ΒΙΒΙΟΤΉΒΟΑ ΒΟΕΙΡΤΌΒΌΝ ΘΒΑΒΟΘΒΌΝ ἜΤ ΒΟΜΑΝΘΕΌΝ

ΧΘΟΝῚ δ ΤΕΌΒΝΒΒΙΑΝΑ 47 πὰ Εν ᾿

Ὁ ΟΜ Ἰ 5 ΠΑΊΕΙ.

ἘΞΕ Ε ΒΡΙΌΒΕΟΝΤΟ Ὸς Ἔέεθος

Ο ἘῈ. ἘΒΗΜΑΝΝ. Μ. ΜΟΗΠΙΑΒ

Ξ δ ϑα

ς ὦ.

--.

κΑσιῖθο οΡ Βεσιδσὰ ΒΟΥ

1685 Ὁ

ν Ψ ΤΣ Θ ο ἀρκν τς ἢ νι ον οἷ γὴν ὑ ΡΥ ΎΨΨΟΣ ; ἌΝ ΨᾺΙ Ὗ ΥΝ ὯΝ ΧΡῊ ." ἐπ ΕΣ Ν Δ

᾽ ΓΝ με“, ΤΟ Δ ἣν τ Ἐρερηδος; ΕῪ ᾿ ὧ ἐξ νἿ ἣς. υϑ ΓΟ ἔνα;.

:Β. 8. ΤΕΙΒΝΕΗ͂ ΙΝ ΚΕΙΡΖΙΘ.

ὄ

᾿ ΜΕΜΕ ἨΕΓΠΕΝΙΒΟΗΕ Κυ ΤΠ

Ξ᾿ - ς΄ ΡΑΒΘΈΒΤΕΓΙΠ' ΥῸΝ ' ᾿ ΒΤ ΒΑΙΝΒΑΠΤΕΝ, ΕΒΑΝΖΡΟΙΑΝΏ, ΒΙΟΗΑΒῸ ΨΗΑΒΝΕΗ᾽

“ὩΣ

ΜΙ κι ταῆδίξθα Ταζοϊη, ῶ Καγίθῃ υπᾶ δθρθπ 100 - ἤκυδι τῦρι χα τοι ἴτη ρας Ὲ ᾿μπᾶ δαΐῖ 2 Θορροιίαΐθ]η

[Χα. 491 8] ΒΤ. 8. 1906. Βθδ. ζ10.---, ἴῃ Ποϊη νᾶ πᾶ ἡ ν᾽ «Κι 12. ---ἰ

ἘΠ θαι ΒΘ ἰ Τη18 πος ΘἶΠῸΥ φαβδτοτα θη βθθη θη Ῥατβίθι πὰρ

Ἰδοξ πόδα πη βνδοις Θίπιθτα Ζυγοί θη, ἴῃ Ὑ οὐ θοσϑίθαπρ' ῬΘβΠἀΠοΠθα ομδς ἅδη. ἐτν πεπομη ἐξερΑ απο τ Ὁταΐαπρθ, 818. 516 ῬΙΒΏΘΣ τρατμτον 5011 αἱ 2010 Ὑ τ ίαββϑε, 416 βαταύ-

ὑτν πε ιϑο μι στῇ δα τ Οἢ πὰ φυϑκῦϊβο Πα] ἀϊοηβὲ δἰδδ, Ἠήβ θη 68 415 ἴδτθ Αὐξ.

ον» -ς ΟῚ ΡΣ ΤῸ Ξ Ὁ δΡρΠΠ΄Ὶ

ἐφ

τς ρΒθθ δηροβθμοὴν ἐς ροϑιοβοεύίθη ΕΥΒ6 ΠΑΝ ὁ ἄθτ πΘΌΘΣΘΗ τ΄ Ἐοτβομππρ ὅὰ οἴηδι ἔτ 16 θη 6601] ἀ δἔρ ει ἶξα δ] ΟΠ 6 ἀπά Υτα ΤΈΤΝ ὕθπ, απο Ὀθοβόχαϑῆρτ Βθυ θεῖο Ὲ-

πῶ τ] ΐΒ 1 ἄθη

ο ἰοβρατοιΐ ἂὲ τς ραν, 6 ᾿ Βοαῦτ 556 τίμα ἘΑπΣ δ, δἶν οΒμα

τς ΟΡ ΘΥἸΑΒΒΘἢ ἀμβουθν “ΠΗ οσδις ΒΟΒαϊοΕ ἃ ἤδια. σοβοθροηθη οι ἀπο, Ἐγὶοῦ ᾿ουσϑτλε α΄ ἀπ ποῖον το πα οἱπ' ΤΌΙΟΒΒΝ ἴροσ. ΒιΙἀθτ- τ ΒοΒθοΚ χΑβοὶθ, ἃο Σ᾽ ἄτη 80 ὙγθαῖρῈΣ ἔμ] θα ἃ ἴδ, 19 ἸΘΡΘ ΠΡῸΣ τ΄ δπᾶ πηται ἐο! θΣὃρ. σοξλ4 9 88 ΚΟ] Υ]ΘῸ ᾿ δ ταδή πῺΒ ἀΌγΟΗ Ἑ. ΒΘῖπθ. ἐὸν εἰ βου ἀν ΤῊΣ ἔραν

ἐν» 9 λ τν ΑΝ ἀπ ας ΑΨ. 5

ΝῊ ς Ἢ ἀδοι τυ ΚΒ ΟΡΝΝ τι ἀπέδπς, ἴδ ταῖξ ἐξ ς δὶ Θοννἐββοηδαζήρκοι! βοταβοιὲ

πα γουὶ χοΐῆου. Βοροϊδίθσαμηρ ἐσ αἴθ ὅση ροϑίσαρθῃ 13.. Ῥῖθ- Βουρῖθ! πᾶ ἄϊθ ΤῊ Κουτ τίθ ἅθν Ὑοσΐδαβϑοσ γϑσαθηθη βυ το εμσ9 ΑἸ ΚΟ υΩ: (88 ΕἸΣ ΘΟΕ δύ οἱ ο ΒΌΘΒ, ἀδ85 οἷν σΊ ἈΚ ΠΟΗΘα ΜΌΒΙΘΙ Ῥορυϊᾶσου ΒΒ δηα]τρ Οἱ πμ68 τη θῆτηδὶ τϑοβὲ ἊΣ ερχδδθη Βϑέοῦίθβ ἀδύδίθς. Νίδπι το θ 1Πην τόθ πσοῖέθ τ σόϊζαπσ ἐπ ὅθ Καρίβϑη ᾿ ᾿ἀοχθαθθπ. ὑγάαπιβομος, αἰθ 5 ἢ πϊοπὲ ὈΪοβ πὶῖξ ἄστη Κοπνθπέϊοσιθ θη ΠΝ ϑταθη ἄθα ᾿ ψ ᾽ἀοέσπς, σα τ δά θη. Βϑῦθα, βοπάρση ἱπ ΘΗ οἱἑ σὰ ἄθπὶ σοβομ! ΠΟΘ οτ- - Ειᾶτι ἀτιῖβ ἸΉΒΘΥΘΥ ρου ϊξ σοι ρμοἰβεϊσοι πιὰ ῬΟΙ ἐἰπο ΘΓ Τιᾶσ6 τοσζατί θη ἐσδομέθε; πον ππᾶᾷ ἄθη ΒΟΒ]Θτη ὍΘΥ ὌΡοτθτι ΚΊΑΔΒΒΘΩ ΤΙΏΒΘΙΟΣ ΟὙΤΏΠ δ βίθῃι. ΒΟΤΟΩΪ 818 ἅπ ἢ ἄθἢ ἐὰν Ὁ Βεαάίοτοπᾶθῃ ἬΒΟΙΟΣ ΗΟΘΗ ΒΟΉ τιΐθη, Ὀοβοπᾶθυβ ἄθη Απέδησ στ, πίτὰ ἄδθ Ὕ οΣ Κ - ἐρρἀηβιξευθακεῖυ υηᾶ οἷμο Βο 9 θταπάϊαρο ἐὰν υυϑὶἐθσθ αὐτὶ 6] θη τη Βὲσο Βειπαΐθιι αϑὶτι. ἐὸν Ὅ ΑΕ βέοχίβοῃθ Ὑιοσ θ ΘΒ ΒΒΟΒ ΣΙ, 1906, 4.)

Στ ἕξ Ὑγ88. αἷδ οζξκεδον. Ῥίοίθα, Ἰορσὲ οἱ τοτιϑίθσ δέξο Βϑίβρίθὶ σοῦ ἀθσὰ του, νγ85 1π ΒοΒ ΠΡΟ ἐβοδοτι Κατυρ οι ἰτατηοῦ ἄδβ Βοβὶθ υὑπᾶὰ ἘσπΟμἐθατδέθ ἰϑὲ: ϑὲπ ΒυΟΙΚ οχηιδίοσ ροβιξίγοσ Αὐδϑοὶξ, 485 Ἰυθῆτ τοτὲ πᾶ πο γκαπρθκτάξεισον ἰϑὲ 818. 8116 τοδρηηθηι ῬΟ]Θ ΒΟ Ῥαυϊοσύμροι: Ε})1Ὶ Ἐτάσο: ὟΝ αΒ ὍΠ8 αἴθ. Οτίθοπδη δἰπᾷ ὃ. “- ΥΟΥ͂ οἰπίσου Ζοὶδ σοὰ ῬΟυτθηου ϑοὶἐθ. οἷπθ ΘΌθαβο ἰσϑίοπαθ τσὶθ δυισίθῃδηᾶθ

᾿ Πϑοτϑεϊβοο. Βοδπ Υγοτ στ οί ητοι: ἴον Ἰθρσὲ πτι8 δἷπθ Ατὲ ρσδκεβομθυ Απένγοτέ ἐὐν ᾿5πῇ ἀϊθβοιθθ ΕὟΔσ6 τοῦ --- οἷῃμθ Αὐἠὐξνοσχί, 80 ΚΙαΥ ἀπ ἀϑαξ ἢ τσ πιπιτ τα ΠΠἢ,.. ἢ ΐ ᾿ς ἄρῃ᾽ αϊθ5 ΒΌΘΗ τἰτὰ βίου βοίπθη Ὑ 98; σΘῆθη 815 δἰπθ ἴτη οβέθῃ 5ί πτιθ Ῥόραϊᾶτθ ν᾿ ἢ: ν Ὁ ΘΠ πη ρ ἄθ8. » ΒΒ. Π] 6 π ἼΘΙΩΡΘΙ5, θυ σγοβθὴ δίίεπι Ζοϊθὰ ὑπᾶ ΜΘ ΟΠ θα, ἀΌΤΟΝ ν᾽ ρα: “πεῖν, Πδ 0 ἢ θοδ Ῥϑαῖθ ἄθη ΒΌΟΠΘ τνοσδηρδβίθ θα βομὄπθη τιον ποτε, ἄϊθ πὰ δαρόηά, »ξατη ΦᾺ ἀστή αυῖτὶ ἂθ8 βρδΐοτθιι ΓΘ ΌΘιιβ“ Εἰ ἀπ ΟΠ τ θη 50 1]16πη, τι ἴω ἄθα ΑΝ ΒοΙρδὲ σόὰὶ ἀΐϊθβουα Τδδττοαυκὶ βοὴτ Ζσὰπὶ ΝαΐΖζθιι ἔτ Ὄπιβοσθ Το ϑαϑδτι- ᾿ ἄαεε ᾿τϑοδὲ οἵι κασθοκσυκοτοι Ὧδβ Βοδ τυ πὶβ ΠΑΡ δ τ." ᾿ Ἦρι ρῳβυς Δε Ἔν; κὴν υσ ας τ ΘΜ ἐνυτὰ ἘΡΟΒΗ͂ΘΝΝ τε κατ οἀροννο ἢ 1906. Ντ. 1. : “΄ ἥὰ εν καλλδτο ἐεδς λον οΣ Ε νας δ

ΣΙ. ἡ΄ὶἱ ο΄. ΓῪ

δ νόος «κ᾿

ὲ

οπ Α δ 4

ἘΦ. Ὁ τ “᾿»" ἣ

Ἴλ,

νοηαῃ.

ος [Βθπβθ[θγ-Καθαὶ: σγίθοι. 80πμ} τς ἘΠ13. Αὐῇ. [Χ ἃ. 981 81 Ιιοχ.-8. Ὀαδοτμαίε ἐπ Ἠαϊδύγαπς κοῦ. .κ' ᾿ -- ες δα δε δονδησίθ ὙΥ̓σσίοσ θη ὀσϑομοίμε ἀϊθάχοδὶ ἐπ δϑίσβομεμου ε-Ὁ

ΟἾΘ ΔΓ οι ἢ, ἘθοΙπο. ὅδ. Ααῇ,,

γου Ἡ. ἤδδυκθ. 14. Αυῇ. ΝΟΡΟδ. οὐ ΤΣ ΤῊΝ ἀν

τ τον ων

οἷν.

“ δ ἀ

Ἂν ον ΕῚ Φ Ὄ Ἐν. ρος Μέρν" ΓΤ Ὺ 6. ςς ὩΣ κυ ῳ ᾿ Γ ,.. ν΄, ψὰ »ὦ

νθη

ἈΡΕΞ ὦ μὰ κ᾽ τὺ

:" Π 4

. . ΠῚ ᾽ Βι ᾿ ᾿ - τῶν ον". ὯΝ ἵ νυ ἐ » ὁ ΕΝ ΟΥ̓ --- “ἢ - “ νΣ, “ " 5. ᾿ ΜΞ Ἢ “΄Φ«- 6 ᾽ Ψ' - Ι ΗΝ. ΠΤ, 7 Ἶ ν ὩΣ δ ὃ }}} ΕΙ ζΐ͵" ΕΟΌΥΕΙΖ,Η, ,. ᾿ ᾿ Ὶ ῥ π.ῃ.-. μ μν “ “,“ Ὰ ᾿ ὰ ἢ ᾿ ω

ἔν τοις “ τ ΟΝ Ἶ , »" ᾿, ἼΑ ἀε' “μιν Ὸ φ' πυνν γί γθι0}} μιγγυ ᾿ ω" “ἀνς ἂς. β ΐ 4 -

-

νοϊτοτίουσ Οοβίδιὶ (981 5. βέδεξ 916 ὅδὺ 11. Αὐδαρο); ὅοσ Ὑγοτίδομδές θυ ατίθοιίθομοη Τγτίκου, βουνοῖς ΟΣ ἐπ ἄσπ [18] ἈπΙΒοορῖοΣ. γοχσορὲ, ἰδὲ, σϑνεὶβ ταΐὲ νυ ο ϑτὰ Εϑοδέ, ἀπτ᾿ ἀστο ἐστ νοτάδει, ΘΌΘΏ50 θυ ἀθβ νυ. ὙΠ δου ἐσβοῆθη ΠωΘΘΟ ΡΟ Ἦ 5. : Ἀπρδῦθη βἰηἃ πρὸ Ὀθδιθολεθέ, ΒΌΘΣ εἰἰξ' Ὑ οἰ ϑθυμς 8166 ἄσδβοι, γγῶ8 ἀδπὶ ΒΟΒΌ]ΟΣ πἰομε πηταἑξοι θα νϑγβέδπ !ο ἀπᾶ ποϊΣι οἱ βοὶπ Καπη, δἷδὸ ἱτὰ ὙγΘΒΘ ἢ Ἰ σἤ θυ; ταῖς ΒΟΒΟΒσ Κα δὺΐ Τιβεο δον παππᾶ ΟΥίθοπ θοὮ.

. βϑλπ Βοσνοσσδβθηᾶθβ Ὀσακείβομθα Οθδοιίοῖς μδὲ ἀοσ Ἠογβυδροῦοσ ἀπ τγοῦ

Γοτιμϑεοέσίθ ϑυοστϑίοθ Βοτη απρ ὅτὸ ἀραυβσμ ῆσπ6 Απότάππης πὰ ΘΟ θᾶοτυτσι (ἃ. 8. ἄπτοῦ ϑπῆρσοτο Απσσοπάπηρ νὸρ ὥροῖσ- πὰ Ἐοέΐ- ΒοσΙ ) Ὀονδητέ. Αὐσὴ ἰπ' δοιηβείοϊ ορσίβοηοσ Βοσίθμαπεα {δὲ τπδηοῖο5 Ξοῦοαϑοσέ ττοσᾶϑη. ΖΒηἸτθίομθ δ Α. ὐκραραοαυς τᾶ νησί ἂϊθ ποῦϑ ἀὐῆορθ δύσὴ. οἷἰὰ οσὰβ δὰ Οὐβοσταρμίο, Ἐκυέεῖ, Απίοσοπόχομοδθ πὰ ΒΔΑ ΚΊ συπρ." "κα

Σ (ΝΘ 5 σοχτοδροπουςυϊδέξς, δειίέσατί.)

Ἠοϊπίομθη-ΝαΠθποῦ: ἰαἰθίπ, ϑομα!ννδγίθγῦ.

1. ΑΒ, ΓΧΧΥ͂Ι υ. 981 5.) Ιι6χ.-8.. Ὀδυδσμδέις. ἴπ Ἠδιθέγαης ρον. .Μ( 1.00

ὭΘΥ δοοβδίοῃ Αὐδδρο Ζ0]Ὲ ὩΔΟῸ Ὑοσ εν ητπ δὲ Κυτξον Ζοῖς ἀϊθ ἰθθομυίθ. Βοὶ οἰποτὴ 80 ΟΡ Καπηΐθα τπηὰ τὲ Ἡϑοδὺ υἱθινοσ τοὶ ἐϑέθα ΗΠ ΙΡΑυ ἐεοὶ] ἄρα 1,Θ οί βέτ ἀϊτιτηβ ἀατῆ πιδη βίοι δὶ Απχοὶσο οἰμοτ θυ θη Αὐβδρο κῦτΣ ἔδϑδοα. ΘοσθηῦῦοΥ ἀοσ τοτιθέσχίθη Αὐϑραῦθ ἰδὲ ἀΐθ ἰοὲσὲ Θσδομίθηιθηθ ἐπ ἀὧἀογ Απὶαροὸ αὐγοτάπαοτε. πὸ ἀρτίρμϑη δέδθὲ ταδὶ δυῦ γἱ 616 Επ οἰ νου ῬΟΒβοσΣ σοῦ, 88 ἀογ ουΐαθδου σϑοϊνὲ ἄβυδη ἐδί, ἄἀθσ Ετγτηοϊοσίθ πὰ ἀ6. ϑοιιδβίοϊοσίθ σοθηῦροχ ὭΟΟΝ ογαίομπε σὰ ὕμθη, τίσ ἡοάοσ προίδη οι σαροῦθῃ. Θϑαϊοδοτίοθ πδὲ Θ᾽ βαΐμοποπίτηθι. Πὲς Βεάδουϊαιαθῃ ἐν σΚΙαπρ ἀθτ δυΐχοζαηγίοπ Ὑσγίοσ ἰδὲ τηϑὶδὲ Κὶασ υηᾶ ζΟΙρδστϊομ ες. Ηδοδὲ ἀδηκοηδυγοσέ απὰ στιὲ σοῖο εὐπᾶὰ ἀΐδ τον ὙΑΩΘΏΘΥ νου οβομίοἰκέθη Αὐτίθ86 ΔΘΣ τοιπϊδοῦθη του, ἀτιὰ ὧς τσ ϑοῆθα εἰ 11δεἰἸς, ε΄ (Μοπδιφθοι γε Κἂσ δηοτα ΘΟΒΆ]6η.)

Βομηαοῖθνς: ἀουϊϑοπ-ογοοιίδοηθα Ἡδγίογθυονδ.. . σοῦ. «Αἱ 10.δὺ Ηοϊηπϊοβοης ἀουϊδο"- αἰθὶπίβοιθ8 Ἡ ὄγίογυυοι. ποῦ. «Αἱ 6.50

Θϑοησον δε τονυο ον" Ζιει

Υ. Α.ϑονδυῦδοῆ. 8. ΑΔ υἵ- κ΄ τὸ), 16ηρ090. (ὐ)δὉ. (ἐκ 1.60 ΡΠΔΟΓΡΙΙΒ. ἴαρο. Θ'ϑἢ. πο":

ΜῈῤδ ἀδθπι Τοχίο ἃ Ῥμδαγυβ κί --- -90

Τοχίο ἄδο ΝΟΡΟΒ κι πατητα. σΘὉ. «Δί 1, δύ

γος θ,Αὐυϊοηγίοίν, 10. ΑἸ. ΠΟΠΊΘΓ, γοῦ Ἀ. Καουί, Θοῦ. 3.860 Ον ες ΜΝοίαπιογρηοβοη, Υ. ).5|909}}58. δ. Απϑ.., νοι ΕΣ, βοῖ!δ, 68.

εἰ 4.40; κον. «(« 4.80

----- «ὦ Κκιοίοθ Αὐδραῦο, ὑοδιροϊἑοὶ γοῦ ϑίδδρο. (ἰοῦ. «Αἱ 8. δῦ

Χϑη 0ρ 0 η8 ἴποησας ὐγδμν ρα ἢ ΧΘΠΟΡΠΟΠ8 βδίοεικαι ν ΚΟΤλο. Αἱ 1.δ0, χοῦ. ὶ 1 .90

ΘΙΘΏ 6 ς᾽ τἰγοοίπίυπι ροσίϊουπι. Κ᾽ οπ

Α. ϑομαυῦδος. “Ἅξ. Απῇ. Θοθπηᾶθῃ ἍΜ -- 80 ἘΝ ἀν

. " ΝΕ ὯΠπ'’. ὧν... »Ψ σ΄. «ἱ --« π-αδδν νερὸ ὦ τὰ “Μ“ δ᾿ . 4

ΡΙΑΤΟΝΙΒ

ΟΠΑΤΥΠΓῸΝ ΤΗΒΑΙΕΤΌΝ.

ΡΟΣΤ' ΟΑΠΟΙΌΜ ἘΒΙΘΒΕΙΟΌΜ ΒΒ ΜΑΝΝΟΜ ΠΕΟΘΟΘΝΟΥ͂ΙΤ

ΜΑΒΤΙΝΌΚ ΜΟΗΓΕΑ,ΑΒ.

ἘΌΙΤΙΟ ΒΤΕΒΕΟΤΎΥΡΑ.

εἴα

ΓΙΡΒΙΑΙ ΙΝ ΑΕΡΙΒΌΒ Β. 6. ΤΕΠΒΝΕΞΙ

ΜΟΜΙ.

,» 55“ πὐῦνενν. 1 ον» Ἀῆρι»ὶ ἢ αν Ὡς βν Σ ρ, οἵ Νιθα βου,

»" : χὰ ἕ

χλ

τ ΓᾺ - ᾿Φ ὡς δα »»- ὃ ΜΙ ΤΣ Σ: ».»»" “4: ἜΝ ΓΙ

ΓΙΡΒΙΑῈ : ΤΥΡῚΒ Β. α. ΤΕΒΝΕΒΙ.

“Ἢ

ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ [ἢ περὶ ὀνομάτων ὀρϑύτητος, λογικός].

ΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑᾺΑ ἙΡΜΟΓΕΝΗΣ, ΚΡΑΤΥΛΔΟΣ, ΣΦΚΡΑΤΗΣ,

Ι. ἘΡΜ. Βούλει οὖν καὶ Σωκράτει τῷδε ἀνακοι- νωσώμεϑα τὸν λόγον;

ΚΡ, Εἴ σοι δοκεῖ.

ἘΡΜ. Κρατύλος φησὶν ὅδε. ὦ Σώκρατες, ὀνόματος ὀρθότητα εἶναι ἑκάστῳ τῶν ὄντων φύσει πεφυκυῖαν,

δεν ἂ.

καὶ οὐ τοῦτο εἶναι ὄνομα ὃ ἄν τινες ξυνϑέμενοι καλεῖν

᾿ χαλῶσι, τῆς αὑτῶν φωνῆς μόριον ἐπιφϑεγγόμενοι.,

ἀλλὰ ὀρϑότητά τινα τῶν ὀνομάτων πεφυκέναι καὶ Ἕλλησι καὶ [ βαρβάροις τὴν αὐτὴν ἅπασιν. ἐρωτῶ οὖν αὐτὸν ἐγώ, εἰ αὐτῷ [πότερον] Κρατύλος τῇ ἀληϑείᾳ ὄνομα [ἐστὴν ἢ οὔ" ὁ δὲ ὁμολογεῖ [αὑτῷ γε τοῦτο ὄνομα εἶναι] τί δὲ Σωκράτει: ἔφην. “Σωκράτης, ἢ δ᾽ ὅς. “οὐχοῦν καὶ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις πᾶσιν, ὅπερ καλοῦμεν ὄνομα ἕκαστον, τοῦτό ἐστιν ἑἕχάστῳ ὄνομα; ὃ δέ" οὔκουν σοί γε, ἦ δ᾽ “ὅς, “ὄνομα Ἑρμο- γένης, οὐδὲ ἂν πάντες καλῶσιν ἄνϑρωποι. καὶ ἐμοῦ ἐρωτῶντος καὶ προϑυμουμένου εἰδέναι ὅτι ποτὲ λέγει, Ι οὔτε ἀποσαφεῖ οὐδὲν εἰρωνεύεταί τε πρός με. προσ- ποιούμενός τι αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ διανοεῖσϑαι ὡς εἰδὼς περὶ αὐτοῦ, ὃ εἰ βούλοιτο σαφῶς εἰπεῖν, ποιήσειεν ἂν

5.1 Ρ. 383

84

1τ0 ΠΛΆΤΩΝΟΣ δ

καὶ ἐμὲ ὁμολογεῖν καὶ λέγειν ἅπερ αὐτὸς λέγει. εἰ οὖν πῃ ἔχεις συμβαλεῖν τὴν Κρατύλου μαντείαν, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι" μᾶλλον δὲ αὐτῷ σοι ὅπῃ δοκεῖ περὶ ὀνομάτων ὀρϑότητος, ἔτι ἂν ἥδιον πυϑοίμην, εἴ ὅοι βουλομένῳ ἐστίν.

Σ(). Ὦ, παῖ Ἱππονίκου προ ν παλαιὰ νι μία, ὅτι | χαλεπὰ τὰ καλά ἐστιν ὅπῃ ἔχει μαϑεῖν" καὶ δὴ καὶ τὸ περὶ τῶν ὀνομάτων οὐ σμικρὸν τυγχάνει ὃν μάϑημα. εἰ μὲν οὖν ἐγὼ ἤδη ἠκηκόη παρὰ Προ- δίκου τὴν πεντηκοντάδραχμον ἐπίδειξιν, ἣν ἀκούσαντι ὑπάρχει περὶ τοῦτο πεπαιδεῦσϑαι, ὥς φησιν ἐκεῖνος, οὐδὲν ἂν ἐκώλυέν δε αὐτίχα μάλα εἰδέναι τὴν ἀλή- ϑειαν περὶ ὀνομάτων ὀρϑότητος" νῦν δὲ οὐκ ἀκήκοα, ἀλλὰ τὴν δραχμιαίαν" οὔκουν οἶδα, ] πῇ ποτὲ τὸ ἀλη- ϑὲς ἔχει περὶ τῶν τοιούτων. συζητεῖν μέντοι ἕτοιμός εἰμι καὶ σοὶ καὶ Κρατύλῳ κοινῇ. ὅτι δὲ οὔ φησί σοι

“Ἑρμογένη ὄνομα εἶναι τῇ ἀληϑείᾳ, ὥσπερ ὑποπτεύω

αὐτὸν σκώπτειν" οἴεται γὰρ ἴσως δὲ χρημάτων ἐφιξ- μενον χτήσεως ἀποτυγχάνειν. ἀλλ᾽, ὃ νῦν δὴ ἔλεγον, εἰδέναι μὲν τὰ τοιαῦτα χαλεπόν, εἰς τὸ κοινὸν δὲ καταϑέντας χρὴ σκοπεῖν, εἶτε ὡς σὺ λέγεις ἔχει εἴτε ὡς Κρατύλος.

1. ΕἘΡΜ. Καὶ μὴν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, πολλάκις δὴ καὶ τούτῳ διαλεχϑεὶς καὶ ἄλλοις πολλοῖς, οὐ δύναμαι πεισϑῆναι, ὡς ἄλλη τις 1 ὀρθότης ὀνόματος ἢ ξυνϑήκη καὶ ὁμολογία. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ, ὅτι ἄν τίς τῷ ϑῆται ὄνομα, τοῦτο εἶναι τὸ ὀρϑόν" καὶ ἂν αὖϑίές γε ἕτερον μεταϑῆται, ἐχεῖνο δὲ μηκέτι χαλῇ, οὐδὲν ἧττον τὸ ὕστερον ὀρϑῶς ἔχειν τοῦ προτέρου, ὥσπερ τοῖς οἰκέ- ταις ἡμεῖς μετατιϑέμεϑα [οὐδὲν ἧττον τοῦτ᾽ εἶναι ὁρ-

᾿ ΚΡΑΤΥΛΟΣ. αι

ϑὸν τὸ μετατεϑὲν τοῦ πρότερον κειμένου] οὐ γὰρ φύσει ἑκάστῳ πεφυκέναι ὄνομα οὐδὲν οὐδενί, ἀλλὰ νόμῳ καὶ ἔϑει τῶν ἐϑισάντων τὲ καὶ καλούντων. εἰ δέ πῃ ἄλλῃ ἔχει. ἕτοιμος ἔγωγε | καὶ μανϑάνειν καὶ ἀκούειν οὐ μόνον παρὰ Κρατύλου, ἀλλὰ καὶ παρ᾽ ἄλλου ὁτουοῦν.

Ι Σ,. Ἴσως μέντοι τὶ λέγεις, ὦ "Ἑρμόγενες" σκεψώ- μεϑα δέ. ὃ ἂν ϑῇ καλεῖν τις ἕκαστον, τοῦϑ᾽ ἑκάστῳ ὄνομα:

ΕΡΜ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Σ). Καὶ ἐὰν ἰδιώτης καλῇ καὶ ἐὰν πόλις:

ΕΡΜ. Φημί.

Σ,), Τί οὖν: ἐὰν ἐγὼ καλῶ ὁτιοῦν τῶν ὄντων, οἷον ὃ νῦν καλοῦμεν ἄνθρωπον, ἐὰν ἐγὼ τοῦτο ἵππον προσαγορεύω, ὃ δὲ νῦν ἵππον, ἄνθρωπον, ἔσται δημο- σίᾳ μὲν ὄνομα ἄνθρωπος τῷ αὐτῷ, ἰδίᾳ δὲ ἵππος: καὶ ἰδίᾳ μὲν αὖ ἄνθρωπος, δημοσίᾳ δὲ ἵππος; οὕτω λέγεις;

ΓΙ ΕΡΜ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

ΠΙ.. Σῷὼ. Φέρε δή μοι τόδε εἰπέ, καλεῖς τι ἀληϑῆ λέγειν καὶ ψευδῆ:

ἘΡΜ. Ἔγωγε.

Σ,(), Οὐκοῦν εἴη ἂν λόγος ἀληϑής, ὁ δὲ ψευδής:

ΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΩ. Ἶρ᾽ οὖν οὗτος, ὃς ἂν τὰ ὄντα λέγῃ ὡς ἔστιν, ἀληϑής" ὃς δ᾽ ἂν ὡς οὐκ ἔστιν, ψευδής:

ἘΡΜ. Ναί.

Σ,(), Ἔστιν ἄρα τοῦτο, λόγῳ λέγειν τὰ ὄντα τε καὶ μή;

ΡΜ. Πάνυ γε.

ῬΙΑΤΟΙ 18

Ε

98

118ὃ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 4

ΣΩ, Ὁ λόγος δ᾽ ἐστὶν ὃ ἀληϑὴς πότερον ὅλος Ο μὲν ἀληϑής, τὰ μόρια δ᾽ αὐτοῦ οὐκ ἀληϑῆ;

ἘΡΜ. Οὔκ, ἀλλὰ καὶ τὰ μόρια.

Σ (Ὁ. Ἰδύτερον δὲ τὰ μὲν μαμθλς μόρια ἀληϑῆ, τὰ ὃὲ σμικρὰ οὔ" ἢ πάντα;

ἘΡΜ. Πάντα, οἶμαι ἔγωγε.

ΣΩ. Ἔστιν οὖν ὅτι λέγεις λόγου σμικρότερον μόριον ἄλλο ἢ ὄνομα:

ἘΡΜ. Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο σμικρότατον.

Σιδ, Καὶ τὸ ὄνομα ἄρα τὸ τοῦ ἀληϑοῦς λόγου λέγεται:

ἘΡΜ. Ναί. :

Σ,. ᾽4ληϑές γε, ὡς φῇς. ᾿

ΕΡΜ. Ναί

Σῷ, Τὸ δὲ τοῦ ψευδοῦς μόριον οὐ ψεῦδος:

ΡΜ. Φημί.

Σ, Ἔστιν ἄρα ὄνομα ψεῦδος καὶ ἀληϑὲς λέγειν, εἴπερ καὶ λόγον:

Ὀ Ι ΕΡΜ. Πῶς γὰρ οὔ:

ΣΩῷ. Ὃ ἂν ἄρα ἕκαστος φῇ τῷ ὄνομα εἶναι, τοῦτό ἐστιν ἑκάστῳ ὄνομα:

ἘΡΜ. Ναί

ΣΩ, Ἦ καὶ ὁπόσα ἂν φῇ τις ἑκάστῳ ὀνόματα εἶναι. τοσαῦτα ἔσται καὶ τότε, ὁπόταν φῇ:

ΕΡΜ. Οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ὀνόματος ἄλλην ὀρϑότητα ἢ ταύτην, ἐμοὶ μὲν ἕτερον εἶναι καλεῖν ἑκάστῳ ὕνομα, ὃ ἐγὼ ἐθέμην, σοὶ δὲ ἕτερον, ὃ αὖ σύ. οὕτω δὲ καὶ ταῖς πόλεσιν δρῶ ἰδίᾳ ἐπὶ

Ε τοῖς αὐτοῖς | κείμενα ὀνόματα, καὶ Ἕλλησι παρὰ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, καὶ Ἕλλησι παρὰ βαρβάρους.

δ ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 119

ιν. Σῷ, Φέρε δὴ ἴδωμεν, ὦ Ἑρμόγενες, πότερον καὶ τὰ ὄντα οὕτως ἔχειν σοι φαίνεται, ἰδίᾳ αὐτῶν ἡ οὐσία εἷναι ἑκάστῳ, ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν λέγων πάντων χρημάτων μέτρον εἶναι 1 ἄνϑρωπον, ὡς ἄρα οἷα μὲν ἂν ἐμοὶ φαίνηται τὰ πράγματα, τοιαῦτα μέν ἐστιν ἐμοί, οἷα δ᾽ ἂν σοί, τοιαῦτα δὲ σοί" ἢ ἔχειν δοκεῖ σοι αὐτὰ αὑτῶν τινα βεβαιότητα τῆς οὐσίας;

ΕΡΜ. Ἤδη ποτὲ ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἀπορῶν καὶ ἐνταῦϑα ἐξηνέχϑην εἰς ἅπερ Πρωταγόρας λέγει" οὐ πάνυ τι μέντοι μοι δοκεῖ οὕτως ἔχειν.

Σὺ, Τί δέ; ἐς τόδε ἤδη ἐξηνέχϑης, ὥστε μὴ πάνυ σοι δοχεῖν εἶναί τινα ] ἄνϑρωπον πονηρόν;

ἘΡΜ. Οὐ μὰ τὸν Δία, ἀλλὰ πολλάκις δὴ αὐτὸ πέπονθα, ὥστε μοι δοκεῖν πάνυ πονηροὺς εἶναί τινας ἀνθρώπους. καὶ μάλα συχνούς.

Σ,(). Τί δέ; πάνυ χρηστοὶ οὔπω δοι ἔδοξαν εἶναι;

ΡΜ. Καὶ μάλα ὀλίγοι.

Σ(.. Ἔδοξαν δ᾽ οὖν;

ΕΡΜ. Ἔμοιγε.

Σέ. Πῶς οὖν τοῦτο τίϑεσαι; ἄρ᾽ ὧδε" τοὺς μὲν πάνυ χρηστοὺς πάνυ φρονίμους, τοὺς δὲ πάνυ πονη- ροὺς πάνυ ἄφρονας:

ΒΡΜ. Ἔμοιγε | δοχεῖ οὕτως.

ΣΦ. Οἷόν τε οὖν, εἰ Πρωταγόρας ἀληϑῆ ἔλεγεν καὶ ἔστιν αὕτη ἡ ἀλήϑεια, τὸ οἷα ἂν δοκῇ ἑκάστῳ τοι- αὔτα καὶ εἶναι, τοὺς μὲν ἡμῶν φρονίμους εἶναι, τοὺς δὲ ἄφρονας;

ἘΡΜ. Οὐ δῆτα.

Σ (2. Καὶ ταῦτά γε, ὡς ἐγώμαι, σοὶ πάνυ δοκεῖ, φρονήσεως οὔσης χαὶ ἀφροσύνης μὴ πάνυ δυνατὸν

ΤῈ

3806

σ

551

Β

180 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ δ

εἶναι Πρωταγόραν ἀληϑῆ λέγειν. οὐδὲν γὰρ ἄν που τῇ ἀληϑεία ὃ ἕτερος τοῦ ἑτέρου φρονιμώτερος εἴη; εἴπερ ἃ ἂν ἑκάστῳ δοκῇ ἑκάστῳ | ἀληϑῆ ἔσται.

ΕΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

Ὗ. ΣΦ. ᾿4λλὰ μὴν οὐδὲ κατ᾽ Εὐϑύδημόν γε, οἶμαι, σοὶ δοκεῖ πᾶσι πάντα ὁμοίως εἶναι ἅμα καὶ ἄεί. οὐδὲ γὰρ ἂν οὕτως εἶεν οὗ μὲν χρηστοί, οἵ δὲ πονη- ροί, εἰ ὁμοίως ἅπασι καὶ ἀεὶ ἀρετή τε καὶ κακία εἴη.

ἘΡΜ. ᾿Ζ“ληϑῆ λέγεις.

ΣΩ. Οὐκοῦν εἰ μήτε πᾶσι πάντα ἐστὶν ὁμοίως ἅμα καὶ ἀεί, μήτε ἑκάστῳ ἰδίᾳ ἕκαστον, δῆλον δὴ ὅτι αὐτὰ αὑτῶν οὐσίαν ἔχοντά τινα βέβαιόν ἐστι τὰ ᾿ πράγ- ματα. οὐ πρὸς ἡμᾶς οὐδὲ ὑφ᾽ ἡμῶν, ἑλκόμενα ἄνω καὶ κάτω τῷ ἡμετέρῳ φαντάσματι, ἀλλὰ καϑ' αὑτὰ πρὸς τὴν αὑτῶν οὐσίαν ἔχοντα ἧπερ πέφυκεν.

ἘΡΝΜ. 4Ζοκεῖ μοι, ὦ Σώκρατες, οὕτω.

ΣΦ. Πότερον οὖν αὐτὰ μὲν ἂν εἴη οὕτω πεφυ- κότα, αἷ δὲ πράξεις αὐτῶν οὐ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον; ἢ οὐ καὶ αὗται ἕν τι εἶδος τῶν ὄντων εἰσίν, αἷ πράξεις;

ἘΡΝ. Πάνυ γε καὶ αὗται.

Ο ΣΩ, Κατὰ | τὴν αὑτῶν ἄρα φύσιν καὶ αἷ πρά- ἕεις πράττονται, οὐ κατὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν. οἷον ἐάν τι ἐπιχειρήσωμεν ἡμεῖς τῶν ὄντων τέμνειν, πότε- οον ἡμῖν τμητέον ἕχαστον ὡς ἂν ἡμεῖς βουλώμεϑα καὶ ᾧ ἂν βουληϑῶμεν, ἢ ἐὰν μὲν κατὰ τὴν φύσιν βουληϑῶμεν ἕκαστον τέμνειν τοῦ τέμνειν τὲ καὶ τέμνε- σϑαι καὶ ᾧ πέφυκε, τεμοῦμέν τε καὶ πλέον τι ἡμῖν ἔσται καὶ ὀρϑῶς πράξομεν τοῦτο, ἐὰν δὲ παρὰ φύσιν, ἐξαμαρτησόμεϑά τε καὶ οὐδὲν πράξομεν;

ἘΡΜ. | Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.

Ωρ κι κεν,

Ἷ ο΄ ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 181

Σ, Οὐχοῦν καὶ ἐὰν κάειν τι ἐπιχειρήσωμεν, ᾽ Ἁ » »" ἤ »} . Ἁ 7 οὐ κατὰ πᾶσαν δόξαν δεῖ κάειν, ἀλλὰ κατὰ τὴν ὀρϑήν; Ὡ ᾽ ᾽ ᾿ ᾿ , ΟΥ̓ , ᾽ αὕτη δ᾽ ἐστὶν ἡ πέφυκεν ἕκαστον κάεσϑαί τὲ καὶ

ς κάειν καὶ ᾧ πέφυκεν;

ἘΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΩ, Οὐχοῦν καὶ τἄλλα οὕτω;

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

ΥΙ. ΣΩῶ. ἶρ᾽ οὖν οὐ καὶ τὸ λέγειν μία τις τῶν πράξεών ἐστιν;

ἘΡΜ. Ναί.

ΣΩ. Πότερον οὖν ἧ ἄν τῳ δοκῇ λεκτέον εἶναι, ταύτῃ λέγων ὀρϑῶς λέξει. 1 ἢ ἐὰν μὲν ἧ πέφυκε τὰ πράγματα λέγειν τε καὶ λέγεσϑαι καὶ ᾧ, ταύτῃ καὶ τούτῳ λέγῃ, πλέον τέ τι ποιήσει καὶ ἐρεῖ, ἂν δὲ μή, ἐξαμαρτήσεταί τε καὶ οὐδὲν ποιήσει;

ἘΡΜ. Οὕτω μοι δοκεῖ, ὡς λέγεις.

ΣΩ,. Οὐκοῦν τοῦ λέγειν μόριον τὸ ὀνομάζξειν" ὀνομάξοντες γάρ που λέγουσι τοὺς λόγους.

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΩ,. Οὐχοῦν χαὶ τὸ ὀνομάξειν πρᾶξίς τίς ἐστιν, εἴπερ καὶ τὸ λέγειν πρᾶξίς τις ἦν περὶ τὰ πράγματα;

ἘΡΜ. Ναί.

ΣΩ, 4 δὲ πράξεις ] ἐφάνησαν ἡμῖν οὐ πρὸς ἡμᾶς οὖσαι, ἀλλ᾽ αὑτῶν τινα ἰδίαν φύσιν ἔχουσαι;

ἘΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ ὀνομαστέον ἧ πέφυχε τὰ πράγ- ματα ὀνομάξειν τε καὶ ὀνομάξεσϑαι καὶ ᾧ, ἀλλ᾽ οὐχ

“-“

ξ

ἢ ἂν ἡμεῖς βουληθῶμεν, εἴπερ τι τοῖς ἔμπροσϑεν μέλλει ὁμολογούμενον εἶναι; καὶ οὕτω μὲν ἂν πλέον τι ποιοῖμεν καὶ ὀνομάξοιμεν, ἄλλως δὲ οὔ;

182 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 8

ἘΡΜ. Φαίνεταί μοι. ὙΠ. Σὼ. Φέρε δή, ὃ ἔδει τέμνειν, ἔδει τῷ, φαμέν, τέμνειν; ἘΡΜ. Ναί. Ε Σ Δ), Καὶ ὃ ἔδει [ κερκίζειν, ἔδει τῷ κερκίζειν, καὶ ὃ ἔδει τρυπᾶν, ἔδει τῷ τρυπᾶν; ΡΜ. Πάνυ γε. ΣιΔ, Καὶ ὃ ἔδει δὴ ὀνομάξειν, ἔδει τῷ ὀνομάζξειν; 488 Ι ΕΡΜ, Ἔστι ταῦτα. Σ(. Τί δὲ ἦν ἐκεῖνο ᾧ ἔδει τρυπᾶν; ΡΜ. Τρύπανον. Σῷ. Τί δὲ ᾧ κερκίξειν;

΄

ἘΡΜ. Κερκίς.

Σῷ. Τί δὲ ᾧ ὀνομάξειν;

ΡΜ. Ὄνομα.

ΣΩ, Εὖ λέγεις. ὄργανον ἄρα τί ἐστι καὶ τὸ ὄνομα.

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΦ, Εἰ οὖν ἐγὼ ἐροίμην" τί ἦν ὄργανον ἡ κερ- κίς; οὐχ ᾧ κερκίζομεν;

ΕΡΜ. Ναί.

Β ΣΦ. Κερκίξοντες δὲ τέ δρῶμεν; οὐ τὴν | κρόκην

καὶ τοὺς στήμονας συγκεχυμένους διακρίνομεν;

ΕΡΜ. Ναί

Σ,. Οὐκοῦν καὶ περὶ τρυπάνου ἕξεις οὕτως εἰπεῖν καὶ περὶ τῶν ἄλλων;

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ,δ, Ἔχεις δὴ καὶ περὶ ὀνόματος οὕτως εἰπεῖν ; ὀργάνῳ ὄντι τῷ ὀνόματι ὀνομάξοντες τί ποιοῦμεν;

ἘΡΜ. Οὐκ ἔχω λέγειν.

9 ΚΡΑΤΥΛΟΣ, 1532

ΣΩ, Ὧρ᾽ οὖν διδάσχομέν τι ἀλλήλους καὶ τὰ πράγματα διακρίνομεν ἧ ἔχει;

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

ΥΠΠ|. Σῶ. Ὄνομα ἄρα διδασκαλικόν τί ἐστιν ὕρ- γανον καὶ διακριτικὸν τῆς οὐσίας, ὥσπερ κερκὶς ὑφά- σματος.

ΕΡΜ. Ναί.

Σ,.), Ὑφαντικὸν δέ γε ἡ κερκίς;

ἘΡΜ. Πῶς δ᾽ οὔ;

Σ(). “Ὑφαντικὸς μὲν ἄρα κερκίδι καλῶς χρήσεται" καλῶς δ᾽ ἐστὶν ὑφαντικῶς" διδασκαλικὸς δὲ ὀνόματι καλῶς" καλῶς δ᾽ ἐστὶ διδασκαλικῶς.

ἘΡΜ. Ναί.

ΣΩ. Τῷ τίνος οὖν ἔργῳ ὁ ὑφάντης καλῶς χρή- σεται, ὅταν τῇ κερκίδι χρῆται;

ἘΡΜ. Τῷ τοῦ τέκτονος.

ΣΦ, Πᾶς δὲ τέκτων ἢ ὃ τὴν τέχνην ἔχων;

ἘΡΜ. Ὁ τὴν τέχνην.

Σῷ, Τῷ τίνος δὲ ἔργῳ ὁ τρυπητὴς καλῶς χρή- σεται, ὅταν τῷ τρυπάνῳ χρῆται;

ἘΡΜ. Τῷ τοῦ χαλκέως.

ΣΩ. Ἶ4ς᾽ οὖν πᾶς χαλκεὺς ἢ ὁ τὴν τέχνην ἔχων;

ἘΡΜ. Ὁ τὴν τέχνην.

Σδῦ. Εἶεν. τῷ δὲ τίνος ἔργῳ ὁ διδασκαλικὸς χρήσεται, ὅταν τῷ ὀνόματι χρῆται;

ἘΡΜ. Οὐδὲ τοῦτ᾽ ἔχω.

ΣΩ, Οὐδὲ τοῦτό γ᾽ ἔχεις εἰπεῖν, τίς παραδίδωσιν ἡμῖν τὰ ὀνόματα οἷς χρώμεϑα;

ἘΡΜ. Οὐ δῆτα.

ΣΩ, Ἶ4ρ᾽ οὐχὶ ὃ νόμος δοκεῖ σοι ὃ παραδιδοὺς κυτά;

Ε

889

1384 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 10

ἘΡΜ. Ἔοικεν.

Σ Δ), | ΝΝομοϑέτου ἄρα ἔργῳ χρήσεται ὃ διδασκα- λικός, ὅταν ὀνόματι χρῆται;

ΡΜ. Δοκεῖ μοι.

Σῷ, Νομοϑέτης δέ σοι δοκεῖ πᾶς εἶναι ἀνὴρ ἢ ὁ τὴν τέχνην ἔχων;

ἘΡΜ. Ὁ τὴν τέχνην.

Σ,(), Οὐκ ἄρα παντὸς ἀνδρός, ὦ Ἑρμόγενες, ὄνομα ϑέσϑαι, ἀλλά τινος ὀνοματουργοῦ" [οὗτος δ᾽ ἐστίν, ὡς ἔοικεν, ὃ νομοϑέτης, ὃς δὴ τῶν δημιουργῶν σπα- νιώτατος ἀνθρώποις γίγνεται.

ἘΡΜ. Ἔοικεν.

ΙΧ. ΣΘΩ,. Ἴϑι δή, ἐπίσκεψαι, ποῖ βλέπων ὃ νομο- ϑέτης τὰ ὀνόματα τίϑεται; ἐκ τῶν ἔμπροσϑεν δὲ ἀνά-

ς

ὄκεψαι. ποῖ βλέπων ὃ τέχτων τὴν κχερκίδα ποιεῖ; ἂρ᾽ οὐ πρὸς τοιοῦτόν τι ὃ πέφυκε κερκίζξειν;

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

Σῷ. Τί δέ; ἂν καταγῇ αὐτῷ ἡ κερκὶς ποιοῦντι, ἱ πότερον πάλιν ποιήσει ἄλλην πρὸς τὴν κατεαγυῖαν βλέπων, ἢ πρὸς ἐκεῖνο τὸ εἶδος, πρὸς ὅπερ καὶ ἣν κατέαξεν ἐποίει;

ΕΡΜ. Πρὸς ἐκεῖνο, ἔμοιγε δοκεῖ.

Σ, Οὐχοῦν ἐκεῖνο δικαιότατ᾽ ἂν αὐτὸ ὃ ἔστιν κερκὶς καλέσαιμεν;

ΡΜ, Ἔμοιγε δοκεῖ.

ΣΩ, Οὐκοῦν ἐπειδὰν δέῃ λεπτῷ ἱματίῳ ἢ παχεῖ ἢ λινῷ ἢ ἐρεῷ ἢ ὁποιῳοῦν τινι κερκίδα ποιεῖν, πάσας μὲν δεῖ τὸ τῆς κερκίδος ἔχειν εἶδος, οἵα δ᾽ ἑκάστῳ καλλίστη πέφυκε, | ταύτην ἀποδιδόναι τὴν φύσιν εἰς τὸ ἔργον ἕκαστον;

11 : ΕΚΡΑΤΊΥΔΟΣ. 18

ἘΡΜ. Ναί.

Σ δ, Καὶ περὶ τῶν ἄλλων δὴ ὀργάνων ὃ αὐτὸς τρόπος᾽ τὸ φύσει ἑκάστῳ πεφυκὸς ὄργανον ἐξευρόντα δεῖ ἀποδοῦναι εἰς ἐκεῖνο, ἐξ οὗ ἂν ποιῇ τὸ ἔργον, οὐχ οἷον ἂν αὐτὸς βουληϑῇ. ἀλλ᾽ οἷον πέφυκε. τὸ φύσει γὰρ ἑκάστῳ, ὡς ἔοικε, τρύπανον πεφυχὺς εἰς τὸν σίδηρον δεῖ᾽ ἐπίστασϑαι τιϑέναι.

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

Σ Δ), Καὶ τὴν φύσει κερκίδα ἑκάστῳ πεφυκυῖαν εἰς ξύλον.

ΕΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

Σδ, Φύσει γὰρ ἦν | ἑκάστῳ εἴδει ὑφάσματος, ὡς ἔοικεν, ἑκάστη κερκχίς, καὶ τἄλλα οὕτως.

ΒΡΜ. Ναί.

ΣΩ, ἶά4ρ᾽ οὖν, ὦ βέλτιστε, καὶ τὸ ἕκάστῳ φύσει πεφυκὸς ὄνομα τὸν νομοϑέτην ἐκεῖνον εἰς τοὺς φϑόγ- γους καὶ τὰς συλλαβὰς δεῖ ἐπίστασϑαι τυιϑέναι, καὶ βλέποντα πρὸς αὐτὸ ἐχεῖνο. ὃ ἔστιν ὄνομα, πάντα τὰ ὀνόματα ποιεῖν τὲ καὶ τέϑεσϑαι, εἰ μέλλει κύριος εἶναι ὀνομάτων ϑέτης; εἰ δὲ μὴ εἰς τὰς αὐτὰς συλλαβὰς ἕκαστος ὃ νομοϑέτης τίϑησιν, οὐδὲν δεῖ τοῦτο ἀμφι- γνοεῖν" οὐδὲ γὰρ εἰς τὸν αὐτὸν | σίδηρον ἅπας χαλ- κεὺς τίϑησιν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα ποιῶν τὸ αὐτὸ ὄργανον᾽ ἀλλ᾽ ὅμως. ἕως ἂν τὴν αὐτὴν ἰδέαν ἀποδιδῷ, ἐάντε ἔν ἄλλῳ | σιδήρῳ, ὅμως ὀρϑῶς ἔχει τὸ ὄργανον, ἐάντε ἐνθάδε ἐάντε ἐν βαρβάροις τις ποιῇ. ἢ γάρ;

ΡΜ. Πάνυ γε. :

Σι), Οὐχοῦν οὕτως ἀξιώσεις καὶ τὸν νομοϑέτην τόν τε ἐνθάδε καὶ τὸν ἐν τοῖς βαρβάροις. ἕως ἂν τὸ τοῦ ὀνόματος εἶδος ἀποδιδῷ τὸ προσῆχον ἑκάστῳ ἐν

Ὀ

990

186 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 19

ὁποιαισοῦν συλλαβαῖς, οὐδὲν χείρω νομοϑέτην εἶναι τὸν ἐνθάδε ἢ τὸν ὁπουοῦν ἄλλοϑι;

ΡΜ. Πάνυ γε.

Χ, ΣΩ, Τίς οὖν ὁ γνωσόμενος, εἰ τὸ [ προσῆκον εἶδος κερκίδος ἐν ὁποιῳοῦν ξύλῳ κεῖται; ὁ ποιήσας, ὁ τέχτων, ἢ ὃ χρησόμενος, ὃ ὑφάντης;

ΡΜ. Εἰχὸς μὲν μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, τὸν χρη- σόμενον.

Σῴδ. Τίς οὖν ὃ τῷ τοῦ λυροποιοῦ ἔργῳ χρησό- μενος; ἄρ᾽ οὐχ οὗτος, ὃς ἐπίσταιτο ἂν ἐργαζομένῳ κάλλιστα ἐπιστατεῖν καὶ εἰργασμένον γνοίη εἴτ᾽ εὖ “εἴργασται εἴτε μή;

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

Τί:

ΡΜ. Ὁ κιϑαριστής.

Σ Δ, Τίς δὲ ὁ τῷ τοῦ ναυπηγοῦ;

᾿ ΡΜ. Κυβερνήτης.

Σ δ. Τίς δὲ τῷ τοῦ νομοϑέτου ἔργῳ ἐπιστατήσειέ τ᾿ ἂν κάλλιστα καὶ εἰργασμένον κρίνεις καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις; ἂρ᾽ οὐχ ὅσπερ χρήσεται;

ΡΜ. Ναί.

Σ,, Ἶ4ρ᾽ οὖν οὐχ ὁ ἐρωτᾶν ἐπιστάμενος οὗτός ἐστιν;

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

Σ,), Ὁ δὲ αὐτὸς καὶ Ἰμμο: ἐτοτ τ

ΡΜ. Ναί.

Σ, Τὸν δὲ ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσϑαι ἐπιστά- μενον ἄλλο τι σὺ καλεῖς ἢ διαλεκτικόν;

ΡΜ. Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο.

ΣΩ, Τέχτονος μὲν ἄρα | ἔργον ἐστὶν ποιῆσαι

13 . ΚΡΑΤΎΛΟΣ. 181

πηδάλιον ἐπιστατοῦντος κυβερνήτου, εἰ μέλλει καλὺν εἷναι τὸ πηδάλιον.

ἘΡΜ. ΦΦδαίνεται.

Σ δ, Νομοϑέτου δέ γε. ὡς ἔοικεν, ὄνομα, ἐπι- στάτην ἔχοντος διαλεχτικὸν ἄνδρα, εἰ μέλλει χαλῶς ὀνόματα ϑήσεσϑαι.

ἘΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

Σ, Κινδυνεύει ἄρα, ὦ Ἑρμόγενες, εἶναι οὐ φαῦλον, ὡς σὺ οἴει, ἡ τοῦ ὀνόματος ϑέσις, οὐδὲ φαύ- λὼν ἀνδρῶν οὐδὲ τῶν ἐπιτυχόντων. καὶ Κρατύλος ἀληϑῆ λέγει λέγων φύσει τὰ ὀνόματα εἶναι τοῖς | πράγμασι. καὶ οὐ πάντα δημιουργὸν ὀνομάτων εἶναι, ἀλλὰ μόνον ἐκεῖνον τὸν ἀποβλέποντα εἰς τὸ τῇ φύσει ὄνομα ὃν ἑκάστῳ καὶ δυνάμενον αὐτοῦ τὸ εἶδος τιϑέναι εἴς τε τὰ γράμματα καὶ τὰς συλλαβάς.

ἘΡΜ. Οὐκ ἔχω, ὦ Σώκρατες, ὅπως χρὴ πρὸς ἃ λέγεις ἐναντιοῦσϑαι. ἴσως μέντοι οὐ ῥάδιόν ἐστιν οὕτως | ἐξαίφνης πεισϑῆναι, ἀλλὰ δοκῶ μοι ὧδε ἂν μᾶλλον πεισϑήσεσϑαί σοι, εἴ μοι δείξειας, ἥντινα φὴς εἶναι τὴν φύσει ὀρϑότητα ὀνόματος.

Σ᾿, Ἐγὼ μέν, ὦ μακάριε Ἑρμόγενες, οὐδεμίαν λέγω, ἀλλ᾽ ἐπελάϑου γε ὧν ὀλίγον πρότερον ἔλεγον, ὅτι οὐχ εἰδείην, ἀλλὰ σκεψοίμην μετὰ σοῦ. νῦν δὲ σχοπουμένοις ἡμῖν, ἐμοί τε καὶ σοί, τοσοῦτον μὲν ἤδη φαίνεται παρὰ τὰ πρότερα, φύδει τέ τινα ὀρϑότητα ἔχον εἶναι τὸ ὄνομα καὶ οὐ παντὸς ἀνδρὸς |, ἐπίστα- σϑαι καλῶς αὐτὸ πράγματι ὁτῳοῦν ϑέσϑαι" ἢ οὔ;

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

ΧΙ. ΣΦ, Οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο χρὴ ξητεῖν, εἴπερ ἐπιϑυμεῖς εἰδέναι, ἥτις ποτ᾽ αὖ ἐστιν αὐτοῦ ἡ ὀρϑότης.

591

188 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ - 14

ΡΜ. ᾿4λλὰ μὴν ἐπιϑυμῶ γε εἰδέναι.

Σ(δ. Σ χόπει τοίνυν.

ἘΡΜ. Πῶς οὖν χρὴ σκοπεῖν;

Σῷ, Ὀρϑοτάτη μὲν τῆς σκέψεως, ὦ ἕταῖρε, μετὰ τῶν ἐπισταμένων, χρήματα ἐχείνοις τελοῦντα καὶ χάρι- τας κατατιϑέμενον. εἰσὶ δὲ οὗτοι οἵ σοφισταί, οἷσπερ καὶ ὃ ἀδελφός δου Καλλίας | πολλὰ τελέσας χρήματα σοφὸς δοχεῖ εἶναι. ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἐγκρατὴς εἶ τῶν πατρῴων, λιπαρεῖν χρὴ τὸν ἀδελφὸν καὶ δεῖσθαι αὐτοῦ διδάξαι σε τὴν ὀρϑότητα περὶ τῶν τοιούτων, ἣν ἔμαϑεν παρὰ Πρωταγόρου.

ἘΡΜ. άτοπος μέντ᾽ ἂν εἴη μου, ὦ Σώκρατες. ἡ δέησις, εἰ τὴν μὲν ἀλήϑειαν τὴν Πρωταγόρου ὅλως οὐκ ἀποδέχομαι, τὰ δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀληϑείᾳ ῥηϑέντα ἀγαπῴην ὥς του ἄξια.

Σ. ᾽4λλ᾽ εἰ μὴ αὖ σε ταῦτα ἀρέσκει, παρ᾽ ἢ Ὁμήρου χρὴ | μανϑάνειν καὶ παρὰ τῶν ἄλλων ποιητῶν.

ἘΡΜ. Καὶ τί λέγει, ὦ Σώκρατες, Ὅμηρος περὶ ὀνομάτων, καὶ ποῦ;

Σῷ. Πολλαχοῦ" μέγιστα δὲ καὶ κάλλιστα ἐν οἷς διορίζει ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ἅ τε οἵ ἄνθρωποι ὀνόματα καλοῦσι καὶ οἵ ϑεοί. ἢ οὐκ οἴει αὐτὸν μέγα τι καὶ ϑαυμάσιον λέγειν ἐν τούτοις περὶ ὀνομάτων ὀρϑότητος: δῆλον γὰρ δὴ ὅτι οἵ γε ϑεοὶ αὐτὰ καλοῦσιν πρὸς ὀρϑότητα ἅπερ ἐστὶ φύσει ὀνόματα" ἢ σὺ οὐχ οἴει;

ΡΜ. Εὖ οἶδα μὲν οὖν ἔγωγε, εἴπερ καλοῦσιν, ὅτε ὀρϑῶς καλοῦσιν. ἀλλὰ ποῖα ταῦτα λέγεις;

ΣΩ, Οὐκ οἶσϑα ὅτι περὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ ἐν τῇ . Τροίᾳ, ὃς ἐμονομάχει τῷ Ἡφαίστῳ, ὃν Ξάνϑον, φησί, καλέουσι ϑεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον;

πῶ ασυ- δ 55. κα

1Ὁ ᾿ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ. 189

ΕΡΜ. Ἔγωγε.

Σ ὦ, Τί οὖν δή; οὐκ οἴει τοῦτο [ σεμνόν τι εἶναι 392 γνῶναι, ὅπῃ ποτὲ ὀρϑῶς ἔχει ἐκεῖνον τὸν ποταμὸν ΞΞάν- ϑον καλεῖν μᾶλλον ἢ Σκάμανδρον; εἰ δὲ βούλει, περὶ τῆς ὕὄρνιϑος, ἣν λέγει ὅτι

χαλκίδα κικλήσκουσι ϑεοί, ἄνδρες δὲ χύμινδιν, φαῦλον ἡγεῖ τὸ μάϑημα, ὅσῳ ὀρϑότερόν ἐστι καλεῖσϑαι χαλκὶς κυμίνδιδος τῷ αὐτῷ ὀρνέω; ἢ τὴν Βατίειάν τε καὶ Μυρίνην, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ τούτου τοῦ ποιητοῦ καὶ ἄλλων; | ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως μείζω ἐστὶν ἢ κατ᾽ Β ἐμὲ καὶ σὲ ἐξευρεῖν: ὃ δὲ Σχαμάνδριός τε καὶ ὃ ᾿στυάναξ ἀνϑρωπινώτερον διασχέψασϑαι. ὡς ἐμοὶ δοχεῖ, χαὶ ῥᾷον, ἅ φησιν ὀνόματα εἶναι τῷ τοῦ ΓἝχτορος υἱεῖ, τίνα ποτὲ λέγει τὴν ὀρϑότητα αὐτῶν. οἶσϑα γὰρ δήπου ταῦτα τὰ ἔπη, ἐν οἷς ἔνεστιν ἃ ἐγὼ λέγω.

ΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΦ), Πότερον οὖν οἴει Ὅμηρον ὀρϑότερον ἡγεῖσϑαι τῶν ὀνομάτων κεῖσϑαι τῷ παιδί, τὸν ᾿Αστυάνακτα ἢ τὸν Σκαμάνδριον;

Ϊ ΕΡΜ. Οὐκ ἔχω λέγειν. σ

ΧΙ. Σῶ. Ὧδε δὴ σκόπει. εἴ τις ἔροιτό δε, πότερον οἴει ὀρϑότερον καλεῖν τὰ ὀνόματα τοὺς φρονι- μωτέρους ἢ τοὺς ἀφρονεστέρους ;

ΕΡΜ. 47ῆλον δὴ ὅτι τοὺς φρονιμωτέρους, φαίην ἄν.

ΣΩ, Πότερον οὖν αἵ γυναῖκες ἐν ταῖς πόλεσιν φρονιμώτεραί σοι δοκοῦσιν εἶναι ἢ οἱ ἄνδρες, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν γένοο;

ΕΡΜ. Οἱ ἄνδρες.

Σ,(). Οὐκοῦν οἶσϑα, ὅτι Ὅμηρος τὸ παιδίον τῦ

899

1900 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 16

τοῦ Ἕχτορος ὑπὸ τῶν Τρώων φησὶν καλεῖσϑαι ᾿Ζστυά- ναχτα, Σκαμάνδριον δὲ δῆλον ὅτι ὑπὸ τῶν γυναικῶν, ἐπειδὴ οἵ γε ἄνδρες αὐτὸν ᾿ἀστυάνακτα ἐκάλουν;

ἘΡΜ. ἜἘοικέ γε.

Σ,), Οὐκοῦν καὶ Ὅμηρος τοὺς Τρῶας σοφωτέρους ἡγεῖτο ἢ τὰς γυναῖκας αὐτῶν;

ἘΡΜ. οΟἷἶμαι ἔγωγε.

ΣΦ, Τὸν ᾿“στυάνακτα ἄρα ὀρϑότερον ᾧξετο κεῖσϑαι τῶ παιδὶ ἢ τὸν Σκαμάνδριον;

ΡΜ. Φαίνεται.

Σ Ὁ, Σχοπῶμεν δὴ διὰ τί ποτε. ἢ αὐτὸς ἡμῖν κάλλιστα ὑφηγεῖται τὸ διότι; φησὶν γάρ"

Ι οἷος γάρ σφιν ἔρυτο πόλιν καὶ τείχεα μαχρά. διὰ ταῦτα δή, ὡς ἔοικεν, ὀρϑῶς ἔχει καλεῖν τὸν τοῦ σωτῆρος υἱὸν ᾿“στυάνακτα τούτου, ὃ ἔσῳξεν ὃ πατὴρ αὐτοῦ. ὥς φησιν Ὅμηρος.

ΡΜ. Φαίνεταί μοι.

Σ. Τί δή ποτε; οὐ γάρ πω οὐδ᾽ αὐτὸς ἔγωγε μανθάνω, ὦ ἙἭ ρμόγενες" σὺ δὲ μανϑάνεις;

ἘΡΜ. Μὰ Δί οὐκ ἔγωγε.

Ι Σῶ. ᾿4λλ᾽ ἄρα, ὠγαϑέ, καὶ τῷ Ἕχτορι αὐτὸς ἔϑετο τὸ ὄνομα Ὅμηρος;

ΡΜ. Τί δή;

ΣΩ, Ὅτι μοι δοχεῖ καὶ τοῦτο παραπλήσιόν τι εἶναι τῷ ᾿4στυάνακτι, καὶ ἔοικεν “Ελληνικοῖς ταῦτα τὰ ὀνόματα. ὃ γὰρ ἄναξ καὶ ὃ ἕχτωρ σχεδόν τι ταὐτὸν σημαίνει [βασιλικὰ ἀμφότερα εἶναι τὰ ὀνόματα)" οὗ γὰρ ἄν τις ἄναξ ἦ, καὶ ἔχτωρ δήπου ἐστὶν τούτου᾽ δῆλον γὰρ ὅτι χρατεῖ } τε αὐτοῦ καὶ κέκτηται καὶ ἔχει

.

αὐτό. ἢ οὐδέν σοι δοκῶ λέγειν, ἀλλὰ λανϑάνω καὶ

17 , ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 191

ἐμαυτὸν οἰόμενός τινος ὥσπερ ἴχνους ἐφάπτεσϑαι τῆς Ὁμήρου δόξης περὶ ὀνομάτων ὀρϑύτητος;

ἘΡΜ. Μὰ “1 οὐ σύ γε, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς, ἀλλὰ ἴσως του ἐφάπτει.

ΧΙΠ. Σῶ. Ζίκαιόν γέ τοί ἐστιν, ὡς ἐμοὶ φαίνε- ται, τὸν λέοντος ἔχγονον λέοντα χαλεῖν καὶ τὸν ἵππου ἔχγονον ἵππον. οὔ τι λέγω, ἐὰν ὥσπερ τέρας γένηται ἐξ ἵππου ἄλλο τι ἢ ἵππος, ἀλλ᾽ οὗ ἂν ἢ τοῦ γένους ἔχγονον τὴν φύσιν, τοῦτο λέγω" ἐὰν βοὸς ἔκγονον φύσει ἵππος παρὰ φύσιν τέκῃ [μόσχον], οὐ πῶλον κλητέον ἀλλὰ μόσχον οὐδ᾽ ἂν ἐξ ἀνθρώπου, οἶμαι, μὴ τὸ ἀνθρώπου ἔχγονον γένηται, τὸ ἔκγονον ἄνϑρωπος κλητέος" καὶ τὰ δένδρα ὡσαύτως καὶ τἄλλα ἅπαντα" ἢ οὐ ξυνδοκεῖ;

ἘΡΜ. Ξυνδοκεῖ.

Σ,(δ. Καλῶς λέγεις" φύλαττε γάρ μὲ, μή πῃ παρα- κρούσωμαί σε. κατὰ γὰρ τὸν αὐτὸν λόγον χἂν ἐκ βασιλέως γίγνηταί τι ἔκγονον, βασιλεὺς κλητέος" | εἶ δὲ ἐν ἑτέραις συλλαβαῖς ἢ ἐν ἑτέραις τὸ αὐτὸ σημαίνει, οὐδὲν πρᾶγμα" οὐδ᾽ εἰ πρόσκειταί τι γράμμα οὐδ᾽ εἰ ἀφήρηται, οὐδὲν οὐδὲ τοῦτο, ἕως ἂν ἐγχρατὴς ἦ ἡ οὐσία τοῦ πράγματος δηλουμένη ἔν τῷ ὀνόματι.

ΡΜ. Πῶς τοῦτο λέγεις:

Σ, Οὐδὲν ποικίλον, ἀλλ᾽ ὥσπερ τῶν στοιχείων οἶσϑα ὅτι ὀνόματα λέγομεν, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν τεττάρων, τοῦ ε καὶ τοῦ υ καὶ τοῦ ο καὶ τοῦ ὡ" τοῖς δ᾽ ἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις οἶσϑα | ὅτι περιτιϑέντες ἄλλα γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες" ἀλλ᾽ ἕως ἂν αὐτοῦ δηλουμένην τὴν δύναμιν ἐντυϑῶμεν, ὀρϑῶς ἔχει ἐκεῖνο τὸ ὄνομα καλεῖν, ὃ αὐτὸ ἡμῖν δηλώ-

ΒΕ

894

Β

1092 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 18

σει. οἷον τὸ β' ὁρᾷς ὅτι τοῦ ἡ καὶ τοῦ τ καὶ τοῦ α προσ- τεϑέντων οὐδὲν ἐλύπησεν, ὥστε μὴ οὐχὶ τὴν ἐκείνου τοῦ στοιχείου φύσιν δηλῶσαι ὅλῳ τῷ ὀνόματι οὗ ἐβού- λετο ὁ νομοϑέτης" οὕτως ἠπιστήϑη καλῶς ϑέσϑαι τοῖς γράμμασι τὰ ὀνόματα.

ΡΜ. ᾿2Ζληϑῆ μοι δοκεῖς λέγειν.

ΣΦ), Οὐκοῦν καὶ περὶ βασιλέως ὁ αὐτὸς λόγος; ἱ ἔσται γάρ ποτε ἐκ βασιλέως βασιλεύς, καὶ ἐξ ἀγαϑοῦ ἀγαϑός., καὶ ἐκ καλοῦ καλός, καὶ τἄλλα πάντα οὕτως, ἐξ ἑκάστου γένους ἕτερον τοιοῦτον ἔχγονον, ἐὰν μὴ τέρας γίγνηται" κλητέον δὴ ταὐτὰ ὀνόματα. ποικίλλειν δὲ ἔξεστι ταῖς συλλαβαῖς, ὥστε δόξαι ἂν τῷ ἰδιωτικῶς ἔχοντι ἕτερα εἶναι ἀλλήλων τὰ αὐτὰ ὄντα" ὥσπερ ἡμῖν τὰ τῶν ἰατρῶν φάρμακα, χρώμασιν ἢ ὀσμαῖς πεποικιλ- μένα, ἄλλα φαίνεται τὰ αὐτὰ ὄντα, τῷ δέ γε ἰατρῷ, ἅτε τὴν ] δύναμιν τῶν φαρμάκων σκοπουμένῳ, τὰ αὐτὰ φαίνεται. καὶ οὐκ ἐχπλήττεται ὑπὸ τῶν προσόντων. οὕτω δὲ ἴσως καὶ ὁ ἐπιστάμενος περὶ ὀνομάτων τὴν δύναμιν αὐτῶν σκοπεῖ, καὶ οὐκ ἐκπλήττεται, εἴ τι πρόσ- κειταν γράμμα ἢ μετάκειται ἢ ἀφήρηται, ἢ καὶ ἐν ἄλλοις παντάπασιν γράμμασίν ἐστιν ἣ τοῦ ὀνόματος δύναμις. ὥσπερ ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν, ᾿Δστυάναξ τε καὶ Ἕχτωρ οὐδὲν τῶν αὐτῶν γραμμάτων ἔχει πλὴν τοῦ τ, ἀλλ᾽ ὅμως | ταὐτὸν σημαίνει. καὶ ᾿ἀρχέπολίς γε τῶν μὲν γραμμάτων τί ἐπικοινωνεῖ; δηλοῖ δὲ ὅμως τὸ αὐτό" καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν, ἃ οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ βασιλέα σημαίνει" καὶ ἄλλα γε αὖ στρατηγόν, οἷον ἅγις καὶ Πολέμαρχος καὶ Εὐπόλεμος" καὶ ἰατρικά γε ἕτερα, ᾿Ιατροχλῆς καὶ ᾿Αχεσίμβροτος: χαὶ ἕτερα ἂν ἴσως συχνὰ εὕροιμεν ταῖς μὲν συλλαβαῖς καὶ τοῖς γράμμασι διαφωνοῦντα,

19 , ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 195

τῇ δὲ δυνάμει ταὐτὸν φϑεγγόμενα. φαίνεται οὕτως ἢ οὔ; ΡΜ. Πάνυ μὲν | οὖν.

ΟΣ, Τοῖς μὲν δὴ κατὰ φύσιν γιγνομένοις τὰ αὐτὰ ἀποδοτέον ὀνόματα.

ΡΜ. Πάνυ γε.

ΧΙΝ. ΣΩῶ, Τί δὲ τοῖς παρὰ φύσιν, οἵ ἂν ἐν τέ- φατος εἴδει γένωνται; οἷον ὅταν ἐξ ἀνδρὸς ἀγαϑοῦ καὶ ϑεοσεβοῦς ἀσεβὴς γένηται, ἂρ᾽ οὐχ ὥσπερ ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν, κἂν ἵππος βοὸς ἔχγονον τέχῃ, οὐ τοῦ τε- κόντος δήπου ἔδει τὴν ἐπωνυμίαν ἔχειν, ἀλλὰ τοῦ γέ- νους οὗ εἴη;

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ ὦ, Καὶ τῷ ἐκ τοῦ εὐσεβοῦς ἄρα γενομένῳ ἀσεβεῖ τὸ τοῦ γένους ὄνομα ἀποδοτέον.

ὌΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣιὉ, Οὐ Θεόφιλον, ὡς ἔοικεν, οὐδὲ Μνησίϑεον οὐδὲ τῶν τοιούτων οὐδέν᾽ ἀλλ᾽ ὅτι τἀναντία τούτοιο σημαίνει, ἐάνπερ τῆς ὀρϑότητος τυγχάνῃ τὰ ὀνόματα.

ΡΜ. ΠὨαντός γὲ μᾶλλον, ὦ Σώκρατες.

Σ Δ), ἴῷσπερ γὲ καὶ ὁ Ὀρέστης, ὦ Ἑρμόγενες, κινδυνεύει ὀρϑῶς ἔχειν, εἴτε τις τύχη ἔϑετο αὐτῷ τὸ ὄνομα εἴτε καὶ ποιητής τις, τὸ ϑηριῶδες τῆς φύσεως καὶ τὸ ἄγριον αὐτοῦ χαὶ τὸ ὀρεινὸν ἐνδεικνύμενος τῷ ὀνόματι.

ΒΡΜ. Φαίνεται ] οὕτως. ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, Ἔοικεν δέ γε καὶ τῷ πατρὶ αὐτοῦ κατὰ φύσιν τὸ ὄνομα εἶναι.

ΡΜ. Φαίνεται.

Σ Δ), Κινδυνεύει γὰρ τοιοῦτός τις εἶναι ὁ ᾽4γαμέ- ῬΙΑΤΟῚ 13

89ὅ

194 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ ἰ 50

μνῶν, οἷος ἃν δόξειεν αὐτῷ διαπονεῖσϑαι καὶ καρτερεῖν, τέλος ἐπιτιϑεὶς τοῖς δόξασι δι᾿ ἀρετήν. σημεῖον δὲ αὐτοῦ ἡ ἐν Τροίᾳ μονὴ τοῦ πλήϑους τε καὶ καρτερία. ὅτε οὖν ἀγαστὸς κατὰ τὴν ἐπιμονὴν οὗτος ὁ ἀνήρ,

Β ἐνσημαίνει τὸ ὄνομα ὃ |΄2Ζγαμέμνων. ἴσως δὲ καὶ ὁ ᾿Δτρεὺς ὀρϑῶς ἔχει. ὅ τὲ γὰρ τοῦ Χρυσίππου αὐτῷ φόνος καὶ ἃ πρὸς τὸν Θυέστην ὡς ὠμὰ διεπράττετο, πάντα ταῦτα ξημιώδη καὶ ἀτηρὰ πρὸς ἀρετήν. ἡ οὖν τοῦ ὀνόματος ἐπωνυμία σμικρὸν παρακλίνεν καὶ ἐπι- κεκάλυπται, ὥστε μὴ πᾶσι δηλοῦν τὴν φύσιν τοῦ ἀνδρός" τοῖς δ᾽ ἐπαΐουσι περὶ ὀνομάτων ἱχανῶς δηλοῖ ὃ βούλε- ται ὃ ᾿Δτρεύς. καὶ γὰρ κατὰ τὸ ἀτειρὲς καὶ κατὰ τὸ

Ο| ἄτρεστον καὶ κατὰ τὸ ἀτηρὸν πανταχῇ ὀρϑῶς αὐτῷ τὸ ὄνομα κεῖται. δοχεῖ δέ μοι καὶ τῷ Πέλοπι τὸ ὄνομα ἐμμέτρως κεῖσϑαι" σημαίνει γὰρ τοῦτο τὸ ὄνομα τὸν τὰ ἐγγὺς ὁρῶντα [ἄξιον εἶναν ταύτης τῆς ἐπω- νυμίας].

ΡΜ. Πῶς δή;

Σῷ. Οἷόν που καὶ κατ᾽ ἐκείνου λέγεται τοῦ ἀνδρὸς ἐν τῷ τοῦ Μυρτίλου φόνῳ οὐδὲν οἵου τὲ γε- νέσϑαι προνοηϑῆναι οὐδὲ προϊδεῖν τῶν πόρρω τῶν εἰς τὸ πᾶν γένος, ὅσης αὐτὸ δυστυχίας ἐνεπίμπλη, τὸ ἐγγὺς

0 μόνον ὁρῶν καὶ | τὸ παραχρῆμα --- τοῦτο δ᾽ ἐστὶ πέλας --, ἡνίκα προεϑυμεῖτο λαβεῖν παντὶ τρόπῳ τὸν τῆς Ἱπποδαμείας γάμον. τῷ δὲ Ταντάλῳ καὶ πᾶς ἂν ἡγή- σαιτο τοὔνομα ὀρϑῶς καὶ κατὰ φύσιν τεϑῆναι, εἰ ἀληϑῆ τὰ περὶ αὐτὸν λεγόμενα.

ΕΡΜ. Τὰ ποῖα ταῦτα;

ΣΩ, “Α τέ που ἔτι ξῶντι δυστυχήματα ἐγένετο πολλὰ καὶ δεινά, ὧν καὶ τέλος ἣ πατρὶς αὐτοῦ ὅλη

91 ᾿ς ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ. 190

ἀνετράπετο, καὶ τελευτήσαντι ἐν “Ἄϊιδου ἡ ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τοῦ λίϑου τανταλεία ] ϑαυμαστῶς ὡς σύμφωνος τῷ ὀνόματι" καὶ ἀτεχνῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἂν εἴ τις βουλό- ἱξνος ταλάντατον ὀνομάσαι ἀποκρυπτόμενος ὀνομάσειε καὶ εἴποι ἀντ᾽ ἐκείνου Τάνταλον, τοιοῦτόν τι καὶ τούτῳ τὸ ὄνομα ἔοικεν ἐχπορίσαι ἡ τύχη τῆς φήμης. φαίνεται δὲ χαὶ τῷ πατρὶ αὐτοῦ λεγομένῳ τῷ 4]ιὶ παγκάλως τὸ ὄνομα | κεῖσϑαι" ἔστι δὲ οὐ ῥάδιον κατανοῆσαι. ἀτεχνῶς γάρ ἐστιν οἷον λόγος τὸ τοῦ Ζ]ιὸὸς ὄνομα᾽ διελόντες δὲ αὐτὸ διχῇ οἵ μὲν τῷ ἑτέρῳ μέρει, οὗ δὲ τῷ ἑτέρῳ χρώ- μεϑα᾿ οὗ μὲν γὰρ Ζῆνα, οἵ δὲ Δία καλοῦσιν: συν- τιϑέμενα δ᾽ εἰς ἕν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ ϑεοῦ, ὃ δὴ προσήκειν φαμὲν ὀνόματι οἵῳ τε εἶναι ἀπεργάξεσϑαι. οὐ γὰρ ἔστιν ἡμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ ζῆν ἢ ὃ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων. συμβαίνει οὖν ὀρϑῶς [ ὀνομάξεσϑαι οὗτος ὃ ϑεὸς εἶναι, δι᾿ ὃν ξῆν ἀεὶ πᾶσι τοῖς ζῶσιν ὑπάρχει. διείληπται δὲ δίχα, ὥσπερ λέγω. ἕν ὃν τὸ ὄνομα, τῷ Ζιὶ καὶ τῷ Ζηνί. τοῦτον δὲ Κρόνου υἱὸν εἶναι ὑβροι- στικὸν μὲν ἄν τις δόξειεν εἶναι ἀκούσαντι ἐξαίφνης, εὔλογον δέ, μεγάλης τινὸς διανοίας ἔχγονον εἶναι τὸν ΖΙίχ: κόρον γὰρ σημαίνει οὐ παῖδα, ἀλλὰ τὸ χαϑαρὸν αὐτοῦ χαὶ ἀκήρατον τοῦ νοῦ. ἔστι δὲ οὗτος Οὐρανοῦ υἱός. ὡς λόγος" ἡ δὲ αὖ ἐς τὸ ἄνω ὄψις καλῶς ἔχει τοῦτο τὸ ὄνομα καλεῖσϑαι. ] οὐρανία. ὁρῶσα τὰ ἄνω. ὅϑεν δὴ καί φασιν, ὦ Ἑρμόγενες. τὸν καϑαρὸν νοῦν παραγίγνεσθαι οὗ μετεωρολόγοι, καὶ τῷ οὐρανῷ ὀρϑῶς τὸ ὄνομα κεῖσθαι" εἰ δ᾽ ἐμεμνήμην τὴν ᾿Ησιόδου γε- νεαλογίαν, τίνας ἔτι τοὺς ἀνωτέρω προγόνους λέγει τούτων, οὐκ ἂν ἐπαυόμην διεξιών, ὡς ὀρϑῶς αὐτοῖς τὰ ἘΠ

996

391

196 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ οὸ

ὀνόματα κεῖται. ξἕως ἀπεπειράϑην τῆς σοφίας ταυτησὶ τί ποιήσει, εἰ ἄρα ἀπερεῖ ἢ οὔ, ἣ ἐμοὶ ἐξαίφνης νῦν οὑτωσὶ προσπέπτωκεν ἄρτι οὐκ οἶδ᾽ | ὁπόϑεν.

