m.

^^-_:^?*m^^

r O-

itt

^-■|w li^

tf-mt

•*y?

hH

tt#l

jjx 1 ••%■*(

r

M

^i ^ '^

^flf^^i^jR'

■r-«Sfc^^

n .7^

/-

V

'J^

^

J

SPECIES GENERA ET ORDINES

ALGARUM,

SEU DESCRIPTIONES SUCCINCT.E SPECIERUM,
GENERUM ET ORDINUM,

QUIBUS

ALGARUM REGNUM CONSTITUITUR,

AUCTORE

JACOBO &EOR&IO A&AEDH,

EOT. IN ACAP. LUND. rROr. EMER.

VOLUMINIS TERTIi:

PAKS SECUNPA.

LIPSLT:: APUD T. 0. WEIGEL.

1880.

MORPIIOLOCilA

FLORIDEARUM

AUCTORE

JACOBO aEORaiO A&ARDH..

LIPSIiE: APUD T. 0. WEIGEL.

1880.

Icones, quse in lioc voluniine citantur (Ag. Tab.
I~XXXII1), in opere suethice cunscripto (Florideernes
Morpliologi af J. G. Agardh), in Actis Academise Scientia-
rum Holmiensis Yol. XV sub N:o <> inserto, traduntur.

Luiida-. formis Beiliiigi.iiiis dc-c.ipti, 18S0.

CONTINENTUR:

I. De liabitu et pavtibus cxtevioribus Flovidoarum \). 4.
1. Do liabitu p. 4.

II. De vaiiiificationo et evolutiouif; inodo pavtium exteviovum
p. 14.

III. De vadice et partibus quffi systema radicale Flovidearum

constituant p. 22.

IV. De caule p. 29.

V. De rarais foliisque p. 35.
II. Do interiove structuva frondis Floridearum p. 43.

VI. De substantia membranse cellularum et de cuticula p. 43.
VII. De contentu cellulavum sub divovsis vitai stadiis et in

diversis stvatis fvondis divevso p. 62.
VIII. De via et modis divevsis, quibus cellulse invicem pavtes
commutant p. 71.
IX. De divevso fovmationis modo cellulavum ]p. 77.
X. De cellulavmu dispositione eavumque conjunctione iu certos
ovdines aut stvata distincta p. 98.
III. De ovganis fvuctificationis p. 135.
XI. De Autlievidiis p. 137.
XII. De Spovis et fvuctu Spluevospovico p. 156.

XIII. De cystocarpio, seu fvuctu capsulavi p. 168.

cystocarpia describuntur in Ceramiaceis p. 181.

— Cryptonemeis p. 194.

— (jigavtineis p. 202.

— Dudvesnajeis p. 208.

— Duraontiaceis p. 210.

— Spyvidiaceis ]). 217.

— Aveschougieis p. 219.

— Ehodymeniaceis p. 221.

— Champieis p. 226.

— Sphffivococcoideis p. 230.

— Delessevieis p. 239.

— Helmintliocladiaceis p. 244.

— Chsetangieis p. 249.

— Gelidiaceis p. 250.

— Hypneaceis p. 254.

— Solievieis p. 258.

— Spongiocavpeis p. 262.

— Lomentavieis p. 267.

— Rhodomeleis p. 269.

XIV. De fructu dujdici Flovideavum opiniones p. 275.

41 ^='7

M.

.agua illa plantarum familia, qu?e noraiue Algarum ple-
rumque comprelieuditur, pluribus coustat seriebus iuvicem
diversis, iu quibus siugulis forma! a simplicioribus et miuus
perfectis ad alias evolutioue superiores sensim adsceuduut.
Qui vero in singulis seriebus sunt quasi evolutionis gradus
et modi, hi ssepe reveuiuut iu aliis seriebus, et ita ori-
uutur forraee quodammodo analogse, quse .quandoquidera et
iigura exteriore et structura sua iuterna ita invicera simi-
les adpareant ut non tantum olira sed etiara hodie invicem
affines considerata; fuerint. Ita Amansiam & Dictyotam pro-
ximas iu systemate posuit Laniouroux; in Genere Mesogloice
et Helmintliocladiaccas et Cliordaricas recepit C. A. Agardh;
his structura quodararaodo couvenientes BatracJwspcrmcas Hel-
niinthocJadiaccis hodieruis aftiuitate quoque proxiraas esse
statuit Thuret. Aliquando quoque fornia), aftinitate multo
raagis distantes, certo qiiodara respectu analogias offerunt
(Vaucheria et Sap)rolcgnia). In Algis niulta exerapla docent
forraas niorphologico respectu sirailes taraen in systemate lou-
gius distare debere *).

Forrase quse aut siraplicitate aut complicatione struc-
turffi sunt quasi extreraa^, evolutiouis gradu adraodura di-
verso in diversis seriebus constiterunt. Inter Algas virides

*) Quum A. Braun (Mohl Bot. Zeit. 1875 p. 210) plures in syste-
matica dispositione plantarum inferiorum mutationes recentius factas
reprobavit, insistit, si quid vidco. principiis, quibus jamdudam credi-
derunt systema naturale condi debere. Si affinitates, mouente Braun,
ex proprietate quadam peculiari fructificationis haud deducere licet,
multo minus conformitate quadam evolutionis deducantur.

1

multse suiit et unicellulares et pluricellulares, in quibus func-
tiones vitse maxime diversse intra eandem cellulam, aut intra
cellulas invicem analogas j^erticiantur; multaj quoque sunt in
quibus unaquceque nova cellula formata separatur ab aliis,
novum quasi individuuni tbrmatura (No.sfoeJiinccB). Colonia,
quse in his nova individua simplicin plurima conjungit, si
quoque analoga censeatur iudividuis magis compositis in for-
mis paulo superioribus, tamen inieriorem evolutionis gradum
offerre putarem, quum in illa ssepe omnes cellukc coiiformes,
in bis plerumque alite alj aliis forma et functionibus distaiit.
Cum bis simplicitate evolutionis extremis furmis Algarum
Viridium nulkim Florideam analogam novi; nulla enim est
species Floridearum cognita, in qua non aliai cellulai nutri-
tioni, alise propagationi inferviant; nec exstat Floridea in qua
umnino desideraretur radix; in loiige plurimis frons in partes
exteriores plus minus diversas divisa obvenit. Qua' quoad evo-
lutionem exteriorum partium inlima; viderentur Floridea», for-
mis supremis Algarum \ iridium fere pares considerantur; quse
autem boc respectu suprema; adpareant Floridea! neque com-
positionis varietate, neque discrimine quod inter partes exterio-
res coustituentes intercedat, superiores Algas Olivaceas a^quant,
in quibus radices, caules, rami, folia et fructus organa sa^pe
efiiciunt a^que distincta ac in multis superioribus Cryj)togamis.
Si quidem in FJorideis partes exteriores minus invicem
discriminantur, consec|uitur fere Floridearum formas sibi in-
vicem magis similes obvenire debere quam in multis familiis
aliarum plantarum, quarum alia est ratio partium constituen-
tium. Jure quodam dicere liceret, plurimas formas, quas sibi
bodie cognitas bahent Algologi, quoad habitum adhuc referri
posse paucis illis Generibus, qu» ducente praicipue forma ex-
terna constituerunt algologi veteres — nimirum his fuissent
species Ceramii, aut Giyartince, aut Chondri, aut HaJymenim,
aut Bclesserice etc. Qu« igitur veteribus genus quoddam
indicassent forraa^, ea^dem hodie evolutionis modificationes con-
siderantur, quie in multis subsimiles obveniant. Exstant re-
vera Floridearum fornue qua^dam, externe ita simillimaj ut
oculatissimis ciuoque unam eandemque speciem constituere
adparuerunt, quas tamen ad diversas quoque familias refer-
rendas esse, accuratiori facto exaraine, patuit.

Si vero forma externa niiiius variantur Floridepe, eo ma-
gie interna structura ssepe easdem invicem discrepare facile
diceres; plurcsque forsan et majores in structura frondium
obvenirt' divcrsitates, (|uam ([ua' sa-pius in eadem familia de-
prehendnntur. Qu;c ita adsnnt moditicationes structura3 si
cuidam viderentur (|uo(pie in diversis revenire, ita ut existe-
rent quasi structura' (piidam typi diversi — quales Ceramii,
Halymcnice, Gigarthue, Dehsserice (ea qua^ liis Generibus ho-
die attribuitur structura), — quorum ad normam. vel unam
vel alteram, aliarum quoque componeretur structura, tamen
et hi typi nova quadam mutatione in aliis Generibus saspe
moditicantur. Quum prfeterea frondes, (iurc quoad externam
formam unnni ty})um referre videntur, (j[uoad structuram alteri
pertinere stepe adpareant, his quoque magna in typis Generum
conliciendis nascitur variatio. Florideai revera numerosissimis
probant exemjjlis non eas esse inter formam exteriorem et
structuram internam relationes ut uinim ab altera quodam-
modo peudere, jure quodam dicere liceat.

Prsecipue autem eminent Floride» magna variatione or-
ganorum, qua' propagatioui inserviunt. In iis enim non tan-
tum constanter obveuit ut unicuique speciei duo propagationis
organa diversa (sj^orce et (/cninudia) evolvantur — quse in
omnibus superioribns Florideis in diversis cellularum stra-
tis frondiuni proveniant — sed ea quoque est horum organo-
rum ratio ut in diversis Generibus et alias offerunt formas
et alio modo ssepe generantur. De his quoque modificationi-
bus, quibus propagationis organa in diversis Generibus mu-
tantur, jure quodam dici posse putarem, eas neque ab ipsa
forma frondium neque ab earum structura ita pendere ut una
ex altera sequeretur. Quum igitur et forma exterior et struc-
tura interna et organa, qua; sunt propagationis, suis quseque
modis variantur in diversis, fit ut tyiws Genericos longe plures
inter Florideas agnt>scere liceat, quam ex formis earum sim-
plicioribus suspicaretur.

8i partes Floridearum cum iis plantarum superiorum
comparare placet et dijudicare volueris utrum esedem sint an
diversa; partes quibus componuntur, mox quoque queratur
necesse est (piibusnam detiniantur characteribus partes di-
versse; sitne convenientia certo quodam respectu, ceteris for-

sau disparibus, quse identitatem probaret; an characteres,
quibus in suj)erioribus plantis detiniantur partes, etiam in
inferioribus ita valeant, ut qua; iisdem cbaracteribus non con-
gruant partes, nec iisdem nominibus denominantur. liem
quidem facile dijudicare liceat si statueris ut qme non iisdem
conveniant cbaracteribus, nec identica sint organa; ita notio-
nes babeamus certas et detinitas; vix autem ]mtarem legibus
naturse boc modo consultum tieri. In Florideis, qua; ipsse
comprebendunt pLantas evolutionis gradu admodum diversas,
partes, quas analogas credideris, non iisdem cbaracteribus
semper distinctas esse milii quidem adparuit; igitur multo
minus hoc exspectetur, quum de plantis agitur qme magis
adbuc invicem difterant. Yelut in systemate uon liceat ex
cbaracteribus quibusdam a priori datis familias naturales
componere, ita ueque, quum de morpbologicis notionibus agi-
tur, ex characteribus quibusdam a priori datis decidere liceat
cujusnam generis sint partes (iusedam phintarum diversarum;
et hoc respectu, me judice, parum refert utrum cbaracteres
a forma et structura partis jam evolutse, an ab evolutionis
norma dosumti fuerint. Naturam sequi nostrum est; et hsec
ubicumque varia atque ditissima modis, quibus singulte et
formantur et evolvuntur partes. Qui vero sunt in diversis
modi, qua^ sunt organa, quibus perhciantur functiones vitse,
antea in singulis perquirantur quam certum quoddam judi-
cium de iis ferre licebit.

I. De Habitu et partibus exterioribus
Ploridearum.

I. De Habitu.

Vix uHa exstat Floridearum species, cujus frons non plu-
ribus partibus componitur; quin immo in iis quffi simplici
vesica constare videntur (GJoiosaccion Harv. Fhyc. austr. tah.
83) stipes adest, et in nulla cognita specie desideratur ra-
dix, si quoque simplicissiiiia sit. In longe j)lurimis frons
admodum subdivisa obvenit.

Partes, qiiai in siiigiilis adsuut cxteriores, aiit iiivicem
differiint notis conspicuis, aut in aliis et aliquando proximis
speciebus lerc confluentes characteribus adpareant. Quum,
Florideas describentes, nonnullas caide, ramis, foUis etc. pra;-
ditas dicunt, alias fronde aut thallo constitutas, hoc vix aliud
signilicet quam partes quasdam in illis obvenire similes iis,
quas in aliis phintis his nominibus intelligant, in his vero
ejusmodi similitudinem desiderari. Si iisdem et in omnes
quadrantibus characteribus partes illa^, qua; sunt phantarum
superiorum, distinctai postuhirentur, ejusmodi partes in Florideis
desiderari, equidem crediderim; Si vero missis characteribus,
qui iii omnes valerent, partes Floridearum comparamus, et
intimis quoque Callithamniis caules et rami, et Delesserise spe-
ciebus caules rami et folia vix denegantur.

Multse sunt Floride» qua: lihimentis articulatis — sim-
plicibus aut ramosis — h. e. quasi cellulis nudis simplici se-
rie superpositis constant. Ectocarpeas inter algas Olivaceas,
Conferveas inter Zoospermeas, Nitellam inter superiores Cryp-
togamas ita referant; quondam quoque Confervis has adnu-
merata^ fuerunt, postea Ceramiis. Hodie analogie form^e di-
versarum familiarum sa?pius considerantur; an a systematicis
nonnullis (Thuret et Le lolis) potius familiam propriam cou-
stituere adhuc censeautur, nescio.

Sunt alia; Floridese articulata; {PoJysiplionia etc.) in qui-
bus articuli lilorum nou simplici cellula, sed pluribus aque
longis et circa celluhim axilem juxtapositis constituantur;
SphaceUarieas inter Olivaceas, Charam inter superiores Cryp-
togamas struclura fere referentes. Alia? sunt species Polysi-
phoniai, qua? habent tila compressa; sunt quoque geuera pro-
xima (Amansia), quarum frondes structura cougrueutes cen-
seantur licet sint omnino phma^. Sunt et alia? species eorun-
dem Generum, quorum articuli polysiphouei sub adultiore
a-tate novis cellulis, alitei' dispositis et conformatis, sensim
externe teguntur; facies articuhita hoc modo evanescit. Ejus-
modi mutationes in plurimis speciebus Rhodomelearum cog-
nita; sunt, quse mihi satis superque probant haud nimiam
vim his diversitatibus esse tribuendam; certis Speciebus, raro
Generibus proprite videntur.

6

luter Floricleas non articulatas, qua^ sfepe cellulis mino-
ribus et minus «onspicuum orJinem servantibus com})onuntur,
multa) sunt qua; fronde tereti, nunc tenuiore et liliformi,
nunc crassiore constant; quondam ha^ genera propria ((r/^ftr-
thm, Hy^mece, Gracihirue etc.) constituerunt; Iiodie in multis
diversarum familiarum Generibus species Iioc liabitu instructai
deprelienduntur. Alias, forma compressa angustiore et sa^pe
dichotoma insignes, veteres Algologi ad genus proprium Chon-
dri retulerunt; latiores planas et membranaceas Halymenias,
Iridceas fecerunt. Nonnullse, quarum forma, sa^pe vesiculosa,
quasi nimia extensione membrana^ exterioris provenire vide-
tur, cellulosa interiore non wque iucrescente et demuni dis-
soluta aut iu lila laxiora distracta, a Grevilleo ad propriam
familiam Gastrocarpearum adnumerabantur. In aliis formis,
folia plantarum superiorum magis aiuiulantibus, cellula? non-
uulla^ interiores, in fila elongata densiora et fasciculatim col-
lecta abeuntes, costas aut nervos, externe quoque conspicuos,
coustituunt; his quoudam genus Delesserice condidit Lamou-
roux. Prseter has et consimiles exterioris forma- differentias,
alise ramihcationis et dispositionis partiuni ubveniant, quas
omnes olim in Generibus construendis maximi fecerunt. Ho-
die formas quoque admodum j^eculiares et a i)lurimis ablu-
dentes iu diversis omnino generibus obvenire posse agnoscunt;
ita formam illam rhacelocarpi (Ag. Tah. XXIII) m specielms
Delisece, Bonnemaisonue, Ftilotce et Epineuri fere eandem ha-
bemus.

In formis quibusdam membranam aniuhtutibus partes
ipsius frondis iuaiqualiter accrescere videutur, ita ut nume-
rosa spatia perforata sensim oriantur, inter alias partes mem-
branas accrescentis sparsa. Vacua spatia sunt nunc rotunda,
nuuc oblonga intra marginem integriusculam {Kallymema
crihrosa Harv. Fhye. austr. Tab. 73; K. perforata). Ad-
spectum hoc modo offerunt A(jari *) aut ThalassioijhjiUi inter
Lamiuarieas, Ulvce rigidce et U. retictdatce inter Ulvaceas.

*) In Agaro foramina iis locis formaii viileiitiir, in (luiljus suni-
miini fuit incrementum; certis nimirum locis laiiiiu;i videtiir siipra
unam paginam hullata, altcra concava: bullata parte (iein apice rnpta,
margines revolvuntur, donec spatio vacuo spnsini siicerescento demum
explanantur'. EjusuioJi formationem loraiuinuni in Kitllynicnia non vidi.

In Maytinski (Harv. J^Jn/<: aitstr. Tab. 8 ct 127) froiis accre-
scit et subdividitur l()l)is H;il)C3llatis, quorum nliaj zoua3 iute-
grii;, cuni })ert'oratis alturnaut; in parte pertbrata trabeculai
et longitudinaliter et trausvcrsaliter excurrunt, feuestratini
conjuuctic et spatia minuta vacua separantes. Uis trabeculis
suut adtixa organa fructilicationis, c{ua3 cum desiderari ne-
queant et a prima origine speciei obvenisse credere fas est,
zouam fenestratam haud fortuitam, sed uecessariam vitse esse
evolutionem in liuc Genere demonstrant. h\ Martcnsia, velut
iu aliis formis froude fenestrata insignibus, foramiua intra
marginem integrum oriuntur. Caveatur ne cum liis formis
alia? confundantur, quarum subsimilis sit adsijectus, at f(jra-
minibus separatione fructuum uua cum parte parenchymatis
ortis. E(j[uidem specimina Iridcre cordatw vidi sesqui-^jedalia,
tota pagina cribroso-perforata, j)arenchymate vero interjacente
nuuc angustissimo uunc hitiore, prout fructus aut densissimi
aut paulo distantiores fuerunt,

In aliis nonnullis Florideis subsimilis adspectus oritur
modo prorsus diverso, partibus nimirum initio liberis et di-
stantibus, dein adproxinuitis et sensim concrescentibus, certo
quodam intercedente spatio. Ejusmodi excmplum jiraibet pul-
cherrima illa et ob adspectuni pecuJiarem notissinux Claudea
(■lcgans (Uarv. Flcyc. austr. tab. 1). Adspectum habet folii
acinaciformis majoris et plus minus decompositi, tota pagiua
perforata foraminibus rectangularibus et quam maxime regu- _
lariter seriatis. Quod quidcm folium oritur foliolis minutis-
simis sub -I geuerationibus ortis, singulis initio liberis et ita
dispositis ut sequentis generationis folia, qua^ ab antecedentis
geuerationis folio inferiore proveniant, sub sua evolutione pro-
xime superius certo loco attingant et cum hoc sensim con-
crescant (Ag. Tab. XXXII. Jig. 30 — 31). Frondes folia Querci
a^mulantes Ilnirctia' (I)ccaisne, Voy. dc ia Vcnus Fl. II. A)
et llalophgmfe (Ilarv. I'ligc. austr. fab. 79), magis saccifor-
mes in Ilalodictgo (Harv. I. c. tab. 37), Ilanovia, Uictyuro etc.
c;onforraationes analoga; videntur, quseque suo modo typura
eundera variantes. luter Algas virides exerapla ejusdem prse-
bent Struvca (Harv. I. c. tab. 32) Microdictyon (Harv. l. c.
tab. 50) aliseque. Adnotare placet foliola seu cellulas in om-
nibus ita nasci, evolvi et concrescere, ut unicuique speciei sua

8

oriatur forma regularis, quam potius autea conceptam quam
fortuitam sane crederes.

Si vero in his admodum compositis et tamen quam maxime
regularibus frondibus perspicuum sit dispositionem et con-
cretionem partium tieri, ut unicuique sua propria oriatur
forma, facilius foisau uobis persuadeamus concretiones par-
tium, quse in aliis locis quasi magis fortuitaj adpareant, cer-
tum quoque tinem spectare. Ita in Horca Halymenioidc (Ag.
Tdb. XIX. Jig. 1) pars inferior frondis decumbens videtur et
horizontaliter expansa, lobis complanatis centrifuge radianti-
bus ; ut jDartes juniores, simili norma supra adultiores expansse,
has pinna quadam demissa attegerunt(01^. /.<;'. ad a), concrescunt
adproximatas, et sujDerior jjars cum inferiore initio quasi ana-
stomosi, dein tota conjuugitur, ita ut postea non nisi vi se-
parentur. Una pinna post alteram hoc modo cum inferiore
pagina concreta, oritur demum nodus compositus ramis irre-
gulariter iutertextis. Evolutionis modus, quem in hac specie
sequi licuit, alia explicet exempla Champice panmla\ Spongo-
clonioruni etc. de quibus infra loquar. In aliis — BJiodojiJiglUs
hifida, CallophyJlis sp. Ectophora depressa (Ag. Tab. XV.Jig. 5) —
sunt ipsi margines, qui initio fortuito adproximati et conglu-
tinati, demum concreti cohsereant. — Si conjicere liceat has
concretiones in nonnullis lieri ut contra violentiam undarum
major obtineatur frondi hrmitas, de aliis qua^rere licet anne
perhciantur ut ipsa forma quaj est speciei propria (Thuretia,
Claudea*) oriatur. In Claudea prseterea obtinet ut foliorum

*) Mihi quidem perspicuum videtur, externam formam frondis iii
Claudea a formationis modo cellularum haud tantum pendere : ut forma
ei propria oriatur cellulas non tantum certa directione evolvi, sc-d
diversas cellulas etiam certis locis adproximari et concrescere, ne-
cesse est; in quoque foliolo (prima3 et secundee generationis) iusuper
margines recurvantur, quod forsan in causa est cur ab axili serie
nova cellularum series provocatur (Ag. tab. XXXII. fg. ,^0 — 33). Ita
quoque iu multis Floridearura generibus quam maxime naturalibus
facies externa oritur dissimilis, licet structura interior sit simillima.
PolysipJionice (P. dendritica) et Gelidii (6r. serj)ens) species quasdam
sunt, in quibus frondes ad alia corpora serpentes, his ita adhtereant
ut non nisi in fragmenta disruptse separentur; aliis horum Generuin
speciebus erectis. Hanc diversitatem a quadam structura? differentia
pendere dubito; potius crederem singulis speciebus suam esse formEe
ideam, quae ut proveniat, alii in aliis adhibentur modi.

concresceiitium diversis generationibiis propositum sit diversa
orgaiui fructificatioiiis evolvere. Dc (oitjti(/(i(if> diu cogiiituni
fuit rauKts copulationis coiisimili luodo coiicrescero; in liis
vero evanescuut parietes cellularuin coiitlueiites, ut perlician-
tur functiones, quibus concrescentes raini boc loco inserviunt.
Cellulas et tihi interiora frondis iii iimltis Klorideis anasto-
mosibus conjuncta esse cognitum est, quod consimili modo
in quibusdam lieii forsan credere licet.

Paucis quibusdam Florideis peculiiuc! vidctur totam fron-
dem habere verrucis obsitani; ita in speciebus quibusdam
Thanmodonii (Harv. Fhyc. austr. Uib. 114 d' 298); sed in
iisdcm speciebus hicinise, in quibus partes fructiticationis evol-
vuntur, luuhe manent et lajves (Ag. Tiib. IX. Jig. 8); alise
quo<j[ue sunt species jiroxima!, (j[uaruin frons pertusa fere
spongiam referens, verrucis semper destituta est (Ay. Tah-
IX. fg. 1 & 13). Verrucaj vero consimiles obveniunt in Os-
inundaria, quod est Rhodomelearum genus, et in Scaberia
(Castraltia) quod Fucaceis adnumeratur; utriusque imagines
eximias dedit Decaisne (Voy. dc.la Vcnus pl. 3). Habitus
horuni onmium non parum congrueiis, dum ab aliis Algis
maximopere ditlerat, pra;bet analogiai exemplum, nec aflini-
tatis argumentum.

Inter omnes constat Florideis colorem esse ab eo alia-
rum phmtarum ita alienum. ut hoc unico charactere Flori-
deas ab aliis dignoscere sa;pius lice;it*). Nimirum Florideai
omnes rubent, diversis tamen coloris modihcationibus, aliis
speciebus laitius roseis, aliis nobilius purpureis. Forsan jure
quodam dicere liceat eas species, quibus est color eximie ro-
seus (CaHithamnia, NitophylJa, Delcsseri(e), ssepius provenire
in locis a lucc magis absconditis aut profundioribus. Qua3
magis in limite maris crescunt (LaurcnciiB, Ceramii sp. etc.)
colore in kiteum vergente saipe induuntur; quse locis subsalsis

*) Sunt Algse qufedani rubentes, colore ssepius in lilacinum aut
violaceum tendente, qute tamen me judice liaud Florideis pertinent.
Ejusuiodi sunt nonnuUse Bangice et species Porphyrce. lu quibusdam
Florideis majoribus microscoi»icas (piasdam plantulas vidi, ssepe colo-
lem matricis servantibu8, de quibus vix liquet cujus ordinis sint. Ilis
forsan pertinent nonnuUae ex iis, quas descripsit Rcinsch in Contribut.
ad Algol. Vol. 1.

4tAC%;

10

proveniunt (sp. CaJogJossce, Bostrychii etc.) colore violaceo
(|uan(lo(jui(lfni iiisignes suiit. Exsiccatione speciminuni colores
obscuriores tiunt. (juod prajcipue iu lUiodonieleis, tj[uaruin iVon-
des sa^pe nigrescunt, notissimum est. Sjjecimina cum undis
diu circumjecta aut putrescentia alias coloris subeunt muta-
tioncs; lutea, viresceutia, sordide hyaliua obveniunt.

riurimai Floride^e sunt planta^ minores; pauca' sunt (|uo-
runi iudividua singula superant paginam papyiaceam, in qua
conservata expandere consuevimus. Nulla est species mihi
cognita, (j^ua? majores Fucacearum et Laminariearum formas
a3ij[uat magnitudine. Quai sunt maximaj Floridearum formse
in Oceanis magnis, locis profundioribus et calore maris magis
temperatis, provenirc videntur; ex partibus calidioribus ocea-
norum species magnitudine eminentes rarius mihi obveneruut.
Sunt nonuulla! species, (juai ste[)ius minutffi, aliquando certis
locis magnitudine excelluut, Ita de NifopliyJJo punctaio, ([uod
ssepius 2 — 4 pollices vix exsuperat extensione, cognitum est,
ad Hiberniam provenire s[)eciniina multo majora, nuuc quiu-
quepcdalia. Ad Kamtsch.itkam proveniunt species, qua^ a
Postels et Ru[)recht ad Irideam relat^e fucrunt, quoruni inni-
gines folia inqtcrialia Opcris editi ferc magnitudine a3(]u;int.
l'st effatum Cchi Dutis Hooker ad littora scopulosa antarctica
uhicuiiKpic ohveniie fornias, (jii.is ad Iridceatu cordatani et
(ri<jartinam radulani refert, magna extensione et nitidissimis
coloiihiis iridesceutibus insignes. Ad Novam Hollandiam in-
fcriorem, ad Caput Bonaj spci. ad Kaliforniam alise Iridece
Giyartime, K(dJynicnice eiv. foniKc inaioics nascuntur Ex Nova
Zehindia DcJcsscria Hookcri foliis bipedalibus coguita est *).

*) Quaerere Hcet aniie magnitudo frondinm diversa a diversitate
maris ainbieiitis (luodanunodo pendeat. l)c Caloglossa Leprieurii ani-
madvertit Ilarvey specimina essc tenuiora (juie in flumine Hudsonis,
locis a niari reniotis, inveniantnr. I>ittora Scandinaviaj, fere uljicum-
((ue s(ii[)iilis insiilis(]u:' circunuliita, Aftriinini feracissima facile cre-
deres; attamen siimma est lioc respectu differentia inter niare Balti-
cum et sinuni Codanuin. Dum in hoc uhicumque algis majoribus ob-
teguntur scopuli, in illo contra, cujus aqua est parum salsa, Alg-;e pau-
cissinise et nana^ ])roveniunt. Eadem fere est ratio lacuuni etfluviormn:
]iiiiiciis enini ireni'i;int s[iecies, paiunorcs in sii|>erioi'e parte Hnminum.
nunierosi(U"('s, ut [intarcm. in inferiorc. Algfe virides iii niiiri et a([ua
dulci teque generantur, algoe Ulivacese et Florideae tantuni in mari;

11

Algas sunima undarum violeutia expositas, quibusdam
struoturfe pro])rietatil)us eontra ('xtcni.iiii \ iiu tueri, conjicere
licct. Oliservanti (|uoquc C/iordaii/ Ioiik iitosdni, Ifinianfha-
iiani lorcatn, Alariaiii cfiru/rntani alias(iuc, (luomodo iu sumnio
limitc maris ct iu scoj)ulis nmxime expositis, lcvissiinum (juem-
(|uc motum uudaruiu se(|ueutcs, iii lougos tortos ct siuuosa
volumina tlectuutur, vix non ad})arcat iii i[)sa frondis flexi-
bilitate et suijcrticie ssepe admoduui lubrica oi)timum esse
contra exteriiam viui adjumeiitum. Floridcic scopulos maris
paulo profundioris inliabitantes, ideo(|uc miuus exposita^, sicpe
exteriore strato gelatiiiae obtcguutur.

luter Algas Olivaccas suut nonnullEe, quarum frondes
maximsB molis, caule tenuiorc complauato ccgre sustineri, for-
sitan quis credcret. lu liis vero obtiiict caulem complauatuui
supra radicem validam singulis vicibus cssc spiraliter tortuni;
quod auue factum fuerit ut violeutiam maris facilius excipe-
rcut, dubito. Hujus exempla pra^bent Lanmiaria hu/hosa^ Car-
pop/iyl/uni j)/ii/llanf/ius, C. niasc/ialocarpus, species Marginarur,
l*/iy//ospora comosa. lu Floiideis, (|uaruui frondes plerumque
sunt minores et iii locis traii(juillioril)us maris sgepius obveni-
ent^es, consimilem adparatum supcrvacaneum crederes; nec in
ulla specie obvciiire milii cogiiitum liabeo*). Quairere tameu
liceat, aune in nonnullis speciehns (Iridcfc et Giyarfince), qua-
rum est laxior tcxtura iiitci'ior, caulcs caualiculati cousimilcm
tinem spectarcnt.

Algse miuores, quse iii ipso limitc maris crescentes, Ocea-
noruni miuores iusubis inliabitant, sa^pc sub forma obveuiuut
aualoga ci, (|uam plautai terrestres in locis maxime expositis,

pauuissiniae l<'lori(lf;e (species Bustrydiicc et CnloglosncB) inventse fue-
runt locis nbi forsan aqna tlulcis cum inavina casu <]uoi3ani mixta fuerit.
Quibus oninibus facilins mihi )tersna(Jeam salia in vita Algarum certis
quibnsdam functionibns servire ; qufe vero cujns sint natura^ mihi om-
nino latet. Nec scio an loca, in quibus magnitudine excellant Algt«,
majore salium copia scateant. Laminariearum formas permagnas in
frigidioribus maribus occurrere, quoque animadvertere decet.

* ) Hoc loco non de ^iis agitur, quarum frondes aut magit fortuito
plus minns tortse obveniunt (Plocainitini MertcnsH), aiit totae quasi
typice spiraliter tortas, quod in Vidalioi speciebus obtinet, quam ob
ratiouem nescio.

12

(in canipis apricis, ad littora niarina, ad cacumina montium),
sa^pissime induuntur; ca^spites nimirum efliciunt densissimos,
late expansos et dejjressos, qua ipsa sua forma uiidaruni vio-
lentiae facilius resistere forsan valeant. In liis formis rami
sunt breviores et densissimi, et interioribus cum proxirais ubi-
cumque connatis, extimis tantum liberis arcuatim adscenden-
tibus, csespites eximie cohajrent et non nisi majori vi adlii-
bita divellantur. Harnm sunt nonnullai, quse species proprias
efticere videntur (Hypnca pannosa, H. horrida); aliai sunt
quas tantum puto sistere moditicationes bis locis privas spe-
cierum, sub alia forma in locis minus expositis obvenientium.
Ita ex Insulis Sandvicensibus quandam Champiam parvulam
vidi, csesi^ites vix semipollicares altitndine, sed hitissime ex-
pansos efticientem, cujus ranii ita fnerunt densissimi et ubi-
cumque contoxti, nt specimina non nisi minimis fragmentis
expandere liceret. Consimilis Dkiyota dichofoi)/a, Martcnsia
qusedam, alieeque ex iisdem locis reportatse fuerunt.

Alise sunt, in riniis scopulorum scrobiculisque littoris ex-
j)ositi saepe crescentes (species Gclidiorum etc), quarum fron-
des nanse densissime constipata; csespites efticiunt quoque am-
bitu rotundatos. Constant vero seepe individuis numcrosissi-
mis simpliciusculis et invicem fere liberis, aut tantuni tibris
radicalibus in unum conjunctis.

Licet de Florideis non aicjue certum ac de Sargassis co-
gnitum sit, easdem a fulcro radicali arreptas vivere et in-
crescere pergere, tamen specimina quandoquidem obveniunt,
quarum facies extcrna suadet eadem diu cum undis circum-
vaga fuisse. Quod quiilem eximie probari videretur, si ve-
rum foret I)csiniani Horncnianni olim ad Helsingorani fuisse
lectam. Dum vero in Algis Olivaceis, quarum specimina na-
tantia deprenduntur, adparatus vesicukirum evolvitur ssepe
ditissimus, nuHa mihi cognita est Floridea, natatorio quodam
adparatu instructa. Forma; quidem obveniunt vesiculosse (Ha-
lymcnice, Chrysymcnia}, Halosaccion), qua; vero utrum aere
inflatse sint, an gehitina liquente, mihi non certum videtur.

Si a fnk-ro arrepta? frondes ad loca tranquilla, in qui-
bus vita; conditionibus ca^terum satisfaciatur, transhita' fue-
runt, has sajpe vivere et ramis quoquoversum egredientibus
increscentes, formam denium propriam indui putarem. Ex iti-

13

neribus acl oras Spetsbeigenses susceptis Suecorum numero-
sissima Fhyllophorai interruptm et KaJhjmmue rosaeece speci-
mina, a fundo profundiore exccpta, reportarniit. Ex his fere
nulla fnerunt radice instructa aut alio modo adtixa. In plu-
riniis FhyUophorce speciminibus partes inferiores fuerunt plus
minus putrescentes, superiores vero vegetaj et increscentes
proliiicatione novorum foliorum. Hahjnicnice rosacece speci-
mina, lamina ditissime undulato-lobata b)bisque quoquover-
sum porrectis plurimis constituta, in forniani pihe globosse
digesta, qualem specimina circumvaga ssepe exhibeant (Con-
ferva ceyayro2)iJa, Valonia cegagropiJa); ha^c a lobo excrescente
uberrime unduhito, primum margini speciminis majoris adtixo,
demum mole niniia arrepto orta fuisse conjicio. In Furcel-
laria fastiyiata radicem esse flbris fere quoquoversum por-
rectis tibrosam, nidum fere avis cu)usdam aunuhmtem, omni-
bus est notissimum. Initio tilmi' radicis disco ternnnantur,
cujus ope hipillis adhsereant; ut mole increscunt specimina,
facilius a loco natali arrepta, speciem feruut csespitis magni
quasi a centro radicali quoquoversum radiantis. Specimiua
lioc statu ad loca profundiora littoris sabulosi nunc rejecta
inveniuntur, quibusdam ramis in fundo demersis, aliis sursum
excrescentibus. Hypnca nidifca, Gracilaria corono^nfolia, spe-
cies ex insulis Sandvicensibus reportatse, caespitibus magnis
constare videntur, ramis interioribus undique et inordinate
provenientibus et in plexum irreguharem concretis, exteriori-
bus liberis prolongatis quoquoversum porrectis. Ejusmodi
formse in sinubus tranquillis, canalibus, saliuis, locisque con-
similibus ortse, diutius ni fallor vegetant, Initio aliis adtixse
sine dubio proveneruut, demum majorem molem assecuti cse-
spites arrepti vivere pergunt. Plurimis aliis Hypnese specie-
bus mos est inter alias Algas immixtas vivere. Quo loco
ramus Hypneas aliam algam attingat, incurvatur circumcirca,
velut superiorum plantarum cirri aut petioli ; si adhsereat fir-
mius, a novo centro novus forsan inchoatur ccespes. Sa^pius
vero fundamento deleto rami incurvati et callosi persistunt.
In certis siieciebus rami incurvati lubentius provenire viden-
tur; HypnecB nmsciformi hi diu characteristici habebantur;
hodie et in aliis Hypnese speciebus (H. episcopalis Harv. Phyc.
atistr. tah. 23) et aliorum generum obvenire scimus. Exemplo

u

siiit 3Ii/r1)0(lea Imniata (Harv. Phyc. amtr. tah. 141), RJiahclo-
nia liawata, BJi. cliaroidcs (Harv. 1. c. tah. 190), Bliodopliiillis
Hypncoidcs (Harv. 1. c. tah. 199), Caiiqiylcpliora Hypncoidcs.

Pi-£eter cirros tlicto*' (Hyjm. cxnsropcdis), aiit eorum loco
(Hypn. cornida) alise adsuut juxta ramos callositates, ramis
paucis brevibusque siellata;, et colore la^tius rubeute iusigues,
qu« ut aliis adha^reant Algis forsaii quoque sijectaut. In
Cystoclonio purpurasccnte c£espites ramuloruni proprii juxta
apices frondiuui noii raio proveniunt, qui iorsan novi ca^spitis
demum separati sint prima germina. In llhah. Cliaroide, in
speciebus Ceramii, Wrangdice, Spyridice aliisque ramuli supe-
riores obsiti sunt seticulis minutis; et intei' species Spyridiie
suut quidem nonnullfie. quarum ramuli aculeis retrorsum un-
cinatis terminantur. quod tieri, ut aliis adha;reant disrujita
fragmenta harum plantarum, facile (j^uis crederet.

In iis. quse hoc mo(h) cajspitcs novos generaut, vix basis
quiadam frondis propria adest. sed specimina radice tibrosa
iustructa plerumque describuntur. Si phintarum radici duse
sunt functiones, quarum vero nunc unara, nuiic alteram sin-
gulis radicibns delicere adparet, nonne de iis, qua3 modo aHato
nmltiplicari videntur, dicere liceat cirros et (j[U8e sunt alia
fulcra diversse foima^ unam radicis functionem (|UOthinuno(h)
suscepisse, velut alia; suut species, in (j[uibus rami alio niodo
transmutautur ut alteri radicis functioni inserviant (radices
aquaticce dictse, quas in Siiongocloniis aliisque obvenire infra
demoustrare conatus sum, acrcis sub-analoga^).

II. De ramilicatione et evolutionis modo partium

exteriorum.

De omnibus Flt^rideis valere videtur partes frondinni h)n-
gitudinaliter increscere evokitione apicis, nimiium ita ut cui-
cumque froudi aut lamo aut lacinia? adsit cellula termina-
lis, perticiatur incrementum ipsius celhilse terminalis prolon-
gatione et subdivisione. proprio diapliraginate intercedente
transversali; quorum vero partes suprema^ fromlis nou sin-
gulis cellulis, sed fasciculo cellularum aut tilorum radiantium
constant, in his incrementum tit in parte fasciculi, qua3 sin-

15

gulis temporibus sit axilis. In illis. quns olini nrticulatas de-
nomiiuiruut, articuli constituuntur cellulis. (|Uie prolongatione
et transversali suhdivisionc cellula! tcrniinalis oriuntur; arti-
culi iuferiores lioc modo formati, ut ad ccitam longitutlinem
elongati fuerint. in multis non ulterius mutautur; in aliis
subdividuntur, ccUulis novis dircctione articuli prolongatis, et
aiticuli "polysiphonei" oriuntur. Articuli utriusque generis
aut nudi manent, aut strato corticali circumdantur, quod
sajpe ccllulis diversis et alio modo formatis constat. In illis,
quorum apices iucrescunt fasciculo ceilularum aut tilorum
sursum radiautium, difticile est directis obscrvationihus evo-
lutionem sequi. Partes vero suprenuis et inleriores illarum
comparanti adpareat non certam quandam cellularum seriem
esse continuo axilem, sed qua^ diversis temporihus sunt novse
formatse et maxinie Juveniles partem axilem fasciculi i)ccu-
pant; adultiorihus continuo extrorsum coactis et demum ar-
cuatim retlexis. partes laterales frondis radiis horum ohte-'
guntur, In nonnullis (Scinaia carnosa) initutles radii in apice
frondis sunt adultioribus breviores, stricti erecti et brevioribus
articulis constituti; adultiorum proximi sunt supra apices ini-
tialiuni incurvati, dein extrorsum sequentes sunt erecti, ex-
tremi recurvati et demum in fronde inferiore laterales.

Partes exteriores froudium nova) alio modo in aliis spe-
ciehus formantur. In fronde latiore membranacea baud raro
ohtinet ut jam evoluta et adultior aut vi externa in partes
distrabitur, aut evolutione insequali in lacinias separatur; la-
ciuise, quocumque modo formatse fuerint, mox cicatricantur
margine, et singulse novas partes frondis coustituunt, quse
ulterius excrescentes seusim abeunt in formam, quam indivisa
frons autea servaverat; ita in speciebus Schizynicnice, Fachy-
menice, Kallymenice, Sarco])hyUis aliisque. Exemijla vero ma-
xime conspicua hujus crescendi modi inter plura genera La-
minariearum cognita sunt. In Lcssonia folia sunt in diversis
speciebus aut margine serrata aut glandulosa; in unoquociue
folio. ut latitudinem certam attigerit, rima oritur in medio
folio paulo supra stipitem, qua' sursum et deorsum seusim
expanditur, donec al) unico folio duo formata fuerunt. Ge-
minorum foliorum margines cicatricantur, serraturse aut glan-
dulse a novo margiue proveniunt, et folium novum initio an-

16

gustius sensim accrescit latitudine, nova gemina generaturum.
Eadem omnino est ratio foliorum inlimorum in 3Ia(iocysti(h
(C. Ayardh in act. Lcopold. Vol. XIX. p. 1 Tah. XXVIII),
qufe et forma et generationis modo cum iis Lessoniee con-
veniunt. Fit autem constanter in proxime sequentibus foliis ut
singula geminorum aut forsan utraque (an apicibus diutius
cohserentibus incrementum in externum latus folii novi de-
flecteretur?) obli(iua evadunt, vexillum quoddam in stipite
erectiusculum ajmulantia; margiues folii vexilliformis dein in-
sequales, uno continuo increscente, altero folia uova, rimis nume-
rosis continuo formatis, ununi post alterum separante (cfr C.
Ay. /. c). Folia caulina hoc modo evoluta et a folio vexilli-
formi et a foliis radicalibus forma sunt diversa et functioni-
bus. Margines sunt serrati et in pedicello sensini inflato ori-
tur vesicuhi magna, quse et in folio vexilliformi et in foliis radi-
calibus desideratur; folia caulina quoque sunt arabitu magis
definita, nec nova folia generantia *). In Laminariis laciniatis
lacinias consimili modo formari suspicor; rimse autem, aut
externa vi aut magis irreguhiriter orta^, evolutionem non
seque conspicuam prochmt. Eadem quoque est ratio Flori-
dearum, quarum laciniae in fronde jam adultiore oriuntur **).

Ssepius vero externai frondium partes oriuntur evolutione
propria cellulse aut celhdarum certo loco inchoante et in no-
vam directionem tendente, ut ssepius in ahis ph^ntis quoque
ol)tineat. Sed hoc quoque flt in Florideis aliis alio mudo.

1\\ Algis, quarum est divisio vere dichotoma, partes novse
in ipso apice increscente inchoantur. Ubi cellula adest ter-
minalis, ha^c subdividitur, nunc formato diaphragmate verti-
cali, in partes duas a^quales (Dlctyota): nuuc. diaphragmate
plus minus obliquo, dimidise partes initio paulisper ina^qua-
les, mox subsequales cernuntur. Ita in quibusdam Ceramiis

*) Folium canlinum inferius Macrocystidis raribsime vidi supra
vcsiculam rima lirevi instructum: an hoc divisionis futurte (at certe
contra regulani vulgarein) indiciuni ioret?

**) In plantis superioril)Us raro obtineat ut nova folia divisione
folii antea evoluti oriantur. In Palmis quibusdam (Caryota, Pritchar-
dia etc.) pinnee et lacinife separantur, e])idermide cum parte ]iaren-
chymatis intercedcnte soluto et in fila longiora lacera dependente.

17

(C. gracillhuuni) partes in formam subconicam, apicibus pau-
lisper divergentibus, mox abeuutes observavi *).

In Algis pinnatim ramosis, ramos infra ipsum apicem et
ordine adscendente semper ortos vidi. Quo modo in Conferva
(fJouicrata jamdudum demonstravit Mohl, eodem et in Flori-
deis articulatis, aut axili serie in cellulam terminalem desi-
nente instructis, ranii formantur. Articuli nimirum, qui sunt
iiifra cellulam terminalem, in certam longitudinem extensi
non ultra elongantur; si accrescunt ulterius, alia dii'ectione
extenduntur; pars extensa diaphragmate separatur novique
rami tit prinia origo. Rami ita nati certo loco cellulaj ge-
nerantis oriuutur, ssepius immediate infra diaphragma trans-
versale superius, rarius paulo infra (CaUitlianmion cruciatimi,
Dudresnaja), vix in ulla specie cognita a parte dimidia infe-
riore articuli emergunt. Sunt species in quibus unus quisque
infra terminalem articulus ramum generat; aliaj in quibus
articulus quisque secundus, aut tertius aut cj[uartus in ramuni
excrescit. In genere dicere licet, ramos magis regulariter iisdem
distantiis provenire, quo propinquiores sunt articuli, qui in sin-
gulis speciebus sunt generatrices (comparantur hoc respectu
species diversa? CaJlithcmmii et FoJysi^jlionice). In nonnullis rami
ita formati, (a diversis articulis provenientes) secundi, in aliis
alterni, hi distichi aut quoquoversum evoluti, proveniunt. Ar-
ticuli singuli aut singulos aut binos ramos, plerumque ex
oppositis lateribus provenientes **) generant; nunc rami sunt
quaterni, et qui ejusdem paris suut oiipositi et eodem fere tem-
pore nati. Mirum est quantum intra idem Genus Callithanmii
species divers^e ramiticationis norma variant; ut paucis con-
sistam, e sectione, quse ramis oppositis est insignis, pauca

*) Trichotomiain aut polychotomiam, modo dichotomise, divisione
cellulse terminalis oitam, nusquam inter Florideas obvenire ]iuto. Ubi
rami 3 aut plures verticillati in axi terminales aliquando obveniunt
(ex. gr. involucra Griffithsise), hi alio modo vix dubie formantur.

**) Rarissime obtinet ut ex sing^ulis articulis in eodem latere unus
infra alterum ramus evolvatur; in Callithaiiinw auslrali unicum hujus
exemplum me vidisse memini. In fiondibus vero repentibus radicem
provenire ex parte inferiore ejusdem articuli, cujus a parte superiore
ramus oritur, quandoquidem vidi — in Callithamnio haccuto (I Ag.
Ofvers. af Vet. Ak. Ilandl. 1870 tuh. II), in LeveiUea aliisque.

2

18

exempla afferre placet. In C. pulchdJo piuiise pinnulseque ex
singulis articulis ijroveniunt geminse oppositse; in CaJl. graci-
Jento pinnse inferiores sunt gemina? et oppositse, in superiorilnis
rachis incurvata fit et pinnulffi secundatse a singulis articulis
singulse oriuntur. In C. suhuJato et C. PyJaisei rami inferiores
2 — 4 a singulis articulis, superiores singuli proveniunt, omnes
autem sursum porrecti et secundati (Harv. Ner. Amer. tah. 36).
In C. simiJi (Harv. Fhyc. austr.tab.j207), C.pJumuJa aliisque
rami inferiores 2 — 4 ex singulis articulis; ramorum vero om-
nium ramuli singuli exeunt e superiore et convexo latere ra-
cliidis recurvatse. In C. dispari (Harv. J. c. tah. 227), C. di-
morpJto aliisque rami inferiores 2 — 4 ex singulis articulis, ra-
morum autem rami primum dichotomi, dein in rachide alterni
adparent. Plumarum quoad rachidem dispositio in diversis
speciebus insuper diversa est; ejusdemque articuli paria di-
versa, diverso temjDore sa^pe nascuntur.

In fronde, quam normaliter pinnatam aut pinnatim ra-
mosam ceuseamus, sive hsec simplici serie cellularum super-
positarum constat, sive siphonibus pluribus circa centralem
juxta-positis, pinnse seu rami una cum successiva evolutione
rachidis oriuntur. In Folysiphoniis siphones axiles ramorum
cum siphone axili caulis conjungi semper quoque vidi; in aliis
Florideis, quarum est series axilis cellularum superpositarum,
in his initiales ramorum ssepe quoque inveniuntur. Sed pra?-
ter hanc ramorum formationem quasi normalem (in sijeciebus
pinnatim ramosis) alii rami obveniunt qui sunt adventitii,
utpote una cum evolutione racliidis nec orti, nec a cellula
certa et definita provenientes, sed pro diversitate specierum
nunc ab uno, nunc ab altero loco. Ejusmodi rami saq^e pro-
lificantes dicuntur, in Algologia descriptiva. Ita in BaJJia
caUitricha (Ag. tab. III. Jig. 6 — 7) in parte plantse inferiore
et e strato corticali serius formato provenientes, rami adsunt
et forma et functionibus diversi a pinnis, quse una cum evolu-
tione frondium nascuntur. In Dasya coccinea (Ag. tah. XXXII.
fg. 25) praster pinnas compositas, una cum fronde ad articu-
lum quemque tertium rachidis alterne ortas, ramuli adsunt,
a strato corticali serius provenientes, qui acuminati et saepe
simplices mauent; qui quidem ramuli haud raro piunse oppo-
siti adparent.

19

Qiii vero in his sunt quasi fortiiiti et pra^ter iiormales
pinnas obvenientes rami, in aliis speciebus unicum (luod adest
sistant raniificationis genus. Ita inter Delesserias est Tribus
Hypoiilossi, cujus speciebus typicum videtur foliis constare
indivisis; nec in his nova^ quaidam partes externse sub evolu-
tione folii generantur; a costa vero adultiore, bcis ut videtur
indelinitis (Harv. Ner. Bor. Amer. Tah. XXII.). pro diversi-
tate specierum prolilicant nova foliola, nunc singula, nunc
bina, nunc sensim plura. In DeJesseria Lyallii et conformi-
bus folia indivisa quoque manent, at in his a ■n/arginihus ad-
ultioribus (nec a costa) foliohi nova proliticaut. In Sarcome-
nia Belesserioide (Harv. Fhjc. austr. tah. 121) certis iutra
marginem locis a folio simplici adultiore nova foliohi emer-
gunt. Lamina folioruni in his omnibus demum detrita aut
obsoleta, costfe aut margines in caules abeunt et frons oria-
tur ramosa, nunc ramosissima. In CJaudea (Harv. Fhgc. austr.
tah. 1) et «que mirabili Cliftoncea (Harv. 1. e. tah. 100) nova
folia a costa adultiore unius paginffi proveniunt; pinnse vero
aliffi sub evolutione folii primarii (rachidis) nascuntur, a qui-
bus pendeat forma et formatio totius folii.

Ut ramificatio normalis incipiatur a cellula quadam axili,
quse in aliam expanditur directionem, quam quse fuit suimetip-
sius axi propria, ita rami adventitii a cellula quadam alia
adultiori provenire videntur, qme quasi subito in aliam direc-
tionem prolongari inchoatur. In Delesseriis cellula; oxtimse
(folii marginem versus) ssepius linea recta limitantur; unam
vel alteram ex his quasi subito extrorsum magis inflatani et
in nuvam directionem prolongatam, dein ad normam cellute
terminalis subdivisam quandoquidem observavi (cfr Ag. Tah.
XXVL fig. 9); qusd quidem ita novse seriei celluharum fit nu-
tium, in nonnullis in dentem abiens, in aliis, in laciniam ma-
jorem aut in folium novuin. In Flocamio rami minuti accre-
scunt evolutione et subdivisioiie cellula^ terminalis; articuh
autem ita formati mox polysiphonei evadunt, siphonibus secus
longitudinem rami proh^ngatis. Quasi subito ad unum hitus rami
siphones quidam marginales extrorsum rotundantur et in for-
mam abeunt cellula^ terminalis prolongata^; dein siphones, qui
sunt marginalibus ita mutatis proximi, eadem directione pro-
lou^ari incipiunt; demum omnes, qui unam dimidiam rami

20

occupaiit, siphones quoriindam articulorum in novam directio-
nem prolongatos videre licet, siphonibus alterius dimidia:? partis
rami nuUam mutationem su])euntibus. Qui vero sunt in no-
vam directionem prolongati siphones sensim ordinantur in ar-
ticulos novi excrescentis ramuli. In quibusdam speciebus a
ramo matricali constanter duo ramuli pariuntur, in aliis sse-
pius tres, fortuito 4—5; articuli, qui novos generant ramulos,
numquam contigui sunt, sed singulis semiarticulis sterilibus
separantur. Dum ha- periiciantur mutatioiies in parte inle-
riore, apex rami generantis, jam antea confectus, ad eas pro-
vocandas nihil contulit. Qui igitur in Plocamio proveniunt ra-
muli novi, nobis adventitii videntur, utpote una cum evolu-
tione rami generantis haud nati, nec ab axili cellula inchoati ;
animadvertendum vero est hos ramulos, quos adventitios cen-
seamus in Plocamio, quasi a cellulis certis proveuire. Obtinet
prseterea quod in una specie Plocamii (PL B'eissianum Harv.
Phyc. austr. tah. 68) novse partes alio quoque adventitio modo
generantur; rami nimirum cseteris similes quoque a caule
adultiore proveniunt, qui a cellulis strati corticalis, hoc loco
admodum evoluti, originem ducere videntur. In pkiribus for-
mis, quas ad Ceraniium ruhrum referunt Algologi, et rami pin-
natim dispositi, et secundati ssepe proveniunt, qui mihi sunt
adventitii, quum a strato corticali oriantur; quin immo frag-
mentum ejusmodi frondis, sub vitro obtegente rotatum, ob-
servanti stratum corticale a serie cellularum, quibus axilis
frous constituitur, solutum una cum ramo adventitio videre,
mihi contigit.

In multis Florideis organa fructiflcationis a transformato
folio aut ramo originem ducere videntur. Quse vero trans-
formatse partes, ssepe aliis locis quam analogte steriles dispo-
sitse, origine adventitise censeantur.

Gemmse, partes novellas plures com.prehendentes, exterio-
ribusque fulcrantibus tectse, in Algis vix quidem propriee
adsunt. In multis vero, quarum partes externse novse ad api-
ces caulis ramorumque evolvuntur, hse partes ita quandoqui-
dem adproximatse et numerosse adsunt ut gemmas apertas
continuo increscentes referant. Ita in speciebus Marginarice,
quarum est brevior et simplex caulis complanatus, interno-
diis inevolutis accrescens, folia novella ad apicem gerens, heec

21

plura et adproximcata, initio iiivoluta et adultioribus arcuatiin
convergentibus tecta, demum expanduntur. In Cystoplwrce
speciebus et aliis quibusdam Fucaceis alia exempla adsunt.
In quibusdem Callithamnii et Dasyaj speciebus simili modo
partes novell^e apice aggregatse proveniunt; quse, colore inten-
siore instruct* et adultioribus pallidioribus partibus convergen-
tibus tectge, apici adspectum prsebent, quem ocellatum saspe
denominarunt. lu LevciUea, Claudea, CUftoncea, spec. Deles-
serke apices juveniles fere eircinnatim involvuntur; in aliis
Rhodomeleis apices novellos penicillis tilorum tueri cognitum
est, (cfr. Kny AxUlarknospen).

Ex allatis sequi putarem Algarum partes exteriores diver-

sis modis oriri et evolvi. Nova3 partes exteriores formantur

divisioue partis antea evoluta3 et jam adultioris, cujus direc-

tioneni et quasi limites servant; iu aliis evohdione partis no-

vce, (lUjB directione mutata ab adultiore procedit. Nunc di-

chotomia cellulse terminalis generantis, geminse nascuntur par-

tes nova;; nunc ramijicationc, a cellula quadam infra-terminali

originem ducente, partes nov*, singulse aut plures generan-

tur; quodquidem ita lit, ut aut uua cum evolutione partis ge-

uerautis successive et ordine ab inferioribus sursuni proce-

dente partes nova; proveniant, ramijicationc normali; aut ita

ut a parte quadam jam. adultiore originem ducant, ramijica-

tione ctdveiditia. In evolutione ipsarum cellularum, quaj exte-

riores partes constituant, consimiles videbimus difterentias;

cellulffi nunc majores et adultse dividuntur, limitibus materna^

cellula? fere servatis ; nunc novse cellute cvolvuntur, a materna

sensim excrescentes; cellul^ novse aut normali quadam geue-

ratione, aut adventitia, diversis locis formantur. Etiam in

fructu Floridearum anak^gse obveniunt diversitates; nucleus

in nonnuUis oritur repetita et quasi intra limites cellularum

generantium facta divisione (in Gonyylospcrmeis); m aliis ex-

tra limites matricis cellulaj cvohdione facta uova; cellulse ge-

nerantur, ssepius tila constituentes, iutra quas gemmidiorum

matrices diversis modis ordinantur. His diversitatibus, in una-

quaque parte couspicuis, fructuum formantur moditicationes,

quibus systema Floridearum condere molitus sum.

22

III. De Radice et partibus quae systema radicale
Floridearum constituant.

Inter unmes constat quasdam Algas et vivere posse, et
iucrescere pergere *), licet radice destitutas. Ejusmudi formas,
qua3 inter algas Olivaceas et Florideas obveniant, tamen ab
initio adnatas fuisse, dubitari nequit. Equidem nullam Flo-
rideam generari puto, cujus nuUa sit radix; quse autem adest,
et situ et forma et forsan functionibus in diversis speciebus
sit diversa.

In eadem specie radix ssepissime eandem formam servat;
in permultis constituitur caulis intima parte, supra sustenta-
culuni quoddam plus minus explanata. Callus radicalis, ita
formatus, in multis majorem assequitur expansionem, et in his
evidentius propriam partem efticere patet; nunc ibrmam coni-
cam (Melanthalia), nunc discum explanatum (Cordylccladia
erecta Harv. Fhyc. Brit. tah. 177) refert. Ejusmodi radix
tota sua superticie iuferiore scopulis aut lapidibus arctissime
adhseret; cellulis iniimis unasquasque substrati iuiquitates
sequentibus. A superiore pagina adultioris radicis nuvos cau-
les provenire, quandoquidem obtiuet (Mchinthcdia); in junio-
ribus radix evolutionem frondis sequitur. In nonnullis Flo-
rideis adest radix qusedam iibrosa, analoga ei, quani Lami-
narise characteristicam olim crediderunt; ita in Rhahdonia
dcndroidc (Harv. Fhyc. austr. tab. 15^) magis evoluta, in aliis
speciebus Rhabdonice, Solierice, CystocJonii, FurccUaria', GcUdii
aliisque minus conspicua obvenit. Ex juvenilibus Uhabdonise
speciminibus liquet tibrosam radicem oriri (ut in Lamiuariis)
tibris adventitiis posterius et sensim evolutis; radix enim pri-
maria minor scutellata, ab intima parte caulis constituta ini-
tio adest, at parum evoluta et quasi sensim obsoleta. Fibrse
adventitise ramis coustare videntur, qui mux deflexi et deur-

*) Exempla bene cogaita in maribus, quos Sargassorutn dicunt,
obvenientia, individuis Sargassoruin ssepius cinstituuntiir, quse a loco
natali arrepta et currentibus aquis Oceani ad idca tianquilliora trans-
portata, his locis colliguntur innumera. Recentes vidi caule inferne
rupto et putrescente, ramis supcrne vegetis. In diversis Oceanis sunt
species diversae, quse tamen modo vivendi eundeui fere habitum indu-
untur. lloc modo viventia vix fructificant.

23

siiin prolongati, ut siibstratum attigeriut suo scutello radicali

instruuutur.

Callus radicalis, si quidem parte intima caulis paruni mu-
tata constituitur, eandem quo.iue in genere servat structuram.
In iUis, quarum est radix scutata et late expansa, ad nor-
„uim evolvitur, qu* algis horizontaliter expansis et pagina
.uferiore adnatis (By.sondlla) priva videtur; nimirum centri-
fu.aliter et quoquoversum a^que excresceus; ubicumque bsec
pku-ibus constat stratis, forma datur ab intimo strato, quod
horizontalibus radiis excrescit. In Dlcurella concmna adest
scutellum radicale latius expansum at tenue; stratum mterius
caulis evidenter constat cellulis ejusdem generis ac qua. inti-
umm stratum radicis efficiunt. H^ cellula. sunt prismatica^,
Hueis rectis una supra alteram posita3, in caule directione
cauHs prolongat^; prope radicem (Imea fere trausversah recta)
breviores fiunt et adspectu fere quadratic^ aut deplanat^ ,
iu ipso scutello radicali prolongautur iterum, at directionem
radicis centrifugam sua longitudine sequentes. Ab his exeunt
fila corticalia, extrorsum in caule, sursum m radice, sibi m-
vicem respondentia, quorum longitudiue pr^cipiu; pendet et
crassities frondis et radicis. Sub cellulis longitudmaliter ra-
diantibus radicis, sparsas vidi quasdam infimas, magis irre-
gulariter evolutas, intimis in caule forsan respondentes; qu*
sensim, ut putarem, exhaust^ et emorientes proximis sursum
(earum vicL, occupantibus) succeduntur. Ut cellu . frondis
initio formantur conformes, et sensmi hunt difterentes, stiata
diversa formantes, ita radicis quoque contbrmes nasci, sen-
simque transformari putarem; stratis ita sensim ortis incre-
scit radix, nimirum expansione horizontali, ope strati infimi,
crassitie vero ope strati corticalis. Ut his functionibus suffi-
ciant partes divers^, cellula. umus strati sensim sensimque
in cellulas alterius transferantur.

Radices adventitia^, aut his analogas pra^terea m multis
obveniunt, a partibus caulis ramorumque evolut^; qu^ caule
decumbente aut serpente instructa. sunt Floride^, rhizmas
aut fibriUas radicales sEepe articulatas emittunt, prout illis
opus est, sub incremento frondis. Rhizinfie hse provenmnt una
cum aliis partibus (foliis aut ramis), sed s^pe locis distmctis;
ita iu adidio scrpcnte exeunt rami a marginibus caulis an-

24

cipitis, at rhizinse ab inferiore pagina. In LeveilJea et Poly-
2onia caules deciimbentes et teretiusculi secus partera sursum
versam folia ramosque generant, rliizin£e vero a parte deor-
sum versa exeunt. In illis, quarum frondes sunt articulat»,
est evidentissimum rliizinas a dimidia parte inferiore articuli
oriri, ramos vero a superiore; quandoquidem ex eodem arti-
culo utraque ita provenire vidi.

Ut sustentacalum, supra quod expanditur frons, attege-
runt rhizinse, expanduntur apice in scutellum saspissime de-
planatum, orbiculare et teuue, cujus structura in aliis spe-
ciebus alia sit. In LeveiHea (cfr. Becaisne pl. de VArahie pl.
VL A fig. 9) constat cellulis numerosis, a centro radiantibus.
In Polyzonia ovaUfoUa (Ag. tah. XXX.LLfig.23) fila patenter
dichotoma, articulata, interiorem partem scutelli radicalis la-
xiora permeant; in hac fere crederes ipsum scutellum esse
antea natum atque sua forma delinitum, lilis interioribus prout
magnitudine augeatur scutellum postea accrescentibus ; pagi-
nam iuferiorem scutelli (in Lolyzonia) rima excavatam esse,
videre credidi; qu^ vero an vacua sit — ut adhgereat hrmius
scutellum, — uescio. In Callithamnio haccato (Vetensk. Ak.
Lorhandl. 1870 p. 359 tah. 2) zhizinas vidi terminatas scu-
tello admodum simplici, uulla propria structura interna con-
spicua. In Gclidio serpcnte rhizinse terminantur pulvinare
crassiusculo lutesceute, ex quo plurimi aculei breves quoquo-
versum exeunt, quibus diversas partes substrati intrantibus
plantam retineri crederes.

Si longius a substrato separatur phintuht, rhizina^ quu-
que prolongantur; aliquando scutello radicali nullo terminan-
tur, quod sine dubio signihcat easdem casu quodam substra-
tum non attigisse. Simile in radice propria obtinere credi-
derim: Ceramia sa^pe vidi aflixa radice scutata aut I)revissime
appendiculata, alia hbris radicalibus elongatis; lioc sffipissime
in iis, quse culta educantur. Ita forma exterior radicis (juo-
dammodo a conditionibus externis pendeat.

In quibusdam speciebus australicis Callithamnii — qua-
rum primam cognitam genus proprium Spongoclonii conside^
ravit Sonder — pars inferior cauhs, nunc quoque superiur,
tela spongiosa plus minus densa induitur. Qua; quidem si
atteutius et prsecipue in quibusdam speciebus observata fue-

25

rit, adpareat eam ramulis intimis cujusque rami arcuatim
(letlexis, deorsum iiicresceutibus et cum caule et aliis riimis
coucresceutibus oriri. Licet ramuli (lccurvati ;ib aliis ramis vix
forma recedaut sub prima sua a3tate, sei;sim mutautur, endo-
chomate Iffite colorato evanescente, et ij^sa cellularum mem-
i)rana adspectum paulo magis gelatiuosum induente. Adpa-
ratus, (pii hoc inodo supra partem inferiorcni caulis et ramo-
rum descendit spongiosus, potissimum coniparandus mihi vide-
tur cum ramis illis intimis dcorsum dcticxis, tjui in Rliabdo-
uiis radicem tibrosam constituunt. Igitur systemati radicali
adnumerandi videntur, radices adventitias quasi proprii ge-
neris efticieutes. In Callithamniis nostris hai ssepius omnino de-
siderantur, nunc (in Call. Borreri Harv. Fhyc. Br. tab. 159
Jig. 0) sub forma ramuli simplicis et brevioris a pinna qua-
dam iuferiore descendentis adsunt, radices adventitias Orchi-
dearum (VancUe vmUiJiorre) iere semuhmtes. Specimina Call.
Borreri, ejusmodi ramulis frequentioribus instructa, sub no-
miue CaJJ. calcarati a De Notaris descripta fuerunt.

Alia sunt Callithamnia, pra^cipue ni fallor quse loca pau-
lisper limosa inhabitant, quarum ramos etiam superiores quan-
doquidem analogas functiones suscipere putarem; rami non-
nuUi nimirum magnopere elougantur, in ai^pendicem fere hya-
linum et inarticuhitum aut articulis elongatis magis incon-
spicuis constitutum; nunc diametro extrorsum diminuto atte-
nuatum at obtusiusculum, endochromate decolorato quasi gra-
nuloso intra membranam subgehitinosam instructum. Ejus-
inodi in Spvrntothamnio roscolo depinxit Pringsheim (Morph.
der Mecrcs Aly. tah. IV. fyj. 1 d; ct tab. VL Jiy. 1—2) et in
miota clcyanti (Tah. VIII. Jiy. 2). In quibusdam speciebus
ssepius quam in aliis proveniunt; in Call. yracdlimo in liLa
longiora excrescunt, nunc caulem deorsum sequentia et cum
ramis primariis non transmutatis sa^pe concreta, nunc in vi-
cinia favelhirum numerosiora. Sub nomine pilorum eadem
memoravit Prinysheim, quod, ciim in tihi longiora quandoqui-
dem abeant, vix mihi videtur bene consociari cum ida^a, quam
trichomatibus aliis Floridearum adtribuere consuevimus. Si-
millima aliquando organa nomine trichogyni descripseruut
Bornet et Thurct, et his functiones niaximi momenti in vita
Floridearum adtribuerunt. Mihi radices constituere adparue-

26

runt. siii quiclein generis, quas aquaticas denominavi utpote
analogas funi aereis plantarum superiorum. Etiam tbrmas
aquaticas inter jjl^iiitas superiores habemus, in quibus ul)ti-
nere videtur, ut partes morpliologice diversse formam et Ibr-
san fuuctiones radicularum in aqua dependentium assumant
(Salvinia, AzoUa, Trapa etc).

Prseter folia, quse sunt normalia Lcveillcce, alia vidi ssepe
duplo longiora et ab angustiore basi magis attenuata., in tilum
polysiphoneum desinentia; ab articulis tili polysii)honei nunc
obtusi, nunc in fasciculum soluti, tihi tenuiora provenientia
ubservavi, longioribus articulis prsedita, intra membranam hya-
linam tubum angustiorem, pigmento obscuriore inqjletum, fo-
ventia. Mihi, tutum hunc adparatum insjucienti, adparuit folia
esse proprio modo transformata, ita ut radicem hbrillis in-
structam constituant. Normalia folia Leveillea? penicillo pi-
lorum sa^pe terminantur, quorum vero est adspectus diversus
et structura alia ; alia? quoque sine dubio functiones. In iis-
dem speciminibus rhizina^ obvenerunt, qua3 in hoc Genere fre-
quentes, sunt scuteUo radiato terminatse. In Delesseria alata
folia vidi, quoruni ad apices cellulse exteriores elongata? fue-
runt in tila brevia, ina;qualiter extra frondem protuberantia,
([uai quoque radicalis cujusdam adparatus formam, me judice,
obtulerunt.

Dum in ISjjongocloniis adparatus spongiosus radiculis extra
caulem ortis sensim provenit, alia?. suntCallithamnii species, qua-
rum Intra caulis membranam tila generantur, qua;, me judice,
systematis descendentis quoque sistunt formam. Proveniunt haec
hla a cellula basali rami, at a parte ejusdem intinia, quse
extra caulis articulum iuferiorem non eminet, Oriuntur modo
nascentium raraorum, nimirum laterali protuberatione a cel-
lula facta, quse sensim in lilum excrescit, intra membranam
lamellosam caulis descendens, ipsum novos articulos novosque
ramos generaturum, ramisque suis sensim ijluribus fiabellatim
expansis articulos caulinos proprio strato cellularum obducens.
Hajc tila, prolongatione atque subdivisione ipsorum articuli
termiualis adcresceutia, exteriorum ramorum more ita et ge-
nerantur et ramificantur ulterius; at apices et rami formati
deorsum tendunt omnes et intra laminas exteriores articulo-
rum caulinorum expanduntur, stratum proprium corticale lumc

'27

validum coustituentes. lu uounullis ha3c tila simpliciora vidi,
et magis recta via desceudcutia, iii aliis rauiosiora a facie ad-
parent flabellatim expausa; aliquaudo plura geuerautur ah
eadem cellula hasali. ([wx. tunc magis inflata, adparenter ramo
exteriori i3ulviuar basale pra?heat; iu iis, (luaiuni est stratum
hoc corticale magis evolutum, lamina? — qua' fueruut exte-
riores articulorum caulis — demuni obsolescunt, et a corticali
strato, hoc modo denudato, uovi proveuiant ramuli exteriores.
Hujusmodi evolutiouem in luultis majorihus Callithamuiis, qui-
bus olim Kutziug genus l*lilehutha,ninii constituit, ohvenire
puto; iu CaUithamnio co/hoso, (juod olim fuit Harveyo typus
Warrenire generis et ad WtawjeJiani a Kiitziugio refei'ehatur,
admodum evideutem ohservavi. lu Crouania gracili (Ag. tab.
II. Jig. 4 ct 6) sectioues dedi superioris et iuferioris caulis,
in (juibus memhrana articuli cauliui liis tilis percursa adparet
(lig. 4) aut iisdem ohtecta (tig. (1) est; in tig, 2 partes caulis
et ramorum monstrautur, verticillis ramulorum obsiti; a ver-
ticillis adultiorihus proveniuut fila articulata simplicia iutra
memhranaiu caulis decurrentia. Fig. 3 est fasciculus ramo-
rum exteriorum, cujus a celluhi liasali fllum uuper uatuui
provenit, unico articulo tautuni cunstaus. Fig. 5 est frag-
meutum caulis a facie coiispectum, in quo tum tila decur-
reutia simpliciuscula, tuui ramulorum exteriorum partes ad-
pareant; (atl h) cellula (lua^dam basalis, a (^ua duo flla de-
curreutia nascuntur. Fig. 10 et 11 sistunt sectiones caulis
CaUithanmii cujusdam (ScirosporcR), cujus est siuiilis structui"a.
ISi ha?c tihx decurreutia Callithamnii systematis cujusdam
desceudentis sint organa, (|ua3rere licet aune eadem sit ratio
aliorum tiloruni, <\\m in interiore caule pluriuni Floridearum
deorsum quo^iue evoluta, uunc strata tirmiora efflciunt (ex. gr.
iu Stenocladia, Ag. tab. XX V.Pg- o' et 2 ad h.). Quae quidem tila
interiora structura peculiari ab aliis elemeutis, quihus com-
ponitur caulis, sajpe diguoscautur; coustaut uimirum tilis in-
articulatis, iutra memhrauam crassiorem et flrmam tuhum
angustissimum, pigmento obscuriore liic illic ahruijto foetum,
continentia. Htec tila hyphceformia denominavi. De iis con-
feras quse iufra attuli de structura Stenocladife, Pliacelocarpi,
Areschougice, Gelidii, Helminthocladiacearum etc.

28

Expansionem calli radicalis totiiis froudis evolutionem
pleruni(|ue seciui putarem. Aliquando tamen obtineat, ut scu-
tellum radicale aut membrana qmedam radicalis evolvatur
antea quam successit majus incrementum ipsius frondis. In
Confcrra catenata maris mediterranei, viridia lila ssepe hic
illic rubentia vidi. Maculas rubentes inspicienti mihi cellulis
multo minoribus, flabellatim aut radiatim expansis, articuli
Confervai obtecti videbantur. Facta sectione transversali tid-
paruit cellularum strata plura supra lilum Confervai esse ex-
pansa, quas radicales expansiones diversse planta^ sistere puto;
in iis, quas observavi, caules quoque inchoantes vidi, quos Janise
credidi. Consimilem evolutionem in Conferva mirahili obve-
nire constat (Dcraisne pl. dc VArab. p. 165); est Hcringia
mirahblis, qua? suis radicalibus expansionilnis partes plus mi-
nus magnas Confervai obducit. Antea quam Algas dissecare
inceperunt, ejusmodi evolutionem significari crediderunt uuam
algam in aliam transire. Cfr. C. Agardh cle mctamorphosi
Algarum. Forsan credere licet radicalem membranam lioc
modo antea evolvi ut tenuioribus ramis Confervse majorem
lirmitatem tribuat.

Utrum Algarum radix tantum ad id inserviat ut sit ad-
tixa planta, an etiam ejus ope nutrimenta hauriantur, qua3
vitse necessaria sint, difticile est dictu. Quum immersse vi-
ventes totaj circumdantur aqua, qua; plurimas saltem partes
vitse necessarias contineat, facile crederes radicem tantum
adesse ut suo loco retineatur frons. Quasdam Fh>rideas in
iisdem Algis sa^pe nasci Callithamnlon FiircclJaria' in Furcel-
laria, Hcringiam \\\ Confcrva mirahili, species plures 1'tiJotm
in Laminariis, CcdJophyJJidcm CaJJibJc^jharoidcm una cum Con-
ferva Darvini in BaJJia scop>aria, PfiJotam jjf'//M6'irf«;>/ in Hg-
mcnocJadia, FoJysiphoniam dcndriticam in Amansia ohtiisiJoha
Dasyam spincJJam iii testa Cancrorum, forsan ({uis explicare
vellet eo modo, ut easdem conditiones vitse postulantes, iis-
dcm locis concrescentes obvenire, fas sit; quod quoque con-
tirmari (juis crederet, si quidem easdem plantas aliquando in
aliis inveniri, observationes doceant. Ex altera autem parte
alise sunt observationes (j[U8e suadeant radicem etiam nutri-
menti functionibus fungi. Ita de Sargassis cognitum est speci-
mina natantia fere semper sterilia obvenire; quasi in his de-

29

siclaretur aliquid, quod ad fructus evolutiouem uecessarium
esset. Si qutxjue ad systenui radicale Ijeue reterautur orgaiia
Spougoclouidrum, et qua3 alia suut systematis desceudeutis supra
descripta, facilius palehit lia>c orgaua, qua; ad })lautaui suo
loco retiuere ue miuime quidem couferaut, alias fuuctiones
spectare debere. Igitur, ut iu plautis superioribus ambabus
functionibus radicis eadem orgaua uuiic satisfaciaut, uuuc al-
teri alia deficiant; ita etiam sit iu Florideis. lievera jure
quodam assumere posse mibi videor, potius in liis plautis in-
ferioribus exspectari posse ut eaidein fuiutioues partibus mor-
pbologice diversis conferautur, velut easdeni aut aualogas par-
tes diversis functiouibus quaud(>([uidem inservire, facilius su-
spicaremur.

IV. De Caule.

Quod in genere de fronde Floridearum diximus, id etiam
de caule valeat, uimirum esse iu aliis Florideis plus minus
evolutum atque ab aliis partibus diversum; diversitates nuuc
in forma externa positas esse, nuuc iu interua structura; iii
nonuullis jam in infantili froude ut pars propria iuchoatur,
in aliis seusim sensimque diversus provenit; oritur nuuc ra-
miticationis norma, nuuc conjunctione partium, quee autea dis-
junct» aliam habueruut significatiouem morphologicam.

In frondibus foliosis folia' ssepius instructa sunt petiolo,
qui iu prima origine vix partem propriam efficit, sed mox
forma ssepe cylindrica diguoscatur. Continuatur stipes in mul-
tis costa quadam, foliosam partem permeante, quse aut una
cum folio nascitur (Bdcsseria, Hydrolaimthuui, Claudca), aut
sensim seusimque intra folium formatum evolvitur (in Ery-
throphyUo (Ag. tah. XV. fg. 1), in speciebus Cryptoncmice,
Fhyllophorcc, NitophyJU etc.) a stipite et inferiore parte con-
tinata, sursum sensim evanesceus. Quo adultiora folia, eo ma-
gis plerumque prominent costse nervique, demumque in senili
folio, cujus lamiua ssepe sensim deleatur, coalescentibus pe-
tiolis costisque caulis efticitur, qui forma teretiuscula iusuper
dignoscatur. Caulem ita formatum quodammodo cum caule
cujusdam riiyllocacti comparare liceret.

30

Etiam in iis. qiiariim folia simplicia manent, hoc modo
caulis oriatur. In DcJesseria HypogJosso, et D. LyalJil (HooJi.
Crypt. ant. tah. 17(i) folia snnt indivisa; at a costa in illa, et
a margine iu hac, nova foliola nascuntur, quai formam et ner-
vationem folii generantis induuntur. Stipites costse et nervi
novorum foliorum cum iis antecedentis generationis conjun-
guntur, et laminis sensim obsoletis caulis oriatur. a quo nova?
foliorum generationes proveniant. Caules, qui his diversorum
foliorum stipitibus concatenatis formantur, cum caule Opun-
tiarum, consimiles partes proliferas sustinente, facilius com-
pararem.

In Algis pinnata ramiticatione subdivisis formatio caulis
jam ab initio indicata videatur. Rachis pinnas sustinens in
multis jam forma externa dignoscatur; structurse mutationes
ssepe succedunt, quibus ut pars propria facilius separatur.

Sed etiam in Algis, quarum ramiticatio est eximie dicho-
toma *), formatio caulis ol)tineat ev(dutioiie segmentorum inse-
quali, nonnullis parum evolutis, aliis, quasi privilegio donatis,
continuo increscentibus, et partibus suis inferioribus caules
formantilms. Ita in ipso genere HkiyotcE, quod quasi typi-
cum dichotomise pura3 considerarunt, cujusque plurima:' spe-
cies frondes flabelhitim exi^ansas segmentis subsequalibus offe-
runt, nonnullaj species (Dict. ^mmndata) caulem habeant evi-
dentiorem. Eadem fere est ratio Fucorum; sunt alia? dicho-
tomse flabellatse, alise caulescentes. Quin immo caules maxime
evoluti, quos inter Algas cognovimus, hoc modo formantur.
Jam supra de formationis modo foliorum in Lessonia diximus;
dum hoc modo generationibus novis nova formantur folia, sti-
pites nonnulli succrescunt, aliis sensim emorientibus; his di-

*) Dictum fuit (MagnHs, Morioh. Sphac. p. 19 tab. IV. cum expl.)
unum lainum in Ceriuiiiis geiierari. augulo sectionis diverso ab eo,
quo separatur alter geuiinoruni a cellula matricali. Milii ramos gemi-
nos divisione cellulap teruiinalis natos consideranti haec differentia non
perspicua fuit; nec mihi elucet quomodo ohsicrcatione sequi liceat ramos
demum laterales ab iis provenire, qui anoulo diverso separati fuerunt.
Si quoque gemini ramuli, linea divisionis obliqua separati, priina ori-
giue basi inajquali differaiit, haiic diversitatem evanescentem et mox
obsoletam vidi. Rainulos lateiales prolificantes, postea natos, nunc
secundatos, me hoc loco non respicere, dixisse placet.

31

Yersitatibiis iterum iterumque continuatis Lessonise nonnullse
in arbores subniarinas. aliie iu tVuticult)s mutautur (Jloolicr
Fl. Ant. tah. 171). In (iuibusdani Ceramiis gemini rami, qui
(livisione cellula^ terminalis formantur, ita consimiles manent,
ut nullus omnino caulis in bis existere adpareat (Ceram. fa-
sti(jiatu)n Harv. P]ii/c. Br. tah. 255). Alise sunt species, in qui-
bus caulis modo dicto oriatur, (|ui evolutione nuijore strati
corticalis in nonnullis insuiDcr dignoscatur; in abis longitu-
dine diversa articulorum (Ccrani. graciHihmm, Harv. I'Jci/c.
Br. tah. 206). Ceramii rubri quae^bim sunt forma? fere dicho-
toma3, alia3 caulescentes.

In Acro])cltidc cJata (Harv. Blcyc. (uistr. tah. 122) caulis
demum eximie evolutus exstat, ramiticatione vero ortus, quam
dicliotomam dicerem. Segmenta juvenilia sunt nimirum initio
fere in acumeu producta, accrescentia sensim obtusiora tiunt;
demum, ipso vertice depresso, utrin^jue singnlse proeminentisB
eminent, quse in nova segmenta abeant. Margines ubicumque
cellulis minutis constare vidi, nulla propria cellula terminali
nec in acuminata, nec in divisa parte segmentorum. Ut in
exemplis antea allatis, geminorum segmentorum unum magis
quam alterum — demum quasi in latus dejectum — succre-
scit, et inter segmenta alterue dejecta caulis oritur flexuosus,
mutata structura insuper dignoscendus. Margiues segmento-
runi sunt initio* confornies, et, sectione facta transversali,
utrinque eximie acuti adparent; seusim vero sensimque mar-
gines interiores, quse sunt inter gemina segmenta axillares,
magis incrassati — in sectione rotundati — conspiciuutur ob
majorem evolutionem strati interioris. Pnecipue in segmentis
ulterius accrescentibus margines isti incrassati prominent,
costam formautes flexuosam inter segmenta alterua, quse mi-
nora manent et simpliciora. In parte inferiore frondis ad-
ultioris stratum corticale dein quo(j[ue in una aut utraque
pagina costa- ulterius cvolvitur in tila moniliformia, quibus,
lamina detrita aut obsoleta, denique circumcirca evolutis co-
sta auccps in caulem abit teretiusculum, et forma et struc-
tura diversum. Etiam iu iis Algis, quarum est tota frons
flabellata, margineque toto rotundato circumcirca accresceute
instructa (Fadina, Zonaria, Peyssonellia), (juaudoquidem cau-
lis oritur, consimili (privilegiata) evolutione quorundam seg-

32

meiitoriim. Nec admodum hoc respectu diversa est PolJex-
frnia pcdiccUata (Harv. Ncr. Austr. tab. 5).

