Google

This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project to make the world's books discoverable online.

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover.

Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the publisher to a library and finally to you.

Usage guidelines Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the

public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying.

We also ask that you:

Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual personal, non-commercial purposes.

and we request that you use these files for

Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the use of public domain materials for these purposes and may be able to help.

Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.

* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe.

About Google Book Search

Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web a[nttp: //books . google. con/]

PLATONIS DIALOGI

SECUNDUM

THRASYLLI TETRALOGIAS DISPOSITI.

EX RECOGNITIONE

CAROLI FRIDERICI HERMANNI.

VOL. VI.

LIPSIAE SUMPTIBUS ET TYPIS B. G. TEUBNERI

MDCCCLXXIII.

^ 7)

/

2?

wv

ÁA

e»

fa

PRAEFATIO.

Sexi voluminis, quo Platonis"editio nostra cumulatur, duae partes sunt, quarum alteram nomen quamvis ementitum, alteram res et argu- mentum appendieis loco haud indignam reddere visa sunt, De priore quae praemoneam pauea sunt; quae quoniam fere omnis quum aliis plu- rimis Platonis codicibus tum optimo Parisino continetur, ad easdem cum superioribus dialogis leges recensenda erat, neque illud excusatione egere spero, quod. et singulorum libellorum ordinem ad id exemplum revocavi, quod in optimo codice exstat, et inter. hos primus Alcyoni locum suum reddidi, quam etsi in Lucianeorum potius numero legere assuevimus, ta- men nec majore jure illis quam Platonicis annumerari constat nec de- teriorem inter hos quam Axiochus vel Sisyphus auctoritatem habet; de- nique si librorum antiquitatem spectamus, multo emendatior in Platonicis quam in Lucianeis nobis tradita esse videtur. Quo in genere quum jam Vindobonensem X, eujus lectiones a Sechubarto Jacobitzius accepit, reli- quos omnes, quibus hic usus est, longe superare vidissem, Carolum Müllerum, Historiographorum Graecorum restitutorem eruditissimum, pre- cibus adii, ut Parisinos quoque libros a Bekkero in hoc dialogo pror- sus negleetos meum in usum conferret, ejusque benevolentiae non so- lum optimi 1807 sed aliorum praeter huno trium 1808. 1800. 3009 leetiones diligentissime enotatas debeo, quibus quantopere in hoc quo- que dialogo cum reliquorum normis exaequando adjutus sim, res ipsa docebit, Unum praeterea mihi indulsi, ut, quum Platonis libri tre- decim tantum Epistolas contineant, alias quinque adderem, quas iu com- muni hujus generis infamia tantum aberat ut ceterarum consortio indignas existimarem , ut illis comparandis harum ipsarum originem et indolem aliquid lucis accipere posse arbitrarer. Et prima quidem harum ex ea colleetione desumta est, quam Socratis et Socraticorum nominibus illu- sem princeps Leo Allatius Parisiis 1637, novissime Joannes Conradus Orellius Lipsiae 1815 edidit; duas idem Orellius ex Olearii editione Hist. philos. Stanleji Lips. 1711, 4. p. 322 in illam collectionem transtulit ; reliquas duas Boissonadius ex cod. Paris, 1760 in Anecdotorum Vol. Hf. p.84 et 211 recepit, unde inter nostrates quoque ab Osamno in Allg. Sehulzeitung 1832, p. 1151 et Eichstadio in progr. Jenensi 1833 repe- liae sunt, easdemque tractavit Scheibius in Zeitschr. f. d, Alterth. 1845, p. 214.

a*

IV | PRAEFATIO.

De posteriore parte amplior disputandi materia est; quo tamen priusquam transeam, per prioris partis libellos quibus in locis ἃ supe- riorum editorum lectionibus discesserim, , solita brevitate subjiciam: Epist. 1, p. 300 B ἐγὼ ovv P, ἐγὼ μὲν ovy» VBST. — P. 309 D τρα- γωδιοποιῶν P et V, τραγῳδοποιῶν BST; cf. Apol. p. 18 D. — Epist. II, E 311 D τοὺς ἔμπροσθεν H, τοῖς Eze. VBST cum libris, quasi ab ἐξείέῃ pendeat: id vero quum αὐτοῖς secum habeat, attractione scri- ptorem uti noluisse indicat, Exemplorum apud Heind. ad Gorg. p. 119 alia causa est, — P. 311 E καὶ λόγον post δόξαν inserui ex P aliisque multis, quorum ut VBST auctoritatem spernerent, haud scio an ea re in- ducti sint, quod τὴν ἀληϑινὴν δόξαν juugebant; at opinor τὴν ἀληϑι- viv ut p. 322 E ad φιλοσοφέαν potius referendum est, quo facto δό- ξαν καὶ λόγον eo aptius jungemus, quo manifestius haec ad antecedens βελτέω λέγεσθαι respiciunt, Parisinum non facile otiosas voces admit- tere sequentia docent, ubi p. 812 A δὴ post ἕνα moxque μὲν post τι- ponevog vulgo positum omittit; ego vero ejusdem auctoritatem sequi non magis dubitavi, quam p. 312 C in διεσκόπειρ καὶ ἄλλους pro ἄλ- Aog, quorum, modo Ot, pro O tL correxeris, egregia sententia existe!: id ipsun quod alios quoque dinoscere callebas, sapientiae speciem tibi afferet. inferius demum p. 318 D vel invito illo eorum exempla secutus, qui οὐ ante ταῦτ᾽ ἔσται ignorant, negationem a deliberandi vi prorsus alienam circumscripsi, nec p. 314 E levi correctura abstinui, quae ἀφείης pro ἀφέης scribendo obliquitatem orationis commode restituit ; ἀφῇς enim, quod apud Stephanum est, antegresso sí non convenit. — Epist. III, p. 815 B οὔτι δὴ P et Schneiderus, μὴ ὅτι δὴ VBST, eo- dem sensu, sed ut propter id ipsum nulla causa sit optimi libri lectio- nem ab aliis quoque firmatam rejiciendi; οὗ, nos quoque ad Lucian. Hist. consecr, p. 182. Ibidem δυσμάϑειαν pro δυσμαϑέαν constantiae dedi, de qua dictum ad Menon. p. 88 A, eademque duce p. 816 C περὶ σὲ scripsi pro πϑρέ σε, quod Platoni non magis concedendum arbitra- bar, quam Reip. V. p. 473 E ἐπί ce concessit Lehrsius Quaest. ep. p. 110; p. 317 A autem μεταπέμψασθαι pro μεταπέμψεσϑαι revocari cum Stallb, et Schneid. ipsius Par. testimonium jussit, cui non intelligebam cur reliqui editores hio minus quam p. 338 A tribuendum censuissent, ubi prorsus eadem aorisüi causa est. — Epist. IV solum ἀνδρείᾳ pro ἀνδρίᾳ solito more corrigendum erat; neo Epist. V quicquam offendit praeter ἔστιν p. 322 A post δἰπεῖν ex sola Cornarii conjectura interpo- situm, quo sublato genuinam infinitivi vim imperativam instaurasse mihi videor; Epist. VI autem p. 322 E μὲν ante ἀμελεῖν Parisini certe au- ctoritas sustulit; ex eodemque Epist. VII, p. 324 D libenter cum Schnei- dero recepi χρυσὸν pro χρυσῆν, quo solemnem proverbii formulam laedi jam Hemsterh. ad Lucian. T. III. p. 334 Bip. intellexit. — Ibid. p. 326 D τυραννέδας P et B, εἰς τυραννέδας VST, manifesta interpolatione, quam legiüma verbi μεταβάλλειν structura lateret; of. Schneider. ad Rempubl, T. III. p. 78 nosque Spec. Plutarch. Superst, p. 28. — P. 320 E τὴν τότε P, τῶν τότε τὴν εἰς Σικελίαν ἐμὴν ἄφιξιν VBST;

PRAEFATIO. v

at non eorum, quae tum, sed quae posterius Dio gessit, causa in primo Platonis itinere posita erat; nec simpliciter adventus, sed superior ad- ventus spectatur. — P. 327 C αὐτοῦ pro αὑτοῦ βίον non VBS tautum, sed etiam codices longe plurimi praebuerunt; p. 928 C autem quod in libris est λόγος non equidem cum Vulg. in λόγῳ, attamen in λόγοις mutandum censui, quia nimis absonum videbatur hominem ipsum λόγον τινὰ dici, neque oppositum ἔργον ἀνϑάψασϑαι verbis alium locum concedebat, quam quo homo illia uteretur vel excelleret; τὸς enim cum emphasi dici neminem fugiet, ut Leg. IV. 7: καὶ πολλοῖς τισὶν ἔδοξεν εἷ- ναι tég, Eurip. Ion. 596, Heraclid. 978 etc, — P. 320 A πολλοῦ καὶ δεήσει P, πολλοῦ ye καὶ δεήσει VBST; at abesse quoque particulam posse docet, Theaetet, c. 27. — P. 829 C τούτων ὡς πάντων P, ὡς τούτων ἁπάντων VBST. — P. 330 € λέγω δὴ τάδε ἐγώ . . . πρὸς ὑγιείαν ὅτι χρὴ H, πρὸς ὑγιείαν ἄλλο τι χρὴ VBST cum libris, sed suuctura prorsus inconcinna et scabra, praesertim quum pronomen ἐγὼ ab antecedenti λέγω revulsum in novi membri principio posuerint ;

quo equidem sejuncto reliqua quantum possem minima mutatione ad eam sententiam redegi, quam jam Ficinus interpretando expressit: reor equi- dem, hominem consulentem aegroto . . . inprimis hoc suadere debere, ui vivendi modum mutet etc. — P. 931 D ξῇν μὲν τὸ H, ξῇν μέντοι τὸ VBST; at TO a Par. aliisque multis abest, quo quum "aegre careamus, satius visum est TOL tollere, ut μὲν inferius respondentia sibi habeat πορευϑεὶς δὲ ὡς λέγομεν X. t. À4. — P. 332 C παρὰ τοῦ πατρὸς P et B, παρὰ πατρὸς VST, minus commode, quia non pater qua talis, sed certum hominis ingenium respicitur. — P. 333 B τὰ ante ἐν ὀλί- jo, quia temporis notatio ad ἐκπεράνωμεν potius quam ad πράγματα pertinet, circumscripsi; Plato festinans gravissimas res paucis verbis perstringit. — P. 335 B ἡδονὴν ποριεῖν P et B, ἐκποριεῖν VST, pro- miscuo usu, ut Gorg. c. 78, quem sola codd, auctoritas discernat; dein- ceps vero τοὐμπίπλασϑαι H vel contra libros, quorum plurimi ipseque Par. μὴ πίμπλασϑαι habent; iidem tamen non ut VBST τῷ sed τοῦ μὴ πέμπλασϑαι offerunt aliique ipsum μὴ omittunt, unde meam lectio- nem eo fidentius exseulpsi, quo saepius ἐμπέμπλασϑαι vel optimis in codicibus exstare certum est, Libidinosus quomodo illud amplecti pos- set, quo cupidines suas non satiatum iri sciret, vel quae voluptas non explenda cupidine crearetur, numquam intellexi; nec Sehneiderum pro- basse jam ipsius lectio τοῦ πίμπλασθαι docet; hoc enim ipsum est,

quod voluptuosus sibi περὲ τὴν ἀνδραποδώδη ἡδονὴν πορίέξειν stu- det; nisi quod compositum huic sententiae pariter ac librorum vestigiis magis convenire arbitror. — P. 835 E ἐπὶ τὸ ante Συρακούσας ana- coluthon efficere planum est; id vero non scriptori tribuo, qui quid pro- xime sequi vellet, probe nosset, sed librario, qui praecedentibus οὐκ ἄν ποτε im ἄλλο γε σχῆμα eandem praepositionem respondere debere existimaret; itaque cireumscripsi, — P. 336 B πικρότατον, πικρώ- τατον VBST; at cf. Leg. 11 extr. — P. 330 C γιγνόμενον pro γιγνό- μενα scribendum esse Stephanus intellexit, nec Turicensibus improban-

vi PRAEFATIO.

tibus, quia pluralis omnino non habet quo referatur; leni igitur muta- tioni locum negare amplius nolui, — P. 840 A y&Q τοι πάλιν H, γὰρ τὸ πάλαι VBST, .quod tamen σέσωσμαι potius quam ἐσαϑην postulare arbitror; neque omnino erat, cur Plato se dudwm ex tertio itinere re- diisse urgeret; recepi igitur quod sententiae unice convenit, nec sine omni codicum subsidio, quorum duo certe παάλεν pro πάλαι exhibent ; idque Sehneiderum quoque amplexum esse gaudeo, — P. 840 B ἀγεν- νὴς VBS, ἀγενὴς T haud scio an typothetee errore; hoc enim genus tantum e£. natales signiflcari recte vidit Stallb. ad Phileb. p. 183. — D. 840 C πᾶσιν H et Schneiderus ; πᾶσι VBST; at hiatui equidem excusa- tionem non invenio. — P. 343 A ὑπ᾽ αὐτοῦ post νενοημένα BST omi- serunt, quia in P et £ ad margiuem amandata sunt; id vero si ab ea- dem manu factum est, non glossematis magis quam omissionis suspi- cionem movet; merito igitur Schneiderus vocabula ad sententiam aptis- Sima revocavit. — P. 344 A εὐμάϑεια H, εὐμαϑία VBST; cf, p. 815 C. — P. 847 D ἀντιλέγειν H, τι λέγειν VBST: at P multique alii codices ὅτε λέγειν exhibent, jn quo longioris verbi vestigia agnoscere mihi videor. — P. 349 E εὐνοεῖν H et Schneiderus, evvotsiv VBST, ne varietate quidem lectionis annotata; nihilo tamen magis librario quam typothetae hunc errorem tribuam. — P. 350 C παρακαλεῖν αὐτὸν P et B, παρακαλεῖν VST; mihi tamen, etsi abesse subjectum possit, legitima structura cum optimi codicis testimonio conjuncta praevalere debere visa est. — Epistolae VIII praescriptionem cum ipso principio conjungere eo minus dubitavi, quo magis Epist. III editores in eodem structurae genere consentiunt; praetereaque p. 355 A ἂν post εἶπεν cum Siallbaumio in- serui et vicissim p. 350 D νῦν a τῶν ἀεὶ περυσινῶν ἀρχόντων men- tione prorsus alienum circumscripsi; in reliquis autem ea tantum tenus Turicenses reliqui, ut p. 358 E ἀπαντᾷ suspicionis nota afficerem et p. 361 D eum Par. et Schneidero αὐτῶν ἐγὼ pro ἐγὼ αὐτῶν scribe- rem; de περὶ σὲ p.302 E cf, ad p. 316 C. In iis demum, quas aliunde petitas primus adjeci, paulo plus mihi licere ratus Epist. XIV 7z0v0)v- reg pro ποιοῦντες et διατρίβω pro διατρέβων de conjectura scripsi, item ουτῶς et τοῦτο ex Bremii sententia apud Orellium p. 249 permu- tavi, Cobetique auctoritatem in Diog. L. III, 30 secutus ᾿Εφεστιαδῶν pro ᾿Εφεστιάδων recepi, longius adeo progressurus, si vel unum codi- cem ᾿Ιφιστιαδῶν exhibere constet, quam formam tituli apud Rossium (die Demen von Attika) unice confirmant. Epist. XV 7 Qro. καὶ ἀρχὴ et σὲ post παρακαλέσαι adjectum mihi debentur, ὡς οὖν ὄντος pro ὡς οὗτος Oleario; eidemque Epist. XVI ἀπερχομένου μου pro σου: cui deinceps praeeunte Bremio πειρᾶσϑε καὶ τὸν ὑπόλοιπον χρόνον εἶναι τοιοῦτοι ,pro πειρᾶσθαι... τοιούτους subjiciendum censui, Epist. XVII zo0vov ἤδη πολὺν pro χρόνων ὃς δὴ πολὺν Boissonadii emendatio est, Χιεριεὺς ipso codice duce Osanni, προήρηται pro προεί- ρῆται Scheibil, ejusdemque Epist, XVIIL ἡμῖν pro ὑμῖν et οἶσθ᾽ ὅτι pro οἵδ᾽ ὅτι, quarum omnium sponte causae patent, nisi quod Cierium Thessaliae oppidum nuper demum numorum. monumentis innotuit; cf.

PRA EFA TIO. "n

Millingen ancient coins p. 47, transactions of the R. Soc. of literature 1847, T.I. n. 12, Müller kl. Schriften T. I, p. 74.

Defin, p. 411 B καὶ ἡ ἐκ P, καὶ ἐκ VBST, — P. 411 D ἔχον ante Ó.axa(ptvov restitui quamvis cum cancellis librorum consensus jussit ; iisdemque mox revocandis verbis ἐπιστήμη ποιητικὴ εὐδαιμονίας ob- temperare tanto minus dubitavi, quanto certius illa jam Stobaeus Floril. Ill. 96 ante oculos habuit. Centra p. 411 E εὐταξία ψυχῆς λογιστι- κὴ quippe ex ἐπιδικδίας definitione huc translata circumscribenda erant; quae quod ita editores disposuerunt, ut λογιστεκὴ ad sequentem ὁμιλέαν referretur, non animadverterunt nullam harum definitionum ab adjectivo incipere. — P. 412 B ἀκολουθούσης et ἀνυπέρβατος P, ἀκολουϑησις et ἀνυπέρβλητος VBST; at si maxime ἀνυπέρβλητον activam signifi- cationem recipere concedas, migrandi vis multo magis quam superandi huic loco convenit, neque ἐκολουϑούσης codicum magis numero quam ipsa sententia commendatur. Nam etiam qui rationem sequitur, ita demum ἐγκρατὴς est, ubi nulla re ab hoc obsequio deterretur; nec vicis- sim omnis doloris tolerantia ἐγκράτεια est, sed ea demum, quae ratione fit; recte igitur ita definitur, ut in eo dolore tolerando cernatur, qui cum recta ratione conjunctus sit. — P. 413 A περὶ ex antecedentibus male iteratum circumscripsi; eandem autem praepositionem mox ante ἔχϑρας πολεμικὰς pro ἐπὶ substitui, quod eisi sensus eliam in ἀπὸ mutari ,concedebat, illa tamen emendatio facilior erat. — P. 413 B 4o- γους ἢ πράξεις P, λόγους καὶ πράξεις VBST ex correctura, quam vel cod. £) secunda manus testatur. Difflcilior sequentium causa est, ubi illud tantum certum habeo, vulg. lecüonem ἀνθρώπου πρὸς &v- Soczov ἀσπασμὸς nec codicum uec sermonis commendatione uti; Pa- risini seripturam ἀνθρώπῳ ... ἀσπασμῷ, quam in huius honorem re- cepi, non magis tueor quam mox ἀπόδειξις, pro quo dudum Potterus μὰ Clem. Alex. Stromat. II. p. 451 legendum esse vidit, quod ipse nunc Astio et Stallbaumio suasoribus ascivi, ἀπόδεξις. — P. 418 D ἐργασία ὁμοιότητος H cum uno codice quamvis vitioso, passim tamen etiam optimis affini G, ἐργασίας ὁμοιότης VBST eum reliquis libris, ubi ἐρ- γασίας sensum nullum deprehendo. Ibidem verba πάντων ὄντων ovu- μετρία πρὸς τὸ μαϑεῖν ex antecedentium sequentiumque iteratione mi- sere conflata quin merito circumscripserim, dubitari vix potest; eadem autem medicina mox νόμος egebat, quod etsi non omitti cum cod. G, tamen notari oportere et ipsa definitio, δίχῃ potius quam legi conve- niens, et illud docuit, quod inferius demum p. 415 verus νόμου locus sequitur. — P. 414 A λεγομένου P, λογιξομένου VBST, cui nescio num passivam significationem tribui voluerint; quicquid tamen legimus, &UXQUVELE non a κρατητικὴ suspendendum erit, quam vocem mani- festo ex antecedente versu repetitam circumscribi satius erat; nec melior causa in αἰσθήσεως definitione p. 414 C est iteratae vocis ψυχῆς, qua sublata priorem certe loci partem, nisi altius ulcus lateat, integritati red- didisse mihi videor. Apud Alcinoum c. 4 ita definitur: αἴσθησίς ἔστι πάϑος ψυχῆς διὰ σώματος ἀπαγγελτικὸν προηγουμένως τῆς πεπον-

VIII PRAEFATIO.

ϑυίας δυνάμεως: hinc tamen illud tantum colligas, ambigi potuisse, utrum 709 an ψυχῆς πάϑος rectius diceretur; νοῦ κένησις sola αἷ- σϑησις dici numquam poterat. De posteriore parte id modo certum est, εἰς ante ὥρας vulgo insertum plerorumque codicum silentio damnari; ipsas autem ὥρας ἀνθρώπων quomodo corrigerem nondum inveni; eo- demque exemplo p. 416 A etiam plura quam correxi corrigenda restare facile largior. Quantum librorum fide assequi poteram, hoe fuit, ut τὸ κατὰ pro solo κατὰ διάνοιαν scribendo ἕκουσέου definitionem cum con- traria- ἀκουσίου, quam p. 410 legimus, exaequarem, contraque ipsius P auctoritate τὸ post μέτρον tollerem; libentissime autem et hanc defi- nitionem quippe toüdem fere verbis ex antecedente repetitam totam sus- tulissem et sequentem ita invertissem, ut non ἄϑλον ἀρετῆς per γέ- qug, sed hoe vicissim per αϑλον ἀρετῆς explicaretur; quamquam reli- qua τὸ ἑαυτοῦ ἕνεπα αἴρετον ne sic quidem malae iterationis speciem deponunt. — P. 415 E δυσμάϑεια pro δυσμαϑέα restitui hic et cod. G exemplum et superius scriptum εὐμάϑεια permisit; mox autem vo- cog pro vo?g meo periculo scripsi, quia ϑυμὸς inter animi perturba- iliones est, quas morbos apud veteres passim appellari constat. —. P. 416 A δειλίαν πρώτην τοῦ εἶναι oítíc» dici non posse jam Astius

vidit, eamque definitionem ad ἀρχὴν potius spectare suspicatus est;

equidem eircumsceriptis, quae ab hac notione aliena essent, reliqua ad antecedentem vocem rejicere sategi. Mox quoque ἄλογος post ἀχρασία λόγου suspicionem ex tautologia prodeuntem ea re auget, quod ^n Par. ἄλαλος scriptum legimus; certiorem tamen hujus locum νομοθετικῆς defl- nitio offert, ubi quum pro δὐπαγὴς Par. aliique boni codices ἀπαϑ'ὴς unusque adeo ἀγαθῆς exhibeant, hoc ipsum recipi etiam sententia fla- gitare visa est.

De justo p. 375 A τίς οὖν ἐν τῷ δέοντι wol τῷ καιρῷ H cum Boeckhio in Minoem p. 19 et ad Simon. Socr. p. XXIlÍ; τίς οὖν ὁ ἐν τῷ δέοντι καιρῷ VBST cum libris et Stobaeo Serm. XII. 26, sed con- tra reliquum loei tenorem, qui καιρὸν a τῷ δέοντι distinguit, adeoque contra sermonis usum, qui οἷός τε, non adjecto ὧν, praedicative tan- tum poni nec cum articulo jungi patitur. — De virt, p. 377 C τέ δαὲ pro τί δὲ τόδε libris, p. 379 C ἔπιπνοι pro ἐπιπνοίᾳ Stobaeo debetur, cui Serm. I. 97 hanc ipsam lectionem ex optimo codice Gaisfordius reddidit. — Demod. p. 380 D τοῖς ἐπισταμένοις utique suspectum est; neque enim of ἐπιστάμενοι, sed of οὐκ ἐπιστάμενοι consilio indigent; quod etsi et ita corrigi possit, ut ἐπιστάμενος, et ut τοῖς οὐκ ἐπισταμένοις ὑμῶν scribamus, in ipsa corrigendi ambiguitate voces ceteroquin supervacaneas notare quam mutare malui. — P. 381 C γελοία P et V, γελοῖος BST ipseque Schneiderus, nescio unde. — P. 381 D τί δὲ H cum sex libris, nec optimis P et 9) obstantibus, qui δὲ prorsus omittunt; δὲ τέ VBST, quo probato ἀρχὴν huic in- terrogationi praemitti necesse fuit; haec vero quum jam παντῶς conti- neat, Basileensis primae interpunctionem revocavi, — P. 383 B ἀκροά- σασϑαι H cum libris Bekkeri omnibus et Sehneidero; ἀκροάσεσϑαι

-——— . —————————————ÓMÁ ARRIVER ERE. ÉREDRUERRIIEAFEFUREEPUIRPTVOREREREEEEEPUNRUIEDAS URrUrp er

PRAEFATIO, ΙΧ

VBST; at οἵ. Lobeck. ad Phrynich. p. 740, Jahn Archiv XI. p. 371. — P. 383 D διδαχϑῆναι ταῦτα P cum plurimis, nisi quod nonnulli per dittographiam δυνατὸν inserunt; διδαχϑῆναι VBST cum duobus A Z, quibus non tantum equidem tribuo, ut pronomen, cujus commoda vis esi, pro glossemate rejiciam. — P. 384 A ἢ ov» H pro εἰ ovv, ut Phaed, c. 42, Rep. IV. 15; infimae graecitatis labem ne huie quidem scri- ptori aspergi velim. — P. 385 D ἠπατᾶτο ἢ ex Asti conjectura, ἡτιᾶτο libri; at de stultitia hominis, non de querela agitur. — P. 386 B εἰ μᾶλλον, .. οὐ καὶ πιστοὺς H, εἰ οὐ μᾶλλον, οὐκ ἀπίστους VBST; at οὐ libros suos omnes omittere Bekkerus annotavit; mendum igitur alie modo tollendum erat, qua in re meam rationem simpliciorem existimo quam eam, quam Carolus Schmidtius Bielefeldensis Epist. ad Turic, P. 14 amplexus est. Mox demum libenter hunc secutus sum scribendo μᾶλλον αὐτῶν pro μᾶλλον αὐτῷ εἰ πιστεύσουσι pro πιστεύουσι, quo- rum prius etiam Astius ita divinaverat, ut τῶν αὐτῶν scribi juberet. Sententia enim haec est, ut, quum iidem homines aliis familiares aliis ignoti sint, fides, quae familiaritate existimatur, in iisdem et major et minor esse debeat; non autem major in alterum, in quo nihil absoni essel, sed si parem notis atque ignotis fldem haberi non licet, se ipsos lli ide quasi superabunt, Schneiderus quoque ov καὶ πιστοὺς et αὖ- τῶν cum cancellis adscripsit. — Sisyph. p. 387 A ὥστε μὲ pro ὥστε μὴ παραμελῆσαι Herm. idemque mox ἄλλως πῶς pro καλῶς πως, quorum utrumque sententia ita flagitat, ut vulgata certe languidissima futura sit, Quid enim est καλῶς antegresso sU? sive maxime dici pos- sit ἀσχολίας παραμελῆσαι, quorsum necesse est post ἀφαγκαιοτέρα &ddi, non igitur negligendam fuisse? Immo,, si quid sentio, propter αὐχολέας necessitatem τῆς ἐπιδείξεως παρημέλησε : nec minus se ipsum tuebitur τὸ ἄλλως πῶς. cujus eadem ratio est quae Phaed, c. 25: ἀν- ϑρώπων ἢ ἵἕἵππων ἢ ἱματέων ἢ ἄλλων ὠντινωνοῦν τοιοῦτον, De- mosh. Mid. 8. 15: ἢ τάλλα πάντα ὅσα τοιαῦτα, aliorumque exem- Ρίοταηι, de quibus egi ad Lucian. Hist, conser. p. 19. Schneideri con- jetura καὶ ὅλως quamvis sententia eadem tamen sequenti πῶς minus convenit, — P. 388 B οὐχ ante οὕτω πῶς circumseripsi, quia hac in- lerrogatione iteratur tantum antecedens coo tor0vós τί λέγεις, quam ni- hil est quod pro ἄρ᾽ οὐ accipi cogat; facile tamen patior etiam latius Suspieionem grassari neque inepte Ástium τούτου pro τοῦτο conjecisse abitror, — P. 388 E τέ δαὶ pro τέ δὲ cod. Par. praebuit; p. 389 C autem ἐξιέντες pro ἐφέντες ceriüssima Winckelmanni conjectura, quam firmat Elmsl, ad Eurip. Med. 273; nec meam spero nimiam audaciam fuisse, qua deinceps μήτε ἐπισταμένῳ περὶ μουσικῆς μηδὲ in μὴ .. μηδὲν mutavi, ut ὅπως ἃ βουλεύεσθαι potius quam ab ἐπισταμένῳ penderet. Lenis etiam est emendatio p. 380 E dv pro ἂν μὴ ἐπίστη- ταί τις, nee multo violentior p. 390 A ἐπίσταισθε pro ἐπίστασϑε, Ubi ne cum Astio ἠπίστασϑδ scribere mallem, praecedens μὴ impedi- "i. Id modo ambigebam, ne cum Stallbaumio c» circumscribendum θεῖ, quod purus sermo post ὧν vix magis cum optativo quam cum in-

x PRAEFATIO.

dicativo jungi patitur; eodem tamen exemplo paulo ante p. 389 A ὧν ἂν δέοιτο legimus, cujus nisi quis aliam ac nostri loci causam perhibue- rit, huic quoque particulam quamvis soloecam relinquere debebit. Etiam

. 990 C reliqua corruptela relicta id tantum mihi indulsi, ut ἄλλο ὃν pro ἀλλοῖον ponerem, in quo participium praecedenti εἶναι res respondens aegre desiderabam; idem tamen mox p. 300 D ἢ οὕτω pro ἢ οὕτω et p. 391 C εἰ μὴ καὶ pro εἰ καὶ μὴ scribere non dubitavi, quorum utriusque rationem patere arbitror. Posterior confusio eadem est quam Rep. II. p. 3905 B emendaudo sustuli.

Alcyonis quatuor in meum usum codices collatos esse dixi, quorum quum princeps optimus noster P sit, ceteros literis QRS insigniam; ho- rum autem lectionibus cum Vindobonensi 2 conjunctis quae aliter ac Jacobitzius (D) et Dindorfius (D) constitui, haee fere sunt: C. l γὴν πέρι pro περὶ ex anastrophes lege Aristarchea semper a me servata; cf, Lehre. Qu. epic. p. 81. — C. II παρὰ ϑεῶν cum PQRS et IZ, ubi παρὰ τῶν ϑεῶν D; item νδοττείᾳ cum P et D, ubi νεοττίᾳ QRS et 125 moxque ἀλκυόνων PQRS et IZ, ubi ἀλκυονίδας D -- C Il συχνὰ uiv καὶ cum PQRS et I, ubi συχνὰ μὲν D; tum νεογιλλὸς cum PQRS et Scholiasta, nec invito Lobeckio Pathol. p. 118, ubi νεογιλὸς DI, moxque post δυνάμεις cum iisdem et Σ ἢ τὰς τῆς ὅλης φύσεως, quod quamvis ab omnibus editoribus omissum rejicere tamen pro glos- semate non magis audebam quam deinceps ἑώρας pro ἑώρακας et καὶ ἐνθυμηϑέντι γὰρ τῷ pro τοι, quorum posterius etiam Dindorfius asci- vit. — C. IV peifov ve PQRS et Σ᾽, μεῖξον τι D1; quo opus non esse Weberus ad Demosth. Aristocr. p. 197 et 164 testabitur; certius tamen mox cum iisdem libris ἀγαγεῖν pro ἀναγαγεῖν posteaque τῷ δαιμονέῳ ὃὲ pro δὴ et καὶ λίαν pro καὶ λεῖα scripsi, neo solis PS id negavi, ut καὶ οὐδὲ pro καὶ ov συμβλητὴν reciperem, quo ne ipsam quidem quae praecessit comparationem, quamvis vindicandae dei potentiae idoneam, ma- jestatem hujus assequi declaratur, — €. V οὐκοῦν tantum ex PQRS pro οὔκουν restituendum erat, quod illi interrogationi vix conveniebat; c, VI autem non solum ὁπηνίπ᾽ οὖν pro ὁπηνίκα ovv cum PS scripsi, sed etiam ψομίσομεν, quod Dindorfius in “ψομίσωμεν mutavit, cum omni- bus libris revocavi cumque PQS et Zi φανῆναι ov pro φανῆναι ἂν ascivi, quia Socrates neutiquam negare videtur esse, qui totius mundi molem ani- mis concipere possint, — QC. ΝΠ} παραβάλλουσα, cui scitain Solani emen- dationem παραλαβοῦσα Dindorfius substituit, contra meorum quoque librorum consensum mutare nolui, quia ne vermis quidem, uude apis fit, extra naturae officinam gignitur; ; anissime autem ex illorum pariter et Σ vestigiis τέως dv pro τέως ὡς Qv scribendum erat, quod etsi solus S claris literis exhibet, reliqui tamen aut τε ὡς aut τέως scribendo locu- pletissime testantur; ef. Sympos. c. 16 pluraque apud Weberum |. c. P 949 et Fuakhaenel Quaest. Demosth. p. 56. — C. VIII eur DI ex Z

qt pro ἔχει receperint, non intelligo, si quidem πρέπει yovv ad ' ποιῆσαι potius referendum est nec καὶ facile ad amplificaudi vim de-

---- .-- - a

PRAEFATIO. xt

torqueri poterit; reduxi igitur indicativum, quem ex meis quoque PS clare exhibent.

Eryx. p. 304 D μᾶλλον ἂν Stallb, cum Boeckhio, μάλλον VBT cum libris, quorum tamen in hypothetica constructione anceps saepe fides de- prehenditur ; quocirea nec p. 394 E εἰ ante ἑατρὸς flagitanti senten- tiae negari potuit, Alia causa est p. 395 B, ubi quod inter ταῦτα pév- τοι et ψευδη λέγων inserui αὐτὸς ipsis librorum vestigiis debetur, unde vel VBS ταῦτα τοιαῦτα ψευδὴ λέγων ediderunt; at P aliique quatuor habent ταῦτα μὲν τοιαῦτα, unde postquam 8cite Baiterus μὲν- τοι exsculpsit, ego reliquum in αὐτὸς converti, --- P. 395 D διαλέγε- σϑαι δεῖν P omnesque Bekkeri, διαλέγεσθαι δεῖ VBST, quos mirum est non vidisse illum quoque infinitivum, interrogatione τίς γὰρ gt πλουσιώτατοι in parenthesi posita, ad orationem obliquam ob ὥμην pendentem pertinere. Illud nunc etiam Schneiderus revocavit; , idemque p. 398 A post πεποέηκεν ex Fischeri Baiterique conjectura ἄρα recte inseruit. Carent particula editi; at in codd, sequitur «Qe, quod quum proximae sententiae non conveniat, exigua mutatione superioris fini ad- aptatur, ut Soph. Oed. Tyr. 1097: τίς σε, τέκνον, τίς σ᾽ ἔτικτε τῶν μακραιώνων ex; hoc est ὡς ἔοικϑ. Varie corruptum locum mox quo- que ὡσπερ... πεποιηκέναι ostendit, quod ne quis ita defendat, ut ex antecedentibus ἀνάγκη repetat, haec ipsa sententia id continet, quod antecedentis necessitatis comparatione illustratur; itaque ὥστε scripsi, quod passim cura ὥσπερ confundi docet Schaefer. ad Gregor. Corinth, p. 888; nec mox mihi temperavi quin verbis o Πρόδικος circumscriben- dis meliorem colloquii ordinem restituerem. —Prodici verba posterius demum sequuntur, ubi cum Fischero διαφέρειν δὰ οὐδὲν ᾧετο relato, ἔφη ἀνθρώπου ἔργον εἶναι scripsi; συνέφη autem adolescentem spe- ctat, qui postquam artium disciplinas cum virtute comparavit, hane ipsam tamen comparationem neutiquam totam amplectitur, sed artium quidem effectus etiam in rebus extra hominem positis cerni concedit, virtutem autem ab externa fortuna sejungit. — P. 308 D εἴπερ γε τοῖς H et Schneiderus ex conjectura Beiteri et Parisiensis vestigiis, ubi εἴπερ ἐγὼ τοῖς ext; εἴπερ τοῖς VBST. — P. 309 A πρώην pro παρὴν H ex conjectura Cornarii et Boeckhii, cireumscripto simul dv, cui in vera narratione locus non est. — P. 300 C πολιτικόν τὸ καὶ ᾿ἄνδρα VBS cum libris, πολιτικόν τὸ ἄνδρα T ex Clerici emendatione verissima illa quidem, sed ut non tolli sed circumscribi particulam par fuerit; quem- admodum ipse mox οὐ post tí οὐκ supervacaneum circumscripsi, quod vix arbitror fore qui talibus exemplis defendat, qualia G. Hermannus ad Soph. Antig. 6 et Lieberkühnius de negat. graec. cumul. p. 11 con- gessit. — P. 300 E φανοῖσϑον H, φανῆσϑον VBS, indeque φάνησθϑον Schneiderus, φαίνησθϑον Turicenses ex Bekkeri suspicione, qua meam pro- pius et ad librorum vestigia et ad structurae rationem accedere arbitror; cf. Eurip. Troad. 700 et Herm. ad Soph. Ajac. 1222. — P. 400 E x«l ante οσα restitui librorum consensus jussit; quod etsi sensum non ferre cancellis signiflcavi, vide tamen ne vel in eo lateat. — P. 401

XII PRAEFATIO,

D quod σιτέων pro σέτων cum Boeckhio ex Stob, Serm. XCVIT. 33 recepi, soli constantiae dedi, ut mox τί δαὶ pro τί δὲ libris; sensus unam prae- terea emendationem flagitavit p. 404 C, ubi ἢ post ἀκούειν circumseripsi. “Ἑτερός τις is ipse est, cujus oratione doceri hominem oportet; quam nisi exaudit, discere non potest; ἕτερόν τι autem praeter auditum, cujus de- fectu vulgaris lectio doctrinam impediri innuit, nec facile invenias, nec si sit, tam obscure signiflcari possit.

Axioch. p. 304 A po, importune iteratum nec codicum consensu tutum circumscripsi, moxque communem omnium ante Turicenses editio- num scripturam διῆξδ revocavi, non quo ἃ διήκω derivarem, sed quia ἄττω apud Platonem nusquam Iota subscriptum habet. Semel ἀΐξειδ» legitur Leg. IV. 4; id vero ipsum nunc διη ξ8 potius quam διεῇξε scribi juberet. — P. 364 B ὥρας αἰφνιδέου explicationem commodam non in- veniri constat; nec tamen placet Fischeri συμφορᾶς, quo quemvis alium casum potius quam morbum sermonis usus denotat; novum igitur voca- bulum periclitatus sum ὥρακπέας, quod tamen iu hoc libello recondi- tae dictionis affectatione scatente non magis, ut spero, offendet, quam διαρταμὴ apud Aeschyl. Sept. 909, cui verissime Godofr. Hermanuus adscripsit, lexica e scriptoribus, uon scriptores e lexicis colligi; certe ut illud διαρταμεῖν, ita hoc verbi quod est ὡρακιᾷν analogia ita com- mendat, ut ipsam 'substantivi insolentiam ad fortunae ludibria referre non dubitem. '"£ocwidv est animo delinquere; planissime igitur hujus radix subitam morbi vim signiflcabit, quo quis, ut p. 305 A legimus, τὰς ἁφὰς amisisse videatur, Nec πράως locum ante ἐπιτωϑαάξων reti- nere poterat; quod verbum quum ne suapte quidem vi antecedens ἐπι- χλευαξων superet (Ruhnk. ad Tim. p. 261), eandem etiam minui omnvi- no non patitur; ipsum tamen adverbium quum ambigerem utrum in πάντως mutarem an pro glossemate ad sequens ἀστενακτὶ referrem, cancellis notare sategi. — P. 864 C καί uot V cum libris, κἀμοὶ BST; praecedere tamén etiam encliticam ostendit Republ. I. 5: ἀλλά μοι ἔτι τοσόνδε εἶπέ, nec Schneiderus eam admittere dubitavit, — P. 305 A »* » . Φ y . . ἄρρατον H, ἄρρητον VBS cum libris, ἀρρηκτον T ex Stephani con- jectura sensui aptissima; propius tamen nostra et ad librorum vestigia et ad Platonis exempla accedit, cf. Cratyl. c. 23 et Republ. VII. 15. — Ibid. ὑπολέλοιπας P aliique non exigui, ἀπολέλοιπας VBST; at ἀπο- λείπεσθαι imbecillitatem potius, ὑπολδέπδσϑαι ignaviam declarat; cf. Aristoph. Ran. 1002, Demosth. Mid. 8. 168. — P. 365 B πρὸς zdv- vov H, πρὸς ἅπαντας VBS, πρὸς ἁπάντων T; equidem Stobaeum Serm. CXX, 34 secutus sum, cujas in hoo libello subinde etiam major quam librorum apud me auctoritas fuit. Mox quoque τοῦτον ante ἐπιεικῶς διαγαγόντας unus ille praebuit; qui etsi sequentia in ἐπιδόντας corrupit, id ipsum tamen nisi objecto antiquitus tradito fa- cere vix poterat; nec p. 306 A ipsi Turicenses ex eodem OCXXI. 38 πλείοσιν ὀδύναις pro εἰς πλείους ὀδύνας recipere dubitarunt, quam- quam hunc accusativum sero vidi fortasse sequentis glossematis νόσους

... κακοτητὰας patrocinio uti posse, quod etsi merito ἃ Matthiaeo

PRAEFATIO, Xiti

notatum tamen multo aptius ad ὀδύνας quam ad ἀλγεινὰ referetur. — P. 866 C δός τι xol λάβοις τί κα H, δός τι καὶ λαβέ τι VBST; at hio quoque Stobaeus X. 84 optativum potius servavit, quem quum Pla- tonis quoque libri aliquot ipseque Parisini margo exhiberent, et metrum Epicharmi et dialectus illam emendationem flagitabat, quam ἃ me primo in Gesch. d. plat. Phil. T. I. p. 306 propositam mox etiam Ahrens Gr. l. dialect. T. II. p. 456 auctoritate sua approbavit. — P. 366 D κλαυϑ- μυριξζόμενον pro κλαυϑμαριξόμενον scribendo typothetarum tantum er- rorem correxisse mihi videor; ipsorum autem librariorum deinceps in- serendo ἐπέστησαν, quod in Platonis codicibus omissum princeps Boeckhius ex Stobaeo XCVIII. 76 revocavit, — P. 367 A ἐνστήσεται P, ἐνστήσονται VBST; illud tamen etiam Stobaeus tuetur, reliquis quo- que ad singularem numerum adaptatis: τένα τις τοῦ (jv ὁδὸν ἐνστή- σεται; eodemque auctore mox ὑπῆλθε pro ὑπεισῆλθε tumque παρήρ- ϑρωσεν ἀλλ᾽ ol πολλοὶ γήρως ἀπακμάξουσι καὶ và νῷ καὶ δὶς παῖ- δὲς οἵ γέροντες γίγνονται κατὰ τὴν παροιμίαν scripsi, ubi Tur. παρ- ἤρϑρησεν ἄλλοι πολυγήρως ἀκμάξουσι καὶ τῷ νῷ δὶς παῖδες οἵ γέροντες γίγνονται retinuerunt. Prius etiam Parisinus confirmat, παρ- 3/0996» vel Stallbaumius recepit; reliqua autem sententiae indulsi, nee additamento illo κατὰ τὴν παροιμίαν omisso, quod nisi ascivis- sem, verbis of γέροντες cum Matthiaeo et Stallbaumio cireumscribendis tam exilem orationem reddere cogebar, ut ne apud hunc quidem scri- ptorem toleranda esset, — P. 367 U τὸ χράτεστον αὐτοῖς VB cum libris, &vvoig ST ex Baiteri sententia; at est: quod ipsis optimum foret, — P. 868 B ad Stobaei auctoritatem reversus μέμφεται εἰ gyoieztevst pro μέμψεται et χαλεπανδὶ scripsi, item τὰς χειρωνακτικάς, Platonis quo- que plurimis libris astipulantibus, pro τοὺς γχειρωναχτικούς, tum πο- νουμένων et ποριξομένων pro πονουμένους et ποριξομένους, moxque ἑαυτοὺς cum Boeokhio pro αὐτῶν, postremo φροντίδων pro δακρύων edidi, quodque vulgo ante ὡς ἀπεφήνατο positum erat μήτε post Βίας transtuli; quorum omnium ita rationem constare arbitror, ut multo ma- jor negligentiae in librarios quam iuterpolationis in Stobaeum suspicio eadat. Mitto quod ποριζομένων ipsius P prima manus habet; accusa- tivum certum est correetori deberi, qui βαναύσους commune genus ha- bere non animadvertisset; isque error ad extremum etiam χειρωφναλκτι- xovg scribi jussit, quod miro fortunae ludibrio ex solo Ven. ἐπ΄ omnes deinceps editiones invasit, Praesentium quoque μέμφεται et χαλεπαίνει melior causa est quam futurorum, quae id, quod revera est, exspectari tantum volunt; utque inter φροντέδας et δάκρυα difficilem optionem esse concedam, multo tamen proclivior ab ὀλοφυρμῷ ad lacrimas quam &d aerumnas aberratio erat, Nec rustica mala, quo p. 368 C oratio transit, minorem Stobaej fidem ostendunt; ubi quum aptissime caele- stium imbrium ἐπομβρίαν terrestrium aquarum ἐπέκλυσιν comitem ha- beant, ἐπέώκαυσις, quam Platonis libri offerunt, et sermonis usu ad faciei potius oculorumque quam ad frugum adustiones refertur, et si maxime solis ardorem signiflcet, post αὐχμὸν plane abundat; κρυμὸν autem re-

XIV PRAEFATIO.

etius quam κρύος legi ipsa ϑαλπους vicinia docet, quae librarios ad similem terminationem gubjungendam induxisse videtur; quae quum ita sint, etiam p. 368 D neque dAyiovqv pro ἀλγεινὴν neque ποῦ δὲ πρώην ot pro ποῦ δ᾽ οἵ πρώην recipiendo vim scriptori allatam esse spero, — P. 360 A σύγκλυδος V et Schneiderus, συγηλύδωνος P et B, συγκλύδων ST; at σύγκλυδὰ ὄχλον novit etiam Suidas T. JII. p. 789. — P. 369 D ἀντικροτήσῃς H, ἄρτι κροτήσῃς libri, ubi tamen praete- riti temporis adverbium futuri exacti signifleationi, quam conjunctivo aoristi inesse constat, non convenit; quod nisi quis cum Fisehero z4- ϑανωτέρους τῶν ἄρτι λόγους scribi maluerit, mecum in composito hovo illo quidem sed et legitimo et apto acquiescet, — P. 369 E ἀρκεῖταε VBS, ἀκεῖται T ex Hemsterhusii conjectura; illud tamen jam Boeckhius comparato Her. IX. 33 tuitus est, nec Schneiderus abjecit. — P. 370 A περιτυϑεὶς H et Schneiderus cum duobus libris non optimis, sed exi- gua vulg. περιτέϑης mutatione eademque necessaria, quia περιτρέπεις σεαυτὸν solo δειματούμενος non satis deflnitur, sed alterum partici- pium flagitat, quod priori illi ita opponatur, ut hinc demum contradictio existat. — P. 370 B φύσις οὖσα τοσόνδ᾽ ἂν ἤρατο H, φύσις τόσον διήρατο VBS, φύσις τόσον ἂν ἤρατο T; at latius corruptelam patere optimorum codicum lectio tocovóvovg vel ᾿τοσονδοιους διήρατο arguit ; unde quum jam Schmidtius Epist. ad Turic. p. 23 οὖσ᾽ ἂν τοσόνδ᾽ ἤρατο exsculpsisset , equidem structuram certe tolerabilem restituere mihi visus sum, Schneiderus i ipsum τόσον δύουσ᾽ dv ἤρατο retinuit vertitque tam magnam subiens suscipere potuisset operum molitionem; ai mihi δύειν subeundi siguifleationem nisi depressionis vi accedente admittere nou videtur. — P. 370 C καὶ Πλειάδων ἀνατολάς t8 καὶ δύσεις ex con- jectura post ϑέρους inserui, quum vulgo ἀνατολάς τε καὶ δύσεις post σελήνης, καὶ Πλειάδων post διττὰς legerentur eoque facto mature vel optimis in libris γειμώνας pro χειμῶνος seribi coeptum esset; at hiemis aestatisque mentionem ad τροπᾶς διττὰς spectare non minus, opinor, manifestum est, quam ortus occasusque post solis et lunae cursus abun- dare; Vergiliarum contra ortus occasusque inde ab Hesiodo ἔργ. 383 his ipsis astris fere aequiparabantur. Poteram utique etiam καὶ Πλειάδων ἀνατολάς ve καὶ δύσεις χειμῶνος καὶ ϑέρους ὅρους scribere, quo- rum extremum Winckelmannus suasit, quia, ut Plinius ait N. Hist. XVIII.

69, Vergiliarum exortu aestas incipit, occasu hiems; at etiam missa additamenti audacia chiasmus displicebat, quo ἀνατολὰς δὰ ϑέρος, δύ- σεις ad χειμῶνα referri necesse fnisset, — P. 870 E κἄμπαλιν H, καὶ πάλαι libri ; quod tamen dicere vix poterat, qui ad hanc usque colloquii. partem ab omni philosophiae solatio abhorruisset; nuuc ipsa poenitentia δὰ meliorem frugem conversa declaratur. — P. 371 E δῖψος P, δέψος VBST ; cf. Schneider. ad Rempubl. T. I. p. 408.

Haec hactenus de priore voluminis parte; altera, cujus sexuplex ar- gumentum est, quasi totidem praefationes postulat, quae etsi pluribus inquirere in singulorum libellorum originem et indolem non possunt, ra- tiones tamen et fundamenta, quibus uniuscujusque recensio nititur, eo

PRAEFATIO. xv

altius repeti necesse est, quo plura mihi in his vel meo judicio vel no- vorum codicum subsidio velut ab integro agenda fuerunt. Quae enim hac appendice comprehendi studiorum cadente graecitate in Platonem collatorum monumenta, eorum primum modo ao plane paulo ante, hac ipsa editione fere absoluta, inopinatae saluti redditum est, alterum, nisi spes me fallit, eandem nunc demum recuperavit, mec tertium me i» superiorum criticorum opera acquiescere passum est; quarti autem nune primum maxima pars prodit, cujus deinceps amplior ratio reddetur; ipsa denique Scholia et Timaei glossarium, quamvis salubertimam olim Ruhnkenii, nuper Turicensium curam experta, externam cerie formam, qua hic induta prodeunt,. vel explicari vel excusari volunt. Albinus igitur, qnem et aetas et argumentum primo loco poni jussit, prineipem editorem habuit Joannem Albertum Fabricium, qui illius εἰς τοὺς Πλά- τῶνος διαλόγους εἰσαγωγὴν anno 1707 ex codice Holsteniano in Biblio- teeae. Graecae Vol. lI. p. 44—50 transtulit, unde posterius a Joanne Friderico Fischero eum quatuor primis Platonis dialogis Lips. 1783 et a Christiano Daniele Beckio in fronte editionis Tauchnitzianae 1813 (p. 9—15) repetita plurimis tamen vel negligentiae vel corruptelae maculis sordebat, donee eandem nuper Car. Ern, Chr. Schneiderus in Seholarum hibern. à. 1852 indice Vratislaviensi ex elegantissimo codice Lobcovicensi ita emendatam edidit, ut et eorum, quae ipse modo meorum subsidiorum ope constituissem, plurimam partem confirmaret et suopte acumine non- nulis locis egregiam lucem affunderet, Id ipsum tamen quo clarius appareat, simulque certior singularum lectionum auctoritas fiat, in eno- tanda varietate, qua mea haec recensio a principe Fabriciana discrepat, meorum quoque codicum lectiones, quarum quidem aliquod momentum est, diligenter perscribam eademque opera duo illorum genera distinguam, quorum ne Schneiderus quidem ullam notitiam habuisse videtur. Id enim principium, in quo et Holstenianus et Lobcovicensis consentiunt, ex meis unus tantum servat Parisiensis 2200, quem Carolus Müllerus, cujus jam superius et humanitatem et diligentiam dignis laudibus prosecutus sum, indmae aetatis librum cum Fabricio fere ad verbum convenire narrat; rdiqui tres ex iis, quae huius tria prima capita continent, haec tantum exhibent: ὁ διαλογός ἐστι λόγος & ἐρωτήσεως καὶ ἀποκρέσεως συγ- κείμενος τινος τῶν πολιτικῶν καὶ φιλοσόφων πραγμάτων μετὰ τῆς πρεπούσης ἡϑοποιΐὰς τῶν παραλαμβανομένων προσώπων καὶ τῆς κατὰ λέξιν κατασκευῆς, post quae sic statim pergunt: δύο δὲ ὄντων Ἰαραντήρων τοῦ διαλόγου, ὑφηγητικοῦ καὶ ξητητικοῦ, 0 μὲν ὑφη- γητικὸς ἥρμοσται x. τ. λΔ., unde non mutilos sed consulto breviatos esse liquido apparet, idque consilium etiam titulus prodit, quo duo eorum non δἐσαγωγὴ sed περὶ τῆς τάξεως βίβλων vov Πλάτωνος vel τῶν βιβλίων τῶν Πλατωνικῶν inscribuntur, Eorum alter est Lugdu- nensis Mss. Gr. Voss. Q. 13, cujus apographon Eugenio Mehlero, offi- cosissimae eruditionis viro, acceptum refero, alter Basiliensis, cujus quum in Jahnii Archiv T. XIV. p. 104 mentionem invenissem, Gerla- thius, quem honoris causa nomino, promtissima comitate meos in usus

xvi PRAEFATIO.

conferendum curavit; his autem tertius accessit Parisiensis 1816, et ipse Mülleri opera collatus, qui etsi Albini libellum a juniore manu quam ce- teras codicis partes scriptum esse narrat, non tamen minus memorabiles| inde lectiones enotavit; quas ipsas jam cum superioribus ita conjungam, ut, quum Schneiderus "Lobcovicensem suum litera A, Holstenianum Fa- bricii B insigniverit, ego Parisiensem 2290 C, alierum 1816 D, Lugdu- nensem E, Basiliensem F appellem, Schneideri denique emendationes litera S, meas H notem. C. I τοῦτο δύναται ΒΟ, «οὗτος͵ δύναται adscr, τοῦτο Α. — ἂν ἡ βουλὴ 9 ἢ H, ἂν ἡ βουλὴ ἣν A, ἂν βουλὴ ἢ. BC, quod jam Fischerus ex Platonis verbis correxit, praemisso tamen ἢ, quod communia librorum vestigia hie postponi coógerunt, — οὐκ εἰ- δότες ABC, quo tamen recepto deinceps non solum cum BC οὐδὲ ὁμο- λογοῦντες, sed etiam προελϑόντες δὴ scribendum foret; satius igitur visum est, servato cum ἃ διομολογοῦνται, negationem a Platonis sen- tentia pariter ac libris alienam circumsceribere, --- οὐδὲ γὰρ ἄνευ τέχνης τινὸς καὶ δυναμεώς εἶσι γεγραμμένοι post διάλογος B male iterat, Schneiderus cum À recte omisisse videtur, — συγκείμενος περί τινὸς ΒΟ, συγκείμενος τινος AD, συγπείμενος τένος EF, miro in omittenda praepositione consensu, qua tamen carere structura vix potest, — C.il εἶναι λέγεται A et Schneiderus, probabiliter, sicut etiam quae hic ex conjectura post ἐρωτήσεως inseruit καὶ ἀποκρίσεως, non tamen adeo ne- cessarie ut quod eodem duce mox ipse recepi διότι, per homoearcton, ut videtur, ante διαφόρων mature omissum, — δεῖ παρεῖναι καὶ v) A et Schneiderus, quem sequi haud dubitavi, quamquam προσάπτε τϑαι, quod cum cancellis Fabricius adjecerat , jam in Par, C inventi est, non secus ac περί, quod idem paulo ante genitivo τῆς κατὰ τὴ λέξιν κατασκευῆς praemisit; at id ipsum correctoris manum arguit.

ἔχουσαν A et Schneiderus, ἔχειν B, ἔχει C, quo librarii structuran omisso παρεῖναι hiantem resarcire voluisse videntur ; nune omnia sart tecta sunt, Difficilior causa est sequentium τῶν δυνάμεων, quae quu salva constructione abesse possint, circeumscribere quam emendare malui quamquam altius corruptelam latere facile agnosco; nec tamen aut quod Schneiderus tentavit ὑπὸ τῶν μὴ δυναμένων aut quod ipse olim ha. riolabar ὡς οὐ δυνάμενον satisfacit. Meliorum cum Atheniensibus dis: ceptationem Thueyd. V. 85 — 112 respici certum est; verba autem noi extrico, nisi forte λεγόμενον ὑπὸ τινῶν δυνάμει εἰδοποιεῖν scriptum fuit, ut Alein. c, 6: ἐν τῷ Φαίδωνι οὕτως ἐρωτᾷ δυνάμει. Deincep! demum verissime Schneiderus cum A οὐ φήσομεν εἶναι διάλογοί vulgo omissa restituit indidemque ἀλλήλαις ἀντιγεγραμμένας pro ἀλλή λοις ἀναγεγραμμένας edidit. — C. ΠΙ eidem debemus verba ἔν 0i, ἑξῆς — χαρακτήρων. quae in BC per homoeoteleuton exciderunt; κα ἀπόδειξιν vero et Πολιτεία, quae et ipsa BC ignorant, mihi quoqu DEF sumministrarunt. — C. IV τῷ Πλάτωνος moxque of μὲν ἀπὸ € of δὲ ἀπὸ DEF, τοῦ Πλ. et of μὲν γὰρ ἀπὸ... οἵ δέ τινες dm ABC, quorum minor apud me auctoritas est, praesertim quum alit ipsum A cum meis concinere videam, utin ἐπειδὴ pro ἐπεὶ ἀναγκαῖοι

|

PRAEFATIO. XVII

et δὲ ἀρχὴν pro τὴν ἀρχήν, quae vcl invito Schneidero asciscere non magis dubitavi, quam ipse in extremis διὰ ante τοῦ λόγου cum solis BC retinere sustinuit, Nec c. V ulla causa erat cur cum ADC καὶ post ὑπωσοῦν contra DEF servarem; immo hie quoque iusignissimae muta- uones, quibus Schneiderus Fabricii editionem emendavit, meorum au- etoritate confirmantur, παρηβηκῶὼς pro παραβεβηκώς, 7 pro καὶ aue ἱστορέας et ἀμαϑής, ἡ δὲ κατὰ ante ἕξεν insertum, nisi quod DE so- lemni eonfusione (cf, Republ. VII, p. 533 E) λέξιν pro ἕξιν exhibent. — Longius procedi jussit hiulca sententiarum junctura ante ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, quam ita tantum redintegrare poteram, ut antece- dentis ποιεῖσϑαι syllabas extremas particulam £19" hausisse suspicarer; quod vero deinceps Schneiderus ante ἐπιτήδευσις cum A inseruit 4, nostri quoque libri omnes suppeditant, eademque causa est particulae τε post ἐστὶν ἡ, quam ab ADF' oblatam in γε mutare cum É, quam cum BC prorsus tollere malui, — Mox δίϑισι τὸν περὶ αὐτῆς S, διίησι τὸν περὶ αὐτῆς ABC, διέησι τὸν πρὸ αὐτοῦ DF, δέησι τὸν πρὸς αὐτοῦ E, unde masculinum ad φιλόσοφον spectans libenter recepi, iu reliquis Schneiderum eo facilius secutus sum, quo pronior ipse jam solo Lugdunensi inspecto ad δίησι in δέεισι mutandum fueram. Incertius est quod pro δέοι ex DEF scripsi δέοι σ᾽, in quo haud scio an δεή- σεν potius lateat; tutissimum autem γενέσεως pro παιδεύσεως, quod etsi Schneiderus ab Α oblatum sprevit, jam nostris astipulantibus non mi- nus recipiendum erat, quam ἐπεὶ pro ἐπειδή, ἐντευξόμεϑα pro ἐντευ- ξώμεϑα, περὶ τὴν φύσιν pro περὶ φύσιν, denique ἐντοψόμεϑα, quo Schneiderus lacunam a Par. C et Fabricio inserto ἀναμνήσομεν aegre expletam ex A feliciter resarsit. ᾿ἀντοψόμεϑα clare etiam mei DF. ex- hibent. “ὐτοψόμεϑα E, quod fortasse erit qui vel ipsum vel iu αὐτ ὀψό- μεϑα divisum praeferat; tutius tamen visum est in vocabulo insolito majo- rem librorum nymerum sequi, praesertim quum verbum ipsum cum prae- positione tantum componi possit, αὐτὸς nominale derivatum αὐτοπτήσο- μὲν potius postulet, — C. VI ἔτι δέ vig S, εἰ δέ vig libri, ut lacunam subesse suspiceris; Schnelderi tamen conjectura omnia expedit, nec minus recte mox idem, libris quoque praeter BC omnibus addicentibus, μὲν post πρῶτον inseruit et καὶ ante ἀναπόδραστα sustulit, quod ita demum ferri posset, si praeterea 7 inseri liceret. Minor librorum consensus est in. ἐκβάλλει, quod meorum unus tantum D clare exhibet; eidem tamen et E ἐκβαίνει οἱ Ἐ ἐμβάλλει scribendo magis certe favent quam vulgatae ἐκβάλοι, quamquam elegantius futurum ἐκβαλεῖ fore facile concedo. --- Τὰ ante ἡϑικὰ a Fischero cancellis notatum libri omnes tuentur, δὲ post ἔνα solus C, in quo omnia Fabricii additamenta inve- niri vidimus; sensus tamen hoc non minus flagitat quam mox αὐτὰ Ós- eve, pro ἀποδοθῆναι, ubi quum Menon. p. 08 À resp οἱ manifestum esset, ne in Schneideri quidem correctura ἀποδεϑῆναι acquiescere po- teram. — Ἔξιν pro διάνοιαν et προκαλέσαιτο pro προκαλέσοιτο ut Sehneidero A, ita mihi DEF obtulerunt; iidemque post ἐντυγχάνειν integram periodum per homoeoteleuton excidisse confirmant; deinde

PLATO VI. b

.

xvlH PRAEFATIO.

vero non solum articulum, quo aegre caremus, ante ϑεωρητικὸν orait- tunt, sed etiam zl τὸ pro ἐπὶ τῷ ὁμοιωϑῆναι ev ἀπὸ σοφιστῶν pro ὑπὸ τῶν σοφιστῶν exhibent, postremo x«l ἀνατρεπτικοῦ post ἐπι- δεικτικοῦ et αὐτοῖς post ὅπως inserunt, quibus omnibus obtemperan- dum esse censui. Additamenta Schneiderus et ipse recepit; τῷ ei ὑσεὸ ia A quoque invenisse videtur, unde τῶν tantum abesse annotavit; mihi tamen hic locus ex eorum numero esse visus est, quibus ἀπὸ pro ὑπὸ sine haesitatione concedas; cf. Klotz in N. Jahrbb. 1841, T, XXXIII, p. 268. Alcinoi διδασκαλικὸν τῶν Πλάτωνος δογμάτων princeps edidit Andreas Asulanus Venetiae in aedibus Aldi 1521, cujus lectiones ἃ Fi- schero enotatae vulgatas haud raro longe superant. Vulgata praecipuum auctorem habet Danielem Heinsium, qui Maximo Tyrio iteratis ipsius cu- ris Lugd. B. 1607 et 1614 recensito Aleinoum nulla alia de causa sub- jecit, quam quia hunc illi iu eodem codice velut ἐφολκέδα, ut ait, navi majori adjunctum invenisset; unde quod se quae vera viderentur, rece- pisse, quae falsa, induxisse jactat, haud scio an multo saepius falsa in- tulisse, vera neglexisse existimandus sit. Genuina certe scriptoris verba, qualia boni codices produnt, Heinsium non exhibuisse vel levis haec opera, quam mihi in hunc libellum impendere contigit, quemvis docebit cui etsi duorum tantum librorum Parisiensium collationem adhibere po- tui, hi ipsi tamen tot locis aut veterem Aldinam tuentur, aut insperatam novarum lectionum praestantiam aperiunt, ut qui initio Heinsianam tan- tum editionem recognoscere instituissem, jam nune prorsus novam re- censionem ex illis me effecisse affirmem. Atqui alter horum, N. 1962 signa- tus, quo conferendo jam tertio me Caroli Mülleri comitas devinxit, ipsum Alcinoum eum Maximo Tyrio conjungit; quem saec. XI scriptum quum ve- tustatis commendationem sinceritate aequare 'animadvertissem , toti huic recensioni pro fundamento subjicere non dubitavi; nec deterior alterius in- doles est, saec. XIII scripti et Ν, 1300 signati, cujus varietas ab erudito Graeco in meum usum collata etsi majorem librarii licentiam prae se fei t, in gravissimis tamen rebus haud sperneudum subsidium praebet. Ho- rum igitur prioris lectiones, quas quidem Heinsianis substitui, nota P, posterioris Q insignivi; A!dinis A, Heinsianis utpote vulgatis V ascri- psi; meas denique conjecturas solita litera H notavi; quibus copiis etsi non dubito quin et Vindobonensium et Italicorum librorum collatio ma- guas accessiones afferre possit, hanc tamen operam, quam non habebam cui peregre injungerem, majori alicui editioni reservare, quam id, quod jam nune praestare possem, diutius premere malui, De titulo tantum li- bri, qui vulgo erat Axi»voov φιλοσόφου εἰσαγωγὴ τῶν δογμάτων Πλάτωνος vel εἰς τὰ τοῦ Πλάτωνος δόγματα εἰσαγωγή, Viudobonen- sis (Lambec, T. VII. p. 17) et Laurentiani (Bandin. T. IIT. p. 259) auctoritatem cum Parisino priore conjungere licebat; cetera, quae hoc aut solo aut praecipuo duce emendavi, haec fere habeto: — . , , Ογ 1... 6 ὠνομασμένος ἀπὸ τῆς φιλοσοφίας PQ, ἀπὸ ταύτης ὠνομασμένος AV. — C. Il. |. 18 ἴδῃ κακῶς διοικούμενα H, εἰδῇ κακῶς διακείμενα A, εἰδῇ κακῶς διοικούμενα PV, κακῶς

PRAEFATIO. xix

διοικούμενα εἰδὴ Q. — C. IV. 1. 2 εἴη ἄν τι καὶ PQ, εἴη àv χαὶ AV. — L. 8 ἐπιόντων H, ἐπὶ ὄντων APQV; at si maxime entium hic mentio fleri posset, τῶν ὄντων requireretur; nune genitivi ratio ea- dem est ac ἐσψτων Xen. Cyr. III. 3, 54, respiciunturque homines, qui- bus perspicacius rem aggredientibus et philosophus et ratio χρεταὶ appellarentur. — L. 10 ὑπάρχων H, ἀργῶν APQV, cui ὧν certe sub- jii necesse foret; ipsum tamen principiorum vocabulum ab hoc loco alienum esse ratus participium ejus verbi substitui, quod posterioris aevi seriptores passim pro δῖναι usurpare constat, "Vellem utique etiam περὶ τὰ βέβαια καὶ μόνιμα scribere licuisset, ut c. 6: περὶ τὸ δια- λεχτικὺν δὴ καὶ τοῦτο ὑπάρξει: genitivus tamen a λύγου notione suspendi potest. — L. 29 πρῶτον PQ, πρώτῳ ΑΝ, — L. 88 συνϑέν- τῶν PQ, συντιϑέντων AV. — L. 30 περὶ Σωκράτους H cum A, ἀπὸ Σωκρ. ΡΩΝ. — L. 45 ἔσϑ᾽ ove δὲ PQ, £09" ὅτε δὴ AV. — L. 51 ἐν σώματι PQ, ἐν τῷ σώματι AV. — L. 54 ἐναποκειμένη H, ἐν ὑπο- κειμένῃ V, ἐν ἀποκειμένῃ APQ, unde verum facile erui, comparata Plat. solert. anim. e. 3: ὥσπϑρ ἀμέλει καὶ τὰ περὶ τὰς νοήσεις, ἃς γαποκειμένας μὲν ἐννοίας καλοῦσι, κινουμένας δὲ διανοήσεις. — L. 66 νόησις ἔσται PQ, νόησίές ἐστι AV. — C. V. 1. 5 καὶ ὑπάρχον- τὰ PQ, καὶ τὰ ὑπάρχοντα AV. — L. 138 σημαινόμενα ὡς ὅταν H tm Α, καὶ ὅταν PQV solemni confusione. — ἴ,. 32 ἀπὸ δὲ τούτου PQ, ἀπὸ τούτου δὲ AV, — L. 35 τὸ δὲ δεύτερον PQ, τὸ δεύτερον AV. Longius emendando progredi nolui, quamquam facile exspectes εὐυρῶμὲν αὐτὸ τὸ καλόν : optativum tamen apud hunc scriptorem vindi- ti superius exemplum c. 4: ὧν tig οὐηϑῇ .. . ἔπειτα ovvOs(m: nec qd Par. Q revera ευρῶμεν exhibet, veterem conjunctivi auctoritatem probat, siquidem is simul etiam εἶτα in ἔνα mutavit. — L. 41 olov ζητῶν PQ, οἷον ξητῶ AV. — L. 44 — 48 ἀγένητος, ἀγενήτου, ἀγέ- vm» Q, ἀγέννητος APV; at cf. Phaedr. p. 245. — L. 53 μέχρις οὗ ἄν PQ, μέχρις ἂν οὗ AV. — L. 54 ἔλϑῃ PQ, ἔλϑοι AV. — C. VI | 10 uà» αἴ ἁπλαῖ P, μὲν ἁπλαῖ AQV. — L. 19 προτάσεις ὑπάρ- ἴουσιν P, ὑποϑέσεις ὑπάρχουσιν A, προτάσεις QV. — L. 81 κατὰ μὲν P, καὶ κατὰ μὲν AQV. — L. 82 ὡς quia sequenti οὕτως incon- gum est, cancellis notavi. — L. 34 τὸ μετέχον P, τὸ δὲ μετέχον AV: in Q totum enunciatum propter homoeoteleuton excidit, — L. 37 τὶ ἄρα ποιὸν H, τὸ ἄρα ποιὸν APV, in Q tota conclusio deest. — L.

φωτῷ δυνάμει APQ, ἐρωτᾷ V; at δυνάμει vim magis quam for- "m syllogismi in Phaedone apparere innuit. — L. 51 μὴ ἐπιλελήσμε- 9v PQ, οὔκ ἐπιλελήσμεθα AV. — L. 08 καὶ ἐν ἄλλοις PQ, καὶ τοὺς ἄλλοις AV, — TL. 70 ϑαυμαστὴς P, θαυμαστῶς A. ϑαυμαστὸς QV.

» ἵν, 18 ἔχει νοῦν ΡΟ, ἔχει τὸν νοῦν AV. — L. 70 μὴ γὰρ ἄλλο P, μηδὲν γὰρ ἄλλο AQV. — L. 78 μήτε γὰρ APQ, μήτε δὲ V; mox- Tte ὑποιάνποτε l'O, ὁποιανοῦν ποτ AV. — L. 84 ἀκολουϑία τις

TQ, μία δή τις AV. — L. 85 οὐχ ὁ ὁπωσδήποτε PQ, οὐχ ὅπως

δήποτε AV. — C. VIL 1. 6 ξῶον ὁ ἄνθρωπος ΡΩ, ξῶον ἄνϑρωπος

AV, — L. 15 ὃν μόριον A, μόριον ὃν PQV; at in participio non prae- | p*

xx PRAEFATIO.

dicatum sed attributum cernitur. — L. 16 τοῦ ὄντος AQ, τῶν ὄντων PV; at singulari utitur Plato Reip. Vll, p. 521. — L. 28 “ἡ στερεομε- τρία H, 4 ve γεωμετρία APQV; cf. Republ. VII, p. 528 A et Epin. p. 900 D, ubi haud scio an idem restitui oportebat. — Ἱ,. 31 ἐπὶ τὰ αὐτὰ APQ, ἐπὶ τὰ oto V, speciose, sed perperam; τὰ αὐτὰ sunt har- moniae leges, quo sonos aeque ac astrorum miotus referri necesse est. — L. 82 ἀναφέροντες PQ, φέροντες AV. — L. 87 κατὰ ταὐτὰ A, κατὰ ταῦτα PV, κατὰ ταὐτὸν (Q. — L. 57 εἰδώλων H, εἰδῶν APQV; at significantur quae Reip. VI, p. 510 sunt πρῶτον μὲν σκιαί, ἔπειτα τὰ ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν τοῖς ὅσα πυκνά ve καὶ λεῖα καὶ φανὰ ξυνέστηκε, καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον. — L. 59 ϑριγκὸς P, 9ouy- γὸς AQV: cf. Schneid. ad Rempubl. VII, p. 534 E. — C. VIII. 1. 2 καὶ τῶν ϑεολογικῶν P, καὶ 9:01. AQV. — L. 10 αὐτὴν δὲ καϑ᾽ αὐ- τὴν APQ, αὐτὴν V. — L. 18 ἀνοσμοτάτῳ H, εὐοσμοτάτῳ APQV; a sententia nullum odorem flagitat, ut Tim. p. 50 E: ποιοῦσιν Oti μα- λιστα ἀάδη τὰ δεξόμενα ὑγρὰ τὰς ὀσμάς. — L.21 εἰ μέλλει Q , εἰ μέλλοι APV; at cf. Creuzer. ad Plotin. de pulchr. p. 884. — C. IX. I. 4 καὶ ante ἡ ἐδέα utpote supervacaneum cireumscripsi; ortum est ex solemni permutatione cum articulo, quae dittographiam peperit. — L.8 * ("v (d * H , ov ὥσπερ APQ, ὥσπερ V; at 9v necessarium est ad παραδειγμαὰ cum πρὸς τι jungendum. lud tantum recipere nolui, quod iidem mox post ὥσπερ inferciunt y&Q: nam haec quoque dittographia est ex περ et γὰρ confusis oriunda; cf. ad Euthyd. p. 282 E. — L.9 εἴτε x«l μὴ A, εἴτε καὶ sí μὴ V, nescio an assentientibus PQ, at certe contra structurae .ationem. — L. 10 παντὶ H, πάντη APQV, quod ad sequentia refe- runt; at ibi jam πάντως eadem vi legitur; quorum nisi alterutrum eji- cere velis, vide ne nostra emendatio id ipsum exprimat, quod mente certe suppleri antecedentia postulant, non ommium rerum exterius exem- plaria exstare. — L. 28 yéyovev omisit (, ego circumseripsi, quia nec γεγονέναι ideis, nec perfecto ὧν convenit; non tamen repugnem, si quis εἴη vel simile quid excidisse censeat. — C. X. 1, 4 μετούσια H, μετ- - ουσία APQV, nescio qua structura; praetuli igitur adjectivum, quod : communionem οὐσίας signiflcet ad similitudinem ejus , quod inter ecclesiae - patres jactatum est, ὁμοούσιος formatum. — L. 8 τὸ νοητὸν APQ. | τι νοητὸν V. — L. 10 ἀπηλλαγμένως P, ἀπηλλαγμένοι QV, ἀπηλ- λαγμένοι ὡς A, unde ditiographia elucet; praetuli tamen ex duabus lectionibus diffeiliorem, — L.14 ὃ πρῶτος ΡΟ, πρῶτος AV. — L. 17 Ogsxtüv P, ὀρεπτικὸν AQV. — L. 21 αὐτοῦ κάλλιον PQ, ἑαυτοῦ xdA- λιον AV, absurde, — L. 28 αὐτοῦ τὸ σχῆμα φύσει τέλεόν ἐστι H, ov- τὸς τοῦ φύσει πλέον ἔστι AV, unde tamen aegre sensum elicias, qui : pulchritudinis deflpitioni conveniat, neque antiquitus ita lectum esse vel PQ demonstrant, ubi αὐτὸς τῆς του φύσει Scribitur; hinc igitur con- junctis syllabis αὖ — vov et τὸ — στῆς effeci, quod et neutri generis praedicato et ipsi puleri notioni non opinor inepte convenit. Καλὸν cerle maxime in σχήματι ceruitur, neque a dei persona σχῆμα alienum esse ostendit Plat. Politic. p. 275 C; hoc autem quod τέλεον potius

PRAEFATIO. XXI

qm πλέον appellari malui, excusatione vix egere arbitror. — L. 30 ἥλιος ΡΟ, ἤλιος AV. — L. 92 παρέχων δὲ APQ, δὴ V, nescio an errore, — L. E^ τρίτη δὲ Q, τρίτη γὰρ APV, solemni confusione, — L. 70 τὸ ἀσώματον APQ, σι ἀσώματον V, — L. 75 ἀσώματος PQ, ἀσώματον AV. — L. 70 ὑπάρχοι P, ὑπάρχει, AQV; at cogitatur po- tius conditio quam ponitur. — C, XI. 1. 18 ἀναγκαῖον τὶ εἶναι H, ἄναγκ. ἔτι εἶναι ΑΡΩΥ͂; at praecedens ἔστι τι παϑητικὸν etiam ᾿“ποιη- τικὸν τι flagitat, ἔτι contra prorsus otiosum est. — L. 20 λεγόμενος PQ. καλούμενος AV. — C. XII. l. 5 ἀγένητον Q, ἀγέννητον APV; cf. sup. c. ὅ. 1. 44, — L. 8 ἀναγκαῖον καὶ APQ, “ἀναγκαῖον V. — L. 25 σωματοειδὲς δεῖ τὸ γενόμενον PQ, σωματικόν τε χρὴ καὶ γεν- νώμενον AV. — L. 28 συναγωγὸν ἀμφοτέρων P, συναγαγὼν ἀμφ. 0, συναμφοτέρων AV; cf. Tim. p. 31 C. — C. XIII. .1. ὃ καὶ ἡ σύ- στασις APQ, καὶ σύστασις V. — L.4 γὰρ σῶμα αὐτοῦ APQ, γὰρ αὐτοῦ V. — L. 10 μανότατον Q, μανώτατον APV. — 1.1} αἀπέ- λαβε P, ἔλαβε Q, ἀνέλαβε AV. — L. 20 λέγω δὲ τὸ PQ, λέγω δὴ τὸ AV. — L. 42 διὰ τοῦτο δὲ PQ, διὰ τοῦτο δὴ ΑΥ̓͂ — C. XIV prin- eipium mancum esse apparet. Heinsius satis habuit interpretari: ez corporibus ilaque animae vires investigari voluit; videtur tamen integer versus excidisse ; quem quum ne mei quidem libri suppleant, lacunae notam posui, — L. 6 ὑποστησώμεϑα PQ, ὑποστησόμεϑα AV. — L. 10 μεριστῶν APQ, αἰσϑητῶν V, ad sententiam verissime; sed id ipsum genus praeeunte Platone Tim. p. 38 A etiam μεριστὸν. Alcinous appel- iat. — L. 14 εἴπῃ PQ, λέγῃ AV. — L. 10 τῆς αὐτοῦ À, τῆς αὕτου V.— L.20 ἢ βαϑέος ὌΠΥΡΟΟΡΥ, βαϑέος ἢ ὕπνου Q, βαϑέος ὕπνου A, quibus comparatis quum ἢ certa sede careat, non ipsum tantum eiminandum, sed etiam ea verba, quibus cum κάρου jungendis inter- positum esse apparet, pro glossemate notanda esse censui, praesertim quum ipse κάρος non Platonis sed Alcinoi vox Pit, quem se ipsum in- terpretatum esse vix credibile est. — L. 34 ὑπὸ τῆς ἀσχίστου PO, ὑπὸ τοῦ Or. AV..— ΤᾺ, 38 πλανῆτιρ Q, πλανήτις P, πλανήτης AV. — L. 64 μετὰ γῆν H, μετ᾽ αὐτὴν APQY ; solemni confusione; cf. Bast. Comm. palaeogr. p. 705. — Ο, XV. l. 13 τεταμένον Q, τε- ταγμένον AV; nostrum praebet etiam Plato Tim. p. 40 B, cf. Republ. X, p. 616 B. — L. 14 ϑεών PQ, ϑεῶν ὑπάρχουσα AV. — Ο. XVI. l2 γένη ξώων Q, γένη δῷῴων P, γένη τῶν ξώων AV. — L. 6 αἷς εἰς αὐτὸ Α, ὡς εἰς αὐτὰ Q, ὡσεὶ αὐτὰ PV, languide; immo siquid tentandum , vide ne ex Tim. p. 48 ἃ εἰς ταὐτὸν recipi opus sit, quod Aleinous cum ἀποδοϑησόμενα continuasse videatur, — C. XVII. |. 7 ἐκτελέσοντα Q, ἐκτελέσαντα AV. — L. 15 ὥσπερ H, ἧσπερ Bo, τῆς μὲν V, neseio unde. — L. 16 πὴ μὲν — πὴ δὲ pro πῇ scripsi eum Buttmanno 8. 116, Adn, 9. 21; item πελιᾶς pro πελέας cum Ar- cadio p. 41. Penes libros parum auxilii est, quorum duo AQ glossema μελαίνης, tertius P apertam corruptelam πλείονος effert, margini tan- tum vera lectione ascripta, quam ceteroquin firmat Alex. Aphrod. Probl, Il 62. — L. 94 τοὐντεῦϑεν H, γοῦν ἔνϑεν APQV. — L. 25 ἐνδή-

XXII PRAEFATIO.

σαντες Q, ἐνδύσαντες APV; αἱ cf. Tim. p. 43 A: τὰς τῆς ἀϑανάτου ψυχῆς περιόδους ἐνέδουν εἰς ἐπίρρυτον σῶμα, item Phaed. p.81 E, 02 A elc. — L. 31 τὸ κρῖνόν ve καὶ θεωροῦν P, τὸ κρῖνόν τε καὶ τὸ ϑεωροῦν Q, τὸ ϑεωροῦν τε καὶ κρῖνον AV, naturali ordine; sed τε καὶ haud raro hysteron proteron admittunt, — C. XVIII. 1. 18 ἢ μη- *Oovc, cujus vis in imaginibus e speculo reddendis nulla est, eo secu- rius cireumscripsi, quod μήκους certe ab A abest; originem corruptelae nondum indagavi. — L. 22 κατὰ ἴσον Q, κατὰ ἶσον P, κατὰ τὸ ἴσον ΑΥ̓͂. — OC. XIX. 1, 4 πληγὴ H, πληγείσης APQV ; nostrum prae- bet Tim. p. 07 B. — L. 18 σημεῖον δὲ H, ἡμεῖς δὲ APQ, xvoícg V ex conjectura, ut videtur; cui nostram praestare arbitror. “Σημεῖον δὲ ὅτι sequ. γὰρ nota structura est; infinitivi autem interjecti obliqua ora- tione ex Platonis sententia dicuntur. — L. 18 ποικιλωτάτων (, ποι- κιλοτάτων P, ποικιλοτάτην AV. — L. 25 περὶ τὴν γλῶτταν H, πε- ol γλῶτταν P, περὶ γλῶσσαν QV, περὶ τὴν γλῶσσαν A, quod per 88 quidem servari poterat; neque enim constare sibi in his literis scripto- . rem c. 17 ἐπιπλασσομένης et μαλαττόμενα liquido ostendunt, — L. . 32 δ᾽ εἶναι AP, δὲ εἶναι QV. — L. 30 μὲν δή φαμεν PQ, δή qa- pev AV. — L.47 τότε συνίσταται P, συνίσταται Q, συνίσταται τότε AV. — C. XXI. 1. 3 πόρων καὶ τῷ APQ, πόρων τῷ V. — C, XXII. l. ὁ νέας P, νέαν AQV ; nostrum praebet Tim. c, 39, unde etiam ρὸν»

ro ὀρρὸν cum P scribendum fuisse apparebit. — L. 10 ἐν ῥύσει PQ, ἐν ῥίγει AV, quod ferri non potuisse ostendit Tim. p. 85 B: φλέγμα δ᾽ ὀξὺ καὶ ἁλμυρὸν πηγὴ πάντων νοσημάτων, ὅσα γίγνεται καταρροΐ- κά: has ipsas autem ῥύσεις passim medici nuneupaut. — L. 12 χολή τὲ AQ, χολήν «ce PV manifesto errore. — L. 15 περὶ ψυχῆς PQ, καὶ σερὶ wv. AV. — L. 10 δόξομεν παλιλογεῖν A, δόξωμεν παλιλογεῖν P, δόξομεν παλλιλογεῖν Q, δόξωμεν παλιλλογεῖν V. — C, XXIII. 1. 1 παραλαβόντες PQ, παραλαμβάνοντες AV. — L. 3 ὡς δὲ ΡΟ, ὡς ἂν δὲ AV. — L. 12 καὶ τῶν P, καὶ τοῦ τῶν AQV; at ipsae φρένες ὅρον faciunt. --- L. 15 ἔχοι τι PQ, ἔχῃ AV. — L. 18 ὀνείρων PQ, ὀνειράτων AV, — L. 22 διαφϑορᾶς NA αὐτὸν P, διαφϑορὰς εἰς cv- τὸ 0, διαφορὰς εἰς ταὐτὸν AV. — C. XXIV. |. 2 κατὰ λόγον PQ, κατὰ λόγους AV. — L. 7 ὄντα τῇ φύσει PQ, ὄντα φύσει AV, male, quia nunc non ea ratio, qua ἕτερα sint, alteri opponitur, sed cum certa naturae differentia mox altera loci jungitur, — Ibid, καὶ τὸ λογιστικὸν PQ, καὶ λογιστικὸν AQ, quo differentia minus declaratur. — L. 9 πὸς αὐτὸ H, πρὸς αὐτὸ APQV. — L. 17 τόδ᾽ ἤδη ϑεῖον H, τὸ δὲ ϑεῖον ἐν A, τὸ δὴ ϑεῖον ΡΟ, τὸ ϑεῖον ἐστιν V; veram lectionem neque a nostrorum librorum vestigiis nimis recedentem servarunt Plutarchus aud. po&t. p. 33 E aliique, de quibus cf. Valck, diatr. Eurip. p. 21 et Leutsch. Paroemiogr. T. II. p. 745. — L. 10 τὸ λογιστικὸν τοῦ παϑητικοῦ PQ, τὸ παϑ'. τοῦ λογ. AV. — L. 22 ἔθους PQ, ἤϑους AV, male; ἄσκη- σις enim ad ἔϑος pertinet, cf. Republ. VII, 4, Plut. Educ. p. 2 A. — C. XXV 1. 12 πρὸς ᾧ δὴ PQ, πρὸς ὃ δὲ A, πρὸς ᾧ δὲ V. — L. 22 φϑεροῦν APQ, φϑεῖρον V. — L. 27 ἐνενοοῦμεν P, ἐννοοῦμεν AV;

PRAEFATIO. XXIII

a ( toius versus abest. — Ibid. τὰ κατὰ μέρος P, κατὰ μέρος AV. — L. 28 διωδεύσαμεν A, διοδεύσαιμεν PQV. — L. 30 πῶς àv H, πῶς ἄρα APQV. — Ibid, αὖ ἔννοιαι PQ, ἂν £vvow ΑΥ̓͂. — L. 31 αὖὐθυγ- μάτων PQ, ἐνθυμημάτων AV, manifesto glossemate; ipsos enim li- brarios αἴϑυγμα non intellexisse Paris. margo docet: λημμάτων." αὐἰθύ- ψεσϑαι γὰρ τὸ λαμβάνεσθαι! Idem tamen similiter usurpat Iamblichus in Villois. Anecdd. T. IL. p. 212: ἀπὸ μικρῶν αἰϑυγμάτων oguopé- ψους: &dde Philodemum in Vol, Hercul, V. 1. col. 30, Polyb. IV. 35, XX. 5, Dion. Chrysost. LXXX. 5, ubi proprie scintillam, deinde om- nino vestigium siguificat. — L. 88 7 τε τῶν P, ἡ τῶν AQV. — L. 46 καϑολικαῖς PQ, κακωτικαῖς A et Heinsius priore editione, addita con- jectura νοητικαῖς., cui in posteriore δεανοητικαῖς substituit, ad sensum haud inscite; verbum tamen nostros codices servasse apparet. — L. 47 καὶ τῆς APQ, μήτε τῆς V ex conjectura ut videtur, ut sequenii μήτϑ respondeat; sed hoc ad ϑνητάς τε potius refertur, genitivi autem τῆς νοη- τῆς φύσεως ab ἀνεννοήτους pendent, quod absolute dici vix poterat. Quamquam non repugnem, si quis καὶ prorsus omittat, quemadmodum idem |. 56 ante τὸ ὁρμητικὸν cum PQ expuli, — C. XXVI. 1. 4 λέγει διότι PQ, λέγει ὅτι À , λέγειν ὅτι V. -— L. 6 περὶ αὐτοὺς PQ, περὶ αὐτὰ AV; at nihil vetat γεννωμένους masculiue intelligi. — Ibid, ἐπεὶ PQ, ἐπὶ A, ἔπειτα V. — L. διότι ἥτις PQ, διότι εἴτις A, ὅτι el- ugV. — L. 18 πολεμήσουσιν P, πολεμήσουσι Q, πολ. Τρώεσσι AV. — L. 21 τὸ δὲ H, τοῦ δὲ libri, cui Heinsius iu altera editione ὃ δὲ substituit; mihi tamen haec tantum optio relinqui videbatur, utrum τοῦ δὲ δυνάμεξε moxque τὸ xa" ἕξειν ... λεγόμενον scriberem , an illic τοῦ... λεγομένου servato hic τὸ reciperem, quorum posterius lenius fore putavi; τοῦτ᾽ ἔστι enim omni modo quippe ex superioribus male repetitum tolli oportebat. — L. 25 τούτων H, τούτοιν libri praeceden- lis δυοῖν specie seducti; at sensus est duorum ex his. — L. 28 ἄορι- σταῖνον δὲ τῷ P, ἀορισταίνων δὲ τῷ Q, ἀόριστον δὲ τὸ A, ἀἄδρι- σῖτον δὲ ὃν τὸ V; at non τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν sed τὸ δυνατὸν indefinitum est, idque τῷ ἐφ᾽ ἡμῖν in alterutram partem impellitur. ᾿Δορισταΐνειν quamvis rarum tamen posteriori graecitati non ignotum lexica ostendunt. — C. XXVII. 1. 12 ἔχειν PQ, ἔχει AV; at oratio obliqua ad Platonis sententiam refertur. — L. 13 ἐν ἡμῖν ΡΟ, ἐφ᾽ ἡμῖν AV, quod ab hac sententia alienum est. — L. 15 δαιμονέως APQ, εὐδαιμονέαν V, hau scio an conjectura, quam tamen jam πῶς refellit, si quidem felicita: non quodammodo tantum bonum neque inter praedicata boni habenda, sed ipsa summum bonum est; nunc δαιμονίως πῶς καλούμενον bonum toig ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγομένοις opponitur. — L. 19 ταύτης APQ, ταῦτα V, ne scilicet cum ὕλης jungatur; at genitivus recte ἀρετὴν spe- ciat, — L. 22 ἀγαϑοῖς Q, τοῖς ἀγαθοῖς APV; mihi articulus vel sine codice suspectus foret; itaque circumscripsi, — L. 38 αὐτῶν PQ, ἑαυτῶν AV; at αὐτοὶ opponuntur τοῖς τότε φανεῖσι. — L. 40 κατα- φρονήσειν À, καταφρονῆσαι POV; futurum tamen jam Fischerus me- Wito revocavit. — L. 43 διότι uiv APQ, διότο μὴν V. — L. 50 καὶ

XXIV PRAEFATIO.

κατὰ À, X«L PQV, recte; itaque praepositionem circumscripsi. —- L. 52 αὐτῷ PQ, αὐτὸ AV. — L. 58 τὸν δὲ A, τόνδε V. — QC. XXVIII Ι. 4 χρὴ H, χρῆναι libri; at ipsa Platonis verba afferuntur ex Theaet. p. 176, quapropter obliquam orationem librariis deberi arbitror. — L. 6 μόνον τὸ H, τὸ μόνον APQV, quasi justum esse sufficiat etiam sine prudentia; Alcinous vero in Republica solam justitiam memorari narrat. — L. 8 ὑπὸ ϑεῶν APQ, ἀπὸ V; verum jam Fischerus restituerat. — Ibid. ὃς cv προϑυμεῖσθαι ϑέλῃ P, Og dv πρ. ϑέλει AQ, ὡς ἂν πρ. ϑέλει V, cui tamen jam Fischerus Platonis verba Reip. X, p. 618 opposuit, Propius etiam ad Platonem accesseris scribendo ἐθέλῃ: libri tamen breviorem formam retinent, — L. 9 ἐπιτηδεύων P, ἐπιτηδευ- εἰν AQV. — L.11 οὕτω zog PQ, ὧδέ πως AV. — L. 14 ἣν δὴ PQ, ἣν καὶ AV; cf. Phaed, c. 31. — L. 15 εἴπῃ PQ, εἴποι AV. — L. 20 dv τὸ P, ἂν ἢ τὸ AQV, quam particulam adjecisse videntur, ut sequenti ἢ τῷ μὰ Δία responderet; id ipsum autem in μὴ potius

mutandum erat. — L. 26 ἀσκήσει H, αἰσϑήσει libri; cf. sup. ad c. 24 extr, — L.30 εἰ μέλλει P, εἰ μέλλοι Q, εἰ μέλλοιμεν AV. — Ibid, εἴη ἂν τὰ διὰ PQ, ἂν εἴη διὰ A, τάδ᾽ ἂν εἴη διὰ V. — L. ἃ

ἀστρονομίας Q, ἀστρονομικῆς APV. — C. XXIX. l. 1 αὐτὴ H, αὕτη libri; at ipsa opponitur partibus suis sive εἴδεσι. — L. 3 σύμφωνον καὶ βέβαιον ῬΑ, βέβαιον καὶ σύμφωνον AQV. — L. 4 τὼ δὲ εἴδη αὐτῆς λογικαί, αἵ δὲ περὶ τὸ ἄλογον ψυχῆς μέρος H, τῷ δὲ ἐν εἴδει αὖὐ- τῆς λογικαὶ δὲ αἱ περὶ τὸ ἄλογον αὐτῆς μέρος A similiterque PQ, nisi quod P αἵ aute zregl omittit, Q in καὶ mutat; unde quod equidem eonjectando effeci, propius certe ad librorum vestigia accedet quam Hein- sianum τῶν δὲ εἰδῶν αὐτῆς αἵ μὲν λογικαί, αἵ δὲ ἄλογοι, quod ne sententiae quidem vim exhaurit. 4f μὲν ante «f δὲ omittere Plato quo- que solet; cf. Jahn. Archiv T. XII. p. 391; si quis autem ambigat, num 4Aoyix5 pro λογικαὶ scribi praestet, quia Plato non ut Aristoteles rationalis quoque generis plures virtutes novit, c. 30 eodem numero ἡγουμένας τὰς iv τῷ λογιστικῷ habemus. Mox συνιστάμεναι — σωφροσύνης ab Heinsio et Fischero omissa restitui non librorum magis . eonsensus quam sententia jussit; quae autem iidem vel sine libris inse- ruerunt καὶ τοῦ ἐπιϑυμητικοῦ, mihi certe non post λογιστικοῦ. sed post ϑυμικοῦ potius excidisse visa sunt, — ἢ, 19 περὶ τοῦ sensu fla- ?gitante cum asteriscis inserui; cf. Plat. Republ. IV, p. 433 C. — L. 21 | δύναμις P, Ósvouíg τις AQV. — L. 23 ἐπιβαλλοντί τὸ καὶ APw , ἐπιβ. τε Q, ἐπιβάλλοντι V recte; antiquae tamen corruptelae vestigia / perire nolui. — L.24 τῶν τριῶν PQ, τριῶν AV; at reliquae tres hoc numero comprehenduntur. — L. 32 οὐδεὶς δὲ P, οὐδεὶς γὰρ AQV. — L. 88 ἐπισκοτούμενος P, ἐπισκοτούμενον AV, ἐπισκοπούμενον Q; at ignavo non bono teaebrae per ignaviam offunduntur. — L. 35 καϑ- 040v ἐὰν τις PQ, quo expletur lacuna in A relicta; καϑόλου V, sed " ut mox καὶ ἐὰν ante ποιῇ contra libros intruderet, quo sublato veram Siructuram revocavi, — €. XXX. l. 1 of olov εὐφυΐαι PQ, οἷον so- φυΐα AV. -— L.6 of, δὴ P, αὖ δὲ AQV. — bid. οὔτε — οὔτε H,

PRAEFATIO. xxv

οὐδὲ --- οὐδὲ libri solemni confusione, — L. 20 λογιστικῷ APQ, λο- γισμῷ V. — L. 23 ὑπὸ τῆς ρονήσεως ἐνδιδόμενον PQ, ὑπὸ φρον. ἐνδεδομένον AV. — 1, 24 γγινόμεναι PQ, ἐγγινόμενον AV. — L. 27 μήτε — μήτε H, μηδὲ — μηδὲ APQV. — L. 29 ἑκάστῃ PQ, ἑκάστης AV; an scribendum ἕἑκασταιςῖ — L. 30 μὴ ὁρώμενα PQ, ἀγνοούμενα AV. — L. 31 ἐπιτεινομένων APQ ipsiusque Heinsii prior editio, posterior ἐκτεινομένων, quod tamen jam Fischerus correxit, Recte contra posterior Heinsii δὲ καὶ pro τὲ καὶ exhibet, moxque 1. 35 UZXQIOUVGOL pro ὑπάρχουσι, quarum emendationum utramque mei quo- que libri confirmant. — Ο, XXXI. 1. ὃ ἦ τινος ϑείας PQ, ἢ ϑείας AV. — L. 10 πάντως ὁ τοιοῦτος ἐξηπάτηται, quia et ipsa languent et veram apodosin in καὶ ταύτῃ ἀκουσίως ἐλεύσεται protasi sua desti- tutam elaudicare cogunt, circumsceripsi. Accedit quod ne protasis qui- lem propiore definitione ὡς ... ἀποικονομησόμδνος μεῖζον ἀγαθὸν carere potest, qua a priore ei zug. ἐπὶ κακέαν ὁρμᾷ distinguatur; quam- quam veterem corruptelam etiam Parisiensium meorum exempla arguunt, ubi ipsa haec deflnitio ita exhibetur: ἀποικονομησάμενος ueifov κα- κὸν! — L. 12 ὁρμᾷν τινὰ PQ, ὁρμᾷν AV. — L. 18 αὖ τὲ γὰρ P, αὕται γὰρ AQV. — L. 20 ἀποτρίψασθαι APQ, ἀποτρέψασθαι V; cf. Sinten, ad Plut. Them. p. 147. — L. 27 ἡμαρτηκυίας PQ, ἡμαρ- τημένης AV, — C. XXXII. 1. 6 καὶ τὰ ἡμέτερα Q, κατὰ ἡμέτερα PV, δὲ τὰ ἡμέτερα A, in quo erat quum οὐ διὰ latere suspicarer; probabilem tamen medelam etiam nuno desidero. — L 8 £99" ὅτε δὲ καὶ PQ, £60" ὅτε δὲ Α, ἔσθ᾽ ὅτε V. — L. 12 ἢ καὶ ἐπὶ P, ἢ ἐπὶ AQV. — L. 13 πά- ϑὸος PQ, τὸ πάϑος ΑΥ̓͂. — L. 28 ἡδονὴ PQ, ἡ ἡδονὴ AV. — L.32 ὑπάρχῃ P, ὑπάρχοι AQV. — Ibid, αὐτοῖς P, αὐτῆς AQV. — L. 37 αἰσγρῶν PQ ipsiusque Heinsii posterior editio; prior cum A ἐχϑρῶν male, — L. 41 ὁπωσποτοῦν APQ, ὁπωσπωσοῦν V, cui tamen jam Fiseherus verum substituit. — L. 47 οὐθετέρῳω APQ, οὐδετέρῳ V praeter necessitatem. — ἢ. 48 διότι APQ, δὴ ὅτι V. — L. 53 ἁμως- Ἱέπως H, ἄλλως γέ πως APQV, errore solito. — L. 56 «zog P, ἁπλῶν AQV. — L. 59 οὐκ ἂν δὲ συνέβαινε AP, οὐκ ἂν συνέβαινϑ δὲ QV. — C. XXXIII. 1. 8 ὑφίσταται PQ, ἐφέσταται AV. — L. 24 μᾶλλον φατέον P, καὶ μάλλον φατέον Q, φατέων μᾶλλον A, ga- tov μᾶλλον V. — C. XXXIV. |. 1 ἀνυποϑέτους H, ἐνυποϑέτους APQV; at primum hoc genus clare opponitur ταῖς ἐξ ὑποθέσεως, cf. Aristot, Politic. IV. 1 eum Güóttling. p. 370 nosque de vestig. inst. vett. it Plat, Legg. p. 16. — L. 5 δὲ zov H, δ᾽ ὅπου APQV, nescio quo sensu. — L. 8 τὸ προπολεμεῖν PQ, προπολεμεῖν AV. — L. 15 ἐπ- ἀνάξειν PQ, ἐπάρξειν AV, inepte, quia optimus reipublicae status in dominatione non cernitur; nostrum, si sanum est, reditum ad meliorem frugem et valitudinem significabit. — L, 22 ὀλιγαρχικὴν xol μετα ταυ- τὴν τὴν δημοπρατικὴν H, δημοκρατικὴν καὶ μετὰ ταύτην τὴν ὀλι- Ἰαρχικὴν libri contra Platonis auctoritatem. — L. 30 μεσογαίᾳ PQ, μεσογείᾳ AV; cf. Phaed, p. 111 A. — L. 30 ἄλλα τε μυρία PQ, ἀλλὰ μυρία AV. — C. XXXV. 1.8 τῷ μᾶλλον AQ, τὸ μάλλον P, μᾶλ-

-β.----.

xxvi PRAEFATIO.

1ov V. — L. 4 κατὰ τὰ αὐτὰ xol ὡσαύτως PQ, xol ὡσαύτως AV. — L. 6 δυσδιόρατον P, καὶ δηδιορατον A, καὶ δυσδιόρατον QV; at τόπος. δυσδιόρατος, dicitur διὰ τὸ σκοτεινόν. — L. 12 καί τῳ τρόπῳ V, καὶ τῷ τρύπῳ A, καὶ τῷ πρώτῳ PQ, quod ipso Heinsio suasore jam Fischerus recepit; mihi vero quam hie mendosam seripturam appellat, omnino vera videtur. Neque euim primo tantum, sed omni enti quodammodo non eus adhaeret, quoniam nullum ab altero distin- gueretur, nisi id alterum non esset; ideoque etiam αὐτὰ sequitur, qnod si τὸ “πρῶτον ὃν autecederet, in αὐτὸ mutandum esset. — C. XXXVI. 1. 1 &zaQxst A, ἐπαρκεῖ PQV; illud tamen recte jam Fischerus reposuit.

Olympiodori vita Platonis ex Isaaci patris adversariis a Merico Ca- saubono edita prodiit cum Diogene Laertio Londini 16064, unde et in hujus editione Meibomiana Amst. 1692 T. II. p. 582 — 588 repetita et Platonis dialogis tribus ab Etwallo Oxon. 1771, quatuor a Fischero Lips. 1783 editis praefixa est, eandemque Westermannus inter Vitarum scri- ptores graecos minores Brunsy. 1845 p. 382—388 et Parisiis apud Di-

. dotum 1850 iteratis curis edidit; cujus a recognitione quibus in locis

discesserim, solito more ita subjeci, ut Casauboni archetypum litera A, Westermanni lectiones W, meas qualescunque H notarem, Praemisi autem praefationem eidem vitae in Olympiodori ad Platonis Alcibiadem primum commentariis antepositam, unde hanc etiam Casaubonum sustu- lisse certum est; ipsam tamen praefationem primus Creuzerus cum illis commentariis publicavit Francofurti 1821, quem alioquin secutus sema 1, 15 reliqui scribendo διεξιούσας pro ἃς ἐξιούσας. Ceterum de hac praefatione, quae fluitur verbis guAocog« προστρέχουσι, mox iterum dicendum erit; vitae loci, quos meo judicio recensui, hi fere sunt: C. I. 1. 28 πολυκοΐας Α, πολυηκοΐας W; at nulla causa est cur illam formam magis spernamus. quam ὑξυκοΐαν pro óbvgxoíy, quam merito Wyttenb, ad Plutarch. p. 287 tuitus est, — L. 20 τὰ AW; at mihi a propter ipsam rei veritatem circumacribendum visum est, — C. ΠῚ. 1. 2 ὀνομαζξομένοις A, νομιξομένοις W cum Casaubono, commode , sed praeter necessitatem ; cf. Diodor. Sic. 1. 38: Θαλῆς elg τῶν ἑπτὰ co- gov ὀνομαζόμενος, deque εἶναι adjecto Schómann. ad Isaeum p. 221. — L. 1] τοκεῦσιν A, τοκῆες W cum Vindeto, ut haec sententia sit: patres visa sibi ad seros misere nepotes; sed scriptoris mens communio- nem potius nominis inter causam et effectum postulat, quam e codicis lectione ita elicias, ut quae ín liberis animadvertantur, parentibus trib

Proclus dixerit. — L. 20 οὔτε A, οὐχὶ W cum Bergkio Podt. lyr. p. 405; at vide ue major illius particulae vis sit, quam Aristophanes quo- que rax. 2?? in-affirmatione usurpavit; adde Heindorf. ad Phaedon. p. 111 et Werfer. in Act, Mon. T, I. p. 256. — L. 29 sqq. historiola de Anatolio ne Olympiodoro quidem dignam ratus circumscripsi; lectio- aem vero integram etiam 1. 31 servavi, ubi W αὐτὸ pro αὐτὸν scri- psit, immemor exemplorum Theocr. VII. 19: καί μ᾽ ἄτρεμας εἶπε σε- σηρώς, Aristoph. Nubb. 1210: φήσουσι δή μ᾽ οἵ φίλοι, Eurip. Iphig, Aul. 814: of μ᾽ ἀεὶ προσκείμενοι λέγουσ᾽ Axis ví μένομεν, ipsi

PRAEFATIO, XXVI

que Platonis Phaed. c. 48, nisi quod hic non vocativus sed nominati- vus sequitur, ut Bekk. Anecdd. p. 382: εἶπέν μ᾽ ὁ κήρυξ" ovrog ἀλ- φάνει. — QC. IV. 1. 8 μετὰ τοῦτον À, μετὰ τοῦτο W praeter neces- siiatem, — C, V. 1. 20 ἐκεῖνον τὸν καιρὸν H, ἐκεῖνον τὸν ϑεὸν A, ἐκεῖνον καιρὸν W, auctore, ut ait, Casaubono; vix tamen arbitror hunc etiam artieulum tolli voluisse. — C. VI. l. 1 αἰτέων A, τριῶν W, cu- .jus emendationis causam non intelligo; quae enim modo scriptor narra- vit, utique αἴτια τῶν εἰς Σικελίαν ἀφίέξεων eran. — L. 17 ὃ Σιω- μίας H, ὁ Σιμμίας A, 0 Σιμμίας δὲ W, qua correctura meam le- niorem esse existimo. — L. 10 ϑηράσϑαι H, πειρᾶσθαι AW, quod nec structurae nec imagini convenit.

Prolegomenorum philosophiae Platonicae, quae Olympiodorum ex- cipiunt, prima sex capita et ipsa Westermannus inter vitas philosopho- rum edidit, quatenus ab Heerenio in Bibl. d. alten Literatur ἃ. Kunst T. V. Gottingae 1789 ex codice Vindobonensi publiceta fuerunt; ipse tamen Heerenius hanc vitam Platonis partem tantum majoris iutreductio- nis in universam Platonis philosophiam esse annotavit, quam etsi ille nihil continere narravit, quod non a Diogene Laertio et aliis melius jam et copiosius expositum esset, ego simulac propius cognovi non indignam judicavi, quam totam eum Platonis amicis communicarem. Et ipsius quidem Vindobonensis codicis, ubi liaec Prolegomena cum Alcinoi exem- plari vetustissimo conjuncta exstare in Lambecii Comment. T. VII. p. 126 sqq. legimus, quamvis sedulo quaerens adhuc non inveni qui apo- graphum meos ad usus faceret; eorundem vero alterum exemplar, quod Monachii in cod. Bav. 113 servatur, roganti mihi Leonardus Spengelius V. Q., cui palam hic debitas gratias ago, per adolescentem harum lite- rarum studiosissimum Wurmium diligenter describendum curavit; isque $i maxime aliquid neglexisset, antiquius ejusdem codicis apographum ἐχ Ruhnkenianis copiis in bibliothecam Lugdunensem delatum a cognita dudum et probata Jacobi Geelii V. Cl. liberalitate utendum acceperam, quo eum illo collato eam certe textus formam, quae in Monacensi ar- chetypo exstat, satis liquido efficere poteram. Hujus igitur lectiones, quae mihi rejiciendae visae essent, li'era A, Vindobonensis V, meas emendationes H, Westermanni W notavi; ubi tacitus a Westermanno discessi, Monacensem me presae sequi scito, qui omnino Vindobonensi illius fundamento antecellit. Omisi autem quae in utroque codice prae- cedunt Προτέλεια συμμικτὰ εἰς τὸν Πλάτωνα, quae partim ex Dio- geue Laertio partim ex Olympiodori in Platonis Gorgiam commentariis excerpta esse et Lambecius animadvertit et nunc integris his com- mentariis ab Alberto Jahnio editis (Klotz Archiv T. XIV. p. 108 sqq.; cf. inpr, p. 395) ita intelligitur, ut illa repeti prorsus supervacaneum Sit; memorari modo vel hanc ob causam debuerunt, quia id ipsum quaeri potest, num etiam Prolegomena nostra ad eundem Olympiodorum referri oporteat, Suspicatus est hoc quoque jam Lambecius p. 120, pro certo ponit Muraltus in Bull. de la classe philol. de l'Académie de St, Pe-

XXVIII PRAEFATIO.

tersbourg 1843, p. 251, ubi ejusdem libri apographa a Schowio facta memorat; quodque hi conjectura tantum assecuti sunt, nunc vel exter- nam hauc commendationem accipit, quod ipsius Olympiodori praefatio vel vitae Platonis vel commentario in Alcibiadem praefixa, qualem Creu- zero duce superius edidimus, cum hujus libri cap. 1 et 27 planissime concinit, neque in Gorgianis illis commentariis desunt, quae eun- dem cum hujus divisionibus fontem prodant; cf. Jahn. p. 110 nostrique c. 17 extr. Certam tamen originis notam noster nullam praefert prae- ter has duas, ut scriptorem post Iamblichum vixisse et Aristotelis quo- que Analytica posteriora illustrasse intelligamus; horum enim commen- tarios c. 5, ubi se ἐν τῇ ἀποδεικτικῇ de media proportionali et pro- blemate Deliaco egisse memorat, eo probabilius: intelligemus, quo cer- tius Aristotelis interpretes eam ipsam quaestionem ad illorum 1l. I. c. 7 tractasse etiamnuuc ex Johanne Philopono cognoscimus; cf. Reimer Hist. problematis de eubi duplicatione, Gott. 1798, p. 15; quae quum ita sint, nunc quidem summam quaestionis tetigisse contenti illuc transeamus, ut quam nos libelli formam exhibuimus, cum archetypo comparatam ex- plicemus. C. 1.1, 4 γινώσκωμέν τι HW, γινώσκομεν τί A. — L. 9 ἀντωπεῖν HW cum Heerenio, ἀντοπεῖν A, ἀντοποιεῖν V. — L. 26

oid» αὐτῷ H, φοιτᾷν αὐτῶν Α, φοιτῆσαι αὐτῷ W. — L. 47 γενήϑη H, ἐγεννήϑη AW; at nuno natalis dies, non genitalis decla- ratur, neque illa forma apud inferioris aevi scriptorem offendet; cf, Lo- beck. ad Phryn. p. 109 et Jahn Archiv T. I. p. 208. — C. IT. 1. 13 τοῦτο ὁ πατὴρ H, τούτου πατὴρ À, ὁ τούτου πατὴρ W. — L. 15 παιδοποιΐαν καὶ μόνην καὶ A, παιδοποιΐαν καὶ μονωον w«( V, unde govern Heerenius, μονοῦσϑαι Westermannus exsculpsit; mihi Mona- - censis lectio, sola particula circumscripta, suffecit, — L. 20 ἐν τοῖς Ἐρασταῖς HW cum Heerenio nec repugnante Roepero in Zeitschr. f. d. Alterth. 1852, p. 135; ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς AV. — L. 81 ἐκ γεμύλλων τοῦ in utroque codice manifesto corrupta, quia salva sententiae structura abesse possunt, circumscribere cum Westermanno quam tentare malui; aliorum tentamina v, Gesch. d. platon. Philos. T. I. p. 99. — C. III. 1. 6 ἀπεμάξατο W, ἀνεμάξατο AV. — 1. 18 ἐποίησεν in ἐφοίτησε mutavit Westermannus; libros tuetur Hieronymus ad Euseb. Chron. Ol. 180. 1, ubi Cicero ín exilio annum fecisse dicitur, — L. 20. 21 μέλλων 2. εἶπε H, μέλλων .. εἰπεῖν AV, μέλλοντα εἰπεῖν W; mihi lenius visum est iofinitivum verbo finito mutare, praesertim quum etiam &£zrev scribi reliqua codivis in v ἐφεῖκ. abundantia permittat. — L. 27 λυπη- ϑεὶς W, λυϑεὶς AV. — L. 32 ἑταίροις αὑτοῦ HW, ἑτέροις αὐτοῦ AV. — €. IV. l. 1 πρὸς Σωκράτη H, καὶ Σωκράτη A, εἰς Σωκρα- τὴν ἌΝ, ad sensum perinde; at quum Monacensis prima manus saepis- sime καὶ et πρὸς confuderit, nunc quoque, quamvis deflciente secunda, eandem corruptelam fuisse suspicor. — L. 7 γεγραμμένοι εἰσὶν HW, γεγραμμένοι ὀνόματα A, margini demum adscripto εἰσέν, quo exemplo etiam l. 10 post συνουσίαν itemque c. 5. |. 42. 45 pec- catum est, — L. 15 ἐλθὼν W, ἐλϑὴν A. — C. V. 1. 8 εἴδους καὶ

PRAEFATIO. XXIX

συγγραφῆς AV, εἴδους τῆς συγγραφῆς W ad sensum vere, quia dia- logus respicitur, cujus c. 5 inventor Plato praedicatur; articulo tamen non magis quam particula opus esse ratus circumscribere hanc quam corrigere malui; neque aliter mox 1, 7 me gessi, ubi quum A δόξειέν 0t; praebeat, hoc quoque notare satius visum est quam αν cum We- stermanno substituere, quod etai structurae optime convenit, emendaudi tamen etiam alias vias ut δόξει εἶναι relinquit. — L. 13 μαγνῆτιν HW, μαγνῖτιν A. — L. 16 λοιμωξάντων H, λοιμοξάντων A, λοιμο- ζοντων V, λοιμωσσόντων W idemque mox 4ηλέων pro ᾿ϑηναίων, quod etsi ad historiam verissimum est, recipere tamen uon magis susti- nui quam c. 4. 1. 5 Ἑ ρμαγόρᾳ pro Ἑρμέππῳ, quia non constat libra- riorum potius quam ipsius seriptoris errorem esse. — L. 25 οὕτω δι- πλασιάσαι ταύτῃ H, τούτῳ διαπλασιάσαι ταύτην AV, ταύτῃ δι- πλασιάσαι τοῦτον 'W justo violentius, — L. 26 ἐπαύσαντο τὰ τοῦ AV, unde jam W recte τὰ sustulit; equidem tamen circumscribere sat- esi, — L. 27 πρῶτος HW, πρῶτον A. — L. 34. 95 ἠλλάξαο .. ἐπεχείρεις ἍΝ, ἠλάξα .. ἐπέχειρεξι AV; secundam personam commen- dat Gell. N, Att. III. 17, quamquam alios etiam tertia usos ostendit lambl, ad Nicom. Arithm. p. 148. Moyvoíov vero, quod Westerm. assentiente Roepero in ἀργυρέων mutari jussit, ipse Plato tuetur Legg. V. p. 742D; nee ὁλκάδας, quo idem deinceps corruptum τηβάδας emen- dat, magis placet quam quod ipse conjeci σπεάδας, quibus in aediflciis . € Atheniensium prytanes et Lacedaemoniorum convivia et conciones tongregari solitos esse constat; cf. Paus. 11. 12, 8, Ath. IV. 19, Phot, Lex. p. 520. — L. 46 καί φασιν H, καί φησιν AW; at ubinam hoc Platonem dicere putemus? — OC. VI, |. 1 ἐνιαυτοὺς HW, ἐνιαυτὸν AV. — L. 4 ὑπηρετέδες εἰσὶ H, ὑπὲρ ἔτι δέ ἐστιν A, ὑπερητίδες W in uraque editione. — L. 12 καϑηγητῆρα W, ,ατηγητῆρα A, καϑη- στητῆρα V. --- L. 20 οὗτος μὲν γὰρ H, αὐτὸς μὲν γὰρ A, αὐτὸς μὲν οὐκ V, οὗτος μὲν οὖν W. --- C. VIL 1. 2 πολλαὶ Ἡ, πάλαι Α. --- L 18 τοὺς δὲ H, τῶν δὲ A. — L. 10 ἐνθουσιῶντι Ἡ, ἐνθουσια- σῶντι A, — L. 82 ἐκκύπτειν Ἡ, ἐγκύπτειν Α. --- L. 88 δίκην H, κίκην À. — L. 86 προσέχουσι H, προσέχωσι A. — C. IX. l. 10 yc ασιν H, γάρ φησιν A; st Epicurei intelliguntur. — ἢ, 17. 18 ὅταν (o σῶμα ἢ H, ὅτ᾽ ἂν ἄλλω σῶμα ἢ À. Sensus est: si corpus aliud sit, quod in illud sc. corpus agat; quamquam αὐτὸ commodius

iu αὐτὰ vel in ἄλλο mutari non nego. — L. 80 καὶ τῷ τοὺς H, καὶ M A . . . 1 t0 τοὺς Α. — L. 32 τὸ Ev circumscripsi ut glossema, quod τελικον

τῶν ὄντων αἴτιον secundum Platonem τὸ ἕν esse docet; id vero nunc scriptori propositum non est, sed ut τὸν νοῦν id esse neget; ad quem si τοῦτον, wut par est, retuleris, ne struetura quidem τὸ ἕν feret, — C. X. 1, 2 τῷ ἐκείνην H, τὸ ἐκείνην A. Possis etiam ἐκείνους τήν, sed nihil cogit. — L. 4 συνωθοῦντες H, ἡνωθοῦντες À, cui prioris vocabuli extrema litera adjecta illud effeci, quod Platonem per vim in Academieorum consortium referri significat. — L. 5 νέους sententia lagitante addidi, praesertim quum in ipso codice quatuor vel quinque

Xxx PRAEFATIO.

literarum lacuna hiet, — L.7 φασὶν H, φησὶν A, qucd etsi alibi etiam indefinite in hypophora usurpatur, nunc tamen inter medios plurales ae- gre toleratur. — L. 11 πρὸς τούτους δὲ φαμεν H, καὶ τούτους δέ φασιν Α; cf. ad c. 3; erroris constantia etiam mox !. 18 apparet. — L. 20 ἐξ ὧν H, ἐξ ὦ A. — L. 23 γραμματεέῳ H, γραμματέῳ A. — L. 27 κακῶς H, κακοὺς A. — L. 28. 20 ψυχῆς «x0 καϑαρϑείσης H, ψυχὴν ἀπὸ καϑαρϑθείσῃ A, accusativo tamen a secunda manu in genitivum mutato. 4zr0 per anastrophen scripsi, ut anima quasi instrumen- tum sit; cf. ad Lucian. p. 1901; possis tamen etiam genitivos absolutos Statuere, ut praepositio cum verbo coalescat. — L. 30 διττὴν H, διτ- τεῖ A. — L. 35 κακῷ H, κακῶν A. — L. 30 οὐκ ἀντιλαμβάνονται H, ov καταλαμβάνονται A, quocum reliqua structura non coit, — Τὼ 39 ovx ἴσασι H, ovx loa A. — L. 50 οὐδὲ H, οὔτε A. — L. 53 ϑεῶν H, ϑείων A; at γνῶσις nunc subjectum, non objectum requirit, ϑεῖα autem cognoscuntur, non cognoscunt. — L. 59 ὡς ἐγγράψαι H, ὠαράψαι A; idemque mox ὅτ᾽ ἂν... ye, quod etsi facilius in ὅταν . .&yg mutes, sensus tamen ὡς... γῶν suasit, — C. XI[quae correxerim, notae produnt; nec c. XII plus quam l. 2 τούτου pro τούτων, |. 5 et 7 identidem οὐδὲ pro οὔτε scripsi; c. XIII autem l1, 17 οἷον ἄσει in οἷα εἰσι mutari lenissimum duxi, quamquam etiam οἷά ἐστι vel οἷον ἀμέλει in promtu erat. — C. XIV. l. 2 πρὶν. μάϑωμεν H, πρὴν .. υάϑομεν A. — L. 11 πολυτρήτοις H, πολυτρίτοις A, unde fortasse trit qui στολυτρόποις exsculpere malit; illud tamen ipsarum tibiarum epitheton est apud Maneth. Apotelesm. Il. 334, sonorumque varietati, quam foraminum multitudo efflcit, recte convenit. Ipsi Platoni tibia est πολυχορδότατον ὄργανον Republ. III, p. 399 D. — LL. 17 ποικί. λον H, ποικέλων A. — C. XV. 1. 5 εἰσὶ φύσεις H, ἐστιν φάσεις A. — L. 7 τὸν κόσμον H, τὴν κόμην A. — L. 9 eio: H, ἐστι A, quod posterius c. 20 ter ipsa manus secunda in pluralem mutavit. — L. 11 οὕτως H, οὗ A. — L. 14 ἐκδίδωσιν A; mallem évd/dociv. — L. 31 ἄλλας H, ἀλλὰ A. — L. 82 σωφρονούσαις H, σωφρονούῦσας À. — L. 85 ἐρωτωμένων A; immo ἐρωτώντων ; id ipsum tamen utrum an- teponerem vel substituerem, ambigebam. — L. 41 τῷ H, τὸ A, — L. 47 υμᾶς H, ἡμᾶς A. — L. 50 ovroc H, ov A. — L. 52 xogv- βαντιῶντες H, non κορυβαντῶντες: cf. Symp. c. 32 et Jahn Archiv T. X. p. 220. — C. XVI. 1. 6 ἐνθεῖσα Ἢ, ἐνοῦσα A; at cf. c. 22, — L. 15 λόγον H, λόγα A; junge τὸν λόγον scil. τῶν ἄνευ ὧν οὔ, conditionis sine qua non. — L. 80 πάντῃ H, πάντι A. — L. 38 τύτε H, τῶτε A. — C. XVII. 1. 8 τῷ H, τὸ A. -- L. 33 τῷδ᾽ ἀγαϑὸν A, margini adscripto ϑεὸς τοῦτο: Lugdunense tamen exemplar τὸ δ᾽ ἀγα- 90v habet, ipsiusque codicis interpunctio post προσβληϑὲν sententia clausa ἀγαϑὸν sequentibus adjungit; vide igitur, ne altius uleus lateat. — L. 35 ἕξ H, ἐπεὶ A. — 1,, 37 ὑλικῷ H, ἡλικῷ Α. — L. 41 τῷ δὲ τελικῷ H, τὸ δὲ τελικὸν A, quod ne consulto scriptum censeas, quia unum bonum τολικὸν sit, antea quoque bis τὸ pro τῷ ipsis dati-

PRAEFATIO. XXXL

vis librarius praemisit. — C. XVIH. 1. 7 Κρίτωνος H, κρείττωνος A; idemque mox ποιοῦτο pro ποιοῖτο. — C. XIX. |. 16 δεέξεως Lugdu- sense apographum obtulit, δόξεως Monacense; mihi probationis vis po- üior visa est, — C. XX. 1. 5 διαλεγόμενον H, διαλεγόμενα A; turba- tum locum etiam paulo ante omissum ἢ ostendit, moxque iterum δια- λεγόμενα adeoque μαϑὴν pro μαϑόντων scriptum , cujus medela dubia esse non poterat. — €. XXI. 1. 7 ἕκαστα H, ἕνεκα A, quod περὲ omisso ferri posset; hoc ipsum tamen aliud in illo latere arguit. — L. 18 χατά τινὸς H, κατάνος A; verum exstat c. 22 extr. — L. 23 δια- loyog H, διάλος A. — L. 25 τὸ ὅτου H, τούτου Α. — L. 30 οὐδὲ H, οὔτε Α. — L. 41 xal circumscribendum fuisse certum est; sequitur enim tertium disjunctionis membrum, quod etsi non qualitativum, ta- men quantitativum utriusque inscriptionis discrimen signiflcat. — C, XXII. . 22 ἐντιϑεὶς τοῦτο H. ἀντὶ τοῦ τὸ A sensu nullo, — L. 30 xwwov-

μένους À, mallem αἱρουμένους. — Τὰ. 31 Πλάτωνα H, Πλάτω- νὸς À, — L. 49 οὐδ᾽ ἐκ τοῦ H, οὐδὲ τοῦ A. — L. 50 οὐδὲ H, οὔτε A. — L. 54 τῷ H, vov A. — C. XXIIL 1. 18 ᾿Δλκιβιά-

δον H, ᾿4λκιβιάδῃ A. — C. XXIV. |. 3 δεῖν H, δεῖ A. — L.8 εἰ δεὶ H, εἰ δὲ A. — Ο. XXV. |, 7 dv εἶχεν H, ὃν εἶχεν A. — C XXVL 1. 3 κοινῶς H, κοινοῦς A. — L. 4 Ἐρυξίαν H, Εὐρυξίαν X — L. 5 ἀναφέρουσιν H, ἀνωφέρουσιν A. — C. XXVII. 1. 30 βου- ἐρυένοις H, βουλομένους A. — L. 32 τῷ H, τῶν A. — L. 37 τίς ἢ, τῆς A. — LL. 45 οὕτως H, οὗ A. — L. 47 ἀηδὲς H, ἀειδὲς A. - L.83 διὰ γεωμετρικῆς H, διαμετρικῆς A. — L.56 τηρῶν in margine supplet À; verius fortasse ξητῶν scripsisset, — L. 57 τῷ δὲ προσϑετικῷ H, τῶν δὲ καὶ ϑετικῶν A. — L. 01 δὴ H, δ᾽ ἢ À. — C. XXVIII, 1. 6 συγγράφειν H, συγγραφὴν A. — L. 8 δεῖ ϑηρᾷν H, ὁ ἠϑηρᾶν A. — L. 11 σκοποὺς τῶν H, σκοποὺς τὴν Α. --- L. 12 ϑειότατος H, ϑεότητος A.

Scholia post novissimos editores ita recognovi, ut et lectionem in- "rpunetionemque , ubi opus esse videretur, emendarem, et sedulo cura- ?m, ne did eorum desideraretur, quae quatuor illi viri, qui ipsi Plato- 3libros oculis inspexerunt, Siebenkeesius in Anecdotis graecis, Norimb. 198, Ruhnkenius iu Scholiis in Platonem, Lugd. B. 1800, Gaisfordus ἢ Catalogo sive Notitia Mstorum Clarkianorum, Oxon. 1812. 4. p. 70 sqq., Belkerus ad calcem Commentariorum eriticorum, Berl. 1828, 8. p. 311 sqq. "Shibuerunt , iis tantum exceptis, quae vel ad Timaeum Locrum pertinent, "e ad ipsius Platonis Timaeum ex ampliore commentario excerpta. a "choliorum natura et genere aliena sunt. Sunt utique inter Ruhnkeniana, (ae variarum lectionum potius quam Scholiorum speciem praeferunt ideoque nec a Turicensibus repetita, nec ἃ Stallbaumio omnia recepta sunt; 'hitamen haec quoque cun ipsis quae apud Ruhnkenium habent lemmatis '^lueenda visa sunt, ut hujus certe libro in posterum carere philologi pos- $'!; eademque cura Siebenkeesium usurpavi, cujus etsi pleraque Scholia nter Ruhnkeniana quoque exstant, sunt tamen , quae reliquorum omnium ^'llos ad hunc usque diem fugerint; hujus igitur copias litera S, Ruhnke-

XXXII PRAEFATIO.

nianas R, Oxonienses ex ipsa Gaisfordi Notitia suppletas Ὁ notavi; pauca tantum Parisiensia, quibus Stallbaumius nuper editionem suam locupletavit,

diligentissimo homini surripere religioni duxi. Atque haee quidem de uni-

versis; singuli loci, quibus medelam deberi existimavi, hi sunt: Eu-

thyphr. p. 2 A σὺν αὐτοῖς pro αὐτοῖς cum Poll. VIII. 90; moxque p. 4 C ἀντὶ τροφῶν ὑπηρετῶν pro ἀντιστρωφῶν καὶ ὑπηρετῶν cum Ruhnkenio ex Timaei lexico, etsi mature corruptam esse glossam etiam Suidas T. III. p. 72 docet. — Apol. 23 E in Metagenis fragmento dyo- φῶς ἄγαλμα pro ἄγαλμ᾽ ἀγορᾶς transponi cum Bergkio et Meinckio metrum jussit. — Phaed. p. 61 D πρὸς τὸν Δύσιν δὲ τοῦτον Πλα- TOV ποιεῖται τὸν διάλογον ignorat Siebenkeesius et aperte inepta sunt;

itaque circumseripsi. — Theaet. p. 153 C Σμυρναίους ydo ἑλόντες pro ἐλθόντας scribi historia jussit; cf. Her. I. 150; Paus, VII. 5. Ibid. 102 B φροιμιαξζόμενοι non παροιμιαξόμενοι sed προοιμιαξόμενοι re- quirere manifestum est. — Soph. p. 210 A Οἰνοτρέδες in Οἰνωτρίδες mutari necesse erat, nec p. 252 C audacius egisse videor τοῦτον τὸν pro τοῦτον καὶ reponendo; cf. ad Lucian. p. 319. — Parmen. p. 127 A καὶ iuter ἀγένειος et ἀνὴρ inserere non dubitavi; reliqua, quae apud Suidam quoque corrupta exstant, cum Bernhardyo intacta reliquis quam- quam in"Ic£ui« annorum numerum latere certum est, — Symp. p. 190, D veterem meam conjecturam τὸν ἕτερον pro tÓ ψεῦρον eo fidentius | recepi, quod eaudem Bekkerus suasit. — Phaedr. p. 230 E OClarkianur et 248 C Siebeukeesianum exemplum ex Hermia Astii p. 76 et 148 cor- rexi, nisi quod in priore συνηϑὼν in συνηϑειῶν potius quam in συ»- ουσιῶν mutandum censui; in aliis autem duobus Siebenkeesianis ad: p. 267 A et B διλήμματος pro λήμματος et ἡδονὴν pro ἀκοὴν meo periculo rescripsi. — Alec. p. 105 B λογικοῦ Bekkerus, λογεσμοῦ nuhzr- kenius exhibuit; at διαλογικοῦ fuisse Olympiodori exemplum p. 58 do- cet. lbid. 118 E μαμμιᾷν Ruhnkenius, μαμμᾷν eh, oed hoc probat etiam Dindorfius in Thesauro T. V. p. 558. — Lach. p. 187 B. Euripidis versui τῷ cum ipso poéta reddidi. — Lys. p. 206 E in ob-. scurissimo fabulae titulo Auvozéücig servari quam “ημνοπάα substi- tui tutius existimavi; cf. Meinek. Hist. com. p. 231. — Euthyd. p. 292 E ἀλλ᾽ ἦ pro ἀλλ᾽ ἢ reponi ipse Aristophanes Ran, 480 jussit. — Gorg. p. 450 E διωρϑωσασϑαι per manus editorum traditum quanto- cius correxi; p. 463 A vero Clarkianam lectionem ἡδονῆς, quam Turi- | censes in δεινῆς mutarunt, ita revocavi, ut lacunae signum antepone- rem, in qua ipsa tamen δυναμένης potius quam δεινῆς excidisse ar- bitror. Ibid. 473 E haud scio an v' id est πεντήκοντα pro εἷς resti- tui oportuerit ; fidentius tamen p. 404 E κιναιδία ἡ πορνικὴ pro xi- ναΐδα ἡ πόρνη καὶ ἡ cum Millero apud Dindorfium 1, c. T. IV. p. 1559 recepi, contraque p. 028 E pro ὀστεώδους, quod ex praepostera Beckii conjectura Turicenses receperunt, ὀστρεώδους revocavi, quo pas- sim Platoniei humauum corpus significant; cf. Boissouad. ad Marini V. Procli p. 67. — Menex. p. 235 E verba manifesto transposita cum Bergkio Com. Att. reliqu. p. 238 ita in ordinem restitui, ut pro KQgerivog δὲ

PRAEFATIO. xxxi

Ougdig τύραννον αὐτὴν καλεῖ Χείρων Εὔπολις Φίλοις scriberem Κρατῖνος δὲ τύραννον αὐτὴν καλεὶ Χείρωσιν, Ὀμφάλην Εὔπολις Φίλοις : reliquam ejus emendationem, qua «4 ἐσχένης ἐν διαλόγω ᾿Δσπασίᾳ καὶ Καλλέας ὁμοίως Πεδηκαὶς scribi jussit, etsi re ipsa ve- rissimam mihique ipsi iu disp. de Aeschinis Socr. reliqu. p. 16 merito prebatam, tamen, quia ipsius grammatici error esse potest, nune com- memorare quam ad verba mutauda conferre malui. — Rep. I. p. 337 A ὃν ante ἔμψυχον ὄντα inserto hiantem structuram sarsi; II. p. 382 D ἔστιν pro ἐστὶν seripsi, ut IV. p. 431 A; IV. p. 443 D προσλαμβανό- μένον pro προλαμβανόμενον cum Siallbeumio, V. p. 440 A ἐς αὐτὸν pro ἐς ταὐτὸν cum ipso Thuoydide revocavi, nec p. 475 extr. βαλών ἐξ pro βαλών vs toleravi, qued Athenaei X. 76 testimonio firmatum apud Bekkerum typothetarum tentum errere permutatum esse videtur. lbid. VI. p. 403 D codicis leotiones αὐτοῦ pro αὑτοῦ μόνου et κατ᾽ αὐτοῦ pro καϑ᾽ αὑτοῦ restitui; X. p. 590 D vero leni mutatione v8 pro v9 ^ scribendo Lycurgi tempora ad eam certe computationem redegi, qua illum a multis veterum ad primam (Coroebi) Olympiadem depressum esse constat; cf. Staatsalt. $. 23. not. 19. — Tim. p. 24 E s. v. 4vAa- τικοῦ scripsi οὐ pro ὃ διὰ τὸ ὕψος, quod ut apud Ruhnkenium, qui ἐπ᾽ ante αὐτοῦ omisit, excusationem habuerit, post Bekkerum fervi om- nino non debebat; mox autem s. v. ἡ δὲ νῆσος restitui ἐν τοῖς αὖ- τῶν pro αὑτῶν, quod ne Bekkero quidem necessarium visum erat. — Crit, p. 116 C Eupolidis versum inserto eum Porsono τὸ numeris suis reddidi; — Min. p. 321 A. «Μινωταύρῳω οἱ Μινώταυρον pro Mivo- ταύρῳ et MivotaeQov scribi usus flagitabat. — Leg. 1. p. 630 E ἢ τὸ τῶν ἱερῶν ἀνδρῶν σύστημα utpote manifestum clerici. additamen- tum cireumseripsi; item p. 633 A cum Bekkero ἡμεῖς δέ γ᾽ ἐσμὲν pro ἡμεῖς δ᾽ ἔνεσμεν ex Plut. V. Lycurg. c. 23 ascivi, moxque πρός τι πὼς pro πῶς eodem exemplo posui, quo Buttmanno duce Parmen. p. 163 A emendavi; meo autem periculo III. p. 681 A αἱμασιαὶ τοῖχοι pro τροχοὲ scripsi, neque aut VII. p. 700 A Βιϑυνέδος Μελίας pro Βιϑυνίέδος ἢ Πελίας cum Baitero secundum Wellauer. ad Apollon. Argonaut, Il. 4 reponere aut VIII. p. 828 D Zwígog ἰπ ΣΦ χέρα mutare dubilavi; postremo X. p. 840 D flagitante sententia οὐ ante zcv cum asteriscis inserui, — Epist, VII, p. 345 D οἷα pro ola σκυλάκων sci- bere Stallbaumius occupavit; ibidem vero &vwgert in ἀνέδι mutari ipsa res jussit. — Praeterea ad Menon, extr. versus Homeri, nulla lectionis pro- prietate conspjcuos, repeti nolui; aegrius desidero ad Cratyl. p. 384 A post

ολιτείᾳ verba καὶ Κρατύλῳ sinistro casu exclusa, quibus cur carere Don possimus, vide in Paroemiogr. Gotting. T. I. p. XV. — Alcyonis scho- lia ad Jacobitzii exemplar expressa sunt; μόνον tantum pro μόνων, quod llle nescio cur retinuit, ex Hemsterhusii monito fidenter substitui.

Timaei glossarium postquam Ruhnkenius ex unici codicis Parisini apographo Capperoneriano iteratis curis edidit, ipso codice denuo explo- Tato primum F. J. Bastius in Epistola critica a. 1808 ad Boissonadium data ejusque Appendice Lips. 1800 publicata aliquot locis egregie

Praro VI. c

XXXIV PRAEFATIO.

emendavit, deinde Turicenses ita ab integro recensuerunt, ut in hao quoque operis parte exiguum suecessoribus spicilegium relinquerent, Illud tantum, ne in ipsam illorum messem falcem immitterem, mihi fa- ciendum erat, ut glossis, quas illi cum aliorum grammaticorum excer- ptis alphabetico qui dicitur ordine conjunxerunt, equidem ad primitivum ordinem revocatis, qualemcumque Timaeus libellum posteris destinasset, his solum et simplicem traderem; de singulis Quae mentione , digna vi- deantur haec fere liabeo: S. &xivd»5g scripsi ἡμίτομον pro ἡμίστομον cum Dindorf, Thesaur. T. IV. p. 178. — 5. ἀμεταστρεπτὶ restitui ὑποστρέφει pro ὑποστρέφειν, cujus inflnitivi melior ratio quam verbi finiti vix apparet. — 8. ἀμφιϑαλεῖς scripsi ἀμφότερα pro ἀμφότεροι eum Bastio Append. p. 15. — 8. ἀνατείνας meo periculo dedi ϑείων pro ϑεῶν. — S. ἀποδιοπομπεῖσθαι scripsi χρωμένους pro χρώμενος:

poteram etiam γρώμενον, at accusativum structura postulabat. — S.

ἀποτεθϑρυωμένοι non τεϑρύων sed ϑρύων legendum esse, quod. dudum editores intellexerunt, circumscripta prima syllaba palam feci. — δ. βλὰξ ecquis ante me ἡμαρτηκὼς pro ἃμαρτηκὼς scribendum esse viderit,

ignoro; necessitatem neminem negaturum esse spero. — Γερνῆται pro γεννηταὶ scripsi cum Dindorflo l. |. T.I. p. 578; adde Schol. Axioch.

p. 971 D. — πῆμος revocavi pro δημύτης, quod ex Toupii conjectura recipere Turicenses non debebant; cf. Steph. Dyz. p. urs — 5. δέκη ὁτὲ pro ὅτε grammaticorum praeceptis concessi, — S. ἐξαμβλοῦν can- cellis notavi διεφϑορός, non quo protinus insiticium Judicarem, sed ut aliquo modo corruptam vocem notatem. — S. ἐπιβολὴ quae a secun- da manu addita Turicenses annotarunt subjicere cum cancellis non du- bitavi;; idemque ᾿Επιβάδαι quamvis corruptum retinui, ut inferius Σκιωρῖται, ne ipsa antiquae corruptelae memoria periret. — 5. ἐχέγγυον quoque τό, cui Tur. cum Schleusnero τὸν substituerunt, non minus 8 grammatico quam a librario scribi potuisse putavi. — EvOvvoai pro &v- ϑύναι accentus leges flagitabant, — S. ἥπου exirema μόνον οὐχὶ et αὖ- τίκα μάλα, quae Bastius p. 21 ab alia manu adjecta testatur, cireum- scripsi. — S. θώπες idem κολάκευσιν potius quam κολακείᾳ, in σοάϊ- cis compendio latere docuit, --- S. fegouvruovsg inepte legi Πύλον Tu- ricenses intellexerunt; eosdem tamen ut nou Πυλαίαν sed Πύλας sub- stiiuere debuisse arbitrer, Aeschinis locus facit, quem grammatico aute oculos fuisse suspicor, adv. Ctesiph. ,$. 184: τέλος δὲ ψηφίξονται η- κδιν τοὺς ἱερομνήμονας πρὸ τῆς ἐπιούσης Πυλαίας iv ῥητῷ χρύ- vo εἰς Πύλας ἔχοντας δόγμα κ. v. λ. — S. καραδοχεὶν vulgo χω- ρήσῃ legebatur; equidem leni mutatione futurum substitui. — 8, κνα- φος quod Tur. abjecerunt ὃν ego cum cancellis retinui; ibidemque cum codice et Bastio ἐκτείνουσι scripsi pro κεδίνουσι, quod τοῖς βασανι- ξομένοις minus convenit; supplicii genus, quod grammatici ex Herodoto didicerunt, ad quaestionem per tormenta non pertinet. — S. λήξεις non περὶ sed πέρι scribi ipsa Platonicarnum Legum VIII. p. 846 B compa- ratio jussit. — S. μανὸν quae non Timaeus tantum sed Photius quoque Suidasque adjeceruut xol 0 μαινόμενος ... φρεσὶν ad hano glossam

4

PRAEFATIO. XXXY

pertinere vix mihi persuadeo, sed in cemmuni horum omnium fonte ad aliam potius vocem ut uxvixX0g adscripta fuisse suspicor; eamque suspi- cionem cancellis additis declaravi. — Ne scripsi ut ipsi Tur, Phaedr. p. 258 A,'ut mireris hos nunc Ruhnkenianum νῷ in vo nutare ma- luisse, — S. ξεναγοὶ quod Ruhnkenius edidit ὁδοὶ Tur. in ὁδοῦ mu- tarunt; ego in ὁδόν, ut Her. IX. 15: οὗτοι δὲ αὐτῷ τὴν ὁδὸν ἡγέον- τὸ ἐς Σφενδαλέας. — 8. ὁμόσε lenissimum duxi ἀπὸ pro ὕπο τῶν ἐναντίων scribere, ut sit a diversis partibus; altius si vulnus latet, non equidem τῷ ἐναντίῳ cum Turic. et Bastio, sed ἐπὶ τῶν ἐναντίως εἰς μάχην φερομένων scribam. Eodem exemplo Tur. mox s. ὀρέξαι edi- derunt ὑποτεῖναι pro ἀποτεῖναι: ego tamen cod. lectionem servavi, quia haud scio an etiam rectius προτεῖναι scribatur, — S. ὄττα Tur. xxl abjecerunt; equidem revocavi cum cancellis, quia haud scio an in ἡ potius mutandum sit, — S, οὐκ ἄλλως Tur. πονεῖται pro προνοεῖ, quia apud Platonem est πεπόνηται; probabiliter, sed non ut ita gram- maticum scripsisse certum sit. Contra s. ποτριώμενος Basto ἐπικα- λούμενος pro ἐπικαλεῖτο corrigenti libenter obtemperavi; eodemque au- dore 8. πυρῶν part. ἢ cancellis notavi. — Στρατεία et στρατιὰ prae- euntibus Turicensibus locum inter se mutare jussi; mox autem δέ, quod a codice abest, cum asteriscis retinere quam illorum exemplo ita abji- cere malui, ut simul etiam λέγεται damnarem. — T'"j87 retinui cum Bekk, Anecdd. p. 193; Tur, τηϑή, ut Republ. V. p. 4601 D editur. — 8, χραέψειν Tur. δὲ omiserunt; ego circumscripsi.

De Onomastico et Indice Scriptorum unum moneo, dialogos secuu- dum Stephani, appendicem secundum hujus editiouis paginas citari; re- liquam autem praefationem eo conferam, ut quae aut mihi aut typo- lhetae in superioribus voluminibus imprudenti excidisse ad hunc us- que diem animadverti, annotem eorundemque praefationes, sicubi opus est, aut corrigam aut suppleam. Apol. p. 23 C εἶτ᾽ pro εἶτα praepo- sere irrepsit; ipsam tamen Fischeri emendationem insigniter firmat locus geminus Republ. VII. p. 589 B: καὶ μιμούμενοι vovg ἐξελέγχοντας αὐτοὶ ἄλλους ἐλέγχουσι. --- Phaed. p. 59 fortasse praestabat προτέρᾳ sribi, ut Min. p. 310 E. — P. 67 D pro ὥσπερ ἐκ δεσμῶν verissime Üxon. ὥσπερ δεσμῶν exhibet; praepositionem ex sequentibus repeti posse docet Tim. p. 70 A: ῥεῖν ὥσπερ αὐλῶνος διὰ τοῦ σώματος. ---- P. 76 B leg. μέν τὰν pro μὲν τᾶν. — P. 82D Turicensem lectionem σώμα τι memorare oblitus sum; unde tamen quod δὰ vulg, σώματα redii, exeusatione vix egere arbitror. Major audacia p. 83 E emendationis φαίνονται pro φασίν: eodem tameu exemplo Amat. p. 137 € φαίνεται "xon, praebuit, ubi VBST φημὶ retinuerunt. — P. 91 B ἡ δὲ διάνοια Ὁ cum ceteris optimis; unde vide ne scribendum sit ἡ δὲ δὴ ἀγνοια. — P. 95 B λέγεσθαι ut glossema etiam nunc repudio; ἔσεσϑαι. autem D;rtasse commendabit Euthyd. p. 288 A: τῷ δὲ μετὰ τοῦτο ἐσομένω πανυ σφόδρα προσεῖχον τὸν νοῦν. — P. 104 A οὔπερ cum BT nu- per etiam Stallb, ascivit; ego vero haud scio an περ praeter libros etiam Reipubl, locus excuset VII. p. 527 B: ἀλλ᾽ οὐ τοῦ ποτέ τι γι-

e*

ΧΧΧΥΙ PRAEFATIO.

yvopévov; eademque causa est p. 111 B librorum lectionis φρονήσει pro ὑσφρήσει, quam acute nuper defendit Schmidtius in Philol. T. V. p. 719 sqq. Ibid. leg. οἰὐκητὰς pro οἶκητας. — Theaet. p. 140 D dis- junetim scribi malim πῶς; τί τοῦτο λέγεις; itemque Soph. p. 261 E et Polit. p. 207 C; cf, ad Hipp. maj. 297 E, ubi pro Tim. c. 5 extr, legendum est Tim. c. 3 ete. — P. 164 A non repugnabo si quis 090 quam oQog maluerit, quemadmodum ad Charm. p. 178 B eandem optionem reliqui; cf. Schneider. ad Rempubl. 1, p. 367, qui tamen ipse nune Leg. p. 774 D óQo7 retinuit. — Soph. p. 236 B ἀκολουϑίαν tuebitur etiam Philo Opif. mundi I. 7: τάξις δὲ ἀκολουθία καὶ slouoc ἐστε προηγουμένων τινῶν καὶ ἑπομένων. --- P. 238 E et 243 B prae- stabit fortasse συνέξιβ, quod etiam Rep. I. p. 347 A primam Par. ina- num scripsisse nunc inventum est; adde Schneidewin. ad Soph. Oed. Tyrann. v, 6028. — P. 258 C quae Boeckhium secuti editores certatim inseruerunt μὴ μέγα et μὴ καλόν, quamquam excidere per homoeoteleu ton facillime potuerunt, tamen hand scio an intelligi potius Plato voluerit, ut Phaed. p. 98 A ἃ ποιεῖ post ποιξῖν," Politic, p. 276 A μικτοῖς xol κερασφόροις post ἀμέκτοις τε καὶ ἀκεράτοις etc. — Politic. p. 273 D πόντον pro τόπον probabiliter commendat Alb. Jahnius in Zeitschr. f. d. Alt, 1842, p. 548. — P. 287 C οὔκουν pro οὐκοῦν χρὴ δρᾷν scite nuper emendavit Hier. Müllerus iuterpr. german. T. Ill. p. 719. — Phileb. p. 31 E et 34 D leg. δέψος pro δίψος. — P. 46 librorum le- cionem λύπας ἡδοναῖς ξυγκερασϑείσας feliciter defendit Hoffmaunus in Jahn. Archiv 1846, T. XII. p. 388; neque adeo cum ipso necessarium arbitror πρὸς τὰς in πρὸς τὰ mutari, quia τοῖς ἐντὸς potius τὰ ἔξω respoudent et ad τὰς facile ἡδονὰς suppletur. — Conv, p. 172 A πε- ριμένεις Stallbaumius nunc quoque iu tertia dialogi editione ita tuetur, ut et libros omnes praeter unum Flor. praesens exhibere ejusdemque alte- rum exemplum Lys. p. 203 exstare arguat; at si Gaisfordium sequimur, Oxoniensis a Stephani futuro non discrepat, neque ullum praesentis cum 09 pro imperativo positi exemplum certum. aut ego novi aut Frankius de partie. negant. p. 24 novisse videtur; ov παραβάλλεις enim in Ly- side vel οὐ λέγεις Aristoph. Av. 1212 reprehensionem potius continent, cui nunc loeus non est. Idem quod p. 210 € καν ellipticum a Platonis sermone abhorrere, p. 211 € ἂν post ἕως male omissum esse crimirna- tur, nescio quomodo oblitus est eorum, quae ipse ad Phaedonis p. 62 C et 71 B annotavit; neque p. 218 D ἑαυτοῦ intelligo cur minus liceat pro adverbio usurpari quam pro adjectivo Reip. p. 433 E et p. 403 B: οὐκοῦν τὸν uiv οἰκεῖον ὡς ἑαυτοῦ νομίζει τε καὶ λέγει, τὸν δ᾽ ἀλ- λύότριον ὡς οὐχ ἑαυτοῦ; immo εἰωϑέναι τινὲ :quis graece dixerit, do- ceri velim; nam Apol. p. 40 A po: pendet ab ἐναντιουμένη. --- Phae- drum eodem fere quo ego tempore Londini recensuit Carolus Badham eidemque de Theaeteti, Philebi, Reipublicae, Legum locis doctas hario- lationes praemisit, quarum nullam sperni, aliquas etiam recipi posthac licebit; in ipso Phaedro hae nos maxime adverterunt: p. 234 C τῷ γ᾽ ovto pro τῷ λόγῳ, p. 246 C λελογίσμεθα pro λελογισμένου, p. 248 -

PRAEFATIO. XXXVIl

B δύ᾽ ἐστὸν pro ov ἐστίν, p. 263 C ἐγχωφῆσαι pro συγζωρῆσαι, p. 281 C σπέρματα λόγων pro μετὰ λόγων. — Alcib. 1. p. 119 A et 124 B nominativum κοενὴ βουλὴ tuebitur etiam Theocr. Idyll. VII. 35: ξυνὰ μὲν ὁδός, ξυνὰ δὲ x«l dog. — Alcib. II. p. 144 A εἰ... οἰηϑείης ἂν dubito num defendi possit exemplis quale est Leg, X. p. 909 C: εἰ δ᾽ ἐπιδεὴς ἔτι λόγου τινὸς ἂν εἴης, ubi dv» peculiarem vim retinet: sí fleri possit ut egeas; certius vero p. 148 A eliminandum est cum Stallb. τε inter εἰ et οὖν. — Charm. p. 105 C scr. ὠφέλειαν pro ὠφδλεέαν, quemadmodum etiam Lys. p. 214 E et in δυσμαϑείαν Men. p. 88 A peceatum est. — Lach. p. 101 C ἄρτι pro αἴτιον jam Astius conjecit. — lbid. p. 197 A post Σώκρατες punetum pro commate positum est, — Ibid. p. 201 A ἔκφορος λόγος et olim et nuper (Verh. d. Erlang. Philol. Vers. p. 73) Doderlinus ita tueri conatus est, ut ser- monem intelligeret, qui ad finem perduceret vel quaestionem satis expli- care, ut Phaed. p. 66 B ἀτραπός τις μετὰ τοῦ λόγον ἐκφέρειν dicitur; at si Soerates. de fine idveniendo desperaret, quo tandem consilio ma- gistrum quaereret? — Euthyd. p. 273 E σφῶν pro σφῷν ex Turiceusi in stram quoque editionem perperam transiisse opportune monuit Baiterus. it novissima ltujus dialogi editione, unde libenter etiam p. 283 E μα- ϑὼν ἐμοῦ pro μαϑών pov et p. 201 E ἂν φαέης pro φαέης reciperem; eundem vero virum humanissimum qualiacunque mea vel dissentientis conamina multo aequiore animo quam Stallbanmium excepisse impense helor. — Protag. p. 321 A Badham l. c. p. IX probabiliter conjecit ὑποδέων pro vzrO ποδῶν. --- Gorg. p. 461 B eum παϑέρξῃν conf. συν- ἔρξας Tim. p. 34 C; cumque ὁ σὸς λόγος in dialogi flne Leg. VI. P. 772 E: ὥς φησι Κλεινίας. — Men. p. 02 C satius erat retinuisse οἷ εἶσι cum. Schneidero ad Rempubl. VI init. — Ion. p. 534 D παέωνα: mallem zzy. vo. — Reipublicae libros priores quiuque indefessa Schnei- deri diligentia in progr. Vratislav. 1852 Parisinarum lectionum mantissa ἃ Dübnero sibi suppeditata donavit easdemque inseruit majoris suae editionis supplemento, cnjus initium prodiit in Klotzii Archiv T. XVIII. P. 485—520, unde discimus p. 352 D non ὥς γέ μοι sed ὡς ἐμοὶ su- Prascr, y, p. 388 B non κυλινδούμενον sed κυλινδόμενον, p. 414 B "00 οὔρ vvv à7 sed ovg δὴ νῦν optimum codicem exhibere, eundem- que identidem. ὠφελίαν pro ὠφελείᾳ tueri, quod etiam Oxon, passim habet; pleraque tamen aut Turicensem scripturam firmant aut ad elisio- 06$ reliquamque orthographiam pertiuent, in qua vel praestantissimorum librorum anceps auctoritas est; nos igitur his missis ad ea redimus, quae ad ipsam nostram editionem annotanda videntur. Sic p. 330 E Post αὐτὰ non puncto sed colo interpungi velim; gravius tamen in hoc Senere peccatum est p. 337 E, ubi typotheta comma, quod post εἴῃ poni Volebam, anteposuit eoque facto structurae rationem a Schneidero scitissime l'lustratam obscuravit, [Instituitur enim quasi antecesserit Og πρῶτον U&v μὴ εἰδείη, prorsus ut Soph. Oed. Col. 577: δῶρον ov σπουδαῖον εἰς ιν, τὰ δὲ κέρδη παρ᾽ αὐτοῦ κρείσσον᾽ ἢ μορφὴ καλή, vel Theocr. XV, 104: βείρδισται μακάρων, Sox, φίλαι, ἀλλὰ ποϑειναὶ

ΧΧΧΥ͂ΠΙ PRAEFATIO,

ἔρχονται, immo ipse noster p. 357 B ὅσαι ἀβλαβεῖς καὶ μηδὲν διὰ ταῦτας γίγνεται: quae constructio certe legitima est, quamquam sen- tentiam fateor mihi identidem recogitanti & καὶ magis commendare. Fi- dentius tamen nunc ipso Parisino duce p. 361 C ἤτω pro iro reponi jubeo, nec hoc solo loco, sed etiam aliis duobus Leg. VIII. p. 887 E et XII. p. 951 E, quorum altero quum dudum Schneiderus vel optimos codices formam illam exhibere annotaverit, eundem ne nunc quidem ad eam recipiendam descendisse miror.. — P. 400 B haud scio an ὃν pro καὶ ante ὡς ἐγῴμαι itemque p. 405 B ἢ pro 7j ante “δοκεῖν praestet; nec repugnabo. si quis p. 415 C o σιδηροῦς φυλαξ ἢ ὁ χαλκοῦς pro ὁ σίδηρος ἢ ἢ ὃ γαλκὸς ex Parisino revocari ,jusserit; quod autem ex eodem primus p. 416 € recepi παρασκευάσασϑαι pro παρεσκευά- σϑαι. quamvis invitis grammaticis altero dativi c. inf, post δεὲν exem- plo tueor ex Append. Flor. pone Stobaeum Gaisford. p. 45: ἐπειδὴ δεὶ αὐτῷ ἐξ ὧν μανθάνει κερδαίνειν. — P. 650 B Badham l. c. p. X legi vult. ἡ te παῦσαι ξῶντος ἀδυνάτη, negationem mecum, quod juvat, necessariam existimans; reliqua tamen emendatio minus successit quam qua p. 060 C emaculavit quantocius recipienda οὗ τε πρέσβεις πρεσβυ- τέρων λόγους δι᾽ ὥτων εἰσδέχονται pro ἰδιωτῶν. — Leg. p. 063 E idem probabiliter conjecit πράττειν pro πάντα τὰ δίκαια, p. 722 C au- tem in eandem mecum emendationem ἀρχὴν pro μάχην incidit; quo consensu laeto liceat ipsi huic operosae curae fini eum cumulum impo-

nere, ut eiiam P 708 D pro καϑ᾽ ἕνα potius καϑέντα et p. 878 Β΄ νεστώτων fortasse τραυμάτων ἢ πηρώσεων legendum |

pro τραυμάτων esse suspicer; cf, p. 874 E

Ser. Gottingae d. III. Mart. MDCCCLIII.

C. Fr. Hermann.

LÀ

EIIIXZTO.AALI.

A.

Δίων Διονυσίῳ εὖ πράττειν. 8.

"ΠΡ “4):ατρίψας ὀγὼ παρ᾽ ὑμῖν χρόνον τοσοῦτον καὶ διοι- 309

κῶν τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν πεπιστευμένος πάντων μάλιστα, τὰς ὠφελείας ὑμῶν λαμβανόντων, τὰς διαβολὰς δυσχερεῖς οὔσας ὑπέμενον" ἤδειν γάρ, ὅτε τῶν ὠμοτέρων οὐδὲν ἐμοῦ συνεϑέλοντος ὑμῖν δόξει πεπρᾶχϑαι᾽ πάντες γὰρ ol συμ-- πολιτευόμενοι μεϑ᾽ ὑμῶν ὑπάρχουσί μοι μάρτυρες, ὧν B ἐγὼ πολλοῖς συνηγωνισάμην, ἀπολύσας αὐτοὺς OU σμι-- κρᾶς ξημίας. αὐτοχράτωρ δὲ πολλάκις τὴν ὑμετέραν πό-- λιν διαφυλάξας ἀπεπέμφϑην ἀτιμότερον 1] πτωχὸν ὑμῶν ἀποστελλόντων προσήκει καὶ κελευόντων ἐχπλεῦσαι, το-- σοῦτον παρ᾽ ὑμῖν διατρίψαντα χρόνον. ἐγὼ οὖν περὶ ἐμαυτοῦ βουλεύσομαι τὸν λοιπὸν τρόπον ἀπανϑρωπότε-- ρον, σὺ δὲ τοιοῦτος ὧν τύραννος οἰκήσεις μόνος. τὸ δὲ χρυσίον τὸ λαμπρόν, ὅπερ ἔδωκας εἰς ἀποστολήν, ἄγει σοι C Βακχεῖος ὃ τὴν ἐπιστολὴν φέρων " οὔτε γὰρ ἐφόδιον ἐκεῖνο γ ἦν ἱκανὸν οὔτε πρὸς τὸν ἄλλον βίον ξυμφέρον, ἀδοξίαν δὲ πλείστην μὲν τῷ διδόντι σοὶ παρασκευάζον, οὐ πολλῷ ὁὲ ἐλάττω κἀμοὶ λαμβάνοντι. διόπερ οὐ λαμβανω" σοὶ δ᾽ οὐδὲν διαφέρει δῆλον ὅτι καὶ λαβεῖν καὶ δοῦναι τοσούτον' ὥστε κομισάμενος ἄλλον τινὰ τῶν ἑταίρων ϑεράπευσον

ὥσπερ ἐμέ" κἀγὼ γὰρ ἱκανῶς ὑπὸ σοῦ τεϑεράπευμαι καί Ὁ PrATo VI. 1

9 EIIZTOAH f.

μοι τὸ τοῦ Εὐριπίδου κατὰ καιρὸν ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι σοὶ πραγμάτων ἄλλων ποτὲ ξυμπεσόντων εὔξει τοιοῦτον ἄνδρα σοι παρεσταᾶναι. ὑπομνῆσαι δέ σε βούλομαι, διότι καὶ τῶν ἄλλων τραγῳ- διοποιῶν οἵ πλεῖστοι, ὅταν ὑπό τινος ἀποϑνήσκοντα τύ- ραννον εἰσάγωσιν, ἀναβοῶντα ποιοῦσι" 310 φίλων ἔρημος, ὦ τάλας, ἀπόλλυμαι" χρυσίου δὲ σπάνει ἀπολλύμενον οὐδεὶς πεποίηκε. κἀκεῖνο δὲ τὸ ποίημᾶ τοῖς νοῦν ἔχουσιν οὐ κακῶς ἔχειν δοκεῖ" οὐ χρυσὸς ἀγλαὸς σπανιώτατος ἐν ϑνατῶν δυς- ελπέίστῳ βίῳ, ουδ᾽ ἀδάμας οὐδ᾽ ἀργύρου κλῖναι πρὸς ἄνθρω πον δοκιμαξόμεν᾽ ἀστράπτει πρὸς ὄψεις" οὐδὲ γαίας εὐρυπέδου γόνιμοι βρίϑοντες αὐτάρ- κεις γύαι, ὡς ἀγαϑῶν ἀνδρῶν ὁμοφράδμων νόησις. Β ἔρρωσο, καὶ γίγνωσκε τοσοῦτον ἡμῶν διημαρτηκώς, ἵνα πρὸς τοὺς ἄλλους βέλτιον προσφέρῃ.

- | D. Πλάτων Διονυσίῳ εὖ πράττειν.

Ἤκουσα ᾿᾽Δ4ρχεδήμου, ὅτι σὺ ἡγεῖ χρῆναι περὶ σοῦ μὴ μόνον ἐμὲ ἡσυχίαν ἄγειν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμοὺς ἐπιτηδείους τοῦ φλαῦρόν τι ποιεῖν ἢ λέγειν περὶ σοῦ" Ζέωνα δὲ μό-

.€ vov ἐξαέρετον ποιεῖ" οὗτος δὲ ὁ λόγος σημαίνει, τὸ Ζίωνα ἐξαίρετον εἶναι, ὅτι οὐκ ἄρχω ἐγὼ τῶν ἐμῶν ἐπιτηδείων" εἰ γὰρ ἦρχον ἐγὼ οὕτω τῶν τε ἄλλων καὶ σοῦ καὶ Ζέωνος, πλείω ἂν ἦν ὑμῖν τε πᾶσιν ἀγαϑὰ τοῖς τε ἄλλοις Ἕλλησιν, ὡς ἐγώ φημι. νῦν δὲ μέγας ἐγώ εἰμι ἐμαυτὸν παρέχων τῷ

ἐμῷ λόγῳ ἑπόμενον. καὶ ταῦτα λέγω ὡς οὐχ ὑγιές τι Κρα-

EIIIZTOAH β΄. 3

τιστόλου καὶ Πολυξένου πρὸς σὲ εἰρηκότων, ὧν φασὶ λέ- γειν τὸν ἕτερον, ὅτι ἀκούοι Ὀλυμπίασι πολλῶν τινῶν τῶν D μετ᾽ ἐμοῦ σε κακηγορούντων. ἴσως γὰρ ὀξύτερον ἐμοῦ ἀκούει" ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἤκουσα. χρὴ δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὑτωσί δὲ ποιεῖν τοῦ λοιποῦ, ὅταν τι τοιοῦτον λέγῃ τις περὶ ἡμῶν τινός, γράμματα πέμψαντα ἐμὲ ἐρέσϑαι" ἐγὼ γὰρ τἀληϑῇ λέγειν οὔτε ὀκνήσω οὔτε αἰσχυνοῦμαι. ἐμοὶ

δὲ δὴ καὶ col τὰ πρὸς ἀλλήλους οὐτωσὶ τυγχάνει ἔχοντα" οὔτε αὐτοὶ ἀγνῶτές ἐσμεν οὐδενὶ Ἑλλήνων ὡς ἔπος εἰ- πεῖν, οὔτε ἡ συνουσία ἡμῶν σιγᾶται" μὴ λανθανέτω δέ σε, E ὅτι οὐδ᾽ εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον σιγηθήσεται" τοιοῦτοι οἵ παραδεδεγμένοι εἰσὶν αὐτήν, ἅτε οὐκ ὀλίγην γεγενημένην οὐδ᾽ ἠρέμα. τί οὖν δὴ λέγω νυνί; ἐρῶ ἄνωϑεν ἀρξάμενος. πέφυκε ξυνιέναι εἰς ταὐτὸ φρόνησίς τε καὶ δύναμις με-- γάλη, καὶ ταῦτ᾽ ἀλληλ᾽ ἀεὶ διώκει καὶ ξητεῖ καὶ ξυγγίγνε- Tu ἔπειτα καὶ οἱ ἄνϑρωποι χαίρουσι περὶ τούτων αὐτοί

τε διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων ἀκούοντες ἔν τε ἰδίαις ξυνου-- σίαις καὶ ἐν ταῖς ποιήσεσιν, οἷον καὶ περὶ Ἰέρωνος ὅταν 311 διαλέγωνται ἄνθρωποι καὶ Παυσανίου τοῦ “ακεδαιμο-- viov, χαίρουσι τὴν Σιμωνίδου ξυνουσίαν παραφέροντες, ἃ τε ἔπραξε καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς" καὶ Περίανδρον τὸν Κορίνϑιον καὶ Θαλῆν τὸν Μιλήσιον ὑμνεῖν εἰώϑασιν ἅμα, καὶ Περικλέα καὶ ᾿ἀναξαγόραν, καὶ Κροῖσον αὖ καὶ Σ'ό-- Àove ὡς σοφοὺς καὶ Κῦρον ὡς δυνάστην. καὶ δὴ ταῦτα μιμούμενοι οἵ ποιηταὶ Κρέοντα μὲν καὶ Τειρεσίαν συνά- γουσι, Πολύειδον δὲ καὶ Μίνω, ᾿ἀγαμέμνονα δὲ καὶ Νέ- στορα καὶ Ὀδυσσέα καὶ Παλαμήδη᾽ ὡς δ᾽ ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ Προμηϑέα Ζιὶ ταύτῃ πῃ συνῆγον οἱ πρῶτοι ἄνϑρωποι" τούτων δὲ τοὺς μὲν εἰς διαφοράν, τοὺς δ᾽ εἰς φιλίαν ἀλ-- λήλοις ἰόντας, τοὺς δὲ τοτὲ μὲν εἰς φιλέαν, τοτὲ δ᾽ εἰς δια- φοράν, καὶ τὰ μὲν ὁμονοοῦντας, τὰ δὲ διαφερομένους ἄδουσι. ἥάντα δὴ ταῦτα λέγω τόδε βουλόμενος ἐνδείξα--

ie]

4 | EHIXZTOAH ff.

U σϑαι, ὅτε οὐκ, ἐπειδὰν ἡμεῖς τελευτήσωμεν, καὶ οἵ λόγοι of περὶ ἡμῶν αὐτῶν σεσιγήσονται, ὥστ᾽ ἐπιμελητέον αὐ-- . τῶν ἐστίν. ἀνάγχη γάρ, ὡς ἔοικε, μέλειν ἡμῖν καὶ τοῦ ἔπειτα χρόνου, ἐπειδὴ καὶ τυγχάνουσι κατά τινα φύσιν ot μὲν ἀνδραποδωδέστατοι οὐδὲν φροντίξοντες αὐτοῦ, οἵ δ᾽ ἐπιεικέστατοι πᾶν ποιοῦντες, ὅπως ἂν εἰς τὸν ἔπειτα χρό- νον εὖ ἀκούσωσιν. ὃ δὴ καὶ ἐγὼ τεκμήριον ποιοῦμαι, ὅτι ἔστι τις αἴσϑησις τοῖς τεϑνεῶσι τῶν ἐνθάδε" αἴ yao βέλ-- D τισται ψυχαὶ μαντεύονται ταῦτα οὕτως ἔχειν, αἴ δὲ μοχϑη- ρόταται οὔ φασι, κυριώτερα δὲ τὰ τῶν ϑείων ἀνδρῶν μαντεύματα ἢ τὰ τῶν μή. οἶμαι δ᾽ ἔγωγε τοὺς ἔμπροσϑεν, περὶ ὧν λέγω, εἰ ἐξείη αὐτοῖς ἐπανορθώσασϑαι τὰς αὑτῶν συνουσίας. πάνυ ἂν σπουδάσαι ὥστε βελτίω λέγεσϑαι περὶ αὑτῶν ἡ νῦν. τοῦτο οὖν ἡμῖν ἔτι, σὺν ϑεῶ εἰπεῖν, ἔξεστιν, sl τι ἄρα μὴ καλῶς πέπρακται κατὰ τὴν ἔμπρο σϑεν συνουσίαν, ἐπανορϑώσασθϑαι καὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ περὶ γὰρ φιλοσοφίαν φημὶ ἐγὼ τὴν ἀληϑινὴν δόξαν καὶ E λόγον ἔσεσϑαι ἡμῶν μὲν ὄντων ἐπιεικῶν βελτίω, φαύλων δὲ τοὐναντίον. καί τοι περὶ τούτου ἡμεῖς ἐπιμελούμενοι οὐδὲν ἂν εὐσεβέστερον πράττοιμεν, οὐδ᾽ ἀμελοῦντες ἀσε- βέστερον. ὡς δὴ δεῖ γίγνεσϑαι, καὶ τὸ δίκαιον 1) ἔχει, ἐγὼ φράσω. ἦλϑον ἐγὼ εἰς Σικελίαν δόξαν ἔχων πολὺ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ διαφέρειν, βουλόμενος δὲ ἐλϑὼν εἰς Συρακού-- 812 σας συμμάρτυρα λαβεῖν σέ, ἵνα μοι uu TO φιλοσοφία καὶ παρὰ τῷ πλήϑει. τοῦτο δ᾽ οὐκ εὐαγές μοι ἀπέβη. τὸ δ᾽. αἴτιον οὐ λέγω ὅπερ ἂν πολλοὶ εἴποιεν, ἀλλ᾽ ὅτι ἐφαίνου οὐ πάνυ ἐμοὶ πιστεύειν σύ, ἀλλ᾽ ἐμὲ μέν πῶς ἀποπέμψα- σϑαι ἐϑέλειν, ἑτέρους δὲ μεταπέμψασθαι, καὶ ξητεῖν τὸ πρᾶγμα τί τὸ ἐμὸν ἐστιν, ἀπιστῶν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ" καὶ οἵ ἐπὶ τούτοις βοῶντες πολλοὶ ἦσαν, λέγοντες, ὡς σὺ ἐμοῦ B μὲν καταπεφρόνηκας, ἄλλα δὲ ἐσπούδακας. ταῦτα δὴ δια-- βεβόηται᾽ ὃ δὲ μετὰ ταῦτα δίκαιόν ἐστι ποιεῖν, ἄκουε, ἵνα

EIIIZTOAH f. 5

σοι xal ἀποκρίνωμαι ὃ σὺ ἐρωτᾷς, πῶς χρὴ ἔχειν ἐμὲ καὶ σὲ πρὸς ἀλλήλους. εἰ μὲν ὅλως φιλοσοφίας καταπεφρόνη- xag, ἐᾷν χαίρειν" εἰ δὲ παρ᾽ ἑτέρου ἀκήκοας ἢ αὐτὸς βελ-- τίονα εὕρηκας τῶν παρ᾽ ἐμοί, ἐκεῖνα τίμα" εἰ δ᾽ ἄρα τὰ παρ᾽ ἡμῶν σοι ἀρέσκει, τιμητέον καὶ ἐμὲ μάλιστα. νῦν οὖν, ὥσπερ καὶ ἐξ ἀρχῆς, σὺ καϑηγοῦ, ἔψομαι δὲ ἐγώ" τι- μώμενος γὰρ ὑπὸ σοῦ τιμήσω σέ, μὴ τιμώμενος δὲ ἡσυχίαν ἄξω. ἔτι δὲ σὺ μὲν ἐμὲ τιμῶν καὶ τούτου καϑηγούμενος φιλοσοφίαν δόξεις τιμᾷν, καὶ αὐτὸ τοῦτο, Ovi διεσκόπεις καὶ ἄλλους, πρὸς πολλῶν εὐδοξίαν σοι οἴσει ὡς φιλοσόφῳ ὄντι" ἐγὼ δὲ σὲ τιμῶν μὴ τιμῶντα πλοῦτον δόξω ϑαυμα-- ξειν τὸ καὶ διώκειν, τοῦτο δ᾽ ἴσμεν ὅτε παρὰ πᾶσιν ὄνομα οὐ καλὸν ἔχει. ὡς δ᾽ ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, σοῦ μὲν τιμῶν-- τος ἀμφοτέροις κόσμος, ἐμοῦ δὲ ὄνειδος ἀμφοῖν. περὶ μὲν οὖν τούτων ταῦτα.

Τὸ δὲ σφαιρίον οὐκ ὀρθῶς ἔχει" δηλώσει δέ δοι ᾽49-- χέδημος, ἐπειδὰν ἔλϑηῃ. καὶ δὴ καὶ περὶ τοῦδε, ὃ τούτου τιμιώτερον τ᾽ ἐστὶ καὶ ϑειότερον, καὶ μάλα σφόδρ᾽ αὐτῷ ϑηλωτέον, ὑπὲρ οὗ σὺ πέπομφας ἀπορούμενος. φὴς γὰρ δὴ κατὰ τὸν ἐκείνου λόγον, οὐχ ἱκανῶς ἀποδεδεῖχϑαί σοι περὶ τῆς τοῦ πρώτου φύσεως. φραστέον δή σοι δι᾽ aivuy- μῶν, ἵν᾽ ἄν τι ἡ δέλτος ἢ πόντου ἢ γῆς ἐν πτυχαῖς a9, ὁ ἀναγνοὺς μὴ γνῷ. ὧδε γὰρ ἔχει. περὶ τὸν πάντων βα- σιλέα πάντ᾽ ἐστὶ καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴ- τιον ἁπάντων τῶν καλῶν δεύτερον δὲ περὶ τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ τὰ τρίτα. ἡ οὖν ἀνθρωπένη ψυχὴ περὶ αὐτὰ ὀρέγεται μαϑεῖν ποῖ᾽ ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ αὑ-- τῆς συγγενῆ, ὧν οὐδὲν ἱκανῶς ἔχει. τοῦ δὴ βασιλέως πέρι καὶ ὧν εἶπον, οὐδέν ἐστι τοιοῦτον. τὸ δὴ μετὰ τοῦτο ἡ ψυχή φησιν — ἀλλὰ ποῖόν τι μὴν τοῦτ᾽ ἐστίν, ὦ παῖ 41ιο-- νυσίου καὶ Ζωρίδος, τὸ ἐρώτημα, ὃ πάντων αἴτιόν ἐστι κακῶν, μᾶλλον δὲ ἢ περὶ τούτου ὠδὶς ἐν τῇ ψυχῇ ἐγγιγνο-

ce

313

6 E12ZTOAH ff.

μένη, ἣν εἰ μή τις ἐξαιρεϑήσεται, τῆς ἀληϑείας ὄντως οὐ μή ποτετύχῃ; σὺ δὲ τοῦτο πρὸς ἐμὲ ἐν τῷ κήπῳ ὑπὸ ταῖς δάφναις αὐτὸς ἔφησϑα ἐννενοηκέναι καὶ εἶναι σὸν εὕ- B ρημα᾽ καὶ ἐγὼ εἶπον, ὅτι τοῦτο εἰ φαίνοιτό do, οὕτως ἔχειν, πολλῶν ἂν εἴης λόγων ἐμὲ ἀπολελυκώς. οὐ μὴν ἄλλῳ γέ ποτ᾽ ἔφην ἐντετυχηκέναι τοῦϑ' εὑρηκότι, ἀλλὰ ἡ πολλή μοι πραγματεία περὶ τοῦτ᾽ εἴη" σὺ δὲ ἴσως μὲν ἀκούσας του, τάχα δ᾽ ἂν ϑεία μοίρα κατὰ τοῦϑ᾽ ὁρμήσας, ἔπειτα αὐτοῦ τὰς ἀποδείξεις ὡς ἔχων βεβαίως οὐ κατέδησας, ἀλλ᾽ ἄττεις τοτὲ μὲν οὕτω, τοτὲ δὲ ἄλλως περὶ τὸ φανταξόμε-

C νον, τὸ δὲ οὐδέν ἐστι τοιοῦτον. καὶ τοῦτο οὐ σοὶ μόνῳ γέ- . yovsv, ἀλλ᾽ εὖ ἴσϑι μηδένα πώποτέ μου τὸ πρῶτον ἀκού- σαντα ἔχειν ἄλλως πως ἢ οὕτω κατ᾽ ἀρχᾶς, καὶ ὁ μὲν πλείω ἔχων πράγματα, ὁ δὲ ἐλάττω μόγις ἀπαλλάττονται, σχεδὸν δὲ οὐδεὶς ὀλίγα. τούτων δὴ γεγονότων καὶ ἐχόν-- τῶν οὕτω σχεδὸν κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν εὑρήκαμεν ὃ σὺ ἐπέστειλας, ὅπως δεῖ πρὸς ἀλλήλους ἡμᾶς ἔχειν. ἐπεὶ γὰρ βασανίζεις αὐτὰ ξυγγιγνόμενός τὸ ἄλλοις καὶ παραϑεώμε-

D rog παρὰ τὰ τῶν ἄλλων καὶ αὐτὰ καϑ᾽ αὑτά, νῦν σοι ταῦτά τε, εἰ ἀληϑὴς ἡ βάσανος, προσφύσεται, καὶ οἰκεῖος τούτοις τε καὶ ἡμῖν ἔσει. πῶς οὖν [οὐ] ταῦτ᾽ ἔσται καὶ πάντα ἃ εἰρήκαμεν; τὸν ᾿ἀρχέδημον νῦν τε ὀρθῶς ἐποίη- σας πέμψας, καὶ τὸ λοιπόν, ἐπειδὰν ἔλϑῃ πρὸς σὲ καὶ ἀπαγ- γείλῃ τὰ παρ᾽ ἐμοῦ, μετὰ ταῦτα ἴδως ἄλλαι 65 ἀπορίαι λήψονται. πέμψεις οὖν αὖϑις, ἂν ὀρθῶς βουλεύῃ, παρ᾽ ἐμὲ τὸν ᾿Δρχέδημον, ὁ δ᾽ ἐμπορευσάμενος ἥξει πάλιν καὶ

E τοῦτο ἐὰν δὶς ἢ τρὶς ποιήσῃς καὶ βασανίσῃς τὰ παρ᾽ ἐμοῦ πεμφϑέντα ἱκανῶς, ϑαυμαζξοιμ᾽ ἂν εἰ μὴ τὰ πρὶν ἀπορού- μενα πολύ δοι διοίσει 7] τὰ νῦν. ϑαρροῦντες οὖν ποιεῖτε οὕτως" οὐ μὴ γάρ ποτε τῆς ἐμπορίας ταύτης οὔτε σὺ στεί- λῃς οὔτε ᾿“ρχέδημος ἐμπορεύσεται καλλίω καὶ ϑεοφιλε-- 314 στέραν. εὐλαβοῦ μέντοι μή ποτε ἐχπέσῃ ταῦτα εἰς ἀνθρώ.

EHIZTOAH β΄. 7

πους ἀπαιδεύτους" σχεδὸν yaQ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἔστι τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ᾽ αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς ϑαυμαστότερά τε καὶ ἐνθου-- σιαστικώτερα. πολλάκις δὲ λεγόμενα καὶ ἀεὶ ἀκουόμενα καὶ πολλὰ ἔτη μόγις ὥσπερ χρυσὸς ἐκκαϑαέρεται μετὰ πολλῆς πραγματείας. ὃ δὲ θαυμαστὸν αὐτοῦ γέγονεν, ἄκουσον. εἰσὶ γὰρ ἄνθρωποι ταῦτα ἀκηκούτες καὶ πλεί- ovg, δυνατοὶ μὲν μαϑεῖν, δυνατοὶ δὲ μνημονεῦσαι καὶ βα- σανίσαντες πάντη πάντως κρῖναι, γέροντες ἤδη καὶ οὐκ ἐλάττω τριάκοντα ἐτῶν ἀκηκοότες, οἵ νῦν ἄρτι σφίσι φασὶ τὰ μὲν τότε ἀπιστότατα δόξαντα εἶναι νῦν πιστότατα καὶ ἐναργέστατα φαίνεσϑαι, ἃ δὲ τότε πιστότατα, νῦν τοὐναν- τίον. πρὸς ταῦτ᾽ οὖν σκοπῶν εὐλαβοῦ, μή ποτέ σοι μετα-- ᾿μελήσῃ τῶν νῦν ἀναξίως ἐκπεσόντων" μεγίστη δὲ φυλακὴ τὸ μὴ γράφειν ἀλλ᾽ ἐκμανϑάνειν' οὐ γὰρ deu τὰ 7ρα- φέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν. διὰ ταῦτα οὐδὲν πώποτ᾽ ἐγὼ περὶ τούτων γέγραφα, οὐδ᾽ ἔστι σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν οὐδ᾽ ἔσται, τὰ δὲ νῦν λεγόμενα Σωκράτους ἐστὶ καλοῦ καὶ νέου γεγονότος. ἔροωσο καὶ πείϑου, καὶ τὴν ἐπιστο-- λὴν ταύτην νῦν πρῶτον πολλάκις ἀναγνοὺς κατάκαυσδον.

Ταῦτα μὲν ταύτῃ. περὶ δὲ Πολυξένου ἐθαύμασας ὅτι ov πέμψαιμί σοι" ἐγὼ δὲ καὶ περὶ Αυκόφρονος καὶ τῶν ἄλλων τῶν παρὰ σοὶ ó ὄντων λέγω καὶ πάλαι καὶ νῦν τὸν αὐτὸν λόγον, ὅτι πρὸς τὸ διαλεχϑῆναι καὶ φύδει καὶ τῇ μεϑόδῳ τῶν λόγων πάμπολυ διαφέρεις αὐτῶν, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἑκὼν ἐξελέγχεται, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ᾽ ἄκοντες. καὶ δοκεῖς μέντοι πάνυ μετρίως κεχρῆσϑαί τε αὐτοῖς καὶ δεδωρῆσθαι. ταῦτα μὲν περὶ τούτων, πολλὰ ὡς περὶ τοιούτων Φιλιστίωνι δέ, εἰ μὲν αὐτὸς χρῇ, σφό--

Β

e

D

δρα χρῶ, εἰ δὲ οἷόν ve, Σπευσίππῳ χρῆσον καὶ ἀπόπεμ- E

ψον. δεῖται δὲ σοῦ καὶ Σπεύσιππος" ὑπέσχετο δέ μοι καὶ Φιλιστίων, εἰ σὺ ἀφείης αὐτόν, ἥξειν προϑύμως ᾿4ϑήναζξε.

8 EIIIXTOAH y.

τὸν ἐκ τῶν λιϑοτομιῶν εὖ ἐποίησας ἀφείς, ἐλαφρὰ δὲ ἡ δέησις καὶ περὶ τῶν οἰκετῶν αὐτοῦ καὶ περὶ Ἡγησίππου τοῦ 4ρίστωνος" ἐπέστειλας γάρ μοι; ἄν τις ἀδικῇ ἢ τοῦ--

315 τον ἢ ἐκείνους καὶ σὺ αἴσϑῃ, μὴ ἐπιτρέψειν. καὶ περὶ 4υ-- σικλείδου τἀληϑὲς εἰπεῖν ἄξιον" μόνος γὰρ τῶν ἐκ Σικε-- λίας ᾿4ϑήναξε ἀφικομένων οὐδὲν μετεβάλετο περὶ τῆς σῆς καὶ ἐμῆς συνουσίας, ἀλλ᾽ ἀεί τι ἀγαϑὸν καὶ ἐπὶ τὰ βελτίω λέγων περὶ τῶν γεγονότων διατελεῖ.

I.

Πλάτων zfiovvaío χαιρειν ἐπιστείλας ὧρ᾽ ὀρθῶς ἂν

Β τυγχάνοιμι τῆς βελτίστης προσρήσεως; ἢ μᾶλλον κατὰ τὴν ἐμὴν συνήϑειαν γράφων εὖ πράττειν, ὥσπερ εἴωθα ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τοὺς φίλους προσαγορεύειν; σὺ μὲν γὰρ δὴ καὶ τὸν ϑεόν, ὡς ἤγγειλαν οἵ τότε ϑεωροῦντες, προς-- εἶπες ἐν Δελφοῖς αὐτῷ vovto ϑωπεύσας τῷ ῥήματι, καὶ γέγραφας, ὡς φασί,

χαῖρε καὶ ἡδόμενον βίοτον διάσωξε τυράννου"

C ἐγὼ δὲ οὐδὲ ἀνθρώπῳ κλήσει, οὔτι δὴ θεῷ, παρακελευ-- σαίμην ἂν δρᾷν τοῦτο, ϑεῶ μέν, ὅτε παρὰ φύσιν προς-- τάττοιμ᾽ &v, πόρρω γὰρ ἡδονῆς ἵδρυται καὶ λύπης τὸ ϑεῖον, ἀνθρώπῳ δέ, ὅτι τὰ πολλὰ βλάβην ἡδονὴ καὶ λύπη γεννᾷ, δυσμάϑειαν καὶ λήϑην καὶ ἀφροσύνην καὶ ὕβριν τέχτουσα ἐν τῇ ψυχῇ. καὶ ταῦτα μὲν οὕτως εἰρήσϑω παρ᾽ ἐμοῦ περὶ τῆς προσρήσεως" σὺ δ᾽ ἀναγνοὺς αὐτά, ὅπῃ βούλει δέξασϑαι, ταύτῃ δέχου.

Φασὶ δ᾽ οὐκ ὀλίγοι λέγειν σε πρός τινας τῶν παρὰ σὲ

Ὁ πρεσβευόντων, ὡς ἄρα σοῦ ποτὲ λέγοντος ἀκούσας ἐγὼ μέλλοντος τάς ve Ελληνίδας πόλεις ἐν Σικελίᾳ οἰκίζειν καὶ

l l

-——..-

ENHIXTOAH y. 9

Συρακουσίους ἐπικουφίσαι, τὴν ἀρχὴν ἀντὶ τυραννίδος εἰς βασιλείαν μεταστήσαντα, ταῦτ᾽ ἄρα σὲ μὲν τότε διε- κώλυσα, ὡς σὺ φής, σοῦ σφόδρα προϑυμουμένου. νῦν δὲ Δίωνα διδάσκοιμι δρᾶν αὐτὰ ταῦτα, καὶ τοῖς διανοήμασι τοῖς σοῖς τὴν σὴν ἀρχὴν ἀφαιρούμεϑά σε. σὺ δ᾽ εἰ μέν τι διὰ τοὺς λόγους τούτους ὠφελεῖ, γιγνώσκεις αὐτός, ἀδι-- κεῖς δ᾽ οὖν ἐμὲ τἀναντία τῶν γενομένων λέγων. ἄδην γὰρ ὑπὸ Φιλιστίδου καὶ ἄλλων πολλῶν πρὸς τοὺς μισϑοφό- ρους καὶ εἰς τὸ Συρακουσίων πλῆϑος διεβλήϑην διὰ τὸ μένειν ἐν ἀκροπόλει, τοὺς δ᾽ ἔξωϑεν, εἶ τι γίγνοιτο ἁμάρ-- τημα, πᾶν εἰς ἐμὲ τρέπειν, σὲ φάσκοντας πάντα ἐμοὶ πεί- ϑεσϑαι. σὺ δ᾽ αὐτὸς οἶσϑα σαφέστατα τῶν πολιτικῶν ἐμὲ Gol κοινῇ πραγματευσάμενον ἑκόντα ὀλίγα δὴ κατ᾽ ἀρχάς, ὕπῃ πλέον ποιεῖν ἂν φήϑην, ἄλλα τε βραχέα ἄττα καὶ περὶ τὰ τῶν νόμων προοίμια σπουδάσαντα μετρίως, χωρὶς ὧν σὺ προσέγραφψας Tj τις ἕτερος" ἀκούω γὰρ ὕστερον ὑμῶν τινὰς αὐτὰ διασκευωρεῖν, δῆλα μὴν ἑκάτερα ἔσται τοῖς τὸ ἐμὸν ἦϑος δυναμένοις κρίνειν. ἀλλ᾽ οὖν, ὅπερ᾽ ἀρτίως

εἶπον, οὐ διαβολῆς προσδέομαι πρός τε Συρακουσίους

καὶ εἰ δή τινας ἑτέρους πείϑεις λέγων αὐτά, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἀπολογίας πρός τὸ τὴν προτέραν γενομένην δια- βολὴν καὶ τὴν νῦν μετ᾽ ἐκείνην μείξω φυομένην καὶ σφο-- δροτέραν. πρὸς δύο δή μοι διττὰς ἀναγκαῖον ποιήσασϑαι τὰς ἀπολογίας, πρῶτον μὲν ὡς εἰκότως σοι ἔφυγον κοι- νωνεῖν περὶ τὰ τῆς πόλεως πράγματα, τὸ δὲ δεύτερον ὡς οὐκ ἐμὴν ταύτην εἴρηκας συμβουλὴν οὐδὲ διακώλυσιν, μέλλοντί σοι κατοικίξειν “Ελληνίδας πόλεις ἐμποδὼν ἐμὲ γεγενῆσϑαι. τὴν οὖν ἀρχὴν ὧν εἶπον περὶ προτέρων ἄκουε πρότερον.

Ἦλθον καλούμενος εἰς Συρακούσας vxo τὸ σοῦ καὶ Ζιωνος, τοῦ μὲν δεδοκιμασμένου παρ᾽ ἐμοὶ καὶ ξένου πά- λαι γεγονότος, ἐν ἡλικίᾳ δὲ ὄντος μέσῃ vs καὶ καϑεστη-

316

C

10 ἘΠΙΣΤΟ ΖΗ y.

κυίᾳ, ὧν δὴ παντάπασι χρεία τοῖς νοῦν καὶ σμικρὸν κε-- κτημένοις μέλλουσι περὶ τοσούτων ὅσα ἣν τότε τὰ σὰ βου- λεύεσϑαι, σοῦ δὲ ὅ ὄντος μὲν σφόδρα νέου, πολλῆς δὲ ἀπει-- ρίας οὔσης περὶ σὲ τούτων, ὧν ἔμπειρον ἔδει γεγονέναι, D καὶ σφόδρα ἀγνῶτος ἐμοί. τὸ μετὰ τοῦτο εἴτ᾽ ἄνϑρωπος εἴτε ϑεὸς δἶτε τύχη τις μετὰ σοῦ “ίωνα ἐξέβαλε, καὶ ἐλεί- φϑης μόνος. ἀρ᾽ οὖν οἴει uot τότε πολιτικῶν εἶναι κοι-- “ωνίαν πρὸς σέ, τὸν μὲν ἔμφρονα κοινωνὸν ἀπολωλεκότι, τὸν δὲ ἄφρονα ὁρῶντι μετὰ πονηρῶν καὶ πολλῶν ἀνθρώ- πῶν καταλελειμμένον, οὐκ ἄρχοντα, οἰόμενον δ᾽ ἄρχειν, ὑπὸ δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ἀρχόμενον, ἐν οἷς τί χρῆν ποιεῖν ἐμέ; μῶν οὐχ ὅπερ ἐποίουν ἀναγκαῖον, ἐκ τῶν λοι-

E πῶν τὰ μὲν πολιτικὰ χαίρειν ἐᾶν, εὐλαβούμενον τὰς ἐκ τῶν φϑόνων διαβολάς, ὑμᾶς δὲ πάντως, καίπερ ἀλλήλων χωρὶς γεγονότας καὶ διαφόρους ὄντας, πειρᾶσθαι φίλους ἀλλήλοις 0 τι μάλιστα ποιεῖν; τούτων δὴ καὶ σὺ μάρτυς, ὅτι τοῦτο αὐτὸ ξυντείνων οὐκ ἀνῆκα πώποτε" καὶ μόγις μέν, ὅμως δ᾽ ὡμολογήθη νῶν πλεῦσαι μὲν οἴκαδε ἐμέ, 317 ἐπειδὴ πόλεμος ὑμᾶς κατεῖχεν, εἰρήνης δ᾽ αὖ γενομένης ἐλϑεῖν ἐμέ τε καὶ Ζίωνα εἰς Συρακούσας, σὲ δὲ καλεῖν ἡμᾶς. καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ἐγένετο τῆς ἐμῆς εἰς Συρα- κούσας ἀποδημίας πέρι τῆς πρώτης καὶ τῆς πάλιν οἴκαδε σωτηρίας" τὸ δὲ δεύτερον εἰρήνης γενομένης ἐκάλεις μὲ οὐ κατὰ τὰς ὁμολογίας, ἀλλὰ μόνον ἥκειν ἐπέστελλες, Δίωνα δ᾽ εἰσαῦϑις ἔφησϑα μεταπέμψασϑαι. διὰ ταῦτα οὐκ ἦλθον, ἀλλὰ καὶ Δίωνι vov. ἀπηχϑόμην᾽ ὥετο γὰρ Β εἶναι βέλτιον ἐλϑεῖν ἐμὲ καὶ ὑπακοῦσαί σοι. τὸ δὲ μετὰ ταῦτα ὕστερον ἐνιαυτῷ τριήρης ἀφίκετο καὶ ἐπιστολαὶ παρὰ σοῦ, τῶν δ᾽ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς γραμμάτων ἦρχεν, ὡς, ἂν ἀφίκωμαι, τὰ íovog μοι γενήσοιτο πράγματα πάντα κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν, μὴ ἀφικομένου δὲ τἀναντία. αἰσχύνομαι δὴ λέγειν, ὅσαι τότε ἐπιστολαὶ παρὰ σοῦ καὶ

EHIZTOAH y. 11

παρ᾽ ἄλλων ἦλθον διὰ σὲ ἐξ Ἰταλίας xol Σικελίας, καὶ παρ᾽ ὅσους τῶν ἐμῶν οἰκείων καὶ τῶν γνωρίμων, καὶ πᾶ- C σαι διακελευόμεναί uot ἰέναι καὶ δεόμεναι σοὶ πάντως ἐμὲ πείϑεσϑαι. ἐδόκει δὴ πᾶσιν, ἀρξαμένοις ἀπὸ Ζίωνος, δεῖν ἐμὲ πλεῦσαι καὶ μὴ μαλϑακίξεσϑαι. καί τοι τήν ὃ᾽ ἡλικέαν αὐτοῖς προὐτεινόμην καὶ περὶ σοῦ διισχυριξόμην͵ ὡς οὐχ οἷός τ᾽ ἔσοιο ἀνταρκέσαι τοῖς διαβάλλουσιν ἡμᾶς καὶ βουλομένοις εἰς ἔχϑραν ἐλϑεῖν" ἑώρων γὰρ καὶ τότε καὶ νῦν ὁρῶ τὰς μεγάλας οὐσίας καὶ ὑπερόγκους τῶν τε ἰδιωτῶν καὶ τῶν μονάρχων σχεδόν, ὅσῳπερ ἂν μείζους D ὦσι, τοσούτῳ πλείους καὶ μείζους τοὺς διαβάλλοντας καὶ πρὸς ἡδονὴν μετὰ αἰσχρᾶς βλάβης ὁμιλοῦντας τρεφούσας, οὗ κακὸν οὐδὲν μεῖξον γεννᾷ πλοῦτός τε καὶ ἡ τῆς ἄλλης ἐξουσίας δύναμις. ὅμως δ᾽ οὖν πάντα ταῦτα χαίρειν ἐάσας ἦλθον, διανοηϑείς, ὡς οὐδένα δεῖ τῶν ἐμῶν φίλων ἐμὲ αἰτιᾶσϑαι, ὡς διὰ τὴν ἐμὴν ῥαϑυμίαν τὰ σφέτερα πάντα ἐξὸν μὴ ἀπολέσϑαι διώλετο᾽ ἐλϑὼν δέ, οἶσθα γὰρ δὴ σὺ κε πάντα τἀντεῦϑεν ἤδη γενόμενα, ἐγὼ μὲν ἠξίουν δή που κατὰ τὴν ὁμολογίαν τῶν ἐπιστολῶν πρῶτον μὲν κατάγειν Δίωνα οἰκειωσάμενον, φράξων τὴν οἰκειότητα, ἣν εἰ ἐμοὶ τότε ἐπείθου, τάχ᾽ ἂν βέλτιον τῶν νῦν γεγονότων ἔσχε καὶ σοὶ καὶ Συρακούσαις καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν, ὡς ἡ ἐμὴ δόξα μαντεύεται" ἔπειτα τὰ “Ζίωνος τοὺς οὐκείους ἔχειν ἠξίουν καὶ μὴ διανείμασϑαι τοὺς διανειμαμένους, 318 οὗς οἶσϑα 6v: πρὸς δὲ τούτοις ὥὦμην δεῖν τὰ κατ᾽ ἐνιαυ- τὸν ἕκαστον εἰωϑότα αὐτῷ κομίξεσθαι καὶ μᾶλλον ἔτι καὶ οὐχ ἥττον ἐμοῦ παραγενομένου πέμπεσθαι. τούτων οὐ- δενὸς τυγχάνων ἠξίουν ἀπιέναι. τὸ μετὰ ταῦτα ἔπειϑές με μεῖναι τὸν ἐνιαυτόν, φάσκων τὴν Δίωνος ἀποδόμενος οὐσίαν πᾶσαν τὰ μὲν ἡμίσεα ἀποπέμψειν εἰς Κόρινϑον, τὰ δ᾽ ἄλλα τῷ παιδὶ καταλείψειν αὐτοῦ. πολλὰ ἔχων εἰ-- Β πεῖν, ὧν ὑποσχόμενος οὐδὲν ἐποίησας, δια τὸ πλῆϑος αὐ-

19 ἘΠΙΣΤΟΔΗγ

τῶν συντέμνω. τὰ γὰρ δὴ χρήματα πάντα ἀποδόμενος. οὐ πείσας Ζ“ίωνα, φάσκων οὐ πωλήσειν ἄ ἄνευ τοῦ πείθειν, τὸν κολοφῶνα, ὦ ϑαυμασιε, ταῖς ὑποσχέσεσιν ἁπάσαις νεανικώτατον ἐπέϑηκας" μηχανὴν γὰρ οὔτε καλὴν οὔτε κομψὴν οὔτε δικαίαν οὔτε ξυμφέρουσαν εὗρες, ἐμὲ ἐκφο- βεῖν ὡς ἀγνοοῦντα τὰ τότε γιγνόμενα, ἵνα μηδὲ ἐγὼ ξη- —

ῦ τοίην τὰ χρήματα ἀποπέμπεσϑαι. ἡνίκα γὰρ Ἡρακλείδην ἐξέβαλες, οὔτε Συρακοσίοις δοκοῦν δικαίως οὔτ᾽ ἐμοὶ, διότι μετὰ Θεοδότου καὶ Εὐρυβίου συνεδεήϑην σου μὴ ποιεῖν ταῦτα, ταύτην λαβὼν ὡς ἱκανὴν πρόφασιν εἶπες. ὅτι καὶ πάλαι σοι δῆλος εἴην σοῦ μὲν οὐδὲν φροντίζων, Ζίωνος δὲ xai τῶν Ζ“έωνος φίλων καὶ οἰκείων. καὶ ἐπειδὴ νῦν Θεοδότης καὶ Ἡρακλείδης ἐν διαβολαῖς εἶεν οἰκεῖοι “ίωνος ὄντες, πᾶν μηχανῴμην ὅπως οὗτοι μὴ δώσουσι

Ὁ δέκην. καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ περὶ τὰ πολιτικὰ κοινωνίας τῆς ἐμῆς καὶ σῆς" καὶ εἶ τινα ἑτέραν ἀλλοτριότητα ἐνεῖδες ἐν ἐμοὶ πρὸς σέ, εἰκότως olt, ταύτῃ πάντα ταῦτα γεγονέ- — | ναι. καὶ μὴ ϑαύμαξε" κακὸς γὰρ ἂν ἔχοντίγε νοῦν ἀνδρὶ φαινοίμην ἐνδίκως, πεισϑεὶς ὑπὸ τοῦ μεγέϑους τῆς σῆς ἀρχῆς τὸν μὲν παλαιὸν φίλον καὶ ξένον κακῶς πρᾶτ-- τοντα διὰ σέ, μηδὲν σοῦ χείρω, ἵνα οὕτως εἴπω, τοῦτον

E μὲν προδοῦναι, σὲ δὲ τὸν ἀδικοῦντα ἐλέσϑαι καὶ πᾶν δρᾶν ὅπῃ σὺ προδέταττες, ἕνεκα χρημάτων δῆλον ὅτι" οὐδὲν γὰρ ἂν ἕτερον ἔφησεν αἴτιόν τις εἶναι τῆς ἐμῆς μεταβο- λῆς, εἰ μετεβαλόμην. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ταύτῃ γενόμενα τὴν ἐμὴν καὶ σὴν λυκοφιλέαν καὶ ἀκοινωνίαν διὰ σὲ ἀπειργάσατο.

Σχεδὸν δ᾽ εἰς λόγον ὁ o λογος 1j ἥκει μοι ξυνεχὴς τῷ νῦν δὴ γενομένῳ, περὶ οὗ μοι τὸ δεύτερον ἀπολογητέον ἔφην 819 εἶναι. σκόπει δὴ καὶ πρόσεχε πάντως, &v τί δοι ψεύδε.

σϑαι δόξω καὶ μὴ τἀληϑῆ λέγειν. φημὶ γάρ 65 Αρχεδήμου παρόντος ἐν τῷ κήπῳ καὶ ᾿Αριστοκρίτου, σχεδὸν ἡμέραις

ἘΠΙΣΤΟΜΗγ. 18

πρότερον εἴκοσι τῆς ἐμῆς ἐκ Συρακουσῶν οἴκαδ᾽ ἀποδη- μέας, ὃ ἃ νῦν δὴ λέγεις ἐμοὶ μεμφόμενον, ὡς Ἡρακλείδου τέ μου καὶ τῶν ἄλλων πάντων μᾶλλον ἢ σοῦ μέλοι. καί μὲ τούτων ἐναντίον διηρώτησας, εἰ μνημονεύω, κατ᾽ ἀρχὰς ὅτ᾽ ἤλθον, κελεύων σε τὰς πόλεις τὰς Ἑλληνίδας κα- τοικέξειν" ἐγὼ δὲ συνεχώρουν μεμνῆσϑαι καὶ ἔτι νῦν μοι δοκεῖν ταῦτ᾽ εἶναι βέλτιστα. δητέον δέ, ὦ Διονύσιε, καὶ τοὐπὶ τούτῳ τότε λεχϑέν. ἠρόμην γὰρ δή cs, πότερον αὐτὸ τοῦτό σοι ξυμβουλεύσαιμι μόνον ἤ τι καὶ ἄλλο πρὸς τούτῳ σὺ δὲ καὶ μάλα ἀπεκρίνω μεμηνιμένως καὶ ὕβοι- στικῶς εἰς ἐμέ, ὡς ᾧου --- διὸ τὸ τότε σοι ὕβρισμα νῦν ὕπαρ ἀντ᾽ ὀνείρατος γέγονεν — εἶπες δὲ καὶ μάλ᾽ ἀπλά-- ovrog γελῶν, εἰ μέμνημαι, ὡς παιδευϑέντα μὲ ἐκέλευες ποιεῖν πάντα ταῦτα ἢ μὴ ποιεῖν. ἔφην ἐγὼ κάλλιστα μνη-- μονεῦσαί δε. οὐχοῦν παιδευϑέντα, ἔφησϑα, γεωμετρεῖν, y πῶς; κἀγὼ τὸ μετὰ ταῦτα ὃ ἐπῇει μοι εἰπεῖν οὐκ εἶπον, φοβούμενος μὴ σμικροῦ ῥήματος ἕνεκα τὸν ἔχπλουν ὃν προσεδόκων, μή μοι στενὸς γίγνοιτο ἀντ᾽ εὐρυχωρίας. ἀλλ᾽ οὖν ὧν ἕνεκα πάντ᾽ εἴρηται, ταῦτ᾽ ἐστέ" μή με διά-- βαλλε λέγων, ὡς οὐκ εἴων ἐγώ 65 πόλεις Ἑλληνίδας ἐρρού- σας ὑπὸ βαρβάρων οἰκίζειν, οὐδὲ Συρακουσίους ἐπικου-- φίδσαι βασιλείαν ἀντὶ τυραννίδος μεταστήδαντα. τούτων γὰρ οὔϑ᾽ ἧττον ἐμοὶ πρέποντα ἔχοις ἄν ποτε λέγων μου καταψεύσασϑαι, πρὸς δὲ τούτοις ἔτι δαφεστέρους τούτων εἰς ἔλεγχον λόγους ἐγὼ δοίην ἄν, εἴ τις ἱκανή που φαίνοιτο κρίσις, ὡς ἐγὼ μὲν ἐκέλευον, σὺ δ᾽ οὐκ ἤϑελες πράττειν αὐτά" καὶ μὴν οὐ χαλεπὸν εἰπεῖν ἐναργῶς, ὡς ἦν ταῦτα ἄριστα πραχϑέντα καὶ σοὶ καὶ Συρακοσίοις καὶ Σικελιώ--

Β

D

ταις πᾶσιν. ἀλλ᾽ ὦ τᾶν, εἰ μὲν μὴ φὴς εἰρηκέναι εἰρηκὼς »

ταῦτα, ἔχω τὴν δίκην εἰ δ᾽ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ τοῦτο ἡγη- σάμενος εἶναι σοφον τὸν Στησίχορον, τὴν παλινῳδίατ

14 EII1LZTOAH 6.

αὐτοῦ μιμησάμενος, ἐκ τοῦ ψεύδους εἰς τὸν ἀληϑῆ λόγον μεταστήσει.

Δ.

, , LÍ , Πλάτων Δίωνι Συρακοσίῳ εὖ πράττειν.

320 Οἷμαι μὲν φανερὰν εἶναι διὰ παντὸς τοῦ χρόνου τὴν ἐμὴν προϑυμίαν περὶ τὰς συμβεβηκυίας πράξεις, καὶ ὅτε πολλὴν εἶχον περὶ αὐτῶν σπουδὴν εἰς τὸ ξυμπερανϑῆναι., οὐκ ἄλλου τινὸς ἕνεκα μᾶλλον ἢ τῆς ἐπὶ τοῖς καλοῖς φιλο--

B τιμίας" νομέξω γὰρ δίκαιον εἶναι τοὺς ὄντας τῇ ἀληϑείᾳ ἐπιεικεῖς καὶ πράττοντας τοιαῦτα τυγχάνειν δόξης τῆς προσηκούσης. τὰ μὲν οὖν εἰς τὸ παρόν, σὺν ϑεῶ εἰπεῖν, ἔχει καλῶς, τὰ δὲ περὶ τῶν μελλόντων ὁ μέγιστός ἐστιν ἀγών. ἀνδρεία μὲν γὰρ καὶ τάχει καὶ ῥώμῃ διενεγκεῖν δόξειεν ἂν καὶ ἑτέρων εἶναί τινων, ἀληϑείᾳ δὲ καὶ δικαιο-- σύνῃ καὶ μεγαλοπρεπείᾳ καὶ τῇ περὶ πάντα ταῦτα εὐσχη--

€ uocvvyg, ξυμφαίη τις ἂν τοὺς ἀντιποιουμένους τὰ τοιαῦτα τιμᾶν εἰκότως τῶν ἄλλων διαφέρειν. νῦν οὖν δῆλον μέν ἐστιν ὃ λέγω, ἀναμιμνήσκειν ὃὲ ὅμως δεῖ ἡμᾶς αὐτούς, ὅτι προσήκει πλέον ἢ παίδων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων δια-- φέρειν τοὺς οἶσϑα δή που. φανεροὺς οὖν δεῖ ἡμᾶς yevé- σϑαι, ὅτι ἐσμὲν τοιοῦτοι oloízso φαμέν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδή, σὺν ϑεῶ εἰπεῖν, ῥάδιον ἔσται. τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις

D συμβέβηκεν ἀναγκαῖον εἶναι πλανηϑῆναι πολὺν τόπον, εἰ μέλλουσι γνωσθῆναι τὸ δὲ νῦν ὑπάρχον περὶ σὲ τοιοῦτον ἔστιν, ὥστε τοὺς ἐξ ἁπάσης τῆς οἰκουμένης, εἰ καὶ νεανι-- κώτερόν ἐστιν εἰπεῖν, εἰς ἕνα τόπον ἀποβλέπειν, καὶ ἐν τούτῳ μάλιστα πρὸς σέ. ὡς οὖν ὑπὸ πάντων ὁρώμενος

ἘΠΙΣΤΟΜΗ ε. 15

παρασκευάξου τόν τε Πυκοῦργον ἐκεῖνον ἀρχαῖον ἀπο- δείξων καὶ τὸν Κῦρον, καὶ εἴ τις ἄλλος πώποτε ἔδοξεν ἤϑει καὶ πολιτείᾳ διενεγκεῖν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ πολλοὶ καὶ σχεδὸν ἅπαντες oí τῇδε λέγουσιν, ὡς πολλή ἐστιν ἐλπὶς E ἀναιρεϑέντος Διονυσίου διαφϑαρῆναι τὰ πράγματα διὰ τὴν σήν τε καὶ Ἡρακλείδου καὶ Θεοδότου καὶ τῶν ἄλλων γνωρίμων φιλοτιμίαν. μάλιστα μὲν οὖν μηδεὶς εἴη τοιοῦ- τος ἐὰν δ᾽ ἄρα καὶ γίγνηταί τις, σὺ φαίνου ἰατρεύων, καὶ πρὸς τὸ βέλτιστον ἔλϑοιτ᾽ ἄν" ταῦτα δὲ ἴσως γελοῖόν 321 σοι φαίνεται εἶναι τὸ duh λέγειν, διότι καὶ αὐτὸς οὐκ ἀγνοεῖς" ἐγὼ 03 καὶ ἐν τοῖς ϑεάτροις ὁρῶ τοὺς ἀγωνιστὰς ὑπὸ τῶν παίδων παροξυνομένους, μήτε δὴ ὑπό ys τῶν φίλων, ovg &v τις οἴηται μετὰ σπουδῆς κατ᾽ εὔνοιαν πα- ρακελεύεσϑαι. νῦν οὖν αὐτοί τε ἀγωνίξεσϑε καὶ ἡμῖν st του δεῖ ἐπιστέλλετε" τὰ δ᾽ ἐνθάδε παραπλησίως ἔχει κα- ϑάπερ καὶ ὑμῶν παρόντων. ἐπιστέλλετε δὲ καὶ 0 τι πέ- πρᾶκται ὑμῖν ἢ πράττοντες τυγχάνετε, ὡς ἡμεῖς πολλὰ D ἀκούοντες οὐδὲν ἴσμεν καὶ νῦν ἐπιστολαὶ παρὰ μὲν Θεο-- δότου καὶ Ἡρακλείδου ἤκουσιν εἰς Δακεδαίμονα καὶ Aiyu- vav, ἡμεῖς δέ, καϑάπερ εἴρηται, πολλὰ ἀκούοντες περὶ τῶν τῇδε οὐδὲν ἴσμεν. ἐνθυμοῦ 03 καὶ ὅτι δοκεῖς τισὶν ἐν-- δεεστέρως τοῦ προσήκοντος ϑεραπευτικὸς εἶναι" μὴ οὖν λανθανέτω σε, ὅτι διὰ τοῦ ἀρέσκειν τοῖς ἀνθρώποις καὶ τὸ πράττειν ἐστίν, ἡ δ᾽ αὐθάδεια ἐρημίᾳ ξύνοικος. εὐτύχει. C

E. Πλάτων Περδίκκᾳ εὖ πράττειν.

Εὐφραίῳ μὲν συνεβούλευσα, καθάπερ ἐπέστελλες, τῶν σῶν ἐπιμελούμενον περὶ ταῦτα διατρίβειν᾽ δίκαιος

.

822

16 EIIIZTOAH «€.

δ᾽ εἰμὶ xal σοὶ ξενικὴν xol ἱερὰν ξυμβουλὴν λεγομένην συμβουλεύειν περί τε τῶν ἄλλων ὧν ἂν φράξῃς καὶ ὡς Εὐφραίῳ δεῖ τὰ νῦν χρῆσϑαι. πολλὰ μὲν γὰρ ὁ ἀνὴρ χρή-- διμος, μέγιστον δὲ οὗ καὶ σὺ νῦν ἐνδεὴς εἶ διά τὸ τὴν ἡλι-- κίαν καὶ διὰ τὸ μὴ πολλοὺς αὐτοῦ πέρι ξυμβούλους εἶναι τοῖς νέοις. ἔστι γὰρ δή τις φωνὴ τῶν πολιτειῶν ἑκάστης καϑαπερεί τινῶν ξώων, ἄλλη μὸν δημοκρατίας, ἄλλη δ᾽

ὀλιγαρχίας, ἡ δ᾽ αὖ μοναρχίας" ταῦτας φαῖεν μὲν ἂν ἐπί- στασϑαι πάμπολλοι, πλεῖστον δ᾽ ἀπολείπονται τοῦ κατα-- νοεῖν αὐτὰς πλὴν ὀλίγων δή τινων. ἥτις μὲν ἂν οὖν τῶν πολιτειῶν τὴν αὑτῆς φϑέγγηται φωνὴν πρός τε ϑεοὺς καὶ πρὸς ἀνθρώπους, καὶ τῇ φωνῇ τὰς πράξεις ἑπομένας ἀπο- διδῷ, ϑάλλει v5 ἀεὶ καὶ σώξεται, μιμουμένη δ᾽ ἄλλην φϑείρεται. πρὸς ταῦτ᾽ οὖν Εὐφραϊός σοι γίγνοιτ᾽ οὐχ ἥκιστα. ἂν χρήσιμος, καίπερ καὶ πρὸς ἄλλα ὧν ἀνδρεῖος"

τοὺς γὰρ τῆς μοναρχίας λόγους οὐχ ἥκιστ᾽ αὐτὸν ἐλπίξω ξυνεξευρήσειν τῶν περὶ τὴν σὴν διατριβὴν ὅ OvtOv- εἰς ταῦτ᾽ οὖν αὐτῷ χρώμενος ὀνήσει τε αὐτὸς καὶ ἐκεῖνον πλεῖστα ὠφελήσεις. ἐὰν δέ τις ἀκούσας ταῦτα εἴπῃ, Πλα-- τῶν, ὡς ἔοικε, προσποιεῖται μὲν τὰ δημοκρατίᾳ ξυμφε-- θοντα εἰδέναι, ἐξὸν δ᾽ ἐν τῷ δήμῳ λέγειν καὶ συμβουλεύειν αὐτῷ τὰ βέλτιστα οὐ πώποτε ἀναστὰς ἐφϑέγξατο, πρὸς ταῦτ᾽ εἰπεῖν, ὅτι Πλάτων ὀψὲ ἐν τῇ πατρίδι γέγονε καὶ τὸν δῆμον κατέλαβεν ἤδη πρεσβύτερον καὶ εἰϑισμένον ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν πολλὰ καὶ ἀνόμοια τῇ ἐκείνου ξυμ-- βουλῇ πράττειν" ἐπεὶ πάντων ἂν ἥδιστα καϑάπερ πατρὶ συνεβούλευεν αὐτῷ, εἰ μὴ μάτην μὲν κινδυνεύσειν ᾧετο, πλέον δ᾽ οὐδὲν ποιήσειν. ταὐτὸν δὴ οἶμαι δρᾶσαι ἂν καὶ τὴν ἐμὴν ξυμβουλήν. εἰ γὰρ δόξαιμεν ἀνιάτως ἔχειν, πολλὰ ἂν χαίρειν ἡμῖν εἰπὼν ἐκτὸς ἂν γίγνοιτο τῆς περὶ

€ ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ξυμβουλῆς. εὐτύχει.

ἘΠΙΣΤΟΜΗς. 17

S.

Πλάτων 'Egueig καὶ ᾿Εραάστῳ xoi Κορίσκῳ

3 ἢ εὖ πράξτειν.

Ἐμοὶ φαίνεται ϑεῶν τις ὑμῖν τύχην ἀγαϑήν, ἂν εὖ δέξησϑε, εὐμενῶς καὶ ἱκανῶς παρασκευάξειν. οἰκεῖτε γὰρ δὴ γείτονές τε ὑμῖν αὐτοῖς καὶ χρείαν ἔχοντες ὥστε ἀλλή-- λους εἰς τὰ μέγιστα ὠφελεῖν. Ερμδϑίᾳ μὲν yao οὔτεϊ ἵππων Ὁ πλῆϑος οὔτε ἄλλης πολεμικῆς συμμαχίας οὐδ᾽ αὖ χρυσοῦ προσγενομένου γένοιτ᾽ ἂν μείζων εἰς τὰ πάντα δύναμις,

ἢ φίλων βεβαίων τε καὶ ἦϑος ἐχόντων ὑγιές" Ἐράστῳ δὲ καὶ Κορίσκῳ πρὸς τῇ τῶν εἰδῶν σοφίᾳ τῇ καλῇ ταύτῃ φήμ᾽ ἐγώ, καίπερ γέρων ὦν, προσδεῖν σοφίας τῆς περὶ τοὺς πονηροὺς καὶ ἀδίκους φυλακτικῆς καί τινος ἀμυν- τικῆς δυνάμεως. ἄπειροι γάρ εἰσι διὰ τὸ μεϑ᾽ ἡμῶν us- E τρίων ὄντων καὶ οὐ κακῶν συχνὸν διατετριφέναι τοῦ βίου: διὸ δὴ τούτων προσδεῖν εἶπον, ἵνα μὴ ἀναγκάξων-- ται τῆς ἀληϑινῆς ἀμελεῖν σοφίας, τῆς δὲ ἀνθρωπίνης τε καὶ ἀναγκαίας ἐπιμελεῖσϑαι μειζόνως ἢ δεῖ. ταύτην δ᾽ αὖ τὴν δύναμιν Ἑρμείας μοι φαίνεται φύσει τε ὅσα μήπω ξυγγεγονότι καὶ τέχνῃ δι᾽ ἐμπειρίας εἰληφέναι. τί οὖν δὴ 323 λέγω; δοὶ μέν, Ἑρμεία, πεπειραμένος Ἔραστου xai Ko- ρίσκου πλέονα ἢ σὺ φημὶ καὶ μηνύω καὶ μαρτυρῶ μὴ ῥαδίως εὑρήσειν δὲ ἀξιοπιστότερα ἤϑη τούτων τῶν γειτό- νῶν ἔχεσθαι δὴ παντὶ ξυμβουλεύω δικαίῳ τρόπῳ τούτων τῶν ἀνδρῶν, μὴ πάρεργον ἡγουμένῳφ' Κορίακω δὲ καὶ Ἐράστῳ πάλιν Ἑρμείου ἀντέχεσθαι ξυμβουλός εἰμι καὶ πειρᾶσϑαι ταῖς ἀνθέξεσιν ἀλλήλων εἰς μίαν ἀφικέσϑαι φι- B λίας ξυμπλοκήν. ἂν δέ τις ὑμῶν ἄρα ταύτην πῃ λύειν

PraTo VI. 2

18 EIIIZTOAH f.

δοκῇ, τὸ yap ἀνθρώπινον ov παντάπασι βέβαιον, δεῦρο παρ᾽ ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς πέμπετε μομφῆς κατήγορον ἐπι-- στολήν οἶμαι γὰρ δίκῃ τε καὶ αἰδοῖ τοὺς παρ᾽ ἡμῶν ἐν-- τεῦϑεν ἐλθόντας λόγους, εἰ μή τι τὸ λυϑὲν μέγα τύχοι γε-- vousvov, ἐπῳδῆς ἡστινοσοῦν μᾶλλον ἂν συμφῦσαι καὶ συνδῆσαι πάλιν εἰς τὴν προύπάρχουσαν φιλότητά τε καὶ

€ κοινωνίαν. ἣν ὅταν μὲν φιλοσοφῶμεν ἅπαντες ἡμεῖς τε καὶ ὑμεῖς, ὅσον ἂν δυνώμεϑα καὶ ἑκάστῳ παρείκῃ, κύρια τὰ νῦν κεχρησμ φῳδημένα ἔσται" τὸ ὃὲ ἂν μὴ δρῶμεν ταῦτα οὐκ ἐρῶ" φήμην γὰρ ἀγαϑὴν μαντεύομαι, καὶ φημὶ δὴ ταῦϑ'᾽ ἡμᾶς πάντ ᾿ἀγαϑὰ ποιήσειν, € ἂν ϑεὸς ἐθέλῃ. ταύτην τὴν ἐπιστολὴν πάντας ὑμᾶς τρεῖς ὄντας ἀναγνῶναι χρή, μάλιστα μὲν ἀϑρόους, εἰ δὲ μή, κατὰ δύο, κοινῇ κατὰ δύ-- ναμὺν ὡς οἷόν τ᾽ ἐστὶ πλειστάκις, καὶ χρῆσϑαι συνθϑήκῃ

D καὶ νόμῳ κυρίῳ, 0 ἐστι δίκαιον, ἐπομνύντας σπουδῇ τε ἅμα μὴ ἀμούσῳ καὶ τῇ τῆς σπουδῆς ἀδελφῇ παιδιᾷ, καὶ τὸν τῶν πάντων ϑεὸν ἡγεμόνα τῶν τε ὄντων καὶ τῶν μελ- λόντων τοῦ τε ἡγεμόνος καὶ αἰτέου πατέρα κύριον ἐπο-- μνύντας, ὅν, ἂν ὄντως φιλοσοφῶμεν, εἰσόμεϑὰ πάντες σαφῶς εἰς δύναμιν ἀνθρώπων εὐδαιμόνων.

—À

Z.

Πλάτων τοῖς Δίωνος οἰκείοις τε καὶ ἑταίροις

s εὖ πράττειν.

Ἐπεστείλατέ uot νομίζειν δεῖν τὴν διάνοιαν ὑμῶν εἶναι τὴν αὐτὴν ἣν εἶχε καὶ Av, xal δὴ καὶ κοινωνεῖν διεκελεύεσϑέ μοι, καθ᾽ ὅσον οἷός τ᾽ εἰμὶ ἔργῳ καὶ λόγω.

EIIIXTOAH f. 19

ἐγὼ δέ, εἰ μὲν δόξαν καὶ ἐπιϑυμίαν τὴν αὐτὴν ἔχετε ἐκείνῳ, 324 ξύμφημι κοινωνήσειν, εἰ δὲ μή, βουλεύσεσϑαι πολλάκις. τίς δ᾽ ἦν ἡ ἐκείνου διάνοια καὶ ἐπιθυμία, σχεδὸν οὐκ εἰ- κάξων ἀλλ᾽ ὡς εἰδὼς σαφῶς εἴποιμ᾽ ἄν. ὅτε γὰρ xaT ἀρ- χὰς εἰς Συρακούσας ἐγὼ ἀφικόμην, σχεδὸν ἔτη τετταρά-- κοντα γεγονώς, “Ζίων εἶχε τὴν ἡλικίαν, ἣν τὰ νῦν Ixza- ρῖνος γέγονε, καὶ ἣν ἔσχε τότε δόξαν, ταύτην καὶ διετέλε-- σεν ἔχων, Συρακοσίους οἴεσθαι δεῖν ἐλευϑέρους εἶναι, B κατὰ νόμους τοὺς ἀρίστους οἰκοῦντας: ὥστε οὐδὲν Qav- μαστόν, εἴ τις ϑεῶν καὶ τοῦτον εἰς τὴν αὐτὴν δόξαν περὶ πολιτείας ἐκείνῳ γενέσθαι σύμφρονα ποιήσειε. τίς δ᾽ ἦν

0 τρόπος τῆς γενέσεως αὐτῆς, οὐχ ἀπάξιον ἀκοῦσαι νέῳ καὶ μὴ νέῳ, πειράσομαι ὃΣ ἐξ ἀρχῆς αὐτὴν ἐγὼ πρὸς ὑμᾶς διεξελθεῖν ἔχει γὰρ καιρὸν τὰ νῦν.

Νέος ἐγώ ποτε ὧν πολλοῖς δὴ ταὐτὸν ἔπαϑον φή- ϑην, εἰ ϑᾶττον ἐμαυτοῦ γενοίμην κύριος, ἐπὶ τὰ κοινὰ τῆς πόλεως εὐϑὺς ἰέναι" καί μοι τύχαι τινὲς τῶν τῆς πόλεως C πραγμάτων τοιαίδε παρέπεσον. ὑπὸ πολλῶν γὰρ τῆς τότε πολιτείας λοιδορουμένης μεταβολὴ γίγνεται, καὶ τῆς με-- ταβολῆς εἷς καὶ πεντήκοντά τινες ἄνδρες προύστησαν ἄρ-- qovteg, ἕνδεκα μὲν ἐν ἄστει, δέκα δ᾽ ἐν Πειραιεῖ, περί τε ἀγορὰν ἑκάτεροι τούτων ὅσα τ᾽ ἐν τοῖς ἄστεσι διοικεῖν ἔδει, τριάκοντα δὲ πάντων ἄρχοντες κατέστησαν αὐτο- κράτορες. τούτων δή τινες οἰκεῖοί τὸ ὄντες καὶ γνώριμοι D ἐτύγχανον ἐμοί, καὶ δὴ καὶ παρεκάλουν εὐθὺς ὡς ἐπὶ προς- ἥκοντα πράγματά με. καὶ ἐγὼ ϑαυμαστὸν οὐδὲν ἔπα- Sov ὕπο νδότητορ᾽ ὠήϑην γὰρ αὐτοὺς ἔκ τινος ἀδίκου βίου ἐπὶ δίκαιον τρόπον ἄγοντας διοικήσειν δὴ τὴν πόλιν, ὥστε αὐτοῖς σφόδρα προσεῖχον τὸν νοῦν, τί πραάξοιεν. καὶ ὁρῶν δή που τοὺς ἄνδρας ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ χρυσὸν ἀποδεί- ξαντας τὴν ἔμπροσϑεν πολιτείαν, τά τε ἄλλα καὶ φίλον ἄνδρα ἐμοὶ πρεσβύτερον Σωκράτη, ὃν ἐγὼ σχεδὸν OUx 4v E

2

20 EHIZTOAH f.

αἰσχυνοίμην εἰπὼν δικαιότατον εἶναι τῶν τότε, ἐπί τινα τῶν πολιτῶν μεϑ᾽ ἑτέρων ἔπεμπον βίᾳ ἄξοντα ὡς ἀποϑα-- 395 νούμενον, ἵνα δὴ μετέχοι τῶν πραγμάτων αὐτοῖς, εἴτε βούλοιτο εἴτε prj; ὁ δ΄ οὐκ ἐπείθετο, πᾶν δὲ παρεκινδύ-- νευδσε παϑεῖν πρὶν ἀνοσίων αὐτοῖς ὄργων γενέσϑαι κοι-- vovog. ἃ δὴ πάντα καϑορῶν καὶ εἴ τιν᾽ ἄλλα τοιαῦτα οὐ σμικρά, ἐδυσχέρανά τε καὶ ἐμαυτὸν ἐπανήγαγον ἀπὸ τῶν τότε κακῶν" χρόνῳ δὲ οὐ πολλῷ μετέπεσε τὰ τῶν τριόά- κοντά τε καὶ πᾶσα 7 τότε πολιτεία. πάλιν δὲ βραδύτερον Β μέν, εἷλκε δέ με ὅμως ἡ περὶ τὸ πράττειν τὰ κοινὰ καὶ πο-- λιτικὰ ἐπιϑυμία. ἦν οὖν καὶ ἐν ἐκείνοις ἅτε τεταραγμέ- νοις πολλὰ γιγνόμενα, ἃ τις ἂν δυσχεράνειε, καὶ οὐδέν τι ϑαυμαστὸν ἦν τιμωρίας ἐχϑρὼν γίγνεσϑαί τινών τισι μείζους ἐν μεταβολαῖς καί τοι πολλῇ ys ἐχρήσαντο οἵ τότε κατελθόντες ἐπιξικείᾳ. κατὰ δέ τινα τύχην αὖ τὸν ἑταῖρον ἡμῶν Σωκράτη τοῦτον δυναστεύοντές τινες eig- - ἄγουσιν εἰς δικαστήριον, ἀνοσιωτάτην αἰτίαν ἐπιβαλ- C λοντὲς καὶ πάντων ἥκιστα Σωκράτει προσήκουσαν" ὡς ἀσεβῆ yag οἵ μὲν εἰσήγαγον, οἵ δὲ κατεψηφίσαντο καὶ ἀπέκτειναν τὸν τότε τῆς ἀνοσέου ἀγωγῆς οὐκ ἐθελήσαντα ετασχεῖν περὶ ἕνα τῶν τότε φευγόντων φίλων, ὅτε φεύ- γοντες ἐδυστύχουν αὐτοί. σκοποῦντι δή μοι ταῦτά τε καὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς πράττοντας τὰ πολιτικά, καὶ τοὺς νόμους ys xal ἔϑη, ὅσῳ μᾶλλον διεσκόπουν ἡλικίας τε εἰς τὸ πρόσϑε προὔβαινον, τοσούτῳ χαλεπώτερον ἐφαίνετο D ὀρϑώς εἶναί μοι τὰ πολιτικὰ διοικεῖν" οὔτε γὰρ ἄνευ φί- λων ἀνδρῶν καὶ ἑταίρων πιστῶν οἷόν v^ εἶναι πράττειν, οὗς οὔϑ' ὑπάρχοντας ἦν εὑρεῖν εὐπετές, οὐ γὰρ ἔτι ἐν τοῖς τῶν πατέρων ἤϑεσι καὶ ἐπιτηδεύμασιν ἡ πόλις ἡμῶν διῳ- κεῖτο, καινούς τε ἄλλους ἀδύνατον ἦν κτᾶσϑαι μδτά τινος ῥαστώνης, τά τε τῶν νόμων γράμματα καὶ ἔθη διεῳϑ εί- Qeto καὶ ἐπεδίδου ϑαυμαστὸν ὅσον, ὥστε με, τὸ πρῶτοι

ἘΠΙΣΤΟΜΗ ξ. 21

πολλῆς μεστὸν ὄντα ὁρμῆς ἐπὶ τὸ πράττειν τὰ κοινά, BA£- c

ποντα εἰς ταῦτα καὶ φεφόμεονα ὁρῶντα πάντη πάντως, τε- λευτῶντα ἰλιγγιᾷν, καὶ τοῦ μὲν σκοπεῖν μὴ ἀποστῆναι, πῇ ποτὲ ἃ ἄμεινον ἂν γίγνοιτο περί τε αὐτὰ ταῦτα καὶ δὴ καὶ περὶ τὴν πᾶσαν πολιτείαν, τοῦ δὲ πράττειν αὖ περι- μένειν ἀεὶ καιρούς, τελευτῶντα δὲ νοῆσαι περὶ πασῶν τῶν νῦν πόλεων, ὅτι κακῶς ξύμπασαι πολιτεύονται. τὰ γὰρ τῶν νόμων αὐταῖς σχεδὸν ἀνιάτως ἔχοντά ἐστιν ἄνευ παρασκενῆς ϑαυμαστῆς τινὸς μετὰ τύχης" λέγειν τε ἡναγ- κάσϑην, ἐπαινῶν τὴν ὀρϑὴν φιλοσοφίαν, ὡς ἐκ ταύτης ἔστι τά τε πολιτικὰ δίκαια καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν πάντα κατιδεῖν" κακῶν οὖν οὐ λήξειν τὰ ἀνθρώπινα γένη, πρὶν ἂν ἢ τὸ τῶν φιλοσοφούντων ὀρϑώῶς γε καὶ ἀληϑὼῶὼς γέ- νος δἰς ἀρχὰς ἔλϑῃ τὰς πολιτικὰς ἢ τὸ τῶν δυναστευόν-- τῶν ἐν ταῖς πόλεσιν ἔκ τινος μοίρας ϑείας ὄντως φιλο-- σοφήσῃ.

Ταύτην δὴ τὴν διάνοιαν ἔχων εἰς Ἰταλίαν τε καὶ Σι-- κελίαν ἦλθον, ὅτε πρῶτον ἀφικόμην. ἐλθόντα δέ μὲ ὃ ταύτῃ λεγόμενος αὖ βίος εὐδαίμων, Ἰταλιωτικῶν τε καὶ Συρακουσίων τραπεζῶν πλήρης, οὐδαμῇ οὐδαμῶς ἤρεσε, δίς τε τῆς ἡμέρας ἐμπιπλάμενον (jv καὶ μηδέποτε κοιμώ-- μένον μόνον νύχτωρ, καὶ ὅσα τούτῳ ἐπιτηδεύματα ξυνέ- πεται τῷ βίῳ" ἐκ γὰρ τούτων τῶν ἐθῶν οὔτ᾽ ἂν φρόνιμος οὐδείς ποτε γενέσϑαι τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων ἐκ νέου ἐπιτηδεύων δύναιτο, οὐχ οὕτω ϑαυμαστῇ φύσει κραϑήσεται, σώφρων δὲ οὐδ᾽ ἂν μελλήσαι ποτὲ γενέσϑαι, καὶ δὴ καὶ περὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς ὁ αὐτὸς λόγος ἂν εἴη. πάλις τε οὐδεμία ἂν ἠρεμήσαι κατὰ νόμους οὐδ᾽ οὔστι- νασοῦν ἀνδρῶν οἰομένων ἀναλίσκειν μὲν δεῖν πάντα ἐς ὑπερβολάς, ἀργῶν δὲ εἰς ἄπαντα ἡγουμένων αὖ δεῖν γί- γνεσϑαι πλὴν εἰς εὐωχίας καὶ πότους καὶ ἀφροδισίωτ, ὁπουδὰς διαπονουμένας᾽ ἀναγκαῖον δὲ εἶναι ταῦτας τὰς

826

99 ἘΠΙΣΤΟΛΗ f.

