"Tir HARVARD UNIVERSITY LIBRARY OF THE Museum of Comparative Zoology MUSEUM OF COMPARATIVE ZOOLOGY PAMPHtET GOLLECTION \ MUS. COMP. ZOOL ■LIBRARY SlP 15 1964 HARVARD UNIVERSITY /C \ o MUS. COMp. ZOOL LIERARY. SEP 1 5 JC54 HARVARD UNIVERSJTV: 'A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, EX PAGO ALPIIEN, MEDICINAE CANDIDATI IN ACADEMIA GRONINGANA, R E S P O N S I O . AO QUAESTIONEM ZOOLOGICAM, A NOBILISSIMO ORDIJNE D0(^ TRINARUM •PHYSICARUM ET JMATIIEMATIGARUM IN ACA- DEMIA LUGDUNO-BATAVA A. mdcccxxxiv PROPOSITAM: „ Quaeritur descripiio anaiomica organoriim urinam secernentium in piscibus „ et coviparaiio physiologica cum iisdem partihus in reli(juis animalibus," QUAE PRAEMIUM REPORTAVIT D. IX MENSIS FEBRUARII A. mdcccxxxt. RESPONSIO A D QUAESTIONEM Z O O L O GIC AM. INTRODUCTIO. Anatome comparala , qnin summum praestet Physiologiae emolumenlum, nemo unquam diibitavil. Hinc recle Buffon: « s'il n'existaient , inquil, point d'animaux, la na- « ture cle rhomme seroit encore plus incompr^-hensible." Et Haller: « anatome bruto- « rum plus boni fecit in physiologia, quam anatome corporis humani. Situm , figuram i « magniludinem parlium ex homine disci praestat; utilitales et molus parlium animalibus « fere debemus." Quod jam probatur ratione , qua plurimae functionrs noslra imprimis aelale majore in luce collocatae sunt. Quid enim certum haberemus de digcstione, nisi multa experi- menta in animalibus facta essent ; quid de bilis fecrelione , nisi hepar caeterorum om- nium animallum exploratum esset cognitumque, nisi etiam ex analome comparata raiio esset intellecla , quae in diversis animalibus intcr pulmones et jecur intercedil. Quod cum verum sit , merito suspicari licet fore , ut cognitis omnibus omnium animalium orga- nis, eae quoque physiologiae partes magis explicenlur, quam huc usque fieri contigerit. Secrelio urinae , cum nondum sit adeo explicata, ac reliquae multae funcliones, cum- que organa urinam secernenlia ipsa apud omnia animalia nondum ita sint explorata , ut illa physiologiae pars jam satis inde elucidari potucrit, non miramur nobilissimae p!a- cuisse facultati in certamine literario proponere quaeslionem , quae tum in exponenda versetur fabrica syslematis uropoelici in piscibus , tum in comparanda hac fabrica cum ea ejusdem systematis ex animalibus reliquis. Jam vero mihi hanc quaeslionem legenti valde quidem objectum placuit , idque adeo , ut opus eliam aggredirer, scd mox virium tenuitas cum magna ipsius rei difficullate , piscium simul snlis magna copia deficienti , itaque omnia mihi suaserunl discedere a la- bore incepto. Neque nunc vobis, viri Clarissimi , proponere poluissem hanc qualemcumque respousioiiem , nisi in meum solum commodum absque ulla jam praemii spe ia inceplo A 2 ' la- 4 • A. J. D, STEENSTRA TOUSSAINT, labore perrexissem. Attamen qiio diulius evolverem, propria mami faclas icones cum rem ipsam tractarem , pisces explorarem , scriptores iis aliorum virorum compararem , eo niagis quoque difficultas rei sensim milii aliquomodo minor ficri videbatur; atque nunc accipienti milii novos pisces, novosque libros , consilium rediit , ut vires in elaboranda quaeslione periclitarer, Ita igilur natum est , quod hic jam prodit periculum , quodque ut cum venia atcjue lota , quae Vobis cst, humanitate accipiatis oro atque oro. Sequentem in Iraclatu ordinem seculus sum : Pars prima continet anatomicam descriptionem organorum urinam secernentium in piscibus. Parle secunda exponitur comparatio pbysiologica harum partium cum iisdem reli- quorum animalium. AUCTORES. No. l. Ger. Blasius, Anatome Animalium, Amstel. 1681. « 2. H. Kuhl, Beitrtige zur Zoologie und vergleichenden Anatomie, Zweile Ab- Iheilung. « 3. A, Monro, Vergleichung des Baues und der Physiologie der Fische mit dem Baue des Mcnschcn und der iibrigen Thiere. Uebersetzt v, J. G. Schneider , Leipzig 1787. G. Guvier et Valenc ienne s, Illsloire naturelle des Poissons, Paris 1S2S. G. Cuvier, Vorlcsungen iiber vergleichende Anatomie, Uebersetzt von J. F. Meckel, Lcipzig 1810. E, Huschke, Ueber die Karotidendriisen einlger Amphibien. In der Zsit- schrift fiir Pliysiologie von Tiedemann und Treviranus, Tom. IV. pa»-. 116. Magendie ct Desmoulins, Ueber die Anatomie der Lamprete. Im Deut- schen Archive fiir die Physiologie Ton J. F. Meckel, Tom. VIII. pig. 236. (, 8. J, Davy, Ueber die Harnwerkzeuge zweier Froscharten. ImDeutsohen Archive von J. F. Meckel, Tom. Vill. pag. 334, <( 9. M. W. Plagge, Ueber die Urinsecreliou der Blase. Im Archive fiir Phys. von Pdcckel, Tom, VII. pag. 4-^9. « 10. J. F. Meckel, Ueber die Galien und Flarnorgane der Insecfen. In dessen Archive fiir Anat. und Piiys. 1826. pag. 21. « 11. J. Bleuland, Descriptio Musei Anatomici Academiae Rheuo-Trajectinae. « 12. A. A. Berthold , Lehrbuch der Physiologie. No. « 4, « 5. « 6. (( 7. / « IG. « 17. <( 18. « 19. RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOO LOG IC A M. 5 Jfo. 13. A. Romer, Handbiich dcr Anat. des Menschlich. Korpers. « 14. L. Jacobson, Systeme veneux parliculier aux reptiles. In Oken's Isis. anno 1823. heft 12. pag. 1410. « 1.5. J. B Wilbrand, Ueber das Urinsystem der Insecten und Mollusken. In Oken's Isis anno 1321. Lilt. Anzeig. heft 5. pag, 235. Blocli, llistoire nalurelle dcs poissons par Rene-Richard Gastel. L. F. von Froriep's notizen No, 838. Aristoteles, de Animabbus, edidit Sclmeider. M. E. Home, Descriptio Anatomica Squali maximi (Lin). Journal de Phy- siq. dc Chimic, d'Uistoire Natur. et des Arts par J. C. Delametherie , Juiliet 1810. ToiD. LXXI. pag. 245. « 20. Naluuilyke lii^torie, of uitvoerige besehryving der dieren , planten en minera- leii, volgens het zamenstel van den Heer Linnaeus , Iste Dcel. 7de stuk , Amst. 1764. « 21. C. G. Garus, Lehrbuch der vergleiclienden Zootomie, Leipzig 183i Tom, 11. mit kupfern. « 22. H. Ralhke, Abhandlungen zur Bildungs- und Entwickelungs Geschichte des Menschen und der Thiere , zwei Theile, Leipzig 1832. mit kupfern. « 23. IL Rathke, Bemerkungen iiber den inneren Bau der Pricke oder des Pelro- myzou Fluvialilis des Linnaeus, Danlzig IS25. « 24. II. Rat^ike, Beitriige zur Geschiclite der Thierwelt , Abth. 4. mit 3 kupfern ,' Halle 1827. <, 25. II. Rathke, Ueber den Darmkanal und die Zeugungsorgane der Fische, mit 5 Tafeln, Halle 1824. « 26. A. A. Retzius, Observationes in Anatoraiam Gliondropterygiorum , praeci- pue Squali et Rajae generum, Lundae 1819. A 27. Burdach, Ueber die Nieren des Slohrs. Zweiter Bericht der Anatom. Anstalt. zu Konigsberg , Leipzig 1819. « 28. Guvier, Picgne Animal. edit. 1829. « 29. Nilsson, Prodromus Ichthyologiae Scandinavicae , Lundae 18-32. « 30. L. Jacobson, Ueber ein in selir vielen Thieren vorkommendes besonderes Venensyslem. In L. F. v. Frorieps Nolizen N"^. II. « 31. L, Jacobson, Ueber eine wichtige Function der Venen. In Meckels Archiv. fiir d. Physiologie, Band 3. pag. 147. « 32. Wiirzer, Chcmische Untersuchung dcs Stoffes , welcher sich in den soge- nannlen Gallengefassen des Sclimetterlings dcr Seidenraupe ( Phal. Bombyc. Mori) beliudet. In Meckels Archiv. f. d. Physiologie, Band 4. pag. 213. A 3 No. ; A. J. D, STEENSTR\ TOUSSAINT, No. 33. Emmert und Hochsteller, Abhandlung iiber die Eyer dcr Eideclisen. Im Archive f. Physiologie von J. C. Reil , Band 10. « 34. Jacobson et de Blainville sur rexistence des Rcins dans les animaux mollusques. Dans le journal de Physique etc. par Ducrotay de Blainvilie , anno 1820. Tom. XGI. pag. 318. « 35. Ferrcin, sur la struclure des viscercs nommds glanduleux et particulierement siir ceiles des reins et du foie. Histoire de TAcademie royale des sciences de Paris, 1749. pag. 439. • « 36. K. von Schreibers, Ueber dcn Harn der Eidechsen. In L. W. Gilberl Annal. der Physik. Band 43. pag. 83. « 37. I. U. H. Nicolai, Disquisitiones circa quorundam animalium venas abdomi- nales, praecipue renales, Beroiini 1823, Joh. Muller, Bildungsgeschiehte der Geiiitalien, Diisseldorf 1830. Jacobson, Die Okenschen Korper oder die Primordial Nieren der Saugelhie» re, Koppenhagen 1830. Bruguatelli, Giornale di Fisica 1815. Herold, Entwickelungs Geschichle der Schmctterlinge. Rengger, Physiologische Untersuchungcn iiber die Ihierische Haushaltung der Insecten, Tiibingcn 1817. « 43. Fink, Praeside J. F. Meckel de Amphibiorum syslemate uropoelico, Halae 1717. « 44. Journal de Pharmacie Tom. Vlt. png. 381. « 45. Fr. Tiedeman Physiologie des Menschen , Darmstad 1830. « 46. Composilion des Apparcils g6nilaux, urinaires et intestinaux a lenls points de rencontre dans TAutruche et le Casuar, M^moire du Mus6um d'histoire na- turellc , Tom. IX. « 47. M6moires pour servir a rbistoire naturelle drs animaux. « 38. * 39. « 40. «r 41. « 42. PARS RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. P A R S I. DESCRIPTIO ANATOMICA ORGANOROIVI URINAM SECERNENTIUM IN PISCIBUS. Jam Aristoleli syslema uropoeticum mammalium fuisse nolum, ex ejus operibus constat. De avium vero, piscium et reliquorum animalium organis urinam secernentibus nullam habuit scientiam. Etenim : « Renes autem , inquit , ct vesicam quaclrupedes omnes ha' « bent , quae scilicet animal pariunt. At oyiparorum uulla , neque enim aut avis aut « piscis." (18. Tom. II. Hist. 2. Gap. 12.) Interim syslema illud eliam in animalibus infcrioris ordinis necessario jam adesse , fa- cile credit quicunque ad insignem magnitudiueni et summum perfectionis gradum alten- dat, quem illa organa in mammalibus ostcndunt. Utque enim liomo non tamquam in- fans plurcs annos natus in lucem editur, sed polius inobservabili modo ex niliilo fere ad exsistentiam transit, sic etiam syslema uropoeticum in regno animali sensim majorem perfectionis gradum attingens, noia uno prodire polest tam magnum tam perfeclum. Jam vero nostris temporibus nemo est qui dubitet de liujus systematis praesentia in piscibus , nec eliam in animalibus quae cvolutionis minorem gradum attingant; nam etiam in piscibus illud systema tam perfectum cernitur, ut jam iu infcrioribus animalibus hoc syslema adsit sit necessc. Syslema uropoeticum piscium in universum pariter ac in Iiomine conslat ex organo uriuam secernenle , ex alio deferente , ex tertio quod eam colligit et denique quod nri- nam ex corpora foras educit ; scilicel e renibus , ureleribus , vesica et urethra , quorum trium ergo officium versatur in eliminando humore nulli corporis functioni amplius in- servientc. £ E n E s. Hoc organon primarium systematis uropoetici in piscibus duplex cernitur, exceptis Squalis , si Relzii observationibus fides habenda est. In utroque latere columnae verte- bralis collocatum est supra vel juxta partes genitales; neque uli in mammalibus ren dexfer et sinisler semper omuino a se invicem separati inveniuntur. Nam licet renes ia Rajis quidem in utroque latcre spiuae sint collocati, ut uulla ratione, aisi mediatim per va- (8 A. J. D, STEENSTRA TOUSSAINT, vasa et vesicam cobaereant , id tamen non in omnibus caeteris ila esl , nam e conlrario plurimi rencs in posteriore parte ita in unam massam coalescentes habent , iit fere unum rcn adfesse crederemus duobus lobis instructum ; ila v. c. renes cernuntur in genere Per- ca, Trigla, Pleuroneciicle , Co/lo, et ex gcnere Raja in Raja Clavata. ( Num. 21. pag. 652.) Silus renum ut jam memoravi ad columnam vertebrarum cst. In aliis usque ad caput adscendunt, totum cavum abdominale percurrentes {Cottus Scorpio , Symbranchus im- macAtJalus, Anarrhicfias Liipiis (Num. 2. pag. 171) Cottus Cataphractus , (ibiJ. pag. 179 ) ..... lu aliis demum piscibus pro varia eorum magnituline et inpvimis longitudine majorem minoremve partcm columnae spinalis occupanl ( 1' etromij%ontes , Sqxialus Acanihias (ibiJ. pag. 131.) Trachiuus Braco (ibiJ. pag. 175.) Salmo. ( Num. 21. pag. 651. S- 728.) Rencs ergo diversa ratione sunt locati, imo in uno eodemque genere non semper aeqiiali modo, cujus rei Pleuronecies Solea sit exemplo. In boc enim pisce pars infe- rior quae simul posterior est in cavitate quadam extra ab lomen , qua in ceteris hujus ^cneris ovarium sinistrum continelur , est dispositum. Positio renum relaliva ea est, ut in piscibus quibus vesica natatoria sit, supra cam sint collocuti , et haec igilur vesica mul- lum confcrat ad renes in loco quem occupant retinendos. (Gadus, Trigla , Cyprinus.) In uniyersum supra omnia inlestina suam sedem habent et ureteres desceudendo ad vesi- cam perveniunt , ut eliam urethra pone anum. Ovaria in utroque latere iufra vel juxta rcnes collocata conspiciuntur. llcnes in loco quem occupant retinentur peritoneo , quod totum cavum abdominale tegens etiam renum faciem inferiorem tegit. In iis piscibus , qui vesica natatoria sunt instrucli haec renes tegit, et in ulroque latere coslis fortibus li^^amenlis adbaerens impedit , quominus ex loco moveri possint. ■ — Si haec vesica nata- toria d(5est , renes obducuntur membrana quadam propria , fortiori, quae unice huic scopo inscrvire videtur. Nalurae est fibrosae fortis et in utroque latere fortibus ligamen- tis tendinosis costis adfixa. Perspicue cernitur haec membrana in Pleuroneciide et Perca. Vasa denique etiam, quae renes inlrant muitum coaferuut, ut in loco rema- neant. In Petromijzonte fiuviatili renes a posleriore tertia parte abdominis ad hujus cavitatis finem fere decurrunt, et quidem obliipie a lalere inlerno et superiore , versus extcriora el inferiora. Latus exterius musculos abdoniinales attingit, margo autem superior subro- tundus sinui adhaeret eo fere loco, quo isle sinus utriusque lateris posleriorem cavam venam tcgit ( No. 23. pag. 51. ) Forma renum valde differt , licet vulgo reperiantur longi angustique. In Lophio Pis- catorio brevissimi sunt , ovales, magnitudine ovo gallinaceo acquales. (No 2. pag. 180. ) la RESrONSIO A» QUAESirONEM ZOOLOr.ICAM. 9 In tiniversum si renes acl capul usque adscendunt , vulgo crassiores ibi fiuiit et vaiio modo lobati observantur; si vero non tam longe se cxtendunt, tunc ut plurimum in apicem excurnint. In Raja Rubo ubique ejusdem fere suut latiludinis, uti ex Tab. I. Fig. 4. patct, ubi nalurali magniludine sunt delineali. De Raja clavafa L. , ren inquit Retzius (No. 26. png. 11.) soleae eqni similis, alis anlrorsum versis; in Raja fullonica ( ibid. pag. 16.) rencs sunl disjuncli semilunares; in Raja Hatide (ibid. pag. 21.) renes y?i.ectide Solea singulari modo pars inferior posterius cxlra cavum abdomiuale se cxtendcns, crassior est ; in universum iii hoc genere piscium rencs eo loco mole augenlur, cjuo a coliimna vertebrali inferius de- scendunt. — Quibus nunc paucis exemjjlis jam salis constat figuram renum in piscibus eandem semper non esse sed diversam ; imo iu uno eodemque genere magnas observari di- versitates. Sic etiamDoct. A'"^/// (No, 2. pag. 156.) renes Gadi Carbonarii describit cras- sos, sed breves, non ad spinam extensos sed colli vertebris appositos, licet aliae hujus generis species, Gadus Molva ., Gadus Musteta , Gadus Aeglefinus , renes oblongos et ad spiaam decurrentes liabent. Cum nullus fere, qui mihi ad manus est auctor ad mag- nitudinem et pondus renum altenderit, etiam ego ex paucis meis observationibus conclu- sionem gencralcm proponore vix audeo. Tenebant autem renes eorum quos ego investi- gavi pisces, inler lertiam et quintam partem longiludinis tolius piscis , ct profecto viden- tur renes multo majores esse in piscibus, ralione babita tolius corporis, quam in reliquis animalibus, qua de re etiam consentiunt viri Clar. Cuvicr (No, 5, pag, 637.) Romer (No. 13. pag. 381.) Berthold (No. 12. pag. 577.) abique. In Squalo Glauco , cujus sceleton ab apice nasi ad apicetn caudae sex pedes longum erat, renis longitudo aequalis erat quindecim digitorum , latiludo aulem trium digitorum ( No. 26. pag. S. ) Color renum ex rubro in coeruleum , fuscum vel nigrum abit , etiam ilavi reperiuntur uti Bloch memorat de Blennio Pholide (No. 16. Tom. II. pag. 4. ) Consistentia in universum mollis, posteriora vcrsus paululum indurescens. Anterius vero .saepe spissitudine sanguinem paululum coagulatum nou superant. Ita iu genere Trigla, Gado , Perca, Cyprino, Pleuronectide et aliis, In Accipensere substantia rcnum jam paulo durior dicitur, pariter ac iu Cijcloptero Lumpo , Colto Scorpione, ei Blennio viviparo (No. 23. pag. 53. ) 'Eliam Squali ti Ra^ jae renes compactiores dicunlur quam ceterorum piscium ( No. 26. pag. 27. ) Essicca- tione renum substantia ad massam pulverulentam fusco-nigram reducitur. Facies renum inferior legitur peritonaeo et in nonnullis multa tela cellulosa quod inpri- mis in Trigla observavi. Renes ipsi circumdantur membrana tenuissima propria , saepe coeruleo vel argenleo pigmenlo tincta, quae tam arcte cum substanlia ipsa renum co- haeret ut difficillime ab ea solvi possit. Adspectu exloruo rcnes universe horaogeneam , iudefissam ostendunt massam , mullis vasis perreptatam, quod oplime apparet in generibus Cyprino, Pei-ca, Pleuronectide, Trigla , et in universum in omuibus minoribus piscibus. Nonnunquam renes ex minori- hus partibus conflali apparent , licct hae partes non ita separatae sunt ac in nonnuliis njummalibus, cujus rei excmplo sit Raja, cujus renem siuistrum fig. 4. tab. I. ad na- tu- RESPONSIO A» QUAESTIONEM ZOOLOGIC AHT. II turam delineavi. Etiam ex Tab. II. Fig. 4. , quae est decima in opere A. Monroi, a Schneidero edilo , dilucide palet renes ex pluribus partibus minoribus constare. Subslantia rerum interna plane esl homogenea in pluribus piscibus , adeoque ut duae