestito; gyno- stemio satis alto ?/4 sepali dorsalis aequante. — Flores flaveseentes (7), sepala 1,8cm longa 6—7 mm lata, petala vix breviora 7—8 mm longa, labellum cum unguiculo 1,29 cm longum basi 7mm longum. — ANovembri—Januario. Chloraea membranacea, Lindl. Gen. et Sp. Orch. 401; Cogn. in, Fl. Bras. ITI pt. IV, 106 t 20 fig. 1; Krünzl. n Engl. Jahrb. IX (1887) 315. — Chl. densa A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 454 t. 64. Uruguay. Montevideo (King! Gibert N. 489); Buenos Ayres (Arechavaleta N. 489! 2617! Spegazzini N. 37549!); Jacuarembo (Arechavaleta N. a!) — Chile. Valparaiso (Gay). Über die Zusammengehórigkeit von C//. membranacea Lindl. und Chl. densa A. Rich. habe ich mich schon vor Jahren ausgesprochen und habe dem, was ich damals sagte, nichts hinzuzufügen. Das neue mir inzwischen von Herrn Prof. Arechavaleta zugesandte Material bestátigte meine damalige Annahme wiederum. Tafel X H. Kràánzlin, Orchid. li. 7 EIE 46. Choraea Philippii Rehb. f. Caule 25—30 em aito basi ante anthesin foliato, foliis sub anthesi semper destructis, Scapo vaginato, vaginis satis crebris sese tegentibus acutis acuminatis in bracteas simillimas transientibus, spica pauci- flora (—10), bracteis flores aequantibus supremis comosis, maximis 2cm longis. Sepalis lanceolatis, petalis oblongo- lanceolatis omnibus acutis conniventibus, labello unguiculato trilobo, lobis lateralibus semioblongis margine anteriore erenu- latis, lobo intermedio late oblongo (expanso scilic.) in flore vivo involuto, ut ,lanceolatus* appareat (ut ait Reichenbach v. cl), margine integro, disco papillis minutis clavatis in- curvis seriatis barbato, lineis papilligeris basin versus 5 apieem versus 3; gynostemio late marginato, tertia breviore quam sepalum dorsale. — Flores albi (?) erecti cum ovario continui subelausi, sepala 1.2 cm longa 2—3 mm lata, petala lem longa 4mm lata, labellum 1cm longum medio 5 mm. latum. — Floret? Chloraea, Philippi Rchb.f. à» Linnaea XXII (1849) 863. Chile. Valdivia bei S. Juan (Herb. S. Jago de Chile N. 350!). Ein unscheinbares Gewüchs. Die Lüngenunterschiede zwischen Sepalen, Petalen und Lippe sind hier sehr geringe. Reichenbach's Diagnose ist in den Hauptpunkten zutreffend, scheint aber nach dürftigem Material gemacht zu sein. Die Petalen sind sehr zart, ihre Aderung ebenso, mit Rücksicht auf die grosse Ahnlichkeit mit CJ. Fonki Phil und inconspiona Phil. ist es nótig, die in allen übrigen Punkten sehr üáhnliche Pflanze hierher zu stellen, trotz ihres etwas abweichenden Labellums. l'AfolX A. 471. Chloraea stenantha Kránzl Caule ad 30cm alto basi foliato, foliis e basi late lineari lanceolatis (ob- lanceolatis si mavis) aeutis ad 12 cm longis 2—92,5 cm latis, supremis in basi scapi vaginantibus multo minoribus, vaginis ceterum in scapo perpaucis, spica pluri- multiflora satis densa, bracteis ovatis acuminatis pallidis ovaria superantibus. Sepalo dorsali lineari-laneeolato acuto, lateralibus linearibus quarta parte anteriore incrassatis involutisque, petalis anguste lanceo- latis acutis omnino nudis, labello simplice anguste oblongo ——u dm leviter pandurato margine ubique valde undulato v. sub- sinuato, lamellis e basi disci 5 in tertia parte superiore de- sinentibus,medianis interruptis supra erenulatis additis utrinque lineis 2 papillosis et multis papillis sine ordine pone marginem, similibus etiam perpaucis basin versus in parte inferiore labelli, apice labelli incrassato incurvo paulum recurvato: gynostemio angusto, anthera magna. —- Flores albi viridi- notati, sepalum dorsale et petala 1 cm longa, sepala lateralia 1.5 em longa omnia 1,5 v. vix 2 mm lata, labellum 7—8 mm longum basi 4mm latum. — Floret? Chile. Mittleres Gebiet. Prov. Curicó! Auffallend durch die sehr verschmiülerten Blütenhüllblátter. Das Labellum ist ebenfalls ziemlich schmal und hat mit keinem der bisher besehriebenen besondere Ahnlichkeit; ungeführ in der Mitte ist es von beiden Seiten her etwas eingebuehtet, man sieht diese Einbuchtung aber erst, wenn man den überall wellhig buchtigen Rand glatt ausbreitet. Die 5 Lamellen erstrecken sich nur über den basalen Teil des Labellums, beiderseits davon stehen 2 unterbrochene Reihen von Würzchen, wie deren iühuliche sich am ganzen Rande entlang finden. Einige Wárzchen sind beiderseitig, das heisst, sie befinden sich auch auf der Unterseite der Lippe nach der Basis hin, aber an genau denselben Stellen wie auf der Oberseite. Tatelr X B. 48. Chloraea hemichloris Krànzl. Caule sub anthesi omnino aphyllo ad 70 cm alto, squamis perpaucis in scapo, spica satis densa pauci—pluriflora (8—16), bracteis oblongis acutis pellueidis ovaria superantibus. Sepalo dorsali oblongo acuto, lateralibus late linearibus fere a medio incrassatis siccis atris apicem versus involutis obtusis, parte atrata majore quam in ceteris speciebus, petalis oblongis acutis, verrucis perpaucis seriatis in ima basi, labello brevi-ungui- culato simpliee toto circuitu oblongo antice retuso apice subbilobulo reflexo ibique inerassato ut sepala, cristis in ima basi 5 brevibus granulosis mox in lineas papillosas solutis, papillis clavatis granulosis utrinque et apicem versus rariori- bus; gynostemio satis gracili utrinque late marginato, apice acutato. — Flores erecti, luteo-albi viridi-notati, sepala 1,3 em longa, dorsale 5 mm lateralia 3,5 mm lata, petala 1 cm longa ; 7* WE [LN S 4—5 mm lata, labellum 1 em longum 7—8 mm latum. — Novembri. Chile. Cordillera Pemahue in 1000 m (Neger N. 9). — Patagonia. In pratis andinis Chubutensibus loco Cholila dicto (Spegazzini N. 66 m!). Die Pflanze ist zur Blütezeit fast blattlos, an den im Übrigen gut erhaltenen Exemplaren befanden sich nur geringe Überreste von Blüttern. Die Blüten sind in geirocknetem Zustand durch das Über- wiegen der dunkleren Partien der beiden seitlichen Sepalen aus- gezeichnet, welche fast bis zur Mitte reicht, man kónnte daraufhin Speziesnamen wie ,hemiünelas" oder .melaleuca^ wühlen, obgleich man weiss, dass die schwarze Fürbung in frischem Zustande dunkelgrün ist Auch das Labellum ist an der Spitze in ühnliceher Weise wie bei den Sepalen verdickt und dunkelgrün. Die Wáürzchen auf der Lippe sind alle gleichartig, es sind keulenfórmige Papillen mit — bei stirkerer Vergrósserung — an der Spitze kórniger Oberflüche. Tafel X F. 49. Chloraea chrysochlora Phil. Caule 45—60 em alto vel imo altiore basi foliato, folis sub anthesi Jam evanidis, scapo vaginato (—6) vaginis acutis supremis bractei- formibus, spica satis densa pauci- pluriflora, bracteis oblongis acuminatis ovaria jam sub anthesi crassa subaequantibus ad 2cm longis. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuto, laterali- bus lanceolatis tertia parte anteriore v. ultra sensim incrassato involutoque, petalis e basi euneata obovato-laneeolatis fere !D brevioribus obtuse acutatis omnino nudis, labello brevi- et abrupte unguiculato late ovato obtuso, lobis lateralibus vix prominulis rotundatis, margine labelli excepta basi integra leviter erispato et dentato. lamellis ex ima basi 5 in dentes lineares sensim breviores dissolutis margine superiore (siccis) fuscis, additis verrucis (,striolis* Phil.) longitudinalibus nervos secus radiantes marginem usque; gynostemio gracili dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores certe lutei v. pallide aurantiaci viridi-notati, sepalum dorsale 1,8 em longum, late- ralia 2cm longa 3 mm lata, petala 1,5 em longa 5 mm lata, labellum 1,3 cm longum 1 em latum. — Novembri. Chloraea, chrysochlora, Phal. àn Linnaea XXIX (1557—8) 50. — 101 — Chile. Prov. Valdivia! Bei Concepcion, auf Wiesen (Neger N. 61). Von Philippi's Diagnose habe ich nur ein Merkmal nicht mit absoluter Übereinstimmung zu finden vermocht, nümlich die Umriss- form der Lippe, welche er ,ovato-orbiculare* nennt, wührend ich sie late ovatum* nennen musste, alle andren Merkmale stimmen. Tafel X C. Euchloraea. Labellum trilobum seu plerumque subtrilobum rarius simplex, papilis seu plerumque falcibus seriatis aut in facie superi- ore tantum (ZZJomoglossae) aut in utraque faeie onustum (Heteroglossae). A. Homoglossae. I. Labellum re vera trilobum saepius profunde sinuosum. a) Labellum basi tantum faleulis instructum rarius in medio disco. Sepala apice inerassata, faleulae supra coloratae inerassataeque. 50. Chl. virescens. Lindl. Sepala apice non inerassata, faleulae omnino mem- branacea. 51. CÀl. semitensis Phil. b) Labellum basi tantum falculis antice papillis rectis instructum, lobus intermedius subrepandus. 52. Chl. Pavon Lindl. Labellum medium usque falculis deinde papillis per- brevibus instruetum, lobus intermedius dentatus. 58. Chl. semibarbata Lindl. II. Labellum simplex seu subtrilobum. a) Appendices disci labelli filiformes seu paleaceae (J"uUi- ferae). ca. Plantae validissimae ad 1m altae, spicae longae multiflorae. Labellum suborbieulare antice lacero dentatum. sepala later. apice incrassata denticulata. 54. Chl. calopogon Phil. Labellum ovatum antice crenulatum acutum se- pala later. non inerassata. 55. Chl. Sceptrum Rchb. f. B. Plantae mediocres 25—45 cm altae. Flores magni albi, flores expansi 5—6 em diam, totus discus labelli paleaceo-barbatus, sepala later. non incrassata. 56. Chl. eygnea Phil. Flores minores lutei, sepala later. apice inerassata et ibi longe papillosa. 51. Chl. pogonata Phil. bh) Appendices labelli clavatae (Clavigerae). a. Labellum apice nudum non incrassatum. 58. Chl. Lagunae Pacis Krünzl. 8. Labellum apice inerassatum v. discolor. 59. Chl. praecincta Speg. et Krünzl. y. Labellum apicem usque papilligerum. Labellum subtrilobum, papillae sparsae, cristulae 5 in ima basi. 60. Chl. modesta Phil. Labellum ovatum, papillae basilares seriatae, ceterae sparsae, totus margo nudus. 61. Chl. collina Phil. Labellum ovato-oblongum retusum, papillae vena- rum centralium majores seriatae discus ceterum dense minuteque papillosus. 62. Chl. eristata Lindl. c) Appendices labelli omnes .falcatae. Barbatae aurantiacae. 1 Flores aurantiaci v. lutei (excepta specie ultima). Plantae omnes graillimae flores inter minores semiaperti erecti. a. Sepala later. vix v. neque incrassata neque discoloria.: Labellum falcibus homogenis praeditum. 63. Chl. aurantiaca Lindl. — 108 — Labellum basi faleibus deinde papillis attenuatis deinde setis, supremo tuber- culis tectum. 64. Chl. erocata Phil. B. Sepala later. ineorassata v. discoloria. Labellum elongatum ovatum subtrilobum margine non papillosum. 65. Chl. chrysantha Poepp. Labellum subrotundum margine papillosum antice dentatum. 66. Chl. aurea, Phil. TT Flores albi viridi-notati. Faleulae et appendices in disco tantum. 67. Chl. Volkmanni Phil. Barbatae genuinae. Totus discus faleibus et papillis onustus. a. Labellum ovatum integrum, faleulis omnibus homo- genis tectum. 68. Chl. barbata Lindl. B. Labellum oblongum seu rhombeum antice rarius papilloso-dentatum, faleulae breves erassae. 69. Chl. campestris Poepp. y. Labellum ovatum subtrilobum longiusculum(longius ae latum). T Lamellulae humiles a basi ad v. ultra medium, lobus intermedius laeciniatus. 70. Chl. chlorosticta Phil. Tr Lamellulae tantum basilares, discus ceterum faleigerus. 71. Chl. multiflora, Lindl. Trt* Lamellulae basilares nullae. Lobus intermedius fere omnino faleigerus, crenulatus v. subsinuosus interdum mar- gine papilligerus. 19. Chl. ungwis cati Rchb. f. — 104 — Lobus intermedius toto margine nudus. 73. Chl. Johowiana Krünzl. Discus labelli medio falcigerus marginem versus papillosus. 74. CH. collieensis Krünzl. 0. Labellum suborbiculare. Spiea semper elongata, sepala flaccida deflexa torta, papilae et falculae faciei superiori tantum insidentes. 75. Chl. (incisa. Poepp. Spica densiuscula, faleulae dispositae ut in praecedente marginales in faciem inferiorem permeantes. (Transitum praebet haec species ad sectionem sequentem. 76. Chl. erispa Lindl. B. Heteroglossae. Faleulae seu papillae in facie inferiore labelli alia ratione dispositae ac in superiore, labellum simplex. Labellum panduratum. Papillae faciei superioris faleatae in series 7 dispositae, papillae faciei inferioris parvae marginem sequentes; planta gracilis. Ti. Chl. Kruegeri Phil. Labellum ovato-oblongum. Falculae basin labelli faciei superioris oecupantes, facies inferior ut in prae- cedente; plantula vix spithamea. 78. Chl. chica Kránzl. Labellum anguste ovato-oblongum. Faleulae subquadratae in lineis 5 centralibus faciei superioris, papillae quae- dam crassae in íacie inferiore inter nervos basin versus. 