«Pt ■'■•51
fc
t2)ÌcuV i^o
«v
OCHD SEARMOIXEAN DEUG, TAGIITA, A SHEARMOXAICiIEADH
LE .SEIKBirEI^«EACK URRAMACH ACiL'N DILKAS lOSA CRIOSI)",
MR EOIN WELSH,
3HA AON l'AIR N'A AIHIMSTKAR AX T-SOISfiEUL ANN AN ' AVR. THA NAOI DE' NA SEARMOINEAN SO,
AIR
COGADII A' CIIRIOSDUIDK,
AVN AV
TIGII A CHUAIRT.
TUA SIA eile' AIR IOMADH puing diadheachd,
ACiUS THA NA TRI MU' DHEIREADH AIR A CHREIDEAMH.
E A U A il-T H E A N G A I C H T E G U G A E H C,
LR
DAIBHIDH MUNRO,
SIAIfiHSTIR SGOILE DO\V CHUIDEACHD URRA.^IACH
a' TA ANN AN DUNEIDIN, a' THA CUMAIL SUAS S(ÌOILEaN GAELIC,
AIR FEaDH GAELTACHD AGUS EILEANa' NA H-ALBa.
00—0000—00
Air chuimhne gu brath bithidh a'm firean. Salm cxi'i. 6.
Ach a mhain ga bheil an Spìorad Naomh a' deanamh fianiiis, apr radh, gu bheil geimhlichean agus trioblaidean a ftritheamh orm. G.vroMH. xx. ì.'{.
Fhuair dreum eile feuchainn dfvfbanoidibh, agus do sgiursaibh, seadh, fos do £;heimhlibh agu3 do puriosan. E/.bji. xi. 3ii.
Is lionmhor amgharan an flureìn ; ach asda air fad saoraidh an "i igh- earn r SAj-.vt xxxiv. 1^»,
1 N V E R N E S S :
PRINTED- FOR THE TRANSLATOR, Sc SOLD BY B<ÌOKSELLERS
IN INVERNESS, TAIN, DINGWALL, TIIURSO,
STORNOWAY. &C., ScC.
M D C C C X I. I.
N O T I C E
j'he whole of Mr Welch's Sermons, and a Memoir of his Lif:K,
are Translated into Gaelic, and will soon be published.
iNVERNESS:
P»INTEI> AT THB HBRALD OFFICK, BV D. OAVIftSO?^.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
SEARMOIN XI. AIR COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Eph. vi. 10 — 21. — " Fa dheoidb, mo bhraithre, bithibh laidir sa'. Tighearna, agus ann an neart a churahachd-san. Cuiribh umaii.h uile armachd Dhe, chum gu'ra bi sibh comasach air seasamh an aghaidh cuilbheirtean an Diabhoil. Oir cha'n 'eil sinn a' gleaehd- adh a mhain ri fuil agus feoil, ach ri uachdaranachdaibh, ri cumh- achdaibh, ri riaghlaJraibh dorchadais an t-saoghail so, ri aingidL- eachd Spioradail ann an ionadaibh arda. Uirae sin, giacaibh do 'ur n-ionnsuidh uile armachd Dhe, chum "s gu'm bi sibh comasacii air seasamh an aghaidh a bhuairidh san droch la, agus air dhuibh na h-uile nithe a dheanamh chum seasamh. Seasaibh -jime sii: air bhi do 'ur leasraidh air an crioslachadh le firinn, agus uehdeid- idh na firinteachd umaibh ; agus ullachadh soisgeul na sithe inar bhrogan agaibh air bhur cosaibh ; thar gach uiie ni a' glacadh do 'ur n-ionnsuidh sgeithe a' chreidimh, leis am bi sibh comasach air uile Bhaighde' teiuteach an droch spioraid a mhuchadh. Agus glacaibii ^-logaid na slainte, agus claidheamh an Spioraid ni a "s e focal Dhe : A' deanamh urnuinh a ghnath leis gach uile ghne urnuigh agus asluchaidh san Spiorad, agus a' deanarah faire chum an ni so fein, maille ris gach uile bhuanachadh, agus ghuidheadh air son na naoimh uile ; agus air mo shonsa, chura gu'n toirear dhomii comas labhairt le fosgladh mo bheoil ann an danachd, chum gu foillsich mi run diomhair an t-soisgeil ; air son am bheil mi a'm theachdair ann an geimhlibh ; chum gu'n labhair migu dana uime. raar is coir dhomh labhairt."
Do BnRiGH 's gu bheil an dara' cufd, ùine bliur n-eisd- ^achd-sa, no mo labhairt-sa ribh-se ann an ainra an Tigh • earna, neo-chinnteach agus nach 'eil fhios againn cia cc- luath sa chuireas an Tighearna crioch air an dara cuid àra rao chuairt-sa no bhur cuairt-se, uime sin 'se durachcl mo chridhe a bhi air mo threorachadh le Dia aig na h-àraaibh so, samhaduinn agus sa'n fheasgair, ann a bhi leantuinn air na nithe sin a 's mò air am bheil agaibhse a dh'fheum ; agus mu bheir an Tighearna an 'uine, agus gu'n cum e 'n dorus fosgailt, (oir cha'n urra do dhuino sam bith a dhunadh co fhada sa churaas esan e fosgailt. agus an uair a dhruideas esan cha'n urra do neach san. bith fosgladh.) Tha mi a'g radh, ma 's aill leis an Tigh- ^ama, nuair a chriochnaichear cleachdamh a'r cogaidl- A 2
4 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Chriosduìdh so, mu'm hheil rìiin orm a hihhairt ; ann an sin tha rùn orm a dhol troimh gach puing chreidimh a leanas; Gidheadh, aig an am so, V aill leam labhairt air na nithe is ro-fheumail ; agus ciod na nithe is "mo air am bheil agaibh-se feum, na eolas fhaotuinn air bhur cogadh Chriosduidh ?
Ciod e beatha a Chriosduidh, ach cogadh gach Ki i Ge'd 'tha muinntir mhi-naom.h an t-saoghail a caitheamh uairean agus laithean ann a faoineas, agus air nithe 'eile ì)hunas do'n bheatha so, gidheadh a mheud sa ghairm Dia, agus da'n 'tug e a shuaicheantais fein, tha iad a faotuinn a mach nach 'eil ann an uile uairibh am beatha ach gnath thuiteam no èiridh, gleaclidadh no cogadh, aon chleachdadh no cleachdadh 'eiìe.
Uime sin, tha 'rìin orm trid gras 'DJie, innseadh dhuibh cia mar a chogas sibh bhur cathan, cia mar a chuireas sibh oirbhe bhur n-armachd, agiis a ghabhas sibh bhur n' innealibh chogaidh ann 'ur lamhan, nithe ma 'se, is gu'n cleachd sibh iad gu ceart, ghcibh sibh a hhuaidh, agus 'nuair a tha sibh air faotuinn buaidh cia mar a' sheasas sibh : agus a' nuair 'tha sibh air tuiteam, cia mar a' dh'eireas sibh a ris ; oir 's iomadh iad nach do chreid riamh fathasd iad fein a bhi air an lot, am feadh, 's 'an km cheudna, a tha iad air an lotadh gu ro bhàs- mhor; agus iomadh, am feadh a tha iad a tuigsinn iad fein a bhi air an lot, agus air tuiteam, nach 'eil iios aca cionnas a dh'eireas iad a ris; tha iomadh air an lot le grabh- an agus 'eagail, agus buaidh air fhaghail orra, le aon bhuaireadh no buaireadh 'eile, ach cha'n 'eil iad a faicinii an namhaid a lot iad, agus a thug dhoibh a bhuille, ni mo is urrainn doibh innseadh cia mar thig iad gu ath- lcasachadh.
'Nis, 'a faicsinn nach 'eil duine sam bith air a chrun- adh as eugmhais spairn, agus 's ami dasan a bheir buaidh, da'm bheil e air a ghealltainn gu' sealbhaich e na h-uile nithe ; ach an dream a ta gealtach, agus esan a' dh'fhannaicheas anns a chogadh, agus mi-chreidich, bithidh acasan an cuiblirinn anns an loch a ta losgadh le teine agus pronasg, ni 'se an dara bàs. Uime sin, jnar. a b'klll leibh an crùn a bhi air a chuir air bhur cinn, feumaidh sibh an tùs 'ur cosaildi a shuidheachadh anns an raon gu cogadh, agus nam b'àill leibh buaidh a tiiabhairt, agus na h-uile nithe a shealbhachadh. feum-
COMHRAG A CHRIQSDUIDH. 5
iii'dh sibh air tùs sibh fein uidheamacliadh air son a chcg- aidh. Se ciall na nithe so air am bheil mi gu labhairt so — EAonoN :
Sa cheud aite. Innsidh mi dhuibh feùmalachd à chomhraig agus a chogaidh so.
San dara h-ait. Rùn Dhe ann a frithealadh a ghràis. Esan, a dh'f heudadh do naomhachadh gu h-iom- lain ann an so, gidheadh fagaidh e urrad do pheacadh ann do chridhe 'sa chumas do ghna* thu fuidh chleach- dadh bìian chomhrag uile laithean do bheatha. Tha e f^umail aithne fhaotuinn air an aobhar air son am bheil an Tigheama deanamh so.
San treas àit'. Tha mi gu a leithid do Stèidh & thabhairt dhuibh sa dh'fheudas bhur curaail suas, air <;hoir 's nach fannaich sibh ann bhur cogadh.
'Sa cheathramh ait'. Tha mi gu innseadh dhuibh cia mar a tha sibh gu ullachadh air son bhur cogaidhean agus 'ar comhraga' chum 's gu'm bi aithne agaibh air bhur naimhde, cha'n ann mar a ta iadsan 'gan cuir fein sios. ach mar a chuir losa Criosd bhur ceannard sios iad na fhocal.
'Sa Chuigeamh àit'. Tha mi gu innseadh dhuibh cia mar a dh'uigheamaicheas sibh sibh fein, agus ciod e an armachd leis a' an cog sibh, agus anns a chrioch gu 'ni faigh sibh a bhuaidh ; an armachd, ma' se is gu'n cuir sibh oirbh i, agus gu n cleachd sibh i, cha' n'e buaidh neo- chinnteach a bheir i mach, ach buaidh araidh agus chinnteach.
'San t-seathamh àit'. An deigh sin tha mi gu theachd gus a chogadh fein, agus tha mi mar so a rùnachadh innseadh dhuibh mu thimchioll, gach ainneart, bcrb, agus buintinn chealgach, a tha'n diabhuil a cleachdadh gu buaidh fhaotainn air na naoimh.
'San t-seachdamh àit'. Uime sin, tha mi gu innseadk dhuibh mu'n chuilbheartachd a tha 'n t-eas-cairid cleach- damh, a ghabhas an co'throm deth na h-uile cor no inbhe leis am feud e buaidh fhaighail ort ; seallaidh e air do nadur, co'-dhiùbh a' tha thu air do thabhairt do'n pheac- adh so, no do'n pheacadh ud eile, agus gabhaidh e an cothrom ann an sin ; amhaircidh e air an ait' 's am bheii thu, agus air a chuideachd anns a'm bheil thu, agus gabhaidh e a chothrom ann an sin mar an ceudna ; amh- aircidh e air do ghairra ; agus gabhaidh e 'n cothrom ann A 3
b COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
an sin niar an ceudna, amhaircìdh e air do staid san ìùn air lathair, a dh'fheiichainn ara hheil thu ann an soirbh- acliadh, no ann an airc, agus gahhaidh e a chothroni 'an sin mar an ceudna.
An deigh sin. Tha mi gu innseadh dhuibh cia mar a chleachdas gach aon agaibh sibh fein ann bhur comhraig. agus cia mar a bhios sibh ullamh "s gach am gu seasamh ann an agh.aidh an namhaid le cumhachd an Tighearn, ann an là bhur buairidhean ; agus a' n-uair a tha sibh air tuiteam, cionnas a dh'eireas sibh a rìs.
An deigh na nithe coitchion so, tha miair teachdgus na nithe sonruichte, far am bheil mi gu leigeil ihaicinn duibh, cia mar a ta e, o tlioiseach ceud thinne bhur Slainte, air a steidheachadh air gradh Dhia, ach an tig sibh gus an tinne mu dheireamh, an ni is se 'ur gìoireachadh. gu blieil aig an t-Satain ionnsuidhean sonruichte fein ann an agliaidh gach aon deth na tinneachan so.
Se ceud thobair do Shkiinte gradh Dhe dhuit ann an losa Criosd', agus bheir a Satain ionnsuidh. air do chreach dheth na sin, agus mar sin raothachadh air a ghradh so a chumail air ais o' do chridhe.
'San dara h-ait. 'O 'na ghradh so tha do thaghadh a teachd ; uime sin feuchaidh e ri thoirt ort a bhi ann an teagamh, no a bhi ann an 'an-earbsa, agus a thoirt a chreidsinn ort nach robh d'ainm riamh air a sgriobhadh ann an leabhar na beatha.
'San treas ait'. Tlieid e mu'n cuairt a bhacadh do ghairm, nach d'rinn aon-chuid am focal no 'n Spiorad riamh do ghairm. No ma tha thu air do ghairm, teuch- aidh e ri thoirt ort do ghairm a chuir ann an amharus. agus bheir e a chreidsinn ort nach robh i eifeachdach. Agus ann do ghairm, bheir e ort a chuir ann an teagamh firinn do chreidimh agus t-athreachais. Seadh, tliaaig' a chuid buairidhean ann an aghaidh urnuighean, b eachd- smuaineachaidhean, eisdeachd air an fhocal, buidh- eachas, agus ann an aghaidh gach uile earrann 'deth aoradJi Dhe, agns ann an aghaidh na h-uile meadhon leis a bheil an Tighearn' a curaail suas a ghràsibh ann an cridheacha a mhuinntir fein. An deidh sin tha aige buairidhean 'an aghaidh t-fhireanachaidh, do naomli- achaidh, do bhuanachaidh, -agus t-earb-sa. Agus, mu dheireadh, tha aige a chuid buairidhean aig uair dheir- aiiach do bhàis, nì' 'se an comhr^>g is goirt de'n a h-uile.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. "
'Nis, dh'innis mi dhuibh bonn na nithe so, air a hheil a rùn orm, trid gras Dhe a labhairt ruibh aig na h-am- aibh so.
Air tus. A chum 's nach sgìthich sibh ann 'ar teachd gu n 'èisdeachd air a mhaduinn agus mu fheasgair ; a chum 's gu'm bi fìos agaibh ciod an t-ordugh agus an t-inbhe 's am bheil sibh nuair a tha ^ibh air bhur buair- eadh, clium's, air dhuibh eolas fhaotainn air gu'm bheil sibh air bhur buaireadh, gim ullamhaich sibh dhuibh fein a leithid do dh'armachd a's ro fhreagaraich a' bhitheas do bhur staid.
'Nis, tha mi 'n dochas gu'm bheil mi air mo threorach- adh le Dia ann an so ; agus uime sin tha mi guidhe oirbh gu'n cobhair sibh mi ann bhur n-urnuighean ri Dia, agus gu'n guidheadh sibh air Dia gu'n deonaicheadh e a bheannachd agus a lathaireachd do'n t-saothair so.
Tha mi a creidsinn gu bheil moran agaibh do nach h'-aithne riamh fathast ciod e sin a bhi cogadh laimh ri laimh ris an eas-cairid, agus tha moran agaibh do nach b'aithne riamh fathasd' a cheilg agus a' chuilbheart. Is 'urrainn e aig cuid do dh'amaibh e fein a nochdadh dhuildi ann a chruth sa dhath fein, agus aig cuid do dii'amaibh is 'urrainn se e fein a chruth-atharachadh gu Ainge'U Soillse, a chum 's gur mò chealgaich a bhuadhaicheas e Jiar n-aghaidh, agus mar sin gu'n toir e a rìiintean aing- idh agus an-iochdmhoir gu crioch ; agus tha moran ann, 'nuair a tha iad air tuiteam, aig nach 'eil fios air ; agus ge d' bhiodh fios agaibh air gu 'bheil sibh air tuiteam, gidheadh aignach 'eil fios cia mar a dh'eireas sibh a ris : Uime sin, ciod e ni is mò air a bheil do dh'fheum, araon air mo shon-sa agus air hhur son-sa, na eolas a bhi againn air 'ar cogadh chriosduidh, a faicsinn ann's na h-uile h-uair de'n la gu bheil againn ri dheanamh ris an euscairid. Nach eil e feuroail air 'ar son an sin, ma ta, aithne a bhi againn air bunaitibh chinnteach, bho fhocal De, a chuir an Tigheama sios an sin gu a bhi na 'n comharidhean neo-mhearachdach, leis am feud sinn eolas fhaotuinn air gu'n ghradhaich e sinn .ann a' Mhac losa Criosd roimh thoiseach an t-saoghail, agus gu'n do thagh se esan gu bhi na cheann duiniì, agus sinne gu bhi nar buill dhasan. anns an rùn ehk>rmidh «in a shuidhicheadh ai;n an comhairle Dhe ; agus gu n <chuir e ar n' ainm.ean ann an leabhar na beatha mu'n robh an saoghal riamh ann ;
8 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
agus gu'n do shaor e sinn le aon ghin-Mhic fein. Agus nach 'eil e feumail eolas a hhi againn air na h-aobharean sonruichte, leis ani bi aithne againn air gu'm bheil sinn gu fìrinneach air ar gairm, gu fior air ar fireanachadì). agus air ar naomhachadh, agus aithne a bhi agaibh air bhur gloir a bhi air toiseachadh, a bhios aon la air a dhoanamh ioml«in anns na neamhaibh.
San dara h-aite. Togadh fein-fhiosrachadh na'n uile naoimh fianuis dhuìbh mu fheumalachd a chogaidh so ; agus ma bhitheas tusa na 'd aon diubh, feumaidh tu, co luath 'sa tha thu air do thabhairt a mach a glacan an diabhuil, agus air do shuidhachadh ann an uchd caglais Dhe, feumaidh tu deanamh ullamh air son leig- eanaibh do dhiabhulaibh gu cogadh na 'd aghaidh ; agus uime sin tlia 'n t-Abstol ag 'radh an so, " Nis, fa- dheoidh" ; mar gu'n abradh e, se so a ni fa 'dheireadh a' dh'fheumas sibh a dheanamh, as eugmhais nach urrainn sibh ni sam bith a dheanamh, ^' Feumaidh sibh uile arm- achd Dhe a chuir oirbh." Agus gu so a dhearbhadh le eisimpleirean, Abel, co luatii 'sa thairg e iobairt do Dhia, do bhrigh 's gu'n robh i taitneach do Dhia troimh chreideamh, bha Cain air a ghluasad suas le satan na aghaidh, agus mharbh se e. Na h-Israelich, co luath 'sa thainig iad a mach as an Eiphit, agus a chaidh iad thairis do'n fhasach gu seirbhis a thabhairt da'n Dia, tha satan a gluasad suas Pharaoh na'n aghaidh, a rinn le armaiìt mhòir an toir a leantuinn a dh'ionnsuidh na fairge ruaidh ; ach gidheadh bhàth an Tighearn' e fein agus flieachd gu leir, agus thug e air a shluagh fein a' dhol troimh gu tearuinte. Cha' robh Pol na bu luaithe air iompachadh, na bha e air a gheur-Ieanmhuinn. Cha ro' ar Tigheam' agus ar maighstir losa Criosd na bu luaith air a choisrigeadh agus air a chuir fuidh ùghdaras 'na ghairm, na bha e dà-fhichead Ik agus dà-fliichead oidhche air a bhuaireadh san fhasach le Satan. Mar sin, ma ta, cha luaith a chuireas tu-sa ann an aghaidh càmp an diabhuil, agus a' shuidhicheas tu do chasan ann an càmp an Tighearn, na bìiios a' satan air do thòir. Nis, an t-aobhar nach 'eil na h-uile neach a faicinn so ; — co fhad 'sa tha'n duine laidir a cumail an tigh ann an sealbh, tha na h-uile ni ann an sith ; ach 'nuair a thig na's treise na esan a steach, 'an sin tha e air a chuir a' seilbh; oir feudaidh tu itheadh, agus feudaidh tu òl.
rOMHRAG A CHRIOSDUIDH. 9
feudaidli tu imeachd, feudaidh tu suidhe, feudaidh tu eiridh gu siothchaiL anns am bheil an diabhul, do hhriijh 's nach 'eil thu faotuinn neo-fhreagarachd annad, oir cha'n 'eil Dia annad ; air an aobhar sin feudaidh na h-aingidh sìth a hhi aca. ach is s\th bhronach an sUh ; ach a mhuinntir dhiadhaidh, do bhrigh 's gu'm blieil, araon Dia agus an diabhul, solus agus dorchadas, nreantachd agus neo-fhireantachd annta ; tha lacob agus Easau an taobh a stigh dhiubh, uirae sin, cha'n un-a' dhoibh a bhi gun chogadh ; agus tha so air a thoirt a steach mar bhonn Sblais dliuit. Taisb. xii. I7. Rinn an dragon oogadh ris a mhnaoi agTis ri a sHochd, air an robh eagal Dè agus a ghleidh aitheantaibh, agus gu dearbh tha so na aobhar mòir shòlais, oir tha e a tabhairt air an diabhul a bhi cogadh riut nuair a tha thu aig sith ri Dia. 'Bheil farmad aig an diabhul riut, ann an sin tha gradh aig Dia dhuit, — 'bheil an diabhul an toir ort. 'an sin tha Dia ga d' dhion ; agus, ann an aon fhocal, 'bheil an diabhul ann a'm fearg riut, ann an sin tha Dia ann an sith riut ; mar sin feudaidh so sòlas 'thoirt dhuit-se a th^ air dol a steach a dhionnsuidh a chogaidh so.
Nis tha sibh a faicsinn a feum a ta air, oir ciod e 'ur beatha ach gnath chomhrag, agus a mheud agaibh-se 's a tha air an tabhairt a mach a gairdeanna an duine laidir sin, 's aithne dhuibh so a bhi fior, ach air son a chuid eile tha e ga 'n cumail ann an sìth, cha'n 'eil e idir cuir dragh orra : feudaidli e bhi nach 'eil sibh uile tuigsinn so, uime sin soilleirichidh mi dhuibh e.
Co e an duine laidir so ? An diabhul. Ciod e an tigh so tha e a cumail ? Se'n tigh anam no cridhe an duine no bhean. Ciod i an t-sith tha'n so ? Is leithid do shith agus do shamhchair sa'n inntinn a ta'nn, a tha an diabhul a' gealltainn a cupan òr dhoibh, ach tha iad- san ga h-ol gu milis ; agus tha leithid do dh'fhois ann an toilinntinibh an t-saoghail so, air doigh agus iadsan aig a bheil i, nach 'eil uiTad agus iarrtas ac' air son a treigsinn, agus faghail a mach a ghairdeanaibh. Ach tha e air chaochla' do dhoigh maille ri leanabh Dhe a chuir ann an aghaidh taitneasaibh an t-saoghail so, agus a tha air an tabhaii-t a mach a gairdeanaibh an diabhuil ; cha'n 'eil ni'sfaide sith an taobhstigh dhoibh-san,ach gnath chomhrag uile laithean am beatha : air an aobhar sin, thus' <a tha air do thaghadh, anns an uair sin fein anns a bheil
10 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
thu suldheachadh do chois ann an càmp losa, agus a choga'S tu fuidh shuaicheantas fhala, agus ann's an uair a rùnaich- eas tu a dhoi a mach as an t-saoghal so, gu seirhheis a tliahhairt do'n Tighearn' san f hasach, anns a cheart uair sin fein hithidh an dragoin dearg an toir ort le uile neart; mar a chi sibh gu soilleir leis an t-samhladh a dh'ainm- icheadh roimhe. Co fhada 's a bha clann Israeil fo' dhaorsa agus fo' thraillealachd Pharaoh san Ephit, agus co fhada 'sa ghabh iad toilinntinn ann am poitibh feola na Ephit, bha aca sith agus fois maille ri Pharaoh ; ach co' luath 'sa thainig jMaois a dh'ionnsuidh Pharaoh, agus a dii'iar e air sluagh Dhe a leigeadh as, ann an sin chuir Pharaoh uallaichean ni bu truime oira, agus sin gu'n cumail fuidh, air chor 's nach togradh iad iarraidh a dhol a mach gu seirbheis a thoirt do'n Tighearn an Dia anns an fhasach ; eadhon mar sin, co luath 'sa dh'iarras tusa a theachd a mach a' Eiphit an t-saoghail so, a chum seirbheis a thabhairt do'n Tighearn do Dhia anns an fhas- ach, agus an Eiphit a thrèigsinn ; ann an sin Pharaoh garg (tha mi a ciallachadh an diabhul) saothraichidli e gu do chumail fuidhe le uallachaibh trom do pheacanna, ii chum 's nach faigh thu cead seirbheis a thabhairt do'n Tigheama do Dhia, le leithid do chomas agus do shaorsa spioraid agus a' b' àill leat ; agus ma thig thu a mach a dh'ainndeoin air, ann an sin cha sguir e dhe'n toir a lean- tuin ort gus an fhairge Ruaidh.
Slar an ceudna, co fhada sa mheasadh Maois na ]\Ihac do nighean Pharaoh, bha e fo dheadh mheas aig na h-uile dhaoine ; ach co kiath 'sa roghnaich e amh- ghar fhullang maille ri a bhraithre, sluagh Dhe, roimh shòlais a pheacaidh a mhealtainn rè seal ; co luath is sin, ghabh an diabhul farmad ris, agus tha e air a cho'eig- neachadh gu teicheadh a mach as an Eiphit, agus gu seirbheis a thabhairt do choigreach ann an tir choimh- each, agus an sin a bhi na bhuachaill rè ùin da- fhichead bliadhna. Agus co'fhada 's a bha Pol ann an staid nadur, as eugmhais e bhi air a shuidheachadh ann an grks. bha aig' gairdeachas agus sìth na bu leoir, gun do shaol leis a chaithbeatha agus a ghiulan a bhi neo- lochdach ; ach cho luath 'sa tha e toiseachadh ri bhi giulain ainm losa, ann a' sin tha'n diabhul air chuthach na aghaidh, agus tlia 'leithid do ghamhlas aig dha, 's gu'm bheil e air a gheur-leanraliuinn o bhaile gu baile,
COMimAG A CHRIOSDtJlDH. II
agiis cha'n 'eil an t-eas-cairid idir ga fhagail, gus na chuir e a' chath, na ruith e a rèis, agus na chriochnaich e a thuras, agus an robh dearhhachd aige gun robh '' crùn gloir air a thasgaidh suas air a shon ;" ann an sin bha 'satain air a mhealladh, agus Dia air a ghloireachadh, agus bha esan ni 's mò agus ni's mò air a cho'-dhaighnach- adh.
Agus, rau dheìreadh, cho luath 's bha esan, an Ti a b'e ceann agus ceannard na'n uile. air a choisrigeadh gu a ghairm, cho luath 'sa thainig an Spiorad Naomh a nuas air ann an coslas columan, na dheigh sin cha'n 'eil e a faotuinn fois, ach threoraicheadh e do'n fhasach, agus tha'n diabhul a toirt ionnsuidh air, aon uair, dà- uair, trì-uairean agus cha d'fhag e riamh e fad' laith- ean irioslachd, gus an tug e gus an uaigh e ; ach anns a chrioch thug e buaidh air a pheacadh, air satan, agus air an uaigh ; tha e a'g eiridh a ris' agus a dol do neamh. " agus a tabhairt bruid a'm braighdeanas." Mar sin tha so fior, co fada 's a tha sibhse nar codal ann bhur peac- anna, agus a g òl a steach toilinntinnibh na beatha so, co' fada 'sa tha'n duine hiidir sin fuidh armachd a cumail daighneachd bhur cridheachan ; ann an sin bithidh gach ni ann an sìth, agus cha bhi bhur coguis fuidh thriob- laid ; ach cho luath 'sa tha'n duine laidir air a chuir a sealbh, agus air a chuir a mach asaibh, ann an sin cha bhi ni's faide sith, ach cogadh lathail an taobh a steach. san taobh a mach aige a bhaile agus bho'n a bhaile, a'g imeachd no ad' chodal, no ciod air bith a tha thu a dean- amh.
Nis, ciod an t-aobhar nach 'eil cogadh ann do chridhe-se, thusa nach 'eil ann an Criosd ? Innsidh mi dhuit. cha'n urrainn cogadh a bhi ach eadar da phairt- idh a tha'n aghaidh a cheile, agus air do shonsa nach ro' riamh air d'athnuadhachadh, cha'n 'eil Dia ann do chridhe, ach a mhain an diabhul. Ann's a chridhe nach 'eil air athnuadhachadh, cha'n 'eil na h-uile ni ach na fheoil, agus annadsa nach 'eil air d' athnuadhachadh, cha'n 'eil ach a mhain dorchadas ; ach annadsa a 'tha air d' athnuadhachadh, tha m' araon Dia agus an diabhul, tha feoil agus spiorad, tha solus agus dorchadas, agus o'n 'a sin tha comhrag a'g eiridh. Mar sin an duine no bhean sin nach 'eil air am breith a ris' 's math a dh'f heudas agairteas agus bioraidhean coguis a bhi aca, ach air son
12 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
gleachd no .spairn, agus comlirag gii peacadh a spionadh suas le 'fhreumhan, cha robh riainh mothachadh aca dheth, uime sin, thusa aig nach 'eil cogadh cha'n 'eil aobhar gairdeachais agad, do bhrigh's iiach 'eil a bheag annad-sa ach an diabhul, dorchadas, agus an fheoil ; ach tha aobhar gairdeachais agadsa tha fuotuinn cogadh an taobh a stigh dhiot, oir mar bu tusa cèile Chriosd, agus mar biodh eagal Dè ort, agus thu deanamh do dhichioll a bhi coimhead aitheantaibh, cha deanamh an diabhul cogadh riamh ann ad aghaidh ; uime sin co air bith thu aig am bheil an comhrag so, tha e na arguraaid chinnt- each dhuit gur leanabh le Dia thu.
Ceist. Ach feoraichidh sibhse, ciod e an t'aobhar, nach deanadh Tighearna cho glic, cho cumhachdach, agus cho ghrasmhor, air a lionadh le gradh agus truas, aig a 'bheil cumhachd do naomhachd a dheanamh iom- lan 's a bheatha so, carson nach athnuadhaicheadli e d' uile chridhe ann an tìotadh ? Agus carson a tha e fuUang do chìi co an-iochdmhor, ris an dialjliul, a bhi leanmhuinn an tòir ort, nach 'eil a' g iarraidh a bheag ach eus-onair Dhe, (ni' se cùis is 'airde na do dli'amn- adh-sa) do bhrigh 's gu bheil fhios aige gu'n dean t-fhir- eanachadb, do naomhachadh, agus do ghloireachadìi esan onarachadh, uime sin, tha e a' deanarah tùairmais air na cuisibh so, gn'n tilgeadh thairis? Freagradh. 'Xann, do tbaobh eusbhuidh gràdh a tha so, an saol thusa ? Cha'n ann, cha'n ann. 'Sann 'o ghradh a thu e ga dheanamh, agus sin air son da aobhar :
Air tùs, air sgà onair agus ainm fein :
8an dara h-aite. air son do shoirbheas agus do mhaìth- sa ; uime sin feumaidh t-usa thu fein a dheanamh toil- ichte a bhi fuidh na ghna chomhrag so fad uiìe laitheaii do bheatha, air dhuit f haicinn gu' blieil Dia air onarach- adh leis ; agus a faicsinn mar an ceudna gun robh, 's gu'ni bheil. agus gu'm bl e na chrannchuir do 'uile ciiloinn De, 'o thùs gu crioch an t-saoghail ; dli'orduich Dia air do shon-sa e, ma's leis-san thù, mu'n robh thù riamh air do bhreith,
Cèist. Feoraichidh tii, cionnas a tha e tionndaidh chura gloir Dhe, agus do rahath-sa? Freagradh. Air tùs tha do bhuairidhean-sa tabhairt gloir do Dhia ana un du dhoi^h :
OOMIIRAO A CHRIOSDUIDH. 13
'Sa cheùd aite. Tha Dia a faghail gloir, 'nuair a tha e ga d' dheanamh-sa, a tha air do reic fuidh pheacadh, ad' chreutair fànn, ad' chreutair faoin, hig, agus anfhann, saighdear singilte ad' fhear buaidh os-cionn lèigionibh do dhiabhuilibh, a bhi toirt sios prionns' an athair, ao-us dia an t-saoghail so, agus a tabhairt ort do chois a chuir air a mhuineal, agus saltairt air fuidh do chasan. Tha e fior, gu feudadh e fein so a dheanamh ; gidheadh cha deau ge e, ach 's àiU leis thusa 'tha ad' chreutar lag agus tàir- eil so a dheanamh, 'chum 's gun taisbean a ghlòir ni 's mo ; oir, do ghnath, 'nuair is laige bhios tusa, a tha ad' ianeal, 's ann is ino a tha cumhachd Dhe air fhaicinn ann a'd anfhannachd trid a bhi a' tabhairt dhuit-sa na buaidh. Uime sin, mar a ghairm losua air Israeil uile, agus a dh'iarr e orra an casan a chuir air muinnealaibh phrionnsibh Chanain, — losua x. 24. Mar sin tha ar Tigheam losa, ar fiòr losua, a' gairm oirnne, agus ag àithneadh dhuinn ar cosan a chuir air uachdranachdaìbh, agus cumhachdaibh, agus riaghlairibh an t-saoghail, agus prionnsaibh an 'athar, agus angidheachd spioradail, agus tha e ag àithneadh dhuinn ar casan a chuìr air am muinnealaibh, agus saltairt orra, air dhoigh 's nach eirich iad suas gu brath tuillidh, gu cron a dheanamh oimne.
'San dara aite. 'S-aiU le Dia thusa a bhi air do chum- ail an cleachdamh ri buairidhean, a chum 's gu'n d' thoir e air a ghrasaibh àrd agus òirdheirc a ta anuad dealratlh a raach.
Am biodh foighdinn lob riamh air fhoillseachadh, mur biodh e air a dhearbhadh le iomadh gnè bhuairidh- ean, àon an deidh aon 'eile ? Am biodh aithreacha^ Dhaibhidh riamh air a dheanamh aithnichte, mar bith eadh co iomadh cath 'sa bha aig ? No am bitheadli riamh neart Phòl, no èud Pheadar, air a dheanaiaii aithnichte, mur b'e cho ioniadh cath 's a bha aca ?
Mar so is aiU le Dia na h-ainglean, an diabhul, agus an saoghal a bhi na'n dearbh luchd amharc air na tro air- ibh agus na grasaibh fohiichte so a' tha annad-sa a c'uhìi 's nuair a chi na h-ainglean e, gu'n gloirich iad Dia air n shon, agus gu'm feud iad a 'radh, 'nis tha mi faicin i gu'm bhcil creideamh, gu'm bheil aithreachas, gu'm hì ei! foigliidinn, gu'm bheil dòchas, gu'm bheil gràs, g'.'.'in bheil Criosd annad-sa, agus leis na meadhonaibh '-o rha Dia a' foiUseachadh Baibhrea^ a ghràis airn an cridhea.Li- B
14 COMHRAG A CHRIOSOIJDIH.
an a phobuiU fein, a bhiodh aìr dhoigh eile air am folach, niar biodh air son buairidhean, cLo fhad 's i& beò thu. Anns an ath aite is mòr ani niaith a gheibh thu fein le buairidhean.
'Sa cheud AiTE. Le buairidhean bheir e ort gun aidich thu dearbh pheacaiina t'-oige, mar a thug e air lob, ni air doigh eile nach cuinihnicheadh tu gu bràth, agus dheth nacli gabhadh tu aithrcachas ; uime sin le buairidhean tha e ga'n gairm gu do chuimhne, tha e tabhairt ort bròn a dheanamh air an son, agus cha leig e leat fois a ghabhail gu bràth gus am faigh thu maith- eanas ; oir mur biodh aithne agad orra, 's mar cuimh- nicheadh tu iad, agus mur gabhadh tu aithreaehas dhiubh, cha bhiodh riamh maitheanas air a thabhairt dhuit air an son ; oir as eugmhais eolais, cha'n 'eil cuimhne; agus gun chuimhne cha'n 'eil aithreachas; agus gun aithreachas, cha'n 'eil maitheanas, agus mur biodh maitheaiias air a thabhairt dhuit anns an t-saoghal so, cha sheaìbhaicheadh tu gu siorruidh a bheath-bhithbhuan. ]\lar sin ann a bhi gairm gu d' chuimhne peacanna t-òige, tha'n Tighearna 'faicinn so a bhi chum do mhaith.
2. Le buairidhean tha Dia a' leigeil fhaicinn dhuit saoghai do dh'aingidheachd annad, agus gu bheil urrad do plieacadh 'san taolìh 'stigh dhiot 'sa bhiodh na bu leoir gu saoghal a dhiteadh, cia mòmhòr ma seadh thusa, iiach 'eil ach ad aon chreutair. Mar sin le buairidhean bheir an Tighearn' a mach na h-uilebheistean diomhar a tha nan luidh am folach ann do chridhe, nithenam faigh- eadh iad cead, nach b'f hada gus an sluigeadh iad suas thu.
3. Le buairidhean tha'n Tighearna leigeil fhaicsinn dhuit searbhadas a pheacaidh, a tha brosnachadh fearg J)hè a' t-agliaidh ; agus air dhuit so fhaicinn, gu'm hi thu air t-fhaicill roimh' ruith a dh'ionnsuidh an teine a rìs, agus do shàil a shathadh air dealg, agus thu fein a thilgeadh thairis ann an lamhan Dia feargach, a tha na theine dian-loisgeach.
4. Mar biodh buairidhean, cha bhiodh e so-dheanta do chridhe a chumail fodha ; agus ciod sam bith a bhiodh agad do ghrasaibh, dh'atadh agus slieideadh tu suas le 'ardan ; mar biodh air son na'm buairidhean iomadh-fìlite a tha Dia a' cuir a chum na criche, gu
COMHRAG A CHROSDUIDH. 15
freagairt air son na h-uibhir do dheilg air an sathadli ann do chridh, a chum gaoth an ardan a ieigeil a mach as.
5. Le buairidliean ni Dia daoine eolach air an hùgse fein, chum 's air faicinn an laigse fein doibh gu'm cuir iad an dochas ann an Dia a mhain, agus a chum 's gu m faic iad 'nuair a sheasas iad, gur ann 'o ghràs a ta iad a seasamh, agus nuair a thuiteas iad, gu'm faic iad gur ann uatha fein a tha an tuiteam, agus le so tha iad air an teagasg gu cuir n'an aghaidh fein, agus gu an dochas agus am misueach a chuir ann an Dia a mhain, agus tha iad air an teagasg a' bhi treigsinn nadur, agus a bhi cuir an dochas ann an gras ; agus bheir so ort gràsan Dhe ardaehadh, agus mòr mheas a bhi agad diubh, agus bheir e ort urrani a blii agad do'n fhocal agus do na sacra- mainte, agus bheir so ort caithris agus urnuigh a dhean- amh a ghnath.
6. Mur biodh buairidhean bhrothadh sixin ann ar •peacanna, chuireadh sinn dhinn ar n-armachd, agus thuiteadh sinn 'nar codal maiUe 'ris a chuid eiie do'n t-saoghal; uime sin a chum na criche so tha'n Tigh- earn* cuir buairidhean, gu ar cumail na'r duisg, agus a thoirt oirnn 'ar n-armachd a chuir uaìainn agus a cleachd- amh, agus a thabhairt oirnn ar cridheachan a ghlanadh gach la troimh chreideamh ann am fuil Chriosd.
7. Agus an t-aite mu dheireadh, tha Dia le buairidh- ean, a' meudachadh a ghrasibh dhuit, agus mar tha e fein ag radh, " Tha mo chumhachd air a dheanamh iomlain ann do laigse, agus ann ad' anf hannachd ; agus cha'n fhuiling Dia dhuinn a bhi air 'ar buaireadh 'os- ceann na tha sinn comasach air a ghiulan ; oir mar a tha ar cathan air an athnuadhaehadh, mar sin tha a ghras-sa air athnuadhachdh dhuiane ; agus tha e ga dheanamh a chum na crìche so, air chor agus, gu 'm faic sinne nach dean nagrasan a tha laithair an gnothach, uime sin gu'm bìieil feum againn airgras daighneachaidh Hgus neartaichidh gach latha a bheir oirnn' gach la bhi fàs ann an gras, gus an tig sinn gu iomlanachd, a ni nach bi anns a bheatha so. An urrad so air son na'n aobharan air son am bheil an Tighearn a fulang d*a shluagh feiu a bhi air am buaireadh co fhada sa ta iad anns an t-saoghal so.
Tha tuiUeadh gu bhi air a labliairt air an stèigh- rtheagaisg so, cir b' aiU leam sibh a bhi gu h-iomlain B 2
16 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
fìosrach ann an cùis 'ur cogaidh, air doigh 's ma hhcir sibh thairis, agus gu'm bi sibh 'nar luchd brathaidh do Dhia agus do bhur n-anama' fein, an sin gu'm bi bhur fuil air 'ur cinn fein, oir cha'n 'eil neach sam bith a bhasaicheas, agus air am bi buaidh air a thabhairt 'sa chath so, ach esan a tha ag ianaidh le uile chridhe, agus a tha toileach buaidh a bhi air a thoirt air.
Cha'n eil ach da ni a mhain ris an labhair mi aig an àm so.
Anns a cheud aite. Mu na h-aobharan misnich a dh'fheudas taic a chumail ribh, agus 'ur cumail suas, air doigh 's nach fannaich sibh anns a chath so.
2. Innsidh mi dhuibh cia mar a ghiulaineas sibh, sibh fein a chum 'ar cosan a chuir ris a chath so, agus mar BÌn a bhi comasach a bhuaidh fhaotuinn.
Air son a cheud ni, comhrag feumaidh a bhi agaibh, agus uime sin lìlluichibh sibhse air a shon, agus feumaibh sibh bhur n-ormachd a chuir umaibh, agus bhur buill-airm a ghabhail 'n-ur laimh, agus lco-sin cha'n e a mhain gu'n cuir sibh an aghaidh, ach mar an ceudna gu'n lean sibh air an toir agus gu marbh sibh an t-eas- cairid.
'Nis, A CHEUD AOBHAR a chum bhur gluasad gu so a clheanamh, tha mi ga ghabhail 'o ughdar a chogaidh so, rinii Dia a chomhstri, agus chuir e naimhdeas eadar siol iia mna agus sìol na nathiach. Mar so chi sibh gur e I)ia ìighdair na comh-stri so, an deigh do'n t-satain buille mharbhtach a thoirt do'n diiine agus do'u bhean anns a gharadli, thuirt an Tighearna. Gen. iii. 15. *• Cuiridh mise naimhdeas eadar sìol na mna agus do shìol-sa ; brisidh esan do cheaim-sa, agus bruthaidh tus a shail-san." A faicinn uime siu gur e 'n Tigheama is ughdar da, 's leis an Tighearna an cath, 's ann o'n Tigheani' tha bhuaidh, iigus 's aim do'n Tigherna a b'hios a ghloir ; agus do bhrigh gur leis-san e, thug e dhuinn àithne gu cogadh, air a cheangal le gealhidh nach toir e buaidh oirnne. 1 Peadar v. 8. 9. " Tha e dol mu'n cuairt mar leomhan beuchdach a' sireadh co a dh'fhaodas e shlugadh suas. Cuiribhse na agliaidh air dhuibli bhi daingean sa' chreideamh." Agus, '* cuiribh an aghaidh an diabhuil, agus teichidh e uaibh." 8eum. iv. 7- Agus an so, anns an steidh-theagaisg so, " Cuir- ibh umaibli uile armachd Dlie, a clmm 's gu'm bi sibh
COMHRAG A CHRIOSDriDH. 17
'cbmasach air seasamli an aghaidh uile ionnsuidhean an diabhuil."
Mar so se a cheud steidh gu taic a churaail ribh, a chura 's gu'n ciìm sibh suas aa cath, aithne Dhe, air a' ceangal ris a ghealladh, a tha toirt aitlme do gach uile dhaoine cogadh a dheanamh agus buaidh a thabhairt a mach, mar a' b'aill leo a bhi ann an sealbh air a chrùn.
'Se'n dara h-aobhar gu impidh a chuir oirbh an cath so chuir, aobhar a chomhraig so, agus a nì air son a bheilear a cogadh. Cha'n ann air son fearann agus oighreachd, agus saibhreas saoghalta, air son a bheil thu a gleachd ann an so, ach air son gloir Dhe, agus sabhaladh t-anam fein. Tha'n Tighearna ag earbsa a ghloir riut, agus tha e ag iarraidh ort cathachadh air a shon ; agus tha'n Tighearn ag earbsa do shlainte fein riut, agus tha e ag iarraidh ort cathachadh air a siion inar an ceudna.
Nis, thusa nach cog air son sin, tha mi cinnteach gu'n €0g thu air son neo-ni ; agus na'm b'aiU leat a bhi ad f hear brathaidh do Dhia agus do d' anam fein, 's maith a' thoill thu a bhi air do dhiteadh. ^lar so chi sibh rìm an namhaid anns a chomhrag so, cha'n 'eil e ag iarraidh tuille ach Dia a spuilleadh agus a chreach deth a ghloir, agus t'anamsa a bhrath. '' Tha e na bhreugar agus na mhortair o 'n tùs." Eoin viii. 44. Tha e na bhreugar agus na fhear casaid fallsa air na braithre'. Tais. xii 10. Faic mar a thubhairt e mu' lob, i. 9 10. "• An ann an nasgaidh a' tha eagal Dhe air lob ?" Leag dhomh a mhaoinn a thoirt air falbh, agus ftùc mar malìaich e thu anns an eudainn." Ni a bha na bhreug f hollaiseach, agus na mhasladh aingidh agus toibheumach, mar a dhearbh a chùis anns a chriche. Agus mar a tha e na bhreugar, mar sin ths e na mhortair. 'vSe a cheud ni air am bheil ■ e a' deanamh tùairmeis easonair a thabhairt do Dhia ; agus se an ath ni sgrios t'anam bochd-sa a cheannaich Criosd le fhuil luachmhoir fein, chum's gu'n rachadh e gu siorruidh a mugha. Nis, thusa nach cog, ciod a tha thu a' deanamh ? Tha thu cuir sgian na laimh, agus 'ga tabhairt da gu sgornan t-anam fein aghearradh; uime sin, air an là mhor sin, bithidh tu air do dhiteadh mar ciontach dheth an da phuiug so. Air tùs, bithidh tu air do chasaid, air t- fhaotuinn ciontach, 's air do dhiteadh, mar thraoightear do ghloir Dhe : agus, san B 3
18 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
dara h-aite, — mar mhortair air t-anam fein. Uime sin, their Dia riut, dh'earb mis mo ghloir riut, ach cha chog- adh tusa air a son ; dh'earb mise t'anam fein riut, ach cha chogadh tusa air a shon ; uime sin 's math a bhuil- eachadh, thus a bhi air do dhamnadh.
Tha cuimhne agam — Breith. v. 2.3. — ciod a thubhairt Debora, " Mallaichibh-se Mèros (tliubhairt aingeal an Tigliearna,) mallaichibh gu mòr a hichd aiteachaidh, a chionn nach d' thainig iad gu comhnadh an Tigheam, gu comhnadh an Tighearn an ?tghaidh nan cumhachd- ach." Is mo gu mor a dh'fheudas a bhi air a radh, mal- laicheadh anTighearn,agus maUaicheadh uileainglibhagus naoimh na neamha' iadsan nach cuidich an Tigheam ann an aghaidh an diabhuil ; uime sin, mar a ta beannachd- an an Tighearn' orrasan a tha cuir a chathan-san, mar sin tha mallachd Dhia orrasan nach cuir a chathan-sa.
A'n treas aobhar gu irapidh a chuir ort gus a chom- rag so a chuir 'se so e, cog na cathan so, nach mair ach air son ùine, agus bithidh aoibhneas gun chrioch agus skh shiorruidh agad an deigh so ; 'seadh, ma chogas tu ann an aghaidh an namhaid, an diabhuil, bithidh agad eadhon s\th ri Dia, sìth ri uile ainglibh ngus naoimh na flaith- eanais, slth ri do choguis fein, agus sith ris a chuid eile do 'uile chreutairean Dhia, ge'd tha'n diabhul a cog- adh riut anns an àm a ta lathair. Leugh thusa corahdhuin- eadh nan seachd litrichean so, tha'n Tighearn, a tha na shuidhe air cathair a ghloir, a' cuir a chum seachd E<'ig- laisean na h-Asia, far nach eil e tabhairt gealladh do dh'aon neach, ach dhoibh -san a bheir buaidh. Tais. ii. 7 — 11- " Do'n t\ a bhuadhaicheas bheir mise r'a itheadh do chraobh na beatha, a tha ann am meadhon pharrais Dè. An tì bheir buaidh cha chiùrrar leis an dara bàs e. Rann 17. Do'n tì a bhuadhaicheas bheir lui ra' itheadh do'n mhana fholaichte, agus bheir mi dha clach gheal, agus air a chloich ainm nuadh sgriobh- ta, nach aithne do neach air bith, ach do'n ti a gheibh i. Dha-san a bhuadhaicheas agus a ghleidhas m' fhocal-sa gus a chriche, bheir mi cumhachd os-cionn na'n Cinn- each, agus riaghlaidh e iad le slait iarruinn. Esan a bhuadhaicheas sgeudaichear e le eudach fada geal. Esan a bhuadhaicheasnithearena phostann an teampull a Dhe.' Agus, fa'dheoigh, " Esan a bhuadhaicheas suidhidh e air righ-chathair maiUe riumsa, eadhon mar a shmdh
COMHRAG A CHR108DUIDH. 19
mise maille r'a m-Athair air a Righ-chathair-san." Nis, mar nach 'eil buaidh as eugmhais cath, mar sin cha'n 'eil gloir no crùn as eugmhais gleachd agus buaidh ; uirae sin thusa nach cog, agus nach d'thoir buaidh, cha'n 'eil còir agad air a ghealladh : oir nach 'eil so na roinn f hreagarach ? Esan a bhuadhaicheas ithidh e do chraobh na beatha." Rìs ann an ceart aghaidh sin, thusa nach toir buaidh cha bhlais thu gu siorruidh air craobh na beatha. " Esan a bheir buaidh cha chiùrrar e leis an dara bàs ;" agus mar sin anns a chuid eile gu leir. Mar so cha'n 'eil gealladh air a dheanarah ach dhoibh-san a chogas agus a bheir buaidh.
'Sa cuuigeamh AiTE. Runaich gleachd, oir cha dean teicheadh feum dhuit, ach saoraidh gleachd thu 'o làmhan do nàimhde ; oir ma theicheas agus ma dh'f hailnicheas tu ad' chasaibh, agus ma shuidheas tu sios air an t-slighe, no mabheir thu aite do'namhaid, ann an sinbithidh buaidh air a thabhairt ort ; oir cha'n 'eil e ag-iarraidh tuilleadh ach gu'n tugadh tu aite dha, agus gu'n tionndaidh tu do chùlthaobh, agus gu'n rachadh tu air falbh. Air an, aobhar sin tha thu a faicinn gu'm bheil armachd air son gach earrann do d' chorp anns a chath so as èugmhais do thaobh cùl a mhain, do bhrigh ""s nach 'eil a bheag ach am bas air son an duine no a bhean a ghabhas an teich- eadh ; tha armachd air son na'n leasraidh, tha armachd air son an uchd, tha armachd air son nan casaibh, tha armachd air son a chinn, tha armachd air son na'n lamh- aibh ; ach cha'n 'eil armachd air son do thaobh cìiL Uime sin rùnaich gleachd, oir cha bhi e air son feum gam bith dhuit teicheadh.
'vSan t-Seathamh Aite. Cogaibh, do bhrigh 's gu'n do bhoidich sibh ann bhur baisteadh, far an do ghealt sibh cuir an aghaidh camp an diabhuìl, agus gu'm biodh sibh na'r saighdearan dileas do'n Tighearn losa ; agus mar f hianuis 's mar chomharradh air a sin, ghabh sibh a Shuaicheantas agus a libhre oirbh ; uime sin deanadh a bhoid sin, a thug sibh, gach aon agaibh a mhisneachadh gu gleachd, air neo a bhi air bhur diteadh dheth na mionnan-èithich is mo *s urrainn a bhi air an dealbh.
'San t-Seachdamh aite. Thugaibh fai'near bhur ceannard, agus cuimhnichibh cò a bhratach fodha am bheil sibh a cogadh, eadhon tighearn -Nan tighearn.
C>oj
20 COMHRAG A CnRIOSDUIDII.
AGUS RIGH na'n righre, 8 clieangail an diabhul, agusathuf^ innealailjh chogaidh uaith, agus a fhuair buaidh o's-cionn a hhais, na h-ifrinn, agus na h-uaigh, agus o's-cionn an t-Satain fein, agus a chaidh do na neamhaidh leis a hhuaidh sin, agus a thug bruid am braighdeanas.
'San Oghdamh, agus anns an aite fa^ dheireamh. Deanarah earbsa chinnteach air buaidh fhaotainn bhur misneachadh gu cogadh ; oir mu cliogas sibh cha chaill sibh am blair ; oir cha'n 'eil a h-aon a chailleas ach iad- san a chailleas d'an deòin fein. Cha'n 'eil an cath so •coslach ri cathan an t-saoghail so, far a bheil a bhuaidh ann an teagamh agus neo-chinnteach; anns achath so tha bhuaidh gun teagamh agus cinnteach. Ciod uime, 's le Dia an cumhachd, 's leis an Tigliearn' a ghloir, agus 's leis an Tighearn' thusa : Uime sin cha leig an Tighearn leat-sa càll.
A mheud so air son na h-aobhairean gu do chumail suas ann an gabhail a chath so 'os himh.
'Nis, labhraidh mi mu thimchioll bhur n-ullachadh. Tha e co'-sheasamh ann an dà earrann.
'Sa Cheud aite. Feumadh tu eokis a bhi agad air co ris a tha agad ri dheanamh, oir feumaidh tu eolas a bhi agad air do namhaid, air a chumhachd, air a chuilbheart, air a ghamhlas, agus air a luchd-cuideachidh ; air neo cha chog thu gu brath gu ceart.
'San dara h-aite. Feumaidh tu d'armachd a bhi ort, oir ma thig thu lomnochd, bithidh buaidh air a thabhairt ort ; uime sin feumaidh tu uile armachd Dhe a chuir umad, agus feumaidh tu a bhi laidir ; oir duine lag ge do bhitheadh e fo' arm, no duine laidir, as-eugmhais arraachd feudaidh buaidh a bhi air a thabhairt orra ; agus cha'n fheud thu leigeil le d' armachd luidhe ri do thaobh, ach feumaidh tu a' cuir ort, gun a' cuir gu brath tuille dhiot ; agus feumaidh tu seasamh ann an aghaidh uile ionnsuidhean an t-Satan.
AiR Tus. Feunaaidh tu bhi cinnteach a neart cumh- achd an namhaid.
'San dara h-aite. Feumaidh tu bhì lan-chinnteach dheth a chuilbh«art agus a sheoltachd. . 'San treas aite. Feumaidh tu a bhi cinnteach a mhisneach, nach caG'mhainn ionnsuidh a thoirt ort, ge do ibhiodh tu ad dhuine do reir cridhe Dhe,
COMHRAG A CHRI08DDIDH. 21
'Sa cheathramh ait', agus anns an aite fa' dheireamh. Feumaidh tu bhi lan chinnteach deth 'armailt agus a luchd-cuidichidh, a tha nau luidhe ullamh gu a chomh- nadh.
'Nis, Se aineolas air na nithe so a tha deanamh a leithid do chasgairt mharbhtach am measg anama' dhaoine' agus mhnaibh ; oir a' nàthair innleachdach so, nuair nach urrainn e a chuid buairidhean a dhùblachadh a mach le ainneart, goididh e a steach gu cuil-bheartach, agus tairgidh e a chuid puinsean ann an cìipan òr dhuit ; agus 'nuair nach urrainn e f àotaihn a steach le lamh-laidir, goididh e a steach le ceilg agus le innleachd ; agus 'nuair nach urraiun e buaidh fhaotainn ort le tait- neasaibh an t-saoghail so, feuchaidh e an urrainn e buaidh fhaotainu ort le croisibh agus trioblaidibh ; agus mar urrainn e buadhachadh le a h-aon diùbh so, an sin gluaisidh e suas t-fheoil fein ad aghaidh, a dh'f heuch- ainn an urrainn e do mhealladh gu peacachadh. 'S ann raar sin a ta 'chuilbheart, air doigh 's gu bheil e air a radh uime, gur e a 'nathair sin e tha mealladh an t-saoghail uile, Tais. xii. 9. Agus mar air son a mhis- ncach, cha robh a h-aon riamh ann am measg clann na'n daoine a bha saor 'o ionnsuidhean. Thug e iounsuidh air Adhamh ann a neo-chiontas, agus ann an gàradh Eden ; thug e ionnsuidh air Noah, a bha f ìreanta na linn ; thug e ionnsuidh air Maois, a bha dileas ann an uile thigh Dhia ; thug e ionnsuidh air Daibhidh, duine a bha do reir cridhe Dhe ; thug e ionnsuidh air Peadar, a bha air a thogail air carraig, an aghaidh nach b'urrainn geat- an na h-ifrinn buaidh fhaotainn. Tha iad so uile moir agus iongantach.
Ach tha so na 's mò na bhi iongantach, gu'n d'thug e ionnsuidh air-san, an Ti a b'aithne dha a b'e sliochd na mnk, a bha gu a cheann a shaltairt sios ; thug e ionn- suidh air an duine a b'aithne dha a b'e Mac an Dia bheo, thug e ionnsuidh air-san a b'aithne dha aig an robh curahachd àithn a thabhairt da e a dhol sios do'n doimh- neachd ; thug e ionnsuidh air-san a b'aithne dha bha air teachd gu a phianadh ; bha so iongantach gu'n d'thug e ionnsuidh air, air an talarah ; ach se so iongantas na'n iongantais, gu'n tug e ionnsuidh air, air neamh, mar a ta e sgriobhta, Tais. xii. 7- Agus bha cogadh air neamh, rinn Michael agus a chuid ainglean cogadh ann an agh-
22 COMHRAG A CHRlOSDriDFT.
aidlì an diabhuil agiis a chuid ainglean. Uime sin, air da fhaicinn nach b'urrainn e buadhachadh na aghaidh air an talamh, agus ann a kiigse, agus air dha fhaicinn nach b'urrainn e buadhachadh air am feadh a bha e anns an fheol, cha'n 'eil e a' caomhnadh a dhol suas do neamh, agus ionnsuidh a thabhairt air an sin, eadhon 'nuair a bha e air arduchadh agus a' Rioghachadh ann an gloir ; gidlieadh cha tug e buaidh, oir thilgeadh an dràgon a mach a flaitheaiias, agus cha d'f huaradh ait' air bitli air a shon ann an sin.
'Nis, a' faicinn gu'm bheil e cho dana, tha so 'eagal- ach; gidheadh tha aireamh dhibhse, a tlia a' luidhe sios aim an sith, tha sibli a' codal ann an sith, agus tha sibh ag èiridh ann an skh, agus tha sibh ag imeachd rè an la uile ann an slth, agus aig nach 'eil idir comhrag sam bith ann 'ur n-anama', ni mo tha sibli idir a' tairgse gn cog- adh ann an aghaidh an namhaid an-iochdmhor so ; oir ma gheibh am murtair fuilteach so a bhuaidh,am bheil sibh a sealltainn air son truas air bith 'o a laimh ? Cha'n l'haigli, cha'n fhaigh, mar is bèo Dia, cha'n fhaigh sibli trocair no truas maille ris-san ; oir cha shasuich an dad e ach fuil bhuir n' anaraa.
'Nis, da ni, agus mar sin criochnaichidh mi.
Anns a cheud AiTE, tha aireamh dhibhse nach do TÙnaich riamh fathast bhuir cois a chuir ris a chath so, agus a cliogadh a mach gus a chrioch ; do bhrigh 's nach 'cil sibh a faicinn aii fheum a ta ris ; agus cha'u 'eil ann ach amaideas innseadh dhuit, gu'ra bheil agad naiiihaid _gàmhlasach, cuilbheartach agus laidir, aig am bheil arm- ailt mlioir gu cogadh ann ad aghaidh, gus an cuir au Tighearn t-anam fa-sgaoil, agus gu'n spion e thu a gair- deanna an diabhuil, agus gu'n cuir e thu ann an uchd a .AFhic.
'San Dara aite. Tha aireamh ann a shaor Dia a mach as a lamhan, agus a chuir e fii-sgaoil, agus dheth aii d' rinn e iochdarain shoar do'n Tighearn losa : uime sin, guidheam oirbh cuiribh bhur cosaibh ris a chomh- rag, agus deanaibh-se air son cogaidliean, agus ullaich- ibh sibh fein air son glcachd, mur aiil leibh a bhi na'r luchd-brathaidh do ghloir Dhia, agus do bhur n-anam- aibh fein, mar aill leibh a bhi ciontach a mionnan-eith- ich. 'Nis, do bhrigh 's gu bheil duil agam na nithe so a laimhseachadli, 'sa mhaduinn agus 'sun fheasgair, gu'n
COMHRAG A CHRIOSDUIDK. 23
clioiraeasgadh ri gnotliach sam bith eile, uime sin guidh- eam oirbh, ann an innigh Chriosd, gu'n tigeadh sibh uile a dh'ionnsuidh a chleachdaidh mhaduinn agus fheasgair so, a chum 's gu'm bi aithne agaibh air dealbhaibh inn- leachdach agus sheolta an diabhuil, a tharruing aig an àm so mi ■churam choitchionn air gach uile fheoiL Cha chan mi na 's mo aig an àra so, ach a' bhi 'g earbsa na bha air a radh ri beannachadh Dlie a ta ann an losa Criosd. Dha-san, maille ris an Athair agus ris an Spiorad Naomh gu ro])h a ghloir u nis agus gu siorruidh Amen, Deanamaid urnuigh.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH,
SEARMOIN XII. AIR COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Epee. vi. 10, 11, 12. " Fa'dheoidh, mo bhraithre, bithibh laidir 'san Tighearn, agus ann an neart a chumhachisan. Cuiribh umaibh Dile armachd Dhe, a chum 's gu'm bi sibh comasach air seasamh an aghaidh cuilbheartean an diabhuil. Oir cha'n 'eil sinn a gleachd- adh a mhain ri fuil agus feoil ach ri uachdaranachdaibh, ri curah- achdaibh, ri riaghlairibh dorchadais an t-saoghail so, ri anigidh- eachd spioradail ann an ioìiadfiibh ard'"
'Na nithe a theagaisg sinn dhuibh anns a chuis so tha againn ann an laimh, 'siad so iad gu h-aithghearr ;
'Sa cheud ait'. Dh'f heuch mi dhuihh feumalachd a chomhraig so, agus gu'm bheil e iomchuidh, agus gu'm bun e a mhain do shluagh Dhe ; oir tha'n dràgon a mhain a' cogadh ris a mhnaoi agus ri a sliochd, a tha toirt oidhirp air 'eagail De a bhi orra agus aitheantan a choimhead ; uime sin, cha'n 'eil a h-aon aig am bheil an gleachd so bu choir a bhi fo' mhi-mhisneach ; oir mar bitheadh tusa dheth shìol na mnà, agus mar oidhirpich- eadh tu air a bhi fo' eagal Dhe, agus a bhi ag coimhead aitheantan uile, cha deanadh an dragon gu brath cogadh riut.
B'e an dara ni, an t'aobhar air son a'm fuiling an Tighearn da shluagh fein a bhi air an cleachdadh ri buairidhean am feadh 'sa ta iad anns a bheatha so ; ni a' bha ann an cuid air son a ghloir fein, agus ann an cuid eile air son am maithse, oir leis an da chuid tlia esan a' faghaii gloir, agus mar an ceudna tha thusa faotuinn mor mhaith dheth.
'San treas AiTE. Na h-aobhairean a dh'fheudadh do chumail suas, agus do ghluasad gu gleachd, nithe a b' iad so ; se Dia ughdar a chogaidh so, agus a dh'àithne dhuinne gleachd, agus maille ris an aithne thug e dhuiime gealladh gu'n toir sinn buaidh ; mar so 's leis an an Tighearn an cath, 'i leis an Tighearua an armachd
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 25
tha bhuaidh o n Tighearn , 's leis an Tighearn' a ghloir, agus 's leis an Tigheam' thusa; uime sin cha leig esan dhuit càll.
A rìs, cha'n ann alr son òr no airgiod, no fearann, no oighreachd deth shaibhreas saoghalta, air son am bheil thusa 'gleachd ; ach is ann air son gloir Dhè, agus do shlainte fein a tha thu 'gleachd; agus uime sin tha beannachd o' Dhia air a ghealltainn dhoibh-san a ghleachdas, agus tha mallachd air a bhagradh nan agh- aidh-san nach dean gleachd. A rìs, gleachd an so air son ùine ghearr, agus gheibh thu crùn do ghloir neo- chriochnaichte an deigh so. Agus a ris, gieachd agus thoir buaidh, " agus gheibh thu do thoradh craobh na beatha, a ta na seasamh ann a meadhon Pàras Dè gu do bheathachadh ;" gheibh thu uisge abhainn na beatha gu do thart a chasgadh ; gheibh thu " clach gheal agus ainm nuadh sgriobhta oirre, nach aithne do neach sam bith ach dha-san a gheibh i. Cha chiurar leis an dara bks thu. Bithidli cumhachd agad o's cionn nan cinneach, agus riaghlaidh tu iad le slait iarunn. 'Sgeudaichear thu le trusgan fada geal ; bithidh d'ainm sgriobhta ann an leabhair na beatha ; agus bithidh tu air do dheanamh ad' phost ann an Tigh Dhe ; agus suidhidh tu maille ri Criosd air Righ-chaithir, chura breith a thabhairt air da-thrèubh dheug Israeil." A ris, runaich cogadh, oir teicheadh cha'n fhaod thu, oir cha dean teicheadh an gnothach. A ris gleachd, air neo bithidh tu ciontach do mhionnan èithich. Agus anns an aite mu dheireamh, deanadh cumhachd do cheannaird, agus dòchas chinnteach air son buaidh fhaighinn, impidh a chuir ort gu cogadh. Bha an Ceathramh ni mu thimchioll bhur n-uUach- adh ; agus a chum sibh fein ullachadh na 's fearr, tha dà nì f èumail.
'Sa Cheud Aite. Feumaidh sibh eolas fhaotuinn air bhur nàrahaid, agus ciod a tha e, cia gàmhlasach, cia cumhachdach, cia cuilbheartach 'sa ta e ; agus ciod iad an armailt a tha e toirt leis maille ris.
'San Dara Aite. Feumaidh sibh 'ur n-armachd a chuir oirbhe ; oir ma thig sibh lomnochd gheibh sibh buille ghoirt, agus lot bhas-mhor. A thaobh bhur naimhde, tha ceithir nithe air am feum sibh eolas fhaot- uinn ; agus cha'n ann air bheag seadh a tha iad air ara foiUseachadh dhuinn 'san Sgriobtuir ; oir mur biodh e C
26 COMIIRAG A CHRIOSDITIDH.
fèumail dhuinn eolas fhaotuinn air an gamhlas, an seoltachd, an cumhachd, agus an luchd cuideachaidh, cha chuireadh an Tighearna riamh suas iad ann a thiomhnadh.
JMar so air tus, feumaidh tu eolas fhaotuinn air an gamhlas. 'San Dara Aite, feumaidh tu eolas fhaotainn air an cumhachd. 'San Treas Aite, air an seoltachd. 'Sa Cheathramh Aite, feumaidh tu eolas f haotainn air an armailt agus an luchd cuideachaidh.
Air tus — A thaobh an gamhlas ; cha'n urrar a chuir an cèiU na 's leòir ; tha iad do ghna na'n naimhde gamhlas- ach do ghloir Dhia, agus do shlainte an duine ; tha e na ìdireugair mu Dhia d'a 'phohull ; agus tha e na hhreugair mu Dhia da na h-aingidh mar an ceudna ; tha e na mhurt- air, agus cha'n urrainn a bheag 's am bith a rùn ghamhlas- ach a shasachadh, ach gloir Dhè a shaltairt fuidh chos- aibh, agus damnadh siorruidh 'anama gach uile dhaoine agus mhnai. Tha e na bhreugair agus na mhortair bho'n tìis; mar sin tlia a ghamhlas sean, oir cha'n ann an dè no'n diugh a thoisich a ghamhhis ; ach thoisich e air a blii gamhlasach co luadh 's a rinneadh an duine.
Tha e air a ghairm Satan, 'se sin, èas-cairid no namh- aid ; oir tha e na namhaid do Dhia, agus na namhaid dhuinne, oir cha'n 'eil tairt air, air son a bheag sam bith ach air son eas-onoir Dhe, agus sgrios anman-na bochd dhaoine agus mhnai ; agus cha'n urrainn a bheag s'am bith a thart a chasgadh ach crùn Chriosd a spionadh deth a cheann, agus doirteadh a mach fuil anman-ua dhaoine agus mhnai, agus an tilgeadh a dh'ionnsuidh teine siorruidh na h-ifrinn, a chum 's gu'm bi iad air an losgadh gu siorruidh ; air son an aobhar so, ghairm e air an droch aon sin a tha teachd agus a spionadh air falbh siol focal Dhe, a tha air a chuir ann an cridheachan dhaoine agus mhnai, a chum 's nach faigh iad cead a thuigsinn, agus nach faigh e cead freumh a ghabhail, a chum 's gu fasadh e agus gu'n d'thugadh e raach toradh a chum foirfeachd. Mata xiii 19.
Agus cia mheud agaibhse tha creldsinn so, 'nuair a tha 'm focal so air a chuir ann ar measg, gur e an dia- bliul a tha teachd, agus a tha ga spionadh a mach as bhur cridheachan.
A ris, tha e air ghairm an duine farmadach, a tha cuir a chogail ann am measg an deadh sliìl, gu a bhac
COMHRAG A CnRIOSDUIOn. 27
adh a clium 's nach fas e ; oir is esan a tha 'cuir an uilc agus an aimhrei't so uile ann an 'eaglais Dhe, a chum a's le sin gu'n d'thoir e air clann Dhè tuisleadh agus tuit- eam. Tha e air a ghairm leomhan-heucach, a tha 'dol mu'n cuairt a ghnath, 'sireadh co a dh'f heudas e a' shlug- adh suas. Tha e air a ghairm an di-agon-dearg, air a dhath le fuil ; oir 's iomadh muillion a mharbh e o'n a cheud là a bha Adhamh air a chuir ann am paras, gu.s an là an diugh : " Tha aige seachd cìnn agus deich adh- aircean," oir tha ciall na 's leoir aige, agus cumhachd na 's leoir : tha e sineadh a mach earbuU agus a tarruing sios reultaibh neimh leis'. Seadh, tha moran ann au Alba an diugh a bha na'n reultan dealrach, agus na'n lochrainean lasta, gu dhol air thoiseach air muinntir 'eile ; agus gidheadh a nis than-uinn e nios 'o neamh iad, agus rinn e iad de' dh'inntinn shaoglilta, agus mar sin tha e buadhachadh orra'. Tha e air a ghairm buaireadair. 'Se sin ri ràdh, nathair chealgach no chuilbheirteach, is urrainn crubadh gu samhach ann do bhroilleach, air dhoigh 's nach bi fios agad air gus a'm bi e an sin ; agus a' nuair a tha e ann an sin, is un'ainn e luidh ann rè tamuU gun do chiurradh ; ach an uair a thoisicheas e air giuasad earbull, agus 'nuair a thoisicheas do choguis air dusgadh, an sin bheir e buille mharbhtach dhuit ; oir crubaidh e ann an anam an duine no a bhean, le a bhi goid peacachadh orra, do bhrigh 's gu bheil fJiios aige gu'n dean am peacadh iad rùisgte, a chum an nàire ann a measg an naimhde, agus gu'n creach e iad deth lath- aireachd Dhe, a chum an sin gu'n gabh e an cothrom orra ; mar a ta e air a radh mu na h-Israeilich : " Agus nuair a chunnaic Maois gu'n ro' an sluagh ruisgte (oir rùisg Aaron iad a chum an naire ann a measg an naimhde)." Exod. xxxii. 25. Agus cionnas a rinn Aaron an riisgadh ? Eadhon le thabhairt orra iodhal- aoiraidh a dheanamh, agus mar sin peacachadh ann au agliaidh Dhe ? Cionnus a bha iad ruisgte ? Bha iatl as èugmhais fabhar Dhe, agus air an creach deth a lath- aireachd ; nan creach rìiisgte do chorruich Dhe, air ani fagail fosgailt do bhreitheanais Dhè. Tha e air a ghairm fear-ditidh na'm braithre ; oir 'se an ceud neach e a bheir air lathair do pheacanna ann am fianuis caithir bhreitheanais Dhe, ann an sin gu do dhiteadh air an son, ge' d' b'e fein a b' ughdar doibh ; agus cha'n e a mhain C 2
28 COMHRAG A CHRIOSDUDIH.
gu' m bheil e na f liear dlticlh, ach mar an ceiidna na Fhear-tùaileis, na fhear casaid-bhrèug, na fhear cùl- chainidh; oir se sin is ciall do'n ainm sin Diabolus, Fear-tùaileis; hibhraidh e gu h-olc 'nuair nach 'eil coslach uilc ann, mar a thubhairt e mu lob, i. 9, 10. " An ann an nasgaidh a tha eagal Dhe air lob ? Nach do chuir thu gàradh mu'n cuairt d'a air gach taobh," air doigh 's nach urra' mi faighinn am fagus dà : " Ach sìn a mach do lamh, agus bean ri a mhaoin, agus ris na h-uile ni ta aig, agus leig dhomh a thabhairt ùaith," feuch an sin mar mallaich e thu san aodann'. Ach O am hreugair meallta, nach ro' so na thuaileìs 'eagalach, mar a bha e air a dhearbhadh anns a chrioch 1 San aite mu dheireadh, tha e air a ghairm Maoir, oir tha e air ghairm maoir priosan an Tighearna, ullamh aig àithne Dhè, gu'n gabhail agus an ceangal eadar lamhan agus chasan, do reir ordugh Dhe, agus an tilgeadh a dh'ionn- suidh dorchadas iomallach ; uime sin bha e air radh, gu'n robh droch spiorad air a chuir gu Saul a chum a phianadh. 1 Sam. xvi. 14. Mar so se'n dearbh namh- aid e air a chuir 'o Dhia gu a chorruich a chuir an gniomh, oir cha d'f hag e Saul 'o 'n km sin tuiUidh gus an d' thug e air laimh a chuir na bheatha fein.
