Estate of Dr. Herman Knocbe California Academy of Sciences Library By action of the Board of Trustees of the Leland Stanford Junior University on June 14, 1974, this book has been placed on deposit with the California Academy of Sciences Library. AUCTORE ^ 7 VERONENSI (Cum ^ Tab.) I», í A. D. Pnorrss. MASSALONGO. e 7 za ei Lnd -— a » e o z - 7 ze -— gn gn o E RE ez o — ES .- Tr Put j el - li j 7 "LN Onaostr qun D Ey. s uu (deer 144 lo j Ti e ied Cot adim ox e ME L66 0). ah UL eo SEEN MB «c aid A, LÀ T flore fossilis Senogalliensis titulum equidem grandem qui au- diat, quem pone sequatur quadraginta fortasse ejus loei plantarum enumera- tio, mirabitur procul dubio tam paucis subsidiis, tantam argumenti molem suscipi pertractandam. Nec id injuria quum ipsemet swpius ab hoe consilio abstinere satius duxerim, et rem differendam in aliud tempus putaverim , spe- rans fore ut majorem specierum numerum quandocumque in unum congerere possem , aut eruditum aliquem rerum naturalium cognoseere, qui pluribus auxiliis adjutus loeum illum celebrare aggrederetur. Sed ab anno 4849 quo a prastantissimo atque amieiss. geologo Searabelli Forocorneliensi , paucas quas deseripturus sum species, eum aliis permutatas accepi, irritum spes omnis cecidit, quare confido benignitate in me usuros Italos, si viderint concessum esse cupiditati illustrandi Floram , eujus hactenus paucas incertasque notitias habebamus. — Utinam liceret argumentum latioribus finibus circumdare, equi- dem nisi vires deficerent, nisi hujusmodi indaginum amor fortasse nimius me falleret, si cives nostri majorem operam darent huic studio, quod in aliis, Europ: regionibus tantos edit progressus, quum apud nos in ipsa infantia heu ! versatur, in vulgus proferre ausus essem non tam Prodromum Flore Senogal- liensis, quam Floram fossilem miocenicam Italam universam: quod opus nimio nostro dedecore nondum possidemus, quamvis natura, suas inter nos opes quascumque omni tempore diffuderit, ut non tam ejus superficies sed viscera ipsa Europe hortum prziseferant. Quot hisce temporibus loca nostre peninsule cognita sunt organicis vege- tabilibus reliquiis redundantia? Abundat Trinacria tellus, abundant Pedemon- tium ac Hetruria et Venetze Provincic, ubi tot tantasque rerum naturalium opes mihi contigit reperire. — Quare igitur non complectimur nos ea, nec con- junetim illustramus , ut flora quas olim felices agros nostros exornabat possit cognosci ? Clarissimus A. Prof. Costa /cAthiolithologiam Walicam pollicitus jam est, extant opera de molluscis aliisque animalibus fossilibus totius fere Italice, restat nihil aliud quam flora fossilis Itala, post quam habebimus exoptatam integram Palaeontologiam nostre peninsulz ui, be — Pauci admodum ad nostram hane etatem, naturalium scientiarum docti Itali extitere, qui plantarum fossilium studio se se unice applicuerint, et obi- ter tantum nonnullas passim de hisce rebus illustrationes tradiderunt: si exci- pias epistolam Vivianii de Phyllitibus oppidi Stradella, Iriam inter et Placen- tiam, tum animadversiones Procaccini Ricci, et elucubrationeim Prof. J. Bianconi, (Ann., Bonon., 4838, T. I, pag. 343-390), qui primus in Italia plantas fossiles in ordinem redigere aggressus est, juxta nervos ae venas, czeteri omnes Savi, Meneghini , Catullo, Brocchi, Parlatore , Moretti, Breistak , Pilla, Santagata , Bertoloni , Meneghini , ete., ete. aliquas tantum species in suis operibus de- seripserunt, aut de earum in aliquo loco existentia monuerunt ("). Non igitur examini subijeiam quod in scientie utilitatem clari illi viri prae- stitere: uni me flore Senogalliensi qu: hujus me: elucubrationis finis est dicabo. Pri:mittam nonnullas animadversiones tantummodo in geologiam illius loei et locorum affinium, utens scriptis Procaccini Riccii, qui pre omnibus aeeu- ratius cognovit, et przesertim celeb. geologi Scarabelli e foro Cornelii, qui pri- mus omnium certe statuit periodum ad quam debeant referri. Deinde exhibebo deseriptiones pauearum specierum, quas pre manibus haberi, aut de iis audiri contigit, quibus addam omnes eas plantas, quie hactenus repert: sunt ae de- scripte in formationibus miocenicis Italie mihi cognitis; demum subijciam prospectum F/orc fossilis Senogalliensis cum aliis floris Europsis comparata. Plura sunt agri Senogalliensis loca in quibus inveniuntur affatim plantae fos- siles, et prsesertim ad $. Angelo (Cave della Canuta), Seapezzano, S. Gauden- zio: constant omnia stratis quibusdam margaceis interpositis vel vicissim sibi succedentibus eum exiguis aliis stratis gypsaceis, argillosis, aut caleareis, quse a Bononia, ad Senogalliam, et verisimiliter, ad Ascu/um usque pertinent. Juxta animadversiones doctissimi amici mei Scarabelli expositas in ejus opu- sculo eui titulus Sur /a formation Miocéne du versante N. E. de l'Appenin de Bologne et Sinigallie (Bull. Géol. de Franc. 29.*^ Sér. T. VIII, pag. 234) hac de- positiones miocenies dividi possent in tres classes, prout invicem sunt super- positae. Prima classis offert sursum deorsum depositiones saxi molassici, con- glomeratorum, et iterum saxi molassici : secunda classis argillam, saxum ealea- reum et gypsum, et saxa su/phurifera: tertia classis saxa molassica, qus se- quuntur saxum quod vocant macigno , saxum caleareum rubrum, et saxum quod appellant Scag/ia. — Hinc patet saxum olassicum in inferioribus ac superioribus partibus inveniri, ut etiam in Samnitibus animadverterunt illu- stres viri Spada et Ursinius ( Bull. 2." Sér., tom. ll, pag. 408), quod constat exiguis granulis silieeis conjunctis ezemento quodam argilloso, vel aliquando edemento caleareo. — Secus viam Bononiensem videri possunt haec duo genera -— M cn saxi molassici, et preesertim apud loca Praduro, Sasso-Vergato , Sogliano, Pe- saro, Perticaja. — Color etiam hujus saxi alius alibi est, luteus tamen in depo- sitionibus recentioribus, cinereus in antiquioribus obtinet: varia etiam est stratorum crassitudo ae densitas, et nonnullis in locis mirifiea (S. Marino, Monte-Bello , S. Leo), eaque accipiunt interdum formam scehistosam. Declivitas quoque eorum varia admodum est, sed qux magis sunt inclinata eadem fere sunt antiquiora. Saxum /Molassicum continet s:epe strata magis mi- nusve conspicua Lignitum (Sogliano, S. Marino, S. Leo, Perticaja) et designatur fossilibus sequentibus: Lamna contortidens Ag. Oxyrhina isocelica E. Sism. O. zxiphodon Ag. Carcharodon megalodon Ag. erassidens E. Sysm., polygyrus Ag. Sphaerodus cinctus Ag. Echinolampas Laurillardii Ag. Lucina transversa, Pecten scabrellus Lam. Polia legumen Orb. Conus striatulus Brocch. Mitra pli- catula, Terebra duplicata , Ranella levigata , Natica olla, Cerithium crassum, bicinctum, Ostrea virginica, maxilla, Mwrex trunculus, ete. etc. In argillis vero margaceis Senogalliensibus quis continent Phyllites et Ich- thiolites inventa sunt sequentia fossilia Peeten duodecim-lamellatus? Bron. Yu- cula concava? Bron. Chama arietina, Broce. Cardita, intermedia? Lam. Corbula cuspidata. Bron. Schizaster canaliferus Ag., ete., etec., et prseterea species pieu« tarum infra descriptarum. Sub saxo molassico sequuntur ordine, duo vel tria strata. conglomeratorum qui constant fere saxis caleareis antiquioribus, et lapidibus alius generis. Haee eonglomerata qui ad 8 vel 40 metrorum altitudinem pertingunt, continent (Sogliano) lapides aliquos serpentinosos , et videntur interesse depositioni eal- cares superius, et gypsaces inferius, qu:e tamen res certa nondum plane est, quod plerumque gypsum et calcareum saxum una reperiuntur. — Ad secundam elassem gradum facio, sub saxo molassieo invenítur species qusdam argille de qua verba fecit sane docte prof. Bianconi ct vocavit Argilla scagliosa, eaque propter uniformitatem cum stratis superioribus molassicis et inferioribus Fu- eoideis (S. Marino, Montebello) a Searabellio ut miocenica procul dubio exhi- betur. Variam multimodis illam faciunt saxa serpentinosa, et continet ubique sulphas ealeis abundanter (^/,,5) preeter Baritina passim et gypsum /entieulare et Pyrítes ek Aragonites , ete. Hae strata argillosa diversa aliquanto sunt prope Senogalliam ( Canuta ), et intersunt depositionibus margaceis fossilibus scatentibus, et saxo molassico gypsaceo. Quare rupes qu: sequitur argillam, est aliquando gypsus, aliquando saxum caleareum margaceum fueoideum , quod aliquando eminet inter argil- lam et gypsum ; non tamen uno semper modo, neque enim calcareum gypso semper impendet, evanescit quippe quum hie ad maximum pertingit, eminet contra quum hie vix apparet. E E Hoc saxum ecaleareum colore albido-lutescente pauca praebet fossilia, et di- stinguitar nonnullis cryptogamis aquaticis relatis a cl. Scarabelli ad Fucoides Targionii et intricatus, qui plurimi reperiuntur in M. Gelli, Giardino, M. Mog- gio, ete. Abstinere non possum quin mea aliqua dubia exponam de Hoc cal- careo, nihil obstantibus doctis animadversionibus clarissimi Searabelli (loc. cit., pag. 416) et Pareto (Mém. soc. Géog. fran. 1 Ser., tom. 1, pag. 125). Suspicio enim est ne aut caleareum sit loco non naturali, aut Fucoides sint revera aliud a supradictis. Fucoides Targionii et intricatus pertinent ut notum omnibus est ad Formationem cret?, et proprie ad formationem saxi A/bii ehlorotici vei albii cementicii (Grünsand, Plaener, Quadersandstein, Germanorum ) et nondum quod. seiam reperti sunt in depositionibus perantiquis periodi tertiariz, ideo- que eo magis dubia est eorum praesentia in recentioribus. Moneo igitur géo- logos eorum locorum ut hane rem maturius considerent, qui tanti interest non solum geologi , verum etiam botanies, quo: possit definiri quandonam apparuerint duo illa vegetabilia, et ad quod tempus viguerint. Sub hoc