Alia3 sunt species, quarum caules praecipue nmtata struc-
tura formantur. In Dclcsscria et (juibusdam HJiodonictcis qua-
rum folia sunt costata, costa oritur cellulis propriis, jam uua
cum folio natis, axilem seriem formantibus. Quo adultiores
partes, eo magis plerumque costa producitur, sursum sensim
accrescens. Etiam in Hcniimura, cujus costam in medio folio
terminari credeies, cellulse costales usque ad apicem folii ad-
sunt, in cellulam terminalem propriam desinentes. Quse vero
nulla ejusmodi cellula termiiiali accrescunt (ErythrojtliylJuni,
Cryptoncniia), nec propria cellularum serie axili instructa sunt
(Nit02)hyU'iini); in his costa? nervique, si quidem adsunt, non
nisi in folio adultiore formantur, nimirum aut multiplicatione
et prolongatione cellularum strati interioris (ErythropJiyUum),
aut formatione uovarum, quai aliquando propriam suam ha-
beant structuram aut originem diversam (NitopJiyUuni). Ejus-
modi mutationibus strati interioris majorem tirmitatem aut
flexibilitatem cauli tributan\ fore equidem suspicarer; velut
sunt strati corticalis mutationes, ssepe cum illis junctse, qui-
bus formam teretem sa?pe debeat caulis. In diversis vero spe-
ciebus nunc illse, nunc h^e mutationes magis prominent; iii Cryp-
toncmia dccipicrdc (Harv. FJiyc. austr. tah. ^b!)) costa — ^in su-
perioribus partibus vix conspicua — in inferiuribus provenit,
prsecipue evolutione strati corticalis, qaod totara costalem re-
gionem strato validiore obducit, laminaque demum obsoleta cau-
lem reddit teretem. In Cr. cJata (Harv. J. c. tah. 122) costa
superne formatur pra^cipue evolutione strati interioris; in infe-
rioribus partibus tamen costa strato corticali quoque obtecta
est; facta autem sectione transversali, stratum interius eundem
monstrat ambitum ancipitem, quem in partibus superioribus ob-
venire dixi. — Cognita est species insignis Laurencia), nomine
L. cJat(E a Harvey descripta (Ncr. austr. tah. 83). Hujus varie-
tatem nomine L. cJatce var. luinrions postea in Synopsi Phyco-
logia; australis distinxit notis quibusdam aUatis, adjecta vero
observatione, unam formam in alteram transire. Formas itaque
proximas esse, credere fas est. Si vero utriusque sectionem
transversalem observasset Harvey, certe nullum unius in al-
teram transitum supposuisset. In L. cJata sunt rami juniores

33

fere teretes; inferiie caules compressi et fere aucipites, sectio-
nem transversam ovaleni exhibentes, in qua cellulae corticales
unica circumcirca serie ordinatse sunt, nec in utraque pagina
magis evolutse quam ad margims; stratum vero interius est
amplum, et liujus cvolutione axis incrassatus et sectio traus-
versa ovalis oritur. Contrariuni omnino obtinet in L. luxu-
riante; rami juniores sunt compressi; inferne caules teretius-
culi sectione transversali monstrant ambitum strati interioris
ancipitem, qualem in ramis junioribus. In utraque vero pa-
gina stratuni corticale excrevit, et hujus incremeuto caules
inferiores teretiusculi formantur. Quai itaque in speciminibus
exsiccatis utriusque speciei adpareat costa, ha3C in L. cJata
evolutione strati interioris, in L. luxuriante vero incremento
strati corticalis majori eflicitur. Qua quidem evolutione ube-
riore strati corticalis sequi putarem, Law. iHXuriantis pluri-
mos sa^pe esse ramos e caule prolihcantes, nullis omnino in
L. elata evolutis. Eadem fere est structurse differentia in
Plocamiis; iu FJ. Preissiano caulis validus oritur evolutioue
strati corticalis, ejusque a costali regione pkirimi suut rami
proliticantes; in pkirimis akis speciebus nec stratum corticale
raagis evolutum tit, nec proHiicant frondes.

In quibusdam Florideis, quarum est forma admodum
pecukaris, (EnjthrocJonium pyriferum — quod forsan cum Are-
sclwmjia Sedoide (Harv. Fhyc. austr. tah. 117) specie^ conve-
niat — cauHs teretiusculus solidus ramis obovatis vesiculosis
superne obsitus est. Partes superiores et juniores cauHum,
si accuratius observantur, sunt quasi articuHs superpositis
obconicis, Opuntia^ in modum proHficantibus, concateuatse, ar-
ticulo superiore stipite suo tenuiore ab inferioris parte supe-
riore incrassata proveniente. Prima sua a^tate hos articulos
superiores ramorum nudos vidi; aduUiores a parte sua supe-
riore incrassata ramos vesiculosos emittunt. Nisi fallor, et
superiores articuli cauHni et rami laterales a jam evoluta et
adulta parte prolificant minuti, postea extra maternam par-
tem suo ordine grandescentes; caules vero, quales in adultiore
obveniunt, forma diversi, structura mutata sensim transfor-
mantur. lu juveniH ramo series axiHs ceUularum adest, mem-
brana ceHuhirum crassiuscula et lameUosa insignis; iu cauli-
bus adultioribus haec ciugitur filis muUo teuuioribus. Inter

3

34

filura axile et corticale stratum laxiora fila in froude juniore
excurrunt; in adultiore idem spatium occupatur valido strato
intermedio filorum densissimorum (cfr. tabulam citatam Har-
veyi). Stratum corticale, (^uod in sectione fere triquetra partis
junioris filis pauci-articulatis et brevioribus constare videtur,
in sectione rotundata adultioris partis filis longioribus con-
stituitur. Omnia igitur, qua; in liac specie frondem compo-
nunt, strata sensim mutantur, simul quoque mutata forma
exteriore. Aliud est Genus Cocloclonii, quod ab ErytlwcJonio
ita forma difiert, ut rami laterales hujus in illo aut deside-
rentur, aut potius non diversa forma distinguantur. Articuli
Coelocloniorum, qui sunt aut claviformes aut ovales, omnes
prolificatione, ni fallor, proveniunt; nimirum in Chondria verti-
cUlata (Harv. Fhyc. aiistr. tab. 102) ad stricturam, aut infra
articuli apicem, aut aliquando parum supra, medium articiili
factam, oriuntur; in Ch. umheUata (Harv. 1. c. tab. 147) et Cli.
Opuntioide (Harv. FJ. Tasni. tah. 189) ab ipso apice rotundato
articuli generantis. In nonnullis caules demum formantur,
articulis coalescentibus, aut raagis Cerei-formes ramisque pin-
natis obsiti (Coel. incrassatum), aut magis Opunti(e-formes in
aliis, ramis adparenter 2 — 3-polychotomis (CoelocJ. Opuntioides).
Articuli hujus speciei, qui caules demum constituunt, ab ori-
gine vix dignoscantur ab iis, quibus ramuli simplices con-
stant; difi"erunt denique nova generatione ramulorum ad a,pi-
cem orta, quorum alii — iterum parientes — caulini, alii
simplices manent. Caules igitur indefinite accrescentes com-
ponuntur partibus ambitu definitis, sensim pluribus et coalitis.
Quo modo in his formantur caules indefinite accrescentes,
eodem fere etiam in PJocamio oriuntur, quod jamdudum sym-
podiali evolutioni tribuere (cfr. NcegeJi Nener. AJg. Syst. et
Kny AxiJJarknosp. p. 36) consueverunt. Caules nimirum in
Plocamiis formantur coalescentibus partibus dimidiis foliolo-
rum, quse diversis pertinent generationibus. Foliolum ipsum
sedificatur evolutione et divisione in articulos cellulse termi-
nalis. Ut suam formam definitam induerit foliolum, parte
superiore accrescere desinit; in parte inferiore vero ab uno
margine novse pinnse proveniunt, suo ordine subdivisse. Sin-
guhi foliola uno margine integra; altero semipennata diceres
- modo fere Fteris semipennatce, CJiftonece aliaruuKiue. In

35

foliolis proxime sequentibus dimidia^ partes, quse iutegriusculse
manent, sunt alternantes; et caulem efticiunt qui demum di-
versorum generatiunum foliola sustinct. In Flocmnio liamato,
qua3 ad insulam Norfolk generatur species, foliola manent
diutius articulata, unde in hac facilius quam iu cseteris for-
matiouem foliolorum sequi licet. Articuli, a cellula termiuali
generati, mox polysiplionei conspiciuntur, siphonibns seu cel-
lulis in pinna planiuscula series transversales, sursum leviter
concavas. deorsum convexiusculas, formantibus. Articnli quasi
diaphragmatibus hyalinis latiusculis invicem separantur. In
unoquoque articulo cellulffi omnes eandem directionem longi-
tudinalem initio, et in parte superiore folioli semper, servant;
in inferiore vero parte cellulse articulorum, qua3 iu uno mar-
gine sunt extimje, directione alia, nimirum marginem versus
verticali prplongari incipiunt. et functiones suscipiunt cellulse
terminalis, cujus incremento nova nascitur pinnula. Quse in
foliolo generante suiit huic cellute proximse mox in eandem
directionem prolongantur, ita ut folioli inferioris dimidia pars
longitudinalis habeat. cellulas articulorum transversaliter pro-
longatas. Pinnula' vero novse tantum a nonnullis articulis
proveniunt, singulis articulis sterilibus fertiles interjacentibus ;
pro diversitate specierum in Plocamio nunc binse, nuuc ternse
(aut plures 4— H in individuis protervis) pinnulse generantur,
quarum superiorem vidi non tantum magis quam inferiorem
evolutam, sed sffipe et prius natam, quod est contrarium or-
dini. quem in vere pinnata evolutione partes sequuntur.

V. De Ramis Foliisque.

Sunt qui demonstrare voluerunt partes exteriores plan-
tarum certis et ubicumque iisdem characteribus distinctas
esse; characteres vel a forma externa, vel a structura inte-
riorc, vel a modo quo generantur, vel ab evolutione aut magis
delinita aut indetinita partium, cgeterisque, deducere conati
sunt. Eius modi characteres, ad omues pertinentes, in Algis
frustra qusesivi. Partes eodem modo natse, sensim aliam for-
mam et diversos characteres sensim suscipere vidi (folia infe-
riora in Macrocystide, quse divisione facta nunc in folia con-

36

similia, nunc in caules et folia difformia sujjeriora abeunt).
Tartes diverso modo ortas tamen simillimas evadere (rami
geminati et qui prolilicatione oriuntur in Ceramiis). In nullo
Algarum typo plures et magis diversas partes occurrere pu-
tarem quam in Sargassis. His mulis sa^pe per-brevis et in-
ternodiis fere inevolutis accrescens; rami, qui s£epe formam
a caule diversam monstrant, internodiis elongatis sub-inde-
tinite accrescentes ; foUa, quse sunt evolutione detinita, for-
mamque vulgarem foliorum prsebentia, integra in nonnullis,
pinnatifida in aliis, costata aut enervia, serrata, dentata aut
integerrima. longius petiolata aut fere sessilia etc; vesicnlce
quoad formam in diversis speciebus paulisper diversse, plu-
rimis adparatum quendam natatorium constitueutes; rccepta-
cula denique sua propria forma instructa, quibus organa fruc-
tificationis continentur. Partes autem vel in diversis specie-
bus vel in diversis evolutionis stadiis comparanti adpareat,
easdem non semper esse asque definitas. In Sargasso Jictcro-
niorplw folia, qua3 a caule proveniunt prima, sunt evolutione
defiuita et formam folii Querci contiuuo servantia; quse po-
stea proveniunt initio eandem formam moustrant, postea in
parte suprema prolongari incipiunt et in ranios excrescunt,
forma omnino mutata. In plurimis aliis folia caulina a foliis
ramorum vix nisi magnitudine majore difierunt; supremai par-
tes, inferioribus foliis analogaj, sa^pius jam ab iuitio in vesi-
culas et receptacula abeunt; in quibusdam vesiculse et recep-
tacula a folio fere antea formato transformantur. Ita de Sar-
gassis fere dicere liceret successivam metamorphosiu non tan-
tum perfici generationibus partium novis, sed etiam iisdem
successive mutatis.

In Florideis paucioribus exstant partes, quae foliorum for-
mam vulgarem referunt. Simillimse videntur, quse in specie-
bus Delesserise proveuiunt. Folia DeL sinuoscs sunt piunati-
fida, costa opposite ramosa percursa, margine sinuosa, nuuc
serrata. Quod autem sub una periodo foliuni est ambitu sub-
definito, id sub sequente mutatur ; dentes aut serratura) succre-
scere incipiunt, et quod fuit antea ramus nervi, ad lobum quen-
dam excurrens, fit novi folioli costa; quse fuit antea costa fit
caulis totius frondis. In Z). Hypoglosso folia sunt indivisa et
ambitu definita; at nova folia prolificatioue a costa generan-

37

tur, generatiouibus novis succedeiitibus sa3pe plurimis; himina
inferiorum demum detrita aut obsoleta, costa3, qua) antea fue-
runt foliorum, in caules mutantur. Quod quutjue in plurimis
speciebus, ad sectionem Hypoglossi pertinentibus obtinere pu-
tarem; in nonnullis tamen, quarum folia sunt 2 — 3-pollicaria,
caules vidi ramosque fere pedales, qui anne parte laminse
inferiorc sensim detrita, incremento novo in parte suprema
folii oriantur, duljito. Saltim in speciminibus mihi obviis
Ik'J. dmdroidis, D. dccipicntis etc. frustra argumenta quajsivi,
quse probarent borum caules coalitione costarum e diversis
foliis oriri.

Algologis bene nota est forma qusedam, in diversis fami-
liis fere eodem adspectu reveniens, in qua pinnse pinnuLTque,
licet aliquando externe subconformes, tameu notas offerunt
certo respectu diversas. Pinnulas ambitu fere detinitas quan-
doquidem folia considerarunt; pinnas vero accrescentes con-
stituere ramos, suo ordine folia ramosque generaturos. Ex-
empla hujus prsebeant species Folysonice (FJ. autarct. tab. 76)
et Lcvcillcce (Decaisne Ji. de FArah. pJ. VI. A). Partes vero,
qua; in nonnullis ejusmodi formis optime distinguantur notis
allatis, in aliis vix diiferunt ipsis illis characteribus, quibus
potissimum dignoscerentur. Genus FtiJotce hoc respectu mini-
strat exempla, quie observantur dignissima mihi adparuerunt.

In uonnullis speciebus (FtiJota AspJenioidcs, Ft. Hypnoi-
dcs {Harv. Ncr. Bor. Amer. tab. 32 A) folia ramique facillime
distinguantur; /(9?/« falcata et detinita evohitione, regulariter
alterna, una cum apice caulis increscente generantur; ad nor-
niam evolutionis pinnatse, cellulis novis in aliam quam caulis
directionem tendentibus formautur; rami evolutione subinde-
tinita, posterius quam folia, nec una cum apice caulis sese
evolvente nascuntur, singuli foliis oppositi, ipsi alternantes.
Folia itaque ramique a marginibus diversis sunt opposita, iu
eodeui autem hitere marginis rami et folia vicissim superpo-
sita adparent. Ramos non ab axili serie cellularum caulis
provenire, sed cellulis a strato corticali caulis exeuntibus, ad
normam rami adventitii, formari putarem. In planta sterili
rami sa^pe initio parum accrescunt; in fructifera sunt rami
qui fructus ferunt. In ramo novo rachis (caulis ramij antea
adest quam novum folium in ramo nascitur; foliumque pri-

38

niiim rami ad exteriorem raarginem (nec axi adversum) gene-
ratur. Li Ft. asplenioide seepe rami steriles duu ex eodem
puncto exeunt, (|iiod quuque naturam eoruni adventitiam mihi
probare videtur; ita etiam in planta 1'ertili ssepe plures rami
fructiferi secus margiuem seriati, novique infra prius natum
orti, obveniant. Hujus speciei folia invicem distautiora sunt,
et facilius iu hac specie inveniuutur rami minores, in qui-
bus, ramulis noudum ortis, folia maxime regulariter alteruautia
observentur.

In Ptilota serrata et folia adsunt evolutioiie dehnita et
rami indetinite succrescentes; folia suiit in rachide alterna,
foliisque opponuntur rami; folia una cum apice caulis sese
evolvente nascuntur, rami serius. In foliis, quorum margines
initio integerrimi sunt, serius, marginalium quarundam cellu-
larum ut videtur evolutione, succrescunt serraturse, primum
secus marginem exteriorem, deiu secus interiorem; serraturse
sunt oppositse et ambitu delinitse. Qua? omnia in simillima
et diu cognita Ftilota plumosa (Harv. FJtyc. Brit. tah. 80)
quoque adsunt, nisi quod folia sint profundius serrata, et
serraturas potius apiculos subuhitos forsan diceres. Sunt igitur
Ptilota plumosa et Pt. serrata species proximse; ha3c ab illa
quoque nuperius distincta fuit; sunt adhuc forsan Algologi,
qui unam ab altera vix jure distinctam crederent. In Pt.
plumosa vero folia, quse ambitu initio deliuita adpareut, de-
inde in ramos ambitu indetinitos succrescere vidi; nimirum
ita, ut qua; fuerunt serratura; inlimai persistant dentiformes,
superioribus excrescentibus et in rachides, foliis ramisque
instructas, abeuntibus. Quin immo in ramo majori, si bene
expansum observaveris, ejusmodi evolutiones succedaueas plu-
res agnoscere licet. In Ptilota elegantc (Harv. Plti/c. Br. tab.
191), qua; Pt. plumosce quoque est proxima species, fulia ra-
raique adhuc miuus distincti hunt; nec fere aliter diguoscau-
tur quam quibusdam piuuis, et iisdera fere distantiis natis,
datur evolutio raajor et indelinita, intermediis uon succre-
scentibus.

Ab his allatis diversum exhibet typura Ptilota BJiodocallis
(Harv. PJiyc. austr. tah. 44), cujus, ut in aliis speciebus oceani
antarctici, pinna; oranes (folia ramique) alterna? nascuntur.
Quoad ortus raodura inter folia ramosque vix distiuguere licet;

39

una enim cum rachide sese evolvente utraque generantur.
Nec aliter invicem differunt, quam quod post pinnas circiter
7 evolutione detinitas ("folia"), "ramus" nascitur evolutione
indetinitus. Ita ex utro^iue margine rami proveniunt, cum
suis proximis foliis alteruis ipsi regulariter alternantes. A
margine foliorum serraturie proveniunt, at lioc loco cilia ri-
gida^^referentes; ha3c primum secus marginem exteriorem, de-
mum secus interiorem ut in aliis speciebus proveniunt, et
utriusque marginis opposita. In rachide ramorum consimilis
aculeus uascitur, pinnai unicuique oppositus; ita hic locum
servat, quem in speciebus borealibus rami occupant. In pinna
quaque, in ramum evoluta, pinnula; inlimas constaut consimili-
bus aculeis; igitur hoc loco duo aculei oriuutur oppositi; dein
sequentium unum in aculeum, alterum huic oppositum in pin-
nam evolvitur; igitur aculei atque pinua! a marginibus di-
versis oppositi generantur, in eodem autem margine aculei
et pinnaj vicissim superpositi adparent. lu latere paginali
rachidis (una aut utraque) insuper ramuli adventitii minu-
tissimi proveniunt, singuli piunis oppositi, apicibusque dex-
trorsum et sinistrorsum alterne detlexi. His in Ft. Blwdo-
calU analogi videntur ramuli sporiferi.

Igitur intra ipsuui illud naturalissinmm Genus Ptilotse
nounulke suut species, quarum folia ramique originis modo,
dispositione, forma et facultate evolutionis quani facillime
dignoscantur, et constanter diversa manent {Ft. asplenioides);
alL sunt (Ft. plumosa), quarum partes evidenter analogse
generantur diversa^, dein vero quse fuerunt folia antea, po-
stea in ramos transmutautur; alia; denique suut (Ft. Bhodo-
callis) quarum qua? aliarum foliis ramisque respondeant or-
gana, unius ejusdemque geueris videutur, aut quffi aliarum
ramis aualoga sint, si quasdam fides habeuda sit '000 quo
proveniaut, ad simplicem aculeum reducautur. Quod autem
in Pt. Rhodocalli unicum est evolutum geuus partium, hoc
uuo loco foliura sistit ambitu detinitum, alio iu ramum am-
bitu indefinitum abeat. Diversitates, <iua3 ita in speciebus Pti-
lota? obtineant, considerauti mihi adparuit partes, quas folia
ramosque referre voluerunt, eas iii Florideis haud beue di-
stingui posse neque evolutiouis norma definita aut indefinita,
nec originis modo — nimirum foliis una cum caule sese evol-

40

ventibus, ramis vero postea natis — quum alife sint species
ejusdem Generis, in quibus ejusmodi dili"erenti£e non adsint.

Quas vero partes in speciebus Ptilota^ aut folia, aut ra-
mos considerare cuidam placuerit, ea^dem analogo fere modo
et in aliis Florideis obveniant. lu Fhacelocaijw (Ag. Tab.
XXIII. Jig. 2. Harv. Phgc. austr. tah. 163) et pinnie inde-
iinite accrescentes (rami). et pinnulse simplices (folia) adsunt.
Folia regulariter alterna una cum rachide sese evolvente ori-
untur; paulo postea nascuntur ramorum initia, foliis opposita.
In planta sterili plurimi isti rami iiievoluti manent et obso-
lescunt sensim; in fertili accrescunt et fructus ferunt. In
Phacehcarpo complanato (Harv. Phyc. austr. tah. 252) inter
folia alterna adproximata iuitia ramorum fere suppressa cre-
deres; postea quasi inter folia enituntur, oblique nunc unam
nunc alteram paginam occupantia. In rachide nuva folium
primum ad marginem exteriorem exit et post rachidem ipsam
nascitur. Hujus speciei fructus non in ramuk) transformato
oriri, sed in folio, iusuper adnotare placet. In Bonnemaisonia
(Harv. Phyc. Br. tal. 51) pinnai pinnula^que, velut fructus,
eodem modo ac in Phacelocarpo formantur. In Delisea (Harv.
Phyc. austr. tah. 16 et 134), cujus habitus est Bonnemaisonia)
simillimus, alia est ratio. Post seriem pinnuhirum, evolutione
definita, sequitur pinna evolutione indelinita. Utraque una
cum rachide, in eodem ordine evolvantur; differunt vero initia
pinnarum in eo, quod mox supra axilhim partis, quai antea
in serie organorum rachidis foliuni simplex constituerat, novi
rachidis producitur initium. Una cum rachide nova accre-
scente folium fulcrans sublevatur et lit foliuni inlimum exte-
rius in rachide nova. Nascitur itaque hoc folium antea quam
rachis, a qua postea sustinetur, quare sympodialem quandam
evolutionem rami forsan quis lioc loco assumeret.

Polyzouise sunt rami et folia iuvicem evidenter distincta;
foliis formam foliorum aliarum plantarum nunc bene refe-
rentibus (P. cuneifolia II. antarct. tah. 76; P. adiantiforms
Becaisnc Voy. Venus pl. II. fig. E; P. elcgans Harv. Ner.
austr. tah. 28); nuuc magis ramos iBmuhmtibus (P. fiaccida;
P. incisa Harv. Phyc. austr. tah. 42). In omnibus una cum
caule sese evolvente alterna nascuntur, ab articulo quoque
secundo exeuutia. Ex articulis non foliiferis, eodem latere

41

quo foliiim proxime inferius, initia ramorum oriuntur. Alter-
nant igitur in rachide geminw partes unius lateris, cuni toti-
dem alterius. In ramis jam snl)coni}H)sitis at abbreviatis splise-
rospura^ oriuntuv, parte axili ranii in stichidium abeunte,
quod in diversis spcciebus aliam habeat foi^mani. In phanta
sterili raniornm initia multa inevoluta niaiient, alia subinde-
tinite succrescunt.

Exemphi, quse attuli, fuliorum furmani ])lus minus a ra-
mis diversam exhibent, quare uti^aque urgana diversa esse in
his facilius crederes. Alia vero sunt exempla, in (juibus or-
gana, quoad formam vix diversa, differunt evolutione aut in-
delinita aut detinita. Ita in BalUa callitricha (Ag. tah. III.
fig. 3 et 5) rami inveniuntur duplicis generis, nimirum alii
evolutione magis detinita, (luurnni articuli terminales sunt acu-
minati, alii evolutione sub-indelinita, quorum articuli termi-
nales sunt obtusi. Illi pinnas pinnuhis(_[ue sub uua periudo
vegetas generant, hi vero, prsecipue in parte superiure ramorum
provenientes, iu rachides mutari videntur, qua; sub pluribus
persistaut. Tempore ut putareni certu anui lurmaj adsunt, in
quibus frundes quasi denudata^ adpareat, rachidibus subnudis;
hoc stadio rachides pinnarum nuvarum subnudse formam hlu-
rum simplicium elungaturuni utferunt. Jam autea quam in
his pinnse pinnuheque excrescere inceperunt, nunnuUa tihi ter-
minali articulo acuminatu, alia ubtusu terniinata ubservare
licet, ilhi praicipue iuferiura, hsec sa^pius superiura. In utru-
que genere tilurum pinna? pustca pruveuiunt, breviures in illis,
(|uorum articuli teriniuales suut acuti, lungiores et magis com-
pusita3 in his, quai articulu obtusu termiuautur. In phmta
fertili tertium genus ranudurum pruvenit; infra genicuhi ni-
mirum in rachidibus adultiuribus cellula^ furmantur novse (Ag.
tab. III. pg. 0 rt 7), quibus sensim stratu (juudam corticali
obducuntur articuli primarii; ab his cellulis novi pulluhint
ranii breviores, (jui suiit turnia diversi et deni(j[ue hunt fruc-
tift')'i. In aliis speciebus BallUc (Harv. Fhgc austr. tab. 3(1
ct 212), Canithamnii (Harv. l c. tah. 227), rtiJotcc (Harv. I.
c. tah. 221) analugffi cernuutur difterentiie in ramis, qui nunc
minus forma (|uam dispositione et evulutiune difterant. Etiani
in speciebus Dasg^c (1). cocciuca) pinnse inferiures in quuque
ramo simpliciores mauent quam sequentes, quarum rachides

42

polysiphouese ijiinmlis mouosiplioneis ornantur. lu rachide
ita lougius excresceute sa;pe piuuas quasque iuferiores evulu-
tioue iutirmiores, a superioribus iurtioribus diguoscere licet;
adsuut pra^terea iu hac specie ramuli sim^jliciusculi (Ag. tab.
XXXII. Ji(j. ^:")), qui a, corticali strato oriuutur; iii suut se-
rius uati, et luco qiio proveuiuut — ssepe piuuis oppositi —
diguoscautur. Syuqjodialem quaudam evolutiouem iu hac spe-
cie assumere vix ausam video.

lu Cliftoncea (Harv. FJit/c. anstr. tah. 100 et 279) et Clau-
dea (Harv. 1. c. tab. 1) suut partes Ibliis similes, qua; apice
circiuatim iuvoluto fere iudeliuite accresceutes adpareut; suut
et alise earuudem partes, uuuc folia, uuuc ramos forma a^mu-
lautes, quse evolutioue magis detiuita iustructse suut. Ita
folia, qua3 suut iu liis, evolutiouis uormam ramorum, rami
vero foliorum sequi videreutur.

His exemplis a diversis familiis collatis probari putu, iis
characteribus, cpius iu urgauis diguosceudis aliarum plautarum
valere assumseruut, majorem vim et constautiam in Florideis
vix adtribueudam esse. Suut Floridea) quarum partes sua
forma folia rcferuut aliarum plautarum; suut alise quarum fruu-
des tereti furma uiagis caulibus assimihiutur. Vix autem a furuui
deducere licet j^artes planas ilhirum quoad naturam differre
a harum j)artibus teretiusculis. Nam iuter formas ita extre-
mas lougam seriem transituum afferre liceret. Caules, si qui-
dem partes alias sustiueutes ita deuomiuare phxcuerit, diversis
modis proveuiaut. Kami et fuiia, si ex forma externa de-
ffuiautur, aliis characteribus iii diversis speciebus variant.
In uounullis liae partes evolutiuiiis uorma aut indetinita aut
detiuita detiniautur; in aliis (piiu immu pruximis (^rtilotce spe-
ciebus) partes evideuter aualogas lioc ipso cliaractere deticere,
supra demoustrare couatus sum. Folia iu uonnullis (Ptitota,
Ihlijionia) uua cum racliide sese evulvente oriuutur, iu aliis
(Hypoijlossis) adventitiorum partium modo geuerantur; esedem
quoque sunt ramorum differeutias.

Difticultates, qua3 in partibus detiniendis ita oriuutur, for-
san quis solvere voluerit conteudeus Florideis omuibus tau-
tuiu existere frundem aut thallum, cujus nulla^ sunt partes
div( rsai, uec ulla) comi^araudas cum iis, quas iu plautis superio-
ribus dive]"sas cunsiderare cousuevimus. Qua^rere autem licet

43

anne qui ita judicaverit ohlivisceretur nec superiorum plan-
tarum partes certis et sibi seinper coiist.-iiitihus cliaracteribus
difterre. Equidem crediderim caules, (juos iiideliiiite accre-
scentes multarum assumserunt, partibus evolutione detinitis
at plurimis coalescentibus oriri. Kadices ramique, si quidem
iu multis una cum planta sese evolveiite normaliter generantur
et succrescuut, in aliis sunt partes advcntitia^ Ramos evolu-
tione a^que detinita ac foliorum in nonuullis existere vix de-
negatur; et folia suut quse apice sensim increscuut. nec ex-
seruntur a foco quodam basali, apicis evolutione primum de-
fiaita, quod quoudam characterem nounullarum partium quasi
esseutialem conclamarunt *).

II. De interiore structura frondis Ploridearum.

VI. De substantia membranae cellularum et de

cuticula.

Inter omues constat ramum, cujuscuinque fere sit plantae
superioris, si quidem a planta tlesectuni sua parte iuferiore
sub aqua demissuin teneanuis, uoii solum vegetum manere,
sed et aliquando increscere partibus novis sensim evolutis.
Alia est Algarum ratio. Ssepe iii liniite maris vidi specimina
rejecta nnijoruin algarum una parte in inari dependente vi-
gentia, aitera, qua supra rupem retineantur, exsiccata, quiu

*) Si partes uua cum inurescente rachide g-eueratas quasi norma-
les ab adventitiis postea formatis distinguere placet, et raiuos Coelo-
clonii et "folia" Plocauiii evolutioue adventitia orta diceres : quin immo
sym[>odialem quam dixerunt evolutiouem proveutu partis adventitiee
ortam forsan urederes. Partes aiitem adveutitias nunc sine ordine
uasci (ramuli proliiicautes Ceramii rubri), nunc certo loco generari
(ramuli prolificantes Ceramii secundati); nunc a cellulis exterioribus
ipsi frondi propriis in uovam directiouem excrescentibus (Plocamiuni
hamatum)^ uunc ex strato corticali serius evoluto emergentes (Ploca-
mium Preissianum). In Florideis utrique fructus, pro diversitate spe-
cierum, nunc in pariibus noriualiter evolutis, nunc in adventitiis ge-
nerantur. In plantis superioribus folia adveutitia raro, si umquam.
formari videretur; fiores nunc a gemmis uormalibus, nunc a gemrais
adventitiis transformari crederes.

44

immo oranino cleculoiata; limitibus inter utramque quando-
quidem admodum conspicuis. Ex altera parte Algologis jam-
duduiu cognitum fuit specimina plurimarum Floridearum, si
quoque per annos in Herbariis exsiccata conservata fueruut,
mox, ut in aqua deraersa fuerint, aquam avide imbibentia,
formam extensionem et adspectum plantse vivse recuperare.
Si in cratera miuorem et magis subdivisam Florideam (ex. gr.
Delesseriam alatmn^ vivam ad apices, filo gossypino conjunc-
tos, suspendeas ita ut caules dimidia parte sub aqua demersi
teneantur, superiore dimidia plantse supra aquam. videbis
aquam inter ramos tilo gossypino conjunctos sensim adscen-
dere, ipsumque liluni gossypinura raadidura teneri, dum apices
ipsius planta?, qui vel infra tilum liberi promineant, raox exa-
rescunt. Quibus quideni observatis facilius niihi i^ersuadeara
quandam esse diversitatem corapositionis aut structura' inter
Florideas aliasque pbintas, (luara in ipsa substantia niem-
branse cellularum positam esse suspicor. Quod enim aqiia inter
conjunctos ramos plautse adscendit, lilumque gossypiiium tit
madidum, externa quadara vi certe eflicitur; quod vero speci-
mina viventia exarescunt facilius, hoc gehitinoso adscriberem
strato, quo ciiiguntur aut constant merabraiise celluhirura; gehi-
iina nempe extra aquam sese contraliente, ipsa phinta aut cjus
partes exsiccata^ adpareant; aqua iteruin adjecta, gehitina Im-
morem imbibeiis expanditur; ita i^lanta reviviscit in littore cre-
scens, reviviscere vero adpareat si ex herbariis desunita fuerit.
Quo autem facilius luimores imbibere videatur gehitiim, eo difti-
cilius aut lentius easdem conducere ab uua ]jarte vivente ad
alias, quse exsiccatione contractse fuerunt, putarera. Ita iijsara
substantiara raerabrause cellularura raaxirai esse nioraenti in
vita Floridearum suspicari licet.

Jam Schleideni est effatum membranas celluhirum in
"Fucoideis" gelatina ("Pfianzen gallerte") consistere (Grmidz.
Ed. II. I.p. 171). Ipsam raateriani statu exsiccato esse carti-
higineam aut corneam dixit, madidam expandi, et abire in
gehrtinam hyaliimm, quse denique in aqua frigida aut calente
omnino solvitur (aut tantum difiluatur?), velut Kali caustico; nec
alcohole aut sethere, nec oleis perraeatur; nec coloratur jodio.
Ex una parte phiribus niodihcationibus in cellulosara abit
(membrana Fucoidearum), ex altera in amylura. Contra Kiit-

45

ziugium, qui pluies materise gelatiuosse species clistiuxerat,
animadvertit easclem tantum esse ejusdem materi^e liydrates
diversas. Quid sub nomiiie Fucoidearum intellexerit Schlei-
den, non omnino liquet; descriptam materiam in Licliene car-
ragheen (= CJiondms crispns) adesse dixit; hinc quoque Flo-
rideas sub Fucoideis intellectas fuisse, colligere licet.

Membranam celkdarum in iliversis Algis esse substantia
diversam, unicuique facilius pateat. In pluribus Algis viri-
dibus major est membranse tirmitas, et qualitates fere ea3(U^m
videntur, quse membrause celhilarum in aliis phmtis adtri-
buantur. In Caulcrpa multisque Siphoueis tirmitate ita ex-
cellit, ut externa vi immo diificilius divellatur, Vehit in Con-
ferveis, plurimis lamelhilis, un;i int; a alterani deposita, con-
stat; lamellulse autem, sive iu viva phmta sive in madefacta
observantur, sunt tenues et nuHa expansionis tendentia in-
signes. Quandoquidem nulhi fere difticultate separantur in-
vicem; nunc quoque in iihamenta quasi solutas lamelluhis vidi.
Algologis practicis quaudoquideni sine dubio coutigit videre
Confervas aqua denudatas coalescere iu membranas aut paunos
supra fundum hite expansos; quin imnio libros in charta a Con-
fervis confecta impressos habemus (Dit' dltcste Urkundc dcr
Fapierfcdjrication in der Natur cntdccJd, von G. A. Scngcr 1709).

Alia est ratio membranse cellularum in Florideis; unaqufe-
que fere iii iis membrana quasi mollior est et magis gelatinosa.
Cellularum parietes, ssepe admodum crassi, lamellulis quoque
numerosis constituuntur; himellula3 ipsse, in aqua intumescen-
tes, crassiusculai et gelatinosse adparent. Exsiccatione parie-
tes antea ciassi, admodum contrahuntur; si exsiccati speci-
miuis segmentum tenue in guttula aqua; depositum observa-
veris, etiam oculo inarmato mox magnopere grandescere ap-
pareat; externe quasi margine hyaliuo cingitur *), quo extimse

*) Alga'i permultas, sive recentes sive madefacta^ supra chartam
expanduntiir, supra eam affixas retineri, satis constat. Quod si quo-
que qualitate quadam cliartee, taiuen potissimum alj lioc strato gelatinoso
ipsius Algfe pendere putarem. Si exsiccatione admodum contrabitur
frons, hoc ipso efficitur ut non chartse adhasreat (GigartinEe species):
esedem vero species chartse arctissime adhcereaiit si frons, structura
deperdita, in gelatinam ahierit. In charta pejori specimina prseparata
structuram saepe melius conservant, ope ipsius chartte spongiosee aquam
attrahentis, qua dissolveretur planta.

46

cellulse teguntur. Eadem repetuntur m specimine majore;
totum diminuitur exsiccatione. madefactum iterum grandescit
et quoad Ibrmam totumque adspectum viventis plantaEs melius
recuperat faciem quam alia; Algic. Descriptio Sclileideni ma-
teria.\ qua constitueretur memhranse cellularum in Fucoideis
melius in Florideas quadrat, quam in alias Algas*).

Sed etiam in diversis Florideis substantia membransB
cellularum paulisper diversa sit. In Delesserns, Ceramns,
Call/thamniis, BhodomeJeis etc. substantia minus gelatinosa
milii adparuit; planta recens in liis quoque citius exsiccatur,
ot exsiccata formam forsan melius servat. Segmentum tenue
ex speciminibus desiccatis horum, in guttula aquse depositum,
lente et undique sequaliter — at miuus — expanditur; ex-
pansuni, si quoque per diem in aqua conservatura fuerit, mem-
branis cellularum vix conspicue mutatis, iterum iterumque
observare licet fere intactum. Margo exterior hyalinus cellu-
larum figuras singuhis proxime sequitur, et in his facile cre-
deres cuticulam exteriorem tantum consistere extimis coale-
scentibus himelhilis, quse singulis cellulis pertineant. Jodio
adposito ipsas membranas cellularum in his colorem flave-
scentem aut obscuriorem s»pe induere vidi. Extrorsum quoque
firmiores substantia, et naturam cuticulse plantarum superio-
rum magis imbutas crederes. Sub lente magis augente vidi
extimam superficiem in iisdem quandoquidera tissilem aut cor-
ticis modo lamenosam, quo significari putarem, exteriores la-
melhdas sensim decorticari.

liis quodammodo contraria videre licet in Gloiopeltide,
Iridcea, Gigartina, Gratvloupia, ScJiisymenia, Nemastoma mul-
tisque aliis, quarum membranse cellularum sant evidentius
magis gehatinosse. Planta recens in his exarescit lentius, quasi
aquam resorptam raagis j.ertinaciter teneret; demum exsic-
cata est admodum diminuta. Madefacta iterum grandescit et

*; Si se^mento, cujuscumqiu' sit Flnriflea\ teuui in .gutta cxpanso
adponitur acidi hydrochlorici guttula, omnes partes mire expanduntur
et recuperant, foi^nmni, quam recentes habuerunt. Aliarum algarum
non eadem est ratio. 8i eodem modo segmontum Leuthesia' aut Me-
sogloia:, quarum frondes recentes sunt eximic gelatinosse, tractaveris,
vix quandam cellularum expansionem videbis. Nec acido expanduntur
firmiores membraute Caulerparuw, Anudyomenis etc.

47

recentem formam recuperat citissime; at Spongise in moclum
fit mox aquse plena, plurimisque Algologis, qui niale exsic-
cata specimina nielius praspnrare pcriculum fecerunt, sine du-
bio est notissimum ejusmodi specimina ssepe antca in gela-
tinam diffluere quam eadem supra chartam explicare licuerit,
Multa (iuoque sunt lierbariorura specimina, qua) supra char-
tam expansa, interiore deperdita structura. conservantur. Si
segmeutum tenue speciminis in guttuhx aqua^ deponitur, hoc
citissime cxpansum contorqueri videas, quasi motu pra;ditum
esset, et in partes aliquantht (lisrunq)i; si suh microscoi^io idcm
ohservaveris, celhdas interiores adultiores, quse in ejusmodi
formis ssepe reticuhitim conjunguntur, antea quam exteriores
et juniores expandi videhis; quo tit, ut dum illa? quoquover-
sum radiantes expandantur, hx in orhem interiorem cogantur.
Ejusmodi prseparatum per unam aut alteram lioram ohser-
vanti faciHus contigerit videre cellulas, quae sunt interiores
et adultiores plantse, dissolutas fieri, juniorihus longius resi-
stentihus; quod ex majori copia gelatina', (jua circumdantur
et tueantur cellulse strati corticalis, peudere crediderim; ni-
mirum gehitina? hoc loco uherioris et magis compact* strata
exteriora, aciuam a [)artil)us interiorihus separantia, lias <|uo-
ciue lentius aqua dissolutas fieri vetant. Cuticuhi in ejusmodi
speciehus semper valida suh forma strati crassioris gehatinse,
totam plantiim induentis adest; quod quidem stratum. jodio
adposito, semper hyalinum manere putarem.

Si specieij, cujus cellulse corticales strato gehitinoso hene
evoluto teguntur, specimen quod antea exsiccatum fuerit in
spiritu deposueris, hoc videhis per annos haud mutatum con-
servari, cohtre ne minimum quidem deperdito; quod equidem
strato gelatiuoso exsiccato, a spiritu non soluto, adscriben-
dum putarem. Ejusdem vero plantse (sit CaUopliylJis Ilom-
hroniana) specimen, quod in aqua fuerit expansum antea quam
in spiritu deponeretur, sub paucis dieljus omnino decoloratum
vidi. Viventia specimina Floridearum (lihodynienia xmlmata,
Delesseria alata), in spiritu deposita, hrevi quoque tempore
colorem perdunt. velut Alga: quse in littore soh' et pluviis
vicissim exponantur. Tan)en quasdam Khodomeleas (Ryti-
pMcea tinctoria, Vidalia spiredis, V. vohibdis) quarum mem-
hrauae celluhirum sunt parum gehitiuosa), in spiritu parum

48 -

mutari mihi aclparueruut, sive exsiccata specimina sive antea
madefacta experimeuto usus sum. Quasdam igitur esse lioc
respectu diversitates in diversis Flurideis, iiis omnibus culli-
gere licet.

Nec tantum in diversis plantis hse ubveniant diversitates,
sed etiam sub diversis vitse stadiis mernbrana cellulse cujusdam
quoad consistentiam mutari videtur. Ita in Algis viridibus
sjDoridia agilia e vinculis cellularum egrediuntur, membraua
celluhe firma certu loco antea ita mutatu ut permeatur spori-
diis. In Confervis simi)licil)us UDniuillis (Lychatc J. Ag.) huc lit
ad medium articuli; in Confervis ramusis (Conferva J. Ag.) infra.
diaphragma superius articuli; in Bryopside infra apicem ra-
mulurum. Membrana antea lirma his locis expanditur in pro-
minentiam quandam externam, quam consistentia magis mu-
cosam crederes. Sub foecundationc Vaiielwrke, oro;anorum
membranas consistentia ita mutari videntur, ut aut gelatinosa'
separantur, aut pernieantur activis corpusculis. In mature-
scente fructu NeniaJionis (Ag. fab. XXIX. Jig. 1 h) aliarum-
que vidi articulos prsegnantes fere subito vesiculosu-i)rolon-
gatos, demum apice soluto ruptos gemmidia sub-elastice emit-
tere; quod ut ubtineat, membranam in parte inferiore articuli
substantiam elasticam retinere, apice vero mucosam lieri, cre-
deres. Sporarum quuque egressum certo locu e cellula ma-
tricali, hujus luci nmtatam substantiam indicare putarem.

Quuque in vulgari cellula vegetativa ejusmodi mutatiunes
pertici, certis vitse stadiis, facilius mihi persuadeam. Obser-
vationibus Mohlii, in Conferva gJonterata factis, jamdudum con-
stat articulos inferiores, ut uormalem longitudinem attigerint,
non ulterius increscere longitudine. Inter Algologos quoque
axiomatis fere certitudine assumitur, relationem inter longi-
tudinalem et transversalem diametrum esse unicuique speciei
propriam quandam et sibi constantem. Articulum vero, ita
longitudine deiinitum, posse alia directione et ex certo quo-
dam loco (nempe inira diaphragma superius) excrescere, no-
vumque in ramum abire, facile est observatu (Ag. tab. III.
fig. 2 et 5). Sunt species quarum articuli umnes ita in ramos
excrescunt, alise quarum articuli quique secundi, tertii etc.
evolutionem novam ita incipiant. Nunnulla^ sunt quarum tau-
tum in singulis locis ejusdem articuli, alia3 fere eodem tem-

49

pore in duobus, ali» denique quarum sensim sensimque rami
plures nuvi excrescunt ex eadem zona lucis diversis. .Sin
membranam cellulusam secerni didicimus a sacculo primor-
diali, certe vitte pbu'nomenon maximi momenti adpareat, cel-
lubim proi)ria formatione jam peracta inchoare novam evolu-
tionem, quir mutatioiie inducitur membrante, quam tantum
sceletun quasi emurtuum sacculi interioris vigentis conside-
ratani vdliiut. lu nieniluaua articuli terminalis continuo ac-
crescentis vitse functiones cuntinuatas fursan facilius expli-
cabis; membranam veru cellulosam articuli inferioris, cujus
jani absolutum fuerit incrementum, denuo increscere distincto
lucu, (juod vix nisi susceptiune et assimibxtiune nuvarum par-
tium tieri crederes, id certe cum ida^a sceleti emurtui nun
bene consuciatur. Membranam igitur antea lirniam et parti-
culis rigentibus imbutam in lucu accrescente mutari et revivi-
scentem magis mucusam tieri putarem; endechruma quocjue
intensius coloratum in parte accrescente plerumque videas.

Ut igitur vitte perliciantur functiones, membranas cellu-
larum nunc substantia mutari suspicor. Oriuntur tenues et
niolles, in nuunullis intra limites fere delinita^; in aliis accrescunt
subcuntinuu, ambitu quasi iudetinitse; novis lamellulis liunt iir-
miores, et susceptione partium novarum consistentia mutatie,
uunc molliores manent et magis gelatinoScC ; qua3 vero fuerit
membrana jam tirmiur et (j[uasi emurtua, htec ipsa vita mutatur,
reviviscit denuu et accrescit. Mutatiunes tieri uno loco che-
micis, alio locu mechanicis viribus, haud impedit quuminus
easdem ab ipsa vita natas esse cunsidaremus.

In exemplis alhitis membrana) has mutatiunes subeunt
certis quibusdam lucis, aut sub certis vita^ stadiis. Alia sunt
exemphi, iu quibus celhihe vix furmatcC exstant antea quam
jani lamelluhe celluhirum extima; in gehitiuam abeant; ita in
NostocJiineis, (|uarum cenuhe aut colonite celhdarum in ul)-
errima gehitina hyalina ambiente niduhmtur. Observatiunibus
Thuretii jamdudum cognovimus colonias harum multiplicari
tilis brevibus, qucc paucis ciuibusdcam celhilis seriatis, ipsis
divisione ortis et membrana cinctis, constant; sub continuata
divisione celkila^ nata? sensim in orbes, diversa directione
evolvuntur, membranis cenularum omnium, intra (juas novse
generationes formantur, mux in gehitinam solutis. In specie-

50 .

biis P(ih)ieU(e membranas collularum matricalium per plures
aut pauciores generationes persistentes vidimus; hinc cellula^
aut singulai, aut binffi, aut- 3 — 4 pluresve intra lamellulas an-
tecedentium cellularum conjuuguutur. Fructus capsularis Flo-
ridearuni, quem nomine Favelltu desigiiarunt (Ag. tah. I. Ji(j.
17—20) formatiouis modo haud exiguam cum Nostochineis
oftert analogiam. A celluhx quadani matricali (aut phiribus),
repetita iterum iterumque cenuhirum divisione, oritur; mem-
branis celluhirum matricalium, continuo in gelatinam disso-
lutis, nascitur gehatina exterior hyalina, intra quam gemmidia
niatura cohibentur. In Florideis, quarum frondes gehitiua
uberiore cinguntur, phirumque adest stratum coiticale pkiri-
mis celluhs minutis contextum (Ay. tab. IV. Jig. D h). Ut in
Nostochineis, ita in his gelatinam formari putarem mendjra-
nis, qua3 antecedentium generationum celluhis coustituerant,
sensim dissolutis. Tenue segmentum ejusmodi si^eciei obser-
vanti adpareat cenuhis interiores et adultiores, quto non ul-
terius adcrescunt, membrana evidentiore et limitibus quasi
circumscripta cinctas esse; exteriorum autem et juniorum
membrauas extrorsum limitibus certis alj ambiente gelatina
vix distinctas esse. A superticie inspectas cellulas exteriores
sajpe videbis binas, ternas aut quaternas conjunctas intra mem-
branas nondum dissolutas antecedentiam celhihirum. Ut igi-
tur in Nostochineis, ita iu Florideis appareat gehitinam ani-
bientem esse productam membranis dissolutis celluhirum an-
tecedentium; gehitinam vero in utrisque produci ut melius
tueantur cellulffi singulis temporibus viventes et vegetas, facile
suspicarer.

Rivularieas et Oscillatorieas iutra vaginam externam hya-
linam et gektinosam, phirimis lamelhdis compositani, liabere
tilum interius vegetum articuhitum aut annuhitum et endo-
chromate farctum, bene constat; lamelhilas exteriores vagin^
aut sensim decorticari, aut (in j)aucis) in hhi solvi, in nonnunis
speciebus quoque est admodum conspicuum. In intimis et
nuperrime creatis himellulis vestigia articuhitionis adlmc ad-
pareant, in exterioribus sensim fiuut obsoleta; extima, una,
post alteram, in gelatinam quasi emortuam abeunt. Intimio
lamenulee cum ipso filo vegeto sa^pius proxime cohffirent. Sub
certis vero vita; stadiis fila interna OsciUatoria? vidi (|uasi iu

51

partes divisa, qure apicibiis rotuiidatis invicem lentissimo motii
nunc separantur, muv itornni contluunt; nunc ex apicc rupto
vagina' prurepentes, in a^iua liber» moventnr. uno a[)ice pri-
mum anterioro, dein motu lentissimo regredientibus posteriore.
Novis ejusmodi bacillis a vaginai apice emergentibus, nova
tila externa formantur ([uasi initio nuda, suo ordine adole-
scentia et vaginata, demuni novani prolem geueratura. Igitur
iii liindaricis et O.sciUatorich- vaginam externam (i[uasi hiber-
naculum tili interioris vegeti considerare licet, cujus, quum
membranula! externce continuo usu terantur, succrescunt novse
interiores. Dum vero iu Nostochineis membranulai emorientes
in gehitinam abeant informem ant quasi ab interna structura
independentem, in Itivuhirieis et Oscillatorieis videas vaginu-
his servantes formam lili vegeti interioris.

Si vero in his dubitari uequit, hibernaculo externo func-
tiones esse attributas, quae vitse fili interioris vegeti quam
maxime necessaria? censeantur, idem quoque de strato exte-
rioi'e hyalino Floridearum valere putarem. sive sit hoc in
nonnullis magis gehitinosum et (juasi uberius, sive in ahis
magis in formam membrana' comijactum. Segmentum tenue
Delesserice alatce, cujus est stratum hyalinum tenue et minus
conspicuum, sub augmento majori observanti adparebit quas-
dam esse himellulas celhdarum fbrmam arcte sequentes; his
exteriora snnt strata obscurius lamellosa et magis continua,
([usd teguntur tenuissima pellicuhi subfuscescente, superticie
tloccis tenuissimis liic illic defoliatis iusequali. Hanc pelli-
cnhim esse hyaliute cuticulffi stratum extimum omnino emor-
tuum, sensim decorticatum, suspicor.

Equidem omnibus Flurideis cuticuhim exteriorem adesse
})utavi, ([ua' iu noinuiilis sul) forma membranai himellosa! ob-
veuit, in aliis magis stratum gelatinosum refert. In iis pra?-
cipue cellulis exterioribus, (|uarum minus in celhihs novis cre-
andis versatur vita. cellularum membrante uovis lamellulis
intcrioribus continuo accrescunt, extimis sensim sensimque iu
cuticulam nulla organisatione pneditam conversis. Quarum
autem Floridearum iila curticalia verticaliter accrescentia con-
tinuo in novis gencrandis articulis feracissima videntur, pa-
rietes celluhirum molliores et mucosi magis immediate in
gclatinam abeunt, (pni tuta planta in his ubtegitur. Sive uno

52

sive altero modo stratum hoc cuticulare *) formatur, iutus
novis Limellulis iu gelatinam couversis accrescere vicletur,
dum floccis amissis exterioribus extus sensim diniinuatur.

lu Conferva glonierata, ut observationibus Mohlii constat,
tota planta elongatur incremento et subdivisione articuli ter-
minalis. Qui ab initio fuit articuhis terminalis, membrana
primaria ceUuhe cingitur. Prima divisione hujus articuli facta,
singulis novis articulis sua3 formantur novte membranse; his
autem intra primariam formatis, sequitur plantam hoc stadio
tum communi membrana totius, tum qu* singulis pertineat
cellulis esse obtectam. Articulo terminali eodem modo con-
tinuo incresceute, concludere liceat totam phintam semper
constare membrana quadam primaria exteriore, qiire totam
plantam obducit, et iuterioribus iis, qua3 singuhs celhilis sunt
privse. Quum vero in Conferva quaque celhdarum lilia-', qme
divisione celluh^e matricalis oriuntur, eandem servant formam
atque directionem, maternamque celluhim omuino implent,
sequitur externam membranam, cpipe est totius plantae, et in-
teriorem, quse est singulis articuHs priva, ita confluere, ut
tota planta ubicumque unica membrana constare videatur,
exceptis iis tantum locis quibus meatus intercelhilares inter
siugulos articulos interceduut *). Eadem est ratio Callithani-
niorum, BaJUce, Wrangelice aliarumque, quarum fiondes con-
simili modo accrescentes nascuntur.

*) Stratum hoc externuni plus minus gelatinosum Floridearum,
quod cum cuticula plantaruni superiorum analogum suspicor, a proto-
plasmate cellulse et origine et qualitatibus diversum puto. In opere
Strasburgii (Studien iiber protoplasma p. 4=3 et sequ.) plura de proto-
plasmate dicta obveniunt, quaj analoga videntur cum iis qua3 in Floridois
ad membranam cellulse, ejusve partes transformatione ortis referenda
credidi. Protoplasma Floridearum et origine et functionibus a gela-
tina exteriore bene diversum censeo; jodio tractatum protoplasma co-
lorem lutescentem in Florideis monstrat; stratuni exterius gelatino-
sum hyalinum manet et hoc eo purius quo magis gelatinosum ad-
pareat.

*"■') Si Mohlium rite interprctatus sum, totam phmtam strato quo-
dam proprio obtectam assumsit in Diss. de Conf. ylomerata ( Verin.
Schr. p. 365). In Diss. de cuticula hanc quoque ab epidermide di-
stinctam, transformatione lamellularum exteriorum in cellulis epider-
midis ortam, substantia et structura pro]u-iiim organnn constituentem
putavit (cfr. Verin. Schr. p. J^GO).

53

Iii rolysipliouiis (|iio(iue adcrescimt longitudine frondes
prolongationc et divisione articuli terminalis; liinc etiam in
his tila cincta esse tum menibrana communi totius plantce,
tura ea (lua' articulis est proiiria. Singulis autem articulis
in 4 aut plures sipliones iterum subdivisis. etiam sipliones
sua propria membrana indutos esse eo i^otius assumerem,
quum sipliones antea ortis nucleis totidem novis formantur.
Quo vero jure inter membranas cellularum maternarum et
tiliarum in formatione pollinis sporarumciue distinguamus, eo-
dem et inter membranas siplionum, articulorum et totius fili
in Polysiplioniis distinguere deoet.

Filia; celluUe ("siphones") totum internum spatium ma-
ternie ceUuke (articuli) in Polysiphonia quideni occupant,
(|uare membrauffi siplionum, articulorum et totius iili in pa-
riete externo fere confluentes videantur. Si vero filise cellulse
sunt minores, aut alia directione disponantur quam maternse
ceUukie, facilius adpareat singulis esse suam propriam mem-
brauam circumcirca cingentem. Ita fit in Ceramiis. In liis
enim consimili modo accrescunt fikx prolongatione et suhdivi-
sione articuli terminalis; intra articulos penultimos ita natos,
filia? cellulse oriuntur uumerosas, quarum una axilis, magis
quam exteriores accrescens, ipsum articukim plautse adultte
efficit, aliis minoribus stratum corticale, quod aut tantum
genicula, aut denique totum artk-ulum obducit, formantibus
(Ag. tah. III. Jig. 12 — 14). His est magnitudo alia — sunt
multo minores — ; at pra;cipue forma rotundato-angulata et
dispositione extra axilem facilius dignoscautur, quin immo
aliquando (Ceram. nitens Ag. tah. III. fig. 20) in aliam direc-
tiouem excrescere tendunt. Quum omnes intra membranam
cellulai materna:! oriantur, singulisque sunt membraua; cras-
siuscula3 laraellosse, forraas diversas suarura celkikirura se-
quentes, ex ipsa directione diversa laraelkxrura adi^areat qui-
busnara cellulis pertineant laraelluke, cjua; in pariete adproxi-
raautur. Segraentura transversale Ceramii cujusdam koc modo
evideutius raonstrat esse ipsius fili raerabranara externam, ar-
ticulique interioris suam propriam (Tah. III. Jig. 16 ti 20); et
inter utramque quasi in ipso pariete sitas, ejusque laraelhilis
circura-arabientibus cinctas, rainores cellulas videraus, iutra
quas suo ordine novse filite natse (Ag. tah. III. fig. 14) adsint.

54

Ex lioc segmento adj)areat parietem externum laraellosum to-
tius lili non esse membranam articuli interioris, utpote ex-
terne tegit stratum corticale cellularum minorum; nec corti-
calibus cellulis pertinere lamellulas exterioris parietis, a di-
rectione et ambitu earum concludere liceat; itaque membra-
nam fili exteriorem sui juris esse, structura hoc Ceramii pro-
batum putarem *).

Contigit quoque aliquando fragmentum l^reve Ceramii,
quod sub vitro obtegente rotavi, ita in partes separare ut
stratum corticale una cum membrana fili exteriore (Ag. tah.
III. Jig. 17), ab articulis interioribus denudatis (Tah. III. fig.
18 — 10) omnino solveretur. Ipsi articuli interiores, lioc modo
denudati, tantum propria sua membrana, niulto tenuiore,
cincti fuerunt, singuli invicem liberi, et quantum mihi videre
contigit nullis ru^Jturce vestigiis separati. Qui ex filo juniore
lioc mudo denudati fuerant ambitu crant oblongi, (^ui ex ad-
ultiore formam urcie cujusdam liabuerunt, et utrinque notati
lineis **), medium versus obsoletis. In quibusdam articulis
(non in aliis) vidi fundum infundibuliformiter expansum ver-
sus proxime sequentem articulum (membrana expansa meatum
transitorium cingente?). Etiam in filo axili Bndrcsnajcc (Ag.
talj. XVI fig. S), cujus articuli interiores per membranam
hyalinam aliquando admodum perspicui sunt, membranas in-
teriores ab exterioribus facilius dignoscere putavi; de qua re
infra ulterius dicam.

*) Si segmeutum fili interioris frondis Floridete cujnsdam cum
seg-mento Ceramii comparaveris, in illo liinos. in hoc tres quasi an-
nulos videbis (Ag. tah. III. fig. 16) quoruni intimus limitem intcrio-
rem membranpe articuli et extimus exteriorcm indicare, intermedium
autem lineam inter membranam ipsius articuli et fili totius constituere
censeas. In segmento cellulae cujusdam intciioris bini annuli limitcs
unicse membrance indicant.

**) Quferere forsan licet, anne filis protoplasmatis interioris func-
tionibus pertineat membranam cellulas (prascipue nuper natse) expan-
sam tenere: quod si ita esset, anne plicis membrante, quas his striis
indicatas forsan putaveris, functiones qua^dani sint in membrana con-
trahenda? Consimiles vidi in membrana interioris articuli Budrcs-
najce. De Ceramio adnotare placet, quasdam formas ex iis, qu£e ad
Ceramium rnbrum refei^antur, articulos interiores habere magis oblon-
gos, alias magis lageniformes, cxteriore articulo omnium fere consi-
mili. (Juam differentiam nnndum in diagnosi forniarum usur|iatam novi.

55

Ex iis, quic supra attuli, concludere ausus sum Floridcis

oimiil)us esse cuticulam, totaiii plaiitam olitegentem; liaiic jam

ab initio increscentis planta^ inclioari, deiii tegmine continuo,

\[\ noniiullis magis membranaceo, in aliis sub forma strati

magis gelatinosi et liyalini obveniente, froiides obducere; ut

lucc cuticula 2)artibus suis exterioribus sensim emorientibus

excoriatur aut scdvitur, ita ab interiore regeneratur, conti-

iiuo succrescens aliarum partium transmutatione. Si ita ser-

vat ordinem partis cujuscumque viventis, organon quoque vit£e

proprium considerare forsan decet, cujusque sint functiones

sibi propria3. Quas iiiter primam numeramus, quod partes

interiores omnes suo complexu contiueat et tueatur. Credere

licet Algas in limite maris crescentes, alternis motibus pelagi

affluentis et refluentis nunc denudatas, sole nimio expositas

exarescere debere, si non cuticula, aquam avide contineute,

tectse conservarentur. Si Algas a mari, easdam circumdante,

quasdam partes excipere putares, lias ope gelatiiue intro-

ductas fore, facile coiijiceres. Si in regionibus maris quo-

(|ue frigidissimis Algas vivere, quin immo magnitudiue ex-

cellere cognitum est, quserere licet aiiue strato externo gela-

tinoso a uimio frigore quoque tuerentur *). De certis quibus-

dam speciebus cognitum est, frondem sub aqua crescentem

inspicientes ludere mutatis Iridis in modum coloribus (spe-

cies Iridcce, CJioiidn, (jri(/artmce alia^que^; cellulaB extima^ in

liis sunt minutaB et apicibus extrorsum rotundatis gehitinam

exteriorem intrant; qua;rere forsan licet anne colores varian-

tes adjuvante gelatina et structura producerentur.

Prajter jam dicta, quibus probari i^utavi cuticulam summi
esse momenti iii functionibus perticiendis, quse ad vitam Flu-
ridcarum sustiuendam couducant, alise quoque rationes jube-
ant ut diversitates, qua3 in strato cuticulari obtineaut, accu-
ratius perpeiideamus. Sunt nimirum in ipsa structura fron-
dium modilicationes qutedam, quse vix explicaudse videiitur,
iiisi diversos modos, qiiibus stratum cuticulare exserant typi
diversi, consideraveris. De liis igitur pauca moneam.

*j Quod quidem experimento probare difficile puto, quuni stratum
t>-elatinosum a cellulis cegre separatur. Equidem inferiorem partem
thermometri, laciniis Khodj-menife palmatte caute sejunctam et aqua
gelida depositam oliservavi, nec infra gradus 2 supra 0 descendere vidi.

56

Jamdiidum in Linnsea nomiue Endocladice Florideam de-
scripsi, cui typicum consideravi, quod pra^ter ramos extcrnos
essent alii interni, aliter dispositi et ab exterioribus omnino in-
dependentes. Postea plures ejusmodi structura3 descriptse fue-
runt. In Phyeologia australi tah. 93 speciem novi generis
Gatti/ce icone illustravit Harvey; planta est pollicaris caule
decumbente, ramos alternos disticlios exserente, quorum non-
nulli simplices a basi lata attenuantur, alii iterum iterumque
simili modo sunt compositi. Si frondis ita formata^ segmen-
tum longitudinale observaveris, intra frondem videbis caulem
interiorem ramosque interiores ab exterioribus penitus diffe-
rentes; interior nempe caulis iilo articulato constituitur, a
quo rami verticillatim exeunt, invicem distantes, ipsi diclio-
tomi et exlimis segmentis stratum corticale frondis sustinen-
tibus. Tota qu^e est in Gattya interna structura Callithani-
nion aut Grouaniam ad unguem referret, si stratum corticale,
quod froudem externe cingit, deesset. Si, ut quondam, Algas
aut articulatas aut inarticulatas consideraveris, Gattyam ex
interiore structura articulatis, quoad faciem exteriorem inar-
ticulatis pertinere dixeris. Genus Cryjitosiphonice consiniilem
structuram exhibet. CV. Grayana (Ay. tah. XVII. jig. 1) ita
omnino faciem externam CJiondriopsidis refert, ut ad CJi.
tenuissimam proxime accedentem facile putares. Segmento
autem longitudinali facto adparebit (Ag. tah. XVII. fg. 4)
structuram internam Callitliamnion quoddam ramis alternis
ita referre, ut si stratum corticale dissolutum lingeres, for-
mam et ramificationem haberes Callithamnii. Alia ejusmodi
exempla habemus Gidsonice, Ccdosipjhonice, Gloiosiphonice, GJoio-
pdtidis, Ochtodis etc, in quibus alios ramos habemus exter-
nos, alios internos forma et dispositione plus minusve diversos,
utrosque invicem independentes. Omnium rami interiii invi-
cem distant liberi, velut rami plantarum exteriores; nec cel-
lulse, quse ramos interiores conhciunt, sunt in strata aut fasci-
culos conjuncta, ut in aliis ph^ntis plerumque obtineat. Rami
interni seorsim accrescunt et ramiticantur in diversis specie-
bus, quique suo modo; nec ramos exteriores ab interioribus
proprie pendere credideris, (pium in eadem specie quando-
quidem dispositione diversos videas.

57

Diversis quidem modis structuram allatam oxplicare liceat.
elani antea indicavi multis Flurideis esse ramos duplicis ge-
ueris; in Crouanla ex. gr. (Ag. tah. II) alios videas alternos
indetiuite increscentes, alios ambitu detinitos ct minutos, for-
mantes verticillos distantes, quibus cinguntur rami majores.
Utroscjue exteriores esse nemo dubitabit. Alia) sunt species
Crouauia', quibus sunt internodia breviora. et verticillorum
ramuli uumerosiores; faciiius cogitaveris ramulos esse posse
plurimos et ita deusos ut caules ramique iis obtegerentur, et
habere credideris structuram supra descriptam, nimirum con-
stitutam axili lilo interiore, aliis ramis interioribus (ramulis
verticillorum) aliisque exterioribus (ramis indetinite accre-
scentibus). iSunt quoque Floridearum forma^, (]uai Iioc allato
modo oriuntur subsimiles: in Dmlrcsnaja verticilli ramorum
su2)erioruni invicem distant, singulique ramuli sunt li])eri; iu
inferiure parte ramuli sunt niimerosiores et gelatiua, (iua3 est
uberrima, invicem continentur, stratum continnuni fere efti-
cientes.

Nec tamen lioc modo subsimilem structuram Gattij^e, En-
dodadicB, Cry^dosipltonke interpretarer. Jam enini a prima
origine frondis alii ramuli exteriores formantur, alii interiores;
hi in Gatt//a verticilhiti et dichotomi, illi alterni et pinnati.
Diversitatem vero in structura Crouauias et Gattyte a consi-
stentia diversa strati cuticuhiris, et modu diversu (|uu partes
exteriures cingit stratura cuticulare, putissimum pendere pu-
tarem. In Cronania et Budresnaja gehitina, (j[ua partes cin-
guntur, est (^uasi mollior siuguhisque (luascumque prominen-
tias tenui suo strato obducit, (juare partes omnes siugulaj
(luo^jue invicem libene adpareant; in Gattya vero gehatina
exterior, quasi magis ghitinosa et tenacior, haud j^atiatur
ceHuhis ramulosve singulos proemiuentes fore ; liinc partes
excrescentes gelatinam coha^rentem quasi secum extollere vi-
dentur. et intra sublevatam gelatinam interiore sua parte
invicem libera! adpareant; exteriores vero partes, qua! iu stra-
tum corticale conjunguntur, frondis furmam exteriorem cun-
ticiunt. Huc mudu alii rami, am))itu detiniti, interiores ma-
nent et (juasi sceleton fi-ondis constituant; alii magis iudcti-
nite accrescunt et in ramos exteriores abeant.

58

Consimiles adf>unt difterentia^ in formationis modo nuclei,
qui in cystocarpio Floridearum fructus principalem partem
efticit. In nonnullis nimirum favellam iterata subdivisione,
quasi intra limites ('attamen extensos) cellulai matricalis pcr-
acta, formari puto; in his igitur gemmidia, quasi nullo ordine
conjuncta, intra gelatinam liyalinam omnibus conununem co-
hibita obveniunt. In aliis tiliai cellulffi extra maternam sin-
gulse emineant et sajpe in tila quasi invicem libera ^tila gem-
midiifera) excrescant. Ab his tilis eodem modo rami novi
proveniant, singuli eminentes et liberi, (j[uorum intra articulos
nunc gemraidia seriata obveniant (Horinospermece), nunc modo
favelhi' in singulis articulis plura et magis inordinata conso-
ciantur (Nematospermece).

Qua:' in Ceramiis nascuntur cellulse corticales, eodem modo
quo ramuli Gattj», cuticulam totius phmtjB paulisper extol-
lentes, hanc ut stratum proprium separant; hinc ipsas inter
lamelluhis exi-eriores interioresque articulorum dispositas cre-
deres. Inter cuticulam externam et articulos interiores inter-
mediffi, deorsum pnecipue succrescunt, stratum formantes pro-
l^rium, quod totum articulum obtegit in nonnullis (Cer. rii-
hrum Auct); in aliis, evohitione citius desinente, internodia
nuda obveniunt (Cer. diaphmmm Auct.); sunt species (C. cir-
cinnatum Ag. tah. III. f\(). 14 — 16), in quibus (|uasi glebas,
cellulis minoribus compositas, referant, nunc in apiculos, seor-
sini prominulos excurrunt (Cer. eiUatuni Auct.); in Cer. nitente
(A(j. tah. III. fjg. 20 h) transvei"se secto in tihi brevia verti-
calia, paucissimis vero articulis constituta, ordinata crederes;
hujus cuticulare stratum iit quoque magis gelatinosum, quare
in hac specie transitum videas ad eas, quarum tihi corticalia
strato proprie mucoso circumdantur. Si igitur structura, qute
in Ceramiis diversis adest, cuni ea Gattya3 et consimilium
compararetur, difterentiam in eo consistere dicerem quod cu-
ticula in Ceramiis alj articulis axilibus separatur adjuvante
strato celluhirum intermedio; in Gattya vero sublevatur cu-
ticula, una cuni strato celhdarum corticali (ramulorum exte-
riore parte), adjuvantibus colunniis interioribus (ramuh)runi
inferiore parte). lu Ceramio (iiapliauo cuticuhi et membrante,
quffi sunt proprite articuh)i'um, adproximantur et adparenter

59

iinicam iiicmhrniinin constitnunt iii intci'n(i<liis, ([iiia in liis
nnlltc cellnhc interniediic evulvnntnr.

De Croiiania (fraiHi (A(j. (dli. If. Jif/. 2 ~(1) ct ('((lli(h<iin-
niis ({nibusdam majoribus (I. c (i(j. 1(»~11), ([nornm caules
articnlati strato tilorum (lccurrcntinm scnsini obteguntnr, snpra
(lixi; tila ab intima basi ramorum provcnicntia, intra mcm-
branam canlis decurrcntia, exteriorem membrana; partem ab
interioribus lamellulis articulorum separant; quod vix tieri
posse crederes nisi in stratuni (|noddam proprinm cuticulare et
quasi inoi-ganicum transmutataD fuissent lamellnlffi exteriores
articulorum caulinornm. Ut itaque iu Ceramio celluke cor-
ticales, ita in Crouania et Callitliamniis tila radicularia de-
currentia cuticulam exteriorem a membranis adliuc viventi-
bus articulorum interiorum separant. Explicatur lioc modo
cellulas integras et sui juris intra ipsam membranam alterius
celluke adparenter provenire et in stratum proprium succre-
scere posse.

Quod vero ita tit in Callithamnii et Crouaniie caulc ar-
ticukato exteriorc, idem obtineat in caule interiorc Fk)ridearum,
quarum est tihim axile interius, a quo rami interiores modo
supra dicto certis distantiis proveniant. Ita in Stcnockidia,
F/iacelocarpo aliisque kkini articukitum axile, quod quasi
sceleton partes exteriores permeare et sustinere videas, intus
succrescit generatione continua novarum lamellukirum intra
articulos singulos, exterioribus lamelkilis (^uasi emorientibus
et in stratum quoddam proprium abeuntibus, (|uod koc loco
substantia inter-cellukiri constare quis diceret. In koc strato,
jmri rnodo ac in Crouania, lila decurrentia vidi, quie functio-
nibus quodammodo radicularia suspicatus sum, Ut in Nosto-
ckineis mucus communis oriatur et extimarum et intimarum
cellukirum continuo kibore, idemque manet sive kis sive iUis
lormatus, ita in Florideis stratum cuticukire quod exteriores
partes circumdat, et substantia iuter-ceUukiris, in qna celluke
interiores quasi immersaj adpareant, origine eadem aut saltim
analoga mihi adparuerunt, si quoque in quibusdam quakta-
tibus essent diversa.

Jamjani adnotavi ipsam cuticulam substautia esse diver-
sam; in nonnulks, (luarum stratum corticale constat iilis ver-
ticalibus moniHformibus, sujpius sub fornni strati gekitinosi

60

pellucicli obveiiire dixi; (jiiod vero stratiim iiiinc collte tena-
eioris ud instar tila diversa coliibet et certo ordine retinet,
nuuc quasi magis liquidum tila fere invicem libera cingit —
in speciebus Nemastonxe, Lygistis, Hrhiiintltodadiaceis; quin
immo diverste sjDecies ejusdem gencris NenKistonm hoc respectu
dilterant. Sunt species Floridearum, quarum segmenta fron-
dis exsiccata) in guttula aiiuse mox explicantur, ipste mem-
brante cellularum diitluant et solvantur citissime; alia diutius
continentur et explicantur agrius. Sunt aliaj species, qua-
rnm cellulse strato calcareo immersai nidulantur/ quod vero
an pendeat quadam propria compositioue chemica strati cuti-
cuhiris nesciam.

Sunt haud pauci» species Floridearum (Dasy(E, Wrunge-
li(E, Callitlianmii, Ccramii), m quibus ramuli frondium ex-
timi nunc niolles et ilexiles manent, nunc in aculeos rigi-
diusculos et sa^pe acutissimos desinunt, qui aut unico con-
stant articnlo aut pluribus. SpyridioR sunt, quarum ramuli
suiit molles et hki inarmata; sunt et alise ramulis aculeolatis
simplicibus aut ramosis et uncinato-liamatis '''). In JBallia cal-
litricJta (Ag. tah. III. pg. 6' et 5) alii rami supremis articulis
obtusiusculis et membrana molliori-constitutis terminantur;
alii rami in eodem individuo articulum supremum habent
acutissimum, quasi apiculo rigido fere vitreo terminatum; ra-
muli utriusque generis increscunt prolongatione et subdivi-
sione articuli terminalis. Jnrc (piodam assumere mihi videor,
has difterentias, qua3 in forma et consistentia membranaj ar-
ticulorum adpareant, esse analogas iis, quas in consistentia
strati cuticularis indicavi. In Florideis, quarum frondes sunt
hliformes et articulatse, stratum cuticulare sine dubio articulos
obducit si quoque parum conspiciatur; et forsan a substantia
hujus strati pendeat utrum mem))rana'. exteriores molles ma-
neant et geIatinosa3, an rigidse et quasi cornea substantia
instructai **).

*) Etiam protoplasmatis matationc analoga consimiles substantite
et formae diversitates obvcnirc, domiit Strasburger.

**) Jn Wrangelia myriopliylloide (Harv. FJtyc. uutstr. tub. 2^-i)
cujus ramuli omnes apiculo tenuissimo rigido et quasi vitreo termi-
nantur, vidi endochroma(?) seu mavis internum spatium apiculi liya-
lini quasi schistum lamellulis transversalibus siiperpositis ; quod (;[uid

Iii Sri)U(ia structura adest, de cujus explicatione (lul)ius
luereani. Loco enim strati gelatinosi, quod in aliis lielniintho-
eladiaceis froudeni cingit, sunt partes inferioris et adultioris
frondis in Sciiuiia cinct:e cellulisC?) prisuuiticis, verticaliter
elongatis, uuica serie superticiali disijositis, quto lateralibus
parietibus iuvicem coalita; quasi partcs interiores strato tirmo
contegunt. Dum vero in aliis omnibus. mibi coguitis, Flori-
deis celluke extima^ eudochronuite colorato scateant, hie cel-
lula3(?) extimffi Scimiise uullum endochroma fovere fere cre-
deres; sunt, coutra, lila mouiliformia, infra cellulas istas Sci-
naise pra^sentia, qu£e endochroma coloratum servant et colorem
purpureum frondi tribuant. Cellulte hyaliufe iu segmento traus-
versali o])servata', formam moustrant oblongam, directioue
radii elongatam; a facie observatse invicem juxtaposita) fere
hexagonse adpareant. Singulee suis membranis propriis a pro-
ximis separari videutur, et memljrance limites interiores quo-
({ue distinctos videre crederes. lu partibus adultioribus ad-
modum evidentes adpareaut, frondi membranam exteriorem
iiyahnam firmani tribuentes; in juniorihus partibus etiujuveni-
lil)us individuis minus adparentes, quin immo au adsint dubitare
licet. His locis, coutra, stratum gelatina^ hyalinum, intra quod
tila moniliformia, singulis excavationibus quasi excepta, ob-
servare putavi. Quas quidem excavationes in iuteriorem partem
vacuam futura? cellulse transmutari quandoquidem suspicatus
sum, membraua exteriore a sensim rigente gelatii.ia formata.
Quae si ita essent, adparentes celluhe non veras cellulas consti-
tuerent, sed essent partes cuticula? a siugulis lilis corticalibus
(|uasi singulse secretse, et pressione mutua in formam hexagonam
coactse. Et in opere Kiitzingii (Tahulo' Fhycologica' Vol. XVI),
et iu Bornet et Thuret (Notcs AlgoJ. tah. VI) hte celluhe hya-
lina' sunt depicta'. A Bornetio et Thuret statuitur inter sin-
gulos corymbos tiJorum corticalium nasci mediam quandam
cellulam majorem hyalinam, et liis mediis cellulis omnium

significaret iniln latet. Interiorem partem snpremam ct inleriorem
apiculi hyalini quasi linea ti'ansversali nune (iuoque sulxlistinclam o])-
servavi; ([uod si iudiearet snbdivisionem fieri ajiieuli m parteni iufe-
riorem (articulum) et superiorem (uovuru apiculum), hoc ibrsan quo-
que indicari crederes non magni momeuti esse difTerentiam inter ar-
tieulos molles plurimarum et rigidissimos aliaruni.

62

corymborum stratum cellularum exteriorum oriri. Neqiie au-
tem lianc dispositionem primariam vidi, neque explicationem
milii satislacere putavi.

Deni(|ue de singulari (juadam structura, iii llypnea scti-
nilosa observata, verba (|ua'dam dixisse placet, (]uum baud
scio anne cum functionibus vitai in increscente cuticubi (pio-
dammodo cobeereat. In llyjjneis nimirum cystocarpia cras-
siore cuticuLa' strato byalino et gebitinoso stepius cinguntur.
Tenui segmento fructus H. seticulosce facto, et adposito jodio,
vidi stratum cuticulse tilis tenuissimis, cellulas exteriores peri-
carpii tenuitate longe superautibus, percursum. Aba tibjrura
observavi radii directione (Ag. tah. XXIX. Jjg. 14 h) cuticu-
lam permeautia dicbotoma et cjuasi articulis superpositis con-
stituta; alia adj^arenter simpliciora, directione tangentis ex-
currentia, flexuosa, quas anne radiautibus partes interiores
constituerent dubitavi. Sit ut bac tibT tenuissima ab inte-
rioribus tilis fructus originem ducant et borum tibjrum ulti-
mas ramiticationes constituant; tamen, (|uum extra cellubis
extimas pericarpii, multo majores et endocbromate scatentes,
ad stratum cuticubrre exeant, functionibus propriis instructa
credere licet, qme an cujusdam momenti sint cuticula; sane
ignoro. In nuUa alia Fbiridea cajiillaria consimilia observavi.

VII. De contentu cellularum sub diversis vitae stadiis
et in diversis stratis frondis diverso.

Ut sul) evolutione frondis forma cellulaium rautatur di-
versis raodis, et cellube })ro diversitate strati, cui in frdudc
pertineant, aut una aut altera directione uuigis grandescere
videntur, ita et alius est contentuscellularam in diversis stratis
frondis, nec idem manet in adultioril^us cellulis ac in juve-
nilibus. De omnibus Florideis valere puto, endocbroma *) co-
loratum, cui colorem insolitum frondis debeant, priucipue con-
tineri in stratis exterioril)us, r|uornm cellulfo mari ])roxime

*) Nomine tMKlDclircniiniis lotinn coutciituni cellulic (fiiit iiitcrj'a-
coiitis lociili). qiii iii ]<'loriilcis sfcpius cst coloratus, iutcUitjo. NoTnen
«liii Jili :iln'olo,<ris usiirpiif 11111. jiiin a])U(l Tlaillon {Rrs. Mctli. 1S2^) oli-
vciiil.

63

circumdantur et plerumque juniores suut. Ilinc credere licet
eas partes, qua^ nutriniento inserviant, priccipue in exteriori-
l)us et junioribus cellulis suas mutationes perticere *).

Ceramii species, quas olim sub nomine Cer. lUapliani com-
prehenderunt, habent ipsos articulos adultiores diaplianos;
zon£e vero colorata^ alternantes cuni diaphanis, constant cel-
lidis corticalibus minutis, qua; endochromate colorato farctic
sunt. In parte vero superiore et juvenili etiani intra ipsos
articulos frondis endochroma coloratum adest, (^uod in supre-
mis et maxime juveiiilil)us ejusdem coloris videatur ac iii
cellulis corticalibus; at jam in proxime sequeutibus articulis
multo dilutius adpareat endochroma, quasi intra cellulam mox
grandescentem fuisset aipia temperatum; in articulis adultis
demum omnino evanescit succus coloratus. Accrevit interea
stratum corticale, et credere licet hoc in partibus adultioribus
suscepisse functiones, quse antea articulis pertinuerunt.

Tenue segmentum cujusdam frondis, cui sunt plura strata
diversa (GraciJaria\ BJiodi/n/enia-, Calloj^hjiUidis), analogas mu-
tationes coutentus cellularum nutnstrat; in guttula aqure ex-
pansum, nudo oculo apparet in media parte hyalinum, et ex-
teriore margine roseo cinctum. Nimirum in cellulis stepius
minutis et junioribus strati corticalis endochroma coloratum
totum interius cellula' occupat; iu majoribus et swpe adul-
tioribus cellulis interioribus huc evanuit, aut alio contentu
substituitur. Quaj autem in his sunt cellulre adultiores et
interiores antea sape exteriores et colorata? fuerunt. Igitur
cum ffitate et jaositione cellula? Floridearum contentum mu-
tant; et colorem totius frondis a contentu cellularum, quLe
suo (juseque tempore sunt corticales, pendere ijateat.

Utrum succo liquido an granuhs constituatur endochroma
coloratum, haud facilo dicitur. Nunc cnim niagis liomoge-
neum adpareat, nunc granulis interspersis varium. In exti-
mis cellulis, endochromate magis farctis, singula3 partes stepe
a'gre discernuntur; in cellulis penultimis Delesserire (datec,

*) An his analoga sint, (iu;c in pai-tihtis n(jua innncrsis su])orionim
phintaniiii ol)vcniantV In liis ([no^iuf^ ccllula! cxtiina; cndocliromate
virente scpe colorantui-, duni in cpi(h'rnii(le adultiore in ]ilantis cnier-
sis idcin non oljtineat.

64

quse magnitudiiie extiraas ferc Lis sujDerant miuusque farctse
adpareant, et granula et succum, cui colorcm debeat endo-
chroma, discernere putavi. Si a dissecta cellula quadam co-
lorata stepius nullus li(|uor emanaret, hoc forsan adtribuatur
adhsesioni cuidam parietibus; quare ex eo nihil probari cre-
deres. Sunt vero species. a quibus liquor coloratus facilius
et tanta copia separatur, ut aquK ambienti colorem tribuat
(RytijjJihca tinctonaj. Si phmtam recentem Grif^t.sife cordl-
lince aut Borncticc scciindijiorce in a(|ua dulci deposueris, arti-
culos rumpi videbis et succum crepitaute sonu ejectum, aquam
aut chartam, in qua specimen pricparare tentaveris, colore
coccineo spurcare (J. Ay. AJc/. Mecl. p. 75). Utrum ruptura
pendeat peculiari quadam structura membrana% an endochro-
matis aquam attralientis quadam qualitate, diflicile dicitur.
Si postea observantur membranse rupta?, parietes crassiusculi
et i)lurimis lamellulis constituti, qui antea fuerant hyalini,
roseo suffusi adpareant. (juasi inter lamellulas succi rosei
ejecti iutraverant.

Sunt qui dixerunt materiam colorantem in Florideis con-
stare tum partibus virentibus, chlorophyllo analogis, tum aliis
rubentibus; diversa^ dignoscerentur ratione diversa qua aut
alcohol aut a(|uam destillatam tolerant. Florideam puro al-
cohole superfusam, brevi tempore liquorem facere virentem
narrarunt; aqute autem destillatte Floridea qua^dam immersa
colorem tribuere rubentem, dum in cellulis substantia qua?-
dam, chloroi^hyllo analoga, remaneret. Utramque substantiam
et in vigente planta distinctam fuisse, crediderunt (cfr. Aslic-
nasy in Mold Bot. Zcit. 1807 p. 234.; Kny Fjlanscnlcbcn clcs
Mecrcs p. !■')). Haud scio anne novis experimentis opportot
probari ea, quaj ita docuerunt. Jam enim supra attali spe-
cimen eximie coccineum Callophyllidis lloij/broiiiaiuc, (j[uod ex-
siccatum alcohole deposueram, per menses -colore haud muta-
tum manere; aliud autem, quod antea aqua expansum quam
alcoholi immersum fuerat, post paucos dies decoloratum fuisse ;
in utroque autem casu alcuhol limpitudinem conservavit, nullo
virentis coloris indicio, (^nod milii licuit videre. Recentia spe-
cinnna Jlhodymcnice palmatce, Delesserice alatce aliarunnjue in
alcohole dtqiosita paucos post dies vidi decolorata; spiritum
autem aMpic linipidum i)utavi ac antea. Aliaruni Floridearum

65

(sp. Vidaliae et RytipMcce) specimiiia exsiccata, sive antea
fuissent in aqua expansa, sive sicca deponereutur in alcoliole,
colorem exsiccati speciminis servare vidi; liquore ({uoque lim-
piditudinem conservante. Qua; vero recentia speciniina Deles-
serice alafce et BJiodi/nienice ^^ah^iatce in aqua destillata im-
mersa fuerant, ea colorem diu conservare initio rubentem, dein
sensim paulisper pallentem, observavi; aquam autem, in qua
immersa fuerant, sensim turbari vidi floccis minutis, qui mihi
potius dissolutionem quandam ipsius planta', quam materiam
extractam indicare viderentur. CaUopliyllis Hottilnoniance spe-
cimen, quod exsiccatum aqua destillata superfusum fuerat,
magis magisque dissolutum quoque vidi. A lageuulis speci-
mina hsec contineutibus, quum apperiebantur, odorem quen-
dam ammoniacalem emanare, quasi a j)artibus putrescentibus,
sentire credidi. Sectionibus factis Deless. alatcs et llhodytti.
palmatce, observavi cellulas quasdam exteriores contentu eva-
nescente mutatas, alias vix mutatas; priecipue vero in iute-
rioris strati cellulis evidentiora dissolutionis signa adfue-
runt. Substantia3 cujusdam virentis, alia rubente, nec ]ioc
stadio licuit mihi videre indicia. Nonnulhis Florideas (Ha-
lymcnias, Griffltlisias etc.) in littus rejectas, sole pluviisque
expositas, virentes obvenire, pnesentiam chlorophylli mihi
vix probat; alia? eodeni modo tractatte liunt albida;, nonnullse
nigrescentes. Sunt species Algarum (Latttinarice), quce in
littore exposita^ demum omnino decoloratse conspiciantur, dum
alio stadio vitse eajdem colorem obscuriorem servant; quse ita
exposita; in littore inveniantur albidse, ea;dem aliis obtectse
et putrescentes, a colore olivaceo in virescentem abeant. His
mutationibus vix probari puto, diversas substantias iu celhihi
vegeta diversorum speciminum contineri.