πόλεις τυραννίδας τε καὶ ὀλιγαρχίας καὶ δημοκρατίας με-- ταβαλλούσας μηδέποτε λήγειν, δικαίου δὲ καὶ ἰσονόμου πολιτείας τοὺς ἐν αὐταῖς δυναστεύοντας μηδ᾽ ὄνομα ἀκού- οντας ἀνέχεσϑαι. ταῦτα δὴ πρὸς τοῖς πρόσϑε διανοούμε-- vog δἰς ΣΙυρακούσας διεπορεύϑην, ἴσως μὲν κατὰ τύχην, E ἔοικε μὴν τότε μηχανωμένῳ τινὶ τῶν κρειττόνων ἀρχὴν βαλέσϑαι τῶν νῦν γεγονότων πραγμάτων περὶ Ζίωνα καὶ τῶν περὶ Συρακούσας" δέος δέ, μὴ καὶ πλειόνων ἔτι, ἐὰν μὴ νῦν ὑμεῖς ἐμοὶ πείθησϑε τὸ δεύτερον συμβουλεύοντι. πῶς οὖν δὴ λέγω πάντων ἀρχὴν γεγονέναι τὴν τότε εἰς 327 Σικελίαν ἐμὴν ἄφιξιν; ἐγὼ συγγενόμενος Ζίωνι τότε νέῳ κινδυνεύω, τὰ δοκοῦντα ἐμοὶ βέλτιστα ἀνθρώποις εἶναι μηνύων διὰ λόγων καὶ πράττειν αὐτὰ ξυμβουλεύων, ἀγνο- &iv ὅτι τυραννίδος τινὰ τρόπον κατάλυσιν ἐσομένην μη- χανώμενος ἐλάνϑανον ἐμαυτόν. Δίων μὲν γὰρ δὴ μάλ᾽ εὐμαϑὴς ὧν πρός τὲ τάλλα καὶ πρὸς τοὺς τότε ὑπ᾽ ἐμοῦ λόγους λεγομένους οὕτως ὀξέως ὑπήκουσε καὶ σφόδρα, Β ὡς οὐδεὶς πώποτε ὧν ἐγὼ προσέτυχον νέων, καὶ τὸν ἐπί- λοιπον βίον ξῇν ἠϑέλησε διαφερόντως τῶν πολλῶν Ἶτα- λιωτῶν τε καὶ Σικελιωτῶν, ἀρετὴν περὶ πλείονος ἡδονῆς τῆς ve ἄλλης τρυφῆς ἠγαπηκώς" ὅϑεν ἐπαχϑέστερον τοῖς περὶ τὰ τυραννικὰ νόμιμα ξῶσιν ἐβίω μέχρι τοῦ θανάτου τοῦ περὶ Ζιονύσιον γενομένου. μετὰ δὲ τοῦτο διενοήϑη μὴ μόνον ἐν αὑτῷ ποτ᾽ ἂν γενέσθαι ταύτην τὴν διάνοιαν, C ἣν αὐτὸς ὑπὸ τῶν ὀρθῶν λόγων ἔσχεν, ἐγγιγνομένην δ᾽ αὐτὴν καὶ ἐν ἄλλοις ὁρῶν κατενόει, πολλοῖς μὲν οὔ, γι-- γνομένην δ᾽ οὖν ἔν τισιν, ὧν καὶ Διονύσιον ἡγήσατο ἕνα γενέσθαι τάχ᾽ ἂν ξυλλαμβανόντων ϑεῶν, γενομένου δ᾽ αὖ τοῦ τοιούτου τόν τὸ αὐτοῦ βίον καὶ τὸν τῶν ἄλλων Συρακουσίων ἀμήχανον ἂν μακαριότητι ξυμβῆναι yevó- μενον. πρὸς δὴ τούτοις φήϑη δεῖν ἐκ παντὸς τρόπου εἰς Συρακούσας 0 τι τάχιστα ἐλθεῖν ἐμὲ κοινωνὸν τούτων,

EIIIXTOAH f. 23

μεμνημένος τήν τε αὑτοῦ καὶ ἐμὴν συνουσίαν, ὡς εὐπε- D rg ἐξειργάδατο εἰς ἐπιϑυμίαν ἐλθεῖν αὐτὸν τοῦ καλλί- στου τε καὶ ἀρίστου βίου" ὃ δὴ καὶ νῦν εἰ διαπράξαιτο ἐν Διονυσίῳ ὡς ἐπεχείρησε, μεγάλας ἐλπίδας εἶχεν ἄνευ σφα- γῶν καὶ ϑανάτων καὶ τῶν νῦν γεγονότων κακῶν βίον ἂν εὐδαίμονα καὶ ἀληϑινὸν ἐν πάσῃ τῇ χώρᾳ κατασκευάσαι. ταῦτα Δίων ὀρϑῶς διανοηϑεὶς ἔπεισε μεταπέμπεσϑαι Διονύσιον ἐμέ, καὶ αὐτὸς ἐδεῖτο πέμπων ἥκειν ὅ τι τάχι-- στα ἐκ παντὸς τρόπου, πρίν τινας ἄλλους ἐντυχόντας zfio- E. νυσίῳ ἐπ᾽ ἄλλον βίον αὐτὸν τοῦ βελτίστου παρατρέψαι. λέγων δὲ τάδε ἐδεῖτο, εἰ καὶ μακρότερα εἰπεῖν. τίνας γὰρ καιρούς, ἔφη; μείζους περιμενοῦμεν τῶν νῦν παραγεγο- νότων ϑείᾳ τινὶ τύχῃ; καταλέγων δὲ τήν τε ἀρχὴν τῆς Ἰταλίας καὶ Σικελίας καὶ τὴν αὐτοῦ δύναμιν ἐν αὐτῇ, καὶ 328 τὴν νεότητα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τὴν Διονυσίου φιλοσοφίας τε καὶ παιδείας ὡς ἔχοι σφόδρα λέγων, τούς τε αὑτοῦ ἀδελφιδοῦς καὶ τοὺς οἰκείους ὡς εὐπαράκλητοι εἶεν πρὸς τὸν ὑπ᾽ ἐμοῦ λεγόμενον ἀεὶ λόγον καὶ βίον, ἱκανώτατοί τὲ Διονύσιον συμπαρακαλεῖν, ὥστε εἴπερ ποτὲ καὶ νῦν ἐλπὶς πᾶσα ἀποτελεσϑήσεται τοῦ τοὺς αὐτοὺς φιλοσόφους τε καὶ πόλεων ἄρχοντας μεγάλων ξυμβῆναι γενομένους. τὰ μὲν δὴ παρακελεύματα ἦν ταῦτά τε καὶ τοιαῦτα ἕτερα Β πάμπολλα, τὴν δ᾽ ἐμὴν δόξαν τὸ μὲν περὶ τῶν νέων, ὅπῃ ποτὲ γενήσοιτο, εἶχε φόβος el γὰρ ἐπιϑυμίαι τῶν τοιού-- τῶν ταχεῖαι καὶ πολλάκις ἑαυταῖς ἐναντίαι φερόμεναι" τὸ δὲ Δίωνος ἠπιστάμην τῆς ψυχῆς πέρι φύσε: τὸ ἐμβριϑὲς ὃν ἡλικίας τὲ ἤδη μετρέως ἔχον. ὅϑεν μοι σκοπουμένῳ καὶ διστάξοντι, πότερον εἴη πορευτέον ἢ πῶς, ὅμως ἔρρεψε δεῖν, εἴ ποτέ τις τὰ διανοηϑέντα περὶ νόμων τε καὶ πολι-- C τείας ἀποτελεῖν ἐγχειρήσοι, καὶ νῦν πειρατέον εἶναι" πεί- σας γὰρ ἕνα μόνον ἱκανῶς πάντα ἐξειργασμένος ἐσοίμην ἀγαϑά. ταύτῃ μὲν δὴ τῇ διανοίᾳ ve καὶ τόλμῃ ἀπῆρα οἵ--

24 EIIXTOAH f.

κοϑεν, οὐχ 1) τινὲς ἐδόξαζον, ἀλλ᾿ αἰσχυνόμενος μὲν ἐμαυ- τὸν τὸ μέγιστον, μὴ δόξαιμί ποτε ἐμαυτῷ παντάπασι λ6-- yotg μόνον ἀτεχνῶς εἶναι τίς, ἔργου δὲ οὐδενὸς ἄν ποτε ἑκὼν ἀνθάψασϑαι, κινδυνεύσειν δὲ προδοῦναι πρῶτον D μὲν τὴν Ζίωνος ξενίαν τὸ καὶ δταιρείαν ἐν κινδύνοις ὄν- τῶς γεγονότος οὐ σμικροῖς. εἴτ᾽ οὖν πάϑοι vu, εἴτ᾽ ἐκπε- σὼν ὑπὸ Διονυσίου καὶ τῶν ἄλλων ἐχϑρῶν ἔλϑοι παρ᾽ ἡμᾶς φεύγων καὶ ἀνέροιτο εἰπών: ὦ Πλάτων, ἥκω σοι φυγὰς οὐχ ὁπλιτῶν δεόμενος οὐδὲ ἱππέων ἐνδεὴς γενόμε-- vog τοῦ ἀμύνασϑαι τοὺς ἐχϑρούς, ἀλλὰ λόγων καὶ πει-- ϑοῦς, ἡ σὲ μάλιστα ἤἠπιστάμην ἐγὼ δυνάμενον ἀνθρώπους νέους ἐπὶ τὰ ἀγαϑὰ καὶ τὰ δίκαια προτρέποντα εἰς φιλίαν τε καὶ ἑταιρείαν ἀλλήλοις καϑιστάναι ἑκάστοτε" ὧν ἐνδείᾳ κατὰ τὸ σὸν μέρος νῦν ἐγὼ καταλιπὼν Συρακούσας ἐν-- ϑάδε πάρειμι᾽ καὶ τὸ μὲν ἐμὸν ἔλαττον ὄνειδός σοι φέρει" φιλοσοφία δέ, ἣν ἐγκωμιάξεις ἀεὶ καὶ ἀτίμως φὴς ὑπὸ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων φέρεσϑαι, πῶς οὐ προδέδοται τὰ νῦν 339 μετ᾽ ἐμοῦ μέρος ὅσον ἐπὶ σοὶ γέγονε; καὶ Μεγαροῖ μὲν εἰ κατοικοῦντες ἐτυγχάνομεν, ἦλϑες δή που ἄν μοι βοηϑὸς ἐφ᾽ & σε παρεκάλουν, ἢ πάντων ἂν φαυλότατον ἡγοῦ σαυτόν" νῦν δ᾽ ἄρα τὸ μῆκος τῆς πορείας καὶ τὸ μέγεϑος δὴ τοῦ πλοῦ καὶ τοῦ πόνου ἐπαιτιώμενος οἴει δόξαν κα-- κίας ἀποφευξεῖσϑαί ποτε; πολλοῦ καὶ δεήσει. λεχϑέντων ὃὲ τούτων τίς ἂν ἦν μοι πρὸς ταῦτα εὐσχήμων ἀπόκρισις; οὐκ ἔστιν. ἀλλ᾽ ἦλθον μὲν κατὰ λόγον ἐν δίκῃ τε ὡς οἷόν

B τε ἄνθρωπον μάλιστα, διὰ τὰ τοιαῦτα καταλιπὼν τὰς ἐμαυτοῦ διατριβάς, οὔσας οὐκ ἀσχήμονας, ὑπὸ τυραννίδα δοκοῦσαν οὐ πρέπειν τοῖρ ἐμοῖς λόγοις οὐδὲ ἐμοί ἐλθών τὸ ἐμαυτὸν ἠλευϑέρωσα zug ξενέου καὶ τῆς φιλοσόφου ἀνέγκλητον μοίρας παρέσχον, ἐπονειδίστου γενομένης ἄν, εἶ τι καταμαλϑακισϑεὶς καὶ ἀποδειλιῶν αἰσχύνης μετέ- σχον κακῆς. ἐλϑὼν δέ, οὐ γὰρ δεῖ μηκύνειν, εὗρον στά-

EIHIEZTOAH f. 95

σεως τὰ περὶ “ιονύσιον μεστὰ ξύμπαντα καὶ διαβολῶν πρὸς τὴν τυραννίδα Zd(ovog πέρι" ἥμυνον μὲν οὖν καϑ' C ὅσον ἠδυνάμην, σμικρὰ δ᾽ οἷός τ᾽ ἦν, μηνὶ δὲ σχεδὸν ἴσως τετάρτῳ 4έωνα Ζιονύσιος αἰτιώμενος ἐπιβουλεύειν τῇ τυραννέδι, σμικρὸν εἰς πλοῖον ἐμβιβάσας ἐξέβαλεν ἀτίμως. oí δὴ “έωνος τὸ μετὰ τοῦτο πάντες φίλοι ἐφο-- βούμεϑα, μή τινα ἐπαιτιώμενος τιμωροῖτο ὡς συναίτιον τῆς Δίωνος ἐπιβουλῆς περὶ δ᾽ ἐμοῦ καὶ διῆλθε λόγος τις ἐν Συρακούσαις, ὡς τεϑνεὼς εἴην ὑπὸ Ζιονυσίου τού-- τῶν ὡς πάντων τῶν τότε γεγονότων αἴτιος. ὁ δὲ ai- Ὁ σϑανόμενος πάντας ἡμᾶς οὕτω διατεϑέντας, φοβούμενος μὴ μεῖζον ἐκ τῶν φόβων γένοιτό τι, φιλοφρόνως πάντας ἀνελάμβανε, καὶ δὴ καὶ τὸν ἐμὲ παρεμυϑ εῖτό τε καὶ ϑαρ-- ρεῖν διεκελεύετο καὶ ἐδεῖτο πάντως μένειν " ἐγέγνετο γάρ οὗ τὸ μὲν ἐμὲ φυγεῖν ἀπ᾿ αὐτοῦ καλὸν οὐδέν, τὸ δὲ μέ- νειν, διὸ δὴ καὶ σφόδρα προσεποιεῖτο δεῖσθαι. τὰς δὲ τῶν τυράννων δεήσεις ἴσμεν, ὅτι μεμιγμέναι ἀνάγκαις εἰσίν" ὃ δὴ μηχανώμενος διεκώλυέ μου τὸν ἔκπλουν, εἰς E ἀκρόπολιν ἀγαγὼν καὶ κατοικίσας ὅϑεν οὐδ᾽ ἂν εἷς ἔτι με ναύχληρος μὴ ὅτι χωλύοντος ἐξήγαγε “ιονυσίου, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ εἰ μὴ πέμπων αὐτὸς τὸν κελεύοντα ἐξαγαγεῖν ἐπέστελλεν, οὔτ᾽ ἂν ἔμπορος οὔτε τῶν ἐν ταῖς τῆς χώρας ἐξόδοις ἀρχόντων οὐδ᾽ ἂν εἷς περιεῖδέ us μόνον ἐκπο-- ρευόμενον, ὃς οὐκ ἂν συλλαβὼν εὐθέως παρὰ “ιονύ-- σιον πάλιν ἀπήγαγεν, ἄλλως τὸ καὶ διηγγελμένον ἤδη ποτὲ τοὐναντίον ἢ τὸ πρότερον πάλιν, ὡς Πλάτωνα Ζ1ιο-- 330 νύσιος θαυμαστῶς ὡς ἀσπάζξεται. τὸ δ᾽ εἶχε δὴ πῶς; τὸ γὰρ ἀληϑὲς δεῖ φράξειν. ἠσπάξετο μὲν ἀεὶ προϊόντος τοῦ χρόνου μᾶλλον κατὰ τὴν τοῦ τρόπου τὸ καὶ ἤϑους συνουσίαν, ἑαυτὸν δὲ ἐπαινεῖν μᾶλλον ἢ Δίωνα ἐβού--: λετό με καὶ φίλον ἡγεῖσϑαι διαφερόντως μᾶλλον ἢ ᾽κεῖ- νον, καὶ ϑαυμαστῶς ἐφιλονείκει πρὸς τὸ τοιοῦτον" ἡ δ᾽

26 EIIIXTOAÀAH [.

ἂν οὕτως ἐγένετο, εἴπερ ἐγίγνετο, κάλλιστα, ὥκνει ὡς δὴ p μανϑάνων καὶ ἀκούων τῶν περὶ φιλοσοφίαν λόγων οὐ- κειοῦσϑαι καὶ ἐμοὶ συγγίγνεσθαι. φοβούμενος τοὺς τῶν διαβαλλόντων λόγους, μή πῃ παραποδισϑείη καὶ Ζίων δὴ πάντα εἴη διαπεπραγμένος. ἐγὼ δὲ πάντα ὑπέμενον, τὴν πρώτην διάνοιαν φυλάττων ἧπερ ἀφικόμην, εἴ πως εἰς ἐπιϑυμίαν ἔλϑοι τῆς φιλοσόφου ξωῆς" ὁ δ᾽ ἐνίκησεν ἀντιτείνων. Καὶ ὁ πρῶτος δὴ χρόνος τῆς εἰς Σικελίαν ἐμῆς ἐπιδημήσεώς vs καὶ διατριβῆς διὰ πάντα ταῦτα Evv- C ἔβη γενόμενος. μετὰ δὲ τοῦτο ἀπεδήμησά vs καὶ πάλιν ἀφικόμην πάσῃ σπουδῇ μεταπεμπομένου “ιονυσίου" ὧν δὲ ἕνεκα καὶ ὅσα ἔπραξα, ὡς εἰχότα τε καὶ δέκαια, ὑμῖν πρῶτον μὲν ξυμβουλεύσας, ἃ χρὴ ποιεῖν ἐκ τῶν νῦν γεγονότων, ὕστερον τὰ περὶ ταῦτα διέξειμι, τῶν ἐπαν-- ἐρωτώντων ἕνεκα, τί δὴ βουλόμενος ἦλθον τὸ δεύτερον, ἵνα μὴ τὰ πάρεργα ὡς ἔργα μοι ξυμβαίνῃ λεγόμενα. λέγω δὴ τάδε ἐγώ, τὸν συμβουλεύοντα ἀνδρὶ κάμνοντι καὶ Ὁ δίαιταν διαιτωμένῳ μοχϑηρὰν πρὸς ὑγέειαν ὅτι χρὴ πρῶ- τον μὲν αὐτὸν μεταβάλλειν τὸν βίον, καὶ ἐθέλοντι μὲν πείϑεσϑαι καὶ τἄλλα ἤδη παραινεῖν" μὴ ἐθέλοντι δέ, φεύ-- γοντα ἀπὸ τῆς τοῦ τοιούτου ξυμβουλῆς ἄνδρα τε ἡγοί- μὴν ἂν καὶ ἰατρικόν, τὸν δὲ ὑπομένοντα τοὐναντίον ἄνανδρόν τε καὶ ἄτεχνον. ταὐτὸν δὴ καὶ πόλει, sirs αὖ-- τῆς εἷς εἴη κύριος εἴτε καὶ πλείους, εἰ μὲν κατὰ τρόπον ὀρϑῇ πορενομένης ὁδῷ τῆς πολιτείας ξυμβουλεύοιτό τι E τῶν προσφόρων, νοῦν ἔχοντος τὸ τοῖς τοιούτοις ξυμβου-- λεύειν" τοῖς δ᾽ ἔξω τὸ παράπαν βαίνουσι τῆς ὀρθῆς πο-- λιτείας καὶ μηδαμῇ ἐθέλουσιν αὐτῆς εἰς ἴχνος ἰέναι, προα- γορεύουσι δὲ τῷ ξυμβούλῳ τὴν μὲν πολιτείαν ἐᾷν καὶ μὴ 331 κινεῖν, ὡς ἀποϑανουμένῳ ἐὰν κινῇ, ταῖς δὲ βουλήσεσι καὶ ἐπιϑυμίαις αὐτῶν ὑπηρετοῦντα ξυμβουλεύειν κε-

EIHIZTOAH f. 27

λεύουσι, τένα τρόπον γίγνοιτ᾽ ἂν ῥᾷστά τε xol τάχιστα εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, τὸν μὲν ὑπομένοντα ξυμβουλὰς τοι-- κὕτας ἡγοίμην ἂν ἄνανδρον, τὸν δ᾽ οὐχ ὑπομένοντα &v- δρα. ταύτην δὴ τὴν διάνοιαν ἐγὼ κεκτημένος, ὅταν τίς μοι ξυμβουλεύηται περί τινος τῶν μεγίστων περὶ τὸν αὑτοῦ βίον, οἷον περὶ χρημάτων κτήσεως ἢ περὶ σώματος ἢ ψυχῆς ἐπιμελείας, dv μέν μοι τὸ καϑ᾽ ἡμέραν ἔν τινι τρόπῳ δοκῇ ξῇν ἢ συμβουλεύσαντος ἂν ἐθέλειν πείϑε-- σϑαε περὶ ὧν ἀνακοινοῦται, προϑύμως ξυμβουλεύω καὶ οὐκ ἀφοσιωσάμενος μόνον ἐπαυσάμην ἐὰν δὲ μὴ Evu- βουλεύηταί μοι τὸ παράπαν ἢ συμβουλεύοντι δῆλος ἡ μηδαμῇ πεισόμενος, αὐτόκλητος ἐπὶ τὸν τοιοῦτον οὐκ ἔρχομαι ξυμβουλεύσων, βιασόμενος δὲ οὐδ᾽ ἂν υἱὸς fj μου. δούλῳ δὲ ξυμβουλεύσαιμ᾽ ἂν καὶ μὴ ἐθέλοντά γε προσβιαξοίμην - πατέρα δὲ ἢ μητέρα οὐχ ὅσιον ἡγοῦμαι προσβιάξεσϑαι μὴ νόσῳ παραφροσύνης ἐχομένους" ἐὰν δέ τινα καϑεστῶτα ξῶσι βίον, ἑαυτοῖς ἀρέσκοντα, ἐμοὶ δὲ μή, μήτε ἀπεχϑάνεσϑαι μάτην νουϑετοῦντα μήτε δὴ κο-- λακεύοντά γε ὑπηρετεῖν αὐτοῖς πληρώσεις ἐπιϑυμιῶν ἐκπορίζοντα, ἃς αὐτὸς ἀσπαζόμενος οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ξῇν. ταὐτὸν δὴ καὶ περὶ πόλεως αὑτοῦ διανοούμενον χρὴ ξῇν τὸν ἔμφρονα" λέγειν μέν, εἰ μὴ καλῶς αὐτῷ φαίνοιτο πολιτδύεσθϑαι, εἰ μόλλοι μήτε ματαίως ἐρεῖν μήτε ἀπο-- ϑανεῖσθϑαι λέγων, βίαν δὲ πατρίδι πολιτείας μεταβολῆς μὴ προσφέρειν, ὅταν ἄνευ φυγῶν καὶ σφαγῆς ἀνδρῶν μὴ δυνατὸν ἢ γίγνεσθαι τὴν ἀρίστην, ἡσυχίαν δὲ ἄγοντα εὔχεσϑαι τὰ ἀγαϑὰ αὑτῷ τε καὶ τῇ πόλει. κατὰ δὴ τοῦ- τον τὸν τρόπον ἐγὼ ὑμῖν τ᾽ ἂν ξυμβουλεύοιμι, Evvsfov- λευον δὲ καὶ Διονυσίῳ μετὰ Ζέωνος, ξὴν μὲν τὸ καϑ᾽ ἡμέφαν πρῶτον, ὅπως ἐγκρατὴς αὐτὸς αὑτοῦ ὅ τι μάλι-- στα ἔσεσϑαι μέλλοι καὶ πιστοὺς φίλους v& καὶ ἑταίρους κτήσεσϑαι, ὅπως μὴ πάϑοι ἅπερ 0 πατὴρ αὐτοῦ, ὃς πα-

Β

.98 EIIXZTOAH f.

ραλαβὼν Σικελίας πολλὰς καὶ μεγάλας πόλεις ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἐκπεπορϑημένας οὐχ οἷός v' ἦν κατοικίσας πολιτείας ἐν ἑκάσταις καταστήσασϑαι πιστὰς ἑταίρων 332 ἀνδρῶν, οὔτε ἄλλων δή ποϑεν ὀϑνείων οὔτε ἀδελφῶν, οὗς ἔϑρεψέ τε αὐτὸς νεωτέρους ὄντας ἔκ τε ἰδιωτῶν ἄρ-- χοντας καὶ ἐκ πενήτων πλουσίους ἐπεποιήκει διαφερόν- τως. τούτων κοινωνὸν τῆς ἀρχῆς οὐδένα οἷός τ᾿ ἦν πει-- ϑοῖ καὶ διδαχῇ καὶ εὐεργεσίαις καὶ ξυγγενείαις ἀπεργα-- σάμενος ποιήσασϑαι, Δαρείου δὲ ἑπταπλασίῳ φαυλότε-- ρος ἐγένετο, ὃς οὐκ ἀδελφοῖς πιστεύσας οὐδ᾽ ὑφ᾽ avrov τραφεῖσι, κοινωνοῖς δὲ μόνον τῆς τοῦ Μήδου τε καὶ εὐ- B νούχου χειρώσεως, διένειμέ τε μέρη μείξω ἕκαστα Σιικδε-- λίας πάσης ἑπτὰ καὶ πιστοῖς ἐχρήσατο τοῖς κοινωνοῖς καὶ οὐκ ἐπιτιϑεμένοις οὔτε αὐτῷ οὔτε ἀλλήλοις, ἔδειξέ τὸ παράδειγμα, οἷον χρὴ τὸν νομοϑέτην καὶ βασιλέα τὸν ἀγαϑὸν γίγνεσθαι" νόμους γὰρ κατασκευάσας ἔτι καὶ νῦν διασέσωκε τὴν Περσῶν ἀρχήν. ἔτι δὲ ᾿4ϑηναῖοι πρὸς τούτοις, οὐκ αὐτοὶ κατοικίσαντες πολλὰς τῶν Ἑλλήνων πόλεις ὑπὸ βαρβάρων ἐκβεβλημένας. ἀλλ᾽ οἰκουμένας C παραλαβόντες, ὅμως ἑβδομήκοντα ἔτη διεφύλαξαν τὴν ἀρχὴν ἄνδρας φίλους ἐν ταῖς πόλεσιν ἑκάσταις κεκτημέ- νοι. Διονύσιος δὲ εἰς μέαν πόλιν ἀϑροίσας πᾶσαν Σικε-- λίαν ὑπὸ σοφίας, πιστεύων οὐδενί, μόγις ἐσώθη" πένης γὰρ ἦν ἀνδρῶν φίλων καὶ πιστῶν, οὗ μεῖζον σημεῖον εἰς ἀρετὴν καὶ κακίαν οὐκ ἔστιν οὐδέν, τοῦ ἔρημον ἢ μὴ τοι- οὕτων ἀνδρῶν εἶναι. ἃ δὴ καὶ Διονυσίῳ ξυνεβουλεύομεν ἐγὼ καὶ Δίων, ἐπειδὴ τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς αὐτῷ ξυνεβε- Ὁ βήκει οὕτως, ἀνομιλήτῳ μὲν παιδείας, ἀνομιλήτῳ δὲ συν-- ουσιῶν τῶν προσηκουσῶν γεγονέναι, πρῶτον ἐπὶ ταῦτα ὁρμήσαντα φίλους ἄλλους αὑτῷ τῶν οἰκείων ἅμα καὶ ἡλικιωτῶν καὶ συμφώνους πρὸς ἀρετὴν κτήσασϑαι, μά- λιστα δ᾽ αὐτὸν αὑτῷ, τούτου γὰρ αὐτὸν ϑαυμαστώς ἐν--

ἘΠΙΣΤΟΜῊ f. 99

δεᾶ γεγονέναι" λέγοντες οὐκ ἐναργῶς οὕτως, οὐ γὰρ ἦν ἀσφαλές, αἰνιττόμενοι δὲ καὶ διαμαχόμενοι τοῖς λόγοις, ὡς οὕτω μὲν πᾶς ἀνὴρ αὑτόν τε καὶ ἐκείνους ὧν ἂν ἡγε-- μὼν γίγνηται σώσει, μὴ ταύτῃ δὲ τραπόμενος τἀναντία πάντα ἀποτελεῖ: πορευϑεὶς δὲ ὡς λέγομεν, καὶ ἑαυτὸν ἔμφρονά τε καὶ σώφρονα ἀπεργασάμενος, εἰ τὰς ἐξηρη-- μωμένας Σικελίας πόλεις κατοικίσειε νόμοις τε ξυνδή-- σειδ καὶ πολιτείαις, ὥστε αὑτῷ τὸ οἰκείας καὶ ἀλλήλαις εἶναι πρὸς τὰς τῶν βαρβάρων βοηϑείας, οὐ διπλασίαν τὴν πατρῴαν ἀρχὴν μόνον ποιήσοι, πολλαπλασίαν δὲ ὄν-- τως ἕτοιμον γὰρ εἶναι τούτων γενομένων πολὺ μᾶλλον δουλώσασϑαι Καρχηδονίους τῆς ἐπὶ Γέλωνος αὐτοῖς γε-- νομένης δουλείας, ἀλλ᾽ οὐχ ὥσπερ νῦν τοὐναντίον ὁ πα- τὴο αὐτοῦ φόρον ἐτάξατο φέρειν τοῖς βαρβάροις. ταῦτα ἦν τὰ λεγόμενα καὶ παρακελευόμενα ὑφ᾽ ἡμῶν τῶν ἐπι- βουλευόντων “ιονυσίῳ, ὡς πολλαχόϑεν ἐχώρουν οἵ τοι- οὕτοι λόγοι, ot δὴ καὶ κρατήσαντες παρὰ Ζιονυσίῳ ἐξέ-- βαλον μὲν Δίωνα, ἡμᾶς δ᾽ εἰς φόβον κατέβαλον ἵνα δ᾽ ἐχπεράνωμεν οὐκ ὀλέγα πράγματα [τὰ] ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἐλϑὼν ἐκ Πελοποννήσου καὶ ᾿ϑηνῶν Ζέων ἔργῳ τὸν Διονύσιον ἐνουθέτησεν. ἐπειδὴ δ᾽ οὖν ἠλευϑέρωσέ τε xal ἀπέδωκεν αὐτοῖς δὶς τὴν πόλεν, ταὐτὸν πρὸς Ζέωνα Συρακόσιοι τότε ἔπαϑον, ὅπερ καὶ Διονύσιος, ὅτε αὖ-- τὸν ἐπεχείρει παιδεύσας καὶ ϑρέψας βασιλέα τῆς ἀρχῆς ἄξιον οὕτω κοινωνεῖν αὐτῷ τοῦ βίου παντός, ὁ δὲ τοῖς διαβάλλουσι καὶ λέγουσιν, ὡς ἐπιβουλεύων τῇ τυραννίδι Δίων πράττοι πάντα ὅσα ἔπραττεν ἐν τῷ τότε χρόνῳ, ἵνα ὁ μὲν παιδείᾳ δὴ τὸν νοῦν κηληϑεὶς ἀμελοῖ τῆς ἀρχῆς ἐπιτρέψας ἐκείνῳ, ὁ δὲ σφετερίσαιτο καὶ Ζιονύσιον éx- βάλοι ἐκ τῆς ἀρχῆς δόλῳ. ταῦτα τότε ἐνίκησε καὶ τὸ δεύ- τερον ἐν Συρακοσίοις λεγόμενα, καὶ μάλα ἀτύπῳ τε καὶ αἰσχρᾷ νίκῃ τοῖς τῆς νίκης αἰτίοις. οἷον γαρ γέγονεν,

E

30 EIHIXTOAH f.

ἀκοῦσαι χρὴ τοὺς ἐμὲ παρακαλοῦντας πρὸς τὰ vOv πραγ-- D ματα. ἦλϑον ᾿4ϑηναῖος ἀνὴρ ἐγώ, ἑταῖρος Ζίωνος, σύμ-- μαχος αὐτῷ πρὸς τὸν τύραννον, ὅπως ἀντὶ πολέμου φι-- λίαν ποιήσαιμι" διαμαχόμενος δὲ τοῖς διαβάλλουσιν ἡτ-- - τήϑην. πείθοντος δὲ Διονυσίου τιμαῖς καὶ χρήμασι ᾿ γενέσϑαι μετ᾽ αὐτοῦ ἐμὲ μάρτυρά τε καὶ φίλον πρὸς τὴν εὐπρέπειαν τῆς ἐκβολῆς τῆς Δίωνος αὐτῷ γίγνεσϑαι, τούτων δὴ τὸ πᾶν διήμαρτεν, ὕστερον δὲ δὴ κατιὼν οἵ- E καδὲ Δίων ἀδελφὼ δύο προσλαμβάνει ᾿4ϑήνηϑεν, οὐκ ἐκ φιλοσοφίας γεγονότε φίλω, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς περιτρεχούσης ἑταιρείας ταύτης τῆς τῶν πλείστων φίλων, ἣν ἐκ τοῦ ξε-- νέξειν τὸ καὶ μυεῖν καὶ ἐποπτεύειν πραγματεύονται, καὶ δὴ καὶ τούτω τὼ ξυγκαταγαγόντε αὐτὸν φίλω ἐκ τούτων τε καὶ ἐκ τῆς πρὸς τὴν κάϑοδον ὑπηρεσίας ἐγενέσϑην 334 ἑταίρω᾽ ἐλϑόντες δὲ εἰς Σικελίαν, ἐπειδὴ “ίωνα ἤσϑοντο διαβεβλημένον εἰς τοὺς ἐλευϑερωϑέντας ὑπ᾽ αὐτοῦ Σι-- κελιώτας ὡς ἐπιβουλεύοντα γενέσϑαι τύραννον, οὐ μό-- νον τὸν ἑταῖρον καὶ ξένον προὔδοσαν, ἀλλ᾽ οἷον τοῦ φό-- νου αὐτόχειρες ἐγένοντο, ὅπλα ἔχοντες ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοὶ τοῖς φονεῦσι παρεστῶτες ἐπίκουροι. καὶ τὸ μὲν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον οὔτε παρίεμαι ἔγωγε οὔτε τι λέγω - πολλοῖς γὰρ καὶ ἄλλοις ὑμνεῖν ταῦτα ἐπιμελὲς καὶ εἰς B τὸν ἔπειτα μελήσει χρόνον" τὸ δὲ ᾿4ϑηναίων πέρι Asyo- μενον, ὡς αἰσχύνην οὗτοι περιῆψαν τῇ πόλει, ἐξαιροῦ-- μαι" φημὶ γὰρ κἀκεῖνον ᾿4ϑηναῖον εἶναι, ὃς οὐ προῦ-- δωκε τὸν αὐτὸν τοῦτον, ἐξὸν χρήματα καὶ ἄλλας τιμὰς πολλὰς λαμβάνειν" ov γὰρ διὰ βαναύσου φιλότητος ἐγε-- γόνει φίλος, διὰ δὲ ἐλευϑέρας παιδείας κοινωνίαν, 7 μόνῃ χρὴ πιστεύειν τὸν νοῦν κεκτημένον μᾶλλον ἢ ξυγ-- γενείᾳ ψυχῶν καὶ σωμάτων'᾽ ὥστε οὐκ ἀξέω ὀνείδους γε-- C γόνατον τῇ πόλει τὼ Δίωνα ἀποκτείναντε, ὡς ἐλλογίμω» πώποτε ἄνδρε γενομένω.

ἘΠΙΣΤΟΜΗ ἔ 81

Ταῦτα δἴρηται πάντα τῆς ξυμβουλῆς $vexa τῶν Διιωνείων φίλων καὶ ξυγγενῶν᾽ ξυμβουλεύω δὲ δήτι πρὸς τούτοις τὴν αὐτὴν ξυμβουλὴν καὶ λόγον τὸν αὐτὸν λέγων ἤδη τρέτὸν τρίτοις ὑμῖν" μὴ δουλοῦσϑαι Σικελίαν ὑπ᾽ ἀνϑρώποις δεσπόταις, μηδὲ ἄλλην πόλιν 0 γ᾽ ἐμὸς λόγος, ἀλλ᾽ ὑπὸ νόμοις" οὔτε γὰρ τοῖς δουλουμένοις οὔτε τοῖς δουλωϑεῖσιν ἄμεινον, αὐτοῖς καὶ παισὶ παίδων τε ἐκγό-- νοις, ἀλλ᾽ ὀλέϑριος πάντως ἡ πεῖρα, σμικρὰ δὲ καὶ ἀνε-- λεύϑερα ψυχῶν ἤϑη τὰ τοιαῦτα ἁρπάξειν κέρδη φιλεῖ, οὐδὲν τῶν εἰς τὸν ἔπειτα καὶ εἰς τὸν παρόντα καιρὸν ἀγαϑῶν καὶ δικαίων εἰδότα ϑείων τε καὶ ἀνθρωπίνων. ταῦτα πρῶτον μὲν Δίωνα ἐγὼ ἐπεχείρησα πείϑειν, δεύ-- τερον ὃὲ Διονύσιον, τρίτους δὲ ὑμᾶς νῦν" καί μοι πεί- ϑεσϑε Ζιὸς τρίτου σωτῆρος χάριν, εἶτα εἰς Ζιονύσιον βλέψαντες καὶ “έωνα, ὧν ὁ μὲν μὴ πειϑόμενος ξῇ τὰ νῦν οὐ καλῶς, ὁ δὲ πειϑόμενος τέϑνηκε καλῶς τὸ γὰρ τῶν E καλλίστων ἐφιέμενον αὑτῷ τε καὶ πόλει πάσχειν ὅ τι ἂν πάσχῃ πᾶν ὀρϑὸν καὶ καλόν. οὔτε γὰρ πέφυχεν ἀϑάνα- τος ἡμῶν οὐδείς, οὔτ᾽ εἴ τῷ ξυμβαίη, γένοιτο ἂν εὐδαί- μων, ὡς δοκεῖ τοῖς πολλοῖς" κακὸν γὰρ καὶ ἀγαϑὸν οὐ-- δὲν λόγου ἄξιόν ἐστι τοῖς ἀψύχοις, ἀλλ᾽ ἢ μετὰ σώματος 335 οὔσῃ ψυχῇ τοῦτο ξυμβήσεται ἑκάστῃ ἢ κεχωρισμένῃ, πεί- ϑεσϑαι δὲ ὄντως ἀεὶ χρὴ τοῖς παλαιοῖς τε καὶ ἱεροῖς λό- γοις, οὗ δὴ μηνύουσιν ἡμῖν ἀϑάνατον ψυχὴν εἶναι δικα-- στᾶς τε ἴσχειν καὶ τίνειν τὰς μεγίστας τιμωρίας, ὅταν τις ἀπαλλαχϑῇ τοῦ σώματος διὸ καὶ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα καὶ ἀδικήματα σμικρότερον εἶναι χρὴ νομίζειν κακὸν πά-- σχειν ἢ δρᾶσαι, ὧν ὁ φιλοχρήματος πένης τε ἀνὴρ τὴν ψυχὴν οὔτε ἀκούει, ἐάν τε ἀκούσῃ, καταγελῶν, ὡς ols- B ται, πανταχόϑεν ἀναιδῶς ἁρπάξει πᾶν 0 τέπερ ἂν οἴηται, καϑάπερ ϑηρίον, φαγεῖν ἢ πιεῖν ἢ περὶ τὴν ἀνδραπο-- δώδη καὶ ἀχάριστον, ἀφροδίσιον λεγομένην οὐκ ὀρϑῶς,

—

)

32 EHIXZTOAH f.

ἡδονὴν ποριεῖν αὑτῷ τοὐμπίπλασϑαι, τυφλὸς Qv καὶ οὐχ ὁρῶν, οἷς ξυνέπεται τῶν ἁρπαγμάτων ἀνοσιουργία, κακὸν ἡλίκον ἀεὶ μετ᾽ ἀδικήματος ἔχάστου, ἣν ἀναγκαῖον τῷ ἀδικήσαντι συνεφέλκειν ἐπέ τε γῇ στρεφομένῳ καὶ ὑπὸ γῆς νοστήσαντι πορείαν ἄτιμόν τε καὶ ἀϑλίαν πάν-- τῶς πανταχῇ. Δίωνα δὴ ἐγὼ λέγων ταῦτά τε καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἔπειϑον, καὶ τοῖς ἀποκτείνασιν ἐκεῖνον δικαιύ-- τατ᾽ ἂν ὀργιξοίμην ἐγὼ τρόπον τινὰ ὁμοιότατα καὶ Ζ1ιο-- νυσίῳ ἀμφότεροι γὰρ ἐμὲ καὶ τοὺς ἄλλους ὡς ἔπος εἶ-- σεῖν ἅπαντας τὰ μέγιστα ἔβλαψαν ἀνθρώπους, οἵ μὲν τὸν βουλόμενον δικαιοσύνῃ χρῆσϑαι διαφϑείραντες, ὁ δὲ οὐδὲν ἐθελήσας χρήσασϑαι δικαιοσύνῃ διὰ πάσης τῆς ἀρχῆς, μεγίστην δύναμιν ἔχων, ἐν ἡ γενομένη φιλοσοφία τε καὶ δύναμις ὄντως ἐν ταὐτῷ διὰ πάντων ἀνθρώπων Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων λάμψασαν ἱκανῶς δόξαν παρ-- ἔστησε πᾶσι τὴν ἀληϑῆ, ὡς οὐχ ἄν ποτε γένοιτο εὐδαί-- μῶν οὔτε πόλις οὔτ᾽ ἀνὴρ οὐδείς, ὃς ἂν μὴ μετὰ φρονή-- σεως ὑπὸ δικαιοσύνῃ διαγάγῃ τὸν βίον, ἤτοι ἐν αὑτῷ κεκτημένος ἢ ὁσίων ἀνδρῶν ἀρχόντων ἐν ἤϑεσι τραφείς τε καὶ παιδευϑεὶς ἐνδίκως. ταῦτα μὲν Διονύσιος ἔβλαψε: τὰ δὲ ἄλλα σμικρὰ ἂν εἴη πρὸς ταῦτά μοι βλάβη" ὁ δὲ “Ζίωνα ἀποκτείνας οὐκ οἷδε ταὐτὸν ἐξειργασμένος τούτῳ. Ζίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς οἶδα, ὡς οἷόν vs περὶ ἀνθρώπων ἄνϑρωπον διισχυρίζεσθαι, ὅτι, τὴν ἀρχὴν εἰ κατέσχεν, ὡς οὐκ ἄν ποτε ἐπ᾽ ἄλλο γε σχῆμα ἀρχῆς ἐτράπετο ἢ [ἐπὶ 886 v0] Φυραχούσας μὲν πρῶτον τὴν πατρίδα τὴν ξαυτοῦ,

ἐπεὶ τὴν δουλείαν αὐτῆς ἀπήλλαξε καὶ φαιδρύνας éAsv-

ϑερίῳ ἐν σχήματι κατέστησε, τὸ μετὰ τοῦτ᾽ ἂν πάσῃ μη--

χανῇ ἐκόσμησε νόμοις τοῖς προσήκουσί τε καὶ ἀρίστοις

τοὺς πολίτας, τό τε ἐφεξῆς τούτοις προὐϑυμεῖτ᾽ ἂν πρᾶ--

ξαι, πᾶσαν Σικελίαν κατοικίζειν καὶ ἐλευϑέραν ἀπὸ τῶν

βαρβάρων ποιεῖν, τοὺς μὲν ἐκβάλλων, τοὺς δὲ χειρού--

e

9

t

EI1XTOAH f. 33

μένος ῥᾷον "Iéomvog- τούτων δ᾽ αὖ γενομένων δι᾽ dv- δρὸς δικαίου τε καὶ ἀνδρείου καὶ σώφρονος καὶ φιλοσό-- Β φου τὴν αὐτὴν ἀρετῆς ἂν πέρι γενέσϑαι δόξαν τοῖς πολ- λοῖς, ἥπερ ἄν, εἰ Διονύσιος ἐπείσϑη, παρὰ πᾶσιν ἂν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀνθρώποις ἀπέσωσε γενομένη. νῦν δὲ dj πού τις δαίμων ἥ τις ἀλιτήριος ἐμπεσὼν ἀνομίᾳ καὶ ἀϑεότητι καὶ τὸ μέγιστον τόλμαις ἀμαϑίας, ἐξ ἧς πάντα κακὰ πᾶ- σιν ἐρρίξωται καὶ βλαστάνει καὶ εἰς ὕστερον ἀποτελεῖ καρπὸν τοῖς γεννήσασι πικρότατον, αὕτη πάντα τὸ δεύ- τερον ἀνέτρεψέ τὸ καὶ ἀπώλεσε. νῦν δὲ δὴ εὐφημῶμεν C χάριν οἰωνοῦ τὸ τρίτον ὅμως δὲ μιμεῖσϑαι μὲν συμβου- λεύω Δίωνα ὑμῖν τοῖς φίλοις τήν τὸ τῆς πατρίδος εὔνοι-- αν καὶ τὴν τῆς τροφῆς σώφρονα δίαιταν ἐπὶ λῷον, ὡς δὲ ὀρνέϑων τὰς ἐκείνου βουλήσεις πειρᾶσϑαι ἀποτελεῖν " αἵ δὲ ἧσαν, ἀκηκόατε παρ᾽ ἐμοῦ σαφῶς τὸν δὲ μὴ δυνά- μενον ὑμῶν Ζωριστὶ ξῇν κατὰ τὰ πάτρια, διώκοντα δὲ τόν epe τῶν Δίωνος σφαγέων καὶ τὸν. Σικελικὸν βίον, Ὁ μήτε παρακαλεῖν μήτε οἴεσϑαι πιστὸν ἄν τι καὶ ὑγιὲς πρᾶξαέποτε" τοὺς δὲ ἄλλους παρακαλεῖν ἐπὶ πάσης Σι-- κελίας κατοικισμόν τε καὶ ἰσονομίαν ἔκ τε αὐτῆς Σικελίας καὶ ἐκ Πελοποννήσου ξυμπάσης, φοβεῖσϑαι δὲ μηδὲ ᾽'49η-- νας" εἰσὶ γὰρ καὶ ἐκεῖ πάντων ἀνθρώπων διαφέροντες πρὸς ἀρετὴν ξενοφόνων τε ἀνδρῶν μισοῦντες τόλμας. εἰ δ᾽ οὖν ταῦτα μὲν ὕστερα γένοιτ᾽ ἄν, κατεπείγουσι δὲ ὑμᾶς αἴ τῶν στάσεων πολλαὶ καὶ παντοδαπαὶ φυόμεναν E ἑκάστης ἡμέρας διαφοραί, εἰδέναι μέν που χρὴ πάντα τινὰ ἄνδρα, ᾧ καὶ βραχὺ δόξης ὀρϑῆς μετέδωκε ϑεία τις τύχη, ὡς οὐκ ἔστι παῦλα κακῶν τοῖς στασιάσασι, πρὶν ἂν οἵ κρατήσαντες μάχαις καὶ ἐκβολαῖς ἀνθρώπων καὶ σφαγαῖς μνησικακοῦντες καὶ ἐπὶ τιμωρίας παύσωνται τρεπόμενοι τῶν ἐχϑρῶν, ἐγκρατεῖς δὲ 0 ὄντες αὑτῶν, ὃέ- 337

μενοι νόμους κοινοὺς μηδὲν μᾶλλον πρὸς ἡδονὴν αὑτοῖς PraTo VI.

84 EIIZTOAH f.

ἢ τοῖς ἡττηϑεῖσι κειμένους, ἀναγκάσωσιν αὐτοὺς χρῆ-- σϑαι τοῖς νόμοις διτταῖς οὔσαις ἀνάγκαις, αἰδοῖ καὶ φόβῳ, φόβῳ μὲν διὰ τὸ κρείττους αὐτὼν εἶναι δεικνύντες τὴν

᾿ βίαν, αἰδοῖ δὲ αὖ διὰ τὸ κρείττους φαίνεσϑαι περί τε τὰς

ἡδονὰς καὶ τοῖς νόμοις μᾶλλον ἐθέλοντές τε καὶ δυνάμε-- νοι δουλεύειν. ἄλλως ὃὲ οὐκ ἔστιν ὡς ἄν ποτὲ κακῶν

5 λήξαι πόλις ἐν αὑτῇ στασιάσασα, ἀλλὰ στάδεις καὶ ἔχϑραι

e

καὶ μέση καὶ ἀπιστίαι ταῖς οὕτω διατεϑείσαις πόλεσιν αὐταῖς πρὸς αὑτὰς ἀεὶ γίγνεσθαι φιλεῖ. τοὺς δὴ κρατή- σαντας ἀεὶ χρή, ὅτανπερ ἐπιϑυμήσωσι σωτηρίας, αὐτοὺς ἐν αὑτοῖς ἄνδρας προκρῖναι τῶν ἄλλων, ovg ἂν πυνϑά- νῶνται ἀρίστους ὄντας, πρῶτον μὲν γέροντας, καὶ παῖ- δας καὶ γυναῖκας κεκτημένους οἶκοι καὶ προγόνους «v- τῶν ὅ τι μάλιστα πολλοῦς τε καὶ ὀνομαστοὺς καὶ κτῆσιν κεχτημένους πάντας ἱκανήν" ἀριϑμὸν δὲ εἷναι uvQuxv- δρῳ πόλει πεντήκοντα ἱχανοὶ τοιοῦτοι. τούτους δὲ δεή-- σεσι καὶ τιμαῖς ὅ τι μεγίσταις οἴκοϑεν μεταπέμπεσθαι, μεταπεμψαμένους δὲ ὀμόσαντας δεῖσϑαι καὶ κελξύυειν ϑεῖναι νόμους, μήτε νικήσασι μήτε νικηϑεῖδι νέμειν πλέον, τὸ δὲ ἴσον καὶ κοινὸν πάσῃ τῇ πόλει. τεϑέντων δὲ τῶν νόμων ἐν τούτῳ δὴ τὰ πάντα ἐστίν. ἂν μὲν γὰρ οἵ νενικηκότες ἥττους αὑτοὺς τῶν νόμων μᾶλλον τῶν νενι-- κημένων παρέχωνται, πάντ᾽ ἔσται σωτηρίας τε καὶ εὐδαι-- μονίας μεστὰ καὶ πάντων κακῶν ἀποφυγή᾽ εἰ δὲ μή, μήτ᾽ ἐμὲ μήτ᾽ ἄλλον κοινωνὸν παρακαλεῖν ἐπὶ τὸν μὴ πειϑό-

μενον τοῖς νῦν ἐπεσταλμένοις. ταῦτα γάρ ἐστιν ἀδελφὰ

ὧν τὲ Δίων ὧν τ᾽’ ἐγὼ ἐπεχειρήσαμεν Συρακούσαις εὖ φρονοῦντες συμπρᾶξαι, δεύτερα μήν" πρῶτα δ᾽ ἦν ἃ τὸ πρῶτον ἐπεχειρήϑη μετ᾽ αὐτοῦ “ιονυσίου πραχϑῆναι πᾶσι κοινὰ ἀγαϑά, τύχη δέ τις ἀνθρώπων κρείττων διε-

E φόρησε' τὰ δὲ νῦν ὑμεῖς πειρᾶσϑε εὐτυχέστερον αὐτὰ

ἀγαϑῇ πρᾶξαι μοίρᾳ καὶ 96i τυνὶ τύχῃ.

EIIIZTOAH (. 80

Ξυμβουλὴ μὲν δὴ καὶ ἐπιστολὴ εἰρήσϑω καὶ ἡ παρὰ Διονύσιον ἐμὴ προτέρα ἄφιξις" ἡ δὲ δὴ ὑστέρα πορεία τὲ καὶ πλοῦς ὡς εἰκότως τὲ ἅμα καὶ ἐμμελῶς γέγονεν, ᾧ μέλει ἀκούειν ἔξεστι τὸ μετὰ τοῦτο. ὁ μὲν γὰρ δὴ πρῶτος χρῦνος τῆς ἐν Σικελίᾳ διατριβῆς μοι διεπεράνϑη, καϑά- περ εἶπον, πρὶν συμβουλεύειν τοῖς οἰκείοις καὶ ἑταίροις τοῖς περὶ ΖΦἸίωνα" τὸ μετ᾽ ἐκεῖνα δ᾽ οὖν ἔπεισα ὅπῃ δή zov ἐδυνάμην Ζιονύσιον ἀφεῖναί με, εἰρήνης δὲ γενο-- μένης, ἦν γὰρ τότε πόλεμος ἐν Σικελίᾳ, ξυνωμολογήσα- μὲν ἀμφότεροι. Ζιονύσιος μὲν ἔφη μεταπέμψασϑαι díovo καὶ éuà πάλεν, καταστησάμενος τὰ περὶ τὴν ἀρχὴν ἀσφα-- ᾿λέστερον ἑαυτῷ, ““ΐωνα δὲ ἠξίου διανοεῖσθαι μὴ φυγὴν αὑτῷ γεγονέναι voce, μετάστασιν δέ" ἐγὼ δ᾽ ἥξειν ὦμο-- λόγησα ἐπὶ τούτοις τοῖς λόγοις, γενομένης δὲ εἰρήνης μετεπέμπετ᾽ ἐμέ, Δίωνα δὲ ἐπισχεῖν ἔτι ἐνιαυτὸν ἐδεῖτο, ἐμὲ δὲ ἤκειν ἐκ παντὸς τρόπου ἠξίου. Ζέων μὲν οὖν ἐκέ- λευέ τέ με πλεῖν καὶ ἐδεῖτο καὶ γὰρ δὴ λόγος ἐχώρει πο-- λὺς ἐκ Σικελίας, ὡς Ζιονύσιος ϑαυμαστῶς φιλοσοφίας ἐν ἐπιϑυμέᾳ πάλιν εἴη γεγονὼς τὰ vov: ὅϑεν ὁ Δίων συντεταμένως ἐδεῖτο ἡμῶν τῇ μεταπέμψει μὴ ἀπειϑεῖν, ἐγὼ δὲ ἤδη μέν που κατὰ τὴν φιλοσοφίαν τοῖς νέοις πολ- λὰ τοιαῦτα γιγνόμενα, ὅμως δ᾽ οὖν ἀσφαλέστερόν μοι ἔδοξε χαίρειν τότε ys πολλὰ καὶ Δίωνα καὶ “Πονύσιον Sv, καὶ ἀπηχϑόμην ἀμφοῖν ἀποκρινάμενος, ὅτι γέρων τὸ εἴην καὶ κατὰ τὰς ὁμολογίας οὐδὲν γίγνοιτο τῶν τὰ νῦν πραττομένων. ἔοικε δὴ τὸ μετὰ τοῦτο ᾿ἀρχύτης τε παρὰ Διονύσιον ἀφικέσϑαι- ἐγὼ γὰρ πρὶν ἀπιέναι ξενίαν καὶ φιλίαν "4oguty καὶ τοῖς ἐν Τάραντι καὶ Ζιονυσίῳ ποιή- δας ἀπέπλεον" ἄλλοι τέ τινες ἐν Συρακούσαις ἦσαν Ζέω-- vog τὲ ἄττα διακηκόότες καὶ τούτων τινὲς ἄλλοι, παρα- χουσμάτων τινῶν ἔμμεστοι τῶν κατὰ φιλοσοφίαν" οἵ δοκοῦσί μοι Διονυσίῳ πειρᾶσθαι διαλέγεσδαι τῶν περὶ

Β

339

wc

36 EIIIXZTOAH f.

τὰ τοιαῦτα; ὡς “Διονυσίου πάντα διακηκοότορ ὅσα διε--

ψοούμην ἐγώ. ὁ δὲ οὔτε ἄλλως ἐστὶν ἀφυὴς πρὸς τὴν τοῦ |

μανϑάνειν δύναμιν φιλότιμός t6 ϑαυμαστώς" ἤρεσκέ τε

οὖν ἴσως αὐτῷ τὰ λεγόμενα ἠσχύνετό ve φανερὸς 'yvo- |

μενος οὐδὲν ἀκηκοὼς ὅτ᾽ ἐπεδήμουν ἐγώ, ὅϑεν & ἅμα μὲν εἰς ἐπιϑυμίαν ἤει τοῦ διακοῦσαι ἐναργέστερον, ἅ ἅμα δ᾽

ἡ φιλοτιμία κατήπειγεν αὐτόν. δι᾽ ἃ δὲ οὐκ ἤκουσεν ἐν τῇ πρόσϑεν ἐπιδημίᾳ, διεξήλθομεν ἐν τοῖς ἄνω ῥηϑεῖσι νῦν δὴ λόγοις. ἐπειδὴ οὖν οἴκαδέ τὸ ἐσώϑην καὶ κἀλοῦν-- τος τὸ δεύτερον ἀπηρνήϑην, καϑάπερ εἶπον νῦν δή, δοκεῖ μοι ΖΔιονύυσιος παντάπασι φιλοτιμηϑῆναι, μή ποτέ

τισι δόξαιμι καταφρονῶν αὐτοῦ, τῆς φύσεώς τε καὶ ξξεως

ἅμα καὶ τῆς διαίτης ἔμπειρος γεγονώς, οὐκέτ᾽ ἐθέλειν

δυσχεραίνων παρ᾽ αὐτὸν ἀφικνεῖσϑαι. δίκαιος δὴ λέγειν

εἰμὶ τἀληϑὲς καὶ ὑπομένειν, sl τις ἄρα τὰ γεγονότα ἀκού-- σας καταφρονήσει τῆς ἐμῆς φιλοσοφίας, τὸν τύραννον δὲ ἡγήσεται νοῦν ἔχειν. ἔπεμψε μὲν yag δὴ Διονύσιος τρίέ- τον ἐπ᾽ ἐμὲ τριήρη ῥβαστώνης ἕνεκα τῆς πορείας, ἔπεμψε δὲ ᾿Δοχίδημον, ὃν ἡγεῖτό ue τῶν ἐν Σικελίᾳ περὶ πλεί-- στου ποιεῖσϑαι, τῶν ᾿ἀρχύτῃ ξυγγεγονότων ἕνα, καὶ ἄλ-- λους γνωρίμους τῶν ἐν Σικελία " οὗτοι δὲ ἡμῖν ἤγγελλον πάντες τὸν αὐτὸν λόγον, ὡς ϑαυμαστὸν ὅσον Διονύσιος ἐπιδεδωκὼς εἴη πρὸς φιλοσοφίαν. ἔπεμψε δὲ ἐπιστολὴν πάνυ μαχρᾶν, εἰδὸς ὡς πρὸς Ζίωνα διεκείμην καὶ τὴν αὖ Δίωνος προϑυμίαν τοῦ ἐμὲ πλεῖν καὶ εἰς Συρακούσας ἐλθεῖν" πρὸς γὰρ δὴ πάντα ταῦτα ἦν παρεσκευασμένη τὴν ἀρχὴν ἔχουσα ἡ ἐπιστολή, τῇδέ πῃ φράξουσα" Zfuo-

€ νύσιος Πλάτωνι. τὰ νόμιμα ἐπὶ τούτοις εἰπὼν οὐδὲν τὸ

μετὰ τοῦτο εἶπε πρότερον, ἢ ὡς, ἂν εἰς Σικελίαν πεισϑ εὶς ὑφ᾽ ἡμῶν ἔλθῃς τὰ νῦν, πρῶτον μέν σοι τὰ περὶ Z(ove ὑπάρξει ταύτῃ γιγνόμενα ὅπῃπερ &v αὐτὸς ἐθέλῃς, 9c- λήσεις δὲ οἶδ᾽ ὅτι τὰ μέτρια, καὶ ἐγὼ συγχωρήσδομαι" εἰ

|

EHIZTOAH f. 87

δὲ μή; οὐδέν σοι τῶν περὶ Ζίωνα ἕξει πραγμάτων σῦτε περί ἱτάλλα οὔτεπερὶ αὐτὸν κατὰ νοῦν γιγνόμενον. ταῦϑ' οὕτως εἶπε, τάλλα δὲ μακρὰ ἂν εἴη καὶ ἄνευ καιροῦ λὲε- γόμενα. ἐπιστολαὶ δὲ ἄλλαι ἐφοίτων παρά ve Aoyirov καὶ τῶν ἔν Τάραντι, τὴν v6 φιλοσοφίαν ἐγκωμιάξουσαι τὴν Διονυσίου, καὶ ὅτι, ἂν μὴ ἀφίκωμαι νῦν, τὴν πρὸς Διονύσιον αὐτοῖς γενομένην φιλίαν δι᾿ ἐμοῦ οὐ σμικρὰν οὖσαν πρὸς τὰ πολιτικὰ παντάπασι διαβαλοίην. ταύτης δὴ τοιαύτης γενομένης ἐν τῷ τότε χρόνῳ τῆς μεταπέμ- yeug, τῶν μὲν ἐκ Σικελίας τε καὶ Ἰταλίας ἑλκόντων, τῶν 0$ 4ϑήνηϑεν ἀτεχνῶς μετὰ δεήσεως οἷον ἐξωϑούν-- τῶν μὲ, καὶ πάλιν ὃ λόγος ἧκεν ὁ αὐτός, τὸ μὴ δεῖν προ- δοῦναι Δίωνα μηδὲ τοὺς ἐν Τάραντι ξένους τε καὶ ἕταί- Qovo* αὐτῷ δέ μοι ὑπῆν, ὡς οὐδὲν ϑαυμαστὸν νέον &v- ϑρῶπον παρακούοντα ἀξίων λόγου πραγμάτων, εὐμαϑῆ, πρὸς ἔρωτα ἐλθεῖν τοῦ βελτίστου βίου" δεῖν οὖν αὐτὸ ἐξελέγξαι σαφῶς, ὁποτέρως ποτὲ ἄρα σχοίη, καὶ τοῦτ᾽ αὐτὸ μηδαμῇ προδοῦναι μηδ᾽ ἐμὲ τὸν αἴτιον γενέσϑαι τηλικούτου ἀληϑῶς ὀνείδους, εἴπερ ὄντως εἴη τῷ ταῦτα λελεγμένα. πορεύομαι δὴ τῷ λογισμῷ τούτῳ κατακαλυ-- ψάμενος, πολλὰ δεδιὼς μαντευόμενός t6 οὐ πάνυ καλῶς, ὡς ἔοικεν - ἐλϑὼν δ᾽ οὖν τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι τοῦτό γε οὖν ἔπραξα Ó OvrOg: ἐσώϑην γάρ τοι πάλιν εὐτυχῶς, καὶ τούτων γε μετὰ ϑεὸν Διονυσίῳ χάριν εἰδέναι χρεών, ὅτι πολλῶν βουληϑέντων ἀπολέσαι με διδκώλυσε καὶ ἔδωκέ τι μέρος αἰδοῖ τῶν περὶ ἐμὲ πραγμάτων. ἐπειδὴ δὲ ἀφι-- Ἰύμην, ᾧὥμην τούτου πρῶτον ἔλεγχον δεῖν λαβεῖν, πότε- ov ὄντως eb Διονύσιος ἐξημμένος ὑπὸ φιλοδοφέας ὥσπερ πυρός, ἢ μάτην ὁ πολὺς οὗτος ἔλϑοι λόγος ᾿'48ή- ναξε, ἔστι ϑή τις τρόπος τοῦ περὶ τὰ τοιαῦτα πεῖραν λαμ-- βάνειν οὐκ ἀγεννὴς ἀλλ᾽ ὄντως τυράννοις πρέπων, ἄλλως τε χαὶ τοῖς τῶν παρακουσμάτων μεστοῖς, ὃ δὴ κἀγὼ zfio-

D

K

D

841

88 ἘΠΙΣΤΟΜΖΗ f.

νύσιον εὐϑὺς ἐλϑὼν ἠσϑόμην καὶ μάλα πεπονϑότα. δει-- κνύναι δὴ δεῖ τοῖς τοιούτοις, ὅ τι ἔστι πᾶν τὸ πρᾶγμα οἷόν τε καὶ δι’ ὅσων πραγμάτων καὶ ὅσον πόνον ἔχει" ὁ γὰρ ἀκούσας, ἐὰν μὲν ὄντως E φιλόσοφος οἰκεῖος τε καὶ ἄξιος τοῦ πράγματος ϑεῖος ὦν, 000v τε ἡγεῖται ϑαυμα- στὴν ἀκηκοέναι ξυντατέον ve εἷναι νῦν καὶ οὐ βιωτὸν ἄλ- λὼς ποιοῦντι μετὰ τοῦτο δὴ ξυντείνας αὑτὸν τε καὶ τὸν ἡγούμενον τὴν ὁδὸν οὐκ ἀνίησι πρὶν ἂν 1] τέλος ἐπιϑὴ πᾶσιν ἢ λάβῃ δύναμιν, ὥστε αὐτὸς αὑτὸν χωρὶς τοῦ δεί- ἕαντος μὴ ἀδύνατος εἶναι ποδηγεῖν. ταύτῃ καὶ κατὰ ταῦτα διανοηϑ εὶς ὁ τοιοῦτος ξῇ, πράττων μὲν ἐν αἷς τισὶν ἂν ἡ πράξεσι, παρὰ πάντα δὲ ἀεὶ φιλοσοφίας ἐχόμενος καὶ τροφῆς τῆς καϑ᾽ ἡμέραν ἥτις ἂν αὐτὸν μάλιστα εὐμαϑὴ τε καὶ μνήμονα καὶ λογίξεσϑαι δυνατὸν ἐν αὑτῷ νήφοντα ἀπεργάξηται- τὴν δὲ ἐναντίαν ταύτῃ μισῶν διατελεῖ. οἵ δὲ ὄντως μὲν μὴ φιλόσοφοι, δόξαις δ᾽ ἐπικεχρωσμένοι, καϑάπερ oí τὰ σώματα ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐπικεκαυμένοι; ἰδόντες τε ὅσα μαϑήματά ἐστι καὶ ὁ: πόνος ἡλίκος καὶ δέαιτα ἡ καϑ' ἡμέραν ὡς πρέπουσα ἡ κοσμία τῷ πράγ- ματι, χαλεπὸν ἡγησάμενοι καὶ ἀδύνατον αὑτοῖς οὔτε δὴ ἐπιτηδεύειν δυνατοὶ γίγνονται, ἔνιοι δὲ αὐτῶν πείϑου- σιν αὑτούς, ὡς ἱκανῶς ἀκηκοότες εἰσὶ τὸ ὅλον καὶ οὐδὲν ἔτι δέονταί τίνων πραγμάτων. ἡ μὲν δὴ πεῖρα αὕτη γί- γνεται ἡ σαφής τε καὶ ἀσφαλεστάτη πρὸς τοὺς τρυφῶν- τάς τε καὶ ἀδυνάτους διαπονεῖν, ὡς “μηδέποτε βαλεῖν ἐν αἰτίᾳ τὸν δεικνύντα ἀλλ᾽ αὐτὸν αὑτόν, μὴ δυνάμενον πάντα τὰ πρόσφορα ἐπιτηδεύειν τῷ πράγματι. οὕτω δὴ καὶ “1:ονυσίῳ τότ᾽ ἐρρήϑη τὰ ῥηϑέντα. πάντα μὲν ovr οὔτ᾽ ἐγὼ διεξῆλϑον οὔτε Διονύσιος ἐδεῖτο: πολλὰ γὰρ αὐτὸς καὶ τὰ μέγιστα εἰδέναι τε καὶ ἱκανῶς ἔχειν προσε-- ποιεῖτο διὰ τὰς ὑπὸ τῶν ἄλλων παρακοάςρ" ὕστερον δὲ καὶ ἀκούω γεγραφέναι αὐτὸν περὶ ὧν τότε ἤκουσε, συν--

EIIIXTOAH f. 39

ϑέντα ὡς αὑτοῦ τέχνην, οὐδὲν τῶν αὐτῶν ὧν ἀκούοι" οἶδα δὲ οὐδὲν τούτων. ἄλλους μέν τινας οἷδα γεγραφο-- τας περὶ τῶν αὐτῶν τούτων, οἵτινες δέ, οὐδ᾽ αὐτοὶ αὐ- τούς" τοσόνδε γε μὴν περὶ πάντων ἔχω φράξειν τῶν γε-- γραφότων καὶ γραψόντων, ὅσοι φασὶν εἰδέναι περὶ ὧν ἐγὼ ozovóato, εἴτ᾽ ἐμοῦ ἀκηκοότες εἴτ᾽ ἄλλων εἴϑ᾽ ὡς εὑρόντες αὐτοί, τούτους οὐκ ἔστι κατά γετὴν ἐμὴν δόξαν περὶ τοῦ πράγματος ἐπαΐειν οὐδέν. οὔκουν ἐμόν γε περὶ αὐτῶν ἔστι σύγγραμμα οὐδὲ μήποτε γένηται" ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς ἐστὶν ὡς ἄλλα μαϑήματα, ἀλλ᾽ ἐκ πολλῆς συν- ουσίας γιγνομένης περὶ τὸ πρᾶγμα αὐτὸ καὶ τοῦ συξῇν ἐξαέφνης οἷον ἀπὸ πυρὸς πηδήσαντος ἐξαφϑὲν φῶς ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον αὐτὸ ἑαυτὸ ἤδη τρέφει. καίτοι το-- σόνδε γε οἶδα, ὅτι γραφέντα ἢ λεχϑέντα ὑπ᾽ ἐμοῦ βέλτιστ᾽ ἂν λεχϑείη" καὶ μὴν ὅτι γεγραμμένα κακῶς οὐχ ἥκιστ! ἂν ἐμὲ λυποῖ" εἰ δέ μοι ἐφαίνετο γραπτέα ϑ᾽ ἱκανῶς εἶναι πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ῥητά, τί τούτου κάλλιον ἐπέπρακτ' ἂν ἡμῖν ἐν τῷ βίῳ, ἢ τοῖς τε ἀνθρώποισι μέγα ὄφελος γράψαι καὶ τὴν φύσιν εἰς φῶς πᾶσι προαγαγεῖν; ἀλλ᾽ οὔτε ἀνθρώποις ἡγοῦμαι τὴν ἐπιχείρησιν περὶ αὐτῶν λεγομένην ἀγαϑόν, εἰ μή τισιν ὀλίγοις, ὁπόσοι δυνατοὶ ἀνευρεῖν αὐτοὶ διὰ σμικρᾶς ἐνδείξεως - τῶν vs δὴ ἄλλων τοὺς μὲν καταφρονήσεως οὐκ ὀρϑῶς ἐμπλήσειεν ἂν ov- δαμῇ ἐμμελοῦς, τοὺς δὲ ὑψηλῆς καὶ χαύνης ἐλπέδος, ὡς

σέμν᾽ ἄττα μεμαϑηκότας. ἔτι δὲ μακρότερα περὶ αὐτῶν 342

ἐν νῷ μοι γέγονεν εἰπεῖν. τάχα γὰρ ἂν περὶ ὧν λέγω σα- φέστερον ἂν εἴη τι λεχϑέντων αὐτῶν ἔστι γάρ τις λόγος ἀληϑὴς ἐναντίος τῷ τολμήσαντι γράφειν τῶν τοιούτων καὶ ὁτιοῦν, πολλάκις μὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ καὶ πρόσϑεν ῥηϑ είς, ἔοικε δ᾽ οὖν εἶναι καὶ νῦν λεκτέος. Ἔστι τῶν ὄντων ἑκάστῳ, δι’ ὧν τὴν ἐπιστήμην ἀνάγ-- κη παραγίγνεσϑαι, τρία" τέταρτον δ᾽ αὐτή" πέμπτον δ᾽

C

N.. MIND MM

40 EHIXZTOAH f.

B αὐτὸ τιϑέναι δεῖ ὃ δὴ γνωστόν vs xol ἀληϑές ἐστιν" ὧν ἕν μὲν ὄνομα, δεύτερον δὲ λόγος, τὸ δὲ τρίτον εἴδωλον, τέταρτον δὲ ἐπιστήμη. περὶ ἕν οὖν λαβὲ βουλόμενος μα--

, ϑεῖν τὸ νῦν λεγόμενον, καὶ πάντων οὕτω πέρι “νόησον.

κύκλος ἐστί τι λεγόμενον, ᾧ τοῦτ᾽ αὐτό ἐστιν ὄνομα, ὃ

νῦν ἐφϑέγμεϑα" λόγος δ᾽ αὐτοῦ τὸ δεύτερον, ἐξ ὀνομά--

τῶν καὶ ῥημάτων συγκείμενος" τὸ γὰρ ἐκ τῶν ἐσχάτων ἐπὶ τὸ μέσον ἴσον ἀπέχον πάντη, λόγος ἂν εἴη ἐκείνου ᾧπερ στρογγύλον καὶ περιφερὲς ὄνομα καὶ κύκλος. τρί- τον δὲ τὸ ξωγραφούμενόν τε καὶ ἐξαλειφόμενον καὶ τορ-- νευόμενον καὶ ἀπολλύμενον: ὧν αὐτὸς ὁ κύκλος, ὃν πέρι πάντ᾽ ἐστὶ ταῦτα, οὐδὲν πάσχει τούτων ὡς ἕτερον ὄν. τέταρτον δὲ ἐπιστήμη καὶ νοῦς ἀληϑής τε δόξα περὶ ταῦτ᾽ ἐστίν. ὡς δὲ ἕν τοῦτο αὖ πᾶν ϑετέον, οὐκ ἐν φωναῖς οὐδ᾽ ἐν σωμάτων σχήμασιν ἀλλ᾽ ἐν ψυχαῖς ἐνόν, ᾧ δῆλον ἕτερόν τε ὃν αὐτοῦ τοῦ κύκλου τῆς φύσεως τῶν vs ἔμ- D προσϑὲν λεχϑέντων τριῶν" τούτων δὲ ἐγγύτατα μὲν ξυγ-- γενδίᾳ καὶ ὁμοιότητι τοῦ πέμπτου νοῦς πεπλησίακε, τὰλ--

λα δὲ πλέον ἀπέχει. ταὐτὸν δὴ περί τε εὐθέος ἅμα καὶ περιφεροῦς σχήματος καὶ χρόας, περί τε ἀγαϑοῦ καὶ κα- λοῦ καὶ δικαίου, καὶ περὶ σώματος ἅπαντος σκευαστοῦ τὸ

καὶ κατὰ φύσιν γεγονότος, πυρὸς ὕδατόρ τε καὶ τῶν τοι-- οὕτων πάντων, καὶ ξώου ξύμπαντος πέρι καὶ ἐν ψυχαῖς ἤϑους, καὶ περὶ ποιήματα καὶ παϑήματα ξύμπαντα" οὐ

E γὰρ ἂν τούτων μή τις τὰ τέτταρα λάβῃ ἁμῶς γέ πως, 0v- ποτε τελέως ἐπιστήμης τοῦ πέμπτου μέτοχος ἔσται. πρὸς γὰρ τούτοις ταῦτα οὐχ ἧττον ἐπιχειρεῖ τὸ ποῖόν τι περὶ ἕκαστον δηλοῦν ἢ τὸ ὃν ἑκάστου διὰ τὸ τῶν λόγων ἀσϑε-

848 vég: ὧν ἕνεκα νοῦν ἔχων οὐδεὶς τολμήσει ποτὲ εἰς αὐτὸ

τιϑέναι τὰ νενοημένα ὑπ᾽ αὐτοῦ, καὶ ταῦτα εἰς ἀμετακί- νήτον, ὃ δὴ πάσχει τὰ γεγραμμένα τύποις, τοῦτο δὲ πά- λιν αὖ τὸ νῦν λεγόμενον δεῖ μαϑεῖν. κύκλος ἕκαστος τῶν

€

b

EIIIZTOAH FL. 41

ἐν ταῖς πράξεσι γραφομένων ἡ ἢ καὶ τορνευϑέντων μεστὸς τοῦ ἐναντίου. ἐστὶ τῷ πέμπτῳ" τοῦ γὰρ εὐϑέος ἐφάπτε- ται πάντη: αὐτὸς δέ, φαμέν, ὁ κύκλος οὔτε τι σμιμρότε- ρον οὔτε μεῖξον τῆς ἐναντίας ἔχει ἐν αὑτῷ φύσεως. ὄνομά τε αὐτῶν φαμὲν οὐδὲν οὐδενὶ βέβαιον εἶναι, κωλύειν δ᾽ Β οὐδὲν τὰ νῦν στρογγύλα καλούμενα εὐϑέα κεκλῆσϑαι τά τε εὐϑέα δὴ στρογγύλα, καὶ οὐδὲν ἧττον βεβαίως ἕξειν τοῖς μεταϑεμένοις καὶ ἐναντίως καλοῦσι. καὶ μὴν περὶ λόγου γε ὃ αὐτὸς λόγος, εἴπερ ἐξ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων σύγκειται, μηδὲν ἱκανῶς βεβαίως εἶναι βέβαιον μυρίος ὃὲ λόγος αὖ περὶ ἑκάστου τῶν τεττάρων, ὡς ἀσαφές, τὸ δὲ μέγιστον, ὅπερ εἴπομεν ὀλίγον ἔμπροσϑεν, ὅτι δυοῖν ὄντοιν, τοῦ τὲ OvTOG καὶ τοῦ ποιοῦ τινός, οὐ τὸ ποιόν τι, τὸ δὲ τί ξητούσης εἰδέναι τῆς ψυχῆς, τὸ μὴ ξητούμενον C ἕκαστον τῶν τεττάρων πρότερον τῇ ψυχῇ λόγῳ τε καὶ κατ᾽ ἔργα, αἰσϑήσεσιν εὐέλεγκτον τό τε λεγόμενον καὶ δεικνύμενον ἀεὶ παρεχόμενον ἕκαστον, ἀπορίας τε καὶ ἀσαφείας ἐμπίπλησι πάσης ὡς ἔπος εἰπεῖν πάντ᾽ ἄνδρα. ἐν οἷσι μὲν οὖν μηδ᾽ εἰθισμένοι τὸ ἀληϑὲς ξητεῖν ἐσμὲν ὑπὸ πονηρᾶς τροφῆς, ἐξαρκεῖ δὲ τὸ προταϑὲν τῶν εἰδώ-- λων, οὐ καταγέλαστοι γιγνόμεϑα ὑπ᾽ ἀλλήλων, οἵ ἐρω-- τώμενοι ὑπὸ τῶν ἐρωτώντων, δυναμένων δὲ τὰ τέτταρα Ὁ διαρρίέπτειν v& καὶ ἐλέγχειν" ἐν οἷς δ᾽ ἂν τὸ πέμπτον ἀπο-- κρένασϑαι καὶ δηλοῦν &vayxatousv, ὁ βουλόμενος τῶν δυναμένων ἀνατρέπειν κρατεῖ, καὶ ποιεῖ τὸν ἐξηγούμε--: vov ἔν λόγοις ἢ γράμμασιν ἢ ἀποκρίσεσι τοῖς πολλοῖς τῶν ἀκουόντων δοκεῖν μηδὲν γιγνώσκειν ὧν ἂν ἐπιχειρῇ γράφειν ἢ λέγειν, ἀγνοούντων ἐνίοτε, ὡς οὐχ ἡ ψυχὴ τοῦ γράψαντος ἢ λέξαντος ἐλέγχεται, ἀλλ᾽ ἡ τῶν τεττάρων φύσις ἑκάστου, πεφυκυῖα φαύλως. ἡ δὲ διὰ πάντων αὖ-- E τῶν διαγωγή, ἄνω καὶ κάτω μεταβαίνουσα ἐφ᾽ ἕκαστον, μόγις ἐπιστήμην ἐνέτεκεν εὖ πεφυκότος εὖ πεφυκότι" κα--

42 EIIXTOAH f.

κῶς δὲ ἂν φυῇ, ὡς ἡ τῶν πολλῶν ἕξις τῆς ψυχῆς elg τε τὸ μαϑεῖν εἴς τε τὰ λεγόμενα ἤϑη πέφυκε, τὰ δὲ διέ- 344 φϑαρται, οὐδ᾽ ἂν ὁ Μυγκεὺς ἰδεῖν ποιήσειε τοὺς τοιού-- τους. ἑνὶ δὲ λόγῳ, τὸν μὴ ξυγγενῆ τοῦ πράγματος οὔτ᾽ ἂν εὐμάϑεια ποιήσειέ ποτε οὔτε μνήμη" τὴν ἀρχὴν γὰρ ἐν ἀλλοτρίαις ἕξεσιν οὐχ ἐγγέψνεται ὥστε ὁπόσοι τῶν 'δικαίων τε καὶ τῶν ἄλλων ὅσα καλὰ μὴ προσφυεῖς εἰσὶ καὶ ξυγγενεῖς, ἄλλοι δὲ ἄλλων εὐμαϑεῖς ἅμα καὶ μνήμο-- νες, οὐδ᾽ ὅσοι ξυγγενεῖς, δυσμαϑεῖς δὲ καὶ ἀμνήμονες, οὐδένες τούτων μήποτε μάϑωσιν ἀλήϑειαν ἀρετῆς εἰς Β τὸ δυνατὸν οὐδὲ κακίας. ἅμα γὰρ αὐτὰ ἀνάγκη μανϑά- νειν, καὶ τὸ ψεῦδος ἅμα καὶ ἀληϑὲς τῆς ὅλης οὐσίας, μετὰ τριβῆς πάσης καὶ χρόνου πολλοῦ, ὅπερ ἐν ἀρχαῖς εἶπον" μόγις δὲ τριβόμενα πρὸς ἄλληλα αὐτῶν ἕκαστα, ὀνόματα καὶ λόγοι ὄψεις τε καὶ αἰσϑήσεις, ἔν εὐμενέσιν ἐλέγχοις ἐλεγχόμενα καὶ ἄνευ φϑόνων ἐρωτήσεσι καὶ ἀποκρίσεσι χρωμένων, ἐξέλαμψε φρόνησις περὶ ἕκαστοι καὶ νοῦς, συντείνων ὅ τι μάλιστ᾽ εἰς δύναμιν ἀνθρωπί- Ὁ vqv- διὸ δὴ πᾶς ἀνὴρ σπουδαῖος τῶν ὄντων σπουδαίων πέρι πολλοῦ δεῖ, μὴ γράψας ποτὲ ἐν ἀνθρώποις εἰς φϑόνον καὶ ἀπορίαν καταβάλῃ. ἑνὶ δὴ ἐκ τούτων δεῖ γι- γνώσκειν λόγῳ, ὅταν ἴδῃ τίς του συγγράμματα γεγραμ- μένα εἶτε ἐν νόμοις νομοϑέτου εἴτε ἐν ἄλλοις τισὶν ἅττ᾽ οὖν, ὡς οὐκ ἣν τούτῳ ταῦτα σπουδαιότατα, εἴπερ ἔστ᾽ αὐτὸς σπουδαῖος, κεῖται δέ που ἐν χώρᾳ τῇ καλλίστῃ τῶν τούτου εἰ δὲ ὄντως αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐσπουδασμένα ἐν γράμ-- D μασιν ἐτέϑη, ἐξ ἄρα δή οἵ ἔπειτα, ϑεοὶ μὲν ov, βροτοὶ δὲ φρένας ὥλεσαν αὐτοί.

Τούτῳ δὴ τῷ LL. τε xal πλάνῳ ὃ ξυνεπισπόμενος εὖ εἴσεται, εἴτ᾽ οὖν “Ζιονύσιος ἔγραψέ τι τῶν περὶ φύ- σεως ἄκρων καὶ πρώτων εἴτε τις ἐλάττων sire μείζων, ὡς οὐδὲν ἀκηκοὺς οὐδὲ μεμαϑηκὼς ἦν ὑγιὲς ὧν ἔγραψε κατὰ

ἘΠΙΣΤΟΛΗ f. 43

τὸν ἐμὸν λόγον: ὁμοίως γὰρ ἂν αὐτὰ ἐσέβετο ἐμοί, καὶ οὐκ ἂν αὐτὰ ἐτόλμησεν εἰς ἀναρμοστίαν καὶ ἀπρέπειαν ἐκβάλλειν. οὔτε γὰρ ὑπομνημάτων χάριν αὐτὰ ἔγραψεν" οὐδὲν γὰρ δεινὸν μή τις αὐτὸ ἐπιλάϑηται, ἐὰν ἅπαξ τῇ E ψυχῇ περιλάβῃ: πάντων γὰρ ἐν βραχυτάτοις κεῖται" φι-- λοτιμίας δὲ αἰσχρᾶς εἴπερ ἕνεκα, εἴϑ᾽ ὡς αὑτοῦ τιϑέμε-- vog εἴϑ'᾽ ὡς παιδείας δὴ μέτοχος ὦν, ἧς οὐκ ἄξιος ἦν ἀγα-- πῶν δόξαν τὴν τῆς μετοχῆς γενομένην. εἰ μὲν οὖν ἐκ τῆς 845 μιᾶς συνουσίας Ζιονυσίῳ τοῦτο γέγονε, τάχ᾽ ἂν εἴη γέ- γονε δ᾽ οὖν ὅπως, ἴττω Ζεύς, φησὶν ὁ Θηβαῖος" διεξῆλ- 9ov μὲν γὰρ ὡς εἶπόν τε ἐγὼ καὶ ἅπαξ μόνον, ὕστερον δὲ οὐ πώποτε ἔτι. ἐννοεῖν δὴ δεῖ τὸ μετὰ τοῦτο, ὅτῳ μέ- λει τὸ περὶ αὐτὰ γεγονὸς εὑρεῖν, ὅπῃ ποτὲ γέγονε, τίνι πότ᾽ αἰτίᾳ τὸ δεύτερον καὶ τὸ τρίτον, πλεονάκις τε οὐ διεξῆμεν πότερον Ζιονύσιος ἀκούσας μόνον ἅπαξ οὔ-- τῶς εἰδέναι ve οἴεται καὶ ἱκανῶς οἶδεν, εἴτε αὐτὸς εὑρὼν Β ἢ καὶ μαϑὼν ἔμπροσϑεν παρ᾽ ἑτέρων, ἢ φαῦλα εἶναι τὰ λεχϑέντα, ἢ τὸ τρίτον οὐ xaO" αὑτόν, μείζονα δέ, καὶ ὄν-- τῶς οὐκ ἂν δυνατὸς εἶναι φρονήσεώς τε καὶ ἀρετῆς Civ ἐπιμελούμενος. εἰ μὲν γὰρ φαῦλα, πολλοῖς μάρτυσι μα- χεῖται τὰ ἐναντία λέγουσιν, οἵ περὶ τῶν τοιούτων πάμ-- σολυ Ζιονυσίσυ κυριώτεροι ἂν εἶεν κριταί" εἰ ὃὲ εὑρη-

' κέναι ἢ μεμαϑηκέναι, ἄξια δ᾽ οὖν εἶναι πρὸς παιδείαν ψυχῆς ἐλευϑέρας, πῶς ἂν μὴ ϑαυμαστὸς ὧν ἄνϑρωπος C τὸν ἡγεμόνα τούτων καὶ κύριον οὕτως εὐχερῶς ἠτίμασέ ποτ᾽. ἄν; πῶς δ᾽ ἠτίμασεν, ἐγὼ φραξοιμ᾽ ἄν. οὐ πολὺν χρόνον διαλιπὼν τὸ μετὰ τοῦτο, ἐν τῷ πρόσϑεν Ζίωνα ἐὼν τὰ ἑαυτοῦ κεκτῆσϑαι καὶ καρποῦσϑαι χρηματα, τότε οὐκέτ᾽ εἴα τοὺς ἐπιτρόπους αὐτοῦ πέμπειν εἰς Πελοπόν-- νῆσον, καϑάπερ ἐπιλελησμένος τῆς ἐπιστολῆς παντάπα- σιν" εἶναι γὰρ αὐτὰ οὐ ΖΔίωνος ἀλλὰ τοῦ υἱέος, ὄντος μὲν ἀδελφιδοῦ αὐτοῦ, κατὰ νόμους ἐπιτροπεύοντος. τὰ Ὁ

44 EHIZTOAH f.

μὲν δὴ πεπραγμένα μέχρι τούτου ταῦτ᾽ ἦν dv τῷ τότε χρόνῳ, τούτων δὲ οὕτω γενομένων ἑἕωράκειν τε ἐγὼ ἀκριβῶς τὴν ἐπιϑυμίαν τῆς Διονυσίου φιλοσοφίας, ἀγα-- νακτεῖν τε ἐξῆν εἴτε βουλοίμην εἴτε μή. ἦν γὰρ ϑέρος ἤδη ^ τότε καὶ ἔκπλοι τῶν νεῶν" ἐδόκει δὴ χαλεπαίνειν μὲν οὐ δεῖν ἐμὲ Διονυσίῳ μᾶλλον ἢ ἐμαυτῷ τε καὶ τοῖς βιασαμέ- E νοις ἐλϑεῖν ἐμὲ τὸ τρίτον εἰς τὸν πορϑμὸν τὸν περὶ τὴν Σκύλλαν, ὄφρ᾽ ἔτι τὴν ὀλοὴν ἀναμετρήσαιμι Χάρυβδιν, λέγειν δὲ πρὸς Διονύσιον, ὅτι μοι μένειν ἀδύνατον εἴη Ζίωνος οὕτω προπεπηλακισμένου. ὃ δὲ παρεμυϑεῖτό ve καὶ ἐδεῖτο μένειν, οὐκ οἰόμενός οἵ καλῶς ἔχειν ἐμὲ ἄγγε- λον αὐτὸν τῶν τοιούτων ἐλϑεῖν 0 τι τάχος" οὐ πείϑων 846 δὲ αὐτὸς μοι πομπὴν παρασκευάσειν ἔφη. ἐγὼ γὰρ ἐν τοῖς ἀποστόλοις πλοίοις ἐμβὰς διενοούμην πλεῖν, τεϑυ-- - μωμένος πάσχειν τε οἰόμενος δεῖν, εἰ διακωλνυοίμην, ὁτι-- οὖν, ἐπειδὴ περιφανῶς ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἠδικούμην δέ: ὁ δὲ οὐδέν με τοῦ καταμένειν προσιέμενον ὁρῶν μη-- χανὴν τοῦ μεῖναι τὸν τότε ἔκπλουν μηχανᾶται τοιάνδε τινά. τῇ μετὰ ταῦτα ἐλϑὼν ἡμέρᾳ λέγει πρὸς μὲ πιϑανὸν λόγον" ἐμοὶ καὶ σοὶ (cov, ἔφη, καὶ τὰ Δίωνος ἐκποδὼν B ἀπαλλαχϑήτω τοῦ περὶ αὐτὰ πολλάκις διαφέρεσϑαι:" ποι-- ἤσω γὰρ διὰ σέ, ἔφη, “ίωνι τάδε. ἀξιῶ ἐκεῖνον ἀπολα-- βόντα τὰ ἑαυτοῦ οἰκεῖν μὲν ἐν Πελοποννήσῳ, μὴ ὡς φυ-- γάδα δέ, ἀλλ᾽ ὡς αὐτῷ καὶ δεῦρο ἐξὸν ἀποδημεῖν, ὅταν ἐκείνῳ τε καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν τοῖς φίλοις κοινῇ ξυνδοκῇ" ταῦτα δ᾽ εἷναι μὴ ἐπιβουλεύοντος ἐμοί: τούτων δὲ ἐγ-- γυητὰς γίγνεσθαι σέ τε καὶ τοὺς σοὺς οἰκείους καὶ τοὺς ἐνθάδε Ζίωνος- ὑμῖν δὲ τὸ βέβαιον. ἐκεῖνος παρεχέτω. C τὰ χρήματα δὲ ἃ ἂν λάβῃ, κατὰ Πελοπόννησον μὲν καὶ ᾿ϑήνας κείδϑω παρ᾽ οἷς τισὶν ἂν ὑμῖν δοκῇ, καρπούσϑω. δὲ Ζίων, μὴ κύριος δὲ ἄνευ ὑμῶν γιγνέσθω ἀνελέσϑαι.

ἘΠΙΣΤΟΜΗ f. 45

ἐγὼ γὰρ ἐκείνῳ μὲν οὐ σφόδρα πιστεύω τούτοις χρώμε-- νον ἂν τοῖς χρήμασι δίκαιον γίγνεσϑαι περὶ ἐμέ" οὐ γὰρ ὀλίγα ἔσται" Gol δὲ καὶ τοῖς σοῖς μᾶλλον πεπίστευκα. ὅρα δὴ ταῦτα εἴ δοι ἀρέσκει. καὶ μένε ἐπὶ τούτοις τὸν ἐνιαυ-- τὸν τοῦτον, εἰς δὲ ὥρας ἄπιϑι λαβὼν τὰ χρήματα ταῦτα᾽ καὶ Δίων εὖ οἶδ᾽ ὅτι πολλὴν χάριν ξξει σοι διαπραξαμένῳ ταῦτα ὑπὲρ ἐκείνου. τοῦτον δὴ ἐγὼ τὸν λόγον ἀκούσας ἐδυσχέραινον μέν, ὅμως δὲ βουλευσάμενος ἔφην sig τὴν ὑστεραίαν αὐτῷ περὶ τούτων τὰ δόξαντα ἀπαγγελεῖν. ταῦτα ξυνεϑέμεϑα τότε. ἐβουλευόμην δὴ τὸ μετὰ ταῦτα κατ᾽ ἐμαυτὸν γενόμενος, μάλα συγκεχυμένορ᾽ πρῶτος δ᾽ ἦν μοι τῆς βουλῆς ἡγούμενος 00s λόγος. Φέρε, εἰ διανο-- εἴται τούτων μηδὲν ποιεῖν Ζιονύσιος ὧν φησίν, ἀπελ-- ϑόντος δ᾽ ἐμοῦ ἐὰν ἐπιστέλλῃ Δίωνι πιϑανῶς αὐτός τε καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν αὐτοῦ, διακελευόμενος ἃ νῦν πρὸς ἐμὲ λέγει, ὡς αὐτοῦ μὲν ἐθέλοντος, ἐμοῦ δὲ οὐκ ἐθελή- σαντος ἃ προὐκαλεῖτό μὲ δρᾷν, ἀλλ᾽ ὀλιγωρήσαντος τῶν ἐκείνον τὸ παράπαν πραγμάτων, πρὸς δὲ καὶ τούτοισιν ἔτι μηδ᾽ ἐθέλῃ με ἐκπέμπειν, αὐτὸς τῶν ναυκλήρων μη- δενὶ προστάττων, ἐνδείξηται δὲ πᾶσι ῥαδίως ὡς ἀβουλῶν ἐμὲ ἐκπλεῖν, ἄρά τις ἐθελήσει με ἄγειν ναύτης ὁρμώμε- vov ἐκ τῆς Διονυσίου οἰκίας; ᾧκουν γὰρ δὴ πρὸς τοῖς ἄλλοισι κακοῖς év τῷ κήπῳ τῷ περὶ τὴν oixíav, ὅϑεν οὐδ ἂν ο ϑυρωρὸς ἤϑελέ μὲ ἀφεῖναι μὴ πεμῳφϑείσης αὐτῷ τινὸς ἐντολῆς aga Ζ]΄ονυσίου. ἂν δὲ περιμείνω τὸν ἔνι-- avrov, ἔξω μὲν Δίωνι ταῦτα ἐπιστέλλειν, ἐν οἷς τ᾿ αὖ εἰμὶ καὶ ἃ | πράττω᾽ καὶ ἐὰν μὲν δὴ ποιῇ τι Διονύσιος ὧν φησίν, οὐ παντάπασιν ἔσται μοι καταγελάστως πεπραγ- B μένα" τάλαντα γὰρ ἴσως ἐστὶν οὐκ ἔλαττον, ἂν ἐκτιμᾷ τις ὀρϑώς, ἑκατὸν ἡ Ζ“ίωνος οὐσία: ἂν δ᾽ οὖν γίγνηται τὰ νῦν ὑποφαίνοντα, οἷα εἰκὸς αὐτὰ γίγνεσϑαι, ἀπορῶ μὲν ὅ τι χρήσομαι ἐμαυτῷ, ὅμως δὲ ἀναγκαῖον ἴσως ἐνι--

πε

347

46 EIIXTOAH f.

αὐτόν γ᾽ ἔτι πονῆσαι καὶ ἔργοις ἐλέγξαι πειρᾶσϑαι τὰς Διονυσίου μηχανάς. ταῦτά μοι δόξαντα εἰς τὴν ὕστε-- ρθαίαν εἶπον πρὸς Ζιονύσιον ὅτι δέδοκταί μοι μένειν "

€ ἀξιῶ μήν, ἔφην, μὴ κύριον ἡγεῖσϑαί 65 Ζίωνος ἐμέ, πέμ--

πεῖν δὲ μετ᾽ ἐμοῦ σὲ παρ᾽ αὐτὸν γράμματα τὰ νῦν δεδογ-- μένα δηλοῦντα καὶ ἐρωτᾷν, εἴτε ἀρκεῖ ταῦτα αὐτῷ, καὶ εἰ μή, βούλεται δὲ ἄλλ᾽ ἅττα καὶ ἀξιοῖ, καὶ ταῦτα ἐπιστέλ-- λειν 0 τι τάχιστα, σὲ δὲ νεωτερίξειν μηδέν πω τῶν περὶ ἐκεῖνον. ταῦτ᾽ ἐρρήϑη, ταῦτα ξυνωμολογήσαμεν, ὡς νῦν εἴρηται σχεδόν. ἐξέπλευσε δὴ τὰ πλοῖα μετὰ τοῦτο, καὶ οὐκέτι μοι δυνατὸν ἦν πλεῖν, ὅτε δή μοι καὶ Διονύσιος

D ἐμνήσϑη λέγων, ὅτε τὴν ἡμίσειαν τῆς οὐσίας εἶναι δέοι

eol

. Δίωνος, τὴν δ᾽ ἡμίσειαν τοῦ υἱέος " ἔφη δὴ πωλήδειν

αὐτήν, πραϑείσης δὲ τὰ μὲν ἡμίσεα ἐμοὶ δώσειν ἄγειν, τὰ δ᾽ ἡμίσεα τῷ παιδὶ καταλείψειν αὐτοῦ" τὸ γὰρ δὴ δι-- καιότατον οὕτως ἔχειν. πληγεὶς δ᾽ ἐγὼ τῷ λεχϑέντι πάνυ μὲν ὥμην γελοῖον εἶναι ἀντιλέγειν ἔτι, ὅμως δ᾽ εἶπον, ὅτι χρείη τὴν παρὰ Ζίωνος ἐπιστολὴν περιμένειν ἡμᾶς καὶ ταῦτα πάλιν αὐτὰ ἐπιστέλλειν: ὁ δὲ ἑξῆς τούτοις πάνυ νεανικῶς ἐπώλει τὴν οὐσέαν αὐτοῦ πᾶσαν, ὅπῃ τε καὶ. ὅπως ἤϑελε καὶ οἷς τισί, πρὸς ἐμὲ δὲ οὐδὲν ὅλως ἐφϑέγ-- yeto περὶ αὐτῶν, καὶ μὴν ὡσαύτως ἐγὼ πρὸς ἐκεῖνον αὖ περὶ τῶν Δίωνος πραγμάτων οὐδὲν ἔτι διελεγόμην οὐ-- δὲν γὰρ ἔτι πλέον ᾧμην ποιεῖν.

Μέχρι μὲν δὴ τούτων ταύτῃ ΠΣ βεβοηϑημένον ἐγε-- γόνει φιλοσοφίᾳ καὶ φίλοις" τὸ δὲ μετὰ ταῦτα ἐξῶμεν

348 ἐγὼ καὶ Διονύσιος, ἐγὼ μὲν βλέπων ἔξω, καϑάπερ ὄρνις

ποθῶν ποϑὲν ἀναπτέσϑαι, ὁ δὲ διαμηχανώμενος τίνα τρόπον ἀνασοβήσοι μεμηδὲν ἀποδοὺς τῶν Ζέωνος" ὅμως δὲ ἔφαμεν ἕταῖροί γε εἶναι πρὸς πᾶσαν Σικελίαν. τῶν δὴ μισϑοφόρων τοὺς πρεσβυτέρους Διονύσιος ἐπεχείρησεν ὀλιγομισϑοτέρους ποιεῖν παρὰ τὰ τοῦ πατρὸς ἔθη, ϑυμω--

EHIZTOAH fF. 47

ϑέντες δὲ oí στρατιῶται ξυνελέγησαν ἀϑρόοι xol οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψειν" ὁ δ᾽ ἐπεχείρει βιάξεσϑαι κλείσας τὰς τῆς ἀκροπόλεως πύλας, οἱ δ᾽ ἐφέροντο εὐθὺς πρὸς τὰ τείχη, παιῶνά τινα ἀναβοήσαντες βάρβαρον καὶ πολεμι-- κόν" οὗ δὴ περιδεὴς Διονύσιος γενόμενος ἅπαντα συνε-- χώρησε καὶ ἔτι πλείω τοῖς τότε συλλεχϑεῖσι τῶν πελτα-- στῶν. λόγος δή τις ταχὺ διῆλθεν ὡς Ἡρακλείδης αἴτιος εἴη γεγονὼς πάντων τούτων" ὃν ἀκούσας ὁ μὲν 'Hoa- κλείδης ἐκποδὼν αὑτὸν ἔσχεν ἀφανῆ, Ζιονύσιος δὲ ἐξή-- τειν λαβεῖν, ἀπορῶν δέ, Θεοδότην μεταπεμψάμενος εἰς C τὸν κῆπον — ἔτυχον δ᾽ ἐν τῷ κήπῳ καὶ ἐγὼ τότε περι-- πατῶν --- τὰ μὲν οὖν ἄλλα οὔτ᾽ οἷδα οὔτ᾽ ἤκουον διαλε-- γομένων, ἃ δὲ ἐναντίον εἶπε Θεοδότης ἐμοῦ πρὸς Ζ1ιο-- νύσιον, οἶδά τε καὶ μέμνημαι. Πλάτων yaQ, ἔφη, 41ιο-- νύσιον ἐγὼ πείϑω τουτονί, ἐὰν ἐγὼ γένωμαι δεῦρο Ἡρακλείδην κομίσαι δυνατὸς ἡμῖν εἰς λόγους περὶ τῶν ἐγκλημάτων αὐτῷ τῶν νῦν γεγονότων, ἂν ἄρα μὴ δόξῃ δεῖν αὐτὸν οἰχεῖν ἐν Σικελίᾳ, τόν τε υἱὸν λαβόντα καὶ τὴν γυναῖκα ἀξιῶ εἰς Πελοπόννησον ἀποπλεῖν, οἰκεῖν τὲ βλάπτοντα μηδὲν Διονύσιον ἐκεῖ, καρπούμενον δὲ τὰ ἑαυτοῦ. μετεπεμψάμην μὲν οὖν καὶ πρότερον αὐτόν, us- ταπέμψομαι δὲ καὶ vOv, ἄν τ᾿ οὖν ἀπὸ τῆς προτέρας με-- ταπομπῆς ἂν τε καὶ ἀπὸ τῆς νῦν ὑπακούσῃ μοι" 4ιονύ-- σιον δὲ ἀξιῶ καὶ δέομαι, ἂν τις ἐντυγχάνῃ Ἡρακλείδῃ ἐάν τ᾽ ἐν ἀγρῷ ἐάν τ᾿ ἐνθάδε, μηδὲν ἄλλο αὐτῷ φλαῦρον γί- γνεσϑαι, μεταστῆναι δ᾽ ἐκ τῆς χώρας, ἕως ἂν ἄλλο τι Διονυσίῳ δόξῃ. ταῦτα, ἔφη, συγχωρεῖς ; λέγων πρὸς τὸν Διονύσιον. συγχωρῶ" μηδ᾽ ἂν πρὸς τῇ σῇ, ἔφη, φανῇ οἰκίᾳ, πείσεσϑαι φλαῦρον μηδὲν παρὰ τὰ νῦν εἰρημένα. τῇ δὴ μετὰ ταύτην τὴν ἡμέραν δείλης Εὐρύβιος καὶ Θεο-. δότης προσηλϑέτην μοι ὀπουδῇ τεϑορυβημένω ϑαυμα- στῶς, καὶ ὃ Θεοδότης λέγει, Πλάτων, ἔφη, παρῆσϑα χϑὲς

48 .EIHIZXTOAH fF.

οἷς περὶ Ἡρακλείδου Διονύσιος ὡμολόγει πρὸς ἐμὲ καὶ σέ; πῶς δὲ οὔκ; ἔφην. νῦν τοίνυν, ἡ δ᾽ ὅς, περυϑέουσι πελτασταὶ λαβεῖν Ἡρακλείδην ξητοῦντες, ὁ δὲ εἶναί πῃ ταύτῃ κινδυνεύει" ἀλλ᾽ ἡμῖν, ἔφη, συνακολούϑησον 849 πρὸς Διονύσιον ἁπάσῃ μηχανῇ. ὠχόμεϑα οὖν καὶ εἰσήλ-- ϑομεν παρ᾽ αὐτόν, καὶ τὼ μὲν ἑστάτην σιγῇ δακρύοντε, ἐγὼ δὲ εἶπον οἵδε πεφόβηνται, μή τι σὺ παρὰ τὰ χϑὲς ὡμολογημένα ποιήσῃς περὶ Ἡρακλείδην νεώτερον' δοκεῖ γάρ μοι ταύτῃ πῃ γεγονέναι φανερὸς ἀποτετραμμένος. ὃ δὲ ἀκούσας ἀνεφλέχϑη τε καὶ παντοδαπὰ χρώματα ἧκεν, οἷα ἂν ϑυμούμενος. ἀφείη" προσπεσὼν δ᾽ αὐτῷ ὁ Θεο-- Β δότης λαβόμενος τῆς χειρὸς ἐδάκρυσέ τε καὶ ἱκέτευε μη-- δὲν τοιοῦτον ποιεῖν, ὑπολαβὼν δ᾽ ἐγὼ παραμυϑούμενος, ϑάρρει, Θεοδότα, ἔφην: οὐ γὰρ τολμήσει Διονύσιος παρὰ τὰ χϑὲς ὡμολογημένα ἄλλα ποτὲ δρᾷν. καὶ ὃς ἐμ-- βλέψας μοι καὶ μάλα τυραννικῶς, σοί, ἔφη, ἐγὼ οὔτε τι σμικρὸν οὔτε μέγα ὡμολόγησα. νὴ τοὺς ϑεούς, ἦν δ᾽ ἐγώ, σύ γε ταῦτα, ἃ σοῦ νῦν οὗτος δεῖται μὴ ποιεῖν καὶ εἰπὼν ταῦτα ἀποστρεφόμενος ὠχόμην ἔξω. τὸ μετὰ C ταῦτα ὁ μὲν ἐκυνήγει τὸν Ἡρακλείδην, Θεοδότης δὲ ἀγ-- γέλους πέμπων Ἡρακλείδῃ φεύγειν διεκελεύετο" ὁ δὲ ἐχπέμψας Τισίαν καὶ πελταστὰς διώκειν ἐκέλευε" φϑάνει δέ, ὡς ἐλέγετο, Ἡρακλείδης εἰς τὴν Καρχηδονίων ἐπι-- κράτειαν ἐκφυγὼν ἡμέρας σμικρῷ τινὶ μέρει. τὸ δὴ μετὰ τοῦτο ἡ πάλαι ἐπιβουλὴ “Ἰιονυσίῳ τοῦ μὴ ἀποδοῦναι τὰ Ζέωνος χρήματα ἔδοξεν ἔχϑρας λόγον ἔχειν ἂν πρός με πυϑανόν" καὶ πρῶτον μὲν ἐκ τῆς ἀκροπόλεως ἐκπέμπει D με, εὑρὼν πρόφασιν, ὡς τὰς γυναῖκας ἐν τῷ κήπῳ, ἐν o κατῴκουν ἐγώ, δέοι ϑῦσαι ϑυσίαν τινὰ δεχήμερον : ξξω δή μὲ παρ᾽ ᾿Αρχιδήμῳ προσέταττε τὸν χρόνον τοῦτον μεῖναι. ὄντος δ᾽ ἐμοῦ ἐκεῖ Θεοδότης μεναπεμψάμενός με πολλὰ περὶ τῶν τότε πραχϑέντων ἠγανάκτει καὶ ἐμέμ--

EHIXTOAH f. 49

gero Διονυσίῳ" ὁ δ᾽ ἀκούσας, ὅτι παρὰ Θεοδότην εἴην εἰσεληλυϑώς; πρόφασιν αὖ ταύτην ἄλλην τῆς πρὸς ἐμὲ διαφορᾶς ποιούμενος. ἀδελφὴν τῆς πρόσϑεν, πέμψας E τινὰ ἠρώτα με, εἰ ξυγγενοίμην ὄντως μεταπεμψαμένου μὲ Θεοδότου: κἀγώ, παντάπασιν, ἔφην" ὁ δέ, ἐκέλευε τοίνυν, ἔφη, σοὶ φράξειν, ὅτι καλῶς οὐδαμῇ ποιεῖς Δίωνα καὶ τοὺς Ζέωνος φίλους ἀεὶ περὶ πλείονος αὐτοῦ ποιού-- μένος. ταῦτ᾽ ἐρρήϑη, καὶ οὐκέτι μετεπέμψατό με εἰς τὴν οἴκησιν πάλιν, ὡς ἤδη σαφῶς Θεοδότου μὲν ὄντος μου xol Ἡρακλείδου φίλου, αὐτοῦ δ᾽ ἐχϑροῦ, καὶ ovx εὐ- »osbv ᾧετό με, ὅτι Ζίωνι τὰ χρήματα ἔρρει παντελῶς. ὥχουν δὴ τὸ μετὰ τοῦτο ἔξω τῆς ἀκροπόλεως ἐν τοῖς μι-- 350 σϑοφόροις - προσιόντες δέ μοι ἄλλοι τε καὶ οἵ τῶν ὑπη- ρεσιῶν ὄντες ᾿4ϑήνηϑεν ἐμοὶ πολῖται ἀπήγγελλον, ὅτι διαβεβλημένος εἴην ἐν τοῖς πελτασταῖς καίμοί τινες ἀπει-- λοῖεν, εἴ που λήψονταί με, διαφϑερεῖν. μηχανῶμαι δή τινα τοιάνδε σωτηρίαν. πέμπω παρ᾽ “Αρχύτην καὶ τοὺς ἄλλους φίλους εἰς Τάραντα, φράξων ἐν οἷς ὧν τυγχάνω" οἱ δὲ πρόφασίν τινα πρεσβείας πορισάμενοι παρὰ τῆς πόλεως πέμπουσι τριακόντορόν τε καὶ Μαμίσκον αὑτῶν p ἕνα, ὃς ἐλθὼν ἐδεῖτο Διιονυσέου περὶ ἐμοῦ λέγων, ὅτι βουλοίμην ἀπιέναι, καὶ μηδαμῶς ἄλλως ποιεῖν ὁ δὲ ξυν-- ὡμολόγησε καὶ ἀπέπεμψεν ἐφόδια δούς, τῶν Zfíovog δὲ χρημάτων οὔτ᾽ ἐγώ τι ἀπήτουν οὔτε τις ἀπέδωκεν. ἐλϑὼν δὲ εἰς Πελοπόννησον εἰς Ὀλυμπίαν, Δίωνα καταλαβὼν ϑεωροῦντα, ἤγγελλον τὰ γεγονότα’ ὁ δὲ τὸν Z(a ἐπι-- μαρτυράμενος εὐθὺς παρήγγελλεν ἐμοὶ καὶ τοῖς ἐμοῖς οἰκείοις καὶ φίλοις παρασχευάξεσϑα τιμωρφεῖσϑαι Ζιο-- € νύσιον, ἡ ἡμᾶς μὲν ξεναπατίας χάριν, οὕτω γὰρ ἔλεγέ τε καὶ ἐνόει, αὐτὸν δ᾽ ἐχβολῆς ἀδέκου καὶ φυγῆς. ἀκούσας δ᾽ ἐγὼ τοὺς μὲν φέλους παρακαλεῖν αὐτὸν ἐκέλευον, εἰ

βούλοιντο" ἐμὲ δ᾽ εἶπον ὅτι σὺ μετὰ τῶν ἄλλων βία τινὰ PLATO VI. 4

t

851

C

50 EHIZXTOAH f.

τρόπον σύσσιτον καὶ συνέστιον xol κοινωνὸν ἱερῶν ΖΊιο-- νυσίῳ ἐποίησας, ὃς ἴσως ἡγεῖτο διαβαλλόντων πολλῶν ἐπιβουλεύειν ἐμὲ μετὰ σοῦ ἑαυτῷ καὶ τῇ τυραννίδι. καὶ ὅμως οὐκ ἀπέκτεινεν, ἠδέσϑη δέ" οὔτ᾽ οὖν ἡλικίαν ἔχω συμπολεμεῖν ἔτι σχεδὸν οὐδενί, κοινός τε ὑμῖν εἰμί, ἄν᾽ ποτέτι πρὸς ἀλλήλους δεηϑέντες φιλίας ἀγαϑόν τι ποι- siv βουληϑῆτε᾽ κακὰ δὲ ἕως ἂν ἐπιϑυμῆξε, ἄλλους παρα- καλεῖτε. ταῦτα εἶπον μεμισηκὼς τὴν περὶ Σικελίαν πλά- νην καὶ ἀτυχίαν" ἀπειϑοῦντες δὲ καὶ οὐ πειϑόμενοι ταῖς ὑπ᾽ ἐμοῦ διαλέξεσι πάντων τῶν νῦν γεγονότων κακῶν αὐτοὶ αἴτιοι ἐγένοντο αὑτοῖς, ὧν, εἰ Διονύσιος ἀπέδωκε τὰ χρήματα Ζίωνι 7) καὶ παντάπασι κατηλλάγη, οὐκ Gv ποτε ἐγένετο οὐδέν, ὅσα γε δὴ τἀνθρώπινα" Δίωνα γὰρ ἐγὼ καὶ τῷ βούλεσϑαι καὶ τῷ δύνασϑαι κατεῖχον ἂν ῥδᾳ- δίως * νῦν δὲ ὁρμήσαντες ἐπ᾽ ἀλλήλους κακῶν πάντα ἐμ-- πεπλήκασι. καί τοι τήν γε αὐτὴν Ζίων εἶχε βούλησιν, ἥνπερ ἂν ἐγὼ φαίην δεῖν ἐμὲ καὶ ἄλλον, ὅστις μέτριος, περέτε τῆς αὑτοῦ δυνάμεως καὶ φίλων καὶ περὶ πόλεως τῆς αὑτοῦ διανοοῖτ᾽ ἂν εὐεργετῶν ἐν δυνάμει καὶ τιμαῖσι γενέσϑαι τὰ μέγιστα ἐν ταῖς μεγίσταις. ἔστι δὲ οὐκ ἄν τις πλούσιον ἑαυτὸν ποιήσῃ, καὶ ἑταίρους καὶ πόλιν ἐπιβου- λεύσας καὶ ξυνωμότας συναγαγών, πένης ὧν καὶ ἑαυτοῦ μὴ κρατῶν, ὑπὸ δειλίας τῆς πρὸς τὰς ἡδονὰς ἡττημένος, εἶτα τοὺς τὰς οὐσίας κεχτημένους ἀποκτείνας. ἐχϑροὺς καλῶν τούτους, διαφορῇ τὰ τούτων χρήματα καὶ τοῖς συνεργοῖς τε καὶ ἑταίροις παρακελεύηται, ὅπως μηδεὶς αὐτῷ ἐγκαλεῖ πένης φάσκων εἶναι" ταὐτὸν δὲ καὶ τὴν πόλιν ἂν οὕτω τιφ εὐεργετῶν τιμᾶται ὑπ᾽ αὐτῆς, τοῖς πολλοῖς τὰ τῶν ὀλίγων ὑπὸ ψηφισμάτων διανέμων, ἢ μεγάλης προεστὼς πόλεως καὶ πολλῶν ἀρχούσης ἐλαττό-- νῶν τῇ ἑαυτοῦ πόλει τὰ τῶν σμικροτέρων χρήματα δια- νέμῃ μὴ κατὰ δίκην. οὕτω μὲν γὰρ οὔτε Δίων οὔτε ἄλλος

ἘΠΙΣΤΟΜΗ͂ ἡ. 51

ποτὲ οὐδεὶς ἐπὶ δύναμιν ἑκὼν εἶσιν ἀλιτηριώδη ἑαυτῷ τε καὶ γένει εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, ἐπὶ πολιτείαν δὲ καὶ νόμων κατασκευὴν τῶν δικαιοτάτων τε καὶ ἀρίστων, οὔ τι δι᾽ ὀλιγίστων ϑανάτων καὶ φυγῶν γιγνομένην: ἃ νῦν δὴ Δίων πράττων, προτιμήσας τὸ πάσχειν ἀνόσια τοῦ δρᾶ- σαι πρότερον, διευλαβούμενος δὲ μὴ παϑεῖν, ὅμως ἔπται-- σεν ἐπ᾽ ἄκρον ἐλθὼν τοῦ ,Ζεριγενέσϑαι τῶν ἐχϑρῶν͵ ϑαυμαστὸν παϑὼν οὐδέν. ὅσιος γὰρ ἄνθρωπος ἀνοσίων D πέρι, σώφρων τε καὶ ἔμφρων. τὸ μὲν ὅλον οὐκ ἄν ποτε διαψευσϑείη τῆς ψυχῆς τῶν τοιούτων πέρι, κυβερνήτου δὲ ἀγαϑοῦ πάϑος ἂν ἴσως οὐ ϑαυμαστὸν εἰ πάϑοι, ὃν χειμὼν μὲν ἐσόμενος οὐκ ἂν πάνυ λάϑοι, χειμώνων δὲ ἐξαίσιον καὶ ἀπροσδόκητον μέγεϑος λάϑοι τ᾽ ἂν καὶ λα-- 90v κατακλύσειε βίᾳ. ταὐτὸν δὴ καὶ 4Ζέωνα ἔσφηλε δι᾽ ὀλιγίστων" κακοὶ μὲν γὰρ ὄντες αὐτὸν σφόδρα οὐκ ἔλα- ϑον oí σφήλαντες, ὅσον δὲ ὕψος ἀμαϑίας εἶχον καὶ τῆς E ἄλλης μοχϑηρίας τε καὶ λαιμαργίας, ἔλαϑον, ᾧ δὴ σφα- λεὶς κεῖται, Σικελίαν πένϑει περιβαλὼν μυρίῳ. τὰ δὴ μετὰ τὰ νῦν ῥηϑέντα ἃ ξυμβουλεύω, σχεδὸν εἴρηταί τέ 332 μοι καὶ εἰρήσθω: ὧν δ᾽ ἐπανέλαβον ἕνεκα τὴν εἰς Σικε-- λίαν ἄφιξιν τὴν δευτέραν, ἀναγκαῖον εἶναι ἔδοξέ μοι ῥη- ϑῆναι δεῖν διὰ τὴν ἀτοπίαν καὶ ἀλογίαν τῶν γενομένων' εἰ δ᾽ ἄρα τινὶ τὰ νῦν ῥηϑέντα εὐλογώτερα ἐφάνη καὶ προφάσεις πρὸς τὰ γενόμενα ἱκανὰς ἔχειν ἔδοξέ vo, με-- τρίως ἂν ἡμῖν xol ἱχανῶς εἴη τὰ νῦν εἰρημένα.

Η.

, , , , s Πλάτων τοῖς 4Ζίωνος οἰκείοις τε καὶ ἑταίροις sv B , M! » Ἢ , $3 ὔ πράττειν" ἃ δ᾽ ἂν διανοηϑέντες μαλιστα εὖ πραάττοιτε, 4*

52 EIHIXTOAH q.

ὄντως πειράσομαι ταῦϑ'᾽ ὑμῖν κατὰ δύναμιν διεξελϑεῖν. ἐλπίξω δὲ οὐχ ὑμῖν μόνοις ξυμβουλεύσειν τὰ ξυμφέροντα, € μάλιστά γε μὴν ὑμῖν, καὶ δευτέροις πᾶσι τοῖς ἐν Συρα-- κούσαις, τρίτοις δὲ ὑμῶν καὶ τοῖς ἐχθροῖς καὶ πολεμίοις, πλὴν εἴ τις αὐτῶν ἀνοσιουργὸς γέγονε" ταῦτα γὰρ &ví- etx καὶ οὐκ ἄν ποτέ τις αὐτὰ ἐκνέψειε. νοήσατε δὲ ἃ λέγω νῦν. ἔσϑ᾽ ὑμῖν κατὰ Σικελίαν πᾶσαν λελυμένης τῆς τυραννίδος πᾶσα μάχη περὶ αὐτῶν τούτων, τῶν μὲν βουλομένων ἀναλαβεῖν πάλιν τὴν ἀρχήν, τῶν δὲ τῇ τῆς τυραννίδος ἀποφυγῇ τέλος ἐπιϑεῖναι. ξυμβουλὴ δὴ περὶ

D τῶν τοιούτων ὀρϑὴ δοκεῖ ἕχάστοτε τοῖς πολλοῖς εἶναι ταῦτα ξυμβουλεύειν δεῖν, ἃ τοὺς μὲν πολεμίους ὡς πλεῖ-- στα κακὰ ἐξεργάδεται, τοὺς δὲ φίλους ὡς πλεῖστα ἀγαϑα- τὸ δὲ οὐδαμῶς ῥάδιον, πολλὰ κακὰ δρῶντα τοὺς ἄλλους μὴ οὐ καὶ πάσχειν αὐτὸν πολλὰ ἕτερα. δεῖ δὲ οὐ μακρὰν ἐλϑόντας ποι τὰ τοιαῦτα ἐναργῶς ἰδεῖν, ἀλλ᾽ ὅσα νῦν γέγονε τῇδε αὐτοῦ περὶ Σικελίαν, τῶν μὲν ἐπιχειρούν-- των δρᾶν, τῶν δὲ ἀμύνασϑαι τοὺς δρώνταο' ἃ κἂν ἄλλοις

E μυϑολογοῦντες ἱκανοὶ γίγνοισϑ' ἂν ἑκάστοτε διδάσκαλοι. τούτων μὲν δὴ σχεδὸν οὐκ ἀπορία" τῶν δὲ ὃ ὅσα γένοιτ᾽ ἂν 1] πᾶσι συμφέροντα ἐχϑροῖς τε καὶ φίλοις ἢ Ó τι σμι-- κρότατα κακὰ ἀμφοῖν, ταῦτα οὔτε ῥάδιον ὁρᾷν οὔτε ἐδόντα ἐπιτελεῖν, εὐχῇ δὲ προσέοικεν ἡ τοιαύτη ξυμβουλή τε καὶ ἐπιχείρησις τοῦ λόγου. ἔστω δὴ παντάπασι μὲν .858 εὐχή τις, ἀπὸ γὰρ ϑεῶν χρὴ πάντα ἀρχόμενον ἀεὶ λέγειν τε καὶ νοεῖν, ἐπιτελὴς δ᾽ εἴη σημαίνουσα ἡμῖν τοιόνδε τινὰ λόγον. νῦν ὑμῖν καὶ τοῖς πολεμέοις σχεδόν, ἐξ οὖ- περ γέγονεν ὃ πόλεμος, συγγένεια ἄρχει μέα διὰ τέλους͵ ἣν ποτε κατέστησαν ot πατέρες ὑμῶν ἐς ἀπορίαν ἐλϑόν-- τες τὴν ἅπασαν, τόϑ᾽ ὅτε κίνδυνος ἐγένετο ἔσχατος Σι- κελίᾳ τῇ τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ Καρχηδονίων ἀνάστατον ὅλην ἐκβαρβαρωϑεῖσαν γενέσϑαι. τότε γὰρ εἵλοντο Διονύσιον

EIIXTOAH q. 58

μὲν ὡς νέον καὶ πολεμικὸν ἐπὶ τὰς τοῦ πολέμου πρεπού-- B σας αὐτῷ πράξεις, σύμβουλον δὲ καὶ πρεσβύτερον Ἱπ-- παρῖνον, ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆς Σικελίας αὐτοκράτορας, ὥς φασι, τυράννους ἐπονομάξοντες" καὶ εἴτε δὴ ϑείαν τις ἡγεῖσϑαι βούλεται τύχην xol ϑεὸν εἴτε τὴν τῶν ἀρχόν-- τῶν ἀρετὴν εἴτε καὶ τὸ ξυναμφότερον μετὰ τῶν τότε πο-- λιτῶν τῆς σωτηρίας αἰτίαν ξυμβῆναι γενομένην, ἔστω ταύτῃ ὅπῃ τις ὑπολαμβάνει" σωτηρία δ᾽ οὖν οὕτω Gvv- ἔβη τοῖς τότε γενομένοις. τοιούτων οὖν αὐτῶν γεγονό-- τῶν δίκαιόν που τοῖς σώσασι πάντας χάριν ἔχειν" εἰ δέ C τι τὸν μετέπειτα χρόνον ἡ τυραννὶς οὐκ ὀρθῶς τῇ τῆς πόλεως δωρεᾷ κατακέχρηται, τούτων δίκας τὰς μὲν ἔχει, τὰς δὲ τινέτω. τίνες οὖν δὴ δίκαι ἀναγκαίως ὀρϑαὶ γί- γνοιντ᾽ ἂν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῖς; εἰ μὲν ῥαδίως ὑμεῖς ἀποφυγεῖν οἷοί τ᾽ ἦτε αὐτοὺς καὶ ἄνευ μεγάλων κινδύνων καὶ πόνων, ἢ ᾿κεῖνοι ἑλεῖν εὐπετῶς πάλιν τὴν ἀρχήν. οὐδ᾽ ἂν συμβουλεύειν οἷόν τ᾽ ἦν τὰ μέλλοντα ῥη- ϑήσεσϑαι" νῦν δ᾽ ἐννοεῖν ὑμᾶς ἀμφοτέρους χρεὼν καὶ D ἀναμιμνήσκεσϑαι, ποσάκις ἐν ἐλπίδι ἑκάτεροι γεγόνατε τοῦ vOv οἴεσϑαι σχεδὸν ἀείτινος σμικροῦ ἐπιδεεῖς εἶναι τὸ μὴ πάντα κατὰ νοῦν πράττειν, καὶ δὴ καὶ ὅτι τὸ σμι-- κρὸν τοῦτο μεγάλων καὶ μυρίων κακῶν αἴτιον ἑκάστοτε ξυμβαένει γιγνόμενον, καὶ πέρας οὐδέν ποτε τελεῖται, ξυνάπτει δὲ ἀεὶ παλαιὰ τελευτὴ δοκοῦσα ἀρχῇ φνομένῃ νέᾳ, διολέσϑαι δ᾽ ὑπὸ τοῦ κύκλου τούτου κινδυνεύσει καὶ τὸ τυραννικὸν ἅπαν καὶ τὸ δημοτικὸν γένος. ἥξει δέ, E ἐάνπερ τῶν εἰκότων γίγνηταί τε καὶ ἀπευκτῶν, σχεδὸν εἰς ἐρημίαν τῆς ᾿Ελληνικῆς φωνῆς Σικελία πᾶσα, Φοι-- νίκων ἢ Ὀπικῶν μεταβαλοῦσα εἴς τινα δυναστείαν καὶ χράτος. τούτων δὴ χρὴ πάσῃ προϑυμίᾳ πάντας τοὺς Ἔλ-- ληνας τέμνειν φάρμακον. εἰ μὲν δή τις ὀρθότερον ἄμει-- vov τ᾽ ἔχει τοῦ ὑπ᾽ ἐμοῦ ῥηϑησομένου, ἐνεγκὼν εἰς τὸ

854

e

D

54 EHIZTOAH «.

μέσον ὀρϑότατα φιλέλλην ἂν λεχϑείη" ὃ δέ μοι φαίν εταί πῃ τὰ νῦν, ἐγὼ πειράσομαι πάσῃ παρρησίᾳ καὶ κοινῷ τινὶ δικαίῳ λόγῳ χρώμενος δηλοῦν. λέγω γὰρ δὴ διαιτητοῦ τινὰ τρόπον, διαλεγόμενος ὡς δυοῖν τυραννεύσαντί τε καὶ τυραννευϑέντι, ὡς ἑνὶ ἑχατέρῳ παλαιὰν ἐμὴν ξυμ- βουλήν καὶ νῦν δ᾽ ὃ γ᾽ ἐμὸς λόγος ἂν εἴη ξύμβουλος τυράννῳ παντὶ φεύγειν μὲν τοὔνομά vs καὶ τοὔργον τοῦτο, εἰς βασιλείαν δέ, εἰ δυνατὸν εἴη, μεταβαλεῖν. δυ- νατὸν δέ, ὡς ἔδειξεν ἔργῳ σοφὸς ἀνὴρ καὶ ἀγαϑὸς 4υ- κοὔργος, ὃς ἰδὼν τὸ τῶν οἰκείων γένος ἐν "άργει καὶ Μεσσήνῃ ἐκ βασιλέων εἰς τυράννων δύναμιν ἀφικομέ- νους καὶ διαφϑείραντας ἑαυτούς τε καὶ τὴν πόλιν ἑκατέ- ρους ἑκατέραν, δείσας περὶ τῆς αὑτοῦ πόλεως ἅμα καὶ γένους, φάρμακον ἐπήνεγκε τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν καὶ τὸν τῶν ἐφόρων δεσμὸν τῆς βασιλικῆς ἀρχῆς σωτή- ριον, ὥστε γενεὰς τοσαύτας ἤδη μετ᾽ εὐχλείας σώξεσϑαι, νόμος ἐπειδὴ κύριος ἐγένετο βασιλεὺς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ᾽ οὐκ ἄνϑρωποι τύραννοι νόμων. ὃ δὴ καὶ νῦν οὑμὸς λόγος πᾶσι παρακελεύεται, τοῖς μὲν τυραννίδος ἐφιεμέ-" νοις ἀποτρέπεσϑαι καὶ φεύγειν φυγῇ ἀπλήστως πεινών-- zov εὐδαιμόνισμα ἀνθρώπων καὶ ἀνοήτων, εἰς βασιλέως δ᾽ εἶδος πειρᾶσϑαι μεταβάλλειν καὶ δουλεῦσαι νόμοις βασιλικοῖς, τὰς μεγίστας τιμὰς κεκτημένους παρ᾽ ἕκόν- τῶν τὲ ἀνθρώπων καὶ τῶν νόμων᾿ τοῖς δὲ δὴ ἐλεύϑερα διώχουσιν ἤϑη καὶ φεύγουσι τὸν δούλειον ξυγὸν ὡς ὃν κακόν, εὐλαβεῖσϑαι ξυμβουλεύοιμ᾽ ἂν μή ποτε ἀπληστίᾳ ἐλευϑερίας ἀκαίρου τινὸς εἰς τὸ τῶν προγόνων νόσημα ἐμπέσωσιν, ὃ διὰ τὴν ἄγαν ἀναρχίαν οἵ τότε ἔπαϑον, ἀμέ- τρῷ ἐλευϑερίας χρώμενοι ἔρωτι" οἵ γὰρ πρὸ “ιονυσίου καὶ Ἱππαρίνου ἄρξαντες Σικελιῶται τότε ὡς ᾧοντο sv- δαιμόνως ἔξων, τρυφῶντές vs καὶ ἄμα ἀρχόντων ἄρχον- ttg: οἵ καὶ τοὺς δέκα στρατηγοὺς κατέλευσαν βάλλοντες

EHIXTOAH ἡ. 55

τοὺς πρὸ Διονυσίου, κατὰ νόμον οὐδένα κρίναντες, ἵνα δὴ δουλεύοιεν μηδενὶ μήτε σὺν δίκῃ μήτε νόμῳ δεσπότῃ, ἐλεύϑεροι δ᾽ εἶεν πάντη παντως" ὅϑεν αἱ τυραννίδες ἐγένοντο αὐτοῖς. δουλεία γὰρ καὶ ἐλευϑερία ὑπερβάλ-- λουσα μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανά- γαϑον" μετρία δὲ ἡ ϑεῷ δουλεία, ἄμετρος δὲ ἡ τοῖς ἀν-- ϑοώποις" ϑεὸς δὲ ἀνθρώποις σώφροσι νόμος, ἄφροσι δὲ ἡδονή. τούτων δὴ ταύτῃ πεφυκότων, ἃ ξυμβουλεύω Συρακοσίοις πᾶσι, φράξειν παρακελεύομαι τοῖς Ζίωνος φίλοις ἐκείνου καὶ ἐμὴν κοινὴν ξυμβουλήν" ἐγὼ δὲ ἐρ- μηνεύσω ἃ ἐκεῖνος ἔμπνους ὧν καὶ δυνάμενος εἶπεν "ἂν" νῦν πρὸς ὑμᾶς. τίν᾽ οὖν δή, τις ἂν εἴποι, λόγον ἀποφαί- νεται ὑμῖν περὶ τῶν νῦν παρόντων ἡ Ζίωνος ξυμβουλή; τόνδε.

Ζέξασϑε, ὦ Συρακόσιοι, πάντων πρῶτον νόμους, οἵτινες ἂν ὑμῖν φαίνωνται μὴ πρὸς χρηματισμὸν καὶ πλοῦτον τρέψοντες τὰς γνώμας ὑμῶν μήτ᾽ ἐπιϑυμίας, ἀλλ᾽ ὄντων τριῶν, ψυχῆς καὶ σώματος, ἔτι δὲ χρημάτων, τὴν τῆς ψυχῆς ἀρετὴν ἐντιμοτάτην ποιοῦντες, δευτέραν δὲ τὴν τοῦ σώματος, ὑπὸ τῇ τῆς ψυχῆς κειμένην, τρίτην δὲ καὶ ὑστάτην τὴν τῶν χρημάτων τιμήν, δουλεύουσαν τῷ σώματί τε καὶ τῇ ψυχῇ. καὶ ὁ μὲν ταῦτα ἀπεργαξόμε-- νος ϑεσμὸς νόμος ἂν ὀρϑῶς ὑμῖν εἴη κείμενος, ὄντως εὐδαίμονας ἀποτελῶν τοὺς χρωμένους ὁ δὲ τοὺς ztÀov- σίους εὐδαίμονας ὀνομάξων λόγος αὐτός τε ἄϑλιος, yv- ναικῶν καὶ παίδων ὧν λόγος ἄνους, τοὺς πειϑομένους ve ἀπεργάξεται τοιούτους. ὅτι δ᾽ ἀληϑῆ ταῦτ᾽ ἐγὼ παρα-- κελεύομαι, ἐὰν γεύσησϑε τῶν νῦν λεγομένων περὶ νό-- μῶν, ἔργῳ γνώσεσθε: ἣ δὴ βάσανος ἀληϑεστάτη δοκεῖ γίγνεσθαι τῶν πάντων πέρι. δεξάμενοι δὲ τοὺς τοιού-- τους νόμους, ἐπειδὴ κατέχει κίνδυνος Σικελίαν, καὶ οὔτε κρατεῖτε ἱκανῶς οὔτ᾽ αὖ διαφερόντως κρατεῖσϑε, δίκαιον

Ε

395

B

C

D

E

956

56. EHIZTOAH q.

ἂν ἴσως καὶ ξυμφέρον γίγνοιτο ὑμῖν πᾶσι μέσον τεμεῖν, τοῖς τὲ φεύγουσι τῆς ἀρχῆς τὴν χαλεπότητα ὑμῖν καὶ τοῖς τῆς ἀρχῆς πάλιν ἐρῶσι τυχεῖν, ὧν οἵ πρόγονοι τότε, τὸ μέγιστον, ἔσωσαν ἀπὸ βαρβάρων τοὺς Ἕλληνας, ὥστ᾽

ἐξεῖναι περὶ πολιτείας νῦν ποιεῖσϑαι λόγους - ἔρρουσι δὲ. τότες οὔτε λόγος οὔτ᾽ ἐλπὶς ἐλείπετ᾽ ἂν οὐδαμῇ οὐδαμῶς. νῦν οὖν τοῖς μὲν ἐλευϑερία γιγνέσϑω μετὰ βασιλικῆς ἀρχῆς, τοῖς δὲ ἀρχὴ ὑπεύϑυνος βασιλική, δεσποξόντων νόμων τῶν c6 ἄλλων πολιτῶν καὶ τῶν βασιλέων αὐτῶν, ἄν τι παράνομον πράττωσιν" ἐπὶ δὲ τούτοις ξύμπασιν ἀδόλῳ γνώμῃ καὶ ὑγιεῖ μετὰ ϑεῶν βασιλέα στήσασϑε, πρῶτον μὲν τὸν ἐμὸν υἱὸν χαρίτων ἕνεκα διττῶν, τῆς τε παρ᾽ ἐμοῦ καὶ τοῦ ἐμοῦ πατρός. ὁ μὲν γὰρ ἀπὸ βαρβαά- ρῶν ἠλευϑέρωσεν ἕν τῷ τότε χρόνῳ τὴν πόλιν, ἐγὼ δὲ ἀπὸ τυράννων νῦν δίς, ὧν αὐτοὶ μάρτυρες ὑμεῖς yeyó- νατε. δεύτερον δὲ δὴ ποιεῖσϑε βασιλέα τὸν τῷ μὲν ἐμῷ πατρὶ ταὐτὸν κεκτημένον ὄνομα, υἱὸν δὲ Διονυσίου, χάριν τῆς τε δὴ νῦν βοηϑείας καὶ ὁσίου τρόπου" ὃς γε- νόμενος τυράννου πατρὸς ἑχὼν τὴν πόλιν ἐλευϑεροῖ, τι-- μὴν αὑτῷ καὶ γένει ἀείξωον ἀντὶ τυραννίδος ἐφημέρου καὶ ἀδίκου κτώμενος. τρίτον δὲ προκαλεῖσθαι χρὴ βασι-- λέα γίγνεσϑαι Συρακουσῶν, ἑκόντα ἑκούσης τῆς πόλεως, τὸν νῦν τοῦ τῶν πολεμίων ἄρχοντα στρατοπέδου Ζ1ι0-- νύσιον τὸν Διονυσίου, ἐὰν ἐθέλῃ ἑκὼν εἰς βασιλέως σχῆμα ἀπαλλάττεσϑαι, δεδιὼς μὲν τὰς τύχας, ἐλεῶν δὲ πατρίδα καὶ ἱερῶν ἀϑεραπευσίαν καὶ τάφους, μὴ διὰ φι-- λονεικίαν πάντως πάντα ἀπολέσῃ βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος τρεῖς δ᾽ ὄντας βασιλέας, εἴτ᾽ οὖν τὴν 4axao- νικὴν δύναμιν αὐτοῖς δόντες εἴτε ἀφελόντες καὶ ξυνο-- μολογησάμενοι, καταστήσασϑε τρόπῳ τινὶ τοιῷδε, ὃς εἴ- ρηται μὲν καὶ πρότερον ὑμῖν. ὅμως δ᾽ ἔτε καὶ νῦν ἀκούετε. ἐὰν ἐθέλῃ τὸ γένος ὑμῖν τὸ Ζιονυσίου vs καὶ

EIIZTOAH η. 57

Ἱππαρίνου ἐπὶ σωτηρία Σικελίας παύσασϑαι τῶν νῦν παρόντων κακῶν, τιμὰς αὑτοῖς καὶ γένει λαβόντες εἴς τὲ τὸν ἔπειτα καὶ τὸν νῦν χρόνον, ἐπὶ τούτοις καλεῖτε, ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήϑη, πρέσβεις οὗς ἂν ἐθελήσωσι κυρίους ποιησάμενοι τῶν διαλλαγῶν, εἴτε τινὰς αὐτόϑεν εἴτε ἔξωϑεν εἴτε ἀμφότερα, καὶ ὁπόσους ἂν συγχωρή-- σωσι" τούτους δ᾽ ἐλϑόντας νόμους μὲν πρῶτον ϑεῖναι Ὁ καὶ πολιτείαν τοιαύτην, ἐν ἦ βασιλέας ἁρμόττει γίγνε-- σϑαι κυρέους ἱερῶν ve καὶ ὅσων ἄλλων πρέπει τοῖς γενο-- μένοις ποτὲ εὐεργέταις, πολέμου δὲ καὶ εἰρήνης ἄρχον-- τας νομοφύλακας ποιήσασϑαι ἀρυϑμὸν τριάκοντα καὶ πέντε μετά τὲ δήμου καὶ βουλῆς. δικαστήρια δὲ ἄλλα μὲν ἄλλων. ϑανάτου δὲ καὶ φυγῆς τούς τε πέντε καὶ τριάκοντα ὑπάρχειν" πρὸς τούτοις τε ἐκλεκτοὺς γέγνε--: σϑαι δικαστὰς ἐκ τῶν [νῦν] ἀεὶ περυσινῶν ἀρχόντων, ἕνα ἀφ᾽ ἑκάστης τῆς ἀρχῆς τὸν ἄριστον δόξαντ᾽ εἶναι καὶ E δικαιότατον" τούτους δὲ τὸν ἐπιόντα ἐνιαυτὸν δικάξευν ὅσα ϑανάτου καὶ δεσμοῦ καὶ μεταστάσεως τῶν πολιτῶν βασιλέα δὲ τῶν τοιούτων δικῶν μὴ ἐξεῖναι δικαστὴν γί- γνεσϑαι. καϑάπερ ἱερέα φόνου καϑαρεύοντα καὶ δεσμοῦ 857 καὶ φυγῆς. ταῦϑ' ὑμῖν ἐγὼ καὶ ξῶν διενοήϑην yíyve- σϑαι καὶ νῦν διανοοῦμαι, καὶ τότε κρατήσας τῶν ἐχϑρῶν μεϑ᾽ ὑμῶν, εἰ μὴ ξενικαὶ ἐρινύες ἐκώλυσαν, κατέστησα ἂν ἥπερ καὶ διενοούμην, καὶ μετὰ ταῦτα Σικελίαν ἂν τὴν ἄλλην, εἴπερ ἔργα ἐπὶ νῷ ἐγίγνετο, κατῴκισα, τοὺς μὲν βαρβάρους ἣν νῦν ἔχουσιν ἀφελόμενος, ὅσοι μὴ ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἐλευϑερίας διεπολέμησαν πρὸς τὴν τυραν-- νέδα, τοὺς δ᾽ ἔμπροσϑεν οἰκητὰς τῶν Ἑλληνικῶν τόπων B εἰς τὰς ἀρχαίας καὶ πατρῴας οἰκήσεις κατοικίσας" ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ νῦν πᾶσι συμβουλεύω κοινῇ διανοηϑῆναι“ἧ καὶ πράττειν τε καὶ παρακαλεῖν ἐπὶ ταύτας τὰς πράξεις πάντας, τὸν μὴ ϑέλοντα δὲ πολέμιον ἡγεῖσϑαι κοινῇ. ἔστι

58 EHIZXTOAH 9.

0$ ταῦτα οὐκ ἀδύνατα: ἃ γὰρ dv δυοῖν τε ὄντα ψυχαῖν τυγχάνει καὶ λογισαμένοις εὑρεῖν βέλτιστα ἑτοίμως ἔχει, ταῦτα δὲ σχεδὸν ὁ κρίνων ἀδύνατα οὐκ εὖ φρονεῖ. λέγω

C δὲ τὰς δύο τήν vs Ἱππαρίνου τοῦ Διονυσίου υἱέος καὶ τὴν τοῦ ἐμοῦ υἱέος" τούτοιν γὰρ ξυνομολογησάντοιν τοῖς γε ἄλλοις Συρακουσίοις οἶμαι πᾶσιν ὅσοιπερ τῆς πόλεως κήδονται ξυνδοκεῖν. ἀλλὰ ϑεοῖς τε πᾶσι τιμὰς μετ εὐχῶν δόντες τοῖς τε ἄλλοις ὅσοις μετὰ ϑεῶν πρέπει, πείϑοντες καὶ προκαλούμενοι φίλους καὶ διαφόρους μαλακῶς τε καὶ πάντως, μὴ ἀποστῆτε, πρὶν ἂν τὰ νῦν ὑφ᾽ ἡμῶν λε--

Ὁ χϑέντα, οἷον ὀνείρατα ϑεῖα ἐπιστάντα ἐγρηγορόσιν, ἐναρ-- γῆ τε ἐξεργάσησϑε τελεσϑέντα καὶ εὐτυχῆ.

Θ. Πλάτων ᾿άρχύτᾳ Ταραντίνῳ εὖ πράττειν.

"Agíxovco πρὸς ἡμᾶς οἵ περὶ “ρχιππον καὶ Φιλωνί-

E δην, τήν τε ἐπιστολὴν φέροντες, ἣν σὺ αὐτοῖς ἔδωκας, καὶ ἀπαγγέλλοντες τὰ παρὰ σοῦ. τὰ μὲν οὖν πρὸς τὴν πόλιν οὐ χαλεπῶς διεπράξαντο" καὶ γὰρ οὐδὲ παντελῶς ἦν ἐργώδη τὰ δὲ παρὰ σοῦ διῆλθον ἡμῖν, λέγοντες ὑπο- δυσφορεῖν σε, ὅτι οὐ δύνασαι τῆς περὶ τὰ κοινὰ ἀσχολίας ἀπολυϑῆναι. ὅτι μὲν οὖν ἥδιστόν ἐστιν ἐν τῷ βίῳ τὸ τὰ 358 αὑτοῦ πράττειν, ἄλλως τε καὶ εἴ τις ἕλοιτο τοιαῦτα πράτ- τειν οἷα καὶ σύ, σχεδὸν παντὶ δῆλον" ἀλλὰ κἀκεῖνο δεῖ σε ἐνϑυμεῖσϑαι, ὅτι ἕκαστος ἡμῶν οὐχ αὑτῷ μόνον γέ-

* γονεν, ἀλλὰ τῆς γενέσεως ἡμῶν τὸ μέν τι ἡ πατρὶς μερί- ξεται. τὸ δέ τι οἷ γεννήσαντες, τὸ δὲ oí λοιποὶ φέλοι, πολ-- λὰ δὲ καὶ τοῖς καιροῖς δίδοται τοῖς τὸν βίον ἡμῶν κατα--

EHIZTOAH .«-. ια΄. 59

λαμβάνουσι. καλούσης δὲ τῆς πατρίδος αὐτῆς πρὸς τὰ κοινά, ἄτοπον ἴσως τὸ μὴ ὑπακούειν" ἅμα γὰρ ξυμβαί- νει καὶ χώραν καταλιμπάνειν φαύλοις ἀνθρώποις, οἱ B οὐκ ἀπὸ ToU βελτέστου πρὸς τὰ κοινὰ προσέρχονται. περὶ τούτων μὲν οὖν ἱκανῶς, Ἐχεκράτους δὲ καὶ νῦν ἐπιμέλειαν ἔχομεν καὶ εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ξξομεν καὶ διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν πατέρα αὐτοῦ Φρυνίωνα καὶ δι᾽ αὐ-- τὸν τὸν νεανίσκον.

I. ; 3 ; Πλάτων ᾿Δοιδτοδώρῳ s» πράττειν. 0 QG 0

"4xovo “ίωνος ἐν τοῖς μάλιστα ἑταῖρον εἶναί τέ δὲ νῦν καὶ γεγονέναι διὰ παντός, τὸ σοφώτατον ἦϑος τῶν εἰς φιλοσοφίαν παρεχόμενον τὸ γὰρ βέβαιον καὶ πιστὸν καὶ ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληϑινὴν φιλοσο-- φίαν, τὰς δὲ ἄλλας τε καὶ εἰς ἄλλα τεινούδσας δοφίας τε καὶ δεινότητας κομψότητας οἶμαι προσαγορεύων ὀρϑῶς ὀνομάξειν. ἀλλ᾽ ἔρρωσό τε καὶ μένε ἐν τοῖς ἤϑεσιν οἷσ-- περ καὶ νῦν μένεις.

14.

, 3 , Πλάτων Δαοδάμαντι εὖ zQ&trtw.

Ἐπέστειλα μέν Go, καὶ πρότερον, ὅτι πολὺ διαφέρει πρὸς ἅπαντα ἃ λέγεις αὐτὸν ἀφικέσϑαι σε ᾿4ϑήναξε-"

οὐ "». ΒΠΙΣΤΟΜΗ c.

ἐπειδὴ δὲ σὺ φὴς ἀδύνατον εἶναι, μετὰ τοῦτο ἦν ÓtUvs- gov, εἰ δυνατὸν ἐμὲ ἀφικέσϑαι ἢ Σωκράτη, ὥσπερ ἐπέ- Ε στειλας. νῦν δὲ Σωκράτης μέν ἐστι περὶ ἀσϑένειαν τὴν τῆς στραγγουρίας., ἐμὲ δὲ ἀφικόμενον ἐνταῦϑα ἄσχημον ἂν εἴη μὴ διαπράξασϑαι ἐφ᾽ ἅπερ σὺ παρακαλεῖς. ἐγὼ δὲ ταῦτα γενέσϑαι ἂν οὐ πολλὴν ἐλπίδα ἔχω" δι᾽ ἃ δέ, μακρᾶς ἑτέρας δέοιτ᾽ ἂν ἐπιστολῆς, εἴ τις πάντα: διεξίοι" καὶ ἅμα οὐδὲ τῷ σώματι διὰ τὴν ἡλικίαν ἱκανῶς ἔχα πλανᾶσϑαι καὶ κινδυνεύειν κατά τε γῆν καὶ κατὰ ϑαάλατ-- ταν, οἷα [ἀπαντᾷ] καὶ νῦν πάντα κινδύνων ἐν ταῖς πο-- ρείαις ἐστὶ μεστά. συμβουλεῦσαι μέντοι ἔχω σοί τὲ καὶ 859 τοῖς οἰκισταῖς, ὃ εἰπόντος μὲν ἐμοῦ, φησὶν Ἡσίοδος, δό-- ξαι ἂν εἶναι φαῦλον, χαλεπὸν δὲ νοῆσαι. εἶ γὰρ olov" ὑπὸ νόμων ϑέσεως καὶ ὧν τινῶν εὖ ποτὲ πόλιν ἂν κατα- σκευασϑῆναι. ἄνευ τοῦ εἶναί τι κύριον ἐπιμελούμενον ἐν τῇ πόλει τῆς καϑ᾽ ἡμέραν διαίτης, ὅπως ἂν 1j σώφρων τε καὶ ἀνδρικὴ δούλων τε καὶ ἐλευϑέρων, οὐκ ὀρϑῶς δια- νοοῦνται. τοῦτο δ᾽ αὖ, εἰ μὲν εἰσὶν ἤδη ἄνδρες ἄξιοι τῆς B ἀρχῆς ταύτης, γένοιτ᾽ ἄν" εἰ δ᾽ ἐπὶ τὸ παιδεῦσαι δεῖ τι-- νός, οὔτε 0 παιδεύσων οὔτε οἵ παιδευϑησόμενοι, ὡς ἐγὼ οἶμαι, εἰσὶν ὑμῖν, ἀλλὰ τὸ λοιπὸν τοῖς θεοῖς εὔχεσθαι. καὶ γὰρ σχεδόν τι καὶ αἴ ἔμπροσϑεν πόλεις οὕτω κατε-- σκευάσϑησαν. καὶ ἔπειτα εὖ ᾧκχησαν, ὑπὸ ξυμβάσεων πραγμάτων μεγάλων καὶ κατὰ πόλεμον καὶ κατὰ τὰς ἄλ-- λας πράξεις γενομένων, ὅταν ἐν τοιούτοις καιροῖς ἀνὴρ καλός τε καὶ ἀγαϑὸς ἐγγένηται μεγάλην δύναμιν ἔχων" τὸ € δ᾽ ἔμπροσϑεν αὐτὰ προϑυμεῖσϑαι μὲν χρὴ καὶ ἀνάγκη, διανοεῖσϑαι μέντοι αὐτὰ οἷα λέγω. καὶ μὴ ἀνοηταίνειν οἰομένους τι ἑτοίμως διαπράξασϑαι. εὐτύχει.

ἘΠΙΣΤΟΛΗ f... 61

IB. Πλάτων ᾿ἀρχύτᾳ Togavrivo εὖ πράττειν.

Τὰ μὲν παρὰ σοῦ ἐλϑόνϑ᾽ ὑπομνήματα ϑαυμαστῶς ὡς ἄσμενοί τε ἐλάβομεν καὶ τοῦ γράψαντος αὐτὰ ἠγά- Ὁ c9uusv ὡς ἔνι μάλιστα, καὶ ἔδοξεν ἡμῖν εἶναι ὁ ἀνὴρ ἄξιος ἐκείνων τῶν πάλαι προγόνων λέγονται γὰρ δὴ οἵ ἄνδρες οὗτοι μύριοι εἶναι. οὗτοι δ᾽ ἦσαν τῶν ἐπὶ Δαο-- μέδοντος ἐξαναστάντων Τρώων, ἄνδρες ἀγαϑοί, ὡς ὁ παραδεδομένος μῦϑος δηλοῖ. τὰ δὲ παρ᾽ ἐμοὶ ὑπομνή-- ματα, περὶ ὧν ἐπέστειλας, ἱκανῶς μὲν οὕπω ἔχει, ὡς δέ ποτε τυγχάνει ἔχοντα, ἀπέσταλκά σοι" περὶ δὲ τῆς v- λακῆς ἀμφότεροι συμφωνοῦμεν, ὥστ᾽ οὐδὲν δεῖ πὰρα-- E κελεύεσϑαι.

II:

Πλάτων Διονυδίῳ τυράννῳ Συρακουσῶν 8360

3 εὖ πράττειν.

Aor] σοι τῆς ἐπιστολῆς ἔστω καὶ ἅμα ξυμβολον ὅτι παρ᾽ ἐμοῦ ἐστί" τοὺς /oxgovg ποϑ᾽ ἑστιῶν νεανίσκους, πόρρω κατακείμενος ἀπ᾽ ἐμοῦ, ἀνέστης παρ᾽ ἐμὲ καὶ φι-- λοφρονούμενος εἶπες εὖ τι ῥῆμα ἔχον, ὡς ἐμοί τε ἐδόκει καὶ τῷ παρακατακειμένῳ, ἦν δ᾽ οὗτος τῶν καλῶν τις" ὃς B τότε εἶπεν" ἦ που πολλά, εὖ Διονύσιε, εἰς σοφίαν ὠφελεῖ ὑπὸ Πλάτωνος" σὺ δ᾽ εἶπες" καὶ εἰς ἄλλα πολλά, ἐπεὶ καὶ ἀπ᾽ αὐτῆς τῆς μεταπέμψεως, ὅτι μετεπεμψάμην αὖ-

62 EHIXTOAH w.

TOV, δι᾽ αὐτὸ τοῦτο εὐθὺς ὠφελήϑην. τοῦτ᾽ ovv διασω-- στέον, ὅπως ἂν αὐξάνηται ἀεὶ ἡμῖν ἡ ἀπ’ ἀλλήλων ὠφέ- λεια. καὶ ἐγὼ νῦν τοῦτ᾽ αὐτὸ παρασκευάξων τῶν τε Πυ-- ϑαγορφείων πέμπω σοι καὶ τῶν διαιρέσεων, καὶ ἄνδρα,

C ὥσπερ ἐδόκει ἡμῖν τότε, ᾧ γε σὺ καὶ ᾿ἀρχύτης, εἴπερ ἥκει παρά 65 ρχύτης, χρῆσϑαι δύναισϑ' ἄν. ἔστι δὲ ὄνομα μὲν Ἑλίκων, τὸ δὲ γένος ἐκ Κυξίκου, μαϑητὴς δὲ Εὐ-- δόξου καὶ περὶ πάντα τὰ ἐκείνου πάνυ χαριέντως ἔχων" ἔτι δὲ καὶ τῶν Ἰσοκράτους μαϑητῶν τῷ ξυγγέγονε καὶ Πολυξένῳ τῶν Βρύσωνός τινι ἑταίρων " ὃ δὲ σπάνιον ἐπὶ τούτοις, οὔτε ἄχαρίς ἐστιν ἐντυχεῖν οὔτε κακοήϑει ἔοι-- κεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλαφρὸς καὶ εὐήϑης δόξειεν ἂν εἶναι.

D δεδιὼς δὲ λέγω ταῦτα, ὅτι ὑπὲρ ἀνθρώπου δόξαν ἀπο- φαίνομαι, οὐ φαύλου ξώου, ἀλλ᾽ εὐμεταβόλου, πλὴν πάνυ ὀλίγων τινῶν καὶ εἰς ὀλίγα" ἐπεὶ καὶ περὶ τούτου φοβούμενος καὶ ἀπιστῶν ἐσκόπουν αὐτός τε ἐντυγχάνων καὶ ἐπυνθανόμην τῶν πολιτῶν αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς οὐδὲν φλαῦρον ἔλεγε τὸν ἄνδρα. σκόπει δὲ καὶ αὐτὸς καὶ εὐ-- λαβοῦ. μάλιστα μὲν οὖν, ἂν καὶ ὁπωστιοῦν σχολάξῃς,

E μάνϑανε παρ᾽ αὐτοῦ καὶ τάλλα φιλοσόφει" εἰ δὲ μή, ἐκ-- δίδαξαέ τινα, ἵνα κατὰ σχολὴν μανϑάνων βελτίων γίγνῃ καὶ εὐδοξῆῇς, ὅπως τὸ δι᾽ ἐμὲ ὠφελεῖσϑαί σε μὴ ἀνιῇ. καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταύτῃ.

861 Περὶ δὲ ὧν ἐπέστελλές μοι ἀποπέμπειν σοι, τὸν μὲν ᾿“πόλλω ἐποιησάμην ve καὶ ἄγει σοι Δεπτίνης, νέου καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ" ὄνομα δ᾽ ἔστιν αὐτῷ “Δεωχάρης. ἕτερον δὲ παρ᾽ αὐτῷ ἔργον ἦν πάνυ κομψόν, ὡς ἐδόκει" ἐπριάμην οὖν αὐτὸ βουλόμενός σου τῇ γυναικὶ δοῦναι, ὅτι μου ἐπεμελεῖτο καὶ ὑγιαίνοντος καὶ ἀσϑενοῦντος ἀξίως ἐμοῦ τε καὶ σοῦ" δὸς οὖν αὐτῇ, ἂν μή τι σοὶ ἄλλο δόξῃ. πέμπω δὲ καὶ οἴνου γλυκέος δώδεκα σταμνία τοῖς

B παισὶ καὶ μέλιτος δύο: ἰσχάδων δὲ ὕστερον ἤλθομεν τῆς

EIIXTOAH ww. 63

αποϑέσεως, và δὲ μύρτα ἀποτεϑέντα κατεσάπη ἀλλ᾽ αὖϑις βέλτιον ἐπιμελησόμεϑα. περὶ δὲ φυτῶν “επτένης 60, ἐρεῖ. ἀργύριον δ᾽ εἰς ταῦτα ἕνεκά τε τούτων καὶ εἰς-- φορῶν τινῶν εἰς τὴν πόλιν ἔλαβον παρὰ Δεπτίνου, λέ- γῶν & μοι ἐδόκει εὐσχημονέστατα ἡμῖν εἶναι καὶ ἀληϑῆ λέγειν, ὅτε ἡμέτερον εἴη ὃ εἰς τὴν ναῦν ἀναλώσαμεν τὴν Δευκαδίαν, σχεδὸν ἑκκαίδεκα μναῖ" τοῦτ᾽ οὖν ἔλαβον, καὶ λαβὼν αὐτός τε ἐχρησάμην καὶ ὑμῖν ταῦτα ἀπέπεμψα. C τὸ δὴ μετὰ τοῦτο περὶ χρημάτων ἄκουε ὧς δοι ἔχει, περέ τε τὰ σὰ τὰ ᾿Αϑήνησι καὶ περὶ τὰ ἐμά. ἐγὼ τοῖς σοῖς χρή-- μασιν, ὥσπερ. τότε Go, ἔλεγον, χρήσομαι καϑάπερ τοῖς τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων, χρῶμαι δὲ ὡς ἂν δύνωμαι ὀλι-- γίστοις, ὅσα ἀναγκαῖα ἢ δίκαια ἢ εὐσχήμονα ἐμοί τε δο-- κεῖ καὶ παρ᾽ οὗ ἂν λαμβάνω. ἐμοὶ δὴ τοιοῦτον νῦν ξυμ-- βέβηκεν. εἰσί μοι ἀδελφιδῶν ϑυγατέρες τῶν ἀποϑανου-- σῶν τότε, ὅτ᾽ ἐγὼ οὐκ ἐστεφανούμην, σὺ δ᾽ ἐκέλευες, Ὁ τέτταρες, ἡ μὲν νῦν ἐπίγαμος, ἡ δὲ ὀχταέτις, ἡ δὲ σμι-- κρὸν πρὸς τρισὶν ἔτεσιν, ἡ δὲ οὔπω ἐνιαυσία. ταύτας ἐκ-- δοτέον ἐμοί ἐστι καὶ τοῖς ἐμοῖς ἐπιτηδείοις, αἷς ἂν ἐγὼ ixi αἷς δ᾽ ἂν μή, χαιρόντων" καὶ ὧν ἂν γένωνται of πατέρες αὐτῶν ἐμοῦ πλουσιώτεροι, οὐκ ἐκδοτέον" τὰ 0$ νῦν αὐτῶν ἐγὼ εὐπορώτερος, καὶ τὰς μητέρας δὲ αὖ-- τῶν ἐγὼ ἐξέδωκα καὶ μετ᾽ ἄλλων καὶ μετὰ Ζίωνος. ἡ μὲν E οὖν Σπευσίππῳ γαμεῖται, ἀδελφῆς οὖσα αὐτῷ ϑυγάτηρ᾽ δεῖ δὴ ταύτῃ οὐδὲν πλέον ἢ τριάκοντα μνῶν" μέτριαι γὰρ αὗται ἡμῖν προῖκες. ἔτι δὲ ἐὰν ἡ μήτηρ τελευτήσῃ ἡ ἐμή, οὐδὲν αὖ πλείονος 1] δέκα μνῶν δέοι ἂν εἰς τὴν οἰκοδο-- μέαν τοῦ τάφου. καὶ περὶ ταῦτα τὰ μὲν ἐμὰ ἀναγκαῖα σχεδόν τι ἐν τῷ νῦν ταῦτά ἐστιν" ἐὰν δέ τι ἄλλο γίγνη-- ται ἴδιον 1] δημόσιον ἀνάλωμα διὰ τὴν παρὰ σὲ ἄφιξιν, ὥσπερ τότε ἔλεγον δεῖ ποιεῖν, ἐμὲ μὲν διαμάχεσϑαι, ὅπως

θά EIIZXTOAH w.

ὡς ολίγιστον γένηται τὸ ἀνάλωμα, ὃ δ᾽ ἂν μὴ δύνωμαι, 862 σὴν εἶναι τὴν δαπάνην.

Τὸ δὴ μετὰ ταῦτα λέγω περὶ τῶν σῶν αὖ χρημάτων τῶν ᾿4ϑήνησι τῆς ἀναλώσεως, ὅτι πρῶτον μὲν ἐάν τι δέῃ ἐμὲ ἀναλίσκειν εἰς χορηγίαν tj τι τοιοῦτον, οὐκ ἔστι ὅοι ξένος οὐδεὶς ὅστις δώσει, ὡς φόμεϑα, ἐπεὶ καὶ &v τι σοὶ αὐτῷ διαφέρῃ μέγα, ὥστε ἀναλωϑὲν μὲν ἤδη ὀνῆσαι, μὴ ἀναλωϑὲν δὲ ἀλλ᾽ ἐγχρονισϑέν, ἕως ἄν τις παρὰ σοῦ ἔλϑῃ, βλάψαι, πρὸς τῷ χαλεπῷ τὸ τοιοῦτόν σοί ἐστι καὶ

B αἰσχρόν. ἐγὼ γὰρ δὴ ταῦτά γε ἐξήτασα, παρ᾽ ᾿ἀνδρομήδη τὸν Αἰγινήτην πέμψας Ἔραστον, παρ᾽ οὗ ἐκέλευες τοῦ ὑμετέρου ξένου, εἴ τι δεοίμην, λαμβάνειν, βουλόμενος καὶ ἄλλα μείζονα ἃ ἐπέστελλες πέμπειν. ὁ δὲ εἶπεν εἰκότα καὶ ἀνθρώπινα, ὅτι καὶ πρότερον ἀναλώσας τῷ πατρί σου μόλις κομίσαιτο, καὶ νῦν σμικρὰ μὲν δοίη ἄν, πλείω δὲ οὔ. οὕτω δὴ παρὰ Δεπτίνου ἔλαβον" καὶ τοῦτό γε ἄξιον ἐπαινέσαι Asstivqv, οὐχ ὅτι ἔδωκεν, ἀλλ᾽ ὅτι προ--

C ϑύμως, καὶ τὰ ἄλλα περὶ δὲ καὶ λέγων καὶ πράττων, 0 τι οἷός τ᾽ ἦν ἐπιτήδειος, φανερὸς ἦν. χρὴ γὰρ δὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τἀναντία τούτων ἐμὲ ἀπαγγέλλειν, ὁποῖός τις ἂν ἕκαστος ἐμοὶ φαίνηται περὶ σέ. τὸ δ᾽ οὖν περὶ τῶν χρημάτων ἐγώ σοι παρρησιάσομαι" δίκαιον γάρ, καὶ ἅμα

. ἐμπείρως ἔχων τῶν παρὰ σοὶ λέγοιμ᾽ ἄν. ol προσαγγέλ-- λοντες ἑκάστοτέ σοι, ὅ τι ἂν οἴωνται ἀνάλωμα εἰσαγγέλ-- λειν, οὐκ ἐϑέλουσι προσαγγέλλειν., ὡς δὴ ἀπεχϑησόμενοι"

D ἔϑιξε οὖν αὐτοὺς καὶ ἀνάγκαξε φράξειν καὶ ταῦτα καὶ τὰ ἄλλα" σὲ γὰρ δεῖ εἰδέναι τε τὰ πάντα κατὰ δύναμιν καὶ κριτὴν εἷναι καὶ μὴ φεύγειν τὸ εἰδέναι. πάντων γὰρ ἄριστόν σοι ἔσται πρὸς τὴν ἀρχήν" τὰ γὰρ ἀναλώματα ὀρϑῶς ἀναλισκόμενα καὶ ὀρθῶς ἀποδιδόμενα πρός ts τἄλλα καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν καὶ σὺ δὴ φὴς ἀγαϑὸν εἶναι καὶ φήσεις. μὴ οὖν 65 διαβαλλόν--

EIIIXTOAH w. 65

τῶν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους οἵ κήδεσϑαί σου φάσκοντες" τοῦτο γὰρ οὔτε ἀγαϑὸν οὔτε καλὸν πρὸς δόξαν δοι δοκεῖ ξύμβολον εἶναι.

Τὰ μετὰ ταῦτα περὶ Δίωνος λέγοιμ᾽ ἄν. τὰ μὲν οὖν ἄλλ᾽ οὔπω ἔχω λέγειν, πρὶν ἂν παρὰ σοῦ ἔλθωσιν αἴ ἐπιστολαί, ὥσπερ ἔφης περὶ μέντοι ἐκείνων, ὧν οὐκ εἴας μεμνῆσϑαι πρὸς αὐτόν, οὔτε ἐμνήσϑην οὔτε διελέχϑην, ἐξεπειρώμην δέ, εἴτε χαλεπῶς εἴτε φαᾳδίως οἴσει γιγνομέ- vov, καί μοι ἐδόκει οὐκ ἠρέμα ἂν ἄχϑεσϑαι εἰ γίγνοιτο. τὰ δὲ ἄλλα περὶ σὲ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ μέτριός μοι δοκεῖ εἶναι Ζέων.

Κρατίνῳ τῷ Τιμοϑέου μὲν ἀδελφῷ, ἐμῷ δ᾽ ἑταίρῳ, ϑώρακα δωρησώμεϑα ὁπλιτικὸν τῶν μάλα καλῶν τῶν πεξῶν, καὶ ταῖς Κέβητος ϑυγατράσι χιτώνια τρέα ἕπτα--: πήχη, μὴ τῶν πολυτελῶν τῶν ᾿4μοργίνων, ἀλλὰ τῶν Σι- κελικῶν τῶν λινῶν. ἐπιεικῶς δὲ γιγνώσκεις τοὔνομα Κέ- βητος᾽ γεγραμμένος γάρ ἐστιν ἐν τοῖς Σωκρατείοις λ6-- γοις μετὰ Σιμμίου Σωκράτει διαλεγόμενος ἐν τῷ περὶ ψυχῆς λόγῳ, ἀνὴρ πᾶσιν ἡμῖν οἰκεῖός τε καὶ εὔνους.

Περὶ δὲ δὴ τοῦ ξυμβόλου τοῦ περὶ τὰς ἐπιστολᾶς, ὕσας τε ἂν ἐπιστέλλω σπουδῇ καὶ ὅσας &v μή, οἶμαι μέν σε μεμνῆσϑαι, ὅμως δ᾽ ἐννόει καὶ πάνυ πρόσεχε τὸν νοῦν’ πολλοὶ γὰρ ot κελεύοντες γράφειν, oUg ov ῥάδιον φανε-- ρῶς διωϑεῖσϑαι. τῆς μὲν γὰρ σπουδαίας ἐπιστολῆς ϑεὸς ἄρχει, ϑεοὶ δὲ τῆς ἧττον.

Οἱ πρέσβεις καὶ ἐδέοντο ἐπιστέλλειν σοι, καὶ εἰκὸς" πάνυ γὰρ προϑύμως σὲ πανταχοῦ καὶ ἐμὲ ἐγκωμιάξουσι, καὶ οὐχ ἥκιστα Φίλαγρος, ὃς τότε τὴν χεῖρα ἠσϑένει. καὶ Φιλαίδης ὁ παρὰ βασιλέως ἥκων τοῦ μεγάλου ἔλεγε περὶ σοῦ" εἰ δὲ μὴ πάνυ μακρᾶς ἐπιστολῆς ἦν, ἔγραψα ἂν ἃ ἔλεγε, νῦν δὲ Δεπτίνου πυνϑάνου.

"Av τὸν ϑώρακα ἢ ἄλλο τι ὧν ἐπιστέλλω πέμπῃς, ἂν

PrATOo VI. 5

E

363

e

€

V

66 EIIZTOAH i.

μὲν αὐτός τῷ βούλῃ, εἰ δὲ μή, Τηρίλλῳ δος" ἔστι δὲ τῶν ἀεὶ πλεόντων, ἡμέτερος ἐπιτήδειος καὶ κὰ ἄλλα καὶ περὶ φιλοσοφίαν χαρίεις. Τίσωνος δ᾽ ἔστι κηδεστής, ὃς τότε δὅϑ᾽ ἡμεῖς ἀπεπλέομεν ἐπολιανόμει.

Ἔρρωσο καὶ φιλοσύφει καὶ τοὺς ἄλλους προτρέπου τοὺς νεωτέρους, καὶ τοὺς συσφαιριστὰς ἀσπάξουν ὑπὲρ ἐμοῦ, καὶ πρόσταττε τοῖς τε ἄλλοις καὶ ᾿“ριστοκρίτῳ, ἐάν τις παρ᾽ ἐμοῦ λόγος ἡ ἐπιστολὴ ἴῃ παρὰ σέ, ἐπιμελεῖσϑαι ὅπως ὡς τάχιστα σὺ αἴσϑῃ, καὶ ὑπομιμνήσκειν σε ἵνα ἐπι- μελῇ τῶν ἐπισταλέντων. καὶ νῦν “επτίνῃ τῆς ἀποδόσεως τοῦ ἀργυρίου μὴ ἀμελήσῃς, ἀλλ᾽ ὡς τάχιστα ἀπόδος, ἵνα καὶ οἵ ἄλλοι πρὸς τοῦτον ὁρῶντες προϑυμότεροι ὦσιν ἡμῖν ὑπηρετεῖν.

Ἰατροκλῆς, ὁ μετὰ Μυρωνίδου τότε ἐλεύϑερος ἀφε- ϑεὶς ὑπ᾽ ἐμοῦ, πλεῖ νῦν μετὰ τῶν πεμπομένων παρ ἐμοῦ’ ἔμμισϑον οὖν που αὐτὸν κατάστησον ὡς ὄντα doi εὔνουν, καὶ ἂν τι βούλῃ, αὐτῷ χρῷ. καὶ τὴν ἐπιστολὴν ἢ αὐτὴν ἢ εἰ ὑπόμνημα αὐτῆς σώξεται, καὶ αὐτὸς ἴσϑι.

Ἐ14.»

Οὔπω μὲν εἶχον τούτων τι πέμπειν εἰς Συρακούσας ὧν ἔφης ᾿Αρχύταν δεηϑῆναι λαβεῖν παρὰ σοῦ" ϑᾶττον ὃὲ καὶ οὐ διὰ μακροῦ πέωψομέν σοι. ἐμοὶ δὲ φιλοσοφία οὐκ οἷδ᾽ 0 τέποτε χρῆμα veyovev, dod γε φλαῦρον ἡ κα- λόν, ὁποτ᾽ ἐγὼ μισῶ νῦν συνεῖναι τοῖς πολλοῖς. οἶμαν μὲν οὖν ὡς δικαίως διάκειμαι, ἀμαϑαίνουσι δὲ κατ᾽ ἰδέαν πᾶ- σαν ἀφροσύνης οἵ τε ἰδία τι πονοῦντες καὶ οἱ τὰ κοινὰ πράττοντες" εἰ δὲ ἀλόγως τοῦτο πάστω, τοῦτό γε ἴσϑι, ὅτι μόλις ἂν οὕτως ἐγένετό μοι ξῆν, ἄλλως δὲ καὶ οὐκ ἔνι

EIHIZTOAH ιε. 67

μοι ψυχῆς λαμβάνειν. διὸ δὴ ἐκ τοῦ ἄστεος ἀπηλλάγην

ὥσπερ εἱρκτῆς ϑηρίων, διατρίβω μέντοι οὐ μακρὰν Ἐφε-- στιαϑῶν καὶ τούτων τῶν χωρίων, καὶ συνέγνων ὅτι Τίμων οὐκ ἦν ἄρα μισάνθρωπος, μὴ εὑρίσκων μέντοι ἀνθρώς- πους οὐκ ἠδύνατο ϑηρία φιλεῖν" ὅϑεν xo9' ἑαυτὸν καὶ μόνος διεβίου, κινδυνεύων δὲ τυχὸν ἴσως μηδ᾽ ἐκείνως εὖ λογέξεσϑαι. σὺ δὲ ἐκδέχου ὅπως βούλει" ἐμοὶ γὰρ ὧδε τὰ τῆς γνώμης ἔχει ἄποϑεν εἶναι τοῦ ἄστεος εἴς τε νῦν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα χρόνον, ὄντινα ἂν ξῇν ὁ ϑεὸς ἡμῖν

διδῷ.

ἈΊΗ."

Κρήνης, à ἔδωκα τὴν ἐπιστολήν, ἔστι μὲν δῆλος καὶ σοὶ φίλος, ἐπεὶ δὲ ἡ ἀρχὴ τῆς γνώσεως ἀφ᾽ ἡμῶν γέγονε, καλῶς ἔχειν οἶμαι καὶ νῦν ὥσπερ ἑτέραν ἀρχὴν ποιούμε-- vov τῆς συστάσεως παρακαλέσαι * σὲ" πρὸς τὴν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ. τυγχάνει γὰρ βουλόμενος στρατεύεσϑαι, πράττων τι τῶν κατ᾽ ἀξίαν αὐτοῦ σχεδὸν δὲ βραχὺς ὁ μετὰ ταῦτα λύγος. οὔτε γὰρ ἡμᾶς ἀγνοεῖς, ὡς ἔχομεν πρὸς Παράμο--: νον καὶ Κρήνην, οὔτε τὸν νεανίσκον, ὅφι σώφρων καὶ μέ- τριος καὶ εἰς πᾶσαν ὁμιλίαν, ὡς εἰπεῖν, καὶ χρείαν ἀσφα-- λής. δεῖν γάρ φασι τεκμαίρεσϑαι τὰ μέλλοντα τοῖς γεγο-- νόσι, καὶ μάλιστα τῇ ἰδίᾳ φύσει καὶ προαιρέδει" τοῦτον δὲ πάντες ὁμολογουμένως ἐπαινοῦσι. ὡς οὖν ὄντος καὶ τοιούτου καὶ ἡμετέρου καὶ σοῦ φίλου, πειρῶ τὴν ἐνδεχο-- μένην περὶ αὐτοῦ ποιεῖσϑαι σπουδήν ἄξιοι γὰρ οἱ τοιοῦ-- τοι χάριτος.

p*

68 EHIZTOAH i. (.

Ἐ)ς ὁ

Πολλάκις ἀναγγέλλοντος ᾿4ϑηνοδώρον τὴν ὑμετέ- ραν προαίρεσιν, ἐδοκίμαξον γράψας πρὸς ὑμᾶς ἀσπάδα- σϑαί τε καὶ προσαγορεῦσαι καὶ διὰ τὴν πρὸς ἐμὲ συνήη- ϑειαν, ἧς φαίνεσϑε μνημονεύειν, καὶ διότι περὶ Διονύσιον ὅμοιοι διαμένετε ταῖς εὐνοίαις. ἤϑους γὰρ κρίσιν ἀκριβε-- στέραν οὐδεμίαν ἡγοῦμαι τῆς ἐν φιλίᾳ βεβαιότητος, ἧς ὑμᾶς αἰσϑάνομαι καὶ παρὰ τὴν ἡλικίαν ἐπιμελουμένους. ὡς οὖν καὶ διὰ ταῦτα καὶ διὰ τὴν ἄλλην ἐπιείκειαν ὑμῶν, ἣν πυνϑάνομαι πολὺ μᾶλλον νῦν ἢ πρώην ἀπερχομένου μου; πειρᾶσϑε καὶ τὸν ὑπόλοιπον χρόνον εἶναι τοιοῦτοι; νομίξοντες ἐλευϑεριωτάτην. ἐπικαρπίαν εἶναι τῆς τοιαύτης διαϑέσεως τὴν παρὰ τῶν εὖ ξώντων εὐφημίαν.

-

* [Z.*

Γεώργιος, ᾧ τὴν ἐπιστολὴν δέδωκα, τῶν φίλων ἡμῖν ἐστὶ τῶν συνεσχολακότων χρόνον ἤδη πολύν, καὶ τὸ ἦϑος, ὡς καὶ ἡμεῖς ὑπολαμβάνομεν, ὥσπερ τις ἄλλος ἐπιεικής " διὸ καὶ τῶν κατὰ φιλοσοφίαν κεκοινωνήκαμεν αὐτῷ. τοῦ-- tov οὖν ἐδόκει μοι καλῶς ἔχειν συστῆσαί δοι" τοὺς γὰρ χρηστοὺς εὖ οἶδα ὅτι βούλει γνωρίξειν, ἄλλως τ᾽ ἐπεὶ καὶ γειτνιᾷ τῇ χώρᾳ. τυγχάνει γὰρ ὧν Κιεριεὺς καὶ μέλλει νῦν οἴκοι ποιεῖσϑαι τὴν διατριβήν ἔσται δὲ σύστασις ἄοχλός σοι καὶ ἄλυπος εὐλαβής ve γάρ ἐστι πάνυ τῷ τρόπῳ, καὶ προήρηται ξῇν ἀπραγμόνως. ἀλλὰ γνώριξε τὸν ἄνδρα, καὶ ἐπιμελοῦ ὡς τοιούτου καὶ οὕτως ἔχοντος πρὸς ἡμᾶς. δώσει δέ σοι καὶ τοὺς λόγους οὗτος, οὗς ἀνέγνωμεν.

ἘΠΙΣΤΟΛΜΗῊ uq. 69

* IH.*

Καλλίμαχος, ὑπὲρ ov γέγραφα τὴν ἐπιστολήν, ἔστιν ἡμῖν τῶν συνεσχολακότων᾽ συμβέβηκε δ᾽ αὐτῷ συμπε-- πτωκέναι τύχῃ τινί, περὶ ἧς εὖ οἶδα ὅτι καὶ σὺ ἀκήκοας. ᾿Ἵπῆκται γὰρ ὑπὸ τοῦ Ζρομοκλείδου ἔκ τινος φιλονεικίας μειρακιώδους, καὶ ἔστιν ἐν τῷ οἰκήματι χρόνον ἤδη zo Avv: ἀξιοῖ δὲ ἡμᾶς δικαίαν ἀξίωσιν καὶ ἣν ἂν φίλος ἀξιώ-- σειεν, βοηϑεῖν αὐτῷ. τὴν δὲ βοήϑειαν οὔϑ᾽ ἡμεῖς ἔχομεν εἰς ἄλλον ἀνενεγκεῖν, ἐκεῖνός τε διαρρήδην λέγει καὶ ols- ται, σοῦ βουληϑέντος ῥαδίαν εἶναι τὴν σωτηρίαν αὐτῷ, οὔτ᾽ ἀπέχϑειαν οὐδεμίαν ἔχουσαν οὔτ᾽ ἔχϑραν" οὐδένα γὰρ εἶναι τὸν ἐναντιωϑησόμενον. ὁ γὰρ αὖ ΖΙρομοκλείδης ἀεὶ μὲν καὶ ἐν ἅπασιν, ὡς ἐγὼ κρίνω, χρηστός ἐστι καὶ ev- γνώμων, ἀτὰρ δὴ καὶ τὰ πράγματα πάλαι σπουδάξει δια- λυϑῆναι" καλῶς ἂν οὖν ποιοῖς καὶ ἡμῶν ἕνεκα καὶ αὐτοῦ, ποιησάμενός τινα ἐπιμέλειαν τοῦ ἀνδρός, ὅπως σωϑῇ. τὰ γὰρ φιλάνϑρωπα εὖ οἶσϑ᾽ ὅτι καὶ ἡμεῖς ἄν, εἰ βουλήσοιο, παραινέσαιμεν" ὥστε μὴ καταπροΐεσϑαι μηδ᾽ ἄλλῳ παρ-- ἱέναι τὸ συντελεῖν, ἀλλὰ ταῦτά γε ποιεῖν. ἔρρωσο.

€ Aem—— O0, ὦν m AP

OPOI.

St. III.p. . ΝΞ , , . 414 “ἴδιον τὸ κατὰ πάντα χρόνον καὶ πρότερον ὃν καὶ νῦν μὴ ἐφϑαρμένον.

Θεὸς ξῶον ἀϑάνατον, αὔταρκες πρὸς εὐδαιμονίαν" οὐσία ἀΐδιος, τῆς τἀγαϑοῦ φύσεως αἰτία.

Γένεσις κίνησις εἰς οὐσίαν" μετάληψις οὐσίας πό-- ρευσις εἰς τὸ εἶναι.

Ἥλιος πῦρ οὐράνιον, ὃ μόνον ax ἠοῦς μέχρι δείλης τοῖς αὐτοῖς ἔστιν got vos. ἄστρον ἡμεροφανές" 6002 ἀΐδιον, ἔμψυχον τὸ μέγιστον.

Β Χρόνος ἡλίου κίνησις, μέτρον φορᾶς.

Ἡμέρα ἡλίου πορεία ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμας" φῶς τοὐναντίον νυκτί. |

Ἕως ἡμέρας &Qyn: τὸ πρῶτον φῶς ἀπὸ τοῦ ἡλίου.

Μεσημβρία χρόνος, ἐν ᾧ τῶν σωμάτων at σκιαὶ ἐλα-- χίστου μήκους κοινωνοῦσιν.

ZlsíÀm ἡμέρας τελευτή.

Νὺξ σκότος τοὐναντίον ἡμέρᾳ ἡλίου στέρησις.

Τύχη φορὰ ἐξ ἀδήλου εἰς ἄδηλον, καὶ ἡ ἐκ τοῦ αὐτο- μάτου αἰτία δαιμονίας πραξεως. C Γῆρας φϑίσις ἐμψύχου ὑπὸ χρόνου γιγνομένη.

Πνεῦμα κίνησις ἀέρος περὶ τὴν γῆν.

"Ajo στοιχεῖον, οὗ πᾶσαι αἱ κατὰ τόπον κινήσεις κατὰ φύσιν εἰσίν.

Οὐρανὸς σῶμα περιέχον πάντα τὰ αἰσϑητὰ πλὴν «v- foU τοῦ ἀνωτάτω ἀέρος.

'OPOI. 7i

ψρυχὴ τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν᾽ αἰτία κινήσεως ξωτικῆς ξώων.

Ζ'ύναμις τὸ x09 αὑτὸ ποιητικόν.

Ὄνψις ἕξις διακριτικὴ σωμάτων.

Ὀστοῦν μυελὸς ὑπὸ ϑερμοῦ παγείς.

Στοιχεῖον τὸ συνάγον καὶ διαλύον τὰ σύνϑετα.

"Aperi διώϑεσις ἡ βελτίστη᾽ ἕξις ϑνητοῦ ξώου καϑ᾽ αὐτὴν ἐπαινετή" &Eg, καϑ᾽ ἣν τὸ ἔχον ἀγαϑὸν λέγεται" Ὁ κοινωνία νόμων δικαία" διάϑεσις, xaO ἣν τὸ [ἔχον) δια-- κείμενον τελείως σπουδαῖον λέγεται" ἕξις ποιητικὴ εὐ-- νομέας.

Φρόνησις δύναμις ποιητικὴ xa αὑτὴν τῆς ἀνθρώ- που εὐδαιμονίας ἐπιστήμη ἀγαϑῶῦν καὶ κακῶν ἐπιστήμη ποιητικὴ εὐδαιμονίας" διάϑεσις, καϑ᾽ ἣν κρίνομεν, τί πρακτέον καὶ τί οὐ πρακτέον.

Δικαιοσύνη ὁμόνοια τῆς ψυχῆς πρὸς αὑτήν, καὶ sv- ταξία τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν πρὸς ἄλληλά τε καὶ περὶ ἄλ-- ληλα- ἕξις διανεμητικὴ τοῦ κατ᾽ ἀξίαν ἑκάστῳ᾽ ἕξις, καϑ' ἣν 6 ἔχων προαιρετικός ἐστι τῶν φαινομένων αὐτῷ δι- καίων " ἕξις ἐν βίῳ νόμον ὑπήκοος ἰσότης κοινωνική᾽ ἕξις ὑπηρετικὴ νόμων.

Σωφροσύνη μετριότης τῆς ψυχῆς περὶ τὰς ἐν αὐτῇ κατὰ φύσιν γιγνομένας ἐπιϑυμίας τε καὶ ἡδονάς" δύὐαρ- μοστέα καὶ εὐταξία ψυχῆς πρὸς τὰς κατὰ φύσιν ἡδονὰς καὶ λύπας" συμφωνία ψυχῆς πρὸς τὸ ἄρχειν καὶ ἄρχεσϑαι" αὐτοπραγία κατὰ φύσιν [εὐταξία ψυχῆς λογιστιρὴ) ὁμιλία ψυχῆς περὶ καλῶν καὶ αἰσχρῶν ἕξις, xc9 ἣν ὁ ἔχων αἵ-- 413 geruxog ἐστι καὶ εὐλαβητικὸς ὧν χρή.

᾿Ανδρεία ἕξις ψυχῆς ἀκίνητος ὑπὸ φόβου ϑάρσος πο- λεμικόν" ἐπιστήμη τῶν κατὰ πόλεμον πραγμάτων" ἐγκρά- τεια ψυχῆς πρὸς τὰ φοβερὰ καὶ δεινά" τόλμα ὑπηρετικὴ φρονήσεως" εὐθϑαρσία ἐπὶ ϑανάτου προσδοκία" ἕξις δια--

2

72 'OPOI.

φυλακτικὴ λογισμῶν ὀρθῶν ἐν κινδύνοις' ῥώμη πρὸς κίν- δυνον ἀντίρροπορ᾽ ῥώμη καρτερικὴ πρὸς ἀρετήν" ἠρεμία ψυχῆς περὶ τὰ δεινὰ καὶ ϑαρσαλέα κατὰ τὸν ὀρϑὸν λόγον

B φαινόμενα᾽ σωτηρία δογμάτων ἀδήλων περὶ τὰ δεινά" ἐμ- πειρία πολέμου ἕξις ἐμμενητικὴ γόμου.

Ἐπγκράτεια δύναμις ὑπομενητικὴ λύπης, ἀκολουϑού-- δης τῷ ὀρϑῷ λογισμῷ δύναμις ἀνυπέρβατος τοῦ ὑπολη-- φϑέντος ὀρϑῷ λογισμῷ.

«ΑΔὐτάρκεια τελειότης κτήσεὼς ἀγαϑῶν᾽ ἕξις, xa9 ἣν οἵ ἔχοντες αὐτοὶ αὑτῶν ἄρχουσιν.

᾿ἘἘπιείκεια δικαίων καὶ συμφερόντων ἐλάττωσις με-- τριότης ἐν συμβολαίοις" εὐταξία ψυχῆς λογιστικὴ πρὸς τὰ καλὰ καὶ αἰσχρα.

C Καρτερία ὑπομονὴ λύπης ἕνεκα τοῦ καλοῦ" ὑπομονὴ πόνων ἕνεκα τοῦ καλοῦ.

Θάρσος ἀπροσδοκία κακοῦ" ἀνεκπληξία διὰ κακοῦ παρουσίαν.

᾿Δλυπία ξξις, καϑ᾽ ἣν ἀνέμπτωτοί ἐσμεν εἰς λύπας.

Φιλοπονία ἕξις ἀποτελεστικὴ οὗ ἂν προέληται" καρ-- τερία ἑκούσιος " ἔξις ἀδιάβλητος πρὸς πόνον.

“Αἰδὼς τολμήσεως ὑποχώρησις ἑκουσία δικαίως καὶ πρὸς τὸ βέλτιστον φανέν καταλαβὴ ἑκουσία τοῦ βελτι-- oTov: εὐλάβεια ὀρϑοῦ ψόγου.

D Ἐλευϑερία ἡγεμονία βίου" αὐτοκράτεια ἐπὶ παντί: ἐξουσία τοῦ καϑ᾽ ἑαυτὸν ἐν βίῳ ἀφειδία ἐν χρήσει καὶ ἐν κτήσει οὐσίας.

Ἐλευϑεριότης ἕξις πρὸς τὸ χρηματίζεσθαι ὡς δεῖ" πρόσϑεσις καὶ κτῆσις οὐσίας ὡς χρή.

Πραύότης κατάστασις κινήσεως τῆς ὑπ᾽ ὀργῆς" κρᾶσις ψυχῆς σύμμετρος. .

Κοσμιότης ὕπειξις ἑκουσία πρὸς τὸ φανὲν βέλτιστον" εὐταξία περὶ κένησιν σώματος.

v

'OPOI. T3

Εὐδαιμονία ἀγαϑὸν ἐκ πάντων ἀγαϑῶν συγκείμε-- vov: δύναμις αὐτάρκης πρὸς τὸ εὖ ξῆν᾽ τελειότης κατ᾽ ἀρετήν" ὠφέλεια αὐτάρκης ξώου.

“Μεγαλοπρέπεια ἀξίωσις κατὰ λογισμὸν ὀρϑὸν τὸν σεμνότατον.

᾿Δγχίνοια εὐφυΐα ψυχῆς, καϑ' ἣν ὁ ἔχων στοχαστικός ἐστιν ἑκάστῳ τοῦ δέοντος ὀξύτης νοῦ.

Χρηστύτης ἤϑους ἀπλαστία μετ᾽ εὐλογιστίας" ἤϑους σπουδαιότης.

Καλοκαγαϑία ἕξις προαιρετικὴ τῶν βελτίστων.

ΜΜεγαλοψυχία χρῆσις τοῖς ξυμβαίνουσιν ἀστεία" us- γαλοπρέπεια ψυχῆς μετὰ λόγου.

Φιλανϑοωπία ἕξις εὐάγωγος ἤϑους πρὸς ἀνθρώπου φιλέαν᾽ ἕξις εὐεργετικὴ ἀνϑρώπων:. χάριτος σχέσις" μνή-- μὴ uev εὐεργεσίας.

Εὐσέβεια δικαιοσύνη περὶ ϑεούς" δύναμις ϑεραπευ- τικὴ ϑεῶν ἑκούσιος" περὶ ϑεῶν τιμῆς ὑπόληψις ὀρϑή᾽ éxi- στήμη τῆς [περὶ] ϑεῶν τιμῆς.

᾿4γαϑὸν τὸ αὑτοῦ ἕνεκεν.

ἀφοβία ἕξις, xa9 ἣν ἀνέμπτωτοί ἐσμεν εἰς φόβους.

᾿πάϑεια ἕξις, καϑ' ἣν ἀνέμπτωτοί ἐσμεν εἰς πάϑη.

Εἰρήνη ἡσυχία περὶ ἔχϑρας πολεμικάς.

Ῥαϑυμία ῥαστώνη ψυχῆς ἀπάϑεια τοῦ ϑυμοειδοῦς.

ΔἭεινότης διάϑεσις, καϑ᾽ ἣν ὁ ἔχων στοχαστικός ἐστι τοῦ ἰδίου τέλους. |

Φιλία ὁμόνοια ὑπὲρ καλῶν καὶ δικαίων" προαίρεσις βίου τοῦ αὐτοῦ: ὁμοδοξία περὶ προαιρέσεως καὶ πράξεως" ὁμόνοια περὶ βίου κοινωνίαν μετ᾽ εὐνοίας" κοινωνία τοῦ εὖ ποιῆσαι καὶ παϑεῖν.

Εὐγένεια ἀρετὴ εὐγενοῦς ἤϑους᾽ εὐαγωγία ψυχῆς πρὸς λόγους ἢ πράξεις.

“ἴρεσις δοκιμασία ὀρϑή.

*

E

413

B

74 ὉΡΟΙ.

Εὔνοια αἵρεσις ἀνθρώπῳ πρὸς ἄνθρωπον ἀσπα- σμῷ.

Οἰχειότης ταὐτοῦ γένους κοινωνία.

Ὁμόνοια κοινωνία τῶν ὄντων ἁπάντων συμφωνία νοημάτων καὶ ὑπολημμάτων.

᾿ἡγάπησις ἀπόδεξις παντελής.

Πολιτικὴ ἐπιστήμη καλῶν καὶ συμφερόντων. ἐπιστή- μη ποιητικὴ δικαιοσύνης ἐν πόλει.

€ Ἑταιρεία φιλία κατὰ συνήθειαν ἐν τοῖς καϑ' ἡλικίαν γεγενημένοις.

Εὐβουλία ἀρετὴ λογισμοῦ σύμφυτος.

Πίστις ὑπόληψις ὀρϑὴ τοῦ οὕτως ἔχειν, ὡς αὐτῷ φαίνεται" βεβαιότης ἤϑους.

᾿4λήϑεια ἕξις ἐν καταφάσει καὶ ἀποφάσει" ἐπιστήμη ἀληϑῶν.

Βούλησις ἔφεσις μετὰ λόγου ὀρϑοῦ᾽ ὄρεξις εὔλογος" ὄρεξις μετὰ λόγου κατὰ φύσιν.

Συμβούλευσις παραίνεσις ἑτέρῳ πρὸ πράξεως, τένα δεῖ τρόπον πράττειν.

Εὐκαιρία χρόνου ἐπίτευξις, ἐν ᾧ χρὴ παϑεῖν τι ἢ ποιῆσαι.

D Εὐλάβεια φυλακὴ κακοῦ" ἐπιμέλεια φυλακῆς.

Τάξις ἐργασία ὁμοιότητος τῶν πρὸς ἄλληλα πάντων ὄντων συμμετρία κοινωνίας αἰτία τῶν πρὸς ἄλληλα [πάν- τῶν ὄντων᾽ συμμετρία πρὸς τὸ μαϑ εἴν].

Πρύσεξις συντονία ψυχῆς πρὸς τὸ καταμαϑεῖν.

Εὐφυΐα τάχος μαϑήσεως᾽ γέννησις φύσεως ἀγαϑή᾽ ἀρετὴ ἐν φύσει.

Εὐμάϑεια εὐφυΐα ψυχῆς πρὸς τάχος μαϑήσεως.

Ζέκη ἀπόφασις κυρία περὶ ἀμφισβητουμένου πραγ-

E ματος [νόμος] ἀμφισβήτησις περὶ τοῦ ἀδικεῖν ἢ μή.

Εὐνομία πευιϑαρχία νόμων σπουδαίων.

ὍΡΟΙ. T5

Εὐφροσύνη ἐπὶ τοῖς τοῦ σώφρονος ἔργοις χαρά.

Τιμὴ δόσις ἀγαϑῶν ἐν ταῖς δι᾽ ἀρετὴν πραξεσι δι- δομένων᾽ ἀξίωμα ἀπ᾿ ἀρετῆς" σχῆμα σεμνότητος τήρη- σις ἀξιώματος.

Προϑυμία ἐμφανισμὸς προαιρέσεως πρακτικῆς.

Χάρις εὐεργεσία ἑκούσιος" ἀπόδοσις ἀγαθοῦ" ὑπουρ- γία ἐν καιρῷ.

Ὁμόνοια ὁμοδοξία ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων, ὡς δεῖ ἄρχειν καὶ ἄρχεσϑαι.

Πολιτεία κοινωνία πλήϑους ἀνθρώπων αὐτάρκης πρὸς εὐδαιμονίαν κοινωνία πλήϑους ἔννομος.

Πρόνοια παρασκευὴ πρὸς μέλλοντά τινα. 414

Βουλὴ σκέψις περὶ τῶν μελλόντων, πῶς συμφέρει.

NíxQ δύναμις κρατητικὴ περὶ ἀγωνίαν.

Εὐπορία εὐκρίνεια [κρατητικὴ] τοῦ λεγομένου.

ΖΙωρεὰ ἀλλαγὴ χάριτος.

Καιρὸς χρόνου ἀκμὴ πρὸς τὸ συμφέρον χρόνος ἀγα-- ϑοῦ τινὸς συνεργός.

Μνήμη διάϑεσις ψυχῆς φυλακτικὴ τῆς ἐν αὐτῇ ὑπαρ- χούσης ἀληϑείας.

Ἔννοια συντονία διανοίας.

Νόησις ἀρχὴ ἐπιστήμης.

"AMyvsta εὐλάβεια τῶν πρὸς τοὺς ϑεοὺς ἁμαρτημάτων' τῆς ϑεοῦ τιμῆς κατὰ φύσιν ϑεραπεία. Β

ΜΜαντεία ἐπιστήμη προδηλωτικὴ πράξεως ἄνευ ἀπο-- δείξεως.

ΜΜαντικὴ ἐπιστήμη θεωρητικὴ τοῦ ὄντος καὶ μέλλον-- τος ξώῳ θνητῷ.

Σοφία ἐπιστήμη ἀνυπόϑετος ἐπιστήμη τῶν ἀεὶ 0v- των ἐπιστήμη ϑεωρητικὴ τῆς τῶν ὄντων αἰτίας.

Φιλοδοφία τῆς τῶν ὄντων ἀεὶ ἐπιστήμης ὄρεξις " ἕξις

16 'OPOI.

ϑεωρητικὴ τοῦ ἀληϑοῦς, πῶς ἀληϑές ἐπιμέλεια ψυχῆς μετὰ λόγου ὀρϑοῦ.

Ἐππιστήμη ὑπόληψις ψυχῆς ἀμετάπτωτος ὑπὸ λόγου"

C δύναμις ὑποληπτική τινος 1j τίνων, ἀμετάπτωτος ὑπὸ λό- yov* λόγος ἀληϑὴς ἐπὶ διανοίᾳ ἀμετάπτωτος.

Ζόξα ὑπόληψις μεταπειστὸς ὑπὸ λόγον" λογιστικὴ φορά: διάνοια ἐμπίπτουσα εἰς ψεῦδος καὶ ἀληϑὲς ὑπὸ λόγου.

“ἴσϑησις ψυχῆς φορά" νοῦ κίνησις [ψυχῆς] διὰ σώ-- ματος᾿ εἰσάγγελσις ὥρας ἀνθρώπων, ἀφ᾽ ἧς γίγνεται ψυ-- χῆς ἄλογος δύναμις γνωριστικὴ διὰ σώματος.

Ἕξις διάϑεσις ψυχῆς, καϑ᾽ ἣν ποιοέτινες λεγόμεϑα.

D Φωνὴ ῥεῦμα διὰ στόματος ἀπὸ διανοίας.

. Aóyog φωνὴ ἐγγράμματος, φραστικὴ ἑκάστου τῶν ὄντων διάλεκτος σύνϑετος ἐξ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων ἄνευ μέλους.

Ὄνομα διάλεκτος ἀσύνϑετος ἑρμηνευτικὴ τοῦ t5 κατὰ τῆς οὐσίας κατηγορουμένου καὶ παντὸς τοῦ μὴ καϑ᾽ éxv- τοῦ λεγομένου.

Διάλεκτος φωνὴ ἀνθρώπου ἐγγράμματος" καὶ ση- μεῖόν τι κοινὸν ἑρμηνευτικὸν ἄνευ μέλους.

Συλλαβὴ ἀνθρωπίνης φωνῆς ἄρϑρον ἐγγράμματον.

Ὅρος λόγος ἐκ διαφορᾶς καὶ γένους συγκείμενος.

E Τεχμήριον ἀπόδειξις ἃ ἀφανοῦς.

“Ἵπόδειξις λόγος συλλογιστικὸς ἀληϑής" λόγος ἐμφα-

᾿νιστικὸς διὰ προγινωσκομένων.

Στοιχεῖον φωνῆς φωνὴ ἀσύνϑετος᾽ αἰτία ταῖς ἄλλαις φωναῖς τοῦ φωνὰς εἶναι.

Ἰφφέλιμον τὸ αἴτιον τοῦ εὖ πάσχειν τὸ αἴτιον τοῦ ἀγαϑοῦ.

Συμφέρον τὸ εἰς ἀγαϑὸν φέρον.

Καλὸν τὸ ἀγαϑόν.

ὍΡΟΙ. 71

᾿4γαϑὸν τὸ αἴτιον σωτηρίας τοῖς οὖσι" τὸ αἴτιον παντὸς τοῦ πρὸς αὑτό" ἀφ᾽ οὗ συμβαίνει ἃ χρὴ αἵρεῖ- σϑαι. Σῶφρον τὸ κόσμιον τῆς ψυχῆς. , Ζέκαιον νόμου τάγμα ποιητικὸν δικαιοσύνης. Ἑκούσιον τὸ αὑτοῦ προσαγωγόν᾽ τὸ καϑ' αὑτὸ algs- 415 τόν᾽ τὸ κατὰ διάνοιαν ἀποτελούμενον. Ἐλεύϑερον τὸ ἄρχον αὑτοῦ. Μέτριον τὸ μέσον ὑπερβολῆς καὶ ἐλλείψεως καὶ κατὰ τέχνην ἀρκοῦν. Μέτρον μέσον ὑπερβολῆς καὶ ἐλλείψεως. "490v ἀρετῆς γέρας [τὸ ἑαυτοῦ ἕνεκα αἱρετόν.) ᾿ϑανασία οὐσία ἔμψυχος καὶ ἀΐδιος μονή. Ὅσιον ϑεράπευμα ϑεοῦ" ἀρεστὸν ϑεῷ. “Ἑορτὴ χρόνος ἱερὸς κατὰ νόμους. ᾿ἄνϑρωπος ξῶον ἄπτερον, δίπουν, πλατυώνυχον" 0 . μόνον τῶν ὄντων ἐπιστήμης τῆς κατὰ λόγους δεκτικόν ἐστιν. Θυσία ϑεῷ δόμα ϑύματος. Β Εὐχὴ αἴτησις ἀνθρώποις ἀγαϑῶν ἢ δοκούντων παρὰ θεοῖς. Βασιλεὺς ἄρχων κατὰ νόμους ἀνυπεύϑυνος" πολιτι-- κῆς κατασκευῆς ἄρχων. ᾿Δρχὴ ἐπιμέλεια τοῦ παντός. Ἐξουσία ἐπιτροπὴ νόμου. Νομοϑέτης ποιητὴς νόμων, καϑ' οὖς δεῖ πολιτεύε-- σθαι. Νόμος δόγμα πλήϑους πολιτικὸν οὐκ εἴς τινα χρόνον ἀφωρισμένον. Ὑπόϑεσις ἀρχὴ ἀναπόδεικτος" συγκεφαλαίωσις λόγου. Ψήφισμα δόγμα πολιτικὸν εἴς τινα χρόνον ἀφωρι-- σμένον,.

78 'OPOI.

C Πολιτικὸς ἐπιστήμων πόλεως κατασκευῆς.

Πόλις οἴκησις πλήϑους ἀνθρώπων κοινοῖς δόγμασι χρωμένων" πλῆϑος ἀνθρώπων ὑπὸ νόμον τὸν αὐτὸν ὄντων.

Πόλεως ἀρετὴ κατάστασις ὀρϑῆς πολιτείας.

Πολεμικὴ ἐμπειρία πολέμου.

Συμμαχία κοινωνία πολέμου.

Σωτηρία περιποίησις ἀβλαβής.

Τύραννος ἄρχων πόλεως κατὰ τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν.

Σοφιστὴς νέων πλουσίων ἐνδόξων ἔμμισϑος ϑη-- ρευτῆς.

D Πλοῦτος κτῆσις σύμμετρος πρὸς εὐδαιμονίαν" πε- ριουσία χρημάτων εἰς εὐδαιμονίαν συντεινόντων.

Παρακαταϑήκη δόμα μετὰ πίστεως.

Κάϑαρσις ἀπόκρισις χειρόνων ἀπὸ βελτιόνων.

Νικᾷν κρατεῖν διαφερόμενον.

᾿4γαϑὸς ἄνϑρωπος ὁ τοιοῦτος οἷος ανθρώπῳ τἀγαϑὰ ἐπιτελεῖν.

Σώφρων ó μετρίας ἐπυϑυμίας ἔχων.

᾿Εγκρατὴς ὁ κρατῶν ἀντιτεινόντων τῶν τῆς ψυχῆς μορέων τῷ ὀρϑῶ λογισμῷ.

Σπουδαῖος ὁ τελέως ἀγαθός" ὁ ἔχων τὴν αὑτοῦ ἀρετήν.

Σύννοια διάνοια μετὰ λύπης ἄνευ λόγου.

Ε Ζηυσμάϑεια βραδυτὴς ἐν μαϑήσει.

ΖΙεσποτεία ἀρχὴ ἀνυπεύϑυνος δικαία.

᾿ἀφιλοσοφία ἕξις, xo^ ἣν ὁ ἔχων μισολόγος ἐστίν.

(bo foc ἔκπληξις ψυχῆς ἐπὶ κακοῦ προσδοκίᾳ.

Θυμὸς ὁρμὴ βίαιος ἄνευ λογισμοῦ νόσος τάξεως ψυχῆς ἀλογίστου.

Ἔχπληξις φόβος ἐπὶ προσδοκίᾳ κακοῦ.

'OPOI. 79

Κολακεία ὁμιλία ἡ πρὸς ἡδονὴν ἄνευ τοῦ βελτίστου" ἕξις ὁμιλητικὴ πρὸς ἡδονὴν ὑπερβάλλουσα τὸ μέτριον.

Ὀργὴ παράκλησις τοῦ ϑυμικοῦ εἰς τὸ τιμωρεῖσϑαι.

ὝΡβρις ἀδικία πρὸς ἀτιμέαν φέρουσα.

᾿Δκρασία ἕξις βιαστικὴ παρὰ τὸν ὀρϑὸν λογισμὸν πρὸς τὰ δοκοῦντα ἡδέα εἶναι.

Ὄχκνος φυγὴ πόνων ἀρχῆς᾽ δειλία ἀντιληπτικὴ ὁρμῆς [πρώτη τοῦ εἶναι αἰτία].

“Διαβολὴ διάστασις φίλων λόγῳ.

Καιρὸς ἐν ᾧ ἕκαστον ἐπιτήδειον παϑεῖν ἢ ποιῆσαι.

᾿4δικία ἕξις ὑ ὑπεροπτικὴ νόμων.

"Evósw ἐλάττωσις τῶν ἀγαϑῶν.

«Αἰσχύνη φόβος ἐπὶ προσδοκίᾳ ἀδοξίας.

᾿Ἵλαξονεία ἕξις προσποιητικὴ αγαϑοῦ ἢ ἀγαθῶν τῶν μὴ ὑπαρχόντων.

““μαρτία πρᾶξις παρὰ τὸν ὀρϑὸν λογισμόν.

Φϑοόνος λύπη ἐπὶ φίλων ἀγαϑοῖς ἢ οὖσιν 1] ysysvg- μένοις. ὁ. "ἀναισχυντία ἕξις ψυχῆς ὑπομενητικὴ ἀδοξίας ἕνεκα κέρδους.

Θρασύτης ὑπερβολὴ ϑράσους πρὸς φόβους ovg μὴ δεῖ.

Φιλοτιμία ἕξις ψυχῆς προετικὴ πάσης δαπάνης ἄνευ λογισμοῦ.

Κακοφυΐα κακία ἐν qvos, καὶ ἁμαρτία τοῦ κατὰ qv- σιν" νόσος τοῦ κατὰ φύσιν.

᾿Ελπὶς προσδοκία ἀγαϑοῦ.

"Μανία ξξις φϑαρτικὴ ἀληϑοῦς ὑπολήψεως.

“αλιὰ ἀκρασία λόγου [ἄλογος].

Ἐναντιότης τῶν ὑπὸ τὸ αὐτὸ γένος κατά τινα διαφο-- pav πιπτόντων ἡ πλείστη διάστασις.

᾿Ακούσιον τὸ παρὰ διάνοιαν ἀποτελούμενον.

Παιδεία δύναμις ϑεραπευτικὴ ψυχῆς.

80 'O POI.

Παίδευσις παιδείας παράδοσις.

Νομοϑετικὴ ἐπιστήμη ποιητικὴ πόλεως ἀγαϑῆς.

Νουϑέτησις λόγος ἐπιτιμητικὸς ἀπὸ γνώμης" λόγος αμαρτίας ἀποτροπῆς ἕνεκεν.

Βοήϑεια κακοῦ κώλυσις ὄντος ἢ γινομένου.

Κόλασις ψυχῆς ϑεραπεία ἐπὶ ἁμαρτήματι γενομένῳ.

“Ζύναμις ὑπεροχὴ ἐν πράξει ἡ ἐν λόγῳ" ἕξις καϑ᾽ ἣν τὸ ἔχον δυνατόν ἐστιν ἰσχὺς κατὰ φύσιν.

Σώξειν τὸ περιποιεῖν ἀβλαβῆ.

ΠΕΡῚ AIKAIOY.

T4 TOT ALAAOT'OT ΠΡΟΣΩΠΙΑ ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ETAIPOZ.

St.

IIT.p.

I Ἔχεις ἡ ἡμῖν εἰπεῖν, ὃ τί ἐστι τὸ δίκαιον; ἢ ovx ἀξιόν 379

σοι δοκεῖ εἷναι λόγον περὶ αὐτοῦ ποιεῖσϑαι; Ἔμοιγε καὶ μάλα. Τί οὖν ἔστιν; Τί γὰρ ἄλλο γε ἢ τὰ νομιξόμενα δέ- καια ; Μή μοι οὕτως, ἀλλ᾽ ὥσπεριἂν εἰ σύ μ᾽ ἔροιο, τί ἔστιν ὀφθαλμός, εἴποιμ᾽ ἄν σοι ὅτι ᾧ ὁρῶμεν, ἐὰν δὲ καὶ δεῖξαί με κελεύῃς, δείξω σοι" καὶ ἐάν με ἔρῃ, ὅτῷ ψυχὴ ὄνομα, ἐρῶ σοι ᾧ γιγνώσκομεν, ἐὰν δὲ ἔρῃ αὖ, τί ἐστι φωνή, ἀπο-- κρινοῦμαί δοι ᾧ διαλεγόμεθα" καὶ σὺ οὕτω φράσον, ὅτι δίκαιόν ἐστιν ᾧ τί χρώμεϑα, ὥσπερ ἃ νῦν δὴ ἠρόμην. Οὐ πάνυ ἔχω σοι οὕτως ἀπυκρένασϑαι. ELI ἐπειδὴ οὐχ οὕ- vos ἔχεις, ἴσως τῇδέ πῃ ῤῥᾶον αὐτὸ εὕροιμεν ἄν. φέρε, τὰ μείζω καὶ τὰ ἐλάττω τένι σχοποῦντες διαγιγνώσκομεν; de ov μέτρῳ; Ναί. Μετὰ δὲ τοῦ μέτρου τίνι τέχνῃ; do οὐ μετρητιίκῇ ; «Μετρητικῇ. Τί δὲ τὰ κοῦφα καὶ βαρέα, ἀφ᾽ οὐ σταϑμῷ; Ναί. Μετὰ δὲ τοῦ σταϑμοῦ τίνι τέχνῃ; οὐ τῇ στατικῇ; Πάνυ γε. Τί δὲ δή; τὰ δίκαια καὶ τἄδικα τίνι σχοποῦντες διαγιγνώσκομεν ὀργάνῳ, καὶ μετὰ τοῦ ὀργά-- vov τένι τέχνῃ πρόσϑεν; ρα οὐδ᾽ οὕτω πώς σοι καταφα-- νές ἐστιν; Οὔ.

II. ᾿4λλὰ πάλιν ὧδε. ὅταν ἀμφισβητῶμεν περὶ τῶν μειξόνων καὶ τῶν ἐλαττόνων, τίνες ἡμᾶς διακρινοῦσιν; οὐχ οἵ μετρηταί; Ναί. Ὅταν δὲ περὶ τῶν πολλῶν καὶ ὁλί--

973

yav, τένες of διακρίνοντες; οὐχ οἱ ἀριϑμηταί; ᾿4λλὰ τί; B 6

PrAro VI.

82 ΠΕΡῚ ΔΙΚΑΙΟΎ.

Ὅταν δὲ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων ἀμφισβητῶμεν ἀλ- λήλοις, ἐπὶ τένας ἐρχόμεϑα καὶ τίνες ἡμᾶς οἵ διακρίνοντές εἰσιν ἑκάστοτε; εἰπέ. Mod γε δικαστὰς λέγεις, εὐ Σώκρα- τες; EU γ᾽ εὗρες. ἴϑι δὴ καὶ τόδε πειράϑητι εἰπεῖν. τί ποι-- οὔντες διακρινοῦσιν oc μετρηταὶ περὶ τῶν μεγάλων καὶ σμικρῶν; ὧρ᾽ οὐ μετροῦντες; Ναί. Τί δὲ περὶ τῶν βα- ρέων καὶ κούφων; οὐχ ἱστάντες ; στάντες μέντοι. Τί δὲ περὶ τῶν πολλῶν καὶ ὀλίγων; dg. οὐκ ἀριϑμοῦντες ; Ναί. C Τί δὲ δὴ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων ἄρα; ἀπόκριναι. Οὐκ ἔχω. Δέγοντες, φάϑι. Ναί. A£yovvsg ἄρα ἡμᾶς δια-- κρίνουσιν, ὅταν περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων κρίνωσιν οἵ δικασταί; Ναί. Μετροῦντες δέ γε περὶ τῶν σμικρῶν καὶ μεγάλων oí μετρητικοί" μέτρον γὰρ ἦν ᾧ ταῦτ᾽ ἐκρίνετο. Οὕτως. στάντες δ᾽ αὖ περὶ τῶν βαρέων καὶ κούφων οἵ στατικοί" σταϑμὸς γὰρ ἦν ᾧ ταῦτ᾽ ἐκρίνετο. Ἦν γάρ. ᾿4ριϑ- μοῦντες δ᾽ αὐ περὶ τῶν πολλῶν καὶ ὀλίγων οἵ ἀριϑμη-- D τικοί" ἀριϑμὸς γὰρ ἦν o ταῦτ᾽ ἐκρίνετο. Οὕτως.

III. “έγοντες δέ γε, ὡς ἄρτι ὡμολογήσαμεν, περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων κρίνουσιν ἡμὰς οἱ δικασταί" λόγος γὰρ ἦν € ᾧ ταῦτ᾽ ἐκρένετο. EV λέγεις, à Σώκρατες. 4An91j μὲν oUv* xol λόγος ἐστίν, ὡς ἔοικεν, ᾧ và δίκαια καὶ ἀδικα κρίνεται. Φαίνεται γοῦν. Τί ποτε ὄντα τὰ δίκαια καὶ τἄδικα; ὥσπερ ἂν ἡμᾶς εἴ τις ἤρετο, ἐπειδὴ μέτρον καὶ μετρητικὴ καὶ μετρητικὸς τὸ μεῖξον καὶ τὸ ἔλαττον δια-

Ε κρένει, τί ὃν τὸ μεῖζον καὶ τὸ ἔλαττον; δἴποιμεν ἂν αὐτῷ, ὅτι τὸ μὲν μεῖξον ὑπερέχον, τὸ δὲ ἔλαττον ὑπερεχόμενον. ἐπειδὴ δὲ τὸ βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον σταϑμὸς καὶ στατικὴ καὶ στατιπὸς διακρίνει, τί ὃν τὸ τε βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον ; εἴποι- μὲν ἂν αὐτῷ, ὅτι τὸ μὲν κάτω ῥέπον ἐν τοῖς ξυγοῖς βαρύ, τὸ δὲ ἄνω κοῦφον. οὕτω δὴ εἰ καὶ ἔροιτο ἡμᾶς, ἐπειδὴ δὲ τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον λόγος vs καὶ δικαστικὴ καὶ δικα- στῆς ἐστιν ἡμῖν ὁ διακρίνων, τί ποτε ὃν τὸ δίκαιον καὶ

ΠΕΡῚ 4IKAIOT, 83

τἄδικον; τί ἕξομεν αὐτῷ ἀποκχρίνεσϑαι; ; ἢ οὐδέπω ἔχομεν εἰπεῖν: Ovx ἔχομεν. Πότερον. δὲ ἑκόντας οἷει ἔχειν τοῦτο τὸ ἄδικον τοὺς ἀνθρώπους 7] ἄκοντας ; ὧδε δὲ λέγω. éxOv- τας οἴει ἀδικεῖν καὶ ἀδίκους εἶναι ἢ ἄκοντας; Ἑκόντας ἔγωγε, ὦ Σώκρατες" πονηροὶ γάρ εἰσιν. Ἑκόντας ἄρα σὺ οἴει πονηροὺς εἶναι καὶ ἀδίκους ἀνθρώπους; Eyoys: σὺ δ᾽ οὔ; Οὔκ, εἶ γέ τι δεῖ τῷ ποιητῇ πείϑεσϑαι. Iloío ποιη-- τῇ; Ὅστις εἶπεν οὐδεὶς ἑκὼν πονηρὸς οὐδ᾽ ἄκων μάκαρ.

᾿4λλά τοι, ὦ Σώκρατες, εὖ ἡ παλαιὰ παροιμία ἔχει, ὅτι πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί.

IV. Θαυμαζοιμ’ ἄν, εἰ τοῦτό γε ἐψεύσατο οὗτος ἀοι- δός" ἐπεὶ εἴ σοι σχολή ἐστιν, ἐπισκεψώμεϑα αὐτόν, εἴτε ψευδῆ sive ἀληϑῆ λέγει. ᾿4λλὰ σχολή. Φέρε δή, πότερον ἡγεῖ δίκαιον εἶναι, ψεύδεσϑαι ἡ ἀληϑῆ λέγειν; ᾿4ληϑῆ ἔγωγε. Ψεύδεσϑαι ἄρα ἄδικον; Ναί. Πότερον δὲ ἐξαπα-- τᾶν ἡ μὴ ἐξαπατᾷν; Μὴ ἐξαπατᾷν δή που. Ἐξαπατᾷν ἄρα ἄδικον; Ναί. Τί δέ; βλάπτειν δίκαιον ἢ ὠφελεῖν ; φε--: λεῖν. Βλάπτειν ἄρα ἄδικον; Ναί. Ἔστιν ἄρα ἀληϑῆὴ μὲν λέγειν καὶ μὴ ἐξαπατᾷν καὶ ὠφελεῖν δίκαιον, ψεύδεσϑαι δὲ καὶ βλάπτειν καὶ ἐξαπατᾷν ἄδικον. Ναὶ μὰ zia, aqo- ὅρα γε.

V. 'H καὶ τοὺς πολεμίους; Οὐδαμῶς. ᾿Αλλὰ βλάπτειν δίκαιον τοὺς πολεμίους, ὠφελεῖν δὲ ἄδικον; Ναί. Οὐκοῦν καὶ ἐξαπατῶντας δίκαιον βλάπτειν τοὺς πολεμίους; Πῶς γὰρ οὔ; Τί δέ; ψεύδεσϑαι, ἵνα ἐξαπατῶμεν καὶ βλάπτωμεν αὐτούς, οὐ δίκαιον; Ναί. Τί δέ; τοὺς φίλους οὐκ ὠφελεῖν

8714

φὴς δίκαιον εἶναι; Ἔγωγε. Πότερον μὴ ἐξαπατῶντας ἢ n

ἐξαπατῶντας ἐπ᾽ ὠφελείᾳ τῇ ἐκείνων; Καὶ ἐξαπατῶντας

νὴ Ζία. AAA ἐξαπατῶντας μὲν δίκαιον ἄρα ὠφελεῖν, οὐ

μέντοι ψευδομένους ys ἢ καὶ ψευδομένους ; Καὶ ψευδο--

μένους δίκαιον. Ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικε, ψεύδεσϑαί τε καὶ 6

84 ΠΕΡῚ 4IKAIOT.

ἀληϑῆ λέγειν δίκαιον xol ἄδικον. Ναί. Koi μὴ ἐξαπατᾶν καὶ ἐξαπατᾶν δίκαιον καὶ ἄδικον. Ἔοικεν. Καὶ βλάπτειν καὶ ὠφελεῖν δίκαιον καὶ ἄδικον; Ναί.

Ε VI. Ταὐτὰ δή, ὡς ἔοικε, πάντα τὰ τοιαῦτα ὄντα καὶ δίκαια καὶ ἄδικα ἐστιν. Ἔμοιγε φαίνεται. "dxove δή. ὀφθαλμὸν ἐγὼ ἔχω δεξιὸν καὶ ἀριστερόν, ὥσπερ καὶ οἵ ἄλλοι ἄνϑοωποι; Ναί. Μυχτῆρα δεξιὸν καὶ ἀριστερόν; Πάνυ γε. Καὶ χεῖρα δεξιὰν καὶ ἀριστεράν; Ναί. Οὐκοῦν

- ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ ὀνομάξων τὰ μὲν δεξιὰ φὴς εἶναι, τὰ ὃΣ ἀριστερὰ τῶν ἐμῶν, si δε ἐγὼ ἐροίμην ὁπότερα, ἄρ᾽ ἂν ἔχοις εἰπεῖν, ὅτι τὰ μὲν πρὸς τοῦ δεξιά ἐστι, τὰ δὲ πρὸς τοῦ ἀριστερά; Ναί. Ἴ9ι δὴ καὶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ ὀνο-- μάξων τὰ μὲν δίκαια φὴς εἶναι, τὰ δὲ ἄδικα, ἔχεις εἰπεῖν

876 ὁπότερα τὰ δίκαια καὶ ὁπότερα τὰ ἄδικα; Ἐμοὶ μὲν τοίνυν δοκεῖ ἐν μὲν τῶ δέοντι καὶ τῷ καιρῷ ξκαστα τούτων γιγνό- μενα δίκαια εἶναι, ἐν δὲ τῷ μὴ δέοντι ἄδικα. Καλῶς γέ σοι δοκοῦν. ὁ μὲν ἄρα ἐν τῷ δέοντι ἕκαστα τούτων ποιῶν δίκαια ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ ἐν τῷ δέοντι ἄδικα; Ναί. Οὐκοῦν ó μὲν τὰ δίκαια ποιῶν δίκαιος, 0 δὲ τἄδικα ἄδικος; Ἔστι ταῦτα.

VII. Τίς οὖν [0] ἐν τῷ δέοντι "καὶ τῷ" καιρῷ οἷός τε τέμνειν καὶ καίειν καὶ ἰσχναένειν; Ὁ ἰατρός. Ὅτι ἐπίστα-

B ται 7] δι’ ἄλλο τι; Ὅτι ἐπίσταται. Τίς δ᾽ ἐν τῷ δέοντι σκάπτειν καὶ ἀροῦν καὶ φυτεύειν οἷός τε; Ὁ γεωργός. Ὅτι ἐπίσταται, ἢ ὅτι οὔ; Ὅτι ἐπίσταται. Οὐκοῦν καὶ τἄλλα οὕτως; ὁ μὲν ἐπιστάμενος οἷός τε τὰ δέοντα ποιεῖν ἐστὶ

καὶ ἐν τῷ δέοντι καὶ ἐν τῷ καιρῷ, ὃ δὲ μὴ ἐπιστάμενος ob; Οὕτως. Καὶ ψεύδεσθαι ἄρα καὶ ἐξαπατᾶν καὶ ὠφελεῖν, 0 μὲν ἐπιστάμενος οἷός τε ποιεῖν ἕκαστα τούτων ἐν τῷ δέοντι

C καὶ τῷ καιρῷ, ὁ δὲ μὴ ἐπιστάμενος οὔ; ᾿4ληϑῆ λέγεις. Ὁ δέ γε ταῦτα ποιῶν ἐν τῷ δέοντι δίκαιος; Ναί. 4 ἐπιστή-- μὴν δέγε ταῦτα ποιεῖ. Πῶς δ᾽ οὔ; Δι᾽ ἐπιστήμην ἄρα δέ-

ΠΕΡῚ AIKAIOT. 85

x&tog ὁ δίκαιος. Ναί. Οὐκοῦν ὃ ἄδικος διὰ τὸ ἐναντίον ἄδικος ἐστι τῷ δικαίῳ; Φαίνεται. Ὁ δὲ δίκαιος διὰ σοφίαν δίκαιος. Ναί. |

VIII. Z/ ἀμαϑίαν ἄρα 0 ἄδικος ἄδικος. Ἔοικεν. Kiw- δυνεύει ἄρα ὃ μὲν οἵ πρόγονοι ἡμῖν κατέλιπον σοφίαν,

, t “ 9 , (d

δικαιοσύνη εἶναι, ὃ δὲ GuaO (av, τοῦτο 0b ἀδικία. Ἔοικεν. Ἕκόντες δὲ ἀμαϑεῖς εἰσὶν οἵ ἄνϑρωποι ἢ ἄκοντες; Axov- τες. "ἄκοντες ἄρα καὶ ἄδικοι; Φαίνεται. OL δὲ ἄδικοι πο--

, 3» » ἢ » , νηροί; Ναί. Axovreg ἄρα πονηροὶ xal ἄδικοι; Παντάπασι μὲν οὖν. Διὰ δὲ τὸ ἄδικοι εἶναι ἀδικοῦσιν; Ναί. Διὰ τὸ

2 , ^ , 3 A M 1 9 , , M

ἀκούσιον ἄρα; Πάνυ γε. Ov μὲν δὴ διὰ τὸ ἀκούσιόν γε vo ἑχούσιον γίγνεται. Οὐ γὰρ ovv. Διὰ δὲ τὸ ἄδικον εἶναι τὸ ἀδικεῖν γίγνεται. Ναί. Τὸ δὲ ἄδικον ἀκούσιον. Axovoiov. "ἄκοντες ἄρα ἀδικοῦσι καὶ ἄδικοί εἰσι καὶ πονηροί. "Axov- τες, ὥς γε φαίνεται. Οὐκ ἄρα ἐψεύσατο τοῦτό γε ἀοιδός. Οὐκ ἔοικεν.

ΠΕΡῚ APETH-Z.

TA TOT ΔΙΑΔΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ͂ ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ETAIPOZ.

St. —— ΠῚ.Ρ. are L "49a διδακτόν ἐστιν ἡ ἀρετή; ἢ ov διδακτόν, ἀλλὰ φύσει οἱ ἀγαϑοὶ γίγνονται ἄνδρες, ἢ ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ; Οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι, ὦ Σώκρατες. ᾿4λλὰ ὧδε σκεψώμεϑα αὐτό. φέρε, εἴ τις βούλοιτο ταύτην τὴν ἀρε- τὴν γενέσϑαι ἀγαϑός, ἣν ἀγαϑοί εἰσιν οἵ σοφοὶ μάγειροι, πόϑεν ἂν γένοιτο; Ζ4ῆλον ὅτι εἰ παρὰ τῶν ἀγαϑῶν μαγεί-- ρῶν μάϑοι. Τί δέ; εἰ βούλοιτο ἀγαϑὸς γενέσθαι ἰατρός, παρὰ τίνα ἂν ἐλθὼν γένοιτο ἀγαϑὸς ἰατρός: Ζ]ἢλον δὴ ὅτι παρὰ τῶν ἀγαϑῶν τινὰ ἰατρῶν. Εἰ δὲ ταύτην τὴν aos- τὴν ἀγαϑὸς βούλοιτο γενέσϑαι, ἥνπερ ol σοφοὶ τέκτονες ; B Παρὰ τῶν τεκτόνων. Εἰ δὲ ταύτην τὴν ἀρετὴν βουληϑείη ἀγαϑὸς γενέσϑαι, ἥνπερ οἵ ἄνδρες οἵ ἀγαϑοί τε καὶ σοφοί, ποῖ χρὴ ἐλθόντα μαϑεῖν; Οἷμαι μὲν καὶ ταύτην, εἴπερ μαϑητός ἐστι, παρὰ τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀγαθῶν πόϑεν γὰρ ἄλλοϑεν; Φέρε δή, τίνες ἡμῖν ἄνδρες ἀγαϑοὶ γεγόνασιν; ἵνα σκεψώμεϑα, εἰ οὗτοί εἰσιν οἵ τοὺς ἀγαϑοὺς ποιοῦντες. Θουκυδίδης καὶ Θεμιστοκλῆς καὶ ᾿Δριστείδης καὶ Περι-- C κλῆς. Τούτων ovv ἕκάστου ἔχομεν διδάσκαλον εἰπεῖν"; Οὐκ ἔχομεν" οὐ γὰρ λέγεται. Il. τί δέ; μαϑητὴν ἢ τῶν ξένων τινὰ ἢ τῶν πολιτῶν ἢ ἄλλον, ἐλεύϑερον ἢ δοὔύλον, ὅστις αἰτίαν ἔχει διὰ τὴν τούτων ὁμιλίαν σοφός τὸ καὶ ἀγαϑὸς γεγονέναι; Οὐδὲ

ΠΕΡΙ APETHZ. 87

τοῦτο λέγεται. AAA. ρα μὴ ἐφϑόνουν μεταδιδόναι τῆς ἀρετῆς τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις; Τάχα. oo ἵνα μὴ ἀντί- τέχνοι αὐτοῖς γίγνοιντο, ὥσπερ οἱ μάγειροί τὲ καὶ ἰατροὶ καὶ τέκτονες φϑονοῦσιν; οὐ γὰρ λυσιτελεῖ αὐτοῖς πολλοὺς ἀντιτέχνους γίγνεσθαι οὐδὲ οἰκεῖν ἐν πολλοῖς αὐτοῖς ὁμοέ- oig. ἄρ᾽ οὖν οὕτω καὶ τοῖς ἀνδράσι τοῖς ἀγαϑοῖς οὐ Av- σιτελεῖ ἐν ὁμοίοις αὐτοῖς οἰκεῖν; Ἴσως. Εἰσὶ δὲ οἵ αὐτοὶ οὐχὶ ἀγαϑοί τε καὶ δίκαιοι; Ναί. Ἔστιν οὖν ὅτῳ λυσι- τελεῖ μὴ ἐν ἀγαϑοῖς οἰκεῖν ἀνδράσιν ἀλλ᾽ ἐν κακοῖς; Οὐκ * « 3 φ 9 - 9 ,

ἔχω εἰπεῖν. Jg ovv οὐδὲ τοῦτ᾽ ἔχεις εἰπεῖν, πότερον ἔργον ἐστὶ τῶν μὲν ἀγαθῶν βλάπτειν, τῶν Ób κακῶν ὠφελεῖν, ἢ τοὐναντίον; Τοὐναντίον. Οἵ μὲν ἀγαθοὶ ἄρα

ὠφελοῦσιν, οἵ δὲ κακοὶ βλάπτουσιν; Ναί. Ἔστιν οὖν 3177

ῦστις βούλεται βλάπτεσθαι μᾶλλον ἢ ὠφελεῖσθαι; Οὐ πάνυ.

Ill. Οὐδεὶς ἄρα βούλεται ἐν πονηροῖς οἰκεῖν μᾶλλον ἢ ἐν χρηστοῖς. Οὕτως. Οὐδεὶς ἄρα φϑονεῖ τῶν ἀγαϑῶν ἀνδρῶν ἄλλῳ, ὥστε ἀγαϑὸν καὶ ὅμοιον ἑαυτῷ ποιῆσαι. Οὔκουν φαίνεταί ys δὴ ἐκ τοῦ λόγον. ᾿Δκήχοας οὖν ὅτι Θεμιστοκλεῖ Κλεόφαντος υἱὸς ἐγένετο; ᾿4χήκοα. Οὐχοῦν δῆλον ὅτι οὐδὲ τῷ υἱεῖ ἐφϑόνει ὡς βελτίστῳ γενέσϑαι ὁ Θεμιστοκλῆς, 0g γε ἄλλῳ οὐδενέ, εἴπερ ἦν ἀγαϑός; ἦν δέ, ὡς φαμέν, Ναί. Οἶσϑα οὖν ὅτι Θεμιστοκλῆς τὸν υἱὸν (x- πέα μὲν ἐδιδάξατο σοφὸν εἶναι καὶ ἀγαϑόν ἐπέμενε γοῦν ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρϑὸς ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἴπ-- πων ὀρϑός, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ ϑαυμάσια εἰργάξετο" καὶ ἄλλα πολλὰ ἐδίδαξε καὶ ἐποίησε σοφόν, ὅσα διδασκάλων aya Gv εἴχετο. ἢ ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων; ᾿Δκήκοα.

IV. Οὐκ ἄρα τὴν φύσιν γέτις τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ αἰτιά-- σαιτ᾽ ἂν κακὴν εἶναι. Οὐκ ἂν οὖν δικαίως ys ἐξ ὧν σὺ λέ- γεις. Τί δαὶ τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους υἱὸς

8 A €—— RÀ—Q Á X A — C AR D E Lll.

R8 ΠΕΡῚ APETHZ.

ἀνὴρ ἀγαϑὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἦν. σοφός, ἤδη τοῦτο ἤκουσας ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; Οὐκ ἤκουσα. "40" οὖν ταῦτα μὲν οἰύμεϑα βούλεσθαι αὐ- τὸν τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν παιδεῦσαι, ἡ ἣν ài αὐτὸς σοφίαν ἦν σοφός; μηδὲν βελτίω αὐτὸν ποιῆσαι τῶν γειτόνων μηδε- D vóg, εἴπερ διδακτὸν qv ἡ ἀρετή; Οὔκουν εἰκός ye. Οὗτος μὲν δή σοι τοιοῦτος διδάάκαλος ἀρετῆς, ὃν ὑπεῖπες" ἄλ- λον δὲ δὴ σκεψώμεϑα, ᾿“ριατείδην, ὃς ἔϑρεψε μὲν τὸν “υσίμαχον, ἐπαίδευσε δὲ κάλλιστα ᾿4ϑηναίων, ὅσα διδα-- σκάλων εἴχετο, ἀνδρα δὲ οὐδενὸς βελτίω ἐποίησε" τοῦτον γὰρ καὶ σὺ καὶ ἐγὼ εἴδομεν καὶ συνεγενόμεϑα. Ναί. V. Οἶσϑα οὖν, ὅτι Περικλῆς αὖ ἔθρεψεν υἱεῖς Πάρα- λον καὶ Ξάνϑιππον, ὧν καὶ σύ μοι δοκεῖς τοῦ ἑτέρου ἐρα-- E σϑῆναι. τούτους μέντοι, ὡς καὶ σὺ οἶσθα, ἱππέας μὲν ἐδί- δαξεν οὐδενὸς χείρους ᾿4ϑηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ τὴν ἄλλην ἀγωνίαν καὶ τἄλλα ἐπαίδευσεν, ὅσα τέχνῃ διδά-- σκονται; οὐδενὸς χείρους" ἀγαϑοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; AA ἴσως ἂν ἐγένοντο, οὗ Σώκρατες, εἶ μὴ νέος ὄντες ἐτελεύτησαν. Σὺ μὲν εἰκότως βοηϑεῖς τοῖς παιδικοῖς, Περικλῆς δὲ ἐκείνους, εἴπερ διδακτὸν ἦν ἀρετὴ καὶ οἷός τ᾿ ἦν ἀγαϑοὺς ποιῆσαι, πολὺ πρότερον ἂν τὴν αὑτοῦ ἀρετὴν σοφοὺς ἐποίησεν ἢ μουσικὴν καὶ 318 ἀγωνίαν" ἀλλὰ μὴ οὐκ ἡ διδακτόν. ἐπεὶ Θουκυδίδης αὖ δύο υἱεῖς ἔϑρεψε, Μελησίαν καὶ Στέφανον, ὑπὲῤ ὧν σὺ οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν, ἅπερ ὑπὲρ τῶν Περικλέους υἱῶν" τούτων γὰρ δὴ καὶ σὺ οἶσϑα τόν γ᾽ ἕτερον μέχρι γλήρως βιοῦντα, τὸν δ᾽ ἕτερον πόρρω πάνυ. καὶ μὴν καὶ τούτω ὁ πατὴρ ἐπαίδευσε τά τε ἄλλα εὖ καὶ ἐπάλαισαν κάλλι- στα ϑηναίων᾽ τὸν μὲν γὰρ Ξανϑίέᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ Ev- δώρῳ, οὗτοι δέ που ἐδόκουν κάλλιστα τῶν τότε παλαίειν. Ναί. Β Vl. Οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτος οὐκ ἄν ποτε, ol μὲν ἔδει

ΠΕΡῚ APETHZ.. 89

δαπανώμενον διδάσκειν, ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοὺς ἑαυτοῦ, οἱ δ᾽ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ἀγαϑοὺς ἄν- ὃρας ποιῆσαι, τοῦτο δὲ οὐκ ἂν ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν ἦν; Εἰκός γε. ᾿Αλλὰ γὰρ ἴδως ὁ Θουκυδίδης φαῦλος ἦν, καὶ οὐχὶ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι ᾿4ϑηναίων καὶ τῶν συμ-- μάχων; καὶ οἰκίας ἦν μεγάλης καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ πόλει καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστ᾽ εἴπερ ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξεῦρεν ἂν ὅστις αὐτοῦ ἔμελλε τοὺς υἱεῖς ἀγα-- C ϑοὺς ποιήσειν ἢ τῶν ἐπιχωρίων ἢ τῶν ξένων, εἰ αὐτὸς μὴ ἐσχόλαζε διὰ τὴν τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ éraiQs, μὴ οὐκ 1j διδακτὸν ἡ ἀρετή. OUx, ἴσως. ᾿4λλὰ δὴ εἰ μὴ διδακτόν ἐστιν, ἦρα φύσει φύονται οἱ ἀγαϑοί; καὶ τοῦτο τῇδέ πῃ σκοποῦντες ἴσως ἂν εὕροιμεν. φέρε γάρ’ εἰσὶν ἡμῖν φύσεις ἵππων ἀγαϑῶν:; Εἰσίν.

VIL Οὐκαῦν εἰσί τινες ἄνθρωποι τέχνην ἔχοντες, ἡ τὰς τῶν ἵππων τῶν ἀγαθῶν φύσεις γιγνώσκουσι, καὶ b χατὰ τὸ σῶμα πρὸς δρόμον καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν οἵτινές τε ϑυμοειδεῖς καὶ ἄϑυμοι; Ναί. Tg οὖν αὕτη ἡ τέχνη ἐστί; τί ὄνομα αὐτῇ; Ἱππική. OUxoUv καὶ περὶ τοὺς κύ- νας ὡσαύτως ἔστι τις τέχνη, ἡ τὰς ἀγαϑὰς καὶ τὰς κακὰς φύσεις τῶν κυνῶν διακρίνουσιν; Ἔστιν. Τίς αὕτη; H κυνηγετική. 4λλὰ μὴν καὶ περὶ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀρ-- γύριον εἰσὶν ἡμῖν δοχιμασταί, οἵτινες ὁρῶντες κρίνουσι 10 τε βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον; Eioív. Τίνας οὖν τούτους E καλεῖς ; ᾿Αργυρογνώμονας. Καὶ μὴν οἵ παιδοτρέβαι γι-- γνώσκουσι σκοπούμενοι τὰς φύσεις τὰς τῶν σωμάτων τῶν ἀνθρώπων, ὁποῖαέ τὲ χρησταὶ καὶ ὁποῖαι μὴ πρὸς ἑκάστους τῶν πόνων, καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ νέων, ὅσα μέλλει τῶν σωμάτων ἄξια λόγον ἔσεσϑαι καὶ ἐν οἷς ἐλπίς ἐστι πολλὴ τὰ ἔργα, ὅσα σώματος ἔχεται, εὖ ἀπεργάσασϑαι. Ἔστι ταῦτα.

90 ΠΕΡῚ APETH2.

VIIL Πύτερον οὖν σπουδαιότερόν ἐστι ταῖς πόλεσιν ἵπποι καὶ κύνες ἀγαϑοὶ καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα, ἢ ἄνδρες 319 ἀγαϑοί; “ἄνδρες ἀγαϑοαί. Τί οὖν; οἴει ἄν, εἴπερ ἦσαν φύ- G&g ἀγαϑαὶ πρὸς ἀρετὴν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν πᾶντα με-- μηχανῆσϑαι τοὺς ἀνθρώπους ὥστε διαγιγνώσκειν αὐ-- τάς; Eixog γε. Ἔχεις οὖν τινὰ εἰπεῖν τέχνην, ἥτις ἐστὶν ἐπὶ ταῖς φύσεσι ταῖς τῶν ἀνδρῶν τῶν ἀγαϑῶν ἀπο- δεδειγμένη, ὥστε δύνασϑαι αὐτὰς κρίνειν; Οὐκ ἔχω. Καὶ μὲν δὴ πλείστου ἂν ἦν ἀξία καὶ of ἔχοντες αὐτήν οὗτοι γὰρ ἂν ἡμῖν ἀπέφαινον τῶν νέων τοὺς μέλλοντας ἀγα-- B ϑοὺς ἔσεσϑαι ἔτι παῖδας ὄντας, ovg ἂν ἡμεῖς παραλαβόν-- τες ἐφυλάττομεν ἐν ἀκροπόλει δημοσίᾳ, ὥσπερ τὸ ἀργύ-- ριον, καὶ μᾶλλον τι, ἵνα μή τι φλαῦρον ἡμῖν πάϑοιεν μήτε ἐν μάχῃ μήτε ἐν ἄλλῳ μηδενὶ κινδύνῳ, ἀλλ᾽ ἀπέ- X5LVTO τῇ πόλει σωτῆρές τε καὶ εὐεργέται, ἐπειδή γε εἰς τὴν ἡλικίαν ἀφίκοντο. ἀλλὰ γὰρ κινδυνεύει οὔτε φύσει . οὔτε μαϑήσει ἡ ἀρετὴ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεσϑαι. Πῶς οὖν ἄν, ὦ Σώκρατές, σοι δοκοῦσι γίγνεσθαι, εἰ μήτε C φύσει μήτε μαϑήσει γίγνονται; τίν᾽ ἄλλον τρόπον γί- γνοιντ᾽ ἂν oí ἀγαϑοί;.