'Nis, ciod am feum bu choir dhuibhse a dheanamh deth na nithe so uile a bha air an labhairt mu'n eascaraid so ? Nach bu choir dhuibh a bhi air bhur faicill uaithe ? An cuir sibh bhur n-anama ann an cunnart air ? An saoil sibh am blieil e na ùan macanta ? Am bi trùas sam bith aige riut ? Cha bhi ; mar as beo an Tigheama, cha chaomhain e thu, oir cha'n 'eil uile blieathaichean oillteil na tahnhainn comasach air a nadur an-iochdmhor a sliamhlachadh a mach ; air an aobhar sin tha e air a choimeas ri mathghamliainn, ri leomhan, ri madadh- aliuidh, ri dragon, agus ris an lebhiatan chumhachdach sin. Nis, their sibhse, tha fios againn gu bheil e mar sin, mar a tha thu ag radh ; ach cia mar a ni sinn ris, agus cia mar gheibh sinn buaidh air, tha e na namhaid co laidir ? Innseam dhuibh, clia'n 'eil doigh air buaidh fhaotuinn air ach le cuir na aghaidh. " Cuiribhse 'an aghaidh an diabhuil, (deir an t-Abstol Seumas) agiis teichidh e uaibh." Cuiribhse na aghaidh ma ta, agus gleachdaibh, agus seasaibh na agliaidh, agus na bithibh gu brrith tuilhdh aig sìth ris; ach cuiribh au rùn so
COMHRAG A CHRI05DUIDH. 29
f)ìrbh, seasaidli mise ann ad aghaidh, agus troimh ghràs Dhe cha'n f haigh thu gu bràth buaidh ann am aghaidh- se, ni mo a gheibh thu lamh-an-uachdar orm le mo thoil ; feudaidh tu gu math buille 'ghoid orm, nuair nach bi aithne agam ort. Tha thu ad namhaid garahlasach ; tha mi a' faicsinn nach 'eil thu aig iarraidh a bheag ach eas-onair mo Dhia, agus sgrios m'anam fein ; imich 'uam, seachainn mi a Shatain, agus faigh air mo chulthaobh, cha bhi tuiUidh gnothuch agam riut ; tha mi a' cuir an cèill cogadh ad' aghaidh, agus cha dean mi sìth riut gu bràth tuiUidh.
Cha'n 'eil ann diot ach breugaire, agus tha thu a meall- adh an t-saoghail uile ; agus tha thu ad' mhurtair, a ghearr sgòmain nan uile anamana a chaidh a dh'ifrinn 'o thùiteam Adhamh; agus is tusa a dhoirt fuil uile naoimh Dhe, a bha air a doirteadh, o' fhuil Abel fhir- eanta gus an àra so, agus is tusa ughdar gach fuil neo- chiontach a bhios air a doirteadh gu crioch an t-saoghail. An urrad so air son a ghamhlais
San Dara h-aite. A thaobh a chumhachd, tha aige cumhachd na 's lèoir, thug e teine o neamh, agus loisg e uile chaoraich lob, agus a chuid oghiich, acrus mar sin, mharbh e iad ; ghluais e suas na Sabeanaich agus na Caldeanaich na aghaidh, agus thug e orra' a dhaimh agus a chuid asail a thoirt air falbh le ainneart ; thog e gaoth mhòir o'n fhasach, agus thug e oirre bual- adh air ceithir oisinnibh an tigh anns an robh a chuid cloinne, agus thuit an tigh orra, agus mharbh e iad. Tha e na phrionnsa, agus tha aig' na 's mò do dh'iochd- rainibh fo' ordugh na tha aig prionnsa' saoghalta sam bith eile fo' neamh ; agus tha e air a ghairm, " prionnsa cumhachd an athair, a tha riaghladh gu cumhachdach ann an clann na h-easumhlachd ; se'n lebhiatan cumh- achdach sin e ; is esan a nathar dhireach agus lubacli sin;" amhairc air a chunntas a ta air ann an lob xli. 1. &c., agus coimeas an t-ait sin ri Isaiah xxvii. 1. 'Se-san an duine laidir sin a tha 'cumail an tigh agus daighneachd- laidir a chridhe, air dhoigh 's nach urrainn a bheag sam bith buaidh fhaotuinn air ach a mhain cumhachd Dhe. Tha e air a radh uime gur ainm dha legion, do bhrigh 's gu bheil iad moran ann. Tha aige leigionaibh do dhia- bhulaibh aig ordugh, agus tha uile luchd aingidheachd an t-saoghail aig ordugh agus fuidh uachdranachd aige ; C 3
BO COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
"seadh, 'nualr nach urrainn e buaidh f haotuinn le a chui(ì iochdranaibh fein, 's urrainn e seann fhaidh a ghluasad suas gu fiiidh òg a mhealladh, agus 's urrainn e thoirt air a radh, " Nach faidh mis co maith riut fein ?" 1 Righre xiii. 15. Agus nach 'eil agamsa Spiorad Dhe co maith riutsa ? Eadhon mar sin 's uiTainn e aon mhinisteir a ghluasad suas gu ministeir eile a mhealladh, agus na h-uile a chum a ghniomh an-iochdmhoir agus a rùn aingidh a thabhairt gu crioch. Tha e air a ghairm prionnsa an dorchadais, oir feudaidh e a bhi ann ad uchd mu aird- mheodhan là, agus gidheadh nach faic thus e ; 's urrainn e a bhi maille riut aig a bhòrd 'nuair a tha thu ag itheadh agus ag òl, agus gidheadh gun thusa bhi ga thabhairt fainear, agus is urrainn e bhi dol direach ri do thaobh 'nuair a tha thu 'san raon, agus nach urrainn thusa 'fhaicsinn; uime sin tha e air a ghairm prionnsa an dorchadais, do bhrigh 's gu bheil e a' dalladh suilean dliaoine agus mhnathan, air dhoigh 's nach urrainn iad fhaicinn no thuigsinn 'nuair a thig e da 'n ionnsuidh. A ris, ann an so tha e air radh uime, gu'm " bheil e shùas anns na h-ataibh ard ; agus uime sin tha cothrom aig ort :" oir mur bi thu air d' aonadh ri d' cheann Criosd air neamh, cha bhi thu comasach air buaidh fhaotuinn air ; oir tha e 'os do chionn, agus uime sin feudaidh e na 's leoir do bhuairidhean a thilgeadh sios ort. Tha fìos agaibh gu'm feud duine tlia ua sheasamh air mullach bruaich, gu furas clach a thilgeadh sios agus iadsan a tha fuidh a mharbhadh : mar sin tha aig satan an coth- rom oirnne gu cinnteach, agus 'se'n aon doigh air a theachd mu'n cuairt da le fìor chreideamh agus le aith- reachas treibhdhireach. Anns an aite mu dheireadh, tha e air a ghairm Dia an t-saogliail so ; do bhrigh 's gu bheil e tabhairt buaidh air a mhoir-chuid de'n t-saoghal so ; agus tha a mhor-chuid de'n t-saoghal a tabhairt an umhlachd, an onair, agus an t-seirbheis dha-san, bu choir doibh a thabhairt do Dhia ; agus mar sin tha'n saoghal 'a deanamh an diabhuil na dhia dhoibh. Agus mar h-'eil agad-sa an Ti 'se Dia na'n diathan a' gabhail comh- naidh ann do chridhe, cha'n 'eil e so-dheanta gu'm faigh thu buaidh air, ach gu'm bi buaidh air a thabhairt ortsa leis-san ; uime sin, an ann an nasgaidh a shaoileas sibh, a thug e ionnsuidh air Daibhidh, duine do reir cridhe Dhe ? 'Nann a' nasgaidh a thug e ionnsuidh air Solamh? .
COMHRAG A CnRIOSDUIDH. 31
ati duine bu ghlic Llia air an talamh uile ann a latha fein ? Agus am b'ann a nasgaidh a thug e ionnsuidh air Peadar, a bha air a thogail air carraig ? Am b'ann a nasgaidh a thug e ionnsuidh air a Cheann Criosd Iosa, am feadh 's a bha e air an talamh ? Ach gidheadh cha d'thug e buaidh air. Mar sin cha'n 'eil ni sam bith a bheir buaidh air, ach a mhain neart, cumhachd, agus lamh threun Dhe.
'San Treas aite, cuir ri so, a chuilbheart agus a* sgil, agus thoir foi'near e. 'Se 'n nathair chuilblieartach sin e, a tha 'mealladh an t-saoghail uile-; 'se'n dragon sin e air am bheil na seachd cinn, aig am bheil a leithid do chiall 's do ghliocas, 's nach urrainn do ghliochas air- bith 'eile, a theachd mu'n cuairt air, ach do ghliocas Dhia a mhain ; tha' innleachdean agus a dhealbhean cho laidir, oir comharaichidh e do nadur, ciod sam bith e,.. agus bheir e ionnsuidhean na aghaidh ; bheir e fai 'near do staid ma tha thu ann an saoibhreas no ann am bochd-- ainn, agus gabhaidh e a chothrom ann an sin ; bheir e fai'near do ghnè, agus bheir e fai'near do chleachdamh, oir tha fios aig ciod e a ta thu, na 's fearr na tha agad fein ! Nis, air dhuit f haicinn gu bheil agad a leithid do namhaid laidir agus gamhlasach, rùnaich gleachd agus- cuir na aghaidh ; oir mur cur thu na aghaidh, marbh- aidh e thu ; agus eisd ris a' ni 'tha mi ag radh, tha e ni 's mo ghamhlasaiche ann ad aghaidh-sa tha ad leanabh do Dhia, agus tha e ni 's iarrtanaich air son do sgrios-sa, . na tha e mu mhile neach 'eile ; agus bithidh e ni 's dripeil gu thus a bhuaireadh gu peacachadh, do bhri 's gu'n toir aon pheacadh ann do phear-sa na 's mo do dh'èusonair . do Dhia na bheir uile pheacaidhean nfile anam eile, nach do ghiulain riamh ainm losa air an guaillean.^ Uime sin tha e air a radh ri Peadar, " A Shimon, a Shimon, , dh'iarr Satan do chriathradh, agus d'f hasganadh ; ach : rinn mis' urnuigh nach dibreadh do chreidimh thu."
'Nis, ann an tabhairt fai'near na h-uile a bha air a: labhairt mu d' namhaid, 'se so a mhain a ni a dh'fheumas do chumail suas, agus taic a chumail riut, feumaidh tu aithne a bhi agad gu'm bheil criochan air a chuir roirah a chumhachd, cha'n urrainn e na 's mo a dheanamh na , cheadaicheas Dia dha, agus cha'n urrainn do fhuiltean a grùag do chinn tuiteara as eugmhais ceadachadh t-Athair fteamhaidh ; agus cha robh cumhachd aige o's cionn lob, .
32 CO.MHRAG A CHRIOSDUIDH.
a spreidh, a clilann, a slieirbhisich, agus a phcarsa, ach do reir 's mar cheadaich an Tighearna dha, agus mar a fhuair e 'n t-ordugh, ni mò a bha cumhachd aig o's ceann na mucuibh, ach do rcir 's mar a cheadaich Dia dha. Uirae sin, 'nuair a tha e air a radh gu m bheil e cumhachdach, tha e fior ; ach tha tomhas agus crìochan air a chuir roimh a chumhachd, agus tha comharaidhean- crich air a shuidheachadh dha, nach dàna dlia dol tliairis orra ; cha'n 'eil ann deth ach namhaid ruisgte, oir tha e air a chreach deth a chuìd innealaibh cogaidh ; chreach Criosd e, mar a deir an t-Abstol, a labhairt mu Chriosd, " Air dha uachdranachdan agus cumhachdan a chreachadh, rinn e ball sampuill dhiubh gu follaiseach, a' deanamh buaidh chaithreìm o's an ceann tre'n chrànn ud fein." Colos. ii. 15. Agus cha'n 'eil ann deth ach namh- aid fo-chuibhreach mar a tha'n t-Abstol lùdas ag radh, 6. " Choimhid se iad ann an geimUbh siorruidli fo-dhorcha- das, fa' chomhair breitheanais an là mhòir." Agus tha Peadar ag radh — 2. Phead. ii. 4. " Cha do chaomhainn Dia na h-aingil a pheacaich, ach air dha an tilgeadh sios do ifrinn, gu' n d'tliug e thairis iad gu bhi air an coimh- ead ann an slabhraidhibh dLTchadais, fa chomhair breith- eanais." Agus uime sin, ged a tha'n cumhachd so gu leir aige, gidheadh cha'n 'eil e iiige ann an aghaidh a h-aon, ach a mhain ann an aghaidh clann na h-eus- umhlachd, anns ara bheil e aig oibreachadh gu cumh- achdach, agus cha'n ann an aghaidh aon do shliochd na mna air am bheil eagal Dè agus a tha a coimhead aithn- tean. Cha chan mi ni's mo aig an àm so, ach gu'n tug- adh an Tighearn' do gach aon agaibh cumhachd agus gliocas Dhè, leis an tabhair sibh buaidh air a namhaid laidir agus chuìlbheartacb so, trid cumhachd thrèun bhur Tighearn agus bhur Ceannard Criosd losa : dha-san, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad Xaomh, gu'n ro' gach uile urram agus moladh, a nis agus gu sior- ruidh. Amen.
COMHRAG A CHRlOSDXnDH;
SEARMOIN XIII.
AIR COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Ephes. VI. 10. Fa' dheoidh, mo bhraithre, bithibh laidir san Tighearn, agus ann an neart a ehumhachd-san.
Tha àra bhur beatha na chogadh agus na ghna ghleachd, agus 'se so àm a chath, ach an deigh sin bith- idh àm caitheamh a chrùin. Tliusa a chogas gu laghail ann an so, gheibh thu an cnìn an deigh so ; agus mur cog thu an so, cha n f haigh thu gu brath crùn an deigli so ; esan a chogas agus a bheir buaidh ann an so, gheibh e Rioghachd Shiorruidh an deigh so ; cha d'theid a h-aon gu siomiidh a steach a dh'ionnsuidh na rioghachd sin, ach an leithid 'sa dhTheudas a ra', mar a thubhairt an t-Abstol, " Chomhraig mi an deadh chomrag, chrioch- naich mi mo thuras, ghleidh mi an creideamh," air an tug an diabhul iomadh uair ionnsuidh air mo chreach dheth ; " Chriochnaich mi mo thuraS," " A ruith mi do ghnath a dh'ionnsuidh na criche, agus uaith so a mach tha crùn gloir air a thasgaidh suas dhomh." Oir an nuair a tha sibh a' faotuinn a bhais (mar gheibh sibh uile bas ; oir cha'n 'eil a h-aon agaibh nach 'eil a' giulain a bhais mu'n cuairt maille ribh ; agus tha e mhain aithnichte do'n Tighearn c'uin a gheibh sibh bas). Tha mi ag radli, nuair a tha sibh a' basachadh, mar fèud sibh a radh ann an ni-eigin do f hirinn agus do threibhdhireas cridhe, agus le deadh choguis, " Chuir mi mo chath, ghleidh mi mo chreidimh, agus ruith mi mo rèis ;" as eugmhais gur uiTadh dhuibh so a radh, cha dana leibh a radh ni a tha air a chùl, cha dàna leat a radh, " gu-'m bheil crùn gloir air a thasgaidh suas air do shon-sa ; ach tha mi a fagail so. Air son bhur n-uUachadh a chum a chath, dh'innis mi dhuibh dà ni fheumail air bhur son.
AiR TUS, feumaidh sibh eolas fhaotuinn air staid agus gnèth bhur naimhde, ni as eugmhais nach cuir sibh già
34 COMHRAO A CHRIOSDUIDII.
Lràth do rireadli Lliur cois ris a chath, agus a ghleachd a mach troimhe ; oir mur bi lios agaibh co ris a tha agaibh ri gleachd, cha chog sibh gu brath do rireadh. Dh'iiinis mi dhuibh ciod e aii t-eolas bu chòir dhiiibh fhaotuinn òrra', agus tha mi a toiit dearbh-bheachd dhuit, gu'm bheil thu cronail do'n Tighearn, ma shaoilcas no ma hibh- ras tu mu'n timchioll air a chaochlaidh do dhoigh 'sa tha'n Tigheam a' saoilsinn agus a' labhairt mu'n tim- chioll, a rinn air a leithid so do dhoigh an comharrach- adh a mach dhuit ann a fhocal le a Spiorad.
Tha'n diabhul na bhreugair ma-ta ; oir, an uair a tl:a thus ann am mi-churam, innsidh e dhuit gu bheil Dia trocaireach, agus 'nuair a smuainicheas tu gu'm bun trocair Dhe dhuit, an sin their e, nach 'eil gnothaich sam bith agad-sa ris ; agus 'nuair a tha creideamh agad, their e-san nach 'eil a bheag sam bith agad, agus niar sin bheir e ort a bhi aun an teagamh, agus a' cuir ann an amharus, agus mar sin tha e na bhreugair niòr ; agus cha'n 'e rnhain na bhreugair, ach mar an ceudna na mhurtair an-iochdmhoir. Tha aig màgan an-iochdmoir agus beul sgriosach leomhain kiidir, agus ma bheir thu aite dha, cha sgur e gu brath gus an deodh- ail agus an òl e fuil t-anam ; agus tha e na bhreugair agus na mhurtair bho'n tùs, agus tha a ghamhlas an- iochd, agus a ch.eilg sean. '8 iomadh aon a mheall e ; 's iomadh aon a sgrios e, agus a thug e do dh'ifrinn, 'o'n là an robh Adhamh air a chuir a mach a garadh Edin, gus an là so ; agus bhuadhaich e gu cumhachdach os- cionn clann na h-eus-umhhichd 'o cheann tuillidh is cuig raìle agus sia ceud bliadhna ; agus mar a thoisich a ghamhlas leis a cheud duine, mar sin criochnaichidh e leis an duine mu dheireamh ; agus mar is e a cheud neach e gu do bhuaireadh, agus gu do tluilaidh gu pcac- adh, mar sin se a cheud neaeh e gu do phianadh aim an ifrinn. Tha e na nathair, mar a thubhairt Eubha, " IMheall a' nathair mi agus dh'ith mi ;" oir is esan am fìadh-bheathach cuilbheartach a mlieall iomadh neach. Tha e na fhear-ditidh. Nach creid thu ma ta nis, gu'n toir e do pheacaidhean air hithair fa-chomhar caithir- bhreitheanais Dè, agus ann an sin an toirt fa d' chomhar gu do dhiteadh ann an hithair Dhe, agus gu'n abair e, am peacadh so agus am peacadh ud rinn thu, agus uime sin tha thu toilltinneach air bàs ? 'Jlia e na dhiabhul, se
COMHRAG A CIIRIOSDUIDH. 35
sìn, clia'n e a mliain gu blieil e na l)lireugair agus na fhear ditidh, ach mar an ceudna na fhear culcliainidh gamhlasach ; oir lahhraidh e air a choslas uilc is taireil a tha'n taobh stigh dhiot; agus uime sin bu choir dhuit a bhi air t -f haicill uaithe, roimh aobhar sam bith a thabhairt da air olc a labhairt a'd thimchioll, seadh, cha chaomhainn e do dhiteadh gu fàllsa.
Tha e na leomhan togarrach, an comhnuidh sireadh co dh'f heudas e a shlugadh suas ; tha e na sheann drà- gon-dearg, 'o chesnn f hada air a chleachdadh ri murta anama bochd ; tha e air a ghairm " uachdranachdan agus ciimhachdan, agus riaghlairean an t-saoghail, prionnsa an dorchadais a tha riaghladh 'san iarmailt," spioradaibh nach urra bhi air am faicinn, agus, anns an aite mu dheir- eamh, " tha e air a ghairm dia an t-saoghail so."
Xis ciod am feum b'u choir dhuinn a dheanadh de na so uile.
'Sa cheud aite. Na aontuich leis, oir cha'n 'eil e ag iarraidh na's fearr na gu'n deanadh tu sìth ris.
'San dara aite. Na d'thoir ionnsuidh air le neart sam bith a ta annad fein, no le innillibh chogaidh fheol- mhoir, oir ni e fochaid air a chlaidheamh, oir cha'n ur- rainn e cron a dheanamh air-san, oir cha dean do neart na 's mo dhochann air na ni e air balladh umha, 'se a mhain neart agus cumhachd Dhe a bhuaileas sios e.
'San treas aite. Cha'n fhuil agus feoil a bheir buaidh air, ach feumaidh tu gliocas Dlie a bhi agad gu a' chuir na thosd leis. Bha aig Ahitophel gliocas saoghalta ni bu leoir, gidheadh f huair Satan buaidh air, air doigh's 'nuair a chunnaic e nach do bhuadhaich a chomliairle, gu'n deachaidh e agus gu'n chroch se e fein. Mar sin feum- aidh gur e cumhachd agus gliocas Dhe a mhain a bheir buaidh air ; oir tha e na phàirtidh laidir, agus air ceann armailt laidir, agus tha moran luchd-cuidichidh aige ; oir cha'n 'eil e na àmith agusòl,agus codal, agus abhia'gabhail 'ar fois, no idir a bhi ag imeachd as eugmhais ar n-armachd, agus a theachd rìiisgte fa 'chomhar a leithid do namhaid, a tha aig iarraidh sgrios d'anam ; tha e 'stiureadh armailt fein fodha dha cheannard coithchionn, se sin, an saoghal o'n leth-muigh, agus t-f heoil fein o'n leth-stigh dhiot. Leis an t-saoghal, tha mi ciallachadh gach uile phàgan- aich mhi-naomh agus as-creidich, uile chlann na h-eus- umhlachd, oir tha iad aige uile aig ordugh. Se'n t-aingil
35 COMHRAG A CHROSDUIDiI.
sin e, do'n ainm san Eablira, Abadon, agus anns a Ghreigis, Apolion, se sin, fear-millidh, oir tha e a' miU- eadh na h-uile ge b'e ait' gus an tig e, agus am faigh e an lamh-an-uachdar : agus se an t-aingeal sin na sluichd gun ìochdar e, a thug a mach no locuist sin uile tha air an iomraidh ann an leabhar an Taisbeanaidh, ix. caib.
Agus 's e-san a tha "stiuradh na h-armailt mhoir sin do fhichead mile uair deich mile, a ruith tre'n t-saoghal uile, agus a mhill a luchd aiteachaidh agus iadsan a bha a chomhnuidh ann. ThuiUeadh air na daoine aingidh so, tha aige saoibhreas, gloir agus toil-inntinn an t-saogh- ail so, gu gnothach a dheanamh leò mar bhiathan, a chum tarruing air a dhublian, a mhuinntir aineolach agus sliimpUdh ; tha aige raar an ceudna, croisean agus triob- laidean an t-saoghail, chum feum a dheanamh dhiubh mar bhioraibh agus mar dhrisibh a chum ar bacadh ann ar turas a chum neamh ; agus uime sin, tha e aig cuid do dh'uairibh a toirt ionnsuidh ort air an lamh dheas, agus aig amaibh eile air an lamh chlith ; aig cuid do' araaibh bheir e daoine agus mnathan suas gu mullach beinn, agus nochdaidh e dhoibh gloir agus saoibhreas an t-saoghail so ; agus mar a th'airg se iad do Chriosd, mar sin 's urrainn e'n tairgse dhuitse, ma ni thu seirbhis da, Mata. iv. 6. 'S urrainn e puinsean a shin- eadh 'an cupan òr, a chum 's gun òl thu dheth, agus gu'm bàsaich thu gu siorruidh ; agus 's urrainn e ìibhlan òr a chuir ann do shlighe, agus a thoirt orra iomain romhad, a dh'f heuchainn a'm pill thu air t-ais air do thuras, agus an treig thu do shlighe ; no, an suidh thu sios air an t-shlighe, a chum 's gu'n caiU thu neamh agus do chrùn agus ann an so bhuadhaich e gu h-iongantaoh air moran, agus thug so air earbull ruigheachd suas gu neamh, agus reultan a thabhairt a nuas 'o neamh, agus an tilgeadh a chum na talmhainn. Thairg e do Dhèraas Saoibhreas an t-saoghail, agus roghnaich e'n ^aoghal a ta lathair, agus ghabh e ann a ghlacaibh e, 2 Tim. iv. 10. Cia as a shaoileas sibh a thainig ludas gu bhi na fhear brath- aidh ? thainig e o'n airgiod a bha air a thairgsinn dà 'o na Sagairtean, na Sgriobhaichean, agus 'o na Phairaisich ; ghabh esan e, agus chuir e suas ann a sporan e. Mar sin, sànnt agus gionach an t-saoghail so, a chuir an diabhul ann an cridhe ludais, thug e air gu'n do bhrath e Criosd. Se so aon doiofh air an cleachdach leis a bhi faotaina
COMIIRAG A CHRIOSDUIDH. 37
buaìdh alr daoine ; uime sin, tha feura againn a bhi air ar faicill roimh na so, nach suidhich sinn ar cridheachan uir ni sam bith o's iosal.
An dara doigh air am bheil an saoghal ga chuideach- adh, 's ann le croisean agus triobhùdean. Tha e a' cuir drisean san t-slighe gu do thaobh a tholladh, agus a' tilgeadh creagan agus cìp-thuislidh romhad, agiis sin uile a chum do bhacadh air do thuras, air chor 's nach ruith thu le gairdeachas, agus do ghnà gu cr'ich do thurais. Agus tha iiige trioblaidean am buairidhean fein mar an ceudna, mar a thubhairt e mu lob, ii. 5. " Leig dhomh mo lamh a chuir air a phearsa, agus faic mur mallaich e anns an eudan thu ;" agus b' iad triob- laidean a loisg suas an siol air an talamh chlachaidh, do bhrigh 's nach robh aige freumh domhainn na bu leoir, cha do mhair e ach rè tamull. Mata xiii. 21. *' Air an aobhar sin, 'nuair a thig amhghar agus geur-Iean- mhuinn air son an fhocail, a lion cuid agus cuid gheibh e oilbheum;" mar sin cha'n e na h-uile neach as urrainn giulain troimh bhuairidhean n'an trioblaidean so, agus buairidhean an t-saoibhreis shaogh-ìlta so, agus toilinntinn na beatha so ; uime sin bi air t-f haicill roimh a chuid pùinnsean a tha e a tairgse dhuit ann an cùpan cr, agus a' deanamh miodal riut gus an òl tliu e ; agus bi air t-fhaicill roimh na h-ubhlan òr a tha e tilgeadh romhad ; oir co' fhada sa mheasas tu 'n saoghal na chairid dhuit, cha'n urrainn thu gu bràth buaidh fhaotuinn air ; uime sin fèumaidh tu an dara cuid an saoghal a mheas na namhaid dhuit, air-neo cha'n urrainn tliu buaidh fhaotuinn air taitneasaibh no air trioblaidibh a chuid buairidhean. Uime sin tha e air a radh, '' Gu'm bheil cairdeas an t-saoghail so na naimhdeas do Dhia," (cha'n e nach 'eil e laghail dhuiiin na sochairean a tha Dia a' tilgeadh da'r n-ionnsuidh anns an t-saoghal so a ghnath- achadh a chum ar feumas) oir tha'n diabhul leis na nithe so ag oidhearpachadh, ma 's urrainn e do chridhe a tharruing air falbh o Dhia, agus a shuidheachadh air na nithe sin ; agus a nuair nach urrainn e buadhachadh leis na meadhonaibh so, do dh'urrara agus do shaoibh- reas, agus do thaitneasaibh saoghalta, ann an sin cuir- idh e croisean agus trioblaidean, an dara cuid gu thabhaii t ort gu'n tuit thu air t'ais gu buileach, air nep gu'm fannaich thtt air an t-slighe.
D
38 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
'Xis, a clium buaidh a thabhairt air na buairidhean so anns an t-saoghal, bheiream clhuibh cuid do nithe gu bhur cumail suas a chum 's gu'n cuimhnich sibh iad ; air an aobhar sin beachd-smuainichibh air na h-aitibh so do'n Sgi-iobtuir. Eoin xvii, 9. " Cha'n 'eii mi guidhe air son an t-saoghal, ach air son na muinntir sin a thug thu dhomh, oir is leatsa iad." Cuimhnich sin a tha anns, 1 Eoin ii. 15. "Na gradhaich an saoghal, no na nithe a ta 'san t-saoghal. Ma gradhaicheas neach air bith an saoghal, cha'n 'eil gradh an Athair ann." Cuimhnich a ris, " Ciod a bhuannachd a ni e do dhuine ge do chois- neadh e an saoghal uile, agus anam fein a chàll ? No ciod an èiric a bheir duine air son anam ?" Cha'n urrainn do dh'uile onair agus shaoibhreas an t-saoghail so, aon anam caillte a shaoradh. Agus cuimhnich sin a tlia air a labhairt anns Sailm Ixxviii. 80, 31. " Cha robh iad air an sgarachduinn o am miann ; fathast bha am biadh 'nam bèul ; an sin thainig fearg Dhè on-a, agus mharbh e iadsan bu shultmhoir dhiubh." Leugh Taisb. xviii. 9, 10. ladsan a dh'ol maille ris an t-striopach ann a cìipan òr, agus a bha air mliisg le a fion, sheas iad fad as trid eagal a peanais, agus bha iad a' guil agus a' caoidh, agus thubhairt iad, " Mo thruaighe ! mo thruaighe ! gu bheil saoibhreas co mòir air teachd gu f às- HÌdheachd." Mar sin iadsan a tha ag òl do thaitneasaibh an t-saoghail so, blaisidh iad mar an ceudna do shearbh- alachd am breitheanasan. Leugh Eabh. xi. 24, 25, 26. '■'' Dhiult Maois a bhi air a ghairm na mhac do nighean Pharaoh. A' roghnachadh amhghar fhulang maille ri sluagh Dhe, roimh sholas a pheacaidh a mhealtuinn rè sèal. A' meas gu'm bu mho an saoibhreas masladh Chriosd na ionmhais na h-Eiphit. Agus cha robh eagal air roimh chorruich an Righ ; oir bha e laidir 'na inntinn, mar neach a bha faicinn an Ti a tha neo-fhaic- sinneach." Mar so se'n doigh is fear gu buaidh f haotainn air an t-saoghal, agus air a thaitneasaibh, bhur suilean a thogail suas, agus amharc air na nithe a ta siomiidh, a tha anns a bheatha so neo-f haicsinneach. Agus air son trioblaidean agus buairidhean na beatha so, dearbhaidh e thu leo-san mar an ceudna, agus na h-uile a chum do chridhe a tharruing' o Dhia ; oir is e do chridhe a tha e ag iarraidh, agus se daighneach-laidir do chridhe mu'm bheil e a' dol mu'n cuairt gu a chosnadh, a chum's gu'a
COMnRAQ A CHRIOSDUIDH. 31^
gabh e a chomhnuidh ann : agus mar urrainn e thoirt «rt tuiteam sios gu aoradh a thabhairt dà, ach gun d'thoir thusa aoradh do'n Tighearn do Dhia, agus dhas- nn na aonar gu'n d'thoir thu seirbheis ; ann an sin cuir- ìdh e deuchainn theinntich, trioblaidean mòr, agus geur-leanmhuinn fhuilteach ad' ionnsuidh gu do chridhe a chumail fuidh, agus gu thabhairt ort fannachadh anns a chath, agus sin, a dh'fheuchainn an d' thoir e ort a thabhairt thairis.
'Nis, gu do chumail suas ann am buairidhean nan croisean agus na'n trioblaidean so, cuimhnich briathran Ohriosd. Mata F. 10. '^ 'S beannaichte an dream a tha fulang geur-leanmhuinn air son na còrach, oir is leo- san rioghachd neimhe. Mata vii. 13. " Imichibh a 8teach air an dorus chumhunn ; oir is farsuing an dorus, agus ìs leathan an t-slighe a ta treorachadh a chum sgrios agus is lionmhoir iad a tha dol a steach oirre ; ach is cumliann an dorus, agus is aimhleathan an t-sHghe a ta treorachadh chum na beatha, agus is tearc iadsan a tha 'g amas oirre." Cuimhnich briathrean Abraham ris an duine shaibhir. Lucas xvi. 25. ' Mhic, cuimhnich gu'n gu'n d'fhuair thusa do nithe raaithe rè àm dhuit bhi beò, agus Lasarus mar an ceudna di'och nithe, ach a nis tha esan a faotuinn solais, agus a ta thusa air do phianadb.' Cuimhnich briathran Phoil. 2 Thes. i. 6, 7« Do bhrigh gur ceart a ni do Dhia, arahghar iocadh dlioibhsan a tha cuir amhghar oirbh ; agus dhuibhse a ta fa arahghar fois maille ruinne. Agus is ann trid iomadh amhghar a dh'fheumas sinn a dhol a steach do rioghaclid neimhe. Agus na h-uile a bhios beo gu diadhaidh ann an losa ■Criosd, feumaidli iad gcur leanmhuinn fhulang, 2 Tiu). iii. 12. ' Is lionmhoir amhgharan an fhirein; ach asda air fada saoraidh an Tighearn e,' Sahn, xxxiv. 19. Biodii 3ia briathra' so, agus an leithid sin, na 'm barandi;s dhuibh ann an la buairidhean, oir mar bi agaibh focal De a' gabhail comhnuidh aim bhur cridheachan gu sai- bhir, cha'n 'eil e so-dheanta gu'n d'thoir sibh buaidh mr na buairidbean so, (Srauainich mis leam fein) gu dearbh cha d'robh sinne gu mòr air 'ar dearbhadh leis an dara h-aon diubh, tha mi a ciallachadh le croisean agus amhgharan ; ach air son an aon eile, amhaircibh agus faic- ibh cia fhada sa bhuadhaich an saoghaì oirbh, air doigh a'.s tre ghradh an t-saoghail so gu'm bheil gradh Dhe air fàs D 2
40 COMHRAG A CnRIOSDriDH.
fuair annaibh. (Tha mi cnr cuid agaibh ann an teag- amh.) Nach robh agaibh uair-elgin bhur caith-beatha air neamh, 'nuair a bha sibh ag itlieadh agus ag òl toil- inntinn na fiaitheanas, agus a' beathachadh air a gaird- deachais, 'nuair a bha feoil agus fuil Chriosd na bu jnhilse do bhur n'anma, na bha riamh biadh no deoch sam bith anns an t-saoglial do bhur pearsaibh, agus 'nuair a bha sibh ag amharc air gloir na neimhe, agus teampull 'ur Dè ; ach a nis tha sibh aig itheadb plaosgan truaiUidh na talmhainn, maille ri mucan an t-saoghail, agus ag òl suas a chlabar thniaillidh. Mo thruaighe! C'arson a tha sibh a' deanamh so ? A'm b'aill leibh ni's mò fhaotuinn na crìm siorruidh de' ghloir? A 'm b'aill leibh ni's mò na bhi air bhur deanamh n'ur puist ann an Teampull bhur De ? Am b'aiU ieibh ni's mò na a chlach gheal sin, air am bheil an t'ainm nuadh sgriobhte ? Am b'aiU leibh ni's mò na bhi n'ur suidh air righ-chathair maiUe ri Criosd ? Agns am b'aill leibh ni bu mhò na saibhreas do-rannsaichte Chriosd? An innis sibh dhomh ciod a b'aill leibh fhaotainn? Gheibh sibh neamha nuadh agus talamh nuadh ; agns nach fheud an oighreaehd so bhur riarach- adh ? Gu'n deònaicheadh Dia bhur sùilean a bhi air am fosgladh gus am faiceadh sibh na nithe so. An amhairc sibli rìs na geallaidhean cothromach so ? An amhairc BÌbh ris an lùchairt sgìamhach so, far an gabh BÌbh comhnuidh gu siorruidh ? An amhairc sibh ris a bhaile sgiamhach sin, an nuadh lerusalem, aig am ])heil gloir Dhe innte, aig am bheil am balladh àrd sin mu' timchioll, aig am blieil dà gheata dhèug air an suidheachadh air clachan luachmhoir, agus aig am bheil sraidean deth dh'or tiorghlan, agus mar ghloin shoilleir, agus gur e Dia is teampull ann, agus fiir gur g 'n t-Uan Ì5 solus ann ? C'arson a bheireadh na nithe siubhlach so oirbh, nach urrainn bhur beatha a cLumail aon uair, gu'n cailleadh sibh nithe siorruidh aig nach bi crioch gu brath ? i\Io thruaigh ! C'arson a chailleadh tu an crùn gloir gun chrioch 'n sin air son beagan do ghloir dhiomhain ann an so ? Agus c'arson a chailleadh tu aoibhneas shiorruidh agus toilinntinn na flaitheanais, air son n'an taitneasaibh talmhaidh so nach mair ach airson seal ? Mar sin mata, 'nuair a thig croisean agus triob- luidean oirbh, armaichibh sibh fein le cuimhne air na
COMHRAG A CHRIOSDUID'H. 41
mÙìQ so, armaicli tlius thu fein le motliacliaclli na n ^iile naoirah a bha romhad, a chaidh tre mhoir amlighairibh a steach do rioghachd neamh. ' Cuimhnichibh, ma dh'fhulaingeas sibh maille ri Criosd ann an so, gu'n rioghaich sibh na dheigh so maille ri Criosd ann an gloir. Taisb. vii. 13, 14. 'Nuair a chunaic Eoin sluagh mòr le culaidhean fa,da geala, agus pailmibh na n lamhan, na'n seasamh fa chomhar na cathrach, agus ag radh, tha slainte tcachd 'o ar Dia-an, a ta na shuidh air an Righ-chaithir, agus o'n Uan. 'Nuair a dh'fheoirich e ris an aingeal, ^ Co iad so ?' Fhreagair e, ' Siad so iadsan a thainig a amhghar mhòir.' Agus ma ghairmeas Dia a li-aon agaibh gu brath gu fulang airson Chriosd, cuimh- nichibh eisempleir iomadh martaireach, a dh'ihuiling an teine gu foighidneach air son so, agus air a sgath-san, agus a rinn gairdeachas ann an dearbh-mheadhon an teine, a ni chuir iongantas air na ceusadairaibh fein. Agus cuimhnichibh maitheas Dhe dhuibh fein, agus cia ìion beannachdan milis a bhuilich e gu saor oirbh, agus nach bu clioir dhuibhse ni searbh a ghabhail 'o a lamhan, mar thubhairt lob, ' An gabh sinne maith 'o Dhia agus nach gabh sinn olc mar an ceudna ?' Eadhon mar sin abraibhse, an gabh mise na h-m-rad do nithe maith 'o mo Dhia, agus nach gabh mi drocli nithe mar an ceud- na ? Uime sin, mo bhraithre, ullmhaichibh air son croisean ; cha'n urrainn sibh innseadh cia cho luath 'sa dh'fheudas iad a theachd oirbh, oir tlia mi smuaineach- adh gu bheil ni-eigin a leantuinn air cùl so, gu bheil reultan 'o neamh air an toirt sios agus air an tilgeadh chum na talmhainn, gu blieil na h-ùbhlan òr so air aii tairgse do mhinistearan, agus daoine air teachd gu a bhi dhe inntinn thalmhaidh d'am b'u chleachdach a bhi comasach air nithe spioradail. JMar is beo an Tighearna, tha mi smuaineachadh gu'm feum dèuchainn theinntich leanntuinn air so. Ach tha mi fàgail so. Dhiunis mi dhuibh a cheud chomhnadh a ghnathaicheas an Sàtan ann ar n-aghaidh, a ni 'se 'n saoghal, agus a thoraidheai). An dara cumhachd a ghnathaicheas e na'r n-aghaidh, se 'ar feoil fein, an nàdur trùaillidh sin a tha 'm folach anns na h-uile duine agus bean a thaobh nàdur ; feum- aidh sibh sibh fein a chuir fuidh armachd ann an agh- aidh sin mar an ceudua. Feumaidh tu thuigsinn gu bheil triiaillidheachd an taobh stigh dhiot a tha air a. D3
42 COMnRAG A CHRIOSDUIDH.
&^aolleacl]i tliairis air gach uile earrainn do t anam, agus tha truaillidheachd an taol)h a muigh dhiot air a sgaoil- cadh thairis air do chorp, agus air na h-uile bàll de na chorp sin ; agus tha'n truaillidheachd air a measgadh air feadh a clièile, eadhon mar a tha uisg agus Fion air a mheasgadh ann an aon chùpan cuideachd, far a' bheil na h-uile troimh-cheile ; mar sin tha uile aignidhean do chridhe air am measgadh leis an truaill- idheachd so, air doigh 's gu bheil e air a sgaoileadh thairis air t-anam ; oir tha do sholus air a leithid do clhoigh air a mheasgadh le dòrchadas, eadhon do dhearbh phairt athnuadhaichte, tha do chreideamh air a mheasg- iidh le teagamh, (seadh, tha'n creideamh is fearr a th'ag- ainn uile mar so) ; tha do chuimhne air a measgadh le di-chuimhne ; mar sin cha'n 'eil aon earrann ann ad uile anam no d' chorp nach 'eil air a mheasgadh le truaillidh- eachd. A chum's gu'm bi fios agaibh air a so na's fearr, lèughaibh Rom. vii. 14, 15, 18, 23. " Tha'n lagh spiorad- nil : ach a ta mis feòlmhor, air mo reiceadh fuidh 'n pheacadh ; oir an nì a ta mi 'deanamh, cha taitncach Ìeam e ; oir an ni a b'àill leam, cha'n e a ta mi a' dean- ainh, ach a ni a's fuathach leam, is e sin a ta mi a' dean- amh. Oir a ta fhios agam, annamsa (sin ri radh, ann am fheoil) nach 'eil maith sam bith a' gabhail comhnuidh. Oir tlia'n toil a lathair maille rium, ach doigh sam bith a chum maitli a dheanamh cha'n 'eil mi a' faotainn ; oir cha'n 'eil mì a deanamh am maith bu jnhiann leam ; acli an tolc nach b'àill leam, is e sin a ta mi a' deanamh. Tha mi a' faicinn lagh eile ann mo^ bhuill, a' cogadh an aghaidh lagh m'inntinn, agus 'gam thabhairt am bruid do lagh a j)heacaidh, a ta ann mo bhallaibh." Thug so air mu dheireamh èigheachd a mach, ' Och an duine truagh a ta mi ann co a shaoras rai o' chorp a bhais so !' Leugh an v. Caib. do'n Galatianaich, J 7 rann, ' Tha'n f heoil a' miannachadh ann an aghaidh an sj)ioraid :' agus ciod iad iarrtuis an spioraid, tha e ag inn- seadh so, anns an 22 agus an 23. ' Ach is e toradh an spioraid gradh, aoibhneas, sìth, fad-fhulangas, caomhal- achd, maitheas, creidimh, macantas, stuaim.' j\gus ciod iad nùannan na feola, tha e ag iiinseadh anns na rainn so, 19, 20, 21, 'An iii is e adhaltranas, striopachas, neoghlaine, macnus, iodhal-aoraidh, druidheaclid, naimh- dcas, connsachadh, co-fharpuis, fearg, comhstri, aimh-
COMHRAG A CnRIOSDUIDE. 43
reit^, saobh-chreiclimh, farmad, murtadh, misg, rnidh- teireachd, agus an leithide sin.'
I\Iar sin, far am bheil e ag radh, gu'm hheil an fheoil a' mìannachadh ann an aghaidh an spioraid, leis an f heoil tha e air a chiallachadh, miannan tniailHdh a chridhe, oir tha uile hhuill an duine aig ordugh.' 'S urrainn e do shuilean a tharraing air falbh gu amharc air diomhanas, is urrainn e thoirt air do chKiasan èisdeachd ri diomhan- as; 'surradh e a thabhart air do Limhan aingidheachd oibreachadh, 's urrainn e a thoirt air do chosaibh ruith air au rathad mhi-cheart, agus do thiondaidh 'o slihgh- ibh an Tighearna. Mar so 's urrainn do an-mhiann duine gu h-iomlan a dheanamh suas. Leugh 1 Phead. ii. 1 J . * A mhuinntir mo ghraidh, guidheam oirbh, mar choig- rich agus luchd-cuairt, sibh a sheachnadh ana-mhianna feolmhor a tha 'cogadh ann an aghaidh an aDama, Air an aobhar sin, tha e ag radh, air dhuinne bhi air ar cuartachadh le nèul co mòr do dh'f hianuisibh, cuiream - aid dhinn gach lethtrom, agus am peacadh dha'n usadh ar cuairteachadh.' ]Mar a ta sibh a' faicinn gu bheil j^eacadh air a choimeas ri chich-mhuilean, a tha na luidhe air a chridhe, agus a tha 'ga chumail fuidh, agus cha leig e dhuit do shuilean a thogail suas ri neamh, oir tha e deanamh do chridhe na's truime na ge d' bhitheadh uile ghaineamhach na fairge na luidhe air, agus tha e air a radh uime anns a ghreuguis gu m bheil e ga d' chuairt- eachadh agus ga d' dhruideadli a steach ann arabLir- chlais air doigh 's nach urrainn thu air rathad sam bith faotainn a mach as. Mar an uair chuairtichear daigh- neachd-hddir, agus dh'iom-dhruidear a steach e le blar- chlais, air doigh 's nach faigheadh na naimhde a mach gus am biodh iad toileach gèilleadli ; eadhon mar sin cuairtichidh am peacadh thus, agus druididh e stcaeh thu, agus cuiridh e claisean ad thimchioll, a chum 's gu'n d'thugadh tu geil dha. Leugh Seumas L 14, 15. far am bheil e ag radh, ^ Tha gach duine air a bhuair- eadh, 'nuair a thairngear, agus a thàlaidhear e le ana- mhiann fein. An sin air 'bhi do ana-mhiann tornK-h, beiridh e peacadh : agus air do'n pheacadh a bhi air a ehriochnachadh, beiridh e bàs.' Le sin chi sibh gu'm bheil am peacadh a tarruing a chridhe air falbh 'o Dhia, tlta e cuir romhad biadh do thaitneas no do bhuannachd gu do mhealladh, agus mar sin a' ribeadh do chridhe ; giu-
44 COMIIRAG A CnRIOSDUDIH.
idh e agus leigidh e a steach athair a pheacaìdh. Co e athair a pheacaidh ? Sàtain. Co i a mhathair ? Do phairt neo-nuadhaichte ? agus 'nuair a choinnicheas an t-athair agus a mhathair ginidh iad, a^s uath-san a tba teachd hreith a pheacaidh, agus tha peacadh a toirt a raach hreith eile, se sin, bas, ni mur hi e air a mhaith- eadh agus air a mharbhadh, marbhaidh e thusa, araon anam agus corp. Mar sin tha'n fheoil na m;)r chomh- nadh do'n nanihaid, oir tlia i do ghnath maiUe riut, ciod sam bith aite am bheil thu, ciod sam bitli ait' an teid thu, theid ise an sin mar an ceudna, agus ciod sam bith ait' anns an gabh thus corahnuidh, gabhaidh an fheoil comhnuidh ann an sin mar an ceudna, agus 'nuair a tha thu aig a bhord, tha lamh aice anns a mlieis raaille riut, agus ge do bhitheadh i dhiut na banachairid ion- mhuinn, seadh, 'ga d' phògadh, fathast hrathaidh i thn, agus sin le p5g fo-sgail cairdeas, bheir i seachad thu do'n diabhul, ag radh ris, so an duine a bha thu aig iarraidh. Ann an so tha agaibh r'a thoirt fai'near cionnus a bheir sibh buaidh oirre. 'Nis na'm b'aiU leibh buaidh a thahhairt air an f heoil,
'Sa eheud ait.' Feumaidh sibh sibh fein aicheadh. Feumaidh tu a fuathachadh ; ach feuraaidh tu thu fein fhuathachadh mar an ceudna, cha'n urrainn thu a marbhadh ; ach feuraaidh tu buille mharbhtach a thabh- airt do d' chridhe ; raar sin thoir an aire do 'd ard namhaid, an Satan, bi aìr t'fhaiciU roimh an t'saoghal. a cheannard araidh.
'San dara ait.' Thoir an aire uait fein a tha ad Cheannard hiidir aige. Na'm biodh haile no daighn- eachd air a sheisdeadh leis annaimhde, far am biodli ann na's mo do luchd brathaidh na bhiodh do fhior luchd ait- ridh, am bheil e na iongantas sam bith ge do bliiodh am haile no an daighneachd so air a bhrath ? Eadhon raar so tha a chuis leinne, se'n daighneachd ar cridlie, se'n t-eas-cairid an diabhul, a tha do ghnath a cuairteachadh an daighneachd; siad an luchd brathaidh na heachd- smuainnte ceannairceach a tha'n taobh a stigh d'ar cridheacha. Ciod an t-iongantas ma ta ge d' tha'n diabhul a' faotainn buaidh air daighneachd-laidir bhur cridheacha'? Agus mur toir sinne buaidh orra-san, Irathaidh iadsan sinne.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 45
Nis, ciod e an ratliad gu buaidh fhaotainn orra? Cha'n 'eil rathad sam bith ach air an doigh so, feumaidh tu an gabhail agus am marbhadh, agu9 an cuir gu bàs, feumaidh tu droch riiintean agus anamiannan do chridhe a chèusadh, air-neo coisnidh an diabhul daighn- eachd-laidir do chridhe, mur gearr thusa sgòman an luchd brathaidh so a ta'n taobh stigh dhiot. 'Nis, tha sibh a faicsinn ciod an cath a th'agaibh ri chuir, tha sibh a faicinn an t-ard namhaid a tha cogadh 'nar n'aghaidh ; se sin r'a radh, uachdaranachdaibh, cumhachdaibh, riagh- lairibh saoghalta, prionnsaibh an athair, leomhanaibh an- iochdmhor, dràgonaibh dearg, nathraichean cuilbheartach, prònnsa an dorchadais, agus, ann an aon fhocal, dia an t-saoghail so. Chi sibh a rìs an gamhlas, an cumhachd agus an cuilbheart ; mu dheireadh do na h-uile, chi sibh an luchd-comhnadh a tha aca, ; sin ri radh, an saoghal o'n leth muigh dhiot, agus t-fheoil thruaiUidh fein o'n leth stigh dhiot. 'Nis, air dhuibh na nithe so gu leir fhaicinn, bithibh air bhur faicill roimhe bhur feoil fein, a ta na namhaid dhuibh ; uime sin, feumaidh sibh a phairt neo-nuadhaichte do bhur cridhe, a ghabhail agus a thabhairt a dh'ionnsuidh a chrann-cheusaidh, agus ann an sin a thaimgeadh ris a chrann, agus leìgeadh leis a bhi'n crochadh ann an sin gus am basaich e ; oir oo f hada 'sa bhios peacadh beo an taobh a stigh dhiot, cha bhi uair san la anns nach fosgal am fear-brathaidh sin nile chàilean do chridhe, agus leigidh e steach seachd spioradan na's miosa na bha agad riamh roimhe ; agus mar sin bithidh do chrioch dheireanach na's raeasa na do cheud staid. Mar so tha feum agaibh an aire 'thabh- airt dhuibh fein.
An tùs mata, cuir dearbhadh gach là, agus rannsaich gu mion na h-uile a' ta 'n taobh stigh dhiot, agus anns a cJieud aite gabh do ghliocas fein, agus meas e mar a 'namhaid a's mò do ghHocas Dhe ; gabh sin, tha mi ag radh, agus ceannsaich sin an toiseach, agus foghlum gliocas l3he ; oir gus an tig thu aon uair gu so, gu'n tig thu gu a bhi ad amadan a chum gliocas Dhe fhoghlum,. agas thig aon uair gu so, nach iarr thu a bheag sam bith ach Criosd agus esan air a cheusadh, ann an sin gheibh tliu buaidh a' teachd uaithsan, agus a' ceusadh a chuid eile do d' aignidhean gu leir.
461 COMHRAG A CHRlOSDUlDn.
'San dara h-ait'. Amliaìrc ris an olc aig am hlieil an t-uaclidranachd ann do chridhe, gabh e agus cuir do chois air, mar cheannard, agus mar mhaighstir chaich uile, agus bithidh so na earhis dhuit, air dhuit fhaicinn gu'n do chuir thu do chois air muineal an àird phrionnsa agus an righ hu treise, agus gu'n do shaltraich thu air a mlmineal, bithidh e na chomharradh dhuit gu'm faigh thu gu furas buaidh air cach uile.
'ìSan treas ait'. Thoir an aire o thaitneasaibh na beatha so, agus bi air t-fliaicill nach creach iad thu deth dh'aoibhneas neinih. Feucli nach dean thu raghaiim diubh mar bhat air an leig thu do thaic, agus 'nuair a mhothaicheas tu do ghradh do Dhia a' fas fuair, ann »u sin smuainich agad fein gu'n d'fhuair thu lot mharbhtach : oir cha luaith a thoisicheas gradh Dhe air fuarachadh, na thoisicheas an diabhul air sealbli a ghabh- flil ann do chridhe ; mar sin 'nuair a mhothaicheas tu an gaol so a' fàs fuar, na gabh fois gu brath gus am faigh thu do cheud ghradh a ris : oir ma dh'fhanas tu mar sin, tha e cruaidh r'a thuigsinn ma sguireas tu gu brath do thuiteam, gus an tuit thu aim an dearbh shlochd gun iochdar na h-ifrinne. Shaoil leam argumaidean a tliabhairt dhuibh g'ur gluasad suas, agus bhur brosnach- adh a chum bhur n-armachd a chuir umaibh, agus bhur ceud ghradh f haotainn a ris ; oir gu cinnteach tha tuit- oam agus dol air ais maille ruinn uile, agus tha mi 'ga f haotainn annam fein gu sonruichte ; agus gu'n deoin- icheadh Dia gu'm faigheadh sibh a ris bhur ceud ghradh, oir gus an tachair sin tha na h-uile nithe ann au d\ombanas.
Nis, tha fhios agam gu'm bheil sibh ni's mò cheang- ailt gu Dia a ghradhachadh na bha sibh riamh, oir tha e ag cuir a bheannachdan a meud gach là dhuibh ann a mòr phailteas, araon le rauir agus tìr, 'araon spioradail agus aimsireil, air doigh 's nacli 'eil dith oirbh ; gidli- eadli tha sibh a faicinn gu'm bheil tuiteam air falbh ann, agus gu cinnteach tha mi a' sealltainn air son breith- eanas Dlie tuiteam air closaichean nan daoine so, a tha goid a steach truailHdheachd do'n eaghiis, a chum toirt oirnn tuiteam air falbh o fhior chreidimh Dhe ; uime sin ni Dia dhiubhsan eisimpleirean do mhuinntir 'eih\ gu bhi air am faicill nach ì>ean iad a rìs ri eaghiis ghloir- lahoir aig am air bith an deigh so. Gidheadh ma 's
COMHRAG A CHROSDDIDH. 47
urrainn sinn trasgadh agus bròn a dheanamli, agus pill- tinn gu neo-chealgach a dh'ionnsuidh ar Dia, feudaidh e bhi, tha nii a'g radli, gu'n deònaieh Dia dhuinn sith rè 'ar laithean fein. Tha mi a' cuimhneachadh, gu'n do bhuanaich Dàniel ann an trasgadh agus ann an urnuigh, agus aig iarraidh gu'm biodh Dia trocaireach, agus gu maitheadh e a pheacanna, agus peacanna a shluaigh, agus gu'n sàoradh e an eaghiis 'na àm fein ; agus ge do bhuanaich e fada aig urnuigh rè sea-laithean-fichead ann an trasgadh, agus ann an guil, agus ann an aidmheil a pheacanna, agus ge do chuir an Tighearna dàil fbada ann am freagradh a thabhairt da, gidheadh chuala an Tigh- eama e ann an toiseach athchuinge, agus chuir e freag- radh grasmhoir, d'a ionnsuidh fe-dheireadh. Mar so, na'm b' urra sinn trasgadh agus umuigh a dheanarah, cor am biodh e ach ann an aon teaghlach no'n co'thionai], co is urrainn innseadh nach cuireadh an Tigheama freagradh ghrasmhoir mu dheireadh. Nach 'eil sibhse a' smuain- eachadh gu'm bi so na àm 'eagalach 'nuair a dhimicheas an Tighearn air falbh uainn ?
" Anaoibhinn dhuibh deir an Tigheam, nuair a dh'imicheas mise uaibh ;" mar so na'n deoinicheadh Dia dhuibhse, gu'n cuireadh sibh aon là air leth air son bhur n-irioslachadh, agus na h-uile duine na theaghlach fein, air a chuid as lugha gu bròn a dheanamh fa 'chomhar an Tighearna, an duine ann an aon oisinn de'n tigh, agus a bhean ann an oisinn 'eile de'n tigh, na seirbhisich ann an aon earrann de'n tigh agus a chlann ann an earrann eile ; 00 's urrainn innseadh nach gabhadli an Tìghearn truas ? Nach faic sibhse ciod a rinn athreachas Ninebhe. lonah iii. 4. Nuair a chuireadh ara faidh da'n ionn- suidh, a dh'innis dhoibh, " Fathast da-fhichead là agus sgriosar Ninebhe ;" nis 'nuair a chuala iad an naigh- eachd chabhaigeach so, ge d' nach robh aca cinnteachfis air saoradh, gidheadh earbaidh iad ri maitheas D©, agus feuchaidh iad an urrainn dhoibh a bhreitheanas a bhae- adh le aithreachas ; " agus uime sin, rinn an righ, agus a chùirt, agus a mhòir-uaislean uile, agus am baile gu h-iomlan, aithreachas, agus dh'irioslaich siad iad feiu ann an eudach saic agus ann an luaithre." Air dha 'n Tigheam so fhaicinn, tha e ag atharachadh a rùn, a' gairm air ais a bhinn fein, agus tlia iadsan a faotuinn trocair. Nach faic sibhse ciod a rinn athreachas falis©'
48 COMHRAG A CHEIOSDUIDH.
Ahaib, nuair a rèub e eudach, agus a dh'iriosluich se e fein ann3 an duslach, agus a chuir e saic-eudach air ; thubbairt an Tighearn ris, nach d' thugadh e air an t-olc «in a chuir an Thigheam an cèiU na aghaidh fein agus ann an aghaidh a thigh. — 1 Righ xx. 27. — ann a laith- ibh-sa. Faicibh ciod a tha 'n t-aithreachas so a' dean- amh, ge d' bu neach e a chuireadh air cùl. 'Nis, nach 'eil agaibh-se aobhar co mòr air son bròn agus aithreachas a dheanamh 'sa bha riamh aig Daniel, no aig Ninebhe, no aig Ahab ? Nach 'eil atlirachadh cuid do sheirbhisich fhirinnich Dhe a mach as an aitibh, agus ceangal suas beòil mhuinntir 'eile, na chomharradh na'smoair fhearg, na na h-uile plaigh a bha anns an tir so air an dà bhliadhna a chaidii seachad ? Ciod is ciall do dh'athrachadh na'n soillsibh so da 'm b-abhaist a blii dealradh fa'chomhair muinntir 'eile ? Seadh, mar is bèo an Tighearn, tha mi do ghnàth ga shaoilsinn na chomharradh air breitheanas na 's ro-eagalaich na thainig riamh fathast air an tìr so. Gu'n toir an Tigliearna dhuinn suilean gu fhaicinn, agus gliocas gu a bhacadh, ann an àm, a chum 's nach bi sinn n-ar luchd com-pairt deth ; no air a chuid is lugha, ma thuiteas sinne leis a bhreitheanas aimsireil, nach bi sinn n-ar luchd com'pairt de'n bhreitheanas spioradail mjiT an ceudna.
'Nis, cha'n abair mi tuillidh aig an àm so, ach a bhi ag earbsa na bha air a labhairt ri gràs Dliè ann an losa Criosd. Dha-san, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad-naomh, gu'n robh gach uile urram agus molladh, a nis agus gu siorruidh, Amen.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
SEARMOIN XIV. AIE COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
ErHBS. vu 10.— Fa-dheoìdh mo bhraithre, bithibh laìdir 'san Tighearna, agus ann an neart a chumhachd-san.
Na naimhde ris ara bheil againn r'a dheanamh agua ri gleachd na'n aghaidh, dh'innis mi iad 'o fhocal an Tigh- e^àra ; ach cha'n urnùnn a bheag sam bith 'o f hixinn Dhe
COMnRAG A CHRIOSDUIDH. 49
maìtli a dheanamh dhuibh, mur measg sibh bhur n-eisd- eachd le creideamh ; uime sin, guidheam oirbh, mar a b'aiU leibh air aon là an crùn a shealbhachadh, agus mar a b'aill leibh a bhi air bhur n-eideadh le trusgana fada geala, agus pàihnibh a bhi agaibh 'nur himhan, agus mar a b'aill leibh air aon là a bhi air bhur cuir 'nar suidhe aig deas- lamh Chriosd, dh'iarrainn mar athchuinge oirbh gu'n creid- eadh sibh an nì a bha air a labhairt mu thimchioll namh- aid so bhur slainte. Tha agaibh r'a dheanamh rì Satan, namhaid do Dhia, agus namhaid do bhur n-anama-sa ; tha agaibh ri dheanamh ri diabhul a ni 'ur cul-chaineadh ; tha agaibh ri dheanamh ri bùaireadair a glioideas a steach a dli'ionnsuidh bhur cridlieachan mu'n d'thoir sibh idir an aire dha, tha agaibh ri dheanamh ri f'ear casaid, a chuireas bhur peacaidhean air lathair fa'chomhar caithir bhreitheanais Dhe ; tha agaibh r'a dheanamh ri croch- adair, a bhios na cheud fhear a chuireas lamh annaibh, agus is uUamh a ghearras sgornan bhur n-anama; tha agaibh r'a dheanamh ri leomhan, tha agaibh r'a dhean- anih ri dragoin, tha agaibh r'a dheanamh ri uachdaran- achdaibh agus cumhachdaibh, agus riaglilairibh aii t-saoghail agus prionnsaibh an athar ; agus, mu dheir- eamh do na h-uile, tha agaibh r' a dheanamh ri dia an t-saoghail so. Mholainn duibh a chuimhneachadh na bha air a kibliairt mu' an gamhkis, an cumliachd, agus an seoltachd. B'e a ni fa'dheireadh an luchd-cuidichidh, se sin, an saoghal agus a bhiadhan, uile bheartas, uile onair, agus uile thaitneasan an t-saoghail. Agus a chum buaidh f haotainn air, tha sibh gu 'ur cridheacha' a shoe- rachadh air neanih, agus gu bhur sùil a chumail air a ghloir agus air na toilinntinnibh shiorruidh a tha'n sin. 'Se'n comhnadh is ro chunnairtich a th' aig' an truail- lidheachd nadur a tha'n taobh stigh dhiot, a tha cumaii sios do chridhe, oir cha'n urrainn thu a dhol gu neamh ach le uallach do pheacaidliean a tha 'ga d' chuairteach- adh timchioU, agus am fear-brathaidh sin, a tha fosgladh uile uinneagan do chridhe, agus a tha leigail a steach leigionaibh do dhiabhuilibh, agus an uilebheist sin, a tha 'gineamhuinn a leithid do bhreith uamhasach, an nì, 'nuair abhios e air a bhreith, a tha a' gineamhuinn breith na 's ro-uamhasaiche. Seumaa 1 15. Chuala sibh mar an ceudna mu chumhachd truaillidheachd nadur, gu'm bheil e a' bacadh duine o mhaith a dheanamh, agus ìu E
50 COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
lagh e a tha 'cogadh ann an aghaidh lagh na h-inntlnn. Rom. vii. 23. Is fcar-ceannaiic feallsa e, uinie sin reic- idh e thu ; mar a tliubhairt an t-AhstoI, " Tha mi air nio reic fiiidh na pJieacadh," raiin 24. 'Nis a chum buaidh fhaotainn air aii nainhaid so, feiimaidh tu thu fein àicheadh ; air an aobhar sin, thxubhairt C'riosd, " Cha'n unainn do dhuine sam bith a bhi na dheisciobuil dhomlisa mur àicheadh se e fein, agus mur tog se a chrann-chèus agus mise a leantuinn.'* Lucas xiv. 27. Agus cha'n e a mliain gu feum sibh sibh fein àicheadh, ach feumaidh sibh sibh fein a mharbhadh mar an ceud- na ; agus cha'n 'eil rathad gu sin a dheanamh acli ;ìii Tighearna air a mharbhadh agns air a cheusadh a ghabli- ail ann bhur gairdeanai])h. Agus deanadh na tairgean a rinn esan a tholladli thus a tholladh gus a chridhe, agus deanadh an t-sleadh a rinn esan a lotadh, thus a lot giis a chridhe ; gabhaibh bliur n-anama agus sgaoilibh iad air-san, a chum 's gu'n dean bolladh cìibhraidh h bhàis-san sibhse a bhuaUidh gus a chridhe, agus gu'n toir a chuid-sa lotan lot bais do'n pheacadh an taobh a stigh dhibh. Mar so, na'm b'aiUleibh buaidh fhaotainn air a plieacadh, agus air truaillidheaclid nadur an taobh a stigb dhi])h, atha'm follach annbhur cridheaclia, feum- ai<lh sibh air tùs buaidli fhaotainn oirbh fein, feumaidh sihb ruith agus deoch nuadh a ghabhail deth dh'fhuil Cbriosd gach hi.
'Nis thaleantinnn andeidh so cia mar bu cb.oir dl!ui])h gleachda. A chum 's gu'm ])i fios agaibh air na 's fhearr, mmichidli mi dhui])h an steidli-theagaisg so ; cujniai])}i do ghnath na'r cuimhne gu blieil Dia a la])hairt ann an so, agus gu'm l)heil an Spiorad Naomh a teagasg ann an so. 'Nis. tha lan-fhios agam gu'n d'thoir tlmsa di- bheatha do'n teagasg so a tha rùnachadh cogadh ; agus tha mi cinnteach gu'n abair thu, tha mi tabhairt buidh- cachas do mo Dhia ann an losa Criosd, a dh'fhosgail an rathad dhomh cho soilleir, agus a leig fhaicsinn dhomh an doigh air an cog mi mc chathan, air am l^uadhaich mi air mo naimhde, agus cia mar a gheibh mi buaidh aig a chrioch.
Ach sibh-se nach do clircid fathast an fheum a th'agaibh air glcachd, agus am paii tidh laidir ris am bheil agaibh ri corahrag a dheanamh, ac;us gu'm bheil agaibh r'a dheanamh ri uachdranuchdaibh, agu3 ri cumhachdaibli.
COMIIRAG A CnRIOSDUIDH. oÌ
TÌ dialjliuIUbh agus ri dragonaibh, agus ri naithrichibli cuilbheartach, agus prionnsibh dorchadais agus dia au t-saoghail so. 'Nis gu inuseadh dliuit-sa mu armaehd, agus mu armachd a chuir uinad, cha'n 'eil e uile ach iia sgeula-faoin, cha dean e maith air bith dhuit, oir mur faic thu a mhoir fheuin a tha agad air gleachd, agus am pairtidh hiidir ris am bheii agad ri cogadh, cha bhi e uile ach na shaothair chaillte a bhi Uibhairt riutsa mu thini- chioll cath, no catli a chuir, no ciod an armachd leis an cog thu ; oir mur faic dulne gu bheil e dol a dh'ionnsuidh a chogaidh, agus gu'm feum e gleaclid, agus gu bheil aige armailt agus pairtidh laidir a chum gleachd na'u aghaidh, agus nach bi dearbuachd air a ghabhail ach air a chumlia so, gu' u d'thoir e thairis a bheatha do kiniiian a naimhde, mu'm bheil e lan-chinnteach, nach caoinh- ainn iad e ; t'ia mi ag radh, mur faic duiae na nitlie S'X cha shaoil e ach mar amaideas iarruidh air a chuid arm- achd a chuir uime ; eadlion mar sin, air a mheud sa dhinnsinn-sa dhuibh, gu'm feum sibh bhur n-armachd a chuir umaibh, agus gleachd, mur faic sibh an f heum a th' agaibh air gleachd, agus bhur feumas air armachd a chuir umaibh, (oir cha d'theid duine sam bith rùisgte a dh'ionnsuidh a chogaidh) agus mur faic sibh neart an namhaid, is beag am feum ni m' uile la])hairt-sa dhuibh; gidheadh, a' mlieud agaibh 'sa tha faicinn an fheuin so, agus a runaich cogadh, eisdibhse so, — '• Fa'dheoidli, mo bhraithre, bithibh laidir 's an Tighearn."
'Sa ciiel'D aite. — Tha e a'g radh, " Bithibh ìaidir," oir raa bhios sibh lag cha'n urrainn sibh gleachd a dhean- amh, oir feumaidh an tùs neart a bhi ag;dbh, oir cha'n fhada gus nach buadhaicliear air duine kg.
'San dara h-aith. — Tha e ag radh, " Bithibh laidir 'san Tighearn ;" cha'n fheud thu fein seasamh ad aonar ; mur bi thu anii an Criosd, agus Criosd annadsa, cha'n uiTainn thu buaidh a thabhairt ; mar sin, 'se an aon rathad gu bhi laidir, a bhi anns an Tighearn losa, (tlia a thaobh fathast fosgalt) uime sin feudaidh tu ruitìi d'a ionnsuidh, agus 'se creideamh a mhain a chuireas aiin siin thu ; agus nia bhitheas esan annad, gheibh thu e a' marbhadh na h-uiie narahaid a tha na'n luidhe am folacìi aun do chridhe ; mar sin, feumaidh tu a bhi anns au Tigheam, agus feumaidh tu a bhi laidir anns an Tigh- learii, agus tha sin tuillidh 'sa bhi ann an Criosd. Chaii E 2
52 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
fheud thu a bhi lag anii an Criosd, ach feumaidh tu greim daingean a ghabhail do Chriosd, feumaidh tu e a blii agad mar righ air a chrùnadli a rioghachadh an taobh a stigh dhiot, agus cathachadh ann an neart a chumliachdsan. Cha n 'eil umhail ciod sam bith co lag 'sa bliitheas tu annad fein, ma tha thu laidir annsan. 'S beannaichte an duine sin a tha faicsinn a laigse, agus anfhannachd fein, oir bheir so air ruith ni 's luaithe a dh'ionnsuidh an Tighearn, a chum 's gu faigh e a chumh- achd agus a neart gu a chumail suas ; agus bheir so air a radh, tha mi a' cur cùl ris an fheoil, agus ris na huile ni tha'n taobh a stigh dhiom fein, seadh, tha mi cuir cùl ris na h-uile nithe fuidh neamh, O Thighearna, a chum 's gu'm bi mi laidir annadsa, agus ann an neart do chumhachd-san ! 'Nis ciod e a chumhachd-san ? B'u chumhachdach e ann a theachd a nuas o neamh ; b'u chumhachdach e ann a irioslachadh 's an fheoil, b'u chumhachdach fhuil, bu chumhachdach a bhàs, b'u chumhachdach ais-eiridh ; 'nuair a bha aige uile pheac- aidhean an taghaidh-bhithbhuan air a clhruim ; agus ge d' bha am peacadh co laidir, 's gu'n do thilg aon pheacadh na h-ainglean a mach as na ilaitheanas, gun dochas air bith eiridh a ris, gidheadh cha b'urrainn na peacaidhean so gu leir esan a chumail fuidh, ach dh'eirich e agus thug e buaidh air ifrinn, air an diabhul, «gus air an uaigh, agus chaidh e suas do neamh^ agus thug e bruid am braighdeanas ; bu treun a dhol suas do neamh, agus is cumhaclidach a bhitheas a theachd a ris o iiearah gu breith a thabhairt air na beo agus air na mairbh. Ciod e sin a blii laidir ann an neart a chumh- achd-san ? 'Se sin, bi laidir ann rm cumhachd a theachd sios 0 neamh a dh'ionnsuidh na talmhuinn, bi laidir ann nn cumhachd a theachd 'saii fheoil, bi laidir ann an camhachd irioslachaidh, bi laidir ann Jin cunihachd f hala ; seadh, ge d' b'u tu am peacach bu mhò a bha riamh ann, 's urrainn an fhuil so do dhennamh glun, agus ge d' bhiodh t-anani dearg mar a sgarlaid, 's urrainn au fhuil so a dheanamh geal mar an sneachd. Bi laidir ann a bhas, a tha comasach gu marbhadh agus claoidh do pheacaidhcan ; agus bi laidir ann a ais-eiridh, a tha coniasach air do thogail 'o bhas gu beatha ; agus bi laidir ann a theachd a ris, agus bi laidir ann an dochas a ghloir o;un chrioch sin.
COMÌIRaG A CBRIOSDiDIBn, -53
Nis, tha mi gu innseadh an doigh alr ara faìgh thu aii 'cumhachJ so. Cuir ort uile armachd Dhe. Thoir fai'near, cuir ort an armachd uile, agus cha'n e pairt dhi, oir feumaidh tu an armachd a bhi oit uile. Agus c'ar son a dn fheumas tu armachd ? do bhrigh's gu blieil agad diabhuiieaii laidir gu gleachd riu ; uime sin ch;i';i e a mhain gu'm feum thu fiiireantachd gu do chomh- dachadh, ach feumaidh tu mar an ceudna armachd a bhi agad a chum uile shaighde teinnteach an droch spioraid a mhuchadh ; cha'n e a mhain g;u'm feum thu armachd a bhi agad a chum cuir na aghaidh, ach feumaidh tu ann- achd a bhi agad mar an ceudna gu buanachadh leo. Ma seadh ciod an armachd tha'n so ? '."Se armachd Dhe a ta ann, Ar n-armachd, a deir aii t-AbstoI, cha'n 'eil iad feolmhor, ach spioradail, agus cumhachdach ann an oib- reachadh. Mar so cha'n 'eil m\r do'n annachd so nach ^eil na h-uchdeididh dhearbhta ; agus ma cnuireas tu ort i, seasaidh tu. ri urchair gunna-ni r agus ma chaitheas tu i, cha chiurrar thu ; ach ma chuireas tu dhiot i, cha sheachainn thu buille bhasmhoir fhaotainn ; theagamh gu' saoil thus' nach 'eil e ach lag, ach gu dearbh cha'n ann mar sin a tha chùis.
Tha e ag radh, cuiribh oirbh uile armachd Dhe, f<jum- aidh tu a gabhail a d' ionnsuidh uile, cha'n fheud tliu aon earrann do t-anam f hagaii ruisgte, oir is namhaid seolta agus cuilbheartach ris am bheii agad r'a dheanamh, ma chi e earrann sam bith dhiot a dh'easbhuidh armachd agus lomnochd, gabhaidh e a chothrom, agus ni e tuair- meis ort anns an aite sin ; niar sin feumaidh tu a cuir umaJ, oir cha dean e feum dhuit a cuir soucliud ri d<> thaobh.