79. Chl. heteroglossa Rchb. f. Labellum ut in praecedente sed latius margine magis crenulatum, papillae crassae compressae clavatae a basi supra medium faciei superioris excepto apice; in facie inferiore similibus ante apicem. 80. CAl. lamellata Lindl. -—— VIE Tm Labellum oblongum antice vix angustius. Papillae cla- vatae numerosissimae in facie superiore, punctulae crebrae pone marginem in facie inferiore. 81. Chl. pseudo-campestris Krünzl. Labellum ovato-triangulum (basi bene latius quam antice) margine papillosum, faleulae in lineis 5 basin versus faciei superioris. papillae quaedam in facie inferiore utrinque pone marginem, sepalorum apices papillosi. 82. Chl. trachysepala Krànzl. Labellum rhombeum basin versus plus minus rotundatum antice dentatum. Margo basin versus integer, faleulae seriatae in facie superiore et papillae crebrae marginem versus, faleulae similes inter venas totius faciei inferioris. 88. Chl. Piquichen. Lindl. Margo etiam basin versus lacero-dentatus, papillae elongatae in seriebus 77 centralibus faciei superioris, faleulae et papillae crebrae in disco faciei inferioris apicem versus. 84. Chl. prodigiosa Rchb. f. 50. Chloraea virescens Lindl. Caule ad 50 cm alto, foliis 3—5 basilaribus obovato-oblongis aeutis ad 10 cm longis ad 3 cm latis, vaginis in seapo compluribus sub anthesi scariosis, spica pauci-pluriflora (10—15) densiuseula, braeteis lanceolatis acuminatis ovaria superantibus v. (superioribus) aequantibus 2,8—4 cm longis. Sepalo dorsali oblongo acuto, lateralibus longioribus ligulatis apicem versus paulum dilatatis obtusis cochleatisque paulum inerassatis, petalis brevioribus oblongis acutis, nervis a basi supra medium papilligeris, labello brevi-unguiculato e basi cuneata dilatato trilobo, lobis lateralibus oblongis rotundatis lobo intermedio majore obtuso antice rotundato margine ubique integro, lineis per discum 5 v. 7 ad tertiam partem falculis antrorsis dense obsitis, additis medium usque et ultra papillis plus minus longis, lobis lateralibus ceterum nudis, gynostemio gracili */4 sepali dorsalis aequante anguste marginato. — Flores pallide brunnei v. — 106. — albidi atro-viridi-notati, sepala lateralia 2,5—2,8 em longa, dorsale 3 cm longum 1 em latum, petala 2 cm longa 7—8 mm lata, labellum 1,8cm longum inter lobos laterales 1,5 cm latum. — Novembri. Chloraea virescens Lindl. i Quart. Jowrn. Roy. Inst. N. S. I (1897) 51; Id. Gen. et Sp. Orch. 404; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 458. Chile. Concepcion. (Cuming in herb. Lindl.! Neger N.3a! u. 4!) Araucania! Renaico! Die hier angegebenen Masse sind Durchschnittswerte, die Zeichnung stellt ein Labellum vor, wie man es meist findet. Aus- geschlossen sind Variationen aller dieser Teile durchaus nicht. Bei allen Exemplaren wird man jedoch einen ziemlich dichten Blütenstand finden, welchem die grossen Deckblütter ein etwas zapfenühnliches Aussehen geben. Tafel XI A, B. p. Petalwm. 51. Chloraea semitensis Phil. Caule ad 70cm alto, foliis longe pedunculatis obovatis acutis cum petiolo ad 22 em longis antice ad 4 cm latis, scapo paucivaginato, spica fere 20 cm longa pauciflora laxiflora, bracteis lanceolatis, infimis 4 cm supremis 2 em longis ovaria superantibus v. vix aequanti- bus. Sepalis anguste oblongis ligulatisve brevi-acutatis homo- dermaticis, petalis subbrevioribus duplo latioribus oblongis obtuse acutatis a basi medium usque dense papillosis, labello ex ungue angusto cuneato profunde trilobo, lobis oblongis. intermedio suborbiculari. omnibus antice rotundatis leviter v. vix repandis, venis centralibus 5 a basi medium fere usque in lamellulas antice acutas auctis (vix ,falces^ proprio sensu dicendis), toto disco et lobis lateralibus ceterum nudis: gynostemio anguste marginato. — Flores albidi? sicci dilute pallide griseo-rosei ut tota planta, sepala petalaque 2,5 cm longa, sepala 4—5, petala 8 mm lata, labellum 2.2 em longum 2 em latum. — Floret? Chile. Bei Constitucion! 1 Exemplar ohne Standort! Semita bei Parral (Volkmann !). Gleicht | einer grossen Cl. virescens Lindl, hat aber eine stark verlingerte Ahre und ist durch die homodermatischen Sepalen, welche EFC CCUEE — 41015 — auch nicht die geringste Andeutung einer Verdickung an der Spitze haben, auf den ersten Blick zu unterscheiden. Dazu kommt dann, dass die Lippe, deren Umrissverhültnisse vóollig denen von CA. virescens gleichen, mit sehr dünnháutigen vorn zugespitzten Sichelchen besetzt ist, aber ohne die schwieligen Verdickungen von diesen. Tafel XI C. 52. Chloraea Pavonii Lindl. Planta valida, caule circiter 70 em alto, foliis basilaribus sub anthesi plerumque jam evanidis ut judicari potest haud longis oblongis v. oblongo- lanceolatis obtusis, vaginis caulinis satis magnis acutis, spica multiflora circiter 12 cm longa, bracteis ovato-lanceolatis acuminatis ovario non v. vix aequantibus, floribus cum ovario angulatis. Sepalis oblongo-laneeolatis acutis, lateralibus apice non incrassatis dorsali exeavato, petalis quarta brevioribus obovato-oblongis obtusis, venis centralibus in ima basi in- crassatis, labello trilobo, lobis lateralibus rotundatis, intermedio oblongo obtuso toto margine valde undulato, papillis in omnibus venis centralibus excepta parte marginali basin versus obtuse fíaleatis anticis rectis omnibus semidiscoloribus satis magnis, gynostemio modice marginato et curvato ?/s sepali dorsalis aequante. — Flores inter minores generis, sepala 1.8 em longa 3 mm lata, petala 1,5 em longa 4—5 mm lata, labellum 1.3 em longum 8 mm latum. — Floret? — Chloraea Pavonui Lindl. Gen.et Sp. Orch. 404; A. Rich. in Gay Fl. Chl. V, 457; Philippi àn Lannaea. XXIX (1957—98) 53 non in Linnaeau XXXIII (18964—5) 242. — Asarca. speciosa. Landl. in. Quart. Journ. Roy. Instit. N. S. 1 (1927) 52. — Seragnas Gavilu Pavon in. herb. Lambert. Chile. Valparaiso (King!) und ohne genauen Standort! In Kew. befindet sich nur eine Analyse, welche Lindley nach der im Lambert'sehen Herbarium befindlichen Blüte gemacht hat, aus dem Herbarium von Santiago erhielt ich 2 weitere ausgezeichnete Exemplare, deren Lippe mit der Skizze Lindley's absolut über- einstimmt. Die Papillen der Lippe sind verhültnismüssig gross und besonders dick, die nach dem Grunde zu sind sichelfórmig gekrümmnt, die nach vorn hin grade und etwas spitzer, auf den Seitenlappen finden sich einige wenige Verdickungen der Adern. Die Pflanze ist augenscheinlich nicht hüufig. Tafel XI D. -—— 108 — 53. Chloraea semibarbata Lindl. Caule ad 60 cm alto basi tantum foliato, sub anthesi plerumque aphyllo, foliis oblongis ellipticis v. obovatis obtusis v. brevi-acutatis 6—12 cm longis 39—4 em latis, squamis in scapo paucis longis acutis, spiea ad 10em longa pluriflora densiuscula, bracteis longe lanceolatis 3 cm longis acuminatissimis quam ovarium paulum longioribus. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato obtuso; latera- libus aequilongis linearibus apice ipso paulum incrassatis, petalis obovatis obtusis, verrueis in lineis medianis ab ipsa basi rarius medium usque, labello brevi unguiculato trilobo, lobis lateralibus obscure rhombeis angulis rotundatis, margine leviter undulato, lobo intermedio late oblongo antice rotundato, manifeste crenulato, cristis humilibus in basi disci 5 medium usque decurrentibus supra paulum undulatis antice i. e. medio in diseo in dentes falcatos exientibus, disco et lobis lateralibus ceterum ecristatis sparsim et minute papillosis; gynostemio gracili */ sepali dorsalis aequante apice valde dilatato. Flores cum ovario continui aurantiaci, v. aurei, sepalum dorsale fere 3 em longum, lateralia 2,5 em longa, dorsale 5 mm, lateralia 3 mm lata, petala 1,7 cm longa antice 7 mm lata, labellum 1,8 em longum inter lobos laterales 1.5 cm latum, gynostemium 1.7 em longum. — Decembri. Chloraea semibarbata Landl. Gen. et Sp. Orch. 403; A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 456. — Huc Chl. Besseri Rchb. f. in Limnaea XXII (1849) 562. Chile. Südlicher Teil (Reynolds!) Chillan! S. Juan! (Neger! Prov. Valdivia b. Renaico! Die ,Bebártung* kann bis zur Mitte der Lippe reichen, bisweilen sind die Sehwielen am Grunde kurz und die Papillen etwas weiter verbreitet, bisweilen überwiegen die Schwielen und die Papillen umgeben diese nur mit einer schmalen Zone und in geringer Anzahl. Chl. Besseri Rchb. F. ist nichts weiter als eine etwas grossblütige Form dieser sehr variablen Art. Tafel XT E. Subspecies a. spectabilis Krünzl. Differt statura ma- jore, floribus bene majoribus albis ceterum ut typus. — Sepalum dorsale 2,5cm lateralia 4 em longa medio 6—7 mm lata, L5 £00 petala 3 em longa medio 8em lata labellum 3,3 cm longum basi 2 em latum. — Oetobri. Chl. spectabilis Phil. àn| Linnaea, XXXIII (1864—25) 240. S. Jago in praedio S. Juan! — Dort vor Jahren nur ein einziges Mal gefunden. Subspecies b. Pearcei Krünzl. Differt a typo labello fere orbieulari papillis marginalibus et floribus quam typiei paulo majoribus. — Sepala 2,5—2.8cm longa 8mm v. 6—7 mm (lateralia), petala 1,8—2 em longa 6—7 cem lata, labellum illi typi aequimagnum. — Species mihi non visa. Chl. Pearce; Phil. àn. Linnaea XXXIII (18564—5) 243. Prov. Valdivia, auf Ebenen am Fusse der Anden (Pearce). Diese letztere Subspezies habe ich nieht gesehen und kann also nur auf die starke Übereinstimmung der Diagnosen hin meine Meinung dahin formulieren, dass ich sie besten Falles für eine Subspezies von Chl. semibarbata Lindl. halte, wenn sie nicht überhaupt identisch ist. Von Chl. spectabilis Phil. habe ich eine Blüte des Originalexemplares in Hànden und nach dieser ist es eine grosse sehr zarte Form von CHI. semibarbata Lindl. Von einer Abbildung musste ich aus áhnlichen Gründen wie (S. 111) bei CI. cygnaea Phil. Abstand nehmen; die einzige auf sehr festes Kartonpapier aufgeklebte Blüte würe beim Ablósen vóllig zerfallen und háütte kein gutes Bild mehr ermóglicht, da besonders üie Randpartie stark gelitten hatte. 54. Chloraea calopogon Phil. Caule fere 1 m alto vaginato, foliis sub anthesi Jam evanidis, spica ad 22 cm longa .pauci-pluriflora, bracteis ovato-lanceolatis flore brevioribus floribus magnis. Sepalis oblongis ligulatisve obtusis, laterali- bus apice incrassatis involutis minute dentieulatis, petalis !h brevioribus subsimilibus obtuse acutatis, labello unguiculato toto cireuitu transverse late elliptico v. suborbieulari obseure quadrilobo, lobis lateralibus parum evolutis rotundatis margine denticulatis dentibus praesertim antice apice incrassatis, lobo intermedio profunde bilobo, toto margine grosse serrato v. lacero-dentato, lineis centralibus 5 basi dentibus incurvis acutis antice filis grandescentibus instructis, papillis sparsis clavatis capitatisve in lineis radiantibus loborum lateralium; gynostemio late.marginato supra valde dilatato. Flores albi viridi-lineati — 110 — et notati, sepala 2—2,3 em longa, dorsale 5 mm, lateralia 3—4 mm lata, petala vix 2 em longa 3—4 mm lata, labelium circiter 2 cm longum inter lobos laterales 2,3 em latum, papillae labelli 5—8 mm longae. — Decembri. Chloraea calopogon Phil. in. Linnaea. XXIX (1857—8). Chile. Prov. O'Higgins bei Aculeo! u. b. Mansel! Vorstehende Diagnose wurde nach einer Blüte des Original- exemplars der Philippischen Diagnose geschrieben unter Zuhülfe- nahme einer farbigen Zeichnung des Herrn Dr. Philippi. Es ist eine ausserordentlich schóne Pflanze von sehr reiner Fürbung, grün auf weiss. Die langen fadenfórmigen Papillen auf dem Labellum, welche zur Aufstellung des sehr charakteristischen Speziesnamens geführt haben, finden sich bei keiner anderen Art in so auffallender Form. — Die Pflanze scheint nicht háüufig zu sein und alle mir vor- gekommenen Exemplare stammen aus der Provinz O Higgins. Tafel XI F u. G. p. Petalum, s.l. seitliches Sepalum. 