ΙΧ, Οἶμαι μὲν οὐκ ἂν ῥαδίως αὐτὸ δηλωϑῆναι, το-- πάξω μέντοι ϑεῖον τι μάλιστα εἶναι τὸ κτῆμα καὶ γίγνε-- 09a, τοὺς ἀγαϑοὺς ὥσπερ οἱ ϑεῖοι τῶν μάντεων καὶ οἵ χρησμολόγοι. οὗτοι γὰρ οὔτε φύσει τοιοῦτοι γίγνονται οὔτε τέχνῃ, ἀλλ᾽ ἔπιπνοι ἐκ τῶν ϑεῶν γιγνόμενοι τοιοῦ-- τοί εἰσιν" οὕτω δὲ καὶ οἵ ἄνδρες οἱ ἀγαϑοὶ λέγουσι ταῖς πόλεσιν ἑκάστοτε τὰ ἀποβησόμενα καὶ τὰ μέλλοντα ἔσε--

D σϑαι ἐκ θεοῦ ἐπιπνοίας πολὺ μᾶλλον καὶ ἐναργέστερον ἢ oí χρησμῳδοί. λέγουσι δέ zov καὶ αἱ γυναῖκες ὅτι ϑεῖος ἀνὴρ οὗτός ἐστι" καὶ “ακεδαιμόνιοι ὅταν τινὰ μεγαλο- πρεπῶς ἐπαινῶσι, ϑεῖον ἄνδρα φασὶν εἷναι. πολλαχοῦ δὲ

ΠΕΡῚ APETH2. 91

xal Ὅμηρος τῷ αὐτῷ τούτῳ καταχρῆται καὶ οἵ ἄλλοι ποιη- ταί. καὶ ὅταν βούληται 860g εὖ πρᾶξαι πόλιν, ἄνδρας ἀγαϑοὺς ἐνεποίησεν" ὅταν δὲ μέλλῃ κακῶς πράξειν πό- λις, ἐξεῖλε τοὺς ἄνδρας τοὺς ἀγαϑοὺς ἐκ ταύτης τῆς πό- λεῶς ὁ ϑεός᾽ οὕτως ἔοικεν οὔτε διδακτὸν εἶναι οὔτε φύσει ἀρετή, ἀλλὰ ϑείᾳ μοίρα παραγίγνεται κτωμένοις.

J ΜΗΜΟΔΌΚΟΣ

[ἢ περὶ τοῦ συμβουλεύεσϑαι.] δι.

Ill. p. .

380 I. Σὺ μὲν δὴ κελεύεις ue, zinuodoxe, EvuflovAsveuv ὑμῖν περὶ ὧν ἂν ξυνέρχησϑε βουλευσόμενοι" ἐμοὶ δὲ σκο-- πεῖσϑαι ἐπέρχεται, τί ποτε δύναται ἡ ξύνοδος ὑμῶν καὶ ἡ τῶν οἰομένων ξυμβουλεύειν ὑμῖν προϑυμία καὶ ἡ ψῆφος, ἣν φέρειν ἕκαστος ὑμῶν διανοεῖται. τοῦτο μὲν γάρ, εἰ μὴ ἔστιν ὀρϑῶς καὶ ἐμπείρως ξυμβουλεύειν περὶ ὧν ξυνέρ-- χεσϑὲε βουλευσόμενοι, πῶς οὐ γελοῖόν ἐστι ξυνέρχεσθαι

B βουλευσομένους περὶ ὦν ξυμβουλεύειν οὐκ ἔστιν 099 ὥς: τοῦτο δέ, εἰ μέν ἐστιν ὀρθῶς ξυμβουλεύειν καὶ ἐμπείρως περὶ τῶν τοιούτων, ἐπιστήμη δ᾽ ἀφ᾽ ἧς ἔστιν ὀρθῶς ξυμ-- βουλεύειν περὶ τούτων μηδεμία ἐστί, πῶς οὐκ ἄτοπον; εἰ δέ τις ἐπιστήμη, ἀφ᾽ ἧς ἔστι τὰ τοιαῦτα ὀρθῶς ξυμβου-- λεύειν, οὐκ ἀνάγκη καὶ ἐπισταμένους εἶναί τινας ξυμβου-- λεύειν ὀρϑῶς περὶ τῶν τοιούτων; ὄντων δὲ τινων ἐπι-- σταμένων ξυμβουλεύειν περὶ ὧν ξυνέρχεσϑε βουλευσόμε--

C voL, οὐκ ἀνάγκη ἐστὶ καὶ ὑμᾶς ἥτοι ἐπίστασθαι περὶ τού-- vov ξυμβουλεύειν ἢ μὴ ἐπίστασϑαι; ἢ τοὺς μὲν ἐπίστα-- σϑαι ὑμῶν, τοὺς δὲ μὴ ἐπίστασθαι; εἰ μὲν οὖν ἐπίστασϑε πάντες, τί δεῖ ἔτε ὑμᾶς συνέρχεσθαι βουλευσομένους; ξυμβουλεύειν γὰρ ἱκανὸς ἕκαστος ὑμῶν᾽ εἰ δ᾽ αὖ πάντες μὴ ἐπέστασϑε, πῶς ἂν δύναισϑε βουλεύεσϑαι; ἡ τί ὑμῖν προὔργου τῆς ξυνόδου ταύτης εἴη ἂν μὴ δυναμένων γε βουλεύεσϑαι; εἰ δὲ οἵ μὲν ἐπίστανται, οἵ δὲ οὐκ ἐπιστά--

Ὁ μενοί εἰσιν ὑμῶν, οὗτοι δὲ ξυμβουλῆς δέονται, εἰ ἄρα δυ-- νατόν ἐστι ξυμβουλεύειν ἔμφρονα ἄνδρα τοῖς ἀπείροις,

4HMOZA4OKO Z2. 93

ἱκανὸς δή πού ἐστι καὶ εἷς ξυμβουλεῦσαι [roig ἐπισταμέ- νοις] ὑμῖν. ἢ οὐ ταὐτὰ οἱ ἐπιστάμενοι ξυμβουλεύουσι πάντες; ὥστ᾽ ἀκούσαντας ὑμᾶς τούτου ἀπαλλάττεσϑαι προσήκει. νῦν δ᾽ οὐ ποιεῖτε τοῦτο, ἀλλὰ βούλεσϑε πολ- λῶν ξυμβουλευόντων ἀκούξιν. οὐ γὰρ ὑπολαμβάνετε si- δέναι τοὺς ἐπιχειροῦντας ὑμῖν ξυμβουλεύειν περὶ ὧν ξυμ-- βουλεύουσιν. εἰ γὰρ ὑπελαμβάνετε εἰδέναι τοὺς ξυμβου- λεύοντας ὑμῖν, ἑνὸς μόνου ἀκούσασιν ἐξήρκει ἂν ὑμῖν. τὸ οὖν ξυνέρχεσϑαι ἀκουσομένους μὴ εἰδότων, ὡς προὔργου τὶ ποιοῦντας, πῶς οὐκ ἄτοπόν ἐστι; καὶ περὶ μὲν τῆς ξυν-- ὅδον ὑμῶν ἀπορῶ ταύτῃ.

IL. Περὶ δὲ τῆς τῶν οἰομένων ὑμῖν ξυμβουλεύειν προϑυμίας ἐκεῖνο ἄπορον. εἰ μὲν γὰρ μὴ ταὐτὰ ξυμβου- λεύουσι περὶ τῶν αὐτῶν ξυμβουλεύοντες, πῶς ἂν πάντες καλῶς ξυμβουλεύοιεν, μὴ ξυμβουλεύοντες ἃ ξυμβουλεύει ὑ ὀρϑῶς ξυμβουλεύων; ἢ πῶς οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη ἡ προ- ϑυμία τῶν προϑυμουμένων ξυμβουλεύειν περὶ ὧν ἀπεί- ρῶς ἔχουσιν; οὐ γὰρ δὴ ἔμπειροι ὄντες προαιρήσονται ξυμβουλεύειν μὴ ὀρθῶς. εἰ δ᾽ αὖ ταὐτὰ ξυμβουλεύουσι, τί δεῖ πάντας αὐτοὺς ξυμβουλεύειν; εἷς γὰρ αὐτῶν τὰ αὐτὰ ξυμβουλεύων ἱκανὸς ἔσται. τὸ οὖν τοιαῦτα προϑυ- μεῖσϑαι, ἃ οὐδὲν προὔργου ἂν γένοιτο, πῶς οὐ γελοῖον; οὔτε οὖν ἡ τῶν ἀπείρων προϑυμία οὐκ ἂν ἄτοπος εἴη, τοι- αὐτὴ γε οὖσα, οὔτε οἵ ἔμφρονες ἂν τοιαῦτα προϑυμη- ϑεῖεν, εὐδότες ὅτι καὶ εἷς τις αὐτῶν τὸ αὐτὸ πράξει, ξυμ-- βουλεύων γε ὡς προσήκει. ὥστε πῶς οὐ γελοία ἐστὶν ἡ προϑυμέα τῶν οἰομένων ὑμῖν ξυμβουλεύειν, οὐ δύναμαι εὑρεῖν.

II. Τὸ δὲ περὶ τῆς ψήφου ἧς φέρεεν διανοεῖσϑε, τί δύναται, ἀπορῶ μάλιστα. πότερον γὰρ τοὺς εἰδότας ξυμ-- βουλεύειν κρινεῖτε; ἀλλ᾽ οὐ πλείονες ἑνὸς ξυμβουλεύ-- σουσιν, οὐδὲ ἄλλως καὶ ἄλλως περὶ τοῦ αὐτοῦ" ὥστε περὶ

381

e

D

E

382

94 4HMOA0KO0Z.

τούτων μὲν τὴν ψῆφον φέρειν ὑμᾶς ov δεήσει. ἀλλὰ τοὺς ἀπείρους καὶ ὡς μὴ δεῖ ξυμβουλεύοντας κρινεῖτε; ἢ τοῖς τοιούτοις ὡς μαινομένοις οὐκ ἐπιτρέπειν ξυμβουλεύεεν προσήκει; εἰ δὲ μήτε τοὺς ἐμπείρους μήτε τοὺς ἀπείρους κρινεῖτε, τέναρ κρινεῖτε ἀρχήν; τί δὲ δεῖ πάντως ἄλλους ξυμβουλεύειν ὑμῖν, εἴπερ κρίνειν τὰ τοιαῦτα ἱκανοί ἐστε ; 3 εἰ δ᾽ αὖ μή ἐστε ἱκανοί, τέ καὶ δύνανται ὑμῖν αἱ ψῆφοι; 7] πῶς οὐ γελοῖόν ἐστι ξυνέρχεσϑαι μὲν ὑμᾶς ξυμβουλευσο-- μένους, ὡς δεομένους ξυμβουλίας καὶ οὐχ ἱκανοὺς ὄντας αὐτούς, ξυνελϑόντας δὲ οἴεσθαι δεῖν ψηφίξεσϑαι ὡς κρίέ- νειν ἱκανοὺς ὄντας; οὐ γὰρ δὴ καϑ' ἕνα μὲν ὄντες οὐκ οἴδατε, ξυνελθόντες δὲ φρόνιμοι γίγνεσϑε᾽ οὐδ᾽ αὖ ἰδίᾳ μὲν ἀπορεῖτε, ἐλθόντες δὲ εἰς τὸ αὐτὸ οὐκέτι ἀπορεῖτε, ἀλλ᾽ ἱκανοὶ γίγνεσϑε ξυνορᾷν ποῖα πρακτέα ἐστὶν ὑμῖν, καὶ ταῦτα παρ᾽ οὐδενὸς μαϑόντες οὐδ᾽ αὐτοὶ εὑρόντες, ὅ ἐστι δεινότατον ἁπάντων. οὐ γὰρ δὴ μὴ δυνάμενοί γε Evy— ορᾶν, ἃ πρακτέον ἐστί, κρίνειν ἱκανοὶ ἔσεσϑε τὸν ὀρθῶς ξυμβουλεύοντα περὶ τούτων ὑμῖν᾽ οὐδ᾽ αὖ τοῦτό γε ἐρεῖ εἷς ὧν ὁ ξυμβουλεύων ὑμῖν οὗτος, ὑμᾶς διδάξειν ἃ πρα-- κτέον ὑμῖν ἐστί, καὶ κρινεῖν τοὺς κακῶς καὶ μὴ ξυμβου-- λεύοντας ὑμῖν, οὕτως ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ καὶ ὄντας τοσού-- τους. τοῦτο δὲ ἐκείνου οὐδὲν ἧττον ἂν φανείη δεινὸν ὄν.

IV. Εἰ δὲ μήϑ᾽ ἡ ξύνοδος μήϑ᾽ ὁ ξυμβουλεύων ὑμῖν ἱκανοὺς κρίνειν ποιεῖ ὑμᾶς, τίς χρεία τῶν ψήφων ἐστὶν ὑμῖν; ἢ πῶς οὐκ ἐναντιοῦται ἡ ξύνοδος ὑμῶν ταῖς ψήφοις καὶ at ψῆφοι τῇ τῶν ξυμβουλευόντων ὑμῖν προϑυμίᾳ; ἡ μὲν γὰρ ξύνοδος ἐστιν ὑμῶν ὡς οὐχίκανῶν ἀλλὰ ξυμβου-- λῶν δεομένων, αἱ δὲ ψῆφοι φέρονται ὡς ov ξυμβούλων δεομένων ἀλλὰ καὶ κρίνειν καὶ ξυμβουλεύειν δυναμένων" καὶ ἡ μὲν προϑυμία τῶν ξυμβουλευόντων ὑμῖν ὡς εἰδό-- τῶν ἐστίν, αἱ δὲ παρ᾽ ὑμῶν ψῆφοι ὡς οὐκ εἰδότων τῶν. ξυμβουλευόντων φέρονται. καὶ εἴ τις ὑμᾶς ἔροιτο τοὺς

4HMOA40KO03. 95

ψηφισαμένους καὶ τὸν ξυμβουλεύσαντα ὑμῖν, περὶ ὧν ἂν ψηφίσησϑε, πότερον ἴστε ὅ τι ἔσται οὐ ἕνεκα πραντειν διανοεῖσϑε ἃ ἐψηφίσασϑε, οὐκ οἴομαι ἂν φῆσαι ὑμᾶς. τέ δ᾽, εἰ γένοιτο, οὗ ἕνεκα πράττειν διανοεῖσϑε, ἴστε ὅτι ξυν- οίσει τοῦτο ὑμῖν; οὐδὲ τοῦτο ἂν φῇσαι οἴομαι ὑμᾶς οὐδὲ τὸν ξυμβουλεύοντα ὑμῖν. τῶν ἀνθρώπων δὲ τίνα ὑπο- λαμβάνετε εἰδέναι τι τούτων; εἴ τις προσέροιτο ὑμᾶς. οὐδὲ τοῦτο ξυγχωρεῖν ἂν οἴομαι ὑμᾶς. ὅταν οὖν περί τε ὦν ξυμβουλεύετε ἡ τοιαῦτα οἷα ὑμῖν μὴ δῆλα εἶναι, οἵ τε ψηφιξόμεδνοι καὶ οἵ ξυμβουλεύοντες ἄπειροι ὦσιν, εἰκότως καὶ ὑμεῖς φήσετε ξυμπέπτειν ἀπιστεῖν καὶ μεταμέλεσϑαι πολλάκις αὐτοῖς καὶ περὶ ὧν ἂν ξυμβουλεύσωνται καὶ περὶ ὧν ἂν ψηφίσωνται" τοῖς ἀγαϑοῖς δὲ τοιαῦτα ξυμβαί- νειν οὐ προσήκει. ἴσασι γὰρ καὶ περὶ ὧν ξυμβουλεύουσιν, ὑποῖα τ᾽ ἐστί, καὶ τοῖς πεισϑεῦσιν αὐτοῖς ὅτι βεβαίως ὑπάρχει ὧν ἕνεκα ξυμβουλεύουσι, καὶ ὅτι οὔτε αὐτοῖς οὔτε τοῖς πεισϑεῖσιν αὐτοῖς πώποτε μεταμελήσει" περὶ τοι-- οὕτων οὖν ἔγωγε τοὺς νοῦν ἔχοντας ξυμβουλεύειν ἀξιοῦν ὑπελάμβανον, ἀλλ᾽ οὐ περὶ ὧν σὺ κελεύεις μὲ ξυμβου- λεύειν. ἀπὸ μὲν γὰρ τῆς ἐκείνων ξυμβουλίας τὸ τέλος sv- τυχία, ἀπὸ δὲ τῆς τούτων φλναρίας ἀτυχία ἐστίν.

V. Παρεγενόμην δ᾽ ἀνθρώπῳ τινὶ νουϑετοῦντι éxv- τοῦ ἑταῖρον, διότι ἐπίστευε τῷ κατηγοροῦντι οὐκ ἀκούσας τοῦ ἀπολογουμένου, ἀλλὰ μόνου τοῦ κατηγοροῦντος. ἔλε- γεν οὖν ὡς δεινὸν πρᾶγμα ποιοῖ καταγιγνώσκων τοῦ ἀν-- ϑρώπου,. οὔτε αὐτὸς παραγενόμενος οὔτε τῶν φίλων ἀκούσας παραγενομένων, οἷς εἰκὸς ἦν αὐτὸν λέγουσιν πι-- στεύειν, οὐδ᾽ αὖ ἀμφοτέρων ἀκούσας οὕτω προπετῶς ἐπί- στευσε τῷ κατηγοροῦντι" δίκαιον δὲ εἶναι καὶ τοῦ ἀπολο--

C

n

E

888

90 A4HMOAZ20KO07.

yovu ἕνου ἀκοῦσαι πρὸ τοῦ ἐπαινεῖν ἢ μέμφεσϑαι, ὥσπερ καὶ τοῦ κατηγοροῦντος. πῶς γὰρ ἄν τις ἢ δίκην καλῶς δικάσαι ἢ ἀνθρώπους κατὰ τρόπον κρῖναι, δύναιτο, μὴ ἀμ- φοτέρων τῶν ἀντιδίκων ἀκούσας; τοὺς γὰρ λόγους παρα-

Β βαλλομένους, ὥσπερ τὴν πορφύραν καὶ τὸ χρυσίον, ἄμει-- νον κρίνεσθαι. ἢ τίνος ἕνεκεν ἢ χρόνον ἀμφοτέροις δίδο- σϑαι τοῖς ἀντιδίκοις, ἢ ὀμνύειν τοὺς δικαστὰς ἀκροάσα-- σϑαι ὁμοίως ἀμφοτέρων, δἰ μὴ ὑπελάμβανεν ὁ νομοϑέτης τὰς δίκας δικαιότερον ἂν καὶ βέλτιον κρίνεσθαι ὑπὸ τῶν δικαστῶν; σὺ δέ μοι δοκεῖς οὐδὲ τοῦτο τὸ ὑπὸ τῶν πολ-- λῶν λεγόμενον ἀκηκοέναι. τὸ ποῖον; ἔφη.

C μηδὲ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦϑον ἀκούσῃς. καί τοι οὐκ ἂν οὕτω τοῦτο περιεφέρετο, εἰ μὴ καλῶς ἐλέ- ysto καὶ ὡς προσήκει. ξυμβουλεύω οὖν σοι, ἔφη, τοῦ λοι-- ποῦ μὴ προπετῶς οὕτως τοὺς ἀνθρώπους μήτε μέμφεσϑαι μήτ᾽ ἐπαινεῖν.

VI. Ὁ οὖν ἕτερος ἄτοπον ἔφη ἑαυτῷ καταφαίνεσϑαι, εἰ ἕνα μὲν γνῶναι λέγοντα, πότερον ἀληϑεύει ἢ ψεύδεται, οὐ δυνατόν, δυο δὲ λέγοντας γνῶναι δυνατὸν ἔσται" καὶ

D παρὰ μὲν τοῦ ἀληϑὴ λέγοντος μαϑεῖν οὐ δυνατόν, ὑπὸ τούτου δ᾽ αὐτοῦ καὶ ἄλλου ψευδομένου διδαχϑῆναι ταῦτα οἷόν vs* καὶ εἰ ὁ μὲν εἷς ὀρθῶς καὶ ἀληϑῆ λέγων ἐμφανί- σαι ἃ λέγει οὐ δυνήσεται, δύο δέ, ὧν ὁ ἕτερος ψεύσεται καὶ οὐκ ὀρθῶς ἐρεῖ, δυνήσονται ἐμφανέδαι τοῦτο, ὃ ὁ λέ- γῶν ὀρϑῶς ἐμφανίσαι οὐχ οἷος τ᾽ ἦν. ἀπορῶ δ᾽, ἔφη, κά-- κεῖνο, πῶς ποτὲ ἐμφαίνουσι. πότερον γὰρ σιωπῶντες ἢ

E λέγοντες; εἰ μὲν γὰρ σιωπῶντες ἐμφανιοῦσιν, οὐδετέρου ἂν δέοι, μή ví ye ἀμφοτέρων, ἀκούειν δἰ δὲ λέγοντες ἀμ-- φότεροι ἐμφανιοῦσιν, ἀμφότεροι δὲ κατ᾽ οὐδένα τρόπον λέγουσιν — ἐν μέρει γὰρ λέγειν ἑκάτερον ἀξιοῦσι -- πῶς ἀμφοτέρους ἐμφανίσαι & ἅμα οἷόν τε; εἰ γὰρ ἐμφαίνουσιι (ua ἀμφότεροι, καὶ ἐροῦσι τότε ἅμα᾽ τοῦτο δ᾽ οὐκ ἐῶσιν"

AHMOAOKOZ. 97

ὥστε λοιπόν, εἴπερ λέγοντες ἐμφαίνουσιν, ἕκάτερος εἰπὼν

ἐμφανιεῖ" καὶ ὁπότε γε ἐρεῖ ἑκάτερος, τότε καὶ ἐμφανιεῖ

ἑκάτερος αὐτῶν. ὥστ᾽ ἐρεῖ ὁ μὲν πρότερος, ὁ δ᾽ ὕστερος, καὶ ἐμφανιεῖ ὁ μὲν πρότερος, ὁ δ᾽ ὕστερος" καί τοι εἴπερ ταὐτὸ ἐν μέρει ἐμφανιοῦσιν ἑκάτεροι, τί δεῖ ἔτι τοῦ ὑστέ- ρου ἀκούειν; ὑπὸ γὰρ τοῦ πρότερον εἰπόντος ἤδη φανε- ρὸν ἔσται. ἐκεῖνο δ᾽, ἔφη, εἴπερ ἀμφότεροι ἐμφανιοῦσι, πῶς οὐ καὶ ó ἕτερος αὐτῶν ἐμφανιεῖ; ὧν γὰρ ὁ ἕτερος οὐκ ἐμφανιεῖ; οὗτοι ἀμφότεροι πῶς ἂν ἐμφανίσαι δύναιντο; εἰ δ᾽ ἑκάτερος ἐμφανιεῖ, δῆλον ὅτι ἐρεῖ πρότερος καὶ ἐμφα-- νιεῖ πρότερος" ὥστ᾽ ἐκείνου μόνου ἀκούσαντα γνῶναι πῶς ἐστὶν οὐχ οἷόν τε; ἐγὼ γοῦν ἀκούων αὐτῶν ἠπόρουν καὶ κρίνειν οὐχ οἷός τ᾽ ἦν" οἵ μὲν γὰρ ἄλλοι ἔφασαν οἵ παρ- ὄντες τὸν πρῶτον λέγειν ἀληϑῆ. ἡ οὖν τι ἔχεις ξυμβα- λέσϑαι μοι περὶ τούτων, πότερόν ἐστιν ἑνὸς λέγοντος γνῶναι τί λέγει, ἢ προσδεῖται τοῦ ἀντεροῦντος, εἰ μέλλει τις γνώσεσϑαι πότερον ὀρϑῶς λέγει; ἢ οὐκ ἀναγκαῖον ἐστιν ἀμφοτέρων ἀκούειν, ἢ πῶς νομίζεις;

VIL Πρώην τις ἐνεκάλει ἀνθρώπων τινί, ὅτι αὐτῷ ἀργύριον χρῆσαι οὐκ ἠϑέλησεν οὐδὲ πιστεῦσαι" κἀκεῖνος μέν, à ἐνεκάλει, ἀπελογεῖτο" ἄλλος δέ τις τῶν παρόντων ἠρώτησε τὸν ἐγκαλοῦντα, πότερον ὁ μὲν μὴ πιστεύσας αὐτῷ μηδὲ χρήσας ἥμαρτε" σὺ δ᾽, ἔφη, οὐ πείσας σοι χρῆ-- σαι οὐχ ἡμάρτηκας; ὁ δέ, Τί yao ἥμαρτον; εἶπε. Πότερος δ᾽, ἔφη, σοὶ δοκεῖ ἁμαρτάνειν; ὁ ἀποτυχὼν ὧν ἤϑελεν ἢ ὁ μή; Ὁ ἀποτυχών, εἶπεν. Οὐκοῦν, εἶπε, σὺ μὲν ἀπέτυχες, χρήσασϑαι ἐθέλων; ὁ δέ σοι μὴ προέσϑαι, οὐκ ἀπέτυχε τούτου; Ναί, εἶπεν" ἀλλ᾽ ἐγὼ τέ ἥμαρτον, καὶ εἰ μὴ ἐκεῖ-- νός μοι ἔδωκεν; Ὅτι el piv ἐδέου αὐτοῦ, ἔφη, ὧν οὐκ

ἐχρῆν, πῶς οὐκ οἴει ἁμαρτάνειν: ς ἐκεῖνος ó$ ὃ μὴ προέμενος PrATOo VJ.

384

B

C

Ὦ

E:

98 4HMOAOKO 2.

ὀρϑῶς ἔπραξεν. εἰ δὲ dv χρῆν ἐδέου αὐτοῦ, ἀποτυχὼν τούτου πῶς οὐχ ἥμαρτες ἐξ ἀνάγκης ; Ἴσως, εἶπεν. ἀλλ᾽ ἐκεῖνος πῶς οὐχ ἥμαρτεν, ὃ μὴ πιστεύσας μοι; 4ρ᾽ οὖν, ἔφη, εἰ προσωμίλησας αὐτῷ ὡς προσήκει, οὐκ ἂν ἥμαρτες οὐδέν; Οὐ γὰρ δή. Νῦν ἄρα οὐχ ὡς προσήκει αὐτῷ προς-- ὠμίλησας. Φαίνομαι, εἶπεν. Εἰ οὖν ὡς μὴ προσήκει ὁμι- λοῦντός Gov μὴ ἐπείσϑη, πῶς ἂν δικαίως ἐγκαλοίης ἐκεί-- νῷ; Οὐκ ἔχω εἰπεῖν. Οὐδὲ ὅτι τοῖς κακῶς χρωμένοις ov προσεχτέον ἐστίν, ἔχεις εἰπεῖν; Καὶ μάλ᾽, ἔφη, τοῦτό γε. ᾿4λλ᾽ οὖν οὐχ o ὡς οὐ προσήκει ὁμιλοῦντες, ἔφη, κακῶς χρῆσϑαί Go, δοκοῦσιν; Ἔμοιγε, ἔφη. Τί οὖν ἥμαρτεν, εἴ σοι μὴ προσέσχε κακῶς χρωμένῳ; Οὐδὲν φαίνεται, εἶπεν. Τί οὖν ποτὲ οἱ ἄνϑρωποι, ἔφη, τοιαῦτα ἐγκαλοῦσι πρὸς ἀλλήλους, καὶ τοῖς μὲν μὴ πεισϑεῖσιν αὐτοῖς, ὅτι οὐκ ἐπεί- σϑησαν, μέμφονται, αὑτοῖς δέ, ὅτι οὐκ ἔπεισαν, οὐδ᾽ ὅτι- οὖν ἐγκαλοῦσιν; καὶ ἄλλος τις παρών, Ὅταν τε γάρ τις, ἔφη, εὖ χρήσηταέτῳ καὶ βοηϑήσῃ, εἶτα ἀξιῶν αὐτῷ ὁμοίως χρήδσασϑαι μὴ τυγχάνῃ τούτου, πῶς οὐκ εἰκότως μέμφοιτ᾽ ἂν ὁ τοιοῦτος; Οὐκοῦν, ἔφη, ὃν ἀξιοῖ ὁμοίως αὐτῷ χρῆ-- σϑαι, ἤτοι δυνατός ἐστι χρῆσϑαι αὐτῷ καλῶς ἢ οὐ δυνα-- τός; καὶ εἰ μὲν μὴ δυνατός ἐστι, πῶς ἂν καλῶς ἀξιοίη, ἀξιῶν αὐτὸν ὃ οὐ δυνατός ἐστιν; εἰ δὲ δυνατός ἐστι, πῶς τοιοῦτον ἄνϑρωπον οὐκ ἔπεισεν; ἢ πῶς τοιαῦτα λέγοντες

p καλῶς λέγουσιν; ᾿Αλλὰ νὴ Δί᾽, ἔφη, τοῦτο δεῖ ἐγκαλεῖν,

ὅπως οὗτός τε τοῦ λοιποῦ βέλτιον χρῆται αὐτῷ, καὶ οἵ ἄλλοι φίλοι, ἀκούσαντες αὐτοῦ ἐγκαλοῦντος. Βέλτιον δὲ χρήσεσθαι, ἔφη, οἴει τινὰς ἀκούοντας ὀρθῶς λέγοντος καὶ

ἀξιοῦντος ἢ ἁμαρτάνοντος; Ὀρϑῶς λέγοντος, ἔφη. Ὁ δέ

ys οὐκ, ὀρθῶς ἀξιοῦν ἐδόκει σοι; Ναί, ἔφη. Πῶς οὖν ἀκούοντες τοιαῦτα ἐγκαλοῦντος βέλτιον χρήσονται; Οὐ-

€ δαμῶς, ἔφη. Τοῦ οὖν ἕνεκα τοιαῦτά τις ἐγκαλεῖ; Mvev-

θεῖν ἔφη οὐκ ἂν δύνασϑαι.

ΔΉῊΗΜΟΔΟΚΧΟΣ. | 99

VIII. ᾿ἀνϑρώπου τις κατηγόρει εὐήϑειαν, ὅτι ταχέως καὶ τοῖς τυχοῦσιν ἀνθρώποις λέγουσι πιστεύοι. πολίταις μὲν γὰρ καὶ οἰκείοις λέγουσι πιστεύειν εἰκός ἐστι" τοιού-- τοις δ᾽ ἀνθρώποις, οὗς οὔτε εἶδεν οὔτε ἤχουσε πρότερον αὐτῶν, πιστεύειν, καὶ ταῦτα οὐχ ἀγνοοῦντα ὅτι οἱ πλεῖ- στοι τῶν ἀνθρώπων εἰσὶν ἀλαξόνες καὶ πονηροί, ἡλιϑιό-- τητος σημεῖον οὐ σμικρὸν εἶναι. καὶ τῶν παρόντων τις ἔφη, Ἐγὼ δὲ ᾧμην σὲ τὸν ταχὺ καὶ τοῦ τυχόντος ἂν αἰσϑα- νόμενον πολλοῦ νομέξειν ἄξιον εἶναι μᾶλλον ἢ τὸν βρα-- δέως. Καὶ γὰρ νομίξω, εἶπεν ἐκεῖνος. Τί ovv, ἔφη, ἐγκα-- λεῖς, εἶ ταχὺ καὶ τοῖς τυχοῦσι πιστεύει τἀληϑῆ λέγουσιν, ᾿4λλ᾽ οὐ τοῦτο ἐγκαλῶ, εἶπεν, ἀλλ᾽ ὅτι πιστεύει ταχέως ψευδῆ λέγουσιν. Εἰ δ᾽ ἐν πλείονι χρόνῳ καὶ οὐ τοῖς τυ- χοῦσιν ἐπίστευε καὶ ἠπατᾶτο, οὐκ ἂν ἐνεκάλεσας αὐτῷ μᾶλ- λον; Ἕγωγ᾽ ἄν, εἶπεν. ρα διότι γε βραδέως καὶ οὐ τοῖς τυχοῦσιν ἐπίστευεν; Ma Δί". εἶπεν. Οὐ γὰρ οἶμαί γ᾽, ἔφη, διὰ τοῦτ᾽ ἐγκαλεῖν ἀνθρώπῳ ἄξιον εἶναι ὑπολαμβάνεις, ἀλλὰ διότι πιστεύει λέγουσιν ἄπιστα. Ἔγωγ᾽. εἶπεν. Πό- τερον οὖν, ἔφη, διὰ μὲν τὸ βραδέως καὶ μὴ τοῖς τυχοῦσιν πιστεύειν οὐκ οἴει ἄξιον εἶναι ἐγκαλεῖν αὐτῷ, διὰ δὲ τὸ ταχέως καὶ τοῖς τυχοῦσι πιστεύειν ἄξιον; Ovx ἔγωγ᾽, εἶπεν. Τί οὖν, ἔφη, ἐγκαλεῖς αὐτῷ; Ὅτι ἁμαρτάνει, πρὸ τοῦ σκέψασϑαι ταχέως πιστεύων τοῖς τυχοῦσιν. AAA. εἰ βραδέως ἐπίστευσε πρὸ τοῦ σκέψασϑαι, οὐκ ἂν ἡμάρτα-- νεν; Ma Zt, εἶπεν, ἀλλὰ καὶ οὕτως ἡμάρτανεν ἂν οὐδὲν ἥττον. ἀλλ᾽ οὐ τοῖς τυχοῦσιν οἶμαι δεῖν πιστεύειν. Εἰ δὲ μὴ πιστεύειν τοῖς τυχοῦσιν, ἔφη, οἴει δεῖν, ἀλλὰ τοῖς ἀγνῶσι πῶς προσήκει ταχέως πιστεύειν; ἀλλὰ πρότερον οἴει δεῖν σκέψασϑαι εἰ ἀληϑὴ λέγουσιν. "Eyay , εἶπεν. Ἐπεὶ οἰκείων καὶ συνήϑων, ἔφη, ὄντων οὐ δεῖ σκοπεῖ- σϑαι, εἰ λέγουσιν ἀληϑῆ. Ἐγὼ μὲν φαίην ἄν, εἶπεν. Ἴσως

γὰρ καὶ τούτων τινές, ἔφη, λέγουσιν ἄπιστα. Καὶ μάλα, 1

D

E

386

100 ΔΉΜΟΔΟΚΟΣ.

B εἶπεν. Τί οὖν μάλλον, ἔφη, τοῖς οἰκείοις καὶ συνήϑεσιν εἰκὸς πιστεύειν ἡ τοῖς τυχοῦσιν ἐστίν; Οὐκ ἔχω, ἔφη, εἰ- πεῖν. Τί δ᾽; εἰ μᾶλλον τοῖς οἰκείοις πιστεύειν δεῖ 7] τοῖς τυχοῦσιν, οὐ καὶ πιστοὺς αὐτοὺς δεῖ νομέξειν μᾶλλον 7) τοὺς τυχόντας ; Πῶς γὰρ οὔκ; ἔφη. Ἐὰν οὖν τοῖς uiv οὐ- κεῖοι ὦσι, τοῖς δ᾽ ἀγνῶτες, πῶς οὐ δεήσει τοὺς αὐτοὺς μᾶλλον αὐτῶν πιστοὺς νομίξειν; οὐ γὰρ ὁμοίως πιστοὺς αὐτοὺς δεῖ νομίξειν τοὺς οἰκείους καὶ τοὺς ἀγνῶτας, ὡς

€ φής. Οὐκ ἀρέσκει μοι, εἷπεν. Ὁμοίως δ᾽, ἔφη, καὶ τὰ λε-- γόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν οἵ μὲν πιστεύουσιν, οἵ δ᾽ οὐ πιστὰ ἡγή--: σονται, καὶ οὐδέτεροι ἁμαρτήδονται αὐτῶν. Ἄτοπον καὶ τοῦτ᾽, εἶπεν. Ἔπειτα, ἔφη, εἰ ταὐτὰ λέγουσιν οἵ οἰκεῖοι καὶ οἵ τυχόντες, πῶς οὐχ ὁμοίως τὰ λεγόμενα πιστὰ εἴη ἂν ἢ ἄπιστα; ᾿ἀνάγκη, εἶπεν. Οὐκοῦν καὶ τοῖς λέγουσιν αὐτὰ ὁμοίως πιστευτέον λέγουσιν αὐτά; Πιϑανόν, εἶπεν. ταῦτ

Ὁ οὖν λεγόντων αὐτῶν ἠπόρουν, τίσι ποτὲ δεῖ πιστεύειν καὶ τίσιν οὔ, καὶ πότερον τοῖς πιστοῖς καὶ τοῖς εἰδόσι περὶ ὧι λέγουσιν ἢ τοῖς οἰκείοις καὶ τοῖς γνωρίμοις. περὶ τούτωι οὖν πῶς σὺ νομίζεις;

Σ ΤΣ ΎΦΟΣ [ἢ περὶ τοῦ βουλεύεσϑαι.]

T4 TOT AIAAOTOT.IIPO ZQILA ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΣΙΣΥ͂ΦΟΣ.

St. III.p. Ι. Ἡμεῖς δὲ xol χϑές o5 πολὺν χρόνον ἀνεμείναμεν, 887

ὦ Σίσυφε, ἐπὶ τῇ Σερατονέκου ἐπιδείξει, ὅπως ἂν ξυνη - κροῶ ἡμῖν ἀνδρὸς σοφοῦ, πολλά τε καὶ καλὰ ἐπιδεικνυμέ-- vov πράγματα καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ καὶ ἐπεὶ σὲ οὐκέτι ὠόμεϑα παρέσεσθαι, αὐτοὶ ἤδη ἠχροώμεϑα τἀνδρός.

Zl. Ναὶ μὰ. vov za: ἀσχολία γάρ μοί τις ἐγένετο ἀναγκαιοτέρα, ὥστε μὲ παραμελῆσαι αὐτῆς. ol γὰρ ἄρ- χοντες ἡμῶν ἐβουλεύοντο χϑές " ξυμβουλεύειν οὖν αὑτοῖς B ἠνάγκαξόν μι. ἡμῖν δὲ τοῖς Φαρσαλίέοις καὶ νόμος ἐστὶ τοῖς ἄρχουσι πείϑεσϑαι, ἂν κελεύῳσι ξυμβουλεύειν τινὰ ἡμῶν αὐτοῖς.

ΣΩ. ᾿4λλὰ καλὸν τό τε τῷ νόμῳ πείθεσθαι, τό τε ὑπὸ τῶν πολιτῶν δεδοξάσϑαι εὔβουλον elvat, ὥσπερ καὶ σὺ δεδόξασαι εὔβουλος εἶναι εἷς τῶν Φαρσαλίων. ἀτάρ, ὦ Σίσυφε, ἐγὼ γὰρ οὕπω περὶ τοῦ εὖ βουλεύεσϑαι τοὺς λόγους ἂν δυναίμην ποιήσασθαι πρὸς σέ, ἡγούμενος καὶ σχολῆς εἶναι πολλῆς καὶ λόγου μακροῦ, ἀλλὰ περὶ αὐτοῦ C τοῦ βουλεύεσϑαι πρῶτον, 0 τι ἔστιν, ἐγχειρήσαιμ᾽ ἂν δια-- λεχϑῆναί σοι. ἀφ᾽ οὖν ὄχοις ἄν μοι εἰπεῖν αὐτὸ τὸ βου- λεύεσϑαι ὅ ví zov. ἔστι; μή μοι ἢ τὸ εὖ ἢ κακῶς ἢ τὸ ἄλ-

102 ΣΙΣΥΦΟΣ.

Aeg πως, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον τὸ βουλεύεσϑαι, ὁποῖόν "τε ἐστίν. ἢ καὶ πάνυ ῥαδίως, αὐτός ys οὕτως εὔβουλος àv; ἀλλὰ μὴ ἐμὴ περιεργία qj καὶ τὸ ἐρωτῇσαί σε περὶ τούτου ;

ΣΙ. Ἦ σοι γὰρ ἄγνωστόν ἐστιν Ó τι τὸ βουλεύεσθαε ἐστίν;

D ZI. Ἔμοιγε, ὦ Σίσυφε, εἴ γέτι ἄλλο ἐστὶν ἢ ὅπερ τὸ μὴ ἐπιστάμενόν τινα περὶ ὧν ἂν δέῃ τι πράττειν, διαμαν-- τευόμενον καὶ σχεδιάξοντα λέγειν 0 τι ἂν τύχῃ, εἰκάξοντα καὶ κατὰ ταὐτὰ αὑτῷ, ὥσπερ καὶ οἵ ἀρτιάξοντες τῶν ἀν- ϑρώπων, οὐδὲν ἐπιστάμενοι δή που περὶ τῶν ἀρτίων τε καὶ περιττῶν, ὧν ἂν ἐν ταῖς χερσὶ ταῖς αὑτῶν ἔχωσιν,

388 ὕμως ἐπιτυγχάνουσι λέγοντες περὶ τῶν αὐτῶν τἀληϑή. πολλάκις μὲν οὖν τοιοῦτόν τι καὶ τὸ βουλεύεσϑαί ἐστιν, οἷον μηδὲν ἐπιστάμενον περὶ ὧν ἂν βουλδυηταί τις, ἀπὸ τύχης εἰπόντα ἐπιτυγχάνειν τἀληθῆ. εἰ μὲν οὖν τοιοῦτόν ἐστι, γιγνώσκω δὴ οἷον τὸ βουλϑύοσϑαι ἐστέν" εἰ μέντοι γε μὴ τοιοῦτόν ἐστιν, οὐκ ἄν πω ἐπισταίμην αὐτό.

ΣΙ. Οὐ τοίνυν τοιοῦτόν dtu οἷόνπερ μὴ ὀκίστα-- σϑαι κομιδῇ μηδέν, ἀλλ᾽ οἷον τὸ μὲν εἰδέναι τι τοῦ πράγ- ματος ἤδη, τὸ δὲ μηδέπω ἐπέστασϑαι.

Β Il. ΣΩ. ἦρα τοιόνδε τι λέγεις τὸ βουλεύεσθαι πρὸς τοῦ Διός; ὥσπερ γὰρ ἂν καὶ αὐτὸς ὑπομαντεύεσϑαί μοι δοκῶ τὴν διώνοιάν σου περὶ τοῦ εὖ βουλεύεσϑαι" οἷον τὸ ξητεῖν τὰ βέλτιστα ἐξευρεῖν τινὰ ἑαυτῷ διαπράξασϑαι, μηδέπω δὲ ἐπίστασθαι σαφῶς, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐν νοήσει τινὶ εἶναι τοῦτο. [οὐχ] οὕτω πῶς λέγεις;

ΣΙ Ἔγωγε.

ΣΩ,. Ζητοῦσι δ᾽ οἵ ἄνϑοωποι πότερον ἃ ἂν ἐπκιστῶν- ται τῶν πραγμάτων, ἢ καὶ ἃ ἂν μὴ ἐπιστώνται;

c ZI. ἀμφότερα.

Zi. "Mg' οὖν καὶ τοῦϑ᾽ οὕτω πως λέγεις, τὸ ξητεῖν ἀμφότερα τοὺς ἀνθρώπους, ἃ ἄν τε ἐπιστῶνται καὶ ἃ ἂν

"omi rm

ΣΙΣΥΦΟΣ. 103

μὴ ἐπιστῶνται, ὅμοιον ὥσπερ εἴ τις Καλλίστρατον γιγνώ- ὅκοι μέν, ὅστις ὁ Καλλίστρατος, μὴ μέντοι ἐπίσταιτο ὅπου εἴη ἐξευρεῖν, οὐχ ὅστις εἴη ὁ Καλλίστρατος. ἀρ᾽ οὕτω πως λέγεις τὸ ζητεῖν εἶναι ἀμφότερα;

ΣΙ. Ἔγωγε.

2:9. Οὐκοῦν ἐκεῖνο μὲν οὐκ ἂν ξητοίη, τὸν Καλλί- στρατον εἰδέναι, 0 γε εἰδώς;

ΣΙ. Οὐ yag.

Z9. Ὅπου δέ γε εἴη, ξητοίη ἂν αὐτόν;

ΣῚ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Z9. Οὐκοῦν οὐδὲ τοῦτο ἐξήτει, ὅπου ἦν ἐξευρεῖν αὐτόν, εἰ ἤδει, ἀλλ᾽ ἐξεῦρεν ἂν εὐθέως;

ZI. Na.

ΣΩ. Ovx ἄρα ταῦτά ys δὴ ζητοῦσιν, ἄττ᾽ ἂν ém- στῶνται οἵ ἄνϑρωποι, ἀλλὰ ἃ ἂν μὴ ἐπιστῶνται, ὡς ξοικεν. |

TII. Εἰ δέ σοι οὗτος ὁ λόγος ἐριστικὸς εἶναι δοκεῖ, ὦ Σίσυφε, καὶ μὴ τοῦ πράγματος ἕνεκα λέγεσθαι, ἀλλ᾽ αὐὖ-- τοῦ τοῦ διαλέγεσϑαι μόνον, σκόπει δὲ καὶ ὧδε, ἐὰν δοκῇ σοι οὕτως ἔχειν, ὥσπερ καὶ νῦν λέγεται. ἄρα γὰρ οὐκ ἐν τῇ γεωμετρίᾳ οἶσϑα τοῦτο γιγνόμενον" ἀγνοουμένην τὴν διάμετρον τοῖς γϑωμέτραις, οὐκ εἰ διάμετρός ἐστιν ἢ μή, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ξητεῖται τοῦτο ὑπ᾽ αὐτῶν εὑρεϑῆναι, ἀλλ᾽ ὁπόση τίς ἐστι μέτρῳ πρὸς τὰς πλευρὰς τῶν χωρίων ὧν ἂν διατέμνῃ; do! οὐ τοῦτό ἐστιν αὐτὸ τὸ ξητούμενον περὶ αὐτῆς;

ZI. Ἔμοιγε δοκεῖ.

ΣΩ. Ὅπερ καὶ ἀγνοεῖται" ἦ γάρ;

Zl. Πάνυ γε.

ΣΩ.. Τί δαί; ὃ τοῦ κύβου διπλασιασμὸς οὐχ οἶσϑ᾽ ὅτι ξητεῖται τοῖς γεωμέτραις ὁπόδος τίς ἐστιν εὑρεϑῆναι

)

104 ΣΙΣΎΥΦΟΣ.

λόγῳ; αὐτὸς δὲ ο κύβος οὐ ξητεῖται αὐτοῖς εἰ κύβος ἐστὶν ἢ μή, ἀλλ᾽ ἐπίστανται τοῦτό γε" ἦ γάρ;

ZI. Ναί.

389 Z9. Οὐκοῦν καὶ περὶ τοῦ ἀέρος ᾿ἀναξαγόραν τε καὶ Ἐμπεδοκλέα καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς μεταρσιολέσχας ἅπαν-- τας οἶσϑα ἑητοῦντας, πότερον ἄπειρός ἐστιν 7] πέρας ἔχων :

ZI. Ναί.

2. AM οὐκ ἐκεῖνο, εἰ à ἀήρ ἐστιν ἡ γάρ;

ΣΙ. Οὐ δῆτα.

Z9. Συγχωρήσαις ἂν οὖν μοι καὶ κατὰ τῶν ἄλλων πάντων οὕτως ἔχειν ἤδη, μηδὲν μηδενὶ εἶναι ξητεῖν τῶν ἀνθρώπων, ὧν ἂν ἐπίστηταί τις. ἀλλὰ μᾶλλον ὧν ἂν μὴ ἐπίστηται;

ΣΙ. Ἔγωγε.

Β IV. ze. Οὐκοῦν xai τὸ βουλεύεσϑαι τοῦτο ἐδόκεε ἡμῖν εἶναι αὐτό, τὸ ξητεῖν τὰ βέλτιστά τινὰ ἐξευρεῖν περὶ ὧν ἂν δέοιτο διαπραάττεσϑαὶ αὐτῷ; -

ZI. Naí.

Z9. To δὲ ζητεῖν γε ὅπερ τὸ βουλεύεσϑαι ἦν στερὲ τῶν πραγμάτων" ἦ γάρ; ;

ΣΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

ΣΙ. Οὐκοῦν σκεπτέον ἡ ἡμῖν ἐστὶ νῦν ἤδη, τέ ἐστιν ἐμποδὼν τοῖς ζητοῦσι περὶ ὧν ἂν τὴν ξήτησιν ποιῶνται εἰς τὸ ἐξευρεῖν.

ΣΙ. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Zi, "49! οὖν ἄλλο τι φαίημεν dv αὐτοῖρ ἐμποδὼν

C εἶναι 7] τὴν ἀνεπιστημοσύνην;

ZI. Σκοπῶμεν νὴ Δέα.

EQ. Ὑπερφυῶς μὲν οὖν, τὸ λεγόμενόν γε πάντα κάλων ἐξιέντες καὶ πᾶσαν φωνὴν ἀφιέντες. ἄϑρει δὲ δὴ μετ᾽ ἐμοῦ τόδε" dod γε νομίζεις οἷον τέ τι εἶναι ἀνθρώπῳ

'

ΣΙΣΥΦΟΣ. 105

περὶ μουσικῆς βουλεύεσϑαι μή [τε] ἐπισταμένῳ περὶ μου-- σικῆς μηδέν, ὅπως ἢ κιϑαριστέον εἴη αὐτῷ ἢ ἄλλο τι τῶν κατὰ μουσικὴν ποιητέον;

ZI. Οὐκ ἔγωγε.

Zi... Τί δαὶ περὶ στρατηγίας ἢ κυβερνητικῆς; τὸν μὴ ἐπιστάμενον μηδέτερα τούτων οἴει ἔχειν ἄν τι βουλεύε-- Ὁ ὅϑαι περὶ τούτων τοῦ ἑτέρου, τι ποιητέον εἴη αὐτῷ, ὕπως ἢ στρατηγητέον ῇ κυβερνητέον ἐκείνῳ αὐτῷ τῷ μὴ ἐπισταμένῳ μήτε, στρατηγεῖν μήτε κυβερνᾷν; ;

ΣΙ. Ovyj-

Z9. Ἦ καὶ περὶ τ τῶν ἄλλων οὖν ἁπάντων οὕτως ἀξιοῖς ἔχειν, περὶ ὧν ἂν μὴ. ἐπίστηταί τις, μὴ εἰδέναι μηδὲ βουλεύεσθαί πω δυνατὸν τῷ μὴ ἐπισταμένῳ περὶ αὐτῶν; .

ΣΙ. Ἔχγωγε.. | V. ΣΩ. '4Mà ἐητεῖν περὶ ὦν ἄν vig μὴ ἐπιστήμων vi ἡγάρ:. .

ΣΙ. Πάνυ μὲν οὖν.

Z9. Τὸ μὲν αὐτὸ ἄρα οὐκ ἂν ἔτι sb τὸ ξητεῖν τῷ E βουλεύεσϑαι. ᾿

ZI. Πῶς δή:.

2:0. Ὅτι τὸ μὲν ξητεῖν ἐστὶ δή που ἐπὶ τούτοις » οἷς ἃ ἂν

μὴ ἐπέστηταί tug, τὸ δὲ βουλϑύεσϑαι οὔὐχι οἷόν τ᾽ εἶναι δοκεῖ περὶ ταῦτα. ἀνδρώπῳ, περὶ ἃ ἄν τις μὴ ἐπιστήμων qj ἢ οὐχ οὕτως ἐλέχϑη;

ΣΙ. IHavvys. —

Z9. Οὐκοῦν ὑμεῖς χϑὲς ἐξητεῦτε τὰ βέλτιστα ἐξευ-- θεῖν τῇ πόλει, οὐκ. ἠπίστασϑε δὲ αὐτά. εἰ γὰρ ἤἠπίστασϑε, οὐκ ἂν ἔτι δή που ἐξητεῖτε αὐτά, ὥσπερ οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ὧν ἂν ἐπιστώμεϑα ξητοῦμεν. ἡ ydo; |

ΣΙ. Οὐ γὰρ ovv.

106 ΣΙΣΥΦΟΣ.

Z9. Πότερον οὖν σοι δοκεῖ χρῆναι, ὦ Σίσυφε, àv μὴ ἐπίστηταί τις, ξητεῖν 7] μανϑάνειν;

ΣΙ. Μανϑάνειν ἔμοιγε νὴ Zia.

390 AO. Ὀρϑῶς γέ σοὶ δοκεῖ. ἀλλ᾽ ded με καὶ διὰ τοῦτό σοι δοκεῖ χρῆναι μανθάνειν μᾶλλον ἢ ξητεῖν, διότι ϑᾶττον ἂν καὶ δᾶον ἐξεύροι τις, εἰ παρὰ τῶν ἐπισταμένων μανϑά- VOL, ἢ εἰ αὐτὸς ὁ μὴ εἰδὼς ξητοίη, 1) δι᾿ ἄλλο τι;

ΣΙ. Οὐκ, ἀλλὰ διὰ τοῦτο.

ZzQ. Τί οὖν οὐκ ἀμελήσαντες χθὲς ὑμεῖς τοῦ βου- λεύεσϑαι περὶ ὦν ἂν μὴ ἐπίσταισϑε. καὶ τοῦ ξητεῖν τὰ βέλτιστα διαπράττεσϑαι ἐν τῇ πόλει. ἐμανϑάνετε παρὰ

8 τῶν ἐπισταμένων τινός, ὅπως ἂν ἐδύνασθε τὰ βέλτιστα διαπράττεσϑαι τῇ πόλει; ἀλλ᾽ ἐδοπεῖτέ μοι τὴν ἡμέραν ὅλην τὴν χϑὲς αὐτοσχεδιάξοντες καὶ διαμαντευόμενοε καϑῆσϑαι περὶ ὧν οὐκ ἠπίστασϑε, ἀμελήσανεες μανϑά-- νειν, οἵ τε ἄρχοντος τῆς πόλεως καὶ σὺ μετὰ τούτων.

VI. Ἴσως δ᾽ ἂν φαίης ταῦτα ἐμοί τὲ εἶναι πεπαιγμένα πρὸς σέ, τοῦ διαλεχϑῆναι μόνον εἵνεκα, Go( t5 οὐκ ἐσπου-

€ ϑασμένως ἀποδεδεῖχϑαι᾽ ἀλλὰ τοῦτό γε πρὸς “τ ιός, ὦ Σί-- συφε, σκόπει νῦν σπουδῇ εἰ δοϑείη τὸ βουλεύσασθαί τι εἶναι, καὶ μὴ ὥσπερ νῦν οὐδὲν ἐξευρίδκεται ἄλλο ὃν ἢ ὅπερ ἐπιστήμη ve xal εἰχασία καὶ σχεδιασμός, ὀνόματι δεμνοτέρῳ μόνον κεχρημένον τούτῳ, ἄλλῳ δ᾽ οὐδενέ" ἄρ᾽ ἂν olst avro διδυδγκεῖν τι ἑτέρους ἑτέρων πρὸρ τὸ οὖ βουλεύεσϑαί τε καὶ “εὐβούλους εἶναι, ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις ἁπάσαις διαφέρουσιν ἕτεροι ἑτέρων,

D τέκτονες τεκτόνων fet got τὸ ἰατρῶν οὐλησαί. τε αὐλητῶν of τε. ἄλλοι δημιουργοὶ ἅ ἅπαντες, αὐτοί τα αὑτῶν διαφέ- θουσιν" ὥσπερ καὶ οὗτοι οἵ ἐν ταύταις ταῖς τέχναις, ἡ οὕτω καὶ ἐν τῷ βουλεύεσθαι ois ἄν τι διενεγκεῖν ἑτέρους ἑτέρων;

ZI. "Eyoys.

ΣΙΣΥΦΟΣ. 107

EQ. Εἰπὸ δή μοι" ovy ἅπωντες οἵ τε εὖ βουλευύμε-- νοι καὶ οἵ κακῶς περὶ μελλόντων τινῶν ἔσεσϑαι βου-- λεύονται:;

ZI. Πανυ γε.

Z3. "4λλο vt οὖν ἢ τὰ μέλλοντα οὔπω ἔστιν,

ZI. Οὐ γὰρ ϑή.

Z9. Ei γὰρ eb, ovx ἂν ἔτι δή που μέλλοι ἔσεσθαι, E ἀλλ᾽ εἴη ἂν ἤδη" ἡ γάρ;

ZI. Noi

Z9. Οὐκοῦν εἰ μήπω ἔστιν, οὕτως οὐδὲ γέγονε τὰ μὴ ὄντα;

ΣΙ. Οὐ yaQ.

Z9. Οὐκοῦν δὲ μήπω μηδὲ γέγονεν, οὔπω οὐδὲ φύ- σιν ἔχει οὐδεμίαν αὐτῶν;

Zi. Οὐ γὰρ οὗν.

ΣΏ. "Αλλο τι οὖν ἢ οἵ τε εὖ βουλευόμενοι καὶ οἱ xa- κῶς ἅπαντες βουλεύονται περὲ πραγμάτων οὔτε ὄντων οὔτε γεγενημένων οὔτε φύσιν οὐδεμίαν ἐχόντων, ὅταν περὶ τῶν μελλόντων βουλεύωνται;

ZI. Φαίνονταί γε.

VIL 2:9. Ζοκεῖ οὖν δοι δυνατὸν εἶναι τοῦ μὴ ὄντος τυχεῖν τινὶ ἢ εὖ 7] κακῶς;

ZI. Πῶς τοῦτο λέγεις ;

ΣΙ. Ἐγώ δοι φράσω, 0 γε βούλομαι εἰπεῖν. σκόπει

γάρ. πῶς ἂν τοξοτῶν πολλῶν διαγνοίης τόν va χρηστὸν 391

καὶ τὸν πονηρὸν ὅστις εἴη αὐτῶν; ἢ τοῦτο μὲν οὐ χαλεπὸν εἰδέναι; ἴσως γὰρ ἂν κελεύοις αὐτοὺς ἐπὶ σκοποῦ τινὸς τοξεύειν. ἡ γάρ;

ΣῚ. Ihivv μὲν οὖν.

ze. Οὐκοῦν καὶ τὸν πλειστάκις βάλλοντα! τοῦ σκο- ποῦ κατ᾽ ὀρϑὸν κρίνοις ἂν νικᾶν;

ΣΙ. Ἔγωγε.

108 ΣΙΣΥΦΟΣ.

ΣΦ. Ei δὲ σκοπὸς μηδεὶς εἴη κείμενος αὐτοῖς τοῦ τοξεύειν, ἀλλ᾽ ἕκαστος βάλλοι ὅπως. βούλοιτο, πῶς ἂν διαγνοίης τὸν εὖ ἢ κακῶς τοξεύοντα αὐτῶν;

Β ΣΙ. Οὐδαμῶς.

ze. Οὐκοῦν καὶ τοὺς βουλευομένους ἢ 3) εὖ 5 κακῶς, εἰ μὴ ἐπίσταιντο περὶ Ovov βουλεύοιντο, ἀπορήδειας ἂν διαγνῶναι; |

ZI. Ἔγωγε.

ΣΙ. Οὐκοῦν εἰ περὶ μελλόντων πραγμάτων BovAsv- ονται of βουλευόμενοι, περὶ τῶν οὐκ ὄντων βουλεύονται:

ΣΙ. Πάνυ γε. |

Z9. Οὐκοῦν τοῦ ys μὴ ὄντος οὐχ οἷόν τ᾽ οὐδενὶ τυ- χεῖν ἐστί, πῶς γὰρ ἄν τίς co, δοκεῖ τοῦ μὴ ὄντος Óvva-

C σϑαι τυχεῖν ; mE Zl. Οὐδαμῶς. ΣΩ. Οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐκ ἔστι τοῦ μὴ ὄντος τυγχάνειν . οἷόν τε, οὐδεὶς ἂν ἔτι περὶ τῶν μὴ ὄντων βουλευόμενος τυγχάνοι᾽ τὰ γὰρ μέλλοντα τῶν οὐκ ὄντων ἐστίν ἡ γάρ:

ZI. Ἔμοιγε δοκεῖ.

Z2. Οὐκοῦν οὐδ᾽ ὁ μὴ τυγχάνων τῶν μελλόντων οὐδεὶς ἂν οὔτ᾽ εὔβουλος οὔτε κακόβουλος εἴη ἀνθρώ- zov ἔει.

. ΣΙ. Οὐ φαίνεται.

Z9. Οὐδέ γε εὐβουλότερος οὐδὲ κακοβουλύτερος

Ὁ ξτερος ἑτέρου εἶναι, & μὴ καὶ ἐπιτυχέστερος καὶ «& ἀποτυχέ- όστερος εἴη τοῦ μὴ ὄντορ; ;

ZI. Οὐγὰρ οὗν.

ΣΩ. Πρὸς τί οὖν ποτὲ ἀποβλέποντες ἄνϑρωποι πρᾶγ- μα ἀποκαλοῦσιν ἀνθρώπους εὐβούλους τε καὶ κακοβού-- λοὺς eivai τινας; ἀρά ye ἄξιόν ἐστι καὶ αὖϑίς ποτε σπερὲ αὐτοῦ ἐνθυμηϑῆναι, à Σίσυφε;

enm -

AAKYADON [ἢ περὶ μεταμορφώσεως.]

T4 TOT AIAAOT'OT ΠΡΟΣΩΠΑᾺ XAIPEDQN, ΣΩΚΡΑΤΗΣ.

L Τίς ἡ φωνὴ προσέβαλεν ἡμῖν, ὦ Σώκρατες, πόρ- ρῶϑεν ἀπὸ τῶν αἰγιαλῶν καὶ τῆς ἄκρας ἐκείνης; ὡς ἡδεῖα ταῖς ἀκοαῖς τί ποτ᾽ ἄρ᾽ ἐστὶ τὸ φϑεγγόμενον ξῶον; ; ἄφωνα ya δὴ τά γε καϑ' ᾿ὕδατος διαιτώμενα. .

21. Θαλαττία τις, ὦ Χαιρεφῶν, ὄρνις, ἀλκυὼν ὀνο-- μαξομένη, πολύϑρηνος καὶ πολύδακρυς, περὶ ἧς δὴ πα- λαιὸς ἀνθρώποις μεμύϑευται λόγος φασὶ γυναῖκα ποτε οὖσαν Αἰόλου τοῦ Ἕλληνος ϑυγατέρα κουρίδιον ἄνδρα τὸν αὐτῆς τεϑνεῶτα ϑρηνεῖν πόϑῳ φιλίας, Κήὔκα τὸν Τραχίνιον τὸν Ἑωσφόρου τοῦ ἀστέρος, καλοῦ πατρὸς κα-- λὸν υἱόν" εἶτα δὴ πτερωϑεῖσαν διά τινα δαιμονίαν Bov- λησιν εἰς ὄρνιϑος τρόπον περιπέτεσϑαι τὰ πελάγη ξητοῦ-- σαν ἐκεῖνον, ἐπειδὴ πλαξομένη γῆν πέρι πᾶσαν οὐχ οἵα τ᾽ ἦν εὑρεῖν.

II. X AIP. 'AAxvov τοῦτ᾽ ἔστιν, ὃ σὺ φής; οὐ πώποτε πρόσϑεν ἠκηκόειν τῆς φωνῆς, ἀλλά μοι ξένη τις τῷ ὄντι προσέπεσε: γοώδη γοῦν ὡς ἀληϑῶς τὸν ἦχον ἀφίησι τὸ (Gov. πηλίκον δέ τι καὶ ἔστιν, ὦ Σώκρατες;

ΣΩ. Οὐ μέγα" μεγάλην μέντοι διὰ τὴν φιλανδρίαν εἴληφε παρὰ ϑεῶν τιμήν ἐπὶ γὰρ τῇ τούτων νξοντείᾳ : καὶ τὰς ἀλκυόνων προσαγορευομένας ἡμέρας ὃ κόσμος ἄγει κατὰ χειμῶνα μέσον διαφερούσας ταῖς εὐδίαις, ὧν ἐστὶ

110 ΔΑΛΚΥ Ν.

καὶ ἡ τήμερον παντὸς μᾶλλον. οὐχ ὁρᾶς, ὡς αἴϑρια μὲν τὰ ἄνωϑεν, ἀκύμαντον δὲ καὶ γαλήνιον ἅπαν τὸ πέλαγος, ὅμοιον ὡς εἰπεῖν κατόπτρῳ;

XAIP. Aéysig ὀρθῶς φαίνεται γὰρ ἀλκυονὶς ἡ τή-- μερον ὑπάρχειν ἡμέρα, καὶ χϑὲς δὲ τοιαύτη τις ἦν. ἀλλὰ πρὸς ϑεῶν, πῶς ποτὲ χρὴ πεισϑῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς, ὦ Σώ- κρατες, ὡς ἐξ ὀρνίϑων γυναῖκές ποτε ἐγένοντο ἢ ὄρνυϑες ἐκ γυναικῶν; παντὸς γὰρ μᾶλλον ἀδύνατον φαίνεται πᾶν τὸ τοιοῦτον.

Ill. ΣΩ. Ὦ φίλε Χαιρεφῶν, ἐοίκαμεν ἡμεῖς τῶν δυ- νατῶν τε καὶ ἀδυνάτων ἀμβλυωποί τινες εἶναι κριταὶ παντελῶς" δοκιμάξομεν γὰρ δὴ κατὰ δύναμιν ἀνθρωπίνην ἄγνωστον οὖσαν καὶ ἄπιστον καὶ ἀόρατον' πολλὰ οὖν φαί- νεται ἡμῖν καὶ τῶν εὐπόρων ἄπορα καὶ τῶν ἐφιχτῶν

᾿ἀνέφικτα, συχνὰ μὲν καὶ dv ἀπειρίαν, συχνὰ δὲ καὶ διὰ

νηπιότητα φρενῶν. τῷ ὄντι γὰρ νήπιος ἔοικεν εἶναι πᾶς ἄνϑρωπος, καὶ ὁ πάνυ γέρων, ἐπεί τοι μικρὸς πάνυ καὶ νεογιλλὸς ὁ τοῦ βίου χρόνος πρὸς τὸν πάντα αἰῶνα. τί δ᾽ ἄν, ὦ ᾽γαϑέ, οἱ ἀγνοοῦντες τὰς τῶν ϑεῶν καὶ δαιμονίων δυνάμεις ἢ τὰς τῆς ὅλης φύσεως ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν, πότερον δυνατὸν 1j ἀδύνατόν τι τῶν τοιούτων; ἑώρας, Χαιρεφῶν. τρίτην ἡμέραν ὅσος ἦν ὁ χειμών καὶ ἐνθυμηϑέντι γάρ τῷ δέος ἐπέλϑοι καὶ τὰς ἀστραπὰς ἐκείνας καὶ βροντὰς ἀνέμων τε ἐξαίσια μεγέϑη᾽ ὑπέλαβεν ἄν τις τὴν οἰκουμέ-- γην ἅπασαν καὶ δὴ συμπεσεῖσϑαι.

IV. Μετὰ μικρὸν δὲ ϑαυμαστήτις κατάστασις εὐδίας ἐγένετο καὶ διέμεινεν αὕτη γε ἕως τοῦ νῦν" πότερον

ki / , 7 ,

οὖν οἴει usitóv τε xol ἐργωδέστερον εἶναι, τοιαύτην ei ϑρίαν ἐξ ἐκείνης τῆς ἀνυποστάτου λαίλαπος καὶ ταραχῆς μεταϑεῖναι καὶ εἰς γαλήνην ἀγαγεῖν τὸν ἅπαντα κόσμον. Ἢ M * » , ^ ἢ γυναικὸς εἶδος μεταπλασϑὲν εἰς ὀρνιϑὸς τινος ποιῆσαι; τὸ μὲν γὰρ τοιοῦτον καὶ τὰ παιδάρια τὰ παρ᾽ ἡμῖν τὸ

A AKT N. 111

πλάττειν ἐπιστάμενα, πηλὸν ἢ κηρὸν ὅταν λάβῃ, ῥαδίως ἐκ τοῦ αὐτοῦ πολλάκις ὄγκου μετασχηματίζει πολλὰς ἐδεῶν φύσεις, τῷ δαιμονίῳ δὲ μεγάλην καὶ οὐδὲ συμβλητὴν ὑπεροχὴν ἔχοντι πρὸς τὰς ἡμετέρας εὐχερῆ τυχὸν ἴσως ἅπαντα τὰ τοιαῦτα καὶ λίαν" ἐπεὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν πόσῳ τινὶ σαυτοῦ δοκεῖς εἶναι μείξω; φράσαις ἄν;

V. XAIP. Τίς δ᾽ ἀνθρώπων, ὦ Σώκρατες, νοῆσαι δύναιτ᾽ ἂν ἢ ὀνομάσαι τι τῶν τοιούτων ; οὐδὲ γὰρ εἰπεῖν ἐφικτόν.

Z9. Οὐκοῦν δὴ ϑεωροῦμεν καὶ ἀνθρώπων πρὸς ἀλλήλους συμβαλλομένων μεγάλας τινὰς ὑπεροχὰς ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖς ἀδυναμίαις ὑπαρχούσας; ἡ γὰρ τῶν ἀνδρῶν ἡλικία πρὸς τὰ νήπια παντελῶς βρέφη, τὰ πεμ-- πταῖα ἐκ γενετῆς ἢ δεκαταῖα, ϑαυμαστὴν ὅσην ἔχει τὴν διαφορὰν δυνάμξώς τε καὶ ἀδυναμίας ἐν πάσαις σχεδὸν ταῖς κατὰ τὸν βίον πράξεσι, καὶ ὅσα διὰ τῶν τεχνῶν τού- τῶν οὕτως πολυμηχάνων καὶ ὅσα διὰ τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς ἐργάξονται" ταῦτα γὰρ «olg νέοις, ὥσπερ εἶπον, παιδέοις οὐδ᾽ εἰς νοῦν ἐλϑεῖν δυνατὰ φαίνεται.

VI. Καὶ τῆς ἰσχύος δὲ τῆς ἑνὸς ἀνδρὸς τελείου τὸ μέγεϑος ἀμέτρητον ὅσην ἔχει τὴν ὑπεροχὴν πρὸς ἐκεῖνα" μυριάδας γὰρ τῶν τοιούτων εἷς ἀνὴρ πάνυ πολλὰς χειρώ- σαιτ᾽ ὧν ῥαδίως" ἡ γὰρ ἡλικία παντελῶς ἄπορος δήπου πάντων καὶ ἀμήχανος ἐξ ἀρχῆς παρακολουϑ εἴ τοῖς ἀνϑρώ- ποις κατὰ φύσιν. ὁπηνίκ᾽ οὖν ἄνθρωπος, ὡς ἔοικεν, ἀν-- ϑρώπου τοσοῦτον διαφέρει, τί νομίσομεν τὸν σύμπαντα οὐρανὸν πρὸς τὰς ἡμετέρας δυνάμεις φανῆναι αὖ τοῖς τὰ τοιαῦτα ϑεωρεῖν ἐφικνουμένοις ; πιϑανὸν οὖν ἴσως δόξει πολλοῖς, ὅσην ἔχει τὸ μέγεϑος τοῦ κόσμου τὴν ὑπερ-- υχὴν πρὸς τὸ Σωκράτους ἢ Χαιρεφῶντος εἶδος, τηλικοῦ- tov καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὴν φρόνησιν καὶ διά-- νοιαν ἀνὰ λόγον διαφέρειν τῆς περὶ ἡμᾶς διαϑέδεως.

112 AAKT$N.

VIL. Σοὶ μὲν οὖν xal ἐμοὶ καὶ ἄλλοις πολλοῖς τοιού-- τοις οὖσι πόλλ ἄττ᾽ ἀδύνατα τῶν ἑτέροις πάνυ ῥαδίων᾽ ἐπεὶ καὶ αὐλῆσαι τοῖς ἀναύλοις καὶ ἀναγνῶναι ἢ γράψαι τοῖς ἀγραμμάτοις γραμματικὸν τρόπον ἀδυνατώτερόν ἐστι, τέως ἂν ὦσιν ἀνεπιστήμονες, τοῦ ποιῆσαν γυναῖκας ἐξ ὀρνίϑων ἢ ὄρνιϑας ἐκ γυναικῶν. ἡ δὲ φύσις ἐν κηρίῳ σχεδὸν παραβάλλουσα ξῶον ἄπουν καὶ ἅπτερον, πόδας ὑποϑεῖσα καὶ πτερώδασα ποικιλίᾳ ve φαιδρύνασα πολλῇ καὶ καλῇ καὶ παντοδαπῇ χρωμάτων, μέλιτταν ἀπέδειξε σοφὴν ϑείου μέλιτος ἐργάτιν, ἔκ τε ὠὼν ἀφώνων καὶ ἀψύχων πολλὰ γένη πλάττει πτηνῶν τε καὶ πεξῶν καὶ ἐνύδρων ξώων, τέχναις, ὡς λόγος τινῶν, ἱεραῖς αἰθέρος μεγάλου προσχρωμένη.

VIII. Τὰς οὖν ἀϑανάτων δυνάμεις μεγάλας οὔσας ϑνητοὶ καὶ σμικροὶ παντελῶς ὄντες καὶ οὔτε τὰ μεγάλα δυνάμενοι καϑορᾶν οὔτ᾽ αὖ τὰ σμικρά, τὰ πλείω δ᾽ ἀπο- ροὔῦντες καὶ τῶν περὶ ἡμᾶς συμβαινόντων παϑῶν, οὐκ ἂν ἔχοιμεν εἰπεῖν βεβαίως ovv ἀλκυόνων πέρι οὔτ᾽ ἀηδόνων" κλέος δὲ μύϑων, οἷον παρέδοσαν πατέρες, τοιοῦτὸν καὶ παισὶν ἐμοῖς, ὦ ὄρνι ϑρήνων μελῳδέ, παραδώσω τῶν σῶν ὕμνων πέρι, καί σου τὸν εὐσεβῆ καὶ φίλανδρον ἔρωτα πολ- λάκις ὑμνήσω γυναιξὶ ταῖς ἐμαῖς Ξανϑίππῃ τε καὶ Μυρ- - toi, λέγων τά τὲ ἄλλα, πρὸς δὲ καὶ τιμῆς οἵας Ἔτυχες παρὰ ϑεῶν. ρα ys καὶ σὺ ποιήσεις τι τοιοῦτον, ὦ Χαιρεφῶν:

XAIP. Πρέπει γοῦν, ὦ Σώκρατες, καὶ τὰ ὑπὸ σου ῥηϑέντα διπλασίαν ἔχει τὴν παράκλησιν πρὸς γυναικῶν τε καὶ ἀνδρῶν ὁμιλίαν ——

ΣΩ. Οὐκοῦν ἀσπασαμένοις τὴν ἀλκυόνα προάγειν ἤδη πρὸς ἄστυ καιρὸς ἐκ τοῦ Φαληρικοῦ ;

XAIP. Πάνυ μὲν οὖν ποιῶμεν οὕτω.

EPYZIAX

[ἢ περὶ πλούτου.

T4 TOT A4I4A40T'OT ΠΡΟΣΩΠΑ͂

ΣΩΚΡΑΤΗΣ, EPTEIAZ, EPAZIZTPATOZ, ΚΡΙΤΊΑΣ.

St.

III.p.

I. ᾿Ετυγχάνομεν περιπατοῦντες iv τῇ στοᾷ τοῦ Διὸς τοῦ ἐλευϑερίου ἐγώ v5 καὶ Ἐρυξίας ὁ ZiteugueUg: εἶτα προς- ηλϑέτην ἡμῖν Κριτίας τε καὶ Ἐρασίστρατος ὁ Φαίακος τοῦ Ἐρασιστράτου ἀδελφιδοῦς. ἐτύγχανε δὲ τότε νεωστὶ παρ- ὧν ἀπὸ Σικελίας καὶ τῶν τόπων τούτων ὁ Ἐρασίστρα-- τος προσελϑὼν δ᾽ ἔφη, Χαῖρε, ὦ Σώκρατες. Καὶ σύ ye, ἦν δ᾽ ἐγώ: τί γάρ; καινόν τι ἀπὸ Σικελίας ἔχεις λέγειν ἡμῖν; Καὶ πάνυ" ἀλλὰ βούυλεσϑ᾽, ἔφη, πρῶτον καϑιξώ-- μεϑα; κέκμηκα γὰρ χϑὲς βαδίσας Μεγαρόϑεν. Πανυ γ᾽, εἰ δοκεῖ, Τί οὖν, ἔφη, βούλεσϑεπρῶτον ἀκούειν τῶν ἐκεῖ; πότερον περὶ αὐτῶν ἐκείνων, Ó τε πράττουσιν, 1] ὅπως πρὸς τὴν πόλιν ἔχουσι τὴν ἡμετέραν ; ἐκεῖνοι γὰρ ἐμοὶ δο-- κοῦσι πεπονϑέναι πρὸς ἡμᾶς οἷόνπερ οἵ σφῆκες. καὶ γὰρ τούτους ἐάν τις κατὰ σμικρὸν ἐρεϑίξων ὀργίσῃ, ἄμαχοι γίγνονται, ξως τις αὐτοὺς ἐπιθέμενος πανοικὶ ἐξέλῃ. ov- τως οὖν καὶ oí Συρακόσιοι, εἰ μή τις ἔργον ποιησάμε- νος σφόδρα μεγάλῳ στόλῳ ἥξει ἐκεῖσε, οὐκ ἔστιν ὅπως

ἐκείνη ἡ πόλις ἔσται ποτὲ ἡμῖν ὑποχειρία᾽ ὑπὸ δὲ τῶν Praro VI, 8

392

C

114 ἘΡΥΞΊΙΑ͂Σ.

σμικρῶν τούτων ἂν μᾶλλον ὀργίξζοιντο οὕτως, ὡς ἂν μά-- λιότα χαλεπώτατοι εἴησαν. πεπόμφασι δὲ καὶ νῦν ὡς ἡμᾶς

D πρέσβεις, ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, βουλόμενοί τι ἐξαπατῆσαι τὴν πόλιν.

Il. Μεταξὺ δὲ ἡμῶν διαλεγομένων ἐτυχέτην οἵ Συ-- ρακόσιοι πρέσβεις παριόντες. εἶπεν οὖν ὁ Ἐρασίστρατος, δείξας εἰς τὸν ἕνα τῶν πρέσβεων, Οὑτοσὶ μέντοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, πλουσιώτατός ἐστι τῶν Σικελιωτῶν καὶ Ἶτα-- λιωτῶν. πῶς δ᾽ οὐχί, ἔφη, € γε ὑπάρχει γῇ τε ἄφϑονος οὕτως, ὥστε εὐπορίαν εἶναι, εἴ τις βούλοιτο, πάνυ πολ-- λὴν γεωργεῖν; καὶ αὕτη μὲν τοιαύτη, ota οὐχ ἑτέρα ἄλλη ἔν γε τοῖς "Ἑλλησιν᾽ ἔτι δὲ τἄλλα τὰ εἰς πλοῦτον ἥκοντα ἅπαντα, ἀνδράποδα καὶ ἵπποι καὶ χρυσὸς καὶ ἄργυρος. ὁρῶν δ᾽ ἐγὼ αὐτὸν ἀναγόμενον, ὡς ἀδολεσχήσοντα περὶ

2393 τῆς οὐσίας τῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἠρόμην, Τί δαί, ὦ 'Ega- σίστρατε; ἀνὴρ ποῖόδς τις εἶναι δοκεῖ ἐν τῇ Σικελίᾳ; Ov- τος, ἔφη, Σικελιωτῶν καὶ Ἰταλιωτῶν καὶ δοκεῖ καὶ ἔστι πλέον πάντων πονηρότατος ἢ ὅσῳ πλουσιώτατος, οὕτως, ὥστ᾽ εἴ τινα βούλει Σικελιωτῶν ἐρωτᾶν, ὄντινα πονηρό-- τατον νομίζει εἶναι καὶ πλουσιώτατον, οὐδεὶς ἂν φήσειεν ἄλλον 1] τοῦτον.

HI. Οἰηϑεὶς δ᾽ αὐτὸν ἐγὼ οὐ περὶ σμικρῶν τὸν λόγον ᾿ ποιεῖσϑαι, ἀλλὰ περὶ τῶν μεγίστων δοκούντων εἶναι,

p ἀρετῆς τὸ πέρε καὶ πλούτου, ἠρόμην, πότερον ἂν φαίη πλουσιώτερον εἶναι ἄνϑρωπον, ὅτῳ ὃν τυγχάνει τάλαν-- τον ἀργυρίου, ἢ ὅτω ἀγρὸς ἄξιος δυοῖν ταλάντοιν. Οἶμαι μὲν ἐγώ, ἔφη, ὅτῳ ἀγρός. Οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, καὶ εἰ τυγχάνοι τῷ ἱμάτια ὄντα ἢ στρώ- ματα ἢ τάλλα ἔτι πλέονος ἄξια ἢ ὅσου τῷ ξένῳ, οὗτος εἴη ἂν πλουσιώτερος. Συνέφη καὶ ταῦτα. Ei δέ τίς σὸς.

C διδοέη αἵρεσιν τούτοιν, πότερον ἂν βούλοιο; Ἐγὼ μὲν δ ' ἕν, ἔφη, τὸ πλείστου ἄξιον. Ποτέρως ἂν οἰόμενος πλου-

ἘΡΥΞΙΑ͂Σ. 115

σιώτερος εἶναι; Οὕτως. Νυνὶ μὲν ἄρα φαίνεται οὗτος ἡμῖν ὧν πλουσιώτατος, ὅστις πλείστου ἄξια κέκτηται; Ναί, ἔφη.

IV. Οὐκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἵ ὑγιαίνοντες τῶν καμνόν--: των πλουσιώτεροι ἂν εἴησαν, εἴπερ ἡ ὑγίεια πλείονος ἄξιον κτῆμα ἢ τὰ τοῦ κάμνοντος χρήματα. οὐδείς γ᾽ ἂν οὖν ὅστις οὐχὶ προτιμήσειδν ὑγιαίνειν ὀλίγον κεκτημένος ἀρ-- γύριον μᾶάλλον, ἢ τὰ βασιλέως τοῦ μεγάλου χρήματα κε-- D χτημένος νοσεῖν, δῆλον ὅτι πλείονος ἄξιον οἰόμενος εἶναι τὴν ὑγίειαν. ov γὰρ ἄν ποτε προῃρεῖτο, εἰ μὴ προτιμότε-- ρον ἡγεῖτο εἶναι τῶν χρημάτων. Οὐ γάρ. Οὐκοῦν καὶ εἴ τι ἄλλο φαίνοιτο πλείονος ἄξιον τῆς ὑγιείας, ὁ τοῦτο κε- χτημένος, οὗτος ἂν πλουσιώτατος εἴη. Ναί. Ei δὲ δή τις ἡμᾶς νυνὶ προσελϑὼν ἔροιτο, ὦ Σώκρατες καὶ Ἐρυξία καὶ Ἐρασίστρατε, yov ἂν εἰπεῖν μοι, τί ἐστιν ἀνθρώπῳ πλεί- E στου ἄξιον κτῆμα; dod γε τοῦτο, ὃ κτησάμενος ἄνϑρωπος ἄριστα βουλεύοιτο περὶ τούτου, ὅπως ἂν βέλτιστα δια-- πράττοιτο τάτε αὐτὸς αὑτοῦ πράγματα καὶ τὰ τῶν φίλων; τί ἂν εἶναι τοῦτο φήσαιμεν; Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, εὐδαιμονία πλείστου ἄξιον ἀνθρώπῳ εἶναι. Καὶ οὐ κακῶς γ᾽, ἔφην ἐγώ" ἀλλ᾽ dod γε τούτους ἂν τῶν ἀνθρώπων sU- δαιμονεστάτους ἡγησαίμεϑα εἶναι, οἵτινες μάλιστα εὖ πράττοιεν: Ἐμοὶ γοῦν δοκοῦσιν.

V. Οὐκοῦν ἂν οὗτοι ἄριστα πράττοιεν, ὅσοιπερ καὶ ἐλάχιστα ἐξαμαρτάνοιεν περὶ σφᾶς αὐτοὺς καὶ περὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, τὰ δὲ πλεῖστα κατορϑοῖεν; Πάνυ γε. Οὐκοῦν οἵ ἐπιστάμενοι τὰ κακὰ καὶ τὰ ἀγαϑά, καὶ ὅσα πρακτέα καὶ ὅσα μή, οὗτοι ἂν ὀρϑότατα πράττοιεν καὶ 394 ἐλάχιστα ἐξαμαρτάνοιεν; Συνεδόκει καὶ ταῦτα. Νῦν ἄρα ἡμῖν φαίνονται o αὐτοὶ ἄνδρες σοφώτατοί τε καὶ ἄριστα πράττοντες καὶ εὐδαιμονέστατοι καὶ πλουσεώτατοι, εἴπερ ἄρα ἡ σοφία τὸ πλείστου ἄξιον κτῆμα φαίνεται. Ναί.

. 8

116 ΕΡΥΞΙΑ͂Σ.

᾿4λλ᾽, ἔφη ὑπολαβὼν ὁ Ἐρασίστρατος, ὦ Σώκρατες, ví ἂν ὄφελος εἴη τῷ ἀνθρώπῳ, εἰ σοφώτερος μὲν εἴη τοῦ Νέ- B στορος, τὰ δ᾽ ἐπιτήδεια τὰ πρὸς τὴν δίαιταν μὴ τυγχάνοι ἔχων, σιτία καὶ ποτὰ καὶ ἱμάτια καὶ εἴ τι ἄλλο τῶν τοιού-- τῶν ἐστί; τί ἂν "ἡ σοφέα ὠφελοίη; ἢ πῶς ἂν οὗτος πλου- σιώτατος εἴη, ὃν γε οὐδὲν κωλύει πτωχεύειν, μηδενός γ᾽ εὐποροῦντα τῶν ἐπιτηδείων ; σφόδρα οὖν ἐδόκει καὶ οὗ- τος λέγειν τί" ἀλλά, Πότερον, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὁ μὲν τὴν σοφίαν κεκτημένος πάϑοι ἂν τοῦτο, εἰ ἐνδεὴς γένοιτο τούτων" C εἰ δέ τις τὴν Πουλυτίωνος οἰκίαν κεκτημένος sin καὶ πλή-- ρῆς εἴη χρυσίου καὶ ἀργυρίου ἡ οἰκία, οὐκ ἂν δεηϑείη οὐ- δενός; ᾿4λλ᾽, ἔφη, τοῦτον μὲν οὐδὲν κωλύει αὐτίκα νῦν διαϑέμενον τὰ κτήματα ἔχειν ἀντ᾽ αὐτῶν τούτων, ὦνπερ καὶ τυγχάνει δεόμενος εἰς τὴν δίαιταν, ἢ καὶ νόμισμα ἀνϑ᾽ ὅτου ταῦτα δυνήσεται πορίζεσϑαι, καὶ ἁπάντων εὐπορεῖν παραχρῆμα. | VI. Ei ys τυγχάνοιεν, ἔφην ἐγώ, oi ὄντες ἄνϑρωποι D δεόμενοι τοιαύτην σφίσιν οἰκίαν γενέσϑαι μᾶλλον, ἥπερ τὴν ἐκείνου σοφίαν ἐπεὶ εἴ γε τοιοῦτοι δἴησαν, οἷοι τὴν τοῦ ἀνθρώπου σοφίαν περὶ πλείονος ἡγεῖσθαι καὶ τὰ ἀπὸ ταύτης γιγνόμενα, πολὺ μᾶλλον "ἂν οὗτος ἔχοι διατί- ϑέεσϑαι, εἴπερ τυγχάνοι τε δεόμενος καὶ βούλοιτο καὶ αὖ- τὴν καὶ τὰ ἔργα τὰ ἀπὸ ταύτης διατίϑεσθϑαι. ἢ τῆς μὲν οἱ- κίας ἥ τε χρῆσις πολλὴ τυγχάνει οὖσα καὶ ἀναγκαία, καὶ μεγάλα τῷ ἀνθρώπῳ τὰ διαφέροντα τὰ πρὸς τὸν βίον, ἐν τῇ τοιαύτῃ οἰκία οἰκεῖν μᾶλλον ἢ ἐν σμικρῷ καὶ φαύλῳ E οἰκιδίῳ - τῆς δὲ σοφίας ἥ τε χρεία ὀλίγου ἀξία καὶ τὰ δια-- φέροντα σμικρά, ἢ σοφῷ ἢ ἀμαϑεῖ εἶναι περὶ τῶν μεγί- στων; ἢ τούτου μὲν καταφρονεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ μὴ εἷναι ὠνητάς, τῆς δὲ κυπαρίττου τῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ Πεν-- τελικῶν λίθων πολλοὺς τοὺς δεομένους τε καὶ βουλομέ- νους πρίασϑαι; οὔκουν ἂν εἴ γε σοφὸς εἴη κυβερνήτης,

ΕΡΥΞΙΑΣ. 117

οὐδὲ * εἰ" ἰατρὸς σοφὸς. τὴν τέχνην, jj τιν᾽ ἄλλην τῶν του-- ουτοτρόπων τεχνῶν εὖ καὶ καλῶς δύναιτο μεταχειρίζε- σϑαι, οὐδενὸς ὅτου οὐκ ἂν ἐντιμότερος εἴη τῶν κατὰ τὰς οὐσίας μεγίστων κτημάτων" ὁ δὲ δυνάμενος εὖ βουλεύε-- σϑαι καὶ αὐτὸς αὑτοῦ πέρι καὶ ἑτέρου, ὅπως ἂν ἄριστα πράττοι, οὐκ ἂν ἄρα δύναιτο διατίϑεσϑαι, εἴπερ βούλοιτό γε τοῦτο πράττειν;

VII. Ὑπολαβὼν δὲ καὶ ὑποβλέψας ὁ Ἐρυξίας, ὥσπερ 891 vt ἀδικούμενος, Σὺ γὰρ ἄν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, εἰ δέοι δε τἀληϑῆ λέγειν, φαίης ἂν εἶναι Καλλίου τοῦ [xzovíxov πλουσιώτερος; καί τοι οὐχ ἂν ἀμαϑέστερός ys ὁμολογή-- σαις ἂν εἶναι περὶ οὐδενὸς τῶν μεγίστων, ἀλλὰ σοφώτε-- ooc* καὶ οὐδὲν μᾶλλον διὰ τοῦτο πλουσιώτερος εἷ. Ἴσως γάρ, ἦν δ᾽ &yai, σὺ οἴει, ὦ Ἐρυξία, τουτουσὶ μὲν τοὺς λό- γους, οὑς νυνὶ διαλεγόμεϑα, εἶναι παιδιάν, ἐπεὶ οὐχ ἀλη-- ϑώῶς ys οὕτως ἔχειν, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐν τῇ πεττείᾳ εἶναι πετ-- n τοῦς, οὖς εἴ τις φέροιτο, δύναιτ᾽ ἂν τοὺς ἀντιπαίζοντας ποιεῖν ἡττᾶσϑαι οὕτως, ὥστε μὴ ἔχειν ὅ τε πρὸς ταῦτα ἀν-- τιφέρωσιν. ἴσως οὖν καὶ περὶ τῶν πλουσίων οἴει μὲν οὐδέν τι μᾶλλον οὕτως ἔχειν, λόγους δέ τινας εἶναι τοιούτους, οὐδέν τι μᾶλλον ἀληϑεῖς ἢ ψευδεῖς, οὺς λέγων ἄνϑρωπος περιγίγνοιτ᾽ ἂν τῶν ἀντιλεγόντων, ὡς οἵ σοφώτατοι καὶ πλουσιώτατοι ἡμῖν εἰσί, καὶ ταῦτα μέντοι αὐτὸς ψευδῆ λέ- C yov ἀληϑὴ λεγόντων. καὶ οὐδὲν μὲν ἴσως ϑαυμαστόν, ὁμοέως ὥσπερ, εἰ δύ᾽ ἀνθρώπω περὶ γραμμάτων λεγοίτην,

ὁ μὲν φάσκων τοῦ Σωχράτους ἄρχειν σῖγμα, ὁ δ᾽ ἕτερος ἄλφα, οὗτος ἂν εἴη κρείττων ὁ λόγος ὁ τοῦ λέγοντος ἄλφα ἢ τοῦ φάδκοντος σῖγμα ἀρχήν.

VHI. Περιβλέψας δὲ πρὸς τοὺς παρόντας 0 'Eov&(as, ἅμα γελῶν τε καὶ ἐρυθριῶν, ὥσπερ οὐ παρὼν τοῖς ἔμπρο- σϑεν λελεγμένοις, Ἐγὼ μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐ tOLOU- D τους Qv δεῖν τοὺς λόγους εἶναι, olg μήτ᾽ av πεῖσαι δύ--

118 ' EPTEIAZ.

ναιτό τις μηδένα τῶν παρόντων, μήτ᾽ ἂν ὠφεληϑείη μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῶν τίς γὰρ ἂν ἀνθρώπων ποτὲ πεισϑείη νοῦν ἔχων, ὡς οἵ σοφώτατοι ἡμῖν πλουσιώτατοι; ἀλλὰ μᾶλλον, ἐπειδὴ περὶ τοῦ πλουτεῖν διαλέγεσϑαι δεῖν, ὁπόϑεν κα- λόν ἐστι πλουτεῖν καὶ ὁπόϑεν αἰσχρόν, καὶ αὐτὸ τὸ πλού- διον εἶναι ὁποῖόν τί ἐστι, πότερον ἀγαϑὸν ἢ κακόν. Εἶεν, ἔφην ἐγώ" τοιγαροῦν τὸ λοιπὸν δὴ φυλαξόμεϑα- καλῶς δὲ καὶ σὺ ποιεῖς παραινῶν. ἀλλὰ τί οὐκ αὐτός, ἐπείπερ εἰσηγεῖ τὸν λόγον, ἐπεχείρησας εἰπεῖν, πότερον σοὶ δοκεῖ ἀγαϑὸν εἶναι τὸ πλουτεῖν ἢ κακόν ; ἐπειδήπερ οἵ γ᾽ ἔμ-- προσϑεν λόγοι οὐ περὶ τούτου δοχούσέσοι εἰρῆσϑαι. Ἐμοὶ μὲν τοίνυν δοκεῖ ἀγαϑὸν εἶναι, ἔφη, τὸ πλουτεῖν.

IX. Ἔτι δ᾽ αὐτοῦ τι βουλομένου λέγειν, ὑποκρούσας ὁ Κριτίας, Σὺ γὰρ εἰπέ μοι, οὐ Ἐρυξία, ἀγαϑὸν ἡγεῖ τὸ πλουτεῖν; Ἔγωγε vi) 4a: *j γὰρ ἂν μαινοίμην᾽ καὶ οὐ-

| Oéva γε οἶμαι εἶναι, ὅστις ἂν οὐχ ὁμολογήσειε ταῦτα. Καὶ

896

in

μήν, ἔφη ὁ ἕτερος, καὶ ἐγὼ οἶμαι οὐδένα Ovtwa οὐκ ἂν ποιῆσαι ὁμολογεῖν ἐμοί, ἐνέοις ἀνθρώποις κακὸν εἶναι τὸ πλουτεῖν" οὐκ ἂν οὖν, εἴπερ ἀγαϑὸν ἦν, κακὸν ἡμῶν ἐνίοις ἐφαίνετο. εἶπον οὖν αὐτοῖν ὅτι Ἐγώ τοι ὑμᾶς, εἰ μὲν ἐτυγχάνετε περὶ τούτου διαφερόμενοι, ὁπότερος ὑμῶν ἀληϑέστερα λέγει περὶ ἱππασίας, ὅπως ἄν τις ἄριστα ἵπ-- πϑύοι, εἰ μὲν αὐτὸς ἐτύγχανον ἱππικὸς ὦν, αὐτὸς ἂν ὑμᾶς ἐπειρώμην παύειν τῆς διαφορᾶς" ἠσχυνόμην γὰρ ἄν, εἰ παρὼν μὴ καϑ' ὅσον οἷός τ᾽ ἦν ἐκώλυον διαφερομένους" ἢ εἰ περὶ ἑτέρου οὑτινοσοῦν διαφερόμενοι μηδέν τι μᾶλ-- λον ἐμέλλετε, εἰ μὴ ὁμολογοῖτε τουτί, μᾶλλον ἐχϑρὼ ἀντὶ φίλων ἀπαλλαγῆναι"

Χ. νῦν δέ, ἐπειδὴ τετυχήκατε περὶ τοιούτου πραγ-- ματος διαφερομένω, ᾧ ἀνάγκη προσχρῆσϑαι παρ᾽ ὅλον τὸν βίον, καὶ μεγάλα διαφέρει πότερον ἐπιμελητέον ἐστὶ τούτου ὡς ὠφελίμου ὄντος ἢ οὔ, καὶ ταῦτα οὐ τῶν φαύ-

ἘΡΥΞΊΙΑ͂Σ. 119

λων, ἀλλὰ τῶν μεγίστων δοκούντων εἶναι τοῖς Ἕλλησιν" of γοῦν πατέρες τουτὶ πρῶτον τοῖς σφετέροις υἱέσι παραι- νοῦσιν, ἐπειδὰν εἰς τὴν ἡλικίαν τάχιστα ἀφίκωνται τοῦ ἤδη φρονεῖν, ὡς δοκοῦσι, σκοπεῖν ὁπόϑεν πλούσιοι ἔδον-- C ταῦ; ὡς; ἂν μέν τι ἔχῃς, ἄξιός του sl, ἐὰν δὲ μή, οὐδενός" εἰ οὖν σπουδάζεται μὲν οὑτωσὶ σφόδρα, ὑμεῖς δὲ τάλλα συμ- φερομένω περὶ τούτου οὑτωσὶ μεγάλου πράγματος δια-- φέρεσϑε, ἔτι δ᾽ αὖ πρὸς τούτοις περὶ τοῦ πλουτεῖν διαφέ- ρεσϑε οὐχ ὁπότερον μέλαν ἢ λευκὸν οὐδὲ ὁπότερον κοῦ-- gov 1] βαρύ, ἀλλ᾽ ὁπότερον κακὸν ἢ ἀγαϑόν, ὡς ἂν μά- λιστα καὶ εἰς ἔχϑραν καταστῆναι, εἰ τῶν κακῶν τε καὶ ἀγα-- Ov πέρι διαφέρεσϑε, καὶ ταῦτα μέντοι τὰ μάλιστα φίλω D τε ὄντε καὶ Gvyysvés: ἐγὼ οὖν, ὅσον ἂν ἐπ᾿ ἐμοὶ ἡ, οὐ πε- ριόψομαι ὑμᾶς αὐτοὺς αὑτοῖς διαφερομένους, ἀλλ᾽ εἰ μὲν αὐτὸς οἷός τ᾽ ἦν, φράσας ἂν ὑμῖν ὅπως ἔχει ἔπαυσα τῆς διαφορᾶς νυνὶ δ᾽ ἐπειδὴ αὐτὸς μὲν οὐ τυγχάνω οἷος τ᾽ ὦν, ὑμῶν δ᾽ ἑκάτερος οἴεται οἷός τ᾽ εἶναι ὁμολογεῖν ποιῆ-- σαι τὸν ἕτερον, ἕτοιμός εἰμι συλλαμβάνειν xao ὅσον ἂν δύνωμαι, ἵνα διομολογηϑῇ ὑμῖν, ὅπως ἔχει τοῦτο. σὺ οὖν, ἔφην, ὦ Κριτία, ἐπιχείρει ποιῆσαι ἡμᾶς ὁμολογεῖν, ὥσπερ E ὑπεδέξω.

ΧΙ. AA, ἔφη, ἐγὼ μέν, ὥσπερ ἠρξάμην, Ἐρυξίαν τοῦτον ἡδέως ἐροίμην ἄν, εἰ δοκοῦσιν αὐτῷ εἶναι ἄνϑρω- ποι ἄδικοι καὶ δίκαιοι. Νὴ día, ἔφη ἐκεῖνος, καὶ σφόδρα μέντοι. Τί δέ; τὸ ἀδικεῖν πότερον κακόν σοι δοκεῖ εἶναι 4 ἀγαϑόν; Κακὸν ἔμοιγε. Δοκεῖ δ᾽ ἄν σοι ἄνϑρωπος, εἰ μοιχεύοι τὰς τῶν πέλας γυναῖκας ἐπ᾽ ἀργυρίῳ, ἀδικεῖν ἂν ἢ 00; καὶ ταῦτα μέντοι καὶ τῆς πόλεως καὶ τῶν νόμων κωλυόντων; ᾿Αδικεῖν ἂν ἔμοιγε δοκεῖ. Οὐκχοῦν, ἔφη, εἰ μὲν πλούσιος τυγχάνοι ὧν καὶ ἀργύριον δυνατὸς ἀναλῶ-- δαι ὁ ἄδικός τε ἄνϑρωπος καὶ ὁ βουλόμενος, ἐξαμαρτά-- vou ἄν εἰ δέγε μὴ ὑπάρχοι πλουσίῳ εἶναι τῷ ἀνθρώπῳ, 397

120 EPTEIAZ.

οὐκ ἔχων ὁπόϑεν ἀναλίσκοι, οὐδ᾽ ἂν διαπραττεσϑαὶ δύ- vato ἃ βούλεται, ὥστ᾽ οὐκ ἂν οὐδὲ ἐξαμαρτάνοι. διὸ καὶ λυσιτελοῖ ἂν τῷ ἀνϑρώκπῳ μᾶλλον μὴ εἶναι πλουσίῳ, δἴπερ ἧττον διαπράξεται ὁ α | βούλεται" βούλεται δὲ μοχϑη- ρά. καὶ πάλιν αὖ τὸ νοσεῖν πότερον ἂν φαίης κακὸν ἢ ἀγαϑὸν εἶναι; Κακὸν ἔγωγε. Τί δέ; δοκοῦσί τινές σοι B ἀχρατεῖς εἶναι ἄνϑρωποι; "Euovys. Οὐκοῦν si βέλτιον εἴη πρὸς ὑγέειαν τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, ἀπέχεσϑαι σίτων καὶ ποτῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἡδέων δοκούντων εἶναι, ὁ δὲ μὴ ológ τ᾽ εἴη δι᾿ ἀκράτειαν, βέλτιον ἂν εἴη τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ μὴ ὑπάρχειν ὁπόϑεν ἐχποριεῖται ταῦτα μᾶλ-- λον, ῆ πολλὴν περιουσίαν εἶναι τῶν ἐπιτηδείων; οὕτω γὰρ ἂν αὐτῷ οὐκ ἐξουσία εἴη ἐξαμαρτάνειν, οὐδ᾽ εἰ σφόδρα βούλοιτο. XII. Ἐδόκει οὖν εὖ καὶ καλῶς διειλέχϑαι ὁ Κριτίας C οὕτως, ὥστ᾽ εἰ μὴ ἠσχύνετο τοὺς παρόντας ὁ Ἐρυξίας, οὐδὲν αὐτὸν ἐκώλυεν ἀναστάντα τύπτειν τὸν Κριτίαν" οὕτως ὥετο μεγάλου τινὸς ἐστερῆσϑαι, ἐπεὶ αὐτῷ qave- ρὸν ἐγένετο, ὅτι οὐκ ὀρθῶς τὸ πρότερον ἐδόξαζε περὶ τοῦ πλουτεῖν. καταμαϑὼν δ᾽ ἐγὼ οὕτως ἔχοντα τὸν Ἐρυξίαν καὶ εὐλαβούμενος, μὴ πορρωτέρω τις λοιδορία καὶ ἐναν-- τίωσις γένοιτο, Τουτονὶ μὲν τὸν λόγον, ἔφην ἐγώ, πρώην Ὁ ἐν Δυκείῳ ἀνὴρ σοφὸς λέγων Πρόδικος ὁ Κεῖος ἐδόκει τοῖς παροῦσι φλυαρεῖν οὕτως, ὥστε μηδένα δύνασϑαι πεῖσαι τῶν παρόντων, ὡς ἀληϑῆὴ λέγει" καὶ δῆτα καὶ μειράκιόν τι σφόδρα νέον προσελϑὸν καὶ στωμύλον προσκαϑιξόμε-- νον κατεγέλα τε καὶ ἐχλεύαξε καὶ ἔσειεν αὐτόν, βουλόμε- vov λόγον λαμβάνειν ὧν ἔλεγε" καὶ μέντοι καὶ πολὺ μᾶλ-- λον εὐδοκίμησε παρὰ τοῖς ἀκροωμένοις ἥπερ ὁ Πρόδικος. do οὖν, ἔφη ὁ Ἐρασίστρατος, ἔχοις ἂν ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι E τὸν λόγον; Πάνυ μὲν οὖν, ἐὰν ἄρα ἀναμνησθῶ: 90) γάρ πως, ὡς ἐγώμαι, εἶχεν.

ἘΡΎΞΙΑΣ. 121

XIII. Ἡρώτα γὰρ αὐτὸν τὸ μειράκιον, πῶς οἴεται κακὸν εἶναι τὸ πλουτεῖν, καὶ ὅπως ἀγαϑόν᾽ ὁ δ᾽ ὑπολα- fov, ὥσπερ καὶ σὺ νῦν δή, ἔφη, Τοῖς μὲν καλοῖς xaya- ϑοῖς τῶν ἀνθρώπων ἀγαϑον, καὶ τοῖς ἐπισταμένοις, ὅπου δεῖ χρῆσϑαι τοῖς χρήμασι, τούτοις μὲν ἀγαϑόν, τοῖς δὲ μοχϑηροῖς καὶ ἀνεπιστήμοσι κακόν. ἔχει δ᾽. ἔφη, καὶ τἄλλα πράγματα οὕτω πάντα" ὁποῖοι γὰρ ὧν τινες ὦσιν oí χρώμενοι, τοιαῦτα καὶ τὰ πράγματα αὐτοῖς ἀνάγκη εἶναι. καλῶς δ᾽, ἔφη, δοκεῖ μοι καὶ τὸ τοῦ ᾿Αρχιλόχου πε-- ποιῆσϑαι,

καὶ φρονεῦσι τοῖ᾽ ὁκοίοις ἐγκυρέωσιν ἔργμασιν.

Νῦν &', ἔφη τὸ μειράκιον, εἴ τις ἐμὲ σοφὸν ποιοὶ ταύτην 398 τὴν σοφίαν, ἣν o( ἀγαϑοὶ ἄνδρες σοφοί εἰσιν, ἄμα ἀνάγκη

καὶ τὰ ἄλλα πράγματ᾽ αὐτὸν ἀγαϑὰ ἐμοὶ ποιεῖν, πρὸς μὲν αὐτὰ ἐκεῖνα μηδὲν πραγματευσάμενον, ὅτι δ᾽ ἐμὲ ἀντ᾽ ἀμαϑοῦς σοφὸν πεποίηκεν igo: ὥσπερ εἰ τις ἐμὲ νυνὶ γραμματικὸν ποιήσειεν, ἀνάγκη αὐτὸν καὶ τἄλλα πραγ- ματα γραμματικὰ ἐμοὶ ποιεῖν, καὶ εἰ μουσικόν, μουσικά" ὥστε ὅταν ἀγαϑὸν ἐμὲ ποιήσῃ, ἅμα ἀγαϑὰ καὶ τὰ πραγ- B ματα πεποιηκέναι μοι.

XIV. Οὐ μέντοι ταῦτά ys ξυνέφη [ὁ Πρόδικος], ἀλλ᾽ ἐκεῖνα μὲν ὁμολόγει. πότερον δέ δοι δοκεῖ, ἔφη, ὥσπερ οἰκέαν ποιεῖν ἀνθρώπου ἔργον εἶναι, οὕτω καὶ πράγματα ἀγαϑὰ ποιεῖν; ἢ ἀνάγκη, ὁποῖ᾽ ἄττ᾽ ἂν τὴν ἀρχὴν yévov- ται, εἶτε κακὰ εἴτε ἀγαϑά, τοιαῦτα διατελεῖν ὄντα αὐτά; ὑποπτεύσας δέ μοι δοκεῖ ὁ Πρόδικος, ἦ ἔμελλεν ὁ λόγος χωρήσεσϑαι αὐτῷ, σφόδρα πανούργος — ἵνα μὴ πάντων C "τῶν" παρόντων ἐναντίον φαίνοιτο ἐξελεγχόμενος ὑπὸ τοῦ μειρακίου" μόνω μὲν γὰρ αὑτῷ τοῦτο παϑεῖν οὐδὲν ᾧετο διαφέρειν --- ἔφη ἀνθρώπου ἔργον εἶναι. Πότερον δέ σοι, ἔφη, δοκεῖ εἶναι διδακτὸν ἡ ἀρετὴ ἢ ἔμφυτον; 41- δακτόν, ἔφη, ἔμοιγε. Οὐκοῦν, ἔφη, ἂν δοκεῖ σοι ἠλέίϑιος

122 ἘΡΥΞΊΑΣ.

εἶναι, εἴ τις οἴοιτο roig ϑεοῖς εὐχόμενος γραμματικὸς ἂν γενέσϑαι I μουσικὸς ἢ ἑτέραν τινὰ ἐπιστήμην λαβεῖν, ἣ ἣν ἀνάγκη μαϑόντα παρ᾽ ἑτέρου ἢ αὐτὸν ἐξευρόντα κτήσα-

D σϑαι; Zvvéq καὶ τοῦτα. Οὐκοῦν, ἔφη τὸ μειράκιον, σύ, ὦ Πρόδικε, ὅταν εὔχῃ τοῖς ϑεοῖς εὖ πράττειν καὶ ἀγαθά σοι εἶναι, τότε οὐδὲν ἕτερον δὔχει 7] καλὸς κἀγαϑὸς γενέ- σϑαι, εἴπερ ye τοῖο μὲν καλοῖς κἀγαϑοῖς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ πράγματα τυγχάνει ἀγαϑὰ ὄντα, τοῖς δὲ φαύλοις μοχϑηρά. εἴπερ οὖν τυγχάνει ἡ ἀρετὴ διδακτὸς οὖσα, οὖ- δὲν ἕτερον φαένοιο ἂν εὐχόμενος, ἢ διδαχϑῆναι ἃ οὐκ ἐπίστασαι.

Ε XV. Εἶπον οὖν ἐγὼ πρὸς τὸν Πρόδικον, ὅτι μοι δοκεῖ οὐχὶ φαῦλον πρᾶγμα πεπονϑέναι, εἰ τυγχάνει τούτου διη- μαρτηκώς, εἰ οἴεται ἡμῖν παρὰ τῶν ϑεώῶν, ἃ εὐχόμεϑα, γε-- νέσϑαι ἂν καὶ ἅμα" εἰ καὶ σὺ ἑκάστοτε σπουδῇ βαδίζων εἰς πόλιν προσευχόμενος αἰτεῖς παρὰ τῶν ϑεῶν δοῦναί cou ἀγαϑά, οὐ μέντοι οἶσϑα εἰ οἷοί τέ σοι ἐκεῖνοι ταῦτα δοῦναι, ἃ σὺ τυγχάνεις αἰτούμενος, ὥσπερ ἂν εἰ πρὸς τὰς τοῦ γραμματιστοῦ φοιτῶν ϑύρας ἀντιβολοίης δοι δοῦναι γραμματικὴν ἐπιστήμην μηδὲν ἄλλο πραγματευσαμένῳ, ἀλλὰ ἥντινα λαβὼν παραχρῆμα καὶ δυνήσει πράττειν τὰ τοῦ γραμματιστοῦ ἔργα. ταῦτα ἐμοῦ λέγοντος, ὁ Πρόδι-- κος ἀντανήγετο πρὸς τὸ μειράκιον ὡς ἀμυνούμενος καὶ

899 ἐπιδείξων ταῦτα, ἅπερ σὺ νῦν δή, ἀγανακτῶν εἰ φαίνοιτο μάτην τοῖς ϑεοῖς εὐχόμενος εἶτα προσελϑὼν ὁ γυμνα- σέαρχος ἀπαλλάττεόϑαι αὐτὸν ἐκ τοὐὔγυμνασίου ἐκέλευεν, ὡς οὐκ ἐπιτήδεια τοῖς νέοις διαλεγόμενον, si δὲ μὴ ἐπιτή-- δεια, δῆλον ὅτι μοχϑηρά.

XVI. Τούτου δή σοι ἕνεκα ταῦτα διῆλθον, ἵνα ϑεα-- 6010, ὡς ἔχουσιν ol ἄνϑρωποι πρὸς τὴν φιλοσοφίαν, si μέν ys Πρόδικος πρώην λέγων ταῦτα μαίνεσϑαι τοῖς παρ-- οὔσιν ἐδόκει [ἂν] οὕτως, ὥστε καὶ ἐκβληϑῆναι ἐκ τοῦ γυ-

ἘΡΥΞΊΑΣ. 123

μνασίου, σὺ δὲ νυνὶ οὕτω σφόδρα δοκεῖς εὖ διειλέχϑαι, B ὥστε οὐ μόνον τοὺς παρόντας πεῖσαι, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄντι-- λέγοντα ποιῆσαι ὁμολογεῖν δοι᾿ δῆλον ὅτι ὥσπερ ἐν τοῖς δικαστηρίοις, εἰ δύ᾽ ἄνϑρωποι τύχοιεν τὴν αὐτὴν μαρτυ- οίαν μαρτυροῦντες, 0 μὲν καλὸς κἀγαϑὸς δοκῶν εἶναι, ὁ δὲ μοχϑηρός, διὰ τὴν τοῦ μοχϑηροῦ μαρτυρίαν οὐδὲν ἄν τι μᾶλλον ol δικασταὶ πεισϑείησαν, ἀλλὰ τυχὸν καὶ τά-- ναντία ποιήσειαν, εἰ δ᾽ ὁ καλὸς κἀγαϑὸς δοκῶν ταῦτα φήσειε, καὶ σφόδρ᾽ ἂν δοκοῖ ταῦτα ἀληϑῆ εἶναι. ἴσως οὖν C καὶ οἵ παρόντες τοιοῦτόν τι πεπόνϑασι πρὸς σὲ καὶ Πρό-- δικον" τὸν μὲν σοφιστὴν καὶ ἀλαξόνα ἡγοῦντο εἶναι, σὲ δὲ πολιτικόν τε [καὶ] ἄνδρα καὶ πολλοῦ ἄξιον εἶτα olov- ται δεῖν μὴ αὐτὸν τὸν λόγον ϑεωρεῖν, ἀλλὰ τοὺς λέγοντας, ὁποῖοέτινες ἂν ὦσιν. ᾿4λλὰ μέντοι, ἔφη ὃ Ἐρασίστρατος,

ὦ Σώκρατες, εἰ καὶ σκώπτων λέγεις, φαίνεσθαι ἔμοιγε δοκεῖ ὁ Κριτίας λέγων τί. ᾿Αλλὰ μὰ Δί᾽, ἦν δ᾽ ἐγώ, οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ἀλλὰ τί οὐκ, ἐπεὶ ταῦτα εὖ καὶ καλῶς διείλε-- D 190v, [οὐ] καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ λόγου ἐπετελεσάτην; δοκεῖ δέ uou ὑμῖν éx(Aouxóv τι εἶναι τῆς σκέψεως, ἐπειδὴ τοῦτό ys ἐδόκει ὁμολογεῖσϑαι, τοῖς μὲν ἀγαϑὸν εἶναι, τοῖς δὲ κακόν᾽ λοιπὸν δὴ σκέψασθαι, τί ἐστιν αὐτὸ τὸ πλουτεῖν. εἰ γὰρ μὴ τοῦτο πρῶτον εἴσεσϑε, οὐδ᾽ ἂν ὁπότερον κακόν ἐστιν

ἢ ἀγαϑόν, δύναισϑε συνομολογῆσαι. ἕτοιμος δ᾽ ὑμῖν καὶ Ε΄ ἐγώ, xa9' ὅσον οἷός τ᾽ dv ὦ, συνδιασκοπεῖσϑαι. φρασάτω οὖν ἡμῖν ὁ φάσκων τὸ πλουτεῖν ἀγαϑὸν εἶναι τούτου πέρι ὅπως τυγχάνει ἔχων.

XVII. '444' ἐγὼ μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐδέν τι πε-- ριττότερον τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὸ πλουτεῖν λέγω εἶναι" τὸ γὰρ χρήματα πολλὰ κεκτῆσϑαι, τοῦτο εἶναι τὸ πλου-- τεῖν" οἶμαι δὲ καὶ Κριτίαν τοῦτον οὐχ ἕτερόν τι τὸ πλου- τεῖν οἴεσθαι εἶναι. Ἔτι μὲν ἄρα, ἦν δ᾽ ἐγώ, κἂν οὕτως ὑπόλοιπον δἴη σκέψασθαι, ὁποῖα ἐστι χρήματα, ἵνα μὴ

124 ΕἘΡΥΞΊΙΑΣ.

ὀλίγον ὕστερον περὶ τούτου αὖ πάλιν φανοῖσϑον διαφε--

ρομένω. αὐτίκα γὰρ οὖν oi Καρχηδόνιοι νομέσματι χρῶν-

400 ται τοιῷδε" ἐν δερματίῳ σμικρῷ ἀποδέδεται ὅσον ys στα-- τῆρος τὸ μέγεϑος μάλιστα" ὅ τι δέ ἐστι τὸ ἐναποδεδεμέ-- νον, οὐδεὶς γιγνώσκει, εἰ μὴ οἱ ποιοῦντες εἶτα κατε--᾿ σφραγισμένῳ τούτῳ νομίζουσι, καὶ ὁ πλεῖστα τοιαῦτα κεκτημένος, οὗτος πλεῖστα δοκεῖ χρήματα κεκτῆσϑαι καὶ πλουσιώτατος εἶναι" εἰ δέ τις παρ᾽ ἡμῖν πλεῖστα τοιαῦτα κεκτημένος εἴη, οὐδὲν ἂν μᾶλλον πλούσιος εἴη, ἢ εἰ ψή-- φους πολλὰς τῶν ἐκ τοῦ ὄρους ἔχοι. ἐν δὲ “ακεδαίμονε

p διδηρῷ σταϑμῷ νομίέξουσι, καὶ ταῦτα μέντοι τῷ ἀχρείῳ τοῦ σιδήρου καὶ ὁ πολὺν σταϑμὸν σιδήρου τοῦ τοιοῦτον κεκτημένος πλούσιος δοκεῖ εἶναι, ἑτέρωϑι δ᾽ οὐδενὸς ἄξιον τὸ κτῆμα. ἐν δὲ τῇ “ἰϑιοπίᾳ λέθοις ἐγγεγλυμμένοις χρῶν- ται, οἷς οὐδὲν ἂν ἔχοι χρήσασϑαι Δακωνικὸς ἀνήρ᾽ ἐν δὲ

᾿Σκύϑαις τοῖς νομάσιν si vig τὴν Πουλυτίωνος οἰκίαν κε-- κτημένος εἴη, οὐδὲν ἂν πλουσιώτερος δοκοῖ εἶναι ἢ εἰ παρ᾽ ἡμῖν τὸν “υκαβηττόν.

C XVIIL 4ῆλον ovv ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἕκαστά ys τούτων κτήματα, εἴπερ ἔνιοι τῶν κεκτημένων μηδὲν διὰ τοῦτο πλουσιώτεροι φαίνονται" ἀλλ᾽ ἔστιν, ἔφην, ἕκαστα του τῶν ὄντα τοῖς μὲν χρήματά τε καὶ πλούσιοι οἵ ταῦτα κε-- κτημένοι, τοῖς δὲ οὔτε χρήματα οὔτε πλουσιώτεροι διὰ τοῦτο, ὥσπερ γε οὔτε καλά τε καὶ αἰσχρὰ πᾶσι τὰ αὐτα, ἀλλ᾽ ἕτερα ἑτέροις. εἰ δὲ βουλοίμεϑα ἐπισκέψασθαι, τί δή

Ὁ ποτε τοῖς μὲν Σκύϑαις αἵ οἰκίαι οὐ χρήματά εἶσιν, ἡμῖν δέ, ἢ τοῖς Καρχηδονίοις μὲν τὰ δέρματα, ἡμῖν δ᾽ ov, ἢ τοῖς “Λακεδαιμονίοις ὁ σίδηρος χρήματα, ἡμῖν δ᾽ οὔ, ἀρ᾽ ἂν ov- τωσὶ μάλιστα ἐξεύροιμεν; αὐτίκα εἴ τις ᾿4ϑήνησι τούτων τῶν λίϑων τῶν ἐν τῇ ἀγορᾷ, οἷς οὐδὲν χρώμεϑα, κεκτημέ-

Ε νος εἴη χίλια τάλαντα σταϑμόν, ἔστιν ὅ τι ἂν πλουσιώτε-- ρος νομίζοιτο εἶναι διὰ τοῦτο; Οὐχ ἔμοιγε φαίνεται. AAA

ΕΡΥΞΊΙΑ͂Σ. 125

εἰ τοῦ λυχνίτου Ai€ov κεκτημένος εἴη τὰ χίλια τάλαντα, καὶ σφόδρα πλούσιον φαίημεν εἶναι ἄν; Πάνυ ys.

XIX. 'Moà γε, ἔφην, δια τοῦτο, ὅτι τὸ μὲν χρήσιμον, τὸ δ᾽ ἀχρεῖον ἡμῖν ἐστίν; Ναί. ᾿Επεὶ καὶ ἐν τοῖς Σκύϑαις τούτου ἕνεκα αὐτοῖς οἰκίαι οὐ χρήματά ἐστιν, ὅτι οὐδεμία αὐτοῖς χρεία οἰκίας ἐστίν" οὐδ᾽ ἂν προτιμήσειε Σχύϑης ἀνὴρ οἰκίαν αὑτῷ τὴν καλλίστην εἶναι μᾶλλον ἥπερ σίσυ-- ραν δερματίνην ὅτι τὸ μὲν χρήσιμον, τὸ δ᾽ ἀχρεῖον αὐτῷ ἐστίν. αὖϑις αὖ ἡμῖν τὸ Καρχηδόνιον νόμισμα οὐκ οἰό-- μεϑα χρήματα εἷναι" ov γὰρ ἔστιν ὃ τι ἂν αὐτῷ ἐχπορι-- σαίμεϑα ὅσων δεόμεϑα, ὥσπερ τῷ ἀργυρίῳ, ὥστ᾽ ἀχρεῖον ἂν ἡμῖν εἴη. Eixóg γε. Ὅσα μὲν ἄρα τυγχάνει χρήσιμα ὄντα ἡμῖν, ταῦτα χρήματα᾽ [xal] ὅσα δ᾽ ἀχρεῖα, ταῦτα δ᾽ οὐ χρήματα. Πῶς οὖν, ἔφη ὁ Ἐρυξίας ὑπολαβών, ὦ Σώ-- 'κρατες; ἡ ἔστιν ὅ τι χρώμεϑα πρὸς ἀλλήλους τῷ διαλέγε-- 401 σϑαι καὶ τῷ βλάπτειν καὶ ἑτέροις πολλοῖς ; ἄρα ἡμῖν ταῦτ᾽ ἂν εἴη χρήματα; καὶ μὴν χρήσιμά γε φαίνεται ὄντα. οὐχ αὖ οὐδ᾽ οὕτως ἐφαίνετο ἡμῖν ὃ τί ποτ᾽ ἔστι τὰ χρήματα. ὅτι μὲν γὰρ ἀνάγκη χρήσιμα εἶναι, ἐάνπερ μέλλῃ χρήματα ἔσεσθαι. τοῦτο μὲν ἐκ πάντων ὡμολογεῖτο σχεδὸν τι" ἀλλὰ ποῖα δὴ τῶν χρησίμων, ἐπειδή γε οὐ πάντα;

ΧΧ. Φέρε δή, εἰ πάλιν ὧδε μετίοιμεν, ἄρα μᾶλλόν τι εὑρεϑείη δ. ξητοῦμεν, τί ποτ᾽ ἐστὶν ὃ χρώμεϑα χρήμασι, Β καὶ πρὸς τί semen ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις, ὥσπερ τὰ φάρμακα πρὸς τὸ τὰς νόσους ἀπαλλάττειν; ἴσως γὰρ ἂν ἡμῖν οὕτω μᾶλλον φανερὸν γένοιτο. ἐπειδὴ ἀναγκαῖον μὲν φαίνεται, ὅσαπερ τυγχάνει χρήματα ὄντα, ταῦτα καὶ χρήσιμα εἶναι, τῶν δὲ χρησίμων γένος τι ὃ καλοῦμεν yorj- ματα, λοιπὸν ἂν εἴη σκέψασϑαι, τὰ πρὸς τίνα χρείαν χρή-- eic χρῆσϑαι χρήματά ἐστι. πάντα μὲν γὰρ ἴσως χρήσιμα, ὅσοις γεπρὸς τὴν ἐργασίαν χρώμεϑα, ὥσπερ γε πάντα μὲν c τὰ ψυχὴν ἔχοντα ξῶα, τῶν δὲ ξώων γένος τι καλοῦμεν &v-

126 EPTEIAZ.

ϑρῶπον. si δή τις ἡμᾶς ἔροιτο, τίνος ἂν ἡμῖν ἐκποδὼν γε- νομένου οὐδὲν δεοέμεϑα ἑατρικῆς οὐδὲ τῶν ταύτης ἐργα-- λείων, ἔχοιμεν ἂν εἰπεῖν, ὅτι εἰ αἴ νόσοι ἀπαλλαγείηδσαν ἔκ τῶν σωμάτων καὶ μὴ γίγνοιντο παντάπασιν, ἢ γιγνόμεναε παραχρῆμα ἀπαλλάττοιντο. ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ἡ ἰατρυ-

κὴ τῶν ἐπιστημῶν ἡ πρὸς τοῦτο χρησίμη, πρὸς τὸ νόσους ἀπαλλάττειν.

D XXI. Ei δέ τις ἡμᾶς πάλιν ἔροιτο, tívog ἂν ἡμῖν ἀπαλ- λαγέντος οὐδὲν δεοίμεϑα χρημάτων, ἀρ᾽ ἂν ἔχοιμεν εἰπεῖν; εἰ δὲ μή, πάλιν dL σκοπώμεϑα- φέρε, εἰ οἷός τ᾽ εἴη ξῆν ἄνθρωπος ἄνευ σιτίων καὶ ποτῶν καὶ μὴ πεινῷ μηδὲ διψῷ, ἔσϑ᾽ 0 τι ἂν ἢ αὐτῶν τούτων δέοιτο ἢ ἀργυρίου ἢ ἑτέρου τινός, ἵνα ταῦτα ἐκπορίζηται; Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. Οὐκοῦν καὶ τάλλα κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον εἰ μὴ δεοίμεϑα πρὸς τὴν τοῦ σώματος ϑεραπείαν ὧν νῦν ἐνδεεῖς ἐσμέν,

Β καὶ ἀλέας καὶ ψύχους ἐνίοτε καὶ τῶν ἄλλων, ὅσων τὸ σῶμα ἐνδεὲς γιγνόμενον προσδεῖται, ἄχρηστ᾽ ἂν ἡμῖν εἴη τὰ κα-- λούμενα χρήματα, εἰ μηδείς ys παντάπασι μηδενὸς δέοιτο τούτων, ὧν ἕνεκεν νυνὶ βουλόμεϑα χρήματα ἡμῖν εἶναι, ἵνα ἐξικοίμεϑα πρὸς τὰς ἐπιϑυμίας καὶ τὰς ἐνδείας τοῦ σώματος, ὧν ἂν ἑκάστοτε δεώμεϑα. εἰ δ᾽ ἔστιν ἄρα πρὸς τοῦτο χρήσιμον ἡ τῶν χρημάτων κτῆσις, προς τὴν τοῦ σώματος θεραπείαν τῶν ἐνδειῶν, εἰ γοῦν ἡμῖν τοῦτο ἐκ μέσου ἀναιρεϑείη, οὐδὲν ἂν δεοίμεϑα χρημάτων, ἴδως δ᾽ ἂν οὐδ᾽ εἴη παντάπασι χρήματα. Φαίνεται. Φαίνεται ἄρα ἡμῖν, ὡς ἔοικε, τὰ πρὸς ταύτην τὴν πραγματείαν χρήσιμα τῶν πραγμάτων ταῦτα εἶναι χρήματα.

XXII. Συνέφη μὲν ταῦτα εἶναι χρήματα, οὐ μὴν ἀλλ᾽ ἐτάραττέ γε αὐτὸν σφόδρα τὸ λογέδιον. Τί δαὶ τὰ τοιάδε;

402 πότερον ἂν φήσαιμεν οἷόν τε εἶναι ταὐτὸν πρᾶγμα πρὸς τὴν αὐτὴν ἐργασίαν τοτὲ μὲν χρήσιμον εἶναι, τοτὲ δὲ ,“ἀχρεῖον ; Οὐκ ἔγωγ᾽ ἂν φαίην. ἀλλ᾽ εἴ τι δεοίμεϑα τούτου

ἘΡΥΞΙΑΣ. 127

πρὸς τὴν αὐτὴν ἐργασίαν, καὶ χρήσιμόν μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ 0$ μή, οὔ. Οὐκοῦν εἰ ἄνευ πυρὸς οἷοέ vs εἴημεν &v- δριάντα χαλκοῦν ἐργάσασϑαι, οὐδὲν ἂν δεοίμεϑα πυρὸς πρός γε τὴν τούτου ἐργασίαν εἰ δὲ μὴ δεοίμεϑα, οὐδ᾽ ἂν χρήσιμον ἡμῖν εἴη" ὁ αὐτὸς δὲ λόγος καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Φαένεται. Οὐχοῦν ὅσων ἄνευ οἷόν ts γίγνεσϑαί τι, οὐδὲν ἂν τούτων ἡμῖν οὐδὲ χρήσιμον φαένοιτο πρός γε τοῦτο. Οὐ γάρ. Οὐκοῦν εἴ ποτε φαινοέμεϑα οἷοί τε ὄντες ἄνευ ἀργυρίου καὶ χρυσίου καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, οἷς μὴ αὐτοῖς χρώμεϑα πρὸς τὸ σώμα, ὥσπερ σιτίοις καὶ πο-- τοῖς καὶ ἱματίοις καὶ στρώμασι καὶ οἰκίαις, παύειν τὰς τοῦ σώματος ἐνδείας, ὥστε μηκέτι δεῖσθαι, οὐκ ἂν ἡμῖν οὐδὲ χρήσιμα φαίνοιτο πρός ys τοῦτο ἀργύριόν vs καὶ χρυσίον καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄνευ τούτων οἷόν τὸ C γίγνεσϑαι. Οὐ γάρ. Οὐκ ἂν ἄρα οὐδὲ χρήματα ἡμῖν. ταῦτα φανείη, εἰ μηδὲν χρήσιμα" ἀλλὰ ταῦτ᾽ ἂν εἴη, οἷς τὰ χρή-- σιμα οἷοέτ ᾿ ἐσμὲν ἐκπορίξεσϑαι.

XXIII. Ὦ Σώκρατες, οὐκ ἄν zxots δυναίμην τοῦτο πεισϑῆναι, ὡς τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα οὐκ ἄρα χρήματα ἡμῖν ἐστίζ. ἐκεῖνο μὲν γὰρ σφόδρα πέπεισμαι, ὡς τά ye ἀχρεῖα ἡμῖν ὄντα οὐδὲ χρή-- ματά ἐστι, καὶ ὅτι τῶν χρησιμωτάτων ἐστὶ πρὸς τοῦτο Ὁ χρήματα τὰ χρήσιμα" οὐ μὴν τοῦτό γε, ὡς ταῦτα οὐ χρή- σιμα ἡμῖν τυγχάνει ὄντα πρὸς τὸν βίον, εἴπερ ys τούτοις τὰ ἐπιτήδεια ἐκποριξοίμεϑα. Φέρε δή, πῶς ἂν τὰ τοιαῦτα φήσαιμεν; ἄρ᾽ εἰσέτινες ἄνϑρωποι, οἵτινες μουσικὴν παι- δεύουσιν ἡ γράμματα ἢ ἑτέραν τινὰ ἐπιστήμην, οἵ ἀντὶ τούτων σφίσιν αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια ἐκπορίξονται, τούτων μισϑὸν πραττόμενοι: Εἰσὶ γάρ. Οὐκοῦν οὗτοι οἵ ἄνϑροω- ποι ταύτῃ τῇ ἐπιστήμῃ ἂν ἐκπορίζοιντο τὰ ἐπιτήδεια, ἀντὶ E ταύτης ἀλλαττόμενοι, ὥσπερ ἡμεῖς ἀντὶ τοῦ χρυσίου καὶ ἀργυρίου. Qut, Οὐκοῦν εἴπερ τούτῳ ἐκπορίζονται οἷς

128 ἘΡΥΞΙΑΣ.

πρὸς τὸν βίον χρῶνται, κἂν αὐτὸ χρήσιμον. εἴη πρὸς τεὸν βών. καὶ γὰρ τἀργύριον τούτου ἕνεκα χρήσιμον ἔφαμεν εἶναι, ὅτι οἷοί τ᾿ Tjuev αὐτῷ τἀναγκαῖα πρὸς τὸ σῶμα ἐκ-- πορίζεσϑαι. Οὕτως, ἔφη. XXIV. Οὐκοῦν εἴπερ αὗται αἱ ἐπιστῆμαι τῶν χρησέ-- μῶν πρὸς τοῦτο, φαίνονται ἡμῖν αἱ ἐπιστῆμαι χρήματα οὖσαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν δι᾽ ἥνπερ τὸ χρυσίον τὸ καὶ τὸ ἀργύριον. δῆλον δὲ ὅτι καὶ οἵ ταύτας κεχτημένοι πλου-- σιώτεροι. ὀλίγον δὲ πρότερον οὕτῳ χαλεπῶς ἀπεδεχόμεϑα τὸν λόγον, δἰ οὗτοι πλουσιώτατοι. ἀναγκαῖον δ᾽ ἂν εἴη 403 καὶ ἐκ τοῦ νῦν ὡμολογημένου τοῦτο ξυμβαίνειν, ἐνίοτε τοὺς ἐπιστημονεστέρους πλουσιωτέρους εἶναι. εἰ γάρ τις ἡμᾶς ἔροιτο, ρα παντὶ ἀνθρώπῳ οἰόμεϑα χρήσιμον εἷναι ἵππον, ἦρα φαίης ἄν; ἢ τοῖς μὲν ἐπιστήμοσιν ὅπως δεῖ ἵππῳ χρῆσϑαι χρήσιμος ἂν εἴη, τοῖς ἀνεπιστήμοσι δ᾽ οὖ; Φαίην ἄν. Οὐκοῦν, ἔφην, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὐδὲ φάρμακον παντὶ ἀνθρώπῳ χρήσιμον εἶναι, ἀλλὰ τούτῳ ὅστις τυγχάνει εἰδὼς ὡς δεῖ χρήσασϑαι αὐτῷ ; Φημί. Οὐκ-- οὖν καὶ τάλλα πάντα ὁμοίως; Ἔοικεν. Χρυσίον ἄρα καὶ

B ἀργύριον καὶ τἄλλα τὰ δοκοῦντα χρήματα εἶναι τούτῳ ἂν μόνῳ χρήσιμα εἴη, ὅστις τυγχάνοι ἐπιστάμενος ὡς χρη-- στέον αὐτοῖς. Οὕτως. Οὐκοῦν πρότερον ἐδόκει τοῦ καλοῦ κἀγαϑοῦ ἀνθρώπου εἶναι εἰδέναι, ὅπου τε καὶ ὅπως τού-- τῶν ἑχάστοις χρηστέον ἐστίν; Φημί.

XXV. Τοῖς ἄρα καλοῖς κἀγαϑοῖς τῶν ἀνθρώπων, τού- τοις ἂν μόνοις καὶ χρήσιμα ταῦτ᾽ εἴη, εἴπερ ye οὗτοι ἐπι-- στήμονες ὡς χρηστέον᾽ εἰ δὲ τούτοις μόνοις χρήσιμον, τού- τοις ἂν μόνοις καὶ χρήματα εἶναι ταῦτα φαίνοιτο. ἀτάρ,

Ο ὡς ἔοικε, καὶ τὸν ἀνεπιστήμονα ἱππικῆς, κεκτημένον δὲ ἵππους, οἵ τυγχάνουσιν αὐτῷ ἀχρεῖοι ὄντες, εἴ τις τοῦτον ἱππικὸν ποιήσειεν, ἀρ᾽ ἂν ἅμα καὶ πλουσιώτερον πεποιη- κὼς εἴη, εἴπερ γε αὐτῷ, ἃ ἐτύγχανε πρόσϑεν ἀχρεῖα ὄντα,

ἘΡΥΞΙΑΣ. 128

χρήσιμα πεποίηκεν ἐπιστήμην γάρ τινα παραδιδοὺς τῷ ἀνθρώπῳ ἅμα καὶ πλούσιον αὐτὸν πεποίηκεν. Φαίνεταί γε. Ὅμως δέ μοι κἂν διομόσασϑαι δοκῶ ὑπὲρ Κριτίου, ὑπὸ μηδενὸς τούτων τῶν λόγων πεπεῖσϑαι. Νὴ Zia: καὶ y&Q, ἔφη. μαινοίμην ἄν, εἰ ταῦτα πειϑθοίμην. ἀλλὰ τί οὐκ ἐκεῖνον τὸν λόγον διετέλεσας, ὡς τὰ δοκοῦντα οὐκ ἔστι χρήματα, χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα; ὡς ἐγὼ πάνυ σφόδρα τούτους τοὺς λόγους ἀκροώμενος, oUG καὶ σὺ νῦν τυγχάνεις δὴ διεξιών, ἄγαμαι. Εἶπον οὖν ἐγὼ ὅτι μοι δοκεῖς σύ, ὦ Κριτία, οὕτως ἐμοῦ χαίρειν ἀκροώ-- μενος, ὥσπερ τῶν ῥαψῳδῶν οἵ τὰ Ὁμήρου ἔπη ἄδουσιν, ἐπεὶ οὐδείς γέ σοι δοκεῖ τούτων τῶν λόγων ἀληϑὴς εἶναι. ΧΧΥ͂Ι. Ὅμως δὲ φέρε, πῶς ὧν τὰ τοιαῦτα φήσαιμεν; ἄρά γετοῖς ye οἰκοδομικοῖς τῶν ἀνθρώπων φαίης ἂν ἄττα εἷναι χρήσιμα πρὸς τὸ οἰκίαν ἐργάσασϑαι; Ἔμοιγε δοκεῖ. Πότερον οὖν ταῦτα φήσαιμεν ἂν χρήσιμα εἶναι, οἷς αὐτῶν κατεχρῶντο εἰς τὴν οἰκοδομίαν, λέϑους καὶ πλίνϑους καὶ ξύλα καὶ εἴ τι ἕτερον τοιοῦτον; ἢ καὶ τὰ ἐργαλεῖα, οἷς αὐ-- τοὶ τὴν οἰκίαν ἐργάξοιντο, καὶ οἷς ταῦτα ἐκπορίζοιντο, τὰ ξύλα καὶ τοὺς λίϑους, καὶ πάλιν τὰ τούτων ἐργαλεῖα; Ἔμοιγ᾽, ἔφη, δοκεῖ πάντα ταῦτα χρήσιμα εἶναι πρὸς ἐκεῖνα. Οὐκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγώ, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐργασιῶν οὐ μόνον αὐτοῖς οἷς καταχρώμεϑα πρὸς ἕκαστον τῶν ἔργων, ἀλλὰ καὶ οἷς ταῦτα ἐχποριξόμεϑα καὶ ὧν ἄνευ οὐκ ἂν γένοιτο; Πάνυ νε οὕτως. Οὐκοῦν πάλιν καὶ οἷς ταῦτα καὶ εἴ τι ἀνωτέρω τούτων, καὶ οἷς πάλιν ἐκεῖνα καὶ ἔτι μάλα τὰ ἄνω, ὥστε καὶ εἰς ἄπειρόν τι πλῆϑος τελευτῶντα ἀνάγκη πάντα ταῦτα πρὸς τὴν αὐτῶν ἐργασίαν χρήσιμα φαίνε- σϑαι; Καὶ οὐδέν γε, ἔφη, ταῦτα οὕτω κωλύει ἔχειν. XXVII. Τί δ᾽ εἰ ὑπάρχοι τῷ ἀνθρώπῳ σιτία καὶ ποτὰ καὶ ἱμάτια καὶ τἄλλα, οἷς αὐτὸς πρὸς τὸ σῶμα μέλλοι χρη- σϑαι, ἀρ᾽ ἄν τι προσδέοιτο χρυσίου ἢ ἀργυρίου ἢ ἄλλου PLATO VI. 9

D

404

130 EPTXIAZ.

του, οἷς ταῦτα ποριεῖται, ἅ γε δὴ ὑπάρχοι; Ovx ἔμοιγε

B δοκεῖ. Οὐκοῦν φαίνοιτο ἂν ἡμῖν ἔστιν ὅτε ἄνϑρωπος οὐ-- δενὸς τούτων δεόμενος πρὸς τὴν τοῦ σώματος χρείαν; Οὐ γάρ. Οὐκοῦν εἰ ταῦτα ἀχρεῖα φαίνοιτο πρὸς ταύτην τὴν ἐργασίαν, οὐκ ἄν ποτε πάλιν δέοι χρήσιμα φανῆναι; ὑπέ- κεῖτο γὰρ μὴ οἷόν τὸ εἶναι πρὸς τὴν αὐτὴν ἐργασίαν τοτὲ μὲν χρήσιμα, τοτὲ δὲ ἀχρεῖα εἶναι. ᾽4λλ᾽ οὕτω γ᾽ ἄν, ἔφη, ὁ αὐτὸς λόγος σοὶ καὶ ἐμοὶ γίγνοιτο" εἰ γάρ ποτε ταῦτα χρήσιμα γίγνοιτο πρὸς τοῦτο, οὐκ ἄν ποτε συμβαίνοι πά-- λιν ἀχρεῖα εἶναι" νῦν δὲ πρός τινας ἐργασίας πραγμάτων

C μοχϑηρῶν, τὰς δὲ χρηστῶν ἔγωγ᾽ ἂν φαίην. 4o οὖν oiov vé μοχϑηρόν τι πρᾶγμα πρὸς ἀγαϑοῦ τινὸς ἐργασίαν χρή-- σιμον εἶναι; Οὐκ ἔμοιγε φαένεται. ““γαϑὰ δὲ πράγματα ἀρ᾽ ἂν ταῦτα φαίημεν εἶναι, ἃ ἃ δί ἀρετὴν ἄνϑρωπος πράτ- τεις Φημί. AQ. οὖν οἷόν τε ἄνϑρωπον μαϑεῖν τι τούτων, ὅσα διὰ λόγου διδάσκεται, εἰ παντάπασιν ἀπεστερημένος εἴη τοῦ ἀκούειν [ἢ] ἑτέρου τινός; Μὰ Δί οὐκ ἔμοιγε δο--

D κεῖ. Οὐκοῦν τῶν χρησίμων φαίνοιτο ἂν ἡμῖν πρὸς ἀρετὴν τὸ ἀκούειν, εἴπερ διδακτός γε ἡ ἀρετὴ τῷ ἀκούειν καὶ αὐ-- τῷ καταχρώμεϑα πρὸς τὰς μαϑήσεις ; Φαίνεται.

XXVIII. Οὐκοῦν εἴπερ ἡ ἰατρικὴ οἵα τ᾽ ἐστὶ τὸν νο-- σοῦντα παύειν, φαίνοιτο ἂν ἡμῖν ἐνίοτε καὶ ἡ ἰατρικὴ τῶν χρησίμων οὖσα πρὸς τὴν ἀρετήν, εἴπερ διὰ τῆς ἰατρικῆς τὸ ἀκούειν πορισϑείη; Καὶ οὐδέν ys κωλύει. AQ. οὖν πάλιν καὶ εἰ τὴν ἰατρικὴν ἀντὶ χρημάτων πορισαίμεϑα, φαίνοιτο ἂν ἡμῖν καὶ τὰ χρήματα χρήσιμα ὄντα πρὸς ἀρε--

E τήν; Καὶ γὰρ ἔστιν, ἔφη, τοῦτό γε. Οὐκοῦν πάλιν ὁμοίως καὶ δι᾿ οὗ τὰ χρήματα πορισαίμεϑα; Παντάπασι μὲν οὖν πάντα. AQ. οὖν ἄν σοι δοκεῖ ἄνϑρωπος ἀπὸ μοχϑηρῶν τε καὶ αἰσχρῶν πραγμάτων ἀργύριον αὑτῷ πορίσασϑαι, ivo ὅτου τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην κτήσαιτο, ἡ δύναιτο ἀκού-- εἰν ἐκ τοῦ μὴ οἴου τε, τῷ δ᾽ αὐτῷ ἐκείνῳ καταχρῆσθαι

EPTAZAIAZX 131

πρὸς ἀρετὴν ἢ ἕτερ᾽ ἄττα τῶν τοιούτων; Πάνυ uiv οὖν ἔμοιγε δοκεῖ. Οὐκοῦν οὐκ ἂν τὸ γε μοχϑηρὸν χρήσιμον ἂν εἴη πρὸς ἀρετήν; Οὐ γάρ. Οὐκ ἄρα ἀναγκαῖόν ἐστι, δι᾿ ὧν ἂν ἐκπορισαίμεϑα τὰ πρὸς ἕκαστα χρήσιμα, καὶ ταῦτα πρὸς τὰ αὐτὰ χρήσιμα εἷναι" φαένοιτο γὰρ ἂν ἐνίοτε μοχϑηρὰ πράγματα πρὸς ἀγαϑόν τι χρήσιμον εἷναι" ἔτι δὲ μᾶλλον καὶ ἐπὶ τούτου ἂν φανερὰ γένοιτο. εἶπερ 4u5 γὰρ ταῦτα χρήσιμά ἐστι πρὸς ἕκαστα; ὧν ἄνευ οὔκ ἂν γέ- νοιτο, εἶ μὴ: ταῦτα προύπάρχοι, φέρε, πῶς ἂν τὰ τοιαῦτα φήσαις᾽ ἄρ᾽ οἷόν τὸ ἀμαϑίέαν πρὸς ἐπιστήμην χρήσιμον εἶναι, ἢ νόσον πρὸς vyísuxv, 7] κακίαν πρὸς ἀρετήν; Οὐκ ἂν ἔγωγε φαίην.

. ΧΧΙΧ. Kal μὴν τόδε γ᾽ ἂν ὁμολογήσαιμεν ἀδύνατον εἶναι, ἐπιστήμην ἐγγενέσϑαι ὅτῳ μὴ ἀμαϑία πρότερον ὑπαρξαι, καὶ vyísuxv, ὅτῳ μὴ νόσος, οὐδὲ ἀρετήν, ὅτῳ μὴ κακέα. Ἔφη γὰρ οὕτως, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. Οὐκ ἂν ἄρα φαί- B voto ἀναγκαῖον εἶναι, ὅσων ἄνευ μὴ οἷόν τὸ γίγνεσθαι, ταῦτα καὶ χρήσιμα εἶναι πρὸς τοῦτο" φαίνοιτο γὰρ ἂν ἡμῖν ἡ ἀμαϑία πρὸς ἐπιστήμην χρήσιμος οὖσα, καὶ ἡ νό-- σος πρὸς ὑγίειαν, καὶ ἡ κακία πρὸς ἀρετήν. Σφόδρα δυς-- πίστως εἶχε καὶ πρὸς τούτους τοὺς λόγους, εἰ μὴ πάντα ταῦτα χρήματα ἔσται" καταμαϑὼν δ᾽ αὐτὸν ἐγὼ ὅτι ἴσον εἴη πεῖσαι, ὅπερ ἂν τὸ λεγόμενον λέϑον ἑψῆσαι, ᾽4λλὰ τού- τους μὲν τοὺς λόγους, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἐάσωμεν χαίρειν, ἐπει- C δήπερ οὐ δυνατοί ἐσμεν ὁμολογῆσαι, ὁπότερον ταὐτὰ χρή- σιμά τ᾽ ἐστὶ καὶ χρήματα ἢ οὔ᾽ ἐκεένου δὲ πέρι πῶς ἂν φαίημεν᾽ πότερον ἂν εὐδαιμονέστερόν vs καὶ βελτίω ἡγησαίμεϑα εἶναι ἄνϑρωπον, εἰ ὡς πλείστων δέοιτο πρὸς τὸ σῶμα τε καὶ τὴν δίαιταν ἐπιτηδείων, ἢ εἰ ὡς ἐλαχίστων τε καὶ φαυλοτάτων; μάλιστα δ᾽ ἂν ἴσως καὶ τοῦτο ὧδε ϑεωρηϑείη, εἴ τις αὐτὸν πρὸς αὑτὸν τὸν ἄνϑρωπον παρα- βάλλων 6xozoito, ὁποτέρα τῶν ἕξεων βελτίων, πότερον D

9

132 EPTAZIAZ.

ὅταν τύχῃ νοσῶν ἢ ὅταν ὑγιαίνων. ᾿4λλὰ τοῦτό γ᾽, ἔφη, οὐ πολλῆς τινὸς τῆς σκέψεως δεῖται. Ἴσως γάρ, ἦν δ᾽ ἐγώ, παντὶ ἀνθρώπῳ εὔπορον γν ναι; ὅτι ἡ τοῦ ὑγιαίνοντος ἕξις κρείττων ἐστὶ τῆς τοῦ κάμνοντος" tí ϑαί; ποτέρως τυγχάνομεν πλειόνων ve καὶ μᾶλλον πάντοδαπῶν δεόμε-- vot, ὅταν κάμνωμεν ἢ ὅταν ὑγιαίνωμεν; Ὅταν κάμνωμεν. .Ἑ Ὅταν ἄρα αὐτοὶ αὑτῶν τυγχάνωμεν φαυλότατα διακείμε- voL, τότε σφόδρα τε καὶ πλείστων, τὰ πρὸς ἡδονὰς τὰς διὰ τοῦ σώματος, ἐν ἐπιϑυμίαις τε καὶ δεήσεσίν ἐσμεν; Οὕτως. XXX. Οὐκοῦν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ὥσπερ αὐτὸς αὑτοῦ τότε φαίνεται βέλτιστα ἔχων, ὅταν ἐλαχίστων τῶν τοιούτων δέηται, οὕτω πάλιν καὶ δυοῖν ὄντοιν, εἰ ὁ μὲν τυγχάνοι σφόδρατε καὶ πολλῶν ἐν ἐπυϑυμίᾳ τε καὶ δεήσει ὦν, ὁ δὲ ὀλίγων v5 καὶ ἡσύχως; οἷον τὰ τοιάδε: ὅσοι τῶν ἀνθρώπων τυγχάνουσι κυβευταὶ ὄντες, οἵ δὲ οἰνόφλυγες, ἕτεροι δὲ γαστρίμαργοι--- ἄπαντα γὰρ ταῦτα οὐδὲν ἕτερον τυγχάνει ὄντα ἢ ἐπιϑυμίαι. Σφόδρα γε. ΑΪ δ᾽ ἐπιϑυμίαι πᾶσαι οὐδὲν ἕτερον ἢ ἔνδειαί τινων οἵ οὖν πλεῖστα τού- TOV πεπονϑότες ἄνϑρωποι ἐν μοχϑηροτέρα ἕξει εἰσὶ τῶν : 406 μηδὲν ἢ ὡς ἐλάχιστα τοιαῦτα πεπονθότων; Πάνυ μὲν οὖν ἔγωγε καὶ σφόδρα μοχϑηροὺς τοὺς τοιούτους ὑπολαμβάνω εἶναι" καὶ ὅσῳ ἂν μᾶλλον τοιούτους, τοσούτῳ καὶ μοχϑη- ροτέρους. Οὐκοῦν δοκεῖ ἡμῖν οὐχ οἷόν τε, χρήσιμα εἶναι ταῦτα πρὸς τοῦτο, εἰ μὴ τυγχάνοιμεν καὶ δεόμενοι τούτων πρὸς τοῦτο; Φημί. ᾿ἀναγκαῖον ἄρα, εἴπερ μέλλει ἡμῖν χρήσιμα εἶναι ταῦτα πρὸς τὰς τοῦ σώματος ϑεραπείας τῶν ἐνδειῶν, ἅμα καὶ δεῖσϑαι ἡμᾶς τούτων πρὸς τοῦτο; ; Ἔμοιγε δοκεῖ. Οὐκοῦν ὅ ὅτῳ τυγχάνει πλεῖστα χρήσιμα ὄντα πρὸς

Β τοῦτο, οὗτος ἂν φαίνοιτο καὶ πλείστων δεόμενος πρὸς τοῦτο, εἴπερ ἀνάγκη τῶν χρησίμων πάντων προσδεῖσϑαι. Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω φαίνεσθαι. ᾿ἀναγκαῖον ἄρα φαίνεται κατά γε τοῦτον τὸν λόγον, οἷς τυγχάνει πολλὰ χρήματα

ἘΡΥΞΙΑ͂Σ. 133

ὄντα, τούτους καὶ πολλῶν δεῖσθαι τῶν πρὸς τὴν τοῦ σώ-- ματος ϑεραπείαν ἐπιτηδείων" τὰ γὰρ πρὸς τοῦτο χρήσιμα ὄντα χρήματα ἐφαίνετο" ὥστε ἐξ ἀνάγκης ἂν ἡμῖν φαί- νοιντο oí πλουσιώτατοι μοχϑηρότατα διακείμενοι, εἴπερ γε καὶ πλείστων τοιούτων ἐνδεεῖς ὄντες.

-φ-- ---.-.. ——— -Φ---.-».------.---

ΞΊΟΧΟΣ

[ἢ περὶ ϑανάτου.

T4 TOT A41440T 0T ΠΡΟΣΩΠΑ͂

ΣΩΚΡΑΤΗΣ, KAEINIAX, AEIOXOZ. St.

IIT.p.

861 I. Ἐξιόντι μοι ἐς Κυνόσαργες καὶ γενομένῳ [μοι] κατὰ τὸν Ἰλισσὸν διῆξε φωνὴ βοῶώντός του, Σώκρατες, Σώκρατες. ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς περιεσκόπουν ὁπόϑεν εἴη, Κλεινίαν ὁρῶ τὸν ᾿Αξιόχου ϑέοντα ἐπὶ Καλλιρρόην μετα Δάμωνος τοῦ μουσικοῦ καὶ Χαρμίδου τοῦ Γλαύκωνος" ἤστην δὲ αὐτῷ ὁ μὲν διδάσκαλος τῶν κατὰ μουσικήν, ὁ δ᾽ ἐξ ἑταιρείας ἐραστὴς ἅμα καὶ ἐρώμενος. ἐδόκει οὖν μοι ἀφεμένῳ τῆς εὐθὺ ὁδοῦ ἀπαντᾷν αὐτοῖς, ὅπως ῥᾶστα ὁμοῦ γενοίμεϑα. δεδακρυμένος δὲ ὁ Κλεινίας, Σώκρατες, ἔφη, νῦν ὁ καιρὸς ἐνδείξασϑαι τὴν ἀεὶ ϑρυλουμένην πρὸς σοῦ δοφίαν- ὃ γὰρ πατὴρ ἔκ τινος ὡρακίας αἰφνιδίου ἀδυνάτως ἔχει καὶ πρὸς τῷ τέλει τοῦ (ov ἐστίν, ἀνιαρῶς τε φέρει τὴν τελευτήν, καίτοι γε τὸν πρόσϑεν χρόνον διαχλευάξων τοὺς μορμολυττομένους τὸν ϑάνατον καὶ

C [πράως] ἐπιτωϑάξων. ἀφικόμενος οὖν παρηγόρησον αὖ- τὸν ὡς εἴωϑας, ὅπως ἀστενακτὶ ἐς τὸ χρεὼν ἴῃ, καί μοι σὺν τοῖς λοιποῖς ἵνα καὶ τοῦτο εὐσεβηϑῇ. AAA. οὐκ ἀτυ-- χήσεις μου, ὦ Κλεινία, οὐδενὸς τῶν μετρέων καὶ ταῦτα

ΑΞΙΟΧΟΣ. 135

ἐφ᾽ ὅσια παρακαλῶν. ἐπειγώμεϑα δ᾽ οὖν" εἰ γὰρ οὕτως ἔχει, ὠκύτητος δεῖ.

ΚΑ. Ὀφϑέντος σου μόνον, ὦ Σώκρατες, ῥαΐσει" καὶ γὰρ ἤδη πολλάκις αὐτῷ γέγονε συμπτώματος ἀνασφῆλαι. Ὁ

II. ΣΩ. ὡς δὲ ϑᾶττον τὴν παρὰ τὸ τεῖχος ἤειμεν, ταῖς Ἰτωνίαις ---- πλησίον yaQ ᾧκει τῶν πυλῶν, πρὸς τῇ 365 “μαξονίδι στήλῃ. — καταλαμβάνομεν αὐτὸν ἤδη μὲν συν-- ειλεγμένον τὰς ἁφὰς καὶ τῷ σώματι δωμαλέον, ἀσϑενῆ δὲ τὴν ψυχήν, πάνυ ἐνδεᾶ παῤαμυϑίς, πολλάκις δ᾽ ἀνα-- φερόμενον καὶ στεναγμοὺς ἱέντα σὺν δακρύοις καὶ κροτή-- σεσι χειρῶν. κατιδὼν δὲ αὐτόν, ᾿Αξίοχε, tí ταῦτα; ἔφην" ποῦ τὰ πρόσϑεν αὐχήματα καὶ αἴ συνεχεῖς εὐλογίαι τῶν ἀρετῶν καὶ τὸ ἄρρατον ἐν σοὶ ϑάρσος; ὡς γὰρ ἀγωνιστὴς δειλός, ἐν τοῖς γυμνασίοις γενναῖος φαινόμενος, ὑπολέλοι- zug ἐν τοῖς ἄϑλοις. οὐκ ἐπιλογιεῖ τὴν φύσιν περιεσκεμμέ- B νῶς, ἀνὴρ τοσόσδε τῷ χρόνῳ καὶ κατήκοος λόγων καί, εἰ μηδὲν ἕ ἕτερον, ᾿Αϑηναῖος, ὅ ὅτι, τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο καὶ πρὸς πάντων ϑρυλούμενον, παρεπιδημία τίς ἐστιν ὁ βίος, καὶ ὅτι δεῖ "τοῦτον" ἐπιεικῶς διαγαγόντας εὐϑύμως μόνον οὐχὶ παιανίξοντας εἰς τὸ χρεὼν ἀπιέναι; τὸ δὲ οὕτω μα-- λακῶς καὶ δυσαποσπάστως ἔχειν νηπίου δίκην οὐ περὶ φρονοῦσαν ἡλικίαν ἐστίν.

AR. Abi ταῦτα, o ) Σώκρατες, καὶ ὀρϑῶς μον φαί- C νει λέγων ἀλλ᾽ οὐκ οἶδ᾽ ὅπως παρ᾽ αὐτὸ τὸ δεινὸν γενο-- μένῳ οἵ μὲν καρτεροὶ καὶ περιττοὶ λόγοι ὑπεκπνέουσι λε- ληϑότως καὶ ἀτιμάζονται, ἀντίσχει δὲ δέος τι, ποικέλως περιαμύττον τὸν νοῦν, εἰ στερήσομαι τοῦδε τοῦ φωτὸς καὶ τῶν ἀγαϑῶν, ἀειδὴς δὲ καὶ ἄπυστος ὁποίποτε κείδο-- μαι δηπόμενος, εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων.

Ill. Z9. Συνάπτεις γάρ, ὦ toys, παρὰ τὴν ἀνεπι-» στασίαν ἀνεπιλογίστως τῇ ἀναισθησία αἴσϑησιν, καὶ δεαυ-

136 |. — A&EIOXO Z.

τῷ ὑπεναντία καὶ ποιεῖς καὶ λέγεις, ovx ἐπιλογιξόμενος, ὅτι ἅμα μὲν ὀδύρει τὴν ἀναισϑησίαν, ἅμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν ἡδέων, ὥσπερ εἰς ἕτερον ξῇν ἀποθανούμενος, ἀλλ᾽ οὐκ εἰς παντελῆ μεταβαλῶν ἀναι-- σϑησίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ πρὸ τῆς γενέσεως. ὡς οὖν ἐπὶ τῆς “Ζράκοντος ἥ Κλεισθένους πολιτείας οὐδὲν περὶ σὲ κακὸν qv ἀρχὴν γὰρ οὐκ ἧς, περὶ ὁ ὃν ἂν qv οὕτως οὐδὲ E μετὰ τὴν τελευτὴν γενήσεται" σὺ γὰρ οὐκ ἔσει περὶ ὃν ἔσται. πάντα τοιγαροῦν τὸν τοιόνδε φλύαρον ἀποσκέδα-- Gat, τοῦτο ἐννοήσας, ὅτι τῆς συγκρίσεως ἅπαξ διαλυϑεί- σης καὶ τῆς ψυχῆς ἐς τὸν οἰκεῖον ἱδρυϑείσης τόπον τὸ ὑπο-- ᾿λειφϑὲν σῶμα, γεῶδες ὃν καὶ ἄλογον, οὐκ ἔστιν ὁ ἄνϑρω- ——— -οπος. ἡμεῖς μὲν γάρ ἐόμεν ψυχή, ξῶον ἀϑάνατον ἐν ϑνητῷ 366 καϑειργμένον φρουρίῳ τὸ δὲ σκῆνος τουτὶ πρὸς κακοῦ περιήρμοσεν ἡ φύσις, ᾧ τὰ μὲν ἥδοντα ἀμυχιαῖα καὶ πτηνὰ καὶ πλείοσιν ὀδύναις ἀνακεκραμένα, τὰ δὲ ἀλγεινὰ ἀκραιφνὴ καὶ πολυχρόνια καὶ τῶν ἡδόντων ἀμοιρα᾿ [νό-- σους δὲ καὶ φλεγμονὰς τῶν αἰσϑητηρίων, ἔτι δὲ τὰς ἐντὸς κακότητας,) οἷς ἀναγκαστῶς, ἅτε παρεσπαρμένη τοῖς πό-- θοις» ἡ ψυχὴ συναλγοῦσα τὸν οὐράνιον ποϑεῖ καὶ σύμφυ- λον αἰθέρα, καὶ διψᾷ τῆς ἐκεῖσε διαίτης καὶ χορείας ὁρι-- B γνωμένη᾽ ὥστε ἡ τοῦ ξῇν ἀπαλλαγὴ κακοῦ τινός ἐστιν εἰς ἀγαϑὸν μεταβολή.

IV. 433. Κακὸν οὖν, ὦ Σώκρατες, ἡγούμενος τὸ fjv πῶς ἐν αὐτῷ μένεις, καὶ ταῦτα φροντιστὴς ὧν καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς τοὺς πολλοὺς τῷ νῷ διαφέρων;

ΣῺΩ.. ᾿Αξίοχε, σὺ δὲ οὐκ ἔτυμά μοι μαρτυρεῖς, οἴει δὲ καϑάπερ᾿ 4ϑηναίων ἡ πληϑύς, ἐπειδὴ ξητητικός εἰμι τῶν πραγμάτων, ἐπιστήμονα του εἶναί με. ἐγὼ δὲ εὐξαίμην ἂν τὰ κοινὰ ταῦτα εἰδέναι" τοσοῦτον ἀποδέω τῶν περιτ--

ο τῶν. καὶ ταῦτα δέ, ἃ λέγω, Προδίκου ἐστὶ τοῦ σοφοῦ ἀπη-

ARIOXOZ. 137

χήματα, τὰ μὲν διμοίρου ἐωνημένα, τὰ δὲ δυοῖν δραχμαῖν, τὰ δὲ τετραδράχμου. προῖκα γὰρ ἀνὴρ οὗτος οὐδένα δι- δάσκει,. διὰ παντὸς δὲ ἔϑος ἐστὶν αὐτῷ φωνεῖν τὸ Ἐπιχάρ- μειον᾽ ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει" δός τι καὶ λάβοις τί *xa*. καὶ πρώην γοῦν παρὰ Καλλίᾳ τῷ Ἱππονίκου ποιούμενος ἐπίδειξιν τοσάδε τοῦ ξῇν κατεῖπεν, ὥστε ἔγωγε μὲν παρὰ ἀκαρὴ διέγραψα τὸν βίον, καὶ ἐξ ἐκείνου ϑανατᾷ μου ἡ ψυχή, ᾿Δξίοχε. AR. Τίνα δὲ ἦν τὰ λεχϑέντα;

V. ΣΩ. Φράσαιμι ἄν Go, ταῦτα ἃ μνημονεύσω. ἔφη D γάρ, Τί μέρος τῆς ἡλικίας ἄμοιρον τῶν ἀνιαρῶν; οὐ κατὰ μὲν τὴν πρώτην γένεσιν τὸ νήπιον κλαίει, τοῦ ξῇν ἀπὸ λύπης ἀρχόμενον; οὐ λείπεται γοῦν οὐδεμιᾶς ἀλγηδόνος, ἀλλ᾽ ἢ δι’ ἔνδειαν ἢ περιψυγμὸν ἢ ϑάλπος ἢ πληγὴν ὀδυ-- νᾶται, λαλῆσαι μὲν οὔπω δυνάμενον ἃ πάσχει, κλαυϑμυ- ριξόμενον δὲ καὶ ταύτην τῆς δυσαρεστήσεως μίαν ἔχον φω- νήν. ὁπόταν δὲ εἰς τὴν ἑπταετίαν ἀφίκηται πολλοὺς πόνους διαντλῆσαν, "ἐπέστησαν" παιδαγωγοὶ καὶ γραμματισταὶ καὶ E παιδοτρίβαι τυραννοῦντες᾽" αὐξομένου δὲ κριτικοί, γεω- μέτραι; τακτικοί, πολὺ πλῆϑος δεσποτῶν. ἐπειδὰν δὲ εἰς τοὺς ἐφήβους ἐγγραφῇ, κοσμητὴς καὶ φόβος χείρων, ἔπειτα Αύκειον καὶ “Ἵκαδημία καὶ γυμνασιαρχία καὶ ῥάβδοι καὶ 867 κακῶν ἀμετρίαι" καὶ πᾶς ὁ τοῦ μειρακίσκου χρόνος ἐστὶν ὑπὸ σωφρονιστὰς καὶ τὴν ἐπὶ τοὺς νέους αἵρεσιν τῆς ἐξ ᾿Αρείου πάγου βουλῆς. ἐπειδὰν δὲ ἀπολυϑῇ τούτων, φρον- τίδες ἄντικρυς ὑπέδυσαν καὶ διαλογισμοί, τίνα τὴν τοῦ βίου ὁδὸν ἐνστήσεται, καὶ τοῖς ὕστερον χαλεποῖς ἐφάνη τὰ πρῶτα παιδικὰ καὶ νηπίων ὡς ἀληϑῶς φόβητρα᾽ στρα- τεῖαί τὲ γὰρ καὶ τραύματα καὶ συνεχεῖς ἀγῶνες. εἶτα λα- B ϑὸν ὑπῆλϑε τὸ γῆρας, εἰς ὃ πᾶν συρρεῖ τὸ τῆς φύσεως ἐπίκηρον καὶ δυσαλϑές. κἂν μή τις ϑᾶττον ὡς χρέος ἀπο--

188 ΔΕΊΤΙΟΧΟΣ.

διδῷ τὸ ξῇν, ὡς ὀβολοστάτις ἡ φύσις ἐπιστᾶσα ἐνεχυράξει τοῦ μὲν ὄψιν, τοῦ δὲ ἀκοήν, πολλάκις δὲ ἄμφω. «àv ἐπι-- μείνῃ τις, παρέλυσεν, ἐλωβήσατο, παρήρϑρωσεν. ἀλλ᾽ οἵ πολλοὶ γήρως ἀπακμάξουσι καὶ τῷ và, καὶ δὶς παῖδες οἵ γέροντες γίγνονται "κατὰ τὴν παροιμίαν *. Vl. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ϑεοὶ τῶν ἀνθρωπείων ἐπιστή- C μονες, oUg ἂν περὶ πλείστου ποιῶνται, ϑᾶττον ἀπαλλάτ-- τουσι τοῦ ξῇν. ᾿4γαμήδης γοῦν καὶ Τροφώνιος οἱ δειμά-- μενοι τὸ Πυϑοῖ τοῦ ϑεοῦ τέμενος, εὐξάμενοι τὸ κράτιστον αὐτοῖς γενέσϑαι, κοιμηϑέντες οὐκέτ᾽ ἀνέστησαν οἵ τε τῆς "Agysíag ἱερδίας υἱεῖς, ὁμοίως εὐξὰμένης αὐτοῖς τῆς μη- τρὸς γενέσϑαι τι τῆς εὐσεβείας παρὰ τῆς Ἥρας γέρας, ἐπειδὴ τοῦ ξεύγους ὑστερήσαντος ὑποδύντες αὐτοὶ διή-- veyx«v αὐτὴν εἰς τὸν νεών, μετὰ τὴν εὐχὴν νυκτὶ μετήλ- D λάξαν. μακρὸν ἂν εἴη διεξιέναι τὰ τῶν ποιητῶν, οἵ στό- μασι ϑειοτέροις τὰ περὶ τὸν βίον ϑεσπιῳδοῦσιν, ὡς κατο- δύρονται τὸ ζῇν ἑνὸς δὲ μόνου μνησϑήσομαι τοῦ ἀξιο-- λογωτάτου, λέγοντος ὡς yao ἐπεκλώσαντο ϑεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσιν, ξώειν ἀχνυμένοις,

οὐ μὲν yaQ τί ποτ᾽ ἐστὶν ὀϊξυρώτερον ἀνδρός πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἐπιπνείδι τε καὶ ἕρπει. 868 τὸν δ᾽ ᾿Αμφιάραον τί φησιν; τὸν πέρι κῆρι φίλει Ζεύς τ᾽ αἰγίοχος καὶ ᾿πόλλων παντοίῃ φιλότητ᾽ * οὐδ᾽ ἵκετο γήραος οὐδόν. ὁ δὲ κελεύων τὸν φύντα ϑρηνεῖν εἰς ὅσ᾽ ἔρχεται κακά, τί σοι φαίνεται; ἀλλὰ παύομαι, μή ποτε παρὰ τὴν ὑπό- σχεσιν μηκύνω καὶ ἑτέρων μιμνησχόμενος. VIL. Ποίαν δέ τις ἑλόμενος ἐπιτήδευσιν ἢ τέχνην οὐ

ΑΞΙΟΧΟΣ. 139

μέμφεται καὶ τοῖς παροῦσι χαλεπαίνει; τὰς χειρωνακτικὰς Β ἐπέλθωμεν καὶ βαναύσους πονουμένων ἐκ νυκτὸς εἰς νύκτα καὶ μόλις ποριξοβένων τἀπιτήδεια, κατοδυρομένων τε ἑαυτοὺς καὶ πᾶσαν ἀγρυκνίαν ἀναπιμπλάντων ὀλο- φυρμοῦ καὶ φροντέδων; ἀλλὰ τὸν πλωτιχκὸν καταλεξώά-- μεϑα, περαιούμενον διὰ τυσῶνδε κινδύνων καὶ, ὡς ἀπε-- φήνατο Βίας, μήτε ἐν τοῖς τεϑνηκόσιν ὄντα μήτε ἐν τοῖς βιοῦσιν; ὁ γὰρ ἐπίγειος ἄνϑρωπος ὡς ἀμφίβιος αὑτὸν εἰς τὸ πέλαγος ἔρριψεν, ἐπὶ τῇ τύχῃ γενόμενος πᾶς. ἀλλ᾽ ἡ C γεωργία γλυκύ" δῆλον. ἀλλ᾽ οὐχ ὅλον, ὥς φασιν, ἕλκος, ἀεὶ λύπης πρόφασιν εὑρισκόμενον, κλαῖον νυνὶ μὲν «v- χμόν, νυνὶ δὲ ἐπομβρίας, νυνὶ δὲ ἐπίκλυσιν, νυνὶ δὲ ἐρυ- σίβην, νυνὶ δὲ ϑάλπος ἄκαιρον ἢ κρυμόν; ἀλλ᾽ ἡ πολυτί- μητος πολιτεία --- πολλὰ γὰρ ὑπερβαίνω — διὰ πόσων ἐλαύνεται δεινῶν; τὴν μὲν χαρὰν ἔχουσα φλεγμονῆς ὁδί- κην παλλομένην καὶ σφυγματύώδη, τὴν δὲ ἀπότευξιν ἀλγί- D στην καὶ ϑανάτων μυρίων χείρω. τίς γὰρ ἂν εὐδαιμονή- σειε πρὸς ὄχλον ζῶν, εἰ ποππυσϑείη καὶ κροτηϑείη ϑήμου παίγνιον, ἐκβαλλόμενον, συριττόμενον, ξημιούμενον, ϑνήσκον, ἑλεούμενον ἐπεί τοί ys, ᾿Αξίοχε πολιτικέ, ποῦ τέϑνηκε Μιλτιάδης; ποῦ δὲ Θεμιστοκλῆς; ποῦ δ᾽ Ἐφιαλ- της; ποῦ δὲ πρώην οἵ δεκα στρατηγοί; ὅτ᾽ ἐγὼ μὲν οὐκ ἐπηρύμην τὴν γνώμην" ov γὰρ ἐφαίνετό μοι σεμνὸν μαι-- νομένῳ δήμῳ συνεξάρχειν᾽" οἱ δὲ περὶ Θηραμένην καὶ Καλλίξενον τῇ ὑστεραίᾳ προέδρους ἐγκαθέτους ὑφέντες E κατεχειροτόνησαν τῶν ἀνδρῶν ἄκριτον ϑάνατον. καίτοι γε σὺ μόνος αὐτοῖς ἥμυνες καὶ Εὐρυπτόλεμος, τρισμυ-- 369 ρίων ἐκκλησιαζόντων.

VIII. 4,53. Ἔστι ταῦτα, ὦ Σώκρατες" καὶ ἔγωγε ἐξ ἐκείνου ἅλις ἔσχον τοῦ βήματος καὶ χαλεπώτερον οὐδὲν ἐφάνη μοι πολιτείας" δῆλον δὲ τοῖς ἐν τῷ ἔργῳ γενομένοις.

140 ARIOXOZ.

σὺ μὲν γὰρ οὕτω λαλεῖς ὡς ἐξ ἀπόπτου ϑεώμενος, ἡμεῖρ δ᾽ ἴδμεν ἀκριβέστερον oí διὰ πείρας ἰόντες. δῆμος γάρ, ὦ φίλε Σώκρατες, ἀχάριστον, ἁψίκορον, ὠμόν, βάσκανον, ἀπαίδευτον, ὡς ἂν συνηρανισμένον ἐκ σύγκλυδος ὄχλου καὶ βιαίων φλυάρων" ὁ δὲ τούτῳ προδεταιριξόμενος ἀϑλιώτερος μακρῷ. 2

Z9. Ὁπότε ovv, ὦ “ξίοχε, τὴν ἐλευϑεριωτάτην ἐπι- στήμην τίϑεσαι τῶν λοιπῶν ἀπευκταιοτάτην, τί τὰς λοι- πὰς ἐπιτηδεύσεις ἐννοήδσομεν; οὐ qsvxtüg; ἤκουσα δέ ποτε καὶ τοῦ Προδίκου λέγοντος, ὅτι ὁ ϑάνατος οὔτε περὶ τοὺς ξῶντάς ἐστιν οὔτε περὶ τοὺς μετηλλαχότας.

ΑΞ. Πῶς φής, ὦ Σώκρατες;

IX. ΣΩ. Ὅτι περὶ μὲν τοὺς ξῶντας οὐκ ἔστιν, οἵ δὲ ἀποϑανόντες οὐκ εἰσίν. ὥστε οὔτε περὶ σὲ νῦν ἐστίν, οὐ γὰρ τέϑνηκας, οὔτε εἴ τι πάϑοις, ἔσται περὶ σέ" σὺ γὰρ οὐκ ἔσει. μάταιος οὖν ἡ λύπη, περὶ τοῦ μήτε ὄντος μήτε ἐσομένου. περὶ ᾿Δξίοχον ᾿Δξίοχον ὀδύρεσϑαι, καὶ ὅμοιον ὡς εἰ περὶ τῆς Σκύλλης ἢ τοῦ Κενταύρου τις ὀδύροιτο, τῶν μήτε ὄντων περὶ σὲ μήτε ὕστερον μετὰ τὴν τελευτὴν ἐσο-- μένων. τὸ γὰρ φοβερὸν τοῖς οὐσέν ἐστι" τοῖς δ᾽ οὐκ οὖσι πῶς ἂν εἴη;

AR. Σὺ μὲν ἐκ τῆς ἐπιπολαξούσης τὰ νῦν λεσχηνείας τὰ σοφὰ ταῦτα εἴρηκας" ἐκεῖϑεν yag ἐστιν ἥδε ἡ φλυαρο-- λογία, πρὸς τὰ μειράκια διακεκοσμημένη᾽ ἐμὲ δὲ ἡ στέρη-- σις τῶν ἀγαϑῶν τοῦ ξῇν λυπεῖ, κἂν πιϑανωτέρους τούτων λόγους ἀν τικροτήσῃς, ὦ Σώκρατες. οὐκ ἐπαΐει γὰρ ὁ νοῦς ἀποπλανώμενος εἰς εὐεπείας λόγων, οὐδὲ ἅπτεται ταῦτα τῆς ὁμοχροίας, ἀλλ᾽ εἰς μὲν πομπὴν καὶ ῥημάτων ἀγλαϊ- σμὸν ἀνύτει, τῆς δὲ ἀληϑείας ἀποδεῖ" τὰ δὲ παϑήματα

E σοφισμάτων οὐκ ἀνέχεται, μόνοις δὲ ἀρκεῖται τοῖς δυνα--

μένοις καϑικέσϑαι τῆς ψυχῆς.

ΞΙΟΧΟΣ. 141

X. EQ. Συνάπτεις γάρ, ὦ ᾿Δξίοχε, ἀνεπιλογέστως, τῇ στερήσει τῶν ἀγαϑῶν ἀντεισάγων κακῶν αἴσθησιν, ἐκλαϑόμενος ὅτι τέϑνηκας. λυπεῖ γὰρ τὸν στερόμενον 370 τῶν ἀγαϑῶν ἡ ἀντιπάϑεια τῶν κακῶν, ὁ δ᾽ οὐκ ὧν οὐδὲ τῆς στερήσεως ἀντιλαμβάνεται" πῶς οὖν ἐπὶ τῷ μὴ παρέ- Eovtt γνῶσιν τῶν λυπησόντων γένοιτ᾽ ἂν ἡ λύπη; ἀρχὴν . ψάρ, ὦ ᾿Δξίοχε, μὴ συνυποτιϑέμενος ἁμῶς γέ πως μίαν αἴσϑησιν, κατὰ τὸ ἀνεπιστῆμον, οὐκ ἄν ποτε πτυρείης τὸν O9avatov: νῦν δὲ περιτρέπεις σεαυτόν. δειματούμενος στερήσεσϑαι τῆς ψυχῆς, τῇ δὲ στερήσει περιτιϑεὶς ψυχήν, καὶ ταρβεῖς μὲν τὸ μὴ αἰσϑήσεσθαι, καταλήψεσϑαι δὲ οἴει τὴν οὐκ ἐσομένην αἴσϑησιν αἰσϑήσει" πρὸς τῷ πολλοὺς B καὶ καλοὺς εἶναι λόγους περὶ τῆς ἀϑανασίας τῆς ψυχῆς. οὐ γὰρ δὴ ϑνητή γε φύσις "οὖσα" τοσόνδ᾽ ἂν ἥρατο με-. γεϑουργίας, ὥστε καταφρονῆσαι μὲν ὑπερβαλλόντων ϑη- oiov βίας, διαπεραιώσασϑαι δὲ πελάγη, δείμασϑαι δὲ ἄστη, καταστήσασϑαι δὲ πολιτείας, ἀναβλέψαι δὲ εἰς τὸν οὐρα-- νὸν καὶ ἰδεῖν περιφορὰς ἄστρων καὶ δρόμους ἡλίου τε καὶ σελήνης ἐκλείψεις τε καὶ ταχείας ἀποκαταστάσεις, ἰσημε-- píag τε καὶ τροπὰς διττὰς χειμῶνος καὶ ϑέρους καὶ πλειά- δῶν ἀνατολάς τε καὶ δύσεις ἀνέμους τε καὶ καταφορὰς ὄμβρων καὶ πρηστήρων ἐξαισίους συρμούς, καὶ τὰ τοῦ κόσμου παϑήματα παραπήξασϑαι πρὸς τὸν αἰῶνα, εἰ μή τι ϑεῖον ὄντως ἐνῆν πνεῦμα τῇ ψυχῇ, δι᾽ οὗ τὴν τῶν τηλι- κὥνδε περίνοιαν καὶ γνῶσιν ἔσχεν.

ΧΙ. Ὥστε ovx εἰς ϑάνατον ἀλλ᾽ εἰς ἀθανασίαν μετα-- βαλεῖς, οὐ Δξίοχε, οὐδὲ ἀφαίρεσιν ἕξεις τῶν ἀγαϑώῶν, ἀλλ᾽ εἰλικρινεστέραν τὴν ἀπόλαυσιν, οὐδὲ μεμιγμένας ϑνητῷ σώματι τὰς ἡδονάς, ἀλλ᾽ ἀκράτους ἁπασῶν ἀλγηδόνων. D ἐκεῖσε γὰρ ἀφίξει μονωϑεὶς ἐκ τῆσδε τῆς εἱρκτῆς, ἔνϑα ἄπονα πᾶντα καὶ ἀστένακτα καὶ ἀγήρατα, γαληνὸς δέ τις

ce

142 ΑΞΊΟΧΟΣ.

καὶ κακῶν ἄγονος βίος, ἀσαλεύτῳ ἡσυχία εὐδιαξόμενος, καὶ περιαϑρῶν τὴν φύσιν, φιλοσοφῶν οὐ πρὸς ὄχλον καὶ ϑέατρον, ἀλλὰ πρὸς ἀμφιϑαλῆ τὴν ἀλήϑειαν.

ΑΞ. Εἰς τοὐναντίον ue τῷ λόγῳ περιέστακας᾽ οὐκ-- ἐτι γάρ μοι ϑανάτου δέος ἔνεστιν, ἀλλ᾽ ἤδη καὶ πόϑος,

E ἵνα τι κἀγὼ μιμησάμδνος τοὺς ῥήτορας περιττὸν εἴπω"

87]

κἄμπαλιν μετεωρολογῶ καὶ δίξιμε τὸν ἀΐδιον καὶ θεῖον δρόμον, ἔκ τε τῆς ἀσθενείας ἐμαυτὸν συνείλεγμαι καὶ γέ- γονα καινός.

ΧΙ. ΣΩ. Εἰ δὲ καὶ ἕτερον βούλει λόγον, ὃν ἐμοὶ ἤγ- γειλὲ Γωβρύης, ἀνὴρ μάγος" ἔφη κατὰ τὴν Ξέρξου διάβα-

σιν τὸν πάππον αὑτοῦ καὶ ὁμώνυμον πεμφϑέντα εἰς 4ῆ-᾿

λον, ὅπως τηρήσειε τὴν νῆδον ἐν ἡ οἵ δύο ϑεοὶ ἐγένοντο, ἐκ τινῶν χαλκέων δέλτων, ἃς ἐξ Ὑπερβορέων ἐκόμισαν

tis τε καὶ Ἑκαέργη, ἐκμεμαϑηκέναι, μετὰ τὴν τοῦ σώ-

ματος λύσιν τὴν ψυχὴν εἰς τὸν ἄδηλον χωρεῖν τόπον κατὰ τὴν ὑπόγειον οἴκησιν, ἐν 1j ῃ βασίλεια Πλούτωνος οὐχ ἥττω

Β τῆς τοῦ Διὸς αὐλῆς, ἅτε τῆς μὲν γῆς ἐχούσης τὰ μέσα τοῦ

C

κόσμου, τοῦ δὲ πόλου ὄντος σφαιροειδοῦς, οὐ τὸ μὲν E ἐτε-- ρον ἡμισφαίριον ϑεοὶ ἔλαχον οἵ οὐράνιοι, τὸ ὃὲ ἔτερον οἵ ὑπένερϑεν, oí μὲν ἀδελφοὶ ὄντες, οἱ δὲ ἀδελφῶν παῖδες. τὰ δὲ πρόπυλα τῆς εἰς Πλούτωνος ὁδοῦ σιδηροῖς κλεέϑροις καὶ κλεισὶν ὠχύρωται" ταῦτα δὲ ἀνοίξαντα ποταμὸς ᾿4χέ- ρῶν ἐκδέχεται, μεϑ' ὃν Κωκυτός, ovg χρὴ πορϑμεύσαντας ἀχϑῆναι ἐπὶ Μίνω καὶ Ῥαδάμανϑυν, ὃ κλήξεται πεδίον ἀληϑείας.

ΧΙΠΙ. ᾿Ἐνταυϑοῖ καϑέξονται δικασταὶ ἀνακρίνοντες τῶν ἀφικνουμένων ἕκαστον, τίνα βίον βεβίωκε καὶ τίσιν ἐπιτηδεύμασιν ἐνῳκίσϑη τῷ σώματι. ψεύσασϑαι μὲν οὖν ἀμήχανον. ὅσοις μὲν οὖν ἐν τῷ táv δαίμων ἀγαϑὸς ἐπέ- πνευσεν, εἰς τὸν τῶν εὐσεβῶν χῶρον οἰκίξονται. ἔνϑα

:

ΑΞΊΟΧΟΣ. 148

ἄφϑονοι μὲν ὦραι παγκάρπου γονῆς βρύουοι, πηγαὶ δὲ ὑδάτων καϑαρῶν ῥέουσι, παντοῖοι δὲ λειμῶνες ἄνϑεσιποι- κίλοις ἐαριξόμενοι, διατριβαὶ δὲ φιλοσόφων καὶ ϑέατρα ποιητῶν καὶ κύκλιοι χοροὶ καὶ μουσικὰ ἀκούσματα, συμ-- πόσιά τε εὐμελῆ καὶ εἰλαπίναι αὐτοχορήγητοι, καὶ ἀκήρα--: τος ἀλυπία καὶ ἡδεῖα δίαιτα" οὔτε γὰρ χεῖμα σφοδρὸν οὔτε ϑάλπος ἐγγίγνεται, ἀλλ᾽ εὔκρατος ἀὴρ χεῖται ἁπαλαὶς ἡλίου ἀκτῖσιν ἀνακιρνάμενος. ἐνταῦϑα τοῖς μεμυημένοις ἐστί τις προεδρία" καὶ τὰς ὁσίους ἁγιστείας γακεῖσε συν-- τελοῦσι. πῶς οὖν οὐ σοὶ πρώτῳ μέτεστι τῆς τιμῆς, ὄντι γεννήτῃ τῶν ϑεῶν ; καὶ τοὺς περὶ Ἡρακλέα τὸ καὶ Ζιόνυ- σον κατιόντας εἰς “ιδου πρότερον λόγος ἐνθάδε μυηϑὴῆς- ναι, καὶ τὸ θάρσος τῆς ἐκεῖσε πορείας παρὰ τῆς Ἐλευσι-- νίας ἐναύσασϑαι. ὅσοις δὲ τὸ ξῇν διὰ κακουργημάτων ἠλάϑη, ἄγονται πρὸς Ἐρινύων ἐπ᾽ ἔρεβος καὶ χάος διὰ ταρτάρου, ἔνϑα χῶρος ἀσεβῶν καὶ Ζἰαναΐδων ὑδρεῖαι ἀτε-

λεῖς καὶ Ταντάλου δῖψος καὶ Τιτυοῦ σπλάγχνα καὶ Σισύ--:

qov πέτρος ἀνήνυτος, οὗ τὰ τέρματα αὖϑις ἄρχεται πό-- νῶν" ἔνϑα ϑηρσὶ περιλιχμώμενοι καὶ λαμπάσιν ἐπιμόνως πυρούμενοι Ποινῶν καὶ πᾶσαν αἰκίαν αἰκιξόμενοι ἀϊδίοις τιμωρίαις τρύχονται.

XIV. Ταῦτα μὲν ἐγὼ ἤκουσα παρὰ Γωβρύου, σὺ δ᾽ ἂν ἐπικρίνειας, AE(ogs. ἐγὼ γὰρ λόγῳ ἀνθελκόμενος τοῦτο μόνον ἐμπέδως οἷδα, ὅτι ψυχὴ ἄπασα ἀϑάνατος, ἡ δὲ ἐκ τοῦδε τοῦ χωρίου μετασταϑεῖσα καὶ ἄλυπος" ὥστε ἢ κάτω ἢ ἄνω εὐδαιμονεῖν σε δεῖ, ᾿Αξίοχε, βεβιωκότα εὐσεβῶς.

AR. Αἰσχύνομαί σοί τι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες" τοσοῦ-- τον γὰρ ἀποδέω τοῦ δεδοικέναι τὸν θάνατον, ὥστε ἤδη καὶ ἔρωτα αὐτοῦ ἔχειν. οὕτω με καὶ οὗτος ὁ λόγος, ὡς καὶ ὁ οὐράνιος, πέπεικε, καὶ ἤδη περιφρονῶ τοῦ ξῇν, ἅτε εἰς ἀμείνω οἶκον μεταστησόμενος. νυνὶ δὲ ἠρέμα κατ᾽ ἐμαυ-

Ὀ

144 ΑΞΊΟΧΟΣ.

τὸν ἀναριϑμήσομαι τὰ λεχϑέντα, ἐκ μεσημβρίας δὲ παρέ- σει μοι, ὦ Σώκρατες.

Z9. Ποιήσω ὡς λέγεις, κἀγὼ δὲ ἐπάνειμι ἐς Κυνόσ-- αργες ἐς περίπατον, ὁπόϑεν δεῦρο μετεκλήϑην.

--.-μ-μ------τ-ΘΌΘ —À ——— — -—

APPENDIX PLATONICA.

PLAro VI. 10

Pd "m

AABINOY εἰδαγωγὴ εἰς τοὺς Πλάτωνος διαλόγους.

I. Ὅτι τῷ μέλλοντι ἐντεύξεσθαι τοῖς Πλάτωνος διαλόγοις προσήκει πρότερον ἐπίστασθαι αὐτὸ τοῦτο, τί ποτέ ἐστιν ὃ διά- λογος. οὔτε γὰρ ἄνευ τέχνης τινὸς καὶ δυνάμεως γεγραμμένοι εἰσίν, οὔτε τεχνικῶς γνωρίσαι ῥάδιον τῷ γε ϑεωρίας ἀπείρως ἔχοντι. ἀρέσκει δὲ τῷ φιλοσόφῳ περὶ παντὸς οὑτινοσοῦν τὴν σκέψιν ποιούμενον τὴν οὐσίαν τοῦ πράγματος ἐξετάξειν, ἔπειτα τί τοῦτο δύναται καὶ τί μή, πρὸς 0 τί τε χρήσιμον πέφυκε καὶ πρὸς ὃ μή. λέγει δὲ ὧδε" περὶ παντός, ὦ παῖ, ula ἀ ἀρχὴ τοῖς μέλλουσι καλῶς βουλεύεσϑαι" εἰδέναι δεῖ περὶ οὗ ἂν ἡ βουλὴ ἦ, ἢ παρὰ τοῦτο ἁμαρτάνειν e ἀνάγκη" τοὺς δὲ πολλοὺς λέλη- ϑεν, ὅτι οὐκ ἴσασι τὴν οὐσίαν ἑκάστου" ὡς οὖν [ovx] εἰδότες οὐ διομολογοῦνται ἐν ,ἀρχῇ τῆς σκέψεως, προελθόντες δὲ τὸ εἰκὸς ἀποδιδόασιν" οὔτε γὰρ ξαυτοῖς οὔτ᾽ ἄλλοις ὁμολογοῦσιν. ἕνα οὖν μὴ τοῦτο πάϑωμεν “ἐντυγχάνοντες τοῖς Πλάτωνος δια- λόγοις, αὐτὸ τοῦτο, ὅπερ ἔφην, σκεψώ εϑα, τί mor ἔστιν à 0 διάλογος. ἔστι τοίνυν οὐκ ἄλλο τι 7] λόγος ἐξ ἐρωτήσεως καὶ ἀποκρίσεως συγκείμενος περί τινος τῶν πολιτικῶν καὶ φιλοσό-- φῶν πραγμάτων, μετὰ τῆς πρεπούσης ἠϑοποιΐας τῶν παραλαμ- βανομένων προσώπων καὶ τῆς κατὰ τὴν λέξιν κατασκευῆς.

II. “γος μὲν οὖν λέγεται ὃ διάλογος καϑάπερα ὁ ἄνϑρω- πος ξῶον᾽ ἐπεὶ δὲ ὃ λόγος ἐστὶν ὃ μὲν ἐνδιάϑετος ὃ δὲ «ἴρο- φορικός, ἀκουσόμεϑα τοῦ προφορικοῦ" καὶ ἐπεὶ τούτου ὃ μέν ἔστι κατὰ διέξοδον λεγόμενος, ὁ δὲ xaT ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρι- σιν, ἴδιον τοῦ διαλόγου ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις" σϑεν ὁ λό- γος ἐξ ἐρωτήσεως εἶναι λέγεται. τὸ δὲ περί τινος τῶν φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν πραγμάτων πρόσκειται, διότι οἰκείαν εἶναι δεῖ" τὴν ὑποκειμένην ὕλην τῷ διαλόγῳ᾽ αὕτη δέ ἐστιν ἡ 7 πολιτικὴ καὶ φιλόσοφος. ὡς γαρ τῇ τραγῳδίᾳ καὶ ὅλως τῇ ποιήσει οἰκεία

10 *

148 AABINOT 4

ὕλη ὑποβέβληται τῶν μύϑων, οὕτως τῷ διαλόγῳ ἡ ῇ φιλόσοφος, τουτέστι τὰ πρὸς φιλοσοφίαν. τὸ δὲ μετὰ τῆς πρεπούσης ἡϑο- motto τῶν παραλαμβανομένων προσώπων, διότι διαφόρων ἐν τοῖς λόγοις ὄντων τὸν βίον, τῶν μὲν φιλοσόφων, τῶν δὲ σοφι- στικῶν, τὰ οἰκεῖα ἤϑη δεῖ ἑκάστῳ ἀνατυϑέναι, τῷ μὲν φιλοσό- φῳ τὸ γενναῖον καὶ τὸ ἁπλοῦν καὶ τὸ φιλάληϑες, τῷ δὲ σοφι- στικῷ τὸ ποικίλον καὶ τὸ παλίμβολον καὶ τὸ φιλόδοξον, τῷ δὲ ἰδιωτικῷ τὸ ᾿οἰκεῖον. ἐπὶ τούτοις φησὶ καὶ τῆς κατὰ τὴν ζέξιν κατασκευῆς" καὶ μάλα εἰκότως" ὡς γὰρ τῇ τραγῳδίᾳ καὶ τῇ κωμῳδίᾳ τὸ οἰκεῖον μέτρον δεῖ παρεῖναι καὶ τῇ λεγομένῃ ἱστο- ρίᾳ τὸ πλάσμα, οὕτως καὶ τῷ διαλόγῳ τὴν οἰκείαν λέξιν καὶ σύνϑεσιν, ἔχουσαν τὸ ᾿Δττικόν, τὸ εὔχαρι, τὸ ἀπέριττον, τὸ ἀνενδεές. εἰ δέ τις λεγόμενος λόγος μὴ καϑάπερ εἶπον εἰδοποι- ούμενος, ἀλλ ἐνδεὴς ὧν τούτων λέγοιτο εἶναι διάλογος, οὐκ ὀρϑῶς ἂν λέγοιτο. οὕτω τὸ παρὰ Θουκυδίδῃ λεγόμενον [τῶν δυνάμεων] εἰδοποιεῖν τὴν ἰδιότητα τῶν διαλόγων οὐ φήσομεν εἶναι διάλογον, ἀλλὰ μᾶλλον δύο δημηγορίας κατ ἐνθύμησιν ἀλλήλαις ἀντιγεγραμμένας.

III. "Enel οὖν δ τί ποτέ ἐστιν ὃ ὁ διάλογος τεϑεωρήκαμεν, περὶ τῆς διαφορᾶς αὐτοῦ τοῦ κατὰ Πλάτωνα διαλόγου ἴδωμεν, τουτέστι περὶ τῶν χαρακτήρων, πόσοι τέ εἶσιν of ἀνωτάτω καὶ πόσοι ἐκείνων ὑποδιαιρεϑέντες εἰς τοὺς ἀτόμους ἐστήσαντο. περὶ μὲν οὖν χαρακτήρων ἐν τοῖς ἑξῆς τελεώτατα μετὰ ὑπο- γραφῆς εἰρήσεται, ἐνθαδὲ δὲ νωστέον τοσοῦτον P τῶν ἀνω- τάτω χαρακτήρων, ὅτι δύο ὁ ὄντων, ὑφηγητικοῦ x ξητητικοῦ, ὃ μὲν ὑφηγητιπὸς ἥρμοσται πρὸς διδασκαλίαν καὶ πρᾶξιν καὶ ἀπόδειξιν τοῦ ἀληϑοῦς, ὁ δὲ ξητητικὸς πρὸς γυμνασίαν καὶ ἀγῶνα καὶ ἔλεγχον τοῦ ψεύδους" xol ὅτε O μὲν ὑφηγητικὸς τῶν πραγμάτων στοχάξεται, ὃ δὲ nemine τῶν προσώπων. τῶν μὲν οὖν Πλάτωνος διαλόγων 4 ὑπάγονται, τῷ μὲν φυσικῷ ὃ Τίμαιος, τῷ δὲ ἠϑικῷ 7 "Anoloyín, τῷ δὲ λογικῷ Θεάγης, Κρατύλος, “ὕσις, Σοφιστής, “Πάχης, Πολιτικός, τῷ δὲ ἐλεγκτι- κῷ Παρμενίδης, Πρωταγόρας" τῷ δὲ πολιτικῷ Κρίτων, Πο- λιτεία, Φαίδων, Μίνως, Συμπόσιον, Νόμοι, Ἐπιστολαί, Ἐπινο- ws, Μενέξενος, Κλειτοφῶν, Φίληβος" τῷ δὲ πειραστικῷ Εὐ- ϑύφρων, Μένων, Ἴων, Χαρμίδης" τῷ δὲ μαιευτικῷ ᾿Αλκιβιάδης, τῷ δὲ ἀνατρεπτικῷ Ἱππίας, Εὐϑύδημος, Γοργίας.

5 ΕΙΣΑΓΩΓΕΗ͂. 149

IV. Ἐπεὶ οὖν τεϑεωρήκαμεν τὴν διαφορὰν κὐτῶν ὡς πέφυπε γίγνεσθαι καὶ τοὺς χαρακτῆρας, ἐπὶ τούτοις ᾿ λεγωμεν, ἀπὸ ποίων διαλόγων δεῖ ἀρχομένους ἐντυγχάνειν τῷ Πλάτω- νος λόγῳ. διάφοροι γὰρ δόξαι y γεγόνασιν" of μὲν ἀπὸ τῶν Eni- στολῶν ἄρχονται, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Θεάγους᾽ εἰσὶ δὲ oi κατὰ τε- τραλογίαν διελόντες αὐτοὺς καὶ τάττουσι πρώτην τετραλογίαν περιέχουσαν τὸν Εὐθύφρονα. καὶ τὴν ᾿Ἵπολογίαν καὶ τὸν Κρί- τωνα καὶ τὸν Φαίδωνα᾽ τὸν μὲν οὖν Εὐθύφρονα, ἐπεὶ καὶ ἐπαγ- γέλλεται τῷ Σωκράτει ἐν αὐτῷ ἡ δίκη, τὴν δὲ ᾿Απολογίαν, ἐπειδὴ e ἀναγκαῖον αὐτῷ ἀπολογήσασϑαι, ἐπὶ τούτοις τὸν Κρίτωνα διὰ τὴν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ διατριβήν, ἔπειτα τὸν Φαίδωνα, ἐπεὶ ἐν αὐτῷ τέλος τοῦ βίου λαμβάνει 0 Σωκράτης. ταύτης τῆς δόξης εἰσὶ Ζερκυλλίδης καὶ Θράσυλλος, δοκοῦσι δέ μοι προσώποις καὶ βίων περιστάσεσιν ἠϑεληκέναι τάξιν ἐπιθεῖναι"

0 ἐστι μὲν ἴσως χρήσιμον πρὸς ἄλλο τι; οὐ μὴν πρὸς 0 ἡμεῖς γῦν βουλόμεϑα, βουλόμεθα δὲ ἃ ἀρχὴν καὶ διάταξιν διδασκαλίας τῆς κατὰ σοφίαν εὑρεῖν. φαμὲν οὖν Πλάτωνος λόγου μὴ εἶ- vor μέαν καὶ ὡρισμένην ἀρχήν᾽ ἐοικέναι “γὰρ αὐτὸν τέλειον ὄντα τελείῳ σχήματι κύκλου" ὥσπερ οὖν κύκλου μία καὶ ὧρι σμένη οὐκ ᾿ἔστιν ἀρχή, οὕτως οὐδὲ τοῦ λόγου.

V. Οὐ μὴν διὰ τοῦτο ὁπωσοῦν ὡς ἔτυχεν ἐντευξόμεϑα αὐτῷ" οὐδὲ γὰρ εἰ δέοι κύκλον γράφειν, eg οὑτινοσοῦν en μείου ἀρχόμενός τις γράφει: τὸν ᾿κύκλον᾽ ἀλλ᾽ ep ἧς ἂν Éxo- στος ἡμῶν σχέσεως ἔχῃ πρὸς τὸν λόγον ἀρχόμενος ἐντεύξεται τοῖς διαλόγοις. σχέσεις δὲ πλείους καὶ διάφοροί εἶσιν ἡμῶν πρὸς τὸν λόγον. 1) μὲν γάρ ἔστι κατὰ φύσιν, οἷον εὐφυὴς ἄἀφυ- ής" ἡ δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν, οἷον ὥραν ἔχων τοῦ φιλοσοφεῖν ῇ παρηβηκώς" i δὲ κατὰ “προαίρεσιν, οἷον φιλοσοφίας ἢ ἴστο- ρίας ἕνεκα" ἡ δὲ κατὰ ἕξιν, οἷον προτετελεσμένος q ῇ ἀμαϑής" 7 δὲ κατὰ τὴν ὕλην, οἷον ἐνασχολῶν φιλοσοφίᾳ 1 ἢ περιελκόμε- νος ὑπὸ τῶν περιστάσεων. Ó μὲν ουν κατὰ φύσιν δυ πεφυκῶς, καὶ κατὰ τὴν ἡλικίαν ὥραν ἔχων τοῦ φιλοσοφεῖν, καὶ κατὰ τὴν προαίρεσιν E ἕνεκα τοῦ ἀρετὴν ἀσκῆσαι προσιὼν τῷ λόγῳ, καὶ κατὰ τὴν ἕξιν προτετελεσμένος τοῖς μαϑήμασι, καὶ ἀφει- μένος ἀπὸ τῶν πολιτικῶν περιστάσεων, ἄρξεται ἀπὸ τοῦ AÀxi- βιάδου πρὸς τὸ τραπῆναι καὶ ἐπιστραφῆναι καὶ γνῶναι οὐ δεῖ τὴν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι. Ἐεῖϑ᾽ Ἐ ὥσπερ πρὸς παράδειγμα καλὸν

150 AABINOT 6

ἰδεῖν, τίς ἐστιν ὃ φιλόσοφος. καὶ τίς αὐτοῦ 7 ἐπιτήδευσις καὶ ἐπὶ ποίᾳ ὑποϑέσει ὃ παρ᾽ αὐτῷ λόγος προσάγεται ; δεήσει τῷ Φαίδωνι ἑξῆς ἐντυγχάνειν" λέγει γὰρ ἐν τούτῳ, τίς ἐστι φιλό- σοφος, καὶ τίς ἔστιν 1 2 ye ἐπιτήδεουσις, καὶ ἐπὶ ὑποϑέσει τοῦ άϑανατον εἶναι τὴν ψυχὴν δίεισι τὸν περὶ αὐτοῦ λόγον. μετὰ τοῦτο τῇ Πολιτείᾳ δέοι c ἐντυγχάνειν" ἀρξάμενος γὰρ ἀπὸ τῆς πρώτης γενέσεως ὑπογράφει πᾶσαν τὴν παιδείαν, ἧ χρώμενος ἀφίκοιτο ἄν τις ἐπὶ τὴν τῆς ἄρετ ἧς κτῆσιν. ἐπεὶ δὲ δεῖ καὶ ἐν γνώσει τῶν ϑείων γενέσθαι, ὡς δύνασϑαι κτησάμενον τὴν ἀρε- τὴν ὁμοιωϑῆναι αὐτοῖς, ἐντευξόμεϑα τῷ Τιμαίῳ" αὐτῇ γὰρ τῇ περὶ τὴν φύσιν ἱστορίᾳ ἐντυγχάνοντες καὶ τῇ λεγομένῃ ϑεολο- γίᾳ καὶ τῇ τῶν ὅλων διαταξει ἀντοψόμεϑα τὰ ϑεῖα ἐναργῶς. VI. "Ew δέ vig καὶ dv κεφαλαίῳ δύναιτ ἂν κατιδεῖν τὴν σροσήκουσαν τάξιν τῶν διαλόγων τῇ κατὰ Πλάτωνα διδασκα-

ες Mo τῷ τὰ Πλάτωνος αἱρουμένῳ. ἀναγκαίου γὰρ ὄντος ϑεατὰς

- γενέσϑαι καὶ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς καὶ τῶν ϑείων καὶ τῶν ϑεῶν

αὐτῶν καὶ τοῦ καλλίστου νοῦ τυχεῖν, δεῖ πρῶτον μὲν ἐκκα- ϑᾶραι τὰς ψευδεῖς δόξας τῶν ὑπολήψεων᾽ οὐδὲ γὰρ οὗ ἰατροὶ νενομίκασι, πρύτερον τῆς προσφερομένης τροφῆς ἀπολαῦσαι τὸ σῶμα δύνασϑαι, εἰ μὴ τὰ ἐμποδίζοντα ἐν τούτῳ τις ἐκβάλλει. μέτὰ δὲ τὸ ἐκκαθᾶραι ἐπεγείρειν καὶ προκαλεῖσϑαι δεῖ τὰς φυσικὰς «ἐννοίας, καὶ ταῦτας inna age. καὶ εὐκρινεῖς ἀπο-

E φαίνειν ὦ ως ἀρχάς. ἐπὶ τούτοις ὡς προκατεσκευασμένης τῆς ψυχῆς

δεῖ αὐτῇ τὰ οἰκεῖα ἐ ἐμποιεῖν δόγματα, καϑ' ἃ τελειοῦται, ταῦτα

ξ δὲ ἔστι φυσικὰ καὶ ϑεολογικὰ καὶ τὰ ἠϑικὰ καὶ πολιτικά" ἵνα

. YÓP* τὰ δόγματα μένῃ ἐν τῇ ψυχῇ ἀναπόδραστα, δεήσει αὐτὰ

δεϑῆναι τῷ τῆς αἰτίας λογισμῷ, ἕνα τις βεβαίως Du τοῦ

" προκειμένου σκοποῦ. ἐπὶ τούτοις δεῖ πεπορίσϑαι τὸ ἁπαραλό- τῷ γίστον, ἵνα μὴ ὑπό τινὸς σοφιστοῦ παρενεχϑέντες τρέψωμεν τι ἐπὶ τὰ χείρω τὴν ἑαυτῶν ἕξιν. ἵνα οὖν ἐκβάλλωμεν τὰς ψευδεῖς T δόξας , δεήσει ἐντυγχάνειν Πλάτωνος τοῖς τοῦ πειραστικοῦ χα-

ρακτῆρος διαλόγοις, ἔχουσι τὸ ἐλεγκτικὸν καὶ τὸ λεγόμενον

» τ καϑαρεικόν. ἕνα δέ τις τὰς φυσικὰς ἐννοίας εἰς φῶς προκαλέ- |' Gonzo, τοῖς τοῦ μαιευτικοῦ χαρακτῆρος διαλόγοις δεήσει évrvy- , ; χάνειν" τοῦτο γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἴδιον. ἕνα δέ τις τὰ οἰκεῖα δόγ-

. ματα παραλάβῃ , τοῖς τοῦ ὑφηγητικοῦ χαρακτῆρος διαλόγοις

^5 δεήσει ἐντυγχάνειν" τοῦτο yao ἐστιν αὐτῶν ἴδιον, εἴ γε ἐν τού-

1 EIZALDOIH. 151

τοις ἐστὶ μὲν τὰ φυσικὰ δόγματα, ἐστὶ δὲ καὶ τὰ qoa καὶ τὰ πολιτικὰ καὶ οἰκονομικά, ὧν τὰ μὲν ἐπὶ ϑεωρίαν καὶ τὸν ϑεω- ρητικὸν βίον ἔχει τὴν ἀναφοράν, τὰ δ᾽ ἐπὶ πρᾶξιν καὶ τὸν πρακτικὸν βίον, ἄμφω δὲ ταῦτα ἐπὶ τὸ ὁμοιωϑῆναι ϑεῷ. ἕνα δὲ τὰ δεϑέντα ἄφυκτα ἡμῖν ὑπάρχῃ, τοῖς τοῦ λογικοῦ. χαρα- κτῆρος διαλόγοις ; ὄντος καὶ αὐτοῦ ξητητικοῦ, δεήσει ἐντυγχά- νειν" ἔχουσι “γὰρ τάς τε διαιρετεκας καὶ ὁριστικὰς μεϑόδους καὶ πρὸς ye ἀναλυτικὰς καὶ συλλογιστικᾶς, δὲ ὧν τὰ μὲν ἀλη- ϑῆ ἀποδείκνυται, τὰ δὲ ψευδῆ ἐλέγχεται. πρὸς δὲ τούτοις ἐπεὶ καὶ δεῖ ἀπαραλογίστους ἀπὸ σοφιστῶν εἶναι, τοῖς τοῦ ἐπιδεικτι- κοῦ καὶ ἀνατρεπτικοῦ χαρακτῆρος διαλόγοις ἐντευξόμεϑα᾽ ἐν οἷς ἔστιν ἐκμαθεῖν, G ὅπως τε δεῖ ἐπαΐειν τῶν σοφιστῶν καὶ o ὅπως αὐτοῖς καὶ ὄντεινα τρόπον προσφέρεσθαι καπκουργοῦσι περὶ τοὺς λόγους.

AAKINOOY διδασκαλικὸς τῶν Πλάτωνος δογμάτων.

I. Τῶν κυριωτάτων Πλάτωνος δογμάτων τοιαύτη ἄν Js

διδασκαλία γένοιτο. φιλοσοφία ἐστὶν ὄρεξις σοφίας, 7 λύσις

καὶ περιαγωγὴ φυχῆς ἀπὸ σώματος , ἐπὶ τὰ νοητὰ ἡμῶν τρε-

πομένων καὶ τὰ κατ᾽ ἀλήϑειαν ὄ ὄντα" σοφία δέ ἐστιν ἐπιστήμη

ϑείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων. φιλόσοφος δέ ἐστιν ὃ 0 παρ- ὠνύμως ὠνομασμένος ἀπὸ τῆς φιλοσοφίας, ὡς ὃ μουσικὸς ἀπὸ | τῆς μουσικῆρ᾽ πεφυκέναι δὲ τοῦτον χρὴ πρῶτον μὲν πρὸς τὰ | μαϑήματα, ὅσα δύναται προσοικειοῦν καὶ προσάγειν αὐτὸν τῇ | γνώσει τῆς νοητῆς οὐσίας καὶ μὴ πλανωμένης τὲ καὶ φευστῆς, | ἔπειτα δὲ πρὸς τὴν ἀλήϑειαν ἔχειν ἐρωτικῶς καὶ μηδαμῇ προς- δέχεσϑαι τὸ ψεῦδος, ἐπὶ τούτοις δὲ καὶ φύσει πως σώφρονα εἷ- ναι καὶ κατὰ τὸ παϑητικὸν τῆς ψυχῆς φυσικῶς κατεσταλμέ- νον. ὃ γὰρ ἐφιέμενος μαϑημάτων περὶ τὰ ὄντα καὶ ἐπὶ ταῦτα τρέπων ἑαυτοῦ τὴν ὄρεξιν οὐ ϑαυμάξοι ἂν τὰς ἡδονάς. δεῖ δὲ - καὶ ἐλευϑέριον εἶναι τῇ γνώμῃ: τὸν μέλλοντα φιλοσοφεῖν" évary- | τιώτατον γὰρ μικρολογία ψυχῇ μελλούσῃ ϑεωρεῖν τὰ ϑεῖα καὶ ἀνθρώπινα. καὶ πρὸς δικαιοσύνην δὲ πεφυκέναι χρὴ αὐτόν, εἶγε καὶ πρὸς. ἀλήϑειαν καὶ πρὸς ἐλευϑερίαν καὶ πρὸς σωφρο- σύνην, προσεῖναι δὲ αὐτῷ καὶ εὐμάϑειαν καὶ μνήμην" εἰδοποιεῖ δὲ καὶ ταῦτα τὸν φιλόσοφον. αὗται δὲ αἵ εὐφυΐαι παιδείας μὲν ὀρϑῆς καὶ τροφῆς τῆς “προσηκούσης τυχοῦσαι τέλεον ἀποφαί- γουσι πρὸς ἀρετήν, ἀμεληϑεῖσαι δὲ μεγάλων κακῶν αἴτιαε γένονται" ταῦτας δὲ καὶ ὃ ὁμωνύμως ταῖς ἀρεταῖς εἴωϑεν ὀνο- μάξειν ὃ Πλάτων, σωφροσύνῃ τε καὶ ἀνδρείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ. I. Διστοῦ δ᾽ ὄντος τοῦ βίου, τοῦ μὲν ϑεωρητικοῦ, τοῦ δὲ πρακτικοῦ, τοῦ μὲν ϑεωρητικοῦ.. τὸ κεφάλαιον ἐν τῇ γνώσει τῆς ἀληϑείας κεῖται, τοῦ πρακτικοῦ δὲ ἐν τῷ πρᾶξαι τὰ ὑπαγο- ρευόμενα ἐκ τοῦ λόγου. τίμιος μὲν δὴ ὁ ϑεωρητιπὸς βίος, ἐπό-

9 ΕΙΣΑΓΩ ΓΗ. 158

μενος δὲ καὶ ἀναγκαῖος ὃ πρακτικός" ὅτι δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, ἐντεῦϑεν ἂν γένοιτο δῆλον. ἔστι τοίνυν ἡ ϑεωρία ἐνέργεια τοῦ νοῦ νοοῦντος τὰ νοητά, ἡ δὲ πρᾶξις ψυχῆς λογικῆς ἐνέργεια διὰ σώματος γινομένη. [ ψυχὴ δὴ ϑεωροῦσα μὲν τὸ ϑεῖον καὶ τὰς νοήσεις τοῦ ϑείου εὐπαϑεῖν τε λέγεται καὶ τοῦτο τὸ πάϑημα αὐτῆς φρόνησις ὠνόμασται » ὅπερ οὐχ ἕτερον εἴποι ἄν τις εἶναι τῆς πρὸς τὸ ϑεῖον ὁμοιώσεως. ὅϑεν καὶ προηγούμενον καὶ τί- μέον ἂν εἴη τὸ τοιοῦτο καὶ εὐκταιότατον καὶ οἰκειότατον ἀκώ- λυτόν τε καὶ ἐφ᾽ ἡμῖν κείμενον καὶ τοῦ προκειμένου τέλους ἡμῖν αἴτιον. ἡ μέντοι πρᾶξις καὶ τὸ πρακτικὸν διὰ τοῦ σώμα- τὸς περαινόμενα κωλυϑῆναί τε δύναται καὶ πράττοιτο ἃ ἂν ἀπαι-- τούντων τῶν πραγμάτων, ἃ κατὰ τὸν ϑεωρητικὸν βίον 6 ὑρᾶται, μελετῆσαι εἰς ἀνθρώπων ἤϑη. ἥξει γὰρ ὃ σπουδαῖος ἐπὶ τὰ κοι- νᾶ, ἁπόταν , ἴδῃ κακῶς διοικούμενα πρὸς τινῶν αὐτά, περιστα- τικὰ μὸν οὕτως ῆ ούμενος τὸ στρατηγεῖν, τὸ δικάξειν, τὸ πρε- σβεύειν, ἄριστα δ᾽ ἐν πράξει μὲν καὶ ὡς ἐν ταύτῃ προηγούμενα τὸ περὴ νομοϑεσίας καὶ πολιτείας κατάστασιν καὶ παιδείαν νέων. πρέπει δὲ ἔπ τῶν εἰρημένων τῷ φιλοσόφῳ μηδαμῶς τῆς ϑεωρίας ἀπολείπεσϑαι, ἀλλ᾽ ἀεὶ ταύτην τρέφειν “καὶ αὔξειν, ὡς ἑπόμενον δὲ καὶ ἐπὶ τὸν πρακτικὸν χωρεῖν βίον.

ΠΙ. Ἢ δὲ τοῦ φιλοσόφου σπουδὴ πατὰ τὸν Πλάτωνα à τρισὶν ἔοιπεν εἶναι" ἔν ve τῇ θέᾳ καὶ ; τῇ τῶν ὄντων γνώσει, καὶ ἐν τῇ πράξει τῶν καλῶν; καὶ ἐν αὐτῇ τῇ τοῦ “λόγου ϑεωρίᾳ" καλεῖται δὲ ἢ μὲν. τῶν ὄντων γνῶσις ϑεωρητική, " δὲ περὶ τὰ πρακτέα πρακτική , ἢ δὲ περὶ τὸν λόγον διαλεκτική. διαιρεῖται δὲ αὕτη εἴς τε τὸ διαιρετικὸν καὶ τὸ ὁριστικὸν καὶ τὸ ἐπαγω- γικὸν καὶ τὸ συλλογιστικὸ v, τοῦτο δὲ εἰς τὸ ἀποδεικτικόν, ὃ περ ἐστὶ περὶ τὸν ἀναγκαῖον συλλογισμόν, καὶ εἰς τὸ ἐπιχειρηματι- κῦν, ὃ ϑεωρεῖται, περὶ τὸν ἔνδοξον συλλογισμόν, καὶ εἰς τρί- τον τὸ βητορφικόν, € ὅπερ ἐστὶ περὶ τὸ ἐνθύμημα, ὃ 0 καλεῖται ἅτε- λῆς συλλογισμός; καὶ προσέτι τὰ σοφίσματα" ὅπερ προηγούμε- νον μὲν οὐκ ἂν εἴη τῷ φιλοσύφῳ, ἀναγκαῖον δέ. τῆς δὲ πρακτι- ss τὸ μὲν ᾿ϑεωρεῖται περὶ τὴν τῶν ἠϑῶν ἐπιμέλειαν. τὸ δὲ περὶ τὴν τοῦ οἴκου προστασίαν, τὸ δὲ περὶ πόλιν καὶ τὴν ταύ- της σωτηρίαν" τούτων τὸ μὲν πρῶτον ἠἡϑικὸν κέκληται. τ τὸ δὲ δεύτερον οἰκονομικόν, τὸ δὲ λοιπὸν πολιτικόν. τοῦ δὲ ϑεωρη- τικοῦ τὸ μὲν περὶ τὰ ἀκίνητα καὶ τὰ πρῶτα αἴτια καὶ 000 ϑεῖα

154 AAKINOOT 10

ϑεολογικὸν καλεῖται, τὸ δὲ περὶ τὴν τῶν ν ἄστρων φορὰν καὶ τὰς τούτων περιόδους καὶ ἀποκαταστάσεις καὶ τοῦδε τοῦ κό- σμου τὴν σύστασιν φυσικόν; τὸ δὲ ϑεωρούμενον διὰ γεωμετρίας καὶ τῶν λοιπῶν μαϑημάτων μαϑηματικόν. τῆς δὲ διαιρέσεως τοιαύτης οὔσης καὶ τοῦ μερισμοῦ τῶν τῆς φιλοσοφίας εἰδῶν, περὶ τῆς διαλεκτικῆς ϑεωρίας πρότερον ῥητέον τῆς ἀρεσκούσης τῷ Πλάτωνι, καὶ πρώτιστα περὶ κριτηρίου.

IV. ᾿Επεὶ οὖν ἐστί τι τὸ κρῖνον, ἔστι δὲ καὶ τὸ πρινόμε- vov, εἴη &v τι καὶ τὸ ἐκ τούτων ἀποτελούμενον; ὕπερ εἴποι ἂν τις κρίσιν. κυρίως μὲν δὴ τὴν κρίσιν. ὀνομάσαι ἂν τις κριτή- ριον, κοινότερον δὲ καὶ τὸ κρῖνον" τοῦτο δ᾽ E διττόν, τὸ μὲν ὑφ᾽ οὐ κρίνεται τὸ ) κρινόμενον, τὸ δὲ δι᾿ οὗ, ὧν τὸ μὲν εἴη ἂν ὁ ἐν ἡ ἡμῖν νοῦς, τὸ δὲ δι᾽ οὐ ὄργανον φυσικὸν κριτικὸν προη- γουμένως μὲν τῶν ἀληϑῶν, ἑπομένως δὲ καὶ τῶν ψευδῶν" τοῦ- zo δὸ οὐκ ἄλλο τί ἐστιν. ἢ 9 λόγος φυσιπός. σαφέστερον δ᾽ ἐπι- ὄντων κριτῆς μὲν ἂν λέγοιτο ὁ ὁ φιλόσοφος, ὑφ᾽ οὐ τὰ πράγμα- τα κρίνεται; κριτὴς δὲ καὶ ὃ λόγος, δὲ οὗ τὸ ἀληϑὲς κρίνεται, ὃ καὶ ὄργανον ἔφαμεν εἶναι. διττὸς à ἐστὶν ὃ ὃ λόγος ὁ μὲν γάρ ἐστι παντελῶς ἄληπτός τε καὶ ἀτρεκής, ὃ δὲ κατὰ τὴν τῶν πραγμάτων γνῶσιν ἀδιάψευστος, τούτων δὲ ὁ μὲν πρότερος ϑεῷ δυνατός, ἀνθρώπῳ δὲ ἀδύνατος, ὃ δὲ δεύτερος καὶ dv- ϑρώπῳ δυνατός. διττὸς δὲ καὶ οὗτος, ὃ μὲν περὶ τὰ νοητὰ, ὃ δὲ περὶ τὰ αἰσϑητά" ὧν ὃ μὲν περὶ τὰ νοητὰ ἐπιστήμη τέ ἐστι καὶ ἐπιστημονικὸς λόγος, ὃ δὲ περὶ τὰ αἰσϑητὰ δοξαστικός v8 καὶ δόξα. ὅϑεν ὃ μὲν ἐπιστημονικὸς τὸ βέβαιον ἔχει καὶ μόνι- μον, ἅτε περὶ τῶν ᾿ βεβαίων καὶ μονίμων ὁ ὑπάρχων, ὃ δὲ πιϑα- νὸς καὶ δοξαστικὸς πολὺ τὸ εἶκος διὰ τὸ μὴ περὶ τὰ μόνιμα εἶναι. ἐπιστήμης δὲ τῆς περὶ τὰ νοητὰ, καὶ δόξης τῆς περὶ τὰ αἰσϑητὰ ἀρχαὶ νόησίς τε καὶ αἴσϑησις. 9 μὲν οὖν αἴσϑησίς ἐστι πάϑος ψυχῆς διὰ σώματος ἀπαγγελτικὸν προηγουμένως τῆς πεπονϑυίας δυνάμεως" ὁπόταν δὲ ἐν τῇ ψυχῇ διὰ τῶν αἰσϑη- τηρίων κατὰ τὴν αἴσϑησιν τύπος ἐγγένηται, ὅπερ ἐστὶν αἴσϑη- σις, ἔπειτα οὗτος μὴ διὰ χρόνου πλῆϑος ἐξίτηλος )ένηται, ἀλλ᾽ ἕμμονος καὶ σωζόμενος ; ἡ τούτου σωτηρία μνήμη καλεῖται. δόξα δέ ἐστε συμπλοκὴ μνήμης καὶ αἰσϑήσεως. ὁπόταν γὰρ ἐντύχωμεν αἰσθητῷ. τινὶ πρῶτον καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ αἴσϑησις ἡμῖν γένηται καὶ ἀπὸ ταύτης μνήμη, ἔπειτα ἐντύχωμεν τῷ αὐτῷ πά-

11 EIZADS IH. 155

λιν αἰσϑητῷ, τὴν προυποκειμένην μνήμην συντίϑεμεν τῇ ἐκ δευ- τέρου γενομένῃ αἰσϑήσει καὶ ἐν ὃ ἑαυτοῖς λέγομεν φέρε Σωκράτης, ἵππος; πῦρ, καὶ 00€ τοιαῦτα" καὶ τοῦτο καλεῖται δόξα, συνϑέν- TOV ἡμῶν τὴν πυρουποκειμένην μνήμην τῇ νεωστὶ γενομένῃ ai- σϑήσει" καὶ ὅταν μὲν συμφωνήσῃ ταῦτα XOT ἄλληλα γενόμενα, ἀληϑῆς γίνεται δόξα, c ὅταν δὲ παραλλάξῃ, ψευδής. ὧν γὰρ ἔχων τις μνήμην Σωκράτους ἐντυχὼν Πλάτωνι οἰηϑῇ κατὰ τίνα ὁμοιότητα Σωκράτει. πάλιν ἐντυγχάνειν, ἔπειτα τὴν ἀπὸ Πλα- τῶνος αἴσϑησιν ὡς ἀπὸ Σωκράτους λαβὼν συνϑείη 1j ἔχει περὶ Σωκράτους μνήμῃ. ψευδὴς γίνεται δόξα" ἐν ᾧ δὲ γίνεται ἡ ἢ μνήμη καὶ 7 αἴσϑησις, τοῦτο κηρίνῳ ἐκμαγείῳ ὃ 0 ᾿Πλάτων ἀπει- κάξει. ὅταν δὲ τὰ δοξασϑέντα ἐξ αἰσθήσεως xal μνήμης ἀνα- πλάσασα JJ] ψυχὴ τῇ διανοίᾳ ἀποβλέπῃ εἰς ταῦτα ὥσπερ εἰς ἐκεῖνα, ἀφ᾽ ὧν ἐγένετο, ἀναξωγράφησιν τὸ τοιοῦτο ὃ Πλάτων καλεῖ, do8^ ὅτε δὲ καὶ φαντασίαν" τὴν δὲ διάνοιαν φησι τὸν αὐτῆς τῆς ψυχῆς πρὸς. αὑτὴν διάλογον, λόγον δὲ τὸ ἀπὸ ἐκεί- νῆς ῥεῦμα διὰ τοῦ στόματος χωροῦν μετὰ φϑόγγου. Ψόησις δέ ἐστι νοῦ ἐνέργεια, ϑεωροῦντος τὰ πρῶτα vora ovr διττὴ ἔοικεν εἶναι, ἡ μὲν πρὸ τοῦ ἐν τῷδε τῷ σώματι γενέσϑαι τὴν ψυχήν, ϑεωρούσης αὐτῆς τὰ νοητά, ἣ δὲ μετὰ τὸ ἐμβιβασϑῆναι εἰς τόδε τὸ σῶμα" τούτων δὲ ἡ μὲν πρὸ τοῦ ἐν σώματι γενέσϑαι τὴν ψυχὴν αὐτὸ τοῦτο νόησις ἐκαλεῖτο, γενομένης δ᾽ αὐτῆς ἕν τῷ σώματι ἢ τότε λεγομένη νόησις γὺν ἐλέχϑη φυσικῇ ἔννοια,

γύησίς τις οὖσα ἐναποκειμένη τῇ ψυχῇ. ὅταν οὖν φῶμεν τὴν νύησιν ἀρχὴν. εἶναι τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου, οὐχὶ τὴν. viv λε- γομένην φαμέν, ἀλλὰ τὴν ὅτε χωρὶς τοῦ σώματος ἦν ἢ ψυχή; ἥτις, ὡς ἔφαμεν, τότε κῃ νόησις ἐλέγετο, νῦν δὲ φυσικὴ ἔν- voix, καλεῖται δὲ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἡ φυσικὴ ἔννοια καὶ ἐπιστήμη ἁπλῆ καὶ πτέρωμα ψυχῆς, ἔσϑ᾽ ὅτε δὲ καὶ μνήμη. ἐκ δὲ τούτων ἁπλῶν οὐσῶν ἐπιστημῶν ὃ φυσικὸς καὶ | ἐπιστημονικὸς συνέστη- x& λόγος, φύσει ἐνυπάρχων᾽ οὐκοῦν ὄντος καὶ ἐπιστημονικοῦ λόγου καὶ δυξαστικοῦ, οὔσης δὲ καὶ νοήσεως καὶ αἰσϑήσεως, ἔστι καὶ τὰ τούτοις ὑποπίπτοντα, olov τὰ νοητὰ καὶ alc

καὶ ἐπεὶ τῶν νοητῶν τὰ μὲν πρῶτα ὑπάρχει, ὡς αἵ ἰδέαι, τὰ δὲ δεύτερα, ὡς τὰ εἴδη τὰ ἐπὶ τῇ ὕλῃ ἀχώριστα ὄντα τῆς ὕλης, xol νόησις ἔσται διττή, 1] μὲν τῶν πρώτων, 7 δὲ τῶν δευτέρων.

καὶ πάλιν ἐπεὶ τῶν αἰσϑητῶν ἐστὶ τὰ μὲν πρῶτα, dc of ποιότη-

1

156 ^ — AAKINOOT 12

τες, οἷον χρῶμα λευκότης, τὰ δὲ κατὰ συμβεβηκός, οἷον τὸ λευ- πὸν τὸ »εχρωσμένον, μετὰ δὲ ταῦτα τὸ ἀϑροισμα, οἷον πῦρ, μέλι, οὕτω δὴ καὶ αἴσϑησις ἡ μέν τις ἔσται τῶν πρώτων πρώτῃ λεγομένη, ἢ δὲ τῶν δευτέρων δευτέρα. τὰ μὲν δὴ πρῶτα νοητὰ νόησις κρίνει οὐκ ἄνευ τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου, περιλήψεε τινὶ καὶ οὐ διεξόδῳ, τὰ δὲ δεύτερα ὁ ἐπιστημονικὸς λόγος οὐκ ἄνευ νοήσεως" τὰ δὲ πρῶτα αἰσϑητὰ καὶ τὰ δεύτερα ἡ ἢ oon σις κρίνει οὐκ ἄνευ τοῦ δοξαστικοῦ λόγου, τὸ δὲ ἄϑροισμα ὁ δοξαστικὸς λόγος οὐκ ἄνευ τῆς αἰσϑήσεως. τοῦ νοητοῦ δὴ κό- μου πρώτου ὄντος νοητοῦ, τοῦ δ᾽ αἰσϑητοῦ ἀϑροίσματος, τὸν μὲν νοητὸν κόσμον κρένει “Ῥόησις μετὰ λόγου, τουτέστιν οὐκ ἄνευ λόγου, τὸν δὲ αἰσϑητὸν ὃ δοξαστικὸς λόγος οὐκ ἄνευ ed σϑήσεως. οὔσης δὲ ᾿ϑεωρίας καὶ πράξεως, ὃ ὀρϑὸς λόγος οὐχ ὁμοίως κρένει τὰ τῇ ϑεωρίᾳ ὑποπίπτοντα καὶ τὰ πρακτά; ἀλλ᾽

ἐν μὲν τῇ ϑεωρίᾳ, ἐπισκοπεῖ τὸ ἀληϑὲς καὶ τὸ μὴ οὕτως ἔχον, ἐν δὲ τοῖς πρακτοῖς, τί τὸ οἰκεῖον καὶ τί τὸ ἀλλότριον καὶ τί τὸ πραττόμενον. τῷ γὰρ ἔχειν ἔννοιαν φυσικὴν καλοῦ καὶ ἀγαϑοῦ τῷ λόγῳ χφώμενοι καὶ ἀναφέροντες ἐπὶ τὰς φυσικὰς ἐννοίας ὡς ἐπὶ μέτρα τινὰ ὡρισμένα κρίνομεν. εἴτε οὕτως ἔχει τάδε τι- νά, εἴτε "M ἑτέρως.

V. Τῆς διαλεκτικῆς δὲ στοιχειωδέστατον ἡγεῖται πρῶτον μὲν τὸ τὴν οὐσίαν ἐπιβλέπειν παντὸς ὁτουοῦν, ἔπειτα περὶ τῶν συμβεβηκότων" ἐπισκοπεῖ δὲ αὐτὸ μὲν ὃ ἔστιν ἕκαστον ἢ ἄνω- ϑὲεν διαιρετικῶς καὶ δριστικῶς 7 κάτωϑεν ἀναλυτωιῶς, τὰ δὲ συμβεβηκότα καὶ ὁ ὑπάρχοντα ταῖς οὐσίαις ἢ ἐκ τῶν περιεχομέ- νῶν δι᾽ ἐπαγωγῆς 7 7 ἐκ τῶν περιεχόντων διὰ συλλογισμοῦ" ὡς κατὰ λόγον εἶναι τῆς διαλεκτινῆς τὸ μὲν διαιρετικόν, τὸ δὲ

ιὄτικόν, τὸ δὲ ἀναλυτικόν, καὶ προσέτι. ἐπαγωγικόν τε καὶ συλλογιστικόν. διαίρεσις μὲν τοίνυν ἐστὶν ἡ μὲν γένους εἰς εἴδη τομή, ἡ δὲ ὅλου εἰς μέρη" ὡς ἡνίκα τέμνομεν τὴν ψυχὴν εἴς τε τὸ λογικὸν καὶ εἰς τὸ παϑητικόν, καὶ αὖ πάλιν τὸ παϑητι- κὸν εἴς τε τὸ ϑυμικὸν καὶ τὸ ἐπιϑυ ητικόν ἢ δὲ φωνῆς τομὴ εἰς σημαινόμενα, ὡς ὅταν ἕν καὶ ταὐτὸν ὄνομα εἰς πλείω πρὰγ- ματα ἕλκηται" ἢ δὲ συμβεβηκότων εἰς ὑποκείμενα, ὡς ὅταν φῶμεν τῶν ᾿ἀγαϑῶν τὰ μὲν περὶ ψυχήν, τὰ δὲ περὶ σῶμα, τὰ δὲ ἐκτός" 3 ó? ὑποκειμένων εἰς συμβεβηκότα, ὡς ὅταν φῶμεν τῶν ἀνθρώπων τοὺς μὲν ἀγαϑοὺς εἶναι, τοὺς δὲ κακούς, τοὺς

MES —-—— -

Do€ HR. S,

18 ΕΙΣΑΓΩΓΉ. 157

δὲ μέσους. τῇ τοίνυν τοῦ γένους πρῶτον εἰς εἴδη τομῇ χρῆσϑαι δεῖ ὑπὲρ τοῦ διαγινώσεπειν αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστι κατὰ τὴν οὐ- σίαν " τοῦτο δὲ ἄνευ ὅρου οὐκ ἂν γένοιτο, ὃ δὲ ὅ ὅρος ἔκ διαι- ρέσεως γεννᾶται τοῦτον τὸν τρύπον" τοῦ “μέλλοντος ὕ 09Q ὑπο- πίπτειν πράγματος δεῖ τὸ γένος λαβεῖν, ὡς; τοῦ ἀνθρώπου τὸ ξῶον, ἔπειτα τοῦτο τέμνειν κατὰ τὰς προσεχεῖς διαφορὰς κατ- ἐόντας μέχρι τῶν εἰδῶν, οἷον εἰς λογικὸν καὶ ἄλογον καὶ ϑνη- τὸν καὶ ἀϑάνατον, ὥστε εἰ συντεϑεῖεν αἱ προσεχεῖς διαφοραὶ τῷ γένει τῷ ἐξ αὐτῶν, ὅρον ἀνθρώπου γίνεσθαι. ἀναλύσεως δὲ εἴδη ἐστὶ τρία" q μὲν γάρ ἐστιν ἀπὸ τῶν αἰσϑητῶν ἐπὶ τὰ πρῶτα νοητὰ ἄνοδος, ἢ ἢ δὲ διὰ τῶν δεικνυμένων καὶ ὑποδεικνυ- μένων ἄνοδος ἐπὶ τὰς ἀναποδείκτους καὶ ἀμέσους προτάσεις, ἢ δὲ ἐξ ὑποϑέσεως ἀνιοῦσα ἐπὶ τὰς ἀνυποϑέτους ἀρχάς. 7 μὲν δὴ πρωτη τοιάδε τίς ἐστιν, οἷον ἂν ἀπὸ τοῦ περὶ τὰ σώματα καλοῦ μετίωμεν ἐπὶ τὸ ἐν ταῖς ψυχαῖς καλόν, ἀπὸ δὲ τούτου ἐπὶ τὸ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν, εἶτα ἀπὸ τούτου ἐπὶ τὸ ἐν τοῖς νόμοις, εἶτ᾽ ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγος τοῦ καλοῦ, εἶτα οὕτω μετιόν- τες εὕροιμεν λοιπὸν τὸ αὐτὸ τοῦτο καλόν. τὸ δὲ δεύτερον εἶδος τῆς ἀναλύσεως τοιοῦτόν τί ἐστιν" ὑποτίϑεσϑαι δεῖ τὸ ξητούμε- νον καὶ ,ϑεωρεῖν, τίνα ἐστὶ πρότερα αὐτοῦ, καὶ ταῦτα ἀποδει- κνύειν ἀπὸ τῶν , ὑστέρων. ἐπὶ τὰ πρότερα ἀνιόντα, ἕως ἂν ἔλϑω- μὲν ἐπὶ τὸ πρῶτον καὶ ὁμολογούμενον, ἀπὸ τούτου δὲ ἀρξάμε- νοι ἐπὶ τὸ ξητούμενον κατελευσόμεϑα δυνϑετικῷ τρόπῳ" οἷον ξητῶν, εἰ ἀϑάνατός ἐστιν ἡ ψυχή, ὑποθέμενος" τοῦτο ξητῶ, εἰ ἀεικίνητος, καὶ τοῦτο ἀποδείξας ξητῶ, εἰ τὸ ἀεικίνητον αὐτοκί- νητον, xal πάλιν τοῦτο ἀποδείξας σχοπῶ, ei τὸ αὐτοκίνητον ἀρχὴ κινήσεως, εἶτα εἰ ἡ Ld ἀρχὴ ἀγένητος ; ὅπερ τίϑεται ὡς ὁμολογού- μενον, τοῦ ἀγενήτου καὶ ἀφϑάρτου ὄντος" ἀφ᾽ οὐ ἀρξάμενος ἐναργοῦς ὄντος συνϑήσω τοιαύτην ἀπόδειξιν" εἰ ἢ ἀρχὴ ἀγέ- νητον καὶ ἄφϑαρτον, ἀρχὴ κινήσεως τὸ αὐτοκένητον, τὸ αὐτο- κίνητον δὲ ψυχή, ἀφϑαρτος ἄρα καὶ & ἀγένητος καὶ ἀϑάνατος ἢ ψυχή. ἡ δὲ ἐξ ὑποϑέσεως ἀνάλυσίς ἐστι τοιαύτη" ὃ ξητῶν τι ὑποτίϑεται αὐτὸ ἐκεῖνο, εἶτα τῷ ὑποτεϑέντι σκοπεῖ τί ἀκολου- Oei, καὶ μετὰ τοῦτο el λόγον δέοι ἀποδιδόναι τῆς ὑποϑέσεως, ἄλλην ὑποϑέ ἔνος ὑπόϑεσιν ξητεῖ, εἰ τὸ πρότερον ὑποτεϑὲν πάλιν ἐστὶν ἀκόλουϑον ἄλλῃ ὑποϑέσει, καὶ τοῦτο μέχοις οὗ ἂν ἐπί τινα ἀρχὴν ἀνυπόϑετον ἔλϑῃ ποιεῖ. ἐπαγωγὴ δέ ἐστι πᾶσα

158 AAKINOOT 14

ἣ διὰ | λόγων μέϑοδος ἡ ῇ ἀπὸ τοῦ ὁμοίου ἐπὶ τὸ ὅμοιον μετιοῦσα 7 ἀπὸ τῶν καϑέκαστα ἐπὶ τὰ καϑόλου" χρησιμωτάτη δὲ ἡ ἐπα- γωγὴ εἰς τὸ ἀνακινεῖν τὰς φυσικὰς ἐννοίας.