Ciod i an arraachd a tiia 'n so ? Is uidheam f hreag- aireach i dheth g*ach gràs air am bheii feuin ag;ad, a tha ii Tighearna tabhairt diiuit ann an amaibh do cheud ghairu). agus tha iad agad maiìle riut, acli cha'n uiTainn thu an gnatliachadh. Ciod e a cuir ort ma ta ? Amliairc air na gràsan a thug Dia dhuit ann do cheud ghairm ; oir, mar a thubhaiit mi, tha'n armaclid so uiìe agad, ge nach do chaith thu i ; tiia thu cinnteach ann am firinn do chridhe gu'm iyaill ieat ann an tomhas-eigin seir- bheis a tliabliairt do Dhia ; tha agad fireantachd Chriosd tiir a mlieas dliuit, tha geallaidliean an t-soisgeil ag.id, aii iii blieir auns a chriocli sith a d' ionnsuidh ; tha agad siid E 2
54 CO.MIIRAG A CIIRIOSDUIDH.
an fhìor chreidimh thearnaidh air a chuir ann do chridhe ; tha agad dcchas a tha tabhairt ort a bhi sealltuinn air 8on slainte ; tha agad claidheamh an spioraid, an ni '^e focal Dè ; mar sin tha agad na gràsan so gu leir ann do chridhe, ann an tonihas-eigin, ge' nach urrainn thu an cuir umad. Cionnas ma ta a chuireas tu ort iad ? Eadhon dean so, thoir a mach iad agus cleachd iad, agus aidich fa' chomhair dliaoine agus ainglean gu'm bheil thu a' caitheamh n'an gràsan so mar do shuaicheantais air a thoirt dhuit le do Thighearna agus do cheannard. Na dheidh siii tha e ag radh, '' A chum 's gu'm bi sibh comasach air cuir an aghaidh," se sin, air seasamh au aghaidh, oir feudaidh tu do cheann a chumail suas gu dana, ge' do dh'fheudas iomadh bior agus dealg a bhi anii do chridhe anns na h-uile cèum air am bheil thu a dol, gidheadh air dhuit ullachadh soisgeil na sìth a bhi agad mar bhrògan air do chosaibh, feudaidh tu imenchd gu sàbhailt, agus leùm thairis air gach ceap-tuislidh a tha air a tliilgeadh a d' rathad 'san droch latha, 'se sin, ann aii latha a bhuairidh, 'nuair a bheir an t-aon olc agus f harmadach sin ionnsuidh ort ; ann an aghaidh uile dhian-ionnsuidhean an diabhuil,'se sin, uile ionnsuidhean^ uile chonnsachadh, agus uile ghleachd, leis am bheil e aii dùil do thilgeadh thairis ; a chuni 's gu seas thu mar chriosduidh ann ad ghairm, — scas, agus na luidh sios, agus bi a d' dhuine fa'dheireadhsabhlar, — seas agus cog, seas agus na fannaich. 'Nis tha e teachd a dli'ionnsuidh nithe sonruichte an arraachd so, agus tha aige so seachd mirean.
An tùs, — Crios na fireantachd ; seasaibli, air dhuil)h 'ar leasraidh a bhi air an crioslachadh le firinn. Ciod i an f hirinn sin ? Tha dà ni aig firinii.
An tùs, — Feumaidh tu ani barand so a bhi agad ann a t-anam ; gu bheil d'-aoradh do reir firinn Dhè, agus gu hheil thu 'ga aoradh do reh' 's mar dh'aitlm e feiii dhuit ; agus 'nuair a tha thu ag aoradh, tha tliu an siu cinnteach gu bheil thu a toirt umhlachd da' aitheanta ; agus uime sin tha d' adhradh 'g a thoileachadh. CioJ an sòlas a dh'fheiidas a bhi agad, 'nuair a tha fios agad gu bheil ain baiand so agad, gu'in feud tliu a radh, a Thighearn, tha 'n t'adhradh so gad' thoileachadh, do bhrigh 's gu bheil e do reir t-fhirinn, tha mi ga dhean- arnli air t-aithn, u chum umhlachd il thoirt dhuit l
COMHRAG A CnRlOSDUIDH. »5
Ciod e an sòlas a bheire dliuit miuir a chuimbnicheas tu' 'se so fìrinn a tba nii a' deanamb, agus tha so taitneack do Dbia !
Cha'n 'eil na dearbhacbdan so idir aig na Pàpanaicb^ acli tba iad do gbnatb fa' tbeagamli, co-dbiubb a tba 'n seirbbeis do reir fìrinn Dhe, no co-dbiubb a tba Dia toiHcbte leis no nacb 'eil, uime sin bu cboir dbuitsa a ndieas mar tbrocair mboir gu'n d'fboillsich Dia so dhuit, agus gu'n d' rinn se e soilleir do d' cboguis, gu'm bheil do sheir])beis agus d* adbradb do reir firinu Dbe, agus taitneach dbas-an trid creideamb ann an losa Criosd.
'San dara ii-aite. — Cba 'ne a mhàin gu'm feum thu firinn a blii agad, acb mar an ceudna aoradb a tbabhairt do Dbia ann an treibhdliireas, agus ann am iìrinn do chridbe ; "" Oir is Spiorad Dia, uime sin is àill leis a bhi air aoradb aim an spiorad agus ann am firinn ;" se sin, ìe cridhe ionraic agus treibhdbireach, a tba glan agus onar- ach na fbianuis ', a chum an fhirinn so a thuigsinn, leugb Micab, vi. 7? 8» '' ^ni bi an Tigbearn toilichte le miltibh do reitbeacbaibb, le deich miltibh do shruth- aibh òladh ? An toir mi mo cbeud-gbin air son mo chionta; toradb mo cbuirp air son cionta m' anam ?" DJi'f heucb e dbuit o dbuine ciod e a tba maitb ; agus ciod a tha 'n Tighearn ag iarraidb ort, ach ceartas a dhean- amb, trocair a ghradbachadh, agus gluasad gu b-iriosal maiUe ri d' Dbia ? Agus leugb Isaiab Ixvi. 2. " Air an fbear so ambaircidh mise, deir an Tigbearn, eadhon airsan a tha bocbd agus leònta 'na spiorad, agus a chriotbnaicbeas roiinh m' f liocal." Ciod e firinn ma ta ì Spiorad glan agus leònta, a tha criotbnacbadb roimli f hocal Dbè.
Ceist. — Acb feoraicbidb sibbse, cionnas a bbios tìos aig duine air an fhirinn so ? Cba 'n 'eil aig eaglais na Roimb barrandas na 's mo air son an creidimb a bbi fior, na gu'n d' tbubbairt an Clèir e bhi mar sin. Ach tha so na steidh lag dhoibb gu an taic a leigeadb air, oir tha iad air am mealladb leis. Ach cionnas a bbitbeas f bios agaibb ma tba bhur naoradh ann an treibbdhireas agus ann am firinn ? Freagair thus mise an toiseach, agus ann an sin freagTaidh mise tbus a ris. Innis dbomh, ma tlia do dhuine an taobb a stigb ag radb ris an Tighearn, is dKna leam do gbabhail mar f bianuis, gur e an t-aon »i fuidh iieamb a b' aoibhnich a b' aill leam adbeaiianih^
Oty COMHRAG A CfmiOSDUIDir.
^o thoìleachadh ann ad aoradh ; agus tha mo choguis a tabhairt fianuis dhomh, gu 'm b' aill leum d' aoradh ann am firinn agus ann an trei])hdhireas mo cliridhe. JMa tha an urrad so agad, ann an sin tha firinn agad.
Tha mi fiiicinn nach fhaigh mi ni's fhaid air m' agli- aidh aig an am so, iia a dh'ioniisuidh an ath mhìr dhe 'n armachd. Aon ni a mhain, agua ann an sin thig mi d'a ioniisuidh.
Cia mar a chleachdas sibh na grasan so ? Nach 'eil fhios agaibh cia bàsmhoir na mi-mhisnichidhean a thar- ìas duibh a' nuair nach urra' dhuibh urnuigh a dheanamh le leithid do mhothuchadh 'sa b'aill leibh ? No idir am focal èisdeachd le leithid do thoradh 's a dh'iarradh sibh ì No buidheachas a thoìrt do Dhia le bhur cridhe mar a' b'aill leibh a dheanamh ? Tha aineokts air an doigh air anghathaich sibh grasa' Dhe a' curaail airais mòr chomh- fhui-tachd unil^h, acli thig air d'aghaidh, agus gabh an Thirinn so ann do lamh, agus abair, ' Thigheam, is fianuis dhomh thu gur e so a mhain mo roghainn, do ghloir fein ann mo shaìdialadh ; agus na'ra biodh agam neart gu do sheirbliis a dheanamh gu treibhdhireach, gu'n deanainn e gu sul^hach le'm uile chridhe. Rom. vii. 19. '"' Ach tlia mi a' deaiiamh a ni nach b'aill leum, agus a ni a b'aill leam cha'n 'eil mi a' deanamh.' Ma thig thu a dh'ionnsuidh an Tighcarn, agus gii'n aidich thu do mhi- choinas a chum seirbhis a thabhairt da anns an iieart cridhe sin a tha thu ag iarraidh ; agus uia rùnaicheas tu na meadhonan a chleachdadh, mar is urrainn thu, ge do b'ànn le beag sòlas, a mhain a chum ùmhlachd aon-f hillte a thabhairt do Dhia ; ma ni thu so, tha mi ag radh gu'm fuìgh thu mòr aoibhneas agiis shòlais an deidh so.
'Nis tha mi air teachd gus a ni fa' dheireadh a tha mi gu a labhairt aig an àm so. 'Se'n ath mhir deth 'ur n-armachd " uchd-èididh na fireantachd" Tha dk ghne fhìreanteachd ann a th'aig na h-uile leanabh taghta le Dia, tha aon diubh air a 'nieas doibh, agus se sin fireant- achd Chriosd, agus tha i air a gairra ' fireantachd Dhe.' Tha'n aon 'eile an taobh stigh dhiot, agus tha i air a gairm ' ionracas deadh choguis.' Tlia'n ionracas dhùl)- ailt so air a gairm uchd-eididh, oir tha i a' ciimail uile bhuillean a nainhaid 'o na chridhe air doigh's nach bi e air a chiiìradh ; oir tha f hios agad, ma bhitheas an cridhe air u leònadh, nach h-'eil a bheag air do shon ach am
COMHRAG A CHROSDUIDH. »7
bàs, oir 00 fhada 'sa tha'ii cridhe sabhailt, cha'n urrainn tha lot basmhor fhaotiiinn. Mar sin, ge' do gheibheadh tu buillean, gidheadh ma tha agad uchd-eididh na firefmtachd umad, clia'n urrainn na buiUeàn so ruigh- eachd a dh'ionnsuidh do chridhe, agus uime sin cha'n ur- rainn iad a bhi bàsmhoir. Tha e fior gu'm feud sibh buillean mora fhaotainn, mar a fhuair Daibhidh buille mhòir agus ghoirt a 'nuair a thuit e a dh'ionnsuidii adhaltranas agus murta ; gidheadh, do bhrigh's gun robh aige do ghnath an fhireantachd so mar uchd-eididh, a chomhdaich a chridhe, uime sin cha robh a bhuille siii basmhor, oir fhuair e aithreachas agus raaitheanas ; oir feudaidh tu buiUean mòra agus tuislidhean goirt fìiaot- ainn ; ach co f hada 'sa tha agad fireanteachd Chriosd 'ga d' chòmhdach, agus co fhada sa tha àit gii aithreaciieas, agus co fhada 'sa tha'u fhuil sin a labhairt air do slion, agus co f hada sa bhios agad ath-philleadh a dh'ionnsuidh na fola sin, agus co fhada 'sa bhitheas agad an urrad so ann do chridhe, gu bheil agad oidhirp onorach gu Dia a thoileachadh ann ad uile shhghibh, ge do tha thu a' faihieachadh ann an iomadh pùing, agus ge do tha thu a' deanamh iomadh tuisHdhean sakich, agus a' faotainn iomadh buille ghoirt, gidheadh co f hada (tha mi ag radh) 'sa tha agad an cridhe treibhdhireach so, cha d'f huair thu buille mharbhtach, air an aobhar sin cha'n 'eil do k'òn do-Ieigheas. Gu'n d' thoir an Tighearn dhuibhse agus dhomhse an uile ionracas agus threibhdhireas cridhe so, air sgath Chriosd. Dhasan, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad Naomh, gu'n robh an 'onair agus a ghloir 'o 'n àm so a mach, agus gu siorruidh. Amen,
COMIIRAG A CIIRIOSDUIDH.
SEARMOIN XV. AIR COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Ephks. vi. 14, 15, 16. — Seasaibh uime sin, nir bhi do 'ur leasraidii iiii- an erioslaclia'Jh le tìrinn, agus uchd-eididh u:i fireautachd uai- aibh ; a<;iis uiiichadb sois^^eii na sìth raar bhro^an agaibh air bhur cosaibh ; thar gach uile ni, a' glacaibl) do 'ur n-ionnsuidh sgeith a chreidinih, leis am bi sibh comasach air uiie shaigde teinteaeh an droch spioraid a inhuchadh.
A'm feiini a tha againn air uile armachd Dhe, chiiir nniaiiin, cha ruig mi leas aitliris dhuibh ; agus na'ni bio(ih e o thro^air agus o thoil au Ti^^liearna gu'n <leonaichea(lh e dliomh m' iantuis, b' aill leam gu'in bitheadh sibh uiie air 'ar n-eideadh leis an arniachd so gu h-iomhiin.
Agus their mi riut, gur fianuis mhoir air fkbhar Dhi;i: dhuit, na'm bitheadh tu do ghnath fo'n armachd so, do ghnath air do chleachdadh ann an cogaidhean an TÌ!j^h- earn'. 'Nis, mar nach 'eil a h-àon a tha cuir orra eudacli do nach aithne am feunias agus a maise, mar sin cha 'n 'eil duine 'sam bith a cliuireas air armachd, acli esan a tha' faicsinn feum air cath ; cha 'n 'eil duine chuireas air enchich ach esan a tha' faicsinn fheumas orra' ; niar sin, cha chuir sibh oirbh gu bràth an arraachd so gus am faic sibh am feum a tha a,L;aibh ris. Tba mi cho brònach 's i 's urrainn mi a bhi, nach d' rinn a h-aon againn riamli sinn fein co eohich air an armachd so a 's b'u chòir diminn ; oir tha e na aobhar bhroin gu'n lotadh an dragon so daoine agus mnathan agus iadsan gun mhoth- achadh air. Tha mi ga fhagail do'n Tigliearna gu oib- reiicliadii ann an cridheachan a mhuinntir fein, am mir f heum air seasamh a iatha agus a dh'oidhche ann 'ur cuid armachd, chum 's nach buadhaichear oirbh anns a ehath so ; oir cha 'n 'eil aon uair ann rè àm do bheatha anns ani bi thu aig fois ris an namhaid, nach e sin an uair anns ara buadhaich an diabhui ; anns an uair sin tha e a, tabhairt diiuit buille bhasnihoir ; cha'n 'eil uair anns a mliaduinn, no nair anns an fheasgair, air nach 'eil fc'nm agad air an arinachd so, seadh, cha 'n 'eil uairanns au latha gu h-ioralan air nach 'eil feuiu agad oirre ; cha
COMHRAG A CniUOSDUIDH. 50
'n V'ìl alte a dh'ionnsuidh an tig tliu, cha 'n 'eil cuideachd ani iiieasg an tig thu, nach 'eil agad do ghnath feuni air an armachd so ; bi aig a hhaile, no hi anns an achadh. Vi a'd aonar. bi ann an deadh chuideachd, no ann an droch chuideachd, tha agad aiins gach aite agus aig gach àm, agus air gach aobhar, feum air an armachd so, agus air thu a bhi air do chomlidach leo. Bha da mhìr sliònruichte de 'n annachd so a laimhsich mi dhuibli.
Sa cheud aite, — B'e a chèud mhir '* crios na firinn, seasaibh le 'ur leasraidh air an crioslachadh le fìrinn :" (air bhur crioslacbadh tha e a'g radh). Chi sibh ga feum 'ur n-eididh air tiis a bhi teann air a chrioshich- adh mu'n cuairt dhuibh, air-neo tuitidh iad dhibh ; agus feumaidh gach mìr a bhi ceangailte ri chèile, air-neo caillidh sibh iad; a rìs feumaidh sibh seasamh, agus gun luidhe sios, no suidhe ieis, feumaidh sibh a bhi do ghnath air bhur cosaibh uihimh gu cogadh leis.
An nl a b'e a'n fhirinn so, dh'innis mi dhuibh gu'm b'i a 'n fhirinn a thug am Mac a' mach a broilleach an Athair, agus a dli'flioillsich dhuinn i ann a fliocal fein ; uime sin, tha fhios agaibh, gu bheil sibh a' gairm air an l)ia bheò, agus gu bheil sibh ga aoradh-sa a rinn na nenmha agus an talamh.
2. — Le sin tha e air a chiallachadh firinn anns a chridhe, air a chuid is lugha anns a phairt athnuadhaiclite dheth ; oir cha'n f haigli thu firinn ann a d' fheoil a tha 'cogadh ann an aghaidh lagh d' inntinn ; air an aobhar sin cha'n f heum thu saothair a ghabhail gu f haot- aiun ann an sin ; ach ma 's urrainn thu firinu fliaotainn anns an duine an taobh a stigh do d' chridhe, tha mi ag radh, ma tha firinn do Dhia ann, air a leithid do dhoigh 's gur urrainn thu gu firinneach a' radh, anns an duine an taobh a stigh, tha mi a' fiiathacliadh a ni a tlia Dia a' fuathachadh, agus tha mi a' gradhachadh ni tha Dia a' gradliachadìi, is firinn so, agus is leòr sin ; ach ma 's cealgair thu, cha 'n uirainn thu seasamh ann an aghaidh stòirmean an diabliuiL Air an aobhar sin tha mi a' gairm bhur coguisean uile ann an so fa'chomhair an Dia uiUe-leirsinnich, aig am bheil seachd spioradan, tha mi tabhairt aithn dhuibh uile 'na ainm-san, gu'in bi gach neach agaibh uUamh gu rannsachadh co-dhiubh a tha agaibh an fhirinn so anns an duine an taobh a stigh no nach 'eil 'Nis, thus a tha a d' leaiiabh do Dbia, 'se so
60 COMHRAG A CHRIOSDriDH
an nì is mò a bhitlieas gad' phianadh, nach urrainn th« do chridhe fhaotainn direach agus ionraic na 's leoir fa'chomhairDhia,agusdo bhrigh 's nachurrainnthu bèann- tan do chridhe fhaotainn air am bualadh sios^ agiis aitean ard air an toirt sios, agus na h-ionadan garbha air an deanamh comhnard. An innis mi dhuit cia mara gheibh thu do chridhe air a dheanamh direach agus conihnard, agus cia mar a glieibh thu e air a ghlanadh ? Innseam dhuit, trìd creideamh gu 'm bheil an cridhe air a dhean- amh ghm ; creid, agus chi thu iongantais, creid, agus bithidh tu air do thearnadh ; mar sin, ma ta feumaidh sibh ruith gu neamh, agus greim a dheanamh air losa Criosd, agus feumaidh sibh a thabhairt a nuas ann bhur Gridheachan, agus bhur cridheachan f haotainn aon uair air an suidheachadh agus air am freumhachadh ann-san, agus ni esan bhur cridheachan a ghhmadh, oir cha'n f heud thu dàil a chuir ann an Esan a chuir ri do chridhe, gus am faigh thu a dhearbhachd-san ann do chridhe gu'm blieil do pheacaidhean air am maitheadh dhuit ; ach feumaidh tu air tùs fhuil-san a ghabhail ann do ghaird- eanaibh, agus ann an sin feudaidh tu a bhi cinuteach gu bheil do pheacaidhean air am maitheadh dhuit.
Cionnas a tha creideamh a' deanarah do chridhe glan ? Tha thu a faicsinn gu bheil e sahìch, tha thu a laicinn gu bheil e lòbhrach agus truaillte le peacadh ; 'nis, nuair a chi thu so ruithidh tu a dh'ionnsuidh na fola, ag>is turaaidh tu t-anam 's an fhuil, ionnlaididh tu do chridhe ann an sin, agus le sin tha thu air do dheanamh glan.
'Nis, an deigli dhuit do chridhe fhaicinn ann a ni-eigin glan, ma thig do rùn o'n a so, do bhrigh 's gu 'm bheil Dia ann an rèite riut, agus do bhrigh 's gu bheil maitli- eanas air a thabliairt dhuit le Criosd, agus air do ghlan- adh na fhuil ; air an aobhar sin gu'n sgur thu do'n pheac - adh, agus gradliaichidh tu a ni a tha Dia a' gradhach- ach, agus fuathaichidh tu a ni a tha Dia a' fuathachadh ; aiin an sin bheir an rùin onorach so leis firinn. Ciod an t-aobhar air son am bheil cho iomadh a faotainn cho beag do sh; lais ann an gealhmna Dhe ? ach do bhrigh 's nach 'eil iad a' dol le creideamh a dh'ionnsuidh fuil Chriosd, agus nach 'eil iad ga chomh-clmir ri n-anama; agus do bhrigh *s gu 'ra b' aill leo do ghnath ni-eigin f haicinn jmnta fein nm'n dàna leo a dhol idir a dh'ioim- SMÌdh Chriosd ; tha so a' creach iomadh de' miioir shwlais.
COMHRAG A CnRIOSDUlDH. 61.
Uime sìn, tha sibh a' faicinn, gur ann an creideamh a dh'fheumas sibh na h-uile nithe a dheanamh leis am bheil sibh an dìiil Dia a thoileachadh. '• Fanaibh annam-sa," deir Criosd, " agus fanaidh mise annaibhse." Eoin XV. 4. ]\Iar sin cha 'n 'eil rathad air do chridhe a ghlanadh, ach le thu a theachd gu Criosd air son ath- nuadhachadh do mliaitheanais peacanna, agus air son nuadh-dhearbhachd do slilainte. Mar sin_, ma's urrainn thu a radh ann am firinn do chridhe, gu 'm bheil aithne mhaith agad air gu'n d' thug fuil a Mhic air falbh do chiontan, agus gu'n d' rinn e do chridhe ghin, agus ma dh'fheudas tu so aideachadh fa'chomhar dhaoine ao^us ainglean' 'nis tha mi cinnteach gu'n d' rinn fuil losa mo chridh-sa ghlanadh, agus ionnlaid 'o gach uile pheac- adh ; fhuair mi maitheanas agus shiinte anns an fhuil sin, uime sin bithidh mi air m' fhaiciU nach truaill mi nito chridhe le peacadh a ris, agus an f huil sin a shaltradh fuidh chois, agus a meas mar nì mi-naomh, agus Spiorad na'n gràs a chràdh le mo pheacanna, ma dh'f heudas tu so a radh, tha firinn agad ann do chridhe.
B'e 'n dara mir sonruichte de 'n àrmachd so, " uchd- eididh na fireantachd." Ciod i an fhireantachd a tha 'n so ì Eadhon far am bheil urrad do 'eagal Dhe ann do chridhe, air dhoigh 's nach dana leat peacachadh le' d' fiiios no gu toileach, agus 'nuair a tha agad a leithid a ghràdh do Dhia, 's gu'm b'aiU leat seirbhis a thoirt do Dhia anns an duine an taobh a stigh, na'n tugadh an Tighearn dhuit gràs ; oir esan a ghradhaicheas firean- tachd, ni e nithe fireauta ; mar sin, ciod sam bith a bhios tu a' deanamh, biodh gloir Dhe agad do ghnath fa'chomhar do shuilean; na 'm b'aill ieat so a dheanamh, ma ta cuir ort an uchd-eididh ; agus feuch nach goid an diabhul air falbh an gradh so do Dhia, agus am fuath do'n pheacadh as do chridhe ; oir co f hada 'sa tha agad gradli do Dhia agus fuath do 'n pheacadh ann do chridhe, cha'n urrainn thu lot marbhtach no basmhor fliaotainn. Ni an f hireantachd-sa do ghairm agus do thaghadh cinn- teach do bhrigh 's gu bheil thu a' faotainn gach là dearbh- achd nuadh air t-oidhearp onoireach gu Dia a thoileach- adh ; agus ni an fhireantachd so dol a steach comh- thromach dhuit, a chum 's gu'n tig thu le danachd gu caithir na'n grhs, air dhuit a bhi air do chomhdach le fireautachd Chriosd, agus ann an sin feudaidh tu iarr- F
62 COMHRAG A CIIRlOSDUIDn.
aidh gu dana na ainm ciod sara bith air am bheil feum agad, oir bheir an t-Athair dhuit e.
Nis 'se 'n treas mìr de 'n armachd so, an deigh do d' *' leasraidh a bhi air an crioslachadh le fìrinn," agus an deigh do t-uchd a bhi air a chomhdachadh le fireantachd, gu'n cuir thu uHachadh soisgeil na sìth mar bhrògan air do chasan. Feumaidh brùgan a bhi air do chasan, oir air an t-sligh so tha dris agus dreathan agus deilg iaruinn ann do rathad air am feum thu saltairt, feum- aidh tu saltairt air nathraichean agus air scorpianaibh ; uime sin mur bi do chuid brògan ort, cha 'n urrainn thu gu bràth ruith no a dhol air d-aghaidh 'san t-sligh 8o. Ach co leis a dh'fheumas tu do chasan eideadh ? " Le uUachadh soisgeil na sith." Ciod a tha air a chiallacli- adh leis an t-soisgeil ? Na tiodhlacan luachmoir so uile agus na gràsan a tha air an gealltainn dhuit anns an t-soisgeil, a tha co mòir agus co luachmhoir, agus gur urrainn ìad do dlieanamh a d' fhear compairt de dhearbh naduir na diadhachd ; tha iad co mòir, agus co luach- mhoir, 's ma chuireas tu iad air do chasan, cha 'ne a mhain gu ^n dean iad do chasan sgiamhach, ach ni iad mar an ceudna thu a d' fliear compairt dhetli nadur na diadhachd ; agus ciod e tuille a dh'f heudadh a bhi air a radh?
Feoraichidh tu a nis, ciod iad na geallaidhean so ? Eadhon iad so. Am bheil thu ad pheacach ? Tha maitheanas air a thairgse dhuit anns a Mhac Criosd losa, agus thig-sa agus gabh e. Am bheil d' èididh salach ? thig leo a dh'ionnsuidh fuil an Uain, agus dean an glanadh ann an sin. 'Bheil do lamh air seargadh, air dhoigh 's nach urrainn thu grèim a dheanamh ? Sìn a mach i na lathair, agus ni esan slan thu. 'Bheil do chasan crùl^ach air dlioigh 's nach urrainn thu imeachd ? Amhairc air-san, agus aisigidh e dhuit lùs do chasan, agus bheir e dhoibh neart gu do ghiùlain. 'Bheil lagh ann do bhiìill a' cogadh ann an aghaidh high t-inntinn ? Ann an so tha 'n gealhidh, " Cha 'n 'eil diteadh dhoibh- san a tha ann an losa Criosd, nach 'eil ag imeachd a reir na feola, ach a reir an Spioraid." Ann an aon fhocal, am bheil thu air do reic fodha'n pheacadh ? Ann an so tha geaUadh, Criosd, do nach b'aithne peaC' adh, bha e air a dheanamh na pheacadh air do sgath-sa, agus cheannaich e thu, cha 'n ann le airgiod agus òr agua
COMHRAG A CnRIOSDUIDK. 63
clachan luachmlioir, ach le fhuil luachmhoir fein, tha eomasach air t-uigheamachadh ann ad uile uireasbhuidh- ean. Ach tha e coslach gu 'n cuir so triobkid ort ; tlia mi lag, agus cha 'n urrainn dhomh buadhachadh ; ann an so tha gealladh an t-soisgeil. Eoin x. 28. '' Tha mo chaoraich ann an lamh m' Athair, agus cha'n 'eil neach sara bith comasach air an spionadh as a lamh ; cha teid a h-aon deth mo chaoraich-se mugha. " Na biodh 'eagal ort, a threud bheag, oir 'se toil an Athair an Rioghachd a thabhairt dhuibh. Thug mi aithne do m' ainglibh mu'r timchioU, a chuin 's nach buail sibh bhur cois ri cloich ;" bithidh iad maille riut rè àm do bheath, agus bithidh iad maiUe riut aig àm do bhais, giulainidh iad t-anam a dh'ionnsuidh m' uchd-sa, gleidhidh iad do chorp anns an ùaigh gu là t-aiseiridh, 'nuair a thogas iad suas e. agus a bhios araon anam agus corp air an ceangal rì cheile, agus a ni iad thu coslach ri corp glormhoir losa Criosd do cheann ; cuiridh iad thu air a laimh-dheis air caithir raaille ris-san, far an d' thoir thu breith air an t-saoghal ; an deigh sin theid thu maiUe ris do neamh, agus ann an sin rioghaichidh tu maille ris ann an gloir shiorrudh, 'S iad so, agus mòran tuiUe, geallaidhean an t-soisgeil. Ach c'ar son a tha e ga ghairm soisgeil na sith ?
Air tùs, do bhrigh 's gur ann leis a tha Dia 'ga d' dheanamh-sa rèidh ris fein, agus a tha e ann an sith riut.
'San dara h-aite. — Tha 'n soisgeil a' tabhairt sìth a dh'ionnsuidh do choguis trid dearbhachd chinntea<?h air maitheanas do pheacanna. Tha so toirt ort a radh ; ghlaodh rao pheacanna gu labhair, no gu h-ard, ach dh'eigh fuil Chriosd na 'b airde ; tha mo pheacanna-sa mòr, ach tha fuil losa na 's mo ; bha mo pheacanna-sa iongantach, ach tha fuil losa na 's ro ionsiantaich' ; mharbh mo pheacanna mi, ach tha fuil losa cuir beatha na m' anam a rls ; thug mo pheacanna mi slos gu ifrinn, ach thog fuil losa mi suas gu nearah ; thug rao pheac- anna orm fearg agus mallachd Dhe ; ach thug fuil losa slth ^us beannachd Dhe, agus thug e dhomli coir air uile gheallaidhean agus ghrasaibh. jSlar sin, tha mi a' gabhail fois anns an f huil sin, agus tha i a' tabhaìrt sìth da 'm choguis.
Nis, o 'n t-sith choguis so tha 'n treas slth a teachd, ■sith ri nearah. slth ri talamh, sith ri uile ehreutairean F 2
64 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Dhia. Tha na h-ainglean air neamh ann an s!th riut ; " Tha beathaichean na machrach ann an sith riut ; tha dearbh chlachan an t-sraid ann an sith riut." lob v. 23.
Agus uaith so thig sith eile, 'nuair a dh'imicheas tu as an t-saoghal so, agus 'nuair a bheir Dia thu a dh'ionn- suidh neamh, agus 'nuair a ghabhas tu fois o d'uile shaothair, agus 'nuair a bhios gach deur air an tiormach- adh o d'shuilean, agus 'nuair a ghabhas tu ''fois fuidh an altair, agus an deigh dhuit a theachd troimh iomadh buairidhean agus amhgharan, agus an 'nuair a ni thu do chuid ròbachan fada geahi a nigheadli ann am fuil an Uain." Taisb. vi. 9, 10, 11. " 'Nuair asheinneastu 'n t-òran nìiadh sin nach urra neach sam bith a sheinn ach iadsan a tha air am foghlum o Dhia," agus 'nuair a leanas tu 'n '' t-Uan ge b'e taobh an teid e," agus 'nuair a bhios tu air do dheanamh na 'd f hear baile do 'n nuadh lerusa- lem, agus 'nuair a dh'itheas tu do thoradh craobh na beatha, agus a dh'òlas tu deth thobair uisge na beatha, agus 'nuair a ghabhas tu toilinntinn ann a bhi 'g amharo Dhe do ghnath, agus far nach bi ach aon phàilliun, agus 'nuair is se " Dia an teampull, agus an t-Uan an solus ann," ann an sin bithidh agad aoibhneas do-labhaìrt, agus sìth a tha dol thar gach uile thuigse. Nis, c'ar-son a ghairmear dheth " ullachadh soisgeil na sith ?" Ciod e nach dean soisgeil na sUh so thus uUamh gu a dhean- amh ? Ni e thu ullamh gu dol trid an teine maille ri Sadrach, Mesach, agus Abednego. Daniel iii. Bheir e ort a dhol do gharradli na 'n leomhanaibh maille ri Daniel ; bheir e ort Criosd a leantainn ann a uile f hulang- ais ; agus bheir e ort a dhol fad na sHghe a chaidh esan. Mar sin cha 'n 'eil ni sam bith is urrainn a thoirt ort a dhol troimh an rathad is ghirbhe a bha riamh ann, ach sith an t-soisgeil a mhain ; agus mur 'eil i agad maille riut cha'n fhad gus an cuirear an ruaig ort ; mar thachair do Pheadar, do bhrigh 's nach robh ullachadh soisgeil na sìth mar bhrogan air a chosan, uime sin chuir dearbh ghuth cailinn shuarach eagal air, agus thug so air tuit- eam air an t-slighe ?
Agus ciod e an t-aobhar gu bheil sibh cho tric a' Iiìbadh 's a' cromadh sios air an t-slighe ? agus ciod e an t-aobhar gu bheil sibh cho tric a scalltainn air bhur 'n ais ris na h-ul)lilan òr a tha 'n diabhul clio tric a' tilg- eadh aun bhur rathad gu 'r bacadh 'n 'ur rèis ? ach do
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 6S
ÌDlirigli 's nach 'eil sibh air bhur n-eideadh le ullachadh soisgeil na sìth so. Thug so air •' Maois gu 'n do threig e an Ephit gu b-ullamh, agus gu 'n do roghnaich c amhghar fhulang maille ri sluagh Dhè, roimh shòlas a pheacaidh a mheahainn rè seal ;" agus ni e thus ullamh gu a bhi a d' iochdaran umhaild do 'n " Righ sin à mharcaich an t-each geal, da 'n goirear dileas, agus fior, agus a tha toirt breitheanas qnn am fireantachd, aig am bheil a shuilean mar lasair theine, agus air a cheann. an robh mòran chrìiin, agus aig an robh ainra nach b'aithne do neach air bith ach e fein ; a bha air a sgead- achadh le trusgan tumta ann ara fuil, as a blieul an deach claidhearah gèur, leis an do bhuail e na h-uile chinnich : agus esan a tha saltairt araair tion feirge Dhe, aig am bheil air a thrusgan agus air a leas an t-ainm s© ^griobhta, " Righ nan Righre, agus Tighearn nan Tigheania." Ciodis urrainn thus' a dheanamh a' d' hon <le shaighdearean, tha mi 'g radh, agus a' leantainn air each geal ? Ciod e ach uUachadh soisgeil na slth, bheir e air duine ainra losa a chaitheanih mar shuaicheantas, a chura 's gu 'ra bi f hios aig na h-uile gur saiglidear e d& losa Criosd, a tha na Righ ; bbeir so air a radh, aidich- idh mi e fa' chorahar dhaoine agus aingle, agus guTa bheil •Criosd na Righ air a chrunadh 's na flaitheanas, agas gu 'm bu choir e bhi mar an ceudna na Righ air a chrùn- adh air an talamh.
'Nis, tha mi air teachd a dh'ionnsuidh a cheatlìramk mir de 'n armachd ; thar na h-uile ni, glacaibh sgiath a chreidimh, cha 'n 'e a rahain gu do dhion o na buìllean, ach tha aig an sgiath so buaidh 'eile innte nach 'eil aig ^iath sara bith 'eile anns an t-saoghal, tlia buaidh innte gu do dhion o uile bhuilibh an diabhuil, air dhoigh's nach urraian iad do lot. Agus c'air-son ? Do bhrigh 's gu'm bheil thus a' caitheamh na fola sin trid creideamh. Ge do tha Dia na theine dian-loisgeach, gidheadh air dhuit- sa an fhuil a bhi agad air do chridhe, bidh dànachd agad teachd suas an lathair Dhe, agus gun eagal a bhi ort ; bithidh danachd agad seasamh ann an lathair deaibh-chaithir a bhreitheanais ; oir cha 'n 'eil a bheag aig r'a radh ann an aghaidh an dreara sin a tha air an comharrachadh le fhuil fein ; agus tha buaidh eile aig a chreideamh, 's urrainn e " uile shaighde teinteach an. <ìroch spioraid a mhuchadh." Ciod e sin ? Tha saighdea» F 3
66 COMnRAG A CHROSDUIDH.
aig an t-sataii a tha e a'tilgeadh ann ancridheachandhaoÌTie agus mhnathan a chum an coguisean a lot gu bàs, agus gu teine a bheothachadh 's a choguis ; oir aon uair 's gu 'm faigh e a cheann a steach, agus, cosmhail ri nathair chuilbheartach air crubadh ann do chridhe, ann an sin feudaidh e teine agus lasair fhadadh 'na t' anain, nach urrainn ni air neamh no air thalamh a mhùch- adh ach an fhuil sin a mhain. 'Nis a chura cumail air ais na 'm buillean basmhoir, agus nan saighde tein- teach so, cuiridh creideamh Criosd umad, a ni do chomh- dachadh le fhireantachd fein, agus tha thus' ag imeachd maille ris, agus tha thu a d' chomhnuidh ann-san, agus is maiseach an t-anam sin a chuir Criosd uime, is sgiamhach an t' aite anns am bheil thu a' gabhail comh- nuidh, agus gach earrainn a dh'ionnsuidh an tig thu ; is sgiamhach am bòrd aig an suidh thu, agus is sgiamh- ach a chuideachd 'ani measg am bheii thu ! 0 is sgiamhach an t-anam siii a tha air eideadh leis an trusgan fada geal sin do fhireantachd Chriosd! Agus is sgiamh- ach an t-anam agus a choguis sin a tha air a glanadh ann am fuil an Uain ! Mar sin is urrainn creidearah duine agus bean a dheanamh sgiamhach ann am fianuis Dhe, sgiarahach araon ann am fìanuis dhaoine agus ainglean Ach ni creideamh na 's mò, 'nuair a tha 'n nathair air crùbadh a steach, agus 'nuair a tha 'n gath air a shàth- adh, agus an teine air f hadadli ann a t-anam, tarraing- idh do chreideamh a nìias fuil Chriosd air t-anam, agus muchaidli sin an teine, leighisidh e an gath, buailidh e a mach an nathair, agus ni e thu cho slàn 's cho fallan 'sa blia thu riamh ! 0 ! cha 'n urra' mi na 's leoir f hoill- seachadh dliuibh mu bhuaidh a chreidimh. 'S maith do 'n duine sin no do 'n bheaii sin a fhuair riamh urrad ri cudthrom a ghraine a 's lugha do chreidirah.
'Nis, air dhuinn fhaicinn gu'm bheil aleithid do bhuaidh ann an aon mhir do 'n armachd so, 'nuair a tha i air a cuir oirbh, ciod a bhuaidh agus an neart ma tii, a shacil- eas sibh, a tha anns an armachd uile 'nuair a chuirear drbh i ? Nis, tha fios aig Dia gur e 'n aon ni agus chuibhrinn a tha mi i'.g iarraidh, gu 'n cuir sibh uile oirbh an armachd so gu h-iomlain ; oir cuiridh an arm- achd so sibh anns na neamhaidh, agus bheir i dhuibli bhur caithe-beath a bhi air neamh, maille ri ainglean, agus ri spioradan air an gloireachadh agus naoimJi; agua
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. ^f
maille ri Criosil, agus maille ri Dia fein. Gu 'n d' thup:- adh an Tighearn dhuibh e gu a chuir oirbh air sgatb ainm fein. Dha-san gu 'u robh gloir, agus raoladh, a nis agus gu siorruidh. Amen.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
SEARMOIN XVI.
AIR COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Efhes. vi. 15, I6v ^7. — " Agus ullachadh Soisgeil na sìth ma? bhrogan agaibh air bhur cosaibh, cSie."
Gu 'n oibrich an Tìfrheam' an t-ullachadh sin ann 'ui cridheachan, a chum an fhirinn so èisdea<.'hd, èisdeachd mar fhocal Dhe, agus mar fhirinn fhocidl-san, oir tha e mar sin gu dearbh, agus cha 'n urrainn e pilltinn air aÌ3 gu diomhan ; uime sin, na 'm b'e toil an Tigheani, b' aill leam gu 'm biodh an urrad so agaibli, gu 'n gabh- adh sibh ris, cha'n ann mar fhocal duine, ach mar f hocal an Dia shiorruidh ; oir tha e na leichid do neamh- nuid, '3 nach urrainn, na h-uile h-ionmhas a tha fuidh neamh a cheannach.
Ach a chum na criche so, cha 'n 'eil raeas air arm- achd ann an latha na sith, ach ann an latha a chogaidh : uime sin bu choir dliuibh a bhi a' rannsachadh co dhiubli a tha cogadh agaibh ris an diabhul no nach 'eil ; 'nis. ma tha cogadh agaibli ris, curridh sibli meas air an arra- achd so ; agus ma tha meas agaibh oirre, saothraichidh sibh a chum a faotainn oirbhe.
Chuala sibh mu cheithir pàirtean no mìrean de 'n armachd so :
'Sa cheud aite, — " Crioslaichibh bhur leasraidh le firinn ;" 'se sin co-dhiubh a dh'itheas no a dh'olas sibh, no bhithess sibh air 'ur cleachdadh ann bhur gairm, no ciod sam bith a ni sibh, faicibh gu'm bheil agaibh gloir Dke fa' chorahar bhur suilean, agus faicibh re an là uile gu'm bheil an urrad so do dh'fliirinn agaibh ann bh^ir cridhe, gur iirrainiL duibh a radh, •' Thighearna, ann's
68 COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
duine an letH a stigh tha iarrtais agam gu seirLheis a thabhairt dhuit."
'San dara h-aite. — " Cuiribh uraaibh uchd-èididh na firiimteachd," a chum an 'nuair a ehuireas an satain a d' aghaidh, nach 'eil agad ionracas, no firinn, no creidimh no aithreachas, no gràs, gu 'm feud thu a fhreagairt, " B' aill leam am maith a dheanamh, oir tha 'n toil air lathair maille rium, ge d' nach urra mi a dheanamh ; oir an ni nach b' aill leam a dheanamh, 's e sin a tha mi a' deanamh, ag7is an ni a b' aill leam, cha 'n 'eil rai a' deanamh."
B' E 'n TREA& Ni. — " Ullachadh soisgeil na sith a chuir mar bhrogan air bhur cosaibh." Tha 'n soisgeil so a' tairgse geallaidhean cotliromach dhuit, creid, agus glieibh thu a bheatha shiorruidh, bithidh tu ann an coimh-cheangal na 'n gràs. Agus ciod e coimh-chean- gal na 'n gràs ? Guiridh mi mo reaclid na 'n taohh a stigh, agus sgriobhaidh mi air an cridheachan e, agus bithidh mise dhoibh-san na m' Dhia, agui? bithidh iad- san dhomh-sa na 'm pobull ; bithidh eolas aca ormsa uile, o 'n neach a 's lugha gus an neach a 's mò dhiubh, deir an Tigheam ; oir maithidh mise an aingidheachd, agus cha chuimhnich mi ni 's mò an cionta." ler. xxxi. .33, 34. " Agus cuiridh mi m' eagal na 'n cridhe a chum 's nach dealaich iad gu brath rium", (ler. xxxii. 40.) no nach tuit iad air falbh uara. Tha iad so na 'n geall- aidhean cothromach, agus bithìdh Dia na Dhia dhuit, air a leithid do dhoigh 's ge' do dh'atharraicheadh no ge' do chaoehaileadh tus air do thaobh fein, gidheadh cha 'n atharraich agus cha chaochail e-san dhuit-sa, oir tha e-san neo-chaochlaideach. Agus ciod e tuille a glicall e ? Bithidh mìse maille riut rè uile laithean do bheatha, bithidh mi maille riut 'san teine, bithidh mi maille riut ann an garadh na 'n leomhanaibh, cha 'n fhag mi gu brath thu ann am meadhoa trioblaid agus geur-lean- rahuinn ; 'nuair a ni thu umuigh rium, bithidh niise maille riut agus èisdidh mi riiit ; 'nuair a tha thu ann an cunnart, saoraidh mi thu ; 'nuair a bhios cfirse do bheatha fagus do chriche, thig mi agus giulainidh mi t-anam gu para», far ara bheil mi fein ; gleidhidh mi duslach do chlosaich bhriste a chum là na h-ais-eiridh, nuair a cheanglas mi 'araon anam agus corp ri cheile. agus gabhaidh mi thu a dh'ionnsuidh mo luchairt, agus
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. VV
bheir mi dhuit sealbh air gloir siorruidh. 'Xls air do na geallaidhean so a bhi air an comh-chuir riut fein, ni iad uUamh thu gus na h-uile ni a dheanamh ; bheir nii geallaidhean cothromach so ort do rèis a ruith le aoibh- neas agus toilinntin : ann an sin cha teid thu air d' agh- aidh le cèum màll, acli theid thu air do thuras gu cabhagach, a dh'aindeoin air gach uilo dhrisibh agus dheilgibh iaruimi, agus chip-thuisiidh a bhios air an cuir ann do rathad, lèumaidh tu thairis orra uile gus a chrùu sin a ehosnadh a tha thu a' faicinn aig ceann do thuruis.
B' E 'n CEITIIREA3IH pairt do 'n armachd sin. '' Thar gach uile ni glacaibh da 'r n-ionnsuidh sgiath a chreid • imh." Tha aig an tàrgaid no aig an sgiath so dà bhuaidh.
'Sa cheud aite. — 'S urrrainn i uile bhuillean an dia- bhuil a chumail 'o do chridhe ; agus a bhuaidh so cha 'n anu 'o d' chreideamh a tha i a' teachd, ach 'o chumhachd an Ti sin ris ani bheil do chreideamh ag amharc ; oir cha 'n 'eil anns a chreideamh ach an f hainn òr, anns am bheil a chlach luachmoir sin, a nl is e fuil losa Criosd ; agus is e a chlach luachmhoir sin a tha 'leigheas an lot, agus cha 'n e an creideamh, an ni nach 'eil ann ach au fhainn òr. Tha creideamh ann fein cho lag ri a h-aon *eile deth thiodhlaican Dhe ; ach do bhrigh 's gn 'm bheil aige a bheath-bhith-bhuan, ara focal fior-ghlan, agus fuil losa, a bha air tìis air irioslachadh, agus na dheidli sin air a ghloirachadh, agus a tha nis air a dheanamh na's airde na na neamhan is airde, do bhrigh, tha mi ag radh, gu 'm bheil so aige a steach ann a ghlacan, 's ann uim^ sin a tha aige leithid do bhuaidh cho chumhachdach agus laidir. Mar so, 's urrainn creidlmh uile bhuiìlean an diabhuil a chumail air ais. An abair an satan, is peacach thu ? Freagraidh creidimh, " thainig Criosd a thearnadh pheacach." 1 Tim. i. 15. " Cha d' thainig Criosd a ghairra na 'ra fireanach, ach na 'ra peacach a diura aithreachas." Mata. ix. 13. An abair an dia- Wmil, tha thus' a d' pheacach mòir, agus tha agad uallach mor agus trora do pheacadh air do dliruini ? Freagairidh an creidimh, " thigibh am ionnsuidh-sa, sibh-se uile a ta ri saothair, agus fuidh throm ùallaich, le peacadh,. agus bheir mise suaimhneas dhuibh." Mata xi. 28. An abair an diabhul, tha thu fuidh na mhallachd ì Freagraidh creidimh, " Bha Criosd air a dheanamh na mhallachadh air mo shon," a chum 's gu 'm bithinn-sa
"JOf eOMHRAG A CnRIOSDUrDH.
air mo Bheannachadh. An abair e-san, cha 'n fheud nì air bith neo-ghlan a dhol a steach do neamh ? Their azL preidirah^ rinn fuil losa mise ghm, air dhoigh 's nach fheudar mo chumail a màch. Mar so cuiridh an creid- eamh an aghaidh uile bhuillean le cùngaidh-leighis a tha na cheart-aghaidh-san. 'Se sin cèud chleachdadh a clireidimh a bhi cumail air falbh uile bhuillean an dia- bhuil.
'Se 'n dara ni, ge do bhiodh do chreuchdan gam bith cho basmhor, no teine feirge Dhe sam bith cho teth air lasadh 'na d' aghaidh, 's urrainn do chreidimh fuil losa a ghabhail agus a thilgeadii a dh'ionnsuidh na liisrach, agus an lasair 's an teine a mhùchadh. Mar so ge do bhiodh do pheaeaidhenn sam bith co bas- mhoir, co-dhiu is iad peacaidhean ain-eolais roimh do gliairin, no peacachadh ann an aghaidh solus do choguiò an deigh do ghairm ; 'seadh, gach uile pheacaidliean, a mach 'o na pheacadh sin ann an aghaidh an Spioraid Naoirah, 's urrain do chreidimh am muchadh gu lèir,. eiod sam bith co mòr. An robh peacadh sara bitli na bu mhò na adhaltranas Dliaibhidh, a rinn e ann an aghaidh solus a choguis, agus le'm b'aill gu subhach a mhuchadh ; agus, a chum a pheacaidh sin a chomhdach, thuit e a dh'ionnsuidh peacadh na's miosa, agus chiontaich e niur- ta ? 2 Sam. xi. 4.. Gidheadh do bhrigh 's gu'n do ehreid e anns a ]Mhesiah a bha ri theaclid, rirm e aith- reachas agus fhuair e trocaÌT. An robh peacach anii 'bu mhò na Manaseh, 2 Righre xxi. 3» Szc. a bliris sios altairean lerusaleim, agus a thiùaill an fhior dliiadluichd agus aoradh Dliia, agus a chuir suas iodhal-aoradh, agus a tliug air sraidean a bhaile a bhi mith le fuil na 'ii naoimh ; 'neach a bha air son a pheacaidhean air a thabliairt ann am braighdeanas gu tir choigreacli, agus ann an sin a blù air a thilgeadh 'am priosan ? 2 Eachd. xxxiii. 11, 12,13. Gidheadh 'nuair a ghlaodh e ris an 'l'igheam as a phriosan, agus a rinn e aithreachas air son a pheacaidhean 's an àm a chaidh seachad agus do bhrigh 's gu 'n do chreid e anns a Mhesiah a bha air a gheall- tainn, uime sin chuala an Tighearna urnuigh, agus dheoinich e dha trocair. An robh peacadh ann na bu mho na aicheadh tri-tillte Pheadar air Criosd ? Mata xxvi. 71, 72. Gidheadh do bhrigh 's gu 'n d' rinn e aithreachas. agus gu 'n. do chrcid e ann am Mac Dhe.
COMirRAG A CHRIOSDUIBH. 7^
f huair e maitheanas. An robh peacaich ann ni bu mho na na daoine so, a chèus le lanihau aingidh, Tighearna na gloir ? Lucas xxii. 53. Gidheadh, 'nuair a bha iad air am bioradh 'nan coguisibh, dh'iarr an t-Abstol orra aithreachas a dheanamh, agus a bhi air am baist- eadh le sèulan a fhreidimh. Rinn iadsan mar sin, agus uirae sin f huair iad trocair. Mar sin tha mi ag radh, ge do bhiodh do pheacaidhean cho dearg ris an sgarlaid, gidheadh tlia creideamh ann am fuil losii comasach air an deanamh geal mar an sneachd.
'IS is an cuigeamh pairt no mìr de 'n armachd so, " Cuiridh oirbh clogaid na slainte." Ciod i an t-slaiute sin ? Cha d' theid mi gu siorruidh do dh'ifirinn, ge do tha mi toilltinneach air ; theid mi do neamh a dh'ain- deoin air an diabhul agus air uile chumhachd ; bithidh mise air mo thearnadh, ge do bhios iomadh millionan do mhuinntir thrèigte air an dlteadh. Ach cia mar a cbuireas tu slainte mar chrfin air do cheann, a chura 's gu 'n tog thu suas do cheann 'nuair bhios -an Tighearna teachd anns na nèulaibh, 'nuair a ehi thu là do shaor- aidh tarruing ani fagus, agus an uair a chi thu neamh agus talamh 'nan lasraiehean teine, 'nuair a chi thu na dùilean a leaghadh, agus na speuran air am iilleadh r'a cheile mar sgròla leabhar, agus 'nuair a ghlaodhas na h-aingidh ris na creagan, ^' follaichibh sinn," agus ris na ■*' cnuic tuitibh oirnne." Cionnas aig an àm sin a ghlacas tu slainte ad ionnsuidh ? Tha mi ag innseadh dhuit, mar a thubhairt mi roimh, thus' a bba aig àm sam bith gu firinneach air do ghairm, tha agad-sa an armachd so iiile, agus na gràsan so uiie, am follach an taobh stigh dhiot ; eadhon cho luath sa tha thu air do ghairm, tha agad firinii aiin do chridhe, tha agad fi^reantachd Chriosd air a meas dhuit, agus tha iìreantachd do thaobh sin air tòiseachadh annad ; tha agad geallaidhean an t-soisgeil a' tairgse sith dhuit, tha agad sìoi an fhior chreidimh thearnaidh aar a chuir an laobh a stigh dhiot ; tlia agad mar an ceudna clogaid na slainte, a ni is e dochas an taobh a stigh dhiot ; uirae sin is fhuras dhuit cèum a <iheanamh a dh'ionnsuidh do chridhe, agus dòchas a ghabhail ad ionnsuidh, a ni a tha air a ghairm, " Clog- aid na slainte,'' do bhrigh 's gu 'm bheil thus' aig am bheil 4òchas, a cheana air do theamadh. Mar sin, thue' aig am bheil creidimh, tha agad-sa mar an ceudna slainte.
72 COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
ann a mheud-sa ma dh'fheudas am lyiac a Lhi aìr a dhiteadh, cho luath is sin a dh'fheudas tusa bhi air do dhiteadh ; agus am bheil e so-dheanta gu 'n tig an Tigh- carn 'o neamh a bhasachadh a rls, clio luath is sin. ma ta, a dh'fheudas tusa a blii air do dhanmadh. 'Seadh, tha mi ag radh riut, mus biodh tu air do dhamnadii, bu raoghnaich leis an Tighearn a theachd agus bàsachadh a rls ; 'n'i a tha do-dheanta.
'Nis, ciod e dòchas ? Cinnteachd àraidh aig èiridh 'o do chridhe ; air a steidheachadh a mhain air gras Dhe, gu 'm bi uile gheallaidhean a throcair ann an Criosd, air a coimhHonadh annad-sa, agus gu 'm bi Tiile bhreitheanasan Dhe air an coimhlionadh air do chuid-sa agus air a chuid-sa naimlide ; mar sin, ma ta, a chum gabhail clogaid na shiinte so, cha 'n 'eil tuille agad r'a dheanamh ach amharc a dh'ionnsuidh do chridhe, agus a thoirt a mach agus a chaitheamh, ith agus òl, dùisg agus coidil, èisd agus dean urnuigh, agus dean na h-uile nithe a ni thu mar dhuine a tha' feitheamh gach là air son teachd an Tighearn, mar dhuine tha do ghna ag amharc c'uin a Idiitheas na neamha air an rèubadh, tigus a thig an Tighearn anns na neulaibh a thabhairt breith air an talamh uile ; mar dhuine tha do ghnath a' cuir a mach a cheann a' sealltainn air son la na slainte ; mar so cuir umad doclias agus cha tuit thu gu brath air falbli 'o losa ; cuir umad dochas, agus cha bhi thu as- cugmhais an spiorad ; cuir umad dòchas agus saltraichidh tu satan fuidh do chosan ; cuir umad dòchas, agus cha bhi thu gu brath air do chuir gu nair.
'Nis, 'se 'n seathamh mir de 'n armachd so, " Glac- aibh claidheamh an Spioraid, a ni is e focal De." Tlia aiof a chlaidheamh so da-fhaobhar, leis an dara h-aon ciurraidh e, agus leis an aon eile marbhaidh se. Tha 'n claidheamh so cho gèur, agus gur urrainn e an smear ca(kr-sgarradh bho na cnamlian. 'S iongantach cumh- achd a chlaidhe so. 2 Coriut. x. 4. 'Surrainn e utichd- aranachdan agus cumhaclidan a bhualadh sios, agus na h-uiìe dhaighneachd-hiidir, agus na h-uile ni a tha air ardacìiadh ann an aghaidh fìor eolas De ; agus 's urrainn e ga<di smùain a thabliairt ann am braiglideanas a chum {imhlachd Chriosd ; agus tha dioghaltas Dhia aig ann an ullachadh an aghaidh gach uile eus-umhlachd. Tha claidheamh so an fhocail comasach air do dhion ann an
€OMHRAG ACnRIOSDUlDH. 73
'aglialdh do naimhde uile, agus ann an aghaidh uile bhuair- idhean an t-satain. Ach 's ann an so a tha an cunnart uile, 's iomadh iad aig am bheil claidheamh, agus a tha g an ciurradh fein leis, do bhrigh 's nacli urrainn doibh a chleachdadh ; mar so 's e n t-seoltachd gu leir a chleachdadh gu ceart, agus mar a ghabh Daibhidh claidheamh GhoUah, agus a mharbh se e le a chlaidheamh fein, (1 Sam, xvii. 51.) eadhon mar sin feudaidh an dia- bhul claidheamli an fhocail a gha])hail, agus buille bhàsmhoir a thabhairt dhuit leis. C' ionnas a chleach- das tu e gu ceart ? Dean eadhon mar a rinn Muire, Lucas i. 19. Bheachd-smuainich i air briathra, Chriosd, agus thaisg i suas iad ann a cridhe. Dean mar a rinn Daibhidh. Sailm cxix. 92. A thubhairt, " mur biodh gu 'm b'e do lagh mo thlachd, an sin gheibhinn bàs ann am amhghar. O cia ion- mhuinn leam do lagh-sa ! S ann air a tha mi a' beachd- smuaineachadh do ghnath ; le t-aith'ntean rinn thu mi na 's glice na mo naimhde, oir tha iad do ghnath leam." (97, 98, 99). " Tha mi na 's glice na 'm uile luchd teagaisg, tha na 's mo thuigse agam na th'aig na Seanair- ean, do bhrigh 's gu'm bheil mi a'gleidheadh do reachdar. Oia milis do gheallaidhean do mo bhèul ! 'Seadh na 's milse na a mhil, na cìr na meala. Tha t-fhocal na loch- ran do rao chasaibh, na sholus do mo cheumanaibh. Tha m' anam do ghnath ann mo lamh, gidheadh nior dhearmaid mi do lagh. Do theisteas ghabh mi mar m' oighreachd gu brath, oir is iad gairdeachas mo chridhe." Dean mar a thubhairt an t-AbstoI a rinn na Tesalonianich. (1 Tesalon. ii. 13.) " Uime sin tha sinn mar an ceudna toirt buidheachas do Dhia gua sgur, do bhrigh 'nuair a ghabh sibh ri focal Dè a chuala sibh uainne gu 'n do ghabh sibh ris, cha 'n ann mar fhocal dhaoine, ach (mar is e gu firinn- each) focal Dhe, a tha 'g oibreachadh gu h-eifeachdach annaibh-se a ta' creidsinn." Dean mar a ta 'n t-Abstol aig earalachadh air na Colosianaich — iii. 16. — a dhean- amh, ag radh, " gabhadh focal Chriosd comhnuidh ann- aibh gu saoibhir, 'san uile ghliocas a' teagasg agus a' comhairleachadh a cheile le Sailmibh, agus Laoidhibh, agu3 danaibh Spioradail, a' deanamh ciùil do 'n Tigheam le gràs ann bhur cridhe." Dean mar a tha 'n Tighearna ag aithne dhuit. Deut. vi. 6, 7, 8, 9. " Agus bithidh G
COMIIRAG A CIIRIOSDUIDH.
na briathra so, a tha mi ag aithneadh dhuit an diugh ann ad chridlie ; agus teagaisgidh tu iad do d' chloinn, agus labhraidh tu orra 'nuair a shuidheas tu ad' tliigli, agus 'nuair a dh'imicheas tu air an t-islighe, agus 'nuair a luidheas tu sios, agus 'nuair a dh'eireas tu suas, agus ceanglaidh tu iad mar chomharadh air do laimh, agus bithidh iad mar eudnain eadar do shuilibh ; mar an ceudna sgriobhaidh tu iad air uirsinnibh do thigh, agus air do gheataibh, a chum 's gu'n amhairc thu orra 'nuair a theid tliu steach, agus a nuair a thig thu mach." Deaii raar a dh'aithn an Tighearna do losuah — i. 7, 8. " A mhain bi-sa laidir agus gle mhisneachail, a chum gu 'ii toir thu 'n aire gu 'n dean thu a reir an lagha uile a dh'aithn m' oglach Maois dhuit, na tionndaidh uaith a dh'ionnsaidh na hiimh-deise, no dh'ionnsuidh na laimh- clithe, chum 's gu'n soirbhich leat anns gach aite d' an d' theid thu : Cha d' theid leabhair an lagh so as do bhèul, ach beachd-smuainichidh tu air a latha agus a dh'oidhche, chum gu 'n d' thoir thu 'n aire gu 'n dean t]iu a reir gach ni a ta sgriobhta ann ; oir an sin bheir thu air do shlighe soirbheachadh leat, agus an sin ni thu gu glice."
Mu dlieireadh de 'n a h-uiJe, dean mar a rinn do *rhigliearn agus do Mhaighstir, 'nuair a bhuair an Satan c ; thug e do ghnath a' mach am focal agus chuir e na aghaidh h^is. Dean thus eadhon mar sin 'an uair a b' aill leis do bhuaireadli gu peacachadh, tilg air do ghnath am focal anns na fiaclaibh. Àm buair e thu le ardan ? Thoir a mach focal Dhe. 1 Phead. v. 5. " Tha Dia ag cuir 'an agliaidh na 'n uabhrach, agus a' tabhairt gras do 'n mhuinntir iriosal." An dean e do bhuaireadh le 'eagal agus mi-chreideamli ? Thoir a mach am focal, '■'• Bitìiidh aig na gealtaich, na h-eus-chreidmhich, agus a mhuiiintir ghraineil, an cuibhnnn anns an loch a ta "dearg-lasadh le teine agus le pronnasg, ni is e an dara bas." Am buair e thu le curamaibh an t-saoghail so ? Thoir a mach am focal, " Na biodh ro-churam oirbh air son bhur beatha, ciod a dh'itheas sibh, no dh'òlas sibh, no mu tliimchioll bhur cuirp, ciod a chuireas sibh umail)]i : nach mo a blieatlia na 'm biadh, agus an corp na 'n t-èudach ? Amliairciljh air èunlaith an atliair ; oir cha chuir iad sìol, agus clia bliuain iad agus cha chruinnich iad ann au saibhlibh, gidheadh a ta bhur
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 75
n-Athalr neamhaidh-sa ga 'm beathachadh. Nach fearr sibh-se gu mbir na iad-san ? Agus co agaibh-se le mòr €huram a dh'fheudas aon laimh-choiUe a chuir r'a airde fein ? Agus c'arson a ta sibh ro-churamach mu thim- •chioll bhur culaidh ? Foghlumaibh cionnas a ta na lilighean a' fàs sa mhachair ; cha shaothraich iad, agus <;ha shniomh iad. Gidheadh a ta mise ag radh ribh, nach robh Solamh fein 'na uile ghloir, air eudachadh mar aon diubh so. Air an aobhar sin, ma tha Dia mar sin a' sgeadachadh feoir na machrach a ta 'n diugh ann, agus am maireach air a thilgeadh 'san àmhuinn, nach mo na sin a sgeadaicheas e sibh-se, a dhaoine air bheag creid- imh ? Uime sin na bithibh lan do chùram, ag radh, ciod a dh'itheas sinn ? no ciod a dh'òlas sinn ? no ciod a chuir- eas sinn umainn ? (oir iad so uile iarraidh na Cinnich) oir a ta fios aig bhur n-Athair neamhaidh gu'm bheil feum agaibh air na nithibh so uile. Ach iarraibh air tùs rioghachd Dhe agus fhireanntachd-san, agus cuirear na nithe so uile ribh. Uime sin na biodh ro-chiiram oirbh mu thiomchioll an la maireach, oir bithidh a lan do chùram air an la maireach mu thimehioll a nithe fein : is leoir do 'n la olc fein." Mata vio 25 — 34. Thoir a mach am focal, na bitheadh eagal ort a threud bhig, oir is e toil 'ur n-Athair an rioghachd a thabhairt -dhuibh." Thoir a mach am focal, — deanaibh saothair, •cha 'n ann air son a bhidh a theirgeas, ach air son a bhidh a mhaireas a chum na beatha siorruidh a bheir Mac an duine dhuibh, oir esan shèulaich Dia an t-Athair. Eoin vi. 27-
Thoir a maeh am focal, " Uime sin, air dhuinne biadh agus èudach a bhi againn, bitheamaid toihchte leo-sin ; ach an dream le 'n aiU bhi beartach, tuitidh iad ann am buaireadh, agus ann an ribe agus ann an iomadh anamiann amaideach agus ciurail, a bliathas daoine ann am miUeadh agus ann an sgrios. Oir is e gàol aii airgid frèumh gach uilc ; iii am feadh a mhiannaich dream arr- aidh, chaidh iad air seachrain o 'n chreideamli, agus throimh lot siad iad fein le ioinadh cradh. Ach thus' 0 oglaich Dhe teich 'o na nithibh sin ; agus lean firean- tachd, diadhachd, creideamh, gradh, foighidin, ceann- sachd ; Comhraig, deadh chomhrag a chreidimh, gabh greim de 'n bheatha mhaireannaeh, chum mar an ceudna an do ffhairmeadh thu." 1 Tim. vi. 8, 9, 10, IL Ì2. G 2
76 COMHRAG A CHRIOSDUrDH.
" TilgilDh blmr 'n uìle chùram air-san, oir tLa e 'gabhaii' cùram dibh." 1 Pead v. 7- " Tilg thus' air an Tigh- earn do churam, ajrus cumaidh esan suas thu, clìa leig e am feasd do 'n fhirean a hhi air a ghkiasad." Saihn Iv, 22. Am buair e thu le gaol an t-saoghail so, ngus le a chairdeas ? Tlioir a mach am focal, Mata x. 37, 38. " An ti a ghradhaicheas athair no mhathair ni 's mo na mise, cha 'n arraidh crm e ; agus an ti a gradhaicheas mac no nighean os mo cheann-sa, cha 'n arraidh crm e," deir Criosd. " Agus an ti nach glac a chrann-cèusaidh, agus nach leanmise, cha'naraidh orm-se e; agusco-sam- bith a ghabhas naire dhiomsa agus dheth m' fhocalaibh, 'am measg a ghinealach adhaltranacli a^us pheasach so, dlieth-san mar an ceudna gabhaidh Mac a duine naire 'nuair a thig e ann an gloir Athair' maiììe ris na li-aing- libh naomh." Thoir a mach am focaL 1 Eoin ii. 15, 16, 17. " Na gradhaichibh an saoghal no na nithe a t?» 'san t-saoghaL Ma ghradhaicheas nach air bith an saoghal, cha'n 'eil gradh an Athair ann ; oir na h-uile a ta anns an t-saoghal, ana-mhiann na feòla, agus ana- mhiann na'n sùil, agus uabhar na beatha, cha'n ann o'n Athair a tha iad, ach o'n t-saoglial. Agus siubhlaidh an saoghal seachad, agus 'ana-mhiann : ach an ti ni toil De maridh e a choidhche." 'A ra buair an satan tliu gu fearg ? Thoir a mach am focal, Marc ix. 24. " Na rachadh a ghrìan sios air do chorruich :" thoir a mach am focal so " biodh fearg ort agiis na peacaich." An abair e, cha 'n 'eil thu a creidsinn ; agus uime sin cha bhuin thu do 'n ghealladh ? Thoir a mach am focal, " Thigearn, tha mi a creidsinn, Thigheani, cuìdich thus* le 'm mhi-chreideamh." Am buair e thu le an-earbsa, do bhrigh meud do pheacaidhean ? Thoir a mach am focal, Mata xi. 28. " Thigibh da 'm ionnsuidh-sa, sibhse uile a ta ri saothair, agus fuidh throm uallaich agus bheir mise suaimhneas duibh." Am buair e thu le mi- thaingealachd ? Thoir a mach am focal, " Deanaibh faire agus ùrnuigli do ghnath ; anns gach uile nithe thug- aibh buidheachas." Am buair e thu le dearmad ? Tlioir a mach am focal. 'Nuair a theid thu a steach a dh'ionns- uidh na tir a tha sruthadh le mil agus bainne, a gheall an Tighearna do Dhia dhuit ; bi air r-f haicill ma ta naeli di-chuimhnich thu an Tighearna do Dhia. Am buair e thu le briseadh na Sabaid ? Thoir a mach am focel,
XDO.AIHRAG A CHRIOSDUIDH. 77
"^* Bha 'n t-Sabaid air a deanamh air son an duine, agus •cha 'n e an duine air son na Sabaid ; uime sin is Tigh- ^earn Mac an duine air an t-Sabaid."
'Xis, 'se so 'ur truaighe, nach urrainn slbh feum a dheanamh de' dh'fhocal Dhe; oir ge do bhitheadh agaibh urrad do sholus agus do dh'ionracas 'sa bh'aig Adhamh, agus ge do bhiodh agaibh urrad do ghliocas 'sa bh'aig Solamh, mur bi agaibh ani focal sgriobhta so ullamh gu a thabhairt a mach, bithidh sibh air bhur mealladh ; -ach tomhaisibh so le fuil agus feoil, agus cha shàoil sibli e -ach na inneal chogaidh lag ; ach an d-thoir sibh breith gu ceart, agus gheibh sibh am focal so na 's cumhachd- aich, na bhur n-uile bheachd-smuainte, bhur n-uile urnuighean, agus bhur n-uile bhreith-bhuidheachais, no ■ciod sam bith is urrainn sibh a dheanamh a chum seir- bheis Dhe a chuir air aghaidh, agus a chum buaidh a thabhairt air buairidhean an diabhuil.
'Se 'n seachdamh, agus an earrainn mu dheireadh do "n armachd so urnuigh, agus tha e air a chuir anns an aite mu dheireadh, do bhrigh as-èugmhais urnuigh nach dean càch uile feum air bith. Teagaisgidh urnuigh dhuit cionnas a chaitheas tu a chuid eile do t armachd uile ; teagaisgidh ùrnuigh dhuit cionnas a chuireas tu umad t-arraachd, agus cionnas a chumas tu umad i 'nuair a bhitheas i agad, mar so 'se urnuigh an gràs is eifeachd- aich, dhiubh uile. Rinn urnuigh Mhaois na 's mo na b' uiTa losua, na uile dhaoine taghta Israeil a dhean- amh ann an aghaidh na 'n Araalecich, oir 'n uair a chum Maois suas a larahan, bhuadhaich Israeil, ach 'n uair a leig e sios a larahan, bhuadhaich Araalec. Exod. xvii. 9, 10, 11, Eadhon raar sin, anns an uair am failnich thus' ann an urnuigh, anns an uair sin buadhaichidh an diabhul ; ach mar a dh'f hasas tu ann an urnuigh, raar sin tha gras a' fàs air do shon, agus a' dol a meud annad, dearbh shradan teine an eud agus gaoil Dhia, a tha 'n Spiorad Naomh a' cuir ann do <?hridhe, tha e air doigh araidh 'g an cuir ann do chridhe 'n uair a tha thu ag urnuigh,
Mar so 's mòr cumhachd na h-urnuigh. Shaoileadh sibh-se a ghrian luath, ach tha urnuigh na's luaithe. losua X. 12. Rinn losua urnuigh, ' Agus sheas a ghrian ann am meadhon neirah, agus cha d'rinn i cabhag gu dol sios air son à ioralain, aek an d'f huair losua buaidh air G 3
7B corvriiRÀG a ciiriosduidh.
a naimlidìbli uile/ Sliaoileadh sibh-se an fhairp;e domhain ; rinn lonah urnuigh a hroinn na muice-mara ann am meadhon a chuain, agus chuala an Tighearn e, agus thug e air a mhuc-mhara a theachd gu tìr, agus tliug e mach e slan fallan. lonah ii. 2. " Rinn Elias urnuigh nach hiodh uisge ann air son tri hhadhna ; agu& a ris rinn e urnuigh gu'm hiodh uisge ann, agus hlia uisge ann." Rinn Pùl agus Silas urnuigh anns aphriosain, agus hha crith mhoir thahnhainn ann, air a leithid do dhoigh 's gu 'n do chrathadh bunaitean a phriosan, agus gu h-obann dh'fhosgladh dorsan a phriosain, agus dh'fhuasgladh ceanghiichean gach aon dbiubh. Gniorah x. 2.5, 2f). Rinn an Eaglais urnuigh air son Pheadar, 'n uair a thilg Herod ann am })riosan e, agus chuir an Tigliearn aingeal da ionnsuidh, a dh'iarr air eiridh gu grad agus a tlieachd air falbh, " air dhoigh 's gu'n do thuit a sldabhruidhean delh a lamhan ;" mar sin thug an t-aingeal e a dli'ionnsuidh " geata iarruinn a hhaile, a dh'fhosgail da leis fein," agus mar sin bha Peadar air a shaoradh. Gniomh xi. 7, 8- ^\ ^^h IVIar so, 's mor na h-iongantasan a dh'oil^rich urnuigh o'n toiseach. Ach innsidh mi dlnii])h mu na cinn, ann am hriathra goiiid, air am bheil a rùn orm labhairt mu thim- chioll urnuigli.
Anns a ciieud aite, — innsidh mi dhuibh ciod e umuigh.
'San dara ii-aite, — innsidhmi dhuibhmunah-aobli- airean gu bhur gìuasad suas chum umuigh.
'San treas aite, — innsidh nii dhuibh cuid do riagh- ailtean urnnigh.
'Sà cnEiTHREAMii AiTE, — inusidh mi dhuibh an doigh air am bu choirduibh ùrnuigh a dheanamh.
'Sa CEUi^iEAMii AiTE, — tha rùn orm innseadh mu na h-aoibhneis a gheibh si1)h le urnuigli. Anns an am cheudna, tha mi guidh oirbli an armachd so a chuir umaibh ; am feucli sibli ris air son aon latha, no mur urrainn sibh a gliiuhiinlà iomhiin, gidlieadh feuchaibh an armachd so letli latha, agus mur urrainn sibh a giulan air sòn leth hitha, gidheadh an dean sibh ach a feuchainn air son uair na dha ? Agus o'n am sin gheibh sibh ni 's mo do ghairdeachas agus do chomlifhurtachd, agus ni 's mo do neart na bhaagaibh riamli roimh rè uile hdthean bhur beatha a bha sibh as a h-^ugmhuis ; agus
COMHRAG A CIIROSDUIDH. T^
an calth sìbh i air son àm bhur cuairt agus hhur cogaidh,. ni nach 'eil ach goirid ? Agus air aon ktha beannaich- idh sibh an Tighearna a smuainich riamh sibh hughail air bhur cuir anns a chogadh so, agus a chum gleachd,. fuidh an t-suaicheantas so, agus air cogadh a dheanamh fuidh bhratach a Mhic losaCriosd. Dhasan, mailleris an; Athair, agus ris an Spiorad Naomh, gu 'n robh gach uile mholadh agus gloir, a nis agus gu siorruidh. Amen..
COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
SEARMOIN XVII.
AIR GOMHRAG A CHRIOSDUIDH.
Ephes.- vl. .18. — " A' dpanamh urnuiirh a ghnath lei.s gach uile ghne uruuigh agus aslachaidh 'san Spionid, agus a' deanamh faire ehura an ni so fein maille ris gach uile bhuanachadh, agus ghuidh air-sou na naoirahe uile.
A phuing fa' dheireadh a bha aìr fhagail dkuìnn de' n armachd. so a dh'f heumas sibh a bhi oirbh, na 'm b'aill leibh a bhi 'àtiir cathan an Tighearn do ghnath, agus aig a chrioch- an crùn fhaotaiun, 'se sin urnuigh. Ach b'aill leam gu ii cuimhnicheadh sibh na h-earrannean roirah de 'n armachd so mar an ceudna, agus b'aill leam gu 'n cuireadh sibh oirbh uile i, eadhon air an latha so fein ; ach gus an leig an Tighearna ris dhuibh feum na h-armachd so, cha ghabh sibh gu bràth saothair a chum a caitheamh ; oir 'se so aon de' dh'innleachdan an t-satain, gu 'm bacadh & sibh o' ur n-armachd a chuir umaibh. Ach a (mhuinniir mo ghraidh) nabithibh na's f haide air bhur mealladh leis, agus mur do chuir sibh oirbh fathasd i, no ma chuir sibh dhibh a rìs i, an deigh dhuibh a cuir oirbh aon uair; gidheadh air son sin. fathasd eadhon a nis- fein cuiribh oirbh uile armachd Dhe air an là an diugh ; cuiribh oirbh iìrinn, agus crios- laichibh bhur leasraidh leis ; euiribh umaibh fìreantachd agus comhdaichibh bhur n-uchd !èìs ; an sin cuimhnich- ibh na geallaidhean mòra a rinn- Dia dhuibh anns an
80 COMIIIIAG A CIIRIOSDUIDH.
t-soisgcil, agus cuiribli iad mar bhrògan air bliur casan, a chum 's iiacli d' tlioir taitneasan na beatha so oirbh suidh sios, no 'ur bacadh ann bhur rèis, agus a chum 's gu 'm bi sibh comasach air leùm tliairis air gach uile chreagan agus chip-thuislidh a bhios air a chuir ann bhurrathad; a reisd, thar gach uile ni, gabhaibh d' ar n-ionnsuidh sgiath a chreidimh, agus an aghaidh uile l)huairidhean an diabhul cum do ghna Criosd ; oir mar nach robh e comasach air buaidh fhaotainn air-san anns an f hasach, cha mho a bhitheas e comasach air buaidh f haotainn orra-san a ta ann an Criosd ; agus ma bhios a h-aon dhibh air 'ur leonadh troimh amaideachd neo- chaithris, agus dith-faicill duibh fein, gabhaibh an f huil sin agus comh-chuiribh ri 'ur lotan i, oir is urrainn i an leigheas, agus is urrainn i '' uile shaighdean teinnteach an droch spioraid a mhuchadh," 'seadh, mur urrainn thu a faotuinn niar a tha thu an dùil, agus mur dana leat do lamhan salach a chuir oirre, gidheadh seall suas ris an f huil sin le sùil a chreidimh agus leighisidh si gath do ehoguis, mar a rinn iadsan nach d' rinn ach sealltainn ris an nathair umha, a bha na samhladh air Criosd, bha iad air an leigheas 'o lot na 'n nathraicheìn teinnteich anns an fhasach. Aireamh xxi. 8, 9. Ann an sin gabh clogaid na slainte, gabh dòchas nach teid thu gu brkth a muglia ; dochas gu 'n lean thu gus a chricli ; dochas gu 'm basaich thu anns an Tighearn ; dochas gu 'm bi t-anam air a ghiulan gu uchd Chriosd, agus gu 'm bi do chorp air a ghleidheadh anns an uaigh a dh'ionnsuidh a bhreitheanais dheireanach ; dochas gu 'n eiricli thu a rìs, agus gu 'm bi t-anara agus do choi-p air an aonadli a rìs r'a cheile, agus gu 'm bi do chorp air a chumadh agus air a dheanamh cosmhail ri corp glormhoir Chriosd ; dochas gu 'n suidh thu air caithir maille ri Chriosd a chum breith a thabhairt air dà-threubh-dheug Israeil ; agus dochas gu 'm faigli thu crùn de' ghloir shiorruidh. An deigh sin b'e a pliuing inu-dheireadh, " CJabh focal De," claidheamh rùisgte sin an Spioraid, a dh'ionnsuidh do lanih, agus do ghna, 'n uair a bheir an namhaid ionnsuidh ort, biodh agad am focal do ghna ullamh, a chum leis gu 'n toir thu dha buille air ais. Nis, gu'n deonaicheadh Dia gu 'm b' urra dhuibh toilinntinn a ghabhail gu leughadh, gu labhairt, agus gu beachd- gmuaineachadh a là agus a dh'oiche air an fhocal sin.
eOMHRAG A CHRlOSDUmH. 8Ì^
agus an sin gun t-eagamh Lìthidh sibh beannaichte^, mar a tha Daibhidh ag radh. Sailm i. 1, 2. *' Is beannaichte an duine sin nach gluais ann an comhairle na 'n aingidh, agus nach seas ann an slighe na 'm peac- ach, agus nach suidh ann an caithir luchd-fanoid." Ciod eile tha e deanamh, ma ta ? Tha e air innseadh san dara rann, " Ach aig am bheil tlachd ann an lagh an Tigheam agus a smuainicheas air a lagh-san a la agus a dh'oidhche." Nis, ciod e so a bhi beachd-smuain- eachadh araon a la agus a dh'oidhche ? Feudaidh e a bhi nach 'eil sibh uile tuigsinn so, innsidh mi dhuibh air an aobhar sin, ciod is ciall dà ; tha e a beachd- smuaineach- adh a la agus a dli'oidhche air lagh an Tighearn, air dha a bhi ag itheadli no ag cl, 'na chodal no 'na dhuisg, a' luidhe sios no ag eiiidh suas, aig a bhaile no bho' na. bhaile, tha aige do ghna focal Dhe gu a bhi na fhear iuil da, agus a bhi na lochran d'a chasan ; agus cha 'n 'eil smuainte air an fhocal sin a' dol idir a mach as a chridhe^ tha e co' milis da bheul, 's nach mallairtich- eadh se e air son a mhil, na cir na meala, uime sin tha e a' gabhail tlachd ann a bhi 'ga leughadh, tha e a' gabh- ail tlachd ann a bhi labhairt air, agus tha e a' gabhail t^achd ann a bhi a' cuimhneachadh agus a beachd-smuain- eachadh air.
'Nis tha agaibh aithn fhollaiseach Dhia a chum so a dheanamh, mar ann an Deut. vi. agus xriì., agus ann an losua i. 8., chi sibh ciod a tha air a radh mu na rahnai shubhailceach ann an Gnath. xxxi. 26. " Fosg- ailidh i a beul le gliocas, agus tha iagh a chaoimhneis air a teangaidh ;" 'se sin, tha i a' gabhail tlachd ann a bhi labhairt air focal Dè. 'Nis (a mhuinntir mo ghraidh) deanaibh-S8 mar a rinn a bhean so, cha chuir so bacadh air bhur gairm, ach na 's roghnaich a chuir air aghairt.
Am bi sibh a' lal^hairt air focal Dhe 'nuair a tha sibh a' cardadh, no a' sniomh air a chuidble, no ciod air bith nithe tha sibh a deanamh, air taobh stigh no air taobh muigh an tigh, 's an t-sabhal no 'sa bhaigheach, aig a bhaile no bho 'n a bhaile, biodh do ghnath focal a ghrais ann bhur biUbh. Sibh-se a's urrainn leughadh, nach gabh sibh leabhar Dhia agus leughaibh dha no trì do loineachan dheth do chach, agus hìbhraibh mu thim- chioll riu, agus sibhse a tha foghlumte teagaisgibh iadsan •a tha neo-fhoghlumte ; agus sibhse a ta aineolach, feor -
82 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
ichibh riu-san a tha foghlurate, agus iarraihh orra bhur ceistean fhuasgkidh, agus hu choir dhuibh so js dheanamh, agus tha high Dhia ga 'r ceangal gu a dhean- amh, agus na 'm b' urra dhuibh a theachd gu eohis air so, ann an sin bu choir dhuibh a radh maiUe ri Daibhidh. Sailm cxix. 97- 0 Thigearn', " Cia ionmhuinn leam do high ! is e do ghnath mo smuaintibh." Agus ma bha a leithid do tliaitneas aig Daibhidh anns an lagh, nach robh ach mar sgail agus mar litir mharbh, ciod e an toilinntinn bu choir dhuibh-se a bhi agaibh anns an t -soisgeil, a ni is e am brigh, agus a tha tabhairt Spiorad agus beatha da rireadh ? Tha fhios agam gu'm l)i leughadh, agus eisdeachd, agus labhairt mu 'n fhocal neo-thaitnach agus na sgios dhuit-sa aig am bheil do chridhe air a lionadh leis an t-saoghal so, air a leithid do dhoigh 's nach urrainn dhuit tuille a chumail ; oir duine a tha gu teinn, agus aig am bheil a stamag air a Honadh agus sasaichte le iongar shallach, ni dearbh bholadh a bhiadh a Konadh suas ; eadhon mar sin, cho fa(ia sa tha 'ur cridheachan air an Honadh le curaman agus toilinn- tinn shoghhihoir na beatha so, cha 'n 'eil a,ite ann 'wj cridhibii do dìi'fhocal Dhe. Mar sin feumaidh sibh bliur cridheachan a ghlanadh agus 'ur stamagean fhalamh- achadh, mu 's dean focal Dhe gu brath feum air bith dhuibh ; mur sin mur bi agaibh-se ionracas agus firinn anns an duine an leth a stigh ; mur 'eil agaibh firean- tachd a' comhdachadh bhur cridhe ; mur bi bbur casan air an eideadh le geallaidhean an t-soisgeil ; mur 'eil agaibh creideamh ann am fuil losa ; mur 'eil agaibh dochas anns a ghloir gun chrioch sin ; cha d'thoir sibli gu bràth sibh fein seachad gu mor, do eisdeachd, do leugliadh, do bheachd-smuaineachadh, no do chomh- labhairt air an fhocal ; agus ge do thigeadh sibh a dh'eisdeachd air-son tamull, gidheadh mur bi bhur cridhe glan, clia dean bhur n-eisdeachd feum air bith dhuibh.
Mar sin, a mhuinntir mo ghraidh, thar na h-uile nithe cumaibh bhur cridheachan glan.
'Nis feoraichidh sibh, cionnas a chumas sìbh bhur cridheachan gkm ? Leis na meadhonaibh so gleidhidh sibh bhur cridheachan glan.
'Sa clieud aite. Gleidhibh do ghnath gaol Dhe ann bhur cridheachan, agus biodh mothachadh air a ghradh
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 83
sm do ghnatli ùr ann bliur n-anama, agus cumaibli daigliean an dearbheachd so ann bhur cridheachan ; is es-san mo Dhia, agus is mise a leanabh-sa ; is es-san mo shlanuighear, agus tha mis n am aon a cheannaich e le fhuil; is e-san mo bhuachaiU-sa, agus tha mis am aon deth a threud-sa. 'Nis ni mothachadh air an dearbhachd so do chridhe a chumail do ghnath fosgailt a chum gabhail ri grasan Dhe a tha air an tairgse ann a fhocah
'San dara h-aite. Bithibh do ghnath ullamh a chum gach uile dheadh oibre, agus 'nuair a dh'f hailnicheas sibli ann an obair mhaith sam bith, no ann am pùing sam bith de 'ur dleasanas aon-chuid troimh dhearmaid no troimh thair air na meadhonaibh ; ann an sin ruithibh a dh'ionn- suidh an eadar-mheadhonair, agus iarraibh air bhur comhdach le fhireantachd fein, agus maitheanas a cheannach dhuibh air son bhur oilbheumaibh, agus bhur n-anama truaillidh ionnluid le feartain f hola.
'San treas aite. Gleidli do ghnath na geallaidhean a riun Dia dhuit ann an Criosd, gleidh iad do ghnath ann do chridhe, cuir iad do ghnath fa' chomhar do shuilean, agus smuainich do ghnath gu'm bun iad dhuit fein.
'Sa cheathreamh aite. Le creidimh tha'n cridhe air a dheanamh glan ; gabhaibh so mar na meadhonan son- ruichte gu 'ur cridheachan a ghlanadh ; deanaibh greim air fuil losa, ge d^ bhiodh 'ur cridheachan ciod sam bith co salach 's co lòbhrach, 'seadh, ge nach bitheadh annta ach ùamhaibh do dhiabhuilibh ann am feoil, agus air an lionadh do spioradain neo-ghlan, gidheadh tha'n fhuil sìn comasach air an cuir uile a mach, agus an cridhe a dheanamh glan, a chum 's gu'm bi e na theampull do a spiorad fein a chum comhnuidh a ghabhail ann.
'Sa chuigeamh, agus anns an aite mu dlieireadh, ' cuir- ibh elogaid na slainte umaibh,' ni a dh'fheudas 'ur mis- neachadh a chum saothair agus curam a ghabhail mu thimchioll bhur ciidhibh ; agus an deigh sin gabhaibh. am focal fein, agus cuidichidh e gu 'ur cridheachan a ghlanadh. Naomhaich iad leis an fhirinn,' deir 'ar Slanuighear,. Eoin xvii. 17- " Oir 'se t-fhocal-sa 'n f hirinn.
Nis, a mhuinntlr ionmhuinn, tha mi 'guidhe oirbh, air son uile ghradh agus throcairean Dhe a bhuileach- eudli oirbh, agus air son a ghloir ris am bheil dochas agaibh
^4 COMHRAG A CHRIOSDUIDII.
a blilos air fhoillseachadh dhuibh air aon là, cuimh- nicliihh gur e so am bhur cuairt, agus laithean bhur cogaidh. agus cuimhnichihh niar an ceudna gu in bheil criin roimhibh, nach faigh sibh gus an ruig sihh crioch bliur cuairt, agus cha do chriochnaich sibh fathast bhur rèis, agus feumaidh sibh do ghnatli a bhi ruith am feadh sa tha sibh an so ; oir saoilidh sibh bhur n-uile shaotliair agus imeachd gu maith air a bhuileachadh, 'n uair a chi sibh an criin sin air a chuir air 'ur cinn, agus 'n uair a bhitlieas sibh air bhur cuir ann an seilbh air a ghloir sin a tha nis air fhoUach oirbh, ris am blieil dochas agaibh a dh'fhoiìlsichear dhuibh air aon là.
Nis, tha mhain an earrann mu-dheìreadh de'n arm- achd so gu a bhi air a hdjhairt iiimpe, an ni 'se iirnuigh ; dean so, agus ni thu càch uile ; uirae sin, tha'n t-Abstol a' cuir so anns rai aite mu dheireadh, mar an ni is ro- fheumail, agus as-eugmhais so, cha d^an a chuid eile feum air bith ; do bhrigh 's nach e do ghrasan anns an àm a chaidh seachad, 'se sin r'a radh, cha'n e t-f hirinn, cha'n e t-fhireantachd, clia'n e na geallaidhean, cha'n e do chreideamh, cha'n e do dhcchas, cha mho is e am focal, a chumas suas thu ann an là do bhuairidh, ma tha thu as eughmhais urnuigh. C'ar-son ? Do bhrigh 's gu 'n cuir buairidhean nuadh feum air grasan nìiadh, agus is ann le urnuigh a mhain a tha grasan Dhe air an ath- ^iuadhachadh. " Gairm orm-sa," deir an Tighearn, ann an ^' la na trioblaid, agus èisdidh mi rrut ;" a ris, fa'- chomhar sin, mur gairm thu orm ann an là na triobkùd, cha 'n eisd mi riut ! " Deanaibh caithris agus umuigh," a deir Criosd, " chum 's nach tuit sibh ann am buair- eadh." Mar sin, as-eugmhais ùrnuigh, tha mi ag radh, na<ih dean a chuid 'eile gu leir feum dhuit ; oir ge do tha agad 'firinn anns an duine an taobh a stigh, gidheadh " tha do ghnath ann do bliaHaibh high a tha cogadh ann an^ghaidh high t-inntinn ;" oir ge do tha agad firean- tachd ann an aon earrainn dheth do chridlie, gidheadh tha agad mi-fhireantachd ann an earrann eile dheth. Ge <lo tha agad creideamh, gidheadh tha e do ghnath air a mheasgadh le teagamh, agus ge do tha agad dochas, fathast tlia e do glmath measgaichte le mi-dhochas, -air dhoigh 's gu 'm bheil feum agad an conìhnuidh air ùmuigh gu do cliumail sìias mus tuit thu ann an èu •dochas ; agus ge do dh'f heudus am i oca. a bhi ann do
COMHRAG A CnRIOSDUlDH. 85
blieul, agus ge do tlia thu 'ga eisdeachd 's 'ga Lihhairt ; gidheadh cia tric 's a tha thu a dh'easbhuidh cJeachii- adh ceart a dheanamh dheth, air a leithid do dhoifrh 's nach 'eil thu aon chuid a' faotaiim sòlas dhuit fein ieis, no fathast a' tabhairt comfhurtachd do mhuinntir 'eile.
'Nis, 'n uair nach urrainn so uile solas a thabhairt thuit agus 'n uair a 's beag nach h-eil thu air tabhairt thairis n;i h-uile, ann an sin ruithidh tu gu urnuigh, agus tha thu a faotainn sòUiis ; agus teagaisgidh urnuigh dhuit a chuid 'eile do d' armachd gu leir a chuir umad. Bheirurnuigh ort a ràdh, — 'Nis crioslaichidh mi mo leasraidh le tìrinn ; 'nis cuiridh mi òrm uchd-eididh na fireantachd ; 'nis cuiridh mJ uUachadh soisgeil na sìth mar bhrògan air mo chasan ; 'nis gabhaidh mi do 'ra ionnsuidh sgìath a chreidimh ; 'nis cuiridh mi orm clogaid na slainte ; 'nis gabhaidh mi àm focal gu a bhi na fhear iuil dhomh ; oir tha mi dol a dh'ionsuidh lathaireachd mo Dhia, a tha 'rannsachadh diomhaireachd gach uile chridhe. Mar so ruithidh uirmigh a dh'ionnsuidh naflaitheanas, agus bheiri leatha Esan, nach urrainn na flaitheanas a chumail, bheir i leatha Criosd a dh'ionnsuidh d'anam ; agus co'fhada 'sa tha do himhan air an cumail suas ri Dia, bheir thusa buaidh air do namhaid; ach co'Iuath sa thoisicheas tu air failneach- adh ann an urnuigh, agus do lamhan air tuiteam sios, ann an sin tha au t-eas-cairid a' buadhachadh ; eadhon cosmhail ri Maois, " Co fhad 'sa bha a lamhan air an cumail suas ri Dia, bhuaidhich na h-Israelich ; ach 'n uair a thuit lamhan Mhaois sios, an sin bhuaidhich Amalec ;" air an aobhar sin chuir Aaron agus Hur clacli fuidh ghairdeanna, agus chum iad suas a lamhan. Mi;r sin, 'n uair nach urrainn thusa urnuigh a dheanamh thu fein, iarr air muinntir 'eil do chobhar ann an euid urnuighean, agus umuigh a dheanamh air do shon. Ach gu teachd a dh'ionnsuidh na 'n cinn shonruichte a rùnaich mi a laimhseachadh mu thimchioll ùmuigh.
'Sa cheud aite. — Feumaidh sibh eolas fhaotainn air ciod e urnuigh.
'San 2. H-AiTE. — Feumaidh sibh eolas fhaotainn air cionnas a gheibh sibh urnuigh.
'San 3. AiTE. — Feuraaidh sibh eolas fhaotainn air cionnas a bhuanaicheas sibh ann an urauigh, guB fhan- nachadh.
H
86 COWHRAG A CHRIOSDUIDH.
'Sa 4. AiTE. — Feumaidh sibh eolas a fhaotainn air co ris a dh'fheumas sibh urnuigh a dheananjh.
'Sa 5. AiTE. — Feuniaidh sibh eolas fhaotainn air ciod e an doigh air an còir dhuibh urnuigh a dheananih.
'San 6. AiTE.- — Ciod air son an coir dhuibh urnuigh a dheananih.
'San 7- AiTK. — Ciod e a ghcibh sibh le umuigh.
'San 8,' — agus anns an aite mu dheireadh, ciod iad na nithe a cluireas air aghairt sibh ann an urnuigh.
A thaobh a cheud ni, cuiinhnich, 'n uair a tha thu ag ùrnuigh, gu 'ni bheiì na neamhan air am fosgladh, agus gu 'm bheil thu a' faotainn seomraichean a hithaireachd losgailt dhuit, (tha mi a' htbhairt ri creidmh.ich a rahain) agus tha thusa teachd a steach agus a'faotainn sùilean Dhia uilamh gu amharc ort gu fal.hairetich, tha thu a' faotainn a chluasan uliamh a chum eisdeachd riut, agus tha thu a' faotainn a lamhan ullanih gu d' chomhnadh, agus tha thu a' faotainn a chasan uJlaiiìh a chum teachdad' ionnsuidh, tha thu ga fhaicinn a' teachd thairis air cnuic agus air beanntan do chiontaibh, ìuath mar earba no mar laogh f èidh. Ann an sin tha saorsa na h-urnuigb. Ciod e ùniuigh raa ta ? Is comh-labhairt niilis e eadar Dia agus t'anam, 'n uair a tha t-anam air doigh sàorsail a' labhairt ri Dia, le a bhi cuir ann a lathair, m-ar Athair trocaireach uireasbhuidhean agus fheumas fein mar a dh'fhoillsich Dia iad dha. I\Iar sin cha 'n 'eil fèum air son teachdar gu giulan athchuinge ann an sin, a chum do bhànn a ghabhail, agus a tbabhairt ann an lathair an Righ, agus a dh'fheuchainn an gabh e ris no nach gabh ; ach feud- aidh tu theachd air t-aghairt a dh'ionnsuidh an Righ thu fein, no dh'ionnsuidh Mac an Righ, a ghabhas tu air hximh agus a threoiricheas tu a dh'ionnsuidh Athair, agus le fhuil fein rinn e rathad gu flaitlieanas a chum 's gu feud peacach a theachd a steach gu danaair an fhuil sin, cha'n ann gus an ioiiad is ro-naomh, ach a dh'ionnsuidh na neamhan is airde. Rinn e dh'inne sagairtean, a chuni 's gu feudamaid a theachd steach a dh'ionnsudh an Athair air na h-uile uair do an là ; cha 'n ann le fuil thairbhe, agus ghobhair, na bheathaichean eile, ach le fuil a Mhic fein, an Tighearn losa ; cha 'n ann aon uuir 'sa bhliadhna, ach air na h-uile uair 'san latha ; cha 'n ann gus an ionad is ro-naomh, ach a dh'ionnsuidh na neamhun is airde. Oir ni urnuigh thu gle eoiach agus
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 87
fagus air Dia, agiis cha 'n *eil a bheag tuillidh ann an urnuigh ach comh-labhairt eolach agus shaor maille ri Dia.
Be 'n 2. Ni. — Cia mar a gheibh sibh urnuigh. A chum urnuigh fhaotainn, feuraaidh sibh fhios a bhi agaibh gur e urnuigh gibhte Dhe, agus uiir 3 sin feumaidh i a bhi air a faotainn o Dhia fein, agus feumaidh esan a tabhairt, air-neo cha 'n fhaigh sibhse gu bràth i. 'Nis, gii Sgriobtuir a thoirt dhuibh air-son so, gur e urnuigh tiodhlaic Dhe, leugh, loeil ii. 28. " Agus tarlaidh na dheigh sin, deir an Tighearn, gu 'n doirt mise a mach mo Spiorad air gach uile fheoil, (a ciallachadh Spiorad na h-urnuigh) agus ni bhur mic agus bhur nigheauan faistneachd ; bruadairidh bhur seann daoine bruadairean, agus chi 'ur n-oganaich seallaidhean, agus co air bith a ghairmeas air ainra an Tigheama tearnair e."
Tha'n t-Abstol Peadar a' tabhairt a steach an fhaist- neachd cheudna, Gniomh. ii. 17« A' dearbhadh gu'n robh an fhaistneachd so air a coimlionadh, anns na laithibh sìn gu luath an deidh dol suas Chriosd, 'nuair a fhuair na deisciobluibh an Spiorad Naomh, leugh Sepha- niah iii. 9. ' Gu deimhin pillidh mi 'n sin air na sloigh teanga glan, gu gairm gu leir air ainm an Tighearna, gu seirbhis a dheanamh dha le aon rùn.' Leugh Secha. xii. 10. ' Agus doirtidh mi air 'tigh Dhaibhidh, agus air luchd aiteachaidh lerusalem, spiorad na'n gras agus na'n athchuingean ;' 'se sin spiorad ua h-urnui^xh, ' agus amh- aircidh iad air-san a lot iad, agus ni iad caoidh air a shon, mar a chaoidheas duine air son aon mhic : agas bithidh an doilghios air a shon mar dhoilghios air son ceud-ghin. Leugh Rom. xiii. 15. ' Oir cha d'fhuair sibh spiorad na daorsa a ris chum 'eagal ; ach f huair sibh spiorad na h-uchdmhacachd tre an glaobh sinn Abba, Athair,' rann 26, ' Tha'n spiorad fein mar an ceudna a' deanamh comhnadh le'r n-anmhuinneachd : oir cha'n aithne dhuinn ciod a ghuidheamaid mar bu choir dhuinn ; ach a ta an spiorad fein a' deanarah eadar- ghuidhe air ar son le osnaibh do-Iabhairt.' leugh 1 Cor. xii. 3, " Uime sin tha mi toirt fios duibh, nach abair duine sam bith a tha labhairt 'o Spiorad Dhe, gu bheil losa malluichte ; agus nach urrainn duine sam bith a radh gur e losa an Tighearna ach trid an spiorad naomh.' Leugh Gal. iv. 6. ' Agus do bhrigh gur mic sibh, chuir H 2
88 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
])ia spiorad a Mhic fein ann bhur cridhibh, aig èigheach Abba Athair/ Mar so, o' na h-aitean so de'n sgriobtuir, feudaidh sibh fhaicinn gu'm feum Dia Spiorad na h-urn- uigh a chuir d'ar n-ionnsuidh mus urra sinn urnuigh a dheanarah mar bu choir dhuinn ; agus feudaidh so a bhi iia mhoir sholas dhuit, 'nuair a bhios fìos ngad nach e feoil agus fuil, ach gur e an ^^p.iorad jVaonih a threoirich thu gu urnuigh, agus co-luafh 'sa bha agad cridhe gu èigh- each, Athair, Athair, co tric is sin a bha agad spiorad na }i-uchd-mhacachd, a' seuladh suas dhuit gu'm bu mhac uo gu'm bu nighean thu do'n Dia bheo. Ach cha robh iieach sam bith riamh fatliast a b'urrainn urnuigh a «]lieanamh gu ceart, ach a mhain leanabh Dhiii, 'smaith a dh'fheudas iad maiile ri Balaam ' bàs an fhirein' iarr- aidh. Aireamh xxiii. 10. Ach cha d'iarr iad riamh grKs agus gloir Dhia mar ard chriuch, ann am beatha 's ann an giulain ; cha'n 'eil iad aig iarraidh a blii beo beatha an fhirein, tha iad maille ri Esau, ag iarraidh beannachd sliaogìialta le deuraiV)h, ach cha'n iarr iad gu brath rioghaciid Dhe air thoiseach, agus cha'n 'eil iad idir cuir meas air shiinte mar phriomh neamlmuid an ana- ina ; 'S ann do leanabh Dhia a mhain a tha so freagair- each.
'Nis, 'nuair a tha thu as-eughra]iais urnuigh, ruith a dh'ionnsuidh an Tighearn agus guidh air son spiorad iia h-urnuigh ; oir tha e fuidh cheangal a tliabhairt dlìuit, agus gheall e, ge b'e a ghuirmeas air ainm an Tighearn gu'n tearnar e, Uom. x. 1-3. Mar so, ma gìiairmeas tu ."'ir son an spiorad, cuiridh esan ad ionnsuidh e ; oir cJieannaich am Mac e le f huil fein, agus 'nuair a tha thus feumnacb, tagrai<lh esan e air an Athair, agus cuir- idh se e a dh'ionnsuidh t-anam. Air an aobìiar sin thubhairt Criosd, ' Tha e feumail dhuibh mise dhol air falbh, oir mar faloh mi, clia d'tliig an comhfiiurtair d'ur ionnsuidh-se ; ach ma dh'fhalbhas mi, cuiridh esan d'ur ionnsuidh e,' Eoin xvi. 7 Agus treoirichidh e sibh a d h'ionnsuidli gach uile fhirinn, agus teagaisgidh e dhuibh cionnas bu choir duibh umuigh a dheani;n:h, iigus ciod an urnnigh bu choir dhuibh a dheanamh. Mar so, chi sibh gu 'n do cheannaich am Mac e o'n Athair, agus gu 'm bheil e 'ga thabhairt mar ghibhte da mhiiniitir thaghta fein. 'Nis tiia 'n tiodhlac so air a thabhairt duibh aig àra bhur cèud-ghairm. Tha fhios
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 89
agam gu maith gu 'n robh Spiorad na h-urnuigli air a dhoirteadh oirbh aig an àm sin, 'n uair a bha 'ur coguisibh an tùs air an dìisgadh ; ach feudaidh e a bhi gu bheil sibh a nis n'ur codal ann ara fein-thearuiut- eachd, agus nach urra sibh do ghnath a chuimhueach- adh gu 'n robh an Spiorad agaibh aon uair. Cuimhnich- ibh gu'm bheil sihh air bhur gairm gu Suipeir an Uain, cuimhnichibh gu 'm bheil sibh air bhur spionadh a raacli a nadur, agus air bhur suidheachadh anu an Ciiosd ; cuimhnich gu 'm buin uile gheallaidhean an t-soisgeil, air an deanamh ann an Criosd, a mhain dhuitse. Gheall € an comfhurtair a chuir, uirae sin feumaidh tusa urnuigh a dheanamh ris air son gu 'n cuir e an comh- f hurtair ; seadh, their mi na 's mo riut, ma 's urrainn thu-sa sealltainn gu muladach ris, bithidh e air èigueach- adh le h-aon deth do shuihbh; oir cha 'n urrainn e t'-aicheadh, ma 's unainn thu ach beantainn ri iomal eudaeh, agus greim a dheanamh air fuil losa, feudaidh tu a dhol le danachd do neamh 'n uair is aiU leat, oir gheibh thu a steach, oir 's e-san an dorsair a tha cumail na 'n geataichean fosgailt an comhnuidh dhuit-sa tha air t-athnuadhachadh, agus is esan am fear-tagraidh a tha labhairt riut, agus air do shon, 'n uair nach dana leat, agus nach urrainn thu labhairt air do shon fein ; mar sin, 'u uair nach urrainn thu cridhe gu urnuigh fhaotainn, " Gluais suas gibhte Dhe a tha 'n taobh a stigh dhiot," mar a thubhairt Poi. 2. Tim. i. 6, 7« Oir cha d'thug Dia dhuinne spiorad na geilt, ach spiorad a chumhachd, agus a ghraidh, agus na h-inntinn fhailain. Mar siii, 'n uair a tha thu iarrtanach air son urnuigh, tha agad spiorad na h-urnuigh an taobh a stigh dhiot ; gluais suas e ma ta, agus seid air an eibhleag, agus beothaich au t'-srad bhe.ìg a tha 'm folach ann do chridhe, agus bris- idh i a mach gu teine mòr mu-dheireadh, a leaghas do chridhe a chum 's gu 'n dèirt thu e a mach ann an lath- air an Tighearn' do Dhia. Mar a thubhairt Daibhidh, '* Doirtidh mi mach mo chridhe do 'n Tighearn." A ris, 'n uair nach urrainn thu urnuigh a dheanainh, iarr gibhte na h-urauigh, iarr an Spiorad Naomh gu d' theag- asg. Mata vii. 11. '' Air an aobhar sin ma 's aithne dhuibh-se a ta olc, tiodhlacan maithe a thabhairt do bhur cloinn, nach mo na sin a bheir bhur n-Athair a ta air neamh nithe maith dhoibhsan a dh'iarras iad ? Tha H 3
90 COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
aithn air a thabhairt dhnibh iarraidh, agus tha gealladh t'.ir a thabhairt, ma dh' iarras sibh gu 'm bi e air a tliabhairt dhuibh, bithidh bhur n-iarraidh air a dheon- iichadh. Deanadh so a nis 'ur misneachadh agus bhur frluasad suas gu urnuigh. Cha 'n abair mi tuille aig an tlm, ach gu 'n tugadh an Tighearna dhuibh uile spiorad lui h-urnuigh, Amen. Deanamaid urnuigh, &c.
COMIIRAG A CHRIpSDUIDIL
8EARM0IN XYIII. AIR COMiIRAG A CIIRIOSDUIDH.
Kphes. vi. 18. — •' A'deananih urnui^yh a c^hnath leis gach uIIp j^hn Uiiiuigh agus asluchaidh 's an Spiorad, agus a' deananih tair chuni a ni so fein maille ris gach uile bhuanachadh, agus ghuidheadh air sou na'n naoimh uile.
Be *n ni mu dheireadh air an robh sinn a' labhairt, aìn mìr fa dheireadh de 'n armachd, a dh'fheumas sibh a bhi agaibh air son bhur comhrag, a ni 'se urnuigh, ni as eugmhais nach 'eil soaradh o bhuairidhean, no gràs as ùr gu 'r cuniail suas ann an là bliur buairidhean ; agus cha 'n urrainn sibh feum fhaotainn dhe' na chuid 'eile do ghrasan Dhe mur cuir sibh urnuigli maille riu ; oir a 'n uair a dii'fhasas bhur lamhan sgith agus a thuiteas iad slos, ann an sin feumaidh e bhi gu 'm buadhaich Amalec, ach 'n uair a bhios bhur lamhan air an cumail sìias gu seasmhach, aiin an sin buadhaichidh siblise, agus tlia a thuid 'eile gu ieir do na grasan a tha 'n taobh a stigh dhioh a' gabhail an uile neart agus threoir o urnuigh, oir is i an inneal choitchionn a tha air òrduchadh le Dia air soii malth fhaotainn, agus saorsa 'o'n olc. Cha mhair )»hur firinn fada as-eugmhais urnuigh ; cha 'n fhada is 'urrainn sibh " uclid-cididh na fir( antachd" a chaitheamh as-eugrahais urnuigh ; cha 'n fhada mhaireas geallaidh- ean an t-soisgeil maille libh as-eugmhais ùrnuigh ; cha'n fhada chumas sibh bhur cieideamh as-eugmhais urnuigh ;
COMHRAG A riIROSDUIDH. 91
clia 'ii fhada mliaireas slalnte air bhur cinn as eugmhais uruuigh ; cha dean am focal fe im dh'aibh as-eugmhais urnuigh ; uime sin 'se urnuigh 'araon am meadhon leis am feud thu gràs fhaotainn agus 'se am meadhon u chum gras a dhaighneachadh agus a chumail suas an deidii dhuibh fhaotainn.
Bha da ni air an labhairt uime ; air tùs, gu 'n robh e iia dhearbh chomh-labhairt agus chomhradh diomhair an anam ri Dia, oir tha againn an t-saorsa so gu lcir ann an Criosd ; rinn e siun uile na'r sagairtibh, a clium 's gu'n tigeamaid a steach ann an lathair Dhe ; cha 'n ann le fuil thairbh no ghobhair, ach le fuil losa ; cha'n ann aon uair 'sa bhHadhna, ach aig gach uile àm ; cha'n ann giis an ionad is ro naomha, ach a dh'ionnsuidh na Xeaniha is àirde ; feudamjiid a theachd a steach ann an lathair caithir-trocair Dhe, agus ann an sin feudaidh tu na h-uile a ta ann do chridhe a dhoirteadh a mach, biodh sin an nì a's aill leis, a ta ann do chridhe ; feudaidh tu a radh maiUe ri Daibhidh, Sailm. Ixii. 8. ' Theid mi agus dòirtidh mi mach mo chridhe am fian- uis Dhe.' Tlia e fior, gu'n d'fhosgail an fhuil an t-slighe agus gu'n do reub i an roinn-bhrat, agus gu'm bheil i air dol a dh'ionnsuidh na'n neamhaibh romhad gu bhi cum- ail n'an geatan fosgailt dhuit, a dh'ionnsuidh an dearbh uair anns an tig e 's na neulaibh gu suidh air a righ- chaithair, agus gu breith a thabhairt air na beò agus air na mairbh, an uair a theid thu a steach maille ris, agus cha d'tig thu mach gu siorruidh tuille.
Feudaidh e a bhi, gu'm bheil leanabh Dhe a' smuain- eachadh gu'm bheil geataichean na ncimhe air an druid- eadh, agus nach urrainn iad a blii air am fosgladh ; ach cha'u 'eil e mar sin. Tha'n Tighearna ag iarraidh ort-sa bualadh, agus gheall e gu'm fosgaileadh e dliuit ; 's aithne dha do ghuth, 's e-san an dorsair sin a dh'fhosg- aileas dhuit, thus a tha deth a chaoraich, tha thu 'g eisd- eachd a ghuth ; tha e a' gairm ort air t-ainm, agus 'ga d' threoireachadh a mach, agus a' dol romhad, agus tlia thusa 'ga leanntuinn, oir 's aithn dhuit a gliuth ; oir feudaidh e gu maith leagail leat bualadh air-son tamull, ach cha'n urrainn e do chumail a mach, oir feumaidh e do leagail a steach mu dheireadh ; gu sonruichte an uair a thogas tu do chuis a dh'ionnsuidh caithir a throcair, agus a dh'iarras tu maitheanas ann am fuil losa ; cha'n
92 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
urrainn e gun f}ireapradh a thabhairt do ghlaodh peac- ach hochd aithreachail a tlia teachd da ionnsuidh, le niothachadh air aiugidheachd fein, aig iarraidh air a bhi trocaireach dha air sgath a Mhic losa Criosd.
'Se'n t-ath ni air am hu choir dhuibh eohis a bhi agaibh mu thimchioll urnuigh, so, gu'n tuigeadh sibh co dha is nighean urnuigh ; oir cha'n urrainn sinn urnuigh a dheananih dhinn fein, do bhrigh 's gu'm bheil an t-Abstol ag radh, 'nacli aithne dhuine ciod a ghuidh- eamaid, mar bu choir duinn,' Rom. viii. 26. Agus co a bha 'n so, a shaoileas sibhse, dha nach b'aithne ciod a ghuidheadh e na cionnas a ghuidheadh e ? Be'n t-Abs- stol Pol, a thogadh suas gus an treas neamh, agus do 'm b'aithne uile chomhairle Dhia, agus a dh'fhoillsich e, daine anns an robli faistneachd Shechariais airachoimli- lionadh, ag radh. ' doirtidl! mi orra spionid na h-urnuigh agus na h-athchuinge.' Tìia'n leasan an so dubailte, 'se aon diubh 'nuair a tlia thu as-eugmhais umuigh, gu'm bheil fhios agad cionnas a gheibli thu i, eadhon 'o t-Athair neamhaidh, nach urrainn nithe maith aiclieadli dhuit 'nuair a dh'iarras tu air iad, agus o' na Spiorad Naomh, an Ti is e Spiorad na h-urnuigh. Cuimhnich briathran Chriosd, Mata viii. 11. ' Ma 's aithne dhuibh- se a ta olc, tiodhlacan maith a thabhairt do bhur cloinn, nach raò na sin a bheir bhur n-thair a ta air neimh an Spiorad Naomh dhoibhsan a dh'iarras e.' Mar sin, cha b'aithne dhuitsa riamh urnuigh a dheanamh gus an robh an spiorad so air a chuir ad' ionnsuidh, agus cha d'fhuair thu riamli an Spiorad Naomh gus an do chuir an t-Athair e : agus anns an tomhas anns am bheil an Spiorad air a thabhairt dhuit, anns an tomhas cheudna tha gibht agus gràs na h-urnnigh air a thabhairt dhuit. 'Nis, am b'aill leibh fios fhaotainn ciod an tomhas anns am bheil an spiorad air a thabliairt do'n jMliac ? tha e air a thabhairt gun tomhas ; ach dhuit-sa tha e air a thabhairt anns an tomhas cheudna anns am bhcil ur- nuigh air a thabhairt. ' Bha e-san air ungadh le cladh aoi!)hneis os' cionn a chompanaich,' Saihn xlv. 7« Ach tha do thomhas-sa air a thomhas agus air òrduchadh air do shon, agus cha'n fhaigh tliu na's mò na chi Dia freag- arach a dheònachadh dhuit. 'Nis, bithidh aithne agad air tomhas an Spioraid leis na torraidhean a tha air oiì)- reachadh leis an Spiorad ; mar a ta ghrìan ag eiridh agus
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 93
a' dol a dh'ionnsuidh a h-airde, mar sin tha e a' tilgeadh uaith a bhoisgidhean, agus a' tabhairt air na blathan a bhi cair a mach am bolladh le a theas ; eadhon mar siu tlia'n Spiorad Naomh, co luath 'sa tha e a' soilseachadh ann do chridhe, tha e a' beothachadh teine, agus tha'n teine a' tarruing a mach tùis agus faileadh milis t-iarr- tuis a dh'ionnsuidh Dhia ; agus tha am faileadh so a' ruith suas a dh'ionnsuidh na fiaitheanas, agus a' tairuing s\os air tus teine gu losgadh, agus gu do chridhe a chuir na lasair; anns an ath aite tha e a' tarruing sios uisg gus an teine sin a mhuchadh, agus do chridhe uisgeachadh le dealt-gràsa Dhia ; agus mar a tha urnuigh a' fàs, agus a' dol am meud, mar sin tha'n Spiorad Naomh a' fàs, agus mar a tha urnuigh a' crianadh, mar sin tha chuid 'eile do g+irasan an Spioraid a' lughdachadh mar an ceud- na. 'An urrad so air na nithe air an do labhradh roimhe. 'Nis, tha'n treas pùing a' leanntuinn, gu fios f haotainn ciod a bheir ort buanachadh ann an urnuigh, agus ciod a ghluaiseas suas thu air doigh 's nach fannaich thu innte ; oir 'se urnuigh a nì a 's mò a tha cuir do dh'f harmad air an diabhul, agus tha e a' saothrachadh a chum urnuigh a chlaoidheadh thar gach gràs a tha anns an duine ; uime sin, tric do àmaidh gheibh thu na buairidhean a's mò aig àm na h-urnuigh ; oir aig an àm sin tilgidh an diabhul a steach beachdan iongantach a dh'ionnsuidh do chridhe, an dara cuid a chum toirt ort sguir do dh'urnuigh, no gu a bhi bacadii durachd spioraid ann ad urnuighibli. 'S urr- rain e an saoghal agus a chùraman, agus a thoiHnntinn- enn a thabhairt a steach a chum 's nach bi 'ar cridheach- an air neamh, agus sin, ' air dhuinu a bhi tarrruing am fagus do Dhia le 'ar bilean, gu'm bi 'ar cridheachan f àda ùaith. 'Surrainn e spiord f àlsa a sheideadh a steach anns an t seann fhàidh gus an fhaidh òg a mheaileadh ; agus bheir e leis ghiasadan a shaoileas sibh-se a thainig a mach o spiorad Dhe ; a chum do chuir mearaclid air {'.oradh Dhe ; ach co luath 'sa dhearbhas sibh iad gheibh sibh mach nach 'eil annta ach gluasadan spiorad a nihear- achd. 'S urrainn e meadhonaibh innleachdach a thilg- cadh a steach leis ?ìm feud thu rùn a thoirt gu crioch ; ach feuch iad an uair is àill leat, cha'n fhaigh thu gu bràth beannachd Dhia air an aonadh riù. Mar so bu chòir dhuibh a bhi air bhur faiciU 'o a chogarsaich, a thilgeas e steach oirbh ann an àm na h-urnuijjh, afjus
94 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
foghluTnaìbh an dealachadh, 'o bhur smuainte fein, agus 'o ghluasadan Spioraid Dlie.
'Nis tha mi air teachd a dh'ionnsuidh nan aobhairean bu choir bhur cumail suas aig am na h-urnuigh, a chum 's nach fannaich sibh innte. 'Se a cheud aobhar so, sinuainich gur e aithn Dhe a th'ann, agus uime sin cha'n 'eil e ììc. ni caoin-shuarach dhuit co dhiubh a ni no nach dean thu e, aig do thoil fein, ach tha e na aodhradh air aithneadh, air a shuidheachadh 's air orduchadh le Dia fein. * Gairm orm ann an la teanntachd, agus saoraidh mise thu, agus bheir thusa gloir dhonihsa,' Saihn L 15. ' larraibh, agus bheirear dhuibh,' deir Criosd ; siribh, agus gheibh sibh ; buaiHbh, agus fosgailear dhuibh ; Mata vii. 7- ' Deanaibh caithris agus urnuigh chura 's nach tuit sibh ann am buaireadh,' Lucas xxii. 40. ' Deanaibh urnuigh do ghnath,' deir an t-Abstol ; anns na h-uile nì bithibh taingeii/ * Nis, tlia umhlachd do aithn Dhe na's fearr na iobairt ; agus deth uile aithn- teau sonruichte Dhe, tha urnuigh aig iarraidh umhlachd shonruichte ; oir dheth na h-uile h-urram agus glolr is urrainn do chreutair a thabhairt do Dhia a chruithihear aims a bheatha so, 'si urnuigh a cheud nì ; oir le urnuigh tha thu a tabhairt do Dhia :
'Sa cheud aite. A ghloir so, gu'm bheil gach uile umhlachd do dh'aithntibh a' tabhairt gloir dhasan, dh'aithn e dhuinn urnuigh a dheanamh, uime sin tha umhlachd do urnuigh a' tabhairt gìoir do Dhia.
'San dara aite. Tha thu a' tabhairt gioir do Dhia, 'nuair a tha thu ag aideachadli gur e Dia fear rannsach- aidh agus dearbhaidh do chridhe ; ngus ann an urnuigh tha thu ag aideachadh agus a' cuir an ceiU Dia a bhi na fhear rannsachaidh agus dearbhaidh air airnean do chridhe.
'San treas aite. Le urnuigh tha thu ag aideachadh, ann an aon-fhillteachd do chridhe, gu'm bheil Dia uile- f hoghainteach ; mar a thubliairt an ceannard-ceud ri Criosd, ' Labhair am focal a mhain, agus slanuichear m'oglach,' Mata viii. 8. Agus mar a thubhairt an duine air an robh an lobhair, ' Tbighearn, tha mi criedsinn, nia 's aill leat 's urrainn thu mo dheanamh glan.
'S.\ CHEATHREAMH AiTE. Lc umuigh tlia thu ag aideachadh gu bheil Dia niuith, grasmhoir, agus trocair- each, agud uime sin feithidh tu air a ghras agus a thro-
COMIIRAG A CIIRIOSDUIDH. 95
cair ; ge do tha thu ad pheaeach, gidheadh tha esan ^le uUamh gu maitheanas a thabhairt ; mar a thubhairt e fein, ' Cha'n iad mo smuainte-sa bhur sinuaiute-sa. lù Tìiò is iad 'ur slighean-sa mo shlighean-sa, deir an Tigh- c:\rna ; ' oir mar a ta na neamhan àrd seach an talandi, mar sin tha mo shlighean-sa àrd seach 'ur slighean-sa, agus mo smuainte-sa seach bhur smuainte-sa,' Isa. iv. 8. 9. ]Vfar so. ge' nach deanadh tu urnuigh air do shon fein, gidheadh cha leig ghùr Dhe leat, ach comh-eignichidh e thu gu urnuigh, do bhrigh 's gu bheil t-urnuigh a' tabh- airt gloir do Dhia.
Nis air son na'n aitean de'n sgriohtuir a smuainich mi a bhi gu leoir a chum ])hur gkiasad suas. Leughaibh Saihn li., Ixi., Ixxvii., Ixxxi., ixxxii., civ., Isaiah Iv., Eoin XV., xvii., Lucas xv. 11.
'San dara AiTE, Deanadh geallaidhenn Dhe bhur gkiasad suas, do bhrigh 's gu'm bheil geallaidhean tait- neach air an deanamh dlìuibh. ' larraibh agus bheirear dhuibh, siribh agus ghei1;h sibh, buaiìibh agus fos^'lair dhuibh.' Ma's urrainn sibhse a ta olc tiodhlacan maith a thabhairt do'r cloiiin, cia mo mhoir a bheir bhur n-Athair neamhaidh-se an Spiorad Naomh dhoibhsan a a dh'iarras air e ?' Lucas xviii. 7« "" Agus nach dean Dia dioghaJtas airson a dhaoine taghta fein ata 'g eigh- each ris a la agus a dh'oidhche, ge d' tha e fad-fhulang- ach mu'n timcìiioll ? Eoin xv. 16. ' Ciod sam bith ni a dh'iarras sibh air an Athair ann am ainmsa bheirear dhuibh e." Agus co a tha hibhairt so ? eadhon am Mac fein, a thainig a maeh o uchd an Athair, agus a bha air comhairle dhiomhair Dhe ; agus a tha nis air nearah aig deas laimh an Athair, a' deanamh eadar-ghuidhe air bhur son ; 'nuair a bha e air an talamh rinn e urnuigh air bhur son, ag radh, Eoin xvii. 9, ' Air an son-san tha mi guidheadh, cha'n 'eil mi 'guidheadh air son an t-saoghaii, ach air son na muinntir sin a thug thu dhomh, a chum 's gu'm bi iadsan na'n aon mar a ta siune na'r n'aon ; 'nuair a bha mise mailie riu anns an t-saoghal, choimhead mi iad troimhe t-ainm-sa. An dream a tbug thu dhomh, ghleidh mi iad, agus cha do chaiUeadh a h-aon diubh, ach mac an sgrios, a chum 's gu'm biodh an sgriobtuir air a choirahUonadh.' Tha cuimhne agam gu'n d'rinn na Persianaich lagh, co air bith a thigeadh a dh'ionnsuidh an Righ anns a chiiirt a b' fhaide stigh, do nach d'thug-
»b COMIIIIAG A CIIRIOSDUIDH.
adh cuireadh, gu'm faigheadh e bàs, ach esan d'an sìn- eadh an Righ a niach an t-slat ( r rioghail ; ach cha'u 'eil e mar sin ann an so, oir feudaidh sibh a dhol a steach gu dana dh'iounsuidh an Righ, oir sliin e a cheana mach an t-slat cr rioghail dui])h ; agus uinie sin cha ruig sibh a leas 'eagal a bhi oirbii. Cuimhnichibh mar an ceudra briathra sin an fhrìidh l)ai])hidh, Sailm xxvii U. 9. * Nuair a thubhairt tluisn, iarraibh-se mo ghnuis, t^iubli- airt mo chridhe riut, do ghnuis a' Tìiighearna iarraidli ini. Na follaich uime sin do ghnuis ùam, na cuir air falbh t'-oglacli ara fearg : bu tusa mo chabhair, na fag mi, agus na treig mi, a Dhia mo shlainte.'
'Nis, tha fios agam gu'n tagair an diabhul iomadh iii gu 'ur cumail air bliur n'ais o unmigh. An tus, their e, ciod am feum a th' agad-sa air urnuigh a dheanamli, tìia fìos aig t-Atbair gu maitli na's ieoir ciod e a tlia dl/ fheum ort ; uime sin clia ruig t]iu leas innseadh dha ? 'Nis, air son freagradh da so. Tha e fior gu'm bheil fios aig an Tigheam air t-uireas])huidhean gu maith na's leoir, gidheadh is aill leis an Thighearna sinn fein ìnn?:eadh dha ciod a tha a dh'easbhuidh oinm, a chum's gu'm bi sinn na's inò 'na uiglieam ; oir ma dh' flieumadh am Mac fein iarraidli, agus uime sin rinn so e co dur- achdacl) ann an urnuigh, air doigh 's aig cuid do amaibli gu'n caitheandi se oidhchean iom]ain ann an umuigh ; ma 'se. agus esan, tha mi ag radh, an ti a h'e am Mao, agus anns an do gha])h uile lanachd na diadlieach<l comhnuidh gu corporra, agus air an do dhortadli au spiorad gun tomhas gu'n do chaith e oidhchean iomlaiu ann an urnuigh ; cia mò mhoir a tha dh' fheum againn air a bhi durachdach ann an urnuigh ? Agus ciod a shaoileas si])h-se a nnn es-an co durachdach ? Ach do blirigh 's gu'm b'e aithn Athair a bh'ann : ' larr ormsa,' deir an t-Athair ris a Mhac, ' agus bheir mi dhuit na Cinnich mar oighreachd, agus criocha na talmhainn mar sheilbh,' Sailm. ii. H. Nis, do bhrigh 's gu'm b'e aitlin Athair e, uime sin tha Chriosd a' tabhairt umhlachd do Athair anns an ni so, mar a rinn se anns a chuid 'eil gu leir, oir bha e umhail do dhearbh bhas a chrainne- cheusaidh.
An 2. Cunnuil, Tilgidh an diabhul a steach ort, agus bheir e ort a radh, Ciod am feuin a th' ann domhsa urnuigh a dheauamh ; oir bha e uir a rùnachadh le Dia
COMHRAG A CHROSDUIDH. 97
o thus, cioJ an tomhas do ghras 'bhios air a thabhairt dhomh ; uime sin an tomhas sin fein do ghràs oheibh raise, agus cha'n e na's lugha, ge' nach fosgail mi •'■u brath mo bheul gu iarraidh ? Air son freagradh da so, se so innleachd an t-Satain a radh, rùnaich Dia a thabh- airt dhomh urrad do ghràs is a gheibh mi ; uime sin cha ruig mi a leas iarraidh, oir gheibh mi e. Ni-h-eadh, ma rùnaich Dia gràs a thabhairt dhuit, rùnaich e mar an ceudna cridhe agus beul a tlioirt dhuit gu iarraidh ; agus anns an tomhas sin anns am bheil thu ga iarraidh, anns an tomhas sin gheibh thu e air a dheonachadh dhuit* ' Fosgail do bheul gu farsuing,' deir an Tighearn, aous lionaidh mis' e,' Saihu Ixxxi. 10. Mar sin deanadh na geallaidhean do ghnath do bhrosnachadh gu urnuicrh, deanadh iad misneachail thu, agus thugadh iad muin- ghinn agiis dochas dhuit ann an Dia ; ann an sin gairm- idh tu agus freagraidh an Tigheam ; an sin eighidh tu, agus freagraidh esan, Tha mis an so : ' Mu'n gairm iad, freagraidh mis, agus am feadh a bhios iad fos a' labhairt, eisdidh mi,' Isaiah Ixv. 24. Mar so clia'n urrainn thus a tha ag urnuigli gun eisdeachd fhaotainn, oir tha'n Spiorad ag urnuigh air do shon, agus a' deanamh comh- nadh ìe do laigsibh. ' Tha'n Spiorad fein a' deanamh ead- ar-ghuidhe air 'ar son le osnaich do-labhairt/ Agus nach eisd an t-Athair ri eadar-ghuidhe a Mhic le a Spiorad fein ? Mar so ma gheibh thu cridhe gu umuigh a dhean- amh, feudaidh tu gu cinnteach èisdeachd fhaotainn, feud- aidh e a bhi, gu'm bheii thu a' smuaineachadh gu m bheil an Tigliearna cuir dail air son ùin f hada, mar aig cuid do 'amaibh a ni e ; mar a rinn e ri DanieL a rinn urnuigh agus caoidh air son tri-laithean-fiehead mu'n d'fhuair e freagradh : agus thubhairt Daibhidh, Saihn xl. 1. •■ Dh'fheith mi le foighidinn ris an Tighearn, se 's ciali do'n fhocal feitheamh, Dh'fheith mis ris an Tighearii, agus chrom e thugam, agus chuala e mo ghlaodh :' gidh- eudh tha mi ag radh, ge do bhitlieadh e coslach ri dàil a chuir ann a theachd, feith thus air, oir thig e mu dheir- eamh : ' Seasaidh mi air m' f haire, agus cuiridh mi mi fein air an tùr, agus feuchaidh mi ciod a their e riura, agus ciod a fhreagras mi 'nuair a chronaichear mi. Agus fhreagair an Tighearna mi, ag radìi, sgriobh an fhaistueachd ; agus dean soilleir i air clàraibh, air chor k gu'm feud e-sau ruith a leughas i : oir tha'a fhaiat- 1
90 COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
ncaclid fatliast air son aimsir shonruichte, ach air ?t cheann niu dheiieamh lahhraidh i agus cha dean i breug, ge'd dhean i moille, feith rithe, oir gu deimhin thig i^ agus cha Lhi i air dheireamh, Hah. ii. ] , 2, 3.
'Nis, ma bha e air aithneadh do'n Fhaidh fuireach a' ftitheamh gus am Liodh a bhreitheanas air a coimhhon- adh, agus gu'n tigeadh an taisbeineadh gu teachd ; cia mò mhcir bu chòir dbuinne feitheamh gus am bi geall- aidhean an Tigheam, air an coimhlionadh dhuinn,
A ris', bithidh fearg air Dia niur bi sibh ag urnuigh, oir tha e ag radh,'doirtidh mi mach mo chorruich air na teagh- laicliean nach 'eil a' gairm air m'ainm ;' agus Daniel ix. 13, 14, ' Mar a ta e sgriobhta ann an lagh Mhacis, tha'a t-olc so uile air teachd oivnn ; gidheadh cha d'rinn sinne 'ar n-urnuigh, ann an lathair an Tighearna 'ar Dia, a chum gu'm bithcamaid air n-ar pilleadh 'o 'ar n-euceartaibh, agus gu'u tuigeamaid t'fhirinn ; uime sin, rinn Dia faire air an olc, agus thug e oinm e : oir tha an Tigheam ar Dia ceart 'na uile oibri])h a ta e' deanamh : oir cha d'thug sinn gèiU da' ghuth.' Tha sibh a' faicinn am Faidh Da- niel, ann am measg a chuid 'eile de am peacaidhean, a' meas suas a ni so mar aon de' na peacaidhean is mò, nach d'rinn iad an urnuigh am fìanuis an Tighearn, a ni b*e aon de na h-aobhairean bu mho a thug plaigh an Tighearn orra. Mar so chi sibh, mur dean sinn urauigh, bithidli Dia feargach ruinn ; oir 'se urnuigh earrainu de 'aodhradh, agus 'nuair a ni sinn dearmad air um- uigh, ni sinn dearmad air aodhradh agus seirbhis Dlie. i\gus co am maighsiir .>in nach bi diomach air a sheir- bhisich mur dean iad an t-seirbhis sin a dh'aithn e dlioibh a dheanamh ? Eadhon mur sin, mur dean sinne seirbhis Dhe a dh'aithn e fein duinu, am bheil e na iongantas sam bith ge do bhiodh e feargach ruinn ?
Ànus an aite mu dheireadh. Do bhrigh 's gu'm bheil agaibh eadar-mheadhonair agus fear-tagraidh anns na flaitheanas, eadhon losa Criosd (am firean), tha e-san do ghnath a' deanamh eadar-ghuidhe air bhur son, agus tlia e do ghnath a' sgaoileadh a mach a ghairdeanan ann a fhocal, agus ag r.idh ris gach aon agaibh, thigibh a steach ann an so a pheacalch, air taobh a steach crich m' fhala, ionnluidibh bhur n' anama salach anns an tobair so ; tbigibh am ionnsuidhsa agus cuiridh mise m' araon sibh feiu agus bhur n-uinuightan ann an
COMHRAG A CnRIOSDUIDH. 99
lathair an AtLair, ciiiridh rais fkileadh cùbhraidh dhiubh le tuis m' fhireantachd fein, agus gabhaidh an t-Athair riu air mo sgathsa. Thuille air a so tha agaibh eisimpleir na'n uile naoiinh a chaidh romhaibh, agus na'n uile a tha fathast beo. Thairg iad an urnuighean do Dhia, ghlaodh iad ann an am teanntachd, agus dh'eisdeadh riu, ghuidh iad air an Tighearn ann an am an cunnairt agus sliaor esan iad. 'Nis a thuille air a so uile, tha so agaibh a clium 'ur misneachadh gu urn- uigh, cuimhnichibh ciod e a rinn urnuigh, rinn urnuigh an fhairge ruadh a sgoltadh, a chum 's gu'n rachadh clann Israeil troimh gu sabhailt, agus thug i air an f hairge cheudna gu'n do bhàth i Pharaoh agus f heachd gu leir, Exod. xiv. 16. Thug umuigh air na creagan gu'n do sgoilt iad, agus air an uisge a theachd a mach ann am pailteas air son an t-sluaigh, agus air son ara feudail, Aireamh xx. 14. Thug urnuigh air a ghrian stad aims iia speuran, air doigh 's nach do ghluais e rè là gu h-iomiain, losua x. 12. Dhruid urnuigh na neamha, air doigh 's nach robh uisge ann rè uine thri bliadhna, agus a rìs dh'fhosgail i uineagan na neamha. agus thug i air an uisge a the^ichd a nuas agus an talamh uisgeachadh, 1 Righ xvii. 7« Thug urnuigh air a ghrian doì air ais deieh ceuman, 2 Righ xx- 11. Rinn urnuigh, raar gum b'fheadh, dearbh bhinn aa Tighearu air a t^bhairt a mach ann an aghaidh Ninebhe athrachadh. Rinn urnuigh buaidh fhaotainn air teint- Ìbh, dhruid i beoil leomhanan, agus thug i air an tal- amh criothnachadh agus luasgadh gu mor, agus dh'f hosgail i dorsan a phriosain, agus bhris i na cuibhrichean, agus shaoir i naoimh Dhe, agus, anns an aite mu 'dheireadh^ dh'fhosgail urnuigh suilean na'n doill, agus thug i an lamhan do na cripìich, agus an casan do na bacaich, Isaiah xxxviii. 5. Agus riun urnuigh a nihuinntir thinn a leigheas, na mairbh a thogail ; mar sin ciod e an m nach urrainn urnuigh a dheanamh ? 'Nis ma ta, nach bu choir do na so bhur misneachadh gu urnuigh a dhean- amh. Ge nach 'eil sibh a' faotainn toradh 'ur n-urnuigh- ean air tiis, ma 'se gu'n 'aicheadh se beannachd aim- sireil. gidheadh bheir e gràs spioradail ann a aite, agus *se sin is ro'-fhearr ; agus raa 'se is gu'n cuir e dail ann ad eisdeachd air-son tamull, gidlieadh bheir e foighidinn gu feitheamh, agus dearbhachd gu'u eisdear riut mii- I 2
100 COMHRAG A CHRIOSDL II>n.
dheireaclh. Air an aobhar sin, a mhuinntir ionmhuinn, hiodh iad so na'n arguraaidean na 's leoir gu 'r gluasad suaj*. <i;vL urnuigli ; an uair a ghuidheas sibh ri Dia ann an iirnuigh, cuimhnichibh gu'm bheil sibh a' dol mar mhic agus mar nigheanan seachranacli, a dh'ionnsuidh Athnir trocaireach, ann an ainm Eadar-mheadhonair, a' creid- sinn a gheallaidhean, ciod sam bitli a dh'iarras sibh na ainm-san gu'm bi e air a thabhairt dhuibh ; mar a tha'n t-Abstol Seumas ag radh, i. (), 7- ' Ach iarraibh le creideamh, gun bbi fuidh amharus sam bith, c/ir an ti a tha luidh amharas is cosrahuil e ri toniia na fairge, a sheidear le gaoith, agus a tha air an luasgadh a null agus a nall ; oir na saoileadh an duine sin gu'm faigh e ni air bitli o'n Tighearna?
'Nis do'n Tighearn gu'n robb na h-uile moladh agus- gloir a nis agus gu siorruidh. Amen.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH.
SEARMOIN XIX. AIR COMHRAG A CIIRIOSDUIDH.
Ephes. vi. 18. ' A' deanamh urnuiffh a ghnath leis gach uileghne iirnuigh agus asluchaidh 'san spiorad, agus a' deanamh faire chum an ni so fein maille ris gaeh uile bhuanachadh, agus guidheadh air- son na'n naoimh uile.'
Hu'm fosgaiìeadh Dia'ur cridheachan agus 'ur chiasan, a chura as gu'n dean an fhirinn agus na dearbh bhriath- raii, a thoilicheas a JMhorachd-san a chuir ann nio l-lieul, bhur chiasan a tholhidh agus a dhol a steach a dh'ionnsuidh bhur ciidheachan ; cha'n 'eil mis acli a mhain na'm fhianuis air an fhirinn, agus am theach«lair singilte, air mo chuir 'o Dhia, gu bhi tairgse beath agns slaint dliuibh-se, ma 'se is gu'n gabh sibh e ; agus ma dhiuUas sibh a ghabliail, tlia mi air mo chuir a clium. seuhidh suas bas agus sgrios do 'ur n-'anama, agus a chum sin a dhaighneachadh maraon le fhirinn agus ì^
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 101
f hocal ; uime sin, gu'n deonaicheadh an Tigheam hhur ghiasad suas uile ìe a Spiorad Xaomh, a chum's gii'n toir sibh eisdeachd do gliuth 'na fhirinn, agus gu'n tabh- air sibh 'ur cridheachan a chuni dith-bheath a thoirt da' agus gabhail ris, mar fhirinu Dhia, agus cha'n ann mar f hocal duine.
'Se so sùim na bha air a radh uile, tha crìin do bheatha agus do ghloir gun chrioch ann an lamhan Mhic Dhe, 'ga ghleidheadh anns na flaitheanas a chum a thabhairt do gach uile neach a tha 'cuir cathan an Tigh- earn', agus a bheir buaidh air an namhaid anns a bheatha so ; agus cha'n 'eil a h-aon agaibh a gheibh an crùn gloir so air a chuir air a cheann, ach a mheud dhibhse, eadhon, ann an àm bhur cuairt ann an so, a chogas agus a bheir buaidh air anns an t-saoghal so ; oir ma bhitheas sibh air bhur claoidli agus air bhur marbh- adh ann an so, bàsaichidh sibh gu siorruidh tuìlle an deidh so ; agus mur cog sibh an so, cha'n fhaigh sibh gu siorruidh a steach air geataibh na flaitheanais gus a ghloir sin f haicinn a bhios ann an deidh so. 'Nis, cha'n e a mhain gu'm bheil agaibh ri gleachd ri feoil agus fuil, tha iad so agaibh mar an ceudna gu gleachd na'n aghaidh ; oir cha robh riamh a h-aon a bha air an gairm, nach robh aca lagh ann am balhiibh, a' cogadh ann an agh- aidh lagh aii inntinn, agus tha agaibh-se an seann duine a' cogadh ann an aghaidh an duine nuadh, agus tha agaibhse miannan na feola a' cogadh ann an aghaidh an anam agus an spioraid ; cha'n e a mhain, tha mi ag radh, gu'm bheil agaibh ri cogadh 'n'ur n-agh- aidh fein, ach tha agaibh saoghal ri cogadh 'na aghaidh ; tha agaibh uachdranachdan agus cumhachdan, agus riaghlairean an t-saoghail, prionnsan an athair, spiorad- an gamhlasach, dragonan dearg, nathraichean cuilbheirt- each, prionnsan an dorchadai«, agus dia an t-saoghail so; tha iad so uiìe agaibh gu cogadh na'n aghaidh. A mheud dhibh 'sa tha n'ur cloinn do Dhia, agus tha gu cinnteach air blmr gairm, is aithne dhuibh so a bhi f ìor. Ach tha fios agam gu'm bheil moran dhibh nach 'eil air an tabh- airt a steach fathasd ; gidheadh feithidh mis ri km agus ri deagh-ghean maith an Tighearn, 'nuair is e a thoil 'ur tabhairt a steach ; tha fios agam gu'm bheil aireamh dhibh aig nach 'eil Dia no a spiorad a chomhnuidh ann 'ur cridheachan ; agus uime sin, cha'n 'eil cogadh I 3
102 COMHRAG A CnRIOSDUIDn.
agaibli-se, ngus air an aobhar sin, tha sibb n'ur luiflhe marbh, tha sibh air 'ur treorachadh fuidh dhoille le prionns' an dorclìadais, tha e 'g'ur cumail ceangailte gu teann le slàbhruidhean an dorchadais, air doigh 's nach urra dhuibh aon-chuid himh no cos a ghluasad, oir is e-sau an duine laidir a tha cumail a sheilbh fein ann an sìth, gus an d'thig neach cile is treise na e agus gu'm bual e mach e. Ach tha mi 'g ar fagail-se, agus a' labh- airt ri clann taghta Dhe a tha air an gairm. Tha agaibh-se saoìbhreas agus taitneasan an t-saoghail so air an cuir ann bhur rathad, a chum bliur bacadh 'o saoibhreas do-rannsaichte sin Chriosd a tha de ghloir shiorrudh f haotainn ; tha agaibh mar an ceudna geata cumhung gu a dhol a steach air, acn cha 'ne a mhain sin, (agus gu cinnteach bhiodh so fein laidir gu leoir air bhur son) ach tha agaibh ri gleachd a dheanamh ri cumhachdaibh laidir agus naimde an-iochdmhoir, agus ri diabhuilibh ann am feoil, nach urrainn a bhi toilichte le na's lugha no eas-onoir Dhia agus dàmnadh siorruidh bhur n-anama fein; (na bithibh 'n'ur codal) tha e eadhon a nis fein ann an so 'n'ur measg, ag amharc a dh'fheuch- ainn an urrainn e bhur luasgadli 'n'ur codal, agus aii dean e bhur cluasan tròm air chor 's nach cluinn sibh an fhirinn so ; oir tha e an dùil 'nuair a gheibh e sin, gu'n d'fhuair e deagh chothrom, an uair le amharc, nach faic sibh, agus le eisdeachd nach cluinn sibh, agus 'nuair a tha bhur cridheachan air an cruadhachadh air dhoigh 's nach urrainn dhuibh tuigsinn, cha'n 'eil e ag iarraidh tuille ma ta, ach bhur cluasan a dhruideadh a clmm nach faigh bhur n-anama feum de'n fhocal so, a ni is e cumh- achd Dhia chum slainte. Gu'n d'thugadh an Tigheaan dhuit gràs, oir bithidh e ro ghoirt air do shon 'nuair a bhuadhaicheas esan ort ; oir ann an sin their e, 's maith a thoiU thu a bhi air do dhamnadh, oir bha sabhaladh air a thairgse dhuit, ach cha b'aill leat a ghabhaiì : cha robh e riamh air a thairgse dhomhsa, uime sin cha b'urra mi fhaotainn, dh'eisd thu riumsa, ach cha'n eisdeadh tu ri guth Chriosd, uime sin cha'n eisd esan riutsa 'nis. Bithidh e ro ghoirt air do shon thu bhi air do chuir air taobh stigh geataibh na h-ifrinn, agus gun fhaotainn a m.'ich gu siorruidh tuille ; bithidh e ro ghoirt air bhur son am murtair, agus an cii fuilteach sin a bhi agaibh gu 'ur sathadh troimh na chridhe le lasraichean an tcine
coMnRAG A cnRiosDriDn. ]03
sKiorruIdh sin, a loisgeas suas anam, is coguìs, agus closaich troirahe na bhithbhuantachd ; bithidh e ro ghoirt 'nuair a mhothaicheas sibh e, ge nach creid sibh e aig an am so ; air an aobliar sin 's beannaichte an duine no bhean sin a chreideas na nithe so ann an tiom, agus 's maith do'n anam sin aig am bheil fios gu'm bheil aige r'a dheanamh ris na naimhde sin mu'n do labhair mi, agus air am bheil mi fathasd gu kibhairt ruibh. Tha mi ag iunseadh dhuibh gu'm bheiì asi;aibh ri dheanamh ri namh- aid gamhlasach ; tha agaibh ri dheanamh ri nathair chuil- bheartach ; tha agaibh ri dheanamh ri dragon fuilteach, nach caomhainn ionnsuidh a thoirt oirbh, nach do chaomhainn ionnsuidh a thabhairt air an dream a b' ion- mhuin de chlann Dhe a bha romhaibh ; cha chaomhaimi e ionnsuidh a tliabhairt ortsa, nach 'eil ach ad' bhàll anfhann ; nach do chaomhainn ionnsuidh a thabhairt air a Cheann, a b' aithne dha a b'e shochd na mna a bha gu a cheann-sa a shaltairt sios, au ti a b'aithne dha a b'e ìfac an Dia shiorniidh, agus a b'aithne dha a bha air a chuir a chum esan a phianadh, an ti a b'aithne dha aig an robh cumhachd ordugh thoirt dha dol sios do'n doimh- neachd, ge' do b'aithne dha na nithe so gu leir mu thim- chioll, gidheadh cha do chaomhainn e ionnsuidh a thoirt air aon uair, dà uair, tri uairean, anns an fhasach ; seadh cha d'fliag se riamh e rè na h-uin a bha e (mn an so air an talamh ; agus cha'n e sin a mhain, ach lean se e mar an ceudna suas gu neamh, agus thug e ionnsuidh air ann an sin, gidheadh cha d'thug e buaidh, ach bha e air a thilgeadh a mach a flaitheanas gu siorruidh tuille, Taisb. xii. 7? 8, ^- Air an aobhar sin b'aill leam gu'n tuigeadh sibh co ris a th' agaibh ri dheanamh, oir cha'n ann gun aobhar a rinn Spiorad an Tighearn a chomhar- rachadh a mach cho soilleir anns an fhocal. Thugaibhse fainear, ma bhuannaicheas sibh an so, rioghaichidh sibh air neamh gu siorruidh an deigh so ; ma bhuannaicheas sibh ann an so ; bithidh an crùn is sgiamhaich' a bha rìamh ann air a chuir air bhur ceann an deigh so ; comh'raichibh a fis, cogaibh agus coisnidh sibh, oir cha chaill a h aon ach an neach sin a tha ag iarraidh gu'n caill e ; cha bhi a h-aon air a mharbhadh ach esan a tha gu toileach ag iarraidh a bhi air a mharbhadh ; uime sin cogaibh agus coisinidh sibh, agus mu chogas sibh agus gu'm faigh sibh buaidh, gheibh sibh trusgan fada geal air a chuir oirbh, ithidh
104 COMHRAG A CHRIOSDUIDII.
sibh de cìiraobh na beatha, ghelbh sibh clach gheal aTin bhur lamhan agus ainm niiadh air a sgriobhadh oirre nach aithne do neach sam bith ach dhasan a gheibh i, bithidh sibh air bhur deanamh n'ur puist ann an team- piill bhur De, bithidh sibh air bhur cuir air caithrichean, agus cruintean air an cuir air bhur cinn, agus leanaidh sibh an t-Uan ge b'e taobh an d'theid e. Ach ma chaill- «as sibh cha tig sibh gu brath a dh'ionnsuidh flaitlieanas, cha'n fhaigh sibh gu brath an crun, bithidh sibh air bhur druideadh a mach o' na ghloir sin, bithidh sibh air bhur ceangal eadar lamhan 'us chasan agus air bhuir tilgeadh a dh'ionnsuidh dorchadas iomalach, agus a dh'ionnsuidh an teine sin nach bi gu brath air a mhuchadh no air a chuir as, agus a dh'ionnsuidh an aite sin far nach bi a bheag ach guil agus diosgan fhiaclain gu siorruidh tuille. Mar so guidheam oirbh cogaibh agus gheibh sibh a bhuaidh.