ἘΡΜ. Καὶ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, ἀτεχνῶς γέ μοι δοκεῖς ὥσπερ οἱ ἐνϑουσιῶντες ἐξαίφνης χρη- σμῳδεῖν.

ΧΥ. Σῶ, Καὶ αἰτιῶμαί γε, ὦ Ἑρμόγενες, μάλιστα αὐτὴν ἀπὸ Εὐθϑύφρονος τοῦ Προσπαλτίου προσπεπτωκέ- ναι μοι. ἕωϑεν γὰρ πολλὰ αὐτῷ συνῆ καὶ παρεῖχον τὰ ὦτα. κινδυνεύει οὖν ἐνθουσιῶν οὐ μόνον τὰ ὦτά μου ἐμπλῆσαι τῆς δαιμονίας σοφίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς ἐπειλῆφϑαι. δοκεῖ οὖν μοι χρῆναι οὑτωσὶ ἡμᾶς ποιῆσαι" τὸ μὲν | τήμερον εἶναι χρήσασϑαι αὐτῇ καὶ τὰ λοιπὰ περὶ τῶν ὀνομάτων ἐπισχέψασϑαι, αὔριον δέ, ἂν καὶ ὑμῖν ξυνδοκῇ. ἀποδιοπομπησόμεϑα τε αὖ- τὴν καὶ χκαϑαρούμεϑα ἐξευρόντες ὅστις τὰ τοιαῦτα δεινὸς χκαϑαίρειν, εἴτε τῶν ἱερέων τις | εἴτε τῶν σο- φιστῶν.

ΕΡΜ. ᾿4λλ᾽ ἐγὼ μὲν ξυγχωρῶ" πάνυ γὰρ ἂν ἡδέως τὰ ἐπίλοιπα περὶ τῶν ὀνομάτων ἀκούσαιμι.

ΣΩ. ᾿4λλὰ χρὴ οὕτω ποιεῖν. πόϑεν οὖν βούλει ἀρξώμεϑα διασκοποῦντες, ἐπειδήπερ εἰς τύπον τινὰ ἐμβεβήκαμεν, ἵνα εἰδῶμεν, εἰ ἄρα ἡμῖν ἐπιμαρτυρήδσει αὐτὰ τὰ ὀνόματα μὴ πάνυ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὕτως ἕκαστα κεῖσϑαι, ἀλλ᾽ ἔχειν τινὰ ὀρϑότητα; τὰ μὲν οὖν ᾿ τῶν ἡρώων καὶ ἀνθρώπων λεγόμενα ὀνόματα ἴσως ἂν ἡμᾶς ἐξαπατήσειεν. πολλὰ μὲν γὰρ αὐτῶν κεῖται χατὰ προγόνων ἐπωνυμίας, οὐδὲν προσῆκον ἐνίοις, ὥσπερ κατ᾽ ἀρχὰς ἐλέγομεν, πολλὰ δὲ ὥσπερ εὐχόμενοι τίϑενται, οἷον Εὐτυχίδην καὶ Σωσίαν καὶ Θεόφιλον

28 ΣΆ ΔΟΣ, 191

καὶ ἄλλα πολλά. τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα δοχεῖ μοι χρῆναι ἐᾶν" εἰχὺς δὲ μάλιστα ἡμᾶς εὑρεῖν τὰ ὀρϑῶς κείμενα περὶ τὰ ἀεὶ ὄντα καὶ πεφυκότα. ἐσπουδάσϑαι γὰρ ἐν- ταῦϑα μάλιστα πρέπει τὴν ϑέσιν τῶν ὀνομάτων" ἴσως δ᾽ ἔνια αὐτῶν καὶ ὑπὸ ϑειοτέρας δυνάμεως ἢ τῆς τῶν ἀνθρώπων ἐτέϑη.

ἘΡΜ. Δοκεῖ μοι καλῶς λέγειν, ὦ Σώκρατες.

ΧΥΙ. ΣΩ,. Ἶρ᾽ οὖν οὐ δίκαιον ἀπὸ τῶν ϑεῶν ἄρχεσϑαι σχοπουμένους, πῇ ποτε αὐτὸ τοῦτο τὸ ὄνομα οὗ ϑεοὶ ὀρϑῶς ἐκχλήϑησαν;

ΡΜ. Εἰκός γε.

Σ (Ὁ, Τοιόνδε τοίνυν ἔγωγε ὑποπτεύω" φαίνονταί μον οὗ πρῶτοι τῶν ἀνθρώπων τῶν περὶ τὴν Ελλάδα τούτους μόνους τοὺς ϑεοὺς ἡγεῖσϑαι. οὕσπερ νῦν πολλοὶ τῶν | βαρβάρων. ἥλιον καὶ σελήνην καὶ γῆν καὶ ἄστρα καὶ οὐρανόν" ἅτε οὖν αὐτὰ ὁρῶντες πάντα ἀεὶ ἰόντα δρόμῳ καὶ ϑέοντα,. ἀπὸ ταύτης τῆς φύσεως τῆς τοῦ ϑεῖν ϑεοὺς αὐτοὺς ἐπονομάσαι" ὕστερον δὲ κατανοοῦντες τοὺς ἄλλους πάντας ἤδη τούτῳ τῷ ὀνόματι προσαγο- θεύειν. ἔοικέ τι ὃ λέγω τῇ ἀληϑείᾳ ἢ οὐδέν,

ΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν ἔοικεν.

ΣΙ, Τί οὖν ἂν μετὰ τοῦτο σκοποῖμεν;: ἢ δῆλον δὴ ὅτι δαίμονάς τε καὶ ἥρωας καὶ ἐσθοώνηρηι

ΡΝ. ἡξούμομας.

ΣΩ. Καὶ ὡς ἀληϑῶς, ὦ Ἑρμόγενες, τί ἄν ποτε νοοῖ τὸ ὄνομα οὗ δαίμονες; σχέψαι, ἄν τί σοι δόξω εἰπεῖν.

ΡΜ. “Ζέἔγε μόνον.

Σ, Οἶσϑα οὖν τίνας φησὶν Ἡσίοδος εἶναι τοὺς δαίμονας;

98

198 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 94

ΡΜ. Οὐκ ἐννοῶ.

ΣΩ, Οὐδὲ ὅτι χρυσοῦν γένος τὸ πρῶτόν φησιν γενέσϑαι τῶν ἀνθρώπων;

ΡΜ. Οἶδα τοῦτό γε.

Σ, Ζέγει τοίνυν περὶ αὐτοῦ"

αὐτὰρ ἐπειδὴ τοῦτο γένος κατὰ μοῖρ᾽ ἐχάλυψεν, Ι οὗ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ὑποχϑόνιοι καλέονται, ἐσϑλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες ϑνητῶν ἀνϑρώπων.

ΡΜ. Τί οὖν δή;

Σῷ. Ὅτι οἶμαι ἐγὼ λέγειν αὐτὸν τὸ χρυσοῦν γένος οὐκ ἐκ χρυσοῦ πεφυκός, ἀλλ᾽ ἀγαϑόν τὲ καὶ καλόν. τεκμήριον δέ μοί ἐστιν, ὅτι καὶ ἡμᾶς φησιν σιδηροῦν εἶναι γένος.

ἘΡΜ. ᾿4Ζληϑῆ λέγεις.

Σ. Οὐκοῦν καὶ τῶν νῦν οἴει ἂν φάναι αὐτὸν εἶ τις ἀγαϑός ἐστιν, ] ἐκείνου τοῦ χρυσοῦ γένους εἶναι;

ἘΡΜ. Εἰκός γε.

ΣΩ. Οἱ δ᾽ ἀγαϑοὶ ἄλλο τι ἢ φρόνιμοι;

ΡΜ. Φρόνιμοι.

ΣΩ. Τοῦτο τοίνυν παντὸς μᾶλλον λέγει, ὡς ἐμοὶ δοχεῖ, τοὺς δαίμονας" ὅτι φρόνιμοι καὶ δαήμονες ἦσαν, δαίμονας αὐτοὺς ὠνόμασεν" καὶ ἔν γὲ τῇ ἀρχαίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ φωνῇ αὐτὸ συμβαίνει τὸ ὄνομα. λέγει οὖν καλῶς καὶ οὗτος καὶ ἄλλοι ποιηταὶ πολλοί, ὅσοι λέγου- σιν ὡς, ἐπειδάν τις ἀγαϑὸς ὧν τελευτήσῃ; μεγάλην μοῖραν καὶ τιμὴν ἔχει καὶ γίγνεται δαίμων κατὰ ] τὴν τῆς φρονήσεως ἐπωνυμίαν. ταύτῃ οὖν τίϑεμαι καὶ ἐγὼ [τὸν δαήμονα] πάντ᾽ ἄνδρα, ὃς ἂν ἀγαϑὸς ἧ, δαι- μόνιον εἶναι καὶ ξῶντα καὶ τελευτήσαντα, καὶ ὀρϑῶς δαίμονα καλεῖσϑαι.

φῦ . ΚΡΑΤΥΛΟΣ 199

ΡΜ. Καὶ ἐγώ μοι δοχῶ, ὦ Σώκρατες, τού- του πάνυ σοι σύμψηφος εἶναι. ὃ δὲ δὴ ἥοως τί ἂν εἴη;

Σῷ. Τοῦτο δὲ οὐ πάνυ χαλεπὸν ἐννοῆσαι. σμι- χρὸν γὰρ παρῆκται αὐτῶν τὸ ὄνομα, δηλοῦν τὴν ἔκ τοῦ ἔρωτος γένεσιν.

ὮΡΜ. Πῶς λέγεις;

Σ ὦ, Οὐκ οἶσϑα, ὅτι ἡμίϑεοι οἵ ἥρωες;

ἘΡΜ. Τί οὖν;

Ι ΣΙ, Πάντες δήπου γεγόνασιν ἐρασϑέντος ἢ ϑεοῦ ϑνητῆς ἢ ϑνητοῦ ϑεᾶς. ἐὰν οὖν σκοπῇς καὶ τοῦτο κατὰ τὴν ᾿Αττικὴν τὴν παλαιὰν φωνήν. μᾶλλον εἴσει" δηλώσει γάρ σοι, ὅτι παρὰ τὸ τοῦ ἔρωτος ὄνομα, ὅϑεν γεγόνασιν οἵ ἥρωες, σμιχρὸν παρηγμένον ἐστὶν [ὀνόματος χάριν. καὶ ἤτοι τοῦτο λέγει τοὺς ἥρωας, ἢ ὅτι βαφοὶ ἦσαν καὶ ῥήτορες δεινοὶ καὶ διαλεκχτικοί, εἴρειν ἱχανοὶ ὄντες" τὸ γὰρ εἴρειν λέγειν ἐστίν. ὅπερ

5 3 ’ 2 ὧν ἢ “ο͵ -“Ψ ’ δ οὖν ἄρτι λέγομεν, ἐν τῇ ᾿Δττικῇ φωνῇ λεγόμενοι οἵ

ἥρωες 1 ῥήτορές τινες καὶ ἐρωτητικοὶ συμβαίνουσιν, ὥστε ῥητόρων καὶ σοφιστῶν γένος γίγνεται τὸ ἡρωϊχὸν φῦλον. ἀλλὰ οὐ τοῦτο χαλεπόν ἐστιν ἐννοῆσαι, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ τῶν ἀνθρώπων, διὰ τί ποτε ρχΑ τρώνος κα- λοῦνται" ἢ σὺ ἔχεις εἰπεῖν ;

ΧΥΠΙ. ΕΡΜ. Πόϑεν, ὠγαϑέ, ἔχω; οὐδ᾽ εἴ τι οἷός τ᾽ ἂν εἴην εὑρεῖν, οὐ συντείνω διὰ τὸ ἡγεῖσθαι σὲ μᾶλλον εὑρήσειν ἢ ἐμαυτόν.

Ι ΣΦ. Τῇ τοῦ Εὐϑύφρονος ἐπιπνοίᾳ πιστεύεις, ὡς ἔοικαο.

ΕΡΜ,., 47ῆλα δή.

Σ Δ). Ὀρϑῶς γε σὺ πιστεύων᾽ ὡς καὶ νῦν γέ μοι φαίνομαι κομψῶς ἐννενοηκέναι. καὶ κινδυνεύσω, ἐὰν

999

200 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 96

μὴ εὐλαβῶμαι, ἔτι τήμερον σοφοί θι τοῦ δέοντος γε- νέσϑαι. σκόπει τ λέγω. ἀφόϊθαν μὲν γὰρ τὸ τοιόνδε

᾿ δεῖ ἐννοῆσαι περὶ ὀνομάτων, ὅτι πολλάκις ἐπεμβάλλομεν Ἷ γράμματα, τὰ δ᾽ ἐξαιροῦμεν, παρ᾽ ὃ βουλόμεϑα ὀνο- ᾿

μάξοντες, καὶ τὰς ὀξύτητας μεταβάλλομεν. οἷον ΖΊιὶ

Β φίλος᾽ τοῦτο ἵνα ἀντὶ ῥήματος ὄνομα ἡμῖν γένηται. | τό τε ἕτερον αὐτόϑεν ἰῶτα ἐξείλομεν καὶ ἀντὶ ὀξείας τῆς μέσης συλλαβῆς βαρεῖαν ἐφϑεγξάμεϑα. ἄλλων δὲ ᾿ τοὐναντίον ἐμβάλλομεν γράμματα, τὰ δὲ βαρύτερα ὀξύ- τερα φϑεγγόμεϑα.

ἘΡΜ. ᾿.42ληϑῆ λέγεις.

Σ,. Τούτων τοίνυν ἕν καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων ὄνομα πέπονϑεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. ἐκ γὰρ ῥήματος ὄνομα γέγονεν, ἑνὸς γράμματος τοῦ ἄλφα ἐξαιρεϑέντος καὶ βαρυτέρας τῆς τελευτῆς γενομένης.

ΡΜ. Πῶς λέγεις; β

0 Ι Σῷ. Ὧδε. σημαίνει τοῦτο τὸ ὄνομα ὃ ἄνϑρω- πος. ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ϑηρία ὧν ὁρᾷ οὐδὲν ἐπισκοπεῖ οὐδὲ ἀναλογίζεται οὐδὲ ἀναϑρεῖ, ὁ δὲ ἄνϑρωπος ἅμα ἑώρακεν -- τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τὸ ὕπωπε -- καὶ ἀναϑρεῖ καὶ λογίζεται τοῦτο ὃ ὄπωπεν. ἐντεῦϑεν δὲ δὴ μόνον τῶν ϑηρίων ὀρϑῶς ὃ ἄνϑρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσϑη, ἀναϑρῶν ἃ ὔὕπωπε.

ἘΡΜ. Τί οὖν; τὸ μετὰ τοῦτο ἔρωμαί σε, ὃ ἡδέως ἂν πυϑοίμην;

Σ Δ), Πάνυ γε.

ῃ ἘΡΜ. “Ὥσπερ τοίνυν μοι | δοκεῖ τούτοις ο ἑξῆς εἷναί τι χρῆμα. ψυχὴν γάρ που ΞΞ- 58 εξ τι καλοῦμεν τοῦ ἀνθρώπου.

Σ,). Πῶς

97 ᾿ς ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 901

ἘΡΜ. Πειρώμεϑα δὴ καὶ ταῦτα διελεῖν, ὥσπερ τὰ ἔμπροσϑεν.

Σ᾿, Ψυχὴν λέγεις ἐπισκέψασϑαι, ὡς εἰκότως τού- του τοῦ ὀνόματος τυγχάνει, ἔπειτ᾽ αὖ τὸ σῶμα;

ἘΡΜ. Ναί.

Σ, Ὡς μὲν τοίνυν ἐκ τοῦ παραχρῆμα λέγειν, οἶμαί τι τοιοῦτον νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας, ὡς τοῦτο ἄρα, ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ξῆν αὐτῷ, τὴν τοῦ ἀναπνεῖν | δύναμιν παρέχον καὶ Ε ἀναψῦχον, ἅμα δὲ ἐχλείποντος τοῦ ἀναψύχοντος τὸ σῶμα ἀπόλλυταί τε καὶ τελευτᾷ" ὅϑεν δή μοι δοχοῦσιν αὐτὸ ψυχὴν καλέσαι. εἰ δὲ βούλει, ἔχε ἠρέμα" δοχῶ γάρ μοί τι καϑορᾶν πιϑανώτερον τούτου τοῖς ἀμφὶ Εὐϑύφρονα. τούτου μὲν γάρ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, κατα- 400 φρονήσαιεν ἂν καὶ ἡγήσαιντο φορτικὸν εἶναι" τόδε δὲ σχόπει. ἐὰν ἄρα καὶ σοὶ ἀρέσῃ.

ἘΡΜ. Ζέγε μόνον.

ΣΩ, Τὴν φύσιν παντὸς τοῦ σώματος. ὥστε καὶ ξῆν καὶ περιιέναι, τί σοι δοκεῖ ἔχειν τε καὶ ὀχεῖν ἄλλο ἢ ψυχή;

ΕΡΜ. Οὐδὲν ἄλλο.

Σῷ. Τί δέ; καὶ τὴν τῶν ἄλλων ἁπάντων φύσιν οὐ πιστεύεις ᾿Δναξαγόρᾳ νοῦν χαὶ ψυχὴν εἶναι τὴν διακοσμοῦσαν καὶ ἔχουσαν;

ἘΡΝ. Ἔγωγε.

ΟΣΩ, Καλῶς ἄρα ἂν τὸ ὄνομα τοῦτο ἔχοι τῇ |Β δυνάμει ταύτῃ, ἣ φύσιν ὀχεῖ καὶ ἔχει, φυσέχην ἔπονο- μάξειν. ἔξεστι δὲ καὶ ψυχὴν κομψευόμενον λέγειν.

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν, καὶ δοχεῖ γέ μοι τοῦτο ἐκείνου τεχνικώτερον εἶναι.

φῃ9 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 98

Σ Δ, Καὶ γὰρ ἔστιν" γελοῖον μέντοι φαίνεται ὡς ἀληϑῶς ὀνομαζόμενον ὡς ἐτέϑη.

ἘΡΜ. ᾿4λλὰ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο πῶς φῶμεν ἔχειν;

Σ,δδ. Τὸ σῶμα λέγεις;

ἘΡΜ. Ναί. ᾿

Σ Δ), Πολλαχῇ μοι δοκεῖ τοῦτό γε" ἂν μὲν καὶ σμικρόν τις παρακλίνῃ, καὶ πάνυ. καὶ γὰρ σῆμά τινές

Ο φασιν ] αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεϑαμμένης ἐν τῷ νῦν παρόντι" καὶ διότι αὖ τούτῳ σημαίνει ἃ ἂν σημαίνῃ ἡ ψυχή. καὶ ταύτῃ σῆμα ὀρϑῶς καλεῖσϑαι. δοκοῦσι μέντοι μοι μάλιστα ϑέσϑανι οἵ ἀμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα, ὡς δίκην διδούσης τῆς ψυχῆς, ὧν δὴ ἕνεχα δίδωσιν" τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν, ἵνα σῴ- ζηται, δεσμωτηρίου εἰκόνα" εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς τοῦτο, ὥσπερ αὐτὸ ὀνομάξεται, ἕως ἂν ἐχτίσῃ τὰ ὀφειλόμενα, τὸ σῶμα, καὶ οὐδὲν δεῖν παράγειν οὐδὲ γράμμα.

Ὀ ΧΥΠ͵ΙῚΙ. ἘΡΜ. Ταῦτα μέν | μοι δοκεῖ ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες, εἰρῆσϑαι" περὶ δὲ τῶν ϑεῶν τῶν ὀνομάτων, οἷον καὶ περὶ τοῦ Ζιὸς νῦν δὴ ἔλεγες, ἔχοιμεν ἄν που κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπισκέψασϑαι, κατὰ τίνα ποτὲ ὀρϑότητα αὐτῶν τὰ ὀνόματα κεῖται;

Σ, Ναὶ μὰ Δία ἡμεῖς γε, ὦ Ἑρμόγενες, εἴπερ γε νοῦν ἔχοιμεν, ἕνα μὲν τὸν κάλλιστον τρόπον. ὅτι περὶ ϑεῶν οὐδὲν ἴσμεν, οὔτε περὶ αὐτῶν οὔτε περὶ τῶν ὀνομάτων, ἅττα ποτὲ ἑαυτοὺς καλοῦσιν" δῆλον γὰρ ὅτι ἐχεῖνοί γε τἀληϑῆ καλοῦσι. δεύτερος δ᾽ αὖ τρό-

Ἐ πος ὀρϑότητος, ὥσπερ ἐν ταῖς εὐχαῖς νόμος ἐστὶν ἡμῖν εὔχεσϑαι, οἵτινές τὲ καὶ ὁπόϑεν χαίρουσιν ὀνο- μαζόμενοι, ταῦτα καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς χαλεῖν, ὡς “ἄλλο

29 ᾿ ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ, 903

μηδὲν | εἰδότας" καλῶς γὰρ δὴ ἔμοιγε δοκεῖ νενομίσϑαι. 401 εἰ οὖν βούλει, σκοπῶμεν ὥσπερ προειπόντες τοῖς ϑεοῖς. ὅτε περὶ αὐτῶν οὐδὲν ἡμεῖς σκεψόμεθα -- οὐ γὰρ ἀξιοῦμεν οἷοί τ᾿ ἂν εἶναι σκοπεῖν --- ἀλλὰ περὶ τῶν ἀνθρώπων, ἥντινά ποτε δόξαν ἔχοντες ἐτίϑεντο αὐτοῖς

τὰ ὀνόματα᾽ τοῦτο γὰρ ἀνεμέσητον.

ἘΡΜ. ᾿4λλά μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, μετρίως λέ- γειν, καὶ οὕτω ποιῶμεν.

Ι Σῶ. ᾿’4λλὸ τι οὖν ἀφ’ Ἑστίας ἀρχώμεϑα κατὰ Β τὸν νόμον;

ΡΜ. Δίκαιον γοῦν.

Σῷ, Τί οὖν ἄν τις φαίη διανοούμενον τὸν ὀνομά- σαντα Ἑστίαν ὀνομάσαι;

ΕΡΜ. Οὐ μὰ τὸν Ζία οὐδὲ τοῦτο οἶμαι ῥάδιον εἶναι.

Σ, Κινδυνεύουσι γοῦν, ὠγαϑὲ Ἑρμόγενες. οἵ πρῶτοι τὰ ὀνόματα τιϑέμενοι οὐ φαῦλοι εἶναι, ἀλλὰ μετεωρολόγοι καὶ ἀδολέσχαι τινές.

ἘΠ ΕΡΜ. Τί δή;

Σ 2. Καταφαίνεταί μοι ἡ ϑέσις τῶν ὀνομάτων τηιούτων τινῶν ἀνθρώπων. καὶ ἐάν τις τὰ ἕενικὰ ὀνόματα ἀνασκοπῇ, οὐχ ἧττον ἀνευρίσκεται ὃ ἕκαστον Ὁ βούλεται. οἷον καὶ ἐν τούτῳ, ὃ ἡμεῖς οὐσίαν καλοῦμεν, εἰσὶν οἱ ἐσσίαν καλοῦσιν, οἱ δ᾽ αὖ ὠσίαν. πρῶτον μὲν οὖν κατὰ τὸ ἕτερον ὄνυμα τούτων ἡ τῶν πραγ- μάτων οὐσία “Ἑστία καλεῖσϑαι ἔχει λόγον" καὶ ὅτι γε αὖ ἡμεῖς τὸ τῆς οὐσίας μετέχον ἑστίαν φαμέν, καὶ κατὰ τοῦτο ὀρϑῶς ἂν καλοῖτο Ἑστία" ἐοίκαμεν γὰρ καὶ ἡμεῖς

:

τὸ παλαιὸν ἐσσίαν καλεῖν τὴν οὐσίαν. ἔτι δὲ καὶ κατὰ τὰς ϑυσίας ἄν τις ἐννοήσας ἡγήσαιτο οὕτω νοεῖν Ὁ

40:

204 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 80

ταῦτα τοὺς τιϑεμένους᾽ τὸ γὰρ πρὸ πάντων ϑεῶν τῇ Ἑστίᾳ πρώτῃ προϑύειν εἰκὸς ἐκείνους, οἴτινες τὴν πάν- τῶν οὐσίαν “Ἑστίαν ἐπωνόμασαν. ὅσοι δ᾽ αὖ ὠσίαν, σχεδόν τι αὖ οὗτοι χαϑ'΄ Ἡράκλειτον ἂν ἡγοῖντο τὰ ὄντα ἰέναι τε πάντα καὶ μένειν οὐδέν" τὸ οὖν αἴτιον

" " 3 » Ξ»"ν “5 » 3 “-“ [κι Ἀ - καὶ τὸ ἀρχηγὸν αὐτῶν εἴναι τὸ ὠϑοῦν, ὅϑεν δὴ καλῶς " ΦΙ ωΝ 3 , 3 , ἃ - οἱ Χ ᾿ς ἔχειν αὐτὸ ὠσίαν ὠνομάσϑαι. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταύτῃ ὡς παρὰ μηδὲν εἰδότων εἰρήσϑω" 1 μετὰ δ᾽ Ἑστίαν δίκαιον Ῥέαν καὶ Κρόνον ἐπισκέψασϑαι. καίτοι τό γε τοῦ Κρόνου ὄνομα ἤδη διήλθομεν. ἴσως μέντοι οὐδὲν λέγω.

ΧΙΧ. ἘΡΜ. Τί δή, ὦ Σώκρατες;

ΣΦ), Ἰῷγαϑέ, ἐννενόηκά τι σμῆνος σοφίας.

ἘΡΜ. Ποῖον δὴ τοῦτο;

Σ,(), Γελοῖον μὲν πάνυ εἰπεῖν, οἶμαι | μέντοι τινὰ πιϑανότητα ἔχον.

ΡΜ. Τίνα ταύτην;

Σ (Ὁ. Τὸν ἩἩράκχλειτόν μοι δοχῶ. καϑορᾶν παλαί ἄττα σοφὰ λέγοντα, ἀτεχνῶς τὰ ἐπὶ Κρόνου καὶ Ῥέας. ἃ καὶ Ὅμηρος ἔλεγεν

ΡΜ. Πῶς τοῦτο λέγεις;

᾿

Σ Δ), “Ζέγει που Ἡράκλειτος, ὅτι πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν μένει, καὶ ποταμοῦ δοῇ ἀπεικάξων τὰ ὄντα λέγει, ὡς δὶς ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης.

ΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΦ). Τί οὖν; δοκεῖ σοι ἀλλοιότερον Ηρακλείτου νοεῖν ὃ τιϑέμενος τοῖς τῶν ἄλλων ϑεῶν προγόνοις Ῥέαν τε καὶ Κρόνον; ἄρα οἴει ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου

3 , ᾿ ’ ιὰ ’ 9 ἤ ’ ΝὋΡ αὐτὸν ἀμφοτέροις ῥευμάτων ὀνόματα ϑέσϑαι; ὥσπερ Δ. 2 ῇ » , , ) αὖὺ Ὅμηρος ἀκεανόν τε ϑεῶν γενεσίν φησιν καὶ μη-

ΜΡ

πὰ

91 ὌΒΡΆΑΤ ΔΟΣς 905

᾿ τέρα Τηϑύν" οἶμαι δὲ καὶ «Ἡσίοδος. λέγει δέ που καὶ Ὀρφεὺς ὅτι

Ἰῷχεχανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο,

ὅς ῥὰ κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηϑὺν ὄπυιεν. ν ταῦτ᾽ οὖν σχόπει ὅτι καὶ ἀλλήλοις συμφωνεῖ καὶ πρὸς τὰ τοῦ Ἡρακλείτου πάντα τείνει.

ΕΡΜ. Φαίνει τί μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες" τὸ μέν- τοι τῆς Τηϑύος οὐχ ἐννοῶ ὕνομα τί βούλεται.

ΣΦ. ᾿Αλλὰ μὴν τοῦτό γε ὀλίγου αὐτὸ λέγει ὅτι πηγῆς ὄνομα ἐπικεκρυμμένον ἐστίν. τὸ γὰρ διαττώμενον καὶ τὸ ἠθϑούμενον ᾿ πηγῆς ἀπείκασμά ἐστιν" ἐκ δὲ τού- Ὁ τῶν ἀμφοτέρων τῶν ὀνομάτων ἡ Τηϑὺς τὸ ὄνομα ξύγ- κειται.

ἘΡΜ. Τοῦτο μέν, ὦ Σώκρατες. κομψόν.

ΣΟ, Τί δ᾽ οὐ μέλλει; ἀλλὰ τί τὸ μετὰ τοῦτο; τὸν μὲν Ζία εἴπομεν.

ΡΜ. Ναί

Σ, Τοὺς ἀδελφοὺς δὴ αὐτοῦ λέγωμεν, τόν τε Ποσειδῶ καὶ τὸν Πλούτωνα καὶ τὸ ἕτερον ὄνομα ὃ ὀνομάξουσιν αὐτόν.

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ᾿), Τὸ μὲν τοίνυν τοῦ Ποσειδῶνός μοι φαίνεται ὠνομάσϑαι ὑπὸ τοῦ πρώτου ὀνομάσαντος, ὅτι ᾿ αὐτὸν Ε βαδίξοντα ἐπέδχεν ἡ τῆς ϑαλάττης φύσις καὶ οὐκέτι εἴασεν προελθεῖν, ἀλλ᾽ ὥσπερ δεσμὸς τῶν ποδῶν αὐτῷ ἐγένετο. τὸν οὖν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως ταύτης ϑεὺν ὠνόμασεν Ποσειδῶνα, ὡς ποσίδεσμον ὄντα" τὸ δὲ ἔγκειται ἴσως εὐπρεπείας ἕνεχα. τάχα δὲ οὐκ ἂν τοῦτο λέγοι, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ σῖγμα δύο λάβδα τὸ πρῶτον ἐλέν. γετο, ὡς πολλὰ | εἰδότος τοῦ ϑεοῦ. ἴσως δὲ ἀπὸ τοῦ 408

ορθ ΠΛΆΤΩΝΟΣ 82

σείειν ὃ σείων ὠνόμασται" πρόσκειται δὲ τὸ πῖ καὶ τὸ δέλτα. τὸ δὲ Πλούτωνος, τοῦτο μὲν κατὰ τὴν τοῦ πλού- του δόσιν, ὅτι ἐκ τῆς γῆς κάτωϑεν ἀνίεται ὃ πλοῦτος,

ἐπωνομάσϑη" ὁ δὲ “ἭἯιδης, οἵ πολλοὶ μέν μοι δοχοῦ-

σιν ὑπολαμβάνειν τὸ ἀειδὲς προσειρῆσϑαι τῷ ὀνόματι , ἃ ῇ » "“ ᾿ ῇ - τούτω, καὶ φοβούμενον τὸ ὄνομα Πλούτωνα καλοῦσιν αὐτόν. ἘΡΜ. Σοὶ δὲ πῶς φαίνεται, 1] ὦ Σώκρατες; ΧΧ, Σῶ. “ΜΠολλαχῇ ἔμοιγε δοχοῦσιν ἄνϑρωποι διημαρτηκέναι περὶ τούτου τοῦ ϑεοῦ τῆς δυνάμεως

, χαὶ φοβεῖσϑαιν αὐτὸν οὐκ ἄξιον. ὅτι τε γάρ, ἐπειδὰν

ἅπαξ τις ἡμῶν ἀποθάνῃ, ἀεὶ ἐχεῖ ἐστιν, φοβοῦνται, καὶ ὅτι ἣ ψυχὴ γυμνὴ τοῦ σώματος παρ᾽ ἐκεῖνον ἀπέρ- χεται, καὶ τοῦτο πεφόβηνται" τὰ δ᾽ ἐμοὶ δοκεῖ πάντα ἐς ταὐτόν τι συντείνειν, καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ ϑεοῦ καὶ τὸ ὄνομα.

ΕΡΜ. Πῶς δή;

Σ, Ἐγώ σοι ἐρῶ, ἅ γέ μοι φαίνεται. εἰπὲ γάρ μοι, δεσμὸς ξῴῳ ὁτῳοῦν, ὥστε μένειν ὁπουοῦν, πότερος ἰσχυρότερός ἐστιν, ἀνάγκη ἢ ἐπιϑυμία;

ἘΡΜ. Πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ ἐπιϑυμία.

ΣΩ, Οἴει οὖν τὸν “Διδην οὐκ ἂν πολλοὺς ἐχ- φεύγειν, εἰ μὴ τῷ ἰσχυροτάτῳ δεσμῷ ἔδει τοὺς ἐχεῖσε ἰόντας;

ΡΜ. 417ῆλα δή.

ΣΩ, ᾿Ἐπιϑυμίᾳ ἄρα τινὶ αὐτούς, ὡς ἔοικε, δεῖ, εἴπερ τῷ μεγίστῳ δεσμῷ δεῖ, καὶ οὐκ ἀνάγκῃ.

ΒΡΜ. Φαίνεται.

ΣΩ. Οὐκοῦν ἐπιϑυμίαι αὖ πολλαί εἰσιν;

ΒΡΜ. Ναί.

"νν δ᾿

δὲ

38 ᾿ς ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 07

ΙΣῷ. Τῇ μεγίστῃ ἄρα ἐπιϑυμίᾳ τῶν ἐπιϑυ- μιῶν δεῖ αὐτούς, εἴπερ μέλλει τῷ μεγίστῳ δεσμῷ κατέχειν.

ἘΡΜ. Ναί.

Σῶ, Ἔστιν οὖν τις μείξων ἐπιϑυμία ἢ ὅταν τίς τῷ συνὼν οἴηται δι᾽ ἐκεῖνον ἔσεσϑαι ἀμείνων ἀνήρ; ἘΡΜ. Μὰ “40 οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες.

ΣΙ, Διὰ ταῦτα ἄρα φῶμεν, ὦ Ἑρμόγενες, οὐδένα δεῦρο ἐθελῆσαι ἀπελϑεῖν τῶν ἐχεῖϑεν, οὐδὲ αὐτὰς τὰς Σειρῆνας. ἀλλὰ κατακεκηλῆσϑαι ἐκείνας τε καὶ τοὺς ἄλλους 1 πάντας" οὕτω καλούς τίνας. ὡς ἔοικεν. ἐπί- σταται λόγους λέγειν ὃ “ἭἯιδης. καὶ ἔστιν, ὥς γ᾽ ἐκ τοῦ λόγου τούτου, ὃ ϑεὸς οὗτος τέλεος σοφιστής τε καὶ μέγας εὐεργέτης τῶν παρ᾽ αὐτῷ, ὅς γε καὶ τοῖς ἐνθάδε τοσαῦτα ἀγαϑὰ ἀνίησιν: οὕτω πολλὰ αὐτῷ τὰ περιόντα ἐκεῖ ἐστιν, καὶ τὸν Πλούτωνα ἀπὸ τούτου ἔσχε τὸ ὄνομα. καὶ τὸ αὖ μὴ ἐϑέλειν συνεῖναι τοῖς ἀνθρώποις ἔχουσι τὰ σώματα, ἀλλὰ τότε συγγίγνε- σϑαι, ἐπειδὰν ἣ ψυχὴ καϑαρὰ ἡ πάντων τῶν | περὶ τὸ σῶμα χακχῶν καὶ ἐπιϑυμιῶν. οὐ φιλόσοφον δοχεῖ σοι εἶναι καὶ εὖ ἐντεϑυμημένον, ὅτι οὕτω μὲν ἂν κατέχοι αὐτοὺς δήσας τῇ περὶ ἀρετὴν ἐπιϑυμίᾳ, ἔχον- τας δὲ τὴν τοῦ σώματος πτοίησιν καὶ μανίαν οὐδ᾽ ἂν ὁ Κρόνος δύναιτο ὃ πατὴρ συγκατέχειν αὑτῷ ἐν τοῖς δεσμοῖς δήσας τοῖς αὐτοῦ λεγομένοις:

ΡΜ. Κινδυνεύεις τὶ λέγειν, ὦ Σώκρατες.

Σ(ὸ. Καὶ τό γε ὄνομα ὃ “ἭἽιδης, ὦ Ἑρμόγενες, πολλοῦ δεῖ ἀπὸ τοῦ ἀειδοῦς ἐπωνομάσϑαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἀπὸ τοῦ πάντα τὰ καλὰ εἰδέναι, ἀπὸ τούτου ὑπὸ τοῦ νομοϑέτου “Ἧιδης ἐκλήϑη.

Ὀ

404

οῃ8 ΠΛΆΤΩΝΟΣ ι 84

ΧΧΙ. ἘΡΜ. Εἶεν" τί δὲ ΖΔήμητρά τε καὶ Ἥραν καὶ ᾿“πόλλω καὶ ᾿4ϑηνᾶν καὶ Ἥφαιστον καὶ "Ζρη καὶ τοὺς ἄλλους ϑεούς. πῶς λέγομεν;

Σ, δ, Ζ)ημήτηρ μὲν φαίνεται κατὰ τὴν δόσιν τῆς ἐδωδῆς διδοῦσα ὡς μήτηρ Ζ4ημήτηρ κεκλῆσϑαι, Ἥρα δὲ ἐρατή τις. 1 ὥσπερ οὖν καὶ λέγεται ὃ Ζεὺς αὐτῆς ἐρασϑεὶς ἔχειν. ἴσως δὲ μετεωρολογῶν ὃ νομοϑέτης τὸν ἀέρα Ἥραν ὠνόμασεν ἐπιχρυπτόμενος, ϑεὶς τὴν ἀρχὴν ἐπὶ τελευτήν" γνοίης δ᾽ ἄν, εἰ πολλάκις λέγοις τὸ τῆς Ἥρας ὄνομα. Φερρέφαττα δέ, πολλοὶ μὲν καὶ τοῦτο φοβοῦνται τὸ ὄνομα καὶ τὸν ᾿“πόλλω, ὑπὸ ἀπει- ρίας, ὡς ἔοικεν, ὀνομάτων ὀρϑότητος. καὶ γὰρ μετα- βάλλοντες σκοποῦνται τὴν Φερσεφόνην, καὶ δεινὸν αὐτοῖς φαίνεται" τὸ δὲ μηνύει σοφὴν εἶναι τὴν ϑεόν" ἅτε γὰρ φερομένων τῶν πραγμάτων τὸ ἐφαπτόμενον καὶ ἐπαφῶν καὶ δυνάμενον ἐπακολουϑεῖν σοφία ἂν εἴη. Φερέπαφα οὖν διὰ τὴν σοφίαν καὶ τὴν ἐπαφὴν τοῦ φερομένου ἡ ϑεὸς ἂν ὀρϑῶς καλοῖτο, ἢ τοιοῦτόν τι δι᾿ ὅπερ καὶ σύνεστιν αὐτῇ ὃ “Ἧιδης σοφὸς ὥν, διότι τοιαύτη ἐστίν. νῦν δὲ αὐτῆς ἐκκλίνουσι τὸ ὄνομα εὐστομίαν περὶ πλείονος ποιούμενον τῆς ἀληϑείας, ὥστε Φερρέφατταν αὐτὴν καλεῖν. ταὐτὸν δὲ καὶ περὶ τὸν |᾿“πόλλω, ὕπερ λέγω, πολλοὶ πεφόβηνται περὶ τὸ ὄνομα τοῦ ϑεοῦ, ὥς τι δεινὸν μηνύοντοφ᾽ ἢ οὐκ ἤσϑησαι;

ΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν, καὶ ἀληϑῆ λέγεις.

Σ,), Τὸ δέ γ᾽ ἐστίν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, κάλλιστα κείμενον πρὺς τὴν δύναμιν τοῦ ϑεοῦ.

ΡΜ. Πῶς δή;

Σ,(). ᾿Εγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται"

δῦ , ΚΡΑΤΎΛΟΣ. 909

οὐ γὰρ ἔστιν [ ὅτι ἂν μᾶλλον ὄνομα ἥρμοσεν ἕν ὃν 40 τέτταρσι δυνάμεσι ταῖς τοῦ 'ϑεοῦ, ὥστε πασῶν ἐφάπτε- σϑαι καὶ δηλοῦν τρόπον τινὰ μουσικήν τὲ καὶ μαν- τικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ τοξικήν.

ἘΡΜ. “έγε δή" ἄτοπον γάρ τί μοι λέγεις τὸ ὄνομα εἶναι.

ΧΧΠ. Σῶ,. .Εὐάρμοστον μὲν οὖν, ἅτε μουσικοῦ ὄντος τοῦ ϑεοῦ' πρῶτον μὲν γὰρ ἡ κάϑαρσις καὶ οἵ καϑαρμοὶ καὶ κατὰ τὴν ἰατρικὴν καὶ κατὰ τὴν μαντι- κὴν καὶ αἷ τοῖς ἰατρικοῖς φαρμάκοις καὶ αἷ τοῖς μαν- τικοῖς ᾿ περιϑειώσεις τὲ καὶ τὰ λουτρὰ τὰ ἐν τοῖς Β τοιούτοις καὶ αἵ περιρράνδεις, πάντα ἕν τι ταῦτα δύναιτ᾽ ἄν, χαϑαρὸν παρέχειν τὸν ἄνθρωπον καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν" ἢ οὔ:

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΣΩ, Οὐχοῦν ὃ καϑαίρων ϑεὸς καὶ ὃ ἀπολούων τε καὶ ἀπολύων τῶν τοιούτων κακῶν οὗτος ἂν εἴη;

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ Δ, Κατὰ μὲν τοίνυν τὰς ἀπολύσεις τε καὶ ἀπο- λούσεις. ὡς ἰατρὸς ὧν τῶν τοιούτων. [ ἀπολούων ἂν Ο ὀρϑῶς καλοῖτο: κατὰ δὲ τὴν μαντικὴν καὶ τὸ ἀληϑές τὲ καὶ τὸ ἁπλοῦν -- ταὐτὸν γάρ ἔστιν ---, ὥσπερ οὖν οἵ Θετταλοὶ καλοῦσιν αὐτόν, ὀρϑότατ᾽ ἂν καλοῖτο" ἄπλουν γάρ φασι πάντες Θετταλοὶ τοῦτον τὸν ϑεόν. διὰ δὲ τὸ ἀεὶ βολῶν ἐγκρατὴς εἶναι τοξικῇ ἀεὶ βάλλων ἐστίν. κατὰ δὲ τὴν μουσικὴν δεῖ ὑπολαβεῖν, ὥσπερ τὸν ἀκόλουϑόν τε καὶ τὴν ἄχοιτιν, ὅτι τὸ ἄλφα ση- μαίνεν πολλαχοῦ τὸ ὁμοῦ, καὶ ἐνταῦϑα τὴν ὁμοῦ πόλησιν καὶ περὶ τὸν οὐρανόν, οὺς δὴ πόλους καλοῦσιν, καὶ περὶ τὴν ἐν τῇ ὠδῇ ἁρμονίαν, ἣ δὴ συμφωνία 1}

ΡΙΑΤΟΙ͂ 14

406

910 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 86

καλεῖται. ὅτι ταῦτα πάντα, ὥς φασιν οὗ κομψοὶ περὶ μουσικὴν καὶ ἀστρονομίαν, ἁρμονίᾳ τινὶ πολεῖ ἅμα πάντα" ἐπιστατεῖ δὲ οὗτος ὃ ϑεὸς τῇ ἁρμονίᾳ ὅμοπο- λῶν αὐτὰ πάντα καὶ κατὰ ϑεοὺς καὶ κατ᾽ ἀνθρώπους" ὥσπερ οὖν τὸν ὁμοκέλευϑον καὶ ὁμόκοιτιν ἀκόλουθον καὶ ἄχοιτιν ἐκαλέσαμεν, μεταβαλόντες ἀντὶ τοῦ ὃμο ἄλφα. οὕτω καὶ ᾿Ζπόλλωνα ἐκαλέσαμεν. ὃς ἦν ὅμοπο- λῶν, ἕτερον λάβδα ἐμβαλόντες, ὅτι [ ὁμώνυμον ἐγίγνετο τῷ χαλεπῷ ὀνόματι. ὅπερ καὶ νῦν ὑποπτεύοντές τινὲς διὰ τὸ μὴ ὀρθῶς σκοπεῖσϑαι τὴν δύναμιν τοῦ ὀνόματος φοβοῦνται αὐτὸ ὡς σημαῖνον φϑοράν τινα" τὸ δέ

[πολύ], ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο, πασῶν ἐφαπτόμενον |

κεῖται τῶν τοῦ ϑεοῦ δυνάμεων, ἁπλοῦ, ἀεὶ βάλλοντος. ἀπολούοντος, ὁμοπολοῦντος. τὰς δὲ Μούσας τε καὶ ὅλως τὴν μουσικὴν ἀπὸ τοῦ μῶσϑαι, ὡς ἔοικεν, καὶ τῆς ξητήσεώς τε καὶ φιλοσοφίας τὸ ὄνομα τοῦτο ἐπω- νόμασεν. “ητὼ δὲ ἀπὸ τῆς πραότητος τῆς ϑεοῦ, κατὰ τὸ ἐθελήμονα εἶναι ὧν ἄν τις δέηται. ἴσως δὲ ὡς οἱ ξένοι καλοῦσιν" πολλοὺ γὰρ “ηϑὼ καλοῦσιν" ἔοικεν οὖν πρὸς τὸ μὴ τραχὺ τοῦ ἤϑους ἀλλ᾽ ἥμερόν τε καὶ λεῖον “ηϑὼ κχεκλῆσϑαι ὑπὸ | τῶν τοῦτο καλούντων.

Ἄρτεμις δὲ τὸ ἀρτεμὲς φαίνεται καὶ τὸ κόσμιον, διὰ

τὴν τῆς παρϑενίας ἐπιϑυμίαν" ἴσως δὲ ἀρετῆς ἵστορα τὴν ϑεὸν ἐχάλεσεν ὁ καλέσας, τάχα δ᾽ ἂν καὶ ὡς τὸν ἄροτον μισησάσης τὸν ἀνδρὸς ἐν γυναικί" ἢ διὰ τού- τῶν τι ἢ διὰ πάντα ταῦτα τὸ ὄνομα τοῦτο ὁ τιϑέ- μενος ἔϑετο τῇ ϑεῷῶ.

ΧΧΊΠ. ἘΡΜ. Τί δὲ ὃ Διόνυσός τε καὶ ἡ ᾽άφρο- δίτη;

Σ, Μεγάλα, ὦ παῖ Ἱππονίκου, ἐρωτᾷς. ἀλλὰ

81 ᾿ ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ, 211

ἔστι γὰρ καὶ σπουδαίως εἰρημένος ὃ τρόπος τῶν ὀνο- μάτων τούτοις | τοῖς ϑεοῖρ χαὶ παιδικῶς. τὸν μὲν οὖν σπουδαῖον ἄλλους τινὰς ἐρώτα, τὺν δὲ παιδικὸν οὐδὲν χωλύει διελϑεῖν. φιλοπαίσμονες γὰρ καὶ οἵ ϑεοί. ὅ τὲ γὰρ Ζιόνυσος εἴη ἂν ὃ διδοὺς τὸν οἶνον ΖΔιδοίνυσος ἐν παιδιᾷ καλούμενος, οἶνος δ᾽, ὅτι οἴε- σϑαι νοῦν ἔχειν ποιεῖ τῶν πινόντων τοὺς πολλοὺς οὐκ ἔχοντας. οἰόνους δικαιότατ᾽ ἂν καλούμενος. περὶ δὲ ᾿ἀφροδίτης οὐκ ἄξιον ἩΗσιόδῳ ἀντιλέγειν, ἀλλὰ ξυγ- χωρεῖν, ὅτε διὰ τὴν τοῦ ἀφροῦ γένεσιν | ᾿'ἀφροδίτη ἢ ἐκλήϑη.

ΕΡΜ. ᾿4λλὰ μὴν οὐδ᾽ ᾿4ϑηνᾶς ᾿Δ4ϑηναῖός γ᾽ ὥν, ὦ Σώκρατες, ἐπιλήσει, οὐδ᾽ Ἡφαίστου τὲ καὶ ᾿ἄρεως.

Σι. Οὐδὲ εἰχός γε.

ΡΜ. Οὐ γάρ.

Σ,(), Οὐκοῦν τὸ μὲν ἕτερον ὄνομα αὐτῆς οὐ χαλε- πὸν εἰπεῖν δι᾽ ὃ κεῖται.

ΕΡΜ. Τὸ ποῖον;

Σ,δδ. Παλλάδα που αὐτὴν καλοῦμεν.

ΡΜ. Πῶς γὰρ οὔ:

Σ (2. Τοῦτο μὲν τοίνυν ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς ὅπλοις ὀρχήσεως ] ἡγούμενοι τεϑῆναν ὀρθῶς ἄν, ὡς ἐγώμαι, ἡγοίμεϑα" τὸ γάρ που ἢ αὑτὸν ἤ τι ἄλλο μετεωρίζειν ἢ ἀπὸ τῆς γῆς ἢ ἐν ταῖς χερσὶν [ πάλλειν τε καὶ 401 πάλλεσθαι καὶ ὀρχεῖν καὶ ὀρχεῖσϑαι καλοῦμεν.

ΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ,), Παλλάδα μὲν τοίνυν ταύτῃ.

ΡΜ. Καὶ ὀρϑῶς γε. ἀλλὰ δὴ τὸ ἕτερον πῶς λέγεις;

Σ4). Τὸ τῆς ᾿4ϑηνᾶς;

14δ

919 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 88

ΕΡΜ. Ναί.

Σῷ. Τοῦτο ἐμβριϑέστερον, ὦ φίλε. ἐοίκασι δὴ καὶ οἵ παλαιοὶ τὴν ᾿ϑηνᾶν νομίξειν ὥσπερ οἵ νῦν περὶ Ὅμηρον δεινοί. καὶ γὰρ τούτων οἵ | πολλοὶ ἐξη- γούμενοι τὸν ποιητήν φασι τὴν ᾿ϑηνᾶν αὐτὸν νοῦν τε καὶ διάνοιαν πεποιηκέναι. καὶ ὃ τὰ ὀνόματα ποιῶν ἔοικε τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῆς διανοεῖσθαι, ἔτι δὲ μει- ξόνως λέγων ϑεοῦ νόησιν ὡσπερεὶ λέγει, ὅτι ἃ ϑεονόα ἐστὶν αὕτη, τῷ ἄλφα ξενικῶς ἀντὶ τοῦ ἦτα χρησά- μενος χαὶ τὸ ἰῶτα καὶ τὸ σῖγμα ἀφελών. ἴσως δὲ οὐδὲ ταύτῃ, ἀλλ᾽ ὡς τὰ ϑεῖα νοούσης αὐτῆς δια- φερόντως τῶν ἄλλων Θεονόην ἐκάλεσεν. οὐδὲν δὲ ἀπέχει καὶ τὴν ἐν τῷ ἤϑει νόησιν ὡς οὖσαν τὴν ϑεὸν ταύτην ᾿Ηϑονόην μὲν | βούλεσϑαι προσειπεῖν" παρα- γαγὼν δὲ ἢ αὐτὸς ἤ τινὲς ὕστερον ἐπὶ τὸ χάλλιον͵ ὡς ᾧοντο, ᾿4ϑηνάαν ἐχάλεσαν.

ΡΜ. Τί δὲ δὴ τὸν Ἥφαιστον, πῇ λέγοι

Σ,, Ἦ τὸν γενναῖον τὸν φάεος ἵστορα ἐρωτᾶς;

ἘΡΜ. Ἔοικα.

Σ(). Οὐκοῦν οὗτος μὲν παντὶ δῆλος Φαῖστος ὦν, τὸ ἦτα προσελκυσάμενος:;

ἘΡΜ. Κινδυνεύει, ἐὰν μή πῇ δοι, ὡς ἔοικεν, ἔτι ἄλλῃ δόξῃ.

Σὦ. ᾿΄4λλ᾽ ἵνα μὴ δόξῃ, τὸν "άρη ἐρώτα.

ΡΜ. ἘἘρωτῶ.

Σ Δ), Οὐκοῦν, εἰ μὲν βούλει, κατὰ | τὸ ἄρρεν τὲ καὶ κατὰ τὸ ἀνδρεῖον άρης ἂν εἴη" εἰ δ᾽ αὖ χατὰ τὸ δὅκληρόν τὲ καὶ ἀμετάστροφον, ὃ δὴ ἄρρατον καλεῖται, καὶ ταύτῃ ἂν πανταχῇ πολεμιχῷ ϑεῷ πρέποι ΄Ζρη καλεῖσϑαι.

.89 ᾿ς ΚΡΑΤΎΛΔΟΣ. 918

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σῷ. Ἐκ μὲν οὖν τῶν ϑεῶν πρὸς ϑεῶν ἀπαλ- λαγῶμεν, ὡς ἐγὼ δέδοικα περὶ αὐτῶν διαλέγεσϑαι" περὶ δὲ ἄλλων ὧν τινῶν βούλει πρόβαλλέ μοι. ὄφρα ἴδηαι οἷοι Εὐθύφρονος ἵπποι.

ΕΡΜ. ᾿4λλὰ | ποιήσω ταῦτα, ἔτι γε ἕν ἐρόμενός ὅὲ περὶ “Ἑρμοῦ, ἐπειδή μὲ καὶ οὔ φησιν Κρατύλος “Ἑρμογένη εἶναι. πειρώμεϑα οὖν τὸν Ἑρμῆν σκέψασϑαι, τί καὶ νοεῖ τὸ ὄνομα, ἵνα καὶ εἰδῶμεν, εἰ τὶ ὅδε λέγει.

Σ Δ), ᾿“λλὰ μὴν τοῦτό γε ἔοικε περὶ λόγον τι εἶναι ὃ Ἑρμῆς. καὶ τὸ ἑρμηνέα εἶναι καὶ τὸ ἄγγελον καὶ τὸ χλοπικόν τε καὶ τὸ ἀπατηλὸν | ἐν λόγοις καὶ τὸ ἀγοραστιχόν, περὶ λόγου δύναμίν ἐστιν πᾶσα αὕτη ἡ πραγματεία" ὅπερ οὖν χαὶ ἐν τοῖς πρόσϑεν ἐλέγομεν, τὸ εἴρειν λόγου χρεία ἐστί, τὸ δέ. οἷον καὶ Ὅμηρος πολλαχοῦ λέγει, ἐμήσατό φησιν, τοῦτο δὲ μηχανήσα- σϑαί ἐστιν. ἐξ ἀμφοτέρων οὖν τούτων τὸν τὸ λέγειν τε χαὶ τὸν λόγον μησάμενον --- [τὸ δὲ λέγειν δή ἐστιν εἴρειν) --- τοῦτον τὸν ϑεὸν ὡσπερεὶ ἐπιτάττει ἡμῖν ὃ νομοϑέτης᾽ ὦ ἄνϑρωποι, ὃς | τὸ εἴρειν ἐμή- σατο. δικαίως ἂν καλοῖτο ὑπὸ ὑμῶν Εἰρέμης" νῦν δὲ ἡμεῖς, ὡς οἰόμεϑα, καλλωπίξζοντες τὸ ὄνομα Ἑρμῆν καλοῦμεν. [καὶ ἥ γε Ἶρις ἀπὸ τοῦ εἴρειν ἔοικεν κεκλη- μένη, ὅτι ἄγγελος ἦν.

ΡΜ. Νὴ τὸν Δία, εὖ ἄρα μοι δοκεῖ Κρατύλος λέγειν τὸ ἐμὲ μὴ εἶναι “Ερμογένη" οὔκουν εὐμήχανός γέ εἰμι λόγου.

ΧΧΙΝ. Σ. Καὶ τό γε τὸν Πᾶνα τοῦ Ἑρμοῦ εἶναι υἱὸν διφυῆ ἔχει τὸ εἰχός, ὦ ἑταῖρε.

ΡΜ. Πῶς ] δή:

408

409

914 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 40

Σ δ, Οἶσϑα ὅτι ὃ λόγος τὸ πᾶν σημαίνει καὶ κυχλεῖ καὶ πολεῖ ἀεί, καὶ ἔστι διπλοῦς, ἀληϑής τε καὶ ψευδής.

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ Ὁ, Οὐκοῦν τὸ μὲν ἀληϑὲς αὐτοῦ λεῖον καὶ ϑεῖον καὶ ἄνω οἰκοῦν ἐν τοῖς ϑεοῖς, τὸ δὲ ψεῦδος κάτω ἕν τοῖς πολλοῖς τῶν ἀνθρώπων καὶ τραχὺ καὶ τραγικόν" ἐνταῦϑα γὰρ πλεῖστοι οὗ μῦϑοί τε καὶ τὰ ψεύδη ἐστίν, περὶ τὸν τραγικὸν βίον.

ΡΜ. Πάνυ γε. :

Σ ὦ. Ὀρϑῶς ἄρ᾽ ἂν ὁ πᾶν μηνύων καὶ ἀεὶ πολῶν Πὰν | αἰπόλος εἴη, διφυὴς Ἑρμοῦ υἱἷός, τὰ μὲν ἄνωθεν λεῖος, τὰ δὲ χάτωϑεν τραχὺς καὶ τραγοειδής. καὶ ἔστιν ἤτοι λόγος ἢ λόγου ἀδελφὸς ὁ Πάν, εἴπερ Ἑρμοῦ υἱός ἐστιν᾽ ἀδελφῷ δὲ ἐοικέναι ἀδελφὸν οὐδὲν ϑαυμαστόν. ἀλλ᾽ ὅπερ ἐγὼ ἔλεγον, ὦ μακάριε, ἀπαλ- λαγῶμεν ἐκ τῶν ϑεῶν.

ΕΡΜ. Τῶν γε τοιούτων, ὦ Σώκρατες, εἰ βούλει. περὶ δὲ τῶν τοιῶνδε τί σε κωλύει διελϑεῖν, οἷον ἡλίου τε καὶ σελήνης καὶ ἄστρων καὶ γῆς καὶ αἰϑέρος καὶ ἀέρος καὶ πυρὸς καὶ [ ὕδατος καὶ ὡρῶν καὶ ἐνιαυτοῦ;

ΣΩ, Συχνὰ μέν μοι προστάττεις, ὅμως δέ, εἴπερ σοι χεχαρισμένον ἔσται, ἐθέλω.

ΡΜ. Καὶ μὴν χαριεῖ.

ΣΩ, Τί δὴ οὖν πρῶτον βούλει; ἢ ὥσπερ εἶπες, τὸν ἥλιον διέλθωμεν;

ΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΩ,, Ἔοικε τοίνυν κατάδηλον γενόμενον ἂν μᾶλ- λον, εἰ τῷ “ωρικῷ τις ὀνόματι [ χρῶτο. ἅλιον γὰρ καλοῦσιν οἱ Ζωριῆς" ἅλιος οὖν εἴη μὲν ἂν κατὰ τὸ

41 ᾿ς ἈΡΆΦΥΔΟΣΝ 215

ἁλίξειν εἰς ταὐτὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὰν ἀνατείλῃ, εἴη δ᾽ ἂν καὶ τῷ περὶ τὴν γῆν ἀεὶ εἵλεῖν ἰών, ἐοίκοι δ᾽ ἂν καὶ ὅτι ποικίλλει ἰὼν τὰ γιγνόμενα ἐκ τῆς γῆς᾽ τὸ δὲ ποικίλλειν καὶ αἰολεῖν ταὐτόν.

ΕΡΜ. Τί δὲ ἡ σελήνη;

Σ,, Τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα φαίνεται τὸν ᾿άναξα- γόραν πιέζειν.

ΡΜ. Τί δή;

Σ Ὁ. Ἔοικε δηλοῦν τι παλαιότερον, ὃ ἐκεῖνος

ΝΟΣ Ο᾽ δ ᾽ Ὁ τ Θ᾽ « Ψ 2 » - νεωστὶ ἔλεγεν. ὅτι ἡ σελήνη ἀπὸ τοῦ ἡλίου | ἔχει τὸ φῶς.

ἘΡΜ. Πῶς δή;

Σ,δὸ, Τὸ μέν που σέλας καὶ τὸ φῶς ταὐτόν.

ΡΜ. Ναί.

Σὰ. Νέον δέ που καὶ ἕνον ἀεί ἐστι περὶ τὴν σελήνην τοῦτο τὸ φῶς. εἴπερ ἀληϑῆ οἵ ᾿Δναξογόρειοι λέγουσιν" κύκλῳ γάρ που ἀεὶ αὐτὴν περιιὼν νέον ἀεὶ ἐπιβάλλει, ἕνον δὲ ὑπάρχει τὸ τοῦ προτέρου μηνός.

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ,), Σελαναίαν δέ γε καλοῦσιν αὐτὴν πολλοί.

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

Σιί, Ὅτι δὲ σέλας νέον τε καὶ ἕνον ἔχει ἀεί, σελαε- ψονεοάεια μὲν | δικαιότατ᾽ ἂν τῶν ὀνομάτων καλοῖτο,

’ Χ ’, ’ συγκεκροτημένον δὲ σελαναία χξἕκληται. ΕΡΜ. Διϑυραμβῶδές γε τοῦτο τοὔνομα, ὦ Σώ- 9 Ν Χ - Χ 59) -" ’ κρατες. ἀλλὰ τὸν μῆνα καὶ τὰ ἄστρα πῶς λέγεις:

Σ Δ), Ὁ μὲν μεὶς ἀπὸ τοῦ μειοῦσϑαι εἴη ἂν μείης ο »Ὕ ; ΧΑ 3 κεν : - 9 - ὀρϑῶς κεκλημένος, τὰ δ᾽ ἄστρα ἔοικε τῆς ἀστραπῆς 2 , Ἵ ς ," 9 ὔ [κὸ ν 5 3 ἐπωνυμίαν ἔχειν. ἡ δὲ ἀστραπή, ὅτι τὰ ὦπα ἀνα- στρέφει, ἀναστρωπὴ ἂν εἴη, νῦν δὲ ἀστραπὴ καλλωπι- σϑεῖσα κέκληται.

410

ΟΊ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 49

ΕΡΜ. Τί δὲ τὸ πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ;

Σ᾿, Τὸ πῦρ [ ἀπορῶ" καὶ κινδυνεύει ἤτον ἡ τοῦ Εὐϑύφρονός μὲ μοῦσα ἐπιλελοιπέναι, ἢ τοῦτό τι παγ- χάλεπον εἶναι. σκέψαι οὖν ἣν εἰσάγω μηχανὴν ἐπὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, ἃ ἂν ἀπορῶ.

ἘΡΜ. Τίνα δή;

ΣΙ, Ἐγώ δοι ἐρῶ. ἀπόκριναι γάρ μοι᾿ ἔχοις ἂν εἰπεῖν πῦρ κατὰ τίνα τρόπον καλεῖται:

ΡΜ. Μὰ 440 οὐκ ἔγωγε.

ΧΧΥ. Σῷὼ. Σκέψαι δὴ ὃ ἐγὼ ὑποπτεύω περὶ αὐτοῦ. ἐννοῶ γὰρ ὅτι πολλὰ οἵ Ἕλληνες ὀνόματα ἄλλως τε καὶ οἵ ὑπὸ | τοῖς βαρβάροις οἰκοῦντες παρὰ τῶν βαρβάρων εἰλήφασιν.

ΕΡΜ. Τί οὖν δή;

Σ ὦ, Εἴ τις ξητοῖ ταῦτα κατὰ τὴν ᾿Ελληνικὴν φωνὴν ὡς εἰκότως κεῖται, ἀλλὰ μὴ κατ᾽ ἐκείνην, ἐξ ἧς τὸ ὄνομα τυγχάνει ὄν, οἶσϑα ὅτι ἀποροῖ ἄν.

ἘΡΜ. Εἰκότως γε.

Ι Σ), Ὅρα τοίνυν καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα τὸ πῦρ μή τι βαρβαρικὸν ἧ. τοῦτο γὰρ οὔτε ῥάδιον προσάψαι ἐστὶν Ἑλληνικῇ φωνῇ, φανεροί τ᾽ εἰσὶν οὕτως αὐτὸ καλοῦντες Φρύγες, σμικρόν τι παρακλίνοντες" καὶ τό γε ὕδωρ καὶ τὰς κύνας καὶ ἄλλα πολλά. 4

ΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΦ), Οὐ τοίνυν δεῖ ταῦτα προσβιάξεσϑαι. ἐπεὶ ἔχοι γ᾽ ἄν τις εἰπεῖν περὶ αὐτῶν. τὸ μὲν οὖν πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ ταύτῃ ἀπωθϑοῦμαι" | ὃ δὲ δὴ ἀὴρ ἄρά γε, ὦ Ἑρμόγενες, ὅτι αἴρει τὰ ἀπὸ τῆς γῆς, ἀὴρ κέκληται; ἢ ὅτι ἀεὶ ῥεῖ; ἢ ὅτι πνεῦμα ἐξ αὐτοῦ γίγνεται ῥέοντος; οἵ γὰρ ποιηταί που τὰ πνεύματα ἀήτας καλοῦσιν"

48 τς ΕΑ ΑΛΌΝ, 917

ἴσως οὖν λέγει, ὥσπερ ἂν εἰ εἴποι πνευματόρρουν, ἀητόρρουν [ὅϑεν δὴ βούλεται αὐτὸν οὕτως εἰπεῖν, ὅτι ἐστὶν ἀήρ]. τὸν δὲ αἰϑέρα τῇδέ πῃ ὑπολαμβάνω, ὅτε ἀεὶ ϑεῖ περὶ τὸν ἀέρα ῥέων ἀειϑεὴρ δικαίως ἂν καλοῖτο. γῆ δὲ μᾶλλον σημαίνει ὃ βούλεται, ἐάν τις γαῖαν [ ὀνομάσῃ" γαῖα γὰρ γεννήτειρα ἂν εἴη ὀρϑῶς κεχλημένη,. ὥς φησιν Ὅμηρος" τὸ γὰρ γεγάασιν γεγεν- νῆσϑαι λέγει. εἶεν" τί οὖν ἡμῖν ἦν τὸ μετὰ τοῦτο;

ἘΡΝΜ. Ὧραι, ὦ Σώκρατες, καὶ ἐνιαυτὸς καὶ ἔτος.

Σ, Αϊ μὲν δὴ ὧραι ᾿Δττικιστὲ ὡς τὸ παλαιὸν ῥητέον, εἴπερ βούλει τὸ εἰκὸς εἰδέναι" ὅραι γάρ εἶσι διὰ τὸ ὁρίζειν χειμῶνάς τε καὶ ϑέρη καὶ πνεύματα καὶ τοὺς καρποὺς τοὺς ἐκ τῆς γῆς" δρίξζουσαι δὲ δὲ- καίως ἂν ὅραι καλοῖντο. ἐνιαυτὸς δὲ καὶ ἔτος κινδυ- νεύει ἕν τι εἶναι. τὸ γὰρ τὰ φυόμενα καὶ τὰ γιγνό- ἱξενα ἐν μέρει ἕχαστον πρθοάγον εἰς φῶς καὶ αὐτὸ ἐν

αὑτῷ ἐξετάξον, τοῦτο, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσϑεν τὸ τοῦ

ΖΙιὸς ὄνομα δίχα διῃρημένον οὗ μὲν Ζῆνα, οὗ δὲ 4 έα δὸς δ Ἁ 2 - δ Ἁ 2 ’ Ο 3 ἑκάλουν,. οὑτῶ καὶ ἑἐνταῦϑα οἱ μὲν ἐνιαυτόν, ὅτι ἕν ἑαυτῷ, οἵ δὲ ἔτος, ὅτι ἐτάξει" ὃ δὲ ὅλος λόγος ἐστὶν τὸ ἐν αὑτῷ ἐτάξον τοῦτο προσαγορεύεσϑαι ἕν ὃν δέχα, ὥστε δύο ὀνόματα γεγονέναι, ἐνιαυτόν τε καὶ ἔτος. ἐξ ἑνὸς ] λόγου. ΕΡΜ. ᾿4λλὰ δῆτα. ὦ Σώκρατες, πολὺ ἐπιδίδως. Σ (2. Πόρρω ἤδη. οἶμαι, φαίνομαι δοφίας ἐλαύνειν. ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν. : Σ,, Τάχα μᾶλλον φήσειο. ᾿ΧΧΥῚΙ. ἘΡΜ. ᾿“λλὰ μετὰ τοῦτο τὸ εἶδος ἔγωγε νν ’ “1 ’ - ν Ὰ 9 “- , ἡδέως ἂν ϑεασαίμην ταῦτα τὰ καλὰ ὀνόματα, τίνι ἣν ΦΘ χ ποτὲ ὀρϑότητι κεῖται, τὰ περὶ τὴν ἀρετήν. οἷον φρό-

411

ΟΊ8 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ “ΑΩ 44

νησίς τε καὶ σύνεσις καὶ δικαιοσύνη καὶ τἄλλα τὰ τοι- αὔτα πάντα.

Σῷ. ᾿Εγείρεις μέν, ὦ ἑταῖρε, οὐ φαῦλον γένος ὀνομάτων" ὕμως δὲ ἐπειδήπερ τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα: οὐχ ἀποδειλιατέον, ἀλλ᾽ ἐπισκεπτέον, ὡς ἔοικε, φρό- νησιν καὶ σύνεσιν καὶ γνώμην καὶ ἐπιστήμην καὶ τἄλλα δὴ ἃ φὴς πάντα ταῦτα τὰ καλὰ ] ὀνόματα. ἡ

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν οὐ δεῖ ἡμᾶς προαποστῆναι.

Σῷ. Καὶ μήν, νὴ τὸν χύνα, δοχῶ γέ μοι οὐ κακῶς μαντεύεσϑαι, ὃ καὶ νῦν δὴ ἐνενόησα, ὅτι οἵ πάνυ παλαιοὶ ἄνϑρωποι οἵ τιϑέμενον τὰ ὀνόματα παντὸς μᾶλλον, ὥσπερ καὶ τῶν νῦν οἵ πολλοὶ τῶν σοφῶν, ὑπὸ τοῦ πυκνὰ περιστρέφεσϑαι ξητοῦντες, ὅπῃ ἔχει τὰ ὄντα. ἀεὶ εἰλιγγιῶσιν, κἄπειτα αὐτοῖς φαίνεται περι- φέρεσϑαι τὰ πράγματα καὶ πάντως φέρεσϑαι. αἰἶτι- ὥνται δὴ οὐ τὸ ἔνδον τὸ παρὰ σφίσιν πάϑος αἴτιον εἶναι ταύτης τῆς δόξης, ἀλλὰ αὐτὰ τὰ πράγματα οὕτω πεφυ- κέναι, οὐδὲν αὐτῶν μόνιμον εἶναι οὐδὲ βέβαιον, ἀλλὰ δεῖν καὶ φέρεσϑαι καὶ μεστὰ εἶναι πάσης φορᾶς καὶ γενέσεως ἀεί. λέγω δὲ ἐννοήσας πρὸς πάντα τὰ νῦν δὴ ὀνόματα. '

ἘΡΜ. Πῶς δὴ τοῦτο, ὦ Σώκρατες;

Σ, Οὐ κατενόησας ἴσως τὰ ἄρτι λεγόμενα, ὅτι παντάπασιν ὡς φερομένοις τὲ καὶ ῥέουσι καὶ γιγνο- μένοις τοῖς πράγμασι τὰ ὀνόματα ἐπίχειται.

ΡΜ. Οὐ πάνυ ἐνεϑυμήϑην.

ΙΣῷ. Καὶ μὴν πρῶτον μὲν τοῦτο, ὃ πρῶτον εἴ- πομὲν παντάπασιν ὡς ἐπὶ τοιούτων ἐστίν.

ΡΜ. Τὸ ποῖον;

Σῶ. ἋἫ φρόνησις: φορᾶς γάρ ἐστι καὶ ῥοὺ

4Ὁ ᾿ΙΒΘΆΨΧΟΣΝ, 219

νόησις. εἴη δ᾽ ἂν καὶ ὄνησιν ὑπολαβεῖν φορᾶς" ἀλλ᾽ οὖν περί γε τὸ φέρεσϑαί ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, ἡ γνώμη παντάπασιν δηλοῖ γονῆς σκέψιν καὶ νώμησιν" τὸ γὰρ νωμᾶν καὶ τὸ σκοπεῖν ταὐτόν. εἰ δὲ βούλει, αὐτὸ ἣ νόησις τοῦ νέου ἐστὶν ἕσις᾽ τὸ δὲ νέα εἶναι τὰ ὄντα σημαίνει γιγνόμενα ἀεὶ εἶναι τούτου οὖν ἐφίεσθαι τὴν ] ψυχὴν μηνύει τὸ ὄνομα ὁ ϑέμενος τὴν νεόεσιν. οὐ γὰρ νόησις τὸ ἀρχαῖον ἐχαλεῖτο, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ ἦτα εἶ ἔδει λέγειν δύο, νεόεσιν. σωφροσύνη δὲ σωτηρία οὗ νῦν δὴ ἐσχέμμεϑα., φρονήσεως. | καὶ μὴν ἥ γε ἐπιστήμη μηνύει ὡς φερομένοις τοῖς πράγ- μασιν ἑπομένης τῆς ψυχῆς τῆς ἀξίας λόγου. καὶ οὔτε ἀπολειπομένης οὔτε προϑεούσης" διὸ δὴ ἐμβάλλοντας δεῖ τὸ εἶ ἑπιστήμην αὐτὴν ὀνομάξειν. σύνεσις δ᾽ αὖ οὕτω μὲν δόξειεν ἂν ὥσπερ συλλογισμὸς εἶναι" ὅταν δὲ συνιέναι λέγηται, ταὐτὸν παντάπασιν τῷ ἐπίστα- σϑαι συμβαίνει λεγόμενον" συμπορεύεσϑαι γὰρ λέγει τὴν ψυχὴν τοῖς Ϊ πράγμασι τὸ συνιέναι. ἀλλὰ μὴν ἥ γὲ σοφία φορᾶς ἐφάπτεσϑαι σημαίνει... σκοτωδέστερον ὃὲ τοῦτο χαὶ ξενικώτερον᾽ ἀλλὰ δεῖ ἐκ τῶν ποιητῶν ἀναμιμνήσκεσϑαι, ὅτι πολλαχοῦ λέγουσιν περὶ ὅτου ἂν τύχωσιν τῶν ἀρχομένων ταχὺ προϊέναι. ἐσύϑη φασίν. “ακωνιχῷ ὃδὲ ἀνδρὶ τῶν εὐδοκίμων καὶ ὄνομα ἣν Σοῦς" τὴν γὰρ ταχεῖαν ὁρμὴν οὗ “ακεδαιμόνιοι τοῦτο καλοῦσιν. ταύτης οὖν τῆς φορᾶς ἐπαφὴν σημαίνει ἣ σοφία. ὡς φερομένων τῶν ὄντων. καὶ μὴν τό γε ἀγαϑόν, , τοῦτο τῆς φύσεως πάσης τῷ ἀγαστῷ βού- λεται τὸ ὄνομα ἐπικεῖσϑαι. ἐπειδὴ γὰρ πορεύεται τὰ ὄντα, ἔνι μὲν ἄρ᾽ αὐτοῖς τάχος, ἔνι δὲ βραδυτής. ἔστιν οὖν οὐ πᾶν τὸ ταχύ. ἀλλὰ τὶ αὐτοῦ ἀγαστόν. τοῦ

Ε

412

Β

419

ΦΟρ ΠΛΆΤΩΝΟΣ 46.

ϑοοῦ δὴ τῷ ἀγαστῷ αὕτη ἡ ἐπωνυμία ἐστίν, τά- γαϑόν.

ΧΧΥΪ]. Δικαιοσύνη δέ, ὅτι μὲν ἐπὶ τῇ τοῦ δι- καίου συνέσει τοῦτο κεῖται τὸ ὄνομα, ῥάδιον συμβα- λεῖν. αὐτὸ δὲ τὸ δίκαιον χαλεπόν, καὶ γὰρ δὴ καὶ ἔοικε μέχρι μέν του ὁμολογεῖσϑαι παρὰ πολλῶν, ἔπειτα ὃὲ ἀμφισβητεῖσϑαι. [] ὅσοι γὰρ ἡγοῦνται τὸ πᾶν εἶναι ἐν πορείᾳ, τὸ μὲν πολὺ αὐτοῦ ὑπολαμβάνουσιν τοι- οὔτόν τι εἶναι, οἷον οὐδὲν ἄλλο ἢ χωρεῖν, διὰ δὲ τούτου παντὸς εἶναί τι διεξιόν. δι᾽ οὗ πάντα τὰ γιγνό- μενα γίγνεσϑαι" εἶναι δὲ τάχιστον τοῦτο καὶ λεπτό- τατον. οὐ γὰρ ἂν δύνασϑαν ἄλλως διὰ τοῦ ἰόντος ἰέναι παντός, εἰ μὴ λεπτότατόν τε ἦν, ὥστε αὐτὸ μη- δὲν στέγειν, καὶ τάχιστον, ὥστε χρῆσϑαι ὥσπερ ἑστῶσι τοῖς ἄλλοις. ἐπεὶ δ᾽ οὖν ἐπιτροπεύει τὰ ἄλλα πάντα διαϊόν, τοῦτο τὸ ὄνομα ἐκλήϑη ὀρϑῶς δίκαιον, εὐ- στομίας ἕνεχα τὴν τοῦ κάππα δύναμιν προσλαβόν. μέχρι μὲν οὖν ἐνταῦϑα, ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν, παρὰ πολλῶν ὁμολογεῖται τοῦτο εἶναι τὸ δίκαιον" ] ἐγὼ δέ, ὦ “Ἑρμόγενες, ἅτε λιπὰαρὴς ὧν περὶ αὐτοῦ, ταῦτα μὲν πάντα διαπέπυσμαι ἐν ἀπορρήτοις. ὅτι τοῦτ᾽ ἔστι τὸ δίκαιον χαὶ τὸ αἴτιον. --- δι᾿ ὃ γὰρ γίγνεται. τοῦτ᾽ ἔστι τὸ αἴτιον --- καὶ ἰδία καλεῖν ἔφη τις τοῦτο ὀρθῶς ἔχειν διὰ ταῦτα ἐπειδὰν δ᾽ ἠρέμα αὐτοὺς ἐπανερωτῶ ἀκούσας ταῦτα μηδὲν ἧττον, τί οὖν ποτ᾽ ἔστιν, ὦ ἄριστε, δίκαιον, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει; δοχῶ τε ἤδη μακρότερα τοῦ προσήκοντος ἐρωτᾶν καὶ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἄλλεσϑαι. ἱκανῶς ] γάρ μέ φασι πεπύ- σϑαι [καὶ ἀκηκοέναι] καὶ ἐπιχειροῦσιν βουλόμενοι ἀποπιμπλάναι μὲ ἄλλος ἄλλα ἤδη λέγειν, καὶ οὐκέτι

φασιν

4Ἱ ᾿ς ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ, 991

--

συμφωνοῦσιν. ὁ μὲν γὰρ τίς φησιν τοῦτο εἶναι δί- καιον, τὸν ἥλιον" τοῦτον γὰρ μόνον διαϊόντα καὶ κάοντα ἐπιτροπεύειν τὰ Ὄντα. ἐπειδὰν οὖν τῷ λέγω αὐτὸ ἄσμενος ὡς καλόν τι ἀκηκοώς, καταγελᾷ μου οὗτος ἀκούσας καὶ ἐρωτᾷ, εἰ οὐδὲν δίκαιον οἶμαι εἶναι ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἐπειδὰν ὃ ἥλιος δύῃ. λιπα- ροῦντος οὖν ἐμοῦ ὅτι αὖ ἐκεῖνος | λέγει, αὐτὸ τὸ πῦρ

φησιν τοῦτο δὲ οὐ ῥάδιόν ἐστιν εἰδέναι" ὃ δὲ οὐκ

αὐτὸ τὸ πῦρ φησιν, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ ϑερμὸν τὸ ἐν τῷ πυρὶ ἐνόν. ὁ δὲ τούτων μὲν πάντων καταγελᾶν φησιν. εἶναι δὲ τὸ δίκαιον ὃ λέγει ᾿ἀναξαγόρας, νοῦν εἶναι τοῦτο᾽ αὐτοχράτορα γὰρ αὐτὸν ὄντα καὶ οὐδενὶ μεμιγ- ἱένον πάντα φησὶν αὐτὸν χοσμεῖν τὰ πράγματα διὰ πάντων ἰόντα. ἐνταῦϑα δὴ ἐγώ, ὦ φίλε, πολὺ ἐν πλείονι ἀπορίᾳ εἰμὴ ἢ πρὶν ἐπιχειρῆσαι μανϑάνειν περὶ τοῦ δικαίου, ὅτι ποτ᾽ ἔστιν. 1 ἀλλ᾽ οὖν οὗπερ ἕνεχα ἐσκοποῦμεν, τό γὲ ὄνομα τοῦτο φαίνεται αὐτῷ διὰ ταῦτα κεῖσθαι.

ἘΡΜ. Φαίνει μοι, ὦ Σώκρατες, ταῦτα μὲν ἀκη- κοέναι του καὶ οὐκ αὐτοσχεδιάζξειν.

Σι(. Τί δὲ τἄλλα;

ΕΡΜ. Οὐ πάνυ.

ΧΧΥΠΙ. Σὼ, ζκουε δή" ἴσως γὰρ ἄν δε καὶ τὰ ἐπίλοιπα ἐξαπατήσαιμι, ὡς οὐκ ἀκηκοὼς λέγω. μετὰ γὰρ δικαιοσύνην τί ἡμῖν λείπεται; ἀνδρείαν, οἶμαι. οὔπω διήλθομεν. ἀδικία μὲν γὰρ δῆλον ὅτι ἐστὶν ὄντως ἐμπόδισμα τοῦ | διαϊόντος, ἀνδρεία δὲ σημαίνει. ὡς ἕν μάχῃ ἐπονομαξομένης τῆς ἀνδρείας" μάχην δ᾽ εἶναι ἐν τῷ ὄντι, εἴπερ ῥεῖ, οὐκ ἄλλο τι ἢ τὴν ἐναντίαν δοήν᾽" ἐὰν οὖν τις ἐξέλῃ τὸ δέλτα τοῦ

(

414

Ὁ» ΠΛΆΤΩΝΟΣ 48,

ὀνόματος τῆς ἀνδρείας, αὐτὸ μηνύει τὸ ἔργον τὸ ὄνομα ἡ ἀνρεία. δῆλον οὖν ὅτι οὐ πάσῃ ῥοῇ ἡ ἐναντία ῥοὴ ἀνδρεία ἐστίν, ἀλλὰ τῇ παρὰ τὸ δίκαιον ῥεούσῃ" Ϊ οὐ γὰρ ἂν ἐπῃνεῖτο ἡ ἀνδρεία. καὶ τὸ ἄρρεν καὶ ὁ ἀνὴρ ἐπὶ παραπλησίῳ τινὶ τούτῳ ἐστί, τῇ ἄνω δοῇ. γυνὴ δὲ γονή μοι φαίνεται βούλεσϑαι εἶναι. τὸ δὲ ϑῆλυ ἀπὸ τῆς ϑηλῆς τι φαίνεται ἐπωνομάσϑαι" ἡ δὲ ϑηλὴ ἀρά γε, ὦ Ἑρμόγενες. ὅτι τεϑηλέναι ποιεῖ, ὥσπερ τὰ ἀρδόμενα:

ΕΡΜ. ᾿Ἐοικέν γε, ὦ Σώκρατες.

Σ 2, Καὶ μὴν αὐτό γε τὸ ϑάλλειν τὴν αὔξην μον δοκεῖ ἀπεικάζειν τὴν τῶν νέων, ὅτι ταχεῖα καὶ ἐξαιφνιδία γίγνεται. οἱόνπερ οὖν | μεμίμηται τῷ ὀνό- ματι, συναρμόσας ἀπὸ τοῦ ϑεῖν καὶ ἄλλεσϑαι τὸ ὄνομα. ἀλλ᾽ οὐ γὰρ ἐπισκοπεῖς μὲ ὥσπερ ἐκτὸς δρόμου φερό- μενον, ἐπειδὰν λείου ἐπιλάβωμαι"" λοιπὰ δὲ ἡμῖν ἔτι συχνά ἐστι τῶν δοκούντων σπουδαίων εἶναι.

ἘΡΜ. ᾿4ληϑῆ λέγεις.