illae substantiae quas hominiim v. c. renes ostendunt nullo modo discerni possint. In nonnullis vero gcneribus , quo pertinenl Gadus , Esox et Fleuronectes grumi vel parvi globuli nigri huic massae homogeneae inhaerent , qui si niicroscopii ope investigantur , ex innumeris etiam minoribus globulis constare apparent ; plane autem evanescunt illa corpuscula si substantia atjua diluitur. Cum armato oculo contempleris renis frustulum id ex convolutis duclibus sanguiferis et urinifcris confectum apparet, quibus vero magis minusve aperte inhaerent illa dicta corpuscula. Omnium denique ductuum , et corpus- culorum intervalla materia homogenea, seri sanguinis simili , impleta sunt. Ee/zius (26. pag. 8 — 9) renem Squali Glaxici his verbis descripsit: Parenchyma obscure rubriim lineis lucidioribus fascialum glomerulisque contextum est Fibrae ten- dineae parenchyma transeunt divergentes, maxima ex parte ab aponeurosi inferiore ortae. Tunica renis crassa valida et fibrosa, tendinum in modum splendens, aponeurosi dicta connexa. — Rajae clavatae renem (ibid. pag. 11.) dicit ex duodeviginti lobis con- stare inlerne connexis obscure carneis, propria membrana tenui et tenaci inclusis. Ureteres e quoque lobo ramum accipiunt. In Raja Bat!de[idem vir Doctiss. (pag. 21.) iu quoque rene undecim sed parum perspicuos lobos vidit. Denique in universum de structura renum Squali et Rajae disjiutans « vasorum , inquit , uriniparorum radiculi in truncos penicillatim colligentiir, ut trunci maximi ureleres sint. Parenchyna pallidius et nainori vasorum sanguiferorum numero instructum est , quam in ceteris piscibus " (pag.27.) In J*etromy%onte JluviatlU renes ufi Ratlika lestatur (No. 23. p. 52.) conslant et tubulis parvis et penicillatim fere conjunctis, qui tela cellulosa inter se juucti , transver- sim per renes currunt versus ureleres inque eos aperli per multa foraminula ad exterio- rem renis marginem locata. De renibus Ammocoetis brayicliialis Ratkke liaec liabet: « (No. 24. pag. 93.) Von der vorderen Halfte dieses Kanales (ureter) gehcn unler rechten Winkeln, und in klei- nen Entfernungen von einander eine Menge iiusferst zarter Gefasse ab, und wenden sich alle nach obcn. Ein jedes dieser Gef iisse , von welchen die mittelsten am langsten sind, hat im Ganzen eine ziemlich betrachlliche Lange , und scheint ganz einfach zu sein. Ein jedes ferner ist zum grossten Theiie kniiuelartig zusammen gewickelt , und seine Windungen werden niir durch eine sehr geringe Masse von Zell-Gevvebe zusammen gehalten. Wenig Zellgewebe auch hSIIt die einzelnen Knauel unter ein ander zusam- men. Die ganze Ansammlung dieser Gef iissknauel , welche nichts anders , als die Harn- gef asse sind , beGndet sich au dem unteru Theile der vurdcren Halfte des Feltkorper* B 2 uad 12 A. J. D. STEENSTR.V TOUSSAINT, (Und hat wegen ilirer innigen Veibindung mit densclben das Ansehen , als ware sie nur eine und-zwar die kleinere Abthcilung von ihm. Um diesen Schein noch zu vergrossern Jcommt hinzu , dass die Endstiicke der bescliriebencn Gefiisse nicht mehr kiiauelarlig zusammen gewickeit sind , und dichl bei einander liegen, sonJern slark geschlangelt , und in miissigen Entfernungen von einander in den Fettkiirper selbst eindriiigen , und innerhalb demselben von unttm nach oben verlaufen. " In Petromij-ionte Planeri renum structura media est inter eam illius visceris in Pe- trotnytonte Jluviatili et Jinmocoete hrancldaU ; nam primum ductus uriniferi quorum nutem frequenlia insignis est , minus penicillalira , quam in Fetromyzonte Jluvialili sed jnagis a se invicem separati in ureleres abeunt , et denique iidem duclus etiam minus quam in Amtnocoete serpentino modo decurrunl. ( No. 24. pag. 101.) In S(jualo Mus- tela , vel potius in hujus speciei animalium embryone Rathhe hanc renum slructurain observavif. ( No. 24. pag, 22. ) : « Nachdem ich die Nieren," inqnit, « mit ihrcn Harnleitcrn von der Riickenwand der Bauchbohle abgeloset hatte, sah ich mit Hiiife dcs Microscopcs , dass in zieralich gleicli grossen Enlfernungen aus jedem Ilarnleitcr eine Menge kurzcr Gefiisse hervorging , dereu jedes sich bald uach seinen Ursprunge in zwei oder mehrcre verhiiltnissmiissig ziemlich dicke sich allenthalben gleich bleibende und cinfache (nicht wciier verUstelle) Gefasse zerspaltete, welche darauf nur durch sehr wenig Schleimgewebe zusammen gehalten , nnd dem iiussercn Ansehen nach sehr diinnen Diirmchen ahnlich, eine zicmliche Anzahl durch cin ander gchende, Windungcn m.ichlen , so dass ein jedes Pack soic^ier Gefassc in mehrerer Hinsicht einem in naliirlicber Lpge bcfmdlichen Diinndarme eines Siiugethie- res ahnlich sah. Ein jedes durch einem eigencn Ausfiihrungsgang mit dem Karnleiler wie schon bemerkt in Verbindung slelieiides Pack dieser Gefiisse war von dem andern durch einen dei! lich wahrnembaren und nur von wenigen SchleJmgewcbe ausgefiilllen Zwischenraum geschieden , und diese nur an der Riickenseite der Niere deutlicfi wahrnehmbaren Zwischenriiume wurden an der Baiich?cite der Niere ( wo sich dss meisle Schleimgewebe befanfl , und von welcher aus man sich iiber die Beschaffenheit und den Verlauf der einzelncn Harngefiisse nicht niiliere Kenntniss verscha.Ten konule) durch seichte Querfurchen angedeulet. " Systema vasoruni animalium , quae non pidmonum ope sed brnnchiis spiritiira du- cunt, non fam multum difTert ab eodem systemate ceterorum animalium, quam id pro diversifate apparafiis respiralionis exspectari possel. In rr.ammalibus enim sangiiis in subtilissimis vasorum pulmonaliiim rnmulis ab acido carbonico liberatur ct novo oxygenio restauralur ; in piscibiis autem respiralio perficitiir in siibtilissimis rainis ipsius aoi-lac , per branchia distributis. — Aorfa enim a corde incipiens , artorias branchiales edit, quae a branchiis redeuntes ad uiium magnum vas (aortam) confluuut , iufra columnam ver- RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 13 verlebrarum suum iter absolvens. Slatim post lianc suam formalionem aorla duos mag- nos ramos emittil ad intestina. Alias porro arterias in decursu suo infra cilumnam vei- tebrarum emitlit , quae superiora versus circa corpora vertebrarum sese fleclentes aif- scenduat et in anteriore margine processuum spinosjrum ad pinnas dorsalcs lendunt. tx his ramis adscendentibus iterum rarai ad paricles abdomiiiis dimittuntur. In substan- tiam renum ipsam minimae el paucae arteriae intrant , difficillime tanlum mercurio a J- implendae. In Raja Batide , inqitit Rel%ius ( No, 26. p. 21.) renes sanguinem ex parle acci- piunt ex arteriis, quae ex arteriis intercostalibus , mox ab aorla exortis, origiittm capiunt. In Petromyzonte Jluviatili banc arleriarum per renes dislribulionem Ruthke obser- vavit ( No. 23. p. 68.) In facie infericre vel interna utriusque renis, justa ejus lon^i- tudinem et in medio rene arteria decurrit satis magna , quae primo quidern adspeclu ex aorta ipsa provenire videtur , sed accuratius contcmplanti manifesle apparet ad ejus cer- te fines acutos, nullo modo cum aorta conjuncla. Jam vcro si ex diligeiilia in iliius arteriae originem inquiras, vidcbis magnam frcquentiam parvasuni arleriaruia ad aequa- les distantias ex aorta sub angulis rectis orlarura, quae sinum abdomiuis veiiosum perfo- rautes atque in duos vel tres minores ramulos fissae cum illa arteria in medio rene de- currenti se conjungunt hancque adeo cum aorta uniunt. Inlerim alii quoque ramuli oriunlur ab utroque latere illius arleriae renis , penetranlque in ejus parenchyma. Vasa venosa piscium certe si de renibus sermo est, multo majoris suiit momenti; Sanguis venosus e capite confluit in duo sat magna vasa (venae cavae anteriores) quae eundem habet decursum ac capitis arteriae et paululum pone cor se conjuno-nnt cum duobus vasis e posteriore parte corporis oriundis ( venae cavae posleriores ). Quarum altera orlum e cauda ducens infra columnam vertebrarum decurrit et per dexlrum rencia ad cor viam prosequiltir , ubi se conjungil cum vena cava dextra anteriore. Altera vena cava posterior proveniens ex sinistro rene cujus sanguinem recipit , cum sinislra cava anteriore se conjungit. Plr.res deincle venae , quae e minorum venularum confluxu in parietibus abdominis formantur, ad renes adscendunt et in iis iterum sese vario modo in minores ramos dividunt. Etiam ab ovariis, a vcsica urinaria , et e cauda majora vel minora vasa renes inlrdnt diversa ratione per eos se distribuenlia. Hancce dispositionem vasorum renalium in variis generibns reperi ex. gr. in generibus Gado Perca, Cyprino ( Tabula II. Fig. 3.) et aliis. Doct. H. Ralhhe similem vasorum dia» positionem describit in Blennio viviparo. ( No. 22. Tom. 2. p, 35. ) Multum autem abest, ut vasorum decursus