'Nis, a chura na buaidh fhaotainn, ciod a dh'flieumas sibh a dheanamh ? Cha dean bhur neart fein, bhur glio- <'as fein, bhur ciall fein, bhur toil fein, an gnothuch dhuibh. Bha neart na b'u leòir aig Adhamh am feadh 's a bha e anns a gharadh ann an staid na neo-chiontais, gidheadh bha buaidh air a thabhairt air do bhrigli 's nach do lean e comhairle Dhia, ach gu'n d'thug e eus-umhlachd do dh'aithn, agus gu'n d'thug e aite do'n diabhul, agus gu'n do ghoid e a dh'ionnsuidh a chridhe ; uime sin feumaidh sibh cuir an aghaidh 'ur gliocas fein, feumaidh sibh cuir an aghaidh bhur neart fein, bhur toil fein, agus bliur tuigse fein, agus gliocas Dhe fhoghlum, agus a bhi laidir ann-san ; agus air son an aobhar so tha'n Spiorad Naomh a' tabhairt sòlas dhuibh anns an sgriobtuir so, aig iarraidh oirbh a " bhi laidir anns an Tighearn, agus ann an neart a chumhachd-san." Mar so, ma bheir sibh buaidh, feumaidh sibh buaidh a thabhairt trid fuil an Tighearn losa Criosd, oir is laidir an Tighearn sin, is laidir an fhuil sin, is laidir a theachd a nuas bho neamh, is laidir a theaclid anns an fheoil, is laidir irioslachd, i.s laidir a dhol suas, agus is laidir e 'na uile oibrichean, tliug e buaidh air an diabliul, nàraich se e air a chrann- cheusaidh, agus chreach se e dheth uile innealan-chog- aidh ; uime sin, is namhaid air a chuir fuidh nair agus ruisgte e, agus cha'n urrainn e seasamh romhaibh, ma
coMHRAG A cnRiosDuion. 105
lihios sibh laidir anns an Tighearn, agus ma tha a chuid armachd-sa agaibh oirbh.
'Nis, uime sin. na'm b'aill leibh buaidh a thabhairt, feuraaidh sibh uile armachd Dhe a chuir umaibh ; agus an uair a chuireas sibh oirbh i, feumaidh sibh seasamh anns a bhlair air bhur n-èideadh leis an armachd so, a chura's gur sibh an dream fa' dheireadh sa blilair, agus gu'n cuir sibh 'na aghaidh 'san droch la. Chuala cuid dhibh ciod e an arraachd a bha 'n so, ach cha chuala na h-uile. *Xa coidlibh ! Gu'n duisgeadh an Tighearn sibh. Am bheil mi a' labhairt mu sgeula faoin ribh ì Mo thruaighe ! Cha'n 'eil fios agaibh ciod a tha sibh a' deanamh. 'Xis, 'nuair a choidileas sibh, tha sibh a' leigeadh do bheul an dragon fosgladh a chum bhur gabhail a steach ; bheir sibh ait' do'n diabhul an uair a luaisgeas e 'n'ur codal sibh ; "" ach e-san a bhios salach biodh e salach do ghnath ; agus e-san a bhitheas naomh, biodh e naomh do ghnath :" agus co air bith leis am b'aill a bhi naomh, cuireadh e air an armachd so. Crios- luichibh bhur leasraidh le firinn, 'se sin a cheud earrann de'n amiachd so ; faicibh gu'm bheil agaibh dearbh- chinnteachas g-u'm bheil sibh a' tabhairt seirbhis agus aoradh do'n Dia fhior.
'San dara ii-aite. Faicibh gu'm bheil agaibh cridhe treibhdhireach ann an aoradh Dhe, agus bithibh air bhur fi'.icill 'o chealgaireachd ; 'se sin a cheud earrann dten armachd so. 'Se'n dara h-earrann, ' uchd-èididh nu fireantachd a chuir umaibh ;' 'se sin, faicibh gu'm bi sibh ullamh a chum gach uile dheadh oibir a dheanamh, agu.-^ gu'm fuathaich sibh gach uile dhroch oibir.
'San treas aite. ' Cuiribh geallaidhean an t-soisgeil mar bhrogan air bhur cosan ;' a chum 's ge do bhiodh sibh gu ruith troim theine, gu'm feud sibh 'ur reis a ruith le aoiblineas agus sith, agus gu'n cùra sibh do ghnath a ghealach fuidh 'ur cosan ; a chuni 's gu'm meas sibh na h-uile ni a th^ann 's an t-saoghai so mar chlabair agus mar aolach ann an coi'meas ri oirdhearcas eolais Chriosd agus gu'ra meas sibh na h-uile ni mar chàll le'm b'aiU 'ur bacadh o' 'ur Tigheara, agus nach leigeadh dhuibh bhur caith-beatha a bhi air neamh.
'Sa cheithreamh ait'. ' Glacaibh do'r a-ionnsuidh sgiath a chreidimli ; 'se sin." cuiribh uraaibh an Tighearn losa. gabhaibh an fhuil sin ann bhur lamh air sou
106 COMIIRAG A CnRIOSDUIDH.
sgiath ; ann an sìn 'nuair a gheibh sihh teine aìr fhad- adh ann bhur coguisean, gu'ra feud sibh a gabhail agus le sin uile shaighdean teinnteach an droch-spioraid a mhuchadh, leis am bheil e-san an dìiil bhur n-'anama agus bhur coguisean a losgadh suas do ghnatb.
'Sa CffuiGEAMH ait'. Cuir ort clogaid na slainte ; oir ma tlia a cheud chuid agad, feudaidh tu slainte a ghabh- ail ad' ionnsuidh gu dàna. 'Bbeil an fhirinn sin agad, nia tha, 's leat slainte, agus am bheil an t-sith sin agad a tha dol thar gach uile thuigse, 's leat slainte ; agus am bheil creideamh agad, 's leat slainte, oir e-san a tha creidsinn, tha e a cheana air a thearnadh, mar a ta e-san nach 'eil a creidsinn a cheana air a dhiteadh ; uime sin, ma tlia so agad gu ceart ann an tomlias sam bith, tha agadsj. mar an ceudna 'slainte, uime siii feudaidh tu a ghabhail a d' ionnsuidh ; a nis ma ta cuir umad an t-slainte sin, agus dean a caitheamh air chiir-t-eudain, a chum 's gu faic an saoghal gu leir e, agus gu'm leud iad a radl), ann an so tha duine aig am bheil dochas air son gloir ; ann an sin tha neach a ta air a shabhaileadh ; 'an sin tha neach a ta air ionnluid ann am fuil losa ; 'an sin tha neach a tha ag imeachd maille ri Dia ; ann an sin tha neach aig am bheil suil ri a bhi rioghachadh maille ri Dia gu siorruidh.
San T-SEAxnEAMH ait'. ' Glacaibh do'r n-ionnsuidh claidheamh an spioraid,' a ni 'se focal De, glacaibh do'r n-ionnsuidh e agus cogaibh leis, cleachdaibh sibh fein alà agus a dh'oidhch ann an leughadh, beachd- smuaineach- adh, agus labhraibh air do ghnath ; oir tric do dh'uair- ean, le briathraibh agus comhradh diomhain, tha'n diabhul a' faotainn dol a steach. Ciod a thug air losua, a shaoileas sibhse, buaidh fhaotainu air co iomadh rigii- rean laidir, ach gu'n robh leabhar an lagha aige do ghnath ge' b'e taobh a chaidh e, agus gu'n do sheall se oirr maraon a latha agus a dh'oidhche ? Agus, air au lairah 'eile, ciod a thug air Daibliidh tuiteam cho salach, Jich gu'n do dhi-chuimhnich e araharc air leabhar an lagha ? Oir na'n robh e air cuimhneachadh agus air sealltainn air an leabhar a thubbairt, ' 'Na dean mìirt, agus e-san a mharbhas, bithidh e air a mharbhadh leis a t'hlaidheamh :' a rìs, ' cba sealbhaich mùrtairean agus adhaltranaich rioghachd Dbui gu bràth ;' ua'n robh e air «.:aimhneachadh an leithide so agus an ieithide sud do
COMHRAG A CHÌlIOSDriDH. l07
fchriatbraibli anns an fliocal, cha tuiteadh e cho salach, Ciod a thug air Samson tuiteam, an ti a b'e neach bu trèise a bha riamh anns an t-saoghal ? Ciod e a thug air gu'n d' fhuiling e f holt a bhi air a ghearradh, agus a neart a bhi air a tiiabhairt uaith, ach nach do sheall e air lagh na'n Nàsarach ? A thubhairt, * cha d'thig ealtainn air a cheann,' Breith. xiii. 5. Ciod a thug air Solamh tuiteam ann an iodhal-aoraidh, an neach a b'e an duine bu ghlic a bha anns an t-saoghal, ach nach do sheall e ri lagh Dhe ? a thubhairt, ' Bheir thu aoradh do'n Tigh- earn do Dhia, agus dhas-an na aonar bheir thu seirbhis,' 1 Righ xi. 4, 5. Ciod a thug air Peadar, Mata. xxvi. (39., air son uile èud, tuiteara aig guth cailinn shuarachy ach nach do chuimhnich e focal an Tigheam', a thubh- airt ris, ' Mu'n goir an coileach, aich'idh tu mi trì ùar- ean V Mar sin mata, ge' do bhiodh agad neart Shamsoinj ge' do bhiodh agad cridhe Dhaibhidh, a bha na dhuine a reir cridhe Dhe, ge' do bhiodh agad gliocas Sholaimh, ge' do bhiodh agad èud Pheadair ; 'seadh, ge do bhiodh agad fireanteachd Adhaimh, cha chumadh iad uile suas thu, mur 'eil thu cumail an f hocail so romhad ; uime sin, feumaidh tu am focal so a ghabhail ad' ionnsuidh, feum- aidh tu gleachd 'na aghaidh leis an f hocal so, air neo cha bhi thu comasach air buaidh f haotainn air : agus uime sin, thug so air 'ar Slanuighear cuir na aghaidh leis an fho- cal so, agus ge' do dh'fheudadh e air doigh 'eile a bheul a dhruideadh, agus le 'ùghdaras aithn a thabhairt da a thosd a chumail ; gidheadh, cha b'aill leis a dheanamh ; ach ann an so theid e romhainn anu an eisimpleir, a chum 's gu'n gabhadh sinne mar an ceudna am focal, agus gu'n gleachdamaid 'na aghaidh. 'Nis, tha iios agam gu maith nach p'ill am focal so air ais gu dìomhain ; tha mi einnteach gu'n toir Dia a bheannachd air do chuid agaidh ; agus tha deadh aithne agam gu'n dean cuid agaibh am feum so dheth, gu'm bi am focal so na riagh- ailt dhuibh gu a bhi beo d'a reir fad uile ìaithean 'ur beatha ; agus gu'm bi am focal so na 's ionmhuinn leibh na bha e rìamh, agus gu'n cleachd sibh am focal so na's trice na rinn sibh riamh, agus gu'n gabh am focal so comhnuidh annaibh na's ro-phailte na rinn e riamh : tha mi dearbh-ta gu'n rùnaich cuid agaibh so leibh fein.
'San t-seachdamh, agus anns an ait mu dheireadh, Gabhaibh urnuigh, ni as eugmhais nach dean cach
108 COMHRAG A CHRIOSDtTIDH.
uile feum ; oir ge do bhiodh agaibh a chuid 'eile de*n ar« machd gu leir, gidheadh ma tha sibh as eugmhais urn- uigh, cha'ii uiTainn duibh an cleachdadh ; uime sin cha dean iad maith dhuibh. Mo thruaighe ! Cia iomadh dhibh a tha ruisgte an diugh, air dhoigh 's nach 'eil agaibh aon-chuid firinn no ionracas ann bhur cridhe. An do chuir sibh oirbh brogan geallaidhean an t-soisg- eil ? Mu thruaighe ! cia ioniadh dhibh nach do shin an lamh a mach, mar gu'm b'ann a ifrinii, agus a tharruing a nuas fuil Chriosd a dh'ionnsuidh bhur n-anama marbh agus bhur coguisean air an lotadh ; agus, air dhuibh a bhi anns na doimhneachdaibh so, a thog suas bhur n-anama, air an truailleadh le peacadh, agus a rinn f huil-san a chrathadh orra, agus le sin a fhuair aoibli- neas do-labhairt, agus sith do 'ur coguisibh, a tha dol thar na h-uile thuigse, trid a blii deanamh greim air an fhuil siii ? Agus cia iomadh dhibh, 'nuair a bha 'ur cridheachan air an lotadh gu goirt, agus 'nuair a bha teine do-fhulangach air fhadadh ann bhur n-anama, gu'n do ghabh sibh i agus gu'n do thilg sibh anns an teine sin i a chum a mhuchadh ? Agus cia meud dhibh a chuir slainte air bhur cinn, agus a thaisbean do'n t-saoghal, gum bheil dochas agaibh-se air-son a ghh)ir sin, agus air-son teachd bhur Jighearn, anns na neulaibh ? Agus cia meud dhibh a ghabh focal Dhe air son bhur dìon aim an aghaidh uile bhuairidhean an t-8atain ? Mo thruaighe ! Is ro-theirc dhilìh, tha mi 'm beachd, aig am bheil fein-fhiosrachadh air na nithe so ; ach fathasd, anns na nithe so uile, cha'n fliaigh sibh buannachd mur bi urnuigh air a h-aonadh riu. Cha'n fhada gus am fkilling do chreideaiiì]i mur bi Ihu ag urnuigh ; cha'n fhada gus an teid as do t-fhireantachd mur 'eil thu ag urnuigh ; bithidh do threiblidhireas ann an ùin ghearr truailte mur h-'eil thu ag urnuigh : uime sin, thuilJeadh air a chuid 'eile gu leir, feumaidh tu urnuigh a bhi agad. 'Nis mar air son urnuigh, fosglaidh i na flaitheanas dhuit, agus t-hig i a dh'ionnsuidh doras trocair Dhia ; agus buailidh i ann an sin, agus èighidh i aig na geatachan ; ann an sin is aithno do'n dorsar, a cheannaich thu le fhnil fein, do ghuth ; oir b'aithne dhuitse guth do Tighearn aig èigheachd riut ann an so 'na fhccal. Uime sin, cho luatii 'sa thig thusa, le urnuigh, a dh'ionnsuidh na flaitheunas, èisdidh e-san do ghuth, agus their e, 'se sd
COMIIRAG A CHRIOSDtlDn. 109
aon de mo chaoraich, tha e-san aig eisdeachd ri mo ghuth-sa ; uime sin tha e na dheadh aobhar gu'n eisdinn- sa ri ghuth-san a rìs. Dh'eisd e-san rium-sa 'uuair a ghairm mi air; uime sin eisdidh mise ris-san 'nuair a tha e gairm ormsa : lean e-san mise 'nuair a ghhiodh mi ris ; uime sin thig mise do ionnsuidh-sa 'nuair tha e-san aig èigheachd riumsa ; dh'fhosgail e-san dorus a chridhe dhomh-sa, agus leig e a steach mi 'nuair a bhuail mi aige ; uime sin, fosgailidh mis' dorus mo throcair dhasan, agus leigidh mi a steach e, air dhomh fhaicinn gu'm bheil e 'bualadh aige.
'Nis, am b'aill leibh fios fhaotainn, cia mar a ta urn- uigh a' teachd, agus ciod an doigh a'm bheil i air a h-oibreachadh ann an cridhe neach air bith ? Innseam dhuibh.
Air tus, tha'n Tighearn a' teaclid agus a seasamli aig dorus do chridhe a' bualadh, ag radh, Dan. v. 2, ' Fosg- ail domh, mo choluman, rn'aon ghaoi!, m'aon sgiamhach, oir tha mo cheann comhdaichte le druchd, mo chiabha le braonaibh na h-oidhche,' oir cheannaich nii thu gu daor, fosgail thus dhomhsa, agus leig a steach mi, agus fanaidh mi rè na h-oidhche ; 'an sin èiridh tusa agus fosglaidli tu dorus do chridhe, agus thig esan a steach agus fanaidh e maille riut.
Tha thus a ris le urnuigh a' dol a dh'ionnsuidh genta Neimh, agus dorus na trocair, agus buailidh tu aige ; ann an sin their thu — a Thighearn, 'an so tha mise, a dh'eisd ri do ghuth-sa a' hibhairt ann a' t' fhocal ; ann an so tha mise a dh'fhosgail dorus mo chridhe, agus a leig thus a steach, agus trid do làthaireachd-sa fhuair mi sìth. 'Nis, a Thighearna, tha mi air teachd ad' ionns- uìdh le uaUach trom air mo dhruim, agus co trùm, 's gur ann air eigin a fhuair mi suas gu mullach na beinne. 'S iomadh osnadh agus acain a bh'agam mu'n d-rainig mi gu ruige so ; 's iomadh gleachd agus cogadh a' bha agara mu'n d'fhuair mi an so ; agus, a Tliigliearn, mur bhiodh trid neart do chumhachd-sa, cha d'thiginn gu bràth an so. 'Nis,« air faicsinn trid neart agus cumhaclid do ghairdean gu'n d'thainig mi fa' dheireadh, uime sin fosg- ail dorus do throcair, agus innigh do thruais, agus leig dhomh fois fhaotainn ann an sin do m'anam sgìth agus fànn, a tha air a ro-sharachadh agus sgìth le uallach a pheacaidh, agus na feirge a gliiulain mi rè ùine co fada. K
110 COMHRAG A CHRlOSDUIDn.
Mar sin, 'se so umuigh, agus tha a leithid so do dh'urn- uigh a faotainn freagradh grasmhoir o'n Tighearna, ag radh, thig air t-aghaidh, iarr 'ge h'e ni a's aiU leat agus hithidh e air a dheonacliadh dhuit. 'Ne maitheanas peacaidh a h'aill leat fhaotainu ? Bi do dheadh mhis- neach, tha do pheacaidheau air am maitheadh dhuit. 'JVe fireantaclid gu do chomhdachadh a b'aill leat ? Feuch m'fhireantachd-sa, gabh ad' ionnsuidh i agus cuir ort i. 'Ne cridhe ghm a tha dh'easbhuidh ort ? Feuch, an so tha m'fhuil, creid innte agus ni i do ghlanadh. Mar sin ciod sam bith a tha dhìth ort ulluichidh mi dhuit e.
'Nis, na'm b'aill leil>h 'ur n-urnuighean a bhi air an eisdeachd, agus 'ur n-iarrtuis a bìii air an tabhairt dhuibh, 'an sin feumaidh sihh an da ni so a cheangal ri cheile,
Air tùs. Feumaidh sibh an Tighearn a chluinntinn a labhairt ribh 'na fhocal ; oir tha e-san ann an guth caol ciuin searmonachaidh 'an t-soisgeil, agus tha e 'ga fhoills- eachadh fein ann roimh gach meadhon air bith 'eile ; mar 'nuair a dh'fhoillsich se e fein do Eliah, 1 Righre xix. 11, i2. Cha'n fhac e anns an teine e, cha'n fhac e anns a ghaoth e, cha'n fhac e anns a chrith-thalmhainn e. ach tÌia e 'ga fhaicsinn a mhain anns a ghuth chaol clìiun ; agus dh'aithnich Eliah gu'n robh an Tighearna anns a ghuth sin ; uime sin, chomhdaich e aghaidh le fhalluing, 'nuair a chuala e a ghuth, mar chomharadh tiir urram dha. Mar so tha mi ag radh, ma chluinneas sihh tt ghuth a' labhairt ribh anns a mhinisteir'Iachd so ag- ainn, agus mar an ceudna, ma dh'fhosglas sibh bhur cridheachan gTi ga])hail ris, tha mi tabhairt fianuis duibh gu'n eisd an Tighearna sibh-se 'n 'ur n-urnuigh, a tha 'g eisdeachd ris-san a tha nis a' lab.hairt na fhocal, agus fosgailidh e dorus seomar a lathaireachd agus a throcair a chum do leigeadh-sa steach, a dh'fhosgail do chridhe dhas-an, agus a leig a steach e-san a sheas a' bualladh aig dorus do chridhe, agus bithidh e-san air fhaotainn leat 'nuair a dh'iarras tu e, thus a bha air d^fhaotainn leis-san a bha ga d' iarraidh-sa anns a mhinisteir- lachd so.
Tha nis a' leanntuinn cia mar is coir dhuibh urnuigh a dheanamh. Is maith dhoihh-san is urrainu doigh cheart na h-urnuigh fhaotainn. 'Nis, a chum so a thuigsinu
COMHRAG A CnRIOSDUIDH. 111
na's fearr, comliaraichibK dk clioir air an cuir sios ann aii so.
Air tus. ' Deanaibh urnuigh gun sguir,' 'se sin aig gach uile àm. Tha'n t-Abstol e fein a' mineachadh so ann an aite eile, 1 Tessal. v. 1 7, ag radh ' deanaibh urn- uigh gun sguir ;' agus, ann an ait' 'eile, ' buanaichibh ann an urnuigh ;' agus cha robh so aige uaith fein, ach theagaisg a 3Ihaighstir agus a Shlanuighear an ni ceudna dha ann an Lucas xviii. 7, le b]ji cuir a mach comhsamLlachd banntrach, agus breitheamh eucorach, a dh'ionnsuidh an d'thainig a bhantrach so a latha agus a dh'oidhche, aig iarraidh ceartas air, agus ge' nach robh aon-cliuid 'eagaì Dhe air, no speis aig do dhuine, gidh- eadh do bhrigh 's gu'n robh i co durachdach agus co dion-iarrtuineach air, tha e air a chomh-eigneachadh gu eisdeach rithe mu dheireadh ; agus tha a chomhshamh- lachd so uile a chum a's gu'm foghlumadh sinne bhi dur- achdach ann an umuigh. 'Xis, tha f hios agam gur e mor ghràs a chumas suas sibh, air doigh 's nach fann- aich sibh ann an urnuigh ; oir, mar a dh'innis mi dhuibh, dh'fheumadh Maois dithis a chumail suas a lamhan, a chum 's nach tuiteadh iad sios, agus nach fannaicheadh e ann an urnuigh, oir bha fhios aca co fhada 'sa bhiodh a lamlian air an cumail suas ri Dia, gu'm buadhaicheadh iadsan ; uime sin, ma bhuanaich- eas tus ann aii urnuigh gun fhannachadh, feumaidh tu rùnachadh a radh maille ri Daibhidh, ' thubhairt thu, Thighearna, iarr m'aghaidh, agus fhreagair mo chridhe, Thighearna, do ghnuis iarraidh mi do ghnath." Agus ua'm b'aill ieibh guu fhannachadh ann an uriiuigh, cuir- ibh suas an dà thaic so fuidh 'ur lamhan.
'Sa cheud aite. Cuimhnich àithn Dhe.
'8an dara h-aite. Cuimhnich gealladh Dhe ; an aithn, * gairm ormsa ann an latha na teantachd,' an gealladh, 'agus eisdidh mi ruitse, agus saoiridh mi thu.' Se'u aithn', 'larraidh, siribh, agus buailibh ;' Se'n gealladh, ' bheirear dhuibh, gheibh sibh, agus fosgailear dliuibh. Mar sin 'siad so na cul-taic a dh'fheumas 'ur cuniail ^uas, agus bhur lamhan a chumail suas a chum 's nach iannaich sibh ann an urnuigh ; amhaircibh do ghnath ri aithn Dhe, a dh'iarr oirbh faire agus urnuigh a dhean- ainh do ghnath. Cuimhnichibh, uime sin, gu'm feum 5Ì]jh urnuifxh a dheauamh. mur bi sibh eas-umhail do'n K2
112 COMIIRAG A CHRIOSDUIDH.
Tighearna, agus mar sin gu'm brosnaich sibh e gu bhì aun am fearg ribh. Anns an ath ait, seall ris a gheall- adh a thiig e, gun eisd e ruit, deonaichidh e t-iarrtais, agu8 IbsgaiHdh e dorus a throcair, itgus thig e ad' ionus- uidh mu dheireadh ; ge' do dh'fhanas e 'uait air son tamull, agus ge do bhiodh e mar gu'm b'ann a' bagradh a hithaireachd a hhi fada uait ; gidheadh, fa'-diieireadh, thig e agus bh.eir e dhuit freagradh caomh agus grks- mhoir, mar a thug e do Dhaniei ; "ge' do bhuanaich e ag urnuigh agus a' trosgadh rè ìiin thrì-hiithean-fichead, agus rè na h-ìiin sin uile, chuir an Tighearn dail ann ani ireagairt a thabhairt da, gidheadh, bha uniuigh air a h-eisdeachd air aii dearbh cheud thiota' air an d'fhosgail e a bheul gu urnuigh.
'Nis, mur dean an da thaic so an gnothach dhuit, cuir a dha 'eile riu. Sa cheud aite, cuimhnich gu'm bìieil agad Fear-tagraidh agus Eadar-mheadlion'ear air Neainh a chum tagradh air do shon, oir chaidh e-san romliad agus rinn e 'n t-shghe reidh le fhuil fein, agus rinn e rathad nuadh agus beo dhuit, a chum, trid-san, gu'n tig- eadh tu gu. ■flaitheanas ; dh'fhosgail e geataichean na fì-:it:heanais, a chum gu'n leigeadh e a steach thu; co ma seadh, is urrainn do dhruideadh a mach ?
ikgus do bhrigh 's gu'ni bheil t-urnuighean salach agus. truailHdh !e peacadh ; uime sin, 's e-san an t-aingeal sin a ta na sheasamh leis an tuisair oir 'na lamh fa'-chomhar na h-altrach, ' Dha'n robh mùran tuis air a thabhairt, a chum 's gu'n tugadh se e maille ri urnuighean nan uile naoimh air an altair rir, a ìdia 'n lathair na righ-chaithr- cach, agus chaidh deatach 'na tuise suas maille ri urn- uighean na'n naoimh, 'o lamh aii aingil an lathair, I)he,* Taisb. viii. 3, 4.
*S e-san an t-Aaron sin, a ta cuir a steach am boltrach cubhraidh deth dh'fhuil fein, agus a tha cuir deadh- bholladh dheth t-urnuighean-sa le deagh-bholladh cublir- aidh fhireantachd fein, agus 'an sin 'gan tabhairt an lathair an Athair ; oir cha'n fheud thu a dhol a dh'ionns- nidh an Athair 'sa cheud cheuiìi, ach feuiiiaidii tu air tùs a dhol a dh'ionnsuidh an Eadar-mheadhon'ear, agus iarraidh air-son air tùs deaf:;h-bhol]adh a clmir deth t-urnuighean, agus an deigh sin an toirt an lathair an Athair agus gu'n guidheadh e-san an t Athair air son gu'u gabhudh se riu, agus gu'm biodh e trocaireach
COMHRAG A CIIRIOSDUIDH. 113
cìlniit-sa air a sgatli-sa ; tha e-san na Aaron a chum ao7i larah a chumail suas, ach c'ait ara faigh thu Hur gus an ìamh eile a chumail suas ? Tha e air iarraidh oirhli iiaUaichean a cheile a ghiulan. Tha mi ag innseadh dhuibh, gu'm bheil agaibh na naoimh, a chum urnuigh a dheanamh air 'ur son ; tha e air iarraidh oirbh urnuigh a dheanamh air son a cheile. Rinn Abraham urnuigli air son Lot, agus dh'eisdeadh ris ; rinn Maois urnuigh air son cloinn Israeil, agus le urnuigh-san thionndaidheadh air falbh coiTuich Dhe a bha air lasadh 'nan aghaidh ; rinn Daniel urnuigh air son saorsa d'a shluagh a bha ann am braighdeanas, agus bha e air eisdeaclid, Daniel iv. Rinn na naoimh uniuigh air son Pheadar, air dha bìii 'sa pliriosan, agus dh'eisdeadh riu, oir shaoir an Tighearn e. Gniomh. xii. 15. Tha Pol ag radh ri Timoteus, * Bheiream buidheachas do Dhia, do'm bheil mi dean- amh seirbhis o'm shiunsireachd le coguis ghhm, gu'n do chuimhnich mi ort ann am urnuighean a latha agus a dh'oidhche gun sguir.' Ciod e tuille ? Tha'n sgriobtuir lan do eisimpìeiribh, mar iad so. 'Nis, an urrad so air a cheud ni gur coir dliuiiin urnuigh a dheanamh.
An ath ni an deigh so, eadhon, ' deanamh urnuigh leis gach uile ghne urnuigh agus gliuidheadh,' se sin, dean urnuigh air son gach uile ghne ghras, agus gach uile ghne bheannachdan a tha feumail m'ar- aon air son anam agus corp, dean urnuigli air son gach uile sheorsa ghràs, 'araon spioradail agus aim- sireil ; deanaibh urnuigh air son gu'n dealradh gioir iin Tighearn ann bhur cridheachan ; deanaibh urnuigh gu'n tigeadh riogheachd Dhe a nuas a dh'ionnsuidh bhur n-anama ; deanaibh urnuigh air son maitheanas peacaidhean ann am fuil losa ; deanaibh urnuigh air son creideamh ; deanaibh urnuigh air son aithreachas ; dean- aibh uruuigh air son gradh Dhe ; deanaibh urnuigh air son tiodhlaicean an Spioraid Naoimh. Feudaidh tu urn- uigh a dheanamh gu saor air son na'n grasaibh so uile, gun seaclmadh, do bhrigh's gu'n d'àithn Dia, agus gu'n do chuir e gealladh ris, as eugmhais cumha ; oir tha'n Tighearn ceangailte an tabhairt dhuit gu saor gun seach- nadh. Anns an ath aite, feudaidh tu urnuigh a dhean- andi air son gach gne bheannachdan a bhuineas do'n blieatha so ; ach ann an doigli eile, agus air chumha, feudaidh tu guidhe air son biadh agus deoch 'nuair a K3
114 COMIIRAG A CIIRIOSDUIDII.
tlia thu ocraclì, acli air a chumha so, feuniaiJÌi tu a chuinihneachadh, ' Nach tig duine heo air aran a mhain, ach air gach focal a tha teachd a mach 'o bheul Dhe,' ])eut. viii. 3, agus Mata, iv. 4. Agus air a chumha so, nach bi tliu cho mòr fuidh chùram air son a bliiadh a theid am mugha, 's 1 bhiios tu air son a bìiidhe mlìaireas a chuin na beath siorruidh ; ach feudaidh tu urnuigh a dheaii- anih air son gloir Dhia, agus maitheanas do plieacaidh- ean, agus air son fìor-chreidimh tearnaidh, agus air son aithreachas a chum beatlia, agus air son cridhe ghm, agus air son a chuid 'eile do dli'uile ghrhsan an Spioraid Naoimh gu saor, gun chumha sam bith, agus bithidh so na chomhaia' cinnteach dhuit gu'm bi thu air do chluinntinn, agus t-iarrtais air an deoiuichadh ; oir ina chuir an Tighearna riamh ann do ehridhe acan agus os- naichean gu urnuigh a dheanamh air son an Spioraid, agus air son grasan an Spioraid, an sin feudaidh tu bhi cinnteach, gur e crioch shaor an Tighearn' an tabhairt dhuit. Se so do bharrant.
'Sa ciieud aite. " Gairm orms ann an là teanntachd agus eisdidh mi riut."
'San dara H-AiTE. " Doii't a mach do chorruich, O Thighearn, air na teaghlaichean nach 'eil a' gairm air t-ainm."
'San treas aite. " Na h-uile a ghairmeas air ainm an Tighearna tearnar iad."
'Sa ciiEiTHUEAMii AiTE. Biodh eadar-mheadhouair- eachd a Mhic na bharrant dhuit ; tha e ag cadar-ghuidhe anns na neamha air do slion, chuir e a Spioradad' ionns- uidh a dheanamh comlmadh ri 'd anmhuinneachdan, \e acan agus osnaich do-hibhairt ; mar sin, 'nuair nach urr- ainn thus urnuigh a dheanamh, ni an Spiorad an taobh stigh dhiot do chomhnadh gu urnuigh a dheanamh.
'Sa CHUiGEAMii, agus anus an ait mu dheireamh. Deanadh luach fhola do neartachadh, do bhrigh 's gu'n do cheani aich e na grasan so gu leir air do slioii ; biodh iad so na'm barrantan gu leoir dhuit, agus air do shon^ gu'n d'thoir an lighearn na grà«an so gu saor, gun luach, no cumha sam bith air iarraidh air do tlìaobli-sa ; ach air son na'n nithe so 'o 'n taobh muigh, a bhuineas do'n bheatha so, ghcall an Tighearn an tabliairt dhuit, ach air a chumha so — cho fiida 'sa bliitlieas iad a chum a ghloir fein, agus cho fada sa bhitheus iad a chtìm do
COMnRAG A CHROSDUIDH. 115
mliaith-sa, a chiim do chuir air aghaidh anii an ruith do reis : oir ciod e tha agadsa r'a dheanamh ri nithe an t-saoghail, a threig agus a chuir ann an aghaidh nithe an t-saoghail so ? Tha e fior gu'n d'thug urnuigh a nuas 'o neamh beannachdan aimsireil ; or thug urnuigh aran 'o neamh, a bheathaich chinn Israeil anns an fhas- ach rè ùin da-fhichead bhadhna ; thug urnuigh air uisge ruith a mach as na creagan, a thug deoch do'n t-shiagh agus do'n spreidii ann am pailteas ; thug urnuigh air am brogan agus an cuid eudaich mairsinn da-fhichead bhadhna, nach d'rinn iad aon-chuid reubadh no f às sean chos/ach > agus ge d' nach robh aca aon chuid clòimh gu chardamh no lìon gu shnìomh, gidheadh cha robh iad as eugmhais eudach.
Xa dheigli sin tha e ag radh, ' Deanaibh urnuigh 'san spiorad.' Tha urnuigh 'san spiorad a' gabhail a steach ceithar nithe :
'8a cheud aite. 'Deanaibh urnuigh 'san spiorad,' se sin, deanaibh urnuigh ann an irioshiclid ; 2, ann an dur- achd ; 3, ann an creideamh ; 4, ann an treibhdhireas.
1. ' Gu urnuigh a dheanamh 'san spiorad,' 'se sin, gu urnuigh a dheanamh le cridhe iriosal ; oir tha'n t-Abstol Peadar ag radh, 1 Pead. v. 6, ' Tha Dia ag cuir ann an aghaidh nan uaibhreach, ach bheir e gràs dhoibhsan a ta iriosaL' Mar an ceudna tha Dia fein ag radh, ' Anns an ionad ard agus naomh gabham-sa comhnuidh ; maille ris-san fos a tha leointe agus iriosal 'na spiorad ; a bheothachadh spiorad nan iriosal, agus a bheothachadh cridhe nan daoine leointe,' Isaiah Ivii. 15. Rinn Abra- ham urnuigh ann an irioslachd, Gen. xviii. 27- ag radh, ' Ghabh mi orm fein labhairt ri mo Thighearn, agus gun annani ach dushich agus luaithre." Rinn lacob urnuigh ann an irioshichd, Gen. xxxii. 10. ag radh, ' cha'n airidh mi air a' chuid is luglia do iia trocairibh sin uile, no do'n fhirinn sin uile a nochd thu do d' sheirbhiseach.' Rinn an cis-mhaoir urnuigh ann an irioslachd, Lucas xviii. i3, 'nuair a sheas e àm fad as, agus nach b'aill leis urrad 'us a shuilean a thogail suas gu neamh, ach bhuail e uchd, ag radh, ' a Dhia, dean trocair orm-sa a ta am pheacach.' Rinn an Ceannard-ceud urnuigh ann an irioslachd 'nuair a thubhairt e, ' Thighearn, cha'n fliiù mi gu'n tigeadh tu steach fuidh mo chleith.' Rinn bean Chanaaiu urnuigh ann an irioslachd, 'nuair a thubliairt i,
]16 COMHRAG A CnRIOSDUIDH.
' Biofìh trocair agad orra, a Thighearii, ^Iliic Dhaibhidh, th.a mo nighean air a buaireadh gu truagh le deamhan.' A rìs tha i ag radh, ' Thigliearna, cuidich leam ;' agus an treas uair tha i ag radh, ' is f lor e, Thighearn, is ciì mi, gidheadh, ithidh na C(in de'n spruileach a thuiteas 'o bhord am maighstir.' Rinn a mhuinntir so uile urn- uigh ann an irioslachd ; uime sin, 'nuair a ni thus urn- uigh, thig le cridhe iriosal a dh'ionnsuidh Dhia.
2. ' Deanaibh urnuigh 'san spiorad,' 'se sin deanaibh um- uigh gu durachdach, no le spiorad eudmhoir, oir tha urn- uigh 'san spiorad a' tabhairt teine 'o neamh, a tha fada' a chridhe na lasair, agus a' leaghadh cridhe an duine no a bhean aig am bheil an spiorad ; mar a ta glirìan ann an la teth samhraidh a' cuir boisgidliean teas uaith a tlia leaghadh na cèir a tha air a cuir fa chomhair, eadhon mar sin tha boisgidhean teth an Spioraid Naoimh a' tarruing a nuas teine 'o fhlaitheanas a dh'ionnsuidh do chridhe, a chuireas na lasair e, agus ann an sin leaghaidh do chridhe le mothachadh air an aonaclid shona, agus chaomh sin a tha eadar t-anam agus Criosd ; an sin eighidh tu mach leis an Eaglais ann an Dan. viii. (3, 7- ' Tha gràdh laidir mar am bàs, tha eud anioclid- mhoir mar an uaigh ; is eibhle-teine 'eibhle-san, a hisair ro gharg : cha'n urrainn uisgeachan lionmhor an gradh a mhuchadh, agus cha bhath na tuiltean e. Na'n tug- adh duine uile mhaoin a thigh air son graidh, dheanadh daoine tair air gu tur.' Mar so feudaidh urnuigh (gu ceart) a bhi air a gairm durachdach, oir tha i a' losgadh suas a chridhe le teine gaoil Dlie air a sgaoileadh a mach air do chridhe leis an Spiorad Naomh. Tha e lìor, nach bi thu do ghna mar sin 'nuair a ta thu ag urn- uigh, oir ghlaodh cuid dheth na naoimh cosmhail ri madadh-alluidh anns an fhasach, agus mar phelican 'an ionad-aonaranach, rinn iad caoidh mar cholumanibh air mulach na'n tighean, Saihn cii. 6, 7- Ghlaodh cuid dhiubh le gkiodhaich laidir agus le iomadh dèur ; gu dearbh thug urnuigh air daoine gu'n robh iad fuidh fhalas air an aghaidh ; 'nuair a chuimhnicheas mi air fakis-fola 'ar Tigliearn anns a gharadh, 'nuair a 'rinn e urnuigh co durachdach aon-uair, dà-uair, tri-uairean, ag radh, ' Athair, ma tha e so-dheanta, rachadh an cupan so seachad orm ;' agus nuair a blia f halas mar bliraona mòra fola tuiteam s-os a dh'ionnsuidh an talamh ; 'nuair
COMHRAG A CHRIOSDriDH. ]17
a Llìa e-san (tha mi ag radli) a b'e oighre na'n uile, co (lura;'h ìacli ann an urnuigh, ciod e mar bu choir <lliuinne a bhi, a tha n'ar deircicìi thruagh, agus aig nach 'eil a bheag ach mar a gheibh sinn uuith-san.
.3. ' Deanaibh urnuigh 'san spiorad,' 'se sin, dean- aibh umuigh ann an creideamh ; uime sm tlia e air a radh, Mata xxi. 22. ' G'e b'e air bith nithe a dh'iarras siljh ann bhur n-urnuigh, ma chreideas sibh, gheibh sibh iad.' Cosmhuil ri lonas ii. 2. Rinn e urnuigh 'nuair a bha e ann am broinn na muice-mara (anu an creid- eamh), agus chuaìa an Tigheam e agus blia e air a sbaoradh. Rinn urnuigh ann an creideamh iomadh nithe mora, ruith i suas a dh'ionnsuidh na flaitheanas agus thug i nuas breitheanas Dhe air a naimhde ; agus a rìs, thug umuigh a chreidimh air falbh a bhreitheanas o na naimhde, agus dh'ihosgail i a bhroinn aimrid, 1 >Sham. ii. 5, agus thug i oirre clann a bhreith ; dh'fhosgail i uinnea2:an neamha, ai;us thugf i uisof a nuas, thucr i air na creagan sgoltadh, agus air uisgeachan bruchdadh a mach, dh'fhosgail i suilean na'n doill, ghlan i na muir- ieh, thog i na mairbh, thug i air an talamh criothnach- adh, dh'fhuasgail i na cuibhrichean, dh'fhosgail i dorsan a phriosan ; agus, gu bhi goirid, rinn i greim air an Spiorad ghloirmhoir sin, agus thug i nuas o neamli e a dh'ionnsuidh anamailih na'n creidmhich ; air an aobhar sin deanaibh urnuigli anii an creideamh, agus na cuiribh ann an teagamh, deir an t-Abstol Seumas i. 6, ' Oir e-san a ta cuir ann an teagamh na saoileadh e gu'm faigh e ni air bith o 'n Tighearn.'
4. Agus anns an aite mu dheireadh, ' Deanaibh urn- uigh anns an spiorad,' 'se sin, dean umuigh ann am hrinn agus ann an treibhdhireas do chridhe, gun cheilg, agus cha'n ann air sgath fasan.
Ceist. Feoirichidh tu, ciod air son am bu choir dhuit urnuigh a dheanamh ?
Freaqradh. Dean urnuigh air tìis, air son gh^ir Dhe, agus air son gu'm biodh Rioghachd neimh air a leagail a mhain a dh'ionusuidh d'anam fein ; dean urnuigh air son fior chreideamh, dean urnuigh air son aithr- eachas, dean urnuigh air son naomhachadh, agus air son a chuid 'eile gu leir de na beannachdan spioradail, a bhuineas dhuit ann an Criosd.
2. Dean urnuigh air son gu'm faigheadh tu neart as ùr,
118 COMHRAG A CHRIOSDUIDn.
ngus gras as ùr gacli la, a chum do clmmail suas ann an là a biiuairidh.
3. Dean urnuigh air son na h-uile ni a ta feumail anns a bheatha so, co fada 'sa bhios tu leo comasach air seirbhis Dhe a chuir air aghairt.
Ceist. 2. Co air son an doan thu urnuigh ?
Freagairt. Dean urnuigh air son na'n uile dhaoine agus mhnathain a bhuineas do'n taghadh-bhithbhuan, th'air an gairm no a tha fathasd as-eugmliais a bhi air an gairm ; an deidh sin feudaidli tu mnuigh a dhean- amh air son pearsaibh sonruichte fa-leth, ris am bheil agad ceangal sonruichte. Tha ceangal sonruichte eadar am fear-pòsd agus a bhean-phòsd, eadar na pàrantaibh agus a chlann. Rinn lacob urnuigh air son a bhean agus a chlann, Gen. xxxii. 11. Tha fear-posd fuidh cheangal urnuigh a dheanamh air son a Ijliean, agus a bhean-phosd air son a fìr. Tha na parantan ìuidh cheangal urnuigh a dheanamh air son na cloinne, agus a chlann air son na'm parantan. Tha ceangai son- ruichte eadar am Maighstir agus an seirbhishach ; uime sin, ghuidh seirbhiseach Abrahaim air son deadh shoirbh- eas do ghnothuch a mhaighstir, Gen. xxiv. 12. Tha ceangal sonruichte eadar an Righ agus a chuid iochd- ranaibh ; uirae sin rinn Solamli urnuigh air son a shluagh, agus rinn iad-san urnuigh air a shon-san, 1 Righ viii. 22, 66. Tha ceangal sonruichte eadar ara Ministeir agus a threud, agus eadar ani Maighstir agus an sgoilear; uime sin rinn Pol urnuigh air son Timo- teus, agus dh'iarr e air Timoteus urnuigh a dhean- amh air a shon-san. Rinn Samuel urnuigh air son a shluagh (1 Sam. xii. 18.) aig an iarrtais ; agus cliuir an Tighearn teine agus tairneanaich, maille ri uisge o neamh ; agus bha eagal an Tighearn air an t-sluagh. Mar so bu choir dhuinne urnuigh a dheanamh air son a cheile ; oir rinn urnuigh an dara h-aon air son an 'aon 'eile nithe m ira ; oir tha Eoin ag radh, 1 Eoin, v. Ki. ' Ma chi neach sam bitli a bhrat'iair a' peacachadh peac- aidh nach 'eil a clmm bais, iarradh e o Dhia, agus bheir e beatha dha ;' tha so na ni m" r. 'Nuair a bha fearg Dhia air hisadh ann an aghaidh Israeil, rinn j\f aois urn- uigh, agus blia fearg Dliia air a pilltinn air falbh. Rinn lob urnuigh air son a Mhic agus a nigheanan, lob i. 5. am feudh a bha iad air chuilm agus galeilhcadh iad.
COMHRAG A CHRIOSDUIDH. 119
Rinn na naoimh urnuigli air son Pheadar 'nuair a blia e anns a phriosan, agus shaor an Tighearn e le aingeal, Gniomh. xii. 5.
'Nis ma ta, deanaibh urnuigh, agus choisinn sibli an latha : 'se so a nis an t-am is mo feum air umuigh, o'n uair sa chruthaicheadh an saoghal ; oir tha feum mòr ri urn- uigh. Tha mi feoireach ri 'ur coguisibh fein mur 'eil feum agaibh ri urnuigli no nach 'eii ? Co uaith a tha'n doille so uile, am mi-chreideamh so gu leir, ach o easbhuidh urnuigh. Uime sin, deanaibh urnuigh, oir bithibh-se cinnteach, a cheart cho luath 'sa sguireas sibh-se do dh'urnuigh, gu'm bi an diabhul a cheart cho luath ullamh gu'r buaireadh. ThuiUe oirnne fein, tha againn ri urn- uigh a dheanarah air son uile naoimh Dhe air an talamh. An amhairc sibh ris an talamh, an amhairc sibh ris au t-saoghal, agus riu-san a tha fuidh uachdaranachd an Tuirc ; amhaircihh air an-iochd, a tha 'cuir a luchd cog- aidh a dh'ionnsuidh na'n Criosduidhean, agus a tha toirt an clann mhac 'o bhroilleach am mathair, agus a tha ga'm foghlum suas na chreideamh fein, air doigh 's nach faigh iad gu brath cead eolas fhaotainn air Criosd ; agus 'nuair a thig iad gu aois, tha e ga'm foghhim suas ann a chuid cogaidhean, agus 'gan deanamh na'n naimhde is ro- marbhticii air na Criosduidhean, ionnas gur e am Mac is ro ullamh a bhios gus a chhiidheamli a shathadh 'na Athair. Ciod e ma thig a bhreitheanas so gu Alba ? Ann an sin dh'fheudadh sinn a radh, mo thruaighe ! cha do ghabh sinne riamh saothar a chum 'ar clann a thogail suas ann an eagal an Tighearn ; uime sin, is ceart a thainig so oirnne. Ma ta deanaibh umuigli air an son-san a tha fuidh thraiìleileachd an Ana-criosd ; agus cuimhnichibh mar an ceudna 'ar n-Eaglais bhochd ann bhur tir choimhearsnach, a tha air a cumail fuidh dhaorsa, aig nach 'eil an t-saorsa gu seirbhis a thoirt do Dhia mar a ta againn. Tha feum againn a bhi ag urn- uigh nach d'thugadh Dia uainne an solus soisgeil a ta againn, agus nach bi sinn air n-ar caitheamh as ieis a phlaigh a tha anns an tir so. B'aill leam gu'm biodh sibh uile smuaineachadh air na nithe so, air soa am bu choir dhuibh 'bhi g-urnuigh ; uime sin, guidh- eam oirbh, deanaibh urnuigh nach imich gloir an Tighearn, a tha 'dealradh anns an t-soisgeil so, a ni tha na spiorad agus na bheatha, air falbh uainne. Cha'a
120 COMIIRAG A CHRIOSDtJIDH.
'eil mi a' ciallachadh a ghloir o'n taobh a muigh. rach- adh sin a dh'ionnsuidh Bhabel, agus gus an Ana-criosd, oir is e-san aig am bheil òr agus saibhreas an t-saoghail so ; ach tha gloir an Tighearn a' tabhairt air 'ar cridhea- chan crathadh 'us criothnacliadh. B'e sin gloir an Tigh- earn 'nuair reub creagan cridlieachan dhaoine agus mhna- than aig guth an t-soisgeil ; agus b'e sin a ghloir-san, 'nuair a dh'eirich daoine agus mnathan a bha 'nan kiidhe marbh, agus air lòbhadh, ann an uaigh an truaillidh- eachd, o bhàs gu beatha, aig dhoibh a ghuth a chluinn- tiim ann am ministeir'lachd an t-soìsgeiL Tha da bhreitheanas an crochadh 'os-ceann ar cinn, se sin, a phlaigh ann am meadhon na tìr, agus coshich gloir an Tighearna a bhi ag imeachd a mach as an tìr ; oir tha e ag athrachadh agus a' tabhairt air falbh a Lathair- eachd fhaicsinneach 'o mheadhon na'n Chembich , tha e a' tabhairt air falbh a chumhachd o'n a mhin- isteir'lachd anns an tir so, oir tha e do-dlieanta gu'n urrainn a lathaireachd-sa agus 'ar peacaidhean fantainn cuideaclid. Co fada 'sa chumas sinne 'ar peacaidhean, agus nach gabh sinn aithreachas air an soii, cha'n urrainn an Tighearn fantainn maille ruinn ; agus ma theid e air fidbh, tha mi ann an sin a' cuir an ceiU breitheanas a theachd an deigh sin ; agus cha mhis' a tha 'ga cuir an ceill, ach an Tighearn, a tha ag radh, Anaoibhin duibh 'nuair a theid mis air falbh agus a dh'fhagas mi sibh. Leubhaibh Sailm Ixxviii. Chi sibh ann an sin caochladh do phlaighean air an doirteadh a mach air ck)inn Israeil air son am peacaidhean 'nuair a dh'fhag an Tighcarna iad dlioibh fein. Tha mi a' cuimhneachadh, 'nuair a chuala Eli gu'n do ghlacadh àirc Dhe, ni a bha na shamhladh air lathaireachd fhaic- sinneach Dhe, gu'n do thuit e an comhar a chuil agus gu'n do bhris e amhach, agus gu'n do bhasaicli e ; agus 'nuair a cliuala bean a Mhic gu'n do ghlacadh airc Dbe^ chrom si i fein, agus th.ìiuig saotliair chloinne oirre, agus })hasaich ise mar an ceudiia. Ciod bu choir dhuinne a dheanamh ma ta, 'nuair nacli e a mhain gu'in bheil siun a' cluinntinn, ach le 'ur suilean a' faicsinn, hithaireachd fhaicsinneacli Dhia air a tabhairt a mach a cridlieaclian dhaoine agus mhnathan, agus tha e coshich ri bhi air a tabhairt a mach as an tir gu h-iomlain ? Ach ma theid thus air falbh, 'Thighearn, 's maith dha'n duine a glieibh
COMITRAG A CHRIOSDUIDH. 12Ì
ìjotlian ann an tìr 'eile ! Oir tha tuairisgeil eagalach gu theachd an deigh sin, tha claidlieamh gu theachd a bhios air a chuir air mhisg le fuil naoidheana agui chiochrana, anns nach bi aon chuid sean no òg, duine no bean, bochd no beartach, air an caomhnadh. Tha fios aig an Tighearna co uaith a tha e, ach tha mise u' smuaineachadh nach uiTainn domh a bhi saor uaith ; ach feumaidh an tir so, a tha air a truailleadh le fuil, a bhi air a glanadh le fuil a rìs. Ach na'm b'urraiun sinn a bhi iriosal, ag'js ruith a dh'ionnsuidh an Tighearna le umuigh ; na'm b'urra dhuinne a bhi ag iarraidh au Tighearua le trasgadh agus brèn, agus na'm b'urnt dhuinn oidhearpachadh ann 'ar teaghlaichean 's 'nar pearsan fa' leth, gun teagamh leanadh beannachd na dheidhe, agus math-dh'fheuta gu'm biodh sith air a cuir o Dhia ann 'ar lathaibh-ne ; air an aobhar sin tha mi a' cuimhneachadh ciod e a tha 'ra faidh SephaniaU ag radh, ' Cruinnichibh sibh fein ri cheile, 'seadli cruinnichibh ri cheile, 0 fhineadh gun iarraidh, mu'n tig an t-ordugh gu buil, mu'n siubhail 'ur là seachad mar mhoU : mu'n tig corruich gharg an Tigheama oirbh, mu'n tig là feirge au Tighearn oir1)h : iarraibh-se an Tighearn, uile dhaoine ciuin na tahnhainn a dh'oibrich a bhreitheanas : iarraibh fìreantachd, iarraibh macant- achd : feudaidh e bhi gu'n tearnar sibhse ann an là feirge an Tighearna.' Sephaniah ii. 1, 2, 3. Mar so, a bhraithrean, cruinnichibh-se sibh feln ri cheile, mu'n tig an t-ordugh gu buil ; oir ma thig e a mach, cha'n urr- ainn e a bhi air a ghairm air ais a rìs; agus cha'n urrainu a bheag a bhacadh ach aithreachas ; uime sin, tha mi guidhe oirbh bròn a dheanamh, agus bhur brì n athnuadli- achadh mar nach deanadh sibh bròn riamh roimhe, agus co a's urrainn iunseadh uach dean an Tighearn trocair drnne. Gidheadh, ma bheireas a bhreitheanasan oirmie, feudaidh e bhi gu'm bi ni-eigin do thomhas sol- uis air fhagail aig 'ar shochd, air dhoigh 's gu'm feud iad a radh, buidheachas do Dhia gu'n d'fhag 'ar n-Athraich- eàn aii urrad-sa do sholus na'n deidh dhuinne.
Cha clmn mi tuille aig an àm, ach a bhi ag earbia na bha air a labhairt ri grasa Dliìa ann an Criosd losa^ Dha-sau, maiUe ris an Athair, agus ris an SpioraÌ Naomh, gu'm bi gach uile urram agus gloir, a nia s^ns gu. siorruidh. Amen.
L
122 AIR lOMADH PUING CHREIDIMH
AIR lOMADH PUING CHREIDIMH.
SEARMOIN XX.
AIR lOMADH PUING CHREIDIMH.
1 EoiN, iv. 7. — A mhuimitir iorimhuinn, gradhaicheamaid a cheile, oir is ann a Dhia tha'n gradh ; agus gach neach a ghradh- aicheas, ghineadh o Dhia e, agus is aithne dha Dia.
Air do chuid a bhi air am mealladh agus air an cuir seachad leis an diahlml, tha iad a' smuaineachadh gur aithne dhoibh Dia, agus gu'm hheil iad 'ga ghiadhach- adh maith na 's leoir, 'nuair fathast nach fhac agus nach do ghradhaich iad a riamh e ; agus uime sin, cha rohh iad riamh cinnteach gu'n do ghradhaich Dia iad-san : oir cha'n 'eil a h-aon 'sam hith aig an rohh creideamh air gradh Dhe dhoihh fein, nach d'rinn an creideamh sin gradli oihreachadh suas 'nan cridhe do Dhia agus d'a chuid naoimli air a sgath-san. IVIar sin ma ta, cha robli agadsa riamh dearbhachd air gradh Dhia do t'anam fein, ni mò a bha thu riamh fathast air taobh steach cuairt a ghraidh sin, aig nach robh riamh gradh do Dhia, no do 'chuid naoimh air a sgath-san ; air an aobhar sin na neallaidh sibh fein. Ach air bhur son-sa a tha 'nar clann do Dhia, b'aill leis an diabhul bhur mealladli, 'nuair a b'aill leis a thoirt oirbh barail an-dana a bhi Bgaibh mu na ghradh so dhuibh fein, agus a b'aiU leis a tbabhairt oirbh tuiteam 'nar codal. nuair a fl'uair sibh aon uair blasad air mothachadh a ghraidli-san 'nar cridh- ibh fein, agus a bha sibh air bhur lionadh le gairdeaehas an Spioraid Naoimh ; agus a nis air dhuibh seilbh a ghraidh sin a chall, tha e a' saothrachadh gu thoirt a chreidsinn oirbh nach robh bhur dochas fior, agus mar sjn gu 'ur tarruing a chum an-earbsa. Acli ciod bu choir duibh a dheanamh anns a chor so ? Na gabh fois gu brath gus am faigh thu do dhochas air ath-nuadhachadh, agus iarr fathast a dhaighneachadh thairis a ris, agus na bruadairibh dhuibh fein mu ghradh air son nach 'eil
AIR lOMADH PUING CIIREIDIMII. 123
agaihh barrant o fliocal Dliia; an sin, 'nuair a their Dia agas f hocal gn'n do ghradhaich e thu, au sin, tha niisc cinnteach gu'ii tarruing iad uile so 'mach a t-anam :
'Sa cheud aite. Gradh do Dhia an t-Athair, mar thobair do shhiinte.
'San baua ir-AiTE. Gradh do Dhia am Mac, mar f hear coimhliouaidh agus deanamh iomlain do sìiaoraidh.
'San theas aite. Gradh do na Spiorad Naomh, mar t-fliear solasachaidli agus uaomhachaidh.
'Sa ciieithreamh, agus anns an aite mu diieir- EADH. Gradh do gach aon do naoirah Dhe. Tha f hios agam gu maith gu'm bheil fein-f hiosrachadh aig moran agaibh air an so, aig iomadh am, 'nuair a fhuair si!)h mothachad 1 air a ghradh so air a chraobh-sgaoileadh ann bhur cridheaclian leis aa Spioraid Naomh, aig an am sin bha agaibh mor ghairdeachas agus shòlas ; ach nuair a chaill sibh so agus bhur mothachadh, do bhrigh "s gu'n robh bhur gradh do Dhia agus do a naoimh-san air a higachadh, air an aobhar sin bha sibh air bliur creach de na h-uile sòhis air son 'ur n-anama. 'Nis, mme sin, a mhuinntir ionmimin, ge b'e uaii a gheibh sith au dearbhachd so, foghluinadh e an leasan so dhuibh, a th' air a thabhairt leis an Abstol Phol, Titus ii. 12, 13,14. ' Oir dh'f hoiilsicheadh gras slanteil Dhe do na h-uile dhaoine, a' teagasg dhuinn gach mi-dhiadh- achd agus anamhiannan saoghalta aicheadh, agus 'ar beatha a chaitheadh gu stuaira, gu cothroraach, agus gu diadliaidh anns an t-saoghal so 'iathair, air dhu.inn suil a bhi againn ris an dochas blieannaichte sin, eadhoji foiìlseachadh gloir an De mhoir, agus ar shuiuighear losa Criosd, a thug e fein air ar son, a chum gu'n saoradh e sinn o gach aingidheichd, agus gu'n glanadh e dha fein, sluagh sonruichte, eudmhor mu dheadh oibribh. Mar so tha nii guidh oirbh, air sgath an Tighearn, m.ir a b'aill ìeibh gu'm biodh sòlas milis an Spioraid a' fantuinn arm- aibli, bithibh air bhur laicill o ananiianaibh feolmhoir, bithibh air bhur faicill o cheilg an dial^huil, leis am b'aill 'ur creaeh dheth mothachadh a ghraidh so, a clium 's gu'n ìagaicheadh e 'ur gradh do Dhia, agus do 'a naoirah-san ; uime sin, mur is m5 a b'aiU leis raothachadh a ghraidh so a lagachadh anuaibh, biodh sibhse do ghnath na's treise gu greim a chnraail deth, agus na d'thugadh e buaidh, ach tasaibh ann an gradh, agus aim an cieid- L2
1^24 AIR lOMADH PUIKG CHREIDIMH.
eamh, agus ann an gaol ionmhuinn Dhe beathaicliihlì hhur n-anama fein. JMar sin 'se ceud bhuaireadh an t-Sat- ain air a thilgeadh ann an aghaidh leanabh. Dhe, a thabh- fìirt ort a bhi ann an teagamh co-dhiubh a gliradhaich Dia riamh thu, no nach do ghradhaich. Agus c'ar-son ? Gu do ghradh do Dliia a lagachadh, gu do choguis a Jagacliadh, a clium hisair fhadadh suas 'an sin, a chum 's gu'n loisg i thu, agus n^.ar sin gu do clìumail fo tlieiig- amh 's fuidh uamhais ; oir co fhad 'sa tha tliu 'cuir ann an teagamh gradh Dhia ann an Criosd dhuit fein, clia'n ìirrainn tiiu gu brath do chridlie a sliuidheachadli gu li-ionilain a chum Dhia a ghradhaehadh, no a naoimh- san air a sgath ; cha'n urrainn thu gu brath gradh agus idhimhachd a bhi agad a chum gach uile dlieadh oibre a dheanamh ; agus cha'n urrainn thu gu brath a bhi iirinneach aon-chuid do Dhia no do dhnine ann do gh^airm. Cha'n urrainn thu a ])])eag a dheaTiamh ann an creideamli agus ann an gradli co fhad 'sa tha thu a' cuir gradli Dhia ann an teagaraii ad' thaolih ft;in. L'ime sin, a mhuinntir ionmhuiiin, bithibh air bhur faicill o theag- amh, bithibh seasmhach 'sa chreideamh : cuiribh an agh- aidh an diabhuil, agus seasaibh gu daingean ann an là a bhuairidh ; cumaibh bhur casan gu daingean a chum '& nach d'thoir e oirbh gu'n tuislich sibh ; na leig leis an diabhul gu brath do chreach de' dhearbhachd air gradh Dhe ; agus 'nuair a tha e 'tabhairt ort gradh Dhia a clìuir ann an teagamh, tha aig-san aobharan agus a chrioch fein air a shon. Air an aobhar sin,
'Sa cheud AiTE. Their e, chaidh muinutir eile ch& fada air an aghaidh ann an diadhachd 'sa chaidh thusa, agus shaoìl leo iad fein a I^hi cinnteach na bu leoir a gradh Dhe ; agus gidheadh, anns a chrioch ìjha iad air an cuir air cìil, agus dh'fhoillsich a chriche gu'n rolih an creideamh na an-danadas. A clmm so a dhaingneach- adli, tilgidh e orra cisiomplair Chain, a dh'aidich a pheacadh do Dhia, agus a tliubhairt, "gu'n robh iad na 1)U truime na b'uiTainn e ghiulan ; rinn e bròn air son a pheacaidh, agus thubhairt e, * Feuch dh'fhogar thu mi an diugh a mach o d' ghnuis, agus tarlaidli ge b'e neach a gheibh mi, gu'm mar])h e mi' Agus fhuair e am freag- airt so o'n Tigheaj-n, ' uime sin ge b'e air bitii a mharbhas Cain, nithear a sheachd uibhir do pheanas air; agus chuir an Tighearn comhara air Cain, a chum 's ge b'e.
AIR lO-MADH PUING CIIREIDMH. Ì2li
neach a gheibheadh e nach marbhadh se e.'" Gcn. iv. 14, 15. Gidheadh bha e air a chuir air cùl. Tilgidh e steach ludas, a dh'aidich, aig radh, ' plicacaich mi aim am bratha na fohi neo-chiontaich, agiis mar dhearbliadh air aithreachas, thilg e air ais an t-airgiod a rìs, gidheadh ]>ha e air a chuir air cìil. Tilgidh e steach eisiomphiir Esau, a dìi'ian* a bheannaclid le deuraibh ; gidheadh b'u duine e a chuireadh air cìil. Tilgidh e steach ceithir seorsan grunna a ghabh ris an t-siol, agus cia cho chos- lach 'sa blia 'n torradh a thug cuid diubh a mach, gidh- <^adh nach robh ach a h-aon diubh a thug a mach deadh thoradh. Tilgidh e steach sin a tha air a radh anns an vi. caib. de'n Htir chum nan Eaì)hruich, cia mar a gheibh an dream a thuiteas air fal!)h ' soiìlsichidhean agus blasadan de na tiodhkicaibh neamhaidh, agus a bhi na'n luchd compairt de'n Spiorad, agus blasad air deadh f hocal De, agus air cumhachdan an t-saoghail ri teachd ; gidheadh gu'n do thuit iad air falbli, agus cha robh aite air fhagail air son an aithreachais ;" uime sin, bha iadsan air an cuir air cùl acli cha b'urrainn thusa riamli a theachd co fada riu so. Ciod am barrant a ta agadsa ma ta air son gradh Dhia ? 'Nis, gu iad so a thabhairt air falbli, freagraidh tu : tha e fior gu'n robh aig an dream a chuireadh air cùl, an soillsichidhean agus an gradh-bhoilsgidhean fein o neamh air an tilgeadh le ainneart a dii'ionnsuidh an cridheachan, agus a leigeadh leo gloir f haicinn nach d'f huair iad riamh da ionnsuidh, no nach bu dana leo riamh an lamh a chuir a mach a chum ruigsinn air, agus a gliabliail dhoibh fein ; tha e fior gu'n robh e na f hear com'j^airt do thiodhlaicibh aii Spioraid, ach cha robh aig riamh spiorad na h-uchd- mhacachd, a chum 's gu'n glaodhadh e Abba Athair, ni mo bu dana leis riamh trocair Dhe a thagair, no geall- aidhean na slainte, no'n comhchuir ri chridhe fein. Tha c fior gu'n robh aige a bhlasadan air maitheas milis Dhia, agus air buaidh na fola sin, ach cha do bheathaich e riamh air fuil losa, cha robh riamh fheoil agus fhuil na biadh agus na deoch do dh' anam, ni mò a ghabh anam riamh tlachd no toilinntinn anu am focal De, air a leithid do dhoigh 's gu'm b'urrainn e smuaineacliadh air a là agus a dh'oidhch ; ni mo a runaich e riamh a dheanamh na riaghailt beatha dha, no na riaghailt gu bhi beo leis, no n'a lochraii do' chasan, agus na aou f hear-iuil a mhain, L3
126 AIR lOMADH PUING CnREIDI.MH.
pi a threoiieachadli a chum rioghachd neamh ; tlia e fìor gu'ii robh aca coslais do chreideamh agus do bhlathan gealltaiimeach, tìgus gu'ii do leasaich iad iomadh ni, luar a rinn Herod, Marc vi. 20. Chriothnaich iad aig sear- monachadh an fhocail, mar a rinn Felics, Cniomh. xxiv. 25. Ach cha rohh aca riamh rìin bhuan-mhaireanach na'n cridhe a chum na h-uile nithe a leasachadh ; iii mò a rùnaich iad riamh gu'n òkidh iad a steach bainne fior- ghhm focail Dhe, air son lòn d'an anama bochd ; tìia e fior gu'n do bheannaich siad iad fein 'nuair a mliall- uich Dia iad, agus gu'n d'cigh iad siih, 'nuair iiach robh a bheag ach kir-sgrios obann gu theaclid orra ; agus mar so bhruadairich iad air gaol Dhia; ach cha do inhothaich iad riamh gu faireachdail gradh Dhia aim an 'anama fein, agus air a dlioirteadh a mach ann an cridheachan leis an Spiorad Naomh. Cha robh riamh aig an duine aingidh spiorad na h-uchdmhacachd ; cha robh aig riamh gaol do na naoimh, ni mo a b'urrainn da a radh riamh maille ri Daibhidh, Saihn xvi. 2, 3,, ' Thigliearna, cha luig mo riihaitheas ortsa, acli a thaobh. iia'n naoimh a ta air tlialamh agus na'm flaith', tha mo thlachd uile annta/ Cha robh riamh aige fuath do na pheacadh, no fior iarrtais an deigh fireantaclid ; cha . Ve riamh rùn a chridlie gu'n sguireadh e dlieth na h-uile gline aingidheachd, ach tha do ghnath aon seorsfi no seorsa eile peacaidh, aig am bheil lamh an-uachdar os a cliionn, iio a tha rioghachadh 'iia chridhe, ach tha. aig leanabli Dlua na comharan so uile na chridhe ann aii tomhas eigin.
Gu sibh fein a dhearbhadlì, uime sin, leis na comliar- aidhean so, amhairci})h ma bha riamh agaibh faireachd- iiiun bheothail air gaol Dhia air a sgaoileadh a mach ann bhur cridheachan, agus amhaircibh ma ghiii so annaibh fior ghaol Dhia, agus gaol do 'ur braithrean air son Chriosd ; amhaircibh ma bha agaibh riamh spiorad na h-uchdmhacachd a' togail fianuis le'r coguisibh, gu'n do ghradhaich Dia sibh, gn'n do thagh Dia sibh, gu'n do shaor a Mhac sibh, a' dearbhadh dliuibh gu'm bheil sibh air bhur gairm o dhorchadas gu solus, gu'n d'fhuair sibh maitheanas aim am fuil losa, gu'ii robh agail)h fireant- aclid Chriosd gu'r comlidachadh, agus an d'fhairich sibh biuìidh na fola so gu'r n-ionnluid o pheacadh agus 2u'r naomhachadh a chum nuadhachd beatha. Ansiii.
AIR lOMADH PlTINrT CHREIDIMH; 127
ma ta, cuiiiilmìch nach roLh aig duine aingidli rianih gradh do Dhia 'o iochdar a chridhe ; iior gliradh do Chriosd, no do na naoimh air s^;ath Chriosd : cha rohh riainh creideamh aig duine aingidh air gaol Dhe dha fein ; cha rohh riamh duine aingidh cinnteach a tliagh- adh, cha robh riamh an droch-dhuine cinnteach a shaor- adh ; cha robh an droch-dhuine cinnteach a ghairm ; cha robh riamh au droch-dhuine cinnteach a ihireanach- adh ; no cinnteach a naomhachadh ; ni. mò a bha aige riarah earbsa chinnteach as a ghloir gun chrioch sin.
Ciod, ma ta, bu choir duibh a clmuasacliadh de 'na so ? ])u choir dhuit a chnuasachadh, tha mi cinnteach as^ na comharaidhean agus na dearbhachdan so, agus tha mo choguis a' togail fianuis dhomh gu'n robh na nithe Ro agam aig cuid do dh'amaibh ; uime sin, foisichidh mi air m'eolas no air mo mhothachadh air gradh agus caoimhneas Dhe 'san ìim a chaidh seachad ; agus uime sin, cha bhi an diabhul gu brath comasach air mo chreach' de an ni sin a tha làn f hios agam a bha agam aon uair : oir ge d' f haihiich mo mhothachadh mi, gidh- eadh, cha'n f hailnich mo chreideamh gu brath mi ; air an aobhar sin, their mi maille ri lob, Thighearna, ' ge' do mharbhadh tu nii, fàthast cuiridh mi mo dhochaa annad.' Mar sin 'nuair a chailleas tu d'f haireachduinn, . agu9 a thoisicheas do dhearbliachd air lagachadh ; an sin cuimhnich air an fhaireachduinn a bha agad 'san am a chaidh scachad air gaol Dhia ad' thaobh fein, agus ni so do chuniail suas. An uibhir so air soii a cheud blmaireadh leis am bheil an diabhul a' tabhairt ionns- uìdh air 'ur creach de ghaol Dhia.
'Se'x dara BUAiREADH. 'Nuair a their e riut, tha e fior gu'm bheil an Tighearna giulan gaol d'a dh'Eaglais, agus tha'ii gradh so coitchionn, tha a gheallaidhean uile coit- chionn ; ach air do shonsa, cha'n 'eil thu ach ad aon fa' leth, ciod ma 'seadh do ghnothach-sa ris na geallaìdheaii coitchionn so, tha gradh, Dhia saor, tha a ghrks saor, agus tha thiodhlacan uile air an tubhairt do na chreid- 'mheach gu saor, agus thug e aithn araidh do na li-uiie li-aon creidsinn ; uime sin tha 'n gealladh coitchionn, agus an aithn air leth na bharrannt na's leoir dhomhsa a tha creidsinn, gu'm buin na geallaidhean dhomh. A rìs bheir e ort a chuir ann an teagamh co dhiubh a tba , thu ad' bhkll do'n Eaglais no nach 'eil ? agus co dhiubh
128 AIR lOMADH PITING CHREIDIMH.
a blia tliii rìamh air do sliuiflheachadh aniì an corp Cliriosd iio nacli robli ? Their e, tha e fior na'm l/aithne dhuit gu maith thu a ])hi ann an Criosd, agus gii'n robh thu ad' bhàìl de a chorp, apjus ann an uchd na h- Eaglais ; tha fios agam an sin gu' m fcudadh tu do Lirah a chuir ris le danaclid, agus na geahaidhean a chomli-chuir riut fi?in ; oir tha iad air an deanamh do na li-uile anns a choitchionn, ach do'n Eaglais air mhodh sonruichte : ach innis thusa dhomìisa co dhiubh a tha thus' ad' bhàll do'n Eaglais no iiach 'cil ?