55. Chloraea Sceptrum Rcehb.f. Caule validissimo 60—90 em alto sub anthesi omnino aphyllo et vaginis jam emarcidis vestito, spica 30 em longa densiuseula multiflora, bracteis lanceolatis acuminatis pallidis ovaria subaequantibus, infimis multo longioribus ad 3 cm longis. Sepalis lanceolatis homodermaticis acutis acuminatisve, petalis paulo minoribus obtusis, his omnibus manifeste venosis,labello brevi-unguiculato obseure trilobo, utrinque (lobis lateralibus) rotundato margine integro, antice (lobo intermedio) triangulo margine crenulato, lineis in disci basi 5 lamellatis si mavis alte venosis venis inde in marginem decurrentibus ibique plus minus ramosis, papillis elongatis filiformibus toto fere in disco apicem versus rarioribus, gynostemio pro flore brevi late marginato. — Flores pallidi crebre viridi-notati, sepala 2 cm longa 4 mm lata. petala 1,8 em longa aequilata, labellum 1,3—1,5 cm longum 1 em latum, gynostemium 8 mm longum. — Decembri. Chloraea Sceptrum Rchb. f. àn. Linnaea, XXII (1949) 862. Chile. Prov. O'Higgins bei Aleuleo! ohne genaueren Standort (Besser ex Rchb. f.). Von Reichenbach's Diagnose habe ich an einem sehr grossen und noch leidlich erhaltenen Exemplar von Aculeo alle Merkmale bestütigt gefunden, ausgenommen das ,labellum manifeste trilobum". gf Man kann das Labellum allenfalls ,trilobum* nennen, wenn man den Begriff in der allerweitesten Deutung nimmt. Alle anderen Merkmale siüimmten vortrefflich und ich habe somit kein Bedenken getragen, Reichenbach's Diagnose in diesem einem Punkte abzuündern. Die Sepalen und Petalen haben auffallend starke Lüngsadern. 'afel XII A, 56. Chloraea eygnaea Phil. Caule 30-—45cm alto basi 6—7mm erasso, foliis plerisque basilaribus brevibus oblongis obtuse acutatis vix 4cm longis 2 em latis, scapo ceterum vaginato, spica pauciflora, bracteis membranaceis albidis. Sepalis linearibus acuminatis apice non incrassatis, petalis lanceolatis acutis quarta brevioribus omnino nudis, labello unguieulato, unguiculo supra basin paulum contracto, deinde late cuneato valde dilatato subquadrato obscure tri- lobo, lobis lateralibus antice obtuse angulatis, lobo intermedio obtuse triangulo retuso seu potius trapezoideo, margine la- belli a basi ad angulum loborum lateralium usque integro, deinde denticulato antice profunde lacero-dentato, disco totius labelli a basi fere apicem usque papillis flaccidis fere paleaceis dicendis vestito; gynostemio gracillimo fere dimidium sepali dorsalis aequante. — Flores pulcherrimi nivei, viridi-notati, sepalum dorsale 3 em longum, lateralia 2,8 cm longa, 9—4 mm lata, petala 2,3 em longa 5—6 mm lata, labellum eum ungui- culo 2,5 em longum et antice 2 cm latum. — Initio Januarii. Chloraea eygnaea Phal. 4n Linnaea X X XIII (1964—5) 241. Chile. Bei Taleahuano! (Nur in sehr wenigen Exem- plaren gefunden.) Die Diagnose ist, soweit sie den Habitus betrifft, nach Philippi's Angaben geschrieben, die der Blüte im wesentlichen nach einer Originalblüte mit Zuhülfenahme von Philippi's Angaben. Die Blüten sind rein weiss mit leicht grünlichem Anfíluge an der Spitze der seitlichen Sepalen. Leider war es mir nicht müglieh, das Labellum abzubilden; die Blüte war in bereis etwas defektem Zustand mit Anwendung einer sehr reichlichen Menge Gummi auf sehr steifes Papier geklebt. Der Rand des Labellums war mehrfach eingerissen und sonst bescháüdigt, ein genaues Bild also nicht herstellbar. Ich lasse die Frage offen, ob die Pflanze eine selbstándige Art ist, oder ein sehr schóner Albino von Chl. calopogon Phil. — was mir das wahrscheinlichere erscheint. — 112 — 57. Chloraea pogonata Phil Caule ad 25cm alto basi foliato, foliis sub anthesi emarcidis oblongis brevibus 7—8 em longis 2—2.5 cm latis, vaginis in seapo quibusdam acutis, spica pauciflora (3—5), bracteis ovato-lanceolatis ovaria aequantibus maximis 2,5cm longis 3—4 mm latis. Sepalo dorsali lineari-lanceolato acuminato, lateralibus faleatis lineari- bus apicem versus incrassatis extus papillis elongatis eximiis, petalis lanceolatis acutis leviter falcatis basi interdum minute punctulatis interdum omnino nudis, labello brevi unguiculato toto circuitu ovato trilobo, lobis lateralibus rotundatis vix v. non dentatis, lobo intermedio ovato aeuto margine dentato, tota superficie papillis uniformibus falcatis barbato illis linea- rum intermediarum majoribus quam lateralium ceterum simili- bus; gynostemio ?/s sepali dorsalis aequante gracili. — Sepala flava viridi-papillosa, lateralia 1,8—2 em longa 3—4 mm lata, dorsale 2,2 em longum 3 mm latum, petala 2 em longa 4—5 mm lata, labellum utrinque flavum medio intense luteum 1,5 em longum 1 cm latum, gynostemium 1,5 cm longum. — Floret? Chloraea pogonata Phil. àn Linnaea X XXIII (1564—5) 240. Chile. Prov. Aconcagua bei los Molles (L. Landbeck!). Die Pflanze erinnert zweifellos an CAÀ/. calopogon Phil. und hat die eigentiüimlichen fadenfórmigen Papillen nicht nur auf dem Labellum, sondern auch am verdickten Ende der seitlichen Sepalen. Das La- bellum ist deutlich dreiteilig, die Papillen desselben erinnern etwas an die von barbata, aber doch noch mehr an die von Chl. calopogon Phil. und die verwandter Arten. Tafel XII B. s./. seitliches Sepalum. 58. Chloraea Lagunae Pacis Kránzl. Habitu omnino Chl. campestris caule 25 cm alto, vaginis in scapo compluribus membranaceis amplis subacutis, spica subcapitata pauci-pluri- flora, bracteis infimis maximis oblongis acutis flores aequanti- bus superantibusve membranaceis 2,5—3 cm longis. Sepalis lanceolatis acutis lateralibus apice non incrassatis, linea mediana tota paulo crassiore, petalis quarta brevioribus ob- tusis pulchre reticulatis ceterum nudis, labello obseure trilobo antice leviter constricto subpandurato, basi callis undulatis crassis carnosis instructo, lamellis per totum discum excepto — 118 — apice 5—7 multifarie papillosis, inveniuntur papillae simplices v. elavatae pone marginem, compressae uncatae supra in- erassatae simplices v. 2—3-dactylae in lineis v. lamellis medianis, margine lateris inferi partim incrassato nec tamen proprie papilloso dicendo, lobulo antico labelli margine passim grosse dentato, disci margine nudo, gynostemio etiam pro parvo flore haud magno crasso. — Flores albidi, sepala lateralia 1,2 cm longa, intermedium 1,5—1,8 em longum, petala 1 em longa, labellum 8—9 mm longum. — Novembri. Patagonia. In pratis pinguibus collinis cirea Lago Paz (Spegazzini N. 51 ml). Auffallend zunáchst durch die kopffürmigen Blütenstinde und die grossen hochblattühnlichen unteren Bracteen, welche etwas wie eine Blütenstandshülle bilden. Die Lippe hat am Rande meist faden- fürmige oder keulenfórmige Gebilde, in der Mitte meist Sichelchen, zwischendurch kommen einzelne Mittelformen vor, welche streng genommen weder Sicheln noch Keulen sind; der vordere Teil des Labellums ist stets ohne alle Anhàngsel. — Ich hatte 4 Exemplare zur Verfügung, an allen waren sámtliche Blüten befruchtet. Tafel XII C. 59. Chloraea praecineta Speg. et Kráünzl Caule 45—850 em alto omnino folioso, foliis 7—8 oblongis obtusis v. . obtuse aecutatis pro planta brevibus 6—8 cm longis ad 3 em latis supra in bracteas seariosas oblongo-lanceolatas ovariis aequilongas decrescentibus, bracteis infimis acuminatis 3 em longis. Sepalis lanceolatis acuminatis lateralibus subfaleatis, petalis oblongis aeutis paulo brevioribus, his omnibus teneris ceterum eleganter reticulatis (nec papillosis neque incrassatis), labello simplice ascendente deinde arcte deflexo toto circuitu oblongo basi eristis 5—7 instructo his mox in lineas papillis filiformibus v. tenuiter clavatis ornatas medio in disco desinentes transientibus, lineis inerassatis crebris in margine praesertim basin versus radiantibus, disco praesertim medio nudo, margine partis tertiae anterioris labelli crenulato incrassato quasi zona semilunari cincto; gynostemio gracili apicem versus inerassato quasi capitato dimidium sepali dorsalis aequante. — j,Flores albido-virescentes, olivaceo-reticulati"^, sepala Kr&nzlin, Orchid, II, 8 EM EU mm 23 em longa 3—4 mm lata, petala 1,8 cm longa 6—7 mm lata, lahellum 1,5 em longum 7—8 mm latum. — Decembri. Argentinische Republik. Provinz Salto; im Valle de Santa Maria unter Dorngestrüpp (Spegazzini N. 102109). — Nur 1 Exemplar gefunden! Ich habe den Namen von dem breiten, im frischen Zustande dunkelgrünen Saume des Labellums entlehnt, welcher eine Art von halbmondfórmigem Bande bildet. Diese Bildung findet sich bei keiner bisher beschriebenen Art. Merkwürdig ist auch die von einer sehr dünnen Basis allmáhlich zu einem dicken Kopfe anschwellende Sáule. Schliesslich ist der Habitus bemerkenswert; die Pflanze ist bis zum Blütenstande hinauf beblüttert, die Blütter aber ziemlich klein. ''afel XII D. 60. Chloraea modesta Phil.in sehed. Caule eum in- florescentia ad 25 cm alto, foliis in ima basi caulis 6—7 oblongo-lanceolatis acutis ad 5 v. 6 em longis ad 1cm latis, vaginis in scapo paucis distantibus, spica densa capitata 4cm longa 3 cm crassa 15-flora v. ultra, bracteis oblongis acutis. Sepalis oblongo-lanceolatis acutis omnibus homo- dermaticis,lineis medianis satis crassis, petalis obovato-oblongis acutis quam sepala tertia brevioribus sublatioribusque, labello unguiculato trilobo, lobis lateralibus fere semiorbicularibus rotundatis, intermedio subquadrato medio apiculato, toto margine vix v. non crenulato continuo, lamellulis 5 a basi medium fere usque continuis supra crenulatis deinde in papillas clavatas solutis, venis lobulorum lateralium sub- parallelis inter se papillis similibus passim obsitis additis ubique papillis minoribus marginalibus, zona lata marginali lobi intermedii papillis libera, gynostemio pro flore alto ?/4 sepali dorsalis aequante. — Flores luteoli (?) inter minimos generis, sepala 1,22 cm longa 3 mm lata, petala 8 mm longa 4mm lata, labellum 7 mm longum medio 5 mm latum. — Floret? Chloraea modesta, Phil. Ms. in herb. S. Jago. Chile. Concepcion! Bemerkenswert scheint, dass der Besatz der Lippe, mit Ausnahme der basalen Leisten, aus dicken, fleischigen, keulenfórmigen Papillen oder besser Condylomen besteht, ein nicht háuflges Vorkommen; — 115 — die 3 Sepalen sind einander gleich mit verdickter Mittellinie, die seitlichen haben keine verdickten Spitzen. Das ganze Gewüchs erinnert an ein sehr dürftipes Exemplar von Cl. campestris Poepp, ist aber von dieser Art und von Cl. collina Phil. durch die homo- dermatischen Sepalen sofort gut zu unterscheiden. Tafel XII E. 61. Chloraea collina Phil. Caule 20—30 em alto basi foliato, foliis 5—6 oblongis lanceolatisve acutis sub anthesi saepius jam evanescentibus 5—8 em longis 1—1,5 cm latis, vaginis in scapo 3—4 satis longis plus minus densis scariosis et more bractearum reticulatis, spica pauci-pluriflora satis densa (10—25), bracteis oblongo-lanceolatis acuminatis ovarium superantibus. Sepalis lanceolatis acutis, lateralibus apice plus minus discoloribus (atroviridibus) vix inerassatis et nunquam con volutis, petalis paulo latioribus ceterum aequalibus, nervo mediano per totam longitudinem quam ceteri crassiore, labello anguste unguiculato toto ambitu obseurissime trilobo (si mavis integro medio utrinque plica insiliente instructo) margine a basi medium usque integro, antice grosse dentato crenulatove apice retuso et obtuse acutato, lineis a basi ipsa angustis 5 mox in papillas clavatas solutis, papillis similibus sparsis per totum discum exeepto margine ipso marginalibus minoribus quam. medio in disco, facie inferiore labelli prae- sertim basin versus pajpillis elongatis vix prominulis instrueta, gynostemio pro flore satis alto, ?|s sepali dorsalis aequante. — Flores albi viridi-notati, sepala 1,7 cm, petala 1,5 eom longa 4 v. 5 mm lata, labellum 1 em longum medio 7 mm latum. Chloraea, collina Phil. Àn. Linnaea XXIX (1857—98) 54. Chile. Valparaiso (Germain ex Phil. l. e). Araucanien. Renaico! San Fernando! Sieht auf den ersten Blick wie ein etwas dürftipes Exemplar von CÀl. campestris Poepp. aus, der Abweichungen sind aber im ganzen doch so viele, dass sich eine besondere Art rechtfertigen lüsst. Besonders abweichend ist die ziemlich stumpfe, grob gozühnte Spitze des Labellums und die b Hauptreihen keulenfórmiger Würzchen, wáührend Chl. campestris nur 3 Hauptreihen hat und die Würzchen bei weitem spitzer sind; ferner sind die Papillen der Unterseite bemerkenswert. Diese sind jedoch nur Knoten im Gewebe des g* — 116 — Labellums und beiderseits gleich; die Pflanze gehórt somit noch unter die Homoglossae. Tafel XII F. 62. Chloraea eristata Lindl. Caule 30—45 cm alto foliato, foliis plerisque basilaribus oblongis complicatis apice?, siccis roseis ut tota planta 6—8 em longis ad 3 cm latis, superioribus omnino vaginantibus acutis, spica laxius- cula pauciflora (8—192), bracteis lanceolatis acuminatis ovaria paulum superantibus. Sepalo dorsali lanceolato acuminato, lateralibus linearibus apice incrassatis, petalis oblongo-lanceo- latis acutis basi parcissime papillosis v. nudis, labello ovato- oblongo v. subrhombeo utrinque et antice rotundato vix tri- lobo dicendo, margine basin versus integro passim verrucoso apicem versus sinuato (lacero Liudley), lineis in disco faciei superae 5 basi ipsa crispulis deinde praesertim 3 centralibus papilis incurvis clavatis obsitis papillis marginalibus in facie infera crebris incrassatis in faciem superiorem translucentibus apice labelli brevi incrassata. — Flores albi seu certe albidi viridi-notati,'sepala 2 cm longa vix 3 mm lata, petala 1,7 cm longa 5 mm lata, labellum 1,7 em longum 1,3—1,5 mm latum. — Floret? Chloraea cristata. Landl. 