cal- careo inveniuntur exigua plura strata gypsacea, et sub his constanter repe- riuntur rupes su/phifere diversa quidem natura, nempe aliquando sabulosz et schistoss , aliquando ealeareo-margaces. Sulphur interdum symmetricas aecipit formas, maxime in rimis, :que ae su/phas strontianc et sulphas calcis. Depositiones gypsace: Senogallienses qux continent plantas, eonchas, et pisces, divers: prorsus sunt, ab illis de quibus verba fecimus, non tam propter stru- eturam quam propter fossilia, sibi enim invicem suecedunt s:epius eum mar- gis fossiliferis, et argillis schistosis, sub quibus existit marga ealcarea-silicea, qui forte idem est, ac supradicta rupes calearea fucoidea. Sulphur hie repe- ritur quamvis in pulverem conversum, in rimis simul cum mineralibus supra- dictis. Sub his depositionibus gypsaceis iterum "apparet saxum molassicum eodem ordine ac natura. In. agro Foro Corneliensi hse strata distinguuntur dentibus Carcharodon Grassidens E. Sism. angustidens Ag. Lamma contortidens Ag. et Pectinibus Scabrellus Lam. Pectunaculus glycimeris et speciebus indeter- minatis generum Trochus, Buccinum, Tellina, ete. In depositionibus Senogal- liensibus abundant plants fossiles, presertim qu: pertinent ad Cupuliferas , Acerineas, et Balsamifluas. Qui plura desiderat de his depositionibus qua ut norunt omnes pertinent ad periodos a Brocchio assignatas ad ejus formationem Swbappenninam , consulat opera qui retulimus in hae lueubratiuneula, et presertim animadversiones cl. Searabelli a quo ferme ad litteram res precipuas exeerpsimus. Quod ad depositiones Senogallienses consulantur pre e:eteris quse scripserunt, Procac- einus Riccius, Marsilius, Passerius, Spadonius , et Acta primi Congressus docto- rum italorum ( pag. 69 ). Ll Tandem animadvertam , depositiones etiam prope Papiam (Stradella ) per- tinere procul dubio ad eamdem formationem gypsorum Senogalliensium, ideo- que tum illas tum has referri debere ad periodum miocenam, sque ac He- truscas (M. Bamboli e M. Massi) in quibus omnibus locis extant plants fossiles quas infra desceribam. Veron: IV idus Januarias 1855. PRODROMUS —ÓOc— PALMAE. FLABELLARIA STERNP. Flabellaria spathulata Massal. FL. Foliis longe petiolatis flabellato-pinnatis, pinnis rhaehidi triangulari-cu- neate pollicari, insidentibus, numerosis congestis, radiatim plicatis indi- visis, margine repandis, petiolo tereti, apice dilatato. Syn. — Uraniophyllites spathulata Savi. Miscell. di chim. fisic. e stor. nat. N. 3, Pisa, 4843. — Savi, Sopra i carboni fossili delle Marem., pag. 55, tab. 1l, fig. 8. — Flabellaria Saviana Parlat.? Lett. al Prof. Savi 4.? lu- glio 1843. — Savi, loc. cit., pag. 67-68. Abit. In schisto calecareo phoetido ad M. Bamboli Italix. Observat. Absque dubio nova est h:wc species, sed incertus hzreo, an ipsa vere sit species quam Prof. Parlatore intellexerit Prof. Savi dicare. Quum hze species mihi non aliunde cognita sit, quam propter diagram- mata edita a Prof. Savi, eadem causa praebere majorem illustrationem nequeo, et remittendus mihi lector est qui optaret eam penitius cogno- scere, ad superius citata opera. Flabellaria Parlatorii Massal. FL. Foliis longe petiolatis flabellato pinnatis, pinnis rhachidi triangulari-cuneato- acuminatze pollieari insidentibus, numerosis, basi congestis, apice divisis, linearibus angustis, integris, bifidisque, radiatim plicatis, petiolo tereti equali. Synon. — Flabellaria raphifolia Parlat. (Non Sternb.) Lett. al Prof. Savi, loc. cit. — Savi, loc. cit. , pag. 67-75, tab. Il, fig. I. Abit. Cum priore. Observ. Clar. Professor Parlatore retulit hujusmodi speciem in M. Bamboli in- ventam ad Fiabellariam Raphifoliam Sternbergii: multis tamen de causis oponio ejus non mihi videtur amplectenda. Et in primis F/abellaria NM M Raphifolia Sternb. prisefert folia ad petiolum usque divisa, et rhachidem areuatam obtusamque, quz duo desunt omnino in specie a Prof. Savio de- pieta, qu: ut ipse seripsit atque optime depinxit, ante oculos obijeit rhachidem form: triangularis, eum vertice peracuto, et laminam folii in lacinias partitam , quz: una simul adneetuntur, multo antequam perve- niant ad basim petioli. Dicendum potius est inter cognitas species, Fla- bellariam Parlatorii accedere ad Flabellariam Lataniam et Oxyrhachidem, quin tamen hanc vel illam imitetur. CUPRESSINEJ/E TAXODITES UNG. Taxodites dubius Sternb. Tab. nost. IV, fig. 6. T. Ramulis teretibus, foliis approximatis alternis oppositisve, breviter petiola- tis lineari-lanceolatis planis uninerviis, utrinque acutis , inferioribus tri- plo brevioribus, lanceolatis ( Amentis staminiferis subglobosis plurimis in spieam terminalem dispositis, strobilis ovato-oblongis terminalibus, squa- mis sublignosis.) — Ung. Gen. et spec. plant. foss., pag. 354. — Iconogr. plant. foss. tab. 40, fig. 4-7. — Stern. vers. II, pag. 204. Syn. — Phyllites dubius Sternb. vers. 1, 3, pag. 37, tab. 36, fig. 3-4 Index (tab. 24, fig. 2?) Taxodites pinnatus Ung. — Synops. pl. foss., pag. 494. Abit. In schisto margaceo ad Senogalliam lalie, in argilla plastica et jas- poide ad Bilinum Boemis , nec non ad Parschlug Stiris. Obser. Meum. exemplar consistit in ramuseulo longitudinis vix duorum pol- licum , et secum affert 15-16 foliola utroque latere clara ae distineta, et nervulum medianum valde conspicuum. Inter species viventes adsimila- tur Taxodio distico Rich. THUITES UNG. Thujtes Spec. Ind. Savi. Loc. cit., pag. 74, fig. 9-10, tab. I. Abit. In argilla cinerea miocenica agri Florentini ad M. Vaso (Botro-Lavajano), nec non in argilla bituminosa ad Caniparola ltalis:e. Observ. Non satis bene depicta hae species conspieitur, ut quis possit judi- cium proferre de ejus specifica essentia; certum tamen est ipsam ad ge- nus Thujtes spectare. A olg. ABIETINE/E. PINITES ENDL. Pinites Saturni Gópp. Tab. nost. I, fig. 4. P. Foliis ternis acerosis elongatis rigidis, vaginis productis. (Strobilis aggrega- tis pedunculatis patentiusculis ovato-conicis, squamarum apophysi de- presso-pyramidata transversim rhombea , umbone plano rhombeo-umbo- nulato.) Ung., Gen. et sp. pl. foss., pag. 362. — Gópp. in Bronn. Gesch. d. Nat. M, 2, pag. 44. — Endl. Synops. Conif., pag. 286. Synon. — Pinus Saturni Ung. Chl. Prot. pag. 46, tab. 4-5. — Pitys Saturni Ung. Syn. pag. 198. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam Italix , nec non in caleareo argil- laceo ad Aodobojum Croatizx. Observ. Valde corruptum est fragmentum, quo usus sum in examine, quod- que imperfecte, ibidem depictum fuit. — Nullum tamen dubium relinquit quoad ejus determinationem, quoniam diligenter intuenti apparent optime omnes ejus eharaeteres. Pinites Urani Ung. ? P. Strobilis ovalibus? (2 poll. long., 4, 5 poll. lat.), squamarum apophysi de- flexa, earina transverse elevata, latere superiore convexiore, umbone parvo mutico? (Seminum ovatorum magnorum, ala lanceolata-obtusata.) — Ung., Gen. et Spec., pag. 363. — Icon. pl. foss., pag. 26-27, tab. 44, fig. 5-6. — Savi, loc. cit., pag. 76, tab. II; fig. 42? Abit. In caleareo molassieo ad M. Massi ltali&, nec non in scehisto margaceo ad Aodobojum Croatizx. ' Observ. Valde ineertum est utrum hae species quam -elar. Savius depinxit, spectet ad novas aut ad cognitas generis Pinites , et ut res absolveretur opus. esset exemplaria habere pre oculis. — Inter species adhue co- gnitas convenit precipue eum Pinite Urani Ung. etsi ejus squamz valde majores sint ac diversimode disposit», indicia e quibus judicari po- test hoc quoque fossile pertinere ad novam quamdam speciem generis de quo quzstio est. Alieui forte videbitur minus s&quum, ae audax judicium quod protuli simplicibus tantummodo innixus diagrammatibus, quique etiam haud perfeeta sunt; sciant tamen omnes me id facere ad hoc ut ii qui ea possident fossilia, omnem in iis perquirendis euram adhibeant. cse Pinites Spec. Ind. Savi. Loc. cit., tab. II, fig. 10. — Miscel. , loc. cit., N. 3. Abit. In schisto calcareo ad M. Massi ( Fonte al Tamburino ) Italiz. Observ. Absque dubio spectant ad genus Pinites, parve ill:e imagines alat qua conspiciuntur in figura decima tabulze secunde operis Clar. Savi su- perius citati. — In incerto tamen res adhue est, utrum es pertineant ad novam aliquam speciem, an vero ad cognitas, et ut res definiatur appor- teret exemplaria pr: manibus hábere, proximc tamen sunt Piniti Goe- thani Ung. Una eum hisee Pinites imaginibus, cernitur quoque typus qui- dam linearis oblongus, quibusdam transversis appendicibus praeditus. Ipse forte esse potest aquatica planta et probabiliter species generis Drepa- nophici Gópp. ( aut Pinnularie Lind. et Hutt. ? ) ARAUCARITES STERND. Araucarites Sternbergii Gópp. Tab. nost. IV, fig. 9. À. Ramis sparsis, foliis ovatis acutis v. acuminatis subfaleatis, basi decurren- tibus imbricatis, apice patentibus. Ung., Gen. et Sp., pag. 381 — Gópp. in Bronn. Ges. d. Nat., pag. 44, lll. — Massal., Sopra le piante foss. del Vicent., pag. 440. — Ung. F/. von Sotzka, p. 457, tab. 24, fig. 1-14. — Tab. 25, fig. 4-7. Synon. — Cystoseirites dubius Sternb. vers. Il, tab. 9, fig. 5-6, tab. 47, fig. 4.— Cystoseirites taxiformis. Stern. ver. Il, tab. 18, fig. 1-3. — /uniperites ? ecspitosus Brong. of the Soc. Ged. VII, p. 373. — Lycopodites cospitosus Schl. petref., p. 416. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam , in schisto margaceo ad Salcedo et Chiavon agri Vicentini Italie, nee non ad Zering Tirolis et Sotzka stiria. Observ. Parvum quidem est hoc fragmentum depromptum ex gypsis Senogal- liensibus, attamen sufficit ut existentia eo loci probetur hujus speciei. Si quis optaret de hac specie aliquod preterea cognoscere, legat ea qu: ediderunt supra dicti auctores, quodque egomet in lucem protuli, pag. 140-113 mearum Osservazioni sopra le piante fossili del Vicentino (Patavii, 1851). ENT em TAXINEZE. TAXITES BRONG. Taxites Langsdorfi Brong. Tab. nost. e, fig. 10. T. Foliis linearibus subsessilibus acuminatis confertis, nervo medio valido a stomatibus resiniferis paginam inferiorem dense obsidentibus disereto. — Ung., Gen. et Sp., pag. 389. — Brong., Prod., p. 108-208. — Ung., /conog. pl. foss., tab. 45, fig. 43. — Ettings, Beitrag zur foss. Fl. von Wilds., pag. 6, tab. 4, fig. 4. — Weber, Die Tertiür. Flor. der Nied., tab. 1, fig. 8-9, pag. 52. — Ung., Blátterung. von Swosrow, tab. 43, fig. I. — Gópp., Mo- nog. der f. conif. , pag. 246. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Itali:e, ad /Viddam prope Franco - fortum , ad Att et Quegstein prope Bonnam , ad Zilingsdorf prope Neo- stadium Austrie, ad Vindobonam , ad Swoszowice Galiei: , nee non ad Wildsuth. Observ. Hxc species simillima Cupressit. taxiformi Ung. ejusque Taxitide HRo- sthorni nec tamen par, est una ex communioribus coniferis quz: reperiun- tur in periodis tertiariis Europas, ut videre est ex pluribus locis antea citatis; strata quoque gypsacea Senogallize haud ipsa earent, quin immo quam maxime abundant. Foliola in meo exemplari obtusiuseula evadunt, ac nervum medium satis conspicuum demonstrant. SALISBURIA SMTH. Salisburia adjantoides Ung. S. Foliis late rhomboideo-subflabelliformibus ( bipollicaribus) in petiolum an- gustatis integris sublobulatisve, flabellatim nervoso-striatis. — Ung., Gen. et spec. pl. foss. , pag. 399. Syn. — Ginko biloba. Procace. Ann. Sc. JYat., Bol., 4838, T. I, tab. IV, fig. 3 pag. 209, N. 62. Abit. In formatione tertiaria miocenica ad Senogalliam WMaliz. , BETULACE.E. BETULA TOURN. Betula Driadum Brong.? B. Foliis ovato-aeuminatis denticulatis. — Ung., Gen. et sp., pag. 397. — Brong.. Prod., pag. 443-214. — Ann. Sc. Nat. XV, pag. 45, tab. 3, fig. 5. — Ung. Sr ibi chl. Prot. tab. 34, fig. 2-5. — Viviani, Mém. Soc. Géol. de Fr., T. 1, p. l, N. VIL, tab. X, fig. 6? Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italic. Observ. Valde imperfectum est fragmentum folii depictum a Vivianio in Mé- . moires Societatis Galliese Geologiez, quod ego dubium refero ad speciem. de qua quasstio est. Consultius forte esset nihil de eo dicere, nisi ad id me impelleret spes permovendi eos in quorum manibus sunt exemplaria authentiea ad examinanda objecta a majoribus nostris delineata ac de- seripta. | ALNUS TOURN. Alnus Sudveolens Viv. - A. Foliis petiolatis orbicularibus obtusis erenatis? penninervis, nervis seeunda- riis simplicibus parallelis. — Ung., Gen. et sp. pl. foss., pag. 398. — Viv. loc. cit., pag. 434, fig. 3, tab. IX. Abit. In stagnigeno gypso ad S/radellam prope Papiam Itali;e.- Observ. Folium longum paulo plus duobus pollieibus, latum unum pollicem et quatuor lineas, forma orbiculari obtusa, et fortasse ad margines cre- natum, priditum eminenti ae conspicuo nervo médiano, et nervis secun- dariis oppositis simplicibus parallelis. ALNITES GOPP. Alnites Venosa Massal. Tab. nost. IV, fig. 9. ^. Foliis ovato-ellipticis penninerviis , margine late crenatis, apice obtusis, nervis seeundariis sub angulo acuto e nervo primario egredientibus, 5-6 mil. inter se remotis, venis crassis sub angulo recto orientibus, inter se conjunctis, et rete venoso conspicuo irregulariter rhombeo-tetragono effor- mantibus. | Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam Italis. Observ. Hoe folium tantam eum foliis aliquibus Betulaceis affinitatem prz- fert ut nullum sit dubium de ejus determinatione. Accedit inter fossiles plantas ad Fagum Feronie Ung., Arthocarpidium olmedicfolium Ung. , Carpinum productam .Ung., et Arthocarpidium cecropefolium Etting; et prasertim ad A/nitem emarginatam et pseudoincanam Góppertii, ita tamen ut ad omnibus differat. lactura est folium haud integrum esse, quare nihil dici potest de ejus petioli longitudine. Observatione dignum est in hae phyllitide rete venosum, forte admodum ae conspicuum. Alnites incerta Massal. Á. Foliis subcordato-oblongis integriuseulis, brevissime petiolatis acutiusculis penninerviis, costa valida, nervis oppositis alternisve sub angulo 25-30 orientibus, 5-8 mill. inter se remotis, venis (nonnumquam obsoletis) sub angulo obtuso egredientibus. — Viv., Mém. Soc. Géol. de Fr., loco citato, Tab. IX, fig. 1-8. Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italice. Observ. Incertum valde est debeat ne hoc folium Betulaceis adscribi, neque definire tuto possem cum quibus hujus familie generibus connumerari debeat, melius quam cum A/no /orullensi Kunth. mexicana, qua aliqua ex parte similis esse videtur. — Anus suaveolens Vivianii dici ne debet species distincta, an fragmentum hujus typi media ex parte abrupti? Hzc phyllites longa est tres circiter pollices et lata unum ejusque tertiam partem , le- viter cordata, crassis iisque conspicuis nervis, et vestigiis rudis cujusdam retis venosi. Inter species fossiles accedit ad Ainum Diluvianum Ungeri. ' , X CUPULIFERLE , QUERCUS LINN. Quercus drymeja Ung. Tab. nost. HI, fig. J. — Q.' Foliis longe. petiolatis oblongo-lanceolatis utrinque attenuatis cuspidato- dentatis glabris, Dopp acti, Ung., Gen. et spec., pag. 400. — Chl. Pro. tab. 32, fig. 1-4. — Fl. v. Sotzka, tab. 8 (29), fig. 1-2, pag. 33 (463). Abit. In. gypso stagnigeno ad Senogalliam ad Stradellam prope Papiam ltalie, nee non in schisto caleareo ad Sotzka, Parseheiu; Sagor et in aliis ladbs Observ. Fateor hisisse me. plurimum, quoad determinationem hujus Phylliti- dis, quum invenerim plures similitudines pr:tter quam eum Querceu dry- meja Ung., etiam cum diagrammatibus Comptonie ulmifolic , Iuglandis hydrophilie/ ejusdem auctoris: tamen ad primam retuli ob formam mar- ginum, dentes multo minus acutos preferentium, quam Comptonia ulmi- folia, et ob majorem frequentiam nervorum, eorumque minorem nume- rum in /uglande hydrophyla. Tamen similitudo Quercus Drymeje cum foliis Comptonie asplenifolia et Juglandis — hodie vigentium , incertum admodum relinquunt debeat ne hac phyllites eum genere Quercu collocari. Sud. Quercus urophylla Ung. Tab. nost. IT, fig. 5: Q. Foliis ovato-lanceolatis basi productis acuminatis subceoriaeeis curvatisque penninerviis , ingequaliter dentatis, dentibus conspicuis obtusiuseulis apice sursum flexis. Ung., Gen. et Spec. ,' p. 403. — Fl. v. Sotzka, p. 33, tab. IIl, fig. 9-44. — Massal. Piant. foss. del Vincent. , pag. 184. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam , in schisto margaceo ad Salcedo et Chiavon, agri Vicentini, Italie, nec non ad Sotzka et Parschlug Stiric. Observ. Folia /uglandis elenoides, Ung. Driandroidis hakaeefolie ejusdem auctoris, et etiam Quereus Lorchitis Ung., et priecipu: forma depicta a Weberio ( Die Tertiür. Fl. dier. Nied., tab. 1, fig. 416, Cassel, 1852), nec non Quercus Urophylle prsseferunt omnia similitudinem cum meo typo, et eadem Castanea atavia, quare judicent alii num ipse jure collocaverim hane phyllitidem sub specie de qua disseritur, cum qua re vera majorem exhibet quam cum ceteris similitudinem. Quercus myrtilloides Ung. Tab. nost. II, fig. 11. Q. Foliis polliearibus petiolatis ovato-lanceolatis obtusis integerrimis, coriaceis, nervo primario distineto , nervis seeundariis nullis. — Ung., Gen. et Sp. , pag. 404. — /conog. pl. foss. , pag. 38, tab. 18, fig. 17-20. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Wali:e, nee non in scehisto caleareo ad Parschlug Stiris. Observ. Folium longum paulo plus uno pollice (in meo exemplari 4 */2), forma ovato-lanceolata, margine integerrimo, et costa prziedistincta, absque nervis. — Inter species vigentes accedit ad Quercum myrtifoliam Wild. Americs septentrionalis. Quercus Senogalliensis Massal. Tab. nost. I, fig. 2, et Tab. IV, fig. 10. Q. Foliis late lanceolatis inciso-sinuatis integerrimis, utrinque attenuatis sul integris breviter petiolatis , acuminatis , costa valida, nervis sub angulo acuto egredientibus 8-10 mill. interse remotis, leviter arcuatis, venis sub- angulo recto egredientibus inter se conjunctis. Abit. In stagnigeno gypso ad. Senogalliam alice. Observ. Nullum relinquit dubium hujus phyllitidis determinatio , eum tantam pr:seferat similitudinem eum foliis Quercuum hodie vigentium , quarum tamen characteres non exhibet, excepta quadam analogia cum foliis PES T RR Quereuum Prinos et acuminate. 1nter species fossiles accedit ad Quercum pseudo-castaneam Gópp. ( Beitrüg. zur Tertiür. Fl. Sch., tab. VL, fig. 4-2), qui tamen minus aeuta est, cum dentibus in margine aeutioribus, et nervis frequentioribus. Folium Quercus Senogalliensis longum est 4 vel 5 pollices, latum paulo plus uno pollice cum dimidio. — Exemplar a me depictum in tabula I, fig. 2, non olfert vestigia venarum , sed habet distinctos eosque alternos et parallelos nervos laterales, qui 8 vel 40 in utroque latere numerantur; exemplar vero depictum in tab. IV, fig. 40 offert indieia venarum, et par- tem ipsius petioli. Quercus deformis Massal. Q. Foliis oblongo-lanceolatis obsolete-lateque-repandis incisisve, margine inte- gerrimis, apice ovato-acuto, costa valida, nervis tenuibus parallelis sim- plicibus distantibus oppositis alternisve, sub angulo 35-80? e nervo pri- mario egrendientibus, apicibus inter se conjunctis. Sin. Ulmus campestris. Biancon. Sist. Vas, delle Fill. Ann. di Bol. vol. I, 1838 , pag. 387, tab. XII, fig. II. Abit. In marga calcarea-arenoso Montis S. Joannis et M. Pragatto in agro Bo- noniensi Italis. Observ. Nullum dubium est quin h:ec species referri debeat ad genus Quereus: longa est 4 circiter pollices, lata unum vel unum eum dimidio, margine inequali, varie repando, nervis raris oppositis alternisve, simplicibusque et apice tantum divisis et inter se conjunctis. Quercus zelkovefolia Massal. Tab. nost. III, fig. 9. Q. Foliis breviter petiolatis basi subzqualibus ovato-oblongis, v. leviter sub- cordatis dentatis, penninerviis, nervis secundariis numerosis subsim- plicibus. Synon. Ulmus zelkovcfolia. Ung. Gen. et Sp. pl. foss., pag. 441.