'Nis freagraidh tu dlia 'na so, 'se Criosd Fear-saoraidh pheacach, 'seadh chinn-f headhna na'm peacach, agus nam ])eacaich a's ro-chomlnaiclite. 1 Tim. i. 15. Eoin ix. 5. 'Se Criosd solus agus beatha an t-saoghail, oir tha e a' fuasgladh cuibhrichean a Ijhàis, agus a' leagadh leis na priosanaich a dhol as saor, tha e a' deah-adh ann am nieadhon dorchadais, agus a' toirt sohiis dhoibhsan a tha siubhal ann an gleann agus 'an sgail a bhàis ; agu3 mar a tha gradh an Athair saor, eadhon mar sin tha fuil a Mhic saor do na h-uile 'thig agus a ghabhas i, ' Oir cha'n 'eil leth-bhreth pearsain maille ri Dia,' Rom. ix. Ì5. 'Tha e nochdadh trocair air an dream is aill leis.' Ciod a bhacadh e, ma ta, nach deanadh c trocair ormsa, ma thig mi agus gu'n iarr mi e, agus gu'n comhchuir mi e rium fein ? An ni a tha mi a' deanamli ; uime sin, 'nuair a tha 'n t-Abstol ag radh, ghradhaich Dia an saoghal, tha e a' cuir ris, agus mise mar an ceudna, ni leis am Idieil e comhchuir gaol coitcliionn Dlie ris fein gu sonruichte ; mar gu'n abradh e, ' Ghradliaich Dia an saoghal,' agus ghradhaich e niise mar an ceudna.' Air an doigh cheudna ann an aite 'eile, 'nuair a thubhairt e, ' Tha e na radh fior gu n d'tJiainig Criosd a thearnadh pheacach, tha e a' cuir ris, de 'm mise an ceann-feadhna,' 1 Tim. i. 15. Air an aobhar sin an neach ni Criosd a* thearnadh, measaidh se e fein na cheann-feadlma na'm peacach. 'Nis, cha sabhail e a h-aon ach a bhuill fein, agus cionnas a tha fìos agadsa gu'm blieil thu ad' bhàll do Chriosd ? Air son freagradh do 'n so, na'ra ì)'aill leat fios fhaotain co' dhiu' a tha thu ad' bhàll do ( ■hriosd no nach 'eil, cluui fhaod thu thu fcin a ranns- achadli le do staid san àm,. oir feudaidh tu a bhi cuid do dh'amaildi slan, agus aig hmaibli 'cile tinn, agus 'nuair a tha thu tinn, cha'n eir thu anns an aon staid anus
AIR lOMADII PUING CiI«EIDIMH. 129
an robli thu 'nuair a blia tliu slàn ; oir feudaidh tiniieas do clireach dhetii do mhothachadh, agus mar sin a thoirt ort a smuaineachadh gu'ra bheil thu a chaochlaidh do dhuine 'sa tha thu, agus feudaidli tu a bhi co tinn, 's nach 'eii ach beag eadar-dhealachadh eadar thu agus am bàs ; a mhain so, gu'in bheil t-fheith- ean a' gluaìad, do chuislean a' buahidh, d'anail a' siubhal, cho l\id 'sa tha so agad, tlia thu beò ; oir inni? dhouihsa, an do cheangail thu riamh ri corp Chriosd ? Agus ge d' f heud thu a blii tinn, agus as eugmhais feuni ceart dheth do mhothachadii, agus feudaidh tu a bhi tinn air son tamull, ach cna bhàsaich agus cha d'theid thu am mugha anns an tinneas siu ; oir e-san is e an ceann cha di-chuimhnich e buiiì a chuirp fein. 'lN'is air dhuit fhaicsiim gu'r aithne dhuit gu maith gu'n robli thu aon uair ad' bhall deth a chorp fein, feudaidh tu a bhi ciiinteach nach leig e leat a dhol ain mugha ; oir aon uair anns a chorp sin, agus guu thu a bhi air do spion- adh uaiih tuìlle, aon uair air do thoirt a dh'ionnsuidh uchd iia h-Eaglais, agus gun thu a bhi air do dhraideadh ain mach gu brath tuille, aon uair a' tarruing beatha a' mach a Criosd, agus gun bhàsachadh gu siorruidh tuille. Mar sin feudaidh tu bhi tinn, agus fada tinii, gidheadh gun a bhi tinn a chum bkis.
An treas buaireadli, an ni a tha na's mò chunnairticbe na iad sin a chaidh aiumeachadh roimhe, 'se so e, their 0, cionnas as urrainn thusa a tha ad' pheacach truaillidh, thu fein a dheanamh cinnteach a gràdh Dhia ad' thaobh fein ? Oir tlia Dia naomh,, agus tha. thus mi-naorah ; tha Dia na sholus agus tha thus ad' dhorchadas ; tha Dia firinneach, agus tha thus mi-fhirinneach. Ciod an. chomh-chomunn a's urrainn a bhi ea,dar thus agus e-san ? Tba Dia a' gabhail grain do na pheacadh ge b'e aite anns ara bheil e, agus tha e a' fuathachadh a pheacaidh anns na h- uile chreutair, agus tha fios agadsa gu'm bheil peacadh na's leoir annad fein ; cionnas a's urrainn e do ghradhacliadh-sa ma 'seadh ? Xo cionnas is urraiim. gràdh agus fuath comh- sheasamh raar aon aun an Dia ?. Do thaobh 's gu bheil Dia firinneach, feumaidh e ceartas a dheanamh, agus feumaidh e peacadh a pheanas- achadh as eugmhais leth-bhreith pearsaibh. 'Nis,. 'se peanas a pheacaidh am bàs, mar aon anam agus ijorp, ann an teine siorruidh na h-ifrinn. gu bràth.
130 ÀIR rOMADH PUING CIIREIDIMIT.
tuilleadh ; plieacaicli tliiis ? air an aobliar sin, feumaidh e-san do pheanasachadh gu siormidh le teine na h-ifrinn ; cionnas is urrainn e do ghradhachadh iiia ta ? Ciod aii danadas ma 'seadh ? no ciod e an toibheum a th'anii, air do shonsa, a tha do pheacach cho oilteil, thu fein a dheanamli cinnteach gu'n do ghradhaicli Dia thu, an Tì a dh'fheumas peacadh a pheanasachadh le neo- thruacantas gharg ? thusa tlui bruadan'.chadh mu ghradh nach feaird thu gu brath, tha Dia fior-ghlan agus gun small, agus tha e 'gradhachadh fior-ghlaine, tha thus neo-ghlan, uime sin bi air t-fhaicill roimh an-danadas.
Ciod am freagradh is urrainn tliu thabhairt dha'n so ? Innsidh mi dhuit, feudaidh tu a radh, 's urraiim do Dhia peacaich a ghradhacliadli, agus amharc orra le suil trocair, eadhon an uair a ta iad na'n luidh na'm peac- aidhean, oir dh^mihairc e air a bhoirionnach pheacach a * Bhuidh aig a chosaibh, agus a dh'ioimluid iad le a deur- aibh, agus a thiormaich iad le folt a cinn,' Lucas vii. 37, a bha na leithid do bhana-pheacach a's gu'n do thilgeadh a raach aisde seachd diabhhm, Lucas viii. 2, a bha na bana-pheacach co mòr, a's gu'n d.ubhairt feiìi' an tigh^ na'm b'aithne dha ciod a ghnè bhoirioniiach a bha 'n so nach fhuilingeadh e dhi teachd am fagus da, ni mo a cheadaiclieadh e dhi a b]ii na chuideachd : gidheadh tlia'n Tighearn ag radh ris ann am brigh, tJia i na's ionraic na thusa air son iomadh aobhar a dli'ainmich e, nach ruig mi leas aitliris ; ach ciod a thubhairt e ris a bhoirionnach ? ' A bhoirionnaich, bi do dheadh mliis- neach tha do plieacaidhean air am maitheadh dhuit ;' agus uime sin, ghradìiaich thu mi gu mòr, do bhrigh 's gu'n robh mòran air am maitheadh dìiuit.
Agus co a bha na pheacacli cho mhr ris an duine fhuiiteach sin Pol, Gniomh. ix. 1, a bha seideadh a mach bagraidh agus casgairt ann an aghaidh naoimh an 'i'ighearn' ; fathast jijhradliaiclieadh \e Dia e, agus air a lcithid do dhoigh 's gu'm bheil e air a dlieunamli na shoitheach taghte a ciium ainm losa ghiulan ; agus tha e air a dheanamh na leitliid do shoitheach trocair ' a's far an do mheiidaich am peacadh, ann an sin gu'm bu ro nihò a mheutUiich gras.' Agus ge' do blia e na aon a rugadh ann an ' an-àni, gitliieadh shaothraich e ni bu mho na 'chuid eile de na h-A])stoilil)li gu leir.'
Co a blia na plieacach co mòr ri Maaasseli ? A tlmg
AIR lOMABA PUING CHREIDiain. 131
air smidibh lerusalem ruitli le fuil na' n naoimh, agus a lion am baile le iodhal-aoradh, ag-us a thilg sios na h-alt- airean agus am fior chreideamh ; a thug barraehd ann an aingidheachd air na h-uile Righre a bha roimlie ; gidh- eadh ghradhaicheadh le Dia e ; oir an uair a thugadh anu am braighdeanas e gu tir eile, agus a bha e ann an sin air a chuir am priosan, agus as a phriosan a dh'aidich e a pheacaidhean do Dhia, agus dh'eigh e air son trocair, aii sin b'e toil an Tighearna trocair a nochdadh dha ; mar sin cha do leig e leis an diabhul a mhealladh. 2 Righre xxi. 3, 4. Agus mar sin na leig-sa leis an diabhul thu fein a mhealladh, ann a bhi toirt ort a chreidsinn nach urrainn Dia do ghradhachadh do bhrigh 's gu'm bheil thu ad' pheacach : 's urrainn Dia peacach a ghradhachadh, ach an leithide sin do pheacaich a mhain do'n aithne gu'n do ghradhaich Dia iad fein ann an Criosd ; an sin toisìchidh iad ri bròn air son am peac- aidhean do bhrigh 's gu'n d'thug an cuid peacaidhean Criosd a nuas o neamh a dh'ioiinsuidh na h-uaigh ; an sin tha iad-san a' toiseachadh air Dia a ghradhachadh air ais a ris, agus do bhrigh 's nach urrainn do'n gaol fìiotainn a dh'ionnsuidh Dhia anns na neamhan, uime sin, doirtidh iad a mach an gradh air na naoimh air an tahmih air a sgath-sa ; (mar siii thugaibh an aire do'u so) oir cha'n e na h-uile peacach a tha Dia a' gradhach- adh, 'se a mhain peacaich aithreachail agus chreid'rahacli. a tha e 'gradliacliadh.
'Xis, a chum a dhearbhadh dhuibh gur urrainn Dia peacaich a gradhachadh, suidhichibh an steidh so, 'ann an so dh'f hoillsich Dia a ghradh, nuair a bha siiine n-af naimhde, gu'n do chuir e a Mhac gu bàs fhaotainn air, 'ar son ;' nuair a bha sinne n-ar trailìean do na pheac- adh, *s do'n t-satain, b'e a thoil-san ar leigeadh as saor, agus ar deaiiamh n'ar n-iochdrainean saor dha fein, a chum seirbhis a thabhairt da as eugmhais eagail ; 'nuair a bha siiine marbh anii ara peacadh, agus nach robh againn focal gu labhairt ris, ni mò a b'urraiim duinii urrad ri eigheachd air son trocair, b'e a thoil-san beatha chuir ann ar n-anamaibh marbh, agus briathran ann ar beoil ; agus 'nuair a bha sinne balbh, agus bodhar, agus dàll mar an ceudna, b'e a thoil ar cluasan fhosgladh, 's ar teangan fhuasgladh, agus a thoirt oirnne eigheachd air son trocair, nach robh so na ghradh mòr a thug e dhuinn ?
1'32 AIR lOMADH PUING CUREIDIMfl.
^eadlion 'nuair a bha sinne n-ar naimlicle dlia, cia mo mhòir a ghradhaicheas e nis sinn, air dliuinn a bhi air n-ar deanamh reidh ris trid Chriosd,' Rom. v. 9, 10. Agus do hhrigh 's gu'n do ghradhaich e-san sinne, 'nuair nach b'urrainn sinn aon-eliuid fhabhair iarruidh, no a ghradhachadh a ris, cia mò mhor a gln-adhaicheas e *inne a nis, 'nuair a tha iartais againn a bhi air n'ar gradhachadh leis, agus aig oidhearpachadh a ghradhach- adh-sa rìs ?
A rìs, cuimhnichibh gu'm bheil gaol Dhia saor, oir cha'n 'eil e 'gar gradhachadh air son ar fiù-akichd, agus ar fireantachd fein, ach tha a ghradh a' dol air taobh thall ar'n-uile pheacaidhean. Ghradhaich e thu o ghràs, thagh e thu o ghras, shaor e thu o ghràs, ghairm e tliu o ghràs, dh'f hireanaich e thu o ghràs, agus ghloraich e thu o ghràs ; mar so na h-uile a tha e deanamh dhuit 's ann o ghràs a ta €, agus cha'n ann o speis sam bith a tha aige do theircead no do lionmhoireachd do chuid-sa peac- aidhean ; oir b'aithne dha, mu'n do ghradhaich e, no niu'n do thagh e thu, ciod na peacaidhean anns an tuit- eadh tu, agus bu toil leis trocair a dheanamh air an dream sin a b'aithne dha a bhiodh nam peacaich bu ro- nihò, a chum 's gn'm bu ro mhò a dheah-aicheadh a shaor-ghras ann thus a thearnadh. Mar so a nis, gu do shaoradh o na bliuaireadh so, 'se so am froagradh, 's ann ann an Criosd a ta 'n t-Athair 'ga do ghradhachadh, agiis tha fireantachd a Mhic air a mheas dhuit, a chum 's gu'm biodh tusa air do dheanamh a d'fhireantachd Dhe trid fhireantachd-san ; uime sin air dhuitsa bhi air do chomhdach le fireantachd a Mhic, cha*n 'eil an t-Athair a' fiiicinn peacadh air bith annad.
'Nis, anns a bliuaireadh mu dheireadh, tha dà nì. A cJieud ni thf ir Satan ri do choguis, niur creid thu mÌ!=e, no eisimplair na'm muinntir a chaidh romhad, no do chridhe fein, gidheadli creid an Tighearna ; ag-us tha so na bhuaireadh Laidir, gn'n d'thoir am meirleach a steach an Tighearna ann 'ur n-aghaidh. Seall, deir esan, ris na buillean agus ris na slatan a tha'n Tighearn a' cuir ort ; na'm biodh gradh aige dhuit, cha bhiodh a lamh cho trom ort : na'm biodli gradh aige dhuit cha nochd- adh e comharan cho soilleir de' dh'fhearg agus de' a chorruich ad' agliaidh. Tha so na bhuaireadh goirt.
Ach freagairidh tus e air an doigh so, tha thus ad'
AIR lO.MADH PUINCx CIIIIEIDIMIT. I;j3
bhreuguir, a Shatain ; ' oir an dream is ionmhuinn le Dia smachdaichidh se iad ; agus tha'ii t-slighe gu neamh cumhang agus aimh-leathan, oir is ann trid iomadh amiighairibh a dh'fheumas sinne a theachd a dh'ionn- suidh rioghachd Dhe,' Mata. vii. 14. ' ladsan uile le'ni b'aill rioghachadh raaille ri Criosd, feumaidh iad fulang maille ris,' 2 Tim ii. 12. ' Is muith dhomhsa gu'ii do smachdaich an Tighearna ini,' S;iilm cxix. 71- Ma 'seadh, feumaidh sinn a bhi 'nar luchd compairt do chrann-ceusaidh Chriosd, na'ra b'aill leinn a bhi 'n ar iuchd com-pairt de chrùn a ghloir. ' Is lionmhor amhgharan an fhirein : ach asda air fada saoraidh an Tighearn e,' Sailm xxxiv. 19. Uime sin feumaidh sinn a bhi toiHchte le'r triohlaidean, agus an giulan gu foigh- idneaeh car tamuì bheag ; ' oir tlia 'ar n-amhgharan eutroin nach 'eil acli car tiotadh, aig aobharachadh dhuinn an tuille an-aban"a agus trom chudthrom siorr- uidh do ghloir.'
An earrann eile de'n bhuaireadh so, 'se so e, ciod an t-suim a th'ann de na croisem coitchionn a th'aig daoine 'eile ? Ach tha agadsa dearbh thùs na h--iuthum ad' choguis, agus tha thus a' mothachadh corruich Dhia a' deanamh orreim air t-anam, airiis tha agadsa saighde feirge an Uile chumhachdaich a' ruith tromhad, agus a' tolladh do chridhe, Sailm Ixxxviii. 7« loh vi. 4. Air a leithid do dhoigh 's nach 'eil agad a bheag sam bith ach corahragan o'n leth-muigh, agus uarahasan o'n taobh stigh, agus do chridhe an taobh stigh air caitlieamh as le bròn, tha do chnamhan air tiorraachadh suas agus air seargadh as-eugmhais brigh, cha'n 'eil suspainn air bitli annta, Sailra xxxii. 3, 4. Tha do choguis air a losgadh suas le dearbh lasraichean piantan na h-ifrinn ; cionnus ma 'seadh as urrainn do Dhia thus a ghradhachadh, air dhuit a bhi anns a choir so ? Gu ciiinteach tha mi ag aideachadh gur e so ara buaireadh is truime do na h-uile, ach gus a phiiinc so a shoilleireachadh dhuibh, thu ceithir nithe air am bheil rùn orm labhairt,
'Sa cheud ait. Tha moraii ann a tha mothachadli fearg:, agus fathast nach 'eil fuidh fhearg, ach fuidh ghaol.
'San dara h-att. Tha cuid ann naoh 'eil a' motli- achadh fearg, ni-rao a tha fuidh fhearg, ueh uaii au gaol do Dhia.
M
134 AIR lOMADn PUING CHREIDIMIT.
'San treas aTt. Tha cuid ann a tha fuidh fhèarg-, agus gidheadh nach 'eil fathast a' mothachadh fearg.
'Sa cnEiTHREAMii AiT, agus an t-ait mu dheireadh. Tha cuid ann a tha 'mothachadh fearg, agus tha iad fuidh fhearg, agus tha aca dearbh Lasraichean teine na h-ifrinn air toiseachadh annta, aig nach bi crioch gu brath. An deidh sin, tha mi gu innseadh dhuibh ciu mor a dh'aithnicheas sib]i agartas na'n aingidh a tha mothachadh fearg, agus a tha fuidh f hearg, bho'n agar- teas a tha co'-fhreagarach do leanabh Dhia a tha 'raoth- achadh fearg, agus gidheadh nach 'eil fuidh fhearg. Na nithe so tha rùn orm, trid gràs Dhe, innseadh dhuibh na 's ro fharsuing, agus gus an àm sin tha mi ga'r n-earbsa fein maiUe ris na nitlie a Ijha air an labhairt ri gras Dhe ann an losa Criosd. Dha-san, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad Naomh, gu'n robh gach uile mhohidh, urram, agus ghloir, a nis, agus gu siorruidh. Ameii,
AIR lOMADH PUING CHREIDIMII,
SEARMOIN XXI.
AIR lOMADH PUING CIIREIDIMH.
2 CoR. vii. '), Ach bha sinn fuidli ambghar air gach taobh ; an ]fth ain inuigh bha cornhraior, au leth a stigh bha 'eagail.
Saìlm Ixxxviii. 1. A Thighearn, Dhe mo shluinte, a )& agas ». dh'oidliche ghiuodh mi a'd' fhiauuis.
l'lia fios agam nacli 'eil ach teirc dhibh aig am bheiÌ foum air a chomfhurtaclid so, air am bheil mi gu labh- airt ; agus gidheadh cha'n urrainn mi innseadh cia co luath 'sa dhuisgeas an Tighearn bhur coguisean. air a leithid (lo dhoigh 's gu'm biodh sibh aoiblineach air son a, «homhfLurtaclid a's iugha a Ihuineag do'ii neacha '»
ÀlPv lOMADH PUING CHREIDMri. 135
ìuglia de na naoimli ; agus am biodli sibh subbach air son an dearbhachd a's higha air gaol Dhia, a bha aig a . h-aon riarah de a chlann a bha romhaibh : agus ara biodh sibh toiHchte air son an tomhas is lugha de ghràs, aixus de an tomhas is lugha de'n' SjDÌorad gu 'ur cum- ail suas ann bhur comhragaibh. Air an aobhar sin, feitbidh mi gus an cuir an Tighearn an dusgadh gras- mhor so a dh'ionnsuidh cuid agaibh. j\gus tha mi guidhe air Dia, air sgath a Mhic fein, gu'n cuireadh e iv Spiorad fein, a chum an fhirinn so a ghiulan a dh'ionnsuidh gach cridhe agus anam agaibh, a chum 's gu'm bi am focal so na aileadh beatha a chum beatha dhuibh. Tha na' buairidhean goirt air am bheil mi labh- airt gle chunnartach agus trom.
'Sa cheud ait. 'Nuair a chi clann Dhe an solus, an t-èud, agus gTas cuid de na mliuinntir a chuireadh air chùl, agus gidheadh nacli robh iad air an tearaadh ; ngus 'nuair bheir iad fai'near nach b'urra dhoibh a dhol na Vfhaide, an sin toisichidh iad ri reusonachadh cionnus a bhitheas creideamh aca-san mu ghradh Dhia ?
Air son freagairt do na so, ciod air bith mar a bha e gu'n robh aca-san an cuid gràsan fein, gidheadh cha d'fhuair iad riamli gaol Dhia, no gaol Chriosd, no gaol do na naoimh air son Chriosd ; cha d' rainig iad riamh air fior fhuath do na phoacadh, cha d'fhuair iad riamh fior ghradh na firinnteachd ; cha d'f huair iad riamh creid- camh tearnaidb, no aithreachas a chum beatha. Ach an neach eile, sin r'a radh, leanabh Dhia, tha e faotainn a dh'ionnsuidh so uile ann an tomhas-eigin.
'Nis ciod an comhfhurtaclid a bhiodli agaibh, na'u comh-chuireadh sibh uile gheallaidhean na'n gràs ribh fein, agus na'n abradh sibh, is leiun fein iad, gabhaidli mi do m' ionnsuidh iad, oir buinidh iad dhomh-sa gu sonruichte ; uime sin ni mi an comh-chuir ri m' anam fein ? Ciod an solas a dh'fheudadh sibh a bhi agaibh o na so, fagaidh mi e do'r beachd-smuaineachadh fein.
Mar air son an dara buaireadh, ma tha thu a' cuir an teagamh co-dhiubh a tha thu a'd' bhalJ beothail de chorp Chriosd no nach h-eil, bithidh tios agad air le so, ma bha riamh aonachd eadar Criosd agus t'anam, agus ma bha riamh comh-chomunn eadar thus agus na h-uile ball de A chorp, agus ma bha thu riamh air do spionadh a mach ,iì nadur. agus air do shuidheachadh ann an gras, 'an sin M2
136 AIR lOMADH PUING CHREIDIMn.
feudaidh tu a bhi cinnteach gur ball thu do chorp Chriosd, nach bi air do spionadh uaith gu brath tuille.
'Kis, air son an treas buaireadh, do blirigh aig iomadh am gu'n do thonihais thus' a ghradh-san ri do nihi-thoill- teanas fein, agus cumhachd Dhe ri do laigse fein ; agus do bhrigh 's gu'n d'thug mothacliadh air do tharcuis mòr bhròn do t'-anam, rinn so do chreach de dh'iomadh sclas mòr agus honmhor ; biodh so na chomhfhurtachd a nis dhuit, ge do tha thu ad' pheacach mòr, gidheadh tha do plieacaidhean criochnaichte, agus tha gaol Dhia neo- chriochnuichte. Ge d' tha thus caochlaideach agus neo- sheasmhach, gidheadh tha gaol Dhia seasmhach agus neo-chacchhiideach ; * oir an dream a gliradhaich e, ghradhaich e gus a chrioch iad.' Ge d' tha thus lag agus furas ri buaidh fhaotainn ort, gidheadh tha gradh Dhia laidir agus uile-bhuadhach ; agus cuimlinich gu'ni bheil gradh Dhe saor, agus a ghràs saor; air an aobhar sin, ciod sam bith clio mòr 'sa tha mo mhi-thoillteanas-sa, cha'n urrainn e gras Dhe a bhacadh bho dheah-adh anns an aite agus anns an am is aill leis fein, cha mho is urrainn e a bhacadh o ' throcair a dheanamh air an dream air an aill leis trocair a dheanamh ;' uime sin nach gabh mise ri a throcair, air dhomh fhaicinn gur aiU leis trocair a dheanamh ?
'San ait mu dheireadh. Do bhrigh 's gu'n d'thoir na h-amhgharan so o'n letli muigh, agus na trioblaideau pearsanta, ort air ionjadh am smuaineachad]), mur biodh diomadh aig Dia ann ad' aghaidh, nach Imineadh e mar so ruit. An saoil sibhse nach robh so na bhuaireadh goirt do Lasarus, nach robh aige uiread ri neach a cheangladh suas a lotan, a bheireadh sòlas da, no a bhereadh mìr arain dha gu a bheothachadh, ach gu'n robh e air a chomh-eigncachadh gu luidhe aig dorus an duine shaibliir ag iariaidh na deirce, agus b'aoihhinn leis gu'n d'thainig na coin agus gu'n d'imlich iad a clireucli- dan? Lucas xvi. 20, 2L 'Nach rolh e na bhuaireadh goirt do'n duine bhacach a bha na luidh cho fada aig lochan Bhethesda, agus 'nuair a thainig an t-aingeal a chuir aii uisg troimh-cheile, aig nach robli neach sam bith a chuireadh anns an loclian e ? i\gus nach robh so 3ìa bhu.iireadh goirt do Dhaibhidh, 'nuair a threig a luchd-daimh uile e, agus a dh'fhag a chairdean a b'fliaisg e, agus an uair a thog iadsan a shuidh aig a
AIR lOMADn PUING CHREIDIMH. 337
t)h5rd fein an sail suas na aghaidh, an saoil sibh nach robh sin na bhuaireadh goirt ? Gidlieadh bheiream-sa cinnte dhuibh, gu'm feud na triobhiidean so bho'n leth muigh comh-sheasarah gu maith ri gaol Dhia, oir cha dana leibh a radh nach robh gradh aig Dia do Lasarus, fathast air son uile chreuchdan agus a thrioblaidean o 'n leth-muigh, do bhrlgh an deidh a bhais gu'n robh anam air a ghiuLm gu uchd Abrahaira, se sin, chum rioghachd neimh. Cha dana dhuibh a radh nach do ghradhaich Dia an duine bacach sin, ge do luidhe e cho fada aig a phòll, agus ge d' nach robh neach aige a chuireadh sios ann e, do bhrigh 's gu'n do chuir e a Mhac fein gu a leigheas. Cha dana dhuildi a radh nach robh gradh aig Dia do Dhaibhidh, fathast air son uile thrioWaidean, chroisean, agus arahgharan, a dh'fhuiling e mu'n d'tiiainig e a dh'ionnsuidh na rioghachd ; do bhrigh 's gu'n do shaor an Tighearn e mach asda gu leir, agus gu'n do chuir e a naimhdean uile gu nàire, agus gu'n do chuir se esan ann an sealbh shiothchail air a rioghachd. 'Nis, mar air son a bhuaireadh mu-dheireadh, 'ni 'se is ro chunnartaich de' na h-uile, oir feudaidh 'ar hdgsinn agus 'ar n-euslaintean cuirp a bhi gle mhaith air aii giukm, cho fad 'sa tha 'n spiorad slan ; ach 'nuair a ta 'n spiorad fo' thrioblaid, agus an cridhe briste, ciod e an sin a's urrainn do shòlasachadh ? Agus 'nuair a ta 'n t-anam air a losgadh suas le teine millteach, agus ìe lasair loisgeach, agus 'nuair a tha 'n cridhe air a bhrutli- adh sios le uamh;isan na feirge, agus 'nuair a tha 'n t-anam coslach ri s.i;aineadh o cheile le gairgead corruich Dhia, agus 'nuair a tha saighde feirge an Uile-chumh- achdaich a' ruith tromhad, agus 'nuair a tha thu air do thabhairt gu a leithid do theanntachd as nach 'eil thu a' faicinn dorus dol as, co is urrainn an staid neo-shòlasacii sin a ghiulan ? Ciod an sclas a dh'fhaodas a bhi air a thoirt do 'n dream a tha ann a leithid sin do staid ? 'Nis, gus a phùinc so a shoiileireachadh dhuibh, bha mi 'g innseadh dhuibh, g^i'ni bheil ceithir seorsan do dhaoine agus do mhnatlian auns an t-saoghal. A cheud seorsa — Tha cuid ann a tha 'iuothachadh fearg Dhia a' deanamh greim air an coguisean, gidlieadh nach 'eil fuidh fhearg. An dara seors — Tha cuid ann nach 'eil a' mothachadh fearg Dhe, cha mho a tha iad fuidh fhearg, An tre is «eori — Tha cuid aim nacL 'eil a' mothachadli fearg Dhe, M3
138 ATR lOMADn PUING CIIREIDlMn.
gidheaJh tha iad faidìi fhearg. An ceithreamh seors, lì'^ui an seors mu dheireadh — Tha cuid ànn a tha 'moth- achadh fearg agus tha iad fuidh fhearg d'a rireadh.
Mar air son a cheud seorsa, a tha 'mothachadh fearg Dlie air an anama agus air an coguisean, agus gidheadh nach eil fuidh fhearg, 's iad a mhuinntir so naoimh Dhe. Tha eisiomplairean agaibli an so, Pol, soitheach taghte Dhe, a tha 'giulan ainm losa, bha aige comhragan o 'n taobh a mach, agus eagail o 'n leth-stigh. Tlmbhairt Ileman an t-Esrach, 'tha tonnan feirge an Tighearna air dol thar mo cheann, air a leithid do dhoigh 's gu'm bheil iad cosmhail ri mo bhathadh ; tha mi a' fulang grabhan agus iomcheist o'm òige 'nuas, air dhoigli 's nacli urrainn dhomh idir a bhi saor uatha,' Saihn Ixxxviii. 7- Agus bha iad so mar-aon na'n clann ionmhuinn do Dhia. 'Nis, ma their thu gu'm bheil thu de' na mhuinntir so^ nach 'eil a' mothachadh a bheag sam bith ach fearg, agus gu'm fèoirich thu cia mar a blireithnicheas tu, aon-chuid ma bha thu anns an stràd so, no ma tha thu ann 'nuair a thu 'giulan a leithid do dli'fhearg, 'seadh ge do chuir- eadh tu gaineamh na fairge gu leir anns a mheidh maille ris, nach cothromaicheadh se e ; agus 'nuair a tha agad a leithid do theine ann do choguis, 'seadh, ge do chuir- eadh tu ìarunn agus ùmha 'san teine sin, gu'n leaghadh so iad, oir cha robh iad comasach air a ghiulan. Cionnas ma ta a bhitheas fios agad, 'san staid so, gu'm bheii thu air do ghradhachadh le Dia, agus gu'n do thagh se thu a chum na beatha-siorruidh.
Tha mi 'g innseadh dhuit, mu's leanabh taghte le Dia thu, agus poitheach trocair, fuidh mhothachadh air fearg anns an staid so, bithidh so na ghne dhuit.
'Sa CHEUD AiTE. Fuatliaichidh tu agus gabhaidh tu grain do d' pheacadh, a nì 'se aobhar do thruaigli, agus a thug a dh'ionnsuidh a phein so thu.
'San dara h-aite. Feumaidh tu ni-eigin do mhulad ai^us do bhron a bhi agad air son do pheacaidh, agus tlia thu a' deanamli tuireadh do bhrigh 's gu'n do bhrosnaicli thu Dia gu fearg ann ad' agliaidh.
'San treas AiTE. Bithidh iarrtas agad air son a bhi air do dheananili reidh ri Dia agus b'aoibhinn h'at a bhi ann an sith rì<^ a chum 's gu'm lùodh do plieacaidhean air an toirt air falbh as a sheaHadli.
'Sa cueithheamh aite. Bitliidh ocras agus tairt
AIE lOMADH PUING CHREIDIMH. 139
ort an geall air fuil Chriosd, a chum an fhearg sin a mhùchadh, agus air son fhireantachd a chum t-anam a cliomhdach.
'Sa CHUiGEAMH AiTE. Bithidh fcitheamh gu foighid- iieach air saoradh an Tighearna, agus an uair nach nrrainn thu faotainn a dh'ionnsuidh a chreidimh so, gu'in hi dochas os-cionn dochas, agus gu'n ahair thu iiiaille ri loh siii. 15. ' Thighearn', cuiridh mi mo dhochas annad, ge do mharhhadh tu mi. Their thu, tha e na nì furas dhomhsa mo dhochas fein a tliiìgeadh air falhh, tha fios agam gur heag an ni a chuireadh thar a l>hruthaich mi ; gidheadh cha bhi mi ann an eu-dochaf^ mu throcair Dhe, ach ma theid mi am mugha ag urn- iiigh, agus ma theid mi do dh'ifrinn, theid mi ann le dochas ann am fuil losa, Their thu maiiie ri Daihhidh, " Ge do threigeadìi na h-ui!e dhaoine mi, fathast, a Thighearna, cumaidh tusa suas mi ; ge do shiuhhail mi fuidh sgail an dorchadais, agus anii an gleann a hhais, fathast aisigidh tusa m'anam a chum beatha."
Ach feoirichidh tu, ciod e a bhios na chleachdadh dlmit 'nuair a bhios tu anns a chor so, agus fuidh mhothachadh feirg ? Innseam dhuit gu'm feum thu ceithir nithe a dheanamh.
An tus. Dean mar a rinn do cheann agus do Shhmuighear ann an àm eagail, agus fuidh mhothach- adh air fearg Athair, le ard ghlaodhaich agus iomadh deoir, agus le urnuigh dhurachdach agus athchuinge, ruith e a dh'ionnsuidh caithir trocair Dhia, agus ghuidh e air, na'm I)iodh e so-dheanta, gu'n rachadh an cupan a thoirt uaith, na'm biodh e co-sheasamh ri toil Athair ; ])'e so a chleachdadh, ' agus dh'eisdeadh ris anns an ni sin air son an robh eagal air.'
Gia mar a dh'eisdeadh ris ? An robh an cupan sin air a thabhairt uaith ma 'seadh ? Cha rohh, ach ge do hhluis e do shearbhalachd a chupain sin, gidheadh fhuair e foighidinn gu a ghiulan, agus aig a chrioch fhuair e buaidh, agus mar sin f huair e thairis air. Eadhon mar sin dean thus ; ruith a dh'ionnsuidh Dhia le umuigh, agus guidh air an fhearg agus a chorruich gharg sin ath'rachadh, ma 'se sin a thoil ; agus bheir e dhuit foighidinn gu a ghiulan, agus neart a chum huaidh f haotainn air. Ciod e tuille hu choir dhuit a dheanamh ? Greimich ris na geallaidhean mar is urrainn thu. Amh-
140 AIR lOMADH PUING CHREIDIMH.
airc bho 'n fliearg, agiis cum do shuil air trocair ; amh- airc troimh an teine a dh'ionnsuidh fuil Criosd, feitli air am saoraidh an Tighearna mar a's urrainn thu, gleachd ann an aghaidh a bhuairidh mar is urrainn thu ; amhairc troimh tlieine dian-Ioisgeach feirge Dhia a dh'ionnsuidh Fear-saoraidh agus Eadar-mheadhonair, agus guidh air an teine sin a mhùchadh le f huil fein ; seall a dh'ionn- suidh doimhne gun iochdar gaoil an Athair, an tìis d'a Mhac feiu, agus anns an ath ait dhuite-sa air a sgath- san, agus ann an sin gheibh t-anam fois agus sith. B'e so an cleachdadh bu choir dhuit a bhi agad 'nuair a ta thu anns a choir so, nach 'eil thu a' mothachadh a bheag sam bith ach fearg. An uibhir so air son a cheud seorsa dhaoine agus mhnathan a tha 'mothachadh fearg, agus gidheadh nach 'eil fuidli fhearg.
'Nis, an deibh so tha a' leantuinn an dara seorsa, nach 'eil a' mothachadh fearg, ni mò a tha fuidh f hearg ; agus tha ceithir seorsan ann de 'n dream so, agus bunaidh iad uile do rioghachd Dhe.
An toiseach, tha cuid ann do chlann De, aìg an robh. an gairm tlà, le gairdeachas agus brùiteachd cridhe, 'nuair a dh'fhosgail Dia an cridheachan ann an ticta, mar a rinn e air cridhe Lidia, a bha air a h-iompachadh le aon searmon ; oir chaidh am focal a dh'ionnsuidh a cridhe, agus chreid i, agus bha i air a baisteadh, Gniomh xvi. 14. Mar sin tha cuid ann a tha Dia a' gairm gu mìn agus gu tla; agus tha cuid ann a tha e gairm le' na's mò do dh'ainneart. Mar sin tha seorsa cile ann aig an robh an cuid uamhasan agus gleachd le fearg Dhia ; ach, le gràs Dhe, tha iad air an tabhairt do'ii trid, agus a nis tha iad air faotainn aoibhneas agus sòlas an Spioraid Naoimh ; a thug fianuis do'n coguisibh -gu'm bheil iad air an gradhachadh le Dia ann an Crioed. Tha iad air an taghadh a chum na beatha siorruidh, tha iad air an saoradh Ic fuil losa ; tha iad air an gairm bho dhorchadas gu solus, tha iad air am fìreanachadh le fireantachd Mhic Dhe, tha iad air an ghlanadh trid creideamh ann-san ; agus tha iad ann an dochas gloir siorruidh, agus thug so aoibhneas agus sith do-labhairt do'n coguisibh, a tha dol thar gach uile thuigse. Cha'n 'eil an dream so a' mothachadh fearg, ni mo tha iad fuidh fhearg, oir tha iad air dol thairis air gach uil« •bunnart gu'n d'theid iud am mugha.
AIR lOMADA PUING CIIREIDIMH. 141
An treas seorsa. Tlia cuid ann nach 'eil a moth- achadh fearg, agus nach 'eil fuidh fhearg, ni mo a ruigeas iad a leas eagal na feirge a bhi orr ; agus 's iad so an dream a mhothaich gaol Dliia air a dhoirteadh na'n aiiama agus na'n cridheachan f'in leis an iSpiorad Naonih, agus f huair gairdeachas agus S' las leis an f hocal, agus leis an Spiorad Naomh, agus tha iad a' foiseachadh air an aoibhneas so ; uime sin cha'n 'eil iad cho mòr fiiidh thrioblaid le uamhasaibh na coguis, oir fhuair iad trocair aun am fuil losa, agus rinn mothachadh air an trocair sin an cridheachan a tbaiseachadh ; oir mar a tha cruadhachadh cridhe an neach a chuireadh air cùl a' teachd trid feirg, mar sin tha taiseachadh cridhe pobuill taghta Dhia a' teachd o ghradh agus o throcair ; mar sin, 'nuair a dh'fhosghis Dia an cridhe gu caomh, agus 'nuair a bheir Dia air daoine agus mnaibh a bhi ag òl a steach bainne fior-ghlan focail Dhe gu toileach, mar l6n an anama, agus an uair a dh'easbhuidh mòr dhoilbheachd a thagaireas iad còir air geallaidhean na trocair, ciod an t'aobhar a tha aca air gaol Dhia a chuir an teagainh, a ni trid creideamh air an d'rinn iad greim ; agus uime sin cha'n 'eil iad mothachadh fearg, ni mo a tha iad fuidh fhearg ?
x\.N ceithreamii seorsa dhiubh-san nach 'eil a' moth- achadh fearg ni-mo a tha iad fuidh fhearg, is iad a mhuinntir sin nach 'eil gu mor air an gluasad, aon-chuid le mothachadh mihs air trocair Dhia, ach a tha co-chnir nan geallaidhean riù feiir, ni mo a bheanadh riu fathast air son iad a bhi a dh'easbhuidh fearg Dhe, agus a shearl)hadas, agus gidheadh tha iad a' creidsinn gu'n tuit uile mhallachdan agus bhagraidhean Dhia air na h-aing- idh. Agus gu dearbh 'se so an staid is cruaidh de 'na h-uile, 'nuair nach 'eil thu aon-chuid a' mothachadh fearg ann an gnuis Dhe a' cuir eagail ann ad' anam, air son do pheacaidh leis am bheil e-san air faotainn oil- bheum, no fathast nach 'eil thu a' faotainn trocairean milis Dhe 'ga do thaladh agus 'ga do bhrosnachadh gu e-san a ghradhachadh a rìis, no 'taiseachadh agus a' bris- eadh do chridhe le bròn, air son an oilbheum a thug- adh dha-san, air dha 'bhi na Athair cho gradhach dhuit- sa, agus thus na do mhac cho aingidh ; agus na Dhia cho trocaireach dhuit-sa a tha na do pheacach cho aing- idh ; tha sin na chor doilbh, Agus an uair a tha thu
142 AIR lOMADH PDING CHREIDIMH.
mar sin, tlieir thu, an urraiun an Spiorad Naomli a bhi anns an ait am bheil reasgaohd agus cruas cridhe ? Tha mo chruadhachadh cosmhuil ri dearbh chhich. Cionnas ma 'seadh a bhitheas impidh air a chuir orm gu'm bheil Spiorad Chriosd agara ? agus cionnas a's urrainn mis' a bhi cinnteach mu ghradh Dhe do mo thaobh fein ? agus cionnas a bhios barrant agam-sa nach 'eil mi fuidh fhearg? Tha fios agam gu maith, na'n robh agam fior mhothachadh air a ghradh sin, gu'm blathaicheadh agus gu'n leaghadh e mo chridhe le gradh dha-san air ais a ns ; tha fios agam gu maith, na'n rachadh a bhagraidh- can agus a mhallachdan a dh'ionnsuidh mo chridhe, gu'ni . briseadh e le bròn air s^n na peacaidhean a chiontiach mi na aghaidh, agus le eagal na mallachd a thoill mi gu dligheach. Cionnas ma 'seadh, is urrainn impidii a bhi air a chuir ormsa, gur leanabh le Dia mi, a' faicsinn gu'm bheil agam a leithid do chruas cridhe, agus a' faicinn gu'm bheil mi am luidh ann a leithid do f hein-thear- uinnteachd ? Gu dcarbh tha e cruaidh impidh a chuir ort mu ghradh Dhe, co fhad 'sa tha thu 'san staid so ; agus gidheadh 'se so staid a mhoir-chuid do chlann Dhe ; tha iad a' tuiteam na'ii codal, tha iad a' luidh thairis ann am fein-thearuinnteachd, agus tha iad gu minig a' gearan air cruas an cridhe, agus air easbhuidh lathaireaclid Spioraid Dhe. 'Nis, gu leagail fhaicinn duibh gu'm bheii iad mar sin, air chor as thus a tlia gearan air cruas do chridhe, agus 'a deanamh bròn air sou easbhuidh lathaireachd an Spioraid, gu'ni feud thu comfhurtachd a ghabhail ad' ionnsuidh fein, do bhrigh 's nach e so do choir-sa na d' aonar, ach gu'n robli e na chrannchur do chlann De romhad ; tha thu a' faicinn gu'n do thuit na h-oighean glic na'n codal, agus nach b'urrainn iad a blii air an dusgadh gus an d'rinneadh an glaodh, ' tha am fear-imadh pòsda teachd :' gidheadh nuair a bha iad air au dusgadh, bha ùla 'nan locliran- aibh, a dh'ullaich iad roimh lamh, agus las iad an loch- ranaibh, agus chaidh iad a steach maille ris an fliear- nuadh-phosd a dh'ionnsuidh a sheomar. Thuit Daibh- idh na shuain chodal ann am fein-thearuinnteachd fo' chiont fola agus striopachais, agus cha do dlmisg e riamh gus an d'thainig am faidh Natan ga ionnsuidh agus an do dhuisg se e ; ach 'nuair a bha e air a dhusgadh, fhuair e mar aon motliachadh air fcarg Dhia na luidh air
AIR lOMADH PUIXG CIIREIDIMn. 14*5
a clioguis air son a plieacaidhean, agus bha e cho tront diia, luur b'e gu'ii do fhritheil am faidh Natan corah- fhurtachd dha gun dail, 's nach biodh e comasach air a ghiulan ; agus fhuair e mar an ceudna mothachadh air trocair Dhe, a' tairgse maitheanas da air son a pheac- aidhean, ann am fuil Fear-saoraidh, anns an do chreid e-san, a bha gu teachd a mach 'o a leasraidh fein. Thuit Peadar na shuain-chodal a dh'ain-dlieoin air gach rabh- aidli a fhuair e, an tìis leis an Tighearna fein, ag radh, ' Air an oidhche so fein, mu'n goir aii coileach, aicheidk tu mi trì uairean ;' 's an ath aite, leo-san a dh'f hosgail an dorus ; 's an treas aite, le ban-ogk^ch ; agus anns an aite mu dheireadh, leis na h-uile a sheas mu-thimchioll an teine maille ris ; gidheadh air son na rabhaidhean so uile, cha b'urrainn a bheag sam bith a dhusgadh, gus an do thionndaidh an Tighearna e fein mu'ii cuairt agus an do sheall se air; ach air dha a bhi air a dhusgadh, ' chaidh e a mach agus ghuil e gu goirt.' Agus thuille air an so, an dearbh cheile, a tha faotainn a leithid do chliu anns a cheithreamh caibidil de Dhan-Solaimh, tha eadhon ise fein a' tuiteara 'na codal, ach bha a cridhe *iia dhuisg, agus ge do sheas an Tighearn e fein aig an dorus a' bualadh, as^us aig eigheachd a muigh, ' fosgail dhomh m'aon ghraidh, rao cholaman, m'aon sgiamhach agiis neo-shalach,' gidheadh cha'n eireadh i bho leabaidh a fein-thearuinnteachd, gus an d'imich e roirahe ; 'an sin dh'ionndrain i e, agus air dhi ionndrain, tha i ag eiridh, agus a' dol g'a shireadh, agus cha'n 'eil i a' gabhail fois gu brath gus am bheil i 'ga fhaotainn. Mar so tha sibh a' faicinn gu'm bheil codal ann a dh'fhaodas tachairt do dhearbh chhmn Dhia fein. agus cho fad 'sa tha iad 'nan codal ann am fein-thearuinnteachd, cha'n urrainn iad aon-chuid a bhi air an gluasad le fearg no le trocair. Ach feudaidh tus fheoireachd, cia mar a dh'aithnicheas tus, a tha ad leanabh do Dhia, do mhi-churara fein, 'o xnhi-churam na'm muinntir a chuireadh air cùl ? Inns- 8Ìdh mi dhuit, l)ithidh fios agad air le so, ara ])heil thu» a' faicinn agus a' mothachadh do rahi-rahothachadh agu», do mhi-chreideamh fein ? Ara bheil thu aig ionndrain an wSpiorad Naorah air falbh ? Ain bhell thu a' dean- amh bròn air son eas-bhuidh lathaireachd Dhia ann do chridhe ? Am bheil thu a' deanamh bròn air son da pheacaidhean, a thug a mhi-churam so orfc ? Am bheii
144 AIR lOJJADII PUING CIIREIDIMH
thu a' gleachcV anii aii agliaidh do chruas-chricllìe ? Ani bheil fadal ort air son ath-philleadh an Tighearn' a dh'ionnsuidh t'anam ? agus am bheil thu a' saothrachadh gu do cliridhe fhaotainn a' sgoltadli agus air a tharruing as a cheile, a chum 's gu'm bi gaol l)hia fathast air a dhoirteadh am mach anii do chridhe trid an Spiorad ? Agus am bheil thu a' gnathachadh na meadhonan gu di-chiollach ? Ma 'se so do clior fuidh do theanndachd agus do mhi-churam, tha e na chomharadh neo-mhear- achdach gu'm bheil thu ad' leanabh do Dhia, oir far am bheil dian-iarrtuis agus di-chioll gu maith a dheanamh, tha Dia a gabhail ris an toil, agus na àm fein bheir e dhuit an neart agus an gras gu a dheanamh. Mar so feudaidh tuiteam anii am fein-thearuinteachd comh- sheasamh gu maith maille ri neach aig am bheil gràs. An tilg thus ma 'seadh air falbh do dhochas ann an àni do chion-faire ? Cha tilg, nar leigeadh Dia ! oir ann an àm do chion-faire, cha'n urrainn dhuit thu fein a thuig- sinn, oir cha'ii 'eil fhios agad ciod e thu fein, cha'n fheud thu ma 'seadh sealltuinii air do chridhe fein, le duil gu'm faigh thu do shonas an sin. Cha'n fheud, cha'n fheud, ach feumaidh tu amharc ri rùn Dhia anns an ordachadh neo-chaochlaideach sin, far an do TÙnaich e do ghradhachadh gu siorruidh, air a leithid do dhoigh, as ciod air bith cho mor 'sa dh'fheudas do neo-churam a bhi, gidheadh tha dorus a throcair air a chumail fosgailt dhuit, agus air an aobhar sin na h-uile peacadh a rìnn thu, ciod air bith cho lionmhoir, no cho mor, cha'n urr- ainn iad dorus na trocair a dhunadh cho fhad 'sa chumas e-san fosgailt e ; ni mo a's urrainn doildi a bhacadh o do ghradhachadh, agus o throcair anochdadh dhuit, achionn 'a gu'n do rùnaich e trocair a dheanamh.
'Nis, mar air son an treas seorsa dhaoine agus mhnathain anns an t-saoghal, tha iad na'm muinntir nach eil' a' mothachadh l'earg, agus gidheadh a tha fuidh fliearg ; agus tha a mhoir-chuid do'n nihuinntir a chuir- eadh air ciil an'ns a chor so, mar a thubhairt Daibhidh, ' Cha'n 'eil aig na h-aingidh cuibhreach ann am bas,' is fuath leo a bhi air an ath-Ieasiìchadh, ' do bhrigh 's nach 'eil iad a' mothachadh caochladh air bith, uime sin cha'ix 'eil eagal or;a ;' tha iad aig radh 'n aii cridhe, nach urrainn do Dhia aon-chuid maith na olc a dheanamh ; ' tha iad a' deanamh cumhnant ris u bhks agus ris an
AIR lOMADH PUING CHREIDIMH. 145
iiaigli ; 'uhne sin tha iad an duil gu'ra hhpil dearhhachd na 's leoir aca. 'Nis, de' na h-uile cor fuidh neamh, 'se do choir-sa is ro-thruagh, thus aig am hheil do chridhe air fas reamhar agus air reothadh le tiodhhican Dhe, agus gidheadh a tha deanaaih tair air fiaìuidheachd a throcair shaildiir, fhoighidin, 8gus fhad-fhuhmgais, gun f hios agad gu'm hu choir do mliaitheas agus fad-thulang- as Dhe do threorachadh gu aithreachas : ach tha thus a reir do chruas agus do chridhe neo-aithreachai!, a' car- nadh suas dhuit fein fearg air chionn là na feirge, agus foillseachadh ceart breitheanas Dhe. Agus thus, aig nach 'eil curam air bith eile anns an t-saoghal ach do dhruim agus do bhroinn, mar an geocair-saibhir, a bha beo gu soghail gach aon là, agus a bha air eideadh le purpur agus anart grinn ; agus maille ris an duine shaibhir, a thilg sios a sheann saibhlean, agus a thog saibhlean nuadh 'nan aite, ttgus a thubhairt ri anani, 'Nis anam gabh fois, oir thaisg thu suas hìn dhuit fein air son moran bhhadhnai])h.' Ach thoir fainear ciod a thubhaiìt an Tigliearn ris, ' amadan, air an oidhche so fein, iarrar t-anam uait.' Mar sin, ciod th'annad-sa ach amadan, air am bheil do churam a mhain niu nithe na beatha so, agus nach 'eil ag amharc ri siorruidheachd, agus ris a bheatha a ta ri teachd ? Mar so feuchaibh nach bi sibh sa choir so, agus nach d'theid sibh Vur codal do dh'ifrinn, gun a bhi idir a' smuaineachadli inu thimchioll ifrinn a bhi ann gus an tuit sibh 'na meadhon. Mar air son a'n t-seorsa mu dheireadh, a tha mar aon a' mothachadh feirg, agus a ta fuidh fhearg, is muinntir iad 80 a chuireadh air cùl, ach fagaibh mi sihh gus an ath àm, agus tha mi a'g earbsa na bha air a labhairt ri gras Dhe ann an losa Criosd. Dha-san maiHe ris an Athair agus ris a Spiorad Naomh, gu'n robh gach uile mhohidh, urram agus gloir, 'o so a mach agus gu siorr- uidh. Amen.
N
146 AIR lOMADH PUING DIADIIACHD.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
SEARMOIN XXII.
AIR lOMADII PUING DIADHACHD.
Sailm Ixxvii. 1,2 3, Le mo ghuth dh'eij^h mi ri Dia, le ra'' ghuth dh'eigh mi ri Dia, agus dh'eisd e rium. Auu an là mo tiieinn dh'iarr mi an Tighearn ; shineadh mo lamh a raach 'san oidhehe gun sguir, dliiult m'anam solas a ghabhail. Chuimhnich mi air Dia agus bha mi i'o' bhuaireas, riun mi gearain agus chiaoidheadh mo spiorad. Selah.
Ann an so tlia gearan duine do reir cridhe Dhia ; duine air an do bhuilicheadb tiodhlacan an Spioraid Naoimh ; ann an so tba gearan anam saraichte air a thilgeadh sios le dubhachas agus cradh cridhe ; ann an so tha e ag uideachadh gu'n d'eisd an Tighearn ris 'nuair a ghlaodh e, ge' nacb robb fbios aig air sin anns a cheart hm. An deigh aideacbaidh, tha e a' briseadh a niach ann a niion cbunntais air a tbrioblaid, far am bheil e ag radh, ' ruith mo leoin 'san oidb.cbe, gun sguir ; mur gu'n canadb e, cha d'fhuair nii fois a là no db'oidbche, dbiult m' anam sr)las a ghabhail ; 'se sin, bha comhfhurtacbd air a tbairgse dhonih, agus cba b'aill leam a ghabbail ; bba mi air mo biimbseacbadh cbo goirt, air a leithid do dhoigìi a's 'nnair a thairgeadh dhomb iad, nach òlainn de' db'aibhnicbean an t-sòlais ; an deigh sin, tba e ag radh, ' snmaiuich nii air Dia, agus bha nii fo' ambghar ;' mar gu'n canadh e, e-san bu choir a bbi na aobbar sokiis bu mbò dhomh, b'e aobhar bu mhò cradh dbomh, 'nuair a' smuainich mi air, an sin, tha e ag radh, ' rinn mi urnuigh, agus bha mo spiorad hln doruinn ;' 'se sin, cha robh oisinii ann a m'anam nach robh air a lionadb le bròn agus cradb ; an sin tba e cuir ris am focal Seb^h, nì leis ani b'aill leis gun d'thugadh na h-uile dhaoine fainear mcud a cbraidh ; 'an i^in tha e ag innseadh dbuibh, le cuid agus cuid, e bhi aig eiridh a mach as a thriob- luid, agusa lion ceum 'us ceum cionnus a tha e teachd a dh'iouiisuidh sòlais,
AIR lOMADH PUING DIADHACHD. 147
Air tùs ' thug e fainear na laitliean 'o shean, agus Dliadhnaichean na n aimsir chein ;' agus tha e a' deanamli cainnte ris fein, agus ag radh, ciod e so a tlia mi dean- amh ? Tha nos agam gu maith gu'n robh àm anns an robh agam sòlas, ge d' nach 'eil a bheag 'sam bith agam a nis. A rìs tha e ag radh, ' chuimhnich mi mo cheol 'san oidhche ;' chuimhnich mi gu'n robh àm ann anns an n-eirichinn mu mheadhon oidhche gu do mholadh ; an sin a deir e ' rinn mi cainnt ri 'm chridhe fein, agus rannsaich mo spiorad ga geur/ Mar gu'n abradh e, nach leigeadh se a chuis as mar sin ; ach dh'fhosgail mi siias firinn na cuis gu h-iomlain ; an sin air a so, tha e iì toiseachadh air reusanachadh mar so ris fein, ag radh, ' An cum an Tighearn air ais a lathaireachd fein gu brath ?' bha e aon uair air lathair, tha f hios agam gu maith gu'n robh e agam aon uair, ach a nis tha e air falbh; gidheadh, am fan e air falbh gu brath ? ' An d'fhaibh ■a throcar gu bùileach ? an d'fhailnich a ghealladh gu brath ?' Bha e ann an so 'an iomcheist chruaidh, an deigh sin tha e a' co'dhunadh, ' 'se so mo bhàs,' mar gu'n abradh e, cha 'n 'eil annam ach duine marbh : agus gidheadh cha robh e raar sin. 'Xis, air so tha e a' cnuasach sòlas, agus tha e 'g innseadh dhuibh, gu'm bheil e a' cnuasach sòlas ann a chridhe, agus tha e ag radh, ' Chuimhnich mi bhadhnan deas-ìaimh an Ti a's airde, tha mi a' cuimhneachadh oibre an Tigheara', gu deimhin tha rai a' cuimhneachadh d'iongantais, 0 Thighearna, o'n aimsir chein, agus bheachd-smuainich mi mar an ceutlna air d'oibre gu leir.' An deigh sin tha e ag innseadh, air dha bhi 'cuimhneachadii agus a' beachd-smuaineachadh air na nithe so gu'n d'fhuair e comlifhurtachd. 'Se so ann am briathran aith-ghearr inntinn an fhaidh anns an t-SaiIm so.
Gu'n treoraicheadh an Tighearn mise, agus gu'm fosg- ail Spiorad an Tighearn' criclheachan gach aon agaibh-se, a chum 's gu'm bi a bheannachd a dheonaicheas e do fhocal fein air a dhoirteadh air anam gach neach ag- aibhse, a chuin 's gu'm faigh sibh comh-f hurtachd an diugli ; agus tha mi a' sealltainn air son uibhir do throc- aìr o Dhia, agus ma 'se 's gu'm bi an soisgeil so air f hol- ach o a h-aon sam bith agaibh, nach bi e air f holach o 22.each ach o'n leithidibh sin 'sa bhios cailte.
'Nis, tha mi air teachd a dh'ionnsuidh na rùn a bha N2
148
AIR lOMADH PUIxN'G DIADHACHD.
againn 'san lamli air na laithibh a cliaibh seacbad, a ni h'e so, gu leagail fhaicinn duibh 'o fliocal De, C') agaibh le coir cheart a dh'fheudas gradli Dhe ann an Criosd a thagradh air a shon fein ; a chura 's gu'ni brosnaich cinnteachas a nì so sibh gu e-san agus a chuid naoimh a ghradhachadh. A ris, mu na buairidhean a thilgeas an diabhul a steach gu bhur creach de chinnteachas a ghraidh so : chuala sibh iad a cheana, agus cha dean nii an aithris a ris. B'e an ni mu dheireadh, na ceithir seor- san dhaoine agus mhnathan anns an t-saoghal mu'n do labhair mi.
'S lAD A CHECD SEORSA, indsan a tha mothachadh pein do-fhulang agus cradh spioraid, gidheadh fath^.st tha iad ann am fabhar, 'an gradh, agus ann an coimhchcc'.ngal Dhe, agus na'm b'aiìi leatsa aithne fbaotainn am bheil thu dheth na mhuinntir so, bithidh so na chlcachdadh dhuit, ge do dh'fheudas do phian agus do chradh a bhi do-fhuhmgach, agus ge do dh'fheudas tu a bhi toirt a stcach reusanan iongantach. mar a ta 'm faidh a' dean- amh ann an so, ag radh. — 'Se so mo bhas, gidheadh cha'n 'eil thu mar a ta thu fein smuaincachadh a tha thu ; oir anns a chor so, ma tha agad tuireadh aiv son peacaidh, ma tha tairt ort air son thu a bhi air do dheanamh reidh ri Dia ; agus ma tha fadal ort air son là do shlainte, agus gu*m bheil dochas agad os-ceann dochais, agus ma tha dochas agad air na geallaidhean ; ge' nacìi 'eil agad mothachadh air trocair Dhe, gidheadh tha thu ann an coimhcheangal na'n gras.
'S lAD AN DARA SEORSA, an drcam nach 'eil a' mhoth- achadh fearg, ni mò a tlia iad fuidh fhearii- ; agus is iad an dream so clann Dhe, a tha ann an coimhcheangal na'n gras mar an ceudna ; agus de'n dream so tha ceithir seorsan mar an ceudna.
Sa checd AiTE. Tha cuid ann aig an robh an gairm mihs, 'nuair a dh'fliosgail laimh ionmhuinn Dhe an cridheachan ann an tiota, mar a rinn e air cridhe Lidia, a bha air a h-iompachadh aig aon searmon.
'SaN dara h-aite. TJia cuid ann aig robh gaol Dhia air a dhoirteadli a steach ann an cridheachan leis an Soiorad Naomh, agus tha e furas impidh a chuir air au dream so mu ghradJi Dhe do'n taobh fein, uime sin,, cha'n 'eil iad a' mothachadh fearg ni mò a tha iad fuidh. fhearg.
AZR lOMADn PUING DIADnACHD. 149
'San treas aite. Tha cuid aim a ririTi gleaclid troìmh ro-churam an anama', agus chaidh iad troimh dhoimhne uamhaisean corruich Dhe, agus thainig iad troimhe gu sabhailt ; a^us fhuair iad huaidh omi ; uime sin, ann an aite mulad fhuair iad gairdeaehas ; ann an aite grablian, fhuàir iad sìth : ann an aite teagamh, f huair iad dearbhachd, ' nach dean a bheag sam bith an dealachadh 'o ghaol Dhia ann an losa Criosd ;' agus uime sin, cha'n 'eil iad a' motbachadh fearg, ni mò a tha iad fuidh fhearg ; ach as-eugmhais doilbheaclid tha e furas impidh a chuir crra mu ghradh Dhia d'an taobh fein. Ach air son an dream mu dheireadh, nach 'eil aon-chuid a' mothacliadh grabhan na feirge, no miìsead trocair, tha <e na's doiìbhe impidh a chuir orra-san mu ghradh Dhe ; -iilXus gidheadh, gu cinnteach bithidh naoimh Dhe tric do dh'àmaibh anns o chor so, oir tuitidh iad na'n suaiii chodal, agus luidhidh iad thairis ann ara fein-thearuinnt- eachd air son tamuU ; cosmhail ri Daibhidh, Peadar, agus a cheile fein, agus na h-oighean glic, thuit iad na'n suain-chodal ; ach 'nuair a tha thu anns a choir so, c'ionnas a bhitheas iios agad nach 'eil thu fLiidh fhearg, ach ann an cuairt a ghaoil, agus ann an coimhcheangal na'n gras ì Bithidh fios agad air le so, do mhi-churam- sa, a tha ad' leanadh do Dhia, is mi-churam e a tha air f haicinn agus air a mhothachadh, tha e na cliruas cridhe a ta air fliaicinn agus air a mhothachadh, do bhàs-sa tha e na bhas a ta air a mhothachadh agus air fhaicinn, mar sin tha thu 'ga fhaicinn, tha thu 'ga mhothachadh, tha thu a' deanamh bròn air a shon mar is urrainn thu, agus tha thu a' gieachd' ris mar is urrainn thu ; ach a ta neo- churam an neach a chuireadh air cììl, neo-fhaicsinneach a2;us neo-mhothachail, tha e dàll agus clia'n 'eil e 'ga f haicinn, tha e marbh agus cha'n 'eil e 'ga mhothachadh ; tiia e ann an gairdeanan an diabhuil, ach cha'n 'eiì e a' gleachd' a chum fìiotainn a mach asda, oir cha'n 'eii e 'ga mheas na dhaorsa ; tha e ann an truagh mhòr, ach cha'n 'eil e 'ga thuireadh, agus thoir air falbh eagal na h-ifrinn, agus mothachadh air grabhan coguis uaith, agus cha'n 'eil e aig iarraidh flaitheanas eile, agus co fhad 's i\ach 'eil aige pìan ann a neo-churam, cha'n 'eil iarrtais aige air son a bhi air a dhusgadh a mach as, uime sin, mur 'eil tuille agad ach so gu'm bheiì thu a' mothachadh do mhi-chreideamh, do dhoille, do neo- N3
150 AIR rOMADH PUING DIADHACHD.
churam, do chmas-cliridhe, do bhòdhraid, agus do dhaorsa, agus co fhad' 'sa tha thu air do chomh-eig- neachadh gus na nithe sin nach h'aill leat a dheanamh, do bhrigh 's gu'm bheil iad o\c\ agus gu'm bheil thu air do chomh-eigneacbadh gus na nithe sin fhagail gun deanamh a b'aiU leat a dheanamh, tha so na chomhani' cinnteach na 's leoir air gu'm bheil thu ann an coimh- cheangal na'n gras, agus air taobh steach cuairt gaoil Dhia.
An 'uibhir so air son a cheud dà sheorsa dhaoine agus mhnathan anns an t-saogbal, agus buinidh an dream so do na bheatha bhithbhuan.
'Nis, na dha eile, 'se sin, an treas agus an ceithreamh seorsa, cha bhuin iad so do ghras, ni mò a tha iad fath- ast fuidh chumhnant na'n gras : agus air son an treas seorsa, nach 'eil a' mothachadh pian no fearg, agus gidh- eadh a ta fuidh fhearg, 's iad so a mhoir-chuid de' na mhuinntir a chuireadh air cùl : agus gu deimhinn tha 'n dream so a' dol thar chaich uile ann an aireamh ; oir tba aireamh 's an t-saoghal nach d'fhairich riamh pian no imcheist ann an spioradaibh ; do bhrigh 's nach d'fhair- ich iad riamh lagh 'gan casaid, 'gan agairt, agus 'gan diteadh air son peacadh, gidheadh tha iad fuidh phian agus fuidh fhearg, agus tha iad a' dol air an rathad direach do dh'ifrinn. 'Nis tha dà sheorsa ann de'n dream so.
'Sa cheud aite. Tha cuid anns an taobh muigh de'n eaglais nach rol)h riamh na'n luchd compairt de na chumhnant so-fhaicsinncach ; mar ludhaich agus Turc- aich, Cinuich agus Papanaich, cha robh mhuinntir so riamh air an gairm, ni niò a bha 'n coguisean riamh air an dusgadb.
'San dara H-AiTE. Tlia cuid anns an taobh a steach de'n Eaglais, agus a tha nan luchd compairt de na choimhcheangal fhaicsinneach ; ann an eisdeachd an fhocal, agus gabhail na Sacramaidean, agus tha iad so de tliri seorsan.
An tus. Tha cuid ann a tha 'g aideachadh na fìrinn, ach tha iad as eugmhais eolais, uime sin cha'n eil aca, aig àm sam bith, gairdeaclias mhothachail no pian mhothachail ann an coguisibli, do bhrigh 's gu bheil an coguis an urra ri 'n eolas ; oir mar a tha t'eolas, mar sin bithidh do choguis.
AIR lOMADH PIIING DIADHEACHD. 151
Dara seorsa dhiubhsan aig am bheil eolas, ach air an litir a mhain, oir tha iad as eugmhais an Spioraid, agus mu'n dream so tha 'm faidh a' labhairt, ag radh, ' Ciuinn- ibh da rireadh, ach na tuigibh, agus faicibh da rireadh, ach na tugaibh fainear. Dean cridhe an t-sluagh so reamhar, agus dean an cluasan tròm, agus druid an suil- ean, mu'm faic iad le'n suikan, agus mu'n cluinn iatl le'n cluasan, agus mu'n tuig iad le'n cridheachan, agus ga'n iompaichear iad, agus gu'm bi iad air an slanach- adh.' Isa. vi. 9, 10. Tha aig an dream so sealladh agus eolas araidh air a thoirt doibh, ach do bhrigh 's gu'm bheil iad 'gam mi-ghnathachadh, uirae sin tha iad a' doi 'am mugha ann an ceart bhreitheanas Dhe.
Treas Seorsa, is iad sin an dreara, aig ara bheil an cog- uisean air an drosadh mar le iarrunn dearg, agus tha spiorad suain air a dhoirteadh orra, agus tha cridheachan aca a tha air dol thar mothachadh ; uime sin, tha iad air an toirt thairis gu peacachadh le ciocras, agus tha tlachd aca ann a bhi 'g òl a steach aingidheachd, mar a dh'olas an t-ainmhidh suas an t-uisg. Cha'n 'eil 'eagal breitheanas air na trì seorsan so uile, do bhrigh 's nach 'eil iad a' mothachadh fearg ; air an aobhar sin tha iad mi-churamach, agus cha'n 'eil iad a' sealltainn air a shon.
'Nis, tha mi air teachd a chum na ceithreamh seorsa, ni is iad an leithide sin de na mhuinntir a chuireadh air cùl, aig am bheil an coguisean air an dusgadh, agus a tha 'mothachadh fearg air fhadadh ann an cridhe an taobh a stigh, agus an coguisean fuidh uamhan le dearbli ghathan an ditidh, a tha teachd o cheartas gharg agus o rùn neo-chaochlaideach Dhia ; agus cha'n 'eil aca Spiorad Chriosd gu an comhfhurtachadh, no gu'n gluas- ad suas a chum dol a dli'ionnsuidh Fear-saoiridh, no a dh'ionnsuidh fhala, uime sin tha iad a' dol a dh'obair air an t-slighe mhi-cheart ; oir an dara cuid muchaidh iad am pian, agus an teine 'nan coguisibh, le meadhon- aibh mi-laghail agus cuidichidliean neo-sholasach : air neo tilgidh 'siad iad fein ann an doimhne gun iochdar an eu-dochais, agus mar sin mairidh iad gu crioch am beatha ; air neo ni iad cabhaig o na phian aimsireil a chum piantan siorruidh agus neo-chriochnaichte na h-ifrinn. Tha iad so uile fuidhfhearg; agus cha'n 'eil anns na gathan so gu leir ach tùs an agartais gun
152 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
chrioch a hhithoas iad a' fulang ann an ifrinn gu siorr- uidh tuilJe, agus cha'n 'eil anns an lasair so a tha air toiseachadh na'n coguisibh ach srad a thainig o'n teine sin nach muchar a choidhche, far am bi mar aon coguis agus closaich a' losgadh gu siorruidh. 'Nis, tha mi a' ceadachadh gu'm bb.eil Dia aig cuid do àmaibh a' dusg- adh coguis na'm muinntir a chuireadh air cìd, aig cuid do dh'kmaibh na 's luaithe, agus aig cuid do 'hmaibh na 's fadalaich, cosmhail ri Cain, bha a chogiiis air a dusgadh gu h-ath-luatli ; oir air bàll an deigh murt a bhrathair Abel, tha'n Tighearn a' teachd d'a ionnsuidh, agus aig innseadh dha, ' Gu'n d'eigh guth i'oìa a bhrathair ris- san o'n talamh, agus uime sin dhuisgeadh a ciioguis, agus ghhiodh e a mach, ' Tha mo pheanas na 's truime na 's urra' mi ghiulan : clia'n 'eil neach a choinnicheas mi nach marbh mi :' agus dh'fhan e fuidh na mhotJiachadh agus fuidh na gln-abh so rè uile hiithean a bheatha ; mar so bha e-san gu h-atìi-luath air a dhìisgadh, agus dli'f han e fada fuidh. Ach blia ludas na b'f hadalaich air a dhusgadri, an deigh gach rabhaidh a fhuair e o'n Tighearn, ag radh, feumaidh I\iac an duine a bhi air a bhratli ; a(;h is an-aoibhinn do'n duine sin le 'm brathar e ; fathast clia do dhìiisg e riamh, gus an d'thainig sgèula g'a ionnsuidh, gu'n robh Criosd losa a rinn e-san a bhrath, air a dhit- eadh a chum bàis. An sin tha e a' dusgadh, an deigh sin tha e a' mothachadh lasraichean na h-ifrinn air tois- cachadh 'na choguis air son brath na fola neo-chiontaich. Tha e fior mar an ceudna, gu'm bheii cuid a' giulan a phian so na 's fiiide, eadhon anns a bheatha so : cos- mhail ri Saul agus Cain ; agus cuid eile 'ga ghiulan ni's giorra : cosmhail ri Ahitophel agus ludas. Ach tha mi a fagail so, agus a' teaclid gu puinc 'eile.
'Sa ciieud aite. Gu innseadh dhuibh niu staid na nminntir dhitidh fuidh na phian so.
'San dara ii-aite. Na ceuman leis am bheil siad a teachd g'a ionnsuidh.
'San treas aite. An t-eadar-dhealachadh a ta eadar an cleachdadh-sa agus cleachdaidhean na'ni muinntir thaghta fuidh an cuid piantaibh fein.
'Sa ciiEiTnREAMH AiTE. Cia fhad 'sa dh'fhaodas a jnhuinntir thaghta, agus a mhuinntir a chuireadh air cul a theachd gu cordadh ri cheile ann am piantaibh.
'Sa CHUiGEADH, agus auus an aite mu dheireadh. Gu
ATR lOMADn PUING DIADnACHD. 153
innseadli dhuibh cia mar a ta 'n Tighearn a' togail an dara h-aon, agns a leigeil leis an n-aon eile tuiteam : Cia mar a ta e tionndaidli na muinntir thaghta, agus a leigeil leis a mhuinntir dhite a dhol air an agbaidh gu'n aite fein,
A thaobh a cheud aite, rau thimchioU staid an droch- dhuine fuidh phian. Tha solus aige, agus tha mothach- adh aige, tha creideamh aige. Tha solus aige a tha leigeil ftiaicinn da a pheacaidhean anns an lagh 'ga chasaid, 'ga agairt, agus 'ga dhiteadh fa-chomhar caithir bhreitheanais Dhe ; tha solus aige a tha foiIJs- eachadh Dhia dha na theine dian-loisgeach na sheasamh o's ceann a chinn, agus a* leigeadìi ris dha siorruidheachd do phìan, mar-aon gun fhios agus gun saorsa, air ullachadh air a shon, nach urrainn e a sheachnadh. Tha mothachadh aige, oir tha e a' mothachadh fearg a tha do-ghiulan, tha e mothach- adh teine millteach agus lasair loisgeach a' dheanamh greim air a choguis, agus tha e' mothachadh dearbh uamhunn an ditidh a' sgealbadh anam as a cheile ; agus so tha e a' mothachadh as eugmhais fadal air son trocair, as eugmhais tairt air son sith, as eugrahais iarrtuis gu ruith a dh'ionnsuidh Slanuighear ; oir tha e a' faicsinn dorus na trocair air a dhruideadh air g-u siorruidh tuille ; agus tha creidearah aige, or tha dearbh-bheachd aige nach do ghradhaich Dia riamh e, agus nach do thagh se e ; tha dearbh-bheachd aige nach d'rinn Criosd riamh a shaoradh ; tha dearbh-blieachd aige nach d'rinn an Spiorad riamh a naomhachadh ; tha e cinnteach gu'm ])heil e gu h-iomlan air a thilgeadh air falbh ; agus tha dearbh-bheachd aige gu'm bheil gach creutair air thal- amh fo' arraachd le fearg agus dioghaltas 'na aghaidh, agus gii'm bheil iad uihirah gu breitheanas roimh-ord- uichte Dhia a chuir an gniomh air. 'Se so a staid. 'Nis, air son na'n ceunian leis am bheil e a' teachd a chum a phein so.