ΣΩ, Ὧν γ᾽ ἔστιν ἕν καὶ τέχνην ἰδεῖν, ὅτι ποτὲ βούλεται εἶναι.

ΡΜ. Πάνυ μὲν; οὖν.

ΣΩ,. Οὐχοῦν τοῦτό γε ἕξιν νοῦ σημαίνει, τὸ μὲν ταῦ ἀφελόντι, ἐμβαλόντι δὲ τὸ οὗ μεταξὺ τοῦ χῖ καὶ τοῦ νῦ καὶ τοῦ ἦτα;

ἘΡΜ. Καὶ μάλα γε γλίσχρως, ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, Ὦ, μακάριε, οὐκ οἶσϑ᾽ ὅτι τὰ πρῶτα ὀνό- ματα τεϑέντα κατακέχωσται ἤδη ὑπὸ τῶν βουλομένων τραγῳδεῖν αὐτά, περιτιϑέντων γράμματα καὶ ἕἔξαι- ρούντων εὐστομίας ἕνεκα καὶ πανταχῇ στρεφόντων καὶ ὑπὸ καλλωπισμοῦ καὶ ὑπὸ χρόνου. ἐπεὶ ἐν τῷ κατόπ- τρῷ οὐ δοκεῖ σον ἄτοπον εἶναι τὸ ἐμβεβλῆσϑαι τὸ

49 ΒΑΤΥΔΟΣ: »Ὲ

ῥῶ; ἀλλὰ τοιαῦτα. οἶμαι, ποιοῦσιν οὗ τῆς μὲν ἀλη- ϑείας οὐδὲν φροντίζοντες, τὸ δὲ στόμα πλάττοντες. ὥστ᾽ ἐπεμβάλλοντες πολλὰ ἐπὶ τὰ πρῶτα ὀνόματα τελευτῶντες ποιοῦσιν μηδ᾽ ἂν ἕνα ἀνθρώπων συνεῖναι ὅτε ποτὲ βούλεται τὸ ὄνομα᾽ ὥσπερ καὶ τὴν σφίγγα ἀντὶ φιγγὸς σφίγγα καλοῦσιν, καὶ ἄλλα πολλά.

ἘΡΜ. Ταῦτα μὲν ἔστιν οὕτως, ὦ Σώκρατες.

ΟΠ ΣῺΩ, Εἰ δ᾽ αὖ τις ἐάσει καὶ ἐντιϑέναι καὶ ἐξαιρεῖν ἅττ᾽ ἂν βούληταί τις εἰς τὰ ὀνόματα, πολλὴ εὐπορία ἔσται ᾿ χαὶ πᾶν ἂν παντί τις ὄνομα πράγματι προσαρμόύσειεν.

Ι ἘΡΜ. ᾿Ζ“ληϑῆ λέγεις.

Σ Δ), ᾿4ληϑῆ μέντοι. ἀλλὰ τὸ μέτριον, οἶμαι, δεῖ φυλάττειν καὶ τὸ εἰκὸς σὲ τὸν σοφὸν ἐπιστάτην.

ΡΜ. βουλοίμην ἄν.

ΧΧΙΧ, ΣΩ, Καὶ ἐγώ σοι συμβούλομαι, ὦ Ἕρμό- γένες. ἀλλὰ μὴ λίαν, ὦ δαιμόνιε, 1] ἀκριβολογοῦ, μή μὡξ ἀπογυιώσῃς μένεος. ἔρχομαι γὰρ ἐπὶ τὴν κορυφὴν ὧν εἴρηκα, ἐπειδὰν μετὰ τέχνην μηχανὴν ἐπισκεψώμεϑα. μηχανὴ γάρ μοι δοκεῖ τοῦ ἄνειν ἐπὶ πολὺ σημεῖον εἶναι" τὸ γὰρ μῆκός πὼς τὸ πολὺ σημαίνει" ἐξ ἀμφοῖν οὖν τούτοιν σύγκειται, μήκους τὲ καὶ τοῦ ἄνειν, τὸ ὄνομα ἡ μηχανή. ἀλλ᾽, ὅπερ δὴ νῦν εἶπον, ἐπὶ τὴν κορυφὴν δεῖ τῶν εἰρημένων ἐλθεῖν. ἀρετὴ γὰρ καὶ

0

415

, Ω’ , . 3 ΄ ’ » Χ 53: κακία ὅτι βούλεται τὰ ὀνόματα ξητητέα. τὸ μὲν οὖν [Β

ἕτερον οὔπω καϑορῶ; τὸ δ᾽ ἕτερον δοχεῖ μοι κατάδηλον εἶναι. συμφωνεῖ γὰρ τοῖς ἔμπροσϑεν πᾶσιν. ἅτε γὰρ ἰόντων τῶν πραγμάτων, πᾶν τὸ κακῶς ἰὸν κακία ἂν εἴη" τοῦτο δὲ ὅταν ἐν ψυχῇ ἧ. τὸ κακῶς ἰέναι ἐπὶ τὰ πράγματα, μάλιστα τὴν τοῦ ὅλου ἐπωνυμίαν ἔχει τῆς κακίας. τὸ δὲ χακῶς ἰέναι ὅτι ποτ᾽ ἔστιν, δοκεῖ μοι

410

224 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ -ὅ0

δηλοῦν καὶ ἐν τῇ δειλία, ὃ οὔπω διήλθομεν ἀλλ᾽ ὑπερ- ἔβημεν, δέον αὐτὸ μετὰ τὴν | ἀνδρείαν σχέψασϑαι" δοχοῦμεν δέ μοι καὶ ἄλλα πολλὰ ὑπερβεβηκέναι. ἣ δ᾽ οὖν δειλία τῆς ψυχῆς σημαίνει δεσμὸν εἶναι ἰσχυρόν" τὸ γὰρ λίαν ἰσχύς τίς ἐστιν᾽ δεσμὸς οὖν ὁ λίαν καὶ

ς ,

ὃ μέγιστος τῆς ψυχῆς ἡ δειλία ἂν εἴη" ὥσπερ γε καὶ

ἀπορία κακόν, καὶ πᾶν, ὡς ἔοικεν, ὅτι ἂν ἐμποδὼν

νἢ οὐδ

“

ἡ τῷ ἰέναι καὶ. πορεύεσϑαι. τοῦτ᾽ οὖν φαίνεται τὸ - ΨῈ “ » 2 ,' Ἁ 3 κακῶς ἰέναι δηλοῦν, τὸ ἰσχομένως τὲ καὶ ἐμποδιζο- ’ [4 ει Ἁ Ἁ Ο᾽ Ἧ ’ Ἁ μένως πορεύεσϑαι, ὃ δὴ ψυχὴ ὅταν ἔχῃ, κακίας μεστὴ γίγνεται. εἰ δ᾽ ἐπὶ τοιούτοις ἡ κακία ἐστὶν τοὔνομα,

τοὐναντίον τούτου ἡ ἀρετὴ ἂν εἴη, σημαῖνον πρῶτον

μὲν εὐπορίαν. | ἔπειτα δὲ λελυμένην τὴν ῥοὴν τῆς ἀγαϑῆς ψυχῆς εἶναι ἀεί, ὥστε τὸ ἀσχέτως καὶ τὸ ἀκωλύτως ἀεὶ ῥέον ἐπωνυμίαν εἴληφεν, ὡς ἔοικε, τοῦτο τοὔνομα. ὀρϑῶς μὲν ἔχει ἀειρείτην χαλεῖν, ἴσως δὲ αἱρετὴν λέγει, ὡς οὔσης ταύτης τῆς ἕξεως αἱρετωτάτης" συγκεκρότηται δὲ καὶ καλεῖται ἀρετή. καὶ ἴσως μὲ αὖ φήσεις πλάττειν. ἐγὼ δέ φημι, εἴπερ ὃ ἔμπροσϑεν εἶπον ὀρϑῶς ἔχει. ἡ κακία, καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα τὴν ᾿ ἀρετὴν ὀρϑῶς ἔχειν.

ΡΜ. Τὸ δὲ δὴ καχόν, δι’ οὗ [ πολλὰ τῶν ἔμ- προσϑεν εἴρηκας, τί ἂν νοοῖ τοὔνομα;

Σ Ὁ. ᾿Ατοπόν τι νὴ Ζία ἔμοιγε δοκεῖ καὶ χαλεπὸν συμβαλεῖν. ἐπάγω οὖν καὶ τούτῳ ἐκείνην τὴν μηχανήν.

ΡΜ. ΜΠΠἬοίαν ταύτην;

Σ). Τὴν τοῦ βαρβαρικόν τι καὶ τοῦτο φάναι εἶναι.

ΡΜ. Καὶ ἔοικάς γε ὀρϑῶς λέγοντιι. ἀλλ᾽ εἰ δοχεῖ, ταῦτα μὲν ἐῶμεν, τὸ δὲ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρὸν πειρώμεϑα ἰδεῖν, πῇ εὐλόγως ἔχει.

ὅ1 ᾿ ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ. 220

ΣΩ, Τὺ μὲν τοίνυν αἰσχρὸν καὶ δὴ κατάδηλόν μον φαίνεται ὃ νοεῖ" καὶ τοῦτο γὰρ ᾿ τοῖς ἔμπροσϑεν ὁμολογεῖται. τὸ γὰρ ἐμποδίζον καὶ ἴσχον τῆς ῥοῆς τὰ ὄντα λοιδορεῖν μοι φαένεται διὰ παντὸς ὃ τὰ ὀνό- ματα τιϑείς, καὶ νῦν τῷ ἀεὶ ἴόχοντι τὸν ῥοῦν τοῦτο τὸ ὄνομα ἔϑετο ἀεισχοροῦν᾽ νῦν δὲ συγκροτήσαντες αἰσχρὸν καλοῦσιν.

ἘΡΜ. Τί δὲ τὸ καλόν;

Σ, Τοῦτο χαλεπώτερον κατανοῆσαι" καίτοι λέ. γουσί γε αὐτὸ ἁρμονίᾳ μότον καὶ μήκει τοῦ οὗ παρ- ἥκται.

ΡΜ. Πῶς δή;

ΣΩ, Τῆς διανοίας τις ἔοικεν ἐπωνυμία εἶναι τοῦτο τὸ ὄνομα.

ΡΜ. Πῶς λέγεις: ]

Σῷ. Φέρε, τί οἴει σὺ εἶναι τὸ αἴτιον κληϑῆναι ἑκάστῳ τῶν ὄντων; ἄρ᾽ οὐκ ἐκεῖνο τὸ τὰ ὀνόματα ϑέ- μένον;

ἘΡΜ. Πάντως που.

Σ,. Οὐκοῦν διάνοια ἂν εἴη τοῦτο ἤτοι ϑεῶν ἢ ἀνθρώπων ἢ ἀμφότερα;

ἘΡΜ. Ναί.

Σὰ. Οὐκοῦν τὸ καλέδαν τὰ πράγματα καὶ τὸ καλὸν ταὐτόν ἐστιν τοῦτο. διάνοια;

ΡΜ. ΦΦαίνεται.

ΣΦ, Οὐκοῦν καὶ ὅσα μὲν ἂν νοῦς τε καὶ διάνοια ἐργάσηται, ταῦτά ἐστι τὰ ἐπαινετά, ἃ δὲ μή, ψεκτά;

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

Β

᾿ ΣΩ, Τὸ οὖν ἰατρικὸν ἰατρικὰ ἐργάξεται καὶ τὸ Ὁ

τεκτονικὸν τεχτονικά; ἢ πῶς λέγεις; ῬμλτΟΙ ' 1ὅ

411

226 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ τω.

ΕΡΜ. Οὕτως ἔγωγε.

Σ,.), Καὶ τὸ καλὸν ἄρα καλᾶ;

ἘΡΜ. 4εῖ γέ τοι.

Σ Ὁ, Ἔστι δέ γε τοῦτο, ὥς φαμεν, διάνοια;

ἘΡΜ. Πάνυ γε.

Σ,, Ὀρϑῶς ἄρα φρονήσεως αὕτη ἡ ἐπωνυμία ἐστὶν τὸ καλὸν τῆς τὰ τοιαῦτα ἀπεργαζομένης., ἃ δὴ καλὰ φάσκοντες εἶναι ἀσπαζξόμεϑα.

ΕΡΜ. Φαίνεται.

ΧΧΧ, Σώῶ. Τί οὖν ἔτι ἡμῖν λοιπὸν τῶν | τοιούτων;

ἘΡΜ. Ταῦτα τὰ περὶ τὸ ἀγαϑόν τε καὶ καλόν, ξυμφέροντά τε καὶ λυσιτελοῦντα | καὶ ὠφέλιμα καὶ κερ- δαλέα καὶ τἀναντία τούτων.

Σ,, Οὐκοῦν τὸ μὲν ξυμφέρον ἤδη που κἂν σὺ εὕροις ἔκ τῶν πρότερον ἐπισκοπῶν" τῆς γὰρ ἐπιστήμης ἀδελφόν τι φαίνεται. οὐδὲν γὰρ ἄλλο δηλοῖ ἢ τὴν ἅμα φορὰν τῆς ψυχῆς μετὰ τῶν πραγμάτων, καὶ τὰ ὑπὸ τοῦ τοιούτου πραττόμενα συμφέροντά τε καὶ σύμ- φορα κεκλῆσϑαι ἀπὸ τοῦ συμπεριφέρεσϑαι ἔοικε, τὸ δέ γε κερδαλέον ἀπὸ τοῦ κέρδους. κέρδος δὲ νῦ ἀντὶ τοῦ δέλτα ] ἀποδιδόντι ἐς τὸ ὄνομα δηλοῖ ὃ βούλεται" τὸ γὰρ ἀγαϑὸν κατ᾿ ἄλλον τρόπον ὀνομάξει. ὅτι γὰρ κεράννυται ἐς πάντα διεξιόν, ταύτην αὐτοῦ τὴν δύναμιν ἐπονομάζων ἔϑετο τοὔνομα" δέλτα δ᾽ ἐνθεὶς ἀντὶ τοῦ νῦ κέρδος ἐφϑέγξατο.

ΡΜ. υσιτελοῦν δὲ τί δή;

Σ , Ἔοικεν, ὦ ᾿Ερμόγενες, οὐχὶ καϑάπερ οἱ κάπη- λοι αὐτῷ χρῶνται, ἐὰν τὸ ἀνάλωμα ἀπολύῃ, οὐ ταύτῃ λέγειν μοι δοκεῖ τὸ λυσιτελοῦν, ἀλλ᾽ | ὅτι τάχιστον ὃν τοῦ ὄντος ἵστασϑαι οὐκ ἐᾷ τὰ πράγματα, οὐδὲ τέλος

58 . ΚΡΑΤΥΛΟΣ, 221

λαβοῦσαν τὴν φορὰν τοῦ φέρεσϑαι στῆναί τε καὶ παύσασϑαι, ἀλλ᾽ ἀεὶ λύει αὐτῆς, ἄν τι ἐπιχειρῇ τέλος ἐγγίγνεσϑαι, καὶ παρέχει ἄπαυστον καὶ ἀϑάνατον αὐτήν" ταύτῃ μοι δοκεῖ ἐπιφημίσαι τὸ ἀγαϑὺν λυσιτελοῦν" τὸ γὰρ τῆς φορᾶς λύον τὸ τέλος λυσιτελοῦν καλέσαι. ὠφέ- λιμον δὲ ξενικὸν τοὔνομα, ᾧ καὶ Ὅμηρος πολλαχοῦ κέχρηται, τῷ ὀφέλλειν" ἔστι δὲ τοῦτο τοῦ αὔξειν καὶ ποιεῖν ἐπωνυμία.

᾿ς ΧΧΧΙ. |ΕΡΝ. Τὰ δὲ δὴ τούτων ἐναντία πῶς ἔχει ἡμῖν;

Σ,δ, Ὅσα μὲν ἀπόφησιν αὐτῶν, ὥς γέ μοι δοκεῖ, οὐδὲν δεῖ ταῦτα διεξιέναι.

ἘΡΜ. Ποῖα ταῦτα;

Σ(), ᾿ἀσύμφορον καὶ ἀνωφελὲς καὶ ἀλυσιτελὲς καὶ ἀκερδές.

ΡΜ. ᾿Ζ4ληϑῆ λέγεις.

ΣᾺ, ᾿4λλὰ βλαβερόν γε καὶ ξημιῶδες.

ΡΜ. Ναί.

ΣΔ), Καὶ τὸ μέν γε βλαβερὸν τὸ. βλάπτον τὸν ῥοῦν | εἶναι λέγει" τὸ δὲ βλάπτον αὖ σημαίνει βουλό- μενον ἅπτειν" τὸ δὲ ἅπτειν καὶ δεῖν ταὐτόν ἐστι, τοῦτο δὲ πανταχοῦ ψέγει. τὸ βουλόμενον οὖν ἅπτειν ῥοῦν ὀρϑότατα μὲν ἂν εἴη βουλαπτεροῦν, καλλωπισϑὲν δὲ καλεῖσϑαί μοι φαίνεται βλαβερόν.

ΒΡΜ. Ποικίλα γέ σοι, ὦ Σώκρατες, ἐκβαίνει τὰ ὁνόματα. καὶ γὰρ νῦν μοι ἔδοξας ὥσπερ τοῦ τῆς ᾿49η- νάας νόμου προαύλιον στομαυλῆσαι, τοῦτο τὸ ὄνομα προειπὼν τὸ | βουλαπτεροῦν.

Σὰ. Οὐκ ἔγωγε, ὦ Ἑρμόγενες, αἴτιος, ἀλλ᾽ οἵ ϑέμενοι τὸ ὄνομα

1605

418

8 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 84

ΕΡΜ. ᾿4ληϑῆ λέγεις" ἀλλὰ δὴ τὸ ξημιῶδες τί ἂν εἴη;

Σ). Τί δ᾽ ἂν εἴη ποτὲ ξημιῶδες; ϑέασαι, ὦ Ἑρμόγενες, ὡς ἐγὼ ἀληϑῆ λέγω λέγων, ὅτι προστιϑέντες γράμματα καὶ ἐξαιροῦντες σφόδρα ἀλλοιοῦσι τὰς τῶν ὀνομάτων διανοίας, οὕτως ὥστε σμικρὰ πάνυ παραστρέ-

Β φοντὲς ἐνίοτε τἀναντία ποιεῖν σημαίνειν" οἷον | καὶ ἐν τῷ δέοντι" ἐνενόησα γὰρ αὐτὸ καὶ ἀνεμνήσθην ἄρτι ἀπὸ τοῦδε. ὃ ἔμελλόν σοι ἐρεῖν, ὅτι ἡ μὲν νέα φωνὴ ἡμῖν ἡ καλὴ αὕτη καὶ τοὐναντίον περιέτρεψε μηνύειν τὸ δέον καὶ τὸ ζημιῶδες, ἀφανίζουσα ὅτι νοεῖ, ἡ δὲ ᾿ παλαιὰ ἀμφότερον δηλοῖ ὃ βούλεται τοὔνομα.

ἘΡΜ. Πῶς λέγεις;

Σ,(). ᾿Εγώ σοι ἐρῶ. οἶσϑα ὅτι οἱ παλαιοὶ οἵ ἡμέτεροι τῷ ἰῶτα καὶ τῷ δέλτα εὖ μάλα ἐχρῶντο, καὶ οὐχ ἥκιστα

Ο αἴ γυναῖκες, αἵπερ μάλιστα τὴν ἀρχαίαν φωνὴν σῴζουσι. νῦν δὲ ἀντὶ μὲν τοῦ ἰῶτα ἢ εἶ ἢ ἦτα μεταστρέ- φουσιν, ἀντὶ δὲ τοῦ δέλτα ζῆτα, ὡς δὴ μεγαλοπρεπέ- στερα ὄντα.

ἘΡΜ. Πῶς δή;

ΣΩ, Οἷον οἱ μὲν ἀρχαιότατοι ἱμέραν τὴν ἡμέραν ἐκάλουν, οἱ δὲ ἑμέραν, οἱ δὲ νῦν ἡμέραν.

ΡΜ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΩ, Οἶσϑα οὖν ὅτι μόνον τοῦτο δηλοῖ τὸ ἀρ- χαῖον ὄνομα τὴν διάνοιαν τοῦ ϑεμένου; ὅτι γὰρ ἀσμέ-

Ὁ νοὶς τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἱμείρουσιν ἔκ τοῦ | σκότους τὸ φῶς ἐγίγνετο, ταύτῃ ὠνόμασαν ἱμέραν.

ΡΜ. Φαίνεται.

Σ, Νῦν δέ γε τετραγῳωδημένον οὐδ᾽ ἂν κατα- νοήσαις ὅτι βούλεται ἡ ἡμέρα. καίτοι τινὲς οἴονται,

δῦ ᾿ΚΡΑΤΥΛΟΣ, ο90

ὡς δὴ ἡ ἡμέρα ἥμερα ποιεῖ, διὰ ταῦτα ὠνομάσϑαι αὐὖ- τὴν οὕτως.

ΡΜ. Δοκεῖ μοι.

Σ,Ὁ)., Καὶ τό γε ζυγὸν οἶσϑα ὅτι δυογὸν οἵ παλαιοὶ ἐχάλουν.

ΕΡΜ. Πάνυ γε.

Σ. Καὶ τὸ μέν γε ζυγὸν οὐδὲν δηλοῖ, τὸ δὲ τοῖν δυοῖν ἕνεκα τῆς δέσεως ἐς τὴν ἀγωγὴν | ἐπωνό- μασται δυογὸν δικαίως" νῦν δὲ ζυγόν. καὶ ἄλλα πάμ- πολλα οὕτως ἔγχει.

ΡΜ. Φαίνεται.

Σῷ. Κατὰ ταῦτα τοίνυν πρῶτον μὲν τὸ δέον οὕτω λεγόμενον τοὐναντίον σημαίνει πᾶσι τοῖς περὶ τὸ ἀγαϑὸν ὀνόμασιν" ἀγαϑοῦ γὰρ ἰδέα οὖσα τὸ δέον φαίνεται δεσμὸς εἶναι καὶ κώλυμα φορᾶς, ὥσπερ ἀδελφὸν τοῦ βλαβεροῦ.

ΕΡΜ. Καὶ μάλα, ὦ Σώκρατες, οὕτω φαίνεται.

Σ. ᾿4λλ᾽ οὐκ ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι χρῇ. ὃ πολὺ μᾶλλον εἰκός ἐστιν ὀρθῶς κεῖσθαι ἢ τὸ | νῦν, ἀλλ᾽ ὁμολογήσει τοῖς πρόσϑεν ἀγαϑοῖς, ἐὰν ἀντὶ τοῦ εἶ τὸ ἰῶτα ἀποδιδῷς, ὥσπερ τὸ παλαιόν" διὸν γὰρ αὖ σημαίνει, ἀλλ᾽ οὐ δέον, τἀγαϑόν, ὅπερ δὴ ἐπαινεῖ. καὶ οὕτως οὐκ ἐναντιοῦται αὐτὸς αὑτῷ ὃ τὰ ὀνόματα τιϑέ- μενος. ἀλλὰ δέον καὶ ὠφέλιμον καὶ λυσιτελοῦν χαὶ κερδαλέον καὶ ἀγαϑὸν καὶ ξυμφέρον καὶ εὔπορον τὸ αὐτὸ φαίνεται, ἑτέροις ὀνόμασι σημαῖνον τὸ διακοσμοῦν καὶ ἰὸν πανταχοῦ ἐγκεκωμιασμένον. τὸ δὲ ἴσχον καὶ δοῦν ψεγόμενον. ] καὶ δὴ καὶ τὸ ξημιῶδες, ἐὰν κατὰ τὴν ἀρχαίαν φωνὴν ἀποδῷς ἀντὶ τοῦ ξῆτα δέλτα, φα- νεῖταί σοι κεῖσϑαι τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ δοῦντι τὸ ἐόν, ἐπονομασϑὲν δημιῶδες.

419

9280 ΠΛΆΤΩΝΟΣ δδ ΧΧΧΙ. ΡΜ. Τί ὃδὲ δὴ ἡδονὴ καὶ λύπη καὶ

ἐπιϑυμία καὶ τὰ τοιαῦτα, ὦ Σώκρατες; Σ δὰ. Οὐ πάνυ χαλεπά μοι φαίνεται, ὦ Ἑρμόγενες. ἥ τε γὰρ ἡδονή, ἡ πρὸς τὴν ὄνησιν ἔοικε τείνουσα πρᾶξις τοῦτο ἔχειν τὸ ὄνομα --- τὸ δέλτα δὲ ἔγκειται. ὥστε ἡδονὴ ἀντὶ ἡονῆς καλεῖται ---" ἥ τε λύπη ἀπὸ Ο τῆς | διαλύσεως τοῦ σώματος ἔοικεν ἐπωνομάσϑαι., ἣν ἐν τούτῳ τῷ πάϑει ἴσχει τὸ σῶμα. καὶ ἥ γε ἀνία τὸ ἐμποδίζον τοῦ ἰέναι. ἡ δὲ ἀλγηδὼν ξενικόν τι φαίνεταί μοι. ἀπὸ τοῦ ἀλγεινοῦ ὠνομασμένον. ὀδύνη δὲ ἀπὸ τῆς ἐνδύσεως τῆς λύπης κεκλημένῃ ἔοικεν. ἀχϑηδὼν δέ, καὶ παντὶ δῆλον ἀπεικασμένον τὸ ὄνομα τῷ τῆς φορᾶς βάρει. χαρὰ δὲ τῇ διαχύσει καὶ εὐπορίᾳ τῆς Ὁ ῥοῆς τῆς ψυχῆς ἔοικε κεκλημένῃ. τέρψις δὲ [ ἀπὸ τοῦ τερπνοῦ" τὸ δὲ τερπνὸν ἀπὸ τῆς διὰ τῆς ψυχῆς ἕρψεως πνοῇ ἀπεικασϑὲν κέκληται, ἐν δίκῃ μὲν ἂν ἕρπνουν καλούμενον, ὑπὸ χρόνου δὲ τερπνὸν παρηγμένον. εὐφροσύνη ὃὲ οὐδὲν προσδεῖται τοῦ διότι ῥηϑῆναι" παντὶ γὰρ δῆλον ὅτι ἀπὸ τοῦ εὖ τοῖς πράγμασι τὴν ψυχὴν ξυμφέρεσϑαι τοῦτο ἔλαβε τὸ ὄνομα, εὐφεροσύνην, τό γε δίκαιον: ὅμως δὲ αὐτὸ καλοῦμεν εὐφροσύνην. οὐδ᾽ ἐπιϑυμία χαλεπόν" τῇ γὰρ ἐπὶ τὸν ϑυμὸν ἰούσῃ Ε| δυνάμει δῆλον ὅτι τοῦτο ἐκλήϑη τὸ ὄνομα. ϑυμὸς ὃὲ ἀπὸ τῆς ϑύσεως καὶ ξέσεως τῆς ψυχῆς ἔχοι ἂν τοῦτο τὸ ὄνομα. ἀλλὰ μὴν ἵμερός γε τῷ μάλιστα ἕλκοντι τὴν ψυχὴν ῥῷ ἐπωνομάσϑη" ὅτι γὰρ ἱέμενος δεῖ καὶ ἐφιέ- 420 μένος Ϊ τῶν πραγμάτων, καὶ οὕτω δὴ ἐπισπᾷ σφόδρα τὴν ψυχὴν διὰ τὴν ἕσιν τῆς ῥδοῆς, ἀπὸ ταύτης οὖν πάσης τῆς δυνάμεως ἵμερος ἐκλήϑη. καὶ μὴν πόϑος αὖ καλεῖται σημαίνων οὐ τοῦ παρόντος εἶναι [ἱμέρου

δ . ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ. 221

τὲ καὶ ῥεύματος], ἀλλὰ τοῦ ἄλλοϑίέ που ὄντος καὶ ἀπόν- τος, ὅϑεν πόϑος ἐπωνόμασται. ὃς τότε, ὅταν παρῇ οὗ τις ἐφίετο, ἵμερος ἐκαλεῖτο᾽ ἀπογενομένου δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος πόϑος ἐκλήϑη. ἔρως δέ, ὅτι ἐσρεῖ ἔξωϑεν καὶ οὐκ οἰκεία ἐστὶν ἡ δοὴ αὕτη τῷ ἔχοντι, ) ἀλλ᾽ ἐπείσ- αχτος διὰ τῶν ὀμμάτων, διὰ ταῦτα ἀπὸ τοῦ ἐσρεῖν ἔσρος τό γε παλαιὸν ἐκαλεῖτο --- τῷ γὰρ οὗ ἀντὶ τοῦ ὦ ἐχρώμεϑα --- νῦν δ᾽ ἔρως κέκληται διὰ τὴν τοῦ ὦ ἀντὶ τοῦ οὗ μεταλλαγήν. ἀλλὰ τί ἔτι σὺ λέγεις ὅτι σκοπῶμεν;

ΕἘΡΜ. 4όξα καὶ τὰ τοιαῦτα πῇ δοι φαίνεται;

Σ (2. Δόξα δὴ ἤτοι τῇ διώξει ἐπωνόμασται, ἣν ἡ ψυχὴ διώκουσα τὸ εἰδέναι ὅπῃ ἔχει τὰ πράγματα πορεύε- ται, ἢ τῇ ἀπὸ τοῦ τόξου βολῇ. ἔοικε δὲ τούτῳ μᾶλλον. ἡ γοῦν οἴησις τούτῳ ξυμφωνεῖ. οἷσιν γὰρ | τῆς ψυχῆς ἐπὶ τὸ πρᾶγμα, οἷόν ἐστιν ἕκαστον τῶν ὄντων, δηλούσῃ προσέοικεν, ὥσπερ γε καὶ ἣ βουλή πὼς τὴν βολήν, καὶ τὸ βούλεσϑαι τὸ ἐφίεσϑαι σημαίνει καὶ βουλεύεσϑαι" πάντα ταῦτα δόξῃ ἑπόμεν᾽ ἄττα φαίνεται τῆς βολῆς ἀπεικάσματα, ὥσπερ αὖ καὶ τοὐναντίον ἡ ἀβουλία ἀτυ- χία δοκεῖ εἶναι, ὡς οὐ βαλόντος οὐδὲ τυχόντος οὗ ἔβαλλέ τε καὶ ὃ ἐβούλετο καὶ περὶ οὗ ἐβουλεύετο καὶ οὗ ἐφίετο.

ΙΕΡΜ. Ταῦτα ἤδη μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πυκνότερα ἐπάγειν.

Σ. Τέλος γὰρ ἤδη ϑεῶ. ἀνάγκην δ᾽ οὖν ἔτι βούλομαι διαπερᾶναι. ὅτι τούτοις ἑξῆς ἐστι, καὶ τὸ ἑχούσιον. τὸ μὲν οὖν ἑχούσιον, τὸ εἶκον καὶ μὴ ἀντι- τυποῦν, ἀλλ᾽, ὥσπερ λέγω, εἶκον τῷ ἰόντι δεδηλωμένον ἂν εἴη τούτῳ τῷ ὀνόματι, τῷ κατὰ τὴν βούλησιν γιγνο- μένῳ" τὸ δὲ ἀναγκαῖον καὶ ἀντίτυπον, παρὰ τὴν βού-

421

292 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 88

λησιν ὄν, τὸ περὶ τὴν ἁμαρτίαν ἂν εἴη καὶ ἀμαϑίαν, ἀπείκασται δὲ τῇ κατὰ τὰ | ἄγκη πορείᾳ, ὅτι δύσπορα καὶ τραχέα καὶ λάσια ὄντα ἴδχει τοῦ ἰέναι. ἐντεῦϑεν οὖν ἴσως ἐκλήϑη ἀναγκαῖον, τῇ διὰ τοῦ ἄγκους ἀπει- κασϑὲν πορείᾳ. ἕως δὲ πάρεστιν ἡ ῥώμη, μὴ ἀνιῶμεν αὐτήν" ἀλλὰ καὶ σὺ μὴ ἀνίει, ἀλλὰ ἐρώτα.

ΧΧΧΠΙ. ἘΡΜ. Ἐρωτῶ δὴ τὰ μέγιστα καὶ τὰ κάλλιστα, ] τήν τε ἀλήϑειαν καὶ τὸ ψεῦδος καὶ τὸ ὃν καὶ αὐτὸ τοῦτο, περὶ ὃ νῦν ὃ λόγος ἡμῖν ἐστιν, ὄνομα, δι᾿ ὅτι τὸ ὄνομα ἔχει.

Σ Ὁ, μἝὩὨαίεσϑαι οὖν καλεῖς τι;

ΕΡΜ. Ἔγωγε, τό γε ἕξητεῖν.

Σ,, Ἔοικε τοίνυν ἐκ λόγου ὀνόματι συγκεχροτη- μένῳ, λέγοντος ὅτι τοῦτ᾽ ἔστιν ὄν, οὗ τυγχάνει ζήτημα, τὸ ὄνομα. μᾶλλον δὲ ἂν αὐτὸ γνοίης ἐν ᾧ λέγομεν τὸ ὀνομαστόν" ἐνταῦϑα γὰρ σαφῶς λέγει τοῦτο εἶναι ὃν οὗ μάσμα ἐστίν. ἡ δ᾽ 1 ἀλήϑεια, καὶ τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἔοικε [συγκεκροτῆσϑαι)]" ἡ γὰρ ϑεία τοῦ ὄντος φορὰ ἔοικε προσειρῆσθϑαι τούτῳ τῷ ῥήματι, τῇ ἀληϑεία, ὡς ϑεία οὖσα ἄλη. τὸ δὲ ψεῦδος τοὐναντίον τῇ φορᾶ" πάλιν γὰρ αὖ λοιδορούμενον ἥκει τὸ ἰσχόμενον καὶ τὸ ἀναγκαζόμενον ἡσυχάζειν, ἀπείκασται δὲ τοῖς καϑεύδουσι" τὸ ψῖ δὲ προσγενόμενον ἐπικρύπτει τὴν βούλησιν τοῦ ὀνόματος. τὸ δὲ ὃν καὶ ἡ οὐσία ὁμολογεῖ τῷ ἀληϑεῖ, τὸ ἰῶτα ἀπολαβόν᾽ ἰὸν γὰρ σημαίνει" καὶ τὸ οὐκ ὃν αὖ, ὥς τινες καὶ ] ὀνομάξουσιν αὐτὸ οὐκὲ ὄν.

ΡΜ. Ταῦτα μέν μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ἀν- δρείως πάνυ διακεκροτηκέναι" εἰ δέ τίς ὅδε ἔροιτο τοῦτο τὸ ἰὸν χαὶ τὸ ῥέον καὶ τὸ δοῦν, τίνα ἔχει ὀρϑότητα ταῦτα τὰ ὀνόματα -“---

ὕ9 . ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 200

Σῷ, Τί ἂν αὐτῷ ἀποκχριναίμεϑα, λέγεις; ἦ γάρ,

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σῷ. Ὃν μὲν τοίνυν ἄρτι που ἐπορισάμεϑα, ὥστε δοχεῖν τὶ λέγειν ἀποκρινόμενοι.

ἘΡΜ. Τὸ ποῖον τοῦτο;

Σῷ, Φάναι., ὃ ἂν μὴ γιγνώσκωμεν, βαρβαρικόν τι τοῦτ᾽ εἶναι. εἴη μὲν οὖν ἴσως ἄν τι ] τῇ ἀληϑείᾳ καὶ τοιοῦτον αὐτῶν, εἴη δὲ κἂν ὑπὸ παλαιότητος τὰ πρῶτα τῶν ὀνομάτων ἀνερεύνητα εἶναι" διὰ γὰρ τὸ πανταχῇ στρέφεσϑαι τὰ ὀνόματα οὐδὲν ϑαυμαστὸν ὃν εἴη, εἰ ἡ παλαιὰ φωνὴ πρὸς τὴν νυνὶ βαρβαρικῆς μηδὲν διαφέρει.

ἘΡΜ. Καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου λέγεις.

ΣΙ, “Ζέγω γὰρ οὖν εἰκότα. οὐ μέντοι μοι δοκεῖ προφάσεις ἀγὼν δέχεσθαι, ἀλλὰ προϑυμητέον ταῦτα διασκέψασϑαι. ἐνθυμηϑῶμεν δέ, εἴ τις ἀεί, δι’ ὧν ἂν λέγηται τὸ | ὄνομα, ἐκεῖνα ἐρήσεται τὰ ῥήματα, καὶ αὖϑις αὖ, δι’ ὧν ἂν τὰ ῥήματα λεχϑῇ, ἐκεῖνα πεύσεται, καὶ τοῦτο μὴ παύσεται ποιῶν, ἄρ᾽ οὐκ ἀνάγκη τελευ- τῶντα ἀπειπεῖν τὸν ἀποκρινόμενον;

ἘΡΜ. ἜἜμοιγε δοκεῖ.

Ι Σῷ. Πότε οὖν ἀπειπὼν ὃ ἀπαγορεύων δικαίως παύοιτ᾽ ἄν; ἀρ᾽ οὐκ ἐπειδὰν ἐπ᾽ ἐκείνοις γένηται τοῖς ὀνόμασιν, ἃ ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῶν ἄλλων ἐστὶ καὶ λόγων καὶ ὀνομάτων; ταῦτα γάρ που οὐκέτι δίκαιον φανῆναι

. ,᾽ , ’, μ᾿ δ’ " τ ἐξ ἄλλων ὀνομάτων ξυγκείμενα. ἂν οὕτως ἔχῃ. οἷον

- Ἁ ,Ὶ . Ἁ 2 2 - 3 - Ἁ 3 «- νῦν δὴ τὸ ἀγαϑὸν ἔφαμεν ἐκ τοῦ ἀγαστοῦ καὶ ἐκ τοῦ ϑοοῦ ξυγκεῖσϑαι" τὸ δὲ ϑοὸν ἴσως φαῖμεν ἂν ἐξ ἕτέ-

422

ρῶν, ἐκεῖνα δὲ ἐξ ἄλλων" ἀλλ᾽ ἐάν ποτέ ] γε λάβωμεν Β

ὃ οὐκέτι ἔκ τινῶν ἑτέρων ξύγκειται ὀνομάτων, δικαίως

294 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 60

ἂν φαῖμεν ἐπὶ στοιχείῳ τε ἤδη εἶναι καὶ οὐκέτι τοῦτο ἡμᾶς δεῖν εἰς ἄλλα ὀνόματα ἀναφέρειν.

ΡΜ. Ἔμοιγε δοκεῖς ὀρϑῶς λέγειν.

Σῷ. ἶ49᾽ οὖν καὶ νῦν ἃ ἐρωτᾷς τὰ ὀνόματα στοι- χεῖα ὄντα τυγχάνει, καὶ δεῖ αὐτῶν ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ ἤδη τὴν ὀρϑότητα ἐπισκέψασϑαι, ἥτις ἐστίν;

ΡΜ. Εἰκός γε.

Σ,), Εἰκὸς δῆτα, ὦ Ἑρμόγενες" πάντα γοῦν φαίνε- ται τὰ ἔμπροσϑεν εἰς ταῦτα | ἀνεληλυϑέναι. εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει. ὥς μοι δοκεῖ ἔχειν, δεῦρο αὖ συν- επίσκεψαι μετ᾽ ἐμοῦ, μή τι παραληρήσω λέγων, οἵαν δεῖ τὴν τῶν πρώτων ὀνομάτων ὀρϑύότητα εἶναι.

ΡΜ. “Ζέγε μόνον, ὡς ὅσον γε δυνάμεως παρ᾽ ἐμοί ἐστιν συνεπιδσκχέψομαι.

ΧΧΧΙΥ, Σῶ. Ὅτι μὲν τοίνυν μία γέ τις ἡ ὀρϑό- της παντὸς ὀνόματος χαὶ πρώτου καὶ ὑστάτου. καὶ οὐδὲν διαφέρει τῷ ὄνομα εἶναι οὐδὲν αὐτῶν, οἶμαι καὶ σοὶ ξυνδοκεῖ.

ΡΜ. Πάνυ γε.

ΣΩ, ᾿Δλλὰ μὴν ὧν γε νῦν ] διεληλύϑαμεν τῶν ὀνομάτων ἡ ὀρϑύότης τοιαύτη τις ἐβούλετο εἶναι, οἵα δηλοῦν, οἷον ἕκαστόν ἐστι τῶν ὄντων.

ἘΡΜ. Πῶς γὰρ οὔ;

Σ,, Τοῦτο μὲν ἄρα οὐδὲν ἧττον καὶ τὰ πρῶτα δεῖ ἔχειν καὶ τὰ ὕστερα, εἴπερ ὀνόματα ἔσται.

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ). ᾿“λλὰ τὰ μὲν ὕστερα, ὡς ἔοικε, διὰ τῶν προ- τέρων οἷά τε ἦν τοῦτο ἀπεργάζξεσϑαι.

ΡΜ. ΦΦαίνεται.

Σῷ, Εἶεν" τὰ δὲ δὴ πρῶτα, οἷς οὔπω ἕτερα ὑπό-

6Ι ΚΡΑΤΥΛΟΣ. οϑ ἢ

κειται, τίνι τρόπῳ κατὰ τὸ δυνατὸν ὅτι μάλιστα φανερὰ ἡμῖν ποιήσει τὰ 1 ὄντα, εἴπερ μέλλει ὀνόματα εἶναι; ἀπόκριναι δέ μοι τόδε᾽ εἰ φωνὴν μὴ εἴχομεν μηδὲ γλῶτταν, ἐβουλόμεϑα δὲ δηλοῦν ἀλλήλοις τὰ πράγματα, ἂρ᾽ οὐκ ἄν, ὥσπερ νῦν οἱ ἐνεοί, ἐπεχειροῦμεν ἂν ση- μαίνειν ταῖς χερσὶ καὶ τῇ κεφαλῇ καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι;

ΡΜ. Πῶς γὰρ ἂν ἄλλως, ὦ Σώκρατες;

Ι Σὼ. Εἰ μέν γ᾽, οἶμαι, τὸ ἄνω καὶ τὸ κοῦφον ἐβουλόμεϑα δηλοῦν, ἤρομεν ἂν πρὸς τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρα, μιμούμενον αὐτὴν τὴν φύσιν τοῦ πράγματος" εἰ δὲ τὰ κάτω καὶ τὰ βαρέα. πρὸς τὴν γῆν᾽ καὶ εἰ ἵππον ϑέοντα ἤ τι ἄλλο τῶν ξῴων ἐβουλόμεϑα δηλοῦν, οἶσϑα ὅτι ὡς ὁμοιότατ᾽ ἂν τὰ ἡμέτερα αὐτῶν σώματα καὶ σχήματα ἐποιοῦμεν ἐκχείνοιο.

ἘΡΜ. ᾿ἄνάγκη μοι δοκεῖ ὡς λέγεις ἔχειν.

ΣΦ), Οὕτω γὰρ ἄν, οἶμαι, δήλωμά του τῷ σώματι ἐγίγνετο, μιμησαμένου, ὡς ἔοικε, τοῦ σώματος | ἐκεῖνο ὃ ἐβούλετο δηλῶσαι.

ΕΡΜ. Ναί.

Σίλ, Ἐπειδὴ δὲ φωνῇ τε καὶ γλώττῃ καὶ στόματι βουλόμεϑα δηλοῦν, ἀρ᾽ οὐ τότε ἕχάστου δήλωμα ἡμῖν ἔσται τὸ ἀπὸ τούτων γιγνόμενον, ὅταν μίμημα γένηται διὰ τούτων περὶ ὁτιοῦν;

ἘΡΜ. ᾿ζνάγκη μοι δοκεῖ.

Σ,(θ, Ὄνομ᾽ ἄρ᾽ ἐστίν. ὡς ἔοικε, μίμημα φωνῆς ἐχείνου, ὃ μιμεῖται, καὶ ὀνομάξει ὃ μιμούμενος τῇ φωνῇ. ὃ ἂν μιμῆται.

ἘΡΜ. Δοκεῖ μοι.

428

Β

Ι Σ. Μὰ 40 ἀλλ᾽ οὐκ ἐμοί πω δοκεῖ καλῶς Ο

Ρ 5 δ -Ὕ λεγεσϑαι, ὦ ἕταῖρε.

998 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ ἿΣ ἘΡΜ. Τί δή;

Σ Ὁ, Τοὺς τὰ πρόβατα μιμουμένους τούτους καὶ τοὺς ἀλεχτρυόνας καὶ τὰ ἄλλα ζῷα ἀναγκαζοίμεϑ᾽ ἂν ὁμολογεῖν ὀνομάζειν ταῦτα, ἅπερ μιμοῦνται.

ΡΜ. ᾿4ληϑῆ λέγεις.

ΣΩ. Καλῶς οὖν ἔχειν δοκεῖ σου;

ΕΡΜ. Οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ τίς ἄν, ὦ Σώκρατες, “ίμησις εἴη τὸ ὄνομα;

Σ,, Πρῶτον μέν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἐάν, καϑά- περ τῇ μουσικῇ μιμούμεϑα τὰ πράγματα, οὕτω ᾿ μιμώ- μεϑα, καίτοι φωνῇ γὲ καὶ τότε μιμούμεϑα᾽ ἔπειτα οὐκ ἐάν, ἅπερ ἡ μουσικὴ μιμεῖται, καὶ ἡμεῖς μιμώμεϑα, οὔ μοι δοκοῦμεν ὀνομάδσειν. λέγω δὲ τι τοιοῦτον ἔστι τοῖς πράγμασι φωνὴ καὶ σχῆμα ἑκάστῳ, καὶ χρῶμά γε πολλοῖς;

ΡΜ. Πάνυ γε.

Σ, Ἕοικε τοίνυν οὐκ ἐάν τις ταῦτα μιμῆται, οὐδὲ περὶ ταύτας τὰς μιμήσεις ἡ τέχνη ὀνομαστικὴ εἶναι. αὗται μὲν γάρ εἰσιν ἡ μὲν μουσική, ἡ δὲ γρα- φική" ἦ γάρ;

ΡΜ. Ναί.

Ι ΣΩ,. Τί δὲ δὴ τόδε; οὐ καὶ οὐσία δοκεῖ ὅσοι εἶναι ἑκάστῳ, ὥσπερ καὶ χρῶμα καὶ ἃ νῦν δὴ ἐλέγομεν; πρῶτον αὐτῷ τῷ χρώματι καὶ τῇ φωνῇ οὐκ ἔστιν οὐσία τις ἑκατέρῳ αὐτῶν καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν, ὅσα ἠξίωται ταύτης τῆς προσρήσεως τοῦ εἶναι;

ΡΜ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

ΣΩ,. Τί οὖν; εἴ τις αὐτὸ τοῦτο μιμεῖσϑαι δύναιτο ἑχάστου, τὴν οὐσίαν, γράμμασί τε καὶ συλλαβαῖς, ἄρ᾽ οὐκ ἂν δηλοῖ ἕκαστον ὃ ἔστιν; ἢ οὔ;

08 ΟΚΡΑΤΥΛΟΣ. 281 ἱ ΕΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σϑθ, Καὶ τί ἂν φαίης τὸν τοῦτο δυνάμενον, ὥσπερ τοὺς προτέρους τὸν μὲν μουσικὸν ἔφησϑα, τὸν δὲ γραφικόν. τοῦτον δὲ τίνα;

ΡΜ. Τοῦτο ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ὅπερ πάλαι ζητοῦμεν. οὗτος ἂν εἶναι ὁ ὀνομαστικός.

ΧΧΧΥ. Σὰ, Εἰ ἄρα τοῦτο ἀληϑές. ἤδη ἔοικεν ἐπισκεπτέον περὶ ἐκείνων τῶν ὀνομάτων ὧν σὺ ἤρου, περὶ ῥοῆς τε καὶ τοῦ ἰέναι καὶ σχέσεως, εἰ τοῖς γράμ- μασι καὶ ταῖς συλλαβαῖς τοῦ ὄντος ἐπιλαμβάνεται αὐτῶν ὥστε ἀπομιμεῖσϑαι τὴν οὐσίαν, εἴτε καὶ οὔ;

ΕΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ,Δ), Φέρε δή, ἴδωμεν, πότερον ἄρα ταῦτα μόνα ἐστὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων ἢ καὶ ἄλλα πολλά.

ἘΡΜ. Οἶμαι ἔγωγε καὶ ἄλλα.

ΣΔδ. Εἰκὸς γάρ. ἀλλὰ τίς ἂν εἴη ὃ τρόπος τῆς διαιρέσεως, ὅϑεν ἄρχεται μιμεῖσϑαι ὃ μιμούμενος; ἄρα οὐκ ἐπείπερ συλλαβαῖς τε καὶ γράμμασιν ἡ μίμησις τυγχάνει οὖσα τῆς οὐσίας, ὀρϑότατόν ἐστι διελέσϑαι τὰ στοιχεῖα πρῶτον, ὥσπερ οἱ ἐπιχειροῦντες | τοῖς ῥυϑ- μοῖς τῶν στοιχείων πρῶτον τὰς δυνάμεις διείλοντο, ἔπειτα τῶν συλλαβῶν καὶ οὕτως ἤδη ἔρχονται ἐπὶ τοὺς ῥυϑμοὺς σκεψόμενοι. πρότερον δ᾽ οὔ;

ἘΡΜ. Ναί.

ΣΦ, ἶΖρ᾽ οὖν καὶ ἡμᾶς οὕτω δεῖ πρῶτον μὲν τὰ φωνήεντα διελέσϑαι, ἔπειτα τῶν ἑτέρων κατὰ εἴδη τά τε ἄφωνα καὶ ἄφϑογγα --- οὑτωσὶ γάρ που λέγουσιν οἵ δεινοὶ περὶ τούτων --- καὶ τὰ αὖ φωνήεντα μὲν οὔ, οὐ μέντοι γε ἄφϑογγα; καὶ αὐτῶν τῶν φωνηέντων ὅσα διάφορα εἴδη ἔχει ἀλλήλων: καὶ ἐπειδὰν ταῦτα διελώ-

424

Ὀ

420

208 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 64

μεϑα εὖ πάντα, τὰ ὄντα αὖϑις οἷς δεῖ ὀνόματα ἐπι- ϑεῖναι, εἰ ἔστιν εἰς ἃ ἀναφέρεται πάντα, ὥσπερ τὰ στοιχεῖα, ἐξ ὧν ἔστιν ἰδεῖν αὐτά τε καὶ εἰ ἐν αὐτοῖς ἔνεστιν εἴδη κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ ἕν τοῖς στοιχείοις" ταῦτα πάντα καλῶς διαϑεασαμένους ἐπίστα- σϑαι ἐπιφέρειν ἕκαστον κατὰ τὴν ὁμοιότητα, ἐάντε ἕν ἑνὶ δέῃ ἐπιφέρειν, ἐάντε συγκεραννύντα πολλὰ ἕνί, ὥσπερ οὗ ζωγράφοι βουλόμενοι ἀφομοιοῦν ἐνίοτε μὲν ὕστρεον μόνον ἐπήνεγκαν, ἐνίοτε δὲ ὁτιοῦν ἄλλο | τῶν φαρμάκων, ἔστι δὲ ὅτε πολλὰ συγκεράσαντες, οἷον ὅταν ἀνδρείκελον δχκευάξωσιν ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων. ὡς

ἄν, οἶμαι, δοκῇ ἑκάστη ἡ εἰκὼν δεῖσϑαι ἑκάστου φαρ-

μάχου" οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τὰ στοιχεῖα ἐπὶ τὰ πράγ- ματα ἐποίσομεν, καὶ ἕν ἐπὶ ἕν, οὗ ἂν δοκῇ δεῖν, καὶ σύμπολλα, ποιοῦντες ὃ δὴ συλλαβὰς καλοῦσιν. καὶ συλλαβὰς αὖ συντιϑέντες, ἐξ ὧν τά τε ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα συντίϑενται" καὶ πάλιν ἐκ τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων μέγα ἤδη τι καὶ καλὸν καὶ ὅλον συστή- ὄομὲεν, ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ζῶον τῇ γραφικῇ, ἐνταῦϑα τὸν λόγον τῇ ὀνομαστικῇ ἢ ῥητορικῇ ἢ ἥτις ἐστὶν ἡ τέχνη. μᾶλλον δὲ οὐχ ἡμεῖς, ἀλλὰ λέγων ἐξηνέχϑην. συν- έϑεσαν μὲν γὰρ οὕτως, ἧπερ σύγκειται, οἱ παλαιοί" ἡμᾶς δὲ δεῖ, εἴπερ τεχνικῶς ἐπιστησόμεϑα σκοπεῖσϑαι αὐτὰ πάντα, οὕτω διελομένους, ) εἴτε κατὰ τρόπον τά τε πρῶτα ὀνόματα κεῖται καὶ τὰ ὕστερα, εἴτε μή, οὕτω ϑεᾶσϑαι" ἄλλως δὲ συνείρειν μὴ φαῦλον ἦ καὶ οὐ καϑ᾽ ὁδόν, ὦ φίλε “Ἑρμόγενες.

ΡΜ. Ἴσως νὴ 4΄ι᾽, ὦ Σώκρατες.

ΧΧΧΥΙ. ΣΘ. Τί οὖν; σὺ πιστεύεις σαυτῷ οἷός τ᾽ ἂν εἶναι ταῦτα οὕτω διελέσϑαι; ἐγὼ μὲν γὰρ οὔ.

»“Ὡ Α.. μι δ

δὅ ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 9209

ΡΜ. Πολλοῦ ἄρα δέω ἔγωγε.

Σῷ, Ἐάσομεν οὖν, ἢ βούλει οὕτως, ὅπως ἂν δυνώμεϑα, καὶ ἂν σμικρόν τι αὐτῶν οἷοί τ᾿ ὦμεν κατι- δεῖν, ἐπιχειρῶμεν. προειπόντες, ὥσπερ ὀλίγον πρότερον Ο τοῖς ϑεοῖς, ὅτι οὐδὲν εἰδότες τῆς ἀληϑείας τὰ τῶν ἀν- ϑρώπων δόγματα περὶ αὐτῶν εἰκάζομεν, οὕτω δὲ καὶ νῦν αὖἦἡ εἰπόντες ἡμῖν αὐτοῖς ἴωμεν, ὅτι εἰ μέν τι χρηστὸν ἔδει αὐτὰ διελέσϑαι εἴτε ἄλλον ὁντινοῦν εἴτε ἡμᾶς, οὕτως ἔδει αὐτὰ διαιρεῖσϑαι, νῦν δέ, τὸ λεγό- μένον, κατὰ δύναμιν δεήσει ἡμᾶς περὶ αὐτῶν πραγμα- τεύεσϑαι; δοκεῖ ταῦτα, ἢ πῶς λέγεις;

ἘΡΜ. Πάνυ μὲν οὖν σφόδρα ἔμοιγε δοκεῖ.

Σ(ῦ, ΓΕελοῖα μὲν | οἶμαι φανεῖσϑαι, ὦ “Ερμόγενες, Ὁ γάμμασι καὶ συλλαβαῖς τὰ πράγματα μεμιμημένα κατά- δηλα γιγνόμενα" ὅμως δὲ ἀνάγκη. οὐ γὰρ ἔχομεν τού- του βέλτιον, εἰς ὅτι ἐπανενέγκωμεν περὶ ἀληϑείας τῶν πρώτων ὀνομάτων, εἰ μὴ ἄρα βούλει, ὥσπερ οἵ τραγῳ- διοποιοί, ἐπειδάν τι ἀπορῶσιν, ἐπὶ τὰς μηχανὰς κατα- φεύγουσι ϑεοὺς αἴροντες. καὶ ἡμεῖς οὕτως εἰπόντες ἀπαλλαγῶμεν., ὅτι τὰ πρῶτα ὀνόματα οὗ ϑεοὶ ἔϑεσαν καὶ διὰ ταῦτα ὀρϑῶς ἔχει. ἄρα καὶ ἡμῖν κράτιστος Ἐ οὗτος τῶν λόγων; ἢ ἐκεῖνος, ὅτι παρὰ βαρβάρων τινῶν αὐτὰ παρειλήφαμεν, εἰσὶ δὲ ἡμῶν ἀρχαιότεροι βάρβαροι;

ἢ ὅτι ὑπὸ παλαιότητος ἀδύνατον αὐτὰ ᾿ ἐπισκέψασϑαι, 436 ὥσπερ καὶ τὰ βαρβαρικά; αὗται γὰρ ἂν πᾶσαι ἐκδύσεις εἶεν καὶ μάλα κομψαὶ τῷ μὴ ἐθέλοντι λόγον διδόναι περὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων, ὡς ὀρϑῶς κεῖται. καίτοι ὅτῳ τις τρόπῳ τῶν πρώτων ὀνομάτων τὴν ὀρϑότητα μὴ οἶδεν, ἀδύνατόν που τῶν γε ὑστέρων εἰδέναι, ἃ ἐξ ἐκείνων ἀνάγκη δηλοῦσϑαι, ὧν τις πέρι μηδὲν οἶδεν"

οΔρ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 66

ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸν φάσκοντα περὶ αὐτῶν τεχνικὸν

Β εἶναι περὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων μάλιστά τε καὶ ᾿ καϑαρώτατα δεῖ ἔχειν ἀποδεῖξαι, ἢ εὖ εἰδέναι, ὅτι τά γε ὕστερα ἤδη φλυαρήσει. ἢ σοὶ ἄλλως δοκεῖ;

ΕΡΜ. Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες, ἄλλως.

Σῷ. Ἢ μὲν τοίνυν ἐγὼ ἤσϑημαι περὶ τῶν πρώ- τῶν ὀνομάτων, πάνυ μοι δοκεῖ ὑβριστικὰ εἶναι καὶ γελοῖα. τούτων οὖν σοι μεταδώσω, ἂν βούλῃ" σὺ δ᾽ ἄν τι ἔχῃς βέλτιόν ποϑὲν λαβεῖν, πειρᾶσϑαι καὶ ἐμοὶ μεταδιδόναι.

ΒΡΜ. ΜΠοιήσω ταῦτα. ἀλλὰ ϑαρρῶν λέγε.

Ο ΧΧΧΥΠ. | Σῶ. Πρῶτον μὲν τοίνυν τὸ ῥῶ ἔμοιγε φαίνεται ὥσπερ ὄργανον εἶναι πάσης τῆς κινή- σεως. ἣν οὐδ᾽ εἴπομεν δι᾽ ὅτι ἔχει τοῦτο τοὔνομα" ἀλλὰ γὰρ δῆλον ὅτι ἴεσις βούλεται εἶναι" οὐ γὰρ ἧτα ἐχρώμεϑα ἀλλὰ εἶ τὸ παλαιόν. ἡ δὲ ἀρχὴ ἀπὸ τοῦ κίειν" ξενικὸν δὲ τοὔνομα τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἰέναι. εἰ οὖν τις τὸ παλαιὸν αὐτῆς εὕροι ὄνομα εἰς τὴν ἡμετέ- ραν φωνὴν συμβαῖνον, ἴεσις ἂν ὀρϑῶς καλοῖτο" νῦν ὃὲ ἀπό τε τοῦ ξενικοῦ τοῦ κίειν καὶ ἀπὸ τῆς τοῦ ἧτα μεταβολῆς καὶ τῆς τοῦ νῦ ἐνθέσεως κίνησις κέκληται,

Ὦ ἔδει δὲ κιείνησιν 1 καλεῖσϑαι ἢ εἶσιν. ἡ δὲ στάσις ἀπόφασις τοῦ ἰέναι βούλεται εἶναι, διὰ δὲ τὸν καλλωπι- σμὸν στάσις ὠνόμασται. τὸ δὲ οὖν ῥῶ τὸ στοιχεῖον, ὥσπερ λέγω, καλὸν ἔδοξεν ὄργανον εἶναι τῆς κινήσεως τῷ τὰ ὀνόματα τιϑεμένῳ πρὸς τὸ ἀφομοιοῦν τῇ φορᾷ" πολλαχοῦ γοῦν χρῆται αὐτῷ εἰς αὐτήν" πρῶτον μὲν ἐν αὐτῷ τῷ ῥεῖν καὶ ῥοῇ διὰ τούτου τοῦ γράμματος τὴν

Ἐ φορὰν μιμεῖται, | εἶτα ἐν τῷ τρόμῳ, εἶτα ἐν τῷ τραχεῖ, ἔτι δὲ ἐν τοῖς τοιοῖσδε ῥήμασιν, οἷον κρούειν, ϑραύειν,

07 ᾿ ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ, 241

ἐρείκειν, ϑρύπτειν, κερματίξειν, ῥυμβεῖν" πάντα ταῦτα τὸ πολὺ ἀπεικάξει διὰ τοῦ ῥῶ" ἑώρα γάρ, οἶμαι, τὴν γλῶτταν ἐν τούτῳ ἥκιστα μένουσαν, μάλιστα δὲ σειο- μένην" διὸ φαίνεταί μοι τούτῳ πρὸς ταῦτα κατακεχρῆς- σϑαι. τῷ δὲ αὖἡ ἰῶτα πρὸς τὰ λεπτὰ πάντα, ἃ δὴ μάλιστα διὰ πάντων ἴοι ἄν. διὰ ταῦτα τὸ | ἰέναι καὶ τὸ ἴεσϑαι διὰ τοῦ ἰῶτα ἀπομιμεῖται, ὥσπερ γὲ διὰ τοῦ φῖ καὶ τοῦ ψῖ καὶ τοῦ σἴγμα καὶ τοῦ ξῆτα, ὅτι πνευμα- τώδη τὰ γράμματα, πάντα τὰ τοιαῦτα μεμίμηται αὐτοῖς ὀνομάξων, οἷον τὸ ψυχρὸν καὶ τὸ ξέον καὶ τὸ σείεσϑαι καὶ ὅλως σεισμόν. καὶ ὅταν που τὸ φυσῶδες μιμῆται, πανταχοῦ ἐνταῦϑα ὡς τὸ πολὺ τὰ τοιαῦτα γράμματα ἐπιφέρειν φαίνεται ὃ τὰ ὀνόματα τιϑέμενος. τῆς δ᾽ αὖ τοῦ δέλτα συμπιέσεως καὶ τοῦ ταῦ καὶ ἀπερείσεως τῆς γλώττης τὴν δύναμιν χρήσιμον φαίνεται ἡγή- σασϑαι πρὺς τὴν μίμησιν τοῦ δεσμοῦ καὶ τῆς στάσεως. ὅτι δὲ ὀλισϑάνει μάλιστα ἐν τῷ λάβδα ἡ γλῶττα κατι- δών., ἀφομοιῶν ὠνόμασε τά τὲ λεῖα καὶ αὐτὸ τὸ ὀλι- σϑάνειν καὶ τὸ λιπαρὸν καὶ τὸ κολλῶδες καὶ τἄλλα πάντα τὰ τοιαῦτα. ἣ δὲ ὀλισϑανούσης τῆς γλώττης ἀντιλαμβάνεται ἡ τοῦ γάμμα δύναμις, τὸ γλίσχρον ἀπεμιμήσατο καὶ γλυκὺ καὶ γλοιῶδες. τοῦ | δ᾽ αὖ νῦ τὸ εἴσω αἰσϑόμενος τῆς φωνῆς, τὸ ἔνδον καὶ τὰ ἐντὸς ὠνόμασεν, ὡς ἀφομοιῶν τοῖς γράμμασι τὰ ἔργα. τὸ δ᾽ αὖ ἄλφα τῷ μεγάλῳ ἀπέδωκε, καὶ τῷ μήκει τὸ ἦτα, ὅτι μεγάλα τὰ γράμματα. εἰς δὲ τὸ γογγύλον τοῦ οὗ δεόμενος σημείου, τοῦτο πλεῖστον αὐτῷ εἰς τὸ ὄνομα ἐνεκέρασεν. καὶ τἄλλα οὕτω φαίνεται προσβιβάξειν καὶ κατὰ γράμματα καὶ κατὰ συλλαβὰς ἑκάστῳ τῶν ὄντων

σημεῖόν τε καὶ ὄνομα ποιῶν ὁ νομοϑέτης, ἐκ δὲ τού- ῬΙΑΤΟῚΙ 10

ά

ΥΙ

428

242 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 68

τῶν τὰ λοιπὰ ἤδη αὐτοῖς τούτοις συντιϑέναν ἀπομι- μούμενος. αὕτη μοι φαίνεται, ὦ Ἑ) ρμόγενες, 1 βούλε- σϑαι εἶναι ἡ τῶν ὀνομάτων ὀρϑότης, εἰ μή τι ἄλλο Κρατύλος ὅδε λέγει.

ΧΧΧΥΙΠ. ἘΡΜ. Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες, πολλά γέ μοι πολλάκις πράγματα παρέχει Κρατύλος, ὥσπερ κατ΄ ἀρχὰς ἔλεγον, φάσκων μὲν εἶναι ὀρϑότητα ὀνο- μάτων, ἥτις δ᾽ ἐστὶν οὐδὲν σαφὲς λέγων, ὥστε μὲ μὴ δύνασϑαι εἰδέναι, πότερον ἑκὼν ἢ ἄκων οὕτως ἀσαφῶς ἑκάστοτε περὶ αὐτῶν λέγει. νῦν οὖν μοι, ὦ Κρατύλε,

“ἐναντίον ἰ Σωκράτους εἰπέ, πότερον ἀρέσκει δοι ἢ λέγευ

Σωκράτης περὶ ὀνομάτων, ἢ ἔχεις πῃ ἄλλῃ κάλλιον λέγειν; καὶ εἰ ἔχεις, λέγε, ἵνα ἤτοι μάϑῃς παρὰ Σω- κράτους ἢ διδάξῃς ἡμᾶς ἀμφοτέρους.

ΚΡ, Τί δέ, ὦ Ἑρμόγενες; δοκεῖ σοι ῥάδιον εἶναι οὕτω ταχὺ μαϑεῖν τε καὶ διδάξαι ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ὅτι τοσοῦτον, ὃ δὴ δοκεῖ ἐν τοῖς μέγιστον εἶναι;

ΕΡΜ. | Μὰ 4{᾽, οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ τὸ τοῦ Ησιόδου

᾽ 0 γ καλῶς μοι φαένεται ἔχειν, τὸ εἰ καί τις σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταϑείη, προὔργου εἶναι. εἰ οὖν καὶ σμικρόν τι οἷός τ᾽ εἶ πλέον ποιῆσαι, μὴ ἀπόκαμνε, ἀλλ᾽ εὐερ- ’ Ἁ 4 ( δί 3 Ω , 3 ᾽ γέτει καὶ Σωκράτη τόνδε, δίκαιος δ΄ εἰ, καὶ ἐμε.

ΣΦ, Καὶ μὲν δὴ ἔγωγε καὶ αὐτός, ὦ Κρατύλε, οὐδὲν ἂν ἰσχυρισαίμην ὧν εἴρηκα, ἡ δὲ μοι ἐφαίνετο, μεϑ' “Ερμογένους ἐπεσκεψάμην, ὥστε τούτου γε ἕνεκα ϑαρρῶν λέγε, εἴ τι 1 ἔχεις βέλτιον, ὡς ἐμοῦ ἐνδεξομένου.

’ ἢ Ν , ῇ ’ 3 μ᾿ εἶ μέντοι ἔχεις τι σὺ κάλλιον τούτων λέγειν, οὐκ ἂν ϑαυ-

’ ΝᾺ “»" ἤ 93 ἤ ’ Ἁ - ἃ μάξοιμι" δοκεῖς γάρ μοι αὐτός τε ἐσκέφϑαι τὰ τοιαῦτα καὶ παρ᾽ ἄλλων μεμαϑηκέναι. ἐὰν οὖν λέγῃς τι κάλλιον, ἕνα τῶν μαϑητῶν περὶ ὀρϑότητος ὀνομάτων καὶ ἐμὲ γράφου.

09 ΚΡΑΤΥ͂ΛΟΣ. 9483

ΚΡ, ᾿Δ4λλὰ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, ὥσπερ σὺ λέγεις, μεμέληκέν τέ μοι περὶ αὐτῶν καὶ ἴσως ἄν σε ποιησαίμην μαϑητήν. φοβοῦμαι μέντοι, μὴ τούτου πᾶν τοὐναντίον | ἢ, ὅτε μοέ πως ἐπέρχεται λέγειν πρὸς σὲ τὸ τοῦ 4χιλλέως, ὃ ἐκεῖνος ἐν Μιταῖς πρὸς τὸν Αἴαντα λέγει. φησὶ δὲ

“Αἴἷαν Ζ]ιογενὲς Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν,

πάντα τί μοι κατὰ ϑυμὸν ἐείσω μυϑήσασϑαι. καὶ ἐμοὶ σύ, ὦ Σώκρατες. ἐπιεικῶς φαίνει κατὰ νοῦν χρησμῳδεῖν, εἴτε παρ᾽ Εὐθύφρονος ἐπίπνους γενόμενος, εἴτε καὶ ἄλλη τις Μοῦσα πάλαι σε ἐνοῦσα ἐλελήϑει.

Σ. [γαϑὲ Κρατύλε, ϑαυμάξω καὶ αὐτὸς πάλαι τὴν ἐμαυτοῦ σοφίαν καὶ ἀπιστῶ. δοκεῖ οὖν μοι χρῆναι ἐπανασκέψασϑαι. τί καὶ λέγω. τὸ γὰρ ἐξαπατᾶσϑαι αὐτὸν ὑφ᾽ αὑτοῦ πάντων χαλεπώτατον᾽ ὅταν γὰρ μηδὲ σμικρὸν ἀποστατῇ. ἀλλ᾽ ἀεὶ παρῇ ὃ ἐξαπατήσων, πῶς οὐ δεινόν; δεῖ δή, ὡς ἔοικε, ϑαμὰ μεταστρέφεσϑαι ἐπὶ τὰ προειρημένα, καὶ πειρᾶσθαι, τὸ ἐχείνου τοῦ ποιητοῦ, βλέπειν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω. καὶ δὴ καὶ νυνὶ ἡμεῖς ἴδωμεν, τί ἡμῖν εἴρηται. ὀνόματος. φαμέν, ὀρϑότης ἐστὶν αὕτη, ἥτις ἐνδείξεται, οἷόν ἐστι τὸ πρᾶγμα" καὶ τοῦτο φῶμεν ἱκανῶς εἰρῆσϑαι;

ΚΡ. Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ πάνυ σφόδρα, ὦ Σώκρατες.

ΣΦ, Διδασκαλίας ἄρα ἕνεκα τὰ ὀνόματα λέγεται;

ΚΡ, Πάνυ γε.

ΣΩ, Οὐκοῦν φῶμεν καὶ ταύτην τέχνην εἶναι καὶ δημιουργοὺς αὐτῆς;

ΚΡ. Πάνυ γε.

'ΣΩ, Τίνας:

ΚΡ. | Οὕσπερ σὺ κατ᾽ ἀρχὰς ἔλεγες, τοὺς νομοϑέταο.

Σ ὦ, Πότερον οὖν καὶ ταύτην φῶμεν τὴν τέχνην 16

σ

429

944 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 10

ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐγγίγνεσϑαι, ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας, ἢ μή; βούλομαι δὲ λέγειν τὸ τοιόνδε. ζωγράφοι εἰσίν που οἱ μὲν χείρους, οἵ δὲ ἀμείνους;

ΚΡ, Πάνυ γε.

Σὼ. Οὐκοῦν οἵ μὲν ἀμείνους τὰ αὑτῶν ἔργα καλλίω παρέχονται, τὰ ξῷα, οἱ δὲ φαυλότερα; καὶ οἶκο- δόμοι ὡσαύτως οἵ μὲν καλλίους τὰς οἰκίας ἐργάξονται, οἵ δὲ αἰσχίους;

ΚΡ, Ναί.

Ι ΣΩ, ᾿4ρ᾽ οὖν καὶ νομοϑέται οἵ μὲν καλλίω τὰ ἔργα τὰ αὑτῶν παρέχονται, οἵ δὲ αἰσχίω;

ΚΡ, Οὔ μοι δοκεῖ τοῦτο ἔτι.

Σ,), Οὐκ ἄρα δοκοῦσί δοι νόμοι οἷ μὲν βελτίους, οἱ δὲ φαυλότεροι εἶναι;

ΚΡ. Οὐ δῆτα.

Σι(), Οὐδὲ δὴ ὄνομα, ὡς ἔοικε, δοκεῖ ὅσοι κεῖσϑαι τὸ μὲν χεῖρον, τὸ δὲ ἄμεινον;

ΚΡ, Οὐ δῆτα.

Σι δ, Πάντα ἄρα τὰ ὀνόματα ὀρϑῶς κεῖται;

ΚΡ. Ὅσα γε ὀνόματά ἐστιν. :

Σ. Τί οὖν; ὃ καὶ ἄρτι ἐλέγετο, ἙἙρομογένει τῷδε πότερον μηδὲ ᾿ ὄνομα τοῦτο χεῖσϑαι φῶμεν, εἰ μή τι αὐτῷ Ἑρμοῦ γενέσεως προσήκει, ἢ κεῖσϑαι μέν, οὐ. μέντοι ὀρϑῶς γε;

ΚΡ, Οὐδὲ κεῖσϑαι ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ δοκεῖν κεῖσϑαι, εἶναν δὲ ἑτέρου τοῦτο τοὔνομα; οὗπερ καὶ ἡ φύσις ἡ τὸ ὄνομα δηλοῦσα.

Σ δ). Πότερον οὐδὲ ψεύδεται, ὅταν τις φῇ Ἕρμο- γένη αὐτὸν εἶναι; μὴ γὰρ οὐδὲ τοῦτο αὖ ἧ, τὸ τοῦτον φάναι Ερμογένη εἶναι, εἰ μὴ ἔστιν;

11 ἜΚΒΑΔΟΣ,. οΔἤ

ΚΡ. Πῶς λέγεις;

ΣΩ, ἦρα ὅτι ψευδῆ λέγειν τὸ παράπαν οὐκ! ἔστιν, ἦρα τοῦτό σοι δύναται ὃ λόγος; συχνοὶ γάρ τινες οἵ λέγοντες, ὦ φίλε Κρατύλε, καὶ νῦν καὶ πάλαι.

ΚΡ, Πῶς γὰρ ἄν, ὦ Σώκρατες, λέγων γέ τις τοῦτο. ὃ λέγει. μὴ τὸ ὃν λέγοι; ἢ οὐ τοῦτό ἐστιν τὸ ψευδῆ λέγειν, τὸ μὴ τὰ ὄντα λέγειν;

Σ᾿, Κομψότερος μὲν ὃ λόγος ἢ κατ᾽ ἐμὲ καὶ κατὰ τὴν ἐμὴν ἡλικίαν, ὦ ἑταῖρε" ὅμως μέντοι εἰπέ (ον τοσόνδε᾽ πότερον λέγειν μὲν οὐ δοκεῖ σοι εἶναι ψευδῆ, | φάναι δέ;

ΚΡ, Οὔ μοι δοκεῖ οὐδὲ φάναι.

Σῷ, Οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ προσειπεῖν; οἷον εἴ τις ἀπαντήσας δοι ἐπὶ ξενίας, λαβόμενος τῆς χειρὸς εἴποι" χαῖρε, ὦ ξένε ᾿4ϑηναῖε, υἱδ Σωικρίωνος “Ἑρμόγενες, οὗτος λέξειεν ἂν ταῦτα ἢ φαίη ἂν ταῦτα ἢ εἴποι ἂν ταῦτα ἢ προσείποι ἂν οὕτω σὲ μὲν οὔ, “Ἑρμογένη δὲ τόνδε; ἢ οὐδένα:

ΚΡ, Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἄλλως ἂν οὗτος “ταῦτα φϑέγξασϑαι.

ΣΩ, ᾽4λλ᾽ ἀγαπητὸν καὶ τοῦτο. πότερον γὰρ ἀληϑῆ 1 ἂν φϑέγξαιτο ταῦτα ὃ φϑεγξάμενος ἢ ψευδῆ; ἢ τὸ μέν τι αὐτῶν ἀληϑές, τὸ δὲ ψεῦδος; καὶ γὰρ ἂν καὶ τοῦτο ἐξαρκοίη.

ΚΡ. Ψοφεῖν ἔγωγ᾽ ἂν φαίην τὸν τοιοῦτον, μάτην αὐτὸν ἑαυτὸν κινοῦντα, ὥσπερ ἂν εἴ τι χαλκεῖον κινή- ὅειδ κρούσας.

ΧΧΧΙ͂Χ, Σὼ, Φέρε δή. ἐάν πῃ διαλλαχϑῶμεν, ὦ Κρατύλε" ἄρ᾽ οὐκ ἄλλο μὲν ἂν φαίης τὸ ὄνομα εἶναι, ἄλλο δὲ ἐχεῖνο, οὗ τὸ ὄνομά ἐστιν;

Ὀ

4850

οΔ6 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ το

ΚΡ. Ἔγωγε.

Σ,)., Οὐκοῦν καὶ τὸ ὄνομα ὁμολογεῖς μίμημά τι εἶναι τοῦ [ πράγματος:

ΚΡ. Πάντων μάλιστα.

Σ, Οὐκοῦν καὶ τὰ ξζωγραφήματα τρόπον τινὰ ἄλλον λέγεις μιμήματα εἶναι πραγμάτων τινῶν;

τὸς ἰδ θδο ιν, ἡ

Σ,. Φέρε δή -- ἴσως γὰρ ἐγὼ οὐ μανϑάνω, ἅττα ποτ᾽ ἔστιν ἃ λέγεις, σὺ δὲ τάχ᾽ ἂν ὀρϑῶς λέγοις -- ἔστι διανεῖμαι καὶ προσενεγκεῖν ταῦτα ἀμφότερα τὰ μιμήματα, τά τε ξωγραφήματα κἀκεῖνα τὰ ὀνόματα, τοῖς πράγμασιν ὧν ΑΆΙΜΨΕΝ ἐστιν, ἢ οὔ;

Ι ΚΡ, Ἔστιν.

Σ, Πρῶτον μὲν δὴ σκόπει τόδε. ἄρ᾽ ἄν τις τὴν μὲν τοῦ ἀνδρὸς εἰχόνα τῷ ἀνδρὶ ἀποδοίη, τὴν δὲ τῆς γυναικὸς τῇ γυναικί, καὶ τἄλλα οὕτως;

ΚΡ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΣΦ. Οὐκοῦν καὶ τοὐναντίον τὴν μὲν τοῦ ἀνδρὸς τῇ γυναικί, τὴν δὲ τῆς γυναικὸς τῷ ἀνδρί;

ΚΡ, Ἔστι καὶ ταῦτα.

Σῷ,. ἦφρ᾽ οὖν αὗται αἵ ἐ δια αΑΣ ἀμφότεραι ὀρϑαί, ἢ ἡ ἑτέρα;

ΚΡ. Ἡ ἕτέρα.

ΣΩ. Ἣ ἂν ἕχάστῳ, οἶμαι, τὸ προσῆκόν τε καὶ τὸ ὅμοιον ἀποδιδῷ.

ΚΡ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Σῶ, Ἵνα τοίνυν μὴ μαχώμεϑα ἐν τοῖς λόγοις Ὁ ἐγώ 1 τε καὶ σύ, φίλοι ὄντες, ἀπόδεξαί μου ὃ λέγω. τὴν τοιαύτην γάρ, ὦ ἑταῖρε, καλῶ ἔγωγε διανομὴν ἐπ᾽ ἀμφοτέροις μὲν τοῖς μιμήμασιν, τοῖς τε ξῴοις καὶ τοῖς

18 ΚΡΑΤΥΛΟΣ. ΟΔΊ

ὀνόμασιν, ὀρϑήν, ἐπὶ δὲ τοῖς ὀνόμασι πρὸς τῷ ὀρϑὴν καὶ ἀληϑῆ᾽ τὴν δ᾽ ἕτέραν, τὴν τοῦ ἀνομοίου δόσιν τε καὶ ἐπιφοράν, οὐκ ὀρϑήν, χαὶ ψευδῆ, ὅταν ἐπ᾽ ὀνό- μασιν ἧ.

ΚΡ. ᾿4λλ᾽ ὅπως μή. ὦ Σώκρατες, ἐν μὲν τοῖς ξωγραφήμασιν ἢ τοῦτο, τὸ μὴ ὀρϑῶς διανέμειν, ἐπὶ δὲ Ι τοῖς ὀνόμασιν οὔ, ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον ἡ ἀεὶ ὀρϑῶς.

Σῷ, Πῶς λέγεις; τί τοῦτο ἐχείνου διαφέρει; ἄρ᾽ οὐκ ἔστι προσελϑόντα ἀνδρί τῳ εἰπεῖν, ὅτι τουτί ἐστι σὸν γράμμα, καὶ δεῖξαι αὐτῷ, ἂν μὲν τύχῃ, ἐκείνου εἰχόνα, ἂν δὲ τύχῃ, γυναικός; τὸ δὲ δεῖξαι λέγω εἰς τὴν τῶν ὀφθαλμῶν αἴσϑησιν καταστῆσαι.

ΚΡ, Πάνυ γε.

ΣΦ), Τί δέ; πάλιν αὐτῷ τούτῳ προσελϑόντα εἰπεῖν, ὅτι τουτί ἐστιν σὸν ὄνομα; ἔστι δέ που καὶ τὸ ὄνομα μίμημα, ὥσπερ τὸ ξωγράφημα. τοῦτο δὴ λέγω" ἄρ᾽ οὐκ ἂν εἴη αὐτῷ [ εἰπεῖν, ὅτι τουτί ἐστι σὸν ὄνομα, καὶ μετὰ τοῦτο εἰς τὴν τῆς ἀκοῆς αὖ αἴσϑησιν κατα- στῆσαι, ἂν μὲν τύχῃ, τὸ ἐχείνου μίμημα, εἰπόντα ὅτι ἀνήρ, ἂν δὲ τύχῃ, τὸ τοῦ ϑήλεος τοῦ ἀνθρωπίνου γέ- νους, εἰπόντα ὅτι γυνή; οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο οἷόν τ᾽ εἶναι καὶ γίγνεσϑαι ἐνίοτε;

ΚΡ, ᾿Εϑέλω σοι, ὦ Σώκρατες, ξυγχωρῆσαι, καὶ ἔστω οὕτωο.

Σ (δ, Καλῶς γε σὺ ποιῶν, ὦ φίλε, εἰ ἔστι τοῦτο οὕτως" οὐδὲν γὰρ δεῖ νῦν πάνυ διαμάχεσϑαι περὶ αὐτοῦ. εἰ δ᾽ οὖν ἔστι τοιαύτη | τις διανομὴ καὶ ἐν- ταῦϑα, τὸ μὲν ἕτερον τούτων ἀληϑεύειν βουλόμεϑα καλεῖν, “τὸ δ᾽ ἕτερον ψεύδεσϑαι. εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι μὴ ὀρϑῶς διανέμειν τὰ ὀνόματα μηδὲ ἀποδιδόναι

451

ΩΔΒ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ ἼΔ

τὰ προσήκοντα ἑκάστῳ, ἀλλ᾽ ἐνίοτε τὰ μὴ προσήκοντα, εἴη ἂν καὶ ῥήματα ταὐτὸν τοῦτο ποιεῖν. εἰ δὲ ῥήματα καὶ ὀνόματα ἔστιν οὕτω τιϑέναι, ἀνάγκη καὶ λόγους" λόγοι γάρ που, ὡς ἐγώμαι, ἡ τούτων ξύνϑεσίς ἐστιν" ἢ | πῶς λέγεις, ὦ Κρατύλε;

ΚΡ. Οὕτω" καλῶς γάρ μοι δοκεῖς λέγειν.

Σ Ὁ, Οὐκοῦν εἰ γράμμασιν αὖ τὰ πρῶτα ὀνόματα ἀπεικάξομεν, ἔστιν ὥσπερ ἕν τοῖς ζωγραφήμασιν καὶ πάντα τὰ προσήκοντα χρώματά τε καὶ σχήματα ἀπο- δοῦναι, καὶ μὴ πάντα αὖ, ἀλλ᾽ ἔνια ἐλλείπειν, ἔνια δὲ καὶ προστιϑέναι, καὶ πλείω καὶ μείζω" ἢ οὐκ ἔστιν;

ΚΡ, “στρ,

Σ,, Οὐχοῦν ὃ μὲν ἀποδιδοὺς πάντα καλὰ τὰ γράμματά τὲ καὶ τὰς εἰκόνας ἀποδίδωσιν, ὃ δὲ ἢ προσ- τιϑεὶς ἢ ἀφαιρῶν γράμματα μὲν καὶ εἰκόνας ἐργάξεται καὶ οὗτος, ἀλλὰ πονηρᾶς;

[ ΚΡ, Ναί.