— Chl. Prot. tab. 24, fig. 7, et tab. 26, fig. 7. — Web., loc. cit., tab. 2, fig. 6. — Quercus oreadum. Web. die Tert. Flor. der Nied., tab. I, fig. 43. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Ytalix, in schisto caleareo ad Par- schlug Stüris, nee non ad Vindobonam et alibi. Observ. Meum exemplar idem est eum exemplari depicto in tabula 26, fig. 7. Chloris protogec ita ut unum videatur. Claris. D. Ettingshausen in sua Flora fossili Windobonensi censet ha:ec folia potius quam ad genus u/mus referri debere ad genus Planera eum quo etiam conjugeret Ulmum pàr- dies vifoliam A. Braun. Ulmum prelongam Ung. , Fagum atlanticam Ung., et ipsam Comptoniam ulmifoliam Ung. Doctissima ejus argumenta equidem miror, sed fateri debeo persuasum mihi esse non posse, folia omnia ab ipso sub sua Planera Ungeri relata, pertineré ad unam eamdemque plan- tam debere. — Puto contra Fagum atlanticam et Ulmum pralongam esse procul dubio species insignes ac distinctas , et figuras 5-6-7-10-44-19-15 esse quidem unum ae idem eum Ulmo zelkovefolia , sed ejus figuras 8-13-14-16 (Fl. von Wien, tab. 2) referendas esse fortasse tantum. ad Zelkovcm Ungeri, ad quam redigerem etiam folia depieta in CAloris po- rotogcta 9-13, tab. 24, et fig. 419, tab. 20 /eonographice plant. foss., et fig. . 8-9-13-14-16 Florc fossilis Windobonensis, tab. Il. — Ego vero hane speciem retuli potius ad genus Quercus, quia idem prorsus est ac Quercus orea- dum Web. qus (ni fallat icon) profert parvam quandam glandulam ad basim folii, quare nullum relinquetur dubium, de hac phyllitide, — Nescio tamen quo modo factum sit ut Weberus id non senserit, neque suspi- caretur de similitudine su: speciei cum UImo Zeckovefolie Ungeri, nihil enim de hac re loquitur pag. 58 sui operis Tertiür flora. der Niederliei- nischen Braunkholenformation. Quercus Papiense Massal. | Q. Foliis ovato-elliptieis ineiso-serratis dentibus cuspidatis, basi in brevem petiolum attenuatis, apicéque evato-obtuso integris, costa conspicua, ner- vis simplicibus parallelis 8-10 mill. inter se remotis sub angulo 30-35" orientibus. — Vivian. Jem. Soc. Géol.,.loc. eit., tab. XI , fig. 7. Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italize. Observ. Folium longum plus quam tres pollices, latum duos circiter: forma ovato- -elliptiea ad basim dilatata et integerrima, apice obtuso, marginibus utrinque dentato-cuspidatis , dentibus arcuato-adscendentibus. Ejus simi- litudo eum speciebus hodie vigentibus generis Quercus et potissimum eum illis Amerie: Borealis , mirifica. . Quercus serra Ung... , Tab. nost. IV, fig. 5. ; Q. Foliis longe petiolatis rigidis subeoriaceis ovato-ellipticis acuminatis dentato- serratis dentibus sub:qualibus apice callosis. — Ung., Gen. et Spec., p. 400. Chl. Prot. tab. 30, fig. 5-7. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Italie, nec in sehisto caleareo ad Parschlug Stiris. ER Observ. Meo exemplari deest pars inferior, quare longitudinem petioli, deter- UM uses minare tuto nequeo. Quereus mediterranea, Alnus gracilis, Carpinus ma- eroptera Ung. offerunt quidem aliquam eum meo fragmento similitudinem, sed non eamdem quam Quercus serra supradicta. Quercus mediterranea Ung. Q. Foliis breviter petiolatis sub-cordato-oblongis acuminatis obtusisque, mu- F eronato-dentatis nitidis penninerviis. — Ung., Gen. et Sp., pag 406. — Chl. Prot. tab. 32, fig. 5-9. — /conog. pl. foss., tab. 37, fig. 1-6. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam Italie, nee non in schisto marga- ceo ad Parschlug Stürigd. FAGUS TOURN. Fagus Viviani Ung. . Foliis ovato cordatis obtusiusculis obsolete dentatis penninerviis, nervo pri- mario recto nervis seeundariis subsimplicibus parallelis. — Ung., Gen. et Sp., pag. 406. Syn. -— Fagus.... Viv., Mém. Soc. Géol. de Fr., loc. cit., pag. 132, fig. 19, tab. 414. Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italie. Observ. Incerta admodum est hae species; ejus enim characteres convenire possent cum multis e phyllitidibus cognitis, cum eerta prorsus non sit re- stauratio a Vivianio excogitata, et possit esse vel non esse cordata. Casu vero quo recta esset restauratio, potius quam ad Fagum ad genus A/num meo quidem judicio pertineret. Fagus Faujassi Ung. . Foliis ovato-lanceolatis acuminatis integerrimis penninerviis , nervo prima- rio reeto, nervis secundariis subsimplieibus parallelis. — Ung., Gen. et Sp., pag. 406. Syn. — Castanea . ... Faujas, Ann. Museum de Histoire Nat. M, pag. 343. Croizet, Bull. géol., 4833, IV, p. 22-26. — Viviani, Mém. Soc. Géol., etc., pag. 422, tab. 44, fig. 10. Abit. In stagnigeno gypso ad S/radellam prope Papiam Italie, in schisto margaceo ad Aochesaave et Ravet, nee non in terra lignitum ad JMenat Galliz. Observ. /Eque ae superior incerta est hzc species , nam Vivianius fragmen- tum tantum superioris partis folii repreesentavit. Fagus Deucalionis Ung.? Foliis petiolatis ovatis acuminatis argute serratis penninerviis, nervis se- eundariis e nervo primario sub angulo acutiusculo egredientibus, simpli- ] 3 — 48 — cibus parallelis, alternis, parum curvatis. — Ung. , Gen. et Sp. pl. foss., pag. 405. — Chl. Prot., tab. 27, fig. 4-4. Syn. — Fagus sylvatica. Bianeoni, Sis. vasc. ete., pag. 386, tab. XII, fig. I. Ann. di Bologna, 4838, T. I. Abit. In gypso margaceo Senogallie et Forilivii Wtalie, nec non in arenaceo ad Putschirn Bohemis et Parschlug Stiriz. Observ. Certe prorsus tribui non potest hee species Fago Deucalioni Ung., eo quod icon a Pr. Bianconio exhibito haud satis expressus est, tamen inter species cognitas ad ipsam propius accedit. CASTANEA TOURN. Castanea, atavia Ung. Tab. nost. Ill, fig. 9-4-7. C. Foliis oblongis obtusiuseulis v. acutis, basi angustata inzquali petiolatis , grosse dentatis, nervo primario stricto, nervis secundariis simplicibus pin- nato. Ung., Fl. v. Sotzk , tab. 40 (31), fig. 5-7, pag. 34 (164). — Procace., Anot. delle fill. nn. di Bol, T. II, 4838, tab. Il, fig. 3. Abit. 1n gypso margaceo ad Senogalliam ltalize, nec non in schisto margaceo ad Sotzka Stiriz. Observ. Exemplaria hujus speciei quse deseribo, sunt vari: magnitudinis, et quia tantum reprxsentantur fig. 2-7 sunt perfecta; quarta enim multo adultior medio fracta est. Nervi omnes conspicui, et tantum in fig. 4 vi- dentur indicia venarum quz exiles oriuntur sub angulo recto, e nervis secundariis. — Inter species vigentes congruit hae planta fossilis cum Castanea pumila Mill. Ameriez septentrionalis. CARPINUS LINN. Capinus grandis Ung. Tab. nost. III, fig. 3. C. Foliis petiolatis ovato-oblongis subcordatis acuminatis duplicato-serratis penninerviis, nervis simplicibus reetis parallelis ( involucro fructifero tri- fido, laciniis linearibus obtusis nervosis, intermedio productiore, nervis in qualibet lacinia tribus subparallelis subzequalibus, rete venoso inter se conjunctis) — Ung., Gen. et Spec., pag. 409 — Jcon. pl. foss., tab. 20, fig. 2-5. Syn. — Phyllirea latifolia Procaccini. Ann. Sc. Nat., Bol., 1838, T. I, tab. V, fig. 2, pag. 240, n. 64. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam lalis, nec non in ealeareo ad Ao- dobojwmn Croati:, et Trofeiach Stiric. us ÉD aee Observ. H&c puleherrima species, cujus cl. Unger descripsit et delineavit fruetus ipsos, przsefert folia laneeolato-oblonga , interdum eordata, pr&- dita brevi petiolo, et marginibus duplicato-serratis, nervis distinctis , quorum laterales sunt paralleli et oppositi, et oriuntur sub angulo acuto e nervo mediano. Meum exemplar si integrum esset, perveniret ad longitu- dinem duorum pollieum et eo amplius, et ad latitudinem vix unius pollicis. ULWUS LINN Ulmus affinis Massal. Tab. nost. IV, fig. 8. U. Folliis breviter petiolatis, lanceolatis aeutis, serratis, penninerviis , latere baseos superiori recte truncatis, inferiori rotundatis, costa valida, nervis simplieibus arcuatis. :equidistantibus. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam Italiae. Observ. Folium hoe procul dubio pertinet ad U/maceas , et exhibet aliquam similitudinem inter plantas fossiles, cum Comptonia ulmifolia , Quercu Lenerrima, denticulata et plurinervia Web. sed ab iis diversum omnino est. Videtur potius simillimum UImo longifolie Ung., a qua tamen differt ob multo minorem magnitudinem. Ulmus gypsacea Massal. U. Foliis ovatis petiolulatis serratis penninerviis, basi in:xqualiter limbatis , costa valida, nervis oppositis alternisve parallelis in:quidistantibus ( 2. 3 mill.) sub angulo acuto egredientibus, simplicibus, apiceque tan- tum ramosis. Syn. — Evonimus europeus. Biacon., loc. cit., pag. 387, tab. XII, fig.3. — Ann. delle Sc. Nat. di Bol., T. 1, 1838. Abit. In gypso margaceo Forilivii Walic. Observ. Hoc folium relatum a prof. Bianconi ad genus Evonimus, pertinet absque dubio ad Ulmaceas, et longum est unum pollicem cum dimidio circiter , latum unum. Nervi sunt paralleli, simplices, et parce ramosi tantum mar- ginem versus. Quum pars superior hujus phillitidis fracta sit, statui certe nequit ejus forma, basis autem incolumis est, przdita brevissimo petiolo inzequalibus oris laminz, ornato. ARTOCARPE /E : ARTOCARPIDIUM UNG Artocarpidium integrifolium Ung. Tab. nost. III, fig. 8. A. Foliis ovatis (acuminatis?) integerrimis penninerviis, nervo medio crasso, nervis secundariis subremotis apicibus arcuatim conjunctis. Ung. FI. v. Sot- au gy ses zka, pag. 36 (166), tab. 44 (35), fig. 3-4. — Massal., Piant. foss. del Vi- cent., pag. 442. Abit. 1n gypso margaceo ad Senogalliam , nec non in schisto margaceo ad Chiavon agri Vicentini, Itali: et Sotzka Stiris. Observ. Meum fragmentum aliquanto perfectius est, quam depictum a P. Un- gerio: ab eoque qui judicet, statuit apicem folii potius quam acutum ut docuit idem professor, esse obtusum. Quum tamen et mea et Ungerii exemplaria aliquam partem desiderent, eharacteres hujus folii incerti ad- hue evadunt. BALSAMIFLUJ. LIQUIDAMBAR LINN. Liquidambar affine Massal. Tab. nost. IIl, fig. 5. L. Foliis palmato-subquinquelobis subintegerrimis, basi cordatis, lobis infe- rioribus brevissimis rotundatis horizontalibus, mediis obtusis erectis ova- tis, terminalem late ovato-rotundatum subrepandum, xquantibus : nervis primariis validis, seeundariis ramosis, arcuatis, oppositis, alternisve. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam Italis. Observ. Accedit proxime hzc species ad Acer vitifolium A. Braun. et Obtusi- lobum. Ung., Ch. Prot., tab. 43, fig. 10-12) si lobi mei exemplaris minus essent divaricati, nec quinque fere numerarentur, et preferrent alium nervorum ordinem. Longa est plus quam pollicem cum dimidio, lata fere duos, valde cor- data, cum costis admodum conspicuis, et nervis irregularibus alternisque. Liquidambar Tyberina Massal. Tab. nost. 1I, fig. 9. L. Foliis petiolatis palmato-trilobis triplinerviis, basi cordatis, lobis laterali- bus ovatis obtusis adscendentibus integerrimis, terminali lancelato-acu- minato duplo brevioribus: nervis primariis tenuibus, secundariis subob- soletis ( Procaec. Anat. Fill., Ann. delle Scienze. Nat. di Bol., 4838, T. Il, tab. II, fig. 2.) Abit. Cum priore. Observ. Similitudinem magnam habet hzc species cum Acero Parschlugiano et pseudocampestri Ung. (Chl. Prot., tab. 43, fig. 5-6), sed ab ipso differt ob formam loborum et integritatem marginum , qui sunt crenati in spe- ciebus Ungerianis. Folium me: speciei longum est unum pollicem et tres lineas circiter, et tantumdem latum, cum lobis prelongis, et usque ad basim leviviter sinuatam, divisis. E nervis tres tantum medii conspi- ciuntur , lateralium exigua indicia. o ie: Liquidambar Scarabellianum Massal. Tab. nost. II, fig. 1. L. Foliis palmato-quinquelobis integerrimis, basi late truncatis quinquener- viis, lobis inferioribus brevissimis rotundatis horizontalibus, mediis lan- ceolatis erectis acutis, terminali ovato-lanceolato subsqualibus. Nervis primariis .validis , secundariis iemotis simplicibus alternis. Abit. Cum prioribus. Observ. Folium palmato-quinquelobum, ad basim recte truncatum, congrue ' petiolatum, longum unum pollicem et 8 lineas, et latum ad basim unum circiter pollicem eum dimidio; lobis acutis et lanceolatis, quorum tres medii sunt distinetissimi; longus est quisque unum pollicem, inferiores parum distinguuntur et efficiunt angulum rectum cum limbo, petiolum versus. Nervi praecipui quinque numerantur, quorum tres medii sunt va- lidiores, et offerunt vestigia alternorum et exilium nervorum lateralium. Margo totius folii est integerrimus. Dicatum amicissimo Scarabelli claris. geologo Foro-Corneliensi. Liquidambar Italica Massal. L. Foliis hastato-subquimquelobis quimquenerviis, basi profunde cordatis, lo- bis triangularibus subintegerrimis, inferioribus brevioribus deflexis, me- diis patentibus, supremum latiuseulum sub:quantibus, nervis primariis distinctis flexuosis , secundariis alternis tenuibus ramosis. Syn. — Acer campestre Procacc. Amm. delle Sc. Nat. di Bol., 1838, T. I, tab. V, fig. 4, pag. 242, n: 70. Abit. Cum prioribus. Observ. Accedit hzec species ad meum Ziquidambar affine, sed differt ob ma- jorem loborum divaricationem, et ob s& quam longitudinem, et ob formam, et prieterea ob nervos et basim multo magis cordatam. Longa est unum cireiter pollicem , et lata plus quam duos. Nervi distinctiores sunt tres medii, duo reliqui vix videntur, et omnes flexuosi tenues et ramosiuseuli. SALICIN EE. POPULUS TOURN. Populus Phoetonis Viv. P. Foliis cordatis abbreviato-ovatis acutiuseulis quinquenerviis, margine obso- lete erenulato, nervis secundariis basilaribus areuato-adscendentibus al- lerne ramosis, nervo primario minoribus. — Viv., Mém. Soc. Géol. de Fran. T. I, pag. 433, tab. X, fig. 2. — Ung., Gen. et Sp. pl. foss., p. 418. 9B: —— Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italis. Observ. Folium longum plusquam unum pollieem, et latum tantundem, le- viter eordatum et preditum quinque nervis ramosis przdistinctis ; petio- Ium deest, et videtur margine integro fuisse. Populus Bianconii Massal. P. Foliis petiolatis cordato-trilobis quinquenerviis , margine integerrimis, lobis lateralibus brevissimis euspidatis, medio ovato maximo, nervis primariis conspicuis, nervis lateralibus crebris alternis oppositisque ramosis. Syn. — Populus alba Bianeon loc. cit. Ann. delle Sc. Nat. di Bol. 4838, p. 388, tab. 48, fig. 9, vol. I. Abit. In argilla ad Senogalliam. Observ. Folium longum duos circiter pollices, et latum duos ejusque tertiam . partem, congrue petiolatum, tribus lobis, quorum laterales sunt exigui et acuti, medius deest, nec potest conijei quam longus esset et cujus for- ms. « Nervi ejus palmares longitudine et crassitie longe in:quales ; me- » dius longior erassior, basi valde crassus obtusus apice depressus sub- » oceultus ramosus, ramis 4-5 inzquidistantibus flexuosis ramulosis, la- » terales primi aperti, paulo eurvati impari-ramosi, ramis externis 4-5 » irregulariter flexuosis ramulosis, laterales secundi minimi vix antrorsum » conversi, ramulis suboccultis 3-4, nonnullis occultis » ( Bianc. loc. cit.) Inter fossiles species accedit proxime Populo leucophylle Ung. 1; SALIX TOURN. Salix latifolia Massal. S. Foliis lanceolatis acuminatis integerrimis penninerviis, nervo primario va- lido, nervis secundariis sub angulo 45-60" orientibus, 5-8 mill. inter se remotis , subrectis simplicibusque. Syn. —- Salix...... viv. ( pro parte) Mem., loc. cit., tab. X, fig. 4. — Ung. Gen. et spec., pag. 419, ex parte. Abit. In gypso stagnigeno ad Síradellam prope Papiam Italize. Obser. Incertum mihi est cui classi tribuam hane speciem. Refero ad genus Salix, habet enim magnam similitudinem eum foliis hujus generis. Aece- dit proxime ad Cupanoides myocenicus Etting. et ad Salicem grandifoliam Web. , sed differt ob formam nervorum. Salix Vivianii Massal. S. Foliis linearibus lanceolatis ubtusiuseulis integerrimis, nervo primario di- stineto , nervis secundariis oppositis v. alternis parallelis simplicibus ad- scendentibus. x la s Syn. — Salix...... Viv. (pro parte) loc. cit. tab. XI, fig. S (et 9?) — Ung. loc. cit. (ex parte). Abit. Cum priore. Observ. Itidem incertum est, an hujusmodi imago collocanda sit sub genere Salixz, attamen non subscribo clar. Vivianio, fig. 8-9 (tab. XI) et 4 (tab. X) sui operis, spectare posse ad unum et eundem vegetalein. LAURINE/E. LAURUS LINN. Laurus obovata Web. L. Foliis petiolatis oblongis obovato-acuminatis integerrimis, basi attenuatis , nervo primario sensim decrescente, secundariis vix conspicuis, irregola- ribus arcuatis. Web. die Tertiar. Fl. der Nied. tab. lI, fig. 4, pag. 66. — Procaec. Rieci. Ann. delle Seien. Nat. di Bolog., vol. ll, 1838, pag. 47, NK. 4, tab. I. fig. I. Abit. In stagnigeno gypso ad Senogalliam lali: , nec non in arenaceo ad Quegstein prope Bonnam. Observ. Figura hujus speciei a Proeaccinio-Riecio exhibita loco citato, quamvis imperfecta, convenit tamen adeo cum specie Lauri delineatze a Webero, ut non dubitem eum illa comparare. Fortasse fig. 9 ejusd. tabulz Procac- cinii unum ac idem erit ? DAPHNOGENE UNG. Daphnogene paradisiaca Ung. Tab. nost. III, fig. 6. D. Foliis subcoriaceis petiolatis e basi :equali parum angustata ovato-oblongis acuminatis (remote obtuse dentatis), triplinerviis, nervis secundariis ba- silaribus simplicissimis curvatis, rete venoso tenuissime exculpto. — Ung., Gen. et spec. , pag. 424. — Fl. v. Sotzka, pag. 37 (4 67), tab. 46 (37), fig. 8-44 et tab. 47 (38), fig. 1-7. — Viv. Mem. Soc. Géol., loc. cit., tab. 9, fig. 4. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam et ad Stradellam prope Papiam, in schisto ealeareo ad M. Bolea Italie , nec non ad Zdobojwm Croatie et Sotzka Stiris. Observ. Meum exemplar, quod est procul dubio species Cl. Prof. Ungeri, nul- lum exhibet dentium vestigium ad margines, quos habet integerrimos: id tamen determinationi mex nullo modo obest, auctor enim ipse folia hujus speciei marginibus integris depixit in Flora Sotzkana. Preterea in meo typo nullum conspicitur indieium retis venosi. Folium hoc pergamenacea s mehercule consistentia et natura fuit, reliquit enim pra&conspieuam in lapide imaginem. — Daphnogene Paradisiaca pertinet certe ad Floram Eo- cenicam et Miocenicam. Daphnogene cinnamomeifolia Ung.? D. Foliis coriaceis petiolatis e basi equali ovalibus oblongis obtusis v. acu- minatis margine integerrimis triplinerviis, nervis secundariis supra-ba- silaribus. — Ung., Gen. et sp., 424. — Syn., pag. 217. — Fl. v. Sotzka, tab. 48 (38), fig. 7-9. Syn. ? — Phillites cinnamomeifolia Brong. Prodr., pag. 209. — Phyllites cin- namomeus Rossm. Beit. 2, Verst. I, pag. 23, tab. I, fig. 14-8. — Viv. Mem. Soc. Géol., loc. cit., tab. XI, fig. 2 (?) Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam ltalie, in schisto margaceo ad Stradellam Croati: ad OEningen et Parschlug, nec non in arenaceo lignitum ad A/tsattel Bohemis. Observ. In dubio versor in referenda hac phyllitide, a Vivianio depicta, ad Daphnogenem Cinnamomeifoliam Ung., namque mihi videtur potius conve- nire cum Ceanotho subrotundo Ax. Br. Idque solum facio ut opinionem ampleetar elar. prof. Unger qui eam retulit in sua opera Genera et spe- cies ad Dophnogenem cinnamomeifoliam. APOCYNE/E. APOCYNOPHYLLUM UNG, Apocynophyllum. Russegeri Etting. Tab. nost. IV, fig. 4. À. Foliis brevissime petiolatis v. sessilibus lanceolatis vel lineari-lanceolatis acuminatis basi angustatis integerrimis sub-coriaceis, nervo primario di- stineto, nervis secundariis sub angulo 45-60? orientibus , arcuatis , 6-8 mill. inter se remotis. Etting., fossil. pflanz. aus den Trachitisch., pag. 9, íab. 2, fig. 4-6. Abit. In gypso margaceo ad Senogalliam Itali, nec non in arenaceo trachy- tico ad Zeiligenkreuz prope Kremnitz. Observ. Meum exemplar multo majus est imaginibus ab E/tingshauseo depictis, eisque multo perfectius, tamen puto unum idemque esse quamvis simi- litudinem exhibeat cum aliis speciebus fossilibus. — Dubito potius de ejus collocatione inter Apocyneas, quum videam multas plantas ex ordine Au- biacearum , gerere folia huic phyllitidi simillima. DIOSPYROS LINN. OEC UO Diospyros pannonica Ettings. E. Foliis ellipticis basi angustioribus, integerrimis, petiolatis, nervis secunda- riis undulatis sub angulo 50-60.* orientibus, apiee ramosis et in rete abeuntibus. Ettings. Foss. Fl. v. Wien, pag. 49, tab. 9, fig. 8. — Savi, Carb. foss. delle Marem., loc. cit., tab. Il, fig. 9. Abit. In schisto calcareo phoetido ad M. Bamboli Italie, nee non in caleareo ad Vindobonam. Obser. Si imágo hujus folii a prof. Savio depieta, perfecta sit, ipsa ada- mussim congruit cum, superius descripta specie. Alive plures imagines in eadem IL* tabula depinguntur a prof. Savio, sed ez:dem sunt nimis im- perfect? , ut eas determinare possimus. Ex ipsis figurs 4-7 accedunt ad Bombax Sagorianus Etting. , 43 autem esse posset Dophnogene qusdam , 6 et 8 fragmentum fortasse Terminalie miocenice Web. , 44 fortasse Rhamnus Deckenii Web., 2 videtur absque ulla dubitatione A/nus graci- lis Ung. ERICACEJE. ANDROMEDA LIN. Andromeda? Senogalliensis Massal. | Tab. nost. IV, fig. 3. À. Foliis oblongo-obovatis obsolete repandis obtusis retusisve, petiolo lamina sua sextuplo v. octuplo breviore, costa valida, nervis simplicibus tenui- bus arcuato-adscendentibus inzquidistantibus alternis. — Procace. Rice., Ann. delle Scienz. Nat. Bolog., T. 1, 1838, tab. IV, fig. I, pag. 495, N. 4. Abit. In gypso margaceo ad Senogalliam alis. Observ. Vigentium plantarum folia complura eum hae planta fossili conferri possent, ejusque determinationem dirigere. — Mihi vero nulli alii generi adseribenda consultius videtur, quam generi Andromeda, cujus speciebus similis magnopere apparet. Inter species fossiles, cognitas, forma aliqua Pyri Troglodytarum , Rhododendri Uranie , Mirice deperditg , Quercus lignitum , Rhamni Eridani analogiam quamdam exhibet, non tamen ita ut ulla harum specierum possit cum ea confundi. . Andromeda? incerta, Massal. Tab. nost. IV, fig. I. A. Foliis oblongis integris obtusis, basi attenuatis , petiolo lamin:e dimidium squante, costa crassiuseula, nervis oppositis alternisve parallelis, sub angulo 45? egredientibus, arcuatim conjunetis 5-8 mill. inter se remotis. 4 nu SN ee: Abit. Cum priore... * jenes CAU ME t lcNL Obser" Niélio: ipéetns 6st hanc plantam, quam prwcedentem, sub genere Andromeda collocare, nec video, cui alii generi sit potiori jure tribuenda. Pyrus Troglodytarum, Laurus lalages inter species fossiles prope acce- dunt, sed characteres omnes non conveniunt. [ * VACCINIUM. LINN. Vaecinium Acheronticum Ung. Tab. nost. II, fig. 8. V. Foliisovato-lanceolatis obtusiusculis integerrimis petiolatis subeoriaceis , nervo medio distincto, nervis secundariis subtilibus ramosisve. — Ung., Gen. et sp., pag. 440. — Fl. von Sotzka, pag. 473, tab. 45, fig. 4-17. — Massal., Piant. foss. del Vicent., pag. 454. Abit. In gypso margaceo ad Senogalliam, in schisto margaceo ad Salcedo et Chiavon agri Vicentini Italie , nee non ad Sotzka Stiri:e et Radobojum Croatize. Observ. Convenit omnino meum exemplar cum diagrammatibus 5 et 45, tab. 26. Flore Sotzkance quse exhibent folia juniora Vaecini? Acherontici Ung. Fo- lia hujus speciei pollieis et pollieis eum dimidio longitudinem attigunt , latitudinem medii pollieis et 3-4 lineas. Exemplar parvum Senogalliense quod deseribo, longum est paulo plus medio polliee, latum lineas tres , petiolo brevi, indiciisque vix sensibilibus nervorum lateralium. Inter species Vaccinii vigentes aecedit ad folia V. Tenelli Ait. Orientalis, hispi- duli Ait., macrocarpi , oxicocci , obtusi, alaternoidis; differt tamen vel ob majorem minoremve magnitudinem, vel ob apicem plus minusve obtusum. CORNEZE. CORNUS TOURN. Cornus? ambigua Massal. Con. Foliis oblongis integris brevissime petiolatis penninerviis, apice subacu- tis, eosta conspicua, nervis parallelis simplicibus. — Viv., Mem. Soc. Géol., loc. "eit, tab. X; fig. 5. Abit. In gypso stagnigeno ad Stradellam prope Papiam Italiae. Observ. Vivianius ne verbum quidem profert de hae phyllitide, ipsa tamen quam maxime congruit cum Sapindaceis et Corneis, et mea quidem sen- tentia eum his magis quam eum illis. ) »5 3:3 3173,23 2 MAGNOLIACE'E. 5 | LIRIODENDRON LINN. ) Liriodendron Procaccini Ung. L. Foliis trilobis, lobo medio maximo truncato-emarginato, lobis lateralibus obtusis v. acutis integerrimis, nervis seeundariis pinnatis sub simpliei- bus. — Ung., Gen. et sp., pag. 443. — Procacc., Progress. delle Seienz. IVap. Xl, 4825, fig. 41, 66, 70, 424. Abit. In gypsorum stratis ad S. Angelo et S. Gaudenzio prope Senogalliam Italis. STERCULIACE/E. STERCULIA LIN. Stereulia acerites Massal. Tab. nost. 1, fig. 4. 5. Foliis petiolatis cordato-subrotundis integerrimis quinquenerviis, apice tri- lobis, lobis lateralibus acuminatis, lobo medio ovato-acuto brevioribus, nervis primariis conspicuis, inferioribus curvatis, nervis secundariis al- ternis inequalibus ramosis. Abit. In schisto margaceo ad Senogalliam ltaliz. Observ. Folium cordato-trilobum , lobis acutis et integerrimis, longum tres pollices, latum duos eum dimidio si totum superesset, quinque nervis precipuis e quibus laterales obliquiores, et in arcum vergentes, prediti ad latera plurimis et alternis iisque ramosis venis , sub angulo acuto orien- tibus. — Collocassem libenter hoe folium inter Acerites, offert enim simi- litudines non exiguas cum speciebus hujus generis: magis tamen placet referre ad S/erculiaceas ut eum cl. prof. Ungero conveniam. Inter species fossiles accedit ad Acerum vitifolium A. Br. et dubium Web. sed differt ob margines integros. ACERJINEJE. ACERITES IV. Acerites ficifolius Viv. Tab. nost. I, fig. 1t. ^. Foliis longe petiolatis magnis subcordato-trilobis, lobis obtusis sinuato-den- tatis, medio productiore subtrilobo, nervis secundariis pinnatis, infi- mis maximis. Ung., Gen. et sp., pag. 452. — Viv., Mém. Soc. Géol. de Franc. , 4833, 1, pag. 434, tab. 9, fig. 5. Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam, nec non ad Seno- galliam Walie , et Freiberg Stiriw. CE — 98.— . «7 Observ., . Folium. jonguia pius quara irésigillics cum dimidio , petiolo non coiápr 'élieliso : Tàturii "quatuor eireiter eum dimidio, forma cordato-triloba, lobis übtastoribes sinuato-dentatis, quorum efiius; folium medium exze- quat longitudine. Petiolus in meo exemplari quamvis abscissus, longior est pollice et tertia parte, et paulo latior millimetro , duobus autem ad basim, unde exeunt nervi tres praecipui, qui medium secant quemque lobum, et ad latera minores gerunt nervos, semper alternos et fere pa- rallelos. Nervi laterales habent ad latera 9-40 nervos minores, e quibus qui sunt ad basim validiores , qui ad apicem tenuiores et frequentiores. Ven: inter se fere parallele et ut nervi minores nascuntur sub an- gulo 65-70 graduum , ad apicem dividuntur et conjunguntur venis supe- riorum nervorum. — Impressio levis foliorum, contra nervorum et pe- tioli, impressio conspicua: quo patet validis admodum nervis, et natura membranacea hane speciem fuisse. — Inter species vigentes congruit cum Acero platanoide. Acerites integerrimus Viv. Tab. nost. I, fig. 3. A. Foliis basi eordatis palmato-quinquelobis , lobis lanceolatis acutis integer- rimis. Ung., loc. eit. — Viv., loc. cit., tab. 41, fig. 6: Syn. — Woo: campestre piae? Syst. vasc. dtt Fill., Ann. di Bologn., pag. 387, tab. 43, fig. 4? ' Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam, ad Senogalliam ta- li& , nec non ad Freiberg Stirie et Swosrowice Galiciw. Observ. Folium cordatum palmato-quinquelobum,. longum tres pollices, et tertiam partem, latum tantundem, lobis lanceolato-acutis, nervi przcipui omnes pradistincti, — laterales exigui areuato-ascendentes, indieio vena- rum nullo. E speciebus vigentibus accedit proxime ad Aceres dasicarpa et rubra. Pritermittere tamen nequeo ejus analogiam cum foliis Stereuliacea- rum et Balsamifluearum, et inter ezetera cum speciebus generis Liquidambar. Simillima est hze Vivianii species cum Sterculia Vindobonensi Etting. vel potius Liquidambar, qu: differt nulla alia de eausa, quam quod habet basim multo magis cordatam, nervos secundarios frequentiores, et lobos fortasse breviores ac obtusiores. . Acerites elongatus Viv. A. Foliis oblongis trilobis integerrimis , lobo medio maximo, lobis lateralibus patentibus , nervis pinnatis infimis maximis. — Ung., Gen. et sp., pag. 459. — Viv., loc. cit., tab; 40, fig. 3 —00 — Abit. In stagnigeno gypso ad S/radellam prope Papiam Italize. Observ. Folium plus quam 4 pollices longum , tres vero latum , forma irre- gulariter triloba , lobisque lateralibus vix distinctis, et medio magno, di- midiam folii longitudinem superante. — Costa est valida, nervi simplices alterni, et sub angulo 35-40" e costa egredientes. Margo totius folii inte- gerrimus. Inter species viventes convenit eum Acero eretico Linn. ACER MONCH. Acer productum ^. Braun. ^. Foliis petiolatis basi truneatis palmato-trilobis ineiso-dentatis acuminatis , lobo medio productissimo, samar: magn: ala extensa, margine inferiore rotundato. — Ung., Gen. et sp., pag. 451. — A. Braun. JVeus. Jharb., 4845, pag. 472. — Ung.