Contentum celluhirum iu Algis viridibus cum eo Flori-
dearum comparanti, mihi adparuit colorem viridem in adul-
tiore saltem cellula ssepius a granulis viridibus provenire, in
Florideis saipius a succo liquido colorem pendere. Si granula
adsiut numerosiora (in multis Rliodotneleis), tamen ({uoque in
his succum liquidum adesse conjicerem. Gemmidia et Sj)oras,
quas intensius coloratas semper observasse putaverim, potius
contentu transformato (contracto et solidescente) totius cel-

5

66

liilse, quam coalitione granulorum majorum formata, conji-
cerem.

Celluhe interiores iu iis Florideis, quarum frondes plu-
ribus stratis diversis comiDonuntur, non tantum ab exteriori-
bus suo contentu diiferunt, sed etiam ipsse diversa setate aut
diversis temporibus diversum contentum fovere videntur. Sunt
Floridese quarum frondes una cum mutato contentu cellula-
rum totum quoque adspectum mutant. Ita iu speciebus Gra-
cilarice, Eiiclamniatis, Laurencice aliarumque, planta juvenilis
isetius colorata, mollior et quasi magis carnosa; exsiccatione
fit hsec fere membranacea et ssepe collapsa; eadem vero planta
adultior consistentiam ita mutat ut exsiccatione duriuscula^
nunc cartilaginea adpareat. In his speciminibus adultioribus
ssepe farctse sunt cellulse interiores granulis; et tenui seg-
mento facto videas granula supra vitream laminam diffundiy
plurima, rotundata, invicem libera, adposito jodio eximie coe-
rulescentia (hinc amylacea)*). In cellulis corticalibus contentus
jodio adposito tit aut pallide lutescens in juvenilibus, aut
sffipe obscurius fuscescit in adultioribus.

Si pluribus diversis stratis interioribus constat frons, con-
tentus celUdarum in diversis stratis c[uoque alius adpareat.
In Chondriopside n/acrocarpa (Chondria macrocarpa Harv. FJ.
Nov. Zel. p. 223) sectio transversalis offert cellulas (sipho-
nes) 5 majores, iii orbem circa centralem ssepius angustiorera

*) De gfranulis amylaceis Floridearum proprise quaedam sunt ob-
servationes a Cel. M. van Tieghem (in Ann. Sc. Naf. 1865 p. 315)
publici juris factpe; quo loco quoque form* diversse, quas observavit,
describuntur. Agnovit totum contentum granulosuni cellulse in qui-
busdam contineri membranula, areolis circularibus aut polygonis re-
ticulata, qu;e adposito acido sulphurico lutescit, dum granula colorem
violaceum induuntur. Granula non in axili siphone Polysiphonias ob-
venire, quoque indicavit. Quod ita observavit cum nostris plurima
congrua vidi. Membranulam indicatam protoplasmate constare cre-
didi, qua endochromata cellularum juvenilium fere tota constant; ut
in adultioribus cellulis amyli (sajpe amorphi) copia increscit, diminui-
tur protoplasma; in nonnullis cellulis demum endochroma fere totum
granulis constat, quse dissecta cellula quoque invicem facillime sepa-
rantur. Ita in Gracilariee speciebus, quibus hoc olim characteristicum
credidi (Al(/. Med. p. 150). Kiitzing, ni fallor, primus de natura che-
mica granulorum statuit eadem amylo constare. Ntegeli postea quo-
dam loco negavit granula amylacea in Florideis adesse.

('.7

dispositas. Extra pericentrales 5 cellulas stratiim cellulariim
magis irregularium adest; corticale stratum, unica serie cel-
lularum constaus, interiora cingit. In cellulis pericentralibus
et in strato subcorticali granula plurima rotundata, majora
et minora mixta, jodio coerulescentia, vidi. In axili siplione
et in cellulis corticalibus, qute endocliromate colorato farctai
erant, nulla granula observavi; endocliroma jodio adposito
colorem flavescentem assumsit. Cellula' interstitiales, quse
sparsse adfueruut, alia' (juuiores) ad modum corticalium, alise
(adultiores) ad normam subcorticalium colores mutarunt. In
multis Florideis, quarum unicum evolvitur stratum interme-
dium, lioc cellulis majoribus rotundato-angulatis ssepe con-
stituitur; partes uutritias reservatas, granulis invicem liberis
constitutas, in lioc strato intermedio plerumque collectas vidi.
In cellulis ssepius minoribus strati corticalis endochroma
coloratum totum spatium interius cellula; plerunujue occupat;
quod quoque in segmento speciminis exsiccati rite expanso
obtineat ("celhdce Itoloyommicm" Kiitz.). In cellulis majoribus
coutentum, qui in his stepe minus compactus adjjareat, haud
raro sub certis conditionibus (exsiccatione, reagentiis) a pa-
riete separatum et in media cellula contractum vidi. Con-
tentus ita in massulam gelatinosam, pro forma cellula3 aut
magis rotundatam, aut magis elongatam, contractus, radiis
paucioribus aut pluribus ad certa loca parietis extensis, huic
adhgerere videatur (Ag. Tah. XXXIII. fg. 4 — 6 in VoJysi-
2)honia, tig. 29 in Vidalia), quod Kutzingio ansam prsebuit
assumere cellulas algarum esse duplicis generis, quas gelineas
et amyJidcas denominavit. Si quoque certis notis has distin-
guere conatus sit, tamen ipsi non perspicuum fuisse quibus
probe distinguerentur, assumere auderem, Cellulam amyJi-
deam interiorem ssepe explere gelineam cellulam exteriorem,
— ita ut illius membrana ad hanc probe adpressa sit; sa^pe
autem interiorem cellulam ab externe eam cingente separari,
et tantum radiis emissis c[uandoquidem prselongis et ramosis
cohrerere, indicavit. Qua quidem descriptione deduxit Mohl
amylideam cellulara Kiitzingii sacculo primordiali identicam
esse (Vegef. ZcJJe p. 41). Ita quoque rem judicavit Na.'geli,
qui contentum contractum cellulaj radiis ad poros extensis
coha^rere cum proximis cellulis statuit (Neucr, Algen Syst.

68

2i. 20:") et cat.). Sacculum primoidialem, ita contractum, po-
rorum canales intrare et his adhairere, swpius in cellulis ma-
joribus Floridearum adpareat. Intra contractam molem sac-
culi gelatinosi totum contentum celluke includi assumere qui-
dem liceat; tamen, jodio aut Chl. Z. Jod. adposito, humorem
quendam coerulescentem adesse extra contentum contractum
ciuandoquidem observavi; a quo novam lamelhdam membranse
demum solidescere forsan quis crederet.

Cellulse interiores majores quandoquidem quasi vacuse ad-
pareant, quod forsan praicipue obtineat in iis quarum parietes
sunt molles et magis gelatinosi. S?epe vero in his parietes
interiores obductos vidi substantia pallida (protoplasmate),
qua; aut in tenuissimum stratum expanditur, aut in hhi ana-
stomosantia vel ramosa, nunc certis locis coaguhitur in gra-
nuhx, qua^ aliquando quoque in magis detinitam formam (nu-
cleum) abeant *). Ejusmodi nucleum aut parieti adplicitum
vidi (in Chrysyinmia' speciebus), aut in medio (plerumque('.'')
in ceUuhi increscente) suspensum. ProtoiDhisma jodio semper
colorem aut pallidum aut pallide fuscescentem assumere vidi.
Quum endochromata in celkilis corticalibus , junioribus eodem
modo jodio pallescere sajpius vidi, qua-rere licet, anne hse
quoque eadem substantia quoad maximam partem constitue-
rentur. In celhilis corticahbus adultioribns, quarum endochro-
mata hiteo aut fuscescente-coerulescentia tlunt jodio, ha^c sub-
stantia quadam,protoplasmatis et amylideispartibus mixtiscom-
posita, constare crederes. Ex iis, cjUce vidi, statuere velleni cel-
lulas interiores majores nunc granulis repletas esse; nunc amy-
lideis partibus consumtis, protoplasmate fere tantum occupari.

Callophyllidis speciebus typicum videtur stratum interius,

quod cellulis quasi duplicis generis constituitur; alia' nimi-

rum sunt cellulse permagnas rotundato-angulata% per phires

quasi series inter utramque paginam dispositse (Ag. Tah. XIV.

fg. 2 et 0), alise multo minores, spatia intercellularia inter

*) In duplicatura parietis cellularum prpecipue penultimjirum Ht/p-
nece seticulosce vidi corpuscula, quie oriri putarem protoplasmatis (lua-
dam his locis agglomeratione {Ag. Tab. XXIX. fig. 16 o); siib stadio,
quod posterius credidi, supra agglomerationem iiova memlu^auula (juasi
inflata cernitur {Ag. 1. c. adh), ita fere formam referens, (luam cellulae
novaj, a Cytoblasto formatfe, trihuit Schleiden.

69

parietes majonim occupautes, ambituui fere triaugularem mou-
strautes, augulis<iue iu teuuitateui teuuissimi lili protractis;
his tilis iuvicem viciua; coujuuguutur. Cellulfc uuijores lioc
modo cellulis iuterstitialibus, (juasi reticulo teuuissiuiu, uu-
dic^ue circuuulautur, et reticulum, <iuu(l uuam cellulaiu ma-
jorem ciugit, cum reticulis pruxiuuiruui cuujuugitur, douec
celluke iuterstitiales extima? iu lila corticalia, fere ejusdem
teiuiitatis, excurruut. Sub stadio juuiori iuterstitiales cellulse
eudochromate omuiuo farcta; sunt et impleta;; cellula^ uiajores,
coutra, aut sub certo stadio grauulis repleta^, aut sub alio his
destitutai vacua; adpareaut. Jodio adposito uou tantum cel-
lukis utriusque geueris diverso modo mutari, sed etiam cel-
luhis ejusdem generis, sub diversis vita; stadiis observatas,
alium adspectum induere vidi. In froude magis juvenili (CaJ-
Jo^)hyUis aHgustifoJia Ag. TaJj. XIV. fig. li) celluhis majores
grauulis jodio coerulesceutibus repletas observavi; iuterstitiales
vero celluhis farctas euduchromate colorato, quod, velut iu
cellulis corticalibus, colorem luteum aut luteo-fuscesceutem
assumeret. Sed iuter cellulas interstitiales uonuullte fueruut
(paulo adultiores), quarum eudochromata coerulescere ince-
perunt. In CaUojjJigJJidis JaciniaUe specimiue adultiore, tim-
briis jam bene evulutis, celluhxs interiores majores (^uasi va-
cuas, interstitiales miuutas quoque hoc loco endochromate
farctas observavi. Jodio adposito vidi eudochromata omnium
celluhxrum iuterstitialium coerulescentia, corticalibus cellulis
extimis flavescentibus. Cellulas majores adparenter vacuas,
protoplasmatis veru tilis, in reticulum supra parietes iuterio-
res expausum coujuuctis, occupatas evideutius vidi. Jodio
adposito insiguis adparuit ditferentia iuter reticulum exter-
uum celluhirum iuterstitialium, (|uarum fuerunt endochromata
coerulescentia, et internum reticulum tilorum protoplasmatis,
quod colorem luteum assumserat. Adjuvantibus poris, mem-
brauas crassiuscuhis gelatiuosas cellularum majoruui perme-
antibus, excipiebantur intra parietem, — quasi invicem sese
obviam ireut — utrius(|ue reticuli ramuli emissi iutestinifor-
mes, et his conjungi videbautur reticula diversa.

Quibus quidem in Callophyllide aliisque observatis se(|ui
putarem, uon tantum alias esse diversis cellulis fuuctiones,
sed etiam fuuctioues ejusdem celluhe sub diversis vitse pe-

70

riodis nnitari. In planta juvenili endochroma cellularum in-
terstitialium (^ualitatibus protoplasmatis magis adpropiuquari;
in adultiore planta idem endocliroma amylaceis substantiis
scatere adparuit. Cellulse majores, si sub una periodo gra-
nulis amylaceis sint impletai. sub altera ])artibus nutritiis con-
sumtis, vacuse adpareant aut tenuiore tantum protoplasmatis
strato obductaj; quo inducente dein nova? partes forsan nas-
cantur aut transmutentur jam formiitte Ut enim in plantis
superioribus adjuvante substantia quadam azotica partes trans-
mutari didicimus, nonne credere licet quoque in Florideis
analogas tieri permutationes in contentu celluke, prout sub
diversis vitse stadiis aut nutritias partes reservatas conser-
vari, aut ad novas partes adaptari opus sit.

Quse ita assumere ausus sum, ea multis aliis observationi-
bus contirmari puto. In KaJJymcnia cystocarpia frondi imraersa
nidulantur, et nucleos a filis frondis interioribus magis ira-
mediate iransformari adparet. In planta stcrili Kallymenise
hsec fila interiora fovent endochroma, quod jodio adposito
eximie coerulescere vidi; idem vero in fcrtiJi phmta colorem
assumere observavi luteo-pallescentem, quem in cellulis ac-
crescentibus et novas formantibus semper, ni fallor, depre-
hendimus. Gemmidia autem, qua3 nucleo jam facto continen-
tur, tiunt jodio coerulescentia. In Dasyac speciebus, quibus
sunt et stichidia et cystocarpia facilius observanda, partes
externas fructuum lutescentes jodio, sporas et gemmidia coe-
rulescentia videbis. Revera idem ubicumque in Florideis ob-
servavi: sporas et gemmidia, (pue sub prima periodo — dum
nova loca evolutionis quwsiverint — , a laboribus vita; requie-
scere videntur, jodio semper coerulescere adpareant. Cel-
lulae autem placentares, quarum in novis cellulis generandis
continuo versatur labor, fovent endochroma quod aut gri-
seum aut pallidum, nunc aureum vel fuscescens, vidi.

Infra demonstrare conabor duo esse systemata partium
frondem Floridearura constituentiura, quorum unura sursum
adcrescit, alterura deorsuni; hujus ultinii elenienta sa^pius
constare filis hypha^formibus, qua; siepe sunt inarticuhita et
in canali angustissimo interiore pigmentura fovent sub-sordi-
dum, quod jodio vix mutari observavi. Cujus cajterum na-
turse sit hoc, ignoro. Si ad systenia radicale quodani jure

71

referantur tila, pigmentum constare partibus, qua' ad ccllulas
alterius systematis transterantur, ut in liis subeant niutationes
vita; uecessarias, forsan suspicari liceret.

VIII. De via et modis diversis, quibus cellulae
invicem partes commutant.

Si, ut supra jam indicavi, contentus cellularura sit in
aliis stratis frondis alius, non tantum diversis cellulis diver-
sas functiones attributas fuisse, sed et omnibus operam com-
munem, ut totius sustineatur vita, assumere oppurtet. Ut
liis satisfaciatur quoque credere licet inter cellulas invicem
comrautationem quandam partium lieri, et pervium esse usura,
cujus opera tit ut partes, qua? in una cellula contiueantur,
in alterara transferantur. Ita revera esse, mihi nonnulla in
structura Floridearum indicant,

Quura Floridese omnes in raari salso degunt, jam ex hoc
suspicandura videretur eas a raari arabiente nutritias partes
haurire et adjuvantibus osraoticis viribus coramutationera quan-
dara partiuni perficere. Ea quoque est merabranarum struc-
tura ut hunioribus facilius perraeari crederes; quod mihi de-
monstratur facilitate qua et viventes plantcO, quie retiuente
mari exsiccantur, reviviscunt, et exsiccata specimina aquara
irabibunt, fere viventiura adspectura raentientia. Ideni indi-
cari putarera raeatubus intercellularibus, quos in Florideis
sfepe colorato succo impleri, et demura nova circuradante raera-
brana, ij)sorura opera creata, cellulas sui juris constituere
vidi. Ejusmodi cellulas, quas interstitiales noraiiuivi, non tan-
tura iu quibusdam generibus constanter obvenire (CaUo2)lujllis
aliisque), sed etiara in quibusdam familiis (Bhodonirleis) ad-
modum frequentes esse, puto. Ipso earura forraationis modo
sa^pe propriara sibi vindicant formani. Ubi enira meatus cjui-
dam intercellularis inter majores rotundatas cellulas interce-
dit, accumuhatur sicpe iu hoc succus et inter merabranas antea
adproxiraatas celhihirum vicinarum intrans, cunei ad instar
has merabranas sensira separat (Ag. Tah. XIV. fig. 2 et 0,
Tah. XXXII. Jicf. 26, Tah. XXXIIIJig. 20 a). Ut hocraodo,
spatiuni intercellulare extensura quasi radiis emissis mem-

72

branas cellularum vicinarum separaverit, sensim vicina spatia
intercellularia tangit, cum quibus denique conjungitur ra-
diis, conicos tubulos mentientibus. Si demum, opera succi
coacervati, membrana circumdans propria meatui formatur,
cellulas nova3 iiiterstitiales, cum proximis eodem modo ortis
copulatai et reticulatim conjunctse, systema celluhirum efii-
ciant, quod extra cellulas primarias pervium usum parti-
bus ab exteriore ad interiora, et ab inferiore ad superiora
venientibus permittat.

In Florideis preeterea frequentia sunt organa, qua3 poros
("Tiipfeln") denominarunt. Ha!C constant canali angustissimo,
parietes sa^pe crassiusculos et lamellosos transverse perme-
ante. Endochroma, quod parieti interiori cellulffi plerumque
adprimitur, etiam canalem pori intrare apparet; quin immo
huic arctius adlia^rere censeatur, quum frequenter obveniat
endochroma, quod causa quadani sese contralierit in mediam
jDartem celhilse, tamen radiis emissis cum poris cohserere (Ag.
Tah. XF. Jig. 7 et 8). Quot igitur sunt pori, tot ssepius sint
radia endochromatis; et radii praisentiam pori, ni fallor, sem-
per indicant. In Polysiphoniis brevi-articulatis transversa-
liter sectis vidi tot radios endochromatis ab axili siphone
provenientes, quot fuerunt siphones pericentrales; singulis igi-
tur siphonibus pericentralibus porum ab axili conducere ad-
paret (Ag. Tah. XXXIIL Jig. 5 et 4).

In Florideis filiformibus articulatis, quorum articuli cel-
lulis singulis superpositis constant, pori singuli per medium
diaphragmatis, quod articulos separat, ducti conspiciantur.
Ita in BaUia callitric^Jia (Ag. Tah. III. pg. 6 ct 7) in Ceramio
circinnato (Ag. Tah. III. Jig. 14) aliisque. Supra dixi mihi in
quiljusdam Coramiis contigisse totum adparatum corticaleni
separare a cellulis interioribus, quibus formantur ipsi arti-
culi frondis; in articulis ita deuudatis vidi fundum in medio
conice expansum permeari poro hiante evidentiore (Ag. Tah.
III. fig. 10). In Duclresnaja coccinca, cujus articuli caulini
hitiore diaphragmate hyalino invicem sei^arantur, vidi (foco
mediffi partis rite invento) cenuhis intra cuticulam interiores
conice prolongatas, in medio diaphragmatis obvias, poro sin-
gulas permeantibus conjungi (Ag. Tah. XVI. fig. d). Loco
certo ita obvenientibus poris certas quoque in vita Flori-

73

dearum functioiies attributas fuisse videretur; equidem liis
pervium usum inter diversas cellulas eftici putarem.

Neque in Ceramio aut Dudresnaja alio loco parietis po-
rum quendam vidi, neque in aliis algis articulatis monosi-
phoueis poros adesse scio, nisi in medio diapliragnuite. In
lilo Polysiphoniffi poros inter siphones pericentrales et cen-
tralem adesse dixi, observatis segmentis specierum, (^ua^ bre-
vibus articulis constituuntur. In articulis elongatis rarius
hoc modo observantur hi pori, quia a media parte siphonum
elongatorum exeunt singuli. Nec in speciebus longe-articu-
latis, si a facie consiiiciantur, hi pori evidentes tiunt, quia si-
phones adproximati poros internos occultant. Aliquando vero
contingat ramos videre siphonibus contractis ita pellucidos
ut pori evidentissimi adpareant. In his a media parte sipho-
nis elongati singulos exeuntes vidi, introrsum ita porrectos,
ut singulis siphonibus pericentralibus conjungeretur axilis.

Quibus quidem aliisque consideratis equidem suspicarer
poros tantum formari iis locis, quibus celluhe nuper formatse
invicem tanguntur; ubicumque autem hoc tiat, ibi poros fa-
cilius formari. \ ekit de partibus exterioribus Floridearum
scribentes, supra diximus ramulos juveniles, molles et gela-
tinosos, qui sub evolutione invicem adproximantur, sa^pe con-
crescere, ita de interioribus idem facilius exspectarem. Inter
cellulas, quarum membranse hoc modo intime conjunctte fue-
runt, pervium usum uberius fieri, adjuvantibus osmoticis vi-
ribus, suspicatus sum, porumcjue his locis sensim formari. Si
dein pari passu grandescunt ceUulai junctse, pori formam re-
tinent plurimis communem (Ag. Tab. XV. Ji(j. 7 ct 8, Tah.
III. Ji(j. 17 h). In Florideis vero ssepe obtinet cellulas pro-
ximas magnitudine diversas lieri, et diversa directione ex-
pandi; distrahuntur hoc modo membrana?, quse antea fuerunt
proximse, iis locis tantum cohserentes, quibus antea fuerant
in unum concretse. Protrahuntur igitur membranse in tubu-
los, celluhis distractas conjungentes, et his tubulis saqje iu-
dicari locos, quibus cellulse juveniles antea adproximatte fue-
rant, equidem putarem. In multis Gigartinearum formis (cfr.
Ay. Tah. X—XII) cellulas corticales, exteriores et juveniles
invicem proximas videbis; ubi cellulee rotundatte parietibus
proxime adpropinquantur, porum oriri crediderim, quem po-

74

stea (his cellulis, interiores cellulas strati corticalis cousti-
tuentibus, raagis distractis) sub forma tubuli tenuissimi, cel-
lulas antea vicinas conjungentis, reperire putavi (cfr. Kilfz.
Fliyc. tah. 70. I. fg. 8). Cellulas interiores Gigartinearum
ssepe radiis protractis obvenire (cellula; stellse-formes) constat
(cfr. Ag. Tab. XI. fg. 0, Tah. XII. fig. 2—S d Kiitz. 1. c);
lise cellula3 initio rotunclataj fuerunt et invicem adproximatse;
radios vero distractione cellularum protractos fuisse, mihi
certum videtur; in medio radio, cellulas duas conjungente,
diaphragma videas, quod locum, ciuo cellulse antea adproxi-
matse contigua^ fuemnt, signiticare putarem. Si hoc loco per-
vium usuin inter cellulas contiguas uberius fuisse credere
liceat, ijjsa commutatione intercellulari, hoc loco facta, quo-
que parietes in radios excrescere facilius assumerem.

Eadem fere videtur ratio cellularum, qua3 intra pericar-
pia subito grandesceutia raagis distrahuntur; radiis (]uoquo-
versuni emissis cellulse rotundataj in stelluheforraes rautantur,
nunc tantuni stratuni transitoriura forraantes, quod ante raa-
turescentiara nuclei fere totura dissolvitur (Ag. Tah. XVI.
Jig. 22), nunc vero ijersistentes et telam forraantes, quse pro-
prias in eraissioue geraraidiorum sibi vindicat functiones (Ag.
Tah. XIX. fg. 5, 6 ct 7 a).

In aliis pericarpiis, quarura cellulse rotundatse manent,
ipsis puris raagis evolutis et quasi sub distractione cellula-
rum protractis tamen conjunguntur cellulte disjunctffi (Ag.
Tah. XXIV. fig. 4a ct 5; Tah. XX. fg. 4). Has forraas oriri
cellulis, quales niinus mutata3 in Ag. Tah. XV. fg. 7 ct 8
depinguntur, facilius assuraerem.

Ipsa placenta ante alias partes cystocarpii in raultis Flo-
rideis his forraationibus eraiuet; in nonnullis coustat cellulis
initio rotuudatis et contiguis, quie nunc rotundata) raaneut,
at laxius dispositte conjunguutur endochroraate per poros pro-
tracto (Ag. Tah. XX VII. Jig. 7); nunc raagis distractse cel-
lulee forniara rautant et protrahuntur in radios, quibus invi-
cem colnerent (Ag. Tah. XXIV. fig. 4hadp.; Tah. IIIfg.2S)
pnecipue endochromatibus, ipsis ssepe in apiculos protractis.

Poros inter cellulas vicinas raenibraua tenui initio se-
junctos esse, ipso forniationis raodo sequi putarera; niembra-
nam autera postea steije dissolvi, et ita, nulla interruptione,

tj

aperiri pervium usum inter cellulas poro conjunctas, ex mul-
tis, quse iu Florideis vidi, assumere audeam. Praicipue hoc
respectu convictus fui modo (pio formantur placeiitai in Ih-
lessericis (Ay. Tah. XXVILti(/. 0—7), Arcsehougieis (Ag. lah.
XVIII. fiy. 5—9), Sphceroroeeoideis aliisque. Placenta nimi-
rum in his aliquaudo permagna observatur et ramosa, tamen
ueque cellulis coustans, nec ipsa celluhe membrana quadam
cincta. Oritur, ut potissimum in Delesserieis distincte videre
credidi, endochromatibus multarum celhihxrum per poros con-
junctis et coalescentibus, magis magisque incrassatis; mem-
brana? cellularum constituentium eodem tempore sensim sen-
simque atteiiuantur in uonuullis (^4//. Tah. XXVII. fiy.O -10),
iu geLatiuam solvuntur in aliis (Ay. Tah. XVIII. fiy. 6), clo-
nec demum placenta matura nulhi omuino membraua tecta
adpareat. Sub hac fornuitione pori pervii initio suut angu-
stiores, at sensim dihitautur et demum hitius hiant.

In prseparato quodam CaUo^jJiyUidis laciniatce, quod supra
memoravi, evideutissimum mihi fuit esse inter copulatas cel-
lulas iuterstitiales, jodio coerulescentes, ex una parte, et reti-
culata lihi protophismatis jodio lutescentia, ex altera, per
membranas celluhirum majorum pervium usum. Ab utrisque
quasi ramuli cseci emissi, intra membranam crassam et ge-
latiuosam celluharum majorura introducti, saqDC in media mem-
brana invicem sibi obvii fuerunt, nuuc tenui spatio separati,
nunc invicem coujuncti.

Vidalia spiralis, sectione facta transversali, monstrat cel-
lulas iuteriores folii sat magnas rotundatas, et membrauis
crassis himellosis et gelatinosis (quas quoque transverse stria-
tas videre credidi) cinctas {Ay. Tah. XXXIII. Jiy. 29). En-
dochroraata gehitinosu vidi in niedia celluhi contracta, radiis
vero emissis cum poris cohierentia. Ad ostia j)ororum, in
ipso limite inter cellulas viciuas adfuit meatus intercellularis,
lumine majore, versus quera pori aperti exire videbantur.
A meatu iutercelluhiri, quem hoc loco transverse sectum vidi,
radii teuuiores (optice k)ugitudiuales) excurrere videbautur,
quiljus ({uasi systemu proprium, inter partes iuteriores et ex-
teriores folii extensum, eftici putarem. Jodio adposito endo-
chrouia • hitescens observavi, quod meatus intercellulares ad-
modum conspicuos reddidit. Ex lioc toto adparatu sequi pu-

76

tarem, endochroina cellularum majorum per poros cum mea-
tubus intercellularibus counecti, meatus vero iutercellulares
plures, suadente ipso originis modo, invicem confluere, et lioc
modo lieri pervium inter omnes usum. \'ias igitur esse in-
teriores, quibus et sui^eriores et inferiores, exteriores et in-
teriores frondium partes connectuntur, facilius milii persua-
deam; his quoque viis nutrimenta rudia, quie uuo loco hau-
riantur, posse transferri ad alterum, quo sensini transfor-
mantur, et transformata aliis forsan locis colligi ut reser-
vantur, nisi statim suis qua^que locis assimihxrentur.

Endochromata, qua) in formatioiie placenta; multarum
aut coalescunt aut anastomosibus cum vicinis conjunguntur,
suas habere proprias functiones vix denegabit (juispiam. Quas
quoque in eo consistere ut aflferantur nutrimenta, quie sunt
necessaria uberrin\[e gemmidiorum evolutionis. facilius mihi
persuadeam. Quod ut efticiatur, poros inservire, quoque evi-
dentissimum linxi. lu Rhodomeleis pluribus similia perlici
adjuvantibus meatubus intercellularibus putarem; in VidaJia,
CaloplnjUidc aliisque pori et cellulte interstitiales forsan con-
junctim suscipiunt functiones, quas iu aliis a singulis perfi-
ciantur *).

*) Qualem totum adparatum, quo ad partes diversarum cellula-
rum commutandas utuntur Floridete, jam in Opere sa3pius citato (in
Actis Holviiens. inserto) descripserim, talem, paucis adjectis, lioc loco
reddere conatus sum. Sub tempore postea prseterlapso aliorum quse-
dam observationes mihi innotuerunt, quse rem ulterius illustrant. Ita
in Regensh. Flora 1877 n:o 19 docuit Jui-. Klein de diapliragmate,
quod inter siphones axiles RytiphleeB pinastroidis et Rhodoiuehe sub-
fusccB adest, idem esse poris apertis perforatum, (juare siphonem axi-
lem systema quoddam proprium constituere credidit, cui easdem func-
tiones ac cellulis crihrosis ("Siebrohren"') plaiitarum superiorum tribuir.

In Actis Societ. Linneante Londinensis, sub Junio 15. 1876 lectani,
dissertationem de structura Ballia; caUitricJia: publici juris fecit W.
Archek, in qua eximiis et plurimis iconibus illustratur tota hujus spe-
ciei structura. Speciatim de poris fusius egit, statuens hos quando-
quidem obturamento occlusos esse. Pkirimas observationes nostris
congruentes putarem. Nonnulla autem aliter explicanda mihi adpa-
ruerunt.

Pemum quoque adparuit opus E. P. WruonTii Spicilegin phycolo-
gica, Duhlin 1879, in quo pori, qui in Griffitsia setacea et Folysipho-

77

IX. De diverso formationis modo cellularum.

In Algis, qiiarum partes exteriores sa^pe constaiit collulis
simplici serie superpositis, facilius observantur moditicationes,
quffi in formationis modo cellularum exstant; in Algis lue
quoque propriam sibi vindicant signilicatioiiem, quum ali;P
sunt quse perticiantur ut tigura cuique typo propria obtinea-
tur, alise quse incrementum individui aut partis cujusdam jam
inchoatse spectant, alise quibus pars qua^dam exterior nova
incipiatur, aut novum quoddam stratum in i^arte jam pra?-
existente oriatur. De diversis his moditicationibus, quie in
Florideis observavi, hoc loco pauca afferam.

a. Dc celhiUs divisione formatis. Cellulas novas formari
incipere diaphragmate, a pariete cellulte maternie excrescente,
uumquam niihi contigit certa observatione videre. Ex iis
qu» observavi potius deducere vellem cellulas novas, quas
postea loco unius praisentes vidi, formatione libera ut dicunt
natas, ipsas exsudasse membranulas quarum coalitione dia-
phragma formatur. Ejusmodi cellulas novas formari pra*-
€unte divisione nuclei cellulaj matricis, facilius in nonnullis
observatur; in aliis nucleum nullum videre mihi contigit;
anue in his totum endochroma (seu totus sacculus primor-
dialis) vicibus nuclei perfungeretur, dubitavi. His de ipso
mechanismo divisionis dictis pateat me alio modo interpre-
tasse formationem cellularum, quani per divisionem tieri for-
san plurimi statuant recentiores; haud tamen scio an de ipso
hoc mechanismo omnes consentiant. Mihi quidem minus in
prsecordiis fuit de ipso mechanismo divisionis aliquid certius
statuere, quam moditicationes indicare quibus perducuntur
varise illse structurai', quse in Florideis adsunt. Quod vero si
spectatur, opus est cognoscere et qualis sit celluhi subdivisa,
et quales sunt forma atque functionibus celkiL^ nova?. De
his igitur prsecipue in animo fuit hoc luco dicere.

niis, certis et suis definitis locis, adsunt, numerosis iconibus ita illu-
strantur, ut totum lioc systema facilius percipiatur.

Cfeterum hoc loco adnotasse placet Ntegelium primum, ni fallor,
fuise qui de proesentia pororum et corum situ in Florideis observa-
tiones contulerit {Zeitschr. filr Wissensch. Bot. III. p^. 207 et squ.).

78

In luultis Confervis simplicilnis (Confcrva arca et quse
geuus Lydicetes mihi constituant) articuli omnes, inlimo ut
putarem excepto, fere continuo prolongari videntur, usque
dum, duplici assecuta longitudine, diaphragmate transversali
in duos novos dividuntur, quorum uter^j^ue eodem modo ac-
crescit et iterum subdividitur. Tarietes articulorum externi,
qui continuse prolongationis facultate ita donati adpareant,
sunt eximie lamellosi; novisque cellulis intus novas lamelhilas
formantibus, transferuntur sensim extima strata membranse
articulorum, qua^ antea fuerunt, in cuticulam, hoc modo ab
interiore accrescentem. Ejusmodi articulorum inferiorimi pro-
longationem continuam et subdivisionem nusquam in Florideis
iiliformibus articulatis existere putarem. In Florideis descri-
l)endis quoque ssepius utuntur articulorum longitudine — aut
proportione longitudinis et diametri — quasi charactere sibi
semper fere constante specierum diversarum.

Articulum vero inferius, jam adultum, iterum subdivisum
fuisse, si fructiticationi aut alii inserviat tini, plura cognovi-
mus exempla. In Fandorca (Ag. Tah. I.fg. S) articulos pen-
ultimos, jam evolutos, diaphragmate transversali divisos ob-
servavi; partemque superiorem novis cellulis dare originem,
quibus demum etticitur sporocarpium. In Diulresnaja (Ag.
Tab. XVI. fg. 3 — 5 ad f. et ff.) vehit in ijluribus Generibus,
quse ad Dumontiaceas retuli (Ag. Tcd). XVII. Jig. 4 — 5 cul p.;
Jig. O—lO, 11 a ad p)-', fU- I^ ad p.), quoque obtineat ut tilo-
rum articuli elongati quasi subito in partes plures seriatas
divisi ol)serventur; qua3 sunt in his tilia' cellula^ ssepe mox
rotundantur, nunc ipsse in gemmidia abeuntes, nunc cellulas
matrices constituentes, a quibus gemmidia nascuntur. Cel-
lulas novas in his generari formatione, ut dicunt, libera, ob-
servare credidi.

In Confervis ramosis, quas ad Genus Cladophorte Kiitz.
hodie plerumque referunt, fila accrescere i)rolongatione et
subdivisione articuli terminalis, observationibus Mohlii diu
coguitum fuit. Articulus nimirum terminalis in his, ut ad
duplicem fere longitudinem articulorum inferiorum succreverit,
diaphragmate formato subdividitur, et articuli 2 novi for-
mantur, quorum inferior vix ulterius prolongatur, superior
autem succrescit, novos articulos eodeni modo generaturus.

7*)

Floritleas, qiiaiura frondes articulatie seriebus simplicibus cel-
lularum constant, a<l normam Confcrvcc glomcratoi saipius in-
crescere crediderim.

Continuata evolutione et subdivisione celluke terminalis
multse quoque alia^ Floridea^ accrescere videntur, quarum Iron-
des, structura magis composita, permeantur axili tilo aut
axili serie cellularum {Ag. Tah. XXVI. fg. 9; Tab. XXXII.
fig. 32 — 33). Series axilis cellularum, (pia3 evolutione arti-
culi terminalis oritur, ssepe in his mox alias subit mutatio-
nes. In nonnullis (VJocamium) cellulse, quse fuerunt simpli-
ces, directione longitudinali et excentrica liunt subdivisa;, et
quasi cellulis pluribus juxtapositis dein compositse adpareant.
Potissimum in Rhodomeleis {Ag. Tab. XXXIII. Jig. 1 a, fig.
9 — 10) hoc fit servato quodam ordine evidentissimo, in di-
versis autem speciebus diverso; ita ut articuli, (^ui simplices
nascuntur, mox polysiphonei evadunt, siphonibus (in multis
speciebus FoJysiplwnice) aut 4 pericentralibus, axilem cingen-
tibus, aut in aliis speciebus 5 — 7, 8, 12, 20, 24 (Ag. 1. c.fg.
4, 5, 7). In speciebus aliis, quarum frons est compressa aut
omuino complanata, hsec repetuntur ita ut siphones conformes
non in orbem circa axilera, sed in phmum expanduntur (Ag.
1. c. Jig~ 17). Quas quidera subdivisiones in apice vegeto To-
Igsij^honice fieri vidi, nucleo cellula; maternffi antea subdiviso;
nucleos novos dein cinctos observavi cellulis novis, initio ro-
tundatis mox vero expansis in formam, quam limites cellulai
maternse et sororum sinant*).

In quibusdam Florideis foliiformibus simiU^ (|uid in api-
cibus dentibusque marginalibus conspicere licet (Ag. Tab.
XXVI. fg. 9, 16). Sed ssepe (NitopJiynum, aliieque) directione
magis obliqua et (j^uasi irregulari disponuntur cellulee infe-
riores nova;; et ordo, qui in juvenilibus conspicuus fuit, ob-
solescit in partibus adultioribus. Mutua quoque pressione
cellulte adultiores polyedrre apparont ; quie si iterum directione
lamina; adcrescunt et subdividuntur, quod quidem sensim
sensim(j[ue tieri putarem, easdem stepius repetunt formas quasi

*) Dicere fas est Neegelium aliostiue formationem siphonuni iu
Polysiphonia alio modo descripsisse. Hoc loco, velut multis aliis, rem
attuli qualem observavi, aut nulla praeoccupatione animi videre credidi.

80

irregulares celluke novse. Huic formationis modo potissimum
analogas forsan sint subdivisiones qusedam articulorum in Ballia
(■allitnclia; articuli enim basales ramorum, qui initio vulgarem
formam cylindricam raonslrant, dein iiunt compressi, et supra
articulum eaulinura expansi, quasi decurrentes, novis dia-
phragmatibus oblique ductis sensim sensimque in numerosas
cellulas novas abeunt (Ag. Tab. III. Jig. 6—7) *).

Cellulas polyedras Delesseriearum quoque increscere di-
rectione paginas versus verticali, et diaphragmatibus quse
sunt paginis parallehi subdivisas tieri, in plurimis admodum
conspicuum mihi adparuit (Ag. Tah. XXVI. jig. 11, 15, 18;
Tah. XXVII. Jig. 3 ft 13). (jreminse cellulse ita natie nunc
ulterius increscunt eadem directione, et novo diaphragmate
iterum subdividuntur; si iiitra has singulas gemini;e novse
iterum formantur, interiores non ulterius adcrescere putarem,
exteriores vero eodem modo increscere pergere et iterum ite-
rumque subdividi. Dum igitur in nonnullis Nitophyllis folia
sterilia constant ceHulis eodem plano omnibus superpositis, et
sectione transversali unicam seriem cellularum inter utrani-
que paginam offerunt, in aliis speciebus plures series celki-
larum inter utramque paginam numerare licet; in his cellulte
sunt complanatte, et invicera opposita^ atque parallelae (Ag.
Tab. XX VII fg. 3, 5, 13).

Celkikis igitur in Florideis stepius formari jjuto divisione
celkilai maternse, quse vero an semper periiciatur subdivisione
prseeuiite nuclei dijudicare non audeo. In celkik^s ssepe mi-
nutis et endochromate colorato farctis nucleum a?gre kcuit
discernere; et haud scio anne totum endochroma, seu mavis
totum saccukim primordialem, saipius in his nuclei functioni-
bus indueretur.

Exempla, quse attuk, divisionis ceUukirum jam quasdam
monstrant diversitates. Articuk, qui in iilo Lyclmtes arti-

*) Cum his ceHulis, articulorum basalium subdivisione ortis, ne
confundantur fila secus caules adultiores decurrentia et hos strato de-
mum continuo obducentia (Ag. Tah. 111. fig. 8, 10 et 11), quae ana-
loga videntur cum filis supra niemoratis, intra membranam evolutis.
in Crouania et Callithamniis majoribus obvenientibus. De origine et
evolutione horum filorum in Ballia callitricha videas icones ab Archer
datas in Ad. Soc. Linn. Lond. Ser. II. Vol. 1 fig. 4, 15 — 17.

81

culos novos geminos generant, velut cellulse NitoplnilJi, quse
diapliragmate paginas versus verticali subdividuntur, sunt jam
adultiores, quse quasi ultra limites normales certa directioue
grandescunt *); celluteque gemiua' novai formatse sunt iuvi-
cem et cum materna cellula forma et fuuctionibus fere pares.
Quum vero articuli terminales in Conferva quadam ramosa,
cellula?que paginales extima^ in NitophyUo increscunt et sub-
dividuntur, sunt ha? quoque cellula^ jamjam formata^, et cel-
lul£e nova; eosdem fere limites ac cellula materna servant;
sunt vero nova* fuuctionibus ita diversse, ut geminarum una
non ulterius mutatur, altera vero eodem modo increscit et
iterum subdivitur. In Polysiphonia, cujus articuli penultimi
aut antepenultimi quaternos pericentrales siphones generant,
et hi et materni articuli sunt relative juveniles, sensimque
excrescunt postea; siphones, quse divisione articuli formantur,
sunt omnes ejusdem naturse; in Ceramiis vero, quorum articuli
penultimi aut antepenultimi subdividuntur, cellulse generata;
diversas suscipiunt et furmas et functiones; nimirum una ma-
uet axilis et indivisa sensimque accrescens in formam articu-
lorum inferiorum; cetera? omnes iterum iterumque subdivi-
duntur, partesque minutse manent demumque stratum corti-
cale circa genicula efticiunt. Alia denique est ratio articuli
terminalis Ceramii, ramulos geminos novos generaturi; haud
enim partibus subdividitur functione diversis, ut hoc tit in
articulis ramum indivisum formantibus; sed gemina' gene-
rantur cellulse novse, functione pares. Neque intra cellulam
adultiorem hse formantur; sed intra cellulam admodum juve-
nilem nascuntur, et jam ab origine in diversas directiones
tendunt, quibus quasi novum systema ramorum, ab axi di-
versum, indicant. Utrum diaphragma, quibus dichotomia ra-
morum producitur, sit axem versus verticale (ut in Dictt/ota),
au magis obliqua directione partes (in pluribus speciebus Cr-
ramii) separentur, vix majoris momenti suspicarer; rami ni-

*) Si cum Nsegelio placet distinguere inter incrementum cellulae
quod uiiico loco perficiatur (" Spitzemvachstuin"), et quod sequa totius
membranse quoquoversum expansione creatur (^ ullseitiges Wuchstum")
patet incrementum cellularum in Nitophyllo, quod fit directione pagi-
nas versus verticali, et in Lyclisete, quod fit longiludinali directione
fili, neque cum una, neque cum altera bene congruere.

6

82

mirum iu Ceramiis, si quoqiie initio paulisper diversi, mox
simillimi evaduut. Dicliotomiam igitur puto perfici divisione
cellulse terminalis ita ducta, ut siugulse partes novse in no-
vam et a systemate maternse cellulse diversam directionem
evolvantur,

b. De cellulis ramificatione ortis. Observationibus Mohlii
constat articulos inferiores in Conferva (jlonierata, ut diaplirag-
mate formato ab articulo terminali separati fuerint, non ulte-
rius increscere directione longitudinali axis, cujus partes con-
stituant. Si extendi inchoantur, hoc fit nova directione, quse
sit novse parti propria. Ita increscens cellula, quse jam antea
suam propriam formam, cujusque membrana suam substan-
tiam firmiorem jam assecuta est, certo quodam loco at in sin-
gulis speciebus quandoquidem paulisper diverso quasi iterum
reviviscit; meml)rana hoc loco emollitur et nova inchoata assi-
milatione extenditur, dum alise partes parietis non conspicue
mutantur *); nec alio respectu (situ, forma aut dimensionibus)
mutatur totus articulus maternus. Incrementum, quod quasi
novo actu vita^ inchoatur et nova directione extenditur, his
ipsis novam partem formari, indicat; dum cellula materna

*) Nsegeli statuit hanc rarnificationem cellulse fieri incremento api-
cali quia unico quodam certo et circumscripto loco incresceret cellula.
Certe tamen nec bene consociatur nomen cum parte semper laterali;
nec definitio, si plurimi quidem sunt cellularum rami qui eodem tem-
pore geniini nascuntur oppositi, aut qui ex eodem regione generantur
plures. Ipsum modum inciementi his verbis descripsit Naegeli : "An
irgend einem Punct der Zellenoberflache, da wo sich der Ast bilden-
soll, entsteht eine kleine Scheibe homogenen Schleimes unmittelbar
unter der Membran; die Schleimschicht erzeugt hier eine bestimte
Menge neuen Schleimes. Darauf erbebt sich die Zellwand in ein klei-
nes dreieckiges oder halb kugeliches oder kegelformiges Warzchen
das mit homdgenem Schleime gefiillt ist. Das Warzchen wiichst wei-
ter. Der Sclileim wird an der Basis kornig." Discum illum gelatinae,
a quo penderet incrementum, non vidi; ipso loco incrementi endo-
chroma densius aut saltem uberius coloratum saepius adest, quod mihi
gelatinam hyalinam distinguere vetuit. — Ex theoria generationis
membranse increnientum modo allato fieri forsan concludere licet;
mutationes autem membranse (juas sub vitse stadiis ofFerunt Conferva-
rum celluhTe, de quil)us supra mentionem feci, mihi ejusmodi videntur
ut haud scio an cum theoria de formatione membranse celebrata bene
congruere videantur.

83

suo loco et sub sua forma servatur in systemate cellularum,
cujus partem ab iiiitio constituit. Ut ramus externus frondis
a caule, ita ramus cellula? a cellula materna distinguatur.
Sunt Algse, quarum rami externi omnes sunt rami cellulse, a
cellula materna ne diapbragmate quidem separati (Bn/opsis,
Caulerpa etc); in plurimis vero rami cellularum a materna
cellula separantur diaphragmate, quod fere semper directione
transversali (ramuni versus), et plerumque paulo supra ortum
rami perlicitur; hinc fere diceres diaphragma potius rami
quam cellulse maternse partem constituere.

Locum natalem rami singulis speciebus detinitum dixi;
revera in omnibus mihi cognitis speciebus oriuntur articulo-
rum rami infra diapbragma superius, quod antea ipsos ab
articulo generante terminali separaverit, In nonnullis Cou-
fervis (C. glomcrata, C. fracta, C. Hutchinsice) rami ab arti-
culis singulis provenientes sunt singuli, et saepe in proxime
sequentibus articulis idem latus frondis occupantes (rami se-
cimdati); in aliis (C. rectangularis, C. composita) rami duo a
singulis articulis nascuntur, cosetanei aut setate proximi. a
lateribus oppositis provenientes (rami oppositi); in aliis de-
mum (C. rupestris, C. catenata, C. proJifera) zonam quandara
diceres infra diaphragma fertilem, a qua rami plures, sen-
sim et successive emergunt. Quod ita de Confervis va-
lere videtur, idem in Florideis filiformibus analogis (Calli-
thamnion, Ballia etc.) obtinere puto. Raro zona fertilis paulo
longius infra diaphragma obveniat; nuraquam, si quid scio,
infra mediam articuli partem; ubi vero analoga cellulse ma-
ternse raraificatione radices formantur, hse ab inferiore et po-
tissiraum infima parte articuli saspius protruduntur. Articuli
caulini ramos generaturi maturescunt ordine sursum progre-
diente; eodem modo a radicibus descendentibus rami nati or-
dine descendente oriuntur.

Cellulas ramificatione formatas in Florideis frequenter
obvenire, in iis facile est observatu, quarum rarai frondis
quoque sunt articulorura rarai *). Sed etiam aliis locis saepe

*) Ut de ramis exterioribus Floridearum jam monui ingentem esse
variationem quoad directiones, secus quas in diversis speciebus pro-
truduntur rami, ita idem quoque de ramificatione cellularum valere

84

obveniant et prsecipue in generibus illis Gattyce, Cryptosipho-
nice etc, quorum rami interni sine dubio formantur ad ean-
dem normam, qua aliorum rami externi.

Si in partibus externis definiendis jure quodam urgerunt
esse distinguendum inter dichotomiam et ramificationem, nes-
cio anne eodem jure inter cellulas divisione ortas, quibus
dichotomse qusedam potissimum referantur, et ramificatione
natas distinguere opporteret. Ubicumque primam originem
observare liceat, facilius quidem dicitur utrum terminalis ar-
ticuli divisione, an ramiticatione penultimi aut antepeuultimi
nascuntur novi; primam autem origiuera novarum non semper
facilius observatur, et jam antea diximus quomodo partes ra-
mosse dichotoma' adpareant properata rami evolutione, et quse
revera dichotomia nascuntur, evolutionis quodam privilegio
singulis dato, adpareant rcmiosce. Quod igitur in Algologia
descriptiva, cujus potissimum est partes describere quales
evolutse se offerant, dichotomas aut ramosas partes dixerunt,
haud eam ob causam dichotomia aut ramificatione natas as-
sumere licet.

Si tantum eas consideraveris natas esse ramificatione nor-
maJi quse serie adscendente una cum rachide sese evolvente
nascuntur (in multis Confervis, CaUithamniis aliisque), alia
quoque exstat ramificatio adventiva cellulse, quse fit magis
irregulariter et quasi nuUa habita ratione ordinis cellularum,
a quibus oriuntur novse; quse quoque externam ramificatio-
nem plantarum suo modo referre videatur. In diversis spe-
ciebus Algarum hsec advcntitia ramificatio aut evidentius dif-
fert aut magis suis characteribus adpropinquatur normali; ita
in Confcrra rupcstri et affinibus rami plures a zona fertili
generantur, quorum nonnulli normales, alii vero sunt qui haud

patet, quuni plurimse sint species articulatse monosiphoniae ramifica-
tione diversae, de quibus ad Algologiam descriptivam referre placet.
Has directiones stricte conservant nonnulla^, ita ut tota planta disti-
che expansa maneat cujus rami ab origine distichi fuerunt; in aliis
autem sub incremento totius plantse detorquentur sensim sensimque
rami, ita ut planta quoquoversum ramos majores expandit, quse juve-
niles distichos generavit. Nec tantum est angulus divergeutiaj ver-
ticalis inter proximos ramos qui ita sensim mutatur, sed etiani rami,
qui ab initio majori angulo u caule egrediuntur, demum pateant minori.

85

una cum evolutioiie rachidis et eodem tempore cum norma-
libus ramis, sed Huccessivc plures pluresque evolvuutur po-
stea; et iu Callitliamniis pluribus (cfr. (Haro. Plnjc. austr.
tah. 221, 227) aliis^iue alii rami sunt qui nou a margiue ra-
chidis et una cum pinnis normalibus generantur, sed a pagi-
nis plumularum et i^ostea nascuntur, forma diversa quoque
ssepe insignes. In multis Florideis fructifera^ celkdse prove-
niiiut adventitio modo; et a serpentibus frondibus multarum
fila radicalia adventitio modo erumpunt a qualibet fere cel-
luhi, — quandoque plura ab eodem articulo (Callith. bacca-
tuni), — ubicumque externse cuidam parti adpropinquantur
articuli generantes.

Prsetes has, quas ssepe facilius dignoscere licet, ramifica-
tionis formas, alise quoque exstant moditicationes, quse inter-
medise quandoquidem adpareant. Ita in Griffitlisia corallina
(Harv. PJit/c. Br. tab. 214) articuli elliptici, modo fere Opun-
tise, superpositi videntur; ad ramorum apices articulos supre-
mos videas initio perpusillos et quasi stipite tenuiore ab in-
feriore articulo provenientes. Nec igitur, modo Confervmglo-
meratce, divisione cellulse jam evolutse formatos crederes; po-
tius ramificatione membranam ab apice et unico loco magis
circumscripto extensam fuisse suspicares. Si vero ramos juve-
niles et increscentes observaveris, augmento adhibito suftici-
ente, videbis intra articulos supremos novum articulum dia-
phragmate interiore separatum antea quam externe promi-
neat, et sub forma fere lentis minutissimi infra apicem rotun-
datum materuee cellulse receptum (Ag. Tab. I.fig. lO)'^). Ori-
tur igitur nova cellula divisione, at initio exiguam partem
maternse cellulse coustituens; et quse fuit initio intra mater-
num alvum occultata, sensim seusimque extra superticiem
maternse cellulse quasi proprio marte emergit **). Adcrescit
ita magis ad normam geminarum cellularum, quibus in Cera-
miis dichotomi ranii nascuntur. Nec ab hoc celluhirum for-
mationis modo admodum recedere mihi videtur ea, quam in

*) Ita quoque rem jamdudum observavit Neegeli (Zeitschr. filr
Wiss. Bot. III. p. 49).

**) In eadem Griffithsiu corallina videre credidi ramulos minu-
tissimos involucrales ramificatione oriri; gemmidiorum autem maternas
cellulas forsan divisione natas (A(/. Tah. 1. fiy. l^).

86

tilis gemmidiiferis nonnullarum observare credidi; nimirum in
Vidalia spirali (Ag. Tah. XXXIIL fiy. 28), in Basya (Ag.
Tab. XXXII fig. 27), in Delesseria (Ag. Tah. XXVII fig. 12)
aliisque vidi cellulas divisione natas primum intra limites ma-
ternse cellulse parum grandescentis contineri ; dein accrescentes
quasi extra limites erumpunt singulse, csecos ramulos fere re-
ferentes, quibus demum gemmidia continentur.

Addere placet ipsam directionem diaphragmatum, qua; iu
Algis articulatis admodum constans adpareat, quseque in plan-
tis superioribus magni momenti ssepe consideratur, in aliis
Florideis parum referre videri. Kt enim in Generibus, quae
alio respectu proxima sint, nunc (Belesseria) series axilis cel-
lularum obvenit, in quibus diaphragmata stricte transversalia
sunt, nunc desideratur hsec (NitophyUimi), et cellulse, quse
axilibus responderent, diaphragmatibus oblique ductis sepa-
rantur. Quin immo in Genere Desmice, quod inter naturse
maxime consentanea putarem, series axilis cellularum arti-
culo terminali accrescente formatur, quae diaphragmatibus
transversalibus in nonnullis speciebus separatur, diaphragma-
tibus vero alterne obliquis in aliis magis obsolescit. Hodie satis
constat sphserosporas Floridearum diversis modis heri sub-
divisas, diaphragmatibus oblique ductis in nonnullis, trans-
versalibus in aliis sporas separantibus ; inter species proximas
Callithamniorum sunt alia? sphserosporis triangule divisis, alise
cruciatim divisis. Neque cellulas geminas, quibus rami di-
chotomi Ceramiorum nascuntur, in omnibus speciebus eodem
angulo invicem distare putarem. Quibus omnibus ipsam di-
rectionem diaphragmatum in his potius esse minoris momenti,
quam crederera differentiam allatam postulare, ut genera his
ducentibus creantur nova.

c. De ccllulis, quce evolutione meatuum intercellularium
formantur (= cellulce interstitiales). In Folysiplionia fila arti-
culata esse, et articulos 4 aut pluribus siphonibus, in orbem
circa centralem dispositis et a^que longis constitutos esse, in-
ter omnes Algologos constat. Sectione transversali facta (Ag.
Tah. XXXIII. fig. 7) apparet siphonem centralem esse cylin-
drico-prismaticam ; periceiitricas vero sectionem offerre magis
cuneatam, lateribus comphmatis, angulis prsecipue extrorsum
paulisper rotundatis, ita ut inter raembranas ipsius articuli

87

et quse siint siplioiiibiis proprias spatia iiitercellularia ad an-
gulus Ibrinari upporteat. Sa^pe lumen liujus intercellularis
spatii vix conspiciatur ; in aliis autem tit evidens prajsentia
enduclirumatis culurati (cfr. Harv. Phi/c. Br. tah. 155 Jiy. 7 — 9).
In multis speciebus siphones pericentrici cellulas extimas fron-
dium constituunt; in aliis sensim sensimque strato exteriore-
teguntur, cujus cellula; sunt minores et magis irregulariter
dispositse adpareaut. Si in specie quadam ita corticata ex-
ternam frondem diversis locis observaveris, superiores articu-
los siphonibus nudis constitutos videbis; paulo inferius inter
siphones (longiores et hitiores) minores nieatus (brcviores et
augustiores) quosdam endochromate colorato instructos (Ag.
Tah. XXXIII. fig. lc, Tah. XXXU. fig. 25) observabis; in
adhuc inferiore parte, meatus illi minores numerosiores sunt;
et in nonnullis speciebus beue corticatis ita densi et plurimi
liant ut strato corticali continuo siphones omnes obducant
(Harv. Fliyc. Brit. tah. 292 Jig. 2—6). Si his diversis locis
segmenta transversalia observantur, in suprema parte meatus
intercellulares vix conspiciantur; in inferiore apparent intror-
sum inter siphones producti et endochromate farcti (Ag. tah.
XXXII. Jig. 26); in iniima frondis parte meatus ejusmodi et
numerosiores et majores, magisque cellulee-furmes strato con-
tinuo siphones interiores tegunt (Ag. Tah. XXXIII. Jig. 2).

Quia cellulse corticales exteriores cum interioribus, et
interiores cum siphonibus semper alternant (Ag. Tah. XXXIII.
Hg. 2), jam ex situ conjicere liceat, has omnes cellulas mea-
tubus intercellukiribus esse ortas; quod observata directione
lamellorum, quibus constituuntur parietes crassiusculi, con-
tirmari putarem. Facilius quidem tingeres externas cellulas
divisione interiorum oriri; at perpendenti easdam non a si-
phonibus juvenilibus et superioribus separatas fuisse, sed ab
inferioribus, quarum parietes jam sunt admodum incrassati,
pateat majorem debuisse existere diversitatem crassitiei inter
eos parietes cellularum novarum, qui siphonum constituissent
partem, et diaphragmata tenuiora, quibus a siphonibus sepa-
rarentur. Nusquam autem ejusmodi differentiam vidi; et a
sectionibus transversalibus apparet non eadem esse strata
lamellosa quse siphones et cellulas includunt, sed singulas suis
stratis concentricis cingi (cfr. Ag. Tah. XXXIII. Jig. 2 — 3,

88

et Tab. XXXII. fg. 25 et 26). Hiiic jure (luodam assumere
mihi visus sum cellulas a meatubus intercellularilius ortas
fuisse; nimirum lios osmoticis viribus endochroma suscipu-
isse, quo sensim turgescente et uberiore ipsi sensim expansi
fuerint; demumque membranam illis propriam ipsorum labore
fuisse creatam *).

Et in Polysiphonia et in aliis Rliodomeleis frondes pro-
longantur evolutione et subdivisione cellulai terminalis. Quot
sunt articuli nati, tot cogitare licet articuhjrum membranas
intra membranam totius frondis (cuticulam). Articuli sub-
dividuntur siphonibus; quot igitur sunt siphones, tot suut si-
phonum membranse intra membranam articuli. Inter mem-
branas has omnes, ubicumque inclusae cellulse angulis adpro-
ximantur, spatia intercellularia exspectare forsan liceat; sed
prsecipue in vicinia geniculorum spatia inter parietes obvenire
posse pahim est; his quoque locis in multis speciebus (Dasya
rorcinea, FoJysiplioniis etc.) a facie observatis videbis quasi
tubulos minutos conicos (a facie triangulares) circa genicula,
inter siphones ita dispositos, ut qui articulo superiore perti-
neant apicibus sursum, qui inferiore apicibus deorsum spec-
tant, cuneos referentes minutos quorum ope siphones distra-
herentur (Ag. Tah. XXXIIL fg. 1 e, Tab. XXXII fg. 25;
Kilts. Phyc. Tah. 50 I. 3; Kny AxiJl. Knosp. Tab. 2 fg. 7).
Sectionil)Us transversalibus observatis **), eodem modo spatia

*) Nsegeli dixiL (Zeitschr. fiir Wissensch. Bot. III. p. 64): Die
Zelle kann in einer andern Zelle oder (msserhalh Zellen entstehen.
Fiir die Fflanze gilt nun das Gesetz dass ulle vegetative normale Zel-
lenbildung nur innerhalb Zellen stattfindet. — — — Bloss die ersten
Zellen der diirch Generatio eeiiuivoca enstehenden Individuen bilden
sich ausserhalh Mutterzellen. Quomodo cellulas novas intra meatus
intercellularcs oriri statuerant Endlicher et Unger, eo cellulas novas
generari posse directis verbis quoque negavit (Ncegeli l. c. p. 65). De-
mum quoque de origine cellularum corticaliuni Polysiphoniae docuit
his verbis: Die Ecke einer tertiaren Zelle wachst etwas aus, und wird
durch Zellenbildung zu einer besondern Zelle (l. c. p. 219). De ipso
formationis mechanismo haec ultima verba forsan quodammodo obscura
adpareant. Contra hsec omnia dixisse placet me iteratis observatio-
nibus ad ea pervenisse, quse supra exponere conatus sum.

*) Si oblique secatur articulus quidam brevior, ita ut uno latere
medium articuli, altero pars geniculo vicina in segmento conspiciatur,
latera i|uoque ilivprsam offerant stnicfuram. Quum ejusmodi segmrnto

89

intercelluluria introrsuni ungustiora, cxtrorsum latiora videbis.
Ab endochronuite his locis collecto, celluhis vicinas magis ma-
gisque distrahi ojiportet, et spatia intcrcellularia ita sensim
majora tieri circa genicula. His dein in cellulas propria mem-
brana instructas abeuntibus, et cellulis novis ambitu extensis,
nova oriantur spatia intercellularia, qnx suo ordine in cellu-
las mutantur. Quo modo igitur cogitare licet cellulas corti-
cales formari, eodem et ipsas creata fuisse, observationes ubi-
cumque mihi indicare adparuerunt. In plurimis Polysiphoniis
est prsecipue extra siphones quod stratum celluhirum inter-
stitialium evolvitur; in nonnullis vero speciebus (P. Jihrillosa,
P. Brodicei) meatus intercellulares etiam interiore hitere si-
phonum pericentralium (siphonem versus axilem) obveniant,
qui demum in cellulas interstitiales trausmutantur, et in adul-
tiore fronde axilem siphonem proprio cellularum strato cin-
gunt. Etiam in Polys. clougafa, Dasya coccinea (Ag. Tah.

XXXII. fg. 26) aliisque hujus strati qusedam sunt indicia.
In Polys. MueUeri cellulas interstitiales et interiores (intra
siphones) et Laterales (inter eosdem) evolutos vidi (Ag. Tah.

XXXIII. Jig. 3), suo formatiouis modo cum corticalibus ana-
logas.

In aliis (luoque Rhodomeleis cellulse interstitiales fre-
quenter obveniant. In Jeannercttia (Harv. Ner. austr. tah. IV)
folia, quse sursum plerumque sunt dilatata, a facie observata,
veuis flabellatim divergentibus percursa apparent, inter quas
cellulse breviores dispositas viderentur (Ag. Tcih. XXXIII. jig.
22). Segmento facto transversali videas folium contextum
duobus seriebus cellularum cubicarum, aut paginas versus
paulo longiorum, inter quas hic illic sunt sparsse aliae cellulai,
quasi inter priores compressse, paginisque parallelse (Harv. l.
c. Jig. 3); has evolutione meatus intercellularis oriri, mihi vix

Dasyce coccinece particulam jodii attuli, vidi membranam exteriorem
(qucB in hau specie velut in Rhodomeleis plurimis minus collenchy-
matica est quam in multis aliis Florideis) externa sua partc, qua si-
phones circumdat fuscescentem fieri, siphonum autem membranam
specialem vix mutari; diaphragfma transversale, quod articulos proxi-
mos separiiret, quoque fuscescere vidi. Endochroma cellularum iutcr-
stitialium mihi magis homogeneum, quasi liquiduni adparuit; siphonum
magis granulis mixtum; quod setate pendere suspicatus sura.

90

dubium videtur. Sunt nimirum diversis locis plus miuus evo-
lutse; quae minus evoluta) sunt, eas videbis occupare spatia
meatuum intercellularium, qui in angulo inter cellulas utri-
usque paginas oppositas, et quaternatim adproximatas for-
mantur (Ag. Tah. XXXIII. Jig. 20., 21). Cellulse exteriores
babent endocbroma magis granulosum, et colore magis ru-
bente instructum, quod jodio adposito iit obscurius; cellula^
interstitiales babent endocbroma magis bomogeneum, quod tit
jodio luteum aut dilute fuscescens; (in interstitialibus cellulis
adultioribus endocbroma quoque granulosum vidi). Si pars
folii adultioris, cui et guttulam acidi bydrocblorici et Cbb
Z. Jodii adposueris, a facie observatur, facilius cellulas polye-
dras strati exterioris a venis interioribus dignoscere liceat.
Venas interiores iisdem locis obvenientes videbis, quibus antea
meatus iuterstitiales adfuerunt ; et venas meatubus iutercellu-
hiribus confluentibus ortas intelligatur. Vense boc statu sunt
admodum elongatse, in inferiore fulii parte latiores, margines
versus angustiores, bic illic dicbotomse, et certis servatis in-
vicem distantiis excurrunt, fere ad normam diceres nervorum
in folio Filicis cujusdam. Si vitrum prseparato superpositum
leniter moveatur supra cellukxs acido inflatas et minus cobge-
rentes, bas contingat videre a venis separatas; vense boc modo
denudatse sub forma obveniunt filorum, quse intra membra-
nam liyalinam crassiorem et flrmiorem endocbroma fovent ar-
ticulatim subdivisum (Ag. Tab. XXXIII. fig. 23 a); plurimis
locis articulatio endocbromatis apparet sat regularis, aliis
(rarioribus) fragmentis granulosis minoribus coustare vidi;
partes separantur spatiis byalinis, qua^ an diapbragmatibus
consisterent nescio. In partibus inferioribus foliorum costa
qusedam adest, quam consimilibus venis adproximatis, novis
juxta adultiores formatis, ortam putarem. Hanc postea strato
corticali magis evoluto obduci, cognitum est. In Jeannerettia
igitur cellulse interstitiales summam suam evolutionem attin-
gere putarem, et in bac perevidens est diiferentia, qua^ inter
cellidas 2)aghuiles cuhicas et interstitiales interiores, et quoad
formam et quoad ortum, obtineat. In aliis Rbodomeleis (Le-
normandia, Amansia), quarum est costa axilis, et quarum
frondes cellula terminali prolongata et subdivisa accrescere
videntur, originem costse vix eandem suspicarer. In Folysi-

91

phonice articulo termiiiali vidi iiiicleum cellula) iudivisum ; in
articulo penultimo, nonduni siplionibus subdiviso, nucleos 4
evidentes, quorum unum nunc cseteris majus observavi; in ante-
penultimis intra siphones periceutricos singulos vidi nucleos;
me autem in axili nullum evidenter vidisse, dicere fas est.

In placenta adultiore valida quarundam Rliodomelearum
(Vidalia spiralis Ag. tah. XXXIII. fiy. ^8) vidi inferiores
cellulas cinctas reticulo meatuum iuterstitialium; endocliroma
in his collectum jodio adposito luteum colorem assumere vidi,
endochromate ipsarum celluhirum obscurius fuscescente, gem-
midiis vero adultioribus coerulescentibus. (Endochroma cel-
lularum juvenilium et nuper formata gemmidia luteum colo-
rem quoque assumserunt). Equidem huic meatuum intercel-
lularium reticulo functionem esse ab inferioribus placentse
partibus adferre nutrimentum gemmidiis numerosissimis facile
putarem, ut in aliis idem assumere ausus suni de ipsis cel-
lulis placentse, quarum endochroraata poris dilatatis conjun-
gantur.

Callophyllidis et aliorum quorundam Generum ea est
structura ut cellulse interiores rotundataj et magnse reticulo
circumcirca ambiente minutarum celluhirum circumdantur.
Cellulaj minuta? formam referunt meatuum intercelluhirium
tri-tetraquetram, et angulis tubulose protractis invicem con-
junguntur; has quoque evolutione meatuum intercelluhirium
inter cellulas majores oriri putavi. Alio loco de tota hac
evolutione fusius locutus suni.

Si igitur cellulse qusedam modo supra adumbrato — evo-
lutione meatuum intercellularium — formantur, opportet eas-
dem formas assumere diversas, prout spatia intercellularia
inter celluhis forma diversas extenduntur et disteuduntur ma-
jori aut minori endochromatis copia; prout singula3 manent,
aut discretse tubulis conjunguntur, aut omnino coalescunt plu-
res. Inter cellulas majores rotundatas facilius exspectares
iisdem esse formam tri-tetraquetram, quam in Callophi/IUde
et consimilibus oflferant (A(/. Tah. XIV. Jig. 2 et 6). Inter
cellulas magis parenchymaticas angustiores exspectantur (cfr.
Ag. Tah. XXVII. Jig. 4); in multis Florideis inter alias cel-
lulas adspectum prsebent qualeni cellulaj duplicis generis in
foliis Sphagnorum (Ag. Tuh. XXXIII. fg. 26 a), licet alio

92

moclo oriantur Spliagnorum cellulsB diversse. Si inter parietes
longitudinales vicinarum cellularum formantur, ij)S8e elongatas
nunc formas referant cellularum prosencJiymatis in plantis
superioribus (cfr. in Fohjsijphonia MueUeri Ay. Tah. XXXIII.
fig. 1 d, et in Rhodomela sttbfusca Kiitz. Phi/c. tab. 53 IVJig. 5
si quidem in liis cellulse axiles revera constituantur cellulis
interstitialibus). Qua3 denique in Jeannerettia, sub forma ve-
narum radiantium obveniunt lila interiora, liic illic dicliotoma
(Ag. Tah. XXXIII. Jig. 28 a) fere diceres sua forma exte-
riore potius referre vasa lactifera plantarum quarundam su-
periorum.

Jam supra indicavi endochroma cellularum interstitia-
lium sajpius esse magis homogeneum, quasi consisteret humore
liquido. Raro idem vidi quasi separatis guttulis aut granulis
radiatis constare (cfr. Ag. Tab. XXXIII. fg. 23 h fig. sini-
stra). Si hoc prseparato indicatum putaveris endochroma oriri
minutissimis portionibus et sensim sensimque parietes perme-
antibus, vix aliquid obstare videretur, quin et minores endo-
chromatis portiones membranam ambientem sibi crearent. Quse
si ita sint, forsan hoc modo explicaveris apparentiam quan-
dam cellularum minutarum, quee inter siphones, aut inter ipsas
lamelluhxs parietis, FoJysiphonice cancellatce et affinium spe-
cierum haud raro deprehenduntur (cfr. Ag. Tab. XXXIII.
Jig. 8). Sunt qui hanc cellularum apparentiam explicatam
voluerunt praesentia parasiticse planta3, qua3 frondem Polysi-
phoiiifie variis directionibus pervaderet.

d) De cellidis intra maternas cellulas magis immediate a
protoplasmate formatis, ita ut membrana ceUulce maternce nus-
quam partem novce ceUulce constituat. Jam antea adnotavi sub-
stantiam, quam cum protoplasmate aliarum plantarum iden-
ticam habui, in celhilis Floridearum adesse. In cellulis ma-
joribus nunc sub forma strati amorphi parietem accolentis
obvenit, nunc in tila distrahitur anastomosantia, quorum in
nodis granulosse coagukitiones quandoquidem exstant. In cel-
lulis juvenilibus protoplasma forsan maximam partem endo-
chromatis constituat. Jodio adposito protoplasma colorem di-
lute lutescens assumere vidi.

Ubi protoplasma nucleum magis definitum formaverit,
novse cellulae ab hoc — antea subdiviso — ssepius forsan in-

93

cipiuntiir. Quandoquidem in splicerospora nucleos, protoplas-
matis nodo quodam cinctos, antea discernere putavi quam
membranse sporarum forniam suam definitam, pressione mu-
tua vicinarum, attegerunt (Ag. Tah. I. fiy. 14 c). Postea, ut
plerumque tit, amlntu jam accuratius detinito, intra quamque
sporam nuper creatam nucleus facilius observatur (Ay. Tab.
I. Jig. 14 c ct d et Tab. XVI. fg. lO). Aliquando, sectione
feliciter ducta, vidi (in VidaJia spirali) Hlias cellulas nuper
creatas, extra membranam matricis cellul» elapsas, membrana
laxa plicata tenuissima et liyalina cinctas esse; nullamque
celluke materna^ inter lias intercedentem membranam obser-
vavi. Neque aliis observatiouibus conductus fui assumere
sphserosporam Floridearum primum subdivisam iieri diaphrag-
matibus ab exteriore pariete matricis introrsum procedenti-
bus, et intra cameras ita factas dein sporas singuhis liberas
generari. Etiam in I*olysiphowia siphones nasci putarem, nu-
cleis antea generatis ; nec hoc loco cellulse novse jam ab initio
assumere videbantur formam, a limitibus materni articuli et
pressione mutua vicinarum pendentem, quam exspectaveris, si
mera divisione cellulse matricis orirentur. Quse in Dumon-
tiaeeis (Ag. Tab. XVII. Jig. 5, 8 — 10 etc.) generantur gemmi-
diorum cellulse maternse, plures intra singulas cellulas vege-
tativas seriatse, liberse, ut putarem, nascuntur; nucleos autem
hoc loco distinctos videre mihi non contigit.

In Genere Polycoelice stratum frondis interius constat cel-
lulis magnis lacunseformiljus, singula serie juxta-positis in
planum cum paginis frondis comphinatse parallelum (Ay. Tab.
XIII. fig. 2). Cellulse hse interiores circumdantur filis strati
corticalis moniliformiter-articulatis et multiplo tenuioribus,
quorum intima sunt anastomosantia et reticulatim conjuncta,
atque parietibus cellularum lacunseformium adpressa, ne di-
cam impressa ; exteriora vero sunt verticaliter exeuntia. Summa
igitur est differentia inter partes constituentes utriusque strati.
Membranse cellularum lacunseformium sunt admodum crassae
et gelatinosse, forma tamen dehnita cellulam cohibentes, et
cuique cellulse suum est endochroma. In partibus juvenilibus
frondis cellute magnse sunt invicem contiguse et parietes vici-
narum immediate sese tangunt; in partibus vero adultioribus
frondis, et praecipue iu fructiferis, iuter parietes vicinarum

94

tenue stratum filorum anastomosantium videbis, quasi a strato
corticali qusedam fila introducta fuissent (Ag. Tah. XIII. fg. 3).
Hoc stadio igitur cellulse magnse undique reticulo filorum
moniliformium circumdantur; et ramos coecos a reticulo am-
biente emissos, ipsas membranas molles et gelatinosas intrare
videbis. Quo densiores fiunt rami introducti et reticulum
ambiens, eo magis obsolescunt j^arietes cellularum majorum,
quasi dissolverentur magis magisque. Endochroma cellularum
majorum, quod prsecipue protoplasmate constare videatur, ex
speciminibus quse exsiccata fuerunt, plerumque in media cel-
lula collapsum apparet, unde tenue segmentum frondis, quod
mediam cellulam non attigerit, hanc saepe vacuam monstrat;
aliquando vero, ex beue prseparatis speciminibus, plasmam
vidi assumere formam, quam in recenti cellula vix dubie ha-
buerit; nimirum constare vidi filis tenuissimis arachnoideis in
reticuhim, quod totum lumen interius pervadit, conjunctis
(Ag. Tab. XIII. JHg. 5). A partibus reticuli, quse parieti in-
terne accoluntur, rami coeci parietes intrant, quibus obvii
fiunt rami a filis exterioribus provenientes. In pariete hoc
stadio vix de ^joris dicere licet; ipsis filis protopLasmatis quasi
pervii apparent parietes gelatinosi. Jodio adposito vidi fila
protoplasmatis interiora assumere colorem lutescentem — velut
endochromata in filis maxime juveniHbus strati corticalis — ;
interioribus et adultioribus filis strati corticalis fuscescentibus
et demum coerulescentibus. Inter reticuhim exterius et in-
terius, quse utraque ramis emissis parietes celhdarum majo-
rum pervadunt, hoc modo differcntia admodum insignis con-
spiciatur.

Cystocarpia Folycoelice formantur in media fronde, intra
singulas cellulas lacunseformes singuhi; et cellulse fertiles ple-
rumque invicem phis minus distant. De origine fructus ita
vix hcet errare. Structura cystocarpii fere eadeni est quse in
CaJlophyllide. Intra plexum filorum, unaquaque fere direc-
tione excurrentium, numerosi generantur nucleoH, paucioribus
gemmidiis constituti; fila quse nucleum totum, ita compositum,
cingunt, sunt diametro pauHsper diversa; exteriora nimirum
paulo crassiora quam interiora (Ag. Tah. XIII. fg. (>).

CeHulae, in quibus fructus parantur, habent protoplas-
matis rete internum, ut mihi adj^aruit, magis evolutum (A^.

95

Tab. XIII. ji(j. 5), filisque pluribus et quasi forma magis de-
fiiiitis coustitutum; nimirum sub augmento majori fila vidi
initio nodoso-moniliformia (Ar/. 1. r. fg. 7 a), quasi consisterent
nodis distractis, at seriatis et ai)iculo conjungente cohseren-
tibus; dein nodi elongantur, et fihi apparent constituta arti-
culis fere cylindraceis anastomosantibus, ramos coecos sensim
apice inflatos emittentibus (Ag. 1. c. fg. 7h), quos cellulas
matrices nucleolorum efficere suspicarer. Dum boc niodo pro-
toplasmatis rete intra celluhxm fertilem evolvitur, numerosio-
res rami parietem cellula^ intrantes conjunguntur cum reti-
culo exteriore — stratum externum frondis constituente —
ita ut in maturescente fructu totum nucleum compositum den-
siore strato filorum anastomosantium cinctum videmus (Ag.
l. c. fig. 6); nec alia appareat ditierentia iuter fila strati cir-
cum-nuclearis exteriora, quse a strato exteriore frondis orta
fuerunt (Ag. L c. Jig. 6 im.) et interiora, quse a filis proto-
plasmatis originem ducunt (Ag. l. c. fig. 6 py.), quam in eo
quod illa his paulo crassiora videntur. Ipsi parietes cellula-
rum fertilium sub evolutione strati circumnuclearis oculo eva-
nescere videntur.

Fructum igitur magnopere compositum et diversis ele-
mentis constitutum Folycodice intra singulas cellulas nasci,
mihi nullis omniuo dubiis vacare adparuit. De ipso vero for-
mationis modo forsan non seque certum concluditur ex obser-
vationibus. Si fila strati exterioris parietes celhihe prsegnantis
intrant, forsan conjectura^ locus sit, totum adparatum filorum
fructus ducere originem a filis exterioribus ; quod vero non
ita esse, tum fila protoplasmatis, etiam in cellulis sterilibus
praesentia, et suo ordine coecos ramos parietem intrantes emit-
tentia, suadent; tum modo diverso probatur, quo jodio adpo-
sito mutantur fila interiora et exteriora; tum denique diver-
sitate crassitiei, quse etiam in fructu maturo inter fila exte-
riora et interiora strati circumnuclearis observatur. Quibus
quidem consideratis, potius putarem fila fructus interiora quasi
immediate a filis protoplasmatis creari, modo fere codem quo
fructus Myxomycetum suis membranulis circumdantur. Sive
protoplasma sub una forma, sive sub altera obveniat, iisdem
elemeutis compositum crederes; et si uno loco intra cellulam
quandam (sacculum embryonis) numerosam cellularum prolem

96

immediate generat, nescio quare non alio loco idem fieri as-
sumeretur. Si vero in FolycocJia ejusmodi libera cellularum
generatio quasi ad oculos demonstratur, etiam aliis locis ad-
esse credideris, licet obscurior aut a:^grius observanda*).

Prsecipue de Griffithsiis qutedam animadvertenda viden-
tur, quse ad ejusmodi formationem cellularum illustrandam
pertineant. Jam supra dixi cellulam quandam penultimam in
Pandorea diaphragmate transversali subdivisam tieri in cel-
lulas duas novas, quarum superiorem vidi iteruni mox divi-
sam plurimis novis cellulis, in orbem circa centralem partem
dispositis (Ag. Tah. I.fg. 3, 6, 6); membrana cellulse maternse
demum soluta (in gelatinam conversa?^ cellulse filije verti-
cillatse urceolum conficiunt, intra quem fila sphffirosporifera
innumera formantur (Ag. 1. c. fig. 4, 6, 7). Urceolum Pan-
dore» cum involucro Griffithsise analogum esse, nullis om-
niuo dubiis vacare putarem. Involucra autem GriffithsicB sc-
tacece sunt pari modo intra articuhim unicum formata (TJmrcf
Etud. Fhyc. Tah. XXXVI. fig. 2; Ferc. Wrighf. Spicil. Phyc.
Tah. V. fig. 4, 5); fila involucralia sunt in hac specie et ipsa
plurima, et singula pluribus articulis vulgari modo superpo-
sitis constituta, articulo terminali pradita, cujus oj)e articulos
inferiores formatos putares, ramulis denique instructa. Nas-
citur totus hic adparatus, et conficiantur fila articulata et
ramosa intra eandem cellulam, quod evidentissime conspiciatur
per membranam pellucidam celluhe materuffi adlmc pertisten-
tem; demum dissoluta cellula materna partes singulse liberse

*) In forma quaclam majori Ceramii rubri, ad oras nostras vulgari,
vidi intra articulos quosdam (Ag. Tab. III. fig. 21), recte filorum ar-
ticulatorum totum articuli hinien pervadere : fila ab uno pariete ad
alterum extensa, quasi his sustineretur articulus. Sed in paucis tan-
tum articuHs rete evohitum vidi, dum ahi et vicini articuh vacui ad-
paruerunt. Quum hsec fila interiora modo definito disposita videban-
tur, vix parasiticse plantse pertinere putarem, licet bene cognitum sit
plantas parasiticas externas (Callithavmion Daviesii) in Cer. rubro fre-
quentes obvenire. Nec cum his confundi vellem myceha quaedam, in
prseparatis suh phiribus diebus couservatis mihi ahquando obvia. Ita
siphones magnos Polysiphonice virgata;, ex specimine exsiccato resec-
tos, vidi paucos post dies occupari fihs hyphaiformibus ramosis varia
directione per lumen cellulse excurrentibus, quorum antea nulla ger-
mina observare contigit.

97

evadunt (membraiiam nimpi et fragmenta ejiis infra involu-
crum sub brevi tempore conspicua esse, statuit Thuret, quod
vero mihi videre non contigit). Intra favellam dissectam et
geLatina communi coliibitam Grifjithsia' rorallivrr phires ge-
nerationes nucleolorum dignoscere i)utavi; intra ultimam et
intimam, minutissimam et quam vix inclioatam fere diceres,
minutissimos rnmulos involucrales, ramificatione natas evi-
dentissime vidi (A(/. Tah. I. jig. 12). Quibus omnibus milii
facilius persuadeam totum adparatum fructificationis in Gril-
tithsiis internam nasci intra celhdam unicam, sensim trans-
mutatam; meml)rana hujus cellul» maternse demum dissolutn,
hla involucralia, pluribus articulis constituta et ramis in-
structa, libera et singula emineant.

Ipsum nucleum Griffifhma;. coraUinm intra celhdas ma-
ternas, iuitio forsan singulas, demum phires, subdivisione en-
dochromatis (aut celhdarum filiarum) iterata, oriri putarem;
endochromata nova (aut cellulas fihas) intra membranam cel-
hilse maternse adhuc conservatam sensim in fila monihformia
et ramosa disposita vidi (cfr. Ag. Tah. I. fig. IS a — e, quse
diversa stadia evohitionis monstrant). Demum partes omnes
gelatina communi cohiberi videntur. In CalHthamnio (et Ce-
ramieis forsan plurimis) intra singulas cellulas (aut phires)
maternas fiha; celhil» generantur phirimai, quas suo ordine
novis generationibus prsegnantes observare hceat; ultinue gem-
midia generant; dissolutis demum membranis, gemmidia co-
hibentur quasi gelatina communi. Dum in Calhthamniis fihse
cellulse divisionc ovisd ssepius adpareant (Ag. Tah. I.Jig. 10 — 20)
et nullo ordine conspicuo servato, disponuntur contra in Grif-
fithsiis (Ag. Tah. I. Jig. 13) tah modo, ut ramiticatione qua-
dam intra celhilam maternam peracta generatas facile cre-
deres. Sunt aha Genera, in quibus cellularum prsegnantium
ea est dispositio, ut ahas generationes ramificatione, alias
divisione ortas putares (cfr. (Ag. Tah. III. Jig. 28, Tab. IV.
iig. 10, 13, 14). Forsan assumere hceat singulas partes divi-
sione natas, sensim intra gelatinam mollem protrusas fieri, et
ita ramorum adspectum atque dispositionem assumere. Hoc
modo forsan exphcaretur faveham leniter cumpressam (ut fit
exsiccatione pru.'parati sub vitro imposito) munstrare gemmi-

7

98

dia quasi per radios (dicliotomos) cohserentia, ut jamdudura
exhibuit Nsegeli (Algensyst. Tab. VI. Jig. 28).

Etiam de filis minutissimis, quibus ssepius constant An-
theridia matura, suspicatus sum eadem (iu nonnullis) intra
maternas cellulas plurima generari; dein vero cellularum ma-
ternarum membranis dissolutis fila quasi libera intra gelati-
nam contineri.