4n. Hook. Journ. Bot. I (1834) 4; Jd. Gen. et Sp. Orch. 401; A. Rich. à» Gay Fl. Chil. V, 445. Chile. Valparaiso! (Cumings N. 680! herb. Lindley). Die Pflanze scheint selten zu sein, denn im Herbarium Lindley findet sich nur ein von Cuming gesammeltes Exemplar und unter den Pflanzen des Museo Nacional vermochte ich nur wenige Exemplare sicher als CÀ/. cristatía zu deuten. Bei keiner anderen Pflanze ist es mir so unangenehm gewesen, dass Lindley die Unterseite des Labellums zu beschreiben unterlassen hat, als bei dieser. Seine Skizze ist flüchtig hingeworfen und man kann wohl mehr ahnen aber keinenfalls sicher behaupten, dass die leicht angedeuteten Papillen an den Seiten die von unten her durchscheinenden Verdickungen der Unterseite sein sollen. Sehr gut stimmen die aus fünf keulen- fürmigen Papillen zusammengesetzten Reihen der Oberseite. Ich fand den Rand der vorderen Hàálfte des Labellums tief buchtig, aber nieht zerschlitzt. Die allgemeinen Bemerkungen und besonders der Vergleieh mit CAl. multiflora sind dagegen sehr zutreffend. Die Pflanze variiert nàmlich in ein paar unwesentlichen Punkten, welche — IM jedoch das Aussehen der Blüten sehr wesentlich beeinflussen kónnen, erstens in der grósseren oder kleineren Entfernung zwischen den Làngsnerven der Lippe und zweitens in der grósseren oder geringeren Anzahl der kleinen Papillen beiderseits der Hauptnerven.Die Abbildung des Labellums auf unserer Figur stellt den extremen Fall einer sehr dichten Vegetation von Papillen dar, und bei diesen Exemplaren finden sich dann auch ein paar winzige Papillen an der Basis der Petalen. In der Sammlung aus S.Jago fand sich ein Exemplar, bei dem die Lüngsnerven und Papillen entfernter gestellt und die Petalen regelrechte ,petala nuda* waren, wie Lindley sie beschreibt. Dies Merkmal trifft indessen nicht immer zu. Tafel XII G. p. Petalwm. 63. Chloraea aurantiaca Lindl. Caule gracillimo ad 70 cm alto basi foliato deinde vaginato, foliolis oblongis obtusis acutisve in basi vaginis in scapo satis densis seariosis,spica laxa multiflora distantiflora, bracteis ovaria vix v. non aequantibus. Sepalo dorsali laneeolato aeuminato concavo, lateralibus lanceolatis apice ipso vix v. non incrassatis plus minus re- tusis, petalis oblongis apice subobliquis retusis, labello ungui- culato (ungue minute bilobo) e basi cuneata sensim modice dilatato trilobo, lobis lateralibus oblongis v. ovatis rotundatis leviter crenulatis, lobo intermedio oblongo rotundato mani- festius crenulato undulatoque, papillis in lineis disci seriatis compressis basin versus longioribus ceterum aequalibus, margine papillis destituto; gynostemio gracili ?/ sepali dor- salis aequante. — Flores aurantiaci, sepala 1,8—2 cm longa 3—4 mm lata, petala 1,5 cm longa 5 mm lata, labellum 1,3— 1,8 em longum 8 mm latum. — Novembri. Chloraea. aurantiaca Landl. Gen. et Sp. Orch. 403; A. Rich. m Gay Fl. Chil. V, 451. — Asarca aurantiaca Landl. 4n Hook. Journ. Bot. I,4. Chile. Ohne genaueren Standort (Bridges 1832!); Salto (D. Luis Molinare Gallarda!); Cordillere de Chillan! Con- cepcion (Neger!). Variabel hinsichtlich der Grüsse der Blüten und der dunklen Spitzen der Sepalen, welche oft nur angedeutet resp. auf das aller- àusserste Ende beschránkt sind. Tafel XII H. — 118 — 64. Chloraea crocata Phil. Scapo 25—60cm alto, folis basilaribus sub anthesi plerumque evanidis oblongis (?) 6—8 cm longis, vaginis in scapo satis crasso 4—65 oblongis acutis, supremis bracteaeformibus, spica satis densa pluri- flora (12—15), bracteis lanceolatis acuminatis ovaria v. etiam flores superantibus inferioribus 2,5 —3 em longis. Sepalo dor- sali lineari-lanceolato acuto, lateralibus linearibus apice ipso leviter inerassatis, petalis lanceolatis basin versus sparsim et pauci-varicosis, labello brevi-unguieulato trilobo, lobis lateralibus rotundatis obtusis, lobo intermedio haud multum longiore margine integro sed erenulato obtuse acutato, venis inerassatis 5 in basi disci ibique parallelis deinde papillis faleatis incurvis haud multis. supra paululum incrassatis satis distantibus obsitis medium discum vix vel non excedentibus gynostemio ! sepali dorsalis aequante. — Flores pallide v. intense lutei viridi-notati, sepala 2,5 cm longa, petala 9 cm longa, labellum 1,8cm longum inter lobos laterales 1,5 cm latum. — Decembri. Chloraea crocata Phil. àn. Linnaea XXIX (1857—8) 51. Chile. Cordillere von Linares (Germain!); Cordillere de Chillan! Hat viel Ahnlichkeit mit OCAl aurantiaca Lindl, aber ein ab- weichend gebautes Labellum. Lindley sagt von awrantiaca ,venis omnibus pariter tuberculatis^; hier sind alle Arten von Übergángen zu finden, von Lamellen in Sicheln, von Sicheln in zylindrische Warzen, von diesen durch allmáühliche Verkürzung in dicke Papillen und verdickte Adern. Es ist dies nicht hàufig bei Chloraea. — Die Petalen haben am Grunde 2—3, sehr selten mehr, áusserst winzige Papillen oder richtiger Knótchen auf den Làngsnerven. — Die Haltung der selbst sub anthesi wenig geóffneten Blüten ist durchaus die der Chl. aurantiaca Lindl und die Farbe ist wohl kaum verschieden. — Die drei Arten, CAI. chrysantha Poepp., aurantiaca Lindl. und crocata Phil. sind schwer zu unterscheiden, wenn man nicht grade ganz charakteristische Exemplare in Hánden hat. "Typische Exemplare von CAI. chrysantha Lindl. sind sehr gross (60—90 cm) und haben eine ziemlich schlanke Áhre von 18—922cm Lünge und ebensoviele fast gleich- zeitig geóffnete Blüten, welche alle steif aufrecht stehen. Die Sepalen sind an der Spitze dunkelgrün gefürbt aber wenig verdickt, das Labellum hat an der Basis fünf kurze Lamellen, dann dicke, etwas zusammengedrückte Papillen und, wo diese fehlen, dunkle stark hervor- tretende Adern. Die Sepalen sind etwas über 2 cm lang, die Petalen — d19 — wenig kürzer, das Labellum 1,0 cm lang. Die Farbe wird beim Trocknen dunkel. — CÀ/. awrantiaca Lindl. ist eine kleinere Pflanze mit schmalen Bláitern und einer etwas schlaffen Rispe mit nur wenigen, ziemlich grossen und geóffneten Blüten, welche sich nie gleichzeitig óffnen und etwas nicken. Die Sepalen sind an der Spitze bisweilen mit einem grünen Fleckchen versehen, welcher oft auf einen Punkt zusammenschrumpft und ófters fehlt, das Labellum zeigt fünf Reihen von Sicheln, welche an der Basis ein wenig lünger sind als in der Mitte und der Spitze zu noch kürzer werden; auf den seitlichen Partieen werden sie niedriger und gehen in Verdickungen der Nerven über. Die Blüten sind ebenso gross als die von CÀ/. chrysantha, behalten aber beim Trocknen ihre schóne goldgelbe Farbe. — Chl. crocata Phil. ist ein sehr schlankes Gewáchs mit einer langen dünnen oder schlank pyramidalen Rispe ziemlich kleiner aufrechter Blüten, von ca. 1,5 cm Lànge, welche nie ganz geóffnet sind nnd neben welchen die Deckblátter stark hervortreten. Von Verdickungen oder anderer Fürbung ist an den seitlichen Sepalen nichts zu sehen. Das Labellum hat am Grunde grosse, in der Mitte kürzere Sicheln, vorn und nach den Seiten hin kürzere Papillen. Die Blüten werden beim Trocknen dunkel. — Dies die Unterschiede, welche jedoch nur bei typischen Exemplaren eine leichte Unterscheidung gestatten und deren Formulierung der Verfasser als das Resultat zahlreicher sehr ins einzelne gehender Untersuchungen bezeichnen muss. — Wenn ich nach der Háufigkeit der mir vorgelegenen Exemplare urteilen darf, so ist crocata Phil. ziemlich hàáufig, weit seltener «wrantiaca Lindl, und die echte chrysantha Poepp. unbedingt selten; aber als vóllig sicher wage ich dies nicht hinzustellen. Wertlos für die Bestimmung sind die Umrissformen der Lippe und die Petalen, vou sehr fraglichem Wert die Verdickungen der Sepalen und die Grósse der Blüten, und eine sehr eingehende Untersuchung erfordert stets, die Leisten, Záhne und sonstigen Verdickungen des Labellums genau anzusehen. Tafel XIII A. 65. Chloraea chrysantha Poepp. Caule gracili ad 80cm alto, foliis basilaribus 4—5 brevi-petiolatis oblongis acutis ad 12 cm longis 3,5 cm latis, vaginis in scapo perpaucis distantibus, spica laxiflora pluriflora (—15) ad 12 cm longa, braeteis ovato-oblongis quam ovaria paulo longioribus, flori- bus eum ovario continuis. Sepalis lineari-lanceolatis, inter- medio acuto, lateralibus obtusis apiee ipso incrassatis in- volutisque, petalis latioribus brevioribusque lanceolatis acutis, labello brevi-unguieulato e basi lata cuneato toto cireuitu ovato subtrilobo, lobis lateralibus paulum prominentibus —*« 390. rotundatis semiobovatis, margine integris, lobo intermedio ovato-oblongo obtuso margine late dentato et crenulato, lineis per discum 7 primum parallelis deinde paulum divergentibus in papillas plus minus longas aeutas v. breves falciformes solutis, medianis majoribus, lateralibus quibusque humilioribus in venas incrassatas (praecipue loborum lateralium) decres- centibus; gynostemio ?/4 sepali dorsalis aequante. — Flores crocei v. potius aurantiaci, apices sepalorum lateralium et cristae papillarum venorumque labelli virides, sepala 1,8 cm v. 1,5 em longa 2—3 mm lata, petala et labellum 1,3 cm longa, petala 4—5 labellum 8—10 mm lata. — Octobri ad Februarium. Chloraea chrysantha Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 14 ; Poepp. et. Endl. Nov. Gen. 1,31; Lndl. Gen. et Sp. 403; A. Fach. 4n Gay Fl. Chal. V, 453. Chile. Tiltil bei Santiago! Valparaiso (Reiche vid. ic.!). Prov. O'Higgins, Talcarogué; Cordillere de Rancos (Lechler N. 3019 a!); Nahuelvuta! Das Labellum ist auf den fünf Mittellinien mit kurzen Lamellen besetzt, deren oberer Rand etwas verdickt und grün gefárbt ist, die Linien der Seitenlappen sind mit lingeren und niedrigen Lamellen, welche schliesslich zu langgestreckten Schwielen werden, besetzt. — Die Blüten variieren etwas in der Grósse, der Breite des Labellums und selbstverstándlich in der Intensitát der Farbe. Tafel XIII B. 66. Chloraea aurea Phil. Caule 50—70 em alto basi tantum foliato, foliis ligulatis lanceolatisve ad 20 cm longis ad 2 em latis, scapo ceterum nudo, racemo 10 cm longo v. longiore densiuseulo 10—15-floro, bracteis sub anthesi scariosis oblongis acutis ovarium aequantibus 2,2—2,7 cm longis, floribus : cum ovario continuis erectis. Sepalo dorsali oblongo v. elliptico, lateralibus ovatis apice obtusis, semper nunquam nigro-signatis incrassatis, petalis obovato-oblongis obtusis subbrevioribus aureis, papillis longitudinalibus in lineis 5 medianis, interpositis punetulis incrassatis quibusdam, labello bene unguiculato e basi late euneata dilatato medio trilobo, lobis lateralibus rotundatis ipsis et lobo intermedio late oblongo margine crenulatis, lineis 7 in disco medio lamellulis longi- e XBIO tudinalibus vix prominulis instructis primum (a basi ad 'j fere) continuis deinde plus minus interruptis et leviter radi- antibus additis maeulis obseuris ante apicem lobi intermedii; gynostemio lato non marginato. "Totus flos, incl. gynostemio aureus, lamellulae et anthera fuscae. — Flos sub anthesi 2,5—9,7 em longus vi expansus 4,2 cm diam, labellum 2 cm longum et quo latissimum 1,2 em latum. Chloraea aurea Phil. à» Limnnaea. XXIX (1857) 48. Chile. In Andibus provinciae S. Jago! Cordillera de San Fernando N. 243! — Concepcion! Araucanien! Die dünklen Flecke am vorderen Ende der Sepalen und der Lippe sind keine Verdickungen, sondern lediglich Anháufungen von Pigment in den Zellen. Die sieben Linien an der Basis treten wenig hervor und sind auffallend steif und strichmássig in ibrem Verlauf; die meisten sind ununterbrochen, ein paar sind in kürzere Strecken geteilt, wie es scheint, ohne jede feste Regel. Steif in ihrem Verlauf sind auch die punktierten Linien der Petalen. ' Tafel XILI €. 