apuJ omnes pisces descripta ratione sese habeat ; in multis vasa alio modo distributa sunt , quod equidem praecipue in Trig/a et Pleuronectibus observari. In his enim magua vena e cauda ad renem decurreus non • B 3 ae» 14 A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, aeque ac in Percd \, c. renem percurrit ramos minores recipiens, sed statim si renem inlraverit se dividit in permultos ramos per totos renes distribulos uno eodemque modo ac omnes celerae venae ex diversis partibus corporis renes adeuntes. Omnia haec vasa , si in modum arteriarum subtilissimas ramificationes formaverint , eodem modo ac venae ad majores ramos sensim confluunt et per minora majorave oslia aperta sanguinem effun- dunt in sinum quemdam magnum venosum. Hic sinus in inferiore facie renum a pos- teriore parte anterius decurrit et se in duos ramos dividit eo loco quo renes a se invi- cem recedunt. Eodem modo ac veriae cavae posteriores hujus siaus uterque ramus se conjungit cum vena cava anteriore. Sinus mox descriptus e Trigla Tabula II. Fig. 1. est propositus , ubi incisione longiludinali aperlus est , ul ostia vasorum in conspeclum ▼enirent. Expositis iis quae ipse viderim in diversis piscibus, jam paucis tradam , quae ab aliis de renum venis sint observata , ut simul patcat non eadem semper ratione venarum ad renes pertinentium distributionem et decursum se habere , sed multiplici. Vulgo , inquit Rathke (No. 25. p. 199.) omnes vel maxima certe venarum genitalium pars in Blennio viviparo et yi?nmocfij/e Tobiano in venas renales abit , et quidem cum pluribus ramis, Pleuroneciibus exceptis, in quibus cum vena cava conjunctae sunt, In Ammochjle Tohiano in sulco nempe superiore longiludinali partis genitalis simplicis , juxla longiludinem cadem ralione ac in Cyprino Carpo truncus venosus decurrit , sub angulis reclis cmnes partis genitalis venulas recipiens. Ab altero lalere , idem venosua truncus quatuor quinqueve filamentorum instar tenues venulas ad aequales a se distan- tias emiltit , quae adscendendo circa dextrum renis marginem decurrentes in parlem posteriorem venae renalis dexlrae transeunt. In ajiis piscibus , nempe in Bletmio vivi" paro , Esoce , Cotli , Cycloptero Lumpo , Cohiti fossili, in quibus vena longitudi» nalis desideratur , venulae ab utroque lalere adscendenles ad plures ramulos coufluunt , renes intrant , ut cum eorum venis se conjungant. In Earengis No. 25. p. 200.) in quibus genitales venae primum quidem eundem de- cursum lenent, ac in prioribus piscibus, truncus tamen e paite genilali dextra oilus ad lalus sinistrum abit , et sese conjungit cum Irunco venoso a parlo genitali siiiistra ad- icendenti. Quae vena hoc modo conslitula, postquam sinistram partcm renis perfora- ^it , in renalem venam dextram transit, neqiie in hcpar abit, uti credidit Kuhl. In P etromy%onte Jluviatili venae renales constituuntur permuitis parvis vcnulis , quae cx renum substanlia exsurgentes parvos truncos formant, qui sanguinem suum non in venam cavam sed in sinum venosum abdominalem effundunt. (No. 23. p. 70.) Addit porro vil" Clar. ^aMAe sanguinem venosum a musculis caudae, abdominis et a parlibus genitalibus adveclum , secretioni urinae in Pcfromyzonte inservire non posse , licet ejus- modi sanguinis venosi nsum apud alia animaha negare non vult (ibid, p. 72.). Ex iis quae RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGIGAM. ;i5 «"luae diclae sunt , patel etiam renes m piscibus quadam specie syslematis porlariim esse instruclos. Jacobnon ( No. 14.) primus hoc renum porlarum syslema vidit idque non pis- cibus solum verum etiam avibus et ampliibiis tribuit. Clar. Jacobson enim ( No. 30. ) scquenti modo boc singulare syslema vcnosum describit : « in avibus , inquit , rejililibus et j)iscibus tres bujus systematis species observantur. In prima ex cule et musculis par- tis mediae corporis, parvi rami proveniumt , qui sese conjungenles ab omni parte renes aggrediuutur et per eorum substantiam se dislribuunt. — Secunda species ita ef&citur, ul venae ex posteriore parte corporis venientes in hoc systema recipiantur. — Tertia spe- oies^ eodem modo est formata ac secunda , hacce tanlum differentia , quod a venis ex posteriore parte corporis , ramus dimiltatur ad venam portae. Jam vero quod altinet ad hoc singulare systema in singulis animalium classibus , in piscibus sub unaquaque harum Irium specierum nobis apparet. In plurimis enim pisci- bus in quibus hujus systematis primam speciem observamus , omnis sanguis cutis et mus- culorum a ramis venosis recipitur ad renes decurreutibus. Tali modo vasa decurrunt in Clupea, Cijprino et aliis. (Meis etiam observationibus hoc comprobatur. Antea enim jam loculus sum de tali dispositione vasorum in Gado , Perca et Cyprino , cujus ultimi reues cum vasis Tahida II. Fig. 3. proposui. ) Etiam secunda species , pergit Glar. Jacobson , saepe in piscibus observatur. Omnis sanguis ex posteriore et media corporis parte ad renes ducitur ; vena caudalis, slatim si renes inlraverit, duos majores ramos format , qui receptis caeteris venulis minoribus ex media parte corporis , per renum sub» Etantiam sese distribuunt. Quod ita vidimus in Raja , Esoce , Squalo, Pleuronectibus cael, (Quod ad me attinet in Pleuronectihus et Trigla hoc etiam observavi. In Esoce vero equidem non secundam sed primam hujus systematis speciera reperi. ) ■ Tertia species a Clar. Jacobsonio in Muraena solummodo et in Lophio est reperta. Dimittit scilicet vena caudalis practer venas ad renes unam ad venam portarum , ita ut «anguis posterioris et mediae corporis partis partim veniat ad renes partim ad jecur. OKSTERES. Ureleres ubique sunt ubi renes reperiuntur , neque mirura cum urinam iu Tenibus se- crelam foras educunt. Paucis exceptis (No, 17.) omnes pisces duos habent ureteres , aeque ac caetera animalia quae duobus renibus sunt instructa. Ureteres duplici inprimis modo in renibus formantur , nempe vel ab anteriore parle renum oriuntur totosque renes percurrunt , vel a posteriore parte. Formatio ureterum , si in anteriore parte renum locum habel , ita obtinet ut minimi ramuli ductuum uriniferorum iu unum confluant et ab omni parte in toto decursu usque ad finem posteriorem renum sese inserant in ureteres , qui igitur majores et capaciores • > fac- !6 A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, facll a renibus demum recedunt. — IIoo mox descripto modo ureleres formalos vidl iit Trigfa Hirundine qunrum delineatio Tahula I. Fi^ura^. a reperifur; etiam in Cupri- 910 ureleres totos reiies percurrunt (Tabula II. Fig. 3 ). Exocoetus porro evolans , Pelromijzon Jluvialilis Cottus Scorpio , Perca Jluviatilis , Esox et alii ureteres ea- dem ratione formatos habent ac disposilos. In aliis piscibus iu quibus ureleres nou usque ad anlcriorem renum partem prosequi possumus , ipsi etiam a!io modo constituuniur, Elenim in illis ductus minimi uriniferi ab omni parte in posteriorem flnem renum conveniunt et rete quasi formant ex quo ure- tores proveniunt statim sat ampli et capaces. ( Genus Gadus , Pleuronectes. ) Ureteres si a renibus decedunt , vulgo sibi appositi descendunt ut in Gado, Tabula II. F/^. 2«, 1b , 2/, vel separali usque ad eorum conjunctionem quod obtinet imprimis in iis, qiii vesica sunt destituti v. c. in P etromyxonte Jluviatili et Cobiti fossili. Ta' hula I. Fig. c. d. In universum per unum ostium commune urelercs urinam vel in ve- sicam vel foras emiltunt , a qua regula unicam tautum legi exceptionem , nempe in GaS' terosteo aculealo et Spinachia quorum quinque ad sex ureteres in quoque latere per separala osiia urinam in vesicam deducunt. Tabulall. Fig. 2a. (No. 17.). Eandem vero dispositionem ipse observari in Raja clavata. Tabula II. Flg. 5. Ureter enim ex anteriore parte renum urinam ducens , non per idem ostium ac caeteri ureteres vesicam intrat ; ita ut in quoque latere duo aJsint. Ureteres si nullum adest obslaculum recta linea a renibus ad vesicam decurrunl , uli in Perca, Cyprino et aliis. In iis vero piscibus in quibus vesica natatoria impedimento est, ureteres vel circa finera posteriorem liberum vesicae se flectunt , vel si haec eo loco nimis arcte adhaeret partibus ambeuntibus, inter vesicam et peritonaeum descendunt ad parietes abdominis. Rarius urcteres vesicam natatoriam perforant uli in Gado Pollu' cluo (No. 17 ). Fibrae longitudinales in majorum piscium ureteribus facile conspiciuntur ( ibidem ) et ex aualogia concludimus eliam adcsse in minoribus licet cb subtilitatem oculo sese non ofTerunt. Interim uretercs Petromi/zontis fluriatilis fibris carneis carere testatur Rathhe (No. 23. pag. 53 ). Capacitas et longitudo ejus partis urelerum , quae extra renes inter eos et vesicam posita est , variat