X. De cellularum dispositione earumque conjunctione
in certos ordines aut strata distincta.

Jam antea indicavi nullam esse hucusque cognitam Flo-
rideam, quse unica constaret cellula; plurimas vero esse spe-
cies Callithamniearum, Wrangeliearum et consimilium, qua-
rum frondes et partes externse constant cellulis singulis in
tila simplicia aut plus minus ramosa superjjositis, quse igitur
Confervas ramosas simplicitate compositionis a^quant. Inter
Florideas in memljranam expansas sunt species (NitoplnjUa),
quarum frondes steriles constituuntur unico strato celhilarum,
quse in eodem plano juxtaponuntur; in his speciebus structura
aeque simplex adpareat ac Ulvacearum inter Algas virides.
Alia vero est ratio in longe pkirimis Florideis; cellulse ean-
dem frondem constituentes non tantum sunt forma invicem
diversse, et in diversis speciebus aliter dispositse, sed mutan-
tur quoque quoad formam et contentum sub evolutione fron-
dis, et diversa strata demum constituant. In multis Florideis
ejusmodi tria strata diversa distinguere licet: axilc, intermo-
dium et corticah; in plurimis saltim 2 strata adsunt, quorum
unum extemum et alterum est internum.

Quse vero strata in Algologia descriptiva quoad situm ita
determinantur, ea in diversis speciebus haud semper invicem
analoga suut; differant uon tantum structura, sed et raodo
et tempore quo oriuntur. In quibusdam familiis nuuc hoc,
nunc illud stratum frequentius obvenit; iu Callitliamniis, Po-
lysiphoniis etc. nunc corticale quoddam stratum adest, quod
desideratur in aliis; iu quibusdam Nitophyllis vense iuteriores
adsunt, quse uon exstaut in aliis. Per se intelligitur ejus-
raodi stratuni, quod non in omnibus speciebus familiae inve-

99

niatur, esse debere postea ortum, nec una cum fronde sese
primitus evolvente natum; (]Uod primum {^.eneratur ssepe for-
mani (|uandam familia? propriam induit; quod postea nasci-
tur, ssepe functionem (juandam speciei pcculiarem spectat, quse
in aliis aut alio mod(.i exscquatur, aut non ad omnes fainilia^
species pertineat.

Quibusdam locis facilius apparet diversis stratis diversas
functiones esse tributas. Ut in fronde decumbente et cen-
trifuge accrescente l^cyssoneUice forma expansionis pendeat a
strato inferiore, ita in erectis Florideis ab interiore strato
forma frondis exstrui patet. Hinc cellulse hujus strati saspis-
sime elongantur ea directione, qua expanduntur frondes. Cel-
lulse contra strati exterioris, quie ssepe in fila verticalia ab
interiore strato exeuntia et extrorsum radiantia conjunguntui-,
sunt magis rotundata;, aut adultiores directione radii paulis-
per elongantur. IStrato exteriore, sua directione ssepe conti-
nue accrescente, frondes crassitie increscunt et limitantur ex-
trorsum, ita ut caules et partes inferiores multarum, quse, si
tantum strato interiore constarent, sectionem ancipitem mon-
strarent, tiunt ambitu rotundatai evolutione strati cortica-
lis. In nonnullis, in quibus stratum intermedium adest, hoc
ortum fere crederes ut cellulis suis tirmius cohserentibus da-
retur robur et tirmitas frondi. Ita in Spec. CryptoncmicB, Fno-
nitidis aliisque).

Praeter has niagis architectonicas functiones, quibus in-
duuntur strata diversa, alise suut biologica'. Cellulse exte-
riores endochroma coloratum fovent, cui colorem suum insuli-
tum debent Floridea^; hoc in interiorilms cellulis ssepius aut
desideratur, aut in alias substantias transmutatum fuit. Quo-
rum sunt strata plura interiora, eas aliquando (j[uoque in his
diversum contentum fovere, jam supra indicavi.

Cellulas in multis Florideis esse contiguas et eodem modo
invicem viciuas, cj[uo in aliis plantis ubicumque obveniant, jam
dixi; constituant strata, aut fasciculos, aut agglomerationes,
in quibus singulis celluhe juxtaponuntur suis membranis, aut
separantur spatiis intercellularibus; contentum celluhirum di-
versarum quoque poris aliquando perviis et dilatatis invicem
ssepe cunjungi, supra demonstrare conatus sum. Qua! veru
omnia in aliis alio niodo saipe perticiuuLui-; de (luibusdain

100

modificationibus, quse ita iii singulis magis iusigues appareant,
hoc loco dicere in animo est.

Qui simplicissimus apparet structurse typus in nonnullis
Callitliamniearum et Wra.ngclkarum speciebus jam in proxi-
mis fit magis compositus, et in diversis speciebus quoque ino-
dificatur diversis modis. In pluribus Callithamniis (C. phi-
mula) rami quasi duplicis generis sunt, aliis majoribus inde-
tinite accrescentibus, aliis minoribus magis ambitu definitis
("plumula!*") *) . Crouaniam attcnuatam (Harv. Fhyc. Brit. tah.
CVI) analogam formam facile quispiam crederet, plumulis in
verticillos evidentius conjunctis, verticillis vero invicem di-
stinctis. Huic proxima Crouan. vcstita (Harv. Phyc. austr.
tah. CXL) gerit verticillos invicem sub-confluentes. In liac
igitur facilius agnosceres quasi axile fihim interuum, et stra-
tum exterius, verticillis confluentibus constitutum et ita fere
in hac referri formam, qualem in aliis Florideis ssepius ob-
venientem habemus. Ejusmodi Callithamnieas cum formis ad-
pareuter consimilibus Gattycc (Harv. l'hyc. austr. tah. 93),
CryptosipJ/onicc (Ag. Tah. XVII. pg. 1 — 5) aliisque jam supra
comparavi, indicata differentia, quse inter hos typos intercedit.

Quomodo aliter iu Spongocloniis complicatur Callitham-
niearum typus, jam quoque indicavi. Caulis Callithamnioi-
deus etiam in his ramis brevioribus flt obsitus; rami autem
deorsum flexi, et deorsum increscentes, aliisque ramis obviis
anastomosibus juncti, strato exteruo spongioso caulem undi-
que investiunt (Harv. Phyc. austr. tah. 285). Kamos hos de-
flexos Spongock)niorum cum radicibus adventitiis aliarum com-
parare ausus sum.

Stratum hoc spongiosum Spongocloniorum est omnino cx-
tcrnum. In aliis vero Callithamniis, qui Kiitzingio geuus
Fhlchothamnii constituerunt, in Crouania yracili (Ag. tah. II)

*) Sunt qui statuerunt ejusmodi dii^erentiis indicari partes diver-
sas, quse foliis ramisque plantarum superiorum analogse essent. Quod
vero, si de una aut altera specie cum quadam adparentia veritatis
quoque demonstraretur, ssepius refutari videtur iis, quae in aliis spe-
ciebus et quandoquidem proximis valeant. Jam suj^ira comparatis spe-
ciebus invicem jiroximis Ptilota;, meam opinionem de hac re attuli et
eandem putarem plurimis exemplis ab aliis Generibus, quse inter op-
linip definita sunt, j^ossp jirobari.

101

iiliisque iilius adparatus filorum radicaliuni mtcnius geiieratur,
neuipe lilis intra cuticulam ab articulis caulis descendentibus
constitutus. Hsec fila deorsum increscentia, demum strato cor-
ticali articulos primarios caulis investientia, quoque ad adpa-
ratum radicalem referenda esse, supra monui.

Ballia callitriclia, cujus est in partibus juvenilibus struc-
tura Callithamniearum simillima, postea in partibus inferio-
ribus strato obducitur cellularum, cui niliil analogum vidi in
Callitliamniis propriis. Vulgari nimirum modo ab articulis
caulis rami oriuntur oppositi et diapliragmate separantur;
articulus ramorum infimus quoque vulgarem formam initio
servat, circulari et exigua basi, in latere articuli caulini, Iiuic
quasi adpositus. Postea vero basis extenditur, parum adscen-
dens, sed eximie desceudens, et quoque lateraliter supra mem-
branam articuli caulini extensus; decurrentem diceres et am-
plexicaulem (Ag. tab. IILjig. 3, 5, 6, 7). Caulis ipse fit Iiis de-
currentibus basibus ramorum anceps, lateribus paginalibus
latior, angustior marginibus. Dum hoc niodo articuli basales
ramorum accrescunt et forma mutantur, subdividuntur quo-
que parietibus varia directione ductis, et demum constant
cellulis numerosis, quibus articuli caulini quasi lateraliter ad-
crescunt. Ad axillas ramorum hoc modo corticatas novae pin-
nula3 formautur, quae saltim quoad partem a cellulis novis
procedunt (Ag. l. c. Jig. 0 ct 7). His pinnulis dein accrescen-
tibus ramisquo suis incurvatis latera paginalia obducentibus,
caulis fit quasi novo indumento hirtus; demumque fila hujus
indumenti fructifera videas. Igitur stratum corticale, quod
articulos primarios modo dicto in Ballia obducit et quoad
ortus modum et quoad functiones ab aliis Callithamniearum
diversum appareat. Si adparatus corticalis in Callithamuiis
radiculis constituitur et nutritioni inserviat, in Ballia contra
cellulas dictas corticales demum generatas crederes, ut ex his
raniuli fructiferi oriantur *).

*) Prseter cellulas supra descriptas, quas corticales dixi, alia esse
fila in Ballm cullitricha, quse illis Phlebothaninii ct Crouampe supra
memoratis analoga suspicatus sum, jam supra monui. Hgec iila in in-
ferioribus partibus caulium circuincirca articulos cingunt strato exte-
riore (Ag. Tab. III. fig. 8, 10); sunt ipsa cylindracea, quasi longiori-
bus articulis constituta, infra membranaiii crassiusculain tubum aiiou-

102

Quodammoclo alia est ratio strati corticalis, quod in vi-

ciiiis Ccramieis (A(j. Tah. III. Jiy. 12 — 16) fere jam alj iiiitio

et uua cum ramo sese evolveute generatur. Prolongantur

niniirum tila accrescente continuo et subdiviso articulo ter-

minali; articuli penultimi aut antepenultimi dein subdividuu-

tur, et a cellulis ita tbrmatis una axilis manet et in ipsum

articulum excrescit, aliis iterum iterumque divisis in cellulas

corticales abeuntibus, quibus cinguntur genicula Ceramiorum.

Quw in geniculis, et quasi inter articulos, intimai sunt cellulse

qusedam verticillatae, caiteris corticalibus cellulis plerumque

majores (Ag. tdh. III. fg. 15, 24), demum spha^rospoias ge-

nerant; his exteriores alise sursum, alia^ deorsura (Ag. tah.

III. Jig. 14) alternant, quibus quodammodo diversa^ functiones

forsan adtribuantur. In quibusdam Ceramiis cellulai ha3 ex-

teriores et sursum et deorsum minus accrescentes, strato quasi

utrinque dehnito genicula cingunt, majore parte ipsius arti-

culi adparenter nudo (Cer. dia]jlmnum auct.); in aliis cellulae

corticales deorsum pra^cipue accrescentes, fere iihi crassiuscula

secus articulum decurrentia referunt, demum totum articuhim

obducentes strato, quod cum eo inferioris articuli quoque

(Ag. tah. III. fg. 14 et 17) confluere videatur (Cer. ruhnim

auctor.). In quibusdam Ceramiis cellulse qusedam, supra ge-

nicula adscendentes, continuata subdivisione demum glome-

rulos cellularum ambitu magis dehnitos efticiunt (Ag. tah. III

fig. 14), quos potissimuni aliorum generum ramulis abbre-

viatis (plumulis) analogos considerarem. Ut ramuli in phiri-

bus speciebus BaUice, Crouanice, Spyridice, Wrangelice termi-

nantur aculeo acutissimo, ita quoque in quibusdam Ceramiis

(Cer. ciliatum et aftin.) a celiuhs geniculorum certis distantiis

eminent in nonnulHs aculei acutissimi, in ahis cilia molliora,

qua; in his ramorum totideni immersorum pignora conjice-

rem*). In specie Centroceratis hsec ciha a celhihs geniculo-

stiorem foventia. Articuli caulini inferiores his omnino striati adpa-
rent: parte caulis, hoc niodo corticati, sub vitro obtegente rotata, con-
tigit milii partem strati obducentis ab articulo iiiteriore separare (Ag.
Tab. III. fig. 11).

*) Qui in nonnullis Ceramiis generantur aculei rigidissimi et hya
liiii sunt nunc inarticulati et siue ordine adiiarente a strato corticali
cxountes (Cpriiviinui ecJiionotuiii Harv. Phyc. Br. tab. 141); nunc evi-

103

rum prolongari vidi (Ag. tah. III. fg. J25), quasi bracteas
coiistituereiit cellulis quibusdani supra adscendeutibus; iu aliis
speciebus evidentius terminales apparent.

dentius verticillatim a strato corticali provenientes, ipsi pluribus ar-
ticulis constituti (Ceram. ciUutum, Harv. ihm. tab. lo9); nunc denique
sin<ruli et secundati ab articulis exeunt sub fnrma ramuli articulati in
aculeum excurrentis et articulis inferioribiis endochromate iarctis (Cer.
acanthonotum Harv. ihm. tab. 140). Si aculei in prioribus trichomata
referunt rigida, ex ultima specie contra sequi videretur eosdem esse
ramulos acutissimos et rigidiusculos, quos nnalogos crcdcres cum ra-
mulis apiculatis aliorum generum (Crotianice, Wrangelice, Callithavmii),
qui singulis speciebus characteristici videntur, dum iu aliis speciebus
ramuli in apicem molliorem et obtusiusculum desinunt. Idem probari
puto a ramulis diversis Ballice callitrichce, quorum alii sunt molles et
obtusi, aliis in apicem acutissimum et rigidiusculum desiuentibus (Ag.
tah. III. fig. 0 et 7). Easdem differeutias otierunt species Spyridice
et PtilotcB, cujus species hoc respectu diversas jam supra adumbravi.

Inter Florideas nou articulatas quajdam species ob adparatum
pilorum celebratie fuerunt. Ita Dasyphlcea insignis a Montagne (in
Voy. Pol. Sud. p. 100 et squ. Tab. VIII. fig. 3) descripta fuit, ipso
nomine Generis a pilis petito. Aliam habet Harvey Dasyphlceam Tas-
vianicam (Phyc. austr. tab. 115), quam ob consimilem pilorum adpara-
tum cum priore congenericam credidit. Illam tilis elongatis et ramo-
sis (ramis in apicem ghitiosum excurrenti])us) contextam descripsit
MoNTAGNE ; pilos ex articulo filorum extrerao oriundos pellucidos conti-
nuos et acutissimos statuit. Hanc alteram fere eodem modo illustravit
IlARVEy, nisi quod stratum corticale cellulis rotuudato-angulatis magis
coalescentibus constaret: pilos acutissimos rigidos, superficiem inve-
stientes descripsit. In Mychodea membranacea, quse anne cum planta
Montagnei identica csset dubitavi, vidi trichomata paulo longiora et
forsan molliora a cellulis interioribus strati corticalis provenientia
(Ag. Tab. XXX. fg. 9); fila uonnulla interiora, inter cellulas strati
corticalis iutroducta, in cellulam basalem pili, ui fallor, desinuut.

In Polysiphoniis, multisque Rhodomeleis, Laurencia aliisque tri-
chomata ad apices ramorum juvenilium saepe adsunt, una cum fronde
sese evolvente et ab articulis supremis provenientia, demum dela-
bentia, (in Polysiphouiis cellula breviore, inter siphones elongatos
frondis evolutae conspicua, situm delapsi trichomatis indicante Ag.
Tab. XXXIII. fig. 14 ad x). De horum evoUxtione cfrs. icones nume-
rosas in Kny Axillarknospen. Ejusmodi trichomata jam in plantulis
germinantibus Laurencise pinnatifidte provenire jamduduni vidi (Ag,
Propag. Alg. in Act. Holm. et Ann. Sc. Nat. Act. 1836). Trichomata
Rhodomelearum folia constituere docuit Nsegeli, qui quoque urget ra-
mos provenire a siphoue centrali, folia a siphonibus pericentralibus,
trichomata (quibus rhizinas et alios pilos aduumerat) a cellula qua-

Quid siiit tila, mox descripta, a geiiiculis Cerainiorum
descendentia lorsan diflicilius dicitur. Cum tilis decurrentibus
Callitlianiniorum omniiio analoga vix dicerem, licet evolutionis
ordine descendente convenire videantur (Ag. I. c.fig. 14 d 17).
\n Genere enim Centroceratis, quod est Ceramio sine dubio
proximum, stratuni adest corticale, cujus cellulse in series ad-
modum regulares disponuutur (Ag. tah. III. fg. 25), quasque
ita stratum corticale proprium constituere potius crederem.
Ideni milii suadet structura Ceramii nitmtis, quse tamen spe-
cies, fructu adhuc ignoto, forsan cuidam videatur dubia afti-
nitate. Sectione liujus facta longitudinali (Ag. tah. III. fig.
20 a) structuram videas, quam ab ea Ceramii rubri non ad-
modum recedentem crederes. Sectione autem facta transver-
sali (Ag. l. c. fig. 20 h) videbis cellulam magnam axilem, quse
propria sua meml)rana lamellosa ciugitur, esse externe tectam
strato corticali cellularum minorum, quasi in ipso pariete
articuli immersorum. Cellula; ba; corticales in tila brevia
moniliformia, extrorsum radiantia, ordinantur, et hac dispo-
sitione sat perspicuam otferunt analogiam cum multis aliis
Florideis, quarum stratum corticale consimilibus tilis compo-
nitur. Ut in his ssepius obtineat tila corticalia esse immersa
strato quodam gelatinoso et hyaliuo, ita etiam frons in Ce-
ramio nitente magis gelatiuosa appareat quam in aliis spe-
ciebus Ceramii. Adposito Chl. Z. Jodio vidi extimam partem

dam strati corticalis ; et his insistens statuit organa Floridearum om-
niuni his diversitatibus dignoscenda esse (Zeitfichr. fiir Wissensch. Bot.
III. p. 172). Sed hi characteres organoruni ia ipso quideni Genere
Polysiphonise, me judice, deticiunt; sunt enim plurimae species repentes
(Herposiphonice), quibus est stiatum corticale nullum, et tamen haj
rhizinis aeque bene sunt instructse ac speeies corticatse (cfr. Hurvey
Fhyc. austr. tab. 185 et Tab. 242; Ner. Bor. Amer. II. Tab. XVI. B);
nec mihi liquet an alii pili in Polysiphonia revera adsint quam quos
lolia fecit Nasgeli. Sunt species i^loridearum in quibus ab eadem cel-
hila, quse in superiore parte ramum generat, demittitur radicula ab
inferiore parte, ut supra exemplis demonstrare conatus sum. A strato
corticali Ceramiorum organa proveniunt, (juae ramos adventitios judi-
cavi. Ab eadem Callithamnioruni ceUula (Harv.Phyc. austr. tab. XXXVI.
et Tab. CCXXVII.) aut a celhilis vix diguoscendis nunc provenire
pkimulas ambitu detinitas, nunc ramos subindefinite accrescentes, jam
Bupra quoquc niouui. His facilius mihi persuadeam ejusmodi chai'ac-
teribus organa Flnridearum haud esse dignoscenda.

105

outiculse tiiigi colure luteo, iuteriorein autem partem gelatiua^
colorem dilutissiiue lutesceutem, vix couspicuum, assumere,
eudocliromate ex fusco coerulesceute. lu apice tilorum arti-
culos lere ad uormam aliorum Ceramiorum geuerari putarem;
at infra apicem tilias cellulas strati corticalis extra limites
matricis cellula3 quasi erumpeutes, et evideutius fasciculatim
radiautes videre credidi — dum iu aliis Ceramiis magis ag-
glouieratioues iutra limites distentos cellulai materua^ consti-
tuaut. Si igitur in Ctr. nitente est evidentior qu£edam cuui
strato corticali in aliis Floiideis analogia, sequitur fere ut
stratum corticale in aliis Ceramiis eodem modo iuterpretari
ojjporteat. Quum stratum corticale in Ceramiis jam ab initio
et una cum fronde accrescente geueratur, nec cum strato cor-
ticali Ballia3, quod posterius oritur, bene comparandum vi-
deretur.

Structuram Folysiphonice a supra memoratis liaud parum
differre, satis constat. Frondes quidem ssepissime tiliformes
prolougantur evolutione continuata et divisione articuli ter-
minalis; articuli vero penultimi aut antepeuultimi ita geue-
rati mox subdividuutur novis cellulis, quie in sipliones 4 aut
plures in orbem circa axilem positos abeuiit. In multis spe-
ciebus siphones superioris articuli sipliouiljus inferioris exac-
tius superponuntur; singulse autem siplionum series, ita arti-
culos percurreutes, liueam sjjiralem efliciunt, qua; in nonnullis
speciebus (P. atroruhesceus Harv. Fhyc. Br. tab. 172) facilius
conspiciatur. Hinc siphoues unius articuli a siphonibus alte-
rius quodammodo peudere videretur; etiam numerus siphonum
iu diversis articulis ejusdem froudis sffipissime idem manet ; sa^-
pius quoque iu eadem specie numerus siphouum coustaus, iu
diversis autem speciebus haud parum variat. In multis spe-
ciebus ("Olic/osiphonece") siphoues periceutrales sunt 4, iu or-
bem circa axilem augustiorem positi; in iilik ("Folysi^jhoneai")
sunt siphoues pericentrales plures, 5, 7—8, 12—24, axili iu
his plerumque majori lumine donato (Ag. tah. XXXIII. Jicj.
4, 5, 7). In speciebus polysiphoniis sijecimiua luxuriautia ali-
quaudo plures siphones otferunt quam iu specimiuibus ma-
crescentibus, partesque adultiores et inferiores pluribus quan-
doquidem scatent quam juniores et superiores ejusdem speci-
miuis. lu multis speciebus prseter siphoues uullae alia^ cellulse

106

formantur; in aliis. contra, cellulae generantur forma a sipho-
nibus diversa3, quai ordine ab inferioribus ad superiores par-
tes procedeute evolvantur, in nonnullis speciebus pauciores,
in aliis densiores, et prsecipue in his demum stratum pro-
prium externum constituentes. Igitur et forma differunt et
originis modo strata diversa — interius nempe quod siphoni-
bus, et exterius, quod cellulis corticalibus, constat. Si supra
jure demonstrare conatus sum cellulas strati corticalis esse
evolutione meatuum intercelluhirium ortas, patet esse insignera
differentiam inter strata corticalia, qua3 in Polysiphoniis et
quae in Ceramieis evolvantur.

Quse in Polysiphonia typica est structura, eadem videtur
in plurimis Phodomelearum generibus obvenire. lu frondibus
compressis aut phmis siphones aliter tamen disponuntur et
magis habent formam celluhirum quam siphonum longiorum
(Ag. tab. XXXIII. Jig. 17). In nonnullis stratum corticale
admodum tirmum et jam in partibus junioribus evolvitur, ita
ut una cuni inchoante et increscente fronde generari fere vi-
deretur. In fronde plana nonnullarum non tantum series
unica axilis cellularum adest, siphoui centrali Polysiphonise
analoga, sed plures certis distantiis proveuientes in media in-
ter utramque marginem linea; ita in Jcannercttia (Harv. Ner.
Austr. tah. IV). Quas quidem omnes siphones axiles, venas
in folio quodam aimuhintes, evolutione meatuum intercellu-
hirium oriri, supra demonstrare conatus sum, et his ducen-
tibus quajrere ausus sum, anne quoque iu Polysiphoniis sipho-
nes axiles eodem modo orireutur. Quod si ita esset, in Rho-
domeleis haberemus non tautum duo, sed tria systemata di-
stincta cellularum, lioet in diversis speciebus plus minus evo-
luta; ex his sipliones (pericentrales) quasi primarium consti-
tuerent, una, cum fronde sese evolvente natum et in omnibus
Rhodomeleis obvium; secundarium in nonnullis proveniret stra-
tum corticale, nunc jjaucioribus constitutum cellulis, spatia
intercellularia in adultiore fronde occupantibus. nunc validum
stratum externum efhciens (Ay. tah. XXXIII. fg. 2—3); ter-
tium denique et intimum, quod fere quoque una cum fronde
sese evolvente nasci diceres, licet in adultioribus partibus
magis evolutum obveniat, siphonibus constituitur axilibus, qui
iu tiliformibus sa;pe singuli (Ag. tah. XXXIII. Jig. 1 h. d. c)

107

frondem percurruut, iu cituiplauatis quasi ramis uovis succre-
sceutes (Jcmuicrdtiu), uervos folioruui iu plautis superioribus
quodammodo referaut. 8i iu uouuuUis (Fo///sij)l/onia Broduci)
siplioues axiles primum uati cireumdautur aliis, qui evolu-
tioue cousimili meatuum iutercellularium inter sipliones peri-
ceutricos et axilcm primitus uatuui generantur, liis quasi
fasciculum siiDlionum axilium adtribuere liceret, qui magis
adlmc fasciculos veuarum in plautis superioribus assimilaret.
Distinctioues ita factas quodammodo conlirmari crederes en-
docliromatis in diversis stratis quadam diversitate; ita de
Chondfiopsidc jam supra aduotavi eudocliroma siplionis axilis
jodio adposito colorem lutesceutem assumere, dum in siplio-
nibus pericentralibus colorem obscuriorem, coerulesceutem aut
rubentem, fieri vidi. Attamen coutiteudum est has coloris
mutationes in Polysiphonia et forsau plcrisiiue Rhodomeleis
miuus plerumque conspicuas esse quam iu multis aliis Flori-
deis; adultiora, quarumcumque sunt celluhxrum, eudochro-
mata plerumque obscuriora tiunt, et juuiorum dilutiora manent.
In speciebus Generis Nitophylli nuHa series cellularum
axilis manet, qme originem daret novis cellularum generatio-
uibus; accrescuut frondes foliosse a diversis marginis locis,
pro forma froudium, quse sit diversis speciebus propria. In
partibus exterioribus et superioribus folia ssepo coustaut sin-
gulis cellulis rotundato-angulatis, plurimis in pkinum frondis
juxtapositis; iu uonuullis {Nitoph. occJlatiun) fere totum folium
sterile his cellulis uuica serie juxta-positis constat; in aliis
partes interiores et adultiores froudium suut paulisper iucras-
sata3 et pkiribus cellulis iuter pagiuas superpositis contextse
(A(/. tah. XXVII. Jig. 3, 4, 5, 13). lu multis facilius obser-
vare licet celluhis directione paginas versus verticali seusim
accrescere, cellulamque ita dilatatam subdivisam tieri duabus,
quse pagiuis parallelse obveuiaut (Ag. l. c.fig. 3, 4, 13). Nova3
cellula^ sajpe ita regulariter superpositse, ut a facie observatse
unicam constituere adpareaut. Cellula^ geminse, ita formatje,
eadem directione paginas versus verticali rursus accrescentes,
iterum subdividuntur, et quaternae cellulse, duabus exteriori-
bus et duabus iuterioribus constitutse, eodem modo superpo-
sita? mauent. Mihi adparuit cellulas interiores, quarum endo-
chroma miuus coloratum sit, uou ulterius subdividi; exterio-

108

res aiitem deniio accrescere et subdivisas fore gemiuis uovis,
quarum iuteriores iudivisa? mauereut, exteriores vero eaudeui
evulutiouem iterum iterumque reuovareut. Suut species qua-
rum plurimse cellulse fere usque ad margines folii lioc modo
subdividuutur; et iu N. Harveyano usque ad 12 cellulas Iioc
modo iuter pagiuas sujjerpositas uumeravi ; iu aliis major pars
folii membraua teuui coustat, media quadam parte froudis
iucrassata cellulis allato raodo superpositis coustituta (N. JBon-
mmaisoni). Sectioue facta trausversali videre licet folii mar-
giuales partes uuica serie, sequeutes 2 — 4, et medias adliuc
pluribus coustare (cfr. Ag. tah. XXVII. Jig. 13). Quaudo-
quidem obtiuet cellulas gemiuatas miuus regulariter superpo-
sitas esse (Ag. l. c. fig. 5), aut unam alia directione subdivi-
sam tieri (Ag. 1. c. fig. 3). Praeter has cellulas, quibus quasi
exstruitur folium juveuile iu omuibus Nitophyllis, aliud iu
quibusdam speciebus exstat, quasi systema proprium cellula-
rum iuteriurum, quibus formari videutur uervi, varia direc-
tione in diversis speciebus folia percurreutes. Nervi lii, iu
uonuullis magis costas sparsas referentes (Hooh. Crypt. ant.
tab. 178), iu aliis magis reticulatim auastomosautes (Ag. tab.
XXVII. fig. 1 — 2), suut ssepe iu partibus adultioribus et in-
ferioribus admodum incrassati, iu partibus vero junioribus et
exterioribus minus conspicui, margiues versus semper obsole-
tiores, demum quasi evauescunt iutra froudem continuam. Ori-
ginem Iiorum quairenti mihi apparuit eosdem constare sipho-
nibus angustis et locis obvenire, qui meatubus iutercellulari-
bus ssepius occupantur (Ag. tab. XXVII. fg. 4). Ita in froude
iuferne veuosa N. litterati (Tab. XXVII. fg. 1) vidi meatus
intercellulares numerosos nasci et enduchromate impleri jam
in partibus juvenilibus froudis (Ag. l. c. fg. 4); ejus modi
meatus, in cellulas iuterstitiales evoluti, obveniunt iuter sphse-
rusporas sori (Ag. I. c. fig. 3), uounulli inter cellulas utrius-
que pagiua; fertiles, alii iuter spha^rosporas diversas ejusdem
pagiuse. Cellula) interstitiales jodiu adposito colore lutesceute
eudochromatis facilius distinguautur et a cellulis primariis,
quarum endochroma tit obscurius, et a sporis, quie coerule-
scunt. Igitur nuu minus urigine, qua) cum ea siphouum axi-
lium iu Ilhodumeleis (Jeanncrettia) analoga videatur, ([uam
situ formaquo diguoscautur cellula;, qua) veuas constituunt iu

109

Nitopliyllis, ab iis quas alias partes froiulis componunt. Hinc
in Nitopliyllis fere tria systemata cellularum diversa digno-
scere licet; nimirum l:o primum nata', quse in multis spccie-
bus verticaliter et paginas versus increscentes, divisione facta
exteriores tiunt, endochroma coloratum contineutes; 2:o cel-
lula; interiores, divisione orta^, cum exterioribus parallela^,
quse indivisse persistunt endochroma coloratum nullum foven-
tos; 3:o celluLa^ interstitiales, qua; in sterili pLanta nonnulUi-
rum fere omnino deliciuut, in aliis vero sub forma venarum
varia directione excurrentium obveniunt. Si convenientiam
quandam in his cum stratis Rhodomelearum quoque agno-
sceremus, tamen ordine diverso eadem iormari patet, et po-
tius in structura Nitophylli typum diversum assumere pro-
pensus sum, qui forsau in jRhodopliyUlde ulterius complicatus
reveniat.

In BltodophyUidc nimirum exstat structura cura Nito-
phyllo haud jjaucis conveniens. In quibusdam speciebus cel-
lulse pluribus seriebus superposita) obveniunt (Harv. Fhyc.
austr, tah. J258), in aliis tantum duabus, ita reguLariter super-
jjositis, ut frondem a facie inspicienti haic unica serie cellularum
composita facilius videretur. In quibusdam lUiodophyllidis
speciebus Rh. Gunnii, Ilh. GoodivinifP (A(j. tah. XXII. Jiy. 2)
cellulse angustissimseinteriores quoque adsunt, qu£e nunc spar-
siores, venarum ad instar, froudes percurrunt, nunc pluribus
in fasciculum collectis costas referunt, in partibus inferioribus
sat conspicuas. Sed pr^ter has in llhodophyllide stratum
corticale exstat, quod in nuUa specie Nitophylli obvenire novi.
Cellulse hujus strati sunt interioribus minores, et in nonnuUis
(Rh. volans) admodum minutse (Harv. Fhyc. austr. tab. 210).
In aliis speciebus (e sect. Bictyopsis) facilius observatur cel-
lulas corticales in orbem ad periijheriam interiorum his ita
externe adpositas esse, ut cellute interioris media pars nuda
hemisphierice prominula adpareat. Froude itaque in liis a
facie observata, cellularum rosulas quasi media paulo majore
minoribusque pluribus cingentibus constitutas crederes; quse
autem major cellula videatur, lia^c est inferioris cellulse pars
supereminens deuudata; et qua; minores cellulse circumpositse
adpareant, sunt supra margines celluLirum iuferiorum ex-
pansse. Sectione facta cellulas quasdam corticales majores

110

videbis occupare interstitia, quse inter proximas cellulas in-
teriores intercedunt, fere eodem modo quo in Ceramiis cellulse
corticales interiores in geniculo inter articulos interpositie
obveniunt. Jodio adposito vidi endochroma cellularum corti-
calium fere coerulescere; interiorum endochromate fuscescente.
In eodeni segmento fiLa interstitialia interiora fuscescere vidi,
in vicinia autem cellularum corticalium colore magis in coe-
rulescentem abeunte. Structuram in aliis speciebus Rhodo-
phyllidis adhuc aliis modis variari constat.

Ut igitur in nonnullis speciebus Nitophylli et Rhodophyl-
lidis structura admodum simplex sit, ita in aliis et sa'pe pro-
xime affinibus magis comj)osita et complicata obveniat. Quse
sub forma venarura aut nervorum in nonnullis conjunguntur
elementa, semper cellulis interstitialibus constare assumsi, qute
cum singulte manent et sparsse in nonnuUis vix conspiciantur,
in aliis vero, in quibus plures confluunt, nunc nervos vali-
dos ramosos aut anastomosantes, nunc costas referant. In
vicinia nervorum quoque cellulas exteriores paulisper forma
mutari, nonnulla mihi suadent. Species Nitophylli his nervis
donatse Rhodomelearum et Delesseriearum formas superiores
evolutionis complicatione fere a^quant; nimirum etiam in Rho-
domeleis nervos cellulis interstitialibus confluentibus formari,
et in nonnullis (Jcannerettia) quoque in lila, ipsa composita
et ramosa, coalescere, supra demonstrare conatus sum (cfr.
supra pag. 89 — 90).

In Dclesseria frondosa (Harv. Ner. austr. tah. 45) folia
et lobi elongantur, evolutione a serie cellukxrum axilium pro-
cedente, qua^ modo in multis solito accrescunt. Sectione facta
transversali (A(/. tah. XXVI. fig. 18) apparet laminam extra
costam constare unica serie celhih^irum juxtapositarum in par-
tibus margini proximis et adhuc juvenilibus; in adultioribus
vero et interioribus partibus constat tribus seriebus, quarura
celluhi interior latior, exteriores angustiores (directione pa-
ginas versus verticali); in partibus fohi costai adhuc magis
adpropinquatis cellulse exteriores sunt binai, et cellulae inte-
riores, qua; singulu; maneut, sunt admodum latae; in ipsa co-
sta suut cellulse interiores bina;, et inter has i3ra;terea adest
unica intima, qua' directione magis in hititudineni folii pro-
tracta videtur. In costa igitur 7 series cclluhiruni inter utram-

111

que pagiiiam immeravi. Quse ita costam efficiuut series sunt
plures (5 — G) iu costa adultiore, pauciores (3—4) in juniore,
et sine duLio unica in maxime juvenili. Jodio adposito vidi
endochroma cellularum intimarum colorem induere dilutiorem,
quam in cellulis exterioiibus. Circa cellulam intimam axilem
vidi meatus intercellulares admodum angustos endochroma
fovere, quod assumeret jodio eundem colorem ac cellulse in-
tima3. Ex his, comparatis quoque iis qua3 in Nitophyllo vidi,
concludere vellem cellulas intimas costse esse ab exterioribus
diversas et plures forsan evolutione meatuum intercellularium
oriri. In aliis Delesseriis strata analoga adsint, quarum evolu-
tionem analogam suspicarer (cfr. Ag. tah. XXVI. fig. 8 — 17).
Exempla, quse hucusque attuli, monstrant Florideas aut
uuica serie cellularum, aut unico strato primordiali constitu-
tas fuisse; ubi plura strata obveuerunt, hsec successive evo-
luta et quasi originem a primario quadam ducentia. Alia
est ratio in multis aiiis Florideis, iu quibus planta mox, et
jam fere a prima origine^ componitur pluribus cellulis, quarum
alise sunt interiores, alise exteriores, omnes quasi gelatina com-
muni coliibitse. Cellulse ssepissime minutse rotundatse et invi-
cem similes ab initio, paulo laxius et quasi inordinate nidulantur
intra gehitinam; at mox ordinantur, aliajque interiores, alise
exteriores dignoscantur; interiores axem quendam constituunt,
cujus elementa directioue axis elongantur; exteriores stratum
externum efficiunt, cujus elementa ab interiore axi quasi ex-
euntia, extrorsum radiantia in partibus inferioribus, in apice
sursum porrecta, ssepe sub forma tilorum moniliformium ob-
veniunt, Quo magis adolescit frons novella, eo evidentiores
prostant diversitates inter axem inclusum et obtegens stra-
tum externum; utrumque iubuper in diversis formis vario
modo mutatur. Sub prolongatione et dilatatione axis conti-
nuata, tila strati exterioris rarescerent et intervallis nudis in
partibus adultioribus separarentur, nisi novis ramis continuo
accrescerent fila exteriora moniliformia. In ipso continio inter
stratum externum, cujus tila extrorsum tendunt, et internum
cujus fila directione axis elongantur, cellula3 intermediai saepe
suut ^forma diverste; hse tranbmutantur sensim, in nonnullis
in proprium stratum abeuntes; in aliis cellula), quae fuerunt
intim* strati exterioris et directione radii prolongata.', sensim

112

clistrahuntur, axi elougato, et in elementa strati axilis mu-
tantur. In fronde accrescente ita singulre quoque partes ac-
crescunt et vacua implent.

Qua3 omnia tamen quomodo fiant non facile sequitur ob-
servatione perducta; comparatis vero partil^us junioribus et
adultioribus frondium (Ag. tah. IV. fi(j. 9 a et h; tnh. XVIII.
tig. 2 ct S, et multis aliis) vix non cuique eluceat evolutionis
ordinem indicatam in multis Florideis sequi. In apice rami
accrescentis ssepe cellulse juveniles nondum discriminatae ob-
servantur, paulo inferius sensim sensimque alise axiles, alise
corticales cognoscantur. In apicc rami Scinaice carnosfe frons
terminatur fasciculo densissimo filorum juvenilium; horum in-
tima introrsum incurva, sequentia erectiuscula, dein arcuatim
extrorsum flexa, sensini sensimque abeunt inferiora in fila
corticalia, quse verticaliter ab interioribus axilibus procedere
videntur; ut nova lihx in apice emerguut, repelluntur adul-
tiora, quse modo aHato in fihi evidenter corticalia mutantur.
Eadem fila, quse superne et lateraliter in corticalia fila desi-
nunt, inferiore sua parte strato axili pertineant, aut in ejus
elementa mutantur. Pauca' sunt Fh>rideffi, quarum adultiores
partes magis transmutata) adpareant et structuram magis sibi
propriam offerant quam species Champice et LomcntaricE; fron-
des enim in his esse phis minus quasi inflatas et cavitate in-
teriore subdivisa diaphragmati))us celhilosis quasi articulatas,
satis constat; et tamen hsec quoque structura modo allato
sensim oriri convictus fui, quod infra suo loco observationibus
allatis probare conatus sum. Quod ita potissimum compara-
tione partium juvenilium et adultiorum deducere vellem, hoc
confirmatur prseterea frondibus inchoantibus, quse practico
Algologo ocuhito quando(|uidem oflerautur, nunc in lapidibus,
nunc in aliis Algis prsesentes, quarum tamen in stadia poste-
riora transitus ssepe desunt. Ita in Phycologia generali Tah.
59. II. h, c, d, c a Klitzingio depicta fuerunt prima initia in-
choantis Algse, quam ad Furccllariam pertinere statuit, qui-
bus demonstrari puto ad oculos, quomodo prima sua struant
initia Floridea3 hujus typi.

Exemphi qua^dam specialia hujus typi, et quomodo hic
mutatur iii diversis formis, nuiic airoram.

113

Genera Nemastonia (Ag. tah. IV. fig. 2 — 3), Schuymenia
(Ag. tah. IV.fig. 11), VachyuKnia, FarJon-ia, Sarco^ihyJUs, Ge-
linaria etc. liabent stratum iuterius lilis elongatis articulatis,
aliis interioribus directione frondis sa^pe complanatse excur-
rentibus, aliis exterioribus sa^pe extrorsuni deflexis; stratum
corticale constat filis verticaliter ab interiore strato exeunti-
bus, moniliformiter articulatis, decomposito-ramosis, fasciculos
fastigiatos formantibus. Strati interioris lila sunt plurima et
ita adproximata ut rami, si adsint, iegre dignoscantur, et tota
frons farcta adpareat. Sectione facta tum lila longitudinem
secus segmenti excurrentia, tum alia transsecta conspiciuntur;
h£ec circulis duobus concentricis monstrant limites ipsius mem-
brana? et tubum interiorem, qui pigmento obscuriore occupa-
tur. Fila strati corticalis nunc paucioribus, nunc plurimis
(Fachynmiia, VoJyopcs Ag. tah. VI.fg.5 — 6) constant articu-
lis superpositis; articuli interiores ssepe filorum directiore pau-
lisper longiores et ellipsoidei; exteriores magis rotundati; ul-
timi, diametro minores, sunt juniores. Quse in limite sunt
inter stratum interius et exterius cellulse ssepe forma et mag-
nitudine difierunt; in uonnuUis laxius dispositse et extrorsum
quasi in apiculos protracta;, quibus singulaj adhajrent fasci-
culi iilorum corticalium {Ag. tah. IV. fig. 2); in aliis magis
rotundatie, nunc densiores et mutua pressione angulatse stra-
tum proprium efliciant. Segmentum tenue (ex. gr. Neniasto-
nice JanceoJatce) frondis adultioris saipe monstrat in his cellulis
strati intermedii contentum granulosum, (j[ui jodio coerulescit;
endochroma vero coloratum, quod articulis continetur filorum
verticalium, velut (partim (j[uoque) quod in filis interioris strati
adest colorem luteo-fuscescentem assumere vidi, ipsis mem-
branis omnium liyalinum colorem servantibus.

Quse ita his generibus typica videtur structura, et in di-
versis speciebus et in aliis vicinibus Generibus i^aulisper mu-
tatur variis modis. In froudibus et partibus cylindraceis fila
strati interioris fere axilem fasciculum referunt (FiireeJlaria
etc); in (j[uibusdam sunt densissime farcta (Faehynunia), in
aliis laxiora {GeJinaria). In plurimis tila verticalia strati ex-
terioris ita densissime juxtaposita obveniunt, ut limites inter
articulos juxtapositos segre discernuntur; in aliis rami filorum
divergentes [CateneJJa Harv. Ner. JBor. Ani. tah. XXIX B)

8

114

sunt, ita ut typica structura uuicuique pateat; sunt quoque
species (Nemalion, Nemastomci) in quibus gelatina, (j^ua colii-
beutur fila, est quasi magis liquida aut facilius soluta, ita ut
fila invicem, quasi libera, separantur facilius (Ag. tah. IV.
fig. 5 h). In his apparet lila esse articulis superpositis con-
stituta, dichotoma aut ramosa. ramis a suprema parte articuli
exeuntibus, aliosque characteres offerentia, quibus indicari vi-
detur eadem more Callithamniorum accrescere. Qute vero in
his est evidentissima structura, eandem quoque et in aliis
speciebus Nemastomte aliorumque Generum, quorum lirmius
cohan-et gelatina, obvenire facilius crederes. Extimi filorum
articuli, qui ita exjjlicata structura essent nuperrime formati
et accrescentes continuo, quoque endocliroma fovent partium
juvenilium; nempe jodio adposito colorem luteum aut dilutius
aureum ssepissime assumere, — dum interiorum et adultiorum
endochroma nunc fuscescere, nunc coerulescere vidi. — Suut
species nonnullse Cryptonemice (Cr. denticulata Ag. tal>. VIII.
iig. 5 — 6', Cr. decipiens Harv. PJii/e. au.str. fah. 289) quarum
structura (in partibus juvenilibus) convenit cum ea, quam
supra adumbrare conatus sum; in aliis (et sa^pe proximis)
(Aeroj). pliyJlopliora llarv. ihm. tah. 283) cellulas interiores
strati corticalis fiunt paulo majores et pressione mutua angu-
latai, stratum intermedium formantes; sunt demum alise spe-
cies, quarum cellula; corticales exteriores ijolyedrae in stratum
externum coalescunt.

Alium quodammodo typum prsebent genera HaJymenia
(Ag. tah. V.fig. 2 -3), CJirysymenia (Ag. tah. XVI. fig. 18—20),
Dumontia, GJoiosaceion etc, quorum stratum interius constat
iilis laxioribus et paucioribus, exterius vero cellulis in raem-
branam arctius conjunctis. Ejusmodi formse ssepe adspectum
assumunt frondis inflatce, cujus intra membranam exteriorem
vacuum internum existeret, nunc liumore gelatinoso plus mi-
nus impletum. Forma externa frondis cffiterum nunc magis
cylindracea, nunc vesiculoso-infiata, nunc complanata. Exsicca-
tione fit omnino colkqisa ; iterum madefacta reviviscit facilius,
quod pr£esentia uberioris gelatinoe pendeat. In nonnullis fiha
interiora sunt sparsissima (HaJaracJmion); in aliis cavum in-
ternum fere impletur filis (Sehdenia). In nonnullis cellula%
qua; inter corticale et internum stratum sunt intermedia3, pa-

115

rum majores adparent (Dumontia), et laxius dispositse vix
proprium stratura efficere videreutur (Halymmia spathuJata Ag.
tah. V. py. 3, H. eJongata); in Chrysymenia vero lise cellulaj
magnopere grandescunt et evidentius in stratum proprium
coeunt. Etiam in liis distinguere licet inter nonnullas spe-
cies, quarnm stratum intimum constat filis numerosioril)Us
(Chr. Agardhi H<(rr. Ncr. Bor. An/. fah. XXX A) et alias
quarum fila interiora sunt fere nuUa; in his vero strata inter-
media in frondibus complanatis ab utraque pagina sunt ad-
proximata et fere contigua. Sunt species Chrysymcnice et
GJoiosaccii (Harr. Fhyc. anstr. tah. 88) fronde admodum in-
flata instructse, quarum cellulas magnas intermedii strati quasi
in lacinias introrsum disruptas vidi (Ag. tah. X VI. fg. 19).
Nulla quoque interioris strati iila in his observavi.

In Schimmelmamiia, quse Halymenise proxima videtur, cel-
lula3 singulte terminales adsunt, quarum evolutione increscunt
rami. In Halynienia, et quidem etiam in speciebus quarum
apices frondium acutissimi excurrunt, nullam ejusmodi cellu-
lam terminalem videre mihi contigit; apices ramorum fasci-
culis iilorum constitutos vidi ejusdem formse ac qui in par-
tibus inferioribus stratum corticale efficiant. Facilius igitur
mihi persuadeam fila fasciculi termiualis adultiora nunc ma-
gis increscere longitudine, in stratum interius abeuntia; arti-
culos vero iu aliis (Chrysymenia) magis rotundatos fieri, et
adultiores admodum iucrescere magnitudine; limites autem
dari, quibus superatis celluhe magna3 rumpuntur, linquentes
fragmenta interiora, quae in nonnullis frequeutiora adsunt;
his sensim sensimque dissolutis formari in interiore fronde
gelatina li(|uida, qua exterior frondis membrana quasi distenta
teneatur.

Typum a prioribus diversum constituant Iridea (Ag. tah.
X.), lihodoglossum (Ag. tah. XI. et XII.), Gigartina, Chondrus,
mssoella, Grateloupia (Ag. tah. VII.), Frionitis, aliaque. Fila
interioris strati reticulatim conjuncta sunt, interstitiis inter
fila anastomosantia evidentioribus. Stratum exterius constat
fasciculis verticaliter exeuntibus filorum moniliformium. In
limite inter utrumque stratum cellula3 in intermedium quod-
dam stratura nunc conjunguntur (Prionitis). Frondes hac
structura donat£e Algologis cognitai sunt ob facilitatem sum-

116

mam qua exsiccatae aquam imbibunt; hinc mngnopere grande-
sceutes, mox in gelatiuam solvuntur, et sape tliffluunt antea
quam specimen madefactum supra cliartam explicare licuerit.
Si segmentum e fronde exsiccata in guttula aquai deponitur,
citissime expanditur, et sub expansione curvatur et contor-
quitur. Tota structura initio eximie elastica; mox autem, ut
membrana! aquam imbiberint, in gelatinam pigram mutantur.
Cellulse inter utrumque stratum intermedise ssepe rotundatse,
at apiculis prominulis cum vicinis anastomosantes; interioris
strati cellulse fere totse radiis porrectis constitutte, et quo loco
adproximantur radii porrecti diversarum cellularum, eo etiam
diaphragmata inveniantur (nec igitur. ut in cellula ramosa, in
proxima vicinia cellulse generantis); articuli corticalis strati
rotundati apparent, sed proxime juxtapositi, radios, qui sal-
tim in adultioribus et interioribus adsunt, minus evidentes
monstrant. Omnibus his comparatis et perpensis mihi visum
est sequi cellulas omnes rotundas generari; juveniles hiteri-
bus juxtapositis sensim coalescere; demum vero partibus sub
incremento generali frondis distractis, concretse cellularum
membranse tubulosai protrahuntur et radios efticiunt (KUtz.
Phyc. tab. 70 I.fg- 3), quihus conjunguntur celluhe adultiores.
Si igitur IlhodogJossmii tasmanicuni (Ag. tab. XII. Jig. 3) com-
paratur, nodos reticuli ipsis cellulis constitutos videbis; dia-
pliragmata locis obvenire, quibus cellulxe primitus adproxi-
matee concreta^ fuerunt, demumque inter distractas cellulas
mediam radii partem occupare; spatia autem vacua, quse in-
ter radios adsuut, meatubus intercellularibus, qui inter cel-
lulas vulgaris forma3 minuti et parum consi^icui adsunt, ana-
loga esse. In speciebus hujus typi, quarum rami apicibus
acutioribus terminantur (Gigartina acicularis, Grateloupia pro-
lifera, Gr. pinnata), nulhim cellulam propriam terminalera,
cujus incremento penderet formatio froudis, detegere valui.
Etiam in acutissimis apiculis (Gr. proliferfe) ipsum apicem
fasciculis iilorum corticalium constitutum vidi.

RhaMonia (Harv. Ner. Bor. Americ. tah. XXIII. A et B)
in partibus adultioribus fere structuram Halymenise offert.
Frons tubulosa nimirum membrana tirma exteriore obtegitur,
in qua distinguere licet cellulas interiores paulo majores et
directione frondis prolongatas, et exteriores verticaliter ab

117

interioribus egredieutes fere unica serie dispositas; in cavitate
interiore tila tenuiora, diversa directione excurreutia, in non-
uullis speciebus et in partibus juuioribus sparsiora, in aliis
et in partibus adultioribus numerosiora adsuut. Membranam
exteriorem in liis primariam et a qua penderet frondis forma,
facile quis crederet. Partes vero admodum juveniles frondis
inspicienti adpareat membranam lirmam exteriorem a filis
verticalibus transmutatis oriri. Ita in tenui segmeuto longi-
tudinali lih. tenerce vidi cellulas corticales ultimos articulos
constituere in tilis brevibus corticalibus, quse ramis paulisper
divergentibus cellulas extimas quasi sustinent. In partibus
supremis et maxime juvenilibus fasciculus axilis adest tilorum
tenuissimorum, quse spatiis interjectis secus lougitudinem rami
excurrunt siugula, at anastomosibus invicem juncta; et buic
fasciculo axili tibx verticalia ramos, extrorsum exeuntes, con-
stituunt. In ipso apice frondis articuli tilorum axilium sunt
abbreviati, et cum articulis filorum corticalium fere conveni-
entes magis rotundati, quare quoque adproximantur cellulse
omnes — structuram Gigartina^ magis quam Halymenise a^mu-
lautes. Dein vero, articulis lilorum axilium sensim prolongatis,
iu partibus paulo adultioril)us frons lit tubulosa, et paulo
infra apicem structuram Catcndhc {Kiitz. tah. 76 IV.) refert.
Demum, in partibus adhuc iuferioribus, articuli penultimi filo-
rum corticalium dilatantur in cellulas magnas oblongas strati
subcorticalis; quod quoque succrescit crassitie in froude infe-
riore, pluribus sensim articulis antepenultimis eodem modo
transmutatis.

In Lomentaria et Champia (Harv. Ner. austr. tah. XXX,
Kiitz. Fhyc. tah. 54) structura obvenit, qu£e ab ea aliarum
Floridearum admodum diversa vidoretur. Frons enim tere-
tiuscula et tubulosa certis distantiis est subdivisa diaphrag-
matibus transversalibus, quse externis stricturis quoque cou-
spicua fiunt. Dum vero in Algis proprie articulatis articuli
formantur singulis cellulis, articuli Lomentari» et Champise
constituuntur plurimis cellulis minutis (Kiitz. Fhyc. tah. 54
fig. 14; Ag. tah. XIX. fg. 0), quarum alite parietes externos
frondis, aliie diaphragmata interiora efhciunt; alise quoque in
fila interiora componuntur, quse interna spatia articulorum
longitudinaliter percurrere- videutur, quasi diaphragmata di-

118

versa invicein conjungerent. In pariete externo articulorum
fere duo strata cellularum dignoscuntur, nimirum internum,
quod cellulis ssepe oblongis et directione articuli elongatis, et
externum, quod cellulis magis verticaliter exeuntibus et sim-
plici serie dispositis constituitur. Diaphragmata vero con-
stant membrana, cellulis unica serie in planum juxtapositis
contexta. Fila interiora sunt ita sparsa et sine adparente
ordine excurrentia, ut functiones certse cujusdam momenti vix
bis adtribuendse viderentur. Pra^ter htec elementa, quse arti-
culis evidentius pertinent, hic illic sparsse obveniunt cellula3
rotundatse, liberse in spatio interiore emiuentes, quasi pedi-
cello tenuissimo filis interioribus adlixse, nunc singulse, nunc
paucse adproximatse.

Qua3 quidem structura, quantumcumque ab aliis recedere
videatur, tamen ex eodem fere tyjx), qui est lihabdonise, oriri
putarem. Segmento enim facto longitudinali rami junioris
Lomentarice Kaliformis, aut CJiavipice Tasmanicce (Ag. fah.
XIX. Jig. 10) lila interiora longitudiiialiter excurrentia nu-
merosa conspiciuntur, quse inferne simpliciuscula et elougata,
superne ut superliciei adproximantur ramis emissis stratum
corticale, filis moniliformibus contextum, constituant; articuli
iilorum, inferne elongati fiunt; in lilis exterioribus manent
breves, ellipsoidei aut rotundati (Ag. tah. XIX. Jig. 11 a). In
ipso apice frondis tila moniliformia sunt erectiuscula (Ag. 1.
c. jig. 10), dein arcuatim deflectuntur, demumque verticaliter
excurrunt; transmutatione articuli ultimi cellulse oriuntur
rotundato-angulatw, quse in adulta fronde stratum extimum
frondis efticiunt. Etiam diaphragmata quibusdam ramis filo-
rum, certo quodam modo mutatis, formari fere crederes; qua;
autem ita perficiuntur mutationes typi communis, modo his
Generibus privo perducuntur.

Si diaphragmata juniora, quse sectione longitudinali trans-
secta fiunt, paulo accuratius observautur (Ag. tah. XIX. fg.
11 h), qusedam lila interiora non a diaphragmate exeuntia,
sed idem libera percurrentia videre plerumque contingat. Quod
si de aliis, quse non sectione tanguntur, quoque valeret, segre
sane explicaretur quomodo ramis a filis longitudinalibus ex-
euntibus formarentur diaphragmata. Si a facie observatur
diaphragma juvenile explanatura, constare videbitur cellulis

119

rotuiidatis, quac. quasi anastomosibus coujunguntur, et iuter-
jectis spatiis minutis, quibus excipiantur tila percurrentia (A(f.
i. e. fg. 11 d). Cellula) liberai (Ag. L c. Jig. 10), filis longi-
tudinalibus pedicello tantum adfixte, quse sparsa3 couspiciuntur,
nec modo indicato bene explicantur.

Revera totius structura; explicationem vix habeanius, nisi
ex ipso vertice ranii juvenilis segmentum longitudinale tenue
et feliciter ductum observare contigerit. Yelut in vertice
Templorum jugameuta arcuata decussantur, ita — si parva
licet componere magnis — in vertice rami articulorum quasi
series plures arcuatim convergentes coeuut, ut quasi susti-
neant formam exteriorem rami (Ag. fah. XIX. Jig. 12 a ct h).
Sunt plures ejusmodi series in ramo obtusiore — equidem
10 — 12 numeravi, foco et superioribus et inferioribus adaptato
— pauciores in angustiore. Ex his seriebus — nimirum ex iis
qu£e in segmento optico hiteraliter positse erant et intacta^
sectione facta, — ramos extrorsum porrectos vidi, quibus tihi
strati corticalis formantur. In ipso vertice serierum conver-
gentium articuli constituentes rotundati fuerunt; proxime in-
feripres paulisper latitudine dilatati, et superiores inferioribus
cohan-entes poris subtubulosis ; dein ad articulum sextum infra
apicem in uno, et ad decimum aut undecimum in alio prse-
parato articuli summam et admodum insignem lateralem di-
hitationem assecuti, quasi zouam propriam, articulorum late-
ribus interjecta celhiha subconfluentibus insignem, constitue-
runt; his articuhs dilatatis, celhilisque ab iis emissis dia-
phragmata formantur. Quie his cellulis dilatatis sunt proxime
inferiores ek)ugantur directione longitudinali rami, et ex his
formantur tila interiora, qua^ inter diaphragmata frondis ad-
ulta) longitudinaliter excurrentia observantur. Ut cellula) in
vertice rami formantur novse, uova zoua celhihirum certo in-
tervallo infra apicem formatur, suis dilatatis cellulis novum
diaphragma formatura.

Inter diaphragmata superiora et ad articulos lilorum,
qua3 directione frondis longitudiuali excurrunt, celluhis rotun-
datas liberas et tantum pedicello adtixas occurrere indicavi
(Ag. tah. XIX. Jig. 12 h cf c). His sine dubio conveniunt celkila),
qua^ iu juveuili diaphragmate ab articuks dihitatis emissse,
una cum his diaphragmata conficiunt. Quai autem ab arti-

120

culis elougatis filorum longitudinalium proveniunt, superflui
et quasi cassi manent. Vidi diapliragma, quod casu quodam
formam suam propriam nou attigerit; cellulce ejusdem pri-
marise non dilatatse directione diapiiragmatis, sed elongatee
directione frondis, et alternse sursum, alternaj deorsum por-
rectse (Ag. tab. XIX. fig. 11 c); cellulse ilhe liberse, pedicello
adfixee, in his numerosse aderant, ita identitatem cum iis qui-
bus comjjonuntur diaphragmata probantes. Nunc quoque filo-
rum longitudinalium unum vel alterum, quasi ab arcuata ar-
ticulorum serie verticis separatum fuerit, apice libero incur-
vato hiteraliter excurrere (Ag. l. c.fg. 12 h ad dextrum latus)
vidi. An postea ex ejusmodi hlis, ad superficiem excresceu-
tibus, provenirent rami externi, qui ssepe adveutitii in Ch.
Tasmanica nascuntur ?

lu iis, qnorum hucusque exempla qua^dam attulimus (Ne-
mastomce, Halymenia;, Iridecs, Rhahdonia, Chanipicc), typis
structurffi diversis, strata frondis sive tautum duo, sive plura
sint, fere cosetanea nascuntur, quasi simplici evolutione aut
transmutatione magis directa celhilarum, qute primitus et in
partibus maxime juveuilibus rotundatse geuerantur; et harum
mutatione, iu aliis aha, ipsos typos diversos provenire facile
diceres. Hinc quoque minus in juvenili quam in adultiore
froude diversitates conspicuse fiunt. In iis quorum frondes
tribus stratis componuntur, tertium quasi nova transmutatione
cellularum alter-utrius strati pra^existentis forniantur (Prio-
nitis, Cryptoncmia).

Ut vero in iis simplicioribus (Caltithamniorum, Polysi-
phoni<B etc.) typis, quarum antea dedimus exempla, structura^
complicantur novis et postea natis cellulis diversi generis, ita
etiam in iis magis compositis, de quibiis nunc loquimur, frou-
dis jam formatse structura postea mutetur, celhilis generatis
novis et diversi generis, quibus nuuc quoque validiora et ad-
modum conspicua strata comf)onuntur. Horum quoque quse-
dam exempla afferre phicet.

Segmentum trausversale frondis adultioris StcnocJadicv
(Ag. tdb. XXV. flg. 2) monstrat extra axilem tubum tria strata
conspicue diversa; nimirum corticale stratum, quod tihs ver-
ticalibus mouiHformibus constat (Ag. 1. c. fig. 2 c); interme-
dium (Ag. l. c. fig. 2 im.) celluhs majoribus rotundatis magis

121

inordinatis contextum; denique infinnw/ (Ag. 1. r. fg. 2 h.)
(^uod constituitur filis elongatis liypliceformibus. Fila liyplise-
formia sunt invicem libera, plurima longitudinali directione
excurrentia, at vario modo curvata, nunc superficiem versus
flexa et iuter cellulas strati intermedii introducta, omnia ni
fallor simplicia et inarticulata, intra membranam firmam an-
gustissimum tubum interiorem foventia; jodio ad])osito lia3C
non mutantur; membrana firma seque byalina manet, nec jiig-
mentum internum alium colorem induere vidi. Stratum vali-
dum, quod circa tubum axilem constituant, accuratius inspi-
cienti, forsan cellula^ qua^dam majoris luminis bic illic inter-
jectse conspiciantur, in quibus membranam exterioreni tenuio-
rem et contentum internum ampliorem dignoscere licet; quae
vero cellula) aut fragmenta filorum breviora ita sunt sparsa
ut facilius pra;termittantur, nec forsan in unoquoque seg-
mento adsint.

Si vero segmentum longitudinale per partem supremam
rami admodum juvenilis observamus, aliam omnino structuram
videbimus. Filum axile adest (Ag. l. c. fig. 3 ax.) fere for-
mam Callitbamnii cujusdam referens, articulatum, articulis
infra diapliragmata verticillos ramorum gerentibus, quibus
strata externa frondis lioc stadio constituuntur. Articuli ra-
morum inferiores (Ag. J. c. fig. 8 fs.) sunt paulo longiores et
magis cylindracei, superiores (Ag. l. c. fig. 8 pc.) breviores at
fere eodem diametro, omnes endocbromate evidentiore instructi.
Nullum stratum intermedium in bac parte suj)rema distin-
guitur, nec fila byplia^formia adsunt. Mox vero infra apicem
articulos ramorum lateralium antepenultimos (Ag. l. c. fig. 3
ini) inflatos vidi et rotundatos, quod iu inferioribus ramis ulte-
rius procedit; dispositio seriata articulorum evanescit, cellulai-
que nunc rotundata^ aut mutua pressione angulatse, inordinataj
apparent, stratum intermedium frondis adultioris ita consti-
tuentes (Ag. l. c. fig. 2 ini). Sub bac transformatione arti-
culorum antepenultimorum, articuli ultimi tilorum frondem
constituentium non mutantur; sed in adultiore fronde, forma
et dispositione conservata, libi corticalia efticiunt (Ag. l. c.
fig. 2 c). Patet igitur tilum axile, stratum intermedium at-
que corticale jam una cum fronde sese evolvente generari, at

122

transmutatione diversa elemeutorum, quibus frons novella coni-
ponitur, eadem postea discriminari.

Originem lilorum hyphiefurmium in(|uirenti, demum mihi
videre contigit eadem in partibus paulo adultioris frondis ad
basem ramorum interiorum nasci (A(j. I. c. fg. 8 h); a geni-
culo nimirum tubi axilis, infra ramos verticiHatos, quasi nova
inchoatur series ramorum, qui directione oljlique descendente
facilius dignoscantur. Juxta basem constant hi rami paucis
articulis ellipsoideis et brevioribus; dein continuantur penul-
tirao paulo longiore et ultimo in tilum ipsum hyphffiforme ex-
crescente. In juvenili tilo hypheeformi vidi apicem obtusius-
culum, tubo interiore paulo supra aj^icem desinente. Fihi
hyphseformia adultiora longissima videntur et forsan longitu-
dine quasi indeiinita. Posterius nata et deorsum increscentia
inter partes prseexistentes aut his obviis curvantur, aut inter
easdem majori copia introducta, et firmiore membrana pra^dita-
partes prseexistentes distrahere tendunt. Exijlicatur hoc modo
quare in parte adultiore frondis ha3c iihx inter cellulas strati
intermedii introducta obveniant; et demum in ipso strato filo-
rum hyphseformium validiore celluhis istas singulas aut partes
filorum systematis adscendentis sjjarsas et separatas quando-
quidem observari intelligatur.

Sectione facta tenuissima frondis inferioris, prffiterea vidi
intra ipsam membranam tubi axilis Stenodadice filorum adpa-
ratum, quem evolutionis modo analogum finxi ei, de quo in
Crouania et Callithaiimiis quibusdam supra mentionem feci.
In phiribus aliis Florideis, quarum est filum axile persistens,
fila consimilia intra ipsam membranam evohita vidi, qua3 de-
scendenti cuidam systemati pertinere credidi.

In Arcschougia JiyuJata (= Aresch. australis Harv. Phyc.
austr. tah. XIII) structura obvenit Stenocladia^ simillima et
quse eodem modo oriri videtur. Segmento longitudinali rami
junioris facto (Ag. tah. XVIII. Jjg. 2 et 3) vidi ramos ab axili
tubo exeuntes, quorum articuli ultimi stratum corticale con-
stituunt, penultimi vero aut antepenultimi, sensim intunie-
scentes, in cellulas rotundato-angulatas strati intermedii de-
mum transmutantur (Ag. 1. c. fg. 3); partes ramorum infe-
riores abruptas quoque vidi et sparsas inter fila hypha^formia,
quse jam in parte iufra-terminali segmenti sat numerosa ob-

128

veneriint; deirium ex his constituitur stratum valitlum internum,
quod tilum axile cingit (Ag. I. c. fg. 1). In jjartibus frondis
inferioribus ipsam membranam tubi axilis tilis percursam ob-
servavi (Ag. 1. c.fg. 3 c), quie initio a geniculo ad geniculum
decurrentia, demum extra membranam prominula partes in-
feriores tubi axilis strato tilorum cingunt, quod quoque tilis
hyphjjeformibus, ab exterioribus vix dignoscendis, constare mihi
adparuit. Fihi liyphseformia Areschougia^ quoque inarticulata
mihi obvenerunt at diametro quasi insequalia, tubo interiore
minus angusto pra^dita quam in Stenochxdia; endochroma evi-
dentius in partes divisUm.

In NizyiHenia (Harv. Fltyc. anstr. tah. 165) quoque struc-
tura Stenocladise fere obvenit, at tubus axilis desideratur.
Hujus loco observatur in segmento satis tenui, per ajjicem folii
juvenilis longitudinaliter ducto, fasciculus axilis hlorum tenu-
issimorum (Ag. tab. XXIII. Jig. 9); tila sunt articulata, di-
rectione folii longitudinali excurrentia, invicem distantia at
anastomosibus juncta. In hac parte juvenili fascicuhis axilis
immediate ciugitur celkilis strati intermedii brevioribus, qua;
extrorsum in tiha verticalia strati corticalis excurrunt. En-
dochromata, qua3 in celhilis iutermedii strati tihsque strati
axilis continentur, granulosa vidi et jodio coerulescentia. Jara
vero in hac jjarte juvenili fuerunt aha hhi, adhuc sparsiora,
quffi jodio adposito evidentius diversa conspiciebantur, nimi-
rum hyphaiformia, iutra membranam validam tubum angu-
stissimum foventia, quse a hlis fasciculi axilis desceildentia
videre credidi (Ag. l. c. ad h.). In partibus inferioribus frou-
dis totum stratum interius his constitutum mihi adparuit,
interspersis forsan hic illic fragmentis primarii fasciculi axi-
lis, quai tenuiore membrana et endocliromate uberiore asgrius
tamen dignoscantur. Igitur in Nizymenia structuram Steno-
chidiai agnoscere putavi, nisi quod tubus axilis Stenocladise
fasciculo tilorum axihum in Nizymenia reprsesentatur.

Vhacclocarpns, quod genus Nizymenia? ob cystocarpia con-
venientia propinquum putavi, etiam structura ad Stenocladiam
in quibusdam accedit. Tubus quidem axilis adest, a quo
verticilH ramorum articulatorum exeunt adscendentes in par-
tibus froudis juvenilibus (Ag. tab. XXIII. Jig. 3); articuli ra-
morum inferiores cylindracei manent, ultimique, quibus stra-

124

tum corticale iii fronde adultiore constituitur (Ag. J. c.fg. 4),
nec consijicue mutautur; intermedii autem ramorum articuli,
sensim magis inflati, liunt rotundato-oLlongi (A(/. 1. c. fig. S)
demumque in cellulas adparenter inordinatas rotundato-angu-
latas strati intermedii mutantur (Ag. 1. c. fig. 4). Prajter ra-
mos interiores, modo dicto in j)artibus adultioribus mutatos,
vidi fila paulo tenuiora (Ag. 1. c. fig. 3) secus tubum axilem
descendentia, et ni fallor ab ima l)asi ramorum adscenden-
tiuni orta; liiBc simplicia mihi adparuerunt, intra membranam
crassiusculam endocliroma nunc longius contiguum, nunc in
partes evidentius dilapsum foventia; hsec cum filis hyphaifor-
mibus Nizymeniffi et Stenockidise analoga credidi. In fronde
adultiore fihim axile cingitur strato valido tilorum longitudi-
nalium (Ag, L c. fig. 4), quod preeciiDue filis descendentibus
constitutum putavi, immixtis partibus inferioribus aut frag-
mentis ramorum adscendentium. Difficilius autem in Phacelo-
carpo dignoscantur fila, quse a diversis elementis oriunda pu-
tavi, et utraque magis mixta mihi obvenerunt, unde tenuiora
facile haberentur aut juniora, aut ramis adultiorum constituta.
Mihi aliter judicanti analogia cum aliis Generibus supra de-
scriptis quoque consultanda adparuit. Si vero his ducentibus
duplicis generis elementa in strato interiore Phacelocarpi ag-
uoscere decet, qua^ritur anne quoque in aliis Generibus^ quo-
rum adhuc minores sint difterentia!, elementa diversi generis
quandoquidem commisceantur in stratis structura analogis *).
Inter eas Florideas, quee pluribus stratis quasi simulta-
ueis constituuntur, llehninthocladiacea; insignes sunt ob hxxam
et quasi solutam gehitinam, qua partes omues circumdantur.

*) Equidem in pluribus Florideis, quse aliis typis CfBterum perti-
neaut, quarura vero strata interiora filis coustituuntur. elementa diversi
generis quoque agnoscere putavi; ita in Polycodia (Ag. tah. XIII.
fig. 8) fila quaedam tenuissima ab interioribus articulis strati corticalis
exeuntia, nunc cursu arcuato introrsum flexa, nunc masfis directione tan-
gentis infra superficiem expansa vidi ; ssepius plura iutra membranas
laxius gelatinosas cellularum intimarum introducta, intra has quasi
libere expandi directionibus diversis; attamen plerumque htisc fiierunt
ita sparsa ut facilius oculos fugiant. Majori augmento observata, ea-
dem vidi inarticulata, ramosa aut in coecos apices excurrentia, tubo
interiore vix conspicuo. In Scliizymenia aliisque quoque fila diversi
generis observare credidi, quto autem difficilius adhuc dignoscantur.

125

Inter fila earum axilia, longitiulinaliter excurrentia, et fasci-
culos filorum verticalium, quihus corticale stratum constat,
s»pe sj^atium adest, quod tantum occupatur filis sparsis ma-
gis sim^jlicibus ab axili strato excurrentibus, quibus susti-
nentur fasciculi decompositi strati corticalis. Igitur in seg-
mento longitudinali Gloiophlcfe (Ay. fah. XXVIII.Jig. 2) tum
axile stratum filorum longitudinalium ((«J ax), et corticalis strati
fasciculi filoruni moniliformium (ud c) dignoscantur, tum (ad i)
fila strati interioris, quce arcuato cursu a longitudinalibus ex-
currunt, singulos fasciculos filorum corticaliuni sustinentia.
Eademque strata in segmento transversali (Ag. 1. c. fi(j. S)
observantur. In segmento vero longitudiuali, quod a parte
frondis adultiore desumtum fuit, observantur alia fila (ad h),
longitudinaliter excurrentia, qu;c intra stratum corticale stra-
tum proprium concentricum efficiunt. Hujus in segmento trans-
versali, quod a jjarte juniore frondis provenit, fere nulla ex-
stant indicia; stratum igitur hoc esse posterius evolutum appa-
ret. Elementa, quibus constituitur, filis hyphseformibus supra
descriptis analoga credidi; constant nimirum filis tenuioribus
inarticulatis, intra membranam firmiorem tubum angustum
foventibus (Ag. l. c. fig. 2' h). Hoc modo diflerunt a filis fas-
ciculi axilis, quae articulata et ramosa atc[ue endochromate ube-
riore instructa mihi obveuerunt {Ag. 1. c.fig. 2' ad i, et 3' ad ax.).
Jodio adposito, endochroma lutescit, et differentia inter fila
angustiora strati desceudentis atque crassiora strati axilis ita
fit evidens, nt de diversitate dubitari nequeat. Fila hyphEe-
formia ab articulis filorum axilium ultimis aut penultimis,
quibus sustinentur fasciculi filorum corticalium, egredientia
vidi, sursum et deorsum porrecta, ita ut fasciculi diversi liis
conjungantur.

Eadem fere est structura Hchninthorce (Ag. tah. XXVIII.
fig. 6); nimirum segmentum longitudinale monstrat tum fasci-
culum axilem filornm longitudinalium, tum ramos ab hoc egre-
dientes, quibus sustinentur fasciculi filorum corticaliuni; hi
fasciculi filis tenuissimis hypha>formibus (Ag. 1. c. ad h) (|U()-
que conjunguntur. Diversis partibus comparatis mihi eviden-
-tissimum adparuit fila inferiora corticalia verticaliter exeuntia
esse cura filis supremis ipsius apicis sursum porrectis congrua,
quse ipsa filis axilibus partes supremas.constituant. In seg-

126

mento longitudinali, pei* ipsum apicem Scinaice carnosce feli-
citer ducto, vidi stratum axile apice excurrere in fasciculum
densissimum tilorum; ex liis fasciculi terminalis filis intima
fuerunt introrsum paulisper incurva et exterioribus breviora,
proxime exteriora fuerunt erecta, paulo longiora et apicibus
sursum radiantibus apicem externum rami constituentia ; de
his nequit dubitari eadem esse cum intimis, introrsum arcua-
tis, et exterioribus, qua; stratum corticale constituunt, iden-
tica, ramosque increscere filis novis (introrsum arcuatis) in
ipso vertice formatis, exterioribus sensim ex apice vegeto
deorsum retrusis. Eandem lilorum dispositionem in apice
Gloiopblese vidi, licet fasciculus terminalis minus densus, mi-
nusque conspicuus. Jodio adposito fila suprema, introrsum
arcuata, vidi endochromate lutescentia, exterioribus et inferio-
ribus, jam in fila corticalia mutatis, magis coerulescentibus.

His probatum putavi utrumque stratum (axile et corti-
cale) in Helminthocladiaceis evolutione simultanea generari in
apice rami vegeti, inferioribus nimirum partibus filorum ter-
minalium in fihi axilia, superioribus et exterioribus in fila
corticalia sensim trausmutatis. Stratum vero intra-corticale
in Gloiophla^a, supra descriptum, posterius esse natum in parte
jam adultiore; constat quoque elementis aliis, nimirum filis
elongatis non articulatis et ni fallor analogis cum illis, quse
in Stenochidia et Areschougia fihi hypha^formia dixi. Ut hsec
fihi Stenochidiic, ita quoque Gloiophlese, stratum proprium
constituere videntur, fere in limite inter stratum corticale et
quod proprie stratum interius nominetur. Dum vero in Ste-
nocladia fihi hypha?formia sunt crassiora et tubo evidenti licet
angustissimo interno percursa, a basi ramorum exeuntia et
deorsum fere indefinite increscentia, stratum(|ue validum de-
mum constituant, sunt fihi analoga in Hehninthochidiaceis
tenuiora, in Hehninthora et Scinaia sparsiora et facilius pra3-
termissa *), nunc inter fasciculos diversos filorum corticalium

*) Seofmento transversali frondis adult,ioris Helminthorse facto,
apparet fasciculum axilem consistero cellulis oblongis longitudinaliter
cxtensis, invicem disjunctis s])atiis inter-cellularibus, (j[ua3 filis tenuio-
ribus occupantur. Si sectione longitudinali conspiciantur, cellulas ob-
longas quasi laxe obtectas filis tonuioribus, varia directione excurren-
tibus, et extra fasciculum axilem fila tenuiora fere in stratum pro-

127

extensa (in Hchninthom (Ag. tah. XXVIII. fig. 6, in GJoio-
2)hl(ea Ag. J. c. fig. :'> ad h), iiiiiic evidentius stratum proprium cou-
stitucntiu (iii (Hoiojilittca (Ag. 1. c. fig. U h), nunc quo(|ue in
coecos ramos extrorsos excurrentia (iu Gloiophlcca (Ag. I. c.
fig. i) h: in HclmintJiora Ag. I. c. Jig. <V /^, tubo interiore vix
seniper couspicuo (Ag. /. c. fig. o ct 8). Quo vero modo iu
Helmiiitliocladiaceis obveniunt, summam offeruut similitudinem
cum iis, qua' in Diahcsuaja purpurifcra observavit et descripsit
Thuret, quieque in posteriore opere Ijornetii et Thuret (Not.
Alg. Pl. XI.) etiam in I). coccinca sub nomine "tubes connec-
teurs" venditantur, et quibus functiones maximi momenti iu
Floridearum foecundatiouis actu adtribuuntur. Quin immo cum
ipso trichogynico adparatu quodammodo conveniunt rami coeci
in Gloioplilsea et Hehninthora, in vicinia fructus observati.

Exemplis his allatis, quse pluribus aliis (Gelidum etc.)
licuisset augere, probatum putavi typum illum, quem ele-
mentorum majore compositione, pluribusque stratis subsi-
multanea transmutatione cellularum primigenitarum ortis,
distiuctum assumsi, in nonnullis Generibus (Stcnoclaclia, Are-
schoiigia, Gloiophlcea^Nenudion) ulterius complicatum fieri strato
novo serius evoluto, quod et elementis hyphseformibus, quibus
componitur, et modo quo deorsum succrescit dignoscatur. Idem
quoque in nonnullis aliis obvenire, at aut elementorum minus
conspicua diversitate difticilius distingui, aut filis eorum spar-

prium conjunguntur (cfr. Harv. Phye. Brit. tab. 104). IIoc vero stra-
tum vix est primarium, ex quo fila corticalia exeunt; sed posterius
ortum mihi adparuit, et cum strato filorum liyphaeformium Gloiophlfea^
aualogum.

Nemalionis structura ab aliis Helminthocladiaceis quodammodo
diversa mihi videtur. Fasciculi nimirum filorum corticalium a filis
longitudinalibus exeunt, quse intra superficiem frondis adultioris zo-
nam concentricam occupant. Ut ex his (quasi eorum essent rami ex-
teriores) exeunt extrorsum llla corticalia, ita introrsum alia fila evol-
vuntnr descendentin, et deorsuui increscentia. His filis interioribus
stratum validum intimum formatur, quod in partibus adultioribus fron-
dis admodum conspicuum adest; ipsa fila hujus strati intra membra-
nam firmam tul)um angustiorem fovent, sunt inarticulata et saepe ra-
mosa, ramis deorsis. Hjkc itaque fila structura et evolutionis ordine
cum iis Nisyvienice et Stenocladicc potissimum convenire, dispositiono
vero ab iis aliarum Helminthocladiacearum paulisper recedere crederes.

128

sioribus (HdmintJiora, Scinaia) facilius oculos fiigere, mihi ad-
paruit.

De liis iilis iiyijliaiformibus Floridearum nusquam antea
mentionem factam fuisse scio. Quoque in aliis quibusdam
Algis organa similia obvenire putarem. Ita in Ulvacearum
partibus inferioribus analoga agnoscere putavi in cellulis qui-
busdam forma peculiari dignoscendis; sunt nimirum (uno apice)
inflatffi, altero in tiluni longum liyphajforme desinentes. Jo-
dio adposito vidi endochroma superioris partis coerulescere,
in filo hypha^formi vero fuscescere. In Ulva rigida, quse iis
pertiuent quoruni inter cellulas utriusque pagina? verticales
stratum interius adest sat evolutum, hoc constituitur filis liy-
phseformibus dense intertextis; in aliis, quse unica serie cel-
lulaium paginaliura constare dicuntur, celluke in liyplias de-
sinentes externse adiiarent, quod quoque in PorjiJtyra obtineat.
Hffic fila Ulvacearum esse partes systematis radicaJis — seu
si mavis, descendentis , vix dubium putarem.

Neque dubium mihi videtur hsec fila Floridearum cum
hyphis Fungorum et Lichenum (juam maxime convenire. Ex-
stat lioc elfatuni Cehi Dk I)aky (Uofincist Ilandh. dcr Flcys.
Bot. II. 1. p. 77): Wiihrend der Jugend untersclieidet man in
der Trama zweierlei Hyphen: diinne, zartwandige, und pro-
topLasmareiche, septirte, von denen die Hymenialbestandtheile
als Zweige entspringen; und dickere schon in der Jugend
derbwandigere (meist querwandlose) Roliren. Letztere sind
Glieder oder Aeste der namlichen Hyphen wie die zarten Ele-
mente. Sie laufen grossentheils in der Flache der Trama,
senden jedocli auch, bei Bovista, Lycoperdon, oft Zweige quer
durch die Kammeren, von einer Wand in die gegeniiberste-
hende", quod ita quadrat in ea, quse in Florideis vidi, ut de-
scriptionem ex his liaustani putares. In Flurideis vero de-
monstrare conatus suni luec elementa, quai diversa strata
quoque stepe efticiunt. et tempore, quo proveniant, et forsan
functionibus esse diversa; unum nimirum genus systemati ad-
scendenti, cujus partes una cum fronde sese evolvente oriun-
tur, alteruni descendenti pertinere *).

*) Si Florideis terminologiam a Lichenologis usurpatam adapta-
rem, dicere liceret Stenocladiffi segmentum oflerre stratum internum

129

Fila liyphseformia, quse in Stcnocladia, Areschoti(/ta aliis-
que admodum crassa adsuiit, cum tilis multo teimioribus Hel-
minthora) analoga assunisi; quod vero an jure 1'actum sit,
forsan quispiam dubitaret, cum in Jiac et sparsiora obveniant
et in illis tubus interior angustus desiderari videtur. Quuni
vero in Nemalione et in Gloiophla^a elementa obveniunt, quse
ob affinitatem phmtarum analoga assumere fas sit, ab iis
Stenochidia3 allatis notis vix recedentia, concludere ausus
sum hsec omnia sibi respondere. licet in diversis plantis sint
invicem paulisper dissimilia. Ex altera autem parte fila hsec
tenuiora Hehninthorse, Polycoelise aliarumque miram quoque
produnt similitudinem cum filis illis, qua3 in Dudresnaja sub
nomine "tubes connecteurs" descripta fuerunt, et quibus in
doctrina de foecundatione Floridearura celebrata functiones
maximi momenti adtribuuntur.

Expositione supra data structurse Floridearum patet, ut
putarem, majores esse in diversis differentias, et quasi typos
structura; plures, quam in familiis phmtarum probe naturali-
bus plerumque oifendimus. Structurse diversitates esse diversi
generis, et alias alio modo oriri, diversisque functionibus in
diversis plantis ssepe inservire, quoque eluceat.

Jam antea indicatum fuit non eam esse inter structuram
internam et formam frondis externam rationem, ut una ex
altera quodammodo jienderet. Et formas externas invicem
admodum dissimiles eadem structura donatas, et externas
frondes subsimiles diversa structura instructas obvenire, con-
stat, Gigartinse species, simillima structura prteditte, formas

hyphis contextutn, quod strato gonidiorum utroque latere ]iaginali ob-
tegeretur — gonidiis tamen endochromate aliter colorato instructis.
At in Florideis fila hyphseforniia neutiquam primaria sunt, nec goni-
dia formantur a ramulo laterali hypharum, qui sonsini inflatur et in
cellulam abit coloratam, ut hoc, praeeuntibus Bayrhoffer et Schwen-
i.ENER (1866) docuit De Bary (Hofm. l. c. p. 258 et p. 259), et qiioque
quomodo tiret 1. c. iconibus illustravit. Neque ob elementa analoga
et consimilem dispositionem partium in Stenocladia et Lichenibus
multis concludere auderem Stenocladiam constare alga quadam Proto-
coccoidea, cum qua Fungus quidam marinus symbiose vitaTii degeret;
neque aliara Florideam mihi cognitam habeo, cujus structura aut vi-
vendi modo doctrina illa hodie vulgata corroboraretur,

9

130

offerunt exteruas ita diversas ut a Grevilleo, — qui in Generibus
(leliniendis externse forma^ majorem vim tribuit — ad Gracila-
tiani, Cliotidnot/, Gclidinni et Itidcatti relatne fuerint. Formam
externam, qualem SarcoijliyUis cihili.s, numerosai species alia^
(Schi.zymcnia^', Pachytncnicc, Iridc<jB, Giyatiina', Bofryocarpa')
referunt, quibus Generibus est structura non parum diversa.
Iridea nmtibranacca (Ag. Tcdt. X.) a Harveyo ad GrateJou-
piam Cutlerice; Ccdlopliyllis anyustifyJia a me ipso ad Fucum
crenulatum, structura dissiraili non observata, ducebantur. Nec
tantum sunt frondes simplicitate insignes, quse hoc modo fal-
lunt. Ramosa illa et haud parum decomposita Mict^ocJadia
Cotdleri (Uarv. Ner. Bor. Atti. tah. XXXIII. A) non tantum
cum Capensi Ceramio cancellato, sed et cum alia specie Cali-
fornica, Volysiphonia Woodii, miram gerit externam similitu-
dinem. Alia vero est structura Ceramii, alia omnino Polysi-
phonia3.