Σ,, Τί δὲ ὁ διὰ τῶν συλλαβῶν τε καὶ γραμμά- τῶν τὴν οὐσίαν τῶν πραγμάτων ἀπομιμούμενος; ἄρα οὐ χατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ἂν μὲν πάντα ἀποδῷ τὰ προσήκοντα, καλὴ ἡ εἰκὼν ἔσται" τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ὄνομα" ἐὰν δὲ σμικρὰ ἐλλείπῃ ἢ προστιϑῇ ἐνίοτε, εἰκὼν μὲν γενήσεται, καλὴ δὲ οὔ; ὥστε τὰ μὲν καλῶς εἰργασμένα ἔσται τῶν ὀνομάτων, τὰ δὲ κακῶς;

ΚΡ, Ἴσωο.

ΣΦ. Ἴσως ἄρα ἔσται ὃ μὲν ἀγαϑὺὸς δημιουργὸς ὀνομάτων. ὃ δὲ κακός;

ΚΡ, Ναί.

ΣΩ, Οὐκοῦν τούτῳ ὁ νομοϑέτης ἦν ὄνομα.

χενν τ Νας

ὩΔΌ Δε. χω νασ , Ὁ σα ΔΝ“,

1ὅ ἌΚΡΑΤΥΛΟΣ. 249

ΣΩ, Ἴσως ἄρα νὴ Ζ{᾽ ἔσται, ὥσπερ ἐν ταῖς ἄλλαις ᾿ τέχναις, καὶ νομοϑέτης ὁ μὲν ἀγαϑός, ὃ δὲ κακός, ἐάν- πὲρ τὰ ἔμπροσϑεν ἐκεῖνα ὁμολογηϑῇ ἡμῖν.

ΚΡ, Ἔστι ταῦτα. ἀλλ᾽ δρᾶς, ὦ Σώκρατες, ὅταν ταῦτα τὰ γράμματα, τό τε ἄλφα καὶ τὸ βῆτα καὶ ἕκα- στον τῶν στοιχείων, τοῖς ὀνόμασιν ἀποδιδῶμεν τῇ γραμματικῇ τέχνῃ, ἐάν τι ἀφέλωμεν ἢ προσϑῶμεν ἢ μεταϑῶμέν τι, οὐ γέγραπται μὲν ἡμῖν τὸ ὄνομα, οὐ μέντοι ὀρϑῶς, ἀλλὰ τὸ παράπαν οὐδὲ γέγραπται, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἕτερόν ἐστιν, ἐάν τι τούτων πάϑη.

Σ,, Μὴ γὰρ οὐ καλῶς σκοπῶμεν οὕτω δκοποῦν- τες, ὦ Κρατύλε.

ΚΡ. Πῶς δή,

Σ,), Ἴσως ὅσα ἔκ τινος ἀριϑμοῦ ἀναγκαῖον εἶναι ἢ μὴ εἶναι, πάσχοι ἂν τοῦτο ὃ σὺ λέγεις, ὥσπερ καὶ αὐτὰ τὰ δέκα ἢ ὅστις βούλει ἄλλος ἀριϑμός, ἐὰν ἀφέ- λῃς τι ἢ προσϑῆς, ἕτερος εὐθὺς | γέγονε" τοῦ δὲ ποιοῦ τινος καὶ ξυμπάσης εἰκόνος μὴ οὐχ αὕτη ἢ ἡ ὀρϑύτης, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον οὐδὲ τὸ παράπαν δέῃ πάντα ἀπο- δοῦναι. οἷόν ἐστιν ὃ εἰχάζει. εἰ μέλλει εἰκὼν εἶναι. σχόπει δέ, εἰ τὲ λέγω. ἀρ᾽ ἂν δύο πράγματα εἴη τοιάδε, οἷον Κρατύλος καὶ Κρατύλου εἰκών, εἴ τις ϑεῶν μὴ μόνον τὸ σὸν χρῶμα καὶ σχῆμα ἀπεικάδειεν ὥσπερ οἵ ξωγράφοι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐντὸς πάντα τοιαῦτα ποιήθδειεν, οἷάπερ τὰ σά, καὶ μαλακότητας καὶ ϑερμότητας τὰς αὐτὰς 1 ἀποδοίη, καὶ κίνησιν καὶ ψυχὴν καὶ φρόνησιν, οἴαπερ ἡ παρὰ σοί, ἐνθείη αὐτοῖς, καὶ ἑνὶ λόγῳ πάντα ἅπερ σὺ ἔχεις. τοιαῦτα ἕτερα καταστήδσειεν πλησίον σου; πότερον Κρατύλος ἂν καὶ εἰχὼν Κρατύλου τότ᾽ εἴη τὸ τοιοῦτον, ἢ δύο Κρατύλοι;

482

0

458

200 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 6

ΚΡ, 4ύο ἔμοιγε δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, Κρατύλοι.

ΧΙ, ΣΩῶ,. Ὁρᾷς οὖν, ὦ φίλε, ὅτι ἄλλην χρὴ εἰχόνος ὀρϑότητα ξητεῖν καὶ ὧν νῦν δὴ ἐλέγομεν, καὶ οὐκ ἀναγκχάξειν, ἐάν τι ἀπῇ ἢ προσῇ. | μηκέτι αὐτὴν εἰχόνα εἶναι; ἢ οὐκ αἰσϑάνει ὅσου ἐνδέουσιν αἵ εἰκόνες τὰ αὐτὰ ἔχειν ἐκείνοις ὧν εἰχόνες εἰσίν;

ΚΡ, Ἔγωγε.

ΣΦ), Γελοῖα γοῦν, ὦ Κρατύλε, ὑπὸ τῶν ὀνομά- τῶν πάϑοι ἂν ἐχεῖνα ὧν ὀνόματά ἐστιν τὰ ὀνόματα, εἰ πάντα πανταχῇ αὐτοῖς ὁμοιωθϑείη. διττὰ γὰρ ἄν που πάντα γένοιτο, καὶ οὐκ ἂν ἔχοι αὐτῶν εἰπεῖν οὐδέ- τερον, ὁπότερόν ἐστι τὸ μὲν αὐτό, τὸ δὲ ὄνομα.

ΚΡ. ᾿Ζληϑῆ λέγεις.

ΣΩ, Θαρρῶν τοίνυν, ὦ γενναῖε, ἔα καὶ ὄνομα τὸ μὲν εὖ | κεῖσϑαι, τὸ δὲ μή. καὶ μὴ ἀνάγκαξε πάντ᾽ ἔχειν τὰ γράμματα, ἵνα κομιδῇ ἢ τοιοῦτον οἷόνπερ οὗ ὄνομά ἐστιν, ἀλλ᾽ ἔα καὶ τὸ μὴ προσῆκον γράμμα ἐπι- φέρειν. εἰ δὲ γράμμα, καὶ ὄνομα ἐν λόγῳ" εἰ δὲ ὄνομα, καὶ λόγον ἐν λόγῳ μὴ προσήκοντα τοῖς πράγ- μασιν ἐπιφέρεσϑαι, καὶ μηδὲν ἧττον ὀνομάξεσϑαι τὸ πρᾶγμα καὶ λέγεσϑαι, ἕως ἂν ὃ τύπος ἐνῇ τοῦ πράγ- ματος περὶ οὗ ἂν ὃ λόγος ἢ, ὥσπερ ἐν τοῖς τῶν !| στοιχείων ὀνόμασιν, εἰ μέμνησαι ἃ νῦν δὴ ἐγὼ καὶ

Ἑρμογένης ἐλέγομεν.

ΚΡ, ᾿Ζλλὰ μέμνημαι.

Σῷ, Καλῶς τοίνυν. ὅταν γὰρ τοῦτο ἐνῇ, κἂν μὴ πάντα τὰ προσήκοντα ἔχῃ, λελέξεταί γε τὸ πρᾶγμα, καλῶς, ὅταν πάντα, κακῶς δέ, ὅταν ὀλίγα" λέγεσϑαι δ᾽ οὖν, ὦ μακάριε, ἐῶμεν, ἵνα μὴ ὕφλωμεν, ὥσπερ οἵ ἐν Αἰγίνῃ νύκτωρ περιιόντες ὀψὲ ὁδοῦ, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ

δεδιωννδιν αι μἱς ἐμὰ ως, μεν

ὡαϑδδ »- δ “Ὁ

"5... ἅ δουδυ ι διδδοννεν μων... δ.“ ὦ ὁ ἃ ὯΣ «0. «ὦ. οι

ϑμ

11 ᾿ ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 95]

τὰ πράγματα δόξωμεν αὐτῇ τῇ ἀληϑεία οὕτω πὼς ἐλη- λυϑέναι ὀψιαίτερον [ τοῦ δέοντος, ἢ ξήτει τινὰ ἄλλην ὀνόματος ὀρϑότητα, καὶ μὴ ὁμολόγει δήλωμα συλλα- βαῖς καὶ γράμμασι πράγματος ὄνομα εἶναι. εἰ γὰρ ταῦτα ἀμφότερα ἐρεῖς, οὐχ οἷός τ᾽ ἔσει συμφωνεῖν σαυτῷ.

ΚΡ, .4λλά μοι δοκεῖς γε, ὦ Σώκρατες, μετρίως λέγειν, καὶ οὕτω τέϑεμαι.

Σ᾿, Ἐπειδὴ τοίνυν ταῦτα ἡμῖν ξυνδοκεῖ, μετὰ ταῦτα τάδε σκοπῶμεν" εἰ μέλλει, φαμέν, καλῶς κεῖσϑαι τὸ ὄνομα, τὰ προσήκοντα δεῖ αὐτὸ γράμματα ἔχειν;

Ἀν. Ναί.

ΣΦ), | Προσήκει δὲ τὰ ὅμοια τοῖς πράγμασιν;

ΚΡ. Πάνυ γε.

Σθ. Τὰ μὲν ἄρα καλῶς κείμενα οὕτω κεῖται" εἰ δὲ μή τι καλῶς ἐτέϑη. τὸ μὲν ἂν πολὺ ἴσως ἐκ προσ- ηχόντων εἴη γραμμάτων καὶ ὁμοίων, εἴπερ ἔσται εἰχών. ἔχοι δ᾽ ἄν τι καὶ οὐ προσῆχον, δι᾽ ὃ οὐκ ἂν καλὸν εἴη οὐδὲ καλῶς εἰργασμένον τὸ ὄνομα. οὕτω φαμὲν ἢ ἄλλως;

ΚΡ. Οὐδὲν δεῖ, οἶμαι, διαμάχεσϑαι, ὦ Σώκρατες" ἐπεὶ οὐκ ἀρέσχει γέ μὲ τὸ φάναι ὄνομα μὲν εἶναι, μὴ μέντοι καλῶς γε κεῖσϑαι.

Ι ΣΦ. Πότερον τοῦτο οὐκ ἀρέδκει σε, τὸ εἶναι τὸ ὄνομα δήλωμα τοῦ πράγματος;

ΚΡ, Ἐμέ γε.

Σ, , ᾿Ζ4λλὰ τὸ εἶναι τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν ἐχ προτέρων ξυγκχείμενα, τὰ δὲ πρῶτα, οὐ καλῶς σοι δοχεῖ λέγεσϑαι;

ΚΡ, Ἔμοιγε.

484

ῊΡ ΠΛΆΤΩΝΟΣ 18

Σ, ᾿᾽4λλὰ τὰ πρῶτα εἰ μέλλει δηλώματά τινῶν γίγνεσθαι, ἔχεις τινὰ καλλίω τρόπον τοῦ δηλώματα αὐτὰ γενέσϑαι ἄλλον, ἢ αὐτὰ ποιῆσαι ὅτι μάλιστα τοι- αὔτα οἷα ἐκεῖνα ἃ δεῖ δηλοῦν αὐτά; ἢ ὅδε μᾶλλόν σε ἀρέσκει ὃ τρόπος, ὃν “Ἑρμογένης λέγει καὶ ἄλλοι πολλοί, τὸ ξυνϑήματα εἶναι τὰ ὀνόματα καὶ δηλοῦν τοῖς ξυνϑεμένοις, προειδόσι δὲ τὰ πράγματα, καὶ εἶναι ταύτην ὀρϑότητα ὀνόματος, ξυνϑήκην, διαφέρειν δὲ οὐδέν, ἐάντε τις ξυνϑῆται ὥσπερ νῦν ξύγκειται, ἐάντε καὶ τοὐναντίον ἐπὶ μὲν ᾧ νῦν σμικρόν, μέγα καλεῖν,

ἐπὶ δὲ ᾧ μέγα, σμικρόν; πότερός δε ὃ τρόπος ἀρέσκει;

ΚΡ. Ὅλῳ καὶ [παντὶ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, τὸ ὁμοιώματι δηλοῦν ὅτι ἄν τις δηλοῖ, ἀλλὰ μὴ τῷ ἐπι- τυχόντι.

Σ(), Καλῶς λέγεις. οὐκοῦν εἴπερ ἔσται τὸ ὄνομα ὅμοιον τῷ πράγματι, ἀναγκαῖον πεφυκέναι τὰ στοι- χεῖα ὅμοια τοῖς πράγμασιν, ἐξ ὧν τὰ πρῶτα ὀνόματά τις ξυνϑήσει; ὧδε δὲ λέγω" ἄρά ποτ᾽ ἄν τις ξυνέϑηκεν ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν ξωγράφημα ὅμοιόν τῷ τῶν ὄντων, εἰ μὴ φύσει ὑπῆρχε φαρμακεῖα ὅμοια ὄντα, ἐξ ὧν ξυντίϑεται τὰ ] ζωγραφούμενα, ἐκείνοις ἃ μιμεῖται ἡ γραφική᾽ ἢ ἀδύνατον;

ΚΡ, ᾿ἀδύνατον.

Σ,δ), Οὐκοῦν ὡσαύτως καὶ ὀνόματα οὐκ ἄν ποτε ὅμοια γένοιτο οὐδενί, εἰ μὴ ὑπάρξει ἐκεῖνα πρῶτον ὁμοιότητά τινα ἔχοντα, ἐξ ὧν ξυντίϑεται τὰ ὀνόματα, ἐχείνοις ὧν ἐστι τὰ ὀνόματα μιμήματα; ἔστι δέ, ἐξ ὧν συνϑετέον, στοιχεῖα;

ΚΡ, Ναί.

ΧΙ]. ΣΩ. Ἤδη τοίνυν καὶ σὺ κοινώνει τοῦ λόγου

79 ᾿ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 902

οὗπερ ἄρτι Ἑρμογένης. φέρε, καλῶς σοι 1 δοκοῦμεν Ο λέγειν, ὅτε τὸ ῥῶ τῇ φορᾷ καὶ κινήσει καὶ σκληρότητι προσέοικεν, ἢ οὐ καλῶς;

ΚΡ. Καλῶς ἔμοιγε.

ΣΩ, Τὸ δὲ λάβδα τῷ λείῳ καὶ μαλακῷ καὶ οἷς νῦν δὴ ἐλέγομεν;

ΠΝ.

ΣΩ, Οἶσϑα οὖν, ὅτι ἐπὶ τῷ αὐτῷ ἡμεῖς μέν φαμὲν σχληρότης, ᾿Ερετριῆς δὲ σκληρότηρ;

ΚΡ. Πάνυ γε.

ΣΩ, Πότερον οὖν τό τε ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα ἔοικεν ἀμφότερα τῷ αὐτῷ, καὶ δηλοῖ ἐκείνοις τε τὸ αὐτὸ τελευτῶντος τοῦ ῥῶ καὶ ἡμῖν τοῦ σῖγμα, ἢ τοῖς ἕτέ- ροις ἡμῶν οὐ δηλοῖ;

Ι ΚΡ, 4Ζηλοῖ μὲν οὖν ἀμφοτέροις. ἢ

ΣΩ, Πότερον ἣ ὕμοια τυγχάνει ὄντα τὸ ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα; ἢ ἡ μή;

ΚΡ. ἍΜἰι ὅμοια.

ΣΩ, Ἦ οὖν ὕμοιά ἐστι πανταχῇ;

ΚΡ. Πρός γε τὸ ἴσως φορὰν δηλοῦν.

ΣΩ, Ἦ καὶ τὸ λάβδα ἐγκείμενον; οὐ τὸ ἔναν- τίον δηλοῖ σκληρότητος:

ΚΡ. Ἴσως γὰρ οὐκ ὀρϑῶς ἔγκειται, ὦ Σώκρατες" ὥσπερ καὶ ἃ νῦν δὴ σὺ πρὸς “Ερμογένη ἔλεγες ἐξαι- ρῶν τὲ καὶ ἐντιϑεὶς γράμματα οὗ δέοι, καὶ ὀρϑῶς ἐδόκεις ἔμοιγε. καὶ νῦν ἴσως ἀντὶ τοῦ λάβδα ῥῶ δεῖ λέγειν.

ΣΩ, Εὖ λέγεις. τί οὖν; νῦν ὡς λέγομεν, 1 οὐδὲν Ἐ μανϑάνομεν ἀλλήλων. ἐπειδάν τις φῇ σκληρόν, οὐδὲ οἶσϑα σὺ νῦν ὅτι ἐγὼ λέγω;

48ὅ

254 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 80

ΚΡ. Ἔγωγε, διά γε τὸ ἔϑος, ὦ φίλτατε.

Σῷ, Ἔϑος δὲ λέγων οἴει τι διάφορον λέγειν ξυνϑήκης; ἢ ἄλλο τι λέγεις τὸ ἔϑος ἢ ὅτι ἐγώ. ὅταν τοῦτο φϑέγγωμαι, διανοοῦμαι ἐχεῖνο, σὺ δὲ γιγνώ- ὅκεις ὅτι ἐκεῖνο διανοοῦμαι; οὐ τοῦτο λέγεις;

ΓΑΡΟΥ ΝΣ

Σ (δ, Οὐκοῦν εἰ γιγνώσκεις ἐμοῦ φϑεγγομένου, δήλωμά σοι γίγνεται παρ᾽ ἐμοῦ;

ΚΡ, Ναί

Σ᾿). ᾿Ζπὸ τοῦ ἀνομοίου γε ἢ ὃ διανοούμενος

φϑέγγομαι, εἴπερ τὸ λάβδα ἀνόμοιόν ἐστι τῇ ἧ φὴς

σὺ σκληρότητι εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει. τί ἄλλο ἢ αὐτὸς σαυτῷ ξυνέϑου καί δοι γίγνεται ἡ ὀρϑότης τοῦ ὀνόματος ξυνϑήκη, ἐπειδή γε δηλοῖ καὶ τὰ ὅμοια καὶ τὰ ἀνόμοια γράμματα, ἔϑους τε καὶ ξυνϑήκης τυχόντα; εἰ δ᾽ ὅτι μάλιστα μή ἐστι τὸ ἔϑος ξυνϑήκη, | οὐκ ἂν καλῶς ἔτι ἔχοι λέγειν τὴν ὁμοιότητα δήλωμα εἶναι, ἀλλὰ τὸ ἔϑος" ἐκεῖνο γάρ, ὡς ἔοικε, καὶ ὁμοίῳ καὶ ἀνομοίῳ δηλοῖ. ἐπειδὴ δὲ ταῦτα ξυγχωροῦμεν, ὦ Κρατύλε --- τὴν γὰρ σιγήν σου ξυγχώρησιν ϑήσω --- ἀναγκαῖόν που καὶ ξυνϑήκην τι καὶ ἔϑος ξυμβάλλεσϑαι πρὸς δήλωσιν ὧν διανοούμενοι λέγομεν" ἐπεί, ὦ βέλ- τιότε, εἰ ϑέλεις ἐπὶ τὸν ἀριϑμὸν ἐλϑεῖν, πόϑεν οἴει ἕξειν ὀνόματα ὅμοια ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἀριϑμῶν ἐπενεγκεῖν, ἐὰν μὴ ἐᾷς τι τὴν σὴν δμολογίαν καὶ ξυνϑήκην κῦρος ἔχειν τῶν ὀνομάτων ὀρϑότητος πέρι; ἐμοὶ μὲν οὖν καὶ αὐτῷ ἀρέσκει μὲν κατὰ τὸ δυνατὸν ὅμοια εἶναι τὰ ὀνόματα τοῖς πράγμασιν: ἀλλὰ μὴ ὡς ἀληϑῶς, τὸ τοῦ Ἕρμο- γένους. γλίσχρα ἢ ἡ δλκὴ αὕτη τῆς ὁμοιότητος, ἀναγ- καῖον δὲ ἢ καὶ τῷ φορτικῷ τούτῳ προσχρῆσϑαι, τῇ

81 'ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 9ὴῦ

ξυνϑήκῃ, εἰς ὀνομάτων ὀρϑότητα. ἐπεὶ ἴσως κατά γε τὸ δυνατὸν κάλλιστ᾽ ἂν λέγοιτο, ὅταν ἢ πᾶσιν ἢ ὡς πλείστοις ὁμοίοις λέγηται, τοῦτο δ᾽ ἐστὶ προσήχουσιν. αἴσχιστα δὲ τοὐναντίον. τόδε δέ} μοι ἔτι εἰπὲ μετὰ ταῦτα, τίνα ἡμῖν δύναμιν ἔχει τὰ ὀνόματα καὶ τί φῶμεν αὐτὰ καλὸν ἀπεργάξεσϑαι;

ΧΙΠ. ΚΡ. Διδάσκειν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, καὶ τοῦτο πάνυ ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν τὰ ὀνόματα ἐπέ- στηται, ἐπίστασϑαι καὶ τὰ πράγματα.

ΣΩ, Ἴσως γάρ, ὦ Κρατύλε, τὸ τοιόνδε λέγεις, ὡς ἐπειδάν τις εἰδῆ τὸ ὄνομα οἷόν ἐστιν --- ἔστι δὲ οἷόνπερ τὸ πρᾶγμα -- εἴσεται δὴ καὶ τὸ πρᾶγμα, ἐπείπερ ὅμοιον τυγχάνει ὃν τῷ ὀνόματι, τέχνη δὲ μία ἄρ᾽ ἐστὶν ἡ αὐτὴ πάντων τῶν ἀλλήλοις ὁμοίων. κατὰ τοῦτο δή μοι δοκεῖς λέγειν, ὡς ὃς ἂν τὰ ὀνόματα εἰδῇ εἴσεται καὶ τὰ πράγματα.

ΚΡ, ᾿4Ζληϑέστατα λέγεις.

Σ, Ἔχε δή, ἴδωμεν τίς ποτ᾽ ἂν εἴη ὃ τρόπος οὗτος τῆς διδασκαλίας τῶν ὄντων, ὃν σὺ λέγεις νῦν, καὶ πότερον ἔστι μὲν χαὶ ἄλλος, οὗτος μέντοι βελτίων. ἢ οὐδ᾽ ἔστιν ἄλλος ἢ οὗτος. ποτέρως οἴει:

ΚΡ. | Οὕτως ἔγωγε, οὐ πάνυ τι εἶναι ἄλλον, τοῦτον δὲ καὶ μόνον καὶ βέλτιστον.

ΣΦ, Πότερον δὲ καὶ εὕρεσιν τῶν ὄντων τὴν αὐτὴν ταύτην εἶναι, τὸν τὰ ὀνόματα εὑρόντα καὶ ἐκεῖνα εὑρηκέναι ὧν ἐστι τὰ ὀνόματα ἢ ξητεῖν μὲν καὶ εὑρίσκειν ἕτερον δεῖν τρόπον, μανϑάνειν δὲ τοῦτον;

ΚΡ. Πάντων μάλιστα καὶ ξητεῖν καὶ εὑρίσκειν τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον κατὰ ταὐτά.

ΣΦ. Φέρε δή, ἐννοήσωμεν, ὦ Κρατύλε, εἴ τις

Ὀ

486

956 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 82

Β ξητῶν τὰ πράγματα ἀκολουϑοῖ τοῖς ὀνόμασι, [ σκοπῶν οἷον ἕκαστον βούλεται εἶναι, ἄρ᾽ ἐννοεῖς ὅτι οὐ σμι- κρὺς κίνδυνός ἐστιν ἐξαπατηϑῆναι;

ΚΡ, Πῶς:

Σι., Ζ4ῆλον ὅτι ὃ ϑέμενος. πρῶτος τὰ ὀνόματα, οἷα ἡγεῖτο εἶναι τὰ πράγματα, τοιαῦτα ἐτίϑετο καὶ τὰ ὀνόματα, ὥς φαμεν. ἦ γάρ;

ΚΡ, Ναί

Σ, Εἰ οὖν ἐκεῖνος μὴ ὀρϑῶς ἡγεῖτο, ἔϑετο δὲ οἷα ἡγεῖτο, τί οἴει ἡμᾶς τοὺς ἀκολουϑοῦντας αὐτῷ πείσεσϑαι; ἄλλο τι ἢ ἐξαπατηϑήσεσϑαι;

ΚΡ. ᾿“λλὰ μὴ οὐχ οὕτως ἔχῃ, ὦ Σώκρατες, ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον ἢ εἰδότα | τίϑεσϑαι τὸν τυϑέμενον τὰ ὀνό- ματα εἰ δὲ μή, ὅπερ πάλαι ἐγὼ ἔλεγον, οὐδ᾽ ἂν ὀνό- ματα εἴη. μέγιστον δέ σοι ἔστω τεχμήριον ὅτι οὐκ ἔσφαλται τῆς ἀληϑείας ὃ τιϑέμενος" οὐ γὰρ ἄν ποτε οὕτω ξύμφωνα ἦν αὐτῷ ἅπαντα" ἢ οὐκ ἐνενόεις αὐτὸς λέγων ὡς πάντα κατὰ ταὐτὸν καὶ ἐπὶ ταὐτὸν ἐγίγνετο τὰ ὀνόματα;

Σ, ᾿Δ4λλὰ τοῦτο μέν, ὠγαϑὲ Κρατύλε, οὐδέν ἐστιν ἀπολόγημα. εἰ γὰρ τὸ πρῶτον σφαλεὶς ὃ τυϑέ- μενος τἄλλα ἤδη πρὸς τοῦτ᾽ ἐβιάξετο καὶ [ αὑτῷ ξυμ- φωνεῖν ἠνάγκαζεν, οὐδὲν ἄτοπον, ὥσπερ τῶν διαγραμ- μάτων ἐνίοτε τοῦ πρώτου σμικροῦ καὶ ἀδήλου ψεύδους γενομένου, τὰ λοιπὰ πάμπολλα ἤδη ὄντα ἑπόμενα ὁμολογεῖν ἀλλήλοις. δεῖ δὴ περὶ τῆς ἀρχῆς παντὸς πράγματος παντὶ ἀνδρὶ τὸν πολὺν λόγον εἶναι καὶ τὴν πολλὴν σκέψιν. εἴτε ὀρθῶς εἴτε μὴ ὑπόκειται" ἐκείνης δὲ ἐξετασϑείσης ἱχανῶς, τὰ λοιπὰ φαίνεσϑαι ἐκείνῃ Ἑ ἑπόμενα. οὐ μέντοι ἀλλὰ [ϑαυμάξοιμ᾽ ἄν, εἰ καὶ τὰ

“Ὡ 0. ὐνᾳ4.

83 ᾿'ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 951

ὀνόματα ξυμφωνεῖ αὐτὰ αὑτοῖς. πάλιν γὰρ ἐπισκχε- ψώμεϑα ἃ τὸ πρότερον διήλθομεν. ὡς τοῦ παντὺς ἰόντος τε καὶ φερομένου καὶ ῥέοντός φαμὲν σημαίνειν ἡμῖν τὴν οὐσίαν τὰ ὀνόματα. ἄλλο τι οὕτω σοι δοκεῖ δηλοῦν;

ΚΡ. Πάνυ σφόδρα, καὶ ὀρϑῶς γε | σημαίνει.

Σ,δλ. Σχοπῶμεν δὴ ἐξ αὐτῶν ἀναλαβόντες πρῶτον μὲν τοῦτο τὸ ὄνόμα, τὴν ἐπιστήμην, ὡς ἀμφίβολόν ἐστι καὶ μᾶλλον ἔοικε σημαίνοντι. ὅτι ἵστησιν ἡμῶν ἐπὶ τοῖς πράγμασι τὴν ψυχὴν ἢ ὅτι ξυμπεριφέρεται, καὶ ὀρϑότερόν ἐστιν ὥσπερ νῦν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν λέγειν μᾶλλον ἢ ἐκβάλλοντας τὸ εἶ πιστήμην, ἀλλὰ τὴν ἐμβολὴν ποιήσασϑαι ἀντὶ τῆς ἐν τῷ εἶ ἐν τῷ ἰῶτα. ἔπειτα τὸ βέβαιον, ὅτι βάσεώς τινός ἐστιν καὶ στάσεως μίμημα, ἀλλ᾽ οὐ φορᾶς. | ἔπειτα ἡ ἱστορία αὐτό που σημαίνει. ὅτι ἵστησι τὸν ῥοῦν. καὶ τὸ πιστὸν ἵστὰν παντάπασι σημαίνει. ἔπειτα ὃὲ ἡ μνήμη παντί που μηνύει, ὅτι μονή ἐστιν ἐν τῇ ψυχῇ, ἀλλ᾽ οὐ φορά. εἰ δὲ βούλει, ἡ ἁμαρτία καὶ ἣ ξυμφορά, εἰ κατὰ τὸ ὄνομά τις ἀκολουϑήσει. φανεῖται ταὐτὸν τῇ ξυνέσει ταύτῃ καὶ ἐπιστήμῃ καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσι τοῖς περὶ τὰ σπουδαῖα ὀνόμασιν. ἔτι τοίνυν ἡ ἀμαϑία καὶ ἡ ἀκολασία παραπλησία τούτοις φαίνεται" ἡ μὲν γὰρ τοῦ ἅμα ϑεῷ ἰόντος Ϊ πορεία φαίνεται, ἡ ἀμαϑία, ἡ δ᾽ ἀκολασία παντάπασιν ἀχολουϑία τοῖς πράγμασι φαίνεται. καὶ οὕτως. ἃ νομίξομεν ἐπὶ τοῖς κακίστοις ὀνόματα εἶναι, ὁδμοιότατ᾽ ἂν φαίνοιτο τοῖς ἐπὶ τοῖς καλλίστοις. οἶμαι δὲ καὶ ἄλλα πόλλ᾽ ἄν τις εὕροι, εἰ πραγματεύοιτο, ἐξ ὧν οἰηϑείη ἂν αὖ πάλιν τὸν τὰ ὀνόματα τιϑέμενον οὐχὶ ἰόντα οὐδὲ φερόμενα ἀλλὰ μένοντα τὰ πράγματα σημαίνειν.

ῬΩΔΤΟΙ͂ 11

457

Β

σ

8 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 84

ΚΡ. ᾿4λλ᾽, ὦ Σώκρατες, δρᾷς, ὅτι τὰ πολλὰ | ἐχείνως ἐσήμαινεν.

Σίδ. Τί οὖν τοῦτο. ὦ Κρατύλε; ὥσπερ ψήφους διαριϑμησόμεϑα τὰ ὀνόματα, καὶ ἐν τούτῳ ἔσται ἡ

ὀρϑότης; ὁπότερα ἂν πλείω φαίνηται τὰ ὀνόματα δη-

μαίνοντα, ταῦτα δὴ ἔσται τἀληϑῆ;

ΚΡ, Οὔκουν εἰκός γε.

ΧΙΠΙ. Σῶ, Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ὦ φίλε. καὶ ταῦτα μέν γε αὐτοῦ ἐάσωμεν, [τάδε δὲ ἐπισκεψώμεϑα, εἰ ἡμῖν καὶ τῇδε ὁμολογεῖς εἴτε καὶ οὔ. φέρε, τοὺς

τὰ ὀνόματα ἐν ταῖς πόλεσι τιϑεμένους ἑκάστοτε, ἔν τὲ ᾿ ταῖς Ἑλληνικαῖς καὶ βαρβαρικαῖς, οὐκ ἀρτίως ὡμολο- γοῦμεν νομοϑέτας εἶναι καὶ τὴν τέχνην τὴν τοῦτο δυναμένην νομοϑετικήν ;

ΚΡ, Πάνυ γε.

Σ Ὁ, “έγε δή, οἵ πρῶτοι νομοϑέται τὰ πρῶτα ὀνόματα πότερον γιγνώσκοντες τὰ πράγματα, οἷς ἐτί- ϑεντο, ἐτίϑεντο ἢ ἀγνοοῦντες:

ΚΡ. Οἶμαι μὲν ἐγώ, ὦ Σώκρατες, γιγνώσκοντες.

Ι ΣΩ. Οὐ γάρ που, ὦ ἕταῖρε Κρατύλε, ἀγνοοῦν- τές γε.

ΚΡ, Οὔ μοι δοκεῖ.

Σ,.).1 ἐπανέλθωμεν δὲ πάλιν ὅϑεν δεῦρο μετέ- βημεν. ἄρτι γὰρ ἐν τοῖς πρόσϑεν, εἰ μέμνησαι, τὸν τιϑέμενον τὰ ὀνόκατα ἀναγκαῖον ἔφησϑα εἶναι εἰδότα τίϑεσϑαι οἷς ἐτίϑετο. πότερον οὖν ἔτι σοι δοκεῖ οὕτως ἢ οὔ;

ΚΡ, ει.

ΣΩ, Ἦ καὶ τὸν τὰ πρῶτα τιϑέμενον εἰδότα φὴς τίϑεσϑαι;

8ὅ ᾿ΚΡΑΤΥΛΟΣ. οῃ0 ΚΡ, Εἰὐδότα.

ΣΩ, Ἐκ ποίων οὖν ὀνομάτων ἢ μεμαϑηκὼς ἢ εὑρηκὼς ἦν τὰ πράγματα, εἴπερ τά γε πρῶτα μή πω Β ἔκειτο, μαϑεῖν δ᾽ αὖ φαμὲν τὰ πράγματα καὶ εὑρεῖν ἀδύνατον εἶναι ἄλλως ἢ τὰ ὀνόματα μαϑόντας ἢ αὐ- τοὺς ἐξευρόντας οἷά ἐστι;

ΚΡ. 4Ζοκεῖς τί μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, Τίνα οὖν τρόπον φῶμεν αὐτοὺς εἰδότας ϑέσϑαι ἢ νομοϑέτας εἶναι, πρὶν καὶ ὁτιοῦν ὄνομα κεῖ- σϑαί τε καὶ ἐχείνους εἰδέναι. εἴπερ μὴ ἔστι τὰ πράγ- ματα μαϑεῖν ἀλλ᾽ ἢ ἐκ τῶν ὀνομάτων;

ΚΡ, Οἶμαι μὲν ἐγὼ τὸν ἀληϑέστατον λόγον περὶ Ι τούτων εἶναι, ὦ Σώκρατες, μείξω τινὰ δύναμιν εἶνα: Ο ἢ ἀνϑρωπείαν τὴν ϑεμένην τὰ πρῶτα ὀνόματα τοῖς πράγμασιν, ὥστε ἀναγκαῖον εἶναι αὐτὰ ὀρϑῶς ἔχειν.

ΣΩ, Εἶτα. οἴει, ἐναντία ἂν ἐτίϑετο αὐτὸς αὑτῷ ὁ ϑείς, ὧν δαίμων τις ἢ ϑεός; ἢ οὐδέν δοι ἐδοκοῦμεν ἄρτι λέγειν;

ΚΡ. ᾿Δλλὰ μὴ οὐκ ἢ τούτων τὰ ἕτερα ὀνόματα.

ΣΩ, Πότερα, ὦ ἄριστε, τὰ ἐπὶ τὴν στάσιν ἄγοντα ἢ τὰ ἐπὶ τὴν φοράν; οὐ γάρ που κατὰ τὸ ἄρτι λεχϑὲν πλήϑει κριϑήσεται.

ΚΡ. | Οὔτοι δὴ δίκαιόν γε. ὦ Σώκρατες. Ἢ

ΣΩ, Ὀνομάτων οὖν στασιασάντων. καὶ τῶν μὲν φασχόντων ἑαυτὰ εἶναι τὰ ὅμοια τῇ ἀληϑείᾳ, τῶν δ᾽ ἑαυτά, τίνι ἔτι διαχρινοῦμεν, ἢ ἐπὶ τί ἐλθόντες; οὐ γάρ που ἐπὶ ὀνόματά γε ἕτερα ἄλλα τούτων" οὐ γὰρ ἔστιν, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἄλλ᾽ ἄττα ξητητέα πλὴν ὀνομάτων, ἃ ἡμῖν ἐμφανιεῖ ἄνευ ὀνομάτων, ὁπότερα τούτων ἐστὶ τά- ληϑῆ, δείξαντα δῆλον ὅτι τὴν ᾿ ἀλήϑειαν τῶν ὄντων. Εὶ

ἐμ

439

960 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 88

ΚΡ, Ζοκεῖ μοι οὕτω.

Σ Ὁ, Ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὦ Κρατύλε, δυνατὸν μαϑεῖν ἄνευ ὀνομάτων τὰ ὄντα, εἴπερ ταῦτα οὕτως ἔχει.

ΚΡ, Φαίνεται.

Σ. Διὰ τίνος ἄλλου οὖν ἔτι προσδοκᾷς ἂν αὐτὰ μαϑεῖν; ἄρα δι᾽ ἄλλου του ἢ οὗπερ εἰκός τε καὶ δικαιότατον, δι΄ ἀλλήλων γε, εἴ πῃ ξυγγενῆ ἐστιν, καὶ αὐτὰ δι’ αὑτῶν; τὸ γάρ που ἕτερον ἐχείνων καὶ ἀλλοῖον ἕτερον ἄν τι καὶ ἀλλοῖον σημαίνοι, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκεῖνα.

ΚΡ, ᾿Ζληϑῆ μοι φαίνει λέγειν.

Ι Σῶ. Ἔχε δὴ πρὸς Ζιός: τὰ δὲ ὀνόματα οὐ πολλάκις μέντοι ὡμολογήσαμεν τὰ καλῶς κείμενα ἕοι- κότα εἶναι ἐκείνοις ὧν ὀνόματα κεῖται, καὶ εἶναι εἶχό- νας τῶν πραγμάτων;

ἘΡῚ ΟΝ σέ,

Σ Ὁ. Εἰ οὖν ἔστι μὲν ὅτι μάλιστα δι᾽ ὀνομάτων τὰ πράγματα μανϑάνειν, ἔστι δὲ καὶ δι᾿ αὐτῶν, πο- τέρα ἂν εἴη καλλίων καὶ σαφεστέρα ἣ μάϑησις; ἐκ τῆς εἰχόνος μανϑάνειν αὐτήν τε αὐτήν, εἰ καλῶς εἴκα- σται. καὶ τὴν ἀλήϑειαν, ἧς ἦν εἰχών, ἢ ἐκ τῆς ἀλη-

’ 3 4 2 Ἁ .Ἃ Ἁ κι ναὸ Β ϑείας αὐτήν τὲ αὐτὴν καὶ τὴν | εἰκόνα αὐτῆς, εἰ πρε-

πόντως εἴργασται;

ΚΡ. Ἐκ τῆς ἀληϑείας μοι δοκεῖ ἀνάγκη εἶναι.

Σ Ὁ. Ὅντινα μὲν τοίνυν τρόπον δεῖ μανϑάνειν ἢ εὑρίσκειν τὰ ὄντα, μεῖξον ἴσως ἐστὶν ἐγνωκέναι ἢ κατ᾽ ἐμὲ καὶ σέ" ἀγαπητὸν δὲ καὶ τοῦτο ὁμολογήσασϑαι, ὅτι οὐκ ἐξ ὀνομάτων, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αὐτὰ ἐξ αὑτῶν καὶ μαϑητέον καὶ ξητητέον ἢ ἐκ τῶν ὀνομάτων.

ΚΡ, Φαίνεται, ὦ Σώκρατες.

87 ᾿ΚΡΑΤΥΛΟΣ. 9601

ΧΙΙΥ. Σῷ. Ἔτι τοίνυν τόδε σκεψώμεθα, ὅπως μὴ ἡμᾶς τὰ πολλὰ ταῦτα ὀνόματα ἐς ταὐτὸν τείνοντα Ι ἐξαπατᾷ, εἰ τῷ ὄντι μὲν οἵ ϑέμενοι αὐτὰ διανοη- ϑέντες ἔϑεντο ὡς ἰόντων ἁπάντων ἀεὶ καὶ ῥεόντων --- φαίνονται γὰρ ἔμοιγε καὶ αὐτοὶ οὕτω διανοηϑῆναι ---- τὸ δ᾽, εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλ᾽ οὗτοι αὐτοί τε ὥσπερ εἴς τινα δίνην ἐμπεσόντες κυκῶνται καὶ ἡμᾶς ἐφελκόμενοι προσεμβάλλουσιν. σκέψαι γάρ, ὦ ϑαυ- μάσις Κρατύλε, ὃ ἔγωγε πολλάκις ὀνειρώττω. πότερον φῶμέν τι εἶναι αὐτὸ καλὸν καὶ ἀγαϑὸν καὶ ἕν ἕκα- στον τῶν ὄντων | οὕτω, ἢ μή;

ΚΡ. Ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.

Σ,. Αὐτὸ τοίνυν ἐκεῖνο σχεψώμεϑα, μὴ εἰ πρόδ- ὡπόν τί ἐστιν καλὸν ἤ τι τῶν τοιούτων, καὶ δοκεῖ ταῦτα πάντα ῥεῖν" ἀλλ᾽ αὐτό, φῶμεν, τὸ καλὸν οὐ τοιοῦτον ἀεί ἐστιν οἷόν ἐστιν;

ΚΡ. ᾿Ζνάγκη.

Σ,, Ἶ4ρ᾽ οὖν οἷόν τὸ προσειπεῖν αὐτὸ ὀρϑῶς, εἰ ἀεὶ ὑπεξέρχεται, πρῶτον μὲν ὅτι ἐκεῖνό ἐστιν, ἔπειτα ὅτι τοιοῦτον, ἢ ἀνάγκη ἅμα ἡμῶν λεγόντων ἄλλο αὐτὸ εὐθὺς γίγνεσϑαι καὶ ὑπεξιέναι καὶ μηκέτι οὕτως ἔχειν;

ΚΡ. ᾿Ζνάγκη.

Ι Σῷ, Πῶς οὖν ἂν εἴη τὶ ἐχεῖνο, ὃ μηδέποτε. ὡσαύτως ἔχει; εἰ γάρ ποτε ὡσαύτως ἴδχει, ἔν γ᾽ ἐκείνω τῷ χρόνῳ δῆλον ὅτι οὐδὲν μεταβαίνει" εἰ δὲ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχει καὶ τὸ αὐτό ἔστι, πῶς ἂν τοῦτό γε μεταβάλλοι ἢ κινοῖτο, μηδὲν ἐξιστάμενον τῆς αὑτοῦ ἰδέαο:

ΚΡ, Οὐδαμῶς.

Σ,(), ᾿4λλὰ μὴν οὐδ᾽ ἂν γνωσϑείη γε ὑπ᾽ οὐδε-

202 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 88

440 νός. ἅμα γὰρ ἂν ἐπιόντος τοῦ γνωσομένου ἄλλο καὶ ἀλλοῖον γίγνοιτο, ὥστε οὐκ ἂν γνωσϑείη ἔτι ὁποῖόν γέ τί ἐστιν ἢ πῶς ἔχον᾽ γνῶσις δὲ δήπου οὐδεμία γιγνώσκει ὃ γιγνώσκει μηδαμῶς ἔχον.

ΚΡ. Ἔστιν ὡς λέγεις.

ΣΩ, ᾿4λλ᾽ οὐδὲ γνῶσιν εἶναι φάναι εἰχός, ὦ Κρατύλε, εἰ μεταπίπτει πάντα χρήματα καὶ μυδὲν μένει. εἰ μὲν γὰρ αὐτὸ τοῦτο, ἡ γνῶσις, τοῦ γνῶσις εἶναι μὴ μεταπίπτει. μένοι τε ἂν ἀεὶ ἡ γνῶσις καὶ

Β εἴη γνῶσις" εἰ δὲ καὶ αὐτὸ τὸ εἶδος μεταπίπτει | τῆς γνώσεως, ἅμα τ᾽ ἂν μεταπίπτοι εἰς ἄλλο εἶδος γνώ- σεως καὶ οὐκ ἂν εἴη γνῶσις" εἰ δὲ ἀεὶ. μεταπίπτει, ἀεὶ οὐκ ἂν εἴη γνῶσις, καὶ ἐκ τούτου τοῦ λόγου οὔτε τὸ γνωσόμενον οὔτε τὸ γνωσϑησόμενον ἂν εἴη" εἰ δὲ ἔστι μὲν ἀεὶ τὸ γιγνῶσκον, ἔστι δὲ τὸ γιγνω- σχόμενον, ἔστι δὲ τὸ καλόν, ἔστι δὲ τὸ ἀγαϑόν, ἔστι ὃὲ ἕν ἕχαστον τῶν ὄντων. οὔ μοι φαίνεται ταῦτα ὅμοια ὄντα, ἃ νῦν ἡμεῖς λέγομεν, δοῇ οὐδὲν οὐδὲ

Ο φορᾷ. } ταῦτ᾽ οὖν πότερόν ποτε οὕτως ἔχει ἢ ἐκείνως, ὡς οἵ περὶ Ἡράκλειτόν τὲ λέγουσι καὶ ἄλλοι πολλοί, μὴ οὐ ῥάδιον ἡ ἐπισκέψασϑαι, οὐδὲ πάνυ νοῦν ἔχοντος ἀνθρώπου ἐπιτρέψαντα ὀνόμασιν αὑτὸν καὶ τὴν αὑτοῦ ψυχὴν ϑεραπεύειν, πεπιστευχότα ἐκείνοις χαὶ τοῖς ϑεμένοις αὐτά, διισχυρίξεσϑαι ὥς τι εἰδότα καὶ αὑτοῦ τε χαὶ τῶν ὄντων καταγιγνώσκειν, ὡς οὐδὲν ὑγιὲς οὐδενός, ἀλλὰ πάντα ὥσπερ κεράμια ῥεῖ, καὶ ἀτεχνῶς

Ὁ ὥσπερ οἵ κατάρρῳ νοσοῦντες ἄνϑρωποι, οὕτως ᾿ οἴε- σϑαι καὶ τὰ πράγματα διακεῖσθαι, ὑπὸ ῥεύματός τε καὶ χατάρρου πάντα τὰ χρήματα ἔχεσϑαι. ἴσως μὲν οὖν δή, ὦ Κρατύλε, οὕτως ἔχει, ἴσως δὲ καὶ οὔ. σκο-

89 ᾿ΚΡΑΤΥΛΟΣ, 962

πεῖσϑαι οὖν χρὴ ἀνδρείως τε καὶ εὖ, καὶ μὴ ῥαδίως . ἀποδέχεσϑαι --- ἔτι γὰρ νέος εἶ καὶ ἡλικίαν ἔχεις ---, σχεψάμενον δέ, ἐὰν εὕρῃς, μεταδιδόναι καὶ ἐμοί.

ΚΡ, ᾿“λλὰ ποιήσω ταῦτα. εὖ μέντοι ἴσϑι, ὦ Σώ- χρατες, ὅτι οὐδὲ νυνὶ ἀσκέπτως ἔχω, ἀλλά μοι σκο- πουμένῳ καὶ πράγματα ἔχοντι πολὺ μᾶλλον ἐκείνως φαίνεται ἔχειν, ὡς «Ἡράκλειτος λέγει.

ΣΟ, Εἰς αὖϑις τοίνυν με, ὦ ἑταῖρε, διδάξεις, ἐπειδὰν ἥκῃς" νῦν δέ, ὥσπερ παρεδσκεύασαι., πορεύου εἰς ἀγρόν" προπέμψει δέ σε καὶ Ἑρμογένης ὅδε.

ΚΡ, Ταῦτ᾽ ἔσται, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ καὶ σὺ πειρῶ ἔτι ἐννοεῖν ταῦτα ἤδη.

ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ [ἢ περὶ ἐπιστήμης. πειραστικός!.

ΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ͂ ΠΡΟΣΩΠᾺ ΕΥ̓ΚΛΕΙΔΗΣ, ΤΕΡΨΊΩΝ, ΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ.

5. Ζ Ῥ. 142

Ι. ΕΥ. Ἄρτι, ὦ Τερψίων, ἢ πάλαι ἐξ ἀγροῦ;

ΤΡ, ᾿ἘἘπιεικῶς πάλαι. καὶ σέ γε ἐζήτουν κατ᾽ ἀγορὰν καὶ ἐθαύμαξον, ὅτι οὐχ οἷός τ᾽ ἦ εὑρεῖν.

ΕΥ. Οὐ γὰρ ἢ κατὰ πόλιν.

ΤΕΡ. Ποῦ μήν;

ΒΎ. Εἰς λιμένα καταβαίνων Θεαιτήτῳ ἐνέτυχον φερομένῳ ἐκ Κορίνϑου ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου ᾿4ϑήναζξε.

ΤῈῊΡ. ἄΖῶντι ἢ τετελευτηκότι;

Β [ΕἘΎ. Ζῶντι καὶ μάλα μόλις" χαλεπῶς μὲν γὰρ ἔχει καὶ ὑπὸ τραυμάτων τινῶν, μᾶλλον μὴν αὐτὸν αἱρεῖ τὸ γεγονὸς νόσημα ἕν τῷ στρατεύματι.

ΤῊΡ, ,“ΜΜἝμῶν ἡ δυσεντερία;

ἈΠ ΝΣ

ΤΕΡ, οΟἷον ἄνδρα λέγεις ἐν κινδύνῳ εἶναι.

ΕΎ. Καλόν τε καὶ ἀγαϑόν, ὦ Τερψίων, ἐπεί τοι καὶ νῦν ἤκουόν τινων μάλα ἐγκωμιαξόντων αὐτὸν περὶ τὴν μάχην.

ΤῈΡ, Καὶ οὐδέν γ᾽ ἄτοπον, ἀλλὰ πολὺ ϑαυμαστό-

91 ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 20ῦ

τερον, εἰ μὴ τοιοῦτος ἦν. ἀτὰρ πῶς οὐκ | αὐτοῦ Με- . γαροῖ κατέλυεν;

ΕΥ. Ἠπείγετο οἴκαδε: ἐπεὶ ἔγωγ᾽ ἐδεόμην καὶ συνεβούλευον, ἀλλ᾽ οὐκ ἤϑελεν. καὶ δῆτα προπέμψας αὐτόν, ἀπιὼν πάλιν ἀνεμνήσϑην καὶ ἐθαύμασα Σωκρά- τους. ὡς μαντικῶς ἄλλα τε δὴ εἶπε καὶ περὶ τούτου. δοκεῖ γάρ μοι ὀλίγον πρὸ τοῦ ϑανάτου ἐντυχεῖν αὐτῷ μειρακέῳ ὄντι, καὶ συγγενόμενός τὲ καὶ διαλεχϑεὶς πάνυ ἀγασϑῆναι αὐτοῦ τὴν φύσιν. καί μοι ἐλϑόντι ᾿4ϑήναξε

τούς τὲ λόγους οὗἣς διελέχϑη αὐτῷ διηγήσατο, καὶ 1 Ὁ

μάλα ἀξίους ἀκοῆς, εἶπέ τε, ὅτι πᾶσα ἀνάγκη εἴη τοῦ- τον ἐλλόγιμον γενέσϑαι, εἴπερ εἰς ἡλικίαν ἔλϑοι.

ΤΕΡ. Καὶ ἀληϑῆ γε, ὡς ἔοικεν, εἶπεν. ἀτὰρ τίνες ἦσαν οἵ λόγοι; ἔχοις ἂν διηγήσασϑαι;

ΕἼ. Οὐ μὰ τὸν Ζία. οὔκουν οὕτω γε ἀπὸ στό- ματος ἀλλ᾽ ἐγραψάμην τότ᾽ εὐθὺς ᾿ οἴκαδ᾽ ἐλθὼν ὑπομνήματα, ὕστερον δὲ κατὰ σχολὴν ἀναμιμνῃσκόμενος ἔγραφον, καὶ ὁσάκις ᾿ϑήναξε ἀφικοίμην, ἐπανηρώτων τὸν Σωκράτη ὃ μὴ ἐμεμνήμην, καὶ δεῦρο ἐλϑὼν ἐπην- ὠρϑούμην" ὥστε μοι δὄχεδόν τι πᾶς ὃ λόγος γέγραπται.

ΤῈΡ, .4λλ᾽ ἤδη ἤκουσά σου καὶ πρότερον, καὶ μέντοι ἀεὶ μέλλων κελεύσειν ἐπιδεῖξαι διατέτριφα δεῦρο. ἀλλὰ τέ κωλύει νῦν ἡμᾶς διελθεῖν; πάντως ἔγωγε καὶ ἀναπαύσασϑαι δέομαι, ὡς ἐξ ἀγροῦ ἥκων.

Ι ΕΥβ. ᾿Δ4λλὰ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς μέχρι Ἐρινοῦ Θεαίτητον προύπεμψα, ὥστε οὐκ ἂν ἀηδῶς ἀναπαυοί- μην. ἀλλ᾽ ἴωμεν, καὶ ἡμῖν ἅμα ἀναπαυομένοις ὃ παῖς ἀναγνώσεται.

ΤΕῈΡ. Ὀρϑῶς λέγεις.

ΒΎ, Τὸ μὲν δὴ βιβλίον, ὦ Τερψίων, τουτί" ἐγρα-

148

9606 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 92

ψάμην δὲ δὴ οὑτωσὶ τὸν λόγον, οὐκ ἐμοὶ Σωκράτη διηγούμενον ὡς διηγεῖτο, ἀλλὰ διαλεγόμενον οἷς ἔφη διαλεχϑῆναι. ἔφη δὲ τῷ τε γεωμέτρῃ Θεοδώρῳ καὶ

Ο τῷ Θεαιτήτῳ. ἵνα οὖν ἐν τῇ γραφῇ μὴ | παρέχοιεν πράγματα αἵ μεταξὺ τῶν λόγων διηγήσεις περὶ αὑτοῦ τε ὁπότε λέγοι ὁ Σωκράτης, οἷον, καὶ ἐγὼ ἔφην ἢ καὶ ἐγὼ εἶπον, ἢ αὖ περὶ τοῦ ἀποχρινομένου, ὅτι συνέφη ἢ οὐχ ὡμολόγει, τούτων ἕνεκα ὡς αὐτὸν αὐτοῖς διαλεγό- μενον ἔγραψα, ἐξελὼν τὰ τοιαῦτα.

ΤῊΡ, Καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου, ὦ Εὐκλείδη.

ΕΎ, ᾿4λλά, παῖ, λαβὲ τὸ βιβλίον. καὶ λέγε.

1. Σὼ, Εἰ μὲν τῶν ἐν Κυρήνῃ μᾶλλον ἔκχη-

Ὦ δόμην, ὦ Θεόδωρε, τὰ ἐκεῖ ἄν σε καὶ περὶ ἐχείνων ! ἂν ἠρώτων, εἴ τινες αὐτόϑι περὶ γεωμετρίαν ἤ τινα ἄλλην φιλοσοφίαν εἰσὶ τῶν νέων ἐπιμέλειαν ποιούμενοι" νῦν δὲ ἧττον γὰρ ἐκείνους ἢ τούσδε φιλῶ, καὶ μᾶλλον ἐπιϑυμῶ εἰδέναι τίνες ἡμῖν τῶν νέων ἐπίδοξοι γενέ- σϑαι ἐπιεικεῖς" ταῦτα δὴ αὐτός τε σκοπῶ καϑ'᾽ ὅσον δύναμαι, καὶ τοὺς ἄλλους ἐρωτῶ οἷς ἂν ὁρῶ τοὺς νέους ἐθέλοντας συγγίγνεσϑαι. σοὶ δὴ οὐκ ὀλίψιστοι πλησιά-

Ε ζουσι, καὶ δικαίως" ἄξιος γὰρ τά τὲ ἄλλα καὶ γεω- μετρίας ἕνεκα. εἰ δὴ οὖν τινι ἐνέτυχες ἀξίῳ λόγου, ἡδέως ἂν πυϑοίμην.

ΘΕΟ. Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες, ἐμοί τε εἰπεῖν καὶ σοὶ ἀκοῦσαι πάνυ ἄξιον, οἵω ὑμῖν τῶν πολιτῶν μειρα- κίῳ ἐντετύχηκα. καὶ εἰ μὲν ἦν καλός, ἐφοβούμην ἂν σφόδρα λέγειν, μὴ καί τῷ δόξω ἐν ἐπιϑυμίᾳ αὐτοῦ εἶναι" νῦν δέ --- καὶ μή μοι ἄχϑου ---- οὐκ ἔστι καλός, προσ- ἕοικε δὲ σοὶ τήν τε σιμότητα καὶ τὸ ἔξω τῶν ὀμμάτων"

144 ἧττον δὲ ἢ σὺ ταῦτ᾽ ἔχει. ἀδεῶς δὴ λέγω. εὖ ἢ γὰρ

Ἢ ᾿ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ. ΤΙ

ἴσϑι ὅτι ὧν δὴ πώποτε ἐνέτυχον --- καὶ πάνυ πολλοῖς . πεπλησίακα --- οὐδένα πω ἠσϑόμην οὕτω ϑαυμαστῶς εὖ πεφυκότα. τὸ γὰρ εὐμαϑῆ ὄντα, ὡς ἄλλῳ χαλεπόν, πρᾶον αὖ εἶναι διαφερόντως, καὶ ἐπὶ τούτοις ἀνδρεῖον παρ᾽ ὁντινοῦν, ἐγὼ μὲν οὔτ᾽ ἂν ὠόμην γενέσϑαι οὔτε ὁρῶ γιγνομένους" ἀλλ᾽ οἵ τὲ ὀξεῖς ὥσπερ οὗτος καὶ ἀγχίνοι καὶ μνήμονες ὡς τὰ πολλὰ καὶ πρὸς τὰς ὀργὰς ὀξύρροποί εἰσι, καὶ ἄττοντες φέρονται ὥσπερ τὰ ἀνερ- μάτιστα πλοῖα, καὶ ] μανικώτεροι ἢ ἀνδρειότεροι φύον- ται, οἵ τε αὖ ἐμβριϑέστεροι νωϑροί πως ἀπαντῶσι πρὸς τὰς μαϑήσεις καὶ λήϑης γέμοντες. ὁ δὲ οὕτω λείως τε καὶ ἀπταίστως καὶ ἀνυσίμως ἔρχεται ἐπὶ τὰς μαϑή- σεις τὲ καὶ ξητήσεις μετὰ πολλῆς πραότητος, οἷον ἐλαίου δεῦμα ἀψοφητὶ ῥέοντος, ὥστε ϑαυμάδσαι τὸ τηλικοῦτον ὄντα οὕτως ταῦτα διαπράττεσϑαι.

Σ. Εὖ ἀγγέλλεις. τίνος δὲ καὶ ἔστι τῶν πολιτῶν;

ΘΕΌ. ᾿Ζκήκοα μὲν τοὔνομα, μνημονεύω δὲ οὔ. ἀλλὰ γάρ ἐστι ] τῶνδε τῶν προσιόντων ὁ ἐν τῷ μέσῳ. ἄρτι γὰρ ἐν τῷ ἔξω δρόμῳ ἠλείφοντο ἑταϊροί τέ τινες οὗτοι αὐτοῦ καὶ αὐτός. νῦν δέ μοι δοκοῦσιν ἀλειψά- μενοι δεῦρο ἰέναι. ἀλλὰ σκόπει, εἰ γιγνώσκεις αὐτόν.

Σ. Γιγνώσκω᾽ ὃ τοῦ Σουνιέως Εὐφρονίου ἐστίν. καὶ πάνυ γε, ὦ φίλε, ἀνδρὸς οἷον καὶ σὺ τοῦτον διηγεῖ. καὶ ἄλλως εὐδοκίμου, καὶ μέντοι καὶ οὐσίαν μάλα πολλὴν κατέλιπεν. τὸ δ᾽ ὄνομα οὐκ οἶδα τοῦ μειρακίου.

ΘΕΟ. Θεαίτητος, ὦ Σώκρατες, | τό γε ὄνομα" τὴν μέντοι οὐσίαν δοκοῦσί μοι ἐπίτροποί τινες διεφϑαρ- κέναι" ἀλλ᾽ ὅμως καὶ πρὸς τὴν τῶν χρημάτων ἐλευϑε- θιότητα ϑαυμαστός, ὦ Σώκρατες.

145

208 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 94

Σ,. ΓΕεννικὸν λέγεις τὸν ἄνδρα. καί μοι κέλευε αὐτὸν ἐνθάδε παρακαϑίξεσϑαι.

ΘΟ. Ἔσται ταῦτα. Θεαίτητε; δεῦρο παρὰ Σωκράτη.

Σ. Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Θεαίτητε, ἵνα κἀγὼ ἐμαυ- τὸν ἀνασχέψωμαι, ποῖόν τι ἔχω τὸ πρόσωπον. φησὶν γὰρ Θεόδωρος ἔχειν μὲ σοὶ ] ὅμοιον. ἀτὰρ εἰ νῶν ἐχόν- τοιν ἑκατέρου λύραν ἔφη αὐτὰς ἡρμόσϑαι ὁμοίως, πό- τερον εὐθὺς ἂν ἐπιστεύομεν ἢ ἐπεσκεψάμεϑ᾽ ἄν, εἰ μουσικὸς ὧν λέγει;

ΘΕΑΙ. ᾿Ἐπεσκεψάμεϑ᾽ ἄν.

Σ,(2, Οὐκοῦν τοιοῦτον μὲν εὑρόντες ἐπευιϑόμεϑ᾽ ἄν, ἄμουσον δέ, ἠπιστοῦμεν;:;

ΘΈΑΙ. ᾿4ληϑῆ.

Σῷ. Νῦν δέ γ᾽, οἶμαι, εἴ τι μέλει ἡμῖν τῆς τῶν προσώπων ὑμοιότητος, σκεπτέον, εἰ γραφικὸς ᾿ ὧν λέγει ἢ οὔ.

ΘΈΑΙ. Δοκεῖ μοι.

ΣΩ. Ἦ οὖν ξωγραφικὸς Θεόδωρος;

ΘΕΑΙ. Οὔχ, ὅσον γέ μὲ εἰδέναι.

ΣΩ, ἶάρ᾽ οὐδὲ γεωμετρικός;

ΘΕΑΙ. Πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.

ΣΩῷ,. Ἦ καὶ ἀστρονομικὸς καὶ λογιστικός τε καὶ μουσικὸς καὶ ὅσα παιδείας ἔχεται;

ΘΈΑΙ. ψήμοιγε δοχεῖ.

ΣΩ, Εἰ μὲν ἄρα ἡμᾶς τοῦ σώματός τι ὁμοίους φησὶν εἶναι ἐπαινῶν πῃ ἢ ψέγων, οὐ πάνυ αὐτῷ ἄξιον τὸν νοῦν προσέχειν.

ΘΕ ΑΙ. Ἴσως οὔ.

Σ, Τί δ᾽, εἰ ποτέρου τὴν ψυχὴν | ἐπαινοῖ πρὸς ἀρετήν τε καὶ σοφίαν; ἄρ᾽ οὐκ ἄξιον τῷ μὲν ἀκούσαντι

9ὅ ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ. 9609

προϑυμεῖσϑαι ἀνασκέψασϑαι τὸν ἐπαινεϑέντα, τῷ δὲ φπροϑύμως ἑαυτὸν ἐπιδεικνύναι;

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.

ΠῚ. Σῶῷ. “Ὥρα τοίνυν, ὦ φίλε Θεαίτητε, σοὶ μὲν ἐπιδεικνύναι. ἐμοὶ δὲ σκοπεῖσθαι" ὡς εὖ ἴσϑι ὅτι Θεό- δωρος πολλοὺς δὴ πρός μὲ ἐπαινέσας ξένους τὲ καὶ ἀστοὺς οὐδένα πω ἐπήνεσεν ὡς σὲ νῦν δή.

ΘΕΑΛΙ. Εὖ ἂν ἔχοι, ὦ Σώκρατες" ἀλλ᾽ ὅρα μὴ σαίξων ᾿ ἔλεγεν.

Σ,, Οὐχ οὗτος ὁ τρόπος Θεοδώρου" ἀλλὰ μὴ ἀναδύου τὰ ὡμολογημένα σκηπτόμενος παίζοντα λέγειν τόνδε, ἵνα μὴ καὶ ἀναγκασϑῇ μαρτυρεῖν" πάντως γὰρ οὐδεὶς ἐπισκήψει αὐτῷ. ἀλλὰ ϑαρρῶν ἔμμενε τῇ ὃμο- λογίᾳ.

ΘΕΑΙ. ᾿4λλὰ χρὴ ταῦτα ποιεῖν, εἰ σοὶ δοκεῖ.

ΣΩ, Ζέγε δή μοι μανϑάνεις που παρὰ Θεοδώρου γεωμετρίας ἄττα;

ΘΈΑΙ. Ἔγωγε.

ΣΩ, Καὶ τῶν περὶ ἀστρονομίαν τὲ καὶ ἁρμονίας καὶ λογισμούς;

ΘΕΑΙ. Προϑυμοῦμαί γε δή.

5

Σ, Καὶ γὰρ ἐγώ, ὦ παῖ, παρά γε τούτου καὶ παρ᾽ ἄλλων, οὺἣς ἂν οἴωμαί τι τούτων ἐπαΐειν. ἀλλ᾽ ὅμως τὰ μὲν ἄλλα ἔχω περὶ αὐτὰ μετρίως, σμικρὸν δὲ τι ἀπορῶ, ὃ μετὰ σοῦ τὲ καὶ τῶνδε σκεπτέον. καί μοι λέγε: ἄρ᾽ οὐ τὸ μανϑάνειν ἐστὶν τὸ σοφώτερον γίγνε- σϑαι περὶ ὃ μανϑάνει τις;

ΘΕΑΙ. Πῶς γὰρ οὔ;

Σ,. Σοφίᾳ δέ γ᾽, οἶμαι, σοφοὶ οἵ σοφοί.

ΘΕΑῚ. Ναί.

140

΄ ’ , “Ἁ ς -“᾽ - , Ἁ [ν ’ τί φατέ; τίς ἂν ἡμῶν πρῶτος εἴποι; ὃ δὲ ἁμαρτών,

οΤ0 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 96

ΣΦ, Τοῦτο δὲ μῶν διαφέρει τι ἐπιστήμης:

ΘΈΑΙ. Τὸ ποῖον;

Σῷ, Ἢ σοφία. ἢ οὐχ ἅπερ ἐπιστήμονες, ταῦτα καὶ σοφοί;

ΘΕΑΙ. Τί μήν;

ΣΦ, Ταὐτὸν ἄρα ἐπισρήμαι καὶ σοφία;

ΘΈΑΙ. Ναί.

ΣΩ, Τοῦτ᾽ αὐτὸ τοίνυν ἐστὶν ὃ ἀπορῶ καὶ οὐ δύναμαι λαβεῖν ἱκανῶς παρ᾽ ἐμαυτῷ, ἐπιστήμη ὅτι ποτὲ τυγχάνει ὄν. ἄρ᾽ οὖν δὴ ἔχομεν ᾿ λέγειν αὐτό;

καὶ ὃς ἂν ἀεὶ ἁμαρτάνῃ, καϑεδεῖται, ὥσπερ φασὶν οἵ παῖδες οἱ σφαιρίξοντες, ὄνος" ὃς δ᾽ ἂν περιγένηται ἀναμάρτητος, βασιλεύσει ἡμῶν καὶ ἐπιτάξει ὅτι ἂν βούληται ἀποχρίνεσϑαι. τί σιγᾶτε; οὔ τί που, ὦ Θεό- δωρε, ἐγὼ ὑπὸ φιλολογίας ἀγροικίξομαι, προϑυμούμενος ἡμᾶς ποιῆσαι διαλέγεσθαι καὶ φίλους τε καὶ προση- γόρους ἀλλήλοις γίγνεσϑαι;

[ΘΕΟ. Ἥκιστα μέν, ὦ Σώκρατες, τὸ τοιοῦτον ἂν εἴη ἄγροικον, ἀλλὰ τῶν μειρακίων τι κἔλευέ σοι ἀποκρίνεσθαι" ἐγὼ μὲν γὰρ ἀήϑης τῆς τοιαύτης δια- λέχτου, καὶ οὐδ᾽ αὖ συνεϑίξεσϑαι ἡλικίαν ἔχω" τοῖσδε δὲ πρέποι τε ἂν τοῦτο χαὶ πολὺ πλέον ἐπιδιδοῖεν" τῷ γὰρ ὄντι ἡ νεότης εἰς πᾶν ἐπίδοσιν ἔχει. ἀλλ᾽, ὥσπερ ἤρξω, μὴ ἀφίεσο τοῦ Θεαιτήτου, ἀλλ᾽ ἐρώτα.

ΣΩ, ᾿Αχούεις δή, ὦ Θεαίτητε, ἃ λέγει Θεόδωρος, ᾧ ἀπιστεῖν, ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὔτε σὺ ᾿ ἐθελήσεις, οὔτε ϑέμις περὶ τὰ τοιαῦτα ἀνδρὶ σοφῷ ἐπιτάττοντι νεώ- τερον ἀπειϑεῖν. ἀλλ᾽ εὖ καὶ γενναίως εἰπέ" τί σοι δοκεῖ εἶναι ἐπιστήμη;

97 ᾿ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ, 9211

ΘΕΙ͂ΑΙ. ᾿“λλὰ χρή, ὦ Σώκρατες, ἐπειδήπερ ὑμεῖς μελεύετε. πάντως γάρ, ἄν τι καὶ ἁμάρτω, ἐπανορ- ϑώσετε.

ΙΝ. ΣΩ, Πάνυ μὲν οὖν, ἄνπερ γε οἷοί τε ὦμεν.

ΘΕΑΙ. “Δοκεῖ τοίνυν μοι καὶ ἃ παρὰ Θεοδώρον ἄν τις μάϑοι ἐπιστῆμαι εἶναι, γεωμετρία τε καὶ ἃς νῦν δὴ σὺ διῆλθες, καὶ αὖ σκυτοτομική τε καὶ ᾿ αἷ τῶν ἄλλων δημιουργῶν τέχναι, πᾶσαί τε καὶ ἑκάστη τού- των, οὐκ ἄλλο τι ἢ ἐπιστήμη εἶναι.

ΣΩ, ΓΕενναίως γε καὶ φιλοδώρως, ὦ φίλε, ἕν αἰτηϑεὶς πολλὰ δίδως καὶ ποικίλα ἀνθ᾽ ἁπλοῦ.

ΘΕΑΙ. Πῶς τί τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;

Σ, Ἴσως μὲν οὐδέν" ὃ μέντοι οἶμαι, φράσω͵ ὅταν λέγῃς σκυτικήν, μή τι ἄλλο φράξεις ἢ ἐπιστήμην ὑποδημάτων ἐργασίας;

ΘΕΑΙ. Οὐδέν.

Σ᾿, Τί δ᾽, ὅταν τεχτονικήν; μή τι ἄλλο ἢ ἐπιστήμην τῆς τῶν ξυλίνων δκχευῶν ἐλ ὰ

ΘΕΙΑΙ. Οὐδὲ τοῦτο.

Σῷ, Οὐκοῦν ἐν ἀμφοῖν, οὗ ἑκατέρα ἐπιστήμη, τοῦτο ὁρίζεις;

ΘΕΑΙ. Ναί

ΣΦ, Τὸ δ᾽ ἐπερωτηϑέν, ὦ Θεαίτητε, οὐ τοῦτο ἦν, τίνων ἡ ἐπιστήμη, οὐδὲ ὁπόσαι τινές" οὐ γὰρ ἀρι- μῆσαι αὐτὰς βουλόμενοι ἠρόμεϑα, ἀλλὰ γνῶναι ἐπιστή- μην αὐτὸ ὅτι ποτ᾽ ἐστίν. ἢ οὐδὲν λέγω;

ΘΈΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν ὀρϑῶς.

Ι ΣΩ. Σκέψαι δὴ καὶ τόδε. εἴ τις ἡμᾶς τῶν φαύλων τι καὶ προχείρων ἔροιτο, οἷον περὶ πηλοῦ, ὅτι ποτ᾿ ἐστίν, εἰ ἀποχριναίμεϑα αὐτῷ πηλὸς ὃ τῶν χυ-

1471

212 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 98

τρέων καὶ πηλὸς ὃ τῶν ἰπνοπλαϑῶν καὶ πηλὸς ὃ τῶν πλινϑουργῶν, οὐκ ἂν γελοῖοι εἶμεν;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ἴσωο.

Σὰ, Πρῶτον μέν γέ που οἰόμενοι συνιέναι ἐκ τῆς ἡμετέρας ἀποχρίσεως τὸν ἐρωτῶντα, ὅταν εἴπωμεν

Β πηλός, εἴτε ὁ τῶν κοροπλαϑῶν προσϑέντες εἴτε ) ἄλλων ὡντινωνοῦν δημιουργῶν. ἤ, οἴει, τίς τι συνίησίν τινος ὄνομα, ὃ μὴ οἶδεν τί ἐστιν;

ΘΙΕΑΙ. Οὐδαμῶς.

Σ,. Οὐδ᾽ ἄρα ἐπιστήμην ὑποδημάτων συνίησιν ὁ ἐπιστήμην μὴ εἰδώς.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Οὐ γάρ.

Σ (Ὁ, Σκυτικὴν ἄρα οὐ συνίησιν ὃς ἂν ἐπιστήμην ἀγνοῇ, οὐδέ τινα ἄλλην τέχνην.

ΘΙ͂ΔΙ. Ἔστιν οὕτως.

Σ,), Γελοία ἄρα ἡ ἀπόκρισις τῷ ἐρωτηϑέντι ἐπι- στήμη τί ἐστιν, ὅταν ἀποκρίνηται τέχνης τινὸς ὄνομα.

Ο τινὸς γὰρ ᾿ ἐπιστήμην ἀποκρίνεται οὐ τοῦτ᾽ ἐρωτηϑείς.

ΘΕΑΙ, Ἔοικεν.

Σ,Ὁ, Ἔπειτά γέ που ἐξὸν φαύλως καὶ βραχέως ἀποχρίνασϑαι περιέρχεται ἀπέραντον ὃδδόν. οἷον καὶ ἐν τῇ τοῦ πηλοῦ ἐρωτήσει φαῦλόν που καὶ ἁπλοῦν εἰπεῖν ὅτι γῆ ὑγρῷ φυραϑεῖσα πηλὸς ἂν εἴη, τὸ δ᾽ ὅτου ἐᾶν χαίρειν.

γ. ΘΕΑ͂Ι. Ῥάδιον, ὦ Σώκρατες, νῦν γε οὕτω φαίνεται" ἀτὰρ κινδυνεύεις ἐρωτᾶν οἷον καὶ αὐτοῖς ἡμῖν ἔναγχος εἰσῆλθε διαλεγομένοις, ἐμοί τε καὶ τῷ

ἢ σῷ ὁμωνύμῳ τούτῳ Σωκράτει. ΣΦ), Τὸ ποῖον δή, ὦ Θεαίτητε; ΘΕΑΙ. Περὶ δυνάμεών τι ἡμῖν Θεόδωρος ὅδε

99 ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ. 912

ἔγραφε, τῆς τε τρίποδος πέρι καὶ πεντέποδος ἀποφαί- νῶν ὅτι μήκει οὐ σύμμετροι τῇ ποδιαίᾳ, καὶ οὕτω κατὰ μίαν ἑκάστην προαιρούμενος μέχρι τῆς ἑπτακαιδεκχά- ποδος᾽ ἐν δὲ ταύτῃ πὼς ἐνέσχετο. ἡμῖν οὖν εἰσῆλϑέ τι τοιοῦτον, ἐπειδὴ ἄπειροι τὸ πλῆϑος αἱ δυνάμεις ἐφαίνοντο, πειραϑῆναι συλλαβεῖν εἰς ἕν, ὅτῳ πάσας ταύτας ᾿ προδαγορεύσομεν τὰς δυνάμεις.

ΣΩ, Ἦ καὶ εὕρετέ τι τοιοῦτον;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ἔμοιγε δοκοῦμεν" σκόπει δὲ καὶ σύ.

Σ(ὰ. “έγε.

ΘΕΑΙ, Τὸν ἀριϑμὸν πάντα δίχα διελάβομεν" τὸν μὲν δυνάμενον ἴσον ἰσάκις γίγνεσϑαι τῷ τετραγώνῳ τὸ σχῆμα ἀπεικάδσαντες τετράγωνόν τε καὶ ἰσόπλευρον προσείπομεν.

Σ, Καὶ εὖ γε.

ΘΕΑΙ. Τὸν τοίνυν μεταξὺ τούτου, ὧν καὶ τὰ τρία καὶ τὰ πέντε | καὶ πᾶς ὃς ἀδύνατος ἴσος ἰσάκις γενέσϑαι, ἀλλ᾽ ἢ πλείων ἐλαττονάκις ἢ ἐλάττων πλεονά- κις γίγνεται, μείξων δὲ καὶ ἐλάττων ἀεὶ πλευρὰ αὐτὸν περιλαμβάνει, τῷ προμήκει αὖ σχήματι ἀπεικάσαντες προμήκη ἀριϑμὸν ἐκαλέσαμεν.

Σὰ, Καάλλιστα. ἀλλὰ τί τὸ μετὰ τοῦτο;

ΘΕΑΙ. Ὅσαι μὲν γραμμαὶ τὸν ἰσόπλευρον καὶ ἐπίπεδον ἀριϑμὸν τετραγωνίζουσι. μῆκος ὡρισάμεϑα, ὅσαι δὲ τὸν ἑτερομήκη, δυνάμεις, ὡς μήκει μὲν οὐ | ξυμμέτρους ἐχείναις. τοῖς δ᾽ ἐπιπέδοις ἃ δύνανται. καὶ περὶ τὰ στερεὰ ἄλλο τοιοῦτον.

Σῴθ. ΄Ζριστά γ᾽ ἀνθρώπων. ὦ παῖδες" ὥστε μοι δοκεῖ ὃ Θεόδωρος οὐκ ἔνοχος τοῖς ψευδομαρτυρίοις ἔσεσϑαι.

ΡΙΑΊΟΙ 18

148

214 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ τοῦ

ΘΕΑΙ. Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες, ὃ γε ἐρωτᾶς περὶ ἐπιστήμης, οὐκ ἂν δυναίμην ἀποχρίνασϑαι, ὥσπερ περὶ τοῦ μήκους καὶ τῆς δυνάμεως. καίτοι σύ γέ μοι δοκεῖς τοιοῦτόν τι ξητεῖν᾽ ὥστε πάλιν αὖ φαίνεται ψευδὴς ὃ Θεόδωροο. :

Σ,(), Τί δέ; εἴ σε ͵ πρὸς δρόμον ἐπαινῶν μηδενὶ οὕτω δρομικῷ ἔφη τῶν νέων ἐντετυχηκέναι, εἶτα δια- ϑέων τοῦ ἀκμάζοντος καὶ ταχίστου ἡττήϑης, ἧττόν τι ἂν οἷει ἀληϑῆ τόνδ᾽ ἐπαινέσαι;

ΘΕΑΙ. Οὐκ ἔγωγε.

Σ), ᾿Αλλὰ τὴν ἐπιστήμην, ὥσπερ νῦν δὴ ἐγὼ ἔλεγον, σμικρόν τι οἶει εἶναι ἐξευρεῖν καὶ οὐ τῶν πάντῃ ἄχρων;

ΘΈΑΙ. Νὴ τὸν “{᾿ ἔγωγε καὶ μάλα γε τῶν ἀκρο- τάτων.

Σέδ. Θάρρει τοίνυν περὶ σαυτῷ καὶ τὶ οἴου Θεόδω- ρον λέγειν, ᾿ προϑυμήϑητι δὲ παντὶ τρόπῳ τῶν τε ἄλλων πέρι καὶ ἐπιστήμης λαβεῖν λόγον, τέ ποτὲ τυγχάνει ὄν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Προϑυμίας μὲν ἕνεκα, ὦ Σώκρατες, φα- νεῖται.

ΥΙ. Σὼ, 1ϑι δή" καλῶς γὰρ ἄρτι ὑφηγήσω" πειρῶ μιμούμενος τὴν περὶ τῶν δυνάμεων ἀπόκρισιν, ὥσπερ ταύτας πολλὰς οὔσας ἑνὶ εἴδει περιέλαβες, οὕτω καὶ τὰς πολλὰς ἐπιστήμας ἑνὶ λόγῳ προσειπεῖν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. ΄4λλ᾽ εὖ ἴσϑι, ὦ [ Σώκρατες, πολλάκις δὴ

αὐτὸ ἐπεχείρησα σχέψασϑαι, ἀκούων τὰς παρὰ σοῦ ἀπο-

φερομένας ἐρωτήσεις" ἀλλὰ γὰρ οὔτ᾽ αὐτὸς δύναμαι πεῖσαι ἐμαυτὸν ὡς ἱχανῶς τι λέγω, οὔτ᾽ ἄλλου ἀκοῦσαι λέγοντος οὕτως ὡς σὺ διακελεύει" οὐ μὲν δὴ αὖ οὐδ᾽ ἀπαλλαγῆναι τοῦ μέλλειν.

101 ΟΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. Ὁ

ΣΩ, ὨὈδίνεις γάρ, ὦ φίλε Θεαίτητε, διὰ τὸ μὴ . κενὸς ἀλλ᾽ ἐγκύμων εἶναι.

ΘΈΑΙ. Οὐκ οἶδα, ὦ Σώκρατες" ὃ μέντοι πέπονθα λέγω.

Σῷ. Εἶτα, ὦ ] καταγέλαστε, οὐκ ἀκήκοας, ὡς ἐγώ εἰμι υἱὸς μαίας μάλα γενναίας τε καὶ βλοσυρᾶς, Φαι- ναρέἕτης;

ΘΕΑΙ. Ἤδη τοῦτό γε ἤκουσα.

Σ. ἦρα καί, ὅτι ἐπιτηδεύω τὴν αὐτὴν τέχνην, ἀκήκοας;

ΘΈΑΙ. Οὐδαμῶς.

Σῷ. ᾿4λλ᾽ εὖ ἴσϑ᾽’ ὅτι" μὴ μέντοι μον κατείπῃς πρὸς τοὺς ἄλλους. λέληϑα γάρ, ὦ ἑταῖρε, ταύτην ἔχων τὴν τέχνην" οἱ δέ, ἅτε οὐκ εἰδότες, τοῦτο μὲν οὐ λέ- γουσι περὶ ἐμοῦ, ὅτι δὲ ἀτοπώτατός εἰμι καὶ ποιῶ τοὺς ἀνϑοώπους ἀπορεῖν. ἢἦ καὶ τοῦτο ἀκήκοας;

ΘΕΑῚ. Ἔγωγε.

ΣΩ, Εἴπω οὖν δοι τὸ αἴτιον;

ΘΈΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ, Ἐννόησον δὴ τὸ περὶ τὰς μαίας ἅπαν ὡς ἔχει, καὶ ῥᾷον μαϑήσει ὃ βούλομαι. οἶσϑα γάρ που ὡς οὐδεμία αὐτῶν ἔτι αὐτὴ κυϊσκομένη τὲ καὶ τίχτουσα ἄλλας μαιεύεται. ἀλλ᾽ αἱ ἤδη ἀδύνατοι τίκτειν.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ ὦ, Αἰτίαν δέ γε τούτου φασὶν εἶναι τὴν "4ρ- τεμιν, ὅτι ἄλοχος οὖσα τὴν λοχείαν εἴληχε. δτερίφαις μὲν οὖν ἄρα οὐκ ! ἔδωχε μαιεύεσϑαι, ὅτι ἡ ἀνϑρω- πίνη φύσις ἀσϑενεστέρα ἢ λαβεῖν τέχνην ὧν ἂν ἢ ἄπειρος" ταῖς δὲ δι᾽ ἡλικίαν ἀτόκοις προσέταξε τιμῶσα τὴν αὑτῆς ὁμοιότητα.

15

119

180

οἿΒ ΠΛΑΤΩ͂ΧΟΣ 102 ΘΕΑΙ. Εἰκός.

Σ. Οὐκοῦν καὶ τόδε εἰκός τε καὶ ἀναγκαῖον, τὰς χυούσας καὶ μὴ γιγνώσκεσθαι μᾶλλον ὑπὸ τῶν μαιῶν ἢ τῶν ἄλλων;

ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.