67. Chloraea Volkmanni Phil. Cauli tenui ad 40 cm alto, foliis in basi paucis ascendentibus v. appressis lanceolatis v. oblongis acutis ad 12 cm longis 1 cm latis, vaginis in seapo 4 satis longis acutis scariosis, spica brevi pauciflora (—6), bracteis lanceolatis acuminatis quam ovaria semper longioribus saepius flores aequantibus, floribus cum ovariis continuis. Sepalo dorsali petalisque paulo angustioribus lanceolatis acutis trinerviis, nervis paulo crassioribus, sepalis lateralibus linearibus parte anteriore incrassatis obtusis ante apicem paulum contractis his omnibus trilineatis, labello toto circuitu latissime oblongo, lobis lateralibus obscure semi- obovatis, intermedio anteposito multo majore suborbiculari, toto margine praesertim lobi intermedii erenulato lobulatoque apice profunde plicato, lineis disci basi incrassatis, papillis minutis mox in appendices subfaleatas antrorsas acutas transientibus illis marginem et apicem versus in papillas ob- tusas deerescentibus, margine praesertim lobi intermedii pas- sim papillis minutis instructo. — Flores inter minores generis, sepala petalaque 1,5 em longa 3—4 mm lata, lineis 3 viridibus rpg ornata, labellum 1 cm longum 8 mm latum, omnia certissime alba, viridi-reticulata et signata. — Januario. Chloraea, Volkmanmns Phal. Ms. in. herb. Berol. Chile. Araucanien, Nahuelbuta! Palo botado! Durch die winzigen Blüten von den meisten Arten leicht zu unterscheiden. Das Labellum ist noch dreilappig zu nennen, die Teilung ist aber keine sehr tief einschneidende, die Zàáhne sind in der basalen Hàlfte am gróssten und zeigen dort die so háufige Sichel- form, naeh den Seiten und nach vorn gehen sie in die Form go- wóhnlicher Papillen über, am Grunde selbst sind sie sehr klein und stehen dicht gedràngrt. Tafel XIII D. p. Petalwm. 68. Chloraea barbata Lindl. Caule ad 50cm alto basi foliato, foliis sub anthesi destructis, vaginis in caule quibusdam arcte adpressis acutis, spica pluriflora, bracteis. quam ovaria longioribus acuminatis. Sepalo dorsali lineari- lanceolato acuminato, lateralibus lanceolatis apicem versus involutis obtusis apice bene papillosis, petalis brevioribus ligulatis acutis in lineis et interdum margine antico sparsim papillosis, labello brevi- v. vix unguiculato simplice ovato v. subrhombeo obtuso margine excepta ima basi lacero-dentato, toto disco papillis faleciformibus creberrimis barbato basi ipsa tuberculato, zynostemio gracili generis. — Sepala 2,2 cm longa 4—5 mm lata, petala et labellum 1,8 em longa, labellum 1,5 cm longum 8—10 mm latum. — Floret? Chloraea, barbata, Landl. in. Hook. Journ. Bot. I (1834) 5; Jdem, Gen. et Sp. Orch. 399; A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 440. Chile. Valparaiso (Exam. spec. herb. Lindley!) Arau- cania bei Renaico! Bemerkenswert durch die gleichmiàssige Entwicklung der Be- kleidung der Lippe: es ist ein eigentümliches Mittelding zwischen. Sichelchen und Warzen, womit die ganze Oberfláche so dicht besetzt ist, dass von einer besonderen Stellung nicht mehr geredet werden kann. Diese Art scheint nicht hàufig zu sein, da ich in der grossen Sammlung aus dem Museo Nacional nur zwei authentische Exemplare fand, beide stammen von Renaico in der Provinz Araucania. Tafel XIII E. p. Petalwm. — MIU res 69. Chloraea campestris Poepp. Caule varia alti- tudine plerumque 20—30 cm alto interdum 60cm alto (,bipedali* Poeppig), foliis omnibus basilaribus sub anthesi plerumque jam evanidis oblongis acutis circiter 6—8 cm longis 2—2,5 cm latis, vaginis paucis satis magnis in scapo, spica plerumque pluriflora satis congesta (interdum ,semipedalis^ Poepp.). bracteis lanceolatis acuminatis concavis ovarium semper bene superantibus. Sepalis lanceolatis, intermedio acuminato, late- ralibus rectangulariter divergentibus fere a dimidio apicem versus incrassatis involutis apice ipso obtusis, petalis oblongis obtusis, labello simplice oblongo v. ovato-oblongo v. subrhombeo apice obtuso margine obscure crenulato, callis 3 per medium discum plus minus in lamellulas breves deinde in papillas dissolutis, papillis similibus sed minoribus in lineis radiantibus lateralibus, marginem versus rarioribus, dentibus marginalibus rarius eartilagineis; gynostemio brevi. — Flores inter minores generis, sepala 1,2—1,5 cm longa, petala 1 cm longa, labellum 8mm longum 6 mm latum. — Novembri. | | Chloraea campestris Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 15; Poepp. et Endl. Nov. Gen. I, 29 t. 49; Lindl. Gen. et Sp. 599; A. Inch. in Gay Fl. Chil. V, 440. — Huc Chl. Poeppigiana. A. Rich. àn Gay Fl. Chil. V, 443 e. p. Chile. Weit verbreitet von der Küste bis hoch in die Cordilleren (,desde la orilla del mar hasta al centro de las Jordilleras*^ A. Rich.). Anden von Antuco (Orig.-Ex. Poeppig's im Herbar des K. K. Hofburg-Museums in Wien). Alle mir vorgekommenen Exemplare waren 15—20 cm hoch und hinsichtlich der Grósse der Blütter und der Anzahl der Blüten dieser Grósse entsprechend. Zwei Fuss hohe (—60 cm), wie Poeppig es angiebt, mit Blütenstinden von !/, Fuss Lünge (— 15 cm), dürften sehr selten sein. — Ich ziehe auch Ch/. Poeppigiana A. Rich. hier ein, der Hauptunterschied ist resp. soll sein ein etwas breiteres Labellumi und lockerer gestellte Zahnreihen, das reicht aber nicht aus, um so weniger, als der sonstige Bau derselben vóllig der von C7. campestris ist. Die Abbildung in Poeppig et Endlicher Nov. Gen. etc. t. 49 giebt ein recht gutes Habitusbild, aber die Analysen sind nichtssagend. Die Lànge der verdickten Partieen der Sepalen variiert. von !/s bis nahezu zu !/s die Dichtigkeit und Làünge der Zahnreihen auf dem Labellum variiert in ziemlich weiten Grenzen. Tindley's Diagnose EET. UC ist mehr nacb Poeppig's Analysen als nach Autopsie gemacht. — Meine Diagnose nach dem Originalexemplar in Wien. Tafel XIII pap. Pagnllen. 70. Chloraea chlorosticta Phil Caule tenui 60— 15 em alto basi foliato, foliis angustis 10—12 em longis 8—9 mm latis acutis, vaginis in scapo compluribus distantibus acumi- natis arcte appressis, spiea elongata pauciflora (6—7) distanti- flora, bracteis ovati-lanceolatis quam ovarium paulo breviori- bus 2em longis. Sepalo dorsali anguste lanceolato acuto trinervio, lateralibus linearibus quarta parte anteriore in- erassatis involutis obtusis; petalis oblongo-lanceolatis obtusis toto margine leviter crenulatis, toto disco dense papillis minutissimis obtecto, labello obscure trilobo, lobis lateralibus rotundatis, intermedio toto circuitu late oblongo v. suborbieulari margine profunde lacero-dentato, lamellis supra fuscatis per discum a basi apicem usque decurrentibus ibique in lamellu- las antrorsim falecatas acutas solutis, disco ceterum lamellis similibus radiantibus brevibus obtecto marginem versus denti- bus crebris faleatis instructo; gynostemio late marginato apice valde incrassato. — Flores haud conspicui albi viridi- notati, sepala 2,2 v. 2,5 cm longa 5—6 mm lata, petala 1,5 cm longa 7—8mm lata, labellum 1,6cm longum 1,2 em latum, gynostemium 1,3 em latum. — Floret? Chloraea, chlorosticta Phil. in Lannaea, X XIX (1857—8) 52. Chile. Anden von Linares (Germain!). Bemerkenswert für diese Art ist der lockere Blütenstand der ziemlich unansehnlichen Blüten. Die Petalen wie das Labellum sind von unzàhligen kleinen Wáürzchen, welche bald mehr, bald weniger erhaben sind und welche alle Übergünge von kaum hervoriretenden Erhebungen bis zu kleinen Sichelchen zeigen, gradezu übersát. — Man kónnte die Pflanze für ein verkümmertes Spezimen von Cj. ncisa Poepp. halten, aber die Grósse der Blüten ist doch zu abweichend, die Farbe ist anders und der Besatz des Labellums und der Petalen noch viel reichlicher als je bei CAI. incisa. Tafel XIII G. p. Petalum. 71. Chloraea multiflora Lindl. Caule 20—40 cm alto basi foliato, foliis lanceolatis acutis (?) 6—8 cm longis 1—2 cm ad ue tt (c RÉ N — 125 — latis, vaginis in scapo 3—4 satis amplis acuminatis, spica pauci-pluriflora (8—20), bracteis lanceolatis acuminatis teneris ovaria paulum superantibus. Sepalo dorsali oblongo-lanceo- lato acuto, lateralibus ligulatis tertia parte anteriore v. ultra paulum incrassatis discoloribus ibique involutis, petalis e basi cuneata oblongis oblique acutatis, papillis minutis perpaucis in ima basi (interdum omnino nullis), labello subsimplice brevi-unguieulato, utrinque rotundato apicem versus margine crenulato, seriebus 6—7 papillarum per discum, papillis fal- eatis pronis vix v. non clavatis, antice desinentibus v. valde abbreviatis, facie infera papillis destituta, gynostemio di- midium sepali dorsalis aequante. — Sepala 1,5 em longa, intermedium 3mm, lateralia 2mm lata, petala aequilonga antice 4—5 mm lata, labellum 1em longum 8mm latum, flores plerumque lutei v. luteo-albi v. imo albi plus minus intense viridi-notati. — Februario et Septembri. Chloraea multiflora. Landl. 4n. Quart. Journ. Roy. Instit. I (1827) 49; Id. Gen. et Sp. Orch. 401; A. Rich. Àn Gay Fl. Chil. V,444. — Chl. decipiens Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. (1853) 17 e.p.; Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. I, 31 tab. 55 exel. fig. 39. — Chl. Poeppigiana A. Fách. n Gay Fl. Chil. V, 443 e. p. Chile. Prov. Aconcagua, Catapilco! Prov. Valparaiso, Vitia del Mar! Prov. Valdivia; Villarica, Pampa de Putué! Prov. O'Higgins, Santa Rita! Prov. Curico, bei Curico! Constitucion ! Die Identitüt von Chl. multiflora Lindl. von 1827 mit Chl. decipiena Poepp. von 1833 ist ausser Frage und somit fállt der zweite Name unter die Synonyme. Leider, denn er ist passender als der Lindley'sche. Die Pflanze gehürt zu den kleineren Arten von OChioraea und ist keineswegs ,vielblütig^. Die Variabilitit aller Teile ist gross und wird noch gesteigert durch die sehr variable Fárbung, welche von reinweiss bis dunkelgelb alle Nüancen durchláuft mit sehr verschieden stark aufgetragener grüner Zeichnung. In einem Falle (bei einem Exemplar von Baíiios de Canquenas) fand ich auf den Petalen eine ganz minimale Andeutung von Würzchen. — Auch CAl. Poeppigiana A. Rich. gehórt z. T. hierher. Die Diagnose in der F7. Chilensis ist, wie leider alle dieses Autors betreffs der wichtigen Merkmale, ver- schwommen und unklar. Tafel XIVA, Bu. C. IL qeg t .79. Chloraea unguis eati Rehb.f. Caule 25—60 cm alto, folis parvis sub anthesi saepius evanidis, vaginis in scapo compluribus eum vestientibus, spiea pluriflora satis densa, floribus erectis cum ovario continuis, bracteis oblongis aeutis ovaria subaequantibus 1,5—2 cm longis. Sepalis lanceo- latis acuminatis dorsali paulo latiore, lateralibus apice siccis atratis margine tantum involutis, petalis vix brevioribus oblongo-lanceolatis obtuse acutatis a basi ad tertiam longi- tudinis partem seriatim varicosis, labello brevi- et late ungui- culato toto circuitu ovato trilobo, lobis lateralibus rotundatis margine crenulatis, intermedio oblongo grosse serrato antice retuso, lamellis in basi disci 5 deinde 7 primum humilibus deinde altioribus in faleulas antrorsas solutis, lateralibus mox radiantibus, papillis compressiuseulis in disco in teretes transientibus marginem versus rarioribus; gynostemio gracili satis late marginato ?/« sepali dorsalis aequante. — Flores certe albi, sepala et labellum viridi-notata, sepala 2,83 em longa 3mm lata, petala 2 em longa 4mm lata, labellum cum ungue 1,8—2 em longum inter lobos laterales 1,6 cm latum, gynostemium 1,5cm longum. — Januario. Chloraea wungwis cati HRchb.f. 4n Lannaea XXII (1549) S64. — Huc Chl. Pavoni Lindl.? | Philippi àn Linnaea XXXIII (1S864—5) 242. — Hue Chl. apieina Phil. in. sched. Chile. Nahuüuelvuta! Die von Philippi mit ,?* beschriebene CAI. Pavonü Lindl. ist der Beschreibung nach ganz sicher diese Art und mit CÀl Pavonii Lindl. keinesfalls identisch. Der Unterschied liegt besonders in der vóllig verschiedenen Bezahnuneg des Labellums. Die seitlichen Sepalen beschreibt Rchb.f. als ,non inerassata^, das ist nicht glücklich aus- gedrückt. Verdickt ist allerdings nur der vorderste Teil des Randes und selbst der nur sehr wenig, wohl aber ist das vordere Fünftel bis Viertel der Sepalen bei Herbarexemplaren dunkel, bei lebenden also grün gefürbt. So finden wir es auch an dem durch Insektenfrass leider stark mitgenommenen Originalexemplar Reichenbach's im Berliner Museum. — Nicht hiervon zu trennen ist die nicht publizierte, aber, wie es scheint, an mehrere Herbarien verteilte CA/. apicina Phil. Die Exemplare sind jüngeren Datums als die CAI. unguis cati Rchb. f., meist sehr viel besser. erhalten und mit. dunklen Spitzen der Se- palen, sonst aber in allen Punkten identisch. - Tafel XIV D. p. Petalum. — 12" 73. Chloraea Johowiana Krünzl. Caule 40—50 cm alto, foliis sub anthesi plerumque evanidis ut videtur oblongis acutis, vaginis in scapo paucis distantibus acutis, tota planta Sieca pallide rufescente, spica densa pauciflora, bracteis ob- longis acutis ovaria subaequantibus. Sepalis oblongis acutis homodermaticis, petalis subaequalibus obtusioribus omnino nudis, labello brevi-unguiculato late ovato-oblongo subtrilobo antice crenulato medio dentatoque apice non inerassato, la- mellulis in basi nullis, faleulis per medium disci seriatis in lineis medianis 5 aream medianam tantum occupantibus apicem versus omnino desinentibus marginem versus in papillas humiles decrescentibus, gynostemio tenui capitato ?