VI. Τοῦ δὲ λόγου, ὃν καλοῦμεν πρότασιν, δύο ἐστὶν εἴδη, τὸ μὲν κατάφασις, τὸ δὲ ἀπόφασις" κατάφασις μὲν τὸ τοιοῦτο" Σωκράτης περιπατεῖ" ἀπόφασις. δὲ τὸ τοιοῦτο" Σωκράτης οὐ περιπατεῖ. τῆς δὲ ἀποφάσεως καὶ καταφάσεως ἢ μέν ἔστι καϑ- όλου, 2 δὲ ἐπὶ μέρους, ἐπὶ μέρους μὲν καταφατικὴ 7 τοιαύτη" τὶς ἡδονὴ ἀγαϑόν' ἀποφατικῇ δὲ τοιαύτη" τὶς ἡδονὴ οὐκ ἀγα- ϑόν. καϑόλου δὲ καταφατικὴ μὲν ἡ "7 τοιαύτη" πᾶν τὸ αἰσχρὸν κακόν" ἀποφατικὴ δὲ ἢ τοιαύτη" οὐδὲν τῶν αἰσχρῶν ἀγαϑόν.

— τῶν δὲ προτάσεων af μὲν κατηγορικαί εἰσιν, αἱ δὲ ὑποϑετικαί" κατηγορικαὶ μὲν αἱ ἁπλαῖ, οἷον" πᾶν δίκαιον καλόν" ὑποϑετι- καὶ δέ εἶσεν αἱ ἀκολουϑίαν δηλοῦσαι ἢ μάχην. χρῆται δὲ ó Πλάτων xol vij τῶν συλλογισμῶν πραγματείᾳ ἐλέγχων ve καὶ ἀποδεικνύων, ᾿ἐλέγχων μὲν διὰ ξητήσεως τὰ ψευδῆ, ἀποδει- πνύων δὲ διά τινος διδασκαλίας, τὰ , ἀληϑῆ. ἔστι δὲ ὁ συλλογι- σμὸς λόγος, ἐν ᾧ τεϑέντων τινῶν ἕτερόν τι τῶν κειμένων δε᾽ αὐτῶν τῶν τεϑέντων ἐξ à ἀνάγκης συμβαίνει" τῶν δὲ συλλογε- σμῶν οἵ μέν εἶσι κατηγοριποί, οἵ δὲ ὑποϑετικοί, of δὲ μικτοὶ ἐκ τούτων᾽ κατηγορικοὶ μέν, ὧν καὶ τὰ λήμματα καὶ τὰ συμπε- ράσματα ἁπλαῖ προτάσεις ὑπάρχουσιν, ὑποϑετικοὶ δὲ οἵ ἐξ ὑποϑετικῶν | προτάσεων, “μικτοὶ δὲ of τὰ δύο συνειληφύτες. χρῆ- ται δὲ ὃ ἀνὴρ τοῖς μὲν ἀποδεικτικοῖς ἐν τοῖς ὑφηγητικοῖς δια- λόγοις, τοῖς δὲ ἐνδόξοις πρὸς τοὺς σοφιστάς τε καὶ νέους, τοῖς δὲ ἐριστικοῖς πρὸς τοὺς ἰδίως λεγομένους ἐριστικούς, οἷον Εὐ- ϑύδημον φέρε καὶ Ἱππίαν. τῶν δὲ κατηγορικῶν σχημάτων óv- τῶν τριῶν, καὶ τοῦ μὲν πρώτου, ἐν ᾧ ὃ κοινὸς ὅρος τοῦ μὲν κατηγορεῖται, τῷ δὲ ὑπόκειται, τοῦ δὲ δευτέρου, ἐν ᾧ ὁ κοινὸς ὅρος ἀμφοτέρων κατηγορεῖται, τοῦ δὲ τρίτου, ἐν ᾧ ὁ 0 κοινὸς ὅρος ἀμφοτέροις ὑπόκειται (ὕρους δέ φημι τὰ μέρη τῶν προτά- σεων, οἷον ἐπὶ τῆς" ὑ ἄνϑρωπος ξῶον, τὸν ἄνϑρωπον ὅρον φαμὲν καὶ τὸ ξῶον), καὶ κατὰ τὸ πρῶτον σχήμα ἐρωτᾷ λόγους πολλάκις ὃ 0 Πλάτων καὶ κατὰ τὸ δεύτερον καὶ τὸ τρίτον. κατὰ μὲν τὸ πρῶτον οὕτως ἐν ᾿Αλκιβιάδῃ" τὰ δίκαια καλά, τὰ καλὰ ἀγαϑά, τὰ δίκαια ἄρα ἀγαϑά' κατὰ δὲ τὸ δεύτερον [ὡς] ἐν Παρμενίδῃ οὕτως" 0 μὴ ἔχει μέρη, οὔτε εὐθύ ἐστιν οὔτε στρογ-

15 ΕΙΣΑΓΩ ΓΉ. 159

γύλον, τὸ μετέχον σχήματος ἢ εὐθύ ἐστιν 1 7] στρογγύλον, ὃ ἄρα μὴ ἔχει μέρη, οὐδὲ σχήματος μετέχει" κατὰ δὲ τὸ τρίτον οὕτως ἐν τῷ αὐτῷ βιβλίῳ" τὸ μετέχον σχήματος ποιόν ἔστι, τὸ μετέ- χον σχήματος πεπεράτωται, τὲ ἄρα ποιὸν πεπεράτωται. τοὺς δὲ ὑποϑετικοὺς ἐν πολλοῖς βιβλίοις εὑρήσομεν ἐρωτωμένους ὑπ᾽

αὐτοῦ, μάλιστα δ᾽ ἐν τῷ “Παρμενίδῃ τοιούτους εὕροιμεν ἂν λό- γους εἰ μὴ ἔχει μέρη τὸ ἕν, οὔτε ἀρχὴν οὔτε μέσον οὔτε τελευ- τὴν ἔχει" εἰ μήτε ἀρχὴν μήτε μέσον μήτε τελευτὴν ἔχει, οὐδὲ πέρας ἔχει" εἰ μὴ ἔχει πέρας, οὐδὲ σχήματος μετέχει" εἰ ἃ ἄρα μὴ ἔχει μέρη τὸ ὅν, οὐδὲ σχήματὸς μετέχει. κατὰ δὲ τὸ δεύτερον ὑποϑετικὸν σχῆμα, ὃ οἵ πλεῖστοι τρίτον φασί, xao ὃ ὃ κοινὸς ὅρος ἀμφοτέροις τοῖς ἄκροις ἕπεται; οὕτως ἐρωτᾷ" εἰ μὴ ἔχει μέρη τὸ ἕν, οὔτε εὐϑύ ἐστιν οὔτε στρογγύλον " εἰ μετέχει σχή- ματος, 7 εὐθύ ἐστιν ἢ στρογγύλον" εἰ ἄρα μὴ ἔχει μέρη; οὐ μετέχει σχήματος. καὶ μὴν καὶ κατὰ τὸ τρίτον σχῆμα, πρὸς τι- νῶν δὲ δεύτερον, καϑ᾽ 00 κοινὸς ὕρος ἀμφοτέρων ἡγεῖται, ἐν τῷ Φαίδωνι οὕτως ἐρωτῷ δυνάμει" εἰ λαβόντες τὴν τοῦ ἴσου ἐπιστήμην μὴ ἐπιλελήσμεϑα , ἐπιστάμεϑα; εἰ δὲ ἐπιλελήσμεϑα, ἀναμιμνησκόμεϑα. καὶ τῶν μικτῶν δὲ μέμνηται, τῶν μὲν ἐξ ἀκολουϑίας κατασκευαστικῶν οὕτως" εἰ τὸ ὃν ὅλον ἐστὶ καὶ πε- περασμένον, τοῦτο ἀρχὴν καὶ μέσα καὶ τελευτὴν ἔχον καὶ σχή- ματος μετέχει" τὸ δὲ ἡγούμενον" τὸ ἄρα λῆγον. τῶν δὲ ἐξ ἀκολουϑίας ἀνασκευαστικῶν οὕτω πως τὰς διαφορὰς κατὰ τοῦ- — το ϑεωρεῖσϑαι. ὅταν ουν τις “ἀκριβῶς κατίδῃ τὰς τῆς ψυχῆς δυνάμεις καὶ τὰς τῶν ἀνθρώπων διαφορᾶς, καὶ τὰ εἴδη τῶν λόγων, ἃ προσαρμόττει τῇδε ἡ 7 τῇδε τῇ ψυχῇ» ὀξέως τε αἰσϑά- νεται καὶ ὁποῖος ὑπὸ τίνων λό Qv καὶ ὑποίων πείϑεσθαι δύνα- ται) ovrog, εἰ προσλάβοι καὶ τὸν "οἰφὸν τῆς χρήσεως τὸν προς- ἥκοντα, τέλεος ἔσται δήτωρ καὶ ἡ ῥητορικὴ αὐτοῦ δικαίως ἂν λέγοιτο ἐπιστήμη τοῦ εὖ λέγειν. καὶ τὴν τῶν σοφισμάτων δὲ μέϑοδον εὕροιμεν ἂν ὑπὸ τοῦ "Πλάτωνος ὑπογεγραμμένην ἐν τῷ Εὐθυδήμῳ, εἰ ἀκριβῶς 2 ἐντύχοιμεν τῷ βιβλίῳ, ὥστε ἐν ov- τῷ ὑποδεδεῖχϑαι, τίνα μὲν παρὰ τὴν φωνήν ἐστι σοφίσματα, τίνα δὲ παρὰ τὰ πράγματα, καὶ τας λύσεις αὐτῶν. καὶ μὴν τὰς δέκα κατηγορίας ἔν τὸ τῷ Παρμενίδῃ καὶ ἐν ἄλλοις ὑπέδειξε, τὸν ἐτυμολογιπόν τὸ τόπον ὅλον ἐν τῷ Κρατύλῳ διεξέρχεται"

ἁπλῶς δὲ ἱκανώτατος ὃ ἀνὴρ καὶ ϑαυμαστὴς τῆς τὸ ὁριστικῆς

160 AAKINOOT 16

καὶ διαιρετικῆς πραγματείας 9 αἵ πᾶσαι δεικνύουσι μάλιστα τὴν δύναμιν τῆς διαλεκτικῆς. τὰ δὲ ἐν τῷ Κρατύλῳ τοιοῦτον ἔχει νοῦν. ξητεῖ γάρ, πότερον᾽ φύσει τὰ ὀνόματά ἐστιν ἡ ῇ ϑέσει; ἀρέσκει δὲ αὐτῷ, ϑέσει ὑπάρχειν τὴν ὀρϑύτητα τῶν ὀνομάτων, οὐ μὴν ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ᾽ ὥστε τὴν ϑέσιν γενέσθαι ἀκόλουϑον τῇ τοῦ πράγματος φύσει" μὴ γὰρ ἄλλο τὴν ὀρϑό- τητα εἶναι τοῦ ὀνόματος ῆ τὴν δύμφωνον τῇ φύσει τοῦ πράγ- ματος ϑέσιν. μήτε γὰρ τὴν ϑέσιν τὴν ὑποιάνποτε τοῦ ὀνόμα- τος αὐταρκῆ͵ ἂν εἶναι καὶ ἀποχρῶσαν πρὸς ὀρϑότητα, μήτε τὴν φύσιν καὶ τὴν πρώτην ἐκφώνησιν , ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀμφοῖν ; ὥστε εἶναι παντὸς ὀνόματος κατὰ τὸ οἰκεῖον τῇ τοῦ πράγματος φύσει κείμενον" οὐ γὰρ δήπου ἂν τὸ τυχὸν τῷ τυχόντι τεϑῇ, σημα- νεῖ τὸ ὀρϑόν, οἷον ἵππον εἰ ϑείμεϑα ἀνθρώπῳ à ὄνομα. καὶ γάρ τοι τὸ λέγειν ἀκολουϑία τίς ἐστι τῶν πράξεων; ὥστε οὐχ ὃ ὁπωσδήποτε λέγων ὀρϑῶς ἂν λέγοι, ἀλλ᾽ εἰ οὕτω λέγοι») ἢ τὰ πράγματα πέφυκεν" ἐπεὶ δὲ τοῦ λέγειν μέρος ἐστὶ τὸ ὀνομάζειν, ὡς καὶ τοῦ λόγου μέρος τὸ ὄνομα, τὸ ὀρϑὼς καὶ μὴ ὀρθῶς ὄνο- μάξειν. ου κατὰ ϑέσιν ὁποιανοῦν γένοιτ᾽ ἂν, ἀλλὰ κατὰ τὴν φυσικὴν, τοῦ ὀνόματος οἰκειότητα πρὸς τὸ πρᾶγμα καὶ οὗτος ἂν εἴη ὀνοματοϑέτης ἄριστος, ὃ σημαίνων δι᾿ ὀνόματος τὴν φύσιν τοῦ πράγματος. ἔστι γὰρ τὸ ὄνομα ὄργανον πράγματος (Uy ὃ ἔτυχεν, ἀλλὰ τὸ κατάλληλον τῇ φύσει" καὶ διὰ τούτου διδάσκομεν ἀλλήλους τὰ πράγματα Mi διακρίνομεν αὐτά, ὥστε εἶναι τὸ “ὄνομα διδασκαλικόν τι καὶ διακριτικὸν τῆς ἑκάστου οὐσίας ὄργανον , ὡς ἡ κερπὶς τοῦ 4 ἄσματος. περὶ τὸ διαλε- κτιπκὸν δὴ καὶ τοῦτο ond ξει τὸ τοῖς ὀνόμασιν ὀρϑῶς χρῆσϑαι: ὡς γὰρ περκέδι χρήσαιτ ἂν ὑφαντικὸς ἀνήρ, εἰδὼς αὐτῆς τὸ προσῆκον ἔργον, τέκτονος αὑτὴν δημιουργήσαντος, οὕτω καὶ ὁ διαλεχτικός, ὀνοματοϑέτου ϑέντος τοὔνομα, χρήσαιτ᾽ ἂν αὖ- τῷ κατὰ τρύπον καὶ προσφύρως. καὶ γὰρ τοῦ τέκτονος μὲν τὸ ποιῆσαι πηδάλιον, κυβερνήτου δὲ τὸ χρήσασϑαι καλῶς" οὕτω ydg τοι xol αὐτὸς ὃ ὀνοματοϑέτης καλῶς ἂν χρήσαιτο τῇ! ϑέ- GEL, εἶ ὦ ὡς διαλεκτικοῦ παρόντος ποιοῖτο τὴν ϑέσιν, τὴν φύσιν τῶν ὑποκειμένων ἐπισταμένου. VII. Τὸ μὲν δὴ διαλεκτικὸν ἐπὶ τοσοῦτον ὑπογεγράφϑω, ἑξῆς δὲ περὶ τοῦ ϑεωρητικοῦ λέγωμεν. τούτου τοίνυν τὸ μὲν εἴπομεν εἶναι ϑεολογικόν, τὸ δὲ φυσικόν, τὸ δὲ μαϑηματικόν᾽

17 ΕΙΣΑΓΩΓΉΗ. 161

καὶ ὅτι τοῦ μὲν “ϑεολογικοῦ τέλος ἢ ἢ περὶ τὰ πρῶτα αἴτια καὶ ἀνωτάτω τε καὶ ἀρχικὰ γνῶσις, τοῦ δὲ φυσικοῦ τὸ «μαϑεῖν, τίς ποτ᾽ ἐστὶν ἡ 5 TOU παντὸς φύσις καὶ οἷόν τε ξῶον ὁ ἄνθρωπος καὶ τίνα χώραν ἐν κόσμῳ ἔχων, καὶ εἰ ϑεὸς προνοεῖ τῶν 0ÀQV καὶ εἰ ἄλλοι eol τεταγμένοι ὑπὸ τούτῳ, καὶ τίς ἡ ἀνθρώπων πρὸς τοὺς ϑεοὺς σχέσις" τοῦ δὲ μαϑηματικοῦ τὸ ἐπεσκέφϑαι τὴν ἐπίπεδόν τε καὶ τριχῆ διεστηκυῖαν φύσιν, περί τὲ κινήσεως καὶ φορᾶς ὅπως ἔχει. προκείσϑω δὲ ἡ ἢ τοῦ μαϑηματικοῦ ϑεωρία ἐπὶ κεφαλαίων. αὕτη τοίνυν καὶ πρὸς ὀξύτητα διανοίας, παρε- λήφϑη ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, ϑήγουσα τὴν ψυχὴν καὶ πρὸς ἐπί-

σπκεψιν τῶν ὄντων ἀκρίβειαν παρεχομένη" σό τε περὶ τοὺς ἀρνϑ-

μοὺς ὃν μόριον τοῦ μαϑηματικοῦ οὐ ἣν ἔτυχεν οἰκειότητα ἐμποιεῖ πρὸς τὴν τοῦ ὄντος ἐπάνοδον, ἀλλὰ σχεδόν τι τῆς περὶ τὰ αἰσθητὰ πλάνης καὶ ἀγνοίας ἀπαλλάττει ἡμᾶς, συνεργοῦν πρὸς τὴν τῆς οὐσίας γνῶσιν, πρός τε πολέμους εὔϑετον ὑπάρ- χει διὰ τὴν τῶν τακτικῶν ϑεωρίαν" τό Je μὴν κατὰ τὴν γεω- μετρίαν ἐπιτηδειότατον καὶ αὐτὸ πρὸς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ γνῶσιν, ὅταν γέ τις μὴ πράξεως ἕνεκεν μετίῃ γεωμετρίαν, ἀλλὰ προς- χρώμενος αὐτῇ ὡς ἐπὶ τὸ ὃν ἀεὶ ἀνιέναι καὶ μὴ διατρίβειν περὶ τὸ γινόμενον καὶ ἀπολλύμενον. καὶ μὴν ἢ στερεομετρία χρησι- μωτάτη" μετὰ γὰρ τὴν δευτέραν αὔξησιν ἀκόλουθος 1, ἢ κατ

αὐτὴν ϑεωρία τρίτην αὔξησιν ἔχουσα" χρήσιμον δὲ ὥσπερ τι. “τέταρτον μάϑημα καὶ ἡ ἀστρονομία , καϑ᾽ ἣν ἐν τῷ οὐρανῷ ϑεασόμεϑα ἄστρων τε φορὰς καὶ | οὐρανοῦ καὶ τὸν δημιουργὸν νυκτὸς καὶ ἡμέρας μηνῶν τε καὶ ἐνιαυτῶν. ἐξ ὧν κατά τινα οἰκείαν ὁδὸν καὶ τὸν ἁπάντων δημιουργὸν ξητήσομεν, μετιόν- τες ἀπὸ τούτων τῶν μαϑημάτων ὥσπερ τινὸς ὑποβάϑρας καὶ στοιχείων. καὶ μουσικῆς δὲ ἐπιμελησόμεϑα, él τὰ αὐτὰ τὴν ἀκοὴν ἀναφέροντες" ὥσπερ γὰρ πρὸς ἀστρονομίαν ó Oppo συν- ἕστηκεν, οὕτως ἀκοὴ πρὸς τὸ ἐναρμόνιον" καὶ ὥσπερ ἄστρο- νομίᾳ τὸν νοῦν προσέχοντες ἀπὸ τῶν ὁρωμένων ἐπὶ τὴν ἀόρα- τον καὶ νοητὴν οὐσίαν ποδηγούμεϑα, οὕτω καὶ τῆς ἐναρμο- νίου φωνῆς κατακούοντες ἀπὸ τῶν ἀκουστῶν ἐπὶ τὰ αὐτῷ τῷ νῷ ϑεωρούμενα κατὰ ταὐτὰ μεταβαίνομεν" ὡς εἰ μὴ οὕτω μεῦ- ἔοιμεν ταῦτα τὰ μαϑήματα, ἀτελής τε καὶ ἀνόνητος καὶ οὐδε- νὸς λόγου ἀξία ἡ ῆ περὶ τούτων σκέψις γένοιτ᾽ ἂν ἡμῖν. δεῖ γὰρ ὀξέως ἀπὸ τῶν δρατῶν καὶ ἀπὸ τῶν ἀκουστῶν μεταβαίνειν ἐπ᾿

Ρεματο VI. 11

162 AAKINOOT 18

ἐκεῖνα, ἃ y ἔστιν ἰδεῖν μόνῳ τῷ τῆς ψυχῆς λογισμῷ. ἔστι γὰρ 4 τῶν μαϑημάτων ἐπίσκεψις ὡς ἂν “προοίμιόν τι πρὸς τὴν τῶν ὄντων ϑεωρίαν᾽ ἐφιέμεναι γὰρ τοῦ ὄντος λαμβάνεσθαι γεώμε- τρία τε καὶ ἀρυϑμητικὴ καὶ αἵ ταύταις ἑπόμεναι ὀνειρώντουσε μὲν περὶ τὸ ὃν» ὕπαρ δὲ αὐτὸ ἀδυνατοῦσιν ἐδεῖν, ἀγνοοῦσαε τάς τε ἀρχὰς καὶ τὰ ἐκ τῶν ἀρχῶν συγκείμενα, οὐδὲν δὲ 1j ἧττον χϑησιμώταται οὖσαι τυγχάνουσι κατὰ τὰ εἰρημένα. ὅθεν σὐδὲ ἐπιστήμας ταῦτα τὰ μαϑήματα ἔφησεν ὁ Πλώτων" ἡ, μέντοι διαλεκτικὴ μέϑοδος ἀπὸ τῶν γεωμετρικῶν ὑποϑέσεων ἐπὶ τὰ πρῶτα καὶ ἀρχικὰ καὶ ἀνυπόϑετα ἀνιέναι πέφυκεν" ὅϑεν τὴν μὲν διαλεκτικὴν ἐπιστήμην προσεῖπε, τὰ δὲ. μαϑήματα οὔτε δό- ξαν διὰ τὸ ἐναργέστερα εἶναι τῶν αἰσϑητῶν, οὔτε ἐπιστήμην διὰ τὸ ἀμυδρότερα εἶναι τῶν πρώτων νοητῶν" ἀλλὰ δόξαν μὲν «ὧν σωμάτων φησίν, ἐπιστήμην δὲ τῶν πρώτων, διάνοιαν δὲ τῶν μαϑημάτων. τέϑεται δὲ τὶ καὶ πίστιν καὶ εἰκασίαν, τούτων δὲ τὴν μὲν πίστιν τῶν αἰσϑητῶν, τὴν δὲ εἰκασίαν τῶν εἰκόνων καὶ εἰδώλων" ἐπεὶ δὲ 9 διαλεκτιοὴ ἰσχυρότατον τῶν μαϑημά- τῶν, ἅτε καὶ περὶ τὰ ϑεῖα καὶ βέβαια γινομένη, διὰ τοῦτο καὶ ἀνωτέρω τῶν μαϑημάτων τάττεται, ὥσπερ ϑριγκός τις ὑπάρ- χουσα ῇ φυλακὴ τῶν λοιπῶν.

VII. Mere δὲ ταῦτα ἑπομένως περὶ τῶν ἀρ ὧν τε καὶ τῶν ϑεολογικῶν λέγωμεν ϑεωρημάτων, ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν πρώ- τῶν ἀρχόμενοι. καὶ ἀπ᾿ αὐτῶν κατιόντες: καὶ ἐπισκοποῦντες τὴν τοῦ κόσμου γένεσιν, τελευτῶντες δὲ εἰς ἀνθρώπων γένεσιν καὶ φύσιν. καὶ πρῶτόν γε περὶ ὕλης λέγωμεν. ταύτην τοίνυν ἐπμα- γεῖόν τε καὶ | πανδεχὲς καὶ τυϑήνην καὶ μητέρα καὶ χώραν ὀὁνο- μάξει καὶ ὑποκείμενον ἁπτόν ve μετ᾿ ἀναισϑηδίας καὶ voto λογισμῷ ληπτόν" ἰδιότητα δὲ ἔχειν τοιαύτην, ὥστε πᾶσαν γένε- σιν ὑποδέχεσϑαι τιϑήνης λόγον ἐπέχουσαν.. τῷ φέρειν αὐτὰς καὶ ἀναδέχεσϑαι μὲν αὐτὴν πάντα τὰ εἴδη, αὐτὴν δὲ καϑ᾽᾿ αὑτὴν ἄμορφόν Te : ὑπάρχειν καὶ ἄποιον καὶ ἀνείδεον, ἀναματτομένην δὲ τὰ τοιαῦτα καὶ ἐκτυπουμένην καϑάπερ ἐκμαγεῖον καὶ σχη-

᾿ματιξομένην ὑπὸ τούτων, μηδὲν ἴδιον σχῆμα ἔχουσαν μηδὲ ποιότητα. οὐ γὰρ γένοιτ᾽ ἄν τι εὖ παρεσκδυασμένον πρὸς foL κίλας ἐκτυπώσεις καὶ μορφάς ᾿ εἰ μὴ ἄποιον αὐτὸ ὑπάρχοι καὶ ἀμέτοχον ἐκείνων τῶν εἰδῶν, ἃ δεῖ αὐτὸ δέξασϑαι" ὁρῶμεν δὲ καὶ τοὺς τὰ ἀλείμματα ἐξ ἐλαίου κατασκευάξοντας τὰ εὐώδη

19 |. ΦΙΣΑΓΩΓΗ. 168

ἀνοσμοτάτῳ τούτῳ χρωμένους , καὶ τοὺς τὰς μορφὰς δημιουρ- γεῖν βουλομένους, ἐκ κηροῦ 5 πηλοῦ προλεαίνοντας ταῦτα καὶ ὡς ἐνδέ )έχεται ἀσχημάτιστα παρέχοντας. προσήκει δὴ καὶ τῇ παν- δεχεῖ ὕλη; εἰ μέλλει κατὰ πᾶν δέχεσθαι τὰ εἴδη, τῷ μηδεμίαν αὖ- τῶν φύσιν ἔχειν ὑποκεῖσθαι; ἀλλ ἄποιόν τὲ εἶναι καὶ ἀνείδεον

ὸς ὑποδοχὴν τῶν εἰδῶν" τοιαύτη δ᾽ οὖσα OUTE σῶμα ἂν εἴη οὔτε ἀσώματον, δυνάμει δὲ σῶμα, ὡς καὶ τὸν χαλκὸν ὑπαπούο- μὲν δυνάμει ἀνδριάντα, διότι τὸ εἶδος δεξάμενος ἀνδριὰς ἔσται.

AX. "Aeyixóv δὲ λόγον ἐπεχούσης τῆς LT ἔτι καὶ ἄλλας ἀρχὰς παραλαμβάνει, τήν Te παραδειγματρνήν, τουτέστι τὴν τῶν ἰδεῶν, καὶ τὴν τοῦ πατρὸς καὶ αἰτίου παντῶν ϑεοῦ. ἔστι δὲ [καὶ] 9 ἰδέα ὡς μὲν πρὸς ϑεὸν νόησις αὐτοῦ, ὡς δὲ πρὸς ἡμᾶς νοητὸν πρῶτον, ὡς δὲ πρὸς τὴν ὕλην μέτρον, ὡς δὲ πρὸς τον αἰσθητὸν κόσμον παράδειγμα, ὡς δὲ πρὸς αὑτὴν ἐξεταξο- μένη οὐσία. καϑόλου γὰρ πᾶν τὸ γινόμενον κατ᾽ ἐπίνοιαν πρός τι ὀφείλει γίνεσθαι, οὗ ὥσπερ εἰ ἀπό τινός τι γένοιτο, ὡς ἀπ᾽ ἐμοῦ ἡ ἢ ἐμὴ εἰκών; δεῖ τὸ παράδειγμα προυποκεῖσϑαι" sive καὶ μη ein ἔξω τὸ παράδειγμα παντί, πάντως ἕκαστος ἐν αὑτῷ τὸ παράδειγμα ἴσχων τῶν τεχνιτῶν edv τούτου μορφὴν τῇ ὕλῃ περιτίϑησιν. δρίξονται δὲ τὴν ἰδέαν παράδειγμα τῶν κατὰ φύ- σὺν αἰώνιον. οὔτε γὰρ τοῖς πλείστοις τῶν ἀπὸ Πλάτωνος ἀρέ- σκει τῶν τεχνικῶν εἶναι ἰδέας, οἷον ἀσπίδος ἢ λύρας, οὔτε μὴν τῶν παρὰ φύσιν, οἷον πυρετοῦ καὶ χολέρας, οὔτε τῶν κατὰ μέ- ρος, οἷον Σωκράτους καὶ Πλάτωνος , ἄλλ᾽ οὐδὲ τῶν εὐτελῶν τινός, οἷον δύπου καὶ κάρφους, οὔτε τῶν πρός τι, οἷον μείξζο- νος καὶ ὑπερέχοντος" εἶναι γὰρ τὰς ἰδέας νοήσεις ϑεοῦ αἰωνί- ove τε καὶ αὐτοτελεῖς. ὅτι δὲ εἰσὶν αἵ ἰδέαι, καὶ οὕτω παραμυ- ϑοῦνται. εἴτε γὰρ νοῦς ὃ θεὸς ὑπάρχει εἴτε νοερόν, ἔστιν αὐτῷ νοήματα, καὶ ταῦτα αἰώνιά τε καὶ , ἄτρεπτα, εἰ δὲ τοῦτο, εἰσὶν αἴ ἰδέαι" καὶ γὰρ εἰ à ἄμετρος ὑπάρχει ἢ ὕλη κατὰ τὸν ξαυτῆς λόγον, παρ᾽ ἑτέρου τινὸς πρείττονος, τοῦ ἀύλου, τῶν μέτρων ὀφείλει τυγχάνειν" τὸ δὲ ἡ ἡγούμενον, τὸ “ἄρα λῆγον" εἰ δὲ τοῦ- το, εἰσὶν ai ἰδέαι μέτρα τενὰ ἄυλα ; ὑπάρχουσαι. ἔτι yo μὴν οἱ ὃ κόσμος μὴ ix “ταὐτομάτου τοιοῦτός ion, οὐ μόνον ἔκ τινός ἐστι γεγονώς , ἀλλὰ καὶ € ὑπό τινος, καὶ οὐ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πρός τι" τὸ δὲ πρὸς ὃ γέγονε τί ἂν ἄλλο ἱγέρονεν] ἡ jj ἰδέα;

^L

T

164 | AAKINOOT 20

ὥστε εἶεν o ἂν αἱ ἰδέαι. ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ νοῦς διαφέρει δόξης ἀληϑοῦς, καὶ τὸ “νοητὸν ἦν τοῦ δοξαστοῦ διαφέρον" εἰ δὲ τοῦ- το, ἔστι νοητὰ ἕτερα τῶν δοξαστῶν" ὥστε εἴη ἂν καὶ πρῶτα νοητά, ὡς καὶ πρῶτα αἰσϑητά" εἰ δὲ τοῦτο, εἰσὶν αἱ ἰδέαι" ἀλ.- λὰ μὴν διαφέρει. νοῦς δόξης ἀληϑοῦς " ὥστε εἶεν ἂν αἱ ἰδέαι. X. “Ἑξῆς δὲ περὶ τῆς τρίτης ἀρχῆς ποιητέον τὸν λόγον, ἣν μικροῦ δεῖν καὶ à ἄρρητον ἡγεῖται ὁ Πλάτων" ἐπαχϑείημεν δ᾽ ἂν περὶ αὐτῆς τοῦτον τὸν τρόπον. εἰ ἔστε νοητά, ταῦτα δὲ οὔτε αἰσϑητὰ οὔτε μετούσια τῶν αἰσϑητῶν, ἀλλὰ πρώτων τι- νῶν τῶν νοητῶν, ἔστι πρῶτα νοητὰ ἁπλᾶ, ὡς καὶ πρῶτα ai- σϑητά' τὸ δ᾽ ἡγούμενον, τὸ ἄρα λῆγον. ἄνθρωποι iy δὴ à ἅτε τοῦ τῆς αἰσϑήσεως πάϑους ἐμπιπλάμενοι, ὥστε καὶ ὁπότε νοεῖν προαιροῖντο τὸ νοητόν, ἐμφανταζόμενον ἔχειν τὸ αἰσϑητόν, ὡς καὶ μέγεϑος συνεπινοεῖν καὶ σχῆμα καὶ χρῶμα πολλάκις, οὐ

καϑαρῶς τὰ νοητὰ νοοῦσι, ϑεοὶ δὲ ἀπηλλαγμένως τῶν αἰσϑη-

τῶν εἰλικρινῶς τε καὶ ἀμιγῶς. ἐπεὶ δὲ ψυχῆς νοῦς ἀμείνων, νοῦ δὲ τοῦ ἐν δυνάμει ὃ κατ᾽ ἐνέργειαν πάντα νοῶν καὶ ὃ ἅμα καὶ ἀεί, τούτου δὲ καλλίων ὃ αἴ ἵτιος τούτου καὶ € ὕπερ ἂν ἔτι ἀνωτέρω τούτων ὑφέστηκεν, οὗτος ἃ «v εἴη ὃ πρῶτος ϑεός, αἴτιος ὑπάρχων τοῦ ἀεὶ ἐνεργεῖν τῷ νῷ τοῦ σύμπαντος οὐρανοῦ. ἔνερ- yet δὲ ἀκίνητος. αὐτὸς ὧν εἰς τοῦτον, ὡς καὶ ὃ D ἥλιος εἷς τὴν ὕρασιν, ὅταν αὐτῷ προσβλέπῃ, καὶ ὡς τὸ ὀρεκτὸν κινεῖ τὴν ὄρεξιν ἀκίνητον 4 ὑπάρχον' οὕτω γε δὴ καὶ οὗτος ὃ νοῦς κινήσει τὸν νοῦν τοῦ σύμπαντος οὐρανοῦ. ἐπεὶ δὲ ὁ πρῶτος νοῦς καλ- λιστος, δεῖ καὶ κάλλιστον αὐτῷ νοητὸν ὑποκεῖσθαι, οὐδὲν δὲ αὐτοῦ κάλλιον" ἑαυτὸν ἂν οὖν καὶ τὰ ξαυτοῦ vo ματα ἀεὶ νοοίη, καὶ αὕτη 4 ἐνέργεια αὐτοῦ ἰδέα ὑπάρχει. καὶ μὴν ὃ πρῶ- τος ϑεὸς ἀϊδιός ἔστιν, 6 ἄρρητος, αὐτοτελῆς τουτέστιν ν ἀπροσδεής, ἀειτελῆς τουτέστιν ἀεὶ τέλειος, παντελὴς τουτέστι πάντη τέλειος" ϑειότης ; οὐσιότης ἀλήϑεια, συμμετρία, ἀγαϑόν. λέγω δὲ οὐχ ὡς δρίξων ταῦτα, ἀλλ᾽ ὡς κατὰ πάντα ἕνὸς νοουμένου. καὶ ἀγαθὸν μέν ἔστι, διότι πάντὰ εἰς δύναμιν εὐεργετεῖ, παντὸς ἀγα- ϑοῦ αἴτιος ὦν καλὸν δέ, ὅτι αὐτοῦ τὸ σχῆμα φύσει τέλεόν ἔστι καὶ σύμμετρον" ἀλήϑεια δέ, διότι πάσης ἀληϑείας ἀρχὴ ὑπάρ- χει, ὡς ὃ ἥλιος παντὸς goróg " πατὴρ δέ ἐστι τῷ αἴτιος εἶναι πάντων καὶ κοσμεῖν τὸν οὐράνιον νοῦν καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ κόσμου πρὸς ἑαυτὸν καὶ πρὸς τὰς ξαυτοῦ νοήσεις. κατὰ γὰρ

91 ΕΒΙΣΑΓΙΓΩ ΓΕ. 165

τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν ἐμπέπληκε πᾶντα ξαυτοῦ, τὴν ψυχὴν τοῦ κόσμου ἐπεγείρας καὶ εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέψας, τοῦ νοῦ αὐτῆς αἴτιος ὑπάρχων" ὃς κοσμηϑεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς διακοσμεῖ σύμ- πασαν φύσιν ἐν τῷδε τῷ κόσμῳ. ἄρρητος δ᾽ ἔστι καὶ τῷ νῷ μόνῳ ληπτός, ὡς εἴρηται, ἐπεὶ οὔτε γένος ἐστὲν. οὔτε εἶδος οὔτε διαφορά, ἀλλ᾽ οὐδὲ συμβέβηκέ τε αὐτῷ, οὔτε κακόν" οὐ yag ϑέμις τοῦτο εἰπεῖν." οὔτε ἀγαϑόν" κατὰ μετοχὴν γάρ τινος ἔσται οὗτος "αἱ μάλιστα d αϑότητος" οὔτε διαφορά" οὐδὲ γὰρ τοῦτο κατὰ τὴν ἔννοιαν αὐτοῦ" οὔτε ποιόν᾽ οὐ γὰι ποιωϑέν ἐστι καὶ ὑπὸ ποιότητος τοιοῦτον ἀποτετελεσμένον᾽ οὗτε ἄποιον" οὐ γὰρ ἐστέρηταί τινος ἐπιβάλλοντος αὐτῷ ποιοῦ" οὔτε μέρος τινός, οὔτε ὡς ὅλον ἔχον τινὰ μέρη, οὔτε ὥστε ταὐτόν τι εἶναι ἢ 7) &re- gov: οὐδὲν γὰρ αὐτῷ συμβέβηκε, καϑ᾽ 0 δύναται τῶν ἄλλων χωρισϑῆναι" οὔτε κινεῖ οὔτε κινεῖται. ἔσται δὴ πρώτη μὲν αὖ- τοῦ νόησις ἡ κατὰ ἀφαίρεσιν τούτων, ὅπως καὶ σημεῖον ἐνοή' σαμὲν κατὰ ἀφαίρεσιν à ἀπὸ τοῦ αἰσϑητοῦ, ἐπιφάνειαν νοήσαν- τες, εἶτα “γραμμήν, καὶ τελευταῖον τὸ σημεῖον. δευτέρα δέ ἐστιν αὐτοῦ νόησις 7 κατὰ ἀναλογίαν οὕτω πῶς" ὃν γὰρ ἔχει λόγον ᾿ὃ ἥλιος πρὸς τὴν ὅρασιν καὶ τὰ ὁρώμενα, οὐκ ὧν αὐτὸς ὄψις͵ παρέχων δὲ τῇ. μὲν τὸ ὁ ὁρᾷν, τοῖς δὲ τὸ ὁρᾶσϑαι, τοῦτον ἔχει τὸν λόγον ὃ πρῶτος νοῦς πρὸς τὴν ἐν τῇ ψυχῇ νόησιν καὶ τὰ νοούμενα" οὐ yap. Qv ὕπερ ἐστὶν ἡ νόησις, παρέχει αὐτῇ τὸ γο- εἶν καὶ τοῖς νοητοῖς τὸ νοεῖσθαι, φωτίξων τὴν περὶ αὐτὰ ἀλή- ϑειαν. τρίτη δὲ νόησις τοιαύτη τις ἂν εἴη. ϑεωρῶν γάρ τις τὸ ἐπὶ τοῖς σώμασι καλὸν μετὰ τοῦτο μέτεισιν ἐπὶ τὸ τῆς ψυχῆς κάλλος. εἶτα τὸ ἐν ἐπιτηδεύμασι καὶ νόμοις, εἶτα ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγος τοῦ καλοῦ, μεϑ᾽ ὃ αὐτὸ τὸ ἀγαϑὸν νοεῖ καὶ τὸ ἔρα- στὸν καὶ ἐφετὸν ὥσπερ, φῶς φανὲν καὶ olov ἐπλάμψαν τῇ οὔ- τως ἀνιούσῃ ψυχῇ" τούτῳ δὲ καὶ ϑεὸν συνεπινοεῖ διὰ τὴν ἐν τῷ τιμίῳ ὑπεροχήν. ἀμερῆ τε διὰ τὸ μὴ εἶναι «πρότερόν τε αὐ- τοῦ" τὸ γὰρ μέρος καὶ τὸ ἐξ οὗ πρότερον ὑπάρχει τούτου; οὗ μέρος". καὶ γὰρ τὸ ἐπίπεδον πρότερον ἢτὸ σῶμα, καὶ ἢ γραμ- ua) πρότερον ἢ τὸ ἐπίπεδον" μέρη γε μὴν οὐκ ἔχων ἀκένητος ἃ ἂν εἴη κατὰ τόπον καὶ ἀλλοίωσιν. εἰ γὰρ ἀλλοιωθήσεται, ἢ ὑφ᾽ αὑτοῦ ἡ ἢ ὑφ᾽ ἑτέρου" εἰ μὲν οὖν ὑ ὑφ᾽ ἑτέρου, ἐκεῖνο αὐτοῦ ἰσχυ- ὄτερον ἔσται, εἰ δ᾽ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ, ἤτοι ἐπὶ τὸ χεῖρον ἀλλοιωϑείη ἂν ἢ ἐπὶ τὸ βέλτιον" ἄμφω δὲ ἄτοπα" ἐξ ὧν ἁπάντων ἀναφαί-

166 AAKINOOT 22

νεται ποὶ τὸ ἀσώματον αὐτὸ εἶναι" Ὁ ὅπερ κἀκ τούτων ἀποδϑε- χϑήσετοι. εἶ γὰρ σῶμα δ᾽ ϑεύς, ἐξ ὕλης a ἂν εἴη καὶ εἴδους" διὰ τὸ πᾶν σῶμα συνδύασμά τι εἶναι Es ve ὕλης καὶ τοῦ σὺν αὐτῇ eb- dove; ὅπερ ἐξομοιοῦται ταῖς ἰδέαις καὶ μετέχει αὐτῶν δύσφρα- στον δή ad τρόπον" ἄτοπον δὲ τὸν ϑεὸν ἐξ vise εἶναι καὶ εἴδους" οὐ γὰρ ἔσναι ἁπλοῦς οὐδὲ e ἀρχικός" ὥστε ἀσώματος ἂν εἴη ὃ ϑεύός. καὶ αὐτόϑεν δέ: εἰ σῶμά ἔστιν. ἐξ ὕλης ἃ ἂν ὑπάρ- χθι" 4 πῦρ ἂν οὖν εἴη ἢ ὕδωρ 7 γῆ ἢ & ἀὴρ ἤ τι ἔκ τούτων " ἀλλ᾽ ἕκαστόν ys τούτων οὐκ ἀρχικόν. καὶ ἄλλως δὲ ὕστερον γενήσεταν τῆς ὅλης, εἰ ἐξ ὕλης ὗ ὑπάρχοι" ὧν a ατόπων ὄντων ἀσώ- ματον αὐτὸν ὑποληπτέον ' καὺ γάρ, el σῶμα ἐστι, καὶ φϑαρτὸς ἕσται καὶ | γεννητὸς sol μεταβλητός ἕκαστον δὲ τούτων ἀτοπον ἐπ᾽ αὐτοῦ.

ΧΕ Καὶ μὴν καὶ αἵ ποιότητες τοῦτον τὸν τρόπον. δεικνύ- oiv" ἂν ἀσώματοι. πᾶν σῶμα ὑποκείμενόν ἔστιν, 7 δὲ ποιότης οὐχ ὑποκεύμονόν ἔστεν, ἀλλὰ συμβεβηπός- οὐχ ἄρα σῶμα » ποιύτης. πᾶσα ποιότης ἐν ὑποκειμένῳ ; οὐδὲν δὲ σῶμα ἐν ὑπο- κειμένῳ, οὐκ ἄρω σῶμα 7 ποιότης᾽ ἔτι ποιότης ποιότητι ἐναν- τέον, οὐ μὴν καὶ σῶμα. σώματι, σῶμά τε σώματος καϑόσον σῶ- μα οὐδενὶ διαφέρει» ποιύτητι « δὲ διαφέρει καὶ οὐ μὰ Δία σώμα- ew οὐκ ἄρα σώματα. of ποιότητες. εὐλογώτατόν TE, ὡς. 5, ὕλη ἄποιος, me ποιότητα ἄυλον εἶναι" εἰ δὲ ἡ ἡ ποιότης ürvkog, ἀσώ- μιᾶσος &v εἴη 7 ποιότης. eb ye μὴν σώματα καὶ αἴ ποιότητες, δύο καὶ τρία σώματα ἔσται ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, ἁτοπωτάτου τού- του ὑπάρ Ὄντος" εἰ δὲ of ποιότητες ἀσώματοι, καὶ τὸ δημιουρ- γιπὸν τούτων ἀσώματον. ἔτι τὰ ποιοῦντα οὐκ ἂν ἄλλα εἴη ἡ ἢ τὰ ἀσώ d παϑητικὰ γὰρ τὰ σώματα καὶ δευστὰ καὶ οὐκ ἀεὶ κατὰ va αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχοντα, οὐδὲ μόνιμα καὶ ἔμπεδα, & γε παὲ ἐν οἷς δοκεῖ τι ποιεῖν πολὺ πρύσϑεν εὑρίσκεται σεά- σχοντα" ὥσπερ οὖν ἔστι τι παϑητικὸν εἰλεκρινῶς, οὕτως ἀναγ- καῖον τὶ εἶναι xe ἀτρεκῶς ποιητικόν. οὐκ ἄλλο δὲ εὕροιμεν ἂν τοῦτο ἢ ἀσώματον. ὁ μὲν δὴ περὶ τῶν ἀρχῶν λόγος τοιοῦτος ἄν τις εἴη ϑεολογιπὸς λεγόμενος " ἐπὶ δὲ τὸν καλούμεπον φυσε- κὸν τόπον ἑξῆς χωρητέον ἐντεῦϑέν ποϑὲν ἀρξαμένους.

᾿Επεὶ γὰρ τῶν κατὰ φύσιν αἰσθητῶν καὶ πατὰ μέρος ὁρισμένα τινὰ δεῖ παραδείγματα εἶναι τὰς ἰδέας, ὧν καὶ τὰς ἐπισνήμας γένεσθαι καὶ τους ὅρους" παρὰ πάντας γὰρ ἀνθρώ-

43 ΕΙΣΑΓΩΓΗ. 167

πους ἄνϑρωπόν Tua νοεῖσϑαι καὶ παρὰ πάντας ἵππους ἕπππον, καὶ κοινῶς παρὰ τὰ ξῶα ξῶον ἀγένητον καὶ ἄφϑαρτον, ὃν τρόπον σφραγῖδος μιᾶς ἐκμαγεῖα γένεταν πολλὰ καὶ ἑνὸς à av- δρὸς εἰκόνες μυρίαι ἐπὸ μυρίαις, τῆς ἰδ fag οὔσης αἰτίας à ἀρχὴν τοῦ εἶναι ἕκαστον τοιοῦτον, οἷον αὐτὴ ὑπάρχει" ἀναγκαῖον καὶ τὸ κάλλιστον κατασκεύασμα τὸν κόσμον ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδημι- ουργῆσϑαι πρός τινα ἰδέαν. πόσ ,᾿αἀποβλέποντος, mta gud suya ὑπάρχουσαν τοῦδο τοῦ κόσμον ὡς ἂν ἀπεικονισμένου ἀπ᾿ ἐκεί- Vn, πρὸς ἣν ἀφομϑιωθέντα ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ αὐτὸν ἀπειρ- γάσϑαι κατὰ ϑαυμασιοτάτην πρόνοιαν καὶ δίαιταν ἐλθόντος ἐπὶ τὸ δημιουργεῖν τὸν κόσμον, διότι ἀγαϑὺς ἥν. ἐκ τῆς πάσης οὖν ὕλης αὐτὸν ἐδημιούργει" ἣν ἀτάκτως καὶ πλημμελῶς κι- νουμένην πρὸ τῆς οὐρανοῦ γενέσεως ἐκ τῆς ἀταξίας παραλα- βὼν πρὸς τὴν ἀφίστην ἤγαγε τάξιν, ἀριϑμοῖς πρέπουσι τὰ μέρη κοσμήσας αὐτοῦ καὶ σχήμασιν, ὥστε διακρῖναι ὅπως νῦν ἔχει πῦρ τε καὶ γῆ πρὸς ἀέρα τὲ καὶ ὕδωρ, ἴχνη μὲν τέως ἔχοντα xoi τὸ δεκτικὸν τῆς τῶν στοιχείων δυνάμεως, ἀλόγως δὲ καὶ ἀμέτρως σοίοντά τὲ τὴν ὕλην xal πρὸς ταύτης σειόμενα. ἐξ ἑκάστου γὰρ ὅλου τῶν τεττάρων αὐτὰν , στοἰχείων ἐγέννησε, πυ- ρός LT: παντὸς καὶ γῆς ὑδατός vt καὶ ἀέρος, οὐδὲν μέρος οὐδε- νὸς ἀπολιπῶν οὐδὲ δύναμιν, διανοηϑεὶς πρῶτον μὲν ὅτι ᾿σωμα- τοειδὲς χρὴ τὸ )ενόμενον εἶναι καὶ πάντως ἅπτόν τε καὶ ὃ δρατόν, χαρὲς δὲ πυρὸς καὶ γῆς οὐχ οἷόν τε οὔτε ὁρατόν τι εἶναι οὔτε ἁπτόν" κατὰ δὴ τὸν εἰκότα λόγον ἐκ γῆς αὐτὸν καὶ πυρὸς ἐποίησεν" ἐπεὶ δὲ καὶ δεσμὸν ἔδει τινὰ | συναγωγὸν ἀμφοτέρων ἐν μέσῳ γενέσθαι; ϑεῖος δὲ δεσμὸς ὃ τῆς ἀναλογίας, « ὃς ἑαυτὸν τε καὶ τὰ συνδούμενα πέφυπεν ὃν ποιεῖν, ἐπίπεδός τε οὐκ ἦν ὃ κόσμος — ἀχέχρη γὰρ ἂν αὐτῷ μέα μεσύτης --- σφαιροειδὴς δέ, δυοῖν ἐδέησεν αὐτῷ μεσοτήτων εἰς συναρμογήν" διὰ τοῦτο πυρὸς ἐν μέσῳ καὶ γῆς ἀήρ T$ καὶ ὕδωρ ἐτάχθη κατὰ τὸν τῆς ἀναλογίας τρόπον᾽ ὥστε d ως ἔχει πῦρ πρὸς ἀέρα, οὕτως ἔχειν ἀέρα τε πρὸς ὕδωρ καὶ τοῦτο πρὸς γῆν καὶ ἀνάπαλιν. τῷ δὲ μηδὲν ἔξωϑεν ὑπολείπεσϑαι καὶ μονογενῆ τὸν κόσμον ἐποίησε καὶ κατὰ τὸν ἀριϑμὸν τῇ ἰδέᾳ εἰκασμένον μιᾷ οὔσῃ, πρῦς τε τούτοις ἄνοσον καὶ ἀγήρω, ἅτε αὐτῷ μηδενὸς προσιόντος τοῦ κηραίνειν πεφυκότος, αὐτάρκη τε καὶ οὐδενὸς ἔξωϑεν δεόμε- vov: σχῆμα δ᾽ αὐτῷ περιέϑηκε τὸ σφαιροειδές, εὐμορφότατον

» M LA.

168 |» AAKINOOT 94

σχημάτων καὶ πολυχωρότατον καὶ εὐκινητότατον" καὶ ἐπεὶ οὔτε ὁράσεως ἐδεῖτο οὔτε ἀκοῆς οὔτε μὴν ἄλλου τοιούτου τινός , οὐ προσῆψεν αὐτῷ τοιαῦτα ὄργανα πρὸς ὑπηρεσίαν, ἀφελόμενος δὲ τὰς λοιπὰς κινήσεις μόνην αὐτῷ δέδωκε τὴν κυκλοφορικήν, νοῦ καὶ φρονήσεως οἰκείαν ὑπάρχουσαν.

XIII. Ἔξ ὧν δὲ συνέστηκεν ὃ κόσμος, δύο ὑπαρχόντων, σώματος καὶ ψυχῆς, ὧν τὸ μὲν ὁρατὸν καὶ ἃ ἁπτόν, ἡ δὲ ἀόρα- τός τε καὶ & ἀναφής, ἑκατέρου ἡ 5 δύναμις καὶ ἢ σύστασις διά- qogog οὔσα τυγχάνει. τὸ μὲν γὰρ σῶμα αὐτοῦ ἐκ πυρὸς γέ- γονε καὶ γῆς ὕδατός τε καὶ ἀέρος" ταῦτα δὴ τὰ τέτταρα συλλα- βὼν ὃ δημιουργὸς τοῦ κόσμου οὐ μὰ Δία᾽ στοιχείων τάξιν ἐπέ- χοντα διεσχημάτισε πυραμίδι καὶ κύβῳ καὶ ὀκταέδρῳ καὶ εἶ-- κοσαέδρῳ καὶ ἐπὶ πᾶσι δωδεκαέδρῳ" καὶ καϑὸ μὲν πυραμίδος σχῆμα ἔλαβεν ἡ ὕλη) πῦρ ἐγένετο, τμητικπωτάτου τοῦ σχήμα-- τος ὄντος καὶ ἐξ ἐλαττόνων τριγώνων, ταύτῃ δὲ καὶ μανοτά- rov: καϑὺ δὲ ὀκταέδρου, τὴν ἀέρος ποιότητα ἀπέλαβε, καϑὰ δὲ εἰκοσαέδρου τύπον, τὴν ὕδατος ποιότητα ἔσχε, τὸ δὲ τοῦ κύβου σχῆμα ἀπεδίδου τῇ γῇ» στερεωτάτῃ ὑπαρχουσῃ καὶ ἔδραι-- οτάτῃ" τῷ δὲ σχήματι τῷ 'δωδεκαέδρῳ πρὸς τὸ πᾶν κατεχρή- σατο. πάντων δὲ τούτων ᾿ἀρχικωτέρα φύσις ἥ τῶν ἐπιπέδων " τῶν γὰρ στερεῶν προηγεῖται τὰ ἐπίπεδα" τῆς δὲ ἐπιπέδου. φύ- σεῶς ὥσπερ τινὰ πρόγονα δύο ὑπάρ εἰ τρίγωνα τὰ καλλιστα ὑρϑογώνια, ὄντα τὸ μὲν σκαληνόν, τὸ δὲ ἰσοσκελές " τοῦ σκα- ληνοῦ μίαν μὲν γωνίαν ὀρϑὴν ἔχοντος ; “μίαν δὲ διμοίρον, τὴν δὲ καταλειπομένην τρίτου. τὸ μὲν δὴ πρότερον, λέγω δὲ τὸ σκα- ληνὸν τρίγωνον, πυραμίδος καὶ ὀκταέδρου καὶ εἰκοσαέδρου στοιχεῖον γένεται ; τῆς μὲν πυραμέδος ἐκ τεττάρων ἰσοπλεύρων τριγώνων συνεστώσης, εἰς ἐξ τρίγωνα σκαληνὰ τὰ εἰρημένα &xa- στου διαιρουμένου" τοῦ δὲ ὀκταέδρου ἐξ ὀκτὼ ὁμοίως διαιρου- μένου ξκάστου εἰς ἕξ σκαληνά, τὰ δὲ εἰκοσαέδρου ἐξ εἴκοσι. τὸ δὲ i ἕτερον, λέγω δὲ τὸ ἰσοσκελές, συστατικὸν τοῦ κύβου γίνεται;

| τέτταρα γὰρ ἰσοσκελῇ τρίγωνα συνελϑόντα τετράγωνον ποιξῖ,

ἐξ ὁποίων E: τετραγώνων ὃ κύβος συνίσταται" τῷ δὲ δωδεκα- ἐδρῳ εἰς τὸ πᾶν ὁ ϑεὸς κατεχρήσατο, διότι ξώδιά τε ἐν οὐρανῷ ϑεωρεῖται δώδεκα ἐν τῷ ξωδιακῷ κύκλῳ καὶ ἕκαστον αὐτῶν εἰς μοίρας τριάκοντα διαιρεῖται , παραπλησίως καὶ ἐπὶ τοῦ δω- δεκαέδρου éx πενταγώνων ὄντος δώδεκα. διαιρουμένων εἷς

25 ΕἸΙΣΑΓΩ ΓΗ. ^ 169

πέντε τρίγωνα, ὥστε ἕκαστον δι᾽ Ej τριγώνων εἶναι, ἐν ὅλῳ τῷ δωδεκαέδρῳ τριακοσίων ἑξήκοντα | εὑρισκομένων τριγώνων, ὁπό- σαν καὶ ἐν τῷ ξωδιακῷ μοῖραι οὖσαι τυγχάνουσι. τούτοις οὖν ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ ἢ ὕλη τυπωϑεῖσα ἐκινεῖτο μὲν τὸ πρῶτον τοῖς ἴχνεσιν ἀτάκτως, εἶτα ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ πρὸς τάξιν ἤχϑη, , ἄρμο- σϑέντων πάντων ἀναλογίᾳ πρὸς ἄλληλα" οὐ μένει δὲ ταῦτα δια- κρυϑέντα κατὰ χώραν, ἄπαυστον δὲ ἔχει σεισμὸν καὶ τῇ ὕλῃ παρέχει, διότι τῇ τοῦ κόσμου περιφορᾷ σφιγγόμενα συνωϑεῖται καὶ συνελαυνόμενα πρὸς ἄλληλα φέρεται τὰ λεπτομερέστερα εἰς τὰς τῶν ἁδρομερεστέρων χώρας. διὰ τοῦτο δὲ μηδὲν κενὸν ὑπο- λείπεται σώματος ἔρημον, καὶ ῇ ἀνωμαλότης δὲ διαμένουσα τὸν σεισμὸν παρέχεται" ὑπό τὲ γὰρ τούτων ἡ ὕλη σείεται καὶ ταῦτο ὑπ᾽ ἐκείνης.

XIV. Τὰ μὲν δὴ σώματα εἰς τὰς τῶν ἐμφαινομένων ἐν τῇ ψυχῇ δυνάμεων ZEE τὴν διδασκαλίαν αὐτῆς πεποίηται. ἐπεὶ γὰρ ἕκαστα τῶν ὄντων κρίνομεν τῇ ψυχῇ, τὰς ἁπάντων τῶν ὄντων ἀρχὰς εἰκότως ἐγκατέταξεν αὐτῇ, ἕν᾽ ἀεὶ τῶν ὑπο- πιπτόντων καστον κατὰ τὸ συγγενὲς καὶ παραπλήσιον ϑεω- φοῦντες σύμφωνον τοῖς ἔργοις xol τὴν οὐσίαν αὐτῆς ὑποστη- σώμεϑα. λέγων οὖν εἶναί τινα νοητὴν οὐσίαν ἀμέριστον , καὶ ἄλλην περὶ τὰ σώματα μεριστὴν ὑπεστήσατο ἐμφαίνων, 6 OT, ἕκα- τέρας τῶν οὐσιῶν ἐφάπτεσθαι δύναται τῇ νοήσει" ὁρῶν δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νοητῶν ταυτότητά τε καὶ ῥπερότητα, καὶ ἐπὶ τῶν με-

ἐστῶν; ἐκ πάντων τούτων συνηράνικε τὴν ψυχήν᾽ " γὰρ τῷ ὁμοέῳ τὸ ὅμοιον γνωρίξεται, ὡς τοῖς Πυϑαγορείοις ἀρέσκει; ῇ τῷ ἀνομοίῳ τὸ ἀνόμοιον, ὦ ὡς Ηρακλείτῳ τῷ φυσικῷ. ὅταν δὲ εἴπῃ γεννητὸν εἶναι τὸν κόσμον , οὐχ οὕτως ἀκουστέον αὐτοῦ, ὡς ὄντος ποτὲ χρόνου, ἐν ᾧ οὐκ ἦν κόσμος " ἀλλὰ διότι ἀεὶ ἐν γενέσει ἐστὶ καὶ ἐμφαίνει τῆς αὑτοῦ ὑποστάσεως ἀρχικώτερόν τι αἴτιον" καὶ τὴν ψυτὴν δὲ ἀεὶ οὖσαν τοῦ κόσμου οὐχὶ ποιδῖ ὃ ϑεύς, ἀλλὰ κατακοόμει, «αἱ ταύτῃ λέγοιτ᾽ ἂν καὶ ποιεῖν, ἐγεί- ρῶν καὶ ἐπιστρέφων πρὸς αὐτὸν τόν τε νοῦν αὐτῆς καὶ αὐτὴν ὥσπερ ἐκ κάρου τινὸς [βαϑέος ὕπνου), 6 ὁπῶς ἀποβλέπουσα πρὸς τὰ νοητὰ αὐτοῦ δέχηται τὰ εἴδη καὶ τὰς μορφᾶς, ἐφιεμένη τῶν "ἐκείνου νοημάτων. δῆλον οὖν ὅτι ξῶον ἂν εἴη ὃ «πόσμος καὶ νοερόν" ἄριστον γὰρ αὐτὸν βουλόμενος ποιῆσαι ὃ ϑεὸς ἀκο- λούϑως καὶ ἔμψυχον αὐτὸν ἐποίησε καὶ νοερόν' τό τὸ γὰρ ἔμ-

170 AAKINOOT | 26

ψυχον ἀποτέλεσμα: τοῦ μὴ ἐμψύχου ὅλον ὅλου κρεῖττον καὶ τὸ νοερὸν τοῦ μὴ νοεροῦ, ἴσως οὐχ olov re ὄντος νοῦ ἄνευ ψυχῆς ὑποστῆναι" τῆς δὲ ψυχῆς ταϑείσης ἐκ τοῦ μέσου ὀπὶ τὰ πέρα- xa, συνέβη αὐτὴν τὸ σῶμα τοῦ κόσμου κύκλῳ διὰ “παντὸς συε- θυέχϑιν καὶ regio port , ὥστε ὅλῳ τῷ κόσμῳ αὐτὴν παρεκ- τεῖναι καὶ τούτῳ τῷ τρύπῳ αὐτὸν συνδεῖν τὲ καὶ συνέχειν, sorti μέντοι τὰ ἐκτὸς αὐτῆς τῶν évvóg. 7 μὲν γὰρ ἐκτὸς P DIT. ἔμεινεν, ἡ ῃ δὲ ἐυτὸς εἰς ἑπτὰ κύκλους ἐτμήϑη ἐξ ἀρχῆς νεμηϑεῖσα κατὰ διπλάσια καὶ τριπλάσια διασνήματα * ἔστι τε ἢ μὲν περιεχομένη ὑπὸ τῆς ἀσχίστου μεινάσης σφαΐρας. ναὐτῷ παραπλησία, ἡ ἡ δὲ σχισϑεῖσα ϑατέρῳ. ἡ μὲν γὰφ τοῦ πώννα πε- φιέχοντος οὐρωνοῦ κίνησις ἀπλανὴς οὖσα μέα τέ ἐστι παὲ τε- ταγμένη; 1 μέντοι τῶν ἐντὸς ποικίλη καὶ ἀνατολαῖς τὸ καὶ δύ- σεσιν ἀλλοίω, διὸ ael πλανῆτις καλεῖται" φέρεται δὲ ἡ 7 piv ἐκτὸς ἐπὶ τὰ δεξιὰ ἀπ’ ἀνατολῆς ἐπὶ δύσιν ᾿ωνουμένη, ἡ δ᾽ ἐντὸς ἀνάπαλιν ἐπὶ τὰ ἀριστερά. , ἀπὸ ὄσσεως ἐπ᾽ ἀνατολὴν ὑπαντιάξουσα τῷ πόσμῳ. ἐδημιούργησε δὲ ὃ ϑεὺς καὶ ἀστέρας xe καὶ ἀστραγ καὶ τούτων τὰ μὲν ἀπλανῆ, , κόσμον οὐρανοῦ té xal νυκτόρ,) πάμπολλα ὄντα τῷ nea, τὰ δὲ εἰς γένεσιν ἀριϑ- μοῦ καὶ χρόνου καὶ δεῖξιν. τῶν ὄννων, ἑπτὰ ὄντα. καὶ ye τὸν χρόνον ἐποίησε vic κινήσεως τοῦ πόσμου διοίσνημα , ὡς ἂν εἰ- κόνα τοῦ αἰῶνος, 0g ἐστι μέτρον τοῦ αἰωνίου κόσμου τῆς μο- νῆς. τὰ δὲ μὴ ἀπλανῆ τῶν ἄσυρων τῇ δυνάμει οὐχ ὅμοια. ἥλιος μὲν ἡγεμονεύει πάντων; δεικνύς ve καὶ φαίνων τὰ σύμπαντα" σελήνη δὲ ἐν τάξει δευτέρα ϑεωρεῖται ἕ ἕνεκα τῆς δυνάμεως. oi δὲ ἀλλοι πλανῆται ἀναλόγως κατὰ μοῖραν ϑἕπαστος ἰδίαν. καὶ σελήνη μὲν μηνὸς μέτρον ποιεῖ, ἐκπεριελθοῦσα τὸν ξαυτῆς "νύκλον wal καταλαβοῦσα τὸν ἥλιον ἐν τοσούτῳ" ἥλιος δὲ ἐνι- αὐτῷ" περιελϑὼν γὰρ τὸν ξωοφόρον κύκλον πληροῖ τὰς ὥρας τοῦ Trove- of τὸ ἄλλοι καϑ᾽ ἕνα E ἕκαστον περιόδοις ἰδίαις κἔ- χρήνται, αἴτενες ϑεωρηταὶ οὐ τοῖς τυχοῦσιν δἷαίν, ἀλλὰ τοῖς πετοχιδευμένοις * ἐκ δὲ πασῶν τῶν πϑριόδων ὁ 0 τέλειος ἐρυϑμὸς καὶ χρόνος συμπεραιοῦται, ὁπόταν ἐπὶ τὸ αὐτὸ σημεῖον πάντες ot πλανῆται ἐλθόντες ταύτην τὴν τάξιν λάβωσεν, ὥστε εὐθείας νοηϑείσης : ἀπὸ τῆς ἀπλανοῦς, σφαίρας ἐπὶ τὴν γῆν νϑυούδης κατὰ κάϑετον τὰ κέντρα αὐτῶν ἐπὶ ταύτης ϑεωροῖσθαι. ἕπτα τοίνυν σφαιρὼν οὐσῶν ἐν τῇ πλανωμένῃ σφαίρᾳ, ἑπτὰ σώματα

«T ΕΙΣΑΓΩ ΓΗ. 171

ὃ ϑεὺς δημιουργήσας ὁ δρατὰ ἐκ πυρώδους τῆς πλείστης οὐσίας ἐφήρμοσε ταῖς σφαίραις ὑπαρχούσαις ἐκ τοῦ ϑατέρου κύκλου xal πλανωμένου. σελήνην μὲν δὴ τῷ μετὰ γῆν ἐπέϑηκε κύκλῳ τῷ πρώτῳ, ἥλιον δὲ εἰς τὸν δούτερον ἔταξε, φωσφόρον δὲ καὶ τὸν δερὸν Ἑομοῦ λεγόμενον ἀστέρα εἰς τὸν ἰσοταχῆ aiv nio πύκλον ἰόντα, τούτου δὲ ἀφεστῶτα" ὕπερθεν δὲ τοὺς ἄλλους xevo σφαῖραν οἰκείαν" vov μὸν βραδύτατον αὐτῶν ὑπὸ τῇ τῶν ἀπλανῶν πδίμενον σφαίρᾳ; ὃ ἂν Κρόνου τινὲς ἐπονομάξουσιν ᾿ἀστέ-

a, τὸν δὲ βραδυτῆτι δεύτερον μετὰ τοῦτον 4εὸς ἐπώνυμον, ὧφ᾽ ὃν τὸν ᾿Αφεως" ἀγδόη δὲ πᾶσιν ἡ ἄνωθεν δύναμις περι- βέβληται. πάντες δὲ οὗτοι νοερὰ ξῶα καὶ ϑεοὶ wal σφαιρικὰ τοῖς ἀχήμασιν.

ΧΥ. Εἰσὶ àk καὶ ἄλλοι δαίμονερ, ovg καὶ καλοίη à ἄν τις γεννήτους ϑεούς. πωϑ᾽ ἕκαστον τῶν. στοιχείων, oi μὲν ὁρατοί, of dà ἀ ἀόρατοι; ἔν ve αἰϑέρε καὶ πυρὶ &ép; xe καὶ ὕδατι, ὡς μη- δὲν κόσμου μέρος ψυχῆς ἄμοιρον εἶναι μηδὲ ξώου κρείττονος ϑνητῆς φύσεως" τούτοις δὲ ὑποτέταηται τὰ ὑπὸ σελήνην πᾶν- τα καὶ τὰ ἐπίγεια. ὃ μὲν γὰρ ϑεὸς. τοῦ τε παντὸς ὑπάρχει ποιή-

ἧς αὐτὸς καὶ τῶν ϑεῶν τε καὶ τῶν δαιμόνων, ὃ δῇ πᾶν λύσιν δύπ ἔχει κατὰ τὴν ἐκείνου βούλησιν" τῶν δὲ ἄλλων οἱ ἐκεένου παῖδες ἡ ἡγοῦνται, κατὰ τὴν! ἐκείνου ἐντολὴν καὶ μίμησιν πράτ- τοντες Ode πράττουσιν, do ὧν κλῃδόνες καὶ ὁ ὀττεῖαι καὶ o νεί- gare xal χρησμοὴ καὶ ὅσα κατὰ μαντείαν ὑπὸ ϑνητῶν Ep τεύεται. κεῖται δὲ 5) μὸν γῆ τῶν ὅλων μέση, περὶ τὸν διὰ παν- τὸς τεταμένον σφιγγομένη πόλον. ἡμέραρ φύλαξ καὶ νυκτός, πρεσβυτάτη τῶν ἐντὸς οὐρανοῦ ϑεῶν᾽" μετά ye τὴν ψυχὴν τοῦ κόσμου τροφὴν ἡμῖν παρέχουσα δαψιλῆ" περὶ ἣν ὃ κόσμος πο- λεῦταε, ἄσερον τι καὶ αὕτη ὑπάρχουσα, μένουσα δὲ διὰ τὸ iaág- qonóv τὸ εἶναι χρῆμα ἐν μέσῳ πείμενον. ó, ὅμοιον τῶν περιεχόν- τῶν. ὃ δὲ αὐϑὴρ ἐξωτάτω διῃφημένος εἴς τὲ τὴν τῶν ἀπλανῶν σφοῖραν καὶ εἰς τὴν τῶν πλανωμένων" μεϑ᾽ ἃς ἢ τοῦ ἀέρος ὑπάρχειν καὶ ἐν μέσῳ ἡ ἡ γῆ σὺν τῷ ἑαυτῆς ὑγρῷ.

X VL. ᾿Επεὶ διεκεπόσμητο αὐτῷ τὰ πάντα; τρία δὲ τὰ λου- πὰ γένη ἕώων ἔλδιπεεν, ὃ ἅπερ ἔμελλε ϑνητὰ ἔσεσϑαι, τό τε ποτη- νὸν καὶ τὸ ἔνυδρον καὶ τὸ πεζόν, τοῖς ἐκγόνοις αὑτοῦ ϑεοῖς ὁπέταξε τὴν τούτων ποίησιν, ὅπως μὴ ὑπ᾽ αὐτοῦ πλασϑέντα ἀϑάνατα γένοιτο. αὐτοὶ δὴ δανεισάμενοι ἀπὸ τῆς πρώτης ὕλης

"-

172 AAKI1NOUTLC - i$

μόρια ἄττα πρὸς ὡρισμένους χρόνους, ὡς εἰς αὐτὸ πάλιν ἀπο-- δοθησόμενα, ἐδημιούργουν τὰ ϑνητὰ (de. ἐπεὶ δὲ περὶ τοῦ ἀνθρώπων γένους ὡς συγγενεστάτου ϑεοῖς πάλεν φροντὶς ἣν τῷ ve πατρὶ πάντων καὶ τοῖς τούτου ἐκγόνοις Ocoic, κατέπεμ- ψεν ἐπὶ τὴν γῆν τὰς τούτου τοῦ γένους ψυχὰς 0 τῶν ὅλων δη- ιμουργὸς ἰσαρέϑμους τοῖς ἄστροις " ἐμβιβάσας δὲ ὡς εἰς ὄχημα ἄστρον τὸ σύννομον ἁπάσας νόμους τοὺς εἱμαρμένους εἶπεν αὐταῖς νομοϑέτου τρύπον, ὅπως αὐτὸς ἀναίτιος ἢ" ὅτι τὰ πάϑη ἀπὸ σώματος προσφύσεται ϑνητά᾽ πρῶτον μὲν αἰσϑήσεις, ἕπει- τα δὲ ἡδονὴ καὶ λύπη φόβος vs καὶ θυμός, ὧν κρατήσασαι καὶ μηδαμῶς βιασϑεῖσαι αἱ μὲν δίκῃ βιώσονται καὶ sig τὸ σύννο- μὸν ἄστρον ἀφίξονται, αἱ δὲ κρατηϑεῖσαι ὑπὸ ἀδικίας εἰς γυ- ναιπκὸς ἐν τῇ δευτέρᾳ γενέσει βίον ἐλεύσονται, μὴ παυόμεναι δὲ τὸ τελευταῖον εἰς ϑηρίων φύσιν" τέλος δὲ αὐταῖς τῶν πόνων ἔσται τὸ νικῆσαι μὲν τὰ προσφύντα, εἰς δὲ τὴν οἰκείαν ἕξιν ἐλϑεῖν. XVII. Of δὲ θεοὶ ἔπλασαν μὲν προηγουμένως τὸν ἄνϑρω- τον ἐκ γῆς καὶ πυρὸς καὶ ἀέρος καὶ ὕδατος, μοίρας τινὰς δα- νειζόμενοι εἷς ἀπόδοσιν, συνϑέντες δὲ ἀοράτοις γόμφοις ἕν τι σῶμα ἐργασάμενοι, τῆς καταπεμῳϑείσης ψυχῆς τὸ κύριον ἐνέ- ϑησαν εἰς τὴν κεφαλήν, ὥσπερ ἄρουραν ὑποϑέντες τὸν ἐγκέ-

, paÀov, περὶ δὲ τὸ πρόσωπον ἔϑεσαν τὰ τῶν αἰσϑητηρίων ὄργα- ταν ὑπηρεσίαν ἐκτελέσοντα τὴν προσήκουσαν" συνέϑεσαν δὲ εὸν μὲν μυελὸν ἐκ τῶν λείων vs καὶ ἀστραβῶν τριγώνων, ἐξ ὧν τὰ στοιχεῖα ἐγένετο, σπέρματος γένεσιν ἐσόμενον" τὸ δὲ ὀστοῦν ἐκ γῆς καὶ μυελοῦ δευϑέντων καὶ πολλάκις ὕδατι καὶ πυρὶ βαφέντων" τὰ δὲ νεῦρα ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκός" αὐτὴ δὲ σὰρξ ἐγένετο ἔκ τε ἁλμυροῦ καὶ ὀξέος οἷον ξυμώματος. περιέ- ϑηκαν δὸ μυελῷ μὲν τὸ ὑστοῦν, τοῖς δὲ ὀστοῖς πρὸς σύνδεσεν αὐτῶν νεῦρα" καὶ διὰ νεύρων μὲν κάμψεις ἐγένοντο καὶ ἄρ- ϑοων συνδέσεις, διὰ δὲ σαρκὸς σκέπη αὐτοῖς ὥσπερ ἐπιπλασ- . δομένης; πὴ μὲν λευκῆς, πὴ δὲ πελιᾶς, πρὸς αὐτὸ τὸ εὔχρηστον τῷ σώματι. ἐκ τούτων δὲ καὶ τὰ ἐντὸς συνεπλέχϑη᾽ σπλάγχνα, κοιλία τε καὶ περὶ ταύτην ἔντερα ξλιχϑέντα, ἄνωϑέν τε ἀπὸ στόματος ἀρτηρία καὶ φάρυγξ, ἡ μὲν εἷς στόμαχον, ἡ δὲ εἷς πνεύμονα ἰοῦσα. διοικεῖται δὲ τὰ σιτία κατὰ τὴν γαστέρα πνεύ- ματί ve xal ϑερμῷ τεμνόμενα καὶ μαλαττόμενα καὶ οὕτως ἐπὶ

99 EIZAIDISIH. 173

πᾶν τὸ σῶμα χωροῦντα. κατὰ τὰς οἰκείας μεταβολάς" δύο δὲ φλέβες παρὰ τὴν ῥάχιν ἰοῦσαι τὴν κεφαλὴν ἐναντίως καταπλέ- κουσιν ἀλλήλαις ἀπαντῶσαι; σχίξονταί τε τοὐντεῦϑεν ἐπὶ πολ- λά. ἐργασάμενοι δὲ οἱ ϑεοὶ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐνδήσαντες τῷ σώματι αὐτοῦ τὴν ψυχὴν δεσπόσουσαν αὐτοῦ. ταύτης τὸ ἦγε- μονικὸν κατὰ λόγον περὶ τὴν κεφαλὴν καϑίδρυσαν, ἔνϑα μυε- λοῦ τε ἀρχαὶ καὶ “νεύρων καὶ κατὰ τὰς πείσεις παραφροσύναι, περικειμένων καὶ τῶν αἰσϑήσεων τῇ κεφαλή, ὥσπερ δορυφο- ρουσῶν τὸ ἡγεμονικόν. ἐν τούτῳ καὶ τὸ λογιστικὸν τῷ τόπῳ καὶ τὸ κρῖνόν τε καὶ ϑεωροῦν" τὸ δὲ παϑητικὸν τῆς ψυχῆς κα- τωτέρω ἐποίησαν, τὸ μὲν ϑυμικὸν περὶ τὴν καρδίαν, τὸ δὲ ἐπι- ϑυμητικὸν περὶ τὸ ἥτρον καὶ τοὺς περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπους; περὶ ὧν ὕστερον εἰρήσεται.

XVIII. ᾿Ιδρύσαντες δὲ περὶ τὸ πρόσωπον τὰ φωσφόρα ὄμ- ματα καϑεῖρξαν ἐν αὐτοῖς τοῦ πυρὸς τὸ φωτοειδές, c ὅπερ λεῖον ὑπάρχον καὶ πυκνὸν ἀδελφὸν ᾧοντο εἶναι τοῦ μεϑημερινοῦ φωτός. τοῦτό δὴ ῥᾷστα δι᾿ ὕλων μὲν τῶν ὀφϑαλμῶν ; μάλιστα δὲ κατὰ τὸ μέσον αὐτῶν διεκϑεῖ, τὸ καϑαρώτατόν τε καὶ εἶλι- κρινέστατον᾽ ὃ γινόμενον συμπαϑὲς τῷ ἔξωϑεν, ὅμοιον ὁμοίῳ, ὁρατικὴν αἴσϑησὶν παρέχεται" ὅϑεν καὶ τοῦ φωτὸς νύκτωρ ἀπι- ὄντος ἢ σκοτωϑέντος οὐκέτι προσφύεται τὸ ἀφ᾽ ἡμῶν ῥεῦμα τῷ πλησίον ἀέρι, συνεχόμενον δὲ ἐντὸς ὁμαλύνει τε καὶ διαχεῖ τὰς ἐν ἡμῖν κινήσεις. ἐπαγωγὸν 4 ὕπνου γινόμενον, παρ᾽ ὃ καὶ pon. τὰ βλέφαρα. πολλῆς μὲν δὴ ἡσυχίας γινομένης βραχυόνει- Q0: ὕπνοι ἐμπίπτουσιν, ὑπ ὑπολειφϑεισῶν δέ τινῶν κινήσεων φαν- τάσματα συχνὰ γίνεται περὶ ἡμᾶς" καὶ τὰς μὲν 4 ὕπαρ τε καὶ ὄναρ κατ᾽ εὐθυωρίαν γινομένας φαντασίας ὧδὶ συνίστασϑαι" ταύταις δὲ ἑπομένως καὶ τὰς κατὰ τῶν κατόπτρων εἰδωλοποιζας καὶ τῶν ἄλλων 000 διαφανῆ καὶ λεῖα οὐκ ἄλλως ἢ κατὰ ἀνά- κλασὺν συντελεῖσθαι, ὡς ἂν ἔχῃ τὸ κάτοπτρον κυρτότητος ῇ κοιλότητος [5 μήκους]" διάφοροι γὰρ ἔσονται φαντασίαι; ἀντ- απωϑουμένων τῶν φώτων πρὸς τὰ μέρη τὰ ἕτερα; ἀπολισϑαι- νόντων μὲν τῆς κυρτότητος.», εἰς δὲ τὴν κοιλότητα συνιόντων. οὕτω γὰρ i ὧν μὲν ἐξ ἐναντίων τὸ λαιὸν καὶ τὸ δεξιὸν ὁ ὁρᾶ- ται, ἐφ᾽ ὧν δὲ κατὰ ἴσον, ἐφ᾽ ὧν δὲ τὰ κάτω πρὸς τὰ ἄνω καὶ ἔμπαλιν μεταπίπτει.

XIX. ᾿Δκοὴ δὲ γέγονε πρὸς φωνῆς γνῶσιν, ἀρχομένη

174 AAKINOOT 86

μὲν ἀπὸ τῆς περὶ τὴν κεφαλὴν κινήσεως, τελευτῶσα δὲ περὶ ἥπατος ἔδραν" ἡ δὲ φωνή ἐστιν ἡ δι᾿ ὥτων ἐρχομένη ἐγκε- φάλου τὲ καὶ αἵματος; διαδιδομένη δὲ μέχρι ψυχῆς πληγή, ὀξεῖα μὲν ἡ 7 ταχέως κινουμένη. βαρεῖα δὲ ἢ βραδέως. καὶ μεγάλη μὲν ἡ πολλή, μικρὰ δὲ ἡ an ὀλίγη. τούτοις δὲ ἑπομένως ἡ τῶν μυκτήρων δύναμις πρὸς τὴν τῶν ὀσμῶν αἴσϑησιν συνέστη᾽ ἔστι δὲ 7 ὀσμὴ τὸ κατιὸν ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς μυ- κτῆρσι φλεβίων πάϑος μέχρι. τῶν περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπων" εἴδη δὲ ταύτῃς οὐχ ὑπάρχει ὠνομασμένα ἔξω Óvoiv τοῖν γενε- κωτάτοιν; εὐώδους τε καὶ δυσώδους, ἅπερ τὴν τοῦ. ἀλγεινοῦ τε καὶ ἡδέος ἔχει πρόσρησιν. πᾶσαν δὲ τὴν ὀσμὴν ἀέρος μὲν εἶναι παχυτέραν. ὕδατος δὲ λεπτοτέραν" σημεῖον δέ, ἐν οἷς εἰκότως λέγεται τὸ τῆς ὀσμῆς γένος, ὅτι τούτων ἐστὶ τῶν οὐδέπω μεταβολὴν τελείαν εἰληφότων, ἀλλὰ κοινωνίαν ἐχόν- τῶν ἀέρος τε καὶ ὕδατος, ταῦτα δὲ εἶναι πατὰ καπνόν τε καὶ ᾿δμέχλην᾽ τούτων γὰρ εἰς ἄλληλα ἀμειβόντων ἢ τῆς ὀσ- φρήσεως αἴσϑησις συντελεῖται. τήν γε μὴν γεῦσιν ποικιλω- τάτων χυμῶν ἐπιγνώμονα κατεσκεύασαν ob ϑεοί, φλεβία κα- τατείναντες ἀπ᾿ αὐτῆς μέχρι καρδίας » ϑοχέμια ἐσόμενα καὶ κριτήρια τῶν χυμῶν" ταῦτα δὲ συγερινόμενα καὶ διακρενό- μενα κατὰ τὰς προσπτώσεις τῶν χυμῶν διορίέξει τὴν iv του- τοις παραλλαγήν. εἰσὶ δὲ Ζυμῶν διαφοραὶ ἑπτά" γλυκύς, ὀξύς, στρυφνός, αὐστηρός, ἁλμυρός, δριμύς, πιπρός᾿" τούτων δὲ τὸν μὲν γλυκὺν ἐναντίαν φύσιν ἔχειν τοῖς ἄλλοις ἅπασι συμβέβηκε, διαχέοντα οἰκείως τὴν περὶ τὴν γλῶτταν ὑγρό- vao τοὺς δὲ λοιπούς, τοὺς μὲν κυκῶντας τε καὶ σπαράτ- τοντας ὀξεῖς, τοὺς δὲ ἐκϑερμαένοντας καὶ εἰς τὰ ἄνω ϑέον- τας δριμεῖς, τοὺς δὲ τὸ ῥυπτικὸν ἔχοντας νφοδρὸν ὥστε συν- τήκειν πικρούς, τοὺς δὲ ἠρέμα καϑαίροντάς τε καὶ ῥύπτοντας ἁλμυρούς. τῶν δὲ συναγόντων τοὺς πόρους καὶ συγκρινόν- τῶν τοὺς μὲν τραχυτέρους στρυφνοὺς εἶναι, τοὺς δ᾽ ἧττον τοῦτο ἐργαξομένους αὐστηρούς. ἁπτικὴν δ᾽ εἶναι δύναμιν κατ- ἐσκευασμένην ὑπὸ ϑεῶν ἀντιληπτικὴν ϑερμῶν τε καὶ ψυχρῶν μαλακῶν τε καὶ Φπληρῶν κούφων τε καὶ βαρέων λείων τε καὶ τραχέων, ὡς κρίνειν καὶ τὰς ἐν τούτοις διαφοράς. εἴποντα μὲν δή φαμεν τὰ παραδεχόμενα τὴν ἁφήν, ἀντίτυπα δὲ ἃ οὐκ εἴκει" τοῦτο δὲ συμβαίνει παρὰ τὰς βάσεις αὐτῶν τῶν

31 ᾿ΕΙΣΑΓΩΓΗ. 175

σωμάτων" -τὰ μὲν γὰρ ἔχοντα μείξονας μόνιμα καὶ ἐδραῖα, τὰ δὲ ἐπὶ μικροῦ βεβῶτα εὔεικτα καὶ μαλακὰ καὶ εὐμετά- βολᾳ ὄντα τυγχάνει. τραχὺ δὲ εἴη ἂν τὸ ἀνώμαλον μετὰ σκληρότητος. λεῖον δὲ τὸ ὁμαλὸν μετὰ πυκνοῦ" TO γε μὴν ϑερμοῦ καὶ ψυχροῦ πάϑος ἐναντιώτατα ὄντα ἐναντίοις αἰ- τίοις συνίσταται. τὸ μὲν γὰρ ὀξύτητε τῶν “μερῶν καὶ τραχύ- vari διατέμνον τὸ ϑερμὸν πάϑος ποιεῖ, τὸ δὲ ψυχρὸν ἀδρο- μερέστερον τῇ εἰσόδῳ, ἐξωθούντων μὲν τὰ ἐλάττονα καὶ μικρά, βιαξομένων δὲ ἐλϑεῖν εἰς τὴν ἐκείνων ἕδραν. σεισμὸς γάρ τις καὶ τρόμος τότε συνίσταται» καὶ τὸ ἐπὶ τούτῳ πάϑος ἐν τοῖς σώμασι ῥῖγος ὑπάρχει.

XX. Βαρὺ δὲ καὶ κοῦφον τῷ μὲν ἄνω καὶ κάτω οὐ- δαμῶς δρέξειν προσήκει" οὐδὲν “γὰρ εἶναι τὸ μὲν ἄνω τὸ δὲ κάτω. τοῦ γὰρ παντὸς οὐρανοῦ σφαιροειδοῦς ( ὄντος καὶ ἀπη- κριβωμένονυ ὁμαλῶς κατὰ τὴν ἐκτὸς ἐπιφάνειαν, οὐ» ἐν δίκῃ τὸ μὲν ἄνω τὸ δὲ κάτω τινὰς ὀνομάξειν" ἀλλὰ γὰρ εἶναι βαρὺ μὲν τὸ χαλεπῶς εἰς τὸν παρὰ φύσιν τόπον ἑλκόμενον, κοῦφον δὲ τὸ ῥαδίως" καὶ προσέτι βαρὺ μὲν τὸ ἐκ πλειόνων μερῶν συγπείμενον, ἐλαφρὸν δὲ τὸ ἐξ ὀλιγίστων.

ΧΧΙ. ᾿Αναπνέομεν δὲ τούτῳ τῷ τρόπῳ" περιξστηκε μὲν ἡμῖν ἔξωϑεν ἀὴρ πολύς, οὗτος δὲ διὰ τοῦ στόματος καὶ τὼν ῥινῶν καὶ διὰ τῶν ἄλλων τοῦ σώματος πόρων καὶ τῷ λόγῳ ϑεωρητῶν εἴσω χωρεῖ, ϑερμανϑεὶς δὲ εἰς τὰ ἔξω πρὸς τὸ συγγενὲς σπεύδει" καὶ καϑ᾽ ὃ ἂν μέρος ἐξίῃ, ἀντιπεριωϑεῖ τὸν ἔξωϑεν ἀέρα πάλιν εἰς τὰ ἐντός, οὕτω TE ἀπαύστως τούτου τοῦ κύκλου συντελουμένου ἡ εἰσπνοή ve καὶ ἐκπνοὴ συνίσταται. |... XXII. Νόσων δὲ αἰτίας εἶναι πολλᾶς" πρῶτον μὲν τὴν τῶν στοιχείων ἔνδειαν καὶ ὑπερβολὴν μετάστασίν τε εἰς ἄλλους | οὐκ οἰκείους τόπους" δεύτερον δὲ τὴν τῶν ὁμογενῶν ἀνά- παλιν γένεσιν», οἷον ἐκ σαρκὸς & εἰ γένοιτο αἷμα ἢ χολὴ ῆ φλέγμα" πάντα γὰρ ταῦτα οὐδὲν ἄλλο ἢ σύντηξιν εἶναι. τὸ γὰρ φλέγμα᾽ ὑπάρχειν νέας σαρκὸς σύντηξιν᾽ ἰδρῶτα δὲ καὶ τὸ δάκρυον ὥσπερ ὁρόν τινὰ φλέγματος" τὸ δὲ φλέγμα ἔξω μὲν ἀπο- λειφϑὲν λεύκως καὶ ἀλφοαὺς ἀπογεννᾷ, εἴσω δὲ κερασϑὲν χολῇ μελαίνῃ τὴν͵ καλουμένην ἱερὰν νόσον ἐπάγει; τὸ δὲ ὀξὺ καὶ ἁλμυρὸν φλέγμα τῶν ἐν δύσει παϑῶν αἴτιον: πάντα δὲ τὰ

176 AAKINOOT 32

φλεγμαίνοντα ὑπὸ χολῆς τοῦτο πέπονθε" τὰ γὰρ μυρία πάϑη καὶ πολύτροπα χολή τε καὶ φλέγμα ἀπεργάξεται. τὸν μὲν δὴ συνεχῆ πυρετὸν γίνεσϑαι τοῦ πυρὸς πλεονάσαντος, τὸν δὲ ἀμφη- μερενὸν τοῦ ἀέρος; τριταῖον δὲ ὕδατος. τεταρταῖον δὲ γῆς. ἑξῆς δὲ περὶ ψυχῆς ῥητέον, ἐντεῦϑέν moOev ἀναλαβόντας τὸν λόγον, εἰ καὶ δόξομεν παλιλογεῖν.

XXII. Ψυχὴν γὰρ παραλαβόντες ἀνθρωπίνην ἀϑάνατον ᾿ οὖσαν, ὡς δείξομεν, παρὰ τοῦ πρώτου ϑεοῦ οἱ τὰ ϑνητὰ γένη δημιουργοῦντες ϑεοὶ δύο αὐτῇ προσέϑεσαν μέρη ϑνητα" ὡς δὲ μὴ τῆς φλυαρίας τῆς ϑνητῆς ἀναπιμπλάμενον 1 τὸ ϑεῖον αὐτῆς καὶ ἀϑάνατον ; κατῴκισαν ἐπὶ τοῦ σώματος ἐπὶ τῆς οἷον ἀκρο- πόλεως. ἄρχον καὶ ᾿βασιλεῦον ἀποφήναντες οἴκησίν τε ἀπονεί- μαντες αὐτῷ τὴν κεφαλήν, σχῆμα ἔχουσαν μιμούμενον τὸ τοῦ παντός, ὑπέϑεσαν δὲ τὸ ἄλλο σῶμα πρὸς ὑπηρεσίαν ὡς ὄχημα προσφύσαντες, καὶ αὐτοῖς δὲ τοῖς ϑνητοῖς αὐτῆς μέρεσιν οἴκησιν ἄλλην ἄλλῳ ἀπένειμαν. τὸ μὲν γὰρ ϑυμικὸν ἔταξαν ἐν καρδίᾳ, τὸ δὲ ἐπιϑυμητικὸν ἐν τῷ μεταξὺ τόπῳ τοῦ τὲ πρὸς τὸν ὀμφαλὸν ὄρου καὶ τῶν φρενῶν; καταβήσαντες ὥσπερ τι οἰστροῦν καὶ ἄγριον ϑρέμμα" τὸν πνεύμονα δὲ ἐμηχανήσαντο τῆς καρδίας χάριν μαλακόν τε καὶ à ἄναιμον σηραγγώδη τε καὶ σπόγγῳ παρα- πλήσιον, ὅπως ἔχοι τι μάλαγμα πηδῶσα 1 2 καρδία κατὰ τὴν ξέσεν τοῦ ϑυμοῦ, τὸ δὲ ἧπαρ πρὸς τὸ διεγείρειν τὸ ἐπιϑυμητικὸν τῆς ψυχῆς καὶ πρὸς τὸ καταπραῦνειν ἔχον γλυκύτητά τε καὶ πιπκρό- τητα" καὶ μὴν πρὸς τὸ δηλοῦν τὴν διὰ τῶν ὀνείρων μαντικήν" ἐμφαίνεσθαι γὰρ ἐν αὐτῷ διὰ τὸ λεῖον καὶ πυκνὸν καὶ λαμπρὸν τὴν ἐκ τοῦ νοῦ φερομένην δύναμιν" τὸν δὲ σπλῆνα τοῦ ἥπατος χάριν, ὅπως καϑαίρῃ Té αὐτὸ καὶ παρέχῃ λαμπρόν' τὰς γοῦν ἐπιγινομένας ἔκ τινων νόσων περὶ τὸ ἥπαρ διαφϑορὰς εἰς αὐτὸν δέχεσθαι.

XXIV. Ὅτι δὲ τριμερής ἐστιν. ἡ ἢ ψυχὴ κατὰ τὰς δυνάμεις, «αἱ κατὰ λόγον τὰ μέρη αὐτῆς τόποις ἰδίοις διανενέμηται, μά- ϑοιμὲν ἂν ἐντεῦϑεν. πρῶτον μὲν δὴ τὰ φύσει χωριζόμενα ἕτερα ὑπάρχει" φύσει δὲ χωρίξεται τὸ παϑητικὸν καὶ λογιστικόν, εἴ γε τὸ μὲν mepl τὰ νοητά ἔστι, τὸ δὲ | περὶ τὰ λυπηρὰ καὶ ἡδέα, σρος- ἔτι τοῦ παϑητικοῦ καὶ περὶ τὰ ξῶα à ὄντος. ἔπειτά γε μὴν ἕτερα ὄντα τῇ φύσει τό τὸ παϑητιπὸν καὶ τὸ λογιστικὸν καὶ τύποις ὀφείλει κεχωρίσϑαι. εὑρίσκεται γὰρ μαχόμενα ἀλλήλοις, οὔτε

ΕΙΣΑΓ ΓΗ͂. 177

αὐτοῦ τινὸς πρὸς αὑτὸ μάχεσϑαι δυναμένου οὔτε τῶν ἐναντιου- μένων πρὸς ἄλληλα περὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον δυνα- μένων συστηναι. δρᾶται δέ ye ἐπὶ μὲν τῆς Μηδείας ὁ ϑυμὸς λο- γισμῷ μαχόμενος" λέγει γοῦν τὸ

καὶ μανϑάνω μὲν οἷα ; δρᾷν μέλλω κακά,

ϑυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων᾽ ἐπὶ δὲ τοῦ “αΐου τὸν Χρύσιππον ἁρπάξοντος ἐπυϑυμέα λογισμῷ μαχομένη" λέγει γὰρ οὕτως"

at o? τόδ᾽ ἤδη ϑεῖον ἀνθρώποις κακόν,

ὅταν τις εἰδ j τἀγαϑόν, χρῆται δὲ μή.

ἔτι δὲ τὸ ἕτερον εἶναι τὸ λογιστικὸν τοῦ παϑητικοῦ παρίσταται

x&x τοῦ ἑτέραν μὲν ἐπιμέλειαν εἶναὶ τοῦ λογιστικοῦ, ἑτέραν δὲ τοῦ παϑητικοῦ" τοῦ μὲν διὰ διδασκαλίας. τοῦ δὲ διὰ τῆς τοῦ ἔϑους ἀσκήσεως.

XXV. Τὴν δὲ ψυχὴν ἀϑάνατον ἀποφαίνει τοῦτον ἐπιὼν τὸν τρόπον. 9 ἡ ψυχὴ ó ὅτῳ ἂν προσγένηται, ἐπιφέρει τούτῳ τὸ Bv ὡς σύμφυτον ὑπάρχον ἑαυτῇ" τὸ δὲ ἐπιφέρον τινὶ τὸ ἐῇν. ἀνε- πίδεκτόν ἐστε θανάτου τὸ δὲ τοιοῦτον “ἀϑάνατον. εἰ δὲ ἀϑά- νατον ἢ ψυχή , καὶ ἀνώλεϑρον a ἂν εἴη" ἀσώματος γάρ ἐστιν οὐ- σία, ἀμετάβλητος κατὰ τὴν ὑπόστασιν καὶ νοητὴ καὶ ἀειδὴς καὶ μονοειδής" οὐκοῦν ἀσύνϑετος, ἀδιάλυτος, ἀσκέδαστος" τὸ δὲ σῶμα πᾶν τοὐναντίον αἰσϑητόν, δρατόν, σκεδαστόν, σύνϑετον, πολυειδές. καὶ γὰρ δὴ καὶ ἢ ψυχὴ διὰ μὲν τοῦ σώματος πρὸς τῷ αἰσϑητῷ γινομένη ἰλιγγιᾷ ve καὶ ταράττεται καὶ οἷον μεϑύει, πρὸς δὲ τῷ νοητῷ αὐτὴ xa" αὑτὴν γινομένη πκαϑίσταται καὶ ἠρεμεῖ" πρὸς ᾧ δὴ γινομένη ταράττεται » τούτῳ οὐκ ἔοιπεν᾽ ὥστε μᾶλλον τῷ νοητῷ ἔοικε, τὸ δὲ vorróv ἀσκέδαστον τῇ φύσει καὶ ἀνώλεϑρον. καὶ μὴν ἡγεμονεύει ἡ ψυχὴ φύσει" vo δὲ τῇ φύσει ἡγεμονικὸν τῷ ϑείῳ ἔοικεν" ὥστε ψυχὴ τῷ ϑείῳ ἐοικυῖα ἀνώλεϑρος ἂν εἴη καὶ ἄφϑαρτος. τά ve ἄμεσα ἐναντία καὶ μὴ καϑ᾽ αὑτὰ ἀλλὰ κατὰ συμ εβηπὸς πέφυκεν ἐξ ἀλλήλων γίνε- σθαι" ἐναντίον δὲ τοῦτο, 0 καλοῦσιν οἵ ἄνϑρωποι ξῇν; τῷ τε- ϑνάναι" ὡς οὖν ὃ ϑάνατος διάκρισις ψυχῆς ἀπὸ σώματος, οὕτω καὶ ἡ ξωὴ σύνοδος ψυχῆς, οὔσης δηλονότι πρόσϑεν, καὶ σώματος" εἰ δὲ καὶ ἔσται μετὰ ϑάνατον καὶ ην πρὸ τοῦ περιπεσεῖν σώματι, πιϑανώτατον ἀΐδιον αὐτὴν εἶναι, οὗ γὰρ οἷόν τε τὸ φϑεροῦν αὐτὴν νοῆσαι. εἴ γε μὴν a£ μαϑήσεις ἀναμνήσεις εἰσίν, ἀϑά-

Praro VI. 12

178 . AAKINOOT 34

vorog ἂν εἴῃ ἢ ψυχή ὅτι δὲ af μαϑήσεις ἀναμνήσεις, τοῦτον ἂν ἐπαχϑείημεν τὸν τρόπον: οὐ γὰρ ἂν ἄλλως μάϑησις ὑπο- σταίη; ἢ κατὰ à ἀνάμνησιν τῶν πάλαι γνωσθέντων. εἰ γὰρ ἀπὸ τῶν κατὰ μέρος ἐνενοοῦμεν τὰς κοινότητας, πῶς ἂν τὰ κατὰ μέρος διωδεύσαμεν ἄπειρα ὑπάρχοντα, ἢ πῶς ἀπ᾽ ὀλίγων; διεψεύ- σϑημεν γὰρ ἄν, οἷον φέρε κρίναντες τὸ ἀναπνοῇ χρώμενον μόνον ξῶον εἷναι" ῆ πῶς ἂν τὸ ἀρχικὸν εἶεν αἱ € ἔννοιαι: ἀναμνηστι- κῶς ovv νοοῦμεν ἀπὸ μικρῶν αὐϑυγμάτων, ἀπό τινῶν κατὰ μέρος͵ ὑποπεσόντων ἀναμιμνησκόμενοι. τῶν πάλαι ἐγνωσμένων, ὧν λήϑην ἐλάβομεν ἐνσωματωϑέντες. ἔτι δὲ ἡ ψυχὴ οὐ φϑείρε- ται ὑπὸ τῆς ἰδίας κακίας, οὐδὲ ὑπὸ τῆς ἄλλου φϑείροιτ᾽ ἄν, οὐ ἁπλῶς ὑπ’ ἄλλου, οὕτω δὲ ἔ ἔχουσα, ἄφϑαρτον ἂν εἴη. τό γε μὴν αὐτοκίνητον e ἀρχικῶς ἀεικένητον; τὸ δὲ τοιοῦτον ἀϑάνατον" αὐ- τοκένητον δὲ ἡ ψυχή, τὸ δὲ αὐτοκίνητον ἀρχὴ πάσης κινήσεως καὶ γενέσεως. ἀρχὴ δὲ ἁ ὠγένητον καὶ ἀνώλεϑρον᾽ ὥστε dj τὲ τῶν ὅλων ψυχὴ τοιαύτη ἂν εἴη καὶ ἡ ἀνθρωπίνη, τοῦ αὐτοῦ γε κρά- ματος ἀμφότεραι μεταλαβοῦσαι. αὐτοκίνητον δέ φησι τὴν ψυ- χῆν; ὅτι σύμφυτον ἔχει τὴν ἑωὴν ἀεὶ ἐνεργοῦσαν xoa αὑτήν. ὅτι μὲν οὖν αἱ λογεκπαὶ ψυχαὶ ἄϑανατοι ὑπάρχουσι κατὰ τὸν ἄνδρα τοῦτον, βεβαιώσαιτ' ἄν vig* εἰ δὲ καὶ αἱ [ ἄλογοι; τοῦτο τῶν ἀμφισβητουμένων ὑπάρχει. πιϑανὸν γὰρ τὰς ἀλόγους ψυχάς, ψιλῇ τε φαντασίῳ ἐλαυνομένας καὶ οὔτε λογισμῷ οὔτε πρέσει

χρωμένας, οὔτε ϑεωρήμασι καὶ τῇ τούτων συναγωγῇ οὔτε καϑο- λικαῖς ,διαλήψεσι; παντελῶς δὲ ἀνεννοήτουρ « οὔσας καὶ τῆς νοη- τῆς φύσεως, μήτε τῆς αὐτῆς οὐσίας. εἶναι ταῖς λογικαῖς, ϑνητάς τε καὶ φϑαρτὰς ὑπάρχειν. τῷ δὲ ἀϑανάτους εἶναι τὰς ψυχὰς λόγῳ ἠκολούϑησε τὸ εἰσκρίνεσϑαι αὐτὰς τοῖς σώμασι, mapu φυομένας ταῖς τῶν ἐμβρύων διαπλαστικαῖς φύσεσι, καὶ διαμεί- βειν πολλὰ σώματα καὶ ἀνθρώπινα καὶ οὐκ ἀνθρώπινα, ἢ ἀριϑ- μοὺς μενούσας ἢ βουλήσει ϑεῶν ἢ δὲ ἀκολασίαν ἢ ῆ διὰ φιλοσω- ματίαν" ἔχει. δέ πως οἰκειότητα πρὸς ἄλληλα σῶμα καὶ ψυχή; ὡς πῦρ xol ἄσφαλτος. καὶ 5. ϑεῶν᾽ δὲ ψυχὴ κέκτηται καὶ αὐτὴ τό τε κριτικόν, ὃ καὶ γνωστικὸν ἂν καλοῖτο, καὶ μὴν τὸ δρμητι- κόν τε, ὃ καὶ παραστατικὸν ὁ ἄν τις ὀνομάσειξ, καὶ τὸ οἰκειωτικόν" αἵτινες δυνάμεις οὖσαι καὶ ἐν ταῖς ἀνθρωπέναις ψυχαῖς μετὰ τὸ ἐνσωματωϑῆναι οἷον μεταβολὴν λαμβάνουσιν, ἡ μὲν οἰκεεω- τικὴ εἰς τὸ ἐπιϑυμητικόν, ἡ δὲ δρμητικὴ εἰς τὸ ϑυμοειδές.

86 EIZATDS IH. 179

XXVI. Περὶ δὲ εἰμαρμένης τοιαῦτά τινὰ τῷ ἀνδρὶ ἀρέσκει. πάντα μέν φησιν ἐν εἱμαρμένῃ εἶναι; οὐ μὴν πάντα καϑειμάρ- Soi. ἢ γὰρ εἱμαρμένη νόμου τάξιν ἐπέχουσα οὐχ α οἷον λέγεί, διότι $ μὲν τάδε ποιήσει; ὃ δὲ τάδε πείσεται" εἰς ἄπειρον γὰρ τοῦτο. ἀπείρων μὲν ὄντων τῶν γεννωμένων, ἀπείρων δὲ τῶν περὶ αὐτοὺς συμβαινόντων" ἐπεὶ καὶ τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν οἰχήσεται καὶ ἔπαινοι καὶ ψόγοι καὶ πᾶν τὸ τούτοις παραπλήσιον᾽ ἀλλὰ Out: , ἥτις ἂν ἕληται ψυχὴ τοιοῦτον βίον καὶ τάδε τινὰ πράξει; τάδε τινὰ αὐτῇ ἕψεται. ἀδέσποτον οὖν ἢ ψυχὴ καὶ ἐπὶ αὐτῇ μὸν τὸ πρᾶξαι 7 ῇ μή; καὶ οὐ κατηνάγκασται. τοῦτο, τὸ δὲ ἑπόμενον τῇ πράξει καϑ' εἰμαρμένην συντελεσϑήσεται" olov τῷ᾽ Πάρις ἁρπάσει τὴν Ἑλένην, ἐπ αὐτῷ ὄντι, ἀκολουϑήσει τὸ᾿ πολεμή- σουσι περὶ τῆς Ἑλένης οἵ" Ἕλληνες. οὕτω γὰρ καὶ ὃ ᾿Απόλλων τῷ ““αΐῷ προεῖπεν"

el 4 γὰρ τεκνώσεις παῖδ᾽. ἀποκτενεῖ σ᾽ ὃ pog" ἐν τῷ ϑεσμῷ δὴ περιέχεται μὲν καὶ ὁ "uic καὶ τὸ φῦσαι αὐτὸν παῖδα, καϑείμαρται δὲ τὸ ἑπόμενον. ἢ δὲ τοῦ δυνατοῦ φύσις πέπτωκε μὲν πῶς μεταξὺ τοῦ τε ἀληϑοῦς καὶ τοῦ ψεύδους, ἀο- φίστῳ δὲ ὄντι αὐτῷ τῇ φύσει ὥσπερ ἐποχεῖται τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν' ὃ δ᾽ ἂν ἑλομένων ἡ ἡμῶν γένηται , τοῦτο ἔσται ἢ ἀληϑὲς ἢ ἢ ψεῦδος" τὸ δὲ δυνάμει [τοῦτ᾽ ἐστὶ] τοῦ καϑ' ἕξιν καὶ xov ἐνέργειαν λεγο- μένου διήνεγκε. τὸ μὲν γὰρ δυνάμει ἐπιτηδειότητά TUVO ἀποση- μαένει πρός τινὰ οὔπω τὴν ἕξιν ἔχοντα" ὡς ὁ παῖς δυνάμει δη- ϑήσεται καὶ γραμματικὸς καὶ αὐλητὴς καὶ τέκτων, ἔσται δὲ τὸ τηνικάδε ἐν ἕξει. ἕνός τινος ἢ δυοῖν τούτων, ὁπόταν μάϑῃ καὶ κτήθηταί τινα τῶν ἕξεων" καὶ ἐνέργειαν δὲ ὁπόταν ἐνεργῇ ἀπὸ τῆς ἕξεως ἐκείνης, ἢ ἤν κέκτηται" τὸ δὲ δυνατὸν οὐδὲν τούτων, ἀο- ρισταῖνον. δὲ τῷ ἐφ᾽ ἡ ἡμῖν κατὰ τὴν ἐφ᾽ ὁπότερον ῥοπὴν λαμβάνει τὸ ἀληϑεύειν. ἢ μή.

XXVII. Ἑξῆς à ἐπὶ κεφαλαίων περὶ τῶν ἠἡϑικῶς τῷ ἀν el εἰρημένων ῥητέον. τὸ μὲν δὴ τιμιώτατον καὶ μέγιστον ἀγαϑὸν οὔτε εὑρεῖν ᾧετο εἶναι δάδιον οὔτε εὑρόντας ἀσφαλὲς εἰς πάντας ἐκφέρειν" πάνυ γοῦν ὀλίγοις τῶν γνωρίμων καὶ τοῖς ye προπρι- ϑεῖσι τῆς περὶ τοῦ ἀγαϑοῦ ἀκροάσεως μετέδωκε" τὸ μέντοι ἡμέ- τερον ἀγαϑόν » & τις ἀκριβῶς τὰ αὐτοῦ j συγγράμματα ἀναλάβοι; ἐτέϑετο ἐν τῇ ἐπιστήμῃ καὶ ϑεωρίᾳ τοῦ πρώτου ἀγαϑοῦ , ὅπερ ϑεόν ve καὶ νοῦν τὸν πρῶτον προσαγορεύσαι ἄν τις πάντα γὰρ

180 AAKINOOT 86

τὰ ὁπωσοῦν παρ᾽ ἀνθρώποις “ἀγαθὰ νομιξύμενα ταύτης ὑπε- λάμβανε τυγχάνειν τῆς προσρήσεως τῷ ὁπωσοῦν μετέχειν ἐκεί- νου τοῦ πρώτου καὶ τιμιωτάτου; ὅνπερ τρόπον καὶ τὰ γλυκέα καὶ τὰ ϑερμὰ κατὰ μετουσίαν τῶν πρώτων τὴν ἐπωνυμίαν ἔχειν . μόνα δὲ τῶν ἐν ἡ ἡμῖν ἐφικνεῖσϑαι αὐτοῦ τῆς ὁμοιότητος νοῦν καὶ λόγον, ài καὶ τὸ ἡμέτερον ἀγαϑὸν καλὸν εἶναι καὶ σεμνὸν καὶ ϑεῖον καὶ ἐράσμιον καὶ σύμμετρον καὶ δαιμονίως πὼς κα- λούμενον' τῶν δὲ λεγομένων ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀγαϑῶν, οἷον ὑγείας κάλλους τε καὶ ἰσχύος καὶ πλούτου καὶ τῶν παραπλη- σίων μηδὲν εἶναι καϑάπαξ ἀγαϑόν, εἰ μὴ τύχοι τῆς ἀπὸ τῆς ἀρετῆς χρήσεως" χωρισϑέντα γὰρ ταύτης ὕλης μόνον ἐπέχειν τάξιν, πρὸς κακοῦ γινόμενα τοῖς φαύλως αὐτοῖς χρωμένοις - ἔσϑ᾽ ὅτε δὲ αὐτὰ καὶ ϑνητὰ ὠνόμαξεν ἀγαθά. τὴν δ᾽ εὐδαι- ) uovíav ovx dv τοῖς ἀνθρωπίνοις ἡγεῖτο εἶναι [τοῖς] ἀγαϑοῖς ἀλλ᾽ ἐν τοῖς θείοις τε καὶ μακαρίοις" ὅϑεν δὴ καὶ μεγάλων τε καὶ ϑαυ μασίων τὰς τῷ ὄντι φιλοσόφους ψυχὰς ἔφασκεν ἀνα- μέστους καὶ uera τὴν τοῦ σώματος διάλυσιν συνεστίους ϑεοῖς γινομένας καὶ συμπεριπολούσας καὶ τὸ τῆς ἀληϑρίας πεδίον ϑεωμένας, ἐπείπερ καὶ ἐν τῷ ξῇν ἐφίεντο τῆς ἐπιστήμης αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν αὐτοῦ προετίμων;, ἀφ᾽ ἧς ὥσπερ τι ὄμμα ψυχῆς ἐκκαϑηραμένους καὶ ἀναξωπυρήσαντας ἀπολλύμενόν τε καὶ ἀποτυφλούμενον κρεῖττον ὃν σώξεσϑαι μυρίων ὀμμάτων, δυνατοὺς γίνεσθαι ἐπορέξασϑαι τῆς τοῦ λογικοῦ παντὸς φυ- σεως. ὡμοιῶσϑαι γὰρ τοὺς ἄφρονας τοῖς ὑπὸ γῆν ἀνθρώποις κατῳκισμένοις καὶ φῶς μὲν μηδέποτε λαμπρὸν ξωρακόσεν, ἀμυδρὰς δέ τινας σκιὰς ὁρῶσι τῶν παρ᾽ ἡμῖν σωμάτων, οἰομέ- vois. ó? σαφῶς ἀντιλαμβάνεσϑαι τῶν οντων. ὡς γὰρ τούτους, τυχόντας τῆς ἐκ τοῦ ζόφου ἀνόδου καὶ εἰς τὸ καϑαρὸν φῶς προελϑόντας, εὐλόγως καταγνώσεσϑαι τῶν τότε φανέντων καὶ πολὺ πρόσϑεν αὐτῶν ὡς ἐξηπατημένων" οὕτω δὲ καὶ τοὺς ἀπὸ βιωτικοῦ ξόφου »μεταβαίνοντας ἐπὶ τὰ xaT ἀλήϑειαν ϑεῖα xol καλὰ τῶν μὲν πάλαι ϑαυμασϑέντων αὐτοῖς καταφρονήσειν, τῆς δὲ τούτων ϑεωρίας σφοδροτέραν ἕξειν ὄρεξιν" οἷς συνῳδόν ἔστι τὸ λέγειν, αὐτὸ μόνον εἶναι τὸ καλὸν ἀγαθόν, καὶ τὴν ἀρετὴν αὐταρχῆ πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ διότε μὲν τὸ ᾿ἀγαϑὸν à ἐπιστήμῃ. τοῦ πρώτου καὶ καλόν ἐστι , δὲ ὅλων συντάξεων δεδή- Acro, τὰ δὲ κατὰ μετοχὴν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Nóuov οὕτω πως"

37 | '" | EIZAI'SIH. 181

διττὰ δὲ ἀγαϑά ἐστι, τὰ μὲν. ἀνθρώπινα, τὰ δὲ ϑεῖα, καὶ τὰ ἑξῆς τούτοις" εἰ δέτι κεχωρισμένον καὶ τοῦ πρώτου τῆς οὐσίας ἀμέτοχον 4 ὑπάρχει; καὶ τοῦτο ὑπὸ τῶν ἀνοήτων ἀγαϑὸν ὠνό- μασται, τοῦτο δέ φησι μεῖζον εἶναι τῷ ἔχοντι κακὸν ἐν Εὐϑυ- δήμῳ. ὅτι δὲ καὶ [κατὰ] τὰς ἀρετὰς ἡγεῖτο εἶναι δι αὑτὰς αἵ- ρετάς, ὡς ἀκόλουϑόν γε ληπτέον τῷ μόνον αὐτὸν ἡγεῖσθαι τὸ καλὸν ἀγαϑόν: καὶ δὴ ἐν πλείστοις τοῦτο αὐτῷ ἐπιδέδεικται καὶ μάλιστα ἐν ὕλῃ τῇ Πολιτείᾳ. τὸν μὲν γὰρ ἐπιστήμην ἔχοντα τὴν προειρημένην εὐτυχέστατον εἶναι καὶ εὐδαιμονέστατον, οὐχ ἕνεκα τῶν τιμῶν, ὧν τοιοῦτος ὧν λήψεται, οὐδὲ μισϑῶν ἕνεκα, ἀλλὰ κἂν πάντας λανϑάνῃ ἀνθρώπους κἂν τὰ λεγόμενα κακὰ εἶναι οἷον ἀτιμίαι καὶ φυγαὶ καὶ ϑάνατοι συμβαίνωσι" τὸν δὲ χωρὶς ταύτης τῆς ἐπιστήμης τὰ νομιξόμενα ἀγαϑὰ πᾶντα κεκτή- μένον; οἷον πλοῦτον καὶ βασιλείαν μεγάλην καὶ σώματος ὑγείαν καὶ εὐρωστίαν καὶ κάλλος, μηδέν τι μᾶλλον εἶναι εὐδαίμονα. XXVIII. Οἷς πᾶσινιἀκόλουθϑον τέλος ἐξέϑετο ὁμοίωσιν ϑεῷ κατὰ τὸ ϑυνατόν᾽ ποικίλως δὲ τοῦτο χειρίξει. ποτὲ μὲν γὰρ ὃμο - oiv Oed λέγει τὸ φρόνιμον καὶ δίκαιον καὶ ὕσιον εἶναι, ὡς ἐν Θεαιτήτῳ" διὸ καὶ πειρᾶσϑαι χρήϊναι] ἐνθένδε ἐπεῖσε «Φεύγειν ὅτε τάχιστα" φυγὴ δὲ ὁμοίωσις ϑεῷ κατὰ τὸ δυνατόν᾽ ὁμοίωσις δὲ δίκαιον καὶ 0 ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσϑαι' ποτὲ δὲ μόνον τὸ δίκαιον εἶναι, ὦ ὡς ἐν τῷ τελευταίῳ τῆς Πολιτείας" οὐ γὰρ. δὴ ὑπὸ ϑεῶν ποτὲ ἀμελεῖται, ὃς ἂν προϑυμεῖσθαι S96 δίκαιος γενέσθαι καὶ ἐπιτηδεύων ἀρετὴν εἰς ὅσον δυνατὸν ἄνθρωπον ὁμοιοῦσϑαν ϑεῷ. ἐν δὲ τῷ Φαίδωνι ὁμοίωσιν ϑεῷ λέγει τὸ σώ- qgove ἅμα καὶ δίκαιον γενέσϑαι, οὕτω πως" οὐκοῦν εὐδαιμο- νέστατοι, ἔφη, καὶ μακαριοί εἶσι καὶ εἰς βέλτιστον τόπον ἰόντες of τὴν δημοτικήν τὸ καὶ πολιτικὴν ἀρετὴν ἐπιτετηδευκότες, ἣν δὴ καλοῦσι σωφροσύνην ve καὶ δικαιοσύνην. ποτὲ μὲν δὴ. τὸ ré- Aog ὁμοιωθῆναι ϑεῷ λέγει, ποτὲ δ᾽ ἕπεσθαι, ὡς ὑπόταν εἴπῃ" ὃ μὲν δὴ ϑεύς, καϑάπερ ὃ ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν. τε καὶ τελευτὴν καὶ τὰ τούτοις ἑξῆς" ποτὲ δὲ ἀμφότερα, ὡς ὁπόταν 9i τὴν δὲ ϑεῷ ἑπομένην τὸ καὶ εἰκασμένην ψυχὴν καὶ τὰ τούτοις ἑξῆς. καὶ γάρ τοι τῆς ὠφελείας à ἀρχὴ τὸ ἀγαϑόν, τοῦτο δὲ ἐκ ϑεοῦ εἴρηται" ἀκόλουϑον οὖν τῇ ἀρχῇ τὸ τέλος εἴη ἃ αν τὸ ἐξομοιωθῆναι ϑεῷ, ϑεῷ δηλονότι τῷ ἐπουρανίῳ, μὴ τῷ μὰ Ζία ὑπερουρανίῳ, ὃς οὐκ ἀρετὴν ἔχει, ἀμείνων δ᾽ ἐστὶ ταύτης" ὅϑεν ὀρϑῶς ἄν τις

182 AAKINOOT 38

φαίη. τὴν μὲν κακοδαιμονίαν τοῦ δαίμονος εἶναι κάκωσιν, την δὲ εὐδαιμονίαν τοῦ δαίμονος εὐεξίαν. ἐφικοίμεϑα δ᾽ ἂν τοῦ γε-- νέσϑαι ὅμοιοι ϑεῷ φύσει τὲ χρησάμενοι τῇ προσηκούσῃ , ἔϑεσέ τε καὶ ἀγωγῇ καὶ ἀσκήσει τῇ κατὰ νόμον, καὶ τὸ κυριώτατον λόγῳ καὶ διδασκαλέᾳ καὶ ϑεωρημάτων παραδόσει , ὥστε ἐξίστα- σϑαι μὲν τὰ πολλὰ τῶν. ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ἀεὶ δὲ elo πρὸς τοῖς νοητοῖς " προτέλεια δὲ καὶ προχαϑάρσια. τοῦ ἐν ἡ ἡμῖν δαίμονος, εἶ μέλλει τὰ μείζω μυεῖσθαι μαϑήματα, εἴη ἂν τὰ διὰ μουσικῆς καὶ ἀρυϑμητικῆς τὲ καὶ ἀστρονομίας καὶ γεωμετρίας, συνεπιμελουμένων ἢ ἡμῶν καὶ τοῦ σώματος διὰ γυμναστικῆς, suc καὶ πρὸς πόλεμον καὶ πρὸς εἰρήνην εὔϑετα τὰ σώματα πα- ρασκδυασει.

XXIX. Θείου δὲ χρήματος τῆς ἀρετῆς ὑπαρχούσης, αὐτὴ μέν ἐστι διάϑεσις ψυχῆς τελεία καὶ Βελετίστη, δὐσχήμονα καὶ σύμφωνον καὶ βέβαιον παρέχουσα τὸν ἄνθρωπον ἐν τῷ λέγειν καὶ πράττειν xaO ἑαυτὸν καὶ πρὸς ἄλλους" τὼ δὲ εἴδη αὐτῆς λογικαί; af δὲ περὶ τὸ ἄλογον ψυχῆς μέρος συνιστάμεναι , οἷον ἀνδρία καὶ σωφροσύνη, περὶ μὲν τὸ ϑυμικὸν τῆς ἀνδρίας συν- ισταμένης. περὶ δὲ τὸ ἐπιϑυμητικὸν τῆς σωφροσύνης. ἑτέρου γὰρ ὄντος τοῦ τὸ ϑυμικοῦ καὶ τοῦ * ἐπυθυμητικοῦ καὶ τοῦ * λο- γιστικοῦ, διάφορος ἂν εἴη xoi ῆ ἑκάστου τελειότης τοῦ μὲν δὴ λογιστικοῦ μέρους τελειότης ἐστὶν ἡ 5 φρόνησις, τοῦ δὲ ϑυμικοῦ ἡ ἀνδρία, τοῦ δὲ ἐπυϑυμητικοῦ ἡ ῇ σωφροσύνη. ἣ μὲν δὴ φρύνη- σίς ἔστιν ἐπιστήμη ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ οὐδετέρων, ἡ δὲ σωφροσύνη τάξις περὶ τὰς ἐπυϑυμίας καὶ τὰς ὀρέξεις, καὶ τὴν εὐπείϑειαν αὐτῶν πρὸς τὸ ἡγεμονικόν, τοῦτο δὲ εἴη ἂν τὸ λο- γιστεκόν" ὅταν δὲ φῶμεν τάξιν τινὰ εἶναι καὶ εὐπείϑειαν τὴν σωφροσύνην; τοιοῦτόν τι παρίσταμεν, ὅτι δύναμές τίς ἐστε, καϑ᾽ ἣν τεταγμένως καὶ εὐπευϑῶς ἔχουσιν αἱ ὀρέξεις πρὸς τὸ φύσει δεσποτικόν, τουτέστι τὸ λογιστικόν. ἢ δὲ ἀνδρία i ἐστὶ δόγ- ματος ἐννόμου σωτηρία * περὶ τοῦ * δεινοῦ τε καὶ μὴ δεινοῦ, τουτέστι διασωστικὴ δύναμις ϑόγματος ἐννόμου. ἡ δὲ δικαιοσύ ἐστὶ συμφωνία τις τούτων πρὸς ἄλληλα, δύναμις οὖσα, soo ἣν ὁμολογεῖ καὶ συμφωνεῖ πρὸς ἄλληλα τα τρία μέρη τῆς ψυχῆς καὶ ἕκαστον πρὸς τῷ οἰκείῳ γίνεται καὶ ἐπιβάλλοντι [ve καὶ] κατ ᾿ ἀξίαν, ὡς ἂν παντέλειά τις οὖσα τῶν τριῶν ἀρετῶν, φρο- νήσεως, ἀνδρίας, σωφροσύνης" ἄρχοντος μὲν τοῦ λογισμοῦ, τῶν

89 ΕἸΙἸΣΑΓΩ ΓΗ. 188

δὲ λοιπῶν μερῶν τῆς ψυχῆς κατ᾽ οἰκείαν ἰδιότητα κατεσταλμέ- νῶν ὑπὸ τοῦ λογισμοῦ καὶ πενϑηνίων αὐτῷ γεγενημένων, ὅϑεν xol ἀντακολουϑεῖν ἡγηπέον τὰς ἀρετάς. U ἡ γὰρ ἀνδρία δόγματος ἐννό ου ' διασωστικὴ ὑπάρχουσα λόγου ὀρϑοῦ διασωστική ἐστι, τὸ yao ἔννομον δόγμα ῥρϑύς τίς ἐστι λόγος" ὁ δὲ ὀρϑὸς λόγος ἀπὸ φρονήσεως γίνεται, καὶ μὴν καὶ ἡ φρόνησις μετὰ ἀνδρίας ὑφίσταται" ἐπιστήμη γάρ ἔστιν ἀγαϑῶν᾽ οὐδεὶς δὲ δύναται τὸ ἀγαϑὸν ὃ ορᾷν ὑπὸ δειλίας ἐπισκοτούμενος καὶ τῶν συνακολου- ϑούντων τῇ δειλίᾳ παϑῶν, παραπλησίως οὐδὲ μετὰ ἀκολασίας φρονιμός τις δύναται εἶναι, καὶ καϑόλου ἐάν τις διὰ τοῦ ἦτ- veo, ὑπὸ πάϑους ποιῇ τι παρὰ τὸν ὀρϑὸν λόγον, ὑπὸ ἅμα- ϑίας καὶ ἀφροσύνης τοῦτο πάσχειν φησὶν αὐτὸν o Πλάτων" ὥστε οὐκ ἂν δύ ναντό τις φρόνησιν ἔ ἔχειν ἀκόλαστος ὧν καὶ δει- λός. ἀχώριστοι οὖν εἰσὶν αἴ ἀρεταὶ ἀλλήλων αἵ τέλειαι.

XXX. ““έγονται γὰρ καὶ ἄλλως ἀρεταί, at οἷον εὐφυΐαι καὶ συροκοπαὶ πρὸς ταύτην, ομωνυμοῦσαι ταῖς τελειότησι κατὰ TUA ὁμοιότητα τὴν πρὸς αὐτάς. οὕτω γοῦν καὶ στρατιώτας ἀνδρείους

τινὰς καλοῦμεν, καί φαμεν ἐνίοτε ἀνδρείους τινὰς ὄντας ἄφρο- νας ὑπάρχειν, περὶ τῶν οὐ τελείων ὦ ἀρετῶν ποιούμενοι τὸν λό- γον. αἱ δή τέλειαι ἀρεταὶ δῆλον 6 ὅτε οὔτε ἐπιτείνονται οὔτε ἀνίεν- ται, αἷ μέντοι γε κακίαι καὶ ἐπίτασιν δέχονται καὶ ἄνεσιν" ἄλλος γὰρ ἄλλου ἀφρονέστερος καὶ ἀδικώτερος" ἀλλ᾽ οὐδὲ συνέπονται αἵ κακίαι ἀλλήλαις" εἰσὶ γάρ τινες ἐναντίαι, οὗ οὐκ dv εἶεν περὶ τὸν αὐτόν. οὕτω γὰρ ἔχει ϑρασύτης πρὸς δειλίαν, καὶ ἀσωτία πρὸς φιλαργυρίαν, καὶ ἄλλως ἀδυνάτου ὄντος τοῦ ὑφεστάναν τινὰ ἄνϑρωπον πάσῃ κακίᾳ συνεχόμενον᾽ οὐδὲ γὰρ σῶμα οἷόν τὸ εἶναι ἔχον πάσας τὰς τοῦ σώματος κακίας ἐν ξαυτῷ, παρα- δεκτέον δὲ καὶ μεταξύ τινὰ διάϑεσιν μήτε φαύλην μήτε σπου- δαίαν" οὐδὲ γὰρ πάντας ἀνθρώπους ἢ σπουδαίους εἶναι " φαύ- λους. τοὺς γὰρ ἐφ᾽ ἱκανὸν προκόπτοντας τοιούτους εἶναι" οὐ γὰρ ῥάδιον εὐϑέως ἀπὸ κακίας ἐπ᾽ ἀρετὴν μεταβῆναι" πολλὴν γὰρ εἶναι τὴν διάστασιν πρὸς ἄλληλα τῶν ἄκρων καὶ ἐναντίω- σιν. ἡγητέον καὶ τῶν ἀρετῶν τὰς μὲν εἶναι προηγουμένας; τὰς δὲ & ἑπομένας" ἡγουμένας μὲν τὰς ἐν τῷ λογιστικῷ, ἀφ᾽ ὧν καὶ ot λοιπαὶ τὸ τέλειον λαμβάνουσιν, ἑπομένας δὲ τὰς ἐν τῷ παϑητι- κῷ. αὗται γὰρ πράττουσι τὰ καλὰ κατὰ λόγον, οὐ τὸν ἐν αὑταῖς " οὔ γὰρ ἔχουσιν " ἀλλὰ κατὰ τὸν ὑπὸ τῆς φρονήσεως ἐνδιδόμενον

—— aat Ronin δ -3 m m 0 0 - “

184 AAKINOOT 40

αὐταῖς, ἐξ ἔϑους ἐγγινόμεναι καὶ ἀσκήσεως" καὶ ἐπεὶ οὔτε ἐπι- στήμη οὔτε τέχνη ἐν ἄλλῳ μέρει τῆς ψυχῆς συνίσταται ἢ ἐν μόνῳ τῷ λογιστικῷ, el μὲν περὶ τὸ παϑητικὸν ἀρεταὶ οὐχ ὑπάρχουσι διδακταί, ὅτι μήτε τέχναι μήτε ἐπιστῆμαι εἶσιν" οὐδὲ γὰρ ἴδιον ϑεώρημα ἔχουσιν ἢ μέντοι φρόνησις, ἐπιστήμη ὑ ὑπάρχουσα, τὰ οἰκεῖα ἑκάστῃ ἐνδίδωσιν » ὡς καὶ ὁ κυβερνήτης τοῖς ναύταις τινὰ ὑπαγορεύει ὑπ᾽ αὐτῶν μὴ δρώμενα, οὗ δὲ πεέθονται αὐτῷ"

ὁ δὲ αὐτὸς λόγος: καὶ ἐπὶ στρατιώτου καὶ ἐπὶ στρατηγοῦ. ἐπυτει- νομένων δὲ καὶ ἀνιεμένων τῶν καπιῶν, οὐδὲ τὰ ἁμαρτήματα ἴσα ἂν εἴη, ἀλλὰ τὰ μὲν μείξω, τὰ δὲ ἐλάττω, οἷς ἀκολούϑως καὶ παρὰ τῶν νομοϑετῶν τὰ μὲν μᾶλλον κολάξεται, τὰ δὲ ἧττον καίτοι ya ἀκρότητες αἴ ἀρεταὶ 4 ὑπάρχουσαι διὰ τὸ τέλειαι εἶναν καὶ ἐοικέναι τῷ εὐθεῖ, κατ᾽ ἄλλον τρόπον μεσότητες ἄν εἶεν, τῷ ὁρᾶσϑαι περὶ πάσας 7 τὰς γε πλείστας xod ἑκάστην ἑκατέ- ρωϑεν δύο κακίας, τὴν μὲν xo , ὑπερβολήν, τὴν δὲ κατ᾽ ἔνδει- αν, ὡς ἐπὶ τῆς ἐλευθεριότητος ὁ ὁρᾶται ἐπὶ ϑάτερα μὲν μικρολο- γία, ἐπὶ ϑάτερα δὲ ἀσωτία. γίνεται γὰρ ἐν τοῖς πάϑεσιν ἀμετρία κατὰ τὸ ὑπερβάλλειν τὸ προσῆκον 1j ἢ ἐλλείπειν" οὔτε γὰι Ó μηδὲ γονέων ὑβριξομένων ὀργιξόμενος ἀπαϑὴς &v τις εἴη, oUte ὁ ἐπὶ πᾶσι καὶ τοῖς τυχοῦσι μετριοπαϑής,; ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον" 5(- λιν δὲ ὁμοίως γονέων τελευτησάντων ὃ 0 μὲν μὴ λυπούμενος ἀἁπα- ϑής, ὁ δ᾽ ὥστε καὶ καταφϑίνειν ὑ ὑπὸ τῆς λύπης» ὑπερπαϑής τε καὶ ἀμετροπαϑής, ὃ δὲ λυπούμενος μέν, μετρίως δὲ τοῦτο πά- 610, μετριοπαϑής. καὶ μὴν ὃ πάντα φοβούμενος, καὶ πέρα τοῦ μετρίου, δειλός, ὁ δὲ μηδὲν φοβούμενος’ ϑρασύς, ἀνδρεῖος δὲ ὃ 0 μετρίως ἔχων περί τε ϑάρρη καὶ φόβους " καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁ 0 αὐτὸς λόγος. ἐπεὶ οὖν τὸ uiv μέτριον ἐν τοῖς πάϑεσι τὸ βέλτι- στόν ἐστιν, οὐκ ἄλλο δέ ἐστι τὸ μέτριον ἢ τὸ μέσον ὑπερβολῆς καὶ ἐλλείψεως, διὰ τοῦτο διὰ μεσότητος αἴ τοιαῦται ἀρεταί, διότι μέσως ἔχοντας ἡ ἡμᾶς ἐν τοῖς πάϑεσι παρέχονται.

XXXI, Ἐπεὶ δὲ καί, du ἄλλο ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστὶ καὶ ἀδέσπο- τον, καὶ ἡ ἢ ἀρετὴ τοιοῦτον ὑπάρχει — οὐδὲ γὰρ ἂν ἐπαινετὸν ἦν τὸ καλόν, εἰ ἐκ φύσεως ἤ τινος ϑείας μοίρας παρεγένετο — καὶ ἑκούσιον ἂν εἴη $4 ἀρετή , «eo δρμήν τινα συνισταμένη διάπυ- gov καὶ γενναίαν καὶ ἔμμονον" τῷ δὴ τὴν ἀρετὴν ὁ ἑκούσιον εἶναι ἕπεται τὸ τὴν κακίαν ἀκούσιον ὑπάρχειν. τίς γὰρ ἂν ἑκὼν ἐν τῷ καλλίστῳ ἑαυτοῦ μέρει καὶ τιμεωτάτῳ ἕλοιτο ἔχειν τὸ μέγυ-

41 | ΕΙΣΑΓΩ ΓΗ. 185

στον τῶν κακῶν; εἰ δέ τις ἐπὶ κακίαν δρμᾷ, πρῶτον μὲν οὐχ ὡς ἐπὶ κακίαν αὐτὴν δρμήσει, ἀλλ᾽ ὡς ἐπ᾽ ἀγαϑόν᾽ εἰ δὲ καὶ παρα- γίνεταί τις ἐπὶ κακίαν [πάντως ὁ ὁ τοιοῦτος ἐξηπάτηται] ὡς δι ἐλάττονός τινος κακοῦ ἀποικονομησόμενος μεῖζον ἀγαϑόν, καὶ ταύτῃ ἀκουσίως ἐλεύσεται" ἀδύνατον γὰρ ὁρμᾷν τινὰ ἐπὶ κακὰ βουλό, μενον. ἔχειν αὐτώ, οὔτε ἐλπίδι ἀγαθοῦ οὔτε φόβῳ μείξονος κακοῦ. καὶ ὅσα δὴ ἀδικεῖ ὃ Ó φαῦλος, ἀκούσια ὑπάρχει" τῆς γὰρ ἀδικίας ἀκουσίου οὔσης; πολὺ μᾶλλον τὸ ἀδικεῖν ἀκούσιον ἂν εἴη, ὅσῳ καὶ μεῖξον κακὸν ἂν τυγχάνοι τὸ ἐνεργεῖν αὐτὸν κατὰ ἀδικίαν τοῦ ἔχειν αὐτὴν ἡ ἠρεμοῦσαν. καίτοι δὲ ἀκουσίων ὄντων τῶν ἀδικημάτων, κολαστέον τοὺς ἀδικοῦντας καὶ διαφός ὡς" od τε γὰρ βλάβαι διάφοροι; καὶ τὸ ἀκούσιον ἐν ἀγνοίᾳ τινὶ ἡ ή πάϑει κεῖται" ἅπαντα δὲ τὰ τοιαῦτα ἔξεστιν ἀποτρίψασϑαι καὶ λόγῳ “αἱ ἤϑεσιν ἀστείοις ^al μελέτῃ. τοσοῦτον δὲ κακὸν ἀδικία, Gore φευκτότερον ὃ εἶναι τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι" τὸ μὲν γὰρ πονη-.

Qo? ἔργον. τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι πάϑος ἀσϑενοῦς. αἰσχρὸν μὸν δὴ ἐκάχερον, τὸ δὲ ἀδικεῖν τοσούτῳ κάκιον, ὅσῳπερ καὶ αἴσχιον" λυσιτελεῖ δὲ τῷ ἀδικοῦντι ὑ ὑποσχεῖν δίκην, ὡς xol τῷ νενοσηκότι ὑποσχεῖν ἰατρῷ τὸ σῶμα εἷς ϑεραπείαν" πᾶσα γὰρ κόλασις ἰατρεία τίς ἐστιν ἡμαρτηκυίας ψυχῆς.

XXXII. Ἐσπεὶ δὲ oí πλεῖσται ἀρεταὶ περὶ πάϑη γίνονται, διοριστέον καὶ περὶ τοῦ πάϑους, ὁποῖον τι | ὑπάρχει. ἔστι τοίνυν πάϑος κένησις ἄλογος ψυχῆς ὡς ἐπὶ κακῷ ἢ ὡς ἐπ᾿ ἀγαϑῷ. ἄλο- γος iv οὖν εἴρηται : κίνησις, € ὅτι οὐ κρίσεις τὰ πάϑη οὐδὲ δόξαι, ἀλλὰ τῶν ἀλόγων τῆς ψυχῆς μερῶν κινήσεις " ἐν γὰρ τῷ παϑης- τικῷ τῆς ψυχῆς συνίσταται , καὶ τὰ ἡμέτερα ἔργα οὐδὲ ἐφ᾽ ἡμῖν. ἄκουσι γοῦν ἐν 1, ἡμῖν ἐγγένεται. πολλάκις καὶ ἀντιτείνουσιν" ἔσϑ᾽ ὅτε δὲ καὶ γινώσκοντες, ὅτι οὐ λυπηρὰ τὰ προσπεπτωκότα οὐδὲ ἡδέα οὐδὲ μὴν φοβερά, οὐδὲν qj ἧττον ἀγόμεϑα ὑπ᾽ αὐτῶν, οὐ» ἂν παϑόντες ταῦτα, εἶ πρίσεσι τὰ αὐτὰ V " ταύτας γὰρ ἀπο- βάλλομεν καταγνό ντες αὐτῶν, εἴτε δεόντως εἴτε μὴ δεόντως. ἐπ᾿ ἀγαθῷ δὲ ἢ ἢ καὶ ἐπὶ κακῷ, ἐπειδὴ κατ ᾿ ἔμφασιν ἀδιαφόρου πράγ- ματος οὐ κενεῖται πάϑορ᾽ πάντα γὰρ συνίσταται ἢ ἢ κατὰ ἀγαθοῦ ἔμφασιν. ἢ κατὰ κακοῦ. ἀγαϑὸν γὰρ ἐὰν μὲν παρεῖναι ὑπολά- βωμεν, ἡδόμεϑα; ἐὰν δὲ μέλλειν, ἐπιϑυμοῦμεν᾽ καὶ κακὸν ἐὰν μὲν παρεῖναι ὑπολάβωμεν, λυπούμεϑα, τὸ δὲ μέλλον φοβούμε- Oa. ἔστι δὲ πάϑη ἁπλᾶ καὶ στοιχειώδη δύο, ἡδονή τε καὶ λύπη»

186 AAKINOOT 42

τἄλλα δὲ ἐκ τούτων πέπλασται. οὐ γὰρ συναρεϑμητέον: τούτοις φύβον καὶ ἐπιϑυμίαν ὦ ὡς ἀρχικὰ ὑπάρχοντα καὶ ἁπλᾶ. 0 τε γὰρ φοβούμενος οὐ παντελῶς ἐστέρηται ἡδονῆς" οὐδὲ γὰρ τὸν τυχόν- τα ἄν τίς διαγένοιτο χρόνον, ἀπογινώσκων ἀπαλλαγὴν 5 κου- φισμὸν τοῦ κακοῦ᾽ πλεονάξει μέντοι ἐν τῷ λυπεῖσϑαι καὶ ὀχλεῖ- σϑαι, καὶ διὰ τοῦτο “συνῆπται τῇ λύπῃ: ὅ τε ἐπιϑυμῶν € ἕν προς- δοκίᾳ μένων τοῦ τεύξεσθαι ἥδεται; οὐ παντελῶς δὲ ϑαρρῶν οὐδ᾽

ἔχῳν ᾿ βέβαιον. τὴν! ἐλπίδα ἄχϑεται. ἐπιϑυμίας δὴ καὶ φόβου μὴ ὄντων ἀρχικῶν, ἀνενδοιάστως συγχωρηϑήσεται τὸ μηδὲ τῶν ἄλλων παϑῶν τι ἁπλοῦν εἶναι, οἷον ὀργὴν λέγω καὶ πόϑον καὶ ξῆλον καὶ ὃ ὅσα τοιαῦτα" iv τούτοις γὰρ ἐνορᾶται ἡδονὴ καὶ λύπη ὡς ἂν ἐκ τούτων ᾿ μεμιγμένοις. τῶν δὲ παϑῶν τὰ μέν ἑ ἐστιν ἄγρια, τὰ δὲ q ἥμερα" καὶ ἥμερα μὲν ὅσα κατὰ φύσιν ὑπάᾳχει τῷ ἀνθρώ- πῷ ἀναγκαῖα ve καὶ οἰκεῖα" οὕτω δ᾽ ἔχει, ἕως ἂν σύμμετρα ὑπάρχῃ" προσελϑούσης δ᾽ αὐτοῖς ἀμετρίας; ἡμαρτημένα 4 ὑπάρ- Bei. τοιαῦτά ἐστιν ἡδονή, λύπη, ϑυμός, ἔλεος» αἰσχύνη" οἰκεῖον γὰρ τὸ ἡσϑῆναι ἐπὶ τοῖς κατὰ φύσιν, λυπηϑῆναι δὲ ἐπὶ τοῖς ἐναντίοις" καὶ ὁ ο μὸν ϑυμὸς πρὸς τὸ ἀμύνεσϑαι καὶ τιμωρεῖσϑαι τοὺς ἐχϑροὺς a «αναγκαῖος, ó δὲ ἔλεος οἰκεῖος φιλανθρωπίᾳ, αἰσχύ- v) δὲ πρὸς ἀναχώρησιν ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν ἐπιτήδειος. ἄλλα δ᾽

ἄγριά ἔστι, παϑη. ἅπερ παρὰ φύσιν ἐστίν, ἐκ διαστροφῆς συ- στάντα καὶ ἐϑῶν μοχϑηρῶν᾽ ταῦτα δ᾽ ὑπάρχει γέλως καὶ ἐπε- χαιρεκακία καὶ μισανϑρωπία, ἃ καὶ ἐπιτεινόμενα καὶ ἀνιέμενα καὶ ὁπωσποτοῦν ἔχοντα διημαρτημένα ὄ ὄντα τυγχάνει, μετριό- τήτα μὴ δεχόμενα. περὶ δὲ ἡδονῆς καὶ λύπης φησὶν ὁ Πλάτων, ὅτι ταῦτα τὰ πάϑη φύσει πὼς ἀρχῆϑεν ἐν ἡμῖν κινηθέντα φέρε- TOL, τῆς μὲν λύπης καὶ τῆς ἀλγηδόνος ἐπιγινομένων παρὰ φύσιν πενουμένοις, τῆς δὲ ἡδονῆς εἰς τὸ κατὰ φύσιν ἀποκαϑισταμέ- voic* οἴεται δὲ κατὰ φύσιν κατάστημα εἶναι τὸ μέσον ἀλγηδόνος τε καὶ ἡδονῆς, οὐϑετέρῳ. ἐκείνων ὃν τὸ αὐτό, ἐν ᾧ καὶ τὸν πλείω χρόνον 4 ὑπάρχομεν. διδάσκει δὲ καὶ διότι πολλά ἔστιν εἴδη ηδο- νῶν, τὰ μὲν διὰ τοῦ σώματος, τὰ δὲ διὰ τῆς ψυχῆς" τῶν δὲ ἡδο- νῶν τὰς μὲν μίγνυσθαι τοῖς ἐναντίοις, τὰς δὲ παραμένειν καϑα- ρᾶς ve καὶ εἰλικρινεῖς" καὶ τὰς μὲν ἀναμνηστικάς, τὰς δὲ μετ᾽

ἐλπίδος γινομένας" καὶ τὰς μὲν αἰσχράς, ὅσαι ἀκόλαστοί τε καὶ μετὰ ἀδικίας. τὰς δὲ μετρίας καὶ ἁμωσγέπως μετεχούσας τοῦ ἀγαϑοῦ, οἷον τήν τε εὐφροσύνην τὴν ἐπὶ τοῖς ἀγαϑοῖς καὶ τὰς

43 ο΄ ΕΒΙΣΑΓΩΓΗΉ. ᾿ 187

ἐν ταῖς ἀρεταῖς ἡδονάς. πεφυκυιῶν δὲ πολλῶν ἀδοκέμων ἧδο- νῶν, οὐ ξητητέον εἰ τῶν ἁπλῶς ἀγαϑῶν δύναται εἶναι" ἐξίτηλος γὰρ φαίνεται καὶ οὐδενὸς ἀξία, ἐπιγεννηματικὴ τῇ φύσει ὑπάρ- χουσα καὶ οὐδὲν οὐσιῶδες οὐδὲ προηγούμενον ἔχουσα, συνυπάρ- χουσα δὲ τῷ ἐναντίῳ" μέγνυται γὰρ ἡδονὴ καὶ λύπη, οὐκ ἂν δὲ συνέβαινε τοῦτο, εἶ τὸ μὲν ἁπλῶς ἢ ἣν ἀγαϑόν, θάτερον δὲ κακόν. ΧΧΧΠΙ. Φιλία δὲ ἡ μάλιστα καὶ κυρίως λεγομένη οὐκ : ἄλλη τίς ἐστε τῆς συνισταμένης κατ᾽ εὔνοιαν ἀντίστροφον᾽ αὕτη δὲ ὑφίσταται, ὅταν ἐπίσης ἕκατε Og βούληται τὸν πλησίον καὶ ἕαυ- τὸν εὖ πράττειν. ἡ δὲ ἰσότης αὕτη οὐκ ἄλλως σώζεται ἢ 7: κατὰ τὴν τοῦ ἤθους ὁμοιότητα" τὸ , γὰρ ὅμοιον τῷ ῦ ὁμοίῳ μετρίῳ ὄντι φίλον ὑπάρχει, τὰ δὲ ἃ ἀμέτρα οὔτε ἀλλήλοις οὔτε τοῖς συμμέτροις δύνα- ται ἐφαρμόσαι. εἰσὶ δέ τινες καὶ ἄλλαι νομιξόμεναι φιλίαι, οὐ μὴν καὶ οὖσαι, ὑπὸ τῆς ἀρετῆς οἷον ἐπικεχρωσμέναι" ἥ τε φυσι- “ἡ τῶν γονέων πρὸς τὰ ἔκγονα καὶ ἡ 4 τῶν συγγενῶν πρὸς ἀλλή- λους καὶ ἡ | qj λεγομένη πολιτικὴ καὶ ἡ ἑταιρική, αὗται δὲ οὐκ ἀεὶ ἔχουσι τὸ ἀντίστροφον τῆς εὐνοίας, εἶδος δέ πῶς φιλίας ἐστὶ καὶ τὸ ἐρωτικόν᾽ ἔστι δὲ «ἐρωτικὴ ἡ 7 μὲν ἀστεία, ἡ ἢ τῆς σπουδαίας ψυχῆς 5 δὲ φαύλη; ἡ τῆς κακῆς, μέση δὲ ἡ τῆς μέσως διακει- μένης. ὥσπερ οὖν τρεῖς εἰσὶν ἕξεις ψυχῆς λογικοῦ ζώου » ἡ μὲν ἀγαϑή.ἤ δὲ φαύλη, τρίτη δὲ τούτων μέση. οὕτω καὶ τρεῖς ἐρω- τιπαὶ ε ἂν κατ᾽ εἶδος ἀλλήλων διαφέρουσαι" τὸ δ᾽ εἶναι τρεῖς αὐτὰς δηλοῦσι μάλιστα οἱ σκοποὶ διαφέροντες ἀλλήλων. ἡ μὲν γὰρ φαύλη μόνου τοῦ σώματός ἐστι, τοῦ ἡδέος͵ ἡττωμένη καὶ ταύτῃ βοσκηματώδης ὑπάρχουσα" 7 δὲ ἀστεία ψιλῆς τῆς ψυχῆς ἕνεκεν, ἢ ἐνορᾶται ἐπιτηδειότης πρὸς ἀρετήν᾽ ἡ δὲ μέση τοῦ συναμφοτέρου, ὀρεγομένη μὲν τοῦ σώματος, ὀρεγομένη δὲ καὶ τοῦ κάλλους τῆς ψυχῆς. ó δὲ ἀξιέραστος καὶ αὐτὸς μέσος τις ὑπάρχει οὔτε φαῦλος ὧν οὔτε ἀστεῖος, ὅϑεν καὶ σωματοποιού- μενον Ἔρωτα δαίμονά τινα μᾶλλον φατέον ἤ ἥπερ ϑεὸν μηδέποτε ἐν γηΐνῳ σώματι γεγενημένον; διαπορϑμεύοντα τὰ παρὰ ϑεῶν ἀνθρώποις καὶ ἀνάπαλιν. κοινῶς δὲ τῆς ἐρωτικῆς εἰς τὰς τρεῖς ἰδ ἕας διῃρημένης τὰς προειρημένας, ῇ τοῦ ἀγαθοῦ τοένυν ἐρω- τικὴ ἀπηλλαγμένη πάϑους τεχνική τις ὑπάρχει, ὅϑεν καὶ ἐν τῷ λογιστικῷ συνίσταται τῆς ψυχῆς" ϑεωρήματα δ᾽ αὐτῆς τὸ γνῶ- ναί τὲ τὸν ἀξεέραστον καὶ κτήσασϑαι κι καὶ χρήσασϑαι" ἐπικρίνει δὲ αὐτὸν ἐκ τῶν προϑέσεων αὐτοῦ καὶ ὁρμῶν, εἰ εὐγενεῖς, εἰ ἐπὶ v

188 ^" AAKINOOT - 44

τὸ καλὸν γινόμεναι εἰ σφοδραί τε καὶ διάπυροι" κτήσεται δὲ αὐτὴν ὃ κτώμενος οὔ ϑρύπτων οὐδ᾽ ἐπαινῶν τὰ παιδικά, ἀλλὰ μᾶλλον. κωλύων καὶ ἐνδειοινύμενος, € ὅτι οὐ βιωτὸν « αὐτῷ οὕτως ἔχοντι ὡς νῦν ἔχει" ὅταν δ᾽ ἕλῃ τὸν ἐρώμενον, χρήσεται αὐτῷ παρεγγυῶν ταῦτα, δὲ ὧν ἀσκηϑεὶς ἔσται τέλειος, τέλος δὲ αὐτοῖς τὸ ἀντὶ ἐραστοῦ καὶ ἐρωμένου γενέσθαι φίλους.

ΧΧΧΙΝ. Τῶν δὲ πολιτειῶν φησὶ τὰς μὲν ἀνυποϑέτους εἷ- vor, ὃς ἐν τῇ Πολιτείᾳ διεξῆλϑεν" ἐν γὰρ ταύτῃ προτέραν μὲν ὑπέγραψε τὴν ἀπόλεμον, δευτέραν δὲ τὴν φλεγμαίνουσαν καὶ πολεμικήν, ξητῶν, τένες ὧν εἶεν αἴ βέλτισται τούτων καὶ πῶς ἄν συσταῖεν. ἔστι δέ που παραπλησίως τῇ διαιρέσει τῆς ψυχῆς καὶ qj πολιτεία διῃρημένη τριχῆ, εἴς τὸ τοὺς φρουροὺς καὶ εἰς τοὺς ἐπικούρους καὶ εἰς τοὺς δημιουργούς, ὧν τοῖς μὲν τὸ βουλεύ- εσϑαι καὶ & ἄρχειν ἀποδίδωσι. τοῖς δὲ τὸ προπολεμεῖν εἰ δέοι, οὕς κατὰ τὸ ϑυμικὸν τακτέον ὥσπερ συμμαχοῦντας τῷ λογιστικῷ" τοῖς δὲ τὰς τέχνας καὶ τὰς ἄλλας ἐργασίας. τοὺς "δὲ à ἄρχοντας ἀξιοῖ φιλοσόφους εἶναι καὶ ϑεωρητικοὺς τοῦ πρώτου ἀγαϑοῦ. μόνως γὰρ οὕτως κατὰ τρόπον διοικήσειν αὐτοὺς πάντα" οὐ γάρ ποτὲ κακῶν λήξειν τὰ πράγματα τὰ ἀνθρώπινα, εἰ μὴ οἵ φιλάσο- go βασιλεύσειαν ἡ qj οἵ λεγόμενοι βασιλεῖς αἱ ἀπό τινος ϑείας μοίρας ὄντως φιλοσοφήσειαν. ἄριστα yao καὶ μετὰ δικαιοσύνης ἐπανά- ἕξειν τὰς πόλεις τὰ τηνικάδε, ὕ ὅταν ἕκαστον μέρος αὐτονομῇ, . ὥστε προβουλεύειν μὲν τοὺς ἄρχοντας τοῦ λαοῦ, τοὺς δὲ συμμάχους τούτοις ὑπηρετεῖν καὶ τούτων προμάχεσϑαι, τούτοις δὲ εὐπενϑῶς συνέπεσϑαι τοὺς λοιπούς. πέντε δέ φησιν εἶναι πολιτείας, τήν τε ἀριστοκρατικήν, ὁπόταν oL à ἄριστοι ἄρχωσι, καὶ δευτέραν τὴν τιμοκρατικήν, φιλοτέμων ὄντων τῶν ἀρχόντων, καὶ τρίτην τὴν ὀλιγαρχικήν, καὶ μετὰ ταύτην τὴν δημοκρατικήν, τελευταίαν δὲ τὴν τυραννίδα, χειρίστην ὑπάρχουσαν. ὑπογράφει δὲ καὶ ἄλλας πολιτείας ἐξ ὑποϑέσεως, ὧν à ἐστὶν ἤ τε ἐν Νόμοις καὶ ἢ ἐκ διορ- ϑώσεως ἐν ᾿Επιστολαῖς, ἧ χρῆται πρὸς τὰς νενοδσηκυίας πόλεις τὰς ἐν τοῖς Νόμοις, ἤδη καὶ τύπον ἀφωρισμένον ἐχούσας καὶ ἀνθρώπους λογάδας ἀπὸ πάσης ἡλικίας, ὥστε κατὰ τὰς διαφο- ρὰς τῆς φύσεως αὐτῶν. καὶ τῶν τόπων παιδείας ve οἰκείας ϑεῖ- σϑαι καὶ ἀγωγῆς καὶ ὁπλίσεως. οὗ μὲν γὰρ παραϑαλάττιοι καὶ 'ναυτίλλοιντο ἂν καὶ ναυμαχοῖεν, ob δὲ ἐν μεσογαίᾳ οἰκοῦντες πρὸς πεζομαχίαν ἁρμόττοιντο ἂν καὶ ὅπλισιν ἢ κουφοτέραν, ὡς

45 EIZAIDIQS9 ΓΉ. 189

of 0 0Q£t01, " βαρυτέραν, ὦ ὡς ἐν γϑωλόφοις οἰκοῦντες πεδίοις " ἔνιοι ó αὐτῶν καὶ ἱππασίαν ἃ ἂν ἐπασκοῖεν. iv ταύτῃ δὲ τῇ πόλει οὐδὲ κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας νομοθετεῖ. ἔστιν οὖν πολιτικὴ ἀρετὴ

ϑεωρητική τε καὶ πρακτικὴ καὶ προαιρετικῇ τοῦ ἀγαϑὴν ποιεῖν πόλιν καὶ εὐδαίμονα καὶ ὃ μονοοῦσάν τε καὶ συμφωνοῦσαν, ἐπιτακτική τις οὖσα καὶ ἔχουσα ὑποβεβλημένας πολεμικήν Te xol στρατηγικὴν καὶ δικαστικήν" σκέπτεται γὰρ ἢ πολιτικὴ ἄλλα τε μυρία καὶ δὴ καὶ αὐτὸ τοῦτο, εἴτε πολεμητέον εἴτε μή.

XXXV. Ὁποῖος δέ ἐστιν ὁ φιλόσοφος προειρημένου, τού- του διαφέρει ὁ ὁ σοφιστὴς τῷ μὲν τρόπῳ, ὅτι μισϑαρνίᾳ τῶν νέων καὶ τῷ μᾶλλον νομίξεσϑαι βούλεσϑαι 7 ἢ εἶναι καλὸς καὶ ἀγαϑός" τῇ δὲ ὕλῃ. ὅτι ὁ μὲν φιλόσοφος “περὶ τὰ ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχοντα καταγίνεται, ὁ δὲ σοφιστὴς περὶ τὸ μὴ ὃνπραγ- ματεύεται, ἀναχωρῶν εἰς τόπον διὰ τὸ σκοτεινὸν δυσδιόρατον. τῷ γὰρ ὄντι οὐκ ἀντίκειται τὸ un ὄν" τοῦτο γὰρ ἀνύπαρκτον καὶ d ἀνεννόητον καὶ μηδεμίαν ἔχον ὑπόστασιν, ὃ καὶ εἴ τις εἰπεῖν ἢ νοῆσαι βιάξοιτο, περιτραπήσεται | διὰ τὸ μάχην αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ περιέχειν. ἔστι δὲ τὸ μὴ ὄν, καϑ' ó ἐξακούεται, οὐ ψιλὴ ἀπό- φασις τοῦ ὄντος, ἀλλὰ μετὰ συνεμφάσεως τῆς πρὸς ἕτερον, ὅ περ καί τῷ τρόπῳ ὄντι παρέπεται" ὡς εἰ μὴ καὶ αὐτὰ μετελάμβανε τοῦ μὴ ἡ ὄντος, οὐκ ἂν ἐχωρίξετο τῶν ἄλλων" νῦν δὲ G ὅσαπέρ ἐστι τὰ ὄντα, τοσαυταχῶς καὶ τὸ μὴ ὄν" τὸ γὰρ μὴ τὶ ὃν οὐκ ἔστιν d 0v.

XXXVI. Τοσαῦτα ἀπαρπεῖ πρὸς εἰσαγωγὴν εἰς τὴν Πλά- τῶνος δογματοποιΐαν εἰρῆσθαι" ὧν ἴσως τὰ μὲν τεταγμένως εἴ- ρηται, τὰ δὲ σποράδην καὶ c ἀτάκτως" ὥστε μέντοι & ἀπὸ τῶν εἰρη- μένων ϑεωρητικούς τὸ καὶ εὑρετικοὺς ἐξ ἀκολουθίας καὶ τῶν λοιπῶν αὐτοῦ δογμάτων γενέσθαι.

OA4Y MIIOA2OPO!Y βίος Πλάτωνος.

I. Ὁ μὲν "Αριστονέλης ἀρχόμενος τῆς ἑαυτοῦ ϑεολογίας φησίν" πάντες ἄνϑρωποι εἰδέναι ὀρέγονται φύσει, σημεῖον δὲ ἡ τῶν αἰσϑήσεων ἀγάπησις" ἐγὼ δὲ τῆς τοῦ Πλάτωνος φιλο- σοφίας à ἀρχόμενος φαίην ἂν τοῦτο μδιξόνως, ῦτι πάντες ἄνϑρω- ποι τῆς Πλάτωνος φιλοσοφίας ὁ ὀρέγονται , χρηστὸν παρ᾽ αὐτῆς ἀπαντες ἀρύσασϑαι βουλόμενοι. καὶ κάτοχοι τοῖς ταύτης νάμα- σιν εἶναι σπουδάζοντες, καὶ τῶν Πλατωνικῶν ἐνθουσειασμῶν πλήρεις ξαυτοὺς καταστήσαντες. τέσσαρες δέ εἶσεν οὗτοι πὰρ αὐτῷ ἐν τέτρασι διαλόγοις" εἷς μὲν ἐν Τιμαίῳ, ὃν ἐνθουσιᾷ ϑεόληπτος γενόμενος xal v ὑποκρινόμϑνος τὸν δημιουργὸν πρὸς τὰ οὐράνια δημηγοροῦντα περὶ τῆς τῶν τῇδε διοικήσεως 5 οὖς νέους ϑεοὺς καλεῖ" διὸ καὶ ὃ ὁ Ιάμβλιχος ὑπομνηματίξων τὸν διάλογον ἐπέγραψεν εἷς τὴν δημηγορίαν τοῦ Διός. δεύτερος ἐν- ϑουσιασμός ἐστιν ἐν τῇ Πολιτείᾳ, ἔνϑα μουσόληπτος γεγονὼς ὑπεκρίϑη τὰς Μούσας διεξιούσας τὴν λύσιν τῆς ὑπὶ αὐτοῦ συ- στάσης πολιτείας, ἔνϑα φησίν" παντὶ γὰρ γενομένῳ καὶ φϑορὰ ἕπεται, ἐξ ἀνάγκης. «τρίτος ἐνθουσιασμὸς ὁ 0 ἐν Φαίδρῳ; ἔνϑα ὑπὸ τὴν πλάτανον ὃ Σωκράτης φιλοσοφῶν περὶ τοῦ “Ἔρωτος νυμφόληπτος ἐγένετο. τέταρτος ὃ 0 ἐν Θεαιτήτῳ, c ὅπου κατὰ φιλο- σοφίαν ἐνεθουσίασε, τὸν κορυφαῖον ὑποκρινό μενος. φιλόσοφον, τουτέστι τὸν ϑεωρητικόν. τούτων τοίνυν ἕνεκεν πάντες τῇ τοῦ Πλάτωνος φιλοσοφίᾳ προστρέχουσι" φέρε δὲ καὶ τὸ γένος εἴπω- μὲν τοῦ φιλοσόφου, οὐ πολυκοΐας χάριν, ἀλλ᾽ ὠφελείας καὶ παι- δεύσεως μᾶλλον τῶν προσιόντων αὐτῷ᾽ οὐ ἡ ydo τις οὗτος Oris, ἀλλὰ μᾶλλον πολλῶν ἐπίστροφος ἦ qv ἀνθρώπων. λέγεται γὰρ ó Πλάτων υἱὸς γενέσθαι πατρὸς μὲν Aelavovoc TOU ᾿Αριστο- κλέους. ag. οὗ τὸ γένος sic Σόλωνα τὸν νομοϑέτην ἀνέφερεν" διὸ sol κατὰ ξῆλον προγονικὸν Νόμους ἔγραψεν ἐν ιβ΄ βιβλίοις

MMNNDX———————————— C oL]

47 BIOZ IL4A4AT£8 NO. 191

καὶ Πολιτείας σύστασιν ἐν {α]" μητρὸς δὲ προῆλϑε Περικτιόνης, ἥτις ἀπὸ Νηλέως τοῦ “Κόδρου κατήγετο. φασὶν οὖν, ὅτι φάσμα ᾿ ᾿Απολλωνιακὸν συνεγένετο τῇ μητρὶ αὐτοῦ τῇ Περικτιόνῃ καὶ ἐν νυκτὶ φανὲν τῷ ᾿Δφίστωνι ἐκέλευσεν αὐτῷ «μὴ μιγνύναι τῇ Περικτιόνῃ μέχρι; τοῦ χρύνου τῆς ἀποτέξεως" 0 δ᾽ οὕτω πεποίη- κεν. καὶ γεννηθέντα τὸν Πλάτωνα λαβόντες. οἱ γονεῖς βφέφος ὄντα τεϑείπασιν ἐν τῷ Ὑμηττῷ, βουλόμενοι à ὑπὲρ αὐτοῦ τοῖς ἐκεῖ ϑεοῖς Πανὶ καὶ Νύμφαις καὶ ᾿Δἀπόλλωνι νομέῳ ϑῦσαι, καὶ κεε- μένου αὐτοῦ μέλιτται ,προσελϑοῦσαι πεπληρῶώκασιν αὐτοῦ τὸ στόμα κηρίων μέλιτος, E ἕνα ἀληϑὲς περὶ αὐτοῦ γένηται τὸ

τοῦ xol ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή. καλεῖ δ᾽ αὑτὸν πατρόϑεν καὶ τοῖς κύκνοις ὁμόδουλον , ὡς ἐξ ᾿Απόλλωνος προελϑών ᾿Απολλωνιακὸν γὰρ τὸ ὄρνεον.

II. Ἐν ἡλικίᾳ δὲ γενόμενος πρῶτον μὲν ἐφοίτησε Διονυσίῳ τῷ γραμματιστῇ πρὸς μάϑησιν κοινῶν γραμμάτων, οὗ καὶ ἐν Ἐφασταῖς μέμνηται, ἕνα μηδὲ Διονύσιος ὃ ὃ διδάσκαλος à ἄμοιρος εἴη τῆς παρὰ Πλάτωνι μνήμης. εἶτα μετ ἐκεῖνον ν γυμναστῇ μὲν ἐχρήσατο διδασκάλῳ ᾿Δρίστωνι τῷ "Apyelo, ὑφ᾽ οὗ καὶ Πλάτων, ὥς φασι. ετωνομάσϑη, πρότερον ᾿Αφιστοκλῆς λεγόμενος τῷ τοῦ πάππου ὀνόματι" ἐκλήϑη δ᾽ οὕτω διὰ τὸ δύο μόρια τοῦ σώμα- τος ἔχειν -πλατύτατα, τό τὲ στέρνον καὶ τὸ μέτωπον: ὡς δηλοῦσι πανταχοῦ | αἴ ἀνακείμεναι αὐτοῦ εἰκόνες οὕτω φαινόμενοι. ἄλλοι δέ φασι μὴ διὰ τοῦτο μετονομασθῆναι αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τὸ πλατὺ καὶ κεχυμένον καὶ ἀναπεπταμένον τοῦ ἀνακειμένου χαρακτῆς gos , καϑάπερ φασὶ καὶ Θεύφραστον οὕτω μετονομασϑῆναι διὰ τὸ ϑεῖον τῆς φράσεως, πρότερον Τύρταμον λεγόμενον. μουσικῆς δὲ διδάσκαλον ἔσχε ᾿“ράκοντα τὸν “Δάμωνος μαϑητήν" μέμνη- ται δὲ τούτου ἐν τῇ Πολιτείᾳ. ,τρία δὲ καὶ ταῦτα ἐπαιδεύοντο of ᾿4ϑήνησι παῖδες, φημὶ δὲ γράμματα, μουσικήν, παλαίειν, οὐχ - ἁπλῶς, ἀλλὰ γράμματα μὲν διὰ τὸ κοσμεῖν τὸν λόγον τὸν ἐν αὖ- τοῖς. μουσικὴν διὰ τὸ τυϑασσεύειν τὸν ϑυμόν, παλαίειν δὲ καὶ γυμνάζεσθαι διὰ τὸ ἀναρρωννύναι τὸ τὸ τῆς ἐπιϑυμίας χαλαρόν. καὶ ὃ ᾿Αλκιβιάδης δὲ παρ αὐτῷ τὰ τρία ταῦτα φαίνεται: παιδευ- ϑείς" διὸ καί φησι πρὸς αὐτὸν Σωκράτης" αὐλεῖν δὲ οὐκ ἐβού- Àov, καὶ τὰ ξξῆς. ἐφοίτησε δὲ καὶ παρα γραφεῦσι, παρ ὧν ὠφελήϑη τὴν μῖξιν τῶν χρωμάτων, ὧν ἐν Τιμαίῳ μέμνηται.

III. Μετὰ ταῦτα δὲ καὶ παρὰ τοῖς τραγιβιοῖς ἐπαιδεύϑη,

192 OATMIIIOASSPODP — | 48

παιδευταῖς ὀνομαξομένοις εἶναι τῆς Ἑλλάδος * προσῆλϑε δὲ τού- τοῖς διὰ τὸ ἀπὸ τῆς τραγικῆς. γνωμικὸν καὶ σεμνὸν. καὶ τὸ ἥρωΐϊ- κὸν τῶν ὑποϑέσεων. καὶ τοῖς διϑυράμβοις δὲ πρὸς τιμὴν τοῦ Διονύσου, ἐφόρου λεγομένου τῆς γενέσεως, ὡμίλησε" τούτῳ γὰρ ὁ διϑύραμβος ἀνέκειτο, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ ὄνομα εἶχεν. διϑύφαμβος γὰρ ὃ Διόνυσος ὡς ἐκ δύο ϑυρῶν ἐξελϑών, τῆς τε Σεμέλης καὶ τοῦ μηροῦ τοῦ Διός. εἰώϑεισαν γὰρ of à ἀρχαῖοι τὰ αἰτιατὰ ὁ 0vo- ueteiv τοῖς τῶν αἰτίων “ὀνόμασι, καϑάπερ καὶ τὸν Διόνυσον καλοῦσιν" διὸ καὶ ὃ Πρόκλος περὶ τούτου φησίν"

ὅσσ᾽ εἶδον τεκέεσσιν ἐφημίξαντο τοκεῦσιν. ὅτι δὲ τοὺς διϑυράμβους ὃ 0 Πλάτων ἤσκητο; δῆλον ἐκ τοῦ Φαί- ὅρου τοῦ διαλόγου πάνυ πνέοντος τοῦ διϑυραμβώδους χαρακτῆ- Q06 ἅτε τοῦ Πλάτωνος τοῦτον πρῶτον γράψαντος διάλογον; ὡς λέγεται. ἔ ege ó? πάνυ καὶ ᾿Δφιστοφάνει τῷ κωμικῷ καὶ Σώφρο- VL, παρ ὧν καὶ τὴν μίμησιν τῶν προσώπων ἐν τοῖς διαλόγοις ὠ- φελήϑη" λέγεται δ᾽ οὕτως αὐτοῖς χαίρειν, 6 ὥστε καὶ ἡνίκα ἐτελεύυ- τησεν εὑρεϑῆναι ἐν τῇ πλίνῃ αὐτοῦ ᾿Δριστόφάνην καὶ Σώφρονα. καὶ ἐπίγραμμα δὲ τοιοῦτον εἰς ᾿Δριστοφάνην αὐτὸς πεποίηκεν"

αἵ Χάριτες τέμενός τι ; λαβεῖν ὅ περ οὔτι πεσεῖται

ξητοῦσαι ψυχὴν εὗρον ᾿“Δφιστοφάνους. ἐπωμῴδησε δ᾽ αὐτὸν ἐν τῷ Συμποσίῳ τῷ διαλόγῳ ὦ ὡς κωμῳδίαν ὠφεληϑείς" καὶ γὰρ ποιήσας αὐτὸν ὑμνοῦντα τὸν Ἔρωτα εἰς- ἄγει αὐτὸν μεταξὺ λυγγὶ περιπεσόντα καὶ μὴ δυνάμενον πλη- ρῶσαι τὸν ὕμνον. ἐποίησε δὲ καὶ τραγικὰ ποιήματα καὶ διϑυ- φαμβικὰ καὶ ἄλλα τινά, ὥπερ πάντα κατέκαυσε τῆς Σωκράτους “πειρωϑεὶς διατριβῆς, εἰπών τι τοιοῦτον ἔπος"

Ἥφαιστε, πρόμολ᾽ ὧδε, Πλάτων νύ τι σεῖο χατίξει.. ἰγραμματικὸς δέ τις ᾿Δνατόλιος ἐνταῦϑα ποτε τὸ ἔπος εἰπὼν ηὐδοκί σεν εἰς ᾿φαιστον ἄρχοντα ἐπιστάντα τῇ πόλει, εἶπε δ᾽ αὐτὸν οὕτως"

᾿Ἤφαιστε, πρόμολ᾽ ὧδε: Φαρος νύ τι σεῖο χατέξει.]

IV. Φασὶ δ᾽ ὅτι ἡνίκα ὃ 0 Σωκράτης ἤμελλε ὃ δέχεσϑαι; ὁ ὄναρ εἶδεν, ὅτι κύκνος ἄπτερος. ἐν τοῖς γόνασιν αὐτοῦ καϑῆστο καὶ παραχρῆμα πτεροφυήσας ἀνέπτη εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἔπλαγξέ τι λιγυρόν , ὡς πάντας ϑέλξαι τοὺς ἀκούοντας" τοῦτο δ᾽ ἐδήλου τὴν μέλλουσαν δόξαν τοῦ ἀνδρός. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν Σωπρά- τους διδασκάλῳ πάλιν ἐχρήσατο Κρατύλῳ τῷ Ἡρακλειτείῳ, εἰς

49 BIOZHAATQNOZX . 193

ὃν καὶ διάλογον. ὁμώνυμον ἐποίησεν, ἐπιγράψας Κρατύλος ἢ περὶ ὀρϑότητος ὀνομάτων. pera τοῦτον δὲ πάλιν στέλλεται εἰς ᾿Ιταλίαν καὶ διδασκαλεῖον εὑρὼν ἐκεῖ τῶν Πυθαγορείων συνι- στάμενον Ἀρχύταν πάλιν ἔσχε διϑάσκαλον τὸν Πυϑαγό θειον.. ὁμώνυμον ἔνϑα καὶ “Αρχύτου μέμνηται. ἐπειδὴ δὲ δεῖ τὸν φιλό. σοφὸν φιλοϑεάμονα εἷναι τῶν τῆς φύσεως ἔργων, στέλλεται καὶ εἰς Σικελίαν, ϑεασόμενος τοὺς κρατῆρας τοῦ πυρὸς τοὺς ἐν τῇ 4 , καὶ οὐ Σικελικῆς τραπέξης χάριν, ὦ γενναῖε ᾿Δριστείδη, ὡς σὺ φῇς" “γενόμενος * jà * ἐν Συρακούσαις πρὸς Διονύσιον τὸν μέγαν τύραννον ὄντα ἐπειρᾶτο εἰς ἀριστοκρατείαν μεταβάλ- λειν τὴν τυραννίδα. δὲ ὃ καὶ πρὸς αὐτὸν ἀφῖκτο. καὶ τοῦ 4ιο- νυσίου ἐρομένου αὐτόν" τίνα νομίζεις ἐν , ἀνθρώποις εὐδαίμονα εἶναι; ὡς δὴ νομέξων ὅ ὅτι περὶ! αὐτοῦ φήσει ὃ φιλόσοφος κολα- κεύων αὐτόν᾽ ὁ δ᾽ ἀπεκρίνατο ὅτε Σωκράτην. πάλιν ἐπανήρετο αὐτόν" "τί νομίζεις ἔργον ἀνδρὸς εἶναι πολιτικοῦ: ὃ ἀπεκρί- voro τὸ τοὺς πολίτας βελτίους ποιεῖν. τρίτον αὐτὸν ἐπανήρετο . τί οὖν; τὸ ὀρϑῶς δικάξειν σμικρόν σοι δοκεῖ; δόξαν γὰρ εἶχεν ὃ Διονύσιος ἐπὶ τῷ ὀρθὼς δικάξειν. ὃ δ᾽ ἀπεκρίνατο μηδὲν ὑποστειλάμενος" σμικρὸν μὲν οὖν καὶ μέρος ἔσχατον" ἀκεσταῖς γὰρ ἐοίκασιν ol ὀρῚθῶς δικάξοντες; οἵτινες τὰ διερρωγότα ἱμάτια ἀνυφαίνουσιν. τέταρτον αὐτὸν ἐπανήρετο᾽ τί: τύραννον εἶναι οὐκ ἀν φεῖον; πάντων μὲν οὖν, ἔφη» δειλότατον, ὃ δπότε καὶ τὰ κουρευτικὰ μαχαιρίδια δέδοικε, μὴ διὰ τούτων ἀπόληται. ἐπὶ τούτοις οὖν ὃ Διονύσιος ἀγανακτήσας προεῖπεν αὐτῷ ἡλίου ὄντος ὑπὲρ γῆς δᾺ ἐκ τῶν «Συρακουσῶν ἀπαλλάττεσθαι, καὶ οὕτως ἀτίμως Πλάτων ἀπὸ τῶν Συρακουσῶν ἐδιώχϑη.

V. Τῆς δὲ δευτέρας δδοῦ τῆς εἰς Σικελίαν αἰτία αὕτη. μετὰ τὸν ϑάνατον Διονυσίου τοῦ μεγάλου διαδέχεται τὴν τυραννίδα Διονύσιος ὃ Διονυσίου, μ μητρὸς ἀδελφὸν ἔχων τὸν Δίωνα, t ὃς ἐκ πρώτης. ὁδοῦ ὁμιλητὴς ἐγένετο Πλάτωνος. γράφει οὖν αὐτῷ ὃ Δίων. ὅτι ἐὰν παραγένῃ, νῦν ἐλπίς ἐστι μεταβαλεῖν τὴν τυραν- νίδα εἰς ἀριστοκρατείαν. διὰ τοῦτο τοίνυν τὴν δευτέραν 600v ποιησάμενος ; καὶ ,διαβληϑεὶς ὁ ὑπὸ τῶν δορυφόρων τοῦ Διονυ- σίου πρὸς αὐτόν, ὡς βουλεύεται τὴν ἀρχὴν περιποιῆσαι τῷ ὃ Δίωνε καὶ καταλῦσαι τὸν “Διονύσιον, κρατηϑεὶς Om αὐτοῦ παρεδόϑη Πόλλιδι τῷ Αἰγινήτῃ ἐμπορευομένῳ εἰς Σικελίαν πρὸς πρᾶσιν" 00 qc ἀγαγὼν αὐτὸν εἰς Αἴγιναν εὗρεν᾽ ᾿Αννίκεριν ἐκεῖ τὸν Δίβυν

PLATO VI. 13

194 OATMIIIOASPOT 90

μέλλοντα πλεῖν ἐπὶ τὴν Ἦλιν dy o τεϑρίππῳ ἀγωνίσασϑαι. περιτυχὼν οὖν τῷ Πόλλιδι ὠνεῖται παρ αὐτοῦ τὸν Πλάτωνα, κρείττω τὴν δύξαν ταύτην πάσης ἐν τεϑρίππῳ νίκης ἀγωνισά- μενος" περὶ οὗ καὶ ᾿Αριστείδης φησὶν. ὅτι οὐδεὶς ἐγίνωσκεν᾽ Av- víxeQuV , εἰ μὴ Πλάτωνα ἐπρίατο. ie δὲ τρίτης ὁδοῦ πάλιν ἀφορμὴ γέγονε τῆς εἰς Σικελίαν αὕτη. δημευϑεὶς ὃ Δίων ὑπὸ τοῦ Διονυσίου LL ἀφαιρεϑεὶς τῶν ὄντων ἐν δεσμωτηρίῳ ἐβλή- ϑη" γράφει οὖν τῷ Πλάτωνι; ὅτι ὑπέσχετο ὃ 0 Διονύσιος ἀφεῖ- ναι αὐτόν. εἰ Πλάτων αὖϑις ἀφίξεται πρὸς αὐτόν" ὁ δὲ τῷ ἑταίρῳ βοηϑήσων ἑτοίμως ὑπέστη καὶ τὴν τρίτην ὁδόν. καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῆς ἀποδημίας τοῦ φιλοσύφου τῆς εἰς Σικελίαν" ἰστέον δ᾽ ὅτι καὶ εἰς Αἴγυπτον ἁπῆλϑε πρὸς τοὺς ἐκεῖ ἕερατι-. κοὺς ἀνθρώπους καὶ ἔμαϑε παρ᾽ αὐτῶν τὴν ξερατικήν" Ór ὃ καὶ ἐν τῷ Γοργίᾳ φησίν: οὐ μὰ τὸν κύνα τὸν παρ᾽ «ϊγυπτίοις ϑεόν. ὃ γὰρ παρὰ τοῖς “Ἕλλησι δύναται τὰ ἀγάλματα: y τοῦτο παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις τὰ ξῶα, σύμβολα 0 ὄντα ἑκάστου τῶν ϑεῶν ᾧ ἀνάκειται. βουλόμενος δὲ καὶ τοῖς μάγοις ἐντυχεῖν, διὰ τὸ xaT ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐν Περσίδι συνεστάναι πόλεμον μὴ δυ- νηϑεὶς παρ᾽ αὐτοὺς ἐλϑεῖν, ἀφίκετο εἰς τὴν Φοινίκην καὶ μάγοις ἐκεῖ ἐντυχὼν παρέλαβε τὴν μα γικήν" δι δ᾽ καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ φαίνεται τῆς ϑυτικῆς ἔμπειρος Qv, σημεῖα ve λέγων ἤ ἥπατος καὶ σπλάγχνων καὶ τοιαῦτα τινα.

VI. ᾿Δλλὰ ταῦτα μὲν πρὸ τῶν αἰτίων τῶν εἰς Σικελίαν ἀφί- ξεων. ἔδει δηϑῆναι" ἀφικόμενος δ᾽ εἰς τὰς Ava διδασκαλεῖον ἐν τῇ «ἀκαδημίᾳ συνεστήσατο ; μέρος τι “Τούτου τοῦ γυμνασίου τέμενος ἀφορίσας ταῖς ἹΜούσαις" καὶ μόνῳ τῷ Πλάτωνι ἐνταῦ- ϑα Τίμων ὃ μισάνθρωπος συνῆν" πολλοὺς δὲ πάνυ πρὸς μάϑη- σιν ἀφείλκετο καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας ἀνδρείῳ σχήματι παρα- σκευάξων ἀκροᾶσθαι αὐτοῦ καὶ κρείττονα πάσης φιλοπονίας . τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν ἐπιδεικνύς. καὶ γὰρ καὶ τὴς Σωκρατι- κῆς εἰρωνείας ἀπήλλακτο καὶ τοῦ ἐν ἀγορᾶ καὶ ἐπὶ τῶν ἐργα- στηρίων διατρίβειν καὶ τοὺς νξους ϑηρῶντα ποιεῖσϑαι τοὺς λόγους. ἀπήλλακτο δὲ καὶ τοῦ σεμνοῦ ὄγκου τῶν Πυϑαγορείων, τοῦ ἀποκεκλεισμένας E ἔχειν τὰς ϑύρας καὶ τοῦ αὐτὸς ἔφα πολιτι- κώτερον ἑαυτὸν παρέχων πρὸς & ἅπαντας. πολλοὺς τοίνυν ἐρα- στὰς αὐτοῦ καταστήσας καὶ πλείστους Oel Ἴσας , μέλλων τελευ- r&v ἐνύπνιον εἶδεν, ὡς κύκνος γενόμενος ἀπὸ δένδρου εἰς δέν-

51 ΒΙΟΣΠΛΑΤΩΝΟΣ. 195

ὅρον μετέρχεται, καὶ ταύτῃ πόνον πλεῖστον παρεῖχε τοῖς ἰξευ-- voc ὃ ) Σιμμίας ὃ ὁ Σωκρατικὸς ἔκρενεν ἢ ὅτι ἄληπτος ἔσται τοῖς μετ αὐτὸν ἐξηγεῖσθαι βουλομένοις αὐτόν ἰξευταῖς γὰρ ἐοίκασιν οἵ ἐξηγηταὶ τὰς ἐννοίας τῶν ἀρχαιῶν ϑηρᾶσϑαι βουλόμενοι,

ἄληπτος δ᾽ ἐστὶν ἐπειδὴ καὶ φυσικῶς καὶ ἠϑικῶς καὶ ϑεολογιιῶς καὶ ἁπλῶς πολλαχῶς lov ἀκούειν τῶν αὐτοῦ, καϑάπερ καὶ τῶν Ὁ ἤρου. δύο γὰρ αὗται ψυχαὶ λέγονται γενέσϑαι παναρμόνιοι" δὲ ὃ “παντοδαπῶς ἔστιν ἀκούειν ἀμφοτέρων. ἀποϑανόντος δ᾽ αὐτοῦ πολυτελῶς αὐτὸν ἔϑαψαν οἵ ᾿4ϑηναῖοι καὶ ἐπέγραψαν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ"

τοὺς δύ᾽ ᾿ἀπόλλων φῦσ' ᾿Δοκληπιὸν ἠδὲ. Πλάτωνα, τὸν μὲν ἕνα ψυχήν, τὸν δ᾽ ἵνα σῶμα (οι.

καὶ ταῦτα μὲν περὶ τοῦ γένους τοῦ φιλοσόφου.

18»

II POAEIOMIFEN 9 A τῆς. Πλάτωνος quocogíag. |

L 'O μὲν δαιμόνιος ᾿Αφιστοτέλης; τῆς ϑεολογικῆς αὐτοῦ φιλοσοφίας ἀρχόμενος. πάντας ἀνθρώπους ἔφη τοῦ εἰδέναι ἐφίεσϑαι, καὶ τούτου πίστιν τὴν τῶν αἰσϑήσεων ἔλεγεν & ἀγάπη- σιν" διὰ τοῦτο γὰρ τὰς αἰσϑήσεις ἀγαπῶμεν, ἕνα γινώσκωμέν τι. φαίην δ᾽ ἂν ἐγὼ τὴν Πλάτωνος τοῦτο πεπονϑέναι" πάντας γὰρ ἀνθρώπους ἔστιν ἰδεῖν ὥσπερ ἔκ τινος πηγῆς ἀρύσασϑαι βουλομένους ἐκ ταύτης; ὅσον ἕκαστος χρήσιμον οἰηϑῇ" πάντας δὲ λέγω τούς γε κατὰ φύσιν ἔχοντας καὶ μὴ ἀτεράμονας 0 ὄντας καὶ δίκην νυχτερίδων μη δυναμένους ἀντωπεῖν ἡλιακῷ φωτί, οἵ μόνα τὰ αἰσϑητὰ οἰόμενοι εἶναι τῶν νοητῶν οὐδεμίαν τίϑεν- ται φροντίδα. ἔτι δ᾽ ἂν μᾶλλον ἀγασϑείημεν τὴν τούτου φιλο- σοφίαν, εἰ τήν τε ἱστορίαν καὶ τὸ εἶδος τῆς ὁ αὐτοῦ φιλοσοφίας ὑφηγησώμεϑα. Πλάτων τοίνυν ὃ ὁ πολὺς πατρὸς μὲν ἣν ᾿Αφρίστω- νος τοῦ ᾿Αριστοκλέους, μητρὸς δὲ Περικτισ' vue τῆς ἀπογόνου Σόλωνος τοῦ νομοθέτου; 096v καὶ κατὰ μίμησιν αὐτοῦ ἐξέϑετο τήν τε Πολιτείαν καὶ τους Νύμους" αὐτὸς δὲ ἐκαλεῖτο “Ἄριστο- κλῆς εἷς ὦ ὄνομα τοῦ πρὸς πατρὸς πάππου; “μετεκλήϑη δὲ Πλάτων ῆ διὰ τὸ πλατὺ τοῦ στέρνου ἢ διὰ τὸ εὐρὺ τοῦ μετώπου ἢ --- ὅπερ καὶ ἀληϑὲς εἰπεῖν ---- διὰ τὸ πλατύ τε καὶ ἀναπεπταμένον τῆς φράσεως. οὕτως καὶ Θεόφραστος, Τύρταμος καλούμενος πα- Àat, διὰ τὸ ϑεῖον τῆς φράσεως Θεύφραστος μετεκλήϑη. ϑεῖος δὲ ἦν ὁ Πλάτων καὶ ᾿Δπολλωνιακός" καὶ ὅτι μὲν ϑεῖος ἦν, δῆλον ἔκ τε ἑαυτοῦ κἀκ τῶν ὀνειράτων" ἐξ ἑαυτοῦ μέν, € ὅτι ὁμόδουλον ἑαυτὸν ἐκάλει τοῖς XUXVOLG, ἐκ τῶν ' ὀνειράτων δὲ οὕτως. Σωπρά- τῆς ὃ τούτου διδάσκαλος πρὸ μεᾶς τοῦ μέλλειν αὐτὸν φοιτᾷν αὐτῷ εἶδεν ὄναρ, ὅτι κύκνος ἄπτερος ἤλϑεν ἐν τοῖς κόλποις ev- τοῦ, εἶτα πτεροφυήσας ἀνέπτη κλάγξας μέγα τι ἀὐτῶν καὶ λε- γυρόν, ὡς ἅπαντας ξλεῖν τοὺς ἀκούσαντας " ἐδήλου δὲ τοῦτο, ὡς

53 IIPOAEDIOMEN A. 197

φοιτήσει μὲν αὐτῷ ἀτελὴς ὃ 0 Πλάτων, “γενήσεται δὲ τέλεος καὶ οὕτως διαπρέψει ἂν τοῖς δόγμασιν; ὦ ὡς ἅπαντας τούτων ἀκούειν γλίχεσθαι καὶ μηδένα ἀντιτείνειν ἢ δύνασϑαι ἢ πειρᾶσϑαι. καὶ αὐτὸς δ᾽ ὁ Πλάτων εἶδεν ἑαυτὸν ἐν τῷ μέλλειν τελευτᾷν κύκνον γενόμενον καὶ καταπηδῶντα a ἀπὸ δένδρου ἐπὶ δένδρον καὶ πολ- λὰ : παρέχοντα τοῖς ὀρνυϑοϑήραις πράγματα, μὴ δυναμένων ἑλεῖν αὐτόν. τούτου δὲ τοῦ ἐνυπνίου ἀκούσας Σιμμίας ὃ Σωκρατικὸς ἔφησεν πάντας ἀνθρώπους σπουδάσαι καταλαβεῖν τὴν τοῦ Πλάτωνος διάνοιαν; μηδένα δὲ δυνήσεσθαι, ἀλλ᾽ ἕκαστον πρὸς v0 δοκοῦν αὐτῷ τὴν ἐξήγησιν ποιεῖσϑαι; εἴτε ϑεολογῆσαι εἴτε φυσιολογῆσαι εἶτε ἄλλο τε ἕλοιτο. ταὐτὸν γὰρ ἑκάτερος, ᾿ Ὁμηρός τε καὶ Πλάτων, πεπόνϑασιν, διὰ τὸ ἐναρμόνιον αὐτῶν τῆς φρά- σεῶς ἑκάστῳ βῴσιμοι γένονται, ἱ ὅπως ἂν βούληται ἐπιχειρεῖν τις. op μόνον δὲ τὰ ὀνεί evo ταῦτα δηλοῦσιν αὐτὸν ᾿Δπολλωνιακὸν ὄντα, ἀλλὰ καὶ τὸ € δος τῆς ξωῆς αὐτοῦ, καϑαρτικὸν ὄ ὃν" TOL- οὔτο γὰρ καὶ ὁ ϑεός, ὦ ὡς καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομα δηλοῖ" ““πόλλων γὰρ δηλοῖ ὃ χωρισμένος τῶν πολλῶν" τὸ γὰρ ἃ στερητικόν ἐστι μό- ριον. ἔτι δὸ κακ τοῦ καιροῦ τῆς γενέσεως αὐτοῦ τεκμαιρύμεϑα αὐτὸν ᾿Απολλωνιακὸν ὄντα" ἐγενήϑη yag ἐν τῇ ξ΄ τοῦ Θαργη- λειῶνος μηνός; ἐν ἡ ξορτὴν ἐπιτελοῦσιν οἱ Δήλιοι τοῦ ᾿Απόλλω- vog* ἐν δὲ τῇ ἕκτῃ τούτου τοῦ μηνὸς ἐτέχϑη ὁ Σωκράτης, ἐν ἢ ῇ γενεϑλιακὴν ἑορτὴν ᾿Αρτέμεδος ἐπετέλουν" δηλοῖ δὲ τοῦτο τὸ προῦχον͵ ἐν τῷ Σωκβέτει κατά τε ρόνον καὶ λόγον.

Ἵνα δὲ τέλεον τὸν περὲ αὐτοῦ ἱστορίας ποιησώμεϑα; λό- yov, is διαιρέσεως προέχϑωμεν. πᾶν γινόμενον καὶ ἐν χρόνῳ γίνεται καὶ ἐν τόπῳ᾽ οὐκοῦν καὶ ὁ Πλάτων ὡς γενόμενος ἔν ve χρόνῳ τινὶ γέγονε, καὶ ἐν voro: μάϑωμεν τοίνυν ἑκάτερον τού- TOV, Fri μέντοι τά τε ἐν τῇ γενέσει καὶ τὰ περὶ τὴν γένεσιν αἱ αὐ- τοῦ συμβάντα. γέγονε τοίνυν ἐν χρόνῳ μὸν τῇ πη ὀλυμπιάδι ἐπὶ ἁ ἄρχοντος ᾿Δμεινίου, Περικλέους ἔτι ξῶντος καὶ τῶν Πελο- ποννησιωπῶν πολέμων Evi συγκροτουμένων, νεώτερος ὧν Ἰσο- κράτους ἕξ ἕἔτεσεν" ἐν τόπῳ δὲ γέγονεν ἐν τῇ Αἰγίνῃ, τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ᾿Αφίστωνος. κατ᾽ ἐκεῖνο καιροῦ πληρούχου πεμφϑέντος ἐν τῇ Αἰγίνῃ ὁ ὑπὸ τῶν ᾿Αϑηναίων. καὶ ταῦτα μὲν περὶ τοῦ χρόνου καὶ τοῦ τόπου, ἐν ᾧ γέγονεν" περὶ δὲ τὸν τόκον εἶδεν ὄ ὄνειρον τοῦτο ὃ πατήρ, ἔτι ἕν γαστρὶ ἐχούσης αὐτὸν τῆς μητρός, μὴ συγ- γενέσϑαι αὐτῇ ἄχρις ἂν ἀποτέκῃ᾽ τοῦτο δ᾽ ἐσήμανεν ὡς ov δι᾽

198 IIPOAEDTOMENA 54 ἡδονὴν δεῖ τὴν συνουσίαν αἱρεῖσϑαι, ἀλλὰ διὰ παιδοποιΐαν [καὶ μόνην, καὶ ὦ ὡς τὸ τεχϑησόμενον καϑαρὸν τεχϑείη, μηδένα σπῖ- λον προειληφὸὺς ἀπὸ τῆς ἐξ ὑστέρου δι᾽ αἰσχρότητα συνουσίας. ἀλλὰ καὶ ἡ ῆ μήτηρ αὐτοῦ μετὰ τὸν τόκον λαβοῦσα αὐτὸν ἀνήγα- γεν ἐν τῷ Ὑμηντῷ ὄρϑε" ϑῦσαι βουλομένη ᾿Απόλλωνί τε νομέῳ καὶ Νύμφαις, καὶ ἐν τούτῳ καταϑεμένη αὐτὸν εὗρεν αὐτὸν ὑπο- στρέψασα πεπληρωμένον ᾿ἔχοντα τὸ στόμα μέλιτος" ἐλϑοῦσαι γὰρ μέλετται τοῦτο πεποιήκεσαν προμηνύουσαι, ὅτι τὰ ἐξ αὖ τοῦ μέλλοντα δεῦσαι μέλιτος ἔσται ε γλυκύτερα κατὰ τὸν ποιητήν. δε- eie δὲ é ἐκέχρητο o οὐ τῇ ἀπὸ τῶν ξώων, ἀλλὰ τῇ ἀπὸ τῶν φυτῶν᾽ ἐφοίτησεν δ᾽ ἐν ἡλικίᾳ γενόμενος γραμματιστῇ μὲν Διονυσίῳ, 09 “μνήμην ποιεῖται ἕν τοῖς Ἐρασταῖς αὐτοῦ" οὐδὲ γὰρ δίκαιον ἐνόμισεν ἃ ἀμνημόνευτον καταλιπεῖν οἰκεῖον διδάσκαλον. ζυμνα- στῇ ó “Αφίστωνι ἐφοίτησεν᾽ καὶ γὰρ καὶ τούτου πολλὴν Posso πρόνοιαν; ὡς καὶ δύο ἀγῶνας αὐτὸν νικῆσαι; Ὀλύμπιά ve καὶ Νέ ἔμεα. ἐφοίτησεν δὲ μετὰ τούτους καὶ Ζ4φάκοντι τῷ μουσικῷ, ὃς γέγονεν [ἐκ γεμύλλων τοῦ] ἀπὸ Δάμωνος" οὗ “Δάμωνος μέ- μνηται ἐν và Θεαιτήτῳ. παρῆλϑεν δὲ διὰ τριῶν τούτων, γραμμά- τῶν, γυμνασίων, μουδικῆς, ἕνα καὶ τοὺς αὐτοῦ μαϑητὰς διὰ τῶν αὐτῶν ἄγεσϑαι παραπελεύσηται * οἶδεν γάρ, ὅτι αὗται od παι- δεῖαι δύνανται τὸ τριμερὲς τῆς ψυχῆς ἐπανορϑώσασϑαι" διὰ μὲν τῶν γραμμάτων ἠκρίβου τὸ λογιστικὸν αὐτῆς μέρος, διὰ δὲ τῆς μουσικῆς ἐτυϑάσσευεν τὸ ϑυμικόν, ὥσπϑ διὰ τῶν γυμνασίων ἐρρώνυεν τὸ ἐπυθϑυμητικόν.

III. Mere τούτους ἐφοίτησεν διϑυραμβοποιοῖς , τὸν ἐπεί- νῶν χαρακτῆρα ὠφεληϑῆναι βουλόμενος" ἀμέλει καὶ τὸ πρῶτον αὐτοῦ σύγγραμμα ὃ Φαῖδρος διϑυραμβώδης ἐστί. ἐφοίτησεν δὲ καὶ τραγικοῖς τὸ ἐν αὐτοῖς σεμνὸν ἀρύσασϑαι βουλόμενος" ἐφοίτησεν δὲ καὶ κωμικοῖς, τὴν φράσιν αὐτῶν ὠφεληϑῆναι βου- λόμενος. ἀμέλει καὶ τὸν “Αφιστοφάνους ἀπεμάξατο χαρακτῆρα, ὃς τῶν ἄλλων προύχει κ κωμικῶν" καὶ ὅτι. ἀποδέχεται τὴν τούτου

φράσιν, δηλοῖ το ὑπ αὐτοῦ εἷς τὸν᾿Δριστοφάνη δηϑὲν ἐπίγραμ- μα, ἔχον ὡδί"

αἴ Χάριτες τέμενός TL λαβεῖν, ὅ 07t6Q ἤϑελον εὑρεῖν,

διξόμεναι ψυχὴν εὗρον ᾿Αριστοφάνους. ἐξήλωσεν δὲ καὶ Σώφρονα τὸν ,“γελωτοποιόν, τὴν “μεμητικὴν ὥσπερ κατορϑῶσαι βουλόμενος 0 γὰρ διαλόγους γράφων μέμη-

55 ΤῊΣ ILI4AT$S NOZ OIAOZOGIAX. 199

σεν προσώπων εἰσάγει. ἐφοίτησεν δὲ καὶ γραφεῦσιν, τὴν τῶν χρωμάτων ποικίλην μῖξιν ἐκμαϑεῖν βουλόμενος, ὅϑεν ἐν Τιμαίῳ πολὺν λόγον καταβάλλεται περὶ χρωμάτων. καὶ ταῦτα μὲν αὐτῷ διεπράττετο ἄχρις ἐτῶν εἴκοσι" μετὰ δὲ τοῦτο ἐφοίτησε Σωκρά- τει. καὶ δέκα ἔτη παρ᾽ αὐτῷ ἐποίησεν, ἠϑικὴν φιλοσοφίαν ἐπμα- ϑεῖν βουλύμενος" εὑρηκὼς δὲ τὸν Σωκράτη ἐπαναβεβηκότα τῶν ἄλλων, φασί, πυρὶ μέλλων παραδιδόναι τὰ πρὸ τούτου πονηϑ έν- τα αὐτῷ εἶπε τοῦτο τὸ ἔπος"

Ἥφαιστε, πρόμολ᾽ ὧδε" Πλάτων νύ τι σεῖο χατίξει. εὐνούστατος δὲ τῷ B Σωκράτει οὕτως ὥφϑη εἴπερ τις ἄλλος" ἀμέλες κρινομένου αὐτοῦ καὶ ἐν δεσμωτηρίῳ τυγχάνοντος, ἀνελθὼν οὗτος ἐπὶ τὸ βῆμα φωνὴν ἔρρηξεν τοιαύτην" νεανίας μὲν àv, ὦ D ἄνδρες, ἐπὶ τὸ βῆμα ἀναβέβηχα" ἀγανακτήσαντες δὲ of δικασταὶ κατήγα- γον αὐτόν, ὁ δὲ λυπηϑεὶς ἐξῆλϑεν τοῦ δικαστηρίου, μεῖναι ἐκεῖσε μὴ ἀνασχόμενος. μετὰ δὲ τὸ τὴν ἠϑικὴν ὠφεληϑῆναι Σωκράτους καὶ πράγματα παρασχεῖν αὐτῷ Σωκράτει ἐν ταῖς πρὸς αὐτὸν ἐν- τεύξεσι συγγράμματα ἐξέϑετο, , ἃ ἔτι ξῶντος Σωκράτους εἰς χεῖρας αὐτοῦ ἦλϑον. τὸν γὰρ “Δύσιν διάλογον ἦν γεγραφώς" o ὁ ἐντετυχη- κὼς ὁ Σωκράτης φησὶ τοῖς ἑταέροις αὑτοῦ" οὗτος ὃ νεανίας à ἄγει us ὅπη ϑέλει καὶ ἐφ᾽ ὅσον ϑέλει καὶ πρὸς οὖς ϑέλει.

IV. Μετὰ οὖν τὴν πρὸς Σωκράτη φοίτησιν ἀπῆλθεν πρὸς τοὺς Πυϑαγορείους; τὸ δι᾽ ἀρυϑμῶν τὰ πραγματα σημαίνειν παρ᾽ αὐτῶν “κατορθῶσαι βουλόμενος. ὅϑεν πολλῷ τούτων μέ- μνηται ἐν τῷ Τιμαίῳ" ἐφοίτησεν δὲ καὶ Κρατύλῳ : τῷ Ηρακλει- τείῳ καὶ Ἑρμέππῳ τῷ Παρμενιδείῳ, τὰ Ἡρακλείτου καὶ Παρμε- νίδου δόγματα μαϑεῖν βουλόμενος, ῦὅϑεν καὶ δύο διάλογοι γε-

γραμμένοι, εἰσὶν αὐτῷ, ὅ τε Κρατύλος καὶ ὁ Παρμενίδης, ἐν οἷς τῶν δογμάτων 1 τῶνπροειρημένων ἀνδρῶν , μέμνηται. μεμαϑηκὼς δέ, ὡς τὴν ἀρχὴν ἔσχον of Πυϑαγόρειοι τῆς φιλοσοφίας à ἀπὸ 4i- γύπτου, ἦλϑεν καὶ εἰς Αἴγυπτον καὶ κατορϑώσας ἐκεῖσε τὴν γεωμετρίαν καὶ τὴν ἱερατικὴν ἀνεχώρησεν: εἶτα ἐλϑὼν εἰς Φοι- νίχην περιέτυχεν ἐκεῖσε Πέρσαις. καὶ ἔμαϑεν παρ᾽ αὐτῶν τὴν Ζωροάστρου παιδείαν. εἶτα ἐκεῖθεν ἐπὶ Σικελίαν ἀφίκετο ; τοὺς ἐν Αἴτνῃ κρατῆρας ἰστορῆσαι βουλόμενος" ὅτε καὶ τὴν πρὸς Δωνύσιον ἔντευξιν ἐποιήσατο. μετὰ ταῦτα δ᾽ ἐλϑὼν ἐν ᾿4ϑήναις συνεστήσατο διδασκαλεῖον πλησίον τοῦ καταγωγίου Τίμωνος τοῦ μισανϑρώπου" ὃς δυσκόλως ἔχων πρὸς ἅπαντας, ὡς καὶ τὰ

200 IIPO.AED'OMEN.A 56

ἐπιγράμματα τοῦ τάφου αὐτοῦ δηλοῦσι; πάνυ εὐμενῶς ἤνεγκε τὴν τοῦ Πλάτωνος συνουσίαν. εἰσὶ δὲ τὰ ἐπιγράμματα τάδε"

ἐνθάδ᾽ ᾿ἀπορρήξας ψυχὴν βαρυδαίμονα κεῖμαι"

τίς δ᾽ ὧν» οὐ πεύσεσϑε' κακοὶ δὲ κακῶς ἀπόλοισϑε. ἔστι δὲ τὸ δεύτερον τόδε"

τήνδε σὺ τὴν στήλην παραμείβεο, μήτε μὲ χαίρειν

εἰπών; μηδ᾽ ὅστις, μὴ τίνος εἰρόμενος.

μέρος δὲ τοῦ διδασκαλείου τέμενος ἀνέϑηκε ταῖς Μούσαις ὃ Πλάτων" τούτῳ δ ἐφοίτησαν οὐ μό νον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖ- x&c, ΖΔεξυϑέα τὲ 7 ἐκ Φμοῦντος καὶ “Ἰ«“ωσϑένεια ἡ ῆ ἐξ “Ἀρκαδίας.

V. Θεῖος δ᾽ ἦν, ὡς δἴρηται πολλάπες, οὗτος ὃ ἀνήρ, καὶ πολλῶν τῶν ἐν τῷ βίῳ ἐγένετο εὑρετής, ὀνομάτων ydo : καὶ πραγ- μάτων καὶ εἴδους. [καὶ] συγγραφῆς. ὀνομάτων μὲν τῆς ποιότη- Tog" οὐδὲ γὰρ πρὸ τούτου ἐγενώσκετο τοὔνομα" ἀμέλει ἐν Θεαι- τήτῳ φησὶ πρὸς Θεόδωρον ποιῶν τὸν Σωκράτην διαλεγόμενον καὶ λέγοντα 6 ὅτι ἴσως μὲν οὖν τὸ τῆς ποιότητος ξένον σοι δόξειεν [ἐστὶ] καὶ οὐκ εἰωϑός δηλοῖ δὲ καὶ ᾿Αριστοτέλης ἐν ν Κατηγορίαις λέγων" ποιότητα δὲ λέγω, εἰπὼν τὸ λέγω em αὐτοῦ τοῦ ϑεμένου τοὔνομα" εἰ γὰρ ἦν ἐν | καταχρήσει, 7 πάντως «v ov λέγω ἀλλὰ λέ- γεται εἶπεν. εἴωϑεν γὰρ αὐτὸς καὶ ἅπαντες οἵ παλαιοὶ τοῦτο ποι- εἶν. εὑρε δὲ καὶ τὸ τῶν ἀντιπόδων ὃ ονομα καὶ τὸ τοῦ μήκους ἀρυϑμοῦ. πράγματα δ᾽ εὗρεν φυσικά, quse, ϑεολογικά, πολιτι- xà φυσικὰ μὲν ὅ τι ἔδειξεν τὴν μαγνῆτιν λίϑον μὴ ἕλκουσαν τὸν σίδηρον, ἀλλ᾽ 0n δ ἀήρ ἐστιν ὃ ὠϑῶν αὐτὸν πρὸς αὐτήν. μαϑηματικὰ δὲ εὗρεν. τὴν μέσην καλουμένην ἀνάλογον, περὶ ἧς ἐν τῇ Αποδεικτικῇ λόγον ἐποιησάμοϑα. λοιμωξάντων γὰρ τῶν ᾿Αθηναίων, ἔπεμψαν ἐν Δέλφοις ρησόμενοι τί ποιήσαντες παύσαιντο τοῦ λοιμοῦ, ἔχρησεν δὲ αὐτοῖς ὃ ϑεός,, διπλασιάσαν- τας τὸν βωμὸν οὕτως ϑῦσαι. τυγχάνοντος. δὲ τοῦ βωμοῦ κύβου ἕτερον κύβον ἐπῳκοδύμησαν, οἰόμενοι τοῦτο εἶναι τὸ ὑπὸ τοῦ χρησμοῦ λεγόμενον" εἶθ᾽ ὡς οὐδὲ τοῦτο ποιησάντων ἐπαύσαντο. ἐπὶ τὸν Πλάτωνα πορευϑέντες 4j ἤροντο αὐτόν, τί δέοι ποιεῖν. 0 δέ φησιν ὅτι ὀνειδίξει ὑμῖν ὃ ϑεὸς ὡς ἀπείροις γεωμετρίας " ἔδειξε γὰρ μὴ ἰδιωτικῶς T0 € διπλάσιον ἐννοῆσαι. ἀλλ᾽ εὑρεῖν μέ: σην τινὰ ἀνάλογον καὶ οὕτω διπλασιάσαι ταύτῃ᾽ ὅϑεν οὕτω ποιησάντων, παραυτίκα ἐπαύσαντο [τὰ] τοῦ λοιμοῦ. εὗρεν δὲ καὶ ἠθικά" τὸ γοῦν μὴ ἐπὶ μισϑῷ διδάσκειν, ἡθικὸν 0v, πρῶτος

51 ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΙΜΟΣΟΦΙΑ͂Σ. 201

εὗρεν. ἀμέλει Πυϑαγόρας, καὶ οἵ πρὸ αὐτοῦ ἅπαντες, ἑκατὸν δραχμὰς χρυσίου λαμβάνων τὴν οἰκείαν μετεδίδου. κάπηλος μᾶλλον λόγων vvy χάνων 57 φιλόσοφος" ὅϑεν καὶ τὸν Τίμαιον ἑπτὰ ἀργυρίων ὠνησάμενος ἀπὸ τῶν Πυϑαγορείων κατὰ μίμη- σιν αὐτοῦ ἔγραψε τὸν διάλογον" ὅϑεν καὶ φέρεταί τι ἔπος τοι- ὄνδε"

πολλῶν , ἀργυρίων ὀλέγην ἠλλάξαο μολπήν,

ἔνϑεν ἀφορμηϑεὶς τιμαιογραφεῖν ἐπεχείρεις. εὗρεν δὲ καὶ πολιτικά * τὸ γοῦν τὰς τηβάδας κυκλοτερεῖς εἶναι αὐτὸς πρῶτος ἐφεῦρεν ὦ ὡς πολυχωρητοτέρους δέδεικται γὰρ τοῖς γεωμέτραις, ὅ ὅτι πάντων τῶν εἰσοπεριμέτρων χωρίων πολυχωρη- τότερος τυγχάνει ὃ κύκλος. εὗρον δὲ καὶ τὸ τρίτον τῆς πολιτείας εἶδος τὸ ἐξ ὑποϑέσεως. ἀλλὰ δὴ καὶ ϑεολογικὰ εὗρεν, οἷον τὸ τὰς ἰδέας εἶναι ἐν τῷ ῦ παραδειγματικῷ; οὐχ ὅτι καὶ ὄλλοι πρὸ αὖ- τοῦ οὐκ ἐγίνωσκον ὦ ὡς εἰσὶν αὐται" Πυϑαγόρας οὖν ἔλεγεν αὐτὰς iv τῷ ποιητικῷ εἶναι. καὶ “Ἀριστοτέλης δὲ μετ αὐτὸν ἐν τῷ πονητιροῦ . αὐτὸς δ᾽ ὡς εἴρηται ἐν τῷ παραδειγματικῷ αὐτὰς

φησεν εἶναι, αἵπερ ἐπέκευνά εἶσι τοῦ ποιητικοῦ. ἀμέλει γοῦν καί φασιν αὐτὸν εὑρηκότα τὰς ἰδέας ἑωρακέναι ἑαυτὸν τρίτον ἔχοντα ὀφθαλμόν. ,ἕῦρεν δὲ καὶ τί ἐστιν αἰών. of γὰρ πρὸ αὐτοῦ αἰῶνα ἔλεγον τὴν ἀπειρίαν τοῦ χρόνου, αὐτὸς δὲ ἔδειξεν ὦ ὡς ἄλλη ἐστὶν ἡ ἀπειρία τοῦ χρόνου καὶ ἄλλος ὁ αἰών. εὗρεν δὲ καὶ εἶδος συγγραφῆς τὸ διαλογικόν᾽" εἰ γάρ τις εἴποι ὅτι καὶ Ζήνων πρὸ αὐτοῦ διαλόγους ἔγραψεν καὶ Παρμενίδης, ἐροῦμεν ὅτι οὗτος μάλιστα αὐτῷ ἐχρήσατο.

VI. Ἔξησεν δὲ πα΄ ἐνιαυτούς, καὶ διὰ τούτου δεικνὺς ὡς ᾿Απολλωνιακὸς ὧν τυγχάνει" ὃ γὰρ o τῶν Μουσῶν ἀριϑμὸς ἐφ᾽ ἑαυτὸν πολλαπλασιαξόμενος ἀπογεννᾷ τὸν πα΄ ἀριϑμόν᾽ ὅτι δ᾽ αἱ "Μοῦσαι ὑπηρετίδες εἰσὶ τοῦ ᾿Απόλλωνος, οὐδεὶς ἀντερεῖ. οὗτος δὲ ὁ πα΄ ἀρυϑμὸς δυναμοδύναμις λέγεται; ὡς ἂν τοῦ γ΄ ἀριυϑμοῦ πρώτου ὄντος. διὰ τὸ ἔχειν αὐτὸν ἀρχὴν καὶ μέσην καὶ τελευτήν, πολλαπλασιαξομένου καὶ ἀπογεννῶντος τὸν ϑ΄ --- τριά- κες γὰρ τρία ϑ' — καὶ τοῦ ἐννέα τὸν πα ἀριθμόν. ἔστιν δὲ καὶ ἐκ τῶν μετὰ τὸν βίον αὐτοῦ τὸ ϑεῖον αὐτοῦ καταμαϑεῖν. γυνὴ γοῦν τις ἀπῆλϑεν χρησομένη, εἰ δεῖ τὴν στήλην αὐτοῦ συντάξαι αὐτὴν τοῖς ἀγάλμασι τῶν ϑεῶν᾽ ἔχρησεν δ᾽ 0 ϑεὸς τάδε"

δόξης ἀντιϑέοιο καϑηγητῆρα Πλάτωνα

202 ΠΡΟΖΕΓΟΜΕΝΑ͂ 58

εὖ δρῴης τίουσα, χάρις € δέ σ᾽ ἀμείψεται ἐσϑλὴ

ἐκ μακάρων, οἷσίν περ ἀνὴρ ἐνάριϑμος ἐκεῖνος. ἄλλος. δὲ χρησμὸς ἐδόϑη, ὡς δύο παῖδες τεχϑήσονται; Anólio- voc μὲν ᾿Ασκληπιός, ᾿Αρίστωνος δὲ Πλάτων" ὧν ὃ μὲν ἰατρὸς ἔσται σωμάτων , ὃ δὲ ψυχῶν" καὶ ᾿Αϑηναῖοι δὲ τὴν γενεϑλεα- κὴν αὐτοῦ ἡμέραν ἐπιτελοῦντες ἐπάδοντες φάσκουσιν"

qu ατι τῷδε Πλάτωνα ϑεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν. ὅρα δὲ καὶ τὴν ὑπεροχήν, ἣν ἔσχεν πρὸς Πυϑαγόραν" οὗτος μὲν γὰρ ἀπῆλϑεν εἰς Περσίδα, τὴν τῶν μάγων ὠφεληϑῆναι ϑέλων σοφίαν" οἱ δὲ μάγοι διὰ τὸν Πλάτωνα ᾿4ϑήναξε παρεγένοντο, τῆς ἐξ αὐτοῦ μετέχειν φιλοσοφίας γλιχόμενοι.

VII. Ἐπειδὴ τὴν ἱστορίαν τοῦ Πλάτωνος μεμαϑήκαμεν, φέρε καὶ τὸ εἶδος τῆς αὐτοῦ φιλοσοφίας διηγησώμεϑα. πολλαὶ τοίνυν γεγόνασι πρὸ Πλάτωνός TE καὶ μετὰ Πλάτωνα φιλοσό- gov αἱρέσεις καὶ πάντας ὑπερηκόντισεν ἐν τοῖς δόγμασι καὶ τῇ διανοίᾳ καὶ πᾶσιν ἅπαξ ἁπλῶς. ἦσαν δὲ πρὸ αὐτοῦ μὲν aio. σεις αὗται" ἥ τὸ ποιητική; ἧς καϑηγεμόνες γεγόνασιν Ὀρφεύς, Ὅμηρος, Movcaioc τε καὶ Ἡσίοδος" γέγονεν δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἰωνικοῦ διδασκαλείου, ἦ ης προκατήρξατο “Ἡράκλειτος καὶ Θαλῆς καὶ ᾿Αναξαγόραο" γέγονεν δὲ καὶ ἡ A Πυϑαγόρου καὶ Παρμενί- δου. μετὰ Πλάτωνα δὲ γέγονεν ἡ 7 Στωικὴ καὶ 4j Ἐπικούρειος καὶ ἡ ῆ Περιπατητικὴ καὶ ἡ ἡ τῆς νέας ᾿Δκαδημίας" διαφέρουσι δὲ οὗ τῆς νέας ᾿᾿καδημίας τῶν ἐφεκτικῶν τῷ τοὺς μὲν ἐφεκτικοὺς ὁμοίως λέγειν διὰ πάντων τῶν ὄντων πεφοιτηπέναι; τοὺς δὲ τῆς νέας ᾿Ακαδημίας οὐχ ἁπάντων. ὁμοίως ; ἀλλ᾽ εἶναί τινα τῶν πραγμάτων, ἃ ὶ σαίνουσι τὴν ἡμετέρην ψυχήν, καὶ συγκατάϑεσιν μετρίαν. πασῶν τούτων κρείττων ὄφϑη ὃ Πλάτων. ἀπώνατο μὲν γὰρ τῆς ποιητικῆς τὸ ὑμνῆσαι τὴν τάξιν τῶν ὄντων, ὑπερέ- βαλεν δ᾽ αὐτὴν τῷ τοὺς μὲν ποιητὰς ἄνευ ἀποδείξεως καὶ ὡς αὐτός φησι μαινομένῳ καὶ ἐνθουσιῶντι στόματι, αὐτὸν δὲ μετ᾽ ἀποδείξεως ἅπαν εἰρηκέναι" ὑπερέβαλεν δ᾽ αὐτοὺς καὶ τῷ sv- σ (jp τῶν μύϑων. ἐκεῖνοι γὰρ ὡς ἔτυχεν ἔπλεκον τοὺς μύϑουρ, αὐτὸς δέ φησιν. ὅτε χρὴ ἔχειν τινὰ τοὺς μέλλοντας πλέκειν περὶ ϑεοῦ μῦϑον, οἷς προσέ οντὲς καὶ , ἐντυγχάνοντες οὐκ ἀπατήσον- ται. δεῖ γὰρ εἰδέναι. ὡς ὃ ϑεὺς ἀγαϑός ἐστι καὶ οὐδαμῶς προ- βάλλεται τὸ ψεῦδος; οὔτε δὲ ἄγνοιαν τοῦ ἀληϑοῦς οὔτε διὰ ἀπατηλόν τι" καὶ ὅτι πᾶς ϑεὸς ἀμετάβλητος καὶ ἄτρεπτος, οὔτε

58 ΤΗΣΠΛΑΊΤΩΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ͂Σ. 908

γὰρ ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβάλλει οὔτε ἐπὶ τὸ κρεῖττον, διότι τὸ μὲν οὐ πέφυκε, τὸ δὲ οὐ δύναται" οὐ ) πέφυκεν ἐπὶ τὸ χεῖρον μετα- βάλλειν, οὐ δύναται δ᾽ ἐπὶ τὸ κρεῖττον; αὐτόχρημα κρείττων ὑπάρχων ἁπάντων. τοῦτό ἐστι τὸ εὔσχημον τῶν μύϑων. ταῦτα δεῖ ἐν νῷ ἔχειν τοὺς ἐντυγχάνοντας μύϑῳ, f ἕνα μὴ οὗ παῖδες ἀδι- κῶνται; ἀλλ᾽ εὐθέως τῷ ἐκκύπτειν αὐτοὺς ἐκ τῶν εἰρημένων μὴ ἀναμείνωσιν δίκην τῶν Αἰσωπείων μύϑων τὸ ἐπιμύϑιον, ἐξ αὐτοῦ τὸ χρήσιμον τοῦ μύϑου μαϑεῖν βουλόμενοι; ἀλλ᾽ εὐθέως φανῇ. αὐτοῖς τὸ ἐν τούτοις ἀγαϑόν. οἵ γὰρ παῖδες, εἰ μὴ τούτοις προσέχουσι, δυσεκνίπτως ᾿μέλλουδεν ἔχειν ὃ 0 κακῶς ἤκουσαν.

VIII. Ὑπερέβαλεν οὖν τοὺς ποιητὰς τῷ τε ε ἀποδεικτικωτέρῳ καὶ ϑὐσχημονεστέρῳ" ὑπερέβαλεν δὲ καὶ τοὺς ἐκ τοῦ Ἰωνικοῦ διδ ασκαλείου, οἵτινες καὶ φυσικοὶ 7j ἤσαν. δεῖ γὰρ εἰδέναι, 0 oz, εἶ καὶ ἔλεγον εἶναι τὰ συναίτια, οὗτος δὲ διέκρινεν αὐτὰ ἀπ ἀλ- λήλων καὶ εἶπεν. ποῖα ἔστιν τὰ αἴτια, ὅτι παραδειγματικό v, ποιητικόν, τελικόν" εἰ δὲ καὶ ᾿Δναξαγόρας ὥσπερ ἐκ Bao dog xa- ρου ὀνειρώττων λέγει ποιητικὸν εἶναι αἴτιον τὸν νοῦν, ὅμως οὐκ ἐχρῆτο αὐτῷ ἐν τῇ γενέσει καὶ ᾿φϑορᾷ, ἀλλ quio δίνας ἀέρων καὶ ἀνέμους, μηδαμοῦ τὸν νοῦν αἰτιώμενος. πάλιν δ᾽ ἐκείνων λεγόντων, ὡς ὕλη ἐστὶν τὰ στοι εἴα, ἔδειξεν αὐτός, ὅτι οὐδὲ συλ- λαβῶν λόγον ἐπέχουσι" φησὶ γὰρ ὅτι τοῖς μὲν xó στοιχείοις ἔοι.- κἂν ἢ ἀνείδεος ὕλη. ταῖς δὲ συλλαβαῖς τὸ ἄποιον σῶμα. ταῖς δὲ λέξεσι τὰ δ΄ στοιχεῖα; ὥστε οὐδὲ συλλαβῶν λόγον ἐπέχουσι. καὶ τούτων ἄρα ὑπεραίρει ὁ ὃ Πλάτων, καί ἔστι τῶν μὲν πρώτων ἀπο- δεικτικώτερος, τῶν δὲ δευτέρων ἐνθεαστικώτερος. καὶ τῶν IIv- ϑαγορείων δ᾽ ἀπώνατο μὲν τὸ δὲ ἀρυϑμῶν σημαίνειν τὰ πραγ- ματα" ἀμέλει ἐν τῷ Τιμαίῳ ἐχρήσατο τούτῳ τῷ τρόπῳ᾽ ὑπερῆ- gev δὲ καὶ αὐτοὺς τῷ σαφεστέρῳ à ἅμα καὶ ἀποδεικτικωτέρῳ., ἐν αὐτῷ γὰρ τῷ Τιμαίῳ φαίνεται σαφέστερον καὶ ἀποδεικτικώτε- ρον ᾿δειρινὺς, δι᾽ ἀρυϑμῶν τὰ πράγματα. τὴν Παρμενίδου δ᾽ ὑπερῆρεν «φιλοσοφίαν τῷ ἐκεῖνον μὲν λέγειν ἀρχὴν εἶναι τῶν ὄντων τὸ ὄν, τοῦτον δὲ δεῖ et. ὡς οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλὰ πρὸ τού- του ἔστι τὸ fv: εἶ γὰρ τὸ ὃν ἦν , πάντα ἔμελλε τοῦ ὄντος ἐφίε- σϑαι" πάντα γὰρ ἤρτηται τῆς οἰκείας ἀρχῆς" γυνὶ δὲ ὁρῶμέν τινας τοῦ εἶναι καταφρονοῦντας διὰ μεῖζον ἀγαϑόν- οὐκ ἄρα τὸ ὄν ἔστιν ἡ μία τῶν πάντων ἀρχή, ἀλλὰ τὸ ἕν, ὅπερ τοῦ ὄντος ἐπαναβέβηκεν.

204 ΠΡΟΔΜΕΓΟΜΕΝΑ͂ 60

IX. Tàv μὲν ovv πρὸ αὐτοῦ φιλοσόφων τὰ πρωτεῖα ἔσχει διὰ τοὺς προειρημένους λόγους" ὑπερῆρεν δὸ καὶ τοὺς μετ᾽ αὐ- τὸν ἅπαντας. τῶν μὲν Στωικῶν κρείττων ἐφάνη διὰ τὸ ἐκεένους μὲν πάντα τὰ ὄντα σώματα λέγειν, τοῦτον δὲ δεῖξαι, ὡς εἴσὲ καὶ ἀσώματά τενα. ἔδειξεν γὰρ τὴν ψυχὴν ἀσώματον οὖσαν εἰ [ δὲ ἀσώματός ἔστι» καὶ οἵ πρὸ αὐτῆς ἄγγελοι ἀσώματοι ἔσονται» καὶ ὁ νοῦς. 0 πρὸ τούτων καὶ τὸ πρῶτον αἴτιον, ὃ τὸ ἀγαϑὸν καλεῖ. καὶ τοὺς Ἐπικουρείους δὲ ὑπερέβαλεν. οὗτοι γὰρ ἔλεγον ἄπρο- νόητα εἶναι τὰ τῇδε καὶ μέχρε τῶν οὐρανίων σωμάτων 7tQO ép- χεσϑαι τὴν πρόνοιαν τοῦ δημιουργοῦ" πράγματα γάρ φασιν ἔχειν ἔμελλεν καὶ πόνους ὑπομένειν, εἰ καὶ τούτων προυνοεῖτο. ἔδειξεν δ᾽ o Πλάτων, ὡς καὶ τὰ τῇδε προνοίας & ἐστίν, καὶ ἐξέφυγε μὲν τά τὲ τῶν προτέρων ἄτοπα καὶ τὰ τῶν δευτέρων, εἵλετο δὲ τὰ ἐν ἀμφοτέροις eoi. TOig γὰρ προτέροις, τοῖς Στωεκοῖς λέγω, σώματα λέγουσι πάντα τὰ ὄντα ἕπεται ὦ ἄτοπον , ὡς μο- χλείας : καὶ | ἁφῆς ὃ δημιουργὸς δεήσεται, εἶ μέλλοι τὰ τῇδε δι διοι- κεῖν" ἡ γὰρ τῶν σωμάτων πεῖσις διὰ μοχλείας γίνεται; € οταν ἄλλο σῶμα ἢ τὸ ποιοῦν εἰς αὐτό. τοῦτο οὖν ἑπόμενον & ἄτοπον αὐτοῖς ἐξέφυγεν διὰ τοῦ δεῖξαί τινα ἀσώματα ὄντα ; ἐξελέξατο δὲ τὸ προνοεῖσϑαι τῶν τῇδε τὸ ϑεῖον᾽ ἄτοπον δ᾽ ἠκολούϑει τοῖς Ἔσι- κουρείοις τὸ μὴ πάντων πρόνοιαν ποιεῖσϑαι τὸν δημιουργόν, ὃ ὃ διαπέφευγεν ὃ 0 Πλάτων' οὐδὲ γὰρ ὡς ἐκεῖνοι διὰ μοχλείας φασὶ γίνεσθαι τὴν πρόνοιαν: ἀσώματος γὰρ ὧν οὐδενὶ πόνῳ οὐδὲ κόπῳ τὴν τοιαύτην ποιεῖται πρόνοιαν. πρὸς δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ τῶν Περιπατητικῶν ἔσχεν τι πλέον" τούτων γὰρ οἰομένων τὴν πάντων ἀρχὴν εἶναι τὸν νοῦν, ἔδειξεν ὡς πρὸ τοῦ νοῦ ἔστι τὸ ἕν καὶ πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων. εἰ γὰρ ὁ νοῦς ἦν ἡ ἀρχὴ τῶν ὄντων". ἅπαντα ἔμελλε νοεῖν τῷ πάντα τῆς οἱκείας ἠρτῆσϑαι

ἀρχῆς" γυνὶ δὲ ὁρῶμέν τινα μὴ νοοῦντα, οὐχ. ἄρα 0 νοῦς ἐστὶν I ἀρχή. καὶ τῷ τοὺς “Περιπατητικοὺς λέγειν τελικὸν πάντων τῶν ὄντων εἶναι τὸν νοῦν. τοῦτον δὲ τὸν Πλάτωνα δεῖξαι ὅτι καὶ ποιητικόν ἐστιν αἴτιον οὐ τελικὸν τῶν ὄντων [τὸ &y]* καὶ ἄλλως δυνάμεϑα δεῖξαι, ὅτε οὐκ ἔστι πρῶτον αἴτιον ὁ νοῦς εἶ γὰρ qv, ἐπειδὴ πολλά ἔστιν εἴδη, πολλοὶ & ἔσονται oc εἰ δὲ τοῦτο. πλῆϑος ἔσται ἡ ἀρχή, ὕπερ ἀτοπον᾽ δεῖ γὰρ τὴν ἀρχὴν ἀπὸ ἑνὸς ἄρξασϑαι.

X. ᾿Αλλὰ καὶ τὴν τῶν νέων ᾿Ακαδημαϊκῶν ὑπερέβαλεν

64 ΤῊΣ ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΦΙΛΔΟΣΟΦΙΑΣ. 905

φιλοσοφίαν τῷ ἐκείνην ἀκαταληψίαν πρεσβεύειν, δεῖξαι δὲ τοῦ- TOv , ὡς εἰσὶν ἐπιστημονικαὶ καταλήψεις τινές. λέγουσι δέ τενες συνωϑθοῦντες τὸν Πλάτωνα εἷς τοὺς ἐφεκχτικούς τε καὶ τοὺς Ἐνέους ᾿Δκαδημαϊκούς, ὦ ὡς καὶ αὐτοῦ ἀκαταληψίαν εἰσάγοντος, καὶ κατασκευάζουσι τοῦτο ἐκ τῶν εἰρημένων αὐτῷ ἐν τοῖς συγ- γράμμασιν αὐτοῦ" λέγει τοίνυν, φασίν, ἐπιρρήματά τινα ἀμοί- βολά τε καὶ διστατικὰ περὶ πραγμάτων διαλεγόμενος. , οἷόν ἐστι τὸ εἰκὸς κἀὶ τὸ ἴσω; καὶ τὰχ ὡς οἶμαι" τοῦτο δ᾽ οὐκ ἐπιστή- μονὸς ἐστιν, ἀλλά τινος μὴ καταλαβόντος τὴν ἀκριβῆ γνῶσιν. πρὸς τηύτους δέφαμεν, ὡς ταῦτά φησιν οἷον προσδιοριξόμενος, ὅπερ οὐ ποιοῦσιν οἵ ἐφεκτικοί" οὔτε γὰρ ἀκριβῶς διαλέγονται οὔτε προσδιορίζονταις εἴπερ πάντων ἀκαταληψίαν λέγουσι. δεύ- τερον λόγον λέγουσιν € OTt & ὧν τὰ ἐναντία περὶ τῶν αὐτῶν κα- τασκευάξει: δῆλός ἐστιν ἀκαταληψίαν πρεσβεύων" οἷον περὶ φιλίας ἐν τῷ κἼύσιδι διαλεγόμενος τἀναντία κατεσκεύασεν; καὶ πρερὶ σωφροσύνης ἐν τῷ Χαρμίδῃ. καὶ περὶ ὁ ὁσιότητος ἐν τῷ Ev- ϑύφρονε. πρὸς τούτους δὲ ἐροῦμεν. ὅτι εἰ καὶ τἀναντία κατε- σκεύασεν, ἀλλ᾽ οὖν τελευταῖον ἐπέκρενε τὴν ἀλήϑειαν. τρίτον λέγουσιν, ὅτε οὐκ οἴεται ἐπιστήμην εἶναι, καὶ δῆλον ἐξ ὧν πᾶσαν πόδοσιν τῆς ἐπιστήμης καὶ τὸν ἀριϑμὸν ἀνεσκδύασεν ἐν Θεαι- τήτῳ" σῶς οὖν κατάληψιν φήσομεν τὸν τοιοῦτον πρεσβεύειν; πρὸς οὺς ἐροῦμεν, ὃ ὅτι ὁ Πλάτων οὐκ οἴεται ἀγράφῳ γραμμα- τείῳ ἐοικέναι τὴν ψυχήν, ἀλλὰ νομέξει αὐτὴν ἀνακαλύψεως δεῖσϑαι μόνης πρὸς τὸ νῆψαι καὶ ἰδεῖν τὰ πράγματα" ἐπεὶ ἔχει τὴν ἐπιστήμην ἐν αὑτῇ, ἀμβλυώττει δὲ διὰ τὴν πρὸς τὸ σῶμα συνάφειαν. μόνης οὖν xo doctos δεῖται" διὸ τοὺς κακῶς e 3- μένους περὶ ἐπιστήμης λόγους ἀνεσκεύασεν, ἐάσας ψυχῆς ἀπο καϑαρϑείσης νοῆσαι τὸ ἀληϑές. τέταρτον λέγουσι λόγον τοιοῦ- τον" εἶ διττὴν οἴεται τὴν γνῶσιν ὃ Πλάτων, τὴν μὲν 0t αἰσϑή- σεῶς. τὴν δὲ διὰ νοῦ γενομένην, ἑκατέραν δὲ λέγει σφάλλεσθαι, δῆλον ὡς ᾿ἀκαταληψίαν πρεσβεύει. φησὶ y&o* οὐδὲν οὔτε ὁρῶ- μεν οὔτε ἀκούομεν ' ἀκριβῶς, ἀλλὰ διαμαρτάνουσιν ef αἰσϑήσεις" καὶ πάλιν περὶ τῶν νοητῶν φησίν. ὅτι 7 ψυχὴ ἡμῶν προσπε- πλεγμένη κακῷ τούτῳ τῷ σώματι οὐδὲν νοεῖ. πρὸς otc ἐροῦμεν . ὅταν εἴπῃ, ὅτι αἵ αἰσθήσεις οὐκ ἀντιλαμβάνονται τῶν αἰσϑη- τῶν, τοῦτο λέγει, 6 οτι τὴν oval αν τῶν αἰσϑητῶν οὐ γινώσκουσιν" ἐπεὶ τοῦ πάϑους τοῦ εἰς αὐτὰς ἐξ αὐτῶν τῶν αἰσϑητῶν γενο-

206 HPOAEDOMENA 62

μένου ἀντιλαμβάνονται, οὐκ ἴσασι δὲ τὴν οὐσίαν αὐτήν, xo9 αὑτὰς οὖσαι. οἷον ἡ ὄψις διακ ἐνομένη μὲν ὑπὸ λευκοῦ αἶσϑέ- νεται, τί δ᾽ ἔστε λευκόν, καϑ' αὑτὴν οὐκ οἶδεν, ἀλλὰ συμσυλε- κομένη τῇ φαντασίᾳ διαγινώσκει" ὥσπερ καὶ ἡ δόξα οὐκ οἶδεν καϑ' αὑτὴν οὖσα ἅπερ οἶδεν μετὰ τῆς διανοίας. πάλεν ὅταν εἴπῃ, ὅτι 5 ψυχὴ οὐ νοεῖ συνοῦσα τῷ κακῷ τούτῳ. οὐ περὶ στάν- τῶν τῶν ἀνθρώπων λέγει τοῦτο, ἀλλὰ περὶ τῶν ἐνύλως ξώντων᾽

ἐκεῖνοι γὰρ καὶ ἡττωμένην ἔχουσι τὴν ψυχὴν ὑπὸ τοῦ σώματος, ovg καὶ σπαρτικοὺς ἀλλαχοῦ ὀνομάξει δίκην φυτῶν ἀποβλαστά- νοντας" of δὲ καθαροὶ καὶ ὑπὶ αὐτοῦ ἀλλαχοῦ οὐ ανοπολῖται λεγόμενοι», οὗτοι νοοῦσιν. πέμπτος λόγος ἐστὶν oae αὐτὸς φασι λέγει ἐν διαλόγῳ αὐτοῦ ὅτι οὐδὲν οἶδα οὐδὲ διδάσκω τί,

ἀλλὰ διαπορῶ μόνον" ὅρα οὖν, πῶς ὁμολογεῖ ἰδίῳ ) στόματι μη- δὲν κατειληφέναι. λέγομεν δὲ καὶ πρὸς τούτους, ὅ ὅτε ὅταν εἴπῃ οὐδὲν οἶδα, ὡς πρὸς τὴν τῶν ϑεῶν γνῶσιν τὴν ἰδίαν παραβάλλει γνῶσιν" ἐκείνη “γὰρ ἄλλη ἐστὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν. “μόνη γὰρ ψιλὴ γνῶσις ἡ ἡμετέρα, ἡ ἡ δὲ τοῦ ϑεοῦ ἔμπρακτος" κἀκείνη μὲν ἁπλῇ ἐπιβολῇ γινώσκει; ἡμεῖς δὲ δὲ’ αἰτίων καὶ προτάσεων. σά- λιν δ᾽ οὐδένα διδάσκω λέγει. ἀντὶ τοῦ οὐδενὶ ἐντίϑημι τὰ δόγμα- τα" οὐ γὰρ ἀγράφῳ ὥσπερ εἴρηται γραμματείῳ εἰκάξει τὴν ψυχήν, ὡς ἐγγφάψαι αὐτῇ μὴ ἐχούσῃ τὰ πράγματα; ἀλλ᾽ ὡς ἂν εἰς φῶς ἄγων καὶ μόνον ἀναμιμνήσκων ἀνακαϑαίρει δίκην τῶν ἐκματ- τόντων τὰς λήμας τὰς ἐπιπροσϑούσας τοῖς ὀφϑαλμοῖς. ἀμέλει,

ὡς ἀλλαχοῦ λέγει, ἃ ὃ ἐρωτώμενός ἐστιν ὃ συμπεραίνων᾽" διὰ τοῦτο ὃ δοκεῖ αὐτῷ δίδωσιν.