ΟΣ. Καὶ μὴν καὶ διδοῦσαί γε αἵ μαῖαι φαρμάκια καὶ ἐπάδουσαι δύνανται ἐγείρειν τὲ τὰς ὠδῖνας καὶ μαλϑακω- τέρας. ἂν βούλωνται, ποιεῖν, καὶ τίκτειν τε δὴ τὰς δυστο- κούσας, καὶ ἐὰν νέον ὃν δόξῃ ἀμβλίσκειν, ἀμβλίσκουσιν;

ΘΙΑΙ. Ἔστι ταῦτα.

Σ᾿). ἴ4ρ᾽ οὖν ἔτι καὶ τόδε αὐτῶν ἤσϑησαι, ὅτι καὶ προμνήστριαί εἰσι δεινόταται, ὡς πάσσοφοι οὖσαι περὶ τοῦ γνῶναι ποίαν χρὴ ποίῳ ἀνδρὶ συνοῦσαν ὡς ἀρίστους παῖδας τίκτειν;

ΘΕΑΙ. Οὐ πάνυ τοῦτο οἶδα.

Σὰ. ᾿᾽4λλ᾽ ἴσϑ᾽ ὅτι ἐπὶ τούτῳ μεῖζον φρονοῦσιν ἢ ἐπὶ τῇ ὀμφαλητομίᾳ. ἐννόει γάρ᾽' τῆς αὐτῆς ἢ ἄλλης οἴει τέχνης εἶναι ϑεραπείαν τε καὶ συγκομιδὴν τῶν ἐκ γῆς καρπῶν καὶ αὖ τὸ γιγνώσκειν εἰς ποίαν γῆν ποῖον φυτόν τὲ καὶ σπέρμα καταβλητέον;

ΘΕΔΙ. Οὔκ, ἀλλὰ τῆς αὐτῆς.

Σ. Εἰς γυναῖκα δέ, ὦ φίλε, ἄλλην μὲν οἴει τοῦ τοιούτου, ἄλλην δὲ συγκομιδῆς;

ΘΈΑΙ. Οὔκουν εἰκός γε.

Ι Σ, Οὐ γάρ. ἀλλὰ διὰ τὴν ἄδικόν τε καὶ ἄτεχνον συναγωγὴν ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἣ δὴ προ- αγωγεία ὄνομα, φεύγουσι καὶ τὴν προμνηστικὴν ἅτε σεμναὶ οὖσαι αἷ μαῖαι, φοβούμεναι μὴ εἰς ἐκείνην τὴν αἰτίαν διὰ ταύτην ἐμπέσωσιν᾽" ἐπεὶ ταῖς γε ὄντως μαίαις μόναις που προσήκει καὶ προμνήσασϑαι ὀρϑῶς.

108 ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ. ΟἿΣ ΘΈΑΙ. Φαίνεται.

Σῷ. Τὺ μὲν τοίνυν τῶν μαιῶν τοσοῦτον, ἔλαττον δὲ τοῦ ἐμοῦ δράματος. οὐ γὰρ πρόσεστι γυναιξὶν ἐνίοτε μὲν εἴδωλα τίκτειν, ἔστι δ᾽ 1 ὅτε ἀληϑινά, τοῦτο Β δὲ μὴ ῥάδιον εἶναι διαγνῶναι. εἰ γὰρ προσῆν, μέγι- στόν τε καὶ κάλλιστον ἔργον ἦν ἂν ταῖς μαίαις τὸ κρί- νειν τὸ ἀληϑές τε καὶ μή" ἢ οὐκ οἴει;

ΘΕΑΙ. Ἔγωγε.

ΥΠ. Σῷ. Τῇ δέ γ᾽ ἐμῇ τέχνῃ τῆς μαιεύσεως τὰ μὲν ἄλλα ὑπάρχει ὅσα ἐκείναις, διαφέρει δὲ τῷ τε ἄνδρας ἀλλὰ μὴ γυναῖκας μαιεύεσϑαι καὶ τῷ τὰς ψυ- χὰς αὐτῶν τιχτούδσας ἐπισκοπεῖν ἀλλὰ μὴ τὰ σώματα. μέγιστον δὲ τοῦτ᾽ ἔνι τῇ ἡμετέρα τέχνῃ, βασανίξειν δυνατὸν εἶναι 1 παντὲ τρόπῳ, πότερον εἴδωλον καὶ ψεῦδος ἀποτίχτει τοῦ νέου ἡ διάνοια ἢ γόνιμόν τε καὶ ἀληϑές. ἐπεὶ τόδε γε καὶ ἐμοὶ ὑπάρχει. ὅπερ ταῖς μαίαις᾽ ἄγονόρ εἰμι σοφίας. καὶ ὅπερ ἤδη πολλοί μοι ὠνείδισαν, ὡς τοὺς μὲν ἄλλους ἐρωτῶ, αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀποχρίνομαι περὶ οὐδενὸς διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν σοφόν, ἀληϑὲς ὀνειδίζουσιν. τὸ δὲ αἴτιον τούτου τόδε" μαιεύε- σϑαί μὲ ὃ ϑεὸς ἀναγκάζει, γεννᾶν δὲ ἀπεκώλυσεν. εἰμὶ δὴ οὖν αὐτὸς μὲν οὐ πάνυ τις σοφός. οὐδέ τί μον ἔστιν ἰ εὕρημα τοιοῦτο. γεγονὸς τῆς ἑμῆς ψυχῆς Ὁ ἔκγονον" οὗ δ᾽ ἐμοὶ συγγιγνόμενοι τὸ μὲν πρῶτον φαί- νονται ἔνιοι μὲν καὶ πάνυ ἀμαϑεῖς, πάντες δὲ προϊού- σης τῆς συνουσίας, οἷσπερ ἂν ὃ ϑεὸς παρείκῃ, ϑαυμα- στὸν ὅσον ἐπιδιδόντεο. ὧς αὑτοῖς τε καὶ τοῖς ἄλλοις δοκοῦσι" καὶ τοῦτο ἐναργὲς ὅτι παρ᾽ ἐμοῦ οὐδὲν πώ- ποτὲ μαϑόντες, ἀλλ᾽ αὐτοὶ παρ᾽ αὑτῶν πολλὰ καὶ καλὰ εὑρόντες τε καὶ κατέχοντες. τῆς μέντοι μαιείας ὃ ϑεός

Ε

151

Υ ΠΛΆΤΩΝΟΣ 104

τε καὶ ἐγὼ αἴτιος. ὧδε δὲ δῆλον" πολλοὶ ἤδη τοῦτο! ἀγνοήσαντες καὶ ἑαυτοὺς αἰτιασάμενοι, ἐμοῦ δὲ κατα- φρονήσαντες ἢ αὐτοὶ ἢ ὑπ᾽ ἄλλων πεισϑέντες ἀπῆλθον

, “-“ »} ῇ΄ Ἁ ΄ Ἁ πρωιαίτερον τοῦ δέοντος. ἀπελθόντες δὲ τά τε λοιπὰ ἐξήμβλωσαν διὰ πονηρὰν συνουσίαν καὶ τὰ ὑπ᾽ ἐμοῦ

, -»7- Ι 9 4 - Ἂ, μαιευϑέντα κακῶς τρέφοντες ἀπώλεσαν, ψευδῆ καὶ εἴδωλα περὶ πλείονος ποιησάμενοι τοῦ ἀληϑοῦς, τελευ- τῶντες δ᾽ αὑτοῖς τε καὶ τοῖς ἄλλοις ἔδοξαν ἀμαϑεῖς εἶναι. ὧν εἷς γέγονεν ᾿Δριστείδης [ ὁ “υσιμάχου καὶ ἄλλοι πάνυ πολλοί" οἷς, ὅταν πάλιν ἔλθωσι δεόμενοι

τῆς ἐμῆς συνουσίας καὶ ϑαυμαστὰ δρῶντες, ἐνίοις μὲν

τὸ γιγνόμενόν μοι δαιμόνιον ἀποκωλύει συνεῖναι, ἐνίοις δὲ ἐᾷ, καὶ πάλιν αὐτοὶ ἐπιδιδόασι. πάσχουσι δὲ δὴ οἱ ἐμοὶ συγγιγνόμενοι καὶ τοῦτο ταὐτὸν ταῖς τικτούσαις" ὠδίνουσι γὰρ καὶ ἀπορίας ἐμπίμπλανται νύκτας τε καὶ ἡμέρας πολὺ μᾶλλον ἢ ἐκεῖναι" ταύτην δὲ τὴν ὠδῖνα ἐγείρειν τὲ καὶ ἀποπαύειν ἡ ἐμὴ τέχνη δύναται. καὶ οὗτοι μὲν [ δὴ οὕτως. ἐνίοτε δέ, ὦ Θεαίτητε, οἱ ἄν μον μὴ δόξωσί πὼς ἐγκύμονες εἶναι, γνοὺς ὅτι οὐδὲν ἐμοῦ δέονται, πάνυ εὐμενῶς προμνῶμαι καί, σὺν ϑεῶ εἰπεῖν, πάνυ ἱχανῶς τοπάξω οἷς ἂν συγγενόμενοι ὄναιντο" ὧν πολλοὺς μὲν δὴ ἐξέδωκα Προδίκῳ, πολλοὺς δὲ ἄλλοις σοφοῖς τε καὶ ϑεσπεσίοις ἀνδράσι. ταῦτα δή σοι, ὦ ἄριστε, ἕνεκα τοῦδε ἐμήκυνα, ὑποπτεύων δε, ὥσπερ καὶ αὐτὸς οἴει, ὠδίνειν τι κυοῦντα ἔνδον. προῦ- φέρουν οὖν πρός μὲ ὡς πρὸς μαίας υἱὸν καὶ | αὐτὸν μαιευτικόν, καὶ ἃ ἂν ἐρωτῶ προϑυμοῦ ὅπως οἷός τ᾽ εἶ οὕτως ἀποκρίνασϑαι" καὶ ἐὰν ἄρα σκοπούμενός τι ὧν ἂν λέγῃς ἡγήσωμαι εἴδωλον καὶ μὴ ἀληϑές, εἶτα ὑπεξαιρῶμαι καὶ ἀποβάλλω, μὴ ἀγρίαινε ὥσπερ αἷ πρω-

10ῦ ΘΕΑΛΙΤΗΤΟΣ. 919

τοτόχοι περὶ τὰ παιδία. πολλοὶ γὰρ ἤδη, ὦ ϑαυμάσιε, πρός μὲ οὕτω διετέϑησαν, ὥστε ἀτεχνῶς δάκνειν ἕτοι- μοι εἶναι, ἐπειδάν τινα λῆρον αὐτῶν ἀφαιρῶμαι, καὶ οὐκ οἴονταί μὲ εὐνοίᾳ τοῦτο ποιεῖν, πόρρω ὄντες τοῦ εἰδέναι ὅτι οὐδεὶς ϑεὸς 1 δύσνους ἀνϑρώποις, οὐδ᾽ ἐγὼ δυσνοία τοιοῦτον οὐδὲν δρῶ, ἀλλά μοι ψεῦδός τε συγχωρῆσαι καὶ ἀληϑὲς ἀφανίσαι οὐδαμῶς ϑέμις. πάλιν δὴ οὖν ἐξ ἀρχῆς, ὦ Θεαίτητε, ὅτι ποτ᾽ ἐστὶν ἐπιστήμη, πειρῶ λέγειν: ὡς δ᾽ οὐχ οἷός τ᾽ εἶ, μηδέποτ᾽ εἴπῃς. ἐὰν γὰρ ϑεὸς ἐθέλῃ καὶ ἀνδροίξη, οἷός τ᾽ ἔσει.

ΥΠΠ. ΘΒΑΙ͂. ᾿4Ζλλὰ μέντοι, ὦ Σώκρατες, σοῦ γε οὕτω παρακελευομένου αἰσχρὸν μὴ οὐ παντὶ τρόπῳ προϑυμεῖσθαι ὅτι τις ἔχει λέγειν. δοκχεῖ οὖν μοι ὃ ἐπιστάμενός τι αἰσϑάνεσϑαι τοῦτο ὃ ἐπίσταται, καὶ ὥς γὲ νυνὶ φαίνεται, οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἐπιστήμη ἢ αἴσϑησις.

Σ, Εὖ γε καὶ γενναίως, ὦ παῖ" χρὴ γὰρ οὕτως ἀποφαινόμενον λέγειν. ἀλλὰ φέρε δὴ αὐτὸ κοινῇ σκεψώ- μεϑα, γόνιμον ἢ ἀνεμιαῖον τυγχάνει ὄν. αἰἴσϑησις, φής, ἐπιστήμη;

ΘΈΑΙ. Ναί

Σ,, Κινδυνεύεις μέντοι λόγον οὐ φαῦλον εἰρη- κέναι περὶ ἐπιστήμης. ἀλλ᾽ ὃν ἔλεγε καὶ Πρωτα- γόρας. τρόπον δέ τινα ἄλλον εἴρηκε τὰ αὐτὰ ταῦτα. φησὶ γάρ που πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπον εἶναι, τῶν μὲν ὄντων, ὡς ἔστι, τῶν δὲ μὴ ὄντων, ὡς οὐκ ἔστιν. ἀνέγνωκας γάρ που;

ΘΕΙΑΙ. ᾿δνέγνωκα καὶ πολλάκις.

Σῷ. Οὐκοῦν οὕτω πως λέγει, ὡς οἷα μὲν ἕκα- στα ἐμοὶ φαίνεται, τοιαῦτα μέν ἐστιν ἐμοί, οἷα δὲ σοί, τοιαῦτα δὲ αὖ σοί: ἄνϑρωπος δὲ σύ τε κἀγώ;

152

Β

280 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 106

ΘΈΑΙ. “Ζέγει γὰρ οὖν οὕτω.

Σ Δ, Εἰκὸς μέντον σοφὸν ἄνδρα μὴ ληρεῖν" ] ἐπακολουϑήσωμεν οὖν αὐτῷ. ἀρ’ οὐκ ἐνίοτε πνέον- τος ἀνέμου τοῦ αὐτοῦ ὁ μὲν ἡμῶν ῥιγοῖ, ὃ δ᾽ οὔ καὶ ὁ μὲν ἠρέμα, ὃ δὲ σφόδρα; ᾿

ΘΈΑΙ. Καὶ μάλα.

Σ,, Πότερον οὖν τότε αὐτὸ ἐφ᾽ ἑαυτὸ τὸ πνεῦμα ψυχρὸν ἢ οὐ ψυχρὸν φήσομεν; ἢ πεισόμεϑα τῷ βῖρω- ταγόρᾳ ὅτι τῷ μὲν ῥιγοῦντι ψυχρόν, τῷ δὲ μὴ οὔ;

ΘΕΑΙ. Ἔοικεν.

Σ,(). Οὐκοῦν καὶ φαίνεται οὕτω ἑκατέρῳ;

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σ ὦ. Τὸ δέ γε φαίνεται ὐσθιιυ μενα ἐστιν;

ΘΈΑΙ. Ἔστιν γάρ.

Ι Σ,, Φαντασία ἄρα καὶ αἴσϑησις ταὐτὸν ἔν τὲ ϑερμοῖς καὶ πᾶσι τοῖς τοιούτοις. οἷα γὰρ αἰσϑάνεται ἕκαστος, τοιαῦτα ἑκάστῳ καὶ κινδυνεύει εἶναι.

ΘΈΑΙ. “Ἔοικεν.

Σ,, Αἴσϑησις ἄρα τοῦ ὄντος ἀεί ἐστιν καὶ ὡς ἀψευδὲς οὖσα ἐπιστήμη.

ΘΕΑΙ. Φαίνεται.

ΣΩ,. ἶδρ᾽ οὖν πρὸς Χαρίτων πάσσοφός τις ἦν ὁ Πρωταγόρας, καὶ τοῦτο ἡμῖν μὲν ἠνίξατο τῷ πολλῷ συρφετῷ, τοῖς δὲ μαϑηταῖς ἐν ἀπορρήτῳ τὴν ἀλή- ϑειαν ἔλεγεν;

ΘΈΑΙ. Πῶς δή, ὦ Σώκρατες, τοῦτο | λέγεις:

Σ Δ), Ἐγὼ ἐρῶ καὶ μάλ᾽ οὐ φαῦλον λόγον᾽ ὡς ἄρα ἕν μὲν αὐτὸ καϑ᾽ αὑτὸ οὐδέν ἐστιν, οὐδ᾽ ἄν τι προσείποις ὀρϑῶς οὐδ᾽ ὁποιονοῦν τι, ἀλλ᾽, ἐὰν ὡς μέγα προσαγορεύῃς, καὶ σμικρὸν φανεῖται, καὶ ἐὰν

1017 ΠΘΕΑΛΙΤΗΤΟΣ,. 981

βαρύ, κοῦφον, ξύμπαντά τε οὕτως, ὡς μηδενὸς ὄντος ἑνὸς μήτε τινὸς μήτε ὁποιουοῦν᾽ ἐκ δὲ δὴ φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ κράσεως πρὸς ἄλληλα γίγνεται πάντα ἃ δή φαμὲν εἶναι, οὐκ ὀρϑῶς προσαγορεύοντες" ἔστι μὲν γὰρ οὐδέποτ᾽ οὐδέν, ἀεὶ δὲ | γίγνεται. καὶ περὶ τούτου πάντες ἑξῆς οἱ σοφοὶ πλὴν Παρμενίδου συμ- φέρεσϑον, Πρωταγόρας τε καὶ Ἡράκλειτος καὶ ᾿ἔμπε- δοχλῆς, καὶ τῶν ποιητῶν οἵ ἄκροι τῆς ποιήσεως ἕκα- τέρας, κωμῳδίας μὲν ᾿Επίχαρμος, τραγῳδίας δὲ Ὅμηρος, ὃς εἰπὼν

ῷχεανόν τε ϑεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν πάντα εἴρηκεν ἔχγονα ῥδοῆς τὲ καὶ κινήσεως" ἢ οὐ δοκεῖ τοῦτο λέγειν;

ΘΕΑΙ, Ἔμοιγε.

ΙΧ. Σῶ, Τίς οὖν ἂν ἔτι πρός γε τοσοῦτον ! στρατόπεδον καὶ στρατηγὸν Ὅμηρον δύναιτο ἀμφισ- βητήσας μὴ καταγέλαστος γενέσϑαι;

ΘΕΙΑΙ. Οὐ ῥάδιον, ὦ Σώκρατες.

Σῷ, Οὐ γάρ, ὦ Θεαίτητε. ἐπεὶ καὶ τάδε τῷ λόγῳ σημεῖα ἱκανά, ὅτι τὸ μὲν εἶναι δοκοῦν καὶ τὸ γίγνεσϑαι κίνησις παρέχει, τὸ δὲ μὴ εἶναι καὶ ἀπόλ- λυσϑαι ἡσυχία' τὸ γὰρ ϑερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ δὴ καὶ τἄλλα γεννᾷ καὶ ἐπιτροπεύει, αὐτὸ γεννᾶται ἐκ φορᾶς καὶ τρίψεως" τούτω δὲ κινήσεις. ἢ οὐχ αὗται γενέδεις πυρός;

ΟΘΕΙΑΙ. ἄφζται | μὲν οὖν.

Σῷ. Καὶ μὴν τό γε τῶν ξώων γένος ἔκ τῶν αὐτῶν τούτων φύεται.

ΘΕΑΙ. Πῶς δ᾽ οὔ;

ΣΩ. Τί δέ; ἡ τῶν σωμάτων ἕξις οὐχ ὑπὸ ἡσυ-

φοῷρ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ γχ08

χίας μὲν καὶ ἀργίας διόλλυται, ὑπὸ γυμνασίων δὲ καὶ κινήσεων ἐπὶ τὸ πολὺ σώξεται;

ΘΕΑΙ, Ναί

Σῷ,. Ἢ δ᾽ ἐν τῇ ψυχῇ ἕξις οὐχ ὑπὸ μαϑήσεως μὲν καὶ μελέτης, κινήσεων ὄντων, κτᾶταί τὲ μαϑήματα καὶ σῴώξεται καὶ γίγνεται βελτίων, ὑπὸ δ᾽ ἡσυχίας, ἀμελετησίας τε καὶ ἀμαϑίας οὔσης, οὔτε τι μανϑάνει ἅ τὲ ἂν μάϑῃ | ἐπιλανϑάνεται;

ΘΕΙΑΙ. Καὶ μάλα.

Σῷ, Τὸ μὲν ἄρα ἀγαϑὸν κίνησις κατά τε ψυχὴν καὶ κατὰ σῶμα, τὸ δὲ τοὐναντίον;

ΘΈΑΙ. Ἔοικεν.

Σ,, Ἔτι οὖν σοι λέγω νηνεμίας τε καὶ γαλήνας καὶ ὅσα τοιαῦτα. ὅτι αἵ μὲν ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλύασι, τὰ δ᾽ ἕτερα σῴξει; καὶ ἐπὶ τούτοις τὸν κολοφῶνα ἀναγκάξω προσβιβάζων, τὴν χρυσῆν σειρὰν ὡς οὐδὲν ἄλλο ἢ τὸν ἥλιον Ὅμηρος λέγει, καὶ δηλοῖ ὅτι [| ἕως μὲν ἂν ἡ περιφορὰ ἡ κινουμένη καὶ ὃ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴώξεται τὰ ἐν ϑεοῖς τε καὶ ἀνθρώποις, εἰ δὲ σταίη τοῦτο ὥσπερ δεϑέν, πάντα χρήματ᾽ ἂν διαφϑαρείη καὶ γένοιτ᾽ ἂν τὸ λεγόμενον ἄνω κάτω πάντα;

ΘΕΛΑΙ. ᾽4λλ᾽ ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ταῦτα δηλοῦν, ἅπερ λέγεις.

Χ, ΣΩ, Ὑπόλαβε τοίνυν, ὦ ἄριστε, οὑτωσί" κατὰ τὰ ὄμματα πρῶτον, ὃ δὴ καλεῖς χρῶμα λευχόν, μὴ εἶναι αὐτὸ ἕτερόν τι ἔξω τῶν σῶν ὀμμάτων μηδ᾽ ἐν τοῖς ὄμμασι" μηδέ τιν᾽ αὐτῷ χώραν ἀποτάξης" ἤδη γὰρ ἂν εἴη τε δήπου ἐν τάξει καὶ μένοι καὶ οὐκ ἂν ἐν γενέσει γίγνοιτο.

109 ΘΕΒΑΙΤΗΤΟΣ. 283

ΘΙ ΑΙ. ᾿Ζλλὰ πῶς;

Σῷ, Ἑπώμεϑα τῷ ἄρτι λόγῳ, μηδὲν αὐτὸ καϑ' αὑτὸ ἕν ὃν τιϑέντες" καὶ ἡμῖν οὕτω μέλαν τε καὶ λευκὸν καὶ ὁτιοῦν ἄλλο χρῶμα ἐκ τῆς προσβολῆς τῶν ὀμμάτων πρὺς τὴν προσήκουσαν φορὰν φανεῖται γεγενη- μένον, καὶ ὃ δὴ ἕκαστον εἶναί φαμὲν χρῶμα, οὔτε τὸ προσβάλλον οὔτε τὸ προσβαλλόμενον ἔσται, ἀλλὰ 154 μεταξύ τι ἑκάστῳ ἴδιον γεγονός" ἢ σὺ διισχυρίσαιο ἂν ὡς, οἷον σοὶ φαίνεται ἕκαστον χρῶμα, τοιοῦτον καὶ κυνὶ καὶ ὁτῳοῦν ξῴῳ:

ΘΕΑΙ. Μὰ 4 οὐκ ἔγωγε.

Σί, Τί δέ; ἄλλῳ ἀνθρώπῳ ἄρ᾽ ὅμοιον καὶ σοὶ φαίνεται ὁτιοῦν; ἔχεις τοῦτο ἰσχυρῶς, ἢ πολὺ μᾶλλον, ὅτε οὐδὲ σοὶ αὐτῷ ταὐτὸν διὰ τὸ μηδέποτε ὁμοίως αὐτὸν σεαυτῷ ἔχειν;

ΘΕΑΙ. Τοῦτο μᾶλλόν μοι δοκεῖ ἢ ἐκεῖνο.

Σῷ, Οὐκοῦν εἰ μὲν ὃ παραμετρούμεϑα ἢ οὗ [8 ἐφαπτόμεϑα, μέγα ἢ λευχὸν ἢ ϑερμὸν ἦν, οὐκ ἄν ποτὲ ἄλλῳ προσπεσὸν ἄλλο ἂν ἐγεγόνει, αὐτό γε μηδὲν μεταβάλλον" εἰ δὲ αὖ τὸ παραμετρούμενον ἢ ἐφαπτό- μενον ἕκαστον ἦν τούτων, οὐκ ἂν αὖ ἄλλου προσελ- ϑόντος ἤ τι παϑόντος αὐτὸ μηδὲν παϑὸν ἄλλο ἂν ἐγένετο. ἐπεὶ νῦν γε. ὦ φίλε, ϑαυμαστά τε καὶ γελοῖα εὐχερῶς πὼς ἀναγκαζόμεϑα λέγειν, ὡς φαίη ἂν Πρω- ταγόρας τε καὶ πᾶς ὃ τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ἐπιχειρῶν λέγειν.

ΘΕΑΙ. Πῶς δὴ καὶ ποῖα λέγεις:

ΣΩ,. [| Σμικρὸν λαβὲ παράδειγμα, καὶ πάντα εἴσει Ο ὃ βούλομαι. ἀστραγάλους γάρ που ἕξ, ἂν μὲν τέττα- ρας αὐτοῖς προσενέγκῃς, πλείους φαμὲν εἶναι τῶν

1588

284 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 110

τεττάρων καὶ ἡμιολίους, ἐὰν δὲ δώδεκα, ἐλάττους καὶ ἡμίσεις" καὶ οὐδὲ ἀνεχτὸν ἄλλως λέγειν" ἢ σὺ ἀνέξει;

ΘΕΑΙ. Οὐκ ἔγωγε.

Σίθ, Τί οὖν; ἄν σε Πρωταγόρας ἔρηται ἤ τις ἄλλος: ὦ Θεαίτητε, ἔσϑ᾽. ὅπως τε μεῖξον ἢ πλέον γί- γνεται ἄλλως ἢ αὐξηϑέν; τί ἀποκρινεῖ;

ΘΕΑΙ. Ἐὰν μέν, ὦ Σώκρατες, τὸ δοχοῦν πρὸς τὴν νῦν ἐρώτησιν [ ἀποχρένωμαι, ὅτι οὐκ ἔστιν. ἐὰν δὲ πρὸς τὴν προτέραν, φυλάττων μὴ ἐναντία εἴπω, ὅτι ἔστιν. ᾿ ΣΦ, Εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν, ὦ φίλε. καὶ ϑείως. ἀτάρ, ὡς ἔοικεν, ἐὰν ἀποχρίνῃ ὅτι ἔστιν, Εὐριπίδειόν τι ξυμβήσεται: ἡ μὲν γὰρ γλῶττα ἀνέλεγκτος ἡμῖν ἔσται, ἡ δὲ φρὴν οὐκ ἀνέλεγκτοο.

ΘΕΙΑΙ. ΄4ληϑῆ.

Σ. Οὐκοῦν εἰ μὲν δεινοὶ καὶ σοφοὶ ἐγώ τε καὶ σὺ ἦμεν, πάντα τὰ τῶν φρενῶν ἐξητακότες, ἤδη ἂν τὸ λοιπὸν ἐκ περιουσίας ἀλλήλων ἀποπειρώμενοι, συνελ- ϑόντες ᾿ σοφιστικῶς εἰς μάχην τοιαύτην, ἀλλήλων τοὺς λόγους τοῖς λόγοις ἐκρούομεν" νῦν δὲ ἅτε ἰδιῶται πρῶτον βουλησόμεϑα ϑεάσασϑαι αὐτὰ πρὸς αὑτά, τί ποτ᾽ ἐστὶν ἃ διανοούμεθα, πότερον ἡμῖν ἀλλήλοις ξυμφωνεῖ ἢ οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν ἔγωγε τοῦτ᾽ ἂν βουλοίμην.

ΧΙ. Σ., Καὶ μὴν ἐγώ. ὅτε δ᾽ οὕτως ἔχει, ἄλλο τι ἢ ἠρέμα, ὡς πάνυ πολλὴν σχολὴν ἄγοντες, πάλιν ἐπανασκεψόμεϑα, οὐ | δυσκχολαίνοντες, ἀλλὰ τῷ ὄντε ἡμᾶς αὐτοὺς ἐξετάζοντες, ἅττα ποτ᾽ ἐστὶ ταῦτα τὰ φάσματα ἐν ἡμῖν; ὧν πρῶτον ἐπισχοποῦντες φή- σομεν, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μηδέποτε μηδὲν ἂν μεῖζον μηδὲ

λυ δ. Διαδδτι Ἀν» χω. οὐδ δα. ᾿νε νμμνδνα. ὦ. ὅ ὩὩὩὩὐν “τῶ .

111 ΠΘΕΑΙΤΗΤΟΣ. ΟΒὉ

ἔλαττον γενέσθαι μήτε ὄγκῳ μήτε ἀριϑμῶ, ἕως ἴσον δἴη αὐτὸ ἑαυτῷ. οὐχ οὕτως;

ΘΆΑΙ. Ναί

ΣΟ, Δεύτερον δέ γε. ᾧ μήτε προστιϑοῖτο μήτε ἀφαιροῖτο, τοῦτο μήτε αὐξάνεσϑαί ποτὲ μήτε φϑίνειν, ἀεὶ δὲ ἴσον εἶναι,

ΘΈΑΙ. Κομιδῇ μὲν οὖν.

5 53 ’ ᾿ ᾿ ΄ 5

Σ Δ), “254ρ᾽ ᾿ οὖν οὐ καὶ τρίτον, ὃ μὴ πρότερον ἦν, Β 5 Ἁ σ᾽ - 3 » - Π ἃ ἀλλὰ ὕστερον, τοῦτο εἰναι ἄνευ τοῦ γενέσϑαι καὶ

’ 9 ἤ γίγνεσϑαι ἀδύνατον;

ΘΕΙ͂ΑΙ. 4Ζοκεῖ γε δή.

Σ(), Ταῦτα δή, οἶμαι, ὁμολογήματα τρία μάχεται αὐτὰ αὑτοῖς ἐν τῇ ἡμετέρα ψυχῆ. ὅταν τὰ περὶ τῶν 9 ,ὔ Ἐὶ ο᾽ » Ν, ΄ ἀστραγάλων λέγωμεν, ἢ ὅταν φῶμεν ἐμὲ τηλικόνδε ὄντα. μήτε αὐξηϑέντα μήτε τοὐναντίον παϑόντα. ἕν ἐνιαυτῷ σοῦ τοῦ νέου νῦν μὲν μείξω εἶναι, ὕστερον δὲ ἐλάττω, μηδὲν τοῦ ἐμοῦ ὄγκου ἀφαιρεϑέντος ἀλλὰ σοῦ αὐξηϑέντος. εἰμὶ γὰρ δὴ ὕστερον ὃ πρότερον Ὁ οὐκ ἦ, οὐ γενόμενος" ἄνευ γὰρ τοῦ γίγνεσϑαι γενέσϑαι ἀδύνατον, μηδὲν δὲ ἀπολλὺς τοῦ ὄγκου οὐχ ἄν ποτε ἐγι- γνόμην ἐλάττων. καὶ ἄλλα δὴ μυρία ἐπὶ μυρίοις οὕτως ἔχει. εἴπερ καὶ ταῦτα παραδεξόμεϑα. ἕπει γάρ που, ὦ Θεαίτητε: δοκεῖς γοῦν μοι οὐκ ἄπειρος τῶν τοι- ούτων εἶναι.

ΘΈΑΙ. Καὶ νὴ τοὺς ϑεούς γε, ὦ Σώκρατες, ὑπερ- φυῶς ὡς ϑαυμάξω τί ποτ᾽ ἐστὶ ταῦτα, καὶ ἐνίοτε ὡς ἀληϑῶς βλέπων εἰς αὐτὰ δκοτοδινιῶ.

ΣΦ, Θεόδωρος γάρ, ὦ φίλε, φαίνεται οὐ κακῶς Ὁ ΄ Ν - ΄ , ΄ Ἁ ΄ τοπάζξειν περὶ τῆς φυσεὼῶς ὅσου. μάλα γὰρ φιλοσόφου τοῦτο τὸ πάϑος. τὸ ϑαυμάξειν: οὐ γὰρ ἄλλη ἀρχὴ

ο88 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ : 419

φιλοσοφίας ἢ αὕτη, καὶ ἔοικεν ὁ τὴν Ἶριν Θαύμαντος ἔκγονον φήσας οὐ κακῶς γενεαλογεῖν. ἀλλὰ πότερον μανϑάνεις ἤδη δι᾿ ὃ ταῦτα τοιαῦτ᾽ ἐστὶν ἐξ ὧν τὸν Πρωταγόραν φαμὲν λέγειν, ἢ οὔπω;

ΘΈΑΙ. Οὔπω μοι δοκῶ.

Σῷ, Χάριν οὖν μοι εἴσει, ἐάν σοι ἀνδρός, μᾶλ- λον δὲ ἀνδρῶν ὀνομαστῶν τῆς διανοίας τὴν ἀλήϑειαν ἀποκεκρυμμένην συνεξερευνήσωμαι αὐτῶν;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Πῶς γὰρ οὐκ εἴσομαι, καὶ πάνυ γε πολλήν;

ΧΙ. Σὼ. ᾿4ϑρει δὴ περισκοπῶν, μή τις τῶν

᾿ἀμυήτων ἐπαχούῃ. εἰσὶν δὲ οὗτοι οἵ οὐδὲν ἄλλο

οἰόμενον εἶναι ἢ οὗ ἂν δύνωνται ἀπρὶξ τοῖν χεροῖν λαβέσϑαι, πράξεις δὲ καὶ γενέσεις καὶ πᾶν τὸ ἀόρατον οὐκ ἀποδεχόμενοι ὡς ἕν οὐσίας μέρει.

ΘΈΑΙ. Καὶ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, σκληρούς γε λέγεις καὶ 1 ἀντιτύπους ἀνθρώπους.

Σῷ, Εἰσὶν γάρ, ὦ παῖ, μάλ᾽ εὖ ἄμουσοι" ἄλλοι δὲ πολὺ κομψότεροι, ὧν μέλλω δοι τὰ μυστήρια λέγειν. ἀρχὴ δέ͵ ἐξ ἧς καὶ ἃ νῦν δὴ ἐλέγομεν πάντα ἤρτη- ται, ἥδε αὐτῶν, ὡς τὸ πᾶν κίνησις ἦν καὶ ἄλλο παρὰ τοῦτο οὐδέν, τῆς δὲ κινήσεως δύο εἴδη. πλήϑει μὲν ἄπειρον ἕκάτερον, δύναμιν δὲ τὸ μὲν ποιεῖν ἔχον, τὸ δὲ πάσχειν. ἐκ δὲ τῆς τούτων ὁμιλίας τε καὶ τρίψεως πρὸς ἄλληλα γίγνεται ἔκγονα πλήϑει μὲν | ἄπειρα, δίδυμα δέ, τὸ μὲν αἰσϑητόν, τὸ δὲ αἴσϑησις, ἀεὶ συν- ἐεχπίπτουσα καὶ γεννωμένη μετὰ τοῦ αἰσϑητοῦ. αἵ μὲν οὖν αἰσϑήσεις τὰ τοιάδε ἡμῖν ἔχουσιν ὀνόματα, ὄψεις τε καὶ ἀκοαὶ καὶ ὀσφρήσεις καὶ ψύξεις τε καὶ καύσεις καὶ ἡδοναί γε δὴ καὶ λῦπαι καὶ ἐπιϑυμίαι καὶ φόβοι κεχλημέναι καὶ ἄλλαι, ἀπέραντοι μὲν αἱ ἀνώνυμοι,

118 ᾿ΘΒΑΙΤΗΤΟΣ. ΩΣ

παμπληϑεῖς δὲ αἵ ὠνομασμέναι" τὸ δ᾽ αὖ αἰσϑητὸν

’ , δι ἢ» ΄ ᾽ Ἁ ἤ γένος τούτων ἑκάσταις ὁμόγονον, ὄψεσι μὲν χρώματα παντοδαπαῖς παντοδαπά, ἀκοαῖς δὲ ὡσαύτως φωναί, καὶ ταῖς ἄλλαις αἰσϑήσεσι τὰ ἄλλα αἰσϑητὰ ξυγγενῆ γιγνόμενα. τί δὴ οὖν ἡμῖν βούλεται οὗτος ὃ μῦϑος, ὦ Θεαίτητε, πρὸς τὰ πρότερα; ἄρα ἐννοεῖς;

ΘΕΑΙ. Οὐ πάνυ, ὦ Σώκρατες.

Σ Δ), ΄4λλ᾽ ἄϑρει, ἐάν πῶς ἀποτελεσϑῇ. βούλεται γὰρ δὴ λέγειν ὡς ταῦτα πάντα μέν, ὥσπερ λέγομεν, κινεῖται, τάχος δὲ καὶ βραδυτὴς ἔνι τῇ κινήσει αὐτῶν. ὅσον μὲν οὖν βραδύ, ἐν τῷ αὐτῷ καὶ πρὸς τὰ πλησιά-

’, , Ἁ Ο Ι ᾿ - . , ξοντα τὴν κίνησιν ἴσχει καὶ οὕτω δὴ γεννᾷ, τὰ δὲ

ἤ Ο ᾿ Γι 3 ’, ’ Ἁ Ἁ 2 γεννώμενα οὕτω δὴ ϑάττω ἐστίν. φέρεται γὰρ καὶ ἐν φορᾷ αὐτῶν ἣ κίνησις πέφυκεν. ἐπειδὰν οὖν ὄμμα καὶ ἄλλο τι τῶν τούτῳ ξυμμέτρων πλησιάσαν γεννήσῃ

᾿ ἤ , ἃ , )» ὦ ῇ ᾿ , τὴν λευχότητά τε καὶ αἴσϑησιν αὐτῇ ξύμφυτον. ἃ οὐκ ἄν ποτε ἐγένετο ἑκατέρου ἐκείνων πρὸς ἄλλο ἐλθόντος. τότε δὴ μεταξὺ φερομένων τῆς μὲν ὄψεως πρὸς τῶν ὀφϑαλ- μῶν, τῆς δὲ λευκότητος Ϊ πρὸς τοῦ συναποτίχτοντος τὸ

- ς Ἁ ) χ ΒΩ “ἤ " φᾶν τῇ χρῶμα, ὃ μὲν ὀφθαλμὸς ἄρα ὄψεως ἔμπλεως ἐγένετο καὶ ὁρᾷ δὴ τότε καὶ ἐγένετο οὔ τι ὄψις ἀλλ᾽ ὀφϑαλμὸς ὁρῶν, τὸ δὲ ξυγγεννῆσαν τὸ χρῶμα λευκότητος περιεπλήσϑη καὶ ἐγένετο οὐ λευχότης αὖ ἀλλὰ λευκόν, εἴτε ξύλον εἴτε

’ , ς - ’ - -“ » ; λίϑος εἴτε ὁτουοῦν ξυνέβη σχῆμα χρωσϑῆναι τῷ τοιούτῳ χρώματι. καὶ τἄλλα δὴ οὕτω, σκληρὸν καὶ ϑερμὸν καὶ πάντα. τὸν αὐτὸν τρόπον ὑποληπτέον, αὐτὸ μὲν χαϑ'

δχ 4 Ἁ 5 τι Ν ἃ , 32η ἢ 2 » - αὑτὸ μηδὲν εἶναι, ὃ δὴ καὶ τότε ἐλέγομεν, ἐν δὲ τῇ πρὸς ἄλληλα ὁμιλίᾳ πάντα γίγνεσθαι καὶ παντοῖα ἀπὸ τῆς κινήσεως. ἐπεὶ καὶ τὸ ποιοῦν εἶναί τι καὶ τὸ πάσχον αὐτῶν ἐπὶ ἕνὸς νοῆσαι. ὥς φασιν, οὐκ εἶναι

107

Ῥ-᾿

οΩΒ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 114

παγίως. οὔτε γὰρ ποιοῦν ἐστί τι, πρὶν ἂν τῷ πά- ὄχοντι συνέλϑῃ, οὔτε πάσχον, πρὶν ἂν τῷ ποιοῦντι" τό τέ τινι συνελϑὸν καὶ ποιοῦν ἄλλῳ αὖ προσπεσὸν πάσχον ἀνεφάνη. ὥστε ἐξ ἁπάντων τούτων, ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν, οὐδὲν εἶναι ἕν αὐτὸ καϑ' αὑτό, ἀλλά τινι ἀεὶ γίγνεσθαι. τὸ δ᾽ εἶναι πανταχόϑεν ἐξαιρε- τέον, οὐχ ὅτι ἡμεῖς πολλὰ καὶ ἄρτι ἠναγκάσμεϑα ὑπὸ συνηϑείας καὶ ἀνεπιστημοσύνης χρῆσϑαι αὐτῷ. τὸ δ᾽ οὐ δεῖ. ὡς ὃ τῶν σοφῶν λόγος, οὔτε τι συγχωρεῖν οὔτε του οὔτ᾽ ἐμοῦ οὔτε τόδε οὔτ᾽ ἐκεῖνο οὔτε ἄλλο οὐδὲν ὄνομα ὅτι ἂν ἱστῇ, ἀλλὰ κατὰ φύσιν φϑέγγεσϑαι γιγνόμενα καὶ ποιούμενα καὶ ἀπολλύμενα καὶ ἀλλοιού- μενα ὡς ἐάν τί τις στήσῃ τῷ λόγῳ, εὐέλεγκτος ὃ τοῦτο ποιῶν. δεῖ δὲ καὶ κατὰ μέρος οὕτω λέγειν καὶ περὶ πολλῶν ἁϑροισϑέντων, ᾧ δὴ ἁϑροίσματι ἄνϑρω- πόν τε τίϑενται καὶ λίϑον καὶ ἕκαστον ζῷόν τὲ καὶ εἶδος. ταῦτα δή, ὦ Θεαίτητε, ἄρ᾽ ἡδέα δοκεῖ σοι εἶναι, καὶ γεύοιο ἂν αὐτῶν ὡς ἀρεσκόντων;

ΘΕΑΙ. Οὐκ οἶδα ἔγωγε, ὦ Σώκρατες" καὶ γὰρ οὐδὲ περὶ σοῦ δύναμαι κατανοῆσαι, πότερα δοκοῦντά ὅοι λέγεις αὐτὰ ἢ ἐμοῦ ἀποπειρᾷ.

ΣΩ,. Οὐ μνημονεύεις, ὦ φίλε, ὅτι ἐγὼ μὲν οὔτ᾽ οἶδα οὔτε ποιοῦμαι τῶν τοιούτων οὐδὲν ἐμόν, ἀλλ᾽ εἰμὶ αὐτῶν ἄγονος, σὲ δὲ μαιεύομαι καὶ τούτου ἕνεκα ἐπάδω τε καὶ παρατίϑημι ἑκάστων τῶν σοφῶν ἀπο- γεύσασϑαι. ἕως ἂν ] εἰς φῶς τὸ σὸν δόγμα ξυνεξαγάγω" ἐξαχϑέντος δὲ τότ᾽ ἤδη σκέψομαι εἴτ᾽ ἀνεμιαῖον εἴτε γόνιμον ἀναφανήσεται. ἀλλὰ ϑαρρῶν καὶ καρτερῶν εὖ καὶ ἀνδρείως ἀποχρίνου ἃ ἂν φαίνηταί δοι περὶ ὧν ἂν ἐρωτῶ.

118 ΟΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 289

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ἐρώτα δή.

ΧΙΠ. Σῷ. Μ“έγε τοίνυν πάλιν, εἴ σοι ἀρέσκει τὸ μή τι εἶναι ἀλλὰ γίγνεσϑαι ἀεὶ [ἀγαϑὺν καὶ καλὸν] καὶ πάντα ἃ ἄρτι διῇμεν.

ΘΕΑΙ. ᾿4λλ᾽ ἔμοιγε, ἐπειδὴ σοῦ ἀκούω οὕτω διεξιόντος, ϑαυμασίως φαίνεται ὡς ἔχειν λόγον καὶ ὑποληπτέον ἧπερ διελήλυϑας.

᾿ ΣῸς. Μὴ τοίνυν ἀπολίπωμεν ὅσον ἐλλεῖπον αὐτοῦ. λείπεται δὲ ἐνυπνίων τὲ πέρι καὶ νόσων, τῶν τε ἄλλων καὶ μανίας, ὅσα τὲ παρακούειν ἢ παρορᾶν ἤ τι ἄλλο παραισϑάνεσϑαι λέγεται. οἶσϑα. γάρ που ὅτι ἕν. πᾶσι τούτοις ὁμολογουμένως ἐλέγχεσϑαι δοκεῖ ὃν ἄρτι διῆμεν λόγον, ὡς παντὸς μᾶλλον ἡμῖν ψευδεῖς αἰσϑήσεις ἐν Ι αὐτοῖς γιγνομένας, καὶ πολλοῦ δεῖν τὰ φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα καὶ εἶναι, ἀλλὰ πᾶν τοὐναν- τίον οὐδὲν ὧν φαίνεται εἶναι.

ΘΈΑΙ. ᾿4ληϑέστατα λέγεις. ὦ Σώκρατες.

Σ(), Τίς δὴ οὖν, ὦ παῖ, λείπεται λόγος τῷ τὴν αἴσϑησιν ἐπιστήμην τιϑεμένῳ καὶ τὰ φαινόμενα ἕκά- στῷ ταῦτα καὶ εἶναι τούτῳ ᾧ φαίνεται;

ΘΈΑΙ. Ἐγὼ μέν, ὦ Σώκρατες, ὀκνῶ εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔχω τί λέγω, διότι μοι νῦν δὴ ἐπέπληξας εἰπόντι αὐτό. ἐπεὶ ὡς ἀληϑῶς γε οὐκ ἂν δυναίμην ᾿ ἀμφισ- βητῆσαι, ὡς οἱ μαινόμενον ἢ οἵ ὀνειρώττοντες οὐ ψευδῆ δοξάξουσιν, ὅταν οἵ μὲν ϑεοὶ αὐτῶν οἴωνται εἶναι, οἵ δὲ πτηνοί τε καὶ ὡς πετόμενοι ἐν τῷ ὕπνῳ διανοῶνται.

ΣΩ, ᾿Ζρ᾽ οὖν οὐδὲ τὸ τοιόνδε ἀμφισβήτημα ἐν- νοεῖς περὶ αὐτῶν, μάλιστα δὲ περὶ τοῦ ὄναρ τε καὶ ὕπαρ;

ΘΕΑΙ. Τὸ ποῖον;

ῬΏΑΤΟΙ 19

158

200 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 116

Σ,Δ). Ὃ πολλάκις σε οἶμαι ἀκηκοέναι ἐρωτώντων. τί ἄν τις ἔχοι τεκμήριον ἀποδεῖξαι, εἴ τις ἔροιτο νῦν οὕτως ἔν τῷ παρόντι, πότερον καϑεύδομεν καὶ πάντα ἃ διανοούμεθα ὀνειρώττομεν, ἢ ἐγρηγόραμέν τε καὶ ὕπαρ ἀλλήλοις ᾿ διαλεγόμεϑα.

ΘΕΑΙ. Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες, ἄπορόν γε ὅτῳ χρὴ ἐπιδεῖξαι τεκμηρίῳ" πάντα γὰρ ὥσπερ ἀντίστροφα τὰ αὐτὰ παρακολουϑεῖ. ἅ τε γὰρ νυνὶ διειλέγμεϑα, οὐδὲν κωλύει καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ δοκεῖν ἀλλήλοις δια- λέγεσϑαι" καὶ ὅταν δὴ ὄναρ ὀνείρατα δοκῶμεν διηγεῖ- ὅϑαι, ἄτοπος ἡ ὁμοιότης τούτων ἐκείνοις.

Σδ.. Ὁρᾷς οὖν ὅτι τό γε ἀμφισβητῆσαν οὐ χαλε- πόν, ὅτε καὶ πότερόν ἐστιν ὕπαρ ἢ ὄναρ ἀμφισβη- τεῖται, καὶ δὴ ἴσου ὄντος τοῦ χρόνου ὃν καϑεύδομεν ᾧ ἐγρηγόραμεν, ἐν ἑχατέρῳ διαμάχεται ἡμῶν ἣ ψυχὴ τὰ ἀεὶ παρόντα δόγματα παντὸς μᾶλλον εἶναι ἀληϑῆ, ὥστε ἴσον μὲν χρόνον τάδε φαμὲν ὄντα εἶναι, ἴσον δὲ ἐκεῖνα, καὶ ὁμοίως ἐφ᾽ ἑκατέροις διισχυριξόμεϑα.

ΘΕΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

ΣΩ, Οὐκοῦν καὶ περὶ νόσων τε καὶ μανιῶν ὃ αὐτὸς λόγος, πλὴν τοῦ χρόνου, ὅτι οὐχὶ ἴσος;

ΘΙΑΙ. Ὀρϑῶς.

Σ, Τί οὖν; πλήϑει χρόνου καὶ ὀλιγότητι τὸ ἀληϑὲς ὁρισϑήσεται;

ΘΕΑΙ. | Γελοῖον μέντ᾽ ἂν εἴη πολλαχῇ.

Σ). ᾿᾽4λλά τι ἄλλο ἔχεις σαφὲς ἐνδείξασϑαι, ὁποῖα τούτων τῶν δοξασμάτων ἀληϑῆ;

ΘΆΑΙ, Οὔ μοι δοκῶ.

ΧΙΥ. ΣΩ. Ἐμοῦ τοίνυν ἄκουε οἷα περὶ αὐτῶν ἂν λέγοιεν οἵ τὰ ἀεὶ δοκοῦντα δριξόμενοι τῷ δοκοῦντι

117 ΟΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 901

εἶναι ἀληϑῆ. λέγουσι δέ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, οὕτως ἐρω- τῶντες" ὦ Θεαίτητε, ὃ ἂν ἕτερον ἢ παντάπασιν, μή πῇ. τινα δύναμιν τὴν αὐτὴν ἕξει τῷ ἑτέρῳ; καὶ μὴ ὑπολάβωμεν τῇ μὲν ταὐτὸν εἶναι ὃ ἐρωτῶμεν, τῇ δὲ ἕτερον, ἀλλ᾽ ὅλως ἕτερον.

ΘΕΑΊ. ᾿ἀδύνατον τοίνυν ταὐτόν τι ἔχειν ἢ ἐν δυνάμει ] ἢ ἐν ἄλλῳ ὁτῳοῦν, ὅταν ἢ κομιδῇ ἕτερον.

ΣΩ, ἄρ᾽ οὖν οὐ καὶ ἀνόμοιον ἀναγκαῖον τὸ τοιοῦτον ὁμολογεῖν;

ΘΕΑΙ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Σ Ὁ, Μὲ ἄρα τι συμβαίνει ὅμοιόν τῳ γίγνεσϑαι ἢ ἀνόμοιον, εἴτε ἑαυτῷ εἴτε ἄλλῳ. ὁμοιούμενον μὲν ταὐτὸν φήσομεν γίγνεσϑαι, ἀνομοιούμενον δὲ ἕτερον;

ΘΕΙ͂ΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

Σ,. Οὐχοῦν πρόσϑεν ἐλέγομεν ὡς πολλὰ μὲν εἴη τὰ ποιοῦντα καὶ ἄπειρα, ὡσαύτως δὲ γε τὰ πά- ὄχοντα;

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σ᾿, Καὶ μὴν ὅτι γε ἄλλο ἄλλῳ συμμιγνύμενον καὶ ἄλλῳ οὐ ταὐτὰ ἀλλ᾽ ἕτερα γεννήσει;

᾿ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ,. Δέγωμεν δὴ ἐμέ τε καὶ σὲ καὶ τἄλλα ἤδη κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, Σωκράτη ὑγιαίνοντα καὶ Σω- χράτη αὖ ἀσϑενοῦντα. πότερον ὅμοιον τοῦτ᾽ ἐχείνῳ ἢ ἀνόμοιον φήσομεν;

ΟΘΒΑΙ. Ὦρα τὸν ἀσϑενοῦντα Σωχράτη, ὅλον τοῦτο λέγεις ὅλῳ ἐχείνῳ, τῷ ὑγιαίνοντι Σωχράτει;

Σ Δ), Κάλλιστα ὑπέλαβες" αὐτὸ τοῦτο λέγω.

ΘΒΑΙ. ᾿ἀνόμοιον δήπου.

Σ,.), Καὶ ἕτερον ἄρα οὕτως ὥσπερ ἀνόμοιον:

10:5

189

209 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 118

ΘΕΙΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

σ Σ Δ). Καὶ καϑεύδοντα δὴ καὶ πάντα ἃ νῦν | διήλ- ϑομεν, ὡσαύτως φήσεις;

ΘΕΑΙ. Ἔγωγε.

Σ (ὦ. Ἕχαστον δὴ τῶν πεφυκότων τι ποιεῖν ἄλλο τι, ὅταν μὲν λάβῃ ὑγιαίνοντα Σωκράτη, ὡς ἑτέρῳ μοι χρήσεται, ὅταν δὲ ἀσϑενοῦντα, ὡς ἑἕτέρω;

ΘΕΑΙ. Τί δ᾽ οὐ μόλάει;

Σι, Καὶ πἰτν ον δὴ ἐφ᾽ ἑκατέρου δία... ἐγώ τε ὃ πάσχων καὶ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν;

ΘΕΑΙ. Τί μήν;

Σ, Ὅταν δὴ οἶνον πίνω ὑγιαίνων, ἡἧδύς μοι φαίνεται καὶ γλυκύς;

ΘΈΑΙ. Ναί.

ΣΩ, ᾿Εγέννησε γὰρ δὴ ἐκ τῶν προωμολογημένων

Ὦ τό τὲ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον γλυκύτητά τε καὶ αἴ- σϑησιν. ἅμα φερόμενα ἀμφότερα, καὶ ἡ μὲν αἴσϑησις πρὸς τοῦ πάσχοντος οὖσα αἰσϑανομένην τὴν γλῶτταν ἀπειργάσατο, ἡ δὲ γλυκύτης πρὸς τοῦ οἴνου περὶ αὐτὸν φερομένη γλυκὺν τὸν οἶνον τῇ ὑγιαινούσῃ γλώττῃ ἐποίησεν καὶ εἶναι καὶ φαίνεσϑαι.

ΘΕΛΙ. Πάνυ μὲν οὖν τὰ πρότερα ἡμῖν οὕτως ὡμολόγητο.

Σ. Ὅταν δὲ ἀσϑενοῦντα. ἄλλο τι πρῶτον μεν τῇ ἀληϑείᾳ οὐ τὸν αὐτὸν ἔλαβεν; ἀνομοίῳ γὰρ δὴ

προσῆλϑεν. ΘΕΑῚ]. Ναί. Ε Σ. Ἕτερα δὴ αὖ ἐγεννησάτην ὅ τε τοιοῦτος

Σωκράτης καὶ ἡ τοῦ οἴνου πόσις, περὶ μὲν τὴν γλῶτταν αἴσϑησιν πικρότητος, περὶ δὲ τὸν οἶνον γιγνομένην

όου, «-.

119 ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ, 203

καὶ φερομένην πικρότητα. καὶ τὸν μὲν οὐ πικρότητα ἀλλὰ πικρόν, ἐμὲ δὲ οὐκ αἴσϑησιν ἀλλ᾽ αἰσϑανό- μένον;

ΘΈΑΙ. Κομιδῇ μὲν οὖν.

Σ Ὁ, Οὔκουν ἐγώ τε οὐδὲν ἄλλο ποτὲ γενήσομαι οὕτως αἰσϑανόμενος" τοῦ γὰρ ἄλλου ἄλλη αἴσϑησις, καὶ ἀλλοῖον καὶ ἄλλον ποιεῖ τὸν αἰσϑανόμενον" οὔτ᾽ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν ἐμὲ μήποτ᾽ ἄλλῳ συνελϑὸν ταὐτὸν γεννῆσαν τοιοῦτον γένηται" ἀπὸ γὰρ ἄλλου ἄλλο γεν- νῆσαν ἀλλοῖον γενήσεται.

ΘΕΑΊΙ. Ἔστι ταῦτα.

Σ (δ, Οὐδὲ μὴν ἔγωγε ἐμαυτῷ τοιοῦτος, ἐκεῖνό τὲ ἑαυτῷ τοιοῦτον γενήσεται.

ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ,.), ᾿ἀνάγκη δέ γε ἐμέ τε τινὸς γίγνεσϑαι, ὅταν αἰσϑανόμενος γίγνωμαι" αἰσϑανόμενον γάρ, μηδενὸς δὲ αἰσϑανόμενον ἀδύνατον γίγνεσθαι" ἐκεῖνό τε τινὶ γίγνεσθαι, ὅταν γλυκὺ ᾿ ἢ πικρὸν ἤ τι τοιοῦτον γί- γνηται" γλυκὺ γάρ, μηδενὶ δὲ γλυκὺ ἀδύνατον γενέσϑαι.

ΘΕΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

Σῷ, Μείπεται δή, οἶμαι, ἡμῖν ἀλλήλοις, εἴτ᾽ ἐσμέν, εἶναι, εἴτε γιγνόμεϑα, γίγνεσϑαι, ἐπείπερ ἡμῶν ἡ ἀνάγκη τὴν οὐσίαν συνδεῖ μέν, συνδεῖ δὲ οὐδενὶ τῶν ἄλλων, οὐδ᾽ αὖ ἡμῖν αὐτοῖς. ἀλλήλοις δὴ λείπεται συνδεδέσϑαι,. ὥστε εἴτε τις εἶναί τι ὀνομάζξει, τινὶ εἶναι ἢ τινὸς ἢ πρός τι ῥητέον αὐτῷ, εἴτε γίγνεσϑαι᾽

1600

ἘΛΑΜ Χ 2 ἱν - τ». 4, ΄ ,᾿ Β΄. μὦὼ αὐτὸ δὲ ἐφ᾽ αὑτοῦ τι ἢ ὃν ἢ γιγνόμενον οὔτε αὐτῷ [α

ἘΠ ΒΩ

λεκτέον οὔτ᾽ ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον, ὡς ὁ λόγος { 7, Ἀ ὃν διεληλύϑαμεν σημαίνει.

ΘΕΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν, ὦ Σώκρατεο.

1601

294 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 190

ΣΩ, Οὐκοῦν ὅτε δὴ τὸ ἐμὲ ποιοῦν ἐμοί ἐστιν καὶ οὐκ ἄλλῳ, ἐγὼ καὶ αἰσϑάνομαν αὐτοῦ, ἄλλος δ᾽ οὔ:

ΘΈΑΙ. Πῶς γὰρ οὔ;

Σ᾿), ’᾽4ληϑὴς ἄρα ἐμοὶ ἡ ἐμὴ αἴσϑησις" τῆς γὰρ ἐμῆς οὐσίας ἀεί ἐστιν" καὶ ἐγὼ κριτὴς κατὰ τὸν Πρω- ταγόραν τῶν τε ὄντων ἐμοί, ὡς ἔστι, καὶ τῶν μὴ ὄντων. ὡς οὐκ ἔστιν.

ΘΕΑΙ. Ἔοικεν.

ΧΥ. ΣΩῶ. Πῶς ἂν οὖν | ἀψευδὴς ὧν καὶ μὴ πταίων τῇ διανοίᾳ περὶ τὰ ὄντα ἢ γιγνόμενα οὐκ ἐπι- στήμων ἂν εἴην ὧνπερ αἰσϑητής;

ΘΙΕΑΙ. Οὐδαμῶς ὅπως οὔ.

Σι), Παγκάλως ἄρα δοι εἴρηται ὅτι ἐπιστήμη οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ αἴσϑησις, καὶ εἰς ταὐτὸν συμπέπτωκεν, κατὰ μὲν Ὅμηρον καὶ Ἡράκλειτον καὶ πᾶν τὸ τοι- οὔτον φῦλον οἷον ῥεύματα κινεῖσϑαι τὰ πάντα, κατὰ ὃδὲ Πρωταγόραν τὸν σοφώτατον πάντων χρημάτων ἄνϑρωπον μέτρον εἶναι, κατὰ δὲ Θεαίτητον τούτων οὕτως ᾿ ἐχόντων αἴσϑησιν ἐπιστήμην γίγνεσϑαι. ἢ

5

γάρ, ὦ Θεαίτητε; φῶμεν τοῦτο σὸν μὲν εἶναι οἷον νεογενὲς παιδίον, ἐμὸν δὲ μαίευμα; ἢ πῶς λέγεις;

ΘΕΑΙ. Οὕτως ἀνάγκη. ὦ Σώκρατεο.

ν

ΣΦ, Τοῦτο μὲν δή, ὡς ἔοικεν, μόλις ποτὲ ἐγεν- νήσαμεν, ὅτι δή ποτε τυγχάνει ὄν. μετὰ δὲ τὸν τόκον τὰ ἀμφιδρόμια αὐτοῦ ὡς ἀληϑῶς ἐν κύκλῳ περιϑρε- κτέον τῷ λόγῳ, σκοπουμένους μὴ λάϑῃ ἡμᾶς οὐκ ἄξιον ὃν τροφῆς τὸ γιγνόμενον, ἀλλὰ ἀνεμιαῖόν τε καὶ ψεῦδος. ἢ σὺ οἴει πάντως δεῖν τό γε σὸν τρέφειν

Ἁ ἃ 9 ’ ἯΙ Ἁ 9 , ᾽ ΄ Β -.

καὶ μὴ ἀποτιϑέναι, ἢ καὶ ἀνέξει ἐλεγχόμενον ὁρῶν,

111 ΘΕΔΛΙΤΗΤΟΣ. ΟΡ

καὶ οὐ σφόδρα χαλεπανεῖς, ἐάν τις σοῦ ὡς πρῶωτο- . τόχου αὐτὸ ὑφαιρῇ;

ΘΕῸ. ᾿ζνέξεται. ὦ Σώκρατες, Θεαίτητος" οὐδα- μῶς γὰρ δύσκολος. ἀλλὰ πρὸς ϑεῶν εἰπέ, ἦ αὖ οὐχ οὕτως ἔχει;

Σ, Φιλόλογός γ᾽ εἶ ἀτεχνῶς καὶ χρηστός, ὦ Θεόδωρε, ὅτι μὲ οἴει λόγων τινὰ εἶναι ϑύλακον καὶ ῥαδίως ἐξελόντα ἐρεῖν ὡς οὐκ αὖ ἔχει οὕτω ταῦτα" τὸ δὲ ᾿ γιγνόμενον οὐκ ἐννοεῖς, ὅτι οὐδεὶς τῶν λόγων ἐξέρχεται παρ᾽ ἐμοῦ ἀλλ᾽ ἀεὶ παρὰ τοῦ ἐμοὶ προσ- διαλεγομένου, ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἐπίσταμαι πλέον πλὴν βραχέος. ὅσον λόγον παρ᾽ ἑτέρου σοφοῦ λαβεῖν καὶ ἀποδέξασϑαι μετρίως. καὶ νῦν τοῦτο παρὰ τοῦδε πειράσομαι, οὔ τι αὐτὸς εἰπεῖν.

ΘΕΟ. Σὺ κάλλιον, ὦ Σώκρατες, λέγεις" καὶ ποίει οὕτως.

ΧΥΙ. Σῷ, οΟἶσϑ᾽ οὖν, ὦ Θεόδωρε, ὃ ϑαυμάξω τοῦ ἑταίρου ὅσου Πρωταγόρου;

ΘΕΟ. Τὸ | ποῖον;

Σ δ, Τὰ μὲν ἄλλα μοι πάνυ ἡδέως εἴρηκεν, ὡς τὸ δοχοῦν ἑκάστῳ τοῦτο καὶ ἔστιν" τὴν δ᾽ ἀρχὴν τοῦ λόγου τεϑαύμακα, ὅτι οὐκ εἶπεν ἀρχόμενος τῆς ἀλη- ϑείας ὅτι πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ὗς ἢ κυνο- κέφαλος ἤ τι ἄλλο ἀτοπώτερον τῶν ἐχόντων αἴσϑησιν, ἵνα μεγαλοπρεπῶς καὶ πάνυ καταφρονητικῶς ἤρξατο ἡμῖν λέγειν, ἐνδεικνύμενος ὅτι ἡμεῖς μὲν αὐτὸν ὥσπερ ϑεὸν ἐθαυμάξομεν ἐπὶ σοφίᾳ, ὁ δ᾽ ἄρα ἐτύγχανεν ὧν εἰς φρόνησιν οὐδὲν βελτίων βατράχου γυρίνου, μὴ ὅτι ἄλλου του ἀνθρώπων. ἢ πῶς λέγωμεν, ὦ Θεόδωρε;

ει

εἰ γὰρ δὴ ἑκάστῳ ἀληϑὲς ἔσται ὃ ἂν δι’ αἰσϑήσεως

1602

906 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 125

δοξάξῃ, καὶ μήτε τὸ ἄλλου πάϑος ἄλλος βέλτιον δια- κρινεῖ, μήτε τὴν δόξαν κυριώτερος ἔσται ἐπισκέψασϑαι ἕτερος τὴν ἑτέρου. ὀρϑὴ ἢ ψευδής, ἀλλ᾽ ὃ πολλάκις εἴρηται, αὐτὸς τὰ αὑτοῦ ἕκαστος μόνος δοξάσει, ταῦτα δὲ πάντα ὀρϑὰ καὶ ἀληϑῆ, τί δή ποτε, ὦ ἑταῖρε, Πρωτα- γόρας μὲν σοφός, ὥστε καὶ ἄλλων διδάσκαλος ἀξιοῦ- σϑαι ; δικαίως μετὰ μεγάλων μισϑῶν, ἡμεῖς δὲ ἀμα- ϑέστεροί τε καὶ φοιτητέον ἡμῖν ἦν παρ᾽ ἐκεῖνον, μέτρῳ ὄντι αὐτῷ ἑκάστῳ τῆς αὑτοῦ σοφίας; ταῦτα πῶς μὴ φῶμεν δημούμενον λέγειν τὸν Πρωταγόραν; τὸ δὲ δὴ ἐμόν τε καὶ τῆς ἐμῆς τέχνης τῆς μαιευτικῆς σιγῶ, ὅσον γέλωτα ὀφλισκάνομεν" οἶμαι δὲ καὶ ξύμπασα ἡ τοῦ διαλέγεσϑαι πραγματεία. τὸ γὰρ ἐπισκοπεῖν καὶ [ἐπιχειρεῖν] ἐλέγχειν τὰς ἀλλήλων φαντασίας τε καὶ δόξας, ὀρϑὰς ἑκάστου οὔσας, οὐ μακρὰ ᾿ μὲν καὶ διωλύγιος φλυαρία, εἰ ἀληϑὴς ἡ ἀλήϑεια Πρωταγόρου, ἀλλὰ μὴ παίζουσα ἐκ τοῦ ἀδύτου τῆς βίβλου ἐφϑέγ- ξατο:

ΘΕῸ. Ὦ Σώκρατες, φίλος ἁνήρ, ὥσπερ σὺ νῦν δὴ εἶπες. οὐκ ἂν οὖν δεξαίμην δι᾿ ἐμοῦ ὁμολογοῦντος ἐλέγχεσϑαι Πρωταγόραν, οὐδ᾽ αὖ σοὶ παρὰ δόξαν ἀντι- τείνειν. τὸν οὖν Θεαίτητον πάλιν λαβέ" πάντως καὶ νῦν δὴ μάλ᾽ ἐμμελῶς σοι ἐφαίνετο ὑπακούειν.

Σ. ἦρα κἂν εἰς “ακεδαίμονα ἐλϑών, ὦ Θεόδωρε,

Β] πρὸς τὰς παλαίστρας ἀξιοῖς ἂν ἄλλους ϑεώμενος γυ-

μνούς, ἐνίους φαύλους, αὐτὸς μὴ ἀντεπιδεικνύναι τὸ εἶδος παραποδυόμενος;

ΘΕΌ. ᾿4λλὰ τέ μὴν δοκεῖς, εἴπερ μέλλοιέν μοι ἐπιτρέψειν καὶ πείσεσϑαι; ὥσπερ νῦν οἶμαι ὑμᾶς πεί- σειν ἐμὲ μὲν ἐᾶν ϑεᾶσϑαι καὶ μὴ ἕλκειν πρὸς τὸ γυ-

193 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ, 201

μνάσιον σκληρὸν ἤδη ὕντα, τῷ δὲ δὴ νεωτέρῳ τε καὶ ὑγροτέρῳ ὄντι προσπαλαίειν.

ΧΥΠ. Σὼ, ᾿4λλ᾽ εἰ οὕτως, ὦ Θεόδωρε, σοὶ φέλον, οὐδ᾽ ἐμοὶ ἐχϑρόν, φασὶν οἵ παροιμιαζόμενοι. ( πάλιν δὴ οὖν ἐπὶ τὸν σοφὸν Θεαίτητον ἰτέον. λέγε δή, ὦ Θεαίτητε, πρῶτον μὲν ἃ νῦν δὴ διήλθομεν, ὧρα οὐ συνθαυμάζξεις εἰ ἐξαίφνης οὕτως ἀναφανήσει μηδὲν χείρων εἰς σοφίαν ὁτουοῦν ἀνθρώπων ἢ καὶ ϑεῶν; ἢ ἧττόν τι οἴει τὸ Πρωταγόρειον μέτρον εἰς ϑεοὺς ἢ εἰς ἀνθρώπους λέγεσϑαι:;

ΘΙΑΙ. Μὰ 4Δώ οὐκ ἔγωγε᾽ καὶ ὅπερ γε ἐρωτᾷς, πάνυ ϑαυμάζω. ἡνίκα γὰρ διῇμεν ὃν τρόπον λέγοιεν τὸ δοχοῦν ἑκάστῳ τοῦτο καὶ ᾿ εἶναι τῷ δοκοῦντι, πάνυ Ὁ μον εὖ ἐφαίνετο λέγεσϑαι᾽ νῦν δὲ τοὐναντίον τάχα μεταπέπτωκεν.

Σ. Νέος γὰρ εἶ, ὦ φίλε παῖ" τῆς οὖν δημηγο- οίας ὀξέως ὑπακούεις καὶ πείϑει. πρὸς γὰρ ταῦτα ἐρεῖ Ἐπ ὀγύφας ἤ τις ἄλλος ὑπὲρ αὐτοῦ" ὦ γενναῖοι παῖς δές τε καὶ γέροντες, δημηγορεῖτε συγκαϑεξόμενοι, ϑεούς τε εἰς τὸ μέσον ἄγοντες, οὺς ἐγὼ ἔκ τε τοῦ λέγειν καὶ τοῦ γράφειν περὶ ᾿ αὐτῶν, ὡς εἰσὶν ἢ ὡς οὐκ εἰσίν, Ε ἐξαιρῶ. καὶ ἃ οἵ πολλοὶ ἂν ἀποδέχοιντο ἀκούοντες, λέγετε ταῦτα, ὡς δεινὸν εἰ μηδὲν διοίσει εἰς σοφίαν ἕκαστος τῶν ἀνθρώπων βοσκήματος ὁτουοῦν᾽ ἀπόδειξιν δὲ καὶ ἀνάγκην οὐδ᾽ ἡντινοῦν λέγετε, ἀλλὰ τῷ εἰχότι χρῆσϑε, ᾧ εἰ ἐθέλοι Θεόδωρος ἢ ἄλλος τις τῶν γεω- μετρῶν χρώμενος γεωμετρεῖν, ἄξιος οὐδ᾽ ἑνὸς μόνου ἂν εἴη. σκοπεῖτε οὖν σύ τε καὶ Θεόδωρος, εἰ ἀπο- δέξεσϑε πιϑανολογίᾳ τὲ καὶ εἰχόσι περὶ τούτων λεγο- 108 μένους λόγους.

Β

"

908 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 124

ΘΈΑΙ. ᾿4λλ᾽ οὐ δίκαιον, ὦ Σώκρατες, οὔτε σὺ οὔτε ἂν ἡμεῖς φαῖμεν.

Σ, ᾿Ἄλλῃ δὴ σκεπτέον, ὡς ἔοικεν, ὡς ὅ τε σὸς καὶ ὃ Θεοδώρου λόγος.

ΘΕΛΙ. Πάνυ μὲν οὖν ἄλλῃ.

Σ, Τῇδε δὴ σκοπῶμεν, εἰ ἄρα ἐστὶν ἐπιστήμη τε καὶ αἴσϑησις ταὐτὸν ἢ ἕτερον. εἰς γὰρ τοῦτό που πᾶς ὃ λόγος ἡμῖν ἔτεινεν, καὶ τούτου χάριν τὰ πολλὰ καὶ ἄτοπα ταῦτα ἐκινήσαμεν. οὐ γάρ;

ΘΕΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

ΣΩ,. Ἦ οὖν | ὁμολογήσομεν, ἃ τῷ δρᾶν αἰσϑα- νόμεϑα ἢ τῷ ἀκούειν, πάντα ταῦτα ἅμα καὶ ἐπίστα- σϑαι; οἷον τῶν βαρβάρων πρὶν μαϑεῖν τὴν φωνὴν πότερον οὐ φήσομεν ἀκούειν, ὅταν φϑέγγωνται, ἢ ἀκούειν τε καὶ ἐπίστασϑαι ἃ λέγουσι; καὶ αὖ γράμματα μὴ ἐπιστάμενοι, βλέποντες εἰς αὐτὰ πότερον οὐχ ὁρᾶν ἢ ἐπίστασϑαι, εἴπερ ὁρῶμεν, διισχυριούμεϑα;

ΘΈΑΙ. Αὐτό γε, ὦ Σώκρατες, τοῦτο αὐτῶν, ὅπερ ὁρῶμέν τε καὶ ἀκούομεν, ἐπίστασϑαι φήσομεν" τῶν μὲν γὰρ τὸ σχῆμα καὶ τὸ χρῶμα ὁρᾶν τε καὶ ἐπίστασϑαι, τῶν δὲ τὴν ὀξύτητα καὶ βαρύτητα ἀκούειν τε ἅμα χαὶ εἰδέναι" ἃ δὲ οἵ τε γραμματισταὶ περὶ αὐτῶν καὶ οἵ ἑρμηνεῖς διδάσκουσιν, οὔτε αἰσϑάνεσϑαι τῷ ὁρᾶν ἢ ἀχούειν οὔτε ἐπίστασϑαι.

ΧΥΠΠ. ΣΘ,. ᾿Ζριστά γ᾽, ὦ Θεαίτητε, καὶ οὐκ ἄξιόν σοι πρὸς ταῦτα ἀμφισβητῆσαι, ἵνα καὶ αὐξάνῃ. ἀλλ᾽ ὅρα δὴ καὶ τόδε ἄλλο προσιόν, καὶ σκόπει πῇ αὐτὸ διωσόμεϑα.

ΘΈΑΙ. Τὸ ποῖον δή;

ΣΩ, Τὸ τοιόνδε᾽ εἴ τις ἔροιτο, ἄρα | δυνατόν,

195 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 299

ὅτου τις ἐπιστήμων γένοιτό ποτε, ἔτι ἔχοντα μνήμην αὐτοῦ τούτου καὶ σωῳξόμενον, τότε ὅτε μέμνηται μὴ ἐπίστασϑαι αὐτὸ τοῦτο ὃ μέμνηται. μακρολογῶ δέ, ὡς ἔοικε, βουλόμενος ἐρέσϑαι, εἰ μαϑών τίς τι μεμνημένος μὴ οἷδε. ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς, ὦ Σώκρατες; τέρας γὰρ ἂν εἴη ὃ λέγεις. ΟΣ, Μὴ οὖν ἐγὼ ληρῶ; σκόπει δέ. ἄρα τὸ ὁρᾶν οὐκ αἰσϑάνεσϑαι λέγεις καὶ τὴν ὄψιν αἰσϑησιν; ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ΣΦ, Οὐχοῦν ὁ ἰδών τι ἐπιστήμων ἐκείνου γέγονεν ὃ | εἶδεν κατὰ τὸν ἄρτι λόγον; ΘΕΑΙ. Ναί. Σ ὦ, Τί δέ; μνήμην οὐ λέγεις μέντοι τι; ΘΕΑΙ. Ναί. Σι , Πότερον οὐδενὸς ἢ τινός; ΘΕΙ͂ΑΙ. Τινὸς δήπου. Σὰ, Οὐχοῦν ὧν ἔμαϑε καὶ ὧν σϑετο, τοιου- τωνί τινων; ΘΕΑΙ. Τί μήν; ΣΩ, Ὃ δὴ εἶδέ τις, μέμνηταί που ἐνίοτε; ΘΕΑΙ. Μεέωνηται. Σῶ,. Ἦ καὶ μύσας; ἢ τοῦτο δράσας ἐπελάϑετο; ΘΕΑΙ. ᾿4λλὰ δεινόν, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε φάναι. ΟἸ Σὰ, Ζεῖ γε μεντοι, εἰ σώσομεν τὸν πρόσϑε λόγον" εἰ δὲ μή, οἴχεται. ΘΕΙΑΙ. Καὶ ἐγώ, νὴ τὸν Ζία, ὑποπτεύω, οὐ μὴν ἱκανῶς γε συννοῶ" ἀλλ᾽ εἰπὲ πῇ. Σ ὦ, Τῇδε᾽ ὁ μὲν ὁρῶν ἐπιστήμων, φαμέν. τού-

164

806 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 196

του γέγονεν οὗπερ ὁρῶν" ὄψις γὰρ καὶ αἴσϑησις καὶ ἐπιστήμη ταὐτὸν ὡμολόγηται.

ΘΙΕΑΙ. Πάνυ γε.

Σῷ. Ὁ δέ γε ὁρῶν καὶ ἐπιστήμων γεγονὼς οὗ ἑώρα, ἐὰν μύσῃ, μέμνηται μέν, οὐχ ὁρᾷ δὲ αὐτό. ἦ γάρ;

ΘΕΑΙ. Ναί

Β Σ(). Τὸ δέ γε οὐχ ὁρᾷ οὐκ | ἐπίσταταί ἐστιν, εἴπερ καὶ τὸ ὁρᾷ ἐπίσταται.

ΘΕΙ͂ΑΙ. ΄24ληϑῆ.

ΣΩ. Συμβαίνει ἄρα, οὗ τις ἐπιστήμων ἐγένετο, ἔτι μεμνημένον αὐτὸν μὴ ἐπίστασϑαι, ἐπειδὴ οὐχ ὁρᾷ"

ὃ τέρας ἔφαμεν ἂν εἶναι εἰ γίγνοιτο.

ΘΕΑΙ. ᾿2Ζληϑέστατα λέγεις. Σ Ὁ, Τῶν ἀδυνάτων δή τι συμβαίνειν φαίνεται, ἐάν τις ἐπιστήμην καὶ αἴσϑησιν ταὐτὸν φῇ εἶναι.

ΘΙΕΑΙ. Ἔοικεν.

Σ Ὁ. ᾽4λλο ἄρα ἑκάτερον φατέον.

ΘΕΑΙ. Κινδυνεύει.

0 Σῷ. Τί οὖν δῆτ᾽ ἂν εἴη ἐπιστήμη, | πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἔοικεν, λεχτέον. καίτοι τί ποτὲ μέλλομεν, ὦ Θεαίτητε, δρᾶν;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τίνος πέρι;

Σ 2, Φαινόμεϑά μοι ἀλεχτρυόνος ἀγεννοῦς δίκην, πρὶν νενικηκέναι, ἀποπηδήσαντες ἀπὸ τοῦ λόγου ἄδειν.

ΘΈΑΙ. Πῶς δή;

ΣΦ). ᾿Αντιλογικῶς ἐοίχαμεν πρὸς τὰς τῶν ὀνο- μάτων ὁμολογίας ἀνομολογησάμενοι καὶ τοιούτῳ τινὶ περιγενόμενοι τοῦ λόγου ἀγαπᾶν, καὶ οὐ φάσκοντες ἀγωνισταὶ ἀλλὰ φιλόσοφοι εἶναι λανϑάνομεν ταὐτὰ

Ὦ ἐχείνοις τοῖς δεινοῖς ἀνδράσιν ποιοῦντες.

197 Ο ΘΒΑΙΤΉΤΟΣ, 301

ΘΕΑῚ. Οὔπω μανϑάνω ὕπως λέγεις.

Σῷ, ᾿4λλ᾽ ἐγὼ πειράσομαι δηλῶσαι περὶ αὐτῶν ὅ γε δὴ νοῶ. ἠρόμεϑα γὰρ δή, εἰ μαϑὼν καὶ μεμνη- μένος τίς τι μὴ ἐπίσταται. καὶ τὸν ἰδόντα καὶ μύσαντα μεμνημένον, ὁρῶντα δὲ οὔ, ἀποδείξαντες. οὐκ εἰδότα ἀπεδείξαμεν καὶ ἅμα μεμνημένον" τοῦτο δ᾽ εἶναι ἀδύ- νατον. καὶ οὕτω δὴ μῦϑος ἀπώλετο ὃ Πρωταγόρειος, καὶ ὃ σὸς ἅμα ὁ τῆς ἐπιστήμης καὶ αἰσϑήσεως, ὅτι ταὐτόν ἐστιν.

ΘΕΑῚ]. ΦΦααίνεται.

Σ(), Οὔ τι ἄν, οἶμαι, ὦ φίλε, εἴπερ γε ὁ πατὴρ τοῦ ἑτέρου μύϑου ἔζη, ἀλλὰ πολλὰ ἂν ἤμυνε" νῦν δὲ ὀρφανὸν αὐτὸν ἡμεῖς προπηλακίξομεν. καὶ γὰρ οὐδ᾽ οὗ ἐπίτροποι. οὺς Πρωταγόρας κατέλιπεν, βοηϑεῖν ἐϑέ- λουσιν, ὧν Θεόδωρος εἷς ὅδε. ἀλλὰ δὴ αὐτοὶ κινδυνεύ- σομεν τοῦ δικαίου ἕνεχ᾽ αὐτῷ βοηϑεῖν.

ΘΈΟ. Οὐ γὰρ ἐγώ, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ μᾶλλον Καλ- λίας ὃ Ἱππονίκου τῶν | ἐκείνου ἐπίτροπος" ἡμεῖς δέ πως ϑᾶττον ἐκ τῶν ψιλῶν λόγων πρὸς τὴν γεωμετρίαν ἀπε- νεύσαμεν. χάριν γε μέντοι σοὶ ἕξομεν, ἐὰν αὐτῷ βοηϑῆς.

Σέ), Καλῶς λέγεις, ὦ Θεόδωρε. σκέψαι οὖν τήν γ᾽ ἐμὴν βοήϑειαν. τῶν γὰρ ἄρτι δεινότερα ἄν τις ὃμο- λογήσειεν μὴ προσέχων τοῖς ῥήμασι τὸν νοῦν, ἧ τὸ πολὺ εἰϑίσμεϑα φάναι τε καὶ ἀπαρνεῖσϑαι. σοὶ λέγω ὅπῃ, ἢ Θεαιτήτῳ.

ΘΙΕΟ. Εἰς τὸ κοινὸν μὲν οὖν, ἀποχρινέσϑω δὲ ὁ νεώτερος᾽ σφαλεὶς γὰρ ἧττον ἀσχημονήσει.

ΧΙΧ. ΣΩῶ. Μέγω δὴ τὸ δεινότατον ἐρώτημα᾽ ἔστι δέ, οἶμαι, τοιόνδε τι ἄρα οἷόν τε τὸν αὐτὸν εἰδότα τι τοῦτο ὃ οἶδεν μὴ εἰδέναι;

160

502 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 128

ΘΕΟ. Τί δὴ οὖν ἀποκρινούμεϑα. ὦ Θεαίτητε;

ΘΕΙ͂ΑΙ. ᾿φδύνατόν που. οἶμαι ἔγωγε.

Σ,Ὁ, Οὔκ, εἰ τὸ ὁρᾶν γε ἐπίστασϑαι ϑήσεις. τί γὰρ χρήσει ἀφύκτῳ ἐρωτήματι, τὸ λεγόμενον ἐν φρέατι συνεχόμενος, ὅταν ἐρωτᾷ ἀνέκπληκτος ἀνήρ, καταλαβὼν τῇ χειρὶ σοῦ τὸν ἕτερον ὀφθαλμόν, εἰ ὁρᾶς τὸ ἱμάτιον τῷ κατειλημμένῳ;

ΘΕΑΙ. Οὐ φήσω, οἶμαι, τούτῳ γε. τῷ μέντοι ἑτέρῳ.