'Se a CHEUD CHEU.M mi-naomhachd. ' Thugaibh an ro-aire' deir an t-Abstol, Eabh. xii. 16. 'nach bi neach rai-naomh sara bith 'n'ur raeasg, raar Esau, a reic air son aon ghreira bidh', ccir a cheud bhreith,' do bhrigh 's nach do raheas e a bheag sam bith dheth. Mar s n 'se mi-naomhachd, no gras Dlie a mheas na ni eutrora, a cheud cheum a chum ditidh.
154 AIR lOMADn PUING DIADHACHD.
'Nis raar a dh'fhag Esau aon clieum air a clnil, mar siti dh'fhag Ismael ceum cile. Ciod e a bha'n sin ? Rinn e magadh air a bhràthar Isaac. Mar sin 'se so an dara ceum a chum ditidh, magadh no fochaid air diadhachd, no air geallaidhean Dhia do na naoimh.
Thug Cain ceum eile leis, mhurt e a bhrathar Abel, agus an deigh dha a dheanamh, dh'aicheadh se e. Mar so 'se 'n aingidheachd so air a h-aicheadh, an treas ceum gu diteadh.
Tha Saul a' fagail ceum eile air a chul. Ciod a bha 'n sin ? Dh'fhag e gun deanamh na nithe sin bu choir dha a dheanamh, agus rinn se a ni sin neach d'iarr Dia riamh air a dheanamh, fo' sgail diadhachd. Mar sin 'se a cheilg so, no am lìuintinn gu meallta so ri Dia, an ceithreamh ceum.
Dh'fhag ludas ceum eile air a chul. Ciod a bha'n sin ? Cha robh a chridhe riamh air ath-nuadhachadh, oir bha diabhul aige do ghna na chridhe, agus rioghaich sannt an taobh a stigh dheth. Smuainich e ann fein, gabhaidh mi an t-airgiod a th'air a thairgsinn dhomh ; 's urrainn e-san e fein a shaoradh, tha fios agam gur ion- mhuinn leis a bheatha mar as ionmhuinn lcam-sa mo bheatha fein ; tha fios agam gu'm iaigh mi f habhair a rìs ; mar sin gleidhidh rai'n t-airgiod, agus cha bhi fios aig neach sam bith air. Mar sin, tha sibh faicsinn, gu'm bheil an neach a chuireadh air cùl a lion ceum 'us ceum a' teachd air aghaidh, agus mar sin a' dol air agh- aidh ceum au deidh ceum, gus an d'thig e gus a cheum a's airde agus an ceum mu dheireadh. 'Nis, mar a baill leil)h dol as o na cheum is airde, mar sin feumaidh sibh a cheud cheum agus na ceuman meadhonach a shcach- nadh : air an aobhair sin faicibh, ' nach bi ann an aon neach agaibh droch cridhe mi-chreideach, ann an treig- sinn an Dia bheo.' Seachnaibh slighe Chain, agus na bithibh-se gamhlasach mar a bha esan ; seachnaibh slighe Esau, agus na bithibh-se mi-naomh raar a bha e san ; seachnaibh slighe Ismaeil, agus na bithibh ri fochaid raar a bha e-san ; seachnailih slighe Shaul, agus na bithibh 'n'ur cealgairean mar a bha e-san ; agus seach- naibh slighe ludais, agus na altrumaibh dialdiul ann bhur cridhe mar a rinn e-san ; soachnaibh slighe na daoine so gu leir, mar a b'aill leibh piantan na coguis a sheach- nadh an so, agus mar a b'aiU leibh a bhi air bhur cum-
AIR lOMADH PDING DIADnACED. 155
nil a macli o phiantaibli siorruidh na h-ifrinn an deigh so. An uibhir so air son na'n ceumaibh leis am bheil a mhuinntir a chuireadh air cùl a' teachd a dh'ionnsuidh am piantan.
'Nis, tha mi air teachd a dh'ionnsuidh an eadar-dheal- achaidh a ta eadar cleachdadh iia muinntir a chuireadh air cùl fuidh an cuid piantaibh, agus cleachdadh na muinntir thaghta fuidhan grabhan fein ; cha'n urra' sibh inuseadh cia cho luath 'sa dh'fheudas bhur coguis a blii air a dusgadh, agus a dh'f heudas am pian sin a bhi air a nihothachadh leibhse ; oir feudaidh smuain detli nach do ghabhadh aithreachas an ìasair sin a bheothachadh, agus dearbh chorruich na h-ifriun a ghluasad suas ann bhur n-anama ; agus co-clhiubh a tha sibh aig an àm so a' mhuchadh solus bhur coguisean no nach 'eil, cha'n 'eil fios agam, uime sin tha mi 'gar fagail do'n Tighearn ; ach tha e do ghnath feumail air bhur son, aithne fhaot- ainn air ciod e an cleachdadh bu choir a bhi agaibh, 'nuair a ta bhur coguisean air an dusgadh, agus air beantainn riu leis a phian so ; cionnas ma ta a bhios fios agaibh ciod a their sibh aon-chuid ribh fein, no idir ri neach eiì, 'nuair a ta sibh air bhur dusgadh ? Innseam- sa dhuibhse a ta 'n'ur clann do Dhia, ciod e an cleachd- adh bu choir a bhi agaibh, agus ciod e cleachdadli an droch-dhuine anns a chor so, a chum 's gu'm bi eola^ agaibh air an eadar-dhealachadh a ta eadar an dà chleachadh.
'Se a cheud eadar-dhealachadh so, mar air son an •neach a chuireadh air cùl fuidh a chuid piantan, 'se a nihain ìamh dioghaltais Dhe 'ga phianadh air son a pheacaidhean a ta 'ga phianadh-sa ; thoir air falbh ara pian, agus bithidh e-san maith na's leoir. Ach a thaobh leanabh Dhia, cha'n e am peanas cho mor a tha 'ga phianadh-sa, 's a tha chuid peacaidhean, 'ni a b'aobhar d'a phian, agus a bhrosnaich Dia gu fearg 'na aghaidh ; uime sin tha e a' fuathachadh a' chuid peacaidhean, tha e a' deanamh bron air son a pheacaidh, agus tha e gabh- ail aithreachas air son a pheacaidh, agus b'aoibhinn leis H bhi air a dheanamh reidh ri Dia. Mar sin, ma tha na nithe so agad, an sin tha chuis gu maith, ge' do tha agad eagail agus uamhasan ann do choguis ; oir cha robh aig an droch-dhuine riamh iior fhuath do'n pheacadh, air doigh 's gu'm b'aoibhinn leis a bhi aii a dhioladh air, do
156 AIR lOMADII PUING DIADHACHD.
Lhrigli 's gu'n do cliuir e diomadh air Dia ; cha rohh riamh aige fior aitlireachas a chum heath, cha rohh liaiiih creideamh tearnaidh aige gu deanamh greim air geaUaidhean Dhia, g'an comhchuir ris fein, no ocras agus tairt air son fuil losa, a chum reite a dheanamli eadar Dia agus anam, na nithe so cha rohh aig an drcch dhuine riamh, air an aohhar sin ma tlia iad agaibh ann an tomhas-eigin, tha e na chomhara neo-mhearachdach dhuibh gu'ra bheil sibh 'n'ur cloinn do Dhia.
'Se 'n dara h-eadar-dhealachadh so, tha pian an droch- dhuine do-fhukmgach, agus uime sin cha'n 'eil foighid- inn aige g'a ghiulan, cha'n 'eil fior iartais i\ige gu faot- ainn a mach as, ni mo a tha dochas aige gu'm bi e air a shaoradh a mach as ; tha e an dara cuid a' saothrachadh a chum a mliuchadh, air neo tha e a' deanamh cabhaig a dh'ionnsuidh na'm piantan siorruidh gun chrioch, a' smuaineachadh gu'n toir athrachadh pein na's mò dh'fhois da. Ach cha'n 'eil a chuis mar a ta e-san an duil, oir aig an am so cha'n 'eil ach an lasair, ach an deigh so an teine ; a nis, cha'n 'eil ann ach aon bhoinne, ach an deigh so bithidh cuan dheth fearg Dhia air a thilgeadh air anam agus air a chorp, air a choguis 's air a chlosaich. Nis, air an lamh eile, tha piantan an anam thaghta so-f hulangach, oir tha e air a chumail suas le lamh dhiomhair an Dia uile-chumhachdaich ; uime sin tha foighidinn aige-san gu ghiulan, tha iarrtais aige a hhi air a dheanamh reidh ri Dia, agus mar sin gu bhi air a shaoradh o agartas ; agus tlia dochus aige gu'm bi e air a shaoradh, air an aobhar sin tlia e ag osnaich mar is urrainn e, agus tha e ag urnuigh mar a dh'fheudas e ; tha e a' ruith a dh'ionnsuidh an Tighearn mar a's urru' dha, tha e tagair a ghealhiidh mar is comasach e, agus mar sin tha dochas aige os-ceann dochais, uime sin tha e ag radh cosmhail ri lob, xiii. 15. 'Ge do mharbhadh tu mi, Thighearn, fathast cuiridh mi mo dhochas annad/ Ann an sin tha e a' lagachadh agus a' fannachadh fuidh uaHach, air an aobhar sin tha e aig radh, 'an cum an Tighearn air ais e fein gu bratli ? An do dhearmad Dia a blii trocaireach ? Agus ma tha e air a ghairm, agus ma bha aige mothachadh air trocaireaii an Tighearn roimh sin, " an sin b'aoibhinn a b'aill leis na laithean o shean a cliuindineachadh, agus oran aniis an oidhche u ghairm gu cuimhne."
AtR lÒMADH PUING DIADHACHD. ]57
3. Tha an dream a cliuireadh air cùl, ann an cnid piantan fein, a' deanamh aon-chuid mar a rinn Iiidas. a rinu cabhag o na phian ainisireil a dh'ionnsuidh na'm piantaibh siorruidh ; air neo tha iad a' deanamh mar a rinn Saul, a ghairm air son inneahiil)h ciìiil gu a sliòlas- achadh, a chum a phiantan air lathair a chuir air falbh, Mar sin iarraidh iad sòlasan agus kichd comfhurtachd diomhain, an leithide as fearas-chuideachd agus luchd- comuinn, no itheadh agus òl ; ach clia dean iad so gu leir maith air bith dhoibh. Air neo ni iad mar a rinn Cain, a dh'iarr air Dia a bheath a chaomhnadh air son ttiiDull, agus thigeadh an deigh sin na 's aill, mar sin cha'n 'eil a mhiann orra bhi air an cuir 'n m cabhaig a dh'ionns- uidh na'm piantain siorruidli sin, ach na 's raoghnaichte au toilinntinnean a ghabhail an so air son tamull, agus an deigh so thigeadh na's aill. Air neo ni iad mar a rinn Esau, nach do chuir an suim a bheannachd a fhuair lacob ; oir cha dlarr e cuibhrinn deth, ach mhiannaich e-san beaìinachd eile, mar so iarraidh iad beannaehdan na heatha so, agus gabhaidh iad an cunnart do'n bheatha ri teachd ; mar sin thoir dhoibh maoinn de sliaibhreas, de dh'onair, de thaitneas, agus de dh'fhois, anns a bheath so, agus cha 'n 'eil suim ac air son tuilleadh.
Ach tlia nadur leinibh Dhe gu mòr air a chaochladh do dhoigh ; oir cha'n urrainn a bheag sam bith e-san a thoileachadh ach a shàsachadh fhaotainn de dh'fheoil agus de dh'fhuil Chricsd ; oir tha fios aige nach urrainn a bheag sam hith anam ocrach agus iotmhor a riarach- adh acii sin a mhain, agus nach urrainn a bheag sam bith fearg Dhe a mhùchadh, a ta na luidh air a chr)guis, ach fuil Chriosd a mhain ; air an aobhar si-n cha bhl aige-san fois, no socair, no sòlas, no comhfhurtachd. ach sin a bheir fuil Chriosd d'a ionnsuidh ; uime sin, cha'n urrainn do ni sam bith air neamh no air talamh e-san a thoileachadh no shàsachadh gus am faigh e a riarachadh de dh'fheoil agus de dh'fhuil losa, ann an e-san ith agus oì troimh chreideamh.
'Nis, h'e'n ceithreamh ni air an dorùnaìch mi labhairt so, gu leigeil fhaicinn duibh cia cho fagus 'sa tha'n dream a chuireadh air cìil a' teaclid air a mhuinntir thaghta. Tha mi a' comhrachadh gu h-arraidh ceithir cheuman, air am bheil mar aon a mhuinntir thaglita
0
].'ìS AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
acjus a lìiliuinntir a chuireadh air cùl a' dol air an agh- aidh cuideachd.
'Sa cheud aite. Chunnaic a mhuinntir thaghta raull- acli ani peacaidhean air dol suas gu neamh, agus air ruith a steach fa chombair caithir bhreitheanais Dhe, agus tha iad 'gam faicinn na'n seasamh an sin 'gan cas- aid, 'gan agairt, agus 'gan dìteadb, tha iad mar an ceud- na faicinn balla na sheasamh eadar I)ia agus an anama', air doigh 's nach 'eil iad a' faicinn seol ruigsinn air troc- air ; agus 'nuair a ni iad urnuigh, tha iad a' faicinn an cuid urnuighcan air an diuideadli a mach, agus nach leig IJia leo a theachd a steach 'na lathair ; chi a mhuinntir thaghta so cho maith ris an dream a chuireadh air cuL
'San dara h-aite. Bha iad as-eugmhais gach uile chomhrtmrtachd fuidh neamh, air doigh 's nach robh aca niothachadh sam bith air gradh no dearbhachd air tagh- adh, agus is beag nach robh iad air dol thar na h-uile h-earbsa air gu'n d'thigeadh iad gu brath do flaitheanas ; uime sin thubhairt iad, ' An d'imich an Tigheam air falbh gu brktli ? An do dhi-chuimhnich an Tigh- earn a chaomh-throcair agus a thruacantais i' Uime siii ghlaodh iad a mach, ' Chaidh tonnan feirg an 1'igheam thar mo cheann, air a leithid do dhoigh 's gu'm bheil mi air mo^chomhdachadh leo/ Sailm Ixxxviii. 1(3,
'San treas aite. Taisbeanaidh an Tighearn' na namhaid gle mhoir dhoibh agus gu a bhogha a chuir air lagha agus a shaighdean a thilgeadh orra ; air an aobhar sin ghlaodh iad, ' Tha saighdt an feirge an uile-chumh- achdaich air dol tromham.' Agus taisbeanaidh an Tigh- earn mar gu'n gabhadh e bruthadar agus gu'm briseadh e
■ uile chnamhan an cuirp, air doigh 's nach 'eil aon-chuid tamii no fois a là iio dh'oidhclie air an son ; uime sin, rinn iad ' ulfhartaich mar chaillichean oidhche anns an fhasach, agus dh'eigh iad m-^r phelican anns an ionad aonaianach,' agus rinn iad beucaicJi mar leomhan anns a choiile, ' rinn iad caoran mar a chorramhonaidh, na mar gliealbhonn air inullach an tigh,' riim iad tuireadh mar cholaraan a tha as eugmhais a cheile.
'ìSa CHEiTiiKEAiiH, agus aniis an aite mu dheii-eadh. Bithidh leanabh Dhia aig cuid do dh'àmaibh air a thoirt gus a chor so, gu'm malluich e an là air an d'rugadh e ;
. mallaichidh iad na h-uile a rinn comhnadh riamh riu ami au àra an oige, agus bithidh iad air an tabhaiit gus
AIR lOMADH PUING DIADHEACHD. 159
:^n eigin so, gu'm bi fadal orra air son an hi anns an cuir Dia crioch air am beatha. 'Nis thig a mhuinntir thaghta agus na droch-dhaoine mar aon an fhada so air an aghaidh cuideachd.
'Se ni niu dheireadh a tlia mhain gu bhi nis air a Libhairt, gu innseadh dhuibh c'ait a' bheil iad a'm dealach- adh agus a' mi-chordadh ri cheile, agus ciod e a tha deanamh an n-eadar-dhealachadh. Ann an so tha 'n eadar-dheahìchadh, thus a tha ad' leanabh do Dhia, anns a cheart àm 'sam bheil thu fuidli do phian, tiia obair flliiomhair an taobh a stigh dhiot nach 'eil thus a' faic- inn, gus am bheil thu air do thabhairt a mach a^ do bhuairidhean. Ciod e sin ? The solus impidh agus gairdeachais a ta na luidh am folach ann do choguis, a ni 'nuair a bhriseas e mach, bheir e aoibhneas do-labh- airt leis, agus sith a tha air dol thar na h-uile h-eòlas, an ni a bheir air falbh do ghrabhan agus do theagaimhean gu leir, agus abheirsgeul aobhneach ad' ionnsuidh-sa bha bròn, agus spiorad an t-subhachais ad' ionnsuidh-sa bha air do thrio])ìaideachadh le spiorad an dubhachais; mar sin tha'n Tighearn 'ga do chumail-sa suas nach 'eil thu a' tuiteam a dh'ionnsuidh slochd g\in iochdar na'm piantan gun chrioch sin ; agus ge nach 'eil tlms 'ga bhreithn- eachadh, gidiieadh tha iarrtais air son trocair ann do chridlie ; agus ge do tha do ghrabhau an uachdar, air a ìeithid do dhoigh 's nach urrainn thu aii f huil fhaicinn a' labhairt air do shon ; gidheadh b'aoibhinn a b'aill leat sealltainn troimh an fhearg ri trocair. Achair.son an droch-dhuine, tha Dia ga fhagail, tha e-Kan a' tuiteam ann, agus mar is mò ?. ta e dol fuidh anns na doimhn- eachdan so, 'sann is mo a tha buaidh air a thabhairt leo ; mar sin cha'n 'eil e a' faotainn a raach gu brath tuille.
Nis, a' faicsinn gu m bheil sibh uile ann an cuid de na ceithir seorsan dhaoine agus rnhnathan so, mu'n do labh- ii'ìT mi, tha mi dearbhta gu'm bheii a mhoir-cliuid de'u treas seorsa, nach do rahothaich rlamh fathast fearg, gidheadh a tha fuidh fhearg. Cha'n urrainn mi iuns- eadh dhuibh cia cho ìaath 'sa dh'fheudas sibh a ]>hi air bhur saoradh uaith' (agus tha mi guidh air Dia gu'n €um e sibh 'n'ur duisg) ; oir tha mi toirt cinnte dhuibh gu'ni bheil an Tighearn a' teachd, agus cha'n urrainn »ibhse innseadh cia cho luath sa dh'fheudas dorus na tro/:air a bhi air a dhunadh, uime sin, seallaibh ribh. 02
160 AIR lOMADH PUING r>IADnACHD.
fein, a chum 's gu'm faigh sibh a steach ann an àm, a chum 's 'nuair a dhruidear an dorus gu'm faighear sibhse air an taobh a stigli ; oir, air a so tha mi toirt fianuis duibh, tha teine nach bi air a mhùchadh, agus piantan siorruidh, air ullachadh air an son-san uile a tlia 'nan hiidh thairis a' codal ann am mi-churam, agus nach bi air an dusgadh, 'us nach dean aithreachas ann an trk ; air an aobhar sin, do bhr'i gur e so au t-àm, guidheam oirbh gu durachdacb.d sibh a ghabhail ris ; oir ma leagas sibh leis an àm so dol seachad. agus ma bhàsaicheas sibh gun aithreachas, cha'n fhuigh sibh a leithid gu siorruidh tuille, ni inò a chi sibh beatha gu siorruidh, no a gheibh sibh trocair gu brath tuille air a thairgse dhuibh. dean- aibh ris mar is aill leibh. Cha chan mi tuille aig an ani so. Deananiaid urnui<:h.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
SEAR3I0IN XXIII.
AIR lOMADII PUING DIADHACHD.
SjiiLr.f xlii. 1. 2. 3. Mar a thoqras am feadli a chum nan sriTth i5Ìs?t>, mar pin tha m'aiiam a' toeairt a (J''io»ir)sui(]li.se a Dbe. Tha tairt air m'anara chum Dhe, chiiin an De bheo : c'uiu a thig mi a;;us a nochdar mi am fiaiiuis Diie? Is iad mo dheoir ì» h\ndh dhomh a ìà acrus a dh'oidhche, 'nuair a theirear rium gach là. cViit am bheil do Dhia ?
Tha ann an so dearbh dealbh anam craiteach a' gleachd le craidh, agus le mor imcheist agus doilgliios inntinn ; Hgiis tha e sgriobhte air son comfhurtachd an leithide sia gu lcir, aigam bheil an anam airan cleachdamh ri'ii leithid ?in do bhuairidhean ciaidh no doilghios air son eas- bhuidh lathaireaehd Dhe. Cha'n uiiainn an teagasg so a bhi taitneach agus tairbheach do neach sam bith, ach do'n neach sin aig am bheil 'anam craiteach agus a tha air a thilgcadh sios ; cha'n eil feum aig an anam a tha 9,ir a lionadh le comhf hurtachd, agus an t-anain a tha na
AIR lOMADH PUING DIADHACnD. 161
ìjjìdh ann a mi-clmram, anjus nach 'eil air a dhusgadh, <ha'n urrainn e-sau a cliomh-chuir ris fein ; uirae sin, fiithast cha'n 'eil feum aige ris ; ach an t-anam a ta air a dhusgadh, agus a tha faicsinn nach 'eil Dia air latbair, agus air an aobhar sin air am hheil tairt an deigh an Dia bheò, agus an t-anam a tha mi-shuaibhneach, agus nach urrainn fois fhaotainn, agus a mhuinntir so aig am hheil tonna feirge Dhe dol tharis orra, agus aig am bheil aon doimhne gairm air doimhne eile, agus a tha na'n seasamh eadar gaoth is tònn, iadsan, tha mi 'g radh, air dhoibh a hhi air an tumadh ann an doimlme feirge Dhia, leis am b'aill sealltainn le aoibhneas ri doimhne trocair Dhia ; an leithide sin, tlia mi 'gradh, a tha air an doigh so air an tilgeadh sios, giulainidh iadsan leis an teagasg, agus ni iad gairdeaclias air a shon ; a mheud agaibh 'sa tha air bhur lionadh le sòlas giulainidh sibhse leis mar an ceudna, agus a mìieud agaibh 'sa tha ann fein-thear- uinnteachd, agus leis am b'aoibhinn a bhi air bhur dusg- adh, giulainiclh sibh leis mar au ceudna ; oir an dream is ro-fìiein-thearuinnte aig an àm so, feudaidh e bhi gu'n tig am orra gu'n toir cuimhneachadh air na nithe so comhfhurtachd do.bh. Ach gu a theachd gus au nì a bha anns an rùin.
An ni aig na stad mi b'e so e, cia fhad 'sa dh'fheudas leanabh Dhe a theachd air aghaidh maille ris an ncach a chuireadh air cùl, cia fhad 'sa dh'fheudas e a bhi air a thilgeadh sios, agus ciod iad ceuman a thilgidh sios ? 'Xis, tlia lan-fhios agam, gu'n d'thoir beachd-smuain- eachadh air so meudaigean de shòlas do'n dream a ta air an tilgeadh sios, 'nuair a chluinneas iad gu'ii robh naoimh Dhia rompa air an toirt a dh'ionnsuidh so, gu'm faic iad am peacaidhean 'gan casaid, gan agairt, agus 'gan diteadh fa chomhar caithir bhreitheanais ceartais Dhia, agus gum faic iad 'nuair a ni iad umuigh, gu'n robh aa urnuigh air a druideadh a mach, bha iad air an creach deth gach sòlas, chaill iad mothachadh a ghraidh, chaiìl iad cinnteachas an taghaidh, chaiU iad tiodhlac a chreidimh agus an aithreachais, agus ann am beachd iein air an creach deth gach gras agus trocair ; agus anns an aite mu dheireadh, is beag nach do thilg iad air falbh an dochas, agus nach do mhalluich iad an ìa, an oidhche, an t-àm, agus an uair air an d'rugadh iad, agus nach do mhalluich iad crach creutair a rinn maith sam bith riacah 03
ìiVi Àtn roMADn puing diadiiachd.
dhoibh, agus a nochd doibh sòlas air bith. Tha cuimhne agam gu'n dubhairt lob vi. 2. ' O nach robh mo dhoil- ghios air a lan-chothromachadh ;' mar gu'n abradh e, tha e co trom, 's nach urrainn do neaeh sam bith a ghiui- ain ; agus ann au aite eile, tha e 'g radh, ' Am bheil mis am iarrunn no am ùmha V mar gun abradh e, tha iong- antas oirbh ri mo bhuaireas-inntinn, ach na'm biodh iarunn no ùmha ann am aite, agus na'm biodh iad air an tilgeadh anns an hisair a tha na m'anam, tha mi cinnt- each gu'n dranadh an lasair pin an leaghadh. 'Nacli robh so na phian iongantach fuidh 'ii robli e ? Agus ara ì)heil sibhse a' smuoineachadh so na ni beag, a thug air Mac Dhe fein a bhi fuidh eagal, air doigh as gu'm bu shubhach leis comhfhurtachd iarraidh air a dheisciob- laibh fein, nach b'uiTainn comhf hurtachd a thabhairt d'à, agus le'm b'aoibhinn a thuireadh a dheanamh, agus gear- an anam a dhoirteadh a mach dhoibh, ag radh, ' Tlia m'anara ro-bhronach, eadhon gu bàs/ agus dh'iarr e orra' faire agus urnuigh a dheanamh raaille ris, agus rinii e urnuigh na'm feudadh e bhi gu'n rachadh an cùpan seachad air. Mata. xxvi. 39. Ciod a thug air so a dheanamh an saoil sibh, ach dearbh phiantan agus ioghan teine na h-ifrinn, a dh'fhuiling e na anam air son ar peacaidhean, a bha aig-san na'n luidh air a dhrùim ? 'Nis cha'n 'eil a h-aon agaibh as urra innseadh cia cho luath 'sa bhitheas gnothach agaibh-se ri so, no fathast cia cho luatha 'sa dhuisgeas Dia bhur coguis air son bhur peacaidhean, agus bhiodh bhur n-anama ann an sin aobhneach air son an drop bu lugha do sòlas a bha riamh air a thabhairt do neacli air bith dc pliobull Dhe. Air son feum cleachdaidh, ma ta, na'ra b'aill libh focal comhfhurteachd ann an àm so na feum, feumaidh sibh a thuigsinn gu'm bheil obair dà-fhillte aig Dia ann an anama na droing is leis fein a tha air an tilgeadh sios ; tha aon de na h-oibre diomhair, agus cho diomhair, 's gu bheil e mhain 'gan giulain suas air doigh 's nach tilg iad air falbh an earbsa ; ach tha iad a' seasamh a' feith- eamh le foighidin gus an d'thoir Dia conihfhuvtachd dhoibh ; agus tha 'n obair so cho diomh.air, 's nach urr- ainn tbu sealltain an taobh a stigh do d' chridhe fein gu fhaicinn am bheil gras sam bith ann an sin gu comfhurt- achd a thabhairt dhuit; gidheadh bithidh neo-thoileach- as ann air son peacadh a thug air aghaidh breitheanas
AIR lOMADH PUING DIADIfACHD. 163
eho mòr ort, bithidh fuath aLrus gràin ann da ; bithidh ocras agus tairt ann an deigh fìreantachd ; bithidh fad- ui;Theachd ann air son am saoiridh an Tigiiearn, bithidh fuireach gu foighidneach ann, agus dochas o's cìodti dochais : bithidii na nithe so uile agad ann do chridhe, ge d' nach 'eil fhios agadsa orra.
Ach their thus, cha'n urrainn domh comfhurtachd fhaotainn ann an sin. A-di thoir an aire do na so, 'nuair a tha thu sa choir so, cba'n fheud thu breith a thoirt ort fein le do thuigse no le do mhot.hachadh fein, cha'n fìiaod thu foi«ieachadh air, ach mar is mò a tha thu air do bhacadh 'o chreidsinn, saothraich na's mò gu greira- eachadh ris na geallaidhean, agus faic an eigin so air a cuir oit, feuraaidh mi creidsinn air neo a bhi air mo dhiteadh gu siorruidh ; feumaidh mi dochas a bhi agam os cionn dochais, air neo cha'n fhaigh mi gu brath an siol beannaicht sin Criosd losa. Agus mur gluais an eigin so thu gu creidsinn, an sin bi air t-fhaicill nach cuir thu an toibheum so ris a chuid eile de' do pheac- aidhean, a leithid agus breugair a dheanamh deth Chriosd : oir thubhairt e-san, 's beannaicht iadsan air ara bheii ocras agus tairt an deigh fireantachd. Tha ocras agus tairt ortsa, air an aobhar sin feumaidh tu a bhi beannaichte ; mar sin mar is raò a dh'fliailnicheas do mhothachadh dhuit, creid thus na 's ro mhò, oir tha so a' tabhairt na 's mò do ghloir do Dhia.
'San aite mu DHEiREADii uiLE. Foisich air geall- aidhean Dhia, ag r;idh, ' thigibh 'am ionnsuidh-se sibhse uile a tha sgìth agus tròm luchdaichte, agus bheir mise fois dhuibh ; e-san a chreideas cha blù e gu siorruidh air a dhìteadh ;' creid agus chi thu iongantasan. Ach ma their thu, cha bhuin na geallaidhean dhomhsa, bi air t-fhaiciU roimh na sin, na druid thu fein a raach, oir cha do dhruid Dia a mach thu, co-dhiubh is ludhach no Geintileach thu, no ciod sam bith cinneach d'am bheil thu, cha'n eil thu air do dhruideadh a mach. Ciod sam bith cho mòr 'sa tha do pheacaidhean, agus t-anam dearg mar scarlaid, fathast tha tliu air do ghairm a theachd a dh'ionnsuidh an Tighearn sin, agus ni se e cho geal ris an t-sneachd. Ciod sara bith cho dàll, cho bodhar, cho cròra, no cho bacach 'sa tha thu, seadh, ciod sam bith cho lobhrach, gidheadh tha thu air do chuir- ^adh a theachd dh'ionnsuidh banais-phosaidh Mhic aa
104 AIR lOMADII PUING DIADHACHD.
Righ. Mar sin cha'n e so a bhi tahhairt ìinìhlaclid dò ghairrn Dhia, a bhi tilgeadh air falbh geallaidheaii Dhe ; ach so aithn Dhia greiraeachadh ris na gealhiidhean, agus coir 'us tiodal a thagradh ann an Criosd.
Obair eiie tha aig au Tighearn ri a mhuinntir fein, imair a tha e air teachd agus air tabhairt sokis dhuit, an sin theid e air falbh a rìs. Nuair a tha e air dol air f dbh, an sin toisichidh tusa air uile obair Dhia roimhe, a chuir ann an teagamh, agus toisichitìh tu air a chuir ann an teagamh, co-dhiubh a b'e an Tighearn a tliainig ad' ionnsuidh no nach b'e. Ach gu aithne fhaotainn gur e an Tighearn a bh'ann (thoir fainear an iii a tlia mi gu labhairt ruit), 'nuair a tliig an Tighearn, bheir e sohis leis, agus agus tha'n solus so a' deahadh ann ad' aiiam cho soilleir, as gu'm bheil tlm a' faicinn mar aon iieamh agus ifrinn ; agus cha'n fhag an solus so gu brath thu gus an cuir e impidh ort gu'n do ghradhaich an t-Athair thu anns a j\Ihac, gu'n do shaor am Mac thu le fhiìil fein, agus gu'm bheil do pheacaidhean uile air am maith- eadh dhuit ; an sin bheir an dearbhachd so aoibhneas do-labhairt leis, agus sìth a dh'ionnsuidh do choguis a tha air dol thar na h-uile tuigse.
'Nis, 'se 'n Spiorad a ta aig oibreachadh na'n nithe so, ge nach urrainn thus innseadh cionnas. Air an aobhar sin, gu a rannsachadh an e so lìor obair an Spioraid Naoimh annad ; comliaraichidh tu na trì nithe so :
'Sa cheud aite. Comliaraich ciod an staid 'san rohh thu mu'n d'thainig an solus so ad' ionnsuidh; seall an robh doiile air a mhothachadh, cruas cridhe air a mhothach- adh, agus easbhuidh hithaireachd an Spioraid air a mhothachadh ; an sin tha'n solus so a' leigeil fhaicinn dhuit do dhoille, do chruas-chridhe trid rai-churam, agus a' leigeil ihaicinn dhuit easbhuidh hithaircaclid an Spioraid, air doigh as gur urrainn tlm a bhreithneachadh 'nuair a ta e air lathair, agus 'nuair nach 'eil e air hithair ; tha thu a' faicsinn so, agus tha thu a' gabhail iongantas ris an atliracbadh 'nuair a thig e.
'San dara ii-AiTE. Comharaich cumliachd an t-soluis so ma tha e 'g ath-nuadhachadh do chridhe, agus ma tha thu a' faotainn athracliadh nuadh agus caochlaidh ann ad' inntinn, agus ma tha e a' leigeil fhaicinn dhuit na nithe so, nuair a thig c, tha e a' leigeil f haicinn dliuit gradh an Athair gu soilleir, tha thu a' faicinn fuii Chriosd a' labhairt*
AIR lOMADH PUING CHREIDIMH. 165
air clo shon gu soiìleir, agus tha thu a' faicsinn gu soilieir maitheanas air do shon, agus tha thu a' faicinn gu suill- eir d'ainm air a chuir suas ann an leabhar na beatha.
'SaN TREAS AITE, agUS 'SAN AITE MU DHEIREADH UILP.
Comharaich na dealbhan no na comharraidheaii a tha'n solus so a' fagail na dheigh annad ; seall am bheil an gradh so a leigeil fhaicinn gradh Dhia dhuit fein ; agus ina tha e 'g ad' chomh-eigneachadh-sa le gradh dha-san a ris, air a leithid do dhoigh 's gum bheil d' uile thlachd ann a Uithaireachd, agus ma dh'fheudas tu a radh, Tha'n Tlghearn a tha^n solus a' foillseachadh dhomhsa, na 's ionnmhuinn leam na ni sam bith eile air neamh no air talamh ; tha lathaireaclid so mo Dhia na's milse do m' anara na tha na h-uile toilinntinn a tha fuidh neamh ; cha'n 'eil mi 'g iarraidh gairdheachas air bith eile ach a bhi mealtuinn a lathaireachd, agus an aoibhneas a tha teachd o'n t-solus sin. A ris, amhairc ma tha'ii sol- us sin a leigeil fhaicinn dhuit do pheacaidhean air am maitheadh dhuit ann am fdil Chriosd ; ma tha e a' tabh- airt leis fuath agus gi-ain do na h-uile ghue pheacadb, agus 'nuair a dli'fheudas tu a radh, is maith a tha m'anam, 'nuair a tha fios agara gu'ra bheil urram air a thoirt do mo Dhia ; ach is truagh a tha m'anam 'nuair a tha fhios agam gu'm bheil eas-urram air a thoirt dà. Agus faic ma tha'n solus so a leigeil ris dhuit do laigsìnn, agus a' tabhairt oit fadal a ghabhail air son là do chaochlaidh, agus air son la foillseachaidh an Tighearn' anns na neul- aibh, a chum 's gu'm faic thu là do shlaint air a choimh- lionadh. Ma 'se is gu'n d'fhag an solus so na comharr- idhean so na dheigh, an sin thainig e 0*11 Tighearn, agus cha'n fhag e gu h-ioralau thu gu brath ; ' oir tha tiodhl- aicean agus gairmean Dhe gun aithreachas ;' uirae sin, ma fhuair thu solus fior an Spioraid, agus ge nach biodh e ach aon uair ann an àra do bheatha, faodaidh tu a bhi aoibhneach ; oir ann ad' uile bhuairidhean bidhidh Dia maiUe riut, agus cha leig a throcair neo-chriochnach leat buaidh a bhi air a thabhairt ort le fearg.
Cha'n abair nii tuille aigan àra so; ach dearbhaibh bhur solus leis na coraharraidhean so a dh'innis mi dhuibh. Agus tha rai 'g earbsa na bha air a labhairt ri gras Dhe ann an losa Criosd. Dha-san, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad Naorah, gu'n robh raoladh, urrain^ agus gloir, a' nis agus gu siorruidh. Ameu.
166 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
SEARMOIN XXIV. AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
IsAiAH, xlii. 1. Feuch m'ocrlach a chumas mi suas, m'aon tliaghte anns am bheil tlaehd aig m'anam.
Mata xi. 4. Fhreajifair losa agus thuhhairt e riu, imichibh agus innsibh do Eoin na nithe a ta RÌbh a' cluinutinn agus a' faic- iun : a ta na doill a' faghail an radharc, agus na bacaich ag im- eachd, a ta lobhair air an gianadh, agus na bodhair a' eluinntinn, &c.
Tlia'n t-Athair'an so a' labliairt mu na ^Mhac, a bha e gu chuir a dh'ionnsuidh an t-saofiliail, tha e 'ga chomharach- ndh. a mach air an doigh so : Tha e 'ga ghairm a sheirbh- iseach, do bhrigh 's gu'n d'thainig e a chum seirbhis a thabhairt da ; mar a tha e fein a' toirt fianuis, ag radh, * Cha d'thanig Mac an duine a chum 's gu'n deanta frith- ealadli dha, ach a chum frithealadli.' An sin tha e 'ga ghairm a sheirbhiseach, do bhrigh 's gu'n do tliagh se e gu bhi na cheann os cionn eaghiis fein uile, agus Slan- uighear a chuirp fein : an deigh sin tha e ag radh gu 'ìì earb e as, oir tha e ag radh, ann am jVIata. iii. Ì'J. ' Se so mo Mhac ionmhuinn, anns am bheil mo mh ir thlachd.' An sin tha e aig innseadh dhoibh, gu'n aithn - ich iad e air an leitliide so agus air an leithide sud do chomharraidhean, ' Foilsichidh e breitlieanas do na Cinn- ich, cha ghlaodh e, agus cha tog e iolach, agus cha chluiunear a ghuth anns na sraidibh.' Agus ann am measg chaich tha e ag radh, ' A chuilc bhruite cha bhris c, agus an Iion de'ra bheil caol smuid cha mhuch e.' 'Se so a phuing aig i\m b'aill leam a bhi, agus siii trid gras Dhe, tha rùn orm beantuinn ris ann an ni- oigin aig an am so. 'Nis chuir Eoin Baist, 'nuair a bha e anns a jdiriosan, dithis de a dheisciobluibh ga Criosd, a chum a bhi air an teagasg leis ann an diomli- aireachd an slainte, JNlata xi. 2, 3. Tha Criosd a' tois- eachadh aige so, agus aig innseadh an obair a bha aige ris gach neach a thainig da ionnsuidh, ' Tha na doill a' faighinn an radhairc, agus na bacaich ag imeachd, a ta
AIR lOMADH PUING DIADHACHD. 167
na louhair air an glanadb, agus na hodhar a cluinntinn, a ta na mairbh air an du.s<.{adh, agus an soisgeul air a shearmonachadh do na boclidaibh, agus is beannaichte an ti nach faigh oilbheum annamsa,' rann 5. 'Nis, ciod e an sòlas a thairgeas an dà aite so de'n sgriobtuir dhuibh, cluinnidh sibh an deij^h so.
B'e an ni mu dheireadh a cLuala sibh, cia cho domh- ain aig iomadh àm 'sa bhios clann Dhe air an cuir tbdha ann am buairidhean, agus ciod an an-shocair eagalach a bheir e do'n anamaibh, agus cia mar a bheir an Tighearn orra dearbh pheacaidhean an oige a shealbhachadh ; agu.> cia mar a sgriobhas e nithe searbh 'nan aghaidh, dh'inni? mi dhuibh a ris, cia cho iongantach 'sa ta iad air an cumail suas, air dhoigh, as ged' tha e leis an aon lamh 'gan tilgeadh sios, gidheadh leis an lamh eile tha e 'gan cumail suas, uime sin 'siad so na comhamiidhean leis ani feud leanabh Dhe, anu a chuid buairidhean, a bhi air aithneachadh o'n droch-dhuine. Anns a phian so tha bròa diomhair aig clann Dhe air-son am peacaidhean, iarrtais dhiomhair air son a bhi reidh ri Dia, iarrtais dhiomhair gu bhi air an dioladh air an truaillidheachrl, dochas diorahair nach toir iad thairis, mur urrainn iad urnuigh a dheanarah, gidheadh ni iad osnaich agus acain ; agus mur bi iad comasach air labhairt, gidheadh seallaidh iad suas ; agus an uair a dhearbhas an Tigh- earn iad, agus a leaghas e'n cridhe ann an amhuinn a a bhuairidh, ann an sin b'aoibhinn leo gn'm faigheadh iad neach a dh'innseadh dhoibh deagh-sgeul : 'an sin, rau dheireadh, tha'n Tighearn a' cuir do'n ionnsuidh solus an aite dorchadas, sHh an aite eagal, agus aoibh- neas ann an aite uarahais ; an sin tha'n solus so a' tabh- airt dearbhachd dhoibh air gaol Dhia ann an Criosd dhoibh fein ; tha an solus sin a eoraharachadh a niacli an duine losa Criosd, air am bheil anam an Athi.ir a' Kocrachadh, oir ann-san tha e lan-thoilichte ; air dhoigh 's gu'm bheil fhearg air a ciùineachadh. Tha'n solus sin a tabhairt ort sealltainn ris, agus tha e-san air eig- neachadh le a h-aon de do shuileau, oir cha'n urrainn e a ghiulan. Uime sin, gus an t-solus so a rannsachadh, co-dhiubh a thainig e o Dhia no nach d'thainig, a ni 'nuair, a rannsaicheas sibh e, agus ciod an t-àm an d'fhuair sibh e, dh'fhaodadh sibh raòr shòlas a bhi ag- aibh troiiahe ami an àm bhur trioblaid do ghnath, mur
168 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
do ranDSaicli siMi riamh e, bithibh glic anns an Tigh- earn, agiis rannsaicliibh fathast e, a chum 's gu'm ìaic sibh gu cinnteach gu'n robh an Tighearn anns an aite so, ge nach robh f hios agam-sa air. Tha trì nithe ann gu a rannsachadh leis.
'Sa cheud aite. Amhairc air an staid 'san robh thu mu'n d'thainig e.
'San dara n-AiTE. Amliairc air do nadur 'imair a thainig e.
'San treas aite. Amhairc air na comharraidhean a tha e a' fagail 'na dheidh.
1. Mar air son do cheud staid mu'n d'thainig e, seall ma bha thu dall, agus gu'm blieil thu faicinn gu'n robh thu dàll ; amhairc ma bha thu caillte ann do shealladh fein, agus gu'm bheil tliu faicinn sin ; amhairc ina bha thu bodhar. agus balbh, agus bacacli, agus air cromadh, agus ad' lobliair, agus gu'm bheil thu a' faicinn gu'n robh e inar sin : agus am bheil solus agad a nis nach robh agad roiinhe ? Am bheil thu faotainn athr- achadh ann ad' anam nach robh agad roiiiihe ? Ann aii siii tha'n t-Athair ag innseadh dhuit ann an so, gur h-e Spiorad Chriosd air a cljuir ad' ionnsuidh a dh'oibrich an t-athrachadh so ; mar a chuir Eoin dithis dheisciobluibh a dh'fheoireach dheth, ' An tus e-san a bha ri teachd no am bi sui! againn ri Fear-saoraidh eile ?' Tha Criosd a' freagairt, ' rachaibh, innseadh do Eoin, gu'm hheil na doill a' faotainn an radharc, agus na bacaich ag imeaclid, gu'm bheil na mairbli air an togail, agus na lobhair air an glanadh, agus an soisgeil air a shearraonachadh do iia bochdaibh.' j\Iar sin, am b'aill leat fios fhaotainn am bheil t-Fhear-saoraidh air teachd a dh'ionnsuidh t-anam? Agus am b'aill leat fhios a bhi agad ma Ihuair thu earlas do shlninte, nach bi gu brath air a thabhairt uait a ris ? Bithidh fios agad air le so, bha thu dall, ach a nis tha thu a' fiiicinn ; bha thu marbh, ach a nis tìia thu heo, pir rinn an fhuil sin d'ath-bheothachadh ; bha thu ad' iobhair, ach rinn an fluiil sin do ghlanadh ; bha tliu hochd agus uir-easbliuidheach, ach a nis tha thu air do dheanamh saibhir ann an Criosd. Am hheil na nithe so agad ? An sin hlieircam-sa cinnte dhuit gu'm bheil earlas do shlainte, agus noghachd nearah air a leigei! a nios a dii'ionnsuidh d'anam ; uime sin, buinidh e dhuit, agus cha bhi an t-earlas so gu siorruidh air a thabhairt
JLIR lOMADH PUING CHREIDIMH. 159
^ait, gus am bi tliu air do cliuir ann an sealLli aìr a bheath-bliitlibliuan, agus air an oiglireaclid neamliaidh sin, dheth an d'f huair thu an t-earlas,
'San dara h-aite. 'Se 'n ath ni gus an t-solus a rannsachadh leis, a bhi comharachadh nadur do staid, 'nuair a thainig e gu d'ionnsuidh, seall am bheil an solus so a leigeii fhaicinn dhuit gu soilleir gaol Dhia dhuit fein air d*ainm, agus ma leig e fhaicinn dhuit d'ainm fein air a chuir suas ann an leabhar na beatha, agus alr an aobhar sin cuiridli tu a nis clogaid na slainte air do cheann ; uime sin, ni thu 'nis thu fein fiu-ail air gairm Dhia, agus mar dhuine no mar bhean air an ceannach le fuil losa Criosd, agus air an deanamh na'n oighre air a bheath bhithbhuan ; uime sin^ bithidh fadal ort air son là do chaochlaidh, a chum 's gum bi thu maille ri do Thigheam, agus amhaircidh tu gach là air son a theachd anns na neulaibh, ma 'se so do chor, an sin tha do sliolus fior.
Se'n 3 ni gus an t-solus so a rannsacliadh leis, na comharraidhean a than solus so a' fagail na dheidh. Agus 'siad so na comharraidhean. An solus sin a thug air lathair dhuit Athair ionmhuinn ann am Mac ionmh- uinn, le a Spiorad ionmhuinn. Ni so d'anam aoibh- neach aithne a bhi agad air an Trianaid bheannaichte sin : bheireadh so ort a radh, gu cinnteach b'aill leamsa an t-Athair ionmhuinn a ghradhachadh, 'ghradhaich e- sau mise, agus thagh e mi mu'n robh an saoghal ann,' gu cinnteach b'aiU leamsa mo Thighearn ionnmhuinn agus mo Slanuighear losa Criosd a ghradhuchadh a rinn mo shaoradh ìe fhuil luachmoir fein ; gu cinnteach b'aill ieam-sa an Spiorad beannaichte a ghradhachadh, a rinn mo chomlifhurtachadh, air dhomh a bhi ann am mòr •thrioblaid agus amhghar. Agus cho fad 'sa mhaireas so, ni e thu na's saorsail maille ri Dia na bha thu riamh maille ri do bhean a tha na luidh 'n ad' uchd, no na bha thu riamh ri do leanabh fein, agus na's saorsail na bha thu riamh ris a chairid a b'ionmhuinn a bh'agad 'san t-saoghal. Agus fagaidli an solus sin an comharradh so : gu'n toir cuimhne air comhf hurtachd ad' ionnsuidh an deidh sin, agus fagaidh e'n corahaiTadh so, aig an àm sin, air a chuid a's lugha, gu'n d'fhuathaich thu 'm peac- adh ge' b'e aite am faca tu e, no an cuaìa tu uime, agus bu dubhach thu 'nuair a bha fhios agad gu'u robh Dia P
170 AIR lOMADH PUING DIADHACHD-
air eas-oiiorachadb, agus bha thu aoibhneach 'nuair a Lha fhios agad gu' n robh onoir air a chuir air Dia, agus gu' n d'f huair e a ghloir fein. 'Nis, tha e coslach gu'n can cuid, feudaidh an duine no a bhean sin a bhi aoibhn- each gun cheist, a mhothaich na nithe so ann an anama, i'gus ge' nach biodh e ach aig aon ara re àm am beatha ; tha fhios agam gu maith gu'm bheil iadsan air an tagh- adh a chum na beatha siorruidh ; agus tha fìos agam gu maith gu'm bi iadsan air an crunadh le gloir gun chrioch. Ach ciod a ni thu riu-san nach do mhothaicli riamh na nithe so ? Am bheil focal air bith sòìais gu bhi air a thabhairt no air a labhairt ris an anam sin nach do mhothaich riamh an solus creidimh sin, an solus ath-nuadhaichidh sin, an solus comhfurtachaidh sin, agus an solus gairdeachais sin ? Xacli 'eil a bheag sara bith agad ri radh riu-san aig nach robh an solus so riamli ? Cha do mhotliaich m'anam-sa riamh an gaird- eachas aoibhinn sin a tha teachd troimh an t-solus sin. Ciod a tharlas domhsan raa seadh? Agus ciod am barrant ma ta a dh'fheudas a bhi agam-sa mu ghradh Dhe? 'Nis, air son lasachadh a thoirt dhuit anns a phuinc so, tha dà ni agam ri labhairt ruit mu'n timchioll.
'Se aon ui dhiubh, gu innseadh dhuit mu'n tomhas is mo do sholus de'n aoibhneas bhuadhach sin a's uarainn an t-anam fhaotainn anns an t-saoghal so, nach 'eil aon* eile os'cionn an t-sohus sin. Se'n aon eile, gu innseadh dhuibh an tomhas a's lugha a tha Dia a' tabhairt da mhuinntir fein anns a bheatha so, air doigh 's ma tha an tomhas a's lugha agad, gu'm feud thu bhi cinnteach nach d'theid thu gu.siorruidh am muglia.
Mar air son a cheud nì, an tomhas is mò do sholus agus do ghairdeachas a dh'ionnsuidh an urrainn sibh iaotainn, agus nach urrainn duibh a dhol na's fììide anns an t-saoghal so, se so e, 'nuair a tha gradh Dhe, trid an Spiorad Naomh, air o dhoirtcadh a mach mar thuil air t-anam, air dhoigh 's gu'm bheil sruthanan a ghaoil sin a' giulan leis uile iartais :;gus aignidlican do chridhe ; agus 'nuair a tha do chridhe ri gairdeachas le aoibhneas ro mhoir, air dhoigli 's gu'm bheil gach oisinn deth air a lionadh 'o thaobh gu taobh, agus a' cuir thairis, air doigh 's nach urrainn thu a chumail a steach ; agus an uair a dh'fhacdas tu cigheachd a mach, a Bhàis, tha mi nis a' toirt do dhubhlan ; Ifrinn, tha mi nis a toirt do dhubh^.
AÌR lOMADH PUING DIADHACHD. 171
ian ; Uaigh, tha mi nis a toirt do dhubhlan ; a Pheac- aidh agus a Shatain, tha mi toirt 'ur dhubhhm uile a nis. " Oir tha dearbhachd agam, nach bi bas, no beatha, no aingeal, no uachdaranachdan, no cumhachdan, no nithe a ta lathair, no nithe a ta ri tQachd, no airde, no doimhne, no creutair 'sam bith eile, comasach air mise a sgaradh o ghradh Dhe a ta ann an losa Criosd mo Thigheam,' Rom. viii. 30, 39. 'Se so an ceum a's airde de dh'oibhneas a's urrainn neach sam bith faotainn da ionnsuidh anns a bheatha so, agus gheibh na naoimh e aig cuid do àraaibh, ach cha mhair e fada ; agus tha iad 'ga fhaotainn aon-chuid ann an urnuigh, 'nnair a tha ac a leithid do iarrtais laidir agas do-shasaichte gu bhi air an lionadh leis a ghradh sin, air dhoigh 's nach urr- ainn iad aicheadh a ghabhail ; agus ge nach 'eil thu 'ga fhaicinn le suilean do chuirp, gidheadh tha t-anam air a iionadh le aoibhneas do -ìabhairt, trid dealradh a ghnuis ionmhuinn a tha deahadh ann ad' anam. Aig cuid do dh'àmaibh gheibh iad e trid eisdeachd an fhocail, 'nuair a ta ara focal agus an Spiorad a' corah-oibreachadh le cheile ann a bhi a' deanamh do dhearbhachd cinnteach. Aig amaibh eile gheibh iad e le beachd-smuaineaehadh, 'nuair a ta 'n cridhe agus an iarrtuis air neamh, ag amh- arc air gloir an Tighearn a ta ann an sin ; agus aig cuid de dh'amaibh gheibh iad e ann am breith-buidheachais ghloirmhoir 'nuair a tha cridhe 'us teangaidh 'us beul, agus na h-uile air an lionadh le moladh Dhe.
Nis, ciod e an tomhas a's lugha tha Dia a' buileachadh air a mhuinntir fein, leis am feud iad a bhi toilichte, agus air am feud iad socrachadh, agus sabhaladh an anam earbsa, agus a dh'fheumas tus a bhi agad mu'm fag thu an saoghal so, air neo cha'n urrainn thu dearbh- achd a bhi agad air a bheatha shiorruidh ? A chum 's gu'n tuig thu e na's fearr, feumaidh tu thabhairt fainear gu'm bheil thu nis aon-chuid ann do ghairm, agus gu'm bheil ni-eigin de dh'agartas ann do chridhe, agus mòr shearbhadas ann ad' anam, agus gu'm bheil Spiorad an dubhachais air a chuir air do chridhe, agus ort fein. Ma 'se is gu bheil thu mar so, an sin 'se 'n tomhas a's ìugha do ghràs a dheonaicheas an Tighearn dhuit, ocras agus tairt air son thu bhi air d'ath-bheothachadh agus air do lionadh le fuil losa, do bhrigh 's gn'm bheil beatha saa's leoir gu bhi air fhaotainn ann-san, agus do bhrigh 's P2
172 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
gu'm bheil na li-uile nitlie ad' aghaidh ; gidheadli, hithidh dochas agad os-cionn dochas, agus feithidh tu gus am faigh thu do làn de dh'fheol agus de dh'fhuil Chriosd, agus cha tilg thu air falbh muinighin ; agus ge nach urrainn thu an dearbhachd sin fhaotainn air a ghradh dhuit fein, fathast cha dàna leat a radh nach 'eil gradh aig-san dhuit-sa. I\Iar sin, tha mis a' toirt cinnte dhuit, ma tha'n tairt agns an t-ocras so ort an deidh Cliriosd agus fhireantachd, ge 'd rachadh tu a dh'ionns- uidh na h-uaighe gun tuille ach sin fein, is dana leana irapidli chuir ort gu'm bi thus air do lionadh le gaird- eachas neimh mu-dheireadh. Ach ma tha thu air do ghaii-ra, agus gu'n do bhlais thu maraon air searbhalachd a pheacaidh, agus air milseachd gaoil Dhia ad' thaobh fein, a mhaith dhuit gu saor do pheacaidhcan ; ma 's ann mar so a tha thu, tha thu air do chnir fodha ann. an uamhasan basmhor a ris, air neo tha thu air tuiteairv ann am mi-churam, air neo tha agad sith ann do chog- uis, agus tha thu ullamh a chum gach deagh oibir a dheauamh, agus tha do staid dheireanach ^ a' fantainn na's giorra maille riut. Air son uamhasan na dreani a ta air an gairra ; tha iad aig cuid de amaibh ag eiridh. suas 'o eagal dall ; aig cuid do àmaibh tha iad aig eiridhi 'o chìont peacaidh a bha air a ghniomhrachadh na'n òige, mar uamhasaibh lob ; aig cuid do amaibh tha iad aig eiridh o'n pheacadh air a ghniomhrachadh ann an aghaidh solus an coguis ; no eiridhi iad o' fheìn-thear- ninnteachd anns an robh iad fada na'n luidhe mar a bha a chcile. 'Nis, ma tha e ag eiridh o fhein-thearuinnt- eachd fliada agus ma tha thu anns a chor so, gu'm bheil thu ag ionndran do Thighearn, gu'm bheil thu faicinn gu m bheil e air dol air falbh, is subhach a b'aill leat eir- idh suas agus a shireadh, agus cha bhi thu gn brath toil- ichte gus am faigh thu e, ni mo a ghabhas tu comhfhurt- achd eile 'na aite, gus an tig fior chomhfhurtair d'anani a rìs ; agus ma tha smuaineachadh easbhuidh a lathair- eachd na bhas dha d'anam, tha so na's leoir gu do chumail suas, oir thig e a rìs, agus gheibh thus e mu-dheireadh ge do chosdadh e dhuifc mòr phian agus shaothair mus faigh thu e. Ach thcir thu, ciod a ni an duine no a bhean sin a ta na'n luidhe ann am fein-thearuinnteachd, agus nach urrainn eiridh Buas gus an Tighearn a shir- eadb, 'us nach urrainn urnuigh a dheanamh^ no na
ÀIR lOMADH PUING DIADnACHD. 173
TiiGadìioiiaii a ghnathacliaclh gu subhach a chum fhaot- ainn ? Freagram. Gabh thus an comf hurtachd so gu do cb.umail suas ann an so. Isa. Ixii. 3, ' A chuilc bhruite cha bhris e, ni mo a mhuchas e an lìon de'm bi an deat- each :' mar sin ma 'se is gu'm bheil agad-sa toil gu bhi aige, bheiream-sa cinnte dhuit gu'n d'thìg e-san ad' ionn- suidh, ge nach urrainn thus a theachd da ionnsuidh-san. Ge air bith cho beag an solus a tha air fhagail ann ad anam, ged' nach biodh ann ach an fhein-thearuinnt- eachd a' cuir do choguis fuidh smachd, bheiream-sa cinnte dhuit nach cuir e as an solus sin ; oir tha mise 'toirt dearbhachd dhuit, gn'm feud Spiorad losa a bhi ann fm cridhe fein-thearuinnt, 'seadh, ann an cridhe cruaidhe, Isa. Ixiii. I7. Thubhairt Isaiah, ' C'ar son a chruadhaich thu ar cridhe, agus a thug thu oirnn a dhol air seacharan o do shlighibh V Agus tha mise cinnteack gu'n robh Spiorad Dhia aig an f haigh 'nuair a thubhairt e so ; 'seadh, ma 'se 's gu'm bheil agad-sa doiUe air a mhothachadh agus aìr fhaicinn, tha corahfhurtachd so agad do ghnath, ann an so tha Fear-saoraidh gu fradharc a thabhairt do na doiìl ; aun an so tha Fearr- saoraidh a chum cluasan a thoirt do na bodhar, gu lamhan a thabhairt do na cripKch, cosan do na bacaich, agus teangaidh do na bhalbhan : ann an so tha Fear-saoraidh gu cridhe an lobhair a ghlanadh, ciod air bith cho truaiU- idh le lobhar, agus tha'n eomhfhurtachd so agad a tha air a radh mu Lasarus, ' Thighearn, tha'n duine is ionmhuinn leat tinn.' 'Seadh feudaidh an duine is ionn- mhuinn leis an Tigheam a bhi marbh air son tamull, agus feudaidh e bhi na luidhe air son uinn fhada tinn. agus ann an uaigh an truaillidheachd ; gidheadh 'se so do chomhf hurtachd ; ma bha thu riamh air do ghradhachadh agus ma bha riamh agad beatha ann an Criosd, cha bhi an tinneas so marbhtach, ni mo a luidheas tu fada ann an uaigh d' fhein-thearuinnteachd, ach thig an comh- fhurtair mu-dheireadh, agus togaidh e thu a chum beatha a ris. Cha chan mi tuille aig an am so, ach cho iomadh dhibh 's aig am bheil feum air, comh-chuiribh na nithe so ri bhur n'anama' fein. Tha mi 'gur n-earb- adh ri gras Dhe ann ann losa Criosd. Amen.
P3
174 AIR lOMADH PUING DIADHACHB.
AIR IOMAI>H PinNG DIADHACIID;
SEARMOIN XXV.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
EoiN xi. 3, 4 — II, 12, 13, 14. Uime sin chuir a pheathraich • ean fios da ionnsuidh, ag radh, A Thiuhearn, feuch, tha 'n ti as ionmhuinn leat tinn. 'Nuair a chuala losa so, thubhairt e, cha'n 'eil un tinnneas so a chura bais, ach a chura gloir Dhe, chum iju'm bi Mac Dhe air a ghloireachadh do thaobh. Na nithe so thubh- airt e, agus na dheigh sìn thubliairt e riu, Tha ar caraid Lasarus na chodal, ach a ta mis a' doi a chura 's gu'u duisg mi as a chodal e. An sin thubhairt a dheisciobuil, A Thighearn, ma tha e na Ghodal, bithidh e slan. Gidheadh labhair losa mu a bhas, ach shaol iadsan gu'u do labhair e mu thimchioll fois codaiL An sin thubhairt losa riu gu soilleir, f huair Lasarus bas.'
Tha mliain aon nì gu blii air a labhairt air a pliuinc so, agus na'n ceadaichcadh an Tighearn, chomh-dhun- ainn aig an àm so, agus rachainn a dh'ionnsuidh an dara nì. Tha mi gu innseadh ciod iad na buairidhean a thilg- eas an Satan anns a chridhe, a chum leanabh anamhunn Dhe a chreach dheth ghradh an Athair ann an Criosd do pheacach bochd, an gradh sin, nì is e tobair 'ar slainte. Be an ni mu- dheireadh a chuala sibh, staid thri-filìte leinibh Dhia a ta air a ghairm ; tha e an dara cuid na chodal, agus fathasd a chridhe na dhuisg ; air- neo tha e ag imeachd fuidh ghrabh, gidheadh saor o f hearg ; air-neo tha e 'deanamh caithream ann an sitli agus ann an gairdeachas trid mothachadh air a ghradh agus air fhabhair ; agns cha'n 'cil a h-aon agaibh a bha riamh air a ghairm o dhorchadas gu solus, ma bhuineas sibh do Dhia, nach 'eil ann an aon de'n a coran so. An dara cuid tlia thu fuidh ghrabhan, agus a' cuir gradh Dhia ann an teagamh ; air-nco thug esan, an ti 'se fìor bhuachaiil d'anara, dachaidh thu air d' ais a rìs, mar chaoirc sheacliranach, an deigh dhuit dol fada air seach- ran, agus mar sin tha thu a' gabhail iongantas ri gaol neo-chaochluideach Dhe nach 'eil gu brath ag athracli- adh ; air-neo tha thu ad chodal, agus tha do shuileau air
AIR lOMADH PUING DIADHACED. 175
an duineadli, air doigh 's nach nrrainn tliu faicinn ; tha do chluasan air an druideadh, air dhoigh 's nach urrainn duit cluinntinn ; tha do chridhe gun mhothachadh, air dhoigh 's nach urraimi thu aon-chuid urnuigh a dheaii" amh no Dia a mholadh ; agus tha d'anam a' gabhail grain do sholas, do bhrigh 's gu'm bheil do stamag air a lionadhj agus nach urrainn thu a ghabhail, agus 's ann uaith so tha e a' teachd, gu'm bheil thu ach gu beag ullamh gu do dhochas a chilgeadh air folbh, mur biodh air son am mothachadh a bha agad roimh air gradh Dhe, agus air a chaoimhneas, mur b'e sin thilgeadh tu air falbh gach uile ghras uait. 'Nis, do na tri staidean so, 'se a h-aon diubh a tha mhain solasach, 'se sin, staid creid'mhach beothail, 'nuair a chi thu agus a bhlaiseas tu, ann an doigh, an dearbh aoibhneas a th' aig na naoimh air neamh, an sin tha do chridhe deanamh gair- deachas le aoibhneas ; ann an sin tha agad sith 'na d' choguis, an sin tha thu ullamh a chum gach uile dheadh oibir a dheanamh, agus an sin tha intinn thoil- each agad a chum Dia a thoileachadh anns na h-uile nithe. Gu dearbh tha na dhà eile hm do mhi-mhis- neachdan, agus tha fios agam gu maith gu'm bheil iom- adh a' deanamh bròn, do bhrigh 's nach 'eil iad anns an staid aoibhneis bhuadhach sin, air dhoibh fhaicsinn gur i a staid sin a mhain a's mò chuireas do ghloir air Dia ; agus tha iomadh ri 1)ròn do bhrigh 's gu'm bheil an cor cho chaochìuidheach, agus do bhrigh 's gum bheil an anama na 's tric ann an aon de'n dà theanntachd so, gu'm bheil iad do ghnath ann an fein-thearuinnteachd no fuidh grabhan. 'Nis, gu dearbhadh gu'm feud leanabh Dhe a bhi anns an dà theanntachd so, eadhon an deigh dhoibh a bhi air an gairm a dh'ionnsuidh dochas na gloir sin, mu'n cuala sibh a cheana, agus cha ruig mi leas aithris a ris. B'aill ]eam gu'n cuimhnicheadh sibh cleachdadh lcinibh Dhe anns a chor sin ; tha iartas aige a bhi reidh ri Dia, cha'n 'eil gradh aige do a-mhi-churam agus do as-chreid- eamh fein ; tha e ruith chum urnuigh mar is urrainn e, tha e ag osnaich 'nuair nach urrainn e urnuigh a dhean- amh, tha tairt air an geall air an Dia bheo ; agus 'nuair nach urrainn e eìgheach, leigidh e le a chuid deoir glaodhaich air a shon, agus cha'n aontaich e gu brath a dhochas anns an fhuil sin a thilgeadh air falbh, agus cha ghabh e gu brath ri solas sam bith eile, gus am faigh e an
176 AIR lOMADn PUING DIADHACnÌ).
Comlif hurtair fein ; agus cha'n fhaigh e fois gus ani faigh e gairdeanan a Thighearna mu thimchioU 'anam. An uiread so, air ceud chor clann Dhe, 'nuair a tha iad fuidh grabhan nì a ta gle chunnartach, an deigh do dhuine a bhi air a thabhairt a mach as na doimhneachda', an sin a bhi air a thumadh annta a rìs, tha so na nì do- f hulangach .
'Nis, tha staid eile na mi-churam cho chunnartach, oir ann do mhi-churara tha thu ad' chodal, ach tha do chridhe na dhuisg, gidheadh cha'n 'eiì agad mothachadh air d' uireasbhuidhean ; agus ge do tha thu mi-churam- ach mu do choir air beath-bhibhuan, gidheadh cha reic thu agus cha d'thoir thu seachad do choir air a bhean- nachd, mar a rinn Esau ; agus ge nach uiTainn thu f haotainn gu suidh aig a bhord maille ris a chhmn, gidh- eadh their thu, leig dhomh ith de'n spruileach a tha tuiteam o bhord na cloinne ; agus mur urrainn thu fhaotainn cho fada 'sa bhi ad mac, gidheadh their thu, Thighearn, leag dhomh a bhi am sheirbhiseach. Ach their thusa, ciod e an t-aobhar gu'm bheil thu ùin na 's giorra agus na 's ainmig anns a staid sin is mo a tha tabh- airt do ghloir do Dhia ? Freagram, tha so a tachairt air son dà aobhar: tha a cheud aobhar annainn fein, air f haicinn gu'm bheil annainn a leithid do dh'annihunnachd anns an anam, nach fhad a tha e comasach air giulan na cudthrom neo-chrioclmuichte sin do ghairdeachas ; cha'n 'eil, air son aon mhionaid na h-uaire mur biodh e air a chumail suas le cumhachd miorbhuileach Dhe ; agus uime sin, air son fcum., tha 'n Tighearn a' ceadachadh an t'atharrachadh no 'n caochahidh so a bhi anns an anam, air doigh 's gu'm bheil thu aig an àm so ann an gairdeachas aoibhinn ; agus an ceann tamull tha thu ad luidhe ann an mi-churam, agus an deigh sin fuidh eagail, agus fuidh grabhan uamliasach, air dhoigh as an uair a tha thu ann an fcin-theaniiunteachd, agus an deigh sin fiiidli grabhan, ann an sin gu'm faic thu am feum a tha agad air gi-as Dhe gu do chumail suas, agus gu do clium- ail ann do staid a's fearr. 'Nis, feoirichidh tu, cionnas a ghleidheas tu do staid a's fearr ? Freagrara, air son cumail do staid shona, 'nuair a gheibh thu t'-earbas air a thabhairt dhuit, mar chomharadh air gu'm Ijheil Dia 'ga d' ghradhachadli ann an Criosd, an sin taisg suas e ann do chridhe, agus coimhead gu maith e, cha'n ann
AIR lOMADH PUING DIADHACnD. 177
clio mor air son an earlais fein, no air son f heum-as fein a mliain, ach a chum do chumaii ann an dearbhachd air gaol an Dia dhileis sin, a tha an drasd «gus a rìs a' sin- eadh a nuas gras o neamh a dh'ionnsuidh d'anam ann an so, agus gun do thaisg e suas air do shon staid neo- chaochluideach do ghloir shion-uidh ann an neamh ; uime sin bhiodh e gu maith air do shon gu'n comharraicheadU tu na h-aitean sonruichte, agus na h-àman, agus na cuideachdan, an t-àm, 'san t-aite, agus an dream ain measg an d'fhuair thu a leithid do bheannachd, a chuiu 's 'nuair a bhios feum ris gu'n d'thoir thu mach e, agus gu'n toir thu a lathair e fa chomhar an Tighearn, agus gu'm feud thu a radh, Thighearn, an gras so agus an gras ud eile thug thu dhomh ann an so, mar lorg agus mar chomharradh air t'-f habhair agus do ghradh, uime sin cha sguir thu do bhi ga mo ghradhachadh a dh'ionn- suidh na chriche. 'Nis, ma ni sibh so, gheibh sibh raòr sholas ann an là na trioblaid ; agus an uair a tha sibh air tuiteam, gheibh sibh e na' s fhuras eiridh a rìs.
'Nis, air son dearbhachd sgriobtair, 'an so, tha Las- arus a' cuir a dhithis pheathraichan a dh'ionnsuidh an Tighearn, a thubhairt ris, ' A Thighearn, tha esan a ghradhaich thu tinu,' far am bheil mi 'faicinn gu'm bheil tinneas comh-sheasamh gu maith ri gaol Dhia ; oir an dreara a ghradliaich e, tha e 'gan smachdachadh. An sin tha 'n steigh-theagaisg ag radh, ' dh'fhan e dà la mu'n deach e g'a f haicinn ; mar so na biodh iongantas ort ge do dh'fhanus an Tighearn uait-sa ìiinn f hada, agus nach tig e ann an tiotadh ; oir leigidh e dhuit eigheach, agus eigheach a rìs, agus feitheamh air t-athais, agus tha e deanamh so gu bhi dearbhadh t-flioighidin. An deigh sin tha e ag innseadh ciod e a ghne thinneas a bba aige, ag radh, ' Cha bhi an tinneas so a chum bàs ;' far ara bheil mi a' faicinn, ge do dh'f heudas anam tinn lein- ibh taghta Dlie a bhi gu trom air a phianadh le mi-chur- am agus grabhan, gidheadh nach teid e am mugha fiìidh. Na dheigh sin tha e aig innseadh ciod e bu chrioch d'a thinneas, sin ri radh, ' gloir Dhia, a chum 's gu'm bi Mac an duine air a ghloireachadh.' Mar sin, 'se so a chrioch air son am bheil Dia a' cuir trioblaid a dh'ionn- suidh a mhuinntir fein, a chum 's gu'm faigheadh e fein gloir trid an cuid saoraidhean cumhachdach.
'Nis, 'nuair a tha losa a' teachd a dh'f haicinn Lasarus,
178 AIR lOMADH PUING DIADnAOIlD.
tlia Marta teaclid a macli 'na cliomhail, agus tlia i ag radh, ' Thighearn, na'm biodh tus an so, cha'n fhaigh- eadh e bas. Far ara feud sinn fhaicinn ciod e is aobhar do na mharbhalachd a ta ann an cridheachan clann Dhe, eadhon eusbhuidh lathaireachd Dhe, far gur e, air an lamh 'eile, seilbh a lathaireachd beatha naoimh an Tigh- earna. 'Na dheigh sin, 'nuair a thubhairt e, ' gu'n eir- eadh e a rìs,' f hreagair i ' tha fhios agam gu'n eirich e a rìs 'san ais-eireigh air an la dheireanach ;' leis am bheil e soiUeir, gu'n do chreid i ann an aon phart, agus gu'n robh i fuidh amharus ann an aon eile. 'Se'n ni a tha mi ta])hairt fainear ann an so, gu'm ])heil mi faicsinn creid- inih na droing is ionmhuinn do chlann Dhe, air a mheasgadh le amharusaibh, ni rao a 's urrainn e bhi iom- lan am fad 'sa bhios iad anns a bheatha so. 'Nis, tha e ag radh rithe a rìs, ' 'Smis' an as-eirigh agus a bheatha :' mar gu'n abradh e, cha'n urrainn a h-aon eiridh o na mairbh ach leam-sa ; cha'n urrainn a h-aon a bJii beo beatha an f hirean ach tromham-sa ; thuille air sin tha e ag radh, ' Esan a chreideas anaam-sa, ge do bhiodh e marbh, gidheadh bithidh e beo ; agus ge b'e neach a ta beo agus a tha creidsinn annam-sa, cha'n fhaigh e bàs am feasd.' Cioniias a tha sin a tachairt ? Feudaidh e gu maith blasad air a cheud bhàs, ni nach 'eil ach na dhol steach a chum na beatha siorruidh ; ach cha bhlais e gu brath air an dara bàs, ni is 'se pianadh araon an anam agus a chuirp ann an teine na li-ifrinn gu siorruidìi. 'Se'n nì air am blieil mi gabhail beachd, so ; tha mi a' fciicsinn gu'r h-urrainn do chreideamh miorbhuilean oibreachadh, 's urrainn e thabhairt air anam marbh, ge do bhitheadh e a' brothadh ann an uaigh na truaillidli- eachd, fathasd eiridh e agus bithidh e beo a ris trid cumhachd an Ti is e toljair ar creidimh ; mar so 's mòr bu choir dhuibh a dheanamh de'n chreidcamh, sibh-se aig am bheil e ; agus a leithid 's a tha as-eugmliais, bu choir dhoibh na h-uile a ta aca reic agus an creideamh a cheannach ; oir is e a mhain neamhnuid an 'anam e.
' 'Nis 'nuair a thainig losa a dh'ionnsuidh na h-uaigli, agus a chunnaic e an t-aitc anns an do chuir iad e, ghuil e gu goirt.' Far am feud sinn fhaicinn gradh caoimh- iieil Dhe, iochd agus a thruais da thaobh a phobuil fein, ge' do tha e ag cuir croisean agus trioblaidean orra, gidh- eadh tha truas aig riu, agus mar a ta Athair gradhach a'
ALR lOMADH PUING DIADHEACHD. 179
sraachdachadh a leanahh, o 'nuair 'sa chuir e air an t-slat. Tha e a' gabhail aithreachas gu'n d'rinn se e ; uime sin, 'nuair a sguireas e, tha e a' gabhail an t-slait agus 'ga tilgeadh a dh'ionnsuidh an teine : 's ann eadhon mar so tJia'n Tighearn a' buntainn r'a chlann fein.