XI. Ὅτι "δὲ" τὸ διαπορεῖν ὁδός ἔστι πρὸς τὸ καταλαβεῖν, παντὶ δῆλον" καὶ ἄλλως εἰρηκὼς οὐδὲν οἶδα προσέϑηκεν ὅτι πλὴν ὀλίγου τινὸς καὶ τοῦτο τοῦ λαμβάνειν λόγον καὶ διδόναι ἀντὶ τοῦ διαλέγεσϑαι" οἶδεν ἃ ἄρα τὴν διαλεκτικήν. λέγει δὲ πάλεν εἰ- δέναι ἀλλαχοῦ τὰ ἡ ἐρωτικά ὁ ὥσπερ ἐν ἄλλοις τὴν μαιξέαν" καὶ διὰ τούτων τῶν τριῶν φαίνεται ἐν τῷ Φαίδρῳ ιἀνυμνῶν τὸ ϑεῖον, ἀγαϑὸν αὐτὸ λέγων καὶ καλὸν καὶ σοφόν. ὥσπερ γὰρ 5] διαλε- κτικὴ διὰ πασῶν τῶν ἐπιστη ἡμῶν πεφοίτηκεν, καὶ πάντα τοῦ ἀγα- ϑοῦ ὀρέγεται" διὰ τοῦτο οὖν ἀναλογεῖν ἔφη ἐκεῖ τῇ διαλεκτικῇ τἀγαϑόν, τῇ δὲ ἐρωτικῇ τὸ καλόν. τῶν γὰρ καλῶν ἐρῶμεν" τῇ δὲ μαιευτικῇ τὸ σοφόν. ὥσπερ yao τοῦ σοφοῦ ἔργον. τὸ τὰ ἐν fa- ϑει κρυπτόμενα τῆς ψυχῆς εἰς φῶς ἄγειν καὶ τὰς ὠδῖνας αὐτῆς

68 ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΙΔΟΣΟΦΙΑ͂Σ. 207

ἐκφαίνειν, οὕτω καὶ τῆς μαιευτωκῆς ἔργον τὸ ἐν βάϑει ὃ ὃν παι- δίον ἐκφέρειν. ἐπεὶ οὖν οὕτως τοὺς ἐκείνου λόγους. ἀνεγράψα- μεν, φέρε δὲ καὶ αὐτὸ xo αὑτὸ δείξομεν, ὡς οὐκ ἦν τῆς δόξης ταύτης ὃ Πλάτων. πῶς γὰρ ἔχει εἶναι τοιοῦτος ὃ ᾿ εἰρηκὼς καὶ ἀποφηνάμενος, ὡς οὐδὲν καυχήσεται φυ φυγεῖν τὴν τῆς διαιρέσεως μέϑοδον; καὶ πάλιν τὸν Σωκράτην dy Γοργίᾳ εἰσφέρει λέγοντα καὶ ὁμολογεῖν ποιοῦντα τὸν προσδιαλεγόμενον ταῖς ἐκείνου ἐρω- τήσεσιν" ἀμέλει γοῦν φησίν, εἰ μὴ σαυτοῦ λέγοντος [μὴ] ἀκού- σῃς. ἄλλου λέγοντος μὴ πεισϑῇς" πῶς οὖν ἐφεκτικὸν τὸν τοιοῦ- τον λογισόμεϑα:

XII. Ἐπειδὴ τοίνυν μεμαϑήκαμεν, ὡς: πασῶν προύχει ἡτού- του φιλοσοφία καὶ ὦ ὡς δογματικός ἐστι καὶ οὐκ ἐφεκτικός, φέρε καὶ τὴν πρόοδον καὶ τὴν τάξιν τῶν ὄντων τὴν τι κατὰ Πλάτωνα ὑ υφηγη- σόμεϑα. οὗτος τοίνυν μίαν ἔλεγεν τῶν πάὕτων ἀρχὴν καὶ οὐ δύο ὡς ᾿Εμπεδοκλῆς οὐδὲ ἀπείρους ὦ ὡς οἵ᾽ Ἐπικούρειοι; καὶ ταύτην οὐ σῶμα ὡς οἱ Στωικοί, ἀλλὰ ἀσώματον" καὶ ἀσώματον o: οὐ ξωήν, 5j γὰρ ἂν πάντα ἕξων, οὐδὲ ψυχὴν οὐδὲ νοῦν οὐδ 9v, διὰ τὰ αὐτὰ ἄτοπα, ἄλλα τὸ ἕν, ὃ ὃ καὶ τἀγαϑὸν καλεῖ. “μετὰ τοῦτό φησιν εἶναι τὸ πέρας καὶ τὸ ἄπειρον, καὶ μετὰ ταῦτα τὸν νοητὸν κόσμον. μετὰ τοῦτο τοὺς ὑπερκοσμέους ϑεούς" μετὰ ταῦτα τους ἐγκο- σμέουρ᾽ μετὰ ταῦτα ἀγγέλων γένη ιβ, εἶτα τῶν ἀνθρώπων ψυχάς, καὶ οὕτως τὰς τῶν ἀλόγων ξώων" καὶ ἐφεξῆς τὴν φυτικὴν ψυ- χήν; καὶ οὕτως τὸ σῶμα τὸ ἕνυλον καὶ eov xal ϑνητὸν καὶ ἀϑάνατον" καὶ ἕνυλον εἶδος καὶ τελευταῖον τὴν ὕλην.

XIII. Ἐπεὶ δὲ τοῦ Πλάτωνος τὴν ἱστορίαν μεμαϑήκαμεν καὶ τὸ εἶδος τῆς αὐτοῦ φιλοσοφίας, φέρε καὶ τρίτου κεφαλαίου ἀπαρξόμεϑα καὶ διαλεχϑῶμεν περὶ τῶν συγγραμμάτων αὐτοῦ. πρῶτον δὲ ἐπιλυσώμεϑα τὴν ἀπορίαν τὴν φερομένην διὰ τὸ συγγραφῆς ἀξιῶσαι τὰ οἰκεῖα δόγματα. αὐτὸς γάρ σιν ἐν Φαίδρω διαβάλλει τοὺς συγγραφομένους διὰ τὸ ἄψυ α ὄντα τὰ συγγράμματα, μὴ δύνασϑαι λόγον. δοῦναι πρὸς τὸν ἀποροῦντα, ἅτε δὴ τὸ αὐτὸ φϑεγγόμενα καὶ μὴ δυνάμενα ἀπορίαν φερομέ-

xav αὐτῶν ἐπιλύσασϑαι" οὐ δεῖ οὖν, φησί, συγγράφειν, ἀλλὰ μαϑητὰς δεῖ καταλιμπάνειν,. οἵτενές ἐστιν ἔμψυχα συγ- γράμματα. τοῦτο γὰρ καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ εἰώϑεσαν ποιεῖν" ὅϑεν Σωκράτης καὶ Πυϑαγόρας ἑταίρους μόνον; οὐ μὴν καὶ συγ- γράμματα καταλελοίπασιν. καὶ ταῦτα μὲν ἡ ἀπορία" ἡμεῖς δὲ

-

208 IIPOAEDITOMEN.A 64

λέγομεν, ὅτι xal ἐν τούτῳ vo ϑεῖον μιμούμενος συγγράφειν ἠξίω- σεν, μεῖζον ἀγαθὸν ἀντὶ ἐλάττονος κακοῦ αἱρούμενος. ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνό τινα τῶν on αὐτοῦ δημιουργηϑέντων ἀ ἀφανῆ ἐποίη- σεν, οἷά εἰσι τὰ ἀσώματα πάντα, ἄγγελοι καὶ ψυχαὶ καὶ vot καὶ ἄλλα τοιαῦτα, τινὰ δὲ ὑποπίπτοντα τῇ ἡμετέρᾳ αἰσϑήσει καὶ φανερὰ τυγχάνοντα, οἷά ἔστι τὰ οὐράνια σώματα καὶ τὰ ἐν γε- νέσει καὶ φϑορᾷ, οὕτως καὶ αὐτός τινα μὲν é ἐγγράφως παραδέ- δωκεν, τινὰ δὲ o ἀγράφως καὶ μὴ ὑποπίπτοντα τῇ αἰσϑήσει δίκην τῶν ἀσωμάτων. οἷά εἰσι τὰ ἐν * συν * ουσίαις εἰρημένα αὐτῷ" ἀμέλει γοῦν καὶ ᾿Αρφιστοτέλει γέγραπται περὶ τῶν ἀγράφων συν- ουσιῶν Πλάτωνος. ἵνα οὖν xav τούτῳ δείξῃ τὴν πρὸς τὸ ϑεῖον φιλίαν, ἐσπούδασεν αὐτὸ μιμήσασϑαι" of γὰρ φίλοι μιμεῖσϑαε ἑαυτοὺς σπουδάζουσι. "

XIV. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ τούτων᾽ ἄξιον δ᾽ ἐστὶ ξητῆσαι» διὰ τί διαλογικῷ χαρακτῆρι ἐχρήσατο" ἀλλὰ πρὶν ἡ ἢ τούτου τὴν αἰτίαν μάϑωμεν, εἴπωμεν, τί ἐστι διάλογος. διάλογος τοίνυν ἐστὶ λόγος ἄνευ μέτρου ἐξ ἐρωτήσεως καὶ , ἀποκρίσεως ποικέλων προσώπων συγπείμενος μετὰ τῆς προσηκούσης αὐτοῖς ἠϑοποιξὰς - τὸ δ᾽ ἄνευ μέτρου πρόσκειται διὰ τὸν κωμικὸν καὶ τραγικὸν λόγον ἔμμετρον Ova: σύγκειται γὰρ καὶ αὐτὸς ἐξ ἐρωτήσεως καὶ ἀποκρίσεως ποικίλων προσώπων μετὰ τῆς δεούσης 190- ποιΐας. ἄξιον δ᾽ ἐστὶ ξητῆσαι, διὰ τί, ἀλλαχοῦ τοῦ Πλάτωνος διαβάλλοντος τὰ ποικίλα τῶν πραγμάτων — ἀμέλει τὴν αὐλη- τικὴν διαβάλλει ὡς ποικίλοις καὶ πολυτρήτοις ὁ ὀργάνοις χρωμέ- νην.) καὶ τὴν κυϑαριστικὴν ὡς διαφόροις χορδαῖς, καὶ τὴν κω- μικὴν διὰ τὸ διάφορον τῶν προσώπων, ὁμοίως δὲ καὶ τὴν τρα- γιπκήν --- ταῦτα οὖν διὰ τοῦτο διαβάλλων διὰ τί αὐτὸς ἐκ ποι- κίλων προσώπων συγκειμένου τοῦ διαλόγου κέχρηται τῇ τοιαύ- vy συγγραφικῇ ἰδέᾳ" 7 ἐκεῖνο δεῖ λέγειν, ὡς οὐκ ἔστι τοιοῦτον τὸ ποικίλον τῶν προσώπων τῶν παρὰ κωμῳδοῖς καὶ τραγῳδοῖς οἷόν ἐστι τὸ παρὰ Πλάτωνι: ; ἐν ἐκείνοις γὰρ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὄντων προσώπων ἐπὶ ταὐτὸ μένειν συμβαίνει τὰ πρόσωπα, παρὰ Πλάτωνι δέ, εἰ καὶ ἔστε τοῦτο εὑρεῖν, ἀγαθὰ λέγω καὶ κακὰ πρόσωπα; air ἔστιν ἰδεῖν ἀμειβόμενα τὰ κακὰ ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν καὶ διδασκόμενα καὶ 1 καϑαιρόμενα καὶ τῆς ἐνύλου ξωῆς ἀπανα- χωροῦντα πάντως" ὥστε ἄλλο ἐστὶ τὸ παρ᾽ ἐκείνοις ποικίλον καὶ ἄλλο τὸ παρὰ τούτῳ οὐκ ἄρα τοῖς ἐναντίοις ὑπέπεσεν,

65 THZIILAATSNOZ OÓIAOZOOIAZ. 209

XV. 4Δεῖ ovv εἰπεῖν τὰς αἰτίας, δι᾽ ἃς τοιούτῳ εἴδει συγ- γραφῆς ἐχρήσατο" λέγομεν τοίνυν, Ὁ ὅτι τοῦτο ἐποίησεν, ἐπειδὴ ὃ 0 διάλογος οἷον κόσμος ἐστί. ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ διαλόγῳ διάφορα πρόσωπά ἐστιν φϑεγγόμενα καϑὼς ἑκάστῳ πρέπει, οὕτω καὶ ἐν τῷ ὅλῳ κόσμῳ διάφοροί εἶσι φύσεις φϑογγὴν διάφορον ἀφιεῖ- σαι" φϑέγγεται γὰρ ἕκαστος κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν. μεμού- μενος ovv τὰ θεῖα δημιουργήματα, τὸν κόσμον λέγω; καὶ τοῦτο ἐποίησεν" ἢ οὖν διὰ τοῦτο ἢ ἐπειδὴ ὁ 0 κόσμος διάλογός ἐστι. ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσὶ φύσεις τενὲς μὲν ὑπέρτεραι, τινὲς δὲ καταδεέστεραι , καὶ ἐμμένουσα ἡ ἡ ψυχὴ ποτὲ μὲν τοῖς ὑπερτέ- pote συντίϑεται, ποτὲ δὲ τοῖς ὑποδεεστέροις. οὕτως καὶ ἐν τῷ διαλόγῳ ἐστὶ πρόσωπά τινα μὲν ἐλέγχοντα, τινὰ δὲ ἐλεγχόμενα, oi ἡ ψυχὴ ἡμῶν οἷον δικαστής τις οὖσα ποτὲ μὲν τοῖς ἐλέγχου- σιν ἐκδίδωσιν € ἑαυτήν, ποτὲ δὲ τοῖς ἐλεγχομένοις. [ ἐπειδή, ὦ ὡς αὐτὸς λέγει ὃ Πλάτων, 0 Àóyog ξώῳ ἀναλογεῖ; οὐκοῦν καὶ τῷ καλλίστῳ τῶν «ξώων ὃ κάλλιστος λόγος ἀναλογήσει" κάλλιστον δὲ ἑῶόν ᾿ἐστιν ὃ Ó κόσμος, τούτῳ δὲ ἀναλογεῖ ὃ ὁ διάλογος. ὡς ἀνω- τέρω εἰρήκαμεν" ó διάλογος & ἄρα κάλλιστος ἔστι ; λόγος. τέταρτος λόγος ἐστὶ τοιοῦτος" ἐπειδὴ ἡ ῆ ἡμετέρα ψυχὴ τῇ μιμήσει χαίρει. μέμησις δ᾽ ὃ διάλογος διαφόρων προσώπων, ἵνα dw οἷο ν οἷον ϑέλξῃ τὴν ἡμετέραν ψυχήν, τοῦτο πεποίηκεν. ὅτι δὲ χαίρει τῇ μιμήσει 7 ψυχὴ ἡμῶν, δηλοῖ. τὸ παῖδας ἡμᾶς ὄντας φιλομύϑους εἶναι. ἕτερος δ᾽ ἐστὶν ἐπὶ τούτῳ λόγος τοιοῦτος, ὅτι διὰ τοῦτο τοιοῦτον εἶδος συγγραφῆς ἐπετήδευσεν, ἕνα μὴ ψιλὰ τὰ πράγματα καὶ χυμνὰ προσώπων παραδῷ ἡ "uiv olov περὶ φιλίας διαλεγόμενος, ἵνα μὴ αὐτῆς ψιλῆς μνημονεύσῃ , ἀλλὰ τῆς ἐν τῷδε γενομένης, καὶ περὶ φιλοτιμίας οὐκ αὐτῆς καϑ' ἑαυτῆς. ἀλλὰ τῆς ἐν τῷδε" οὕτως γὰρ μᾶλλον ἡ ἡμετέρα ψυχὴ ὁρῶσα ἄλλους οἷον ἔλεγχο- μένους j ἐπαινουμένους ἀναγκάζεται συγκατατίϑεσθαι τοῖς ἐλέγχοις ἢ ἡ ξηλοῦν τοὺς ἐπαινουμένους. καὶ ἔοικεν τοῦτο ταῖς δρώσαις ψυχαῖς ἐν 4idov ἄλλας ἁμαρτήμασι τιμωρουμένας καὶ σωφρονούσαις τῷ φόβῳ τῶν τιμωριῶν τῶν ἐν ἐκείναις γινομέ- νῶν. ἕκτον διὰ τὸ διαλεκτικὴν μιμήσασϑαι τὸ διαλογικὸν εἶδος ἐπετήδευσεν" , ὥσπερ γὰρ ἐκεῖνο ἐξ ἐρωτήσεως καὶ ἀποκρίσεως προέρχεται; οὕτως: καὶ ὃ διάλογος ἐκ προσώπων ἐρωτωμένων καὶ ἀποκρινομένων" ἕνα οὖν δίκην τῆς διαλεκτικῆς ἀναγκαξούσης τὴν ψυχὴν τὰς ὠδῖνας, ἃς ἐν αὑτῇ ἔχει, τῶν πραγμάτων ἐκφά-

PLATO VI. 14

910 IPOAEDCOMENA 66

ναι — ov γὰρ ἀγράφῳ γραμματείῳ E ἔοικεν ἡ ψυχὴ κατ αὐτόν — συγκατατίϑεσϑαι τοῖς λεγομένοις, τούτου χάριν τοιούτῳ τρόπῳ συγγραφῆς ἐχρήσατο. ἕβδομον ἕνα οἷον πρόσσχωμεν τοῖς λεγομέ- νοις τῷ διαφόρους: εἶναι τοὺς λέγοντας, καὶ μὴ ἑνὸς ὄντος ἀεὶ τοῦ δ ιδάσκοντος o ν ἀπονυστάξωμεν καὶ πάϑωμεν, ὅπερ “Αἰσχίνης [ἐπεπόνϑη] ὁ ῥήτωρ παριὼν διὰ τὸ εἷς εἶναι, καὶ ὃ αὐτὸς ὁ λέγων em ἀρχῆς ἄχρι τέλους πέπονϑεν. οὗτος γὰρ ἐν βήματι ὧν καὶ λέγων διὰ τὸ μὴ προσδιαλέγεσϑαι καὶ ἐρωτᾷν καὶ ἐρωτᾶσϑαι οὐ διήγειρεν τοὺς ᾿ἀκροατάς, ἀλλ᾽ εἰς ὕπνον κατηνέχϑησαν ot δικά- ξοντες " ὕπερ ἑωρακὼς ὃ ῥήτωρ φησὶ πρὸς αὐτούς" γένοιτου ὑμᾶς ὄναρ χρηστὸν ξωρακέναι περὶ τῆς δίκης. οἵ ovv π οσδιαλεγό- μενοι διὰ τὸ ἐρωτᾷν καὶ ἐρωτᾶσϑαι διεγείρονται- ἀμέλει γοῦν καὶ ὃ ““λαιβιάδης οὕτως διηγείρετο πρὸς τοὺς λόγους Σωκρά- rovg, ὡς εἰπεῖν περὶ αὐτοῦ ὅτι; ὦ Σώκρατες, οὕτως μου ἄνα- πηδᾷ ἢ καρδία ἔκ τοῦ λόγου τοῦ σοῦ, καϑάπερ οἵ κορυβαντεῶν- τες, «el δακρύω. τοιούτου γὰρ εἰ δράξονται εὐφυοῦς ἀνδρός, ἔχονται αὐτοῦ δίκην ἀγρίας ἐχίδνης δυσαπολύτως. διὰ ταῦτα οὖν πάντα τὸ διαλογικὸν εἶδος τῆς ἑρμηνείας ἐπετήδευσεν.

XVI. Πέμπτον ἐπὶ τοῖς εἰρημ νοις κεφάλαιον ξητήσωμεν, πόσα ἐστὶ τὰ συνιστῶντα ἕκαστον τῶν Πλάτωνος διαλόγων. ἐπεὶ τοίνυν μεμαϑήκαμεν; ὡς ὃ διάλογος κόσμος ἐστὶ καὶ ὃ κό- . ὅμος διάλογος, € ὅσα ἐστὶ τὰ συνιστῶντα τὸν κόσμον, τοσαῦτα καὶ τοὺς διαλόγους εὖ ἤσομεν. εἰσὶ τοίνυν ἐν τῷ ὅλῳ κόσμῳ ὕλη, εἶδος. φύσις 7 tO ὁ εἶδος ἐνθεῖσα τῇ ὕλῃ; ψυχή, νοῦς καὶ ϑεότης" ἐν δὲ τῷ διαλόγῳ ἀναλογεῖ μὲν τῇ ὕλῃ τὰ πρόσωπα καὶ ὃ χρόνος καὶ ὃ 0 τύπος; ἐν ᾧ τοὺς διαλόγους ἔγραψεν ὃ Πλάτων, ἀλλὰ τῶν μὲν προσώπων. ἐν παντὶ διαλόγῳ ἔστιν εὐπορῆσαι, χρόνον δὲ καὶ τόπον οὐκ ἐν παντὶ δυνάμεϑα λέγειν" ὥσπερ ἐν Mívoi καὶ Κλειτοφῶντι" καὶ τοῦτο εἰκότως. ἡ γὰρ κυρίως ὕλη τὰ πρόσωπά ἐστιν, οὐχ ὃ χρόνος καὶ ὃ τόπος" “ὥσπερ οὖν ἐν τοῖς γινομένοις ἀνάγκ ἐστὶν ὕλην εἶναι καὶ ταύτης ἀπούσης ὡς ἑνὸς τῶν αἷ- τίων οὔσης οὐ γένεται τὸ γινόμενον, χρόνος δὲ καὶ τόπος τὸν ὧν οὐκ ἄνευ λόγον ἐπέχει, οὕτως προσώπων ἀπόντων οὐκ ἔστιν ὅλως διάλογος. ἐπειδὴ ἐν τῷ δρισμῷ τοῦ διαλόγου ἐλέγομεν, ὅ ὅτι ἐκ πολλῶν προσώπων ἐρωτώντων. καὶ ἐρωτωμένων σύγκειται. ὃ διάλογος" διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν προσώπων μὲν εὐποροῦ- μεν, χρόνου δὲ καὶ τόπου οὐκ ἀεί. ταῦτα δὲ τὰ πρόσωπα ἢ ἐπι-

67 ΤΗΣ ΠΙΑΤΩΝΟΣ ΦΙΔΟΣΟΦΙΑΣ. 211

στημονικά ἐστιν ἢ ὀρϑοδοξαστικὰ ἢ ῇ ἀμαϑῆ" καὶ cuo τὴν ἁπλῆν ἄγνοιαν ἀγνοοῦντα ἢ τὴν διπλὴν m τὴν μεγίστην ἢ τὴν σοφιστικήν. ἁπλῆ μὲν οὖν ἐστὶν ἀμαϑία, ταν τις αγνοῇ τόδε τὶ εἶναι καὶ οἶδεν ὅτι ἀγνοεῖ" διπλῇ ἐστὶν ὅταν καὶ ἀγνοῇ͵ τόδε τὶ εἶναι καὶ μὴ γινώσκῃ ὅτι ἀγνοεῖ, ὥς φησιν ἐν Φαίδρῳ" οὐ δύνα- μαι κατὰ τὸ Δελφικὸν γράμμα γνῶναι ἐμαυτόν" μεγίστη δ᾽ ἄγνοια | ἐστιν, ( ὅταν καὶ a αγνοῇ καὶ οἶδεν ὅτι ἀγνοεῖ, κρατούμενος δ᾽ ὑπὸ τοῦ πάϑους τοῦ ἐναντίου δόγματος. οὐκ ἀφίσταται τῆς οἰκείας ἀγνοίας" σοφιστικὴ δ᾽ ἐστὶν ἃ Gy voLa, ὅταν ἀγνοῇ μέν τις, σπεύδῃ δὲ διὰ πυϑανολογίας ἐπικαλύψαι τὴν οἰκείαν ἃ αγνοίαν. ταῦτα δὲ τὰ πρόσωπα οὔτε πάντη κέκτηνται τὸ Ἰστορικόν" οὐ yao. dv xol τὰ μικρότατα εἶχεν ἱστορῆσαι 0 Πλάτων, olov ὅτι ᾿ συνέκαμψε τὸ σκέλος ὃ ὃ Σωκράτης" αλλ οὔτε πᾶντα πλασμα- τώδη ἐστὶν τὰ περὶ τὰ πρόσωπα᾽ οὐ γὰρ ἂν ἐκέκτηντο τὸ ἀλη- ϑές" ἀλλὰ τὰ εἰς ἕ ἑνὸς πράγματος ἀπόδειξιν συντείνοντα " λέγει δ᾽ ὁ Πλάτων δίκην τῶν γραφέων : τῶν ἐκλεγομένων τὰ ἐπιτήδεια χρώματα πρὸς Ἑνὸς εἴδους γραφήν. τοσαῦτα μὲν περὶ τῶν προ- σώπων" ἐν χρόνῳ δὲ τοὺς διαλόγους ἐξέδωκεν οὐ τῷ τυχόντι; ἀλλ᾽ ἐν ᾧ πανηγύρεις ἦσαν καὶ ἑορταὶ τῶν ϑεῶν, ἵνα τότε κα- ϑάπερ ὕμνοι ἀνυμνῶνται καὶ κηρύττωνται τὰ συγγράμματα αὐ- τοῦ.- ἐν γὰρ ταῖς ἑορταῖς εἰώϑαμεν τοὺς ὕμνους λέγειν" ἀμέλει γοῦν Τίμαιον μὲν ἐν τοῖς Βενδιεδίοις ---- ξορτὴ δ᾽ αὐτή τίς ἐστι τῆς ᾿Αρτέμιδος ἐν τῷ Πειραιεῖ — Παρμενίδην δ᾽ ἐν τοῖς Πανα- ϑηναίοις ἐξέδωκεν. καὶ ἄλλον ἐν ἄλλῃ ἕ ἑορτῇ. τοσαῦτα καὶ περὶ τοῦ χρόνου" τύπον δὲ ἄλλοτε ἄλλον εἰσάγει. τοῖς ἰδίοις διαλό- γοις. ξῶντος μὲν γὰρ Σωκράτους ἐν ταῖς ᾿Αϑήναις. ἐποιεῖτο σκή- νας τῶν διαλόγων , ϑανόντος δ᾽ αὐτοῦ οὐκέτι ἐν ᾿᾿ϑήναις διὰ τὸ ἀναξίους ἡγεῖσϑαι ᾿Α4ϑηναίους τῶν οἰκείων λόγων' ἀμέλει γοῦν τὸ μὲν “Συμπόσιον ἐν τῇ “4γάϑωνος οἰκίᾳ ἐποιήσατο, τὴν Πολετείαν δ᾽ ἐν τῷ Πειραιεῖ; τὸν δὲ Φαῖδρον. év τῷ Νυμφῶν ἱερῷ, τὸν δὲ Τίμαιον οὐκ ἕν τινι μερικοῦ τόπῳ, ἀλλ ἐν πόλει, καὶ ἄλλον ἐν ἄλλῳ τόπῳ. τοσαῦτα καὶ διὰ τὸν τόπον.

XVII. Ταῦτα μὲν οὖν ἀναλογοῦσιν ὕλῃ" τῷ δ᾽ εἴδει ἄνα- λογεῖ à 0 χαρακτήρ" οὗτος δ᾽ ἡ ἁδρὸς ἡ 5 ἰσχνὸς ἢ μικτός. καὶ εἰ μικτός, ἢ κατὰ κρᾶσιν ἢ κατὰ παράϑεσιν. κέχρηται δὲ τῷ μὲν ἁδρῷ ἐν τοῖς ϑεολογικοῖς διαλόγοις, τῷ " δὲ" ἰσχνῷ ἐν τοῖς ἄλ- λοις διαλόγοις, μιμούμενος ἐν τῇ φράσει τὰ πράγματα" πρὶν ἢ

145

»-

212 ΠΡΟΔΕΓΟΜΕΝΑ͂ 68

δὲ μάϑωμεν, ἐν τίνι κέχρηται τῷ μικτῷ κατὰ κρᾶσιν, εἴπωμεν πρῶτον, τίς ἐστι καὶ ποῖος 0 μικτὸς κατὰ πρᾶσιν. λέγομεν τοίνυν, ὅτι ὃ ὑφειμένως ἁδρὸς ἢ 7 ὃ ἰσχνὸς ὃ ο ἔχων ὀλίγην ἁδρότητα, οὗτος κατὰ κρᾶσίν ἐστι" κατὰ παράϑεσιν. δέ, ὁταν μέρος μὲν τοῦ δια- λόγου ἰσχνῶς πέφρασται, μέρος δ᾽ ἁδρῶς, καϑάπερ ἐν τῷ Τορ- γίᾳ ποιεῖ" τὰ μὲν γὰρ προηγούμενα τοῦ μύϑου ἰσχνῶς πέφρα- σται; τὰ δ᾽ ἐν τῷ μύϑῳ ἁδρῶς διὰ τὴν αἰτίαν τὴν εἰρημένην προσεχῶς. ὅτε τὰ ϑεολογικὰ ἁδρώς, τὰ δὲ λογικὰ ἰσχνῶς φράξει. τῷ δὲ κατὰ κρᾶσιν μικτῷ κέχρηται ἐν τοῖς ἠϑικοῖς διαλόγοις, ἐπειδὴ περὶ ἀρετῆς διαλέγεται ἐν αὐτοῖς, αἴ ἀρεταὶ δὲ μεσότητές εἶσιν" κυρίως δὲ μέσος ἐστὶν ὃ κατὰ | κρᾶσιν μεκτὸς χαρακτήρ. ὃ δὲ τρόπος τῆς συνουσίας ἀναλογεῖ τῇ φύσει" οὗτος δὲ ἡ ἢ ὑφηγη- ματικός ἐστιν "ἢ ξητηματιπὸς ἢ ῃ μικτός" καί ἐστι μὲν ὑφηγηματι- ᾿ xc τρόπος, ὅταν τὰ ἑαυτῷ δοκοῦντα δίχα πάσης ξητήσεως καὶ ἀποδείξεως προβάλληται, ξητηματικὸς δὲ ὅταν ξητῇ» μικτὸς δὲ ὁ ἐξ à ἀμφοῖν συγκρινόμενος. δίχα δὲ διαιρεῖται € ἕκαστος τῶν ἄκρων" τοῦ γὰρ ὑφηγηματικοῦ ὃ μέν ἐστι ϑεωρητιπός, ὃ δὲ πολιτιπός, καὶ τοῦ ξητητικοῦ ὃ 0 μέν ἐστιν à ἀγωνιστιπός, ὁ δὲ γυμναστικός" κέχρηται δὲ τῷ μὲν ὑφηγηματικῷ ϑεωρητικῷ ἐν τοῖς ϑεολογε- κοῖς. τῷ δὲ 4 ὑφηγηματικῷ πολιτικῷ ἔν ταῖς πολετείαις. τῇ δὲ ψυχῇ ἀναλογοῦσιν αἵ ἀποϑείξεις" τὰς γὰρ ἀποδείξεις αὕτη προ- βάλλεται" τῷ δὲ νῷ τὸ πρόβλημα , περὶ ὃ αἵ ἀποδείξεις δίκην περιφερείας ᾿προβάλλονται. καὶ εἰκότως τῷ νῷ τὸ πρόβλημα ἔοικεν" ὥσπερ γὰρ ἀμερής ἐστιν ὃ νοῦς καὶ δίκην κέντρου νοεῖ- ται, περὶ δὲ τὸν νοῦν ἐστὶν τὰ διανοητικὰ δίκην περιφερείας περὶ τὸ κέντρον ἀνελιττομένης, οὕτως καὶ τὸ πρόβλημά ἐστι, περὶ δὲ τοῦτο δίκην περιφερείας ei | ἀποδείξεις ἀνελίττονται; ϑη- ράσαι βουλόμεναι τὸ “προβληϑὲν τῷδ᾽ ἀγαϑόν. καὶ οὕτως μὲν εἴρηται" ἔστι δὲ καὶ ἄλλως δεῖξαι; πῶς τοῖς ἐν τῷ κόσμῳ ἀναλο- γοῦσι τὰ συμπληροῦντα τὸν διάλογον. ὃξ γὰρ ὄντων αἰτιῶν ἐπὶ ἑκάστου τῶν γινομένων πράγματος, ὑλικοῦ, εἰδικοῦ, ποιητικοῦ, τελικοῦ, παραδειγματικοῦ, ὁ ὀργανικοῦ, τῷ ὃ μὲν υλικῷ ἀναλογοῦσι τὰ t πρόσωπα καὶ ὃ χρόνος καὶ ὃ τόπος, τῷ δὲ εἰδικῷ ὃ 0 χαρακτήρ, τῷ δὲ ποιητικῷ ἥ ψυχή, τῷ δὲ ὁ ὀργανικῷ αἴ ἀποϑείξεις, τῷ δὲ παραδειγματικῷ τὰ προβλήματα, τῷ δὲ τελικῷ τὸ ἀγαϑόν. XVIII. Ἕκτον κεφάλαιον δεῖ ξητῆσαις nó8ev τὰς ἐπιγρα- φὰς τῶν διαλόγων ποιεῖται ὃ Πλάτων. φαμὲν τοίνυν, ὅτι ἀπὸ

69 ΤῊΣ ΠΛΑΤΩ͂ΝΟΣ OÓIAOZOQOGIAZ.. 213

προσώπων 9 ἀπὸ πραγμάτων" καὶ ἀπὸ προσώπων ἢ τελειούν- TOV ἢ τελειουμένων ἢ ἢ χρείαν τινὰ ἀποπληρούντων᾽ τελειούν- τῶν μὲν ὡς. i τοῦ Παρμενίδου καὶ Τιμαίου ἐποίησεν, τελειου- μένων δέ, ὡς ἐπὶ τοῦ ᾿Αλκιβιάδου καὶ Φαίδρου καὶ τῶν τοιού- των" χρείαν δέ τινα ἀἁποπληρούντων, ὡς ἐπὶ τοῦ Κρίτωνος. εἰ δὲ ἀπὸ πραγμάτων ποιοῖτο τὰς ἐπιγραφάς, ἡ 9 ἀπὸ γινομένων ποιεῖ-. ται, ὡς ἐπὶ τῆς “Ἵπολογίας, αὕτη γὰρ τῶν γενομένων ἐστίν, ἢ ἀπὸ ξητουμένων, ὡς ἐπὶ τοῦ Σοφιστοῦ, ἢ ἀπὸ TOU .......

XIX. "Efóouov ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις προκείσϑω ἡμῖν εἰς ξήτησιν κεφάλαιον τὸ μαϑεῖν, πόϑεν δεῖ τὰς διαιρέσεις τῶν τι- μημάτων ἑκάστου διαλόγου εὑρεῖν. τριῶν τοίνυν ὄντων ἑκάστῳ διαλόγῳ, ἱστορίας καὶ προσώπων, διαλεκτικῆς καὶ συλλογι- σμῶν, καὶ δογμάτων, οὐκ ἀπὸ τῆς ἱστορίας καὶ τῶν προσώπων δεῖ ποιεῖσθαι τὰς διαιρέσεις, καϑάπερ τινὲς ποιοῦσι; τὸν Γορ- γίαν διαιροῦντες εἰς τοὺς πρὸς Γοργίαν καὶ Πῶλον καὶ Καλ. λιηλέα λόγους, οὐκ ἐκ τούτων δεῖ ποιεῖσϑαι" πολλάκις γὰρ περὶ πράγμανα κατασκευάζων “μέρος τῆς κατασχευῆς εἴωθε νέμειν τῇ δευτέρᾳ ἱστορίᾳ καὶ τῷ δευτέρῳ προσώπῳ. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐκ τῆς διαλεκτικῆς καὶ τῶν συ ἐσμῶν ποιεῖσϑαι δεῖ τὰς διαιρέσεις, καϑάπερ τινὲς ποιοῦσι, τὸν ᾿Αλκιβιάδην διαιροῦντες εἰς τοὺς δέκα συλλογισμοὺς τοὺς ἐν αὐτῷ ὃ παραδιδομένους " οὐδ᾽ ἔκ τού- τῶν οὖν δεῖ ποιεῖσθαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν" πολλάκις γὰρ περὶ τοῦ αὐτοῦ πρά ματος διαφόρους λέγει συλλογισμούς, ὡς μὴ σπε- ραένεσθαι εἰς ἕνα συλλογισμὸν τὰ τῆς δείξεως" ἀλλ᾽ ἐκ τῶν δογ- μάτων δεῖ τὰς διαιρέσεις ποιεῖσϑαι.

ΧΧ. ,Oy8oov ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις κεφάλαιον δεῖ ξητῆσαι, ποῖος ὑπάρχει ὃ τρόπος συνουσίας τῶν ἐν τῷ διαλόγῳ προσώ- πων. ἰστέον τοίνυν, 6 ὅτι τὴν συνουσίαν ποιεῖται ἢ διὰ τῶν προ- σώπων αὐτῶν, ὡς ὅταν εἰσαγάγῃ αὐτὸν τὸν Σωκράτη * 1 * ἄλ- λον τινὰ διαλεγόμενον δι᾽ ξαυτοῦ, ἢ δι᾽ ἑτέρων τινῶν ἀπκου- σάντων ἐκ προσώπων, ὡς ὅταν εἰσαγάγῃ : τινὰ περὶ πράγματα διαλεγόμενον 6 ἃ ἤκουσε Σωκράτους, qj διὰ ἄλλων ἐκ τούτων τῶν ἀκουσάντων ἀπὸ Σωκράτους μαϑόντων ᾿ ἢ δι᾿ ἄλλων ἐκ τῶν δευτέρων ἀκουσάντων, ὡς μέχρι τούτων τὴν πρόοδον τῶν ἀκου- σάντων γίνεσθαι, μηκέτε δὲ περαιτέρω προβῆναι. κἀν τούτῳ δὲ πάλιν τὴν τῶν ὄντων τάξιν μιμούμενος φαίνεται. οὐ πρόεισι γὰρ περαιτέρω τῶν τρίτων, ἐπειδὴ τὰ ὄντα πάντα ἢ νοητά

Ζ

914 HPOAETCOMENA 70

ἔστιν ; ἢ διανοητά, ἅτινα εἰκόνες εἰσὶ τῶν ,γοητῶν, ἤ αἰσϑητά, ἃ καὶ αὐτὰ εἰκόνες εἰσὶ τῶν διανοητῶν, 7 εἰκόνες τῶν αἰσϑη- τῶν, οἷαί εἰσιν of 4 ὑπὸ τῶν γραφέων γινόμεναι; καὶ περαιτέρω τούτων οὐδέν ἐστιν, ὡς τέσσαρά τινα κἀνταῦϑα εἶναι" καὶ eva- λογεῖ μὲν τὰ πρόσωπα τοῖς νοητοῖς, τοῖς δὲ ! διανοητοῖς τὰ ἐκ τούτων ἀκούσαντα" οἷον γὰρ εἰκόνες εἰσὶ τῶν προσώπων αὐ- τῶν αὐτά, καϑάπερ καὶ τὰ διανοητὰ τῶν νοητῶν τοῖς δ᾽ αἱ- σϑητοῖς ἀναλογοῦσιν οἵ δεύτεροι ἀκούσαντες. ΧΧΙ. Ἔννατον ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις δεῖ ξητῆσαι κεφάλαιον, ix πόσων κανόνων δεῖ ϑηρᾷν τὸν ἑκάστου διαλόγου σκοπόν. χρεία γάρ ἐστι τοῦτον ξητεῖν, ἐπειδὴ ὦ ὡς αὐτὸς λέγει ἐν Φαίδρῳ" ὦ παῖ, μία τίς ἐστιν ὁδὸς τοῖς μέλλουσι καλῶς βουλεύεσϑαι, εἰδέναι, περὶ οὗ ἂν D ovid: ἐπειδὴ τοῦ παντὸς ἁμαρτάνειν ἀνάγκη" πῶς οὖν αὐτοῦ τοῦτο λέγοντος παραιτησόμεϑα ἐπὶ τῶν αὐτοῦ συγγραμμάτων τὸ εἰδέναι, περὶ τίνος ἕκαστα διαλέγεται; ἔτι δ᾽ ἂν μᾶλλον τὸ χρήσιμον τῆς τοιαύτης ξητήσεως μάϑοιμεν, εἰ τῇ διπλῇ τῶν ἐπιγραφῶν τῶν πλείστων διαλόγων προσέχοι- μεν. ἕκαστος γὰρ σχεδὸν διπλῆν ἔχει τὴν ἐπιγραφήν, olov Φαί- δων ἢ 4 περὶ ψυχῆς; καὶ Φαῖδρος ἢ 1j περὶ κάλλους; καὶ of ἄλλοι οὕτως" ἄδηλον οὖν ἐστί; περὶ ποίου ὁ ἄρα τῶν ἐγκειμένων τῇ ἐπι- γραφῇ διαλέγεται" οὐκ ἄρα ἀχφείως. ξητοῦμεν τοῦτο τὸ κεφά- λαιον. ἐκ δέκα τοίνυν κεφαλαίων τοῦτον ϑηράσαι δυνατόν" ἐκ τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ πλήϑους, ἐκ τοῦ καϑόλου καὶ μερικοῦ, ἐκ τοῦ ὕλου καὶ μέρους, ἐκ τοῦ ὁλοσχεροῦς καὶ βεβαίου, ἐκ τοῦ κρείτ- τονος καὶ χείρονος. ἐκ τοῦ συμφψώνου καὶ ἀσυμφώνου, ἐκ τοῦ μὴ κατὰ τινος εἰρῆσϑαι, ἐκ τοῦ μὴ ἐμπαϑῆ εἶναι, ἐκ τῶν 0g- yevav, ἐκ τῆς ὕλης. ἐκ μὲν τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ πλήϑους, T. ἵνα ἕνα σκοπὸν λέγωμεν ἔχειν τὸν διάλογον καὶ μὴ πολλούς. πῶς γὰρ πολλοὺς ἔμελλεν σκοποὺς ἔχειν ὃ ὁ διάλογος Πλάτωνος, τοῦ οὐ- TOC ἀνυμνοῦντος τὸ ϑεῖον; ὅπερ ἕν ἐστι; καὶ ἄλλως, εἶ αὐτός ἐστιν ὃ 0 λέγων, € ὅτι ὃ διάλογος foo ἔοικεν, ἐπειδὴ καὶ δ λόγος: πᾶς γὰρ λόγος & ἄριστα pones ξώῳ ἀναλογεῖ" εἰ οὖν ὁ διά- λογος ξώῳ ἀναλογεῖ, τὸ ὃ ξῶον ἕν τέλος ἔχει τὸ ἀγαϑόν, τὸ ὅτου χάριν καὶ γέγονεν, καὶ ὃ 0 διάλογος € ἄρα ἕν ὀφείλει ἔχειν τέλος τοῦτ᾽ ἐστὶν ἕνα σκοπόν. ὅϑεν οὐκ ἀποδεκτέον τοὺς λέγοντας τρεῖς εἶναι τοὺς σκοποὺς τοῦ Φαίδωνος, περὶ ἀϑανασίας ψυχῆς, καὶ περὶ εὐθανασίας, καὶ περὶ φιλοσόφου βίου" κακῶς οὖν ὡς

71 ΤΗΣ ΠΛΆΤΩΝΟΣ OÓIAOZOQOIAZX 215

εἴρηται λέγουσιν οὗτοι" οὐδὲ γὰρ πολλοὺς δεῖ εἶναι vovg σκο- πούς; αλλ᾽ ἕνα. ἐκ τοῦ καϑόλου καὶ μερικοῦ, ἵνα τὸν καϑολι- κώτερον καὶ ͵περιεκτικώτερον σκοπὸν αἱρώμεϑα μᾶλλον τοῦ με- φικωτέρου" ὅϑεν οὐκ ἀποδεκτέον τοὺς “λέγοντας τὸν Σοφιστὴν περὶ τοῦ σοφιστοῦ ἔχειν τὸν σκοπόν, ἀλλὰ τοὺς λέγοντας περὶ τοῦ μὴ ὄντος ἀποδεκτέον. ὁ γὰρ σοφιστῆς τὶ μὴ 0v ἐστι, καϑο- λικώτερον δὲ τὸ μὴ ὃν ἁπλῶς τοῦ τὶ μὴ ὄντος, εἰ δὲ καϑολι- κώτερον , καὶ περιξκτικώτερον) ὥστε ὃ καϑολεκώτερος σκοπὸς τὸν μερικὸν περιέχει. ἐκ à) TOUTOU φανερόν — οἷον γὰρ πό- ρισμα ἡμῖν ἀνακύπτει - ὡς οὐ δεῖ διττὰς εἶναι τὰς ἐπιγραφὰς ἐν τοῖς λόγοις" ἢ γὰρ ἕτεραί εἶσιν ἀλλήλων ἢ μία καὶ ἡ αὐτὴ [καὶ] ἢ L μὲν καϑολικωτέρα ; 7 δὲ μερικωτέρα" εἰ οὖν ἕτεραί εἶσιν, οὐκ ἀποδεξόμεϑα, ἴ ἵνα μὴ πολλοὺς σκοποὺς αἱφησώμεϑα καὶ διὰ τοῦτο ἐμπέσωμεν εἰς τὰ ἄτοπα τοῦ πρώτου κανόνος" εἶ δὲ μέα καὶ ἢ αὐτή ἐστι, μάτην εἴληπται ἡ ῃ ἑτέρα ὡς ἀδολεσχία"

εἰ Ἐδὲ Ἐ ἑτέρα καϑολικωτέρε αἱρετέα ἢ καϑολική.

XXII. "Ex δὲ τοῦ ὅλου καὶ μέρους, ἵνα μὴ ἐκ τῶν ἔν τινι βραχεῖ μέρει τοῦ “διαλόγου εἰρημένων ποιησώμεϑα τὸν σκοπόν, ἀλλ᾽ ἐκ τῶν ἐν ὅλῳ διδασκομένων" ob οὖν διαβάλλομεν τοὺς λέγοντας τὸν Φαῖδρον περὶ ῥητορικῆς σκοπὸν ἔχειν. ἐπ᾽ ὀλίγον γὰρ περὶ αὐτῆς ἐκεῖσε διαλέγεται" ἐν ὅλῳ γὰρ τῷ διαλόγῳ περὶ τοῦ διὰ παντὸς κάλλους λαμβάνει" δεῖ οὖν περ ἐκείνου εἶναι λέγειν τὸν σκοπόν. xol τοὺς λέγοντας αὖ ἐν τῷ Γοργίᾳ σκοπὸν ἔχειν τὸν Πλάτωνα διαλεχϑῆναι περὶ τοῦ εἰ ἄμεινον ἀδικεῖν ἢ ῇ ἀδικεῖσθαι, διαβάλλομεν" ἐν γὰρ μικρῷ μέρει περὶ τούτου δι- ϑάσκει, ἐν δὲ τῷ ὅλῳ διαλόγῳ περὶ τῶν ἠϑικῶν ἀρχῶν τῆς εὐ- - δαιμονίας. ὥσπερ γὰρ κακῶς ποιοῦσιν οἵ διά τε μέρος τῶν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ó ὄντων λέγοντες γεγονέναι τὸν ἄνϑρωπον, οἷον διὰ τὸ ὁρῶν 7 ἀκούειν ῆ 0! ἄλλο τι τοιοῦτον" οὐ γὰρ διὰ τοῦτο γέγονεν, ἀλλὰ διὰ τὸ μεσότης εἶναι τῶν ϑείων καὶ τῶν γενη- τῶν᾽ οὔτε γὰρ ἀϑαάνατός ἐστιν ὡς τὰ ϑεῖα, οὔτε ϑνητὸς ὡς τὰ ἄλογα, ἀλλὰ κοινωνεῖ κατά τι ἑκατέροις" οὕτως οὖν καὶ τοὺς ἀπὸ μέρους ποιουμένους τὸν σκοπὸν διαβάλλομεν. καὶ ἄλλως" εἰ γὰρ πανταχοῦ τὴν φύσιν μιμεῖται Πλάτων, πῶς οὐχὶ καὶ ἐν τούτῳ μιμήσεται τὴν φύσιν; εἰ γὰρ τῇ ὕλῃ ἀναλογεῖ τὸ μέρος, τὸ δὲ ὅλον τῷ εἴδει. τὸ δὲ εἶδος ποιεῖ 7. φύσις καὶ οὗτος αὐτῆς ἐστὶ σκοπός, ἐνθεῖναι τὸ εἶδος, πῶς οὐκ ὥφειλε καὶ αὐτὸς τὸ

216 : IIPOAEDTOMENA 72

οἷον εἶδος ἐντιϑεὶς τοῦτο ὅλον μιμήσασϑαι τὸν σκοπὸν καὶ μὴ ἐκ τοῦ μέρους; ἐκ δὰ τοῦ ὁλοσχεροῦς καὶ βεβαίου, ἵνα τὸν βέβαιον σκοπὸν ᾿αἱρώμεϑα “μᾶλλον τοῦ ὁλοσχεροῦς καὶ πόρρω. πάλιν γοῦν κανταῦϑα ovx ἀποδεξόμεϑα τοὺς λέγοντας τον σκοπὸν εἶναι τοῦ Τιμαίου περὶ φυσιολογίας διδάξαι" οὗτος γὰρ ὃλο- σχερής ἔστι καὶ πόρρω" καὶ γὰρ καὶ 0 ᾿Αφιστοτέλης περὶ φυσιο- λογίας διδάσκει καὶ ἄλλοι πολλοί, καὶ ἄδηλον περὶ ποίας φυ- σιολογίας τὸν λόγον ποιεῖται, εἴ γε τούτῳ μόνῳ πρόσσχωμεν τῷ σκοπῷ καὶ τῇ ἐπιγραφῇ τοῦ διαλόγου" δεῖ οὖν βεβαιότερον κε- νουμένους λέγειν, ὅ OTL περὶ τῆς κατὰ Πλάτωνα φυσιολογίας ἐστὲν ὃ σκοπός. καὶ τίς ἐστιν ἢ κατὰ Πλάτωνα φυσιολογία, καὶ un ἁπλῶς περὶ φυσιολογίας. ix δὲ τοῦ κρείττονος καὶ χείρονος ἕνα τὸν κρείττονα σκοπὸν αἱρησώμεϑα μᾶλλον τοῦ χείρονος" οὐ οὐκ ἀποδεχόμεϑα τοὺς λέγοντας σκοπὸν ἔχειν ἐν Γοργίᾳ, τὴν ἐν Πώλῳ καὶ Γοργίᾳ δητορικὴν ἐλέγξαι" αἰσχρὸν γὰρ τοῦτο καὶ σοφιστικόν" ἀλλὰ τὴν ἀληϑῆ ϑητορικὴν πρόκειται διδάξαι, ὁ ; κρεῖττόν ἐστι καὶ ϑαυμαάσιον᾽ εἰ δέ τις εἴποι καὶ διὰ τί PON ται Πώλου καὶ Γοργίου: εἰσάγων αὐτοὺς προσδιαλεγομένους καὶ ἀνασκευάξων τὰ ὑπ᾽ ἐκείνων λεγόμενα, ἐροῦμεν τι ὥσπερ ἡ φύσις σκοπὸν ἔχει. τῇ ὕλῃ τὸ εἶδος ἐνθεῖναι. ἀλλ᾽ οὐ τὴν στέρησιν ἀφελεῖν, ἕπεται δὲ τῇ τοῦ εἴδους ἐνθέσει ἢ τῆς στε- ρήσεως ἄρσις, οὕτως καὶ τοῖς λόγοις τοῖς δεικνύουσι τὴν ἀληϑῆ δητορικὴν ἐπακολουϑεῖ "jc iy Πώλῳ καὶ Τοργίᾳ ῥητορικῆς 7 ἀνασκενή. ἐκ τοῦ συμφώνου καὶ ἀσυμφώνου, ἵνα μᾶλλον αἷ- ρώμεϑα τὸν συμφωνοῦντα τοῖς λεγομένοις σκοπὸν τῶν μὴ συμ- φωνούντων τούτῳ δὲ χρώμενοι τῷ κανόνι ἀνασκευάσομεν᾽ τοὺς λέγοντας σκοπὸν ἔχειν τὸν Γοργίαν περὶ τοῦ ἑαυτὸν ὁρῶντος νοῦ" ἀσύμφωνον γὰρ καὶ ἀπᾷδον τοῖς διδασκομένοις ἐκεῖ τοῦτο παντάπασιν. ἀλλ οὐδ᾽ ἐκ τοῦ κατά τινος δεῖ λέγειν εἶναι τὸν 6x0- πὸν τοῦ διαλύγου" οὐδὲ γὰρ τοιοῦτος ὁ ϑεῖος Πλάτων, ὡς δια-᾿ βάλλειν αἰρεῖσϑαι. οὕτως δ᾽ ἀνασκευάξομεν τοὺς λέγοντας τὸν σκοπὸν εἶναι τοῦ Μενεξένου περὶ τοῦ διαβάλλειν καὶ προσα- μιλλᾶσϑαι πρὸς Θουκυδίδην. ὃ γὰρ ἐπιτάφιος, φασί, διὰ τοῦτο γέγραπται αὐτῷ, ἀντιγράφειν βουλομένῳ τῷ Θουκυδίδου ἐπὶ- ταφίῳ" ὅπερ ψεῦδος.

XXIII. Ἔκ δὲ τοῦ μὴ ἐμπαϑοῦς, c ὅτι οὐ χρὴ ἐμπαϑῆ εἶναι τὸν σκοπόν, ἵνα μὴ τοῖς ἀναγινώσκουσι πάϑος ἐμποιήσῃ κα-

73 ΤῊΣ II4AT$S$NOZ OÓIAOZOO1AX 2917

τασκοπεῖν τὴν ὕλην, καϑάπερ τινὲς κακῶς ποιοῦντες τὸν Φί- ληβον περὶ ἡδονῆς φασὶν ἔχειν τὸν σκοπὸν, ἥτις κατασπᾷν δύ- ναται τὴν ψυχήν᾽ πῶς δ᾽ ὁ καϑαρτικοῦ ὧν βίου περὶ ἡδονῆς διελέγετος οὐ περὶ τούτου οὖν αὐτῷ ὃ σκοπός, ἀλλὰ περὶ τῆς τάξεως τῶν 3$ ἀγαϑῶν. e δὲ τῶν ὀργάνων, ἕνα μὴ ἐκ τούτων τὸν σχοπὸν ποιώμεϑα᾽ ὃ γὰρ σκοπὸς ἕνεκά του οὐκ ἔστιν, ἀλλ᾽ οὐ ἕνεκα. οὕτως γοῦν κακῶς ποιοῦσιν of τὸν Σοφιστὴν λέγον- veg περὶ τῆς διαιρετικῆς ἔχειν τὸν σκοπόν. καὶ γὰρ ἐκεῖσε μέ- μνήται αὐτῆς" ἀμέλει φησὶν ἐκεῖ ὦ ὡς οὐδὲν καυχήσεται. φυγὼν τὴν τῆς διαιρέσεως δύναμιν" ταύτην γὰρ τὴν διαίρεσιν καὶ δό- σιν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις φησὶν ἐκ ϑεῶν διὰ Προμηϑέως" ἔπει- δὴ οὖν αὕτη ὄργανόν ἔστι τῆς ἀποδεικτικῆς , καὶ τῶν εἰς τὸν σκοπὸν συμβαλλομένων ἐστίν" ἕνεκα γὰρ τοῦ ϑηράσαι τὸν σκο- πὸν κεχρήμεθα αὐτῇ, καὶ οὐ δεῖ ἐκ ταύτης ποιεῖσθαι τὸν σπο- σόν. ἐκ τῆς ὕλης ov δεῖ ποιεῖσϑαι; ὥσπερ τινὲς ποιοῦσιν, τὸν ᾿Αλκιβιάδην λέγοντες σκοπὸν ἔχειν περὶ τῆς ᾿Αλκιβιάδου φιλο- τιμίας" Ex τῆς ὕλης λέγοντες τὸν σκοπὸν κακῶς. οὐ γὰρ δεῖ τοῦτο "oisi ὕλην δὲ “λέγομεν τῶν διαλόγων τὰ πρόσωπα. οὐδὲ γὰρ διὰ τὸ ἐλέγξαι τὴν ἐν τῇ ψυχῇ “Αλκιβιάδου φιλοτιμίαν ὃ 0 σκοπὸς αὐτῷ ἐστί. ἐπεὶ συνεμπεσούμεθα τῷ ἀτόπῳ τοῦ δευτέ- ρου κανόνος, τὸ μερικον ἀντὶ τοῦ καϑόλου εἰσάγοντες " ἄμεινον οὖν καϑόλου λέγειν , ὅτε περὶ τῆς ἐν ἑκάστῃ ψυχῇ φιλοτιμίας σκοπὸν ἔχει τοῦ ἐλέγξαι. ἔστι γὰρ ἑκάστῳ ἡ ἡμῶν οἷον ᾿Δλκιβια- δειος φιλοτιμία, ἣν δεῖ ῥυϑμίξειν καὶ κοσμεῖν ἐπὶ τὸ βέλτιον" οὐδὲ γὰρ ἄξιον λέγειν. ὅτι ὃ ϑεῖος Πλάτων εἰς τοιαῦτα κατέ- φερεὲν ἑαυτόν, πρὸς τὸ ἐλέγχειν. πάϑη ἀνθρώπων᾽ ἐπακολουϑεῖ μέντοι πάντως ὃ ἔλεγχος τοῖς λόγοις αὐτοῦ. ἐκ τοσούτων οὖν δεῖ ϑηρᾶσϑαι τὸν ἑκάστου διαλόγου σκοπόν.

XXIV. 4Ζέκατον κεφάλαιον ἔστω τὸ τὴν τάξιν τῶν Πλα- τῶνος διαλόγων μαϑεῖν. τινὲς τοίνυν εἰρήκασι τὴν τάξιν αὐτῶν δεῖν λαμβάνεσϑαι ἐκ τοῦ χρόνου καὶ ἐκ τῆς τετραλογίας" καὶ ἐκ τοῦ χρόνου διχῶς" ἢ ἐκ τοῦ χρύνου τοῦ Πλάτωνος 1 ἢ ἐκ τοῦ χρόνου τῶν προσώπων τῶν ἐν τοῖς διαλόγοις. καὶ ἐκ μὲν τοῦ χρόνου τοῦ συγγραφέως πρῶτον λέγουσιν εἶναι τὸν Φαῖδρον, ὡς ἂν ἐκεῖ, φασί, ξητοῦντος αὐτοῦ, εἰ δέοι συγγράφειν 1, οὔ" πῶς δ᾽ εἶχεν, ἐκεῖ ἀπορῶν εἰ δεῖ συγγράφειν, ἄλλον ^ πρὸ αὐτοῦ γράψαι; καὶ ἄλλως δ᾽ ὅτι * iv * ἐκείνῳ κέχρηται τῷ διϑυραμ-

218 ΠΡΟΖΕΓΟΜΕΝΑ͂ 11

βωδει χαρακτῆρι , ὡς ἂν μήπω ἀποϑέμενος τὴν τῶν διϑυράμ- βων μοῦσαν. ἐσχάτους δὲ τοὺς Νόμους φασὶ γεγράφϑαι. διότι ἀδιορϑώτους αὐτοὺς κατέλιπεν καὶ συγκεχυμένους, μὴ εὐπορή- σας χρόνου διὰ τὴν τελευτὴν πρὸς τὸ συνϑεῖναι αὐτούς εἶ δὲ xal νῦν δοκοῦσι συντετάχϑαι κατὰ τὸ δέον, οὐκ αὐτοῦ τοῦ Πλα- τῶνος συνϑέντος, ἀλλά τινος Φιλίππου Ὀπουντίου, € ὃς διάδοχος γέγονε τοῦ Πλάτωνος διδασκαλείου. ἐκ τοῦ χρόνου τῶν ἐγκει- μένων προσώπων" οὐ πρῶτον λέγουσι τὸν Παρμενίδην, ὅ 0T, λίαν νέον ὑποτίϑεται τὸν Σωκράτη, διδασκόμενον ᾧ ὑπὸ Παρμενίδου, τὸν δὲ Θεαίτητον τελευταῖον, ὅτι μετὰ ϑάνατον Σωκράτους ὑπό- κειται. ἐκ δὲ τῶν τετραλογιῶν" οὐ κατὰ τετραλογίαν φασὶν ἐκ- δεδόσϑαι αὐτῷ τοὺς διαλόγους κατὰ μίμησιν τῶν τε τραγικῶν καὶ τῶν κωμικῶν, οἴτενες διὰ τεσσάρων δραμάτων ἠγωνίξοντο τὸν αὐτὸν ἐχόντων σκοπόν, ἐν δὲ τῷ τελευταίῳ εἰς ἡδονὴν κατ- ήντων.

XXV. Φασὶν οὖν ἐννέα εἶναι τετραλογίας, ὦ ὡς Àg εἶναι τοὺς πάντας διαλόγους αὐτοῦ" οὗτοι δὲ διὰ τὸ συστῆναι τὸν τῶν τε- τραλογιῶν ἀριϑμὸν τὸ Emwópuov, νοϑευόμενον, γνήσιον ἀπο- φαίνουσιν" ὅτε δὲ νόϑον ἐστί, διὰ δύο τινῶν δείκνυσιν ὃ 0 σοφώ- τατος Πρόκλος, πρῶτον μὲν λέγων, πῶς ὃ τοὺς Νόμους μὴ εὐ- πορήσας διορϑώσασθϑαι διὰ τὸ μὴ ἔχειν χρόνον ἑωῆς τὸ Ἐπι- νόμιον μετὰ τούτους ἂν εἶχεν γράψαι: ; δεύτερον δ᾽ ὅτε ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. αὐτοῦ φησὶ τοὺς πλανωμένους ἀστέρας ἀπὸ τῶν δεξιῶν ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ κενεῖσϑαι, ἐν αὐτῷ δὲ τὸ ἀνά- παλιν ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιά. κατὰ τετραλογίαν δὲ λέγοντες ἐκδεδόσϑαι τοὺς διαλόγους πρώτην φασὶ τετραλογίαν εἶναι τὸν Εὐθύφρονα καὶ τὴν ᾿Δπολογίαν καὶ τὸν Κρίτωνα καὶ τὸν Φαίδωνα, κ d πρώτον μὲν λέγουσι τὸν Εὐϑύφρονα, ὡς ἐν αὐτῷ ὑποτυϑεμένου τοῦ Σωκράτους ὡς κρ σομένου, δευτέραν δὲ τὴν Anokoylav, ὡς ἐν αὐτῇ κρινομένου αὐτοῦ" τρίτον δὲ τὸν Κρίτωνα, ὡς πρυϑέντος ἐν αὐτῷ ἤδη τοῦ Σωκράτους, τέταρτον τὸν Φαίδωνα ὡς ἐν αὐτῷ τελευτῶντος. ἔσχατον δὲ πάντων γε-

γράφϑαι λέγουσι τὰς ᾿Ἐπιστολάς » πρῶτον οἰόμενοι τὸν Εὐϑύ- φρονα, διότι καὶ ἐν τῷ Ἐὐϑύφρονι πολλὰ περὶ Σωκράτους βίου διαλέγεται : καὶ ἐν ταῖς ᾿Επιστολαῖς πολλὰ περὶ τοῦ οἰκείου βίου διέξεισιν" ive ovv ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἄρξηται καὶ εἰς τὸ αὐτὸ λήξῃ, τοιαύτῃ ἐχρήσατο τάξει. οὐκ ἀποδεξόμεϑα δ᾽ αὐτοὺς λέγοντας

75 ΤΗΣ ΠΛΆΤΩΝΟΣ OIAOZOGOIAZ. 919

αὐτὸν κατὰ μέμησιν τῶν τραγικῶν τὸ τῶν τετραλογιῶν εἶδος ἐπιτηδεῦσαι" αὐτὸς “γὰρ διαβάλλων αὐτοὺς λέγει εἴδωλα εἰδώ- λων γράφειν. καὶ ἄλλως ἔστι δεῖξαι, ὅτι οὐ μιμεῖται αὐτούς" ἐκεῖνοι γὰρ τὸ τελευταῖον εἰς ἡδονὴν καταντῶσιν, οὗτος δ᾽ ἐν τῷ Φαίδωνι, τελευταίῳ ὄντε τῆς πρώτης τετραλογίας ; οὐκ εἰς ἡδονὴν κατήντησεν, ἀλλ᾽ εἰς τελευτὴν τοῦ Σωκράτους" οὐκ ἄρα καλῶς λέγουσιν εἰς τετραλογίας ἐκδεδόσϑαι τοὺς διαλόγους αὐ- τοῦ. καὶ ἄλλως ἄλλος ἐστὶ σκοπὸς ἐν τῷ Ἐὐϑύφρονι καὶ | ἄλλος ἐν vij ᾿Απολογίᾳ καὶ ἄλλος ἐν τῷ Κρίτωνι καὶ ἄλλος ἐν τῷ Φαί- δωνι.

XXVI. Ἵνα δὲ τὴν ἀληϑῆ τάξιν μάϑωμεν, εἴπωμεν πρῶ- vov, ποῖοί εἶσιν οἷ νόϑοι; καὶ τούτων τὴν τάξιν μὴ δητήσωμεν. za ντες τοίνυν κοινῶς ὁμολογοῦσι νόϑους εἶναι τὸν Σίσυφον καὶ τὸν 4ημόδοκον καὶ τὴν ᾿Αλκυόνα καὶ τὸν Ἐρυξίαν καὶ τοὺς Ορους, οὗς εἰς Σπεύσιππον ἀναφέρουσιν" ὡς Àg εἶναι πάντας, ὧν τὸ Ἐπινόμιον νοϑεύει à 0 ϑεῖος Πρόκλος. διὰ τὰς ε dicii. αἰτίας. ἐκβάλλει δὲ καὶ τὰς Πολιτείας διὰ τὸ πολλοὺς εἶναι λό- γους καὶ μὴ διαλογικῶς γεγράφϑαι: καὶ τοὺς Νόμους δὲ διὰ τὸ αὐτό, καὶ τὰς Ἐπιστολὰς à ἐκβάλλει διὰ τὸ ἁπλοῦν τῆς φρα- σεως, ὡς καταλιμπάνεσϑαι λβ΄ τοὺς πάντας διαλόγους" οἷς προς- τιϑεμένοις ιβ΄ τῶν Νόμων καὶ δέκα τῆς Πολιτείας γένονται οἵ πάντες διάλογοι νδ΄. τούτων δὲ πάντων τὴν τάξιν μὴ πάνυ τι χρησιμεύουσαν; ἀλλὰ καὶ ὑπερβαίνουσαν τῷ μήκει τὴν βρα- χυλογίαν ὑπερτιϑέμεϑα, λέγομεν δὲ ὃ ὃ ϑεῖος Ἰάμβλιχος ἐποί- ἡσεν" αὐτὸς τοίνυν πάντας εἰς ιβ΄ διΐρει διαλόγους, καὶ τούτων τοὺς μὲν φυσικοὺς ἔλεγεν, τοὺς δὲ ϑεολογικούς" πάλιν δὲ τοὺς δώδεκα συνήρει εἰς δύο, εἴς τε τὸν Τίμαιον καὶ τὸν Παρμενί- δην, ὧν τὸν μὲν Τίμαιον ἐπὶ πᾶσι τοῖς φυσικοῖς. τὸν δὲ Παρ- μενίδην τοῖς ϑεολογιποῖς. τούτων δὲ ἄξιόν ἐστι τὴν τάξιν ξητῆ- σαι, διότι καὶ τούτους ἠξίωσαν πάντες πράττεσϑαι. πρῶτον τοί- νυν δεῖ τὸν ᾿Αλκιβιάδην πράττειν. διότι ἐν αὐτῷ γινώσκομεν ἑαυτούς" ἄξιον δ᾽ ἐστὶ πρὶν ἢ τὰ ἔξω γνῶναι ἑαυτοὺς γνῶναι" πῶς γὰρ ἔχομεν ἐκεῖνα γνῶναι; ἑαυτοὺς & ἀγνοοῦντες ; ; ἔσχατον δὲ δεῖ τὸν Φίληβον, ἐπειδὴ ἐν αὐτῷ περὶ τοῦ ἀγαϑοῦ διαλέγεται; ὃ πάντων ἐπέκεινα ἐστιν" οὐκοῦν καὶ αὐτὸν δεῖ πάντων κεινα καὶ τελευταῖον εἶναι. τοὺς δ᾽ ἐν μέσῳ οὕτω δεῖ τάττειν᾽ πέντε οὐσῶν τῇ τάξει κατὰ βάϑος τῶν ἀρετῶν, φυσικῶν, ἠϑε-

220 ΠΡΟΔΖΜΕΓΟΜΕΝΑ͂ 16

xdv, πολιτικῶν, καϑαρτικῶν, ϑεωρητικῶν.. πρῶτον δεῖ ἄνα- γνῶναι τὸν Γοργίαν ὡς πολιτικὸν ὦ ὄντα, δεύτερον δὲ τὸν Qoí- δωνα ὡς καϑαρτικόν" μετὰ γὰρ τὴν πολιτικὴν ξωὴν 7 καϑαρ- τική ἐστεν" εἶτα ἐρχόμεϑα ἐπὶ τὴν γνῶσιν τῶν ὄντων, ἥτις διὰ τῆς ἡϑικῆς ἀρετῆς προσγένεται. ταῦτα δὲ τὰ ὄντα 9 ἐν νοήμασε ϑεωροῦνται 1j ἢ ἐν πράγμασιν" οὐκοῦν μετὰ τοὺς εἰρημένους δια- λόγους δεῖ ἀναγνῶναι τέταρτον τὸν Ἀρατῦλον ὡς περὶ ὀνομά- τῶν διδάσκοντα, εἶτα τὸν Θεαίτητον ὡς περὶ πραγμάτων. εἶτα ἐρχόμεϑα μετὰ τούτους εἰς τὸν περὶ φυσικῶν διδάσκοντα, καὶ

e οὕτως ἐπὶ τὸν Φαϊδρον xal τὸ Συμπόσιον ὡς ϑεωρητικῶς καὶ περὶ ϑεολογικῶν διαλεγομένους" καὶ οὕτως ἐπὶ τοὺς τελεί- ovg δεῖ ἐλϑεῖν, τὸν Τίμαιόν φημι καὶ τὸν Παρμενίδην. καὶ οὐ- vac μὲν περὶ τούτων λέγομεν" ἐπειδὴ δὲ καὶ τοὺς Νόμους καὶ τὰς Πολιτείας πράττειν ἀξιοῦσί τινε) ἀξιόν ἐστι καὶ τούτων τὸν σκοπὸν εἰπεῖν. τριῶν τοίνυν 0 ὄντων εἰδῶν πολιτείας, τοῦ ἐξ ἐπανορϑώσεως, τοῦ ἐξ ὑποθέσεως, τοῦ ἄνευ τῆς ὑποϑέσεως " - καὶ ἐξ ἐπανορϑώσεως μὲν ὄντος, ὅταν τὰ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς ὄντα κακὰ ἤϑη ἀδιάστροφα ποιήσωμεν, ἐξ ὑποϑέσεως δέ, ὃ ὅταν ὑπο- κειμένους νόμους ποιῶσι καὶ ἤϑη τινὰ ἐν ταῖς πόλεσι , ἄνυπο- ϑέτου δέ, ὅταν μηδὲν ἢ ῃ ὑποτεϑέν R ἀλλὰ πάντα κοινὰ ὡσιν, ὡς τὸ ἐμὸν σὸν εἶναι καὶ τὸ σὸν ἐμόν, καὶ τὴν ἑκάστου περιουσίαν ἐδίαν τε εἶναι ἃ ἅμα καὶ ἀλλοτρίαν" περὶ μὲν οὖν τοῦ ἐξ ἐπανορ- ϑώσεως ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς διαλαμβάνει; περὶ δὲ τοῦ ἐξ ὑπο- ϑέσεως ἐν τοῖς Νόμοις, περὶ δὲ τοῦ ἀνυποϑέτου ἐν τῇ Πο- λιτείᾳ.

ὝΧΥΙΙ. Τελευταίου δ᾽ ὄντος εἰς ξήτησιν κεφαλαίου dy τοῖς προτελείοις τῶν τοῦ Πλάτωνος “διαλόγων τοῦ γνῶναι ποίῳ τρό- πῳ κἔχρηται διδασκαλίας ὃ Πλάτων, πεντεκαίδεκα τοένυν κέχρη- ται τρύποις t διδασκαλικοῖς" τῷ ἐνϑθουσιαστικῷ, τῷ ἀποδεικτικῷ, τῷ ὁριστικῷ, τῷ διαιρετικῷ, τῷ ἀναλυτικῷ, τῷ τεκμηριώδει, τῷ εἰκονικῷ, τῷ παραδειγματικῷ, τῷ ἐπαγωγικῷ «τῷ αναλογιπκῷ, τῷ ἀρυθμητικῷ , τῷ κατὰ ἀφαίρεσιν, τῷ κατὰ πρόσϑεσιν, τῷ ἱστορικῷ, τῷ ὃ ἐτυμολογικῷ. καὶ τῷ μὲν ἐνθουσιαστικῷ κέχρηται ἐν

τῷ Φαίδρῳ νυμφόληπτος γενόμενος, καὶ ἐν τῷ ἢ τῶν Πολιτιπῶν περὶ Μουσῶν διαλεγόμενος » καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ ὑποκρινόμενος τὸν δημιουργὸν διαλεγόμενον πρὸς τὰ οὐρᾶνια, καὶ ἐν ἄλλοις δέ τισιν τῷ δ᾽ ἀποδεικτικῷ πάλιν ἐν τῷ Φαίδωνι δεικνὺς τὴν

77 ΤΗΣ ΠΛΆΤΩΝΟΣ OIAOZOOIAZ. 22]

ἀϑανασίαν τῆς ψυχῆς διὰ μέσου τοῦ αὐτοκινήτου᾽ τῷ δ᾽ ógi- στικῷ ἐν πᾶσι σχεδὸν τοῖς διαλόγοις, αὐτός τε δριξόμενος καὶ τοὺς ᾿προσδιάλεγομένους δρίξεσϑαι παρασκευάξων. τῷ δὲ διαι- ρετικῷ κέχρηται ἐν τῷ Σοφιστῇ, λέγων, ὡς καὶ ἀνωτέρω εἰρή- καμὲν, ὡς οὐδὲν καυχήσεται διαφυγὸν τὴν διαιρετικὴν μέϑο- νον; τὴν τοῖς ἀνθρώποις ἐκ ϑεοῦ δοθεῖσαν διὰ μέσου Προμη- ϑέως. τῷ δὲ ἀναλυτικῷ ἐν Τιμαίῳ κέχρηται ἀναλύων τὰ | φυσικὰ πάντα εἷς δεξαμένην καὶ εἶδος, δεξαμένην καλῶν τὴν ὕλην, τὸ δὲ εἶδος πάλεν εἰς σχήματα, τὰ δὲ σχήματα εἰς τρίγωνα; τὰ δὲ ἐπέκεινα τούτων μόνον ϑεὸν λέγων εἰδέναι καὶ τὸν τούτῳ φίλον. τῷ δὲ τεκμηριώδει κέχρηται ἐν τῷ ᾿Αλκιβιάδῃ, λέγων τεκμήριον εἰναι τοῦ ψεύδους τὴν διαφωνίαν, τοῦ δ᾽ ἀληϑοῦς τὴν συμφω- νίαν" τὸ δ᾽ ἀληϑὲς ξαυτῷ οὔτε διαφωνεῖ οὔτε μάχεται. τῷ δὲ εἰκονικῷ ἐν Φαίδρῳ πέἔχρηται, ἀπεικάξων τὴν ψυχὴν ἡμῶν ἡνιόχῳ. , τὰς δὲ δυνάμεις αὐτῆς ἵπποις.) καὶ τὸν μὲν λέγων ἀγα- ϑόν, τὸν δὲ κακόν. τῷ δὲ παραδειγματικῷ ἐν ταῖς Πολιτείαις λέγων ἐοικέναι τὴν μὲν. πόλιν ναΐ, τὸν δὲ δῆμον ναυκλήρῳ, τοὺς δὲ ἃ “ἄρχοντας ναύταις βουλομένοις μεϑύσαι τὸν ναύκληρον,“ ὕπως ἐπ ἐξουσίας ἔχοιεν πράττειν O τι καὶ βούλονται" διαφέρει δὲ ὁ εἰκονικὸς τοῦ παραδειγματικοῦ τῷ μᾶλλον τὸν εἰκονικὸν ἐνδεί- κνυσϑαι καὶ μιμεῖσθαι τὴν φύσιν, ἧς ἐστὶν εἰκών , τὸν δὲ παρα- δειγματικὸν ἧττον μιμεῖσϑαι. ἀμέλει γοῦν καὶ τῷ τῆς εἰκόνος ὀνόματι, δυνατόν ἐστι καλέσαι τὸ dic πρᾶγμα" ov γοῦν τὴν ψυχὴν ἡνίοχον λέγοντες οὐκ ἂν ἁμάρτοιμεν᾽ τῷ δὲ τοῦ παρα- δειγματικοῦ οὐ δυνατὸν καλέσαι" τίς γὰρ ἐρεῖ πόλιν ναῦν; τού- του δ᾽ αἴτιον τὸ μᾶλλον ἐοικέναι καὶ ἧττον. τῷ δὲ ἐπαγωγικῷ κέχρηται ἐν τῷ ᾿Αλκιβιάδῃ, ἔνϑα λέγει, € ὅτι ὃ ἕνα πείϑων καὶ πολλοὺς δύναται πεῖσαι, καὶ ὃ πολλοὺς πείθων καὶ ἕνα οἷός ἔστι πεῖσαι; καὶ τοῦτο πιστοῦται δι᾽ ἐπαγωγῆς" ὃ γοῦν γεωμέτρης ἕνα πείϑων καὶ πολλοὺς δύναται πεῖσαι. καὶ πολλοὺς πείϑων ὃ αὐτὸς καὶ ἕνα δῆλον ὅ OTL πεῖσαι δύναται. Ἐτῷ δὲ ἀναλογικῷ: κέ- χρηται * éy τῷ Γοργίᾳ λέγων". ὅτι ὡς ἰατρικὴ πρὸς ὀψοποιΐαν, οὕτως δικαστικὴ πρὸς σοφιστικήν᾽ ὥσπερ yoQ ἰατρικὴ πρὸς τὸ ἀγαϑὸν καὶ συμφέρον ὁρῶσα προσφέρει τὸδὲ τὸ βοήϑημα 5, 3] τὸ ἔδεσμα κἂν ἀηδὲς 1, 7 δὲ ὀψοποιητικὴ πρὸς τὸ ἡδὺ μόνον ορᾷ κεκαρυκευμένον ποικίλαις “ποιότησιν, οὕτως καὶ 5 δικαστικὴ τὰ συμφέροντα μόνον καὶ ἀγαϑὰ ποιεῖ, ἡ δὲ ῥητορικὴ τὰ ἡδέα"

222 IIPOAEIOMEN A. 78

σοφιστικὴν δὲ ἐκεῖ τὴν ῥητορικὴν καλεῖ. ὅϑεν λέγουσί. ποτε τὸν Αἰσχίνην ἀναβάντα ἐπὶ τοῦ βήματος εἰπεῖν πρὸς τοὺς ἀκροατὰς ὅτι τί βούλεσϑε:; τί εἴπω: τί ὑμῖν χαρίσωμαι: 5 δέδεικται δὲ τὸ εἰρημένον διὰ γεωμετρικῆς ἀναλογίας , ὡς τόδε, καὶ τόδε. τῷ à ἀρυϑμητικῷ κέχρηται ἐν Φιλήβῳ λέγων ἕξ εἶναι τάξεις τῶν ἀγαϑῶν, καὶ ποῖαι αὗται, ταύτας ἀπαρνϑμούμενος. τῷ Ó c ἀφαι- ρετικῷ κέχρηται ἐν Τιμαίῳ, τηρῶν καὶ εὑρίσκων τὴν ὕλην ἐκ τῆς ἀφαιρέσεως πάντων τῶν εἰδῶν. τῷ δὲ προσϑετικῷ ἐν τῷ ᾿Αλκιβιάδ . καὶ τίϑεται γὰρ ξητεῖν τί ἔστιν ὃ ἄνϑρωπος; σπότε- gov σῶμα ἡ ψυχὴ ἢ τὸ συναμφότερον, καὶ δείκνυσιν ; ὡς οὔτε τὸ σῶμα οὔτε τὸ συναμφότερον, ἀλλὰ 7 ψυχὴ καϑ' αὑτήν" εἶτα προϊὼν προστίϑησιν ὡς οὐ πᾶσα ψυχή" οὐ γὰρ δὴ ἤ γε φυτικὴ ἢ ἢ ἄλογος, ἀλλ᾽ ἡ λογική" καὶ πάλιν « oni ὃ ἄνϑρωπος μεσότης ἐστὶ τῶν τε ϑείων καὶ τῶν γενητῶν. καὶ ὅρα πῶς προϊὼν σρος- ἔϑηκε τῇ ξητήσει. τῷ δ᾽ ἱστορικῷ κέχρηται ἐν τοῖς Νόμοις, ἱστορῶν τὰ ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τῶν Περσικῶν" τῷ δ᾽ ἔτυ- μολογικῷ ἐν τῷ Θεαιτήτῳ.

XXVIII. Koi μέχρι μὲν τούτων ἔστω τὰ προτέλεια τῆς συν- ἀναγνώσεως τῆς Πλάτωνος φιλοσοφίας ἐν ἕνδεκα κεφαλαίοις περικλεισϑέντα᾽ ἑνὶ μὲν τῷ περιέχοντι τὴν ἱστορίαν τοῦ φιλο- σόφου, ἑτέρῳ δὲ τὸ εἶδος τῆς φιλοσοφίας αὐτοῦ, καὶ τρίτῳ διὰ τί εἷς τὸ συγγράφειν ἦλϑεν- τετάρτῳ δὲ διὰ τί τὸ διαλογεκὸν εἶδος τῆς λογογραφίας ἐπετήδευσε, πέμπτῳ δέ, τίνα συμπληροῦσι τοὺς διαλόγους" ἔκτῳ πόϑεν τὰς διαιρέσεις τῶν Πλάτωνος δια- λόγων ποιητέον. ἑβδόμῳ πόϑεν τὰς ἐπιγραφὰς δεῖ ϑηρᾷν, ὁγ- δόῳ δέ, ποίῳ τρόπῳ ὑφηγήσεως ἐν τοῖς διαλόγοις κέχρηται, τοῦτ᾽ ἔστι τί ἐστιν ἣ διασκευή᾽ ἐννάτῳ δὲ πόϑεν τοὺς σκοποὺς τῶν διαλόγων ϑηρατέον, δεκάτῳ δέ, τίς ἡ ἡ τάξις τῶν ' διαλόγων, τελευταίῳ δέ, πόσοις τρόποις κέχρηται διδασκαλίας ὃ ϑειότατος Πλάτων.

Z X O 4A I 4.

ΕἸΣ ΤΟΝ ETOTOPON A.

P. 2 A. δίκη ἡ ὑπὲρ ἰδιωτικῶν ἀδικημάτων κρίσις, γραφὴ ὑπὲ δημοσίων. R. δίκην γὰρ βούλονται λέγειν πᾶσαν τὴν περὶ τὰ συμβόλαια ἀμφισβήτησιν, γραφὴν δὲ τὴν περὶ τὰ ἐγκλή- ματα κατηγορίαν. 0.

Α. βασιλέα] ἦ ἦν καὶ ᾿4ϑήνησι. βασιλεύς, ἀλλ᾽ οὐχ ὥσπερ ἐν ταῖς ἄλλαις τῶν ὅλων ἄρχων, ἀλλὰ μόνων μυστηρίων προεστη- κὼς μετὰ τῶν ἐπιμελητῶν καὶ “ηναίων καὶ o ἀγώνων τῶν ἐπὶ λαμπάδι" καὶ τὰ περὶ τὰς πατρίους ϑυσίας διῴκει. καὶ δίκαι πρὸς αὐτὸν ἐλαγχάνοντο ἀσεβείας καὶ βερωσύνης ἀμφισβητή- Gs0x, καὶ τοῖς ,)ένεσιν καὶ τοῖς ἱερεῦσι πᾶσιν ὃ αὐτὸς ἐδίκαξεν. καὶ τὰς τοῦ φόνου δίκας εἰς ᾿Αρειον πάγον εἰσῆγεν; καὶ τὸν στέφανον ἀποτυϑέμενος "σὺν" αὐτοῖς ἐδίκαξεν' προηγόρευε δὲ τοῖς ἐν αἰτίᾳ ᾿ἀπέχεσϑαι μυστηρίων καὶ τῶν ἄλλων vo μων. ἐδίκαξε δὲ καὶ τῶν ἁψύχων δίκας. τὴν δὲ συνοικοῦσαν αὐτῷ βασίλισσαν. ἐκάλουν. 0.

Β. ἀγνὼς] τοῦτ᾽ ἔστιν ἄγνωστος. R.

B. Πιτϑεύς) Πιτϑεῖς δῆμος Αἰγηΐδος ᾿4ϑήνησιν, ἐξ οὗ οὗτοο. R.

3 A. ἀτεχνῶς] παντελῶς, ἁπλῶς, qi ἢ καϑάπαξ, ἰσχυρῶς, ἡ 7 τελέως. οἱ δὲ ἐν ἴσῳ τῷ ὄντι καὶ ἀληϑείᾳ. οὗ δὲ δηλοῦν τὸ πα- ράπαν καὶ καϑόλου κατ ἀλήϑειαν. "Alloc. ἀτεχνῶς. παντε- λῶς. ἢ ἀντὶ τοῦ λίαν, περισπωμένως" βαρυτόνως δὲ τὸ ἀπεί- poc. R S.

A. ἀφ᾽ ἑστίας] ἐπὶ τῶν ἐν δυνάμει γινομένων καὶ πρώτους ἀδικούντων τοὺς οἰκείους , ἐπεὶ ἔϑος ἣν τῇ Ἑστίᾳ πρώτῃ τῶν ἄλλων ϑεῶν ϑύειν. φέρεται δέ τις καὶ περὶ αὐτῆς μῦϑος τοιοῦ- τος᾿ μετὰ γὰρ τὸ καταλυϑῆναι τὴν τῶν Τιτάνων ἀρχήν φασι

224 ZXO.AIA 80

τὸν Δία τὴν βασιλείαν παραλαβόντα ἐπιτρέψαι τῇ Ἑστίᾳ λαβεῖν ó τι ἂν βούλοιτο, τὴν δὲ τὴν παρϑενίαν αἰτήσασϑαι᾽ καὶ τὰς ἀπαρχὰς παρὰ τῶν ἀνθρώπων. ᾿Αλλως. e. ἑστίας. παροιμία δέ ἐστι; μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν περὶ τὰ ἱερὰ δρωμένων" E00; γὰρ ἥν τῇ "Ecvíe τὰς ἀπαρχὰς ποιεῖσθαι. ἢ ἀφ᾽ Ξστίας ἤτοι ἀπὸ τῶν οἰκειοτάτων" ἑστία γὰρ ἢ οἰκία. R S.

A. κακουργεῖν τὴν πόλιν) σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν. 0.

B. ὡς οὕτω γ᾽ ἀκοῦσαι) ἀντὶ τοῦ κατ᾽ αὐτὴν τὴν ἀκοήν, ὡς αὐτὸ ἔφη μὴ βούλεται... . 0.

C. ὁμόσε ἐέναι] δύο σημαίνει τοῦτο. . παρὰ μὲν τοῖς ῥήτορσι τὸ ἀπὶ ἐναντίας ἤ ἤτοι τὸ ἀντικείμενον , ὡς παρὰ “ημοσϑένει ἐν τῷ κατὰ Διονυσοδώρου' αὐτὸς δὲ ὁρᾷ ἡ ἡμᾶς ὁμόσε πορευομέ- yovc" mug Ὁμήρῳ δὲ τὸ ὁμοῦ, ὡς ἐπὶ τοῦδε"

ὕσσοι ἀπὶ Ἰδαίων ὁ ὁρέων ἅλαδε προρέουσιν,

Ῥῆσός 8᾽ Ἑπτάπορός τε, Κάρησός τε Ῥοδίος τε, Τρήνικός τε καὶ “ἴσηπος, δίός τε Σκάμανδρος,

καὶ Σιμόεις, ὅϑι πολλὰ Boyer xal τρυφάλειαι κάππεσον ἐν κονίῃσι, καὶ ὶ ἡμιυϑέων γένος ἀνδρῶν"

τῶν πάντων ὁμόσε στόματ' ἔτραπε Φοῖβος ᾿Δπόλλων. 0.

4 A. πολλοῦ γε δεῖ] ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. O.

A. ἦ που] ἴσως, σχεδόν. R.

C. πελάτης ὃ ἀντὶ τροφῶν [καὶ] ὑπηρετῶν καὶ προσπε- λάξων ἀπὸ τοῦ πέλας ἢ ἤτοι ἐγγὺς ἐκαλεῖτο" ὃ δι᾽ ἔνδειαν προς- Lov, μίσϑιος δὲ ὑπηρετῶν. ᾿Αλλως. πελάται εἰσὶν oí παρὰ τοῖς πλησίον ἐργαξόμενοι, καὶ ϑῆτες οἵ αὐτοὶ δὲ καὶ E ἑκτήμοροι, ἐπεὶ τῷ ἔκτῳ μέρει τῶν καρπῶν εἰργάζοντο τὴν γῆν. R S. πελάτης ἑταῖρος, συνήϑης, παρὰ τὸ πελάξω, οἷον ὃ πέλας ὦν. 0.

C. ἐξηγητοῦ] τοῦ τοὺς νόμους ἐξηγουμένου. R S.

D. μετάληψις ἡ 4j στάσις αὕτη; καὶ μετάληψις ὦ ἄγραφος" οὐ γὰρ ἀπὸ δητοῦ τὴν παραγραφὴν ποιεῖται. 7 μέντοι ἀντίϑεσις ἀντεγκληματική᾽ ἀντεγκαλεῖ γὰρ ὃ φεύγων, ὡς ἄξιος παϑεῖν τοῦτο ὁ τεϑνηκῶς ὡς ἀνδροφόνος. 0.

5 A. λέγοντα] σημείωσαι πῶς οὐ πρὸς δοτικὴν ἀπέδωκε τὸ λοιπὸν τοῦ λόγου, ἀλλ αἰτιατικὴν ἐπήνεγκεν, οἷον κράτιστόν ἐστι μαϑητῇ σῷ γενέσϑαι αὐτὰ ταῦτα λέγοντα. 0.

Α. -αὐτοσχεδιάξοντα] ἐκ τοῦ αὐτομάτου καὶ προχείρου καὶ ἑτοίμου λέγοντα, χωρὶς αἰτίας. R S.

81 EIZTON ΕΥ̓ΘΥΦΡΟΝ A. 225

B. λάχε δίκην] κλήρῳ γὰρ εἰσῆγον τὰς δίκας δι᾿ εὐτα- ξίαν. R.

D. κατὰ τὴν ὁσιότητα) ἀντὶ τοῦ ὁμοίως, παραπλησίως τῇ ὁσιότητι. 0.

68. ἀρά ye] ἴδε πῶς ὃ Πλάτων οὐ δέχεται περὶ ϑεοῦ λέ- γεῦϑαι τὰ παρὰ τῶν ποιητῶν μυϑευύμενα, οἷον ἔχϑρας., πολέ- μους, συνουσίας : καὶ τὰ τοιαῦτα. ὁ ὅλος γὰρ σκοπὸς τῆς καϑεξῆς διαλέξεως εἰς τοῦτο σπουδάζει. R S.

C. ἐπὶ σχολῆς] ἐπὶ τῆς παρὰ τοῖς πολλοῖς λεγομένης εὐκαι- ρίας. R S.

D. ϑεῖα]) yo. καὶ ὅσια ὕὅσιά ἐστιν. R.

7 B. ἀπαλλαγεῖμεν ᾿Αττικόν, ἢ συγκοπῇ τοῦ ἢ ἢ κατὰ κρᾶ- σιν. 0.

8 C. Οὐδὲν] Avrixóg ὃ τοῦ δὲν πλεονασμός. 0.

,l1 B. Δαιδάλου, ὡς ἔοικε» τῶν τῆς γονῆς ὀχετῶν Σωκρα- της ἀπόρροια. ταύτῃ μοι δοκεῖ κατὰ τὸ συγγενὲς καὶ λυθοξοϊκὴν ἀσκεῖσθαι Σωκράτη τέως; εἰ μὴ “Ἀρχέλαος ὃ φιλόσο ος ἀπὸ ταύτης ἀναστήσας τῆς τέχνης τὸν ἄνδρα φιλοσοφίᾳ ἠγάγετο" ἐτεκμήρατο γὰρ τὸ τῆς ψυχῆς ἐντρεχὲς καὶ δραστήριον καὶ πρὸς φιλοσοφίαν ὑπτίως ἔχον, οἷς πρὸς τοὺς ὁμοτέχνους ἀντέλεγε στερύμενος τῶν μισϑῶν. Δαίδαλος δὲ᾽ A vaíog ἦν τῶν πώποτε ἀνδριαντοποιῶν περιφανέστατος. πρῶτος δὲ καὶ περισκελὲς ἄγαλμα ἐσχημάτισε, τῶν πρὸ ἐκείνου κατὰ ταὐτὸ συμβεβληκότα τὼ πόδε τὰ βρέτη ἐργαξομένων. ἀφ οὗ δὴ καὶ ὃ τοῦ περιιέναι καὶ κινεῖσθαι τὰ ᾿φιλοτεχνήματα αὐτοῦ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀνά- ertet λόγος αὐτῷ, Ov καὶ νῦν Σωκράτης παίξων Εὐϑύφρονα προάγει. 0.

19 A. ἕνα περ δέος, ἔνϑα καὶ αἰδώς. ἐπὶ τῶν κατὰ φόβον ἐπιεικῶν. εἴρηται δὲ ἐκ τῶν Στασίνου Κυπρίων. R 8.

A. 9 ἔρξαντα] yo. καὶ στέρξαντα. R.

D. σκαληνὸς ὃ σκολιὸς καὶ πολυγώνιος" τοῦ γὰρ τριγώνου ἐστὶν εἴδη τρία, ἰσόπλευρον ; ἰσοσκελές, σκαληνόν. R. τὸ σκαλη- νὸν γὰρ τρίγωνόν ἐστιν ἐκ τριῶν ἀνίσων πλευρῶν, τὸ δὲ ἰσοσκε- λὲς τρίγωνον τῶν δύο μὲν πλευρῶν f ἴσων ἀλλήλαις οὐσῶν, μιᾶς δὲ ἀνίσης ταῖς δυσίν. ἐν οἷς οὖν ὃ ἄρτιος ἀριϑμὸς εἰς δύο ἢ ἴσα $8 τέμνεται. ὡς ὃ ὀκτὼ φέρε, ὃ δὲ περιττὸς εἰς δύο ἄνισα; ὡς ὃ πέντε, εἰκότως τὸν μὲν ἰσοσκελῆ τὸν δὲ σκαληνὸν ὠνομάσϑαι. 0.

PraATo VI. 15

226 ZXO.414 82

14 D. οὐ χαμαῆ παροιμία; οὐ μὴ χαμαὶ πέσῃ, ἐπὶ τῶν δια- κενῆς οὐδὲν λεγόντων; ἀλλ ἐπιτυγχανόντων. RS.

E. οὐδὲν γὰρ) συνῳδὸν τῷ πᾶσα δόσις ἀγαϑὴ καὶ ἑξῆς. 0.

15 A. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν. O.

A. γέρα] yo. καὶ ἔργα. R.

Β. τὸν Δαίδαλον] ye. καὶ τὸν διδάσκαλον. R.

C. σημείωσαι πῶς τῷ ἄρτι: κατὰ πλάτος ἐχρήσατο. Ο.

- C. ἑκὼν εἶναι] ᾿Αττικὸν τοῦτο, καὶ παρέλκει τὸ εἶναε. γένε- ται δὲ ἐπὰν ἀρνητικὸν ἐπιφέρηται ποιοῦν ἀπόφασιν, ἐπὶ κατα- φατικοῦ δὲ οὐκ ἐξὸν τοῦτο ποιεῖν. O.

D. εἴπερ τις ἄλλος] ὡς οὐδεὶς ἄλλος. R. D. $760 μισϑοῦ δουλεύων. R. D. διωκάϑειν)] ἤγουν διώκειν. R.

ΕΙΣ THN ΣΩΚΡΑΤΟΥ͂Σ AHOAOTIAN.

P. 17 Ὁ. πρῶτον] παραγραφικοῦ δύναμιν ἔχει τοῦτο" σχε- δὸν γὰρ τοῦτο λέγει. ὅτι τοσούτοις ἕτεσιν οὐδενὶ δέδωκα δίκας τὸν αὐτὸν τρόπον πολιτευόμενος. 0.

D. τὸ τοῦ / ἤϑους ἄπλαστον πυϑανότητα ποιεῖ. εἰκότως οὖν οὕτω χρῆται νῦν Σωκράτης. 0.

18 B. οὗτος 0 ᾽άνυτος ᾿᾿νϑεμίωνος ἦ ἣν υἱός, ᾿4ϑηναῖος γέ. νος, ᾿Αλκιβιάδου ἐραστής, πλούσιος ἐκ βυρσοδεψικῆς" ὅϑεν καὶ σκωπτόμενος ὑπὸ Σωκράτους διὰ τοῦτο... .-.. ἔπεισε μισϑῷ Μέλητον ἀσεβείας γραφὴν δοῦναι κατὰ Σωκράτους. μέμνηται “υσίας ἐν Σωκράτους ἀπολογίᾳ καὶ 5 Ξενοφῶν ὁμοίως. καὶ -Aei- στόξενος ἐν τῷ Σωκράτους lo. . Θεόπομπος. δὲ Στρατιώτισιν ᾿Εμβάδαν αὐτὸν εἶπε παρὰ τὰς ἐμβάδας, ἐπεὶ καὶ “ἄρχιππος Ἰχϑύ- σιν εἰς σκυτέα αὐτὸν σκώπτει. Μέλητος δὲ τραγῳδίας φαῦλος ποιητής. Θρᾷξ γένος» ὡς ᾿Δριστοφάνης Βατράχοις, Πελαργοῖς “αΐου υἱὸν αὐτὸν λέγων; ἐπεὶ ᾧ ἔτει of Πελαργοὶ ἐδιδάσκοντο, καὶ ὃ Μέλητος Οἰδιπόδειαν ἔϑηκεν, ὡς ᾿Αφιστοτέλης ΖΔιδασκα- λίαις. ἐν δὲ Γεωργοῖς ὡς Καλλέαν περαίνοντος αὐτοῦ μέμνηται. μέμνηται αὐτοῦ καὶ “υσίας ἐν Σωκράτους ἀπολογίᾳ. 0.

83 ΕΙΣ ΤῊΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥ͂Σ ΠΟΜΟΓΙΑ͂Ν. 227

C. ἐρήμην κατηγοροῦντες] ἐρήμη δίκη ἐστίν. ὅταν μὴ ἀπαντήσας ὁ διωκόμενος ἐπὶ τὴν κρίσιν καταδιαιτηϑῇ. R S. ἀντὶ τοῦ εἰς ἐρήμην δίκην κατηγοροῦντες. λέγεται καὶ ἐρήμην ἁλῶναι ἀντὶ τοῦ εἷς ἐρήμην Av ἐμπεσεῖν. ἐρήμη δὲ δίκη λέγε- ται ἡ μὴ ἔχουσα τὸν ἀπολογούμενον.

C. εἰς ᾿Αριστοφάνην αἰνίττεται τὸν κωμικόν. 0.

19 Β. ἀντωμοσία ἐπὶ δίκῃ λέγεται, διὰ τὸ ὀμνύναι ἔκα- τέρους, τὸν μὲν ἐγκαλοῦντα ὃ τι ἠδίκηται, τὸν δὲ ἐγκαλούμενον μὴ ἠδικηκέναι. οἵ δὲ ἀντωμοσίαν τὴν ἐπὶ πράγμασιν ἅμα τύ- ροις καὶ o ἀνεγγράφοις εἰς ὁ ορκον περισταμένην δίκην: dp οἷς οὗ κριταὶ δοξάξουσιν. ἔνιοι ὅταν ἐπὶ δημοσίῳ o ἀγῶνι σκηπτομένου τινὸς κάμνειν ὃ ἀντίδικος a ἀντομνύηται, φάσκων προσποιεῖσθαι αὐτόν, καὶ scel τούτου διαλαμβάνωσιν οὗ δικασταί. of δέ, ὅτι ὃ τοῦ κατηγορουμένου ὃ 09x0c ἀντωμοσία, ἐπὶ τῷ τἀληϑῆ ἀπολογή- σεσϑαι: ὥσπερ τοῦ κατηγοροῦντος πρότερον διωμοσία, ἐπὶ τῷ τἀληϑῆ κατηγορήσειν. RS.

C. ᾿Δριστοφάνης ὃ κωμῳδιοποιὸς φαλακρὸς ἦν, ὡς αὐτὸς φησὶν Εἰφήνῃ" ἐκωμῳδεῖτο δ᾽ ἐπὶ τῷ σκώπτειν μὲν Εὐριπίδην, μιμεῖσϑαι δ᾽ αὐτόν. Κρατῖνος"

τίς δὲ σύ; κομψός τις ἔροιτο ϑεατής

ὑπολεπτόλογος γνωμιδιώτης εὐριπιδαριστοφανίξων.

καὶ αὐτὸς δ᾽ ἐξομολογεῖται Σκηνὰς καταλαμβανούσαις "

χρώμαι γὰρ αὐτοῦ, φησί; τοῦ στόματος τῷ στρογγύλῳ"

τοὺς »γοῦς δ᾽ ἀγοραίους ἡ ἧττον ἢ "κεῖνος ποιῶ. “Αριστώνυμος à ἐν Ἡλίῳ διγοῦντι καὶ Σαννυρίων ἐν Γέλωτι τετράδι φασὶν αὐτὸν γενέσϑαι. , διο τὸν βίον κατέτριψεν ἑτέροις πονῶν" of γὰρ τετράδι γεννώμενοι πονοῦντες ἄλλοις καρποῦ- σϑαι παρέχουσιν, ὡς καὶ Φιλόχορος ἐν τῇ πρώτῃ περὶ ἡ ἡμερῶν ἱστορεῖ. ταύτῃ δὲ καὶ Ἡρακλὴ φασὶ γεννηθῆναι. τρεῖς d ἔσχεν υἱούς, Φίλιππον τὸν τοῖς Εὐβούλου δράμασιν ἀγωνισάμενον, καὶ ““ραρότα ἰδίοις τὲ καὶ τοῦ πατρὸς δράμασι διηγωνισμένον, καὶ τρίτον, ὃν ᾿Δπολλόδωρος μὲν "Νικόστρατον καλεῖ, οἱ δὲ περὶ Δικαίαρχον Φιλεταῖρον. κατεκλήρωσε δὲ καὶ τὴν Alywaw, ὡς Θεογένης ἐν τῷ περὶ «Αἰγίνης. κωμῳδεῖται δὲ c ὅτι καὶ τὸ τῆς εἰρήνης κολοσσικὸν ἐξῆρεν ἄγαλμα" Εὔπολις Αὐτολύκῳ, Πλά-

των Νίκαις. 0.

E. προῖκα] κατὰ δωρεάν, ἄνευ μισϑοῦ. R.

15*

228 XO. A4IA δ:

Ε. ἡ δ᾽ ὃς — ἦν δ᾽ ἐγὼ] ἔφη οὗτος --- ἔφην δ᾽ ἐγώ. R.

20 Α. Χαιρεφῶν οὗτος ὃ Σωκρατικὸς ἰσχνὸς ἡ ἣν καὶ ὦχρύς, τὸ δὲ ) ἦϑος συκοφάντης καὶ κόλαξ, πρὸς δὲ καὶ κλέπτης καὶ αὐχ- μηρός, τὴν δὲ πε ιουσίαν πένης. Εὔπολις μὲν οὖν ἐν Πόλεσι διὰ τὴν χροιὰν πύξινον αὐτὸν καλεῖ, ᾿Αριστοφάνης ὃ δ᾽ ἐν Ὄρνισι νυκτερίδα; ἐν δὲ Τελμισσεῦσιν εἰς συκοφάντην ἀποσκώπτει" ,Koa- vivog Πυτίνῃ εἰς αυχμηρὸν καὶ πένητα" , EUmolug δ᾽ ἐν Κόλαξιν Καλλίου κόλακα λέγει» ᾿“Δριστοφάνης δ᾽ ἐν Δράμασι κλέπτην" ἐν δ᾽ "Sagaue νυκτὸς αὐτὸν παῖδα καλεῖ. O.

91 Α. ἀνεῖλεν] χρησμὸς περὶ Σωκράτους δοϑεὶς Χαιρε- φῶντι τῷ Zola Q*

σοφὸς Σοφοκλῆς, σοφώτερος Εὐριπίδης" ε δρῶν ὃ ἁπάντων Σωκράτης σοφώτατος. 0. E. qo] ἀντὶ τοῦ ἐπορευόμην. R.

E. ἰτέον) κατὰ κοινοῦ τὸ ἐδόπει, ἵν᾿ 4) ἐδόπει οὖν ἱτέον εἶναι σκοποῦντι. 0.

E. νὴ τὸν κύνα Ῥαδαμάνϑυος ὅ 0pxoc οὗτος ὃ κατὰ κυνὸς ἢ χηνὸς ἢ πλατάνου ἢ ἢ κριοῦ L τινος ἄλλου τοιούτου"

οἷς ἣν μέγιστος ὅρκος ἅπαντι λόγῳ κύων,

ἔπειτα χήν" ϑεοὺς δ᾽ ἐσίγων; Κρατῖνος “Κείρωσι. κατὰ τούτων δὲ νόμος ὀμνύναι; ἕνα μὴ κατα ϑεῶν οἵ ὕρποι γίγνωνται. τοιοῦτοι δὲ καὶ οὗ Σωκράτους 0g- κοι. R S.

22 A. ἦ μὴν] c ὄντως δή. R.

B. ἐπ αὐτοφώρῳ] ἐπ αὐτόπτῳ; ἐπ᾽ ὄψει. R.

C. ἤκουσαν) ye. à οὐκ ἧσαν. R.

93 E. '4vvroc μὲν καὶ Μέλητος εἴρηνται τίνες, ὦ ὅτε ὃ μὲν πλούσιος ἐκ σκυτοδεψικῆς; Μέλητος δὲ τραγῳδιοποιὸς φαῦλος" “ύκων μέντοι͵ πατὴρ ἦν Αὐτολύκου, Tov γένος, δήμων Θορί- 3406, πένης, ὡς Κρατῖνος Πυτίνῃ; "Ἀριστοφάνης Σφηξίν. Εύ- πολὲς δ᾽ ἐν Φίλοις καὶ ἐπὶ τῇ γυναικὶ 'Ῥοδία κωμῳδεῖ αὐτόν, ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ΑΑὐτολύκῳ εἰς ξένον, 'Μεταγένης e Ὁμήρῳ εἰς προδύτην᾽

----- καὶ Λύκων ἐνταῦϑα που - προδοὺς Ναύπακτον ἀργύριον λαβὼν ἀγορᾶς ἄγαλμα ξενικὸν ἐμπορεύεται. 0. 24 C. χαριεντίξεται) εὐτραπελεύεται, σκώπτει. R.

85 EIZ TON KPIT4.N A. |. 999

26 C. ὦ τὰν] ὦ οὗτος, o ὖ ἑταῖρε; ὦ τάλαν, ὦ μέλε" ταῦτα παρὰ τοῖς νεωτέροις ὑ ὑπὸ τῶν γυναικῶν λέγεται μόνων. παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς καὶ 4 ὑπ ἀνδρῶν. πολλάκις δὲ καὶ ἐπὶ πλήϑους φασὶ τὸ ὦ τᾶν, ὡς : παρὰ Κτησιφῶντι. οἵ δὲ Δ4ττικοὶ τὴν πρώτην συλλαβὴν περισπῶσι, τὴν δὲ δευτέραν βαρύνουσε. καὶ βέλτιον" ἀδύνατον γὰρ μίαν λέξιν εὑρεθῆναι δύο ἔχουσαν περισπωμένας. Αίδυμος δὲ τὸ πλῆρες εἶναί φησιν ὦ Écav, ἀγνοῶν ὡς ἀπὸ τοῦ ἕτης ἢ κλητική ἔστιν Fro, καὶ “ωρικῶς ἔταν. R S.

217 C. ἀντιγραφή ἐστιν, ὅ ὅταν ὁ φεύγων καὶ αὐτὸς γράφηται τὸν διώκοντα, ὡς ἐπὶ τῶν λαγχανόντων τὴν μὴ οὖσαν δίκην καὶ τῶν παραγραφομένων᾽ καὶ οὗτοι γὰρ τρόπον τινὰ κατηγο- ροῦσεν. R S.

D. καλῶς γε σὺ ποιῶν, Σώκρατες, ὄνοις καὶ ἵπποις τοὺς ϑεοὺς ᾿4ϑηναίων παραβάλλεις. 0.

28 C. τιμωρήσεις] ἀντὶ «τοῦ ἐκδικήσεις) ἢ " ἀντὶ τοῦ & τῷ Πατρόκλῳ ἐκδίκησιν τοῦ φόνου παράσχῃς. τὸ τιμωρῶ δὲ ση- μειωτέον oss δοτικῇ συντάσσεται. ὅτε ἀντὶ τοῦ βοηϑῶ λαμβά- νεται. 0.

80 D. πολλοῦ δέω] πόρρω λέαν εἰμί. R.

31 C. τί τὸ Σωκράτους δαιμόνιον 0 ὅ τινές φασιν ὅτι ἤχω τὸ καὶ ἐξιὸν καταλαμβάνεται αὐτῷ οὗς. 0.

40 D. κατέδαρϑεν] κατεκοιμήϑη. Β.

ΕΙΣ TON KPITQNA.

P. 43 A. ἐπιεικῶς] ἱκανῶς, ἐπίπαν. φιλικῶς παρὰ Πλάτωνι. R S.

D. ἀλλὰ δοκεῖ] γράφεται καὶ ἀλλὰ δοκεῖν. R.

46 C. χωρὶς μὲν] γράφεται. καὶ ἀλλὰ χωρὶς μέν. R.

Ὦ. εἰ γὰρ ὥφελον) ἀντὶ τοῦ εἴϑε. R.

46 E. ὅσα γε τἀνϑρώπεια) ἀντὶ τοῦ ὅσον κατ᾽ ἀνϑρωπον, ὅσον εἰς γνῶσιν ἧκεν ἀνθρώπων, ὅσον αἰσϑάνεσϑαι ἄνϑρωπος δύναται. 0.

48 C. χρήματα πράττοντες ἀντὶ τοῦ τελοῦντες. R.

A0 A. εἰπέ μοι] σημείωσαι τὴν μετάβασιν τοῦ ἀρυϑμοῦ. O.

290 ZXO.AlI A 86

51 E. γεννῆται of τοῦ αὐτοῦ γένους μετέχοντες καὶ ἀπὶ ἀρ- χῆς ἔχοντες κοινὰ ἑερά. οἵ δὲ ὁμογάλαπτας, φράτορας, συγγενεῖς τοὺς γεννήτας. R S. ξήτει δὲ εἰ διὰ v» γραφόμενον γεννῆται ὀφείλει γράφεσθαι. 0.

54 D. δύο σημαίνει τὸ ἴσϑ 91, τό τε ὑπάρχειν καὶ τὸ γνῶναι. εἰ μὲν. οὖν κατα τὸ ὑπάρχειν; τοῦτο βούλεται ἐνταῦϑα δηλοῦν" ἔσο νῦν καὶ διαγίνου τοῖς παροῦσεν εἷς πάντα ὅσα γέ μοι δοκεῖ, 7j ταῦτα νῦν ἔσο τὰ ἐμοὶ δοκοῦντα. κατὰ δὲ τὸ τοῦ γνῶναι ση- μαινόμενον οὕτως" γνῶθι κατὰ τὰ ἐμοὶ νῦν δοκοῦντα ὡς εἴπερ ταῦτα ἐρεῖς μάτην ἐρῶν. Ο.

EIZ TON ΦΑΙΔΘΩΝΑ.

P. 57 A. οὐδεὶς πάνυ τι] ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. ἐστὶ γὰρ τὸ ξξῆς οὕτως" πάνυ οὐδεὶς ἐπιχωριάξει. 0. |

58 B. ϑεωρίαν ἀπάξειν] ἀντὶ τοῦ ϑυσίαν à ἀπενεγκεῖν. θεω- | gol δέ εἶσιν of πεμπόμενοι ϑῦσαι καὶ ϑεραπεῦσαι τὸν Otóv- ὖὅϑεν. καὶ αἵ ὁδοὶ δι᾽ ὧν ἐπορεύοντο ϑεωρίδες κέλευϑοι ἔκα- λοῦντο, καὶ τὰ διδόμενα ϑεωρικά, καὶ ἡ ναῦς ἡ εἰς Δῆλον πεμ- πομένη ϑεωρίς, καὶ ὃ ἱερεὺς ϑεωρός. RS.

60 B. ἄτοπον τὸ ϑαυμαστόν, ὡς καὶ ἐν Θεαιτήτῳ φησίν" οὐδέν y ἄτοπον; ἀλλὰ πολὺ ϑαυμαστότερον ἦν᾽ ἐσαφηνίσϑη γὰρ διὰ τῆς ἀντυϑέσεως. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀνυπόπτου" Εὔπολις Mosi:

καὶ πόλλ᾽ ἀγάϑ' ἐν τοῖσι πκουρείοις ἐγώ ἀτόπως καϑίξων, κοὐδὲ γινώσκειν δοκῶν. καὶ τὸ ἀδόκητον xol d ἀνυπονόητον. of δὲ ἄλογον. Β 5.

61 C. καϑῆκε τὰ σκέλη] συντονώτερον ἀνέλαβε σχῆμα καὶ σεμνότερον, ὡς περὶ προβλήματος σεμνοτέρου μέλλων διαλέ- γεσθαι. Ἀ S.

D. τὸ μὴ ᾿ϑεμιτὸν] κατὰ τὸν Κέβητα ἡ ῆ τάξις τῶν προβλη- μάτων" τὸ πρῶτον πρόβλημα τὸ μὴ ἐξάγειν ξαυτόν, οὗ ἐπιχεί- eno μυϑικὸν ἐξ Ὀρφέως ληφϑέν. 5.

D. οὗτος ὃ Φιλόλαος Πυϑαγόρειος 1j ἣν, ἐξ Ἰταλίας πεφευ- γὼς διὰ τὸν ἐμπρησμὸν τὸν τότε ὑπὸ 0 Τύλωνος γεγονότα διὰ τὸ ἀνεπιτήδειον αὐτὸν πρὸς φιλοσοφίαν ὄντα ἀπελαϑῆναι τοῦ ὁμα-

- acm oa o Lu

87 EIZ TON OAIAS.N A. 231

xofov. ὃς καὶ δι αἰνιγμάτων ἐδίδασκε, καϑάπερ ἣν ἔϑος av- τοῖς. ἦλθεν οὖν οὗτος εἰς Θήβας, τεϑνεῶτι τῷ διδασκάλῳ «4ύ- σιδι χοὰς ποιήσων, ἐκεῖ τεϑαμμένῳ. Ἵππαρχος δὲ καὶ Φιλόλαος μόνοι τῆς εἰρημένης συμφορᾶς τῶν ἤνϑαγο είων “διεσώθησαν ἱπρὸς τὸν 4o δὲ τοῦτον Πλάτων ποιεῖται τὸν διαλογον]. RS.

E. τὸ μὲν ἴσως διὰ τὸ μυϑικὸν ἐπιχείρημα. τὸ δὲ μάλιστα διὰ τὸ φιλόσοφον. R S.

E. μέχρις ἡλίου δυσμῶν) ὦ ὡς ζήσεσϑαι μέλλων μέχρις ἡλίου δυσμῶν. ἔν γὰρ ἡμέρᾳ φονεύειν ἀπείρητο; καϑὰ τοῖς Πυϑαγο- φείοις τὸ ἐν μεσημβρίᾳ καϑεύδειν, διὰ τὸ τὸν ἥλιον τότε μᾶλλον ἐνεργεῖν. R S.

62 A. veda] olov πλοῦτος, δόξα, ξίφος. ἐπαμφοτερίξει γὰρ καὶ τἄλλα πάντα, ϑάνατος δὲ μόνως ἀγαϑόν ἐστιν. R S.

A. οἷς βέλτιον τεϑνάναι) κατὰ Σωκράτην ἡ ἡ τάξις τῶν προ- βλημάτων. πρῶτον γὰρ δὴ ἐϑέλειν ἀποϑνήσκειν κατὰ προαί- ρεσιν, εἶτα μὴ ἐξάγειν ἑαυτοὺς κατὰ φύσιν. 5.

A. ἐπιγελάσας; ἵττω Ζεὺς] ἐγέλασε, διότι ἐκάλεσε τὸν φο- νεύοντα ἑαυτὸν εὐεργέτην. τὸ δὲ ἵττω ἐπιχωριάξοντός ἐστιν à ἀντὶ τοῦ foro, τῇ Βοιωτίδι διαλέκτῳ" ὃ δείκνυσιν ὅτι φύσει τὸν Σωκράτην ϑαυμάξει. Β 5.

Β. ἐν ἀπορρήτοις] ἐντεῦϑεν τὸ πρῶτον πρόβλημα, τὸ μὴ δεῖν ἐξάγειν ἑαυτόν, ov U ἐπιχείρημα μυϑικὸν ἐξ Ὀρφέως ληφϑέν" ἔπειτα δεύτερον διαλεκτεκὸν καὶ φιλόσοφον. R S.

C. ὃ μέντοι νῦν] ἐντεῦϑεν τὸ δεύτερον πρόβλημα τὸ τοὺς φιλοσόφους ἐϑέλειν ἀποϑνήσκειν. 5.

64 A. κινδυνεύουσιν ἀντὶ τοῦ δι’ ἀνάγκης καὶ ἀποδείξεως τοῦτο αὐτοῖς συνάγεται. RS.

B. γελασείοντα] γελαστικῶς ἔχοντα, γελάσαι ϑέλοντα. R.

Β. ϑανατῶσι) ϑανάτου ἐπυϑυμοῦσιν. R.

D. ἥκιστα] οὐδαμῶς. Β.

D. καϑ᾽ ὅσον μὴ πολλὴ ἀνάγκη) τοῦτο ἐπεξηγηματικόν ἔστι τοῦ ἐν τοῖς ἐφεξῆς, τοῦ ἐὰν 0 0 τὸ μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, 0 τε μὴ πᾶσα ἀνάγκῃ. τὸ γὰρ 0 τι ἔσον τῷ καϑ᾽ ὕσον. λείπει δ᾽ ἐκεῖ τὸ κοινωνεῖν αὐτοῦ ὅπερ δὴ νοεῖται καὶ συνυπακούεται. RS.

65B. 40 ὃς]. ἐὰν μὲν ἢ δύο μέρη λόγου; ἔσται ἔφη δὲ ὅς, τουτέστιν ἔφη δὲ οὗτος οἵ δὲ λέγουσιν ὅτι αὐτὸ μόνον σημαίνει

232 ZXOAIA 88

τὸ ἔφη. ἐὰν δὲ ἡ ὃν μέρος λόγου, ἔσται φίλος. ὦ ᾿4ϑηναῖοι ; 7) ὄφελος, ὡς Αἰγινῆται» ῆ ὄξος» ὡς Χαλκιδεῖς. 9 πρὸς τὰ ἑερὰ χρῶνται. τάττεται δὲ ἐπὶ παντὸς προσώπου καὶ ἀριϑμοῦ, ὡς τὸ ὦ τᾶν. R.

67 A. ὅ τι μὴ πᾶσα ἀνάγκη] ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ κατὰ τὰ ἀναγ- καῖα. τὸ δὲ ἑξῆς οὕτως" μηδὲ κοινωνῶμεν εἶ μη κατὰ τοῦτο καϑ' ὃ πᾶσα ἀνάγκη.

E. διαβέβληνται] p TOU διαβεβλημένως ἐ ἔχουσι πρὸς τὸ σῶμα. R.

E. ψυχὴν] yo. καὶ τὴν τύχην ἔχειν. R.

69 B. ἔχῃ] yo. καὶ οὐδ᾽ ἀληϑὲς ἔχουσα. R.

79 A. ἰδὲ τοίνυν] ᾿Αττικοὶ ὀξύνουσι τὰ ἰδέ, λαβέ, εὑρέ, ὡς τὰ ἐλϑέ, εἶπέ. 0.

C. ὁμοῦ πάντα] ὁμοῦ σημαίνει ποτὲ μὲν τὸ ἐγγύς, ὦ ὡς δηλοῖ Ζ4ημοσϑένης ἐν τῷ τῆς παραπρεσβείας " καίτοι τὸν μὲν ἀνδριάν- τα τοῦτον οὔπω πεντήχοντα ἔτη φασὶν ἀνακεῖσϑαι “Σαλαμίνιοι, ἀπὸ Σόλωνος δ᾽ ἐστὶν ὁ ὁμοῦ σ΄ Éry καὶ μ΄. καὶ ἐν τῷ κατὰ “Αρι- στογείτονος" εἰσὶν ὃ ὁμοῦ πάντες δισμύριοι ᾿Αϑηναῖοι. καὶ Mé- vavógog ἐν τῷ Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ᾽

πρὸς τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς, δαιμονᾷς γεγονὼς ἔτη τοσαῦϑ᾽: ὁμοῦ γάρ ἔστιν ἑξήκοντά σοι. καὶ ᾿Αφιστοφάνης Τριφάλητι" ἡ γὰρ τὸν Τριφάλητα τίκτουσα qnoi Aafeae καὶ i ydo ἐσϑ᾽ ὁμοῦ. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἐν ταὐτῷ" Ὅμηρος". ἀλλ᾽ ὁμοῦ ὡς ἐτράφημεν ip ὑμετέροισι δόμοισι; καὶ 4ημοσϑένης ἐν τῷ κατὰ ᾿Αριστοκράτους" οὐκοῦν εἰ μέν τι ἐάσομεν τούτων συμβάντων ὑ ὑμᾶς, οὐ καϑαροῖς ὁμοῦ διατρίψο- μεν. ἔστι καὶ 4govixóv - Σοφοκλῆς Οἰδίποδι" πόλιες δ᾽ ὁμοῦ μὲν ϑυμιαμάτων γέμει; ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων. ἔχει καὶ δύναμιν συλλεκτικήν. ὡς παρὰ Μενάνδρῳ: ἐν Tolo: of Θρᾷκες “ιβύτρωες καλοῦνται" πάντα νῦν ἤδη cO ὁμοῦ. ὅπερ δηλοῖ τὸ ἐν τῷ αὐτῷ. R S.

74 B. τότε μὲν] γρ. καὶ τῷ ó μὲν — τῷ δέ. R.

75 D. 0 ἔστι] ἀντὶ τοῦ τὸ ὃν ὃ πάντα περιείληφε. 0.

78 A. ἐξεπᾷσητε] yo. καὶ ἐξιάσηται. R.

89 ΕΙΣΤΟΝ OAIAS&N A. 233

83 A. ὕσον μὴ ἀνάγκη) ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ ὅσον κατὼ τὰ τῆς ξωῆς συνεκτικά ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖα. 0.

86 E. ὑπερδικεῖν] ἤγουν συνηγορεῖν. καὶ ὑπέρδικοι of συνήγοροι. R.

Ε. ϑρᾶττον) ταράττον, ἐνοχλοῦν. R.

89 C. πρὸς δύο οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς] ταύτης τὴν αἰτίαν ὃ Δοῦ- eus οὕτως ἀφηγεῖται. Ἡραπλέα φησὶ βωμὸν δειμάμενον ἐπὶ τῷ Ape πυγμῆς ἀγῶνα ϑεῖναι» καὶ νικήσαντα, τὴν ἑξῆς Ὀλυμ- πιάδα πάλιν ἀγωνιζόμενον, ὑπὸ Ἐλάτου καὶ Φεράνδρου πάλῃ ληφϑῆναι, καὶ ἐξ ἐκείνου τὸ πρὸς δύο οὐδ᾽ Ἡρακλῆς παροιμια- σϑῆναι. Ἐχεφυλλίδας δὲ αὐτὸν ὑπὸ Κτεάτου καὶ Εὐρύτου τῶν ἹΜολιονιδῶν ἡττηϑῆναι κατὰ τὴν ἐπὶ Αὐγέαν στρατείαν" διω- χϑέντα δὲ ἄχρε τῆς Βουπρασίδος καὶ περιβλεψάμενον, d ὡς οὐδεὶς ἐξίκετο τῶν πολεμέων, ἀναψῦξαι e, καὶ ἐκ τοῦ παραρρέοντος πο- ταμοῦ πιόντα προσαγορεῦσαι τοῦτο ἡδὺ "Udo ὃ νῦν δείκνυται ἰόντων ἐκ | Δύμης els" Huy , καλούμενον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων βαδὺ ὕδωρ. τὰ δὲ αὐτὰ καὶ Φερεκύδης καὶ Κώμαρχος καὶ Ἴστρος ἐν τοῖς Ἠλιακοῖς ἱστοροῦσι. καὶ διὰ τοῦτο. ϑεωροὺς τους MoàAto- νίδας ἰόντας εἰς Κόρινϑον λοχήσαντα τὸν Ἡρακλέα περὶ Κλεω- νὰς ἀποκτεῖναι" ὅϑεν Ἠλείοις ἀπώμοτον εἶναι τὰ σϑμια à ἀγω- νίζξεσϑαι. ὅτι ϑεωροὺς πεμῳφϑέντας εἷς τὸν ᾿Ισϑμὸν τοὺς Moào- νίδας ἔλων Ἡρακλῆς ὑπὸ Κορινϑίων ἐδέχϑη. “Ἡρόδωρος δὲ καὶ Ελλάνικός φασιν ὡς, ὅτε τὴν ὕδραν Ἡρακλῆς e ἀνήρει; τὴν Ἥραν αὐτῷ καρκένον ἐφορμῆσαι, πρὸς δύο δὲ οὐ δυνάμενον μάχεσϑαι σύμμαχον ἐπικαλέσασϑαι τὸν Ἰόλεων, καὶ ἐντεῦϑεν ,φηϑῆναι τὴν παροιμίαν. ἐμνήσϑη δὲ ταύτης Πλάτων καὶ ἐν ιὰ ΄ Νόμων" ὀρϑὸν μὲν δὴ τὸ πάλαι τε εἰρημένον, ὡς πρὸς δύο μάχεσϑαι χαλεπόν, καὶ ἐνταῦϑα. R S.

89 E. ἤσϑησαι] yo. καὶ σύ. R.

96 A. ὑπερήφανος] ὑπέρφρων. R.

99 B. καρδόπῳ] τῇ μάπτρᾳ τοῦ ἀλεύρου. R.

D. παροιμία, δεύτερος πλοῦς, ἐπὶ τῶν ἀσφαλῶς τε πρατ- τόντων, παρ ὅσον οἵ διαμαρτόντες κατὰ τὸν πρότερον πλοῦν ἀσφαλῶς παρασκευάξονται τὸν δεύτερον. ἐμνήσϑη δὲ ταύτης καὶ ᾿Αφιστοτέλης ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ἠϑικῶν, καὶ Μένανδρος Κεκρυφάλῳ καὶ Πλοκίῳ καὶ Θεοφορουμένῃ. R S.

234 ZXO.A1.4 90

101 D. τὴν αὑτοῦ σκιὰν δέδοικεν. ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλο- τάτων. μέμνηται ταύτης ᾿Αριστοφάνης Βαβυλωνίοις. R S.

102 D. ξυγγραφικῶς ἐρεῖν] ἐπειδὴ ἤσϑετο ἑαυτοῦ ὃ Σω- κράτης τῷ παρίσῳ χρησαμένου σχήματι δὲ ὧν φησὶ παρέχων ὑπερέχον ' ταύτῃ φησὶν συγγραφικῶς ἐρεῖν; ὡς τῶν τοιούτων τῆς | ἐπιμελείας 0 ὄντων καὶ λογογραφικῆς ἰδέας κατὰ σχολὴν τοῖς τοι- οὕτοις καλλύνεσϑαι προμηϑουμένης, ἀλλ᾽ οὐ διαλεκτικῆς ἕτοι- μότητα καὶ λέξιν καὶ διάνοιαν ἀποσχεδιαξούσας. τοιαῦτα δὲ σχήματα πολλὰ παρὰ Θουκυδίδῃ καὶ τοῖς λοιποῖς, μάλιστα δὲ τὸ ἐν τῇ ἢ Κορινϑίων δημηγορίᾳ οὕτως εἰρημένον" καὶ ἱπροεπιβου- λεύειν μᾶλλον αὐτοῖς ῇ ἀντεπιβουλεύειν" πρὸς ὃ οἶμαι καὶ τὸ παρὸν Σωκράτει ἐξενήνεκται. 0.

103 B. οὐκ ἄν ποτέ φαμεν ἐθελῆσαι] σημείωσαι δριστικὸν ἀντὶ ὑποτακτικοῦ. 0.

C. οὐδ᾽ ἂν ἔφη] ye. καὶ ὃ δ᾽ αὖ. R.

104 C. ἐναντίον γέ ἐστι δυὰς) καϑ' ὃ ἀρυϑμοὶ ἄμφω οὔ, καϑ᾽ o δὲ ἐναντιότητα δεδεγμέναι. 0.

105 B. καὶ μοι] καὶ μή μοι ἣν ἂν ἐρωτῶ ἀπόκρισιι ἀποκρίνου, ἀλλ᾽ ἄλλην, μιμούμενος ἐμέ, R.

107 A. ἀναβαλλοιτο] ἀναπρούοιτο. R.

B. ἕρμαιον, τὸ ἀπροσδόκητον κέρδος; ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὑδοῖς τιϑεμένων à ἀπαρχῶν, ἃς oí ὁδοιπόροι, κατεσϑίουσι. ταύτας δὲ τῷ ἙἭἬ,μῇ ἀφιεροῦσιν ὡς ὄντε καὶ τούτῳ ἑνὶ τῶν ἐνοδίων ϑεῶν.

E. πορεῦσαι] ἀντὶ διαπορϑμεῦσαι, διαπεράσαι. 0.

108 A. ϑυσιῶν] yo. καὶ ὁσίων. Β.

108 D. Γλαύκου τέχνη] ἡ ῃ ini τῶν μὴ ῥαδίως κατεργαζο- μένων; ῇ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργασμένων. Ἵππασος γάρ τις κατεσκεύασε χαλκοῦς τέτταρας δίσκους οὕτως, ὥστε τὰς μὲν “διαμέτρους αὐτῶν ἴσας ὑπάρχειν , τὸ δὲ τοῦ πρώ- του δίσκου πάχος ἐπέτριτον μὲν εἶναι τοῦ δευτέρου, ἡμιόλιον δὲ τοῦ τρίτου, διπλάσιον δὲ τοῦ τετάρτου; κρουομένους δὲ τούτους ἐπιτελεῖν συμφωνίαν τινά. καὶ λέγεται Γλαῦκον ἰδό vro τοὺς ἐπὶ τῶν δίσκων φϑόγγους “πρῶτον ἐγχειρῆσαι δι᾽ αὐτῶν χει- . ρουργεῖν, καὶ ἀπὸ ταύτης τῆς πραγματείας ἔτι καὶ νῦν λέγεσθαι τὴν καλουμένην Γλαύκου τέχνην. μέμνηται δὲ τούτου ᾿Αφιστό- ἕξενος ἐν τῷ περὶ τῆς μουσικῆς ἀκροάσεως, καὶ Νικοκλῆς ἐν τῷ

91 ΕΙΣΤΟΝ KPATT 40 N. 235

περὶ θεωρίας. ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα τέχνη γραμμάτων, ἣν ἀνατι- ϑέασι Γλαύκῳ Σαμίῳ, ἀφ᾽ ἧς, ἴσως καὶ 4 παροιμία 015000. οὗτος δὲ xal σιϑήρου κόλλησιν εὗρεν, ὥς quo Ἡρόδοτος. R S.

109 B. αὐτὴν δὲ τὴν γῆν] τοῦτ᾽ ἐκεῖνο, ὃ ) λέγει ἐν τῷ Τι- pelo, τὸν οὐρανὸν τῶν τεσσάρων εἶναι στοιχείων, ἀφ᾽ ἑκάστου τοῦ ᾿καϑαρωτάτου καὶ olov νῷ μόνῳ ϑεατοῦ τε καὶ ληπτοῦ eig τὴν κατασκευὴν τοῦ ποιητοῦ δεηϑέντος. R.

110 E. κατεδηδεσμένοι] καταβεβρωμένοι. R.

111 E. αἰώραν] ὕψωσιν, ἔπαρσιν. R.

112 D. ἀμφοτέροις] ye. ἄναντες γὰρ πρὸς ἀμφότερα. R.

114 C. ὥστε ἀρετῆς] ὁ μηδενὸς ἄλλου χάριν τὴν ἀρετὴν δια- τεινόμενος χαρακτηρίξειν τί πέπονθας; ὡσπερεὶ παλινῳδίαν ἄδεις καὶ τῆς εἰσέπειτα ῥᾳστώνης. τὸ τῆς ἀρετῆς ἀπεμπολεῖς ἄπρατον; ἀλλ᾽ ἢ τῶν πρὶν ᾿λήϑεσο L ovx ἐνόησας. 0.

115 D. ἠγγυήσατο) ye. 7yy'v&ro. R.

117 C. ἀστακτὶ] ἀντὶ τοῦ οὐ κατὰ σταγόνα , ἀλλ᾽ ἀϑρόα καἱ ποταμηδόν. 0. yo. ἀβαστακτὶ καὶ βίᾳ. R

ΕΙΣ TON ΚΡΑΤΎΥΎΜΟΝ.

Ρ. 384 Α. χαλεπὰ τὰ καλὰ] παροιμία ἐπὶ τῶν ἐν εὐπραγίῳ μεταβαλλομένων εἰς ὠμότητα. φησὶ δὲ αὐτὴν Δίδυμος ὑπὸ Σό- λωνος ἀναφωνηϑῆναι ἐπὶ Πιττακῷ ἱκετεύοντι τὴν ἀρχὴν ἀπο- ϑέσθαι. καὶ φάντι χαλεπὸν ἐσϑλὸν φῦναι, διὰ τὸ τὸν Περίαν- gov εἰς ὠμότητα μεταβαλεῖν. ὅϑεν, οἶμαι, φησὶ καὶ ἹΜένανδρος

ἀρχὴ μεγίστη τῶν ἐν ἀνϑρώποις κακῶν

ἀγαϑὰ τὰ λίαν ἀγαϑά. μέμνηται δὲ αὐτῆς καὶ ᾿Επίχαρμος καὶ Πλάτων Πολιτείᾳ καὶ Κρατύλῳ. Ἀ. 8.

C. σκοπεῖν] yo. σκώπτειν. R.

E. τῶν μεϑιστάντων ye. τῶν ἐϑισάντων. R.

391 C. ἀλήϑειαν τὴν Πρωταγόρου) τοῦτο διαπαίξει τῶν Πρωταγόρον, ἐν οἷς φησὶν ἐκεῖνος " τὸ ἑκάστῳ δοκοῦν ἀληϑές

στεν

E. περέ του ποταμοῦ] περί τινος. R.

256 ZXO.AI.A 92

395 B. ἀτηρὰ] ἀκόλαστα, ὑβοιστικά, χαλεπά, sam, βλα- βερά. R.

E. ταλάντατον] ἀτυχέστατον. R.

396 E. ἀποδιοπομπεῖσθαί φασιτὸ ἀποτρέπεσϑαι τον προς- τρόπαιον 4ία καὶ olovel καϑαίρεσϑαι τὰ δεινά. RS.

397 B. χαίρειν ἐᾷν] yo. χρῆναι. R.

D. ϑεῖν) τρέχειν, σπεύδειν. R.

D. ἐπονομάσαι] ἐπικαλέσαι. R.

398 C. γεγόνασιν ἐρασϑέντες] σημείωσαι διὰ σύνταξιν. Ο.

401 Α. κομψῶς) καλῶς; μετρίως. R.

402 C. ὥπυιεν) ὡμίλει. συνεγένετο κατὰ νόμον καὶ ἐμί- yvvto, συνῴκει. R.

403 E. τὸν Πλούτωνα ἀπὸ τούτου ἔσχε τὸ ὄνομα] σημείω- σαι διὰ τὴν σύνταξιν. 0.

405 D. ὁμοπολῶν] ye. καὶ ἐπισκοπῶν. R.

407 D. &ggarzov] ἀσφαλὲς ἢ ἀκάματον, οὗ δὲ ἰσχυρόν, ἔνιοι μικρόν, of δὲ μέγα, of δὲ τὸ σπληρὸν καὶ ἀμετάστροφον. Β.

411 D. περὶ τὸ φέρεσϑαι] yo. καὶ περὶ τὸ δεῖν γε. R.

419 B. ἐσύϑη] ἀπεφέρετο, ἀπηνέχϑη. R. |

D. διὰ τοῦ ὄντος] 7e. xai ἰόντος. Β.

418 Α. παροιμία, ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδᾷς, ὅμοιον τῷ ὑπερβάϑμιον πόδα τείνεις. R. παροιμέα τοῦτο ἐπὶ τῶν πέρα τοῦ δέοντός τι ποιούντων, οἷον ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἐπήδησεν. εἰσῆκται δὲ ἐντεῦϑεν. Φαῦλλός τις κουφύτατος πάντων ἄλματι μετέωρον φέρειν ἑαυτὸν πεντήκοντα πρὸς τοῖς πέντε πόδας πα- od δόξαν ἐπὶ μῆκος ἥλατο. ὃν καὶ διὰ τοῦτο ϑαυμάσαντες oí πρὸς αὐτὸν ἁμιλλώμενοι στίχῳ τὸ ϑαῦμα ἀοίδιμον τῷ μακρῷ καταλελοίπασι χρόνῳ;

πέντ᾽ ἐπὶ πεντήκοντα πόδας πήδησε Φάῦλλος ποιησάμενοι. οὗτοι γὰρ ὀρύγματα τέμνοντες τάφρων. ἐπὶ πεν- τήκοντα μόνον πόδας διεστηκότα τὸ τῆς ἀγωνίας ἀπρότανον ἐπεδείκνυντο. αὐτὸς à ὑπερπαίσας τοῦτο πέντε ποσὶν . . 0.

415 D. ῥοπὴν] 70. καὶ ῥοήν. R.

420 Ὁ. τῇ κατ᾽ ἀνάγκην) pe καὶ κατὰ τὰ ἄγκη. R.

421 D. ἀγὼν πρόφασιν οὐκ ἀναμένει: ἐπὶ τῶν φύσει δα- ϑύμων καὶ ἀμελῶν, ἤτοι ἐπὶ τῶν μ ἡ προσιεμένων τοὺς λόγους τῶν προφασιξομένων. μέμνηται δὲ αὐτῆς Πλάτων ἐνταῦθα ov-

93 EIZ TON 9EAITHTON. 237

τως" οὐ μέντοι μοι δοκεῖ προφάσεις ἀγὼν δέχεσϑαι, καὶ ἐν Νό- pov ἕκτῳ" ἀλλὰ γὰρ ἀγῶνα προφάσεις φασὶν οὐ πάνυ δέχε- σϑαι. Αἰσχύλος δέ φησι Γλαύκῳ Ποντνιεῖ" ἀγὼν γὰρ ἄνδρας οὐ μένει λελειμμένους᾽"

καὶ ᾿Αριστοφάνης Θεσμοφοριαξούσαις β΄. RS.

494 C. δεινο}]} ἱκανοί, ἢ δέους ἄξιοι; ὡς νῦν. R.

D. τῶν χρωμάτων) 70. καὶ φαρμάκων. R.

498 D. ϑαμὰ] πυκνῶς, συχνῶς. R.

434 E. διαφέρειν] ye. διάφορον. R.

436 E. φερομένου] 79. φέοντος. R.

439 A. ἄλλο 0v] yg. ἀλλοῖον. R.

EIZ TON 6EAITH'ION.

P. 142 À. ἄρτι] τοῦτο σημαίνει τὸ παρὸν καὶ ὑπόγυον καὶ τὸ παραυτίκα μέλλον γίνεσϑαι. Β.

Β. αἱρεῖ] καταλαμβάνει, νῦν δὲ τὸ καταπονεῖ. R.

C. ἀτὰρ] καὶ δή, ὡς νῦν. σημαίνει δὲ καὶ ὅμως καὶ ἅτε δή καὶ πλήν καὶ δέ. R.

C. ἐθαύμασα Σωκρατουρ] σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν. 0.

143 C. οὐδέν γε ἀπὸ τρύπου] οὐ πόρρω τοῦ καϑήκοντος. R.

D. ἐπίδοξοι)] ἔνδοξοι, ἡ 7 ὡς νῦν, προσδύκιμοι. R.

144 A. ἀνερμάτιστα) ἀστήρικτα" ἕρματα γὰρ τὰ ἐρείσματα ἢ στηρίγματα. R S.

C. ἔξω δρόμῳ] τόποι τινὲς ἦσαν, ὃ μὲν ἐκτὸς ἄστεος; ὃ δὲ ἐντός, ἀπὸ τῶν ἐν αὐτοῖς τελουμένων ὑπὸ τῶν νέων δρόμοι κα- λούμενοι. R S.

146 A. ὄνος κάϑου, ἐπὶ τῶν ἐν πράγματι ἡττωμένων. εἴ- θῆται δὲ ἀπὸ τῶν παίδων τῶν σφαιριξόντων καὶ τὸν νικηϑέντα εἰς ὄνον καϑιξόντων. ἐμνήσϑη δὲ ταύτης ἐνταῦϑα II λάτων. RS. iy τῇ διὰ σφαίρας "παιδιᾷ. . ἢ μὲν οὐρανία," ἡ δὲ ἀπόρρα- ξις» " 7 δὲ ἐπίσκυρος," 7 δὲ φαινίνδα. "καὶ οὐρανίῳ μέν ἐστιν ἡ" εἰς οὐρανὸν τῆς σφαίρας ἀναβολή , ἣν ὃ ποιητὴς ἐμφαίνειν δοκεῖ ἐν οἷς φησίν

of δ᾽ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὺν ἕλοντο

πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαΐφρων,

238 ZXO.AIA 94

τὴν ἕτερος ῥίπτασκχε ποτὶ νέφεα σκιόεντα

ἰδνωϑεὶς ὀπίσω, ὁ δ᾽ ἀπὸ χϑονὸς ὑψόσ᾽ ἀερϑεὶς

ῥηϊδίως μεϑέλεσκε πάρος ποσὶν οὖδας ἰκέσϑαι. ἀπύρραξις δέ ἐστιν ὅταν τὴν σφαῖραν μὴ πρὸς τοῖχον ἀλλὰ πρὸς τὸ ἔδαφος σκληρῶς ῥίπτωσιν, ὥστε ἀποκρουομένην ἄλλεσϑαι πάλιν. τὴν δὲ ἐπίσκυρον καὶ ἐφηβικὴν καὶ ἐπίκοινον ἔλεγον" ἐχρῶντο δὲ αὐτῇ κατὰ πλήϑη: ὠνομάσϑη δὲ οὕτως, ἐπειδὴ o£ παΐξοντες ἐπὶ λατύπης ἑστῶτες, ἣν σκῦρον προσαγορεύουσι, βο- λῇ σφαίρας ἀλλήλους ἐκδιώκουσιν. φαινίνδα δέ ἐστιν ὕὅτα,, ἑτέρῳ τὴν σφαῖραν προδεικνύντες ἑτέρῳ αὐτὴν ἐπιπέμπωσι. τῶν οὖν παιξόντων ταῦτα τοὺς μὲν νικῶντας βασιλεῖς ἐκάλουν, καὶ ó TL ἂν προσέτασσον τοῖς ἄλλοις ὑπήκουον, τοὺς δ᾽ ἡττωμένους ὄνους. Κρατῖνος δὲ Χείρωσι χαριέντως ὁμοῦ ἐγκαταμίέξας καὶ τὴν ὄνος λύραν παροιμίαν ἔπλεξε τὸν λόγον οὕτως"

ὡς 0 ονος ἀπωτέρω κάθηνται τῆς λύρας" εοὺς γὰρ ἡττωμένους, ὡς ἔφαμεν, ὄνους καϑῆσϑαι ἔλεγον; βα- σιλεῖς δὲ τοὺς νικῶντας. O.

146 C. ἀπενϑεῖν] yo. ἀπιστεῖν. R.

147 A. ἰπνοπλαϑῶν) ye. κοροπλαϑῶν. R.

148 E. ἀπαλλαγῆναι τοῦ εὑρεῖν] yo. μέλειν. R.

151 B. ἐγκύμονες εἶναι] σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν. O.

159 B. διὰ τοῦ ἔοικεν ὃ 0 Θεαίτητος φαίνεται ἀγαπῶν τὸ Πρωταγόρου δόγμα, καὶ ἐμμένων τῇ ἐξ ἀρχῆς ἑαυτοῦ ἀποκρί- σω Ok.

"o Ὁ ἐπιστήμη οὖσα] ὅ τι γὰρ αἰσϑανεταί τις, καὶ ἐπέστα- ται. Ο,

C. ἀρ᾽ οὖν] πρώτη κατασκονὴ τοῦ Πρωταγορείου δόγμα- toc. O R.

C. συρφετῷ] xoviográ τῷ μετὰ κόπρων. ol δὲ κοιμὼν καὶ συρμός, καὶ σύρφη φρύγανα. R S.

168 B. κινήσεων ὄντων) τὴν σύνταξιν σημείωσαι, € ὅτι οὐ- δετέρως εἶπεν ὄντων πρὸς τὰ πράγματα" οὐδέτερον γὰρ τὸ πρᾶγμα. Ἂς 3 σύνταξις πραγματική" οὐδετέρως γὰρ εἶπεν ὄντων πρὸς τὰ πράγματα ἀφορῶν. 0.

C. τὸν κολοφῶνα ἀναγκάξω προσβιβαζειν] δώδεκα πόλει. τῆς Ἰωνίας συνήεσαν εἰς τὸ “Πανιώνιον λεγόμενον, περὶ τῶν κοινῶν βουλδυσόμεναι. καὶ εἴ ποτε ἴσαι of ψῆφοι ἐγένοντο . ol

96 EIZ TON OGEAITHTON. 239

Κολοφώνιοι περιττὴν ἐτέϑεντο τὴν νικῶσαν" Σμυρναίους γὰρ ἑλόντες εἶχον συνοίκους, ὑπὲρ ὧν καὶ τήνδε τὴν ψῆφον ἐτί- ϑεντο. ὅϑεν ἐπὶ τῆς κρατούσης καὶ βεβαιοτάτης ψήφου ἢ παρ- οἐμέα ετύϑετο, οἷον τὸν Κολοφῶνα ἐπιτίϑημι vj τὸν Κολοφῶνα ἀναγκάξω προσβιβάξων. R S.

D. παροιμία, à ἄνω κάτω πάντα, ἐπὶ τῶν τὴν τάξιν μετα- στρεφόντων. Μένανδρος ᾿Εγχειφιδίῳ, καὶ ἐν Χήρᾳ᾽

τὸ λεγόμενον τοῦτ᾽ στὶ viv,

τἄνω κάτω, φασί, τὰ κάτω δ᾽ ἄνω. RS.

D. ὑπόλαβε] δευτέρα κατασκευὴ ὑπὲρ τῶν Πρωταγόρᾳ δοκούντων. R.

E. προσήκουσαν] ἀντὶ τοῦ σύμμετρον. Β.

154 A. ἴδιον] ἀντὶ τοῦ μερικόν. R.

Α. ἢ σὺ διϊσχυρίσαιο] ταῦτα πάντα ἡ δευτέρα κατασκευή ἐστι τῶν Πρωταγορείων δογμάτων, ἕως τοῦ περὶ τῆς Ἴριδος λόγου. 0.

Α. ᾧ παραμετρούμεϑα] τουτέστι τῷ αἰσϑητηρίῳ. ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα μέσης διαϑέσεως. οὐδὲ ἐφαπτόμεϑα, λέγει, τοῦ αἰσϑη- τοῦ. τὸ δ᾽ αὐτὸ εὐθὺς καὶ παραμετρούμενον λέγει, ἐφαπτόμε- νον δὲ τὸ αἰσϑητήριον. Β.

155 A. φάσματα λέγει ταῦτα ὡς τῶν ψυχῶν ἀπατηλά, εἰ μή τις ὀρθῶς αὐτὰ »μεταλάβοι. Β.

A. κομιδῇ] πάνυ; παντελῶς" συναγωγή, ἐπιμέλεια. καὶ κομίστρια 2 τροφός. R.

B. ὃ Πρόκλος τὸ ἀλλὰ παρέλκειν λέγει. R.

C. ὑπερφυῶς oc] μέχρι τοῦδε τὰ τῆς δευτέρας κατασκευῆς τῶν Πρωταγορείων δογμάτων. R.-

E. ἄϑρει δὴ περισκοπῶν] τρίτη κατασκευὴ ὑπὲρ τῶν IToo- ταγορείων δογμάτων. 0.

E. ἀπρὶξ] προσπεφυκότως, ἰσχυρῶς; ὃ οὐχ οἷόν τε πρῖσαι διὰ τὴν σύμφυσιν. R.

156 C. πρὸς τὰ πρότερα λέγει; πρὸς τὸ πάντων χρημάτων μέτρον εἶναι τὸν ἄνϑρωπον, καὶ τὰ τοιαῦτα. R.

C. ὅσον μὲν οὖν ἄρα δὴ] οἷον ὡς τὸ ἁπτὸν καὶ τὸ γευστόν. παρέλιπε δὲ ὄψιν καὶ ἀκοὴν ταχέως γινόμενα" τούτων γὰρ σχε- δὸν ἀχρόνως αἰσϑανόμεϑα. διὰ δὲ τὸ ἐναργῆ αὐτὰ εἶναι παρέ- λιπεν. ἑξῆς δὲ ὅταν λέγῃ τὰ δὲ γεννώμενα οὕτω δή, εἰς τὸ

240. ZXO.AIA 96

δή ὑποστιπτέον. οὕτω γὰρ δὴ λέγει, τουτέστι τὰ βραδέα, ἄπερ εἰσὶ γευστὰ καὶ ἁπτά. R$.

D. τῆς δὲ λευκότητος] καὶ γάρ, φ φησίν, ἡ ῇ αὐτὴ αἴσϑησις τῶν ἀντικειμένων οὐκ ἔστιν, οὐδὲ τὸ αὐτὸ αἰσϑητὸν πάσης ἐστέν, ἀλλὰ μία ὄψις ἡ τοῦ λευκοῦ αἰσϑητοῦ ἑνός. καὶ τὸ λευκὸν οὐ δύναται ἡ τοῦ μέλανος αἴσϑησις ἀντιλαβέσϑαι,.. ἀλλ᾽ ἡ τοῦ λευ-. κοῦ, καὶ ἔμπαλιν. ἑκατέρου δὲ λέγει, οἷον τῆς τοῦ μέλανος ὅ ὄψεως ἐπὶ τὸ λευκὸν αἰσϑητόν. ἐφεξῆς δὲ ὦ ὄψιν μὲν λέγει τὴν ὀπτιπκὴν δύναμιν, λευκότητα δὲ τὴν λευκαντικὴν δύναμιν. Β 5.

151 Α. ἐξ ἀρχῆς] ὅτε ἔλεγε τάχος καὶ βραδύτης ἕν, καὶ πά- λιν φϑαρτός ἐστι, καὶ τὰ τοιαῦτα. R.

Β. χρῆσϑαι αὐτῷ] ἤγουν τῷ εἶναι, ὡς ὃ τῶν Πρωταγο- φείων λόγος. 0 R.

B. πολλῶν) ἀντὶ τοῦ συνϑετῶν. 0.

Β. ἀϑροισϑέντων) ἀντὶ τοῦ συντεϑέντων. R.

C. un. τοίνυν ἀπολείπωμεν ἔτε συνηγορῶν τῷ Πρωταγόρᾳ τὰς πρὸς αὐτὸν ἐνστάσεις δοκεῖ διαλύειν. R.

158 p. ἐντεῦϑεν ὁ ἄρχεται διαλύειν τὰς πρὸς Πρωταγόραν ἐνστάσεις διὰ τὸ ἀπορον εἶνοι τὸ περὶ τῶν ἐνυπνίων. R.

Ε. οὕτως ἐρωτῶντες] ἔτι συνηγορεῖ καὶ ἐν τούτοις τῷ τοῦ Πρωταγόρου δόγματι, λαμβάνων τρία αἰτήματα. R.

E. ταὐτὸν εἶναι] οἷον ὡς ἵππος καὶ ἄνϑρωπος ταὐτόν ἐστι κατὰ τὸ αἰσϑητικόν. ἀλλ᾽ οὐ λέγω, φησίν, οὕτως. R.

159 A. πρόσϑεν) ἤγουν ἐν τοῖς κατὰ Πρωταγόραν. R. κατὰ τὸν Πυϑαγόραν. 0.

160 A. ἐμαυτῷ τοιοῦτος] κατὰ τὴν αἴσϑησιν τοιοῦτος. κατὰ κρινοῦ δὲ ἡ ῆ ἄῤνησις. R.

C. οὐκοῦν ὅτε δὴ] ὥστε; φησίν, οὐδὲν ἄτοπον συμβαίνει διὰ τὰς ἐνστάσεις, οἷον τὰς ὀνειρώξεις καὶ τὰ τοιαῦτα. R.

D. κατὰ δὲ Θεαίτητον] ἔπεται γὰρ ταῖς ἐκείνων ϑέσεσιν ὁ τοῦ Θεαιτήτου λόγος. R.

E. ἀμφιδρόμια]) ἡμέρα πέμπτη τοῖς βρέφεσιν ἔκ γενέσεως, οὕτω κληϑεῖσα, παρ᾽ ὅσον ἐν ταύτῃ καϑαίρουσι τὰς εἴρας αἵ συνεφαψάμεναι τῆς μαιώσεως ; καὶ τὸ βρέφος περὶ τὴν ἑστίαν φέρουσι τρέχουσαι κύκλῳ. καὶ τοὔνομα τίϑενται τούτῳ; δῶρά τε πέμπουσι τῷ παιδίῳ, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πολύποδας καὶ ση- πίας, οἵ τε φίλοι καὶ οἰκεῖοι καὶ ἁπλῶς οἱ προσήκοντες. R S.

97 ΕΙΣΤΟΝ 9EAITHTON. 24]

161 C. τῆς ἀληϑείας] τὸ τοῦ Πρωταγόρου σύγγφαμμα, ἐν ᾧ ταῦτα δοξάζει, ᾿4λήϑεια ἐκαλεῖτο ὑπὸ Πρωταγόρου. R

C. ἤρξατο) σημείωσαιἑ ὁριστικὸν ῥῆμα ἀνϑ' ὑποτακτικοῦ. 0.

C. γυρῖνος τὸ ἐκ τοῦ βατράχου παιδίον. R.

E. δημούμενον) δημοκοποῦντα, παίξοντα, ϑωπεύοντα. R.

162 Α. διωλυγιος] μεγάλη, ῆ ἐπὶ πολὺ διήκουσα. R. ἀντὶ τοῦ περιβόητος. σημαίνει δ᾽ ἔσϑ᾽ ὅτε καὶ τὸ σκοτεινὸν καὶ νυ- κτέρεινον. 0.

Β. εἰ οὕτως σοι φίλον, οὐδ᾽ ἐμοὶ ἐχϑρὸν] παροιμία ἐπὶ τῶν ἔν τισι συμφερομένων. R.

Β. φροιμιαξόμενοι] παροιμιαζόμενοι. R.

D. δημηγορίας] τὸν δοκοῦντα ἔλεγχον, ὃν ἄρτι ἔλεγεν ὃ “Σωκράτης κατὰ Πρωταγόρου, ὅτε τοῦ κυνοκεφάλου ἐμέμνητο, δημηγορίαν vov καλεῖ; διὰ τῆς εἰρωνείας τὸν λόγον παραμυϑη- σάμενος, ἵνα πάλιν διεγείρῃ τὸν νέον. Β S.

E. οὐδ᾽ ἑνὸς μόνου] xol γὰρ εἰ τὴν τῶν πολλῶν κρίσιν λάβωμεν ἐπὶ εωμετρίας κυρίαν : γέλοιοι ἂν εἶμεν, ἀσύμμετρα λέγοντες ἀλλήλοις μεγέϑη, καὶ τὴν πεπερασμένην. εὐθεῖαν διαι- ρετὴν εἶναι εἰς ἄπειρον, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἐκ δὲ τῆς τῶν κυβευ- όντων συνηϑείας ἔλαβε τὸ οὐδ᾽ ἑνὸς μόνου, ὅταν ἐκεῖ πέσῃ ἐν τῷ παίξειν ἕν τὸ ἐλάχιστον. R S.

168 Α. ἐπιστήμη τε καὶ αἴσϑησις] πρόκειται νῦν τῷ Σω- κράτει ἐλέγξαι τὴν ἐξ ἀρχῆς ϑέσιν τοῦ Θεαιτήτου τιϑεμένου τὴν euovgumv αἴσϑησιν. 0.

C. καίτοι ἠδύνατο λέγειν, εἰ οὐκ ἐπίσταται ὃ ὁρῶν ὁ ἀγράμ- ματος, ἄλλο ἐστὶν ἐπιστήμη καὶ ἄλλο ὕρασις ἤτοι αἴσϑησις. R.

C. εἴτις ἔροιτο) καὶ τοῦτο πειραστιπὸν δίλημμα τοῦ ξξῆς.Ο.

164 A. τὸν πρόσϑεν] τὸν τὴν αἴσϑησιν ϑέμενον εἶναι ἐπι- στήμην. R.

C. πάλιν ἐξ ἀρχῆς] πάλιν ἐν τούτοις πρόκειται τῷ Σω- κράτει ἀνακαλέσασϑαι τὸν διὰ τὴν ἀπειρίαν ξαυτοῦ κατασυλ- λογισϑέντα Θεαίτητον. R.

D. μῦϑος ἀπώλετο] παροιμία ἐπὶ τῶν τὴν διήγησιν μὴ ἐπὶ πέρας ἀγόντων. R.

E. προπηλακίξομεν] ἀδικοῦμεν, ὑβρίξομεν, διασύρομεν, ἐξουϑενοῦμεν. R S.

PraAro VI. 16

242 ZXO.414 98

166 Α. σκέψαι ovv] πάλιν ἐπιχειρεῖ ἐλέγχειν ἐν τούτοες τὰ τοῦ Πρωταγόρου καὶ Θεαιτήτου δόγματα. R.

E. ἐπέκουρον τοῖς αὑτοῦ ἐρεῖ] ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἐρεῖ. R.

166 C. ἐξέλεγξον] ἐκ τῶν δύο, φησί, ϑάτερον ἐξέλεγξον, εἴπερ δύνασαι" 5 γὰρ ὡς οὐκ εἰσὶν of αἰσϑήσεις ἴδιαι, ἡ τούτων ἰδίων αὐτῶν οὐκ ἔστι τὰ αἰσϑητὰ ἴδια ἑκάστῳ. R.

C. opis] ὑϊκόν τι xol ξωῶδες ποιεῖς. R. olov ὡς & τες εἴποι χοιρίξεις. Ο

D. πολλοῦ δέω] πόρρω λίαν εἰμί, οὐ βούλομαι λέγειν, σιω- πῶ. R.

E. ἐναντία] κατὰ γὰρ τὴν Πρωταγόρου δόξαν τὸ μὲν αἷ- σϑητὸν πᾶν δοκεῖ εἶναι μὴ ὄν, τὸ δὲ δίκαιον καὶ τὸ καλὸν ἔστι μέν, ἀλλ οὐ φύσει, ϑέσει δὲ μόνον; olov of νόμοι παρ᾽ ἑκάστοις. μόνον δὲ τὸ ἀγαϑὸν φύσει. R.

167 B. τοῖς φυτοῖς πρὸς τί γάρ, φησί, τὸ ἀληϑὲς καὶ TO ψεῦδος, ὦ ὡς τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον; τὸ δὲ ἑξῆς , ὥσπερ; φησίν. 7 κακὴ ψυχὴ δοξάζει συγγενῆ ἑαυτῇ πονηρά, οὕτως ἡ χρηστὴ χρηστά. ἑκατέρως δὲ τῇ δοκήσει τὸ ἀληϑὲς καὶ πρός τι. R.

D. σώζεται à ὃ λόγος ὁ ὃ λέγων μέτρον πάντων εἶναι τὸν ἄν- ϑρωπον. ἐν τούτοις δὲ τοῖς ἀγαϑοῖς καὶ κακοῖς τοῖς ἀληϑῆ μὲν δοξάζουσιν ἑκατέροις. διαφέρουσι δὲ τῷ πρείττονε καὶ χείρονε μόνῳ. R.

168 Β. πρεσβύτεροι] of γὰρ νέοι φιλόνεικοι. Β.

C. τὸν Θεόδωρον νῦν παρακαλεῖ πρὸς τὴν διάλεξιν, T ἵνα δέ αὐτοῦ οἵ ἀληϑεῖς ἔλεγχοι κατὰ Πρωταγόρου γένωνται. καὶ ἤτοι διὰ τὸ ἀξιόπιστον. τοῦ πρεσβυτικοῦ προσώπου τοῦτο ποιεῖ, ἢ καταβάλλων τὸ τοῦ νέου, ως εἰκός, οἴημα. R.

D. χαριεντισμὸν] ἀντὶ τοῦ παίγνιον. R.

169 A. ὀλίγον] μετὰ γὰρ τοὺς τοῦ Πρωταγόρου ἐλέγχους πάλιν ἐπὶ τὴν Θεαιτήτου μαιείαν ἀναδραμεῖται. R.

Β. Ἡφακλέες τε καὶ Θησέες] οἵ Θρασύμαχοι, Καλλικλεῖς, “πιονυσόδωροι, ἘΕὐθύδημοι; καὶ of τοιοῦτοι. R.

C. περαιτέρω] olov τοῦ ἐλέγχου μόνου. πλέον δὲ ἄλλο ov- δέν, οἷον τὰ περὶ ἐπιστήμης. R.

170 A. ὥσπερ πρὸς ϑεοὺς ἔχειν] ἀντὶ τοῦ ἐκϑειάξειν τοὺς ἐν ἑκάστοις ἐπιστήμονας" olov καὶ τὸ Ὁμηρικόν ϑεοῖς ἐναλίγ-

99 | ΒΣΤΟΝ 9EAITHTON. 243

κια μήδε ἔχοντα" καί" ἴσος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ" καὶ τὰ τοιαῦτα. R S.

B. ἄλλων ξώων] οἷον ποιμένας, 1 ἡνιόχους, κυνηγούς. R.

C. τῷ λόγῳ] τῷ κατασκευασϑέντι ἐκ τῆς κοινῆς ἐννοίας τῶν πολλῶν. R.

D. περί τινος δόξαν] οἷον περὶ προνοίας, περὶ τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ τῶν τοιούτων. R.

171 A. οἷς μὴ δοκεῖ] οὐ γάρ ἔστι ποιότης ἐν τοῖς τοιούτοις ποσοῖς. R.

B. ὅταν τῷ τἀναντία] ὅ ed φησίν, ὃ Πρωταγόρας dv vel- όσϑηται τῆς τοῦ λόγου ἀτοπίας. R

C. σοφώτερον ἡμῶν εἶναι] É ἕπου ϑεῷ, ἕπου λόγῳ. R.

E. τὰ μὲν moa] τὰ μὲν σωματικὰ καὶ πρός τι. R.

172 A. τῇ ἀληϑείᾳ] ὡς θέσει. ἐντεῦϑεν μέχρι τῶν ἑξῆς σελιδίων τὸ ἀποστηϑίέξειν χρή. 0.

Α. συμφέροντα] τὸ γὰρ συμφέρον, φησί, φύσει, ὁ δὲ νόμος ϑέσει. R

Β. τ σον ἂν δοπῇ χρόνον] ἀντὶ τοῦ ἕως τοῦ ἀγαϑοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. R.

C. τοῖς τοιούτοις] οἷον ἐργαστηρίοις, ἐμπορίαις. R.

C. τὴν. ἄλλως] ἀντὶ τοῦ ματαίως καὶ ὦ ὡς ἔτυχεν. R.

C. φαύλως διατρίβοντας] οἷον τοὺς πολιτικούς. Β.

D. πράττειν προσίσταται] “Ἱττικὸν τὸ σχῆμα, γίνεται δὲ τῆς ἐπιφορικῆς φράσεως προταττομένης ὀρϑῆς πτώσεως ἀντὶ γενικῆς "ü δοτικῆς ἢ 4] αἰτιατικῆς. γενικῆς μὲν οἷον ᾿Αλκιβιάδης ἐξελϑὼν τῶν πυλῶν “ακεδαιμόνιοι ἠτύχησαν" ἔδει γὰρ εἰπεῖν ᾿Αλκιβιάδου. ἐξελϑόντος" δοτικῆς δὲ οἷον ἐξερχόμενος ἔδωκέ μοι" ἀντὶ γὰρ τοῦ ἐξερχομένῳ ἐξερχόμενος εἶπεν. ἀντὶ δὲ αἰτιατικῆς ὡς ἐνταῦϑα" ἔδει γὰρ εἰπεῖν σπουδὰς δὲ ἑταιριῶν καὶ κώμους οὐδὲ ὅ ὄναρ πράττειν προσίσταται αὐτοῖς, evi τοῦ παρίσταται. 0.

E. ἀντωμοσίαν γὰρ τὸ ἐγκαλεῖν καὶ ἀντιγράφεσϑαι ἔλεγον ᾿4ϑήνησι διὰ τὸ ἀντομνύναι τόντε διώκοντα καὶ τὸν φεύγοντα. 0.

173 D. ϑαλάττης χόες] παροιμέα ἐπὶ τοῦ πολυμαϑοῦς καὶ ἐμπείρου. R.

E. φύσιν ἐ ευνωμένη] γενικῶς τὸ φϑαρτόν, 0.

174 À. ἐγγὺς οὐδὲν] yo. οἶδεν. R

B. διερευνώμενος] ὅτι ἐν τούτοις τὸν ὡς ἀληθῶς μαϑημα-

244 ZXOAIA 100

τικὸν ἄνδρα eic ταὐτὸν ἄγει τῷ ὄντως φιλοσόφῳ, ἔτι δὲ καὶ τὸν φυσικόν, ἢ μᾶλλον ὡς μέρη τοῦ φιλοσόφου βούλεται εἶναε τοὺς ἄλλους ἐπιστήμονας. R.

C. elg φρέατα] ἐπὶ τῶν ὑλαίων πραγμάτων xol εἰδωλι- κῶν. R.

Ὁ. βδάλλοντα] ἀμέλγοντα ἢ ϑηλάζοντα ἀπὸ τοῦ βδέλλα. R.

E. δοκεῖ ἀκούειν] νομέξει γίγνεσϑαι κατὰ κοινοῦ. R.

175 E. ϑώπας] ἀπατηλούς. R.

E. τορῶς] τομῶς; ἐντρεχῶς, εὐπετῶς. 0.

176 A. ἀναβάλλεσθαι] τῶν γὰρ ἀπαιδεύτων καὶ τὸ ἔνδυμα καὶ τὸ σχῆμα 6 ϑορυβῶδες. R. ἄλλοι δὲ τὸ ἀναβάλλεσϑαι ἐπὶ τῶν κυϑαρῶν ἀκούουσι τῆς φδῆς, οἷον τὸ ἄρχεσϑαι κυϑαρίξειν. καὶ οἶμαι οὐ κακῶς" τό τὲ γὰρ πρόκρουμα τῆς fu doas ἀναβολὴ καλεῖται (μφιστοφάνης Εἰφήνῃ" συνελέγοντ᾽ ἀναβολὰς ποτώ- μεναι)» καὶ τὰ τοῦ λόγου ξξῆς πρὸς ταύτην τείνει τὴν ἔννοιαν. 0.

C. βάναυσοι] of ἑδραῖοι τεχνῖται καὶ παρὰ βαύνῳ , 9 ὅ ἔστι καμίνῳ. , τὶ ἔργον διατυϑέμενοι. oí δὲ βάναυσον τὸν ἀπάνϑρω- πον καὶ ὑπερήφανον. ἔνιοι δὲ βαναύσου χειρὸς τῆς ὑβριστικῆς ῇ τεχνικῆς. δηλοῖ δὲ τοὺς χειροτέχνας: καὶ δημιουργούς. Β 5.

D. γῆς ἄλλως exon] ἀλλὰ δεῖ ἐπιτιμᾷν αὐτοῖς, φησί, τὸ Ὁμηρικὸν ἐτώσιον ἄχϑος. τὸ γὰρ φυσικὸν βάρος καλόν. τὸ δὲ ἄλλως καὶ μάταιον κακόν. R.

177 A. παντάπασιν ὡς δεινοὶ] τοὺς γὰρ τὰ συμφέροντα διδάσκοντας σοφοὺς οὗ δεινοὶ ὡς ἀνόητα φάσκοντας ἐκφαυλί- ξουσιν, ὡς ὁ τοῦ Ὁμήρου Πάρις"

ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα ϑεοὶ φρένας ὦλεσαν αὐτοί. R.

B. δοῦναι] διαλεκτικῶς. O.

Β, τελευτῶντες] ἐλεγχόμενοι. 0.

Β. ἐκείνη] ἡ δημώδης. 0.

Β. διαφέρειν οὗ δεινοὶ ἐκεῖνοι. 0.

E τὴν φερομένην] τὴν ἐν γενέσει. 0.

μή λεγέτω τὸ ὄνομα] ἀντὶ τοῦ μὴ ὄνομα ψιλὸν μόνον χἐγωμεν o ον τὸ ὠφέλιμον καὶ βλαβερόν. R.

178 A. ἑκάστῃ] ἐπιρρηματικῶς ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ ἕκα- σταχοῦ. 0.

Α. μέλλοντα χρύνον] τὸ γὰρ ἁπλῶς μέλλον καϑολεκώτερον τοῦ ὠφελίμου. R

101 EIX TON 9EAITHTON. 245

Α. τοῦτο δὲ μέλλον ὀρϑῶς ἂν ἐπιλέγοιμεν] τοῦτο τὸ ,γενι- κοτερον μεταλαβὸν τὴν ἐρώτησιν, καὶ μὴ ἐπὶ μόνου τοῦ ὠφελί- μου. γράφεται καὶ τοῦτο δὲ μᾶλλον ὀρϑὼς ἂν λέγοιμεν. R.

E. ὦ ὁ μέλε) παρὰ τοῖς νεωτέροις ὑ ὑπὸ γυναικῶν λέγεται μό- vov, ὡς τὸ ὦ τάλαν, παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς καὶ ὑπ ἀνδρῶν, ὦ ὡς ày* Ἰππεῦσιν ᾿Αριστοφάνους, καὶ ἐν Μενάνδρου Συνερώσῃ᾽"

ἄφες τὸν ἄνϑρωπον᾽ τί κόπτεις» ὦ ὁ μέλε; ; σημαίνει δέ, ὦ δείλαιε, ὦ πονηρέ. ἕνιοι δέ, ὦ ἐπιμελείας ἄξιε καὶ olov μεμελημένε. R.

179 C. ἀνάλωτοι) ἐντεῦϑεν εἰσβάλλει εἰς τοὺς κατὰ τοῦ Ἡρακλείτου ἐλέγχους. εἰ γὰρ πάντα, φησί, κἐνεῖται συνεχῶς καὶ ἀόριστά ἐστι καὶ ἄστατα, ἡ Πρωταγόρου δόξα ἀνάλωτός ἐστιν. R.

Ὁ. διακρούοντα] ἐκ μεταφορᾶς τῶν διωακωδωνούντων τὰ κεράμια, ea ἀκέραια εἶσιν. Ἀ.

D. ἀκούοντα] ἀπὸ τῆς τῶν χυτρῶν τοῦτο λαμβάνει δοκι- μασίας; ὡς καὶ ἕμπροσϑεν εἴρηκεν. διακωδωνοῦντες γὰρ τὰ κεράμια τὰ ἀκέραια τῶν μὴ τοιούτων διακρίνομεν. 0.

E. Ὁμηρίδας φησὶ τοὺς ἩΗρακλειτείους διὰ τὸ τῆς ἀεικινη- σίας δόγμα, ἐπεὶ καὶ i Ὅμηρος foxsavov ἀπεφήνατο ϑεῶν γέμεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν. 0.

E. ἔμπειροι] ἀλλ' οὐκ ἐπιστήμονες διὰ τὸ ἄστατον τῶν ἀεὶ κινουμένων. Β.

E. τὰ συγγράμματα] τὰ τοῦ Ἡρακλείτου συγγράμματα. ἡγριωμένοι καὶ μεγαλόφρονες᾿" τοιοῦτος joo ὁ Ἡράκλειτος γέ: γονεν, οὗ καὶ ἀπόφϑε μα φέρεται τοιοῦτον * πολυμαϑίη νόον οὐ διδάσκει" "Holodov γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυϑαγόρην. R 5.

180 Β. τούτῳ] τῷ στασίμῳ διὰ τὴν ξαυτῶν ϑέσιν τὴν πάντα κινεῖσϑαι λέγουσαν. RS.

C. πρόβλημα] γεωμετρικῶς δεῖ, φησίν, ἐκϑεμένους. τὸ πρό- βλημα ξητεῖν ἀποδεικτικῶς, πότερον πάντα κινεῖται ἡ οὔ. R.

E. προϊόντες] ἀπὸ μὲν Θεαιτήτου εἰς Ἡράκλειτον, εἶτα εἰς Παρμενίδην καὶ Μέλισσον. R.

181 Α. ócovrac] πικρὰ ἢ λέξις xal σκωπτική. R S.

Α, ol τοῦ ὅλον στασιῶται) γλυκεῖα ἡ λέξις καὶ ἐγκωμια- στικὴ τῶν ἀμφὶ Παρμενίδην. Ἀ

B. ἀκίνητα κινούντων] παροιμία καϑ᾽ ὑπερβολήν, ὅτι μὴ

246 Z XO .A4I.A 102

δεῖ ἔδη μηδὲ βωμοὺς κινεῖν ἢ τάφους ἢ ὅρους. ἐμνήσθη ταύτης καὶ ἐν Νύμων ὀγδόῳ. R.

B. Fu διασύρει τὸν Ἡρακλείτου χορὸν ὡς ἀσεβῆ τὰ γὰρ ἱερὰ ἁ ἀκίνητα. R.

C. στρέφηται] ὡς ὃ στρύβιλος. R

E. ἀμφύτερο v] ἔστε καὶ τρίτον σκέλος τῆς διαιρέσεως τὸ λέγον οὐδὲν ἀμφοτέρως, ὕ ὑπὲρ. σὺν τῷ δευτέρῳ ἐλέγχεται. R.

E. ἀμφοτέρως] ἀντὶ τοῦ πάντα κατὰ τὰς δύο κινεῖται πκε- γήσεις. R.

E. οὐδὲν μᾶλλον] τὸ γὰρ μὴ ἀλλοιούμενον, καϑ' ὃ οὐκ ἀλ- λοιοῦται, οὐ κινεῖται ἀλλ᾽ ἵσταται. R.

182 A. ποιότης] ἐκ τούτων δῆλον ὅτι τὸ τῆς ποιότητος ὄνομα Πλάτων ἐστὶν ὃ πρῶτος ϑεὶς ἐν τοῖς “Ἕλλησιν. R.

Α. ἀλλόκοτον ἐναντίον, ἢ ἢ ξένον. R.

Α. ἀϑρόου]) γενικῶς. R.

Α. κατὰ μέρη] εἰδικῶς. R.

Β. ἄλλα] τὰ τῶν Ἡρακλειτείων ἄλλα δοξάσματα. R.

183 A. εἰ πάντα κινεῖται] εἶ γάρ, ὡς φασί, πάντα παντοίως κινεῖται; εἴ' τι δ᾽ ἄν τις εἴποι, οὐδ᾽ ἐκεῖνο ἔσται, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ αὐτῶν ἢ δόξα κινεῖται καὶ μεταβάλλει. R.

Α. οὕτω 7 ἔχειν] ἀντὶ τοῦ συνδραμεῖν τὴν ἀντίφασιν. R.

B. οὐδ᾽ ὑπωςο] ἀόριστον ν γὰρ πάντη τὸ οὐδ᾽ o ὅπως. R.

B. μάλιστα δ᾽ οὕτως ἂν] yovv ἢ λέγουσα ἀπειραχῶς τὸ οὐδὲ οὕτως. R.

D. τοὺς φάσκοντας] τοὺς περὶ ἹΜέλισσον. R.

D. ἐυπεῖς προκαλεῖσϑαι εἰς πεδίον, ἐπὶ τῶν τοὺς ἕν τισι βελτίους καὶ ἐπιστημονικωτέρους αὑτῶν εἰς ἔριν προκαλουμέ- vov. Πλάτων Θεαιτήτῳ καὶ ἸΠένανδρος Καταψευδομένῳ. γρά- φεται δὲ καὶ ἵππον εἰς πεδίον προκαλεῖσθαι, ἐπὶ τῶν εἷς ἃ | βού- λεταί τις προκαλούντων. RS.

E. ἕνα ὄντα] ἀντί νυ πολλῶν

* λαῶν ἐστὶν * ἀνήρ, ὄντε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ. 0.

E. βάϑος τι] φαίνεται καὶ ᾿Δριστοτέλης σεμνύ νῶν τὸν Παρμενίδην. καὶ νῦν φησὶ φοβεῖσϑαι ἕξ τινα καὶ διὰ τοῦτο μὴ ἐπιχειρεῖν βασανίζειν τὰ τοῦ Παρμενίδου. Β,

184 D. τ B ἐρωτηματικὸν o αντὶ τοῦ τίνι. O.

D. οὐχ ὅτε οἵ δούρειοι ἕπποι πολυαίσϑητοι,) οἷς οὐδεμία

103 EIZ TON GEAITHTON. 247

αἴσϑησις" ἀλλ᾽ ἔλαβε τοῦτο ἀπὸ τοῦ δουρείου ἵππου, ᾧ Τροίαν εἷλον of" Ἕλληνες, τοῖς κοίλοις αὐτοῦ κατακρυψάντων ἑαυτοὺς τῶν ἀρίστων. διὸ καὶ πάνυ εὐσήμως τὸ ἐγκάϑηνται" οὐδὲ γὰρ τοῦ μηχανήματος ἀλλὰ τῶν ἐγκεκρυμμένων ot L I. 0.

E. πάντα τὰ τοιαῦτα λέγει và αἰσϑητά᾽" εἰς τὸ σῶμα δέ, εἰς τὰ αἰσϑητήρια. R.

1835 A. ἀδύνατον εἶναι δὶ ἄλλης ταῦτα αἰσϑέαϑαι] τῆι διάνοιαν καὶ τὴν κοινὴν αἴσϑησιν νῦν εἰς ταὐτὸν ἄγει διὰ τὸ πρόχειρον" uev ὀλίγον δὲ διαστέλλει. R.

C. ἀμφοτέρα] φωνὴν καὶ χρόαν. R.

C. τό τ᾽ ἐπὶ mái] τὸ τῶν πέντε αἰσϑήσεων γενικῶς. R.

Ὁ. οὐσίαν] ἢ ἢ τὸν ἐπὶ τούτοις ὁρισμόν. R. ἐν Σοφιστῇ τὸ δι μετὰ τοῦ μὴ ὄντος συζυγὲς ἐρεῖ. 0. |

D. διὰ τίνος ποτέ] νῦν τὸ διανοητικὸν ἐκ τῆς κοινῆς ai- σϑήσεως διέκρινεν. R.

D. ἀκολουϑεῖς] vij ve κοιν [| αἰσθήσει καὶ τῇ διανοίᾳ. R.

186 Α. ποτέρων] τῶν μετα σώματος ἡ τῶν ἄνευ σώματος. Β. ἤτοι ὧν ἡ ψυχὴ δὲ ἑαυτῆς ἐπισκοπεῖ ἢ διὰ τῶν τοῦ σώματος δυνάμεων. 0. |

. ἐπὶ πάντων] ἀντὶ τοῦ περιεκτικώτερον καὶ γενικώτερόν ἔστιν. ^s

B. πρὸς τὰ μέλλοντα] οἵ wa πολλοὶ τὸ ἀγαϑὸν ἐν τοῖς πρακτοῖς τίϑενται μόνοις" καὶ διὰ τοῦτο εἶπεν οὕτω πρὸς τὰ μέλλοντα. R.

187 E. ψευδῇ pov] τρία ἐπιχειρήματα κατὰ τῆς ψευδο- δοξίας ἐκτίϑεται" εἶτα προβὰς τῷ λόγῳ καὶ ἐπιπρίνων λέγει» ὃ οτι τὸ μὲν πρῶτον καὶ τὸ τρίτον δεῖταί τινος λύσεως, τὸ δὲ δεύτερον ἀποδέχεται, διότι μὴ ὃν ἐλάμβανε τὸ μηδαμῶς ὦ ὄν. n πρῶτον ἐπιχείρημα κατασκευάξον, à ὅτι οὐκ ἔστι ψευδὴς δόξα. 0

188 A. μανϑάνειν γὰρ] 1 τὸ πρῶτον λῆμμα ἀντιφατικῶς. 0.

Α. χαίρειν λέγω] ἀντὶ τοῦ ἀφίημι αὐτά, τό τε μανθάνειν καὶ τῆν λήϑην" ὁδοὶ γάρ εἶσι μεταξὺ τοῦ Te εἰδέναι καὶ μὴ εἶδέ ἕναι.0.

0. οὐκ ἀπὸ τῶν γνώσεων, φησί, καὶ τῶν γινωσκόντων, - ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν γνωστῶν. R.

Ὁ. μὴ͵ απλοῦν 11] ὁμολογεῖται παρὰ πᾶσι; φησίν, ὅτι ὃ ψευδὴ δοξάζων τὰ μὴ ὄντα δοξάξει. R . δεύτερον ἐπιχείρημα κατασκευάζον, ὅτι οὐκ ἔστι ψευδὴς δόξα. Ὁ.

248 ZXO.AI.4 104

D. κἂν , ὁπωσοῦν) κἂν 1 φησίν, ἐπιστημονικώτατος. R.

D. περὶ τῶν ὄντων του] Ts el λέγοι τις πρὸς ἡμᾶς ὦπο- ρῶν; ἄρα ψευδοδοξῶν περί τινος τῶν ὄντων ψευδοδοξήσει, οἷον d ἵππον οἰόμενος τὸν ὕππον μὴ εἶναι, ἢ αὐτὸ τὸ μὴ ὃν λέγων, ὅτε ἔστι τὸ μὴ ὃν ἢ οὐκ ἔστιν. R.

189 Β. ἀλλοδοξίαν] τρίτον ἐπιχείρημα κατὰ ἃ ψευδοδοξίας. 0.

Ο. ἕτερον δὲ ἄνϑ᾽ & ἔρου] τὸ καϑ᾽ ἑτερότητα μὴ ὃν ' λέγει. R.

D. μἄτην ϑαρρήσῃς] ὡς εἰ ἔλεγεν, οὐκ εἰσὶ τὰ τοιαῦτα ἁμαρτήματα μεγάλα. R. .

190 E. ἐμπεσούμεϑά φησιν εἰς τὸ Πρωταγόρειον δόγμα. O.

191 Α. τῶν ἄλλων) τῶν ἐνισταμένων κατὰ τῆς ψευδοδο-- ξίας. R. ἐάν φησιν ἐπιλυσώμεϑα τὰ τρία ἐπιχειρήματα. τὰ τὴν ψευδοδοξίαν ἀναιροῦντα, ἐλεύϑεροι τῶν ἐνισταμένων κατὰ τῆς ψευδοδοξίας γενησόμεϑα. 0.

A. γελοίου) γελοῖόν ἐστι τὸ αἰσχρὸν μετὰ ἀσϑενείας, αἰ-- σχρὸν δὲ τὸ τὰ ψευδῆ ὁμολογεῖν, ἀσϑένεια δὲ τὸ μὴ δύνασθϑαε τὰ σοφίσματα λύειν. R.

Α. ναυσυητιῶντες] διὰ τὸν τῆς ψυχῆς ἐν τῇ γενέσει κλύ- δωνα. R.

Β. ἐγὼ γιγνώσκων) ἡ συμπλοκὴ τῆς αἰσϑήσεως καὶ τῆς δόξης ἔλυσε τὸ ἄπορον. Β.

B. οἷον λέγεις] τὸ ὁμολογεῖν εἶναι ψευδοδοξίαν. R.

B. μὴ οὕτω τιϑῶμεν, φησίν, ὡς ἔμπροσϑεν, καὶ ἡ ημῖν συγ- χωρήσει τις εἶναι δυνατὸν ὁ ἃ οἶδέ τις δοξάσαι αὐτὰ ἄττα εἶναι ὧν οὐκ οἶδεν ἔσως δὲ ἀντιτενεῖ. καὶ γὰρ τοῦτο προσέϑηκεν, εἰδὼς ὅτι, κἂν ἐν μίξει τοῦ εἰδέναι πρὸς τὸ αἰσϑάνεσϑαι δείξωμεν ψευ- δῆ δόξαν ἐνοῦσαν, οὐχ ξξομέν τι λέγειν πρὸς τὸν ἀποροῦντα περὶ τούτων, ἐπειδὰν ἡμᾶς ἐρωτᾷ περὶ τῶν ἔξω τῆς αἰσϑήσεως, εἰ δυνατὸν συστῆναι ψευδοδοξίαν, οἷον ἐπὶ τῶν παρὰ τοῖς γεω- μέτραις καλουμένων ψευδαριϑμῶν. οὐ γὰρ διὰ μῖξιν αἰσϑήσεως ψευδογραφοῦσιν. R S.

194 E. τὸ λάσιον ὃ φιλόσοφος ἀντὶ τοῦ τραχὺ ἀκούει. TC δὲ πάσσοφος εἰωϑυῖα τοῦ Σωκράτους εἰρωνεία" τὸ “γὰρ λάσιον καὶ τραχὺ οὐκ ἔστιν ἐπαινετόν, ὥστε σκώπτει τὸν ἐπαινέσαντα “Ὅμηρον. R S. ὡραῖον δι᾿ ὅλου τὸ χωρίον. 0.

195. B. ἀδολέσχης] ὃ 0 δυσαπάλλακτος ἀ ἀφ᾽ ἑκάστου λόγον. R.

D. ὃν διανοούμεϑα] τὸ νοητὸν παράδειγμα, τὴν ἰδέαν. R.

105 EIZ TON ZOGOIZTHN. 249

196 D. ἀμφότερά γε] 1 τὸ τὴν ἀντίφασιν συντρέχειν. R D. τολμητέον] τὸ ἐν à ἀρχῇ αἰτεῖσϑαι. R. 197 Α. τόλμα τοίνυν] διὰ τοὺς ἀντιλογικούς. R.

199 Ὁ. τινος] τοῦ ἐπιστητοῦ. 0.

3200 E. δείξειν αὐτὸ] ἐπὶ τῶν. ἐκ τῆς πείρας γινωσκομένων. κατιόντων γάρ τινῶν εἰς ποταμὸν πρὸς τὸ τὸ διαπερᾶσαι , ἤρετό τις τὸν προηγούμενον εἶ βάϑος ἔχει τὸ ὕδωρ" ὁ δὲ ἔφη αὐτὸ δεί- ἕξει, R.

201 B. τέ μήν] καταφατικόν ἐστιν, ἐν ἴσῳ τῷ οἴομαι. R.

204 A. μέρη τὸ ὅλον] ἀντὶ τοῦ τὸ ὅλον οὐδὲν παρὰ τὰ μέρη.0.

909 Β. Μυσῶν ἔσχατος. ἐπὶ τῶν εὐτελεστάτων. Μάγνης Ποαστρίᾳ" οὐκ ἔστιν οὐδείς, οὐδ᾽ ὃ Μυσῶν ἔσχατος " καὶ Mé- νανδρος ᾿Ανδρογύνῳ" Μυσῶν ἔσχατος πολέμιος. R S.

D. ὑπέρου περιτροπὴ ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ ποιούντων πολλάπις καὶ μηδὲν d ἀνυόντων, Li ἢ ἐπὶ τῶν ταχέως τι πραττόντων. μέμνηται δὲ αὐτῆς Φιλήμων iv Hoo: καὶ ἐνταῦϑα Πλάτων. R S.

ΕΙΣ TON ΣΟΦΙΣΤΗΝ.

P. 216 A. zo ΦΙΣΤΗΣΊ ὁ ort σοφιστὴν καλεῖ ὃ Πλάτων καὶ τὸν Ἔρωτα καὶ vóv Αιδην καὶ τὸν Δία, καὶ παγκάλην λέγει εἶναι τὴν σοφιστικὴν τἔχνην᾽ ὅϑεν ὑπονοοῦμεν ὅτι γλαφυρωτέρου σκοποῦ ἔχεται ὃ Ü διάλογος. ἔστι γὰρ κατὰ τὸν μέγαν Ἰάμβλιχον ὁκοπὸς νῦν περὶ τοῦ ὑπὸ σελήνην δημιουργοῦ. ovrog γὰρ καὶ εἰδωλοποιὸς καὶ καϑαρτὴς ψυχῶν, ἐναντίων λόγων ἀεὶ | χωρίξων, μεταβλητικός, καὶ νέων πλουσίων ἔμμισϑος ϑηρευτής» ψυχὰς ὑποδεχόμενος πλήρεις λόγων ἄνωϑεν ἰούσας, καὶ μισϑὸν λαμ- βάνων παρ αὐτῶν τὴν ξωοποιέαν τὴν κατὰ λόγον τῶν ϑνητῶν. οὗτος ἐνδέδεται τῷ μὴ ὄντι, τὰ ἔνυλα δημιουργῶν; καὶ τὸ ὡς ἀληθῶς ApeUdog ἀσπαζόμενος, τὴν VÀ λέπει δὲ εἰς τὸ ὄντως ὄν. οὗτός ἐστιν ὃ 0 πολυκέφαλος ; πολλὰς οὐσίας. καὶ ξωὰς προβε- βλημένος . ài ὧν κατασκευάξει τὴν ποικιλίαν τῆς γενέσεως. ὃ δ᾽ αὐτὸς καὶ γόης , ὡς ϑέλγων τὰς ψυχὰς τοῖς φυσικοῖς λόγοις , ὡς δυσαποσπάστως ἔχειν ἀπὸ τῆς γενέσεως. καὶ γὰρ ὃ ἔρως γόης;

250 ZXOAIA 106

καὶ ἡ φύσις ὑπό τινῶν μάγος: κέκληται διὰ τας συμπαθείας καὶ ἀντιπαϑείας τῶν φύσει. νῦν οὖν τὸν παντοδαπὸν σοφιστὴν βού- Aera, διδάσκειν. καὶ γὰρ καὶ ὁ φιλόσοφος σοφιστης ὡς μιμούς μένος τόν τε οὐράνιον δημιουρὸν καὶ τὸν γενεσιουργόν. καὶ διαιρενικὴ μιμεῖται τὴν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς τῶν ὄντων πρόοδον, τὴ γενεσιουργὸς τὸν οὐράνιον δημιουργόν" διὸ καὶ σοφιστής. καὶ αὐτὸς δὲδ ὁ σοφιστὴς. ἄνθρωπος | ὧν διὰ τὸ τὰ μεγάλα μιμεῖσϑαι σοφιστὴς καλεῖται" ὅϑεν καὶ τὸν σοφιστὴν πολυκέφαλον εἴρη-- πεν. ὃ δὲ ξένος εἰς τύπον τοῦ πατρὸρ ἢ τῶν δημιουργῶν νοείσϑω ὑπερουράνιος καὶ ἐξῃρημένος, οἱ δὲ ἀκροαταὶ εἰς τὰς δημίου

xà νοήσεις ὃ μὲν εἰς τὴν τοῦ Διός, ὃ δὲ εἰς τὴν ἀγγελικὴν ἣν ὡς Ἑρμαϊκὸς καὶ γεωμετρικός. καὶ ἐπεὶ ἡ δημιουργία ἐκ τοῦ ἀτε- λοῦς εἰς τὸ τέλειον, διὰ τοῦτο o πρῶτον ὁ ξένος τῷ Θεοϑώρῳ συγ-- γίνεται, εἶτα δὲ ἐπιστροφῆς τῷ p Σωκράτει. R S.

216 A. Ἐλέα πόλις Ἰταλίας. R. αὕτη ἡ Ἐλέα οὐχ ὥς τινες ὑπέλαβον τῆς Ἰωνίας ἐστὶν ἀλλὰ τῆς Ἰταλίας, εἴτι δεῖ Σεράβωνε πείϑεσϑαι τῷ γεωγράφῳ" κεῖται δὲ ἐν τῷ ἐχομένῳ κόλπῳ τοῦ “Ποσειδωνιάτου κόλπου, ἧς ἧς αἵ Οἰνωτρίδες: προβέβληνται νῆσοι...

A. τὸ μὲν Ὁμηρικὸν ἔχει" καί τε ϑεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες: καὶ τὰ ἑξῆς. ὁ δὲ Σωκράτης νῦν, συμφωνῶν ἑαυτῷ ἐν τῇ Πολι- vele, πραότερον ἐπιρραπίξει. τὸν τοῦ Ὁμήρου λόγον διὰ τοῦ συνο- παδὸν γινόμενον. τὸ γὰρ μεταμοι Do, ϑεὸν ὡς ἀπατηλὸν ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας Πλάτων. R S.

220 A. ira] τοῦτο ψιλούμενον μὲν τινά f σημαίνει» δασυ- νόμενον δὲ ἅτινα, ὡς Δημοσϑένης δηϊοῖ ἐν τῷ τῆς πάραπρε- σβείας" ὃ δὲ πρεσβεύων Αἰσχίνης οὑτοσὶ ἐλϑὼν πῶς μὲν καὶ ἅττα ποτὲ διελέχϑη ; ἐνίοτε δὲ ἐκ τοῦ περιττοῦ προστίθεται, ὡς ἐν τῷ “Χείρωνι Φερεκράτης" τοῖς δέκα ταλάντοις ἄλλα προστιϑείς, ἔφη ἄ ἄττα πεντήχοντα' οὐδὲν γὰρ σημαίνει ἐνταῦϑα τὸ ἄττα. ᾿Δριστοφάνης Νεφέλαις"

ὅστις σκαλαϑυρμάτι᾽ & ἅττα μικρὰ μανϑάνων. ᾿ἘἘρατοσϑένης δὲ χρονικῶς. αὐτό [φησι παραλαμβάνεσϑαι" πυϑοῦ χελιδὼν πηνίκ᾽ ἄττα φαίνεται» καὶ πάλιν mnl ἄτθ᾽ ὑμεῖς κοπιᾶτ' ὀρχούμενοι. R S. A. πτηνὸν φῦλον] ye. φαῦλον. R. 328 Ε. ἀμφηγνόησά σου] γρ. ἀμφηγνόησας σύ. R.

107 EIZ TON ΠΟΜΙΤΙΚΟΝ. 251

241 D. τυφλῷ] καὶ τυφλῷ δῆλον, ἐπὶ τῶν ἄγαν σαφεστά- τῶν. μέμνηται ταύτης καὶ Μένανδρος Δεισιδϑαίμονι καὶ Ῥαπι- ξομένῃ, καὶ ᾿Δριστοφάνης Πλούτῳ. Β 5.

243 B . ἦν] ἀντὶ τοῦ ἤμην, ᾿“Δττικῶς. R.

D. κατὰ πόδα] παρ᾽ αὐτά, κατὰ τάξιν. R.

247 A. τί μήν;] κατάφασιν δηλοῖ ἀντὶ τοῦ πῶς γὰρ οὔ; διὰ τί γὰρ οὔ; R.

252 C. παροιμία ἐπὶ τῶν ξαντοῖς τινὰ κακὰ μαντευομένων, λεγομένη ἐξ Εὐρυκλέους ἐγγαστριμύϑου μάντεως, ἀφ᾿ οὗ καὶ γένος τι μάντεων ὐρυκλεῖς, ἔλεγον. ἐγγαστρίμυϑος δέ ἐστιν ὁ 9 ἐν γαστρὶ μαντευόμενος. τοῦτον τὸν ἐγγαστρίμαντιν νῦν τινὲς Πύϑωνά φασι, Σοφοκλῆς δὲ στερνόμαντιν. καὶ ᾿Αριστοφάνης ἐν Σφηξί"

μιμησάμενος τὴν Εὐρυκλέους μαντείαν καὶ διάνοιαν. «Φιλόχορος, δὲ ἐν τρίτῳ καὶ γυναῖκας ἐγγαστριμύϑους φησίν. "Alloc. ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακὰ μαντενομένων. Εὐρυκλῆς γὰρ ἐδόκει δαίμονά τινα &y τῇ γαστρὶ ἔχειν. τὸν ἐγκελευόμενον αὐτῷ περὶ τῶν μελλόντων λέγειν" ὅϑεν καὶ ἐγγαστρίμυϑος ἐκαλεῖτο. οὗτος δὲ προειπών τινί ποτὲ τὰ μὴ καϑ'᾽ ἡδονὴν κακῶς ἀπήλλα- ξεν. ἄτοπον δὲ τὸν μὴ ἑδραῖον αλλ ἀεὶ ἐκτοπίζοντα λέγει. R S.

254 E. τινὲ αὐτοῦ] yg. τινὶ ξαυτοῦ. R.

259 D. ἁμηγέπη] ὑπωσδήποτε, x09. ὁτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ ἁμωσγέπως, καὶ ἀμόϑεν, καὶ ἁμουγέπου. καὶ ἁμοιγέποι, καὶ ἁμόσεποι. R S.

EIZ TON IIOAITIKO N.

P. 267 A. Εἶεν] ἄγε δή. ἢ συγκατάϑεσις μὲν τῶν εἰφημέ- ya , συναφὴ δὲ πρὸς τὰ μέλλοντα" ἢ ἀναφώνημα ὅμοιον τοῦ ἀλλα. R.

Ὁ. τὸν μὲν] τὸν Θεαίτητον. R.

Ὁ. τοῦ δ τοῦ νέου Σωκράτους. R.

960 C. ὅτι αὐτοπώλης πᾶς ὗ τὸ ἴδιον ἐργόχειρον 17 ἡ οἶνον ἢ σῖτον ἐξ οἰκείου γεωργίου πιπράσκων, ὁ δὲ παρὰ τούτων ἀγο- ράξων ἤτοι ὠνούμενος καὶ πιπράσκων ἄλλοις κάπηλος λέγεται. O.

252 ZXOAIA 108

961 D. ὅτε ἄλλο βοηλάτης καὶ ἄλλο βουφορβός, καὶ ἄλλο πποκόμος καὶ ἄλλο ἑπποτρόφος. 0.

365 B. νεαλὴς ὁ πρόσφατος. κυρέως δὲ ἐπὶ τῶν ἁλσὶ πατ-. τομένων ἡ λέξις. ἔστι δὲ καὶ ὁ νεωστὶ ἑαλωκὼς ἰχϑύς, καὶ δὴ καὶ ὃ νεωστὶ ἀλισϑείς. RS.

D. τὸ κενούμενον αὐτῷ πειρώμεϑα] y. καὶ τὸ μόριον αὐ- τῷ πειρώμεϑα. R.

266 D. ἃ μή μ᾽ ἔφθης] yo. ἵνα μὴ μεμφϑῇ. R.

271 Ὁ. δεδέηκεν] yg. καὶ δεδήλωκεν. R.

280 C. mulis] τὴν ἐξ ἐρίων πίλησιν. R.

288 C. πάσης eei. γας S καὶ πάσης ὑπεροχῆς R.

E. ὡς οὐκ] ye. καὶ οὐχ ὡς.

E. &Q οὖν] 70. dg ἄν. R.

285 A. κομψὸς τωϑαστής, γελοιαστής, σκωπτικός, ἢ καλός, ἢ μέτριος, R.

D. ἦ που] ἴσως, σχεδόν. τὸ δὲ ἦ πού γε, πολλῷ πλέον. R.

3290 ἢ. γέ τινος] ye. γείτονος. R.

394 C. ξυμβαίνῃ] yg. καὶ ξυμβὰν . R.

298 D. κύρβεσιϊ τρίγωνοι πίνακες i slg, ἐν οἷς οἱ περὶ τῶν ἱερῶν νόμοι γεγραμμένον ἦσαν καὶ πολιτικοί" ἄξονες δὲ τετράγωνοι» ἐν οἷς of περὶ τῶν ἰδιωτικῶν. τινὲς δὲ ἀδιάφορα ταῦτα φασίν. RS.

807 C. βλακικὰ] εὐήϑη, μωρά, ἀνόητα, ἀπὸ ἰχϑύος καλου- μένου βλακός, ὁμοίου σιλούφῳ, ἀχρήστου τοσοῦτον ὡς μηδὲ κυνὶ βράσιμον εἶναι. οἵ δὲ ἀπὸ τοῦ ἐν Κύμῃ χωρίου, τῆς Βλακείας.

8108. εὐήτριον] ἱμάτιον εὐὕφές. ἤτριον δὲ ἔνδυμα ὑμε- νῶδες. R.

ΕΙΣ TON IIAPMENIAHN.

P. 126 A.. Κλαξομεναὶ πόλις Ἰωνίας. R. E. Μελίτη δῆμος Κεκροπίδος. R. 191 A. ἡ τῶν Παναθηναίων ξορτὴ καὶ ὃ ἀγὼν ἐτέθη μὲν

109 EIZ TON ΠΑΡΜΕΝΊΔΗΝ. 253

πρῶτον ὑπὸ ᾿Εριχϑονίον τοῦ Ἡφαίστου καὶ τῆς Avi »j ὕστε- ρον δὲ ὑ ὑπὸ Θησέως συναγαγόντος τοὺς δήμους εἰς ἄστυ. ἄγεται δὲ ὁ ἀγὼν διὰ πέντε ἐτῶν. καὶ ἀγωνίξεται παῖς ᾿Ισϑμια οὐ πρεσβύτερος. καὶ ἀγένειος * καὶ Ἐ & ἀνήρ τῷ δὲ νικῶντι διδόασιν ἔλαιον ἐν ἀμφορεῦσι, καὶ στεφανοῦσιν αὐτὸν ἐλαίῳ πλεκτῇ. R.

Β. παιδικὰ] καὶ ἐπὶ ϑηλειῶν καὶ ἐπὶ & φένων ἐρωμένων 7 λέξις εὕρηται, κατὰ μεταφορὰν δὲ τὴν ἀπὸ τούτων καὶ ἐπὶ πάντων τῶν σπουδαζομένων πάνυ" ὡς καὶ ἐν Φαίδρῳ λέγεται" ἐσπούδακας, ὦ Φαῖδρε, ὃ ὅτι σου τῶν παιδικῶν ἐπελαβύμην 9 ἔρε- σχηλῶν σε. ἡ δὲ λέξις ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἐπὶ τῶν ἀσελγῶς ἐρωμέ- . vov. RS.

C. Κεραμεικῷ] τόπος ᾿4ϑήνησιν, ἔνϑα καὶ γἷ πόρνοι προ- εἰστήκεισαν. εἰσὶ δὲ δύο Κεραμεικοί, ο μὲν ἔξω τείχους. ὁ δὲ ἐντός. R S.

198 C. “άκαιναι σκύλακες] Gg ἡ συνήϑεια Juxrvixdg

φησιν. O.

130 B. ἄγασϑαι] ϑαυμάξεσϑαι. R.

D. £99o£s] ἐτάραξεν, ἠνώχλησεν, ἔνυξεν. Ἀ. εἰς ϑυμὸν ἐκίνησεν, τὰς ῳ ἕνας διέσεισεν. 0.

181 Β. E Ως] ἀντὶ τοῦ κατὰ φύσιν νῦν. σημαίνει δὲ ἔστιν ὅτε καὶ τὸ εὐήϑως καὶ τὸ “γελοίως. R

183 B. ἀπέθανος] ἀντὶ τοῦ δύσκολος καὶ μὴ ῥαδίως πειϑό- pevog. R.

136 D. τὸ δεινότερον οὐχ ὡς ; ἰσχυρότερον ὁ ἄπορον. , ὡς εἰώ- ϑασι δεινοὺς λέγειν τοὺς κρατοῦντας τῇ δυνάμει τῶν λόγων, ἀλλ᾽ ὡς usífovog δείματος καὶ εὐλαβείας τοῖς νοῦν ἔχουσιν ἄξιον. R.

D. ἄλλως τε καὶ] μάλιστα. R.

E. τὸ τοῦ μελοποιοῦ Ἰβύκου δητόν" Ἔρως αὖτέ μὲ κυα- . ψέοισεν ὑπὸ βλεφάροις τακερὰ ὄμμασι δερκόμενος πηλήμασι στφαντοδαποῖς elc ἃ ἄπειρα δίκτυα Κύπριδος ἄλλει" ἦ μὰν τρομέω Viv ἐπερχόμενον, ὥστε φερέξυγος ἕππος de logógos ποτὶ γήραϊ ἀέκων σὺν ὄχεσφι ϑοοῖς εἰς ἅμιλλαν ἔβα. RS

137 A. διανεῦσαι] περαιωϑήναι. R.

140 D. τὸ αὐτὸ εἶναι] yg. αὐτῷ αὐτὸ εἶναι. R.

162 A. ἀνήσει] ἀφήσει, ἢ ἀναπείσει, R

254 ZXOAIA 110

ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΙΔΗΒΟΝ.

P. 13 C. πειρασόμεϑα] πειρώμεϑα. R. 14A. ὥσπερ μῦϑος ἀπολόμενος] ὁ ὁ μῦϑος ἀπώλετο. τούτῳ χρῶνται τῷ λόγῳ οἵ λέγοντές τι πρὸς τοὺς μὴ προσέχοντας. μέμνηται δὲ αὐτῆς καὶ Κρατῖνος ἐν Δραπέτισι καὶ Κράτης “α- ula. RS.

15 C. μὴ κινεῖν κακὸν εὖ κείμενον, ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐξ ἀγνοίας πράγματα ἐγειρόντων. ταύτης μέμνηται xai Ὑπερείδης

ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ: πρὸς ᾿Αριστογείτονα" καὶ οὐδὲ ἐκ τῆς παροιμέας δύνασαι μανϑάνειν τὸ μὴ "νεῖν κακὸν εὖ ὖ κείμενον. μετῆκται δὲ ἐκ τοῦ ἐν Ῥύδῳ “Κολοσσοῦ, δι ὃς πεσὼν πολλὰς οἰκέας κατέσεισε" βασιλέως δὲ βουλομένου αὐτὸν ἀναστῆσαι, φοβούμενοι οἵ Ῥόδιοι μὴ πάλιν καταπέσῃ, τὸ προκείμενον ἐπεφϑέγξαντο. R S.

26 B. πέρας ἔχοντ] je πέρας ἐχόντων. R.

30D. γενούστης ὁ olov γεννήτης, ἢ συγγενής, ἢ ἔγγονος, ὧν τὸ τελευταῖον ἐκδέχεσθαι ἔμενον » ἢ ὃ οἷον γεννητικός. γεν- νῆται δὲ οὐχ οἵ ἐκ γένους καὶ ἀφ᾽ αἵματος. προσήκοντες, ἀλλ oí ἐκ τῶν γενῶν τῶν συννενεμημένων εἰς, τὰς φρατρίας. οὗτοι δὲ εἶσι, καϑάπερ οἵ δημόται καὶ φράτορες, νόμῳ τινὶ ἔχοντες xoi- νωνίαν. τὸ δὲ γένος ἔχει ἄνδρας Y. ai δὲ φρατρίαι ἐκαλοῦντο erp, ὅτι τεσσάρων φυλῶν οὐσῶν εἰς τρία ἑκάστην διεῖλον μέρη, τὰς μὲν φυλὰς δ΄ κατὰ τὰς ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ, τὰς δὲ φρατρίας καὶ τριττύας δυοκαίδεκα, ks μῆνας, τὰ δὲ qi Xd ἑκάστῃ φρατρίᾳ, καϑάπερ ἡμέρας τξ΄. δωδεκάκις γὰρ V τ. RS.

35 C. δεικνύει] ye. μηνύει. R.

410. βούλεσϑαι] go. πείϑεσϑαι. R.

45 D. μηδὲν ἄγαν] ἑνὸς τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἀπόφϑεγμα, ὅμοιον τῷ μηδὲν ὑπὲρ. τὸ μέτρον. R.

48 Β. πέλας] τοῦτο καὶ τοπικῶς τάσσεται καὶ χρονικῶς καὶ ἐπὶ συγγενείας. Θουκυδίδης γοῦν ἐπὶ Κερκυραίων εἴρηκε πέλας, διὰ τὸ σύνεγγυς εἶναι i ἀλλήλοις τὰ ναυτικά. R.

C. γνῶϑι σαυτόν, ἐπὶ τῶν ὑπὲρ “δύναμιν κομπαξόντων. λέγουσι δὲ οἵ μὲν Χίλωνος εἶναι τὸ ἀπόφϑεγμα, of δὲ “άβυος εὐνούχου τινὸς νεωκόρου" of δέ φασιν ὅτε “Χίλωνος ἐρομένου τὸν ϑεὲν τί εἴη ἄριστον, εἶπεν ἡ Πυϑία τὸ γνῶϑε σαυτόν. R S.

111 ΕΙΣ TO ΣΥΜΠΟΣΊΙΟΝ. 255

56 B. προσαγώγιον τεκτονικόν ἔστιν ὄργανον, ὃ προσά- γοντες εὐθύνουσι τὰ στρεβλὰ ξύλα. R.

Ε. τευταξόντων) πραγματευομένων, ἐπὶ πολὺ διατριβόν-. τῶν ἐν τῷ αὐτῷ, φροντιζόντων, ἢ ἐπιστρεφῶς τι πραττόντων, ῆ ἐνεργούντων, ἢ ἢ σπουδαζόντων᾽" ἅπαντα γὰρ δυνατὸν ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐκ ἔξασϑαι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἡσυχαζόντων , καὶ ἔτι τὸ σχευωρουμένων, Qu στραγγευομένων; 0 ἐστι σκολιῶς διαπει- μένων; πρὸς τούτοις καὶ ταυτολογούντων ἡ φλυαρούντων" πο- λύσημος γὰρ 1 λέξις δε. R S.

57 D. ἀκοὴν] yo. xol ὁλκήν. R.

60 D. oi περισπωμένως ξαυτῷ, ὡς ἐνταῦϑα' ὀξυτόνως δέ, οἴ τινες. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ὅποι. R.

61 D. δόξα σημαίνει τὸν παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινον. τατ- τεται δὲ καὶ ἀντὶ τῆς δοκήσεως , τουτέστιν ἀντὶ τῆς κατ ἀρετὴν ὑπολήψεως. διαφέρει δὲ εὐκλείας, ἐπεὶ ἐκείνη ἐστὶ παρὰ τῶν ἀγαϑῶν, δόξα δὲ ὁ παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινος. RS.

62 D. μισγαγκεία ἡ μῖξις, ὁπόυ ποταμοὶ ἢ ῥύακες συμβαλ- λουσιν. R.

66 B. γενεᾶς] y. καὶ γενναίας. R

66 D. τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι] ἐκ μεταφορᾶς εἴρηται τοῦ ἐν ταῖς συνουσίαις ἔϑους" Σοφοκλῆς ἐν Ἰναυπλέῳ καταπλέοντι. ἐκιρνῶντο γὰρ ἐν αὐταῖς κρατῆρες τρεῖς. καὶ τὸν μὲν πρῶτον Διὸς Ὀλυμπίου καὶ ϑεῶν Ὀλυμπίων ἔλεγον. τὸν δὸ δεύτερον ἡρώων, τὸν δὲ τρίτον σωτῆρος , ὡς ἐνταῦϑά τε καὶ δὴ καὶ dv Πολιτείᾳ. ἔλεγον δὲ αὐτὸν καὶ τέλειον, ὡς Εὐριπίδης 4vógo- pédo xoà “Αριστοφάνης Ταγηνισταῖς. R S.

EIZ TO ZTMIIOZION.

P. 172 A. Φάληρον. δῆμος Αἰαντίδος, ἐξ oU ᾿Δπολλόδω- ρος. R.

A. Ayátoy τραγῳδίας ποιητὴς εἰς μαλακίαν σκωπτόμενος “Τφιστοφάνει τῷ Γηρυτάδῃ. ἦν δὲ Τισαμενοῦ τοῦ ᾿4ϑηναίου υἷος, παιδικὰ yéyovag Παυσανίου τοῦ τραγικοῦ, peo" οὗ πρὸς

256 ZXO .A4I.A 112

᾿Αρχέλαον τὸν βασιλέα ᾧχετο, ὡς Μαρσύας ὁ “νεώτερος. ἐμιμεῖτο δὲ τὴν κομψότητα τῆς λέξεως ς Γοργίου τοῦ ῥήτορος. O.

118 A. 7] ᾿Δττικὸν τοῦτο; ἀπὸ τοῦ fa συνῃρημένον. ση- μαίνει t δὲ τὸ ἔα τὸ ὑπῆρχον. ἔστι γὰρ ἀπὸ τοῦ ἦν κατὰ διάλυσιν ἸΙωνικήν. “Ὅμηρορ"

εἰ τότε κοῦρος ἔα, νῦν αὐτέ με γῆρας ἴκάνει. R. Β. Κυδαϑήναιον δῆμος ἐν ἄστει “τῆς Πανδιονίδος φυλῆς καλεῖται δὲ καὶ Κύδαϑον. ἐξ οὗ ᾿Αριστόδημος. R. 174 A. βλαύτας] ὑποδήματα. οἷ δὲ βλαυτία, σανδάλια ἰσχνά. R. Β. αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασι. ταύτην δὲ λέγουσιν εἰρῆσϑαι ἐπὶ ἩΗρακλεῖ, ὃς ὅτε εἰστιῶντο τῷ ᾿Κήσπι ξένοι ἐπέστη. Κρατῖνος δὲ ἐν Πυλαίᾳ μεταλλάξας αὐτὴν γράφει οὕτως" οἵδ᾽ αὖθ᾽ ἡμεῖς, ὡς ὁ παλαιὸς Aóyos,. αὐτομάτους ἀγαϑοὺς ἱέναι κομψῶν ἐπὶ δαῖτα ϑεατῶν.

καὶ Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει. R 5.

116 B. ῥᾷστα] τὸ ἥδιστα ἐνταῦϑα σημαίνει. R.

D. Μυρρινοῦς δῆμος Αἰγηΐδος, ἃ ἀφ᾽ ἧς ὁ Φαῖδρος. R

177 Α. παιᾶνας) ῆ τοὺς λεγομένους παιᾶνας ὕμνους eic ᾿Απόλλωνα ἐπὶ καταπαύσει λοιμοῦ " ῇ | Παιήονα τὸν τῶν ϑεῶν ἰατρόν- 5" παιῶνας, ὡς νῦν, ὠδὰς ἐπὶ εὐτυχίᾳ καὶ νίκῃ, διὰ τοῦ à, ἐξ οὗ καὶ παιωνίξειν. Β.

179 B. 7 περὶ τῆς ᾿Αλκήστιδος ὑπόϑεσις τοιαύτη τίς ἐστιν. Ano ov Treo παρὰ τῶν Μοιρῶν, ὅπως ὃ ᾿Αὅμητος τελευ- τᾶν μέλλων παράσχῃ τὸν ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἑκόντα τεϑνηξόμενον, ἵνα ἴσον τῷ προτέρῳ χρόνον ξήσῃ. καὶ δὴ “Ἄλκηστις D γυνὴ τοῦ ᾿Αδμήτου ἐπέδωκεν ἑαυτήν. οὐδετέρου τῶν γονέων ϑελήσαντος ὑπὲρ τοῦ παιδὸς ἀποϑανεῖν. μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ ταύτης τῆς συμ- φορᾶς γενομένης Ἡρακλῆς n παραγενόμενος καὶ μαϑὼν παρά τι- νος ϑεράποντος τὰ περὶ την Ἄλκηστιν, ἐπορεύϑη ἐπὶ τὸν τάφον, καὶ τὸν Θάνατον ἀποστῆναι ποιήσας ἐσθῆτι καλύπτει τὴν γυ- ναῖκα, τὸν δὲ ᾿Αδμητον ἠξίου λαβόντα αὐτὴν τηρεῖν εἰληφέναι γὰρ αὐτὴν πάλης ἄϑλον ἔλεγε. μὴ βουλομένου δὲ ἐκείνου ἔδειξεν ἣν! ἐπένϑει. Aag. "Ἄλκηστις ἡ Πελίου ϑυγάτηρ, ὑπομείνασα υπὲρ τοῦ ἰδίου ἀνδρὸς τελευτῆσαι, HooxAdovc ἐπιδημήσαντος ἐν

118 ΕΙΣΤΟ EZTMIIOZION. 257

τῇ Θετχαλίᾳ διασώξ Berat, βιασαμένου τοὺς χϑονίους ϑεοὺς καὶ ἀφεϊομένου τὴν γυναῖκα. παρ᾽ οὐδετέρῳ κεῖται ἡ μυϑοποιία.

188 B. ᾿Αφροδίσιος ὅ 0gxoc οὐκ ἐμποίνιμος, ἐπὶ τῶν δι᾿ ἔρω- τα ὀμνυόντων πολλάκις καὶ ἐπιορκούντων. μέμνηται δὲ ταύτης xoi Ἡσίοδος, λέγων |

ἐκ τοῦδ᾽ ὅρπον ἔϑηκεν a ἀμείνονα ανϑρώποισι

νοσφιδίων ἔργων περὶ Κύπριδος, καὶ Πλάτων ἐν Συμποσίῳ. B.

184 A. βασανίξειν] δοκιμάξειν ; διακρίνειν. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῆς Αυδῆς λίϑου, δι᾿ ἧς ὁ χρυσὸς βασανίζεται, τουτέστι δοκιμάξεται. R.

185 C. ἐκ τοῦ παραχοῆμα] ἐκ τοῦ αὐτομάτου, ἐκ τοῦ προ- χείρου. R.

C. τὸ τοῦ λυγμοῦ σύμπτωμα ἐπιγίνεται τῷ στομάχῳ διὰ πλήρωσιν ἢ κένωδιν ἢ ψύξιν, ἐνίοτε δὲ καὶ διὰ δῆξιν δριμέων ὑγρῶν καὶ φαρμακωδῶν ταῖς ποιότησιν" ovs ἐὰν ἐμώσιν, αὐτίκα παύονται λύξοντες. πολλοὶ καὶ τὸ διὰ τριῶν πεπερῶν πιόντες 7 αὐτὸ τὸ πέπερι; ἐὰν εὐθέως ἐπιπίωσιν οἶνον, αὐτίκα λύζουσι. καὶ τροφῆς δὲ διαφϑαρείσης εἰς δϑακνώδη ποιότητα λύξουσιν ἔνιοι. καὶ ῥιψώσαντες δὲ τὸ στόμα τῆς κοιλίας ἕνιοι λύξουσι; καὶ μάλιστα γε τοῖς παισὶ συμβαίνει λύξειν συνεχῶς ἐπὶ τῇ τοῦ στο- μάχου ψύξει καὶ τῇ τῆς τροφῆς διαφϑορᾷ. γίνεται δὲ λυγμὸς καὶ ἐν πυρετοῖς καὶ μάλιστα φλεγμαίνοντος στομάχου ἡ ἑτέρου σπλάγχνου. ψύξεως μὲν οὖν προηγησαμένης τοῦ λυγμοῦ ἐπιτί- ϑει τῷ στομάχῳ ἐν ἐρίῳ ἔλαιον, ἐν ᾧ ἑψῶμεν κύμιναν, πήγανον, ἁψίνϑιον" δίδου δὲ ποτὸν πήγανον μετ᾽ οἴνου ἢ σεύτλου ἡψη- μένου μελιπράτῳ. καλὸν δὲ καὶ τὸ “σκιλλητικὸν ὄξος καταρρο- φούμενον. τὸ δὲ καστόρειον καὶ τοῖς διὰ ψύξιν λύξουσι τελείοις δίδου, καὶ τοῖς ἐπὶ πλήϑει χυμῶν τοῦτο πάσχουσι, δι’ o£ ξυκράτου κεράτια uj. ὅταν δὲ ὑπὸ πληρώσεως λυγμὸς γένηται, ἔμετος τού- τοις ἴαμα καὶ τῶν ἄκρων τρῖψις καὶ πνεύματος κατοχή. R.

D. ἀνακογχυλιάσαι τὸ κλύσαι τὴν φάρυγγα, ὃ 1έγομεν ἀναγαργαρίσαι. R.

E. oOx ἂν qOavoic] ἐπὶ τῶν εἰς πέρας ἀγόντων ἀξίωσίν τινος) μήπω πέρας ἐπιϑέντος αὐτῇ. R.

186 A. ὡς ἔπος εἰπεῖν] ὡς φαίνεται, ὡς ἐν λόγῳ εἰπεῖν.

PraATOo VI. 17

958 ZXO.AIA 114

τοῦτο σχηματίξεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς καὶ ὦ ὡς εἰπεῖν ἔπος. καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, καὶ ὡς ἔπος φάναι, καὶ ὡς φάναι ἔπος. ἔτε δὲ καὶ διὰ μιᾶς λέξεως ἐκφωνεῖται, οἷον ὦ ὡς φάναι καὶ ὡς εἰπεῖν" σημαίνει δὲ τὸ αὐτό. oL δέ φασιν ἀντὶ τοῦ. ὡς φαίνεται κεῖσϑαι, ἢ ἀντὶ τοῦ ὡς ἐν λόγῳ εἰπεῖν. R.

Β. πρεσβεύωμεν προτιμῶμεν, μεγαλύνωμεν. R.

189 A. γαργαλισμῶν οἷον) σημ. διὰ σύνταξιν. 0.

190 A. κυβιστὴρ ὀρχηστής; καὶ κυβιστῷν. τὸ ὀρχεῖσθαι. R.

D. ἀσκωλιάξειν φτυρίως μὲν τὸ ἐπὶ τοὺς ἀσκοὺς ἄλλεσϑαι ἀληλιμμένους, ἐφ᾽ οὑς ἐπήδων γελοίου ἔ ἕνεκα τινὲς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν συμπεφυκόσι τοῖς σκέλεσιν ἁλλομένων. ἤδη δὲ τυϑέασι καὶ ἐπὶ τοῦ ἄλλεσϑαι τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν ἀνέχοντα, ἢ ὡς νῦν, ἐπὶ σκέλους ἑνὸς βαίνοντα. ἔστι δὲ καὶ τὸ χωλαίνειν. R S.

191 D. ἐχϑύδιόν τι τῶν πλατέων ἡ ἡ ψῆττα, ἐκ δύο δερμάτων συγκεῖσϑαι τὴν ἰδέαν δοκοῦν, c 0 τινὲς σανδαλιον καλοῦσιν, of δὲ βούγλωσσον, κακῶς δέ" ἄλλα γάρ ἐστι ταῦτα. R.

193 A. λίσπαι] o£ λεῖαι καὶ ἐκτετριμμέναι καὶ ἄπυγοε λέαν, καὶ οὗ διαπέπρισμένοι ἀστράγαλοι. οἵ τε ᾿Αϑηναῖοι λίσποι κα- λοῦνται τῷ ix τῆς ἐν τῷ κωπηλατεῖν συνεχοῦς ἐφέδρας αὐτοὺς ἀπογλούτους. εἷναι. R.

194 Β. ὀκρίβαντα] τὸ λογεῖον ἐφ᾽ οὗ of τραγῳδοὶ ἡ ἡγωνί- ξοντο. τινὲς δὲ κιλλίβαντα τρισκελῆ φασίν, ἐφ᾽ οὗ ἵστανται οἵ ὑποκριταὶ καὶ τὰ ἐκ μετεώρου λέγουσιν. R S.

195 B, ὅμοιον ὁμοίῳ] ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει ϑεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον, ἐπὶ τῶν τοὺς τρόπους παραπλησίων καὶ ἀλλήλοις ἀεὶ συνδιαγόντων; ἐξὶ Ὁμήρου λαβοῦσα τὴν ἀρχήν. μέμνηται δὲ αὐ- τῆς Πλάτων καὶ ἐν Δύσιδι καὶ ἐν Συμποσίῳ, καὶ Μένανδρος Σικυωνίῳ. R S.

D. πίλναται] προσπελάζξει; προσεγγίξει. R.

197 C. ὕπνον δ᾽ ἐνὶ κήδει]. γρ. καὶ v ὕπνον νηκηδεῖ. R.

198 A. ἀδεὲς δέος, ἐπὶ τῶν τὰ μὴ ἄξια φόβου δεδιότων. ὅμοιον τούτῳ καὶ τὸ ψοφοδεὴς ἄνϑρωπος. R.

202 A. ὅτε μεταξὺ ἐπιστήμης καὶ ἀμαϑείας ἐστὲν ἡ ὀρϑὴ δόξα, κἂν λόγον μὴ ἔχῃ. 0.

203 D. ἴτης] ἴστωρ. ἐπιστήμων. , ὡς ἐνταῦϑα. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἱταμοῦ καὶ ϑρασέος. R

205 A. τὸ τέλος of ᾿Δττικοὶ τάττουσι καὶ ἀντὶ τάξεως καὶ

115 EIZ TO XTMIOZXION. 259

τάγματος καὶ δαπάνης, ἕνϑεν ὃ πολυτελὴς καὶ εὐτελὴς καὶ o συντελής, καὶ τὸ εἰς γάμους ἀνάλωμα, ὅϑεν τὰ προτέλεια. λέγε- ται καὶ ἀντὶ ἀρχῆς. Θουκυδίδης" προσελϑὼν δὲ τοῖς τέλεσιν, ὡς εἶ ἔφη τοῖς ἐν ἀρχῇ οὖσι. σημαίνει καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν σεραγμάτων. καὶ τὸ εἰσπραττόμενον ὑπὸ τῶν τελωνῶν χρέος τέλος καλεῖται. RS.

C. ἕν μόνον] yo. καὶ ἕν μόριον. R.

206 D. συσπειρᾶται] συστρέφεται. R.

D. ἀνείλεται] ἀνειλεῖται. ,R.

D. σπαργῶντι] ορμῶντι, ὀργῶντι; ταραττομένῳ, ἢ ἀνϑοῦν- τι. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μασϑῶν πεπληρωμένων γάλα- κτος. h.

208 Ὁ. Κόδρος ἦν ἀπὸ Δευκαλίωνος, ὦ ὥς φησιν Ἑλλάνικος. γένεται γὰρ “ευκαλέωνος μὲν καὶ Πύρρας, ὡς δὲ τινές, Διὸς καὶ Πύρρας, EAM Ἕλληνος δὲ καὶ ὶ Ὀϑρηΐδος Ἐοῦϑος, “ἴολος, 4ὦ- θος, Ξενοπάτρα" Αἰόλου δὲ καὶ Ἴφιδο τῆς Πηνειοῦ Σαλμωνεῦς, “Σαλμωνέως δὲ καὶ ᾿Δλκιδίκης Τυρώ, ἧς καὶ Ποσειδῶνος Νηλεύς, Νηλέως δὲ καὶ Χλωρίδος Περικλύμενος; Περικλυμένου δὲ καὶ Πεισιδίκης Βῶρος, Βώρου δὲ αὶ Δυσιδίκης Πένϑιλος, Πενϑίλου δὲ καὶ ᾿Αγχιρρόης ᾿Ανδρόπομπος, ᾿Ανδροπόμπου δὲ καὶ ἩἩνιόχης τῆς “Αρμενίου τοῦ Ζευξίππου τοῦ Εὐμήλου τοῦ ᾿Αδμήτου Mt- λανϑος. οὗτος ᾿Ηρακλειδῶν ἐπιόντων ἐκ Μεσσήνης εἰς ᾿4ϑήνας ὑπεχώρησε, καὶ αὐτῷ γίνεται παῖς Κόδρορ. χρόνῳ δὲ. ὕστερον γενομένης τοῖς Βοιωτοῖς ἀμφισβητήσεως πρὸς ᾿Αϑηναίους, ὡς μὲν τινές, περὶ Οἰνόης καὶ Πανάκτου, ὡς δὲ τινές, περὶ Μελαι- νῶν, καὶ τῶν Βοιωτῶν ἀξιούντων τοὺς βασιλέας ᾿προκινδυνεῦσαι περὶ τῆς χώρας εἰς μονομαχίαν καταστάντας, ἴάνϑιος μὲν ὁ τῶν Βοιωτῶν βασιλεὺς ὑποδέχεται, Θυμοίτης δὲ ὃ τῶν ᾿Αϑηναίων ἀρνεῖται, λέγων τῷ ὅ βουλομένῳ μονομαχεῖν τῆς ἀρχῆς παραχῶ- ρεῖν. Μέλανϑος δὲ ὁ ὑποστὰς τὸν κένδυνον ἐπὶ τῷ βασιλεῦσαι τῶν ᾿Αϑηναίων. αὐτὸν καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ, ὁπλισάμενος προῇει » καὶ πλησίον τοῦ Ξανϑίου γενόμενος εἶπεν" ἀδικεῖς, ὦ Ἰάνϑιε, σὺν ἑτέρῳ ἐπ᾿ ἐμὲ ἤ ηκῶν καὶ οὐ μόνος» ὡς ὡμολόγητο. ᾿άνϑιος δὲ ταῦτα ἀκούσας μετεστράφη , ϑεάσασϑαι βουλόμενος & τις αὐτῷ ἑπόμενος εἴη. καὶ μεταστραφέντα βαλὼν. αὐτὸν ἀπέκτεινε; καὶ βασιλεὺς τῆς ᾿Αττικῆς ἐγένετο. ὅϑεν τοῖς ᾿᾿ϑηναίοις κρατήσασι τῆς χώρας ἔδοξεν ἑορτὴν ἄγειν, ἣν πάλαι μὲν “ἀπατηνόρια, ὕστε-

1

260 ΣΧΟΖΙ4 116

ρον δὲ Απατούρια ἐκάλουν ὦ ὡς ἀπὸ τῆς γενομένης ἀπάτης. M:- λάνϑον δὲ Κόδρος γενόμενος ἐκδέχεται τὴν βασιλείαν" ὃς καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀπέϑανε τρόπῳ τοιῷδε. πολέμου τοῖς “ωρι- εὕσιν ὄντος πρὸς ᾿Αϑηναίους, ἔχρησεν ὁ ϑεὸς τοῖς “Δωριεῦσιν (LETT τὰς ᾿Αϑήνας, εἰ Κόδρον τὸν βασιλέα μὴ φονεύσωσι.

γνοὺς δὲ τοῦτο ὁ Κόδρος, στείλας ἕ ἑαυτὸν εὐτελεῖ σκευῇ ὡς ξυλι- στὴν καὶ “δρέπανον λαβών, ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν στολεμέων περοῇει. δύο δὲ αὐτῷ ἀπαντησάντων πολεμέων. τὸν μὲν ἕνα πατάξας κατ- ἔβαλεν, ὑπὸ δὲ τοῦ ἑτέρου ἀγνοηϑεὶς ὅ ὅστις ἦν; πληγεὶς ἀπέϑανε. καταλιπὼν τὴν ἀρχὴν Μέδοντε τῷ πρεσβυτέρῳ τῶν παίδων. ὁ δὲ ψεώτερος αὐτοῦ παῖς Νηλεὺς τῆς δωδεκαπόλεως Ἰωνέας πτι- στῆς ἐγένετο. ἀφ᾽ οὗ φασὶν ᾿4ϑηναίοις τὴν τῶν Κοδριδῶν εὐγέ- νείαν εἷς παροιμίαν περιστῆναι" εὐγενέστερος Κόδρου ἐπὶ τῶν πάνυ εὐγενῶν. R S.

,211 B. τὸ παιδεραστεῖν ἐπὶ τοῦ παιδείας ἐρᾷν ἀεὶ κεῖται παρὰ Πλάτωνι. 0. .

213 B. τουτὶ τί ἦν] yo. καὶ τοῦτ᾽ εἴπειν. Ἀ.

E. ψυκτὴρ σκεῦος ἔνϑα διανίξουσι τὰ ποτήρια, ἢ πο- |

τηρίου εἶδος, ὦ ὡς Εὐριπίδης Τηλέφῳ. R S.

214 A. τρίτον μέρος ἡ ? κοτύλη τῆς χοίνικος. RS.

215 A. Σιληνοὶ Διονύσου χορευταί; παρὰ τὸ σιλλαίνειν, ἐστι σκώπτειν, λεγόμενοι; παρὰ τοὺς πότους. R.

B. Σάτυροι Διονύσου οπαδοὶ καὶ οὗτοι; οὗ διὰ τὸ ἐν ὄρεσιν οἰκεῖν ἁλουτοῦντες, τράγων σκέλη καὶ τρίχας νομιξόμενοι ἔχειν παραδέδονται, καὶ ταύτῃ καλεῖσϑοι ἀπὸ τοῦ σεσηφέναι τῷ οἴνῳ, ᾽τουτέστι κεχηνέναι" φίλοινοι γάρ εἶσι. Μαρσύας δὲ αὐλητής, Ολύμπου υἷος, ὃς τοὺς αὐλοὺς A 1vàc ῥιψάσης διὰ τὸ ἐνασχη- μονεῖν αὐτοῖς ἀνελόμενος ἤ ἤρισὲν “πόλλωνι περὶ μουσικῆς, καὶ ἡττήϑη, καὶ ποινὴν δέδωκε τὸ δέρμα δαρείς"" ἀφ᾽ οὗπερ αἵματος ἔρρευσε ποταμὸς ὁ ἐξ αὐτοῦ ὕστερον Μαρσύας κληϑείς. R.

D. κομιδῇ] κυρίως μὲν τὸ ἐπιμελῶς , ὅϑεν καὶ ὀρεοκόμο; καὶ γεροντοκόμορ. ἰσοδυναμεῖ δὲ καὶ τῷ σφόδρα καὶ τελέως, κο- μιδῇ σμικρά-σφό Il. σμικρά. R.