Σῷ. Οὐκοῦν ὁρᾷς τὲ καὶ οὐχ ὁρᾷς ἅμα ταὐτόν;

ΘΕΑΙ. Οὕτω γέ πως.

Σ,. Οὐδὲν ἐγώ, φήσει. τοῦτο οὔτε τάττω οὔτ᾽ ἠρόμην τὸ ὅπως. ἀλλ᾽ εἰ, ὃ ἐπίστασαι, τοῦτο καὶ οὐκ ἐπίστασαι. νῦν δ᾽ ὃ οὐχ ὁρᾷς, ὁρῶν φαίνει. ὧμο- λογηκὼς δὲ τυγχάνεις τὸ ὁρᾶν ἐπίστασϑαι καὶ τὸ μὴ δρᾶν μὴ ἐπίστασϑαι. ἐξ οὖν τούτων λογίζου, τί σοι συμβαίνει.

ΘΕΙΛΑΙ. ᾿4λλὰ λογίζομαι ὅτι τἀναντία οἷς 1 ὑπε- ϑέμην.

Σῷ. Ἴσως δέ γ᾽, ὦ ϑαυμάσιε, πλείω ἂν τοιαῦτ᾽ ἔπαϑες. εἴ τίς σε προσηρώτα, εἰ ἐπίστασϑαι ἔστι μὲν ὀξύ, ἔστι δὲ ἀμβλύ, καὶ ἐγγύϑεν μὲν ἐπίστασϑαι, πόρ- ρωϑεν δὲ μή, καὶ σφόδρα καὶ ἠρέμα τὸ αὐτό, καὶ ἄλλα μυρία, ἃ ἐλλοχῶν ἂν πελταστικὸς ἀνὴρ μισϑοφόρος ἐν λόγοις ἐρόμενος, ἡνίκ᾽ ἐπιστήμην καὶ αἴσϑησιν ταὐτὸν ἔϑου. ἐμβαλὼν ἂν εἰς τὸ ἀκούειν καὶ ὀσφραίνεσϑαι χαὶ τὰς τοιαύτας αἰσϑήσεις,. ἤλεγχεν ἂν ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, πρὶν ϑαυμάσας τὴν πολυάρατον σοφίαν συνεποδίσϑης ὑπ᾽ αὐτοῦ, οὗ δή σὲ χειρωσάμενός τε καὶ συνδήσας ἤδη ἂν τότε ἐλύτρου χρημάτων ὅσων

199 ΠΟ ΘΒΑΙΤΗΤΟΣ. 809

, ’ ΓΝ, Ξ5 ΄, σοί γε κἀκείνῳ ἐδόκει. τίν᾽ οὖν δὴ ὃ Πρωταγόρας, ᾿ κ᾿ , 3 ἤ » ς - ᾽ “ » φαίης ἂν ἴσως, λόγον ἐπίκουρον τοῖς αὑτοῦ ἐρεῖ; ἄλλο

τι πειρώμεϑα λέγειν;

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΧΧ, Σῷ, Ταῦτά τε δὴ πάντα ὅσα ἡμεῖς ἐπα- μύνοντες αὐτῷ λέγομεν, καὶ ὁμόσε, οἶμαι, ᾿ χωρήσεται καταφρονῶν ἡμῶν καὶ λέγων" οὗτος δὴ ὁ Σωκράτης ὁ χρηστός, ἐπειδὴ αὐτῷ παιδίον τι ἐρωτηϑὲν ἔδεισεν, εἰ οἷόν τε τὸν αὐτὸν τὸ αὐτὸ μεμνῆσϑαι ἅμα καὶ μὴ εἰδέναι. καὶ δεῖσαν ἀπέφησεν διὰ τὸ μὴ δύνασϑαι

- ’ Ἁ Ὰ “5... 3 »" ἤ 9 ’ προορᾶν, γέλωτα δὴ τὸν ἐμὲ ἐν τοῖς λόγοις ἀπέδειξεν. ι , δι τῷ ΄ , - Δ. 5 δ’ -»" τὸ δὲ, ὦ ῥαϑυμότατε Σώκρατες, τῇδ᾽ ἔχει" ὅταν τι τῶν ἐμῶν δι᾽ ἐρωτήσεως σχοπῇς, ἐὰν μὲν ὃ ἐρωτηϑεὶς

.» μ᾿ ΒΕ: Ἃ 9 ’ὔ 3 ὔ

οἱάπερ ἂν ἐγὼ ἀποκριναίμνην ἁποκρινάμενος σφάλληται. ἐγὼ ἐλέγχομαι, εἰ δὲ ᾿ ἀλλοῖα, αὐτὸς ὃ ἐρωτηϑείς. αὐτίκα γὰρ δοκεῖς τινά δον συγχωρήδεσϑαι μνήμην παρεῖναί τῷ ὧν ἔπαϑε τοιοῦτόν τι οὖσαν πάϑος, οἷον ὅτε ἔπασχε, μηκέτι πάσχοντι; πολλοῦ γε δεῖ. ἢ αὖ ἀποκνήσειν ὁμολογεῖν οἷόν τ᾽ εἶναι εἰδέναι καὶ μὴ Ὁ. 7) Ἁ 5. ΖΝ Ἁ 93 ΄ “Ὃν - ’, 7 εἰδέναι τὸν αὐτὸν τὸ αὐτό; ἢ ἑάνπερ τοῦτο δείσῃ. δώ- σειν ποτὲ τὸν αὐτὸν εἶναι τὸν ἀνομοιούμενον τῷ πρὶν ἀνομοιοῦσϑαι ὄντι; μᾶλλον δὲ τὸν εἶναί τινα, ἀλλ᾽ οὐχὶ τούς, καὶ τούτους γιγνομένους ἀπείρους. ἐάνπερ ἀνομοίωσις γίγνηται, εἰ δὴ ὀνομάτων γε δεήσει ϑη- ρεύσεις διευλαβεῖσϑαι ἀλλήλων; ἀλλ᾽, ὦ μακάριε, φή- σει, γενναιοτέρως ἐπ᾽ αὐτὸ ἐλϑὼν ὃ λέγω, εἰ δύνασαι, ἐξέλεγξον ὡς οὐχὶ ἴδιαι αἰσϑήσεις ἑκάστῳ ἡμῶν γί- γνονται, ἢ ὡς ἰδίων γιγνομένων οὐδέν τι ἂν μᾶλλον τὸ φαινόμενον μόνῳ ἐκείνῳ γίγνοιτο, ἢ εἰ εἶναι δεῖ ὀνομάξειν, εἴη ᾧπερ φαίνεται" ὗς δὲ δὴ καὶ κυνοκεφά-

100

101

804 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 130

λους λέγων οὐ μόνον αὐτὸς ὑηνεῖς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀχούοντας τοῦτο δρᾶν εἰς τὰ συγγράμματά μου ἀνα- πείϑεις,. οὐ καλῶς | ποιῶν. ἐγὼ γάρ φημι μὲν τὴν ἀλήϑειαν ἔχειν ὡς γέγραφα" μέτρον γὰρ ἕκαστον ἡμῶν εἶναι τῶν τε ὄντων καὶ μή" μυρίον μέντοι διαφέρειν [ 4 ΄ 3 - Π Ο’ » Ἁ ΒΩ ᾿ ἕτερον ἕτερου αὐτῷ τούτῳ. ὁτι τῷ μὲν ἄλλα ἔστι τὲ καὶ φαίνεται. τῷ δὲ ἄλλα. καὶ σοφίαν καὶ σοφὸν ἄνδρα πολλοῦ δέω τὸ μὴ φάναι εἶναι, ἀλλ᾽ αὐτὸν τοῦ- ΄ “ὦ τ ΄ τον καὶ λέγω σοφόν, ὃς ἄν τινι ἡμῶν, ᾧ φαίνεται καὶ ἔστι κακά, μεταβάλλων ποιήσῃ ἀγαϑὰ φαίνεσϑαί τε καὶ εἶναι. τὸν δὲ λόγον αὖ μὴ τῷ ῥήματέί μου δίωκε, Ὶ ἀλλ᾽ ὧδε ἔτι σαφέστερον μάϑε τί λέγω. οἷον γὰρ ἐν τοῖς πρόσϑεν ἐλέγετο ἀναμνήσϑητι, ὅτι τῷ μὲν ἀσϑε- νοῦντι πικρὰ φαίνεται ἃ ἐσϑίει καὶ ἔστι, τῷ δὲ ὑγιαί- νοντι τἀναντία ἔστι καὶ φαίνεται" σοφώτερον μὲν οὖν ῇ 3 ’ »“ἡἽ “Ὁ . Ἔς. ᾿ Ἃ ᾽ ὦ τούτων οὐδέτερον δεῖ ποιῆσαι" οὐδὲ γὰρ δυνατόν 5.«Χ ’ ς Ἧ ἤ 2 ͵ δ᾽ οὐδὲ [ χατηγορητέον ὡς ὃ μὲν κάμνων ἀμαϑής, ὅτι τοιαῦτα δοξάζει. ὃ δὲ ὑγιαίνων σοφός, ὅτι ἀλλοῖα" μεταβλητέον δ᾽ ἐπὶ ϑάτερα᾽ ἀμείνων γὰρ ἡ ἑτέρα ἕξις. δ ᾿ ν᾿. “" ΄, ἂν. δ», [ω Ἁ Α οὕτω δὲ καὶ ἐν τῇ παιδείᾳ ἀπὸ ἑτέρας ἕξεως ἐπὶ τὴν »)} ’ ’ ᾿ 3 Ἁ " Ἁ , ἀμείνω μεταβλητέον. ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἰατρὸς φαρμάκοις μεταβάλλει, ὃ δὲ σοφιστὴς λόγοις. ἐπεὶ οὔ τί γε ψευδῆ δοξάζοντά τίς τινα ὕστερον ἀληϑῆ ἐποίησε δοξάζξειν. οὔτε γὰρ τὰ μὴ ὄντα δυνατὸν δοξάσαι, οὔτε ἄλλα παρ᾽ ἃ ἂν πάσχῃ" ταῦτα δὲ ἀεὶ [ ἀληϑῆ. ἀλλ᾽ οἶμαι, πονηρᾷ ψυχῆς ἕξει δοξάζοντα συγγενῆ αὐτῆς χρηστὴ ἐποίησε δοξάσαι ἕτερα τοιαῦτα, ἃ δή τινες τὰ φαντάσματα ὑπὸ ἀπειρίας ἀληϑῆ καλοῦσιν, ἐγὼ δὲ βελτίω μὲν τὰ ἕτερα τῶν ἑτέρων, ἀληϑέστερα δὲ οὐδέν. καὶ τοὺς σοφούς, ὦ φίλε Σώκρατες, πολλοῦ δέω βατράχους λέγειν, ἀλλὰ

181 ΘΕΛΙΤΉΗΤΟΣ. 900

κατὰ μὲν σώματα ἰατροὺς λέγω, κατὰ δὲ φυτὰ γεωρ- γούς. φημὶ γὰρ καὶ τούτους τοῖς φυτοῖς ἀντὶ πονη- ρῶν αἰσϑήσεων, ὅταν τι αὐτῶν ἀσϑενῇ, χρηστὰς καὶ ! ὑγιεινὰς αἰσϑήσεις τε καὶ ἀληϑείας ἐμποιεῖν, τοὺς δέ γε σοφούς τε καὶ ἀγαϑοὺς ῥήτορας ταῖς πόλεσι τὰ χρηστὰ ἀντὶ τῶν. πονηρῶν δίκαια δοκεῖν εἶναι ποιεῖν. ἐπεὶ οἷά γ᾽ ἂν ἑκάστῃ πόλει δίκαια καὶ καλὰ δοκῇ, ταῦτα καὶ εἶναι αὐτῇ. ξἕως ἂν αὐτὰ νομίξζῃ" ἀλλ᾽ ὃ σοφὸς ἀντὶ πονηρῶν ὄντων αὐτοῖς ἑκάστων χρηστὰ ἐποίησεν εἶναι καὶ δοκεῖν. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ ὃ σοφιστὴς τοὺς παιδευομένους οὕτω δυνάμενος παιδαγωγεῖν σοφός τὲ καὶ ἄξιος πολλῶν χρημάτων τοῖς ᾿ παιδευϑεῖσιν. καὶ οὕτω σοφώτεροί τέ εἰσιν ἕτεροι ἑτέρων καὶ οὐδεὶς ψευδῆ δοξάζει, καὶ σοί, ἐάντε βούλῃ ἐάντε μή, ἀνεκτέον ὄντι μέτρῳ" σῴξεται γὰρ ἐν τού- τοις ὃ λόγος οὗτος. ᾧ σὺ εἰ μὲν ἔχεις ἐξ ἀρχῆς ἀμφισ- βητεῖν, ἀμφισβήτει λόγῳ ἀντιδιεξελϑών, εἰ δὲ δι᾽ ἐρὼ- τήσεων βούλει, δι᾽ ἐρωτήσεων" οὐδὲ γὰρ τοῦτο φευχτέον, ἀλλὰ πάντων μάλιστα διωκτέον τῷ νοῦν ἔχοντι. ποίει μέντοι οὑτωσί. μὴ ἀδίκει ἐν τῷ ἐρωτᾶν" καὶ γὰρ πολλὴ ἀλογία ἀρετῆς φάσκοντα ἐπιμελεῖσϑαι μηδὲν ἀλλ᾽ ἢ ἀδικοῦντα ἐν λόγοις διατελεῖν. ἀδικεῖν δ᾽ ἐστὶν ἐν τῷ τοιούτῳ, ὅταν τις μὴ χωρὶς μὲν ὡς ἀγωνιζόμενος τὰς διατριβὰς ποιῆται, χωρὶς δὲ διαλεγόμενος, καὶ ἐν μὲν τῷ παίζῃ τε καὶ σφάλλῃ καϑ' ὅσον ἂν δύνηται, ἐν δὲ τῷ διαλέγεσθαι σπουδάξῃ τε καὶ ἐπανορϑοῖ τὸν προσδιαλεγόμενον, ἐκεῖνα μόνα αὐτῷ ἐνδεικνύμενος τὰ σφάλματα, ἃ αὐτὸς ὑφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ “τῶν προτέρων συνουσιῶν παρεκέχρουστο᾽ ἂν μὲν γὰρ οὕτω ποιῇς,

ἑαυτοὺς αἰτιάσονται οἱ προσδιατρίβοντές δοι τῆς αὑτῶν ῬΙΜΑΊΤΟΙ 90

0

108

8506 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 182

ταραχῆς καὶ ἀπορίας. ἀλλ᾽ οὐ σέ, καὶ σὲ μὲν διώξονται καὶ φιλήσουσιν, αὑτοὺς δὲ μισήσουσι καὶ φεύξονται ἀφ᾽ ἑαυτῶν εἰς φιλοσοφίαν. ἵν᾽ ἄλλοι γενόμενοι ἀπαλ- λαγῶσι τῶν οἱ πρότερον ἦσαν" ἐὰν δὲ τἀναντία τού- τῶν δρᾷς ὥσπερ οἵ πολλοί, τἀναντία ξυμβήσεταί σοι καὶ τοὺς συνόντας ἀντὶ φιλοσόφων μισοῦντας τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἀποφανεῖς, ἐπειδὰν πρεσβύτεροι γένωνται. ἐὰν οὖν ἐμοὶ πείϑῃ., ὃ καὶ πρότερον ἐρρήϑη. οὐ δυσμε- νῶς οὐδὲ μαχητικῶς, ἀλλ᾽ ἵλεῳ τῇ διανοίᾳ συγκαϑεὶς ὡς ἀληϑῶς σκέψει τί ποτε λέγομεν, κινεῖσϑαί τὲ ἀπο- φαινόμενοι τὰ πάντα, τό τὲ δοκοῦν ἑκάστῳ τοῦτο καὶ εἶναι ἰδιώτῃ τε καὶ πόλει. καὶ ἐκ τούτων ἐπισκέψει, εἴτε ταὐτὸν εἴτε καὶ ἄλλο ἐπιστήμη καὶ αἴσϑησις, ἀλλ᾽ οὐχ, ὥσπερ ἄρτι. ἐκ συνηϑείας δημάτων τε καὶ ὀνο- μάτων, ἃ οἵ πολλοὶ ὅπῃ ἂν τύχωσιν ἕλκοντες ἀπο- ρίας ἀλλήλοις παντοδαπὰς παρέχουσι. ταῦτα, ὦ Θεό- δωρε. τῷ ἑταίρῳ σου εἰς βοήϑειαν προσηρξάμην κατ᾽ ἐμὴν δύναμιν, σμικρὰ ἀπὸ σμικρῶν" εἰ δ᾽ αὐτὸς ἔζη, μεγαλειότερον ἂν τοῖς αὑτοῦ ἐβοήϑησεν.

ΧΧΙ. ΘΕῸ. Παίζεις, ὦ Σώκρατες" πάνυ γὰρ νεα- νικῶς τῷ ἀνδρὶ βεβοήϑηκας.

ΣΩ, Εὖ λέγεις, ὦ ἑταῖρε. καί μοι εἰπέ" ἐνενόη- σάς που λέγοντος ἄρτι τοῦ Πρωταγόρου καὶ ὀνειδί- ἕξοντος ἡμῖν ὅτε πρὸς παιδίον τοὺς λόγους ποιούμενοι τῷ τοῦ παιδὸς φόβῳ ἀγωνιξζόμεϑα εἰς τὰ ἑαυτοῦ, καὶ χαριεντισμόν τινα ἀποχαλῶν, ἀποσεμνύνων δὲ τὸ πάν- τῶν μέτρον, σπουδάσαι ἡμᾶς διεκελεύσατο περὶ τὸ αὑτοῦ λόγον;

ΘΕῸ. Πῶς γὰρ οὐχ ἐνενόησα, ὦ Σώκρατερ;

Σ), Τί οὖν; κελεύεις πείϑεσϑαι αὐτῷ;

138 ΠΘΕΑΙΤΗΤΟΣ. 801 ΘΙΕΟ. Σφόδρα γε.

Σῷ, Ὁρᾶς οὖν ὅτι τάδε πάντα πλὴν σοῦ παιδία ἐστίν. εἰ οὖν πεισόμεϑα τῷ ἀνδρί, ἐμὲ καὶ σὲ δεῖ ἐρω- τῶντάς τε καὶ ἀποκρινομένους ἀλλήλοις σπουδάσαι αὐτοῦ περὶ τὸν λόγον, ἵνα μή τοι τοῦτό γε ἔχῃ ἐγ- καλεῖν, ὡς παίξζαντες πρὸς μειράκια διεσκεψάμεϑ᾽ αὖ τοῦτον τὸν λόγον.

ΘΟ. Τί δ᾽; οὐ πολλῶν τοι Θεαίτητος μεγάλους πώγωνας ἐχόντων ἄμεινον ἂν ἐπακολουϑήσειε λόγῳ διερευνωμένωῳ;

ΣΩ, ᾽4λλ᾽ οὔ τι σοῦ γε. ὦ Θεόδωρε, ἄμεινον. μὴ οὖν οἴου ἐμὲ μὲν τῷ σῷ ἑταίρῳ τετελευτηκότι δεῖν παντὶ τρόπῳ ἐπαμύνειν, σὲ δὲ μηδενί, ἀλλ᾽ ἴϑι, ὦ ἄριστε, ὀλίγον ἐπίσπου, μέχρι τούτου αὐτοῦ ξως ἂν εἰδῶμεν εἴτε ἄρα σὲ δεῖ διαγραμμάτων πέρι μέτρον εἶναι. εἴτε πάντες ὁμοίως σοὶ ἱκανοὶ ἑαυτοῖς εἴς τὲ ἀστρονομίαν καὶ τἄλλα ὧν δὴ σὺ πέρι αἰτίαν ἔχεις διαφέρειν.

ΘΕΌ. Οὐ ῥάδιον, ὦ Σώκρατες, σοὶ παρακαϑή- μενον μὴ διδόναι λόγον, ἀλλ᾽ ἐγὼ ἄρτι παρελήρησα φάσκων δὲ ἐπιτρέψειν μοι μὴ ἀποδύεσϑαι, καὶ οὐχὶ ἀναγκάσειν καϑάπερ “ακεδαιμόνιοι" σὺ δέ μοι δοκεῖς πρὸς τὸν Σκείρωνα μᾶλλον τείνειν. Ζακεδαιμόνιοι μὲν

ἱ γὰρ ἀπιέναι ἢ ἀποδύεσϑαι κελεύουσι. σὺ δὲ κατ᾽

᾿ἀνταῖόν τί μοι μᾶλλον δοκεῖς τὸ δρᾶμα δρᾶν" τὸν γὰρ προσελθόντα οὐκ ἀνιεῖς πρὶν ἀναγκάσῃς ἀποδύσας ἐν τοῖς λόγοις προσπαλαῖσαι.

ΣΩ, “Ζριστά γε, ὦ Θεόδωρε. τὴν νόσον μου ἀπεί- κασας᾽ ἰσχυρικώτερος μέντοι ἐγὼ ἐκείνων. μυρίοι γὰρ ἤδη μοι Ἡρακλέες τε καὶ Θησέες ἐντυγχάνοντες καρτε-

26:

908 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 181

οοἱ πρὸς τὸ λέγειν μάλ᾽ εὖ ξυγκεκόφασιν, ἀλλ᾽ ἐγὼ οὐδέν τι μᾶλλον ἀφίσταμαι" οὕτω τις ἔρως δεινὸς ἐνδέ-

Ο δυκε τῆς | περὶ ταῦτα γυμνασίας. μὴ οὖν μηδὲ σὺ φϑονήσῃς προσανατριψάμενος σαυτόν τε ἅμα καὶ ἐμὲ ὀνῆσαι. :

ΘΕΟ. Οὐδὲν ἔτι ἀντιλέγω, ἀλλ᾽ ἄγε ὅπῃ ϑέλεις" πάντως τὴν περὶ ταῦτα εἱμαρμένην, ἣν ἂν σὺ ἐπικλώ- σῃς, δεῖ ἀνατλῆναι ἐλεγχόμενον. οὐ μέντοι περαιτέρω γε ὧν προτίϑεσαι οἷός τ᾽ ἔσομαι παρασχεῖν ἐμαυτόν σοι.

Σ, ΄4λλ᾽ ἀρκεῖ καὶ μέχρι τούτων. καί μοι πάνυ “τήρει τὸ τοιόνδε. μή που παιδικόν τι λάϑωμεν εἶδος

Ὁ τῶν λόγων ποιούμενοι, καί τις πάλιν ἡμῖν αὐτὸ ὀνειδίσῃ.

ΘΕΌ. ᾿“λλὰ δὴ πειράσομαί γε καϑ'’ ὅσον ἂν δύ- νῶμαι.

ΧΧΙ. Σῷ. Τοῦδε τοίνυν πρῶτον πάλιν ἀντι- λαβώμεϑα οὗπερ τὸ πρότερον, καὶ ἴδωμεν, ὀρϑῶς ἢ οὐκ ὀρϑῶς ἐδυσχεραίνομεν ἐπιτιμῶντες τῷ λόγῳ, ὅτι αὐτάρκη ἕκαστον εἰς φρόνησιν ἐποίει" καὶ ἡμῖν συνε- χώρησεν ὃ Πρωταγόρας. περί τε τοῦ ἀμείνονος καὶ χείρονος διαφέρειν τινάς, οὺς δὴ καὶ εἶναι σοφούς. οὐχί;

ΘΕῸ. Ναί

ΣΩ,. Εἰ μὲν τοίνυν αὐτὸς παρὼν ὡμολόγει, ἀλλὰ

Ε μὴ ἡμεῖς 1 βοηϑοῦντες ὑπὲρ αὐτοῦ συνεχωρήσαμεν, οὐδὲν ἂν πάλιν ἔδει ἐπαναλαβόντας βεβαιοῦσϑαι" νῦν ὃὲ τάχ᾽ ἄν τις ἡμᾶς ἀκύρους τιϑείη τῆς ὑπὲρ ἐκείνου ὁμολογίας. διὸ καλλιόνως ἔχει σαφέστερον περὶ τούτου αὐτοῦ διομολογήσασϑαι" οὐ γάρ τι σμικρὸν παραλλάττει

κ᾿}

οὕτως ἔχον ἢ ἄλλως.

ι18ὕ ΘΕΛΙΤΗΤΟΣ. 909

ΘΕΟ. “Ζέγεις ἀληϑῆ.

ΣΩ, Μὴ τοίνυν δι᾽ ἄλλων, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ ἐκχείνου λόγου ὡς διὰ βραχυτάτων λάβωμεν τὴν ὁμολογίαν.

ΘΕ. Πῶς:

Σ. Οὑτωσί' τὸ δοχοῦν ἑκάστῳ τοῦτο καὶ εἶναί

φησί που ᾧ δοκεῖ;

ΘΕΟ. Φησὶ γὰρ οὖν.

Σ, Οὐκοῦν, ὦ Πρωταγόρα, καὶ ἡμεῖς ἀνθρώπου, μᾶλλον δὲ πάντων ἀνθρώπων δόξας λέγομεν, καὶ φαμὲν οὐδένα ὅντινα οὐ τὰ μὲν αὑτὸν ἡγεῖσϑαι τῶν ἄλλων σοφώτερον, τὰ δὲ ἄλλους ἑαυτοῦ, καὶ ἔν γε τοῖς μεγί- στοις κινδύνοις. ὅταν ἐν στρατείαις ἢ νόσοις ἢ ἐν ϑαλάττῃ χειμάξωνται, ὥσπερ πρὸς ϑεοὺς ἔχειν τοὺς ἐν ἑχάστοις ἄρχοντας, σωτῆρας σφῶν ᾿ προσδοκῶντας, οὐκ ἄλλῳ τῷ διαφέροντας ἢ τῷ εἰδέναι" καὶ πάντα που μεστὰ τἀνθρώπινα ξητούντων διδασκάλους τε καὶ ἄρ- χοντας ἑαυτῶν τε καὶ τῶν ἄλλων ξώων τῶν τε ἐργα- σιῶν. οἰομένων τε αὖ ἱκανῶν μὲν διδάσκειν, ἱχανῶν δὲ ἄρχειν εἶναι. καὶ ἐν τούτοις ἅπασι τί ἄλλο φήσο- μὲν ἢ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ἡγεῖσϑαι σοφίαν καὶ ἀμαϑίαν εἶναι παρὰ σφίσιν;

ΘΕ. Οὐδὲν ἄλλο.

Σ Ὁ, Οὐκοῦν τὴν μὲν σοφίαν ἀληϑῆ διάνοιαν ἡγοῦνται. τὴν "ὦ ἀμαϑίαν ψευδῆ δόξαν;

πθ΄ ΤΩῚ μήν;

ΕΣ Τί ἘΒ, ὦ Πρωταγόρα, χρησόμεϑα τῷ λόγῳ; πότερον ἀληϑῆ φῶμεν ἀεὶ τοὺς ἀνθρώπους δοξάζξειν, ἢ ποτὲ μὲν ἀληϑῆ, ποτὲ δὲ ψευδῆ; ἐξ ἀμφοτέρων γάρ που συμβαίνει μὴ ἀεὶ ἜτΆαν ἀλλ᾽ ἀμφότερα αὐτοὺς δοξάξειν. σκχόπει γάρ. ὦ Θεόδωθε, εἰ ἐθέλοι ἄν τις

110

510 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 188

τῶν ἀμφὶ Πρωταγόραν ἢ σὺ αὐτὸς διαμάχεσϑαι ὡς οὐδεὶς ἡγεῖται ἕτερος ἕτερον ἀμαϑῆ τε εἶναι κω ψευδῆ δοξάζειν.

ΘΕΟ. ᾿4λλ᾽ ἄπιστον, ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, Καὶ μὴν εἰς τοῦτό γε Ϊ ἀνάγκης ὁ λόγος ἥκει ὃ πάντων χρημάτων μέτρον ἄνϑρωπον λέγων.

ΘΕΟ. Πῶς δή;

Σ,, Ὅταν σὺ χρίνας τι παρὰ σαυτῷ πρός μὲ ἀποφαίνῃ περί τινος δόξαν, σοὶ μὲν δὴ τοῦτο κατὰ τὸν ἐκείνου λόγον ἀληϑὲς ἔστω, ἡμῖν δὲ δὴ τοῖς ἄλλοις

περὶ τῆς σῆς κρίσεως πότερον οὐκ ἔστιν κριταῖς γενέ-

σϑαι. ἢ ἀεὶ σὲ κρίνομεν ἀληϑῆ δοξάξειν; ἢ μυρίοι ἑχάστοτέ σοι μάχονται ἀντιδοξάξζοντες, ἡγούμενοι ψευδῆ κρίνειν τὲ καὶ οἴεσθαι;

ΘΕΟ. Νὴ τὸν “ία, ὦ Σώκρατες, μάλα | μυρίοι δῆτα, φησὶν Ὅμηρος. οἵ γέ μοι τὰ ἐξ ἀνθρώπων πραγ- ματα παρέχουσιν.

Σ, Τί οὖν; βούλει λέγωμεν ὡς σὺ τότε σαυτῷ μὲν ἀληϑῆ δοξάξεις, τοῖς δὲ μυρίοις ψευδῆ;

ΘΕΟ. Ἔοικεν ἔκ γε τοῦ λόγου ἀνάγκῃ εἶναι.

Σ Ὁ. Τί δὲ αὐτῷ Πρῳταγόθας ἀρ οὐχὶ ἀνάγκη. εἰ μὲν μηδὲ αὐτὸς ὥετο μέτρον εἶναι ἄνϑρωπον μηδὲ οὗ πολλοί, ὥσπερ οὐδὲ οἴονται, μηδενὶ δὴ εἶναι ταύτην τὴν ἀλήϑειαν ἣν ἐκεῖνος ἔγραψεν; εἰ δὲ ᾿ αὐτὸς μὲν ὦὥετο, τὸ δὲ πλῆϑος μὴ συνοίεται, οἶσϑ᾽ ὅτι πρῶτον μὲν ὅσῳ πλείους οἷς μὴ δοκεῖ ἢ οἷς δοκεῖ, τοσούτῳ μᾶλλον οὐκ ἔστιν ἢ ἔστιν.

ΘΕΌ. ἀνάγκη, εἴπερ γεὲ καϑ' ἑκάστην δόξαν ἔσται καὶ οὐκ ἔσται.

ΣΩ, Ἔπειτά 7)ὲ τοῦτ᾽ ἔχει κομψότατον᾽ ἐκεῖνος

- ον

187 ΘΕΑΛΙΤΗΤΟΣ, 211

μὲν περὶ τῆς αὑτοῦ οἰήσεως τὴν τῶν ἀντιδοξαξόντων οἴησιν, ἣ ἐκεῖνον ἡγοῦνται ψεύδεσθαι, ξυγχωρεῖ που ἀληϑῆ εἶναι ὁμολογῶν τὰ ὕντα δοξάξειν ἅπαντας.

ΘΕΟ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σδ, Οὐχοῦν τὴν αὑτοῦ ἂν ψευδῆ συγχωροῖ, εἰ Β τὴν τῶν ἡγουμένων αὐτὸν ψεύδεσϑαι ὁμολογεῖ ἀληϑῆ εἶναι;

ΘΕΟ. ἀνάγκη.

Σ (2, Οἱ δέ γ᾽ ἄλλοι οὐ συγχωροῦσιν ἑαυτοῖς ψεύ- δεσϑαι;

ΘΕΟ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ᾿, Ὁ δέ γ᾽ αὖ ὁμολογεῖ καὶ ταύτην ἀληϑῆ τὴν δόξαν ἐξ ὧν γέγραφε.

ΘΕΟ. Φαίνεται.

Σ, Ἐξ ἁπάντων ἄρα ἀπὸ Πρωταγόρου ἀρξα- μένων ἀμφισβητήσεται, μᾶλλον δὲ ὑπό γε ἐκείνου ὃμο- λογήσεται. ὅταν τῷ τἀναντία λέγοντι συγχωρῇ ἀληϑῆ αὐτὸν δοξάξειν. τότε καὶ ὃ Πρωταγόρας αὐτὸὸξ συγ- Ὁ χωρήσεται μήτε κύνα μήτε τὸν ἐπιτυχόντα ἄνθρωπον μέτρον εἶναι μηδὲ περὶ ἑνὸς οὗ ἂν μὴ μάϑη. οὐχ οὕτως;

ΘΕΟ. Οὔὕτωο.

Σ,(9, Οὐκοῦν ἐπειδὴ ἀμφισβητεῖται ὑπὸ πάντων, οὐδενὶ ἂν εἴη ἡ Πρωταγόρου ἀλήϑεια ἀληϑής, οὔτε τινὶ ἄλλῳ οὔτ᾽ αὐτῷ ἐκείνῳ.

ΘΕΟ. ἅγαν, ὦ Σώκρατες, τὸν ἕταῖρόν μου κατα- ϑέομεν.

ΣΦ). ᾿4λλά τοι, ὦ φίλε, ἄδηλον εἰ καὶ παραϑέ- ομὲν τὸ ὀρϑόν. εἰκός γε ἄρα ἐκεῖνον πρεσβύτερον ὄντα σοφώτερον ἡμῶν εἶναι" καὶ εἰ αὐτίκα ἐντεῦϑεν ἀνα- Ὁ

1172

912 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 188

κύψειε μέχρι τοῦ αὐχένος, πολλὰ ἂν ἐμέ τε ἐλέγξας ληροῦντα, ὡς τὸ εἰκός, καὶ σὲ ὁμολογοῦντα, καταδὺς ἂν οἴχοιτο ἀποτρέχων. ἀλλ᾽ ἡμῖν ἀνάγκη, οἶμαι, χρῆ- σϑα!: ἡμῖν αὐτοῖς, ὁποῖοί τινές ἐσμεν, καὶ τὰ δοκοῦντα ἀεὶ ταῦτα λέγειν. καὶ δῆτα καὶ. νῦν ἄλλο τι φῶμεν ὁμολογεῖν ἂν τοῦτό γε ὁντινοῦν, τὸ εἶναι σοφώτερον ἕτερον ἑτέρου, εἶναι δὲ καὶ ἀμαϑέστερον;

ΘΕΟ. Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.

ΧΧΙΠΠΙ. ΣΘ. Ἦ καὶ ταύτῃ ἂν μάλιστα ἵστασϑαι τὸν λόγον, ἣ Ὠμάβς ὑπεγράψαμεν βοηθοῦνος | Πρῶτα- γόρᾳ, ὡς τὰ μὲν πολλὰ ἣ δοκεῖ, ταύτῃ καὶ ἔστιν ἕκά- στῳ, ϑερμά, ξηρά, γλυκέα, πάντα ὅσα τοῦ. τύπου τού- του" εἰ δέ που ἔν τισι συγχωρήσεται διαφέρειν ἄλλον ἄλλου, περὶ τὰ ὑγιεινὰ καὶ νοσώδη ἐθελῆσαι ἂν φάναι μὴ πᾶν γύναιον χαὶ παιδίον καὶ ϑηρίον δὲ ἱχανὸν εἶναι ἰᾶσϑαι αὑτὸ γιγνῶσκον ἑαυτῷ τὸ ὑγιεινόν, ἀλλὰ ἐνταῦϑα δὴ ἄλλον ἄλλου διαφέρειν, εἴπερ που;

ΘΕΟ. Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως.

᾿ ΣΩ, Οὐκοῦν καὶ περὶ πολιτικῶν, καλὰ μὲν καὶ αἰσχρὰ καὶ δίκαια καὶ ἄδικα καὶ ὅσια καὶ μή, οἷα ἂν ἑχάστη πόλις οἰηϑεῖσα ϑῆται νόμιμα αὑτῇ, ταῦτα καὶ εἶναι τῇ ἀληϑείᾳ ἑκάστῃ, καὶ ἐν τούτοις μὲν οὐδὲν σοφώτερον οὔτε ἰδιώτην ἰδιώτου οὔτε πόλιν πόλεως εἶναι" ἐν δὲ τῷ συμφέροντα ἑαυτῇ ἢ μὴ συμφέροντα τίϑεσϑαι, ἐνταῦϑ' εἴπερ που, αὖ ὁμολογήσει σύμβουλόν τε συμβούλου διαφέρειν καὶ πόλεως δόξαν ἑτέραν ἕτέ- ρας πρὺς ἀλήϑειαν, καὶ οὐκ ἂν πάνυ τολμήσειε φῆ- σαι, ἃ ἂν ϑῆται πόλις συμφέροντα οἰηϑεῖσα αὑτῇ, παντὸς μᾶλλον ταῦτα καὶ συνοίσειν" ἀλλ᾽ ἐκεῖ οὗ λέγω, ἐν τοῖς δικαίοις καὶ ἀδίκοις καὶ ὁσίοις καὶ ἀνοσίοις.

139 ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ. 313

ἐθέλουσιν ἰσχυρίξζεσϑαι ὡς οὐκ ἔστι φύσει αὐτῶν οὐδὲν ᾿ οὐσίαν ἑαυτοῦ ἔχον. ἀλλὰ τὸ κοινῇ δόξαν τοῦτο γέ- γνεται ἀληϑὲς τότε, ὅταν δόξῃ καὶ ὅσον ἂν δοκῇ χρόνον᾽ καὶ ὅσοι γε δὴ μὴ παντάπασι τὸν Πρωταγόρου λόγον λέγουσιν, ὧδέ πὼς τὴν σοφίαν ἄγουσι. λόγος δὲ ἡμᾶς, ὦ Θεόδωρε, ἐκ λόγου μείζων ἐξ ἐλάττονος ᾿ καταλαμ- βάνει.

ΘΕΟ. Οὐκοῦν σχολὴν ἄγομεν, ὦ Σώκρατες:

ΣΩ, Φαινόμεϑα. καὶ πολλάκις μέν γε δή, ὦ δαιμόνιε. καὶ ἄλλοτε κατενόησα, ἀτὰρ καὶ νῦν, ὡς εἰχότως οἱ ἐν ταῖς φιλοσοφίαις πολὺν χρόνον διατρίέ- ψαντες εἰς τὰ δικαστήρια ἰόντες γελοῖον φαίνονται ῥήτορες.

ΘΕΟ. Πῶς δὴ οὖν λέγεις;

Σ(). Κινδυνεύουσιν οἵ ἐν δικαστηρίοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐκ νέων κυλινδούμενοι πρὸς τοὺς ἐν φιλο- σοφίᾳ καὶ τῇ τοιᾷδε διατριβῇ |[ τεϑραμμένους ὡς οἰκέται πρὸς ἐλευϑέρους τεϑράφϑαι.

ΘΕΙ͂Ο. Πῇ δή;

Σῷ. ἯΙι τοῖς μὲν τοῦτο, ὃ σὺ εἶπες, ἀεὶ πάρεστι, σχολή. καὶ τοὺς λόγους ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ σχολῆς ποιοῦν- ται ὥσπερ ἡμεῖς νυνὶ τρίτον ἤδη λόγον ἔκ λόγου μεταλαμβάνομεν, οὕτω κἀκεῖνοι, ἐὰν αὐτοὺς ὃ ἐπελϑὼν τοῦ προχειμένου μᾶλλον καϑάπερ ἡμᾶς ἀρέσῃ" καὶ διὰ μακρῶν ἢ βραχέων μέλει οὐδὲν λέγειν, ἂν μόνον τύ- χωσι τοῦ ὄντος" οἵ δὲ ἐν ἀσχολίᾳ τε ἀεὶ λέγουσι --- κατεπείγει γὰρ ὕδωρ ῥέον --- καὶ οὐκ ] ἐγχωρεῖ περὶ οὗ ἂν ἐπιϑυμήσωσι τοὺς λόγους ποιεῖσϑαι, ἀλλ᾽ ἀνάγ- κὴν ἔχων ὃ ἀντίδικος ἐφέστηκεν καὶ ὑπογραφὴν παρανα- γιγνωσχομένην, ὧν ἐχτὸς οὐ ῥητέον" [ἣν ἀντωμοσίαν

Ὀ

118

5314 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 140

καλοῦσιν οἱ δὲ λόγοι ἀεὶ περὶ ὁμοδούλου πρὸς δεσπό- την χαϑήμενον, ἐν χειρί τινα δίκην ἔχοντα, καὶ οἱ ἀγῶνες οὐδέποτε τὴν ἄλλως ἀλλ᾽ ἀεὶ τὴν περὶ αὐτοῦ" πολλάκις δὲ καὶ περὶ ψυχῆς ὁ δρόμος" ὥστ᾽ ἐξ | ἁπάᾶν- τῶν τούτων ἔντονοι καὶ δριμεῖς γίγνονται, ἐπιστάμενοι τὸν δεσπότην λόγῳ τε ϑωπεῦσαι καὶ ἔργῳ χαρίσασθαι, σμικροὶ δὲ καὶ οὐκ ὀρϑοὶ τὰς ψυχάς. τὴν γὰρ αὔξην καὶ τὸ εὐϑύ τε καὶ τὸ ἐλεύϑερον ἡ ἐκ νέων δουλεία ἀφήρηται, ἀναγκάξουσα πράττειν σκολιά, μεγάλους κινδύ- νους καὶ φόβους ἔτι ἁπαλαῖς ψυχαῖς ἐπιβάλλουσα, οὗς οὐ δυνάμενοι μετὰ τοῦ δικαίου καὶ ἀληϑοῦς ὑποφέρειν, εὐθὺς ἐπὶ τὸ ψεῦδός τε καὶ τὸ ἀλλήλους ἀνταδικεῖν τρεπόμενοι πολλὰ κάμπτονται καὶ συγκλῶνται, ὥσϑ᾽ ὑγιὲς οὐδὲν ἔχοντες τῆς διανοίας εἰς ἄνδρας ἐκ μειρα- κίων τελευτῶσι, δεινοί τε καὶ σοφοὶ γεγονότες, ὡς οἴονται. καὶ οὗτοι μὲν δὴ τοιοῦτοι, ὦ Θεόδωρε" τοὺς ὃὲ τοῦ ἡμετέρου χοροῦ πότερον βούλει διελθόντες ἢ ἐάσαντες πάλιν ἐπὶ τὸν λόγον τρεπώμεϑα, ἵνα μὴ καί, ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν, λίαν πολὺ τῇ ἐλευϑερίᾳ καὶ μετα- λήψει τῶν λόγων καταχρώμεϑα;

ΘΕΟ. Μηδαμῶς. ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ διελθόντες. πάνυ γὰρ εὖ τοῦτο εἴρηκας, ὅτι οὐχ ἡμεῖς οὗ ἐν τῷ τοιῷδε χορεύοντες τῶν λόγων ὑπηρέται, ἀλλ᾽ οἵ λόγοι οἵ ἡμέτεροι ὥσπερ οἰκέται, καὶ ἕκαστος αὐτῶν περιμένει ἀποτελεσϑῆναι ὅταν ἡμῖν δοκῇ" οὔτε γὰρ δικαστὴς οὔτε ϑεατὴς ὥσπερ ποιηταῖς ἐπιτιμήσων τε καὶ ἄρξων ἐπι- στατεῖ παρ᾽ ἡμῖν.

ΧΧΙΥ. Σῷ. Μέγωμεν δή, ὡς ἔοικεν, ἐπεὶ σοί γε δοκεῖ, περὶ τῶν κορυφαίων" τί γὰρ ἄν τις τούς γε φαύλως διατρίβοντας ἐν φιλοσοφίᾳ λέγοι; οὗτοι δέ που

141 ΠΘΒΑΙΤΗΤΟΣ. 21

ἐκ νέων πρῶτον μὲν εἰς ἀγορὰν οὐκ ἴσασι τὴν ὁδόν, οὐδὲ | ὅπου δικαστήριον ἢ βουλευτήριον ἤ τι κοινὸν ἄλλο τῆς πόλεως συνέδριον νόμους δὲ καὶ ψηφίσματα λεγόμενα ἢ γεγραμμένα οὔτε ὁρῶσιν οὔτε ἀκούουσι" σπουδαὶ δὲ ἑταιριῶν ἐπ᾽ ἀρχὰς καὶ σύνοδοι καὶ δεῖπνα καὶ σὺν αὐλητρίσι κῶμοι, οὐδὲ ὄναρ πράττειν προσί- σταται αὐτοῖς. εὖ δὲ ἢ κακῶς τις γέγονεν ἐν πόλει, ἤ τί τῷ κακόν ἐστιν ἐκ προγόνων γεγονὸς ἢ πρὸὺς ἀν- δρῶν ἢ γυναικῶν, μᾶλλον αὐτὸν λέληϑεν ἢ οἵ τῆς ϑαλάττης λεγόμενοι χόες. καὶ ταῦτα πάντ᾽ | οὐδ᾽ ὅτι 9 3 Ψ 95 φλ . Φ . τὰν 3 ’ - " οὐκ οἶδεν, οἶδὲν᾽ οὐδὲ γὰρ αὐτῶν ἀπέχεται τοῦ εὐδὸο- » [4 9 Ἁ -- “2 » » ’ 2 - 7 κιμεῖν χάριν, ἀλλὰ τῷ ὄντι τὸ σῶμα μόνον ἕν τῇ πόλει κδβῖται αὐτοῦ καὶ ἐπιδημεῖ, ἡ δὲ διάνοια, ταῦτα πάντα ᾿ ’ Ἁ Ἀ 3 ’ 9 , “- ’ ἡγησαμένη σμικρὰ καὶ οὐδέν, ἀτιμάσασα πανταχῇ φέρε- . , -» ν ’ ἃ Ὰ δὲν ν ται κατὰ Πίνδαρον. τά τὲ γᾶς ὑπένερϑε καὶ τὰ ἐπί- πεδὰ γεωμετροῦσα, οὐρανοῦ τὲ ὕπερ ἀστρονομοῦσα, καὶ » να ΄ 2 ᾿ -" “ δ.» πᾶσαν πάντῃ φύσιν ἐρευνωμένη τῶν ὄντων ἑκάστου ὅλου, εἰς τῶν ἐγγὺς οὐδὲν αὑτὴν συγκαϑιεῖσα. ΘΕΟ. Πῶς τοῦτο λέγεις. ὦ Σώκρατες; Σ. Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα, ὦ Θεό- δωρε. καὶ ἄνω βλέποντα. πεσόντα εἰς φρέαρ. Θρᾷττά

τις ἐμμελὴς καὶ χαρίεσσα ϑεραπαινὶς ἀποσκῶψαι λέ-

γεται. ὡς τὰ μὲν ἐν οὐρανῷ προϑυμοῖτο εἰδέναι. τὰ δ᾽ ἔμπροσϑεν αὐτοῦ καὶ παρὰ πόδας λανϑάνοι αὐτόν.

ν᾿ ὐῖμλ. Ἶ 7.9 » -» ον ’ ΟἹ : , ταὐτὸν δὲ ἀρκεῖ σκῶμμα ἐπὶ πάντας ὅσοι ἕν φιλοσοφίᾳ

᾿ “" Ν "ἢ Χ - ς Χ ’, ' διάγουσι. τῷ γὰρ ὄντι τὸν τοιοῦτον ὁ μὲν πλησίον , ’ ΄

καὶ ὁ γείτων λέληϑεν, οὐ μόνον ὅτι πράττει, ἀλλ᾽ ὀλίγου καὶ εἰ ἄνϑρωπός ἐστιν ἤ τι ἄλλο ϑρέμμα" τί δέ ποτ᾽ ἐστὴν ἄνϑρωπος καὶ τί τῇ τοιαύτῃ φύσει προσήκει διάφορον τῶν ἄλλων ποιεῖν ἢ πάσχειν, ξητεῖ

114

516 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 142

τε καὶ πράγματ᾽ ἔχει διερευνώμενος. μανϑάνεις γάρ που, ὦ Θεόδωρε" ἢ οὔ;

ΘΙΕΟ. Ἔγωγε᾽ καὶ ἀληϑῆ λέγεις.

Σ(, Τοιγάρτοι, ὦ φίλε, ἰδίᾳ τε συγγιγνόμενος ὃ τοιοῦτος ἑκάστῳ καὶ δημοσίᾳ, ὅπερ ἀρχόμενος ἔλεγον, ὅταν ἐν δικαστηρίῳ ἤ που ἄλλοϑι ἀναγκασϑῇ περὶ τῶν παρὰ πόδας καὶ τῶν ἐν ὀφϑαλμοῖς διαλέγεσϑαι., γέλωτα παρέχει οὐ μόνον Θράτταις ἀλλὰ καὶ τῷ ἄλλῳ ὄχλῳ, εἰς φρέατά τε καὶ πᾶσαν ἀπορίαν ἐμπίπτων ὑπὸ ἀπειρίας, καὶ ἡ ἀσχημοσύνη δεινή, δόξαν ἀβελτερίας παρεχομένη" ἔν τε γὰρ ταῖς λοιδορίαις ἴδιον ἔχει οὐδὲν οὐδένα λοιδορεῖν, ἅτ᾽ οὐκ εἰδὼς κακὸν οὐδὲν οὐδενὸς ἐκ τοῦ μὴ μεμελετηκέναι" ἀπορῶν οὖν γελοῖος Ὁ φαΐένεται. ἔν || τὲ τοῖς ἐπαίνοις καὶ ταῖς τῶν ἄλλων

μεγαλαυχίαις. οὐ προσποιήτως. ἀλλὰ τῷ ὄντι γελῶν ἔνδηλος γιγνόμενος ληρώδης δοκεῖ εἶναι. τύραννόν τε γὰρ ἢ βασιλέα ἐγκωμιαξζόμενον ἕνα τῶν νομέων, οἷον συβώτην ἢ ποιμένα ἤ τινα βουκόλον ἡγεῖται ἀκούειν εὐδαιμονιξζόμενον πολὺ βδάλλοντα" δυσκολώ- τερον δὲ ἐκείνων ξῷον καὶ ἐπιβουλότερον ποιμαένειν τε καὶ βδάλλειν νομίζει αὐτούς, ἄγροικον δὲ καὶ ἀπαί- δευτον ὑπὸ ἀσχολίας οὐδὲν ἧττον τῶν νομέων τὸν ΒΕ τοιοῦτον ἀναγκαῖον γίγνεσϑαι, σηκὸν ἐν ὄρει τὸ τεῖχος περιβεβλημένον. γῆς δὲ ὅταν μυρία πλέϑρα ἢ ἔτι πλείω ἀκούσῃ ὥς τις ἄρα κεκτημένος ϑαυμαστὰ πλήϑει χκέχτηται, πάνσμικρα δοκεῖ ἀκούειν εἰς ἅπασαν εἰωϑὼς τὴν γῆν βλέπειν. τὰ δὲ δὴ γένη ὑμνούντων, ὡς γενναῖός τις ἑπτὰ πάππους πλουσίους ἔχων ἀπο- φῆναι, παντάπασιν ἀμβλὺ καὶ ἐπὶ σμικρὸν ὁρώντων 11ὅ ἡγεῖται τὸν ἔπαινον, ὑπὸ ᾿ ἀπαιδευσίας οὐ δυναμένων

-

9

143 ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ. 417

εἰς τὸ πᾶν ἀεὶ βλέπειν οὐδὲ λογίζεσϑαι ὅτι πάππων καὶ προγόνων μυριάδες ἑκάστῳ γεγόνασιν ἀναρίϑμητοι, ἐν αἷς πλούσιοι καὶ πτωχοὶ καὶ βασιλεῖς καὶ δοῦλοι βάρβαροί τε καὶ Ἕλληνες πολλάκις μυρίοι γεγόνασιν ὁτῳοῦν ἀλλ᾽ ἐπὶ πέντε καὶ εἴκοσι καταλόγῳ προγόνων σεμνυνομένων καὶ ἀναφερόντων εἰς «Πρακλέα τὸν ᾽23μ- φιτρύωνος ἄτοπα αὐτῷ καταφαίνεται τῆς σμικρολογίας, ὅτι δὲ ὃ ἀπ’ ᾿“μφιτρύωνος εἰς τὸ [ ἄνω πεντεκαιεικο- στὸς τοιοῦτος ἦν, οἵα συνέβαινεν αὐτῷ τύχη. καὶ ὃ πεντηχοστὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ, γελᾷ οὐ δυναμένων λογίζεσϑαί τε καὶ χαυνότητα ἀνοήτου ψυχῆς ἀπαλλάττειν. ἐν ἅπασι δὴ τούτοις ὁ τοιοῦτος ὑπὸ τῶν πολλῶν κατα- γελᾶται, τὰ μὲν ὑπερηφάνως ἔχων, ὡς δοκεῖ, τὰ δ᾽ ἐν ποσὶν ἀγνοῶν τε καὶ ἐν ἑκάστοις ἀπορῶν.

ΘΕΟ. Παντάπασι τὰ γιγνόμενα λέγεις, ὦ Σώκρατες.

ΧΧΥ. Σῶ. Ὅταν δέ γέ τινα αὐτός, ὦ φίλε, ἑλκύσῃ ἄνω, καὶ ἐθελήσῃ τις αὐτῷ | ἐκβῆναι ἐκ τοῦ

4 Ἁ ῇ

τί ἐγὼ σὲ ἀδικῶ ἢ σὺ ἐμέ; εἰς σκέψιν αὐτῆς δικαιο- σύνης τὲ καὶ ἀδικίας, τί τε ἑκάτερον αὐτοῖν καὶ τί τῶν πάντων ἢ ἀλλήλων διαφέρετον, ἢ ἐκ τοῦ εἰ βασι- λεὺς εὐδαίμων κεκτημένος τ᾽ αὖ πολὺ χρυσίον. βασι- λείας πέρι καὶ ἀνθρωπίνης ὅλως εὐδαιμονίας καὶ ἀϑλιό- τητος ἐπὶ σκέψιν, ποίω τέ τινε ἐστὸν καὶ τίνα τρόπον ἀνθρώπου φύσει προσήκει τὸ μὲν χτήσασϑαι αὐτοῖν, τὸ δὲ ἀποφυγεῖν -- περὶ τούτων ἁπάντων ὅταν αὖ δέῃ λόγον διδόναι τὸν σμικρὸν ἐχεῖνον τὴν ψυχὴν καὶ δριμὺν καὶ δικανικόν, πάλιν αὖ τὰ ἀντίστροφα ἀποδίδωσιν" ἰλιγγιῶν τε ἀπὸ ὑψηλοῦ κρεμασϑεὶς καὶ βλέπων μετέωρος ἄνωθεν ὑπὸ ἀηϑείας ἀδημονῶν τε καὶ ἀπορῶν καὶ βαρβαρίξζων γέλωτα Θράτταις μὲν οὐ

110

518 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 144

παρέχει οὐδ᾽ ἄλλῳ ἀπαιδεύτῳ οὐδενί, οὐ γὰρ αἰσϑά- νονται. τοῖς δ᾽ ἐναντίως ἢ ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖσιν ἅπασιν. οὗτος δὴ ἑκατέρου τρόπος, ὦ Θεόδωρε, ὁ μὲν τῷ ὄντι ἐν ἐλευϑερίᾳ τὲ καὶ σχολῇ τεϑραμμένου, | ὃν δὴ φιλόσοφον καλεῖς, ᾧ ἀνεμέσητον εὐήϑει δοκεῖν καὶ οὐδενὶ εἶναι. ὅταν εἰς δουλικὰ ἐμπέσῃ διακονήματα, οἷον στρωματόδεσμον μὴ ἐπισταμένου συσκευάσασϑαι μηδὲ ὄψον ἡδῦναι ἢ ϑῶπας λόγους" ὁ δ᾽ αὖ τὰ μὲν τοιαῦτα πάντα δυναμένου τορῶς τὲ καὶ ὀξέως διακο- νεῖν, ἀναβάλλεσθαι δὲ οὐκ ἐπισταμένου ἐπιδέξια ἐλευ- ϑέρως οὐδέ γ᾽ ἁρμονίαν λόγων λαβόντος ὀρϑῶς ὑμνῆσαι ϑεῶν τε καὶ ἀνδρῶν εὐδαιμόνων. βίον ἀληϑῆ.

ΘΕΟ. Εἰ πάντας. ὦ Σώκρατες. πείϑοις ἃ λέγεις ὥσπερ ἐμέ, πλείων ἂν εἰρήνη καὶ κακὰ ἐλάττω κατ᾽ ἀνθρώπους εἴη.

Σ. ᾿4λλ᾽ οὔτ᾽ ἀπολέσϑαι τὰ κακὰ δυνατόν, ὦ Θεόδωρε' ὑπεναντίον γάρ τι τῷ ἀγαϑῷ ἀεὶ εἶναι ἀνάγκη" οὔτ᾽ ἐν ϑεοῖς αὐτὰ ἰδοῦσϑαι, τὴν δὲ ϑνητὴν φύσιν καὶ τόνδε τὸν τόπον περιπολεῖ ἐξ ἀνάγκης. διὸ καὶ πειρᾶσϑαι χρὴ ἐνθένδε ἐκεῖσε φεύγειν ὅτι τάχιστα. φυγὴ | δὲ ὁμοίωσις ϑεῷ κατὰ τὸ δυνατόν" ὁμοίωσις δὲ δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσϑαι. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἄριστε, οὐ πάνυ ῥάδιον πεῖσαι ὡς ἄρα οὐχ ὧν ἕνεκα οἱ πολλοί φασι δεῖν πονηρίαν μὲν φεύγειν, ἀρετὴν δὲ διώκειν, τούτων χάριν τὸ μὲν ἐπιτηδευτέον, τὸ δ᾽ οὔ, ἵνα μὴ κακὸς καὶ ἵνα ἀγαϑὸς δοκῇ εἶναι" ταῦτα γάρ ἐστιν ὃ λεγόμενος γραῶν ὅϑλος, ὡς ἐμοὶ φαίνεται" τὸ δὲ ἀληϑὲς ὧδε λέγωμεν. ϑεὸς οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἄδικος, ἀλλ᾽ ὡς οἷόν τὲ δικαιότατος, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν ἢ ὃς ἂν ἡμῶν αὖ

τά ΠΘΒΑΙΤΗΤΟΣ, 319

γένηται ὅτι δικαιότατος. περὶ τούτου καὶ ἣ ὡς ἀλη- ϑῶς δεινότης ἀνδρὸς καὶ οὐδενία τὲ καὶ ἀνανδρία. ἡ μὲν γὰρ τούτου γνῶσις σοφία καὶ ἀρετὴ ἀληϑινή, ἡ ὃὲ ἄγνοια ἀμαϑία καὶ κακία ἐναργής" αἱ δ᾽ ἄλλαι δει- νότητές τὲ δοκοῦσαι καὶ σοφίαι ἐν μὲν πολιτικαῖς δυναστείαις γιγνόμεναι φορτικαί, ἐν δὲ τέχναις βά- ναυδοι. τῷ οὖν ἀδικοῦντι καὶ ἀνόσια λέγοντι ἢ πράττοντι μακρῶ ἄριστ᾽ ἔχει τὸ μὴ συγχωρεῖν δεινῷ ὑπὸ πανουργίας εἶναι" ἀγάλλονται γὰρ τῷ ὀνείδει καὶ οἴονται ἀκούειν ὅτι οὐ λῆροί εἰσι, γῆς ἄλλως ἄχϑη. ἀλλ᾽ ἄνδρες οἵους δεῖ ἐν πόλει τοὺς σωϑησομένους. λεκτέον οὖν τἀληϑές. ὅτι τοσούτῳ μᾶλλόν εἰσιν οἷοι οὐκ οἴονται, ὅτε οὐχὶ οἴονται᾽ ἀγνοοῦσι γὰρ ξημίαν ἀδικίας. ὃ δεῖ ἥκιστα ἀγνοεῖν. οὐ γάρ ἐστιν ἣν δὸο- κοῦσι, πληγαί τε καὶ ϑάνατοι, ὧν ἐνίοτε πάσχουσιν οὐδὲν ἀδικοῦντες. ἀλλὰ ἣν ἀδύνατον | ἐχφυγεῖν.

ΘΕΟ. Τίνα δὴ λέγεις:

Σῷ. Παραδειγμάτων, ὦ φίλε, ἐν τῷ ὄντι ἕστώ- τῶν. τοῦ μὲν ϑείου εὐδαιμονεστάτου, τοῦ δὲ ἀϑέου ἀϑλιωτάτου. οὐχ ὁρῶντες ὅτι οὕτως ἔχει. ὑπὸ ἠλιϑιό- τητός τὲ καὶ τῆς ἐσχάτης ἀνοίας λανθάνουσι τῷ μὲν ὁμοιούμενοι διὰ τὰς ἀδίκους πράξεις. τῷ δὲ ἀνο- μοιούμενοι. οὗ δὴ τίνουσι δίκην ξῶντες τὸν εἰκότα βίον ᾧ ὁμοιοῦνται᾽ ἐὰν δ᾽ εἴπωμεν ὅτι, ἂν μὴ ἀπαλ- λαγῶσι τῆς δεινότητος. καὶ τελευτήσαντας αὐτοὺς ἐκεῖ- νος μὲν ὁ τῶν καχῶν χαϑαρὸς τόπος οὐ δέξεται. ἐνθάδε δὲ τὴν αὑτοῖς ὁμοιότητα τῆς διαγωγῆς ἀεὶ ἕξουσι. κακοὶ χακοῖς συνόντες, ταῦτα δὴ καὶ παντά- πασιν ὡς δεινοὶ καὶ πανοῦργοι ἀνοήτων τινῶν ἀκού- σονται.

171

9290 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 146

ΘΕΟ. Καὶ μάλα δή, ὦ Σώκρατες.

Β Σ,). Οἷδά τοι, | ὦ ἕταῖρε. ἕν μέντοι τι αὐτοῖς συμβέβηκεν, ὅτι ἂν ἰδίᾳ λόγον δέῃ δοῦναί τε καὶ δέξασϑαι περὶ ὧν ψέγουσι, καὶ ἐθελήσωσιν ἀνδρικῶς πολὺν χρόνον ὑπομείναι καὶ μὴ ἀνάνδρως φεύγειν, τότε ἀτόπως, ὦ δαιμόνιε, τελευτῶντες οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτοὶ αὑτοῖς περὶ ὧν λέγουσι. καὶ ἣ δητορικὴ ἐκείνη πῶς ἀπομαραίνεται, ὥστε παίδων μηδὲν δοκεῖν δια- φέρειν. περὶ μὲν οὖν τούτων, ἐπειδὴ καὶ πάρεργα

Ο τυγχάνει λεγόμενα, ἀποστῶμεν" εἰ δὲ μή, πλείω ἀεὶ ἐπιρρέοντα καταχώδει ἡμῶν τὸν ἐξ ἀρχῆς λόγον᾽ ἐπὶ ὃὲ τὰ ἔμπροσϑεν ἴωμεν, εἰ καὶ σοὶ δοκεῖ.

ΘΕῸ. Ἐμοὶ μὲν τὰ τοιαῦτα, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἀηδέστερα ἀκούειν" ῥάω γὰρ τηλικῶδε ὄντι ἐπακολου- ϑεῖν" εἰ μέντοι δοκεῖ, πάλιν ἐπανίωμεν.

ΧΧΥΙ. Σῷ. Οὐκοῦν ἐνταῦϑά που ἦμεν τοῦ λ6- γου, ἐν ᾧ ἔφαμεν τοὺς τὴν φερομένην οὐσίαν λέγον- τας, χαὶ τὸ ἀεὶ δοκοῦν ἑκάστῳ τοῦτο καὶ εἶναι τούτῳ ᾧ δοκεῖ, ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἐθέλειν διισχυρίξεσϑαι,

Ὁ καὶ οὐχ ἥκιστα περὶ τὰ δίκαια, ὡς | παντὸς μᾶλλον, ἃ ἂν ϑῆται πόλις δόξαντα αὑτῇ, ταῦτα καὶ ἔστι δίκαια τῇ ϑεμένῃ, ξωσπερ ἂν κέηται" περὶ δὲ τἀγαϑοῦ οὐδένα ἀνδρεῖον ἔϑ᾽ οὕτως εἶναι, ὥστε τολμᾶν διαμάχεσϑαι ὅτι καὶ ἃ ἂν ὠφέλιμα οἰηϑεῖσδα πόλις ἑαυτῇ ϑῆται, καὶ ἔστι τοσοῦτον χρόνον ὅσον ἂν κέηται ὠφέλιμα, πλὴν εἴ τις τὸ ὄνομα λέγοι" τοῦτο δέ που σκῶμμ᾽ ἂν εἴη πρὸς ὃ λέγομεν. οὐχί;

ΘΕΟ, Πάνυ γε.

Ε Σ᾿, Μὴ γὰρ | λεγέτω τὸ ὄνομα, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα ὃ ὀνομαξόμενον ϑεωρεῖται.

ϑδϑϑιω ....

141 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 5921 ΘΕΟ. Μὴ γάρ.

ΣΩ, ᾿4λλ᾽ ὃ ἂν τοῦτο ὀνομάξῃ, τούτου δήπου στοχάζεται νομοϑετουμένη, καὶ πάντας τοὺς νόμους, καϑ' ὅσον οἴεταί τε καὶ δύναται. ὡς ὠφελιμωτάτους ἑαυτῇ τίϑεται" ἢ πρὸς ἄλλο τι βλέπουσα νομοϑετεῖται;

᾿ ΘΕῸ. Οὐδαμῶς.

ΣΩ,. Ἦ οὖν καὶ τυγχάνει ἀεί, ἢ πολλὰ καὶ δια- μαρτάνει ἑκάστη;

ΘΕΟ. Οἶμαι ἔγωγε καὶ ἁμαρτάνειν.

Σ ὦ. Ἔτι τοίνυν ἐνθένδε ἂν μᾶλλον πᾶς τις ὁμολογήσειεν ταὐτὰ ταῦτα, εἰ περὶ παντός τις τοῦ εἴδους ἐρωτῴη, ἐν ᾧ καὶ τὸ ὠφέλιμον τυγχάνει ὄν'

Χ

ἔστι δέ που καὶ περὶ τὸν μέλλοντα χρόνον. ὅταν γὰρ νομοϑετώμεϑα., ὡς ἐσομένους ὠφελίμους τοὺς νόμους τιϑέμεϑα εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον" τοῦτο δὲ μέλλον ὀρϑῶς ἂν λέγοιμεν.

ΘΕΟ. [| Πάνυ γε.

ΣΩ, Ἴϑι δή. οὑτωσὶ ἐρωτῶμεν Πρωταγόραν ἢ » ᾿ » ποις ᾿ ἄδικα ΄ Ε ᾿ ἄλλον τινὰ τῶν ἑἕκείνῳ τὰ αὐτὰ λεγόντων" πάντων

“ "“ὕἷἴ ΄ 2 ς ’ Θ᾽ ΄ μέτρον ἄνθρωπός ἐστιν, ὡς φατέ, ὦ “Πρωταγόρα, λευκῶν. βαρέων, κούφων. οὐδενὸς ὅτου οὐ τῶν τοιού- των᾿ ἔχων γὰρ αὐτῶν τὸ κριτήριον ἐν αὑτῷ, οἱα πάσχει τοιαῦτα οἰόμενος, ἀληϑῆ τε οἴεται αὑτῷ καὶ ὄντα. οὐχ οὕτω;

ΘΟ. Οὕτω.

Σῷ. Ἦ καὶ τῶν μελλόντων ἔσεσϑαι, φήσομεν, ὦ Πρωταγόρα, ἔχει τὸ κριτήριον ἐν αὐτῷ. καὶ οἷα ] ἂν οἰηϑῇ ἔσεσϑαι. ταῦτα καὶ γίγνεται ἐκείνῳ τῷ οἰηϑεέντι; οἷον ϑερμά, ἄρ᾽ ὅταν τις οἰηϑῇ ἰδιώτης αὑτὸν πυρε- τὸν λήψεσθαι καὶ ἔσεσϑαι ταύτην τὴν ϑερμότητα, καὶ

Ριωλτοῖ 21

1718

179

9292 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 148

ἕτερος. ἰατρὸς δέ, ἀντοιηϑῇ. κατὰ τὴν ποτέρου δόξαν φῶμεν τὸ μέλλον ἀποβήσεσϑαι; ἢ κατὰ τὴν ἀμφοτέρων, καὶ τῷ μὲν ἰατρῷ οὐ ϑερμὸς οὐδὲ πυρέττων γενήσεται. ἑαυτῷ δὲ ἀμφότερα;

ΘΕῸ. Γελοῖον μέντ᾽ ἂν εἴη.

ΣΩ. ’4λλ᾽, οἶμαι, περὶ οἴνου γλυκύτητος καὶ αὐ- στηρότητος μελλούσης 1 ἔσεσϑαι ἣ τοῦ γεωργοῦ δόξα. ἀλλ᾽ οὐχ ἡ τοῦ κιϑαριστοῦ κυρία.

ΘΕΟ. Τί μήν; ,

ΣΙ, Οὐδ᾽ ἂν αὖ περὶ ἀναρμόστου τε καὶ εὐαρ- μόστου ἐσομένου παιδοτρίβης ἂν βέλτιον δοξάσειεν μουσικοῦ, ὃ καὶ ἔπειτα αὐτῷ παιδοτρέίβῃ δόξει εὐάρ- μοστον εἶναι.

ΘΕΟ. Οὐδαμῶς.

Σῷ. Οὐκοῦν καὶ τοῦ μέλλοντος ἑστιάσεσϑαι μὴ μαγειρικοῦ ὄντος, δκευαζομένης ϑοίνης, ἀκυροτέρα ἡ κρίσις τῆς τοῦ ὀψοποιοῦ περὶ τῆς ἐσομένης ἡδονῆς. περὶ μὲν γὰρ τοῦ ἤδη | ὄντος ἑκάστῳ ἡδέος ἢ γεγο- νότος μηδέν πῶ τῷ λόγῳ διαμαχώμεϑα, ἀλλὰ περὶ τοῦ μέλλοντος ἑἕχάστῳ καὶ δόξειν καὶ ἔσεσϑαι πότερον αὐτὸς αὑτῷ ἄριστος κριτής. ἢ σύ, ὦ Πρωταγόρα, τό γε περὶ λόγους πιϑανὸν ἑκάστῳ ἡμῶν ἐσόμενον εἰς δικαστήριον βέλτιον ἂν προδοξάσαις ἢ τῶν ἰδιωτῶν ὁστισοῦν;

ΘΕΟ. Καὶ μάλα. ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε σφόδρα ὑπισχνεῖτο πάντων διαφέρειν αὐτός.

ΣΩ, Νὴ Δία, ὦ μέλε: ἢ οὐδείς γ᾽ ἂν αὐτῷ διε- λέγετο ] διδοὺς πολὺ ἀργύριον, εἰ μὴ τοὺς συνόντας ἔπειϑεν ὅτι χαὶ τὸ μέλλον ἔσεσϑαί τε καὶ δόξειν οὔτε μάντις οὔτε τις ἄλλος ἄμεινον κρένειεν ἂν ἢ αὐτός [αὑτῷ!.

149 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 920

ΘΕΟ. ᾿4ληϑέστατα.

ΣΩ, Οὐκοῦν καὶ αἵ νομοϑεσίαι καὶ τὸ ὠφέλιμον περὶ τὸ μέλλον ἐστί, καὶ πᾶς ἂν ὁμολογοῖ νομοϑετου- μένην πόλιν πολλάκις ἀνάγκην εἶναι τοῦ ὠφελιμωτάτου ἀποτυγχάνειν;

ΘΕΟ. Μάλα γε.

ΣΩ, Μετρίως ἄρα ἡμῖν πρὸς τὸν διδάσκαλόν σου εἰρήσεται. ὅτι ἀνάγκη | αὐτῷ ὁμολογεῖν σοφώτερόν τε ἄλλον ἄλλου εἶναι καὶ τὸν μὲν τοιοῦτον μέτρον εἶναι, ἐμοὶ δὲ τῷ ἀνεπιστήμονι μηδὲ ὁπωστιοῦν ἀνάγ- κὴν εἶναι μέτρῳ γίγνεσθαι, ὡς ἄρτι μὲ ἠνάγκαξεν ὃ ὑπὲρ ἐκείνου λόγος, εἴτ᾽ ἐβουλόμην εἴτε μή, τοιοῦτον εἶναι.

ΘΕΌ. Ἐχκχείνῃ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, μάλιστα

Ν Ἁ Ἷ φ'

ἁλίσκεσϑαι ὃ λόγος, ἁλισκόμενος καὶ ταύτῃ, ἧ τὰς τῶν ἄλλων δόξας κυρίας ποιεῖ. αὗται δὲ ἐφάνησαν τοὺς ἐχείνου λόγους οὐδαμῇ ἀληϑεῖς ἡγούμεναι.

᾿ΣΩ, | Πολλαχῇ, ὦ Θεόδωρε, καὶ ἄλλῃ ἂν τό γε τοιοῦτον ἁλοίη μὴ πᾶσαν παντὸς ἀληϑῆ δόξαν εἶναι" περὶ δὲ τὸ παρὸν ἑκάστῳ πάϑος., ἐξ ὧν αἱ αἰσϑήσεις καὶ αἷ κατὰ ταύτας δόξαι γίγνονται. χαλεπώτερον ἑλεῖν ὡς οὐκ ἀληϑεῖς. ἴσως δὲ οὐδὲν λέγω ἀνάλωτοι γάρ, εἦ ἔτυχον. εἰσίν, καὶ οὗ φάσκοντες αὐτὰς ἐναργεῖς τε εἶναι καὶ ἐπιστήμας τάχα ἂν ὄντα λέγοιεν, καὶ Θεαί- τητος ὅδε οὐκ ἀπὸ σκοποῦ εἴρηκεν αἴσϑησιν καὶ ἐπι- στήμην ταὐτὸν ϑέμενος. προσιτέον οὖν | ἐγγυτέρω. ὡς ὁ ὑπὲρ Πρωταγόρου λόγος ἐπέταττε, καὶ σκεπτέον τὴν φερομένην ταύτην οὐσίαν διακρούοντα, εἴτε ὑγιὲς εἴτε σαϑρὸν φϑέγγεται" μάχη δ᾽ οὖν περὶ αὐτῆς οὐ φαύλη οὐδ᾽ ὀλίγοις γέγονεν.

21Ἑ

180

924 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 150

ΧΧΥΠ. ΘΕΌ. “Πολλοῦ χαὶ δεῖ φαύλη εἶναι, ἀλλὰ περὶ μὲν τὴν ᾿Ιωνίαν καὶ ἐπιδίδωσι πάμπολυ. οἵ γὰρ τοῦ Ἡρακλείτου ἑταῖροι χορηγοῦσι τούτου τοῦ λόγου μάλα ἐρρωμένως.

Σ,, Τῷ τοι, ὦ φίλε Θεόδωρε, μᾶλλον σκεπτέον καὶ ἐξ ἀρχῆς, ὥσπερ αὐτοὶ | ὑποτείνονται.

ΘΕΌ. Παντάπασι μὲν οὖν. καὶ γάρ, ὦ Σώκρατες. περὶ τούτων τῶν Ἡρακλειτείων ἤ, ὥσπερ σὺ λέγεις. Ὁμηρείων καὶ ἔτι παλαιοτέρων, αὐτοῖς μὲν τοῖς περὶ τὴν Ἔφεσον. ὅσοι προσποιοῦνται. ἔμπειροι εἶναι, οὐδὲν μᾶλλον οἷόν τε διαλεχϑῆναι ἢ τοῖς οἰστρῶσιν. ἀτε- χνῶς γὰρ κατὰ τὰ συγγράμματα φέρονται, τὸ δ᾽ ἐπι- μεῖναι ἐπὶ λόγῳ καὶ ἐρωτήματι καὶ ἡσυχίως ἐν μέρει ἀποκρίνασϑαι καὶ ἐρέσϑαι ἧττον | αὐτοῖς ἔνι ἢ τὸ μηδέν: μᾶλλον δὲ ὑπερβάλλει τὸ οὐδ᾽ οὐδὲν πρὸς τὸ μηδὲ σμικρὸν ἐνεῖναι τοῖς ἀνδράσιν ἡσυχίας. ἀλλ᾽ ἄν τινά τι ἔρῃ,. ὥσπερ ἐκ φαρέτρας ῥδηματίσκια αἰνιγμα- τώδη ἀνασπῶντες ἀποτοξεύουσι, κἂν τούτου ἕξητῆῇς λόγον λαβεῖν, τί εἴρηκεν, ἑτέρῳ πεπλήξει καινῶς μετω- νομασμένῳ, περανεῖς δὲ οὐδέποτε οὐδὲν πρὸς οὐδένα αὐτῶν οὐδέ γε ἐκεῖνοι αὐτοὶ πρὸς ἀλλήλους, ἀλλ᾽ εὖ πάνυ φυλάττουσι τὸ μηδὲν βέβαιον ἐᾶν εἶναι μήτ᾽ ᾿ ἐν λόγῳ μήτ᾽ ἐν ταῖς αὑτῶν ψυχαῖς, ἡγούμενοι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, αὐτὸ στάσιμον εἶναι" τούτῳ δὲ πάνυ πολεμοῦσιν, καὶ καϑ' ὅσον δύνανται πανταχόϑεν ἐχβάλλουσιν.

ΣΩ, Ἴσως, ὦ Θεόδωρε, τοὺς ἄνδρας μαχομένους ἑώρακας, εἰρηνεύουσιν δὲ οὐ συγγέγονας᾽ οὐ γὰρ σοὶ ἑταῖροί εἰσιν᾽ ἀλλ᾽, οἶμαι, τὰ τοιαῦτα τοῖς μαϑηταῖς ἐπὶ σχολῆς φράξουσιν, οὺς ἂν βούλωνται ὁμοίους αὗ- τοῖς ποιῆσαι.

νὼ ἢ

101 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 920

, - μ : ᾿ ΘΕΌ. Ποίοις μαϑηταῖς, ὦ δαιμόνιε; οὐδὲ γί- γνεξται τῶν | τοιούτων ἕτερος ἑτέρου μαϑητής, ἀλλ᾽ αὐτόματοι ἀναφύονται, ὁπόϑεν ἂν τύχῃ ἕκαστος αὐτῶν ἐνθουσιάσας. καὶ τὸν ἕτερον ὃ ἕτερος οὐδὲν ἡγεῖται εἰδέναι. παρὰ μὲν οὖν τούτων, ὕπερ ἠα ἐρῶν, οὐκ ΒΩ , Ιή » δ ἕ ,ὔ »} ῇ ἄν ποτὲ λάβοις. λόγον οὔτε ἑκόντων οὔτε ἀκόντων" 3 Ὰ Χ » ΄ δ’ ΄ αὐτοὺς δὲ δεῖ παραλαβόντας ὥσπερ πρόβλημα ἐπισκχο- πεῖσϑαι.

Σ᾿, Καὶ μετρίως γε λέγεις. τό γε δὴ πρόβλημα ἄλλο τι παρειλήφαμεν παρὰ μὲν τῶν ἀρχαίων μετὰ ποιήσεως ἐπικρυπτομένων τοὺς | πολλούς, ὡς ἡ γένεσις τῶν ἄλλων πάντων κεανός τε καὶ Τηϑὺς ῥεύματα

4 Ἁ 3 Ἁ ΟΥ̓ Ἁ ἃ - Ὁ ’ , τυγχάνει καὶ οὐδὲν ἕστηκε, παρὰ δὲ τῶν ὑστέρων ἄἀτε σοφωτέρων ἀναφανδὸν ἀποδειχνυμένων, ἵνα καὶ οἵ

΄ 9 α' ᾿ ’ , 2 , σκυτοτόμοι αὐτῶν τὴν σοφίαν μάϑωσιν ἀκούσαντες καὶ παύσωνται ἠλιϑίως οἰόμενοι τὰ μὲν ἑστάναι. τὰ δὲ χινεῖσϑαι τῶν ὄντων, μαϑόντες δὲ ὅτι πάντα κι- νεῖται τιμῶσιν αὐτούς; ὀλίγου δὲ ἐπελαϑόμην, ὦ Θεό- δωρε, ὅτι ἄλλοι αὖ τἀναντία τούτοις ἀπεφήναντο, οἷον ἀκίνητον τελέϑειν ᾧ πάντ᾽ ὄνομ᾽ εἶναι, καὶ ἄλλα ὅσα Μέλισσοί τε καὶ Παρμενίδαι ἐναντιούμενον πᾶσι τούτοις διισχυρίξονται, ὡς ἕν τε πάντα ἐστὶ καὶ ἕστη- κεν αὐτὸ ἐν αὑτῷ οὐκ ἔχον χώραν ἕν ἡ κινεῖται.

"-

2

τούτοις οὖν, ὦ ἑταῖρε. πᾶσι τί χρησόμεϑα; κατὰ σμι- κρὸν γὰρ προϊόντες λελήϑαμεν ἀμφοτέρων εἰς τὸ μέσον πεπτωκότες, καὶ ἂν μή πῃ ἀμυνόμενοι διαφύγωμεν, δίκην δώσομεν ὥσπερ οὗ ἐν ταῖς παλαίστραις διὰ γραμμῆς παίξοντες, ὅταν ὑπ᾽ ἀμφοτέρων ληφϑέντες ἕλκχωνται εἰς τἀναντία. δοχεῖ οὖν μοι τοὺς ἑτέρους πρότερον σχεπτέον, ἐφ᾽ οὕσπερ ὡρμήσαμεν, τοὺς ῥέον-

"

181

396 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 182

τας᾽ καὶ ἐὰν μέν τι φαίνωνται λέγοντες, συνέλξομεν μετ᾽ αὐτῶν ἡμᾶς αὐτούς, τοὺς ἑτέρους ἐχφυγεῖν πει- ρώμενοι" ἐὰν δὲ οἵ τοῦ ὅλου στασιῶται ἀληϑέστερα λέγειν δοκῶσι, φευξόμεϑα παρ᾽ αὐτοὺς ἀπ᾿ αὖ τῶν τὰ ἀκίνητα κινούντων. ἀμφότεροι δ᾽ ἂν φανῶσι μηδὲν μέτριον λέγοντες, γελοῖον ἐσόμεϑα ἡγούμενοι ἡμᾶς μὲν τὶ λέγειν φαύλους ὄντας, παμπαλαίους δὲ καὶ πασσόφους ἄνδρας ἀποδεδοκιμακότες. ὅρα οὖν, ὦ Θεό- δωρε, εἰ λυσιτελεῖ εἰς τοσοῦτον προϊέναι κίνδυνον.

ΘΕΟ. Οὐδὲν μὲν οὖν ἀνεκτόν, ὦ Σώκρατες, μὴ οὐ διασκέψασϑαι τί λέγουσιν ἑκάτεροι τῶν ἀνδρῶν.

ΧΧΥΠΙ. Σῶ, Σκχεπτέον ἂν εἴη σοῦ γε οὕτω προϑυμουμένου. δοχεῖ οὖν μοι ἀρχὴ εἶναι τῆς σκέψεως κινήσεως πέρι, ἰ ποῖόν τί ποτε ἄρα λέγοντές φασι τὰ πάντα κινεῖσϑαι. βούλομαι δὲ λέγειν τὸ τοιόνδε" πό- τερον ἕν τι εἶδος αὐτῆς λέγουσιν ἤ, ὥσπερ ἐμοὶ φαί- νεται, δύο; μὴ μέντοι μόνον ἐμοὶ δοκείτω, ἀλλὰ συμ- ἱὠξτεχε καὶ σύ, ἵνα κοινῇ πάσχωμεν, ἄν τι καὶ δέῃ. καί μοι λέγε" ἄρα κινεῖσϑαι καλεῖς, ὅταν τι χώραν ἐκ χώρας μεταβάλλῃ ἢ καὶ ἐν τῷ αὐτῷ στρέφηται;

ΘΕῸ. Ἔγωγε.

Σ,Ὁ), Τοῦτο μὲν τοίνυν ἕν ἔστω εἶδος. ὅταν δὲ ἢ μὲν ἐν τῷ αὐτῷ, γηράσκῃ δέ, ἢ 1 μέλαν ἐκ λευκοῦ ἢ σκληρὸν ἐκ μαλακοῦ γίγνηται, ἥ τινα ἄλλην ἀλλοίω- σιν ἀλλοιῶται, ἄρα οὐκ ἄξιον ἕτερον εἶδος φάναι κι- νήσεως;

ΘΕΟ,. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Σ. ἀναγκαῖον μὲν οὖν. δύο δὴ λέγω τούτω εἴδη κινήσεως, ἀλλοίωσιν, τὴν δὲ φοράν.

ΘΕ. Ὀρϑῶς γε λέγων.