pro genere et magnitiidine piscium , sine ulla proportione ad magni- tudinem renum vel vesicae , sic Gadus Callarias tres pedes longus vesicam habebat quatuor pollicum et dimidii ; alter Callarias undecim pollices et dimidium longu s ve- sica pollicis unius et dimidii erat instruclus. Ureteres in hac proportione ejusJem erant capacitatis. In universum genus Gadus longos ct capaces habet ureteres; breves vero sunt in Trigla et Cyprino ; vix vel non observari possunt in Esoce, cujus renes urinam per fissuram immediatim ia vesicam elFundunt , quod etiam jam alii observarunt in eodem pis- RESPQNSIO AD QUAESTIOMEM ZOOLCGICAM. I7 pisce et in Anatricha Liipo , qui loco fissurae Esocis duas habet papillas per rfuas urina in Tcsicam transit (ibid). Ostium ureterum in vcsicam ducens valvula quadam est clau- 6a, neque mirum , nam sine ea fncile urina retroiret ad renes ob situm horizontalera partium. In Trigla haec valvula facile conspicitur, si vesica urinaria aperla est. Etiam hujus valvulae praescntia jam patet ex eo, quod aer et mercurius vesicae inmissi difBcil» lime in ureteres urgeri possunt, uli in Muraena Anguilla accidit, et in Trigla Hirun- dine ; in aliis,^ Perca Jluvialilis , v. c. valvula illa nulla vi premente cedit, ita ut prius vesicae rupturam quam transitum mercurii in ureleres efficeremus . cum tamen in omnibus mercurius facile ex ureteribus vesicam intrat. Vasa sanguifera ab inteslinis, ovariis , ct cauda ureleres adeuat, VBSICA CRINARIA. . Vesica urinaria ea cst syslemalis uropoelici pars, qua urina in renibus secreta refine- tur et colligilur , ne scilicet continuo efiluat et ut ibi adhuc partes aquosae absorbean- tur. — Cum vero non omnes pisces vesica sint iustrucli , prinium paucis verbis dicam , .quomodo hoc systema deficiente vesica constitutum sit. KuIIa certa adest rcgula, qua a priori dijudicare possemus piscem aliquem vesica in- structum esse vel nou instructum esje. Urelcres si vesica desideralur solitarii vel sibi in- vicem apposili deseendunt usque prope ad anum et prius vel serius sese conjungunt ut per ostium commune urinam clTundant. Talem dispositionem nobis ofTert Exocoetus evo- ians cujus ureteres a renibus ad parietes abdominis descendunt ot prope ad anum pone inlestinum rectum se conjungunt. Hoc porro ita est in Petromyzonte Jluviatili et Cobiti fossili y quorum ureteres con- vereentes descendunt et per parvam papillam in posteriore margine ani urinam emittunt. In Cohid prius ureteres confluunt quam in Petroiiujzonte , quod ex Tabula I, Fig. c. d, videri patest. Rajae eViava. et Squali secundum Clar. Cuvier vesica sunt desliluti (N°. 5. Tom. 4. pag. 640). Intcrim Rel^ius , e Squalo Glauco vesicarum quandam speciem non tan- tum descripsit , verum etiam icone illustravit. Ureteres duo , inquit, a renis inferiori et auleriori parte in isto sulco initium capiunt, recurrenles sensim crassiores fiunt et in duas oblongas vesicas dilalantur , ex quibus coarctatis oriuntur urcthrae , quae urinam per ^piccm papillae cloacae emittunt in cloacam. ( N°. 26. pag. 8. ) Eliam Home in anatomica sua descriplione Squali maximi dicit : « les ureleres se terminoient dans une cavil6 ovale separee en deux par une cloison imparfaiie, situ^e dans. les cnvirons de Tanus, et regard^e comme pouvanl etre Tanalogue de la vessie uri- naire." (N°. 19. pag.245.) ' . C la 18 A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, In Rajis equidem receptaculum reperi cum renibus communicans el in cloaca se ap* periens^ id autem, quin vera vesica sit , nemo dubitabit. Haecce mea observalio etiasn probala videlur tabula decima ex opere Monrot a Schneidero edilo , quae tabula est duodecima in opere originali. Nam licet etiam Monro vesicam urinariam Rajae non a^noscat, tamen swa delineatio harum parlium , quae Tabula mea II. Fig. 4. proponitur, mihi aliquomodo praesentiam vesicae urinariae probaro videtur. Si enim Tab. mea II- Fig. 4. quae est ex opere Monroi, consideremus , easdem partes delineatas vidimus , si a differentia seius abstrahamus, quae in iconibus Tab. I. Fig. 1. 4. ct Tab, 11. Fig. 5. os- tenduntur. Ea enim pars Tabulae II. Fig. 4. Lileris KK indicata , cloaca est, qnae eliam Tabu- la I. Fig. I et 2. aperta conspicitur. Cavilas porro circa D nil est nisi vesica ipsa , resecta pariete superiore , quae eadera vesica Tabula II. sub litera e est delineala , integra pariete superiore. Ureteres in hanc cavitalem finem faciunt , quod palefit stylo D ureteri immisso. Haecce nunc viliosae delineationis causa facile perspicitur , si in dispositionem el con- junctionem harum partium accurate inquiramus. Cum enim superior pars vesicae urina- riae arctissime cohaereat cum pariete cloacae inferiore , satis liquet , horizontali et trans- versali sectione, qua cloaca est aperta , simul parielem superiorem vesicae esse resectam, Eundem adspeetum certo hae partes praebuissent in tabuhs meis, si tali transversali sec- tione cloacam aperuissem , vesica a cloaca , resecando telam cellulosam , nondum sepa- rata. Pars denique Tabulae 11. , Tig. 4. Litera I indicata , quam auctor dicit : pa- « pillam , peni similem per quam urina emittitur. " nil est nisi urethra , cujus directio Tabuhi I. Fig. 2. indicatur stylo g ei inmisso, cujusque orificium Tabula I. Fig. l^ proponitur sub litera e. Vesica urinaria est receptaculum diversae magnitudinis ac capacitatis in postcriore parte cavi abdominalis positum. In paucis transversim est collocata, uti in Cotto Scorpio (Tabula I. Fig. 4.) el in Rajis ( Tabula I. Fig. 1 , 2. et II. Fig. 5. ) ; in universum diameter longitudinalis cum eodem tolius corporis convenif. (Pleuronectes , Perca, Cyprinus , Esox et alii ). Supra et pone intestinum reclum vesica locum cccupat; inferius juxta eam partes ge- nitales internae reperiimtur. Ab hacce regula unica aberratio mihi est cognita in Pleu- ronecte Solea , cujus posterior vesicae pars extra cavum abdominale est locata, eo sci- licet loco quo in caeteris sui generis ovaria CoIIocata observantur. ( Tabula II. Fig. 2. ) Forma vesicae in quovis fere genere diversa cernitur. Sic ovalis reperitur ( Zoarces , Cyprinus (Tabula II. Fig. 3.) Trigla (Tabula I. Fig. 5a)) vel magis cijlindrica fini- bus rotundalis {Esox Lucius ^ Perca) ; bilobaia id est, ureterf? ad fuudura suut inserti RESPONSIO A» QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 19 «t loco unius vesicae duo adsunt sacci conici diversae magnitudinis, ad urethram con- TenienleA (Gadus Callarias (Tabtala II. Fig. 2«) Raja (Tab. II. Fig. 5.) In spiram est contorta vesica urinada m Clupea Earengo ; diversis cornubus est praedila in Ga- doruvi genere. Cernilur porro sub forma farciminis ( Pleuronecles Tab. II. Fig. 2c. 2§'.) vel refert sacci figuram { Anarrhichas Lupus (N^. 2. pag. 171.)) G&l pynformis etc. Ureteres pro diverso genere diversa ratione vesicae Sunt inserti. — Sese effundunt : a.) in fundum vesicae, quod saepe observatur (^Cyprinus\ Tah. II, Fig. 3. Gadus Tab. II. Fig, 2«. 26i 2f. Plturonectes ibidem Fig. 2c. [ex hoc genere excipiatur Plew Tonectes Soleal), b.) in corpus vesicae (Zoarces, Pleuronectes Solea (Tab. II. Fig. 29.) c. ) in collum vesicae ( Anarrhichas Lupus. ) d.) in collum et simul in corpus vesicae ( Gasterosteus Spinachia Tab, 11. Fig, 2c, ) Duo enim urcteres a superiore pRrle renum urinam in corpus vesicae ducunt, deiude ex inferiore parte quatuor ad quinque ductus partim ad colium lendunt partim ad corpus vesicae. e. ) in fundum et corpus vesieae ( Raja Tabula II. Fig. 5. ) duo ureleres urinam er auteriore parte renum iu fundum vesicae ducunt , id est in partem metbrae oppositam ; caeteri ureteres in corpus vesicae infundunt urinam. Nunquam urefeses in cornua finem faeiunt. Vesiea uriuaria piscium ex duabus membranis confecta videtur, intertTa scilicet qUae tenuior, magis mucosam et externa forlior, fibrosam referens naluram. - , Eibrae musculares in vesica conspiciuntur longitudinales et circulares , quarum vi musculari fit , ut in pisce mortuo saepe valde parva et contracta reperiatur. Sic ia Esoce Lucio, vesica conlracla erat ad 38 metra, dum aere inflalo usque ad 55 melra volumine augebatur. In loco quem occupat , veaca retinetur primo ope ureterum et iirelhrae ; porro pro- prio ligamento , quod adest inter vesicam el ovaria vel testes; denique etiam perito» naeum et tela cellulosa qua cum abienlibus parlibus est conjuncta, multum conferunt ad locum suum servandum; in nonnullis enim generibus {Pleuronec/es) tota vesica, in aliis pars tantum vesicae a peritonaeo tcgitur ac in Gadorum genere. In nonnullorum piscium vesica semper urina reperilur, {Zoarces vzvipa^^us) (;li°, 17) ;■ in aliorum hoc nuuquam oblinet ( Cyprinus ). Etiam in P lexironectibus saepe