E. κορυβαντιώντων] ἐνθουσιώντων, ἤ ἥ τινὰ ὄρχησιν ἐμμα- νὴ ὀρχουμένων. ἀπὸ τῶν “Κορυβάντων, οὗ καὶ τροφεῖς καὶ φύ.- λακες καὶ διδάσκαλοι τοῦ Διὸς εἶναι μυϑολογοῦνται. τινὲς δὲ τοὺς αὐτοὺς τοῖς Κούρησιν εἶναι φασίν. εἶναι δὲ καὶ τῆς Ῥέα;

117 EIZ TO ZTMIIO ZION. 261

ὀπαδούς, ἀπὸ τῶν τοῦ Διὸς δακρύων γεγενημένους" ὧν ἀριϑ- μὸν οἱ μὲν 9, of δὲ τ λέγουσιν. R.

E. εἰρωνευόμενος] ὑποκρινόμενος, χλευ ἄξων. R.

217 A. ἕρμαιον) τὸ ἀπροσδόκητον πέρδος ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τεϑεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οὗ ὁδοιπόροι κατεσϑίουσιν" καὶ γὰρ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἔϑος ἦν ἰδρῦσϑαι τὸν Ἑρμῆν, παρ᾽ ὃ καὶ ἐνό- διος λέγεται. 5.0.

C. ἤνυτον) ἤ ἤνυον, ἐτέλουν. R.

Ε. οἶνος καὶ ἀλήθεια, ἐπὶ τῶν ἐν μέϑῃ τὴν ἀλήϑειαν λε- γόετων. ἔστι δὲ ὁ ἄσματος ᾿Αλκαίου ἀρχή

οἶνος, ὦ φίλε παῖ, καὶ ἀλήϑεια.

καὶ Θεόκριτος. τενὲς δέ φασιν ὅτι πρὶν οἶνον εὑρεθῆναι ὕδωρ κατὰ τῶν δρῶν ἔσπενδον, παϑάπερ νῦν τὰ νηφάλια; οἴνου δὲ φανέντος οὕτω ϑαυμάσαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ ϑείαν ἡγήσασϑαι τὴν φύσιν, ὡς καὶ τὰς συνθήκας παρὰ τὸν οἶνον γινο ἕνας vo- μέσαι δεῖν εἶναι κυρίας, καὶ μὴ τολμᾶν “παραβαίνειν, ἀλλὰ κατὰ πάντας τρύπους ἀφαιρεῖν τὸ ψεῦδος ἀπὸ τῶν παρὰ τὸν οἶνον συνϑηκῶν. ομοία δὲ ταύτης καὶ αὕτη᾽ τὸ γὰρ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος ἐπὶ τῇ γλώσσῃ τοῦ μεϑύοντος. R S.

218 A. ὅτι καρδίαν τὴν ψυχὴν λέγει. 0.

Β. ἐντεῦθεν παρῴδησε Καλλίμαχος ἐν ὕμνῳ Δήμητρος κα- λάϑου τὸ ϑύρας δ᾽ ἐπίϑεσϑε βέβηλοι. 0.

219 B. τρίβων ἐστὶ στολή τις ἔχουσα σημεῖα ὡς γραμματια. τριβώνιον δὲ ἱμάτιον παλαιὸν καὶ τετριμμένον.

C. καταδεδαρϑηκὼς] καϑυπνωκώς. R.

E. Ποτίδαιαν] Ποτίδαια πόλις Θρᾷκης ἐν Μακεδονίᾳ, κτέσμα Κορινϑίων. R.

220 B. πῖλος ἑμάτιον ἐξ ἐρίου πιλήσεως «γινόμενον. εἰς ὑετῶν καὶ χειμώνων ἄμυναν. dovax(üsc δὲ ἀρνῶν κώδια. R

D. χαμεύνια)] ταπεινὰ κλινίδια. R.

221 A. Δήλιον χωρίον τῆς Βοιωτίας. R.

C. προτροπάδην] προϑύμως. ἀμεταστρεπτί, μετὰ προτρο- πῆς, ἢ εἰς τοὔμπροσϑεν. R.

E. κανϑηλίους] τοὺς βραδεῖς. νοῆσαι 7 ἀφυεῖς, ἀπὸ κάνϑω- vos, ὅς ἐστιν ὕ ὄνος; εἰρημένοι, ὃ ὃς πάλιν ἀπὸ τῶν κπανϑηλίων, τῶν ἐπιτεϑεμένων αὐτῷ ἐπικάμπτων ξύλων, τουτέστε σαγμάτων,; ὀνομάξεται οὕτως. 'R.

262 AZXO.A4IA 118

E. βυρσοδέψας] τοὺς τὰς βύρσας ἐργαζομένους καὶ μαλάτ- τοντας. R.

222 B. ὥσπερ νήπιον παϑόντα γνῶναι} φεχϑὲν δέ τε νήπιος ἔγνω; ἐπὶ τῶν μετὰ τὸ παϑεῖν συνιέντων τὸ ἁμάρτημα. ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἑτέρα παροιμία" ὁ ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν φύσει. φασὶ γὰρ ἁλιέα ἀγκιστρεύοντα, ἐπειδὰν σπάσῃ τῷ λίνῳ τὸν ἰχϑύν, τῇ χειρὶ προσαγαγόντα κατέχειν, ἵνα μὴ φύγῃ" τοῦτο δὲ συνήϑως σοι- οὔντα ὑπὸ σκορπίου πληγῆναι" καὶ εἶπε, πληγεὶς νοῦν / φύσεις, καὶ μηκέτι προσάγειν ἐξ ἐκείνου τὴν χεῖρα. κέχρηται, τῇ παροι- uio Σοφοκλῆς ἐν ᾿Δμφιαράῳ Σατυρικῷ; λέγων ἔτ᾽ αὖ. . ὥσπερ ἁλιεὺς πληγεὶς. . ἕνὼν διδάσκαλος. ἔστι καὶ τρίτη ὃ ὁμοία" ἐὰν μὴ πάϑης, οὐ μὴ μάϑῃς. ἐλέχϑη δὲ ἐπὶ Τίμωνος τοῦ μισανϑρώ- που, μηκέτι προσιεμένου τοὺς κόλακας. R S.

EIZ TON ΦΑ]4ΡΟΝ.

— — MÀ ——À—

P. 227 A. Φησὶν Ὀλυμπιόδωρος ἐν τῷ εἰς τὸν πρῶτον A2- κιβιάδην ὑπομνήματι, ὡς πρῶτος ὃ Φαῖδρος διάλογος τῷ Πλά- τῶνι γέγραπται. R

- A. ὁ “υσίας οὗτος ῥήτωρ ἦν. R.

A. ᾿Ακουμενῷ] ἰατρὸς οὗτος ἦν. R.

A. τῷ δὲ σῷ καὶ ἐμῷ ἑταίρῳ] τὸν “Αἀκουμενὸν καὶ Σωκρά- τους καὶ ἑαυτοῦ. καλεῖ ἑταῖρον ὃ Ó Φαῖδρος; τοῦ μὲν Σωκράτους, ὅτι ἰατροὶ à ἄμφω" ὃ μὲν γὰρ ὁ Σωκράτης περὶ ψυχήν, τοῦτο ὃ ᾿Ακουμενὺς sveol σῶμα" τοῦ δὲ Φαίδρου, ὃ OTL ἀμφότεροι περὶ τὸ φαινόμενον ἑἐπτόηνται. xal γὰρ ὁ Φαῖδρος περὶ τὸ φαινόμενον κάλλος τὸ ἐν τοῖς λόγοις ἐπτόηται. xal Ακουμενὸς ἰατρός ἔστι τοῦ φαινομένου, τουτέστι τοῦ σώματος. 5.

A. ὅτι δρόμοι. τύποι τινὲς ἤσαν, ὅπου ἔτρεχον οὗ νέοι. ἐκεί- νῶν οὖν τῶν ἐν τοῖς δρόμοις γυμνασίων a ἀκοπώτεροι οἱ περίπα- τοι, ὡς κατὰ σχολὴν καὶ κατὰ βραχὺ γυμνάζοντες καὶ τὰς ἀνα- παύλας αὐτοῦ πλησίον ἔχοντες - ὅτε γάρ τις βούλεται, δύναται καϑέξεσθϑαι. R S.

B. Moevyío] τῇ ἀπὸ Μορύχου. Μόρυχος δὲ γάστρις τις

319 EIZ TON OAIAPON. 263

νϑρωπος, ὃν καὶ ἡ κωμῳδία ὦ ὡς γαστρίμαργον διαβάλλει. ἐν τῇ τοῦ τοιούτου οὖν οἰκίᾳ τὸν ἀκόλαστον “Δυσίαν προσμένειν εἰ- 20g. R.

B. τῶν λόγων εἴστία) Aevi] ἡ σύνταξις .... μέρους λέγειν. ᾿Αττικοὶ γοῦν καὶ ἔφαγον τοῦ ἄρτου φασίν, οὐ τὸ τὸν ἄρτον, καὶ ἔπιον τοῦ οἴνου, ἀλλ᾿ οὐ τὸν οἶνον. οὕτως οὖν καὶ ἐνταῦϑα εἴ- στία ὑμᾶς τῶν᾽ λόγων. τὸ κοινὸν εἱστία ὁ ὑμᾶς τοῖς λόγοις. ὅσοι δὲ λείπειν φασὶ τὴν διά πρόϑεσιν, T ἕν᾽ ἡ εἱστία ὑμᾶς διὰ τῶν λό- γῶν, οὐ κατὰ σκοποῦ βάλλουσιν. 0.

Β. ἀσχολία ἡ περὶ τὰ ἀνθρώπινα πράγματα διατριβὴ καὶ τὸν ϑνητὸν βίον περιολκή. σχολὴ γὰρ 1 ἀπόϑεσις τούτων καὶ ἀνϑολκὴ ἐπὶ τὸ νοερώτερον καὶ καϑαρώτερον. διὸ καὶ σχολα- στικὸς λέγεται κατὰ τὴν εἰς ξαυτὸν στροφὴν ἢ ἀπόϑεσιν τῶν ἀν- ϑιρωπίνων, ὡς καὶ ᾿Δριστοτέλης qnot. R.

C. τὸ πειρώμενον παϑητικῶς ἀκουστέον, ἀντὶ τοῦ πειρα- ξόμενον παρά τινος. τουτέστι προσπαιζόμενον καὶ προσβαλλό- μενον. τὸ δὲ κεκόμψευται, ovt πάντα τὰ ἕνυλα κομψὰ καὶ ἀπα- τηλά. R.

Ὁ, τὸ χαριστέον ἐστὶν ἢ τὸ διδόναι τί τίνι χωρὶς ἀντιδό- £006, 7 TÓ ἐν λόγοις τινὶ ὑποκλίνεσϑαι, ἢ V ὡς νῦν, τὸ πρὸς ἀφρο- δίσιον ὃ ἑαυτὸν συνουσίαν ἐπιδιδόναι τινί. R.

D. στε Ἡρόδικος Σηλυμβριανὸς ἰατρὸς ἦ ἣν καὶ τὰ γυμνάσια ξξω τείχους ἐποιεῖτο, ἀρχόμενος ἀπό τινος διαστήματος οὐ μα- κροῦ ἀλλὰ συμμέτρου, & ἄχρι τοῦ τείχους, καὶ ἀναστρέφων. R S.

E. κατὰ σχολὴν] ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, 1] ἢ ἐν εὐκαιρίᾳ. R.

298 A. oUdéreQo] τὸ Σωκράτη xol Φαῖδρον ἀγνοεῖν καὶ ξαυτοῦ ἐπιλελῆσϑαι. R

Α. ἐκεῖνος] κατ᾽ ἀποστροφὴν πρὸς Φαῖδρον 0 λόγος, ὡς δῆϑεν μὴ ἐκεῖσε παρόντος αὐτοῦ. R.

Β. συγκορυβαντιῶντα) συνενθουσιώντα. R.

C. τάχα πάντως]. . ταχέως, oU .. καὶ εἰκαστικῶς διὰ τοῦ τάχα, καὶ | βεβαιωτικῶς διὰ τοῦ πάντως. 0.

C. ἁμωσγέπως] ὁπωσδήποτε, ἐν γέτινι,) xaO δντιναοῦν τρόπον. R.

D. ὦ φιλότης] ἀντὶ τοῦ ὦ φίλε, ἀπὸ τῆς διαϑέσεως τὸ διαι- κείμενον καλῶν. R.

999 B. ᾿4γραίας Aoríuidoc ἱερὸν ἔδουσαν ᾿4ϑηναῖοι διὰ τὸ

964 ZXO.AI A 120

ἔφορον εἶναι παντὸς τοῦ ἀγρίου τὴν ϑεὸν καὶ r&v τὸ ἄγριον καὶ ἀνήμερον καταστέλλειν. R S.

D. "Agelov πάγου δικαστήριον ᾿4ϑήνησιν ἐν ἀκροπόλει οὕτω καλούμενον, πάγος μὲν ὅτι ἐν τύπῳ ὑψηλῷ τοῦτο; "otc δὲ παρ᾽ ὅσον of φόνοι ἐκεῖσε ἐκρίνοντο, ὁ ὁ 02 “Ἄρης τούτων ἔφο- ρος ἦν. ἢ ὅτι τὸ δόρυ ἔπηξεν ἐκεῖσε, à ὁπότε δίκην ἔλαχε πρὸς Πο- σειδῶνα, τὸν τούτου υἱὸν “Αλιρρόϑιον ἀνδλώΐν, ὃς ᾿Δλκίσσπεην ἐβιάσατο τὴν "Ato αὐτοῦ καὶ ᾿ἡγραύλου τῆς Κέκροπος ϑυγα- τέρα. RS.

. E. γράμμα] ἐπίγοαμμα τὸ γνῶϑι σαυτόν, ἐπὶ τοῦ προπυ- λαίου τοῦ ἐν “Δελφοῖς ἱεροῦ γεγραμμένον. Δελφοὶ δὲ πόλις ἐπὶ τῷ Παρνασῷ πρὸς τῇ Φωκίδι. R.

330 A. Tvgav Γῆς καὶ Ταρτάρου υἱός, γεννηθεὶς ἐν Σικε- Me, εἶδος ἔχων συμμιγὲς ἀνδρὸς καὶ ϑηρίων. τεϑυμμένον δὲ οἱονεὶ ὑπὸ ) πουρὺς ἐκκεπαυμένον ἢ ῇ βεβλαμμένον. R.

B. ἄγνος φυτὸν τι ϑαμνῶδες, 7 ἢ ἐστιν ἡ λύγος. R.

Β. ᾿Αχελῷος ποταμὸς Αἰτωλίας. R.

E. ἀξιῶ δὲ μὴ διὰ τοῦτο ἀτυχῆσαη πρῶτον μὲν λέγει, ὡς μεταμέλει τοῖς ἐρασϑεῖσεν ὧν εὖ ἐποίησαν τὸν ἐρώμενον, ἐ ἔπει- δὰν παύσωνται τῆς ἐπυϑυμίέας" δεύτερον ὅτι τοὺς πόνους ὑπο- λογίξονται; oc ἔσχον ἐν τῷ ὁρᾶν καὶ ὅτι παρημέλησαν τῶν oi- κεέων, καὶ διὰ τοῦτο ἡγοῦνται τοῖς ἐφωμένοις ἀποδεδωκέναι τὴν ἀξίαν" τρίτον 6 ὅτι λέγοντες ovg ἐρῶσι φιλεῖν ὑπὲρ πάντας, δῆλον ὅτι, τοὺς πρὸ τοῦ γενομένους ἐρωμένους κακῶς διαϑήσουσιν αὐ- τοὺς διὰ τοὺς ὕστερον" τέταρτον ὅτε ὁμολογοῦσιν καὶ αὐτοὶ νο- σεῖν καὶ μὴ σωφρονεῖν. πέμπτον € ὅτι εἰ τοὺς ἐπιτηδειοτέρους πρὸς φιλίαν δεῖ αἱρεῖσϑαι; ἐκ τῶν μὴ ἐρώντων εὐμαρεστέρα ἡ 2 ἐκ- λογὴ πλειόνων ὄντων, χαλεπωτέρα δὲ ἐκ τῶν ἐρώντων, ὀλεγότε- gor γάφ᾽ ἕκτον τὴν αἰσχύνην δεδιότας yen φυλάττεσϑωι τοὺς ἐρῶντας" ἀλαξονεύονται γὰρ πρὸς τοὺς ἄλλους δεικνύντες, ὅτε οὐ μάτην ἐπόνησαν" ἕβδομον 9 Ot; καὶ προστάττουσι τὰ τοιαῦτα, ὥστε εἰς ὑποψίαν ἔξωϑεν ἀφικέσϑαι. ὅτι γεγένηται αὐτοῖς ἢ μέλλει πληρωϑήσεσϑαι ἡ ἐπιϑυμία" ὄγδοον ὃ θτι τῶν πρὸς τοὺς ἄλλους ἀποτρέπουσι συνηϑειῶν, δεδοικότες μὴ παρευδοχιμηϑῶ- σιν" ἔννατον ὅτι of μὴ τὸν τρόπον γνόντες. ἀλλὰ τοῦ σώματος ἐπιϑυμήσαντες ἀντιποιοῦνται τῶν παιδικῶν , διὸ εὐχερεῖς εἰς μεταβολήν" δέκατον ὅτε καὶ ἐπαινοῦσι καὶ ψέγουσι παρὰ τὸ

121 EIZ TON OAIAPO NW. 265

προσῆκον, τὸ μὲν κακῶς κρίνοντες διὰ τὴν νόσον, τὸ δὲ δεδιότες Mw ἀπέχϑωνται. εἶτα ἀνθυποφοράς τινας ποιεῖται. ὧν μέα μέν ἔστιν, ὅτι | φιλία ἔβαιος " οὐ δύναται" ἄνευ ἔρωτος συστῆναι"

λύει δὲ αὐτὴν διὰ τοῦ καὶ πρὸς πατέρας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἥλι-

κεώτας γίνεσϑαι βεβαίαν τὴν χωρὶς ἔρωτος. δευτέρα δὲ αὕτη, ὅτε τοῖς δεομένοις μᾶλλον δεῖ παρέχειν ἢ τοῖς μή" ἐνίσταται δὲ ἐνταῦϑα, ὅτι οὕτως &v τοῖς αἰτοῦσε τροφὰς καὶ τὰς ἑστιάσεις σπαρέχοιμεν, καὶ οὐ τοῖς ἀξίοις. τρέτον εἰ δεῖ κοινῶς πᾶσι τοῖς μὴ ἐρῶσι αρίξεσϑαι" τοῦτο δέ φησι καὶ οἱ ἐρασταὶ οὐκ ἀξιώσου- σιν, “ὥστε πᾶσι τοῖς ἐρῶσι παρέχειν. ἐπὶ πᾶσι κεφάλαιον ἔϑη- κεν, ὅτι τοὺς ἐρῶντας καὶ ot οἰκεῖοι νουϑετοῦσεν ὡς κακοῦ ὅν- τος ἐπιτηδεύματος, τοὺς δὲ μὴ ἐρῶντας οὐδεὶς αἰτιᾶται. ταῦτα μὲν τὰ λεχϑέντα αἰτιᾶται δ Πλάτων. 0.

231 E. εἰ τοίνυν τὸν νόμον τὸν καϑεστηκότα δέδοικας] εἰ τοίνυν τὸν νόμον λέγει τοιοῦτον, ὡς ᾿“νενομισμένου αἰσχροῦ τοῦ χαρίζεσθαι, τοῦτο δὲ πρῶτον μὲν παρ᾽ ἱστορίαν ἐστίν, ἔτι δὲ καὶ ἐναντίωμα ἔχει. εἰ γὰρ αἰσχρόν ἐστι τὸ χαρίξεσϑαι κατὰ τὸν vó- μον, οὐδενὶ χαριστέον. οὔτε τῷ ἐρῶντι οὔτε τῷ μὴ ἐρῶντι" τὸ γὰρ αἰσχρὸν πρὸς οὐδένα ποιητέον οὐδὲ λεκτέον. ὅτι δὲ παρ᾽ ἱστορίαν, ἐκ τῶνδε μαϑεῖν ἔστι. καὶ yao παρ᾽ ᾿Αϑηναίοις ἐφεῖτο ἐρᾶν, καὶ τοῦ Ἔρωτος βωμοὶ καὶ ᾿ ἀγάλματα ἦ ἤσαν καὶ ᾿Αντέρωτος, ὡς καὶ ἐπιγράμματα γε ἐπὶ τῶν ἀγαλμάτων ἐγέγραπτο € ἐπαι- νούντων τὸ ἐρᾷν. καὶ ὁ δρόμος γε ὃ μακρὸς τοῖς Παναϑηναίοις ἀπὸ τοῦ βωμοῦ τοῦ Ἔρωτος ἐγένετο" ἐντεῦϑεν γὰρ ἁψάμενοι οὗ ἔφηβοι τὰς λαμπάδας ἔϑεον. καὶ τοῦ ικήσαντος τῇ λαμπάδι ἡ 7 πυρὰ τῶν τῆς ϑεοῦ ἱερῶν ἐφήπτετο. ὃ δὲ Σύλων ἐν τοῖς νόμοις καὶ πόσους πήχεις ἀπέχοντα ἀκολουϑεῖν δεῖ τὸν ἐραστὴν τῷ ἐρωμένῳ δεδήλωκε, καὶ τοῖς ἐλευϑέροις τὸ ἐπιτήδευμα τετήρηκε, δοῦλον κωλύσας ἐρᾷν ξηραλοιφεῖν τε; καὶ τὸν μὴ ϑρέψαντα τοὺς γονεῖς μηδὲ ϑάψαντα καὶ τὸν φρούριον προδεδωκότα" καὶ ἐν τοῖς ποιήμασιν ὡς καλοῦ τοῦ ἐρᾷν μνημονεύει λέγων"

ὄλβιος c ὁ παῖδές τε φίλοι καὶ μώνυχες ἔπποι

καὶ κύνες ἀγρευταὶ καὶ ξένος ἀλλοδαπός" καὶ ἔτι"

ἔργα δὲ Κυπρογενοῦς͵ νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσου καὶ Μουσέων * ἃ" τίϑησ᾽ ἀνδράσιν εὐφροσύνας. 8.

234 D. δαιμονίως] πανούργως, δολίως, κεκρυμμένως. R.

200 ZXO.AI.A 122

D. γάννυσθϑαι) φαιδρύνεσθαι; χαέρειν, διαχεῖσθαι. R.

D. συνεβάκχευσα) σὺν σοὶ ἐπὶ τὸ κρεῖττον παρήλλαξα. R.

E. φιλίου] τοῦ τὰ περὶ φιλίας € ἐπισκοποῦντος. R.

235 C. Σαπφὼ λυρικὴ ποιήτρια; Σκαμανδρωνύμου, Mi- τυληναία. ᾿Δνακρέων δέ, καὶ οὗτος λυρικὸς ποιητής, Σκυϑένου ἢ Παρϑενίου, Τηΐος. R S.

D. οἵ ἐννέα à ἄρχοντες, κατ᾽ ἐνιαυτὸν καϑιστάμενοι; ὦμνυον

μὴ παρανομήσειν, εἰ δὲ φωραϑεῖεν, ἐκ καταδίκης τῷ “πόλλωνι πέμπειν εἰκόνα χρυσῆν, ἐπὶ καταδίκῃ μὲν τοῦ ἄρχοντος, χαρι- στήριον δὲ τῷ ϑεῷ παρὰ ᾿᾿ϑηναίων. Σωκράτει γοῦν ὑπιεσχνεῖ- ται Φαῖδρος, εἰ καλλίω λόγον εἴποι “υσίου, καϑάπερ of & ἄρχον- τες εἰκόνα καὶ αὑτοῦ καὶ Σωκράτους χρυσῆν εἰς Δελφοὺς τῷ Ἀπόλλωνι ἀναϑήσειν. Eis τὸ αὐτό. ὃ πολέμαρχός ἔστεν ἄρχων ᾧ κατηγγύων τοὺς ξένους" ἔστι δὲ ὥσπερ λοχαγὸς τοῦ βασιλέως, ὃς καὶ ἀπόντος αὐτοῦ ἐπιμελεῖται τῶν κατὰ τὴν πόλεν. ὁ δὲ βα- σιλεὺς μυστηρίων προνοεῖται καὶ τὰς ϑυσίας τὰς πατρίους διοι- κεῖ. ἄρχων δέ ἐστιν ὁ ἐπώνυμος τοῦ ἐνιαυτοῦ. οἷς πᾶσι καὶ ἑορταὶ καὶ ϑεοὶ οἷς ϑύουσι καὶ δίκαι τινὲς ἀπονέμονται. of δὲ ϑεσμοϑέται EE εἰσι τὸν ἀριϑμόν, & ἀφ᾽ ὧν καὶ ὃ τόπος; ὅπου συν- ἤεσαν καὶ ἐσιτοῦντο, ϑεμίστιον ἐκαλεῖτο. εἶχον δὲ ἐξουσίαν τοῦ ὑπογράψαι τὰ δικαστήρια, καὶ τὰς εἰσαγγελίας εἰσῆγον καὶ τὰς χειροτονίας καὶ προβολὰς καὶ γραφὰς παρανόμων καὶ ἄλλων τινῶν. R S,

336 A. τοιαῦτα καὶ τοιούτων περὶ τῶν ἀναγκαίων φησίν, Qv τὴν εὕρεσιν 7] φύσις πορίξει, τὴν δὲ διάϑεσιν ἡ ἡμεῖς " παρ᾽ ἣν καὶ ἔπαινος ἢ ψόγος ἐστὶν ἡ ἡμῖν. τῶν δὲ μὴ ἀναγκαίων λέγει τῶν χρησίμων, ὧν καὶ ἡ ῆ εὕρεσις καὶ ἡ διάϑεσις ἐξ ἡμῶν" παρ᾽ ἃς δὴ καὶ ἐπαινούμεϑα ἤ ψεγόμεϑα. οἷον ἀναγκαῖον ἐστε καὶ “υσίᾳ καὶ Σωκράτει καὶ πᾶσι τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι τὸ λέγειν ὡς ὁ ἐρῶν ἀκόλαστον ἔρωτα μαίνεται, ὁ δὲ μὴ τοῦτον ἐρῶν σωφρονεῖ. 4 δὲ περὶ τούτου διάθεσις ἐπαινετὴ Σωκράτους, ὅτι ἀληϑής, Δυσίου δὲ οὔ. κατὰ προσποίησιν γάρ. Β.

B. Κύψελος “Περιάνδρου πατὴρ ἦν, οὗπερ οὗ υἱεῖς Κορίν- 9ov τύ θαννοῦ yeyo νότερ ὑπὸ Κορινϑίων κατελύϑησαν. ηὔξαντο οὐν οὔτοι; εἶ πάλιν τὴν ἀρχὴν ἀνακτήσαιντο, χρυσοῦν ἀνδριάν- τα τῷ ϑεῶ ἀναϑήσειν ἐν Ὀλυμπίᾳ ὁλόσφυρον. o? δὴ πρατήσαν- τες Κορίνϑου ἀνέϑεσαν ἐκεῖσε μέγιστον ἄγαλμα χρυσοῦν τοῦ

128 EIZ TON OAIAPON. 267

Διός. Ὀλυμπία δέ ἐστι τύπος τις κατὰ τὴν “Πελοπόννησον, ἐν Πίσῃ πόλει τῆς Ἤλιδος χώρας, ἔνϑα τὰ Ὀλύμπια, ἀγὼν πεντα- ετηρικός » -Μουνυχιῶνος μηνὺς ἤγετο τῷ Διί, ἐν οἷς κοτίνου στέ- φανος ἄϑλον ἐδίδοτο τῷ κινήσαντι. τινὲς δ᾽ οὐ κότινον, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς λεγομένης καλλιστεφάνου ἐλαίας. διαφέρει, δὲ κότινον ἐλαϊ- xóv ἀγριελαίας. ἤγετο δὲ καὶ κατ᾽ ἐνιαυτόν, ἅπερ ἐλάττω ἐκά- λουν. R S.

P σφυρήλατος] δι᾿ ὅλου βάϑους ναστός. Β.

Β. εἰς τὰς ὁμοίας λαβὰς] ἀπὸ μεταφορᾶς εἴρηται τῶν πα- λαιόντων, οὗ τοῦ ἀφωρισμένου αὐτοῖς πρὸς τὸ παλαίειν τόπου ὅπότε ἐκπέσοιεν, εἶτα ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ καὶ τύπου καὶ σ ἤματος εἰ πάλιν ἔλθοιεν, εἰς ὁμοίας ἐληλυϑέναι λέγονται λαβᾶς, ὡς καὶ νῦν ὃ “Σωκράτης εἰς τὴν αὐτὴν τῷ Φαίδρῳ περιῆλϑε προσποίη- σιν τοῦ μὴ. δύνασϑαι λέγειν. R S.

C. τῶν κωμῳδῶν) ἔϑος ἡ ἤν αὐτοῖς τὸ τοῖς ἐρωτῶσιν, οἷον δέδωκας μοι τόδε, πάλιν τὸ αὐτὸ λέγειν τοὺς ἀποκρινομένους, ὃ ἐδωκάς pot τοῦτο. οὕτως οὖν καὶ πρὸς Σωκράτη Φαῖδρον εἰ- πεῖν, ὡς εἰ ἐγὼ Σωκράτην ἀγνοῶ, καὶ τὰ ἑξῆς. R.

237 A. ἔϑνος τι ἠπειρωτικὸν τῶν ἑσπερίων τὸ Διγύων οὔ- TO μουσικώτατον εἶναι φασίν, ὡς καὶ μηδ᾽ ἐν τοῖς πολέμοις παν- στρατιᾷ μάχεσϑαι, ἀλλὰ τὸ pév τι TOU στρατεύματος ἀγωνίξε- σϑαι, τὸ δὲ ἄδειν πολεμοῦντος τοῦ. λοιποῦ. R.

Β. αἴμύλος] ποικίλος. πυκνός, πανοῦργος; δολερός " καὶ αἷμυλία ἀσινόητος ἐπίχαρις. R.

240 C. ἥλικα] εἴρηται μὲν ἐνταῦϑα τῷ à Πλάτωνι οὕτως" ἤἥλι- κα γὰρ καὶ ὃ παλαιὸς λόγος τέρπειν τὸν , ἥλικα. τὸ ὁ δὲ τέλειον ἔχει

ἡλιξ ἥλικα τέρπε, γέρων δέτε τέρπε γέροντα, ὥς φησι καὶ ὃ 0 Ξενοφῶν γεροντοκόμικα. Β.

241 Β. ὀστράκου μεταπεσόντορ] ὀστράκου περιστροφὴ ἐπὶ τῶν διὰ τάχους εἰς φυγὴν ὁρμώντων. εἴρηται δὲ ἀπὸ παιδιᾶς τῳαύτης. διελόντες ἑαυτοὺς οἵ | παῖδες ὦ ὡς ἰσαρίϑμους γενέσϑαι, οἵ μὲν πρὸς ἀνατολὴν t ἕσταντο, οἱ ἱ δὲ πρὸς δυσμάς" ἄλλος δέ τις μεταξὺ ἑκατέρων καϑήμενᾳς ὄστρακον εἶχεν, ἐκ μὲν τοῦ ἑνὸς μέρους͵ κεχρισμένον λευκῷ, ἐκ δὲ ϑατέρου μέλανι" καὶ ἔρριπτε τοῦτο ὀρϑόν. καὶ ei μὲν κατεφέρετο τὸ λευκὸν μέρος ἃ ἄνω: οἵ πρὸς ἀνατολὰς ἑστῶτες ἐδίωκον τοὺς πρὸς ταῖς δυσμαῖς" εἰ δὲ τὸ μέλαν ἄνω, ol πρὸς ταῖς δυσμαῖς ἐδίωκον, ἕως καταλάβοιεν.

268 ZXO.AI.A 121

καταληφϑέντες δὲ ἐβαστάξοντο 1 ὑπ αὐτῶν ἀφ᾽ οὗ κατελήφθησαν τόπου, ἕως ἐπανέλθωσιν ἐπὶ τὸν τόπον ἀφ᾽ οὗ τὴν ἀρχὴν ἔφυ- yov. R S. D. ὡς λύκοι] παρῳδεῖ τὸ Ὁμηρικὸν εἰρημένον ἐν τῇ 1 ῥαψωδίᾳ ὡς οὐκ ἔστι λέουσι, καὶ ἄρνασιν 0px. πιστῶ, οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα ϑυμὸν ἔχουσιν. ἡ παροιμία οὖν ἐπὶ τῶν ἐρωτικῶς € ἐχόντων. R.

249 ^. σταϑε sgóv τὸ σφόδρα Oeguov, ἀπὸ τῆς ἐν τῷ ϑέρει μεσημβρίας. καὶ ᾿Αντίμαχορ᾽ ϑέρεος σταϑεροῖο. καὶ τὸ ἑστὸς δὲ καὶ ἠρεμοῦν σταϑερὸν λέγουσι. R.

B. ov πόλεμον ἀγγέλλεις ἐπὶ τῶν ἀγαϑὰ ἀγγελλόντων. ἐμνήσϑη ταύτης καὶ ἐν τῷ τρίτῳ τῶν Νόμων. R.

C. ἀφοσιώσωμαι) ἀποπληρώσωμαι τὴν παραλελειμμένην ὁσιότητα. ἔστε γὰρ ἀφοσίωσις ὁσιότητος παραλελειμμένης ἀπο- πλήρωσις. R.

C. ἔϑραξε] ἐτάραξεν, ἡνώχλησεν, ἔνυξεν, ἐκίνησεν, ἐδυς- ὠπησεν. R.

C. ἐδυσωπούμην] o avri τοῦ ηὐλαβούμην. R. ὑπώπτενον. O.

C. ἀμπλακὼν] ἁμαρτών. R.

943 A. 0v Ὅμηρος μὲν οὐκ ἤσϑετο, Στησίχορος δὲ] περὶ τῆς Ομήρου τυφλώσεως διάφοροι φέρονται ἱστορίαι" αἴ μὲν γὰρ αυ- τὸν καὶ τυφλὸν ἐκ γενετῆς λέγουσι καὶ οὕτω τετέχϑαι, οὗ δὲ ποι- μαίνοντα παρὰ τῷ τάφῳ τοῦ ᾿Αχιλλέως πολλάς τενας καταβα- λέσϑαι εἰς τὸν ἥρωα χοὰς καὶ στεφάνους, καὶ παρακαλεῖν αὐτὸν ὀφϑῆναι αὐτῷ" ὃ δὲ ἤ ἥρως ὄφϑη μετὰ τῆς πανοπλίας λάμπων, καὶ Ὅμηρος " ἐνεγκὼν τὴν ϑέαν καὶ τὴν λαμπηδόνα τῶν ὅπλων ἐτυφλώϑη. οἱ δὲ ὅτι ἐπειδὴ εἶπε περὶ τῆς Ἑλένης, ὅ ὅτε ἡρπάσϑη καὶ ἡγάγετο αὐτὴν ᾿Αλέξανδρος εἰς τὸ Ἴλιον καὶ ἔσχεν ὡς yvvai- κα) κατὰ μῆνιν τῆς ἡρωΐνης ὦ ὡς ὑβρισϑείσης παρ᾽ αὐτοῦ ἐτυφλώ- ϑη. περὶ δὲ τοῦ Στησιχόρου φασίν, t ὅτι “οκροὶ καὶ Κροτωνιᾶτῳ ἐπολέμουν πρὸς ἀλλήλους, ἔϑος δὲ ἦν τοῖς “Δοκροῖς, μέρος τῆς στρατιᾶς ἀφρούρητον ἀνιεροῦν τοῖν ἤρωσιν ὡς ἐκείνων φρου- ρούντων αὐτό" τὸν οὖν “εώνυμον τὸν στρατηγὸν τῶν Κροτωνια- τῶν ἐπιϑέσϑαι ἐκείνῳ τῷ μέρει ὡς ἀφρουρήτῳ. καὶ τρωϑέντα ἐξ ἀδήλου ἀναχωρῆσαι, χαλεπῶς διακείμενον ὑ ὑπὸ τοῦ τραύματος. ἐλϑεῖν οὖν αὐτὸν εἰς τὸ ἐν Δελφοῖς μαντεῖον διὰ ϑεραπείαν, καὶ

125 EIZ TON O AIAPON. 969

λαβεῖν χρησμόν, ὅτι ὃ τρώσας καὶ ἰάσεται" ἐπανερομένου δ᾽ αὖ- τοῦ καὶ τίς ὃ τρώσας -- καὶ γὰρ ἦν ἄδηλον — ἀκοῦσαι ὁ Ayià- λεύς. ἀπελϑόντα οὖν αὐτὸν εἰς “εύκην τὴν νῆσον ἱκετεῦσαι τὸν ὄρωα καὶ ἰδεῖν κοιμηϑέντας τινὰς τῶν ἡρώων, καὶ λαβεῖν μὲν παρὰ τοῦ "Ἀχιλλέως ϑεραπείαν, ἀκοῦσαι δὲ παρ᾿ αὐτῶν, εἰπεῖν τοῖς ἀνϑρώποις, ὅτι οὐδὲν λανϑάνει ϑεοὺς οὐδὲ fj ἥρωας ὧν πρατ- τετε, ὦ ἄνϑρωποι" ἐλϑεῖν δὲ καὶ τὴν Ἑλένην καὶ εἰπεῖν ἀπαγ- “7εῖλαι Στησιχόρῳ παλινῳδίαν σαι, ἕνα ἀναβλέψῃ" καὶ yao Ὅμηρον δι᾽ αὐτο, τοῦτο τετυφλῶσϑαι, ὡς κακηγορήσαντά με. «αἱ οὕτω τὸν Στησίχορον ἀκούσαντα παρὰ τοῦ “εωνύμου γρά- ayez τὴν παλινῳδίαν καὶ οὕτως ἀναβλέψαι. 8.

Α. Πέργαμα) τὰ ὑψηλά. R.

B. παλινῳδίαν] ἐναντία qr ἡ 1] ῥῆσις τῆς προτέρας. R.

944 Β. Δωδώνη πόλις τῆς ἹΜολοσσίδος, ἐν ἦ τὸ μαντεῖον τοῦ Διός. R. περὶ τοῦ “ὡδωναίον μαντείου διαφορά εἰσι τὰ ἱστορούμενα. λέγουσι. δὲ of μὲν ὅτε δρῦς ἦν ἐκεῖ ἢ μαντεύουσα, οὗ δὲ ὃ ori περιστεραί; τὸ δὲ ἀληϑές , ὅτι γυναῖκες ἤσαν ἑέρειαι αἵ μαντεύουσαι δρυὶ τὴν κεφαλὴν στεφόμεναι; αἵτινες ἐκαλοῦντο πελειάδες. ἴσως οὗ v ἀπὸ τοῦ ὀνόματος πλανηϑέντες ὑπώπτευ- σαν εἶναι περιστερὰς τὰς μαντευούσας᾽ ἐπειδὴ δὲ καὶ τὴν κε- φαλὴν δρυὶ κατεστέφοντο, ἴσως διὰ τοῦτο εἰρήκασι καὶ τὴν δρῦν μαντεύειν. ἔστι δὲ Διὸς τὸ μαντεῖον, τὸ δὲ ἐν Δελφοῖς ᾿4πόλ- λωνος. S.

Β. Σίβυλλαι μὲν γεγόνασι δέκα, ὧν πρώτῃ ὄνομα Σαμ- βήϑη. Χαλδαίαν δέ φασιν αὐτὴν οὗ παλαιοὶ λόγοι, οὗ δὲ μᾶλλον Ἑβραίαν" καὶ δὴ καὶ ἑνὶ τῶν παίδων τοῦ Νῶε εἰς γυναῖκα ἀρ- μοσϑῆναι; καὶ συ νεισελϑεῖν αὐτῷ τε καὶ τοῖς ἄλλοις ἐν τῇ κιβω- τῷ. ταύτην καὶ τὰ περὶ τῆς πυργοποιίας χρησμῳδῆσαί φασι; καὶ ὅσα τοῖς ταύτων συνέβη τολμήμασι" χρησμῳδῆσαι δὲ πρὸ τῆς διαιρέσεως τῶν γλωσσῶν γενομένην γλώσσῃ φασὶ τὰ χρησμῳδη- ϑέντα τῇ Ἑβραΐδι" οὐ μόνον. δέ, ἀλλὰ καὶ τὰ κατὰ τὸν Alébav- ὅρον τὸν Μακεδόνα προειπεῖν" ἧς καὶ μνήμην Νικάνωρ ὃ τὸν ᾿Αλεξάνδρου βίον ἀναγράψας πεποίηκε. Δευτέρα δὲ “ίβυσσα, ἧς μνήμην ἐποιήσατο ἐν τῷ τῆς «Δαμίας προλόγω Εὐριπίδης" ὄνομα δὲ αὐτῆς οὐ πάνυ σαφηνίξουσι. Τρίτη δελφίς, ἡ L ἐν Δελ- φοῖς τεχϑεῖσα. περὶ ἧς [avoue Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ ϑεότητος βιβλίῳ. Τετάρτη Ἰταλική, ἡ ἐν ἐρημίᾳ τῆς Ἰταλίας τὴν διατρι-

270 ZXOAIA 196

βὴν λαχοῦσα" ἧς υἱὸς ἐγένετο Ἐδανδρος ὃ 0 τὸ ἐν Ῥώμῃ τοῦ Πα- |. νὸς ἱερὸν τὸ καλούμενον ZloUmegxov. κτίσας" περὶ ἧς ἔγραψεν ᾿Ερατοσϑένης. Πέμπτη ἢ ᾿Ἐρυϑραία, 1 ἥτις καὶ τὰ κατὰ τὸν T'ooi- κὸν πόλεμον συνενεχϑέντα προηγόρευσε" περὶ ἧς ᾿Απολλόδωρος ὃ Εφρυϑραῖος διεξέρχεται. Ἔκχτη ἡ Σαμία, ἧς τὸ κύριον ὄνομα Φυτώ φασιν. ᾿Εβδόμη ἢ Κυμαία μὲν γένος, 6 ὄνομα δὲ᾽ "pata: . οἵ δὲ EgogíAgv φασί" παρὰ τισι δὲ κλῆσιν ἠνέγκατο Ταράξαν- | ὅρα" Βιργίλιος δὲ o Ῥωμαῖος ποιητὴς “ηϊφόβην αὐτὴν ὄνο- μάξει. Ὀγδόη ἢ Ἐλλησποντία, ἥτις ἐν κώμῃ Μαρμυσσῷ τὴν γέ-

νεσιν ἔσχε περί "uve πολίχνην Γεργετίωνα" ὑπὸ τὴν ἑἐνορίαν δὲ αὕτη τῆς Τροίας ἐτύγχανεν. ἦν ἐν nato Σόλωνος καὶ Κύρου, ὡς ἔγραψεν Ἡρακλείδης ὃ 0 Ποντικός. Evvavg ἡ Φρυγία. ᾿Επὶ πᾶσι δεκάτη ἢ Τιβουρτία μὲν γένος, 0 ὄνομα δὲ ᾿Αλβουναία. ταύ- τας δέ φασι τῶν φρενῶν ἐξισταμένας τὰ μέλλοντα χρησμῳδεῖν"

τῶν ὑπολαμβανόντων δὲ γραφῇ τοὺς χρησμοὺς οὐκ ἐχόντων σοφίαν τὰ χρησμῳδούμενα γφαφειν ἀπταίστως. ἄλλως τε καὶ τῷ τάχει τῆς φορᾶς τῶν λόγων οὐκ ἐχόντων καϑυπηρετουμένας τὰς χεῖρας, συμβῆναι πολλοὺς τῶν χρησμῶν εἰς χωλιάμβους διαπε- σεῖν καὶ μηκέτι, τυχεῖν διορϑώσεως, & ere δὴ τῶν χρησμῳδῶν γυ- ναίων ἐν ἐκστάσει μὲν καϑεστώτων, ἐπειδὴ τὴν ὕπαρξιν προη- γόρευον τῶν μελλόντων, πεπαυμένων δὲ τοῦ U χρησμολογεῖν μη- δαμῶς αἴσϑησιν ἐχόντων μήτε ὧν ἔλεγον μήτε τί ἃ ἂν βούλοιντο τὰ κεχρησμῳδημένα. πᾶσαι μὲν. οὖν μαντικαί, ἡ ob EgvO aa, ἢ καὶ Ἐριφύλη καλουμένη, τῶν ἄλλων ἐξαίρετος" καὶ γὰρ γεννη- ϑεῖσα εὐθὺς προσεῖπεν ἐξ ὀνόματος ἕκαστον καὶ ἔμμετρα ἐφϑέγ- ξατο, καὶ εἰς βραχὺν χρόνον τέλειον εἶδος ἀνθρώπου ἔλαβε. R S.

C. κυρίως và ἀπειροκάλως ἐχρήσατο: αὐτοῦ γὰρ καλῶς ἔχοντος τοῦ ὀνόματος τῆς μανίας, ἀπειρίᾳ τοῦ καλοῦ ἠγνόησαν τὸ καλὸν τοῦ ὀνόματος. R.

948 A. ὑποβρύχιαι]) ὑπὸ τὸ ὕδωρ, 0 ἐστι τὴν γένεσιν, πον- τισϑεῖσαι. R.

C. ϑεσμός τε᾿Αδραστείας) ἢ ᾿Αδράστεια | μέα ἐστὶ ϑεὸς τῶν μενουσῶν ἐν τῇ νυκτί, γενομένη ἐκ Μελίσσου καὶ "Apad elg ὃ μὲν οὖν ,δεσσος κατὰ τὴν πρόνοιαν εἴρηται, 7 ài Audlona κατὰ τὸ ἀκλινὲς καὶ μὴ μαλϑάσσεσϑαι. ἐκ τῆς οὖν προνοίας τῆς ἀκλινοῦς γέγονεν ἡ ἣ ᾿Αδράστεια, ἤ τις ἀδελφή ἐστι τῆς Εἴδης"

Εἴδη δ᾽ εὐειδὴς καὶ ὁμόσπορος ᾿Αδράστεια"

127 ἝΙΣΤΟΝ O AIAPON. 271

ἢ πάντων ὁμοῦ τῶν νόμων τὰ μέτρα ἐν ἑαυτῇ συλλαβοῦσα καὶ συνέχουσα αὕτη ἐστὶν ἢ ᾿Αδράστεια κεκλημένη διὰ τὸ τὰ ὑπ αὖ- τῆς τεϑέντα καὶ νομοϑετηϑέντα ἀναπόδραστα εἶναι" διὸ καὶ σερὸ τοῦ ἄντρου τῆς Νυκτὸς ἠχεῖν λέγεται" παλάμῃσι δὲ χάλκεα Gora δῶκεν ᾿Αδραστείῃ.

ἐν τοῖς προϑύροις γὰρ τοῦ ἄντρου τῆς Νυκτὸς ἠχεῖν λέγεται τοῖς κυμβάλοις, T ἵνα πάντα [τὰ] αὐτῆς τῶν νόμων κατήποα γένηται. ἔνδον μὲν γὰρ ἐν τῷ ἀδύτῳ τῆς Νυκτὸς κάϑηται ὃ Φάνης, ἐν μέσῳ δὲ ἡ Νὺξ μαντεύουσα τοῖς ϑεοῖς" ἡ δὲ ᾿Αδράστεια ἐν τοῖς προϑύροις. πᾶσι νομοϑετοῦσα τοὺς ϑείους ϑεσμούς. διαφέρει δὲ τῆς ἐκεῖ Δίκης. ὡς νομοϑετικῇ δικαστικῆς" καὶ 7 μὲν ἐκεῖ Δίκη λέγεται εἶναι τοῦ Νόμου τοῦ ἐκεῖ καὶ Εὐσεβείας, αὐτὴ δὲ ἡ ᾿Αδράστεια ἐκ Μελίσσου καὶ ᾿Δμαλϑείας "οὖσα περιεκτική ἐστι καὶ τοῦ νόμου ἢ. 5.

954 E. venit ἀφετήριον; πληγή, ὥσπερ νῦν, πάσσαλος, κεράτενος xgíxoc, πάντα ϑηλυκῶς.

E. ἐρείσας] ἑλκύσας. R.

256 E. ἐννέα χιλιάδαρ] ἐννέα χιλιάδας εἴπεν,. ἐπειδὴ ἐν τῇ πρώτῃ γενέσει ἡ ῇ περίοδος ἢ 5 ἀπὸ τοῦ νοητοῦ ἐπὶ τὰ τῇδε οὐδε- μέαν κάκωσιν ἔχει. R .

957 Β. ἐπαμφοτερίξῃ] “Ἱυσίᾳ καὶ ἐμοὶ Σωκράτει E ἔπηται. R.

C. λογογράφον) λογογφάφους γὰρ ἐκάλουν οἷ παλαιοὶ τοὺς ἐπὶ μισθῷ λόγους γράφοντας καὶ πιπράσκοντας αὐτοὺς εἰς δι- καστήρια, ῥήτορας δὲ τοὺς δύ ἑαυτῶν λέγοντας. R S.

D. γλυκὺς ἀγκὼν) ἐπὶ τῶν κατειρωνενομένων. τόπος δέ ἐστιν ἐν τῇ Μεμφίδι “Αγκὼν προσαγορευόμενος ὑπὸ τῶν πλεύν- τῶν κατ ἀντίφρασιν ἴσως. διὰ τὸ δυσχερές. ἔνιοι δὲ τάττουσιν αὐτὴν ἐπὶ τῶν εὐθυμούντων, παρ᾽ ὅσον τὸν ἀγκῶνα of εὐφραι- νόμενοι τιϑέασιν. R S.

258 B. ἐμμένῃ] τουτέστι δεχϑῇ καὶ μὴ ἐκβληϑῇ ὃ ὁ λόγος. R.

Β. «“Τυκοῦργος “ακεδαιμονίων, Σόλων δὲ ᾿᾿ϑηναίων γο- μοϑέται. “1αρεῖος δὲ τρίτος ἀπὸ Κύρου Περσῶν βασιλεύς. R.

E. ἀνδραποδώδεις εἰσὶν ἡδοναὶ αἱ ἄλλων παϑῶν ἀπεχό- μεναι, vx ἄλλων δὲ κρατούμεναι. Β. -

E. πνέγει] ϑάλπει, καύματι. R.

279 EZXOAIA 128

939 A. μεσημβριάξοντα) ἐν μεσημβρίᾳ νυστάξοντα καὶ καϑεύδοντα, x κηλούμενα. R.

B. φιλόμουσον ἀντὶ τοῦ φιλόσοφον. 5.

C. ἄσιτον)) σημείωσαι ὦ ὅτι τοὺς τέττιγας λέγει τὸ παράπαν μὴ δεῖσϑαι τροφῆς; τῇ δὲ δρόσῳ ἀρκεῖσϑαι μόνῃ. R.

D. faci] πέμπουσιν. R.

260 C. ὄνου σκιὰ ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων. φασὶ δὲ εἴλκυ- σϑαι τὴν παροιμίαν ἀπὸ τοῦ 4ημοσϑένει τῷ ῥήτορι συμβάντος. δίκην γάρ ποτε, ὥς φησιν ᾿“4ριστείδης ἀπολογούμενος, ἧς τὸ τίμημα nj ἣν τί χρὴ παϑεῖν 7 ἀποτῖσαι, τοῦ κατηγόρου δεινῶς εἔρη- κότος καὶ προεξειργασμένου διότι ὃ εὐθυνόμενος. οὐδενὶ δικαίῳ μόνῃ δὲ τῇ Ζημοσϑένους δεινότητι πέποιϑεν, ὡς οὗ δικασταὶ μετεωρισϑέντες οὐ προσεῖχον τὸν νοῦν τῷ “ημοσϑένει., ἀλλ ἐθορύβουν κωλύοντες ἀπολογεῖσϑαι καὶ τοῦτο συνέβαινεν ἐπὶ πλείονα χρόνον; διαλειπόντων ποτὲ μικρὸν. καὶ γενομένης βρα- χείας ἡσυχίας" ἄνδρες, ἔφη, δικασταί; μικρόν μου χρόνον ἀνάσχεσϑε, καὶ συγχωρήσατέ μοι λόγον οὐ πάλαι γεγονότα διηγήσασϑαι. τῶν δὲ συγχωρησάντων διὰ τὸ μέγα TL ὑπο- λαβεῖν τὸ ὑπὶ αὐτοῦ μέλλον λέγεσϑαι, νεανίσκος τις, ἔφη, τῶν ἐπὶ φιλολογίαν εἷς τὴν πόλιν ἡμῶν παραγεγονότων ὅτε ἁ απο- τρέχειν ἔμελλεν, ἐμισϑώσατο à ὄνον πρὸς τὸ τὰ xen αὑτοῦ δια- κομίσασϑαι μέχρι Μεγαρέων. ὑπὸ κύνα δὲ τῆς ὥρας ὑπαρχού- σῆς, κατὰ τὸ μέσον τῆς ἡμέρας ἑκκαίοντος τοῦ ἡλίου σφοδρό- τερον; οὔτε τὸ ὑποξύγιον συνέβαινεν ἐθέλειν ὁδοιπορεῖν οὔτε αὐτὸν ἀκολουϑεῖν δύνασθαι. καταλύσαντος οὖν τὸ φορτίον τοῦ ὀνηλάτου, καὶ τὸν ῦνον “στήσαντος ἐκτὸς τῆς 0009, μὴ δυνάμενος ὑπομένειν τὸ καῦμα, ἀλλὰ κακῶς διακείμενος ὑπὸ τὴν τοῦ ὄνου σχιὰν ὑποδὺς μένειν οἷός τε ἦν. τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐκεῖνον ^ μὲν κωλύοντος, ξαυτῷ δὲ ἐπιβάλλειν λέγοντος διὰ τὸ καὶ τὸν ὄνον ἴδιον εἶναι καὶ τ qv à em αὐτοῦ σκιὰν ὑπάρχειν ἰδίαν" μεμισϑω- κέναι γὰρ μόνον τὸν ὄνον διακομιοῦντα αὐτοῦ τὰ σκεύη, οὐ μὴν τὴν σκιὰν αὐτοῦ. ὡς δὲ καὶ ὃ νεανίσκος ἀντέλεγε πάλιν, φάσκων τὴν ἡμέραν ὅλην. αὑτοῦ τὸν ὄνον εἶναι; καὶ πολλὴν ἀντιλογίαν Gv νέβαινεν ἐκ τούτου γένεσϑαι. ἕως εἰς μάχην ὥρμησαν. ἐπεὶ δ᾽ ὃ μὲν ταῦτα εἰπὼν κατέβαινεν ἀπὸ τοῦ βήματος, οἷ δὲ δικασταὶ κατεῖχον ἀξιοῦντες τὸ γενόμενον πέρας ἐξηγήσασϑαι, ἐπιστρα- φεὶς" ἄνδρες, εἶπεν, ὑπὲρ μὲν ὄνου σκιᾶς βούλεσϑε ἀκοῦσαι,

—— — a

129 EIZ TON O AI APO N. 273

ὑπὲρ ἀνθρώπου δὲ κινδυνεύοντος τῷ βίῳ κωλύετε λέγειν; καὶ οὕτω τοὺς δικαστάς, συγχωρήσαντας ὀρϑῶς ὑπὸ τοῦ δήτορος ἐπιπεπλῆχϑαι, λέγειν ἐφεῖναι. ὅϑεν τό τε τοῦ διηγήματος evoto- χον καὶ τὸ τοῦ φρονήματος παρρησιαστικὸν διαμνημονευϑὲν σταροιμίας ἔλαβε vc τάξιν. R S.

C. καρπὸν ὧν ἔσπειρας ϑέριξε, ἐπὶ τῶν τοιαῦτα πασχόντων

οἷα ἔδρασαν. παρῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ στίχου" εἶ δὲ κακὰ σπείραις, κακά κεν ἀμήσαιο, «αἱ πάλιν" ὃς δὲ κακὰ σπείρει, ϑεριεῖ κακὰ κήδεα παισίν. R.

D. ἐκεῖνο) τὸ ἀληϑὲς δηλαδή. R.

D. ἐμὲ] τὴν τοῦ πείϑειν δύναμεν. Β.

E. ἔτυμος τέχνη) ἄνευ τοῦ ἀγαϑοῦ καὶ τῆς ἀληϑείας, φησὶν δ Δάκων ῥήτωρ, τέχνην εἶναι ἀδύνατον. S.

261 A. ἱκανῶς φιλοσοφήσῃ] oí γὰρ ἄριστοι ῥήτορες καὶ φι- λόσοφοι; ὡς Περικλῆς ᾿Αναξαγόρου, ὡς Δημοσϑένης Πλάτωνος γεγονότες μαϑηταί. R

B. περὶ τὰς δίκας] ἔϑος ἦν παλαιὸν ἐν τοῖς δικαστηρίοις δημοσίοις τε λόγοις τοὺς ῥήτορας διατρίβειν, οὐ μὴν ἐν ταῖς γινομέναις συνουσίαις ἐδίᾳ. R.

C. ἀπεικάξει τὸν Γοργίαν τῶ IN favo 5 ἐπειδὴ καὶ αἰδήμων καὶ πολυετὴς ἐγίνετο" ἑκατὸν γὰρ ὀκτὼ λέγετο ξῆσαι ἔτη" τὸν δὲ Θρασύμαχον ὡς δεινὸν τῷ Ὀδυσσεῖ ἀπεικάξει (Β), τὸν δὲ ᾿Ελεάτην Ζήνωνα τῷ ὃ Παλαμήδῃ, ἐπειδὴ καὶ ἀριϑμῶν. καὶ κύβων καὶ πολλῶν ἄλλων εὐρετῆς γένετο Παλαμήδης" ὡς τεχνικὸν οὖν τὸν Ζήνωνα παρέβαλε τῷ Παλαμήδῃ. 5.

D. ᾿Ελεατικὸν Παλαμήδην] Ζήνωνά φησι͵ τὸν ' Παρμενίδου ἑταῖρον, ὅ ὅτι δὴ πανεπιστήμων σχεδὸν ἦν ὃ ἀνήρ, ὡς καὶ Παλα-

μήδης. R.

262 A. HJ σύνδεσμος ἀἁπορηματικὸς ἀντὶ τοῦ ἄρα τὸ ἦ, ὡς τό: ἦ μοῦνοι φιλέουσ᾽ ἀλόχους μερόπων ἀνθρώπων᾽ ᾿Ατρεῖ- δαι; R.

C. ψιλῶς τὸ μὴ ἐπὶ ὑποδείγματός φησι. R.

D. ὁ εἰδὼς] σημείωσαι o 0r ὁ φιλόσοφος ὡς παιδιᾷ χρῆται τοῖς τῶν ῥητόρων λόγοις, καὶ ὕπερ ἐκεῖνοι μετὰ σπουδῆς ποιοῦσι, τὸ διὰ τῶν ὁμοιοτήτων παράγειν τοὺς ἀκούοντας,, ovrog ἐν παί- διᾶς μοίρᾳ ἔχει. R.

PLATO VI. 18

2714 ZXO.41.4 136

D. τοῦτο τὸ γέρα!) τὸ δύνασθαι διακρίνειν τοὺς κατὰ τέ- χνην λέγοντας καὶ μή. R.

263 B. πγῆθος] yo. καὶ τὸ εἶδος. R.

Ὁ. ᾿ἀμηχαναρ] ἀντὶ τοῦ | ϑαυμασίως πάνυ ὡρίσω. R.

264 A. 4 πολλοῦ δεῖν] ὄντως λίαν ἐλλείπειν. R.

Α. διανεῖν]) διακολυμβᾷν, διαπερᾶν. R.

E. ἑτέρους λόγους] τοὺς pev. ἀληϑείας. R.

266 E. λογοδαίδαλον) λογοδαίδαλός ἐστι λόγων τεχνίτης καὶ διαλεκτικὸς καὶ δυνάμενος τὰ ἀκίνητα ἀποδεικνύειν κινού- μενα; ὥσπερ δ Δαίδαλος ἀποδιδράσκοντα : καὶ κινούμενα ἐποίησε τὰ ἀγάλματα. πρὸ αὐτοῦ yao συ μεμυκότα ἦσαν καὶ οὐκ εἶχον τοὺς πόδας διεστηκότας" ἀλλ αὐτὸς πρῶτος διέστησε. S.

267 A. iv μέτρῳ] ἐπειδὴ τὰ ἔπη τῶν καταλογάδην εὐμνη- μονευτότερα. R.

A. Τισίαν) ἐπὶ τούτου καὶ τοῦ μαϑητοῦ αὐτοῦ Κόρακος φέρεται ἡ 7 παροιμέα ἡ ἡ ἀπὸ κακοῦ κόρακος καπὸν ὠόν. οὗτος γὰρ σοφιστὴς ὧν ἐπηγγείλατο διδάσκειν τὸν μαϑητὴν οὕτως. ὥστε τὴν πρώτην δίκην νιρῆσαι,, ἐὰν δῷς μοι; φησίν, εἰς μισϑὸν το- σασδὲ δραχμάς" ὁ μαϑητὴς ὑπέσχετο" εἰσῆλϑε τὴν πρώτην δίκην περὶτ τοῦ μη ἀποδοῦναι τοὺς μισϑούς, διὰ διλήμματος τὴν κρίσιν ποιούμενος ; ἵνα καὶ νικήσας καὶ νικηϑεὶς μηδὲν δῷ. xol ἐπὶ τούτῳ ἐλέχϑη ἡ παροιμία. S.

A. Γοργίαν τε] περὶ Τορμίου λέγεται , ὅτι ἐρωτᾷν ἐκέλευεν 0 τί τις βούλεται" καὶ μηδενὸς ἐ ὠτῶντός ποτὲ φύλλον λαβὼν εἶπεν εἰς τὸ φύλλον λόγον τινά, εἶτα εἷς τὴν ᾿Αϑηνῶν, καὶ παμ- μήκη λόγον ἀπετείνατο. S.

B. Πρόδικος] οὗτος τὴν τῶν ὀνομάτων εὗρεν ἀκρίβειαν . οἷον " διαφορὰν τέρψεως, χαρᾶς, εὐφροσύνης" τέρψιν καλῶν τὴν δὲ ὅτων ἡδονήν, χαρὰν τὴν τῆς ψυχῆς, εὐφροσύνην τὴν διὰ τῶν ὀμμάτων. 8.

C. ᾿Πώλου) ἐκεῖνος ἐξεῦρε τὰ πάρισα᾽ διὸ καὶ μουσεῖα λό- yov ἐκάλεσεν, ἐπειδὴ ἐδόκει τῇ καλλιλεξίᾳ πάνυ κοσμεῖν τὸι λόγον. 8.

C. μουσεῖα λόγων} τὰ πάρισα, ὡς τό" καὶ guioxisdovov τὸν βίον κατέστησεν, τῆς δὲ περέβλεπτον καὶ περιμάχητον τὴϊ φύσιν ἐποίησεν. R.

131 EIZ TON O4AIAPO N. 215

C. δισλασιολογίαν) τὸ τὰ αὐτὰ δὶς λέγειν, ὡς τὸ φεῦ φεῦ. HB S.

C. γνωμολογίαν) ὡς “ημοσϑένης" ὃ yag, olg ὧν ἐγὼ λη- φϑείην ταῦτα πράττων καὶ ἱ κατασκευαζόμενος οὗτος ἐμοὶ πολεμεῖ" καὶ ἀλλαχοῦ δεινὸν γὰρ 2 πονηρία, καὶ τὰ ὅμοια. S.

C. eixovoloylav] τὸ δι᾽ εἰκόνος καὶ δι᾿ ὑποδείγματός τι δηλοῦν (S), γνωμολογία δέ, ὡς τό" δεινὸν ἡ ἢ πονηρία. R.

C. "Liopyeiov] δ “ικύμνιος δὲ Πώλου διδάσκαλος, ὃς διήρει τὰ ὀνόματα ε κύρια , σύνϑετα, ἀδελφά, ἐπίϑετα, καὶ εἰς ἄλλα τινά. R. οὗτος τὸν Πῶλον ἐδίδαξεν ὁ ὀνομάτων τινὰς διαιρέσεις, οἷον ποῖα κύρια, ποῖα σύνθετα, ποῖα ἀδελφά, ποῖα ἐπίϑετα, καὶ ἄλλα πολλὰ πρὸς εὐέπειαν. 8.

C. ὀρϑοέπεια] τουτέστι κυριολεξία. διὰ γὰρ τῶν κυρίων ὀνομάτων μετήρχετο ὃ Πρωταγόρας τὸν λόγον καὶ οὐ διὰ παρα- βολῶν καὶ ἐπιϑέτων. S.

C. τὸ τοῦ Χαλκηδονίου σθένος) ὁ Χαλκηδόνιός ἐστιν ὃ Θρασύμαχος, ὃς ἐδίδαξεν à ὡς δεῖ οἶκτον ἐγείρειν τὸν δικαστὴν καὶ | ἐπισπᾶσθαι ἔλεον, γῆρας, πενίαν, τέκνα ἀποδυρόμενον καὶ τὰ ὅμοια. S.

268 A. ἤτριον τὸ εὐυφὲς ἵματιον καὶ ἀραιόν. R.

272 C. λύκου ῥήματα, ἐπὶ τοῦ καὶ λόγοις καὶ ἔργοις ἀδι- κοῦντος. ἰδὼν γὰρ λύκος ποιμένα ἐσθίοντα προβάτεια εἶπεν" ἡλίκος ἂν ἤρθη ϑόρυβος, εἰ ἐγὼ ταῦτ᾽ ἐποίουν; n μνήσϑη ταύτης ἐνταῦϑα Πλάτων. R.

216 Β. ᾿Αδώνιδος κῆρτοι. ἐπὶ τῶν ἀώρων καὶ ὀλιγοχρονίων καὶ μὴ ἐρριζωμένων. ἐμνήσϑη δὲ αὐτῆς καὶ Εὐριπίδης Μελα- νίππῃ κα ἐνταῦϑα Πλάτων. R S.

379 C. κοινὰ τὰ τῶν φίλων, ἐπὶ τῶν εὐμεταδότων. φασὶ δὲ λεχϑῆναι πρῶτον τὴν παροιμέαν περὶ τὴν μεγάλην Ἑλλάδα, xaO ove χρόνους 6 Πυϑαγόρας ἔπειϑε τοὺς αὐτὴν κατοικοῦντας ἀδιανέμητα παντα κεκτῆσθαι. φησὶ γοῦν 0 Τίμαιος ἐν τῇ ε΄ OUTO* προσιόντων δ᾽ οὖν αὐτῷ ,*Gv νεωτέρων καὶ βουλομένων συνδιατρίβειν οὐκ εὐϑὺς συνεχώρησεν , ἀλλ᾽ ἔφη δεῖν καὶ τὰς οὐσίας κοινὰς εἶναι τῶν ἐντυγχανόντων. εἶτα μετὰ πολλά φησι" καὶ δὲ ἐκείνους πρῶτον ῥηθῆναι κατὰ νὴν Ἰταλίαν ὅτι κοινὰ τὰ τῶν φίλων. ἐμνήσθη δὲ ταύτης καὶ “Αριστοτέλης d ἐν τῷ 0 τῶν ᾿Ηθικῶν. Κλέαρχος δέ φησιν ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ

276 ZXO.AIA 133

πεμφϑῆναι δῶρα εἰς Δελφοὺς ᾿Ἵπόλλωνι καὶ ᾿Αρτέμιδι" τῶν δὲ Ζελφῶν μαντευομένων el ἐξ ἴσης τὴν ἀνάϑεσιν ποιήσωνται; ἔφησεν 0 ϑεός" κοινὰ τὰ τῶν φίλων. καὶ Μένανδρος ἐν ᾽4δελ-

φοῖς β΄. R S.

.EIZ TON AAKIBIAAHN.

P. 103 A. προσεῖπον] προσηγόρευσα. R.

A. δαιμόνιον ἐναντίωμα] τὸ ἀπαρουσιάστως ἐρᾶν ϑεοειδὲς καὶ νοδρόν. ὅπερ δὲ νῦν δαιμόνιον καλεῖ Πλάτων, μετὰ μικρὸν ϑεὸν λέγει τὸν ἐναντιούμενον. τοῦτο δὲ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ" κἀ- κεῖνος γὰρ ἐπὶ ταὐτοῦ τίϑησι δαίμονα καὶ ϑεόν. R.

A. καὶ ἢ ὕστερον πεύσει) οὐχ ὡς καὶ «πρότερον αὐτοῦ πεπυ- σμένου, ἀλλὰ παραπληρωματικός ἔστιν ὁ καί σύνδεσμος, ὡς καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ;

- - ᾧ καὶ τόξον ᾿Δπόλλων αὐτὸς ἔδωκεν. R.

104 B. προσϑήσα) προειστὼν τὰ ὑπάρχοντα ᾿Αλκιβιάδῃ μεγάλα εἶναι , ἀπὸ τοῦ σώματος ἀρχόμενα καὶ τελευτῶντα εἰς τὴν ψυχήν, νῦν λέγει καὶ προστίθησι τὰ ἐκτός. R.

105 A. παρέλθῃς} ἰστέον ὡς Σωκράτης ᾿Αλκιβιάδῃ ταῦτα διελέγετο πρὸ Δμερῶν ὀλίγων τῆς ἀρχῆς τοῦ εἰκοστοῦ ἔτους τῆς αὐτοῦ ξωῆς ὡς δηλοῖ τὸ ῥητόν. ᾿4ϑήνησι γὰρ οἵ νέοι εἰς μὲν τοὺς ἐφήβους εἰσήεσαν ὀκτωκαίδεκα ἔτη γενόμενοι, δύο δὲ εἰς περιπόλους ἠριϑμοῦντο, περιιόντες τὴν χώραν νυκτὸς φυλακῆς ταύτης ἕνεκα καὶ γυμνασίας πολεμικῆς ξαυτῶν" εἰκοστῷ δὲ ληξιαρχικῷ ἐνεγράφοντο γραμματείῳ, καϑὸ à ἐκκλησιάξοντες παρελάμβανον καὶ τὴν πατρῴαν οὐσίαν, ἥτις καὶ λῆξις ἐκαλεῖτο, ὡς Πολυδεύκης ὲν Ὀνομαστικοῖς. R 5.

Β. ἐνδειξάμενος] τὸ ἐνδειξάμενος ἐπὶ τοῦ διαλογικοῦ τάττει; τὸ δὲ ἐπιδειξάμενος ἐπὶ τοῦ ἀποτάδην. R.

106 A. ἀτοπώτερος] παραδοξότερος, ϑαυμασιώτερος. R.

C. φέρε δὴ] ἐντεῦϑεν τὸ πρῶτον τοῦ διαλόγου κεφάλαιον, τὸ ὁ ἀπαλλάττον τῆς διπλῆς τὸν νεανίσκον ἀγνοίας. ἔστι δὲ ἐλεγ- κτικόν. R.

133 EIXZ TON AAKIBIAAHN. 977

107 Ε. λεληϑότως ὃ Σωκράτης διορθούμενος ᾿Αλκιβιάδην παράδειγμα τὴν γυμναστικὴν φέρει ἔχουσαν διαφορὰν τό τε ἀκροχειρίξεσϑαι καὶ παλαίειν. οὕτως οὖν καὶ τῆς δικαιοπραγίας ὃ πόλεμος καὶ ἡ ἡ εἰρήνη εἰσὶ διαφοραί. εἰκότως δὲ γυμναστιπὴν καὶ μουσικὴν προφέρει Σωπράτης ἃ ἅπερ ) γνώριμα τῷ ᾿Αλκιβιάδῃ ὡς δι᾽ αὐτῶν ἐκ παίδων ἀχϑέντι, καὶ ὅμοια ὁ μὲν πόλεμος τῇ γυμναστικῇ; ἡ δὲ εἰρήνη τῇ μουσικῇ. 0.

E. ἀπροχειρίξεσϑαι]: πυπτεύειν 5 παγπρατιάζειν πρὸς ἕτε- Qov ἄνευ συμπλοκῆς. ἢ ὅλως ἄκραις ταῖς χερσὶ μετ᾽ ἄλλου γυ- μνάξεσϑαι. R.

108 A. ὅρα τὴν ἀκρίβειαν τῶν ὀνομάτων. »γυμναστικῶς φησὶ καὶ μουσικῶς, εὐλόγως ἀπὸ τῶν ἕξεων ὀνομάσας τὰς dvtg- γείας. τὰ γὰρ ὀνόματα ἢ ἀπὸ τῶν ἕξεων τίϑεται τοῖς ἔχουσιν αὐτάς, ὡς ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς ἕξεως ὃ ἰατρός, ἡ ἢ ἀπὸ τῆς ἐνερ- yelac, ὡς ἰατρικῶς λέγομεν ἐνεργῆσαι τὸν καλῶς ἰασάμενον" ἡ ἀπὸ τοῦ ὀργάνου, καϑάπερ φλεβοτόμον φαμέν τινα" ἢ ἀπὸ τοῦ τέλους. ὡς λέγομεν ὑγιεινὸν σιτίον τὸ ὑγέειαν ποιοῦν, διὰ δὲ τούτων ὃ Πλάτων τοὺς ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος καὶ τῶν συστοί- χῶν τόπους ἡμῖν λεληθότως μετὰ τῆς ὕλης. παραδίδωσιν, οὺς ὃ ᾿Δφιστοτέλης γυμνοὺς πραγμάτων ἐντεῦϑεν ὠφελημένος ἁπλώ- σας παραδέδωκεν. ἔστι “γὰρ ὃ ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος τόπος οὗτος" ὡς ἔχει γυμναστικῇ πρὸς παλαιστρικὴν καὶ ἀκροχειρισμόν,. οὔ- τως ἡ μουσικὴ πρὸς τὸ ἀσὰ καὶ κιϑαρίσαι καὶ ῥυϑμόν. ὁ δὲ ἀπὸ τῶν συστοίχων οὗτος. ὡς ἀπὸ τῆς γυμναστικῆς τὸ γυμνα- στικῶς εἴρηται ; οὕτως ἀπὸ τῆς μουσικῆς τὸ μουσικῶς. ἀκριβῶς δὲ πάνυ πρῶτον τὸ ἄδειν ὁ 9 ἐστι τῆς γλώττης, εἶτα κιϑαρίξειν o ἔστε χειρῶν, εἶτα βαίνειν ὃ 0 ἔστι ποδῶν. τρία δὲ μέρη μουσικῆς" ἄσμα μέλος ῥυϑμός. καὶ περὶ μὲν τὸ ἄσμα τὸ μακρὸν καὶ βρα- χύ, περὶ δὲ τὸ νμμέλος τὸ ὀξὺ καὶ βαρύ, περὶ δὲ τὸν δυϑμὸν τὸ βραδὺ καὶ ταχύ. 0.

110 D. ἀρχὴ τοῦ δευτέρου συλλογισμοῦ. 0.

111 A. τὸ ἑλληνίξειν τριττόν. ῇ τὸ τὴν Ἑλληνικὴν συν-

ἡϑειαν διασώξεεν τῶν ὀνομάτων ἐπὶ πάντων" of πολλοί" ἢ τὸ ἀκριβοῦν τὴν Exin φωνὴν καὶ τὴν ὀρϑότητα τὴν ἐν τῇ προφορᾷ" οὗ γραμματικοί. 5 τὴν κυριότητα τῶν ὀνομάτων τὴν κατὰ φύσιν προσήκουσαν τοῖς πράγμασιν ἀπονέμειν" ol φιλόσοφοι. R.

978 ZXOAIA la

112 E. ἐμὲ φῃς ταῦτα λέγει» τὸ τῆς Φαίδρας φησὲν ἐν- ταῦϑα Σωκράτης. τῆς γὰρ τροφοῦ εἰπούσης ὅτι τὸν Ἱππόλυτον λέγεις, φησὶν ὅ ὅτι σοῦ τάδε κουχ ἐμοῦ κλύεις. οὕτως οὖν καὶ ὁ Σωκράτης" σὺ ταῦτα εἶπες, οὐκ ἐγώ. καὶ ἐνταῦϑα πάροδος γίνεται τοῦ τρίτου συλλογισμοῦ; ἐν ᾧ δείκνυσεν o ὅτι ὃ ἀποκρενό- μενός ἔστεν ὃ ὁ léyev, οὐχ ὃ ἐρωτῶν. R. ἰδοὺ o ἀμαϑὴς καὶ φι- λότιμος νέος πῶς ἀποκρίνεται. 0.

E. ἀρχὴ τοῦ 7 συλλογισμοῦ. 0.

Ha A. bi λόγῳ εἰπὲ] ἀντὶ τοῦ καϑόλου εἰπέ. R.

. ἐκ τῶν ὡμολογημένων) ἐπειδὴ ὡμολόγησε μὴ εἰδέμαι τὸ δίκαιον, κέχρηται καταδρομῇ ὃ 0 Σωκράτης δλέγχων κατὰ τοῦ ᾿Αλκιβιάδου, αὖκ ἀπὸ ἀλλοτρίου προσώπου, ὡς Φοῖνιξ εἰσάγων τὸν Πηλέα οὕτως ἐλέγχεε τὸν yia, y “ημοσϑένης ἐλέγξαι ϑέλων τοὺς ᾿Αϑηναίους τῇ καταδρομῇ χρῆται ὡς: ἐκ τῶν Ἑλλή- νῶν πάντων, ἀλλὰ τῷ ἐλεγχομένῳ χρῆται Σωκράτης πρὸς μεί- Cove noradoopsjv. R.

C. σοῦ τάδε κενδυνεύς!ς] σημείωσον πῶς χρηστέον τοῖς ποιητικοῖς, ὅτι οὐ κατὰ τὴν τῆς. λέξεως ἀκρίβειαν, ἀλλὰ μετὰ τοῦ παρῳδεῖν αὐτὰ ἐπὶ τὸ πεξοφανέστερον. R

D. εἰς 0 τί μάλιστα ἄρχεται τοῦ ἐλέγχου, καὶ δείκνωσιν αὐτὸν μὴ εἰδότα τὰ συμφέροντα ; ἐκ τῆς ἀντιπαραστάσεως. πολ- λῶν yao δεῖται λόγων ἢ ἔνστασις, o Qt. ταὐτόν ἐστι δίχαιον καὶ συμφέρον, ὃ ἐφεξῆς δείξει. νῦν δέ φησιν ὅτι εἰ μὲν ταὐτόν ἐστι

τὸ δίκαιον καὶ τὸ συμφέρον, ἐδείχϑης δὲ μὴ εἰδὼς τὸ δίκαιον, οὐδὲ τὸ συμφέρον ἄρα" εἰ δὲ 8 ὅτερον, δειχϑείης δὲ μὴ εἰδὼς τὸ συμφέρον, διὰ τῶν αὐτῶν λόγων δύο dvO ἑνὸς δειχϑήσῃ ἀγνοῶν. R.

E. σκεναρίω"] οὐδὲ γὰρ δέος μὴ κατατριβήδονται ef 1d χοι δίκην τῶν σκευαρίων, δ δὴ δημαΐνει τρία, ἢ τὰ σκεύη κοινῶς, 7 τὴν τρυφήν, ἢ ὡς νῦν, τὰς σκευὰς τῶν κωμικῶν καὶ τραγικῶν, 0 ἐστι τὰ ἐνδύματα. R.

E. τὰς σὰς προδφομρρῖ read goi, ἐστιν, ὅταν ἐν πολέμῳ καταλάβῃ τις φρουρίον, ἐξ οὗ δύναται ἀσφαλῶς πολεμεῖν. νῦν δὲ τὸ μὴ ἐρωτᾶσϑαι διὰ τῶν αὐτῶν λόγων μετὰ τοῦ «ΣΣωκρά- τους. R S.

114 A. ἐπειδὴ δὲ τρυφᾷς] ἐπειδὴ τρυφηλὸς εἶ, ὡς ἐπὶ τῶν ἐδεστῶν, οὐκέτ᾽ ἂν ἡδέως τοῦ αὐτοῦ γεύσαιο λόγου. 'R.

186 EIZ TON 44ΚΙ1ΙΒΙΑΖ4ΗΝ. 279

B. συμφέροντα] τὴν ἔνστασιν διὰ τούτων φησίν, ὡς ἔδει σε δεῖξαι ὅτι οὐ ταὐτὸν δίκαιον καὶ συμφέρον. εἰ γὰρ μὴ δείξεις, δειχϑήσῃ δύο ave ἑνὸς ὦ ἀγνοῶν. R.

115 A. ἀρχὴ τοῦε ᾿συλλογισμοῦ. 0.

B. πολλοὶ ἐν πολέμῳ] ἰδοὺ τῇ μείζονι μεέχεται» ὅτι οὐ πᾶν καλὸν ἀγαθὸν. διὰ τὰ ἐν τῷ πολέμῳ τραύματα. B

Β. οὐκοῦν τὴν τοιαύτην 4 πρώτη λύσις... ὅτι δύο δυσὶν ἠκολούϑησεν, οὐ δύο ἑνί, ov γὰρ ταὐτὸν ἀνδρεία καὶ θάνατος. R.

116 B. ἔτι τοίνυν] διὰ τῶν καϑ' ὕχαστα δείξας, βούλεται καὶ διὰ τῶν καϑ' ὅλου κατασκενάσωι τὸ αὐτό. διὸ καὶ τὸ ἔτι προσέϑηκεν. R.

Β. εὖ πράττει] σημείωσαι ὅτι τὸ εὖ μέσον ἐστὶ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ καλοῦ. R.

Ὁ. Πεπαρηϑίοις] Πεπάφηθος νῆσός ἐστε μία τῶν Κυκλά- δων" αὗται δὲ διὰ τὸ τὴν 4ῆλον πυκλοῦν οὕτω καλοῦνται. R.

118 C. Πυϑοκλείδης] μουσικὸς ἦν, τῆς σεμνῆς μουσικῆς δι- δάσκαλος, καὶ Πυϑαγόρειος, οὐ ) μαϑητὴς᾿ “Ἵγωθοκλῆς. οὗ ztou- προκλῆς» οὗ ddp. ᾿Δναξαγόρας δὲ φυσικὸς φιλόσοφος, ὃ 0 νοῦς ἐπικληθείς, ὅ ὁτό τοῦτον πρῶτος πάντων ἐπέσνησε τῷ παντί. RS.

E. τὼ Περικλέους υἱέε] Ξάνϑιππος καὶ Πάραλος οὗ ΤΠ ρι- κλέους υἱοί, οὗς’ καὶ βμμετομάμμας ἐκάλουν. βλίτται γὰρ καὶ βλίττωνες oí εὐήϑεις, μάμματα δὲ τὰ ; βρώματα, καὶ τὸ ἐσθίειι ᾿Αργεῖοι μαμμᾷν ἔλεγον" ἐκ τούτων οὖν σύνϑετον ὃ βμττομαμ- μας» ὃ ἐσθίων εὐήϑως, ὡς καὶ συκομάμμας ὃ συκοφαγος. ὃ δὲ Κλεινίας αὐθάδης οὕτως ὡς μηδενὶ τῶν συμβούλων προσέχειν. R S.

119 A. Ζήνων] ὁ ᾿Ελεάτης Παρμενίδου μαθητής» φυσικὸς φιλόσοφος καὶ πολιτικὸς ὡς ἀληθῶς διὸ καὶ πρὸς Περικλέα παραβάλλεται φαινομένως ὄντα πολιτικόν. τούτου Πυϑόδωρος ἀκροατής, ὃς καὶ ἐν Παρμενίδῃ μνήμης ἠξίωται ἃ ὡς ᾿Δντιφῶντε τῆς συνουσίας ἐκείνης μεταδούς, παρ᾽ οὗ Κέφαλος ὁ ὁ Κλαξομέ- νιος μαϑὼν διδάσκαλος “γέγονε. Καλλίας δὲ ᾿4ϑηναίων στρα- τηγὸς ἔνδοξός τε πολιτικὸς καὶ αὐτός. R S.

A. τί οὖν διανοεῖ) ἐντεῦϑεν τὸ δεύτερον τοῦ ῦ διαλόγου κεφά- λαιον, τὸ πεῖθον μεταβαίνειν ἀπὸ τῆς φυσικῆς ἀρετῆς ἐπὶ τὴν πολιτικήν. R.

A. πότερον ἐὰν] τὸ Ὁμηρικὸν νῦν παραφράξει δητὸν"

980 Z XO .AIA 136

νήπιος εἷς, ὦ ξεῖνε, λέην τόσον ἠὲ χαλίφρων,

ἠὲ ἑκὼν μεϑίεις καὶ τέρπεαι ἄλγεα πάσχων. πᾶς γὰρ μὴ μανϑάνων 1 φύσεως ἀντιπραττούσης πάσχει τοῦτο, καὶ ἔστιν ὃ τοιοῦτος “νήπιος καὶ ἠλέϑιος" ἢ δύναται μέν. οἴεται δὲ ἀνωφελῆ εἶναι τὰ μανθανόμενα, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐπετεί- νεται πρὸς αὐτά, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος χαλέφρων καὶ μαινόμενος" 7 οἴεται μὲν ὠφέλιμα εἶναι, ῥφθυμεῖ δὲ καὶ βλακεύει , καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος ἑκὼν μεϑίων : καὶ μὴ προσέχων τὸν νοῦν. R.

Β. πράγματα] ἀντὶ τοῦ φροντίδας. R.

190 A. OptvyosQogov) ε εἰρωνικῶς. οὗτος ἐπὶ κύκλου τοὺς ὄρτυγας παριστὰς κόπτειν αὐτοὺς ἀλλήλους ἐδίδασκε. R.

B. ᾿ἀνδραποδώδη) παροιμέαν εἶναί φασιν οἷ μὲν ἀπὸ τῶν ἀρτιγενῶν πώλων, of δὲ ἀπὸ εἴδους κουρᾶς προσηκούσης ἀνδρα- πύδοις. παρ᾿ ὃ καὶ ἀΐ γυναῖκες τοὺς ἀπὸ δούλων ἐλευθέρους γε- jovorag, οὕπω δὲ τὸ ἦϑος μεταβαλόντας, ταύτην ἔτι E ἔχειν τὴν τρίχα ἔλεγον σκώπτουσαι. of δέ, ὅτε τὰς ἐν τῷ στήϑει τρίχας ὁ Πλάτων μεταβαλὼν τὰς ἀνδραποδώδεις φρένας οὕτως ἐκάλεσεν. R S.

B. ὅσα μαϑήσθωρ] διττὴ ἡ τελειότης ἡμῖν, D μὲν. τοῦ λογι- κοῦ διὰ μαϑήσεως γιγνομένη, ἡ.δὲ τοῦ ἀλόγου δι’ ἀσκήσεως τῶν βελτιόνων ἐθῶν. R.

E. Ἡρακλέους τε] Ζεὺς- Δανάη, Περσεὺς- Ανδρομέδα Κη- φέως, “Αχαιμένης. Ζεὺς- ἄλλαι γυναῖκες" ᾿.Αλκαῖος-““αονόμη, ᾿Αμφιτρύων" Ἠλεκτρύων- Δυσιδίκη, ᾿Δλχμήνη᾽ ᾿Αμφιτρύων- ᾿Δλκμήνη, Ἡρακλῆς. R.

121 A. εἰς Εὐρυσάκη]) Ζεὺς- Αἴγινα" Αἰακὸς. Evil Τι- λαμὼν- Περίβοια: Αἴας - -Τέκμησσα, Εὐρυσάκης" διὰ μέσου πολλοὶ-πολλαί" Κλεινίας- Δεινομάχη, ᾿Αλκιβιάδης. R.

Α. εἰς Δαίδαλον] Ζεὺς - "Hoa* “Ἤφαιστος- Γῆ ᾿Ερεχϑεὺς- Προκρίς " Μητίων-γυνή τις" Ἑυπάλαμος- Αλκίππη" Δαίδαλος, διὰ μέσου πολλοί, πολλαί. Σωφρονίσκος - Φαιναρέτη, Σωκρα- της. R.*

Β. Σαλαμῖνα] νῆσον πρὸς τῇ Avi καὶ πόλιν. R.

Β. Αϊγιναν) νῆσον μίαν τῶν Κυκλάδων. R.

C. γενέϑλιά ἐστιν ἡ ἡ δί' ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεχϑέντος ἑορτή, γενέσεα δὲ ἡ 0c ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεϑνεῶτος μνή:

μη. R.

157 EIZ TON AAKIBIAAH N. 281

D. τοῦ κωμῳδιοποιοῦ] ὃν Πλάτωνα καλεῖσθαί φασιν. R.

D. τροφοῦ] αὕτη Δάκαινα τὸ γένος ἦν, “Μανικὴ καλου- μένη. R.

E. ἑπτέτεις] ἢ ἢ διὰ τὸ τὸν λόγον τότε ἄρχεσϑαι τελειοῦσϑαι, ῇ διὰ τὸ τὸν Ζωροάστρην Ü γενόμενον ἐτῶν σιωπῆσαι. εἶτα μετὰ λ΄ χρόνους ἐξηγήσασϑαι τῷ βασιλεῖ τῆς ὅλης φιλοσοφίας, 7j ὡς τῷ Μίϑραᾳ οἰκεῖον τὸν ζ΄ ἀριϑμόν, ὃν διαφερόντως of Πέρ- σαι σέβουσιν. AR S.

E. δὲς ἑπτὰ) τότε γὰρ ὃ τέλειος ἐν ἡμῖν ἀποφαίνεται λόγος, ὡς ᾿Αφιστοτέλης καὶ Ζήνων καὶ ᾿Δλκμαίων ὃ Πυϑαγόρειος φα- σύν. R S.

122 A. Ζωροάστρης ἀρχαιότερος ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν εἶναι λέγεται Πλάτωνος" ὃν of μὲν" Ἕλληνα, οὗ δὲ τῶν ἐκ τῆς ὑπὲρ τὴν μεγάλην ϑάλασσαν ἠπείρου ὁ ὡρμημένων [παῖδα] φασι, πᾶσαν τε σοφίαν παρὰ τοῦ ἀγαϑοῦ δαίμονος ἐκμαϑεῖν, τουτέστιν ἐπετυ- χοῦς νοήματος" οὗ δὴ εἰς “Ἑλληνικὴν φωνὴν μεταφραζόμενον τοὔνομα τὸν ἀστροϑύτην δηλοῖ. τιμῆσαί τε αὐτὸν τὴν ἄνακε- χωρηκυῖαν διαγωγὴν τῶν πολλῶν, καὶ δὴ τὴν τῶν ἐμψύχων ἀποχήν. συγγράμματά τε διάφορα καταλιπεῖν, ἐξ ὧν καὶ δεί- κνυσθαι τρία μέρη φιλοσοφίας εἶναι xav αὐτόν, φυσικόν, oixo- νομικόν, πολιτικόν. Β 5.

Β. ἕλξεις] c ὅτι καὶ τὴν ἱματίων ἕλξιν, ἧ φησὶ Πλούταρχος, διαφερόντως ᾿Αλκιβιάδης ἐπετήδευε. R.

C. σημείωσαι φιλονικίαν διὰ τοῦ 5, τὴν φιλίαν τῆς νί- κης. B.

D. Μεσσήνης] ὡς Τυρταῖός φησι"

Μεσσήνην “ἀγαθὸν μὲν ἀροῦν, ἀγαϑὸν δὲ φυτεύειν. χώρα δέ ἐστιν αὕτη. R.

D. Εἵλωτες παρὰ “«Ἱακεδαιμονίοις οἱ νόϑοι καὶ ἐξ αἰχμα- λώτων δοῦλοι γενόμενοι; ἀπὸ τοῦ “Ἔλους; πόλεως ἐν Πελοπον- νήσῳ"

' xal Πτελεὸν καὶ [Ἕλος καὶ Δώριον φησὶν Ὅμηρος. καὶ εἰλωτεία ἢ δουλεία. R.

193 A. τὸν Αἰσώπου μῦϑον) ὃ μῦϑος τοιοῦτος. λέων μὴ οἷός τὲ διὰ γῆρας ϑηρεύειν ὧν προσεποιεῖτο νοσεῖν, ἕνα δὴ τὰ ϑηρία πρὸς ἐπίσκεψιν ἰόντα παρ᾽ αὐτὸν κατεσϑίοι. δεινὴ δ᾽ ἡ ῆ ἀλώπηξ οὖσα τὸν δύλον συνιδεῖν ἐφώρασε, καὶ τοῦ λέοντος αὖ-

989 ZXO.AIA 138 τὴν ἀξιοῦντος εἰσελθεῖν πρὸς αὑτὸν ἔφη μὴ δύνασϑαι εἰσεέναι" δρᾶν γὰρ ἴχνη μὲν εἰσιόντων, ἐξιόντων δ᾽ οὔ. R.

B. ἀνδρὸς ἀξιοπίστου) περὶ Ai ἐπενοφῶντός φασι λέγειν αὖ- τόν" οὗτος γὰρ ἐν τῇ ᾿Αναβάσει ἱστόρησε τὰ Περσῶν, Κύρῳ συνανελϑὼν ἐπὶ τὸν «δελφὸν “Ἀρτοξέρξην, RS.

C. Ἐρχιᾶσι] Ἐρχιεῖς δῆμος ἃ ὑπὸ τὴν diavvida φυλήν, ἥ ὥς τινες) Αἰγηῖδα. πλέϑρον δέὲ ἔστι βέρος ἕκτον σεαδίου" τοῦτο δὲ πήχεις ἔχει τετρακοσίους, ὧν τὸ Éxrov πήχεις ἑξήκοντα E δίμοιρον, 0 ἐστε τὸ πλέθρον. R 8.

E. “Αεωτυχίδης ὃ κατὰ Μήδου στρατηγήσας. ᾿Αρχίδαμος, ἐφ᾽ οὗ ὃ Πελοποννησιακὸς πόλεμος. ἴ4γις δέ, ἐφ᾽ οὗ ἐκράτησαν “Ἰακεδαιμόνιοι. BR.

124 A. ἀλλ᾽ e μακάριε] ἐντεῦϑεν τὸ τρίτον τοῦ διαλόγου κεφάλαιον, τὸ ἐκφαῖνον τὴν οὐσίαν ἡμῶν xo ἣν ὑφεστήχα- μεν. ᾿ p. naífei] ὅτε ἐπιμελείας δεῖσθαΐ φησιν éavtóv, dux τοῦτο παίξειν λέγεται. R.

D. vo γε} ἀγνοεῖ $ ἑαυτὸν ὁ 0 Σωκράτης ἐνθουσιαστικῶς. R.

D. ovx ἀπορφητέον οὐχ ἀποχνητόον. B.

E. of πράττειν τὰ πράγματα τι τὸ ὑλικὸν αἴτιον τῆς πολι- τικῆς τὰ πρακτέα εἰσίν. R.

196 Α. τοῦτο , ἀγαθὺ ἐπὶ μὲν τῶν βαναύφων τοῦτο οὐκ ἄτοπον, ἐπὶ δὲ τοῦ πολιτικοῦ ἀνδρὸς ἄτοπον τὸ εἶναι τὸν σοφὸν κατά τε ἀγαϑόν. R.

B. ἄρχειν] ἐντεῦϑεν τὸ εἶδος παραδίδωσι τοῦ πολιτικοῦ, ὅτι τὸ ἄρχειν. R.

C. κελευστῶν) τῶν περὶ τὰ ἄρμενα ἱσταμένων. R.

D. τίς οὖν αὕτη] ἐντεῦϑεν τὸ πολιτεκὸν ὅτε φρύνησις καὶ ov σοφία. R.

126 C. «9 οὖν φιλίαν) οὐχ ὡς βουλόμενος ὑ 0 Σωκράτης καὶ αὐτὸς εἶναι τέλος τὴν φιλίαν, ταῦτα ἐρωτᾷ, ἀλλ᾽ ὅτε ὥετο τὸν νεανίσκον ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν στοργὴν καὶ φιλέαν. R.

C. ὁμόνοιαν ὁ ὁμόνοια v ἐστι γνῶσες τῶν αὐτογνωσεῶν. R.

C. ἀρεϑμοὺς] ἀρνϑμοί, «gus, διωρισμένα. Ἀ

Ὁ. πήχεως] πήχεις, μετριπή, συνεχές, R.

D. σταϑμοῦ! σταϑμοί, στατική, Gon]: ὥστε ἐκ τῶν Ilia-

τῶνος τρίτον εἶδος ποσοῦ ῥοπή. R.

J

339 ΕΙΣΤΟΝ AAKIBIAAHN. 233

D. μὴ segun] πολλὰ ἠρώτησε" διὸ τὸν véov διεγείρων λέγει μὴ κάμῃς. R. ὡς πολλὰ ἐρωτήσας διεγείρων τὸν νεανίσκον προ- ὁ πρέπει νὴ ἀποκαμεῖν. 0.

E. ταλασιουργίας) τῆς ξαντικῆς. ταλασιουργία δὲ ἢ ὅτι τὰ Acci ἐργάξεται, ἢ 7 παρὰ τοῦς ταλάρους. R

197A. κατὰ τὸν σὸν Àoyov] ἀναγκαίως πρόσκειται διὰ τὰ ἐν ἢ Πολιτείᾳ ἀποδεδειγμένα, μηδὲν διαφέρειν κατὰ τὰ πολε- “μικὰ τὸ ϑῆλυ᾽ τοῦ ἄρρενος. Ἄ,

A. 1i ἄρα] κατὰ γὰρ τὸ προσεχὲς τέλος οὐχ ὁμονοεῖ ἀνὴρ καὶ γυνή, ἀλλὰ κατὰ τὸ πόρρω. R.

B. ὅτε τὰ αὐτῶν] ἀντιλέγει à 0 ᾿Δλκιβιάδ ης τῷ | Σωκράτει, ὃ 0T; «αλλ᾽ εὖ οἰκοῦσι τὰς πόλεις δι αὐτὸ τοῦτο, τι τὰ αὑτῶν πράτ- πουσιν" ὃ δὲ Σωκράτης φησὶν ὅτι πάλαι ὑπὸ σοῦ ταῦτα ἐλέ- γετο, οὐκ ἄρτι γε. R.

129 A. πότερον ovv δὴ ῥάδιον τυγχάνειν) ὡς ῥάδιον παν- τὸς εἶναι τὸ λόγῳ διεξιέναι, παγχάλεπον δὲ τὸ ἔργῳ ἐπιχειρεῖν" καὶ γὰρ λέγεται"

τὸ γνῶϑι σαυτόν ἐν λόγοις οὐδὲν μέγα, ἔργῳ μόνος δὲ τοῦτ᾽ ἐπίσταται ϑεός. B.

Α. φαῦλος) ἀντὶ τοῦ εὐτελής. B.

A. ἀναϑεὶς) τὸ γνῶϑι σαυτὸν Χίλων ὁ ὃ “ακεδαιμόνιος ἀνέ- “ϑηκεν. of δέ φασιν ὅτε Φημονόη ἢ προφῆτις. R 5.

JB. ἐσμὲν αὐτοὶ] ἐντεῦϑεν κατασκενάξει ὅτε ὃ ἄνθρωπος ἢ “ψυχή ἔστι κατηγορικῶς. R.

B. ἔχε ovv] ἡ ἡ ἐλάττων πρότασις ἐνθένδε, ὅτι ὃ ἄνϑρωπος ὀργάνῳ χρῆται τῷ σώματι. ἢ.

C. τομεῖ τομεύς ἔστιν ἐργαλεῖον τὴν βάσιν ἔχον κυκλιπκή. σμίλη δὲ ἡμικυκλικήν. R.

130 A. Ji ovv ἄλλο τι " μείξων πρότασις. 3] λέγουσα v6 τῷ σώματι χρώμενον ψυχή ἐστι. R.

C. σαφέστερον] οἷδεν dimi] τὸν ὅρον 0 Σωκράτης. ὃ δά- ϑύυμος ᾿Αλκιβιάδης, ἴδε, τί λέγει. R.

131A. ὅστις ἄρα] ἐκ τούτων δῆλον. ὡς τῶν τεχνιτῶν οἵ λό- γοι οὐκ εἰσὶν ἀεὶ ἐν ψυχῇ, ἐκείνων δέ, ὧν μετὰ τὸν τοῦ σώμα- τος χωρισμὸν οὐκ ἀπήλλακται. R.

B. σωφροσύνην λέγει Πλάτων τὴν φρόνησιν, ὡς ἀπὸ τῶν

984 ZXO.4lIA 149

χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττω ἐπιστρέφουσαν, καὶ ἄλλως. ὅτι ἀντι- στρέφουσιν ἀλλήλαις af πολιτικαὶ ἀρεταί. R.

C. εἰ ἃ ἄρα zc] ἐντεῦϑεν κατασκευάζει ὑποϑθετικῶς ὅτε ὁ ἄνϑρωπος ἢ ψυχή ἐστι. R.

132 A. τοῦ μεγαλήτορος) παρῳδεῖ τὸ ἔπος

δῆμος Ἐρεχϑῆος μεγαλήτορος. . εὐπρόσωπος δὲ κατὰ τὴν ὁλότητα, ἐπεὶ κατὰ τὸν xa9 ἕνα Exa- στον αὐτοῦ εὐτελής. R.

E. κάτοπτρα) τὰ φυσικα, οἷον ὕαλον ἢ κέρας. R.

133 C. a ovv μὴ γινώσκοντες] συλλογισμὸς δεικνύων ὅτι ὁ ἑαυτὸν ἀγνοῶν οὐκ ἔστι πολιτικός, πρότασις ἡ λέγουσα οὐδὲ τὰ ἑαυτοῦ οἶδεν. R.

Ε. ὅστις δὲ] ἐνταῦϑα ἡ δευτέρα πρότασις τοῦ συλλογι- σμοῦ. R.

E. οὐκ ἄρα] τὸ συμπέρασμα, 0 ὅτι ὃ ξαυτὸν ἀγνοῶν οὐκ ἔστι πολιτικὸς ovd οἰκονομεκὸς οὐδ᾽ ἠϑικός. R.

184 Β. εἰ δὴ μέλλεις] συλλογισμοῦ πρώτη πρύτασις" ὃ τὸ τῆς πολιτείας μέλλων πράττειν ὀρϑῶς ἀρετῆς τοῖς πολίταις με- ταδίδωσιν. R.

C. δύναιτο δ᾽ ἄν τις] δευτέρα πρότασις" οὐδεὶς ἀρετῆς τοῖς πολίταις μεταδιδοὺς δύναται μὴ ἔχειν ἀρετήν. R.

135 C. fva μὴ ovoudfousv] τῇ ἀποσιωπήσει ἐξογκοῖ τὸ πρᾶγμα, οἷον τὸ δουλοπρεπές. R.

D. τὸ μὲν σὸν] ἐγὼ μὲν ἐραστής, σὺ δὲ ἐρώμενος. R.

E. πελαργοῦ] ἐπειδὴ τοὺς πελαργούς φασι γηράσαντας τοὺς γονεῖς ἀμοιβαίας κομιδῆς ἀξιοῦν, ἧς ἔτυχον ἐν τῇ νεοττείᾳ παρ᾽ αὐτῶν. R.

ΕΙΣ TON AETTEPON AAKIBIAAHN.

P. 140 D. ἐνεοὺς] ὦ ἀφώνους, xaqovo, ἐξεστηκότας, νωδούς, νωχελεῖς, μετεώρους. R

147 A. ἐπουρίσῃ] ἀποπέμψῃ, ἢ ἢ ὡς νῦν, ἐφορμήσῃ. R.

C. φϑονερὸς ὁ ἐπὶ τοῖς εὐπραγοῦσιν ἀχϑόμενος καϑ' ἑαυ- τόν. ἔστι δὲ καὶ ὁ ἐπίφϑονος φϑονερός. διαφέρει δὲ βασκά-

141 EIZ TON ἽΠΠΑΡΧΟΝ. 285

νου" ὃ γὰρ βάσκανος à ὑπὸ φϑόνου καὶ συκοφαντεῖ καὶ κακηγορεῖ, ἀπὸ τοῦ βαβάκτου ἴσως. ἔστι δὲ βαβάκτης ὃ κράκτης καὶ μα- νιώδης. R.

D. τὸ φαῦλον ini τεσσάρων ἐννοιῶν τάσσεται, xov ἐναν- τεότητα παραλαμβανομένων. ἐπὶ ἁπλότητος καὶ εὐηϑείας Ζ2η- μοσϑένης" οὐ γὰρ εἰ φαύλοις ὑμεῖς προστάταις χρῆσϑε' ἐπὶ δὲ τοῦ ἐπαίνδυ Εὐριπίδης"

φαῦλον, ἄκομψον, τὰ μέγιστ᾽ ἀγαθόν: | ἐπὶ δὲ μεγέθους, φαῦλον στόμα ἀντὶ τοῦ μέγα" ἐπὶ δὲ μεκρό- τητος εὐϑέως ἐν ἀρχῇ τοῦ καὶ ᾿Δριστοκράτους. λέγουσι δὲ καὶ τὴν φαυλίαν ἐλαίαν ᾿μικρύκαρπον οὖσαν οὕτως ὀνομάξεσϑαι. ἐκνενίκηκε μέντοι τὴν παλαιὰν χρῆσιν ἢ εἰς τὸ κακὸν μετά- ληψις" φαῦλον γὰρ οὗ πλεῖστοι τὸ κακὸν ἐξακούουσι. R S.

149 A. δωροδόκοι καὶ of δῶρα λαμβάνοντες καὶ of δῶρα διδόντες. “ημοσϑένης ἐν Φιλιππικῷ ἐπὶ τοῦ Ζελείτου "4o8- piov ἔφη δωροδόκος ὕπερ ἐν loo κεῖται τῷ δῶρα διδούς. ἐπὶ δὲ τοῦ δῶρα λαμβάνειν πολλὴ ἡ παράϑεσις. ὥσπερ καὶ ἐν- ταῦϑα. R.

ΕΙΣ TON 'IIIIIAPXO N.

P. 996 C. συλλήβδην) λείπει τὸ εἰπεῖν ὃ προσυπακου- στέον. O. 2928 B. Φιλαζδαι] δῆμος Αἰγηΐδος. R. 229 A. στεῖχε] ἴθι, πορεύου. Β. Α. «Στειριακῇ ὁδῷ] Στειριὰ δῆμος Πανδιονίδος. ἀφ᾽ οὗ ἢ δδὸς ovro καλεῖται. R C. διὰ τὴν τῆς ἀδελφῆς ἀτιμίαν] Θουκυδίδης οὕτω φη- oiv. O. D. τέως] δηλοῖ τὸ πρὸ τοῦ. 4ημοσϑένης" ὃ τέως προσκυ- νῶν τὴν ϑόλον. ᾿Αριστοφάνης Θεσμοφοριαξούσαις" ἃ ᾽γὼ μόλις στεφανηπλοκοῦσ᾽ ἔβοσπον ἐν ταῖς μυρρίναις. τέως μὲν οὐκ àv . ....

286 ZXOAIA 142 Ζωΐλος ἐν τῷ εἷς Πολύφημον ἐγκωμίῳ" οὕτω γὰρ ὦ νωμόνη- σαν οἱ ϑεοὶ mel τῆς τιμωρίες ταύτης, ὥστε πάντοθεν δυσσεὺς τέως ὁ ὁ σωζόμενος καὶ τὰς ναῦς ἀκεραίους περιποιούμενος xt- ριώφϑη μετὰ τὴν à ἀρὰν ὑπὸ τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς. ἐν δὲ τοῖς ᾿'άριστο- φάνους Τελμισσεῦσιν ἀντὶ τοῦ πρότερον κεῖται" οὐ γὰρ τίθεμεν τὸν ἀγῶνα: τόνδε τὸν τρόπον ὥσπερ τέως 1| ἥν; ἀλλὰ καινῶν πραγμάτων. ἐν δὲ τῇ Εἰρήνῃ ὁ αὐτὸς ἀντὶ τοῦ ἐν τοσούτῳ κέχρηται, περὶ Ὑπερβοόλου λέγων ἀπορῶν ὃ δῆμος ἐπιτρόπου καὶ γυμνὸς ὧν τοῦτον τέως τὸν ἄνδρα περιεζώσατο. καὶ ἔτι ἐν τῇ Εἰρήνῃ εὕρηται ἀντὶ τοῦ ἕως" λέγει. δὲ ὁ ἔἕπποκο- μῶν τὸν κάνϑαρον ἔρειδε, μὴ παύσαιο μηδέποτ᾽ ἐαϑίωι τέως, ἕως. αὑτὸν λάϑῃς διαρραγείς. καὶ Ζ4ημοσϑένης ἐν τῷ τῆς παραπρεσβείας ἀντὶ τοῦ ἕως" ἀντὶ δὲ τοῦ Εὔβοιαν ἀποδοθῆναι περὶ “Ι'φυμοῦ καὶ τῆς πρὸς Πανάκτῳ χώρας μεϑ᾽ ὅπλων ἐξερχόμεϑα, τέως δ᾽ ἤσαν ἔσω οἱ Φωκεῖς, οὐ- ϑέποτ᾽ ἐποιήσαμεν. παρὰ δὲ Φερεκύδῃ καὶ τοὔνομα. τῆς Ἰωνικῆς πόλεως. λέγω δὲ τῆς Τέω, κείμενον εὗρον, ὅϑεν ἣν ᾿Ανακρέων ὃ 0 μελοποιός, ἀπὸ τοῦ U τέως. ὁ yao ϑάμας, φησίν, ἀναχωρῶν ἐκ τῆς χώρας, εὑρὼν Ἄρεαν τὴν ϑυγατέρα ᾿ ἀϑύρουσαν καὶ λέϑους συμφοροῦσαν τοὺς νῦν ὄντας ἐν Τέῳ, ἤρετο ταύτην τί ποιεῖς: ἡ δὲ εἶπε: ᾿ τέως σὺ ἐξήτεις ἵἴ ἔνα πόλιν κτίσῃς» εὗρον᾽ ἀφ οὗ νακενηϑεὶς τὴν πόλεν ὠνόμασε Τέω. καὶ ἀντὶ τοῦ ἕνα; καὶ ὡς, καὶ μέχρι τούτου, καὶ ἔμπροσϑεν. ἀντίκειται δὲ τῷ τέως τὸ ἐν 009. RS. E. ἀναϑέσϑαι ἐπὶ τῶν πεσσῶν ἔλεγον οἱ παίξοντες - οὕς γὰρ μὴ κατὰ τὸ δέον ἐκίνησαν, τούτους ἀνετέϑεσων. "ἄλλως. ἀναϑέσϑαι ἀϑετῆσαι. R..

ΕΙΣ TOTZANTEPAZTAZ.

P. 183 C. παροιμ la γηράσκω δ᾽ αἰεὶ πολλὰ διδασκόμονος,

1:15 EIZ TON GEATDH. 28T

ἐπὶ τῶν διὰ τὸ γῆρας ἐμπειροτέρων. εἴλκυσται μέντοι ἐκ τῶν “Σόλωνος ἐλεγείων. R.

. D. εἰφωνικῶς) εἰρωνεία τὸ προχείρως καὶ μετὰ τοῦ πρὸς χώριν διαλέγεσθαι, κολακεία, ψευδολογία. καὶ εἴρωνα τὸν κό- λακα. R.

135 E. πένταϑλοι of τὸν ἀγῶνα τὸν πένταϑλον ἀγωνιζό- μενοι. ἔστι γὰρ πένταϑλος οὗτος | τοῖς νέοις ἃ ἀγωνία; πάλη, σίγυννος, Aue, δίσκος καὶ ὃ φόμος. σίγυννος δέ ἔστι ξυστὸν δόρυ" παρ᾽ Ἡροδότῳ δὲ τὸ ὁλοσίδηρον ἀκόντιον. πέλτη δὲ ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα ἢ 3) τετράγωνος; ἣν οἵ φοροῦντες λέγονται πελτασταί. ἢ τοξόται. ἢ οἵ τοὺς ξυστοὺς κατέχοντες. R S. 138 E. σημείωσαι o ὅτι διαιτητὴς μὲν ὁ Ó τοὺς φίλους ἰδίᾳ συμ- βιβάξων, δικαστὴς δὲ ὁ δημοσίᾳ κρίνειν ἅπαντας τοὺς ἀμφισβη- τοῦντας λαχών. 0.

EIZ TON 6GEALTH.

P. 122 B. παροιμία ἱερὸν συμβουλή, ἐπὶ τῶν καϑαρῶς καὶ ἀδόλως συμβουλευόντων. δεῖ ydQ τὸν συμβουλεύοντα μὴ τὸΐδιον σκοπεῖν" τὸ γὰρ ἱερὸν οὐδενὸς ἔδιον ἀλλὰ τῶν χρωμένων ἐστὶ κοινόν" ἐπειδὴ καταφεύγουσιν ὥσπερ E τὰ ἱερὰ ϑέλοντες συμ- βουλεύεσϑαι οἵ ἄνϑρωποι. προσήκει οὔν τοῖς συμβουλεύουσιν ἀψευδεῖν καὶ τὰ βέλτιστα κατὰ τὴν αὑτῶν γνώμην συμβουλεύ- εἰν. ἄλλοι δέ σιν ἔπαινον φέρειν τῆς συμβουλῆς τὴν ^ μέαν" εἶναι ye αὐτὴν ϑείαν καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον. μέμνηται δ᾽ αὐτῆς. xal. “Ἀριστοφάνης ἐν ᾿Ἀμφιαράφ.

E. ἐδιδάξατο)] ἀντὶ τοῦ οὐκ αὐτὸς ἀλλὰ δι᾽ &épov ἐδίδαξέ . *Lvog. R. 135 C. τί dy ἡμῖν} ye- τί ἂν οἴῃ αὐτὸν ἀποκρίνασϑαι. R. C. μαγείρων) yo. μαγειρικῶν. R. 126 Β. ἱππικοὶ] yo. οἷς εἰσί ve ἵπποι καὶ χρῶνται. R. B. παρὰ τίνος] 41121) ἡ σύνταξις" ᾿Αετικοὶ γὰρ εἰς διδα-

988 ZXO.AIA 144

σκάλου φασίν, οὐκ εἰς διδάσκαλον. οὕτως οὖν κἀνταῦϑα γδνικὴ ἀντ᾽ αἰτιατικῆς. Ὁ. 197 C. ἔμβραχυ] o ὅπερ ἂν εἴποι τις εὐχερῶς εἰπεῖν ἐθέλων 7 ἁπλῶς, τοῦτο ἔμβραχυ λέγεται. ἔμβραχυ οὖν συντόμως καὶ ἁπλῶς. Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ ᾿Αριστοφῶντορ᾽ οἶδε γὰρ αὑτῷ δεδομένην ἄδειαν καὶ πράττειν καὶ γράφειν 0 τι ἂν ἔμβραχυ βούληται. ᾿Δφιστοφάνης Θεσμοφοριαξούσαις" ποῦ δ᾽ οὐχὶ διαβέβληκεν, ὃ ὁπου περ ἔμβραχυ εἰσὶν ϑεαταὶ καὶ τραγῳδικοὶ χοροί; Κρατῖνος “ξδραις" ἔδει παρέχειν, ὁ τί τις εὔξαιτ᾽ ἔμβραχν. RS. E. ᾿Δναγυροῦς δῆμος Αἰαντίδος, ἀφ᾽ οὗ ᾿Δναγυράσιοι. R.

EIZ TON XAPMIAH N.

P. 153 A. Ποτίδαια] πόλις Θράκης ἐν Μακεδονίᾳ, κτίσμα Χορινϑίων. 0. A. καταντικρὺ] ἀντικρὺ παρὰ μὲν Ὁμήρῳ ἐστὶ τὸ κατ᾽ εὐϑὺ καὶ ἐξ ἐναντίας" ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα ἔγχος" - καὶ παρὰ θουκυδίδῃ ἐν τῇ δευτέρα ὁμοίως" οἰόμενοι πύλας τὰς ϑύρας τοῦ οἰκήματος εἶναι, καὶ ἀντικρὺ διέξοδον εἰς τὸ ἔξω. παρὰ Δημοσϑένει δὲ ἔν τῷ κατὰ “Ἱριστοκράτους ἀντὶ τοῦ φανερῶς" γράψας, ὥσπερ νῦν ἐγὼ τοῖς ῥήμασιν, οὕτως ἀντικρύ. καὶ Θουκυδίδης ἐν τῇ ὀγδόῃ σωφροσύνην λαβοῦ- σαι αἵ πόλεις καὶ ἄδειαν τῶν πραττομένων ἐχώρησαν ἐπὶ τὴν ἀντικρὺ ἐλευϑερίαν, τὴν φανερὰν λέγων. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ταχέως καὶ ὁλοσχερῶς. Ὅμηρος" Ἕκτωρ. Αἴαντος δόρυ μείλινον & ἄγχι παραστὰς πλῆξ᾽ ἄορι μεγάλῳ, αἰχμὴν παρὰ καυλὸν ὄπισϑεν, ἀντικρὺ δ᾽ ἀπάραξε. καὶ τὸ ἐκ τοῦ ἐναντίου " | ἀντικρὺ δ᾽ ἁπαλοῖο δι᾽ αὐχένος ἥλυϑ᾽ ἀκωκή. RS.

145 EIZ TON XAPMIAHN. 289

C. ἐπιεικῶς] ἱκανῶς, ἐπίπαν, φιλικῶς, εὐγνωμόνως καὶ ἐπιμελῶς ἔσϑ᾽ ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ συνεχῶς. καὶ ἐπιεικὴς ὁ μέ- τριος. R.

D. ἄδην) ἅλις, εἰς κόρον, ἱκανῶς, δαψιλῶς, & ἀρκούντως. R.

154 B. λευκὴ στάϑμη) παροιμία ἐπὶ τῶν ἄδηλα ἀδήλοις σημειουμένων, κἄν τούτῳ μηδὲν συνιέντων. T γὰρ ἐν τοῖς λευ- κοῖς M90ic στάϑμη λευπὴ οὐδὲν δύναται δεικνύναι; διὰ τὸ μὴ παραλλάττειν καϑάπερ ἡ διὰ τῆς μίλτου γινομένη, ὡς Σοφοκλῆς Κηδαλίωνι"

τοῖς μὲν λόγοις τοῖς σοῖσιν οὐ τεκμαίρομαι;

οὐ μᾶλλον ἡ 1 λευκῷ 9o λευκὴ στάϑμη. ἔστι δὲ στάϑμη σπάρτος τεκτονική. κατ᾽ ἔλλειψιν δὲ εἴρηται ἡ 7 παροιμέα" διὸ καὶ ἀσαφὴς ἐγένετο. τὸ δὲ ὅλον ἐστὶ τοιοῦτον" ἐν λευκῷ λίϑῳ λευκὴ στάϑμη. R 5.

165 Α. ἔτι τυγχάνει] γρ. εἴ y ἐτύγχανε. R.

p. ἐπ᾽ ἐμαυτοῦ ἦν] yp. ἐν ἑαυτῷ ἡ qv. R. ἀπόλοιο δῆτ᾽ ὦ Πλάτων οὕτως ἐπιβούλως ψυχαῖς ἀφελέσι τὸν λόγον προσενεγ- xov. 0.

157 C. ὥμοσα] yo. καὶ ὀμώμοκα. R.

D. ὅτε πλείσίων δοκεῖ πολὺ σωφρονέστατος] yg. καὶ ῦτι πάνυ πολὺ δοκεῖ σωφρονέστατος. Β.

E. γενήσεται] yo. καὶ γεννήσειαν. R.

158 B. δοκεῖς μοι οὐδένα τῶν πρὸ σοῦ ἐν οὐδενὶ ὑπερβε- βληκέναι]) yo. καὶ δοκεῖς μοι οὐδένα τῶν προγόνων καταισχύ- vty. R.

C. ὅτε ἄλογον ye. καὶ ὅτι οὐ ῥάδιον. R.

159 B. οὐ τῶν παλῶν) ἐπηρεάξεις τῷ λόγῳ, ὦ Σώκρατες, σοφιστικῶς τὸν καλὸν παρακρουόμενος Χαρμίδην. εἰ γὰρ 1 καὶ μὴ ἱκανῶς τὸν περὶ σωφροσύνης ἀποδέδωκε “λόγον, ἀλλ᾽ οὖν οὐχὶ καὶ ὅλῳ καὶ παντὶ διαφέροντα. μέρος γοῦν καὶ τὸ ἥσυ ἢ τε καὶ κοσμέως πράττειν σωφροσύνης. ἡσυχῇ δὲ ἀντὶ τοῦ ἁταράχως φημί" σὺ δὲ ὃ ὁμωνύμως τὸ ἡσυχῇ ἀντὶ τοῦ νωϑρῶς ἐκδεχόμενος δῆλος εἶ σοφιστεύων τὴν ἐπιχείρησιν. 0.

161 E. στλεγγίδα] στλεγγὶς ξύστρα" τὸ πάλαι δὲ ἢ τοῦ κα- λάμου κόμη παρὰ Δάκωσιν, ἡ ἀπεμάσσοντο. στλεγγίσματα δὲ τὰ περιξύσματα. κυρίως δὲ καλάμιναι ξύστραι. ὁ δὲ Θυατειρη-

PrATO VI. 19

290 ΣΧΟΑΙΑ 146

vog στλεγγίδα uiv τὴν ξύστραν, στλαγγίδα δὲ τὸ χρυσοῦν στε- φάνιον. B.

168 Β. ἐπ᾿ οἰκήματος] é ἐπὶ τοῦ δεσμωτηρίου, ὡς «Δυσίας, ἡ ἐπὶ πορνείου, ὡς ᾿ΑἉττικοί. R.

165 A. παροιμία ἐγγύα, πάρα δ᾽ ἄτα, ἐπὶ τῶν ῥαδίως ἐγ- γυωμένων καὶ κακῶς ἀπαλλαττόντων. λέγουσι. δ᾽ αὐτὸ ἐν Ζεῖ- φοῖς ἀναγεγράφϑαι. οἷ δὲ εἶπον αὐτὴν οὐχ οὕτως ἔχειν, ἀλλὰ μόνον ἐγγύη ἄτη" καὶ παρέχουσι μάρτυρα τούτου Κρατῖνον τὸν νεώτεθον λέγοντα"

εἰς ἐγγύας τρεῖς εἰσπεσὼν ἀνῃρέϑην.

οὔπω τότ ᾿ἐν Δελφοῖσιν ἦν τὰ γράμματα

τὴν ἐγγύην ἄτην Ἐ λέγοντ᾽ ; ; ἦν," ἀλλ᾽ ἐγὼ

φιλέταιρον εἶχον ἦϑος. ὅτι δέ ἐστεν ἐν Δελφοῖς ἐγγύα, πάρα δ᾽ ἄτα, δῆλον ποιεῖ ; Πλάτων Χαρμίδῃ, λέγων" o δή ,hot δοκοῦσι παϑεῖν καὶ οὗ τὰ ὕστερα γράμματα ἀναϑέντες, τό τε μηδὲν ἄγαν καὶ τὸ ἐγγύα, πάρα δ᾽ . ἄτα. R S.

E. λογιστική ἐστι ϑεωρία τῶν ἀριϑμητῶν, οὐχὶ δὲ τῶν ἀριϑμῶν μεταχειριστική οὐ τὸν ὄντως ἀριϑμὸν͵ λαμβάνουσα, ἀλλ᾽ ὑποτιϑεμένη τὸ μὲν ἕν ὡς μονάδα, τὸ δὲ ἀριϑμητὸν ὡς ἀριϑμόν, οἷον τὰ τρία τριάδα εἶναι καὶ τὰ δέκα δεκάδα" d ὧν ἐπάγει τὰ κατὰ ἀρυϑμητικὴν ϑεωρήματα. ϑεωρεῖ c οὖν τοῦτο μὲν

τὸ κληϑὲν ὑπ᾽ ᾿᾿Αρχιμήδους βοεικὸν πρόβλημα, τοῦτο δὲ μηλίτας καὶ φιαλίτας d ἀριϑμούς, τοὺς μὲν ἐπὶ φιαλῶν; τοὺς δὲ ἐπὶ ποί- μνης" καὶ ἐπ᾽ ἄλλων δὲ γενῶν τὰ πλήϑη τῶν αἰσϑητῶν σωμάτων σχοποῦσα, ὡς περὶ τελείων ἀποφαίνεται. ὕλη δὲ αὐτῆς πάντα τὰ ἀριϑμητά" μέρη δὲ αὐτῆς αἵ Ἑλληνικαὶ καὶ Αἰγυπτιακαὶ κα- λούμεναι μέθοδοι ἐν πολλαπλασιασμοῖς καὶ μερισμοῖς; καὶ αἱ τῶν μορίων συγκεφαλαιώσεις καὶ διαιρέσεις, αἷς ἰχνεύει τὰ πατὰ τὴν ὕλην ἐμφωλευόμενα τῶν προβλημάτων τῇ περὶ τοὺς τριγώ- νους καὶ πολυγώνους πραγματείᾳ. τέλος δὲ αὐτῆς τὸ κοινωνι- κὸν ἐν βίῳ καὶ χρήσιμον ἐν συμβολαίοις. εἶ καὶ δοκεῖ περὶ τῶν αἰσϑητῶν ὦ ὡς τελείων ἀποφαίνεσϑαι. R.

E. γεωμετριοῆς] γεωμετρία ἐστὶν ἐπιστήμη ϑεωρητικὴ με- γεθϑῶν καὶ σχημάτων, καὶ τῶν περιοριξουσῶν καὶ περατουσῶν ταῦτα ἐπιφανειῶν καὶ γραμμῶν. τῶν τε ἐν τούτοις παϑῶν καὶ σχέσεων, καὶ ἐνεργειῶν ἐν μορφαῖς, καὶ κενήσεων ἐν ποιότησι.

147 EIZ TON AAXHT A. 291

πάϑη μὲν οὖν λέγεται τὰ περὶ τὰς διαιρέσεις, σχέσεις δὲ οἱ τῶν μεγεϑῶν πρὸς ἄλληλα λόγοι καὶ ϑέσεις καὶ καϑ᾽ αὑτὰ ἐπιβαλ- λουσιν ἡμῖν αὐτοῖς καὶ πρὸς ἄλληλα συγκρίνουσιν. R.

166 B. πλείω τῶν ἐπιστημῶν] yo. καὶ πασῶν τῶν ἐπιστη- μῶν. R.

C. πολλοῦ δεῖ] ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. 0.

167 A. τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι, ἐπὶ τῶν τελείως τι πραττόν- TOY. τὰς “γὰρ τρίτας σπονδὰς el τὸν τρίτον κρατῆρα ἐκίρνων τῷ Διὶ τῷ σωτῆρι. τέλειος γὰρ ὃ τρία ἀριϑμός, ἐπειδὴ καὶ ἀρχὴν | καὶ μέσον καὶ τέλος ἔχει, καὶ πρῶτος οὗτος τῶν ἀριϑμῶν ἄρτιο- στέριττος. τέλειος δὲ καὶ ὁ 0 Ζεύς, ὥστε κατὰ λόγον τρίτον τῷ Διὶ σπένδεταί τε καὶ ὃ κρατὴρ τρίτος τίϑεται. Σοφοκλῆς͵ Ναυπλίῳ᾽ καὶ Διὸς σωτηρίου σπονδὴ τρίτου πρατῆρος, καὶ Πλάτων Πολι- τείαις καὶ ἐνταῦϑα. R S.

172 C. ἀλλ᾽ ἴδωμεν] 70: καὶ ἀλλὰ δῶμεν. R.

116 0. ἁμωσγέπως] τοῦτο ἐν ἴσῳ τῷ καϑ' ὀντινοῦν τρύπον. ἔνιοι τὸ μετρίως. παρὰ Πλάτωνι τὸ ἐκ παντὸς τρόπου. R.

E. ἐπῳδῆς] ye. καὶ ἐπῳδίας. R. 116 B. ὁσημέραι] διὰ παντός, πάντοτε, xo9' ἡμέραν. R.

ΕΙΣ TON AAXHTA.

P. 180 B. παρακαλεῖς] ἀντὶ τοῦ καλεῖς εὐχρήστως ἄγαν. 0. 183 E. στύρακος] στύραξ κέντρον, κέρας, ἐπιδορατίς. R. 187 Β. ἐν τῷ Καρὶ ὑμῖν ὁ κίνδυνος] ἐπὶ τῶν ἐπισφαλέ- στερον καὶ ἐν ἀλλοτρίοις κενδυνευόντων᾽ Κᾶρες γὰρ δοκοῦσι πρῶτοι μισϑοφορῆσαι; ὅϑεν καὶ εἰς πόλεμον αὐτοὺς προέτατ- τον. ἐντεῦϑεν γὰρ καὶ τοὺς ς μικροὺς στρατιώτας τινὲς Καρίωνας προσηγόρευον" καὶ τὸ παρ᾽ Ομήρῳ δὲ ἐν Καρὸς αἴσῃ ἐν τῷ τυ- χόντι τινὲς ἀκούουσι. μέμνηται δ᾽ αὐτῆς “Ἄρχίλοχος λέγων" καὶ δὴ ,πίκουρος ὥστε Κὰρ κεκλήσομαι, καὶ Ἔφορος ἐν αἱ ἱστοριῶν, καὶ Φιλήμων ἐν Γαμῳ" iv Καρὶ τὸν κίνδυνον οἶδα, δέσποτα, καὶ Εὐριπίδης Κυκλωπι:' 19*

299 ZXO AIA 148

δράσω τάδ᾽" ἐν "τὠ " Καρὶ κινδυνευτέον. καὶ Κρατῖνος Βουκόλοις "

ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον᾽ ἐν ἐμοὶ δὴ δοκεῖ

πρώτῳ πειρᾶσϑαι. καὶ Πλάτων ἐνταῦϑα. R S. dv τῷ Καρὶ c αντὶ τοῦ ἐν τῷ δούλῳ" καὶ γὰρ of παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ Καρῶν καὶ Θρακῶν τοὺς δούλους ἐποιοῦντο, ἔνϑεν τοὺς δούλους Κᾶρας ὠνόμαζον καὶ Sedes, καὶ τὰς δούλας Θράττας καὶ Καείρας. 0.

Β. ἐν πίϑῳ τὴν κεραμείαν) παροιμία i ἐπὶ τῶν τὰς πρώτας μαϑήσεις ὑπερβαινόντων, ἁπτομένων δὲ τῶν μειξόνων καὶ ἤδη τῶν τελειοτέρων. κέχρηται δὲ αὐτῇ “Ἵφιστοφάνης ἐν Προαγῶνε καὶ Πλάτων ἐν Γοργία, λέγων" τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο, ἐν πίϑῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανϑάνειν, καὶ ἐνταῦϑα. Β 5.

191 C. γερροφύροις] τὰ σκεπάσματα πάντα οὗ ᾿Δττικοὶ γέρρα ἔλεγον. τινὲς δὲ δερμάτινα σκεπάσματά τινα καὶ ΠῈΕερσι- κά, οἷς αντὶ ἀσπίδων ἐχρῶντο. of δὲ γέρρα τὰς σκηνάς qaas, καὶ γερροφόρους τοὺς τὰ εἰρημένα φέροντας. R.

192 C. ἡμῖν αὐτοῖς ἀντὶ τοῦ ἀλλήλοις. 0.

196 D. οὐκ dv πᾶσα ὕς γνοίη] κἂν κύων κἂν ὗς γνοίη, ἐπὶ τοῦ δᾳδίου καὶ εὐγνώστου, ὥστε καὶ τὰ ἀμαϑέστατα ξῶα καταμαϑεῖν. R.

197 A. μῶρον] ᾿Δττικοὶ οὕτως τὸν μῶρον προπερισπωμέ- vog. 0.

C. “Αϊξωνὴ δῆμος Κεκροπίδος. καὶ Αἰξωνεῖς οἱ ἐκεῖθεν, οἱ καὶ βλάσφημοι ἐκωμῳδοῦντο εἶναι" παρ᾽ ὃ καὶ αἰξωνεύεσθαί φασι τὸ βλασφημεῖν" δ καὶ ἣ Πλατωνικὴ ῥῆσις δηλοῖ. R. ἀντὶ τοῦ ὑπερήφανον" οἵ γὰρ Δἰξωνεῖς εἰς ὑπερηφανίαν ἐσκώπτον- το. 0.

401 Β. Ὅμηρον] Ἡσιόδου τὸ ῥητόν πῶς δὲ ὁ σοφὸς Ὁμή- gov εἴρηκεν ἀγνοῶ. 0.

EIZ TON ATZIN.

P. 203 A. ᾿Ακαδημίας] ᾿Αθήνησι προάστειον γυμνάσιον ἀλσῶδες, ἀπό τινος “Ἵκαδήμου 5j ἥρωος ὀνομασϑέν. R.

149 ΕΙΣΤΟΝ ATZIN. 298

205 C. κέλησι] ἀξυξιν f. ἵπποις. Β.

C. κρονιπώτερα] ἢ τὰ ἀρχαιότερα καὶ παλαιά, ἢ τὰ εὐή- ϑη. R.

D. πρὸ τῆς νίκης ἄδεις τὸ ἐγκώμιον, ἐπὶ τῶν rà πράγμα- τὰ προλαμβανόντων. R.

206 D. Ἑρμαϊα) 1v τῶν Ἑρμοῦ ἐπιτηδευμάτων καὶ ἣ πα- λαιστρική. ἐπεὶ οὖν παλαίστρα 0 διατριβή ; εἰκὸς τοὺς αὐτόϑι φοιτῶντας νέους Ἑρμῇ ἀπαρχομένους τῆς τιμῆς. xa. ἔφορος τῆς παλαιστρικῆς, “Ἑρμαῖα τὴν τελετὴν ὀνομάξειν. λέγεται δὲ καὶ παίδων οὕτως ἀγὼν παρὰ Συρακοσίοις, ὥς φησι Διογενια- voc. 0.

E, ἀστραγαλίέξειν τὸ ἀστραγάλοις παίξειν, ó ὁπὲρ καὶ ἀστρί- ξεεν ἔλεγον, ἐπεὶ καὶ τοὺς ἀστραγάλους ἄστριας ἐκάλουν. Καλ- λίμαχος"

ξορκός τοι; φίλε κοῦρε; “ιβυστίδος αὐτίκα δώσω

. νεοσμήκτους ἄστριας.

ἔνιοι δὲ ἀστρίχους φασίν. παίξεται δὲ ἀστραγάλοις τέσσαρσιν, καὶ εἷς ἕκαστος ἀστράγαλος πτώσεις ἔχει τέσσαρας ἐξ ἑβδομάδος κατὰ ἀντίθετον συγκειμένας ὥσπερ o κύβος " ἔχει δὲ ἀντικεί- μενα μονάδα καὶ ἐξάδα, εἶτα τριάδα καὶ τετράδα" 7 γὰρ δυὰς καὶ πεντὰς ἐπὶ τῶν κύβων μόνων παραλαμβάνεται διὰ τὸ ἐκεί- νους ἐπιφανείας ἔχειν ἕξ, εἰσὶ δὲ af σύμπασαι τῶν ἀστραγάλων πτώσεις ὁμοῦ τεσσάρων παραλαμβανομένων πέντε καὶ τριά- κοντα. τούτων δὲ αἱ μὲν θεῶν εἰσὶν ἐπώνυμοι, ef δὲ ἡ ἡρώων, αἴ δὲ βασιλέων, oi δὲ ἐνδόξων ἀνδρῶν, αἱ δὲ ἑταιρίδων" αἱ δὲ ἀπό τινων δυμβεβηκότων ἤ ἤτοι τιμῆς ἕνεκα ἢ χλεύης προσηγό- ρευνται. λέγεται δέ τις ἐν αὐταῖς Στησίχορος καὶ ἑτέρα Εὐρι- πίδης; Στησίχορος μὲν ὁ σημαίνων τὴν ὀκτάδα, ἐπεὶ ὃ ἐν Ἰέρα τοῦ μελοποιοῦ τάφος ἐξ ὀκτὼ γωνεῶν συνέκειτο; Εὐριπίδης δὲ ὃ τὸν τεσσαράκοντα᾽ εἷς γὰρ Εὐριπίδης τῶν τεσσαράκοντα “- ϑήνησι προστατῶν τῶν μετὰ τὴν τῶν λ' τυράννων καταστα- ϑέντων κατάλυσιν. τῶν δὲ βόλων ὃ 0 μὲν τὰ ἕξ δυνάμενος Κῷος καὶ ἑξίτης ἐλέγετο, Χῖος δὲ ὃ τὸ ἕν καὶ κύων. λέγεται δέ τις καὶ παροιμία ἀπὸ τούτου; οἷον Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐάσω"

ἀφ᾽ οὗ καὶ Σεράττις “Διμνοπέδαις"

Χίος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐξ λέγειν. ἔπαιζον δὲ ἀστραγάλοις καὶ πολλοῖς καϑάπερ καρύοις καὶ ὁλ-

204 Z XO 41.4 150

γοις, τοῦ δὲ εἴδους τῶν πολλῶν τὸ μὲν € ἀρτιασμὸν ἔλεγον; τὸ δὲ τρόπα, τὸ δὲ ᾿ ὦμιλλαν. 0. ἀρτιασμὸς μὲν οὖν ἐστὶ τὸ δραξάμε- νὸν ἀστραγάλων ἤ τινῶν ἄλλων ἐξετάξειν τὸν συμπαίξοντα, πότερον ἀρτίους ἢ περισσοὺς κατέχεις ὡς καὶ ᾿Δριστοφάνης Illovro

στατῆρσι δ᾽ οἵ ᾿ϑεράποντες ἀρτιάξομεν. Β 05. τρόπα δ᾽ ἐστὶν ἡ εἰς βόϑυνον ἐκ διαστήματος βολή. Κρατῖνος Πυλαίᾳ"

i Διονυσίοις ἀκύλοις παίξουσ' ἀνέμενοι τρόπα.

ἡ δὲ ὦμιλλά ἐστιν 6 οταν περιγράψαντες κύκλον ἐπιρρίπτωσεν ἀστραγάλους ἤ τι ἄλλο, ὡς τῇ μὲν ἐντὸς βολῇ νικώντων τῇ δὲ ἐκτὸς ἡττωμένων. Εὔπολις Χρυσῷ γένει μεταφέρων ἐπὶ τὴν ἐκ κυκλώπων κατάκλισιν τοὔνομα οὕτως φησίν᾽ ἔπειτ᾽ εἴσειμι ἐν- ϑάδε μείνας εἰς ὥμιλλαν κἂν μὴ μετίῃ.

E. παιδιά τις τὸ ἀρτιάξειν, ἐν ἡ 1 hs ἀρτίους καὶ περισ- σοὺς ἀρυϑμοὺς καταστοχαζονται. σημαίνει δὲ καὶ τὸ πληροῦν καὶ συντελεῖν. 0.

E. φορμίσκων] καλαϑίσκων. R. ᾿πλεκτῶν ἀγγείων ἤτοι σπυρίδων. φορμίον δὲ πλέγμα vt ψιαϑὦδες παρ Ἱππώνακτι. O.

207 Β. ἐπηλυγισάμενος] ἐπισκιασάμενος; ἐπικρυψάμενος " λύγη γὰρ ἡ σκιά. Β. -

D. παιδοτρίβην) ἀλείπτην, γυμναστήν. R.

908 A. ὀρεκοῦ] τοῦ ἡμιονικοῦ" ὀρεὺς γὰρ ὃ ἡμίονος. Β.

209 B. ψῆλαι] τὸ ἄνευ πλήκτρου τῷ δακτύλῳ τὰς χορδὰς ἐπαφᾶσϑαι. 0. yo. καὶ τίλλαι. R.

,216 A. ὥς 7ε οὑτωσὶ ἀκοῦσαι] ἀντὶ τοῦ καὶ αὐτὴν τὴν ἀκοήν, XOT αὐτὴν τὴν πρώτην ἔντευξιν. 0.

Α. ἀλλόκοτον, ἐξηλλαγμένον καὶ ἐδιότροπον. R. .

C. τὸ καλὸν φίλον] ἐπὶ τῶν τὸ συμφέρον αἱρουμένων. R.

219 D. μὴ μάλιστα ἀλλα] γρ. καὶ μὴ ἡμᾶς τἄλλα. R.

Ὧ2 B. ἀπολεῖν] γρ. καὶ ἀπολιπεῖν καὶ ὠποβαλεῖν. R.

151 ΕΙΣΤΟΝ ETO8TAHMO N. 295 EIZ TON ETGTAHMO N.

P. 271 B. σκληφρὸς] ὃ τῷ μὲν χρόνῳ πρεσβύτερος, τῇ δὲ ὄψει νεώτερος δοκῶν" προφερῆς δὲ ὁ τῷ μὲν χρόνῳ νεώτερος; τῇ δὲ ὄψει πρεσβύτερος. R. οὕτως λέγεται καὶ παρὰ ᾿Αριστοτέ- λει ὁ ἰσχνὸς καὶ λεπτὸς τὸ σῶμα. 0.

218 B. σκολύϑρια] ταπεινὰ διφρία. ἕνιοι δὲ ὑποπόδια. R.

281 Ὁ. γέγονεν) yo. πέφυκεν. R.

285 C. τῇ [Μηδείᾳ] αὕτη γὰρ συνεβούλευσεν, ἀπὸ Κό χων μετὰ Ἰάσονος εἰς Ἰωλκὸν ἐλθοῦσα, ταῖς Πελίου ϑυγατράσιν ἵνα, εἰ τοῦτον βούλοιντο νέον γενέσθαι, ipio. R.

291 B. κόρυδοι ὄρνιϑες ὄρτυξιν ὅμοιοι. οὖς ἔνιοι μὲν κο- ρυδάλλους φασί, Γῆς καὶ ᾿᾿ϑηνᾶς fegot. R.

292 E. Διὸς Κόρινϑος ἐπὶ τῶν ἄγαν μὲν ὑπερσεμνυνομέ- vOv, κακῶς δὲ καὶ πονηρῶς ἀπαλλαττόντων. τῶν γὰρ Κοριν- ϑίων βαρέα τοῖς Μεγαρεῦσιν ἀποίκοις οὖσιν ἐπιταττόντων τὸ μὲν πρῶτον ὑπήκουον" ὡς δὲ ὕβρεως οὐδὲν ἀπελέμπανον οὗ Κορίνϑιοι, ἐλπίσαντες οἱ Μεγαρεῖς οὐδὲν ἂν παϑεῖν ἀποστάν- τες. παραχρῆμα τῶν Κορινϑίων ἀφίστανται. πέμπουσιν οὖν πρέσβεις οἱ Κορίνϑιοι κατηγορήσοντας τῶν Μεγαρέων, οὗ. παρ- ελϑόντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἄλλα τε πολλὰ διεξήεσαν, καὶ τέλος ὅτι δικαίως ἂν στενάξειεν ὃ Διὸς Κόρινϑος ἐπὶ τοῖς γιγνομέ- γοερ εἶ μὴ λήψονται δίκην παρ αὐτῶν. ἐφ᾽ οἷς παροξυνϑέντες οἱ Μεγαρεῖς τούς τὲ πρέσβεις παραχρῆμα λίϑοις ἔβαλον, καὶ μετὰ μικρὸν ἐπιβοηϑησάντων τινῶν τοῖς Κορινϑίοις καὶ μάχης γενομένης νικήσαντες , φυγῇ τῶν Κορινϑίων ἀποχωρούντων, ἐφεπόμενοι καὶ κτείνοντες ἅμα παίειν ἀλλήλοις τὸν Ζιὸς Kó- ρινϑον ἐκέλευον. μέμνηται δὲ ταύτης ᾿Αριστοφάνης ἐν τοῖς Ba- τράχοις λέγων"

ἀλλ᾽ 4) Διὸς Κόρινθος ἐν τοῖς “στρώμασιν; καὶ ἐν Ταγηνισταῖο, καὶ Ἔφορος ἐν πρώτῃ ἱστοριῶν, καὶ Πλά- τῶν Εὐϑυδήμῳ. ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν ἐπὶ οὐδενὶ τέλει ἀπειλούν- TOV φασὶν εἰρῆσϑαι τὴν παροιμίαν" Μεγαρεῦσι γὰρ ὡρμημέ- νοις ἀφίστασϑαι ἐπιλέγειν τὸν Κορίνϑιον᾽ οὐκ ἀνέξεται ταῦτα ὁ Διὸς Κόρενϑος. μέμνηται ταύτης καὶ Πίνδαρος. R S. 293 D. καλὰ δη πάντ᾽ ἄγεις] ἀντὶ τοῦ ἀγγέλλεις, ἐπὶ τῶν

396 ZXO.AIA 152

αἴσια ἀγγελλόντων. πολλάκις δὲ λέγεται καὶ κατ᾽ εἰρωνείαν. | ᾿Δριστοφάνης Γεωργοῖς καὶ Πλάτων Εὐθυδήμῳ. R S.

297 C. τοῦ λόγου] yo. τοῦ ὅλου. R.

298 C. λίνον λένῳ συνάπτεις, παροιμέα ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ διὰ τῶν αὐτῶν ἢ λεγόντων ῆ δρώντων, ἢ ἢ τὰ ὅμοια εἰς φιλίαν συναπτόντων. μέμνηται δὲ αὐτῆς “Αφιστοτέλης ἐν τῷ y τῆς qu: σικῆς ἀκροάσεως" οὐ γὰρ λίνον λίνῳ συνάπτειν ἐστί, καὶ Στράτ- τις Ποταμίοις καὶ Πλάτων Εὐϑυδήμῳ. R S.

D. τῶν φδίων] àv κοβίων. R.

801 A. ἐγρυξα) ἔκραξα, ἢ ἐφϑεγξάμην, à ὡς νῦν. R.

302 C. ᾿“πόλλων πατρῷος] φασί τινες ᾿4ϑηναίους αὐτό- χϑονας φῦναι; καὶ τούτῳ γονέας ἔχειν Γῆν καὶ Ἥλιον, ὃς ὃ αὐτός ἐστιν ᾽“πόλλωνι. οἵ δέ ὅ ori Κρεούσῃ τῇ ρεχϑέως μεγεὶς ᾿Ἵπόλλων Ἴωνα ἐγέννησεν, dg ov καὶ τοὺς ᾿Αϑηναίους στοτὲ Ἴωνας κληθῆναι, καὶ διὰ ταῦτα πατρῷον αὐτοὺς ᾿ἡπόλλωνα ἔχειν. R.

D. £gxioc] ἔρκη τοὺς οἴκους ᾿4ϑηναῖοί φασιν" ἔκ τούτου δὲ καὶ Ζεὺς ἕρκιος παρ᾽ αὐτοῖς, ὃν ἔδρυον ἐν τούτοις φυλακῆς χάριν. φρατρία δέ ἐστι τὸ τρίτον μέρος ἑκάστης φυλῆς.» καὶ ϑηνᾶ φρατρία 7 τούτου ἔφορος. R S.

303 A. τὸ νῦν βόμβαξ λεγόμενον πύπαξ ἔλεγον, ὡς καὶ “Δυκόφρων φήϑη. οὐκ ἔστι δέ" τὸ μὲν γὰρ πύπαξ τέϑεταε καὶ ἐπὶ σχετλιασμοῦ καὶ ἐγκωμίου, τὸ δὲ βόμβαξ οὐκέτι. R S.

305 D. κολούεσϑαι] ἐλαττοῦσϑαι, ἐμποδίζεσθαι. R.

ΕΙΣ TON ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΝ.

P. 309 ÀÁ. πώγωνος ἤδη ὑποπιμπλάμενος] τῆς αὐτῆς φρά- σεως καὶ τὸ ἄρτι Avodtov τας παρειάς, καὶ τὸ ἀρτίχνοος, καὶ τὸ ἰούλοις ὑποσκιαξόμενος ἤδη, καὶ τὸ πρῶτος ὑπηνήτης. 0.

D. ὦ] ϑαυμαστικόν. 0.

810 Α. τῆς παρελϑούσης] ᾿Αττικὸν τοῦτο᾽ τὸ γὰρ κοινὸν τὴν παρελϑοῦσαν νύκτα ταύτην ὑπὸ βαϑὺν ὄρϑρον. 0.

315 E. λιπαρῶς] ἐπιμελῶς, προσεδρευτικῶς. R.

153 EIZ TON l'OPLIAN. 997

330 B. μορίων ἀλλοίων ἐπιστήμη] yo. olov ἐπιστήμη" ἐν . ἄλλῳ δὲ μορίων ἀλλοίων. R.

331 D. ἁμῃγέπῃ) ἀντὶ τοῦ ὁπωσοῦν. 0.

335 E. δολιχοδρόμοι εἰσὶν οἷ τὸν δόλιχον τρέχοντες, οὗ αἰτία ἥδε" δρομοκήρυκες ἐξ "tgxadíag ἐφοίτων εἰς τὴν Ἑλλάδα τῶν στολεμικῶν ἄγγελοι, καὶ ἀπείρητο αὐτοῖς ἱππεύειν ἀλλ αὐτουρ- γοῖς εἶναι τοῦ δρόμου. τὸ ἀεὶ οὖν ἐν βραχεῖ τῆς ἡμέρας διαδρα- μεῖν στάδια ὁπόσα ὃ δόλεχος, δρομοκήρυκας εἰργάξετο καὶ ἐγυ- μναξεν ἐν τῷ ὅ πολέμῳ. ἡμεροδρόμοι δὲ of ταῖς βασιλεκαῖς διατά- ξεσι ταχύτατα διακονούμενοι. R S.

337 D. πρυτανεῖον) ϑεσμοϑέσιον, ϑόλος. λέγεται δὲ καὶ ἡ ἐπιμήνιος μισϑοφορά. R.

338 A. ῥαβδοῦχοι ἄνδρες τῆς τῶν ϑεάτρων εὐκοσμίας ἐπι- μελούμενοι. R.

340 E. εἰς καιρὸν] εὐκαίρως. R

841 Ὁ. πολλοῦ γε δεῖ] τοῦτο xao ὑπόκρισιν λέγεται ἀπο- φατικῶς ἀπὸ τοῦ πολὺ ἐνδεῖ. R.

844 Β. χαριέντως] ἀστείως, συνετῶς. σημαίνει δὲ καὶ τὸ με- τὰ παιγνιᾶς. R.

348 C. διόρισαι] ἢ ἤγουν ἔξω τῶν ὅρων ποίησον. R.

349 E. ἴτας] ϑαρραλέους, ἐπὶ πάντα ὁρμῶντας. R.

ΕΙΣ TON ΓΟΡΓΙΑΝ.

P. 447 A. πολέμου] παροιμία, πολέμου καὶ μάχης μεταλαγ- χάνεις. πρὸς τὸν ἀπολειπόμενον τῆς ϑυσίας καὶ ὑστερήσαντα. παρεγγυᾷ δὲ ὅτι χρὴ πολέμου καὶ μάχης ἀπολιμπάνεσϑαι, λόγων δὲ οὐ. R. παροιμία ἐπὶ τῶν ἔν τινι ὑστεριξόντων λεγομένη. O.

Α. μεταλαγχανεινῚ B ἐλλειπτικῶς εἴρηται τῷ o Πλάτωνι. λείπει γὰρ τῇ διανοίᾳ τὸ ἀλλ᾽ οὐχὶ τῆς ἐν λόγοις ἡδονῆς , οἵαν δὴ νῦν παρέσχετο Γοργίας. R-

A. οὕτω]. κατὰ τὰ τελευταῖα ἀλλ᾿ οὐκ ἐν ἀρχῇ. O.

Α. ἀλλ' 71] ἀλλ ἄρα. 0.

A. τὸ λεγόμενον] οὐ πάνυ τὸ Mob ἀποδέχεται Σωκρα-

v.

208 Z XO .AIA 154

της" διὸ καὶ ἐπάγει ἀλλ᾽ ἡ τὸ λεγόμενον͵ ἀντὶ τοῦ ἀλλ᾽ ὄντως τὸ λεγόμενον. λείπει δὲ τὸ πεπόνϑαμεν, $ ἔν E. τοιοῦτο" ἀλλ ὄντως τὸ λεγόμενον πεπόνϑαμεν, ὅπερ oí ϑατόπιν ἑορτῆς παραγινό- pevot καὶ τῆς ἐν τῇ ἑορτῇ ϑυμηδίας ὑ υστεροῦντες. O.

A. κατόπιν ἑορτῆς] ἐπὶ τῶν ἐπί τινε καλῷ πράγματε ἀπτο- λιμπανομένων. Β.

Α. ἀναγκάσας] ἥ ἀνάγκη διττή, ἡ μὲν ν πρὸς βίαν, ἡ ἡ δὲ κατὰ φύσιν. κατὰ ταύτην οὖν. ἠναγκάσϑη Σωκράτης ἐν ἀγορᾷ δια- τρίβειν, € ὅπως πολλοὺς ὠφελοῖ. τοῦτο γὰρ σπουδαίων ἀνδρῶν ἴδιον, καὶ πρὸ τούτων ϑεοῦ. R.

B. οὐδὲν πρᾶγμα] οὐδὲν ἐργῶδες ἢ ἡ δυσχερές. R

Β. καὶ ἰάσομαι) παροιμιακὸν τοῦτο, ἀπὸ Τηλέφου καὶ τοῦ τρώσαντος ᾿Αχιλλέως καὶ τοῦ χρηστηρίου ἀνελόντος ὅτι ὃ τρώσας καὶ ἰάσεται. R.

Β. ἀλλ᾽ eoo] ἀρχή τις αὕτη τῶν ἐν τῷ διαλόγῳ προκειμέ- νῶν τοῦ πρώτου μέρους. ὅ ἐστι τὸ περὶ τῆς ποιητικῆς αἰτίας τῶν ἡϑικῶν ἀρχῶν. R.

C. j καλῶς λέγεις] ταῦτα διελέγοντο εἰς τὸν τοῦ Καλλι- κλέους εἰσιόντες οἶκον" εἶτα ἔσωϑεν αὐτοῦ Γοργίᾳ ἐντυγχά-- νουσι. Rh.

448 A. πολλῶν ἐτῶν] “Δττικὸν τὸ σχῆμα" δηλοῖ δὲ τὸ ἐπὶ πολὺν χρόνον. τὸ δὲ οὐδείς, πῶ ἀντὶ τοῦ οὐ πώποτε. καὶ Θουκυ- δίδης" οὐδείς πῶ καταγνούς. R.

B. Ἡρόδικος] ovrog οὐχ ὃ Σηλυμβριανός ἐστιν Ἡρόδικος, ἀλλ᾽ ὃ AIeovsivog, Γοργίου ἀδελφός. R. ἄλλος Ἡρόδικος Σηλυμ- βοιανὸς ἐν Πολιτείᾳ. 0.

Β. ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ] οὗτος Πολύγνωτος ἐκαλεῖτο, οὗ ἐν Δελφοῖς ἡ ? ϑαυμαστὴ γραφή; ῇ ἡ ἐπιγέγραπται"

γράψε Πολύγνωτος, Θάσιος γένος, ᾿Δγλαοφῶντος υἱός, περϑομένην Ἰλίου ἀκρόπολιν. R.

C. à Χαιρεφῶν) φασὶ μὴ ἐξ αὐτοσχεδίου τὸν Πῶλον ταῦτα εἰπεῖν, προσυγγραψάμενον | δέ. R.

C. ἐμπειρία) σκόπει τὰ πάρισα τοῦ Πώλου, ἐμπειρία-ἀπει- ρία, τέχνη. τύχη, ἀλλοι-ἄλλων- ἄλλως. R.

C. τὸν αἰῶνα ἀντὶ τοῦ τὸν βίον, τὴν ξωήν. 0.

D. οὐ πάνυ] οὐ γὰρ τί ἐστιν ἡ 3 ῥητορικὴ εἶπεν, ἀλλ᾽ ὁποῖόν τί ἐστιν. R.

155 ΕΙΣΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑ͂Ν. 299

D. καλουμένην) αὕτη γὰρ ἡ παρὰ τοῖς πολλοῖς, ἄλλη δὲ ἢ κατ᾽ ἀλήϑειαν. Β.

449 A. ἀγαϑόν p "AgrororéAqs μὲν καὶ of σοφισταὶ μίαν φασὶν εἶναι ῥητορικὴν ἐπὶ ἀμφότερα δυναμένην ἀγωνίξεσθαι" Πλάτων δέ φησι δύο εἶναι, τὴν μὲν τέχνην 9 τὴν δὲ κολακείαν, ἥτις καὶ εἴδωλον λέγεται πολιτικῆς μορίου. ὃ γοῦν Γοργίας ἀξιῶν ἀγαϑὺς εἶναι δήτωρ, τῆς τεχνικῆς φησὶν εἶναι οὐ τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς ἔμπειρος. δεῖ δὲ γινώσκειν ὅτι περὶ μὲν τῆς ἐντέχνου

ῥητορικῆς ἐν Φαίδρῳ διαλαμβάνει, περὶ δὲ τῆς δημώδους καὶ πκολακικῆς ἐνταῦϑα. 0.

Α. ὡς ἔφη Ὅμηρος] τὸ τοίης τοι γενεῆς καὶ αἵματος εὔχο- μαι εἶναι. 0.

D. περὶ τί τῶν ὄντων ἡ ἐρώτησις, περὶ τίνα τῶν ὄντων ἢ δητορικὴ καταγίνεται ἢ ῆ ἔχει τὴν ἐνέργειαν. R.

D. πάνυ) δύο ἐπιτάσεις d ἀντὶ ὑπερϑετικοῦ. 0.

E. περὶ λόγου] ὃ μὲν “Σωκράτης τὸ τέλος ἦ ἠρώτησε τῆς δη- τορικῆς» ὁ δὲ Γοργίας τὸ ὄργανον ἀπεκρίνατο" ὃ γὰρ λόγος ὄργανον ἢ τοῦ ῥήτορος, ὥσπερ καὶ ἡ ἀποσιώπησις ὄργανόν ἐστι, ἕνεκα τοῦ πείϑειν παραλαμβανομένη à ὑπὸ τῶν δητόρων. ἐνταῦϑα δὲ καὶ διαλεκτικὸν ϑεώρημα παραλαμβάνομεν, τὸ τὰς ἀπροσδιο- οἶστους προτάσεις ἐκκλίνειν καὶ ἀποστρέφεσθαι. 0..

E. λέγειν 75 ποιεῖ δυνατοὺς] ἀντὶ τοῦ διδάσκειν δύναται ἄλλους λέγειν. R

E. οὐκοῦν περὶ d ὥνπερ λέγειν ἰστέον ó ὅτι τῷ λόγῳ ὃ ῥήτωρ κέχρηται ὡς ὀργάνῳ" ὃ δὲ Γοργίας ἀγνοῶν περιπίπτει" τὸ δὲ ἑξῆς πρόκειται τὸ φρονεῖν, ἵνα τὴν ἔντεχνον δητορικὴν παρα- λάβῃ καὶ οὐ τὴν εἰδωλικήν. ὑποκατιῶν δὲ ὃ σοφιστὴς συμφύρει πάντα, καὶ διὰ τοῦτο ἀνατέτραπται ὑπὸ τοῦ ἐπιστήμονος. 0.

450 Α. ἰατρική ἐστιν ἀπούσης ὑγιείας οἰστική, γυμναστικὴ παρούσης ὑγιείας φυλακτική. R.

B. γειρούργημα x καὶ κύρωσις οὐκ εἴρηται, af δὲ λέξεις Γορ- γίου ἐγχώριοι" “εοντῖνος γὰρ ἦν. R.

B. διὰ λόγων) ψεύδεται" οὐ γὰρ περὶ λόγους μόνους, ἀλλὰ καὶ περὶ σιωπὴν καὶ περὶ ὑπόκρισιν. R.

C. εἰσὶν ἡμῖν τέχναι) ἐπίστησον ἐνταῦϑα ὅ ὅτι διαλεκτικὸν ϑεώρημα παραδίδοται" δεῖ γὰρ πρὸ τῶν δρικῶν λόγων τοὺς διαιρετικοὺς προηγεῖσϑαι. O.

800 ZXO.AI.4 156

C. βραχέος. ὡς ἣ ἰατρική, οὐδενός, ὡς ἡ γραφική» ἢ 00- χηστική. 0.

D. οὐδενός, ὡς J διαλεκτική, βοαχέος, ὡς ἡ ῥητορικὴ διὰ τὸ ὑποκρίνεσθαι πολλάκις. 0.

D. δεῖ γινώσκειν ὅτι τὰς τέχνας ἐνταῦϑα διαιρεῖ καὶ ἐν ze quoti καὶ ἐν Πολιτικῷ, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον. ἀλλ᾽ ἐν- ταῦϑα μὲν κατὰ τὸ δὲ oU καλῶς τὰς μὲν. διὰ | λόγου; τὰς δὲ ἄνευ λόγου, τὰς δὲ μεταξύ" ἐν δὲ Σοφιστῇ κατὰ τὸν τρόπον τῆς ἕνερ- γείας" καλῶς" τὰς μὲν ποιητικὰς τὰς τὸ μὴ ὃν εἰς τὸ ὃν ἀγούσας, τὰς δὲ πτητικὰς τὰς τὸ ὃν οἰκειουμένας- ἐν δὲ τῷ ,Πολιετικῷ κατὰ τὸ εἶδος τῆς ἕξεως" καλῶς" τὰς μὲν γνωστικάς, τὰς δὲ πρακτικάς. 0.

D. ἔσους] ὡς 7 πεττευτικπῆ καὶ κιϑαρῳδία. O

E. κῦρος] σκόπει ὡς κῦρος εἶπε Πλάτων, οὐ κύρωσιν, καϑὰ Γοργέας. R.

E. εὐλαβῶς ἐπιρραπίξει τὸν τοῦ σοφιστοῦ λόγον ὃ Zm- κράτης. 0.

E. ὑπολαβοι) ἀποκριϑήσεται. 0.

E. τις] ἐφιστικὸς ἄνϑρωπος καὶ ἐλέγξαι μόνον σκοπὸν ἔχων, ἀλλ᾽ οὐ διορϑώσασϑαι τὸν διαλεγόμενον. 0.

ΒΕ. τὴν ἀρυϑμητικὴν ἄρα] οἱ γὰρ ὅροι ἀντιστρέφειν βου- λονται, εἴπερ ὑγιῶς ἔχουσιν. 0

451 A. ἴϑε νῦν] τὸ μὲν ὀργανικὸν αἴτιον ὃ λόγος ἐστίν" ξητεῖ δὲ νῦν τὸ γένος περὲ τί τῶν ὄντων καταγίνεται. 0.

Α. εἴποιμ᾽ ev] ἐπίστησον 6 ὅτι ἣ ἀριϑμητικῇ κατὰ τὴν £av- τῆς φύσιν τὰ εἴδη τοῦ ἀριϑμοῦ σκοπεῖ, τὰ δὲ σχήματα τὰ ἐπ αὐτοῖς καὶ τοὺς λόγους ὡς ἀρχὴν γεωμετρίας καὶ μουσικῆς. πάντα γάρ ἐστε πρώτως ἐν τοῖς ἀριϑμοῖς" οὐκ ἔστι δὲ ταὐτὸν τοὺς ἀριϑμοὺς ἐφ ἑαυτῶν ὁρᾷν καὶ ὡς ἀρχὰς ἄλλων δὲ ἁπλό- vate τῆς ὑποστάσεως. 0.

Α. τῶν τεχνῶν αἱ μὲν περὶ ἔργα μόνον καταγένονται ὡς ξωγραφική, ef δὲ περὶ λόγους μόνους ὡς D διαλεκτική, αἱ δὲ περί τε ἔργα καὶ λόγους" καὶ αὐταὶ τριχῶς" 5 μᾶλλον μὲν ἔργων χρῶνται ἢ λόγων ὡς ἰατρική 9 7 μᾶλλον μὲν λόγων ὡς ἡ ἀρυϑμη- τική, ἢ ἐπίσης καὶ ἔργων καὶ λόγων à ὡς ἡ πεττευτική. 0. |

τῇ ψηφισμάτων ἢ νόμων εἰσηγήσει ὃ κῆρυξ ἐπὶ μὲν τοῦ πρώτου

457 EIZ TON l'OPPTIAN. 301

τνηφίσματος ἢ ῇ νόμου τό τε ὄνομα τοῦ ψηφιξομένου καὶ τιϑέντος τὸν νόμον, καὶ δὴ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ δήμου ἔλεγεν, οἷον “Πημοσϑένης “δημοσϑένους Παιανιεὺς ψηφίζεται, τάδε" εἰ δὲ ἔμελλε πάλιν ὁ αὐτὸς ψηφίξεσθϑαι, ἔλεγεν ὃ ὃ κῆρυξ, ἕνα μὴ περιτ- roloyi: E μὲν ἄλλα κατὰ τὰ αὐτά, ψηφίζεται δὲ καὶ τάδε. οὕτως οὖν καὶ ἐπὶ τοῦδε, τὰ μὲν ἄλλα, καθάπερ ἡ ἀριϑμητική, 3] λογιστικῇ ἔχει. R.

C. πρὸς αὑτά, ὡς ὅταν ἄρτιος πρὸς ἄρτιον ἢ περιττὸς πρὸς περιττὸν πολλαπλασιασϑῇ᾽ πρὸς ἄλληλα δέ, ὅταν περιττὸς πρὸς ἄρτιον " ἀνάπαλιν. R. τοὺς γὰρ πολλαπλασιασμοὺς καὶ τοὺς μερεσμοὺς 7 λογιστικὴ ϑεωρεῖ τοὺς τῶν ἀριϑμῶν, ᾧ καὶ δῆλον ὅτι τὸ ποσὸν τὸ ἐν αὐτοῖς καὶ τὴν ὕλην περιεργάξεται. ᾿πολλαπλα- σιάξεται γὰρ ἀριϑμὸς ἐπὶ ἀριϑμὸν οὐ κατὰ τὸ εἶδος ἀλλὰ κατὰ τὰς ὑλικας δας, καὶ μερίέξεται κατὰ τὸ ποσὸν ἀλλ᾽ οὐ κατὰ τὸν λόγον € διαφέρουσιν ἀλλήλων of ἀρεϑμοί. τὸ τοίνυν πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα κατὰ τὸ πλῆϑος τοῦτο ἐνδείκνυται. πῶς πολ- λαπλασιάζονται καὶ μερίξζονται παρ᾽ ἀλλήλους κατὰ τὸ ἐν αὐτοῖς ποσόν. 0.

D. τὰ μέγιστα] ὥσπερ ὃ πῶλος οὐ τίς ἔστιν ἡ ἢ θητοριπὴ εἷ- πεν, ἀλλ᾽ ὁποία τί, ὅτε καλλίστη τῶν τεχνῶν. οὕτω καὶ Γοργίας οὐ τένα ἐστὶ περὶ ὦ ὧν of λόγοι αὐτῆς λέγει; ἀλλ᾽ ὁποῖά ἐστιν, ὅτι τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων πρα μάτων καὶ ἃ ἄριστα. R.

D. ἀμφισβητήσιμον) Ós& τὸν ὅρον ἀναμφιό ον εἶναι καὶ σαφῆ καὶ διδασκαλικὸν τῆς τοῦ δριστοῦ οὐσίας. τὰ οὖν προκείμενα ἀμφισβητήσιμα μὲν διὰ τὸν ἰατρόν τε καὶ παιδοτρί- βην καὶ χρηματιστήν, ἀσαφῇ͵ δὲ διὰ τὸ μήπω γνωρέμου ὄντος τοῦ ὑποκειμένου τῇ δητορικῇ ἃ ἄριστον αὐτὸ καλεῖσϑαι. ὁ δὲ προ- κείμενος λόγος ὑμοιός ἐστι τῷ τοῦ Πώλου ἐξ ἀρχῆς εἰρημένῳ, ὅτι καλλίστη εἴη ἢ δητορική. 0. |

E. τὸ σκόλιον τοῦτο of μὲν Σιμωνίδου φασίν, of δὲ Ἐπι- χάρμου. ἔστε δὲ τοιοῦτον"

ὑγιαίνειν μὲν & ἄριστον ἀνδρὶ ϑνατῷ,

δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι,

τὸ δὲ τρίτον πλουτεῖν ἀδόλως,

τέταρτον δὲ ἡβὰν μετὰ τῶν φίλων. τοῦτο δὲ τὸ τελευταῖον παραλέλειπται ὡς μὴ πρὸς ὃ βούλεται Πλάτων χρήσιμον ὄν. "ἄλλως. σκόλιον λέγεται ἡ παροίνιος

302 ZXO.AI.A 158

φδή, ὡς μὲν Δικαίαρχος ἐν τῷ περὶ μουσικῶν ἀγώνων, ὅτι τρία

ἕνη ἦν ῳδῶν, τὸ μὲν ὑπὸ πάντων ἀδόμενον ΝΕ -καϑ ἕνα ἑξῆς. τὸ δὲ ὑπὸ τῶν συνετωτάτων; ὡς ἔτυχε τῇ τάξει" ὃ δὴ καλεῖσθαι σκόλιον. ὡς δὲ ᾿Αρυστόξενος καὶ Φύλλις ἃ ὁ μουσικός; ὅτι ἔν τοῖς γάμοις περὶ μίαν τράπεξαν πολλὰς πλίνας τυϑέντες. παρὰ μέρος ἑξῆς μυρρίνας ἔχοντες ἢ δάφνας, δον γνώμας xoi ἐρωτικὰ σύντονα. ἡ δὲ περίοδος σκολιὰ ἐγίνετο. διὰ τὴν σύνϑεσιν τῶν κλινῶν ἐπὶ οἰκημάτων πολυγωνίων οὐσῶν. καὶ τούτῳ καὶ τὰς ἐπ αὐτὰς κατακλίσεις παραβύστους γίνεσθαι. οὐ διὰ τὴν μελοποιίαν οὖν, διὰ δὲ τὴν τῆς μυρρίνης σκολιὰν διάδοσιν. ταύτῃ καὶ τὰς φδὰς σκολιὰς καλεῖσϑαι. R S, ᾿Αϑήνησιν ἐν τῷ πρυτανείῳ παρὰ πῦτον σκόλια Tero εἷς τίνας, ὥσπερ εἰς “Ἵρμο- διον, ᾿Αὅμητον, Τελαμῶνα" εἰρῆσϑαι δὲ αὐτὸ σκολιὸν κατ ἃ «v- τίφρασιν, ὅτι ῥᾷδια καὶ ὀλιγόστιχα ὡς ἐπιγράμματα. ἤδετο à a ἐκαλεῖτο σκόλια,, ἀντιπροτεινόντων ἀλλήλοις τῶν συμποτῶν, αἱ ἠλέγχοντο οὗ μὴ ἄδοντες ὡς ἄμουσοι. σκόλιον μὲν οὖν ἤτοι σχό- λιον τοῦτο. 0.

E. πλουτεῖν ἀδόλως ὃ ὃ ποιητής φησιν" ὃ γὰρ “χρηματιστὴς ὅπως ἂν τύχῃ, καὶ εἰ μετὰ τυραννίδος, πλουτεῖν βούλεται. R.

452 A. πρῶτόν φησι τὸν ἰατρόν" ovrog γὰρ περὶ τὰ στοι- . quio αὐτὰ καϑ' αὑτὰ καταγίνεται; ὁ δὲ παιδοτρίβης περὶ τὴν σύνϑεσιν αὐτῶν καὶ τὴν τοιάνδε τῶν μορίων συνθήκην καὶ τὸ κάλλος αὐτῶν. R.

C. πλούτου] ἰδού, τὸ ἀδόλως οὐ προσέϑηκεν, ἐπειδὴ αὐτὸς ὃ χφηματιστὴς λέγει; ὃ ὃς πάντων καταφρονεῖ. R.

D. μέγιστον ἀγαϑὸν εἶναι] διὰ τούτων ὃ Πλάτων ἐναργῶς ἡμῖν ἀπεκάλυψεν, ὅτε περὶ τῆς ποιητικῆς αἰτίας ἀνθρωπίνων ἀγαϑῶν καὶ τῆς εὐδαιμονίας ποιεῖται τὸν λόγον ἐν τῇ πρὸς Γορ- γίαν συνουσίᾳ. 0.

D. ἐλευϑερίας] πῶς ἐλευϑερίας αἴτιον τὸ ὑποβάλλον δου- λείᾳ παντοίων παϑῶν; R.

D. τὸ πείϑειν “ἔγω ἰστέον ὅτε τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς ἐστὶν ὁ ἀποδοϑεὶς € ὅρος" δημοκοπιπὴν. ydg τινα λέγει ταύτην, πείϑειν ἐπιχειροῦσαν τὸν πλημμελῶς “ἐνούμενον ὄχλον. O.

E. δύναμιν τὴν ῥητορικὴν νῦν καλεῖ" προΐῶν δὲ οὐδὲ δύ- ναμεν οὖσαν δείξει αὐτήν, ἐπεὶ οὐχ ὁρᾷ πρὸς ἀγαϑόν, δυνάμεως δὲ πάσης τὸ πρὸς τοῦτο ὁρᾷν.

159 EIZ TON ΓΟΡΓΙΑ͂Ν. 303

483 A. πειϑοῦς δημιουργὺς] 7 7 ἐνέργεια καὶ τὸ τῆς ἐνεργείας τέλος" οὐ Uu. ἐξ a ἀνάγκης πείϑει ὃ ῥήτωρ. 0.

Α. ἐμαυτὸν πείϑω) ἔπίστησον ἃ ὅτε ὁ μὲν σπουδαῖος ἕ ἑαυτὸν σεείϑειν βουλόμενος, καὶ τὰ ἐν αὑτῷ πάϑη τῆς ἀλόγου ὁ ορμῆς suele ὑπείκειν τῷ λόγῳ ὃ δὲ σοφιστὴς τὸν ἔξω ὄχλον κολα- πεύων πείθειν δοκεῖν, κακουργῶν καὶ ἑαυτῷ ἐπιβλαβῶς καὶ τοῖς στερθομένοις. 0.

B. καὶ ἐμὲ εἶναι) κατὰ κοινοῦ τὸ εὖ ἴσϑι. 0.

C. . « οὕτω καὶ τὸ γένος πολλῶν. . ὡς ἔχει οὖν ᾿ ξῶον τὸ γραφόμενον πρὸς τὰ ἄτομα τὰ ὑτ αὐτό, οὕτως ἔχει καὶ 1 πει- ϑὼ γένος οὖσα προς τὰ ξαυτῆς εἴδη, τό τε διδασκαλικὸν καὶ στιστευτικόν. 0.

C. ποῦ] ἐν τῇ [ ποικίλῃ στοᾷ. 0.

C. ὅτι καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν ἐστὶν ἡ ἡ πειϑώ. 0.

D. ἴϑι δὴ] ἄρχεται ἐντεῦϑεν τὴν πευϑὼ διαιρεῖν εἴς τε τὴν πιστευτικὴν καὶ εἰς τὴν διδασκαλικήν. ἔστι δὲ προσϑεῖναι καὶ εἰς τὴν ἀπὸ τῶν κοινῶν ἐννοιῶν, olov τὰ τῷ αὐτῷ ἴσα καὶ ἀλλή- λοις ἴσα. R.

454 Β. ταύτης τοίνυν τῆς πευϑοῦς} πάλιν τὴν εἰδωλικὴν βούλεται λέγειν ὃ ὁ Γοργίας δητορικήν. καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ χείρονος ἤρξατο; τοῦ δικανικοῦ" κρεῖττον δὲ δῆλον ὅ ὅτε τὸ συμβουλευτι- κόν (ἐκ τἀγαϑοῦ γὰρ τὴν ὑπόστασιν ἔχει) ; μέσον δὲ τὸ πανηγυ- ρικὸν ἀπὸ τοῦ νοῦ προελϑόν, καὶ χεῖρον τὸ δικανικὸν ὡς ἀπὸ ψυχῆς προῖόν. ταγαϑὸν συμβουλευτικὸν συμφέρον κρεῖττον" νοῦς πανηγυρικὸν μέσον" ψυχὴ δικανικὸν δίκαιον χεῖρον. 0.

456 B. οὐδ᾽ αὐτός πῶ] ἑαυτὸν ὃ Σωκράτης ποιεῖ τῷ Γοργία συμφυρόμενον, ἵνα εἰς διαλεκτικὴν αὐτὸν συνουσίαν προκαλέ- δηται.- R.

B. ὅταν περὶ ἰατρῶν] ἡ αἵρεσις τριττή; ἢ προσώπων ἢ πραγμάτωνή ἢ συναμφοτέρων᾽ ἐν πᾶσι δὲ τούτοις oí τεχνικώτατοι ἂν ἄριστα συμβουλεύσαιντο ἕν γεπ πόλει εὐνομουμένῃ; καὶ ὃ μὲν πολιτικὸς προνοήσει λόγου χάριν ὅτι δεῖ ναυτικὸν στρατὸν ἔχειν τὴν πόλιν, ὃ δὲ δητορικὺς παρὰ τοῦ πολιτικοῦ μαϑὼν πείσει τὸ πλῆϑος περὶ τούτου, ὁ δὲ ἑ ναυπηγὸς εἰσηγήσεται τήντε ὅλην: καὶ τὰ ὄργανα. ἂν δὲ μὴ τοιαύτῃ πόλει ὃ δητοριπὸς πάντα ὑποδύσεται" καὶ γὰρ ὡς πολιτικὸς καὶ ὦ ὡς ἀρχιτέκτων συγκεχυμένως τυποκρι- ϑήσεται πάντα εἶναι καὶ πάντα γινώσκειν. ὀρϑὴ πολιτεία " πο-

304 ZXO.A4I.A4 160

λιτικὸς ἄλλος, ῥήτωρ ἄλλος. ἐπιστήμων ἄλλος, ἀσυγχύτως" δεα- στροφος πολιτεία" δημαγωγὸς ὃ αὐτός, ῥήτωρ ὁ αυτός, ἐπιστή- μων 0 αὐτός, συγκεχυμένως. 0.

D. πάλιν ὃ Γοργίας τὴν εἰδωλικὴν ῥητορικὴν βούλεται παρεισάγειν. 0.

E. διὰ μέσου τεῖχος λέγει. ὃ καὶ ἄχρι νῦν ἐστὶν ἐν TEAM. ἐν τῇ Movvvylo γὰρ ἐποίησε καὶ τὸ μέσον. τεῖχος. τὸ μὲν βάλ- λον ἐπὶ τὸν Πειραιᾶ, τὸ δὲ ἐπὶ Φάληρα, f ἔν εἰ | τὸ ὃν καταβληϑῇ, τὸ ἄλλο ὑπηρετοίη à ἄχρι πολλοῦ. Σωκράτης δὲ νεώτερος μὲν Θε- μεστοκλέους. σύγχρονος δὲ Περικλέους, ὡς διὰ τούτων δηλοῦ- ται. R. ἀρχαιότερος Θεμιστοκλῆς Περικλέους ἔτεσι πλείοσι τῶν σεντήκοντα. 0.

466 Α. δαιμονία] τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀμετάβλητον καὲ ὧρι- σμένον τῆς θείας φύσεως οἵ δαίμονες διὰ ποικιλίας καὶ κενήσεως καὶ τῆς ἐπὶ πᾶν προύδου μεμίμηνται; εἰδωλικῶς τὰς ἀληϑείας ὑποκρινόμενοι. διὰ τοῦτο οὖν τὸ ποικίλον τῆς κολακείας τῆς εἰ- δωλικῆς ῥητορικῆς δαιμόνιον καλεῖ ὁ Σωκράτης. 0.

Β. παραδειγματικὴ ἀπόδειξις. 0.

Β. ἐνθυμηματικὴ ἀπόδειξις. 0.

C. ἡ μὲν οὖν δύναμις] μέχρε τῶν ἐνταῦϑα τὴν δύναμιν τῆς ῥητορικῆς ἀνύμνησεν ὃ Γοργίας, ἐντεῦϑεν δὲ τὴν , βούλησιν τῶν χρωμένων τῇ δυνάμει ταύτῃ" πᾶσα γὰ δύναμις ἄλλου ἐστὶ δύνασις τοῦ χρωμένου. ὅπερ καὶ κρεῖττόν dor στι πάντως τῆς Óv- νάμεως. 0.

E. ὅτε τῆς αὐτῆς γνώμης ἐστὶν ᾿Αριστοτέλης καὶ Τοργίας περὶ τῆς ῥητορικῆς. καὶ γὰρ ἐκεῖνος γνῶσιν μὲν τὴν αὐτὴν τοῦ τε σπουδαίου καὶ μοχϑηροῦ ῥήτορος ἔλεγεν εἶναι, προαέρεσεν δὲ διάφορον. O.

461 Α. ἔμβραχυ) ἐπιρρηματικῶς ἀκουστέον a αντὶ τοῦ συν- τόμως E “ἁπλῶς ἢ καϑάπαξ ἢ καϑόλου" σύντομον ἢ εὐχερῶς εἰ- πεῖν, ἢ ἁπλῶς. O.

C. ἐνταῦϑα Σωκράτης τίς τε 7 ὀρϑὴ συνουσία παραδίδωσι καὶ τίς ἡ 1] διάστροφος, καὶ τί τὸ τέλος ἀμφοτέρων. ὅτε συνου- σίας τρόπος διττός" πρὸς ἀλήϑειαν πρὸς τὸ πρᾶγμα σωκρατι- κός" πρὸς νίκην πρὺς τὸν προσδιαλεγόμενον δητορικός. O.

6. ὅτι ἡ ἄγνοια τριττή, ἁπλῆ, διπλῆ, μεγίστη καὶ τῆς μὲν ἁπλῆς δίδαξίς ἐστιν ἢ κάϑαρσις ἀπαλλάττουσα τῆς κατεχούσης

161 EIZ TON ΓΟΡΓΙΑΝ. 305

ἀγνοίας". τῆς δὲ διπλῆς, ἥτις καὶ οἴησις καλεῖται» κάϑαρσις 0 0 ἔλεγχος. P. “ἀπαλλαγῆναι τοῦ κακοῦ᾽ τῆς δὲ μεγίστης κάϑαρσις 7] κόλασις τὸ τῷ λόγῳ αχόμενον πάϑος σωφρονίξουσα. 0.

Ὁ. ὀρϑῶς περὶ τὴν διάνοιαν, σαφῶς περὶ τὴν φρασιν. R.

458 B. ἴσως μέντοι] δέδοικεν ὃ 0 Dl'ogyíag καὶ φεύγει τὴν διά- λεξιν, αἰτιᾶται δὲ τοὺς παρόντας πανούργως ὡς ovx ἀνεξομέ- νους. R.

C. προὐργιαίτερον ᾿ προτιμότερον. R.

D. νὴ τοῦς ϑεους] ὁ μὲν Χαιρεφῶν ἐφίεται τῶν Σωκρατι- "ὧν λόγων ὡς ἀγαϑῶν προηγουμένως. κατὰ δεύτερον δὲ λόγον ἡδέων; φιλόσοφος 4e ἐστιν" ὁ δὲ Καλλικλῆς ἐφίεται αὐτῶν προηγουμένως ὡς ἡδέων, κατὰ δεύτερον δὲ λόγον ὡς ἀγαϑῶν, φιλήδονος γάρ ἐστιν. Ο.

E. ἄκουε δὴ] εἰ ὑπετίθεσο, φησί, τὴν τῇ πολιτικῇ. συνέρι- ϑον ῥητορικὴν διδάσκειν, τοὺς δὲ μανθάνοντας κακῶς αὐτῇ

χρωμένους εἰς τὴν εἰδωλικὴν καταφέρεσϑαι καὶ δημοκοπικήν, οὐκ ἂν εὐθύνας ἐδίδως τῷ λόγῳ; ἀλλ᾽ οἵ μανϑάνοντες εἰς κό- λασιν ἦσαν ὑπεύϑυνοι. τὸ γὰρ ἴσως προσκείμενον ἐνταῦϑα ταύ- την τὴν ἔννοιαν βούλεται λανθανόντως εἰσάγειν. 0.

E. ῥητορικὸν] ἐντεῦϑεν 0 πρῶτος ἐκ τοῦ τρύπου τῆς ἀπο- κρίσεως Γοργίου ἐντρεπτικὸς ἔλεγχος. R.

E. ἐνδέχεται γὰρ ἐν πλήϑει διαλεγόμενον ῥήτορα πιϑανον φαΐίνεσϑαι, ἀλλ᾽ ἐν ἀμαϑεὶῖ καὶ πλημμελῶς κινουμένῳ. 0.

469 Β. ὁ δὲ μὴ ἰατρός γε δήπου] τύπος ὁ κατὰ μετάληψυν" μεταλαμβάνει γὰρ ἀντὶ τοῦ οὐκ ἰατρὸς τὸ ἀνεπιστήμων. 0.

C. ἡ ἀληθινὴ ῥᾳστώνη ἐν τοῖς κατὰ νοῦν ξῶσιν ἔξω τῆς ὕλης ἐγγίνεται" ἡ δὲ φαινομένη ῥᾳστώνη; οἵαν καὶ ὃ σοφιστὴς νῦν ὑποβάλλει, εἰδωλική τίς ἐστε καὶ κατάλληλος τῷ τοῦ Γορ- γίον βίῳ "

τὴν γὰρ κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ξλέσϑαι ῥηϊδίως. Ο. C. αὐτίκα] εὐθέως καὶ παραχρῆμα" νῦν δὲ μικρὸν ὕστε- v. R. " D. ὦρα τυγχάνει] ὃ δεύτερος ἐκ τοῦ τρόπον τῆς ἀποκρέ- ecce I'o fov ἀποδεικτικὸς ἔλεγχος. R

E. ἀναγκή τὸν ϑήτορα ἢ ἢ μηδ ὅλως ἐπίστασϑαι τὸ δίκαιὸν

καὶ τὰ λοιπά, ἢ ἐπίστασϑαι ἢ προμαϑόντα ἢ ἐπιμαϑόντα. 0. Praro VI. 20

806 ZXOAIA 143

E. ἐνδέχεται γὰρ ἐν πλήϑει διαλεγόμενον ῥήτορα πιϑανὸν φαίνεσθαι, ἀλλ᾽ ἐν ἀμαθεῖ καὶ πλημμελῶς κινουμένῳ. 0.

460 A. ἔχε δή, ἀντὶ τοῦ b μέμνησο. 0.

Α. ἤτοι πρότερον] ὁ τρίτος δὲ ἐντεῦϑεν ἐκ τῶν πραγμάτων ἁποδεικτικὸς ἔλεγχος. R.

B. * οὐ δεῖ * ϑαυμάξειν ἐὰν ὁ ὁ κατ ἐπιστήμην ἰατρικὰ &- δὼς ἔσϑ᾽ ὅτε xol παρὰ τὸν σκοπὸν τῆς οἰκείας ἐπιστήμης σφοιεῖν δηλητήρια διδοὺς καὶ κατ ᾿ ἐκεῖνο ἀνίατρος ὦ &v, o ὃ δὲ xar ἐπιστή- μην τὰ δίκαια εἰδὼς ἐξ ἁ ἀνάγκης δίκαιος. εἰ γὰρ καὶ οὗ δύο ἐπι- στήμονες " ἀλλὰ τῷ τρόπῳ διαφέρουσιν, à 0 μὲν περὲ σῶμα, ὁ δὲ περὶ ψυχὴν ἀσχολούμενος, xal ἑαυτὸν γινώσπων καὶ ταὐτὸν ἔχων γενῶσκον καὶ γνωστόν" ὁ δὲ ἰατρὸς ἄλλο ἔχει τὸ γινῶσκον καὶ ἄλλο τὸ γινωσκόμενον. 0.

Ὁ. ὡσαύτως δὲ οὕτως] E ἐκ παραλλήλου χρῆσις τῶν ἐπιρ- ρημάτων rro, ὡς τὸ ἐγὼ εἰμί, καὶ ὡς τὸ ὃς καὶ αὐτὸς τῶ» σπουδαίων καὶ φίλων. 0.

461 Β. πεπλήρωται ἕως τούτων τὰ περὶ Γοργώου. 0.

Β. ῥητορικὸν] à n) πολιτικὸς φιλόσοφος κρειττόνως ἐπίσταται τα εἴδωλα τῆς ἐν αὑτῷ νοερᾶς ἕξεως. 0.

Β. τὰ δίκαια ὁ 0 uiv Γοργίας καὶ ἀγαϑὰ ἐδόξαζεν, ὁ ὁ δὲ Ia- λος καλὰ μέν, οὐκ ἀγαϑὰ δέ, o δὲ Καλλικλῆς οὔτε καλὰ οὔτε ἀγαϑά. διὰ τοῦτο οὖν ὃ Γοργίας συγχωρεῖ τὸν τὰ δίκαια εἰδότα δίκαιον, ὡς ἀγαθῶν ὄ ὄντων καὶ διὰ τοῦτο ἐφετῶν. Ο.

D. ἀναϑέσϑαι) τὸ ϑέσϑαι τὸ ἀντικείμενον τῷ ἤδη κει- μένῳ. Β.

462 B. ἀσαφὴς ἡ τοῦ Πώλου ἐρώτησις, πότερον τὸν ὄρι- σμὸν τῆς ϑητορικῆς ἐπιζητεῖ ἢ 4 τὸ ) γένος" κατὰ γὰρ τῶν δύο σημαι- νομένων φέρεταιτὸ τένα φὴς εἶναι. ὅϑεν ὃ ἐπιστήμων ἐπανορθοῖ αὐτόν. 0.

B. ἡ δητορική ἐστιν ἐμστειρία κσλαπευτικὴ «ερὶ....ν πολι- τικῆς μορίου εἴδωλον τοῦ δικαστικοῦ ... τό τινα ἔνταυ... κατη- γορήαατα ἀλ. .; προσδιορισμός. 0.

Β. συγγράμματι] ἐκ τούτου δῆλον € ὅτε οὐχ ὃ ἐξ ἀρχῆς του Ilóov λόγος αὐτοσχέδιος ἡ qv, ἀλλὰ σύγγραμμα. R.

C. ἐμπειρία μὲν γὰρ ποιεῖ ἡμῶν τὸν βίον πολιτικὸν κατὰ τέχνην. τοῦτο αἰνίττεται ὡς τοῦ Πώλου τοιοῦτο σύγγραμμα συγ-

γράψαντος. 0.

163 EIX TON POPLLAN. 307

C. ἢ ῥητορική., φησίν, ἀπεργασίας ἐστὶν ἐμπειρία τῆ: ἀπεργαξομένης ηδονὴν καὶ χάριν. 0.

D. ὃ ἀμαϑὴς σοφιστὴς πλημμελεῖ καὶ περὶ τὰς ἐρωτήσεις καὶ περὶ τὰς ἀποπρίσεις καὶ τὰ ἑπόμενα ταύταις. 0.

D. οὔπω, φησί, τὰς συστατικὰς διαφορὰς τοῦ ὅρου ἀποδέ- δωκά σοι. 0.

E. οὐδαμῶς yt] éx dvo καταφατικῶν ἐν δευτέρῳ σχήματι οὐδὲν συμπεραίνεται εἰ μὴ c. ἀντιστροφῆς. 0.

E. ὡς ὅρους ἐξισάξοντας ἔλαβεν ὃ 0 Πῶλος τοῖς λόγοις. 0

E. ἐπιτηδεύσεωρ] ἰστέον ὅτι διαφέρει ἐπιτήδευμα καὶ ἐπι- τήδευσις" αὕτη μὲν γὰρ ἐνέργειαν δηλοῖ, ἐκεῖνο δὲ οἷον οὐσίαν, ὥς gn Πλούταρχος. οὕτως οὖν καὶ ἃ ἀκοὴ καὶ ἄκουσις, καὶ ψόφος καὶ ψόφησις, τὰ Y μὸν olov οὐσίαν τὰ πρῶτα, τὰ δὲ οἷον ἐνέργειαν. R.

463 A. ὕφος κολακείας, ἢ 7 j ἐστιν ἐπιτήδευμα à ἄτεχνον ψυχῆς στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας καὶ φύσει ὁμιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις 2. . ἡδονῆς ἀπεργαστικόν. 0.

0. πᾶσα κολακεία ἐκ τριῶν τινῶν ὀφείλει συνίστασθαι, εἶ γε μέλλοι εἶναι κολακεία, στοχασμοῦ καὶ ἀνδρίας καὶ δεινότητος, ἵνα καὶ τῆς τοῦ κολακενομένου πφοοιφέσεως στοχάξηται καὶ ἀν- δρείως ὑπομένῃ καὶ λανϑάνειν βούλοιτο. 0.

A. ἐκ τῶν προκειμένων λέξεων, οἷον τοῦ καλῶ καὶ ἐγὼ καλῶ καὶ φημὶ εἶναι καὶ τῶν ποιούτων, δεῖ νοεῖν ὅτε ταῦτα τῆς Σωκράτους συνέσεώς doy εὑρήματα" καὶ γὰρ ὃ ᾿Αφιστοτέλης rourüre φαίνεται ποιῶν, οἷον ὅρον δὲ καλῶ καὶ σχῆμα καλῶ πρῶτον καὶ τὰ τοιαῦτα. ἔτι δὲ κἀκεῖνο ἐπίστησον ἐνταῦϑα,, ὅτι ὁ Σωκράτης οὐκ ἔστιν ἐφεκτικόο. O. |

E. “πολιτικῆς μόριον] ἐν Πολιτικῷ ὃ Σωκράτης τὴν δικα- στικὴν ὄργανόν φῆσιν εἶναι τῆς πολιτικῆς, ἐνταῦϑα δὲ μόριον καὶ ῥητ.. . ὅπου μὲν γὰρ συμπληρωτικός ἐστι τοῦ πολιτικοῦ συνυπάρχων τῷ νομοϑέτῃ.

464 Β. πολιτικὴν] ῇ πολιτωνὴ διαιρεῖται ὦ ὡς 0Àov εἰς μέρη τὴν νομοϑετιοὴν καὶ δικαστιπήν" αὗται γὰρ ἀλλήλων προσδέ ἕον- ται. τὰ δ᾽ ἀντιδιαιρούμενα οὔ. zal ἐπὶ τῶν λοιπῶν ὁ αὐτὸς τῆς διαερέσεως τρόπος. R.

B. δικαιοσύνην ἀλλ οὐ δικαστικὴν προσεῖπεν, ἵνα μὴ τὸ δικαστικὸν μόνον ἀλλὰ καὶ τὸ διανεμητικόν, μᾶλλον δὲ καὶ αὖ. τὴν τὴν τῆς ψυχῆς εἰς ἑαυτὴν ἐνέργειαν περιλάβῃ τὸ ὄνομα. R.

808 ZXOAIA 161

v D. ἀποϑανεῖν] ἥ ὡς τῶν ἀνοήτων τοῦτο αὐτοῦ καταψηφι- σαμένων, ἢ ὡς ἀπελαϑέντα ὑπὶ αὐτῶν καὶ τοῦ ἐκ τῆς ἰατρείας μισϑοῦ στερούμενον σπάνει τῆς τροφῆς ἀποθανεῖν. R.

465 A. ταῦτα πρὸς τὰ ὑπὸ Πώλου ἐν ἀρχῇ τεϑέντα " ἐμπει- olo μὲν γὰρ ἡμῶν ποιεῖ τὸν βίον. Ο.

C. va yap παραδείγματα ἀσυγχύτως δύναται σώξεεν τὰς ἀπὶ ἀλλήλων διακρίσεις διὰ τὴν ἄχραντον αὐτῶν ὕπαρξιν, τὰ δὲ εἴδωλα συγκέχυται ἀναλογοῦντα τῇ ὕλῃ. διὰ τοῦτο ἄρα συχκέ- χυται ῥητορικῆς καὶ σοφιστεκῆς 7 διάκρισις; ὀψοποιικῆς δὲ καὶ κομμωτικῆς φανεραί εἰσιν αἱ [ διακρίσεις. 0.

C. ἅτε δ᾽ ἐγγὺς] ἐπὶ γὰρ τῶν περὶ σῶμα 1 διαφορὰ τούτων γνωσθῆναι εὐχερής" ψυχὴ γὰρ τὸ κρῖνον,. σωματικὸν δὲ τὸ κρε- νόμενον" ἐπὶ δὲ τῶν περὶ ψυχήν » ψυχῶν οὐσῶν τῶν συμπεφυρ- μένων, σοφιστῶν λέγω καὶ ῥητόρων, καὶ ψυχῶν τῶν ταύτας κρεινουσῶν ;διαστρόφων, συμπεφυρμένη καὶ ἢ διάκρισις, οὐ τῶν ἐπιτηδευμάτων (δῆλα γάρ) ἀλλ᾽ αὐτοί. τε οἵ μετιόντες, καὶ ἡ τῶν ᾿ἀνδρῶν ἐκείνων μετάληψις διὰ τὴν ἀπάτην, καὶ ol κρίνοντες ὑπὸ τῶν κρινομένων ἠπάτηνται. R.

D. σὺ γὰρ τούτων ἔμπειρος] τοῦτο εἶπεν ἢ διὰ τὸ ἐκ τῆς

᾿Αναξαγόρου δόξης εἰς παροιμίαν ἐλθεῖν (ἔδει δὲ τοῦτο ἐκ Γορ- γίου, ὁ δὲ ἐξ ᾿Εμπεδοκλέους τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ" οὗτος δὶ φιλόσοφος ὧν τὰς τῶν φιλοσόφων δόξας καὶ ἠπίστατο καὶ ἐδέ- δασκεν) , ἢ διὰ τὴν τῶν ὀνομάτων παρίσωσιν τοῦ ὦ φίλε Πάλε. R. ᾿Αναξαγόρειος γὰρ ἦν τῇ προαιρέσει ὃ Πῶλος, καϑάπερ ὃ Γοργίας ᾿Εμπεδόκλειος. 0. D. ὃ μὲν οὖν ἐγὼ] ὁ ὁ Πλάτων ἐνταῦϑα κατακέχρηταε τῷ Avuxd σχήματι κατακόρως, τῷ καλουμένῳ ἀμερίστῳ. τοῦτο δέ ἐστι τὸ ἔχον τοὺς μὲν πολλοὺς λεγομένους συνδέσμους, “μηδαμῶς δὲ τὸν δέ. εὅρα γὰρ πῶς ὃ μὲν οὖν ἐγώ, ἴσως μὲν οὖν, ἄξιον μέν, ἐὰν μὲν οὖν καὶ ἐγώ. R.

D. ἀντίστροφον] τὸ λεῖπον τοῦ τῆς δητορικῆς ὕρου. ἔστι γὰρ ὅλος" ϑητορική ἐστι κολακεία, πολιτικῆς μορίου εἴδωλον, ἀντίστροφον ὀψοποιίας ἐν ψυχῇ ὡς ἐκείνη ἐν σώματι. R.

466 Α. τηλικοῦτος ὧν] ἤγουν νέος ὦ ὧν. R.

Α. ἀφ ovv] ἐντεῦϑεν ὁ ὁ περὶ τῆς εἰδικῆς αἰτίας τῶν ἡϑικῶν ἀρχῶν λόγος, 0 or: ἀρετή 7 τέ ἐστι καὶ ἐπιστήμη τῶν ὄντων. R.

A. πρὸς τὰς εὐνομουμένας καὶ εὐδαίμονας πόλεις ὃ Σω-

165 EIZ TON ΓΟΡΓΙΑΝ. 309

τράτης ἀφορῶν ταῦτα λέγει" οὐδὲ γὰρ οἵ φήτορες ἐκεῖ χώραν ἔχουσι διὰ τὴν εὐνομίαν. 0.

Β. ἔοικεν ὃ o Πῶλος ἀγνοεῖν. τὴν διαφορὰν βουλήσεως καὶ δοκήσεως, ὅ ὅτι ἢ ἡ μὲν ἀναλογεῖ τῇ ἐπιστήμῃ. ἡ ἡ δὲ. ...Ὁοος καὶ τῇ παρωνύμῳ δόξῃ. ἀβουλήτως ovv of ῥήτορες καὶ οἵ [ τύραννοι ξῶσι καὶ a ἀνεπιστημόνως᾽ ἐκπεπτώκασι γὰρ τοῦ νοῦ τῆς ἐπιστη- μονικῆς ἕξεως" δόξῃ δὲ καὶ | δοκήσει, πλημμελῶς ξῶσιν. 0.

C. τὸ ἀμφιγνοεῖν τοῦ ἀγνοεῖν ταύτῃ διαφέρει; i] τὸ uiv ἀναίρεσιν ἔχει παντελῆ τοῦ γινώσκειν. τὸ δὲ ὦ ἀμφιγνοεῖν ἀμφι- βολίαν καὶ ἄγνοιαν τοῦ ἀληϑοῦς. Δωριεῖς δὲ αὐτὸ xal ἀμφί- γνωμὸν φασιν. 0.

C. δύο ἅμα] τό τε βούλεσϑαι καὶ τὸ δοπεῖν. τοῦτο μὲν γὰρ κατὰ αντασίαν ἐστὶ τὴν τυχοῦσαν' τὸ δὲ βούλεσϑαι πάντως πρὸς τὸ ἀγαϑὸν ἀποτείνεται. R.

E. μὰ τὸν] ἐλλιπῶς ὄὕμνυσι πρός τε εὐλαβείας καὶ πραό- τητος ἔνδειξιν. ἢ

k. τρία ταῦτα. ἐστι περὶ τὰ ὄντα, ἃ ἄνωϑεν ἀρχόμενα μέχρι τῶν ἡμετέρων ἀφικνοῦνται ψυχῶν, βούλησις, δύναμις, νοῦς. ταῦτα καὶ ἐν τῷ δημιουργῷ ϑεωρεῖται καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς πᾶσι, καὶ πᾶντα τελειοῦνται διὰ τῶν τριῶν τούτων ἐπιστρέφοντα πρὸς τά- γαϑόν" ἀλλ᾽ ἐν μὲν τῇ j| προόδῳ ἡ 7 βούλησις προτέρα, δευτέρα δὲ 1j δύναμες, τρίτη δὲ ἡ τοῦ νοῦ ἔλλαμψις" ἕν δὲ τῇ ἐπιστροφῇ διὰ τοῦ νοῦ πρώτως τελειοῦται τὰ ὄντα, καὶ δεύτερον διὰ δυνάμεως, καὶ τρίτον διὰ βουλῆς" ἀνάπαλιν γὰρ ἔχει τῇ προύδῳ ἡ 5 ἐπιστρο- φή. διὸ καὶ ἐνταῦθα ὃ ὁ ῥήτωρ, ἐπειδὴ νοῦ ἁμοιρεῖ ; ἐμπειρικὸς ὦ ὧν δηλονότι καὶ ἀδυναμίᾳ συνέχεται, διὰ τοῦτο βουλῆς ἀμέτοχος ἐστιν. εἰ γὰρ κατὰ βουλὴν ὑποϑώμεϑα αὐτὸν πράττειν: πολὺ μᾶλλον καὶ δυνάμεως μεϑέξει καὶ διὰ τοῦτο καὶ νοῦ, ὥστε καὶ ἐπιστήμων ἔσται" ὕπερ ἄτοπον. 0.

461 Β. οὗτος ἀνὴρ] ὁ Πῶλος, ὡς παρὰ: πόδας τοῦ ὕ Σωκρά- τους ἐναντία λέγοντος πρὸς ἑαυτόν, καὶ ποιεῖν ἃ δοκεῖ αὐτῷ τὸν ῥήτορα, καὶ μὴ ποιεῖν ἃ ἢ βούλεται, ὥσπερ ἐκπεπληγμένος ταύτην ἀφίησι τὴν φωνὴν οὗτος ἀνήρ, ὡσανεὶ ἔλεγεν ὃ ἄνθρωπος οὗτος τί πάσχει; οὕτω τῶν ἑαυτοῦ “λόγων ἐπιλέλησται: ἐφ᾽ οἷς à o Σω- κράτης, ὑποτεμὼν τὸν τοῦ ῦ Πώλου λόγον μεταξύ, φησὶν € ἐπιμένων τῷ παραδόξῳ τῶν λόγων" οὔ φημι ποιεῖν αὐτοὺς α ὶ βούλονται" ἀλλά μὴ ἔλεγχε, ὡσανεὶ ἔλεγεν" ἐμοὶ μὲν ταῦτα δοκεῖ, καὶ ἐγὼ

310 ZXO.41I.4 166

ταῦτα φημί, τὸ τοὺς ποιοῦντας ἃ | δοκεῖ αὐτοῖς δίχα νοῦ μὴ σοιεῖν ἃ βούλονται". εἰ δὲ σοὶ οὕτω μὴ δοκεῖ, μὴ ἀγανάκτει, ἀλλὰ τὸν . λόγον ἔλεγχε. R.

B. πατὰ σέ] καὶ yag Γοργία καὶ τοῖς xov αὐτὸν αἴ παρε- σώσεις ἐπετηδεύοντο. R.

D. χρηματισμὸν] τὸν τῶν χρημάτων soo». R.

E. πάντα τὰ ὄντα 4 ἕνεκά του, ὡς τὰ χείρω; 4 ov ὗ ἕνεκα; ὡς τὰ κρείττω" καὶ ἔστιν ἡ ἢ διαίρεσις ἄμεδος" οὕτως οὖν ὃ Σω- κράτης τὴν j κατασκευάσας πρότασιν τὴν μείζονα πάλιν ἐκ διαε- θέσεως ἄλλης εἰσάγει, λέγων πᾶν τὸ ὃν v ἤτοι ἀγαϑὸν Qu κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων. el οὖν τοῦτο, δῆλον 6 ὅτε τὸ τούτου ἕνεκα ἤ ἤτοι ἀγαϑὸν 5 κακόν" ἀλλὰ μὴν οὐ κακόν, ἀγαθὸν ἄρα" τὰ γὰρ μεταξὺ τῶν ἀγαθῶν ἕνεκα πράττομεν δηλονύτι. 0.

δ , 468 A. ἃ ἐνίοτε] ταῦτα μετέχειν δύναται τῶν ἄκρων, ταῦτα οὔ. R.

B. ἐκ τούτων ἂν λάβοις * ὅτι o£" * ἀνεπιστήμονες ξῶντες ἀβουλήτως ἐνεργοῦσιν " ᾧ ἕπεται τὸ τὰ ἁμαρτήματα πάντα ἀκού- σια εἶναι, ὡς καὶ ἐν τοῖς Νόμοις λέψει. 0.

D. τί ovx ἀποκρίνει] ὃ μὲν Γορχίας ἐπιεικέστερος ὧν καὶ ἑτοίμως ἀπελογεῖτο καὶ ἐτίϑει τὰ ἐρωτώμενα " ὃ δὲ Πῶλος σιωπὰ αὐϑαδέστερος ὦν" ὁ δὲ Καλλικλῆς παντελῶς ἀνερυϑριάστως οὐδὲ ἀνέχεται τῶν συλλογισμῶν, ἀλλ ἰταμῶς διακείμενος τῷ 2ο- κράτει παραχωρεῖ xaO" αὑτὸν συνάγειν εὶ βούλεται. μέσος οὖν ἄρα ὃ Πῶλος ἀμφοῖν, τοῦ μὲν τῇ ἐπιεικείᾳ τοῦ δὲ τῇ αὐθαδείᾳ ἀπολειπύμενος. 0.

EF. ὡς δὴ σὺ ὦ “Σώὠώκρατερ] ὃ πλημμελῶς κατὰ δόξαν fuv σοφιστής, ἐπειδὴ τοῦ λόγου ἐξέπεσε καὶ τῆς τοῦ συλλογισμοῦ ἀνάγκης; εἰς τὴν αἴσϑησιν φεύγει καὶ ταύτην προτείνει, τὸν ἐπιστήμονα ἐκ τούτου εἰς ἀντίφασιν, ὡς δοκεῖ, περιάγων. Ὁ.

469 A. εὐφήμει] σιώπα, uy ἀκαιφολόγει. R.

A. ἀξηλώτους] ἀξήλωτος γάρ ἐστιν, 0 οστις ἔχει τι ὃ μὴ εὐ- χομεϑα γενέσϑαι ἡμῖν, ἄϑλιος δὲ 0 πάϑεσιν ἀνηκέστοις ἐνισχο- μενος. Rh.

B. τὸ ἧττον ἐπὶ τοῦ ἄκοντος ἀποϑνήσκοντος ἀδίκως, οὐκ ἐπὶ τοῦ ἐλπίδας ἔχοντος ἐπιδώσειν εἰς ἀρετήν" ἐπὶ δὲ τοῦ σπου- δαίου ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς ἀποδεκτέον. Ἀ.

167 EIS TON lOPLIIAN. 311

B. ἦ γὰρ] ἀντὶ τοῦ εἴ συναπτικοῦ ὡς παρ᾽ Ὁμήρῳ" ἀφαμαρτοεπής, ἡ καὶ γένει 4 ὕστερος ἦεν. 0.

B. olósv ὃ Σωκράτης xal παλὴν τυραννίδα * ἐν τοῖς * Ἰνόμοις, καὶ διὰ τοῦτο νῦν ἐρωτῶ" ποῖον, φησί, τυραννεῖν. 0.

D. ὑπὸ μάλης πάντες of παλαιοὶ προφέρονται é ἑνικῶς, τατ- τονται δὲ αὐτὸ ἐπὶ τοῦ κρυφίως τε πράττειν, καὶ ἀεὶ μετὰ τῆς σροϑέσεως, ὡς “ημοσϑένης € ἐν τῷ πρὸς ᾿Αφοβον' ἀλλὰ μὴν οὐχ εἷς οὐδὲ δύο ταῦτ᾽ ἴσασιν, οὐδ᾽ ὑπὸ μάλης ἡ ἡ πρόκλησις γέγονεν, ἀλλ ἐν τῇ ἀγορᾷ. πληϑυντικῶς δὲ οὐ μάλας λέγουσιν ἀλλὰ μασχάλας, καὶ ἄνευ τῆς προθέσεως. “Ἵυσίας ἐν τῇ σερὸς ἹΜετά- νειραν ἐπιστολῇ" καὶ τὴν μὲν κόμην ψιλὴν ἔχεις. τὰς δὲ μα- σχάλας δασείας. τὸ μέντοι ὁ ὑπὸ κόλπους, ταὐτὸν καὶ αὐτὸ κατὰ τὸ σημαινόμενον ὑπάρχον, ἀμφοτέρως ἐχρήσαντο, ὃ ἑνικῶς φημὶ καὶ πληϑυντικῶς, καὶ ἀεὶ μετὰ τῆς προϑέσεως, οἷον ὑπὸ κόλστον καὶ ὑπὸ κόλπους. 0.

Ὁ. τεθνήξει] ἐνεργητικὸν & αντὶ παϑητικοῦ τοῦ τεϑνήξεται παινοπρεπῶς παρελήφϑη. R. ἐνέργεια ἀντὶ πάϑους, ᾿Αττικῶς. 0.

D. τῆς κεφαλῆς — κατεαγῆναι] καὶ τοῦτο ᾿Ἃττικόν" τὸ γὰρ κοινὸν τὴν κεφαλὴν κατεαγῆναι" τὸ γὰρ ἐπὶ μέφους λέγειν. «4τ- τικόν, οἷον ἔφαγον τοῦ ἄρτου. οὕτως οὖν καὶ κατεαγην τῆς κε- φαλῆς. 0.

470 B. σκεψώμεϑα] ἐντεῦϑεν ὁ περὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδι- κίας ἐπεισέρχεται λόγος. R. μέχρι τούτου δέδεικται ἡ ῇ ῥητορικὴ εἴδωλον τοῦ τῆς πολιτικῆς μορίου" «καὶ ὃ ὅτε 7] ποιητικὴ τῆς εὐ- δαιμονίας ἐπιστήμη ἐστίν" καὶ ὅτι ἢ δύναμις τέλος ἔχει τὸ ἀγα- 9óv- καὶ ὅτι 7] βούλησις c ἀεὶ τῶν ἀγαϑῶν ἐστιν" καὶ ὅτι οὐδεὶς κακὸς ἤ μέγα͵ δύναται ἢ qj ποιεῖ ἃ βούλεται" ἀλλὰ μόνος ὁ ἐπι- στήμων καὶ δύναται 000 βούλεται καὶ ξῇ κατὰ νοῦν ἐνεργῶν. 0.

B. ὅρο»] οὐχ δρισμὸν λέγει ἀλλα τίνα τρόπον καὶ διορι- σμόν. R.

C. χαλεπὸν] κατ εἰρωνείαν τοῦτό φησιν, ὡς δηλοῖ τὸ ἐπα- γόμενον. R.

C. φλυαρία παρὰ Πλάτωνι πανταχοῦ πᾶν τὸ περιττόν, εἴτ᾽ ἐν λόγοις εἴτ᾽ ἐν πράγμασι. R.

E. μέγαν βασιλέα τὸν τῶν Περσῶν βασιλέα. R.

E. παιδεία ἢ ἐξ ἀρχῆς τροφή, δικαιοσύνη ἢ τελεία ἀρε-

τή. R.

812 ZXOAIA : 168

471 B. τὸν δεσπότην καὶ ϑεῖον] τὸ μὲν δεσπότην ἀνελεῖν παράνομον, τὸ δὲ ϑεῖον ἀνοσιουργὸν παρίστησι τὸν ᾿Αρχέλαον, εἴπερ ἐν τάξει πατέρων of ; ϑεῖοε. R.

B. ἀνεψιὸν) τὸν παρ ἡμῖν ἐξάδελφον. R.

P ἠφάνισεν) τῆς ταφῆς ἀφείλετο. R.

B. εἰς τὸ ἀδελφόν στικτέον, ἕνα τὸ γνήσιον πρὸς τὸ Περ- δίκπου víov ἐξακούηται. R.

C. ἀπὸ σοῦ] xar εἰρωνείαν καὶ τοῦτο φησί. R.

D. ἄλλο τι ὁ λόγος οὗτος οὐκ ἔλε χός ἐστιν, ᾧ με ἔφης πρὶν καὶ παῖς ἂν ἐλέγξειεν, ἀλλὰ πρὸς ἄλλο τι εἰρημένος. R.

E. ῥητορικῶς] οὐ πρὸς ἀλήϑειαν, ἀλλὰ πρὸς τὰς τῶν πολ- λῶν ἡμαρτημένας δόξας. R.

472 A. τρίποδες] τῶν λαμπρῶν ἀναθημάτων καὶ τῶν πλου- σίων καὶ ἐν δυνάμει μνημονεύει. ὦ ὅτι τούτοις μάλεστα οὗ δικα- σταὶ πιστεύουσι. Διονύσιον δὲ τὸ τοῦ Διονύσου φησὶν ἱερόν. R.

Β. ἀναγκάξεις] ταῖς ἀποδεικτικαῖρ πίστεσι πείϑεις. Rh.

Β. οὐσίας] οὗ ἐν τοῖς δικαστηρίοις. τὰ χρήματα οὐσίαν φασί: διὰ τοῦτο οὖν ὦ ως πρὸς βήτορα διαλεγόμενος οὕτως εἶπεν. ὅμως Pe n καὶ τὴν προσήκουσαν αὑτῷ οὐσίαν. φημὶ δὲ τάλη- ϑὲς

Β. ὁμολογοῦντα] οὐ μόνον πρὸς τὸν ἐλέγχοντα, ἀλλὰ πολὺ πρότερον αὐτὸν πρὸς ξαυτόν. R.

E. ὑπὸ ϑεῶν] εἰ ὑπὸ ϑεῶν, ἀγαϑὴ ἡ δίκη" τὰ γὰρ ἐκ τού- τῶν τοιαῦτα. R.

418 A. φίλον] οὐχ ὡς ὁμόφρονα, ἀλλ᾽ ὡς εὐνοϊκῶς πρὸς παντα ἄνϑρωπον ἔχων. R.

Β. χαλεπώτερον) καὶ τοῦτο κατ᾽ ᾿ εἰρωνείαν φησὶν ἢ xor ἀντίφρασιν. n.

B. ἀδύνατον) à 0 Σωκχράτης τῷ παρ᾽ ὑπόνοιαν λεγομένῳ χρῆται, εἰπὼν οὐ χαλεπὸν ἀλλ᾽ ἀδύνατον. R.

D. μορμολύττει) φοβεῖς. παρῆκται δὲ τὸ ῥῆμα ἀπὸ τῶν προσωπείων τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις à ὑποκριτῶν, & ? ἐκάλουν μορ- μολυκεῖα. “Δωριεῖς δὲ γόργια. τοιούτοις δὲ καὶ αἱ γυναῖκες τὰ παιδία φοβοῦσιν. R.

D. ἐμαρτύ 0v] ἀντὶ τοῦ μάρτυρας προσεκάλου. 0.

E. ἄλλο αὖ τοῦτο εἶδος ἐλέγχου] τοῦτο παράγγελμα Γορ-

169 EIZ TON ΓΟΡΓΙΑΝ. 313

yov, τὸ τὰς σπουδὰς τῶν ἀντιδίκων γέλωτι ἐκλύειν, τὰ δὲ γε- λοῖα ταῖς σπουδαῖς ἐκκρούειν. R.

E. βουλεύειν λαχὼν] κληρωτοὶ γὰρ ἦσαν oí βουλευταί, a ag ἑκάστης τῶν δέκα υλῶν εἷς πρὸς ἕνα ἐνιαυτόν, xa ὃ καὶ ἐλέ- γετο πρυτανεύειν ἡ φυλή. R.

E. ἐπιψηφίζειν ἐστὶ τὸ τινὸς πρυτανευούσης φυλὴς ἕνα κληρούμενον ἀπὶ αὐτῆς τὰς ψήφους ἑκάστων πα μεῖσϑαι τῶν τε τυϑεμένων δεῖν γενέσϑαι περὶ οὐ 2 σκέψις καὶ τῶν ἀπα- γορευόντων, καὶ ἔτι τὰς τῶν ἀμφιβάλλειν λεγόντων. ἀποφαί- νεῖν τε εἰς τὸ κοινὸν τίνες τούτων αἱ ψῆφοι, πλείους ἢ ῆ ἐλάττους ἢ μεταξύ, ἐξ Qv τὸ πρακτέον ἢ μὴ διεκρίνετο. καὶ ὁ τοῦτο ποι- ὧν, οὗτος ἦν ὃ ἐπιψηφίξειν λεγόμενος. R.

QE ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας] ἀντὶ τοῦ ταῖς ψήφοις τῶι παρόντων κρίνειν τὴν ἀλήϑειαν. R. ἐπιψηφίξειν ἃ avi τοῦ ἐπι- μαρτυρεῖν καὶ ἐπικυροῦν τὸν λόγον ὃν σὺ λέγεις. ἡ δὲ σύντα- ξις πρὸς αἰτιατιπήν. 0.

414 Β. καὶ ἐμὲ καὶ σὲ] κατὰ τὰς κοινὰς καὶ ἀληϑεῖς ἐν- νοίας δηλονότι. R.

C. λέγε δή hor] τῶν δύο προβλημάτων τοῦ πρῶτον ἐντεῦ- fev ἡ κατασκευή, ὅτι Ζεῖρον τοῦ ἀδικεῖσϑαι τὸ ἀδικεῖν. R.

E. ἐπιτηδεύματά ἐστι τὰ διὰ μόνων τῶν ἐϑῶν μελετώ- μενα. R.

E. μαϑήματα ἐστι τὰ κατὰ τὰς τέχνας καὶ ἐπιστήμας διὰ διδασκαλίας τοῖς ἀνϑρώποις παραγιγνόμενα. R.

416 A. μετὰ τοῦτο δὲ] τοῦ δευτέρου προβλήματος κατα- σκευή, ὅτε τῶν ἀδικούντων Ἀρείττων ὃ 0 δίκην διδοὺς ἢ ἢ ὃ μή. R.

B. & "τίς τι ποιεῖ) ἐκ τούτου δῆλον ὃ ὅτι τὸ νοεῖν καὶ βαδιί- ξεεν οὐ ποιεῖν ἐστὶν ἀλλ᾽ ἐνεργεῖν μόνον" ov γὰρ πρός τι πά- σχον γένονται. R.

477 A. κολαξεσϑαί ἔστι κυρίως τὸ τῆς ; πονηρίας κολοῦε- σθαι 0 ἔστεν ἐλαττοῦσϑαι ἢ 7 ἐμποδίξεσϑαι. R.

A. €Q οὖν τοῦ μεγίστου) ἐντεῦϑεν ἀποδείκνυται οἴου με- γίστου κακοῦ ἀπαλλάττεται ὃ 0 δίκας διδούς. R.

478 E. δεύτερος οὐ πρὸς εὐδαιμονίαν, ἀλλὰ κατὰ τὸ τετά- χϑαι μέσος τῶν τριῶν. R.

479 C. | συλλογισώμεϑα] σημείωσαι ὅ Or, “Αριστοτέλης τοῦ συλ- λογισμοῦ τὸν 0gov ἐντεῦϑεν εἴληφε σχεδὸν αὐταῖς λέξεσεν. R.

814 ZXO4IA 170

480 A. Éfovra] προσυπακουστέον τὸ πρὸς κακοδαιμονέαν. R.

Α. τάχιστα δώσει δίκην παρὰ τὸν δικαστὴν δηλαδὴ τὸν οἰκεῖον λογισμόν, ,βασανίξοντα αὐτοῦ τὰς φαντασίας καὶ κολα- ξοντα τὰς παραλόγους ἐννοίας. οὐκ εἰσάγειν οὖν εἰς δικαστή- Quov, ἀλλὰ νουϑεσίαν καὶ ἐπίπληξιν ἐφ᾽ Pevtóv καὶ τοὺς οὐ- κείους ἄγειν παρακελεύεται. R.

E. εἰ ἄρα δεῖ] φησὶν ὅτι; εἰ δέ ἐστί τις ἐχθρός σου, μὴ ἀδι- κεῖ δὲ σὲ ἀλλὰ ἄλλον τινάν μὴ ϑελήσῃς αὐτὸν δοῦναε δίκην, | ἀλλὰ καὶ βοήϑησον αὐτῷ, εἰ ὶ δύνασαι, f; ἕνα ἔτι πλέον τιμωρηϑῇ. R.

481 B. οἷον] ἀντὶ τοῦ ϑαυμαστὺν ἐνταῦϑα. R.

482 A. ἔμπληκτος) 70. καὶ ἔκβλητος. R.

C. νεανιεύεσϑαι] ἔγα φρονεῖν, κομπάζειν. Tt.

E. φορτικά ἐστι τὰ βάρος ἐμποιοῦντα, δημηγορικὰ τὰ πρὸς τὴν τῶν πολλῶν βλέποντα δόξαν. R

483 A. τὸ σοφὸν] ἀντὶ τοῦ σόφισμα. B.

^ ἐδιώκαϑες] ἐδίωκες. 0.

B. προπηλακιξόμενοο] ὑβριξόμενος, ἐξουϑενουμενος. 0.

484 C. μείξω φησὶν ὃ Καλλικλῆς τὴν πατ᾽ αὐτὸν δητορι- nij», ἴσως δὲ καὶ τὴν τυραννίδα, ὡς ὕστερον δηλώσει. R.

D. ἀπαρίϑμησις ὧν οἴεται ψευδῶς Καλλικλῆς ἄπειρον εἶναι τὸν φιλόσοφον. R.

D. συμβόλαια παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς al ἀσφάλειαι καὶ συγ- γραφαὶ καὶ συνθῆκαι πόλεων, καϑ᾽ ἃς τὸ δίκαιον ἀλλήλαις ἔνεμον. R.

D. ἤθη τὰ ἐν ἔϑει κείμενα φησί. R.

E. τὰ ἰαμβεῖα ταῦτ᾽ ἐστὶν ἐξ ᾿Αντιόπης τοῦ δράματος Εὐ- ριπίδου; ἐκ τῆς Ζήϑου βήσεως πρὸς τὸν ἀδελφὸν ᾿Δμφίονα. ov- τοι δ᾽ ᾿Αντιόπης viol. R S.

486 Α. παιδείαν φησὶ τὴν περὶ τὰ μαϑήματα ἐν παισὶ τρο- φήν τε καὶ ἀγωγήν. B.

Β. τὸ διαλέγεσθαι παιδάριον πικρόν τι δοκεῖ, ὡς παρὰ φύσιν καὶ βίαιον 6 ὃν" καταγέλαστον δέ, ὅταν ψελλίξηται ἀνήρ, καὶ πληγῶν ἄξιον, ὅταν παίξῃ. ὄνανδρα δ᾽ ἄμφω οὐχ ὡς γυναι- ξὶν ἀλλ᾽ ὡς παιδίοις πρέποντα. R.

E. ὅτι ἀμελεῖς] καὶ ταῦτα τὰ ἰαμβεῖα τοῦ Ἐῤριπίδου ἐκτοῖ αὐτοῦ ᾿Αντιόπης δράματος ἑἴληφε. σκόπει δὲ ὃ ὅπως δεῖ χρῆσϑαι ταῖς μακροτέραις ῥήσεσι τῶν ποιητῶν, μὴ αὐτοὺς διόλου τυϑέναι

ἍΤΙ EIXZ TON ΓΟΡΓΙΑ͂Ν. 315

τοὺς στίχους, ἀλλά τι καὶ λέξεως πεξοτέρας εὖ πως αὐτοῖς ἀνα- poi. ὃ τῶν στίχων δὲ ψοῦς οὗτος" ὃ Ζῆϑός φησι τῷ ᾿Δμφίονι μουσικῷ ὄντι" ῥῖψον τὴν λύραν, κέχρησο δὲ ὅπλοις. οὕτω καὶ Καλλικλῆς λέγει Σωκράτει" ἄφες φιλοσοφίαν, ἐλθὲ δὲ ἐπὶ τὴν στόλιν καὶ δίκαξε. RS.

486 C. ἀγροικότερον ἀντὶ τοῦ σκληρότερον. R.

C. παῦσαι δὲ ἐλέγχων] ἐν ἄλλῳ πρόσκειται, παῦσαι μα-

ταΐϊξων. R.

C. καὶ ἄσκει] yo. καὶ δόκει. AR.

D. βίος ὁ πλοῦτος, δόξα δὲ ἢ παρὰ τοῖς πολλοῖς evdoxí- μησις. Τὶ.

D. ἰστέον ὅτι τὴν λίϑον δ ἧς δοκιμάζουσι τὸν χρυσόν, of {μὲν ἰδέως βάσανον, οὗ δὲ “υδίαν καλοῦσιν. R.

E. ἕρμαιον ἀπροσδόκητον κέρδος ἀπὸ τῶν ἕν ταῖς ὁδοῖς τιϑεμένων ἀπαρχῶν, ἃς of οδοιπόροι κατεσθίουσιν. 0.

481 A. τρία] or. τρία é ἐστὶν οἷς κρίνεται ψυχή, ἐπιστήμη, δόξα ὡς φρονίμου τε καὶ εὕνου, παρρησία. R.

A. πάντα ἔχεις] προσυπακουστέον; ὡς σύ τε οἴει καὶ ὁ πο- λὺς τῶν ἀνοήτων συρφετός. R.

C. Aglóva δῆμος “ἰαντίδος φυλῆς, ἐξ οὗ οὗτος. R.

C. Χόλαργος δῆμος ᾿Ακαμαντίδος φυλῆς, ἐξ οὗ οὗτος. R.

E. τὸ μὲν ποῖον τὴν εἰδικὴν σημαίνει ἃ ἀρχήν, τουτέστι δί- καιον ἢ ἄδικον, τὸ δὲ τί ἐπιτηδεύειν τὴν ποιητικήν; ἀντὶ τοῦ δημαγωγίαν τὸ καὶ δητορικὴν ἢ ἢ φιλοσοφίαν᾽ τὸ δὲ καὶ μέχρε τοῦ, οἷον παιδείας χάριν ἢ περαιτέρω μέχρι τοῦ ἀκριβοῦς. Β.

488 A. οὐχ ἑκὼν] ἰδού, ἀκούσια τὰ ἁμαρτήματά φησιν. ακούσιον γὰρ τὸ ψεῦδος" παραλογιζό μεϑα δὲ αὐτοὺς κατὰ τὴν καϑύλου πρότασιν. R.

Α. ἱκανῶς ἐνταῦϑα τὸ μετ᾽ ἀποδείξεως λέγεται. R

Α. βλὰξ ὃ χαῦνος τῇ προαιρέσει. εἴρηται δὲ ἢ ἢ ἀπὸ τοῦ βεβλάφϑαι τὰς φρένας, ἢ ἢ ἀπὸ τοῦ μαλακοῦ, οἷον μάλαξ τις dv: ἐπειδὴ δὲ τὸ τῷ X ἀσύμπλοπον, ἀντὶ τοῦ μλὰξ γέγονε βλάξ. R S.

C. ὡς τὸ κρεῖττον) σημείωσαι κατ᾽ ἀρετὴν μᾶλλον. βέλ- τιον δὲ & ἄμεινον. κατὰ δὲ τὴν τοῦ σώματος ῥώμην μᾶλλον ἰσχυ- ρότερον πρεῖττον. R.

489 A. ἔστι ταῦτα ἢ 00;] σκόπει ἐκ τούτων τὸν πρὸς τὰς

816 ΣΧΟΑΙΑ͂ 172

ἀποκρίσεις v τοῦ Καλλικλέους 6 ὄκνον, τοῦ ἔστι ταῦτα ἢ οὔ; καὶ τοῦ νομίζουσιν ἢ οὔ; καὶ τοῦ μὴ φϑόνει μοι ἀποκρίνασθαι. R.-

B. κινδυνεύεις] τουτέστι φαίνῃ, ὅπερ ἀμφιβάλλων ὥσπερ | εἴρηκε, τὸ βαρὺ τῶν ἐλέγχων παραμυϑούμενος. R.

B. οὑτοσὶ ἀνὴρ] ὅρα τὴν πρὸς ἑτέρους τοῦ λόγου ἀποστρο- φήν, ὕσην τοῦ Καλλικλέους καὶ κατὰ τὸ σχῆμα ϑρασύτητα δεί- κνυσι. R.

C. συρφετὸς] ἀγυρτώδης ὄχλος. ὡς νῦν, Ἶ λόγος, ἢ ἐξ ἀνέ. μου συλλεγομένη κόπρος καὶ φρυγανώδης. R

D. τοπάζξω] ὑπονοῶ, εἰκάξω. R.

D. προδίδασκε] περιττεύει ἢ πρόϑεσις ᾿Δττικῶς. R.

E. εἰρωνεία ἐστὶ προσποίησις ἀδυναμέας ὧν τες δύναται ποιεῖν" ἐξ ἧς καὶ τὸ εἰρωνεύω ῥῆμα. ταύτῃ δὲ τὴν ἀλαζονείαν ἐναντίαν εἶναι" ἔστε γὰρ ἀλαζονεία προσποίησις δυνάμεως ὧν τις οὐ δύναται ποιεῖν. R.

E. ὄμνυσι κατὰ τοῦ Ζήϑου ὥς τινος τῶν ἡρώων ὄντος 9 7 ὡς χαριξόμενος Καλλικλεῖ, ἐπειδὴ τῇ τούτου ῥήσει πρὸ μιρεροῦ" εἰς παραίνεσιν ἐχρήσατο. R. |

490 A. δοκεῖς βούλεσϑαι λέγειν) ὡς οὐδὲ φράσαι δυνα- | μένου τοῦ Καλλικλέους, amio ἐθέλει, ὃ Σωκράτης καϑάπτε- ται. R. |

B. ἔχε δὴ αὐτοῦ) ἀντὶ τοῦ μέμνησο τῶν ῥηϑέντων. O0. :

Β. ἀϑρόοι) ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ. οὐ γὰρ εἴ τι πολύ, τοῦτο καὶ, ὁμοῦ. διὰ τοῦτο οὖν πολλοὶ ἀϑρόοι φησίν. R.

E. ἀεὶ ταὐτὰ] οἰκειότερον γὰρ ἐπιστήμης τὸ ἀεὶ τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν ἢ τὸ ἕτερα. R. |

491 D. τί ἢ τί] ὁ Καλλικλῆς συνεὶς τούτων οὐδέν, ὑπολα- βὼν δὲ διαίρεσίν τινὰ περιέχειν τὴν ἐρώτησιν τοῦ Σωκράτους, ἀξιοῖ σαφῶς αὐτὸ εἰπεῖν, τί ποτέ ἐστιν ἑκάτερον ὧν ἀντιδιαιρεῖν βούλεται. διόπερ φησὶ τί ἢ τί. R.

E. ἡδὺς el] κατ εἰρωνείαν τοῦτο φησι Καλλικλῆς. R.

E. οὐδεὶς o ὅστις οὐκ ἄν γνοίη) ἀντὶ τοῦ οὐδείς ἐ ἔστιν ὃς οὐχ ἄν μοι μαρτυρήσειεν ὅτε λέγων τοὺς σώφρονας οὐ λέγω τοὺς ἠλιθίους" τουτέστιν οὐδείς ἐστιν ἀνθρώπων ὃς τοὺς σώφρονας

ηλιϑίους λέγει. πρὸς ὃν δ Καλλικλῆς τοὐναντίον Pew, 9 Oti πάνυ πολλοὲ of τοὺς σώφρονας λέγοντες ἠλιϑίους. R i. E. ἐπεὶ πῶς ἂν) ἐντεῦϑεν ὃ περὶ τῆς τελικῆς αἰτίας τῶι |

MT3 E12 TON l'OPIIAN. 317

ἠϑικῶν λόγος. ἔστι δὲ ἀρχὴ κατὰ Σωκράτην τἀγαϑά, κατὰ δὲ ἸΚ αλλικλέα αἰσχρὰ ἡδονή. R

492 C. ἐπικουρίαν] 4 τὴν ἐκ πλούτου καὶ περιουσίας; 7 τὴν ἐκ τῆς παρὰ τῷ Καλλικλεῖ καλουμένης φρονήσεώς τε καὶ ἀνδρίας. R

D. οὐκ x ἀγεννῶς] ἀντὶ τοῦ ἀτενῶς καὶ ἀκάμπτως. R.

D. παρρησιαξόμενος) ἀντὶ τοῦ 7 μετὰ παρρησίας ἀπαρακα- λύπτως ὁμολογῶν. Β.

E. οὐκ ἄρα] ἀπόδειξις δι᾽ ἐπιχειρημάτων ἕξ, τριῶν μὲν ἔνδοξων, τριῶν δὲ πραγματειωδεστέρων " ὧν τῶν ἐνδόξων τὸ σερῶτον ἐκ τῆς τῶν πολλῶν δόξης εἴληπται. Β.

E. ὥς γε σὺ λέγεις] ἐκ τῆς τῶν ποιητῶν ἢ τῶν Πυϑαγο- ρείων. R.

E. τὰ ἰαμβεῖα ἐκ τοῦ Φρίξου τοῦ δράματος Εὐριπίδου"

τίς δ᾽ οἶδεν εἰ τὸ ξῇν μέν ἐστι κατϑανεῖν, τὸ κατϑανεῖν δὲ fjv κάτω νομέξεται; R.

403 A. τῷ ὄντι ἴσως] τὸ ἴσως περὶ τὰ τοῦ ἀληϑῆ εἶναι τὸν ἐν τῷ μύϑῳ λόγον ἢ μή; τὸ δὲ τῷ ὄντι, ὅτι ὅ γε μῦϑος αὐτὸ τοῦτο τῷ ὄντι καὶ διατεταμένως δωσχυρίξεται, τὸ ϑάνατον εἶναι τῆς ψυχῆς τὴν μετὰ τοῦ σώματος ξωήν. R.

A. κομψὺς] οὐ τὸν πιϑανὸν ἀλλὰ τὸν τεχνικὸν ἢ σπου- δαῖόν φησι. εΣικελικὸς δ᾽ ἢ Ἰταλικός, οἷον᾽ Ἐμπεδοκλῆς. IIv9a- γόρειος δ᾽ οὗτος ἦν, ὑπῆρχε δὲ ᾿Ακραγανεῖνος" ᾿Ἵκφάγας é δὲ πόλις Σικελίας, ἀπὸ τοῦ πλησίον ποταμοῦ κεκλημένη, ἀφ᾽ ἧς οὗτός τε καὶ Ὀλύμπιος ὃ μελοποιός. Σικελὸν δὲ ἢ 7 Ἰταλικόν φησιν, ἐπειδὴ πλησίον Σικελίας € 0 τὲ Κρότων καὶ τὸ Μεταπόντιον. αἵ πόλεις οὐ ὗ οἱ “ΠΙυϑαγόρειοι διέτριβον, o$ τῆς Ἰταλίας εἰσίν. R S.

A. ἀμύητοι ἡμεῖς of τεθνεῶτες, of ἐν σώματι ξῶντες. R.

Β. ὕδωρ] τὸ ῥευστὸν καὶ ἄστατον τῶν ἡδονῶν. R.

D. ἐκ τοῦ γυμνασίου φησὶ τοῦ αὐτοῦ, ὅτι τὸ μὲν πρὸ αὖ- τοῦ ἐπιχείρημα ἐν μύϑον προῆκται σχήματι, τοῦτο δὲ ἐν παρα- δείγματος. ἦν δὲ ἐκεῖνο μὲν τῶν Πυϑαγορείων οἰκεῖον, τοῦτο δὲ Σωκράτους, ὡς σαφέστερόν ve καὶ πληχτικώτερον. R.

D. σκόπει γὰρ] ἐντεῦϑεν αἴ πραγματειωδέστεραι, ὧν τὸ πρῶτον ἐπιχείρημα ἀπό τίνος εἰκόνος & ἄρχεται. R.

Ἑ. οἶνον μὲν & ὡς τροφιμώτατον, γάλα δὲ ὡς πρώτην τρο- φήν, μέλι δὲ ὡς τὴν ἐν τῇ τροφῇ γλυκυϑυμίαν παρείληφεν. R.

318 EXOAI A 174

E. πληρωσάμενος] οὐκ ἐμπλησθεὶς ἀλλὰ προσδεὴς ὧν. Rh.

494 Β. χαραδριὸς ὄρνις Tic, ὃς ἅμα τῷ ἐσϑέειν ἐκχκρένει. εἰς ὃν ἀποβλέψαντες, ὡς λόγος. οἱ ἱκτεριῶντες ᾧ ῥέον emp udis τονται' ὅϑεν καὶ ἐγκρύπτουσιν αὐτὸν oi πιπράσκοντες, ἕνα μὴ προῖκα ὠφελῶνται οἷ κάμνοντες.

καί μὲν καλύπτει" μῶν χαραδριὸν περνάς; ὥς φησιν Ἱππῶναξ. R S.

B. λέγεις olov] τοῦτο ἐκ τοῦ ἀπεμφαίνοντος πρόεεσεν. R.

C. μὴ ἀπαισχυνῇ) ἀντὶ τοῦ μὴ αἰσχυνθείης. R.

C. κνησιῶντα] ἐπιϑυμητικῶς ἔχοντα τοῦ κνἄσϑαε. 0 ἔστι πνήϑεσϑαι. Β.

D. ἀνδρεῖος] ἀντὶ τοῦ ἀναιδής, κατ᾽ εὐφημίαν. R.

E. κιναίδων] ἀσελγῶν, μαλακῶν. καὶ κιναιδία ἡ ἡ πορνεκὴ ἀσχημοσύνη. ἀπὸ τοῦ ὀρνέου τῆς ἴυγγος. ὃ καὶ κιναίδεον κα- λεῖται. Rh.