108 ᾿ς ΘΕΑΛΙΤΗΤΟΣ. 921

Σ,κὸ, Τοῦτο τοίνυν οὕτω διελόμενοι διαλεγώμεϑα ἤδη τοῖς τὰ πάντα φάσκουσιν κινεῖσϑαι καὶ ἐρωτῶμεν" πότερον πᾶν φατὲ ἀμφοτέρως κινεῖσθαι, φερόμενόν τε καὶ ἀλλοιούμενον, ἢ τὸ μέν τι ἀμφοτέρως, τὸ δ᾽ ἑτέρως;

ΘΕΟ. ᾿Ζλλὰ μὰ 4 ἔγωγε οὐκ ἔχω εἰπεῖν" οἶμαι δ᾽ ἂν φάναι ἀμφοτέρως.

Σ, Εἰ δέ γε μή, ὦ ἑταῖρε, κινούμενά τε αὐτοῖς καὶ ἑστῶτα φανεῖται, καὶ οὐδὲν μᾶλλον ὀρϑῶς ξξει εἰπεῖν ὅτι κινεῖται τὰ πάντα ἢ ὅτι ἕστηκεν.

ΘΕΟ. ᾿4Ζληϑέστατα λέγεις.

ΣΩ, Οὐκοῦν ἐπειδὴ κινεῖσθαι αὐτὰ δεῖ. τὸ δὲ μὴ κινεῖσϑαι μὴ ἐνεῖναι μηδενί, πάντα δὴ πᾶσαν ᾿ κίνησιν ἀεὶ κινεῖται.

ΘΟ. ᾿ζνάγκη.

Σ,(). Σχόπει δή μοι τόδε αὐτῶν" τῆς ϑερμότητος ἢ λευκότητος ἢ ὁτουοῦν γένεσιν οὐχ οὕτω πῶς ἐλέ- γομὲν φάναι αὐτούς, φέρεσϑαι ἕχαστον τούτων ἅμα αἰσϑησει μεταξὺ τοῦ ποιοῦντός τε καὶ πάσχοντος. καὶ τὸ μὲν πάσχον αἰσϑητὴν ἀλλ᾽ οὐκ αἴσϑησιν ἔτι γίγνε- ὅϑαι., τὸ δὲ ποιοῦν ποιόν τι ἀλλ᾽ οὐ ποιότητα; ἴσως οὖν ἡ ποιότης ἅμα ἀλλόκοτόν τε φαίνεται ὄνομα καὶ οὐ μανϑάνεις ἁϑρόον λεγόμενον" κατὰ μέρη οὖν ἄκουε. τὸ γὰρ ποιοῦν οὔτε ϑερμότης οὔτε λευχότης, ϑερμὸν ὃὲ χαὶ λευκὸν γίγνεται, καὶ τἄλλα οὕτω" μέμνησαι γάρ που καὶ ἐν τοῖς πρόσϑεν ὅτι οὕτως ἐλέγομεν, ἕν μηδὲν αὐτὸ χαϑ'᾽ αὑτὸ εἶναι. μηδ᾽ αὖ τὸ ποιοῦν ἢ πάσχον, ἀλλ᾽ ἐξ ἀμφοτέρων πρὸς ἄλληλα συγγιγνο- μένων τὰς αἰσϑήσεις καὶ τὰ αἰσϑητὰ ἀποτίκτοντα τὰ μὲν ποιὰ ἄττα γίγνεσϑαι, τὰ δὲ αἰσϑανόμενα.

182

28 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 184

ΘΕΟ. Μέμνημαι" πῶς δ᾽ οὔ;

Σ,, Τὰ μὲν τοίνυν ἄλλα χαίρειν ἐάσωμεν, εἴτε Ι ἄλλως εἴτε οὕτως λέγουσιν. οὗ δ᾽ ἕνεκα λέγομεν, τοῦτο μόνον φυλάττωμεν, ἐρωτῶντες" κινεῖται καὶ ῥεῖ, ὥς φατε, τὰ πάντα; ἦ γάρ:

ΘΟ. Ναί

Σι). Οὐκοῦν ἀμφοτέρας ὃς διειλόμεϑα κινήσεις, φερόμενά τὲ καὶ ἀλλοιούμενα;

ΘΟ. Πῶς δ᾽ οὔ; εἴπερ γε δὴ τελέως κινή- σεται. }

ΣΩ, Εἰ μὲν τοίνυν ἐφέρετο μόνον, ἠλλοιοῦτο δὲ μή, εἴχομεν ἄν που εἰπεῖν, οἷα ἄττα ῥεῖ τὰ φερόμενα" ἢ πῶς λέγωμεν;

ΘΕῸ. Οὕτωο.

Σ, ᾿ἘἘπειδὴ δὲ ] οὐδὲ τοῦτο μένει, τὸ λευκχὸν ῥεῖν τὸ ῥέον, ἀλλὰ μεταβάλλει, ὥστε καὶ αὐτοῦ τούτου εἶναι ῥδοήν, τῆς λευκότητος, καὶ μεταβολὴν εἰς ἄλλην χρόαν, ἵνα μὴ ἁλῷ ταύτῃ μένον" ἄρά ποτε οἷόν τέ τι προσειπεῖν χρῶμα, ὥστε καὶ ὀρϑῶς προσαγορεύειν;

ΘΕῸ. Καὶ τίς μηχανή, ὦ Σώκρατες; ἢ ἄλλο γέ τι τῶν τοιούτων, εἴπερ ἀεὶ λέγοντος ὑπεξέρχεται, ἅτε δὴ ῥέον; ὲ

Σ, Τί δὲ περὶ αἰσϑήσεως ἐροῦμεν ὁποιασοῦν, οἷον τῆς τοῦ ὁρᾶν ἢ ἀκούειν; μένειν ποτὲ ἐν αὐτῷ τῷ [ ὁρᾶν ἢ ἀκούειν;

ΘΕΟ. Οὔκουν δεῖ γε. εἴπερ πάντα κινεῖται.

Σ, Οὔτε ἄρα δρᾶν προσρητέον τι μᾶλλον ἢ μὴ δρᾶν, οὔτε τιν᾽ ἄλλην αἴσϑησιν μᾶλλον ἢ μή, πάντων γε πάντως κινουμένων.

ΘΕΟ. Οὐ γὰρ οὗν.

16 ΟΘΒΕΑΙΤΉΤΟΣ. 599

Σ, Καὶ μὴν αἰσϑησίς γε ἐπιστήμη, ὡς ἔφαμεν ἐγώ τε καὶ Θεαίτητος.

ΘΕΟ. Ἦν ταῦτα.

Σ, Οὐδὲν ἄρα ἐπιστήμην μᾶλλον ἢ μὴ ἐπιστή- ιν ἀπεκρινάμεϑα ἐρωτώμενοι ὅτι ἐστὶν ἐπιστήμη.

[ ΘΟ. ᾿ἸἘοίκατε.

Σ᾿), Καλὸν ἂν ἡμῖν συμβαίνοι τὸ ἐπανόρϑωμα τῆς ἀποχρίσεως. προϑυμηϑεῖσιν ἀποδεῖξαι ὅτι πάντα κινεῖται, ἵνα δὴ ἐκείνη ἡ ἀπόκρισις ὀρϑὴ φανῇ. τὸ δ᾽, ὡς ἔοικεν, ἐφάνη. εἰ πάντα κινεῖται, πᾶσα ἀπόκρισις, περὶ ὅτου ἄν τις ἀποκρίνηται, ὁμοίως ὀρϑὴ εἶναι, οὕτω τ᾽ ἔχειν φάναι καὶ μὴ οὕτω. εἰ δὲ βούλει, γίγνεσϑαι, ἵνα μὴ στήσωμεν αὐτοὺς τῷ λόγῳ.

ΘΕΟ. Ὀρϑῶς λέγεις.

ΣΩ, Πλήν γε, ὦ Θεόδωρε, ὅτι οὕτω τε εἶπον καὶ οὐχ οὕτω. δεῖ δὲ οὐδὲ τοῦτο οὕτω λέγειν" οὐδὲ γὰρ ἂν ἔτι | κινοῖτο οὕτω" οὐδ᾽ αὖ μὴ οὕτω οὐδὲ γὰρ τοῦτο κίνησις" ἀλλά τιν᾽ ἄλλην φωνὴν ϑετέον τοῖς τὸν λόγον τοῦτον λέγουσιν, ὡς νῦν γε πρὸς τὴν αὑτῶν ὑπόϑεσιν οὐκ ἔχουσι ῥήματα, εἰ μὴ ἄρα τὸ οὐδ᾽ ὅπως. μάλιστα δ᾽ οὕτως ἂν αὐτοῖς ἁρμόττοι, ἄπειρον λεγό- μένον.

ΘΕΟ. Οἰὐἰκειοτάτη γοῦν διάλεκτος αὕτη αὐτοῖς.

Σ Δ). Οὐκοῦν, ὦ Θεόδωρε, τοῦ τε σοῦ ἑταίρου ἀπηλλάγμεϑα, καὶ οὔπω συγχωροῦμεν αὐτῷ πάντ᾽ ἄν- ὄρα πάντων χρημάτων μέτρον εἶναι, ἂν μὴ | φρόνιμός τις ἢ ἐπιστήμην τε αἴσϑησιν οὐ συγχωρησόμεϑα κατά γε τὴν τοῦ πάντα κινεῖσϑαι μέϑοδον, εἰ μή τί πῶς ἄλλως Θεαίτητος ὅδε λέγει.

ΘΙΕΟ. ’Ζριστ᾽ εἴρηκας, ὦ Σώκρατες" τούτων γὰρ

183

9590 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 1686

περανϑέντων καὶ ἐμὲ δεῖ ἀπηλλάχϑαι σοι ἀποκρινόμενον κατὰ τὰς συνϑήκας, ἐπειδὴ τὸ περὶ τοῦ Πρωταγόρου λόγου τέλος δχοίη.

ΧΧΙΧ, ΘΙΕΑΙ. Μή, πρίν γ᾽’ ἄν, ὦ Θεόδωρε, Σω- κράτης τε καὶ σὺ τοὺς φάσκοντας αὖ τὸ πᾶν ||; ἑστάναι διέλθητε, ὥσπερ ἄρτι προύϑεσϑε.

ΘΕΟ. Νέος ὥν., ὦ Θεαίτητε, τοὺς πρεσβυτέρους ἀδικεῖν διδάσκεις ὁμολογίας παραβαίνοντας; ἀλλὰ παρα- σκευάζου ὅπως τῶν ἐπιλοίπων Σωκράτει δώσεις λόγον.

ΘΕΛΑΙ. Ἑάνπερ γε βούληται. ἥδιστα μέντ᾽ ἂν

ἤκουσα περὶ ὧν λέγω.

ΘΕΙ͂Ο. Ἱππέας εἰς πεδίον προκαλεῖ Σωκράτη εἰς λόγους προκαλούμενος" ἐρώτα οὖν καὶ ἀκούσει. Σίλ, .4λλά μοι δοκῶ, ὦ Θεόδωρε, περί γε ὧν κε-

Ε λεύεν Θεαίτητος οὐ πείσεσϑαι | αὐτῷ.

184

ΘΕΌ. Τί δὴ οὖν οὐ πείσεσϑαι;

Σ,), Μέλισσον μὲν καὶ τοὺς ἄλλους, οἱ ἕν ἑστὸς λέγουσι τὸ πᾶν, αἰσχυνόμενος μὴ φορτικῶς σκοπῶμεν, ἧττον αἰσχύνομαι ἢ ἕνα ὄντα Παρμενίδην. Παρμενί- δης δέ μοι φαίνεται, τὸ τοῦ Ὁμήρου, αἰδοῖός τέ μοι εἶναι ἅμα δεινός τε. συμπροσέμιξα γὰρ δὴ τῷ ἀνδρὶ πάνυ νέος πάνυ πρεσβύτῃ, καί μοι ἐφάνη βάϑος τι ἔχειν παντάπασι γενναῖον. ᾿ φοβοῦμαι οὖν μὴ οὔτε τὰ λεγόμενα ξυνιῶμεν, τί τε διανοούμενος εἶπε πολὺ πλέον λειπώμεϑα, καὶ τὸ μέγιστον, οὗ ἕνεκα ὁ λόγος ὥρμηται, ἐπιστήμης πέρι. τί ποτ᾽ ἐστίν, ἄσκεπτον γένηται ὑπὸ τῶν ἐπεισκωμαζόντων λόγων, εἴ τις αὐτοῖς πείσεται" ἄλλως τε καὶ ὃν νῦν ἐγείρομεν πλήϑει ἀμήχανον, εἴτε τις ἐν παρέργῳ σκέψεται, ἀνάξι᾽ ἂν πάϑοι, εἶτε ἱκανῶς, μηκυνόμενος τὸ τῆς ἐπιστήμης ἀφανιεῖ" δεῖ δὲ οὐδέ-

ἀξ,

151 ΠΘΒΑΙΤΗΤΟΣ. 221

τέρα, ἀλλὰ Θεαίτητον ὧν ᾿ κυεῖ περὶ ἐπιστήμης πειρᾶ- σϑαι ἡμᾶς τῇ μαιευτικῇ τέχνῃ ἀπολῦσαι.

ΘΕ. ᾿“λλὰ χρή. εἰ δοκεῖ, οὕτω ποιεῖν.

Σῶ, Ἔτι τοίνυν, ὦ Θεαίτητε, τοσόνδε περὶ τῶν εἰρημένων ἐπίσκεψαι. αἴσϑησιν γὰρ δὴ ἐπιστήμην ἀπε- κρίνω" ἦ γάρ;

ΘΕΑΙ. Ναί

Σὰ. Εἰ οὖν τίς σε ὧδ᾽ ἐρωτῴη" τῷ τὰ λευκὰ καὶ μέλανα δρᾷ ἄνϑρωπος καὶ τῷ τὰ ὀξέα καὶ βαρέα ἀκούει: εἴποις ἄν, οἶμαι, ὄμμασί τε καὶ ὠσίν.

ΘΕΑΙ. ἜἜγωγε.

Σ Δ, Τὸ δὲ εὐχερὲς τῶν | ὀνομάτων τε καὶ ῥη- μάτων καὶ μὴ δι’ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν πολλὰ οὐκ ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ τούτου ἐναντίον ἀνελεύ- ϑερον, ἔστι δὲ ὅτε ἀναγκαῖον, οἷον καὶ νῦν ἀνάγκη ἐπιλαβέσϑαι τῆς ἀποκρίσεως ἣν ἀποχρίνει, ἣ οὐκ ὀρϑή. σκόπει γάρ, ἀπόκρισις πρέορα ὀρθόκέῤας ᾧ δρῶμεν, τοῦτο εἶναι ὀφθαλμούς, ἢ δι’ οὗ ὁρῶμεν, κ καὶ ᾧ ἀκού- ομὲν, ὦτα, ἢ δι’ οὗ ἀκούομεν:

ΘΈΑΙ. Δι’ ὧν ἕκαστα αἰσϑανόμεϑα, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, μᾶλλον ἢ οἷς.

Σδδ. | Ζεινὸν γάρ που, ὦ παῖ, εἰ πολλαί τινες Ὁ ἐν ἡμῖν, ὥσπερ ἐν δουρείοις ἵπποις, αἰσϑήσεις ἐγκά- ϑηνται, ἀλλὰ μὴ εἰς μίαν τινὰ ἰδέαν, εἴτε ψυχὴν εἴτε ὅτι δεῖ καλεῖν, πάντα ταῦτα ξυντείνει. ἧ διὰ τούτων οἷον ὀργάνων αἰσϑανόμεϑα ὅσα αἰσϑητά.

ΘΕΑΙ. ᾿242λλά μοι δοκεῖ οὕτω μᾶλλον ἢ ἐκείνως.

ΣΔ), Τοῦ δέ τοι ἕνεκα αὐτά σοι διακχριβοῦμαι; εἴ τινι ἡμῶν αὐτῶν τῷ αὐτῷ διὰ μὲν ὀφθαλμῶν ἐφι- κνούμεϑα λευχῶν τε καὶ μελάνων, διὰ δὲ τῶν ἄλλων

992 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 108

Ε ἑτέρων αὖ τινῶν, καὶ | ἕξεις ἐρωτώμενος πάντα τὰ τοι- αὔτα εἰς τὸ σῶμα ἀναφέρειν; ἴσως δὲ βέλτιον σὲ λέ- γειν αὐτὰ ἀποχρινόμενον μᾶλλον ἢ ἐμὲ ὑπὲρ σοῦ πολυ- πραγμονεῖν. καί μοι λέγε: ϑερμὰ καὶ σκληρὰ καὶ κοῦφα καὶ γλυκέα δι᾿ ὧν αἰσϑάνει, ἄρα οὐ τοῦ σώ- ματος ἕκαστα τιϑεῖς; ἢ ἄλλου τινός;

ΘΈΑΙ. Οὐδενὸς ἄλλου.

Σῷ. Ἦ καὶ ἐθελήσεις ὁμολογεῖν, ἃ δι’ ἑτέρας

185 δυνάμεως αἰσϑάνει, ἀδύνατον εἶναι 1 δι᾽ ἄλλης ταῦτ᾽ αἰσϑέσϑαι, οἷον ἃ δι’ ἀκοῆς, δι᾿ ὄψεως, ἢ ἃ δι ὄψεως, διε ἀκοῆς;

ΘΙΕΑΙ. Πῶς γὰρ οὐκ ἐϑελήσω;

Σ,. Εἴ τι ἄρα περὶ ἀμφοτέρων διανοεῖ, οὐκ ἂν διά γε τοῦ ἑτέρου ὀργάνου, οὐδ᾽ αὖ διὰ τοῦ ἑτέρου περὶ ἀμφοτέρων αἰσϑάνοι᾽ ἄν.

ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ. Περὶ δὴ φωνῆς καὶ περὶ χρόας πρῶτον μὲν αὐτὸ τοῦτο περὶ ἀμφοτέρων ἦ διανοεῖ, ὅτι ἀμφοτέρω ἐστόν;

ΘΕΔΙ. Ἔγωγε.

Σῷ. Οὐκοῦν καὶ ὅτι ἑκάτερον ἑκατέρου μὲν ἕτε- ρον, ἑαυτῷ δὲ ταὐτόν;

Β ΘΙΕΑΙ. | Τί μήν;

Σ Ὁ, Καὶ ὅτι ἀμφοτέρω δύο, ἑκάτερον δὲ ἕν:

ΘΈΑΙ. Καὶ τοῦτο.

Σ,), Οὐκοῦν καὶ εἴτε ἀνομοέω εἴτε ὁμοίω ἀλλή- λοιν, δυνατὸς εἶ ἐπισκέψασϑαι;

ΘΕΛΙ. Ἴσωο.

ΣΩ, Ταῦτα δὴ πάντα διὰ τίνος περὶ αὐτοῖν δια- νοεῖ, οὔτε γὰρ δι’ ἀκοῆς οὔτε δι’ ὄψεως οἷόν τε τὸ

189 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ, ΒΒ]

κοινὸν λαμβάνειν περὶ αὐτῶν. ἔτι δὲ καὶ τόδε τεχμή- οίον περὶ οὗ λέγομεν" εἰ γὰρ δυνατὸν εἴη ἀμφοτέρω σχέψασϑαι, ἂρ᾽ ἐστὸν ἁλμυρὼ ἢ οὔ, οἶσϑ᾽ ὅτι ἕξεις εἰπεῖν ᾧ ἐπισκέψει, καὶ τοῦτο οὔτε | ὄψις οὔτε ἀκοὴ φαίνεται, ἀλλά τι ἄλλο.

ΘΕΑΙ. Τί. δ᾽ οὐ μέλλει, ἥ γε διὰ τῆς γλώττης δύναμις;

Σ,(. Καλῶς λέγεις. ἡ δὲ δὴ διὰ τίνος δύναμις τό τ᾽ ἐπὶ πᾶσι κοινὸν καὶ τὸ ἐπὶ τούτοις δηλοῖ σοι; ᾧ τὸ ἔστιν ἐπονομάξεις καὶ τὸ οὐκ ἔστι καὶ ἃ νῦν δὴ ἠρωτῶμεν περὶ αὐτῶν; τούτοις πᾶσι ποῖα ἀποδώσεις ὄργανα, δι’ ὧν αἰσϑάνεται ἡμῶν τὸ αἰσϑανόμενον

ΘΕΙΑΙ. Οὐσίαν λέγεις καὶ τὸ μὴ εἶναι, καὶ ὁμοιό- τηταὰ καὶ ἀνομοιότητα, καὶ τὸ ταὐτόν τε καὶ τὸ ἕτερον, ἔτι δὲ ἕν ) τὲ καὶ τὸν ἄλλον ἀριϑμὸν περὶ αὐτῶν. δῆ- λον δὲ ὅτι καὶ ἄρτιόν τε καὶ περιττὸν ἐρωτᾷς, καὶ τἄλλα ὅσα τούτοις ἕπεται, διὰ τίνος ποτὲ τῶν τοῦ σώ- ματος τῇ ψυχῇ αἰσϑανόμεϑα.

Σῷ, Ὑπέρευ, ὦ Θεαίτητε, ἀκολουϑεῖς, καὶ ἔστιν ἃ ἐρωτῶ αὐτὰ ταῦτα.

ΘΕΑΙ. ᾿Ζλλὰ μὰ Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν. πλήν γ᾽ ὅτι μοι δοχεῖ τὴν ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναι τοιοῦτον οὐδὲν τούτοις ὄργανον ἴδιον ὥσπερ ἐκείνοις. ἀλλ᾽ αὐτὴ δι᾿ αὑτῆς ἡ ψυχὴ τὰ | κοινά μοι φαίνεται περὶ πάντων ἐπισκοπεῖν.

Σ, Καλὸς γὰρ εἶ, ὦ Θεαίτητε, καὶ οὐχ, ὡς ἔλεγε Θεόδωρος. αἰσχρός" ὁ γὰρ καλῶς λέγων καλός τε καὶ ἀγαϑός. πρὸς δὲ τῷ καλῷ εὖ ἐποίησάς μὲ μάλα συχ- νοῦ λόγου ἀπαλλάξας, εἰ φαίνεταί σοι τὰ μὲν αὐτὴ δι᾽

σ

186

904 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 160

αὑτῆς ἡ ψυχὴ ἐπισκοπεῖν, τὰ δὲ διὰ τῶν τοῦ σώματος δυνάμεων. τοῦτο γὰρ ἦν ὃ καὶ αὐτῷ μοι ἐδόκει, ἐβου- λόμην δὲ καὶ σοὶ δόξαι.

᾿ ΘΕΑῚ. ᾿4“λλὰ μὴν φαίνεταί γε.

ΧΧΧ. Σῶ, Ποτέρων οὖν τιϑεῖς τὴν οὐσίαν; τοῦτο γὰρ μάλιστα ἐπὶ πάντων παρέπεται.

ΘΈΑΙ. Ἐγὼ μὲν ὧν αὐτὴ ἡ ψυχὴ καϑ᾽ αὑτὴν ἐπορέγεται.

Σ. Ἦ καὶ τὸ ὅμοιον καὶ τὸ ἀνόμοιον καὶ τὸ ταὐτὸν καὶ ἕτερον;

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σι, Τί δέ; καλὸν καὶ αἰσχρὸν καὶ ἀγαϑὸν καὶ κακόν;

ΘΕΑΙ. Καὶ τούτων μοι δοχεῖ ἐν τοῖς μάλιστα πρὸς ἄλληλα σκοπεῖσϑαι τὴν οὐσίαν, ἀναλογιζομένη ἐν ἑαυτῇ τὰ γεγονότα καὶ τὰ παρόντα | πρὸς τὰ μέλλοντα.

Σ Ὁ, Ἔχε δή" ἄλλο τι τοῦ μὲν σκληροῦ τὴν σκλη- ρότητα διὰ τῆς ἐπαφῆς αἰσϑήσεται, καὶ τοῦ μαλακοῦ τὴν μαλακότητα ὡσαύτως;

ΘΕΙΑΙ. Ναί

Σ (Ὁ, Τὴν δέ γε οὐσίαν καὶ ὅτι ἐστὸν καὶ τὴν ἐναντιότητα πρὸς ἀλλήλω καὶ τὴν οὐσίαν αὖ τῆς ἐναν- τιότητος αὐτὴ ἣ ψυχὴ ἐπανιοῦσα καὶ συμβάλλουσα πρὸς ἄλληλα κρίνειν πειρᾶται ἡμῖν.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ ὦ. Οὐκχοῦν τὰ μὲν εὐθὺς γενομένοις πάρεστι φύσει | αἰσϑάνεσϑαι ἀνθρώποις τε καὶ ϑηρίοις, ὅσα διὰ τοῦ σώματος παϑήματα ἐπὶ τὴν ψυχὴν τείνει" τὰ δὲ περὶ τούτων ἀναλογίσματα πρός τε οὐσίαν καὶ ὠφέ- λειαν μόγις καὶ ἐν χρόνῳ διὰ πολλῶν πραγμάτων καὶ παιδείας παραγίγνεται οἷς ἂν καὶ παραγίγνηται;

161 ΘΕΑΛΙΤΗΤΟΣ. οὐῦ

ΘΕΑῚ. Παντάπασι μὲν οὖν.

ΣΩ, Οἷόν τε οὖν ἀληϑείας τυχεῖν, ᾧ μηδὲ οὐσίας;

ΘΕΑΙ. ᾿“δύνατον.

Σ, Οὗ δὲ ἀληϑείας τις ἀτυχήσει, ποτὲ τούτου ἐπιστήμων ἔσται:

ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς ἄν, ὦ | Σώκρατες; " τ ΣᾺ, Ἔν μὲν ἄρα τοῖς παϑήμασιν οὐκ ἔνι ἐπι. στήμη. ἐν δὲ τῷ περὶ ἐκείνων συλλογισμῷ" οὐσίας γὰρ καὶ ἀληϑείας ἐνταῦϑα μέν, ὡς ἔοικε, δυνατὸν ἅψασϑαι, ἐκεῖ δὲ ἀδύνατον.

ΘΕΑΙ. ΦΦδαίνεται.

ΣΩ, Ἦ οὖν ταὐτὸν ἐκεῖνό τε καὶ τοῦτο καλεῖς, τοσαύτας διαφορὰς ἔχοντε;

ΘΕΑΙ. Οὔκουν δὴ δίκαιόν γε.

ΣΦ. Τί οὖν δὴ ἐκείνῳ ἀποδίδως ὄνομα, τῷ ὁρᾶν, ἀκούειν, ὀσφραίνεσϑαι. ψύχεσϑαι., ϑερμαίνεσϑαι;

ΘΕΑΙ. “Αἰσϑάνεσϑαι ἔγωγε" τί γὰρ ἄλλο; Ε

ΣΦ. Ξύμπαν ἄρ᾽ αὐτὸ καλεῖς αἴσϑησιν;

ΘΕΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

Σ. Ὧ;, γε, φαμέν, οὐ μέτεστιν ἀληϑείας ἅψα- σϑαι" οὐδὲ γὰρ οὐσίας.

ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ,.. Οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἐπιστήμης.

ΘΕΑΙ. Οὐ γάρ.

Σ (2. Οὐκ ἄρ᾽ ἂν εἴη ποτέ, ὦ Θεαίτητε, αἴσϑησίς τε καὶ ἐπιστήμη ταὐτόν.

ΘΕΑΙ. Οὐ φαίνεται, ὦ Σώκρατες. καὶ μάλιστά γὲ νῦν καταφανέστατον γέγονεν ἄλλο ὃν αἰσϑήσεως ἐπιστήμη. β

ΣΦ). ᾽4λλ᾽ οὔ τι] μὲν δὴ τούτου γε ἕνεκα ἠρχό- 181

3526 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 102

μὠεϑα διαλεγόμενοι, ἵνα εὕρωμεν τί ποτ᾽ οὐκ ἔστ᾽ ἐπι- στήμη, ἀλλὰ τί ἐστιν. ὅμως δὲ τοσοῦτόν γε προβεβή- καμὲν, ὥστε μὴ ζητεῖν αὐτὴν ἐν αἰσϑήσει τὸ παράπαν, ἀλλ᾽ ἐν ἐκείνῳ τῷ ὀνόματι, ὅτι ποτ᾽ ἔχει ἣ ψυχή, ὅταν αὐτὴ καϑ' αὑτὴν πραγματεύηται περὶ τὰ ὄντα. ΘΕΙΑΙ. ᾿4λλὰ μὴν τοῦτό γε καλεῖται, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγῴμαι, δοξάξειν. ΣΩ,. Ὀρϑῶς γὰρ οἴει, ὦ φίλε. καὶ ὅρα δὴ νῦν Β πάλιν ἐξ ἀρχῆς, πάντα τὰ πρόσϑεν | ἐξαλείψας, εἴ τι μᾶλλον καϑορᾶς, ἐπειδὴ ἐνταῦϑα προελήλυϑας. καὶ λέγε αὖϑις τί ποτ᾽ ἐστὶν ἐπιστήμη.

ΧΧΧΙ. ΘΕΑΙ. 4όξαν μὲν πᾶσαν ἐἰπεῖν, ὦ Σώ- κρατὲς, ἀδύνατον, ἐπειδὴ καὶ ψευδής ἐστι δόξα" κιν- δυνεύει δὲ ἡ ἀληϑὴς δόξα ἐπιστήμη εἷναι, καί μοι τοῦτο ἀποκεχρίσϑω. ἐὰν γὰρ μὴ φανῇ προϊοῦσιν, ὥσπερ τὸ νῦν, ἄλλο τι πειρασόμεϑα λέγειν.

Σῷ. Οὕτω μέντοι χρή, ὦ Θεαίτητε, λέγειν προϑύ- μὼῶς μᾶλλον, ἢ ὡς τὸ πρῶτον ὥκνεις ἀποχρίνεσϑαι.

Ο ἐὰν γὰρ οὕτω | δρῶμεν, δυοῖν ϑάτερα, ἢ εὑρήσομεν ἐφ᾽ ὃ ἐρχόμεϑα, ἢ ἧττον οἰησόμεϑα εἰδέναι ὃ μηδαμῇ ἴσμεν" καίτοι οὐκ ἂν εἴη μεμπτὸς μισϑὸς ὃ τοιοῦτος. καὶ δὴ καὶ νῦν τί φῇς; δυοῖν ὄντοιν εἰδέοιν δόξης. τοῦ μὲν ἀληϑινοῦ, ψευδοῦς δὲ τοῦ ἑτέρου, τὴν ἀληϑῆ δόξαν ἐπιστήμην ὁρίζει;

ΘΕΑΙ. Ἔγωγε: τοῦτο γὰρ αὖ νῦν μοι φαίνεται.

Σῦ. Ἶά4ρ᾽ οὖν ἔτ᾽ ἄξιον περὶ δόξης ἀναλαβεῖν

πάλιν --!: ΘΕΑῚ, Τὸ ποῖον δὴ λέγεις: ῃ ΣΦ), Θράττει μέ πὼς νῦν τε καὶ ἄλλοτε δὴ πολ-

λάκις, ὥστ᾽ ἐν ἀπορίᾳ πολλῇ πρὸς ἐμαυτὸν καὶ πρὸς

108 ΘΕΑΛΑΙΤΉΤΟΣ. ἘΥΙ!

ἄλλον γεγονέναι, οὐκ ἔχοντα εἰπεῖν τί ποτ᾽ ἐστὶ τοῦτο τὸ πάϑος παρ᾽ ἡμῖν καὶ τίνα τρόπον ἐγγιγνόμενον.

ΘΙΙΑΙ. Τὸ ποῖον δή;

ΣΩ, Τὸὺ δοξάζειν τινὰ ψευδῆ. σκοπῶ δὴ καὶ νῦν ἔτι διστάζων. πότερον ἐάσωμεν αὐτὸ ἢ ἐπισκεψώμεθα ἄλλον τρόπον ἢ ὀλίγον πρότερον.

ΘΕΗ͂ΑΙ. Τί μήν, ὦ Σώκρατες, εἴπερ γε καὶ ὅπῃ- οὖν φαίνεται δεῖν; ἄρτι γὰρ οὐ κακῶς γε σὺ καὶ Θεό- δωρος ἐλέγετε σχολῆς πέρι, ὡς οὐδὲν ἐν τοῖς τοιοῖσδε κατεπείγει.

Σ᾿, | Ὀρϑῶς ὑπέμνησας. ἴσως γὰρ οὐκ ἀπὸ καιροῦ πάλιν ὥσπερ ἴχνος μετελθεῖν. κρεῖττον γάρ που σμιχρὸν εὖ ἢ πολὺ μὴ ἱχανῶς περᾶναι.

ΘΕΑΙ. Τί μήν;

Σ, Πῶς οὖν; τί δὴ καὶ λέγομεν; ψευδῇ φαμεν ἑχάστοτε εἶναι δόξαν, καί τινα ἡμῶν δοξάξειν ψευδῆ, τὸν δ᾽ αὖ ἀληϑῆ, ὡς φύσει οὕτως ἐχόντων;

ΘΈΑΙ. Φαμὲν γὰρ δή.

Σ. Οὐκοῦν τόδε γ᾽ ἔσϑ᾽ ἡμῖν περὶ πάντα | καὶ καϑ' ἕκαστον, ἤτοι εἰδέναι ἢ μὴ εἰδέναι; μανϑάνειν γὰρ καὶ ἐπιλανθάνεσϑαι μεταξὺ τούτων ὡς ὄντα χαί- ρεύν λέγω ἐν τῷ παρόντι' νῦν γὰρ ἡμῖν πρὸς λόγον ἐστὶν οὐδέν.

ΘΕΑΙ. ᾿᾽Ζ4λλὰ μήν, ὦ Σώκρατες. ἄλλο γ᾽ οὐδὲν λείπεται περὶ ἕκαστον πλὴν εἰδέναι ἢ μὴ εἰδέναι.

Σ,()., Οὐκοῦν ἤδη ἀνάγκη τὸν δοξάξοντα δοξάξειν

ἢ ὧν τι οἶδεν ἢ μὴ οἶδεν; ΘΕΑῚ. ᾿Ζνάγκη. Σ(δ. Καὶ μὴν εἰδότα γε μὴ εἰδέναι τὸ αὐτὸ ἢ μὴ

εἰδότα | εἰδέναι ἀδύνατον. ῬΑΤΟΙ ΣᾺ

188

δ ΠΛΆΤΩΝΟΣ 1604 ΘΕΑῚ. πὼς δ᾽ οὔ, Ὁ

Σῷ. ζ4ρ᾽ οὖν ὃ τὰ ψευδῆ δοξάζων, ἃ οἶδε, ταῦτα οἴεται οὐ ταῦτα εἶναι ἀλλὰ ἕτερα ἄττα ὧν οἶδε, καὶ ἀμφότερα εἰδὼς ἀγνοεῖ ἀμφότερα;

ΘΕΑΙ. ΄4λλ᾽ ἀδύνατον, ὦ Σώκρατες.

Σ,. ᾿4λλ᾽ ἄρα, ἃ μὴ οἶδεν, ἡγεῖται αὐτὰ εἶναι ἕτερα ἄττα ὧν μὴ οἶδε, καὶ τοῦτ᾽ ἔστι τῷ μήτε Θεαί- τητοὸν μήτε Σωκράτη εἰδότι εἰς τὴν διάνοιαν λαβεῖν ὡς ὁ Σωκράτης Θεαίτητος ἢ ὃ Θεαίτητος Σωκράτης;

σ ΘΈΑΙ. | Καὶ πῶς ἄν; ΣΩ, ’4λλ᾽ οὐ μήν, ἅ γέ τις οἶδεν, οἴεταί που ἃ (μὴ οἷδεν αὐτὰ εἶναι, οὐδ᾽ αὖ ἃ μὴ οἶδεν, ἃ οἶδεν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τέρας γὰρ ἔσται.

Σ, )., Πῶς οὖν ἄν τις ἔτι ψευδῆ δοξάσειεν; ἐκτὸς γὰρ τούτων ἀδύνατόν που δοξάζειν, ἐπείπερ πάντ᾽ ἢ ἴσμεν ἢ οὐκ ἴσμεν, ἐν δὲ τούτοις οὐδαμοῦ φαίνεται δυνατὸν ψευδῆ δοξάσαι.

ΘΕΑΙ. ᾿4ληϑέστατα.

Σῷ, ἶρ᾽ οὖν οὐ ταύτῃ σκεπτέον ὃ ζητοῦμεν, κατὰ τὸ εἰδέναι καὶ μὴ εἰδέναι ἰόντας, ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶναι

Ὁ καὶ μή;

ΘΕΑΙ. Πῶς λέγεις;

ΣΩ. Μὴ ἁπλοῦν ἢ ὅτι ὃ τὰ μὴ ὄντα περὶ ὁτου- οὖν δοξάζων οὐκ ἔσϑ᾽ ὡς οὐ ψευδῆ δοξάσει, κἂν ὁπωσ- οὖν ἄλλως τὰ τῆς διανοίας ἔχῃ.

ΘΕΑΙ. Εἰχκός γ᾽ αὖ, ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, Πῶς οὖν; τί ἐροῦμεν, ὦ Θεαίτητε, ἐάν τις ἡμᾶς ἀνακρίνῃ" δυνατὸν δὲ ὁτῳοῦν ὃ λέγεται, καί τις ἀνθρώπων τὸ μὴ ὃν δοξάσει, εἴτε περὶ τῶν ὄντων του εἴτε αὐτὸ χαϑ᾽ αὑτό; χαὶ ἡμεῖς δή, ὡς ἔοικεν, πρὸς

105 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 329

ταῦτα φήσομεν" ὅταν γε μὴ | ἀληϑῆ οἴηται οἰόμενος" ἢ πῶς ἐροῦμεν;

ΘΕΙΑΙ. Οὕτως.

ΣΩ, Ἦ οὖν καὶ ἄλλοθέ που τὸ τοιοῦτόν ἐστιν; ΘΕΑΙ. Τὸ ποῖον;

Σῷ. Εἴ τις ὁρᾷ μέν τι, ὁρᾷ δὲ οὐδέν.

ΘΕΑΙ. Καὶ πῶο:

ΣΩ, ᾿4λλὰ μὴν εἰ ἕν γέ τι ὁρᾷ, τῶν ὄντων τι . ἢ σὺ οἴει ποτὲ τὸ ἕν ἐν τοῖς μὴ οὖσιν εἶναι; ΘΕΑΙ. Οὐκ ἔγωγε.

Σ Δ), Ὁ ἄρα ἕν γέ τι ὁρῶν ν τι ὁρᾷ.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Φαίνεται.

ΣΦ). | Καὶ ὁ ἄρα τι ἀκούων ἕν γέ τι ἀκούει καὶ 189

Φ --ς "3

ὃν ἀκούει.

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σ.. Καὶ ὁ ἁπτόμενος δή του, ἑνός γέ του ἅπτε- ται καὶ ὄντος. εἴπερ ἕνός;

ΘΈΑΙ. Καὶ τοῦτο.

Σ, Ὁ δὲ δὴ δοξάξων οὐχ ἕν τι φοξδνν

ΘΕΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

ΣΦ. Ὁ δ᾽ ἕν τι δοξάζων οὐκ ὄν τι;

ΘΕΑΙ. Συγχωρῶ.

Σ. Ὁ ἄρα μὴ ὃν δοξάξων οὐδὲν δοξάζει.

ΘΕΑΙ. Οὐ φαίνεται.

Σ(). ᾿Δλλὰ μὴν ὅ γε μηδὲν δοξάξων τὸ παράπαν οὐδὲ δοξαξει.

ΘΕΙ͂ΑΙ. 47ῆλον., ὡς ἔοικεν.

ΣΦ. ᾿ Οὐκ ἄρα οἷόν τε τὸ μὴ ὃν δοξάξειν, οὔτε Β περὶ τῶν ὄντων οὔτε αὐτὸ καϑ᾽ αὑτό.

ΘΈΑΙ. Οὐ φαίνεται. δῶ

940 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 166

Σ. .4λλο τι ἄρ᾽ ἐστὶ τὸ ψευδῆ δοξάξειν τοῦ τὰ μὴ ὄντα δοξάζειν.

ΘΕΔΙ. ΄4λλο ἔοικεν.

Σ. Οὐ γὰρ οὕτως οὔτε ὡς ὀλίγον πρότερον ἐσκοποῦμεν. ψευδής ἐστι δόξα ἐν ἡμῖν.

ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν δή.

ΧΧΧΙ. Σῷ. ᾿4λλ᾽ ἄρα ὧδε γιγνόμενον τοῦτο προσαγορεύομεν;

ΘΈΑΙ. Πῶς:

Σῷ. ᾿4λλοδοξίαν τινὰ οὖσαν ψευδῆ φαμεν εἶναι δόξαν, ὅταν τίς τι τῶν ὄντων ἄλλο αὖ | τῶν ὄντων ἀνταλλαξάμενος τῇ διανοίᾳ φῇ εἶναι. οὕτω γὰρ ὃν μὲν ἀεὶ δοξάξει, ἕτερον δὲ ἀνϑ' ἑτέρου, καὶ ἁμαρτάνων οὗ ἐσκόπει δικαίως ἂν καλοῖτο ψευδῆ δοξάζων.

ΘΕΑΙ. Ὀρϑότατά μοι νῦν δοκεῖς εἰρηκέναι. ὅταν γάρ τις ἀντὶ καλοῦ αἰσχρὸν ἢ ἀντὶ αἰσχροῦ καλὸν δοξάξῃ, τότε ὡς ἀληϑῶς δοξάξει ψευδῆ.

Σ, 24 ]λος εἶ, ὦ Θεαίτητε, καταφρονῶν μου καὶ οὐ δεδιώο.

ΘΆΑΙ. Τί μάλιστα;

ΣΩ. Οὐκ ἄν. οἶμαι, σοὶ δοκῶ τοῦ ἀληϑῶς ψεύ- δους ἀντιλαβέσϑαι. 1 ἐρόμενος εἰ οἷόν τε ταχὺ βραδέως ἢ κοῦφον βαρέως ἢ ἄλλο τι ἐναντίον μὴ κατὰ τὴν αὗ- τοῦ φύσιν ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ ἐναντίου γίγνεσϑαι ἑαυτῷ ἐναντίως. τοῦτο μὲν οὖν, ἵνα μὴ μάτην ϑαρρή- σῃς, ἀφίημι. ἀρέσκει δέ, ὡς φής, τὸ τὰ ψευδῆ δοξά- ἕξειν ἀλλοδοξεῖν εἶναι;

ΘΕΑΙ. Ἔμοιγε.

ΣΩ, Ἔστιν ἄρα κατὰ τὴν σὴν δόξαν ἕτερόν τι ὡς ἕτερον καὶ μὴ ὡς ἐχεῖνο τῇ διανοίᾳ τίέϑεσϑαι.

101 ΘΕΑΛΙΤΉΤΟΣ. 941] ΘΈΑΙ. Ἔστι μέντοι.

ΣΩ, Ὅταν οὖν τοῦϑ᾽ ἡ διάνοιά του δρᾷ, οὐ καὶ ᾿ ἀνάγκη αὐτὴν ἤτοι ἀμφότερα ἢ τὸ ἕτερον διανοεῖσθαι; ΘΕΑΙ. ᾿ἀνάγκη μὲν οὖν" ἤτοι ἅμα γε ἢ ἐν μέρει. Σῷ, Κάλλιστα. τὸ δὲ διανοεῖσϑαι ἄρ᾽ ὅπερ ἐγὼ καλεῖς;

ΘΕΑΙ. Τί καλῶν;

Σ,δδ. “όγον ὃν αὐτὴ πρὸς αὑτὴν ἡ ψυχὴ διεξέρ- χεται περὶ ὧν ἂν σκοπῇ. ὥς γε μὴ εἰδώς δοι ἀπο- φαίνομαι. τοῦτο γάρ μοι ἰνδάλλεται διανοουμένη οὐκ ἄλλο τι ἢ διαλέγεσϑαι, αὐτὴ ἑαυτὴν ἐρωτῶσα | καὶ ἀπο- κρινομένη. καὶ φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα. ὅταν δὲ ὁρίσασα, εἴτε βραδύτερον εἴτε καὶ ὀξύτερον ἐπαΐξασα, τὸ αὐτὸ ἤδη φῇ καὶ μὴ διστάξῃ, δόξαν ταύτην τίϑεμεν αὐτῆς. ὥστ᾽ ἔγωγε τὸ δοξάζειν λέγειν καλῶ καὶ τὴν δόξαν λόγον εἰρημένον. οὐ μέντοι πρὸς ἄλλον οὐδὲ φωνῇ. ἀλλὰ σιγῇ πρὸς αὑτόν" σὺ δὲ τί;

ΘΕΑΙ. Κἀγώ.

Σ δ. Ὅταν ἄρα τις τὸ ἕτερον ἕτερον δοξάξῃ, καὶ φησίν, ὡς ἔοικε, τὸ ἕτερον ἕτερον εἶναι πρὸς ἑαυτόν.

ΘΕΑΙ. 1 Τί μήν;

Σφὸ. ᾿ἀναμιμνήσκου δὴ εἰ πώποτ᾽ εἶπες πρὸς σε- αυτὸν ὅτι παντὸς μᾶλλον τό τοι καλὸν αἰσχρόν ἐστιν ἢ τὸ ἄδικον δίκαιον, ἢ καί, τὸ πάντων κεφάλαιον, σκό- πει εἴ ποτ᾽ ἐπεχείρησας σεαυτὸν πείϑειν ὡς παντὸς μᾶλλον τὸ ἕτερον ἕτερόν ἐστιν. ἢ πᾶν τοὐναντίον οὐδ᾽ ἐν ὕπνῳ πώποτε ἐτόλμησας εἰπεῖν πρὸς σεαυτὸν ὡς παντάπασιν ἄρα τὰ περιττὰ ἄρτιά ἐστιν ἤ τι ἄλλο τοιοῦτον.

ΘΕΑΙ. ’4ληϑῆ λέγεις.

190

Β

549 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 1608

Ο Σιϑλ, ᾿άλλον δέ τίνα οἴει 1 ὑγιαίνοντα ἢ μαινό- μενον τολμῆσαι σπουδῇ πρὸς ἑαυτὸν εἰπεῖν ἀναπείϑοντα αὑτόν. ὡς ἀνάγκη τὸν βοῦν ἵππον εἶναι ἢ τὰ δύο ἕν;

ΘΕΑΙ. Μὰ 440 οὐκ ἔγωγε.

Σιν, Οὐκοῦν εἰ τὸ λέγειν πρὸς ἑαυτὸν δοξάζξειν ἐστίν. οὐδεὶς ἀμφότερά γε λέγων καὶ δοξάξων καὶ ἐφαπτόμενος ἀμφοῖν τῇ ψυχῇ εἴποι ἂν καὶ δοξάσειεν ὡς τὸ ἕτερον ἕτερόν ἐστιν. ἐατέον δὲ χαὶ σοὶ τὸ ῥῆμα [ἐπὶ τῶν ἐν μέρει, ἐπειδὴ τὸ ῥῆμα ἕτερον τῷ ἑτέρῳ κατὰ ῥῆμα ταὐτόν ἐστιν] περὶ τοῦ ἑτέρου. λέγω γὰρ αὐτὸ τῇδε, μηδένα δοξάζειν ὡς τὸ αἰσχρὸν καλὸν

Ὦ ἢ ἄλλο τι | τῶν τοιούτων.

ΘΕΑΙ͂,. ᾿4λλ᾽΄, ὦ Σώκρατες, ἐῶ τε καί μοι δοκεῖ ὡς λέγεις.

Σ δ). ἄμφω μὲν ἄρα δοξάξοντα ἀδύνατον τό γε ἕτερον ἕτερον δοξάζειν.

ΘΙ͂ΑΙ. Ἔοικεν.

Σ Δ), ᾿Ζ4λλὰ μὴν τὸ ἕτερόν γε μόνον δοξάξων,. τὸ δὲ ἕτερον μηδαμῇ, οὐδέποτε δοξάσει τὸ ἕτερον ἕτερον εἶναι.

ΘΕΑΙ. ᾽4ληϑῆ λέγεις" ἀναγκάξοιτο γὰρ ἂν ἐφάπτε- σϑαι καὶ οὗ μὴ δοξάζει.

Σιν, Οὔτ᾽ ἄρ᾽ ἀμφότερα οὔτε τὸ ἕτερον δοξάξοντι

Ἐ; ἐγχωρεῖ ἀλλοδοξεῖν. ὥστ᾽ εἴ τις 1 ὁριεῖται δόξαν εἶναι ψευδῆ τὸ ἑτεροδοξεῖν, οὐδὲν ἂν λέγοι" οὔτ᾽ ἄρα ταύτῃ οὔτε κατὰ τὰ πρότερα φαίνεται ψευδὴς ἐν ἡμῖν οὖσα δόξα.

ΘΙΕΑΙ. Οὐκ ἔοικεν.

ΧΧΧΊΠ. ΣΘΩ. ᾿4λλὰ μέντοι, ὦ Θεαίτητε, εἰ τοῦτο μὴ φανήσεται ὄν, πολλὰ ἀναγκασϑησόμεϑα ὁμολογεῖν καὶ ἄτοπα.

109 ᾿ΘΕΛΔΙΤΗΤΟΣ. 343

ΘΕΑΙ. Τὰ ποῖα δή;

Σ, Οὐκ ἐρῶ σοι, πρὶν ἂν πανταχῇ πειραϑῶ σκο- πῶν. αἰσχυνοίμην γὰρ ἂν ὑπὲρ ἡμῶν, ἐν ᾧ ἀποροῦμεν, ἀναγχαξομένων ὁμολογεῖν οἷα λέγω. ἀλλ᾽ ἐὰν 1 εὕρωμεν καὶ ἐλεύϑεροι γενώμεϑα., τότ᾽ ἤδη περὶ τῶν ἄλλων ἐροῦμεν ὡς πασχόντων αὐτὰ ἐχτὸς τοῦ γελοίου ἑστῶ- τες ἐὰν δὲ πάντῃ ἀπορήσωμεν, ταπεινωϑέντες, οἶμαι, τῷ λόγῳ παρέξομεν ὡς ναυτιῶντες πατεῖν τὲ καὶ χρῆ- σϑαι ὅτι ἂν βούληται. ἣ οὖν ἔτι πόρον τινὰ εὑρίσκω τοῦ ξητήματος ἡμῖν. ἄκουε.

ΘΌΑΙ. “έγε μόνον.

Σ,, Οὐ φήσω ἡμᾶς ὀρϑῶς ὁμολογῆσαι. ἡνέκα ὡμολογήσαμεν. ἅ τις οἶδεν, ἀδύνατον δοξάσαι ἃ μὴ οἷδεν εἶναι αὐτά. καὶ ψευσϑῆναι" ἀλλά πῃ δυνατόν.

ΘΕΑΙ. Ὦρα λέγεις ὃ καὶ ἐγὼ τότε ὑπώπτευσα, ἡνίκ᾽ αὐτὸ ἔφαμεν τοιοῦτον εἶναι. ὅτι ἐνίοτ᾽ ἐγὼ γι- γνώσχων Σωχράτη. πόρρωθεν δὲ ὁρῶν ἄλλον ὃν οὐ γιγνώσκω, ὠήϑην εἶναι Σωκράτη ὃν οἶδα; γίγνεται γὰρ δὴ ἐν τῷ τοιούτῳ οἷον λέγεις.

Σ,(, Οὐκοῦν ἀπέστημεν αὐτοῦ, ὅτι ἃ ἴσμεν ἐποίει ἡμᾶς εἰδότας μὴ εἰδέναι;

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ δ. Μὴ γὰρ οὕτω τιϑῶμεν, ἀλλ᾽ ὧδε" ἴσως πῃ ἡμῖν συγχωρήσεται., ἴσως δὲ 1 ἀντιτενεῖ. ἀλλὰ γὰρ ἐν τοιούτῳ ἐχόμεϑα, ἐν ᾧ ἀνάγκη πάντα μεταστρέφοντα λόγον βασανίζειν. σχόπει οὖν εἰ τὶ λέγω. ἄρα ἔστιν μὴ εἰδότα τι πρότερον ὕστερον μαϑεῖν ;

ΘΕΑΙ. Ἔστι μέντοι.

Σ,()., Οὐκοῦν καὶ αὖϑις ἕτερον καὶ ἕτερον;

ΘΕΙΑΙ. Τί δ᾽ οὔ;

191

944 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 11

Σ,. Θὲς δή μοι λόγου ἕνεκα ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐνὸν κήρινον ἐχμαγεῖον, τῷ μὲν μεῖξον, τῷ δ᾽ ἔλαττον, καὶ τῷ μὲν καϑαρωτέρου κηροῦ, τῷ δὲ κοπρωδεστέρου, καὶ σκληροτέρου, ἐνίοις δὲ ὑγροτέρου, ᾿ ἔστι δ᾽ οἷς μετρίως ἔχοντοο. ;

ΘΕΑΙ. Τίϑημι.

ΣΦ, δῶρον τοίνυν αὐτὸ φῶμεν εἶναι τῆς τῶν Μουσῶν μητρὸς Μνημοσύνης. καὶ ἐς τοῦτο, ὅτι ἂν βουληϑῶμεν μνημονεῦσαι ὧν ἂν ἴδωμεν ἢ ἀκούσωμεν ἢ αὐτοὶ ἐννοήσωμεν, ὑπέχοντας αὐτὸ ταῖς αἰσϑήσεσι

᾿ χαὶ ἐννοίαις, ἀποτυποῦσϑαι., ὥσπερ δαχτυλίων σημεῖα

192

ἐνσημαινομένους. καὶ ὃ μὲν ἂν ἐκμαγῇ. μνημονεύειν τε χαὶ ἐπίστασϑαι, ἕως ἂν ἐνῇ τὸ εἴδωλον αὐτοῦ" ὅταν ἐξαλειφϑῇ ἢ μὴ οἷόν τε γένηται [ ἐκμαγῆναι, ἐπι- λελῆσϑαί τε καὶ μὴ ἐπίστασϑαι.

ΘΈΑΙ. Ἔστω οὕτωο.

Σ,)., Ὁ τοίνυν ἐπιστάμενος μὲν αὐτά, σκοπῶν δέ τι ὧν δρᾷ ἢ ἀκούει, ἄϑρει εἰ ἄρα τοιῶδε τρόπῳ ψευδῆ ἂν δοξάσαι.

ΘΕΙ͂ΑΙ. ΜΠοίῳ δή τινι;

ΣΩ, ὋἪ οἶδεν, οἰηϑεὶς εἶναι τοτὲ μὲν ἃ οἷδε, τοτὲ ὃὲ ἃ μή. ταῦτα γὰρ ἐν τοῖς πρόσϑεν οὐ καλῶς ὧμο- λογήσαμεν ὁμολογοῦντες ἀδύνατα.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Νῦν δὲ πῶς λέγεις:

ΣΦ). Δεῖ ὧδε λέγεσϑαι περὶ αὐτῶν ἐξ ἀρχῆς διοριξομένους. ὅτε ὃ μέν τις οἷδεν ἔχων αὐτοῦ μνη- μεῖον ἐν τῇ ψυχῆ, αἰσϑάνεται δὲ αὐτὸ μή, τοῦτο οἶἰη- ϑῆναι ἕτερόν τι ὧν οἶδεν, ἔχοντα καὶ ἐκείνου τύπον, αἰσϑανόμενον δὲ μή, ἀδύνατον. καὶ ὅ γε οἶδεν αὖ, οἰηϑῆναι εἶναι ὃ μὴ οἷδε μηδ᾽ ἔχει αὐτοῦ σφραγῖδα"

171 ΘΕΛΙΤΉΗΤΟΣ. 45

καὶ ὃ μὴ οἶδεν, ὃ μὴ οἷδεν αὖ" καὶ ὃ μὴ οἷδεν, ὃ οἷδε" καὶ ὃ αἰσϑάνεταί γε, ἕτερόν τι ὧν αἰσϑάνεται οἰηϑῆναι εἷναι" καὶ ὃ αἰσϑάνεται, ὧν τι μὴ αἰσϑάνεται" καὶ ὃ μὴ αἰσϑάνεται, ὧν μὴ αἰσϑάνεται" καὶ ὃ μὴ αἰσϑά- νεται. ὧν αἰσϑάνεται. καὶ ἔτι γε αὖ ὧν οἷδε καὶ αἰσϑάνεται καὶ ἔχει τὸ σημεῖον κατὰ τὴν αἴσϑησιν, οἰηϑῆναι αὖ ἕτερόν τι ὧν οἷδε καὶ αἰσϑάνεται καὶ ἔχεν αὖ καὶ ἐχείνου τὸ σημεῖον κατὰ τὴν αἴσϑησιν, ἀδυνα- τώτερον ἔτι ἐκείνων. εἰ οἷόν τε. καὶ ὃ οἷδε καὶ [ὃ] αἰσϑάνεται ἔχων τὸ μνημεῖον ὀρϑῶς, ὃ οἶδεν οἰηϑῆναι ἀδύνατον" καὶ ὃ οἷδε καὶ αἰσϑάνεται ἔχων κατὰ ταὐτά, ὃ αἰσϑάνεται" καὶ ὃ αὖ μὴ οἷδε [ μηδὲ αἰσϑάνεται, ὃ ἡ οἷδε μηδὲ αἰσϑάνεται" καὶ ὃ μὴ οἷδε μηδὲ αἰσϑά- νεται, ὃ μὴ οἶδε" καὶ ὃ μὴ οἷδε μηδὲ αἰσϑάνεται, ὃ μὴ αἰσϑάνεται" πάντα ταῦτα ὑπερβάλλει ἀδυναμίᾳ τοῦ ἐν αὐτοῖς ψευδῆ τινα δοξάσαι. λείπεται δὴ ἐν τοῖς του- οἵσδε, εἴπερ που ἄλλοϑι, τὸ τοιοῦτον γενέσϑαι.

ΘΕΑΙ. Ἐν τίσι δή; ἐὰν ἄρα ἐξ αὐτῶν τι μᾶλλον μάϑω" νῦν μὲν γὰρ οὐχ ἕπομαι.

Σ. Ἐν οἷς οἶδεν, οἰηϑῆναι αὐτὰ ἕτερ᾽ ἄττα εἶναι ὧν οἷδε καὶ αἰσϑάνεται: ἢ ὧν μὴ οἶδεν, αἰσϑάνεται δέ" ἢ ὧν οἷδε καὶ αἰσϑάνεται, ὧν | οἶδεν αὖ καὶ αἰσϑά- νεται.

ΘΕΑΙ. Νῦν πολὺ πλέον ἀπελείφϑην ἢ τότε.

ΧΧΧΙ͂Υ. ΣΩ. Ὧδε δὴ ἀνάπαλιν ἄκουε. ἐγὼ εἰδὼς Θεόδωρον καὶ ἐν ἐμαυτῷ μεμνημένος οἷός ἐστι, καὶ Θεαίτητον κατὰ ταὐτά, ἄλλο τι ἐνίοτε μὲν ὁρῶ αὐτούς, ἐνίοτε δὲ οὔ, καὶ ἅπτομαί ποτ᾽ αὐτῶν, τοτὲ δ᾽ οὔ, χαὶ ἀκούω ἤ τινα ἄλλην αἴσϑησιν αἰσϑάνομαι»

τοτὲ δ᾽ αἴσϑησιν μὲν οὐδεμίαν ἔχω περὶ ὑμῶν, μέ-

Ε

19:

5406 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 112

ὠνημαν δὲ ὑμᾶς οὐδὲν ἧττον χαὶ ἐπίσταμαι αὐτὸς ἐν ἐμαυτῶ;

ΘΕΑΙ. | Πάνυ μὲν οὖν.

Σῷ, Τοῦτο τοίνυν πρῶτον μάϑε ὧν βούλομαι δηλῶσαι, ὡς ἔστι μὲν ἃ οἷδε μὴ αἰσϑάνεσϑαι, ἔστι δὲ αἰσϑάνεσϑαι.

ΘΕΑΙ. ᾿2Ζ2ληϑῆ.

ΣὉ, Οὐκοῦν καὶ ἃ μὴ οἶδε. πολλάκις μὲν ἔστι μηδὲ αἰσϑάνεσϑαι, πολλάκις δὲ αἰσϑάνεσϑαι μόνον;

ΘΈΑΙ. Ἔστι καὶ τοῦτο.

ΣΩ, Ἰδὲ δὴ ἐάν τι μᾶλλον νῦν ἐπίσπῃ. Σωκρά- της ἐπιγιγνώσκει ] Θεόδωρον καὶ Θεαίτητον, δρᾷ δὲ μηδέτερον, μηδὲ ἄλλη αἴσϑησις αὐτῷ πάρεστι περὶ αὐὖ- τῶν᾽ οὐκ ἄν ποτε ἐν ἑαυτῷ δοξάσειεν ὡς ὃ Θεαίτητός ἐστι Θεόδωρος. λέγω τὶ ἢ οὐδέν;

ΘΕΑΙ. Ναί, ἀληϑῆ γε.

ΣΩ, Τοῦτο μὲν τοίνυν ἐχείνων πρῶτον ἦν ὧν ἔλεγον.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ἦν γάρ.

Σ,. Δεύτερον τοίνυν, ὅτι τὸν μὲν γιγνώσκων ὑμῶν, τὸν δὲ μὴ γιγνώσκων, αἰσϑανόμενος δὲ μηδέτε- ρον, οὐκ ἄν ποτὲ αὖ οἰηϑείην, ὃν οἶδα, εἶναι ὃν μὴ οἶδα.

ΘΕΑΙ. Ὀρϑῶς.

ΣΩ, Τρίτον δέ. μηδέτερον γιγνώσχων μηδὲ | αἰσϑανόμενος οὐκ ἂν οἰηϑείην, ὃν μὴ οἶδα, ἕτερόν τιν᾽ εἶναι ὧν μὴ οἶδα. καὶ τἄλλα τὰ πρότερα πάνϑ᾽ ἑξῆς νόμιξε πάλιν ἀκηκοέναι, ἐν οἷς οὐδέποτ᾽ ἐγὼ περὶ σοῦ καὶ Θεοδώρου τὰ ψευδῆ δοξάσω, οὔτε γιγνώσκων οὔτε ἀγνοῶν ἄμφω. οὔτε τὸν μέν, τὸν δ᾽ οὐ γιγνώσχων" καὶ περὶ αἰσϑήσεων κατὰ ταὐτά, εἰ ἄρα ἔπει.

118 ΘΕΛΔΙΤΉΤΟΣ. 947 ΘΕΙ͂ΑΙ, ἝἭπομαι.

Σ (δ. Μείπεται τοίνυν τὰ ψευδῆ δοξάσαι ἐν τῷδε, ὅταν γιγνώσκων σὲ καὶ Θεόδωρον, καὶ ἔχων ἐν ἐκείνῳ τῷ κηρίνῳ ὥσπερ δακτυλίων σφῷν ἀμφοῖν τὰ σημεῖα, διὰ μαχροῦ καὶ μὴ ἱκανῶς δρῶν ἄμφω προϑυμηϑῶ. τὸ οὐκεῖον ἑκατέρου; σημεῖον ἀποδοὺς τῇ οἰκείᾳ ὄψει, ἐμβι- βάσας προσαρμόσαι εἰς τὸ ἑαυτῆς ἴχνος. ἵνα γένηται

ἀναγνώρισις. εἶτα τούτων ἀποτυχὼν καὶ ὥσπερ οἵ ἔμ-

παλιν ὑποδούμενοι παραλλάξας προσβάλω τὴν ἑκατέρου ὄψιν πρὸς τὸ ἀλλότριον σημεῖον, ἢ καὶ οἷα τὰ ἐν τοῖς κατόπτροις τῆς ὄψεως πάϑη, δεξιὰ εἰς ἀριστερὰ μεταρ- ρθεούσης, ταὐτὸν | παϑὼν διαμάρτω᾽ τότε δὴ συμβαίνει ἡ ἑτεροδοξία καὶ τὸ ψευδῆ δοξάζξειν.

ΘΕΑΙ. Ἔοικε γάρ. ὦ Σώκρατες" ϑαυμασίως ὡς λέγεις τὸ τῆς δόξης πάϑοο.

Σι, Ἔτι τοίνυν καὶ ὅταν ἀμφοτέρους γιγνώσχων τὸν μὲν πρὸς τῷ γιγνώσκειν αἰσϑάνωμαι, τὸν δὲ μή, τὴν δὲ γνῶσιν τοῦ ἑτέρου μὴ κατὰ τὴν αἴσϑησιν ἔχω, ὃ ἐν τοῖς πρόσϑεν οὕτως ἔλεγον καί μου τότε οὐχ ἐμάνϑανες.

ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ (Ὁ. Τοῦτο μὴν ἔλεγον. ὅτι γιγνώσκων τὸν ἕτερον καὶ 1 αἰσϑανόμενος. καὶ τὴν γνῶσιν κατὰ τὴν αἴσϑη- σιν αὐτοῦ ἔχων, οὐδέποτε οἰήσεται εἶναι αὐτὸν ἕτερόν τινα ὃν γιγνώσκει τε χαὶ αἰσϑάνεται καὶ τὴν γνῶσιν αὖ καὶ ἐκείνου ἔχει κατὰ τὴν αἴσϑησιν. ἦν γὰρ τοῦτο;

ΘΕΑΙ. ΜΝΝναί.

Σιδ. Παρελείπετο δέ γέ που τὸ νῦν λεγόμενον, ἐν ᾧ δή φαμὲν τὴν ψευδῇ δόξαν γίγνεσϑαι τὸ ἄμφω γιγνώσκοντα καὶ ἄμφω ὁρῶντα ἤ τινα ἄλλην | αἴσϑη-

194

9418 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 114

σιν ἔχοντα ἀμφοῖν τὸ σημεῖον μὴ κατὰ τὴν αὐτοῦ αἴ- σϑησιν ἑκάτερον ἔχειν, ἀλλ᾽ οἷον τοξότην φαῦλον ἵέντα παραλλάξαι τοῦ σχοποῦ καὶ ἁμαρτεῖν, ὃ δὴ καὶ ψεῦδος ἄρα ὠνόμασται.

ΘΕΛΑΙ. Εἰκότως γε.

Σ,()., Καὶ ὅταν τοίνυν τῷ μὲν παρῇ αἴσϑησις τῶν σημείων, τῷ δὲ μή, τὸ δὲ τῆς ἀπούσης αἰσϑήσεως τῇ παρούσῃ προσαρμόδσῃ, πάντῃ ταύτῃ ψεύδεται ἡ διάνοια. καὶ ἑνὴ λόγῳ, περὶ ὧν μὲν μὴ οἶδέ τις μηδὲ ἤσϑετο

Β πώποτε. οὐκ ἔστιν. | ὡς ἔοικεν, οὔτε ψεύδεσϑαι οὔτε ψευδὴς δόξα, εἴ τι νῦν ἡμεῖς ὑγιὲς λέγομεν" περὶ δὲ ὧν ἴσμεν τε καὶ αἰσϑανόμεϑα, ἐν αὐτοῖς τούτοις στρέ- φεται καὶ ἑλίττεται ἡ δόξα ψευδὴς καὶ ἀληϑὴς γιγνο- μένη, καταντικρὺ μὲν καὶ κατὰ τὸ εὐθὺ τὰ οἰκεῖα συν- ἄγουσα ἀποτυπώματα καὶ τύπους ἀληϑής. εἰς πλάγια ὃξ καὶ σκολιὰ ψευδής.

ΘΈΑΙ. Οὐκοῦν καλῶς, ὦ Σώκρατες. λέγεται;

0 Σι Ὁ. Ἔτι τοίνυν καὶ τάδε ἱ ἀκούσας μᾶλλον αὐτὸ ἐρεῖς. τὸ μὲν γὰρ τἀληϑὲς δοξάξειν καλόν, τὸ δὲ ψεύ- δεσϑαι αἰσχρόν.

ΘΕΑΙ. Πῶς δ᾽ οὔ;

Σ, Ὁ, Ταῦτα τοίνυν φασὶν ἐνθένδε γίγνεσθαι. ὅταν μὲν ὃ κηρός του ἐν τῇ ψυχῇ βαϑύς τε καὶ πολὺς καὶ λεῖος καὶ μετρίως ὠργασμένος ἧ. τὰ ἰόντα διὰ τῶν αἰσϑήσεων, ἐνσημαινόμενα εἰς τοῦτο τὸ τῆς ψυχῆς κέαρ, ὃ ἔφη Ὅμηρος αἰνιττόμενος τὴν τοῦ κηροῦ ὁμοιό-

Ὁ τητα, τότε μὲν καὶ τούτοις καϑαρὰ τὰ | σημεῖα ἐγγι- γνόμενα καὶ ἱχανῶς τοῦ βάϑους ἔχοντα πολυχρόνιά τε γίγνεται καὶ εἰσὶν οἵ τοιοῦτοι πρῶτον μὲν εὐμαϑεῖς, ἔπειτα μνήμονες, εἶτα οὐ παραλλάττουσι τῶν αἰσϑή-

170 τ ΘΒΑΙΤΗΤΟΣ, 9349

σεὼν τὰ σημεῖα ἀλλὰ δοξάζουσιν ἀληϑῆ. σαφῆ γὰρ καὶ ἐν εὐρυχωρία ὄντα ταχὺ διανέμουσιν ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἕκαστα ἐχμαγεῖα,. ἃ δὴ ὕντα καλεῖται, καὶ σοφοὶ δὴ οὗτοι καλοῦνται. ἢ οὐ δοκεῖ σοι;

ΘΕΑΙ. Ὑπερφυῶς μὲν οὖν.

Σ(). Ὅταν | τοίνυν λάσιόν του τὸ κέαρ ἧ, ὃ δὴ ἐπήνεσεν ὃ πάντα σοφὸς ποιητής, ἢ ὅταν κοπρῶδες καὶ μὴ καϑαροῦ τοῦ κηροῦ, ἢ ὑγρὸν σφόδρα ἢ σκλη- ρόν, ὧν μὲν ὑγρόν, εὐμαϑεῖς μέν, ἐπιλήσμονες δὲ γέ- γνονται,. ὧν δὲ σχληρόν, τἀναντία. οἵ δὲ δὴ λάσιον καὶ τραχὺ λιϑῶδές τι ἢ γῆς ἢ κόπρου συμμιγείσης ἔμπλεων ἔχοντες ἀσαφῆ τὰ ἐκμαγεῖα ἴσχουσιν. ἀσαφῆ δὲ χαὶ οὗ τὰ σκληρά" βάϑος γὰρ οὐκ ἔνι. ἀσαφῆ δὲ

γνεται ἀμυδρά. ἐὰν δὲ πρὸς πᾶσι τούτοις ἐπ᾽ ἀλλήλων συμπεπτωκότα ἢ ὑπὸ στενοχωρίας, ἐάν του σμικρὸν ἢ τὸ ψυχάριον, ἔτι ἀσαφέστερα ἐκείνων. πάντες οὖν οὗτοι γίγνονται οἷοι δοξάξειν ψευδῆ. ὅταν γάρ τι ὁρῶσιν ἢ ἀκούωσιν ἢ ἐπινοῶσιν, ἕκαστα ἀπονέμειν ταχὺ ἑκάστοις οὐ δυνάμενοι βραδεῖς τέ εἰσι καὶ ἀλλο- τριονομοῦντες παρορῶσί τε καὶ παρακούουσι καὶ παρα- νοοῦσι πλεῖστα, καὶ καλοῦνται αὖ οὗτοι ἐψευσμένοι τε δὴ τῶν ὄντων καὶ ἀμαϑεῖς.

"

198

ΘΕΑῚ. Ὀρϑότατα ἀνθρώπων λέγεις, ὦ Σώκρατες. Β

Σ Ὁ. Φῶμεν ἄρα ἐν ἡμῖν ψευδεῖς δόξας εἶναι;

ΘΕΑΙ. Σφόδρα γε.

Σ,ι, Καὶ ἀληϑεῖς δή;

1. Καὶ ἀληϑεῖς.

Σ, Ἤδη οὖν οκμθα ἱκανῶς ὡμολογῆσϑαι ὅτι παντὸς μᾶλλον ἐστὸν ἀμφοτέρα τούτω τὼ δόξα;

350 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 176

ΘΈΑΙ. Ὑπερφυῶς μὲν οὖν.

ΧΧΧΥ. Σῶ. Ζεινόν τε, ὦ Θεαίτητε, ὡς ἀληϑῶς κινδυνεύει καὶ ἀηδὲς εἶναι ἀνὴρ ἀδολέσχης.

ΘΕΑΙ. Τί δέ; πρὸς τί τοῦτ᾽ εἶπες;

Σ Ὁ. 1] Τὴν ἐμαυτοῦ δυσμαϑίαν δυσχεράνας καὶ ὡς ἀληϑῶς ἀδολεσχίαν. τί γὰρ ἄν τις ἄλλο ϑεῖτο ὄνομα, ὅταν ἄνω κάτω τοὺς λόγους ξλκῃ τις ὑπὸ νω- ϑείας οὐ δυνάμενος πεισϑῆναι, καὶ ἦ δυσαπάλλακτος ἀφ᾽ ἑκάστου λόγου;

ΘΕΑΙ. Σὺ δὲ δὴ τέ δυσχεραίνεις;

Σ ἐδ. Οὐ δυσχεραίνω μόνον, ἀλλὰ καὶ δέδοικα, ὅτι ἀποκρινοῦμαι, ἄν τις ἔρηταί με ὦ Σώκρατες, εὕρηκας δὴ ψευδῆ δόξαν, ὅτι οὔτε ἐν ταῖς αἰσϑήσεσίν ἐστι πρὸς ἀλλήλας οὔτ᾽ ἐν ταῖς διανοίαις, ἀλλ᾽ ἐν τῇ ! συνάψει αἰσϑήσεως πρὸς διάνοιαν; φήσω δὲ ἐγώ, οἶμαι, λαλλωκιξύμενος ὥς τι εὑρηκότων ἡμῶν καλόν.

ΘΙΑΙ. Ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὐκ αἰσχρὸν εἶναι τὸ νῦν ἀποδεδειγμένον.

Σῷ, Οὐκοῦν, φήσει, λέγεις ὅτι αὖ τὸν ἄνϑρωπον, ὃν διανοούμεϑα μόνον, ὁρῶμεν δ᾽ οὔ, ἵππον οὐκ ἄν ποτε οἰηϑείημεν εἷναι, ὃν αὖ οὔτε ὀροβδδ οὔτε ἁπτό- μεϑα, διανοούμεϑα δὲ μόνον καὶ ἄλλ᾽ οὐδὲν αἰσϑανό- μεϑα περὶ αὐτοῦ; ταῦτα, οἶμαι, φήσω λέγειν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Καὶ ὀρϑῶς γε.

ΣΩ, Τί οὖν, | φήσει, τὰ ἕνδεκα, ἃ μηδὲν ἄλλο ἢ διανοεῖταί τις. ἄλλο τι ἐκ τούτου τοῦ λόγου οὐκ ἄν ποτε οἰηϑείη δώδεκα εἶναι, ἃ μόνον αὖ διανοεῖται; ἴϑι οὖν δή. σὺ ἀποχρίνου.

ΘΈΑΙ. ᾿4λλ᾽ ἀποκρινοῦμαι, ὅτι ὁρῶν μὲν ἄν τις ἢ ἐφαπτόμενος οἰηϑείη τὰ ἕνδεχα δώδεκα εἶναι, ἃ

111 ΘΕΑΛΑΙΤΉΗΤΟΣ, 951

᾿.

μέντοι ἐν τῇ διανοίᾳ ἔχει, οὐκ ἄν ποτὲ περὶ αὐτῶν ταῦτα δοξάσειεν οὕτωο.

ΣΩ, Τί οὖν; οἴει τινὰ πώποτε αὐτὸν ἐν αὑτῷ πέντε καὶ ἕπτά. λέγω δὲ | μὴ ἀνθρώπους ἑπτὰ χκαὶ πέντε προϑέμενον σχοπεῖν μηδ᾽ ἄλλο τοιοῦτον, ἀλλ᾽ αὐτὰ πέντε χαὶ ἑπτά, ἅ φαμὲν ἐχεῖ μνημεῖα ἐν τῷ ἐκμαγείῳ εἶναι καὶ ψευδῆ ἐν αὐτοῖς οὐκ εἶναι δοξάσαι, ταῦτα αὐτὰ εἴ τις ἀνθρώπων ἤδη πώποτε ἐσκέψατο λέγων πρὸς αὑτὸν καὶ ἐρωτῶν πόσα ποτ᾽ ἐστίν, καὶ ὃ μέν τις εἶπεν οἰηϑεὶς ἕνδεκα αὐτὰ εἶναι, ὁ δὲ δώ- δεκα, ἢ πάντες λέγουσί τε καὶ οἴονται δώδεκα αὐτὰ εἶναι;

ΘΕΑΙ. Οὐ μὰ τὸν 4ία. ἀλλὰ πολλοὶ δὴ καὶ ἔν- δεχα ἐὰν δέ γε ἐν πλείονι ἀριϑμῷ τις σκοπῆται, μᾶλλον σφάλλεται. οἶμαι γάρ σε περὶ παντὸς μᾶλλον ἀριϑμοῦ λέγειν.

Σ δ. Ὀρϑῶς γὰρ οἴει καὶ ἐνθυμοῦ μή τι τότε γίγνεται ἄλλο ἢ αὐτὰ τὰ δώδεκα τὰ ἐν τῷ ἐχμαγείῳ ἔνδεχα οἰηϑῆναι.

ΘΕΙΑΙ. Ἔοικέ γε.

Σ ὦ, Οὐκχοῦν εἰς τοὺς πρώτους πάλιν ἀνήκει λόγους; ὃ γὰρ τοῦτο παϑών., ὃ οἶδεν, ἕτερον αὐτὸ οἴεται εἶναι ὧν αὖ οἶδεν. ὃ ἔφαμεν ἀδύνατον, καὶ τούτῳ αὐτῷ ἠναγκάξομεν μὴ εἶναι ] ψευδῆ δόξαν, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ ὃ αὐτὸς ἀναγκάζοιτο εἰδὼς μὴ εἰδέναι ἅμα.

ΘΕΙΑΙ͂. ᾿4ληϑέστατα.

ΣΩ, Οὐκοῦν ἄλλ᾽ ὁτιοῦν δεῖ ἀποφαίνειν τὸ τὰ ψευδῆ δοξάζειν ἢ διανοίας πρὸς αἴσϑησιν παραλλαγήν. εἰ γὰρ τοῦτ᾽ ἦν, οὐκ ἄν ποτε ἐν αὐτοῖς τοῖς διανοή- μασὺν ἐψευδόμεϑα. νῦν δὲ ἤτοι οὐχ ἔστι ψευδὴς δόξα,

190

Ὦ

197

9502 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 178

Ἃ

ἢ ἅ τις οἶδεν, οἷόν τε μὴ εἰδέναι. χαὶ τούτων πό- τερα αἱρεῖ;

ΘΕΑΙ. ἥπορον αἵρεσιν προτιϑεῖς, ὦ Σώκρατες.

ΣΩ, ᾿4λλὰ μέντοι [ ἀμφότερά γε κινδυνεύει ὃ λόγος οὐκ ἐάσειν. ὅμως δέ, πάντα γὰρ τολμητέον. τί εἰ ἐπιχειρήδσαιμεν ἀναισχυντεῖν;

ΘΕΑΙ. Πῶο:

ΣΩ, ᾿Εϑελήσαντες εἰπεῖν ποῖόν τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ ἐπίστασϑαι.

ΘΕΙΑΊΙ. Καὶ τί τοῦτο ἀναίσχυντον;

Σ,, Ἔοικας οὐκ ἐννοεῖν, ὅτι πᾶς ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς ὁ λόγος ζήτησις γέγονεν ἐπιστήμης, ὡς οὐκ εἰδόσι τί ποτ᾽ ἐστίν.

ΘΈΑΙ. Ἐννοῶ μὲν οὖν.

Σ Ὁ. Ἔπειτ᾽ οὐκ ἀναιδὲς δοκεῖ, μὴ εἰδότας ἐπι- στήμην ἀποφαίνεσϑαι τὸ ἐπίστασϑαι οἷόν ἐστιν; ἀλλὰ γάρ, ὦ | Θεαίτητε, πάλαι ἐσμὲν ἀνάπλεῳ τοῦ μὴ κα- ϑαρῶς διαλέγεσϑαι. μυριάκις γὰρ εἰρήκαμεν τὸ γι- γνώσκομεν καὶ οὐ γιγνώσκομεν, καὶ ἐπιστάμεϑα καὶ οὐκ ἐπιστάμεϑα, ὥς τι συνιέντες ἀλλήλων ἐν ᾧ ἔτι ἐπιστήμην ἀγνοοῦμεν" εἰ δὲ βούλει, καὶ νῦν ἐν τῷ παρόντι κεχρήμεϑ᾽ αὖ τῷ ἀγνοεῖν τε καὶ συνιέναι, ὡς προσῆκον αὐτοῖς χρῆσϑαι, εἴπερ στερόμεϑα ἐπι- στήμης.

ΘΈΑΙ. ᾿4“λλὰ τίνα τρόπον διαλέξει, ὦ Σώκρατες, τούτων ἀπεχόμενος;

᾿ΣΩ, Οὐδένα ὧν γε ὃς εἰμί" εἰ μέντοι ἦν ἀντι- λογικός, οἷος ἀνὴρ εἰ καὶ νῦν παρῆν, τούτων τ᾽ ἂν ἔφη ἀπέχεσϑαι καὶ ἡμῖν σφόδρ᾽ ἂν ἃ ἐγὼ λέγω ἐπέ- πληττεν. ἐπειδὴ οὖν ἐσμὲν φαῦλοι, βούλει τολμήσω

179 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ. 02

εἰπεῖν οἷόν ἐστι τὸ ἐπίστασϑαι; φαίνεται γάρ μοι προὔργου τι ἂν γενέσϑαι.

ΘΕΙ͂ΑΙ. ὙΤόλμα τοίνυν νὴ 4ία. τούτων ὃὲ μὴ ἀπεχομένῳ σοι ἔσται πολλὴ συγγνώμη.

ΧΧΧΥΙ. ΣΩ. ᾿κήκοας οὖν ὃ νῦν λέγουσιν τὺ ἐπίστασϑαι; ὲ

ΘΕΑΙ. Ἴσως" οὐ μέντοι ἔν γὲ τῷ παρόντι μνη-

μονεύω. Σ, Ἐπιστήμης που ἕξιν | φασὶν αὐτὸ εἶναι. ΘΕΙΑΙ. ᾿“ληϑῆ.

Σ Ὁ, Ἡμεῖς τοίνυν σμικρὸν μεταϑώμεϑα καὶ εἴπω- μὲν ἐπιστήμης κτῆσιν.

ΘΕΙΑΙ. Τί οὖν δὴ φήσεις τοῦτο ἐχείνου διαφέρειν;

ΣΦ. Ἴσως μὲν οὐδέν" ὃ δ᾽ οὖν δοκεῖ, ἀκούσας συνδοκίμαζξε.

ΘΕΙΑΙ. ᾿Εάνπερ γε οἷός τ᾽ ὦ.

Σίδ. Οὐ τοίνυν μοι ταὐτὸν φαίνεται τῷ κεκτῆ- σϑαι τὸ ἔχειν. οἷον εἰ ἱμάτιον πριάμενός τις καὶ ἐγκρατὴς ὧν μὴ φοροῖ, ἔχειν μὲν οὐκ ἂν αὐτὸν αὐτό, κεχτῆσϑαι δέ γε φαῖμεν.

ΘΕΑῚ. Ὀρϑῶς γε.

Σ δ. Ὅρα | δὴ καὶ ἐπιστήμην εἰ δυνατὸν οὕτω κεχτημένον μὴ ἔχειν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἴ τις ὄρνιϑας ἀγρίας, περιστερὰς ἥ τι ἄλλο. ϑηρεύσας οἴχοι κατασχευασά- μενος περιστερεῶνα τρέφοι. τρόπον μὲν γὰρ ἄν πού τινα φαῖμεν αὐτὸν αὐτὰς ἀεὶ ἔχειν, ὅτι δὴ κέκτηται. ἦ γάρ;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ναί

ΣΦ), Τρόπον δέ γ᾽ ἄλλον οὐδεμίαν ἔχειν, ἀλλὰ δύναμιν μὲν αὐτῷ περὶ αὐτὰς παραγεγονέναι, ἐπειδὴ

ῬΙΑΤΟῚ 239

Ὀ

Ε

198

54 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 180

ἐν οἰκείῳ περιβόλῳ ὑποχειρίους ἐπονήσατο, λαβεῖν καὶ σχεῖν, ἐπειδὰν [ βούληται, ϑηρευσαμένῳ ἣν ἂν ἀεὶ ἐθέλῃ, καὶ πάλιν ἀφιέναι" καὶ τοῦτο ἐξεῖναν ποιεῖν, ὁποσάκις ἂν δοκῇ αὐτῷ.