urinam reperi et in Anguilla Muraena imo calculum urinarium pisi magnitudinem referens, fi*' gurae irregularis ,. coloris ex flavo albi. Cornua nonnullorum generum vesisae propria , sunl appendices , cum pyloricis intesti- norum comparandae , si nempe de figura sermo est. In iis nunquam urina reperitur, C 2 Cor. 20 A. J, D, STEENSTRA TOUSSAINT, Cornua non possident Pleuronectes ^ Cyprinus , Esox, Trigla , Perca, Muraenu„ Ex genere Gadorum aliae species cornua habent aliae iis carent. Sic Gadus Molvu , Pollachius , Aeglefinus et Callarias magna habent cornua (Tab. II.). Gadus vero Merlangus vesicam habet sacciformem. Cornua etiam reperiuntur in genere Cotto et Agono. Magnitudo vesicae relativa ad corpus vel ad partes vesicam ambientes indicari nequit, cum nuUa certa ratio vesicam inter et corpus vel ceteras partes observalur , ut vero aliquomodo perspiciatur , quaeiwm sit magnitudo harum partium , tabulam hic addam mensurae ureterum , TCsicae et cork nuum in diversis generibus, Omnes partes erant recentes et aere inflato exteasae. T A B U L A mensurae veslcae , ureterum et cornuum. IfomcD pisci«i EJBs LoDg. Long, Lat, Vesicae. longit. Ureter. Vesicae. CorDUi. Gadus Merlangus Gadus Callarias Gadus Callarias Esox Lucius Trigla Gurnardus Cycloplerus Lumpus Pleuroaiectes Platessa Pleuronect. Borealis (Fab.) Zoarces viviparus (Cur. ) Gadus Molva lO^dig. 3 ped, I6dig. I4i dig. |dig. 2di o' i di"-. 4 o* Idig.fYdig.^.Vis. lldig.ndig.fcdig. fdig. /^dig. xWdig. |dig. vixjlin. 1/2 dig. 2dig. §dig. 7idig. Hdig. Idig. 9|dig. 20 dig, lOdig. S^ped. Udig. 3dig. Idi |dig. fdig. |dig. dig. 1 £di 2. 3 "'i idig. /^ dia:. nulla (1 dig.Iong, — |d,laf. (§ dig. long. — l lat. (Jdig. long. — fd.Iat; (Idig.long,— fd.lat. Idig.Iong. - ./jd.Iat. a dig. long. - -fd.lat. (N°. 17. ) DKX- RESPOTISIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. il U H E T U E A. ttfhO •:•' « Bii' "Urethra ullima systematis uropoelici pars est duclua vel mealus anguslus a vesica or- lus, per quem urina foras expellilur. Finis externus in culem transit. Nulla vesica uri- nam immedialim foras eliminare polest, sed semper adesse debet instrumentura vel orga- non quoddam uriuam duccus ; idque , nulla ratione formae habita , urethram appel- lare licet, In plurimis piscibus externus urethrae adspectus nil nisi parvam offert fossam , ex qua pressis partibus vicinis papilla prominet parva ostio minimo instructa. Aer si per hoc oslium inflatur, vesica et ureteres extenduntur. Haec constructio si locum habct, vulgo ductus excernentes ita sunt collocati ut anteriora versus primo conspiciatur anus , cui im- medialim adjacet ostium ducluum ovariorum vel seminalium; itaque ut denique repe- riatur urethra, per septum qnoddam distincte separala a prioribus. Id ita observatur in Trigfa Birundine , Colto Scorpio , et Cataphracto et multis aliis ( N". 17.). In Rajis urethra hiat inter oslia ovariorum vel seminalium ductuum ia cloaca, ubi etiam ostium intestini recti reperitur. Tabula I. Fig, I et 2. Rarius haec papilla urethralis ex ano prominet ; sunt autem nonnulli quorum papilla longitudine nonnullarum linearum ita propendet , ut etiam pro organo ad systema sexua- le pertinente a nonnuUis haberetur. Sic Cuvier dicit de Blennio ( N^. 26. tom. 2. pag. 236.): }leicht RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 25 «ogar spaler, als die Geschleclits-Theile. Sie kommen zum Vorschein oberhulb der fal- schcu Nieren, und liegeu dann nahe der Kloake zwischen jencn Eingeweiden uud der Ruckenwand der Bauchhoiile. Woher sie aber ihren Urspruii^ nclimeu , kaiin ich 7ucht mit Gewissheit angehen: Vielieicht wachsen sie aus den falschen Niereu hervor : weuigslens sind sie mit diesen anfiiiighch fest verklebt." Quam vero hypolhesin de genesi renum ex renibus ita dictis spuriis non Omnes viri docli amplecluntur. Jacohsou enim ( N°. 39. ) rcnes extra peritonaeum locatos esse con- tendit, dum renes spurii in propriis plicis vel saccis locum occupant. Etiam Clar. Miiller in suo opere ( N°. 38. ) hanc sententiam rejicit. Deiude Clar. Rathke de renibus ita pergit : postquam apparuerunt ipsi liguram exhi- bent duarum laminarum tenuium angustarumque , ejusdem fere longitudinis. Aliquaa- lo post dextra magis longitudinc augetur quam sinistra. Ureleres slatim jam ab initio totos renes ad longitudinem percurrunl et hiant in cloa- ca prope ad ostium duclus excretorii renum spui-iorum (corpora Wolfiaua ) cum quibu» poslea oslium liabent commune. De Lacertae croceae et Lacertae agilis renibus sequenlia habet : (ibidem pag. 39. J. 13.) renes ipsi, inquit , eliam originem habere videntur ex corporibus Wolfiauis. Apparent renes, dum dicta corpora se etiam extendunt usque ad cloacam , in ejus facie superiore , et sensim sensimque parlim anleriora versus, partim supra cloacam increscunt. Si renes Lacertarum cum iis iu serpentibus comparemus, eo differuut quod uumquam a cloaca recedant. Li embryone Crocodili nilotici renes etiam extensi visi sunt usque ad cloacam , anfe» rius usque ad finem renum spuriorum , nulla vestigia loborum exbibentes. Hi vero lobi exprimebantur fortibus incisionibus in alio Crocodilo , qui jam ante aliquod temjtus ovum reliquit , ut igitur loborum formdtiouem serius uasci , credcre fas sit. Jn Blenuio viviparo Rathke haecce corpora Wolfiana , ex quibus renes mammalium» avium cet. originem habere credit, numquam reperit. ( N^. 22. Tom. 2. pag. 32). Rg- nes vero, inquit , mox jam apparent, paululum prius fortasse quam hepar. Renes pri- mum oculis sese offerunt , tamquam lamina substantiae gelatinosae , rubescentis, dia- phanae, Intime dorso adhaerent, formam habent longam valde angustara et ferc per lotum cavum abdominale sunt extensi. Posterior pars licet etiam valde tenuis meJins conspicitun quara anterior, quae vix oculis percipi potest, ita ut difficiilime finis ante- rior indicavi possit- Videtur igitur haec lamina primuin formari in posteriore cavi ab- dorainalis patte , ut dein sensim anterius extendatur. Sensim nunc hae laminae mox de- scriptae in posleriore tertia parte ubi coaluerunt , mole augentur et jam nonnullos dies aalequam ex ovo pcodient aziimal , duas iuliunescentias perhibent satis longas, posterius li ia 2g: A, J. D. ST E E N 5 TR A T OUSS A I NT, in 'piccm cscuvrenles. Beiriceps de eo ejiisdem piscis incretaenii gradil ,■ quo'Oviim qui- dcm reliquit, sed in lucem nondum est cditus, ita de renibus pergit ( ibidem pag, 54 ). ProoTcdiente incrcmento embryonis eliam renes mo!e augenlur. Par.i anterior renum minc imprimis crassior fit , Kcet nunquam eodem graciu ac posterior pars. Jam re- ro eodrm tempore in media lamina tum snperius tum inferius fossa forraalnr, quae eo e.5t profundius, quo magis pOsleriora petit ;dividit ha^c fossa renes aliquOiiibdo' iii' duis , ita tamen ut per lotara vitam inter se conjuncti maneant : ai-rtcquam igilui' foetus re^ linnuat matris abdomen renes candem jara tenent formam et dimcitsiories fjuas provec- tiore aetate prodeunt. Facies inferior renum pcritonaeo tecta, laevis est in embryone, sine ullis slriis vel sul- ... . ■ _:..... ;:.;!!.•:;,.. ,,.( cis transversjs. In facie superiore vero tales striae licct valde siip-rflcia!cs , modicis 'fnKlfvdIlis^"fiVteri posilis, apparcnt, quaeque slriae producuntur excavalionibus spiiTae dnrsi iisquf» ijitur prompte rcspondent. — Jam^antequam dictae striBe in superiore reiiurn ficSff dpj^SrenT', in iu^erna horum orgmqrum substantia vesligia prima vasorum uriniferorum se palam fa,- cere incipiunl. •, • .. Memoralu eliara est dignum vpsa linnifera primum in posleriore paVle re'hum formari et omnia simplicia esse, sine ullis ramis (ibidem pag. 55. ■). Pro-redientc aetate embryonis vasa urinifera longitudinc valde increscunt et vario mo- do convoIvunUir et ficctuntur, ut ren?s , aucta simul mnssn intcrpo.sita , sensim densiorr-s fiant. Vasa. etiam sanguifera sensim magis perSciuntur ct extendunlur per renum mas- sam, quo colore rubicundo induuntur. Vesica urinaria tum demura apparet , si renes notabilem incremenli gradum jam atli- ^erint. Prima ejus vostigia conspiciunfur paulo post ruplum velamentum Ovi externum. Formara tunc rcfert parvi noduli , ad fmem renum inter hos et tractum inteslinalem lo- cati, et evidenler magis cum renibus quam cum inleslinis cohaeret. Cito nunc hoc oi- canon iacrescit ct mutatur in vesicam ovalcm , pariclibus tenuibus instructam. Mox ve- Sca uriuari'? repleliir bumore aquoso , qui eam valde exlensam tenet , usque dum em- bryo es abdomine matris espellatur. In rummaulibus prima renum vcsligia vidit C!ar. Rathfie in embryone Bovis Tauri longiludine 6| lineae. Parva erant corpuscula 4n postcriore parle cavi abdominalis, ren^ibus spuriis lecta. Urelerum ne indicium quidcm aderat , quos etiam Clar. ZTMec^ et Doct. Gaimard et Gerardin non observare poluisse confitentur. In hoc porro eni- brvonc ienes facile a renibus spuriis separari polerant , ut igilur cum his concretos non esse manifestum esset. In aliis embryonibus, qui aetate paululum erant provectiores , ureteres figuram exprimebant fili semidiaphani a fine anteriore ad marginem internum decurrentis , usque ad rudimenlum vesicae urinariae ibi observandum. Ve- RESPONSIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 27 Veri esl simile , iiiquit Clar. Ralhke (ibidem pag G9. ) ureleres e renibus versus vo- sioam explicari ; qiiod ctiaiii ob analogiam suspicari licet , cum certum sit in Bleniuo vtviparo v. c. diictus excretorios ovarii et testium ex iis progredi, Ex liis omnibus de genesi renum ex variis auctoribus colleclis, patet : 1°. Corpora Wolfiana non in omnibus animalibus oiTendi , in quibus renes adsunt. 