Ubicumque nova pars generatur, aut nova discedit direc-
tione, cellula? quoque formantur aut componuntur, aut distra-
huntur tali modo, ut satisfaciatur mutationi partis externaj;
et faeile patet celluhis esse, quibus utitur natura ut formam
conliciat externam. His autem utitur diversis modis, vehit
artis est iisdem lilis conlicere nunc funem contortum, nunc
rete nodis nexum, nunc telam contextam.

Constat quoque formam externam in diversis Florideis
variam esse; si in nonnullis simplicissima, in aliis est com-
posita, aut in partes diversas abiens; frons est explanata et
decumbens in nonnullis (Feyssondlia), teretiuscnhx et erecta
in aliis (Gracilaria). Folia in Delcsseria HypogJossum invi-
cem libera raanent; consimilia folia in CJaudea eJcgantc pro-
veniunt, at mox cum aliis foliis ita copuhmtur, ut demum
frons maximopere et pluribus fohorum generationibus cora-
posita (n'iatur, qua formani offert sibi propriam, quasi antea
deiinitam et mira conq)ositionis regularitate insignem. Mar-
tensice phires sunt species; in una(|uaque si^ecie et in uno-
quoque individuo, zona3 foliorum aHa3 contiguse, aliaj fene-
stratse alternant, iisdem tamen elementis composita;; quantum
novimus, fructus utrius^jue generis semper in fenestrata parte
generantur, quod indicare videtur zonam fenestratam consti-
tuere partera his formis necessariam, quam quoque jam ab

131

origiue specierum adfuisse putares. His et qua^ suut ejus-
modi probari crediderim unicuiqui speciei certam esse for-
mam, certamque evolutiouis normam ab initio datam. Exte-
rior forma tit alia, prout alia institueretur, uec "ubi amphora
coepit institui urceus exit". Velut a?diticium exstruitur nunc
in tugurium, uuuc in palatium aut templum, prout alio in-
serviat usu, et linearis adumbratio architecti voluerit; velut
architectonica facies externa nou necessarie pendet a materia
qua conticiatur, neque modo quo partes componuntur; ita
etiam in natura forma^ externa? plantarum in diversis spe-
ciebus creantur alise, nec forma exterior a forma celluhirum
necessarie pendet, aut a modo quo componuntur invicem; mi-
nus adhuc a materiis, quibus componuntur cellula;.

Si jam in froude juvenili forma exterior speciei plerum-
que propria conspiciatur, sequitur fere quandam esse cuique
teJam xjrimariam, a qua quasi forma exterior creatur speciei
propria. Hsec quoque in multis formis, quas simpliciores dice-
res et minus perfectas, non tantum in juvenili planta adest; sed
eandem etiam in adultiore vix aut parum mutatam distinguere
licet. Ita in multis Callitharaniis et quibusdam Nitophyllis
tota frons sterilis hac coustituitur. Eadem fere est ratio in
multis Polysiphoniis, quse articulis singula serie superpositis
toti constituuntur; sed articuli isti jam fere ab initio nova
generatione cellularum (siphonibus) sunt quasi compositi. In
nonnullis Cryptonemeis aliisque tehi primaria quoque jam ab
initio ita evolvitur ut duo strata (corticale et axilc) formen-
tur, quarura elementa quasi ipsa sua positione, aut axili aut
peripherica, aliam directionem et forraam assumere crederes.
Sunt alise iu quibus eadera eleraenta ab initio forraentur, sed
qua; nunc in juvenili, ssepius sub provectiore frondis setate
sensira sensiraque rautantur, aut ita ut singulae partes unius
strati, aut utriusque in uno typo parum transfurraentur, in
altero aliara omnino formam indut»} non nisi intermediis in-
ventis recognoscautur. Exempla hujus invenias in speciebus
diversis Halymenicp, Cryptommiaij Prioniticlis, Arcschouyicc,
Ochtoclis etc. Sa?pius sunt cellula) inter stratum externum et
internum intermedise, qute in stratura intermedium conjun-
guntur.

i^rr^K <Si'

132

Prieter elementa telse primarise, quse quasi una cum fronde
sese evolvente formantur et quibus mutatis aut non mutatis
quasi lineamenta prima frondis pendere crederes, alia oLve-
niant, qute aut sub magis provecta a'tate posterius creata, aut
tantum singulis speciebus cujusdam typi priva, cucessoria no-
minarem. Horum exempla prsebent tila iu inferiore caule
quorundam Callithamniorum decurrentia; stratum corticale
iii inferiore parte Polysiphoniarum; stratum quod corticale
dixi in Ballia callifrirlta; stratum corticale, (|uod in quibus-
dam (Acropcltis clata) caules inferiores posterius obducit; strata
propria, quse in interiore fronde Callophyllidis aliarum(j[ue cel-
lulis interstitialibus formantur; strata, quandoquidem valida,
quse in Arcschongia , Stcnocladia aliisque filis hyplia^formil)us
constituantur. Si jure distinguamus inter partes externas
frondis, qua^ suo ordine et una cum fronde sese evolvente
normalcs evolvuutur, et aclventitias, ita etiam inter telam pri-
mariam et accessorias distinguendura mihi videtur. Ut ad-
ventitii rami radicesque in una specie desint, in altera quasi
superllui adsint, iu tertia necessarii, nunc quoque in tota
quadam familia quasi typici; idem etiam valeat de stratis
accessoriis : radicalia tila, qua; in certis Callithamniis evol-
vuntur, desiderantur in aliis; corticale stratum, cujus in mul-
tis Polysiphoniis vix exstat indicium, in aliis et sa^pe proximis
speciebus admodum couspicuum obveniat. Quod vero in liallia
callitricha evolvitur stratum exterius, huic speciei omnino ne-
cessarium censeatur, utpote ex hoc tila generantur in quibus
fructus proveniant. Quse in Arcsclwugia et StcnocJadia ori-
untur tila hyphseformia externam formam frondis vix mutant;
si vero, postquam validum horum stratum evolutum fuerit,
tila interiora telse primaria; quasi frustranea sensim evane-
scunt, vix dubitandum mihi videtur tila hyplueformia functio-
nes perficere, qua3 magni sint momenti in vita liarum spe-
cierum.

Si invicem comparantur strata, quse accessoria dixi, pa-
tet eadem et diversis elementis constare, et in diversis par-
tibus frondium obvenire; si quoque quodammodo vera sint,
qua3 de diversis attuli, elucet functiones in diversis plantis
diversas iisdem esse attribuendas. Qu£e in caulibus vetustis
quorundam proveniunt strata corticalia, forsan potissimum

133

iiiserviaiit iit tirmituteni cauli tiibiuiiit et formam lotuiidam,
(jua violeutiam uudarum vitaut; ([um autem iu Crouauia et Cal-
lithamuiis formautur tila eorticalia, ea systemati radicali ({uoad
fuuctiones pertinere suspicatus sum. Quie iu Callopliyllide
aliisque evolvautur cellula- iuterstitiales forsau demum pro-
veiiiaut ut inter diversas partes, (iuteriores et exteriores), fa-
cilius et magis directa via commutentur diversarum cellula-
rum conteuta. Si veruni est ([uod de placeuta (strato sub-
bymeuiali) multarum Floridearuui suspicatus sum, uimirum
eam esse ejusdem structuram ut iu ea coacerventur uutri-
nieuta, qute sufliciant ut evolvatur gemmidiorum numerosa
proles, idem forsau coujicere licet de strato corticali Ballice
raUitricl(a\ a quo demum lila fertilia oriuntur. Si igitur tela
primaria potissimum ea est, cujus evolutione quasi pendet
forma exterior froudis, telas accessorias magis certas fuuc-
tiones biologicas respicere, forsan quis erederet.

Ut elemeuta telaj primariffi, ita etiam quffi accessorias
constituant aut qualia ab initio confecta sint talia manent,
aut sensim sub evolutione mutautur et aliquando novas for-
mas ita induuutur ut vix recoguoscantur. Vasa elongata fla-
bellatim radiantia hic illic dichotoma, folium interuum Jeau-
nerettia? percurrentia, in meatubus intercellularibus proveni-
entia, et confluentibus plurimis cellulis interstitialibus orta
videre credidi; demum vero hie ceUula^ sub forma alhita,
prorsus insolita, obveniunt.

Prater mutatioues elemeutorum jam allatas ahse exstaut,
quai forsan conticiuntur ut omuino aliis tinibus satisfaciatur.
lu speciebus Chrysymenice, Gloiosaccii, aliisque quasi iutlatis,
cellulas interiores et adultiores magis magisque grandesceu-
tes, demum ruptas vidi, et ni fallo)', dissolutas. lutra pericar-
pia magis intumesceutia nucleus quandoquidem ciugitur cel-
lulis, quse sub evolutioue quasi distrahuutur (Ay. tah. XXVI.
fig. 19), nuuc abeuutes in cellulas radiis emissis cohairentes,
uunc telam transitoriam formantes, cujus reliquia secus pa-
rietem pericarpii maturescentis conspiciantur (Ag. tah. XX.
fig. S). Quffi quideni cellula^ transitoria), si initio formantur
ut contineantur invicem partes pericarpii nuper creata), de-
nium dissolvi forsan putaveris ut et spatiuui tiat nucleo et a

lU

dissolutis partibiis creatur gelatina, cujus ope gemmidia a
fructu auferantur.

Pr«ter functiones magis structuram spectantes, quibus
iuserviant cellulse ipsa sua forma et extensione atque substantia
membranse exterioris, easdem etiam contentu diverso aliis per-
fungi crederes. Quod in plurimis superioribus Florideis adest
corticale stratum, pra^ter quod partes iuteriores obtegat et
frondibus adultioribus sa^pe iirmitatem tribuat, endochroma
quoque continet suis cellulis coloratum, cui nutritivas func-
tiones summi momenti adscribere fas est. Stratum interme-
dium, quod in nonnullis ut major frondi addatur partium
coha^rentia evolvi crederes, sa>pe quoque in suis cellulis ro-
tundato-anguhitis fovet contentum granulosum, jodio coerule-
scentem, quem nutrimentum quoddam reservatum certis vitse
stadiis sistere putares.

Velut celluhic quoad formam transformantur ut melius
inserviant organisationi et structurse, ita etiam quandoqui-
deni mutari suspicarer ut ipso suo contentu biologicis satis-
faciant usibus. Hujus exemplum admodum conspicuum prse-
bet tela placentaris in multis Florideis superioribus, cujus
cellula; poris numerosis demumque dilatatis ita conjunguntur,
ut endochromata confluant demumque massulas solidas con-
stituant. Membranse celhdarum confluentium sub hac evohi-
tione sensim obliterantur, demumque nullee conspiciautur.
Massula; phicentares, hoc modo compositse, neque ipsa3 sunt
cellula, neque cellulis constituuntur, sed raro ut putarem in-
ter phiutas exemplo sunt organa propria, quse tantum a con-
tentu cellularum confluente sunt creata. De qua evolutioue
videas (Ag. tah. XXVII. fg. 0—7,9 — 10) et quse de placeutse
formatione in Nitopliyllo, Anschougicis (Ag. tab. XVIII. Jig.
6 — 9), nounullis Sphccrococcoidcis (Ag. tab. XXVI. Jig. 6 p.),
Solicriis (Ag. tah. XXXI. fig. 6' — 9) aliisque, suis locis infra dixi.

Similes quoque functiones cuticula^ Floridearum attri-
buere forsan audeam. Hac enim, licet oriatur aliarum par-
tium dissolutione quadam aut si mavis transformatione, nec
organisatione quadam proj^ria instructa videatur, tamen et
formationis modo et sua in omnibus Florideis pra-sentia dig-
nitatem organi fere sibi vindicat et vix non certis et majoris
momenti functionibus perfungi censeatur.

135

III. De organis Pructiflcationis.

Dubitari uequit in omiiibus Fiorideis cxistero orgaiui du-
plicis generis, niuiirum gemmidia et sjwras, quibus singulis
propagautur. Gemmidia evolvuntur numerosa, sajpissime plu-
rinui collecta intrafrwtus, quos (ystocarpia nominamus; sporse
sa^pissime quateruse intra cellulam maternam, quam spluero-
sporam aut tdrasporam adpellarunt. Spbserospora* iu diversis
Florideis uuuc per froudem sparsa^ sine evidente ordine, nuuc
Jue quoque colliguutur in fructum, cujus in aliis alia est facies
et structura. Cellulse, intra quas gemmidia formantur, et qui-
l)us ipse nudciis cystocarpii producitur, in multis Florideis
aut iuteriori strato frondis pertinere videutur, aut bujus strati
evohitione ulteriore geuerautur; spbterosporee, contra, a cel-
lulis strati corticalis transmutantur, aut bujus strati evolu-
tione ulteriore nascuntur. Quoad formam exteruam spba-ro-
spora3 et cystocarpia suut sa^pe admodum diversa; quoque
diversis locis frondis non raro evolvuutur; quse quoque loca
in multis sunt sat deliuita, Rarissimis quoque exceptionibus *)

*) Exceptiones a veteribus Algologis paucissimas Jiienioratse fue-
riint. In Synopsi Turneri, quo loco identitatcm utriusque fructus de-
monstrarc voluerit, utrumijue in eodem individuo observatum iuisse
dixit; in qua specie observatio facta fucrit, hoc loco non adnotavit —
forsan in specimine postea memorato Plocamii, a Brodie misao, de quo
vero Algologi Angloruiii posieriores, qui diclinismum Floridearum
agnoverunt, quoque silent. P]st effatum Grevillei (Alg. Br. p. 132)
Doniinam Griffiths specimen VhyllophorcB menibninifolics invenisse, in
quo nemathecia et capsul;e simul evolutte fuerint; quod quasi ut cou-
firinaret, addidit se dimidiam parteni hujus speciminis possidere. Suh-
rius utrumque fructum in specimine Polysiphonice vidit; idem quoque
ipse in specimine Folys. purpurece (Sp. Alg. p. 983) observavi: Bor-
net et Thuret (Not. Algol. p. 6(i) quoque idem de duabus aliis spe-
ciebus Polysiphoniae memorarunt. In opere quodam anteiiore (Delle
C(tllith((nniiece in not. pag. 6) Zanardini dixit se in speciinine Nito-
phylli soros sphaerosporarum vidisse ad apices segmentorum, coccidia
vero ad basem ejusdem frondis ("(dla bnse delht frond(( stessn"). Si
hoc b)co de Nitoph. venuloso agitur, animadvertcrc idacet ipsum alio
loco (Iconogr. Vol. 11. p. 34) verbis paulisper mutatis dixisse "nel
medesimo cespuglio trovansi frondi forniti dei sori ed altre portante le
capsule'". Caespes autem ssepe numerosis constat individuis: fructus

136

iu diversis individuis pioveniunt, ita ut aut cystocarpia aut
sijhserosporai in siugulis individuis uascautur; raro auteni
individua cystocarpiifera a sphajrosporiferis aliis characteribus
(ramilicatione uberiore in Hi/jmea) dignoscantur.

Certis igitur quibusdam characteribus fructus utriusque
generis distinguantur. In diversis vero Florideis utrique fruc-
tus aliis raodis mutaiitur, ita ut cui generi pertineant modi-
licationes quandoquidem dubitaveris. Diu quoque Algologis
pra;cipuum fuit opus formas fructuum diversas certis uomini-
bus designare; quos vero fructus ita favellas, capsulas, nema-
thecia, stichidia et qua; cetera sunt denominarunt, alii aliter
interpretati suut. Etiam in operibus recentioribus et quibus
summa fuit auctoritas, nou solum modilicatioues cystocarpii
diverso modo denominantur, sed etiam quse sunt modilicatio-
nes unius generis fructus pro forma quadam alterius designatai
fuerunt. Soros spha^rosporarum in Iridsea uucleos cystocarpii
haud raro fecerunt; spha;rosporas compositas pro favellis ha-
buerunt. Nec forsan hodie omnibus iis, quorum iu Algis cogno-
scendis hiudantur opera, certum videtur omuibus Florideis
duplicem esse fructum, easque esse utriusque generis diversi-
tates, quas adumbrare conatus sum.

Prseter cystocarpia et sphserosporas tertium genus orga-
norum obvenit in Florideis, nempe anthcriclia, quse quoque
ssepius, si non semper. in diversis individuis generantur. In
nonnullis ha3c, suIj forma admodum conspicua obveuientia,
jamdudum inventa fuerunt et fere statim ut orgaua qua^dam
fructiticationis agnoscebantur. Ilevera in nonnullis sub forma
ita peculiari adsunt, ut cum nullis aliis Floridearum partibus

igilur in eodem coespite obvenire duplicis generis aliud significat quam
eosdem in eadem fronde generari. In opere Pringsheimii (Morph. der
Meer. Alg. iah. IV. fig. 1 et 4) Spermothavinii roseolt rami alii depin-
guntur sphferosporiferi, alii qui in eodem specimine gererent cysto-
carpia. Me judice autem dubitare licet an organa, hoc loco cystocar-
pia dicta, vera cystocarj^ia sint. Apud novissimos auctores ssepius
indicantur organa diversa fructificationis Floridearum in eodem indi-
viduo provenientia, quod tamen mihi manet caute observandum ubi-
cunujue agitur de organis, qu.se forma a bene cognitis quodannnodo
recedant. Aliis locis indicavi organa antheridiis similia et pro an-
theridiis habita fuisse, quae certe non vera sunt antheridia, et organa
sjjhaerosporas jemulantia, quae tamen vix sint sphserosporae.

137

facilius confiiudaiitur; cuni antheridiis vero aliaruni Crypto-
gamaruni, et pra^cipue cum spermatocystidiis Muscorum liaud
obscuram otierunt similitudinem, quare jam ab initio masculina
antenta et paulo post anthendia denominata fuerunt. Quo^iue
iisdem functionibus prjedita esse, non tantum verisimillimum
videtur, sed etiam fere ab omnibus certum assumitur. Quod
tamen an observationibus probatum fuerit, forsan quispiam du-
bitaret, quum in iis, qua; hucusque adsunt, observationibus
lacuna; quiudam critico oculo facilius adpareant.

-De moditicationibus, quas fructiticationis partes divers*
in diversis ofterunt, seorsim again.

XI. De Antheridiis.

In Folysiplionia, cujus antheridia et magna sunt et forma
ab omnibus aliis organis abludentia, antheridia Floridearum
primum observata fuisse, constat, Jam anno 1767 ab EUis
(Fkil. Trans. Yol. 57 p. 426 tah. 18 h, B) in Folysiphonia
fastigiata descripta et ab eo ut masculina organa considerata
fuerunt. Eadem quoque sub Conferva polymorpha a LiyJit-
footio memorantur ut conica amenta, per paria ad ramorum
apices disposita in individuis, quse non gerunt capsulas. Lyng-
hye (Hydr. Dan. p. 113 tah. 35 A. 3) antheridia in Folys.
violacea depinxit, eadem vero credidit animalis esse originis.
C. A. Agardh (Sp. Alg. Vol. IT. 1 p. 57) masculina organa
judicavit et primus eadem nomine antheridii descripsit. A
posterioribus dein sa^pius et in numerosis speciebus observata;
prsecipue vero a Derhes et Solier (Fhys. des Algues p. 72 pl.
20—21) et a Thuret (Anth. des Crypt. pl. 5) accuratius de-
scripta fuerunt et delineata; quse a Thuretio datur delineatio
ante alias eximia mihi adparuit.

In individuis, qua3 normaliter nec sph£erosj)oras nec cy-
stocarpia ferunt, antheridia Polysiphonise proveniunt ad ajji-
ces ramorum, ssepe pilorum fasciculis penicillatis intermixta.
Penicilli singuli, quasi a radice bulbosa (— rotundata celluhi,
divisione siphonis orta) eudochromate praedita, exeuntes, tilis
monosiphoneis constant, qua; in inferiore parte fere ad quod-
que geniculum ramiticantur, in superiore tilis simplicibus con-

138

tiiiuantur. Ex liis peuicillis quidam iuteriores seepe steriles
mauent; iu sequeutibus ad articulum intimum autlieridia sin-
gula proveniuut iutrorsum, extror.sum novo ramo contiuuatur
penicillus, antlieridio quasi bracteam constitueus. Antheridiis
et penicillis ad apices froudis plurimis collectis, et iuferiori-
bus adultioribusque sensim prolongatis et evidentius pedicel-
latis atque pateutioribus. apices fertiles i"amorum formaui co-
rymbi fere referaut, sub augmeuto quodam observati; oculo
nudo fere penicillum mollissimum pilorum eflicere videantur.
Antheridium maturum, ratioue habita ad alia orgaua,
sat magnum adpareat, forma oblongo-elongatum, cylindricum
aut iu inferiore parte paulo crassius, nuuc paulisper iucur-
vuui, utrinque obtusum; intra membranam hyalinam inuume-
ris et miuutissimis cellulis rotundatis, ab interiore axi fasci-
culatim quasi radiantibus coustituitur. lu antheridiis junio-
ribus (Ar/. tah. XXXIII. f(j. 1(1) cellulse constitueutes sunt
et majores et numero pauciores; in apice autheridii quo(iue
celhikim terminalem dignoscere licet, cujus iucremento et sub-
divisione diaphragmatiljus trausversalibus articuli inferiores
autheridii formari videntur. In autheridiis admodum juveni-
libus Basyce degantis (Ag. tah. XXXII. fig. 28 a et h) arti-
culos mouosiphoneos vidi et endochromate colorato initio pree-
ditos; sed articuli mox subdividuutur, et partibus nulhim or-
dinem conspicuum servantibus, articuhitus aspectus mox ob-
literatur, et cellulse antlieridii fere inordinat* adpareant.
Quo magis maturescit antheridium, cellulai; quoque, quse antea
fuerunt distinctiores, evanescere videutur, contiuuata forsan
iterum iterumque divisione, et ita oriuntur partes ilhie innu-
merai fere grauuliformes, quibus maturum antlieridium cou-
stat. Endochroma sub hac evohitioue ita quoque mutatum
fuit, ut totum antheridium colorem lacteum aut griseum fere
semper servat; adposito Jodio aut Chh Z. J. endochroma ma-
gis in luteum tendit; membrauam liyaliruxm partes granuli-
formes cingere, tuuc «luoque facilius conspiciatur. lu anthe-
ridiis plus quam maturis aliquaudo (Folys. Brodim) partes
granuliformes hixiores observavi, et hoc statu hlum axile ar-
ticulatum, articulis diametro hjngioribus, totum autheridium
percurreus, distinguere licuit; lioc cinctum vidi tilis miuutis,
radiautibus fasciculatis et verticiUatis (verticillis magis con-

139

fluentibus), qua^ partes atlpaiouter grauuliturmes iu autlieri-
clio a facie couspecto coustituaut. Axileui serieui cellukiruui
quoque videruut Derbes et Solier (Tah. XXI. Jiy. 1); cellulas
autem majores et pauciores piuxeruut quam eas ipse vidi.
Iloc statu quoque membrana pellucida, ijua ciugitur authe-
ridium, admodum couspicua fuit. Ex observatioue Thuretii
cellulaj hyaliuai, quibus compouitur autheridium Polysiphouia',
iu massulani compactam coucretffi esseut circa axem cellulis
elougatis superpositis coustautem; membraua hyalina — vera
cuticuhi — totum autheridium uua cum pedicello iuvolveute,
quoqae ciuctum esset. In quibusdam speciebus, (|uaruni axis
interior usque ad apicem autheridii uou exteuderetur, authe-
ridia suut apice obtuso-rotuudata, iu aliis suut mucrouata,
axi iu pilum termiuale quaudoquidem producto (Auth. dcs
Crypt. p. 64).

lu aliis Florideis antheridia sunl iis Polysiphonia^ quoad
structuram aualoga; differuut vero forma, loco frondis quo
obveuiant, et forsan quibusdam structurse diversitatibus, quas
tamen minoris momenti credere, fas est.

lu Hytiphlcea, qua3 omni alio respectu Polysiphonise pro-
xima videatur, autheridia adspectu dilferunt. lu Rytiphhfa
pinastroide jam a Grevilleo (AJy. Br. p. 105) describuutur,
hyemali tempore ad ramos superiores obvenieutia, et ob nu-
merum iugeutem facilius couspicua; eademque perpusilla, ro-
tundata, brevi pedicello aftixa, fasciculatim congesta corpu-
scula lutescentia, spermatocystidiis Juugermannia subsimilia
dixit; phiuta^ vero nou pertiuentia, sed animalis originis cre-
didit. Nec ex modo, quo apud Dcrhes ct Bolier p. 74 pl. XXI.
Jiy. S—7 hajc describuutur et depiuguutur, seutentiam Gre-
villei de origine aliena absonam forsau existimares. Ut vero
ipse eadem vidi, vix argumenta quadam iu favorem hujus
opiuionis colligere licet. Eadem ad ramos omues superiores
tauta copia et eo ordiue proveuieutia observavi, ut jam hauc
ob rem vix aliena putarem. Primo iutuitu fasciculos minu-
tos, corpusculis rotundatis aut ovaliljus dense congestis con-
stitutos crederes; accuratius inspecta corpuscuhi videbis mi-
nori ramulo, a phinta exeunti, aftixa (Ay. tab. XXXIII. Jiy.
24 ad a). Si ejusmodi ramulum depreheuderis iuchoautem,
videas antheridiorum prima iuitia ut contiimatioues laterales

140

siphonum, qua^ exteriorem paginam ramuli iertilis incurvati
constituaut {Ag. l. c. ad apicem tigura;). Ut adolescant an-
theridia, a i^agina exteriore ad oppositum hitus coguntur et
ita ad interiorem paginam (ramuli incurvati) ssepe numerosa
conjunguntur. Ipse ramulus fertilis tit quotjue ramosus, et ra-
mulorum plurium antheridia in eundem fasciculum colliguntur.
Singula antheridia sunt sessilia (Ag. 1. c.fg. 25 a) aut hrevi
pedicello, cujus eadem est structura, aftixa. Si sub vitro su-
perjacente leviter compressa et Chl. Z. Jodio adposito obser-
vantur, innumeris lilis minutissimis extrorsum radiantihus
(Ag. tab. XXXIII. fig. 25 h — c), constituta apparent; lila
ramosa videre credidi, extimis ramis clavatis aut in globum
desinentihus, his ni fallor ah interioribus ramis eodem modo
compositis exeuntibus; in antheridio a facie conspecto, rami
extimi glohos referunt, cujus in interiore cytoblastum mag-
nuni, parieti adnatum, videre credidi. Ipsum axem antheridii
cellulis paucis majoribus contextum putarem; has vero cellu-
las ita ohscuras vidi, ut de earum pra^sentia haud certus sum.
Rami exteriores clavati forsan diversis modis exeunt; non-
nullos umbenatim a vertice inferioris articuli provenientes
putavi; ieviter compresso antheridio articulos extimos clava-
tos extra superticiem antlieridii eminentes vidi, ex quo forsan
concludere liceret eosdem sub ipso emissionis actu anthero-
zoorum ita prolongatos tieri, et membranam postea conapsam
sub tempore quodam persistere; forsan hoc modo exj^licare
liceret antheridia a Derbes et Solier depicta quasi ciliis ex-
teriorihus cincta adparere; saltem alio aut meliori niodo ico-
nes datas, quas facile omnino imaginarias quis putaret, expli-
care nequeam. Me tamen nec pedicellum monosiphonium
vidisse contiteor, nec stricturas periphericas, nec colores sa-
turatiores, (|uihus icones Derhesiana; insignes sunt. Ipse au-
theridia colore dilutiore carneo suttusa; et ChL Z. Jod. ad
posito lila clavata lutescentia vidi. Addere placet antheridia
eodem fere tempore matura obvenire, quo cystocarpia et sti-
cliidia, quod cuidam indicare videretur fecuudationem fieri
debere sub eodem tempore, quo jani evoluta existerent or-
gana qua; fecundarentur. Quai a Derbes et Solier llytiphlem
tinctorice depinguntur antheridia (Ann. Sc. Nat. tom. XIV. pL
33 Jig. 10 et 11), multo magis cum iis conveniunt, qua3 in B.

141

pinastroidc observavi. Iii Yidalin ohtiisiJoha antlieridia vitli,
iis R. iiiiiastroides proxime coiigruentia; fila clavaiformia tan-
tum ])reviora et magis oblonga milii obvenerunt.

In VJaropliora, Fohjzonia et Dasya antberidia cum iis
Polysipbonife proxime convenire videntur. Idem forsaii valet
de Odonthalia, cujus antberidia, observante Kiit/ingio, magna,
pediceUata, bmceoiata, gonidiis transversim ordinatis instructa,
dicuntur. Qualia in Dasya dcyante obveniant, eadem jam su-
pra descripsi; juvenilia iilo monosipbonio constituta vidi (J.f/.
tah. XXXII. /iy. ^S a); articuli sensim subdividuntur, divisione
in inferiore parte antberidii inclioante, et sursimi progredi-
ente; ita ut in eodem antberidio partem inferiorem structura
antberidii maturescentis instructam, sujjeriore vix mutata con-
spicere licet (Ay. 1. c. fy. 28 h); antberidium maturum srepe
longissimum vidi — structura cajterum qualem Polysipbonise
et Rytipblea; descripserim. Filis clavseformibus tenuissimis
demum (post emissionem antberozoorumV) evanescentibus (Ay.
1. c. fiy. 2,s c fiy. dextra), tilum articulatum axile persistens
observavi.

Quod inter Rbodomelearum Genera, antheridiis maxime
abludens cognovi, est Chondriopsis. Organa in boc constituant
externa, ad ramorum apices obvenientia, et saltem in non-
nullis speciebus ita magna, ut segmenta eorum coniicere liceat.
In Chondriops. tcnuissima et a Derbes et Solier (l. c. p)l. XIX.
fiy. l—4).et a Tburet (Anth. des Cryj4. p. 65 pl.7) observata
fuerunt. Observante Tburetio sunt corpuscula minuta, forma
paulisper irregularia, planiuscula at leviter torta, griseo co-
lore instructa; plerumque cinguntur margine, cellulis rotun-
datis, endocbroma lutescens foventibus, constante. Utroque
latere paginali cellulse byalinie verticaliter posit» sunt, qui-
bus coutinentur antherozoa; loco pedicelli adest articulus mo-
nosipbonius, membrana crassiore cinctus, a quo quo(iue pili
singuli exeunt iis similes, qui ad apices ramorum sajpius ob-
servantur. Axis cellulosus medium antiieridii occupat, qui
vero uon nisi post emissionem antberozoorum tit conspicuus.
Quae ipse (in Chondr. dasypJrylla^ observavi antberidia in de-
scriptionem datam sat bene quadrant; ambitu forsan rotun-
diora. Sectione facta, stratum interius vidi duobus seriebus
cellularum rotundatarum, (^uarum qua3(j[ue 3 — 4 cellularum

142

verticalium, quse paginas constituant, sustinebat. Formam
exteruam diversam si excipias, ab antheridiis Polysiphouia?
potissimum differre mihi adparuerunt cellulis majoribus, quasi
heterogeneis, quibus margines cinguntur.

In Lmirciicia organa adsunt, qua^ cum antheridiis Poly-
siplioniffi et Rhodomelearum in genere analoga videntur; duni
vero in his organa externa libera constituant, excipiuntur in
Laurencia intra excipulum apotheciiforme, cujus a basi et late-
ribus innumera exeunt, sursum radiantia (Ay. tab. XXXII. Jig.
10 (i 17). Qu« quidem organa jam a Grevilleo (Alg. Brit.x>-
110, tab. XIV. ff/. 7 — 12) in Laurencia pinnatijida, postea a
Derbes et Solier (Ann. Sc. Nat. tom. XIV. pl. P,7 fig. 1—3)
descripta fuerunt. Apud Thuretium non ita memorantur, ut
qua' dicuntur observationibus propriis fundata crederes. Ea-
dem quoque a Harvey (FJiyc. Brlt. tab. o5) depinguntur; et
revera in pluribus speciebus, qu« L. pinnutitidte aftinia sunt,
sat frequenter obveniunt. Ut eadem observavi (Ag. tab. XXXII.
t\g. 18 et 19) sunt corpuscula elongata fere cylindrica, sub-gelati-
nosa, lactea aut lutescentia, qua^ densissime farcta a fundo et
imis lateribus excipuli erectiuscuhi surgunt (7. c. fig. 17).
Adposito CiiL Z. Jodio, quo lutescentem colorem assumunt
cellula? quibus constant minutissima', series axilis celluhirum
longitudinalium conspiciatur, cujus a cellulis lila brevia arti-
culata et ramosa innumera extrorsum radiare videntur; his
sunt articuli pauci, cylindracei aut paulisper clavati, interio-
res subadscendentes, exteriores magis verticales; ultimos ar-
ticulos vidi nunc globosos, nunc oblongos, (forma forsan mu-
tata, prout alia directione oculo obhita fuerunt), nunc fere in
apiculura protractos (Ag. J. cfig. 21), quod an membrana post
exitum antherozoorum protracta et colhxpsa penderet, dubito.
Extra cellulas antheridii, at gehatina ejusdem cohibita, quse-
dam vidi corpuscuhi magis gelatinosa et colore magis griseo,
forsan ipsa antherozoa constituentia (cfr. Ag. 1. c.fig. 21, cor-
pusculum extimum). His fere eadem fuit magnitudo ac cel-
lulis extimis, et forma fere obovato-rotunda; pra^terea ad ut-
rumque apicem horum macuhis singuhis obscuriores (ad ob-
tusiorem maculam paulo majorem (cytobhistum?), et mino-
rem juxta apicem acuminatum) vidi, ita fere iisdem locis cor-
pusculi, in quibus cilia obveniant in antherozois Fucacearum.

143

Antheridia iu sumnio apice fascieulo cellularum majorum ter-
minantur (Ag. J. c.jiif. 18—19), ({uarum iiitra membranas pel-
lucidas endochroma in tihi ramosa distractum videre credidi.
His cellulis majorihus antiieridium iiicrescere forsan assumere
licet; nimirum singulis celhilis inferioribus sensim dissohitis,
endochromate antea in iila antherozoifera mutato, novas cel-
hihis ad apicem antheridii formari, sensim et suo ordine trans-
mutandas. His celhilis superioribus Laurencise forsan ana-
loga; censeantur mai-ginales, qua; in Chondriopside ohveniunt.
Sectionem transversalem antheridii in Laur. pinnatitida casu
videre contigit, cujus icoiiem (/. <. f(j. 20) dedi.

Li opere majore Derbesii et Solierii (/. c.p. 7(> tah. XIX.
Ii(j. f) — G) antheridia Lanrcncia' ohtusrc describuntur prorsus
diversa ab iis, qu* in L. pinnatitida jamdudum cognovimus.
Antheridia in his proximis speciebus ita diversa generari, vix
suspicarer. Nec ab aho algologo hi&c antheridia L. obtuste
observata fuisse audivi.

Comparatis descriptionibus, (xuibus antheridia Bonnemai-
soniffi ilhistrare voluerunt, j^atet auctores alios alia organa
pro antheridiis habuisse, quod iit evidentissimum si ipsa ilhi
organa comparantur, qua3 coram hahuerunt auctores diversi.
Unius generis tn-gana a Derbes et Soher (2). 77 2)1. XIX. Jiy.
7 — 8) describuntur chiva^formia, et ejusdem coloris ac ipsa
frons, at cincta exteriore strato celhihirum pellucidarum; ha'c
in individuis inveniantur, quffi nulhi cystocarpia gerunt. Al-
terius generis organa ^hignus (Bot. Ergchn. der Nordsecfahrt
p. 71pJ.II.fg.24—25) in iisdem individuis, qute cystocarpia
generant, observavit. Quum a Thuretio statueretur Bonnemai-
soniam esse monoicam, Magnus forsan jure assumsit organa
quuj ipse observavit esse identica cum iis, quse a Thuretio
antheridia Bonnemaisonia; habentur. Haec sunt ilhs a Der-
l)esio et Soherio descriptis multo breviora, et constant celhiHs
minutissimis peUucidis quoquoversum stehatim radiantibus.
Unum tantum organorum genus antheridia Bomiemaisonia;
constituere posse, patet; (jua-nam vero sint antheridia vera
dijudicare supersedeo, quum propriam opinionem tantum liy-
pothesi fundare valeam *).

*) Hoc loco animadvertere placet utriusque generis organa, qua!
in Bonnewaisonia ut antheridia venditantur, esse externa, quae et in

144

In nonnullis Florideis, quarum frons est foliacea, maculse
hic illic observantur, quse structura ab aliis partibus frondis
plus minus recedant. Spbserosporarum sori aliquando in his
evolvantur, aliquando antlieridiis constituantur, quod facilius
demonstratur in iis, quarum sori spha^rosporarum magnitu-
dine nuUo negotio dignoscantur (in Delesserieis); in his ma-
cula3 antheridiiferse pallidiores, forma quoque diversse adpa-
reant. Si in iis Nitophyllis, quorum frondes steriles unica
serie cellularum juxtapositarum sunt contextse, segmentum
per maculam antheridiiferam ducitur, frondem his locis nunc
duplo crassiorem, et pluribus (tribus) seviebus celkUarum
constitutam videre licet; celluhis intimas majores fere qua-
draticas, paginales angustiores, et ex liis singulis plures mi-
nores extrorsum radiantes observavi (Nit. Gimnianuni). A
facie conspectse, interiores et exteriores cellulse eandem for-
mam polyedram initio mihi monstrarunt; subdividuntur autem
sensim exteriores, et ita a singulis interioribus plures, de-
mumque plurima? exteriores radiantes videntur. Cellulas ra-
diantes colorem pallide hiteum adposito Chl. Z. Jodio assu-
mere vidi; interiores autem colorem obscuriorem; in celhilis
radiantibus intra membranam pelhicidam endochroma oblon-
gum pallide coloratum, quasi articulis singulis aut superpo-
sitis duobus constitutum, dignoscere putavi; alias celhihis va-
cuas, antherozois forsan emissis? *).

forma et in situ certas quasdam offerant notas. Si tamen de his du-
bium manet qu£enam sint antlieridia vera, et aliter de hac re sentiunt
auctores, qui in antheridiis Florideaium cognoscendis versatissimi ju-
dii-antur, patet, ut mihi videtur, neque (juosdam esse anteridiorum
characteres ita delinitos, ut ex iis certius dijudicare liceat qua^nam
organa vera antheridia sint; — quod adliuc magis de illis valeat, qua-
rum antheridia minus evoluta et propiis organis externis non consti-
tuantur — ; neque auctoritati semper tideni habendam esse. Si in iis,
quarum organa ha^c ita distincta sunt ut de eorum natura dubitari
nequeat, antheridia normaliter in individuis obveniunt, qu?e neque sphse-
rosporis neque cystocarjiiis instructa sunt, nescio sane quare aliter
esset in iis, quorum antheridia minus sunt evoluta, et organa externa
separata non constituunt. Tamen multa hodie statuuntur, quas ejus-
modi organis, vario respectu dubiis, unice fundata sunt.

*) Descriptionem a I)er])es et Solier dafam maculje antheridiiferse
Nitophylli (l. c. pag. 0G—(!7pl. XXI. fg. 8—12) cum iis, quaj ipse vidi,
comparavi; quee apud hos auctores a nostris diversa obveniunt, pen-

145

In Pcyssoncllia, iu qua et uuclei cystocarpiorum et spha3-
rosporse iutra uematheciosa orgaiui exterua proveiiiuut, au-
theridia in cousimilibus partibus exteruis generari, docuit Thu-
ret (Rech. Fec. des Furac. p. 41 pl. 4). lu tilis uemathecio-
rum simpliciusculis et articuhitis, siuguli articuli 2 — 3 cor-
puscula coutiuereut, qua3, sensim emissa, sub forma globuli
liyaliui per guttuham aquse dispergerentur. Ipse autheridia
Peyssonellise non vidi,

lu Florideis articulatis, quarum articuli siugulis constant
cellulis superpositis, antheridia organa externa eoustituaut,
quse et situ et forma diversa obveniaut iu diversis (ieneribus,
uunc quoque in Speciebus diversis ejusdem Geueris (CaUitltain-
nion). In iis, quarum fructus iutra involucra ramorum traus-
mutatorum generautur (Griffitlisia, Bornefia), antheridia quo-
que involucrata nascuntur. lu Callithamuio, cujus fructus
utriusque generis sunt uudi, antheridia quoque nuda prove-
uiuut, ne adparatu quidem tilorum tecta, cum quibus iu Polysi-
plionia ssepissime cousociantur *). lu CaUith. versicoJore (J. Ag.
Sp. II. p. 43), C. corymhoso (Thtir. Anth. Crypt. p. 64 pl. 4),
CalJ. gramiJato (Derb. et SoJ. pJ. 17 fig. 3) antheridia latius
expauduntur supra latus interius ramorum superiorum, efflo-
resceuti» teuuioris ad instar; in CaJJ. Borreri (Harv. Fhyc.
Br. taJ). 159, Derh. et SoJ. pJ. 16 fig. 20—22) in CalJith. pJu-
niuJa (secund. proprias observationes) iu latere supeiiore pin-
narum seriata proveniunt**), magis elevata et oblonga, quasi
propria organa externa evidentius constituentia. lu Griffithsia
et Bornetia antheridia in ramorum iuvolucralium interiore
latere obveniuut, uuuc magis oblonga iu Gr. sphccrica (DerJi.
et SoJ. pJ. 17 fig. 9), uuuc magis conica iu Born. sccundifiora
(Derh. et SoJ. pJ. 18 fig. 4), aut magis pauiculatim composita

deant forsan a crassitie et positione segmenti observati, quod, si nimium
erassnm aut obliquum fuerit, idseam obscuram stiucturte dederit. .Miam
oninino e.xplicationom liujus iconis dedit folin, ad quam infra reveniam.

*) In (kill. corywboso et C. grunulato antheridia, locis supra cit., piii-
guntur evoluta in ramis, quoruni ad apices j^ili numerosi inarticulati
adsunt; quos tamen nullo nexu cum antheridiis quasi magis fortuitos
putarem.

**) In his seriata esse eodem fere modo, quo sphserosporse in liis
speciebus obveniunt, adnotare placet.

10

146

in Gr. sphcerica (Tlmr. l. c. pl. 5). Hoc loco a Thuretio de-
pinguntur, tilo axili evidenti, articulis elongatis articulato, in-
structa, fasciculis subdiscretis, verticillos extra genicula for-
mantibus, constituta. In Bonuiia consimilem axem vidi, arti-
culis 5—6 constitutum, articulos autem breviores; extra axem
quasi stratum exterius tilorum breviorum, fere verticaliter ab
axi exeuntium ; hsec ramosa vidi articulis brevibus rotundatis,
interioribus crassioriljus, exterioribus tenuioribus constituta.
Articulos ultimos alius oblongos, alios clavatos, alios in acu-
men productos, quos memljrana vacua antherozois emissis con-
stantes forsan suspicari licet; in nonnuUis articulis, adposito
Chl. Z. Jodio, intra meml)ranam tenuissimam corpusculum
lutescens videre credidi. Magis juvenili statu totum antheri-
dium strato gelatina-, dimidium diametrum antheridii a;quante,
cinctum vidi. quod tamen vix nisi colore antheridii jodiu mu-
tato distinguere licuit. A structura antheridii juvenilis, et
congruentia endochromatis in non transmutato articulo basali,
conchidere vcllem totum autheridium evohitiune interiore ra-
muli, qui in fiha antlieridii transmutaretur, ortum fuisse, fere
eodem modo <iuo fructus sphairosporarum admodum compo-
situs Fandorcce intra unicam celkihim fructiferam nascitur
interior, demumiiue exterior prostat sohitis membranis cohi-
Ijentibus. In antheridio maturo Bornetice gelatina exterior
vix conspiciatur. Sectione transversah antheridii et series
axilis celhdarum et hla peripherica facilius distinguantur.

In certis formis Callithamnioideis — in Spcnnothanmio,

observante rringsheimio, in Hcrpothamnio sec. Nffigeli, quin

etiam in LcjoJisla tide Bornetii — antheridia inveniantur, quse

vario respectu ab iis, quse in aliis Florideis obveniunt, diversa

mihi adparuerunt. In Herpothamnio et Lejolisia provenirent

in iisdem individuis, quffi cystocarpia generant. A Prings-

heimio (3Iorph. drr Mrcr. Alg. fah. VL fig. 3—6) pinguntur

cellulis admochim distinctis evacuatis, et antherozois emissis

IV)rma tribuitur vesicuhe hyalinaj, quam omnibus Floridearum

antherozois communem statuit. Horum intra cellulam quam-

(iue unicum generari antherozoon, singuhuiue emitti per aper-

turam in hitere cellula3 conspicuam docuit. Ex dicto Prnigs-

heimii ha3C antheridia sua forma refcrrent antlieridia Polysi-

phonise, Dasyse et Wrangelia^, defectu aiitem axis centralis,

147

cellulis majoribus contexti, distarent. lu Sj^rnuothanmio fla-
heJlato subsiniilia autlieritlia a Boruetio clepiuguntur (Kot. Al(j.
tab. VIII.J. Quod iu his animadverteudum niihi videtur, est
iusignis maguitudo corpusculorum, si quidem iuter haec eo-
rumque matrices cellulas et articulos steriles proportioues
magnitudiuis conservatse fuerint in icouibus datis. Dum ccl-
lulse maternae membraua in aliis antheridiis admodum videtur
gelatinosa et coUabeus, Priugslieimio licuit observare aper-
turam conspicuam per membranam cellulee persistentem. Cor-
puscula PolysiphowUe varieijatie, quse sunt sphserica, observante
Thuretio diametrum exhibent, quem vix ^^5 millimetri supe-
rare statuit; Laurencice temiissimce, quae sunt oblonga, lougi-
tudinem vix ^^^ millimetri, et Grif/ithsics setacece loiigitudinem
ji„ millimetri tribuit. Me observante vix has dimensioues
a^quant celluke exterua;, quibus coustituuutur matura authe-
ridia. In FoJysiphonia, Chondriopside, Grifjitlisia etc. cellulse
antheridii fertiles pJtira et forsan muJta millia uumero sequant.
lu Spermothamnio, IlerpotJmmnio et LejoJisia vix centum
ex fig. datis numerare liceret. In phmtula, quam speciebus
quse ad Sijermothamnion ducuntur adraodum propinquam su-
spicarer, licet a Derbesio et Solier nomine WranyeJicjC minimcB
memoratur, antheridia depiuguntur (Ann. Sc. Nat. tom. XIV.
pJ. 35) qualia iu aliis speciebus (Jallithamniorum normalia
videutur. Qua3 quidem omnia mihi dubia qusedam movent,
au organa ita descripta in Spermothamnio, Herpothamnio et
LejoJisia revera antheridia his sistereut.

Prseter exempla jam memorata, autheridia quoque iu aliis
Florideis iuventa fuerunt, de quibus ad opera Thuretii, Der-
besii et Solierii supra citata referam, quum de iis neque pro-
prias observationes afterendas habeam, neque ab iis, quse supra
de aliis attuli, abludere videantur.

Si qualia hodie antheridia Floridearum cognovimus, ne-
que de earum praseutia aut ab aliis organis distiuctioue,
neque de structura admodum disseutiaut auctores, coutrarium
obtinet ubicumque agitur de fuuctiouibus partium, quas con-
tiueut aut quibus constituuutur. Najgelio dubium fuit utrum
ipsai cellulie antlieridii iu autherozoa transmutentur, au ge-
nereutur a conteutu celluhirum (Neuer. AJcj. Syst. p. 211 sub
Nitoph.punctato): cellulas dixit primum parenchymaticas 4-5-6-

148

edras, gelatina liomogenea impletas, punctoque (nucleo cellulas)
parieti adnato instructas; dein rotundatas lieri atque hyali-
nas; punctum parietale grandescere deniunique in tilum atte-
nuatum excurrere, quod quoque ita depinxit ut antherozoa
Ciyptogamarum supeiiorum haud obscure referat (Tah. VIII.
fig. 10 u). Expressis verbis tamen negat se filum spirale libe-
rum vidisse, aut motu quodam ijra^ditum.

His contraria statuerunt Derbes et Solier, qui antlierozoa
intra celhdas perpusillas antheridii nasci docueruut; pellicuhi
nimirum celluhirum exteriore dissoluta, antherozoa libera eva-
derent et niotu evidenti agiha. In Ntto2)hyllo ocelJato, qua^
est Ibrma ejusdem speciei quam observavit Nsegeli, lioc modo
describuntur: "De chacune des petites celhdes snperticielles
sechappe un antherozoidc. Quehj[ue-fois cette sortie est suc-
cessive, et ces corpuscules se meuvent au moment ou ils de-
viennent libres, cn agitant un appendice flagellifornie poste-
rieur; dautres fois ils sortent en masse et se tiennent entas-
ses d"abord dans le plus grand repos; on en vois ensuite quel-
ques-uns se dephicer brusquement, s"agiter dun mouvement
de fretillement, puis prendre leur essor, et nager comme des
monades; peu a ])eu toute la masse se meut de meme et ces
anthcrozuides se dissipent dans toutes les directions" (Derh.
rt Sol. I. c. p. 68 pl. 21 fi(j. 10—12; pl. 19 Jifj. 8: pl. 21 f<j.
1 — 5 ctc.) ubi non tantum antherozoa appendice flagelliformi
instructa depinguntur, sed ctiam cursus graphice describuntur.

Monente Thuretio (Anth. Crypt. p. 62), ei non contigit
observare, hcet observationil)Us assiduis quffisiverit, neque an-
therozoa in fllum spirale attenuata, quse vidit Nsegeli, neque
appendicem flagelliformem, quem iis tribuerunt Derbes et So-
lier. Se observantc occupantur celhilse autheridii corpusculo
hyalino, quod aut cst spliaricum (m Polysiplionia) aut oblon-
gum. Corpuscula, (luorum contcntus paulisper granulosus ap-
paruit, nus(|uani auteni confornuitionem hli indicans, ex an-
tlieridio exeuntia vidit motu lento, omnino mechanico et ei
simili, quem sportc (juatei lue e si^lianospora emissse monstrant.
Emissse oninino tran^piillie persistunt. Modos observationis,
tempus observationibus, ahaque, quse emissioni quodammo(h)
influere credidit, varianti ci non contigit aha quam jam allata
videre. Hinc Na^gelium i^ijcoccupatione quadam ea in hlori-

m

tleis iuveiiire, qua) iii ciiitlieridio Miiscorum fuitea viderit, duc-
tum fuisse suspicutus est, (|uod (^uoque eo potius assumere
posse credidit. (juum Nsegeli expressis verbis dixerit se ipsiim
corpusculum uou clarum vidisse. De Derbesii et Solierii ob-
servatiouibus, quauK^uam coutra ea, qua3 positivis observatioiii-
bus ducti statueraut, sua dubia valorem argumeuti perdere
aguovit. auimadvertit corpuscula luiuuta, quse sub majori aug-
lueuto iu a(|ua observantur, facilius observatores fallere; sta-
tuitque se credere errore quodam bujus geueris motus quos-
(him adscriptos fuisse Fuugoruui sporis iii aqua germiuauti-
l)us. Quod attiuet autherozoa Floridearum et speciatim Po-
lysiphoniai. dicit ha^c cum mouadibus, iu aqua mariua evolutis,
maximam habere similitudiuem; mouadibus autem appendicem
esse flagelliformem; citissime quoque copia multiplicantur, et
si cum corpusculis ex autheridio emissis conjuucta observan-
tur, utraque invicem distinguere nou licere.

His fere dictum putavi, quod de contentu autheridiorum
attulerunt ii, qui propriis observatiouibus iu eorum studio ver-
sati fuerunt; et quantura in me fuit tidelissime opiniones eorum
referre conatus sum *). Si oculo })aulisper critico quse ita
enuntiaruut examinantur, vix non patebit oinnia, quse de con-
tentu antheridiorum liodie statuuntur, esse incerta; incertum
manet. si Nicgelio hdes habeiida sit, utrum sint cellula^ an-
tlieridii an celluhiruni contentus, qm in antherozoa abeant.
Si antherozoa agilia iuveuiantur, nou li(^uet utrum hajc coii-
fecta sint, ad typum Cryptogamarum superiorum, quod voluit

'•') Meminisse placet Pringsbeiiiiium do forma qiiadam — vesiculte
hyalinse — quse omniljus antherozois Fioridearum commuiiis essi-t, lo-
([ui, quod vero an niteretur propriis observationibus mihi dubium ad-
paruit. Nec liquet utruui conjectura an observationibus niterentur (juaj
dixit Cohn, statuens Derbesium et Solier zoosporas Chytridii pro an-
therozois Nitophylli habuisse; (juin immo ex icone, (|uam Nitophylli
ocellati dederunt, speciem (pioque Chytridii determinare voluit (cfr.
Max SchuUses Archiv filr Microsc. Anat. Bd. III. pag. 41 ann. 1867).
Ipse de hac re nihil statuere auderem : id tamen moneam laudatos
auctores non tantum in Nitophyllo, sed ctiam in aliis antherozoa agilia
(ibservasse: ncc icones in genere ejus modi sunt. ut ex iis certam opi-
nionem sibi fingere liceat de re depicta. Vix igitur ejusmodi confu-
sionem auctoribus tribuere auderem, similitudine <|uadam iconum tiiu-
tum ductus.

loO

Nsegeli, an ad typum Fucoitlearuin, quod indicari crederes ob-
servationibus Derbesii et Solierii. Si antherozoa agilia non
evolverentur, sed contentus cellularum consisteret glebula ge-
latinosa, dubitandum videtur an revera adsint observationes,
quibus probatum fuit, Jianc glebulam a cellula matrice emis-
sam fore actu quodam celluiai viventis. Si emissionem tieri
statuerunt, quia in guttula ambiente corpuscula subsimilia
observaverint, nonne idem obveniret, si antheridia sensim dis-
solverentur? IS'e({ue certum constat utrum sensim facta dis-
solutione pellicula' antherozoa libera evaderent, ut statuerunt
Derbes et Solier, an apertura per parietem persistentem exi-
rent, quod ex observationibus Pringsheimii concluderes. In-
solitum certe censeatur, observationes, qua3 momentaneum ac-
tum vita3 spectant, quasque cum certis positivis indiciis non-
nulli enarrarunt, rejiciantur ab aliis, quia iis observantibus,
idem momentaneum actum videre non contigerit.

Causse, cur ad tam diversas pervenerint opiniones, plu-
res sint et diverste; quasdam atferre placet. Antheridia,
qua; ita sunt evoluta ut de earum uatura nou dubitetur,
cellulis constituuntur innumeris minutissimisque, quarum pau-
ca3 tantum oculo subjiciuntur si augmento majori observantur.
GuttuLam gelatinse pellucidse fovent, quai vix sub forma qua-
dam detinita conspiciatur, nisi adhibitis reagentiis. Suspicari
licet antlierozoa singulis temporis momentis singuhi mature-
scere et viiiculis cellula) matricis singuhi liberari. His sequi-
tur, ut putarem, antherozoa ipsa haud conspicua esse nisi ipso
eru})tionis momento observarentur; oninino vero esse fortui-
tum, si cuidam observatori contigerit eas cellulas antheridii
sub oculo habere, ex quil)us eo momento temporis anthero-
zoum emitteretur. Nec satis est cellulam parturientem esse
sub oculo; necesse est eam ita in ipso foco sitam esse ut ip-
sum eruptionis actum sequi liceat. Si enim antea observatur
contentus cellula), hunc vix alium videbis quam in cellulis
iiondum maturis; si postea in vicinia nidulantem gehitinosam
glebuhini videas, nescis quaniam sit et unde orta sit. Si quum
de agilibus antherozois qmestio esset, Tliuretio phicuit conten-
dere, huT non esse distinguenda a monadibus circumcirca na-
tantibus, (iuantumne difticilius sit dignoscere unam quandam
glel)ulani gelatinosam pigram ab altera? Adhibitis reagentiis

151

digiioscere (iuidem credidi ejusmudi glebulam (A<j. tah. XXXII.
p'(/. 21), iu gelatiua exteriore uidulautem, ab ipsis cellulis;
ueque tameu huuc ob situm statuere auderem hauc iutra istas
cellulas esse uatam. Observauti mihi, aute multos auuos
(Vetensl: Akad. Handl. 1830 pa<j. 48), autheridia Laurencics
pinnatifidce, adparuit aperturam excipuli, iu quo coutiueutur,
seusim seusimque diLatari, et autheridia mutua pressioue ut
videbatur, sursum coacta liberari; sub diebus autem sequeu-
tibus autheridia siugula iu plurimas vesicuLas miuutissimas
quasi dissoluta tieri. Quum a Thuretio dicitur corpuscuLi
antheridii a monadibus agilibus uou esse distiugueuda, aui-
uuidvertit (^uoque ejusmodi mouades semper generari, ubicum-
que cultura couservantur Floridea;; si ex his dictis coujicere
liceret Thuretii observationes de antherozois Floridearum in
iudividuis cultura couservatis iustitutas fuisse, dubito an nega-
tivse ejus assertiones infringere valeant positivas Derbesii et
►Solierii observationes ; mea enim experientia sequi putarem
monades dictas non proveuire nisi aut ipsius pLinta? deper-
ditus sit vigor, aut vitiata aqua mariua adhibita. Si quis cre-
deret fragmeuta definitte fornias haud separari posse ab alga
quadam, quse in statum dissolutiouis cujusdam transiverit,
addere placet me aliquaudo vidisse sporas cultura servatas iii
plurimas partes ellipticas solutas fuisse.

Si indubitatum fuisset factum corpuscula illa agilia, et
certam formam iuduta, qua; iudicaruut Derbes et Solier, au-
theridiis Floridearum contineri, ex aualogia quidem couclu-
dere liceret de consimili usu et natura organorura, Quum
vero istas observationes bene explicatas fuisse denegatur, vix
alii manent antheridiorum characteres quam qui ex facie et
adspectu hauriantur. His tamen non obstantibus, organa dicta
Floridearum antheridia considerat Thuret. lu opusculo (Mech.
sur les Anthcr. des Algues p. 44) animadvertit eadem obvenire
iisdem locis froudis, quibus alia organa fructificatiouis pro-
veniant, quod quoque pluribus locis contendunt Derbes et So-
lier; L c. dixit: "Si j'insiste sur ces rapports de positiou, c'est
qu'en Labsence de tout autre moyen de determiner la vraie
nature des anth(eridies, ils me semblent indi^iuer que ces or-
ganes ont une importance egale a celle des corps dont ils
tieunent Li place, et reraplissent probablement des fonctions

152

cuirclatives. Ces tbnctiuus soiit elles celles crorganes iecou-
dautes? Nous sommes forces de le croire par limpossibilite
de leur eu attribuer d"autres. L'observatiou ne nous apprend
d*ailleurs rien de plus." Hoc igitur loco expressis verbis di-
citur uos nihil omnino observationibus directis didicisse de
natura antlieridiorum; couclusionibus vero ab eorum situ in
planta ductis antlieridia judicantur. Organa foecundantia cre-
didit Tliuret, quia alise uon adsint functiones, quas iis tribuere
licuit.

Si vero hsec loca, quibus antheridia obveniant, accuratius
determinare conaris, eadem videbis evoluta iis locis, iu quibus
pro diversitate specierum nune spheerosporaj, uunc cystocarpia
iu diversis individuis nascuntur; ueque omniuo iisdem locis
— in cellulis analogis — seniper generantur; quibus pru-
bari credo non nimiam vim his orgauoruin locis natalibus esse
adtribuendam.

Postquam hoc modo de natura antheridiorum judicavit
Thuret, uullam observationem, ab ipsu vel ab aliis factam,
miJii cugnitam habeo, ex qua certius quid statuere liceret de
corpusculis aut antheruzois, quse antheridiis contineantur. Sed
alia facta coujectura, nimirum cystocarpiorum initia senqjer
formari ex proprio quodam adparatu, quem complexum tri-
chophoricum denominaruut, et quum hujus parti suprema^ pili-
formi, quam trichogynen dixit, glebulas quasdam gelatinosas
aftixas observaverit, has corpuscula ab antheridiis emissa sta-
tuit Thuret, easdemque copulatione cum trichogyne junctas
esse. Hsec fuit observatio, qufie sisteret "une preuve decisive
du i-ole que remplissent ces organes" (Bornet et Thuret Bcch.
mr la Fecond. des Floridecs p. 0). Me judice quserere licet
au ex hac observatioue uatura autheridiorum et functiones,
quibus in vita Floridearum fungantur, revera ita eluceant ut
hodie de iis dubitari nequeat? Quo respectu, quum latius pa-
teat qusestiu, ulterius pauca alieram.

Si Thuretius ipse — autea quam theoria nova fecunda-
tionis fuerit inventa, — statuit corpuscula Polysiphouia^ non
posse dignosci a munadibus, (luibus circumdantur (Anthcr. dcs
Cryj)t. p. 64); quumodo intelligatur corpuscula ad trichogynen
adtixa mm esse monades, quai locum sibi ibidem qusesiverintV
Jam supra de corpusculis, intra gelatinam ipsius antheridii

153

observatis, adiiutavi ditticilius esse dictii au vere ex autlieridiis
oniissa fuissent; uuuiie uiulto niagis dubia^ uobis maueaut gle-
bulse quaidam gelatiuosa;, quaruui omuiuu ignoramus origi-
uem, et quarum nulli ex forma hauriantur characteres. Si
vero quoque ha3C essent corpuscula ex antheridio quodam
emissa, nescimus phine cui speciei pertiueaut.

Neque ex eo, quod corpusculum ({uoddam gelatinosum
adtixum sit pilo gehitinoso, per se sequitur idem esse copuhi-
tione junctum, nisi eodem jure concluderetur sporas unius
plautse, quas intra gelatiuam alterius germiuantes olfeudimus,
(|uoque copuhitioue huic adhserere; exemphi quoque alia attuli,
(juibus probatur partem unani liberam, qua3 alteri ejusdeui
frondis adproijin^juatur, huic sa;pe coujungi et coucrescere ita
ut uon nisi Isesione easdem separare liceat. Si vero partes
gelatinosse alias ob causas coujuuguntur et concrescunt, patet,
ut putarem, idem lieri pusse, quum agitur de partibus, quas
trichogynen et corpuscula antheridiorum deuominarunt. Par-
tes alias gelatiuosas adhserentes aut concresceutes facilius dig-
uoscimus ob formas diversas aut alias notas; quomodo vero
uuum minutissimum globulum hyalinum ab altero diguosce-
retur?

Prffiterea uou liquet utrum trichogyua^ soli adhsereant ha3c
corpuscula, an quoque aliis partibus frondis. Sub microscopio
couspiciautur facilius ea, quse extra alia a^que miuuta corpora
emiueant; minutissimum autem corpusculum cellulffi majori
aut cuticulai frondis cujusdam seque hyaliuse adhserens obser-
vatorem certe facillime fugeret. Si vero aliis frondis partibus
adhsereant corpuscula, quse observatores fugiant, patet uuicum
argumentum, quo uatura corpusculi demoustraretur, uempe
esse foemineo adparatui copulatum, omuem vim suaui perdi-
disse. Si enim corpuscuhx aliis partibus gelatinosis quoque
adfixa obveniant, patet hoc lieri non quia sunt organa foecuu-
dantia qua^ certam petereut foemineam jjartem, sed quia eam
habeant substantiam ut aliis adhajreant corporibus gehitinosis.
Neque demoustratum scio trichophoricum adparatum sistere
vera foemiuea orgaua Floridearum. Ut corpuscuhi autlie-
ridiorum organa niascula existimautur, quia cum adparatu
foemineo copuhireutur, ita trichophorico adparatui functio-
nes organi foeminei tribuerunt, quia huic adha^rentia obser-

1 :)4:

vata fuerunt corpuscula qua^dam, de quilnis supposituni fuit
eadem esse ex antlieridiis emissa et ita masculina esse or-
gana

Si jure quodam statuatur corjjuscula antlieridiorum esse
nullo motu praidita, segre ut putarem intelligatur, quomodo
ad adparatum foemineum adproximarentur. Ex iis enim, qua3
de antlieridiis liucusque innotuerunt, concludere audeam an-
tlieridia et cystocarpia ssepissime, si non semper, in diversis
individuis normaliter obvenire. Tliuretio quidem adparuit cor-
puscula, quse maxima copia mari commissa fuissent, casu aut
fluctibus ad adparatum trichophoricum sajpius adproximari
debere; quod si non obtineat, nec fructum evolvi docuit.
Quo autem facilius corpuscula hoc modo ab ipsis fiuctibus
maris ad adparatum foemineum adproximarentur, eo diftici-
lius mihi videtur explicari quare ne proximo temporis mo-
mento divellerentur aliis fiuctibus ejusdem maris numquam
tranquilli.

Si denique analogias quasdam certas haberemus. sua-
dentes foecundationem fieri modo allato, his forsan argumento
uti liceret. Sed fere contrarium concluderes ex iis, quse de
aliis plantis cognovimus. Quum auctores laudati novam tlieo-
riam Instituto Gallico exhiberent (Compt. rend. Tom. 63 p.
444: ct sequ.), ipsi docuerunt foecundationem Floridearum mul-
tum differre ab ea aliarum Algarum. Structura organorum,
modus eorum agendi, setas in qua perticiatur foecundatio, et
(juod ea perfecta consequitur, his omnibus abluderent Flori-
dea^ ab aliis algis; neque enim antherozois mobilibus tieret
foecundatio, nee essent ipsa organa propagationis (sporse) qua?
foecundarentur; ipse actus esset magis complicatus et potius
cum superiorum phintarum fecundatione comparandus, quum ut
in his fieret corpusculis immobilibus, in adparatum quendam
externum agentibus ita ut dein consequatur evolutio fructus
(1. c. p. 447). Si vero auctores cum phmtis superioribus in-
tellexerint plianerogamas, et fecundationem Floridearum fieri
corpusculis, ut phanerogamarum pollinis granulis, ipsaque cor-
puscula polline com^^aranda, voluerint; — atque ita i^ustha-
bitis omnibus Cryptogamis opus fuit qua^rere partes analo-
gas et exempla probantia inter Phanerogamas, nescio sane an

155

ejusniofli aualogia doctriuse uova3 quoddam argumeutuui prse-
beret *).

Si Thuretio licitum fuit dicere pra^occupatione quadam
lactum fuisse, ut alii observatores res aliter vidissent, quam
ipsi adparuerint, forsan eodem jure supponere liceret quoque
ipsi contigisse ut aut plura aut aliter res observare crediderit.
quani revera exstarent. Hoc respectu ipsa historica expositio,
(luomodo observationes facta^ et doctrina orta fuerit, cujusdam
momenti videatur. Docente autem ipso, trichogynen primus
observavit Bornet in Lejolisia, anno 1859; hoc vero loco ut
pilum hyalinum unicellularem, sat elongatum et parietibus
crassis instructum descripsit, quem in fructu sese evolvente
persistere dixit, licet sensim magis in kitus dejectum tieret.
Dein 1861 Nsegeli trichophoricum adparatum fusius descrip-
sisse; at adparatum foemineum Floridearum in hoc contineri
ita parum ille suspicatus est, ut contra in fructu cystocar-
piorum tantum organa propagationis non sexualia contineri,
demonstrare conatus sit. Ex uniformitate vero, quani in evo-
lutione fructus quorundam Generum invenisset Nsegeli, Thu-
retio adparuit in hoc trichophorico adparatu foemineum orga-
num Floridearum contineri posse; hinc de hac re observationes
instituere consilium ca^pit, quibus dein institutis nova doctriua
perfecta procederet. Ipse Bornet rem sequentibus narravit:
"Depuis que le mcmoire de Mr Na^geli sur les Ceraraiacees
etait parvenu a Antibes, cest a dire pendant Thiver 1862 —

*) Opiniones quasdam recentiores. quae explicarent quomodo agens,
quod in corpusculis contineatiir, per trichogynen ad cellulani fructi-
genam transferatur, lioc loco prseteniiittendas putavi.

Alia quaedain scripta de evolutione fructus Floridearum post
opera Thuretii edita hnc loco non memoravi, quum hiijus obscrvatio-
uibus illa prsecipue inniti putai-em, et vix proprias aut directas de
origine antherozoorum contineaut observationes. Nec observationibus
usus sum, quae de Batrachospermo piiblici juris fecerunt, quum, me
judice, nnllo modo liqiieat Batrachospermum Florideis pertinere. Ad-
huc minus inquirere volui, an ex iis, qu;e dc aliis Cryptogamis docue-
runt recentiores, argumenta in favorem doctrinae Thuretianae quae-
renda sint. Milii tantum opus fuit cognoscore, utruni in observatio-
nibus, quas in Florideas institueruiit. fundamcnta haberemus satis firma
doctrinse hodie, si quid video, ab omiiil)us accepta3, an novis opus esset
observationibus, quibus confirmaretur.

] .v;

18()3, iious coiinaissioiis enfiu un organe qui, selou toute ap-
pareuce, etait lie a la reproductiou sexuelle des Floridees.
— — — Ce que nous aper(;umes daus un premier examen
]ious laissa convaincus qu"un orgaue qui se montrait avec les
memes characteres essentiels dans les genres assez eloignes
d'ailleurs, etait bien Torgane femelle des Floridees si vaine-
meut cherche jusque alors. II fut des lors arrete que la pre-
miere excursion maritime serait devolue a Tetude approfondie
de cet organe et a la recherche des rapports qui s'etab]issent
eutre lui et les corpuscules issus des antheridies. Ce projet
ne put etre execute que trois ans plus tard. — — — Nous
retournames a St Vaast en 18G(j, et. quehjues jours apres
uotre arrivee, nous constatames de hi facon la plus nette la
copulation des corpuscules males avec le poil trichoijhorique,
preuve decisive du role que remplissent ces organes." (Bioyr.
sw Thurct p. 26 — 27). • .

XII. De Sporis et Fructu Sphserosporico.

Matura sphajrospora *) saqjius est spha^rica aut sphseroi-
dea (Aij. tah. XXIV. Jig. 0, tah. II. fg. 7); raro ita est elou-

*) Dc! noti(jiie ct nomiiie sphferospor;« liaec ailnofanda videntnr.
Iiiitio inter spluero-^porani ct ejus partes nuUain fecerunt distinetio-
nem; adliuc aiino 1833, quum nova jirodiit editio operis The l^nglish
flora, in hac scriliitur: "the secuiid (fructification) is composed of gra-
iHiles niostly ternate, scatered or collected into little spots.'' In qui-
liusdani dissertatiunculis, anno 183G publici juris factis, indicavi sporas
(livisiono oriri, easdemque esse non ternas, sed quaternas, organumque
fotain siili^erocarpium (Novit. Fl. Spec) aut sphaerosporam (Fropag.
Al(j.) adpcllavi, quod noinen postea retinui: ipsis pariibus, nuincro et
evolutione cum siioris aliaium Cryptoganuiruni congruentibus, nomen
sporse servavi. In Phyculogia GeneruU (1843) Kiitzing. sphperosporam
tetrachocarjnui» , ct sporas spermatidia denniuinavit. Nomen "tetra-
s])orfe" quo s;epius utuntur, et posterius, et origine dnliiuiii, et niihi
ineptuni vidotur. Lapsu calami ortum putarcni : )irima enim vice a
Decaisnco in Ciassif. des Algues 2>. o(J usui-patuiii iiutu: ulii obiter iu-
dieavit sphcerospurain a Kiitzingiu forsan melius nomiiie Tetrasporce
designatani fuisse. A Kiitzingio vero nomine tetrasporas sphieiospo-
ram designari, duliito: postea apud Montagne 1844, ut ab Ilarveyo ferc
ab eodein tcmpore nomen usurpatum vidi. Quum genus habcmus Te-

157

gata (Ag. tab. VI. fig. 4) ut longitiuline (liametium his su-
perat. Etiam in iis, (juarum cellulai nuitricales initio aliani
formam liabuerunt (Ag. tub. XXVI. fir/. 10 et 14), lue sensim
rotundantur et meml)rana magis gelatinosa videtur, ita ut faci-
lius emittantur spono. In longe plurimis sporse 4 intra splne-
rosporam contiuentur; raro tantum '2 adesse dicuntur (CVw^r^-
nia bispora tide Cronan; m nonnullis Callitliamniis, tide Ncc-
<fdi Morph. Ccramiac. p. 305). Certius mihi constat eam in
quibusdam speciebus diversorum Generum (CaUit/ianmion, Ha-
totlianinion, VtiJota, Ccraniium, I^oJycoclia) plures sporas con-
tinere, quod ni fallor ita lit ut quatuor partes, primum ge-
nerata;, uovam divisionem subeant in quadrigerainas sporas
(Ay. tab. I. fg. 15 a —c, tab. XIII. Jig. 4); organa ita consti-
tuta si^hairosporas compositas denominavimus. Quum segre
dijudicatur utrum partes primum geueratse sporas constituant,
an novam suheant divisionem, et omnino certum videtur quas-
dam sporas primum geminas, dein his suhdivisis -4 obvenire,
liaud certum mihi adparuit sporas quandoqnidem tantum ge-
minas generari.

Utrum partes oriantur cytoblastis antea natis quando-
quidem legre observatur. In cellula matricali endochroma
ssepe lit admodum condensatum, et ante maturitatem adpa-
renter indivisum adpareat; demum partes quaterna^ plerumque
dignoscantur facilius. E sphterospora matura sa;pius una exe-
unt sporse quaternse; emissse separantur, singula strato tenui
gelatiuae cincta^, cujus ope forsan aliis corporibus adtixa', sub
germinatione retiueantur. Ut separatse fuerunt spora mox
rotundantur, quod indicare putarem eadem nulla propria meni-
brana cincta esse, sed tantum gelatina ambiente contineri.

Observante Nsegelio sequenti modo formantur sjjora;: "Die
Mutterzellen gleichen urspriinglich den iibrigen vegetativen
Zellen der Pflanze. 8ie enthalten einen primaren wandstiln-
digeu Keru. Derselbe -wird aufgelost, und statt seiner tritt

traspor<ie, quod et prius creatum et alj oinniljus receptuni fuit, nie \n-
dice liaud feliciter organuni quoddani eodem denomiiiatur. Si quis
contra nomen spliforosporte animadverteret, sphaerosporam non scm])t'r
esse sphsericam, idem fere contra nomen tctrasporaj statuatur, (luum
intra hanc nunc forsan tantum dute, nunc certe plures quam 4 gene-
rantur spora\

158

ein neuer secundarer Kern auf, Avelcher frei im Centrum cles
Lumens liegt, und gewuhnlicli durch radiale Strumungsfiiden
mit der Memhran verhunden ist. Darauf hilden sich zwei
uder vier neue freie Kerne und der secundare centrale Kern
verschwindet. Zu gleiclier Zeit verdickt sich die Mutterzelle
gallertartig. Der Inhalt theilt sich in 2 uder 4 Partieen, je
nach der Zahl der Kerne, so dass jede einen Kern einschliesst.
Um jede Inhaltspartie entstelit eine Speciahnutterzelle durcli
wandstJindige Zellenhihlung. Sind bloss 2 Speciahnutterzellen
entstanden, su sind es primare. In jeder treten dann 2 neue
freie Kerne auf, indem der primare Kern resorbirt wird, und
jede theilt sich in 2 secundiire Speciahnutterzellen, wieder
durch wandstandige Zellenhiidung. Die Kerne der 4 Special-
mutterzellen werden resorbirt. In jeder bihiet sich eine Spo-
renzelle, welche einen wandstjindigen primiiren Kern J^esitzt,
wahrscheinlich durch freie ZellenbikUmg. Spatei- entsteht ein
secundiirer grosserer Kern, welcher frei und im Centrum der
Zelle gelegen ist. Die Sporenzelle sclieidet (jallerte aus, wel-
che derb und gefiirbt wird. und das Exosporium hiklet. Zu
gleicher Zeit werden die Specialmutterzelkn aufgelost." Addidit
Nsegeli, sibi non licuisse totam hanc evolutionem in Florideis
sequi; singulas vero mutuasse ex iis qua^ noverit de sporis
(Xuaternatis aUarum Cryptogamarura et de polliue Plianeroga-
marum, postquam sibi persuaserit evolutionem sporarum in
Plorideis identicam esse cum ea sporarum in Muscis et Hepaticis
ex una parte, cum ea pollinis ex aUera. Forsan quis crederet
NaigeUum, ita statuentem, circulo quodam in demonstrando
usum fuisse, et hoc eo potius quum antea statuerit non esse
)mmerum, quod variat, sed evolutionis modum, qui sporis est
cliaracteristicum ("das Wesen der Sporen ausmacht"); aliam-
que quandam prasterea esse Algarum propagationem, qua in-
tra ceUulam maternam 4 "KeimzeUen" generantur, quse tamen
nuUse spora3 sunt (cfr. Na^gvli l. c. p. 188 — 189). Quid spec-
taverit Nsegeli cum gehatina, qua3 fit firma et culorata, exo-
sporium constituens, me omnino fugit.

Neque apud Kiitzingium, neque apud Decaisne compliea-
tam lianc sporurum evulutiunem indicatam video. Si (Ucta
rite interpretatus sim, iis adparuit endochroma, quod sensim
fit magis magisque condensatum, separari in partes, qua3 spo-

159

ras constituant. Statuit Kiitzing sphan-osporam evolutam fieri
a cellula simplici liologonimica, qua' iiiitio cuni aliis conjun-
gitur, sensim autem colore intensiore et magis opaco insignis,
a proximis separatur, divisionem in partes demum sensimque
coiitici (Phyr. gener. p. lOo). Decaisne (pl. de VArah. p. 108)
dicit: qusecumque sit forma, qua^ divisione oriatur, spora sem-
per a nucleo, ab initio indiviso, generatur et intra cellulani
quse maturitate rumpitur.

In spliairosporis, quaj situ et pelluciditate ita comparatse
sunt ut facilius sequantur observatione, spba-rosporam juve-
nilem aliquando vidi evidentissiine in 2 aut 4 partes divisam.
totidem cytoblastis centrum partium occupantibus, antea evo-
hitis quam singulis partibus meml)ran£e circumdantes conspi-
ciebantur (Ag. tah. I. fig. 14 r, tah. XVI.Jig. 10). In tiliis cel-
lulis hoc modo natis endochroma dein condensatur, ita ut ssepe
nulli conspiciantur cytoblasti, si vere persistant. Quandoqui-
dem sectioue feliciter facta lilias cellulas, adhuc minutas et
membrana haud distenta sed quasi laxe striata aut plicata
cinctas, a celhila matre liberatas vidi (Yidalia spiralis), quo
signiticari puto easdem parieti cellulaj matris nus(|uam adhse-
rere, et stadium existere (si quo(jue brevissime perdurans)
quo cytoblasti minores cinguntur membrana nondum distenta.
In sphserospora matura sporam endochromate condensato tilise
cellulse constare puto, membrana cingente, ni fallor, soluta et
in stratum tenue gebxtinosum, quo singula' cinguntur, con-
versa. In celhda matre rotundata, ({ua^ maturescens in spliaj-
rosporam triangule subdivisam transmutatur, cytobbistos 4
vidi simul praisentes, et positione eadem inter se distantes,
(luam spora? in matura sph*rospora occupant (Ag. tah. I.Jig.
14 c in Griftithsia); in iis, quarum spliasrosporte zonatim sub-
dividuntur, celluhim matrem jam forma elongata instructam
vidi, et dissohito proprio cytoblasto duos novos in focis cellulse
positos; his dein diaphraginate transversali separatis, et in utra-
que cellula novis geniinis cytoblastis formatis, qui quoque axem
longitudinalem cellulse primaria» maternse occupant, hi quo-
que diaphragmate trausversali separantur. Ita evidentissime
in Dudresnaja (Ag. tah. XVI. fig. 10) vidi. Conjicere licet
modum subdivisionis sph»rospora3 matura^ pendere a dispo-
sitione. quam inter se servant cytoblasti.

IGO

Tribus tantum modis diversis intra sphserosporam dispo-
nuntur sporse Floridearum, qui vero omnes in multis obser-
vati, tacilius distinguantur: sunt nimirum spha^rosporse

aut (l:o) triangnlc diviscp, quod sffipius obtinet in sph;c-
rosporis obovatis aut rotundatis (Ag. tah. I. Jig. 14); pavtes
singulge liniitantur extrorsum triangulis sphsericis, introrsum
tribus parietibus phmis. Ut apices tetraedii, ita invicem fere
distant partes; in sphrerospora obovata una parte tenuiorem
basem, 3 magis expansam partem superiorem occupantibus.
Cytobhisti, quibus generantur tiliai celkilse, fere conteraporanei
adsunt.

aut (2:o) cruciatim diviscc (Ag. tah. XXIV. fg. (1, tcdj. VI.
fig. 4), quod sa^pius in spha^rosporis ellipsoideis aut paulisper
una directione magis elongatis obtinet; partes singulse, qu*
habent formam hemispherii dimidiati, limitantur extrorsum
pariete convexo, introrsuni duobus parietibus phinis. Gemina^
partes unius hemisphwrii nunc cum partibus alterius paral-
lelse disponuntur, nunc cum iis decussata^. Primuni formari
videntur cytoblasti 2 et filite cellulse duae; his antea formatis,
in singulis oriuntur cytobhisti gemini et ueptes cellulae duai
nascuntur.

aut (3:o) .tonatim diviscc (Ag. tab. XVI. fg. 10, tah. XXIII.
fg. 7), quod in spha^rosporis magis elongatis saipe obtinet;
partes omnes, longitudinaliter seriatte, invicem separantur dia-
phragmatil)us planis; cluo partes interiores sunt fere discifor-
mes, singula3 quasi margine rotundato circumscriptai et late-
riluis duobus planis; duo partes exteriores formam hemis-
pherii fere referunt et uno latere convexo alteroque plano
limitantur. rrimum formari videntur cytoblasti 2 et cellula'
iilise duse ; his antea formatis in singulis oriuntur cytoblasti
gemini et neptes cellula^ duai nascuntur. Cytoblasti omnes
axem longitudinalem celluhe maternse occupant.

Piuprecht, qui systema Floridearum proposuit diversitate
spha^rosporarum fundatum, quartum quoque divisionis tyijum
indicavit, quem irrcguJareni denominavit, ciui autem, ipso con-
sentiente, ssepius in unum aut alterum priorum abiret. Equi-
dem ejusmodi sphffirosporas in speciminibus exsiccatis sfepe

161

fleprehendi, at aut exsiecatione aut casu eas anomalas lieri,
milii certum videtur *).

Divisionem in eadem specie semper eodem modo fieri, ex-
perientia docuit; sa^pissime quoque in speciobus ejusdem Ge-
ueris, aliquando quoque in speciebus ejusdem familia? (Bho-
domeJem) eundem divisionis typum servant spha^rosporse. In
quibusdam tamen Callithanniiis, quse alio respectu proj^inquse
adparent, alia^ Species sphairosporas generant triangule, alise
cruciatim divisas.

Quoad ortum et dispositionis modum spligerosporarum in
fronde haud paucse observantur diversitates. In Florideis
callithamnioideis (Callithanmion, BaUia, Crouania, Dudresnaja,
WrangeUa aliisque), quarum rami juniores sunt cellulis sin-
gulis superpositis articulati, sphaerosporse externse nascuntur
(Ag. tab. I. jig. 14, 15), a ramulo aut toto, aut ab articulo
supremo transformato, ut videtur, ortse. Rami sphserosporis
fertiles in nonnullis vix aliter abludunt a sterilibus (Calli-
thamnian, Wrangelia); in aliis sphairosporae nascuntur in ra-
mulis proprii generis, qui et ipsi posterius proveniunt et tau-
tum in certa quadam parte frondis (Ballia callitricha). lu
Griffithsia (Harv. Bhyc. Brit, tab. 214 jig. 8 — 4) et Bornetia
sphaerosporse generantur intra involucrum, quod ramis plus
minus transmutatis constat; in nonnullis nimirum rami iuvo-
lucrales unico constant articulo leviter incurvo (Gr. coralUna,
Gr. opuntioides, Gr. ^^hyUamphora); in aliis {Gr. setacea) con-
stant pluribus articulis et steriles ramos magis a^mulantur;
in Gr. harhata (Harv. Fhyc. Br. tab. 281 fig. 3 — 4) rami in-
volucrantes sunt tenuissimi, pilos tenuitate ajquantes, interiore
suo latere sphserosporas gerentes. In Fandorea (Ag. tah. I.
fig. 3 — 7) rami iuvolucrales non liberi nascuntur, sed invicem

*) Typi normales supra allati sub iisdem nominibus jsm in opu-
sculo: AlgcB medtterranece Purisiis lSi2 designati fiierunt. Kiitzing in
Phycologia generali (1843) alia usus est terminologia; in tetrachocar-
piis enim sperinatidia aut quadrijuga aut quadrigemina contineri, quse
ultima aut rectangularia aut obliqua docuit (Phyc. p. 100). Naegeli
(184:7) modos formationis sporarum diversos "als tetraedrische, kugel-
quadrantische und zonenartige distinxit (Neuer. Alg. Syst. p. 196).
Decaisne primus, ni fallor, typos diversos indicavit, licet descriptio
data, quod attinet Peyssonelliam, lapsu quodam calami vix intelli-
genda sit.

11

162

coucreti quasi ia calathuin, cujus totum iiiterius videtur farctum
massulis gelatinosis, supra margines demum efflorescentilms,
qu2e baculis minutis thyrsoideis a fundo adscendentibus. sphse-
sporas gerentibus, cumponuntur. Ita in Pandorea fructus spha?-
rosporarum fere formara iuduit cystocarpii cujusdam, instruc-
tus quasi pericarpio et nucleo fertili; ex altera parte fere
comparandus cum organo excipuliformi, quod in Laurencia
pinnatijida antheridia thyrsoidea continet (Ag. tab. XXXIL
fy. 16-19).

In Florideis, quarum frondes contexta^ sunt cellulis per
plura strata dispositis, normale est sphserosporas intra stra-
tum corticale *) generari (Ag. tab. Vl.fg. 4; tah. XXIV.fg. 6).
Fertile stratum corticale in multis vix conspicue mutatur, et
quae in sphserosporam umtatur cellula vix nisi magnitudine
et contentu compactiore et intentius colorato a sterilibiis am-
bientibus recedere videtur. In aliis vero stratum fertile va-
riis modis mutatur, ita ut aut sparsis aut magis delinitis locis
frondis maculas mutatse obveniant (Ag. tah. VI. Jig. 2 et 4;
tab. XXIX. fig. 2—3; tah. XXX. Jig. 4—5); nunc et prseci-
pue ubi magis deiinita loca occupant, maculse fere iu organa
propria mutantur.