/» sepali dorsalis aequante. — Flores ut videtur luteo-albi sicci palli- diores, faleulae supra viridi-marginatae, sepala 1,6—1,8 cm longa 4—5 mm lata, petala aequilonga 3—4 mm lata, labellum 1,5cm longum 1—1,2 em latum. Chile. Araucania bei Renaico, Constitucion! Die Pflanze kónnte man dem Labellum nach für Chl. unguis cati Rehb. f. halten, sie hat aber weder die Papillen auf den Petalen, noch an der Basis der Lippe die etwas langgezogenen Sicheln dieser Art. Es ist auch nicht CA/. apicina Phil, denn diese Art hat verdickte seitliche Sepalen, erinnert aber im Übrigen ebenfalls an CÀl. waguis cati Rchb. f. Die Blütenfarbe scheint weissgelb zu sein, denn bei dem einen der beiden Exemplare, welchem man nach Analogie eine direkt weisse Farbe zugesprochen haben würde, fand sich die Be- merkung ,ist frisch etwas dunkler*. ; Tafel XIV E. 74. Ohloraea eollicensis Kránzl. Caule ad 25cm alto, foliis basilaribus paucis sub anthesi destruetis, vaginis in scapo 2—3 valde distantibus acutis, spica pauciflora (—5) subeorymbosa, bracteis oblongis acutis ovaria aequantibus. Floribus erectis, sepalo oblongo obtuse acutato, lateralibus ligulatis obtusis dimidio fere anteriore discoloribus (atro- viridibus) trinerviis vix incrassatis, petalis oblongis obtusis nervis medianis paulo crassioribus ceterum nudis, labello brevi-unguieulato integro v. obscure trilobo ovato margine praesertim antice crenulato apice obtuse acutato, lineis 3 medianis primum faleigeris, a medio papillis clavatis obsitis, — 128 — lineis radiantibus passim inerassatis papillosisque, paucis in facie inferiore praesertim in parte basilari, gynostemio lato brevi curvato. — Flores pallidi profuse viridi-notati, sepala 1,5em longa 3mm lata, petala 1,8em longa aequilata, la- bellum 1,3 cm longum 1em latum. Chile. Colliceo, Prov. Arauco! Auf den ersten Blick vermutet man in der Pflanze auf die tief dunklen Spitzen der Sepalen und auf die aufrechte Stellung der halbgeóffneten Blüten hin, eine Art aus der Verwandtschaft der »,Ulanthoideae*. Die Untersuchung zeigt dann ein ganz anderes Bild, ein ziemlich indifferent aussehendes Labellum, welches an eine ganze Anzahl Arten erinnert und dazu eine Sàule, wie sie in der Ver- wandschaft von Chl. alaris vorkommt. — Ich hatte zur Verfügung mehrere tadellose Exemplare, welche, nach den Inventarisierungs- nummern zu urteilen, zu verschiedenen Zeiten gesammelt sind, alle stammen von demselben Standort. Auffallend ist, dass die sonst übliehen 5—7 parallelen Küámme auf dem Nagel des Labellums fehlen; es beginnen die Sieheln gleich unmittelbar an der Basis, um noch vor der Mitte aufzuhóren, dann folgen keulenfóürmige, zerstreut stehende Warzen, welche aber die Spitze des Labellums nicht erreichen. Auf den seitlichen Adern stehen Verdickungen, auf und zwischen ihnen ebenfalls Wárzchen. Tafel XIV G. f. :. Unterseite. 75. Chloraea incisa Poepp. Caule 50—90cm alto basi foliato ibique 1.5 cm crasso, foliis paucis sub anthesi plerumque evanidis, oblongis v. lanceolatis acutis in squamas Scariosas acutas distantes desinentibus, spica paueiflora, floribus cum ovario continuis distantibus 6—9, bracteis lanceo- latis acutis 2—3cm longis ovaria subaequantibus. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato aeuto, lateralibus tortis linearibus per '/4 longitudinis incrassatis atratis obtusis, petalis sub- brevioribus oblongis obtusis, venis basi tantum sparse papil- losis, labello toto circuitu late oblongo trilobo, lobis lateralibus obscuris extus rotundatis margine integris, intermedio rotun- dato toto margine profunde dentato, dentibus apice fuscatis incrassatis, lamellis in disco 5 v. 7 dentibus falcatis interdum apice fuscatis compositis, additis papillis crebris cylindraceis v. filiformibus, venis loborum lateralium marginem versus crebris incrassatis; gynostemio satis gracili apice fere capitato — 129 — dicendo. Sepala 2,5em, petala 2cm longa, labellum vix 2 em longum 1,5 em latum, sepala castanea, petala et labellum pallida. — Decembri-—Januario. ,A Chilensibus vocatur ,Tulipan del campo'. Camporum sterilium siccitatem — aestatis perpessorum verum decus.* (Poeppig.) Chloraea incisa, Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 17; Poepp. et Endl. Gen. et Sp. 1, 31 t. 54; Lindl. Gen. et Sp. Orch. 402. Chile. Südlicher Teil. Antuco (Poeppig!); Concepcion (d'Urville)); Cordillere von Chillan (Germain! Bridges!); Mission de Cudigo bei Valdivia (Lechler N. 428!); Roncagua! Curicó! Prov. Aconcagua, Quinteros! Prov. Araucania, Palo botado! und Nahuelvuta! Prov. O'Higgins bei Mansel! Curicó! Die Lippe hat in der Mitte 5—7, aus. schmalen zahnühnlichen Pláttchen zusammengesetzte Kümme, vor diesen stehen eine Anzahl zylindrischer, zum Teil zapfenfórmiger Papillen, die Seitenlappen haben wenig bis gar keine Warzen etc. dagegen verüsteln sich die Nerven gegen den Rand hin sehr stark und bilden, da sie alle stark verdickt sind, eine Art dunkelbraunen Saum. Der Rand des mittleren Lappens der Lippe ist tief gezáhnt, die Záhne endigen fast alle mit denselben verdickten Spitzen. — Die Pflanze ist weit verbreitet, oft gesammelt und, wie selbstverstándlich, in Grósse der Blüten, Fárbung ' und auch Grósse der Exemplare variabel. Die etwas schlotterige Haltung der Sepalen scheint immer vorzukommen. Tafel XIV F. p. Petalum. 76. Chloraea crispa Lindl. "Tota planta ad 75cm alta gracili, foliis basilaribus sub anthesi destruetis oblongis laneeolatisve circiter 15 em longis 3—4 cm latis, vaginis in seapo compluribus acutis seariosis internodia aequantibus, racemo 15 em longo denso v. laxo pauci- ad plurifloro (10—920), bracteis longe lanceolatis acuminatis ovaria superantibus florum vix dimidium aequantibus, siccis longitudinaliter venosis (non retieulatis), ovariis pedicellatis 1,7 cm longis, floribus erectis. Sepalo dorsali oblongo obtuso lateralibus e basi lineari obovato-oblongis apice cochleatis incrassatis et fuscatis non contractis, petalis !/a brevioribus ellipticis obtusis, verrucis paucis granulosis in venis longitudinalibus, paulo supra basin labello simplice toto cireuitu late oblongo fere orbiculari Krünzlin, Orchid, II, 9 von K- i irs margine a basi fere medium usque integro deinde crispato. dentato, nervis medianis 7—9 faleigeris, lamellis basin versus in eallum suleatum confluentibus, papillis infra marginem versus perpaucis; gynostemio ?| sepali dorsalis aequante late marginato. — Flores speciosi erecti, sepalum dors. 2,5 em longum, lateralia 2,3 em, petala 2 em longa medio 8 mm lata, labellum 1,8cm longum medio 1,4cm latum, gynostemium . 1,5 em altum. Chloraea, erispa Lindl. Gen. et Sp. Orch. (1830) 401; A. Fach. in Gay Hist. Fis. Chil. V, 445. — Chl. decipiens var. E Poepp. et Endl. Nov. Gen. 1,92. — Huc Chl. dasypogon Phal. 4n Linnaea X XXIII (1964—5) 245. — Huc Ch. Lindleyi Poepp. Fragm. Syn. Pl. Chil. 16. — Cymbidium luteum Willd. Sp. PL. IV,106. — Eypiactis Gavilu .Fewillée Observ. 11, 729 t. 20 (ex Landley). Chile. Concepeion (Lord Colchester in herb. Lindl.! Neger!; Valdivia! Prov. Valdivia bei S. Juan! La Union! — Prov. Colehagua (Landbeck! [— dasypogon Phil]. — Arauco! — Prov. O'Higgins bei Mansel! — Prov. Curicó! Auf der Unterseite des Labellums kommen gelegentlich einige Erhebungen vor, meist nur durch die Blattsubstanz (beim Trocknen?) hindurchgedrungene Würzchen der Oberseite. Lindley hat sie nicht erwühnt und ich halte sie für kein wesentliches Merkmal. In Chl. dasypogon Phil. vermag ich nach Uniersuchung eines der beiden von Landsbeck gesammelten Originalexemplare nichts weiter zu sehen, als eine etwas dürftige Chl. crispa. — Philippi erórtert 1. c., wodurch seine Chl. dasypogon sich von crispa Lindl., barbaíta Lindl., campestris Poepp. und Poeppigiana A. Rich. unterscheidet. Von diesen scheiden die beiden letztgenannten Arten von vornherein deshalb aus, weil sie ganz anderen Sektionen angehóren, und barbata, welche allerdings ühnlich ist, deswegen, weil bei ihr das ganze Labellum mit sichelfórmigen Warzen besetzt ist und nicht, wie hier, nur die Mitte. — Auch Chl. Lindleyi Poepp. muss hierher gerechnet werden, da der Autor sich ganz direkt auf die Tafel 20 aus Feuillée's Werk bezieht und Lindley ebenso positiv behauptet, dass seine Chl. crispa ,as exactly answer to Feuillée's figure at it is to be supposed that any plate will". Tafel XV A. f.4. Unterseite. 71. Chloraea Kruegeri Phil. Ms. Planta gracili ad 40cm alta, foliis basilaribus sub anthesi evanidis, caulinis — 181 — vaginantibus perpaucis oblongo-lanceolatis distantibus acutis, Spiea brevi pauciflora (7—12) subdisticha, bracteis lanceolatis aeuminatis flores aequantibus v. imo superantibus ad 3 em longis. Sepalis ovato-oblongis obtusis lateralibus apice neque incrassatis nee discoloribus, petalis omnino aequalibus ob- longis obtusis aequilongis basi ipsa in lineis 3 centralibus falculis quibusdam instructis, labello brevi-unguieulato integto toto ambitu oblongo leviter pandurato antice obtuso rotun- datove, lineis per discum medianis 5 (addita utrinque una alterave minore) falculis incurvis praeditis, facies infera pa- pilis marginalibus signata, gynostemio sepalum dorsale fere aequante gracili anguste marginato. — Flores erecti inter minimos generis, omnes partes 8—9 mm longae 3 mm latae. — Aestate hemisphaerici meridionalis. Chile. Stalenfu. Ex expeditione Rehihue (?) attulit A. Selle! Ein sonderbares kleines Gewáüchs mit steil aufrechten, fast pelo- rioiden Blüten von gelblicher Farbe. Das Labellum zeigt kaum Spuren einer Teilung und hat fünf lüngere und zwei ganz kurze Reihen gleichgestalteter Sichelehen und solche von ühnlicher Form an der untersten Basis der Petalen. Die Unterseite hat auch hier ihre eigene Zeichnung und zwar jederseits nahe dem Rande eine Reihe kleinerer Papillen. Tafel XV B. /. 4. Unterseite. 78. Chloraea chica Speg.et Kránzl. Planta parvula eaule florifero 19 em alto, foliis hornotinis e basi lineari ob- longis obtusis circiter 15—16 cm longis 1—1,3 em latis, foliis caulis floriferi vaginantibus oblongis acutis caulem arete vestientibus spieam brevem paucifloram (—3) attingentibus et in bracteas ovato-laneeolatas acuminatas flores duplo superantes transientibus. Sepalo dorsali oblongo, lateralibus ovato-oblongis apice non incrassatis, omnibus obtusis, petalis oblongis obtusis basi cuneatis ibique in lineis crasse papil- losis, labello brevi-unguiculato simplice toto ambitu oblongo, facie superiore in lineis medianis 5 a basi medium fere usque faleulis minutis acutis instructa, facie inferiore in parte an- teriore papillis sparsis pone marginem obsita, gynostemio -—— 19823 — satis longo, labio inferiore foveae stigmaticae valde perminente. — Hlores certe pallidi vix v. non colorati inter minimos generis, sepala 8 mm longa 2,5 mm lata, petala 7 mm longa apice 2 mm lata, labellum aequilongum 3 mm latum. — Martio. Patagonia centralis. Ad sceaturigines ,Rio Chico* (Spegazzini N. 7 m!). Die Pflanze ist nüchst Ch. phoenicea Speg. die kleinste der ganzen Gattung; ich habe mir die linguistische Freiheit genommen, ihr nach ihrem Standort am Rio Chico den Beinamen chica zu geben, den sie durch ihren winzigen Wuchs durchaus verdient. Herr Prof. Spegazzini hat die glückliche Idee gehabt, die Blátter des unfruchtbaren Triebes mitzunehmen, welche bei allen anderen Exemplaren, welche mir sonst vorgekommen sind, fehlen. Ich habe in der Einleitung aus- geführt, dass wir solche nichtblühenden und nur grosse Blátter tragenden Sprosse bei allen Chloraeen anzunehmen haben und dass Prof. Franchet sich irrt, wenn er das Vorkommen solcher Blàátter für ein besonderes Merkmal seiner Chl. Bougainvilleana hàált. — Als auf- fallend verdient bemerkt zu werden, dass die Papillen am unteren Ende der Petalen stüárker entwickelt sind als die ,Falculae* der Lippe. Tafel XV C. p. Petalum. f. s. Oberseite. f. 1. Unterseite. 