-chl. prot. pag. 134, tab. 44, fig. 1-9. — Massal., Piant. foss. Vicent., pag. 488. — Viv., loc. cit., tab. XI, fig. 5. Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam, in schisto margaceo ad Salcedo et Chiavon agri Vicentini Itali:e, nee non in terra lignitum ad Oeningen, Bilinum , Parschlug et Arnfels. Observ. Convenit omnino hsec imago a Vivianio depicta cum figura 2, tab. 42 Chloris Protogee. — |nter plantas viventes congruit cum Acero dasycarpo. Acer integrilobum Web. ^. Foliis palmato-trilobis basi rotundatis v. subeordatis integris vel subinte- gris, lobis longe acuminatis, medio producto, sinubus acutis. — Web. die Tertiür. Flora der Nieder., pag. 82, tab. 5, fig. 5. Syn. — Acer monspessulanum Viv., Mem. Soc. Géol., loc. cit., tab. 40, fig. , pag. 430. (Ung. , Gen. et sp., pag. 449). Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Italie , nee non in terra lignitum ad .Stosschen ad Rott., in arenaceo ad Quegstein prope Bonnm. Observ. Professor Ungerius retulit dubitans hane imaginem a Vivianio de- pictam, ad ejus Acerum pseudomonspessulanum (Chl. prot. tab. 42, fig. 4-4). — Ego tamen arbitror referendam esse ad superius descriptam a Webero speciem , nisi et ipsa referenda sit ad speciem ipsam Ungerianam, sive ad ejus Acerum Sotzkianum. MALPIGHIACE,/E. MALPIGHIASTRUM UNG. Malpighiastrum lanceolatum Ung. Tab. nost. II, fig. 12. M. Foliis lanceolatis acuminatis petiolatis integerrimis subcoriaceis, nervis secundariis majoribus cum minoribus alternantibus. Ung., Fl. v. Sotzka, tab. 29 (50), fig. 6-7, pag. 46 (176). — Web., loc. cit., tab. V, fig. 7. Abit. 1n gypso stagnigeno ad Senogalliam Itali: , nee non informatione eo- ceniea ad So/zka Stirize et Rodobojum Croatise. Observ. Rhamnus Dechenii Web. foliolumque aliquod Cassie phaseolitidis Ung. Paleolobii heterophylli. Ung. Celastri eleni Ung. et nonnullum etiam foliolum G/ycirrhizze deperdite Ung., cum folio de quo dissero congruere aliqua ex parte videntur. Nullum tamen cum eo ita convenit ut fig. 6, tab. 29, flor. Sotk., ideoque illi speciei nullo metu adscribo. ILICINE/E. ILEX LINN. Ilexz Stenophylla Ung. Tab. nost. II, fig. 6, et tab. IV, fig. 11. I. Foliis breviter petiolatis lineari-lanceolatis obtusis, margine subrevolutis , costa media notatis. Ung., Gen. et Sp., pag. 464. — Chl. Prot., pag. 449, tab. 50, fig. 10-14. — Procacc. Riec. Anat. Fill. Senog., Ann. di Bol. 1838, T. IE, tab. 2; fig; A. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam ltalie, nee non ad Radobojum Croatise. Observ. Folium longum paulo plus quam pollicem, latum 4 ad 6 lineas, forma laneeolato-obtusa, nervo tantum medio distineto, et petiolo praevalido. Inter species vigentes accedit ad //icem angustifoliam Amerie: septen- trionalis. RHAMNEX. CEANOTHUS LINN. Ceanothus subrotundus A. Braun. Tab. nost. II, fig. 9. C. Foliis suborbicularibus v. obovatis acuminatis basi rotundatis v. in petiolum attenuatis, integerrimis triplinerviis, nervis secundariis infimis subbasi- laribus extrorsum ramosis, reliquis subsimplicibus. — Ung., Gen. et Sp., "ux ME s. pag. 665-66. — Chl. Protog., p. 144, tab. 4, fig. 7. — Web., loc. cit. tab. 6, fig. 6. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Mali: , in schisto margaceo ad Parschlung Stiri&, ad Oeningen Maguiducatus Badensis, nec non ad Ao- dobojum Croatis. Observ. Folium hujus speciei longum est fere duos pollices, latum vix unum, servatum est feliciter, distinetos habet nervum medium, et duos latera- les, qui prope basim incipiunt et ad latera gerunt venas alternas, quse nascuntur sub angulo recto et ad apicem sejunguntur. COMBRETACEZE. GETONIA AOXP. Getonia Oeningensis Ung? Tab. nost. IV, fig. 19. G. Calieis limbo persistente, campanulato , membranaceo , quadrifido , lacinis ovatis plurinerviis, nervis reticulatis. Ung., Gen. et Sp. pl. foss., pag. 478. Web., Tertidr. Flor. der Nied., tab. 7, fig. 2. Syn. — Antholitus Oeningensis Al. Braun. Mansc. — Viburnum | Qeningense Kónig. Icon. foss. Sect. — Cordia tiliefolia A. Braun /Vcus. Ihrb. für Min. 1845, pag. 470. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam YWalie, nee non in schisto marga- ceo ad Oeningen et in terra lignitum ad Orsberg prope Bonnam. Observ. Incertus aliquandiu fui , ad quam speciem referenda hzc planta es- set. Videbatur quippe nova aliqua Getonic species, potius quam Geftonia Oningensis Ung. differt enim hoc fragmentum , quod aliquanto majus et minus obtusum est. Forma tamen et venarum dipositione convenit omnino. POMACEXZX. PYRUS LINN. Pyrus Troglodytarum Ung. Tab. nost. II, fig. 5. P. Foliis petiolatis ovato-oblongis bi-tri-quadri-pollicaribus obtusis integerrimis penninerviis, ssepius deformibus, nervo primario valido, nervis secun- dariis simplicibus curvatis alternis. Ung., Gen. et Sp., pag. 481. — Fl. v. Sotzk, tab. 58, fig. 1-10. — Massal. Piant. foss. del Vicent., pag. 205. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam, in caleareo margaeeo ad Chiavon agri Vicentini Italie, nee non ad Trofeiach et Rodobojum Croatiz. Observ. Ad nullam &quius speciem referendam plantam arbitror, quam ad — 32 — Pyrum Troglodytarum Ung. : Rhamnus aizoon, Pyrus Euphemes et prz- cipue P. Theobroma ejusdem auetoris, multas equidem magnasque eum - ea similitudines habent: tamen carent characteribus quibus huie speciei typum Senogalliensem tribuamus. Nonnulla ex multis diagrammatibus a prof. Ungerio exhibitis Pyri Troglodytarum in Flora Sotzkana, et in primis fig. 9, tab. 58, convenit prope omnino cum meo exemplari. PAPILIONACEFE. LEGUMINOSITES POJ/ERB. Leguminosites Viviani Massal. L. Foliis ovato-lanceolatis acutis, basi rotundatis integerrimis, nervo primario valido, secundariis sparsis obsoletis. Syn. — Coriaria myrtifolia Viv. Mem. Soc. Géol., loc. cit., tab. 44, fig. 3. — Ung. Gen. et Spec. pl. foss., pag. 456. Abit. In gypso stagnigeno ad Stradellam prope Papiam Italie. Observ. Folium longum duos vel tres pollices cireitér, latum vero a 9 lineis ad unum pollicem, forma lanceolato-aeutum, basique subrotundum: costa est valida, nervi tenues et alterni inter se valde distantes, simplices et sub angulo aeuto orientes. Valde miror Vivianum perspexisse omnimodam similitudinem hujus folii eum Coriaria myrtifolia, et eo usque pervenisse, ut adfirmaret ita parem esse ac si super folia hujus speciei depieta fuisset. Coriaria myrtifolia prsbet folia triplinervia, nihilque commune habet cum specie oppidi Strade/la, quam folii nomen. Leguminosites. Macheroides Etting. ? L. Foliis pinnatis, foliolis ovato-clliptieis integerrimis acutis, coriaceis, basi subcordatis vel rotundis sessilibus, nervis secundariis tenuissimis, eurva- tis (apice ssepius ramosis et in rete tenerrimo resolutis) Etting., foss. FI. v. Wien., pag. 24, tab. 5, fig. 4. — Vivian. , loc. cit., tab. 44, fig. 4? Abit. In stagnigeno gypso ad Stradellam prope Papiam Itali: , nec non in schisto margaeeo ad Vindobonam. ; Observ. Male equidem depictum.exemplar Vivianii, ut possit tuto statui ad quam speciem revera pertineat: accedit tamen procul dubio ad speciem supra descriptam, Ettingshausii. — Suspieionem quamdam proferre debeo: differt ne hic typus Vivianii ab ejus Coriaria myrtifolia? Wee autem dif- fert sine dubio a Legum. Mach«eroides et inge folius Etting.? Aut. quatuor omnes species sunt omnino unum?? MUN No Du PALIEOLOBIUM UNG. Paleolobium Heringianum Ung. Tab. nost. IV, fig. 7, et tab. II, fig. 7. P. Foliis lanceolatis apiculatis integerrimis, nervis secundariis plurimis sim- plieibus parallelis. — Ung., Gen. et Sp., pag. 490.— Fl. von Sotzk., tab. 41, fig. 8-10, pag. 56. Abit. In gypso stagnigeno ad Senogalliam Itali: nec non in schisto marga- ceo ad Zering Tirolis. Observ. Nullum relinquit dubium planta hujus determinatio: convenit enim omnino cum specie Ungeriana. In meo exemplari folium est longum paulo plus pollice , latum 9-8 lineas, quoad fructum hujus speciei singularem , vide qua seripsit cl. Unger, et quod nosmetipsi tradimus, loquentes de nostro Carpolite hyophorbioides, pag. 230 nostrarum Osservazioni sulle piante fossili del Vicentino. Padova, 4854. a DA es NOT AE. (') Opera de plantis fossilibus ab Italis hactenus edita, que ego noverim , sunt sequentia : Viviawi, Lettre à M. Pareto sur les restes de Plantes fossiles trouvés dans les gypses tertiai- res de la Stradella prés Pavie 7 pag., 3 tab. (Mémoires de la .$oc. Géol. de France. T. I, 1." part., 1835, n. vu. ) Pnocaccivi-Rucci. Lettera. prima al prof. Ant. Alessandrini, sull'anatomia delle filliti Siniga- gliesi, pag. 23, 2 tab. (z/nnal. di Bolog. Ann. l, tom. I, 1838, pag. 190-213, tav. 1v-v.) Pnocaccivi-Ticci. Lettera seconda al prof. Alessandrini sull' Anatomia delle filliti Sinigagliesi. pag. 22, tab. 2. (.Znnal. di Bolog., 1858, tom. ll, pag. 14-56, tav. 1-2.) Pnocaccivi-Rucci.. Lettera terza al prof. Alessandrini sui vegetabili fossili delle colline Siniga- gliesi. (4nnali di Bolog., Ann. Il, vol. IV, pag. 427-158.) Pnocaccivi-Iucci. Un. cenno sul colore delle filliti Sinigagliesi. (;4nnal. di Bolog. , Ann. III, tom. V, pag. 268-278.) Pnocaccici-Fuccr. Lettera al direttore del giornale intitolato 7/ Progresso delle Scienze, delle lettere e delle arti in. INapoli. (Napoli, 1855, il Progresso, quader. XXIl, p. 211, 218.) Pnocaccici-Pacci. Lettera al cav. Lodovico Bianchini sulle filliti Sinigagliesi. ( Napoli, i Pro- gresso, 1856, quader. XXX, pag. 202-206.) Pnocaccisi- acer. Lettera Il al cav. Bianchini sulle filliti Sinigagliesi. (Napoli, 1857, qua- der. XXXIV, pàg. 258-247.) Pnocaccivi-acci. Lettera IV, sui Filliti Sinigagliesi. (J| Progresso, Napoli, 1858, ann. 7, quader. 