Floridese, quarum stratum corticale parum mutatum fit
fertile, sphserosporas ssepius miuutas et plerumque per mino-
rem aut majorem partem frondis ita sparsas fovent (Ag. tah.
XIII. jig. 3; tah. XX.Jig. 2) ut frons fertilis a sterili vix nisi
ope microscopii dignoscatur. Tanta tamen aliquando adsunt
copia, ut a fronde (Hytnenodadice lanccoJatce) emissa, totum
fundum vasis quasi pulvere roseo obtegere vidi. Ubi vero
certis locis numerosa^ coUiguntur, etium si stratum corticale
parum mutatum fuerit, pars fertilis saipe dignoscatur; ita in
Hypnea ramuli fertiles tiunt fusiformiter incrassati (KUtz.

*) .Jam 1842 (Alg. Mar. Med p. 62) contendere ausiis sum eani esse
inter fructus duos Floridearum diversitatem ut cystocarpia a strato
interiore, sphaerosporae vero ab exteriore producerentur. Quoque a
Kiitzingio dictum fuit (Phycol. p. 101) sphterosporas a celhilis cortica-
libus ^enerari. Contra hoc Montagneus, fructum Ctenodi describens
(Ann. Sc. Nat. 1844), statuit hunc fructum contrarium probare; paucis
vero annis postea ipse docuit (Fhycol. in Dict. Univ. p. 20) duos
fructus Floridearum in diversis stratis generari.

163

Fhyc. toh. <)() TY. fg. 2-4), et reeeptacula siliquseformia in
FurceUaria oriuutur.

Quarum vero stratum corticale iertile magis mutatur, iu
iis plerumque macul;r tertiles uheriore evolutioiie ipsius strati
curticalis potissiiiium diguoscautur (Ag. tah. VI. fiy. 2, 4).
Si curticale stratum, ut ssepeuumero obtineat, lilis monili-
formil)us est contextum, liaic tila longiora evadunt, quo tit ut
macula fertilis elevata et quasi magis gelatinosa adpareat ;
exsiccatione vero magis coUabitur, unde et oculo adsueto di-
gnoscatur. Si sectiones a specimine exsiccato ejusmodi macula^
fertilis sub microscopio observantur, lila videas subito elou-
gari, (juasi radiantia a cellulis interioribus magis membrana-
ceis. Partes ita transmutatas frondis olim Nemathecia adpel-
larunt, distinctione tamen vix facta, utrum eystocarpia iis
esseut contenta ( Jblt/ides), an spliairosporse. In fronde com-
planata nematheciosai partes sa^pius ut maculse adpareaiit plus
minus expansa» (Acropcltis phyUophora Harv. Phyc. austr. tah.
283, Cunlicea laciniata Harv. J. c. tah. 39, Ectoclinimu dcnta-
tum Ag. tah. XXX. fg. 4 — 5); iu fronde teretiuscuhi ramulos
reddunt quasi subito incrassatos (Hypnea episcopaUs Harv.
Fhyc. austr. tah. 23, Dicranema Harv. /. c. tah. 120 fg. 5 — 6).
luter tila corticalia nematheciosse partis sph£erospora3 nidu-
lantur, omnes fere iu eadem zona fertili positse, interspersis
ssepius lilis sterilibus (paranematibus). Sphserospora ssepius
in tih) (pedicello) termiualis, quasi hli fertilis suprema parte
fuerit transfurmata. In zona fertili sphajruspor^e, diverso sta-
dio evolutiunis, miiius magisve evoluta; observantur, quare no-
vas continuo transformari credere licet. Ubicumque sphse-
rosporse oblonga? aut elongatge formantur, semper ita sunt
positse, ut unum apicem geraut iutrorsum, altero extrorsum
radiante.

Qui ita ssepe obvenit typus, aliis modificationibus, nunc
in alias formas, adparenter admodum diversas, abeat. In
Delisca (Harv. Phyc. austr. tah. X VI.) stratum nemathecio-
sum ad apices ramulorum in utraque pagina oppositum evol-
vitur, vix diversum ab iis, de quibus jam mentionem feci; si
vero tingeres apices fructiferos circumcirca obduci strato ue-
mathecioso, fructus ita formati trausitum quendam pararent
ad fructus admodum peculiares, qui in Fliacelocarpo (Harv.

164

Thyc. austr. tah. 63) normales generantur. Dum vero in De-
lisea sphserosporse ubicumque et magis spars* inter fila ste-
rilia nematlieciosa obveniant, sunt in riiacelocarpo cerlis locis
coUectse iufra superficieni fructus, qni quoque magis defini-
tam formam praebet; his locis fertilibus quasi cryptte forman-
tur, et fila fertilia intra has a pariete exeuntia centrum ver-
sus fiunt convergentia. Si sectionem loiigitudinalem fructus
junioris feliciter ductam observare coutigerit, adpareat filum
axile frondis (Ag. tab. XXIII. fig. 6) quoque sporocarpium
intrare, et ramis suis extrorsum radiautibus ramoso-fascicu-
latis miuores in superficie fructus formare proemineutias (Ag.
l. c. fig. 7); qui vero ex his ramis exeunt ramuli laterales,
fiunt arcuatim inflexi et transformantur in sphserosporas ; ita
inter fasciculos steriles cryptse fertiles oriuntur, quasi circum-
circa limitatse filis fasciculatis sterilibus. Fila fertilia fiunt
sensim chivato-incrassata, sphserosporam conformem aut de-
mum magis ovalem, zonatim divisam constituentia. Hoc modo
dicere fere liceret totum fructum formari quasi filis Calli-
thamnioideis, quorum ramuli supremi steriles, penultimi vero
fertiles evaderent. Ut placeutse in multis cystocarpiis coale-
scunt endochromatibus confluentibus diversarum cellularum;
ita quoque in sporocarpio Phacelocarpi fasciculorum caules
demum endochromatibus coalescentibus diversorum articulo-
rum constitutos vicli, membrana demum quoque obsoleta (Ag.
l. c. fig. 7). Ab apice demum rupto sphserosporse elongataj
sporas egredientes vidi.

In exemplis supra allatis sunt tantum certa et pauciora
tila nematheciosi strati, quse in sphserosporas simul mature-
scentes convertuntur; iu his igitur sphaerosporse semper filis
sterilibus (paranematibus) cinguntur. Sunt vero Florideifi
nonnulla.', quibus normale videtur non tantum omnia fila ue-
mathecii fieri fertilia, sed etiam in singulis plurimos articulos
in s|)ha!rosporas converti. Ita conformatos fructus in Gym-
nogongro {Kuts. Fhyc. tab. 70^ II; Ag. tab. XII. fig. 5—7),
FhyllopJi,ora, Stenogramma etc. obvenire cognovimus; consimiles
(j[uoque adesse in Ahnfcltia et McJanthalia suspicor. In filis
hoc modo fertilibus articuli supremi et intimi forsan semper
steriles manent, cseteris fertilibus fere eodem tenipore matu-
rescentibus. Quando(j[uideni majorem partem nemathecii iu

165

sporas dilabontoni ol)s(>rvaro crodidi, sterilibus articulis sui^re-
mis quasi in nioml)ranam antea solutam coliajrentibus.

8unt alia nonnulla Genera, Chondrus, Indcea, Rhodoglos-
sum et Gigartina, in (juibus spha^rosporsej in soros collecta^,
intra plures articulos ojusdem lili generantur, at tila fertilia
sunt quasi partes strati corticalis, quod alio respectu vix con-
spicue mutatum fuerit. Nimirum in liis corticale stratum filis
moniliformibus, ut ssepius obtineat, constituitur; quia vero et
plurima lila proxima, et articuli numerosi ejusdem lili fertiles
evadunt, sphserosporse plurima^ colliguntur ita ut oculo quo-
que nudo sori conspiciantur (Harv. Vhycol. austr. tah. 297,
Kutz. Fhyc. tah. 70 I. fig. 6—7; tah. 75 II. fg. 5—6). In Bho-
dogJosso admodum conspicuum tit quomodo oriuntur sori;
sphaerosporse maturescentes ut articuli tilorum seriata; adpa-
parent (Ag. tab. XI. fig. 2 — 3); in filis singulis articuli inte-
riores primum transmutantur et, intumescentibus magis magis-
que articulis fertilibus, distrahuntur in his rami fasciculorum;
in superioribus articulis sphserospora^ extrorsum radiantes ad-
parent, dispositionem articulorum sterilium servantes. In Gi-
gartina (Kiits. 1. c.) minus regulariter quam in Rhodoglosso
spha-rosporse seriata- adparent, soros tamen magis superficiales
a^que formantes; in IridcEa articuli interiores tantum fertiles
videntur, et sori sub evolutione forsan magis introrsum co-
guntur (Ag. tab. X.Jig. 1 — 2); ita in media fronde nidulantes,
sajpius pro nucleo cystocarpii descripti fuerunt.

In Chondrieis et DcJesscrieis (Ag. tah. XXVI. Jig. 13 — 14,
tab. XXVII. fjg. 2 — 3] sori sphairosporarum ssepe certis qui-
busdam locis dispositi obveniunt, qui, cum et magis superfi-
ciales suut, et sphserosporis majoribus constant, facilius oculo
quoque inarmato conspiciantur; diu quoque Algologis cogniti
fuerunt. Stratum corticale in his parum mutatum facilius
crederes; at in iis Nitophyllis, quarum frondes steriles sunt
monostroraaticae, seu unica serie cellularum juxtaijositarum
constitutse, luculenter adparet evolutionom fructus antecedente
evolutione cellularum inchoari, frondemque in maculis fructi-
geris (Ag. tab. XXVII. fig. 3) pluribus celluhirum stratis con-
textam esse, ipsamque cellulam fertilom (sphccrosporam) sub
hac evolutione generari. Fere dicere liceret liunc typum ad-
huc magis evolutum in Lcifto^fhyJJidc obvenire; in hoc onim

Ifi6

Geiiere, quod CladhymenifP ronfertfP (Harv. Phyc. anstr. tah.
144) coiidituni 1'uit, structunim frondis videas Delesserise con-
siinilem; at sori, qui secus margines frondis evolvuntur, Huiit
nematheciosi, cellulis sterilibus sphserosporas intercedentibus
in lila prolongatis, Ex altera parte in iis Delesserieis, qua-
rum sphserospora^, magis superticiales, nuUis conspicuis cellu-
lis iuterjacentibus separantur, sori fere ipsis sphajrosporis ad-
proximatis nudisque constare videntur (Ag. tab. XXVI. fig. 10
et 14). l\\ speciebus Chylocladice (Kiitz. Phyc. tab. 58 III.
fig. 3 — 4) evolutione fere in contrariura tendente, sori obve-
niant adparenter interni; intumescentibus nimirum cellulis
fertilibus infra-superficialibus, spatium in fronde tubuk)sa ht
facilius introrsum, unde partes fertiles parietis sensim hunt
inversi, demumque cryptam efliciunt, quse ipsa extrorsum ste-
rilis limitatur introrsum strato fertili spha^rosporarum, versus
vacuum frondis radiantium.

In Rliodomeleis certse qusedam cellulse fertiles tiunt, quse
vero in aliis Generibus et aliter disponuntur et pro diversitate
Generum aut in partibus parum transmutatis obveniant (Fo-
lysiphonia), aut in partibus quae jam ab origine ad organa
propria convertuntur; organa ita transmutata jamdudum ab
Algologis nomine Stichidii designata fuerunt (Ag. tah. XXXII.
fig. 22 et 24). In his fructibus normale videtur sphserospo-
ram iutra cellulam maternara generari, quaj aut siphonibus
analoga aut divisione siphonis orta (Ag. tab. XXXIII. fig. 14),
fuerit *). Pro diversitate Generura in articulis singulis Sti-

'*) In Polysiphonia videre oredidi siphouem iinuiii articuli iirseg-
nantis linea obliqua transverse subdividi in duas paites. quae dein pro-
longantur in novos et ipsam sphaerosj^orain obtegentes siphones {Ag.
tdb. XXXIII. fg. 14). Interiorem cellulam, qu;e divisione lougitudi-
nali antea orta mihi adparuit, quoque in duas Dartes supcrpositas di-
visam vidi, quaruni supcrior sensim grandescit et iu sphserosjxHam
mutatur, inferior vero vix accrescit, sed ut cellula admoduiii uiinutu
iufra sphterosporam maturescentem conspiciatur in Polysijdionia (Ag.
tab. XXXIII. jig. 6 et 14); nunc sub forma disci complanati, forsau
pressione cellulEe prsegnantis, persistens — in Dasya (Ag. tah. XXXII.
fig. 29). P. Wright, qui in Spicil. Phycolog. x>- ^>^ '^e evolutioiu' sphte-
rosporarum Polysiphoniie novissinias attulit observationes. sequenti
niodo evolutiouem tieri staluit: "The point of origin nf the tetiasjioric
cells seems to be always between the central cell and its surrounding

167

rhidii miiu' singulio formantur sjjliajrospora;. nunc 2 oppositse,
nunc plures verticillatic. Iii iis, quaruni in articulis singula3
nascuntur sphajrospora;, lia; in diversis articulis ita disponun-
tur ut lineam spiraleni per partem fructigeram, in his ple-
rumque teretiusculam, at supra sphserosporam magis intume-
scentem, efticiant; ita in Folysijihonia. \\\ iis vero Greneribus,
quorum frondes sunt complanatse, stichidia quoque sa^pe com-
l)hinata nascuntur; in his sa^pe in singulis articulis formantur
spha?rosporse geminse, quse utroque latere linese medise opposita^
disponuntur. In aliis Generihus stichidia teretiuscula et fere
siliquajformia liunt {I)asya etc); sphferosporse in his ssepe ver-
ticillata) generantur. Ubi sphserosporse in eodera articulo sunt
plures, hse sunt contemporanea? et eodem tempore mature-
scentes; in omnibus vero stichidiis normale videtur sphsero-
sporas diversorum articulorum ordine ab inferioribus ad su-
periores adscendente maturescere, ita ut ssepius conspiciantur
stichidia, in quibus sphserospora- inferiorum articulorum jam
emissa;, media? sunt maturescentes, dum in suprema parte novi
articuli novis spha?rosporis nascentibus prsegnantes generantur.
Hinc facilius explicatur stichidia sub evolutione formam sen-
sira mutare, ita ut, quse ovata institui coeperunt deraura prse-
longa et cylindracea adpareant — hujus exiraia in Dasyse
speciebus habeas exempla.

Evolutionis quodamraodo contrariura ordinera in tilis ar-
ticulatis, quse geramidia fovent, obtinere olim statui; in his

cells. — — At the base of the ceiitral cell a small portiun of proto-
plasm is detaclied, which theu soon divides trausversely into two, the
lowernnost of which forms a very minute parallelogram, aud the other
speedily assuuies an oval form ; tliis latter remains attached to the
former, aud this point of attachment forms iu a iittle time a stalk, upon
which the globular or oval cell beariug the tetraspores is borne. The
basal cell scarcely increases iu size, but the upper one very rapidly
enlarges - — ". Si observi^tioues his verbis expositas, rite iuter[)re-
tatus suni, cellulas duas articuli interiores, quai'um superior iii spliaj-
rosporam abit. inferior vero itievoluta rnanet, quoqiie vidit Wriglit;
dum vero ipse has cellulas judicavi divisione siphonis pericentralis
ortas, Wtight easdem a siphone centrali separatas statuit. Quod si
ita esset, lioc sane non bene cuin origine sphaerosporarum in aliis*!'"io-
rideis conseiitire v'deretur, si quidein sidi.erospor^e nornialitcf in strato
corticali evidentius nasciinlnf. Ncc milii rlncil (|ii(iiiio(i(i piotoplas
matis pars sejiararctiir a centfnii sipjionc insi iliaiihragmale fViiiiiaio.

168

enim gemmidia ordine a supremis articulis ad inferiores descen-
dente maturescere, normale videtur*). Ut stichidiura, ita quoque
cystocarpium in multis transformatione rami oriri, satis per-
spicuum mihi adparuit. At in cystocarpio fihi gemmidiifera
ab axili strato proveniunt; sphserosporai stichidii numquam
in siphonibus axilibus generantur. Incrementum rami fer-
tilis evolutione sphairosporarum haud sublatum fore, exemplis
allatis Rhodomelearum facilius demousti"atur; ramum autem
in cystocarpium mutatum ulterius non increscere, quoque satis
constat. Ut itaque in iuflorescentiis phmtarum superiorum
diversus observatur evolutionis ordo, prout definita? tiunt evo-
lutione floris terminalis, aut indetinitai succrescuut axili parte
non in florem mutato, ita in fructibus Floridearum diversum
evolutionis ordinem pendere suspicatus sum ex diversis par-
tibus quse transformationem subeant; partibus axilibus intra
cystocarpium in flla gemmidiifera transmutatis, ramus fertilis
prolongari nequit; et gemmidia ordinem evolutionis sequuntur,
qui partibus definitis normalis videatur; iu stichidio contra,
cellulis extra axilibus in spharosporas mutatis, incrementum
partis axilis non tollitur; et spha^rospora^ evolvuntur ordine,
quse partibus indeflnite succrescentibus pertineat.

Quse sunt alise minores modiflcationes in fructibus sphse-
rosporarum, de iis videas Algologiam descriptivam.

XIII. De Cystocarpio, seu fructu capsulari.

Cystocarpia in Florideis multis superioribus sunt organa
externa, quaj parte interiore (nuclco) et exteriore (pcricarpio)
constant. lu aliis, nuuc afflnibus, cystocarpia supra frondem
vix eminent; quia nuclei in his cinguntur eodem stiato cor-
ticali vix mutato, quo alise partes froudis obteguntur, peri-
carpium in iis desiderari, dicere liceret. In Ceramieis et
Wrangelieis vero deest omnino pericarpium externum, et cy-

*) In Algis mediterraneis p. 62 contrarium evolutionis ordiiiem
genimidiorum et splia^rcisporarum iudicavi. Quod contra me attulit
Na'geli {Neuer. Alg. Stjst. p. 35) retii nullu modo infringere putarem.
Quse organa comparare licebit, pendeat, me judice, ex eo quod coni-
paratione spectatur.

169

stocarpia taiitum constaiit parte. (inam in aliis interiorem
nucleum numinavimus. Si igitur nuniine Cystuearpii unnm
genus fructus Floridearum cumprehendimus — quud ulim ssepe
nomine fructus capsularis designarunt -~, patet organa non
omnino analoga sub eadem denominatione intellecta fure: fa-
vella nimiium Ceramiurum est nucleus nudus externus; cystu-
carpium Halymenia3 cunstat nucleo froiidi inimerso; llliody-
menia! vero nucleus pericarpio proprio externo cingitur *).

Pars externa, qua nucleus obtegitur, etiam quoad struc-
turam plus minus transmutata obveniat. Cystocarpia frondi
immersa, quibus familia qua^dam propria, a Grevilleo ulim
proposita, Gastrocarpearmn potissinuim distingueretur, obte-
guntur strato corticali saepissime vix mutato; nec lioc respectu
admodum differunt multorum pericarpia, quse extra froudem
hemisphserice prominentia nomine coccidii a quibusdam (Har-
vey) designata fuerunt. Quae contra ut urgana magis externa,
globosa ovalia aut urceolata, nomine Kcramidii distincta fue-
runt, sa^pius pericaipium ofterunt, (^uud aut strato corticali
magis transmutato constat, aut evolutione quadam propria
cellularum novarum lurniatum fuit. In pericarpiis magis di-
stinctis, saipius plura strata diversa dignuscere licet, cellulis
interioribus plerumque directione tangentis, exterioribus di-
rectione radii plerumque prolongatis (Ag. tah. XXIV.fig. 4a)'^*).
Prseter strata, quaj ipsum parietem pericarpii ita constituunt,
nunc quoque tila invicem libera (paranemata), a fundo cysto-
carpii egredientia, in quibusdam fructibus junioribus obser-

*) Pericarpium semper adesse in fructibus externis statiiit Kiit-
zing, quod tamen in Ceramicis membraria hyalina (cellulae) constaret,
duni in aliis cellulis in telam conjunctis plurimis componeretur. Hou
modo vero pars cum toto comparatur. In R/iodymemn, cujus est peri-
carpium cellulosum, adest nucleus intra pericarpium a favella Ceramii
parum diversus, membrana hyalina gelatiuosa, qua obtegitur favella,
aeque cinctus. Ita quoque in Spyridia prteter nucleum inclusum, qui
favellBB analogus sit, adest pericarpium externura cellulosum.

**) Diversis stratis pericarpii diversa nomina tribuere voluit Kiit-
zing (Phyc. p. J05); nusquam vero in parte speciali operis haec nomina
uaurpata vidi. Ut haec strata diversa exemplo illustraret, Gigartinfe
usus est exemplo (Tab. 70. I. jig. 8), quod minus aptum mihi adjia-
ruit, quum me judice haud certum videtur, stratum interius, quod hoc
loco adest, revera stratis pericarpii adnumerandum esse.

170

vautui nuiic sp;irsiur;i (Ag. tah. XXXIII. fic/. 13), nuuc evi-
dentius quasi in stratum interius collecta (Ag. tah. XXXIII.
p'f/. 26), m fructu maturescente jidliuc couspicua.

Ubicumque est pericarpium proprium externum, quoque
ssepissime carpostomium adest, seu canalis per stiata diversa
pericarpii pervius, in longe plurimis oriticio aperto hiaus iu
sui3rema parte fructus (Ag. tab. XXIV. fig. 4 a; tah. XXVII.
)i'g. 6), rarius quibusdam cellularum seriebus l;ixioril)us, omnibus
cellulis directione radii superpositis, supremam partem fructus
non semper occupantibus, constitutum (Ag. tah. XVIII. fig. 8;
Harv. Fliyc. austr. tah. 216). In nonnullis, extr;i irondem
quoque magis (adparenter) eminentibus, fructibus carposto-
mium propriuni nullum (jbservatum fuit (Gigartina et pro-
pinqua Gener;i); p;irtem suprem;im iii liis demum disrumpi
putarera, et aperturam irregularem it;i ortam demum carpo-
stomii loco esse. In plurimis, quoruni auclei frondi immersi
nidulantur. carpostomium secedentibus tilis stratum corticale
formantibus efticitur. Circa canalem carpostomii bene evolu-
tum strata pericarpii plerumque paulisper mutantur; series
enim cellularum singula, quaj suut vicinse, saspe versus cana-
lem perviuni convergentes, excurrunt, quasi apicibus gelati-
nosis et mollioribus telam conductricem gemmidiis egredieu-
tibus constituerent (Ag. tah. XX. fig. 3). In iis, quorum nu-
clei stratis propriis cinguntur, liac quoque ita disposita sunt
ut gemmidiis nuclei viam apertam ad carpostomium ducen-
tem p;irare videantur. Ita in AcrotyJo (Ag. tah. XXIX. Jig. 4)
in Oryptoncmiia (Ag. tah. VIII. fg. 7 et 9 a) cingitur nucleus
strato proprio (circumnucleari), quod per carpostomium ex-
ternum continuatur penicillo tilorum mo'liore, cujus tilis sece-
dentibus gemmidia claustris liberari crederes. In Fauchea
(Ag. tab. XIX. fg. 5 — 6) nucleus cingitur reticulo tilorum
anastomosantium, quod inferne gemmidiorum congeriem arcte
includit, superne vero contrahitur circa canalem pervium, qui
in carpostomium, demum ruptum. excurrit.

Ipse uucleus in Floridearum diversis familiis modifica-
tiones offert, quas majoris momenti consideravi. In nonnullis
Ceramiuni (Ag. tah. III. fig. 22—23), Halynicnia (Ag. tah. V.
Jig. 6), Chrysymenia (Ag. tah. XVI. jig. 20) gemmidia nuclei
maturi fere sine ordine conglobata nidulantur intra gelatinam.

171

rujus ambiente strato hyalino, nunc niagis in membranam
solidescente, nunc magis soluto, contiiitnitnr. In aliis Flori-
(ie;)rum familiis GracUnria (Ar/. fah. XXTV. Jif/. 4 a ct b),
NitopliyUwii (A(/. fa/j. XXVII./ig. 0), Gvliiliuiii (A(j. tah. XXIX.
fig. 7). Hi/pnca (Ag. tah. XXIX. Jig. 13). Jblgsiphonia (Ag.
tab. XXXIII. Jig. 13) nucleus constat Hiis invicem liberis
articulatis, quornm in articulis gemmidia certo quodani ordine
nascuntur, nimirum aut ita ut i'i singulis tilis plura gemmi-
dia sui)eri5osita generantur (Horniospcrnace, Ag. Tab. XXV.
Jig. 4 — 6), aut singula geuerantur in articulo terminali pra?-
ccciore et plerumque evidentius obovato (Corynospermece, Ag.
Tob. XXXII. Jig. 27). Fila gemmidiifera fere semper exeunt
radiantia a parte proima et magis evoluta (plfacnta), qua? aut
tota, aut cujus pars suprema cum strato snbhymeniali, quod
in apothecio Lichenum obvenit, amiloga censeatur. Ejusmodi
stratum subhymeniale in iis Generibus, quse ad priorem typum
pertineant, ita parum conspicuuni adest (Ag. tab. I. Jig. 17,
18, 20; tab. III. Jig. 23) ut facilius in fructu maturo omiiino
desiderari dixeris.

Etiam in iis, quornm gemmidia matura intra gelatinam
nuclei quasi inordinata nidulantur, conspiciatur in juniore
frnctu serialis quajdani dispusitio cellularum fertilium (Ag.
tab. III Jig. 23: tab. IV. fg. 10 b; tab. V. Jig. 4); cellulis au-
tem maternis sub divisione conlinuata in varias et diversas
directiones abeuntibus (Ag. fah. VI.Jg.9), coordinatio seriata
et fasciculata in nucleo maturescente magis magisque evane-
scit. Gelatina, qua gemmidia quasi immersa nidulantur, sub
continua cellularum uovarum generatione sensim oritur, mem-
branis dissolutis cellularum, quse jam usitat* fuerunt, pro-
ducta. In nonnullis hoc modo in unicum et simplicem nu-
cleum conglobantur gemmidia omnia (Ag. tab. IV. Jig. 10 a;
tab. V. Jig. (j); in aliis, quarum forsan quaedam cellulse ma-
tricales janijam divisse, diutius persistant, gemmidia plures
diversos constituunt lobos nuclei subdivisi (Ag. tab. XX.Jig. 3).
Si lobi ita orti separantur partibus sterilibus, uucleus oritur
quem, quasi partibus discretis ortum, eompositum nominavi
(Ag. tab. XXII Jig. 4—7; tab. XXI. jig. 7). lu quibusdam
familiis ejusmodi mutationes partium, quibus cumponitur nu-
cleus, sub juniore nuclei aetate perticiuntur (in Ceramieis Ag.

172

tab. III. f(j. 23, iu Cnjidonenieis Ag. tah. IV.Jig. 10h,Jig. 13, 14)
unde iu maturo uucleo uulla eorum iudieia couspiciautur; iu
aliis (Areschougicce, Ag. tah. XVIII. Jig. 5—10) cellulse ma-
tricales iu lila fasciculata seriatas diu persistunt, et ultimo
tantum maturitatis stadio subdividuutur in partes, quse variis
directionibus disponuutur. lu Horhiospernieis (Ag. tab. XX F.
tig. 4 — 6) et CorynosperDteis (Ag. tah. XXXIII. jig. 28), si
cum Areschougieis comparantur, hauc ultima:! generatiouis
cellularum divisiouem desiderari, facile quis diceret: lila libera
a strato placeutari radiantia excrescunt et subdividuutur tum
articulatione tuni ramiticatione (Ag. tah. XXXII. Jig. 27; tah.
XXXIII. Jig. 28). Si inter fasciculos lilorum lioc modo for-
matos lihi sterilia exeuut, uucleus oritur aualogus ei, quem
compositum uomiuavi (Ag. tah. XXXI. fig. 8—0). Ejusmodi
fila sterilia uuuc iufra fertilia exeuut (Ag. tah. XXXIII. fg.
13) quasi uucleuui fertilem iuvolucrautia; haec sa^pe parane-
mata dicuntur. Qui ita tilis gemmidiiferis et parauematibus
compouitur nucleus, cum strato liymeniali Licheuum iusiguem
offert anah)giam, et una cum arabieute pericarpio, uunc quo-
que excipuliformi, apothecium totum referri facile dixeris.

Gemmidia matura in multis Florideis nou nisi strato teuui
gelatiuoso invicem separata putarem; in aliis, quarum nucleus
tilis gemraidiiferis compouitur, ambieute membrana articuli
contineutur; quandoquidem iutra euudem articulum plura se-
riata adpareut (Ag. tah. XXVI. fg. 3; tah. XXV. fg. 4—6).
Quocuraque vero modo dispouuutur, matura ex claustro libe-
rautur, uuuc {Ag. tah. XX VI. fg. 3) singula, aut sparsiora
simul a tilis emissa, uunc magis couglobatim per carposto-
mium erumpeutia; uunc ab apice rupto articuli supremi siu-
gula quasi ejecta observavi (Ag. tah. XXIX. fg. 1 h). In
iis, quorum fila gemmidiifera raaturitate densius stipata fue-
ruut, membranara articuli generaturi supra alios distentam,
et ex apice ita libero demumque rupto geniraidiura fere ela-
stice ejectum quaudoquidem observare contigit (iu Nemalioue
L c). lu aliis merabranas sensim apice dissolutas fieri, ad-
paruit. Gelatiua nuclei, quocumque raodo orta sit, certo evo-
lutionis stadio aquam forsau imbibeus et raagis distenta, pe-
ricarpio auteni coliibita et placeuta subjacente, sensim extror-
sum cogitur; eamque ita gemmidiorum per carpostomium cmis-

173

sioni inservire, facilius crederes. In Gigartina et affinibus,
quaium nuclei intra pericarpiuni clausura evolvuutur, demuni
partem ipsius pericarpii antea quodam modo eruptam lieri
putarem; in Fauchca adparatum })eculiarem lilorum auastomo-
santium, quo nucleus circumdatus obvenit, iisdem functioui-
bus inservire, vix dubitarem.

In Florideis, quarum nuclei pluribus constant lobis, lobi et
dispositione gemmidiorum et magnitudine eorum invicem di-
versi quandoquidem adpareant, quod, si quid video, pendeat
a diversa positione loborum, et prsecipue ab evolutionis sta-
dio diverso, ad quod singuli pervenerint. Ejusmodi loborum dif-
ferentia pra3cipue in Rhodymeniaceis multis lit facile conspicua
(Ag. tah. XVI. Jig. 21; tab. XIX. fig. 7h); adest tamen etiam
iu Callithamniis (Tab. I. Jig. 20) Griftithsia aliisque, licet mi-
nus adparens. In Rhodymeniaceis, paulo attentius oi)servatis,
fere somper infra nucleum maturesceutem, qui in his fere
prsebet adspectum et structuram favellse, lobi adsuut juuiores,
qui constant cellulis in iila fasciculata evidentius ordinatis;
lobi juniores aut lateraliter ad basem nuclei maturi promi-
nentes (Ag. tab. XVI. pg. 21) aut eodem fere obtecti, aut
fere intra limites ipsius uuclei maturesceutis (Ag. tab. XIX.
fig. 7 h ad x) recepti. Ejusmodi lobi juniores jam a Kiit-
zingio observati, ab eo nomine paraspermatiorum memorau-
tur (Fhgc. Gen. p. 113—114); sub eodem nomine vero etiam
diversa alia organa haud bene comprehendit. In Corgnosper-
meis et Hormospermeis partes nuclei setate diversae aut in eo-
dem nucleo simul couspiciantur rarius, aut minus invicem se-
parantur structura et adspectu. ISi vero comparantur iructus
diversi, ditferentias videbis et iu strato placentari plus miuus
evoluto et in tilis gemmidiiferis, quse nunc breviora, nunc ma-
gis elongata adsuut. Hoc modo facilius mihi persuadeam
gemmidia in Florideis successive procreari, generationibus uo-
vis sensim seusimque evolutis, succedentibus eas, quarum jam
antea emissa fuerunt matura gemmidia.

Quum igitur nuclei ditissima prole continuo fere pra^g-
nantes siut, patet iisdem adferri debere nutrimenti copiam
illis omnibus sufticientem. Promptuarium hujus siue dubio
praebet placenta, cujus iu strato subhymeniali colligitur endo-
chromatis magna copia, cujusque ea est structura ut optime

174

huic fuiictioni inserviat. Quantumcumque euim evolutionis
gradu, dispositione, nec non quibusdam structurse moditicatio-
nibus, iu diversis variare videatur, in eo conveuit fere semper
structura, ut licet plurimis constet cellulis, lise connectantur
endochromatibus per poros distentos copuhitis (Ag. tah. III.
Jig. 23; tab. XXIV. fig. 4 h ad p: fig. 8 a ad p). Quo magis
intra cellulas endochroma colligitur, eo validioribus copulis
coujunguntur endochromata collecta, et membranis diversaruni
cellularum demum in multis evauesceutibus coalescuut ssepe
endochromata permultarum. Massulse hoc modo formautur
placeutares, nudo contentu ditissinio solidescentes, varia; in
diversis forma'; in Delesserieis coustituuntur quasi trunco ar-
boriformi supra fundum fructus expanso, sursum ramoso tili.s
gemmidiiferis, deor^um quasi radicante in strato subjaceutc,
poris in tubulos copuhmtes protractis (Ag. tah. XXVII. fig.
6, 7, 9, lO); in Spha^rococcoideis cellulse copuhitse nunc di-
stinctse manent (Ag. tah. XXVI. fig. 5>, nunc media; in trun-
cum ramosum coalescuiit (Ag. tah. XXVI. fig. 6). Areschou-
gicm (Ag. tah. XVIII. fig. 6, 8, 9) et SoUericm (Ag. tah. XXXI.
fig. 9) alia massulaa placentaris validioris sistuut exemphi.

Sub strato proprie sub-liymeniali cellulse numeroste supra
fundum prominula' plerumque conspiciantur, quas nomine^/a-
centa: iu Algologia descriptiva plerumcj[ue comprehendunt; has
in nonnullis (GraciJaria) numerosiores in juvenili, quam iu
adultiore fructu videre credidi. Ut primis gemmidiorum ge-
neratiouibus sensim consumtum fuerit subhymeniale stratum,
quod primum his nutrimeuto fuit, alias cellulas subjaceutes
in subhymeniale stratum coalescere suspicatus sum, et totam
inferiorem placentam seusim seusim(|ue hoc modo pasci sub-
sequentibus generationibus gemmidiorum.

In Florideis multis inferioribus subhymeniale stratum
admodum reductum obvenit, paucis quibusdam cellulis tantum
constitutum. Sed jam in Ceramio, cujus tenue segmeutum
longitudinale observavi (Ag. tah. III. fig. 23), cellulas nucleum
subjacentes protractis eudochromatis apicibus junctas vidi. In
aliis, quorum in maturo fructu desiderari crederes, adsunt in
juvenili (Ag. tah. XXXII. fig. 12—14); hinc easdem sub evo-
lutione nuclei sensim consumi suspicatus sum. Dum gemmi-
dia saturatiore et sa;pe latiore colore rubescente sunt pradita.

175

eudochroinata cellulaium subliymeuialiura, ut sa^pe partibus
juvenilibus norma sit, colore in griseum aut pallide lutesceu-
tem vergente instructa sunt; qua* ditterentia, jodio adposito,
adhuc evideutior ht; hoc enim magis lutescentia tiunt cn(h)-
chromata celluhirum subhymenialium, gemmidiis magis cocru-
lescentibus. Aliquando jam iu juvenili fructu inter celiulas
nutrientes et nutritas eadem conspiciatur endochromatis ditie-
rentia *).

Peculiare illud stratum, quod in algologia descriptiva,
nomine styati circunmuclcaris, quibusdam tribuitur, hoc et
formationis modo, et structura, et situ in aliis Generibus
diverhum putareni; aiine functionibus cum strato subhymeniali
aliquando conveniat, dubitavi. In nonnullis enim (Giyartineis,
Ch<Btangicis), nucleum ipsum iilis ejusdem nutriri putarem;
in aliis vero Generibus (Areschougia) cellulas, quibns demum
constituitur, denique dissolutas tieri conjicerem ut sua disso-
lutione gehitinam augeant, cujus ope gemmidia matura per
carpostomium ejiciantur.

Cystocarpia in diversis Florideis locis diversis frondis
provenire, cognitum est. In multis per totam frondem sunt
sparsa, area quadam inferiore aut radici proxima tautum ex-
cepta (Schisymenia, Iridcea); aliquaudo obtinet (^odcs) ut in
maculas fertiles colliguntur, quse per totam frondem fere seque
distribuuntur; nunc fere tantum paginas occupant, rarius tan-
tum margines (Fauchca rcpens). Sunt multae in quibus fruc-
tus certas frondis regiones occupant: ita in Gigartina cir-
cwiicincta et ipsi margines et paginse frondis hitissimse fruc-
tibus plurimis sunt ornata', zona intra marginem angusta ste-
rili; in nonnullis Gigartinse speciebus in paiiillis a froude pro-
pria pullulantibus immersi obveniunt; in Cryptonemise spe-

*) Qua3iere licet, hac suadente endochroinatis diversitate, an
primse quoque generationes cellularum (quorum ultimis producuntur
gemmidiii) eandem ac ultimse liabefint propagationis facultatem. Cer-
tius constat de sphaerosporis eandem esse facultatem cellularum, quae
diversis generationibus pertineant; qufe enim cellulse in sph;crosj)ora
simplici sunt sporigenae, esedem in sphserospora composita iterum di-
viduntur et partes novae gemmidia generant. In algis viridibus ob-
servatum fuit sporidium agile subdivisum fnissc, partesque singulas
motum continuasse.

176

ciebus phylla miniita propria cystocarpiis sparsis sunt prseg-
nautia; in Thamnocloniis, quorum frondes steriles sunt tuber-
culis verruculosis rudes, fructus generantur in phyllis propriis,
forma et superlicie Isevi insignibus (Ag. tah. IX. fg. 8). In
Martcnsia, cujus frondes constant zonis alternantibus con-
tiguis et fenestiatis, cystocarpia generantur in zoua fenestrata.
In Florideis multis superioribus cystocarpia a ramo trans-
mutato oriri putarem (in Wwdoinehis, Delcsscneis, Chondneis);
in aliis, quarum cystocarpia ramo transmutato analoga forsan
quoque consideranda sunt, proveniunt fructus aliis locis fron-
dis, quam quibus rami steriles normaliter evolvuntur (Mo-
camimn). Sunt qui conteuderunt antheridia, sphserosporas
et cystocarpia in eadem specie generari iisdem locis frondis;
si vero hsec loca accuratius definiantur, adpareat diversa or-
gana ssepe diversis locis esse posita, et singulis sua certa vin-
dicari loca natalia in fronde (Claudca, Plocaniimn, Gigartince
species etc).

In iis Florideis, quarum cellula^ in diversa strata con-
junguntur, nucleus ssepissime, si non semper, a strato inte-
riore generatur — spha^rosporis contra in strato exteriore
provenientibus. Sunt tamen species, quas hoc respectu ab-
normes crediderunt. Cujus exempla nescio an magis conspicua
adpareant, quam qua^ ex una parte offert Folyides, cujus
cystocarpia in spongiolis extra paginam frondis efflorescen-'
tibus proveniunt, ex altera parte FJiacelocarpus, cujus sphse-
rosporse in cryptis generantur internis organorum, quse ipsa
cystocarpiis semula diceres; ut vero hodie utrosque hos fruc-
tus intelligimus, fructus allati magis adpareuter quam vere
ab aliis hoc respectu abludere censeantur. In Florideis Cal-
lithamnioideis, quarum frondes diversis stratis non coraponun-
tur, nec esse ullam fructuum allato respectu diiferentiam, per
se patet.

Primani originem cystocarpiorum in diversis Florideis ob-
servanti, niihi adparuit eam esse in aliis Florideis aliam; sed
observationes de hac re tantum in paucioribus speciebus, nec
ita ad primam usque originem sunt persecutse, ut certam opi-
nionem contra eos proferre auderem, qui statuant cystocarpia
omnium in prima origine iormam quandam omnibus comniu-
nem exhibere. Bornet et Thuret, quorum est in hac re sumnia

177

aucturitas, diciuit: "Quelles que suient cependaut les varietes
de furme, de structure et d'aspect qui resultent de ces diver-
ses cuniljinaisuns, un caractere dn muins semble cunstant:
c'est la presence d un petit appeudice de nature particuliere,
auquel iiuus avuns dunne le nuni de truhogyne, parce (pfil a
presque tuujuurs la furme duii puil plus uu muins allunge,
et (|u"il fst rurgane essentiel de rinipregnatiun" (Fecondat.
des Flurid. }>. 7). 81 veru qiueritur (juibusnam ubservatiu-
nibus fundaretur baic de uuifurniitate umnium senteutia, pa-
tebit paucissimas esse species, quarum prima initia iiucusque
ubservata fuerunt, quud quuque ab aucturibus ipsis aliu lucu
(/. c. p. 26) cuuceditur. Observaverat Na;geli (Cercmiiac. %).
313 in not.) peculiarem quendam "adparatum tricliuphuricum"
in quibusdam Callithamniis, qua; ut genera prupria memu-
rantui'. in Wrangelia, Griffithsia et Generibus qua^ typu Gr.
corcdJina et Gr. harhata ab eu cunstituuntur, Spyridia, Ftilota
et GJoiosiphonia (dubiu tamen de hac adpusitu). In Flurideis
quibusdam cuusimilibus eandem ubservarunt Burnet et Thuret,
adjectis putissimum Nemalione et Heln/inthora, Dndresnaja,
Flocamio, Bonnen/aisonia, paucis Rhudumeleis et duabus De-
lesseriis. His accedunt c[U8edam species a pusteriuribus (Jccn-
czeivski sur Je FeveJoj^peni. du Cystocarpe dans les FJoridees)
adjecta?. Mihi cjuidem dubium manet an ex his paucis ub-
servatis certius quid statuere liceat de unifurmitate umnium.
Concedunt auctores ipsi hsec organa segerrime detegenda esse
in Algis cellulosis, et prsecipue in iis quorum fructus uon certis
locis frondis generantur; quot autem sint hse alga, omnibus
saltem Algolugis satis cunstat.

Igitur, me judice, ubservationes de prima origine fructuum
et pauciores et nimium incompleta^, quam ut postulatibus sci-
entia; his satisfactum videretur. Quum in mari degunt FIo-
ridese, et difticilius in vasis clausis educantur sub longiore
tempore bene viventes, difticillimum, ne dicam impossibile est
sequi evolutionem unius ejusdemque fructus. Comp;iratione
igitur fructuum in diversis stadiis de evolutione eorum judi-
care cugimur, quud quuque facilius tit, quum de pusteriuribus
evulutiuuis stadiis agitur. Sed magnupere increscunt difti-
cultates, quum de prima eurum urigine qusestio erit. Sta-
tuunt Bornet et Thuret prima stadia nun ubservari pusse in

12

178

individuis, in quibus fructus maturescentes adsunt; in liis
euim jam deticereut prima initia. Quum vero in longe i)lu-
rimis ex forma frondis dijudicari nequit. quainam organa —
utrum cystocarpia, sphserospora! an antheridia — in individuo
quodam juvenili et adparenter sterili evolveuda sint, patet
facilius quauta laboraret difticultate, qui de his primis initiis
cystocarpiorum instituere voluerit observationes. Si quoque
pilos quosdam videris, quos trichogynas constituere crederes,
neutiquam certum esset verum trichogynicuiu adparatum te
observasse; statuunt enim ipsi auctores (Fccond. des FJorid.
p. 27): "d'autre part, au milieu des poils dont hi surface est
couverte, vouloir distinguer un poil aussi tenu que le tricho-
gyne serait une entreprise tout a fait chimerique." Antea
quam trichogynai functiones quasdam sub foecundationis actu
tribuerant, pilos viderunt Bornet in Lrjolisia, Pringsheim in
Spermothcmmio roscoJo, quos peculiari quadam functione ab
aliis distinctos haud suspicati sunt; his autem trichogyuas
constitui postea declararunt Bornet et Thuret. Callithamnii
corymbosi individuum antheridiiferum depinxit Thuret (Antli.
des Crypt. pl. 4), cujus ad apices ramorum exeunt pili nume-
rosi, qui quibusnam ditferrent a pilo in fructu Lejolisiw ter-
minali, qualis hic primum a Bornetio depictus fuit, difticile
sane dicitur. Ejusmodi specimen Callitliamnii granulati de-
pinxerunt Derbes et Solier (Pl. 17 Jig. 3). Characterem esse
trichogynes dixerunt, quod esset unicellularis et plus minus
prolongata, nec diaphragmate separata a cellula sua basali;
nescio tamen an his insistere liceret, quum alios ramorum
apices consimili niodo terminatos videam. liamorum apices,
quos ut prolongationes piliformes in Spcrniothcmmio roseolo
depinxit rriugsheim, hoc res})ectu vix dignoscantur ab ad-
paratu piliformi, fructum juvenilem ejusdein speciei termi-
nante, quem postea tricliogynen declararunt Bornet et Thuret.
Dignosceretur praiterea trichogyne contentu suo proprio, lu-
cem magis refringeute; si vero hanc proprietatem neque Bor-
net de Lejolisia scribens, nec Pringsheim de Spermothamnio,
nec Na3geli ipsum adparatum trichophoricum describens, me-
morarunt, patet, ut putarem, nec huic characteri magnam
quaudam vim tribuendam esse; quod quoque ipsorum aucto-
rum verbis supra allatis concludere liceat, quum hoc loco di-

179

citui' fiustra.ueuni esse couatum diguosceie velle tricliogyueu
ab aliis pilis, quil)us superticies cooperta sit.

Pra?terea iuquireudum milii videtur au ipsa illa organa,
(luai a Boruet et Tliuret iu diversis specuebus ut trichogyue
aut trichophoricus adparatus desoribuutur, revera sibi invicem
respoudeaut. Quod iu Lejolisia primum a Boruetio depiuge-
retur, habet formam i)ili rigidi *), de quo quoque auimadvertit
esse pariete crasso iustructum ; et icou data moustrat eundem
adhuc iu maturesceute fructu persisteutem ; qua3 quidem pa-
rum iu ea «juadraut, (juibus in aliis diguosceretur idem orga-
uum. lu Polysiphouia vidi pilos eodem modo positos iu peri-
carpio juvenili, nunc simplices, ssepius ramosos, nunc delici-
entes (Ag. Tah. XXXIII. Jig. 9—10 et 15); me judice hffic tri-
chomata Polysiphouia? nou parum differuut ab organis in coe-
cuni intestiuiforme excurrentibus, qua3 iu plurimis trichogynes
uomine describuntur. Etiam vero de his quserere licet, an
semper orgauis analogis constituantur.

Qui enim a Priugsheimio primum depingeretur (Morph.
dcr Meer. Alg. tah. V.) apiculus terminalis iu organo, quod
juvenile cystocarpium constituere credidit, quique a Boruet et
Thuret hujus fructus trichogyue proclamatus fuit, ab ipso
Priugsheimio vix consideratur diversus ab aliis apiculis hyalinis,
quibus ramos steriles hic illic terminatos observavit (cfr. Tah.
VI. fg. 1 et 2) **); omnes hos pilos consideravit et eadem
littera in iconibus designavit. Etiani in aliis Callithamniis,
praicipue si quid video iu iis, quaj locis paulisper limo sor-
didis increscuut, consimiles ramorum prolongatioues observavi.
In CaU. gracUUmo (Ag. tah. I. Jig. 19) vidi piuuulas ima sua
parte in lobos favella; sese transmutantes, superiore vero de-
siueutes iu filum longiusculum ssepe curvatum, nunc quoque
partem versus iuferiorem pinnula! abruptius recurvatum; hsec
lila ulterius excresceutia transmutari suspicor in tihi prffilonga,

*) Sul) hac forma tiichogyne Lejolisife quoque a Sachs (Lehrb.
Aufi. 3 p. 241) depingitur. Postea, in opusculo (Fecondat. des Florid.
pl. 12 fig. 15—16) trichogyne brevior, obtusior et ijuasi mollior redditur.

**) Prolongationes has filiformes quoque in sjieciminibus sphasro-
sporiferis a Pringsheimio depinguntur (Tab. IV.fig. 1 d): dicitur quo-
que de his pilis ramos terminantibun eosdem quandoquidem papillosos
fieri et cliaracterem assumere pili radicularis.

180

qiiibus iu liac specie ssepe cingitur niaturescens favella, nunc
ab interiore fructu ut videtur provenientibus, nunc a raniis
vicinibus; apices liorum nunc sunt liberi dependentes, nunc secus
ramos descendentes et quasi anastomosibus cum his concreti.
Mihi hsec lila videntur radiculis comparanda, quas superne
nomine radicularum aquatilium in Spongocloniis aliisque de-
scripsi. In Callith. (jradUimo sunt initio tenuia mollia et sub-
gekitinosa, adultiora tirmiora evadunt et parietibus crassis
instructa; articuli admodum proknigantur et sgepe demum
parum conspicui suut.

Fihi prolongata, quse in Dudrrsnaja, Hclniinthora aliisque
vidi, iis, ni fallor, analoga, quse trichophoricum adparatum
harum phmtarum constituere censuerunt, mihi ab allatis par-
tibus Callithamniorum quodammodo origine diversa adparue-
runt. Me judice enim potius analoga videntur iilis quibusdam,
interioribus, in iisdem Algis obvenientibus. nunc sparsioribus
— in partibus juvenilibus — nunc densioribus et in quibus-
dam Generibus immo strata propria constituentibus, qua? po-
tissimum comparanda credidi cum tilis hypha?formibus alio-
rum Generum. Fila interiora, qua3 a Bornet et Thuret in
Halymcnia ligulata (Notes Algol. p. 40) ut iihi tricliogyues
traiismutata et in celkdas vegetativas abeuntia considerantur,
iisdem hlis hyphseformibus analoga putavi. Etiam in pluri-
bus aliis Generibus consimilia adesse, suis k)cis adnotavi.

Quse vero si ita sint, si qui in studiis liorum organorum
fuerunt versatissimi, lii partes, quse invicem discrepaut, analogas
habuerunt, patet quanto facilius falluntur alii, qui non eadem
innituntur experientia. Difficultates ulterius increscere patet,
si rite statuerunt trichogynicum adparatum ssepe quasi cas-
sum persistere oharacteribus deperditis; contentus nimirum
lucem refringrens evanesceret, parietes forent incrassati, in
longitudinem incresceret ultra normalem, et in pilum trans-
mutaretur a vulgaribus non distinguendum. Adparatum tri-
cliogynicum ita transmutatum tamen dignoscendum esse sua
structura et positione in fronde dixeruut quidem Bornet et
Thurot; fructibus autem iu multis certam positionem vix oc-
cupantibus, liquet hac positione parum insistere licere. Quum
Naigeli primam dedit trichopliorici adparatus doscriptionem,
statuit characterem ejus pra;cipuum positum esse in eo, quod

181

in pilum desineret unic ellularo et racfunim (NcegeJi J. c.p. 312),
totumque adparatum esse merabranarum teneritate, et con-
tentu minutissime grauuloso atque liyaliu»» iusignem, quse sane
non optime quadrant iu pilum persistenteui et crasso pariete
instructum LejoJisice et alias plures, quas trichopliorici adpa-
ratus permutatas partes considerarunt Bornet et Thuret.

His dictis indicare volui quanta laborant difficultate qui
evolutiouem cystocarpiorum ab hoc primario stadio — in quo
omnium Floridearum tVuctus convenireut, sequi voluerint. In
pluribus, qua? ipse prima credidi initia favellse CaJJithamnii,
PtiJotce aliarumque, nihil vidi, quod cum trichophorico adpa-
ratu bene componerem; nunc quidem ad latus fructus, late-
raliter a rachide intumescentis, vidi apicem sterilem rami per-
sistere, at me judice tabescentem et colore deperdito (in
PtiJota elegante). In Griffithsiis pluribus nunc articulos sin-
gulos, nunc ramulum majorem supra fertilem articulum hoc
modo tabescere vidi, demumque evanescere, quod vero cum
et de ramis spha^rocarpiiferis et de cystocarpiiferis seque va-
leat (Ag. tab. I. fg. 4, 8—9, 11—12) non bene in favorem
doctrinse Thuretianse adhibendum putarem. In Callithamniis
quibusdam {C. tetragono et aliis) apicem sterilem supra arti-
culum fertilem ulterius adcrescere credidi, quod haud scio an
explicaret favelhis in multis Callithamniis ad latus rami ma-
joris maturescentes obvenire; in aliis Callithamniis (C. cru-
ciatuni) plumuhis plures superiores, totas transrautatas, in
favelUira terminalem coalescere, videre credidi. Sed etiam
partes iHas intestiniformes, quas trichogynas in aliis habue-
runt, pluribus locis observavi, de quibus dubium mihi adpa-
ruit an revera sisterent initia fructus cystocarpici.

Quae vero omnia, si ita sint, satis mihi deraonstrant quam
siut incerta ea, quse de iirima origiue cystocarpiorum docue-
runt, quantumque opus sit hsec novis observationibus corro-
borari anteaquam inter doctrinas scientia^ non dubias adsci-
scantur.

Quomodo cgeterum cystocarpia in diversis Florideis mu-
tantur structura, familiarum ordinem sequens, ulterius hoc
loco indicabo.

1. Ceramiaceae. In his constat cystocarpium externum
ipso nucleo nudo, intra periderma hyalinum gemmidia plu-

182

rima rotundato-angulata, sine ordine conspicuo congesta, fo-
vente (A(/. tah. II. fig. 8 — 9). Periderma fit in nonnullis ma-
gis membranaceum, gemmidia, mutua pressione evidentius an-
gulata, arctius includens; in aliis magis gelatinosum (Harv.
Phyc. Br. tab. 262) gemmidia sub-rotundata laxius ambit.
In illis nucleus ssepe minor adparet et forma rotundatus (in
Ceramio aliisque); in Ibis ssepe major, peridermate quando-
quidem sublobato (in Callithamniis, Harv. Fliyc. austr. tab.
218). Nuclei ita constituti in quibusdam sunt omnino nudi,
in aliis sunt involucrati ramis, qui aut parum recedunt a ste-
rilibus (Ag. tah. II. Jig. 8—0, tab. III. Jig. 22, Harv. Phyc.
Br. tah. 206), aut sunt magis transmutati et certam positio-
nem circa nucleum ssepe sibi vindicantes, involucrum pro-
prium constituere videntur (in Griffithsia aliisque Ag. tab. I.
j\g. 11; Harv. Fhyc. Br. tab. 184 fg. 6). Quod igitur in mul-
tis aliis Florideis adest pericarpium, id desideratur in Cera-
miaceis; nec carpostomium, quod in aliis peiicarpium permeat,
in Ceramiaceis adesse, patet. His insisteus cystocarpia Cera-
miearum cum interiore nucleo aliarum analoga judicavi; ad-
spectu ab aliis abludentia, diu quoque nomine proprio Favellm
designata fuerunt.

Si locum frondis respicias, in quo sita est favella mature-
scens, hunc invenias in aliis alium. In multis speciebus, quo-
rum rami sunt oppositi aut verticillati, favella ssepe apparet
terminalis et ssepe in his cingitur ramis incurvatis, infra fruc-
tum provenientibus — in Camthamnio Turncri (Harv. Fhyc.
Brit. tah. 179), Grifjithsia equisctifolia (Harv. ihni,. tab. 67),
Ftilota sericea (Harv. ihm. tab. 191). In Callithamniis, quo-
rum rami sunt alterne pinnati, favellse ssepe ad ramum ma-
jorem, supra fructum prolongatum (Harv. Fhyc. Brit. tah.
125, 129, 159, 188) adiixse conspiciantur, uunc Literales nudse
infra pinnam superiorem, nunc fere axillares intra pinnam
inferiorem, nunc locum pinna3 in serie pinnarum occupantes.
Hoc modo ramus fructiferus aut supra fructum raagis evo-
lutus (Harv. Fhyc. Br. tah. 269) adpareat, aut supra fructum
mox desinit in apiculum simplicem et brevem (Harv. l. c. tah.
188). Quai autem ita forsan ssepissime obvenit dispositio, certe
non in omnibus eadem est; sunt species Callithamnii ramis
oppositis, in quibus lobi favella3 in ramo majore supereminente

183

proveniant ("(7. americanmn Harr. Nvr.Bor. Ani.tah. XXXVI. A);
sunt quo(iue species ramis alterms, iu quibus favellac in ra-
mulo terniinales cinguntur involucro ramorum cingentium {Fti-
lota BhodocaUis Harv. Fhyc. austr. tah. 44). In Griftithsiis,
quorum ranii a(lj)arenter sunt dichotomi, favella est aut ter-
minalis in ramulo suh-proprio fructigero (Harv. Fhye. Br.
tab. 281, 184), aut hiteraliter ad apiceni articuli sessilis in
ramo vix mutato, sed involucro proprio cincta (Harv. l. c. tah.
214 fig. 5 — 6). In Ceramiis plurimis faveHa in ramo majori
lateralis, at hoc quoque loco ramis brevibus involucrantibus
suffulta (Harv. Fhye. austr. tab. 206 B fg. 2); nunc autem
subterminalis adpareat, rami fructigeri parte supereminente
a ramis involucrantibus vix dignoscenda (Harv. l. c. A. Jig.
4 — 5). Quum igitur hoc respectu moditicationes adsunt intra
phira geuera, quse utique naturce consentanea credimus, patet
ejusmodi differentiis haud niraiam vim tribuendam esse. Fa-
cile (iuo(|ue credideris differentias pendere a gradu evolutio-
nis, ad quem perveniat ramus fertilis postquam institui coe-
pit fructus; si increscere pergit ramus supra fructum jam
inchoatum, maturescens fructus in ramo majori lateralis con-
spiciatur; si vero increscere desinit supra fructum, forsan
hebetatus ipsius fructus incremento, nucleus ipse terminalis
adpareat. In favorem hujus argumentationis aflerri posse
crediderim easdem differeutias in utroque fructu Griflithsia-
rum obvenire; sunt enim plures species Griftithsise, quarum
in fructu sphserosporico pars supererainens rami fertilis pa-
rum accrescens in juvenili fructu adest, demum vero solvitur
(Ag. tab. I. Jig. 8 — 9). In Gr. sctacca est favella in ramulo
proprio terminalis, abortiente ut videtur sat constanter rarai
fructigeri parte supererainente ; tanien aliquando persistere
videtur, si iconem a Harvey (Fhyc. Brit. tab. 184 p'g. 7) da-
tam rite interpretatus sim. In Gr. corallina, in qua unum
geminorum ramorum totum in favelhim transmutari crederes,
vidi segmento longitudinali tenuissimo per medium fructum
facto, supremam partera rami transmutati adhuc persistentem
(Ag. tah. Ljig. 12), at niinutissimam lobis exterioribus matu-
rescentibus obtectam, denumi forsan hebetatara. In Ftilota
elcgantc favella; prima initia videre credidi in pinnula aut
articulo quodam (3 — 4" infra terminalem), (jui hiteraliter in-

184

tumescens et sensim novis generationibus. cellularum subdivi-
sus, fit magis magisque terminalis, apiculo supereminente ste-
rili in latus dejecto, nunc si recte viderim abortiente bre-
viore, nunc paulisper piliformiter prolongato, mox autem eva-
nescente. Quai sub hoc articulo fertili sunt pinnulse proximse
dein prolougantur paulisper, et novse quoque a lateribus pa-
ginalibus generantur, quibus incurvatis involucrum efiicitur.
Fit igitur nucleus maturescens terminalis (Harv. Fltyc. Br.
tah. 191), quia ramuli fructigeri pars supereminens fere jam
a prima origine tabescere incepit, et mox omnino evanuit.

Favella rarius omnino indivisa et simplex conspiciatur
in speciebus Ceramii (Ag. tab. III. Jig. 22); sa^pius pluribus
lobis quasi composita. In Callitliamniis, quorum rami sunt
pinnati et alterni, ssepe duo lobi sunt eodem tempore evoluti,
a rachide diversis lateribus subdistenti (Harv. Fhyc. Br. tab.
272, 125, 129, 136). Ad imam partem eorum, qui sunt ma-
turescentibus gemmidiis farcti, initia novorum sa^pe conspi-
ciantur (Ag. tab. I. Jig. 18 ad c et d), qua^ primis effoetis suo
ordine evolvantur. Alise sunt species, quarum rami quoque
suut alterne pinnati, in quibus plures lobi fere contemporanei
evolvuntur (Ilarv. Phyc. Br. tab. 5, 230, 231); sed prsecipue
in speciebus, quarum favellffi sunt evidentius involucratse
(Harv. l. c. tab. 242) et nucleo adparenter terminali consti-
tutse ssepe numerosioribus lobis constituuntur; ita in Griffitli-
siis (Ag. tab. I. fg. 11). Etiam in his infra aut intra lobos
maturescentes novorum pignora adsunt; equidem in Gr. co-
rallina, fructu feliciter dissecto, secundum stadia evolutionis
diversa, generationes 3 — 4 dignoscere putavi. Hoc modo con-
tinuo lobos novos formari putarem, qui primis effoetis et dis-
solutis succedanei novas generatioues gemmidiorum sint ge-
neraturi.

In iis, quarum gemmidia maturescentia sunt paulo laxius
conjuncta, nunc eadem invicem ita disposita observare licet,
ut quse invicem proxima sint intra eandem cellulam mater-
nam orta facilius tibi persuadeas; membranas cellularuni (|uo-
que nunc evidentiores, nunc subdissolutas, quandoquidem intra
lobos juniores dignoscere licet; catervas vero omnes gemmi-
diorum membraua communi lobi simul comprehensas (Ag. tab.
I. Jig. 20 ad d). Intra singulas cellulas maternas nunc pau-

185

cioia nunc plura gemmidia, sa^pius ui fallur (terna aut) qua-
terna generantur. Partes quandoquidem vidi quasi tenuissimo
appendice juuctas, queui tubo protracto pori, membranas an-
tea permeantis, ortum putavi. Ante divisionem endochromata
nunc colore pallidiore instructa vidi, peracta divisione partes
intensius coloratas, sjepe roseas. Comparatis lobis juuioribus
et adultioribus facilius mihi persuadeani omnes cellukirum
generationes continua subdivisione oriri; ut gemmidia intra
ultimam, ita priores cellulas intra suas antecedentes celluhis
maternas generari putarem; ordine autem et directione par-
tium sa3pe discedant diversse, ita ut tota favella partibus
diverso modo positis demum constare adpareat *).

Ad basem favellse (Ag. tah. I. fg. 17) aut loborum (Ag.
tab. I. fg. 20 ad d) nunc conspiciuntur cellulse plures aut
singulse, quse forma et pallidiore colore a superioribus, iu
gemmidia mutandis, differuut. Has anahigas esse cellulis pla-
ceutaribus, quse in Florideis perfectioribus stratum subhyme-
niale ssepe constituant, assunisi; equidem magis evolutas et
evidentius transeuntes in formam, quam cellulis hymenialibus
fere normalem putavi, iu Ceramio ruhro (Ag. tah. III. J^g. 23),
sectione longitudinali per medium fructum ducta, quandoqui-
dem vidi.

Prima initia favellfe in diversis speciebus quserenti mihi
haud ea adparuit in ipsa institutione organi conformitas, quam
nonnulli auctores assumere volueruut. Quce si ita sint, ex-
plicantur facilius modihcationes in situ et compositione, quas
iu favelhi maturescente existere supra monui. Sunt species,

*) Cellulas maternas successive in diversis generationibus sub-
divisas fore, ut ad certani quandarn jierveneiunt niagnitudiueni, ple-
rumque obtinere putarem. Aliquando vero celiulas in diversis favellis
magnitudine admodum diversas videre licet. Quie ita magnitudine
proniinent celluUe contentu magis granuloso et colore pallidiore nuuc
insignes mihi adparueiunt; has anterioris generationis cellulas sistere
magis grandescentes, quae suo ordine nnn subdivisse fuerint, equidem
suspicatus sum. Utrum steriles peisistant, an demum simul i:)luries
subdividuntur, segre dicitur. Quum in eadem favella Callithaiiinii cru-
ciati lobos hoc modo diversos vidcrim, eosdem esse favellae inodifica-
tiunem quandam abnormem, vix diibitaie licet. Analogam modifica-
tioneni sphaerosporse observatani fuisse {Ag. tah. I. jig. 15) animad-
vertere placet.

in quibiis ultimi articuli pinnse in cellulas fertiles vix abeant;
iu his supra articulum fertilem articulos steriles. sub forma
apiculi brevis iu latus dejecti. sub primo evolutionis stadio
persistentes vidi; in aliis vidi ajiicem sterilem prolongari in
tilum, quod articulis obsoletioribus et contentu pallidiore fit
sensim magis diversum; iu aliis quoque supremos articulos
pinuft' fertiles fieri. Si in (piibusdam sunt certi et singuli
articuli, qui iu serie articulorum fertiles evadunt, in aliis
plures et vix certos quosdam articulos sensim sensimque trans-
mutari putarem. Exempla quajdam atferam.

In Callitli. cyuclato, cujus rami sunt oppositi, aut crucia-
tim verticillati, favella est terminalis et quasi suffulta ramulis
inferioribus plus minus compositis; pluribus lobis compositam
vidi, qui totidem ramis transmutatis originem debent (Ag.
toh. I. f(j. 20 c). Ut steriles rami terminantur fasciculis in-
evolutis diversarum pinnarum densissime juxtapositis ("apices
occUati"), ita ejusjuodi fasciculo transmutato favellam (jriri
putarem, interioribus plumulis in lobos favellai, exterioribus
in ramulos involucrantes transmutatis. Longitudinali facta
sectione fructus mihi contigit lobos plures exteriores integros
separare (A(/. tah. I.jig. 20 c), singuh)s suo pedicelhj suffultos,
gemmidiis maturescentibus farctos; in aliis lobis minoribus,
interioril)us et junioribus (Ag. tah. I. fig. 20 d) foco aliter
posito gemmidia ssepe quaternata et maternarum cellularum
memljranas adhuc ijra^sentes vidi; ipsam intimam et mediam
partem favella^ composita? constare vidi lobo (^uodam termi-
nali (l. c.fig. 20a(lh), in (]uo supra pedicellum (articulum cauli-
num) pinnulas 4 cruciatas (quarum in icone 3 tantum oculo
adversas conspiciantur) gekitina cohibitas, digiioscere putavi;
sub augraento minori unam pinnuhim hiteralem adhuc api-
culo libero indicat;ini vidi, at imposito vitro gehitina om-
nium expaiisa confiueret; in dispositione celluhirum abbre-
viatos articulos, (|ui singulis pinnulis pertinueruut, quoque
referri crediderim; subdivisionem articulorum ulteriorem in-
choatam observare licet. Hanc partem inferioribus Jol)is effoe-
tis, singulisquc pinnulis sensim magis intumescentibus, favel-
hini denitiue coustituere sui juris, crc(k're forsaii licct. In
spcciminc, cujus noiinulli apices fuerunt favellis maturescen-
tibus onusti, vidi aliuni rami apiceni cellula ultima quadri-

187

divisa instructum, penultimamque rellulam ailliuc intus indivi-
sam, quasi in pinnulas geminas extenic productani (A(/. tah.
I. Jig. 20 a). ISub vitro imposito Iia3 partes ditfluerenL evi-
dentiores. Utruni autem in liis prinuini (in<;ineni favellai com-
positaj, an tantuni inclioantem quandani divisionem i^inuse
casu decapitatai, videre opporteat, equidem non auderem diju-
dicare. llamos niolles et gelatinosos, in quos distendi vide-
retur articulus penultimus, adsjiectum tiichogynes, (pialem
ssepius pinxerunt, haud parum reterre, animadvertere phicet.

CaJJithaninion polyspermmn, cujus rami sunt alterne pin-
nati, iis pertinet speciebus, in quibus favelhi pluribus lobis
juxtapositis constare describitur. Lobi singuli pinguntur mi-
nuti et rutundati, fere fascicuhitim in rachide subdistorta
provenientes, in fructum compositum conjuncti (Harv. l'hyc.
Brit. tab. 231). Ipse eosdeni vidi provenieutes a pluribus ar-
ticulis juxtapositis, (-[ui quasi subdivisi fuerunt miuoribus cel-
lulis, a quibus deiu lobi excrescere videntur (Ag. tah. I. fig.
18). Ita zona quaidam oritur in pinna fertilis, a qua lobi
j)roeminent singuli, primisque natis maturescentibus, miuores
novi ad eorum basem pulluhmt [Ag. I. c. pg. 18 d). In vici-
nia articulorum prsegnantium, alios vidi articulos eodem modo
subdivisos, at cellulis interioribus (juasi decoloratis, qui anne
antea fertiles fuerint suisque lobis onusti, dubitavi. Aliis
speciebus quoque comparatis haud absonum crederem, alios
articulos aliis teraporibus fertiles iieri, et unum post alterum
articulum zonam fertilem constituere, a qua lobi proveniant;
articuliscpio effoetis rachidem distortam demum comj^oni.

In specimine admodum juvenili, quod ad Caltith. tetra-
gonum retuli, favellas inchoantes observavi. In pinnula sim-
plici (Ag. tah. I. Jjg. 16) vidi articulum supra basem secun-
dum insigniter inflatum, et inflatam partem cellulis numerosis
endochromate saturatius colorato farctis instructam; intra fa-
vellam ita inchoatam cellulaj ita tuerunt disposita', ut eas in
duos lobcs subdivergentes exire facile crederes. Supra fructum
inchoatum pinnuhi articulis pluribus (4) sterilibus haud mu-
tatis continuata fuit. Aliam trichogynen, quam hanc non mu-
tatam parteni pinnulse, non vidi. In speciminibus adultioribus
C. tetragoni Harvey (rhyc. Br. tuh. 130 Jig. .5) favelhim de-
pinxit duobis lobis majoribus cunstitutam, subterminaleni ad

188

apicem rami minoris. Ipse iu Imjus speciminibus favellam
vidi (Ag. tab. I. fuj. 17) singulis aut ssepe duobus lobis sub-
divergentibus constantem, extra articuluiu ut apparuit erup-
tam, cellulis placentaribus paucis pallidioribus suffultam, ra-
mumque su[)ra articulum fertilem uumerosis articulis steri-
libus continuatum, ipso articulo fertili nunc quoque pinnubi
sua instructo. Diversitates, quas ita in fructuum positioue
observare licet, provenire crederos a diversa evolutione piu-
nuke fructiferae, prout una cum fructu increscere pergit, aut
fructu incboato succrescere desiuit.

Callit/ianmion graciUimum, cujus ranii sunt eximie altcrne
piuuati, favellam gerit pro tenuitate pkinta^ magnam, mul-
tisque lobis, singulis per se emiuentibus subliberis, composi-
tam, pluribusque ramulis adproximatis sutfultam. In pluribus
a me examinatis specimiuibus pneterea vidi favellam circum-
datam filis prupiii iudolis, quse nuuc ab iuteriore favellse,
nunc a ramis iu vicinia favellse oriri videbantur, Ha3c tila,
quse crassitiem fere offerebant piuuute juuioris, simplicia fue-
runt, articulis prselougis aut fere obsoletis constituta, endo-
chromate parum conspicuo nuuc iu partes articulatim subdi-
viso, membraua exteriore quasi paulisper gelatiuosa et super-
ticie inaiquali. Adspectu potissimum couveuire videbantur cum
apicibus ramorum prolougatis, quos in Spcrniothamnio roseoJo
et Ftilota clcgantc depiuxit Pringsheim (3Iorph. clcr Mccr.
Alg. tah. IV. fg. 1 d c, tah. VI. fg. 1—2 ct tah. VIII). Planta
accuratius examinata, eadem fiht vidi iu parte iuferiore frou-
dis sterilis, ad ramorum basem ex ima parte articuli pro-
venientia et secus caulem decurrentia. Potissimum hsec hhi
compararem cum iis, quae supra in Callith. Borrcri ut radiccs
aquatilcs descripsi et qua3 prfficipue iu JSpongoclouiis evolvuu-
tur numerosa. Qua; vero, si in bis radicis ({uibusdam func-
tionibus perfungautur, facile quoque de iis, qua; in vicinia fa-
vellse evolvantur, assumerem eadem ad favelhim maguam nu-
trieudam iuservire. Etiam iu Spcrniothaiiinio roscolo et Ftilota
ssepe obveniaut iu viciui;i partiuni, quse propagatioui iuservi-
eutia crederes et a Pringsheimio quoque ut cystocarpia ha-
rum specieium habita fucrunt. Iii viciuia horum organorum
l'riugsheim \\'Mc lihi sub fornia vidit (I. c. tab- V. fig. 3,4,5,
6, 0, 12 ct 18) quaui adparatui trichogyuico tribuere cousue-

189

verunt; hiiic orgaiuim a rringsheim (k'i)ictuni (lUdijuc tricho-
gyneu constituere dechiruruut Thuret et Boruet. Eadem vero
quoque vidit Priugsheim sub fornui hli lungioris (Toh. V.Jiy-
10) et nulhi omuino dul)ia ab eo expressa vidco de identitate
tilorum k)iigiorum, <{ua' in ramis sterilibus terminalia suut, et
breviorum, quaj in ramis fertilibus a parte iucrassata atteuu-
antur. In specimiuibus bene fructiferis C((IHth. (/racillin/i fa-
velhis juveuiles quairenti mihi plumula3 obvenerunt nounullse,
(juarum pinuula! in iuferiore sua parte incrassata; constabant
articulis lateraliter subdivisis in celiulas minores atque endo-
chromate saturatius colorato farctas, superiore vero parte (sape
fere oninino refracta) attenuata et in hlum articulis lougio-
ribus demumque magis obsoletis instructum excurrente (Ag.
tab. I. Jiy. 19). Plures paucioresve pinnulas supeiiores iu ea-
dem plumula hoc modo trausmutatas vidi, quaruin singulas
in lobum favella^ converti suspicor, favellamque maguam ita
pluribus plumulis vicinis transmutatis demuni oriri. llarvey
(Fhyc. Br. tah. V.) favellam Call. gracillimi a ramo quodam
majori oriri statuit, et depictam videas quasi lateraliter ad
inferiorem partem rami superne pinuati impositam ramulisque
iuferioribus suiiultam; ipse ad ramum, supra ortum favellaj
Lruncatum, lateraliter adhxam quandoquidem observavi; for-
san credere licet superiores plumulas rami primum iu lobos
favellse converti, hisque eiibetis ordine descendeiite proximas
heri fertiles, ipsam vero rachidem, evolutioue fructuum tabe-
scentem demum dejectam fore, ita ut rachides demum trun-
catae geruut favellas tantum ab inferioribus plumulis forma-
tas. Sub hac evolutione diutius progrediente hla numerosa
sine dubio oriuntur, (]uibus inajorem favellam ciuctam vidi.

In CallitJuoHnio, FtUota et Ceramio iterata divisione cel-
lularum matricalium favellam sensim generari, cellulasque
hlias quasi intra iimites, attamen expausos, celluke materuse
evolvi, putarem. Alia ni fallor est ratio Grifhthsia^; ut in
fronde sterili uovi articuli, qui instituuntur divisioue intra
limites articuli materni facta, dein mox quasi sua parte extra
limites cellula; maternse excedunt, articuluuKiue externum
proprium constituunt, ita quoque in nucleo juvenili Grifhthsise
cellulas hlias quasi e maternis erumpeutes videre credidi.
Teuui nimirum segmento longitudiuali favella in Gr. coralliua

190

facta, nueleum vidi uumerosis lubis compositum, aliis eviden-
ter adultioribus exterioribus, aliis junioribus interioribus; in
adultioribus lobis vidi membranam exteriorem magis gelati-
nosam et gemniidia rotundata fere sine ordiiie conglobata;
sub vitro incumbente paulisper compressa, eadem videre licet
invicem poro conjuncta (Acj. fah. I. Jig. 13 c); in lobis junio-
ribus vidi cellulas quasi in lihi dicbotoma {Ag. 1. c. fig. 13 c
et d) conjunctas, articulo basali paulisper majori. Lobi (^ui
mihi adparuerunt maxime juveniles cellulis simplicibus con-
stabant quarum endocluoma inferne simplex, superne in lobos
duos sejunctum fuit (Ag. tah. I. fig. 13 a); a parte inferiore
seusim cellula basalis oritur, superiores lobi subdividuntur
novis (Ag. l. c. fg. 13 b), sensim quasi in fila dichotoma evo-
lutis. Pars suprema racliidis, ex qua hse fructus partes, di-
versis stadiis evolutionis positte, procedere viderentur, in in-
intima et intima parte fructus, qua.^ sectione denudata fuisset,
sub forma ramuli minutissinii adfuit (Ag. 1. cfig. 12), in quo
articulum basalem et involucrales ramos quasi novi genera-
tionis fructus dignoscere licuit. Etiam ex his ramis involu-
cralibus novos ramulos, ramificatione eudochromatis extra ma-
ternam celhilam erumpentis formatos, demumque formato dia-
phragmate separatos, evidentius vidi. In vertice rachidis —
articuli caulini — nuclei nascentis cellulse, primo evokitionis
stadio positai, numerosse adfuerunt. Omnes h« partes intimse,
quas non nisi sub majori microscopii augmento distinguere
licuit, colorem illum griseum aut dilutissime pallidum indutse
fuerunt, quem partes maxime juveniles Floridearum fere sem-
per otferunt; hjbis fructus maturescentibus saturate roseis.

Prseter favellas supra descriptas, qua3 cystocarpia nor-
malia Ceramiearum constituunt, alia in quibusdam speciebus
Callithamnioideis descripserunt organa, quae his speciebus cy-
stocarpia diversa; structurje constituere crediderunt. Hac fruc-
tuum diversitate fulti, nova quoque Genera ne dicam Familias
his coudiderunt. Qua' ita 25ro])OSuerunt, mihi non ita dubiis
liberata adparuerunt, ut nliani de iis non ferre liceret opi-
nionem. De his fructibus, mihi dubiis, pauca atieram.

Jam supra dixi gemmidia quaternata inter singuhis cel-
lulas inaternas in juveiiili favella quandoquidem esse conspi-
cienda. Hoc stadio (piu(|ue favella juvenilis tantam offerat

191

aspectus similituJiuem ruiu " sphcBrospora coniposita", ut uua
pro altera facilius habeatur. lu CaUith.frnticuloso vidi spha;-
rosporaui (ut uormaliter obtiueat) iu 4 partes divisam, partes
autem rotuudato-augulatas ^«iuguhis promiuulas (A(/. tuh. I.
fi(/. 15 a — c), pallidiores colore et maguitudiiie uormalihus
sporis majores; demum siuguhis iterum divisas partibus 4 no-
vis, quai sporas coustituuut. Evauesceutibus deiu membrauis
cellularum sporw uumerosaj (16) iu gehatiua couglobata; ui-
dulautur. Splia^rosporas luis compositas et iu })luribus Calli-
thamuiis, et iu speciebus Ftilotce, Ceramii aliisque geueribus
et iu diversis familiis obveuire, jam supra docui. Orgaua ita
composita uou tautum ut favellas olim desiripserunt (iu Calt.
Hooleri Arcsch. Fhyc. Scand. tah. IV. F: iu FtiJota eletjante
F)ingshei)tt Morjjh. der Mecr. Aly. tah. VIII. jiy. 2—7), sed
quoque statueruut favellas Ceramiearum moditicationem quau-
dam sistere fructus sphserosporici {Deeaistie Fh de Varcdj.).
Veram uaturam orgauorum, qute favellas ita assimilautur,
demoustrari puto spha^rosporis uormalibus, quaudoquidem iu
iisdem specimiuibus, qu£e favellas perhibitas gererent, obveui-
eutibus. Favellas alias — et normales quidem — ■ uuuc aliter
iu froude sitas, iu aliis specimiuibus earuudem specierum
quoque uobis coguitas habemus.

In CaJJith. seirospermo et aliis quibusdam speciebus afii-
uibus adsuut orgaua qua-dam, tilis breviter articulatis moni-
liformibus et endochromate saturatius colorato praeditis con-
stituta, iuter ramos summos corymbosos obveuieutia, quie ha-
rum specierum cystocarpia, moditicatioue quadam favellai orta
nuuc credideruut (Zanurd. Icon. Adriat. suh tcd). XI.). Quau-
tumcumque ha-c de earum uatura opiuio faveri videtur ex-
emplis CaJJith. Byssoidis, C. Laricini (Ilarv. Fhyc. austr. tah.
22) aliisque, iu quibus quasi distrahitur favella iu laceros
lobos, tameu eam falsam esse demonstrari puto, observatis iu
iisdem specimiuibus sphaerosporis uormaliter evolutis. lu C.
seirospermo has sphajrosporas vidi termiuales in brevi pedi-
cello angustiore, a ramulis lateraliter egredientes, quales quo-
que Areschoug easdem depiuxit (Aresch. Fhyc. Seand. tab.
IV. G). Harvey de seirosporis aliter statuit in diversis suis
operibus. lu Fhye. Brit. tab. XXI. expressis verbis dixit ar-
ticulos seirosporai in spha?rosporas triangule divisas mutari;

192

ipsas autem sphseiosporas divisas, iiivicem separatas, seorsim
pinxit, In Nereid. Bor. Aiuerte. vero dixit se proprias sphae-
rosporas (seorsim provenientes et subdivisas?) non vidisse.
Forsan credere licet Harveyum alterius observatiouem male
interpretasse et icone quadani ad eum transmissa deceptum
fuisse, in qua spha^rosporse divisse proponerentur. Areschoug
sphasrosporam transversali diaphragmate primum divisam dixit,
eamque demum cruciatim subdividi supj)0suit; Nsegeli (Morph.
der Ceram.jL). 365) statuit qua^dam specimina Call. seirospermi
disporas gerere, alia tetrasporas tetraedras. Ipse spha;rospo-
ras triangule divisas, quales supra descripsi, in iisdem obser-
vavi speciminibus, qute in corymbis supremis seirosporis onu-
sta3 fuerunt.

Prsecipue de quil)usdam organis, quw in speciebus Callith.
Turneri, C. variahili etc. vicinis — olim C. rtpens constitueu-
tibus — inveniuntur, niihi dubia manent. Ita pingunt Bor-
net et Tlmret (Not. Alg. tab. VIII. fy. 4 -.5) fructus, quos
cystocarpia C. Turneri constituere censeant (/. r. p. 24)^ mihi
plures ob caustis dubios. Jam enim in Phyeologia Brit. tab.
179 Harvey alium hujus speciei exhibuit fructum, qui siue
omni dubio favelhim normalis structura; prsebeat; tiguram
fundatam fuisse propriis observationibus qusedam quoque sua-
dent. Favella lioc loco depingitur paucis lobis constituta, ter-
minalis in apice pedicelli fructigeri, et cingitur involucro,
cujus rami nucleum favella^ vix a^quant longitudine. Apud
Bornet et Thuret cystocarpia dicta organa plurimis constant
"sporis" sphsericis, singulis majusculis et per se eminentibus,
suo perisporio cinctis; nucleus ita constitutus oblique ad su-
periorem partem ramuli impositus, cujus rami inferiores pa-
rum mutati fructum anibiunt, longitudine eum haud parum
superantes. In speciminibus, c^use coram habeo e Gallia et
Britanuia missa, et "C. Tiirneri cum faveMis" inscripta, organa
vidi identica iis, cj[ua a Bornet et Thuret favella^ judicantur;
hsec jam in Spec. Aly. Vol. II. j). 21 describuntur in speci-
minibus quse ad C. roseolum retuli, expresso dubio anne po-
tius constituerent spha;rosporas peculiari modo transmutatas.
Speciminibus his iterum examiuatis vidi pra^ter fructus de-
scriptos plurimas continentes sporas intra ramos involu-
crantes parum mutatos — alio^ ramos juniores, quos plurimis

193

ramulis secus latus iuterius seriatis, singulis articulis siepe
constautibus, aspecLu splia3rosporas juvcuilcs — at iuclivisas —
semulantibus; ali^iuando ejusmodi ramulum. axilla; proximum,
vidi ca3teris majorem, cpiasi ad ulteriorem evolutiouem pro-
uum. lu iisdem specimiuibus observavi ramos f|uosdam su-
periores (cystocarpia ex mente Pringslieimii) evidentius in-
crassatos, subclavseformes aut oblongos, intus in partes nume-
rosas quasi irregulariter subdivisos; rachidem ita mutatam,
apice multo tenuiore, articulis supremis non incrassatis con-
stituto, terminatam vidi. Adnotare placet specimina ha3C par-
ticulis limi, superiiciei adh£erentibus, fucata luisse; equidem
oinnibus perpensis putarem eadem fuisse capta morbo quo-
dam, sub quo statu forsan credere liceret eadem varios modos
multiplicationis periclitari, partesque descriptas, si propaga-
tionis functionibus quocjue fuugerentur, aut gemmis analogas
esse aut fructus quodam modo transmutatos sistere, potius
cj[uam fructus normales cj[uarundam specierum offerre. Quod
quidem eo facilius assumerem, quum sectione facta longitu-
dinali perhibita^ favellse, singulas sic dictas sporas in apicu-
lum conicum introrsum desineutes, quasi inchoata germina-
tione mutatas, viderem; et cumpressa sul) vitro incumbente
favella, sporas perisporio cinctas separari. Hoc stadio sporam
clictam vidi satuiatius coloratam ciuam alias j)artes frondis.
His a me observatis quasdam observationes aliorum addere
placet.