79. Chloraea heteroglossa Rehb.f. Caule 20—25 em alto crassiusculo, foliis basilaribus 6—'7 oblongis sub anthesi apice destructis acutis (?) ut ex supremo judicari potest 2 cm latis, squamis arcte vaginantibus compluribus in scapo, spica pauciflora, bracteis lanceolatis quam ovaria longioribus. Sepalis oblongis apicem versus paulum angustioribus nec tamen proprie ovatis dicendis, lateralibus apice ipso incrassatis, petalis obovato-oblongis obtusis a basi medium fere usque varieosis v. interrupte cristatis, labello basi cuneato deinde subtrilobo, lobis lateralibus parum evolutis rotundatis margine integris, lobo intermedio multo longiore oblongo apice retuso acutato margine grosse serrato lineis a basi disci 7 primum lamellatis. deinde in papillas filiformes v. clavatas dissolutis apicem versus rarioribus, callis similibus multo minoribus divergentibus in lobis lateralibus, additis papillis singulis ubique in margine supra et infra; gynostemio satis brevi, anthera et parte stigmatica magna. — Flores albi viridi- notati, sepala 2cm longa 6 mm lata, petala 1,7 em longa 5mm lata, labellum 1,6 em longum 6—9 mm latum. Chloraea, heteroglossa, Rehb. f. àn Laimnaea XX II (1549) 8563. Chile! — Naeh Reichenbach's Originalexemplar im Berliner Museum. Die Pflanze hat getrocknet einen ausgesprochen rótlichen Farben- ton. Die Diagnose wie die Zeichnung sind nach Reichenbach's Originalexemplar im Berliner Herbar gemacht worden, die Zeichnung ist nach einer etwas kleinen Blüte angefertigt. Betreffs der Hetero- glossie ist diese Art typisch für beide Formen, die echte wie die falsche. Die randstündigen Papillen stecken wie Knoten in der Substanz der Lippe und sind oberseits wie unterseits dieselben, was man nicht als Heteroglossie bezeichnen darf; dagegen sind die dicken, sehrüg gestellten Schwielen auf der Unterseite nicht die Wiederholung áhnlieher Bildungen auf der Oberseite, sondern Bildungen für sich, und dies ists, was ich unter Benuizung dieses hier zuerst an- gewendeten Reichenbach'schen Speziesnamens unter ,Heteroglossie* in dieser Abhandlung stets verstanden habe. Tafel XVI A. 80. Chloraea trachysepala Krànzl. Caule gracili cum spiea 60cm excedente, foliis in ima basi paucis longe vaginantibus lanceolatis acutis, maximis 10 cm longis 1,5 cm latis, vaginis in scapo paucis acutis quam internodia breviori- bus, spica 10cm longa satis laxa pauciflora (—8), bracteis ovato-oblongis acutis ovaria excedentibus, maximis 2,8 cm longis. Sepalo dorsali oblongo-lanceolato acuminato eucullato, lateralibus angustioribus ligulatis tertia parte antiea con- volutis margine et dorso papillosis secabris ceterum non in- erassatis, petalis obovatis obtusis leviter falcatis medium usque striatim papillosis, labello obsolete trilobo basi utrinque rotundato toto fere margine grosse dentato, dentibus apice incrassatis, lineis per discum 5 a basi ultra medium faleigeris disco ceterum nudo, papillis parvis pone marginem in facie infera a basi fere apicem usque additisque paucis in linea mediana, gynostemio valde curvato. — Flores albi (?) viridi- notati, sepala 2,5 cm longa circ. 4 mm lata, petala 2 cm longa 6mm lata, labellum 1,8—2 cm longum basi 1 em latum. — Floret? Chile. Ohne genaueren Standort. Ahnelt im allgemeinen einem etwas dürftigen und überschlanken Exemplar von CAj. incisa Poepp. Auffallend und mit ganz schwacher — 194 — Lupenvergrósserung zu Sehen sind die rauhen kórnigen Wáàrzchen am oberen Ende der übrigens nicht verdickten seitlichen Sepalen. Eine àhnliche, aber keineswegs identische Bildung kommt bei CAI. progonata Phil. vor. Das Labellum hat die nicht seltene Mittelform zwischen einfach und dreilappig, einen fast überall grobgezahnten Rand mit Verdickungen an jedem Záhnchen auf der.Unterseite; auf der Oberseite im Zentrum fünf Reihen von Sichelchen, welche nach vorn hin allmáühlich kleiner werden, aber nicht in andere Bildungen übergehen. Die Randpartien der Lippe sind ohne Anhángsel, die Sáule ist auffallend stark gekrümmt. — Man kónnte an eine ab- weichende Form von Chl. semibarbata denken oder auch an Cl. semi- lensis PhiL, aber das Labellum ist doch nahezu ,einfach^ und die Verdiekungen auf der Unterseite stehen gleichfalls dagegen. — Ich habe es vorgezogen, das Exemplar zu beschreiben und natürlich zu benennen. Zu bedauern ist, dass weder Standort noch Sammler bekannt sind. Tafel XV. p. Petalum. s.l. au. b Spitzen eines seitlichen Sepalwms. 81. Chloraea lamellata Lindl. Caule 45—50 cm alto, foliis mihi non visis, scapo vaginis distantibus 3—4 longis acuminatis vestito, spica elongata distantiflora 10—15-flora, braeteis ovato-lanceolatis acuminatissimis quam ovaria bene longioribus 2,5—3 cm longis. Sepalis lanceolatis, intermedio acuminato, lateralibus apice tuberculato-incrassatis involutis- que, petalis subbrevioribus subsimilibus lanceolatis acutis omnino nudis, labello simplice oblongo antice retuso apicu- latoque, margine plerumque integro antice crenato, callis per medium discum 7 interruptis antice in papillas faleatas altiores auctis, papillis in venis lateralibus humilioribus; similibus paucis ante apicem in facie inferiore, gynostemio dimidium sepali dorsalis aequante modice alato. Flores flavi, sepala 2em, petala 1,6 cm longa omnia 5 mm lata, labellum 1,4 cm longum 7 mm latum. — Augusto? Chloraea lamellata Lindl. in. Quart. Journ. Roy. Instit. AN. S. I (1827) 49; Id. Gen. et Sp. Orch. 400; A. Rüch. in Gay Fl. Chil. V, 443. — hl. decipiens Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Sp. 1,31 tab. 55 fig. 3. Chile. Concepcion (Macrae!); Quillota (Bertero cat. N. 9161). — 135 — Der Name ,/amellata" ist, streng genommen, verfehlt. Die Lippe ist an der Basis mit ganz kurzen Plàáttehen besetzt, welche sich spáter zu stumpfen Sichelehen verkürzen. Lamellen im eigentlichen Sinne des Wortes fehlen. Die Beschreibung Lindley's l. c. ist vortrefflich irotz ibrer Kürze, auch ist die Bemerkung, dass die Pflanze starke Ahnliehkeit mit Chl. multiflora Lindl. habe, durchaus zutreffend. Tafel XV D. 892. Chloraea pseudo-campestris Kránzl. Caule cum inflorescentia 18 em alto sub anthesi bene foliato, foliis ob- longis obtusis arcte complicatis reflexis 5—6 cm longis eireiter 1—1,3cm latis omnibus basilaribus, vaginis 3 sat magnis acutis in seapo brevi, spiea pauciflora (—6) laxiflora, bracteis praesertim basilaribus magnis ovatis acutis ovarium bene superantibus 2,5 em longis 8 mm latis, floribus nutantibus pro planta magnis. Sepalo dorsali oblongo obtuso, lateralibus ovato-oblongis tertia parte anteriore incrassatis involutisque obtusis, petalis obovatis apice rotundatis quarta brevioribus angustioribusque omnino nudis, labello simplice brevi-ungui- culato late ovato apice retuso apiculato subincrassato, toto disco faciei superioris papillis numerosis seriatis clavatis interdum elongatis supra incrassatis tecto margine plerumque nudo basin versus passim margaritaceo, papillis elongatis secundum marginem in facie inferiore a basi apicem fere usque, gynostemio late marginato ?/s sepali dorsalis aequante. — Flores pro planta humili magni, sepala 1,8 em longa basi 5—6 mm lata, petala 1,5 em longa 4 mm lata, labellum 1,2 cm longum 6—7 mm latum. Chile. Prov. Maule, bei Perillos! Curico! Mit grossem Bedenken stelle ich die Art auf, aber ich habe ein paar tadellose Exemplare ohne die mindeste Andeutung einer Miss- bildung. Die Einzelheiten der Blüte würden die Pflanze zu CAI. campestris Poepp. verweisen, dem widersprechen aber erstens die Grósse der Blüten, welche mit Fruchtknoten 3 cm lang sind, geóffnet aber 2,22em, ferner die Papillen auf der Unterseite der Lippe. Die Blátter sind, wie bei den meisten Chloraeen aus den südlichen Provinzen, zur Blütezeit noch gut erhalten, was bei Chl. campestris nicht der Fall ist, auch hat die Pflanze nicht den fahlen Farbenton der (getrockneten) Chl. campestris. Die einzelnen Blütenteile sind viel breiter als je bei campestris und der Habitus ist absolut ver- Schieden. Man kónnte an CA/. heteroglossa Rchb. f. denken, diese hat — 186 — aber Würzchen auf den Petalen, welche hier nicht einmal angedeutet sind, auch stimmen wiederum Grósse der Blüten und Habitus beider Arten durchaus nicht. Tafel XV E. p. Petalum. 83. Chloraea Piquichen Lindl. Caule ad 50 cm alto v. altiore 1 cm crasso, basi foliato, foliis sub anthesi destruoctis, ut videtur oblongis, ad 8 em longis 2 cm latis, scapo vaginis scariosis acutis sese tegentibus vestito, spica satis congesta plurifloraà (—15), bracteis oblongo-lanceolatis acutis ovaria superantibus 2—3 cm longis. Sepalo dorsali oblongo-lanceo- lato coneavo acuto, lateralibus ligulatis apicem versus per 's totius longitudinis incrassatis saepius papillosis involutis- que obtusis, petalis quarta brevioribus oblongis obtusis, lineis ultra medium seriatim papillosis saepius etiam in margine, labello brevi-unguiculato subsimplice rhombeo v. obscure tantum lobulato excepta basi toto margine serrato antice acuto v. retuso, lineis faciei superioris per discum centralibus omnibus papillis faleatis antrorsis instructis, additis verrucis humilioribus in venis et ante apicem, facie inferiore pone marginem papillis elongatis antice acutis instructa, pseudo- caleari certe 2—3 mm profundo; gynostemio vix marginato * sepali dorsalis aequante. Sepala 2,5—3 cm longa 5 v. 6 mm lata, petala 9,5 cm longa, labellum 1,8 cem longum 1,3— 1,5cm latum; flores albo-virescentes v. albi, viridi-notati. Chloraea Piquichen. Lindl. Gen. et Sp. Orch. (1540) 400; (sphalmate Pichiquen) A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 444. — Huc Chl. fimbriata Phal. im. Linnaea, XXIX (1857—8) 49 und Chl. patagonica Phil. l. e. X XXII, 245. — Cymbidium virescens Willd. Sp. pl. IV, 106. — Epipactis flore virescente et variegato vulgo Piehiquen Fewllée Observations t. 19. Chile. Eine weit verbreitete Art. Ich zitiere nur folgende Standorte: Curico! Concepcion! Cordillere von Valdivia bei Huahim! Prov. Valdivia bei la Union! bei Ranco! und San Juan! (dort mehrfach gefunden). Prov. Linares, Quina mávida! Prov. Araucanien bei Renaico! Prov. Constitucion! Cordillere von Santiago! — Ferner Region des Nahuel-Huapi (Roth N, 108191). — 1897 — Die Pflanze ist die àülteste absolut sicher bekannte Chloraea, da an der Übereinstimmung zwischen Feuillóe's Tafel 19 mit CA. Piquichen Lindl. kein Zweifel besteht. Philippi hat diese Art augen- Sscheinlich missverstanden, denn seine Chl. fimbriata ist, wie das Originalexemplar im Botan. Museum zu Berlin beweist, nichts andres als CAI. Piquichen. Auch bei dieser Art zeigt die Unterseite des Labellums eine ganz andere Verteilung der Anhangsgebilde als die Oberseite. Dass dies nicht in Lindley's und auch nicht in Philippi's Diagnosen erwühnt wird, beweist nichts gegen die Thatsache ihres Vorkommens und — wie ich bereits in der Einleitung dargelegt babe — die Schuld hierfür triftt vornehmlich Poeppig, welcher dieses Merkmal stets unbeachtet gelassen hat, obwohl es an lebenden Blüten bei weitem leichter zu sehen ist, als an trockenen. Prof. Philippi, welcher sich bei der Aufstellung seiner Arten sehr stark an seine beiden Vorgünger und Vorbilder anlehnte und sich mit. deren Diagnosen auseinandersetzte, hat daraufhin ebenfalls dies Merkmal unberücksichtigt gelassen, wozu er sich für berechtigt halten mochte. Tafel XVI C u. D. y. Petalum. | Zwei ziemlich. extreme Formen. 84. Chloraea prodigiosa Rchb.f. Caule ad 70 cm alto basi foliato, foliis 4—5 lineari-laneeolatis v. late lineari- bus ad 12cm longis 1—2 cm latis acutis squamis in scapo perpaucis, spica elongata pluriflora, laxiflora seu densiuscula, bracteis oblongo-lanceolatis acuminatis ovaria superantibus ad 2,5cm longis. Sepalo dorsali oblongo acuto, lateralibus late linearibus apice inerassatis crenulatisque, petalis lineari- lanceolatis subeuneatis acutis, labelli lobis lateralibus paulum evolutis margine serratis, lobo intermedio i. e. labello fere toto suborbieulari margine anteriore lacero, laciniis plerisque apice cartilagineo-incrassatis, papillis in disco supra a basi quo brevissimae et densissimae in medium discum grandes- centibus quo longissimae, lineis loborum lateralium passim verrucosis, lineis in facie inferiore labelli praesertim marginem versus papillosis; gynostemio vix !