'Nis, 'se'n ni mu dheireadh anns an aite so, rann 39, ' dh'aithne e a chlaeh a bhi air a carachadh air falbh, agus rinn iad mar sin,.' An ni tha mi gabhail mar chomharadh, air gu'm bu choir dhuine gach amaladh a thoirt as an rathad, a dh'fheudadh ar bacadh 'o eiridh as ar fein-thearuinnteachd, bu choir dhuinn peacadh a thilgeadh uainn a tha gar cuartachadh timchioU, agus a tha'n crochadh teaun oirnne, air neo cha'n urra sinn gu brath eiridh gu nuadhachd beatha : uime sin, mar a b'aiU libh an duine nuadh a bhi air ath-bbeothachadh ann bhur n-anama, feumaidh sibh ni's mò agus ni's mò, an seann duine a cheusadh gach là, agus mar sin clach a pheacaidh agus a chruas a ta na luidh air bhur cridhe a charachadh air falbh. 'Nis, cha'u abair mi tuille, acli gu'n deonaicheadh an Tighearn dhuine gras gus na nithe so a dheanamh, trid comhnadh Spiorad na'n gras, ann an losa Criosd. Amen.
AIPw lOMADH PUING DIADHACHD.
SEARMOIN XXV^I, AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
Eabu. xi. — 'Nis, 'se chreidimh brifjh na'n nithe ri'm bheil doch- ab, deurbh chinnte na'n nithe nach f haicear.
'Se crioch mo mhinisteir'lachd-sa ann bhur measg a bhi g'ar suidheachadh agus g'ar freurahachadh anns an Tighearn losa, air dhoigh as gu'm faigh sibh gras annsan agus tridsan, agus a chum's gu'm bi sibh air bhur hon- adh le a shith-san, agus le g^airdeachas anns an Spior- ad Naomh, agus a chum gu'm bi bhur beoil air an lion- adh le a mholadh. 'Nis, cha'n 'eil nì as urrainn bhur suidheachadh ann an Criosd ach ereideamh, agus cha'u 'eil nì a bheir air Criosd comhnuidh a ghabh-
180 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
ail ann bliur cridlieaclian ach creideamh ; agus cha'n 'eil a bheag a bheir oirbh a bhi air bhur freumhachadh agus air bhur suidheachadh anns a Mhac, ach creideamh anns an Tighearn losa.
'Se creideamh suim na h-uile ni a tha'n Tigheam ag agradh oirbh ann a shoisgeil, 'se creideamh a tha e ag agradh oirbh-se, a cheannaich e le fhuil, agus a riinaich c a ghloireachadh le bheath-bhithbhuan agus le gloir shiorruidh, 'se is suim do na h-uile creideamh anns an Tighearn losa, agus aithreachas a thaobh Dhe ; tlia an da ni so air an ceangal ri cheile, agus cha'n urrainn iad gu cheart a bhi air an dealachadh, mar ann an soisg- eil Mharc, i. 15, 'Deanaibh aithreachas, agus creidibh an soisgeil ;' agus ann an Gniomh. ii. 38, ' Deanaibh aith- reachas, agus bithibh air bhur baisteadh gach aon agaibh ann an ainm losa Criosd :' oir 'se am baisteadh sèula a chreidimh, agus, (ann an Gniomh.,) ' a thabhairt lianuis araon do na h-Iudhaich agus do na Cinnich, aithreachas a thaobh Dhe, agus creideamh a thaobh ar Tighearn losa Criosd.'
Mar sin tha dà ni 'an so air son am b'u choir do gach uile Chriosduigh saothrachadh a chum fhaotainn, 'se sin, creideamh agus aithreachas ; oir as-eugmhais creidimh tha e do-dheanta gur urrainn thu a bhi air do thearnadh, agus as-eugmhais creidimh tha e do-dheanta gur urrainn thu Dia a thoileachadh, agus as-eugmhais creidimh cha'n 'eil anns na h-uile ni a ni tliu aclipeacadh, Rom. xiv. 23, ann am fìanuis Dhia, ' Ciod sam bith nach 'eil o chreid- camh is peacadh e.' T-ith agus t-òl, do chodal agus do dhusgadh, do chuid urnuigliean agus bhreith-bhuidh- eachais, 'seadh, na h-oibre is fearr a ni thu, mur de.iu thu iad troimh chreideamh, cha'n 'eil annt' ach graineii- eachd ann an sealladh an Tighearn ; agus do ghnath mar is mo an oibir, ma tha thu as-eugmhais creidimh, 's ann is mo do pheacadh ; oir do glmath mar is gloine agus is ro-luachmhor an deocli-Uiidir, 's ann is mo an call 'nuair a thig e troimh an t-soitlieach neo-ghhm ; mar so, mar a ta iigaibh anns an ò' rann, ' as-eugmhais creidimh tha e do-dheanta Dia a thoilcachadh.' Cha'n 'eil ratliad air fliagail do'n a ghincalach chaillte agus do shlioclid truail- lidh Adhaimh ; cha'n 'eil rathad air fhagail do dhuine no do bhean leis an un-ainn iad Dia a tlioileachadh, ach a mhain trid creidimh anns an Tighearn losa ; oir cha'a
AIR lOMADII FUING CnREIDIMII. 181
^'eil d'urnuighean gun chreideamh ach na'n graineileachd fa chomhar an Tigheam ; cha'n 'eil ann ad eisdeachd acb. .peacadh, mur 'eil e air a mheasgadh le creidearah. ' Oir shearmonaicheadh an soisgeil duinne, amhuil a rinneadh dhoibh-san ; ach cha robh tairbhe dhoibh auns an f hocal -a chaidh shearmonachadh, do bhrigh 's uach do mheasg- adh e le creideamh anns an dream a chuala e.' Mar sin cha dean searmonachadh an kgha, no an t-soisgeul maith gu brath dhuit, mur eisd thu e le creideamli ; agus, ann an aon fJiocal, as-eugmhais creidimh cha bhi thu gu brath air t-iompachadh anus a bheatha so, no ìdir air do thabhairt gu beatha shiorruidh an deigh so. Air an aobhar siu tha Mac Dhia feiu a' tal)hairt fianuis, Eoin iii. 10. ''S ann mar so a ghradhaich Dia an saoghal, gu n d'thug e aon ghin Mhic feiu, a chum 's ge b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e, ach gu'm bi a bheatha shiorruidh aige / ach anns an 18 rann, ' An ti a chreideas aim cha ditear e, ach an ù nach creid tha e air a dhiteadh a cheana, a cliionn nach do chreid e ann au iiinm aon-ghin ]Mhic Dhe :' Agus anns aii rann mu dheù-eadh de'n Chabidil cheudna, ' An ti a chreideas anns a Mhac tha a bheatha mhaireannach aige, ach an tì iiach 'eil a' creidsinii anns a Mhac, cha'n f haic e beatha ; ach a ta fearg Dhe a' gabhail comhnuidh air.' Air aii aobhar sin cha'ii 'eil a bheag ach diteadh air a sheuladh ■ann do choguis, mur creid thu anns a Mhac ; agus as- eugmhais creidimh cha'n 'eil a bheag a' feitheamh ort ach diteadh iomlan.
Air son an aobhar so tha rùn orm, ma cheadaichea'? an Tighearn, agus anns an tomhas a bheir e dhomh, a legeil f haicinn duibh c'ait am bheil cleachdadh creidimh beothail agus sabhailidh a' comh-sheasamh, agus cia mar a ghnathaiclieas sibh e, agus ni mi a laimhseachadh do reir 's mar a tha e air a chuir sios ann an so, le eisiomp- lairibh naoimh Dhe ; oir 'se creideamh an steigh a dh'fheumas a bhi air tùs air a shuidheachadh, air neo cha'n urra dhuibh gu brath caithe-beatha gi-as-mhoir a bhi agaibh a chum Dia a ghloireachadh leis ; oir as- eugmhais creidimh, 'seadb, eadhon bhur n-oibre a's fearr, mar a bha mi ag innseadh dhuibh, tha iad na'n graineal- achd 'na hiithair-san, agus na h-oibre a's fearr a ni thu, cha'n 'eil iad ach mar cho liugha peacadh sgiamhach ann au lathair Dhe ; agus uime sin cha d'thoir iad sblas air
Q
182 AIR lOMABH PUING DIADHACH1>.
bith ad' ionnsuidh anns an là mhòr sin. Mar sin, anns a cheud aite, suidhichidh mi am bimait dhuibh, air am feud sibh a cliuid eile gu leir do'r giulan Chriosduigh a thogail, agus a deigh sin tha rìin orm a leigeil fhaicinis duibh an rathad sonmichte, anns am bu choir do gach ncach agaibh, aig am bheil iarrtais a dh'ionnsuidh na rioghachd sin, a bhi ag imeachd ann an iathair an Tigh- earn' bhur Dia.
Mar air son a cheud nì. Thagh ral an t-aite so de'n a Scrioptuir gu 'ur seoladh. 'Nis, a chum 's gu'n tuig sibh cìail a chaibidil so uile, mar a ta e air a chuir sios leis an Abstol, 's ann a chum na dream a dh'ionnsuidh am bheil e a' sgriobhadh earalachadh, air son gu n treìg- eadh iad peacadh, agus gu'n leanadh iad creideamh ; mar a ta e agaibh ann an tos an ath chaibidil, far ara bheil e ag ladh, ' Uirae sin, air dhuinne bhi air ar cuaìrteach- adh le ncul cho mòr de fhianuisibh, cuireamaid dh'inn gach leth-trom, agus ara peacadh a ta gu furas ag ìadh-^ adh uraainn, agus ruitheamaid le foighidin an rèis a cJiuireadh romliainn, ag araharc air losa, ceannard agus fear crioclmaich ar creidim}i, neach air son an aoibhneis a chuireadh roimhe, a dh'fhuiHng an crann-cèusaidh, a* cuir na naire ann an neo-shuim, agus a shuidh air deas righ-chaitìireach Dhe.' 'Nis, se'n argumaid a tha e gabhail gu'n gluasad a chum so, creideamh. Se creid- eamh an tiodldac a's luachmhoire a thug Dia riamh do dhuine no do bhean, no do Mhic chailte Adhaimh ; is e a ghibht a's ro luachmhoire a bhuilich Dia riamh air peacach ; oir de na h-uilc tiodlac a tha Dia a' tabhairt, cha'n 'eil a h-aon ann an coimeas ri tiodhhdc a chreid- irah. Uime sin bu choir an tiodhlac a's ro-luachmhoire a bhi ni's ro-raho air a leantuinn ; agiis a chura luach- mhoireachd a chreidimh a dhearbhadh, air tus, tha e a' comhrachadh a mach tri buaidhean a th'aig a chrcid- camh, agus nithe nach 'eil aig tiodhkiic sam bith 'eile bho Dhia a leithid. 'Se ceud bhuaidh a chreidimh, * Brigh iia'n nithe ri'm bheil dochas, agus dearbh-chinnte na'n Tiithc nach faicear ;' se sin, 'surraijm e a thabhairt air nithe a bhi ann, nach 'eil fathasd air teachd, agus 'surr- ainn e thoirt air nithe nach 'eil air ara faicsinn, a bhi air am faicsinn le inntinn an duine, nach faca an t-suil TÌamh, agus nach cuala a cliluais rianih, agus nach b'urr- aiim cridhe duine gu brath a thuigsinn ; mar sip, cha'^
ÀÌR lOMADH PUING DIADHACHD. Ì83
^eil annad-sa ach neach marbh dall a tha as-eugmhais creidimh. 'XJime siii cha b'uiTai?in iad creidsinn, do brigh's pju'm bheil Isaiah ag radh, dhall e an suilean, agus chruaidhich e'n cridheachan, a chum's nach faic- €adh iad le'n suilean, agus nach tuigeadh iad le'n cridhibh, agus gu'm biodh iad air an iompachadh, agus gu'n Slanaichinn-sa iad.' 'Se dara buaidh a chreidimh 'so, 'surrainn e a thoirt air peacach a bhi fuidh dheadh cliliìi, araon aig Dia agus aig daoine, cosmhail ri Enoch. 'San treas aite, 'surrainn e a thoirt air uile dhiomhair- «achdan Dhe, a tha do-chreidsinn agus aiin an ceart- aghaidh mothachadh agus reusan an duine, a theachd gii a bhi air an creid&imi agus air an aithneacìiadh leo gu jleir. Na tri buaidheau so, tha iad agaibh air an cuir sios anns na ceud tri rainn. 'Se'n t-ath ni a tha e a' tabhairt a stigh gu oirdheirceas a chreidimh a dhearbh- ndh, so, na h-uile maith a fhuair a h-aon de' na naoimh riamh, gu'ii d'fhuair iad e trid creideamh a mhain ; agus na h-uile maith a rinn a h-aon de' na naoimh riamh, gu'n d'rinn iad e a mhain trid creideamh, Rora. i. 17 Bithidh am firean beo tre chreideamh. A chum 's gu'n iuig sibh an earrann so na's fearr, tha e ag innseadh roimh, gu'n robh e ullamh gus an t-soisgeil a shearmon- achadh do na h-uile chreutair, agus tha e ag innseadh an t-aobhar, 'se sin, ' Nach robh e fuidh naire air son soisg- €Ìl Chriosd a Thighearn, oir is e cumhachd Dhe a chum slainte e do gach ueach a chreideas e.' Agus ciod uime, mar gu'n abradh e, ara bithinn-sa fuidh naire de'n t-soisgeil sin, a ni 'se gairdean Dhia do'n drcam a chreid- eas ; oir tha^gach uile neach a chreideas a' mothachadh dcarbh-ghairdean Dhia 'gan tarruing a mach a ifrinn. A ris, ' is e lìreanteachd Dhe e,' agus is fireantachd eile ì so a bharrachd air fìreantachd an lagha ; oir tha'n soisg- eil ag innseadh dhuit gu'n dean fireantachd a Mhic do thearnadh, agus na h-uile a chreideas ann ; agus a nis, tha e ag innseadh, gu'm bidh am ' fireau beo tie chreid- eamh.' Tha trì nithe ann an so :
AiR Tus. An duine fireanta, 'se sin, e-san a tha air a chomhdach le fireantachd Chriosd, tha e-san beo tre clireideamh ; 'se sin, tha e beannaichte : agus tha Daibh- idh anns Sailm xxxii. 1., ag radh, agus tha an t-Abstol iig radh, ' Is beannaichte iadsan do'n do mhaitheadh an *usaoi2tais, do'm bheil am peacaidhean air fholach : "s Q2
184
AIR lOMADH PUING DIADHACnD.
beannaichte an tì nacli cuir an Tigheam peacadh as a hith.' iMar sin cha bhi thusa gu Lrath beo gu maith agus- gu diadhaidh, mur bi fios agad, agus mur creid thu gu'm bheil do pheiicaidhean air am maitheadh dhuit; agus luur bi dearbhachd agad gu'm bheil do pheacaidhean gu leir air am maitheadh gu h-iomlan agus gu saor ann am fuil losa, cha bhi thu gu brath beo gu diadhaidh ann an. so, ni mo a gheibh thu a bheatha shiorruidh an deidh so.
'San dara H-AiTE. 'Aiì siu math tha'm firean beo^ sin ri radh, tha'n duine fireanta \leananih lagh Dhe na tlioilinntinn da, na deicli aitheantan so, air an cuir an ceill a mach as an teine uamhasaeh sin air beinn Shinfxi, a MÌ iiach b'urrainn an sluagh seasainh ri eisdeachd, deich aitheantan so an Dia uile-chiamhachdaich, tha e-san 'gan deanamh na'n tlachd do 'anam. Air tùs, bithidh Dia aige jia cliridhe, agus cha blii ni air bith eile aige a thuille air, no os a chionn. Anns an ath aite, Cuiridh e suas uile mheadkonan aoraidh Dhe ann am firinn 'na chridhe.
'San treas aite. Bitliidh speis aige do ghloir Dhirs tliar gach ni air bith eile, agus 'se so a. rahaiu is curani araidh dha, nach bi ainm gloirnilioir a Dhia air eus-on- oireachadli.
'Sa cheithreamh aite. Tiondaidh se air fidbh a chois o'n t-sabaid, 'o a bhi deanamh a thoil fein, na 'c. a bhi labhairt focal diomhan air an latha sin.
'Sa chuigeamh AiTE. Tha *m firean beo, ach cion- nas ? Tre chreideamh. 'Xis, co aig am bheil fios ciod a bha sibhse a' deanamli o'n a bha sibli an so 'sa mliad- uin i Ciod am fios a th' agara-sa ma ]jha a h-aon agaibh 'gar cronachadh fein, agus 'ga thiondaidh thairis ann- ìiliur cridlicachan, agus a' smuaineachadh leibh fein, ciod a blia mise a deanamh ? Am bu choir dhomhsa teachd a dh'ionnsuidh an t-saoghail agus nach bithinn ach air seachran fad laitliean rao bheatha ? Cha do shuidhich mi mo chridhe riamh fiitliast gu seirbhis a thoirt do Dhia ann an neart m'anani. An d'rinn Diamo naomhachadh, agus an do gliradhaich an Tighearna mi, agus an d'thug c a blieatha sios air mo shon ? Ko-mliaith, Thighearna. An d'rinn thusa so ? Nach e mo ghnothach-sa thus' a ghradhachadh a rls ? Is e mo ghnothach-sa f heoireach ri m'anam, ciod a ni mise a chum Dia a ghloireachadh re uile chùirse mo bheatha? Cionnas a chuireas mj urram air Dia anns an t-saoghal so ? A rìs, an roLii
AIR lOMADH PDING DIADHACHD. 185
*ìbli a' smuaineachadh so, gu' in bheil agaibh speis do dh'uile aitheantean Dhe ?
An tus. Feumaidh sibh a radh, is tusa, o Dhe, mo Thighearna, agus cheannaich thu mi le t'fhuil luach- mhoir, agus shaor thu mi 'o ifrinn agus 'o dhiteadh, agus air dhomh f haicinn gur tus a mhain is Tighearn anu ; uime sin ni mise roghainn dhiot-sa mhain a chum thu a bhi ad' Thighearn agus ad' Dhia dhomh. An do runaich sibh air a so ? Ro-mhaith, ach gidheadh cha'n 'eil e na's leoir ; oir cha'n fhaigh sibh bhur sàth de Dhia, agus de a lathaireachd gu furras, air doigh as gur e bhur n-uile mhiann, bhur gradh, bhur n-eagail, bhur n-umh- lachd, bhur meas, agus gu e bhi na h-uiìe agus anns na h-uile dhuibh ; agus tha Criosd ag radh, ' Ma ghradh- aicheas neach air bith mise, coiraheadaidh e mo bhriatlire, agus gradhaichidh m-Athair esan, agus thig sinn da ionnsuidh, agiis gabhaidh sinn comhnuidh maille ris/ O ! air son Dia a hìn agad na chomhnuidh ann ad' anara, nach robh sin na chomhnuidh miHs dhuit ? Dia a theachd ad ionnsuidh, e-san a tha Honadh neamh agus talamh, an Dia uile-chumhachdach agus uile-fhreagair- ach, a bhi chomhnuidh ann an anam peacach^ tha sin na m iongantach. 'S ann an sin a dh'f heudadh sibh 'a radh maille ri Daibhidh, Sailm xxvii. 1. ''Se Dia mo sholus agus mo shlainte, co a chuireas eagal orm ? Se'n Tigh- earn neart rao bheatha. co a chuireas geilt orm ?' 'S ann an sin a dh'f heudadh sibh a radh, ' 'Se 'n Tighearn rao bhuachaille, cha bhi mi ann an dith.' Tha Dia leam, co a dh'f heudas a bhi 'am aghaidh ? ' Tha Dia ga 'm f hireanachadh, co a dhiteas mi ? Rom. viii. 33. ' No co a sgaras mi bho ghradh Dhe ?' Mar sin nach biodh so na naigheachd aoibhneach dhuit, aithne a bhi agad air Dia a bhi na Dhia dhuit ? Ach 'nuair a tha tighearn eile agad, toil-iniitinn eile, ionmhas eile, urram eile, agus suim eile, nach 'eil air son an Tighearn do Dhia ; ann an sin tha agad Dia eile, agus cha'n 'eil e-san a' gabhail comhnuidh ann do chridhe, air an aobhar sin cha'n ur- rainn thu a bhi beo gu diadhaidh. Tha e air a radh, gu'm bheil Dia a' gabhail tlachd ann an comhnuidh a ghabhail maille ri duine a tha do spiorad bruite agas iriosal. Ciod an toilinntinn, agus ciod an t-urram, a tha so a' tabhairt a dh'ionnsuidh Dhe, a shaolas tusa, 'nuair a ta c iaicinn do chridhe air a ghlauadh tre chreideamfe, ?3
i86 ATR lOMADH PITI>-G DIADHACHD.
a Lha roimh na fhail bhrcun, na chro air son an diahh- iiil, agus air son cunlaidh neo-ghhm gu comhnudh a ghahhail ann ? Ciod an taitneas a ghabhas e ann a bhi faicinn an namhaid air a thilgeadh a mach as do chridhe, agus a spiorad fein a' gabhail comlmuidh ann do chridhe ? Am feoirich sibh mata, cia mar a bheir sibh urram do Dhia anns a bheatha so ? Innsidh mi dhuibh, tha aig deich earrainnean ann, do reir na deich aitheintean.
AiR Tus. Na gabh Dia sara bith eile ad ionnsuidli ach e-san, agus dean e na thoiHnntinn iomlan do d' anam, agus gradhaich e le uile neart do chridhe.
'San dara ii-aite. Mu tha gradli agad da, cleachd uile phairtean de' aoradh. Dean urnuigh do ghnath ; anns na h-uile nithoir buidheachas do Dhia, eisd fhocal, agus gabJi a shacramaintean ; biodh do chomh-labhairt mu fhocal agus mu oibre Dlie, beachdaich air uile bheannachdan Dhe, beachdaich air uile chronaichidhean agus bhreitheanasan, agus criothnaich rompa; amhairc le suil a chreidìiimh air uile chreutairean Dhia, a chum 's gu'm faic thu annt-san mordhalachd Dhe ; agus a chuni 's gu'm feud thu a radh, ' Cia oirdheirc an Tigh- earn ann a oibre gu leir ! agus cia oirdheirc a tha d' ainm, O Thighearn, anns an t-saoghal uile ! a shocraich do ghloir o's ceann na neimhe ; oir tha na neamhan a' cuir an ceill gloir an Tighearn, agus tha na speuran a' cuir an ceill oibre a lamhain.' An aill leat so a dheanamh, agus oidhearpachadh do ghnath a bhi ag aoradli do Dhia, 'nuair a tha thu aig a bhord, no an uair a tha thu anns na raointibh, no an uair a tha tliu ann an cuideachd, no ann do sheomair, no ann do theaghlach ? Feumaidh tu do ghnath aoradh Dlie a chuimhneachadh. Nach cuimh- nich thu gu'm bheil e iia Dhia laidir agus eudmhoir, a tha leantainn peacaidhean na'n athraichean air a chlann, gus an trcas agus an ceithrearah ginealach ; agus uirae sin feumaidh tu aitheantan a choimhead, air neo gabh- aidh e dioladh dhiot? An coirahead thu 'aitheantan,- agus an sin soirbhichidh tu anns na h-uile nì ris an cuir thu do lamh, agus bithidh gach beannachd agad air an do labhradh ann Deut. xxviii. ? Ach ann an ceart agh- aidh sin, mar d'thoir thu scirbhis do'n Tighearna do ])hia, agus mur coimhead thu aitheantan uile ; ann an .sin bithidh agad na mallachdan so iiile, agus na plaigh- ean se uile a tha air an cuir an ceill anns a chaibidil
ÀIR lOMADH PUING DIADHACnD. 187
cheudna, no ann an leabhair Dhia uile, gu a bhi aìr an doirteadh air t-'anam, do choguis, agus do chlosaich : ge 'fheud thu dol as uatha anns a hheatha so, gidheadh mothaichidh tu troimh na hhibhuantachd iad anns an t-saoghal ri teachd ; uime siu tha e maith air bhur son a bhi ag aoradh Dhe.
'Nis, 'se 'n treas earrann de'n urram sin so, a thuille air an aoradh uaigneach agus f hollaiseach a dh'fheumas tu a chleachdadh, tha mi a' gairm sin mar t- aoradli uaig- neach agus follaisach, nì se, 'jiuair a bheir thu aoradh do Dhia anns a chomhchruinneachadh, no ^nns an teagh- lach, no ann ad' umuighean uaigneach agus do bheachd- smuainte, 'nuair a tha thu ad aonar ; thuille air so, tha mi ag radh, tha an treas earrann de'n onair agus de'n aoradh so, air a chuir sios anns au treas aithn ; 'se sin, ainm an Tighearn do Dhia a naomhachadh. Thoir fainear do smuaintean, do bhriathran, agus do ghniomh- ran ; bu choir do na so moir ghairdeachas a thabliairt dhuit, ge' nach biodh tu ach a' sguabadh an tigh, agus a ridealadh na luathre, no ag ullachadh do bhiadh ; ma tha thu a' saoilsinn mar so leat fein, 'Thighearn, tha mi a' deanamh so a chum d' onoir-sa, mo ] )hia. Tha siu na mhoir ghloir do Dhia, 'nuair a tha thu, le neart do chridhe, co-dhiubh ann do phearsa fein, no ann do ghairm, no ann an cridheachan do theaghlaich, no ann an cridheachan mhuinntir eile^ gu'm bheil thu a' saoth- rachadh a chum ainm glormhoir an Tighearn do Dhia a chuir suas ; agus uime sin feumaidh tu runachadh maille ri losuah, xxiv. 14. ' E-oghnaichibh-sa an diugh 00 dha a ni sibh seirbhis, 'ach bheir mise agus mo theaghlach seirbhis do'n Tighearn/ Dean-sa so, dft: inur dean thu e, cha mheas an Tighearn neo-chionntach thu, ciod air bith d' aoradh o'n leth muigh agus o'n leth stigh, mar oidhearpaich thu ainm an Tighearn a naomh- achadh ann ad' uile shlighean. Na ceud trì aitheantan so feumaidh tu a bhi agad ann ad' inntinn fad uile laithean an t-seachdain, feumaidh tu Dia a bhi agad ann da chridhe na h-uile la, feumaidh tu aoradh Dhe a bhi agad air a chuir suas ann do chridhe na h-uile là, agus feumaidh tu gloir Dhe a bhi agad fa chomhar do shuil na h-uile la ; cha'n f heud thu iad so a chumadh ris an t-sab- aid a mhain, ach feumaidh tu iad a bhi agad mar an ceudna re uile laitheaa na seachdain, ach air a leithid do
188 AIR lOMADH PUINQ DIADHACHD.
dhoigh 's gnm feud thu do ghnothaichean laghail mar an ceudiia a chleachdadh. Ach a thaohh là na sabaid, feumaidh tu a chuir gu h-iomlan air leth air son seir- bhis DJie, agus feumaidh tu an là sin gu h-iomlan a chaitheamh ann an aoradh Dhia, as-eugmhais buntainn a bhi agad ri d' ghairm, 'Nis, ciod an aoibhneas a dh'f heudadh a bhi agaibh anns a chaithe-bheatha dhiadh- aidb agus Chriosduìgh so, na'n cleachdadh sibh e ? An aiU leibh so a dheanamh, agus aithne fhaotainn air ciod e a t'ann a bhi 'ga dheanamh ? Imiseam dhuibh gur e so an aon rathad a chum beath' a chumail 'san anam. Bha aig culd agaibh deadh ghluasadan aig cuid do àm- aibh, agus aig cuid do àmaibh bha agaibh mor sholas : ach 'nuair a chaidh na gluasadan so air falbh, an sin chaill sibh bhur n-uile sholas, agus thoisich bhur bron a ris, do bhrigh 's nach do sheall sibh air a chaith-bheatha dhiadhaidh bu choir leantuinn 'na lorg, 'se sin, gu'm bu choir dhuibh Dia a bhi agaibh 'n 'ur n anama', agus gu'm bu choir dhuiì)h toilinntinn a ghabhail ann an aoradh Dhia do ghnath, agus gu'm bu choir dhuibh gioir Dhia a bhi agaibh do ghnath fa chomhar bhur suilean, agus gu'm bu choir dhuibh aon là iomlain anns gach seachdan a chuisrigeadh air son seirbhis Dhe. Cia iomadh agaibh leis an do shaoil gu'n d'rinn sibh gu maith na 's leoir, mur 'robh bhur pearsa' air an cumail air an ais 'o Thigh an aoradh, ge' do dh'fhag sibh bhur cridheachan aig an tigh, no ann an ait' eigin eile ? Ach cha robh sin na 's leoir, air dhuibh fhaicsinn gu'n robh na bu mho air iar- raidh oirbh, oir dhoibh-san do'n d'thugadh moran, bith- idh moran air iarraidh orra ris. Agus tha moran an duil gu'm bheil iad a' deanamh gle mhaith, mur 'eil far- mad aca ri 'n coimhearsnaich, agus mur 'eil iad ag iarr- aidh dioghaltas air an naimhde, mur 'eil iad a' giulan gamhlais 'nan cridhe, ach gur urrainn iad cridhe fhaigh- inn gu cordugh riu, agus mur 'eil fuath aca dhoibh, tha iad an duil gu'm bheil iad a' deanamh gle mhaith ; agus tha iad 'ga shaoilsinn na's leoir ma bhios iad beo gu stuaim iad fein, agus iriosal do thaobh na'n uile dhaoine ; mur 'eil droch rìin aca do dhuine sam bith, agus mur h-'eil droch rùn aig duine sam bith dhoibh-san, cha'n 'eil iad a' deanamh cron air duine sam bith, agus cha'n 'eil duine sam bith a' deanamh cron orra-san. AcK nach d'thig sibh a dh'ioim&uidh. zia puiuc so, guidheam
ATR lOMADH PUING DIADHEACnD. 189
oirbh, an flo ghradhaich sibh bhur coimhearsnaich mar sibh fein, agus sin air sgath Chriosd, do bhrigh 's gu'n d'aithn e dhuibh a cheile a ghradhachadh ? Cha'n aithne dhomh duine sam bith dhibh a shuidhich a chridhe gu so a diieanamh. Gu'm fosgail an Tighearna bhur suilean gu fhaicinn, a chum's gu'n abair sibh, Thighearn, bha mis ro-fhad deanamh mo thoil fein, a nis toisichidh mi air do thoil-sa dheanamh, agus aig faicinn gur e do thoil-sa, gu'n gradhaich mi mo choimh- earsnach mur mi fein air do sgath-sa^ uime sin, ni mis' e do bhrigh 's gu'n d'aithn thus' e a bhi deanta mar sin. Nis, an gradh sin bu choir duibh a bhi agaibh da 'ur coimhearsnaich, bristidh e a mach anns na sea dleasdan- ais so a tha air an cuir sios anns na h-aitheantaibh eile.
'Sa gheud aite. Brisidh tu a mach ann a bhi feuch- ainn an ard-inbhe, agus an urram bu chubliaidh dhuit a thabhairt, do chaochlaidh phearsa' dha'n dlighe e a bhi air a thabhairt doibh, co-dhiubh le aois, iio le gairnu anns an Eaglais no ann an Comunn, do inbh-airde no do inbh-iosal. Am 'bheil so na blieag onoir do Dliia, an saoil sibh-se, '^nuair a their thu, Thighearn, cha'n e a mhain gu'n d'thoir mi onoir dhuitsa, agus urram do do ghloir, ach blieir mi mar an ceudna urram do do dhearbh iomhaidh, agus chos-cheuraaibh do ghloir ; dionaidh mi urram na dream a cliuir l>ia os mo cheann air sgatlt Chriosd. Ach math-dli'fheudte gu'n abair sibhse, Co tha comasach air so a dheanamh ! 0 ! ach cha^n 'cil so do- dheant, ' oir bithidh am firean beo tre chreideamh.* Mar sin, matà, ma shìneas sibh suas bhur lamh a dh'ionnsuidh fuil Chriosd, agus mu chuiroas sibh i ri bhur n-anama, ann an sin b'u choir dhuibh a bhì faot- ainn an Spiorad a' sgriobhadh gach aon de' na laghan sa air bhur chridheachan.
'San ath aite. Anns an t-seathamh aithne, bithidh beatha do choimhearsnaich clio ionmhuinn leat, air dhoigh 's gu'm bi iochd agad air beatha do choimhearsn- aich 'nuair a ta e ann an amhghar ; agus do bhrigh 's gu'n do shèid Dia ann anail na beatha, bithidh tusa neo- thoileach smuaineachadh air beatha h-aon sam bith de do choimhearsnaich, no de do theaghlach a bhi graineil no craiteach dhuit; ach 's roghnaich leat a radh, tha tlachd agam ann an leithid do theaghlach, ann an leithid do Eaglais, no chomunn, anns am faic mi aoradh Dhe air
190 AÌR lOMADH PUINQ DIADHACHD.
& chuìr suas. 'Nis, 'smaith. do'n 'anam a tha rùnachadii a bhi beo ann an Ìeithid do dhoigh, as gur urrainn thu a radh, ' gloir a bhi do Dhia anns na neamhaidh is airde, oir cha ghabh mise sgios gu brath de bhi gloireachadh mo Dhia,' ge do bhitheadh e ann am meadhon a chomh- chruinnich ann am measg mo bhraithre, ' teagaisgidh mi do na h-aingidh do shlighean,' Sailra li. 13. 'Agus iompaichear peacaich ad' ionnsuidh.* Oir feudaidh tu anam do choimhearsnaich a mhurt, cho maith 'sa 's urr- ainu thu a chorp a mhurt ; ach 's raaith da'n anam sin as urrainn anam a choimhearsnaich a thearnadh. Ciod a ghloir a bheireadh e do Dhia, agus ciod an aoibhneas agus an t-sith do'r coguisibh fein, na'n oidhearpaicheadh sibh a bhi beo a leithid do chaithe-beatha, 'sa bheireadh gloir do Dhia, sìth do'r n-anama fein, agus slainte do bhur coimhearsnaich !
An sin, 'San treas aite. Anns an t-seachdamh aithn, feiunaidh sibh uile neoghlan a chuirp a sheachn- adh ; feumaidh tu do chorp a choimhead glan agus naomh, oir anaoibhinn dhuitsa a thruaileas an corp sin a cheamiaich Criosd cho daoir ; feumaidh tu gach uile chainnt slialach agus chomhluadair truaiìHdh a sheachn- adh, air dhoigh 's nach tig iad a mach as do bheul, agus feumaidh tu a bhi air t-fhaiciU roimh gach smuainte neoghlain agus truaillidh, oir fuadaichidh iad Spiorad losa air falbh.
An sin, 'Sa cheitpireamh aite. Anns an ochdamh aithn, cha'n fhaod thu meadhonan mi-laghail a ghnath- achadh a clium do theachd-an-tìr a chosuadh. Oir am bheil tlni ad' bhaig'ear? Gidheadh cha'n fhaod thu goid, do bhrigh 's gu'n do thoirmisg Dia e ; ach gu ma fearr leat a radh, rinn Dia bochd mi, do bhrigh 's gur aithne dha gur e sin staid a's fearr air mo shon anns a bheatha 80. Ciod an cron ? Tha mise toilichte, gheibh mì rioghachd na flaitheanais, agus a saibhreas do-ranns- uichte, Criosd, gu mo dheanamh saibhir ; thug Dia dhomh an t-saibhreas sin leis am bu choir dhomh bhi toilichte. Agus sibhse do'n d'thug Dia saibhreas, abraibh, thug Dia diiomh-sa saibhreas a chum's gu'n gnathaich mi e gu laghail a chum a ghloir fein, agus gu'n dean mi STias leumas na'm bochdain. Cha'n 'eil mis ach am' stiubhard air na nithe sin a thug Dia dhorah; uime sin, builichidh mi iad air na bochdaibh a ris air a Bgath-san .
ÀIR lOMADH PTJING DIADHACHD. 191
a thug dhomh iad ; agus tha mise creidsinn, gu'm hheil * e-san a bheir do na bochdan, a' tabhairt air iasachd do'u Tigheam ;' agus gabhaidh Dia air riadh e, agus paigh- idh Dia màl mòir bliadhnail air a shon. Tha Criosd ag radh, ' Deanaibli-se dhnibh fein cairdean le mammon no ]e saibhreas na h-eucoirich, a chum 's nuair a bhitheaa sibh uireasbhuidheach, gu'n gabhair sibh a dh'ionns- uidh aitean comhnuidh siorruidh. E-san a tha firinneach anns a chuid is luagha, tha e mar an ceudna firinn- each ann a' mòran. Mur robh sibh firinneach anns an t-saibhreas eucoireach, co a dh'earbas ribli an saibhreas no'n t-ionmhas fior ? Agus mur robh sibh firinneach ann an cuid duine eile co a bheir dhuibh a ni sin is leibh fein ?' 'Nis tha mi guidh oirbh a bhi firinneach, agua na d'thugaibh air falbh 'o 'ur coimhearsnaich gu h-eu- coireach, agus ghcibh sibh beannachadh Dhe air son a dheanamh. Agus ge do choisneadh sibh deich mìle pùind- Shasnaich air breug a dheanamh, gidheadh na deanaibh e, do bhrigh 's gu m bheil na h-uile a tha air a chosnadh air an doigh sin, na bhathar a ta air a ghoid. Nis, na'm biodh an treibhdhireas so ann, cha bhiodh sibh a' mill-. eadh a cheile mar ta sibh a' deanamh ; agus na'm biodh an gradh sin ann bhur measg, cha'n fhaiceadh sibh dìth air a h-aon do bhur coimhearsnaich.
'Sa cnuiGEADH AiTE. Auns au naothamh aithn, na'n cuimhnicheadh sibh i, cha bhiodh sibh a mionnachadh cho tric aig deanamh bhur cuid baraganan, ach a mhain a a radh, an uiread so bheir mi air a shon, agus an uiread so bithidh agam a ris, air neo bitheadh e agad dhuit fein ; oir ge do choisimi daoine mòir shaibhreaa le'm breugan agus le'n cuid mionnan, agus le foill, fath-^ ast, ciod an taitneas a bhitheas aca annta 'nuair a bhith- eas iad air leabaidh am bàis ! cha d'thoir iad aon-chuid sblas dhoibh fein, no buannachd do'm mnaibh no do'n clann. A rls, cha bu choir duibh breug a chuir air bhur coimhearsnaich a chum an tabhairt gu nair no mi-chHu ; seadh, ge do b'e do dhearbh namhaid bhiodh ann. Agus a rls, 'nuair a thig neach air bith a dh'innseadh droch sgeul air a choimhearsnach, bu choir dhuit a radh, cha'n èisd mi riut, tha thu anns an dochair, bu choir dhuit innseadh da fein air tùs.
'Nis, na'm biodh sibh air hhur cleachdadh mar so, ,am hiodh bhur teangan air au cleachdadh ri trod, agus ri
192 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
cìil-cliàineadh bliiir coimhearsnaicli mar a ta iad ? Cha bhiodh, cha bhiodh, ach theireadh sibh maille ri Daibh- idh, ' Bheir mi an aire do mo shlighibh, nach peacaich mi le mo theangaidh, coimhididh mi mo bheul mar le fcrein am feadh a ta an t-aingidh am lathair'
An sin, 'San ait mu diieireadii. Anns an deicli- eamh aithn, gabh a leithid do chunntas de do smuaint- €an, air dhoigh 's ma dh'eireas droch smuain, no droch dhurachd ann do chridhe do d' choimhearsnach, ann au 6Ìn gu'm feud thu a radh, chuir Dia lagh ann mo chridhe, air dhoigh 's nach fheud mi uiread ri droch smuain a smuaineachadh ann an aghaidh mo choimli- earsnaich : air an aobhar sin, imich uam a shàtain, agus 11 a bùair mi, oir is iad so do smuainte-sa, agus clia'n iad 1110 smuainte-se.
Ach ma dh'fl\eoìricheas sibh, eia mar a gheibh sibh so deanta ? Freagram sibh. Gheibh sibh e tre chreid- eamh ; oir tha na h-uile ni so-dheanta dha-san a chreid- eas, agus cha d'tlieid thu 'am mearachd air fhaotainn, 'nuair bhitheas tu dearbhte air na sea nithe so :
AiR Tus. 'Nuair is uriainn thu a radh, tha mi dearbhte a mo shabhahidh ann an losa Criosd, do bhrigh 's gu'n do thearuinn e gc b'e air bith a chreideas ann, agus cha bhi iad gu brath air an diteadh.
'San dara h-aite. Tha dearbhachd agam gu'n sgriobh Dia a lagh uile air mo chridhe, agus gu'n ciiir e eagal ann mo thaobh a steach, air dhoigh 's nach imich mi gu bràth uaith.
'San treas aite. Tha dearbhachd agam nach robh beannachd air a tabhairt dhomh riamh o Dhia, nacli 'eil air a thabhairt dhomh 'o ghradh ; agus nach robh smachdachadh riamh air a chuir g'am ionnsuidh o Dhia, nach 'eil air a chuir g'am ionnsuidh o ghradh, gu'm irioslachadh, agus a chum nio chridlie a chumail fuidh, air dhoigh 's nach atadh e le àrdan, 's nach coidileadh e aun ara mi-cliuram.
'Sa cheithramh aite. Leanaidh mi am meadhon so, agus am meadhon ud eile ann mo ghairm ; do bhrigh 's gu'm bheil mi dearbhte, gu'n do chuir Dia romham e ; cha tilg mi a steach an teagamh so no an teagamh ud eilc, ach cleachdaidh mis' na meadhonan, agus earbaidh mi an t-soirbheas ri Dia : oir 'se so an t-aobhar air son am bheil sibh air bhur mi-mhisneachadh ann bhur
ATR lOMADH PUINa DIADHACHD. 193
gairm, 'nuair a chi sibh nach 'eil nithe a dol leihh mar a b 'aiU leibh ; eadhon do bhrigh 's nach 'eil sibh a' f àgail ;ì chuis agus an soirbheachadh do Dhia ; ach na'n tilgeadh thusa do churam air an Tighearn, gun amharus ghabh- adh e-san curam umad. Mar so, ciod air bith mar bhitheas a chuis, feudaidh tu a radh, tha mi a' toirt seir- bhis do Dhia ann mo ghairm, agus uime sin shoirbhich e leara ; agus ma chuireas e buaireas 'ad ionnsuidh ann do ghairm^ Efidheadh, feudaidh tu a radh, tha fios agam gu'n do chuir an Tigheam an crannchuir so do m' ionn- suidh a chum m'fhoighidinn a dhearbhadh, agus gu mo chuir ann an cuirahne air-san a tha ag òrduchadh na h-uile ni do reir a thoil fein.
'Sa chuigeadii AiTE. Bheif creideamh ort a radb, 'Nis, theid mi a dh'ionnsuidh mo ghairm gu h-aoibhneach, tha barrantas agara air a shon o' fhocal Dhe, do bhrigh 's gu'ra bheil fhios agara gu'm bheil an Tighearn 'ga cheadachadh, agus tha gealladh agam air beannachd maille ris, agus tha fios agam gu'm faigh Dia gloir leis, agus mar sin gheibh mise sòlas ann.
'San aite mu dheireadh. Their creideamh riut, oib- richidh na h-uile nithe a chum maith dhoibh-san aig ara bheil gradh do Dhia ; ' Cia sam bith mar theid ciiisean Irara ann mo ghairra no nach teid, tha fios agara gu'n oibrich na h-uile ni a chum mo mhaith ; oir tha gradh agara do Dhia, agus tha gradh aig Dia dhorah-sa. Ciod tiime, an urrainn duine sam innseadh ciod e an caithe- beatha mhilis a bhitheadh an so dhuit ? Tha mi guidh air Dia gn'n d'thugadh e dhuibh blasad air a mhilsead, a chum an deidh sin gu'n oidhirpicheadh sibh a bhi beo aa caithe-beatha naomh agus neamhaidh sin, a chum as aa deidh na beatha so gu'm bi sibh nu'r luchd seilbh air a bheatha shiorniidh maille ri losa Criosd bhur Tighearn. Dba-san, maille ris an Athair, agus ris an Spiorad Naomh, gu'n robh gach uile mholadh agus ghloir o so a mach agus gu siorruidh. Amen.
1Ù4 AIB lOMADH PUING DIADBACED.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
SEARMOIN XXVIII.
AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
Gal. Ti. '20. Gidheadh tha mi beo, ach cha mhiae, ach Criosd a tha beo donam.
Tha agaibh ann an so sàmhladh agns cleachdadh air an isi a cliuala sibh an là roimh, 'se sin r'a radh, *gu'm bheil am firean beò tre chreideamb.' Tha'n t-Abstol a' tabh- airt fianuis ann an so, gu'm bheil mothachadh aige air a go ann a chridhe agus ann a phearsa fein. Dh'innis mi dhuibh, an nì a b'e beatha na diadhachd. (Tha mi guidh air Dia gu'n d'thugadh e dhuibh cridheachan a chum a chuir 'an gniomb.) A chum, a mach a cridhe glan agus treibhdhireach, air a ghlanadh tre chreideamh ann« an Tighearn losa, gu'n oidhirpich sibh gluasad ann an T3Ìle aitheantan Dhe, agus gu'ra bi sibh air bhur faicill a dium a thoileachadh 'sna h-uile nithe ; a|jus gu'm bi sibh a' giulan toradh ann a fhion-lios, agiis air bliur cleachd- adh do ghnath ris gach uile dheadh oibir, a chum 's, trid bhur tabhairt a mach mòr thoradh, gu'm bi Dia air on- pireacbadh leis, a ghairm sibh a dh'ionnsuidh dòchas na gioir sin ; agus a chum 's gu'm bitheadh agaibh aoibh- neas agus sìth ann bhur coguisibh, a tha dol thar na h-uile tuigse nàdarach ; oir is mòr an aoibhneas agus is mòr an t-sìth a tha teachd a dh'ionnsuidh a chriosduigh, a thug a chridhe a dh'iarraidh an Tighearpa do ghna. Tha c 'ga shaoilsinn mar a shonas *nu*^r a ta fhios aige gu'm bheil Athair làn toilichte leis ann an Criosd
AiR TDs. Do thaobh fireantachd Chriosd, a chuir 9 aÌT.
S'an dara h-aite. Do thaobh a ghras sin a th'air toiseachadh, a tha air oibreachadh ann an cridhe an neach aig ara bheil an Thigheara a chomhnuidh ann. .Apus an gras 80 air toiseachadh, ge nach 'eil e iomlan, gidh&'.idh tha e a' tabhairt gloir do Dhia agus tba'ja
Ì.IR lOMADH PDING DIADHEACHD. I95
t-Athair a' gabhail ris ann a Mhac fein, mar gu'm hiodh e iomlan ; agus tha so a' tabhairt aoibhneas a dh'ionns- uidh na coguis aig ara bheil e, agus tha e cinnteach, mar a ta e-san a' gloireachadh Dhia anns an t-saoghal so, mar sin gu'n gloirich Dia e-san anns an t-saoghal a tha ri teachd. Ach, mo thruaighe ! an gairdeachas uile, agus an sòlas uile, a tha aig a mhòir-chuid, tha e aca ann an so, gu'm bheil Dia trocaireach do pheacaich : ach air sou an aoibhneis a tha teachd trid a chaith-beatha naomh so, eha'n 'eil e ach beag maille ri iomadh, agus uime sin tha 80 ag aobhrachadh clio gann do chriosduighean a bhi a' dealradh a mach, trid an deadh oibre ann am fianuis dhaoine. Agus air son an iraeachd so maille ri Dia, mar a rinn Enoch, is ni e cha 'ne a mhain nach d'fhuair a mhoir-chuici de'n t-saoghal èolas riamh air, ach a mhoir- chuid do chriosduignean ; do bhrigh 's gu'm bheil am beatha cho làn do thrioblaidean agus do mhi-rahisneachd- an, uime sin saoilidh iad, deth na h-uile beatha 'san t-saoghal, gu'r e beatha chriosduigh a's ro thniaighe. Ach tha mise toirt dearbhachd dhuibh-se, a bhraithre, nach 'eil e mar sin, oir co 's urra innseadh ciod e an aoibhneas do-labhairt ghlormhoir, a tha ann an anam duine no bean aig am bheil an caithe-beatha air neamh ? Gu dearbh, na'm b'urrainn sibh fhaotainn, theireadh sibh, 'se sud an neamhnuid a bha mise 'g iariailh, reic- inn na bheil agam 'san t-saoglial a (■hu:n a ch?annach leis ; agus reicinn na h-uile h-aoibhneas agus taitneas a tha agam 'san t-saoghal, agus gach uile shaorsainn fheoil- mhoir, a chum e a bhi agam do ghnath, agus a bhi 'g imeachd mar ann an lathair Dhe. Dh'innis rai dhuibii an rathad anns ara biodh so air fhaotainn, 'Tha'm firean beo tre chreideamh.' 'S ann a mham tre chreid- eamh a dh'fheumas sibh so fhaotainn, feumaidh sihh lamh 'ur creidirah a shineadh a mach, agus greim a dheanamh air an t-slainte so ann am fuil Chriosd ; agiis biodh so na bhonn do 'ur caithe-beatha aoibhinn, ^u'm bheil slainte air a thairgse dhuibh gu saor ann an Criosd ; oir c'ait am bheil gairdeachas agus solas gu a bhi air fhaotainn, mar bi e air fhaotainn annta~san aig am bheil an caithe-beatha air nearah maiìle ris an Trianaid ghloirmhoir sin ? Tha 'n aoibhneas sin do labhairt, agus ro-ghlormhoir ; ma tasìn a mach do lamh a dh'ionn- euidh na h-uiìe gealiadh a tha anns an f hocal, agus- E2
196 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
gheibh thu mor sholas ann ; creid nach e a mhain gu'n d'thoir an Tighearn maitheanas, ach gu'm marbh e do pheacaidhean mar an ceudna ; oir tha buaidh eile ann ara bas Chriosd a thuilleadh air paigheadh t-eiric, eadhon Luaidh a chum t-uile pheacaidhean a cheusadh, agus a chum an adhlacadh uile anns an uaigh, a chum 's nach eirich iad gu brath tuiUe ; oir cha'n e- an gealladh a mhain gu'm bi do pheacaidhean air am maitheadh, ach inar an ceudna gu'm bi do chridhe air athnuadhachadh, agus a lagh uile a bhi air a sgrìobhadh air do thaobh a fctigh, agus ann do chridhe a shuidheachadh anns na h-ionadaibh neamhaidh Ìùjt am bheil Criosd. Buinidh an gealladh mar an ceudna dhuit-sa tlia creidsinn, agus tha 'n Tigheama ceangailte le a ghealladh agus le a jnhionnan gus an dara h-aon a choimhlionadh cho maith ris an aon eile. Mar so, tha mi ag radh, tha buaidh ann am bas Chriosd a bheir ort a bhi gach là basachadh do na pheacadh ; agus tha buaidh ann an ais-eiridh Chriosd a thogas tu gach là o bhas gu beatha, agus do dheanamh ad' chreutair nuadh ; tha buaidh ann an dol Euas Chriosd gu do thogail suas gu neamh, agus gu do chridhe a shocrachadh suas far am bheil Criosd. Uime KÌn, tha mi ag radh, gur e creideamh a mhain is urrainn go a dheanamh, 's urrainn e lamh t-anam an taol^h a fctigh dhiot a thabhairt a steach ann an dearbh lanachd na diadhachd a tha gabhail comJmuidh gu corpa,rra ann an Criosd, agus ann an sin *s urrainn e tharruing a nuas ad' ionnsuidh gras air son gras' a mach a tobair na slainte sin, a's urrainn a thabhairt ad' ionnsuidh solus agus beatha uaith-san, an tì 'se e fein solus agus beatha ; 's urrainn e na h-uile ni a thabhairt a bheir air duine a bhi beo gu maith ann an so, a chum 's gu'ra bi e beo gu maith gu siorruidh an deigh so. A ris, 'nuair a tlìa moran a faiUneachadh ann an aoradh I)he, gidheadh ni creideamh aoradh Dhe furas dhuit-su, 'nuair nach urrainn thu urnuigh a dheanamh, gheibh creideamh briathran na's leoir ; 'nuair nach urrainn thu cridhe fliaot- ainn gu buidheachas a thabhairt do Dliia, 's urrainn creideamh fhaotainn dhuit, agus 'nuair nach urrainn tliu an Spiorad f haotainn, gheibh creideamh dhuit e ; agus cha'n 'eil gras a tha freagarach 'san lagh no 'san t-sois- geil nach faigh an creideamh dhuit e, ma 's urrainn thu creidsinn, agus a radh, Thighearna 's tu m' Fhear saor-
ÀlR lOMADH PDIXQ DIADHACnt). Ì97
aidh, tha mi creidsinn, mar a mhaith thu dhomh mo pheacaidhean gu leir, mar sin tha mi mar an ceudiia creidsinn gu'n dcan thu m' athnuadhachadh, oir gheall thu an dara ni cho maith ris an nì eile. 'Nis, na'n d'thugadh sihh creideamh leibh dheanadh e gach earr- ainn do dh'aoradh Dhe furas dhuihh. Cionnas a dh'irn- ich Enoch maille ri Dia ? Nach b'ann tre chreidearah ? C'aite an d'fhuair Abrahara gras gu a thir fein fhagail, agus gus a ghealladh a thagair, ' ann do shHochd-sa beannaichear uile f hineacha' na talmhainn V Nach b'aiin tre chreideamh ? C'aite an d'f huair i\Iaois gras ' gu diultadh a bhi air a gliairm na mhac do nicfhean Pharaodh, agus a roghnachadh ni's fearr a bhi fulang amhghar maille ri sluagh Dhe, na a bhi mealtainn toil- intinnean a pheacaidh car tamull, agus a hhi meas raas- ladh Chriosd na shaibhreas na's mo na ionmhasan na h-Ephit ? Nach b'ann tre chreidearah ? C'aite an d'fhuair Maois gras gus an Ephit a threigsinn, agus nach robh eagal air roimh chorruich an Righ ? Nach b'ann tre chreideamh ? Cionnas a dh'orduich e an dol-thairis,' ach tre chreidenrah ? ' C'ionnas a chaidh clann Israeil troirah na mhuir ruadh mar troimh thaUimh tioram ? Ach le creideamh. C'ionnas a thuit ballaichean lericlio sios, acli tre chreideamh ? C'ionnas a ghabh Rhahab ris an iuchd rannsachaidh gu sioth'chail, ach tre chreid- eamh ? C'ionnas a fhuair Gideon buaidh, ach tre chreideamh ? Agus gu bhi goirid, Co uaith a tha uile dhaoiue naomh Dhe a' faotainn au deagh theisteas anns an sgriobtuir, ach o chreideamh ? Mar sin, ma tha thu as eugmhais creideamh, cha'n 'eil annad ach meall marbh, agus cha dean thu maith gu brath ann an aoradh Dhia ; ach cumaidh creideamh beatha Mhic Dhe ùr ann do chridhe, agus a mach as-san tarruingidh e beatha. Uime sin, tha 'n t-Abstol ag radh ann an so, ' Gidheadh tha mi beo, ach cha mhise, ach Criosd a tha beo annam,' oir tarruingidh an creideamh a nuas e, agus bheir e air gu'n galjh e a chomhnuidh anns an anam. Ciod e creideamh ma ta ? Coimhead geallaidhean Dhia ann an Criosd, agus comhchuir iad ri t-anam, agus 'se sin creid- eamh, oir cha'n e t-fhaireachdiiinn creideamh, ach 'se comhchuir na'n geallaidhean creideamh. Ach their sibh- fie, Cionnas is urrainn creideamh so a dheanarah ? Freagram, cha'n e do chreideamh a tha 'ga dìieaiuucb^ R3
]98 AIR lOMADH PUING DIADHACHD.
nrb Criosd, an tì 'se cuspair do chreidimh. Cha'n e an lamh a tha cuir a bhiadh na d' bheul a tha ga d' bheathachadh, ach am bìadh fein, agus cha'n e na lamh- an a tha cuir an eudaich ort a tha ga d' eideadh, ach aa t-eudach fein ; ni mo se'n larah a tha cuir a chungaidh- leighis ris an lùt, a tha leigheas an lot, ach a chungaidh- leighis fein. Mar sin, cha'n e do chreideamh a tha beathachadh t-anam, ni-mo tha 'ga eideadh, no tha deanamh t-anam tinn slan, agus ga d' bheathachadh, agus ga d'eideadh. Uime sin, a deir e, ' Cha mise a tha beo ach Criosda tha beo annam.' Ach cionnas a tha Criosd beo annad ? 0 ! trid creid- eamh ; agus uime sin tha e iig radh, ' Tlia mi beo tre chreideainh Mhic Dhe ;' 'se sin, tlia mi creidsinn gu'n do ghradhaich Mac Dhe mi o'n uile-bhith- bhuantachd ; tha mi creidsinn gu'n do roglmaich Mac Dhia mi gu bhi am aon deth a bhuiU mu'n robh an saogLal ann ; tha mi creidsinn gu'n do bhasaich Mac Dhe air mo shon, agus 'sann ann an sin a tha mo bheatha-sa comh-sheasamh. Oir cba'n fheud thu greiin a chreidimh a leigeil as, tha mi beo air creideamh ann am Mac Dhe ; oir feumaidh tu gradh Dhe ann an Criosd a ghabhail ad' ionnsuidh, agus feumaidh tu creidsinn. ge nach 'eil thu 'ga mhothachadh ; feuraaidh tu a chreid- sinn gu'n robh Criosd air a cheusadh, agus gu'n do bhas- aich e air do shonsa, feumaidh tu greim a dheanamh air a sin agus thu fein a chomhfhurtachadh leis, agus a chomhchuir riut fein, ghradhaich Criosd mi, agus bhas- aich e air mo shon, air neo cha mhothaich thu gu brath cumhacbd beatha Chrios^ a' gabhail comhnuidh ann a^t' 'anam. So mata an ni a dh'innis mi, bha sibh air 'ur cuir ann an cuimhne air a so, air son a ghraidh a tlmg Criosd dhuibh, agus air son uile throcairibh Dhe do'r taobh gu'n d'thugadh sibh suas bhur ' cuirp mar bheo iob- airt, naomh, thaitneach, agus gun smal, do Dhia, a ni 'fce bhur seirbhis reusonta.' 'Se'n Lagh riagb.ailt na scirbhis so, feumaidh sibh suim a bhi agaibh do uile aithntil)h Dhe ; bheircadh so oirbh a ghnath a bhi dol air aghaidh 'n'ur turas ; agus cha ìeigeadh e dhuibh suidh sios ; chuinadh so sibh do ghnath ann an eagai! agus ann an urram do Dliia. 'Nuair a dh'amhairceadh siììh ann an sgatban an Lagha, thfiireadh sibh, am bheil Dia iiithast na h-uiie anns aa h-uile do ui'anum ? 0 ì
AIK 1031 ADH PUING DIADHACnO. 199
am bheil m'uile mhiann ann an lathaireachd Dhe ? Am bheil mo chiidhe an geall air a bhi faicsinn gu soilleir Mòrdhalachd neo-chriochnuichte Dhe ? Am bheil mo ghradh, agus mo thlachd, agus mo ghairdeach- as, agus ra' uile bheatha, ann a bhi ag amharc air an Tigheama ghlormhoir sin ? A rìs, ara bheil again a. lethid do ghradh agus do churam do dh'aoradh, 's gu'm bheil mi a' creidsinn gu'm bheil a shuil uile-leirsinnich do ghnath ag ambarc orm, a ehum 's gu'm biodh a lagha na'n smuaintean domh a là agus a dh'oidhche ? Oir cha'n urrainn e gu brath a bhi air ath-aithris leat-sa gu leoir ; uime sin, thubhairt Daibhidh mu'n duine bheann- aichte, 'gu'ra bheil; a thlachd ann an hìgh an Tighearn', agus anns an lagh sin gu'm bheil e a"beachd(-smuaineach- adh a ìk agus a dh'oidhche.' Nach 'eil a bhi smuaineach- adh air an lagh 'san là na's leoir ge nach bi e 'san oidhche ? Cha'n 'eil, tha Dia ag iarraidh na's mò oirbh ; oir tha e ag agradh gradh bhur n'anam le'r n-uile neart, oir tha. e-san fiughail air gu ìeir. A ris, tlia agailjh ri amharc ris an dara h-aithn, eiod an suim a tha agaibh air lueadhonaibh adliraidh. A ris, tha agaibh ri amharc ris a treas aithn, ciod an cùram agus an dichioll a ta agaibh a chum Dia a ghloireachadh asn bhur caith-beatha. A- rìs, anns a cheithreamh aithn, tha agaihh ri amliarc gu'n cuir sibh air leth gach seachdarah là de'n t-seachdain air son seirbheis Dhe. A rls, anns a chuigeamh aithn, ciod e an urram, agus an onoir, agus an umhh'ichd, a thug sibh dhoibh-san a ta ann an aird-inbhe, agus ciod e an gradh agus an cùrara a ghabh sibh dhiubh-san a tha aim an inbhe-iosal ; agus, anns a chuid eile de na h-aithnt- ean, tha sibh gu amharc ciod e am meas a bha agaibh do bheatha, do onoir, do mhaoinn, agus do phearsaibh bhur coimhearsnaich. Leigidh so dhuit fhaicinn nach 'eiL thu aig crioch do thurui? : fetliast cha' d'rainig mi'n comharadh, cha do chomhrag mi fathast an deagh chomhrag ; uime sin, feumaidh mi neart as ùir, agus gras as ùir o Chriosd, a clium 's gu'n tòisich mi a rìs far an do sguir mi ; feumaidh mi mo cheangaii ath-nuadh- achadh ris a ris, oir cha'n 'eil na's leoir ann a m'anam fathast gu mo cliruth-athrachadh a dh'ionnsuidh iomh- ui(ih ghloirnihoir fein. 'Se so a cheud ni
'2. Feumaidh sibh oidhirpeachadh tre chreideamh, '^e; &in, feumaidh sibh greim laidir a ghabhail deth ; feum-
200 AIR lOMADH PUING DIADnACnD.
aidh sibh sealltain ra's fearr ri a theachd 'san fheoil, ri a bhreith, ri a bheatha, agus ri a ghiuhir., na's fearr ri a roghainn, na's fearr ri a bhhs, agus na's fearr ri ais-eirigh, agus a dhol suas ; agus clia 'ne sin a mhain, ach bheir creideamh ort greimeachadh ris na h-uile gcalladli a tha anns an fhocal, agus blieir so ort a bhi aoibhneach ann an deanamh gnothach do ghairm ; air dhoigh 's ma tha thu a' faotainn beannachd ann, bheir creideamh ort a radh, tha barrant an Tighearn' aig a ghairm so, uime sin bheannaich e mi, agus ma gheibh thu mallachd ann, bheir creideamh ort a radh, thoill mo pheacaidhean so, uime sin, tha'n Tighearna 'gam chronachadh, do bhrigh 's gu'm bheil curam aige diiomh, uime sin tha e 'ga mo sraachdachadh, agus na h-uile a chum m'fhoighidinn a dhearbhadh.
Mar sin'se so an darapuinc, a bhi beachd-smunineach- adh air teachd Chriosd anns an fheoil, air a bhreith, air a bheatha, air a bhas, air ais-eirigh, agus air a dhol suas, agus uile ghealkiidhean Dhe ann a fhocal a chomh-chuir riut fein. 'Nis, do bhrigh 's gu'm bheil cuid agaihìi a' faotainn cho beag do chumhachd grais ann bhur cridhea- chan gu so a choimhlionadh, uime sin tha sibh neotlioil- each tòiseachadh ; ach cha'n fheud sibh sin a dheanamh, feumaidh tu a chreidsinn gu'n cuir Dia a Spiorad a chum a lagh gu leir a sgriobhadli ann do chridhe, ann an sin feudaidh tu a radh, ' Tha Criosd beo annam-sa, agus tha mise beo ann-san.' 'Nis, tha da tù eiie a b'aill leam a radh.
Air tìis. Do bhrigh 's gu'm bheil moran air an mi- mhisneachadh anns a bheatha so, agus 'ga shaoilsinn do- dheanta seirbhis a thoirt do Dhia air a leithid do dhoigh, uime sin cha'n 'eil iad idir a' toiseachadh.
2. Tha cuid 'ga shaoilsinn na's leoir ma gheibh iad deagh ghluasadan an drasd' agus a ris, agus tha cuid 'ga Rhaoilsinn na's leoir ma dh'fhagas iad ni-eigin do dh'oìc, agus ma ni iad ni-eiginn do mhaith ; agus tha cuid an duil ma linn iad mar a thubhairt mi, nach ruig iad a leas tuille a dhcanamh, ach tha iad uile air am meal- ladh, oir cha'n 'eil so do-dheanta, oir rainig na Naoimh Tomhainn air a so. Dh'imich Enoch maille ri Dia do ghnath, agus bha Abraham beo ann an creideamh, agus f huir e bas anns a chreideamh ; bha Maois dileas ann an tìile thigh Dhe. Ciod a bha lob ? Bba e na dhuiue
AFR lOxMADH PTJING CHREIDIMH. 201'
coimhlionta agus direach, agus na neach air an robh eagal De, agus a sheachainn olc. 'Nuair a bha e ann an soìrbheachadh, dh'amhaire e air son caochladh, agus 'nuair a thainig an trioblaid, ghiulain se i gu foighidin- each. Ciod e a thubhairt Daibhidh ? ' Chuir mi an Tighearna do ghnath fa chomhar mo shuikan : tha e aig rao dheas lamh, agus cha ghluaisear mi gu brath. Coimhididh mi do reachdan. Dh'fholaich mi do gheall- aidhean ann mo chridhe, a chura 's nach peacaichinn ad' aghaidh. Ann an slighe do theisteis rinn mi gairdeach- as, mar os ceann gach uile shaibhreas. Air t-aitheantan heachd-smuainichidh mi agus dearcaidh mi air do cheum- annaibh. Ann ad' reachdaibh gabhaidh mi tlachd ; cha di-chuirahnich mi do bhriathra, &e. 'Xis, raa bha aig na daoine so a leithid sin do ghradh Dhe, agus a leithid do thlachd ann a aithntean, na's raò gu mòir a dh'fheud- as sibhse a nis a bhi agaibh, air fhaicsinn duibh gu'n dh'f huair bhur Tighearn a bhuaidh, agus gu'm bheil e a nis a' riaghladh air neamh ; agus feudaidh sibh mothach- adh a bhi agaidh a iiis gur àm grais so, agus tha na'a leoir gu a bhi air f haotainn ma thig sibhse agus a ghabh- ail. ' An ti a thig ani' ionnsuidh-sa,' tha Criosd ag radh, *• bithidh beatha aig ann am pailteas ;' oir tha e-san ro-shaibhir agus pailt ann an gras ris am bheil agaibh ri dheauamh, agus feudaidh sibh a dhol le danachd do ionnsuidh, oir cha tilg e neaeh sam bith air falbh a thig d'a ionnsuidh.
Agus, anns a cheud aite. Ma bhitheas tusa beo beatha 'Chriosduidh, ann an sin bithidh Dia gu mòr air a ghloireachadh, agus tha mis' an dìiil nach 'eil sin na ni beag dhuit-sa a tha gradhachadh a ghloir sin ; tha mi cinnteach gu'm bi e na argumaid chudthromach dhuitsa, a tha ad' leanabh do Dhia, 'seadh, na's cudthromaich na e-san a bheireadh dhuit deich mìle saoghal. 'Xis, na'm b'urrainn thu creidsiim, gu'm bheil an imeachd so do ghnath, maille ri Dia a' tabhairt na's mò ghloir do Dhia na tha obair cruthachaidh an t-saoghail, nach deanadh tu stri gu a dheanamh. Ciod a ghloir a tha so tabhairt do Dhia ? 'nuair a dh'fheudas sibh a radh, bha'n duine ud dkll, ach a nis tha e a' faicsinn ; bha e bodhar, ach a nis tha e a' cluinntinn ; bha e bhalbh, ach a nis tha e a^ hibhairt ; bha e crìibach agus bacach, ach a nis tha a chosan agus a lamhan air an aisig dha a rls, bha e marbk
202 AIR lOMADH PUING DIAPHACHD.
ach a nis tha e beò. Ciod e a ghloir a hha ann do Dhia a hhi faicsinn athrachadh Shachèuis, a bha na chis-mhoir.. agus gidheadh air a dheanamh na rahac do Abraham, agus do fhear-fbimeirt, a bha air thabhairt gu leth a mhaoin a thoirt do na bochdan, agus a hha air a thahh- airt gu aisig ceithir-fillte a bheag sam bith a thug e air falhh le casaid bhreige ? Lucas xix. 5. Ciod a ghloir do Dliia bh'ann a bhi faicinn atharrachadh an Abstoil Phoii, a thainig o bhi na fhear geur-Ieanmhuinn fuilt- each gu a bhi na shearraonach comliaraichte ? Ciod a ghloir a bha ann a bhi faicsinn a leithid do bhana-pheac- ach, mu' n dubhairt iad, ' na'ra b'aithne dha co i ara boir- ionnach so, nach failingeadh e dhi a theachd am fagus da ;' a bhi faicsinn a leithid do dh'atharrachadh inHt, 's gu'n robh i na ' suidh aig a chasaibh agus ga'n ionnlaid le deuraibh, agus ga'n tiorraachadh le folt a cinn ? Luc. TÌi. 37. Mar sin, ciod a ghloir, ciod an aoibhneas, a<xu9 ciod an taitneas, a bhiodh ann an so do Dliia, 'nuair a chi e siblì-se gluasad na fhianuis anns a bheatha agus anns a ghiulan Chriosduidh so.
'San dara H-AiTE. Ciod an onoir a bhiodh ann duit fein ? Ciod bu choir a bhi air a labhairt umad ann an sin ? B'e gloir Sholamh, gu'n do thog e tigh a clrara ainra an Tigheam a bhi air a ghairra ann an sin. Ciod e a ghloir raa ta a bhiodh ann dhuit-se tigh a thogail do'n Tighearn ann do chridhe fein ? Tha 'n t-Athair air a ghloireachadh 'nuair a tha cridhe òr air a dheanarah de' do chridhe cloich-sa , agus a leaghas se e le tein a Spioraid. Tha 'ra Mac air a ghloireachadh 'nuair a chi e a leithid do f heartuinn ann a f huil, agus tha e a' dean- amh gairdeachas ann a bhi faicsinn a leithid dh'athaiT- achadh air a dheanamh leis an fhuil clieudna ; agus cha'n e a mhain gu'm bheil e-san a' deanarah gairdeachas, ach tha raar an ceudna na h-ainglean air nearah a' deanamh gairdeachas ri iompachadh peacach. Tha 'n t-Athair neo-chriochnuichte ann fein, a' deanamh gairdeachas arin a Mhac, a chuir e gu oibreachadh a mach oihir 'ur slainte. Tha am Mac a' deanamh gairdeachas anns au Athair, air son gu'n d'earb e riamh ris a leithid do dh'oibir. Tha 'n Spiorad Naorah a' deanarah gairdeach- as anns an Athair, agus aHns a Mhac, gu'n do naorah- aich e riamh, air tùs an ceann, agus na dheidh sin na buill. 'Nis, ma tha thusa creidsinn na'n nithe so, bheir-
ATB lOMADH PUING DIADHACHD. 203
-endh so ort a radh, ' Tha fear mo ghraidh-sa geal agns dearg, sonruichte am measg dheich mile. Tha a cheann mar an t-òr as gloine, a chiabha bachlagach, dubh. inar ara fitheach. Tha a shuilean mar shuilibh chol- aman laimh ri sruthaibh uisgeachan, a nigheas iad fein ann am bainue, air an suidheachadh gu ceart. Tha a ghruaidhean mar leabaidh spiosraidh, mar bhlathaibh cubhraidh ; a bhilean mar lilidhibh, a' sileadh mirr ruidhteach. Tha a lamhan mar fhainnibh òir suidhichte ìe beriìibh ; a chom mar f hiacail Elephaint liobhta, air a tnir thairis le saphairibh : Tha a chosan mar phuist mar- moir, suidhichte air bonnaibh do'n òr as gloine ; eugais mar Lebanon, barraichte mar na seudair. Is ro' mhilis a bheul ; seadh, tha e gu leir ionmhuinn.' Dan Sholaimh V. 10, — 16. Agus bheireadh so air Criosd a dheagh- thelsteas a thabhairt dhuit-sa ris, ' Feuch tha thu aillidh a bhean mo ghaoil, feuch tha thn aillibh, tha suileau eholuman agad ; Feuch, tha thu aillidh, f hir mo ghraidh, agus taitneach, agus ta 'ar n-uirigh uainne, eirich, a bhean mo ghaoil, m'aon sgiamhach, agus thig leam, mo choluman a ta ann an sgoltadh na creige, ann an ionad diomhair a bhruthaich, leig dhomh amharc ort, leig leam do ghuth a chluinntinn ; oir a ta do ghuth binn agus i-eugais maiseach.'
'Nis, 'se'n treas agus an t-aobhar mo dheireadh so. Ku choir do 'ur solus dealradh fa chomhar dhaoine, a chum 'a air dhoibh, bhur deagh oibre fhaicsinn, gu'n gloiricheadh iad bhur n-Athair a ta air neamh.' Agus €Ìod e an gloir a bheir so do Dhia ! Agus ciod an t-aoibhneas a bheir e do'rn-anam', 'nuair nach e a mhain gu'n gioirich sibh fein an Tigheam ann 'ur beath agus ann bhur giulan, ach gu'n gloirich daoine eile mar azi eeudna Dia air son bhur deagh oibre !
'Nis, tha mi a' fagail a chuid eile aig an àm, agus tha mi guidh air Dia gu'm beannaicheadh e dhuibh na bha air a labhairt ribh ann an ainm an Tigheam losa. Dba- •an, mailìe ria an Athair, agus ris an Spiorad Naomh, gn'n Tobh gach uile chliù, onoir, agus gloir, gu saogbal aa'a saoghail. Au&n.
A CIf&K>«Q.
j[Ì^ Tha alr iarraidli alr an LeagLadair aìre a thoirt gu ra bheil an xxvi agus an xxvii Searmoin air aa aonadli. t'tt cheile aig an taobh-duileag 183 — Kom. i. I7.
j^^- i,^
1
v:^
m
mmmmmmù
ÀMÀi
M-M'M
MMM
■V^.^.A:
^ m '
^^%'%^^
KMXX
Kwm
,'% ■
*Lf*, §!.
■ «•• f ■#■■ & ** fe-* ■ ■• '■'«,.*■, *
>: ^ 1