Ilachides incrassatas, quas iu CaUitJiamanio Turncri vidi,
analogas esse partibus conformibus, cpias ut cystocarpia Spfr-
motlianinii roscoli dei)inxit Pringsheim (Morjjli. dcr Mccr. AJg.
tah. IV. ct V.), nuUis dubiis vacare putarem. Nostras magis
elongatas, ssepe clavieformes, pluribus articulis varie subdivisis
ut apparuit ortas; colorem olferebant pallidiorem, nec satu-
ratiorem quam partibus bene increscentibus normalem puto;
caiterum cum iconil)us a Pringsheim datis (Tah. V.fifj. 13 ctc.)
sat conveuientes. Ut corpuscula oblonga, c\yiUd (Tah. VI. fig.
1 — 2) depinxit, ab hac parte incrassata provenire vidit, ita
sporas sphtericas, a Bornet et Thurct (l.c.pl. VIlI.fig.4—5)
memoratas, a sua matricali parte emissas fuisse susi)icarcr.
At in iisdem speciminibus, cjuai his fertilia descrii^sit l'rings-
heim, sphserosporas beue evolutas et subdivisas in aliis j-amis

13

194

(lepinxit. Spliajrosporas et cystocarpia iu uno eodemque spe-
cimine quandoquidem obveuire liaud denegabo, at hoc certe
rarissimum obtiuet. Tolius igitur quam utrumque fructum
iu uno eodemque specimine obvenire, assumerem sane unum
ex iis, qui hoc loco conjuncti inveniautur, alterius quaudaui
esse formam transmutatam.

lu CalUtJi. dcgantc descripseruut Bornet et Tlmret (Not.
AlgoJ. p. 32 pJ. X. fg. 6 — 7) fructum, quem liujus speciei fa-
vellam consideraut; hanc favellam et evolutiouis modo et sua
forma cum favelhi FtiJotce rlcgantis congruere dixerunt; spha3-
rosporas quoque et antheridia utriusque plantse convenientia
statuunt. Fructu suo, qui iis dicentibus veram favellam si-
steret, C. elegans a fructu Spermothamnii distaret. Cysto-
carpia C. ek^gantis ipse nou observavi; uude nullis propriis
observationibas insistere potuerim; comparatis vero iconibus
datis sane du])itarem hunc fructum veram favellam conside-
rari posse; neque cum favella l't. cJcgantis, cujus dedit ico-
nem Harvey (FJii/c. Frit. tah. 191) bene congruere putarem.

His observationibus indicare vokii fructus alkitos aut
cystocarpiis non adnumerandos esse, aut, si cystocarpiorum
quoddam genus sisterent, tamen a favellis normaHbus Cera-
miearum magis abkidentes esse. Sporas sic dictas agglome-
ratas, quas in C. Turneri apiculo conico terminatas vidi, pro-
pagatiouis quidem organa facikus crederem, quse in phmta
matre quasi vivipara evolvi tenderent, Si autem una cum
suo perisporio separantur, hoc mihi indicium adparuit, gem-
marum potius indolem iis adscribendam esse. Neque ha3C
propagula, in fructum quendam conjuncta, cum nucleo Wran-
gekearum bene comparanda crederem. Inter lihi gemmidii-
fera horum, et partes erumpentes, quas sporas in Spermo-
thamnio akisque hoc loco memoratis dixerunt, niraise me ju-
dice adsunt diversitates, quani ut organa identica ejusdem
famikai utraque haberem. Revera organa, quae cystocarpia
Spermothamnii et specierum afhnium considerarunt, ab akis
omnibus Florideis mihi cognitis nimium abkidentia videutur,
(luani ut in iisdcm organa cystocarpiis anah)ga exspectarem.

2. CryptonemeiB. llis est cystocarpii uucleus, qui cum
faveka Ceramiacearum proxime convenire censeatur: constut
uimivum gemmidiis pkirimis rotundato-anguhatis, sine ordine

105

conspicuo intra gelatiuam liyaliiiam conglobatis (A(j. tah. IV.
fg. 10 a). Hic vcru miclcus iu Cr}])touemeis iutra frouclem
evolvitur ejusque strato corticali obtegitur, dum iu Oeramia-
ceis favella est cxtermi, ita nucleum sisteus nuduiu. lu llho-
(lymeniaceis, quarum cystocurpia superiorem quaudam evolu-
tiouem fructus Cryptouemearum facile (piis consideraret, uu-
cleus impouitur strato pLiceutari subproprio et pericarpium
peculiare adest. Dum iu Cigartineis uucleus fere recipiatur
iutra stratum interuum et quasi iu media froudo uidulatur,
in Cryptouemeis, coutra, obvenit in zoua quadam inter stra-
tum iuteruum et externum intermedia (A(j. tah. IV. fig. 6 ct
11; tah. VI fig. 5; tah. IX. fg. 10). Hoc modo utraque pa-
giua in Cryptonemeis suos liabet fructus; iu Gigartiueis vero
siuguli fructus intermedii nuigui in utraque pagiua fere «que
tumcut. Nucleus Gigartinearum quoque compoiiitur pluribus
nucleolis, quos elementis sterilibus intercedentibus facilius
diguoscere licet; in Cryptonemeis vero simplex consideratur,
utpote iu his clemeuta sterilia iuterccdentia desiderantur.

Plurimse Cryptouemea! geruut fructus in unaquaque fere
parte frondis evolutos, infima quadam parte plerumque ex-
cepta. llarius obtinet ut fructus pluros quasi iu maculas fer-
tiles QiA\i»\mim- (jEodcs), aut folia quicdam subpropria occu-
pant (Cryptoncmia), aut ramos peculiares (P(;/y(y/;es;;, qui a ste-
rilibas ca^terum vix discernuntur. lu Thamnodonio, cujus
frous sterilis iu quibusdam speciebus est obtecta verrucosis
prominentiis, fructus obveuiunt in fo]iob's ki'vibus et diversge
formse, quae ssepe ad apices ramorum sparsa aut rosulata pro-
vcniuut (Ag. tah. IX. fg. 1, 5 ct 8).

lu partibus fertilibus nuclei iufra superficicm immersi
niduLautur, quasi cryptis excavatis singuli cxcepti; iu pluri-
mis crypta) eandem zouarn — in limite inter stratum extcr-
num et iuternura — omnes occupanl ; in uounullis vero (Ih-
clnjmcnia, Folgopes (Ag. tah. Vl.fig. 5) alise aliis in-ofuiuliores
immersa3 videntur. In his oljservare credidi nucleos e.^se ad-
ultiores in cryptis profuudius immei-sis, uucleosque novos pro-
venire prout sui) cvoluticno frondis accrevit stratum iuterius,
et uovi ejusdem formati fuerunt limitcs cxteriores, Unam
itaque fructuum generationem succedere alteram. In Cryj)-
timcmia fructus supra suporiicicm iVundis magis cmii.cnt, et

Ijericarijium fere proprium (Ag. tah. VIII. fg. 7) adesse fa-
cile dixeris.

Verticali facta cryptai fertilis sectione, videas strata fron-
dis, structura parum mutata, frucLuni ambientia; iila corticalia
l^roxima, qua; nucleo intumescente invicem separantur, dein
fere modo involucri maturum nucleum, inferiore sua parte
ambiunt, supra nucleum iterum superiore sua parte conver-
gentia, canalem quendam pervium — carpostomii loco — inter
se linquunt (Ay. tah. IV. ftg. 10 a, fg. 12 a; tah. VI. fg. 6;
tah. VII. fg. 2). Ad latus interius, quod carpostomio exteriore
opponitur, cellula3 qusedam basales, nucieum subfulcientes (Ag.
tah. IV. fg. 10, 13 — 14; tah. VI. fg. 7 rt 8) plerumque in ju-
venili statu adsunt, (juffi aliarum placentjie analogse censean-
tur. Si segmentum extra centralem i^artem fructus ductum
fuerit, nucleus rotundus circumcirca liber adpareat cryptse
immersus. In quibusdam Cryptonemeis, quasi superioribus
evolutione, nucleus cingitur proprio quodam strato circum-
nucleari, quod in Gratclotqna constat filis densioribus anastomo-
santibus (Ag. tah. VII. fg. 2 d 7) circumcirca nucleum ambi-
entibus, carpostomium versus in apiculos coecos, canalem car-
postomii intus fimbriantes excurrentibus (Ag. tah. VII. fg. 8).
In Volyo])c bujus forsan analogum stratum in juvenili adest
(Ag. tah. VI. fg. 11), at minus evolutum et in maturescente
fructu parum couspicuum. In Cryptoncmia nucleus intra pe-
ricarpium latius apertura cingitur strato lilorum, quse superne
prolongantur in apiculos tenuiores magis gelatinosos (Ag. tah.
VIII. fg. 7 ct 9 a), carpostomium versus convergentibus.

Nucleus maturesceus gelatina plus minus tenaci coliibitur,
plerunniue rotundatus, raro in lobos protractus (Ag. tah. VI.
fg. 8). In Grateloupieis forsan limitibus paulo minus distinctis
ciuctum vidi; saltem in speciminibus exsiccatis segmento facto
gemmidia ssepe disperguntur facilius; c^uod an gelatina in
aqua dulci facilius soluta pendeat, duljito. Ipsa gemmidia
suut rotundata aut mutua pressione paulisper angulata; in
maturescente nucleo siue conspicuo ordine conglol^ata adpa-
rent, ({uasi gelatina ambiente tantum cohiberentur (Ag. taJ).
IV. fg. 10 a; tah. V. fg. 0; tah. VIII. fg. 7). Si cultro bcne
secante segmentum verticale nuclei fnctum fucrit, quod vitro
incunibcnte paulisper conipiimitur, g(>mmidi;i (iuand()((nidem

i;)7

aflpareant iii fila ramusa coiijuncta (Aff. tah. IV. Jig. 10 h;
tah. V. Jig. 4; tah. VI. fg. 0). In iructu juiiiorc articulos
liorum tilorum interiores et infcriores exterioribus ct «uperio-
ribus non omnino similcs videre licet; extcriores nimirum
quasi glebis gemmidiorum (Ag. tah. IV. fig. 13 — 14; tah. V.
Hg. 4) constitutos, interioribus quasi placcntaribus glebas sin-
gulas sustinentibus. Hic illic quoque conspiciantur gemmidia
ita invicem adproximata, ut articulorum divisione orta adpa-
reant (Ag. tah. IV. Jig. lJ2 a, fg. 13; tah. V. fig. 5 c; tah. VI.
jig. 10). Nuclcum itaque intra continuo sub-sequcntes gene-
rationes cellularum maternarum, (j[U£c singula3 subdividuntur
et membranis usurpatis in gelatinam conversis cohibentur, sen-
sim sensimque formari, nullis dubiis vacare putarem. In Ha-
lymenia ligulata, cujus gemmidia pellicula crassiuscula et te-
uaci circumdantur, hanc vidi evidentius stratis superincum-
bentibus divisam. Jodio adposito gelatina hyalina vix um-
quam conspicue mutatur adspectu.

Cellulse interiores nuclei, quibus glebse exteriores susti-
nentur, sine dubio analogte censeantur placentaribus tilis, qui
ex. gr. in lv.hodopli}lleis lobos diversos gerunt; dum vero hi
etiam in maturo fructu persistant diversi, transmutantur ple-
rumque in Cryptonemeis et demum cellute evadunt materna;
suis cellulis gemmidiiferis. Hinc nuclei Cryptonemearum sa;-
pius toti homogenei et simplices adpareant. Placentares cel-
lulas juveniles, nuuc quasi rcticulatim conjunctas (in GJoio-
siplwnia tah. IV. Jig. 14) vidi; adposito Chl. Z. Jodio cndo-
chronui vidi cellularum placentariuni colorem assumere palli-
dum, gemmidiis fusccscentibus aut demum coerulesccntibus.

Quumodo primum instituitur nucleus haud certus sum,
quum intermedia stadia evolutionis pauca tantum vidi satis
evidentia. Ncmastonia et Lygistes (Ag. tah. IV. Jig. 10) olfe-
runt structuram nuclei maturi qualem supra descripsi. In
nucleo nondum maturo Nem. cervicornis vidi cellulas gemmi-
diiferas intra ccllulas maternas adhuc inclusas (Ag. tah. IV.
Jig. 4). In spcciminibus cystocarpiifcris horum Generum sa'-
pius observantur cellulse qua^dam ovales, endochromate satu-
ratius colorato farctaj, qua» splucrosporam Callithamnii fere
referant; htc nunc in hlo strati corticalis terminales adparent
(Ag. tah. IV. Jig. 5 ai, nunc umbella tilorum sterilium cin-

198

giiiitiir (Afj. I. c. fiij. 5 h, Ji(j. 0 h). Atljjosito Chl. Z. Jodio
endocliromata liarum cclliilarum aurea aut obscurius lutea
subfuscesceutia, filorura stcrilium palHdo lutescentia evadunt,
gemmidis, ut iis mos ost, obscurius fuscescentibus aut denium
cocrulescentihus. Licet lia3 cellulse ovales sa^pius plurima; ad-
sint, rarissime tamen subdivisas vidi in partem superiorem
ct inferiorem. Tricliophoricum quendam adparatum videre
mibi uon contigit; liki vcro quandoquidem vidi tenuissima,
fasciculos diversos strati corticalis coujungcntia, nunc pili
tenuissimi ad instar, in coecum extra stratum corticalo cx-
currentia. Adparatus bnsalis, quem Bornet in Ncmast. mcir-
glnifcra (Not. Al<j. pl XVI. fj. 2) cxhibuit, mihi non adpa-
ruit. Quantumcumque mihi probabile videatur celluhis mox
descriptas, ovales, primam constituero originem nuclei, tamen
dicere fas est raram earum subdivisioncm uon bene cum hac
suppositione conjungi.

In diversis speciebus IMymenim nuclei aliis modis adfixi

videntur; evolutionem quoque paulisper diversam viderc cre-

didi. In llalymenia Floresia stratum exterius iis locis, qui

demum fiunt fructiferi, interiore hiture paulisper incrassatum

vidi novis cellulis invicem anastomosantibus, quarum media3

inter se raagis distantes carpostomiuni efficiunt; hi3e, a facie

adspectje, convergentes apicibus obtusis aperturam mediam

jam indicant. In II JicjuJata nullum carpostomium observavi;

orificium tamen extra cellulas nucleum subfulcientes adesse

docuerunt Thuret et Bornet. Nuclei liujus quoquo adfixi sunt

ad cclluhis strati corticalis, in membranam frondis sat tena-

ceni concrcscentibus (Kiitz. riiycol. tah. 71 I. fiy. 2; Ay. tah.

V. fy. 4); quse autem celhdas basales nuclci constituunt sunt

in H. liyuJata exteriores, et lobi adparent introrsum (vacuum

versus interius frondis) radiantes; in II fiorcsia sunt cellulae

basales nuclei interiores, et lobi nuclei tiunt extrorsura radi-

antcs. Carpostomium igitur in II Florcsia ad supremam

partem nuclei conducit; in II liyulata pone basem fructus

pateret. Priniam origiuem nuclei in H. liguhita videre cre-

didi in celluhi rotundata, brevi pedicello, ad celluhis strati

exterioris adfixo suifulta (Ay. tah. V. fiy. 5 a); hsec cingitur

filis paucis, quse postea circa nucleum intumescentem cojiver-

gentia adsunt. CcUuhim hanc nuclei maternam mox subdi-

15)9

visam observavi in cellulas paucas (4) (A(/. 1. c.f(/. 5h), ([nsd
singula) dein intunicsccntes luburum cuustituuut prima initia;
h£ec luborum initialia subdividuntur ulterius et in fihi ramosa
et articulata abeunt, quibus maturescens nucleus adliuc coii-
stitutus videtur ('A(/. 1. c. fig. 4 ct p'g. -> c). In H. Floresia
nucleus inchoari videtur iutra fasciculum lilorum anastomo-
santium, quorum articuli, initio breves et fere cuneati, api-
cibus productis cum viciuis initio ut apparet conjunguntur
(Ag. fah. V. f(j. 7 a); postea prolongantur articuli, et lihi pru-
lungata hixius nucleum ubtegunt {A(j. l. c. fiy. 7 h). Ipsius
uuclei prima initia in quibusdam celhilis majuribus, ita positis
ut articulis tili — cum sterilibus ambientibus forsan initio con-
formibus — constitutos putarem. Sub stadio posteriore lobos
intumescentes ad tiha ramosa suspensos observavi; credere
licet nuclei cellulas, sub primo stadio conformes, sensim alio
modo trausmutari; inferiores iu lihi suspeusoria abire, supe-
riores in lobos iutumescere magis magisque subdivisos.

Jam Kiitzingius (Fltyc. Gcncr. tah. 74 I.) evolutionem nu-
clei in Halym. ligulata iconibus eximiis illustravit; cum hac
descriptione nostrge observationes potissimum conveuiunt. Bor-
net et Thuret (Not. Alg. tah. XIV. et XV.) evolutionem modo
haud paruni diverso descripserunt. Organa, quse nomine pro-
carpii, et adparatus trichopliorici, velut partem illam procar-
pium cingentem, quaui "calotte" dixeruut et qua constitueretur
placenta, mihi videre nou coutigit. Antea statuerant foecun-
datiouem tieri adjuvantibus tilis ("tuhcs connccteurs") qualia in
Dudresuaja descripserat Thuret; quod vero in recentiore opere
citato denegarunt. Hoc locu dixeruut; "H arrive suuveut que
les i)rocari3es ne se developpent jjas d"uue maniere reguliere.
Leurs cellules devieunent des cellules vegetatives ordinaries
et s"allongeut. Le trichogyue acquiert des dimensions cunsi-
derables. rius tard la cellule de Tappareil trichophorique
se couvre de lougs tilaments greles et transparents, qui s"eten-
dent en etoile daus la cavite de la fronde. Ce suns des lila-
ments de ce genre, apercus sur dcs iudividus desseches, qui
nous avaient fait presumer que IHal. ligulata avait des tubes
fecondants analogues a ceux du Dudresnaya.'" Fila descripta
quoque videre credidi; modo autera allato eadem interpretari
non ausus sum. Equidem tila cavitatem iuteriorem frondis

200

percurrentia duplicis geueris observare credidi: ulia uimirum
crassiora, subregulariter articuiata et eudochromate luagis
evoluto iustructa; alia tcuuiora articulis nuuc paruni conspi-
cuis, endochromate iutra tubum augustiorem magis iuffiquali.
Hsec ultima fila a cellulis rotuudatis raajoribus, quse quasi
limitem inter stratum interius et corticale coustituaut, pro-
veuieutia et plures ejusmodi cellulas coujuugentia mibi adpa-
ruoruut. Ejusmodi lila quoque iu Lygiiite vidi (Ag. tah. IV.
Jig. D b), iu Schizymcnla {Ag. tab. IV. jig. 12 a), in Gloiosi-
plwnia (Ag. tah. IV. fg. 14), in GratcJoiipia (Ag. tah. VII. fg.
4 et 6 ad li). In Gloiosiphouia hhi crassiora, quse iuteriores
partes froudis juvenilis constituant, facilius dignoscuntur a filis
tenuioribus, qu£e interiores partes frondis adultioris occupant.
Fila tenuiora, qua? iu superioriljus partibus primum proveni-
ant, secus tilum axile decurrentia videntur; in partibus infe-
rioribus intra stratum corticale plurima adsunt, stratum in-
terius fere diceres aliis exclusis formantia. In vicinia fasci-
culorum, qui nucleis fertiles evadunt, saipe adsunt interua
(Ag. tab. IV. fg. 14); nunc ramos fasciculorum juvenilium
moniliformes vidi excurrentes iu ejusmodi lilum (Ag. tab. IV.
jig. 15), quod interioribus simile at alitcr positum finxi. Mihi
quideni hsec fihi videntur potissimum analoga cuni filis hyphse-
formibus Stcnocladice, de quibus certius statuere licet, eadem
esse decurreutia, in maxirae juvenilibus partibus non obveni-
entia, sed posterius nata et in partibus inferioribus frondis
stratura interius validum coustituentia.

lu ramo Gloiosiplwnue, cujus pars iuferior fuit cystocar-
piis nuxturesceutibus nodosa, sectiouc facta lougitudiuali per
partem superiorem adparenter sterileni observavi fasciculos
plures filorum nioniliformiuui (Ag. tab. IV.Jig. 15 et 16), quos
nuclei prima iuitia consideravi. Fasciculi infra superficiem
iraraersi coustabaut filis brevioribus incurvis, a celluhi qua-
dara l)asali egredientibus ; inter haic fihi cellulas quasdara in-
tumescentes, alias saturatiori eudochroniate farctas, alias di-
visas vidi, celkihisque iilias jam prsegnantes nova generatione ;
celluhe priegnantes aut limitibus extensis rotundatse, aut limi-
tibus novis protractse in lobos iuchoantes; oranes adposito ChL
Z. Jodio fuscescentes aut coerulescentes. Fihi igitur niouili-
formia sensini in uucleos transformari raihi adparuit vix du-

201

l)iuni; duiu exteriora fila prolongiuitur ct nuclcos obtcgunt.
interiorum articuli alii in cellulas pra^gnantes abcant, alii et
intiuii iu cellulas placentares, quas in niaturescente fructu adliuc
prteseiites observavi (Ag. tab. IV. fig. 14), m niaturo niinus
conspicuas aut fere (lcsicleratas.

l^oJyojics mihi quoque obtulit prinia initia nuclci fasciculis
fere lilorum consimilium constituta, a pluribus cellulis pla-
centaribus exeuntia (Ag. tah. VI. fig. (J). Sub stadio paulo
posteriore (Ag. tah. VI. Jig. 7) alia tila vidi exteriora, arcua-
tim circa partem interiorem convergentia, quasi involucrantia
in ramos novos exteriore bitere abeuntia, alia interiora bre-
viora, quorum articuli nonnulli, evideuter majores et endo-
chromate saturatiore pra^diti, aborigines cellubis maternas nu-
clei forsan constituebant. Crcdere licet interiorum articulos
plures pluresque lioc modo transmutari, dum augetur nucleus
sensim sensimque, succresceus exteriorum aliis tilis uovis in-
volucrantibus, aliis in fcrtilia conversis. Sub stadio nuclei
maturescentiam antecedcnte tila involucrantia articulis lon-
gioribus praedita dignoscuntur facilius ab ipso nucleo (Ag. tah.
Vl.fig. 11). In ]jucleo fcre maturo vidi nucleuni cellulis qui-
busdam seu articulis plac entaribus adlixum, in lobos quoquo-
versum radiantes subdivisum, aliis gemmidiis ut videtur ma-
turis, aliis adhuc intra suas cellulas matricales inclusis (Ag.
tah. VI. fig. 8, 9, 10).

lu speciminibus GratdoKpifp proJifcrrr'. quorum rami ad-
ultiores cystocarpiis maturesceutibus pra;guantcs fuerunt (Ag.
tab. VII. jig. 2), superiore ramulorum parte adparenter ste-
rili dissecta, observavi fructum inchoantem in cryptis minutis,
infra superticiem excavatis. Crypta limitatur tilis tum a strato
corticali (Ag. J. c. fig. 4 ct 0 cn) provenientibus, iutrorsum
porrectis, tum filis ab interiore strato extrorsum excurreuti-
bus (Ag. J. c. fig. 6 cn'), quibus conjunctis stratum circum-
nucleare fructus maturescentis formari videtur. Interiore la-
tere crypta;, quod carpostomio opponitur, articuli quidam pau-
lisper dilatati (Ag. J. c. ad p.) et endochronuite uberiorc farcti
adsunt, qui postea numerosiores et invicem auastomosibus con-
juncti sub nucleo maturescente placentare quoddam stratum
efliciunt (Ag. J. c. fig. 5). Ex ejusmodi cellula placentari
provenientem vidi fasciculum miuutum (Ag. J. c. fig. 0 ad nj

202

iilorum transniutatorum, iii quo ipsius nuclei ccllulas abori-
gines aguoscere i^utavi. iStadia priora, sub quibus nucleus
inclioaus paucioribus aut forsan unica cellula efficitur, non
vidi. Cellulas aborigincs coutinua subdivisione in gemmidia
numerosa et iiioruinata nuclei maturi sensim converti (Ag. I.
^- fO- '') credere licet. Fila, qua3 ab exteriore latere cryptse
introrsum prolongantur, nunc longiori et niulto tenuiore lilo,
apice paulisper incrassato, terminata observavi (Ag. /. r. Jig.
1 d 0 ad li.). Ha)c tilis Jiypbseformibus, qua; in aliis generi-
bus in vicinia nuclei stepe priesentia vidi, aualoga credidi.

lu CTfateloT(j[)ia pinnata vidi nucleos quosdam ab aliis
paulisper structura recedentes; dum enim in plurimis gem-
midia maturesceutia omnia ejusdem magnitudinis fucrunt, in
nonnullis observavi ad basem nuclei, vel intra nucleum ma-
turesceutem, quasi lobum peculiarem, gemmidiis miuoribus
prsegnantem, quem nova generatione ortum suspicatus sum.
A strato placentari quoque diversis locis singubi initia lobo-
rum incboantia observavi (Ag. tah. VII. fig. 9 ad g), quod
forsau indicaret nucleum maturescentem et adparenter sim-
plicem Grateloupise revera nucleolis numerosis coalescentibus
esse formatum, et ita transitum parare ad nucleum composi-
tum Gigartinearum, cum quibus Grateloupia froudis structura
]jaud piirum convenit. Dum vero nucleoli Gigartiiiearum ele-
mentis sterilibus iuvicem separantur, coalescerent nucleoli Gra-
teloupise in nuclcum adparenter simplicem.

3. Gigartinea? {Ag. tah. X — XV.). In his cystocarpia
potissimum cum iis Cryptonemearum congruentia putavi: nu-
clei nimirum quasi recipiuntur intra frondem, locis fertilibus
2)lus minus intumescentem (Ag. tch. X. fg. 4; tah. XI. fg. 5).
yi iu nonuullis Gigartin» speciebus fructus proprii externi
adparent, boc ita explicare mallem, ut nuclei barum insti-
tuerentur in foliolis cxtra superliciera emergeutil)us, quaj cuin
mox transfornuiri inciperent, minuta persisterent; in nonnullis
tamen bajc foliobi fere omnino speciem pericarpii proprii as-
sumere contitendum est: ita (luoque in IJctophora (Ag. tah.
XV.fg.5~(;).

Quum vcro in Cryptonemeis aliisque, quorum nuclei frondi
immersi formantur, zona fertilis in limite inter stratum cor-
ticale et internum adsit, et lioc raodo utraque j)agiiia in fronde

203

coniphuiatu suos liabeat rriuius, (■ontrariuiu obtinere tliceres
iu Gigartiucis, qu;iruui uuelei luagui 1'ere in niedia fronde
iutuuicscuut (A(/. tab. X. Jig. 4; tab. XIV. Ji(j. 2). Sectioue
auteni per parteni fei'tilera ducta accuratius exaniinata, ple-
runupie adpareat stratum corticale nuclcum obtegens iu uiui
pagiiui magis quam iu altera evolutum esse et iilis longiori-
bus coustare {A(j. tab. XII. Ji(j. 11); (piiu immo iii iiunnuUis
quasi iu mamillam propriam, iu vertice fructus sitam, exul)crat.
lu })]uribus forsau luillum carpostomium [)ropriuui formatur;
salteiu observare credidi partcm quaudam strati corticalis iii
fructu maturescente ssepe extrorsum cogi, demuraque separari,
et ita pervium ductum parari gemraidiis; iu nounullis (Iridon)
totum fructura cum proxima parte sterili deraum a fronde
solutum fieri milii adparuit. In Gyinno(jongro (Ag. tab. XII
Jig. U, 11), Edopliora (Ag. tab. XV. Jig. 0) aliisque carposto-
luium magis norraale evolutuui adest. Quocunique vero luodo
sibi exitum paraut gemmidia, ud utramque paginara frondis
coniplanatie et erectiusculse exeuut, aliis vero fructibus ad
uuani, aliis ad alteram suo orificio liiantiljus.

Si cura aliis cystocarpiis comparatur uucleus Gigartinea-
rum, admodum magnus conipareat, et liniitibus quasi luinus
detiuitus. Nec constat Jiucleo siniplici — cuni eo Cryptone-
inearuni coniparaudo — sed pluribus coniponitur nucleolis, in
nucleuui coini^ositiun dicLum eoalesceutibus; nucleus ita for-
nuitus ambitu Sccpius rutuudatus; niiuc vero, si fructus in
Stcnogranuna, rite interpretatus fuit, sub forma imcae spatiis
subregularibus iuterrupta) obveuieus (llaro. Fhgc. austr. tab.
220), quam olira costam iuterruptara dixeruut. lu mature-
scente uucleo uouuullarura (AlinfcJti(C, Gytnnogongri et FhylJo-
phora) uucleoli iuviceui tantura seiiarautur raerabrauis cellu-
larum, iutra quas formautur gemuiidia (Ag. tab. XII. Jig. 10
ct 12); in aliis separautur lilis sterilibus, quse iiunc magis
evoluta (Ag. tab. XI. Jig. 0; tab. XII. Jig. 2 — 4) quasi ipsam
telam placcutarem, cui adlisereaut nucleoli, constituaut (ita iu
Gigartina ejusque proximis); uunc (in CaJIophyJJi et aftinibus)
potius strati inter nucleolos evoluti constituant partes (Ag.
tab. XIV. fig. 2). Intra nucleolos geraraidia niatura uouuulla-
rura pauciora et raajora, aliarum miuora et nuraerosiora, om-

20i

nium sine conspicuo ordine conglobata, rotundata aut mutua
pressione subangulata.

Qua3 ita in diversis adest structura nuclei paulisper di-
versa a structura diversa ipsius frondis forsan pendeat. Ita
in Gynmogongro stratum iuterius, (_[uod tit fertile, constat cel-
lulis rotuudato-angulatis invicem contiguis (Ag. tah. XII. fig.
9 et 11); adparct tamen cellulas has antecedente evolutione
cellularum novarum multiplicatas fuisse, licet forma cseterum
parum mutautur. Harum interiores singula^ in siugulos nu-
cleolos transmutari putarem, qui persistentibus membranis
cellularum iuvicem separantur (Ag. t(d). XII. Jig. 10 ti 12).
QucC ita fertiles evadunt cellulse sub stadio antecedente con-
tentu paulo densiori (^Ag. 1. c. jig. 10 a, Jig. 12), jodio adpo-
sito in luteum vergente, insignes sunt; quare, sectione per
partem fertilem ducta, ipsum nucleum a cellulis sterilibus
jam hoc stadio plerumque dignoscere licet; aliquando sparsim
inter cellulas circumdantes quasdam in fertiles trauseuntes
aguoscere credidi, unde nucleum in Gymnogongro et proximis
Generibus ambitu sensim (centrifuge) increscere quoque suspi-
catus sum. Uuam versus paginam, cujus est stratum corti-
cale quoque magis evolutum, nucleus ssepe paulisper magis
adpropiuquatur, cellulis prasgnantibus fere immediate stratum
corticale tangentibus [Ag. tab. XII. p'g. 11): sub ulteriorc tur-
gescentia fructus iila corticalia forsan magis invicem pate-
scere, et ita carpostomium sajpe sat conspicuum formari, equi-
dem crederem (Ag. 1. c. jig. 9 ct 11). In nucleolis nondum
maturis geramidia protractis apicibus cohjerere, et quasi iii
fila conjuucta esse, quandoquidem observavi {Ag. l. c.fig. 12).

In Gigartina et Generibus ei proximis instituitur nucleus
majori cvolutione tilorum reticulatim anastomosantium, qui-
bus constat stratum intcrius; tehi, hxxior strati intcrioris lioc
modo locis postea fcrtililnis transit in nidum densissimum filo-
runi intricatorum. Fila liujus nidi exteriora sterilia manent
ct quasi strato cxtcriorc proprio "stratmn circuiiimicJcarc" nu-
chmm niaturescentem cingunt (in speciebus Gigartincc et Piho-
(loglossi Ag. tab. XI. fg. (!; tab. XII. fg. 2—8): in speciebus
Chondri et Iridccv hoc sa;pe parum conspiciatur. Comparatis
fructibus juvenilibus et adultioribus ejusdem speciei, ipsa mag-
nitudinc fructuum adpareat eosdem magnitudine scnsini iu-

205

crescere; sectionibus per modiuai nuclei juvenilis ductis (in
CJiondro crispo) vidi uurleolus centrales magis farctos et gem-
midiis bene evolutis pra3gnantes; in liuctibus senioribus con-
trarium observavi, nempe exteriores nucleolos gemmidiis prteg-
nantes, interiore parte nuclt-i magis tilis sterilibus occupato.
His observatis facilius mibi persuadenm fructum cenlrifuga-
liter increscere novis partibus, in andjitu sensim in fertiles
nucleolos transeuntibus, interiorilnis etfoetis. In iis, qua3 stra-
tum circumnucleare habent evolutum, incrementum fieri novis
lilis, huic exteriore bitere adjunctis, interioribus ejusdem par-
tibus in nuvos nucleolos conversis. Quo lucu stratum circum-
nucleare tangit corticale stratum, eo su3pe sub stadio poste-
riore ruptuni ad})areat, et fibi ejusdom canalem interiorem
carpostomii apicibus suis mollibus limbriantia vidi. Nu-
cleoli ssepe sunt minuti et paucioribus gemmidiis pr^egnantes.
Gemmidia matura sine ordine conglobata nidulantur intra
gelatinam, {\\vAm aliquando gemmidiis dilapsis separatam ob-
servare contigit (uig. tah. XI. fig. tl). Aliquando gemmidia,
tilis nucleolum ambientibus (j^uasi protractis, funiculis adliai-
rentia vidi (Ag. tah. XII. Jig. 4; tah. X.Jig. 5). Gemmidiorum
itaque cellulas matricales apicibus tilorum, nucleolos ambien-
tium, initio formari credere licet; quod si ita sit, patet quo-
que tila ambientia cum placentari (seu subliymeniali) strato
aliarum Floridearum comparari debere.

Quse in CaUophyllidv (Ag. tah. XIV. Jig. 2), Micrococlia,
Tolycoclia (Ag. tah. XIII. Jig. 2) adest structura Irondis, quasi
typos Gymnogongri et Gigartina3 conjunctos sistere, facile cen-
seatur. Stratum enim interius frondis tum cellulis majoribus
parenchymaticis constat, tum lilis multo tenuioribus reticula-
tim conjunctis, quie spatia inter cellulas majores occupant. In
fructu utrumque systema quoque quasi conjungitur: tila te-
nuiora magis ovoluta adsunt, stratum subliymeniale constitu-
entia nucleolis, qu&e cellularum majorum hico iu spatiis inter-
cedentibus evolvuntur. In Callophyllide voro et ei proximis
Generibus memljranse cellularum majorum multo magis gela-
tinosse adparent, ita ut permeantur facilius ramis tilorum te-
nuiorum, qui nucleolos sustineut.

Tenui sectione facta cystocarpii in Calloi^byllido (Ag. l(d).
XIV. Jig. 2) luicleus numerosis nucleolis compo.^itus apparet.

2or,

stratoque circumnucleari cinctus, cujus evolutionis norm;! cen-
trifuga et functiones esedem videntur, (juas supva in Gigar-
tina adumbrare conatus sum. Nucleoli, qui ad modum cel-
lularum majorum in steriii fronde dispoiiuntur, separantui-
invicem tenui strato filorum, iis similium quiu in fronde ste-
rili spatia intercellularia occupant. lutra nucleolos gemmidia
sine conspicuo ordine conglobata adpiirent. Sub augmento
majori (Ag. tab. XIV. fig. 3) eadem funiculis tenuissimis ge-
latinosis ad parietes nucleolorum adha^rentes quoque quando-
quidem observavi. Cellulas matricales gemmidiorum ramulis
coecis strati subhymenialis oriri, equidem crederem.

In fronde fertili FolycodicB cystocarijia obveniunt sub
forma macula; minoris intensius coloratae, superricie frondis
vix conspicue elevata {Uarv. Flor. Tasni. fah. 192 B). Ma-
cula fertili transverse secta, adparet in media fronde nucleus
majusculus, nucleolis numerosis compositus, qui separantur
invicem filis sterilibus (Ag. tah. XIII. fg. 0). In iisdem spe-
ciminibus plerumque oljveniant, marginibus frondis magis vi-
cina3, maculaj minores et colore minus saturato pra^dita-, qua;
fructum juvenili statu continent. (Qua3 quidem macula' non
confundantur cum aliis, qua3 fructus jam eftoeti sistunt roli-
quias). Fructu hoc juvenili comparato, evolutionis modus fa-
cilius intelligatur. Jam supra dixi stratum interius frondis
sterilis cellulis lacunseformibus magnis, unica serie in planum
conjunctis, constare; h« cellulse intra membranam crassius-
culam eximie gelatinosam fovent endochroma, quod protoplas-
matis tilis tenuissimis reticulatim conjunctis coiistitutum ad-
paret. Stratum exterius frondis constat hlis moniliformibus,
quorum interiora supra superficiem cellularum lacunteformium
reticulatim expansa, earumquc superficiei quasi impressa, ex-
trorsum vero in fila verticalia dense stipata abeunt (Ag.
tah. XIII. fg. 2). Structura strati interioris et exterioris hoc
modo admodum diversa, facilius colligitur nucleuni fructus intra
singulas cellulas lacunreformes oriri. Prtegnans cellula ninii-
rum adpareat, tenui segmento frondis facto, lateraliter utrinque
cellulis lacunaiformibus sterilibus limitata, et extrorsum strato
exteriore cingitur. In ejusmodi cellula nonilum iVuctifera, jiro-
toplasmatis fila gelatinosa numerosa vidi, quasi a no(b"s pau-
lisper grumosis, parieti adha3rcnli1)us cxcuntia (Ag. fah. XIII.

207

Ji<j. 5 ad j-), iiitrcusuni })oirccta ct (lciisc iuviceni auastomo-
santia. IStadio paulo posteriore cellula' fertilis spatium iuterius
tilis evidentius limitatis tenuissimis inviccm anastomosantibus
occupatur ('A(/. J. r. /?>/. 7 a). llamos coecos lilorum hic illic intu-
mescentes vidi, quos initialia nucleorum tinxi, nunc simplices
(Af). 1. c. fig. 7 ad h), nimc su])articulatim, demum alio modo
subdivisos (A(/. 1. c. Jig. 7 c). h\ fructu ulterius evoluto tila
tiunt adliuc evidentiora, nucleolorum cellula) multiplicantur, et
fructus oritur compositus; ut jani supra descripsi, parietes
cellula! pra^gnautis obliterantur. sub continuata evolutione
lilorum duplicis originis, quai stratum circumnucleare demum
constituant (Ag. tcib. XIII. Jig. (i). Si igitur in Tolycoelia evi-
dentissime adpareat totum nucleum, lilis gemmidiisque com-
positum, iutra unicam cellulam oriri, et quasi a tilis proto-
plasmatis ejusdem magis immediate transformatum tieri, ex-
plicari quoque putavi quomodo iutra cellulas priegnantes affi-
]iium Gcneium gemmidia aliquando vidcntur quasi funiculis
adlucrentia. In loh/coclia cicterum vidi tila qu£edam tenuis-
sinia (Ag. tah. XIII. Jig. tl), dc quibus quoque jam supra
mentionem feci; ab aliis elementis difterunt in eo quod sunt
ramosa et inarticulata — aut sparsissimis diapliragmatibus
interrupta — , et vix conspicuo tuljo interiore pra^dita. Ha3c
ab articulis filoruin verticalium interioribus provenientia, et
cursu obliquo introrsum decurrentia, intra ipsos parietes ge-
latinosos cellularum lacunaeformium quasi liberiore spatio sajpe
numerosa collecta, adpareant. Milii ba-c tilis hyphaiformibus
(^uarundam Floridearum analoga vidcntur, aut potius — si
utraque distinguere placeat — cum tilis illis comparantur,
([uvd sub nomine "tubes connecteurs" a Thuretio descripta
fuerunt in Dudrcsnaja, et quibiis functiones magni momenti
in fecundatione quaruudam Floridearum attribuuntur.

In Ectojliora (Ag. tah. XV.Jig. 6 — 9) interiorem nucleum
ei Calloijhyllidis omniiio conveuientem vidi; at evolvitur nu-
cleus iutra partem externam, fcrc in pericarpium transmuta-
tam, qua3 folio proliticante forsan analoga sit. Pericarpium
hujus fructus majusculi monstrat superticiem partibus aliis
piominulis, aliis depressi.s ina;(]ualem; in excavationibus car-
postomia singula obvcnire posse suspicor. ]-'ti;nn iii (iynino-

208

goiigro ad eundem imcleum plura conducere carpostomia, quan-
doquidem observare credidi (A(/. tah. XII. fg. 11).

4. Diidresnajese liodie coustant unico Genere Dudresnajm;
cujus est luibitus in superiore parte planta? Callitliamnioidea',
in inferiore fere planta^ Helmintbocladiacea3. Caulis nimi-
rum alj initio articulatus et monosiphonius cingitur verti-
cillis ramulorum gclatina subcoLibitis; in partibus adultiori-
bus lila numerosa longitudinaliter frondem incrassatam per-
currere, cognitum est. Cystocarpia, favellas externo adspectu
a3mulantia, inter tila verticillata obveniunt, quasi involucro
ramulorum sterilium cincta (Harv. Fliyc. Brit. tah. 244 faj. G;
A(j. tah. XVI. fg. 1). Quia intra quemque fasciculum ramu-
lorum verticillatorum fructus singuli obveniant, cystocarpia
in ramo superiore quoque verticillata adpareant. Praiter nu-
cleum maturescentem in inferiore parte fasciculi, sa^pe ad
ramulos superiores ejusdem — velut in fasciculis superiori-
bus, adparenter sterilibus, rami inferne fructiferi — fila qua3-
dam plerumque deprelienduntur ab aliis ita abludentia, ut
omnino abena facile crederes. Dum enim lila alia fasciculi
liabent articulos cylindraceos diametro multiplo longiores, illa
constant (Ay. tah. XVI. Jig. 2) articulis brevibus fere globosis,
aut stepius latioribus quam longis, discos intra membranam
pellucidam et parum conspicuam seriatos aiinulantibus. Fila
hsec moniliformia sunt nunc breviora nunc longiora, paucio-
rilms aut numerosis articulis constantia, sa-pius arcuato-cur-
vata, nunc parte superiore fere abruptius retroflexa, demum
sa3pe plura in nodum coutorta (Ag. 1. c. fig. 3 — 0). Ejus-
modi ramuli pars suprema, velut articuli basales sunt saspe
cylindracei et elongati; rarius articuli medii cylindracei, su-
perioribus inferioribusque disciformibus aut globosis (Ag. l.
c.jig. 2). Aliquando mihi contigit deprehendere articulos elon-
gatos et cylindraceos interne in partes breviores seriatas di-
visos (Ag. 1. c. Jig. 8 ad f); his partiljus articuli dein rotun-
datis et magis intumescentibus articulos breviores globosos
tilorum moniliformium oriri, patet. Fila moniliformia igitur
sunt transmutatione filorum sterilium orta; et qui in illis ad-
sunt articuli cylindracei constant articulis nondum mutatis.
Sub hac articulorum transmutatione membrana^ articulorum
iiuut magis gelatinosse, et endocliromata increscentia satura-

209

tiiis coloratfi. In tilis moiiiliforniibus nunc observavi quos-
(lani artirulos disciformes ulterius et alia directione subdivisos
(A(/. f((h. Xll. Jif/. 4), partibus adhuc quasi intra limites tili
uidulautibus; nunc, nonnullis partibus quasi extra limites fili
eruptis, alia) interiores manent, quas fere placentares dicerem,
suis endocliromatibus per poros protractos cellulas exteriores
sustinentes (A(/. 1. c. fiy. 5). Ilis cellulis erumpentibus, ulte-
rius subdivisis et articulis sensini pluribus in focos conversis,
a quibus novse cellubirum generatioiies erumpunt, oriuntur
nodi exteriores (Ag. l. c. fig. 2), quibus ulterius evolutis de-
inuiu nuclei cystocarpiorum formantur. Ilamuli lii fertiles
siepe sunt simplices at invicem adproximati, nunc ipsa ra-
chide eos sustinente quoque transmutata hunt quasi ipsi ra-
mosi; singulis prseterea aut flexuosis aut immo retrofractis
contorquentur ssepe plurimi in nodum majusculum (Ag. l. c.
ti(/. 0), cujus articulis partibusque articulorum, demum sine
ordine conspicuo conglobatis, nucleus favellseformis demum
prodit. Hujus rachidis transmutata^ partem supremam ste-
rileni extra nucleum nondum maturum ssepius supereminen-
tem (Ag. 1. c. fig. 0) vidi; quin immo adhuc in maturescente
persistentem haud raro observavi; eundem vero et hiteraliter
aut infra basem nuclei provenientem. (|ualem a lilo retro-
fracto formatum crederes, quandoquidem inveni (Ag. I. c.jig.
7 ad Jt'.). Alium quendam trichophoricum adparatum quam
hanc supremam partem sterilem tili transmutati me non vi-
disse, adnotare placet. .

Ut intelligatur structura Dudresnaja' pauca adhuc ad-
dere lubet. Velut in aliis pluribus, ita in fronde Dudresnaj?e
elementa duplicis systematis. agnoscere putavi. Qui una cum
phanta juvenili accrescente formantur caules, ranii ramulique '
sunt articulati et intra articulorum membranas continent en-
dochroma conspicuum. Pra)ter hasc elementa planta) junioris
in adultioribus partibus frondis obveniunt fila admodum te-
nuia, stcpe inarticulata et endochromate vix distinguendo i^ra^
dita; quod adest endochroma andjitu subinaiquale ct hic illic
interruptum, nunc jidparenter in articulos subdivisum. Ha^c
liha in partibus supremis et juvenilil)us deticiunt aut rariora
adsunt; in partibus adultioribus numerosiora, ni fallor a ver-
ticillis decurrentia. Iu juvenilibus partibus, quorum verticilli

1-t

210

sunt adproximati et regulariter dispositi, eadem flla (uisi ad-
modum similia tertii generis elementa hoc loco adessent),
inter verticillos proximos extensa, et fasciculum uuum cum
altero quasi connectentia, aliquando observare credidi. Qufe
ita disponuntur summam otFerunt similitudinem cum iis, qua3
nomine "tuhes connecfeurs" celebrata fuerunt, utpote ad ad-
paratum trichophoricum pertinentia. Fihi autem Imjus ge-
neris neque a nucleo inchoante, neque a fructu adultiore
exeuntia videre mihi contigit. Fiha superne descripta monili-
formia, a quibus nuclei proveniunt, qua3 plurima observavi,
stepe quidem in filum elongatum tenue desinentia vidi; boc
auteni iilum fuit evidenter articuhxtum et me judice consti-
tutum parte non transmutata lilorum, quibus componitur planta
juvenilis. Fiha verticillos connectentia, quse mihi videre con-
tigit, non in partibus maxime juvenilibus sed in paulo adul-
tioribus observavi; et haic quoad structuram congruentia mihi
adparuerunt cura iis, quse magis numerosa in frondis parti-
bus inferioribus adfuerunt. Hsec denique potissimum compa-
rarem cum iilis illis systematis cujusdam descendentis, qufe
in pluribus ahis Florideis (StcnocJailia, m Hchninthocladia-
ceis etc.) deprehendere credidi, et de quibus fusius aliis h)-
cis dixi.

In opere Bornetii et Tlmret. (Not. Algol. tah. XI.) evohi-
tio fructus describitur modo cum nostris observationibus in
(]uibusdam conveniente. Multa autem aliter explicantur. Fiha
moniliformia, supra descripta, ab iis proearjyia denominantur.
Horum apicem supremum articulatum vidi, et articulis nou
transmutatis constitutum credidi; nec aliam observavi tricho-
gynen; nisi fila duplicis geueris ■ — nimirum quse adparatui
trichophorico pertinerent, et quce systemati descendenti — a
me confundantur, vix his lilis Dudresnajse functiones attri-
buere auderem, quas suis "tubes connecteurs" assumserunt
auctores laudati.

5. Dumontiaceae cum Dudresnaja evolutione fructus po-
tissimum congruere mihi adparuerunt. Constat familia Ge-
neribus, quse vix alias ob causas adproximanda crederes. h\
Niz'.ioplilcea (Harv. Vhyc. austr. tah. CXV. -^ Basyplihca), Pilca
(Harv. Ncr. Bor. Am. III. tah. 4.0 B) et Crypiosijthoma (Ae/.
teih. XVII. fy. 1 — 5) frons externe celhdosa et continua per-

211

curritur axi filiformi articulato, a quo rami intra frondem
exeunt, quibus strata exteriora cellulosa3 frondis sustiuentur;
liorum fructus recipiuntur intra frondem vix mutatam iu Ni^-
soj)lilaa; in l^iliea vero et Cri/24osiphoma (Ag. 1. ''.fy. 2) intra
apices ramorum fere siliquosos. In Dumontia nullum est ejus-
modi iilum axile; nuclei minuti quasi ad externam membra-
nam frondis intus excavatse suspeusi obveniunt (Grev. Pliye.
Br. tah. XVII.). Sareo^iihyHis (Ilarv. lliye. Br. tah. 97) to-
tuni liabitum et structuram Kallymenise refert; nuclei magui
circumcirca cinguntur tilis plurimis, quibus frous quasi farcta
adparet. Neque, si nucleum maturum diversorum generum
comparaveris, ea est omniuni congruentia, ut ea ducente Ge-
nera proxima credidisses. Ssepe quidem fructus maturi ha-
bent quandam cum favella structura' similitudiuem, utpote
constantes gemmidiis adparenter sine ordine conglobatis, ro-
tundatis aut mutua pressioue subaugulatis, in nounuUis pau-
cioribus (Bmiwnfia), in aliis plurimis (SareopJiyllis); nunc vero
liajc cum favella similitudo omnino fere evanuit {"Dasyplilmi"
Harv. FJiyc. austr. tah. CXV.).

Ea vero est iu prima institutione fructus omnium liorum
Generum cougrueutia, ut hac duceute aftiuitem omnium vix
denegabis, si quidem in aliis Florideis ei simile quid nondum
comperimus. Observantur enim aute ortum nuclei lila quffi-
dam, quasi subito provenientia, adspectu ab aliis lilis fron-
dis sterilis omuino abludentia, nimirum modo iieculiari cur-
vata — longiora fere dicerem ophiurajformia — et articulis
Ijrevissimis constituta (Ay. tah. XVII. fig. 9 et 10 ad p); ar-
ticuli rotundati aut latitudine magis quam longitudiue ex-
pansi, nuuo divisione iterata cellulas niaternas gemmidiorum
geuerant (A<j. tah. XVII. fig. 5, 7), nunc ipsi quasi in focos
mutantur, a quil)us gemmidiorum cellulse materuse erumpunt,
glebas externas formantes (Ag. tah. XVII. Jig. 12, 14). lu
maturo nucleo nulla fere horum filorum vestigia manent; sa^-
pius neque in sterili fronde inchoata videas. Brevi autem
ante fructus formatos tempore plurima videas, inter alia hla
frondis sterilis mixta. Si hoc modo tantum sub certo evolu-
tionis stadio transitoria adsunt, explicatur facilius eadem diu
fuisse prsetermissa; quin immo cogitari licet his analoga fila
iu aliis quoque Geueribus obvenire posse, quamvis nondum

212

ohservata. De (liversitatibus, quie in diversis Generihus oli-
veniant, seorsim pauca addere placet.

In Crypfosq^honia, cujus nuclei numerosi intra apices ra-
morum sili(|uose inflatos continentur (Ag. tah. X VII. fg. 2),
vidi, sectione tenui facta longitudinali, nucieos suspensos ad
ramos, qui ab axili tubo provenientes quo(|uoversum exeunt,
distendentes externum stratum, C[uod cavitatem frondis inte-
riorem cingit. Nuclei in diversis ramis positi, invicem pau-
lisper confluentes adpareant, gemmidiis laxius in nucleo co-
bibitis aut quasi effusis (Ag. Tah. XVII. fg. 4). In ramis
bis, structura Callitbamnioideis, alii adsunt ramuli, qui bre-
vitate articulorum proprium omnino adspectum sibi vindicant
(Ag. 1. c. fig. 5 ad p). Si accuratius invicem comparantur bi
ramuli, alii (magis exteriores) adparent articulis parum mu-
tatis, fere adbuc callitbamnioideis, alii articulis rotundatis
probe seriatis, alii demum articulis in latitudinem porrectis,
sfci^e a seriali dispositione dilapsis, quasi iu glebas inordina-
tas abeuntibus; nunc prope magis mutatos juxtaponuntur qui
sunt minus mutati. Hi ramuli flba curvata constituunt, quoe
Dumontiaceis cbaracteristica credidi. In Cryptosipbonia et
adlmc raagis in Dumontia (Ag. Tab. XVII. fig. 15 ad p) b»c
bla sunt breviora et minus curvata adparent; in aliis phiribus
fiunt lougiora, magis curvata et inter tila frondis aHa ob ad-
spectum peculiarem fere aliena crederes. Eadem subdivisione
fere simul facta articulorum longiorum oriri, jam ex facie
diversa, quam ramuli in Cryptosipbonia sub diversis evohitionis
stadiis monstrant, colHgere Hcet, at mibi adbuc evidentius
adparuit in Dumontia (Ag. tah. XVII. fig. 15 ad x>) ©t pra'-
cipue in aHis quilnisdam Generibus, quorum intra articub)s
steriles elongatos vidi breviores rotundatos longa serie juxta-
positos. ArticuH breves, ita orti, in Cryptosipbonia et Du-
montia magis immediate in ceUulas gemmidiiferas mutari
videntur.

JPikea (Harv. Ncr. Bor. Aiii. III. tah. 49 B) ba])et fron-
dem stcrilem, velut apices ramorum fertiles, fere siHquose
incrassatos, fiHs densioribus tubum axilem circumdantibus
contextos. In segmento transversaH rami fertihs (Ag. tah.
XVII. fig. 6) vidi nucleos minores numerosos in orbem dispo-
sitos. tiHs verticaHbus strati corticaHs cinctos et invicem dis-

213

jiinctos. Nuclei rotuntlati quasi intra cryptam, intcr tila am-
hientia excavatam, niilulantes, constant initio nuclcolis pluri-
bus, quos tliverso evolutionis stadio positos vidi (A(/. tah.
XVII. _fif/. 7): serius et uucleoli invicem, et nuclei plures
vicini uunc atlproximantur ita ut confluere atlpareaut. Inter
nucleolos et tila sterilia vitli et aliu jam transmutata in tila
illa gemmitliifera curvata et articulis brevissimis coustituta,
tle (|uibus sub Cryptosipbouia jam mentionem feci (A(j. 1. c.
ad p). Sectione facta longitutlinali rami fertilis adliuc junioris
fasciculos minores liorum tilorum, a tilis lougitudinalibus strati
interioris provenientes observavi (A(j. l. c. jUj. 8); lila fertilia
alia liabueruut articulos prolte seriatos, alia articulos a se-
riali ordine dilapsos; trausmutato fasciculo fertili cryptam
formari tiuot^ue adparuit, iuter fasciculos strati corticalis non
mutatos; nunc unum ramum fasciculi nou mutatum, alterum
transmutatum (Ay. L c. j\(j. 0 a ad p), nunc plures ramos
simul transmutatos observavi {Ag. 1. c. fig. 10). In fasciculo
magis trausmutato lila fertilia a cellulis quibusdam basalibus,
eudochromate uberiore prseditis, radiis porrectis invicem ana-
stomosantibus, proveuieutia vidi, quas cellulis placentaribus
multarum Floridearum aualogas putavi; de his valet, ut de
aliis cellulis phiceutaribus, easdem demum ipso endochromate
tj^uasi solidescente constare, membrana ceHuhe fere evanes-
cente (Aj. 1. c. fig. 9 h). In Pikea vero celhila^ placeutares
paucse et plerumtxue parum conspicuse.

lu Nizzopldcea (quse est Dasypldcea Tasmanica Hcvrv.
Fhyc. austr. tab. CXV.) intra frondem subtubulosam tilum
axile adest, a fjuo rami iuteriores exeunt, tiuorum ramuli
ultimi atlproximati stratum corticale frondis efticiunt. Har-
vey cystocarpia pinxit intra froudem parum incrassatam im-
mersa, sa^pe bina juxtaposita, constituta tiUs rohustis gemmi-
diiferis moniliformibus ramosis, a placenta, tilum axile ambi-
ente, provenientibus. Ex hac data descriptione Harveyana,
vix aftinitatem tj[uaudam cum Generibus aliis Dumoutiacearum
conjicere liceat. Equidem in nucleo maturescente (Ag. tah.
XVII. fg. 13) vidi phicentam validam, in k)bos plures divi-
sam, t|uam a ramo hiteraH transmutato tubi axilis oriri pu-
tarem; inter nucleos geminatos (in icone Harveyana) stepe
ipsuni tihim axile non mutatum, sectione facta transversali.

214

observavi; sectione facta longitudinali placentam vidi prolon-
gatam, clavseformiter incrassatam, quasi massa effusa griseo-
lutea constitutam, nuUa interiore organisatione praeditam;
magna hsec placenta vix dubie oritur — ut in multis aliis
Florideis norma est — , endochromatibus diversarum celluUi-
rum, radiis per poros emissis initio conjunctis, dein omnino
coalescentibus, demum membranis exterioribus cellularuni eva-
nescentibus, solidum corpus eflicientibus. Hi:ec placenta Niz-
zophlsese valida in uumerosos excurrit lobos, qui fasciculo
tilorum gemmidiiferorum singuli terminantur. Fila gemmi-
diifera juniora sunt simpliciora, adultiora ramis emissis, aliis
brevioribus aliis longioribus, quoquoversum radiantia (A(/. 1.
c. ji(j. 13). Multo minus quam in aliis Generibus nuclei ma-
turi favellam referunt, nisi in planta, exsiccatione admodum
cartilaginea, mucum ambientem in sectione madefacta disso-
lutum fuisse crederes. Status fructus jnniores quarenti mihi
in apice adparenter sterili rami, cujus inferior pars fuit fruc-
tibus maturescentibus nodosa, adparuerunt eadem fila, qua^
in aliis Dumontiacearum Generibus fructum antecedentia de-
prehendi. Summam revera cum his congruentium offerebant
(Ag. tah. XVII. fig. 11 a ad p); majori vero adhibito micro-
scopii augmento observavi articulorum endocliromata radiis
emissis invicem coalescere inchoari (Ag. 1. c.fig.llh); stadio
paulo posteriore vidi articulos membranis quasi dissolutis lieri
rotundatos et hitioribus partibus confluentes (Ag. 1. c.fig. 12).
Ex quibusdam articulis partes protrusas vidi, quse cellulis
fertilibus agglomeratis sat evidenter constarent. Me judice
dubitari nequit placentam magnam endochromatibus filorum
ita magis magisque transmutatis et coalescentibus oriri. (^uai
igitur in Pikea paucse adsunt et parum conspicua3 cellulse
placentares, esedem in Nizzophla)a multo magis evolvuntur et
in phicentam abeunt validam. Quique in Cryptosiphonia et
Dumontia fllorum articuli fere immediate in gemmidia mu-
tantur, iidem in Nizzoj)hl8ea tiunt cellula? placentares, a qui-
bus cellulse propria^ matricales gemmidiorum, quasi sub nova
et sequente generatione proveniant. Qu£e si ita sint, adparet
fila illa Dumontiacearum, quantumcumque structura simillima
sint, tamen functionibus paulisper diversis perfungi; si in non-
nullis magis immediate et tota in cellulas gemmidiiferas con-

215

vei'tiiiitiir, ulia suut iu quiJius iufeviores quicUim articuli iu
tellula.s placeutarcs mutautur, aliis articulis geiumidiiferis;
deuique suut Geuera iu (luibus cadem lila tota iu adparatum
placeutarem abeaut, ct celluhe gemmidiifertc uova geucratioiic
oriuutur. Quce ita iu his adsuut diftcreutia?, eiedera iu jihi-
ribus aliis Floridcaruui Geueribus, iuvicem me judice proxi-
mis, aualogse iuveuiantur.

lu FarJouia et SarcophylJide (= Iridcea cdulis Grev. Ahj.
Brit. tah. XVII.) froudes steriles babent fila iuteriora plu-
rima, invicem vix couspicue diversa, ramosa et articulata
varia directioue excurrentia. Articulis cylindraceis est lon-
gitudo qua) diametrum multiplo superat. luchoaute stadio
fructiticationis singuli aut plures subsequentes articuli ini-
plentur contcntu magis grumoso, qui sensim abit iu glebas lui-
nores, intercedcnte spatio miiiori seriatas, — forsan circa nu-
cleos (cytoblastos), quos tameu observare non contigit. Intra
singulos articulos vidi 4 et aliquando plures ejusmodi glebas.
In aliis articulis vidi glebas diaphragmate separatas; iu his
itaque articulum cylindraceum elongatum diceres subdivisuin
articulis brevioribus superpositis. Articuli novi mox rotun-
daiitur et, magis intumescentes, intra spatium articuli primarii
uon continentur; hoc modo credere licet filum fertile, quo
plures oriuutur articuli mouiliformes novi, eo magis iu alterua
curvamiua iiecti et adspectum assumere, a filis sterilibus stric-
tiusculis tantopere abludeutem ut fere alienum crederes. Fihi
seusim phira hoc modo convertuntur, ita ut totam evolutio-
iiem aliquando sequi liceat iii eadem fronde, sub prima evo-
lutionc fructus dissecta.

Quae ita oriuutur tila curvata moniliformia non ipsa im-
raediate in cellulas gcinraidiiferas convertuntur, sed ex arti-
culis, quasi uova geueratione emittantur glebse celluhirum
pauciores pluresve, in quibus contiuuata subdivisione cellulaj
genimidiifera) proprise oriuntur. IIoc modo Farlowiam ct
Sarcophyllidem cum Nizzophla^a magis convenire crederes;
dum vcro articuli filorum incurvatorum iii Nizzophhca sub
evolutione coalescunt iii placentam valichini persistentem, sc-
parautur contra ab iuvicem articuli rotundati in Sarcophyl-
lide et Farlowia (A(j.tab.XVII.Jig.l4), totidcm focos sistcn-
tes, a quibus novto generatioues cellularum proveuiant. rru;-

210

cipue iii Faiiowia milii contigit sectionem oLservare ita evi-
deutem, ut milii cle observatione nulla restant dul)ia, et /. r.
jmrtem ti.li depictam videas, quse a p. ad x>- articulis 8 com-
ponitur, quorum 5 medii fuerunt fertiles, glebis cellularum
a singulis focis quoquoversum emissis. Equidem crederem
plures nucleolos lioc modo formatos postea coalescere, quasi
consumpta demum cellula placeutari, a qua singuli emitte-
rentur. Maturescentes fructus in Sarcopliyllide vidi ambitu
magis ina^quales, plurimis nucleis majusculis, aliis minoribus,
lilisque intercedentibus inter nucleos diversos nunc paucioribus,
nunc pluribus; gemmidia intra nucleos sine ordine conspicuo
conglobata vidi. In Nizzophlsea, cujus est placenta persistens
et centralis, a qua quasi ex unico foco radiatim coguntur
extrorsum, cellula) gemmidiiferse proprise seriata? adparent et
in tila articulata radiantia conjunctse.

Jam supra animadvertitur Genera Dumontiacearum vix
nisi evolutionis modo fructuum afiinitatem quandam prodere;
credere forsan licet alia existere Genera — quorum lila
fertilia transitoria nondum cognita sunt — , quibus magis
conjungerentur Genera familise hodie cognita. Ejusmodi ge-
nera forsan sint Cystodoniuni et Furcellaria. Equidem in
ramulo Cystoclonii, cujus nucleus inclioans vix conspicua in-
tumescentia adhuc indicaretur, vidi, segmento longitudinali
feliciter facto, iila interiora admodum laxa, formam vero jam
induta quam iu adolescente planta postea servant (cfr. Kiit^.
Vhyc. tah. oS fi(j. 7 — 6^. Ex his lilis quasi caules constituen-
tibus, ramos laterales vidi nuuc breviores subclavatos, nuuc
longiores et curvatos, omnes articulis brevibus rotundatis con-
stitutos. Adposito Chl. Z. Jodio vidi lila caulina colorem
assumere pallidiorem subsulphureum, contentura autem lilo-
rum curvatorum lieri fuscescentem-coerulescentem. Ante fas-
ciculum tilorum curvatorum unico loco vidi stratum corticale
seriebus celkdarum hixioribus radiatis constitutum, quale car-
jiostomium ssepissime in speciebus Rhodophyllidis adest. Fihi
hsec curvata Cystoclonii iis Dumontiacearum analoga esse, et
Genus, antea in systemate nusquam bene dispositum, ad Du-
montiaceas demum esse referendum, forsan susiucari licet. In
Furccllarlo quffidam fihi, (^ua) arcuatim a iilis interioribus
peripheriam versus excurrunt, in receptaculis nondum matu-

217

resceutibiis iiitra articulos elougatos quasi uovam subdivisio-
ueui articulis brevioribus offerre, quaudoquideui observare
credidi; qua; autem an Dumoutiacearuui aualoga siut, dubito.
Denique aduotare placet similitudiuem quaudaui cuui his uiu-
uibus adesse iu uucleo juvcuili Gloiosiphouise supra descripto,
et cujus icoues dedi (A(/. tab. IV.Jig. 15—10); quaj vero oui-
uia quid sibi valeaut ulterius perpeudeudum videtur.

6. Spyridiacese. (reuus Spyndio-, (^uod aduueutc liabitu
et structura Cerauiieis aftiue facile crederes, structura cysto-
carpiorum Areschougieis proximum mihi adparuit. Fructus
uimirum, iu ramulo proprio terminales, suut iuitio rotuudati,
dein iu lobos plures iutumesceutes fere ambitu reuiformes
(Kiifz. Fhyc. tah. 48 fg. 1; Ag. tah. XVI. fig. 11), liaud —
ut iu Ceramieis - — uucleo coustant nudo et favelleeformi, sed
obteguutur pericarpio proprio. Pericarpium tenue et sub-
membrauaceum est contextum cellulis directioue tangentis
dilatatis (Ag. l. c. jig. 13). Nullum carpustomium observatum
fuit; forsau credere licet cellulas pericarpii, jam antea geki-
tinosas, demum invicem solvi, et ita gemmidiis maturis exi-
tum prsebere.

Fructu maturescente verticaliter secto, iu iuteriure ad-
pareut fila numerosa, articulata et monosiphonia, ab iufima
parte fructus (a pedicello) provenieutia, ibidemque densiora
fasciculata et anastomosibus invicem conjuucta (Ag. tah. XVI.
Jig. 12), superne dichotoma sensim laxiora, iuter ramos iuvi-
cem distautes nucleolos sustinentia, extimis ramulis, magis
divergentibus, membranam pericarpii formantia (Ag. 1. c. fig.
13). Fila inferne iu unicum fasciculum cohibita, paulo supra
basem quasi in plures fasciculos principales separantur, et
ita forsan origiuem dant lobis exteriuribus, in fructa adul-
tiure observandis. Nucleus componitur uucleolis pluribus, qui
iu juveuili fructu uumerosiores quoque invicem separantur
iilis sterilibus, a basi ad peripheriam excurrentibus; uucleoli
constant hlis gemmidiiferis ramosis et radiatis, iuter fihi ste-
rilia fasciculos breviores et transmutatos formantibus (Ag. l.
c. jig. 11 — 13). Aliquaudo in eodem pra;parato videre contigit
alios nucleolos (loborum superiorum) (^ui maturentibus gem-
raidiis magis inordinate iu glebas coujuuctis constarent, alios
(iu loljo quodam hiterali fructus) juniores, qui filorum fasci-

218

culis minus transmutatis evidentius coiistituerentur, niniirum
constantes tilis articulatis ramosis, quorum articuli breviores
endochromate densiore et magis colorato farcti fuerunt. Qui-
bus omnibus Spyridia, me judice, cura aliis Nematospermearum
familiis potissimuni convenit.

Si fructus admodum juvenilis, et antea quani in lobos
separatos subdivisus fuerit, segmento feliciter ducto observatur
(Ag. tab. XVI. fi(/. 14), totuni interius apparet filis interio-
ribus i^ercursum, et gemmidiorum cellulaj materua; in pau-
ciores et minores nucleolos conjunguntur, Circa genicula
lilorum interiorum hoc stadio quasi cellulas minutissimas ve-
siculse-formes agglomeratas vidi (Ag. tah. XVI. Jig. 15 a),
endochroma coloratum vix continentes, in quibus autem jodio
adposito vacuum internum intra membranam dignoscere lice-
ret (/. c. ad h). Forsan credere licet has analogas esse cum
cellulis corticalibus, qua^ in sterili fronde circa genicula ob-
veniunt. Ipsam superficiem celluhxrum fertilium nou omnino
levem videre credidi, et totum interius spatium soluta gela-
tina occupatum. Ipsa membrana pericarpii composita fuit
cellulis minutis rotundatis, quiu ultimis articulis lilorum inte-
riorum constabant (Ag. 1. c. fig. 15 c). In fructu adhuc ju-
niore, a superficie observato (Ag. l. cfig. 17), vidi cellulas ro-
tundatas pericarpii, fere pinnatim seriatas, a cellulis quibus-
dam iuferioribus et interioribus provenientes, sursum direc-
tione tangentis et quasi flabeUatim expausas, prima struere
membranse exterioris primordia; cum cellulis iuchoantis peri-
carpii in Polysiphonia ita quandam offerant dis]30sitionis ana-
logiam. Credere licet cellulas, hoc stadio rotundatas et quasi
in gelatina suspensas, sensim fieri iiumerosiores et invicem
adpropinquatas, demumque concrescentes in merabranam peri-
carpii adultioris,

Sub stadio niaxime juvenili fructum vidi inchoantem con-
stare ramulo minutissirao (Ag. tah. XVLjig. 10), ii^so ramu-
lis niicroscopicis pinnato, singulis in articuluni termiuale ex-
currentibus^ inferioribus articulis dispositionem fere polysi-
phoniura celluhirum rotundatarum monstrantibus; qua; qui-
dem cellula? omues quasi in gelatina coraniuni suspensa^ ad-
paruerunt. In interiore jara cclluhe quaidani aliis paulo ma-
jores et endochromatc farcta) consj^iciebantur, quas initiales

2in

nucleolorura constituere suspicarer. Jodio adposito vidi eu-
doclironiata colore pallidiore aureo lieri distinctiora. Tricho-
phoricum adparatum nullum vidi. (juomodo incresceute ra-
niuh) alii exteriores iu pericarpiura expauduntur, alii interio-
res nucleum juveni'e constituant, facilius cogitare licet, sed
intermedios status nullos observavi. Si quis in his ramulis
niinutis gelatinosis potius antheridia videre vellet, contra ejus-
modi opinionera afferreni me eosdem ohservasse in eodcni
specimine, cujus in inferioribus partibus cystocarpia raatures-
centia adfuerunt.

7. Areschougieae haljent cystocarpia, qute quoad dispo-
sitionera partium cum Solierieis haud obscuram monstrant
analogiara; gemraidia enira in tilis evolvuntur, quai a phi-
ceuta magna centrali quoquoversura radiantia exeunt (A(/.
tah. XVIII. Jig. 4, 6, 7); lihi gemmidiifera, si in nucleolo non-
dura maturo observantur, nec admodum differunt: fere sini-
plicia obveniant, clavccformia et articulata; articuli vero su-
periores subdividuntur magis in Areschougieis, unde nuclei
maturi intra membranam magis in gelatinara solutara conti-
nent geramidia fere conglobata. rotundata aut pressione mu-
tua subanguhita, dum in Solierieis lihi invicem libera raanent
et gemmidia fere obovata intra articulos supreraos singuhi
forraantur. In Areschougieis igitur nuclei nondum maturi
raagis Hormospermeas referunt; serius fere magis favella^ si-
miles evadunt; in Solierieis nuclei raaturescentes characteres
offerunt C-orynosperraearum. Characteres vero allati iu di-
versis Generibus plus niinus conspicui apparent; hoc loco fruc-
tura Areschougise quasi typicuni describere conabor.

Cystocai"pia Arcschomjice ligiduUe (Harv. FJige. austr. tab.
XIII.) frondi subinimersa inchoantur, sa^pe plura juxtaposita ;
supra nucleura inturaescentera sensira producitur frons in peri-
carpium quasi propriuni, quod summo vertice carpostomio
evidenti lit pertusum (Harv. l. e.; Ag. tah. XVIII Jig. 4).
Ubi plures fructus juxtaponuntur, singulis sua suut carposto-
mia, quai ssepe diversas paginas spectant. Circa uucleum
ssepe adest stratura quoddara propriuiu circuninucleare, quod
nunc nucleuni totura ambit, nunc liic illic dehcere videtur;
observante Harveyo, tantum in quibusdara speciniinibus evo-
lutura. Credidi ha^ diversitates a diverso evolutiouis stadio

220

penclere. Iii nucleu juvenili lioc stratuni tilis articulatis ra-
niosis inviceni intertextis constitutum vidi (Ag. l. c. Jig. 5);
carpostoraium versus, tila in ramulos coecos excurruut, qui
apicibus suis canalem carpostomii cingunt. Fila strati cir-
cumnuclearis initio laxiora, tiunt sensim magis intertexta,
demumque in cellulas abeunt adparenter invicem liberas (Ag.
tah. XVIII. fig. (J), foventes endocliroma intensius coloratum,
quod sa^pe in partes 4 subdivisum obvenit (Ilarv. Vlryc. uustr.
tah. XIII. fig. 6); ita spbajrosporas fere mentientes. A Har-
veyo quoque nomine pseudo-tetrasporarum designata^ fuerunt.
Sub stadio, quod posterius credidi, has cellulas vidi non cir-
cumcirca contiguas, sed partim deticientes inter fila, qua.' mihi
magis gelatinosa adparuerunt. Demum totum hoc stratum
deticere vidi, et nucleum cinctum strato gelatina?, quam dis-
solutione totius strati circumnuclearis oriri et expulsioni gem-
midiorum denique inservire suspicarer. Etiam in aliis Flori-
deis (in Nizzymenia Ag. tah. XXIII. fig. 8 a et h) stratum
circumnucleare quoddam sub eadem forma adest.

Si tenui sectione per medium nuclei ducta observatur
fructus, adparet placenta magna centralis, quasi solida et
materia constans luteo- grisea, media parte crassiore et con-
tinua, extrorsum in ramos plurimos angustiores excurrens,
quorum ab apicibus fila gemmidiifera extrorsum radiantia
exeunt (Ag. tah. X VIII fig. 0). Pro directioue segmenti cse-
terum ipsa forma placentse quoque paulisper mutatur. Ju-
niorilms nucleis secus longitudinem rami transsectis mihi ad-
paruit totum nucleum oriri transmutatione rami interioris,
cujus partes inferiores et quasi caulinai placentam, ramulique
partes nuclei supcriores aut exteriores constituant. Quomodo
in Areschougia rami inferiores steriles a tubo axili frondem
totam permeante proveniant, suisque ramulis strata exterioris
frondis constituant (Ag. tah. XVIII. fig. 2 — 3), eodem modo
ranms fertilis a tubo axili exit, at sensim transrautatus in
fructum intumescit. Articulorum endochromata iu partibus
inferioribus rami transmutati per poros sensim expausos con-
junguutur et magis magisque confluunt, demum phicentam
magnam constituentia; sub hac transmutatione membrana)
articulorum magis gehitiuosse totam placentam ambientes nunc
diutius adsunt (Ag. l. c. fig. 0), nunc et serius vix conspici-

221

endsc (Ag. I. r.fg. 7): in ipsis tilis geinmidiiferis articuli pcr-
sistentes nianent.

h\ Areschougia, velut in aliis (xeneribus Familite. rtla
gemmidiifera vidi inferne ramosa, plus niinus regulariter di-
chotoma, superne simpliciuscula clavata et articuhita. arti-
culis in parte inlima cylindraceis, superne ovalibus aut ro-
tundatis; sub stadio juniore (Ag. tah. XVIII. fig. 5) haud
obscuram similitudinem cum iis Sphterococcoidearum offerentia.
At articuli in fructu maturescente Areschougiearum ssepe
tiunt iterum subdivisi {Ag. l. c. fi<j.7), partibus(|ue in diversas
directiones intumescentibus, aut serialem ordinem minus stricte
servantibus, et membranis articulorum magis in gelatinam
solutis efficitur ut in nucleo maturo gemmidia adpareant ma-
gis conglobata intra geLatinam ambientem. Inter Genera di-
versa tamen hoc respectu qua^dam est differentia; mPiissoclla
prtecipue, qu£e et alio respectu magis a1) aliis diversa vide-
tur. gemmidia sat regulariter seriata vidi inter fila magis
ramosa; at continentur gemraidia uberiore gelatina (Ag. tcth.
XVIIL-fg.9).

8. RhodymeniaceEe. quce evolutionis gradu supremam fa-
miliam Nematospermearum constituant, cystocarpia liabent
nunc externa, nunc fere intra frondem immersa (Gloiosaccion).
In plurimis pericarpia externa sunt modo vulgari fere hemis-
pherice prominuLa (= coccidia, Ag. tah. XVI. Jig. 20; tah.
XX. fg. 3): in Tribu vero RhizopliyUcarum pericarpia fere
nematheciosa evolvuntur, majora et quoad formam magis in-
definita, fructibus pluribus juxtapositis sa^pe coalescentibus
(Ag. tah. XXI. Jig. (> ct 7). Pars in fructum mutata pleruni-
que nullum certum et definitum locum frondis occupat; raro
tantum in nonnullis foliis posterioribus nascuntur fructus
(Epymcnia), aut Ibliola propria, evolutione fructus omnino
transmutata, occupant (IlydrolapatJmm).

Ipse nucleus cystocarpii, si integer et ab exteriore ob-
servatur, rotundatus et gemmidiis phirimis intra gehitinam
conglobatis compositus adparet, favelLam fere mentiens (Ag.
tal). XVI. Jig. 20). Dissecto vero nucleo pluribus nucleolis
compositum videbis (Ag. t((li. XX. fig. .'!): nucleoli nunc tan-
tum gelatina singulos cohibente, nunc quoque filis sterilil)us
. iuter nucleolos excurrentibus separantur (Ag. tah. XXII. fiy.

222

5 — G). Frequenter quoque obvenit nucleum in lobos, externe
plus niinus conspicuos divisum esse, lobosque diversos conti-
nere niicleolos diverso evolutionis stadio positos et diversa
directione porrectos (Ag. tab. XVI. fg. ^l, uhi a, h, c, d ejus-
modi lo1)OS dissectos indicant). Lobi majores. quil)us gem-
midia fere matura contineantur (Ag. 1. c. ad a), sunt plerum-
que superiores et centrales; minores lobi, quibus continentur
gemmidia juniora, sunt ssepius laterales et inferiores, nunc
vix conspicui nisi nucleo feliciter secto, directione periieiuli-
culari aut saltem obliqua. Totus hic nucleolorum adparatus
sustinetur plerumque cellulis quibusdam placentaribus, qua^
quasi rami a suis stipitibus exeunt ad singulos nucleolos (Ag.
tah. XX. Jig. S); in lobis diversa directione porrectis stipites
fjuoi^ue diversa directione sunt prolongati. Hinc j)atet, sec-
tione nuclei facta, neque stipites semper in consjsectum ve-
nire, neque, si in uno lobo conspiciantur evidentius, sequitur
eosdem quoque in aliis adparentes esse (Ag. tah. XVI. Jig.
21). Pluribus vero comparatis facilius tibi persuadeas cellu-
las i^lacentares quasi in tila ramosa esse conjunctas, quil)us
adhcereant lobi singuli; nucleolosque a ramis lilorum sensim
sensimque transmutatis generari. Nec raro contingat seg-
mentum nuclei ita ducere ut simul cum dissecto nucleo ma-
turo — favellam lemulante — initiales nucleolorum novorum
adpareant sub forma fasciculi minutissimi, filis ramosis et
articulatis compositi. Qui quidem initiales loborum novorum
jam a Kiitzingio in Iloraniio (FJigc. Gen. tah. 64 fig. 2 — P»)
et Chanipia (Tah. 54_p'g. 10) observati et depicti fuerunt; sed
ab eo ut organa qua;dam propria considerata, nomine para-
s])ermatium ( — "neben-samen") designantur. Ut gemmidia
a lobis superiorihus et maturis emissa fuerunt, alii Iol)i, (jiii
fuerunt inferiores, mox succrescunt vacuum factum occupan-
tes; hoc modo nucleolorum generationes continuo formantur
novse, antea eftbetas successura^. Qui fuerunt in lobis maxime
juvenilibus articuli lilorum, hi, sensim increscentes, in cellulas
maternas gemmidiorum abeunt; celluke tiliic natcT ssepe initio
quaterna! videntur (yig. tah. XVI. jig. 21 Ad c, tah. XIX. Jig.
7 ad x); procedente vero divisione, quaternai-ia cellularum
dispositio tit obscurior, ita ut in maturescentihus nucleolis

223

gemmidia intr;i gelatinam siiic ordiiio rnnsi^iciu) disposita ad-
parcant (A(/. iah. XVI. fg. 21).

Ca^ternni sniit iii diversis scctionihns,. (|nil)ns constituitnr
Hhodymeniacearuni lamilia, (|no(|U(' (|u;r(hiui in strnctura cy-
stocarpii moditicatioues. lu lihodymenieis quasi hasale quod-
dam stratum adest, a qno provcnit nuclcus, qnod ct :i \wy\-
carpio, hemisiihaerice supereminente, quasi evidentius distin-
gnatur; in summo pericarpio carpostominm proprium adest
(Ag. tab. XX. fg. 3). Infra ipsum nucleum transmutantur
saepe celluke, quasi suhhymeniale stratum proprinm formantes
(Ag. tah. XVI.Jig.20; tah. XX. fg. 3): cellnla! nimirum sunt
nnmerosiores et endochroma fovent, quod adposito Chl. Z. Jodio
colorem Intescentem — in nonnnllis fere sulphureum — assu-
mere vidi (Uymemdadia). Adjuvantihus poris endochromata
in cellulis strati suhhymenialis stepe evidentius conjunguntur;
qna qnidem structura crederes nutrimenta facilius trausferri
a partihus quoque distantiorihus ad celluhis proprie placen-
tares et nueleolos sustinentes. Quomodo hoc stratum suhliy-
meniale oriatur ex observato fructu admodum juvenili Hy-
menocladire patere pntarem; in lioc enim vidi interius peri-
carpii spatinm occupatum reticnlo laxiori, quod cellulis mi-
nutis rotundatis et invicem distantibus, at quasi tuhulis pro-
tractis cohan-entihns, contextnm mihi adparnit. Infra nuclenm
inclioantem nonnulhe celluke, cseteris paulisper nuijores, en-
dochromate farcta' fuerunt (Ag. tah. XX. fg. 6) griseo aut
pallide lutescente; alias ejusmodi cellulas in magis Jiorizou-
tale stratum Laxius conjunctas vidi; ah illis erectiusculis cel-
hdas placentares oriri, ab his horizontaliter expausis stratnm
sul)hymeniale sensim formari, facilins mihi persuadeam. Cel-
Inhi' minores, quge exteriores et superiores reticuli interioris
partes constituebant, suh incremento et elevatione pericarpii
distrahuntur magis magisque et in telam trausitori;im siiu!
dnbio abeunt, cujus fragment;i rupta interiore latere pori-
carpii matnrescentis adhuc conspiciantur (Ag. tah. XX. fg. 3).

In Tlliodo^iligTlei.s, quse aliam sectionem Rhodymeniacea-
rum constituunt, ne(iue proprium quoddam basale stratum,
nec ab hoc bene distiuctum pericarpium adesse diceres, nu-
clco quasi suspenso in medio fructu (Ag. ti(h. XXTI.Jig.4 — 6).
Duhit;irc (]noque licet an cari)ostomium proprium adsit; in

224

noniiuUis enim (WiOiloph. Goodwinice Ag. 1. r.) pericarpium
totum constitutum videtur fasciculis filorum extrorsum radi-
antium, quorum rami invicem ita laxe coliserent, ut ubicum-
que gemmidiis maturescentibus exituni parari jjosse crederes;
in aliis, quarum cellulse interiores pericarpii sunt tangentis
directione protracta?, et concentricas series celluLarum circa
nucleum efficientes, certo quodam pericarpii loco alia est cel-
lularum dispositio; nimirum boc loco cellulae pericarpii series
verticales efticiunt et laxius coliserent ita ut boc loco denique
exitum gemmidiorum pertici putares (Harv. Fhyc. austr. tah.
216). Quod vero boc modo fit carpostomium, non eam babet
certam in vertice fructus positionem, quam sa?i)ius obtinent
carpostomata evidentius evoluta in aliis Florideis; sed quan-
doquidem quoque basi adproximatum carpostomium boc Rbo-
dopbyllearum vidi. Ipsum nucleum Rbodopbyllearum eviden-
tius quam in Rbodymenieis nucleolis distinctis coalitum dice-
res, quum fibi sterilia, quibus separantur nucleoli, adbuc in
maturescente nucleo jiersistentia adsunt (Ag. tdb. XXII. fg.
4—0). Evolutione nuclei cum Rliodymenieis convenire viden-
tur. Nimirum in fructu admodum juvenili vidi spatium iu-
ternum occupari reticuk) consimili cellubirum anastomosan-
tiuni (Ag. tah. XXII. p'g. 7), (^uarum nonnulbe majores et
uberiore endocbromate griseo aut pallido farctte in celhilas
placentares, nucleolos sustinentes, alire minores in lila inter-
jacentia sensim transmutari videntur. Stadio fructus paulo
provectiore ba3c diversa elementa jam dignoscantur (Ag. J. c.
fg. 4); quo magis dein maturescunt fructus, eo evidentior
quoque lit partium sterilium et fertilium dififerentia. Gem-
midia maturescentia mutua pression^ demum tiunt angubita
(Ag. I. c. Jig. (i). Fila pbicentaria, ({uibus sustinentur nuclei
partes diversa', a strato interiore frondis vix dubie prove-
niunt; sectione nimirum feliciter ita facta ut pars frondis,
cui adba^rebat fructus, quoque longitudinaliter secta ajjpa-
reret, quandoquidem contigit videre utraque et structura con-
venire et ramis emissis (|uasi confluere (Ag. I. c. fig. 4 — 5).

lu I{]ii.io])hgHeis, qua3 tertiam sectionem Rbodymeniacea-
rum constituunt, cystocarpia adspectum admodum diversum
monstrant. Constare videntur tumoribus lateralibus, forma
et limitibus fere indetinitis, ssepe pro magnitudine frondium

X/^

225

permagnis, extra superticiem elevatis (Aff. tah. XXL fiy. G).
Ejusmodi tumores saspe ita proximi iuclioautur, ut iucresceu-
tes saepe eoufluaut plures; liiuc iu plauta exsiccata fertili rami
verrucis quasi verruculosis obtecti adiDareaut. Sub statu ma-
gis evoluto partes, quibus coustituuutur, uberiore gelatiua
obteguntur, et tumores uematheciosi adparent; exsiccatione
magnopere coutrahuntur, substautia lere cartilaginea corrugati.
Iterum madefacti nou semper bene explicantur ita ut dissec-
tione structura bene perspicua lit. Nec ulla mihi coguita est
analysis, a qua structura fructus intelligatur.