/» sepali dorsalis aequante. — Sepala 2,5—2,8cm longa, petala subbreviora energice venosa, labellum 2,3 em longum et latum. — Februario. Chloraea, prodigiosa .Rchb. f. àn. Linnaea X XII (1549) 863. — Huc forsan Chl. odontoglossa A. Rich. in Gay Fl. Chil. V, 455 tab. 65. -— 8B. Chile (Bessler XLIX!) —- Exam. spec. typ. autoris in Mus. Berol. cons.! Valdivia, bei S. Juan! Araucania, Stalenfü! Die einzige auch nur scheinbare Abweichung meiner Befunde von denen Reichenbach's besteht zwischen seiner und meiner Be- sehreibung der Papillen an der Basis der Oberseite der Lippe. Reichenbach gebraucht da den Ausdruck: ,crista polydactyla in basi*. Genau besehen steht aber dort keine Crista, sondern die Papillen der an ihrer Ursprungsstelle noch stark genáherten Nerven stehen dicht zusammengedrángt. Das ist streng genommmen keine ,crista polydaetyla^, wie sie sich etwa bei zahlreichen Oncidien findet. Hiervon abgesehen, stimmen seine und meine Beschreibung überein. — Die Pflanze hat viel Ahnlichkeit mit CÀ/. incisa und unterscheidet sich von ihr durch eine noch geringere Neigung zur Teilung des Labellums — ein schwacher Unterschied — hauptsáchlich aber durch die bei CAI. incisa stets fehlenden, hier aber stets ,verschwenderisch* vorhandenen Papillen auf der Unterseite des Labellums. Reichenbach's Originalexemplar im Berliner Herbar hat einen schlaffen Blütenstand, die der Philippi'sehen Sammlung haben alle einen gedràángten, fast zylindrischen, das ist ein weiterer Unterschied, jedoch kann dieser ein rein zufáülliger sein. In Reichenbach's Originaldiagnose fehlt jede Notiz über den Habitus. — Man muss es angesichts einer Art wie diese hier bedauern, dass die früheren Autoren bis auf Reichenbach das Vorkommen oder Fehlen von Papillen auf der Unterseite des Labellums konsequent ignoriert haben. -- Die Diagnose wie die Abbildung sind nach Reichenbach's Originalexemplar im Berliner Herbarium entworfen. — Hierher stelle ich mit einigem Bedenken CH. odontoglossa A. Rich. Text und Tafel sind in wichtigen Punkten nicht hinlinglich klar. Es scheint aber eine ühnliche Pflanze vorgelegen zu haben, denn mit Ausnahme der seitlichen Sepalen, deren Spitzen hier stark verdickt sind. und bei Chl. odontoglossa homodermatisch sein sollen, stimmt alles übrige, besonders die — im Text nicht erwáhnte — Verteilung der Papillen auf der Unterseite der Lippe. Dass dieser wichtige Teil zwei Mal perspektivisch gezeichnet ist und nicht ein Mal direkt en face, ist ein schwerer Vorwurf, der sich dem Autor nicht ersparen lisst. Beide Arten sind 1849 publiziert, beide gegen Ende der betreffenden Bünde (S. 455 und 863), bei beiden ist also die Prioritàát nicht festzustellen. In diesem Falle wáhle ich die mir absolut sichere Reichenbach'sche Art als diejenige, deren Name bleibt. Tafel XVI B. Schliesslich füge ich hier hinzu, was zur Zeit bekannt ist über Chloraea boliviana Kràánzl. Bieneria, boliviana. Rchb. f. àn Bot. Ztg. XI (1853) 3 t. 1; Pfitz. im. Engler Pfl. Fam. 11, 6. 105. Sepala petalaque breviora libera omnia membranacea, labellum basi cum gynostemio utrinque lamellula cartilaginea conjunctum, unguis labelli latus concavus, lamina labelli simplex margine crenulata, a medio deflexa, diseus tuberculo magno lamellato callisque in series 7 dispositis instructus, gynostemium gracile anguste marginatum, anthesa Chloraed, fovea stigmatica inusitate lata. — Ex icone Reichenbachii, Species mihi non visa. Von der Pfílanze ist nichts weiter bekannt, als die kurze Notiz Reichenbach's in der Botanischen Zeitung nebst der dazu gehórigen Tafel, die im Text angekündigte baldige Beschreibung sowie die ebendort angekündigte ,fast vollendete (?) Monographie der Chloraeaceae* sind nie veróffentlicht. Die Détails der Zeichnung und die Bemerkungen als richtip angenommen, stehen wir jetzí der Pflanze ebenso gegenüber wie einst Reichenbach. Die Verbindung zwischen Lippe und Sáule durch zwei knorpelige Leisten ist einer der beiden Hauptcharaktere von Asarca, die gesamten übrigen Merk- male sind die einer echten Chloraea. Da die Haltung der Blütenteile ganz und gar die einer Chloraea ist, so halte ich es für zuláüssig, die Pflanze vorláàufig in diese Gattung als species incertae sedis zu stellen. Über das, was in pflanzengeographischer Hinsicht zu sagen ist, habe ich mieh in der Einleitung geáüussert. Kein Gewicht ist auf das sogenannte ,Küstehen* am Grunde der Lippe zu legen, denn dies findet sich bei allen echten Asarca- Arten; noch unwesentlicher isí die kniefürmige Biegung der Lippe, welche bei zahlreichen unzweifel- haften Chloraeen vorkommt. Bieneria boliviana Rchb.f. Pars suprema tantum adest plante certe satis probabiliter 30—40 cm alta, caule folioso, foliis summis oblongis obtusis acutisve vaginantibus, margine undulatis in bracteas decrescentibus ad 4 cm longis 1,8cm latis, spiea pauciflora (in icone biflora) bracteis late oblongis obtusis ovaria paulum superantibus 3,5 m longis Ice 1 em latis. Sepalo dorsali oblongo obtuso, lateralibus ovato- oblongis acutis, petalis late ellipticis margine leviter crenulatis obtusis ' brevioribus, his omnibus patulis tenere reticulato- venosis, labello simplice longe et late unguiculato basi utrinque cum basi gynostemii lamella cartilaginea conjuncto ungue igitur concavo, lamina labelli oblonga obtusa toto margine multisinuosa — si mavis grosse et obtuse dentato, dentibus apice inerassatis (eartilagineis?) — tubereulo magno lineis callosis 7 composito a basi laminae medium usque additoque tubereulo parvo in medio disci, gynostemio gracili fovea stigmatiea magna, rostelli margine minute lobulato. — Flores satis conspicui, sepala 2,2 cm longa, dorsale 8 mm, lateralia 1 em lata, petala 1,7—1,8 cm longa 1 em lata, labellum 1 cm longum 3—4 mm latum, de colore nihil constat. Floret? DBieneria, boliviana. .Rehb. f. àn Bot. Ztg. XI (1853) 3 tab. 1. Bolivia (Cuming ex Reichb. f.). Tafel XVIE. a. oberer Teil der Pflanze in natürlicher Grüsse. | b. Süule mnt nach wnten geschlagener — Lippe. c. Labellum. | d. oberer Teil der Süwle. a—e wergrüssert. Alles nach .Reichenbach's Abbildung im Bot. Ztg. l. c. Mc 28d » Verzeichnis der Gattungen und Arten. Seite Arethusa biplumata Lindl. - . 23 Asarea Lindl. . - * * * *-* 26 As. acutiflora Poepp. et Endl. 30 , alaris Lind. - ****-* 68 , appendieculata Phil.. - - 33 ,..araucana Phihl - :- -*- 32 », aurantiaca Lindl. 117 » Berteri Rchb.f. * - - *- 38 », bidentata Poepp. et Endl.- 64 , caudata Lindl.- - * - « « 33 » chrysostachya Phil. 30 , Commersoni Hook. f. 41 , Feuilléeana Krünzl- .- 36 », glanduliferaPoepp.etEndl. 34 , Kingi Hook.f. . :- -*- 42 , leucantha Poepp.et Endl 31 , maculosa Poepp.*- . « * - 67 » odoratissima Poepp. et Endl. 29 , parviflora Poepp.- - - - 36 » platyantha Rchb.f. - . . 30 ,. Sinuata Lindl. - .-.-- 31 » speciosa Lindl. - 107 », Sulphurea Phil. - .- .- 29 » thermarum Phil. 40 », verrucosa A. Rich. . - * - 31 Bieneria Rchb. f. 42. 139 * boliviana Rchb.f. . - 139 Bipinnula SX. s Vidrbésdi a» M mhLN 18 Bip. biplumata Rcehb.f.- - 23 », Jonariensis Spreng. 23 Commersonüi Lindl.- . . 23 Bip. Giberti Rchb. f. , montana Arech. - . .- , mystacina Lindl. , Philipporum Kriànzl. » ]plumosa Lindl. . . » polysyka Krünzl. », Wolkmanni Krünzl. (hloraesnss c UNES Chl. affinis Lindl. : - * *- 2" Calaris. indies sese » alpina Poepp.- «* »w s ,. apicna Phil -.-*-.- , Arechavaletae Krünzl. . , aurantiaca Lindl. » aure» Phik. 5») €« , barbata Lindl . . . -:- , Bergii Hieron. . - : : , |Berteroana Kránzl. . JBesseri Rchb.f.- « - «- », bicallosa Phil - : - *- ». biserialis Griseb. » letioides Lindl.- * - * - boliviana Krünzl. . . —Jougainvilleana ranch. - , -ealopogon Phil. , campestris Poepp. - - : , Chica Speg. et Kránzl. . , -chlorosticta Phil.. . . , -cholilensis Krünzl. - . . , chrysantha Poepp.: - - chrysochlora Phil . - . Seite Chl. collicensis Krünzl.- . - 127 s» teolummi Em v! «eie 115 , Commersoni Brogn. - « «. Al erispa Lindl. . --*-*- 129 S UBeDIBLAta nd sve 116 "LCnOGata pnis cewertsMe 118 "uveuneata Dmdls. *5:. 51 »wueyenea Phal. ». €: 111 , cylindrostachya Poepp. 85 » dasypogon Phil.- - . - - 130 » decipiems Poepp. 125 », decipiens Lindl. var. * - 130 densa A. Rich. - «- «. -- 97 disoides Lindl. -: --- 473 ferruginea Speg. et Kránzl. 76 fanbriata Phil. 136 fimbriata Poepp. * - - - 19 Fonki Phil. galeata Lindl. Gaudichaudii Brogn.- - 94 Gayana A. Rich. - - - . 90 grandiflora Poepp. - - - 87 grandis Krünzl. - . : . 98 gymnoglossa Phil.- - - - 93 hemichloris Krünzl - . 99 heteroglossa Rchb.f. . - 132 homopetala Phil.- - - - 53 Hookeriana Speg.et Krünzl. 79 hystrix Speg. et Krünzl $ incisa Poepp. ineconspicua Phil. - . . 84 Johowiana Kránzl.-: - Kruegeri Phil.- - - * * Lagunae Pacis Krünzl.. lamellata Lindl. Lechleri Lindl. . - -- 396 leontoglossa Krünzl. - - 388 leucojiflora Krünzl - : 50 liliacea Krünzl. .- .-*- 60 - "»hédcen Le LES On RC Lindleyi Poepp.* * * * - 130 litoralis Phil. - - «- «- 93 longebracteata Lindl. . 32. 37 lineatà Phil. - - - * *- 63 longipetala Lindl. - . . 52 Macleanü Lindl. - - * * 65 142 Seite Chl. magellaniea Hook.f. -. . 88 membranacea Lindl.. . 97 modesta Phil. 114 multiflora Lindl.- - . 124 multilamellata Phil. - . 59 nervosa Phil - :.-.-* 66 nudilabia Poepp.- - - - 49 ET o TOR PL) papillosa Phil. - * * *«- 86 patagonica Phil. 136 Pavonii Lindl.. . - --* 107 Pavonü? Phi. - - --. . 196 Pearce Phil. «- « « ««-« 109 penicilata Rchb.f.-. . . 47 Philippii Rechb.f. . -- 398 phoenicea Speg. - - * * 476 pietas Phil. *9* ew 80 Piquichen Lindl - . 136 Poeppigiana A. Rich. 1293. 126 pogonata Phil. . - - - - 112 praecinctaSpeg.et Krünzl. 113 prodigiosa Rchb.f.- - - 137 pseudo-campestris Kráünzl.135 reflexa Phil. - - - * *-* 64 Reicheana Kráünzl . - - 81 rypaloglossa A. Rich. . 78 Sceptrum Rehb. f. 110 secunda Phil. - - - « * * 72 semibarbata Lindl. 108 semitensis Phil. - - - - 106 speciosa Poepp. . - - . 89 spectabilis Phil. «- « « «-« 109 stenantha Lindl . - . - 98 sienopetala Phil. Ms. - - 86 suaveolens Phil. - - - * Tl suaveolens Phil. e.p. * . "0 Teixeirana Cogn.- - * * 46 trachysepala Kránzl - . Ulantha Rolfe ulanthoides Lindl. . - - 57 unguis cati Rchb. f. 126 venosa Rchb.f.- -: . - 65 verrucosà Phil - .---. 91 virescens Lindl. - - - - 1065 viridiflora Poepp. - . - 83 Volkmanni Phil - - : * 121 -—— 14s Seite CH. Volucris Lindl. c. p. - - 95 »»Volucris Lindl. 62 Cuymbidium bicristatum Poepp. — 36 ; luteum Willd. - . 130 ; virescens Willd. - - 136 Epipactis flore albo Feuillée . 82 " Gavilu Feuille - - 130 M flore virescente F. - 196 Gavilea acutiflora Poepp. - - - 31 ^ leucantha Poepp.- : . 32 L odoratissima Poepp. . 99 Seite Geoblasta Barb. Rodr.- - * . | 46 " Teixeirana Barb.Rodr. 46 Neottia? grandiflora Hook. - . i Pleuroblepharon speciosum Kze. 20 Serapias Gavilu Pavon - «.- 107 * lutea Pers. * * «» « 41 Ulantha Hook. * grandiflora Hook. - - 5T pos E m u E 3 un * o B. - * s. a CHLORAEA. Tafel XIII. WV LL * *. ^ Mfr Me m LLL NC vs TN. eg 9 — A V ux . E : ; $ DBTKTP, (P! tx t' Ful à ^e 9, à " Hu ? 2 3^ $14 NY TN ONU MIT Vo aL or del. A. erocata Phil. B. chrysantha Poepp. C. aurea Phil. D. Vollmanni Phil. E. barbata Lindl. F. campestris Poepp. |. G. chlorosticta Phil. CHLORAEA. Tafel XIV. E ANN D L^ E E WES M 3 Y Puno e t DNA ES zx A. B. und C. multiflora Lindl. |.D. unguis cati Hehb. f. E. Johowiana | Krünsl. F. incisa Poepp. G. collicensis Krünxl. Tafel XV. CHLORAEA. qm o« Ow IRE WA. ge "E Ad : Lo" pU Du wu uuu ur Ea. XE ag. [rm ie «poo x c " c. uESIeEIDITT-- UMMNAASSISSA -——— ES TUR » WOES C - —-— ui D. lamellata Lindl. [. trachysepala Krün C. chica Speg. et. Krün D. Kruegeri. Dhil. A. erispa Lindl. xi. F. E. pseudo-campestris. hrünxl. Tafel XVI. CHLORAEA. RC CNSSE XN —— kw NN MS E. ( Bieneria) A. heteroglossa Rehb.f. B. prodigiosa Rehb.f. C. und D. Piquichen Lindl. boliviana (Rehb. f.) Krünxl. D U cot M Ü o4 | E ES * NUS d K ^ . VITAE » PU Jj " Ta UMOR MEUS Ue Wr M ix LS AR ANN BN t V ta NELTUTET s S AESET, PO M39. vt i sd ANS fh d Te E Pa "Y : RAE 2 - 5 LP J n LT / "Pe CA NOES- 2 Ac D df dapes c M L "€ edu Vi ro S. QL 66 .A1K K68v2 - Uil TTTITTUE 5 00058 2245 ree teta e yapeeitituis umi iwivit ivi uiuit Iq qiti wp itv Ru qu ngFi iP W AMET PN PI Dp idi ect Gd I CR rc lt Bee d 1 cq vag M. -* Ai vin Pam Ht i-a e e du RA HAN AN pi im i JR am dia t RN E RR A a ^ Wie ce - mec ^ e eA tion uv win hw bwin ia wirt ro i Fata cu ua a a a ita Pi iioii eret e e Piw Tus lui wit ie gie e eie ia deu leX ——À 9 rdi tra m €— vi wet vw Du cw ipte eee Pen ^ iwi Moy www Eh at Poema! n rA d t eite ni i de t d pi buneqe-amio Red re iore " M -^