ΘΕΑΙ. Ἔστι ταῦτα.

ΣΩ. Πάλιν δή, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσϑεν κήρινόν τι ἐν ταῖς ψυχαῖς κατεσκευάξομεν οὐκ οἶδ᾽ ὅτι πλάσμα, νῦν αὖ ἐν ἑκάστῃ ψυχῇ ποιήσωμεν περιστερεῶνά τινὰ παντοδαπῶν ὀρνίϑων, τὰς μὲν κατ᾽ ἀγέλας οὔσας χωρὶς τῶν ἄλλων, τὰς δὲ κατ᾽ ὀλίγας, ἐνίας δὲ μόνας διὰ πασῶν ὅπῃ ἂν τύχωσι πετομένας.

ΘΕΔΙ. [ Πεποιήσϑω δή. ἀλλὰ τέ τοὐντεῦϑεν;

ΣΩ, παιδίων μὲν ὄντων φάναι χρὴ εἶναι τοῦτο τὸ ἀγγεῖον κενόν, ἀντὶ δὲ τῶν ὀρνίϑων ἐπιστήμας νοῆσαι ἣν δ᾽ ἂν ἐπιστήμην κτησάμενος καϑείρξῃ εἰς τὸν περίβολον, φάναι αὐτὸν μεμαϑηκέναι ἢ εὑρηκέναι τὸ πρᾶγμα οὗ ἦν αὕτη ἡ ἐπιστήμη, καὶ τὸ ἐπίστασϑαι τοῦτ᾽ εἶναι.

ΘΕΑΙ. Ἔστω.

Σῷ, Τὸ τοίνυν πάλιν ἣν | ἂν βούληται τῶν ἐπι- στημῶν ϑηρεύειν καὶ λαβόντα ἴσχειν καὶ αὖϑις ἀφιέ- ναν, σκόπει τίνων δεῖται ὀνομάτων, εἴτε τῶν αὐτῶν ὧν τὸ πρῶτον, ὅτε ἐκτᾶτο, εἴτε ἑτέρων. μαϑήσει δ᾽ ἐντεῦϑεν σαφέστερον τί λέγω. ἀριϑμητικὴν μὲν γὰρ λέγεις τέχνην;

ΘΈΑΙ. Ναί.

ΣΩ, Ταύτην δὴ ὑπόλαβε ϑήραν ἐπιστημῶν ἀρ- τίου τε καὶ περιττοῦ παντός.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ὑπολαμβάνω.

ΣΩ, Ταύτῃ δή. οἶμαι, τῇ τέχνῃ αὐτός τὲ ὑπο-

181 ΘΕΑΛΙΤΉΤΟΣ. ΤῊ:

χειρίους τὰς ἐπιστήμας τῶν ἀριϑμῶν | ἔχει καὶ ἄλλῳ Β παραδίδωσιν ὃ παραδιδούρ.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ναί.

ΣΩῶ,. Καὶ καλοῦμέν γε παραδιδόντα μὲν διδά- σκειν, παραλαμβάνοντα δὲ μανϑάνειν, ἔχοντα ὃὲ δὴ τῷ κεκτῆσϑαι ἐν τῷ περιστερεῶνι ἐχείνῳ ἐπίστασϑαι.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ, Τῷ δὲ δὴ ἐντεῦϑεν ἤδη πρόσσχες τὸν νοῦν. ἀριϑμητικὸς γὰρ ὧν τελέως ἄλλο τι πάντας ἀριϑμοὺς

ὝΕ-

᾽ ᾧ ᾿- Ὗ

ἐπίσταται; πάντων γὰρ ἀριϑμῶν εἰσιν αὐτῷ ἐν τῇ ψυχῇ ἐπιστῆμαι.

ΘΕΑΙ. Τί μήν;

ΣΩ, Ἦ | οὖν ὃ τοιοῦτος ἀριϑμοῖ ἄν ποτέ τι ἢ Ὁ αὐτὸς πρὸς αὑτὸν αὐτὰ ἢ ἄλλο τι τῶν ἔξω ὅσα ἔχει ἀριϑμόν;

ΘΕΑΙ. Πῶς γὰρ οὔ;

ΣΔ, Τὸ δὲ ἀριϑμεῖν γε οὐκ ἄλλο τι ϑήσομεν τοῦ σκοπεῖσθαι πόσος τις ἀριϑμὸς τυγχάνει ὦν.

ΘΕΑΙ. Οὕτως.

Σὼ. Ὃ ἄρα ἐπίσταται, σκοπούμενος φαίνεται ὡς οὐχ εἰδώς, ὃν ὡμολογήκαμεν ἅπαντα ἀριϑμὸν εἰδέναι. ἀχούεις γάρ που τὰς τοιαύτας ἀμφισβητήσεις.

ΘΈΑΙ. Ἔγωγε.

ΧΧΧΥΠ. Σῶ. Οὐκοῦν ἡμεῖς ἀπεικάξοντες τῇ τῶν | περιστερῶν ἀτήσει τε καὶ ϑήρα ἐροῦμεν, ὅτι Ὁ διττὴ ἦν ἡ ϑήρα, ἡ μὲν πρὶν ἐχτῆσϑαι τοῦ χεκτῆσϑαι ἕνεχα᾽ ἡ δὲ κεχτημένῳ τοῦ λαβεῖν καὶ ἔχειν ἐν ταῖς χερσὶν ἃ πάλαι ἐκέκτητο. οὕτως δὲ καὶ ὧν πάλαι ἐπι- στῆμαι ἦσαν αὐτῷ μαϑόντι καὶ ἠπίστατο αὐτά, πάλιν ἔστι καταμανϑάνειν ταὐτὰ ταῦτα ἀναλαμβάνοντα τὴν

ΘΙ»

500 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 182

ἐπιστήμην ἑκάστου καὶ ἴσχοντα. ἣν ἐκέκτητο μὲν πάλαι, πρόχειρον δ᾽ οὐκ εἶχε τῇ διανοίᾳ;

ΘΕΙΑΙ. ᾿΄4Ζληϑῆ.

Ε Σ λ, Τοῦτο δὴ ἄρτι ἠρώτων, ὅπως | χρὴ τοῖς ὀνόμασι χρώμενον λέγειν περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀριϑμήσων ἴῃ ὁ ἀριϑμητικὸς ἤ τι ἀναγνωσόμενος ὁ γραμματικός, ὡς ἐπιστάμενος ἄρα ἕν τῷ τοιούτῳ πάλιν ἔρχεται μαϑησόμενος παρ᾽ ἑαυτοῦ ἃ ἐπίσταται;

ΘΕΑΙ͂. ᾽4λλ᾽ ἄτοπον, ὦ Σώκρατες.

Σ,. ᾽4λλ᾽ ἃ οὐκ ἐπίσταται φῶμεν αὐτὸν ἀνα- γνώσεσϑαι καὶ ἀριϑμήσειν, δεδωκότες αὐτῷ πάντα

199 μὲν [| γράμματα, πάντα δὲ ἀριϑμὸν ἐπίστασϑαι;

ΘΕ]. ᾿Ζλλὰ καὶ τοῦτ᾽ ἄλογον.

Σῷ. Βούλει οὖν λέγωμεν ὅτι τῶν μὲν ὀνομάτων οὐδὲν ἡμῖν μέλει, ὅπῃ τις χαίρει ἕλκων τὸ ἐπίστασϑαι καὶ μανϑάνειν, ἐπειδὴ δὲ ὡρισάμεϑα ἕτερον μέν τι τὸ κεχτῆσϑαι τὴν ἐπιστήμην, ἕτερον δὲ τὸ ἔχειν, ὃ μέν τις ἔχτηται μὴ κεχτῆσϑαι ἀδύνατόν φαμεν εἶναι, ὥστε οὐδέποτε συμβαίνει ὅ τις οἷδεν μὴ εἰδέναι, ψευδῆ μέντοι δόξαν οἷόν τ᾽ εἶναι περὶ αὐτοῦ λαβεῖν; μὴ γὰρ

Β ἔχειν τὴν ἐπιστήμην ] τούτου οἷόν τε, ἀλλ᾽ ἑτέραν ἀντ᾽ ἐχείνης. ὅταν ϑηρεύων τινὰ ἀπ᾽ αὐτοῦ ἐπιστήμην διαπετομένων ἀνϑ᾽ ἑτέρας ἑτέραν ἁμαρτὼν λάβῃ. ὅτε ἄρα τὰ ἕνδεκα δώδεκα ὠήϑη εἶναι, τὴν τῶν ἕνδεχα ἐπιστήμην ἀντὶ τῆς τῶν δώδεχα λαβὼν τὴν ἕν ἑαυτῷ οἷον φάτταν ἀντὶ περιστερᾶς.

ΘΕΙΑΙ, Ἔχει γὰρ οὖν λόγον.

Σ Ὁ, Ὅταν δέ γε ἣν ἐπιχειρεῖ λαβεῖν λάβῃ, ἀψευ- δεῖν τε καὶ τὰ ὄντα δοξάζειν τότε, καὶ οὕτω δὴ εἶναι

ἀληϑῆ τε καὶ ψευδῆ δόξαν, καὶ ὧν ἐν τοῖς πρόσϑεν

188 ΘΕΛΙΤΉΗΤΟΣ, δ

ἐδυσχεραίνομεν οὐδὲν ἐμποδὼν γίγνεσθαι; ἴσως οὖν μον συμφήσεις᾽" ἢ πῶς ποιήσεις;

ΘΕΛΑΊΙ. Οὕτως.

Σ, Καὶ γὰρ τοῦ μὲν ἃ ἐπίσταται μὴ ἐπίστασϑαι ἀπηλλάγμεϑα" ἃ γὰρ κεχτήμεϑα μὴ κεχκτῆσϑαι οὐδα- μοῦ ἔτι συμβαίνει, οὔτε ψευσϑεῖσί τινος οὔτε μή. δεινότερον μέντος, πάϑος ἄλλο παραφαίνεσϑαί μοι δοκεῖ.

ΘΕΙΑΙ. Τὸ ποῖον;

ΣΙ. Εἰ ἡ τῶν ἐπιστημῶν μεταλλαγὴ ψευδὴς γενήσεταί ποτε δόξα.

ΘΕΑΙ. Πῶς δή;

Σ(. [| Πρῶτον μὲν τό τινος ἔχοντα ἐπιστήμην τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν, μὴ ἀγνωμοσύνῃ ἀλλὰ τῇ ἑἕαυτοῦ ἐπιστήμῃ" ἔπειτα ἕτερον αὖ τοῦτο δοξάξειν, τὸ δ᾽ ἕτε- θοὸν τοῦτο, πῶς οὐ πολλὴ ἀλογία, ἐπιστήμης παρα- γενομένης γνῶναι μὲν τὴν ψυχὴν μηδέν, ἀγνοῆσαι δὲ πάντα; ἐκ γὰρ τούτου τοῦ λόγου κωλύει οὐδὲν καὶ ἄγνοιαν παραγενομένην γνῶναί τι ποιῆσαι καὶ τυ- φλότητα ἰδεῖν, εἴπερ καὶ ἐπιστήμη ἀγνοῆσαί ποτέ τινα ποιήσει.

ΘΕΑΙ. Ἴσως γάρ, ὦ Σώκρατες, οὐ καλῶς ᾿| τὰς ὄρνυϑας ἐτίϑεμεν ἐπιστήμας μόνον τιϑέντες, ἔδει δὲ καὶ ἀνεπιστημοσύνας τιϑέναι ὁμοῦ συνδιαπετομένας ἐν τῇ ψυχῇ. καὶ τὸν ϑηρεύοντα τοτὲ μὲν ἐπιστήμην λαμβάνοντα, τοτὲ δ᾽ ἀνεπιστημοσύνην τοῦ αὐτοῦ πέρι ψευδῆ μὲν δοξάξειν τῇ ἀνεπιστημοσύνῃ, ἀληϑῆ δὲ τῇ ἐπιστήμῃ.

ΣΦ). Οὐ ῥάδιόν γε, ὦ Θεαίτητε. μὴ ἐπαινεῖν δε" ὃ μέντοι εἶπες πάλιν ἐπίσκεψαι. ἔστω μὲν γὰρ ὡς

οδ8 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 184

200 λέγεις" ὁ δὲ δὴ τὴν ἀνεπιστημοσύνην | λαβὼν ψευδῆ μέν, φής, δοξάσει. ἡ γάρ; ΘΑ]. Ναί. Σι. Οὐ δήπου καὶ ἡγήσεταί γε ψευδῆ δοξάζξειν. ΘΕΑΙ. Πῶς γαρ; , Σιδλ. ᾿᾽4λλ᾽ ἀληϑῆῇ γε. καὶ ὡς εἰδὼς διακείσεται περὶ ὧν ἔψευσται. ΘΈΑΙ. Τί μήν; Σιφδ, ᾿Ἐπιστήμην ἄρα οἰήσεται τεϑηρευκὼς ἔχειν, ἀλλ᾽ οὐκ ἀνεπιστημοσύνην. ΘΕΑΙ. 47ῆλον. Σ Ὁ), Οὐκοῦν μακρὰν περιελθόντες πάλιν ἐπὶ τὴν πρώτην πάρεσμεν ἀπορίαν. ὃ γὰρ ἐλεγκχτικὸς ἐκεῖνος Β γελάσας φήσει" πότερον, ὦ βέλτιστοι, ἀμφοτέρας τις εἰδώς. ἐπιστήμην τὲ καὶ ἀνεπιστημοσύνην, ἣν οἶδεν, ἑτέραν αὐτὴν οἴεταί τινα εἶναν ὧν οἶδεν; ἢ οὐδετέραν αὐτοῖν εἰδώς. ἣν μὴ οἶδε, δοξάξει ἑτέραν ὧν οὐκ οἶδεν; ἢ τὴν μὲν εἰδώς, τὴν δ᾽ οὔ, ἣν οἷδεν, ἣν μὴ οἶδεν; ἢ ἣν μὴ οἶδεν, ἣν οἶδεν ἡγεῖται; ἢ πάλιν αὖ μοι ἐρεῖτε ὅτι τῶν ἐπιστημῶν καὶ ἀνεπιστημοσυνῶν εἰσὶν αὖ ἐπιστῆμαι, ἃς. ὃ κεκτημένος ἐν ἑτέροις τισὶ γελοίοις περιστερεῶσιν ἢ κηρίνοις πλάσμασι καϑείρξας, Ο] ξωσπερ ἂν κεχτῆται, ἐπίσταται. καὶ δὰν μὴ προχεί- ρους ἔχῃ ἐν τῇ ψυχῇ; καὶ οὕτω δὴ ἀναγκασϑήσεσϑε εἰς ταὐτὸν περιτρέχειν μυριάκις οὐδὲν πλέον ποιοῦν- τες; τί πρὸς ταῦτα, ὦ Θεαίτητε, ἀποχρινούμεϑα; ΘΕΔΙ. ᾿Αλλὰ μὰ 4, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ ἔχω τί χρὴ λέγειν. Σῷ, Ὦρ᾽ οὖν ἡμῖν, ὦ παῖ, καλῶς ὁ λόγος ἐπι- πλήττει, καὶ ἐνδείκνυται ὅτι οὐκ ὀρθῶς ψευδῆ δόξαν

180 ς ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ. 909

προτέραν ξητοῦμεν ἐπιστήμης. ἐκείνην ἀφέντες; τὸ δ᾽ Ὁ ἐστὶν ἀδύνατον γνῶναι, πρὶν ἄν τις ἐπιστήμην ἱκανῶς λάβῃ τί ποτ᾽ ἐστίν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. ᾿ἀνάγχη, ὦ Σώκρατες, ἐν τῷ παρόντι ὡς λέγεις. οἴεσϑαι.

ΧΧΧΥΤΙ]. Σῶ. Τί οὖν τις ἐρεῖ πάλιν ἐξ ἀρχῆς ἐπιστήμην; οὐ γάρ που ἀπεροῦμέν γέ πω.

ΘΕΑΙ. Ἥκιστα. ἐάνπερ μὴ σύ γε ἀπαγορεύῃς.

Ὶ δ οτ ὐχόχ τ, ὮΣΙ ὀρυδον ἷ δρθὸ, Αἐγξ δή, τί ἂν αὐτὸ μάλιστα εἰπόντες ἥκιστ ἂν ἡμῖν αὐτοῖς ἐναντιωϑεῖμεν;

ΘΈΑΙ. Ὅπερ ἐπεχειροῦμεν, ὦ Σώκρατες, | ἐν τῷ Εὶ πρόσϑεν" οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε ἄλλο οὐδέν.

ΣΦ). Τὺ. ποῖον:

ΘΕΑΙ. Τὴν ἀληϑῆ δόξαν ἐπιστήμην εἶναι. ἀνα- μάρτητόν γέ πού ἐστιν τὸ δοξάξειν ἀληϑῆ, καὶ τὰ ὑπ᾽ αὐτοῦ γιγνόμενα πάντα καλὰ καὶ ἀγαϑὰ γίγνεται.

Σϑὸ. Ὁ τὸν ποταμὸν χαϑηγούμενος, ὦ Θεαίτητε, ἔφη ἄρα δείξειν αὐτό" καὶ τοῦτο ἐὰν ἰόντες ἐρευνῶμεν, τάχ᾽ ἂν ἐμπόδιον γενόμενον αὐτὸ [| φήνειεν τὸ ξητού- 201

μένον, μένουσι δὲ δῆλον οὐδέν.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ὀρϑῶς λέγεις" ἀλλ᾽ ἴωμέν γε καὶ δκχο- β πῶμεν.

Σ Δ, Οὐχοῦν τοῦτό γε βραχείας σκέψεως" τέχνη

γάρ σοι ὅλη σημαίνει μὴ εἶναι ἐπιστήμην αὐτό.

ΘΕΑΙ. Πῶς δή; καὶ τίς αὕτη; ΟΣ, Ἡ τῶν μεγίστων εἰς σοφίαν, οὺἣς δὴ καλοῦ- σιν ῥήτοράς τὲ καὶ δικανικούς. οὗτοι γάρ που τῇ ἑαυτῶν τέχνῃ πείϑουσιν οὐ διδάσκοντες, ἀλλὰ δοξάξειν ποιοῦντες ὃ ἂν βούλωνται. ἢ σὺ οἴει δεινούς τινας οὕτω διδασκάλους εἶναι, ὥστε οἷς [ μὴ παρεγένοντό Β᾽

ὝΥ. ἌἼ.---

ΨΥΨῚ μ

9500 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 186

τινες ἀποστερουμένοις χρήματα ἤ τι ἄλλο βιαζομένοις, τούτοις δύνασϑαι πρὸς ὕδωρ σμικρὸν διδάξαι ἱκανῶς τῶν γενομένων τὴν ἀλήϑειαν;

ΘΕΛΊ. Οὐδαμῶς ἜΡΩΣ οἶμαι, ἀλλὰ πεῖσαι μέν'

Σ᾿, Τὸ πεῖσαι δ᾽ οὐχὶ δοξάσαι λέγεις ποιῆσαι;

ΘΕΙΑΙ. Τί μήν;

Σ Ὁ. Οὐκοῦν ὅταν δικαίως πεισϑῶσιν δικασταὶ περὶ ὧν ἰδόντι μόνον ἔστιν εἰδέναι, ἄλλως δὲ μή, ταῦτα τότε ἐξ ἀκοῆς κρίνοντες, ἀληϑῆ δόξαν λαβόντες, ἄνευ ἐπιστήμης ἔκριναν, ὀρϑὰ πεισϑέντες, εἴπερ εὖ ἐδίκασαν ;

ΘΕΑῚ. Παντάπασι μὲν οὖν.

Σι, Οὐκ ἄν, ὦ ἀάμ εἴ γε ταὐτὸν ἦν δόξα τε ἀληϑὴς [καὶ δικαστήρια] καὶ ἐπιστήμη. ὀρϑά ποτ᾽ ἂν δικαστὴς ἄκρος ἐδόξαξεν ἄνευ ἐπιστήμης" νῦν δὲ ἔοικεν ἄλλο τι ἑκάτερον εἶναι.

ΘΕΑΔΙ. Ὅ γε ἐγώ, ὦ Σώκρατες, εἰπόντος του ἀκούσας ἐπελελήσμην., νῦν δ᾽ ἐννοῶ" ἔφη δὲ τὴν μὲν μετὰ λόγου ἀληϑῆ δόξαν ἐπιστήμην εἶναι, ] τὴν δὲ ἄλογον ἐχτὸς ἐπιστήμης" καὶ ὧν μὲν μή ἐστι λόγος, οὐκ ἐπιστητὰ εἶναι, οὑτωσὶ καὶ ὀνομάξων, ἃ δ᾽ ἔχει, ἐπιστητά.

ΣΩ, Ἦ καλῶς ΝΗ τὰ δὲ δὴ ἐπιστητὰ ταῦτα καὶ μὴ πῇ διήρει, λέγε, εἰ ἄρα κατὰ ταὐτὰ σύ τε κἀγὼ ἀκηκόαμεν.

ΘΈΑΙ. ᾿4λλ᾽ οὐκ οἶδα εἰ ἐξευρήσω" λέγοντος μέντ᾽ ἂν ἑτέρου, ὡς ἐγῴώμαι, ἀκολουϑήσαιμι.

ΧΧΧΙ͂Χ. Σῷ. ἄκουε δὴ ὄναρ ἀντὶ ὀνείρατος. ἐγὼ γὰρ αὖ ἐδόκουν ἀκούειν τινῶν, ὅτι τὰ μὲν [ πρῶτα οἷονπερεὶ στοιχεῖα, ἐξ ὧν ἡμεῖς τὲ συγκείμεϑα καὶ

181 τ ΘΒΑΙΤΉΤΟΣ. 9501

τἄλλα, λόγον οὐκ ἔχοι. αὐτὸ γὰρ καϑ᾿ αὑτὸ ἕκαστον ὀνομάσαι μόνον εἴη, προσειπεῖν δὲ οὐδὲν ἄλλο δυνα- τόν, οὔϑ᾽ ὡς ἔστιν, οὔϑ᾽ ὡς οὐκ ἔστιν" ἤδη γὰρ ἂν οὐσίαν ἢ μὴ | οὐσίαν αὐτῷ προστίϑεσϑαι, δεῖν δὲ οὐδὲν προσφέρειν, εἴπερ αὐτὸ ἐχεῖνο μόνον τις ἐρεῖ. ἐπεὶ οὐδὲ τὸ αὐτὸ οὐδὲ τὸ ἐκεῖνο οὐδὲ τὸ ἕκαστον οὐδὲ τὸ μόνον οὐδὲ τοῦτο προσοιστέον οὐδ᾽ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα᾽ ταῦτα μὲν γὰρ περιτρέχοντα πᾶσι προσφέρεσϑαι, ἕτερα ὄντα ἐκείνων οἷς προστίϑεται, δεῖν δέ, εἴπερ ἦν δυνατὸν αὐτὸ λέγεσϑαι καὶ εἶχεν οἰκεῖον αὑτοῦ λόγον. ἄνευ τῶν ἄλλων ἁπάντων λέγε- σϑαι. νῦν δὲ ἀδύνατον εἶναι ὁτιοῦν τῶν πρώτων ῥδηϑῆναι ] λόγῳ" οὐ γὰρ εἶναι αὐτῷ ἀλλ᾽ ἢ ὀνομάξε- σϑαι μόνον" ὄνομα γὰρ μόνον ἔχειν" τὰ δὲ ἐκ τούτων ἤδη συγκείμενα, ὥσπερ αὐτὰ πέπλεκται, οὕτω καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν συμπλακέντα λόγον γεγονέναι" ὀνο- μάτων γὰρ συμπλοχὴν εἶναι λόγου οὐσίαν. οὕτω δὴ τὰ μὲν στοιχεῖα ἄλογα καὶ ἄγνωστα εἶναι, αἰσϑητὰ δέ" τὰς δὲ συλλαβὰς γνωστάς τε καὶ ῥητὰς καὶ ἀληϑεῖ δόξῃ δοξαστάς. ὅταν μὲν οὖν ἄνευ λόγου τὴν ἀληϑῆ δόξαν τινός τις λάβῃ, ἀληϑεύειν μὲν αὐτοῦ τὴν [ ψυχὴν περὶ αὐτό. γιγνώσκειν δ᾽ οὔ" τὸν γὰρ μὴ δυνάμενον δοῦναί τε καὶ δέξασϑαι λόγον ἀνεπιστήμονα εἶναι περὶ τούτου: προσλαβόντα δὲ λόγον δυνατόν τε ταῦτα πάντα γεγονέναι καὶ τελείως πρὸς ἐπιστήμην ἔχειν. οὕτως σὺ τὸ ἐνύπνιον ἢ ἄλλως ἀκήκοας;

ΘΕΔΙ. Οὕτω μὲν οὖν παντάπασιν.

Σ. ᾿φρέσκει οὖν σε καὶ τίϑεσαι ταύτῃ, δόξαν ἀληϑῆ μετὰ λόγου ἐπιστήμην εἶναι;

ΘΕΔΙ. Κομιδῇ μὲν οὖν.

202

902 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 188

ΙΝ Σ,, Ἶ49᾽. ὦ | Θεαίτητε, νῦν οὕτω τῇδε τῇ ἡμέρᾳ εἰλήφαμεν ὃ πάλαι καὶ πολλοὶ τῶν σοφῶν ξητοῦντες πρὶν εὑρεῖν κατεγήρασαν;

ΘΒΑΙ. Ἐμοὶ γοῦν ἈΝ ὦ Σώκρατες, καλῶς λέγεσϑαι τὸ νῦν ῥηϑέν.

ΣΘ. (Καὶ εἰκός γε αὐτὸ τοῦτο οὕτως ἔχειν" τίς γὰρ ἂν καὶ ἔτι ἐπιστήμη εἴη χωρὶς τοῦ. λόγου τε καὶ ὀρϑῆς δόξης; ἕν μέντοι τί μὲ τῶν ῥηϑέντων ἀπαρέδκει.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τὸὺ ποῖον δή;

Σ ὦ, Ὃ καὶ δοκεῖ λέγεσϑαι κομψότατα. ὡς τὰ

Ἑ μὲν στοιχεῖα ἄγνωστα, τὸ δὲ τῶν συλλαβῶν γένος ᾿ γνωστόν.

ΘΙΕΑΙ. Οὐκοῦν ὀρϑῶς;

Σ,κὸ, Ἰστέον δή" ὥσπερ γὰρ ὁμήρους ἔχομεν τοῦ λόγου τὰ παραδείγματα, οἷς χρώμενος εἶπε πάντα ταῦτα.

ΘΙΑΙ. Ποῖα δή;

Σι Ὁ. Τὰ τῶν γραμμάτων στοιχεῖά τε καὶ συλλα- βάς. ἢ οἴει ἄλλοσέ ποι βλέποντα ταῦτα εἰπεῦν τὸν εἰπόντα ἃ λέγομεν;

ΘΙΒΑΙ. Οὔκ. ἀλλ᾽ εἰς ταῦτα.

908 ΧΙ, Σ Δ), ) Βασανίξωμεν δὴ αὐτὰ ἀναλαμβάνοντες, μᾶλλον δὲ ἡμᾶς αὐτούς, οὕτως ἢ οὐχ οὕτως γράμματα ἐμάϑομεν. φέρε πρῶτον" ἂἀρ᾽ αἵ μὲν συλλαβαὶ λόγον ἔχουσι, τὰ δὲ στοιχεῖα ἄλογα;

ΘΕΔΙ. Ἴσως.

Σ, Πάνυ μὲν οὖν καὶ ἐμοὺ φαίνεται. Σ)ωκρά- τους γοῦν εἴ τιρ ἔροιτο τὴν πρώτην συλλαβὴν οὑτωσί" ὦ Θεαίτητε, λέγε τί ἐστι σω; τί ἀποκρινεῖ;

ΘΈΑΙ. Ὅτι σῖγμα καὶ ὦ.

Σιϑδ., Οὐχοῦν τοῦτον ἔχεις λόγον τῆς συλλαβῆς;

Ψψ

189 ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ.. 808

ΘΙΕΔΙ. Ἔγωγε.

ΣΦ, ’1ϑι δή, οὕτως εἰπὲ καὶ τὸν τοῦ | σῖγμα λόγον.

ΘΙΑΙ. Καὶ πῶς τοῦ στοιχείου τις ἐρεῖ στοιχεῖα; καὶ γὰρ δή, ὦ Σώχρατες, τό τε σῖγμα τῶν ἀφώνων ἐστί, ψόφος τις μόνον, οἷον συριττούσης τῆς γλώτ- τῆς τοῦ δ᾽ αὖ βῆτα οὔτε φωνὴ οὔτε ψόφος. οὐδὲ

τῶν πλείστων στοιχείων ὥστε πάνυ εὖ ἔχει τὸ λέγε-

σϑαι αὐτὰ ἄλογα, ὧν γε τὰ ἐναργέστατα αὐτὰ τὰ ἑπτὰ φωνὴν μόνον ἔχει, λόγον δὲ οὐδ᾽ ὁντινοῦν.

Σ. Τουτὶ μὲν ἄρα, ὦ ἑταῖρε. κατωρϑώκαμεν περὶ ἐπιστήμης.

ΘΕΑΙ. Φαινόμεϑα.

Σ Ὁ. Τί δέ; | τὸ μὴ γνωστὸν εἶναι τὸ στοιχεῖον, ἀλλὰ τὴν συλλαβὴν ἄρ᾽ ὀρϑῶς ἀποδεδείγμεϑα;

ΘΕΙΑΙ. Εἰκός γε.

Σ Ὁ. Φέρε δή. τὴν συλλαβὴν πότερον λέγωμεν.

τὰ ἀμφότερα στοιχεῖα, καὶ ἐὰν πλείω ἢ ἢ δύο. τὰ πάντα. ἢ μίαν τινὰ ἰδέαν γεγονυῖαν συντεϑέντων αὐτῶν;

ΘΕΑΙ. Τὰ ἅπαντα ἔμοιγε δοκοῦμεν.

Σ (Ὁ. Ὅρα δὴ ἐπὶ δυοῖν. σῖγμα καὶ ὦ. ἀμφότερά ἔστιν ἡ πρώτη συλλαβὴ τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος. ἄλλο τι ὁ γιγνώσκων αὐτὴν τὰ ἀμφότερα γιγνώσκει;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τί μήν;

Σ, Ὁ, Τὸ σῖγμα καὶ τὸ ὦ ἄρα γιγνώσκει.

ΘΕΛΙ. Ναί.

ΣΦ), Τί δ᾽; ἑκάτερον ἄρ᾽ ἀγνοεῖ, καὶ οὐδέτερον εἰδὼς ἀμφότερα γιγνώσκει;

ΘΕΙΑΙ. ᾿“λλὰ δεινὸν καὶ ἄλογον, ὦ Σώκρατες.

Σ Δ). ᾿4λλὰ μέντοι εἴ γε ἀνάγκη ἑκάτερον γιγνώ-

σ

204

904 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 190

όκειν, εἴπερ ἀμφότερά τις γνώσεται, προγιγνώδκειν τὰ στοιχεῖα ἅπασα ἀνάγκη τῷ μέλλοντίέ ποτε γνώσεσϑαι συλλαβήν, καὶ οὕτως ἡμῖν ὁ καλὸς λόγος ἀποδεδρα- κὼς οἰχήσεται.

ΘΕΑΙ. Καὶ μάλα γε |͵ ἐξαίφνης.

ΣΦ). Οὐ γὰρ καλῶς αὐτὸν φυλάττομεν. χρῆν γὰρ ἴσως τὴν συλλαβὴν τίϑεσϑαι μὴ τὰ στοιχεῖα, ἀλλ᾽ ἐξ ἐχείνων ἕν τι γεγονὸς εἶδος, ἰδέαν μίαν αὐτὸ αὑτοῦ ἔχον, ἕτερον δὲ τῶν στοιχείων.

ΘΈΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν" καὶ τάχα γ᾽ ἂν μᾶλλον

Ο ἢ ὦ ’ ᾽ οὕτως ἢ ᾿κείνως ἔχοι.

Σ. Σκχεπτέον καὶ οὐ προδοτέον οὕτως ἀνάν- δρως μέγαν τὲ καὶ σεμνὸν λόγον.

ΘΈΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν.

Σ,. Ἐχέτω δὴ ὡς νῦν φαμεν, μία | ἰδέα ἐξ ἕκά- στῶν τῶν συναρμοττόντων στοιχείων γιγνομένη ἡ συλ- λαβή, δμοίως ἔν τε γράμμασι καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι.

ΘΈΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΣΦ). Οὐκοῦν μέρη αὐτῆς οὐ δεῖ εἶναι.

ΘΈΑΙ, Τί δή;

ΣΩῶ. Ὅτι οὗ ἂν ἢ μέρη, τὸ ὅλον ἀνάγκη τὰ πάντα μέρη εἶναι. ἢ καὶ τὸ ὅλον ἐκ τῶν μερῶν λέγεις γεγονὸς ἕν τι εἶδος ἕτερον τῶν πάντων μερῶν;

ΘΕΔΙ. Ἔγωγε. β

ΣΦ. Τὸ δὲ δὴ πᾶν καὶ τὸ ὅλον πότερον ταὐτὸν καλεῖς ἢ ἕτερον | ἑκάτερον;

ΘΈΑΙ. Ἔχω μὲν οὐδὲν σαφές, ὅτι δὲ κελεύεις προϑύμως ἀποκχρίνασϑαι, παρακινδυνεύων λέγω ὅτι ἕτερον.

ΓΚιυ ἄπ π :;

δ Ἢ ὙΦ ὙΦ᾽ ΨΥ πᾳ. να ΙΥ, ΥῪ

αισρ τὰ Ψ Ύυυ:ι.-.-ς--Ο:ἭὅΦΞ.ΦὋ

191 ΘΕΑΙΤΉΤΟΣ. 0Ὁ

ΣΩ, Ἢ μὲν προϑυμία, ὦ Θεαίτητε, ὀρϑή᾽ εἰ δὲ καὶ ἡ ἀπόκρισις, σκεπτέον.

ΘΙ͂ΑΙ. 4Ζεῖ δέ γε δή.

ΧΙ]. Σὼ. Οὐκοῦν διαφέροι ἂν τὸ ὅλον τοῦ παντός, ὡς ὁ νῦν λόγος;

ΘΕΑΙ. Ναί.

ΣΩ, Τί δὲ δή; τὰ πάντα καὶ τὸ πᾶν ἔσϑ'᾽ ὅτι

διαφέρει; οἷον ἐπειδὰν λέγωμεν ἕν. δύο, τρία, τέτταρα,

πέντε, ἕξ, καὶ ἐὰν δὶς τρία ἢ τρὶς ᾿ δύο ἢ τέτταρά τε καὶ δύο ἢ τρία καὶ δύο καὶ ἕν, πότερον ἐν πᾶσι τού- τοις τὸ αὐτὸ ἢ ἕτερον λέγομεν;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τὸ αὐτό.

Σὰ. ζρ᾽ ἄλλο τι ἢ ξξ;

ΘΕΙΑΙ. Οὐδέν.

Σῷ. Οὐκοῦν ἐφ᾽ ἑκάστης λέξεως πάντα τὰ ἕξ εἰρήκαμεν;

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σὰ. Πάλιν δ᾽ οὐχ ἕν λέγομεν τὰ πάντα λέγοντες:

ΘΕΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

Σῷ, Ἦ ἄλλο τι ἣ τὰ ξξ;

ΘΕΑῚ. Οὐδέν.

Σὰ. Ταὐτὸν ἄρα ἔν γε τοῖς ὅσα ἐξ | ἀριϑμοῦ ἔστι. τό τὲ πᾶν προσαγορεύομεν καὶ τὰ ἅπαντα:

ΘΕΑΙ. Φαίνεται.

ΣΩ, Ὧδε δὴ περὶ αὐτῶν λέγωμεν. ὃ τοῦ πλέ- ϑρου ἀριϑμὸς καὶ τὸ πλέϑρον ταὐτόν" ἦ γάρ:

ΘΕΙΑΙ. Ναί. Σ Δ, Καὶ ὁ τοῦ σταδίου δὴ ὡσαύτως. ΘΕΑΙ. Ναί

Σ Ὁ. Καὶ μὴν καὶ ὁ τοῦ στρατοπέδου γε καὶ τὸ

σ

"

20

9560 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 192

στρατόπεδον, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμοίως: ὃ γὰρ ἀριϑμὸς πᾶς τὸ ὃν πᾶν ἕκαστον αὐτῶν ἐστιν.

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σιδ, Ὁ δὲ ἑκάστων ἀρυϑμὸς μῶν ἄλλο τι ἢ μέρη Ι ἐστίν:

ΘΕΙ͂ΑΙ. Οὐδέν.

Σ (Ὁ. Ὅσα ἄρα ἔχει μέρη. ἔκ μερῶν ἂν εἴη:

ΘΕΙ͂ΑΙ. Φαίνεται.

Σὰ. Τὰ δέ γε πάντα μέρη τὸ πᾶν εἶναι ὁμολο- γεῖται, εἴπερ καὶ ὃ πᾶς ἀριϑμὸς τὸ πᾶν ἔσται.

ΘΕΑΙ. Οὕτως.

Σ (2. Τὸ ὅλον ἄρ᾽ οὐχ ἔστιν ἐκ μερῶν. πᾶν γὰρ ἂν εἴη τὰ πάντα ὃν μέρη.

ΘΕΙΑΙ. Οὐκ ἔοικεν.

Σ,(), Μέρος δ᾽ ἔσϑ᾽ ὅτου ἄλλου ἐστὶν ὅπερ ἐστὶν ἢ τοῦ ὅλου;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Τοῦ παντός γε.

Σ,. [ἀνδρικῶς γε, ὦ Θεαίτητε, μάχει. τὸ πᾶν ὃὲ οὐχ ὅταν μηδὲν ἀπῇ. αὐτὸ τοῦτο πᾶν ἐδτιν;

ΘΕΑΙ. ᾿Ζνάγκη.

ΣΩ. Ὅλον δὲ οὐ ταὐτὸν τοῦτο ἔσται, οὗ ἂν μη- δαμῇ μηδὲν ἀποστατῇ; οὗ δ᾽ ἂν ἀποστατῇ, οὔτε ὅλον οὔτε πᾶν, ἅμα γενόμενον ἔκ τοῦ αὐτοῦ τὸ αὐτό;

ΘΕΑΙ. Ζοκεῖ μοι νῦν οὐδὲν διαφέρειν πᾶν τε καὶ ὅλον.

ΣΩ. Οὐκοῦν ἐλέγομεν ὅτι οὗ ἂν μέρη ἦ, τὸ ὅλον τε χαὶ πᾶν τὰ πάντα μέρη ἔσται;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Πάνυ γε.

Σὺ. Πάλιν δή, ὅπερ ἄρτι ἐπεχείρουν, οὐκ, “τῷ

Β ἡ συλλαβὴ μὴ τὰ στοιχεῖά ἐστιν, ἀνάγκη αὐτὴν μὴ ὡς

198 ΘΕΑΛΙΤΉΤΟΣ. 361

μέρη ἔχειν ἑαυτῆς τὰ στοιχεῖα, ἢ ταὐτὸν οὖσαν αὐτοῖς ὁμοέως ἐκείνοις γνωστὴν εἶναι;

ΘΕΑῚ. Οὕτως.

Σ΄. Οὐχοῦν τοῦτο ἵνα μὴ γένηται, ἕτερον αὖ- τῶν αὐτὴν ἐϑέμεϑα;

ΘΕΑῚ]. Ναί.

Σ,(, Τί δ᾽; εἰ μὴ τὰ στοιχεῖα συλλαβῆς μέρη ἐστίν, ἔχεις ἄλλ᾽ ἄττα εἰπεῖν ἃ μέρη μέν ἐστι συλλαβῆς, οὐ μέντοι στοιχεῖά γ᾽ ἐκείνης:

ΘΕΑῚ. Οὐδαμῶς. εἰ γάρ. ὦ Σώκρατες, μόρια ταύτης συγχωροίην., γελοῖόν που τὰ στοιχεῖα ἀφέντα ἐπ᾿ ἄλλα ἰέναι.

Σ 2, Παντάπασι δή, ὦ Θεαίτητε, ] κατὰ τὸν νῦν λόγον μία τις ἰδέα ἀμέριστος συλλαβὴ ἂν εἴη.

ΘΈΑΙ. Ἔοικεν.

ΣΦ. Μέμνησαι οὖν, ὦ φίλε, ὅτι ὀλίγον ἐν τῷ πρό- σϑὲεν ἀπεδεχόμεϑα ἡγούμενοι εὖ λέγεσϑαι ὅτι τῶν πρώτων οὐκ εἴη λόγος. ἐξ ὧν τἄλλα σύγκειται, διότι αὐτὸ καϑ' αὑτὸ ἕχαστον εἴη ἀσύνϑετον. καὶ οὐδὲ τὸ εὖναι περὶ αὐτοῦ ὀρϑῶς ἔχοι προσφέροντα εἰπεῖν, οὐδὲ τοῦτο, ὡς ἕτερα καὶ ἀλλότρια λεγόμενα, καὶ αὕτη δὴ ἡ αἰτία ἄλογόν τε καὶ ἄγνωστον αὐτὸ ποιοῖ;

ΘΑ]. Μέμωνημαι.

Σ Ὁ. [ἮὮἮ οὖν ἄλλη τις ἢ αὕτη ἡ αἰτία τοῦ μονο- εὐδές τι καὶ ἀμέριστον αὐτὸ εἶναι; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐχ ὁρῶ ἄλλην.

ΘΈΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν δὴ φαίνεται

ΣΦ. Οὐχοῦν εἰς ταὐτὸν ἐμπέπτωκεν ἡ δυλλαβὴ εἶδος ἐκείνῳ, εἴπερ μέρη τε μὴ ἔχει καὶ μία ἐστὶν ἰδέα;

ΘΈΑΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

2060

08 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 194

Σ,), Εἰ μὲν ἄρα πολλὰ στοιχεῖα ἡ συλλαβή ἐστιν καὶ ὅλον τι, μέρη δ᾽ αὐτῆς ταῦτα, ὁμοίως αἵ τὲ συλλα- βαὶ γνωσταὶ καὶ ῥηταὶ καὶ τὰ στοιχεῖα, ἐπείπερ τὰ πάντα μέρη τῷ ὅλῳ ταὐτὸν ἐφάνη.

ΘΕΑΙ. | Καὶ μάλα.

ΣΩ, Εἰ δέ γε ἕν τε καὶ ἀμερές, ὁμοίως μὲν συλλαβή,. ὡσαύτως δὲ στοιχεῖον ἄλογόν τὲ καὶ ἄγνω- στον᾽ ἡ γὰρ αὐτὴ αἰτία ποιήσει αὐτὰ τοιαῦτα.

ΘΕΑΙ. Οὐκ ἐγ ἄλλως εἰπεῖν.

Σ᾿, Τοῦτο μὲν ἄρα μὴ ἀποδεχώμεϑα, ὃ ὃς ἂν λέγῃ συλλαβὴν μὲν γνωστὸν καὶ ῥητόν, στοιχεῖον δὲ τοὐ- νωντίον.

ΘΕΑῚ, ΜἝὩηὴ γάρ, εἴπερ τῷ λόγῳ πειϑόμεϑα.

Σ(, | Τί δ᾽ αὖ; τοὐναντίον λέγοντος ἀρ’ οὐ μᾶλλον ἂν ἀποδέξαιο ἐξ ὧν αὐτὸς σύνοισθα σαυτῷ ἐν τῇ τῶν γραμμάτων μαϑήσει;

ΘΕΑΙ. Τὸ ποῖον;

Σῷ,. Ὡς οὐδὲν ἄλλο μανϑάνων διετέλεσας ἢ τὰ στοιχεῖα ἔν τε τῇ ὄψει διαγιγνώσκειν πειρώμενος καὶ ἐν τῇ ἀκοῇ αὐτὸ καϑ'᾿ αὑτὸ ἕκαστον, ἵνα μὴ ἡ ϑέσις σε ταράττοι λεγομένων τὲ καὶ γραφομένων.

ΘΕΑΙ. ᾿“ληϑέστατα λέγεις.

ΣΩ, Ἐν δὲ κιϑαριστοῦ τελέως μεμαϑηκέναι μῶν ἄλλο τι ἦν ἢ τὸ τῷ φϑόγγῳ | ἑκάστῳ δύνασϑαι ἐπα- κολουϑεῖν, ποίας χορδῆς εἴη" ἃ δὴ στοιχεῖα πᾶς ἂν ὁμολογήσειε μουσικῆς λέγεσϑαι;

ΘΈΑΙ. Οὐδὲν ἄλλο.

ΣΩ. Ὧν μὲν ἄρ᾽ αὐτοὶ ἔμπειροί ἐσμεν στοιχείων καὶ συλλαβῶν, εἰ δεῖ ἀπὸ τούτων τεχμαίρεσϑαι καὶ εἰς τὰ ἄλλα, πολὺ τὸ τῶν στοιχείων γένος ἐναργεστέραν

109 ΘΕΛΙΤΉΤΟΣ, 609

τε τὴν γνῶσιν ἔχειν φήσομεν καὶ κυριωτέραν τῆς συλλα- βῆς πρὸς τὸ λαβεῖν τελέως ἕκαστον μάϑημα, καὶ ἐάν τις φῇ συλλαβὴν μὲν γνωστόν, ἄγνωστον δὲ πεφυκέναι στοιχεῖον, ἑκόντα ἢ ἄκοντα παίξειν ἡγησόμεϑ' αὐτόν.

ΘΈΑΙ. Κομιδῇ μὲν οὖν.

ΧΙΠ. | Σὼ, ᾿“λλὰ δὴ τούτου μὲν ἔτι κἂν ἄλλαι φανεῖεν ἀποδείξεις. ὡς ἐμοὶ δοκεῖ" τὸ δὲ προκείμενον μὴ ἐπιλαϑώμεϑα δι᾽ αὐτὰ ἰδεῖν, ὅτι δή ποτε καὶ λέ- γεται τὸ μετὰ δόξης ἀληϑοῦς λόγον προσγενόμενον τὴν τελεωτάτην ἐπιστήμην γεγονέναι.

ΘΕΑΙ. Οὐκοῦν χρὴ ὁρᾶν.

Σέδ. Φέρε δή, τί ποτὲ βούλεται τὸν λόγον ἡμῖν σημαίνειν; τριῶν γὰρ ἕν τί μοι δοκεῖ λέγειν.

ΘΕΑΙ. Τίνων δή;

Σ,ίδ, Τὸ μὲν πρῶτον εἴη ] ἂν τὸ τὴν αὑτοῦ διά- νοιαν ἐμφανῆ ποιεῖν διὰ φωνῆς μετὰ ῥημάτων τε καὶ ὀνομάτων, ὥσπερ εἰς κάτοπτρον ἢ ὕδωρ τὴν δόξαν ἐκ- τυπούμενον εἰς τὴν διὰ τοῦ στόματος ῥοήν. ἢ οὐ δοκεῖ ὅοι τὸ τοιοῦτον λόγος εἶναι;

ΘΕΙ͂ΑΙ. Ἔμοιγε. τὸν γοῦν αὐτὸ δρῶντα λέγειν φαμέν.

Σ, Οὐκοῦν τοῦτό γε πᾶς ποιεῖν δυνατὸς ϑᾶττον ἢ σχολαίτερον, τὸ ἐνδείξασθαι τί δοκεῖ περὶ ἑκάστου αὐτῷ, ὃ μὴ ἐνεὸς ἢ κωφὸς ἀπ᾽ ἀρχῆς" καὶ οὕτως ὅσοι τι ὀρϑὸν δοξάξουσι, πάντες αὐτὸ μετὰ ] λόγου φανοῦν- ται ἔχοντες, καὶ οὐδαμοῦ ἔτι ὀρϑὴ δόξα χωρὶς ἐπιστή- μης γενήσεται.

ΘΕΙΑΙ. ᾿“Ζληϑῆ.

Σ᾿, Μὴ τοίνυν ῥαδίως καταγιγνώδσκωμεν τὸ μη- δὲν εἰρηκέναι τὸν ἀποφηνάμενον ἐπιστήμην ὃ νῦν σκο-

ῬΙΑΤΟΙ͂ 24

201

910 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 196

ποῦμεν. ἴσως γὰρ ὃ λέγων οὐ τοῦτο ἔλεγεν, ἀλλὰ τὸ ἐρωτηϑέντα τί ἕκαστον δυνατὸν εἶναι τὴν ἀπόκρισιν διὰ τῶν στοιχείων ἀποδοῦναι | τῷ ἐρομένῳ.

ΘΕΑΙ. Οἷον τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;

Σῷ. Οἷον καὶ Ἡσίοδος περὶ ἁμάξης λέγει τὸ ἕκα- τὸν δέ τε δούραϑ᾽ ἁμάξης. ἃ ἐγὼ μὲν οὐκ ἂν δυναί- μὴν εἰπεῖν, οἶμαι δὲ οὐδὲ σύ᾽ ἀλλ᾽ ἀγαπῷμεν ἂν ἐρω- τηϑέντες ὅτι ἐστὶν ἅμαξα, εἰ ἔχοιμεν εἰπεῖν τροχοί, ἄξων. ὑπερτερία., ἄντυγες, ζυγόν.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Σ,(Ὁ. Ὁ δέ γε ἴσως οἴοιτ᾽ ἂν ἡμᾶς, ὥσπερ ἂν τὸ σὸν ὄνομα ἐρωτηϑέντας καὶ ἀποχρινομένους κατὰ συλλα- βήν, γελοίους εἶναι, [ ὀρθῶς μὲν δοξάξοντας καὶ λέγον- τας ἃ λέγομεν, οἰομένους δὲ γραμματικοὺς εἶναι καὶ ἔχειν τὲ καὶ λέγειν γραμματικῶς τὸν τοῦ Θεαιτήτου ὀνό- ματος λόγον᾽ τὸ δ᾽ οὐκ εἶναι ἐπιστημόνως οὐδὲν λέγειν, πρὶν ἂν διὰ τῶν στοιχείων μετὰ τῆς ἀληϑοῦς δόξης ἕκα. στον περαίνῃ τις, ὕπερ καὶ ἐν τοῖς πρόσϑε που ἐρρήϑη.

ΘΕΑΙ. ᾿Ερρήϑη γάρ.

Σ(). Οὕτω τοίνυν καὶ περὶ ἁμάξης ἡμᾶς μὲν ὁρ- ϑὴν ἔχειν δόξαν, τὸν δὲ διὰ τῶν ἑκατὸν ἐκείνων δυνά-

Ο μενον διελϑεῖν αὐτῆς τὴν | οὐσίαν, προσλαβόντα τοῦτο,

ῃ

λόγον τε προσειληφέναι τῇ ἀληϑεῖ δόξῃ καὶ ἀντὶ δοξα- στικοῦ τεχνικόν τε καὶ ἐπιστήμονα περὶ ἁμάξης οὐσίας γεγονέναι, διὰ στοιχείων τὸ ὅλον περάναντα.

ΘΕΙ͂ΑΙ. Οὐκοῦν εὖ δοκεῖ σοι, ὦ Σώκρατες;

ΣΩ, Εἰ σοί, ὦ ἕταῖρε, δοκεῖ, καὶ ἀποδέχει τὴν διὰ στοιχείου διέξοδον περὶ ἑκάστου λόγον εἶναι, τὴν δὲ κατὰ συλλαβὰς ἢ καὶ κατὰ μεῖξον ἔτι ἀλογίαν, τοῦτό μον λέγε, ἵν᾽ 1 αὐτὸ ἐπισκοπῶμεν.

197 ΘΕΑΛΙΤΉΤΟΣ. 311

ΘΕΙ͂ΑΙ. ᾿“λλὰ πάνυ ἀποδέχομαι.

Σῷ, Πότερον ἡγούμενος ἐπιστήμονα εἷναι ὃντιν- οὖν ὁτουοῦν, ὅταν τὸ αὐτὸ ὁτὲ μὲν τοῦ αὐτοῦ δοκῇ αὐτῷ εἶναι, τοτὲ δὲ ἑτέρου, ἢ καὶ ὅταν τοῦ αὐτοῦ τοτὲ μὲν ἕτερον, τοτὲ δὲ ἕτερον δοξάζξῃ;

ΘΕΑΙ. Μὰ 4Φ οὐκ ἔγωγε.

Σ᾿, Εἶτα ἀμνημονεῖς ἐν τῇ τῶν γραμμάτων μα- ϑήσει κατ᾽ ἀρχὰς σαυτόν τε καὶ τοὺς ἄλλους δρῶντας αὐτά;

ΘΕΑΙ. Ὦρα λέγεις τῆς αὐτῆς συλλαβῆς τοτὲ μὲν ἕτερον, τοτὲ δὲ [ ἕτερον ἡγουμένους γράμμα, καὶ τὸ αὐτὸ τοτὲ μὲν εἰς τὴν προσήκουσαν, τοτὲ δὲ εἰς ἄλλην τιϑέντας συλλαβήν;

Σ,ῷ. Ταῦτα λέγω.

ΘΕΑΙ. Μὰ 4 οὐ τοίνυν ἀμνημονῶ, οὐδέ γέ πὼ ἡγοῦμαι ἐπίστασϑαι τοὺς οὕτως ἔχοντας.

Σ, Τί οὖν; ὅταν ἐν τῷ τοιούτῳ καιρῷ Θεαίτη- τον γράφων τις ϑῆτα καὶ εἶ οἴηταί τε δεῖν γράφειν καὶ γράψῃ, καὶ αὖ | Θεόδωρον ἐπιχειρῶν γράφειν ταῦ καὶ εἶ οἴηταί τε δεῖν γράφειν καὶ γράψῃ, ἄρ᾽ ἐπίστα- σϑαι φήσομεν αὐτὸν τὴν πρώτην τῶν ὑμετέρων ὀνο- μάτων συλλαβήν;

ΘΈΑΙ. .4λλ᾽ ἄρτι ὡμολογήσαμεν τὸν οὕτως ἔχοντα «αήπω εἰδέναι.

ΟΣΩ, Καωλύει οὖν τι καὶ περὶ τὴν δευτέραν συλλα- βὴν καὶ τρίτην καὶ τετάρτην οὕτως ἔχειν τὸν αὐτόν,

ΘΈΑΙ. Οὐδέν γε.

ΣΩ, ἦδρ᾽’ οὖν τότε τὴν διὰ στοιχείου διέξοδον ἔχων γράψει Θεαίτητον μετὰ ὀρϑῆς δόξης, ὅταν ἑξῆς

γράφῃ; 94:

208

512 ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ 198 ΘΙΕΑΙ. 47λον δή.

Β Σ λ. [Οὐκοῦν ἔτι ἀνεπιστήμων ὥν, ὀρϑὰ δὲ δοξά- ἕξων. ὥς φαμεν; ΘΙΕΑΙ. Ναί.

Σι(δ, “όγον γε ἔχων μετὰ ὀρϑῆς δόξης. τὴν γὰρ διὰ τοῦ στοιχείου ὁδὸν ἔχων ἔγραφεν, ἣν δὴ λόγον ὡμολογήσαμεν.

ΘΕΑΙ. ᾿“ληϑῆ.

ΣΩ, Ἔστιν ἄρα, ὦ ἑταῖρε, μετὰ λόγου ὀρϑὴ δόξα, ἣν οὔπω δεῖ ἐπιστήμην καλεῖν.

ΘΆΑΙ. Κινδυνεύει.

ΧΙΠΠΠ. ΣΩ. Ὄναρ δή, ὡς ἔοικεν, ἐπλουτήσαμεν οἰηϑέντες ἔχειν τὸν ἀληϑέστατον ἐπιστήμης λόγον. ἢ μήπω κατηγορῶμεν;: ἴσως γὰρ οὐ τοῦτό τις αὐτὸν δριεῖ-

Ο ται, ἀλλὰ τὸ λοιπὸν εἶδος τῶν τριῶν, ὧν ἕν γέ τι ἔφαμεν λόγον ϑήσεσϑαι τὸν ἐπιστήμην δριξόμενον δό- ἕαν εἶναι ὀρϑὴν μετὰ λόγου.

ΘΆΑΙ. Ὀρϑῶς ὑπέμνησας" ἔτι γὰρ ἕν λοιπόν. τὸ μὲν γὰρ ἦν διανοίας ἐν φωνῇ ὥσπερ εἴδωλον, τὸ δ᾽ ἄρτι λεχϑὲν διὰ στοιχείου ὁδὸς ἐπὶ τὸ ὅλον" τὸ δὲ δὴ τρίτον τί λέγεις;

Σ Ὁ, Ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ εἴποιεν, τὸ ἔχειν τι δη- μεῖον εἰπεῖν ᾧ τῶν ἁπάντων διαφέρει τὸ ἐρωτηϑέν..

ΘΈΑΙ. Οἷον τίνα τίνος ἔχεις μοι λόγον εἰπεῖν;

" ΣΘΩ, | Οἷον, εἰ βούλει, ἡλίου πέρι ἱκανὸν οἶμαί σοι εἶναι ἀποδέξασϑαι., ὅτι τὸ λαμπρότατόν ἐστι τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ἰόντων περὶ γῆν.

ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΣΩ, Λαβὲ δὴ οὗ χάριν εἴρηται. ἔστι δὲ ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, ὡς ἄρα τὴν διαφορὰν ἕχάστου ἂν λαμ-

199 ΘΕΔΛΙΤΉΤΟΣ. τὺ

βάνῃς ἧ τῶν ἄλλων διαφέρει. λόγον, ὥς φασί τινες, λήψει" ἕως δ᾽ ἂν κοινοῦ τινος ἐφάπτῃ; ἐχείνων πέρι σοὶ ἔσται ὃ λόγος ὧν ἂν ἡ κοινότης ἧ.

ΘΕΑΙ. Μανϑάνω" | καί μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν λό- γον τὸ τοιοῦτον καλεῖν.

Σ, Ὃς δ᾽ ἂν μετ’ ὀρϑῆς δόξης περὶ ὁτουοῦν τῶν ὄντων τὴν διαφορὰν τῶν ἄλλων προσλάβῃ. αὐτοῦ ἐπιστήμων γεγονὼς ἔσται, οὗ πρότερον ἦν δοξαστής.

ΘΕΑΙ. Φαμέν γε μὴν οὕτω.

Σ Ὁ, Νῦν δῆτα, ὦ Θεαίτητε, παντάπασιν ἔγωγε. ἐπειδὴ ἐγγὺς ὥσπερ δσκιαγραφήματος γέγονα τοῦ λεγο- μένου, ξυνίημι οὐδὲ σμικρόν" ἕως δὲ ἀφεστήκη πόρρω- ϑεν. ἐφαίνετό τί μοι λέγεσϑαι.

ΘΕΑΙ. Πῶς τί τοῦτο;

᾿ Σῶ. Φράσω, ἐὰν οἷός τε γένωμαι. ὀρϑὴν ἔγωγε ἔχων δόξαν περὶ σοῦ, ἐὰν μὲν προσλάβω τὸν σὸν λόγον, γιγνώσκω δή σε. εἰ δὲ μή. δοξάξω ᾿λνόδε

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σ, . “όγος δέ γε ἦν ἡ τῆς σῆς ἘΈΡΕΡΕΟΣΩ ἑρμηνεία.

ΘΕΑΙ. Οὕτωο.

ΣΩ, Ἡνίχ᾽ οὖν ἐδόξαξον μόνον, ἄλλο τι ᾧ τῶν ἄλλων διαφέρεις. τούτων οὐδενὸς ἡπτόμην τῇ διανοίᾳ:

ΘΕΙ͂ΑΙ. Οὐκ ἔοικεν.

Σ᾿, Τῶν κοινῶν τι ἄρα διενοούμην, ὧν οὐδὲν σὺ μᾶλλον ἤ τις ἄλλος ἔχει.

ΘΈΑΙ. | ᾿Ζνάγκη.

Σὰ. Φέρε δὴ πρὸς Ζ]΄ιός" πῶς ποτε ἐν τῷ τοιούτῳ σὲ μᾶλλον ἐδόξαζον ἢ ἄ νοούμενον ὡς ἔστιν οὗτος Θεαίτητος, ὃς ἂν ἦ τε ἄν

ἄλλον ὁντινοῦν; ϑὲς 768 μξ διά:

Ε

209

Β

514 ΠΛΆΤΩΝΟΣ 900

ϑρωπος καὶ ἔχῃ ῥῖνα καὶ ὀφθαλμοὺς καὶ στόμα καὶ οὕτω δὴ ἕν ἕκαστον τῶν μελῶν. αὕτη οὖν ἡ διάνοια ἔσϑ᾽ ὅτι μᾶλλον ποιήσει μὲ Θεαίτητον ἢ Θεόδωρον διανοεῖσθαι, ἢ τῶν λεγομένων Μυσῶν τὸν ἔσχατον;

ΘΕΑΙ. Τί γάρ;

Σ Δ), ᾿4λλ᾽ ἐὰν δὴ μὴ μόνον τὸν ἔχοντα ῥῖνα καὶ ὀφθαλμοὺς διανοηϑῶ, ἀλλὰ χαὶ τὸν σιμόν τε καὶ ἐξόφϑαλμον, μή τι σὲ αὖ μᾶλλον δοξάσω ἢ ἐμαυτὸν ἢ ὅσοι τοιοῦτοι;

ΘΕΑΙ. Οὐδέν.

ΣΚ), ᾿4λλ᾽ οὐ πρότερόν γε, οἶμαι, Θεαίτητος ἐν ἐμοὶ δοξασϑήσεται, πρὶν ἂν ἡ σιμότης αὕτη τῶν ἄλλων σιμοτήτων ὧν ἐγὼ ἑἕξώρακα διάφορόν τι μνημεῖον παρ᾽ ἐμοὶ ἐνσημηναμένη κατάϑηται, καὶ τἄλλα οὕτω ἐξ ὧν εἰ σύ" ἣ ἐμέ, καὶ ἐὰν αὔριον ἀπαντήσω, ἀναμνήσει καὶ ποιήσει ὀρϑὰ δοξάξειν περὶ σοῦ.

ΘΕΑΙ. ᾿Ζληϑέστατα.

Σ,, Περὶ τὴν διαφορότητα ἄρα καὶ ἡ ὀρϑὴ δόξα ἂν εἴη ἑκάστου πέρι.

ΘΕΑΙ. ΦΦαίνεταί γε.

ΣΩ,. Τὸ οὖν προσλαβεῖν λόγον τῇ ὀρϑῇ δόξῃ τί ἂν ἔτι εἴη; εἰ μὲν γὰρ προσδοξάσαι λέγει ἣ διαφέρει τι τῶν ἄλλων. πάνυ γελοία γίγνεται ἡ ἐπίταξις.

ΘΕΑΙ. Πῶς;

ΣΩ,. Ὧν ὀρϑὴν δόξαν ἔχομεν ἣ τῶν ἄλλων δια- φέρει. τούτων προσλαβεῖν κελεύει ἡμᾶς ὀρϑὴν δόξαν ἣ τῶν ἄλλων διαφέρει. καὶ οὕτως ἡ μὲν σκυτάλης ἢ ὑπέρου ἢ ὅτου δὴ λέγεται περιτροπὴ πρὸς | ταύτην τὴν ἐπίταξιν οὐδὲν ἂν λέγοι, τυφλοῦ δὲ παρακέλευσις ἂν καλοῖτο δικαιότερον" τὸ γάρ, ἃ ἔχομεν, ταῦτα προσ-

201 ΘΕΛΔΙΤΉΤΟΣ, τ Ὁ

λαβεῖν κελεύειν, ἵνα μάϑωμεν ἃ δοξάξομεν, πάνυ ψεν- “ναίως ἔοικεν ἐσκοτωμένῳ.

ΘΙΑΙ. δἰ δέ γε --- τί νῦν δὴ ὡς ἕτερον ὑπέϑου:

Σ (δ, Εἰ τὸ λόγον, ὦ παῖ, προσλαβεῖν γνῶναι κε- λεύει, ἀλλὰ μὴ δοξάσαι τὴν διαφορότητα, ἡδὺ χρῆμ᾽ ἂν εἴη τοῦ καλλίστου τῶν περὶ ἐπιστήμης λόγου. τὸ γὰρ γνῶναι ἐπιστήμην που λαβεῖν ἐστιν. ἢ ] γάρ;

ΘΕΑΙ. Ναί.

Σ,ὼ. Οὐκοῦν ἐρωτηϑείς. ὡς ἔοικε. τί ἐστιν ἐπι- στήμη. ἀποχρινεῖται ὅτι δόξα ὀρϑὴ μετὰ ἐπιστήμης δια- φορότητος. λόγου γὰρ πρόσληψις τοῦτ᾽ ἂν εἴη κατ᾽ ἐκεῖνον.

ΘΕΑΙ. Ἔοικεν.

Σ,, Καὶ παντάπασί γε εὔηϑες, ξητούντων ἡμῶν ἐπιστήμην. δόξαν φάναι ὀρϑὴν εἶναι μετ᾽ ἐπιστήμης εἴτε διαφορότητος εἴτε ὁτουοῦν. οὔτε ἄρα αἴσϑησις, ὦ Θεαίτητε, οὔτε δόξα ἀληϑὴς οὔτε μετ᾽ ἀληϑοῦς δό- ξης λόγος Ϊ προσγιγνόμενος ἐπιστήμη ἂν εἴη.

ΘΕΑΙ. Οὐκ ἔοικεν.

Σῷ. Ἦ οὖν ἔτι κυοῦμέν τι καὶ ὠδίνομεν, ὦ φίλε, περὶ ἐπιστήμης. ἢ πάντα ἐχτετόκαμεν;

ΘΕΑΙ. Καὶ ναὶ μὰ 41 ἔγωγε πλείω ἢ ὅσα εἶχον ἐν ἐμαυτῷ διὰ σὲ εἴρηκα.

ΣΦ, Οὐκοῦν ταῦτα μὲν πάντα ἡ μαιευτικὴ ἡμῖν τέχνη ἀνεμιαῖά φησι γεγενῆσϑαι καὶ οὐκ ἄξια τροφῆς;

ΘΕΔΙ. Παντάπασι μὲν οὖν.

ΧΙΙΝ. Σῶ. ᾿Εὰν τοίνυν ἄλλων μετὰ ταῦτα ἐγ- κύμων ἐπιχειρῇς γίγνεσθαι, ὦ Θεαίτητε, ἐάντε | γέγνῃ. βελτιόνων ἔσει πλήρης διὰ τὴν νῦν ἐξέτασιν, ἐάντε κενὸς ἧς, ἧττον ἔσει βαρὺς τοῖς συνοῦσι καὶ ἡμερώ-

210

τοσοῦτον γὰρ μόνον ἣ ἐμὴ τέχνη δύνναια π δὲ οὐδέν, οὐδέ τι οἶδα ὧν οἵ ἄλλοι, ὅσοι ἀνα ϑαυμάσιον ἄνδρες εἰσί τε καὶ γεγόνασι. τὴν ὃ δὲ μαϊείαν ταύτην ἐγώ τὲ καὶ ἡ μήτηρ ἐκ ϑεοῦ ἐλάχομεν δ ἡ μὲν τῶν γυναικῶν, ἐγὼ δὲ τῶν νέων τε καὶ ἼῬΑ “ναίων καὶ ὅσοι καλοί. ] νῦν δὴν οὖν ἀπαι τ Ἰτέο Ὃν μι εἰς τὴν τοῦ βασιλέως στοὰν ἐπὶ τὴν Μελήτου γε

ἥν μὲ γέγραπται" ξἕξωϑεν δέ, ὦ Θεόδωρε, δεῦρο α ἀπαντῶμεν.

Φ Ὁ

ΒΕ τὰν ἘΠ, ᾽ς. Ψ δὲ ἄχ »Ὲν Ἃ αν ! δὰλλ Ἵ ΨΥ » ᾿ ἔ , ΓᾺ,

δον Ἡρὼ ΤΟ ἘΑῪΣ ᾽ αὶ ᾿ τι .

͵

.

Ὁρ..Ὁ ν᾿. ὰ

γάζαν τπη6 εἰ ΓΠἐϑνυρεῖς

ἱΠΠ πα Π ὦ - ἀοπιεϊποουἀπδι γον ἥ:

ατι5 αἰΐοι (δοθίείεπ δὲς ΤΟ ΠΠ6πς

ΠῚ ἐπ Βᾶπδάι νοι 150--160 ϑοἰίοι. ᾿δεδε5 Βᾶάπδάοιι {Π ἱπ [ὦ αἢ, 1 δεθωπδοπ

Ο εἰ οὔ επ υτιδ᾽ οἰπροῖπ Τά ὦ. δι

ὅπ εἰ ἀγδρενιδοεν ππὸ ον σιϑηάμν Βεϊαπδπιπα τϑοετδεῇ ἴπ αὖ: αοζοίεπεπ Βἄπδεπ απ ρρι ρος ἰῴγεν δυιπδίασς τὰῆσιιδο αν οΠππαοπὶ υἰῶσες (δεδίείε π᾿ ῬαπύυοῖἝεν Βεϊώταπξιπα αἰι5 αἴτει διοοίαεπ δὲς Ὁ ἤοπϑ

[2

αοδοέει, δία 01: αἸΤαεπιεΐπεπι σπίοτοῖίε {πὸ τπ|ὃ δαπεγπδοη Ἰΐμθεπ σοιυἄῆτοπ,. Ῥοπιρεῖῖ, εἴτις Ποϊοπίει ἢς Θέαδέ ἐπ σέαϊίεπ. Ὅοπ βοῖτα Ὀτοζοῖζος Ὠγ. στ. υ. Ὄπ ῆπ. Ἠτιξ 62 Θδδιδιιπαοη.

5. ϑαῃϊτεϊάς ΘΙ Γδιιπαοπ ἐν δική απ δόπι δεϊοηδετς ατείξθατει Βείρίο! Τοπιροεῖΐς

δετίγασιπα δὲν οτί εἰ ἄεπ ἈΗΠιτ ἀπὸ Ἠμπῆξ πα σέαϊίεπ, ἰῆτ Ἡθοτδοπ 3. ΠΟ Ττ

τὐιπῇἢ υεν ἄπο) 3:1: Ἰπα ἄγοι, τοοδεῖ δίς Βαμπῤέρηαϊοπ δὸὲτ (Ἐπετοίῖμπα Τοπιρεϊΐο, ἵπσπτοῦ ἔπι ΠΌΤ απ δίς οοἰταϊέοηδε Βοδειέιπα, δία σοταὸς δὲς Βοοπίσπτις πῖς δὶς 8:5: δδαπα δὲν 5ἰαδέὲ, ἴῆτεν Ξοθεῖβε τππὸ Ἀππ ονηιοη σοδαδὲ ἢαὲ, 31. Θατεμπα σείαπαεπ.

μι δίδεν ατι5 ατίοαγςεπ σεᾶδέοι. Ὅοη Φθοιίοῆτεν τ. ἐτὶ ἀ) δἰεθαντέῆ,. ἨϊΕ 22 Θθδίϊδιιπαοπ ἐπὶ σοτὲ ππὸ 1 Ταζοῖ.

ϑᾶγε εἶπ ἀπιδγαν τ ἄγος. Β{1δ- 3:1 ἐπέιθοτζει ὕομ δὲπὶ Θις]οῆοπ οἶπος αἴτατιογϊάγε Θέαδέ ππὸ 905 κὐδοι δ ἄγει οθες ἐπ ἴῆν, αμῇ τιπδ΄ δὸῦ Θπισαταδιπαςπ ππιὸ δὲν ἱπὶ τ οπ Ὅςπξ ἀντ: πιατιεάγ άγεη Βετα ἄδίε Τῆστα, Ῥεταασπιοπ, Ὀτίοπο, Πτοξ, δος οπτροῖ υοῖ ίδητπα΄ αἰὐἴὸς

εἰ τὸ ἐτί, ϑιαδίρ!ᾶπε ἐπὸ ΕΟ Γδππαοιι Πτἄγοπ δα οἰποίτοπ σεδδιςδέϊδεν 3: οὐϊἄπέξοτπ. 5 νι ἐς πὸ Βιιγισοίει ἐπ αἴέον τπῖδ ποῖον δεῖέ. Ὅοσπ Ὀτοζείίοι

ἧς Φ. ΤΌ εἴ ε. 5. απ Π!αας. 29 Θδδι[διιπαοπ ἐπὶ Τοχὲ τιιδ απῇ 15 Γαϊεῖπ. ἄγον" χὰ εἰπε αὐὲς Θπϑισαῆϊ υοπ ϑιᾶδιος, Σαπδίδγαζες: ᾿πὸ ἀπδοτοπ Βίϊδοτη πὠἀπεου θὲ,

-πΝ Υ̓ -

ΤΣ "ς-

ᾷ ΝΥ ΑΡ ἢ για," εν. 5

Ζ τ εξ, δια

“ἈΝ χσνν τς χε νον ΚΡΎΟΝ. ΘῊ ᾿» . ὦ ἢ ᾽ . ᾿ ρον οὐ νϑ απ τς

. τς ωἹ 4 ᾿ κι ἐμ “ “ο μ εν ͵

ν ἂν δ΄

Ηυθ Νδίιν πὰ Θεΐ[εϑυρεῖς,

ὲδὲβ “Βἄπδάγεπ. αεδεξέεέ τέ, 1.,---, ἱπ Σεϊπισαπὸ σεδηπδει ΠΕ 1.25.

-»

δεζάγϊαγίς δὲν ἩΓΜΠῚ, Ὅοη ἢν, δτιτὶ δτιἃ δρίτο. ἡ τ Θά ε δίδει ἵπ ατοθεν δίϊαοεπ εἶπε δου ἀμξῶς ἄμβετς Ἰοδεπδία σοῆαίίος ΘαῚ ἘΠ πα θὸπ δέν. Φπευίάίμπα δὲχ πραπ: Ὁοῖι ΟἸεταπι δὲ5. γι: δεσεπατέ ταῖς δεΐσπδοτοῦ ΒΟΥ ἀτσλα δοσ. τὸ βχσα Ῥετϊδηἀζείέοπι απὸ δὲς οτοβοι ϑίτόπιιπσεπ ἐπὸ᾿ ππέέσ Πτόποοῦ Εἰ 15]:

δεΐεπ, τορῶς πε δὶς Φηΐυϊάϊιπα δὸς ΠΗ οῆπε Βεδοιέππα τοατ. ὦ : ἊΣ τα μὴ Ὁῖς δοιι ῶση ἨοΙοπίόη. Ξαπὸ ππὸ Σοις, Ὅοπ θ᾽, δ ο 1 Β εἰ οὔτ.

Ἰπὶς 2Δαδίτεϊῶςεη Θθθιδεπαεπ ππὸ.2 Ἠατίοπ. παν: τς ΜΡ ἐν Βτῖπαὶ αὐ ὁπαόπὶ Ἠαιπς οἷο δητά), ΘΒ δσοπ ἀπὸ Ἠατίος ἐὰν πρηλότς ἐπα, αόπαις σεδοτηπα δοὺ δοιἤδηεπ Ἠοϊοπίεπ, ἰοιοΐς εἰπε εἰπισαποίτεϊς απ πα ἰῆτες ὈδΙξεσ. παν Ἰαδταπο πὸ Ἠϊοΐδεπα, ἤαϊς ππὸ' Θειπείπδοίοδοη, δες ππὸ σάν, δίαιδε ππὸ Εθεῖς

“

αἴαπδο, θτδοεῖς ππὸ Θοταπίίσοπ, οισεγδε ππὸ απδεῖ, Τα πὶ ππὸ Ἠαπιρ.εσιρείίε..

σεκηϊάγες δος Ῥοτοϊπίαίεη ϑίαασίεη υοπ Οπιοτίξα. Ὅοπ τ. , Ῥαξεηςῖ,. ταχτὰ ᾿ ἐ δίδὲ ἰπ στοδοπ ὅϊοοπ εἰπὸ ἰδει ἀμ ῶς αν πα δὲς αοἰξαγε ἄγει, ἐπΙδιτασί γα Π επ απὸ υοἱτ ας Φιυἑάϊαπα δὲς Ὀοτεϊπισίεις. ϑεααΐοπ Ὁοπ δὲ εὐ επἴ Ἠοϊοπ αἐοηςυεῦ Τ᾿ πῶοη δὶς 30 Πἰπαίξονι δεσοπιοατ πιὶξ Βεϊοπδότου Βευ ἀ είαπηα δεῖ εν εδεπεπ μοι} ὦ, τονε θεν, τ, Ἰοξίατοπ ππὸ τοϊ ἀγα Πἄγεπ ῬυΟδΙοπιε, δε 3.0 δεῖξε δίς Θιπετιέαπεῦ δ». Ὁπδοῖς δε ξασῇ. ᾿ ;

ὍὌϊς πιοίαϊς. 05 ΒΕΟΙΗΙΟΣ Ὦτν. Ἦ. δῶεϊδ. πτπ: 16 Εδοιϊδαπαόπ.. Βεδαήδεῖς δῖε πὶξ Ἠμτίοδοπ ἀπὸ σπδιτίς τοϊ)εσὸπ Ἡτείαῖο, [ἀγδοτὲ δὶς πππαθις ὁ Βιμπα δοῖ (τ3ςΉ, δίς δευίππηπα δὲὺ Ἰπεία ΠΣ απ δεῖς υϑοη, δαθ. δἰ πτοεῖε πτίξ [εἰπειτ. ποτ ίοδοεποι ϑηϊέοπιοπ, δὲς σιιπδοτίς δὸς τείας, ἴτε Εἰδοπ αζέοι πὸ Θεγτοεπόμπα, πίε οὐ ᾿ἰουϊ ἄγεν, ἐμπταοαι ον ἀπὸ ας ἄγεν Θαΐεπ, Ἰοιοὶς δὶς Θεταγδείζιπα ᾿δὸΣ οἰαϊϊς, ᾿ με

Εις δος Θουβοῖς δὲς ἄτδε. Ῥουϊτᾶαος δες αἰϊδεπιείπς Φεοϊοαὶϊε., Ὅοπ Ῥτοζεῖον Ὀν. 5τ. σε εῶ. ἢτὶ 49 668. ἱπι εχε ππὸ αὐ ἜΡΨΡΡΠΟΙΝ Ειδτίοτε δίς ἱπίοτοαπίοϊοπ ἀπὸ φταδίἀγ τοϊηξα οι Ῥτοδίοπις δὲς Φεοϊοαίε: δὶς σἀποξείϊέ δὲ Ὀμίξαπο, δας ΗΠπια δὲν Ὀουϑοῖς, δοδίτασδιίδιεπα, Κοταοπείο, ΖαΙδιδμη ππὸ Φτοϊίοπ, τοῦδ δᾶς ππὸ Τοϊ δδαζυστθαππα. : ; ΤῊΝ ξῖπὶ ἰαπ ειδεπ ΤὈΦΌΜΊΗΙ δὲν δεῖς, δε ῶ! ἴδεν δὲο τοϊεἔμησεπ.. δεῖ Φπίωϊαίαπα δὲν Ἰϊαξιτιο [ππ| γαΐίεπ ππδ' δὲν Τεώπὶξ αὖ δας ἀεαπιίς ἘπΙτίοθοπ, Ὅοπ Φεῆ. Ἐδσαϊοτιπαθταί Ὀτοίεῖον τ. Τὸ. ξαππῆατδι. 2. θυ αα6. ΠῚ 16 Θθθιδιπαεη. ᾿ , Εὶπ αοἰτείάγον ἘΠ δ αμῇ δίς Ξπιιοίδίνπα δὲς Ἰταξιττοὶ Πεπίγαΐέοι τἰπὸ δὲς Τεάπίξ, δὲν " δίς ᾿οοϊποιπδοῦ ἀπίστου δεῖς ϑεσδαπίε τοετδεπ, ἴδεν δίς παξιττο Πο] αι επ πδεπηαΐπ,.. δίς δίς ϑίπηο Ὀοτίδηᾶτζοιι τπὸ ϑουθοΠοπιπιπόπ; τοῖς ἴδεν, δίε Θυζπδιπαςπ, δε ππήετο στ, [άγα ἄδεν δεπ ἤαιπι ἴῃ ππαραΐπέεν εἶς αὐϑαεδτοίίοξ αδεπ, ὁΐς πιοδότπει ϑπβυλαῖεπ τοῖς δίς ξογπτοῆτε, δίς (εἰ δαῦπεη τοῖος δὶς Θαπιρ {6 τρτὸ δὲς ΚΠ, ον νος; Ἂ Ἠϊεςτεβζονάγπα πὸ Ἡτεέτεϑῖεθοη. Ὅσον Ὁτ. Φ. ἰα πἴοπ, 2. θυπασε: πὶ: 41 κἰαπτοπ., τὴν, τῳ Ξάγδετὲ δι ἀπὸ Ιεδεπδίᾳ δὶς Ὀαραάς χ ῥλθλως δὸῦ πιοδέγπει Ἠϊεοτεσιπίου αὔγιπο σα οεσατασ φῬηίἄγοεπι, ῬΒΉΠξαΠ 4}. δγοππ [ἄγοπι πὸ δίοϊσα γεπι δοδίείο, δὲς θετίείπιπα θοὰς Τθαΐον πηδ. ξαπὸ αμῇ ἔνε (δε, δίς σίοξει δὸς ἤΐεοτοβ, δίς γῃη ξα γος πὸ ἀγεπι ἄγεθ Θεγ ΗΠ 6 δέθ᾽ Ἡϊεουτοαίοτα, οπδι ἄγ δέος τοϊάγείαἴτο Φτααπίϑιπει δὸς Ἠϊδετέβ, δίς ῬΠαπ3οπ πὸ Φίετε. ἧ ἸΓπ|οτς τοϊγεία πὶ ἨμΠ ρΠ!Ι͂απϑεη. (Ὁὶε Φείτοϊδέατᾶϊοτ.) δϑεῶϑ. Ὀοτίτἄαε ατ΄ δὲς ἢ] απϑοπξιπδο, Ὅοπ Ῥτοζείον τ. Ἡ. Θιεϊἐπῆηασέπ. 2. απῇςασᾳο. ἨϊῈ 58 δἰαιτὸπ ἐπὶ Τοχί, ἐοςς Θ ΣΉΜΩΝ Βεραπδοῖς δίς Φειτεϊδορἤαποη πὸ ἰδτοι απδαι παᾶν δοίαι εἴ: τοῖς ἔπι ππιτα εἰν! Π εἰ δε. ἢἀγιςριπέϊοη, δαπιξ τπστείᾷ ἐπ απ απ! γεν 5ότηι αἰσεπιείπε δοζαγ γε Ἠεηπεπίε θεττι {{εἴπδ.

; Ἧ.

Τιϊυϊενίενεον Καταίοα αὐ τυ ΤῸ} το ητε ἀπά ροΓείτεῖϊ νουη Ὑενίασ.

ον ρα" ἂ) "ΑΡΙ ΡΝ δ ὁ ἢ, “ἀψ[ὺὺς νὰ ὁ Φ Ν

πἀπα αἴ[ες.

υω

ΡΙΔῖο. ΡΙαΐοηϊβ Ογδίγίως, Τηθδϑίως

ΡΟΝΤΙΕΊΓΘΑΙ: ΙΝΞΤΊΙΤΌΤΕ ΟΕ ΜΕΒΘΙΑΈΕνΑΙ. 5ΞΤΌΟΙΕΞ 59 Οὐξεν᾽5 ραρᾷκ

Τοποντο 5, ᾿αναῦὰᾺ

ς δον ἐκ δορός Ὁ. Ἃ τὰν

ΡΟ Ὁ

φἰΦ ν 9 . :

«ὁ ᾽ν Φ'φ'ο᾽οἷ.

λ

. ΩΣ

- τἶν κνκ τς

τα Ἐν δι τ εἶτ τ ἣ ΟΣ ὭΣ τος ἐσἤω οἷ, .'.Φ " 5: : ξ ᾽ ΧΑ » ἐδ ᾿ ΤΩΣ :::: Ἵ Φ.,. «ν᾽ 4 . φῦ

Ὁπεῖετεν τα στε ἘῚ ΣΕ δος ἜΣΞΞΣΣ ΠΑ λυ στϑτεν ᾿

πεῖς;

ἰδύότος

ΣΝ ἈΠΕ ΕΡΤΘΗΣ

ἂν τ κὸ σεσω

ὑνετῖν