2'". Rrncs licet saepe cum corporibus illis concieti sint , tamen saepe sine laesione facile ab iis solvi posse. 3°. Picucs seinper imimc adliaerere faciei dorsi internae. Quae cum vera sint , Clar. Mulleri et Jacobsonii senieuila, renes ex corporibus WoU fiaiiis non formari, maxime probanda milii videtur, iit credas, renes formari a vasis sanguiferis in pariete dorsali cavi abdominalis decurrentibus. — Systema uropocticum in variis animalium classibus esse divcrsum, jam dixi; nunc vero paucis consideremus fabiicam hujus systematis in classibus singulis. Prima vesfigia systematis ur ipoetici adesse videntur in Inseclls et Molluscis , Brii^- nalelli enim in excrementis Phalatigis Bombycis Blori reperit uratem ammoniae . ( N^. 40. lom. 8. pag. 42.), cujus substanliae fons , leslibus Herold et Reiigger , vasa ea sunt cum traclu intestinali communicanlia , quibus ab aliis bilis secernendae Oiliciuni -est tribulum '. Cliemica hujus materiae analysis a doct. ^Fw/ser instijuta ( N^. 32. ) etiam confimiat -observationes mpx indicatas. Die sogenannten Gallengefa.ss3 , inquit , sind demnaoh iwoU Nierenausfuhrungsgdnge ohne driijigen Bau , und die sogeuannte Giille Rarn , vrofiir auch die Insertion der Gallengefasse an einer Slelle des Darmkanals spricbt , wo die Kolhbildung schon. im vollen Gange ist. ticcundum Treviranum ( Isis. H. \L1. (IX. 1317.) S. 1253.) haec memorata vasa in Arena «^joeie hiant ia intestinum rcc ura , ut igilur eorum humor nil ad chylificalio- nem facere possit. In Molluscis Jacobson ( N". 34. ) acidum uricura reperit in sacculo calcareo vel glandula teslacea Swamimrdamii , Polii, Bhimenbachii et aliorum , et serie experimen- torum imprimis de Helice nemorali el Planorbe cornea institutorura luculenter deraon- stravit acidum uricum huic humori inesse. G. R. T7-evirauus eliam in sacculo calcareo Helicutti acidum uricum se reperisse testatur. ( Zeitschrifl fiir Physiologie B. I. s. 52. ) In aniraalibus vertebris instruclis systematis uropoetioi fabrica ita magis elaboratur et composita magis redditiir, ut a pifcibus ad mammalia progredientes digito quasi incrementum indicare possimus. Quo inferior sit classis eo majores sunt renes , ratione habita corporis; cum enira in inferio- ribus minus sit perfeclum systema respiratorium , alia via sanguis depuretur uecesse est ; D 2 qua. 28 A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, qiia CK causa cliam in his animalibus hepar imprimis et renes quoad volumen valde evo- lutos conspicimus. In piscium renibus , uli patef ex analomlca eorum dcscriplione , nihil fcie obscrvatuT de peuiliore struclura quam hominis renes ex gr. prodeunt. In Ampliibiis renes magis quidem ac in piscibus diio constituunt organa separata , sed jam sunt minores. In pUirimis piscibus reues uli vidimus totum fere cavum abdominis percurrunt; contra in amphibiis dimidiam vel tertiam partem hujus cavi vulgo occupant, (N'. 21. pag. 653.) attamea iu his magis eliam lobati apparcnt , quam in priore classe. Aviiim renes majores quam mammalium ex pluribus lobulis componimlur et in cavi- tale propria sunt locati inter corpora verlebrarum lumborum. Renum structura horum animalium ut et piscium , substantiae corlicali mammalium renum est similis , sine ulKs pripillis vel calycibus, quod jam Ft'7'rein demonstravit. (N\ 35.) In ultima nunc et perfcctissima animalium classe scilicet in mamraalibus, renes maxi- mc perfectos offendimus. Fignva in nonnullis tanlum racemosa est, in aliis sine mani- fesla in lobulos divisione certe in adulto slatu ; consiant autem in mammalibus renes es duabus sulistanliis , colorc et textura diversis. Substantia exlerna corticalis est rubicunda , mollis et constat ex permullis vasis san- euiferis vario modo inter se decurrentibus et tenuissima tela cellulosa conjunctis, conslat porro ex parvis glomerulis et ex finibus ductuum uriniferorum. Non solum haec sub- slantia exlernum circuitum renum occupat , sed etiam interius in substantiam medullarem i)enetrat , ita ut eam ab omni parte circumdct. Substantia medullaris sive luhulosa, inlerius collocata , densior est et minus colorala quam covticalis substanlia. Constat pro mflxima parte ex parvis ductibus membranosis, nuibus urina contiuelur, tubulis uriuiferis Lellinianis diclis. Tiibuli hi ad fasciculos juncti, convergentes ad hilum renalem decurrunt et formant fasciculos pyramidales Ferreinii, quorum bases ad substantiam corlicalem, apices vero versus hilum renalem spectant. Apices fasciculorum pyramidalium sub forma papillarum parvarum ( papillae renales ) prominent ; earum uumerantur quinqiie ad undecim. Inlerdum etiam duae vel tres pyramides in unam papillam se .conjungunt , unde tune minor papillarum quam pyra- midum numerus. Arteria ad siugulum renem ex aorta venit fere sub angulo recto. Si in substanliam renum intraverit arteria , muhos parvos format ramos inter papillas et pyramides de- currenles, qui eo loco quo finis est substanliae medullaris et coriicalis anastomoses fprmant. Ex arcubus denique, quae ita formantur mulli tenuissimi ramuli prpveniunl, qui pyramides reuales circuradantes partim radiatira tcndunt ad renum suij^rficiern , RESPOKSIO AD QUAESTIOKEM ZOOLOGICAM. 29 parlini in glomerulis finem faciunt. Ex singulis his glomerulis qui convoliitis vasis p^i- pillaribus constiluuntur ductus uriniferi Belliniani ortum ducunt et sensim ad parvos ramos se conjiingujil , versus .'ipices papillarum renalium decurrentes. Ureteres in omaibus auimalibus , quibus renes dati sunt reperiuntur, In piscibus vel in vesicam abeuut vel immediatim foras educunt urinam, uti hoc antea jamvidimus. In ampliibiis scmper ureteres ad cloacam decurrunt, licet saepe adsit vesica infra cloacam posita , in quam urina ex cloaca recipilur. Reperitur vesica in Ranis , Sala- mandris, Testudinibus , in uonnuliis Lacertis cet. Crocodili contra, plures Lacerlae et Serpenlcs ea vesica carent ( N^. 43. ). Ilumorera hisce vesicis contenlum veram esse urinam tesianiur Lassaigne et Boissel ( N^. 44, ) qui in vesica tesludinis acidum uricnra obscrvarunt, imo Vauqueliri iu ea calculum urinarium reperit (N\ 45, Tom. 1. pag. 434, ), Ureleres avium urinam ducnnl in cloacam , ut cum faecibus misceatur, Attamen Slrufhio Ca?nelus et Casuarius Indicus solummodo excipianlur, qui receplaculum habeant pro urina per vaivulam a tractu intestinali separatum , quod jam Perrauli (N^ 47. p. 2, pag. 154. ) observavit, et Geoffroy de Saint- Uilaire (N°. 4S, pag. 438.) accurate descrijjsit, — Ureteres ad faciem dorsalem pelvis decurrunt , musculosae suiit ualurae et ad marginem intestini recti in cloacam hiant. Es nunc dictis palet vesicam ( in quam scilicet ureteres immediatim urinam ducunl ) oranibus amphibiis datam non esse , neque aves ea vesica instructae videntur exceptis Sfru(hio7ie ei Casuario , in quibns quaedam vesicae species reperta est. lu mamma- libus vero semper vesica urinaria adest , in quam uriua ex renibus per ureteres imraedia- tim efTunditur. Urina quin inter humores maximae compositos perlineat non diibitalur , dummodo ad multitudinem substantiarum altendamus, quae a recentioribus artis Chemicae periiis viris in urina repertae sunt. Multi Ghemici huic fluido opeiam dederunt et de tempore in tempus nova sunt reperta , quae antea nondum erant visa priucipia. Urina cum aqua miscetur in omni proponione. Si vero alcoliol addilur ex urina de- jiciuntur acidum uricum , phosphates terrestres et alia salia in alcohole minus soiubilia. Urina humana teste Z/ie/jar^/ continet praeter aquam , ureum , mucum vesicae, paii- cam materiem animalera, acidum uricum, et acidum phosphoricum hujus vero loco ab aliis acidum aceticum vel lacticum repertum est. — Doct. Proust alia adhuc nolat prin- cipia uti sulphur, quod nolatur calefactione urmae in vase argenlf o , quod ipde nigrescit. , ■Animalium maramalium urina imprimis est diversa iu carnivoris et herbiforis. Carni- vororum urina fere omnia continet priiicipia ac humana ; sic iirina Leonum , Felum et JJ^num, quae iriprifl;ii &_Vmiq,u,iiUn et Chevreul ,esl invesligata. In herbiverorum uriua D 3 aci- 20 A. J. D. STEENSTRA TOUSSAINT, acidi uiici copia nainor est. Sccundum Foiircroy urina cqui conlinet carbonatem cal» cis, magnesine et sodae , benzoatrm sodae, sulphatem potassae , chloratem potassae, ureum , mucum et oleum rubrum quoddam , cui color est adscribendus. Avium urina eadem continet principia ac carnivororum : majorem vero conlinet co- piani acidi, a quo priucipio etiam est derivanda materia illa alba pulverulenta , quam offendimus in superficie excreraentorum horum animalium. Acidi urici copia est in ra- tione direcla cum natiira magis miuusve azolica alimentorum , uti Wollaaton probavit in avibus carnivoris , in Aquila , Vulture et aliis, in quibus quanlitas acidi urici et ura- tis ammoniae usqiie ad dimidiam rcpleat parlcm. In serpenlibus urina secundum Lus' saigne est consistentiae butyraceae, indurescit aeri exposita et constat ex acido uri- corum fere puro. Urina Lacertarum fcre est eadem. Johri Davy in ea Crocodilis praeter acidum uri- cum , carbonalem et phosphalem calcis reperit. Idem vir doct. etiam observavit urinsm Ranarum exceptionem facere in hac classfe animalium ; est enira limpida, transparens, insipida, odoris fere nullius. In univcisum jam concluJendum omnes fere urjnae species vel per plurimas conlinere ureum, In urina hominum et carnivororum imprimis phnsphates hospitantur ; in herbi- voris phosphates desunt, Eenzoales et carbonates cjus locum supplent , cum praeterea vuWo produnt indolem alcalinam et odore et colore gaudent speciGco , oleo cuidam vo- lalili adscribendum. Urina in mammalibus paralur in flcxubus serpentinis arleriae renalis, dein penetrat in ductus uriniferos ct ad papillas defertur , cx quarum orificiis quasi destillat. Causae quibus in renibus urina paretur , plane ignotae sunt. Systema nerveum hanc secretioneth ffubernare , patet ex eo , quod a quovis animi molu urinae secrelio mutelur. Sic terror et nervosi affectus urinam pallidam reddunt, Si corpus langnet urina etiam maligna fiuit, Quoties in morbis vires restituuntur urina eliam ad naturalem indolem redit. In ceteris animalibus, avibus scilicet , amphibiis, piscibus etc, urinam secerni prb maxima parte ex venoso sanguine Jacobsonius auclor est. Series enim experimentorum cerliorem eum reddit , exsisiere peculiare systema venosum in hisce animalibus, cum vena portarum hepatis comparandum , cui secretionem urinae tribuit. In piscibus hoc systema egomet etiam vidi et descripsi in anatomica hujus tractatus parle. Clar. Jacobson etiam in molluscis observayit magnum venarum numerum confluere ad saccum ita dictum calcareum, Quod nunc altinet ad secretionem urinae per venas , multi fuerunt qui omnem talem secrelionem negarunt, Dicunt tales nullibi veaam adducere sanguinem cuidam organo ad secretionem neces_ aa- RESPONSrO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 31 sariiim. Si vcro attcndimus ad piilmones , qui sangiiincm venosum , ut depuretur, ac- cipiunl per arterias pulmonales , quare non accipercmus , saiiguinem vcnosum liepati adduci per venam , arleriarum in modum confectam , ut depuretur ac in pulmonibus a carbonio. Haecce nunc sentenlia accepta ( nam plurimi certe nostro lempore conveniunt , venam portarum inprimis inservireifcilis Becrelioni )• quid- impedit ne «dem in renibus verum ha- beamus? Oculorum testimonio certiores facti sumus, exsislere in hisce animaiibus syste- ma peculiare , antea descriptum, jure merito cum syslemate portarum hepatis , compa- randum j et si porro atlendimus ad paucas et minimas arterias, si cum venis scilicet comparantur, statuere coacti sumus , sanguinem venosum in his animalibus tum bilis lum urinae parationi inservire , et igilur duas momentosissimas secretiones in iis perfici a venis ex venoso sanguine. Cum vero haemalosis pro parle secrelionibus perficitur, haec nunc perspecta venarum nova functio plura phaenomena nondum rite explicala luce spargit, et melius aliquo- modo intelligimus , quare avium sanguis licet parvi iis sint pulmones , lam intense sit ruber et quare amphibia , quorum pulmones sacciformes aeque sunt parvi , nou solum vivere possint in aere corrupto , respiralioni nullo modo adaptato , sed imo sine respiralione per longum tempus vivere possint. Multum adhuc rtstat operis , multumque restahit , nec ulli nato post mille secula inaecludetur occasio , aliquid adhuc adjiciendi, S E P( E C A. O TABULAE T A B U li A E EARUMQUE EXPLICATIQ. T A B U L A I. Fig. I. Partes internae Rajae Ruhi. a. b. Cloaca duabus incisionibus in utroque latere aperla. Pars inferior sub litera a est reflexa et tegit vesicam urinariam , aere extensam. dd, ostia ovariorum, inter quae e. orificium urcthrae. c. tractus intestinalis, ff, ovaria. gg. tubae fallop^ j>ii. h. oesophagus. ii. ductus oTarii siaistri aere extensus. Fig. 2. Eaedem partes ac in prima tabula. a. pars inferior cloacae, in prima tabula reflexa. h. inierna facies clbacae. c. li- gatus tractus intestinalis. dd. ductus ovariorum. e. vesica urinaria. f. finis ure« thrae. g. stylus , urethrae directionem indicans. hh. ureteres. kk, renes. Fig. 3. Vesica Rajae Ruhi magnitudine naturali. Ureterura minores rami non bene- erant repleti. Urelhra sectione longitudinali aperta , fibras ostendit longitudinales,. convergentes. Fig. 4, Ren Rajae Ru,bi , magnitudine naturali cum vasis suis, tam arleriosis venosis. Figura 5a. Pars posterior renis Triglae cum ejus vcsiea. Ureteres colore rubro- sunt deliueati ; siaus veuosus coeruleo colore cst tinctus. Fig. U TABULAE EXPLICATIO; / 33 Fig: b. Renes cum vesica e Colto Scorpio. Fig, c. Ureteres in Petromyzonte Jluviatili, aaaa. pars inferior Iraclus inleslinalis, longitudinali seclione aperta. bb, ure- teres. c. papilla urethralis. Fig. d. Eaedem partes ac in figura c. ex Cobiti fossili, T A B U L A II. 'V]%7 t," Inferior facies renis Triglae Hirundiyiis , cum sinu venoso , longitudinali inci- "'"^ sione aperto, ut in conspectum veniant ostia aperta minorum vasorum quae in sinum sanguinem infundunt. Anlerius sinus duos format ramos. Figura 2a. Vesica urinaria e Gado Callariai a, ureteres. b. urethra. ■ cc. vesicae sacciformes. Fig. 2b. Vesica urinaria e Gado Molva, a. ureteres. b. urelhra. cc. cornua. Fig. 2c. Vesica uriaaria Pleuronectis Platessae. a. ureteres. b. urelhra. c. vesica. d. papilla urelhratis, e. anus. /. tractus intestinalis. Fig. 2d. Papiila urethralis CycJopteri Lumpt. a. apertura oviductus ad basin urethrae. Fig. 2e. Systema uropoeticum e Gasterosfeo Spinachia. a. vesica urinaria. bb. renes. cccccc. diversi ureteres in vesicam effundentes. Fig, 3f. Vesica urinaria Gadi Aegltjini. a. ureteres. b. corpus vesicae. cc. cornua. d. orilicium urethrae. f. tractus intestinalis inferior pars aperta. Fig. 2g. Pars renis et vesica urinaria Pleuronectis Soleae. aa. vesica. b. inferior pars renum. cc. ureteres. d. papilla urethralis. Fig. 3. Ren Cyprini Rutili. aa. pars anterior renum ad capifulum incrassata. b. locus ubi renes ad unam confluunt massam. cc. magnum vas venosum ( vena cava ) renes percurrens. dddd. vasa venosa, quae in lateribus abdominis formata ad renes adscendunt , ut de novo in ramos se extendanl. e. vena altera , quae in superiore parte renis for- matur. ff. ureleres totos renes percurrentes. g. vesica urinaria cum urethra. Fig. 4. Est deliuatio parlium iuternarum Rajae, quae reperitur in opere ^. Monroi, £ 9 34 t A B IT L A E EXPLItlATIO. a Schneidero edilo ( Vergleichung des Baues und der Physiologie des Measchen und der Thiere. A. verlebrae. C. ren sinister. D. seta ureteri sinistro immissa, E. duclus deferens sinister, valde dilatatus in parte inferiore et posteriore. FF. finis horum ductum , in dextro latere integer, aperlus vero in sinisljo. GG. vesica magna , humorem continens profunde viridem , eodemque loco Iiians quo ductus defercntes. H, sepluni interT^anc vesicam et ductum deferentem lateris sinistri. I. infundibulum , sive papilla peni similis , per quam urina , semen et contentum vesicarum GG. ducitur ad KK. Cnis tracius mt^sliaalis sive cloaca com- munis LL, finis ductuum eicretoriorum ex cavo abdominali. M. stylus missus per canalem dextrum. .idwnBa Fig. 5. Organa uropoetica ex Raja vlavafa. ." " aa. vesica urinaria. b. unethra. o. cloacae superior facies. d. reii dexter. e, co- lumna vertebralis. /. membrana renis rellexa. gggSS ureleres. 0 TA£.I / 't-Syjlp' V^ m-t?i^ >■ ' * i & ^..f.-i,. -^^^-n^^tJ ynu/ik*- ^ttA^ T.AB.II, /a.ifufu ^i^^,/.r..