495 A. ἕνα δή μοι] τοῦτο φησίν" ἐγὼ μὲν ἕτερον εἶναι τὸ ἀγαϑὸν τοῦ ἡδέος διανοοῦμαι" ἀλλ᾽ ἵνα μὴ ἀσύμφωνος ὦ ξαυ- τῷ, ταῦτα εἶναί φημι τὰ αὐτά. R.

Α. τοὺς πρώτους λόγους] τοὺς ἑαυτοῦ δηλονότι, ἕν οἷς ἐμέμφετο Γοργίαν καὶ Πῶλον ὡς παρὰ τὰ δοκοῦντα αὑτοῖς δὲ αἰσχύνην ἀποκριναμένους. αὐτὸς δὲ ἐπηγγέλλετο παρρησιαξό- μενος πᾶσαν ἐρεῖν τὴν ἀλήϑειαν. Β.

B. αἰνιχϑέντα] τῷ γὰρ τοῦ κιναίδων βίου ὁ ὀνόματε κακὰ πολλὰ συνεσημαίνετο. h.

D. ὦ σοφώτατε σὺ] κατ᾽ εἰρωνείαν ὑπὸ Καλλικλέους εἴρη- TOL, ὡς φησὶ Πλούταρχος. R.

D. ᾿Αχάρναι δῆμος Οἰνηΐδος, ἐξ οὗ οὗτος. R.

D. Σωκράτης] τοῦτό φησι Καλλικλῆς xo ὁμοιότητα Σω- κράτους. R.

Ὁ. ᾿Ἵλωπεκὴ δῆμος ᾿Αντιοχίδος, ἐξ οὗ οὗτος. R.

E. τοὺς εὖ πραττονταρ) τὸ ἀγαϑὸν καὶ κακὸν εἰπεῖν βου- ληϑεὶς τὰ μετέχοντα λέγει. R.

E. τοῦ τρίτου ἐπιχειρήματος, ὅτι ἐπὶ εὐϑείας, ἐπ τοῦ τὰ ἐναντία μήτε ἅμα συνεῖναι μήτε ἅμα ἀπαλλάττεσϑαι. 0.

E. εὐδαιμόνως βιοῦσιν, ἤδονται κνῶντες ol οἱ ψωριντες. 0

496 C. 50v] avri τοῦ ἡδόμενον ληπτέον. R.

175 EIZ TON ΓΟΡΓΊΑΝ. 819

E. αἰσθάνῃ οὖν τὸ συμβαῖνον] εἰ προηγεῖται μὲν ἐν τῷ διψῇν λύπη, ἐν δὲ τῷ πίνειν ἐπιγίγνεται ἡδονὴ καὶ συνυπάρχει αὐτῇ. ἅμα μὲν οὐ παραγίγνεται τἀναντία, καϑὼς ἐν τῷ Φαί- δωνε τῇ λύπῃ φησὶ τὴν ἡδονήν, ὦ ἅμα δὲ σύνεστι, καϑὼς ᾿ἐνταῦ- $« λέγει. καὶ οὐ μάχεται ἑαυτῷ » εἴπερ ἄλλο μὲν τὸ ἅμα παρα- γίγνεσθαι, ὅπερ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τῶν ἐναντίων εὑρεῖν, ἄλλο δὲ τὸ συνεῖναι 0 ἐστιν ἐπὶ αὐτῷ ἐγχωροῦν. R.

497 Α. τὸ ἀκκίξεσϑαι ἐκ γυναικὸς εἰρῆσϑαί φασιν ᾿Ακκοῦς καλουμένης, ἢ ἣν οὕτως εὐήϑη λέγουσιν, ὦ ὡς ἀπὸ τοῦ ἱστοῦ ϑοι- μάτιον καϑελομένην ἡμέεργον ἀμφιέσασϑαι, εἴς τὲ τὸ καάτοπ- τρον βλέπουσαν πρὸς τὴν παρ αὑτῆς ἔμφασιν εἰς αὐτὸ γιγνο- μένην ὡς ἑτέρα προσλαλεῖν γυναικί. μέμνηται Ταύτης "Eoun- στος ἐν 4ϑηνὰς γοναῖς καὶ " Ati ἐν τῷ ὁμωνύμῳ αὐτῆς δρα- ματι. ἀκκίξζῃ οὖν φησὶν ἀντὶ τοῦ ἀνοηταίνεις οἷα γυνή, μὴ εἰδέναι προσποιούμενος. R S. dxxiftw» τὸ , τροσποιεῖσϑαι; τὸ ϑρύπτεσθαι, τὸ μωραίνειν" πέπλασται δὲ ἢ λέξις ἀπὸ ᾿Ακκοῦς τινὸς μωροτάτης. ἢ τόν τε ἱστὸν διελοῦσα τοὺς στήμονας, ἐπεὶ ὑφ ἑτέρας ἐκαλεῖτο, ἰστουργοῦσα προῆλϑεν καὶ ἡμιτέλεστον ἄλλο ἱμάτιον πεποίηται,» μέρος τοῦ ἱματίου γυμνοὺς τοὺς στή- μονας ἀφορίσασα. 0

A. ἔχων ληρεῖρ] ἀντὶ τοῦ ὑποκρίνῃ & ἄνοιαν. R.

Α. σοφὸς] ἀνόητος, xac εὐφημίαν. R.

C. τὰ σμικρά ve καὶ στενὰ] οὕτως ἀπέσκωπτον οἵ .S0gi- στικοὶ ῥήτορες τοὺς διαλεκτικοὺς λόγους" καὶ Ἱππίας γοῦν πε- ριτμήματα αὐτοὺς ἐκάλεσεν. R.

C. τὰ μεγάλα γε μεμύησαι, πρὶν τὰ σμιπρὰ] δηλονότι μυ- στήρια. διττὰ qu τὰ ; μυστήρια παρ᾽ ᾿4ϑηναίοις, καὶ τὰ μὲν μιπρὰ ἐκαλεῖτο, ἃ ἅπερ ἐν ἄστει ἐτέλουν, τὰ δὲ μεγάλα, ἅπερ Ἐλευσῖνι ἤγετο. καὶ πρότερον ἔδει τὰ μικρὰ μυηϑῆναι, εἶτα τὰ μεγάλα" ἄλλως δὲ τῶν μεγάλων μετασχεῖν οὐκ ἦν ϑεμιτόν. ἐτελεῖτο δὲ ταῦτα καὶ 4ηοῖ καὶ Κόρῃ. ὅτι ταύτην μὲν Πλούτων ἁρπάξειε, Δηοῖ δὲ μιγείη Ζεύς" ἐν οἷς πολλὰ μὲν ἐπράττετο αἰσχρά, ἐλέ- yeso δὲ πρὸς τῶν μυουμένων ταῦτα ἐκ τυμπάνου ἔφαγον; ἐκ κυμβάλου ἔπιον; ἐκερνοφύρησα (a£pvoc δὲ τὸ λίκνον ἤγουν τὸ πτύον ἐστίν), ὑπὰ τὸν παστὸν ὑπέδυον καὶ τὰ ἑξῆς. R 5.

408 E. παροιμία, δὶς καὶ τρὶς τὸ καλόν, ὅτε χρὴ περὶ τῶν

820 Z XO AI. 176

1€

καλῶν πολλάκις λέγειν. ᾿Εμπεδοκλέους τὸ Évog, ἀφ᾿ οὗ καὶ ἡ παροιμία" φησὶ ya Ty καὶ δὶς γάρ, ὃ δεῖ, καλόν ἔστιν ἐνισπεῖν. R S. .499 A. οὐκοῦν ὁμοίως] ὑπερθετέον τὴν λέξιν οὕτως " οὐκ- οὖν ὁ κακὸς ὁμοίως" εἶτα τὰ ἑξῆς. R.

C. παλαιὸν λόγον) τὸν παροιμιώδη φησί. βούλεται δὲ οὗ. |

τος τὸ πάσῃ τύχῃ τῇ προσπιπτούσῃ χρῆσϑαι προς τὰς κατ᾿ ἀρε- τὴν ἐνεργείας. R.

509 A. σὺ ἐκ τρίτων] τὸν Γοργίαν καὶ Πῶλον cg ἕνα ἔλαβε. R

Α. τῶν ἀγαθῶν) μέχρι τούτου ὃ περὶ τοῦ τελειοῦ αἰτίου, τουτέστι τοῦ ἀγαϑοῦ, τῶν ἡϑικῶν ἀρχῶν λόγος. K

A. ἀφ᾽ οὖν] ἐντεῦϑεν ὃ 0 περὶ τῆς εὑρετικῆς τέχνης αὐτοῦ, τάξιν εἰσαγούση:; καὶ κόσμον ταῖς ψυχαῖς, 4j ἐστι δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ ὅλως ἀρετή. R.

B. παρασκευαὶ] οὐ τέχνας, οὐκ ἐμπειρίας εἶπεν, ἀλλὰ τὸ μέσον τούτων, τὰς παρασκευάς, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσϑεν τὰς ἐπι- τηδεύσεις. R.

B. τῶν μὲν] τῶν παρασκευῶν δηλαδή. R.

B. Διὸς ἦν ἐπώνυμον παρ᾽ ᾿Αϑηναίοις à 0 φίλιος. ἔκ του εἶναι τῶν φιλικῶν καϑηκόντων αὐτὸν ἔφορον. R.

C. ὁ δή σύνδεσμος ἐμφαντικὸς εἰρωνδίας ἐστίν. R.

C. ἔσως ovv] ὕρα τὴν παράδοσιν τῆς τῶν προβλημάτων τάξεως. ὅτε πρῶτον δεῖ διαιρεῖσθαι, εἶτα τὴν διαφορὰν τῶν διαιρεϑέντων ἑλεῖν, καὶ τρίτον à ὁποῖον βέλτιον. R.

E. ἡ δ᾽ ἰατρικὴ] τούτῳ προσϑετέον ἀπὸ κοινοῦ τὸ τέχνη εἶναι. R.

501 Α. ὅτι ἢ μὲν τούτου] τὰ κατὰ πᾶσαν ϑεωρούμενα τέ-

qviv ταῦτα, γνῶσις τοῦ πράγματος περὶ ὃ σπουδάξει, ἐπίσκεψις |

αἰτιῶν δί ἃς προσφέρει ξκάστοις ἃ προσφέρει, ἀπόδοσις λόγου τούτων ἑκάστου. R.

Α. διαρνϑμησαμένη) ἀντὶ τοῦ διακρίνασα ἢ 9 διαλογισαμένη. ἀπὸ τοῦ ἀριϑμοῦ δὲ εἴρηται, ἐπειδὴ καὶ of ἀριϑμοὶ διακέκριν- ται ἀπ ἀλλήλων καὶ πάντα κατ αὐτοὺς διατέτακται, ὡς ὁ Πυ- ϑαγόρειος. διδάσκει λόγος. Β.

C. σὺ δὲ δὴ] ὡς Γοργίου καὶ Πώλου τὰ αὐτὰ ἤδη dvy- χωρησάντων. R.

177 EIZ TON l'OPIPIAN. 321

C. οὐκ ἔγωγε] ἔμφασιν ἔχει τοῦ μὴ ἀρέσκεσϑαι αὐτὸν οἷς ὁμολογεῖν ἀναγκάξεται. Β.

E. κυϑαριστιπὴ) αὐλητικὴ ν μὲν πᾶσαν ἐκβάλλει τῶν ὀρϑῶν στολιτειῶν, κιϑαριστικὴν. δὲ οὐ πᾶσαν; ἀλλὰ τὴν ἐν τοῖς ἀγῶσι μόνην. οἷδε γὰρ ἄλλην, ἣν σώξειν τὰς πολιτείας νενόμικεν. R.

502 B. ἡ σεμνὴ] ὡς εὐδοκιμοῦσα μᾶλλον τῶν ἄλλων τῆς μουσικῆς εἰδῶν xoc ἐκείνους τοὺς χρόνους. ἰστέον δὲ ὅτι ἡ τρα- γῳδία, κολακεία τις οὐσα; ὑπὸ τὸ σοφιστικὸν ταύτης εἶδος τέ- ταπται» ἅτε δὴ γνώμας ἀποφαινομένη καὶ περὶ δικαίων καλῶν τε καὶ ᾿ ἀγαϑῶν ὑψηλολογουμένη᾽ 1j καὶ κατὰ τὸ δημηγορικόν, xa ὅσον καὶ αὐτός φησιν, εἴ τις αὐτῆς τὰ μέτρα περιέλοι; μη- δὸν ἕτερον αὐτὴν φανῆναι ῇ δημηγορίαν, ἐπειδὴ καὶ παϑῶν ὑπερβαλλόντων κενητικαὶ à ἀμφότεραι. R.

D. τί δὲ] ἐντεῦϑεν τῆς δημαγωγιπῆς ῥητορικῆς διαβολή. R.

E. ἐλευϑέρων ἀνδρῶν] τοῦτό φησι πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἐν τοῖς ϑεάτροις 0 ὄχλων; διὰ μὲν τῶν ἐλευϑέρων τοὺς δού- λους περιελών, διὰ δὲ τῶν ἀνδρῶν παῖδας τε καὶ γυναῖκας. R.

508 C. τί δὲ Θεμιστοκλέα] ἡ ῆ τάξις τῶν δημαγωγῶν οὐ πρὸς τὸν χρόνον, πρὸς δὲ τὸν τρύπον αὐτῶν. πρῶτον γὰρ Θεμιστο- κλέα φησὶν ὡς μᾶλλον κατὰ νοῦν καὶ λογισμὸν τὰ τοῦ πολέμου διαϑέμενον, Κίμωνα δὲ δεύτερον ὦ ὡς ἐκείνῳ παραπλήσιον, Μιλι- τιάδην δὲ τρίτον ὡς τύχῃ μᾶλλον 1 γνώμῃ τῶν πολεμίων κρα- τήσαντα, Περικλέα δὲ τελευταῖον, ἐπειδὴ πολὺς ἦν ὁ περὶ αὖ- τοῦ λόγος, καὶ δι᾿ αὐτοῦ τὸν Σωκράτην μάλιστα προσάξεσϑαι ἤλπισε. R.

504 D. δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη] τῷ μὲν νομίμῳ τὴν δικαιοσύνην ἀπέδωκε, τῷ δὲ κοσμίῳ τὴν σωφροσύνην. Β.

505 C. αὐτὸς γνώσῃ] ἀντὶ τοῦ εἴ τι ϑέλεις, ποίεε" ἐμοὶ γὰρ ov μέλει. R.

C. κεφαλὴν) αἴνιγμα τοῦτο τῶν παλαιῶν ve καὶ σοφῶν ἀνδρῶν, τὸ τέλειον πανταχῇ τετι ιηκότων" ἐξαιρέτως δὲ ἐν τοῖς περὶ τὸν λογισμὸν τὸν ἡμέτερον, ὃν μῦϑον ὀνομάσαντες, ὅτι καὶ τὸν λόγον οὕτως ἐκάλουν, κεφαλὴν αὐτοῦ τὸν νοῦν αἰνίττονται, οὐδὲν ἄλλο διὰ τούτου παρεγγυῶντες 7. πάντας ἡμῶν τοὺς λο- γισμοὺς πρὸς ἕν τέλος βλέπειν, τὴν κατὰ νοῦν ἐνέργειαν. R.

E. Ἐπιχάρμου] οὗτος ὃ Ἐπίχαρμος γέγονε κωμῳδοποιός, καὶ εἰσήγαγέ τινας ἐν ἰδίῳ δράματι δύο διαλεγομένους πρὸς

Praro Vf. 21

322 ZXO.A4IA 118

ἀλλήλους, καὶ ὕστερον ἕνα τῶν δύο πάλιν τὰ τῶν δύο διαλεγό- ενον. R. " ,506 B. ἕως αὐτῷ] τὸν ὑπὸρ φιλοσοφίας λόγον βουληϑη- vet ἄν φησιν ἀποδοῦναι Καλλικλεῖ, ὥσπερ ὁ Auglov τῷ Ζήϑῳ τὸν ὑπὲρ μουσικῆς παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ. τ C. ἐξ ἀρχῆς, οὐ τοῦ διαλόγου vla. τοῦ δὲ τελικοῦ αἰτίον τῶν ἠϑιχὼν ἀρχῶν. εἰ δὲ περὶ τοῦ τέλους μάλιστα -ροπειμένης τῆς ξητήσεως , περὶ τῆς ποιητικῆς αἰτίας καὶ τοῦ εἴδους ἐνδιέ- τριε; ϑαυμάξειν οὐ χρή. τὸ γὰρ ἀγαθύν, c ὕπερ τὸ τέλος ἐστίν, ἄρρητον xao" evro. διόπε ἐνταῦϑα μὲν διὰ τῆς ἀποφάσεως, ὧν δοκεῖ εἶναι. ὅ ὅτι οὐκ ἐστὶν ἡδονή » ϑηλοῦταε" ἐν Παρμενίδῃ δὲ τελεώτερον οὐ περὶ ἀγαθοῦ τινὸς ἀλλ᾽ ἁπλῶς περὶ ἀγαθοῦ ποιεῖται τὸν λόγον. ἐν Πολιτείᾳ δὲ δ ἀναλ (ag τενός ' νυνὶ ἐνταῦϑα διὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ εἴδους, 0 μόνως ἐξ a ἀνάγκης παραγίνεται. τοιοῦτον δέ τινα τρόπον καὶ ἐν Φιλήβῳ᾽ διὰ νοῦ γὰρ καὶ τῆς ἀληθοῦς ἡδονῆς. ποιητικὴν δέ φαμεν αἰτίων τὴν ἐπιστήμην τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ δικαίων, εἰδικὴν δὲ evra ταῦτα, τελικὴν δὲ τὸ ἀγαϑόν. R.

C. οὐ ταὐτὸν] ἐντεῦϑεν ὃ ὃ Σωκρατῆς ἑαυτῷ ἀποκρίνεται. R.

D. ἀλλὰ μὴν] τοῦτο ὕπερ ἐλέγομεν, ὡς ἄφρητον αὐτὸ τὸ ἀγαθόν, διὰ τοῦ προπαραγενέσθαι τὴν ἀρετὴν δηλῶσαι βούλε- ταις T] καὶ μόνῃ καὶ ἐξ a ἀνάγκης συνέπεται. R.

D. ἀλλὰ ταξει] τῆς ἀρετῆς εἶδος τὴν τάξιν καὶ τὴν ὀρϑύτη- τά φησι" τὸ δὲ ποιητικὸν τὴν τέχνην, ἥτις ἐφ᾽ ἑκάστῳ τέτακται πράγματι. R.

507 Β. οὔτε διώκειν τὰ κακὰ δηλονότι. ; οὔτε φεύγειν τὰ ἀγαϑά. ταῦτα γὰρ οὐ προσήκει αὐτῷ, εἰ μὴ πρὸς ἀρετὴν καὶ εὐδαιμονίαν φέροι. R.

Ὁ. ὡς ἔχει ποδῶν] ἀντὶ τοῦ, ὅσον δυνάμεϑα, ὀφείλομεν φυγεῖν τὰς κακὰς πράξεις. κατ ἀναλογίαν οὖν εἶπε πόδας a ὥσπερ πόδας Ἴδης τοῦ ὄρους φαμέν. κατὰ fe, y οὖν φεύγωμεν τὰ κα- κά, μὴ ποσίν. ἐπεὶ καὶ ὃ Πλωτῖνος ἀνάγεσϑαι λέγει τὰς ψυχὰς οὐ ποδὲ ἀλλὰ ξωῇ. R.

D. ὁ σκοπὸς] σκοπὸς καὶ τέλος τῇ σχέσει μόνον διαφέρουσι. σκοπὸς μὲν γάρ ἔστεν ἡ 3 ἀρχή, τέλος δὲ σκοπὸς εἰς ἐνέργειαν a- χϑείς. ἢ σκοπὸς τέλος ἀνέηβατον, τέλος δὲ σκοπὸς ἐκβεβηκώς. R.

E. of σοφοὶ] σοφοὺς ἐνταῦθα τοὺς Πυθαγορείους φησί,

179 ΕΙΣΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ. 823

καὶ διαφερόντως τὸν Ἐμπεδοκλέα , φάσκοντα τὴν φιλίαν ἕ ἑνοῦν τὸν σφαῖρον. ἑνοποιὸν εἶναι. τοῦτο δὲ πρὸς τῇ μιᾷ ἐστὶ τῶν πάντων ἀρχῇ. R.

508 A. ἦ ἰσότης ἡ ? γεωμετρικὴ] τουτέστιν ἡ δικαιοσύνη.

Α. ταύτην δὲ τὴν γεωμετρικὴν ὠναλογίαν Ζιὸς πρίσιν à iv Νόμοις ἐκάλεσεν, ὡς δὲ αὐτῆς τῶν πάντων κεκριμένων ve καὶ ὡρισμένων. ἱστέον δὲ ὅτι ἀριθμητικὴν ὠναλογίαν εἶναί | φασιν, ὅτων τριῶν ἀρυϑμῶν ἀνίσων Ó μέσος ὑπερέχῃ τε τῷ ἴσῳ καὶ ὑπερέχηται; οἷον Bo s, γεωμετρικὴν δὲ ὅταν τριῶν ἀριϑμῶν ὄντων ἀνίσων, ὁ ον ἔχει λόγον ὁ πρῶτος πρὸς τὸν δεύτερον, τοῦ- τον καὶ ὃ δεύτερος πρὸς τὸν τρίτον, οἷον δ΄ ς΄ €, ἁρμονιπὴν δέ, ὅταν τριῶν ἀριϑμῶν ἀνίσων, ὡς ὃ μέγιστος πρὸς τὶ τὸν ἐλάχιστον, ir SUE καὶ ἡ * τῶν μειξόνων διαφορὰ πρὸς τὴν τῶν ἐλαττόνων, οἷον g.

D P» κόφρηρ] ἐπὶ κεφαλῆς ἢ γνάθου ῆ κροτάφου. κόρρην yag καὶ κόρσην τὴν ὕλην πεφαλὴν σὺν τῷ αὐχένι λέγουσι. τινὲς δὲ καὶ ῥάπισμά φασι τὸ ἐπὶ τῆς γνάϑου loufe-s«* ἁπτόμενον" καὶ τοῦ κροτάφου. R.

D. τέμνεσθαι] ἀ ἀντὶ τοῦ ἐημιοῦσϑαι ἐντοῦϑα. R.

E. ἐμὲ] τὸν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος Σωκράτη, οὗ τον κατὰ τὴν ψυχὴν μόνον. οὐ que ϑεμιτόν, φησὶν αὐτός, ἀμείνονα ὑπὸ χείρονος βλάπτεεσϑαι. B .

509 A. ἀγροικότερον) τοῦτό φησι διὰ τὴν μεταφορὰν τῶν σιδηρῶν καὶ ἀδαμαντίνων λόγων. R.

À.. εἶναι] προσυπακουστέον τὸ τοῦτο ἀκριβῶς οἶδα. R.

B. εἰ οἷόν τε] ἐπειδὴ μεῖζον μεγίστου οὐκ ἔστι, διὰ τοῦτο τὸ εἰ οἷόν τε πρόσκειται. R.

Β. ταύτην] τὴν τῆς ψυχῆς δηλαδή. δευτέραν δὲ τὴν τοῦ σώματος, καὶ voir τὴν τῶν ἐκτός. R.

C. καὶ τἀλλα] περὶ τῶν νομιζομένων ἀγαϑῶν τοῦτο λέγει; οἷς καὶ τάξιν τινὰ ἐν ΝΝύμοις ἐπέθηκεν, εἰπὼν ὑγέξιαν, κάλλος, ἰσχύν, πλοῦτον. R.

517 E. σκυτοτόμον σκυτέα ἢ λωροτόμον, σκυτοδεψὸν δὲ τὸν δερματομαλάκτην 3 ἢ βυρσοδέψην. R.

593 A. ἦν οὖν vópog] 1 τὸ ἦν xal τὸ ἔστιν ἐπὴν ἐμφαίνει διαφοράν, ἕνα σημάνῃ πρώτας καὶ δευτέρας ὑποστάσεις" ὅτι δὲ

ἀχρόνως ταῦτα δεῖ νοεῖν, ἐμφαίνει τὸ ἀεί ἐστιν. 0. 21 Ὁ

824 . ZXOAIA 180

B. ὅτι ὃ συνέχων καὶ τὴν λοιπὴν δυάδα οὗτός ἐστιν ὃ Ζεύς, πρὸς ὃν καὶ ὃ Πλούτων ἐπιστρέφεται" καὶ τὸν νοῦν προσείληφε καὶ τοὺς λόγους πάντων πρὸ τῆς δυάδος. 0.

Β, Δία νῦν ἀκουστέον οὐ τὸν πρὸ τῶν τριῶν ἀλλὰ τὸν ἕνα τῶν τριῶν, πρὸς ὃν ἐπιστρέφεται ὃ ὁ Πλούτων καὶ of ἐπιμεληταί. εἰσὶ δὲ δαίμονες : κολαστικοὶ καὶ καϑαρτικοὶ καὶ τελεσιουργοί. 0.

E. yupwoc à ὃ κριτὴς οὐ μόνον τοῦ U ὀστρεώδους σώματος ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀερώδους φυράματος; καὶ μόνον ἔχων τὸ αὐτοειδὲς ὄχημα᾽ οἵ δὲ κρινόμενοι γυμνοὶ μὲν τῆς παχύτητος τοῦ ὀστρεώ- δους, περιφέροντες δὲ τὸ ἀέριον φύραμα καὶ δεόμενοι καϑάρ- σεως. O

EIZ TON ΜΕΝΩΝΑ.

P. 70 C. Θετταλία χώρα τις ὑπὸ τὴν Μακεδονίας ἐπαρχίαν" of δ᾽ ἀπ᾽ αὐτῆς Θετταλοί. R.

C. "ddpiaGa πόλις Θετταλίας. R

C. ᾿Δλευάδαι of ἐν "laoíacq τῆς Θετταλίας εὐγενέστατοι, ἀπὸ .dievov βασιλέως. τὸ γένος ἔχοντες. R.

71 B. τούτου τοῦ πράγματος] ἀντὶ τοῦ εἰς τοῦτο τὸ πρᾶγμα qj ἀντὶ τοῦ ἕνεκα τούτου ῆ ἢ ἀντὶ τοῦ ἀπόρως ἔχειν. 0.

T9 Ὁ. περὶ τοῦ σχήματος] ἐλέγετο γὰρ ὅτι σχῆμα ἐστιν ὃ ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται" αὕτη δὲ ἀγνοεῖσθαι ὑπέκειτο. R.

80 Β. ὡς γόης ἀπαχϑείης] ὡς κακοῦργος παραδοϑείης εἰς τὸ δεσμωτήριον. R.

82 B. γιγνώσκεις τετράγωνον σημείωσαι τὸν παρὰ τῷ Μέ- νωνε λόγον, ov καὶ ὃ δαιμόνιος ᾿Αρφιστοτέλης μνημονεύει ἐν τῇ λογικῇ πραγματείᾳ. R.

83 A. μὴ ταύτῃ uiv] οὕτω γὰρ ἐπερόμηκες εἴη. R.

Β. διπλάσιον] τοῦ τετράποδος. R

Β. ἥμισυ) τοῦ ἑκκαιδεκάτου. R.

E. ἥμισυ ταύτης] τῆς δίποδος δηλονότι. ἔστι δ᾽ ἕν, ὃ 0 σὺν αὐτῇ τῇ δίποδι ληφϑὲν τὴν τρίποδα ποιεῖ, κατά τε μῆκος καὶ πλάτος. R.

84 A. devo] λέγων εἶναι τὴν διπλασίαν τῆς δίποδος. R

181 EIX TON MEIZONA IHIILIAN. 3925

90 A. «ἔϑρεψε) ὁ πατὴρ δηλαδή. R.

91 C. Ἡράκλεις] ἐπίφϑεγμα ϑαυμαστικὸν. h.

93 D. ἐδιδάξατο καὶ ἐπαιδεύσατο δί ἑτέρου τὸν υἱόν. αὖ- τὸς μέντοι Θεμιστοκλῆς δι ἑαυτοῦ οὐδὲν τούτων. R.

97 D. δεδεμένα ῃ] τῶν πάλαι δημιουργῶν πλαττόντων τὰ ξῶα συμμεμυκότας ἔχοντα τοὺς ὀφϑαλμοὺς καὶ οὐ διεστηκότας τοὺς πόδας, ἀλλ᾽ ἑστῶτα σύμποδα, “Δαίδαλος a ἄριστος ἀγαλματο- ποιὸς niytyovag πρῶτος ἀναπετάννυσί τε τὰ τούτων βλέφαρα, ὡς δόξαι βλέπειν αὐτά, καὶ τοὺς πόδας , ὡς νομίσαι βαδίξειν, διέστησι" καὶ διὰ τοῦτο δεδέσϑαι, 1. ἵνα μὴ φύγοιεν. ὡς δῆϑεν ἐμψύχων ἤδη γεγονότων αὐτῶν. τοῖς δεδεμένοις οὖν τὰς ἄλη- ϑεῖς ἐοικέναι δόξας φησί, τοῖς λελυμένοις δὲ τούτων τὰς ψευ- δεῖς. R.

100 A. οἷος πέπνυται ἐν τῇ κ τῆς Ὀδυσσείας φησὶν Ὅμη- οος περὶ Τειρεσίου. M.

ΕΙΣ TON MEIZONA IIIIIIAN.

P. 981 A. Ἦλις πόλις Πελοποννήσου πρὸς τῇ Ὀλυμπίᾳ, ἀπέχουσα Πίσης τριακοσίους σταδίους. R

B. “ακεδαίμονὰ] πόλις καὶ αὐτὴ Πελοποννήσου, πρότερον Σπάρτη προσαγορευομένη. R.

282 B. "Acovrivoi πόλις Σικελίας. R.

C. Κέως νῆσος, 1j καὶ Μεροπὶς ἐκαλεῖτο. R.

288 B. παροιμία, αὐτὸ δείξει, ἐπὶ τῶν ἀπιστούντων τι μὴ γίνεσϑαι. μέμνηται δ αὐτῆς καὶ Κρατῖνος i ἐν Πυλαίᾳ, καὶ IlÀa- τῶν ἐν Θεαιτήτῳ καὶ ἐνταῦϑα. καὶ ἔστιν, € ὃ τὸν ποταμὸν καϑη- γούμενος καὶ τὸν πόρον ξητῶν, αὐτὸ δείξει. τῶν γὰρ παροιμιῶν αἱ μὲν xa9 αὐτὰς λέγονται, af δὲ ἐπὶ λόγων σαφηνίξονται. μέ-

μνηται δὲ αὐτῆς καὶ «Σοφοκλῆς ἐν “Ἰημνίαις οὕτως" ταχὺ δ᾽ avro δείξει τοὔργον, ὡς ἐγώ, σαφῶς. R S.

290 A. τωϑαάσεται] σκώψει, λοιδορήσει, χλευάσει. R.

D. ἔτνος εἶδος ὀσπρίου, 0 τινες καλοῦσι πισσάριον. τορύνη δὲ τὸ ταραπτήριον. Β.

326 ZXO.AIA 182

E. μέρμερος] φροντέδος ἄξιος, 7) χαλεπός. R.

292 A. ἐφικέσϑαι] καταλαβεῖν. A.

D. γεγωνεῖν) μέγα φϑέγγεσθαι. Β.

293 A. βαλλ' ἐς ἹΜακαρίαν]) Ἡρακλέους ϑυγάτηρ, ἥακα. eia τοὔνομα, ἣν λόγος κατὰ τὴν «Ἐνρυσϑέως ἐπὶ τὰς ᾿4ϑήνας στρατείαν αὐτοκέλευστον δαυτὴν ὑ ὑπὲρ τῆς πόλεως εἰς σφαγὴν ἐπιδοῦναι. τοὺς οὖν ᾿4θηναίους κατὰ τιμὴν τῆς παιδός. βαλ- λοντας αὐτὴν ἄνθεσι καὶ στεφάνοις, παρακελεύεσθαι τοῖς ἄλλοις βάλλ᾽ εἰς Μακαρίαν,, ὡς τὴν παροιμίαν παρελϑεῖν καὶ ἐπὶ τῶν προϑυμουμένων τι, αὖϑις δὲ à καταχρηστικῶς καὶ ὶ ἐπὶ πάσης ἀφο- σιώσεως. Δοῦρες δέ φησιν ὅτι αὕτη τὴν πυρὰν τοῦ πατρὸς κατ- ἔσβεσε, καὶ ἐξ ἐκείνου παρὰ ἹΜαχεδόσι νενόμισται τὰς ϑυγατέ- ρας τῶν κηδευομένων, οἷς ἂν ὦσι παῖδες, τὸ αὐτὸ πράττεεν ἐπὶ

τοῖς πατράσιν. R S. 295 À. ἃ x περισπασϑὲν δηλοῖ εἴθε" Καλλίμαχος"

d πάντως ἵνα γῆρας. καὶ τὸ ὦ τὸ κλητικόν" Ομηρος"

& δειλοί; τί κακῶν. σημαίνει δὲ καὶ τὸ πολὺ καὶ péya, noQ ᾿Αρχιλόχῳ"

ἃ ἔαδ᾽ εἴς τε ταύρους. τό ve ἐν ἴσῳ τῷ vat, καὶ εἴθε. καὶ ἔτι σχετλιαστικὸν p αντὶ τοῦ φεῦ ἐπιρρήματος, ὡς ἐνταῦϑα. βραχέως δὲ καὶ δασέως τὸ ἅτενα, ὡς παρ “Ἱπποκράτει. παρὰ δὲ Δημοκρίτῳ ἴδια, παρ Ὁμήρῳ τὰ ἑαυτοῦ"

τὰ ἃ I πρὸς ὃ aua ἕκαστος. καὶ ἀντὶ τοῦ ὧν τέτακται; ὦ ὡς παρ᾽ Εὐριπίδῃ ἐν Μηδείᾳ" πράξασ' ἃ μέλλω, καὶ τυχοῦσ᾽ ἃ βούλομαι. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ" αἰτεῖς ἃ τεύξῃ. εἰ δὲ ψιλωϑείη περισπασϑέν, τ τὸ νῦν σημαίνει, à ὡς ἐν Εὔκλον τοῦ 1ρησμολόγου ποιήμασι. βραχέως δὲ καὶ ψιλῶς σημαίνει ἀπόφα- oiv ἀρνητικήν. ἢ S. Β. ἀμέλει] ἀντὶ τοῦ τοιγαροῦν συλλογιστικοῦ συνδέσμου. R. 801 Β. διανεκῇ]) διὰ παντός. οὕτω καὶ Διογενιανός. R. C. οὐχ ola] παροιμία ἐπὶ τῶν λεγομένων ἢ ἢ πραττομένων κατὰ δύνα ἐν ὑφ᾽ ἑκάστου λεγομένη" τὰ ἡμέτερα οὐχ οἷα βού- λεταί τις, ἀλλ᾽ οἷα δύναται. R.

483 EIZ TON EAATTONA IIILIIILAN. 327

304 E. χαλεπὰ τὰ καλὰ] “Περίανδρος ὁ ὁ Κορινϑίων δυνά- στῆς κατ᾽ ἀρχὰς δημοτικὸς a Qv ὕστερον εἰς τὸ τύραννος εἶναι μετ- ὥλϑε. τοῦτο “Πιττακὸν ἀκούσαντα, τότε ἹΜιτυληναίων δυνα- στεύοντα. καὶ δείσαντα περὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης καϑίσαι τε ἐπὶ τὸν βωμὸν ἱκέτην καὶ ἀπολυϑῆναι τῆς: ἀρχῆς ἀξιοῦν. τῶν δὲ ἹΠιτυληναίων πυνϑανομένων τὴν αἰτίαν, εἰπεῖν τὸν Πιττακὸν ὡς χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι. τοῦτο δὲ μαϑόντα Σόλωνα εἰπεῖν, χαλεπὰ τὰ καλά, καὶ ἐντοῦϑεν εἷς παροιμίαν ἐλϑεῖν' of δὲ ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου τὸ χαλεπόν ἀκούουσιν" ἐπὶ πάντων γὰρ γενέσϑαι ἀγαϑὸν ἀδύνατον. R S.

EIZ TON EAATTONA IIIIIIAN.

P. 368 A. ἀνέδην ἐκκεχυμένως, xe) τὸ κατὰ στέρησιν τοῦ ξδους. ἐνταῦϑα δὲ d ἀπὸ τοῦ ἀνίημι, ὡσεὶ εἶπεν ἀνέτως. R.

C. στλεγγὶς ἡ ἡ ξύστρω, καὶ σελεγγιξόμενοι. oí ᾿ ἀποξνόμενοι, 9 ἔστι κτενιζόμενοι. στλεγγὶς γὰρ τὸ κτένιον. ὡς ᾿Αριστοφάνης Γήρα᾽"

εἰ παιδαρίοις ἀκολουϑεῖν δεῖ, σφαῖφαν καὶ στλεγγίδ᾽ ἔχοντα.

καὶ Δαιταλεῦσιν"

οὐδ᾽ ἔστεν αὐτοῖς στλεγγὶς οὐδὲ λήνυϑος.

παλεῖται δὲ στελεγγὶς καὶ χρυσοῦν ἔλασμα τὸ περὶ τῇ κεφαλῇ τῶν γυναικῶν. λήκυϑον δὲ ἀγγεῖόν τί φασιν ᾿«τεικοί, ἐν ᾧ τοῖς νε- κροῖς ἔφερον τὸ μύρον, τὴν ἀλάβαστρον. ἀρσενικῶς δὲ τὸν ἀλά- βαστρον εἶπεν Ηρόδοτος. ἐχρῶντο δὲ καὶ ἀντὶ φασκωλίων λη- κύϑοις, ἃ o ἔστι δερμάτινα βαλλάντια (ψάσκωλος δὲ τὸ μέγα, εἰς ὃ τὰ ἱμάτια ἐμβαλλεται). διὸ καὶ τοὺς ἀπόρους αὐτοληκύϑους ἔλεγον. λέγουσι δὲ καὶ τὴν λάγυνον λήκυϑον, καὶ τὸ μεταξὺ τοῦ λαυκανίου καὶ τοῦ αὐχένος ἠχῶδες, d ὥς φησι Κλέαρχος. R S.

369 D. λιπαρῆ]) προσεδρευτικόν, ἐπιμελῆ. R

371 D. ἀρχαῖον) εὐήϑη, ἢ ἁπλοῦν. R

D. εὐηϑείας] yo. xal εὐνοίας. R.

372 E. κατηβολὴ τὸ ἐπιβάλλον. Εὐριπίδης Τημένω καὶ

828 Z XO AIA 18t

Πελιάσι. λέγεται δὲ οὕτω καὶ ῇ τοῦ πυρετοῦ περίοδος καὶ δρμή. καὶ μερίς, καὶ ξερὰ νόσος, τὸ χρεών, τὸ καϑῆκον, ϑυσία, τελετή,

τὰ νομιζόμενα. R.

ΕΙΣ TON IN A.

e

P. 580 A. Ἔφεσος πόλις Ἰωνίας. R

A. ᾿Επίδαυρος πόλις ἐν ᾿Ιλλυρίδι. R

Α. μῶν] μὴ αὖ, οὐ δή, & «oa. R.

A. βαψῳδούς φασι τοὺς τὰ Ὁμήρου ἔπη ἐν τοῖς ϑεάτροις ἀπαγγέλλοντας. ἐκλήϑησαν δὲ οὕτως» ἐπεὶ ῥάβδους κατέχοντες δαφνίνας ἀπήγγελλον. ,ῥαψῳδῆσαι λέγεται καὶ τὸ φλυαρῆσαι; ἢ τὸ ἁπλῶς λαλεῖν καὶ ἀπαγγεῖλαι χωρὶς ἔργου τινός. R.

588 Ὁ. ἸΜαγνήτιν) Πτολεμαῖος ὁ 0 μέγας ἐν ξ΄ τῶν γεωῶγρα- φικῶν ὑφηγήσεών φησι κατὰ τὴν ἐκτὸς Γάγγου ποταμοῦ Ἰνδι- κὴν μετὰ καὶ ἄλλων νήσους τινὰς Σατύρων εἶναι τρεῖς. ὧν τοὺς ἐνοικοῦντας οὐρὰς ἔχειν ὁποίας διαγράφουσι τῶν Σατύρων. φέ- θονται δὲ συνεχεῖς καὶ ἄλλαι δέκα νῆσοι, καλούμεναι Μανιόλαι; ἐν αἷς φασὶ τὰ σιδηροῦς ἔχοντα ἥλους πλοῖα κατέχεσθαι, μήποτε τῆς Ἡρακλείας λίϑου περὶ αὐτὰς γεννωμένης, καὶ διὰ τοῦτο ἐπι- οὔροις ναυπηγεῖσθαι" κατέχειν τε αὐτὰς ἀνθρωποφάγους. Ζιο- γενιανὸς δὲ ἹΜαγνῆτιν μὲν πλανᾷν λέγει τὴν ὄψιν λέϑον, ὡς εἴη ἀργύρῳ ἐμφερής; τὴν δὲ᾽ Ἡρακλεῶτιν ἐπισπᾶσϑαι τὸν σίδηρον. R S.

- 688C. Πράμνειος οἶνος ἤ ἤτοι ὁ ἀπὸ τῆς Πραμνείας ἃ euni Àov, ἢ 0 πραῦνων τὸ μένος. τινὲς δέ, ἐπειδὴ ἐν Πράμνῃ πρῶ- τον ἐφυτεύϑη ἄμπελος τῇ ἐν Ἰκάρῳ. R.

C. κνῇ τυρὸν κνήστει) ἕκοπτε τυρὸν κοπίδι. R

ΕΙΣ TON ΜΕΝΕΞΕΝΟΝ.

P. 235 C. ἐξ ὑπογυίου] ἐκ τοῦ σύνεγγυς; ἀπερισκέπτως, παραυτά. R.

185 EIZ TON MENESASENO N. 829

C. αὐτοσχεδιάξειν] αὐτομάτως, ἀσκέπτως εἰπεῖν. R.

E. "Aonaaíav] αὕτη Abl yov, “Μιλησία , γυνὴ Περικλέους, σταρὰ Σωκράτει πεφιλοσοφηκυῖα, ὡς Διόδωρος ἐν τῷ περὶ Mi- λήτου συγγράμματι φησίν. ἐπεγήματο δὲ μετὰ τὸν Περικλέους ϑάνατον “υσικλεῖ τῷ προβατοκαπήλῳ , xai ἐξ αὐτοῦ ἔσχεν υἱὸν ὀνόματι Ποριστήν, καὶ τὸν “υσικλέα δήτορα δεινότατον κατε- σκευάσατο, καϑάπερ καὶ “Περικλέα δημηγορεῖν παρεσκεύασεν, ὡς “Αἰσχίνης ὃ ὃ Σωκρατικὸς ἐν διαλόγῳ Καλλίᾳ καὶ Πλάτων ὁμοίως Πεδήταις. Κρατῖνος δὲ τύραννον αὐτὴν καλεῖ Χείρωσιν, Opel Εὔπολις Φίλοις" ἐν δὲ Προσπαλτίοις Ἑλένην αὐτὴν καλεῖ" ὁ δὲ Κρατῖνος καὶ Hoav, ἴσως ( ὅτι καὶ Περικλῆς Ὀλύμ- πος “προσηγορεύετο. ἔσχε δὲ ἐξ αὐτῆς ὃ Περικλῆς νόϑον υἱόν, ἐφ᾽ ᾧ καὶ ἐτελεύτα τῶν γνησίων προαποϑανόντων, ὡς Εὔπολις “Δήμοις. R S.

236 A. Pouvovalov] Ῥαμνοῦς δῆμος Αἰαντίδος. ἐξ οὗ ovrog. Ἐ.

437 D. Bora] τὰ βοσκήματα. κατὰ πάντων δὲ χερσαίων» καὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων λέγεται ξώων, ( ὅσα βόσκεται, R.

339 E. ὁ δὲ υἱὸς] τὸν Καμβύσην φησίν. R.

240 Α. Σάρδεις] πόλις υδίας. R

Β. Ἐρέτρια πόλις Εὐβοίας. R.

C.: ἹΜαραϑὼν) τόπος τῆς ᾿Αττικῆς; ἀπέχων τῶν ᾿4ϑηνῶν σταδίους τριαποσίους,, τῇ φύσει τραχύς, δυσίππαστος, ἔχων ἐν ἑαυτῷ πηλούς, τεναγῆ» λίμνας. R.

Ὅ τῇ ὑστεραίᾳ) νόμος 5e ἦν αὐτοῖς μὴ ἄλλως ἐξάγειν εἰς πόλεμον, εἰ μὴ πανσέληνος ἡ ῃ. R

241 A. Σαλαμὶς] πρὸς τῇ "Arx νῆσός τε xal πόλις. "1o- τεμίσιον δὲ ἃ ἄκρα τῆς Εὐβοίας, ἡ ἢ τείνουσα ἐπὶ ϑάλασσαν. ἕτερος δὲ αὐλὼν παράκειται τῇ ϑαλάσσῃ: ἐν ᾧ ᾧ ἡ ναυμαχία ἐγένετο. WR.

C. Πλαταιαὶ) πόλις Βοιωτίας. R.

D. Εὐρυμέδων] ποταμὸς Παμφυλίας. R.

242 A. Τάναγ a) πόλις Βοιωτίας. R.

E. τρίτος δὲ πόλεμος] περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ καὶ i Ἑλλησπόν- τῳ καὶ Μιτυλήνῃ ναυμαχησάντων. S; ἰστέον δὲ ὅτι "Αλεξις ὃ κωμικός φησι

τῶν ἑπτὰ νήσων, ἃς δέδειχεν ἡ 7 φύσις ϑνητοῖς μεγίστας, Σικελία μέν, ὡς λόγος;

880 ZXOAIA 186

ἐστὶν μεγίστη, δευτέρα Σαρδώ, τρίτη

Κύρνος, τετάρτη δ᾽ ἡ Διὸς Κρήτη τροφός,

Εὔβοια πέμπτη στενοφνής, ἔχτη Κύπρος"

“Λέσβος δὲ τάξιν ἑβδόμην λαχοῦσ᾽ ἔχει. Σικελία δ᾽ ἐκλήϑη ἀπὰ Σικελοῦ τοῦ βασιλεύσαντος «Ἱὐσόνων, o? ὑπὸ Ἰαπύγων ἐξαναστάντες διέβησαν εἰς τὴν πάλαι Σεκανίαν καλουμένην. R S.

243 A. ᾿Ελλήσποντον) ᾿Αϑάμαντος γυναῖκες Νεφέλῃη καὶ Ἰνώ. αὕτη ἐπιβουλεύουσα Φρίξῳ καὶ Ἕλλῃ, τοῖς ἐκ Νεφέλη:. τούτου παισί, πείθει τοὺς ὑπ αὐτοῦ ῦ πεμῳφϑέντας εἰς Δελφοὺς di | τὸν λιμὸν εἰπεῖν, ὅτι παύσεσθαι τοῦτον 0 molle εἶπεν, εἰ dDoi- ξἔον αὐτῷ σφαγιάσειεν. Νεφέλη 0? μαθοῦσα τοῦτο λαμβώνεε σταρ “Ἑρμοῦ πριόπρωρον πλοῖον ὑπόχρυσον, ἐμβάλλει τε τοὺς παῖδας ἐν αὐτῷ πλεῖν καὶ φεύγειν. τῶν δὲ κατὰ τὴν μεταξὺ Σιγείου καὶ Χερρονήσου γενομένων ϑάλασσαν, ἡ Ἕλλη ἐκ τοῦ πλοίου εἰς τὸν βυϑὸν ὥλισϑε, καὶ τῷ πελάγει τοὔνομα δίδωσιν αὑτῆς. R.

C. Movit] πόλις dv 4iefo τῇ νήφῳ. R.

E. 'Eievolc) δῆμος καὶ πόλες ᾿Αττικῆς. Ἅ.

245 D. ἐντέτηκε] ἐγκεκόλληται, πέπηγεν. B.

E. Κύρινϑορ] πόλις ἐν Πελοποννήσῳ, κειμένη ἐπὶ τοῦ Ἶσϑ- μοῦ. “εχαιὸν δὲ ἐπίνειον Κορινϑίων, ὥσαερ ὃ Παωραιεὺς ᾿4ϑη- ναίων. εἰς τούτους δὲ τοὺς τόπους ἀπεδίδρασκον of οἰκέται. R.

ΕΙΣ TON ΚΗΕΙΤΟΦΩΝΈΤΑ.

P. 406 A. διατριβὰς] τὰς φιλοσόφους διαλέξεις σημαένει, καὶ τὸν τόπον ἐν ᾧ ᾧ εἰσί, καὶ τὴν περί τι χρόνιον διώϑεσιν. Β.

407 A. ἐπὶ μηχανῆρ] ἐν ταῖς τραγῳδίαις. μετὰ ἄλλας ἐπι- δείξεις πολλάς, ἐπιφάνειαί τινες ἐπὶ τέλει ix μηχανῆς τινὸς ϑεῶν ἀνεδείκνυντο. τοῦτο γοῦν ἐνταῦϑα φησίν. Aa. ἀπὸ μηχανῆς ϑεὸς ἐπεφάνης. ἐπὶ τῶν ἀπροσδοκήτως ἐπὶ ὠφελείᾳ «καὶ σωτηρίᾳ; φαινομένων. ἐν γὰρ ταῖς τραγῳδίαις ἐξ ἀφανοῦς ϑεοὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἐφαίνοντο. ἹΠένανδρος ᾿Θεοφορουμένῃ καὶ Κεκρυφάλῳ.

Β 5.

A87 EIZ THN IIOAAITEIAN. 331

E. ὀφθαλμοῖς χρῆσθαι] κρεῖττόν ἔστι τῷ μὴ ἐπισταμένῳ e»; δεῖ δρᾷν μηδ᾽ αὖ χρείαν μηδεμίαν χρῆσθαι τῷ σώματι, μηδ' ioc δρᾷν μηδέτι πράττειν, ἢ ὡς ἔτυχε πράττειν ἀμαϑῶς καὶ «ἰφυῶς. R.

408 A. μὴ ξῇν κρεῖττον] οἴομα; παρόμοιον καὶ τὸ παρὰ Σο-

«φοκλεῖ" ἀλλ᾽ ῆ καλῶς ξῇν ἢ καλῶς τεϑνηκέναι τὸν εὐγενῆ xen. R. 409 D. κομψύτατα] πιϑανώτατα ἢ τεχνικώτατα 7 σπου- «δαιότατα. R.

410 B. λιπαρῶν] παρακαλῶν, προσεδρεύων. R.

ΕΙΣ ΤῊΝ IIOAITEIAN.

4.

P. 327 A. “Πειραιεὺς πόλις ᾿Αττικῆς καὶ ἐπίνειον ᾿Ιϑηναίων

ἤγουν λιμήν, ἢ ὁρμητήριον. R. . ἑορτὴν ἐνταῦϑα τὴν τῶν μεκρῶν Παναϑηναίων φησίν"

“ἦν γὰρ καὶ μεγάλα, καὶ ταῦτα μὲν ἦγον εἰς & ἄφτυ, Ἑκατομβαιώ- νος μηνὺς τρίτῃ ἃ ἀπιόντος" iv οἷς πέπλος τις ἀνήγετο τῇ ᾿Αϑηνῶ, xe9 ὃν ἐδείκνυτο s κατὰ τῶν Γιγάντων ταύτης τε καὶ τῶν ᾿Ολυμπίων νίκῃ ϑεῶν. τὰ δὲ μικρὰ Παναϑήναια κατὰ τὸν Πει- ραιᾶ ἐτέλουν, ἐν οἷς καὶ πέπλος ἄλλος ἀνεῖτο τῇ θεῷ, καϑ'᾽ ὃν ἦν ἐδεῖν τοὺς ᾿᾿ϑηναίους, τροφίμους ὄντας αὐτῆς, νικῶντας τὸν πρὸς ᾿Ατλαντίνους πόλεμον" c δὴ τοῖς Βενδιδείοις καλουμένοις εἵπετο. τούτων δὲ καὶ 8p&wsc ἐκοινώνουν, ἐπεὶ καὶ Βένδις map αὐτοῖς ἥ "erepas καλεῖται, καὶ even τιμωμένη μη κοινῇ παρ᾽ ἀμ- φοῖν. ταῦτα δὲ ἐτελεῖτο Θαργηλιῶνος 6 ἐννάτῃ ἐπὶ δέκα. R.

338 B. Παιανια, δῆμος Πανδιονίδος, ἐξ οὗ οὗτος. R.

€. ϑαμίξεις] συχνάξεις. R.

D. αἱ περὶ τοὺς λόγους ἐπυϑυμίαι] ὦ ὡς φιλολόγου Σωκρά- τους καὶ ξητητικοῦ 0 ὄντος) καὶ λόγων εἰωϑότος ἀνευρίσκειν πη- yag, οὗ προκείμενοι λόγοι Κεφάλῳ. R.

339 A. τὴν παλαιὰν παροιμίαν) την κολοιὸς ποτὶ ] κολοιὸν

.382 ZXOAIA 188

ἰξάνει" φιλάλληλον γὰρ τουτὶ τὸ ξῶον. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τοῖς ὁμοίοις προσομιλούντων. Β.

Β. προπηλακίσει(] ὕβρεις ἡ 7 διασυρμούς. R.

B. ὑμνοῦσιν ἀντὶ τοῦ ὀδύρονται, λοιδοροῦσι» μέμφονται, κατ᾽ εὐφημισμόν. R.

E. Σέριφος νῆσος μέα τῶν Κυκλάδων καὶ πόλις ἐν αὐτῇ oí δ᾽ ἐξ αὐτῆς Σερίφιοι. R.

830 B. χρηματιστὴς] χ χρημάτων ποριστής. R.

331 A. ατάλλοισα] τρέφουσα, τιϑηνοῦσα, σαίνουσα. συν- αορεῖ δὲ ἥγουν συνήρτηται. R.

,983 A. ξυμβόλαια)] σημείωσαι ὅτε συμβόλαιά qat τὰ κοι- νωνήματα. R.

E. περὶ πυκτικῆς εὑρήσεις, ὑποία τις ἦν, μετὰ φύλλα δύο, ἐν ᾧ καὶ περὶ παγκρατίου διαλαμβάνεται. R.

334 B. κεκρᾶσϑαι] οἶμαι γράφεσθαι ὀφείλει ὑπὲρ πάντα: ἀνϑρώπους κεκάσϑαι. R.

335 C. ἀφίππους] ἀπείρως ἔχοντας ἱππικῆς. R.

336 B. εὐηϑίξεσϑεὶ μωραΐνετε, ἀνοηταίνετε, εὐφήμως. R.

337 A. ἀνεκάγχασέ τε μάλα Σαρδανιον) παροιμία ἐπὶ τῶν

ἐπὶ ὀλέθρῳ τῷ σφῶν αὐτῶν γελώντων. οἱ γὰρ τὴν Σαρδὼ κατ- οἰκοῦντες , ὥς φησι Τίμαιος, ἐπειδὰν αὐτοῖς ἀπογηράσκωσεν oí γονεῖς καὶ νομίσωσιν f: ἱκανὸν βεβιωκέναι χρόνον, ἄγουσεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸν τόπον ἐν ᾧ μέλλουσι ϑάψαι, κάκεῖ λάκκους ὀρύξαντες

ἐπ᾿ ἄκρων χειλῶν. τοὺς μέλλοντας ἀποϑνήσκειν καϑίξουσιν. |

ἔπειτα ἕκαστος αὐτῶν σχίξζαν ἔχων τύπτει τὸν ξαυτοῦ πατέρα καὶ εἰς τοὺς λάκκδυς περιωϑεῖ" τοὺς δὲ πρεσβύτας χαίροντας ἐπὶ τὸν ϑάνατον παραγίνεσθαι ὦ ὡς εὐδαίμονας, καὶ μετὰ γέλωτος καὶ εὐθυμίας ἀπόλλυσϑαι. ἐπεὶ οὖν γελᾷν μὲν συνέβαινεν, οὐ σεάνυ δὲ ὃ γέλως ἐπ᾿ ἀγαϑῷ τινὶ ἐγένετο, παρὰ τοῖς "Ἕλλησι τὴν σερο- κειμένην ῥηϑῆναι “παροιμίαν. Κλείταρχος δέ φησι τοὺς Φοένι-

xac, καὶ μάλιστα Καρχηδονίους, τὸν Κρόνον τιμῶντας, iav τι-.

ψος μεγάλου κατατυχεῖν σπεύδωσιν, εὔχεσϑαι xaO ἑνὸς τῶν; παίδων. εἶ περιγένοιντο τῶν ἐπιϑυμηϑέντων, καϑαγιεῖν αὐτὸν τῷ θεῷ. τοῦ δὲ Κρόνου χαλκοῦ παρ αὐτοῖς ἑστῶτος τὰς χεῖρας ὑπτίας ἐκτετακότος ὑπὲρ κριβάνου χαλκοῦ, τοῦτον ἐκκαίειν τὸ παιδίον. τῆς δὲ φλογὸς τοῦ ἐκκαιομένου πρὸς τὸ “σῶμα ἐμπι- πτούσης, συνέλκεσϑαίτε τὰ μέλη; καὶ τὸ στόμα σεσηρὸς φαίένεσϑαι

|

189 EIZ THN IIOAITEIAN. 333

τοῖς γελῶσι παραπλησίως, ἕ ἕως ἂν συσπασϑὲν elg τὸν κρίβανον σεαρολίσϑῃ. τὸν οὖν σεσηρύτα γέλωτα σαρδάνιον ἐντεῦϑεν λέγε- σϑαι, ἐπεὶ γελῶντες ἀποϑνήσκουσι" σαίρειν δέ ἐστι τὸ διέλκειν πὸ στόμα καὶ χαίνειν. Σιμωνίδης δὲ ἀπὸ Τάλω τοῦ χαλκοῦ, ὃν "Figoiovog ἐδημιούργησε Μίνῳ φύλακα τῆς νήσου ποιήσασϑαι, *óy* ἔμψυχον 0 ὄντα τοὺς πελάξοντάς φησι, κατακαίοντα ἀναιρεῖν" ὅϑεν ἀπὸ τοῦ σεσηρέναι διὰ τὴν φλόγα τὸν σαρδάνιόν φησι λε- χϑῆναι γέλωτα. ὁμοίως καὶ Σοφοκλῆς ἐν Δαιδάλῳ. ἤκουσα δέ, φησὶν ὃ Ταρραῖος, ἐγχωρίων λεγόντων; o OTi ἐν Σαρδόνι γίψνοιτο (βοτάνη σελίνῳ παραπλησία, ἥ qc ot γευσάμενοι δοκοῦσι μὲν γελῶν- τες, σπασμῷ δὲ ἀποϑνήσκουσιν᾽ οὕτω δὲ Σαρδόνιος ἂν λέγοιτο, "αὶ οὐ Σαρδάνιος. μήποτε οὖν τὸ Ὁμηρικόν, ὅθεν καὶ ἡ παροι- μία ἴσως ἐρρύη, μείδησε δὲ ϑυμῷ σαρδάνιον μάλα τοῖον, τὸν em αὐτῶν τῶν χειλῶν γέλωτα xal μέχρι τοῦ σεσηρέναι γιγνύμενον σημαίνει. Ἀ S.

338 C. οὗτος ὃ Πουλυδάμας ἀπὸ Σκοτούσσης ἦν, πόλεως Θεσσαλίας, διασημότατος παγκρατιαστής , ὑπερμεγέϑης , ὃς ἐν ΤΠέρσαις παρ᾽ Ὥχῳ γενόμενος τῷ βασιλεῖ λέοντας ἀνεῖλε καὶ ὡπλισμένους γυμνὸς κατηγωνίσατο. Β.

C. παγκρατιαστῆς 0 παγκράτιον ἀγωνιζόμενος. ἔστι δὲ τοῦτο ἀγών τις ἐξ ἀτελοῦς πάλης καὶ ἀτελοῦς πυγμῆς συγκείμε- νος. καὶ δήλη μὲν ἡ ἢ πάλη, πυγμὴ δὲ τὸ πρὸὴν ἐσκευάξετο οὕτως. εἰς στρόφιον, ὅ ἔστι στρογγύλον ξωνάριον, οἵ τέσσαρες τῶν δα- πκτύλων ἐνεβιβάξοντο, καὶ ὑπερέβαλλον τοῦ στροφίου τοσοῦτον, ὅσον, εἰ συνάγοιντο, πὺξ εἶναι. ξυνείχοντο δὲ ὁ ὑπὸ σειρᾶς; ἣν καϑάπερ ἔρεισμα ἐβέβληντο ἐκ τοῦ πήχεος. νυνὶ δ᾽ αὖ y μεϑέστη- κε" ῥινοὺς γὰρ τῶν πιοτάτων βοῶν ἔψοντερ;, διάντα ἐργάξονται πυκιικὸν ὀξὺν καὶ προεμβαλλοντα" ὃ δὲ ἀντίχειρ οὐ συλλαμ- βάνει τοῖς ϑακτύλοις τὸ πλήττειν, ὑπὲρ συμμετρίας τῶν τραυ- μάτων, ὡς μὴ πᾶσα 7 χεὶρ μάχοιτο. ταῦτα Φιλόστρατός φησιν ἐν τῷ περὶ γυμναστικῆς. R S.

340 D. συκοφάντης λέγεται ὃ 0 ψευδῶς τί τινὸς κατηγορῶν. κεκλῆσθαι δ᾽ οὕτω παρ᾽ ᾿Αϑηναίοις πρῶτον εὑρεθέντος τοῦ φυ- τοῦ τῆς συκῆς, καὶ διὰ τοῦτο κωλυόντων ἐξάγειν τὰ σῦκα. τῶν δὲ φαινόντων τοὺς ἐξάγοντας συκοφαντῶν κληϑέντων, συνέβη καὶ τοὺς ὁπωσοῦν κατηγοροῦντας τινων φιλαπεχϑημόνως οὕτω προσαγορευϑῆναι. R.

934 X XO.A4IA 190

841 A. ὡς ἕπος εἰπεῖν] τὸν ὡς φαίνεται μόνον, stel ὡς ἐν λόγῳ μόνον εἰπεῖν. R.

C. ξυρεῖν ἐπιχειρεῖν λέοντα] παροιμέα ἐπὶ τῶν καθ᾽ ἑαυτῶν τι ἡ ἀδύνατα ποιεῖν ἐπιχειρούντων λεγομένη. R.

343 A. τίτϑη] μάμμη, ἡ πατρὸς ἢ μητρὸς μήτηρ. Re.

A. κορυξῶντα) μωραΐένοντα, μυξαξοντα: κόρυξα γὰρ ἡ μύξα, ἣν of. ᾿Αττικοὶ κατάρρουν φασίν. R.

B. ἄλλως περ ἡγεῖσϑαι διανοῇ] yo. ἄλλως περ ἡγεῖ δεανο- εἶσθαι. R.

944 A. ὅσια] ὕσια τὰ βέβηλα, εἰς ἃ ἔστιν εἰσιέναι, ὡς "Api στοφάνης “υσιστράτῃ᾽

ὦ πότνι Εἰλείϑυί, ἐπίσχες. τοῦ τόκου,

ἕως ἂν εἰς t ὅσιον ἀπέλϑω χωρίον. καὶ ὅσια χρήματα τὰ μὴ ἱερά. λέγεται δὲ καὶ τὸ Διονύσιον ὅ ὕσιον. “Ἄλλως. “Ἰημοσϑένης ἐν τῷ κατὰ Τιμοξράτους τὰ μὲν τῶν ϑεῶν χρήματα ἱερά, τὰ δὲ κοινὰ τῆς πόλεως t 0010 ὀνομάζει. R.

C. οὗ κατὰ μέρη] τὸ ἑξῆς οὕτως" oÍ κατὰ μέρος τῶν τοι- οὕτων κακουργημάτων ἀδικοῦντες. R.

346 C. ἀρνυμένους) ἀντὶ τοῦ καταλλαττομένους. R.

347 A. ἢ ξημίαν] τὸ ὑπὸ πονηροτέρου ἄρχεσϑαι. ὡς pez ὀλέγον ἐρεῖ. R.

D. ἐπιτρέψαι] τὴν ἀρχὴν δηλονότι ἀναλαβέσϑαι. R.

D. πράγματα] ἀντὶ τοῦ φροντίδας ἐξ οὗ xal πολυπράγμων ὃ πολύφροντις. R.

348 A. κατατείναντες] ἀντὶ τοῦ διεξελθόντες λόγον μα- xQov. R.

B. ἀνομολογούμενοι] ἀντὶ τοῦ ὁμολογοῦντες. R.

349 B. ἀστεῖος] νῦν ἀντὶ τοῦ γελοιώδης τὸ ἀστεῖος κεῖται. σημαίνει γὰρ καὶ τὸν εὐσύνετον καὶ εὐπρόσωπον καὶ χαρέεν- τα. R.

851 E. πράττειν] ἀντὶ τοῦ μετὰ πίστεως καὶ ἀσφαλείας τι ποιεῖν. R.

863 Β. εὐωχοῦ] ἀντὶ τοῦ ἀπόλαυε. R.

868 A. σμίλη ἐστὶν 6 ὄργανον τμητιπκόν, ἰσόπεδον τὴν βάσιν ἔχον, ὡς τοὐναντίον 6 τομεὺς κυκλοτερῆ. ἔστι δὲ σκυτοτομικὰ ἐργαλεῖα. R.

191 EIZTHN IIOAITEIA YN. 335

B. P. 361 B. xev Αἰσχύλον) Αἰσχύλου ἐξ᾿Αμφιαράου"

οὐ γὰρ δοκεῖν δίκαιος ἀλλ εἶναι θέλων, βαϑεῖαν ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενος, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα. R. C. τέγγεσϑαι) εἴκειν, ἐνδιδόναι, ὦ ὡς νῦν" καὶ βρόχεσϑαι. R. Ἢ A. ἀνασχινδυλευϑήσεται) ἀντὶ τοῦ ἀνασκολοπισϑήσε- ται.

Ὁ. ἀδελφὸς ἀεὶ παρείη, 6 οτι προτιμητέον τοὺς οἰκείους εἰς βοήϑειαν. Πλάτων ἐμνήσϑη ἐνταῦθα. παρῆκται δὲ ἴσως παρὰ τὸ Ὁμηρικόν"

ἥ τε κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι, οἷσί περ ἀνὴ

μαρναμένοισι πέποιϑε, xal εἰ ? μέγα νεῖκος ὕρηται. R.

363 A. παῖδας γὰρ παίδων) ἐξ Ἡροδύτου, ἀπὸ τοῦ δοϑέν- τος χρησμοῦ ᾿ Γλαύκῳ τῷ Ada, ὡς

ἀνδρὸς δ᾽ εὐόρκου γενεὴ μετόπισϑεν ἀμείνων. Β.

864 Α. ὡς ἐπὶ τὸ πλῆϑος] ἀντὶ τοῦ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ. R.

Β. ἀγύρται of ἀγείροντες ὄχλον ἐφ᾽ ἑαυτοὺς χυδαῖον. R.

C. ἀκεῖσϑαι) ϑεραπεύειν. R.

D. λιστοὶ] ἀντὶ τοῦ λιταξόμενοι. λιταῖς εἴκοντες. R.

E. βίβλων) περὶ ἐπῳδῶν καὶ καταδέσμων καὶ καϑαρσίων καὶ μειλιγμάτων καὶ τῶν ὁμοίων. Β.

EK. ὑμαδον] συναγωγὴν. 2 ἢ ϑόρυβον, a ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ αὐδᾶν. R.

365 C. κύριον] τὸ δοκεῖν κύριόν ἐστιν. R.

861 Β. οὐ τὸ δίκαιον) σημείωσαι τὸ δριμὺ τῆς ἐπιβολῆς. R

C. ἐπειδὴ οὖν ὡμολόγησας] εἶπε γὰρ ἐν ἀρχῇ ὅτι δικαιο- σύ νην ϑετέον ἐν τῷ καλλίστῳ εἴδει τοῦ ἀγαϑοῦ, 0 καὶ δι’ αὑτὸ καὶ διὰ τὰ ἀπὶ αὐτοῦ γινόμενα ἀγαπητέον τῷ μέλλοντι μακαρίῳ ἔσεσϑαι. R.

D. τῶν μὲν ἄλλων] ὧν προεῖπε ποιητῶν. R.

D. ἀνασχοίμην] ἤγουν ἀποδεχοίμην. yo. καὶ ἀποσχοί-

v. R.

"t 868 A. ἐμεγεῖω ᾧδαί, ἢ ϑρῆνοι, ἢ μῦϑοε" ἕνϑεν καὶ τὰ ἐπι- τάφια ποιήματα ἐλεγεῖα καλοῦ νταῖ. R.

A. Μέγαρα πόλις περὶ τὸν ᾿σϑμόν, ἃ ἀνὰ μέσον Πελοπον- νήσου καὶ ᾿Αττικῆς καὶ Βοιωτίας. R.

336 ZXO.A4IA 192

370 D. σμενύην] Gxagíov. τινὲς δὲ ἀξίνην ἐκ τοῦ ἕτέρου μέρους δικελλοειδῆ. R.

872 Β. ἄλφιτα κυρίως μὲν τὰ ἀπὸ πεφρυγμένων καὶ ἀλε- σϑεισῶν κριϑῶν ϑραύσματα, καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἀπὸ πυ- ρῶν T φακῶν. R.

B. πέψαντες ἀρτοποιήσαντες , μάξαντες δὲ φυράσαντες, ξυμώσαντες. EL ἄλφιτα ἀπὸ τῶν κρεϑῶν πέψαντες. ἄλευρα ἀπὸ τῶν πυρῶν μάξαντες. Β.

C. βολβοὺς] βοτάνης εἶδος ποιᾶς. R.

C. τραγήματα παρὰ “Μάκωσι τὰ παρ᾽ ἡμῖν τρωγάλεα. R.

C. σποδιοῦσι] ἀντὶ τοῦ εἰς σποδὸν ἤγουν εἰς ἀνθρακιὰν ἐσβεσμένην ἕψήσουσιν. R.

E. φλεγμαίνουσαν] τρυφῶσαν, ἐπηρμένην, μεγαλαυχου- μένην. R.

313 A. πέμματα] πλακούντια. R.

C. κομμωτριῶν) κόμμε λέγεται τὸ ἐκ τῶν δένδρων , ἅτε δὴ δάκρυον, ἀπορρέον ὑ ὑγρόν, ᾧ χρῶνται πρὸς τὰς Ζρίχας τῶν γυ- ναικῶν; ὥστε μὴ διαχεῖσϑαι αὐτὰς ἀλλὰ μένειν ὦ ὡς ἀγαν συνημ- μένας ἐφ᾽ ov ᾿βεβούληνται σχήματος αἱ κομμώτριαι" παρ᾽ ὃ καὶ ἀπὸ τοῦδε τοῦ κόμμεος λέγονται, καὶ ἢ ἤ τέχνη κομμωτική. R.

C. συβωτῶν] Srpeíegos c ὅτι τὰς σῦς ἀπαγορεύει Πλάτων τοῦ ἐσϑίεσϑαι ἐν τ ἢ ἀρίστῃ πολιτείᾳ. R.

376 A. κομψον)] νῦν τὸ σπουδαῖον καὶ ἀγαϑόν" σημαίνει δὲ καὶ τὸ πανοῦργον καὶ ἀπατητικὸν καὶ πυϑανὸν καὶ τεχνεκὸν καὶ ἀστεῖον καὶ περίλαλον. R.

879 D. βουβρωστις] πονηρία, ἢ μέγας λιμός. of δὲ οἷστρον ἢ ἀσϑένειαν. R.

380 E. εἴλήσεων) τῶν ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐκκαύσεων. R.

381 E. ἐκδειματούντωνἾ͵ ἀντὶ τοῦ ἐκδειματούτωσαν, zdtri- κῶς. R.

382 D. ἔνι] ἀντὶ τοῦ ἔστιν, ᾿Δττικῶς. R.

383 B. παιῶνα] ἀλαλαγμὸν ἐπὶ εὐτυχία, ὦ ὡς νῦν, 1] ἢ νίκῃ. R.

C. χορὸν οὐ δώσομεν) ἀντὶ τοῦ οὐκ εὐδοκεμήσομον καὶ νικήσομεν. χορὸν διδόναι γὰρ ἔλεγον ἐν ἴσῳ τῷ εὐδοκιμεῖν καὶ νικᾷν" παρὰ γὰρ τοῖς ᾿᾿ϑηναίοις χοροῦ ἐτύγχανον κωμῳδίας καὶ τραγῳδίας ποιηταὶ οὐ πάντες, ἀλλ᾽ οἵ εὐδοκιμοῦντες καὶ δο-

κιμασϑέντες ἄξιοι. R

193 EIZ THN IIOAITEIAN. 837

I.

P. 387 C. ἐνέρους τοὺς νεκρούς, ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ Fog, 0 o ἐστι 2/1 κεῖσϑαι. ἁλίβαντας δὲ τόπους ἐν “Αιδου, ἢ ῃ καὶ αὐτοὺς τοὺς νεκροὺς νοητέον, διὰ τὴν τῆς λιβάδος ἀμεϑεξίαν. R.

388 D. σχολῇ ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. ἀπὸ κοενοῦ δὲ τὸ σχολῇ ἂν ξαυτὸν ἐπιπλήξειεν. οὐ μόνον, φησί, τοὺς ἄλλους οὐ κωλύσει, «AX οὐδὲ ἑαυτόν. R.

B. ταῦτα πρὸς τὸν ᾿Αδείμαντον ἔτι Σωκράτης λέγει, τῇ συνήϑει χρώμενος εἰρωνείᾳ. Β.

391 A. ὀκνῶ) ἀντὶ τοῦ εὐλαβῶς ἔχω. R.

A. ἀπὸ κοινοῦ τὸ οὐδ᾽ ὅσιον. R.

Α. ἀγχίσποροι] ἐγγὺς γένους. R.

C. amtegeiv] ἀπαγορεύειν. R.

D. ἐὰν ὁμολογῇς] ἐάν, φησίν, ᾿ἀβασανίστως ὁμολογήσῃς ἀγαϑὸν εἶμαι τὴν δικαιοσύνην, κακὸν δὲ τὴν. ἀδικίαν, ἔχω τὸ ξητούμενον. ei δὲ λόγῳ δουλεύοιμεν;, δεῖ πρῶτον ἡμᾶς διορί- ὅασϑαι τὴν τῆς δικαιοσύνης οὐσίαν. R.

$92 D. γελοῖος] ἀστεῖον. R.

393 B. ᾿Ιθάκχη νῆσος πρὸς τῇ Κεφαλληνίᾳ. R.

394 C. τραγῳδία ἐστὶ ποίησις ἔμμετρος πρὸς Sud qóijc ἐπὶ δεινοπαϑείᾳ προσώπων ve καὶ πραγμάτων γι γνομέ vn, xa ἣν τῷ νικήσαντι τράγος ἔπαϑλον ἐδίδοτο, ἐξ οὐ καὶ τὸ ὄνομα ἔσχε. κωμῳδία ἐστὶ ποίησις ἕμμετρος καὶ αὐτὴ πρὸς ἅμιλλαν δῆς. πρότερον μὲν ip ἑλαρότητί Tuve. καὶ καρπῶν συγκομιδῇ γιγνομένη, μετὰ τοῦτο δὲ καὶ ἐπὶ διαβολῇ καὶ ἐνδείξει πονηρῶν προσώπων 1 re καὶ πραγμάτων εἰς σωφρονισμὸν. ποιουμένη » xaO ἣν τῷ νικήσαντι γλεῦκος ἔπαϑλον ἐδίδοτο, ὃ τρύγα ἐκάλουν. παρὸ xal ἥδε τὸ πρὶν τρυγῳδία wOsvac ἐλέγετο" ὕστερον δέ, ἀπο

τοῦ κατὰ κώμας ἄρξασϑαι ταύτην πρὶν εἰς ἄστυ μετελϑεῖν, κω- podía ὠνομάσϑη. Β.

C. ὁ διϑύραμβος γράφεται μὲν εἰς “ιόνυσον, κεκινημένος καὶ πολὺ τὸ ἐνθουσιῶδες pne χορείας ἔχων, κέκληται ϑὲ ἀπὸ τῶν συμβάντων περὶ αὐτόν. ὀνομάξεται γὰρ οὕτως ῇ ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν Νῦσαν ὑπὸ ἄντρῳ διθύφρω τραφῆναι; 4j διὰ τὸ λυϑέν- vov τῶν βαμμάτων ἐκ τοῦ Διὸς μηροῦ δὑφεθῆναι, ῆ δεὰ τὸ δόξαι

γενέσϑαι δίς, ἔκ τε τῆς Σεμέλης καὶ τοῦ μηροῦ τοῦ Διός. εὗρε- Praro VI. 22

C-— 338 ZXOAIA 19

ϑῆναι μὲν τὸν , διϑύραμβον ἐν Κορίνθῳ ὑπὸ “Ἵρίονός φασι. τῶν δὲ ποιητῶν τῷ μὲν πρώτῳ βοῦς ἔπαϑλον qv, τῷ δὲ δευτέρῳ ὦ αμ- φορεύς, τῷ δὲ τρίτῳ τράγος, ὃν τρυγὶ κεχρισμένον d ἀπῆγον. R

396 B. ἔστι τι ε δος λέξεως] τὸ ἀπαγγελτικὸν ἅμα καὶ τ΄ τῶν σπουδαίων μιμητικόν. τοῦτο γὰρ μόνον τὸ εἶδος τῆς διηγι σεως ἀγαπᾷ ὃ ἤλάτων ἐν τῇ ἀριστοκρατίᾳ. R.

397 D. ἀπροατῶν] οἶμαι μὴ ἀκροατῶν ἀλλ᾽ ἀκράτων δεῖν γράφεσϑαι.

D. ἡ ἐμὴ νικᾷ] κατ ἔλλειψιν τοῦ ψῆφος ἢ γνώμη. R.

398 A. μύρον κατὰ τῆς κεφαλῆς) παροιμία ἐπὶ τῶν x τῆς χρείας ἀφιεμένων. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἑορτῶν ἐοίκασιν oi ἀν ϑρῶποι μύρῳ κατὰ τῆς κεφαλῆς καταχεῖσϑαι, ὡς ἂν σχολάξονιι; ἀπὸ τῶν ἔργων καὶ μόνον σχολάξοντες ϑυμηδίᾳ. καὶ πάλιν τοὶ ἀπὸ δουλείας μεταγομένοις ἐπὶ ἐλευϑερίαν ἐρίου κάταγμα xat τῆς κεφαλῆς ἐνδεσμούμενον τὸ ἐπίσημον. ᾿Αλλως. μύρον κατι- χέειν τῶν ἐν τοῖς ἁγιωτάτοις ἱεροῖς ἀγαλμάτων ϑέμις ἡ E ἐρίο τε στέφειν αὐτά, καὶ τοῦτο κατά τινα ἱερατικὸν νόμον, ὧς ὁ μὲ γας Πρόπλος φησίν. R.

399 A. ὁ Πρόκλος φησὶ τὴν μὲν Δώριον ἁρμονίαν εἰς na. δείαν ἐξαρκεῖν ὦ ὡς καταστηματικήν, τὴν δὲ Φρύγιον εἰς ἱερὰ κι: ἐνθεασμοὺς ὡς ἐκστατικήν. R.

D. δεομένῳ ἢ διδάσκοντι) ἕνα ἄλλον νοήσωμεν 7t Qo6:Q]t μενον τῷ μουσικῷ χάριν τινὸς δεήσεως καὶ ὧν λέγει, ἕνα μ' πεισϑῇ τῷ προσιόντι καὶ μεταπείϑοντι ὃ 0 μουσικός. R.

E. ἹΜαρσύας Ὀλύμπου τοῦ αὐλητοῦ υἱὸς 1 T"; ἄκρος δὲ τῆν τέχνην οὕτως, ὡς διαμελληϑήναι ϑαρρῆσαι τῷ AnólAavi diis μουσικῆς. δεξαμένου δὲ τούτου τὴν πρόκλησιν, κατήκουσαν μὲ αὖ Μοῦσαι ἀμφοῖν, γίνεται δὲ ἢ ψῆφος ᾿Απόλλωνι. δαρείς 1 elc τιμωρίαν ὃ 0 “Μαρσύας μετέδωκε κλήσεως τῷ ποταμῷ τῆς αὖ τῆς; τῷ ἀπὸ τῆς ῥοῆς τοῦ αἵματος αὐτοῦ γεγονότι. R.

. 400 B. ó ἐνόπλιος σύνϑετός ἐστιν ἐξ ἰάμβου καὶ δακτύϊα καὶ τῆς παριαμβέδος. ἀνδρικὸς πρὸς πράξεις ἀναγκαίας ἀκουσίους 9 ἐξορμητικὸς εἰς πόλεμον. ὁ δὲ ἡρῷος δάκτυλ ἁπλοῦς, κοσμιότητος ποιητικὸς καὶ ὁμαλότητος. ; παιδευομέν προσήκων, ὡς ἰσότητι κεκοσμημένος, ὡς ἐν τῷ sig ταῦτα ὑπ μνήματι Πρόκλος φησίν. R.

:- B. ὑποκοριξόμενοι] διασύροντες, ὡς Ξενοφῶν, ἢ 1j τὸ αἶσχρ

t

195 ΕΙΣ ΤῊΝ IIOAITEIAN. 339

εὐφήμως ὀνομάξοντες. ὡς Δημοσϑένης. κολαπεύοντες, v V7LOXQU- νόμενοι. R.

401 E. ἐκεῖ] ἐν τῇ ἀριστοκρατίᾳ. R.

409 B. ἀπειφροκαλίαρ] τῆς ἀπειράτως τοῦ καλοῦ ἐχούσης ἕξεως. R.

403 C. ἀκροσφαλεῖς] à ἄκρως σφαλλομένους. R.

D. ἡδυσμάτων) ἀρτυμάτων. R.

405 C. λυγιεξόμενος] στρεφόμενος, καμπτόμενος. ἀπὸ τῶν λύγων" λύγος δέ ἐστι φυτὸν ἱμαντῶδες. τινὲς δὲ καὶ τὸ μετὰ τιμωρίας βασανίξεεν λυγίξειν φασί" καὶ αἴ μάστιγες αἷς οἵ ἀϑλη- ταὶ τύπτονται λύγοι καλοῦνται. Β.

D. ἄτοπα νῦν, ἃ μὴ ἔστι τοπάσαι, 0 ἐστιν ὑπονοῆσαι, ση- μαίένει δὲ καὶ κακὸν καὶ ἄλογον καὶ ϑαυμάσιον. Β.

406 A. Ἡρόδικον τὸν Σηλυμβριανόν φησιν ἰατρόν. οὗτος 9; παρ᾽ ᾧ ὃ Koog φοιτήσας Ἱπποκράτης κάτω ἑαυτοῦ βαίνειν ὅσον ἐπὶ τῇ ἰατρικῇ τους πάντας ἀπέλιπεν. R.

A. ᾿ἀπέκναισε διέφϑειρεν, ὡς νῦν. σημαίνει δὲ καὶ διέ- κοψε καὶ ἐλύπησεν. R.

407 B. μὴ μελετῶντι) τὸ ἀρετὴν c ἀσκεῖν. R.

408 Β. κυκεών ἐστε κρᾶμα ἐξ οἴνου καὶ μέλιτος καὶ ἀλφί- τῶν καὶ τυροῦ καὶ ὕδατος ἀναμεμιγμένον,, o ἐχρῶντο πρὸς πό- σιν. R.

Β. Midas Φρυγῶν βασιλεύς, ἃ ὃς δοκεῖ πλουσιώτατος γεγο- νέναι. τοῦτόν φασι καὶ ὄνου ὦτα ἔχειν δια τὸ πρῶτον ὦτα-

κουσταῖς αὐτὸν χρήσασϑαι. παρ᾽ ὅσον καὶ τὸ ξῶον ὁ ὄνος ἀκου- στικώτατον. R.

411 A. μενυρίξων) ϑρηνῶν, ἢ ἠρέμα ἔδων. R.

Α. γεγανωμένος] λελαμπρυσμένος. R.

C. ἀκράχολοι ἄκρως χολούμενοι. Β.

414 C. τὸ ψεῦδος Φοινικικόν φησιν ἀπὸ τῶν κατὰ vOv , ὃ ἄκοντα καὶ rovg Σπαρτοὺς καὶ Καδμον ψευδῶς λ ομένων. οὗτος γὰρ ᾿Δγήνορος τοῦ Ποσειδῶνος καὶ fis ἦν, ἧς ἡ Φοι- νίκη χώρα. R. -

415 D. ἄλλοι ; ἄνϑρωποι] ἀπὸ κοινοῦ τὸ πεισϑεῖεν. R.

D. ἀγάγῃ) τὸ τοὺς ἔπειτα πεῖσαι. R.

416 D. ἂν μὴ πᾶσα ἀνάγκη) εἶ μὴ τὴν ἀναγκαίαν, ἱμάτιόν φημι καὶ βρώματα εὐτελῆ. R.

99 *

349 ZXOAIA 198

τις olov ἔστιν, à ὡς ἀεὶ δρῶσα τὰ xo9' ξαυτήν, ἢ ὡς πολυδράστεια (πολλὰ “γὰρ deg) TOU ἄλφα πλῆϑος δηλοῦντος ὦ ὡς ἐπὶ τῆς ἀξύλου vins. D δὲ αὐτὴ καὶ Νέμεσις λέγεται ἀπὸ τῆς νεμήσεως, ὡς διαι- ροῦσα καὶ νέμουσα τὸ ἐπιβάλλον ἑκάστῳ. R.

459 B. χαριέντων] νῦν τῶν ἐν ἔργῳ τὸ σκώπτειν ποιουμέ- vov. R.

E. φιλοπαίσμων ᾿4ττικῶς ὁ φιλοπαίγμων. R.

458 D. νεῖ] vov κολυμβᾷ" σημαίνει δὲ καὶ τὸ νήϑει. R.

D. vevoréov] κολυμβητέον. R.

D. δελφῖνα] ὡς τὸν "Aolova δηλονότι τ τὸν Μηϑυμναῖον. Μήϑυμνα πόλις ἐν tolo τῇ νήσῳ, ἀφ᾽ ἧς ᾿Δρίων, κυϑαρῳδὸς Περιάνδρου τοῦ Κορινϑίων τυράνγου. οὗτος ἱκανῶς ἔχων gen μάτων, ἐπιϑυμίᾳῳ πλειόνων εἴς τε Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν ἧκεν, ἀφ᾽ ὧν ἀπὸ τῆς τέχνης χρήματα συλλέξας πολλὰ εἰς Κόρινϑον ἐπαναπλεῖ. ἐν ᾧ τῶν ναυτῶν διὰ τὰ τοῦδε χρήματα βουλομένων αὐτὸν ἀνελεῖν, τούτων μὲν ἐκείνοις, ela ageiev , ἐξίστατο, στεέϑειν δὲ οὐκ ἔχων ἐδεῖτο αὐτῶν ἐπὶ τῆς πρώρας ασαι βραχύ, εἶτα εἰς

ἣν θάλασσαν ἄλλεσϑαι. καὶ οἵ μὲν ἔδωκαν, à 0 δὲ ἄσας ξαυτὸν

ἔρριψε" δελφὶς δὲ ὑποϑεὶς ἑαυτὸν τῷ κιϑαρωδῷ εἷς Ταίναρον» κομέξει τὸ τῆς ““ακωνικῆς ἀκρωτήριον. περὶ ταύτης οὖν τῆς ἱστορίας ἐνταῦϑα φησίν. R.

E. ἢ] διασαφητικόν , ὡς νῦν, ψιλούμενον καὶ περισπώμε- νον. ἔστι δὲ καὶ ἀπορηματικόν , ἀλλὰ δὴ καὶ ἐρωτηματικόν. εἰ δὲ βαρύνοιτο, διαξευκτικὸν δηλοῖ. R.

E. ἀνδρείως] ἀντὶ τοῦ θρασέως. R.

454 Ὁ. τὸ πρὸς αὐτὰ τεῖνον] τὸ ἐπιτήδειον. R.

455 C. ποπάνων)] πλακουντίων πλατέων καὶ λεπτῶν καὶ περιφερῶν. ἕψημα δὲ ἐστιν ὃ ἕνιοι ἐραῖον καλοῦσιν, of δὲ γλυκύ. R.

456 C. εὐχαῖς ὅμοια] τὰ μὴ καϑήκοντα᾽ ἔστι γὰρ ὅτε καὶ τοιαῦτα εὐχόμεϑα. Β.

457 B. ἐνδύσονται] γρ. ἀμφιέσονται. R.

460 C. ,σπαργῶσι] Ὅμηρος

οὔϑατα γὰρ σφαραγεῦντο. τοὺς μαστοὺς πλήρεις ἔχουσι γάλακτος, καὶ σπαραττονται ὑπὸ ϑλίψεως, δέονταί τε τοῦ ,ἐἐκκριϑῆναι αὐτό. σημαίνει δὲ καὶ ὁρ- μῶσι καὶ ὀργῶσι καὶ ταράττονται. R.

399 EIZ THN IIOAITEIAN. 343

C. τίτϑαις ταῖς τοὺς τίτϑους παρεχούσαις, τροφοῖς δὲ ταῖς τὸν ἄλλον ἀναδεχομέναις πόνον, ot καὶ τυϑῆναι καλοῦνται, αἵ- τινες περιφέρουσι; προσπαίξουσι, καὶ τῆς ἄλλης τροφῆς τῆς μετὰ τὸν ἀπογαλακτισμὸν ἐπιμέλειαν ἔχουσιν. R.

464 E. βιαίων δίκη βίας δίκης διαφέρει. βιαίων μὲν γάρ ἔστιν, εἴ τις βίᾳ ἐπεισελϑών τι ἔλαβεν ἀλλότριον ἢ ἐκ χωρίου ἢ ἐξ oixlac, βιαίων ἐκρίνετο. ἐν δὲ ταῖς σχολικαῖς ὑποϑέσεσιν βίας ἔγκλημα ἐστι κατὰ τῶν κόρην ἁρποαάντων ἢ παῖδα ἐλεύϑερον. σημειωτέον δὲ ὅτι βιαίων γράφουσι τὴν δίκην of παλαιοί, καὶ οὐδεὶς βίας. αἰκίας δὲ δίκη ἐστίν, ὅταν ἐκ προχείρου πάϑους τινὸς καὶ μὴ ἐκ προνοίας ἀδίκων τις ἄρξῃ χειρῶν. εἰσήγετο δὲ στρὸς τοῦς τεσσαράκοντα. Β

465 C. πορισάμενοι] κλέψαντες, ἤ q τε τοιοῦτον. R.

C. οἰκέτας τοὺς οἰκείους, οὐχὶ δὲ τοὺς δούλους μόνον. ὡς 7] νῦν συνήϑεια. ἔστι καὶ παρ᾽ Ἡροδότῳ ἡ ῃ χρῆσις. R. |

D. Ὀλυμπιονῖκαι οἱ τοὺς ἐν Ὀλυμπίᾳ νικῶντες ἀγῶνας. μετὰ Ilicov γὰρ καὶ Πέλοπα καὶ Ἡρακλέα, τοὺς πρώτους δια- ϑεμένους αὐτούς, quei ϑησαν ἐπὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν Ὀλυμπιά- δας. Ἴφιτος δὲ καὶ “υκοῦργος of Ἡρακλεῖδαι καὶ Κλεοσϑένης ὁ Κλεονέκου ἐπιγενόμενοι. καὶ εἰς ὁ ὁμόνοιαν τοὺς Πελοποννη- σίους παρακαλοῦντες, πέμπουσι περὶ τοῦ ἀγῶνος ἐρωτῶντες εἰς Ζελφούς. καὶ ὃ ᾿Ἵπόλλων χρᾷ τοῦτον ανανεοῦν, καὶ τοῖς νικῶ- σιν αϑλον διδόναι πκότενον, 0 ἐστιν ἐξ ἀγριελαίας στέφανον. οἵ δὲ τοῖς λείοις ἐπιτρέπουσι διαϑεῖναι τὸν & ἀγῶνα" οὗτοι δὲ τοῖς Πισαταις. ἄγεται δὲ διὰ πέντε ἐτῶν μέσον τεσσάρων συντελου- μένων. Hus δὲ καὶ Πίσα πόλεις Πελοποννήσου. τριακοσίους σταδίους ἀλλήλων ἀπέχουσαι. R. |". Dp. ἀναδοῦνται] ἀναπλέκονται, στέφονται. R.

E. οὐκ οἶδα € του] τοῦ ᾿Αδειμάντου δηλονότι. ἐξέκλινε δὲ τὸ τοῦ λόγου σκληρὸν διὰ τοῦ ἀορίστου. Β.

467 C. ἀλλὰ σμικρὸν] Ó νοῦς οτος" ὧρα, ὦ Γλαύκων, ἡγεῖ οὐκ εἶναι μέγιστον κέρδος τὸ τοὺς μέλλοντας γενήσεσϑαι παῖδας ἐμπειροπολέμους μετὰ χρόνον αὐτοπτεῖν ἢ μὴ τὰ περὶ πόλεμον; σχεδὸν δὲ τὸ Ὁμηρικὸν παραφράξει"

πρῶτ᾽ ἐλϑὼν σὺν ὄχεσφι, διδασκόμενος πολέμοιο, Εὔφορβος. R.

C. οὐκοῦν] ἀντὶ τοῦ οὐχ οὕτως, xa9 ὑπόκρισιν. R.

844 ΣΧΟΑΙΑ͂ 200

C. ὅσα ἄνϑρωποι] «vii τοῦ κατὰ ἀνθρωπίνην φύσεν᾽ οἵ , γὰρ ϑεοὶ πάντα ἴσασιν. R.

468 B. πάντων. ἔφη. μάλιστα) συγχαταϑετικώτερον δοκεῖ μοι. R.

C. πλεῖστοι ix τοῦ τοιούτου] ἀγαϑοὶ πλεῖστοι ἐκ τοῦ τιμὰ- σϑαι. τὸ Ὁμηρικὸν δὲ λέγει"

ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρες ἐστέν" ἴση μοῖρα μένοντι, καὶ εἰ μάλα τις πολεμέξει.

Ὁ. ταῦτά γε] τοῦτο πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ῥαπισϑέντων Ὁμηρικῶν λόγων ἐν τοῖς οἐς. R.

469 C. ὅλῳ καὶ παντὲ διαφέρειν, παροιμέα ἐπὶ τῶν πάντη διαφερόντων λεγομένη, παρ᾽ ὅσον τὰ πράγματει καὶ ὅλα τυγχά- νει ὄντα, xa ὃ συνεχὴ ἐστὶν ἑαυτοῖς, καὶ μέρη ἔχει» xc9 ὃ καὶ διωρισμένα τούτοις πἄσίν ἐστι. τὸ οὖν πάντη διαφέρον 7106, Gre δὴ καὶ καϑ᾽ ὅλον καὶ κατὰ μέρος τοῦδε πᾶν διενεγκόν, olo καὶ παντὶ λέγεται διαφέρειν. R. -

E. ἀναιρέσεις τὰς ὑπὸ τῶν ὃν πολέμῳ ἡπτηϑέντων ἀναλή- ψεις τῶν νεκρῶν σωμάτων παρὰ τῶν οἰκείων αὐτοῖς. R.

470 C. ἀπὸ τρόπου τὸ αἰτέας χωρίς, πρὸς τρόπου δὲ τὸ xev αἰτίαν. R.

D. ἁλιτηριώδης πρὺς βίαν ποιουμένη, ἢ ἁμαρτανομένη, ἐ ἐκ τοῦ ἀλιτήριοι ὀνόματος παρηγμένη.. κατα “Διονύσιον γὰρ τὸν “Δλικαρνασσέα, λιμοῦ γενομένου ᾿4ϑήνησιν οἵ πένητες προφερό- μενα ἄλευρα διήρπαζον" ἐλέχϑησαν οὖν οὗ Í τοὺς ἁλοῦντας ἐπι- τηροῦντες ἁλιτήριοι. διέτεινε δὲ τὸ ὄνομα, ὥστε καὶ ἐπὶ πάντων τῶν μετὰ βίας τι ποιούντων ἢ ἁμαρτανόντων λέγεσϑαι. R.

. 472 B. un διάτριβε] μὴκ xao ᾿ὑπέρϑεσιν λέγε. R.

418 Α. ἀρ olov τε] ὃ νοῦς οὕτως" ἄρα ἀκριβῶς, ὡς ὁ λό- γος ἀπαιτεῖ, ἐνδέχεται τοὺς ἀνθρώπους πράττειν 1 LU πρᾶξις κατὰ φύσιν ἥττον ἀπτεται ἀληϑείας ἤπερ ἡ λέξις καὶ ὁ λόγος; ἀλλ᾽ ἐν μὲν τῷ οὐρανῷ εὑρίσκομεν καὶ κύκλον ἕν σώματε καὶ σφαῖραν καὶ τάξιν κα ἁρμονίαν καὶ ἀναλογίαν καὶ ὃ ὁμοιότητα καὶ ἰσότητα καὶ ἁπλῶς πάντα σύμφωνα τῷ λόγῳ. ἐν δὲ γῇ τοῦτο γενέσϑαι δυσχερές. R.

C. τὶ λέγει, € ὅπερ ἐπὶ Μάρκου τοῦ φιλοσόφου, βασιλέως “Ῥωμαίων, ἀπέβη. R

201 EIZ THN IIO AITEIAN. 840

D. κακῶν παῦλα] edv πολλῶν ἀνθρώπων. τοῦτο δὲ καὶ

Εἰ ὐρεπέδης λέγει" πόλις γάρ ἐστι πᾶσα τῶν ἡγουμένων.

475 A. “4ϑήνησι δέκα μὲν ἦσαν φυλαί; διήρητο δ᾽ ἑκάστη τούτων εἰς τρία, εἰς τριττύας, εἰς ἔϑνη, εἰς φρατρίας. oí οὖν Éxd- στης τριττύος ἄρχοντες τριττύαρχοί ve καλοῦνται καὶ τριττυαρ- χοῦσεν. R.

C. κακόσιτου] ᾿κακόχυμον, βεβλαμμένον. Βὺ

Ὁ. Διονύσια ἑορτὴ “4ϑήνησι Διονύσῳ ἤγετο, τὰ μὲν xov ἀγροὺς μηνὸς ͵“Ποσειδεῶνος, τὰ δὲ Λήναια μηνὸς ἹΜαιμακτηριῶ- voc, τὰ δὲ ἐν ἄστει ᾿Ελαφηβολιῶνος. R.

E. παίδων αἰνίγματι] Κλεάρχου γρίφος"

αἶνός τίς ἐστιν ὦ ως ἀνήρ τὲ XOUX ; ἀνήρ

ὄρνιϑα κοὺκ ὄρνιϑ' ἰδών τε κοὐκ ἰδών,

ἐπὶ ξύλου τε κού ξύλου καϑημένην

λίϑῳ τε xov λέϑῳ βάλοι τε xov βάλοι. "Ἄλλως.

ἄνθρωπος. οὐκ ἄνϑρωπος, ἄνϑρωπος δ᾽ ὅμως;

ὄρνυθα κοὐκ ὄρνιϑα, ὄρνιϑα δ᾽ ὅμως,

ἐπὶ ξύλου τε κοὐ ξύλου καϑημένην

λίϑῳ βαλών τε κοὺ λίϑῳ διώλεσεν. νυκτερίδα ὁ εὐνοῦχος νάρϑηκος κισήρει. R

g.

485 B. φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν] ὅτι ἔλεγεν 6 ὅτι τριττυαρ- χοῦσιν of φιλότιμοι πολλάκις, καὶ οἱ ἐρωτικοὶ συμπάσχοντες με- λιχλώρους καλοῦσι τοὺς ὠχρούς. R.

C. ἑκόντας εἶναι] ἀντὶ τοῦ ἐϑελουσίους. τὸ δ᾽ εἶναι παρέλ- κει ᾿Αττικῶς. R.

486 Α. ἀνελευϑερία ἐστὶν ἕξις φαύλη περὶ χρήματα, μὴ ἀναλίσκουσα ταῦτα εἰς ἃ δεῖ καὶ ὅσα δεῖ καὶ à ὅτε δεῖ. σμικρολο- γία δέ ἐστε φειδωλία, περὶ χυδαίων τινῶν ἢ φροντέδα ἢ 5 συλλογὴν ποιουμένη. μεγαλοπρέπεια ἔστεν ἕξις βελτίστη περὶ δαπάνας, ἃς τῷ μεγάλῳ καὶ πρέποντι γίγνεσθαι προσήκει. R.

487 Β. πρὸς μὲν ταῦτα] ὃ νοῦς οὗτος" οἵ πολλοὶ τῶν ἀκου- ὄντων ταῦτα, διὰ τὸ μὴ εἶναι διαλεκτικώτατοι,, ἐπιστομέξονται ῥαδίως 4 ὑπὸ σοῦ, ὦ Σώκρατες, ὄντος δεινοῦ ἐν διαλεκτικῇ. καὶ

wu 846 ZXOAIA 202

σὺ uiv οὐκ ἀληϑῆ λέγεις ταῦτα λέγωνφ ἐκεῖνοι δὲ ἀδυνατοῦσιν ἐλέγχειν σε. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μὲν μὴ τολμῶντες πρὸς σὲ ἀντιλέγειν σιωπῶώσιν" αὐτὰ δὲ τὰ πράγματα ἐναργῶς φαίνεται μὴ συμφω- νοῦντα τοῖς ὑπὸ σοῦ λεγομένοις. R.

Ὁ. ἀλλοκότους] ἐξηλλαγμένους.. ἐναντίους, ξένους, πλημ- μελεῖς, ἀλλοφνυεῖς. R.

488 A. εἰκάξω τὸ ὁμοιῶ, καὶ τὸ εἰκονίξω τὸ αὐτὸ δηλοῖ. χρῆ- ται δὲ τῇ λέξει ὦ ὃ τὲ Ξενοφῶν καὶ ὃ ᾿Αριστοφάνης καὶ ἄλλοι. R.

C. ἄλλοί μᾶλλον) πείϑωσεν, ἀπὸ κοινοῦ. R.

C. μανδραγόρᾳ] ὑπνωτικὸς ὃ καρπὸς τοῦδε τοῦ φυτοῦ, Θεόφραστος δὲ ἐν τῇ περὶ φυτῶν πραγματείᾳ τὴν δίξαν τοῦδε ξυσϑεῖσάν τε καὶ ὄξει δευϑεῖσαν πρύς τὲ τὰ ποδαγρικὰ καὶ πρὸς ὕπνον μᾶλλον εἶναι ventu φησί, καὶ δὴ πρὸς φίλτρα. διδό- «ctv δὲ ἐν οἴνω ἡ ὄξει. R

E. ἀδολέσχην] μακρολόγον, φλύαρον. R.

489 C. κομψευσάμενος] : πανουργευσάμενος. κομψευσάμε- νον τὸν Εὐβουλόν φησιν, 0c ὑπὸ “Σωκράτους ἐρωτηϑεὶς" ὦ Εὐ- βουλε, σοφὸς ἐθέλεις εἶναι ἢ πλούσιος; ἔφη πλούσιος" τοὺς γὰρ σοφοὺς ὁρᾷν ἐπὶ ταῖς τῶν πλουσίων ϑύραις καθεύδοντας. πρὸς ὃ τὸν Σωκράτη πάνυ ἀγχίνως eineiv* oi μὲν σοφοί, ὦ Εὔβουλε, ἴσασιν ὧν δέονται; τῆς πρὸς τὴν τῶν ἀναγκαίων χρείαν γὰρ χο- ρηγίας, si ἧς of πλούσιοι, εἰ βούλοιντο, χορηγοί" αὐτοὶ δ᾽ οὔτοι οἱ πλούσιοι οὐκ ἴσασιν" τῆς ἀνθρωπίνης γὰρ ἀρετῆς, ἢ διὰ τῆς διδασκαλίὰς τῶν σοφῶν τὼ βουλομένῳ παντὶ οἵα T ἐστὶ παρα- γίνεσϑαι. R.

490 Ε. πολλοί, φησίν, ἀρξάμενοι φιλοσοφεῖν ἐγένοντο πο- νηρύτατοι" μικρὰ ài τις αὐτῶν μοῖρα καὶ ὀλίγιστοι ἐκφεύγουσι τὴν φϑορὰν ταύτην, καὶ οὐ γίγνονται πονηροί, ἄχρηστοι δὲ ὅμως. R. -

E. τὸ ἑξῆς" καὶ μετὰ τοῦτο αὖ τὰς τῶν ψυχῶν φύσεις, τὰς εἰς τὸ τῆς φιλοσοφίας ἐπιτήδευμα καϑισταμένας καὶ μιμουμένας τὰς τῶν ᾿ἀγαϑῶν ἀνδρῶν "Qc εις.) δεῖ ϑεάσασϑαι; οἷαι οὖσαι εἰς μεῖξον ἑαυτῶν ἐπιτήδευμα ἀφικόμεναι, πλημμελοῦσαι ψόγον κατὰ τῆς φιλοσοφίας προσῆψαν. R

493 A. οὗτοι] οἵ δημαγωγοί, ος σοφιστὰς μεγίστους ἄρτι ἔλεγεν. R.

203 EIZ THN IIOAITEIAN. 3417

A. διὰ τοῦ ϑρέμματος ἐξετραγώδησε τὴν ἀλογίαν τῶν τοι- OUTOV ὄχλων. R.

D. τούτοις] τοῖς ἰδιώταις, τοῖς ἀπαιδεύτοις. Β.

D. Διομηδεία ἀνάγκη; παροιμία ἐπὶ τῶν κατ ᾿ ἀνάγκην τί συραττόντων εἰρημένη, dp ἱστορίας τοιαύτης, ἧς καὶ “Δφιστοφά- vnc μέμνηται ἐν Βατράχοις, ὅτι Διομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς τὸ Παλλάδιον κλέψαντες ἐξ Ἰλίου νυπτὸς ἐπανήεσαν ἐπὶ τὰς ναῦς σελήνης ὑποφαινούσης 9 φιλοτιμούμενος δ᾽ Ὀδυσσεὺς αὐτοῦ μό- νου δόξαι γενέσθαι τὴν πρᾶξιν, ἐπεχείρησε τὸν Διομήδεα μετὰ τοῦ Παλλαδίου προηγούμενον ἀνελεῖν. 0 δὲ κατὰ τὸ τῆς σελήνης φῶς τὴν xar αὐτοῦ ᾿“ϑεασάμενος τοῦ ἐπιφερομένου ξίφους σκιᾶν, συλλαμβάνει τε τὸν Ὀδυσσέα, καὶ τὰς χεῖρας τοῦδε συνδεῖ, προ- ἄγειν τὲ κελεύει, καὶ τύπτων αὐτοῦ πλατεῖ τῷ ξίφει τὸ μετάφρε- νον ἐπὶ τοὺς “Ἕλληνας παραγίνεται. R.

494 Β. ἄλλως] μάλιστα, ὡς νῦν, ἢ μάτην, ἢ κατὰ ἄλλον

τρόπον. R.

495 E. ἀποτεϑρυμμένοι] ἀπηγρφιωμένοι. εἴρηται κατὰ t με- ταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν θρύων, & ἔστι βοτάνη τις ἀγρία καὶ ἄγο- νος. R.

Ε. οἶμαι βαναυσίας ἐνταῦϑα κοινότερον λέγεσθαι τὰς κατὰ rac τέχνας ἀναστροφάς, a ἀπὸ τῶν διὰ πυρὸς ἐργαξομένων τεχνῶν εἰρημένας (βαῦνος γὰρ ἢ κάμενος), c οὐ μὴν βαναυσίαν ἐν τούτοις λέγειν 1j ἤτοι ἀπειροκαλίαν, ἣν ἀμφότερα μὲν οὕτως ᾿Αφιστοτέλης ἐν τοῖς Νιίκομαχείοις ἡϑικοῖς καλεῖς. ἐν τοῖς μεγάλοις δὲ σαλακω-

νίαν. ἔστι δὲ περὶ χρημάτων δαπάνας ὑπερβολή. ἔλλειψις δὲ μικροπρέπεια" ὧν μεγαλοπρέπεια μεσότης ἐστίν. Ἀ.

491 Ε. εἰπόντος ᾿4δειμάντου ὅ ovt τέλος ἐχέτω τὰ περὶ τού- των, ὃ Σωκράτης φησὶν ὅτι “πωλύομαι ὑπακοῦσαί 60L. βουλόμε- vog, eM οὐ δύναμαι" ἔτι yag δεῖ περὶ τῶν αὐτῶν λέγειν avay- καίως. R

498 A. Ἡράκλειτος 0 Egéowc, φυσιπὸς ὦν, ἔλεγεν ó ὅτι ὃ ἥλιος ἐν τῇ δυτικῇ ϑαλάσσῃ ἐλθὼν καὶ καταδὺς ἐ ἐν αυτῇ σβέν- vutat, εἶτα διελϑὼν τὸ ὑπὸ γὴν καὶ εἰς ἀνατολὴν φϑάσας ἐξά- πτεται πάλιν, καὶ ταῦτο αἰεὶ γίγνεται. "Αλλως. Ἡράκλειτος Βα- ϑέωνος, Ἐφέσιος, μεγαλόφρων γεγονὼς καὶ ὑπερόπτης παρ᾿ ὃν- τινοῦν. οὗτος τὸ τοῦ ἡλίου ἔλεγεν εἶναι σχῆμα σκαφοειδὲς καὶ ὑπόκυρτον, καὶ τὴν ἔκλειψιν αὐτοῦ συμβαίνειν κατὰ τὴν τοῦ

848 ΣΧΟ.ΖΙΑ4Α 204

gxagoadoüg στροφήν; ὥστε τὸ μὲν κοῖλον ἄνω γίγνεσθαι, τὸ δὲ κυρτὸν κάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. ἀλλὰ μὴν καὶ Ξενοφάνη τὸν Κολοφώνιον κατὰ σβέσιν τὴν ἡλιακὴν ἔκλειψιν λέγειν γέγνε- αϑαί φασι, xal πάλεν πρὸς ταῖς ἀνατολαῖς ἀνίσχειν αὐτόν. R.

Β. διὰ τῆς εἰωϑυίας εἰρωνείας Σωκράτης νῦν λαυϑανόν- τῶς ὑποτέϑεται ἡμῖν, ὅτι δεῖ τοὺς νέους μειρακιώδη, φιλοσοφίαν μανϑάνειν. λέγει δὲ τὴν μαϑηματικήν" οἰκεία γὰρ αὕτη τοῖς νέοις ϑεοῖς. καὶ γὰρ δὲ αὐτῆς τὰς κινήσεις τῶν νέων ϑεῶν δι- | δασκόμεϑα. ἡ δὲ διαλεκτικὴ τοῖς τοιούτοις ἀνδράσιν ἐπεσφαλής. καὶ ὃ Ἡλωτῖνος τοιοῦτο λέγει τὸ παραδοτέον τοῖς νέοις τὰ μαϑη- ματα πρὸς συνεϑισμὸν τῆς ἀσωμάτου φύσεως. R.

D. εἰς μικρὸν ἀντὶ τοῦ εἰς μέγαν, εἰρωνικῶς. R.

D. ov γὰρ πώποτε εἶδον] πικρὸν τὸ λέγειν ὅτι ἔργῳ μὲν va νῦν λεγόμενα καλῶς οὐκ εἶπον of πολλοί, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον τοι- αὕτα βήματα εἶδον. καὶ γὰρ ὃ Θουκυδίδης. ἐπιπλήττων τοὺς ᾿᾿ϑηναίους, λέγει ὅ ὅτε ὑμεῖς ϑεαταὶ “μέν ἐστε τῶν λόγων, ἀκρο- αταὶ δὲ τῶν ἔργων. τὸ δὲ ἐξεπίτηδες o evil TOU ἐκ παρασκευῆς xai ἐπιμελείας πιϑανῶς συντεϑέντα, καὶ τὸ πολὺ μᾶλλον ἔμφασιν πολλὴν ἔχει τῆς τῶν πολλῶν ἀφροσύνης, καὶ τὸ ὡμοιωμένα ἀλ- λήλοις εἶναι τὰ τοιαῦτα ῥήματα καὶ οὐχὶ τοῖς οὖσιν ἐδήλωσε διὰ τοῦ ἑξῆς, ὅτι ἄνδρα ὡμοιωμένον ἀρετῆς ἔργῳ πρῶτον, εἶτα λόγῳ; οὐκ εἶδον of τοιοῦτοι. R.

E. ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ὥσπερ νῦν) εἰρωνικῶς. 7 γὰρ ἀλή- Oo αὐτομάτως ὡς εἰπεῖν συνέρχεται" οὐ γὰρ ἀγράφῳ γραμμα- τείῳ ἔοικεν ἢ ψυχή. R.

E. ἑτέρα) ὠριστοκρατουμένῃ. R.

499 A. τὰ δὲ κομψὰ] ὃ δεῖ : πορίσασϑαι ἐκ τούτων ὅτε ἡ τῆς ἀληϑείας εὕρεσις αὐτῇ xe ἑαυτήν ἔστεν αἱρετὴ "αἱ οὐ πρὸς ἄλλο σκοπεῖ, ἀλλὰ μόνον ἡ γνῶσις αὐτῆς ἀρκεῖ πρὸς εὐδαιμο- νίαν. R.

Β. κατήκοοι] ἀντὶ τοῦ κατακουόμενοι. R.

C. εὐχαῖς ὅμοια] τοῦτο καὶ ὶ κενήν φασι μακαρίαν. R.

E. ὅτι εὐμετάβολον τὸ τῶν πολλῶν πλῆϑος, δηλοῖ καὶ Ὅμηρος ἀπεικάξων τὴν ὁρμὴν αὐτῶν ! κύμασι παντοίων ἀνέμων καὶ τοῖς τοιούτοις. ἀλλὰ καὶ νῦν τοῦτο λέγει, € ὅτε xav λόγῳ τις αὐτοῖς ἐνδείξηται τὴν ἀλ ἢ φιλοσοφέαν, xav αὐτῷ ἔργῳ τοιοῦ- τος ἢ φαινόμενος, βαδίως ἂν πείσει αὐτούς, καὶ τοσούτῳ ῥᾶον

2205 EIE THN IIOAITEIAN. 349

ὅσῳ ἂν εἶεν πλείους. καὶ γὰρ of πλείους μᾶλλον τῇ τῆς ὕλης — ἀταξίᾳ ἀναλογοῦσι, καὶ μᾶλλον εὐάλωτοι πρὸς ἑκάτερα, ἤπερ οἵ ὀλιγώτεροι. R.

600 Α. οὐκοῦν] ἀντὶ τοῦ τοιγαροῦν. R.

D. οὐ προσῆκον ἐπεισκεκωμακότας] οὐ προσηκόντως εἶσε- ληλυϑύτας. R.

508 A. βασανιξόμενον οὐ τὸν αἰκιξόμενον καὶ τιμωρούμε- vov σημαίνει παρὰ τοῖς ᾿Αττικοῖς, ἀλλὰ τὸν ἀνακρινύμενον καὶ ἐλεγχόμενον καὶ δοκεμαξόμενον ἢ ἢ διὰ λόγων ἢ πραγμάτων, οἷός τίς ἔστιν, ἀπὸ λίϑου γένους τενὺς καλουμένου βασάνου, ᾧ τὸ κα- ϑιαρὸν χρυσίον δοκεμάξεται. Β.

Β. ὄκνος] ἀνάδυσις, εὐλάβεια, ἀναβολή. R.

504 D. ὑπογραφὴν ὅτι τὸ πρὸ ὀλίγου τὸ ἀνδρείκελον ἐνέ- γφαφεὲν καὶ ϑεοείκελον ἐν τῷ πίνακι. B.

$05 A. πολλάκις ἀκήκοας] ἀπειράκις γὰρ ἡ ἀΐδιος ψυχὴ ταῦτα καὶ ἤ ἤκουσεν καὶ ἐπελάϑετο. R.

506 B. πάλαι ϑαταφανὴ ἐξ ἀϊδίου γὰρ αἱ ψυχαὶ ἀλλήλας γινώσκουσι. διὰ TO ὀρεχτὸν είναι τὸν ψοῦν καὶ τὴν ἐπιστήμην κατὰ φύσιν αὐταῖς, καὶ τὸ δοξαστὸν ὡς ἐπέκτητον ἀποπέμπε- GOL, οὐκ ἀποχρήσει αὐταῖς ἣ δόξα. R.

D. "ag ἄλλων) παρὰ τῶν κρειττόνων ἡμῶν γενῶν. R.

D. ἀρκέσει] τὸ γὰρ ϑεῖον πᾶν οὐ μόνον αὐταρκὲς ἀλλὰ καὶ íxavóv. R.

D. ὅπως μὴ] ἐλλιπὴς ἡ 2 φρασιρ᾽ τοῦτο δὲ ἔϑος ᾿Αττικόν. λείπει γὰρ τὸ σκόπει ἤ 1; τοιοῦτο. R.

D. ἐάσωμεν) παρὰ γὰρ τὴν τῶν καταδεεστέρων ἀνεπιτη- δειότητα τὰ κρείττονα ἀδυνατοῦσιν ἐνεργεῖν. R.

507 C. ov πάνυ) οὐδαμῶς. R.

509 B. τὸ γελοίως δια τὴν ὑπερβολήν. ἀσύγκριτον γὰρ τἀγαϑὸν ἁπλῶς πρὸς πάντα. τὰ ; γὰρ κρείττονα ἡ ἡμῶν γένη δια- πορϑμεύουσι τὰ παρὰ ϑεῶν εἰς ἡμᾶς ε ἀγαϑά. ἡ δὲ ϑεία à ἀνάγκη τῇ ϑείᾳ βουλήσει ἡ ἡ αὐτή, καὶ ὁμοίον. ἥ ve αἵρεσις τῷ κλήρῳ, καὶ τὸ ἐλέσϑαι τῷ λαχεῖν, καὶ τὸ εἶναι τῷ ἐνεργεῖν, καὶ τὸ ὁ βούλεσϑαι τῷ δύνασϑαι, καὶ εἶμαι ἁσελῶς ἐν ϑεῷ πάντα ἑνιαίως. "Ane. τὸ γελοίως ἤγουν ἐγκοσμίως. οἵ γὰρ νέοι sod ἐγκόσμιοι ϑεοὶ τοῦ- τὸ αἰνίττονται. παίγνιον γὰρ τὸ σωματικὸν πτὧν τοῖς νοητοῖς πα- ραβαλλόμενον. τὸ δὲ παίζειν καὶ γελῶν τῶν νέων οἰκεῖον. καὶ τὸ

350 ZXO AI. 206

ἄσβεστος δ᾽ ἄρ᾽ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι ϑεοῖσεν περὶ τῶν ἐγκοσμίων εἴρηται ϑεῶν. ὁ γοῦν Γλαύκων ἀναλόγως ἐγκοσμίῳ προσώπῳ εἰκότως γελοίως λέγει. τὸ δὲ “Ἄπολλον oi- κεῖον τῷ TE ἡλίῳ εἰς ταυτὸν ἐρχομένῳ τῷ ᾿Ἵπόλλωνε, καὶ τῷ λέ- γοντι ἐπιγνόντε τὸν ἑαυτοῦ βασιλέα ἥλιον καὶ ᾿ἀπόλλωνα τὸν

αὐτόν. R. C. "tnoldov) ἐπίφϑεγμα. ϑαυμαστικόν, ὡς τὸ Ἥράακλεις. R.

D. Σχόλιον ἐκ τῶν ᾿Αρχύτου καὶ Βροντένου καὶ Ἰαμβλέχου |

ἐπιτμηϑέν. Τραμμὴν δίχα τὸ πρῶτον τετμημένην, εἴτε εἰς ἴ ἔσα τμήματα xe “Ἀρχύταν καὶ τὸν Χαλκιδέα Ἰίάμβλιχον, εἴτε καὶ εἰς ἄνισα; ὡς ἐ ἐν τῶν τισὶν ἃ ἀντιγράφων : τοῦ Πλάτωνος εὔρηταε, τὰ

ὄντα πάντα δηλοῦσθαι εἰς δύο κατὰ πρώτην διαίρεσιν TEJAVO- |

μένα. τὸ νοητὸν δηλονότι καὶ ὁρατόν. εἰ μὲν εἰς ἴσα, δεά τε τὴν τῶν λόγων μετουσίαν καὶ τῶν εἰδῶν, καὶ τὴν τῶν μετεχόντων πρὸς τὰ μετεχόμενα ὁμοιότητα, καὶ τῷ τὴν ἀναλογίαν τὴν αὑτήν πῶς εἶναι 8 ἐπὶ ἀμφοτέρων" εἰ δὲ εἰς ἄ ἄνισα, ὡς ἐν ἄλλοις εὕρηται; διὰ τὴν τῶν νοητῶν πρὸς τὰ αἰσϑητὰ ἴσως ὑπεροχὴν xai ἄνο- μοιότητα. olov € ἑκάτερον αὖ εἰς δύο ἀνὰ τὸν αὐτὸν διῃρῆσϑαι λόγον, τῷ τὴν γνωστικὴν δύναμιν δι ὅλου ὁμοειδῆ πρὸς ἑαυτὴν εἶναι. τὸ μὲν γὰρ δρατὸν εἰς εἰκόνας καὶ ὧν εἰσὶν εἰκόνες. τὸ δὲ νοητὸν εἰς τὰ διανοητὰ καὶ τὸ ἰδίως ψοητὸν διακρίνεσθαι. καὶ εἰκόνας μὲν σκιᾶς τε καὶ τὰ ἐν τοῖς ὕδασι καὶ κατόπτροις καὶ ὅλως πυκνοῖς καὶ λείοις καὶ φανοῖς ξυνιστάμενα εἴδωλά τε καὶ φαντάσματα εἶναι, d ὧν δ᾽ εἰσὶν εἰκόνες, αὐτὰ δηλονότι τὰ αἰσϑητὰ σώματα, ξῶά τε καὶ φυτὰ καὶ τὰ παραπλήσια᾽ καὶ διανοητὰ μὲν τὰ μαϑηματικά ve καὶ ἐπιστητὰ γένη ; γεωμετρίαν, ἀστρο- νομέαν καὶ τὰ τούτοις ἀδελφά, νοητὰ δὲ τὰς ἰδέας τε καὶ ὄντως οὔσας οὐσίας. ἀνάλογον οὖν ἔχειν ὡς τὰ εἰκαστὰ πρὸς τὰ αἰ- Gc τε καὶ φυσικὰ σώματα; οὕτω τὰ διανοητὰ πρὸς τὰ νοητα. εἰκόνας τε γὰρ τῶν νοητῶν εἶναι τὰ; διανοητά, ὡς τὰ εἰκαστὰ τῶν αἰσϑητῶν, τά τε αἰσϑητὰ καὶ νοητὰ τῇ μᾶλλον καὶ ἡ ἧττον

ἀληϑείᾳ τῶν εἰκασϑέντων καὶ διανοητῶν διωρίσθαι" τὰ μὲν |

γὰρ μᾶλλον τὰ δὲ ἡ ἥττον ἀληϑῆ εἶναι. καϑ' αὑτὰ μὲν γὰρ καὶ ovxév ἄλλοις ὑφεστάναι τὰ αἰσϑητά, σκιὰς δὲ καὶ εἴδωλα τοῖς αἰσϑητοῖς παρυφίστασϑαι. ἐν ἐκείνοις καὶ οὐ καϑ' αὑτὰ Ovra: καὶ διὰ τοῦτο ἐκείνων ὑποσπασϑέντων μηδὲ ταῦτα φαίνεσθαι

ἔτι. εἶναι δὲ καὶ ταῦτα αἰσϑητὰ μὲν τῷ γένει: ἅτε δὴ τῇ αἰσϑη-

207 ΕΙΣ ΤῊΝ IIO AITEIAN. 351

σει . ὑποπίπτοντα, εἰκαστὰ δὲ μᾶλλον καὶ δοξαστὰ εἶναι. οὕτω δὲ καὶ τὰ διανοητὰ τῶν νοητῶν εἶναι εἰκόνας καὶ εἴδωλα, ἅτε μηδὲ αὐτὰ κυρίως ἀλλ᾽ ἐξ ἀφαιρέσεως ὄντα, καὶ πρὸς τὰ καϑ' αὑτά τε καὶ ὄντως ὄντα; τὰ νοητὰ δηλονότι. τὴν ἀναφορὰν ἔχοντα. διὸ καὶ τὴν ψυχὴν τὰ μὲν αἰσϑητὰ καὶ νοητὰ πρῶτα τε καὶ αὖ- τόϑεν γινώσκειν, ὥσπερ καὶ ὑφίσταται πρῶτα, τὰ δὲ εἰκαστὰ καὶ διανοητὰ δεύτερα, ὡς καὶ δεύτερα ὑφίσταται. ὥσπερ γὰρ οὐ μένει ἐν τοῖς εἰκαστοῖς τῇ δόξῃ ταῦτα περιλαβοῦσα, ἀλλὰ ξητεῖ τὰ xo αὑτὰ ὑφιστάμενα , οἷς ἕπεται τὰ εἰκάσματα; οὕτω καὶ τὰ ἐπιστητὰ καὶ διανοητὰ. “ϑεωροῦσά καὶ διανοουμένη οἷον τρίγω- νον ἰδρυμένον διάμεσον καὶ τὰ παραπλήσια , οὐ περὶ τούτων διανοεῖται ἀλλ᾽ ἐκείνων πέρι οἷς ταῦτα ἔοικε. ταῖς τὲ γὰρ εἰκόσι τὰ περὶ τὰ ᾿μαϑήματα γένη εἶναι | ἀνάλογον: καὶ τὴν αὐτῶν yvá- σιν ταῖς τῶν εἰδώλων εἰκασίαις ἔχειν τινὰ ὁμοιότητα. ἀπό τε : γὰρ τῶν νοήσεων v τὴν τῶν μαϑηματικῶν γνῶσιν λαμβάνειν τὴν ἐνέρ- γειαν, καὶ ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐπὶ τὰ μαϑηματικὰ ὡς εἰκόνας μετα- βαίνειν , ὑποϑέσεις τε ἀναποδείκτους E ἑαυταῖς ὑποτιϑεμένην λό- γον οὐδένα οὐδενὶ ἀξιοῦν διδόναι ; ὡς παντὶ φανερόν, ἐκ τοιού- τῶν τὲ ὑποϑέσεων ὡς ἀρχῶν οὐκ ἐπ᾽ ἀρχὴν ἀλλ᾿ ἐπὶ τελευτὴν ἰέναι; αὐτὰ σσκεπτομένην τὰ μαϑηματικὰ τῇ διανοίᾳ. τῶν νοη- τῶν δέ γετῶν λόγων μετὰ τῆς τοῦ διαλέγεσϑαι δυνάμεως καὶ τῆς τελέας διαλεκτικῆς τῇ νοήσει προσχρωμένην ἄπτεσϑαι ἐξ ὑποθέσεων ὡς οὐκ ἀρχῶν (οὐδὲν γὰρ ὅ τι ἐκείνων εἶναι ἀρχήν) ἀλλ ὕπερ καλοῦνται ὑποϑέσεων καὶ ἐπιβάσεων ἐπὶ ἀρχὴν τὴν ἀνυπόϑετον ἰέναι, ἦ qc μηδὲν ἔτι δηλονότι προὐποτίθεται; à ἅτε καὶ μηδὲν o Ov, ὃ ἂν εἴη πρὸ ἐκείνης. κἀκεῖϑεν αὖ ἐπὶ τελευτὴν καὶ τὰ διανοητὰ κατιέναι, οὐδενὶ | προσχρωμένην αἰσϑητῷ, ἀλλὰ τοῖς νοητοῖς αὐτοῖς. εἴδεσι δὲ αὑτῶν. ὥσπερ δὲ ἔχει τὰ πράγματα ἀλη- ϑείας τε καὶ μή, οὕτω σαφηνείας τε καὶ μὴ τὰ περὶ αὐτὰ καταγι- νόμενα τῆς ψυχῆς ἔχειν πάϑη. εἶναι δὲ ταῦτα τέτταρα, νοῦν, διάνοιαν, πίστεν καὶ εἰκασίαν. ἐπὶ τέτταρσι τούτοις πράγμασι, νοητοῖς ; διανοητοῖς. αἰσϑητοῖς τε καὶ εἰκαστοῖς" ὧν νοῦν μ ν καὶ αἴσϑησιν ἀρχὰρ εἶναι τοῦ λόγου. ὡς ἐν τῷ περὶ νοῦ τε καὶ αἰσθήσεως Apyivo δοκεῖ, τέλη δὲ ἐπιστήμην καὶ δόξαν ,,06 ὑπὸ μὲν ἐκείνων ἀποτελουμένων κἀκεῖϑεν ὁρμωμένου. κατιόντος δὲ καὶ τελευτῶντος εἰς ἐπιστήμην καὶ δόξαν. καὶ τοιαῦτα μὲν εἶναι τὰ γένη τῶν ὄντων, τοσαῦτα δὲ καὶ τὰ τούτων κριτήρια. R.

352 EXOAIA 208

Ζ.

P. 514 A. ᾿Αττικοὶ καὶ τὸ ἰδέ ὀξύνουσι καὶ τὸ λαβέ καὶ vo φαγέ, ὁμοίως τῷ ἐλϑέ, εὑρέ, εἰπέ. R.

516 E. γνωματεύοντα] διακρίνοντα, διαγινώσκοντα ἀκρι-

ὥς. R. , 517 C. ἐνταῦϑα) ἐν τῷ νοητῷ. R.

518 Β. μετρίως] dvil: τοῦ ἐπιεικῶς πάνυ. B.

619 C. Πτολεμαῖος᾽ ὃ μέγας ἐν δ΄ Γεωγραφουμένων φησὶ τὰς μακάρων νήσους ἕξ τὸν ἀριϑμὸν ἐν τῇ ἐντὸς Διβύῃ κατὰ τὸ ᾿Δτλαντικὸν πέλαγος. R.

520 Β. τοιοῦτοι γιγνόμενοι] οἱ [ φιλόσοφοι. Β.

521 A. εἰ μὲν εὕροις» φησί; βίον ἀμείνω φιλοσόφου βίου. λέγοι δ᾽ ἂν ϑεοῦ μόνον καὶ γὰρ ϑεὸς ἀμείνων φιλοσόφου μό- vog. R.

C. οστράκου περιστροφὴ] παροιμία ἐπὶ τῶν ταχέως τι ποιούντων λεγομένη. ἔστι δὲ καὶ ὄνο παιδιᾶς. Aa. ἐστὶ τῶν διὰ τάχους εἰς φυγὴν. ὁρμώντων, D ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων. R.

525 D. τοὺς περὶ ταῦτα δεινοῦρ] τοὺς ἀριϑμητικούς. Β.

E. αὐτὸ τὸ Tv] τὴν μονάδα τὴν παρὰ τοῖς μωϑηματι- κοῖς. hR.

526 B. óbeic] olog qv Θεαίτητος. R.

C. μείξω πόνον παρέχει μανϑάνοντῃ ἴσως τοῦτο βούλεται λέγειν ὃ Πλάτων, ὅτε τῶν μετὰ πολλοῦ πόνον κατορϑουμένων τεχνῶν οὐκ ἔστιν οὐδεμία τοιαύτη εὔκολος ὡς ἡ ἀριϑμῃτιπκή. R.

Β. οὐ δέον) ἀντὶ τοῦ οὐ δεόντως, «Ἀττικῶς. R.

D. ἡδὺς] εὐήϑης. ἔχαλουν δὲ οὕτω καὶ τοὺς ὑπομωρούς. R.

D. δκάστου] ἑκάστου ἀνδρὸς τοῦ μανϑάνοντος. R.

599 C. δίκην) νῦν τιμωρίαν. R. "

ΟΡ. Δαίδαλος ὃ Εὐπαλάμου καὶ Φρασιμήδης, ἀγαλματο- ποιὸς ἄριστος. R.

530 A. ὃ τῷ ὄντι; φησίν, ἀστρονομικὸς τὸν μὲν ὁρώμενον οὐρανὸν βλέπει τε καὶ ϑαυμάξει « διὰ τῆς εὐτάχτου κενήσεως τὸν δημιομργόν, ἄτοπον δὲ ἡ ἡγήσαιτ ἂν ἐξονυχίξειν καὶ λιπαρῶς τοῖς φαινομένοις κεχηνέναι καὶ παντὶ τρόπῳ ξητεῖν τὰς κινήσεις αὖ- τῶν λεπτομερῶς. Rh.

D. ὦτα παγῆναι] περὶ μουσικῆς», ἢ ἔστιν ἀντίστροφος

209 ΕΙΣΤΗΝ IIO AITEIAN. 858

ἀστρονομίας" ἢ μὲν γὰρ ὄψει, ἡ δὲ ἀκοῇ πέπηγεν" λέγει δ᾽ οὐ τὴν τοῦ ἀλόγου ἐπιμέλειαν, ἀλλὰ τὴν κατὰ Πυϑαγόραν ἐν λόγῳ καὶ ϑεωρήματι. R.

581 Β. πκολλόπων] rofa. οὕτω δὲ λέγονται τὰ τῶν χορδῶν ἐπιτόνια, περὶ ἃ εἰλοῦνται αὑται. τὸ yàg νωτιαῖον τοῦ τραχήλου τοῦ βοὸς μέρος κόλλοψ καλεῖται, διὰ τὸ εἰς κόλλαν εὐ- ϑετεῖν. R.

532 A. διαλεκτικὴν. τὴν διακριτικὴν τῆς πραγματικῆς, οὐ τὴν νῦν λεγομένην. R.

533 E. πρώτην μοῖραν) τὴν τῶν νοητῶν, τὴν τῶν μαϑημα- τικῶν, τὴν τῶν φυσικῶν, τὴν τῶν τεχνικῶν. R.

534 D. ἐπικαταδαρϑάνει"ν) ἐπικαταποιμίξεσϑαι. Β.

E. ϑριγκὸς] περίφραγμα, στεφάνη, τειχίον, περίβολος. R.

535 B. δριμύτητα) ὀξύτητα, σφοδρότητα, ϑερμότητα, ταχύ- τητα. Rh.

536 B. ἄρρατον] ἰσχυρόν, στερεόν, 7 ἢ δυσκίνητον. Β.

| C. προπεπηλακισμένην] ὑβρισμένην, ἠδικημένην. διασε-

συρμένην, ἐξουϑενημένην. R.

C. Σύλωνι] τούτου γὰρ τὸ αἰεὶ γηράσκω πολλὰ διδασκό- μενος. R.

537 A. elg ἀριϑμὸν] ὡς Ὅμηρος ἐν ἀνδρῶν ἵζει ἀριϑμῷ. R.

Η.

Ρ, 944 B. ὥσπερ παλαιστὴς] ἔϑος γὰρ τούτοις; ὅταν πέσω- σιν ὁμοῦ, ὡς μηδένα ἐπιπεσεῖν τοῦ ῦ λοιποῦ, πάλιν ἐγερϑέντας ἐφ ομοίῳ, συμπλεκῆναι σχήματι, ὅπερ, τὴν αὐτὴν εἶπε λαβήν. R.

ἐκ δρυὺς] τὸ ἐν τῇ τ τῆς Ὀδυσσείας Ὁμήφῳ ὑπὸ Πηνε- λόπης p Ὀδυσσεῖ ἀναγνωριξομένῳ αὐτῇ ἐνταῦϑα ἐπὶ τῶν πολιτειῶν παρῳδεῖται. ἔστι δὲ τὸ

οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου, οὐδ᾽ c ἀπὸ πέτρας. ot γὰρ παλαιοὶ ἐκ δρυῶν καὶ πετρῶν τοὺς πρὸ αὑτῶν γεννηθῆ- voi ὑπελάμβανον, διὰ τὸ τὰς τικτούσας eig στελέχη καὶ σπήλαια τὰ βρέφη ἐκτιϑέναι. ἐπεὶ καὶ τὰς μέξεις 1 κατὰ τὰς ἐρημίας ἐποι- οὖντο of πάλαι ἄνϑρωποι; δρυῶν 1 πετρῶν πλησίον. R.

546 A. τὰ gvrà διέστησε τῶν ξώων ov τῷ αἰσϑητικῶ περι- πατητικῶς (οἶδε. γὰρ καὶ φυτῶν αἴσϑησιν), ἀλλὰ τῷ ἐγγείῳ,

PraTo Vf. 23

994 ZXO.AIA 910

τουτέστι τῷ μονίμῳ , ὡς κατερριξωμένα ἐν γῇ; τὰ δὲ τῷ ἐπιγείᾳ, o ἐστι τῷ πορευτικῷ, ὡς φερόμενα ἐπὶ γῆς. B.

A. εἰ ὁ 0 πᾶς χρόνος αἰῶνός ἐστι τοῦ παντὸς εἰκών" λέγεται γὰρ καὶ ὃ ὃ αἰὼν σᾶς. τὸ μὲν οὖν παράδειγμα τὸν ἅπαντα αἰῶνα ἐστι, μέτρον δ᾽ ὁ πᾶς αἰών. μέτρον à ἄρα καὶ ὃ πᾶς χρόνος. cii ὃ μὲν τῆς τοῦ νοητοῦ ξωῆς μέτρον. ὁ δὲ τῆς τοῦδε τοῦ κόσμου foe, ὃ χρόνος. καὶ εἴη ἂν τῆς τῶν ἐν αὐτῷ πάντων ἀσωμάτων κινήσεως καὶ σωματικῶν πασῶν κοινῆς συναποκαταστάσευ; μέτρον παντελές, ὃ δὴ πολλάκις συνελισσόμενον ποιεῖ τὸν ἄπει. ρον χρόνον. R.

Β. ϑεῖον γεννητὸν οὐ τον ὅλον φησὶ κόσμον. εἶ καὶ ; προῦ; γουμένως τοῦτον. οὔτε τὸν ἐν οὐρανῷ μόνον οὔτε τὸν ὑ ὑπὸ el. | νὴν; ἀλλὰ πᾶν τὸ ἀεικένητον καὶ περιφερόμενον; εἴτ ἐν οὐρανῷ |

i9 ὑπὸ σελήνην, ὡς μὲν σωματικὸν γεννητὸν καλούμενον (0U- δὲν γὰρ σῶμα αὐθυπόστατον), ὡς δ᾽ ἀεικίνητον, ϑεῖον" papi ται γὰρ τὰ ϑειότατα. τῶν ὄντων ἃ ἄγρυπνον ἔχοντα ξωήν. τὸν τέ: λειον δ᾽ ἀριϑμὸν οὐ μόνον χρὴ νοεῖν ἐπὶ δακτύλων τιϑέντα: Οὗτος. γάρ ἐστιν ἀριϑμητὸν μᾶλλον ἢ ἤ ἀριϑμός, καὶ τελειούμενος; καὶ οὐδέποτε «τέλειος ἀεὶ γιγνόμενος), ἀλλὰ τὴν αἰτίαν τοῦτον νοερὰν μὲν οὖσαν, περιέχουσαν δὲ τὸν πεπερασμένον ὅρον τῆς τοῦ κόσμον πάσης περιόδου. R.

550 A. πατρὸς λόγους] ὃ γὰρ πατὴρ πλησιαίτατος, ὡς σύν- ouxog. Β.

B. τῷ μέσῳ] τῷ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ. R.

C. ὅτι ἐκ τοῦ φιλοτίμου φιλόπολις γίγνεται. ἀπὸ τιμημά. των οὐσῶν τῶν ἀρχῶν, ὡς Ῥωμαῖοι. "AMax. 7 τῶν “4ϑηναίων πόλις εἰς μεγάλα μέρη διῃρεῖτο τέτταρα. ταῦτα δὲ πολιτεπὰ τιμή: ματα ἐκάλουν. ὃ ἅπερ ἦν πεντακοσιομεδίμνων; ἱππέων, ξευγετῶν, ϑητικῶν" οἵ μὲν ἀπὸ τοῦ q^ μέτρα ξηρὰ καὶ ὑγρὰ ποιεῖν x ϑέντες ἀνήλισκον εἰς τὸ δημόσιον τάλαντον" of δὲ τὴν ἱππάδε τελοῦντες ἐκ μὲν τοῦ δύνασϑαι τρέφειν ἵππους κεκλῆσϑαι δο κοῦσιν, ἐποίουν δὲ μέτρα" T , ἀνήλισκον δὲ ἡμιτάλαντον" οἵ δὲ τὸ ξευγήσιον τελοῦντες ἀπὸ 6 μέτρων διελέγοντο, ἀνήλισκον δὲ μνῶς (- οἵ δὲ τὸ ϑητικὸν οὐδεμίαν ἀρχὴν ἦρχον οὐδὲ ἀνήλι- σκον. R.

D. φιλοχρηματισταὶ of | φιλοῦντες πορίζειν χρήματα; φιλο- χρήματοι δὲ of φιλοῦντες χρήματα. R.

211 EI THN IIO.AITEIAN. 395

552 1B. κηφὴν) εἶδος μελίσσης ἄκεντρον. ὃ κατεσϑίει τὸ ἐεέλι μόνον. ἀργὸν δέ" ἀφ᾽ οὗ καὶ τοὺς μὴ δυναμένους δρᾶν οὕτω φασίν. R.

C. δεινὰ κέντρα t ἔχοντας] τοὺς ἐν τῇ ὀλιγαρχίᾳ δυνάστας. R.

553 C. , γλίσχρως] πάνυ ῥυπαρῶς καὶ μετὰ φειδωλίας. R.

C. τιάρα ἐστὶν ἡ λεγομένη κυρβασία. ἔστι δὲ κόσμος ἐπικε- φάλαιος; ἡ οἵ Περσῶν βασιλεῖς μόνοι og ἐχρῶντο, οἱ δὲ στρα- τηγοὶ κεκλιμένῃ. Ἡρόδοτος δὲ ἀρσενικῶς τὸν τιάραν φησί. τινὲς δὲ καὶ κίταριν λέγουσι τὸ αὐτό" Θεόφραστος δὲ ἐν τῷ περὶ βα- σελείας Κυπρίων εἶναι λέγει τὴν κίταριν. R.

C. στρεπτοὺς] o Ogpovg περὶ τὸν τράχηλον 7 τὰς χεῖρας. οὕς καὶ στεφάνους χειρῶν λέγει Ἴων ἐν Φρουροῖς. ἀκινάκης δὲ ITig- G1x0v τι ξίφος. ἢ δόρυ μικρὸν Περσικόν. R. -c

554 A. αὐχμηρὺς] στυγνός, σκοτεινός. R.

Β. τυφλὸν) τὸν Πλοῦτον, οἶμαι; φησίν. R.

D. οὐ πείϑων) ἑαυτὸν ὃ novos, οὐδὲ ῥυϑθμίξων τὰ τῆς ψυ- χῆς αὑτοῦ μύρια; καὶ διὰ τὸ ἄμεινον ἐπιτηδεύων τὴν ἀρετήν. Β.

556 A. οὔτε διδάσποντες λόγῳ. φησί, τοὺς νέους εἴργουσιν «αἰ κολασταίνειν, οὔτε βίᾳ κολάξοντες. R.

C. ϑεωρίας] ἑορτάς. ἀπὸ τῆς εἰς ϑέαν συνδρομῆς τῶν ἐν αὐταῖς τελουμένων παρηλλαγμένως τοῖς κατὰ τὸν ἄλλον τοῦ βίου χρόνον γιγνομένοις λεγομένας οὕτως. R.

558 D. χρηματιστικαὶ] χρημάτων ποριστικαί. R.

660 Ὁ. λωτοφαγους] τοὺς ψευδεῖς καὶ ἀλαζόνας λόγους καὶ δόξας, δηλονότι αλληγορικῶς. Mas. ὃ λῶτος δένδρον 1 ἐστὶν ἐν fon κατὰ τὴν Μέμφιν φυόμενον, εὐμέγεϑες. ἡλίκον ἄπιος ἢ μικρῷ ἔλαττον" φύλλον δὲ ἐντομὰς ἔχον καὶ πρινῶδες τὸ δὲ ξύλον μέλαν. γένη δ᾽ αὐτοῦ πλείω, διαφορὰς ἔχοντα τοῖς καρ- ποῖς. ὃ δὲ καρπὸς ὥσπερ κύαμος" πεπαίνεται δὲ ὥσπερ of βότρυες μεταβάλλων τὰς χρόας. φύεται δὲ καθὰ τὰ μύρτα παρ- ἄλληλα πυκνὸς ἐν τοῖς βλαστοῖς. ἐσθιόμενος δὲ ἐν τοῖς “ωτο- φάγοις καλουμένοις γλυκύς ἐστι καὶ ἡδὺς καὶ ἀσυνήξ, καὶ ἔτι πρὸς τὴν κοιλέαν ἀγαϑός" ἡδίων δ᾽ ὁ ἀ ἀπύρηνος. ποιοῦσι δὲ καὶ οἶνον ἐξ αὐτοῦ. τὸ δένδρον δὲ καὶ πολὺ sal πολύκαρπον καὶ παρὰ τὴν “ωτοφαγίδα νῆσον, ἀπέχουσαν τῆς χώρας μικρὸν ὡσαύτως. R.

561 A. ἐκβακχευϑῇ] ἐκμανῇ. R. 3"

u 356 ZXOAIA 33

563 A. εὐτραπελία ἐστὶν ἕξις τις ἐν μεσότητι ϑεωρουμέν" βωμολοχίας καὶ ἀγροικίας - ἔστι δὲ περὶ σκώμματα, ἢ τὸν ἔχοντι παρέχεται δύνασθαί re σκῶψαι ἐμμελῶς καὶ ὑπομένειν σκωπτο. μενον. βωμολοχία. δὲ 7 πάντα καὶ πάντας οἰομένη δεῖν σκυ- πτειν. ἀγροικία δὲ ἡ ῆ μήτε σκώπτειν μήτεσκωφϑῆναε βουλομέιι, ὀργιξομένη δ᾽ ἐπ᾽ ἀμφοῖν. R.

B. χαριεντισμός ἐστε σκῶμμα μετὰ τέρψεως καὶ χάριτι; τινος. R.

C. ἐνταῦϑα) ἐν τῇ ἀκράτῳ ἐλευϑερίᾳ. Β.

D. σημείωσαι τὴν παροιμίαν λεγομένην ἐπὶ τῶν ὁμοιοι: μένων πάντως ἀρχομένων τοῖς αὑτῶν ἄρχουσιν. ἔστι δὲ ἡ olv οἵα περ 7] δέσποινα, τοία χὰ κύων. R.

564 B. δύο κηφήνων εἴδη φησὶν ἐν ταῖς πολιτεέαις ; ἀργὼ: καὶ δαπτανηρῶν ἀνδρῶν, τὸ μὲν ἀνδρεῖον καὶ κεκεντρωμένοι. οἷον χολὴ ἐν σώματι, τὸ δ᾽ ἃ ἄκεντρον, οἷον φλέγμα. οὗτοε δριμύ. τεροί εἶσιν ἐν δημοκρατία, ὦ ὡς ἂν καὶ ἄρχειν εἰϑισμένοι. R.

E. βλίττει) ἀφαιρεῖ τὸ μέλι à ἀπὸ τῶν κηρίων. R.

565 C. siGayytMa ἐστὶ κυρίως ἡ ἡ περὶ καινῶν καὶ δημοσίω: ἀδικημάτων εἰσαγομένη δίκη ὑπὸ τῶν πρυτάνεων, : περὲ ὧν διαρ. ρήδην μὲν οὐδὲν λέγουσιν of νύμοι; συγχωροῦσι δὲ κρίσει; γίγνεσθαι. καὶ τοῦτ᾽ ἐστὶν οἷον τὸ ἐν ταῖς τῶν σοφιστῶν Our. βαῖς μελετώμενον τὸ τῶν ἀγράφων ἀδικημάτων. Β. |

966 A. τυραννικὸν αἴτημα) τοῦτο Πεισιστράτου. A ναῖος γὰρ οὗτος ὦ ὦν, ἐπιβουλεύων τῇ τυραννίδι κατὰ τῶν tor | TOV, πολλαῖς καὶ χαλεπαῖς πληγαῖς ἕ ἑαυτὸν ᾿κατατρώσας, ἐνεδεῖ ξατο τοῖς Ἕλλησιν ὡς ὑπὸ τῶν ἐχϑρῶν ταύτας πάϑοι, καὶ Vi | φύλακας τοῦ ἑαυτοῦ σώματος, καὶ ἔλαβε τριακοσίους δορυφόροι; ἐκ τῆς πόλεως, οὺς εἰσοικεσάμενος καὶ ϑεραπεύσας ἐτυράννησιν, ᾿᾿ϑηναίων. R.

C. Κροῖσος υἷος ᾿Αλυάττου, “υδὸς γένος» βασιλεὺς τῶν ἐντὸς" “Ἄλνος ποταμοῦ, ὃς περὶ τῆς ἀρχῆς. εἰ | πολυχρόνιος Fora. χφηστηριαξόμενος, ἀνεῖλεν ο᾽Απόλλων χρησμὸν τοιοῦτον αὐτῷ"

ἀλλο ὅταν ἡμίονος βασιλεὺς Μήδοισι γένηται;

καὶ τότε, “υδὲ πόδαβθρε, πολυψηφῖδα παρ᾽ Ἕρμον

φεύγειν, μηδὲ μένειν, μηδ᾽ αἰδεῖσϑαι καπὸς εἶναι. καὶ οὗτος μὲν ὁ ὅλος χρησμός" ἡμίονον δὲ τὸν Κῦρόν φησιν, ἐπείπερ ᾿ἀρνήνης τῆς ᾿Δλυάττου ϑυγατρός, “υδῆς οὔσης αὐτῆς

218 EIZX THN IIOAITEIAN. 857

ταὶ "Acvvdyovg TOU "Μήδων βασιλέως “Μανδάνη γίγνεται παῖς, ε αὐτῆς δὲ καὶ Καμβύσου, Πέρσου τινός ὃ Κῦρος. υἱός, 0 καϑε- Acv Κροῖσόν τε καὶ δὴ καὶ αὐτὴν τὴν βασιλείαν τῶν “υδῶν. R

E. μέλλει] ἔοικεν. φαίνεται, δοκεῖ, ὡς νῦν. παρὰ δὲ Zo- «ροκλεῖ iv Τρωΐλῳ, μένει. R.

,568 A. οὐκ ἐτὸο] ὁτὲ μὲν οὐ μάτην, 0và δ᾽ οὐκ ἀλόγως" σταρὰ τὸ ἐτώσιον, 0 ἐστι τὸ μάταιον, οἱ δὲ otf εἰκότως. R.

Α. τοῦτο Σοφοκλέους ἐστὶν ἐξ Αἴαντος τοῦ “οκροῦ. ἐν- ταῦϑα δὲ Εὐριπίδου λέγεται τὸ ἰαμβεῖον εἶναι. καὶ ϑαυμαστὸν ουδέν, εἰ ὶ συμπίπτοιεν ἀλλήλοις οὗ ποιηταί. R.

C. φωνὰς] τὰς τῶν ὑποκριτῶν. Β.

Θ.

572 E. μηχανωμένους ἀπὸ κοινοῦ τὸ τέϑει" τίϑει μηχα- νωμένους αὐτῷ ἔρωτα, ὅ ὅταν ἐλπίσωσι μὴ ἄλλως τὸν νέον, ὑπό- στερον ὄντα κηφῆνα καὶ μέγαν, καϑέξειν. R.

978 C. σὺ xol ἐμοὶ ἐρεῖς] παροιμία, ἡνίκα τις ἔρωτ ϑείς τι ὑπὸ γινώσκοντος τὸ ἐρωτηϑέν, αὐτὸς ἀγνοῶν, οὕτως ἀποκρί- vqvai* σὺ καὶ ἐμοὶ ἐρεῖς. Β.

C. κῶμοι] aded, ἢ ὀρχήσεις μετὰ μέϑης. R.

574 C. σημείωσαι τὴν σύνταξιν, πρεσβύτην πατέρα πληγαῖς τε δοῦναι. R.

D. νεωχορήσει) ἀντὶ τοῦ ἱεροσυλήσει» ὡς νῦν. παρὰ δὲ τοῖς πολλοῖς τὸ κοσμήσει τὸν vaOv* κορεῖν γὰρ σημαίνει τὸ κο- σμεῖν. R.

D. δορυφοροῦσαι] ὃ νοῦς ovrog" αἱ κακαὶ ἐπιϑυμίαι τὸν ἔρωτα δορυφοροῦσαι κατισχύσουσι τῶν δοξῶν τῶν ἀγαϑῶν, ἃς πάλαι εἶχεν. R.

E. ὑπὸ ἔρωτος] κακοῦ ἔρωτος; ὅτε εἴδωλα xaxa ἐν τῇ φαν- τασίᾳ ἀνέπλαττεν. R.

575 C. οὐδ᾽ ἔκταρ fala] i ἴκταρ σημαίνει ταῦτα, τὸ ἐγγύς, ἀπὸ τοῦ ἱκνεῖσϑαι; τὸ πρόσφατον, t τὸ ἄρτι, τὸ ταχέως, τὸ πυκνῶς, τὸ ἐξαπίνης. καὶ παροιμία, οὐδ᾽ E. ἥκει, ὥσπερ καὶ τὸ οὐδ᾽ ἕχταρ βάλλει, τουτέστιν οὐδ᾽ ἐ ἐγγύς ἐστιν. εἴρηται δὲ κατὰ γλῶτ- ταν. ὥσπερ τὸ διωλύγιον κακὸν σημαίνει τὸ μέγα, οὗ μνημο- νεύεε Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ. R.

9598 ZXO A414 214

576 C. πολλὰ «δοκεῖ ἀντὶ τοῦ ψευδῆ τὸ γὰρ ψεῦδος πο- λυχοῦν, ἁπλοῦς δ᾽ 0 μῦϑος τῆς ἀληϑείας ἔφυ. R.

571 E. περὶ ὅλης εἰπεῖν ψυχῆς] τὸ γὰρ λογιστικὸν τῆς τοὺ τυραὶ ννου ψυχῆς» ὑπὸ ϑυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας κρατούμενον, 0v ποιεῖ ἃ ! βούλεται καϑ' αὑτό, ὥστε κἂν κατὰ τὰ χείρονα μέρη ποιῇ ἃ βούλεται ἡ ἡ ψυχή, ἀλλὰ κατὰ τὸ κρεῖττον μὴ ποιοῦσα v αὑτῆς διὰ

τοῦτο λέγεται, ἥκιστα ποιήσει € ἃ ἂν βουληϑῇ à ὡς περὶ ὕλης εἰπεῖν

τῆς ψυχῆς καὶ γὰρ οὐχ ὕλη τότε ποιεῖ. R.

, 987 D. εἰλήφϑω κατὰ τὴν μονάδα αὐτὴν ὁ βασιλικός, κατὰ

δὲ τὸν y 9 ὀλιγαρχικός 9 τῆς μονάδος “πολλαπλασιασϑείσης ἐπ :

αὐτόν, κατὰ τὸν ϑ' δὲ ὁ ) τυραννικός, τοῦ y γεγονότος ἐφ᾽ ξαυτον.

τοῦ τριπλασίου ἄρα τῆς μονάδος τοῦ γ΄, τουτέστι τοῦ ὁλεγαρχι- ᾿

κοῦ τοῦ πρὸς τὸν βασιλικὸν ἀφεστῶτος τριπλάσιον; ὡσαύτως €

τριπλάσιον τῷ ὃ LL ἀφέστηκεν Ó τυραννικός. ἔστι δὲ οὗτος |

ἐπίπεδος ἀριϑμὸς κατὰ τὸ μῆκος τὸν y τὸ πλάτος τὸν y καὶ αὐτὸν ὄντα πολλαπλασιασϑείς. εἴδωλον δὲ τὸν τυραννικόν ge τοῦ ασιλικοῦ τὸ ἔσχατον. δύναμιν δὲ τὸν y. καλεῖ, ὅτι δὴ καὶ 1j μονας καὶ αὐτὸς 0 y “ἐφ᾽ ξαυτὸν καὶ ὁ ϑ' xov αὐτὸν ἐπολλαπλα- σιάσϑησαν, οὗ μὲν y', οὐ TP οὗ δὲ κζ΄ ποιήσαντα. τρίτην δὲ αὔξην λέγει τὴν τοῦ o ἐπὶ τὴν ᾿δύναμιν τὸν γ΄ πολλαπλασίασιν: καὶ ποιήσασαν τὸν «b, τὸ βαϑος ἤγουν στερεὸν ἀρυϑμόν. δευ- τέρα γὰρ ἦν ἢ ἀπὸ τοῦ y dp ἑαυτὸν γενομένου, καὶ ποιήσαντος τὸν e, TO πλάτος ἤγουν τὸν ἐπίπεδον; ὥσπερ 7 τῆς μονάδος ἐ ἐπὶ τὸν γ' ᾿πολλαπλασίασις πρώτη αὔξη τε ἦν καὶ τὸ μῆκος ἐποίει αὐτό. τελειωϑεῖσαν δὲ πολλαπλασίασιν τὴν τοῦ xf ἐφ᾽ ξαυτὸν γινομένην. αὕτή γὰρ ποιεῖ τὸν ψκϑ΄. R.

588 C. ἡ Χίμαιρα τὸ εἶδός ἐστι πρόσϑε λέων, ὄπιϑεν δὲ

δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα (τουτέστιν eit) , δεινὸν ἀποπνείουσα |

πυρὸς μένος αἰθομένοιο" ἣν Ἡσίοδος μὲν Τυφῶνος καὶ Ἐχί- δνης» Ὅμηρος δὲ τραφῆναι ὑπὸ “Δμισωδάρου φασίν. Σκύλλα δὲ Κραταίας καὶ Τυρρήνου 1, ῆ j Φόρκου, πρόσωπον ἔχουσα καὶ στέρνα γυναικός, ἐκ "λαγόνων δὲ κυνῶν κεφαλὰς ἕξ καὶ πόδας δώδεχα. Ó δὲ Kéofegoc Aidov μὲν κύων λέγεται εἶναι, εἶχε δὲ οὗτος τρεῖς μὲν κυνῶν κεφαλᾶς, οὐρὰν δὲ δράκοντος. κατὰ νώτου δὲ παν- τοίων ὄφεων εἶχε κεφαλάς. R.

599 A. Ἐριφύλη) Κάδμος ὃ ᾿Δγήνορος καὶ Τηλεφάσσης λαμβάνει μὲν γυναῖκα παρὰ Διὸς “Δρμονίαν τὴν poto καὶ

215 EIZ THN ΠΟΔΑΙΤΕΙΑΝ. . 859

“φροδίτης, ὧν κατὰ τοὺς γάμους εὐωχοῦνται πάντες οὗ ϑεοί. Κάδμος δὲ παρὰ Ἡφαίστου πέπλον καὶ ὃ 0Quov λαβὼν ἡφαιστό- τευκτον, ““ρμονίᾳ δῶρον γαμήλιον δίδωσιν. ὃς ὅρμος εἰς Πολυ- νεέπην τὸν “Κάδμου κατήχϑη ἀπόγονον. οὗτος δὲ πρὸς Ἐτεοκλέα τὸν ἀδελφὸν περὶ τῆς Θηβῶν βασιλείας πόλεμον ἀράμενος ἄλλους τε πολλοὺς λαμβάνει OvveQyove , καὶ δὴ καὶ μάντιν ἄριστον, ᾿Αμφιάραον τὸν Ὀϊκλέους,: πεισϑέντα ὑπὸ τῆς γυναικὸς τῆς ἰδίας, ᾿Εριφύλης τῆς Ταλαοῦ καὶ “Ἱυσίππης, λαβούσης ἐπὶ τούτῳ δώ- ρον παρὰ Πολυνείκους τὸν ὄρμον" στρατευσάμενοι οὖν ἄλλοι μὲν ἄλλως ἀπώλοντο. ᾿Αμφιάραος δὲ φεύγων ἐποχούμενος ἃ ἀρ- ματι περὶ τὸν Ἰσμηνὸν κεραυνοῦται ποταμόν. καὶ διὰ τοῦτο λέγεται τὴν Ἐριφύλην él τῇ τοῦ ἀνδρὸς τὸν ὅρμον δέξασϑαι νυχῇ. R. I.

,P. $95 C. τῶν τραγικῶν] τῶν συμφορᾶς μεστῶν " ἐπὶ τῶν τοιούτων γὰρ ταῖς τραγῳδίαις ἐχρῶντο. R.

599 D. “Δυκοῦργος Σπαρτιάτης 7 “ακεδαιμόνιος γέγονε τῶν Τρωϊκῶν μετὰ ἔτη υϑ' , ἦν δὲ κατὰ Σιμωνίδην Πρυτάνιδος μὲν υἱός, Εὐνόμου δὲ ἀδελφός , καὶ ϑεῖος τοῦ Εὐνόμου υἱοῦ, “Χαριλάου τοῦ βασιλεύσαντος τῆς Σπάρτης, ἧς ἧς Ee καὶ "tuxotio- γος αὐτὸς ἔτη τη d ὅτε καὶ τοὺς νόμους ἔγραψεν, ἐπιτροπεύων τὸν ἀδελφιδοῦν. κατὰ δὲ τοὺς πλείστους Προκλέους., μὲν τοῦ ᾿ἄφιστο- δήμου Σύος, οὗ Εὐρυπῶν, οὗ Πρύτανις, οὗ Ἑὔνομος, οὗ Πολυ- δέ ἕκτης ἐκ προτέρας γυναικός, ἐκ δὲ Διωνάσσης ὑστέρας “υκοῦρ- yog, ὃν καὶ τοὺς νόμους ἐκ Κρήτης φασὶ μετενεγκεῖν εἰς “2ακε- δαίμονα. Ἀ. ἡ

E. Χαρώνδας ἐκ Κατάνης, πόλεως Σικελίας, διάσημος νο- μοϑέτης τῶν ᾿4ϑήνηϑεν ἐλθόντων εἷς Θουρίους ἐποίκων. φευ- γόντων δὲ τῷ πατρὶ συνακολουϑήσας κατῴκησεν ἐν Χαλκίδι" τὴν δὲ ὅ ὄψιν ἐλευϑέριος ἦ ἤν. γενόμενος δὲ τῶν Πυϑαγορείων εἷς διήνεγκε τῷ προτρεπφικῷ. R.

E. Σύλων ᾿Αϑηναῖος, ᾿Εξηκεστίδου υἱός. σοφὸς καὶ νομο- ϑέτης καὶ δημαγωγὸς γεγονώς. οὗτος Πεισιστράτου κατειπῶν μέλλοντος τυραννεῖν, διὰ τὴν ἐξ αὐτοῦ ἐπιβουλὴν ἀπεδήμησεν εἰς Αἴγυπτον καὶ Κύπρον, ἀλλὰ καὶ πρὸς Κροῖσον τὸν βασιλέα “υδῶν, εἶτα εἰς Κιλικίαν, οὗ weiter πόλιν Σόλους λεγομένην, ἐν ἡ τοὺς κατοικισϑέντας ὑπὶ αὐτοῦ ᾿Αϑηναίους, πολλὰ τῆς Ἕλλά-

960 ZXO.AI.A 216

δος φωνῆς διὰ τὸ χρόνῳ βαρβαρωϑῆναι παραφϑεγγομένους, σολοικίξειν. καὶ σολοίκους ἔλεγον 9 ἐξ οὗ καὶ σολοικισμός. τούτου τὸ μηδὲν ἄγαν. ἔγραψε δὲ νόμους οὺς ἄξονας ἐκάλεσαν, καὶ ὑποϑήπας δὲ ἐλεγείας. ἔτη δὲ γεγονὼς ὀγδοήκοντα dv Κύπρῳ τελευτᾷ. h.

600 Α. Θάλης Ἐξαμύου, "Μιλήσιος, Φοῖνιξ δὲ xo Hoo- δοτον. οὗτος πρῶτος ὠνομάσϑη σοφύς" EL γὰρ τὸν ἥλιον ἐκλείπειν ἐξ ὑποδρομῆς σελήνης , καὶ μικρὰν ἄρκτον αὐτὸς ἔγνω καὶ τὰς τροπὰς πρῶτος Ἑλλήνων, καὶ περὶ μεγέϑους ἡλίου καὶ φύσεως.» ἀλλὰ καὶ ἄψυχα ψυχὴν ἔχειν ὁπωσοῦν ἐκ τῆς μαγνή- τιδος καὶ τοῦ ἠλέκτρου. ἀρχὴν δὲ τῶν στοιχείων τὸ ὕδωρ" τὸν δὲ | κόσμον ἔμψυχον ἔφη καὶ | δαιμό νῶν πλήρη. ἐπαιδεύϑη ἐν 4i- γύπτῳ ὑπὸ τῶν ἱερέων. τούτου. τὸ γνῶθι σαυτόν. ἐτελεύτησε δὲ | μονήρης) γηραιός, γυμνικὸν ἀγῶνα ϑεώμενος, ὑπὸ καύματος | ἐκλυθείς. R.

A. ᾿Δνάχαρσις Γνούρου υἱὸς τοῦ βασιλέως Σκυϑῶν, μητρὺς δ᾽ Ἑλληνίδος" διὸ καὶ δί λωσσος ἦν. οὗτος ἐξενώϑη àv? 491- vatg Σόλωνι, καὶ ἐπανελϑὼν εἰς τὴν Σκυϑίαν Fon Ἑλληνικὰ πα- ραδιδάξαι, ἐτοξεύϑη 4 ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἀἁποπνέων ἔφη" διὰ μὲν τὸν λόγον ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐσώϑην. διὰ δὲ τὸν φϑόνον ἐν τῇ πατρίδι ἀνῃρέϑην. R.

B. IIv8«yóouc Μνησάρχου δαχτυλιογλύφου, Τυρρηνύς. νέος δὲ ὧν ἦλθεν ἐκ Τυρρηνῶν εἰς Σάμον, καὶ διήκουσε (ὥερε- κύδοὺς τοῦ Συρίου, εἶτα “Ἑρμοδάμαντος, ἐν Σάμῳ ἀμφοῖν, εἶτα ᾿Αβάριδος τοῦ Ὑπερβορέου καὶ Ζάρατος τοῦ μάγου." UO" otc ὑπὸ Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων ἐπαιδεύθη. εἶτα εἰς Σάμον ἐλϑὼν διὰ Πολυκράτη τὸν τύραννον ἀπῆρεν εἰς Κρότωνα τῆς T ταλίας, καὶ d ἔσχε μαϑητᾶς, προτέρους τε ἀδελφοὺς Εὔνομον καὶ T'vo- φηνόν, καὶ δοῦλον Ζάμολξιν, ᾧ Γέται ϑύουσιν ὡς Koóvo, ya- μετήν τε Θεανώ ᾿ ἐξ qj ἧς παῖδες Τηλαύγης ὃ 0 σχολαρχήσας μετ᾽ αὖ- τὸν καὶ Ζάμων ἢ ἢ ὥς τενες Μνήσαρχος, ϑυγάτηρ δὲ Μυῖα, ἢ ὥς τινες “Αριγνώτη. συνεγράψατο δὲ βιβλία τρία, παιδευτικόν, πο- λιτικόν, φυσικὸν. τὸ δὲ φερόμενον ὡς Πυϑαγόρου “ύσιδός ἐστι τοῦ Ταραντίνου , μαϑητοῦ αὐτοῦ, φυγόντος εἰς Θήβας ἐκ τοῦ ἐμπρησμοῦ καὶ καϑηγησαμένου ᾿Ἐπαμεινώνδα. τινὲς δὲ καὶ τὰ χρυσᾶ ἔπη Πυϑαγόρου φασὶν εἶναι. ἀπείχετο δὲ τῶν ἐμψύχων καὶ κυάμων, καὶ τὴν ψυχὴν ἔφη ἀϑάνατον. ἐνενηκοντούτης δὲ

“217 EIZ THN IIO AITELIA-N. 861

τελευτᾷ μετὰ μαϑητῶν "A ἐμπρησϑέντων € ἕν οἰκίᾳ τῇ αὐτῇ. ἀλ- λοι δέ φασιν ὅτι πολεμῶν μετὰ τῶν μαϑητῶν ὑπὸ “Ικραγαντί- νῶν ἀπώλετο. R.

Β. Κρεώφυλος Χῖος; ἐποποιός. «Τινὲς δὲ αὐτὸν ἱστόρησαν γαμβρὸν Ὁμήρου ἐπὶ ϑυγατρί, καὶ ὅτι ὑποδεξάμενος “Ὅμηρον ἔλαβε παρ᾽ αὐτοῦ τὸ ποίημα τῆς Ἰλιάδος. R

C. Πρωταγόρας “Ἀρτέμωνος, ᾿Αβδηρίτης. οὗτος φορτοβα- στάπτης ἦν, ἐντυχὼν δὲ Ζημοκρίτῳ ἐφιλοσὄόφησε, καὶ ἐπὶ ὁ δητο- οείαν ἔσχε; καὶ πρῶτος λόγους ἐριστικοὺς. εὗρε; καὶ μισϑὸν ἔπραξε τοὺς μαϑητὰς μνᾶς Q' διὸ καὶ ἐπεηλήϑη λόγος. τούτου μιαϑητὴς Ἰσοκράτης ὃ ὃ “ῥήτωρ καὶ Πρόδικος ὃ ὃ Κεῖος. ἐκαύϑη δὲ τὰ τούτου βιβλία ὑπ᾽ ᾿4ϑηναίων" εἶπε γάρ" περὶ ϑεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔτε ὡς εἰσὶν οὔτε ὡς οὐκ εἰσίν. ἔγραψε δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Πλάτων διάλογον. πλέοντος δὲ αὐτοῦ εἰς Σικελίαν ἐτελεύτησε ναυαγήσας ἐτῶν ἐνενήκοντα, σοφιστεύσας ἔτη τεσσαράκοντα. R.

C. Πρόδικος Κεῖος φυσικὸς φιλόσοφος ; “ημοκρίτου σύγ-

χρονος τοῦ ᾿Αβδηρίτου, Γοργίου δὲ καὶ Πρωταγόρου μαϑητής. τελευτᾷ κώνειον πιὼν ὑπὸ ᾿Αϑηναίων ὡς τοὺς νέους διαφϑ εί- ρῶν. R.

606 A. ἀντίστροφον) a evil τοῦ ἰσόστροφον. R.

D. κῆδος] λύπη, ὡς νῦν, ἢ μέριμνα, ἢ ἐπὶ γάμῳ συναλ- λαγή. R.

606 D. βωμολοχία ἐστὶ προσεδρεία τις περὶ τοὺς βωμοὺς ὑπὲρ τοῦ τε παρὰ τῶν ϑυόντων λαβεῖν. μεταφορικῶς δὲ καὶ ἢ παραπλησίως ταύτῃ ὠφελείας ἕνεκά τίνος κολακεία, καὶ βωμο- λό χος ὁ κατ αὐτὴν διακείμενος, ἢ 1,6 εὐτράπελος καὶ γελωτοποιός" τινὲς δὲ τὸν μετά τινος εὐτραπελίας κόλακα, ἢ τὸν πανοῦργον καὶ συκοφάντην. καὶ βωμακεύματα καὶ βωμολοχεύματα, ὡς ᾿Απολλόδωρος ὃ Κυρηναῖος. R.

. 607 B. λακέρυξα] μέγα κράξουσα. R. | - 609... ἐρυσίβην) ϑηρίδιόν τι ἐν τῷ σίτῳ γιγνόμενον, ὃ λυμαίνεται τὸν καρπόν. τινὲς δὲ νόσον ἐκ τοῦ περιέχοντος ἐπι- - γιγνομένην τοῖς σπέρμασιν. Β. 610 Ε. σχολῇ] νῦν ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς. σημαίνει δὲ καὶ τὴν περί τι προσεδρείαν καὶ σπουδήν, καὶ τοὐναντίον τὴν ἀπό τινος ἀργίαν, ἔτι δὲ καὶ τὴν κατὰ την παιδευτικὴν ἐν λόγοις διατρι-

βήν. R.

362 ZXO.A41.4 218

611 C. τὸν Γλαῦκόν φασι Σισύφου καὶ Μερόπης εἶναι υἱόν; )ενέσϑαι δὲ ϑαλάττιον δαίμονα. οὗτος γὰρ περετυχὼν τῇ ἀϑανάτῳ πηγῇ καὶ κατελϑὼν εἰς αὐτὴν ἀϑανασίας ἔτυχε. μὴ δυνηϑεὶς δὲ ταύτην τισὶν ἐπιδεῖξαι εἰς ϑάλασσαν ἐρρίφη. καὶ περίεισι τοὺς αἰγιαλοὺς πάντας καὶ τὰς νήσους ἅπαξ τοῦ ἔνιαυ- τοῦ ἅμα τοῖς κήτεσι. “μαντεύεται | δὲ πάντα φαῦλα" καὶ γὰφ ἐπι- τηροῦσιν oí ἁλιεῖς νύχτα, xe ἣν αὐτοῖς χρᾷ σὺν πατάγῳ ποὶ- λῷ, καὶ καταδύντες εἰς τὸ κοῖλον τῆς νεὼς ἐστραμμένης αὐτῆ; (ἀόρατος γὰρ ὁ δαίμων αὐτοῖς) ϑυμιῶσιν, ἐπευχόμενοε ἀπαλλα- γὴν ὧν προαγορεύει. ὃ δὲ προσνηξάμενος τῇ πέτρα ὀλοφύρεται | τὴν ἀϑανασίαν EALaó, φωνῇ αἰολιζούσῃ, καὶ προλέγεε ξώων καὶ καρπῶν φϑοράν. οἱ δὲ ἀπεύχονται ἀπόσιτοι καὶ ἄποτοι διατε λοῦντες. FR. |

612 B. νέφος τὴν ᾿Αἴδος κυνῆν φασὶν ἀϑάνατον καὶ ἀφα- | v&, yovv ἀορασίαν, ὦ ὃ περιβάλλονται οἷ ϑεοί, ovav ἐθέλωσιν ἀλλήλοις μῆ γιγνώσκεσϑαι. εἴληπται δὲ εἰς παροιμίαν ἐπὶ τῶν ἀφανῶς τι ποιούντων. . |

614 B. "Ho μέν ἐστιν ὃ τοῦ μύϑου πατήρ. ᾿Αρμενίου τοῦ- νομα υἱός, Πάμφυλος γένος. τοῖς δὲ μυϑικοῖς πλάσμασι στοιητι- κῆς χάριτος δεῖ καὶ τῶν τοῦ κάλλους σχημάτων, ὧν ἡ ποίησι; διακορῆς. καὶ τούτῳ τὸν ᾿Αλκίνου ἀπόλογον ἐνταῦϑα σπαρειλῆ- φϑαί φαμεν, Zi ἐστι τοῦ Ὀδυσσέως νέκυια, καὶ τὰ ἐν “ΔΑ δου ϑεάματα, τῷ ψυχούλκῳ τῶν σφαγίων χρησαμένου αἵματι. ὅϑεν καὶ εἰς παροιμέαν παρελήφϑη τὸ τὸν περὶ τῶν ἐν “Διδου τι λέ γοντα λέγεσϑαι ᾿Αλκίνου λέγειν. ἀπόλογον. ἀντιπαρατείνεται οὖν τῷ τοῦ ᾿Αλκίνου λόγῳ 4 υπὸ τοῦ Ὀδυσσέως δηϑέντι ὁ ὑπὸ τοῦ 'Hoéc. πλὴν ἐκεῖ μὲν ὁ ᾿Δλκένοος πρὸς εἰρήνην ὑπόκειται βλέ. "Ov καὶ »τρυφήν᾽ ἐνταῦϑα δὲ γεννάδας τις ὃ 'Ho ἱατόρηται καὶ πολεμικός, καὶ μετὰ τὸ κατὰ τὸν πόλεμον ἀποϑανεῖν, ἃ τῶρι- σϑείσης αὐτῷ τῆς ψυχῆς ἴδοι ἐν “Αιδου ἀπαγγέλλων δείματα. ἃ

616 A. ᾿ἀσπάλαϑός ἐστι φυτὸν ἀκανϑῶδες. R.

621 B. μῦϑος éco] τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς προστιϑέναι τοῖς μύϑοις ἔϑος ἦν, ὅτι μῦϑος ἀπώλετο, δεικνύναι βουλομένοις ὡς ἄρα οἵ poo λέγουσι μὴ ὄντα, καὶ | ἅμα ἐρρήϑησαν καὶ ovx εἰσίν. Πλάτων δὲ τοὐναντίον πανταχοῦ σώξεσϑαί τε καὶ σώξειν φησὶ τοὺς μύϑους τοὺς mag αὑτῷ, μάλα γε εἰκότως. τῶν γὰρ ὄντων εἰσὶν ἐξηγηταί, καὶ ὠφέλιμοι διὰ τοῦτο. τοὺς γὰρ πειϑο-

219 EIZ TON TIMAION 303

μένους αὐτοῖς ἐπανάγουσιν αὐτοφυῶς ἐπὶ τὴν τῶν ὄντων ἀλή- Dav, καίπερ ἄνευ εἰκότων καὶ ἀποδείξεων διδάσκοντες, ὡς ἂν

ταῖς ἀδιαστρόφοις ἡμῶν προλήψεσι περὶ τῶν πραγμάτων συνά- Oovreg. R.

ΕΙΣ TON TIMAION.

"xo 9 £615. Σωκράτης εἰς Πειραιᾶ ἀφικόμενος τῆς τῶν Βενδιδείων ξορτῆς ἕνεκα καὶ πομπῆς, διείλεκται περὶ πολιτείας ἐκεῖ πρός τε Πολέμαρχον τὸν Κεφάλου καὶ Γλαύκωνα καὶ ᾿Α4δεί- μαντον καὶ δὴ καὶ Θρασύμαχον τὸν σοφιστήν. «τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τῆς ἡμέρας ταύτης ἐν ἄστει πρὸς Τίμαιον. καὶ Ἑρμοκράτη καὶ Κριτίαν καὶ τέταρτον ἐπὶ τούτοις ἄλλον ἀνώνυμον διηγεῖται τὴν ἐν Πειραιεῖ ξυνουσίαν, ὡς ἐν τῇ Πολιτείᾳ v ὑπόπειται. διηγησά- μενος δὲ παρεκάλεσε καὶ τοὺς ἄλλους οἰκείους αὐτὸν ἀνταφε- στιᾶσαι λόγοις τῇ ταύτης ὑστεραίᾳ. συνεληλύϑασιν οὖν ἄκρο- ασόμενοί τε καὶ ἐροῦντες εἰς τήνδε τὴν ἡμέραν, τρίτην οὖσαν ἀπὸ τῆς ἐν “Πειραιεῖ συνουσίας. ἔν τε γὰρ τῇ Πολιτείᾳ τὸ κατέ- βην χϑές εἴρηται; κανταῦϑα τὸ τῶν ,χϑὲς ὃν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δὲ ἔστιατό pov. πάρεισι δὲ εἰς τήνδε τὴν ἀκρόασιν οὐ πάν- τες, ἀλλ᾽ ὁ τέταρτος δι’ ἀσθένειαν ἀπολείπεται. Β.

P.17 A. δ΄ “ττικός, φησὶν ὃ Πρόκλος, ὀρϑῶς περὶ τοῦ τε- τάρτου᾿ τοῦδε ἐπισημαίνεται. ἔοικε γὰρ ὃ ἀπολειπόμενος οὗτος εἶναι τῶν μετὰ Τιμαίου ξένων. διὸ καὶ ὃ Σωκράτης αὐτὸν ἐρω- τῷ τὸν Τίμαιον 6 ὅπου ποτὲ εἴη ὁ τέταρτος; καὶ ἐκεῖνος ὡς περὶ ἐπιτηδείου τινὸς ἀπολογεῖται; τὴν ἀπουσίαν ἀναγκαίαν αὐτῷ καὶ ἀβούλητον δεικνύς. R.

Β. ἀνταφεστιᾷν φησίν, ἀλλ οὐκ ἀνϑεστιᾷν" ἡ γὰρ ἀφε- στίασις τὴν δλοτελῆ τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσιν συνείληφεν. R.

18 C. εὐμνημόνευτον) ὅτι τὸ ἄηϑες εὐμνημόνευτον" μενεῖ γὰρ μᾶλλον την φαντασίαν ὡς παράδοξον, καὶ τὸν τύπον ἕαυ- τοῦ U τρανέστερον ἡμῖν ἐντίϑησιν. R.

E. ὑπὸ yag τῶν ἀρχόντων κατὰ τὸ καϑῆκον ἑκάστῳ λαϑρα τῶν κλήρων γιγνομένων τῆς συνέρξεως καὶ οὐ φανερῶς, ὑπολαμ-

364 ZXO 41.4 990

βάνειν ἀνάγκη τυχηρῶς͵ τοὺς φαύλους συναρμύζεσϑαι αὑτοὺς ταῖς φαύλαις καὶ οὐ κατά τινα πρόνοιαν. Β.

19 C. ὅτε Σωκράτης ποϑεῖ μετὰ τὴν πολιτείαν ταύτην ἰδεῖν κινουμένην τὴν πόλιν τὴν κατὰ αὐτὴν εἰς & αγῶνας καὶ ἄϑλους, ἵνα μετὰ τὴν εἰρηνικὴν ξωήν, ἣν παραδέδωκε, τὰς περεστατικὰς ἐνεργείας ἱστορήσῃ. Β.

20 A. Τίμαιος ἐκ “οκρῶν τῶν Ἐπιξεφυρίων, τῆς ἐν "Ira- λίᾳ πόλεως , φιλόσοφος Πυϑαγύόρειος , ἔγφαψε μαϑηματικά τε καὶ περὶ φύσεως σύγγραμμα, τὸν Πυϑαγορικὸν τρόπον. ἔνϑεν ὁ Πλάτων καὶ τὸν διάλογον εἰς αὐτὸν ἔγραψε, καϑὰ καὶ ὃ σιλ- λογράφος φησὶ περὶ αὐτοῦ"

πολλῶν ó ἀργυρίων ὀλίγην ἠλλάξατο βίβλον,

ἔνϑεν ἀφορμηϑεὶς τιμαιογραφεῖν ἐπεχείρει. ἐκ ταύτης τῆς πόλεως καὶ Ζάλευκος ὁ νομοϑέτης ἦν. ὃ δὲ Κρι- τίας ἦν μὲν γενναίας καὶ ἁδρᾶς φύσεως, ἥπτετο δὲ καὶ φιλοσό- gov συνουσιῶν, καὶ ἐκαλεῖτο ἰδιώτης μὲν ἐν φιλοσόφοις, φελό- σοφος δὲ ἐν ἰδιώταις. ἐτυράννευσε δὲ καὶ αὐτὸς εἶ, εἷς τῶν λ΄ yeyo- νώς. ὃ δὲ Ἑρμοκράτης Συρακούσιός ἐστι στρατηγός, κατὰ νόμον ξῇν ἐφιέμενος" διὸ καὶ πολιτικῆς πὼς μετεῖχε καὶ φιλοσοφίας. R.

D. ἄκουε δὴ) τοῦτο παροιμεῶδές. ἐστιν dp ὧν ἐκκαλέσα-

σϑαι βουλόμεϑα τὸν ἀκούονγα, ἴσον ὃν τῷ δέχου δὴ τὰ ἄξια ἀκοῆς. R. E. οἰκεῖος] λέγονται γὰρ οἰκεῖοι καὶ οἷ συγγενεῖς. R. E. ἐν τῇ ποιήσει] εἰπέμεναι Κριτίῃ ξανϑότριχι πατρὸς c ἀκούειν" οὐ γὰρ ἁμαρτινόῳ πείσεται ἡγεμόνι. R.

E. Κριτίαν ἡμέτερον πάππον) ᾿Εξηκεστίδης, Σόλων, Ζρω- πίδης. ου ὗ Κριτίας ὁ 9 πρῶτος, οὗ Καάλλαισχρος, o9 Γλαύκων, Κρι- τίας ὁ ὃ δεύτερος, Περικτιόνη, Χαρμίδης) Πλάτων, Γλαύκων, ᾿Αδείμαντος. R.

21 A. Κριτίας] ὃ 0 παλαιὸς δηλαδή. Β.

Β. ᾿Ἵπατούρια ἑορτὴ ᾿4ϑήνησιν εἰς Διόνυσον. ἐκ τοῦδε" Μελάνϑιος ἀντὶ Θυμοίτου τοῦ βασιλέως ᾿1ϑηναίων Ξάνϑῳ μο- νομαχῶν τῷ Βοιωτῷ ἠπάτησεν αὐτὸν εἰπών" παρὰ τὴν ὅμολο- γίαν, ὦ Κὶ &avOe, δεύτερος 3 ἥκεις. τοῦ δὲ Ξανϑου ἐπιστραφέντος, ive ἴδοι τὸν δεύτερον, αὐτὸν μὲν μηδένα ἰδεῖν, Μελάνϑιον δὲ τοῦτον ἐξ ἐπιδρομῆς ἀνελεῖν, καὶ οὕτως ἐξ ἀπάτης νικῆσαι ᾿4ϑη-

221 EIZ TON TIM AIO N. 305

γαίους, vni Οἰνόης πολεμοῦντας Βοιωτοῖς. ἑώρταξον δὲ ἡμέ- ρας τρεῖς, ὧν ἡ πρώτη ἐκαλεῖτο ἀνάρρυσις (τὰ γὰρ ϑύματα λέ- γεται ἀναρρύματα, παρὰ τὸ ἄνω ἐρυόμενα ϑύεσϑαι" καὶ γὰρ iv ταύτῃ πολλὰ ἐθύετο), ἡ ῆ δὲ δευτέρα δορπία, καϑ' ἣν εὐωχίαι καὶ δεῖπνα πολλά, ἢ δὲ τρίτη κουρεῶτις" ἐν ταύτῃ γὰρ τοὺς κόρους ἐνέγφαφον εἰς τοὺς φράτερας, τριετεῖς ἢ τετραετεῖς ὄντας. bi v jj καὶ τῶν παίδων of ἐντρεχέστεροι ποιήματα ἄττα δον, τὰ τῶν παλαιῶν ῥαψῳδοῦντες. R.

B. φρατέρων) ᾿4ϑήνησιν αἴ φυλαὶ μετὰ μὲν Ἴωνα τέσσα- θὲς» ἀπὸ δὲ Κλεισϑένους δέκα, μετὰ δὲ ταῦτα δώδεκα. διηρέϑη δὲ ἑκάστη εἰς τρία, καὶ τὸ τρίτον ἐκλήϑη τριττύς, εἶτα πατριὰ καὶ φρατρία, καὶ φράτερες οὗ εἰς τὴν αὐτὴν φυλὴν ταττόμενοι καὶ φφατρίαν ὡς ἀλλήλων συγγενεῖς, καὶ εἷς τούτους τοὺς φράτερας ἢ ἐγγραφὴ τῶν κόρων ἐγίγνετο. Β.

D. τῷ, τὸ ἔργον" πῶς, τίνα τρύπον' παρὰ τίνων, τῶν δια- σωσαμένων αὐτὸ μέχρι τῆς Σύλωνος ἀκοῆς. R.

E. Σαϊτικὸς) ἐκ τῶν ἹΜανεϑὼ Αἰγυπτιακῶν. ἕπτακαιδε- κάτη δυναστεία ποιμένες ἤσαν ἀδελφοὶ Φοίνικες ξένοι βασιλεῖς, οἵ καὶ Μέμφιν εἷλον. ὧν πρῶτος Σαΐτης ἐβασίλευσεν ἔ ἔτη υϑ', ep οὗ καὶ 0 Σαΐτης νομὸς ἐκλήϑη" οἱ καὶ ἐν τῷ Σεϑρωΐτῃ νο- μῷ πόλιν ἔκτισαν, ἀφ᾽ ἧς δρμώμενοι Αἰγυπτίους ἐχειρώσαντο. δεύτερος τούτων Bvàv ἔτη μ΄, τρίτος ᾿Ἵρχάης ἔτη X, τέταρτος Agogis ἔτη ie hl. oy. ὃ δὲ Σαϊτης προσέϑηκε τῷ μηνὶ ὥρας sg, ὡς εἶναι ἢ ἡμερῶν λ΄, καὶ τῷ ἐνιαυτῷ ἡμέρας ς΄, καὶ γέγονεν ἡμερῶν τξε. R

E. νομὸς] ἀπὸ τοῦ μενεμῆσϑαι τὴν γὴν οὕτω λέγεται. R.,

E. σημείωσαι € ὅτι τὴν Zoiv ἀκίνητόν φησεν ὑπὸ σεισμῶν. διὸ καὶ Αἰγύπτιοι, εἰς τὴν ἄρκτον αὐτὴν ἱερατικῶς ἀναπέμπου- σιν; ὡς μετέχουσάν τινος ἐκεῖθεν ἀπορροίας; διὰ τὸν περὶ τὸν πόλον τόπον δεξαμένην ἑδραίαν στάσιν. R.

92 A. Φορωνεὺς Ἰνάχου καὶ Μελίας, ., Aoytlay βασιλεύς. Νιόβη δὲ τούτου παῖς καὶ Τηλοδίκης τῆς Ξούϑου. Δευκαλίων δὲ καὶ Ἐπιμηϑεὺς Προμηϑέως καὶ Κλυμένης. Πύρρα δὲ Ἔπι-

μηϑέως καὶ Il ανδώρας τῆς ὑπὸ ϑεῶν πεπλασμένης. R

Α. ὅτι τρεῖς ἱστοροῦσι γενέσϑαι κατακλυσμούς, πρῶτον τὸν ἐπὶ γύγου, € ὃς ἣν τῆς ᾿Αττικῆς βασιλεύς, δεύτερον τὸν ἐπὶ Δευκαλίωνος, ὅτε καὶ τὰ κατὰ Θετταλίαν ὄρη διέστη καὶ τὰ ἐκτὸς

8606 ZXOAIA 922

᾿Ισϑμοῦ καὶ Πελοποννήσου συνεχύϑη πάντα; τρίτον τὸν ἐπὶ Δαρδάνου τοῦ Διὸς καὶ Ἠλέκτρας τῆς Ἄτλαντος, ὃς Ζάρδανος ἐβασίλευσε μετὰ τὸν κατακλυσμὸν τῆς ἀντίπερα Σαμοϑρῴκης ἠπείρου, διὰ | σχεδιᾶς αὐτόσε κομισϑείς. R

Β. τινὰ] Πατένεϊτ τοὔνομα. R.

C. ὅτι κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους γενέσθαι φασὶ τὸν τε περὸς Θεσσαλίαν καὶ τοὺς ἐκείνῃ τόπους κατακλυσμόν, καὶ τὴν ἐν Ai- ϑιοπίᾳ ὑπὸ τοῦ Φαέϑοντος ἐκπύρωσιν. R.

b. παράλλαξιν τὴν ἀσυμμετρίαν τῶν ἐν γῇ πρὸς τὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἡκούσας εἰς αὐτὴν ἀπορροίας φησί: συμμέτρως γὰρ ἔχοντα διαμένει, ἀσυμμέτρως δὲ φϑείρεται. ἢ τὸν τῶν οὐ- ρανίων ποικίλον σχηματισμόν᾽ οὗτοι γάρ εἰσιν οἷ κατὰ οὖρα- yov περὶ γῆν ἰόντες, καὶ ἄλλοτε ἄλλα σχήματα δεικνύντες διὰ τὰς ποικίλας νοήσεις τῶν ψυχῶν" γράμματα γὰρ ἐκεῖνα τὰ σχήματα ἔστι καὶ τύποι τινὲς ὁφαστήριοι δι ἐκείνους. R

D. λυόμενος] ᾿Αττικῶς ἀντὶ τοῦ λύων τῆς ἀπορίας ὃ o Né- Aog ἡμᾶς. R.

E. κατὰ δὲ τήνδε] κατὰ τὴν ἄνω Αἴγυπτον δηλονότι" κα- τὰ γὰρ τὴν κάτω, ἣν ἔργον τοῦ ποταμοῦ φησὶν "Ἀριστοτέλης, ὄμβροι εἰώϑασι γένεσϑαι. ἐπανιέναι δὲ λέγει οὐ τὸ κάτωϑεν ἀναβλυσϑαίνειν, ἀλλὰ τὸ τὸ ὕδωρ ἀλλαχόϑεν αὐξόμενον ἀνω- τέρω τῆς γῆς χωρεῖν, ὑδάτων καταρρηγνυμένων i εἰς τὸν Νεῖλον ἐξ ἄλλων τόπων τῶν κατὰ τὰ Σεληναῖα ὃ ὄρη, ἀφ᾿ ὧν αἴ τούτου πηγαί; ἐκ τῆς ,γιγνομένης ἐν αὐτοῖς πιλήσεως τῶν νεφῶν ὑπὸ τῶν Ἔτησί ὧν ἀνέμων, ὡς Θεόφραστός φησι. ταῦτα δὲ τὰ ὄρη ὑψηλότατα ἐστι. R

23 A. ,διαφορὰν ἔχον] ὦ αντὶ τοῦ παραδόξως ἐκβεβηκός. R.

A. πάλεν δί εἰωϑότων] ὅ ὅτι κατά τινὰς ἐπιτελοῦνται me ριφορὰς καὶ αἱ τοιαῦται φϑοραί, ἐχούσας τενὰ καὶ αὐτὰς ἀκο- λουϑίαν πρὸς τὴν ὅλην τοῦ ϑείου ἐννητοῦ περίοδον. R.

D. Γῆς τε xai Hoolovov] Zeve Murió: συνελϑὼν καὶ γε- νομένην ἔγκυον, καταπίνει, ἐπείπερ ἔλεγε παῖδα γεννήσειν μετὰ τὴν μέλλουσαν ἐξ αὐτῆς γεννᾶσϑαι κόρην. ὃς δυνασνεύσει οὐ- φανοῦ. ὡς δ᾽ ὁ καιρὸς τῆς ταύτης ἐνέστη γεννήσεως » δεῖται

Ἡφαίστου πρὸς τοῦτο συνεργοῦ, ὡς κατὰ τῆς κεφαλῆς πλήξειεν αὐτόν᾽ ἐπὶ ταύτης γὰρ ἐκυοφόρει τὸ ἔμβρυον. ὃ δὲ οὐκ ἄλλως ὑπακούσας κατένευσεν, εἰ μὴ τῇ γεννωμένῃ συγχωρηϑείη συν-

223 EIZ TON TIM AION. 301

ελϑεῖν εἰς εὐνήν. ὑποστάντος δὲ τοῦ Διός; πελέκει τούτου τὴν κεφαλὴν Ἥφαιστος πλήττει. καὶ γεννᾶται μὲν οὕτως ἐξ αὐτῆς “48ϑηνᾶ, ἐπιδιώκων δὲ αὐτὴν "Ἥφαιστος ἀποσπερμαίνει μὲν εἰς τὸν ταύτης μηρόν, ἣ δὲ λαβοῦσα ἔριον τὸ σπέρμα ἐξέμαξεν, ἔρριψέ τε εἰς γῆν. καὶ οὕτως ἀπὸ τοῦ ἐρίου καὶ τῆς χϑονὸὺς ὅρα- ποντόπους ἄνϑρωπος ἐγένετο, Ἐριχϑόνιος τοὔνομα. τοῦτ᾽ οὖν ἐνταῦϑά φησιν; ὅτι ᾿4ϑηναῖοι τοῦτον λέγουσι γενέσϑαι παρ᾽ αὑτοῖς αὐτόχθονα. R.

94 Α. παραδείγματα νῦν, ὥς φησι Πρόκλος, τὰς εἰκόνας καλεῖ, ἐπείπερ αὗται γίγνονται παραδείγματα τοῖς ἀπὶ αὐτῶν αναπεμπομένοις, καὶ Óp αὐτῶν τὰ πρῶτα γιγνώσκουσιν. R.

C. μαϑήματα] γεωμετρία, ἀστρονομία, λογιστική, ἀριϑ- emat καὶ ef ταύταις συγγενεῖς. R.

E. Εὐρώπη κέκληται ἀπὸ Εὐρώπης. τῆς ᾿Δγήνορος ἢ Φοί- νίκος 7 Τιτυοῦ, "Acla δὲ ἀπὸ ᾿“σίας τῆς Οὐρανοῦ καὶ Γῆς, "piu δὲ ἀπὸ Afin τῆς Enágov, βασιλέως Αἰγύπτου, καὶ Μέμφεως τῆς Νείλου" οἵ δὲ ᾿Αμφιρρόης. R.

E. Mravrixo?) πελά ovc] τον Ἡρακλέα λόγος πολλὰς ἀβά- τους διαπορευϑέντα εἰς τὸν ᾿΄ἥτλαντα, τὸ ὄρος; ἐξ οὗ καὶ τὸ πέ- λαγος ὠνομάσϑαι, ἐλθεῖν" ὃ E: ᾿ἥτλαντος τοῦ Ποσειδῶνος καὶ Κλειτοῦς καλεῖται; οὗ διὰ τὸ ὕψος ἐπὶ αὐτοῦ φέρεσϑαί φασι τὸν οὐρανόν. καὶ γὰρ τοῦ αἰϑέρος αὐτοῦ λέγει Μάρκελλος τὴν τοῦδε ψαύειν κορυφήν » καὶ σκιὰν ἐκπέμπειν ἄχρι πενταχισχιλέων σταδίων" ἀπὸ γὰρ 9' ὥρας ἡμερινῆς κρύπτεσϑαι τὸν ἥλιον ὑπὶ αὐτοῦ μέχρι τελέας καταδύσεως. καὶ 0 άϑως ἐπὶ ἑπτακοσίους σταδίους ἕως “ήμνου σκιάζξει. Πτολεμαῖος δὲ τὰ Σεληναῖα ὔ 0e τὸ ὕψος ἄπλετον ἔχειν φησί. καὶ ᾿Αριστοτέλης τοῦ Καυκάσου τὴν κορυφὴν τὸ τρίτον τὰ δυσμὰς καὶ τὸ τρίτον πρὸ ἀνατο- λῶν μέρος τῆς νυκτὸς ὑπὸ τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων καταυγαζε- σϑαι. Bh.

E. Ἡρακλέους στήλας] Ἡρακλῆς ἧκε μὲν εἰς "EovOtiav,

4j νῆσός desi Ὡκεανοῦ κειμένη πλησίον, 17 ῃ νῦν Γάδειρα καλεῖ- uM ἐπὶ δὲ τῷ τὰς βοῦς ἀγαγεῖν Γηρυόνου τοῦ Χρυσαορος καὶ Καλλιρρόης τῆς Ὠκεανοῦ, ὃς ἦν τρία σώματα ἔχων συμφυέντα εἰς ἣν ἀπὸ λαγόνος τε καὶ μηρῶν, εἶχε δὲ βοῦς φοινικᾶς, βούκο- λον Εὐρυτίωνα, κύνα φύλακα Ὄρϑρον δικέφαλον, τὸν Ἐχίδνης καὶ Τυφῶνος. δὲ Εὐρώπης οὖν πορευϑεὶς «ιβύης ἐπέβη, καὶ

368 | XOAIA 221

παρελθὼν Ταρτησσὸν ἴστησι μὲν σημεῖα τῆς πορείας &nl τῶν ὅρων Εὐρώπης καὶ “Διβύης ἀντιστοίχους δύο στήλας, ἐλαύνει, δὲ πρὸς Εὐρυσϑέα τὸν Τίρυνϑος βασιλέα τὰς βοῦς, T) προσετάγη ὑπὶ αὐτοῦ. R.

E. ἡ δὲ νῆσος] ὅτι μὲν ἐγένετο τοιαύτη "ue νῆσος καὶ τη- λικαυτη, δηλοῦσί τινες τῶν ἱστορούντων τὰ περὶ τῆς ἔξω. ϑαλάσ- σης. εἶναι γὰρ καὶ ἐν τοῖς αὐτῶν χρόνοις. ἑπτὰ μὲν νήσους ἐν ἐκείνῳ τῷ πελάγει Περσεφόνης ἵεράς, τρεῖς δὲ ἄλλας ἀπλέτους. τὴν μὲν Πλούτωνος, τὴν δὲ ᾿Αμμωνος; μέσην δὲ τούτων ἄλλην Ποσειδῶνος χιλίων σταδίων τὸ μέγεϑος, καὶ τοὺς οἰκοῦντας ἐν αὐτῇ μνήμην ἀπὸ τῶν προγόνων διασώξειν περὶ τῆς "ArÀavil- δος; ὄντως γενομένης νήσου ἐκεῖ ᾿ παμμεγεϑεστάτης, ἣν ἐπὲ πολ- λὰς περιόδους δυναστεῦσαι πασῶν τῶν ἐν τῷ ᾿Δτλαντικῷ πελα- | yet νήσων , Ποσειδῶνος καὶ αὐτὴν οὖσαν ἱεράν. ταῦτα μὲν οὖν Μάρκελλος ἐν τοῖς Αἰϑιοπικοῖς γέγραφεν, ἡμεῖς δὲ ἀπὸ τῶν Πρόκλου ἐξελόντες παρεϑέμεϑα. R.

25 A. βασιλέων] δέκα γὰρ βασιλεῖς ἦσαν ἐν αὐτῇ τεχϑέντες δίδυμοι πεντάκις" καὶ τἄλλα δὴ τὰ ἐνταῦϑα "λεγόμενα ἐν τῶ Κριτίᾳ διαρρήδην ἱστόρηται. Ποσειδῶνος δὲ καὶ Κλειτοῦς οὗτοι, ὧν ὃ πρῶτος. ὡς ὃ Πρόκλος φησί, ἴάτλας ἐκαλεῖτο, ἐξ οὗ καὶ ἡ νῆσος ὠνόμασται. R.

B. ἴγυπτος κέκληται ἀπὸ Αἰγύπτου τοῦ Βήλου καὶ "y- 119061 τῆς Νείλου, τοῦ βασιλέως Αἰγυπτίων. “τοῦτον ὃ πατήρ ἐν "Ἀραβίᾳ κατοικίξει" ὁ δὲ καταστρεψάμενος τὴν Μελαμπόδων χώραν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ὠνόμασεν Alyvnzov. R.

B. Τυρρηνία δὲ ἀπὸ Τυρρηνοῦ τοῦ "Ayoovog τοῦ "Arvo; τοῦ “υδοῦ, καὶ δὴ καὶ τὸ Τυρρηνικὸν πέλαγος. οὗτος κατὰ χρησμὸν ἐκ “Δυδίας a ἀπάρας εἰς τούσδε : ἀφίκετο τοὺς τόπους. ἐκ Σαρδοῦς T8 τῆς αὐτοῦ γυναικός, d ἡ ης καὶ κατὰ “Μυδίαν Σάρ- δεις ἡ ἡ πόλις, καὶ ἡ ἀργυρόφλεψ νῆσος τὸ πρὸὴν Σαρδὼ νῦν ὀνο- μάξεται. R.

C. Πρόκλον. ὅτι ὕπου ἅμα σεισμῷ γίνεται κατακλυσμός, κῦμα τούτου τοῦ πάϑους αἴτιον. ὅταν γὰρ τὸ τὸν σεισμὸν ποι- οὖν πνεῦμα, μηδέπω ῥέον ὑπὸ γῆν, τὴν. ϑάλατταν ὑπό τινὸς ἐναντίου πνεύματος evrg xuvovuéviv ἐξ ἐναντίας φερόμενον ἀπῶσαι μὲν εἰς τοὐπίσω μὴ δυνηϑῇ διὰ τὸν προωϑοῦντα ἄνεμον αὐτήν, ἴστῷ δὲ καὶ ἐμποδίξον αὐτῆς τὴν πρόοδον αἴτιον γίγνηται

225 EIZ TON KPITIAN. 369

ποῦ πολλὴν ὠϑουμένην ὑπὸ τοῦ &vavríov τούτῳ πνεύματος ««Θροισϑῆναι» τότε δή, πολλῆς τῆς ϑαλάττης γενομένης διὰ τὸ αὐτο ἐναντίας ὠθοῦν, αὐτὸ μὲν ὁ ὑπὸ γῆν ἔδυ, τῆς ῥοῆς ἀϑρόας ἐποιχυϑείσης, καὶ ἐποίησε τὸν σεισμόν, L δὲ ϑάλασσα ἐπέκλυσε τὸν τόπον. τοῦτον γὰρ τὸν ᾿τρύπον καὶ περὶ Ayala γενέσϑαι τὸν σεισμὸν ἅμα καὶ τὴν τοῦ κύματος ἔφοδον τοῦ ἐπικλύσαντος τὰς παραθαλασσίους πόλεις, Βοῦραν καὶ Ἑλίκην. R.

D. κάρτα, λίαν, μεγάλως. Β.

D. τοῦτο καὶ οὗ τοὺς ἐκείνῃ τόπους ἱστοροῦντες λέγουσιν, ὡς πάντα τεναγώδη τὸν ἐκεῖ εἶναι χῶρον. τέναγος δέ ἐστιν ἰλύς τες ἐπεπολάξοντος ὕδατος οὐ πολλοῦ καὶ βοτάνης ἐπιφαινομένης τούτῳ, ἢ πηλώδη πελάγη; ἢ διάβροχοι ἢ 9 κάϑυγροι τόποι. R.

40 C. ἐλλομένην φησὶν ὃ Σιμπλέπιος καὶ € ὅσοι συνηγοροῦσι τῷ II λάτωνι; τοῦ “Αριστοτέλους εἰλουμένην ἀναγινώσκοντος κἀκ τούτου τὸν Πλάτωνα ταῖς εὐθύναις ὑπάγοντος τὴν γῆν εἴλεῖσϑαι καἱ στρέφεσθαι φάσκοντα. T.

52 E. πλοχάνων] πλόχανόν ἐστι πλέγμα, ᾧ ὁ σῖτος καϑαί- ρεται. R.

16 A. λέμμα φλοιός, λέπισμα. R.

81 B. ógvógov] τὰ στηρίγματα τῆς πηγνυμένης νεὼς δρυ- oxovc φασίν. Re

84 B. εὐρῶτος] σεσηπυίας ὁ ὑγρότητος. Β.

B. σφαπέλισον) σφακελισμός ἐστι σῆψις μυελοῦ, καὶ σφά-

κελος ἢ μετὰ σπασμοῦ τῆς χολῆς πρόεαις. ó δὲ σπασμὸς οὗτος μετὰ φλεγμονῆς. ἰατροὶ δὲ τὴν μελανίαν ἢ τὴν σφοδρὰν ὀδύνην, ἔνιοι δὲ τὴν τῶν ὑστέων σῆψιν. λέγεται δὲ καὶ ó σφυγμὸς καὶ δ᾽ παλμός. ἀλλὰ καὶ ὃ μέσος τῆς χεερὸς δάκτυλος. R.

ΕΙΣ TON KPITIAN.

P. 108 D. μελλητέον) ὑπερϑετέον ἐστίν. R. 1090. σημείωσαι τὸ ἐκ πρύμνης, οἶμαι, τὸ ἔνδοϑεν, R. 110 D. ᾿Ισϑμὸς Jii στενὴ καὶ ἀμφυϑαάλασσος. καθ᾽ ἣν ἡ “χαία τῇ Πελοποννήσῳ συνάπτεται. R. PLATO VI. 94

870 ZXOAIA ox

D. Κιϑαιρὼν c ὄρος Βοιωτίας, Πάρνης δὲ ὄρος μεταξὺ Az

wii xai Βοιωτίας, πλησίον Πανάκτον. R. E. Ὡρωπὸς πόλις Βοιωτίας. R.

E. "omnc ποταμὸς Βοιωτίας. R.

111 B. φελλεὺς τόπος σκληρὸς ποσῶς καὶ πετρώδης. συν εργὴς δέ. οἵ δὲ τὸν ἐξ ἐπιπολῆς πετρώδη. Β. :

B. σᾶ τὰ σῶα μονοσυλλάβως φασὶν Arrixoí, καὶ τὸν σῶον σῶν. καὶ ἡ σώα σᾶ παρ᾽ αὐτοῖς. R.

113 A. Ἠριδανὸς καὶ Ἰλισσὸς xal ἀλλαχοῦ μέν, ἀλλ᾽ ovrt ἐν τῇ un. R.

A. Πνυξ τόπος ᾿Αϑήνησιν, ἐν Q ὁ ἐκκλησίαι ἐγίγνοντο παλωι μὲν πᾶσαι; ὕστερον δὲ ἅπαξ , ὅταν τὸν στρατηγὸν εεροτονώσιν. ἐπλήϑη δὲ οὕτως ἤτοι ἀπὸ τοῦ πυκνοῦσϑαι τὸν ὕχλον ἐκεῖ, κα ἀπὸ τοῦ πυκνὰ εἶναι τὰ περὶ αὐτὴν οἰκήματα. R.

A. ““υκαβηττὸς ὄρος τῆς ᾿Αττικῆς. εἴρηται δὲ οὕτως du τὸ λύκοις πληϑύειν. Rh.

B. ξυσσίτια τὰ δεῖπνα ἃ κοινῇ ποιοῦνται Δακεδαεμόνιοι. καλεῖται δὲ καὶ φιλίτια, ἐπεὶ φιλίας συναγωγά ἐστιν.

Ὁ. εὐκρὰς εὔκρατος 13] ἢ εὐκέφαλος, ὦ cc Εὐριπίδης ᾿Αντιόπι.

115 B. ἀκρόδρυα κοινῶς οἱ τῶν δένδρων καρποί. |

B. μεταδόρπια) ἐπίδειπνα.

D. τὸ πλέϑρον ἐστὶ ποδῶν ὃς δίμοιρον.

D. στάδιόν ἐστι μέρος τε μελίου ἕβδομον — | τον" τὸ γὰρ μέλεον ἐστι ξε΄ στάδια.

116 C. φιτῦσαι ἐπὶ τοῦ πατρός, ἐπὶ δὲ μητρὸς γεννῆσαι. καὶ φιτύων ὁ γεννῶν. καὶ τὸ γέννημα φῖτυ; ὡς Εὔπολις “[υτο- λύκῳ ἀτὰρ ἤγαγες καινὸν * τὸ * φῖτυ τῶν βοῶν.

ΕΙΣ TON ΜΙΝΩΑ.

P. 315 B. Eaeyn πδόνιοη Καρχηδὼν ἐν Διβύῃ πόλις διαση — poc, ἧς of πολῖται οὗτοι. | C. "A49apac Alios s τοῦ "Ἕλληνος xal Αἰναρέτης τῆς du- p&yov, βασιλεύων Βοιωτίας. ἐκπίπτει διά τινας τύχας αὐτῆς"

9297 ElZ TON MIN 9&9 A. 371

ὥστερ ὃ Πύϑιος χρὰ ἐκεῖσε κατοικεῖν οὗ ὑπ᾽ ἀγρίων ξώων ξε- νεσϑῇ. ἐλϑόντος δὲ καϑ᾽ ἣν χώραν λύκοι κρέα προβάτων διενέ- μοντος. αὐτοὺς μὲν διὰ δέος φασὶ φυγεῖν, συνέντα δὲ τοῦτον oi- πκῆσαί τε αντοῦ, καὶ τῇ «Αϑαμαντίᾳ καὶ τοῖς ἀπ᾿ αὐτοῦ τῆς οἰκείας κλήσεως μεταδοῦναι. R.

C. ἐγχυτριστρίας] τὰς χρὰς τοῖς τετελευτηκόσιν ἐπιφερού- σας: ὡς ἐπὶ τοῦδε. ἔλεγον δὲ καὶ τὸ βλάψαι καταχυτρίσαι. ὡς "4ouorogavig. λέγονται δὲ καὶ ὦ ὅσαι τοὺς ἐναγεῖς καϑαίρουσιν, αἷμα ἐπιχέουσαι τοῦ ἱερείου. ἔτι δὲ καὶ αἴ ϑρηνήτριαι, καὶ δὴ καὶ αἴ μαῖαι αἱ ἐκτιϑεῖσαι ἐν χύτραις τὰ βρέφη. R

816 Α. ἀλλ ἀεὶ] τὸ ἀλλὰ λαμβάνεται καὶ ἀντὶ τοῦ ἔστω, καὶ ἀντὶ τοῦ ὅταν δέ, καὶ ἀντὶ τοῦ ἔπειτα δέ. Ri.

818 Β. Μαρσύας Ὑάγνιδος ὃ 0 πρῶτος μετὰ ᾿᾿ϑηνᾶν αὐλῶν εὑρετής, εἶτα Φρυγίου καὶ ΜΜιξολυδίου ἁρμονίας. οὗτος ἐς το- σοῦτον προῆλϑεν αὐλητικῆς, ὡς περὶ αὐτῆς ἐρίσαι ᾿Δπόλλωνι, τοῦ πλεονεκτήσαντος τὴν κρίσιν ποιουμένων Μουσῶν, καὶ δη νικηϑεὶς ὁ ὑπ αὐτοῦ δίδωσι δίκην τῆς ἥττης : τὸ δέρμα δαρείς: οὗ δὴ ἀπὸ τοῦ σώματος ῥυέντος αἵματος ποταμὸς προῆλθεν ὃ ὃ τούτῳ ὁμώνυμος. Ὄλυμπον δέ viveg οὐ Φρύγα, Μυσὸν δέ φασι, καὶ τοῦτον γενέσϑαι πρῶτον κρουμάτων εὑρετήν. R.

319 B. ἐννέωρος] ἐνναέτης" ὧρος γὰρ 0 ἐνιαυτός" ἤγουν ἀπὸ ἐννέα ἐτῶν ἄρξας, ἢ ἐννέα ἔτη βασιλεύων. R.

E. συμπαίστην] συμπαίγμονα. R.

321 A. ἐντείνοντες] πληγὰς διδόντες. R.

Α. τοὺς δασμοὺς] «Αἰγέως τοῦ Πανδίονος βασιλεύοντος ᾿Αϑηνῶν, κατὰ τὴν τῶν Παναϑηναίων ξορτὴν ᾿Ανδρόγεως ὃ Μίνω πάντας ἀγῶνας νικᾷ. τοῦτον Αἰγεὺς στέλλει μὲν ἐπὶ τὸν

Μαραϑώνιον ταῦρον; διαφϑείρεται δὲ ὑπ αὐτοῦ E 4 ὥς τενες, πορευόμενος ἐπὶ Θήβας διὰ τὸν “αἴου ἀγῶνα πρὸς τῶν ἀντα- γωνιστῶν διὰ φϑόνον ἀπόλλυται. ὃ μαθὼν Μίνως ᾿Αϑήνας τὲ πολεμεῖ καὶ Μέγαρα εἶλε, μὴ οἷός ve δ᾽ ὧν πορθῆσαι ταύτας, εὔχεται τῷ Zhi πα ᾿Αϑηναίων “δίκην λαβεῖν" καὶ διὰ τοῦτο λιμὸς ἐνσκήπτει τούτοις καὶ λοι ἧς. χρωμένων δὲ περὶ τῆς τού- τῶν ἀπαλλαγῆς ἀνεῖπεν 0 ᾿Δπόλλων δίκας Μίνῳ δοῦναι ὁ ἃς ἂν αὐτὸς αἰρῆται. Μίνως δὲ κελεύει δεκέτεις κόρους ἑπτὰ καὶ κόρας ἴσας ἀόπλους πέμπειν κατ᾽ ἕτος τῷ Μινωταύρῳ βορὰν κατὰ τὸν λαβύρινθον, « ὃς ὑπὸ Δαιδάλου κατεσκεύαστο χῶρός τις σκολιός.

372 ZXOAIA 228

Θησεὺς δὲ μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν κατὰ τὸ τρίτὸν ἕτος εἰς τὸν δα- σμὸν καταλεγεὶς τὸν τὸ Μινώταυρον ἀναιρεῖ, καὶ παύει τὴν εἰ; Κρήτην πομπὴν τοῦ δασμοῦ. περὶ τοῦτου οὖν ἐνταῦϑά φησιν. R. D. φλαῦρον) κακόν, ὡς νῦν, 7 φαῦλον, ἢ κοῦφον κακόν. τινὲς δὲ φλαῦρον μὲν τὸ μικρὸν κακόν, φαῦλον δὲ τὸ μέγα. R.

—— ———M ————

ΕΙΣ ΤΟΥ͂Σ NOMOTZ.

A.

"Ὁ “᾿ϑηναῖος οὗτος ξένος πεποίηται ἐνταῦϑα εἰς “τὴν Κρη: την ἀπιών, ἔστι δὲ Πλάτων, ὡς ἐκ τοῦδε φανερὸν. αὐτὸς yag à "AOqvoioc ξένος ἐν τῷ Νόμων λέγει ὅτε ἤδη αυτῷ δύο πολιτεῖαι προηνύσϑησαν᾽ 7 | οὖν οὐδ᾽ ἐκεῖναι Πλάτωνος, ᾳ εἰ μὴ τοῦτο 99 αὐτὸς ἂν eL τῷ ᾿4ϑηναίῳ ξένῳ. οὗτος οὖν εἰς Κρήτην ἀφικύ- μενος; καὶ περιτυγχάνων ἔξω πρὸ τῆς Κνωσσοῦ Κλεινίᾳ, τε τῷ Κρητὶ καὶ ἱἹΜεγίλλῳ τῷ “Παπεδαιμονίῳ, ἐπιτετραμμένοις μὲν ὑπὸ τῶν τὴν Κνωσσὸν οἰκούντων ἀποικίαν ποιήσασθαι ἐκεῖϑεν καὶ καταστήσασϑαι πόλιν νόμους τε προσήκοντας τοῖς πολέταις. δια- ϑεῖναι) προσεχῶς δ᾽ ὡρμημένοις ἐπὶ τὸ τοῦ lig ἄντρον, ἑερὺν τοῦτο γενόμενον ἁγιώτατον, ἐν ᾧ τὰ σεπτύταταᾳ καὶ ἀρρητότατα τῶν μυστηρίων ἐπετελεῖτο -- περιτυχὼν δ᾽ οὖν αὐτοῖς 0 ξένος, καὶ ταῦτα παρ᾽ αὐτῶν πυϑόμενος, ἤρετο ἐπὶ τούτοις τίνες ἂν εἶεν o£ νόμοι; τῶν δὲ μὴ δυνηϑέντων τελείαν ἀποδοῦναι τὴν τῶν νόμων διάϑεσιν, ὁ ὀφώντων δὲ τὸν ξένον εὖ παρεσκξυασμένον περὶ νόμων θέσιν, καὶ παρακαλούντων συλλήπτορα αὖτον γε- νέσϑαι κῆς πολιτείας. ἄρχεται ὃ ᾿᾿ϑηναῖος ξένος τῆς τῶν νόμων διαϑέσεως" ἐν οἷς δὴ οὐκέτι, ὥσπερ ἐν τοῖς τῆς μεγάλης Πολ- τείας, κοομᾷ πάντα προστάττει, ἀλλ ἑκάστῳ ἀγρὰν ἀπονέμει καὶ πρὸς TOUT οἰκίαν, ἔτε μέντοι καὶ γνναῖκα ἰδίαν καὶ παῖδας οὐκ- ἕτε κοινούς; πλὴν ὅτε οὐδὲ ταῦτα ἀόριατα & ἀφῆκεν. ἀλλὰ τοὺς κλήραυς εἰς ὡρισμένον ἀρυϑμὸν παρέλαβε. τεσσαράκοντα γὰρ καὶ πέντε τοὺς πάντας κλήρους διανέμειν παρακελεύεται" τὴν δ᾽ αἰτίαν τοῦ τοσούτον ᾿ἀρυϑμοῦ γνωσόμεϑα, ὅταν αὐτὸς ἐπιμνη- σϑῇ. ὁρίζει δ δὲ καὶ τὰ τιμήματα, ὥσπερ ὁ Σόλων ᾿4ϑηναίοις, εἰ

“29 ΕΙΣΤΟΥ͂Σ NOMOTz. 878

"καὶ τρόπον ἄλλον. πεντακοσιομέδιμνοι γὰρ παρ᾽ ἐκείνω καὶ ἐποπεῖς καὶ ξευγῖται καὶ of ϑῆτες" καὶ “παρὰ τούτῳ δὲ τέτταρα ταῦτα δρισθήσεται, οὐκέτι δὲ τοῖς αὐτοῖς προσαγοφευόμενα ὀνό- μασιν οὐδὲ τῆς αὐτῆς ὄντα ποσότητος, πλὴν ὡρισμένα , ὥστε μὴ ἐξεῖναι, εἰ τύχοι. τῷ πρώτῳ πλεῖον τετρακοσίων ἔχειν περίου- σέαν, “μήτε μὴν τῷ ᾿ἐσχάτῳ τῶν ἑκατὸν ἐλάττονα. τοιαύτη τίς ἐστιν ἢ ὑπόϑεσις. R.

P. 624 B. διαφέρει λόγος φήμης. ὃ μὲν γὰρ δῆλος γίνεται καὶ vp ου ὑ φέρεται, ἡ 4j δὲ ἀγνωστον ἔχει τὴν ἀρχήν. R.

B. τὸν ἀδελφὸν] ἐγένετο καὶ τούτων τρίτος ἀδελφός, Ταλως,

ς δὴ ἕνοκλος τὴν Κρήτην περωέναι φρουρῶν ἐλέγετο. Τὶ.

625 A. κλέος] καὶ of “Στωϊκοὶ πλατωνίξοντες κλέος φασὶ τὸ ἔπὶ τῶν σπουδαίων γενόμενον δίκαιον, δόξαν δὲ τὴν ἐπὶ τῶν ἀσπούδων δόκησιν. R.

A. πολιτείας τῆς μεᾶς ξωῆς τῆς ὅλης πόλεως, νόμων δὲ τῶι διανεμόντων τὰ μέρη ἐξ ὧν ἡ πόλες. R.

B. τοῦ Διὸς ἄντρον) οὗ τὰ μέγιστα τῶν τοῦ “ὡς μυστη- ρέων καὶ τῶν Κουρήτων ἐνιερᾶσϑαι ἐλέγετο. R.

C. ὅπλων ξξυν] σχέσιν ἢ περιβολήν, ἡ ἁπλῶς ὅπλισιν. παρὰ τὸ ἔχειν. R.

D. ἀπολογεῖται διὰ τὴν τῶν τόξων χρῆσιν" καὶ γὰρ, ὄνει- δος ἦ ἤν, ὡς ὡς τὸ τοξότα λωβητήρ᾽ οὐ γὰρ ἀγχέμαχοι; ἀλλὰ πόρρω- Ov βάλλουσιν oí τοξόται. αἰτιᾶται οὖν τὸν τόπον. R.

D. τόξα ὁ 0 βιός; τοξεύματα τὰ βέλη. R.

D. πρὺς πόλεμον ἡμῖν ἅπαντα ἐξήρτυται] ὥστε πρὸς νίκην ἑώρα ὃ τοῦτο ϑέμενος. τιμοκρατιχὸν δὲ καὶ ϑυμεκὸν τὸ πόλεμον τέλος εἶναι τῶν νόμων. R.

E. ἄνοιαν) ὅτε δὴ λανϑάνει αὐτοὺς ὡς ἀνάγκη καὶ τὰς πόλεις καὶ πάντας ἀνθρώπους πολεμεῖν διὰ βίου, 0 Μίνως ἀνοή- τους ἐκείνους ἐνόμιξεν, ὅσοι μὴ τὸν πόλεμον. τέλος ποιοῦνται. τοῦτο δ᾽ οὐκ ὀρθῶς ὃ Κρὴς ἔφη" καὶ γὰρ 7 ἀριστοκρατία τὴν εἰρήνην τέλος ποιουμένη, τὸν πόλεμον ὡς ἀναγκαῖον δὲ’ αὐτὴν ἀναιρεῖται. R.

E. ἄρχοντας] ἐφίσταντο γὰρ ἄρχοντες τοῖς συσσιτίοις , ἕνα μὴ ἀμέτρως διαιτώμενοι περὶ τὸν πόλεμον ἀργότεροι γίγνων- ται. R.

626 A. ἀκήρυκτον] μὴ ἁπλῶς ἔκ τινος περιστάσεως γιγνό-

874 ZXO AI A 230

μενον; καὶ δεόμενον κήρυκος τοῦ διεγείροντος τοὺς ἀπείρου: φύσει πάντας ἐπὶ τοῦτον παρεσχευάσϑαι. R.

B. τὸ μὲν τῶν xz μάτων τέλος προσήκοι ἂν ταῖς κατὰ τὴν ἐπυϑυμίαν πολιτείαις, τὸ δὲ τῶν ἐπιτηδευμάτων τῇ κατὰ τὸν λο- γον. τὰς ἄλλας οὖν διὰ τούτων ἀποδοκιμάσας πολιτείας, μόνην ἐγκρίνει τὴν τιμοκρατικὴν διὰ τῆς περὶ τὸν πόλεμον σπουδῆς. R.

B. ; eo ἀντὶ τοῦ τέλος τῆς νομιζομένης παρὰ gol πολι- τείας. R

C. 4 ἀπόκρισις ἔνδειξιν ἔχει τοῦ “Δακωνικοῦ τρόπου 9 συν- τομος οὖσα καὶ συνεστραμμένη, ἅμα δὲ καὶ κατὰ τὴν «λέξιν

τραχύτητα ὑποφαίνουσα. καὶ τὸ ὦ ϑεῖε | Δακωνικόν, πλὴν Ori

9€ ἐνήλλακται" σεῖξ γὰρ τὸ Oei παρ᾽ αὐτοῖς. R.

C. ἐλέγξαι βούλεται ἐντεῦϑεν τὴν ἐκείνων ὁμολογίαν περὶ τοῦ κατὰ τὸν πόλεμον νόμου. κέχρηται δὲ δύο ἐπιχειρήμαοαι, προτέρῳ μὲν τῷ διὰ τῆς διαλύσεως τρόπῳ, μετὰ ταῦτα δέ, ἐνιστα- μένου τοῦ ῦ Κλεινίου ἐντρεχῶς πρὸς τὴν ἐπιχείρησιν, χρῆται καὶ ἑτέρῳ τῷ κατὰ σύνϑεσιν. ἔστι δὲ ὃ ἐλεγχόμενος λόγος αὐτῶν ὑ τιθέμενος ὅ 0g0v εἶναι τῆς εὖ πολιτευομένης πόλεως τὸ πολεμεῖν καὶ νικᾷν τοὺς ἄλλους. R.

D. ov γάρ σε Avuxóv] oU σέ φημι ἀπὸ ἀνθρώπου ἔχειν τὴν ἐπωνυμίαν, ᾿Δτϑίδος 5 τινος τοιούτου, ἀλλ ἀπὸ τῆς Oto) τῆς ᾿Αϑηνᾶς, ἐπιστημόνως ye καὶ φρονίμως οὕτως διατιϑέντα τοὺς λόγους. R.

D. ἀναγαγὼν) τῇ ἀναλύσει χρησάμενος καὶ ἐφ᾽ ἕνα ἕκαστον ἀναγαγὼν ἐκ τῆς ote πόλεως. R.

E. ἐθαύμασεν à 0 ξένος τὸν λόγον, ὅ OL δὴ. ἐπὶ μὲν τῶν πόλεων καὶ κωμῶν ὁμοίων τὴν φύσιν (ἀνθρώπων γὰρ πρὸς ὁμοίους av- ϑρώπους) ἡ μάχη, ἐπὶ δὲ τῆς ψυχῆς ἀνομοίων" λόγου γὰρ πρὸς ἀλογίαν. R.

E. πρώτη τε καὶ ἀρίστη] ἀληϑὲς μὲν τοῦτο, μὴ μέντοι λέγε ἄριστον τὸ τῆς ἐγκρατείας εἶδος" τούτου γὰρ ἄμεινον τὸ σω- φρονικόν. R.

627 A. εὑρίσκει καὶ πρὸς τοῦτο ἀπαντῆσαι. ὡς γὰρ ψυχὴ ἐλέγετο κρείττων ἕ ἑαυτῆς ἐκείνη ἐν ἡ ὁ,λόγος ὡς ἀμείνων ἐκράτει, ἥττων δ᾽ ἑαυτῆς ἐν ἡ ἢ τὸ ἄλογον, οὕτω καὶ πόλις καὶ κώμη ἐπὶ ἀμεινόνων καὶ χειρόνων ἀνδρῶν ἔχουσιν. R.

A. τὸ κρείττω] ὁμωνυμία τίς ἐστι περὶ τὰς εἰρημένας παρὰ τοῦ

»51 ΕΙΣ ΤΟΥΣ NOMOTZ. 375

FA suvíov φωνάς, καὶ δυνατὸν qj ἦν τῷ ῦ ἀντιλαμβανομένῳ τῶν λέξεων Ξναντεώσει αὐτὸν περιβαλεῖν. τὸ γὰρ κρεῖττον καὶ ἧττον καὶ ἄμει- mov καὶ χεῖρον δύναται καὶ ἐπὶ τῆς ἔνδον ξωῆς τῆς ψυχικῆς ϑεω- εῖσϑαι καὶ ἐπὶ τῆς: κατὰ τὰ σώματα διαφορᾶς, καὶ οὐδὲν κωλύεται ὃ ρείττων κατὰ τὴν ξωὴν χείρων εἶναι κατὰ τὸ σῶμα. οὕτω δὴ 2c ἐν πόλει εἰ κρατοῖεν of ἀμείνους τῶν χειρόνων τὸν εἰρημένον τρόπον; λέγοιτ᾽ ἂν ἑαυτῆς κρείττων , ἀλλὰ καὶ ἥττων, καὶ ἔσται ἐναντιότης τῶν ὀνομάτων περὶ τὸ αὐτὸ πρᾶγμα. διορισμοῦ δὴ χορεία περὶ τὴν ομωνυμίαν. ἀλλ᾽ ἕνα μὴ τὸ πάρεργον ἔργον ποιή- “σωμεν, ἄλλως διὰ παραδείγματος μεϑοδευτέον τὸ σκέμμα. R.

A. εἴ mov ἐστί mov] ov γὰρ ἐν νοητοῖς οὐδ᾽ ἐν οὐρανίοις; «AX ἐν τῇ γενέσει. R.

A. τὸ χεῖρον κρεῖττον τοῦ ἀμείνονος] ἐπειδὴ κρεῖττον οὐ μόνον λέγεται τὸ βέλτιον ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπικρατέστερον. ἐπειδὰν τὸ χεῖρον νικᾷ, καὶ κρεῖττόν ἐστιν" ὃ καὶ αἰνίγματι ἔοιπεν, εἶναι τὸ χεῖρον κρεῖττον. ἀλλ ἐστὶ τὸ χεῖρον κρεῖττον οὐχ ὡς βέλτιον, ἀλλ᾽ ὡς ἐπικρατέστερον ( 0v τηνικαῦτα. R.

629 A. ὁ Τυρταῖος οὗτος ᾿4ϑηναῖος ἐγένετο , δὐτελὴς τὴν TUYNV: γραμματιστῆς γὰρ ἦν καὶ χωλὸς τὸ σῶμα, καταφρονού- “μενος ἐν ᾿᾿ϑήναις. τοῦτον “απκεδαιμονίοις ἔχρησεν ὃ 0 ᾿Απόλλων μεταπέμψασϑαι; € ὅτε πρὸς Μεσσηνίους εἶχον τὴν μάχην καὶ ἐν ἀπορίᾳ κατέστησαν πολλῇ. ὡς δὴ ἱκανοῦ αὐτοῖς ἐσομένου πρὸς τὸ συνιδεῖν τὸ λυσιτελές" αὐτῷ γὰρ ἐπέτρεψε χρήσασϑαι συμ- βούλῳ. ἀφιβόμενος ἀὲ οὗτος & εἰς “1ακεδαίμονα καὶ ἐπίπνους γε- νόμενος συνεβούλευσεν αὐτοῖς ἀνελέσϑαι τὸν πρὸς Μεσσηνίους

πόλεμον, προτρέπων παντοίως ἐν οἷς καὶ τὸ φερόμενον εἰπεῖν ἔπος"

Μεσσήνην ἀγαϑὸν μὲν d ἀροῦν, ἀγαθὸν δὲ φυτεύειν. τοῦτον οὖν ἐν τῷ λόγῳ παρέλαβεν à 0 ᾿Αϑηναῖος ξένος, ὡς καὶ αὐτὸν πολέμου σύμβουλον γεγονότα. R..

630 A. περὶ Gsóyvidog καὶ τῆς κατ αὐτὸν ταύτης ἱστορίας ἀμφιβολία πολλὴ ἐγένετο τοῖς παλαιοῖς. καὶ oí μέν φασιν αὐτὸν. ἐκ Μεγάρων γεγενῆσθαι τῆς “4Ζττικῆς" οὕτως ὁ “4ίδυμος , ἐπι- φυόμενος τῷ II λάτωνι ὡς παριστοροῦντι" of δὲ ὅτι ἐκ Σικελίας. εἰ δὲ καὶ μὴ εἴη ἐκ Σικελίας, οὐδὲν λυμαίνεται τὸ προκείμενον, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον" οὐ γὰρ ὑπὲρ ᾿Δττικοῦ ὡς ᾿Αϑηναῖος λέγει.» ἀλλὰ καίτοι πρὸς ᾿Αϑηναῖον αὐτὸν παραβάλλων τὸν Tvgratov,

876 ZXO 4 I.4 232

τὸ ἀληϑὲς περὶ τὴν κρίσιν ἐφύλαξε καὶ τὸν Θέογνιν καὶ ξένον.

ὄντα προέκρινε. τί δὲ ἐκώλυεν αὐτὸν ἐκ ταύτης μὲν εἶναι τῆς Μεγαρίδος. ἀπελϑόντα δὲ εἰς Σικελίαν. ὡς ἢ ἱστορία ἔχει, γενέ

σϑαι νόμῳ Μεγαρέα ἐκεῖ, ὡς καὶ τὸν Τυρταῖον “ακεδαιμο.

vtov; R.

D. τετάρτη] πρώτη γὰρ 9] φρόνησις. ῇ δικαιοσύνη * 7 δὲ ἀνδρεία, ὡς περὶ τὸν ϑυμὸν μόνον ἔλουσα, τετάρτη. τῶν γὰρ ἄλλων ἑκατέρα περὶ τὴν τριμέρειαν ἔχει" καὶ γὰρ " σωφροσύνη ἐπὶ τὸν λόγον διὰ τοῦ ϑυμοῦ τὴν ἐπικράτειαν τοῦ ἐπυθυμητικχοῦ ἀναπέμπει. R.

— — D. χοὴῆνὶ] ἀνεὶ τοῦ ἔδει, χωρὶς τοῦ ε. R.

D. ϑείας) δηλονότι πολιτείας. παρὰ ϑεῶν γάρ φατε ἐκεί- νους εἰληφέναι. τοὺς νόμους. καὶ διὰ τοῦτο ϑείους καὶ τὴν σολι- τείαν ϑείαν. ἀξίους οὖν ἀποδότω καὶ τοὺς νόμους τῆς 9είας πολιτείας. Ἐ.

E. ξητοῦσιν) τὰ μερικὰ καὶ περὶ τὰ συναλλάγματα κλήρων καὶ ἐπικλήρων, οὐ περὶ τούτων. ἀλλὰ τὰ περὶ τῆς ἀρετῆς. ὡς αὐτός. ἐν γὰρ τοῖς 1 - βιβλίοις τὰ κατὰ τὴν ἀρετὴν πραγματευ- σάμενος. ἐπὶ τέλει ἐν τοῖς β΄ βιβλίοις καὶ ἐκεῖνα ἠξίωσε μνή- μῆς. T

E. κλῆρός ἔστε κτημάτων οὐσία τις ἢ λαχμὸς ἤ μέτρον τι γῆς. ὅϑεν καὶ κληροῦχοι of ταῦτα κατέχοντες IC τὸ τῶν ἱερῶν ανδρῶν συστήμα]" ἐπίκληρος δέ ἐστιν ἡ ἢ ἐπὶ ; κλήρῳ παντὶ κατα- λελειμμένη παῖς, ὀρφανὴ πατρὸς καὶ μητρός. ἀδελφῶν τε οὖσα ἔρημος. τινὲς δὲ ταύτην ἐπιπαματίδα καὶ πατροῦχον καλοῦ- σιν. R.

631 A. τὸ σμικρότατον] ὅπερ ἀνωτέρω φαυλότατον μόριον τὴν ἀνδρείαν φησί, τοῦτο σμικρότατον λέγει νῦν. R.

Β. εὐδόκιμοι] ὦ ὡς κατὰ τὸ φιλότιμον καὶ ϑυμικὸν χαρακχτη- φιξόμενοι τῆς ψυχῆς εἶδος, τῶν ἄλλων περὶ χρήματα καὶ ἡδονὰς ἐννόμους ἢ παρανόμους ὁρώντων" ἃ δὴ τῆς ἐπιϑυμίας πάντα ἐστίν. R.

C. ὃ Θεύφραστός φησιν" εἰ fen εἶχεν ὃ πλοῦτος; πρὺς μόνους ἂν ἀπῆλϑε τοὺς ἀγαϑοῦς. ἕκαστον γὰρ τοῦ οἰκείου ἐφίε- ται ἀγαϑοῦ" τοῦτο δὲ τῷ πλούτῳ ἐστὶν ἀγαθόν, τὸ τοῖς ἀγαϑοῖς ὄργανον γίγνεσθαι. τὸ γὰρ ἑκάστῳ ἀγαϑόν, τοῦτο καὶ ἐφετὸν ὑπάρχει. τοῦτο δ᾽ αὐτῷ καὶ κατὰ φύσιν. πάντα δὲ τῆς κατὰ

233 EIZ TOTZ NOMOTZ2. 971

φύσιν ὀρέγεται διαϑέσεως. νῦν δὲ ἐπειδὴ οὐκ ἔχει ὃ 0 πλοῦτος tom, ἐμπίπτει καὶ εἰς τοὺς κακούς. Β.