42, pag. 197-214.) Pnocaccivi- Pucci. Osservazioni sulle gessaje del territorio Sinigagliese, sui filitti, gli ittioliti ed altri oggetti contenuti nelle medesime. (Roma, 1828, presso Vic. Poggioli, 8.^, 102 pag., 5 tab.) G. Prof. Biascowi. Sistema vascolare delle foglie, considerato come carattere distintivo per . la determinazione delle filliti ( 4nnal. di Bolog., tom. l, 4838, pag. 545-590, 7 tab.lit.) MassaLonco. Schizzo geognostico sulla Valle del Progno o torrente d'lllasi, con un saggio sulla Flora primordiale del M. Bolea (Preludium Flore fossilis Bolcensis). Verona, 1850, 8.?, 78 pag., tipogr. Antonelli. Massatosco. Sopra le piante fossili dei terreni terziarii del Vicentino. Osservazioni etc. ( Pa- dova, tipogr. Bianchi, 1851, 8.?, 2641 pag.) Massatosco. Conspectus Florze tertiariz orbis primzvi. ( Patavii, typis An. Bianchi, 1852, 12." 57 pag.) MassaLosco, Synopsis palmarum fossilium (Prag., 1852, 18 pag., zZus den JVatur.-historische F'ereins Aovoc F'ebr.) MasssLowco. Sapindacearum fossilium Monographia ( Veronz, typis Ramanzinianis, 1852, 8.^, 28 pag., 6 tab. lithog.) Massatosco. Nota sopra due frutti fossili del bacino lignitico di Leffe (nn. di Bologna, 7 ottobre, 1852, 7 pag., tav. litog.) Ls ajia- MassaLoxco, Dreve rivista dei frutti fossili di /Voce, e descrizione di due nuove specie ( /fnn. di Bologna, 1852, genn. e febbr., 1 tab. litog., 8 pag. ) Massatosco. Enumerazione delle piante fossili miocene fino ad ora conosciute in [talia ( Ve- rona, 14855, tipogr. Antonelli, 8.2, 32 pag.) Massatosco. De gramineis in statu fossili brevis commentatio (Ratisbonz, 1855, Flora 7 mar., n. 9, pag. 129-153, cum 1 tab. lith. Tonsaszse D. F. Prof. Intorno ad alcune impronte di foglie e fusti vegetali che trovansi nella formazione dell'argilla presso Catania. 5 pag. Hic dumtaxat recensui auctores ltalos qui scripserunt de plantis fossilibus in peculiaribus operibus, ideoque silentio przeterivi qui obiter tantum de iis in generalibus operibus trac- taverunt. Si mihi opus esset commemorare eos qui majorem numerum descripserunt planta- rum fossilium italarum, recensendi essent Savi et Meneghini ( Mem. sulla Strat. Geol. delle 4... Fen. ete. Firenze , 4851), Parlatore ( Letter. al prof. Savi) ; Savi (Carb. Foss. delle Marem.), Faujas Saint-Fond ( Mémoires sur quelq. foss. rares de F'estena, ete. 44nnales du Mus., vol. 3, 4804) , Rozan ( Conjecture sur les plan. foss. de M. Bolca. Napoli, 1825), Brongniart A. ( Prodromus, Histoire, Descripl. géol. des env. de Paris), Sternberg ( er- such, ete. Unger (Synopsis, Genera et species, Chloris Prot., Iconographia), Münster (Bei- tráge ), Scheuchzer ( herbar. Diluc.) etc. etc. etc. PROSPECTUS Flore fossilis Senogalliensis, eum aliis floris fossilibus comparate. PLANT/£ FOSSILES SENOGALLIENSES Taxodites dubius Slernb . Pinites saturni Goepp. aMeap id vc Araucarites Sternbergii Goepp. . Taxiles Langsdorfi Prong. .. . . Salisburia adjantoides Ung. . . Alnites venosa Massal. . . . . Alnites incerla Massal. . . . . Quercus drimeja Ung. . Quercus urophylla Ung. . . . . Quercus myrtilloides Ung. Quercus Senogalliensis 7assal. . Quercus zelkovzefolia Massal. Quercus serra Ung. 3 Quercus mediterranea Ung. . . Carpinus grandis Ung. Fagus deucalionis Ung. €astanea atavia Ung. . Ulmus affinis Massal. . . . : Artocarpidium integrifolium Ung. . Liquidambar affine Massal. . . . Liquidambar Tyberina Massal. . . Liquidambar Scarabellianum /Massal. Liquidambar Italica 7Massal. . Populus Bianconii /Massal. Laurus obovata 7Zeb. . : Daphuogene cinnamomeifolia Ung. Daphnogene paradisiaca Ung. Apocynophyllam Russegeri Elfings. Andromeda? Senogalliensis Massal. Andromeda? incerta Massal. Vaccinium acheronticum Ung. . Liriodendron Procaccini Ung. . Sterculia acerites Massal.. . . Aceriles ficifolius iv. . Acerites integerrimus //iv. Malpighiastrum lanceolatum Ung. . Ilex stenophylla Ung. . B io Ceanothus subrotundus 4. Zraun.. Getonia ceningensis? Ung. Pyrus troglodytarum Ung. Paleolobium Hzxringianum ng. LOCA ALIA IN QUIBUS REPERIUNTUR. Bilin; Parsehlug »75udiost ot Rodobo].-. —. "DENEN NL Sotzka,Salcedo, Chiavon,Hzring,elc. Rott, Quegstein, Zillingsdorf, Vin- dobon., Swosrowic, Wildshuth, Niddamo4efe:s. oe n SUE Stradella, Sotzka, Parschlug, Sagor Sotzka, Chiavon, Parschlug, . Parsehlug'? ^o EN CEN Sotzka,Parschlug, Swosrowic,Queg- Stein, Rott, etc. etc. Wien, Bilin, HOTIDESS . 07 vM ESL DNE Parschlug mem UNESCO NO ParschlugzWu., ME OR Radoboj, Trofeiach . . . . . * . . " " . . D . . L LI * . . . . . . . LI L] '. *. D . . . . . . . Sotzkas Ghjawon., - . 1. "beds Ouécsteinr- E EU Stradella, Oeningen, Parschlug, . Stradella, Bolca, Sotzka, Radoboj, Heiligenkreutz . . . . P . Sotzka, Radoboj, Chiavon, . Stradella, Freiberg ete. . . : Stradella, Freiberg, Swosrowice, etc. Sotzka, Radoboj, Radobop T M ae EE Radoboj, Parschlug, Oeningen etc. Oeonminsenos e E Me EE Radoboj, Chiavon, Trofeiach, Sot- Zkaveten NS EON, Home e o n AÁNALOGLE CUM PLANTIS VIVENTIBUS. Taxodium disticum Zichard. Amer. Bor. .... Arauearia excelsa Zi. Br. Nov. Oland. Salisburia adjantifolia Sm. Japon. ? Alnus jorullense Kunth. Mexic. Quercus xalapensis Zumb.et Bonp. Mexic. Quercus caudata ZLindl. Sith. Subtp. Quercus myrtifolia 77ild. Am. septent. Quereus Prinos et acuminala Am. septent. Planera Richardietcrenata Spach. Am.sept. Fagus ferruginea Am. seplent. Castanea pumila Mill. Am. septent. . Olmeda Spec. Perü. MIS Spec. Amer. Bor. et Mexic. Populus alba. Europ. Asia. Phoebe lanceolata. Ind. Orient. et Trop. Lcinnamomi Spec. Ind. Orient. el, Trop. Apocinez Spec. Amer. Trop. Andromeda eucalyptoides Dc. Brasil. .... Vaecinium ovatum Parsch. Am. Bor. Liriodendron tulipifera Am. Bor. ? Stereulia alata 7ioxb. Ind. Orient. Acer platanoides. Europ. Acer dasycarpa et rubra. Amer. Boreal. llex angustifolia Am. Septent. Bucida buceros Jamaj. Pyrus Michauxii Bosc. Am. Bor Estratto dal Giornale dell' T. R. Istituto Lombardo di scienze, lettere ed avti Mizawvo. Gennajo 1854. Tomo 7E. della Nuova Serie. Tipografia Bernardoni. EM Milano Litog. Vassadlé 9n "d PN QUE. eese allia. $i €, EROR d Fig. 1 Que. fi Rss NAS. Ww. Ks. 2. uz D S.A LCS ni o CXecciles eeleqe TP ^O o k » r4 LA b: à | Milano Liteg. Veesecddu 5 QUT sexo pbu a. "laa: / Fia. 9 Gi (OMA Su cotiilu A. Me ev 6 SG »ecopPa ls Alas 3. "210, See (egsdoift duce ii ri Gia co lab uoa Beecisgiaeen Maa. xcu fo) ^ elles aa Vus ) 1 pet a 6 aee UL UAR LU SP Leo dexueci Maa. » 12. ^ hen "ue NL E: Milane Ltboq. Vassodte Jo Ll (C TP dee OM | SES. 5. d avvia ur ape De fsat 1 Wm. T. ie PME REOEU Tee A3 PM A QNS Ue ! ovcovede ecco eUvLd A : AG 25 EU pes "nis o— gioia 3 ^ PE LO V9 T DNE TORTE eai o cn / Wa 7 Sa. 3 (UNA ge ene ea^ Sy Go *""- 1 à UU UTVTRMUN FEED * ] | Fig. i Q UOS S MNT LA 2. CA ates eo) D CES E sedodefencqalli €i OiCaosab : Pyth cA ua een é Ug Fia. 5 (9 usce eUam laa. Fig. 3 ceÁ cs acniles we Gspp. r Mine Litoo- less. ssa. 6 HIPS dubias Sieucb: : 10 Ios ela Besos T Scola Picus "X Eu 4 " H: ex cPLeio pets SU i d c € 6 "Uus affici B. ^ 12: Gelosie Oei ensis? eiitintio. da cod oio füüeomiy ipm (^2 Wil i97 FIONEIST 4 Joss PH f51 "n. Ten EREM toni T res . [ . SB d io UMIUDWA u^ OT me ptio EA eontédnal DT 1 Vane ! icm v A $5515 5 bull buff 5 idn nod. tini ipm tio voe 95r AB , "uo. ERIS ODIT tenni Foro», c tüakToque - eu fia iili Jury M: iasdso d itin - V v bitaedt 1 o. v ns c uigrtio) tiulsiqeuneon enter todo br i B ju: d Y E SELL QE &uilwidiu | TEMA DA WORT . Antins vui "b - PMD EM. " € Tl no snnt os AMEN. ^... eim / Le uto usdadz LES . | Es c, - MIA. : ToHrival r XB ibilni] v domin pd paduyüta rüronoupuit "dob pides , vynmep ponit /^ ibrtno miyaicp " v. odii : ; re m : | Shuleiogsr qu9b : néleingss mmstinno " e ba. . j , : * dh De v : , Murguiis -. Yu " dno ESSET s" Age PH d TA ; amos f LA iim. NT nr "NN | si ym y dejé " ed ima o . LaL ERN : '" QI65À ts Mower", ; zb Ninovios p, .jt T T vraihdtet! ; ; tluibet 3 zc A, - Xd . rn BU DDERNTITE üt PESCRMESHERELE im z^] tran — £F LA 4 * L-d w- Cyaw$sowew a - Ci. - CSSR'Re-RRÁ TÉ Rari E CT ens Pag. Lin. 9 — 10 — 47 » — 227 4 — 98 5 — 15 » — O9 » — 15 » — 35 » — $8 » — $9 7— 5$ » — O5 10— 47 » — 8 11 — 16 19 — 26 » — ÓDÁ 15 — 50 » —— LJ 14 — 10 » — 91 16 — 19 18— 8 » ——À 5 » — 96 920 — 95 » — O8 91 — 17 » — 18 29 — 6$ » — d 208 — 6 94 — 18 96 —- 5 » — 18 97 — 926 98 — 98 coc WW 99 — 6 02 — » 990 — 12 " et alibi ERRATA GRAVIORA MINE VS SINT versatur. cb hoelitorlm hec . ; Sysm . aliquanto Ichthiolites EXDSUS . s. s 475 Bw Eu rS SES hic equa oponio apporteret . . Piniti Gethani 3 Taxitide -. ZR venoso conspicuo elragono ad omnibus . . . * je preferentium Diluianum . precipua interse Quercus Papiense expressus . icon exhibito Capinus . : Liquidambar Tyberina ; leviviter FUE Liquidambar Italica: , subquimquelobis quimquenerviis quinque nervis Dc MN petiolum . : eundem vegetalem - sua opera alii ATE x ae qu atGeunt S. v) ee Acerum Aceres eum his Acero convenit tradimus Abit. CORRIGE irrita versetur Ichtiolithologiam ha . Sism aliquando Ichtiolites gypsuin illud hoc eque opinio oporteret Pinitidi Gethano Taxitidi venosum conspicuum Letragonuim ab omnibus proferentium . Diluvianam precipue inter se Quercus Papiensis expressuin icone exhibita Carpinus Liqidambar Tyberinum leviter Liquidambar Italicum subquinquelobis quinquenerviis quinquenerviis petiolus idem vegetabile suo opere alio attingunt Acer Acera cum his Acere conveniunt tradidimus - Habit. or before the date last stamped below — 10M-10-47 - CES LIBRA 1853 00052 1091 CALIF ACAD OF SCIEN