C. ὡς μεταβατικὸν καὶ μερικὸν νοῦν τὴν φρόνησιν οὕτω καλεῖ οὐχ ἁπλῶς. R.

D. ταῦτα δὲ πάνταὶ τὰ ϑεῖα ἀγαϑὰ τῶν ἀνθρωπίνων. R.

D. τὰς ἄλλας προστάξεις] νομοϑεσίας τὰς περὶ τῶν κλήρων καὶ ἐπικλήρων καὶ τῶν λοιπῶν. R.

E. τιμῶντα] οἵ μὲν ἄλλοι νομοϑέται διὰ κολάσεως καὶ ξη- μίας , οὗτος δὲ διὰ τιμῆς τινὸς πειϑὼ τοῖς πολίταις ἐμποιεῖ πρὸς αὑτόν. R.

633 A. τὰ ξυσσίτια] of συσσιτοῦντες δέκα ἤσαν, ἡ δὲ κρίσις τῶν συνταττομένων αὐτοῖς τοιαύτη τις ἦν. μαγδαλίαν γάρ; 7 ἔστι μᾶξα στέατος. ἕκαστος ἔφερε, καί τις παρειστήκει αὐτοῖς φέρων ἐπὶ κεφαλῆς ἄγγος. εἰς ὃ 0 οὗ πρένοντες vag μάξας ἐνέβαλ- λον, οἵ μὲν ἄξιον κρίνοντες τὸν προσιόντα ἀτύπωτον παντελῶς, ὅσοι δὲ μή» τῷ δακτύλῳ κοιλάναντες οὕτως ἐνέβαλλον τὴν μᾶξαν. μεϑ' ὃ εἰ καὶ μίαν κοιλότητα εὗρον ἔχουσαν; ἐξέβαλλον τὸν χρι- νόμενον τοῦ συσσιτίου᾽ οὐ γὰρ ὡς ἐπὶ τῶν παρ᾽ ᾿4ϑηναίοις ψή- φων, ἡ τῶν πλειόνων ἐκράτει. τὸν δ᾽ ἐγκρυϑέντα ὃ Ó πρεσβύτατος τῶν συσσίτων γεν εἰς τὸν οἶκον, οὗ τα συσσίτια, καὶ παρὰ τὴν ϑύραν ἔνδον ἱστὰς ἔλεγεν. ἀπὸ τῆς ϑύρας ταύτης λόγος οὐκ ἐξέρχεται, παραγγέλλων f Üv ἐν ἀπορρήτῳ ἔχοι. πάντα τὰ αὐτῶν. ἐκόμεξε δὲ ἕκαστος οἴχοϑεν τὰ πρὸς τὸν μῆνα ἀρκέσοντα ἄλφιτα καὶ τυροὺς καὶ φοίνικας καὶ οἶνον. οὅοι δὲ τούτων £v ϑήρᾳ ἤ ϑύοντες ἐτύ χανον; μέρη ἐκ τούτων ἔπεμπον τοῖς ἐν τῷ συσσι- Tio. ἦσαν δὲ χοροὶ τρεῖς παρὰ «““άκωσι, νέων, ἀνδρῶν. πρεσβυ- τῶν, καὶ ῃδον οὗ μὲν γέροντες"

ἡμεῖς ποῖ ἡμὲν ἄλκιμοι νεανίαι, of δὲ νεανίσκοι" ἡμεῖς δέ y. ἐσμέν" ἣν δὲ λῇς, πεῖραν λάβε, ὁ τῶν παίδων δὲ" ἡμεῖς δέγ᾽ ἐσσόμεσϑα πολλῷ πκρείσσονες. R.

Α. ἡ ἢ τέταρτον] τὰς διαμαστιγώσεις, τὰς γυμνοπαιδίας , τὰ κρύπτεια " ταῦτα γὰρ πρὸς ἀνδρείαν τείνει. R.

Α. χρείη] δέοι, ἡ Tj ἀντὶ τοῦ χρεὼν εἴη. R.

A. εἴτε μερῶν] ἡ ἀρετὴ δύναται καὶ ὡς ὅλον εἰς μέρη τὰς ὑπ αὐτὴν ἀρετὰς διαιρεῖσθαί τε καὶ ἐν αὐταῖς ὑπάρχειν. καὶ

378 XOAIA 234

ὡς πρός ti πὼς ἐχούσας τὰς κατὰ μέρος» ὡς γένος ἢ ἢ καϑόλου ὑπάρχειν αὐτῶν. ὡς ὅλον iv εἰς μέρη. οὐ τὸ πρὸ τῶν μερῶν (τοῦτο γὰρ ἀδιαίρετον) ἀλλ ὡς τὰ ἐν τοῖς μέρεσιν" ἐκ γὰρ i τῶν κατὰ μέρος 7 δλικὴ ἀρετή. ἀλλὰ καὶ ἑκάστη τῶν ἀρετῶν ὅλον τί ἐστιν; ἀλλ᾽ ὡς τὸ ἐν τῷ μέρει ὅλον. οὐ κωλύεται μὴν καὶ ὡς γένος εἰς € εἴδη διαιρεῖσϑαι ἀντιδιαερούμενα μέν, οὐκ ἐναντία δέ, ὅτε καὶ ὡς πρός TL συνεισάγειν ἄλληλα ἐνδέχεται. καὶ γὰρ τὰ ὑπὸ τὴν ἀρετὴν εἴδη; τὸ μὲν à ἄρχον, ὡς oi τοῦ λογικοῦ μέρους ἀρεταὶ τῆς ψυχῆς; τὰ δ᾽ ἀρχόμενα, ὡς αἵ τοῦ ἀλόγου. ταῦτα δὲ τῶν πρός τι. Ἀ

Α. δηλοῦντα μόνον] of γὰρ “Μάκωνες πολυνοίᾳ μέν, ov πο- λυλογίᾳ δέ, ὡς ᾿Αϑηναῖοι, ἐχρῶντο. R.

Β. τὸ περὶ τὰς καρτερήσεις] τὰς διαμαστιγώσεις φησίν. ἐγένοντο δ᾽ αὗται πρὸς τῷ βωμῷ τῆς Ὀφϑασίας “Δρτέμεδος, τῆς τὴν πολιτείαν ἀνορϑούσης. παρειστήκει γὰρ. 5 ταύτης ἱέρεια φέ- ρουσά τι ἐπὶ τῆς χειρὸς κεκρυμμένον, 0 μέχρι τοῦ νῦν ἄγνω- στόν ἐστι; καὶ εἰ μὲν ἧττον τοῦ δέοντος ἐμαστιγοῦτο (νεῖν γὰρ τὰς χεῖρας οὐκ ἐτόλμα, ἔχων ταύτας ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ὃ μαστι- ξόμενος) , ἐβαρεῖτο ἐκείνη 4 ὑπὸ τοῦ φερομένου, δεόντως δὲ τὴν δίκην εἰ ὑπεῖχε, κούφως ἢ ἱέρεια διετίϑετο. R.

B. ταῖς χερσὶ μάχαις] τὰς γυμνοπαιδίας λέγει. γυμνάζον- ttc γὰρ τοὺς παῖδας ἐν ἡλίῳ τύπτειν ἀλλήλους ἐποίουν μέχρι νίκης. ἐνίοτε δὲ καὶ σφαῖραν ἢ ἄλλο τι ἐρρίπτουν, ὥστε τὸν πρῶ- τον ἁρπάσαντα νικᾷν. καὶ πολὺς αὐτοῖς οὗτος ὁ ἀγών. Β.

B. πρυπτεία τις] ἡφίετό τις ἀπὸ τῆς πόλεως νέος ἐφ gite μὴ ὀφϑῆναι ἐπὶ τοσόνδε χρόνον. ἠναγκάζετο οὖν τὰ ὅ Ὁρη πε:- ριερχόμενος καὶ μήτε καϑεύδων ἀδεῶς, T ἕνα μὴ ληφϑῇ; μήτε ὑπη- θέταις χρώμενος μήτε σιτία ἐπιφερόμενος διαξῇν. ἄλλο δὲ καὶ τοῦτο γυμνασίας εἶδος πρὸς πόλεμον᾽ ἀπολύοντες γὰρ ἕκαστον γυμνὸν προσέταττον ἐνιαυτὸν ὅλον ἔξω ἐν τοῖς ὄρεσι πλανᾶσϑαι, καὶ τρέφειν ἑαυτὸν διὰ κλοπῆς καὶ τῶν τοιούτων, οὕτω δὲ ὥστε

μηδενὶ κατάδηλον γενέσϑαι. διὸ καὶ κρυπτεία ὠνόμασται" ἔκο- λάξοντο γὰρ of ὁπουδήποτε ὀφϑέντες. R.

B.

9 “- '? - "A P. 672 C. &xroívew, γαυριᾷν, ἀτάκτως πηδᾶν, ἢ ucreo-

235 EIZ TOTZ NOMOTTZ. 379

οίξειν, 7 ὁρμᾶν; 7 ἐξάττειν, ἀπὸ τοῦ ἐξαΐειν καὶ ἰσχύειν. ἀπὸ τούτου οὖν τὸ ἀκταινώσῃ. R.

673 D. κολοφὼν σημαίνει τὸ κῦρος τῆς ἐπικρίσεως. R.

I. P. 678 C. πορεῖα ἐστι τὰ εἰς πορείαν χρήσιμα. R. 681 A. αἱμασιώδεις] αἵμασιαὶ τοῖχοι κυρίως ἠκανϑωμέ- νοι. R. 692 A. ψαλιον] χαλινόν. R.

41.

P. 715E. ϑεὸν μὲν τὸν δημιουργὸν σαφῶς, παλαιὸν δὲ λόγον λέγει τὸν Ὀρφικόν, ὦ 0g ἔστιν οὗτος"

Ζεὺς ἀρχή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ᾽ ἐκ πάντα τέτυκται.

Ζεὺς πυϑμὴν γαίης τὲ καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος. καὶ ἀρχὴ μὲν οὗτος ὡς ποιητικὸν αἴτιον, τελευτὴ δὲ ὦ ὡς τελικόν, μέσσα δὲ ὡς ἐξ ἴ ἴσου πᾶσι παρών, κἂν πάντα διαφύῤως αὐτοῦ μετέχῃ. εὐθείᾳ δὲ τὸ κατὰ δίκην σημαίνει καὶ ἀξίαν, καὶ ἀπαρ- ἐγκλίτως. καὶ οἱονεὶ κανόνι ἑνί, τὸ δὲ περιπορευόμενος τὸ αἰω- νίως. τὸ ἀεὶ ὡσαύτως καὶ κατὰ τὰ αὐτά" ἡ γὰρ περιφορὰ τοῦτο ἔχει ὡς ἐν αἰσϑητοῖς. R.

718 D. τὰ τοίνυν δὴ λεχϑέντα] τὰ περὶ ϑυσιῶν καὶ yo- νέων. R.

E. ἀνιδιτὶ] ἀνιδρωτί, ὡς ἐν τῷ 4ιογενιανῷ. R.

723 E. δευτέρων ἀμεινόνων] παροιμία λεγομένη μὲν ἐπὶ τῶν ϑυομένων ἐκ δευτέρου, 1 τῶν προτέρων ἀπαισίων ὀφθέντων δηλαδή᾽ μετῆκται δὲ ἐκ τούτων καὶ ἐπὶ τῶν λεγομένων δεύτε- gov τῶν αὐτῶν, ὁπόταν μὴ κατὰ γνώμην ἡμετέραν προβῇ τὰ πρότερα. R.

E.

P. 181 E. τυφλοῦται γὰρ περὶ TO φιλούμενον ὃ φιλῶν) παροιμία ἐπὶ τῶν διὰ φιλίαν μηδένα λόγον ποιουμένων ταἀλη- ϑοῦς. Ἰὰ.

789 A. καϑαπερ πεττῶν ἀφ᾽ ἱεροῦ) παρὰ παροιμίας φησὶ τῆς κινήσω. τὸν ἀφ᾽ ἱερᾶς, 1j τέτακται ἐπὶ τῶν τὴν ἐσχάτην βοή- ϑειαν κινούντων. μετείληπται δὲ ἀπὸ τῶν πεττευόντων" παρὰ

380 ΣΧΟΛΙΑ 936

τούτοις γὰρ κεῖταί vig ψῆφος. οἷον ἱερὰ καὶ o ἀκίνητος, ϑεῶν νο- μιξομένη, ὥς φησι Κλέαρχος ἐν ᾿Δρκεσίλα. R. ς. P. 775 Ὁ. ἐξομοργνύμενον) ἀποματτόμενον. R. 111 C. περιδίνων) πειρατῶν. R. 780 C. εἰς πῦρ ξαίνειν] παροιμία ἐπὶ τῶν καϑ' ξαυτῶν τι πραττόντων μάτην vj λεγόντων ἢ κακοπαϑούντων λεγομένη. R.

Z.

P. 791 D. ἀκρόχολα] προχείρως ὀργιξόμενα. καὶ axgogoMa ἢ τοιαύτη διάϑεσις. R.

792 E. μάργοις] ὑβριστικοῖς, ἀκρατέσι, μαινομένοις. R.

795 C. Γηρνόνης Χρυσάορος καὶ | Καλλιρρόης τῆς Soxsorvoy, βασιλεὺς ἘΕρυϑείας τῆς νήσου τῆς νῦν Γάδειρα καλουμένης, ὃς εἶχε τριῶν ἀνδρῶν συμφυὲς σῶμα. ἡνωμένον εἰς ἕν κατὰ τὴν γαστέρα, ἐσχισμένον τε εἰς τρεῖς ἀπὸ λαγόνων τε καὶ μηρῶν. R.

C. Βριάρεω) Οὐρανὸς ἐκ Γῆς πρώτους γεννᾷ y Κόττον, Βριά- geo, Γύγην, ἕκατόγχειράς τε καὶ πεντήκοντα κεφαλὰς ἔχον- τας..

Ἴ96 A. ᾿Δνταῖος ὃ Ποσειδῶνος. ,Aifing βασιλεύς, € ὃς τοὺς ξένους ἀναγκάξων παλαίειν αὑτῷ ἀνήρει. τούτῳ παλαίειν ἃ αναγ- καξόμενος Ηρακλῆς, ὅτε δὴ πεμφϑείη παρ Εὐρφυσϑέως. τοῦ βα- σιλέως Τίρυνϑος ἐπὶ τῷ παρὰ τῶν Ἑσπερίδων μὲν τὰ χρυσὰ μῆλα λαβεῖν, κομίσαι δὲ πρὸς αὑτόν, τοῦτον οὖν ἀράμενος τὸν ᾿Ανταῖον μετέωρον ἄμμασιν Ἡρακλῆς πλάσας ἀπέκτεινε. ψαύ- ova γὰρ τῆς γῆς ἰσχυρὸν συνέβαινε γίγνεσθαι. διὸ καὶ τῆς Τῆς αὐτὸν εἶναί τενες παῖδα φασιν. R.

A. Κερκύων] τὴν μὲν ἀπὸ χειρῶν πάλην ἐξεῦρε Θησεύς, τὴν δὲ ἀπὸ σπελῶν Κερκύων, Βράγχου καὶ ᾿Αργιόπης νύμφης. πρὸς τοῦτον τὸ πέμπτον. ἄϑλον ἐν Ἐλευσῖνι παλαίων διηγωνίσατο Θη- σεύς. οὗτος γὰρ τοὺς παριόντας ἠνάγκαξε παλαΐειν, καὶ παλαίων ἀνῇρει. Θησεὺς δὲ μετέωρον αὐτὸν ἀράμενος ἔρριψεν εἰς γὴν καὶ ἀπέκτεινεν. R.

Α. Ἐπειὸς Πανοπέως τοῦ Φώκου, ὃς ἐπὶ τῷ Πατρύκλου ἀγῶνι ἐνίκησε πυγμήν. "Auvxog δὲ Ποσειδῶνος καὶ vuugnus Βι- ϑυνίδος Mag, ὃς καὶ ἐξεῦρεν ἱμάντας πυκτικούς. R.

“281 EIZ TOTZ ΝΟΜΟΥΣ 381

B. κόρη καὶ δέσποινα] ἡ ἡ ᾿4ϑηνᾶ. R.

799 E. ὠνόμασαν] νόμους κιϑαρωδικοὺς λέγοντες δηλον- ότι. R.

800 C. ὄτταν) φήμην, μαντείαν διὰ κληδόνος, καὶ ὀττεύ- εσϑαι τὸ μαντεύεσϑαι. R.

D. ἀποφράδες ἡμέραι, ἐν αἷς τοῖς κατοιχομένοις χοὰς ἐπι- φέρουσιν, ἢ αἴ πρὸς πράξεις ἀνεπιτήδειοι. R.

E. Καρικῇ Movor) τῇ ϑρηνώδει" δοκοῦσι γὰρ οἵ Κᾶρες ϑρηνφῳδοί τινες εἶναι καὶ ἀλλοτρίους νεκροὺς ἐπὶ μισϑῷῶ ϑοη- νεῖν. τινὲς δὲ ἐξήκουσαν τῇ βαρβάρῳ καὶ ἀσαφεῖ, ἐπειδὴ οἵ Ka- ecc βαρβαρόφωνοι. R.

805 E. ταλασίας] ἐργασίας, vj ῃ ἐριουργίας. R.

810 B. τητώμενα] στερισχόμενα. R.

D. ἐχϑοδοποῦ] κακοποιοῦ, ἀπεχϑοῦς, ἥ ἐχϑροποιοῦ. Β.

811 Ε. καταλογάδην] τὰ πεξῷ γραφόμενα λόγῳ. R.

813 D. πελταστικῆς] πέλτη ἐστὶν εἶδος ἀσπίδος ; ὥς φησιν ᾿Δριστοτέλης, 1] ἥτις ἴτυν οὐκ ἔχει; οὐδ᾽ ἔστιν ἐπίχαλκος, οὐδὲ βοὸς ἀλλ αἰγὸς δέρματι περιτεταμένη, καὶ ἢ ταύτῃ εἰθομένη τέχνη πελταστική, καὶ πελτασταὶ οἵ μετιόντες αὐτήν. R.

814 Α. ἀπώμοτον) ἀπηγορευμένον, φευκχτόν. R.

818 B. παροιμία, οὐδὲ ϑεὸς ἀνάγκῃ μάχεται, τῇ ξαντοῦ καὶ θεία δηλαδή. R.

819 D. ὑηνῶν] χοιρείων, ἢ 7 σκαιῶν xai ἀμαϑῶν. R.

820 C. πεττεία ἐστὶ παιδιά τις διὰ πεσσῶν γινομένη. πεσσοὶ δέ εἶσι κύβοι, παρὰ: τὸ πίπτειν αὐτοὺς οὕτω λεγόμενοι. πεσσὸς δὲ 1 L TE γραμμὴ καὶ ἡ ἥ ψῆφος. ὁμωνύμως" ᾿Αρίσταρχος δὲ πεσ- σοὺς καλεῖ τας ψήφους ; ἐν αἷς ἔπαιξον. ἡσαν δὲ αὗται πέντε. φαίνονται δὲ καὶ αὐτὸ τὸ σκεῦος οὕτω λέγοντες, dg οὗ ἔπαιξον. ἔχει δὲ πέντε γραμμάς, ὧν ἡ μέση γραμμὴ ἱερὰ ἐκαλεῖτο. καὶ τὴν ἐπὶ αὐτῆς ψῆφον ἐσχάτην ἐκίνουν, καὶ αὐτὴν ἱερὰν καλοῦν- τες. ὅϑεν ἐκ τοῦδε καὶ παροιμία; πενήσω τὸν ἀφ᾽ ἱερᾶς, ἐπὶ τῶν ἐσχάτην βοήϑειαν κινούντων "λεγομένη. R.

822 C. οὐ wv). ἀλλὰ μήν, ὡς ἐπὶ τοῦδε, ἢ οὐδαμῶς, ἢ οὐ μόνον, ἢ Eri μήν, ἢ ὅμως δέ. R

Η. P. 828 Ὁ. μηνὶ τῷ δωδεκάτῳ] ὃ Σκιροφοριὼν οὗτος. ὦνο-

382 ZXO.AI.4 238

μάσϑη δὲ οὕτως ἀπὸ τῆς Σκιράδος ᾿4ϑηνᾶς. καὶ Exige ξορτὴ ᾿ἅϑηνησιν. R

834 C. ἀβύλοις] ἄβολος νέος, οὐδέπω νώμονα ἔχων. γνώ- μονα δ᾽ ἔλεγον τὸν βαλλόμενον ὀδόντα, δὲ οὗ τὰς ἡλικέας d roov. τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κατηρτυκότα ἔλεγον. ἐκ μεταφορᾶς δὲ τῆς ἀπὸ τῶν τετραπόδων καὶ ,λειπογνώμονας τοὺς ἀπογεγηρα- κότας, ἐν οἷς ἐλελοίπει τὸ γνώρισμα. R.

839 C. Θυέστης Πελοπίᾳ τῇ Ovyavol, ἐξ ὧν Αἴγισϑος, Oi- δίπους Ἰοκάστῃ τῇ μητρί, ἐξ ὦν᾽ Ἐτεοκλῆς καὶ Πολυνείκης. Ma-

καρεὺς Κανάχῃ τῇ ἀδελφῇ, καὶ of λοιποὶ δὲ Αἰόλου παῖδες ταῖς

ἀδελφαῖς. R. .

E. σταδιοδρύμοι γάμων ἁπάντων ἀπείρατοι, αἱ Ἴκκος Τα- ραντῖνος, β΄ Κρίσων Ἱμεραῖος, y AovvAlog Κροτωνιάτης, à Διόπομπος Θεσσαλός. HR.

843 D. ἀνάδαστον) ἀναμεμερισμένην. R.

849 B. τῇ νέᾳ] ἔνη καὶ νέα" ἡ τριακοστὴ τοῦ μηνὸς ἡμέρα παρ ᾿᾿ϑηναίοις οὕτως ἐκαλεῖτο. ἐκλήϑη δὲ ἔνη καὶ νέα, ὅ ὅτι τὸ μέν τε μέρος ἔχει τοῦ παρφχημένου μηνός; ὕπερ ἔνη ἐστί" καὶ γὰρ ἕνον τὸ παλαιόν φασι; νέον δὲ τὸ νῦν ἐπιλαβὸν τοῦ εἰσελη- λυϑύτος, ὃ διὰ τοῦ νέα δηλοῦσι. κατὰ γὰρ σελήνην γον τοὺς μῆνας. ὃ δὲ τῆς σελήνης μήν ἐστιν εἰκοσιεννέα τέταρτον ἡμε-

Qv. R. . C. πιλήσεως] τῆς διὰ τῆς τῶν ἐρίων πυκνώσεως γινομένης ἐσθῆτος. R.

D. μεταβαλλόμενος] μεταπιπράσκων. R.

E. τεκμηράμενοι σημειωσάμενοι. R.

860 A. μέτοικοί εἰσιν oí | ἐνοικοῦντες ξένοι ἐν τῇ ἢ πόλει: καὶ τελοῦντες ἀνὰ δραχμὰς [4 τοῦ ἐνιαντοῦ tig τὸ δημόσιον 9 καὶ τριώβολον τῷ γραμματεῖ. μετοίκιον οὖν ἐστὶ τέλος οὕτω καλού- μένον, ὃ ἐτίϑεσαν τῇ μὲν πόλει δραχμὰς (΄, τῷ δὲ τελώνῃ τριώ- βολον. R.

C. ἀπογραφή ἐστιν 7 ἀπαρίϑμησις ἥ ἀποσημείωσις τῶν ὀφειλομένων. εἰσφορῶν ἑκάστῳ τῶν πολιτῶν, καὶ ἀπογραφεῖς οἱ ταύτην ποιοῦντες καὶ τοὺς μὴ | βουλομένους εἰσφέρειν εἰσάγοντες εἷς τὸ δικαστήριον. R.

230 EIZ TOTZ NOMOTZ. 983

8.

P. 853 D. κερασβόλους ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἐν τοῖς πυροῖς καὶ ὑσπρίοις συμφνυομένων σκληρῶν κόκκων τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἀπενϑεῖς τοῖς νόμοις καὶ σκληροὺς ταῖς γνώμαις φησίν. οὗ- τοι ovv of κόκκοι σκληροί 7 εἰσὶ καὶ μέλανες, στρογγύλοι; ἰσο- μεγέϑεις πέγχροις,, ο συνεψόμενοι τοῖς ὀσπρίοις οὐ τήκονται. εἴρηνται δὲ οὕτως ἀπὸ τοῦ τὴν κατασπορὰν καὶ τὸ ἄρον ον τοῖς κέρασι τῶν βοῶν βεβιῆσϑαι καὶ ἀντιτύπτειν, καὶ διὰ τοῦτο κερασβόλα κληϑῆναι. R .

D. artgapov] ἀκαταπόνητος. R.

854 B. ἁλιτηριώδεις ἀπο τῶν ἁλιτηρίων. οὗτοι δὲ λέγον- ται ἐκ τοῦδε. λιμός ποτε κατέλαβε τοὺς ᾿Αϑηναίουρ" τῶν δὲ ἁλούντων ἐπιτηροῦντες οἷ πένητες ἁλούμενα τὰ ἄλευρα διήρ- παΐζον. κἀντεῦϑεν οὗ τοῦτο δρῶντες. αὐτῶν ἐκλήϑησαν ἁλιτή- θἐ0,. παρέτεινε τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίας τι ποιούντων λέγεσϑαι. παράγεται δὲ xol ἀπὸ τοῦ ἀλιτρεύειν, 0 ἐστιν ἅμαρ- τάνειν. R.

B. ἀποδιοπομπήσεις] τὰς ἀποστροφὰς τὰς γιγνομένας ὑπὸ τοῦ ἀποτροπαίου Διός: διὰ τὸ καϑαίρεσϑαι τὰ δεινά" ἢ τὰς ἀποπομπὰς τὰς πρὸς τὸν προστρύπαιον Δία, καὶ olovel καϑάρ- σεις καὶ ἱλασμοῦυς. R.

B. ἀποτροπαίων] τῶν ἀποτρεπόντων τὰ κακα. λαμβάνεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τῶν φευκτῶν καὶ μισεῖσϑαι ἀξίων ἀνθρώ- πων. R.

888 C. ἄτιμος οὐ μόνον ὃ ἀπεστερημένος τῆς ἐπιτιμίας, ὥστε μὴ βουλεύειν μήτε δικάξειν μήτε ἄρχειν μήτε πολιτεύεσϑαι μήτ᾽ ἄλλο τι τῶν κοινῶν ποιεῖν, ἀλλὰ τὸν ἀτιμώρητον. R.

C. ἀριστένδην] κατ ἐκλογὴν καὶ αἵρεσιν τῶν ἀρίστων. R.

C. εἰσαγωγαί εἶσεν αἴ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσενέγξεις ἑκά- στου τῶν δικῶν, καὶ εἰσαγωγεῖς of τοῦτο ποιοῦντες. προσχλή- σεις, δέ εἰσιν αἱ ἐπὶ τῶν ἀμφισβητούντων κλήρου ἢ L ἐπικλήρου. ὃ γὰρ ἀμφισβητῶν προσκαλεῖται τὸν ἐπιδεδικασμένον πρὸς τὸν ἄρχοντα. εἰ δὲ μὴ προσκαλέσαιτο; ἀτελὴς ἢ δίκη. διαψήφισις δὲ τὸ τοὺς δημότας τὴν ψῆφον ὑπὲρ τῶν παρεγγεγράφϑαι δο- κούντων ἐνεγκεῖν. R.

D. κατὰ τὸ στόμα] κατὰ τὴν ἀρχήν, μεταφορικῶς. R.

334 ZXO.A4I.A 240

856 E. ἀνέλῃ] ἀντὶ τοῦ μαντεύσηται, "ü ἀπὸ τοῦ ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσϑαι᾽ τοῦ ϑεοῦ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνε- λεῖν τὴν ἄγνοιαν. καὶ ἐπὶ τοῦ φονεύειν L λέξις λαμβάνεται 1, 5 ἀπὸ τοῦ ἄνω λα βάνειν τὸ ἐν βάϑει πνεῦμα τοῦ ἀνδρός, ἢ ἐκ τοῦ ἐναντίου ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν γνῶσιν τὸ ἀνελεῖν φασέν. R.

858 Β. λυϑολόγοις] οἰκοδόμοις. R.

E. διαπυττόμενα) διαπτυύμενα. R.

ε860 E. ἹΜαγνησία πόλις ἐν Κρήτῃ Θεσσαλῶν ἄποεπος, ἐξ ἧς οὕτοι. R.

865 A. ψιλοῖς] γυμνοῖς ὅπλων. R.

A. ὃ éx “Πελφῶν κομισϑεὶς νόμος ἥγουν χρησμὸς ἐσὲ τοῦ ἄκοντος ἀνελόντος τὸν φίλον"

ἔκτεινας, σὸν ἑταῖρον ἀμύνων" οὔ σε μιαίνει

αἷμα, φόνου δὲ πέλεις καϑαρώτερος ἢ πάρος ἤσϑα.

ὁ δ᾽ ἁ ἀντίστροφος τούτῳ ἐπὶ τοῦ μ j| ὑπεραποϑανόντος 1 τοῦ φίλου" ἀνδρὶ φίλῳ ϑνήσκοντι παρῶν πέλας οὐκ ἐπαμύνας " ἤλυϑες οὐ καϑαρύς" περικαλλέος ἔξυϑι νηοῦ. R.

866 B. προστρεπομένου) ἀποπεμπομένου, τρεπομένου ἐφ᾽ ἑαυτόν. R.

C. ἀπενιαυτησάτω]) ἐνιαυτὸν φευγέτω διὰ τὸν φόνον. R.

Ὁ. τέγγων) βρέχων, ὡς νῦν, 1] μαλάττων. R.

871 A. ὑμνεῖν] μέμφεσϑαι; ἢ λοιδορεῖν, ὡς ἐπὶ τοῦδε, κατ᾽ εὐφημισμόν. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ὀδύρεσϑαι. R.

Β. ἀνεψιότης 7 μέχρι ἀνεψιαδῶν συγγένεια, οἵ εἶσε παῖδες ἀνεψιῶν. οὗτοι δὲ πάλιν ἀλλήλων λέγονται ἀνεψιοί, ofrivsg γο- veia ἔχουσιν ἀδελφούς. R.

E. ἀνατὶ] ἀβλαβῶς καὶ ἄνευ τίσεως. καὶ τιμωρίας. R.

E. ἐπισκήπτεσϑαί φασι μαρτυρίας ἢ ἢ γραμμάτων τὸ ποιή- σασϑαι διάλυσιν τοῦ ἐγελήματος, τὴν μαρτυρίαν οὗ ἐπισκήπτον- ται. παραδιδύασι δὲ ταῦτα σημηνάμενθι μέχρι τοῦ χρόνου τῆς δίκης" κατὰ γὰρ τοῦτο χωρεῖ ἡ δίκη. καὶ τὸν τοῦτο ποιοῦντα ἐπισκηπτόμενον λέγουσιν. R.

878 B. ἀφοσιούτω) καϑαιρέτω, ὡς νῦν, ἢ ἀπαρχὰς σροσα- γέτω, ἢ τιμάτω, ἢ τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀποδιδότῳ τιμήν, ἢ πληρο- φορείτω. R.

C. ἀβίου]) ἀβλαβοῦς, ἢ ἢ ἄνευ βίας. R.

874 C. νηποινὶ] ἄνευ τιμωρίας καὶ ποινῆς. R.

241 ΕΙΣΤΟΥ͂Σ NOMOTZ. 385

I.

885 C. ϑεοὺς οὐδαμῶς] ἐν à ἄλλω βιβλίῳ ϑεοὺς οὐ tovc. R.

D. ἐξακεῖσϑαι) ἐξιάσϑαι. ϑεραπεύειν. R.

887 B. συντείνεις] σπουδάξεις, ᾿Δττικοί. R.

D. ἀκούοντές τε καὶ ὁρῶντερ] δὶς νοητέον τοῦτο, ἕν τὸ δη- λαδὴ τῇ ἀρχῇ τῆς ἐννοίας καὶ ἐν τῷ συμπεράσματι" καὶ ὁ ὑγιῶς ἕξει τὸ νόημα. τὸ δὲ σχῆμα τοῦτο παρά τε δήτορσι καὶ φιλοσό- φοις πολὺ καὶ πολλαχοῦ. R.

888 E. διὰ τύχην] ἐν ἄλλῳ᾽ διὰ τέχνην. R.

889 D. συνέριϑοι συνεργοί, ὡς νῦν, ἢ συνυφαίνουσαι. R.

892 A. ἐντεῦϑεν Μὠριγένει τὰ περὶ προύπάρξεως. Β.

898 Β. τῆς κινήσεως 7 iv σωματικῇ κατὰ τόπον, κατὰ ποιότητα, κατὰ ποσότητα, κατ οὐσίαν" ἢ δὲ ψυχικὴ ἢ ἄλλο κι- νοῦσα vx ἄλλου δὲ κινουμένη, ἢ ξαυτήν τε κινοῦσα καὶ ἕτερα δυναμένη. R.

894 E. om ἄλλου] τοῦ νοῦ δηλαδή“ οὗτος y&Q πάντη ἀκί- νητος. ἢ

896 Α. τοῦτον κινεῖν φῇς] ἐν ἄλλῳ" τὸ ἑαυτὸ κινεῖν φῇς. R

899 Ὁ. ἤκιστά γεῖ οὐδαμῶς, ἡ Ui οὐ, ἥττον. “ιβάνιος δὲ φή- σεν" εἴ τινα ἄλλον τρόπον, ὃν ἥκιστα ὥφϑη μετελϑὼν ἐν τῷ βίῳ ὁ ἐπὶ τῇ φιάλῃ ἔμπορος" ἀντὶ τοῦ *ou* πάνυ. R.

900 E. μετὸν i ὅν, ἢ ἐπ᾽ ἐξουσίας 0v. R.

901 A. 0 ποιητὴς}. Ἡσίοδος iy Ἔργοις καὶ Ἡμέραις.

λιμὸς γάρ τοι πάμπαν ἀεργῷ σύμφορος ἀνδρί. τῷ δὲ ϑεοὶ νεμεσῶσι καὶ ἀνέρες, ῦς κὲν ἀεργός fen κηφήνεσσι κοϑούροις εἴκελος ὀργήν;

oL τε μελισσάων κάματον τρύχουσιν ἀεργοί ἔσϑοντες. σοὶ δ᾽ ἔργα φίλ᾽ ἔστω μέτρια κοσμεῖν.

κηφῆνες αἵ ἀργαὶ τῶν μελισσῶν. κόϑουροι δὲ αἱ à ἄκεντροι: καὶ κολόβουροι; 1, ἢ αἴ φυλάττουσαι τὴν τῶν μελισσῶν ἔξοδον" οὖροι γὰρ of φύλακες. R.

C. παραιτητοὺς] παρακαλουμένους, συγγνώμονας,, ἢ καὶ παρακαλοῦντας. R.

906 Β. λῆμμα] “φρόνημα, ὡς νῦν, ἥ κέρδος. R

907 E. τιμωρεῖν τὸ ἐνεργητικὸν βοηϑεῖν, τιμωρεῖσθαι δὲ τὺ παϑητικὸν κολάξειν. R.

PraTo VI. 25

986 ZXO 4I.A 942

IA.

P. 913 B. ul κενεῖν τὰ ἀκίνητα] παροιμία ἐπὶ τῶν καλῶς δοξάντων ἢ γεγονότων λεγομένη. R.

914 B. ἐνοδίαν δαίμονα τὴν Ἄρτεμιν ἤτοι τὴν Σελήνην φησίν, ἐπεὶ καὶ ὁ 0 Anóloy ᾿Αγυιεύς, καὶ γὰρ ἄμψω͵ τὰς ὅδους πληροῦσι φωτός, ὃ μὲν ἡ ἡμέρας, ὃ ἥμος; E δὲ νυκτός. δεὸ καὶ ἰδρύουσι τούτους ἐν αὐταῖς. ἀλλὰ καὶ τὸν Ἑρμῆν ἐνόδιον καὶ ἡγεμόνα λέγουσιν, ὡς δέον αὐτῷ πρὸς τὰς πράξεις ἡγεμόνι χρῆσθαι. καὶ τοῦτον δὲ ἐπὶ τῶν ὁδῶν διὰ τοῦτο ἀνεστήλουν. R.

E. μεϑιεέτω) παριέτω ἢ 7] ἀφιέτω. R.

915 B. τοῦ τρίτου μεγέϑει τιμήματος] τρίτον τ pupa, ἢ xa- ϑὼς ἐν τῷ πρὸ τούτου παρεϑέμεϑα, τὸ ξευγήσιον qv, εἰς ὃ οἵ τελοῦντες ἀπὸ διακοσίων μέτρων διελέγοντο, ἀνήλισκον δὲ εἷς τὸ δημόσιον ( μνᾶς. R.

E. ἔρανός ἐστιν εἰσφορά τις ἑκάστου μηνός. ἢ ἐκ συμβο- λῆς δεῖπνον. 7) εὐωχία, v " ἀνὰ μέρος δεῖπνον. καὶ ἐρανισταὶ of TE τὴν εἰσφορὰν αὑτὴν εἰσφέροντες καὶ οἱ κοινωνοὶ ταύτης. R.

E. πριάμενος ἀγοράσας. R.

916 A. ἀναγωγή ἔστιν ἡ /q τῶν πραϑέντων ἀνδραπόδων ἀνά- δοσις. ἐχόντων αἰτίαν τινά. R.

A. ἱερὰν νόσον τὴν ἐπιληψίαν φασίν. R.

C. ἐξηγηταὶ τρεῖς γίνονται πυϑύχρηστοι; οἷς μέλει κα- ϑαίρειν τοὺς ἄγει τινὶ ἐνισχηϑέντας" καὶ of ἐξηγούμενοι τὰ πάτρια. R.

919 D. γεωμόροι] γεωργοί. R.

920 C. λῆμμα] κέρδος ὦ ὡς νῦν ἢ φρόνημα. Β.

D. διαιτηταί εἶσιν ἐν οἷς ᾿᾿ϑήνησιν εἰσήγοντο αἴ ἰδιωτεκαὶ δίκαι" εἶ δέ τινες μὴ ἐπείϑοντο τοῖς διαιτηϑεῖσιν, αὐτοὶ εἰσῆγον αὐτοὺς εἰς τὸ δικαστήριον καὶ παρὰ τοὺς δικαστάς. ἐγίνοντο δὲ διαιτηταὶ πάντες ᾿Αϑηναῖοι. οἷς ἑξηκοστὸν ἡ ἣν ἔτος. τὸν δὲ ἀδικοῦντα διαιτητὴν ἐξῆν εἰσαγγέλλειν" καὶ εἴ τις ἑάλω, ἀτιμία ἦν τὸ ἐπιτίμιον. R.

921 A. προῖκα] ἄνευ μισϑοῦ, ὡς νῦν, ῇ φερνήν. R.

|. D. ἐπωβελία ἐστὶν ἐπιτίμιόν TL, τουτέστι τοῖς διώκουσι χρη- ματικήν τινα din, ἐὰν μὴ ἕλωσιν. ἦν δὲ τοῦτο ἕκτον μέρος τοῦ τιμήματος. οὗ ἐπεδικάξοντο, καὶ ἐνεγράφοντο. καὶ ἐκαλεῖτο

οὕτως. ὅτι ἐπὶ τῇ δραχμῇ ὀβολὸς ἦν, τῆς δραχμῆς λογιξομένης

243 EIZ TOT2Z NOMOTZz. 987

πρὸς ἔξ. ἐλάμβανε δὲ ὃ φεύγων παρὰ τοῦ διώκοντος, εἰ τὴν δί- xmv “πέφευγε. μέμνηται δὲ ταύτης καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ ᾿Αφόβου. R.

996 B. κηδεύματα] γαμικὰ συναλλάγματα. R.

998 C. δίκην λαχεῖν] ἐνστήσασϑαι, 0 0 ἐστι καὶ λῆξις δίκης. R

929 Α. ἀπορρηϑῆναι) ἀπαγορευϑῆναι. Β.

981 B. Οἰδίπους ὃ “αἴου καὶ Ἰοκάστης, μητρογαμήσας δι᾽ ἄγνοιαν τινα, ἐτύφλωσε μέν, ὅτι τοῦτο πράξειεν, ἑαυτόν, ἐλαύ- νεται δὲ διὰ τὴν ἀϑεμιτουργίαν ἐπ Θηβῶν. ᾿Ἑτεοκλῆς δὲ καὶ Πο- λυνείκης οἱ τούτου υἱοί, δυνατοὶ à ὄντες, οὐκ ἐπαμύνουσιν ἐλὰυ- νομένῳ αὐτῷ. ὁ δὲ ἀρᾶται αὐτούς. οἱ δὲ περὶ τῆς βασιλείας Θηβῶν ἀλλήλους κτείνουσιν. R.

B. Qoiv "Aus vrogog * οὗτος τυφλοῦται ὑπὸ τοῦ πατρός κατεψεύσϑη γὰρ πρὸς τὸν πατέρα ὑπὸ Φϑίας τῆς αὐτοῦ παλ- λακῆς; ὅτε δὴ πειραϑείη πρὸς εὐνὴν αὐτῇ συνελϑεῖν. ἰᾶται δὲ ὑπὸ Χείρωνος Πηλέως σπουδῇ. ὃ δὲ᾿ Δἀμύντωρ κατεύχεται αὐτοῦ

μήποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσϑαι φίλον víóv. ὃ δὴ γέγονε" καὶ γὰρ ϑεοὶ ἐτέλειον ἐπαράς. R.

B. Inmolóvo] Θησεὺς ὁ 0 Αϊγέως : καὶ A9 poc ἐξ Ἱππολύτης τῆς "Apafóvoc γεννᾷ Ἱππόλυτον, μ8ϑ᾽ ἣν Φαῖδραν γυναῖκα ἄγε- ται, ἣ διὰ τὸ κάλλος Ἱππολύτου ἐρᾷ. ὃ δὲ οὐ πείϑεται αὐτῇ σωφρονῶν. 7 óà πρὸς τὸν πατέρα, κατεῖπεν αὐτοῦ ὡς μᾶλλον ἐρῶντος αὐτῆς" ο δὲ ἀρᾶται - τὸν υἱὸν διαφϑαρῆναι Ἱππόλυτον, καὶ ἐπιτυγχάνει. οὗτος γὰρ ὀχούμενος ἄρματι; ὑπὸ ταύρου τῶν ἵππων συνταραχϑέντων αὐτοῦ, πίπτει τὸ εἰς γῆν, καὶ ταῖς ἡνίαις ἐμπλακεὶς ἑλκόμενος ϑνήσκει. Β.

Β. ἀραῖος] βλα ερός. R.

932 Α. κωφὴ] ἀσϑενής, ἀμβλεῖα, ὡς νῦν, ἢ ἄηχος. R.

933 A. δυσωπουμένους] ὑφορωμένους, t ὑπόπτως ἔχοντας. R.

936 D. ἐὰν δ᾽ ἐπαιτιώμενος ὁ 0 δεσπότης] οἶμαι; εἰ δύο συ- ξυγίαι δεσποτῶν καὶ δούλων εἶεν. ἐναλλὰξ δὲ ὁ τῆς ἑτέρας συ- ξυγίας δεσπότης μετὰ τοῦ τῆς ἑτέρας συζυγίας δούλου σύνϑοιτο ποιῆσαι τὴν βλάβην εἰς τὸν δοῦλον αὐτοῦ, ἴ ἵνα τῆς ἐπὶ ταύτῃ ἀποτίσεως γινομένης ἀποδοϑείη οὗτος ὁ δοῦλος τῷ συνϑεμένῳ δεσπότῃ μετ᾽ αὐτοῦ ποιῆσαι τὴν βλάβην, καὶ δούλους οὕτως ἔχοι δύο, ἕνα μὲν τὸν βλαβέντα καὶ ἐξ ἀρχῆς, ἕτερον δὲ τὸν βλάψαντα τε τοῦτον καὶ ὕστερον. R.

25*

388 ZXOAIA 9244

D. κακοτεχνιῶν δίκης 0 ὄνομά ἔστιν, m ὴν εἰσήεσαν οὗ λέγοντες μάρτυρας ψευδομαρτυρεῖν, κατὰ τῶν παρασχομένων τοὺς ψευ- δομάρτυρας. R.

937 B. ἐπίσκηψίς ἐστι δίκη κατὰ τῶν ψευδομαρτυρησάν- vOv. R.

D. ἀνάδικος κρίσις" εἰ ἑάλωσαν ἢ ἤτοι πάντες οἵ μάρτυρες ψευδομαρτυριῶν ἢ ῆ ὑπερημίσειφ, ἐκρίνετο ἄνωϑεν ἡ δίκη. οὐκ ἐπὶ πάντων δὲ τῶν ἀγώνων ἐγίγνοντο ἀνάδικοι αἵ κρίσεις, ἀλλ ὥς φησι Θεόφραστος ἐν ξ΄ νόμων, ἐπὶ μόνης ξενίας καὶ ψευδο- μαρτυριῶν καὶ κλήρων. R.

18.

P. 949 A. ἐπὶ αὐτοφώρῳ] ἐπὶ ὀφθαλμοῖς, ἐπὶ αὐτῷ τῷ j κλέμ- ματι ἁλούς. R.

E. πίλων] τῶν ἐκ συμπεπιλημένων ἐρίων γινομένων ἔνδυ- μάτων. R.

949 A. ἀστρατείας δίκη ἐστὶ γραφὴ κατὰ τοῦ κατειλεγμέ- νου μὲν ἐν στρατιωτικῇ τάξει, μὴ στρατευσαμένου δέ. R.

D. λειποταξίου δίκη ἐστὶ γραφὴ κατὰ τοῦ στρατευσαμένου μέν, λιπόντος δὲ τὸ στρατόπεδον καὶ τ ἣν τάξιν αὑτοῦ. R.

944 C. διαφέρει δὲ ὅλον που καὶ τὸ πᾶν] παροιμία ἐπὶ τῶν πάντη διαφερόντων λεγομένη; mag ὅσον τὸ μὲν ὅλον TOU συνε- χοῦς ἐστὲ ποσοῦ, τὸ δὲ πᾶν τοῦ διωρισμένου, ταῦτα δὲ εἴδη τοῦ ποσοῦ ἀλλήλοις ἀντιδιαιρούμενα. R.

D. Καινεὺς Ó Θετταλὸς᾽ “ἄτρακος μὲν ἦ ἥν ϑυγάτηρ τὸ πρίν, Καινὶς ὀνομαξομένη. εἰς ἄνδρα δὲ μετέβαλε Ποσειδῶνος βον- λήσει, ἔτι δὲ καὶ τὸ ἀδάμαστος εἶναι καὶ ἄτρωτος. διὸ ἐν τῇ τῶν Κενταύ ov καὶ “απιϑῶν μά ῃ αὐτορρίξοις δένδρεσι συνεχώ- σϑη ὑπὸ τῶν , Κενταύρων. ὑπὸ δέ τινῶν ἀπωρνεῶσϑαι λέγεται. τὴν μεταβολὴν δέ φασι τοῦτον λαβεῖν χάριν τοῦ Ποσειδῶνος ἐρώμενον γενέσϑαι. R.

945 B. εὔϑυνοί εἶσιν à ἄρχοντές τινες of τὰς εὐθύνας λαμ- βάνοντες παρὰ τῶν ἀρχόντων, ὥσπερ καὶ οὗ ᾿ λογισταὶ καὶ πάρε- δροι ἐφ᾽ ἑκάστῃ à ἀρχῇ᾽ καὶ γὰρ τῷ ἄρχοντι εὔϑυνος "v καὶ πάρ- εὗρος, καὶ τῷ βασιλεῖ ὁμοίως καὶ τῷ πολεμάρχῳ καὶ τοῖς 9ε- σμοϑέταις. ἐκπράσσει δὲ ο εὔϑυνος ὅσα ἐπὶ τῆς ἀρχῆς» Tj προς- τέτακται, ὦφλόν τινες εἰς τὸ δημόσιον. R.

245 EIZ TOTZ NOMOTZ. 989

D. εὐθύνη ἐστὶ κρίσις κατὰ τῶν ἀρξάντων ἢ πρεσβευσάντων 4j τι τῶν τῆς πόλεως χειρισάντων ὅλως.

947 C. ἠϊϑέους] παῖδας πάντη γάμων ἀπειράτους. R.

p. ψαλῖδα ἤ ἤτοι καμάραν, ὡς νῦν, ἢ ταχεῖαν κένησιν, ἤ ὑδρορόην, ἢ ἄρμενον. R.

949 D. ἐνεχυρασίαν) ἀσφάλειαν. R.

E. χρηματίξηται) τοῦτο μὲν τὸ παϑητικὸν τὸ χρήματα πράττεσϑαι; τὸ δὲ χρηματίξειν τὸ ἐνεργητικὸν τὸ V πράγμασι χρῆ- σϑαι, οἷον χρηματίξει ἡ βουλή. ἀφ᾽ οὗ καὶ χρήματα τὰ πραγ- ματα.

950 D. D. ϑεωροῖς] roig εἰς ἑορτάς που πεμπομένοις κοινω- νῆσαι αὐτῶν. R.

951 B. ἀνομίλητος] ἀκοινώνητος, ἀσυνδύαστος. R

953 A. τημελεῖν» ἐπιμελεῖσϑαι. R. :

C. πρυτάνεις εἰσὶ μέρος τι τῶν πεντακοσίων τὸ ὃ ἕκατον, πεντήκοντα ἄνδρες, οἵ διοικοῦντες ὦ ἅπαντα τὰ ὑπὸ τῆς βουλῆς πραττόμενα, καὶ ἐπρυτάνευον κατὰ “πρυτανείαν ἐκ διαδοχῆς. πρυτανεία δέ ἐστιν ἀριϑμός τις ἡμερῶν, ἤτοι λς ἡ A 7 ἢ λέ; ἃς ἑκάστη φυλὴ πρυτανεύειν λέγεται. ig μὲν γὰρ ol μῆνες, / δέ εἶσι πρυτανεῖαι, καὶ φυλαὶ 1 (. καὶ διΐφρηνται εἰς ταύτας oí 1 ἡμέ- ραι τοῦ ἐνιαυτοῦ" κατὰ γὰρ σελήνην ἄγουσι τοῦτον, ὡς ἑκάστ τῶν ( φυλῇ ἐπιβάλλειν λέ ἡμέρας , πλεονάζειν δὲ ὀλίγας. διὸ καὶ τὰς λοιπὰς ἀπέδωκαν οἵ “4ϑηναῖοι ταῖς πρώταις λαχούσαις

τέτταρσι φυλαῖς, ἵνα ἐκείνων μὲν ἑκάστη τὰς λε΄ ἡμέρας πρυ- τανεύῃ, αἱ δὲ λοιπαὶ 3$ ἀνὰ λε΄. πρυτανεῖα δὲ οὐδετέρως οὐχ εὕρηται" τινὲς δὲ ἀργύριόν τι, ὃ κατατίϑεται ὑπὸ τῶν δικαξο- μένων, καὶ δίδοται δικαστικὸν τοῖς ξξακισχιλέοις. R.

954 A. φωρᾷν) ἐρευνᾷν, ἐκξητεῖν. R.

958 E. χοῦν χωννύναι. R.

962 C. τοπάξειν] στοχάξεσϑαι, ἐνθυμεῖσϑαι, ὑπονοεῖν, καὶ ὑποτοπεῖν δέ. R.

968 Α. σημείωσαι ὅτε νυχτερινὸν σύλλογον τὴν Ἐπινομίδα φησέν. R.

E. ἢ τρὶς ἕξ ἢ τρεῖς κύβουρ) ἡ 7 παροιμία παρὰ Φερεκράτει ἐν τοῖς Μυρμηκανϑρώποις. κεῖται δὲ ἐπὶ τῶν ἀποκινδυνευόν- των. τὸ μὲν γὰρ τρὶς ἕξ τὴν παντελῆ νίκην δηλοῖ, τὸ δὲ τρεῖς κύβοι τὴν ἧτταν. πάλαι γὰρ τρισὶν ἐχρῶντο πρὸς τὰς παιδιὰς

390 ZXOAIA 246

κύβοις καὶ οὐχ ὡς νῦν δύο. ἔστι δὲ ὁμωνυμέα" κύβον γὰρ ἔλε- γον ἰδίως αὐτὸν τὸν φιπτούμενον, ὅ ὅτε πλήρης ἐσεὶ καὶ μή. τοὺς δὲ κύβους τοὺς τοιούτους οἵ Ἴωνες καλοῦσιν οἴνας, "αἱ τὴν παροιμίαν οὕτως ἐκφέρουσιν" ἢ τρὶς ἕξ ἡ 71 τρεῖς οἴνας. R.

969 B. ὕπαρ ἐστὶ τὸ μέσον ἐγρηγόρσεως καὶ ὕπνου ὁρώ- μενον. R.

ΕΙΣ EIIINOMIA A.

P. 974 A. παιδικῆρ] οἶμαι, ἑλαρᾶς" ἐξ οὗ καὶ παεδικώ- τερον τὸ ἱλαρώτερον. R.

978 Β. διαρυϑμήσεται] διαλογέσεται. R.

980 B. προσπαίσαντι) προσπαίξαντι. ἀντὶ τοῦ E τὸ c οἵ ᾿Δττικοί. R.

983 C. ῥύμας] δρμὰς βιαίας. R

ΕΙΣ ΤΑ͂Σ ἘΠΙΣΤΟΜΑΣ.

Β. Ρ. 814 C. οὐδ᾽ ἔστι σύγγραμμα) ἐντεῦθεν δηλοῦται διὰ τί ὃ Πλάτων ἐν ταῖς βίβλοις αὑτοῦ μηδὲν διαλέγεται. 6.

Ζ.

P. 390 Α. 4ίων ὁ Συρακούσιος Ἱππαρίνου μὲν υἱὸς ἡ ἤν, ἀνεψιαδοῦς. δὲ Διονυσίου τοῦ x οτέρου;, κατα δὲ οἰκειότητα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ ᾿Αριστομάχης ἀδελφός, εὐφυΐᾳ δὲ καὶ μεγαλο- ψυχίᾳ καὶ φιλοτιμίᾳ διαφέρων τοῦ γενέσϑαι τινὸς ἄξιος. Ἵππα- ρῖνος γὰρ παίδων ὄντων αὐτῷ τῶν περὶ Δίωνα, τριῶν μὲν υἱῶν, τριῶν δὲ ϑυγατέρων, τελευτῶν τὸν βίον ἐπίτροπον Διονύσιον κατέστησεν οἰκεῖον ὄντα, καὶ τὰς γυναῖκας ἅμα καὶ τὰς κόρας διέϑηκε γῆμαι, ᾿Αριστομάχην μὲν τὴν πρεσβυτάτην αὐτόν, τὰς

241 EIZ TAZ EIIIZTOAAZ. 391

δὲ λοιστας τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ δοῦναι, «“επτίνῃ ve καὶ Θεαρίδῃ. "αἱ οὕτω γέγονε τελευτησάσης τῆς “Δοκρίδος αὐτοῦ γυναικός,

i» ἧς ἐγεγόνει αὐτῷ “Διονύσιος 0 νεώτερος, ὁμώνυμος αὐτῷ víoc. R.

Z.

P. 396 C. εἰ uiv τὸ δύναιτο συνυπακουύμενον λήψῃ, ὡς ἀπαρέμφατα προπερισπασϑήσονται τὸ τὲ μελλῆσαι καὶ τὸ ἦρε- μῆσαι. εἰ δὲ καϑ᾽ αὑτὰ ταῦτα ἐκδέξῃ, ὡς εὐκτικὰ παροξυνϑή- σεται. R.

333 E. γεγονότε φίλω] ἐν ἄλλῳ βιβλίῳ λείπει τὸ φίλω. R.

337 E. ἐπιστολὴ] ἐντολή, ἐπίσκηψις. Ά.

343 B. ἀληϑές ἐστιν) ἐν ἄλλῳ" ἀληϑῶς ἐστὶν ὅ ὃν, ἕν μέν. R.

344 A. Avyxéa φασὶ τὸν ᾿Αφαρέως καὶ "Aevi οὕτω γε- νέσϑαι ὀξυδερκῆ, ὡς καὶ τὰ ὑπὸ γῆν βλέπειν. ἀφ᾽ οὗ καὶ ἢ σιαροιμέα, R.

345 A. ἔττω] ἡ λέξις ἐπιχωριάξοντός ἔστιν a αντὶ τοῦ ἴστω, τῇ Βοιωτίᾳ διαλέκτῳ, ἐπὶ ϑαύματος εἰλημμένη, ἧς καὶ ἐν τῷ Φαίδωνι μέμνηται ᾧ ὑπὸ Κέβητος εἰρημένης. R

D. Σκύλλα λέγεται ἡ óc ἐναντίων ἀνέμων συχνη καὶ πο- λυκύμων τῶν τῆς ϑαλάττης ῥευμάτων σύμπτωσις, κατ ἀκρωτή- ριά τινα ἐπὶ πολὺ διήκοντα τῶν μεγίστων πελαγῶν γιγνομένη φοβερά τε καὶ πολύμορφος, φωνήν τε ε ἀφιεῖσα οἵα σκυλάκων νεογνῶν (ἐξ οὗ καὶ τοὔνομα εἴληφεν). οἷα γένεται ἡ ἢ περὶ τὸν κα- τὰ Σικελίαν πορϑμόν. Χάρυβδις δὲ ἡ ῆ ἀναπινομένη ϑάλασσα περί τε τὸν εἰρημένον πορϑμὸν καὶ περὶ τὰ Γάδειρα, . καὶ πάλιν ῥαγδαίως ἐπαναστρέφουσα" ἢ τῆς ἡμέρας τρὶς συσπῶσα τὸ ὕδωρ πάλιν ἀνίει. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ εἰς χάος QorBüsiv, ὅ ἐστιν ἀναρ- θοφεῖν. R.

D. ἀναμετρήσαιμι] διαπεράσαιμι. R.

346 D. ἐδυσχέραινον μὲν ὅλως] ἐν ἄλλῳ λείπει τὸ ὅλως. R.

347 D. χρείη] δέοι. R

H.

P. 868 E. Dolvixe ἀπὸ Φοινίκης τῆς χώρας" αὑτὴ δὲ ἀπὸ

Φοίνικος τοῦ “Ἄγήνορος καὶ ΜΜερόπης τῆς Νείλου. Ὀπικοὶ δὲ ἔϑνος Ἰταλίας. R

302 ΣΧΟΛΙΑ e. κ4β

E. τέμνειν φάρμακον] πείθειν, τιμᾷν, ἡγεῖσθαι, ὡς οἶμαι.

νῦν. R. IT.

P. 361 B. μύρτα] ὁ καρπὸς τῆς μυρσίνης. R

868 Α. ἀμοργὶς κυρίως ἢ λενοκαλάμη. ἐξ ἦ ἧς γίνεται ἐνδυ- ματα ἀμόργινα ῇ ἀμοργίδια λεγό eva* of δὲ τὰ παραπλήσια βύσσῳ. ἔστι δὲ ἀμοργὶς καὶ ἡ τοῦ ἐλαίου ὑποστάϑμη καὶ ἡ τρὺξ τοῦ οἴνου. R.

B. βασιλέως] τῶν Περσῶν δηλαδή. R.

ΕΙΣ AIAAOTON ΠΕΡῚ ΔΙΚΑΙΟΥ͂.

P. 374 A. παροιμία , ὅτι πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί; ἐπὶ τῶν κέρδους ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίας ψευδῆ λεγόντων. φασὶ γὰρ τοὺς ποιητὰς πάλαι λέγοντας τἀληϑῆ, ἄϑλων ὕστερον αὐτοῖς ἐν τοῖς ἀγῶσι τιϑεμένων ψευδῆ καὶ πεπλασμένα λέγειν αἱρεῖσθαι. ἕνα. διὰ τούτων ψυχαγωγοῦντες τοὺς ἀκροώμένους τῶν ἄϑλων τυγ- χάνωσιν. ἐμνήσϑη ταύτης καὶ Φιλόχορος ἐν᾿Ατϑίδος α΄ καὶ Σύ- λων Ἐλεγείαις καὶ Πλάτων ἐνταῦϑα. R.

ΕΙΣ TON ΣΙΣΥΦΟΝ.

P. 387 c. Φάρσαλος πόλις Θεσσαλίας, ἧς οὗ πολῖται Φαρ- σάλιοι. ἐκ ταύτης φασὶν IM yia τὸν Θέτιδος γενέσϑαι. R.

D. 7] ἀντὶ τοῦ ἄρα ἀπορηματικοῦ. R.

389 A. μεταρσιολέσχας] διαφέρει μετέωρα μεταρσίων, f τὰ μὲν μετέωρα ἐν οὐρανῷ καὶ αὐϑέρι ἐστίν, ὡς ἥλιος: καὶ τὰ λοιπὰ καὶ οὐρανὸς καὶ αἰϑήρ ; μετάρσια δὲ τὰ μεταξὺ τοῦ αἰϑέρος καὶ γῆς ἐν ἀέρι συνιστάμενα, ὡς ἄνεμοι; νεφέλαι, ὄμβροι, ἀστραπαί, βρονταί, κομῆται, δοκίδες, πώγωνες, λαμπάδες, ἔριδες, ἅλωες, διάττοντες, ῥδυμοί, δύακες καὶ τὰ τοιαῦτα. R.

249 EIZ THN AAKTON A. 393

C. πάντα κάλων ἐφέντες] ἐπιτείναντες ἢ κινήσαντες ἢ σεί-- σαντες. παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ προϑυμίᾳ χρωμένων. παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν τὰ σχοινία ἢ τὰ ἄρμενα χαλώντων ναυτῶν. R.

890 Β. αὐτοσχεδιάξοντες] αὐτομάτως ἢ συντόμως τι ποι- οὔντες. R. -

ΕΙΣ ΤῊΝ AAKTON A.

Ῥ0109.1.1. ᾿Δλκυὼν o ὄρνις μέγεϑος μὲν ἴση μικρῷ στρουϑῷ, χροιὰν δὲ ποικίλη ἔστι δὲ ἀναμὶξ χλωρά, Ἄνυανή, ὑποπόρφυρος, ῥάμφος ἔχουσα λεπτόν, ἐπιμηκές» χλωρόν. διαιτᾶται δὲ παρὰ τοῦς τοῦ Σικελικοῦ πελάγους αἰγιαλούς, “έντε μόνα κυΐϊσκουσα φά. ἐκ βελόνης δὲ τοῦ ἰχϑύος τῶν ἀκανθῶν ἐπιπλεκομένων ὑπ αὐτῆς ὡς ἱστοῦ πήγνυσι τὴν καλιὰν παρὰ μόνων ἀνθρώπων φϑείφεσϑαι δυναμένην, vx ἄλλου δέ τινος τὸ παράπαν οὔ. ἔστι

δὲ σικύᾳ τὸ σχῆμα ὁμοία ἰατρικῇ, ὡς εἶναι τὸ κῦτος κοιλότερον ᾿

αὐτῆς; τὸ στόμιον δὲ στενόν τε καὶ οὕτω κρύφιον, ὡς μόνῃ φαύτῃ εἶναι καὶ εἰσιτητὸν καὶ γνώριμον. ἐν navi μὲν τῷ οἰκείῳ à ἄρρενι μιγνυμένη καιρῷ, ἐν χειμῶνι δὲ νεοττεύουσα μέσῳ, ὦ ὡς ἑπτὰ ἡμέ- ραις ἐργάξεσθαι τὴν καλιᾶν , ἑπτὰ δὲ τίκτειν καὶ τρέφειν τοὺς νεοττούς" τὴν δὲ ἡμέραν τοῦ τοκετοῦ φασὶν ἱεραν. σπανίως δὲ φαίνεται, καὶ τότε κατὰ τὸν τῆς Πλειάδος δύσεως καιρόν ; ἐπι- καϑεξομένη δὲ τῶν πετρῶν o ἄδει vt μέλος λεγυρόν, ὅτε δὴ. καὶ τὸ πέλαγός ἐστιν à ἀκύμαντον καϑάπαξ καὶ νήνεμον. τῆς δὲ ἀλκυό- vog 7 μὲν μείξων ἄφωνος. ἡ δὲ ἐλάττων ὠδική" πᾶσαι δὲ οὕτως ἀνδροκόμοι πεφύκασιν, ὡς τῶν ἀρρένων γηρασκό VIO ὑποπτᾶ- σϑαί ve καὶ διαφέρειν αὐτούς, ἢ ἐκεῖνοι βούλοιντο, ἐπαποϑνή- ὅκειν τε τούτοις τὰς οἰκείας ϑηλείας ἐκ τοῦ ἀβρώτους καὶ ἀπό- τους διατελεῖν μετὰ τὴν τῶν ἀρρένων τελευτήν. καλοῦνται δὲ κήῦκες, ὧν μόνον εἶ τις ἀκούσειε τὴν φωνήν, σημεῖον ἔχει παν- ἄληϑες, ὥς φασιν, ὡς μετὰ βραχύν τινα χρόνον τεϑνήξεται. P. 110. 1. 17. avéguxza] ἀδύνατα καταληφθῆναι.

ib. l. 20. νεογελὸς] ἀντὶ τοῦ véoyvoc, νεογέννητος, νεογενής.

y

ὦ 994 — ZXOAIA 250

P. 112. 1.24. γυναξὶν] ὅτε δύο γυναῖκας εἶχεν Σωκράτης

Ξανϑίππην καὶ Muro. ib.1. 81. Φαληρικοῦ) Φάληρον δῆμος «“ἰαντίδος.

ΕΙΣ TON EPTSIAN.

—

P. 393 A. “ιὸς ἐλευϑερίου) τὸν Μῆδον ἐκφυγόντες .4ὃη. veio, ἱδρύσαντο τὸν ἐλευϑέριον Δία. τοῦτον δὲ ἔνιοι καὶ σωτῆρα φασιν. τιμᾶται δὲ ἐλευθέριος Ζεὺς καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ Τα- ραντένοις καὶ Πλαταιαῖς καὶ Κα o. R. |

B. Μέγαρα πόλις περὶ τὸν ᾿Ισϑμόν, ἀνὰ μέσον Πελοπον- νήσου καὶ τῆς ᾿Αττικῆς καὶ Βοιονίας. καὶ πόλις ὁμώνυμος ταύ- τῃ ἐν Σικελίᾳ, περὶ ἦ ἧς νῦν φησίν. R.

898 C. Keioc] ὃ ἀπὸ τῆς Κέω. ἔστι δὲ Κίος πόλες Μυσίας, ἐξ ἧς οὗτος. R.

400 E. ᾿ξ᾽ρατοσϑένης σίσυράν go στέγαστρον ἐξ αἰγείων δερμάτων τετριχωμένων, σίσυρναν δὲ τὸ ἐκ τῶν κωδίων δαπτό- μενον ἀμπεχόνιον, 0 γούνναν φασίν. R.

405 B. λέϑον ἑψῆσαι] παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπιχειρούντων ἀδυνάτοις. R.

EIZ TON 4ΞΙΟΧΟΝ.

P. 364 A. τύπος ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αττικῇ Κυνόσαργες καλούμε- vog, ivo 9 τοὺς νόϑους τῶν παίδων ἔταττον. ὠνομάσϑη δὲ οὕτως ἀπὸ κυνὸς ἀργοῦ , τουτέστι λευκοῦ ἢ ἡ ταχέος" wal γὰρ Ἡρακλεῖ ϑύοντας κύνα τοιοῦτον ἁρπάσαντα τοῦ ! ϑυομένου τὰ μηρία αὖ- τοῦ καταϑεῖναι, καὶ ἐπερωτήσαντας τοὺς ϑεοὺς ποῦ Ἡρακλέους ἱδρῦσαι ἱερὸν λαβεῖν χρησμὸν ἐν ἐκείνῳ τῷ τύπῳ. ἐξ οὗ καὶ τοὺς νόϑους ἐκεῖ συντελεῖν, ὅτι καὶ Ἡρακλῆς νόϑος ὧν Διὸς υἱὸς ὠἀβμφιτρύωνος γὰρ γνήσιος ἦν) ἴσα ϑεοῖς ἐτιμήϑη. λαμβάνε-

A51 EIZ TON 4XRIOXON. 395

r£ δὲ καὶ eig παροιμέαν ἐπὶ ὕβρει καὶ ἀρᾷ, olov 19 εἰς Kvvó- G«Qoyec. R.

A. Καλλιρρόη κρήνη ἐν τῇ duni. R.

B. “»μορμολυττομένους] μορμολυκεῖα φασι τὰ τῶν ὑποκρι- τῶν πρόσωπα, ἃ Δωριεῖς γόργεια καλοῦσιν. ἐντεῦϑεν καὶ τὸ ξκφοβῆσαι μορμολύξασϑαι καὶ μορμολυττομένους τοὺς ἐκφο- ββοῦντας λέγουσιν. R.

Β. ἐπιτωθάξων] ἐπιλοιδορούμενος, ἢ ἢ ἐπεμβαίνων, ἢ χλευ- e£ov ὡς νῦν, 1 καυχώμενος. R.

365 A. συνειλεγμένον τὰς ἁφὰς] συνηγμένον τὰς πληγάς. R.

B. μονονουχὶ] σχεδόν, ἐγγύς. R.

C. εὐλαί εἶσιν of £v τοῖς τραύμασιν ἐγγινόμενοι σκώληκες, -ςνώδαλα δὲ κυρίως τὰ ϑαλάττια ϑηρία' κινώϑαλα γάρ ἐστι τὰ ἐν τῇ «M κινούμενα. Ὅμηρος δὲ καὶ ἐπὶ χερσαίου φησὶ"

κνώϑαλον ὅττι φύγῃσι, καὶ ἴχνεσσιν γὰρ ὀπηδεῖ. συλὴν κνώδαλον μικρὸν ξῶον τὸ ϑαλάττιον καὶ τὸ χερσαῖον. R.

866 Α. ὀριγνωμένη) ὀρεγομένη. R.

C. παρὰ ἀκαρῆ] ἀντὶ τοῦ παρὰ βραχύ, παρὰ ὀξύ, ὃ οὐχ. οἷόν τε κεῖραι. R.

867 Β. δὲς παῖδες οἱ γέροντες) ἐπὶ τῶν πρὸς τῷ γήρα ev- ηϑεστέρων εἶναι δοκούντων. Ἀ. μέμνηται δὲ αὐτῆς Κρατῖνος ἐν 4ηλιάσι. λέγων"

qv ἀρ ἀληϑὴς ὃ 0 λόγος, ὡς δὶς παῖς [ἐστὲν 0] γέρων. καὶ Πλάτων ἐν Νόμων α΄ * οὐ μόνον ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὃ γέρων 'δὲς παῖς γίγνεται ἀλλὰ καὶ ὃ ἐϑυσϑείς " καὶ Mévavógog Χήρα καὶ ᾿Δριστοφάνης ΝΝεφέλαις α΄. Bóttiger. kl. Schriften T. III, p. 197.

368 D. ποππυσϑείη] πολακευϑείη, ix μεταφορᾶς τῶν ἐπὶ τοῖς ἵπποις ποππυσμάτων ἐν τῷ δαμάξεσϑαι. R.

Ὁ. ἐγκαϑέτους] ἐνεδρευτάς, δολίους, κατασκόπους. R.

D. κατεχειροτόνησαν] κατεψηφίσαντο. 7 καταχειροτονία ἐγίγνετο οὕτως. ἔλεγεν ὃ 0 κῆρυξ, οἷον 1 ὅτῳ ΙΜειδίας δοκεῖ ἀδι- κεῖν, ἀράτω τὴν χεῖρα. εἶτα of θέλοντες ᾿ἐξέτεινον τὰς χεῖρας, καὶ ἐκαλεῖτο τοῦτο πρῶτον καταχειροτονία. εἶτα πάλιν δεύτε ον ἔλεγεν ὃ Ó αὐτὸς κῆρυξ, 6 ὅτῳ μὴ δοκεῖ ἀδικεῖν Μειδίας, ἀράτω τὴν χεῖρα, καὶ ἐξέτεινόν τίνες, καὶ ἐκαλεῖτο ἀποχειροτονία. καὶ "λοιπὸν ἠρίϑμει πάσας τὰς χεῖρας ὃ κῆρυξ, τῶν ve προτέρων καὶ

8906 — ZXOAIA EIZ TON ΑΞΊΟΧΟΝ. 352

καταχειροτονούντων, τῶν τε ὑστέρων καὶ ἀποχειροτονούντων, καὶ ὕσων ἂν ἦσαν πλείους, ἐκείνων καὶ ἡ γνώμη ἐκράτει. R.

369 A. συγκλύδωνος] ἐπιμίκτου, ἐπηλότου. R.

E. καϑικέσθαι) καϑάψασθαι. R.

371 A. οὗ δύο θεοὶ) ᾿Δπόλλων καὶ “Ἄρτεμις. R.

D. ἁγιστείας] ἁγεωσύνας, καϑαρότητως, Mrsgtlac. R.

D. γεννήτῃ] ᾿Αριστοτέλης φησί, τοῦ ὅλου πλήθους διῃρη- μένου ᾿4ϑήνησιν εἴς τὰ τοὺς γεωργοὺς καὶ τοὺς δημιουργούς, φυλὰς αὐτῶν εἶναι τέσσαρας, τῶν δὲ φυλῶν ἑκάστης μοίρας εἶναι τρεῖς» ὡς τριτνύας τε καλοῦσι καὶ qoutplnc, ἑκάστης δὲ τούτων τριάκοντα εἶναι γένῃ, τὸ δὲ γένος ἐκ τριάκοντα ἕκαστον ἀνδρῶν συνεστάναι. τούτους δὴ τοὺς εἰς τὰ γένῃ τεταγμένους γεννήτας καλοῦσιν.. R.

E. ᾿Ελευσινίας] Δήμητρος, διὰ τῶν αὐτῆς τελετῶν. R.

E. ἐναύσασθαι] μεταλαβεῖν. R.

--“-.-τ À————Á——M]À( [rdi (P MÀ—á ——— «

l

TIMAIOY ΣΟΦΙΣΤΟΥ ἐκ τῶν

τοῦ Πλάτωνος λέξεων.

- 3 , Τίμαιος Γαιατιανῷ εὖ πράττειν.

᾿Επιστάμενος ἀκριβῶς τὴν γνώμην καὶ τὴν περὶ Πλάτωνα ουδὴν καὶ φιλοκαλίαν, εἰωϑώς τε τῇ τῶν ,Koovíov ἑορτῇ τῶν χυτοῦ τοῖς φίλοις ἀπάρχεσϑαι, παιδιᾷ τε ἅμα καὶ τῇ τῆς παι- ἧς ἀδελφῇ σπουδῇ χρησάμενος ἐξέλεξα τὰ παρὰ τῷ φιλοσόφῳ ὠσσηματικῶς ἥ κατὰ συνήθειαν Arn εἰρημένα; οὐχ ὑμῖν γοις τοῖς Ῥωμαίοις € ὄντα ἀσαφῆ, ἀλλὰ καὶ τῶν “Ἑλλήνων τοῖς εἰστοις , τάξας τε ταῦτα κατὰ στοιχεῖον καὶ μεταφράσας ἀπέ- tiv dor, νομίσας καὶ αὐτὸν ἕξειν Ge παιδιὰν οὐκ ἄμουσον

Qoo.

γαϑοεργοὶ αἱρετοὶ κατ᾽ ἄνδρα- γαϑίαν.

'ιαλμα πᾶν ἀνάθημα.

'αμαι ἀποδέχομαι, θϑαυμάξω ἄγαν.

Ιεέρουσαν ὡς ἴέρειαν περιερ- ἴομένην.

στδύειν ἱεροϑυτεῖν.

ίαν τὸν ἡγούμενόν τινορ. 'νος φυτόν, ὃν καὶ λύγον.

ὃς μέασμα, μῦσος.

'φοιποβρ exi eos καὶ ἀπαίδευ- τος, ἢ O ἐν ἀγρῷ κατοικῶν. 'eovopuor of τοῖς ἀγροῖς ἐπι- φοιτῶντες ἄρχοντες.

τώμαλος ὁ γγύς zog τῷ ἐπί σης ἔχων ἐπί τι ἀγώνισμα ἢ ἄϑλημα.

Αἰκίας ὕβρεως δίκη.

᾿Αἵἴστωρ ἄπειρος, ἀμαϑής.

Αἰξωνεύεσθαι" ἀπὸ δή μου τι- νὸς ἢ κατηγορία τοῦ Αἰξωνέως, ὡς ἀπὸ ᾿Αβδήρων ᾿Αβδηρίτης, ὡς ἐπὶ βλασφημέῳ διαβέβληται.

A κακοι οὗ ἔξω κακίας.

A * 3 ρατοι καϑαροί.

᾿Δκινάκης περιξώνιον στενὸν ἑτερόστομον, ὥσπερ ἡμίτομον μαχαίρας.

4x ἐφαιοι of ἔξω κήρας.

Anx ἔξει ἀπαξιοῖς.

᾿Ακρφοχειρ ἔξεσθαι πυκτεύειν 7 παγκρατιάξειν πρὸς ἕτερον ἄνευ συμπλοκῆς, ἢ ὅλως ταῖς ἄκραις μετ᾽ ἄλλου γυμνάξεσϑαι.

398

᾿ἈἈκταίνειν γαυριᾷν καὶ ἀτάκτως πηδᾷν.

᾿Δλαξῶὼν ψευδής.

᾿Δλευάδαι οἵ ἐν Augícog τῆς Θεσσαλίας εὐγενέστατοι, ἀπὸ ᾿Δλεύου τὸ γένος ἔχοντερ.

᾿Δλίπεδον ὁμαλὸν καὶ ἄσπορον πεδίον.

᾿Αλιτηριῶδες ἁμαρτωλὸν ἢ πλά- νον" ἄλη γὰρ ἡ πλάνη καὶ ἡ ἁμαρτία.

᾿Αλλόκοτον ἐξηλλαγμένον.

᾿Δλλοτριονομοῦντες ἐναλλα- γὴν ὀνομάτων ποιοῦντες ἡ ῦὅ- Aog τισί τινα μὴ προσηκόντως διανέμοντες.

᾿ΜἈμεταστρεπτὶ οὐχ ὑποστρέφει εἰς τοὐπίσω.

μόϑεν γέποϑεν ἀπὸ τινος μέρους [ἰσημέρου].

ἤμμυνα καὶ ἐπὶ ἀμοιβῆς καὶ ἐπὶ εἰσπράξεως δίκης.

᾿Αμφιλαφὲς πολὺ καὶ ἄφϑονον, ἔστιν δ᾽ ὅτε καὶ ἀμφίσκιον.

᾿Ἀμφιϑαλεῖς ἀντὶ τοῦ ἀμφότε- ρα οἰκοθαλεῖς.

᾿ἠμφικτύονες oí ἐκ πολλῶν πό- λεων αἴρείοὶ δικασταί, οἷον ἀμφικτίονες καὶ περίοικοι.

᾿Δμηγέπη ἕνίγε τρόπῳ ἢ ὁπως- οὖν. ᾿

᾿Δναδῆ σαὶ ταινίας ἐπιβαλεῖν.

ἀνάρσια ἃ οὐκ ἄν τις ἄραιτο.

᾿νακηκέει ἀναπηδᾷ.

ἀνάπλεως ἀναπεπλησμένορ" χρῆ-.

ται δὲ ἐπὶ τοῦ μεμολυσμένου. Avatl δέχα (laf mc καὶ οἷον δίχα , τῆς ξημίας. ἀνατείνας τὴν φυχὴν ἐπὶ τὰ

ἄνω τρέψας καὶ ἐπὶ τὴν τῶν

ϑείων θέαν. ᾿νασκινδυλευϑῆναι ἀνασκο- ,, λοπισϑῆναι, ἀνασταυρωϑῆναι. Αν ἄάδαστος ἡ κληρουχηϑεῖσα γῆ;

TIMAIOT ZOOIZTOT

IW

ἡ πάλιν εἰς διαίρεσιν διαδιδ μένη. ᾿Ἄναπεμπάξεσϑαι ἐπαναὶ βάνειν κεφαλαιωδέστερον 1« ρημένα. | ᾿Δνακογχυλιάσαι ἀναγαργὰρ

[4

᾿Ανδρηλατεὶν ἄνδρας ii νεῖν καὶ φυγαδεύειν.

"AvsíAsvat ἀνειλεῖται.

Wig ἀνέλκει.

ΔΜενεργήσει ἀναδήσει; ἀναρτῆς καὶ οἷον κωλύσει.

᾿Ἀνδραποδύδη τρέχα τὴν τὰ ἀνδραπόδων ἴδιον κουραν, ἢ ἀπελευϑερωϑέντες ἤλλασο ᾿4Αϑήνησιν αἴ δοῦλαί τε καὶ δοῦλοι.

᾿νδρείκελον χρόα ἐπιτηδε ὡς πρὸς ἀνδρὸς ὠέμησιν.

᾿Δνοργέαστοι (ἀνάρπαστοι () ἀμύητοι, οἷς τελεταὶ καὶ 00; οὐκ ἐγένοντο.

ντικρὺ xov εὐθύ, ἐπὶ εὐϑείας

Ἄντυγες" af τῶν ἁρμάτων» 14 φέρειαι οὕτως λέγονται.

᾿Ἀντωμοσία γραφὴ πατά τιρ ἔνορκος περὶ ὧν ἡδικῆσθϑαί σι" διωμοσία δὲ ὁ ἑκατέροϑ' γινόμενος ὅρκος καὶ ἐπὶ τ δικαξομένων, τοῦ μὲν ὡς 70 ξαντα διώκειν, τοῦ δὲ ὡς ἔπραξεν. ἐξωμοσέα δὲ dorm σὺν ὅρκῳ ὡς ἀδυνατοῦντος παρὰ καιρὸν ὄντος αὐτῷ τ λειτουργεῖν.

"AE c v τὸ τοῦ ἄρματος ξύλον, 190 0 δινοῦνται οἷ τροχοί. .

᾿Ἀπενιαυτέσαιε ἐνιαυτῷ qvi τὴν πατρίδα ἐπέ τισιν ἀδιχῃ μασιν. |

Améofn τέθνηκεν.

Ἡποδιοπομπεῖσϑαι dori πεσϑαι καὶ διωθεῖσθαι τὰ ἀμὰρ

295

τήματα, συμπράκτορι χρωμέ- vovg τῷ Διί.

4zoxvatsuy κατ᾽ ὀλέγον ἀπο- ξύειν καὶ ὡσπερεὶ διαφϑείρειν.

4π ὄστολα τὰ εἰς τὴν θάλασσαν ἐχπεμπόμενα ἡ ἐκπλέοντα.

ἀποστοματίξειν ἀπὸ μνήμης λέγειν.

ἤποορήσις ἀπαγόρευσις.

ἀποτεθϑρυωμένοι ἀπηγριωμέ- νοι" εἴρηται δὲ κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν [τὸ ϑρούων, ἅπερ εἰσὶν ἄγονα κα yeux φυτα.

4zogo cd's e ἡμέραι, ἐν αἷς τοῖς

κατοι ομένοις χοὰς ἐπιφέρου-

σιν, s ab πρὸς πράξεις ἀνεπι- τὴ ἰδειοι. —

Απροὶ ἕ ἐμπεφυκότως.

ἠργυρὶς φιάλη.

ἀφαρὸς βέβαιον, ἀμετακίνητον.

Δργυραμοιβὸς ὁ κέρμα ἀντὶ ἀργυρίου ἀλλασσόμενος.

ἀργιλώδης γῆ λευκὴ καὶ καϑαρα.

Δριστίνδην κατ᾽ ἀνδραγαϑέαν

, αἴρετόν.

ἄρνυσθϑαι ἀντὶ τοῦ καταλλάσσε- σϑαι- ὅϑεν καὶ τὸ μισϑαρνεῖν τὸ μισϑὸν ἀντί τινος λαμβάνειν

λέγεται.

ἤρρατο v ἰσχυρόν, στερεόν.

doc. πρὸ ὀλίγου χρόνου πεποιη-

. μένος.

ifo » c0 λέξοντες ἐφ᾽ ἑνὸς ποδὸς ἐφαλλόμενοι, τ στερούμενοι τῶν

κατὰ φύσιν.

ἀσπαλιξ ὺ [- ἁλιεύς, ἀπὸ τοῦ ἀπο-

, σπᾷν τὴν ἄγραν.

ἀτὰρ σύνδεσμος ἀντὶ τοῦ δη. τεχνῶς ἀντὶ τοῦ ἀληϑῶς καὶ

| χωρὶς πανουργίας, καὶ οἷον

; ἀπλάστως.

Ατενὴς ἢ ὁ τῷ ἤϑει εὐθὺς καὶ

| ἀκλινής, ἢ ὃ σχληρὸς καὶ ἀν- ὑπεικτος πρὸς 0 χρὴ ὑπεῖξαι.

ἄτι; «ὥόρφητος ἀβοήϑητος ἢ ϑαυ-

LI

EK TÀ24N TOT ΠΛΆΤΩΝΟΣ AEAEON.

399

μαστός" ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ ὁ κακός. ᾿Ατύφου μοέρας τῆς ἀβλάβους ὑπὸ τύφου καὶ μὴ τεϑυμμεένης. Avv χῆσαι μὴ τυχεῖν, Αὔην καὶ ξηρὸν παραλλήλοως εἷ- σεν" ἔστι ὃδ ταὐτόν. Αὐτίκα ἅμα καὶ τότε, εὐθέως. A- ἀριστεῖν μὴ χαρίξεσθαι. "Actobsvog ὁ μὴ ἔγων ἐν τοῖς πο- λίταις οἰκίαν ἰδίαν.

Βάδην ἐπειγομένη πορεία.

Βαϑεῖαν αὔλακα, ὅπερ ἐστὶ σχιστῆς γῆς ὑπὸ ἀρότρου" μετα- φορικῶς ἀπὸ τούτου , βαϑείας φρένας καὶ κεκρυμμένας ση- μαένει.

Βαλλ᾽ εἰς μακαρίαν ἀντὶ ,τοῦ βάλλ᾽ εἰς ἄιδου, ὅϑεν τοὺς ἀπο- ϑανόντας μακαρίτας ἔθος κα- λεῖν. ἢ ὅτι ἡ Μακαρία ϑυγάτηρ οὐσα τοῦ Ἡρακλέους ἑκοῦσα ὑπὲρ τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν γέ- νους ἀπέϑανεν.

Βάραϑρον ὄρυγμα φρέατι ὅ- μοιον, ἔνϑα ob καταδικασϑέν- τες ἐβάλλοντο.

Βδελυρὸ 6, αἰσχροποιός.

Βέβηλοι ἀμύητοι.

Βλὰξ ὁ διὰ νωϑρίαν ἡμαρτηκῶς.͵

Βλιμάξειν «πειράξειν.

Βένδις ἡ 4Aotspig Θρακίᾳ φω- vj, καὶ Βενδίδεια ᾿Δρτέμιδος ἑορτὴ παρὰ Θραξίν.

Βλέττειν “ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων.

Βράττειν ἀνακινεῖν, ὥσπερ οἵ τὸν σῖτον καθαίροντες.

Βρενθϑυόσμενος γαυρούμενος καὶ ὀγκυλόμενος μετὰ βάρους.

Βωμολοχέα κακολογία ἀπὸ τοῦ λοχαγεῖν - εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν τοὺς βωμοὺς λοχώντων καὶ ἐπι- τηρουντῶν τοὺς ϑύοντας, ἵνα μδταιτῶώσιν.

400

Γεῖσα λίϑοι εἰς θριγκία καὶ τοίχων πρόποδας παρεσκευασμένοι. Γελοῖον ἐφ᾽ ᾧ vig ἂν γελάσειεν,

ἤγουν καταγέλαστον.

Τ᾽ εννῆται οἴ τὰς φατρίας γεννῶν- τες * φατρία δὲ ἔστι φυλῆς μέρος τρίτον, ὅπερ καὶ τριτὺς λέγεται.

Τενναῖος ὁ εὖ γεγονώς.

Γεωμόροι οἷ κληροῦχοι.

Γεωπεῖναι οὗ μικρὰν καὶ λυπρὰν γῆν ἔχοντες.

Γὴν ἐλλομένην" συγκεκλεισμέ- νην καὶ περιειλημμένην * ἰλλά- δὲς γὰρ of δεσμοί.

Γνωματεύοντα διακρίνοντα καὶ διαγινώσκοντα.

ΓΤ όητες οἴ ἀπατεῶνες.

Γυμνοπαιδέα χοροὶ ἐν Σπάρτῃ τῆς Μακωνικῆς εἰς ϑεοὺς ὕμνους ἄδοντες εἰς τιμὴν τῶν ἐν Θυρέ- eig ἀποθανόντων Σπαρτιατῶν.

“1εἴγμα τόπος ἐν Πειραιεῖ ἐν τῷ καλουμένῳ ἐμπορείῳ. Δεέίλης προΐας τῇ πρὸ ἀρίστου ὥρᾳ' δείλης ὀψίας τῇ πρὸ δείπνου. Δεκάξει 0 κρίσιν ὠνούμενος παρὰ δικαστοῦ" δεκάξεται ὁ κρίσιν πι: πράσκων" ἔνϑον ἀδέκαστος Ó μὴ πιπράσκων καλεῖται.

Δευσοποιὸν ἕωμονον καὶ δυσα- πόπλυτον.

4Δημούσϑαι δημοκοπεῖν, παί- few, εὐφραίνεσθαι. —.

Δῆμος slg ἐκ τοῦ δήμου xol ἰδιώ- της, καὶ ἡ πόλις σὺν τῇ βουλῇ.

Δημοποίητος ὁ παρέγγραφος.

“4ηπουϑὲεν ἔκ τινος τόπου, 1 ἀντὶ τοῦ δηλονότι, ἴσον τῷ φα- νερόν.

Διανενεύκαμεν ἐπεραιώϑημεν.

4Διαλαγχάνειν διαμερέξεσϑαι, διωακληροῦσθϑαι.

“ιαττᾷὰν σήϑειν.

“ιαμπερὲς δι᾽ ὅλου διῆκον.

TIMAIOT ΣΟΦΙΣΤΟΥ͂

256

dixvetgovuuévog διακεκλασμέ. vog. Διαγράφειν (διαγείρειν C) δια: ξύξιν, ἀπαλείφειν, παράπτεσϑαι, “Ἰιακορὴς μεμεστωμένος. Διασφὰξ διατομὴ ὄρους. Διδαξάμενος τελέσας τι ὑπὸ ἑτέρου διδασκάλῳ. “ιηϑεῖν διυλίξειν. Διϑύρφαμβος ὕμνος εἰς Διόνν- δον. | Anna μιμήματα , εἰκασματα. 4 έκη ὁτὲ μὲν τὸ ἔγκλημα, oti di ἡ κόλασις , ὁτὲ δὲ ὁ τρόπος xi ἢ ὁμοιότης. Δικαιούμενος κολαζόμενος. Διπλόον ἐπὶ σιδήρου εἴρηται, Oto» ἀπό τινος ἑνώσεως ἀποὶ-- σίς τις ἢ εἷς παράϑεσιν p ἢ ἕνωσιν" ἐπὶ δὲ ἤϑους 1002 κῶς τὸ μὴ ὑγιὲς δηλοῦν. | Διωκάϑειν διώκειν ἐγκαλοῦντα ἢ τρέχοντα. ' Δρυόχους ἐν Τιμαίῳ καλεῖ tt στηρίγματα τῆς πηγνυμξἢ

nos.

“Διωλύγιον ἐπὶ πολὺ Our ἐπὶ φαύλῳ δὲ αὐτῷ κέχρητωι' πολὺ καὶ ἄμετρον.

dvo octo ὅρκοι οἵ ὑπὸ τῶν ἐν" καξομένων γινόμενοι, τοῦ P? ὀμνύντος ὅτι παϑὼν ἐγκαϊεῖ, τοῦ δὲ ὅτι οὐκ ἐποίησεν.

Δρόμοι οἵ περίπατοι.

Δυσωπεῖσϑαι ὑφορᾶσϑαι τὰ ὑπόπτως ἔχειν.

Δωροδόκοι καὶ of διδόντες 0e ρα καὶ of λαμβάνοντες.

Ἑαυτῷ ἐπὶ τρίτου προσωπιι' οἵ ᾿Δττικοὶ δὲ ἐπὶ δευτέρου ν χρηνται. ;

Ἐγκύρτια τὰ ἐν τοῖς κύρτοις

νυφάσματα" χρῆται δὲ ἐν Hv μαέῳ ἐπὶ τῆς φάρυγγος τῇ A

251

Ἐδηωσαν τὴν γῆν ἀντὶ τοῦ ἐδεν- δ ροτόμησα».

'E δ 7 δαξα ἐπαίδευσα αὐτὸς δι᾽ ἑαυτοῦ" ἐδιδαξάμην ἐπαιδευσά- μὴν δι᾽ ἑτέρου, αὐτὸς ἐπιμελη- 9 εὶς τούτου.

"Eóog τὸ ἄγαλμα καὶ ὁ τόπος ἐν ᾧ ἔδρυται.

"Ev ϑραττειν ὑποκινεῖν, ταράτ- τειν.

Eis »- συγκατάϑεσις μὲν τῶν εἷ- ρημένων! συναφὴ δὲ πρὸς τὰ

ἑλλοντα.

Ἐῤλλομένων συνεσταλμένων, συγ- κεκλεισμένων.

Εἰπάξων οἰόμενος 1j 7j ὁμοιῶν.

“Ἔλη ἡλίου ἀλέα ἢ αὐγή.

Ἐ ἤλησις ἔκκαυσις.

ἘΠλυφόωσιν εἰλοῦσι, συνάγουσιν.

Εἴξασι καὶ εἴκασι λέγει ἀντὶ τοῦ ἐοίκασιν.

Εἰ σαγγελέαι (ἐπαγγελέαι Ο) xo ὧν μή εἰσι κολάσεις, ὡρισμέναι κατατοὺς κειμένους ἤδη νόμους.

Ep αλακέσϑη ἐνέδωκε καὶ ἀσϑε- νῶς διετέθη ὑπὸ δειλίας.

o βραχυ συντόμως καὶ olov ἐν

αχεῖ.

ἘμΜ πῆι Qo τριβὴ ἐκ πείρας.

Ἔ μπολέμιεα τὰ εἰς πόλεμον ἐπι- τήδεια καὶ εὔχρηστα.

"Eveygog ἐν τῷ ἔγγιστα παρελ- ϑόντι χρόνῳ.

Ἔναυλος λόγος ἔνηχος.

᾿Εναγίξειν ϑύειν.

Ἔν δί κῶς δικαίως καὶ κατὰ δίκην.

Ἐν δοῦνα t προδοῦναι, παραδοῦ- ναι, ἢ καὶ εἶξαι.

E νεὸς ὁ ἐστερημένος φωνῆς.

Ἔγποτον ἐχϑρὸν ἐνδιάϑετον.

Ἔ νη καὶ νέα ἡ 7 vQLo tg καλουμέ- νη" ἕνον τὸ παλαιὸν καὶ νέον τὸ νέον.

᾿Ἐντελεῖς οἵ ἄρχοντες καὶ oí ἄρ- ἕξαντες.

PLATO VI.

[4

EK TN TOT ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΖΕΞΈΩΝ.

401

Ἐγχροέμπτει ἐγκυρεῖ, ἐνερείδει, πλήττει.

Ἐ νωμοτία τάγμα ποσόν" εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ὀμνύναι αὐτοὺς μὴ λείψειν τὴν τάξιν.

Ἐξαμ βλοῦν διαφϑείρειν τὸ κατὰ γαστρὸς [ διεφϑορὸς ] καὶ ἀπο- κτείνξβιν αὔτο.

Ἔπαμφ οτερέσαι εἰς ἀμφιβο- λίαν ἀγαγεῖν τὸν λόγον.

Ἐξάντ η" τὸν ' ἔγκειται δι᾽ εὖστο- μίαν ἀντὶ τοῦ ὑγιῆ καὶ ἔξω ἄτης.

᾿Εξετασμὸς ἀρίϑμησις.

Ἐξηγη ταὶ τρεῖς γίνονται πυϑο- χρήστοι, οἷς μέλει καϑαέρειν τοὺς ἄγει τινὶ ἔνισ ηϑέντας " καὶ οἵ ξηγούμενοι τὰ πάτρια.

Ἐξομοργνύμενος ἐκματτόμε- vog καὶ ἀποτυπούμενος.

Ἐξο στρακισμὸ e0 y δεκαετής. πῆγμα δὲ γένεται &v τῇ ἀγορᾷ δἰσόδους ἔχον , δι᾿ ὧν εἰσιὼν πολίτης ἕκαστος ὄστρακον τί- ϑησιν ἐπιγεγραμμένον" τούτων δὲ ὑπὲρ ἐξαπισχίλια γενομένων, φυγὴ δεκαετὴς καταψηφίζξεται τοῦ κρινομένου.

᾿Εξωμοσία ἔνορκος παραίτησις δι᾽ εὔλογον αἰτίαν. .

Ἐπαγωγαὶ ἀγωγαὶ δαίμονος φαῦλον ἐπί τινα γενόμεναι.

Ἐπετίμα ηὕὔξει τὴν τιμήν.

᾿ΕἘπιβολὴ 7] εἰσφορά [παρακαταβο- λή, τέλος, φόρος, καταβολή].

Ἐπήηβολοι οἱ ἐπιτυχῶς βαΐλον-

τες * βάλλειν γὰρ τὸ τυχεῖν" ἢ οἵ ἐντυγχάνοντες.

Ἔπη λυς ὃ ἄλλοϑεν ἐπεληλυϑές, τουτέστιν ὁ ἀλλοεϑνής.

Ἐπηλυγάξοντᾳαι ἐπικρύπτον- ται, πισκιάξονται" λύγη γὰρ λέγεται 7j, σκιᾶ.

Ἑπάρας ἀναπείσας.

Ἐπιβάδαι αἱ μετὰ τὰς ἑορτὰς ἡμέ- qot, ἐν αἷς τοῖς ὑπολειφθεῖσι σι-

2

402

τίοις καὶ ποτοῖς χρῶνται ᾿4ϑη- ψαῖοι.

"EQoe φϑείρου, ἀπαλλάττου.

"Eovusd τὰ ἐχυρὰ καὶ τὰ δυσπρος- βατα χωρία.

Ἕρμαιον εὕρεμα: ἀπὸ τοῦ ἐν ἔϑει λεγομένου" κοινὸς Ἑρμῆς.

Ἔρυσί βη μιλτώδης δρόσος , πά- qv δὲ δρόσος χιονώδης.

Ἐπεσφάλακεν οἵ μὲν ἐσπάσϑη, ot δὲ ἐσάπη ἢ ἢ παρὰ καιρὸν ἄτρο- φῆσαν ἐμαρανϑη.

Ἑταιρέστριαι αἴ καλούμεναι τριβάδες.

Ἔτνος ὄψον ἐξ ὀσπρίου.

Εὐερκὴς εὖ τετειχισμένη.

ES ηνέως ἀφιλονείκῳςρ.

Εὐϑῦναι δίκαι κατὰ τῶν ἀρξαν- τῶν κακῶς.

Εὐϑὺ Δυκείου ἐπ᾽ εὐθείας εἰς Αὐπειον" τύπος δὲ ἐστιν 49ήη- νησιν.

E» e ὡς ὑγρότης σεσηπυῖα. e

᾿Εφέται * πεντήκοντα εἶσιν οὗτοι οὗ ἀπὸ Δράκοντος περὲ φόνου δικάβοντες κριταί.

Ἔφοροι πέντε ueífovg καὶ πέντε ἐλάττους.

"Eyéyyvov-: τὸ διὰ πέστεως ἄξιον οὕτῶς καλεῖ. ,

Ἐχϑοδοπὸν ἐχϑροποιόν.

Ζειραὶ χιτῶνες ἀνακεκολλαμμένοι. Ζὠώπυρφα τοῦ ξῆν ποιητικά. Ζυγομαχεῖν εἴργεσϑαι ὑπό τινος.

Ἦ γάρ; οὐχ οὕτως;

Ἥκιστα οὐ πάνυ.

Ἡδὺς εὐήϑης καὶ ἃ ἄφρων.

Ἠΐϑεος ἄφϑαρτος πρὸς γυναῖκας.

Hue δαποὸς ἡμέτερος πολίτης.

᾿Ἡπίαλος 0 ῥιγοπύρετος.

Ἦ που ἄρα γε, [μονονουχί, αὐτίκα μαλα].

᾽ἼΠσχαλζον ἐδυσχέραινον.

TIMAIOT ΣΟΦΙΣΤΟΥ

298

Ἤτοιον τὸ τοῦ ὑφάσματος πλέγμα.

Hvoov ὁ μεταξὺ ὀμφαλοῦ τε χαὶ αἰδοίου τόπος, ἔνϑα μαλιότα γίνετ᾽ "Ἄρης ἀλεγεινὸς ὀϊξυροῖσι βροτοῖσιν.

Θαλλὸς πᾶν τὸ ϑάλλον, κυρίας δὲ ὁ ὃ τῆς ἐλαίας κλάδος.

Θέρφμη 0 πυρετός.

Θαύματα “ευροσπάσματα.

Θεηπολεῖν ϑεῶν εἰκόνας ἔ ἔχοντα περιπολεῖν, ἀργύριον εἰσπραῦ- σόμενον.

Θεσμοϑέται νομοϑέται ἢ γνομοφῦ- λακες.

Θόλος οἶκος περιφερής » ἐν ᾧ οἱ πρυτάνεις συνειστιῶντο᾽ ᾿πρῦτα- νεῖον δὲ ὠνόμασται, ἐπεὶ πυρῶν ἣν ταμιεῖον.

Θολῶσαι. ϑολερὸν ποιῆσαι.

Θφρφάττει ταράττει, κινεῖ.

Θυηπολοΐζσι περιπολοῦσι διὰ ϑυσιῶν ὑπισχνούμενοι ϑεοῦ: ἐξιλάσκεσϑαι. |

Θυήματα ϑυμιάματα- ἄλφιτα δὲ ἐστι ταῦτα οἴνῳ : καὶ μέλιτι δὲ- δευμένα.

Θυραυλεῖν ἕξω τι τῶν ϑυρῶν αὖ- λέξεσϑαι καὶ ἀναστρέφεσϑαι.

0 à xs οἵ μετὰ ψεύδους καὶ ϑαν- μασμοῦ τινὶ προσιόντες ἐπὶ κο- λάκευσιν.

Ἴδιον ἰδιωτικόν. - Ἰδίέειν ἰδροῦν. Ἱεράτω κατὰ γόμον ὀργιαζέτω καὶ ϑυέτω" ὀργεώνερ ὥαρ οἵ etat. ἹΙερομηνία μὴν ἐν ᾧ ἡμέραι εἰσὶν ορταστικαί. Ἱερομνήμονες οὗ εἰς Πύλας ἐκπεμ- πόμενοι γραμματεῖς. "Iura ἐγγύς εἴρηται δὲ παρὰ τὸ φικνεῖσθαι. Pi püv ἀνέλκειν, ἃ ἀνασπᾷν. Ἰπνοπλάϑαι φουρνοπλάσται.

259

Ἰνδάλλεται φανταάζξεται.

Ἱππαγφρέται" τρεῖς οὗτοι ἐγένοντο ἄρχοντες ἐν Σπάρτῃ.

Ισοτελὴς ὁ χωρὶς ξημίας ἐπιδημῶν ἴσα τοῖς πολίταις.

Καὶ τάχει ἔμεν" καὶ ταχέως σεορευσομξϑα.

Κάκπη ἡ κακία,. ὡς πλάνη καὶ ξάλη.

Καραδοκεῖν τὸ τοῦ πράγματος κε- φάλαιον ἐπιζητεῖν καὶ ἐπισκο- σεεῖν ὁπῃ χωρήσει.

Κατῆηρεν κατέπλευσεν.

Κάταγμα ἐρίου σπάσμα καὶ μή- ρυμα.

Καταβολὴ περιοδικὴ λῆψις πυ- ρετοῦ.

Κατόπιν μετὰ ταῦτα.

Κεπόμφευται πεπιϑάνευται.

Ἀεραμεικοὶ δύο, ὁ μὲν ἔνδον τείχους, ὁ δὲ ἐκτός, ἔνϑα τοὺς ἐν πολέμῳ τελευτῶντας ἔϑαπτον.

Κερασβόλον dc κτον καὶ μὴ ei- κον παιδείᾳ, ἀλλ ἀπηνὲς ὄν" εἴ-

ται δὲ ἀπὸ τῶν σπερμάτων, . ἅτινα κατὰ τῶν κεράτων βαλλό- μενα ἄτηκτα καὶ ἀνέψητα μένει.

Κηφήνεσσι κοϑούροισι τοῖς καϑεξομένοις καὶ φυλάττουσι τὴν τῶν μελισσῶν ἔξοδον. οὖροι γὰρ οὗ φυλάσσοντες. καὶ οἵ ϑυ- ρωροὲὶ οἶτὰς θύρας φρουροῦντες.

Κίβδηλον οἵονεὶ κρυβδηλόν τι

Ov.

Κινδυνεύει ἐγγίζει.

Ἀλητῆρες οἵ εἰς μαρτυρίαν κλη- τοί.

Κνάφος ὄργανόν τι [0v] ἐν κύκλῳ κέντρα ἔχον, δι᾽ ov τοὺς βασανι- ξομένους ἐκτείνουσιν" ὅμοιον δέ ἐστιν κναφικῷ κτενί. .

Κοάλεμος ματαιόφρων" κοεῖν γὰρ τὸ αἰσθάνεσθαι.

EK T9N TOT ΠΛΑΤΏΝΟΣ ΔΕΞΈΩΝ.

408

Κόλλαβοι τὰ τῶν χορδῶν im- τόνια.

Κομψὸς λόγος καὶ ὁ ἀγαϑὸς δὲ καὶ ὁ πιϑανότητι ὑποδυόμενος

τὴν ἀλήϑειαν.

Κομιδῇ τελέως " εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς τῶν καρπῶν κομιδῆς, ἥτις γίνεται τελειωϑέντων αὐτῶν.

Κορυβαντιᾷὰν παρεμμαίνεσϑαι καὶ ἐνθουσιαστικῶς κινεῖσθαι.

Κόρυδοι ὅμοιοι ὄρτυξιν ὄρνιϑες.

Καρυξᾷν μύξας ῥεούσας ἔχειν " κόρυζα γὰρ ἡ μύξα.

Κοροπλάϑοι oí τοὺς κόρους πλάττοντες κηρῷ ἢ γύψῳ.

Κράδη κλάδος.

Κραιπαλώντα ἔτι ἀπὸ τῆς μέ. θης βαρυνόμενον.

Κρανίον ἐν Κορίνϑῳ γυμνάσιον.

Κραυρότερον ψαϑυρότερον καὶ εὐϑρανυστότερον.

Κυαμεῦσαι κυάμῳ ψηφοφορῆσαι, ᾧ ἐχρῶντο oi βουλευταί.

Κυλοιδιᾷὰν τὰ κύλα οἰδαίνειν"- κύλα γὰρ τὰ ὑπὸ τοὺς ταρσοὺς τῶν ὀφϑαλμῶν μυώδη σαρκία.

Κύρβις στήλη τρέγωνος πυρα- μοειϑής, νόμους ἔχουσα περὶ ϑεών.

Κύρτος πᾶν πλέγμα τὸ εἰς ἰχϑύων ἄγραν πεποιημένον.

Κωμῳδεῖν σκώπτειν.

Κωλαγρέται of ταμίαι τοῦ δικαστι- κοῦ μισϑοῦ καὶ τῶν εἰς θεοὺς ἀναλωμάτων.

“αμπτὴρ φανός. Ααχεῖν δίκην γράψασϑαι. “άγος κλῆρος. Δεία ἁρπαγὴ ἀπὸ τῶν πολεμίων. Μήξεις τῆς τριακάδος καλουμέ- vus* λήξεως τε πέρι δικῶν καὶ προσκλήσεων καὶ κλητήρων' κλη- τῆρες δὲ of μάρτυρες. Διϑολόγοι οἰκοδόμοι. 26 *

404

AtLaz at οἵ δίχα πεπρισμένοι. Αύγη σκιά, ἀπόκρυψις. — ΜΛυκαβηττος ὅρος τραχυ.

Μανον τὸ ἀραιόν [καὶ ὁ μαινό- μδνος, ὃ μὴ ἰσχυρὸς ταῖς φρε- cix).

Μέλεος ὁ τοῖς μέλεσι μάταιος.

Μέρμερος 0 διὰ πανουργιῶν φροντίδας τισὶν ἐμποιῶν.

Μεσεγγυωϑὲν ἐπὶ μεσιτῶν ἀπο- τεϑὲν ὡς ἀμφισβητούμενον.

Μεταλαγχανειν ἀφυστερεῖν ἢ ἀποτυγχάνειν πλήρου.

Μεταποιεῖσϑ'αι ἀντιποιεῖσϑαι.

Μετρίως ὠργασμένος ἀντὶ τοῦ μεμαλαγμένος ἢ δεδευμένος.

Μορμολυκεῖα τὰ φοβερὰ τοῖς παισὶ προσωπεῖα * μορμορύττει καὶ μορμολύττει ἀντὶ τοῦ ἐκφο- βεῖν ἀμφότερον.

Μορυ χα £o οἰκία τις ἀπὸ Mogv- χου, ἐν ἢ καὶ Ἄρτεμις μορυχαία ἀπὸ τοῦ καϑιδουσαντος.

Movvoxía καὶ Ζεία λιμένες ἕτεροι τοῦ Πειραιέως.

ἹΜυδᾷν δίυγρον εἶναι καὶ σήπε-

σϑαι.

Νεοὃν ὴς o νεωστὶ τεϑνεώς. Νεοτελὴ ς ὁ νεωστὶ τετελεσμένος. Νεουργὸν νεωστὶ εἰργασμένον. Νῦν δὴ πρὸ ὀλίγου χρόνου [uiv]. Νυνὶ ἐν τῷ ἐνεστῶώτι χρόνῳ.

N ᾧ ἡμεῖς, νῶϊν ἡμῖν.

^ 3 n M , M ,

PievayoL οἱ τοῖς ξένοις ἡγουμε- voL οδον.

Ξύλων ἐρεψέμω ν" στεγάσματά ἐστι τὰ ἐρέψιμα τὰ εἰς τὰς οἰκίας κατατεταγμένα.

τυ στέδες ποδήρη ἐνδυματα" οἵ δὲ ζλαμύυδας κωμικάς φασιν ὅτι ἅπο τοῦ ἐξέσϑαι καὶ εἰργάσϑαι ἐπιμελῶς.

TIMAÁAIOT ΣΟΦΙΣΤΟΥ

260

"Oc ἀκροδρύων εἶδος, μήλοις μι- κροῖς ἐμφερές.

Οἴναρα τὰ τῆς ἀμπέλον φύλλα.

Οἰστρᾷ συντόνως καὶ μανικὼς κινεῖται.

Ὀκνεῖ εὐλαβῶς ἔχει.

Ὀκρίβας πῆγμα τὸ ἐν τῷ ϑεάτρῳ τιϑέμενον, ἐφ᾽ οὗ ἵσταντο οἵ τὰ δημόσια λέγοντες, ϑυμέλη γὰρ οὐδέπω ἦν. λέγει γοῦν τις" 10- γιόν ἐστι πῆξις ἐστορεσμένη ξύ- λων, εἶτα ἑξῆς " ὀκρίβας δὲ 0vo- μάξεται. -

Ὁμηρφέδαι of τὰ Ὁμήρου ὑπο- κρινόμενοι.

Ὁμόσε εἰς ταὐτὸ ἀπὸ τῶν ἔνα»- τίων ἐρ μάχην φερόμενοι.

Ὁμόγνιοι ϑεοί, οἷς of συγγενεῖς

κοινῶς ὑργιάξουσιν.

Ὁμοτέρμονες of ὁμοῦ τὰ vd ἔχοντες, οἷον οἵ γείτονες - ὁμοῦ γὰρ ἔχουσι τὰ τέρματα.

Ὀργᾷ ἐπείγεται, ἐπιϑυμεῖ.

Ὀργάσας μαλάξας.

Ὀργὰς ἡ εὔγειος καὶ λιπαρὰ και ἀκμαία.

Ὀφγιάξων ϑύων, ἐπιτελῶν.

Ὀρφέξαι δοῦναι, ἀποτεῖναι.

᾿Οργιασταὶ of τὰ μυστήρια ἐπιτε- λοῦντες.

Ὀρχήστρα τὸ τοῦ ϑεάτρον uc cov χωρίον" καὶ τόπος ἐπιφα- νὴς εἰς πανήγυριν, ἔνϑα Ἅρμο-

δίου αὶ ᾿Αριστογείτονος εἰκόνες.

Ὅσια τὰ ἰδιωτικὰ καὶ μὴ (ego.

Ὄττα φήμη, μαντεία [καὶ] διὰ κλῃδονος.

Οὐκ ἄλλως προνοεῖ" οὐ μάτην.

Οὐκ ἐτός (ἔτως C) ovx ἐτωσίως γεγραφώς, οὐ ματαίως.

Οὐκ ἐν ὑπονοίᾳ" οὐκ ἐν αἶνιγ- μῷ, οὐκ ἐν ἀλληγορίᾳ.

Οὐχ voca: πάνυ, ὡς Πορφύ- οιος ἐν τῷ πρὸς τοὺς ἀπὸ vov

261

νοῦ χωρίξοντας τὸ vontov- διε- νεχϑέντες δὲ πρὸς ἀλλήλους τὸ παρηγμένον αὐτῶν τῆς δόξης οὐχ ἤκιστα.

Ὄνφλειν ἡττᾶσϑαι ἐπὶ δικαστη- ρέου.

"Ox€ag γῆς ἀναστήματα.

ἸΠαιανίσαι τὸν Παιᾶνα ἐπικα- λεῖσϑαι" ἦν δὲ ἔϑος καὶ ἐπὶ ἔρ- γου ἀρχομένους καὶ ἐπὶ τῇ νίκῃ τοῦτο λέγειν.

Παιδουργέα παιδοποιΐα.

Παλιναέρξετα φευκτά, ἔκβλητα, τὸ ἐναντίον πρὸς αὐτῇ τῇ αἷρέ- σει πάϑος ἐμποιοῦντα" σημαένει δὲ καὶ τὰ πάλιν αὐτὰ ἐν Τιμαίῳ " παλιναίρετα γάρ φησι γεγονότα πάντα καὶ διεφθαρμένα.

Παλέμβολος ὅποπτος καὶ υπου- Aog πολυμεταβολός τε καὶ ἐπὶ μιᾷ γνώμῃ μὴ μένων.

Παρφακαταβολὴ πρόϑεσις τοῦ δεκάτου μέρους τοῦ τιμήματος.

Παραταχϑεὶς παρ᾽ αὐτὸν τα- χϑείς.

Παράστασις στάσις παρά τινὰ ἄτιμος * γένεται δὲ ἐπὶ τῶν χρεω- φειλετών.

Παφατενεῖς ἀπολεῖς, ἐπὶ πλέον παρελκύσεις.

Πάρεστιν ἐκ παντὸς δυνατόν ἐστιν.

Παρέεμαι παραιτοῦμαι.

Πάφρφνον ἀκρίδος εἶδος.

Πάρνης ὄρος μεταξὺ Βοιωτίας καὶ τῆς Artus.

Παρὸν ἐξόν, δυνατόν, δέον.

Πατρούχου παρϑένον τῆς ὀρφα- νῆς καὶ ἐπικλήρου, ἡ προσήκεμ τὰ τοῦ πατρὸς ἔχειν.

Πατρφονομούμενοι οἵ τοῖς yo- νεκοῖς νόμοις χρώμενοι ᾳ ἢ ὑπὸ τῶν πατέρων ἀρχόμενοι.

Πάγνη δρόσος πεπηγυῖα κρύ-

ἘΚΤΩΝ TOT ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΕΞΈΩΝ.

405

σταλλος δὲ τὸ ὑπὸ κρύους ovve- σταλμένον καὶ πεπηγός.

Πειρώντα πειράξοντα διὰ λό- yov παῖδα ἢ γυναῖκα.

Πέλανοι πέμματα ἐκ παιπάλης καὶ ἐλαίου καὶ μέλιτος πεποιη- μένα πρὸς ϑυσίαν.

Πέλτη ὅπλον κοῦφον ἴτυν οὐκ ἔχον, ἀλλ᾽ ἐκ μόνης βύρσης γε- γονός.

Πελάτης 0 ἀντὶ τροφῶν ὑπηρε- τῶν καὶ προσπελάξων.

Πενεστικὸν τὸ παρὰ Θετταλοῖς ϑητικόν, ὡς τὸ εἴλωτικὸν παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις.

Περιαγειρόμενοι νικηφο- Qo. οὗ νικήσαντες ἐν δημοσίῳ ἀγῶνι καὶ δῶρα παρὰ τῶν φί- λων καὶ οἰκείων λαμβάνοντες καὶ περιιόντ.

Περιεῖπον περί τινα ἦσαν ϑερα- πευτικῶς καὶ φυλακχτικῶς.

Πεττεία ἡ διὰ ψήφων παιδιά" ἔστιν δ᾽ ὅτε καὶ γεωμετρίαν λέγει.

Πλέϑορον ἕκτον μέρος σταδίου.

Πλημμέλεια πολλὴ ἀμέλεια.

Πνὺξ χωρίον, ἐν ᾧ τὰ ἀπόρρητα ἐκκλησιάξουσιν.

Ποικιλτικὴ ποικίλον ὕφασμα ἢ ὑφαντικὴ ποικίλων.

Πομπὴ ἀπόπεμψις.

Πόπανα πέμματα πλατέα καὶ λε- πτὰ καὶ περιφερῆ.

Πόρκος κύρτος ϑαλάσσιος ὁ εἰς ἄγραν ἰχϑύων.

Ποτνιώμενος ἐπικαλούμενος σὺν λύπη.

Πρανὲς κάταντες.

Πρόσχγημα παρακπάλυμμα τοῦ ἤϑους ἢ πρόφασις.

Πρέμνον τὸ τοῦ δένδρου στέλεχος καὶ ἔδρασμα, οἷον παραμένον τι ὄν.

406

Προσέπαισε προσέπαιξε" τῷ 6 ἀντὶ τοῦ E κέχρηται.

Πρὸς τὸ τῆς Ἄγρας" τὸ τῆς ἤγρας ϑεσμοφόριον ᾿Δρτέμιδος δηλοῖ.

Πρόβασις ἡ τῶν βοσκημάτων κτή- σις.

Προβολὴ γραφὴ κατὰ τῶν συκο- φαντούντων.

Προτέλεια ai πρὸ τῶν γάμων τελούμεναι ϑυσίαι καὶ δωρεαί.

Πρυτανεία μηνιαία φυλῆς ἀρχή.

JIeo ἔτι" ὄρϑρου αϑέος.

Ilvoov φλέγων [ἢ] καίων.

Πύϑιοι δ᾽ ἄνδρες αἰρετοὶ παρὰ Λάκωσιν, δύο καϑ'᾽ ἕκαστον βα- σιλέα σύσσιτοι.

Ῥᾷᾳ ον συγκριτικὸν πρὸρ ἕτερον, ῥάδιον ἀπόλυτον καϑ' αὐτο, óa- στον ὑπερϑετικόν.

Ῥαφψφῳδοὶ ὑποκριταὶ ἐπών.

Ῥῆσις μακρὰ διεξοδικὸς λόγος

.. μακρός.

Ῥῆτραι συνϑῆκαι λόγων.

Ῥικχνὸν ἐπικαμπὲς ἢ ῥυσόν.

ἹῬύμμα ἀπορύηπτον ἢ σμῆχον.

"Pouftiv ῥομβεῖν" τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς κινήσεως τοῦ ῥόμβου.

Σ᾽ αρδωώνιος γέλως ὃ προσποίη- τος" ἀπὸτῆς Σαρδοῦς τῆς νήσου.

Σατυρικὰ δράματα" πλείσνα ἦν ἔϑος ὑποκρένεσϑαι, ἐν οἷς με- ταξὺ ταῦτα ἐμίγνυον πρὸς διά- χυσιν.

Σηπὸς ἔπαυλις τριγχῷ περιεχο- μένη.

Σισύρα αἴγειον στέγαστρον τε- τριχωμένον" ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ τὸ τραχὺ καὶ ἄγναπτον ἱμάτιον, ὡς καὶ ᾿Αριστοφάνης" ἐν πέντε σισύραις ἐγκεκορδυλημένος.

Σκπιωρῖται λόχος ἀνδρῶν ἕξακο- σίων ᾿Δἀρκαδικός, ὁ ἀρχόμενός

TIMAIOT ΣΟΦΙΣΤΟΎ

26)

τε ἐν τοῖς πολέμοις καὶ τελευ- ταῖος ἀναχωρῶν.

Σκηπτόμενος προφασιζόμενος.

Σκληφρὸς ὁ σκληρὸς καὶ παρη- βηκώς, ὁ τὰ σκληρὰ φέρειν à ψάμενος.

Σκολύϑρια ταπεινὰ διφρία παρὰ τοῖς Θεσσαλοῖς, ἃ τινε; ϑρανέα καλοῦσιν.

Σμινύην oi μὲν δύόιελλαν, οἵ δὲ ἀξίνην καλοῦσιν.

Σπαργῶσα σπαραττομέμῃ ὑπὸ ϑλίψεως καὶ δεομένη ἐκκρίσεω:. τινος. .

Σταϑερὰ μέσον ἡμέρας, ot, κατὰ κορυφὴν ὁ ἥλιος γένεται σταϑερὸὺς στάσιμος, ἐσχυρός.

Στρυφνὸν στερεόν.

Στερέφαε στεῖραι, παρὰ τὸ στε- ρεὰν ἔχειν τὴν ὑστέραν.

Στέμφυλα Lov καὶ σταφυλὼν ἀποπιέσματα, οἷς ἀντὶ ὄψων ἐχρῶντο.

Στρατεία ἡ ἐνέργεια καὶ ὥσπερ πάλη " στρατιὰ τὸ τῶν στρατιω- τῶν ὑπὸ ἕνα ἔπαρχον voyuo στρατόπεδον λέγεται καὶ τὸ πλῆϑος τῶν στρατιωτῶν, λέγε- ται " δὲ" καὶ τόπος, ἐν ᾧ ἀϑροί. ξεσϑαι αὐτοὺς ἐπιτήδειον.

Στροφιγγες οὗ τῶν vod» στρο-

εῖς.

Στύραξ ὁ σαυρωτὴρ καλούμενο;.

' ἡ τοῦ δόρατος ἀρχή, ἐφ᾽ ἢ στη. ρέξεται.

Συμβιβάσαι εἰς συμβέβασιν καὶ ὁμολογίαν ἐλϑεῖν περέτινος.

Συνέριϑοι συνεργοί.

Συνέμπορος συνοδοιπόρος. .

Σφαδάξειν δυσανασχετεῖν μετὰ τινος ὥσπερ σπασμοῦ.

Σφενδόνη τοῦ δακτυλίου ἡ xc ρεφέρεια ἡ εἰς λέϑου βολήν.

Σφεδανὸν καταπληκτικόν, πολε- μικόν.

68

Σ᾽ φροιγῶντες ἀκμάξοντες, ὥσπερ διεσφηνωμένοι ὑπὸ πυκνότητος καὶ ἀκμῆς" παρ᾽ Ἱπποκράτει δὲ Ggoryavov τὸ ἀκμάζον λέγεται.

Σ χηματιξόμενος προσποιού- μενος ἢ συνταττόμενος.

Ταινέας ἀναδούμενοι" ἔϑος τοῖς νικήσασιν ἀναδοῦναι ται- νέας.

Ἰαλασιοῦυργ έα ἡ περὶ τῶν ἐρίων ἐργασίμη τέχνη.

Ταλαντούῦσϑ'αι ἕτεροφορεῖ- σϑαι.

Ἰὰς ψυχὰς ἀποτεϑρυωμέ- v0uL ἀντὶ τοῦ ἀπηγριωμένοι καὶ ἄγονοι.

Ἰέγγων μαλάττων, βρέχων " τέγ- γεσϑαι εἴκειν, ἐνδιδόναι.

Τεϑυμμένος ὑπὸ πυρὸς ἔκκε- κπαυμένος ἢ κεκακωμένος.

τελεσθέντα ἀναλωϑέντα.

τ'ελεταὶ αἵ μυστηριώδεις ϑυ- σίαι.

Τ' ἑλος τάξις, βλάβη, ἀνάλωμα.

Τέμπη μεταξὺ ὁρῶν στενότητες.

Τερϑυρεία γοητεία ἢ περιπάϑεια.

Τένϑης 0 γαστρίμαργος.

Ἰ'ερατολόγοι oí ϑαυμαστὰ καὶ παράδοξα μυϑεύοντες.

Τευτάξων πραγματευόμενος, ἐν- διατρίβων.

Τ ἕως πρὸ τοῦ ἢ ἕως τινός.

Τή ϑη μάμμη τηϑὶς δὲ ἡ τῷ ϑείῳ ἀνάλογος.

Τὴν ἀλωπεκῆν" τὴν πανουρ- γίαν.

Τὴν λῆξιν" τὸν κλῆρον.

Τί δῆτα ἔχων στρέφῃ ἀντὶ τοῦ ἐνδιατρέβεις.

Τιμαλφέστατον τιμὴν πολλὴν εὐρίσκον: τὸ γὰρ ἄλφειν εὑ- ρέσκειν ἐστίν, ἐξ ov καὶ Ὅμηρος ἀλφεσιβοίας καλεῖ τὰς εὐρισκού- σας κόρας εἰς τιμὴν βόας.

ΕΚΤΩΝ TOT ΠΑΑΤΩΝΟΣ ΔΕΞΈΩΝ.

407

Τοπάξω ὑπονοῶ, οἴομαι.

Τί μὴν κατάφασιν δηλοῖ ἀντὶ τοῦ πῶς γὰρ οὔ ἢ διὰ ví yaQ οὖ;

Τραγικὴ σκηνὴ πήγμα μετέω- ρον, ἐφ᾽ οὗ ἐν ϑεῶν σκευῇ τινὲς παριόντες ἔλεγον.

᾿Τριτὺς φυλῆς μέρος τρίτον.

Τυφῶνος πολυπλοκώτερον" Τυφὼν ὁ λεγόμενος κεραυνω- ϑῆναι ὑπὸ Διός" τούτου ποικι- λώτερον.

ἸΤωθάξων γλευάξων, σκώπτων, διασύρων.

"Pavsig δικόν τι καὶ ξωῶδες ποιεῖς. ᾿

Ὑμνοῦσι λέγεται καὶ ἐξ ὀρθῆς λέ- ξεως καὶ κατ᾽ εὐφημισμὸν ἀντὶ τοῦ ἐπαιτιῶνται τὸ γῆρας, ὡς ἐν α᾿ Πολιτείας.

Ὑπάγειν εἰς δίκην ἐνάγειν.

ς 3 9 * € i] 1 "A Tz αὐγὰς vzo tov ὄρϑρον ἡ ὑπὸ τὸν πεφωτισμένον ἀέρα. Ὑπερτερία τὸ τῆς ἁμάξης πῆγ-

α

μα.

Ὑποκορίξεσϑαι πρὸς κόρην ἢ κόρον λέγειν ἀποσμικροῦν- τα, οἷον ἱππάριον, πατρί- διον.

Φαληρικὸν ἵππόδρομον ᾿4ϑή- νησιν.

Φάναι ἐν αὑτῷ ὑπολαμβάνειν " τὸ δὲ λέγειν ἑτέρῳ δηλοῦν.

Φαρμακεία κρήνη, ἐξ ἧς of πί- γοντὲς ἀπέϑνησκον" ἔνιοι δὲ τόπον, εἰς ὃν ἀπάγονται ἐπὶ κό- λασιν of ἐπὶ φαρμακείᾳ ἁλόντες.

Φαῦλον ἁπλοῦν, ῥάδιον, εὐτελές.

Φελλέα χωρία λεπτογεια.

Φηγοὶ σπέρματος εἶδος.

ὦ ϑόη φϑίσις ἐξ αἴματος ἀναγω- yus- ,

Φλαῦρον πονήηρον.

Φοομίσκοι καλαϑίσκποι.

408

Χαλα στραῖον νίτρον, ἀπὸ Χα- λάστρας τῆς ἐν Μακεδονίᾳ λί- uvns.

Χαμ εύνια τὰ ἐπὶ τῆς γῆς στρων- νύμενα.

Χαμαΐέξηλος διφρίον μικρὸν ἢ ες ταπεινὸν σκιμπόδιον.

Χαραδριός, ὃς ἐπειδάν τι φάγῃ,"

ταχέως ἀναλίσκει ὑπὸ ϑερμοότη- τος" ἕνιοι δὲ τοῦτον καλοῦσιν αἴϑυιαν.

Χαρέξεσϑαι κοινῶς μὲν ὡς οἵ πολλοί, ἰδίως δὲ ἐπὶ ἀφροδισέων ἢ ἐπὶ τοῦ ἐν λόγῳ ὑποκατακλί- νεσϑαι" εἶτε σοι δεῖ χαρίξεσϑαι, καὶ πάλιν" ἵνα σοι χαρίσωμαι.

Χειροσκόποι οἱ τὰς χειροτονίας ἐπισκοποῦντες.

Χχῆτις σπάνις, ἔνδεια, στέρησις.

Χλιδὴ ἔπλυσις καὶ μαλακία; ei- ρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐχλιάνθαι καὶ ἐχλελύσϑαι ἀσϑενείᾳ τοῦ ϑὲρ- μοῦ.

TIMAIOT ΣΟΦΙΣΤΟΎ.

264

Χραίνειν ἤγουν ἀπο χραΐνειν" παρὰ τοῖς ξωγράφοις δὲ λέγεται τὸ μὲν χραίνειν τὸ [δὲ] χρώξειν διὰ τοῦ ῥαβδίου, τὸ δὲ ἀποχραί- Ψψειν τὸ τὰ χγρωσϑέντα ἑνοποιεὶν.

αιστά: οὕτως λέγονται τῶν σπλάγχνων κεχομμένων εἰς λε- πτὰ μετὰ ἄρτου ἀπαρχαί τινες.

Ψήτται (ψίτται Ο) ἰχϑύων εἶδος.

Ψυκχτὴρ ποτήριον μέγα καὶ πλα- τὺ εἰς ψυχροποσίαν παρεσκευα- σμένον.

Ὦ͵ μέλεε ὦ μάταιε, o δείλαιε" ἔνιοι δὲ ὦ ἐπιμελείας ἄξιε καὶ οἷον μεμελημένε.

Q οὔὐτος ὦ συ.

Ὧργασ μένος μεμαλαγμένος.

᾿ρωπὸ ς χώρα μεταξὺ Βοιωτίας καὶ τῆς dcus.

Ὡς ἔοικεν ὡς φαίνεται, og δοκεῖ.

Ὡς οἷόν τε ὡς δυνατόν.

£ τῶν ὦ ovtog.

ONOMASTICON PLATONICUM.

"ABagis Charm. p. 158 B.

Ἀγαθοκλῆς Lach. 180 D, Protag. 316 E.

Ayat'ov Symposii persona; adde Protag. 315 E

"Aye qidvay Cratyl. 395 A, Symp. 174 C, Theag. 124 C, Hipp. min. 370 BC, Rep. II. 383A, HI. 390 E, 392 E, VII. 522 D, X. 620 B, Leg. IV. 706 D, Epist. II. 311 A.

Ayo ἤδης Axioch. 367 C.

"Ay Cratyl. 394 C, Alcib. 124 A.

AyAalov Rep. IV. 439 E.

᾿Αγλαοφῶν Gorg. 448 B, Ion. 532 E.

ἄγρα Phaedr, 229 C.

"A0 εί αντος ὁ ᾿ἀρίστωνος, οὐ D ἀδελ- φὸς Πλάτων, Apol. 34 A.

᾿Αδείμαντος Γλαύκωνος ἀδελφός, persona Parmenidis et Reipu-

" blicae.

Aósucvco ἀμφοτέρω , 0 ve Κηπί- dog καὶ ὁ Δευκολοφίδου Protag. 315 E.

Ἄδμητος Symp. 208 D.

᾿ἀδραστειὰ Phaedr. 248 C, Rep. V. 491 A.

Ἄδραστος Phaedr. 269 A.

Aódvidog κῆποι Phaedr. 276 B.

"tds Crit. 114 C.

| A9 dues Min. 315 C.

— A8 qvà Cratyl, 404 B, 407 A, 417 E,

—. Symp. 197 B, Alcib. IL. 150 D,

Euthyd. 302 D, Protag. 821 D,

Hipp. maj. 290 B, Rep. II. 879 E,

Tim. 21 E, Crit. 109 C, Leg. V.

745 B, VIII 848, XI. 920 D etc.

AO vot Apol. 29 D, Lach. 183 A, Euth yd. 302 C, Prot. 337 D, Charm. 157 E, Hipparch. 220 B, Gorg. 461 E, 515 E. Hipp. maj. 981 A, Leg. I. 641 E, VI. 758 A, Rep. IV. 435 E, Epist. VII. 333 B etc.

᾿Αϑηνόδωρος Epist. XVI.

"A9og Leg. III. 699 A.

Alexog Apol. 41 A, Alcib. 121 B, Theag. 124 C, Gorg. 524 A, Hipp. maj. 202 E.

Αἰὐἰαντόδωρος Apol. 34 A.

Αἴας Apol. 41 B, Cratyl. 428 C, Symp. 210 E, Hipp. min. 371 B, Rep. V. 468 D, X. 620 B.

Αἴγινα Phaed. 50 C, Cratyl. 433 A, Alcib. 121 B, Gorg. 911D, 516 E, Leg. IV. '707 E, Epist. IV. 321 B.

Αἰγίνης υἱὸς Aiaxog Gorg. 526 E.

Αἴγισϑος Theag. 124 C.

Alyvztvo, Menex. 245 D.

Al'yvzxvog Apol. 80 C, Politic. 200 D, Phileb. 18 B, Phaedr. 274 C, Gorg. 511 D, Menex. 230 E, 241 E, Rep. IV. 436 À, Tim. 21 C, 25 B, Crit. 113 A, 114 C, Leg. II. 656 D, 660 B, V. 141 C, VII. 799 A, 819 A, XII. 953 E , Epin. 987 A.

Αἰγυπτιστί Tim. 21 E.

"Αιδης Cratyl. p. 408 sq.

"Atóoc κυνῆ Rep. X. 612 B.

Αὐϑιοπία Eryx. 400 B.

Αἰνείας Lach. 191 A.

Αἰξωνεῦς Lach. 197 E.

Αἴολος Alcyon c. 1.

410

Αἰσχίνης Apol. 33 E, Phaed. 59 B.

Αἴσωπος Phaed. 60 C, 61 B, Alcib. I. 123 A.

᾿ἀκαδημία Lys. 203 A, Axioch. 360 E.

Ἀκαρνάν Euthyd. 271 C.

᾿Ακεσίμβροτος Cratyl. 394 C.

"xovusvog Symp. 176 B, 214 B, Phaedr. 227 A, 368 A, Protag. 315 C.

᾿Αλέξανδρος Gorg. 471 B.

᾿᾿λεξέδημος Meno 76 E.

᾿Δλευάδαι Meno 70 B.

᾿Αλκέτας Gorg. 471 A.

"Alwnovig Symp. 170 B, 208 D.

᾿Αλκιβιάδης, persona! dialogorum cognominum, item Symposii et Protagorae; adde Euthyd. 275 B, Górg. 481 D, 519 A, morumque imaginem Rep. Vl. 404 B.

᾿Δλκίνου ἀπόλογος Rep. X. 614 B.

Aupatav Alc. II. 143 C.

Aixvov inscriptio dialogi. '

᾿Δμαξόνες Menex. 239 B, Leg. VII. 806 A.

Αμαξονὶς στήλη Axioch. 365 A.

᾿ἅμασις Tim. 21 E.

᾿Δμέλης Rep. X. 621 A.-

Awrnotous Alc. I. 123 C.

"Appio Polit. 257 B, Phaedr. 275 C, Alcib. II. 148 E, Leg. V. 739 C.

᾿Ἀμόργινα Epist. XIII. 363 A.

"Awvxog. Leg. VII. 790 A.

᾿φμύνανδρος Tim. 21 C.

AuvvtaQ Leg. Xl. 931 B.

᾿Ἀμφήρης Crit. 114 B.

᾿ἀμφιάραος Axioch. 308 A.

᾿ἀμφίλυτος Theag. 124 D.

Auqértolg Apol. 28 E.

MugitQuov Theaet. 175 A.

Augtov Gorg. 485 E, 500 B, Leg. III. 677 D.

ἀνάγκη Symp.195 C, Rep, X.6165q.

᾿ἀναγυράσιοι Theag. 127 E.

ONOMASTICON PLATONICUM.

266

᾿ἀνακρέων Charm. 157 E, Hipparch. 228 B, Phaedr. 235 C.

Ἀναξαγόρας Apol. 26 D, Phaed. 72 C, 97 D, Cratyl. 400 À, 409 A, 413 C, Phaedr. 270 4, Erast, 13? A, Alc. I. 118 C, Gorg. 465 D, Hipp. maj. 281 €, Épist. Tr.31 A, Sisyph. 389 A

᾿Δναξαγόρειοι Cratyl. 409 B.

Ἀνάχαρσις Rep. X. 000 A.

Av»0gopoyn lon. 535 B.

Avógourjórg Epist. XIII. 362 B.

"4vdgotío» Protag. 315 C, Gorg. 487 B.

Ἄνδρων Protag. 915 C, Gorg. 487 B.

᾿ἀνϑεμέων Meno 90 A,

"4vtetogc Theaet. 160 B, Leg. VII. 796 A.

Ἀντήνωρ Symp. 221 C.

᾿Αντέλοχος Ion. 537 A.

᾿Αντίμοιρος Protag, 315 A.

᾿Αντιοχίς Apol. 32 B.

᾿Ἀντισϑένης Phaed. 59 B.

Aviugav n Κηφιαιεύς Apol. 33 E.

᾿ἀντιφῶν ὃ Πυριλάμπους Parm. 127 Α.

᾿ἀντιφῶν ὁ Ῥαμνούσιος Mene. 286 Α.

| Avvrog persona Menonis; adde Apol, 18 B, 23 E etc.

᾿Αἀξίοχος persona dialogi cognomi

nis; adde Euthyd. 271 B , 219 À etc.

᾿Ἵπήμαντος Hipp. min. 363 B, 819 A; maj. 286 B.

᾿“πολλόδωρος o Κυζικηνός lon. 541 6.

᾿ἡπολλόδωρος ὁ Φαληρεύς, persona Phaedonis etSymposii ; adde Apol. 34 A, 38 B, Protag. 310 A, 328 B.

᾿ἡπόλλων Phaed. 58 B, 60 D, 85 B. Cratyl. 405 C, Symp. 190 E, 19; A, Phaedr. 253 B, 265 B, Euthyd. 302 D, Protag. 343 B, Rep. ΠΙ. 399 E, IV. 427 B, Leg. I. 624 4,

261

632 D, II. 654 A, A, VI. 766 B, VII. 790 E, VIII. 833 B, XII. 946 C etc.

᾿ἀπόλλων 'aculptus Epist. XIII. 861 A.

Ἀργεία ἰέρεια Axioch. 307 C.

᾿Δογεῖοι Phaed. 89 C, Menex. 239 B, 244 D, 245 B etc.

Ἄργος Alc. L 121 A, Theag. 124 C, Leg. III. 683.C, 690 D, IV. 701 E, Epist. VIII. 354 B.

᾿Αρδιαῖος Rep. X. 015 C.

Ἄρειος πάγος Phaedr.229 D, Axioch. 367 A.

"Aens Cratyl. 404 B, 407 D, Symp. 196 D, Phaedr. 252 C, Rep. III. 390 C, Leg. II. 671 E, VIII. 888 B, XI. 920 D ete.

Ἄρεως ἀστήρ Tim. Locr. 97 A, Epin. 981 C.

᾿Δριστείδης Lach. 179 A, Gorg. 526 B, Meno 94 A, Virt. 376 84.

᾿Αριστείδης nepos Theaet, 151 A, Theag. 130 B, Lach. 179 A etc.

Αρίστιππος ὃ ᾿᾽Κυρηναῖος Phaed. 99 B

A ρέστιππος ὁ Λαρισαῖος Meno 70B.

᾿Δρφιστογείτων Symp. 182 C, Bip- parch. 229 C. ᾿

"Ao.croÓquog ὁ ᾿Δριστομάχου Leg.

III. 602 B. ᾿Δριστόδημος ὁ Κυδαϑηναιεῦς Symp. 178 B, 218 B. ᾿᾿φιστοδωρος Epist. X. ᾿Αριστοκράτης Gorg. 472 A. ᾿Αριστόκ ιτος Epist. III. 319 A. ᾿Αριστοτ Ans persona Parmenidis, ᾿Αριστοφάνης persona Symposii; adde Apol. 19 B etc. ᾿Αριστοφῶν Gorg. 448 D. ᾿Αρέστων Apol. 34 A, Rep. I. 327 A, II. 308 A etc. ᾿Δρίστων Ἡγησίππου πατήρ Epist. Il. extr. ᾿Δριστώνυμος Rep. I. 328 B. "Ao/poov Protag. 320 A.

ONOMASTICON PLATONICUM. 665 A , LII. 686

411 Ἀρκάδες Symp. 1903 A. ᾿ἀρκαδία Rep. VIII. 565 D. "Aouéviog Rep. X. 614 B. C; Hipparch.

Ἁρμόδιος Symp. 182 € 220 C.

"Aeuovís Phaed. 95 A.

"Aortuig Theaet. 149 B, Cratyl. 406 B, Leg. VIII. 833 B.

"dovepéctov Menex. 241 A, Leg. IV, 707 C.

᾿Δφτοξέφξης Alc. 121 B, 123 D.

Aoxéónuog Epist. II. 310 B, lll. 319 A, VII. 330 A, 349 C.

᾿Αρχέλαος Alcib. 141 D, Theag. 124 'D, Gorg. 470 D, 419 A, 925 D.

"Mozémolte Craty l. 304 C.

᾿Αρχέδαμος Alcib. 124 A.

᾿Αρχέλοχος Ion. 931 A, Rep. II. 364 C.

Aozivog Menex. 234 B.

Ἄρχιππος Epist. IX. 357 D.

"4ozvvng Epist. VII. 338 C, 350 A, IX. XII. XIV.

"4cía Tim. 24 B, Alcib. 105 C, 121 A, Lys. 209 D, Gorg. 523 E, Me- nex. 239 E ete.

᾿Δσκληπιάδαιτοίαρ. 311 B, Phaedr. 270 C, Rep. III. 405 etc.

"Aon niei Ion. 530 A.

᾿Δσκληπιὸς Phaed. 118 A, Symp. 180 E, Rep. III. 406 C, 408 B, X. 599 C.

"4axacto Menex. 235 E, 249 C.

᾿Ασσύριοι Leg. III. 685 C.

᾿Δστυαναξ Crat. 302 B etc.

"Acvolos Leg. VIII. 840 A.

"Acoog Crit. 110 E.

᾿Δταλάντη Rep. X. 620 B.

in Symp. 195 D.

᾿Δτλαντιπὸν πέλαγος Tim. 24 E, Crit. 114 A.

᾿Ατλαντίς Tim. 25 A, Crit. 108 E etc.

Ἄτλας Phaed. 99 C, Crit. 114 A etc.

᾿Δτρεύς Cratyl. 305 B, Politic. 268 E.

Ἄτροπος Rep. X. 617 C, 6020 E, Leg. XII. 960 C.

᾿Δττική Lach. 183 A, Menex. 237 C,

412

Crit. 110 C, Leg. III. 608 Α, IV. 706 A etc.

᾿4ττικιστί Cratyl. 308 D, 410 C.

“ττικός Leg. 1. 626 D.

Αὐτόλυκος Rep. I. 384 A.

Αὐτόχϑων Crit. 114 C.

᾿Αφροϑίσιος 6 ϑρκος Symp. 183 B.

Agoodírg Cratyl. 400 B, Sophist. 242 E, Phileb. 12 B, Symp. 171 E, 180 D, 196 D, 203 B, Phaedr. 242 D, 265 B, Rep. ΠῚ. 390 C, Leg. VIII. 840 E.

᾿Αφροδίτης ἀστής Epin. 987 B, Tim. Locr. 97

᾿Αχαιμένης ἄγειν. 120 E.

᾿χαιοί Leg. III. 682 E, 685 E.

Ἀχελῷος Phaedr. 230 B, 208 D.

᾿Αχερουσιάς Phaed. 113 A 8q.

Ἀχέρων Phaed.112 E, Axioch. 371 B.

᾿Δχιλλεύς Apol. 28 C, Symp. 179 E, 208 D, 221 C, Protag. 840 A, Hipp. maj. 292 E, Hipp. min. 363 8qq., Ion. $95 B, Rep. 1II. 388 A etc.

Βάκις Theag. 124 D. Βατέξια Cratyl. 302 A. Βενδίδεια Rep. I. 354 A.

Βίας Protag. 343 A, Hipp. maj. 281 C, Rep. I. 335 E, Axioch. 368 B. Βοιωτοί Phaed. 90 A, Alcib. 112 C,

Symp. 182 B, Menex. 242 B, 244 D, 245 C, Leg. I. 636 B. Βορέας Phaedr.229 C, Leg. 11. 001 A. Βρασίδας Symp. 221 C. Beudgsns Euthyd. 299 C, Leg. VII. 195

Βρύσων Epist. XIII. 360 C.

I άδειρος Crit. 114 B. Γανυμήδης Phaedr. 255 C, Leg. I. 636 C.

Γέλων Epist. VII. 333 A. Γεώργιος Epist. XVII. Γῆ Tim. 23 D, 40 E.

ONOMASTICON PLATONICUM.

268

Τηρυόνης Euthyd. 299 C, Gorg. 484 B, Leg. VII. 795 C.

Γλαῦκος Phaed. 108 D.

Γλαῦκος ὁ 0 ϑαλάττιος Rep.X. 611.

Γλαύκων ὁ Ὁμηρικός Ion. 530 D.

Γλαύκωνες personae Parmenidis, Symposii, Reipublicae; adde Char- midae patrem Symp.222 B, Theag. 128 D, Charm. 158 B, Protag. 315 A, Axioch. 364 A.

Γοργίας persona dialogi cognomi- nis; adde Apol. 19 E, Phileb. 58 C, Symp. 198 C, Phaedr. 261 C, 267 A, Theag. 127 E, Menon. 70 B, 76 C, 95 C, Hipp. maj. 282 B etc.

Γοργόνες Phaedr. 229 D.

Γόρτυς Leg. IV. 708 A.

Γύγης Rep. II. 359 D, X. 612 B.

Γωβρύης Axioch. 371 ^.

Ζ)αίδαλος Euthyphr. 11 C, 15 B, Alcib. 121 A, Meno 97 D, Hipp. maj. 284 A, Ion. 533 A, Rep. Vil. 929 E, Leg. III, 677 D.

Δάμων Alc. 1180, Lach. 180 D, 197 D, 200 A, Rep. ΠΙ. 400 Β, IV. 421 C, Axioch. 364 A.

Δαναΐδες Axioch. 371 E.

Διαναός Menex. 245 D.

4Δαρδανίη Leg. III. 681 E.

Ζάρφδανος Hipp. maj. 293 B, Leg. III. 702 A.

Δαρεῖος Phaedr. 258 B, Lys. 212 E, Gorg. 483 D, Menex. 240 A, Leg. III. 604 C, 695 E, 698 C, Epist. VII. 332 A.

“ἅτις Menex. 240 A, Leg. III. 698 C.

Δεινομάχη Alcib. 105 D, 123 C.

Δέλτα Tim. 21 D.

Δελφικὸν γράμμα Phileb. 48 C, Phaedr. 229 E, Alcib. 124 B, Hip- parch. 228 D, Erast. 138 A, Charm. 104 D, Protag. 948 B, Leg. ΧΙ. 928 A. .

Ζελφοί Apol. 21 A, Phaedr. 235 D,

269

244 A, Euthyd, 299 C, Rep. IV. 427 B, Leg. V. 738 C, VI. 759 C, VMI. 828 A, IX. 856 E, 865 B, XI. 914 A, Epin. 988 A, Epist. III. 315 B.

“Ἰευκαλέων Tim. 22 À, Crit. 112 A.

“΄ἤλιον. Apol. 28 E, Symp. 221 A, Lach. 181 B.

415106 Crit. 43 C, Phaed. 58 A, 50 E, Axioch. 371 A.

4ημήτηρ Cratyl. 404 B, Leg. VI. 782 B, Axioch. 371 E

Δημόδοκος persona Theagis et in- scriptio dialogi; adde Apol. 33 E.

“ημοκράτης Lys. 204 E sq.

nues ἀρχηγέτης Lys. 205 D.

“μος ὁ Πυριλάμπους Gorg. 481 E, 513 B.

Δημοφῶν Lys. 207 B.

Διαπρεπής Crit. 114 C.

4ιϑύραμβος Leg. III. 700 B.

Δίκη Leg. IV. 717 D, IX. 872 E

Διοκλῆς Symp. 222 p.

Διομήδεια & ἀνάγκη Rep. VI. 403 D.

Διομήδης Alcib. 150 D, Rep. III. 389 E

etc.

Διονύσια Rep. V. 475 D, Leg. I. 637 B.

“Διονυσιάς Leg. VIII. 844 D.

Α!ιονύσιον Gorg. 472 À.

“ἐονύσιος ὁ γραμματιστὴς Erast. 132 A.

Zo Ȏctog tyrannus maior Epist. VII. 332, VIII. 353.

Zliovo0tog tyrannus minor Epist. I. It. HI. VII. VII. XIII.

“ιονύσιος minoris filius Epist. VIII. 356 B.

Διονυσόδωρος persona Euthydemi.

ΔΙιόνυσος Cratyl. 406 C, Phileb. 61 B, Symp. 175 E, 177 E, Phaedr. 265 B, Leg. II. 653 D, 665 A, 671 A, III. 700 B, VII. 812 B, VIII. 844 E, Axioch. 371 E.

Ζιόπομπος Leg. VIII. 840 A.

ONOMASTICON PLATONICUM.

413

4liog Phaedr. 252 E.

Διὸς Κόρινϑος Euthyd. 292 E.

Διόσκουροι. Euthyd. 203 A, Leg. VII. 796 B.

Διοτίμα Symp. 261 D sqq.

ΖΔέφιλος Cratyl. 399 A.

Φίων Atheniensis Menex. 234 B.

Δίων Syracusanus Epist. I. III. IV. VII. VHI. XIII.

Διώνη Symp. 180 D.

Zod"ov Axioch. 305 D.

Δορομοκλεέδης Epist. XVIII.

Ζ4ρωπέίδης Charm. 157 E, Tim.20 E.

Δωδώνη Phaedr. 244 B, 575 B, Leg. V. 788 C.

“ωριεῖς Cratyl. 400 A, Leg. lII. 682 E, 084 E, 702 A

Δωριεύς Leg. IIT. 682 E.

“Ιωριστί Lach. 188 D, Rep. III. 399 A, Leg. II. 670 B, Epist. VII. 336 C.

Δωρίς Epist. II. 313 A.

Εἰλείϑυια Symp. 200 D, Leg. VI. 784 A. |

«Εἴλωτες Alcib.122 D Leg. VI. 776 C.

Exafn Ion. 595 B.

“Εκαέργη Axioch. 371 A.

᾿Εκαμήδη lon. 538 C.

“Ἕκτωρ Apol. 28 C, Cratyl. 392 C,

304 B, lon. 535 B, Symp. 179 E. Rep. III. 391 B, Leg. XII. 944 4.

᾿Ἔλάσιππος Crit. 114 C.

᾿Ελέα Sophist. 216 A.

᾿Ἐλεάτης ξένος persona Sophistae et Politici.

"EAsuvwwog Sophist. 242 Ὁ, Phaedr.

261 D.

Ἑλένη Phaedr.243 ^, Rep.IX. 586 C.

᾿Ελευσίς Menex. 243E, Axioch.371 E.

᾿Ἑλίκων Epist. XIII. 360 C.

Ἑλλάς Cratyl. 397 C, Symp. 209 D, Phaedr. 244 B , Gorg. 481 D, Me- nex. 230 A, Rep. V.470 €, X. 606 E, Crit. 112 E, Leg. I!I. 0902 E. IV. 707 B etc.

414

Ἕλληνες Politic. 202 D, Charm. 156 D, Rep. V. 469 D, Tim. 22 B, Leg. Il. 659 B, 1Π|. 693 A etc.

Ἑλληνικὸν νόμισμα Leg. V. 742 A.

Ἑλληνιστί Tim. 21 E, Crit. 114 B, Meno 82 B, Crat. 409 D.

Ἑλλήσποντος Menex, 243 A, Rep. IIl. 404 B, Leg. III. 000 A. .

᾿Εμπεδοκλῆς Theaet. 152 E, Soph. 242 D, Lys. 214 B, Gorg. 403 A, Meno 76 C, Sisyph. 389 A.

Ἐνδυμίων Phaed. 72 B.

Ἐπειός lon. 533 A, Rep. X. 620 Ὁ, Leg. VII. 796 A.

Ἐπιγένης Apol. 33 E, Phaed. 59 B.

᾿Επίδαυρος Ion. 580 À.

᾿Επικράτης Phaedr. 227 B.

᾿πιμενίδης Leg. 1. 642 D, 11. 677 D.

᾿Επιμηϑεύς Protag. 320 D, 361 C.

᾿Ἐπίχαρμος Theaet. 152 E, Gorg.

905 E.

᾿Ερασίστρατος persona Eryxiae.

Ἔραστος Epist. VI. XIII. 862 B.

Ἐρατώ Phaedr. 259 D.

Ἑρέτρια Menex. 240 A, Leg. III. 698 C.

᾿Εφετριεῖς Cratyl. 484 C.

᾿Ερεχϑεῦς Alc. 132 A , Crit. 110 A.

Ἐρινοῦς Theaet. 143 B.

Ἔρινύες Axioch. 371 E.

᾿Εριφύλη Rep. IX. 590 A.

᾿Ἐριχϑόνιος Crit. 110 A.

Ἑρμαῖ Hipparch. 228 sq.

Ἑρμαῖα Lys. 206 D, 223 B.

Ἑρμείας Epist. VI.

'Ερμῆς Cratyl. 407 E, 429 C, Protag. 322 C, Leg. XII. 941 A.

"Eouov ἀστήρ Tim. 38 D, Tim. Locr. 96 E, Epin. 987 B.

'Eopoyévne persona Cratyli; adde Phaed. 59 B.

“Ἑρμοκράτης persona Timaei et Cri-

Ἔρμος Rep. VIII. 566 C. 'EQvé(og persona dialogi cognominis.

ONOMASTICON PLATONICUM.

210

᾿Ερυξέμαχος persona Symposii ; adde Phaedr. 268 A, Protag. 315 C.

Ἐρυσίχϑων Crit. 110 A.

᾿Ἐρχίασιν Alcib. 123 C.

Ἔρως Cratyl. 420 A, Symp. 177 sqq., Phaedr. 252 B, Rep. IX. 574 D. Ἕσπερος Leg. VII. 8210, Tim. Locr.

6E

Ἑστέα Cratyl. 401 B, Phaedr. 247 A, Leg. V. 745 B, VIII, 848 D. IX. 856 A.

Εὔαϑλος Theag. 129 A.

Εὐαίμων Crit. 114 B.

Εὔϑικος persona Hippiae minoris : adde Hipp. maj. 286 B.

Εὔδοξος Epist. xum. 360 C.

Εὔδωρος Meno 94 C, Virt. 378 A.

Evqvóg Apcl. 20 B, Phaed. 60 D, Phaedr. 207 A.

Εὐήνωρ Crit. 118 C.

Εὐϑύδημος persona dialogi cogno- minis ; adde Cratyl. 386 D.

Εὐθύδημος ὁ “ιοκλέους Symp. 222 Β.

Εὐθύδημος ὁ Κεφάλου Rep. I. 328 Β. ᾿

Εὐθύφρων persona dialogi cogno- minis; adde Cratyl. 396 D, 399 E, 407 D, 428 C.

Εὐκλείδης persona Theaeteti; adde Phaed. 59 B.

Εὔμηλος Crit. 114 B.

Εὔμολπος Menex. 280 B, Rep. II. 3063 C.

Εὐπόλεμος Cratyl. 304 C.

Εὐριπίδης Phaedr. 268 C, Rep. VIII. 508 A.

Εὔριπος Phaed. 90 C.

Εὐρύβατος Protag. 327 D.

Ἐὐφύβιος Epist. III. 318 C, VII. 949

Εὐρυκλῆς Sophist. 252 C. Εὐρυμέδων Menex. 241 E. Εὐρυπτόλεμος Axioch. 369 A. Εὐρύπυλος Rep. III. 405 D, 408 A.

| | |

271

Ἑυρυσάκης Alcib. 121 A..

Εὐρυσϑένης Leg. III. 683 D.

Ἑσυρώπη Gorg. 523 E, Alcib. 105 B, 141 B, Menex. 289 D, Tim. 24 E,

Crit. 112 E, Min. 318 D, Leg. IIl.

698 B etc.

Εὐτυχιάδης Crat. 397 B.

Εὔφημος Phaedr. 244 A.

Εὐφραῖος Epist. V.

Evgoóviog Theaet. 144 C.

Ἔφεσος Theaet. 179 E, Theag. 129 D, Ion. 541 D.

ἘἘφεστιάδαι Epist. XIV.

᾿Εφιάλτης Symp. 190 B, Axioch. 368 D.

᾿Ἐχεκράτης persona Phaedonis; ad- de Epist. 1X, 358 B.

᾿Ἑωσφόρος Tim. 38 D, Leg. VII. 821 C.

Ζάλμοξις Charm. 156 D.

Ζεύξιππος Protag. 318 B.

Ζεῦξις Gorg. 453 D.

Zsvg Euthyphr. 5 E, Cratyl. 396 B, 410 D, Symp. 190 C, 197 B, Phaedr. 246 E, Protag. 322 C, Min. 319 C, Leg. [. 624 A etc.

Ζεὺς “Δωδωναῖος Phaedr. 275 B.

Ζεὺς ἐλευϑέριος Theag.121 A, Eryx. 392 A.

Ζεὺς 8 ἔρκειος Euthyd. 302 D.

Ζεὺς «“υκαῖος Rep. VIII, 565 D.

Ζεὺς ξένιος Soph. 216 B, Leg. V. 730 E, VIII. 843 A, XII. 953 E, 965 E, Epist. VII. 329 B.

Ζεὺς Ὀλύμπιος Rep. IX. 5883 B, Leg. XII. 950 E.

Ζεὺς ὁμόγνιος Leg. IX. 881 D.

Ζεὺς ὅ ὄριος Leg. VIII. 842 E sq.

Ζεὺς πατρῷος Euthyd. 302 D, Rep. III. 391 É, Leg. IX. 881 D.

Ζεὺς πολιοῦχος Leg. XI. 921 C.

Ζεὺς σωτήρ Rep. IX. 583 B, Epist. VII. 334 D.

Ζεὺς φέλιος Euthyphr. 6 B, Phaedr.

ONOMASTICON PLATONICUM.

415

284 E, Alc. 109 D, Gorg. 519 E, Min. 321 C. Ζεὺς φράτριος Euthyd. 802 D. Ζῆϑος Gorg. 485 E, 480 E, 506 B, Hipp. maj. 298 B. Ζήνων Soph. 216 A, Parm. 127 B, Phaedr. 261 D, Alcib. 119 A. Ζώπυρος Alcib. 122 B. Ζωροάστρης Alcib. 122 A.

Ἡγήσιππος Epist. II. extr. ᾿Ηϑονόύη Cratyl. 407 B. Ἥλιος Rep. VI. 508 A, Tim. 22 C, Leg. V1I. 821 B, XII, 945 E etc. Ἦλις Symp. 182 B, Hipp. maj. 281 A, min. 363 C.

"Ho Rep. X. 614 B.

"Hoc Euthyphr. 8 B, Cratyl. 404 B, Phaedr. 253 B, Rep. II. 378 D, 381 D , III. 390 C, Tim. 40 E, Leg. It 672 B, Vl. 774 A, Epin. 984 D, Axioch. 307 €.

Ἥρας ἀστήρ Tim. Locr. 06 E.

Ἡρακλεῖδαι Alc. 121 B, Menex. 239 B, Leg. ΠΙ. 685 D, V. 736 C.

Ἡρακλείδης ὁ Κλαξομένιος Ion. 541 D.

Ἡρακλείδης ὁ Συρακόσιος Epist. IIT. 318 sq. VII. 348 sq.

Ἡραλκλεία λίϑος lon. 533 D, Tim. 80 C.

Ἡράκλειοι στῆλαι Phaed. 109 Β, Tim. 25 C, Crit. 108 E, 114 B.

Ἡράκλειτος Cratyl. 401 D, Theaet- 152 E, 160 D, Sophist. 242 D, Symp. 187 À, Hipp. maj. 289 B, Rep. VI. 498 B.

᾿Ἡραλλείτειοι Theaet. 189 E, Cratyl. 440 C.

Ἡρακλεῶται Leg. VI. 776 C.

Ἡρακλῆς Phaed. 89 C, Symp. 177 B, Theaet. 169 B, 175 A, Alc. 120 E, Lys. 205 C, Euthyd. 297 D, 3083 A, Gorg. 484 B, Hipp. maj. 298 A, Leg. III. 685 D, Axioch. 371 E.

ue

404 TIMAIOT ZOOIZXZTOT 260

Αίσπαι οἵ δίχα πεπρισμένοι. Ayr σκιά, ἀπόκρυψις. —— Μυκαβῆηττος ὅρος voxzv.

Μανον τὸ ἀραιόν [καὶ ὁ μαινό- μενος, ὃ μὴ ἰσχυρὸς ταῖς φρε- ax].

Μέλεος ὁ τοῖς μέλεσι μάταιος.

Μέρφμερος 0 διὰ πανουργιῶν φροντίδας τισὶν ἐμποιῶν.

Μεσεγγνωϑὲν ἐπὶ μεσιτῶν ἀπο- τεϑὲν ὡς ἀμφισβητούμενον.

Μεταλαγχάνειν ἀφυστερεῖν ἢ ἀποτυγχάνειν κλήρου.

ΜΜεταποιεῖσϑ'αιἀντιποιεῖσϑαι.

Msroíog ὠργασμένος ἀντὶ τοῦ μεμαλαγμένος ἢ δεδευμένος.

Μορμολυκεῖα τὰ φοβερὰ τοῖς παισὶ προσωπεῖα: μορμορύττϑι καὶ μορμολύττει ἀντὶ τοῦ ἐκφο- δεῖν ἀμφότερον.

Μορυ χα (e οἰκία τις ἀπὸ Μορύ- χοῦ, ἐν ἡ καὶ ἄρτεμις μορυχαία ἀπὸ τοῦ καϑιδρυσαντος.

Movvvyía καὶ Ζεία λιμένες ἕτεροι vov 1]ειραιέως.

Μυδᾷν δίυγρον εἶναι καὶ σήπε-"

σϑαι.

ΝΝεοϑν ὴ e 0 νεωστὶ τεϑνεώς. Νεοτελὴς νεωστὶ τετελεσμένος. Νεουργὸν νεωστὶ εἰργασμένον. Νῦν δὴ πρὸ ὀλίγου χρόνου ἡμῖν]. Νυνὶ ἐν τῷ ἐνεστῶτι χρόνῳ.

N à ἡμεῖς, νῶϊν ἡμῖν.

» 1 δ E / € , FPigvoayoi ob τοῖς ξένοις ἡγουμε- ea vo, 009».

Ξύλων ἐρεψ ἔμω 9 * στεγάσματά ἐστι τὰ ἐρέψιμα τὰ εἰς τὰς οἰκίας κατατεταγμένα.

proaf , ,

Ἔυστέδες ποδήρη ἐνδύματα" οἵ δὲ χλαμύδας κωμικάς φασιν ὅτε

ἀπὸ τοῦ ἐξέσϑαι καὶ εἰργάσϑαι

πιμελώῶς.

"Ox ἀκροδρύων εἶδος, μήλοις μι- κροῖς ἐμφερές.

Οἴναρα τὰ τῆς ἀμπέλου φύλλα.

Οἰστφᾷ συντόνως καὶ μανικὼς κινεῖται.

'Owvsi εὐλαβῶς ἔγχει.

Ὀκρέβας πῆγμα τὸ ἐν τῷ ϑεάτρω τιϑέμενον, ἐφ᾽ οὗ ἔσταντο οἵ τὰ δημόσια λέγοντες, ϑυμέλη γὰρ οὐδέπω ἦν. λέγει γοῦν vig: 10- γιὸν ἐστι πῆξις ἐστορεσμένη ἔυ- λων, εἶτα ἑξῆς " ὀκρέβας δὲ 0vo- μαάξεται. -

Ὁμηρίδαι of τὰ Ὁμήρου ὑπο- πρινόμενοι.

Ὁμόσε εἰς ταὐτὸ ἀπὸ τῶν évar- τίων ἐρ μάχην φερόμενοι.

Ὁμόγνιοι ϑεοί, οἷς of συγγενεῖς

κοινῶς ὀργιαξουσιν.

Ὁμοτέρμονες of ὁμοῦ τὰ τέϊη ἔχοντες ; οἷον οἷ γείτονες " ὑμοῦ

,. γὰρ ἔχουσι τὰ τέρματα.

Ὀργᾷ ἐπείγεται, ἐπιϑυμεῖ.

Oeoy«cas βαλαξας.

Οργας ἡ svysvog καὶ λιπαρὰ καὶ ἀκμαία. ᾿

Ὀφγιάξων ϑύων, ἐπιτελῶν.

O ρέξαι δοῦναι, ἀποτεῖναι.

Οργιασταὶ of τὰ μυστήρια ἐπιτε-

,, λοῦντες.

Ορχήστρα τὸ τοῦ ϑεάτρου μὲ σον χωρέον-: καὶ τόπος ἐπιφα- vus εἰς πανήγυριν, ἔνϑα Aouo-

,, δίου καὶ ᾿Δριστογείτονος εἰκόνες.

OO eua τὰ ἰδιωτικὰ καὶ μὴ ίερα.

Οττα φήμη, μαντεία [καὶ] δια κλῃδονος.

Οὐκ ἄλλως προνοεῖ" ov ματην.

Ovx ἐτός (ἔτως C) οὐκ ἐτωσίως γεγραφώς, οὐ ματαίως.

Οὐκ ἐν ὑπονοίᾳ" οὐ ἐν αἶνιγ- μῷ, οὐκ ἐν ἀλληγορίᾳ.

Οὐχ ἥκιστα" πάνυ, ὡς Πορφύ- ρος ἐν τῷ πρὸς τοὺς ἀπὸ του

361

νοῦ χωρίξοντας τὸ νοητόν" διε- νεχϑέντες δὲ πρὸς ἀλλήλους τὸ παρηγμένον αὐτῶν τῆς δόξης οὐχ ἥκιστα.

Ὄφλειν ἡττᾶσϑαι ἐπὶ δικαστη- ρέου.

Ὄγχϑας γῆς ἀναστήματα.

Παιανίέσαι τὸν Παιᾶνα ἐπικα- λεῖσϑαι" ἦν δὲ ἔϑος καὶ ἐπὶ ἔρ- γου ἀρχομένους καὶ ἐπὶ τῇ νίκῃ τοῦτο λέγειν.

Παιδου ργία παιδοποιΐα.

Παλιναΐίρετα φευκτά, ἔκβλητα, τὸ ἐναντίον πρὸς αὐτῇ τῇ αἷρέ- σει πάϑος ἐμποιοῦντα" σημαίνει δὲ καὶ τὰ πάλιν αὐτὰ ἐν Τιμαίῳ" παλιναίρετα γάρ φησι γεγονότα πάντα καὶ διεφϑαρμένα.

Παλέμβολος ὕποπτος καὶ ὕὑπου- λος πολυμετάβολος ve καὶ ἐπὶ μιᾷ γνωμῇ μὴ μένων.

Παφακαταβο λὴ πρόϑεσις τοῦ δεκάτου μέρους τοῦ τιμήματος.

Παρφαταχϑεὶς παρ᾽ αὐτὸν τα- χϑείς.

Παρ ἄστα σις στάσις παρά τινὰ ἄτιμος " γένεται δὲ ἐπὶ τῶν χρεω- φειλετών.

Παρφατενεῖς ἀπολεῖς, ἐπὶ πλέον παρελκύσεις.

Πά ροξστιν ἐκ παντὸς δυνατόν ἐστιν.

Παρφίεμαι παραιτοῦμαι.

Πάρφνοψ ἀκρίδος εἶδος.

Πάρν ης ὄφος μεταξὺ Βοιωτίας καὶ τῆς “ἀττικῆς.

Παρὸν ἐξόν, δυνατόν, δέον.

Πατρούχου παρϑένου τῆς ὀρφα- γνῆς καὶ ἐπικλήρου, fj προσήκει τὰ τοῦ πατρὸς ἔχειν.

Πατρ ονομούμενοι οἵ τοῖς γο- νικοῖς νόμοις χρώμενοι a ἢ ὑπὸ τῶν πατέρων ρχόμενοι.

Πάγχνη δρόσος πεπηγυῖα" κρύ-

ἘΚΤΩΝ TOT ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΛΔΕΞΈΩΝ.

405

σταῖλος δὲ τὸ ὑπὸ κρύους συνε- σταλμένον καὶ πεπηγός.

Πειρῶντα πειράξοντα διὰ λό- yo» παῖδα ἡ ἡ γυναῖκα.

Πέλανοι πέμματα ἐκ παιπάλης καὶ ἐλαίου καὶ μέλιτος πεποιη- μένα πρὸς ϑυσίαν.

II ἐλ τη ὅπλον κοῦφον ἴτυν οὐκ ἔχον, ἀλλ᾽ ἐκ μόνης βύρσης γε- γονός.

Πελάτ ης ὁ ἀντὶ τροφῶν ὑπηρε- τῶν καὶ π οσπελάξων.

Πενεστιπὸν τὸ παρὰ Θετταλοῖς ϑητικόν, ὡς τὸ εἰλωτικὸν παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις.

Περιαγειρόμενοι νικηφο- Qo: o£ νικήσαντες ἐν δημοσίῳ ἀγῶνι καὶ δῶρα παρὰ τῶν φί- λων καὶ οἰκείων λαμβάνοντες καὶ περιιόντες.

Περιεῖπον περί τινὰ ἦσαν ϑερα. πευτικῶς καὶ φυλακχτικῶς.

Πεττεία ἡ διὰ φήφων παιδιά" ἔστιν δ᾽ ὅτε καὶ γεωμετρίαν λέγει.

Πλέϑρφον ἕκτον μέρος σταδίου.

Πλημμέλεια πολλὴ ἀμέλεια.

Πνὺξ χωρίον, ἐν à τὰ ἀπόρρητα ἐκκλησιάξουσιν.

Ποικιλτι κὴ ποικίλον ὕφασμα 7] ὑφαντικὴ ποικίλων.

Πομπ ἡ ἀπόπεμψις.

Πόπανα πέμματα πλατέα καὶ λε- πτὰ καὶ περιφερῆ.

Πόφκος κύρτος ϑαλάσσιος ὁ εἰς ἄγραν ix9vo».

Ποτνιώμενος ἐπικαλούμενος σὺν λύπῃ.

IIe «v bg κάταντες.

II e 0011 μα παρακάλυμμα τοῦ ἤϑους 7 πρόφασις.

Πρέμνον τὸ τοῦ δένδρου στέλεχος καὶ ἔδρασμα, οἷον παραμένον τι ὄν.

σ΄

3

406

Προσέπαισε προσέπαιξε" τῷ 6 ἀντὶ τοῦ $ κέχρηται. Πρὸς τὸ τῆς ἄγρας" τὸ τῆς "ἄγρας ϑεσμοφόριον ᾿Δρτέμιδος λοῖ.

Πρόβασις ἡ τῶν βοσκημάτων κτῆ- σις.

II oo f 017] γραφὴ κατὰ τῶν συκο- φαντούντων.

Προτέλεια αἷ πρὸ τῶν γάμων τελούμεναι ϑυσίαι καὶ δωρεαί.

Πρυτανεία μηνιαία φυλῆς ἀρχή.

Πρὼ ἔτι: ὄρϑρου βαϑέος.

Πυρῶν φλέγων [7] καίων.

Πύϑιοι δ᾽ ἄνδρες αἱρετοὶ παρὰ Λάκωσιν, δύο καϑ' ἕκαστον βα- σιλέα σύσσιτοι. |

Ῥᾷ ον συγκριτικὸν πρὸρ ἕτερον, ῤάδιον ἀπόλυτον καϑ' αὐτό, ῥᾷ-

,. ὅτον ὑπερϑετικόν. ]

Ῥαφψφῳδοὶ υποκριταὶ ἐπῶν. |

Ῥῆσις μακρὰ διεξοδικὸς λόγος poxoog.

"Pryvoot συνϑῆκαι λόγων. .

Ῥικνὸν ἐπικαμσὲς ἢ Qvoov.

Ῥύμμα ἀπορύπτον ἢ σμῆχον.

"Poufeiv δομβεῖν: τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆς κινήσεως τοῦ ῥόμβου.

Σ᾽ αρδῶώνιος γέλως ὁ προσποίη- τος" ἀπὸ τῆς Σαρδοῦς τῆς νήσου.

Σατυρικὰ δράματα" πλείσνα ἦν ἔϑος ὑποκρέίνεσϑαι, ἐν olg με- ταξὺ ταῦτα ἐμίγνυον πρὸς διά- χυσιν.

Σηκπὸς ἔπαυλις τριγχῷ περιεχο- μένη.

Σισύρα αἴγειον στέγαστρον τε- τριχωμένον" ἔστι δ᾽ ὅτε καὶ τὸ τραχὺ καὶ ἄγναπτον ἴματιον, ὡς καὶ ᾿ἀριστοφάνης" ἐν πέντε σισύραις ἐγκεκορδυλημένος.

Σκιωρῖται λόχος ἀνδρῶν ἕξακο- σίων ᾿Δἀρκαδικός, ὁ ἀρχόμενός

"

TIMAIOT ZOOÓIZTOT

262

τε ἐν τοῖς πολέμοις καὶ τελευ- ταῖος ἀναχωρῶν.

Σκηπτόμενος προφασιζόμενος.

Σκληφρὸς ὁ σκληρὸς καὶ παρη- βηκώς, ὁ τὰ σκληρὰ φέρειν δυ- ψάμενος.

Σκολυϑριαὰ ταπεινὰ διφρία παρὰ τοῖς Θεσσαλοῖς, ἅ τινες ϑρανίέα καλοῦσιν.

Σμινυην ot μὲν δίκελλαν, oi δὲ ἀξίνην καλοῦσιν.

Σπαργῶσα σπαραττομέμη ὑπὸ ϑλέψεως καὶ δεομένη ἐκπκρίσεώς τερος. . ,

Σταϑερὰ μέσον ἡμέρας. o0: κατὰ κορυφὴν ὁ ἥλιος γίνεται" ἢ σταϑερὸς στάσιμος, ἐσχυρός.

Στρυφνὸν στερεόν.

Στερέφαι στεῖραι, παρὰ τὸ στε- ρεὰν ἔγειν τὴν ὑστέραν. i

Στέμφυλα ἐλαιῶν καὶ evagvior. ἀποπιέσματα, οἷς ἀντὶ ὄψων ἐχρῶντο.

Στρατεία ἡ ἐνέργεια καὶ ὥσπερ | 'σάλη " στρατιὰ τὸ τῶν OvQUTLO- | τῶν ὑπὸ ἕνα ἔπαρχον ταγμα' | στρατόπεδον λέγεται καὶ το; πλῆϑος τῶν στρατιωτῶν, λέγε-' ται "δὲ" καὶ τόπος, ἐν ᾧ a ooí- ξεσϑαι αὐτοὺς ἐπιτήδειον.

Στρύφιγγες οἷ τῶν θυρῶν στρο- φεῖς.

Στύραξ ὁ σαυρωτὴρ καλούμενος,

"j| τοῦ δόρατος ἀρχή, ἐφ᾽ ἢ στη. ρίξεται.

Συμβιβάσαι εἰς συμβίβασιν καὶ ὑμολογίαν ἐλϑεῖν περί τινος."

Συνέριϑοι συνεργοί. |

Συνέμπορος συνοδοιπόρος. ,

Σφαδάξειν δυσανασγχετεῖν μετα | τινος ὥσπερ σπασμοῦ. —— —

Σῳφενδόνη τοῦ δακτυλίου ἡ πε- ρεφέρεια ἡ εἰς λέϑου βολήν.

Σφεδανὸν καταπληκτικόν, πολε- μιπόν.

— -..- .

β |

63

Σῳριγῶντε 6 ἀκμάζοντες, ὥσπερ ÓLEG ηνωμένοι ὑπὸ πυκνότητος καὶ ἀκμῆς" παρ᾽ Ἱπποκράτει δὲ σφριγανὸν τὸ ἀκμάξον À γεται.

Σ χη ματιξόμε νος “«τροσποιού- μενος ἢ συνταττόμενος.

Ταινίας ἀναδούμενοι" ἔϑος τοῖς νικήσασιν ἀναδοῦναι ται- γνίας.

! Τ αλασιουργέα ἡ περὶ τῶν ἐρίων ἐργασίμη τέχνη.

Ταλαντοῦσϑ' αι ἕτεροφορεῖ- σϑαι.

Τὰς ψυχὰς ἀποτεϑρυωμέ- νοι ἀντὶ τοῦ ἀπηγριωμένοι καὶ ἄγονοι.

Τ ἐγγῶν μαλάττων, βρέχων " τέγ- γεσϑαι εἴκειν, ἐνδιδόναι.

Τεθϑυμμένος ὑπὸ πυρὸς ἔχκε- καυμένος ἢ κεκακωμένος.

Ἰελεσϑέντα ἀναλωϑέντα.

Τελεταὶ αἵ μυστηριώδεις ϑυ- σίαι.

Τέλος τάξις. ; βλάβη ; ἀνάλωμα.

Τέμπη μεταξὺ ὁρῶν στενότητες.

Τερϑρεία γοητεία ἢ ἢ περιπάϑεια.

Τένϑης ὁ γαστρίμαργος.

Τερατολόγοι of ϑαυμαστὰ καὶ παράδοξα μυϑεύοντες.

Τευτάξων πραγματευόμενορ, ἔν- διατρ ἔβων.

Té ως πρὸ τοῦ ἢ ἕως τινορ.

Τήϑη μάμμη τηϑὶς δὲ ἡ τῷ ϑείῳ αἀνάλογος.

Τὴν ἀλωπεκῆν" τὴν πανουρ- γίαν.

Τὴν λῆξιν" τὸν κλῆρον.

τ δῆτα ἔχων στρέφῃ ἀντὶ τοῦ ἐνδιατρίβεις.

Τιμαλφέστατον τιμ ὴν πολλὴν εὐρίσκον:" τὸ γὰρ ἄλφειν tU- ρέσκειν ἐστίν, ἐξ ov καὶ Ὅμηρος ἀλφεσιβοίας καλεῖ τὰς εὐὑρισκού- σας κόρας εἰς τεμὴν βόας.

ἘΚΤΩΝ TOT ΠΛΆΤΩΝΟΣ ΔΕΞΈΩΝ.

407

Το πάξω ὑπονοῶ, οἷομαι.

Τίμὴν κατάφασιν δηλοῖ ἀντὶ τοῦ πῶς γὰρ οὔ ἢ διὰ τί γὰρ οὔ;

Te aye 61) v1) πήγμα μετέω- ρον, ἐφ᾽ οὗ ἐν ϑεῶν σκευῇ τινὲς παριόντες ἔλεγον.

' Tost9 c φυλῆς μέρος τρίτον.

Τυφῶνος πολυπλοκώτερον" Τυφὼν͵ ὁ λεγόμενος XEQUUVO- evo. ὑπὸ Διός " tovtov ποικι- λώτερον.

To ϑάξω ν χλευάζων, σκώπτων, διασύρων.

"P veg δικόν τι καὶ ξωῶδες ποιεῖς.

Ὑμνοῦσι λέγεται καὶ ἐξ ὀρϑῆς λέ- ξεως καὶ κατ᾽ εὐφημισμὸν ἀντὶ τοῦ ἐπαιτιῶνται τὸ γῆρας, ὡς ἐν α΄ Πολιτείας.

πάγειν εἰς δίκην ἐνά εἰν.

Ὑπ’ αὐγὰς ὑπὸ τὸν foto» ἢ ῇ ὑπὸ τὸν πεφωτισμένον ἀέρα.

"Tz e τερέα τὸ τῆς ἁμάξης πῆγ-

Ῥαοκορίξεσθαι “πρὸς πόρην ἢ κόρον λέ εἰν, ἀποσμικροῦν- τα, οἷον ἱππάριον, πατρί- διον.

Φαληρικὸν ἱππόδρομον ᾿4ϑή- νήσιν.

Φάναι ἐν αὑτῷ ὑπολαμβάνειν" τὸ δὲ λέγειν ἑτέρῳ δηλοῦν.

Φαρμακεέα κρήνη, ἐξ ἡ s ob πί- νοντες ἀπέϑνη σκον" "LOL δὲ τόπον, εἰς ὃν ἀπάγονται ἐπὶ κό- λασιν ol ἐπὶ φαρμακείᾳ ἁλόντες.

Davi 0» ἁπλοῦν, ῥάδιον, εὐτελές.

ὦ ελλα χωρία λεπτό εια.

Φηγοὶ σπέρματος εἶ 0g.

Φ 9o 2 φϑίσις ἐξ αἴματος ἀναγο- γῆς.

Φλαῦ ρον πονηρόν.

Φορμίσκοι καλαϑίσκοι.-

420

Μυσίας Phaedr. passim, Clitoph. 406 A, 410 E, Rep. I. 328 B.

“Λυσικλείδης Epist, II. 315 A.

“Μυσίμαχος persona Lachetis; adde Theaet. 151 A, Thesg. 130 A, Menon, 94 A, Virt. 377 D.

Avotg persona "dialogi cognominis,

Aovogeyo. Rep. VIII, 560 €,

Μάγνητες Leg. VIII. 848 D, IX. 860 E, XI. 919 D, XII. 946 B.

Μαγνῆτις λέϑος Ion. 533 D.

Μακαρεῦς Leg. VIII. 838 C.

Μακάρων νῆσοι Symp. 170 E, Gorg. 523 B, Rep. VII. 519 C, 540 B.

Μακεδονία Alc, Il. 141 D, Theag. 124 D, Gorg. 470 D sq.

Μαντινικὴ ξένη Symp. 201 D etc.

Μαραϑών Menex. 240 C, Leg. III. 008 E, IV. 707 C.

Μαργίτης Alcib. 147 C.

Mootwvàvvo/ Leg. VI. 776 Ὁ.

Μαρσύας Symp. 215 C, Euthyd. 285 D, Rep. III, 399 E, Min. 318 B, Leg. ΠῚ. 677 D.

Μαχάων Ion. 538 C.

Μέγαρα Phaed. 59 C, 99 A, Crit, 53 B, Theaet. 142 C, Phaedr. 227 D, Eryx. 392 B.

Μεγαρεῖς of ἐν Σικελίᾳ Leg. I. 630 A.

Meyagot μάχη Rep. II. 368 A.

Μέγιλλος persona Legum et Epino- mídis.

Μειδίας Alcib. 190 A.

ΪΜελαμποδέδαι Ion. 538 E.

Melavísm Symp. 177 A.

MíéAns Gorg. 502 A.

Μελησίας persona Lachetis; adde Theag. 130 A, Menon. 94 C, Virt. 378 A.

Μέλητος Euthyphr. 2B,5 A, 15 E, Apol. 23 E, Theaet. 210 D.

Μέλισσος Thenet, 180 E, 183 E.

Μελίτη Parmen. 126 C.

ONOMASTICON PLATONICUM.

216

Μενέλαος Symp. 174 C, Euthyd. 288 C, Rep. ΠῚ, 408 A.

Μενέξενος persona dialogi cogno- minis et Lysidis ; adde Phaed.59 B.

Mevoítciog Rep. III. 888D, Leg. XII. 944 A.

Mévov persona dialogi cognominis,

Μεσσήνη Alc. 122 D, Leg. 11, 683 C, 690 D, 698 E, VI. 711 C, Epist. VIII. 354 B.

Mt Euthyd. 285 C.

Μῆδοι Menex, 239 D, Leg. III. 695

A, Epist. VII. 332 A.

Mijacae Crit. 114 C.

M3jvic Symp. 203 B.

᾿Μητίων Ion. 533 A.

Μητρόβιος Euthyd, 272 C, Menex, 235 E

Μητρόδωρος Ion. 530 C.

Μίδας Phaedr, 264 C, Rep. III. 408 B, Leg. II. 660 E.

Μύϑαικος Gorg. 518 B.

Mixxog Lys, 204 A.

Μιλήσιοι Leg I. 036 B.

Μιλτιάδης Gorg. 903 C, 516 D, Axioch. 868 D.

Μίνως Apol. 41 A, Gorg. 523 E, 526 C, Min. 318 D — 321 B, Leg. I. 624 B, 630 D, 632 D, IV. 706 A, Epist. II. 311 A, Axioch. 371 B.

Μνήμη Euthyd. 275 D.

Mwvquocovvy Theaet. 191 D, Crit. 108 D.

ἸΜνησεὺῦς Crit. 114 B.

᾿Μνησίϑεος Cratyl. 305 E.

Moioot Symp. 206 D, Rep. X. 617 C, Leg. VII. 799 B, XII. 960 C.

ἹΜορυχία οἰκία Phaedr. 227 B.

ἽΜουσαι Cratyl. 400 A , Theaet. 191 D, Symp. 187 D, 197 A , Phaedr. 231 À, 245 A, 250 B, 262 D, 205 B, Alcib. 108. C, Ion. 594 B, Rep. VIII. 545 D, Tim. 47 D, Crit. 108 C, Leg. II. 653 D, 651 C, III. 682

211

A, VI. 775 B, 783 A, VII, 796 E, 817 D etc.

Movoatog Apol. 41 A, Protag. 316 D, Ion. 536 B, Rep. II. 363 Ὁ, 364 E.

IMvoiyn Cratyl. 392 A,

Μυρτίλος Cratyl. 395 C.

Mvorvo Alcyou c. 8.

Mvgov(óng Epist. XIII. 363 E.

-Μυσῶν ἔσχατος Theaet. 209 B.

Mvcov Protag. 343 A.

ΜΜυτιλήνη Protag. 346 D, Menex. 243 C.

Moyuog Rep. VI. 487 À.

Νάξος Euthyphr. 4 C.

Νιαύκρατις Phaedr. 274 C.

Ναυσικύδης Gorg. 487 C.

Νεῖλος Phaedr. 257 E, Politic. 204 C, Tim. 21 E, Leg. XII. 953 E. Νεμέα Theag. 128 E, Lys. 205 C,

Leg. XII. 950 E.

Νέμεσις Leg. IV. 717 D, Tim, Locr. 104 E.

Νεοπτόλεμος Hipp. maj. 286 A.

Νέστωρ Symp. 221 C, Phaedr. 261 B, Hipp. maj. 286 B, min. 364 C, Ion. 537 A, Ley. IV. 711 E, Epist. II. 311 B, Eryx. 394 B.

N39 Tim. 21 E.

Νηρῇδες Crit. 116 E.

Νικήρατος Lach. 200 D, Gorg. 472 A, Rep. I. 327 C.

Νικίας ὁ Ἡφοσκαμάνδρου Theag. 129 B.

Νικίας ὁ Νικηράτου persona La- chetis; adde Gorg. 472 A, Rep. I. 327 C.

Νικόστρατος Apol. 33 E.

Nivosg Leg. lII. 685 C.

Νισβη Rep. II. 380 A, Tim. 22 A.

Νύμφαι Phaedr, 230 B, 241 E, 263 D, 278 B, Leg. VII. 815 C.

Ξανϑίας Meno 94 C, Virt. 378 A. ἐξανϑίππη Phaed. 60 A, Alcyon c. 8,

ONOMASTICON PLATONICUM.

421

Ξάνϑιππος Alc. 104 B, Protag. 315 A, Meno 94 A, Virt. 377 D.

ανϑος Cratyl. 392 A,

Ξενοφάνης Sophist. 242 D sq. )

Ξέρξης Alc. 105 C, 121 B, 123 C, Gorg. 483 D, Rep. I. 336 A , Leg. ILL. 695 E, Axioch, 371 A.

Ὀδυσσεύς Apol. 41 B, Phaed. 94 D, Phaedr. 261 B, Alc. 112 B, Hipp. min. 303 B —371 E, Ion. 535 B, Rep. 1. 334 A, X. 620 C, Leg. 1V, 707 E, Epist. II. 311 B.

Οἴαγρος Symp. 179 D,

Οἰδίπους Alc. II. 138 B, 141 A, Leg. VIII. 838 C, XI. 931 B.

Οἰνόη Protag. 310 C.

Οἰνοπέδης Erast 132 A.

Οἰνόφυτα Menex. 242 B.

Ὀλυμπία Phaedr. 236 B, Hipp. min. 308 B, Leg. XII. 950 E, Epist. II.

. 810D, VII. 350 B.

Ὀλύμπια Phaedr. 256 B, Hipp. min. 363 C, Rep. IX. 583 B, Leg. VII.

... 801 C, 822 B, VIII. 840 A.

Ὀλύμπιον Phaedr. 227 B.

Ολυμπιονἕκαι Rep. V. 465 D.

Ὀλύμπιοι ϑεοίϊ,ερ. IV. 717 4, V. 1271 E.

Ὄλυμπος Leg.X. 004 E, Epin.9077 B.

Ὄλυμπος ὁ αὐλητής Symp. 215 C, lon. 533 B, Min. 318 B, Leg. III, 077 D.

Ὁμήρειοι Theaet. 179 E, Cratyl. 407 A.

Ὁμηρέδαι Phacdr. 252 B, Ion. 530 D, Rep. X. 599 E.

Ὅμηρος Apol. 41 A, Cratyl. 391 D, 394 C, 402 B, 407 A, Theaet. 152 E, 160 D, Symp. 174 B, 209 D, Phaedr. 243 A, 278 C, Alc. 112 B, IT. 147 C, Hipparch.328 B, Protag. 311 D, 310 D, Hipp. min. 363 B. Ion. 580 B, Rep. I. 334 B, 11. 370 D, III. 393 D, 396 E, 404 B, X.

422 “ΟΝΟΜΑΒΤΙΟΟΝ PLATONICUM. 218

595 B, 598 Ὁ, 509 0, 605 0,607 A4, — A, 208 Ὁ, Ion. 537 A, Rep. ΠΙ.391 612 B, Leg.IL 668 B, IX. 858E, Β, 406 A, Leg. XII. 944 A.

. 403 D. Παυσανίας persona Symposii ; adde aet Epist. VIII. 353 E. Protag. 315 D. Ὀρέστης Cratyl. 894 E, Alc. II. 143 Παυσανίας 0 Μακεδαιμόνιος Epist. D etc. II. 311 A. Ὀρϑαγόρας Protag. 318 C. Πειφαιδύς Menex. 243 E, Rep. I. 327

'Oegevg Apol. 41 A, Cratyl. 400 C, A, IV. 439 E, Epist. VII, 324 C. Symp. 179 D, Protag. 315 A, 316 Πειρέϑους Rep. III. 301 C, D, Ion. 533 C, 530 B, Rep. IL 864 Πεισέστρφατος Hipparch. 228 B, E, X. 620 A, Leg. III. 677 D, VIII. Theag. 124 D.

829 E. Πελίας Symp. 179 B. Ὀρφικοὶ βίοι Leg. VI. 782 D. Πελοπέδαι Rep. 1I, 380 A , Leg. III. Ουφανία Symp.180D, 187 D,Phaedr. 685 D.

259 D. Πελοπόννησος Leg. III, 685 B , IV.

Οὐρανός Euthyphr. 6 A, Cratyl. 396 708 A, Epist. VII. 333 B sqq. B, Symp. 180 D, Rep. II. 377 E, Πέλον Cratyl. 395 C, Menex. 245 D,

Tim. 40 E. ipp. maj. 293 B Hes α Symp. 203 B. Παιάν Leg. II. 664 C. Πεντολυλὸς λίϑος Eryx. 394 E.

Παίων Crit, 108 C, Leg. 1I. 700 B. Πεπάρηϑος Alcib. 116 D. Παλαμήδης Apol. 4l B, Phaedr 201 Περδέκπκας Theag.124 D, Gorg. 471 D, Rep. VII. 522 D, Leg. IH. 677 A, Rep. I. 330 A, Epist. V.

D, Epist. II. 311 B. Περίανδρος Theag. 124 D, Rep. I. Παλλάς Cratyl. 406 D. 836 A, Epist. II. 311.4. Ἰαμφυλίᾳ Rep. X. 615 C, Περικλῆς Symp. 215 E, 221 0, Πάν Cratyl. 408 C, Phaedr. 263 D, Phaedr. 260 A, 270 A, Alc, 104 B,

279 B. 105 B, 118 D, 122 A, 11. 144 B, IIavsg Leg. VII, 815C. - Theag. 1260 A, Protag. 315 A, 320

΄

Παναϑήναια Euthyphr. 6 C, Parmen. A, 320 A, Gorg. 455 E, 472 B, 503 127 B, Hipparch. 228 B, Ion.530 B. C, 515 E, 516 D, 519 A, Meno 94 Πάνδαρος Rep. II, 379 E, III. 408 A. A, Menex. 2306 B, Epist. II. 311 A, Ilovonevc Ion, 533 A, Rep. X.020 C. Virt. 377 D. Πάνοποςρ κρήνη Lys. 203 A. Πέρσαι Alcib. 120 A — 122 C, Lach. Πάφαλος ὁ 4Δημοδόκου Apol. 88 E. 191 C, Menex. 239 Ὁ — 241 B, Πάραλος ὁ Περικλέους Protag. 315 Min. 310 A, Leg. I. 637 D, 642 E, A, Meno 94 A, Virt. 377 D. III. 693 A, 605 A, 690 E, Epist. Παφάμονος Epist. XV. VII. 332 B. Παρμενίδης persona dialogi cogno- Περσεύς Alc. 120 E. minis; adde Theaet, 152 E, 180 E, Περσικὴ ξώνη Hipp. min. 308 C. 183 E, Soph. 217 C, 237 A, 241D, Πέγασος Phaedr. 229 D.

242 C, Symp. 195 C. Πηλεύς Theag. 124 C, Rep. III. 891 Πάρφνης Crit. 110 E. C, Leg. XII. 044 A. Πατροκλῆς Euthyd., 297 E. Πηνελόπη Phaed. 84 A, Alc. 112 B.

Πάτροκλος Apoi. 28 C, Symp. 180 Πιτϑεύῦς Euthyphr. 2 B.

|

219

Πιττακός Protag. 3399 € — 347 A, Hipp. maj. 281 C, Rep. I. 335 E. Πλαταιαί Lach. 191 C, Menex. 241

C, 245 A, Leg. IV, 701 C. Πλάτων Apol. 34 A, 38 B, Phaed. 59 B, Epist. 1I. 314 C, VIL 330 A. Πλειάδες Axioch. 370 C. Πλοῦτος Leg. 1. 681 C, VII. 801. Πλούτων Cratyl. 402 D, 408 E, Gorg. 923 A, Axioch. 371 A. Πλούτωνος μήν Leg. VIII. 828 D. IIv»vE Crit. 112 A. Ποιναί Axioch, 372 A. Πολέμαρχος persona Reipublicae; adde Phaedr. 257 B.

Πολύγνωτος Gorg. 448 B, Ion.532 E. Πολύειδος Epist, 1I. 311A. Πολύκλειτος Protag. 311 C, 328 C, Πολυκράτης Meno 90 A.

Iloivpvíe Symp. 187 D.

Πολύξενος Epist. II. 810 C, 314 C, XIII. 300 C.

Πόντος Gorg. 511 D, Leg. VII. 804 E.

Ilooog Symp. 203 B.

Ποσειδῶν Cratyl. 402 D, Gorg. 523 A , Rep. 11. 391 0, Crit. 113 D, 119 D,

Ποτέδαια Apol, 28 E, Symp. 221 A, Charm. 153 A.

Πουλυδάμας Rep. I. 338 C.

Πουλυτίων Eryx. 394 B, 400 B.

Πράμνειος ojvog Ion. 538 C, Rep. III. 405 E.

Πρίαμος Ion. $85 B, Rep. ΠΠ. 388 B.

Πρόδικος persona Protagorae ; adde Apol. 19 E, Cratyl. 384 B, Theaet. 151 B, Symp. 177 B, Phaedr. 207 B, Theag. 127 E, Charmid. 163 D, Lach. 197 D, Euthyd. 277 E, 305 C, Meno 75 E, 90 E, Hipp. msj. 282 C, Rep. X. 600 C, Eryx. 397 D — 399 E, Axioch. 306 B, 369 B.

Προκλῆς Leg. 1. 688 D.

Προωηϑεύς Politic, 274 C, Phileb.

ONOMASTICON PLATONICUM.

423

16 C, Protag. 320 D, 361 D, Gorg. 923 D, Epist. II. 311 B. Πρωταγόρας persona dialogi cogno- minis; adde Cratyl. 386 A —8391 C, Theaet. 152 A — 172 A, 183 C, Soph. 232 D, Phaedr. 267 C, Eu- thyd. 286 C, Meno 91 D, Hipp. maj. 282 D, Rep. X. 600 C.

Πρώταρχος persona Philebi,

Πρωτεὺς Euthyphr. 15 D, Euthyd. 288 B, Ion. 541 E.

Πτέρως͵ "Phaedr, 232 C.

Πυϑαγόρας Rep. X. 600 A.

Πυϑαγόρειοι Rep. VII. 530 D, Epist. XIII, 360 B,

Πυϑία Apol.21 A, Rep. V. 461 E, VII. 540 C, Leg. ΧΙ. 923 A , XII. 947,

Πυϑιὰς νίκη Lys. 205 C, Leg. VII. 807 C.

Πυϑικὸς νομοθέτης Leg. 1.032 D, 688 E.

Πυϑόδωφος persona Parmenidis adde Alcib. 119 A.

Πυϑοκλείδης Alcib. 118 C, Protag 316 E.

Πυϑοκλῆς Phaedr. 244 A.

Πυϑώ Alcib. 129 A, Gorg. 472 A, Leg. XII. 9050 E, Axioch. 907 C. Πυριλάμπης Charm. 158 A , Gorg.

481 D, 513 B.

Πυριφλεγέϑων Phaed, 113 B, 114 A..

Πύρρα Tim. 22 A. IIoAog pers. Gorgiae; adde Phaedr. 207 B, Theag. 128 A.

Ῥχδάμανϑυς Apol. 41 A, Gorg. 523 E, Min. 318 D, Leg. I. 624 B, XII. 948 B, Axioch. 871 B.

"Pío Cratyl. 402 B, Tim. 40 E.

Σαὶς Tim, 21 E.

Σαλαμίς Apol. 32 C, Alcib, 121 B, Menex. 241 A, 245 A Leg. ill. 698 C, IV, 707 C.

424

“Σαννίέων Theag. 120 D.

“Σαπφώ Phaedr. 235 C.

Σάρφαμβος Gorg. 518 B.

Σαρφδάνιος γέλως Rep. I. 337 A.

Σάρδεις Meuex. 240 A.

Σάτυροι Politic.2901 4,303 C, Symp. 215 B, 221 D, Leg. VII. 815 C.

Σάτυρος Protag. 310 C.

. Σαυροματίδες Leg. VII. 804 E.

Σειληνοί Symp. 215 B, 222 D, Leg. VIL. 815 C.

Σειρῆνες Cratyl. 403 D, Symp. 216 A, Phaedr. 259 A, Rep. X. 617 B.

Σελήνη Rep. Hi. 364 E, Leg. VII. 821 C.

Σερίφιος Rep. I. 330 A.

Σίβυλλα Phaedr. 244 B, Theag. 124 D.

Σιδώνιος Leg. II. 663 E,

Σικπελαὶ Μοῦσαι Sophist. 242 D.

Σικελία Phaed. 111 E, Theag. 129 C, Gorg. 518 B, Hipp. maj. 282 E, Menex. 242 E, Rep. X. 599 E, Epist. II. III. VII, VIII, Eryx. 393 A. .

Σικελιῶται Hipp. maj. 283 C, Epist. III. 319 D, Vil. 327 B, VIII. 354 D, Eryx. 393 D.

Σικελὸς ἀνήρ Gorg. 403 A.

Σιμμέας persona Phaedonis; adde Crit. 45 B, Phaedr. 242 B, Epist. XIII. 363 A.

Σιμοείς Protag. 340 A.

Σιμωνίδης Protag. 316 D, 339 A, Hipparch. 228 C, Rep. 1, 331 D, 999 E, Epist. II. 311 A.

Σίσυφος Apol. 41 B, Gorg. 525 E, Axioch. extr.

Σίσυφος persona dialogi cogno- minis.

Σκαμάνδριος Cratyl. 392 B.

«Σκάμανδρος Cratyl. 3902 A, Protag, 340 A.

Σκείρων Theaet. 169 A. «Σκελλίας Gorg. 472 A.

ONOMASTICON PLATONICUM.

280

Σκόπας Protag. 339 A.

Σκύθαι Lach. 191 A, Euthyd. 299 E, Gorg. 483 D, Menex. 239 E, Rep. 1V. 485 E, Leg. I. 637 D, VII. 705 A, Eryx. 400 B.

Σκύλλα Rep. IX. 588 C, Epist. VII. 845 D, Axioch. 369 C.

Σμικρίων Cratyl. 429 E.

Σόλων Symp. 200 D, Phaedr, 258 P", 2778 C, Erast. 133 6, Charm. 155 A, Lach. 188 B, Protag. 343 A, Hipp. maj. 285 E, Rep. VII. 536 €, X. 599 E, Tim. 20 E — 25 E, Crit. 108 D, 1183 A, Leg. IX, 858 E, Epist. It, 311 A.

Σούνιον Crit. 43 D.

Σοῦς Cratyl. 412 B.

Σοφοκλῆς Phaedr. 268 C, Rep. I. 3290 B.

Σπάρτη Leg. I. 637 A, VI. 753 A, 778 D, VII. 806 C.

Σπερχειός Rep. Ili. 391 B.

Σπεύσιππος Epist. II. 314 E, XIIL 301 E.

Στειριακὴ ὁδός Hipparch, 229 A.

Στέφανος Meno 94 C, Virt. 378 A.

Στησίλεως Lach. 183 D.

Στησίμβροτος Ion. 530 D.

Στησίχορος Phaedr. 248 A , 244 A, Rep. IX. 586 C, Epist. III. 319 Ε΄.

Στρατόνικος Sisyph. 387 A.

Στύξ Phaed. 113 C, Rep. HI. 387 B.

Συρακοσία τράπεξα Rep. III. 404 D, Epist. VII. 326 B.

Συρακόσιοι πρέσβεις Eryx. 302 D. Συρακούσαι Leg. 1. 638 B, Epist, 1. 312 A, III. 315 D, VII. VIII etc.

Συρία Epinom. 987 A.

Σύριος νομοθέτης Epinom. 987 B.

Σφαγία Menex. 242 C.

Σωκράτειοι λόγοι Epist.XIII. 363 A.

Σωκράτης Euthyphr. 2 A, Apol. 28 E, 32 A, Crit. 52 B, Phaed. 60 A, 116 A, Cratyl. 384 B, Theaet. 143 E, 149 A, Alc. 121 A, Symp. 215

281

Α — 222 A, Phaedr. 220 A, Lach. 181 B, Euthyd. 297 E, Meno 96 D, Menex. 235 E, Epist. II. 314 C, V I. 325 B, XI. 358 E etc.

Σωκράτης ὃ νεώτερος persona Po- litici ; adde Theaet. 147 D, Sophist. 218 B.

Σωσίας Cratyl. 397 B.

Σωτῆρι τὸ τρίτον Charm, 167 B, Rep. IX. 583 B.

Σωφρονίσκος Alcib, 131 E, Euthyd. 207 E, Lach. 180 E, Hipp. maj. 288 B.

Τάλως Min. 320 C.

Τάναγρα Alcib. 112 C, Menex.242 A.

Τάνταλος Euthyphr. dt D, Cratyl. 305 D, Protag. 315 C, Gorg. 525 E, Axioch. 371 E.

Τάρας Leg. I. 637 B, Epist. VII. 330 D, 350 A

Τάρταρος Phaed. 112A — 114 B, Gorg. 524 A—9520 B, Axioch. extr.

Ταυρέας Charm. 153 A.

Τειρεσίας Alcib. 151 B, Meno 100 A, Epist, II. 311 A.

Τελαμών Apol. 41 B.

Τεοψιχόρα Phaedr. 259 C.

Τερψίων persona Theaeteti; adde Phaed. 59 B.

Τηϑὺύς Cratyl. 402 B, Theaet. 152 E, 180 D, Tim. 40 E.

Τηλέμαχος Leg. VII. 804 A.

Τήλεφος Phaed. 108 A.

Τήμενος Leg. IIT. 683 D, 692 B.

Τήοιλλος Epist. XIII. 363 C.

Τίμαιος persona dialogi cognominis et Critiae.

Τίμαρχος Theag. 129 A.

Τιμόϑεος Epist. XIII. 363 A.

Τίμων Epist. XIV.

Τίσανδρος Gorg. 487 C.

Τισίας Phaedr. 207 A, 278 E, Epist. VII. 349 C,

Τίσων Epist, XIII. 363 C.

ONOMASTICON

PLATONICUM. 425

Τιτανικὴ φύσις Leg. lII, 701 C.

Τιτυός Gorg. 525 E, Axioch. 371 E.

Τριπτόλεμος Apol. 41 A, Leg. VI. 782 B.

Τροία Apol. 28 C, 41 B, Cratyl. 301 E, 3905 A, Phaedr. 243 A, Álc. ἢ]. 1490, Hipp. maj. 286 A, min. pas- sim, Rep. III. 405 E, 408 A. IX. 586 C, Leg. III. 682 D, 685 C, IV. "1L E, Epist. XII, 359 D.

Τροφώνιος Axioch. 367 C,

Τύννιχος Ion. 534 D.

Tvoor via Tim. 25 B, Crit. 114 C, Leg. V. 738 C.

Τυρταῖος Leg. I. 629 A , 11. 607 A, IX. 858 E.

Τυφών Phaedr. 230 A.

Ὕδρα Rep. lV. 426 E. ᾿Ὑπκερβόρεοι Charm. 158 B, Axioch. 371 A.

Φιαέθων Tim. 22 C.

Φαίαξ Eryx. 392 A.

Φαῖδρος persona dialogi cognominis et Symposii ; adde Protag. 315 C.

Φαίδων persona dialogi cognominis.

Φαιδωνίδης Phaed. 59 B.

Φαιναρέτη Theaet. 140 A, 131 E.

Φαληρόϑεν Symp. 172 A.

Φανοσϑένης Ion. 541 D.

Φαρμάκεια Phaedr. 229 C.

Φαρσάλιοι Sisyph. 387 C.

Φασις Phaed. 109 B,

Φάσων Protag. 310 A.

Φειδίας Protag. 311 E, Meno 91 D, Hipp. maj. 2900 A.

Φειδόστρατος Hipp. maj. 286 B.

Φερεκράτης Protag. 327 D.

Φερρέφαττα Cratyl. 404 C.

Φερσεφόνη Cratyl. 404 C, Meno81B.

Φήμιος Ion. 533 C.

Φϑία Crit. 44 B, Theag. 124 C.

Φίλαγρος Epist, XIII. 363 D,

Alc.

426

Φιλαίδης Epist. XIII. 363 B. Φίληβος persona dialogi cognominis. Φιλημονίδης Theag. 129 Β. Φιλήμων Theag. 129 B. Φιλιππίδης Protag. 315 A. Φίλιππος Symp. 172 B. Φιλιστίδης Epist. III. 315 E. Φιλιστίέων Epist. II. 314 D. Φιλόλαος Phaed, 61 D. Φιλόμηλος Protag. 315 A. Φιλωνίδης Epist. . IX. 357 E. Φλιάσιοι Phaed. 57 A. Φοίνικες Rep. III, 414 C, 1V. 486 A, Leg. V. 747 C, Epist. VIII. 353 E. Φοίνιξ ὁ ᾿Αμύντορος Rep. III. 390 E, Leg. XI. 931 B. Φοίνιξ 0 Φιλίππου Symp. 172 B. Φόρκυς Tim. 40 E. Φορωνεύς Tim. 22 A. Φρυγες Cratyl. 410 A, Politic. 262 E. QQ9vyaví Lach.188 D ; Rep.Iil. 399 A. Φρύνιχος Min. 321 A. Φρυνίων Epist. IX. 358 B. Φρυνώνδας Protag. 327 D. Φωκυλίδης Rep. Ill. 407 A.

«Χαιρέδημος Euthyd, 297 E sq.

ONOMASTICON PLATONICUM.

282

Χαιρεφῶν persona Charmidae, Gor- giae, Alcyonis , adde Apol. 20 E,

Xaguveg Theaet. 152 C, Leg. ΠΙ. 682 A.

«Χαρμαντέδης Rep. I. 828 D.

“Χαρμίδης persona dialogi cognomi- nis; adde Theag. 128 D, Protag. 315 A, Symp.222 B, Axioch.364 A.

Χάρυβδις Epist. VII. 346 E.

X«oovOac Rep. X. 599 E.

Χείρων Hipp. min. 371 D, Rep. III. 991 D.

Χίλων Protag. 343 A.

Χίμαιρα Phaedr. 220 D, Rep. IX. 988 C.

Χίος Euthyd. 271 C.

«Χρύσης Rep. III. 393.

Χρύσιππος Cratyl. 895 B.

VOxscvóg Theaet. 152E, 180 D, 2ra- tyl. 402 B, Tim. 40 E.

"Dnus Axioch. 971 A.

᾿Ωρείϑυια Phaedr, 229 B.

᾿Ὡρομαξης Alcib. 122 A.

᾿Ωρωπία Crit. 110 E.

ὮΩτος Symp. 190 B.

INDEX SCRIPTORUM

in dialogis et appendice laudatorum.

“«4ἰσχίνης ὁ ῥήτωρ App. 210. 222.

Αἰσχίνης 0 Σωκρατικὸς ἐν δια- λογῳ Καλλίᾳ App. 329.

Αἰσχύλος Rep. Vill. 563 C. Γλαύκῳ Ποτνιεῖ App. 236. Ἑπτὰ ἐπὶ Θή- βαις v. 2 Euthyd. 201 D; v. 502 — 594 Rep. 11. 361 B, 862 Α; App. 335. Νιόβῃ Rep. Ir. 380 A, DIL 301 E. Ξξαντρίαις Rep. II. 381 D? Ὅπλων κρίσει Rep. Il. 383 B? Τηλέφῳ Phaed. 108 A.

«Αἴσωπος Alc.123 A ; A DP. 274. 281.

ἀκουσίλαος Conv. 178 C

ἤάλεξις App. 329.

᾿Δλκαῖος App. 261.

᾿Δλκμαίων App. 281.

"Augis Axxo£ App. 319.

Ἀνακρέων Theag. 125 D.

᾿Αναξαγόρας Phaed. 72 C, 97 C; Cratyl. 400 A, 409A ; App. 308.

“Μνατόλιος App. 192.

᾿Αντίμαχος App. 3068.

᾿Απολλόδωρος App. 227.

Axelioóegogc ὃ ᾿Ἐρυϑραϊῖος App.

210.

᾿Απολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος App. 301.

᾿Αραφώς App. 227.

Ἡρίσταρχος App. 381.

᾿Αριστείδης App. 272.

᾿Αφιστόξενος App. 302; περὲ μου- σικῆς ἀκροάσεως App. 284: ἐν τῷ Σωκράτους βίῳ App. 226.

᾿Δφιστοτέλης App. 196. 208. 246.

203. 277. 281. 295. 299. 304. 307. 313. 360. 367. 381. 396; διδασκα- λέαις 226; ἠϑικοῖς μεγάλοις 941; ἠϑικοῖς Νικομαχείοις 2323. 276. 347; κατηγορίαις 200; λογικῇ πραγματείᾳ. 824; περὶ οὐρανοῦ 869; φυσικῆς ἀκροάσεως y 290.

᾿Αριστοφάνης App. 250. 846. 371. Augixoéo 287. Βαβυλωνίοις 9284. Βατράχοις 226. 205. 8347: Γεωργοῖς 226. 2θὅ. Γήρᾳ 321. Γηρυτάδῃ 255.341. Δαιταλεῦσιν 921. ράμασιν 228. Εἰρήνῃ 221 244. 280. ᾿Εκκλησιαξούσαις 947, Θεσμοφοριαξούσαις 285. 288. Θεσμοφοριαξούσαις δευτέραις 286, ἱππεῦσιν 245. Δυσιστράτῃ 384. Νεφέλαις Apol, 19 C; Conv. 221 B; App. 250. 406. Νεφέλαις α΄ 395. Ὄρνισιν 228. Πελαργοὶῖς 226. Πλούτῳ 251. 294. Προαγῶνι 292. ᾿Σκηνὰς καταλαμβανούσαις 227. Σφηξὶν 228. 251. Ταγηνι- σταῖς 2955. 205. Τελμισσεῦσιν 228. 286. Τριφάλητι 2382. Ὥραις 228.

᾿Αριστώνυμος Ἡλίῳ ῥιγοῦντι App.

᾿Αρχέλαος App. 225. [227.

᾿Δρχίλοχος Rep. 1I. 365 C; Eryx. 397 E; App. 291. 320.

᾿Αρχιμήδης ΑΡΡ. 290.

Ἄρχιππος Ἰχϑύσιν App. 220.

Ἀρχύτας App- 350.

4vtixóg App. 303.

428

Βιργίλιος ὁ Ῥωμαῖος App. 270.

Βροντῖνος App. 850.

Γοργίας App. 274. 209.

4ερκυλλίδας App. 149.

Ζημόκριτος App. 320.

Ζημοσϑένης App. 272. 278. Orat. IX $. 17 App. 275. IX $. 45 App. 285. XIX $. 30 App. 285, XIX $. 154 App. 288. XIX $. 251. App. 232. XIX $. 250 App. 339. XIX 98. 304 App. 250. XIX $. 314 App. 285. XIX $. 826 App. 286. XXIII 8. 1 App. 285. XXIII $. 43 App. 232. XXIV $.82 App. 334. XXV 8. 51 App. 232. XXVII 5.01] App. 387. XXIX $. 12 App. 311. LVI $. 14 App. 224.

4ἰδυμος App. 229. 235. 375.

Δικαίαρχος App. 227; περὶ μου- σικῶν ἀγώνων 302.

ΖΔιιογενιανός App. 293. 326. 328. 379.

Διόδωρος περὶ Μιλήτου App. 329.

Διονύσιος 0 “Δλικαρνασεύς App. 944,

Διονύσιος ὃ τύραννος Epist. III. 315 B.

41ovoic App. 233. 320.

Ἑλλάνικος App. 233. 259.

᾿Εμπεδοκλῆς Men. 76 C; App. 308. 320. 323.

Ἐπίχαρμος Theaet. 152 E; Gorg. 905 E; Axioch. 366 C; App. 235. 301. 321.

᾿Εφατοσϑένης App. 250. 270. 394.

Ἕρμιππος ᾿Αϑηνᾶς γοναῖς App. 919.

Εὐβουλος App. 227. 8:16.

Εὔπλος App. 326.

Εὔπολις Αὐτολύκῳ App. 227. 228, 810. Ζήμοις 329. Κόλαξιν 228. ΜΜαρικᾷ 230. Πόλεσιν 228. Προς- παλτίοις 329. Φίλοις 228. 329. Xovao γένει 256. 294.

Εὐριπίδης Theag. 125 B; Ion. 533

INDEX SCRIPTORUM.

Ἡρόδοτος 1. 25 App

284

D; Rep. VIII. 508 A; Epist. I. 309 D; App. 345. 857. Avóoouédo

- ADP- 255. ᾿Δντιόπῃ Alc. II. 146 A. Gorg. 484 E — 486 C. App. 314. 370, Ἱππολύτῳ v. 852 Alc. p. 113 C; v. 612 Theaet. 154 D, Conv. 199 A. Κρεσφόντῃ Axioch. 368 A. Κύκλωπι v. 654 App. 292. Aupíos προλόγῳ App. 200. Λι- κυμνίῳ App. 285. ἹΜελανίππῃ Conv. 177 A ; App. 275. ηδεία v. 798 App. 326; v. 1079 App. 177. Πελιάσιν App. 328, Πολυΐ- 0o Gorg. 492 E. Τηλέφῳ App. 260. Τημένῳ App. 327. Τρφῳά- σιν v. 1169 Rep. VIII. 568 B. Φοινίσσαις v. 19 App. 179; v. 469 App. 358; v. 858 Alc. II, 151 ». Φρέξῳ App. 317. Χρυσίππῳ

App. 177.

"EqoQog A p. 291. 295.

᾿Εχεφυλλίδας App. 233.

Ζήνων App. 381.

Ζήνων o Ἐλεάτης Parmen. 127 D.

Ζωῖλος εἰς Πολύφημον ἐγκωμίῳ

App. 286.

Ἡρακλείδης ὁ ὃ Ποντικός App. 270.

Ἡράκλειτος Cratyl. 402 A; Conv. 187 A; Hipp. maj. 289 B; App. 169. 245. 347.

. 2395; I. 55 Rep. VIII. 566 C; I. 132 App. 355; I. 170 App. 360; III. 20 App. 327; V. 9 App. 287 ; VI. 86 App. 335; VIII. 106 App. 343.

Ἡροδωρος App. 299.

Ἡσίοδος Rep. III. 390 E; Miu. 320 D; App. 257. 292? "Eoy. v. 25 Lys. 215 C; v. 40 Rep. V. 466 C, Leg. III. 690 E; v. 41 Leg. III. 077E; v. 109 Rep. VIII. 547A; v. 120 Cratyl. 997 E, Rep. V. 469 A; v. 233 Rep. II. 363 B; v. 256 Leg. XII. 943 E; v. 287 Protag. 340 D, Rep. II. 364 C, Leg. IV.

285

901 A, À . 985; v. 809 Charm. 103 B; v. i59 Cratyl. 428 A; v. 494 Theaet. 207 A; v. 484 Epist. XI. 859 A? Θεογον. v. 116 Conv. 178 B; v. 154 Rep. II. 377 E; v. 195 Cratyl. 406 C; v. 203 Cratyl. 3808 B; v. 300 App. 358; v. 337 Cratyl. 402 B; v. 780 Theaet. 155 D.

Θεογένης περὶ Αἰγίνης App. 227.

Θέογνις v. 88 — $6 Men. 95 D; v. 71 Leg. I. 630 A; v. 4385 — 438 Men. 96 A; v. 1253 Lys. 212 E.

Θεύκριτος XXIX. 1 App. 261.

Θεό ᾿πομπος Στρατιώτισιν App. 220. Θεόφραστος App. 3066. 376; περὶ βασιλείας 359; ἐν f νόμων 388;

περὶ φυτῶν 340.

Θουκυδίδης App. 149. 216. 234. 254, 259; I. 1 App. 341; II. 4 App. 288; LIII. 38. App. 347; III. 45 App. 298; VI. 96 App. 285; VIII. 64 App. 288.

Θράσυλλος App. 149.

Θρασύμαχος App. 275.

᾿Ιακώβου ἐπιστολή 1. 17 App. 225.

“Ιάμβλιχος App. 190. 219. 249. 350.

"IBvxog Parm. 136 E; Phaedr. 242

6 App. 258.

Ἱπποκράτης Phaedr. 270 C; App. 826. 407.

“Ἱππῶναξ App. 294. 818.

᾿Ισοκράτης Orat. X $. 17 App. 274.

Ἴστρος ἐν τοῖς ᾿Ηλιακοῖς App. 288.

Ἴων App. 283; Φρουροῖς 355.

Καλλίας Πεδήταις Ὁ App. 820.

Καλλέμαχος App. 293. 326; ὕμνῳ 4ήμητρος καλάϑου 201,

Κλέαρχος App. 275. 327. 345; ἐν ᾿Αρκεσίλᾳ 380.

Κιείταρχος App. 335.

Κράτης Μαμίᾳ App. 254.

Κρατῖνος ΑΡΡ. 227. Βουκόλοις 292. Ἱρλιάσιν 395. ΖΔραπέτισιν 254,

INDEX SCRIPTORUM. 420 718 E, APP 905; v. 302 Leg. X.

Πυλαίᾳ 256. 204. 325. Πυτίνῃ 228. Χείρωσιν 228. 238. 329. Ὥραις 288.

Κρατῖνος ὁ νεώτερος App. 290.

Κρεώφυλος App. 361.

Κτησιφῶν App. 229.

Κυδίας Charm. 155 D.

Κωμαρχος Αρρ. 298.

Μά vg App. 254.

AL ἄνιος App. 385.

ΔΜικύμνιος App. 275.

Λουκίλλιος ὁ Ταρραῖος App. 333.

4vxovoyos App. 340,

Avxógoo» App. 295.

Μυσίας App. 290; πρὸς Metovsi- Quy ἐπιστολῇ 811; Σωκράτους ἀπολογίᾳ 226.

“Δύσις 0 Ταραντῖνος App. 301.

Μάγνης Ποαστρίᾳ App. 249.

Mavét&ov Αἰγυπτιακοῖς App. 365.

Μάρκελλος Αὐθιοπικοῖς App. 307. 368.

Μαρσύας 0 νεώτερος App. 256.

Μέλητος App. 226.

Μέλισσος Theaet. 180 E.

Μένανδρος App. 285. ᾿4δελφοῖς B 276. '4vó ογύνῳ 249. ΖΔεισιδαί- μονι 20]. E αὐτὸν τιμωρουμένῳ 232. ᾿Ἐγχειριδίῳ 239. Θεοφορου- μένῃ 233. 330. ᾿Καταψευδομένῳ 240. Ἀεκρυφάλῳ 233. 330. Πλο- κίῳ 298. Ῥαπιξομένῃ 251. Σι- κυωνίῳ 298. “Συνερώσῃ 245. Ὑδρίᾳ 232. Χήρᾳ 239. 395.

Μεταγένης Ὁμήρῳ App. 228.

Μουσαῖος Rep. II. 304 E.

Νίκανδρος d Θυατειρηνός App- 289.

Νικάνωρ ὁ τὸν ᾿Δλεξάνδρον βίον γράψας App. 209.

Νικοκλῆς περὶ θεωρίας App. 234.

᾿ξενοφάνης App. 347.

Ξενοφῶν App. 267. 338. 340; ἐν τῇ ᾿ἀναβάσει 282; ἐν Σωκράτους ἀπολογίᾳ 220.

480 INDEX SCRIPTORUM.

᾿Ολυμπιόδωρος ἐν τῷ εἰς τὸν πρώ- τον ᾿Δλκιβιάδην ὑπομνήματι App. 202.

Ὀλύμπιος ὁ ᾿Ακραγαντῖνος App. 917.

Ὅμηρος Ἰλιάδος α΄ 15 Rep. III. 303 A; α΄ 131 Rep. VI. 501 B; α΄ 168 Hipp. min. 370 €; α' 225 Rep. ΠῚ. 389 E; α΄ 249 App. 191; «' 343 Cratyl, 428 D ; α΄ 599 Rep. 389 A, App. 350; β΄ 365 Phaed*. 260 A; B' 396 App. 347 ; f 408 Conv. 174 B; β΄ 547 Alc. 132 A, App. 284; p 5904 A p. 281; β΄ 623 Rep. VI. 501 B; ΝΥ ΑἹ pp. 248; f' 818 Cratyl. 302 A ; B 827 App. 276; p adl Theaet, 104 E; y' 8 Rep. [Π 389 E; y 109 Cratyl. 428 b; y 172 Theaet. 183 E; y 215 App. 311; y' 359 App. 288: δ΄ 50 Rep. II. 379 E ; δ' 218 Rep. HII. 408 A ; δ΄ 321 App. 250; δ΄ 412 Rep. ΠῚ. 389 E; δ΄ 431 Rep. III. 389 E; δ΄ 453 Phileb. 62 D; ε΄ 127 Alc. II. 150 D; ε΄ 221 Cratyl. 407 D; H

223 Lach. 191 A; ε΄ 845 Rep. X 612 B; ζ΄ 181 App. 858; £ Soph. 268 D, Gorg. 449 A, App. 200; ξζ΄ 286 Conv. 219 A; T 265 Cratyl. 415 A; £' 402 Cratyl. 392 B; q 166 A p. 243; η΄ 321 Rep. V. 468 D; η 300 Epist. VII. 844 C, App. 244; 9" 18 Phaed, 112 A; 9^ 19 Theaet, 153 C; 9" 108 Lach. 191 B; 8' 162 Rep. V. 4068 D; 9 548—552. Alc. II. 149 D; UÜ 116 App. 240:1 "808—313 Hipp. min. 305 A; ' 812 Hipp. min. 370

A: 1 316. 318 App. 344; ε΄ 340

APP, 2783; 357 Hipp. min. 370

B; t: ' 363 Crit. 44 B ; U 378 App. 201; 4 488 App. 278; v 441 Gorg. 485 D; ι΄ 441 Leg. XI. 931 B; v 495 App. 9387; ε΄ 497 —501 Rep. II. 364 D, Leg. X. 906 D; ε΄ 644

211

486

Cratyl. 428 €; 1 "650—655 Hipp. min. 371 B; x 224 Conv. 174 D, Alc, Il. 140 A; *»' 482 Conv. 179 B; 1’ 385 App. 373; λ΄ 514 Conv. 214 B; λ΄ 638 Ion, 538 C, Rep. I. 406 E; λ΄ 846 Rep. ΙΗ, 405 E;mn 19 —24 App. 224; μ΄ 200 — 207

. lon. 539 B—D; μ' 284 Epist. VII.

944 C, App. 244; p 811 Rep. V. 468 D; ν΄ 567 App. 402; ξ΄ 96 — 102 Leg. IV. 706 D; ξ΄ 201 Cratyl. 402 B, Theaet. 152 E; ξ΄ 291 Cra- tyl. 392 A; £' 204 Rep. III. 390 B; ξ΄ 302 Cratyl. 402 B ; ο΄ 187 Gorg. 528 A; 0 202 Conv. 170 B; o' 304 Rep. III. 406 A; zx "112 Rep. VIII, 945 D; “τ΄ 114—110 App. 288; zx 828 App. 398; π΄ 433 Rep. III. 988 C; π΄ 554 Theaet, 194 E; r4 716 Rep. VIII. 566 C; π΄ 811 App. 848; π΄ 856 Rep. ΠῚ. 986 E; e 82 App. 262; o' 259 App. 243; o 440 Axioch. 367 D; o 588 Conv. 174 C, Rep. IIl. 411 B; c 23 Rep. I. 388 A; σ΄ 54 Rep. III. 388 €; σ΄ 84 Leg. XII. 944 A; c 104 App. 244; c' 108 Phileb. 47 E; σ΄ 392 App- 192; σ΄ 593 App. 491; τ΄ 92 Conv, 195 D; v' 64 Rep. Il. 386 D; v' 74 Craty l. 99L E; v' 216 — 218 Leg. III. ὅδ᾽; v'241 Soph. 268 D, Gorg. 449 A, App. 299; 9 308 Protag. 340 À; χ 15. 20 Rep. III. 391 A; z 168 Rep. ΠῚ. 388 C; γ΄ 262 App. 268; 2 ' 898 Rep. Iit. 391 B; χ᾽ 414 Rep. IIT. 388 B; γ΄ 506 Cratyl. 802 B; 1 507 Cratyl. 392 E: A 84 App. 232; ψ' 100 Rep. ΠῚ. 387 A; ψ' 103 Rep. III. 386 D; ψ' 151. 175

. Rep.III.391 B; ψ' 335 — 340 lon.

997 A B; o 10— 12 Rep. Ii, 388 A; ὦ’ 80— 82 Ion. 938 D; ο΄ 525. Axioch. 367 D; c 521—592 Rep. It. 379 D.

281

Ὅμηρος Ὀδυσσείας α΄ 32 Alc. II.

e D; o' 177 App. 190; β' 258 App. 3206; y 26 -- 28 Leg. VII. 804 A; δ΄ 242 Conv. 220 C; δ' 371 App. 280; 6" 22 Theaet. 183 E;

9 372 — 316 App. 237; ν΄ 9 Rep. II. 390 B; v 91 Rep. VIII. 500 €; i 112—115 Leg. IIl. 680 B; V 270 Soph. 216À;. ' 440 App. 342; x' 279 Pretag. 309 A ; * 495 Men. 100 A; 4' 307 Conv. 190 B; 1449 ΑΡΡ. 353; λ΄ 4890 — 491 Rep. VII. 516 D; λ΄ 509 Gorg. 526 C, Min. 319 D; λ΄ 570 Gorg. 525 D; 4' 582 Protag. 915 C; A 601 Protag. 315 B; 4' 633, Cony. 108 C; μ' 342 Rep. 1i. 390 B ; w 428 Epist. VII. 345 E; 89 App. 242; ξ΄ 234 Thenet. 183 E; o 245 Axioch. 368A; π΄ 97 App. 335; π' 121 Theaet. 170 E; ρ΄ 218 Lys. 214 A, App. 298; ο΄ 811 ΑΡΡ. 390; ο΄ 322 Leg. VII. 77] A5 9 347 "Charmid. 161 A, Lach, 201 B; ο΄ 383 Rep. III. 380 Ὁ; ο΄ 485 Soph. 216 A, Rep. Il. 381; t 438 Leg. X. 904 E; v 109 —118 Rep. II. 863 B; τ΄ 163 Apol. 34 D, Rep. VIII. 544 D, App. 353; τ 174 Min. 319 B; τ 118 ἱμερ.1. 624 A; T 395 Rep. I. 334 A; τ΄ 563 Charm. 178 A; v' 17 Phaed. 94 D, Rep. IIT. 390 D, IV. 441 B: v' 301 App. 333; v' 951 — 397 Ion. 5390 A, App. 320; g' 285 Amat. 135 A; χ 16 App. 288; c 6—9 Rep. III. 387 À; c 40 Rep. VIII. 566 C.

Ὅμηρος ΜΜαργίτῃ Alc. II. 147 B.

'Oegsvc Phaed. 69 C; Cratyl. 400 C, 402 B ; Phileb. 66 C; Conv. 218 B; Rep. II. 364 E; Leg. II. 669 D; App. 230. 270. 271. 379. Παρμενέδης Theaet. 180 E, Soph.

^. 281 ^, 244 E, 258 Ὁ: Conv. 178 B.

Πίνδαρος Theaet. 178 E; Phaedr.

INDEX SCRIPTORUM.

431

227 B, 236 D; Euthyd. 304 B, Gorg. 484 B, 4888; Men. 76 D, 81 B; Rep. L 331 A, II. 365 B, III. 408 B, V. 4957 B5 Leg. 11. 690 B, IV. 715 A; App. 295. Πιάτων ὃ κωμικός Alc. I. 121 D? App. 281. ᾿νΝώιαις App. 227. Πε- δήταις ? 829.

Πλάτων ὁ φιλόσοφος Γοργίᾳ 514 E App. 292. Θεαιτήτῳ 142 B App. 230; 1602 A App. 357: 200 E APP. 325. Ἱππίᾳ μείζονι 304

App. 319. Κρατύλῳ 403 E App. 240. “Μύσιδι 214 A App. 258. Mt- vor 319 C App. 249. Νόμων α΄ 646 A App. 895; y' 702 D App. 208; δ΄ 712 A App. 311; ς΄ 751 D App. 236; ς΄ 791 B App. 323; 9" 862 A App. 310; ια΄ 910 B App. 233. Παρμενίδῃ App. 279. 322. Πολιτείας α΄ 320 B App. 407; y 403 A App. 298; & 4583 A App. 283; ς΄ 407 D App. 235; 9" 583 B App. 255. 201. πολιτικῷ καὶ Σοφιστῇ App. 300. Συμποσίῳ 208 D App. 249. Τιμαίῳ 48 B App. 235; 78 Bet 81 B App. 400; 82 E App. 4050. Φαίδρῳ 230 B App. 253; 270 B App. 299. Φαί- δωνι 60 B App. 310; 62 A App. 3091. Φιλήβῳ App. 322.

Πλωτῖνος App. 922. 347.

Πλούταρχος ὁ ᾿4ϑηναῖος App. 307. 91

Πλούταρχος ὁ oX αἰρωνεύς ΑΡΡ.281.

Πολυδεύκης ἐν ὀνομαστικοῖς VIII, 104 App. 276.

Πορφύριος πρὸς τοὺς ἀπὸ TOU VOU χωρίξοντας τὸ νοητὸν App. 404.

Πρόκλος App. 192. 218. 219. 239. 338. 868. 367 etc.

Πρωταγόρας Cratyl. 386 C; Theaet. 152 A; App. 241. 275. 361.

Πτολεμαῖος App. 307; ἁρμονικοῖς 941 ; ἐν δ' γεωγραφουμένων 852:

432

ἐν ξ΄ τῶν γεωγφαφικῶν ὑφηγή- σεων 828.

Πυϑαγόρας App. 353. 361.

lIoog App. 300.

Zavvvoíov I'élott App. 227.

Σιμπλίκιος App. 3069.

“Σιμωνίδης Protag. 330 A; Gorg. 451 C; Rep. I. 331 D; 1l. 865 6; VI. 489? App. 298. 301. 333. 359.

Σόλων Amat. 133 C; Charm. 157 E; Lach. 188 B, 189A; Lys. 212 E; Rep. VII. 536 C; App. 205. 281. 353. 364. 392.

Σοφοκλῆς Αἴαντι v. 470 App. 330. Αἴαντι Λοκρῷ Theag. 125 B, Rep. VII. 508 A? App. 357. Αἰχμαλώτισιν App. 251. 4ugia- ράῳ σατυρικῷ App. 262. Ζίαι- δάλῳ App. 388. Κηδαλίωνι App. 289. Δημνίαις App. 325. Ναυ- πλίῳ καταπλέοντι App. 255. 291. Οἰδίποδι ἐπὶ Koiovo v. 1106 App. 326. Οἰδίποδι τυράννῳ v. 4 App. 232. Tooíio App. 357. Φιλοκτήτῃ v. 336 App. 345.

Σπεύσιππος App. 219.

Στασῖνος Κυπρίοις Euthyphr. 19 À; Rep. II. 379 E?

Στησίχορος Phaedr. 243 A; Rep. IX. 586 C; App. 203.

Στράβων ΥἹ. 1 App. 250.

INDEX SCRIPTORUM.

288

Στράττις Λιμνοπέδαις App. 293; Ποταμίοις 295.

Τίμαιος App, 275. 332.

Τίμων ὁ μισάνϑρωπος App. 200.

Τίμων ὁ σιλλογράφος App. 20]. 904.

Τύρταιος Phaedr. 269 A ; Leg. I. 629 AE, II. 060 E; App. 281. 315.

Ὑπερείδης πρὸς ᾿Αφιστογείτονα App. 254; κατ᾽ ᾿Δριστοφῶντος 288.

Φερεκράτης Ayetoig Protag. 327; Μυρμηκανϑρώποις App. 889; Χεέίρωνι 250.

Φερεκύδης App. 233. 286.

Φημονόη App- 283.

Φιλήμων Γάμῳ App. 291; Ἤρωσι 249.

divo App. 227.

Φίλιππος ὁ Ὁπούντιος App. 218.

Mri περὶ γυμναστικῆς

p. 333. Φιλόχορος 4980s α΄ App. 892; y 251; περὶ ἡμερῶν 221. Φυλλις App. 302. Φωκυλέδης Rep. III. 407 A. Χίλων App. 254. 283. Xeovewrzog περὶ ϑεότητος App. 209. "So.yivgc App. 385.

σον a up φ' HANE EREND GP qup.

4Xo* x * o4 &

*

DIALOGORUM PLATONICORUM

ORDO ALPHABETICUS.

(Spurii notantur asterisco.)

Alcibiades primus Alcibiades secundus Alcyon

Amatores 8, Erastae. Apologia Socratis Axiochus

Charmides

Clitophon . Convivium s. Symposion Cratylus . e. Critias

Crito .

Definitiones

Demodocus

Epinomis "M Epistolae .

Erastae. Vid. A matores. Eryxias ej Euthydemus . Euthyphro

Gorgias

Hipparchus

Hippias maior

Hippias minor

Io 95

De Iusto .

Laches

Leges D Lysis .. . . . . Menexenug . . . - Meno . e.t

PtATO VI.

4124 DIAL. PLATON. ORDO ALPHAB.

* Minos 02 sor 2. . 00. 5. 5. 5 WVolIV, pag. Parmenides . . . « . . . . . . . , ἢ,

3? Phaedo . . . . . . . . «. . . . ,., ld , Phaedrus esso o. n] n. ng s. 5. 5. 5. » l1, , Philebus . . . . . . . . . . . . 5, DH, , PoliieuS . . .-.. . . . . . . . . ,, 1d ,

Protagoras . . . . . . . . - - . ,.1H ,, Res publieaà . . . . . . . . . . . , IV, , * Sisyphus . . . . . . . . . «. . . ,., V , Sophista . . 0. s. 5. 2. 5. 5, ld 3, Symposium, Vid. Convivium. ' * Theages . . . . . . . . - e». . e. ,.» M, 5, Theaetetus . . . . . . . . . . « 5, 1l ,

Timaeus « » 4 5 . . . . . . . 49 IV, 9} * Timaeus Locrus NC » lV, , * De Virtute... . . 00.5. 5.57 o» V ,.,

— —— € € —— D —

Albidi lsagoge . . . . . . . . . . Vol Vi, pag. Alcinoi Didascalieus . . . . . . . . , Vl ,

Olympiodori vita Platonis . . 0. 5. o» WV Ὁ Prolegomena philosophiae Platonicae . 00. 5; cC7 $». Wl » Scholia . . 0. o. oS nS nS 0n. n. 5. o» Vl y

Timaei Glossarium 0. 0. o. o. o. s. 5. 5. o» WV, $5

M

WAY 4 1946 SEP? c [ 7 - 1967

NOV 2 ? 1973 —— -.

(