Si iu Oclitode hegmentum observaveris trausversale frou-
dis, ita ductum ut ipsa eruptionis regio nematheciosi tumoris
transsecta fuerit (Ag. tab. XXI. fg. 7), videbis uno ktere
sterilem partem frondis, altero partem fertilcm, in fructum
ambitu multo majorem transmutatam. lu media parte nou
mutata apparet tilum axile, a qno exeunt fila verticalia ar-
ticulata, quibus in fronde juniore sterili (Ag. l. c.Jig. 3) strata
exteriora conliciuntur. Nucleus evidenter componitur uucleolis
pluribus, iuter quos tihi sterilia nunc singula, uunc plura
fasciculatim cougesta excurrunt, quorum ramis exterioribus
supra nucleolos arcuatim convergentibus et densius ramosis
pericarpicum tectum couticitur (cfr. etiam Desmia Ag. tah. XXI.
i\g. 9). Singuli nucleoli, quasi pedicellati, articulis paucis (2 — 3)
sterilibus sutiulti adpareut; fertili parte su^Deriore gemmidiis
plurimis et densissime congestis, gelatina cohibitis, coustituta.
In Desmia — fructu paulisper juniore observato, ipse nucleo-
lus pluribus partibus congestis conqjositus adparuit (Ag. tab.
XXI. Jig. lo); quin immo singuhis partes ex articulis tilorum
transmutatas fuisse (comparatis articulis pedicelli) ex hac
quoque crederes. Fructum juvenilem Ochtodis quoque cou-
stare vidi fasciculis fastigiatis tilorum articulatorum, qui vix
dubie evolutione tilorum verticalium ijroveniant. Ut spongiolse
iu Folgidc, ita tumores nematheciosi in Ocldodc et Dcs^nia
generantur evolutioue quasi ulteriore tilorum, quibus sterilis
pars constat; sed hsec tila ulterius evoluta sunt pauciora, uuo
aut altero loco sine omni ordine, ut videtur, inter alia non
mutata erumpentia, demumque prolongata a loco eruptionis
quo({uoversuni radiantia, aliis ramis, supra steriles partes de-
cumbeutibus, aliis erectiusculis interiores partes fructus effl-

15

22G

cientibus. Quse vero quum sit fructus origo, facile intelligatur
plures fructus, qui fuerunt ab initio distincti, demum con-
fluentes adparere; nucleolosque, qui diversis fructibus perti-
nuerunt, majori copia intercedentium tilorum sterilium invi-
cem separari (cfr. Ag. tdb. XXI. jig. 7 ad x).

Inter iila diversa, quibus constituitur juvenilis fructus,
quaidam mihi adparuit differentia; in nonnullis nimirum en-
dochromata colorem conservant roseum, qui in exterioribus
articulis partis sterilis ubicumque obvenit; in aliis filis, qua;
a paucis quibusdam cellulis invicem anastomosantibus, filoque
axili vicinis (Ag. tah. XXI. fg. 8 a ad v), quandoquidem pro-
venientia vidi, endochromata mox mutantur, pallidum aut
griseum colorem ofi"erentia; dum illa fila continuo accrescunt
longitudine, articulis prolongatis, hsec breviora manent arti-
culisque brevioribus instructa; in his brevioribus filis ramulos
vidi (Ag. 1. c. fg. 8 a ad y) subdivisione articulorum trans-
mutari in glebulas minutas cellularum, a quibus iterata divi-
sione demum nucleoli aut partes nucleolorum formantur (Ag.
l. c. fg. 8 h). In cellulis initialibus nucleolorum initio dispo-
sitionem serialem agnoscere licuit; qua3 vero in imulo adul-
tioribus mox obsolescit. Dum cellulffi hoc niodo augentur in
partibus ipsis fertilibus, rami quoque steriles filorum incre-
scunt, novis ramis novisque articulis continuo formatis; i]3Sos
articulos terminales paulo majores ssepe 4 partibus subdivisos
observavi (Ag. J. c. fig. 8 c). Hoc modo pericarpicas partes
increscere pari passu cum partibus interioribus, magis ma-
gisque intumescentibus — facilius fingeres. Fructu demum
maturo nullum carpostomium videre contigit; neque suspicarer
carpostomio opus esse iu fructu nemathecioso, cujus jDartes
gehxtina fere sohita potissimum cohibitas crederes.

9. Champiearum cystocarpia et structura et evolutionis
modo cum Rhodymeniaceis potissimum conveniunt; dum vero
in Rhodymeniaceis quibusdam nucleus juvenilis cohibitur teha
transitoria et ante maturescentiam evanescente, in Champieis
ha3c fit persistens et nucleum proprio reticulo filorum anasto-
mosantium, tenuissimorum et sa^pe admodum tenacium, cingit
(Ag. tah. XIX. fig. (>); huic filorum adparatui proprias func-
tioncs sub emissione gemmidiorum perfungendas facilius ad-
scribcrcm. Confitendum vero cst structuram alhatam prseci-

227

Ijue iu Fauclica et llorca couspicuam esse; iu Champia vero
et CliyJocladia, quic utramque fauiiliam coujuugere videutur,
differeutia fere obsolescit.

lu Champieis cystocarpia suut orgaua propria exterua,
uuuc magis sphajrica. npice quaudoquidem protracto — iu Cliy-
locJadia et Champia; uuuc magis oblouga iu Fauchca^ uuuc
iu uua specie hujus velut iu Horca coruuto-auguLata (Harv.
Phyc. cmstr. tah. 67). l*ericarpium couticitur ^tratis exterio-
ribus froudis sa3pe parum mutatis (Ag. tah. XIX. fy. 0). Nu-
cleus ipse est rotuudatus, supra fuudum emiueus et quasi
suspeusus iutra tehiui propriam, qua3 uucleum uudique am-
bieus extrorsum cuui pericarpio uectitur (Afj. tah. XIX. fg. 0).
Fihi teuuissima et arachuoidea, quibus coustat lisec tehi, suut
articulata et auastomosibus coujuucta iu reticulum (^Ag. I. c.
Hg. 7 a), quod Laxius apparet iu media parte, areis majoribus
polyedris, contrahitur vero carpostomium versus iu caualeui
apice pervium. Fila iu Fauchea suut admodum teuacia quasi
elastica; hiuc credere licet uucleum, gelatiua aquam avide
bibeute, carpostomium versus seusim adsceudere, demumque
reticuli ope ejectuui fore. lu Champia ha'c teLa a stratis
pericarpii iuteriori])us miuus couspicue differt, ita ut facile
diceres differeutiam oriri areis iuter celluhis auastomosibus
juuctas iutrorsum paulisper majoribus (Kilt^. Fhyc. tah. 54
/ig. 10). Pericarpium, (^uod iu Champieis omuibus iuitio chiu-
sum vidi, apice iu uouuullis saltem posterius j)rotracto, deni-
que rumpi putarem; aqua hoc modo introducta, geLatiuam
uuclei, qua gemmidia autea cohibita fuerunt, solutam et ex-
pausam lieri, suspicarer *). Hoc modo et adjuvante teha am-
biente uuclei partes matiiras extra pericarpium ejectas fore
credere licet; lobisque uovis uuclei deiu accresceutibus et ge-
latinam uovam formantibus eadem forsau repetuutur, geuera-
tionibus coutiuuo novis.

Evolutiouis modo nuclei Champieas cum Rhodymeniaceis
potissimum cougruere putarem. Dissecto fructu noudum om-

*) Gelatina qute in nonnullis (luiiiclira) tenncior vitlctur, in aliis
(Chylodadid) est facillime snluta. Quin immo, segniento ex specimine
exNiccato facto, structura nuclci rcorpn-inie conspiciatur, gelatina soluta

niox gemmidia difTundente.

228

iiiiio maturo nucleum compositum vidi plurimis nucleolis, quo-
rum singuli articulis paucis sterilibus, quasi placentaribus,
sustinebantur (A(/. tuh. XIX. Jig. 8); lisec fila placentaria sunt
ramosa, a puncto quodam inferiore et interiore provenientia,
nucleolis quoquoversum et extrorsum radiantibus. Contigit
quoque dissecto nucleo observare alios nucloleos magis matu-
ros, gemmidiis majoribus et sine ordine conglobatis, alios ju-
niores (Ag. tab. XIX. fi(j. 7 h ad x), gemmidiis intra cellulas
matrices adliuc quaternatim conjunctis. Lobos nuclei juve-
niles infra maturos dispositos, nunc ab his cinctos, quasi in-
teriores, vidi. Nucleum adparenter unicum et indivisum, levi
facta sub lamina vitrea pressione, aliquando in partem supe-
riorem, et aliam inferiorem dilapsum observavi, quarum illam
gemmidiis maturis constitutam, hanc posterioribus generatio-
nibus prsegnantem agnoscere putavi.

Sectione facta longitudinali cystocarpii admodum juve-
nilis Fauchece coronatce (= CaUopliyVis coronata Harv. Vliyc.
austr. tah. 97), pericarpio nonduni in cornua producto, totum
interius vidi tilis, quasi a fundo sursum et extrorsum radian-
tiljus, occupatum (A(j. tah. XIX. fg. 5). Fila hsec sunt arti-
cuhita, et articuli diversorum lilorum invicem anastomosibus
conjunguntur; ex his lihi arachnoidea reticuhitim conjuncta,
qu£e in fructu maturescente supra descripsi, sine dubio for-
mantur. In parte centrali fructus juvenilis, nunc unico loco,
nunc paucis paulisper invicem discretis, apparent nonnulli
articuli cseteris majores et uberiore endochromate ijallide gri-
seo farcti, caiterum vero forma convenientes et pariter ana-
stomosibus juncti, quos initiales putarem celluhxrum, quarum
iterata subdivisione demum gemmidia formantur. Si vero ex
his cellulis anastomosantibus aha? in stipites placentares, alise
in cellulas maternas nucleohn'um convertuntur, apparet in
Champieis eandem quoque esse formam celluharum generan-
tium quam in Rhodymenieis et Rhodophylleis supra descripsi.
Sed hsec forma quasi pertistit diutius in Champieis; equidem
cellulas gemmidiis pra)gnantes FaucJicce anastomosibus cum
proximis adhuc junctas esse quandoquidem vidi; et fihi pha-
centaria foimam collularum initialium articulis suis ina>qua-
liter contractis et dihitatis (cfr. Kiits:. Fhyc. tah. 54 Jig. 10)
ali(piando prodere forsan censcantur.

229

Familise, quaruin cystocarpa suimi sub u:rs 4 !> aduui-
brare couatus suui, iu systemate cumprelieuduiitur uuiuiue
Nematosjjcrniearum. His umuibus characteristicum putavi cy-
stocarpium, quod (juuad cvolutiouis gradum iuter fructus Guu-
gylospermearum et Hormospermearum (juodammodo iuterme-
dium esset. Nematospermeis euim est uucleus qui statu suo
evoluto fere favellam refert, qualem iu Cryptouemeis cogui-
tam habemus (Ag. tab. XVI. jirj. 20), dum sub juuiori statu
habet quasi liLa gemmidiifera, qua3 iu quibusdam iis Hormo-
spermearum adpropiuquari videautur {Ag. tab. XVIII. Jig.
5 — 10). Suut quidem etiam iuter Gougylospermeas, qupe sub
statu magis juveuili habent nucleum quasi gemmidiis seriatiui
dispositis constitutum, quod vero oriri videtur gemmidiis se-
riali quodam ordiue separatis. In Nematospermeis vero cel-
lulai matricales primari^e tila evideutiora articulata efliciuut;
deiu vero aut intra articulos subdivisos (limitibus expausis),
gemmidia formautur (Ag. tab. XX. fig. 3; tah. XIX. fig. 8),
aut oriuntur partibus (^uasi extra limites cellulse materuse
emissis (Ag. tah. XVII. fig. 12, 14). De Hormospermeis satis
coustat gemmidia intra iila articulata geuerari; in his vero
lila gemmidiifera invicem libera maueut et cellulse filise om-
omues, sub evolutione formatie, articulorum serialem ordiuem
servant. In iis Nematospermeis, quai ante alias in juvenili
nucleo cellukis matricales habeut in tila congestas (Arcschou-
gicce, Ag. tab. X VIII. fig. 5 — 10), hiec lila sub evolutione ul-
teriore quasi solvuutur in geLatinam, intra quam gemmidia
quasi spatio recepto liberiori quoquoversum fere seque expau-
duntur. Continentur itaque uuclei maturescentes Nemato-
spermearum aut toti, aut singuli subdiscreti lobi majores, ge-
Litina ambieute. Tota evolutiouis norma hoc modo lit diversa;
et nuclei maturi in Nematospermcis et Hormospermeis quasi
diversos typos indicant. Conhteudum vero est diversitatem
in aliis Nematospermearum familiis nunc admodum couspi-
cuam, nuuc obscuriorem adparere. Quum iu diversis familiis
Nematospermearum nunc minorem, nuuc majorem sub evolu-
tione uuclei subeaut transmutationem fihi gemmidiifera, sequi
putarem eas familias iuferiores considerandas esse, in ({uibus
nucleus hlis miims transmutatis constat, superiores autem esse
eas, quarum nuclei maturi luagis favellas referaut.

230

Etiam quoacl furniani tilorum, a quibus procedit nucleus
maturus, diversa^ familia^ (j[uandam produnt diversitateui. In
quibusdam (iniodynieniacccc A<j. tab. X VI. fi<j. 21 <id h; tah.
XX. fi<j. 8) tila ordinantur in modum panicuhe aut corymbi,
cujus rami inferiores quasi caules placentares constituant,
quibus lobi fertiles subfulti videntur; in aliis contra (Arc-
scJioujicce Ag. tab. XVIII.Jig. 5 — lO) tila gemmidiifera niagis
dichotoma adparent, ramis simplicioribus magis clavatis a cen-
trali placenta quoquoversum radiantibus. In Dndrcanaja et
Generibus, qua) Dumontiaceis referenda credidi, tila gemmi-
diifera simpliciuscula obveniunt, nunc breviora, nunc longiora
et sffipe curvata, articulis brevissimis constituta.

10. Sphserococcoidege una cum Delesserieis subseriem pro-
priam Hormospermearum constituunt *), in quibus nucleus
maturus non ut in antecedentibus est favellajformis, uucleolis
quasi intra gelatinam conjunctis, sed tilis gemmidiiferis con-
stat invicem liberis ot articulatis, fasciculatim a placenta
egredientibus. In his lilis gemmidia ovalia aut rotundata,
ssepe longa serie superposita evolvuntur, suprema sa^pe ma-
jora et primum U-iaturescentia, inferioribus suo ordine sensira
sequentibus. In evolutione placentse, et prascipue in fructu
sphasrosporico sunt modificationes, quibus iuvicem dignoscantur
familise ad Hormospermeas relata^.

Cystocarpia in Spha^rococcoideis sunt externa, in plurimis
nullam certam positionem in fronde occuiiantia, in nonnullis
tamen obvenientia locis quasi detinitis — in Tijloto \n lobis
antepenultimis; in Hcringia infra apices; in IS^^hcerococco in
ramulis minutis lateralibus infra apicem subdeflexum; in PIm-
celocarpo in ramulis propriis omnino transmutatis (Ag. tah.
XXIII. fg. 1 — 2). Stepius sunt supra superticiem liemispha^-
rice elevata, latiore basi quasi decurrentia, nunc basi con-
tracta fere spha^rica adparent. In parte suprema fructus non-
numquam mamilla prominula adest, cujus in interiore canalis
carpostomii exit. In quibusdam (in Tyloto') maculas vidi ro-
tundatas, a quibus fructus eftbetos demum separatos fuissc

*) Squainarieas hoc loco nori menioravi. Cystocarpia, in paucis-
simis hodiedum delecta, non ita niihi cog-nita ut de iis seorsim agere
opus sit,

231

forsaii quis credcret; iu iiuimullis spociebus Gracilarice ipsos
ramos, iu quihus plurimi fruetus cvoluti fuerunt, demum se-
parari putarcm (cfr. Ag. tah. XXIV. fy. 1 — 2).

Pars frondis in fructum mutata eadem strata, quse in
fronde juvenili adsunt, sa^pius offert; stratum interius Steno-
cladim, quod in partibus magis adultis frondis provenit vali-
dum, tilis hyphceformibus constitutum. vix in hujus fructu
detegatur. rericarpiiim stratis exterioribus sa^pc parum mu-
tatis constat; corticale stratum, quod iu fronde ssepe filis mo-
uiliformibus est contextum, consimilibus tilis (Ag. tah. XXIII.
fg. 10) aut amplius evolutis (Ag. tah. XXV. Jig. 4) in fructu
compouitur. Intra hoc nunc adest stratum validum, quod
subcorticali frondis, at amplius evoluto, respondeat, cellulis con-
stitutum directione tangentis prolongatis et per plures series
concentricas, a basi fructus versus apicem adscendentes, de-
mumque carpostomiuni versus convergentes, dispositis (Ag.
tab. XXIV. fig. 4 a). Cellulse hujus strati ssepe laxius con-
junctse, nunc tila libera articuhita (Ag. tah. XXVI. fig. Iet2)
invicem anastomosibus juncta formantes, nunc magis adpro-
pinquatse, invicem poris conspicuis conjunctee (in CaUihJcphari,
Gracilaria Ag. tah. XXIV. fig. 5). In ipso vertice pericarpii
carpostomium adest plus minus hians, canali pervio sa^pe
elongato exitum facilem gemmidiis maturis parante (Ag. tah.
XXIV. fig. 4 a ct fig. 7).

Ipse nucleus magnam partem fructus interioris occupat,
fructusque exterioris ssepe servat formam, nunc magis sphse-
ricam (^Ag. tah. XXV. fig. 4) aut hemisphsericam (Ag. tah.
XXIII fig. 10), nunc deplanatam (Ag. tah. XXIV. fig. 7).
Fructu verticaliter secto, in parte inferiore videbis placentam
ssepe validara, phirimis cellulis contextam, cum interiore strato
frondis fere contiguam (Ag. tah. XXIV. fig. 4 a, fig. 7); ex
hac lihi gemmidiifera exeunt sursum et extrorsum radiantia,
fastigiata, ita ut toto nucleo rotundata forma conservatur. In-
ferior pars hujus placentse contexta est cellulis contiguis et
parum mutatis; superiores nunc evidentius suut transmutatie,
stratum subhymeniale quasi proprium formantes (Ag. tab.
XXIV. fig. 4 h acl p, fig. 8 a ad p), ex quo tila gemmidiifera
emittantur. Quse autem hoc modo adsunt in nonnullis, in

232

aliis iimtaiitiir diverso modo, ita ut placeuta pro structura
froudium diversas oiierat moditicatioues.

In Gracilaria placenta ssepe permagua adest liemisplia?-
rica aut fere sphserica. In nonnuUis speciebus, et prsecipue
iu fructu juniore, cellulosa placentse aliis locis prominula, aliis
intercedentibus locis excavata adpareat, quasi cryptis nume-
rosis exsculpta: partes prominulas sub juveuili statu cum pe-
ricurpio junctas quandoquidem vidi; cryptasque iilis gemmi-
diiferis a j)ariete cryptarum introrsum subconvergentibus pra^g-
nantes. Hoc fere stadio placentam in Gr. confervoidc depiu-
xit Kiitzingius (Phyc. Gcn. tah. 60 fy. 3); prsecipue vero in
iis Gracilariis, quibus sectionem Foclei constitui, hanc struc-
turam evidentem vidi. In aliis speciebus jam ab initio minus
conspicua; et in fructu adultiore omnium sensim obsolescit,
cryptis sensim dilatatis ita ut lila gennuidiifera a superticie
sequa radiantia adpareant. Structuram descriptam quoque iu
Tyloto (Ay. tab. XXIV. Jiy. 7) sat evidentem observavi. Intra
fructum deplanatum placeutam subsimilem, fere reniformem
diceres; in superficie ita admodum dilatata, plurimas (in sec-
tione verticali usque 12 nunieravi) vidi cryptas juxtapositas
sursum hiantes, invicem distinctas parietibus cellulosis, qua-
rum suprema3 cellulai elongatse cum cellulis pericarpii coha3-
rebant — nucleum diceres nucleolis contextum, qui lioc loco
parietibus separati fuerunt, ut in multis aliis nucleoli filis
sterilibus separautur. Interiore hitere cryptarum tenuissimum
iuitio adfuit stratum subliymeuiale, cellulis angulatis anasto-
mosantibus constitutum; in imulo adultiore fructu parietes
contigue cellulosi fere evanescunt, et cryptse separantur strato
subhymeniali magis magisque evoluto , (Ay. fah. XXIV. jiy. 7
et 8 a). Etiam in inferiore parte placentse cellulosa primaria
consumitur sensim sensimque, cellulis contiguis in laxius con-
junctas strati subhymenialis transeuntibus, et hoc stadio quasi
duplicem seriem cryptarum dignoscere credidi; demum primis
cryptarum geuerationibus etfoetis, fila gemmidiifera a super-
ficie sequa placentse, semet ipsam conticientis, sursum radiantiu
diceres. Quod igitur in Gracilaria miuus evolutum adpareat
stratum subhymeniale (Ay. l. c. fiy. 4. b ad x)), hoc in Tyloto
fit amplius et rnagis couspicuum (Ay. 1. c. Jiy. 7 ct 8 a); ex
forma cellularum coustituentium, earuuuj[ue coutentu, analo-

233

giun censeatur ciini (.•ellulis pluccnturibus, quibus in uliis fa-
miliis Floridearuui nutriantur ccllula! genimidiircra!.

Gemmidiifera lila sunt in Gracilarieis breviora et magis
ramosa, hinc magis fasciculatim vongcsta (A(/. fab. XXIV. ff).
^ ^ fU-> fil- S ^ ^i ^)- Intra articulos sui^rcmos gemmidia ma-
turescentia singula, paulo majora et magis obovata, plerum-
que dignoscere licet (Ag. 1. c. ct fifj. 4 c ad fj). Maturu gcni-
midio emisso, intra proximum articulum maturescere cscpit
novum gemmidium, et ordine ita deorsum proccdente inse-
quuntur alia. In singulis quibusdam articulis vidi endochro-
mata in partes plures divisa (Ay. tah. XXIV. fg. 4 h et c ad m);
his partibus novis sensim extra limites cellulai materna^ emer-
gentibus, tihi gemmidiifera nova totidem formari putarem.

In McJantliaUa, Curdiea et aliis, quibus sectionem pro-
priam Melanthcdicarum condidi, placenta valida quoque adest,
cellulis uumerosis rotundato-anguhitis contexta. Fila gem-
midiifera a superlicie placentse sursum radiantia, sunt plurima
et densissime stipata saspius pradonga ramis paucis aut pa-
rum conspicuis fere simi^licia adparent (Ag. tah. XXIII. fig.
10); in inferiore parte lihi cylindracea paucis anastomosibus
invicem sunt conjuncta; in superiore sunt moniliformia, gem-
midiis juvenilibus rotundutis longa serie superpusitis (Ag. l. c.
fig. 11). Articuli supremi gemmidia maturescentia paulo ma-
jora intra membranam liyalinam continent. In cystocarpiis
juvenilibus nunc vidi nucleum strato concentrico cellularum
ciuctum ("stratum circumnucleare"), cujus dissokitiune, ni fal-
lor, limites inter pericarpium et nucleum oriuntur distincti,
vacua parte quandoquidem fovente gelatinam, quam adposito
jodio colurem pallidum assumere vidi. Ut igitur in nonnullis
aliis Generibus stratum circumnucleare quoque in his videre-
tur esse transitorium, et gehatina?, ejus dissulutione orta;, quas-
dam ad uucleum extra pericarpium expellendum functiones
adtribuendas esse.

Quod in Pliacelocarpo et Xizymenia obvenit cystocarpium
ab aliis fructibus Floridearum non parum diftert; me judice,
potissimum cum fructu Mehmthaliearum comparetur. Fron-
dem Phacelocarpi cauhbus ramisque ancipitibus et pectinatis
constare, notissimum est; utriusque marginis dentes alternas
provenire, facile quoque conspiciatur. In spatio inter dentes

234

proximas ejusdcm latoris, ramuli proprise iudolis paulo serius,
nec uua cum apicc iucresccute, formautur. llis posterius in-
crescentilius et seusim transmutatis iructus oriuntur, qui ita
certum et deiiuitum iu fronde locum sibi vindicant. lu fructu
evoluto rarius persistit apiculus unus vel alter minutus, ori-
ginem fructus a ramulo transmutato proditurus.

In plurimis speciebus Pliacelocarpi uterque fructus situ
et fere adspectu convenit; utroque enim est ligura glol)uli
niinuti in stipite brevi. Distat vero cystocarpium a sporo-
carpio forma sua, iu juvenili paulo magis sphserica, in ma-
turesceute magis reniformi ; sporocarpium vero est magis elou-
gatum, oblongum aut obovatum. In cystocarpio externo, ac-
curatius sub lente inspecto, adpareant canaliculi utrinque a
basi dilatata adscendentes, iu vertice contluentes, margiuibus
canaliculi e diverso obviis, quasi constaret fructus lamina ro-
tundata, cujus margines supra partem mediam discoideam
sese tangerent extimis labris. Si margines minus involuti
fuissent, habuisses fructum fere apotheciiformem, cujus hyme-
niale stratum in disco cingeretur margiue sterili excipuliformi.
Fructum juvenilem ita positum vidi ut caualiculi marginibus
frondis paralleli excurrerent; ut autem increscit fructus, eo
magis etiam unam aut alteram paginam versus inflectitur;
ita tit ut et vicini fructus sa^pe diversas paginas spectant, et
canaliculi linea obliqua adscendentes adpareant. Raro iu sin-
gulis fructibus canaliculos tres, basi divergentes, in vertice
confluentes vidi. Canaliculos, quibus demum hiant fructus
antca clausi, carpostomii lo(;o esse, facilius crederes.

lu Nizymenia, cujus frons componitur foliolis simplicius-
culis obovato-linearibus concatenatis .(Harv. Fhyc. mistf. tah.
165), prolificationc intra marginem ortis, cystocarpia obveni-
uut pari modo posita, supra paginam generantis folii omuino
externa ct imuuj brevi pedicello suifulta, fere verruca^formia,
superflcie levitcr rugosa. Si lente parum augente observan-
tur, etiam in horum parte suprema canaliculum quendam aut
dcpressionem elougatam inaiqualem detegerc licet. Nunc ca-
naliculum unilateralem vidi a basi adscendeuteni, (puisi ori-
retur fructus foliolo marginibus involutis transmutato. Sec-
tione verticali fructus facta, vidi pericarpium constare quasi
partibus margiualibus supra discuni fertilem involutis; inter

235

liiljra supciiurunibeutia rimani carpostoniii loco agnoscere ini-
tavi (J. A(j. tah. XXIIL Jjy. 8 a ad cf<).

iSi sectionibus verticalibus, pcr mediuui tructum Phacelo-
carpi ductis, contigerit videre et totum fructum bcue ctissec-
tuiu, et tiluni axile. quo pedicellus — velut tota frons — per-
meatur, dejmdatum iA(i. tah. XXIII. fi(j. 4) evidentissime ad-
pareat pericarpium stratis exterioribus froudis fuisse forma-
tum, totum vero nucleum una cum placenta a tilo axili arti-
culato provenire. Quo loco tilum axile ipsum fructum intrat,
in placentam magnam obcouicam adparenter solidam, trans-
mutatur, cujus a parte suprema Mla gemmidiifera densissime
fasciculata, sursum radiantia exeuut. Filum axile, quod iutra
frondem filorum tenuiorum strato concentrico arcte cingitur,
superue, ubi fructum intrat, quasi liberum eminet, licet tilis
laxioribus arcuatim inflexis et apicibus liberis convergentibus
tueatur. Qua3 quidem lilorum couvergentium dispositio eadem
est, quam tila, canalem carpostomii limitantia, in cystocarjDiis
plurimis Floridearum repetuut. Ita quoque ex liac structura
concludere vellem ipsum cystocarpium Pliacelocarpi liabere
natui'am apothecii magis aiierti, in quo tota iuterior super-
ficies excipuli esset loco carpostomii iu aliis Florideis.

Fila, quaj ipsum nucleum constituuut, sunt plurima, deu-
sissime juxtaposita, arti( ulata et ramosa; in parte inferiore,
ubi spatium miuus, sunt tenuiora et cylindracea, in superioro
sensim tiunt incrassata. tu jiucleo, quem maturescentem pu-
tavi (A(j. tah. XXIII. fi(j. 5 h), vidi gemmidia singulis arti-
culis supremis cohibita, subellipsoidea aut rotundata; articulos
iuferiores quoque sensim ellipsoideos longa serie superpositos.
Gemmidia matura ab articulis sui^remis emissa, aut membrana
forsan iu gelatinam soluta, nunc magis inordinata zonam
quandam supremam nuclei occupantia quandoquidom vidi.
Jodio adposito gemmidia coerulescentia vidi, endocliromatibus
articulorum inferiorum fuscescentibus. Hoc stadio nuclei struc-
tura cum ea Mehiuthaliearum magn^m otiert similitudinem.

Sub stadio, iii fallor, antecedente (Aj. tah. XXIII. fig. 5 a)
nucleum potius coalitis serieljus cellularum contextum dice-
rem, ciuam tilis propriis gemmidiiferis. Cellula) sunt regula-
riter superpositse et endochromata, qute iu media .cellula cor-
pus ovale coustituebant, quasi zouas concentricas efticere vicle-

236

bantur. Siib incremento nuclei zonam supremam aliquanclo
vidi ab inferioriljus niagis distinctam, cellulis ejus arctius in-
vicem coha;rentibus et stratum quoddam circumnucleare ibr-
san formantibus, quod denique separari aut dissolvi putarem;
supra nucleum enim stratum gelatinse uberioris expansum
quandoquidem vidi. Pra3seutiam ejusmodi strati circumnu-
clearis eo potius hoc loco exspectarem, quum pericarpium
magis quam in aliis apertum adpareat. Adposito jodio vidi
endochromata strati supremi (circumnuclearis) coerulescere;
stratum vero gekitinosum, quod ejus dissolutione oriri suspi-
catus suni, colorem pallidum assumere. Dissecto nucleo sub
stadio juvenili endochromata ovalia quandoquidem a celluUs
separata vidi, et matura gemmidia mire a;muhintia. Si vero
haic ita cxplicarentur, nescio quomodo alterum statum (A(/.
J. c. fi(j. 5 h) explicarem ; nec alium fructum Floridearum mihi
cognitum habeo, qui maturus stadium illud antecedens Pha-
celocarpi referret.

Cystocarpium Phacelocarpi hoc modo et structuram fere
sibi propriam, et majores inter diversa evolutionis stadia mu-
tationes offert, quam quai in aliis Florideis plerumque obve-
niant. Credere quidem licet spatium interius iu fructu ad-
moduni juvenili esse intra parietes pericarpii involutos angu-
stissimum; traussectum hoc stadio nucleum fere ambitu cu-
neatum vidi. Ut dein in inferiore parte dilatatur fructus,
spatium nucleo datur majus, et hla radiantia non tantum-
sursum, sed etiam lateraliter extrorsum diriguntur; dilatata
niedia parte fructus, margines steriles quasi breviores tiunt
et latius hiantes, totumque cystocariiium fit magis apothecii-
forme (cfr. A(j. tab. XXIII. f(j. 4). ■ In segmento verticali
cystocarpii, placentie basis et carpostomium, antipodice oppo-
sitaj, basem et verticem fructus in Florideis plurimis indicant;
sectione antem facta fructus paulo junioris in Phacelocarpo
canaliculi labra diversis locis attingantur et quocumque loco
adparentiam falhicem offerant transsecati carpostomii ; si seg-
mentum observatur oblique factum, duobus et immo tribus
(si tres sunt caualiculi adscendentes) locis diversis carposto-
mia adesse crederes, et singulis suos esse imcleos ab aliis se-
X^aratos.

237

Iu ipso piiriete incras.satu periciirpii, iuter lihi verticalia
strati corticalis, corpuscula (cellula; majores aut conglomera-
tiones cellularum?) adsunt sparsa, qua sphaerosporas incho-
antes sistere facilius crederes; et forsan ex hoc conjiceret
(luispinm sporocarpium et cystocarpium, qux positione et for-
ma fere conveniunt, revera esse diversa stadia unius ejus-
demque fructus. Sed et aliis kxis frondis hj;ec corpuscuhi in
strato corticali adsunt. A Kiitzingio {Vliyc. Gm. p. 110 — 111
tah. 58 II. fiy. 2) nomiue "Scheinsamen" designantur. Cujus
naturse sint hajc, mihi omnino latet.

Structura nuclei in Wizymcma moditicationes oftert iis
Phacelocarpi subsimiles. Circa et supra nucleum seriem vidi
cellularum, quani strato circum-nucleari in aliis Florideis
analogam judicavi (Ay. tab. XXIII. fiy. 8 a et 8 h); endo-
chromate colorato hse farctse fuerunt; nunc in stratum cohse-
rentes, nunc sparsas, nunc hic illic deticientes observavi. Fihi
gemmidiifera iis Melanthaliearum et quic in fructu magis evo-
luto Phacelocarpi mihi obvenerunt pra^cipue congruentia. In
Nizymenia tlhim axile desideratur, cujus a parte suprema
phicenta in Phacelocarpo transmutata ht; hujus loco in foliolo
maxime juvenili Nizymenise fasciculus axilis adest, paucis qui-
busdam tilis invicem distantibus, at anastomosibus junctis,
constans (Ay. tah. XXIII. fiy. D); ut in aliis multis Florideis
placenta formatur copuhitis cellulis et endochromatibus in
corj)us solidum coalescentibus, ita in Nizymenia plurium cel-
lularum (fasciculi axihs) coalitione demum placentam formari
puto, quam in fructu maturescente permagnam vidi et quasi
corpore solido constitutam (Ay. l. c fiy. 6' a). Fila gemmi-
diifera sursum et extrorsum a placenta radiantia vidi.

Tribus ea Sphierococcoidearum, qua; Sphterococco et huic
proximis Generibus constituitur, tilis gemmidiiferis brevioribus
et magis clavatis distincta niihi adparuit (Ay. tab. XXVI.Jiy.
5, 7, 1 — 3). Ipsa lihi minus quocjue raniosa diceres, ramis
prajcipue in intima parte obviis, quasi supremas placentse par-
tes constituentibus (Ay. 1. c. /iy. 2, 5 ct (J).

In Stcnocladia cystocarpia ad margines frondium nascun-
tur exterua et ita posita, ut ramulis transmutatis orta facile
hngeres (Ay. tah. XXV. fiy. 1); ipsa autem, quum iiulh) om-
nino pedicello pra;dita sint, forsan indicarc ramulum jam sub

238

primo evolutionis stadio transmutatura fuisse. llinc quoque
crederes structuram fructus comparanilam esse cum structura
ramuli juvenilis, quam a froiido adulta maximopere differre
supra indicavi. Ut igitur in ramulo juvenili lilum axile adest
articulatum fere Callithamnioideum, c[uod suis ramis emissis
strata eflicit exteriora frondis (Ag. tab. XX F. Jig. S a.r), ita
quoque in fructu iilum axile adest (Ag. I. c. fy. 7 ax) arti-
culis vero breyioribus prteditum, a quo rami emissi plurimi
exteriores partes fructus conficiunt: alii nimirum ex liis ra-
mis et pra3cipue superiores, breviores manent, ipsum nucieum
constituentes (Ay. 1. c.fiy. 7 adfy.); alii, et prfficipue iniVrius
nati, excrescuut prolongati et articulis elongatis in iuferiore
parte nucleum permeantes, superiore sua parte magis ramosi
pericarpium efticiunt (^Ay. L c. fy. 8); articulis paulisper di-
versis strata pericarpii diversa jam indicantibus. Fructu igi-
tur transverse (oblique) secato (Ay. tah. XXV. fy. 4) nucleus
in medio adpareat validus, fasciculo densissimo tilorum ab axi
quoquoversum radiantium compositus; inter hsec fihi fertilia
alia sterilia adpareant, aut transverse secta aut directione
magis longitudinali excurrentia, in parte vacua inter nucleum
et pericarpium facilius conspicua; horum parte suprema d^c
hi fy. 8) pericarpium coniicitur. Fila sterilia, pericarpium
sustinentia, sine dubio paranematibus anak)ga suut, quibus in
multis Floridearum cystocarpiis nucleoli diversi invicem sepa-
rantur. Ipsa iila gemmidiifera sunt inferne cylindracea, su-
perne magis moniliformia, articulisque evidentius limitatis in
juverdli fructu pra^dita (Ay. 1. c. fy. 7); in adultiore fructu,
membranse hunt magis gelatinosse (Ay. 1. c. fy. 4 — (>) et ar-
ticuli, (pii in inferiore parte sunt cylindracei et tenuiores (Ay.
J. c.fy. 5), fiunt iu superiore parte — spatio liberioris gelatinse
receiDto — incrassati et forsau subdivisi geramidiis (Ay. L c.
./'fj- ^ O) pluribus.

In Hcrinyia (Harv. Ner. austr. tab. 50) tubus axilis adest,
cujus pars suprema intra fructum desinit in phicentam vali-
dam (Ay. tah. XXVI. fiy. 0 ad p), superne et circumcirca
cinctam ramulorum anastoniosantium adparatu quasi si^on-
gioso, qui totus, ni fallor, oritur cellulis initio discretis et
copulatis, endochromatibus coalescentibus sensim confluens.
Adposito jodio phuentam gehitina, hniter lutescente (raera-

239

branse reliquiis) adlmc cinctam vidi; ipsiim endocliroma in-
crassatum placent» ramosque anastomosantes colorem obscu-
rius fuscescentem assumere. Ex hoc spongioso adparatu exe-
untes, alii rami breviores fasciculos fertiles constituunt (Ag.
1. c. fig. 6 ad fg), alii magis elongati fasciculos tilorum ste-
riles (Ag.J. c. m} fs), quibus sustinetur stratum corticale peri-
carpii [Ag. 1. c. ad c). In Sphccrococco interiores partes fruc-
tus fere eodeni modo disponuntur; sectione fructus longitu-
dinali (at oblique et extra niediam partem ducta) alia tila
sterilia ab inferiore provenientia pinxit Kiitzing (Fliyc. Gcn.
tab. 61: I. fg. 7; Ag. tab. XXVI. Jig. 1) alia superiora et bre-
viora fertilia. Sed et inter fertilia alia excurrunt sterilia
(Ag. J. c. fg. 2), utraque a cellulis placentaribus anastomo-
santibus et endochromate uberiore farctis provenientia. Fila
gemmidiifera sunt in inferiore parte parcius dichotoma, su-
perne simplicia suljclavteformia, articulo suijremo pra^cociore
sffipe diaphragmate gelatinoso in partes duas subdiviso (Ag.
tah. XXVI. fg. 3). Partes rotundantur ut in gemmidia ab-
eant, ciuse apice articuli rupto, singula emittuntur. Mem-
branai articulorum, singula gemmidia includentes, aliquando
ruptse persistunt, nunc prolongatje et apice lacera^ {Ag. J. c.
fg. 8 filum superius); raro partem fili gemmidiiferi inferne
circumcirca cinctam vidi superpositis membranulis urceolatis,
quas sub formatione articulorum antecedentium divisione trans-
versali membranse exterioris, modo Oedogoniearum, ortas pu-
tarem (cfr. Ag. 1. c. fJwii infcrius sinistnim).

Dicranema et CaJJiiJiJcpliaris vix alias difterentias fructus
ofierunt, quam quse a deficiente filo axili quasi necessarise pro-
deant. Ita placeuta oritur (Ag. tab. XXVI. fg. 5) endo-
chromatibus copulatis cellularum strati intimi, quie et in
parte sterili anastomosibus reticulatim conjunguntur (Ag. J. c.
fg. 4). Fila gemmidiifera Dicranematis sunt brevissima et
paucis articulis constituta. Quia cystocarpia lateraliter infra
apicem intumescunt, placenta oblique a media parte frondis
per fructum adscendit et sectione facta transversali facilius
unilateralis adpareat, dispositionem ita mentiens, qua) in Ptc-
rorJadia obtinet.

11. Delesseriese, (luarum frons est fere semper plana et
foliiformis, habent cystocarpia supra paginani iVondis sajijis-

240

sime liemisphterice elevata; iu iis speciebus, quarum frondes
sustineutur costa media uervisque a costa exeuntibus, cysto-
carpia, ni fallor, semper nervis iniposita videntur; etiam in iis,
quarum vense non una cum fronde sese evolvente formantur,
sed in fronde adultiore posterius generantur, cystocarj)ia ad-
ulta plerumque venai imposita crederes. In speciebus euer-
vibus cystocarpia sine ordine conspicuo per frondes sparsa
proveniunt, nonnulla in una, alia in altera pagina prominula.
In nonnullis (Htmlneura) pericarpium hemisphtericum in api-
culum admodum conspicuum protrahitur {Harv. Ner. austr.
tah. 45 Jig. 5); in aliis (Deless. shmosa, D. liypoglossum) ejus-
dem ne minimum videtur vestigium; pericarpium in his car-
postomii canali, quasi omnino inclusO; tantum apice hiat.

Si fructus adultus verticaliter secatur, adpareat cysto-
carpii partem supia unam paginam eminentem quasi arcuato
tecto pericarpii esse constitutam, basalem vero partem fruc-
tus quasi altera pagina folii, vix prominula, constare (Ag. tab.
XXVII. Jig. 6); hoc modo utramque paginam ad fructum
formandum sua conferre diceres. lu iis Nitophyllis, quarum
steriles frondes constant cellulis uuica serie in phxnum con-
junctis, et planum basale fructus et pericarpicum tectum sunt
incrassata, et pluribus superpositis seriebus celluhxrum con-
texta; cellulis plerumque complanatis et directione tangentis
elongatis. Extra hanc partem — qua3 ita aucta celhihirum
generatione ad fructum formandum transmutata fuerit — par-
tes circumjacentes structuram sterilis frondis otferunt, cellulis
nimirum paginas versus longioribus et per unicam seriem dis-
positis. Etiam in speciebus, quarum frondes steriles celhilis
pluribus paginas versus su2)erj)ositis constituuntur, pericarpii
parietes paulisper incrassati mihi obvenerunt. Cellulai serie-
rum diversarum, quibus pericarpii parietes formantur, sunt
plerumque ita reguhiriter una supra alteram disiDositu', ut a
superticie inspecta?, interiores et exteriores unam tantum cel-
lulam constituere facilius crederes (cfr. Ag. tab. XXVII.
fig. 6, 9); nunc in pericarpiis velut in adultiore parte fron-
dium hic ordo minus conspicuus.

Placenta supra fundum basale fructus plus minus hite
expanditur, plerumque quasi decumbens parte sua media ssepe
vaHda et admodum incrassata, (Ag. tah. XXVII. fig. (i et 7

ad p), ciicunicircu in ramulos phuimos tenuiores excurreiite.
Kamuli sursum prolongati f.asciculos filorum gemniidiiferorum
sustinent; deorsum productos cum endochromatibus cellularum
subjacentium (strati subhymenialis) evidentissime conjunctos
vidi (A<j. 1. r. fg. 7), ciuasi his adjuvantibus, velut radicibus
emissis, nutrimentum liauriret placenta. Neque in parte in-
crassata phicentse, qure magnitudine numerosas cellulas strati
subhymenialis sequat, neque in ramorum parte inferiore dia-
pliragmata detegantur; ncc phicenta adultior cingitur mem-
l)rana quadam celluhari; ita ncque celhilis pluribus composita
adpareat, neque ipsa unicam celhdam constituere videatur.
Radiis deorsum prolongatis, cum endochromate aHarum cel-
hilarum confluentibus, forsan potius indicari crederes totam
phacentam quoque endochromate cellulffi integrco aut cellula-
rum phirium confluente esse compositam; jodio adposito vidi
totam placentam et endochromata celhdarum strati subhyme-
niahs, cum quibus confiuit, eundem colorem hiteo-fuscescen-
tem assumere.

Ut vero de tota liac formatione certius judicare hceat,
fructus status magis juveniles observare necesse sit. In fructu
juniori Nitox)hyJU dcnticnJati ita contigit videre ipsum fundum
fructus obtectum strato cenuharum, quse et forma rotuudata,
et membranis tenuioribus (ut videretur, sensim sohitis), et en-
dochromatibus invicem per poros coha3rentibus ab inferioribus
facihus dignoscereutur (Ag. tah. XXVII. Jig. 9); prsecipue me-
difie hoc modo insignes fuerant (Ag. 1. c. ad pm), et harura
uonnulla?, quasi in fila conjuncta; (Ag. 1. c.jig. 10), tectum ver-
sus pericarpicum adscendentes mihi obvenerunt. Quin immo
ahquando endochroma sua membrana jam denudatum vi(h. En-
docliromata diversarum cehuhirum, initio per poros tubuhs
angustis coh»rentia, sensim poris dilatatis et ssepe dissohitis
omniuo mendjranis ceUularum confluere in corpus sohdum, ex
liis fuit evidentissimum. Nuha igitur mihi restant dubia to-
tam placentam vahdam et in ramos plurimos excurrentem hoc
modo oriri, cehulasque strati subliymeniahs, qua^ in mature-
scente fructu counectuntur eodem modo, esse hujus formatio-
nis rehquias persistentes, ipsum formationis modum omnium
quoque testaturas. Si ex iis, qua) de phxntis superioribus no-
bis coguitum est, raro obvenire videretur organura (juoddam

iG

242

generari i\ coalito couteiitu pluriuin cellularum, quaruin mem-
branse demum fuerint dissoluta' — in Flurideis cuntra haud
rarum nobis adparuit formationem placentse hoc modo iieri.

Ita de Hcringia mox supra demonstrare conatus sum me-
diam partem solidescentem et clavseformem phicentse ex con-
tentu articulorum tili axilis coalesceute formatam fuisse, et
consimiles placentas validas, qua3 in Fhacelocarpo, Ni^ymcnia,
Arcschongia, MJiahdonia etc. obveniant. simili modo coalitis
endochromatibus oriri putarem. Placentares adparatus, qui
in niultis aliis adsunt (in GraciJaria, Dicranemate, Heringia
tela spongiosa exterior placentie), endochromatibus laxius ana-
stomosantibus constituti, nun admodum difterunt origine; se-
parata vero iu his manent endochrumata diversarum celluhi-
rum, nec tuta in corpus solidum coalescunt.

Fila gemmidiifera, quibus rami ijlacenta? continuantur,
sunt sa;pe in inferiore parte articulis elongatis cylindraceis
constituta (Ag. tah. XXVII. fig. 0 ct 7), superne articulis nio-
niliformibus consta.it, quuruui endochromata in singuhi gem-
midia sensim sensimque transferantur. Ex articulo termi-
nali, cseteris prsecociore, emissum gemmidium mox rotundatur;
emissa gemmidia jiunc intra pericarpium laxiora, nunc in ipso
carpostomio coacervata vidi (saltem in prseparatis a specimine
antea exsiccato confectis); (|uandoquidem videre credidi {Ag.
}. c. jiy. 12) membranam articuli terminalis extra nucleum
(iilis gemmidiiferis densioribus magis cumpactum) pruh)ngatam
iieri et ante eruptionem gemmidii quasi inflatam; dein erupto
gemmidio membranse collapsffi siue dubio dissolvuntur. Ali-
quando in articulis penultimis endochroma in plures partes
subdivisum vidi, qua' anne initiales .essent ramorum sensim in
novos articulos terminales excrescentes (hibitavi. Erupta gem-
midia tenui strato gelatinse ssepe cinguntur.

Si in iis speciebus, quarum frons simplici strato cellula-
rum componitur, contigerit Iructum sat juvenilem observare,
adpareat fructum institui incipere celkilarum formatione nova
et iterata; quse enim antea fuerunt cellulse singulse, directione
paginas versus verticali p]-(jlongatie, locis fructiferis sub(h'vis8e
obveniunt diaphragmate, quod cum paginibus fit parallehim.
Ex duabus cellulis ita forniatis geminse novffi simili niodo fur-
manlur, (piarum interiures forsan non ulterius sulxlividuntur,

243

exteriores vero ulterius iucrescunt, uovas iterum geueraturae.
Ita uiium exterius, et alterum interius stratum locis fructi-
feris adesse adpareat, antea quam qusedam initia uuclei cou-
spiciantur. Si in specimine, quod in adultiorihus partibus est
uberius fructiferum, peripliericas partes sub leute leviter au-
gente observaveris, quoque a superiicie partes demum fructi-
feras a sterilil)us dignoscere licet; cellula) enim constituentes,
qua^ iu sterilibus partibus rotundato-angulatse et [cque magnse
sunt, tiunt iu fertilibus partibus densiores, quasi maculas in-
tensius coloratas formantes. Sub augmento majori ejusmodi
maculam videre licet iu media parte leviter elevatam, et in
ipso vertice cellulas vidi uounullus (5 — 7) directione tangentis
prolongatas, et ita positas ut inter apices tenuiores et cou-
vergeutes, spatio vacuo rotundato, jam indicari videretur ostium
carpostomii futuri (A(/. tah. XXVII. fcj. 8). Circa hanc par-
tem elevatam cellulce exteriores minores et paulo densius po-
sitte videbantur quam in parte sterili circumjacente. Ut ma-
gis sublevatur suprema pars pericarpii inchoantis, novas cel-
lulas (minores) prioribus interjjositas oriri putares. Mutata
distantia focali, cellulas quasdam observavi infra pericarpicas
positas, endochromate lutescente insignes, quas initiales nuclei
suspicatus sum ; ex his duas superiores et unam inferiorem
nunc dignoscere putavi. Transversa sectione fructus admo-
dum juvenilis in Hcmineura (A<j. tah. XXVI. fg. 19) series
verticales cellularum pericarpii intra fructum intumescentem
quasi in hla moniliformia articulis distractis transmutatas tieri
observavi *); hisque iilis quasi adhuc connecti series cellula-
rum pericarpii cum seriebus infra-jacentis strati basalis fruc-
tus. Inter pericarpicum et basale stratum cellulas quasdam
vidi ca3teris evidenter majores et endochromate facilius diguo-
scendas, quas ob ipsam dispositionem a cellulis verticaliter se-
riatis initio transmutatas et una cum pericarpio intumescente
sublatas fuisse crederes; ex his jam hoc stadio quasdam vidi
radiis endochromatis cohterentes, placentam futuram ^Ji^a^nuu-

*) In frnctu adulto llenuneurio liorinn filorum nullas vidi reliquias.
Harvey vero (in Fhyc. ai(str. iab. Jlf)), Hlu dciiinxit, ([uje analoga cre-
deres paraneraatibus in liiicdi Floridearum saepius obvenientibus, in-
ter nucleolos aut fasciculos fertiles ssepe excurrentibus, pericarpicum
tectum quasi sustinentibus.

244

tiantes. Eudochroma in liis cellulis colore dilute luteo distin-
guebatur; adposito jodio color iit obscurior, a contentu coe-
rulescente cellularum pericarpii facilius dignoscendus; in fructu
maturescente cellulas placenlse jodio adposito eundem colorem
luteo-fuscescentem servare vidi, ijjsis gemmidiis coerulescen-
tibus; hoc stadio celluhe interiores pericarpii nonnulkc hite-
scentem, alise coerulescentem colorem assumere videbantur.

Qua3 apud laudatissimos quoque auctores inveniantur ana-
lyses cystocarpii, quale in Delesserieis obveniret, plerumque ve-
ram structuram parum illustrant. Formam pericarpii et cha-
racterem lilorum genimidia generantium in operibus posterio-
ribus Harveyi (Ner. Bor. Ant. tab. XXI. B; Bhyc. mist. Uth.
94, 170, 229, 240, 241 etc.) agnoscere quidem licet, de natura
vero phiceutse nuHa fere indicia adsunt. Quse a Kiitzingio
(Bltyc. Gen. tab. 65) Dcl. Hypoglossi datur analysis neque
satis characteristica, neque omnino tida; quse J). sinuosce da-
tur (J. c. tah. 68) omnino est erronea; placentam enim, qua-
lem supra constitntam descripsi, talem et in hac specie ob-
servavi; quin immo evidentiorem vidi et divergentibus ramis
magis quam in multis aliis characteristicam; articuli adul-
tiores adhuc anastomosibus connecti adijaruerunt. Qua? a
Kiltzingio datur ScJtisoglossi Bartlingiani icon (Fhyr. Gcn.
tab. 69 Jig. 1) fere melius quam alise Delesseriearum fructum
reddit, licet ipsi characteres non satis conspicui sint. In Dissert.
de foecundatione Floridearum (pag. 20—21, pl. 18 fg. 27)
Thuret et Bornet fructus primam formationem et trichoplio-
ricum adparatum illustrarunt. Quod autem dicitur de 5 cel-
lulis, quarum 3 in uno latere, 2:i:c in altero, quae in pericar-
pium abirent, et de 3:bus aliis cellulis, adparatum trichopho-
ricum constituentilms, qucC in spatio inter celhilas 5 pericar-
picas vacuo obvenirent, mihi obscurum i^ermansit, licet iconem
assidue comparaverim. Mihi videretur figura data indicari
ccllulas 3, pericarpicas dictas, non bene responderi duabus
alterius lateris. Ris auctoribus ducentibus videretur struc-
turam utriusque pagime in inchoante fructu esse omnino con-
similem, et triclioplioricuni adparatum in utraque adesse.

12. Helminthocladiacese una cum C1i(jetangieis, Gelidiaccis,
llypncaceis et Solieriaccis propriam quandam seriem (Dcsinio-
sjti'nit((irm)t) milii constituoruiit, (|ua) lilis gemmidiiferis pro-

245

inio modo traustbrmatis distiuguerctur. Filu uirairuui goui-
midiifera deuso plerumi^ue fasciculata, iu articulis teruiiuali-
bus (velut iu Corynospcrmcis) tautuui })ra'guautia, iu liis siu-
gula gemmidia ex se geueraut. (jui vero ita aftiues ordiues
cousiderautur, lii iuvicem differuut modo, quo dispouuutur fas-
ciculi tilorum iu uucleum, velut et aliis quibusdam fructus
cliaracteribus.

lu Helmiuthocladiaceis, quarum froudes compouuutur tilis
iutra gelatiuam uberiorem laxius dispositis, aliis lougitudiua-
libus axem formautibus, aliisquo ab liis subverticaliter egre-
dieutibus iu fasciculos conjuuctis, stratum corticale formauti-
bus, nucleum cystocarpii quasi ramulum aut gemmam, sub
evolutioue plus minus transformatam, cousiderare liceat. Ut
fasciculi iilorum steriles intra gelatiuam quasi liberi, nec pro-
prie iu stratum coalesceutes, ita quoque nuclei ssepe rotmiT
dati, intra gelatinam uascuutur uullo pericarpio obtecti, at
ssepe evideutius suffulti tilis fasciculi inferioribus sterilibus,
qua3 pro diversitate Geuerum magis minusve transformata
fueruut, nunc fere involucrum constituentia. Ita nucleus in
Ncnialionc tilis ciugitur fere pateutibus et vix mutatis (Kiitz.
Flti/c. tab. 4A III.); in Hdniinthoru tila nucleum arctius iu-
cludeutia (Ay. tah. XXVIII. Jig. 9) suut invicem libera. lu
Scinaia (Kiitz. Vhyc. tab. 73 1.) et Gloiophlcca (Ag. tah. XXVIII.
tiy. 4) tila lougiora, deusiore adparatu nucleum ciugentia, iu-
vicem adjuvaute gelatiua ambiente cohibentur, interioribus suis
partibus quasi coucrescentia, extrorsum vero in penicillum
iilorum molliorum desiueutia; iutra huuc peuicillum tihi inte-
riora, quse paulo kixiora obveuiuut, caualem pervium, carpo-
stomii loco, efticere crederes.

Ipse quoque nucleus in diversis Generibus paulisper di-
versus videtur; in Nemalioue rotuiuhitus superticie tuberculosa
(A(j. tah. XXIX. fg. 1 h), tuberculis ab apicibus 2n'ominen-
tibus ramulorum quoquoversum a centro radiantium formatis.
Si contigerit, verticali facta sectioue, fructum ita secare ut
tilum axile, quod pedicelli loco fructuni sustiuet, denudatur
(Ag. tah. XXIX. Jig. 1 a) adpareat totum fructum coustare
ramulis brevissimis articukitis et fere in modum Opuutise
ramosis, a suprema parte tili axilis, pariter articulis brevio-
ribus compositi, egredieutibus, extrorsum ut quoquoversum

246

rudiantibus. Honuii igitiir articuliis supremis obovatis, sin-
gulisque proeminentibus, fructus superlicies tuberculosa tit. In
aliis Generibus tila nucleum formantia longiora videntur, et
forsan eam ob causam quoque moUiora; articuli iiiteriores
magis cylindracei et lougiores, ramulis extimis superficiem
versus radiantibus magis clavaiformibus in HelDiintJiora (Ag.
tah. XXVIII. fig. 10), magis prolongatis et moniliformibus,
urticulis ovalibus in Scinaia et Gloiop]iJ(ca (Ag. tah. XXVIII.
fg. 4 ad fg); etiam in his tila a regione quadam centrali et
basali provenientia vidi, extrorsum et sursum radiantia (Ag.
tah. XXVIII. fg. 5 d 10).

In Nemalioue (Ag. tah. XXIX. fg. 1 Jj) ipsum actuni
emissionis gemmidiorum observare contigit; nimirum mem-
branani in singulis articulis terminalibus seusim extensam
vidi, ita ut extra suj)erticiom totius fructus libera promineret
quasi vesicula distenta; ex apice hujus vesiculai demum rupto
gemmidium ejicebatur in exiguam extra fructum distautiam,
Post emissionem membrana vesiculai pellucida collapsa et apice
rupta adparuit. Filorum, fructum constituentium, articulos
supremos singulos, ita extensos et singuhi gemmidia parien-
tes, plures subsequenter observavi; demum usque 18 numeravi
gemmidia sub brevi temjjore nata, et tranquilhi in orbem circa
nucleum deposita; iijsum nucleum liis emissis vix adspectu
mutatum vidi. Intra vesiculam parientem gemmidium lente
apicem versus protruditur; et rupta demum vesicuhx ejicitur,
apice gemmidii angustiore posteriore. Extensionem ipsam ve-
siculse sub brevi tempore factam vidi, et ^jaucis momentis po-
stea gemmidium natum. Liberatum gemmidium mox rotun-
datum fuit, at formam initio paulisper mutans. In gemmidio
nuper liberato nucleum celkilee (cytobhistum) et macuhun co-
lorato contentu insignem dignoscere licuit. In gelatina fruc-
tum ambiente gemmidia qua^dam prius nata jam germinantia
vidi. Ex eo apice gemmidii paulisper obovati, in quo cyto-
blastus 23ositus fuerat, radicuhi adparuit protrusa, pelhicidi-
tate insignis; radicula mox diaphragmate separata videbatur,
nucleo celhdaj iuitea forsan dissohito. In Hehninthora quo-
que observavi articulos quosdam extimos in vesiculam collap-
sam mutatos, at ipsam emissionem gemmidiorum videre non
contigit.

247

Sectioiie iactu lungitudiiiali pcr siipcriorcm partcm Iron-
dis Hcbi/ii/f/iorce, cujus iu partibus interioribus fructus uberius
evoluti conspiciebantur, stadia magis juvenilia fructus sese
evolventis plerumque detegantur. Huc modo contigit vidcre
initia, fructus (Ag. tah. XXVIII. Jif/. 11), in (juibus tila in-
tima admodum tenuia, cylindracca atque sa^pius simplicia, et
ab exterioribus tilis (nuclei) multipb) crassioribus et a tilis
sterilibus strati corticalis parum mutatis (A(/. 1. c. ad c) ad-
niodum diversa conspiciebantilr. Ha3c fila tenuia, (|ua^ prima
initia nuclei futuri videntur, a cellulis (^uibusdam rotundatis

— superiores fasciculi ramulos constituentibus — provenientia
observavi. Stadio paulo posteriore (Ag. tah. XXVIII. fig. 10)
eadem tila interiora angustissima,, articulis elongatis et cylin-
draceis dignoscenda, reperi, nunnulla extima subsimplicia, at
plurima ramosa, ramis superne ramulos emittentibus obovatos,
in (|uibus gemmidia generantur (Ag. 1. c. ad fg); articuli in-
vicem disjuncti, a quibus tila simplicia in nucleo inclioante
provenire videbantur, in nucleo paulo adultiore in stratum
(juoddam basale nuclei (Ag. l. c. ad })) transmutati adparue-
runt. Ramulos steriles, nucleum involucrantes (Ag. 1. c. ad c)
a tilis ipsius nuclei lioc quoque stadio facilius dignoscere licuit.

— In fructu maturescente tila prinium evoluta~simp]icia om-
nino desiilerantur. Si cum ipso apice ramuli increscentis com-
paratur fructus juvenilis, evidentem inter utrumque videbis
analogiam, ita ut fucile crederes totum fructum oriri trans-
mutatione ramuli juvenilis, cujus partes exteriores et inferio-
res parum mutantur, interiores vero et superiores magis ma-
gisque iiovis induuntur formis, modo supra adumbrato.

Etiam in GJo/o^jhlcea fructus juveniles videre contigit;
sub stadio a me observato tilis stipatissimis et fere seque lon-
gis, fasciculum ambitu fere ovatum formantibus, constare vi-
dentur. Totus fasciculus a celluhi (^uadam Ijasali provenire
adparuit (Ag. tab. XXVIII. fg. 6 ad 2>), (luam cum cellula
basali, fasciculum tilorum corticalium froudis sustinente, com-
pararem (Ag. t. c. fg. 2'). In juvenili fructu longitudinalitcr
dissecto lia^c cellula basalis videbatur sustinere fasciculum den-
sum tilorum mollissimorum (Ag. 1. c.Jlg. T)), quorum interiora
erectiuscula cylindracca et paruni ramosa, exteriura monili-
formia et sub-incurva, extima dcnutm a filis sterilibus niiims

248

abludeiitia fuerimt; articuli intinii in lioc lasciculo in stratum
quoddam basale quoque adproximantur; in media parte nu-
clei transsecati cellulas nonnnllas cteteris majores vidi, quas
ipsis filis gemmidiiferis initiales suspicarer.

In Helmintltora velut in Gloiophlcca alia qusedam tila vidi,
qua3, tide descrii^tionis datai, analoga suspicatus sum cum illis
tubis counectentibus ("tubes conuecteurs"j, qui a Thuretio
primum in Dudresnaja descripti fuerunt, (juibusque functiones
maximi momenti in foecundatione perlicienda Floridearum
tribuuntur. Etiam partes, quibus organa illa, i)/ww;2^/a et ^n-
chogyne dicta, fecerunt, me vidisse puto *); partibus autem a
me visis vix attribuere auderem functiones illas, quas liis or-
ganis assumserunt Bornct ct Thurct. In GloiojjJthca, cujus
juvenilem fructum a cellula quadam basali provenientem dixi,
cellulam hanc basalem cum alia ejusmodi cellula tubo tenuis-
simo elongato et inarticulato conjunctam vidi (Ag. tab. XXVIII.
Jig. 5 ad p — h); alios quoque ejusmodi tubos extrorsum por-
rectos, et quasi in coecum extra fasciculi alia lila desinentes
observavi (Ag. I. c. ad h). In bis tubis, in quibus nullum
endochroma mihi conspicuum fuit, tum tubos connectentes,
tum ipsam trichogynen, qualia ha;c organa Dudresnajse attri-
buerunt, agnoscere putavi. In Ilchnintliora tubos consimiles,
tum fasciculos diversos counectentes, tum extrorsum porrectos
et in coecum extra sui^erliciem frondis desinentes observavi
(Ag. tah. XXVIII. Jig. 6 et 8 ad h). Sed efiam in fasciculo
iilorum, quibus nucleus juvenilis constat, eosdem tubos vidi
introrsum porrectos, quasi axile stratum frondis peterent (Ay.
tah. XXVIII. Jig. 11 ad h; Jig. 10 ad h; Jig. 0 in parte infe-
riore); et in ipso hoc axili strato qusedam tila tubis structura
similia detegantur. In Gloiophhca deniquc fihi liis similia
stratum proprium efhciunt in fronde paulo adultiore (Ag. tah.
XXVIII Jig. 2 ad h). Quocumque modo disponantur, eadem

*) Ad basem fasciculi evoluti qaandoquidem in Helminthora vidi
quasi articuluiii lateralem solitarium, cujus in aj)ice initiales articulo-
rum novorum dignoscere putavi (^Ag. tab. XXVIII. fig. S ad x). An
in his procarpia agnoscerem analoga iis, qu;e a Thuret et Bornet in
Scinaia pinguntur (Not. Alg. Fl. VI. fig. 1) duhitavi. Mihi vero po-
tius adparuerunt initia constituere novi fasciculi, aut novi rami in
fasciculo corticali.

249

iisdem est ijtructura, ab aliis eleiuunti^ qiiibus conipuuitur
frous in eo abludcus, quod tubis constituuutur adpareuter
inarticulatis et tenuitate insignibus. Qua quidem comparata
structuj-a, convenientia credidi cuni aliis tilis, in inultis Flo-
rideis observatis, quse tila liyi)ba?formia dixi. In quibusdam
evidentissiniuni putavi ejusmodi iihi a ccllulis antea jam for-
matis provenire, et cursu descendentia in inferiore parte frun-
dium sa3pe valida strata constituere (cfrs. qua) supra de Ste-
iiockidia, Arcschoiiyia aliisque dixi). Partes igitur systematis
cujusdam descendentis — licet nun ipsi radici pertinentis —
coustituere suspicatus sum.

13. Chaetangiese. Genera his relata, invicem ct exteriore
forma et interiore structura baud parum differre videantur.
Characterem, qui oninia conjungeret, iu ipsa dispusitionis norma
partium, quibus constituitur cystocarpium, positum existima-
runt. Dum enim in aliis Floridearum familiis lihi gemmidii-
fera a parte quadam basali aut interiore fructus provenientia,
sursum et extrorsum radiantia adpareant, in Ch£etangieis con-
tra a pariete cryptse fructiferse circumcirca proveniunt, cen-
trum versus cryptse introrsum radiantia et quasi convergentia;
nunc vero sunt, strati cuutinui ad iustar, parietem obtegentia
et fere a:!que longa; nunc ex quibusdam locis quasi fascicu-
hitim exeunt, aliis fascicalis brevioribus, aliis longioribus [Ag.
tah. XXIX. fig. 4). Cystocarpia plerumque frondi immersa
generantur, aut parum extra superhciem promiimhi.

In Acrotylo frons interior tilis laxius dispositis reticuhi-
tim anastomosantibus est contexta; in Chcctangio lihi multo
tenuiora et fere inarticuhita densissima, frondem reddunt tex-
tura admodum tirmam. In ramo adhuc juveuili Acrotyli tihi
strati interioris stratum corticale quasi immediatc sustinent
(Ag. tah. XXIX. Jig. 4—5); in parte vero adultiure frondis
quidam articuli, inter utrumque stratum intermedii, in cel-
lulas rotundatas et invicem arctius conjunctas intumescunt,
stratum proprium formantes (cfr. Ag. l. c. fig. S). In Cha)-
tangio stratum intermedium fere omnino desideratur. In Bin-
dera, cujus est luibitus exterior Halymenia), structura quoque
ab aliis Cha;tangieis differre dicitur (Ilarv. Fht/c. austr. tab.
CXL).

250

Piima iiiitia cystocarpiorum Acrotyli in nidis (]uibiisdam.
aut agglomcratiouibus filorum densioi'ibus interioris iVondis,
videre credidi; nidi, initio minuti, sensim accrescunt novis
partibus circumjacentis strati, quse ramificationibus et ana-
stomosibus densioril)us continuo transmutantur. Nuclei, ita
sensim majores, demum externe quoque conspicui tiunt, i^eri-
carpico strato utrinque leviter prominulo. In una aut altera
pagina dcnium quoque in summo vertice intumescentis fructus
conspiciatur carpostomium (Ag. 1. c. Jig. 4). Initio fila nidum
formantia sunt iu centro quoque densiora; spatium autem
fertile interius sensim formari videtur, quod una cum fructu
extrorsum accrescente succrescit. Filorum ambientium apices
et rami introrsum jjorrecti in fila gemmidiifera mutantur,
qua3 initio breviora simpliciora et fere jeque longa, sensim
vero, quo magis cryjita interior magnitudine augetur, in fas-
ciculos mutantur loiigiores raagisque ramosos. Hoc modo sub
stadio adultiore fructus stratum circumnucleare quasi pro-
prium dignoscere licet, quod constat filis sterilibus densius
intertextis, totam cryptam circumambientibus, carpostomium
versus quasi in penicillum mollissimum solutis, canalem inte-
riorera carpostoraii formantibus (Ag. 1. c. fig. 4); a pariete
cryptse hoc raodo forraato tum fila gemmidiifera adultiora fas-
ciculata exeunt, demum prolongata et adraodum ramosa, m
parte inferiore cylindracea et articulis elongatis constituta. in
ramulis abbreviatis obconicis gemmidia singula conformia ge-
nerantia (Ag. tah. XXIX. fg. 6), tuni alia tila breviora, qu»
initialia novorum fasciculorum credidi. In Clia^tangio tila
peristomialia breviora, rigidiora, sub-simplicia et articulata vidi.

14. GelidiacesB dispositione partium fructus ita ab aliis
Florideis abludunt, ut facillirae pleruraque dignoscantur. In
plurirais Gelidiaceis nimirum cystocarpia gemina et opposita
formantur, singula in sua pagina hemispha'rice prorainuki, ita
ut sectione facta per ramuli parteni fertilem. frurtuni fere
diceres bilocukirera, tilis geraraidiiieris a toto dissepimento
exeuntibus (Ag. tah. XXIX. fig. 7). In Ftcrocladia vero, i[ivM
orani alio respectu est Gelidiis proxinia, cystocarpia singula
generantur, in diversis ramulis aut supra unani, aut supra
alteram paginani hemisphairice elevata, tilis geramidiiferis a
toto plano basali exeuntibus. Carpostomium, ssej^e parura conspi-

251

cuiun. iii vertice ]icn)isj)lia3rii (lcniuiii ;i(Iesse dicitur; totum
vero i)criciirpiuni a i'aniulo persistcnte tleni(|ue solvi j)utureni,
excavatione hemispluerica (uuuc (juo(jue pertbrata) in utraque
pagina saepe conspicua. positionem fructuum delapsorum in-
(licante.

Iii Pterocladia stratum subliymeniale suj)ra totuni j)la-
num ])asale fructus expanditur; iu Gelidio gemiiioruin iViu-
tuum strata subliymenialia supra dissepimentum expausa, lioc
(juasi demum constituunt. In iis formis Gelidiorum, (juu'
fronde evidentius plana et dilatata instructa? sunt, facilius ad-
paret dissepimentum esse cum utraque pagina parallelum et in-
ter margines extensum; in his (juocjue est evidentissimum tila
gemmidiifera a toto plauo basali proveuire (Ag. 1. c. f.g. 7), sur-
sum (aut extrorsum) porrecta tectum versus pericarpii arcua-
tuni; iu Gelidiis vero, quorum frondes sunt teretiuscula^, dissepi-
meatum, quoque magis formam placentse teretiuscuke, fructum
longitudinaliter permeantis, offert. In (^^^jusmodi fructul)us ju-
venilibus, quorum placenta paucioribus tilis, e regione basali
fructus provenientibus, cum pericarj^io nectitur, structuram
fructus Spliffirococcoideis similem facilius crederes; liunc vero
decipientem adsjsectum iii adultiore fructu sensim sensiirKjue
evanescere putarem.

Cseterum, ut intelligatur structura cystocarpii, meminisse
oj)portet fructus iufra apices ramulorum generari, et ita a
partibus juvenilibus esse transformatos. Gelidiaceie nimirum
iis Florideis pertinent, (juarum structura pro letate partium
admodum diversa adpareat. In partc juveuili longitudinaliter
secta stratum interius constare videtur lilis longitudinaliter
excurrentibus cylindraceis et articulatis, parcius ramosis ct
laxius dispositis, invicem vero anastomosibus junctis (Arj. tab.
XXIX. Jig. 8). Rami ex hoc fasciculo axili j^roveniunt in
ipso aj)ice (secati ramuli) erectiusculi; proxime sequentes ar-
cuatiin deflexi; inferiores omnes verticaliter exeuntes stratum
corticale frondis formantes; lila liajc corticalia sunt mouili-
formia et modo iu Florideis vulgari fasciculatim ramosa. In-
ter utrumque stratum articuli (juidam intermedii sunt magis
dilatati, et (^uasi j)rotracti angulis, quibus connectuutur cum
viciiiis cellulis. lu his omiiibus tilorum articulis endocliroma
adest conspicuum intra membranam tenuiorcm; dignoscantur

252

hoc modo tila jimioris froiidis facilius a filis liypLffiibrmibus
— fere simplicibus, iuarticulatis, crassa membraua iustructis,
caualem iuteruum augustissimum pigmeutu ubscuriure occupa-
tum foveutibus — , quibus umues partes froudis paulu adul-
tioris ubicumque permeautur. Judiu aut CLl. Z. Jodio adpo-
sito differeutia iuter iila juveuilis fruudis et adultiuris adliuc
magis perspicua lit; iu illis euducLroma, quod majorem par-
teui articuli occupat, tit aut magis luteum in maxime juveui-
libus aut fuscescens sive coerulesceus iu paulu adultiuribus;
iu Lis pigmeutum augustum iuterius vix couspicuam subit
uuitatiuuem (si segmeutum uuu satis teuue observatur, totum
adposito jodio colorem paulisper lutesceutem oiferat).

Quce quidem quum adsit structuraj ditferentia iuter par-
tes juuiures et adultiures ipsius fruudis, facilius crederes struc-
turam fructus cum parte juveuili, a qua formatur, magis cou-
venire quam cum fronde adultiore. Elementis revera iisdem
constat, immixtis tamen sparsioribus lilis liyplia;formibus. Te-
uui uimirum facta sectioue trausversali Gelidii cornei (Ag.
tah. XXIX. Jig. 7) *) videas pericarpii stratum exterius lilis
moniliformibus coutextum; Lis proximum est stratum cellulis
augulatis et anastomosautibus coustitutum, quod a cellulis
strati sub-corticalis juveuilis fruudis ortum iiugeres; Lis vero
iu fructu numeiosioribus, stratuui quasi sui juris couficiuut.
Fila strati axilis, quaa in fronde sterili sunt niagis eluugata,
iu fructu sunt breviuribus articulis, ideuque deusius ramusis
et auastomosautibus coustituta. Dissepimeutum igitur Lis com-
pouitur, at magis trausfurmatis et furmam otierentibus, quam
placentares cellulse in strato ^ubiiymeniali Floridearum sapius
assumere videntur. Frajter Lajc partis junioris eleineuta, tila
LypLaiformia Laud pauca trausverse secta, inter priora sparsa,
percipiantur, iutra membrauam crassiorem pigmentum angu-
stissimum monstrantia. Fila liyplucformia praicipue iuter cel-

''■') Gelidiwn cornetim. licet species fiequeutissima et iu omnibiis
culiectiouibus obvia, i'arius tVuctiferuni obveuit. Pluriniis ludeus fur-
inis, ut hodic iutelligitur species, ctiani in fructu dilfererjtias oftert,
cystocar])iis nunc uiaji^is tcrniiualibus, uunc ab a]iiee rainuluruni i^aulo
dissitioribus. In formis nonnuUis disseiiimentum ccrtius cuiii jiagiui-
bus parallelum; quod vero an in omnibus ol)veniat, mihi uou omuino
certum videtur.

253

lulas ipsiiis dissepimenti et ad margines fnictus latevales ob-
veniunt (in partihns typice niagis axilibus); rariora in arcuato
tecto pericarpii observavi. A iilis strati subhymenialis pro-
venientes, alii rami in tila gemmidiifera mutantur, alii ste-
riles excurrunt, quasi tectum pericar})icum sustinentes. In
adultiore fructu hsec tila sterilia sunt saipe inferne simpliciora,
sursum fiunt ramosa, ramis divergentibus diversas pericarpii
partes subfulcientibus. In quibusdam — et forsan semper in
pericarpiis junioribus — ha?c tila sterilia numerosiora et ma-
gis ut columnre pericarpium sustinentes conspicua adparent
(Harv. PJiyc. austr. tah. 18 ct 204), in aliis pauciora. Spa-
tium, quod inter dissepimentum et pericarpicum tectum adest,
cseterum occupatur filis gemmidiiferis, quse a tota superficie
dissepimenti, seu potius a strato subhymeniali hanc superticiem
constituente, sursum verticaliter exeuut, nunc omnia fere seque
longa et breviore pedicello in articulum fertilem obovatum
desinentia (Ag. tah. XXIX. Jig. 7); nunc in fasciculos alios
longiores, alios breviores fere collecta, in pedicellis longiori-
bus articulatis et ramosis gerunt gemmidia intra articulos
terminales ramorum evoluta (Ag. J. c.Jig. 9). Ipsa gemmidia,
in ramulis obovatis singubi et conformia, velut in Chietan-
gieis suut minuta, si cum multis aliis comparantur; adposito
jodio coerulesceritia vidi, ijcdicellis fuscescentibus. Supremis
ramorum articulis eflfoetis, novam generationem ramuloruni
fertilium provenire suspicor. increscentibus sensim longitudine
filis prsegnantibus. Igitur fila gemmidiifera pro setate fructus
aut breviora esse aut lougiora assumsi.

Maturos fructus Chsetangiearum et Gelidiacearum com-
paranti facilius quidem videretur utrosque ad eundem fere
typum confectos fuisse: tila enim gemmidiifera forma et struc-
tura fere omnino conveniunt; quai in dispositione adsint- dif-
ferentiie forsan minoris momenti videreutur si statueretur stra-
tum subliymeniale in Chtctangieis magis evolutum fuisse et
supra totum interiorem parietem cryptte expansum ; ideni vero
in Gelidiaceis, minus evolutum, tantum partem parietis, nimi-
rum ipsuni fuiulum iructus occupare. Milii autem, status
magis juveniles et evolutionem fructus comparanti, ha'C minus
arridet explicatio. Oritur enim forma propria fructus in Ch«-
tangieis evolutione strati circumnuclearis, a minore nucleo

254

sensim extrorsum centrifugaliter increscentis, dum idem ex-
Ciivatur introrsuni, fere diceres ad modum Gigartiiieiiruni. lu
Gelidiaceis vero magis ad normam Sphairococcoidearum et
plurimarum Floridearum quasi jam al) initio distrahuntur
partes fructus superiores ab inferioribus, et lit differentia in-
ter fundum l)asalem fertilem et pericarpicum tectum sterile.
Hinc quoque Gelidiaceas j)otius Sphserococcoideis quam Chse-
tangieis aftines credidei unt algologi nonnulli {Harvcy). j\Iilii
Gc]idiacea3 sat diversse adparuerunt strati subhymenialis supra
totum fandum basalem expansione, nec in his, ut in Sphtero-
coccoideis, placenta qusedam propria centralis formatur, a qua
tila gemmidiifera circumcirca provenire videntur.

15. Hypneacese paucis quibusdam constituuntur Generi-
bus, in quibus cystocarpia aut hemispherica - minus supra
superliciem intumescentia — aut magis sphairica adpareaut:
rarius formam fere Keramidii referant (Harv. Fliyc. austr. tah.
280, cujns fiy. 4 in Ay. tah. XXIX. fg. 10 reddita est). Quse-
cumque vero sit forma exterior, interiore structura conveniant
omnia. Totum nimirum interius cystocarpii occupatur tilis
laxius dispositis, anastomosibus in telam reticulatam conjunctis
(Ag. tah. XXIX. fg. 13), et in areolis reticuli — alveolos filis
discretos formantibus — fasciculos singulos aut plures tilorum
gemmidiiferorum sustinentibus. Fila gemmidiifera, qua' a
pariete alveoli exeunt singula aut plura et introrsum conver-
gentia, sunt breviora articulata et ramosa, intra articulos ter-
minales obovatos ramorum gemmidia singuhi foventia. lu
diversis Generibus casterum cjua^dam adsunt structuras modi-
ticationes.

In speciebus Ilypncai frons juveuilis est mollis et sub-
gelatinosa; in sectione transversali cellularum parietes cras-
siusculi adparent et cum vicinis quasi gelatina intercellu-
lari contluentes; tota quoque frous cooperta videtur tir-
miore strato gelatinoso cuticulari (Kiltz. ]'liyc. tah. (io IV.
fig. 4). In cellulis majoribus et adultioribus parietes intus
obteguntur tilis protoplasmatis, in quibus granula nunc seri-
ata, nunc in ipsis nodis coacervata dignoscere licct; proto-
plasnia (|U()(j[ue uuiic obscrvare licet in media cellula contrac-
tum, emissis radiis per poros cum protoplasmate cellularum

255

proxinuuum fonjunctmn (KiU,:. 1. c). Cellula' rotuii(liita3 strati
corticalis eiuloclironiatc colorato sunt inipleta'.

Cystocarpia Hypneic, qua> in ranmlis junioribus sunt late-
raliter intuniescentia, ex elementis rainuli (|uoquc transmutata
crederes. Si ex Hypnea sdiculosa, cujus specimina uberius
tVuctifera iii collectionibus liaud raro deprehenduntur, sectio-
nem transversal(^m per mediuni fructum ct raniulum fertilem
ductani observ,aYeris, liinc videbis partem non transmutatam
ramuli (A(j. fal). XXIX. Jig. :IS ad .r), illinc fructum ambitu
multo majorem. Iii parte transverse secata ramuli adest stra-
tum interius — axili cellula et pericentralibus 5 paulo ma-
joribus constitutum — et corticale cellulis minoribus nume-
rosis, singula serie dispositis, (juod in fructu cellulis parum
mutatis continuatur. Totum interius fructus iilis laxis in re-
ticulum conjunctis componitur; in medio fructu iila reticuli
iiucleolos foventia sunt forsan paulo densius disposita, exte-
riora laxiora cellulas strati corticalis sustinent. !Si contigerit
sectionem transversalem ita ducere ut ipsse illa3 cellula) in
ramulo, a (|uibus quasi initialibus oritur fructus, transverse
secatte fuerint, adpareat totum adparatum reticuli fructiferi
ortum suum ducere a cellula. axili ramuli, cui media pars
fructus anteponitur (A(j. tah. XXIX. f,g. 15 ad cj; nimirum
hoc loco endochroma cellulse axilis cum endochromatibus pro-
ximarum periceutraliura (Ag. I. c ad p) per poros dilatatos
conjungitur, et ex hoc adparatu conjuncto quasi fila priraaria
reticuli exeunt, cseteris paulisper crassiora et articulis longio-
ribus quoque instructa. Patet hoc modo cellulas rotundatas
rami sterilis, suh incremento properato fructus protractas
fuisse in tila angustiora, qua' anastomosibus connectuntur iis
locis, in quibus endochroraata cellularum vicinarum poris con-
juncta fuerunt. Membranse cellularum etiam in filis trans-
mutatis initio conspicua3, sensim obsoletiores fiunt, ct demum
totum opus reticulatuni fructus interioris endochronnitibiis in
lila conjunctis contcxtum facile crederes.

In alveolis, quae filis reticulatis separantur, fasciciili lilo-
ruiii fcrtilium proveniunt, nunc adparentcr singuli, nunc for-
san plurcs at pauci, iu diversis areolis aliter positi, alii su-
l^erficiem versus radiantes, alii iiitrorsum porrecti (Ag. 1. c.
Jig. IS). Fasciculi minuti et breves gemmidia pauca sustinent;

256

in friictu adultiore spatia areolarum fere implent; hoc stadio
quoque nucleus in medio fructu coalescentibus nucleolis fere
compactus adpareat. Geramidia matura, si quidem mutua pres-
sione non angulata adpareant, sunt fere ol)ovata; jodio adpo-
sito coerulescentia vidi, immaturis una cum adparatii placen-
tari lutescentil)us.

In RlwdodactyU ruhra flarvey fructum sub forma kera-
midii, et carpostomium pinxit evidentissimum (Harv. Fliyc.
austr. tah. 280 = Ag. tah. XXIX. fy. 10). Nucleum vidit
quasi a placenta basali adscendentem et compactum. Acido
adposito vidi nucleum distentum aliam omnino dare fructus
interioris ida^am, nimirum structuram proxime cum ea Hyp-
nese congruentem. In areolis inter fila reticulatim anasto-
mosantia (Ag. tah. XXIX. fig. 11) vidi fila gemmidiifera in
fasciculum congesta; rami fasciculorum alii juniores (^Ag. 1. c.
^g. 12 a), alii gemmidia singula maturescentia rotundata et
majora {Ag. 1. c. Jig. 12 h, a froute visa) sustinentes.

In Myclwdea et EctocJinio, in quibus structura frondis
magis quam in Hypnea complicata adpareat, cystocarpia ta-
meu structuram offerunt, quam a typica Hypnese non admo-
dum recedere putavi. Ut vero melius intelligatur, de ipsa
frondium structura pauca prsemouenda videntur. Si disseca-
tur pars frondis adultioris, lianc tribus fere stratis diversis
contcxtam diceres; adest nimirum stratum axile, filis elongatis
et angustis constitutum; intermedium cellulis magnis rotun-
dato-angulatis, inter quas adparatum cellularum interstitia-
lium ssepe dignoscere crederes (Ag. tah. XXX. fg. 2 ct r>);
demumque stratum corticale (cfr. Ilarv. FJiyc. austr. tah. 200
ct 20l). Stratum intermedium cellularum rotundatarum nunc
ita validum ut diversse forma3 Mychodea3 a Harveyo et ad
Gymnogongrum et ad Rhodo})liyllidem relatffi fuernnt (cfr.
FJiyc. austr. tah. 194). Si vero hoc loco delineati Gymn. foliosi
confeceris sectionern longitudinalem, per foliolium juvenile ita
ductam, ut ipsam axilem partem observare liceat, totam struc-
turam omnino diversam videbis. Axem nimirum occupat fas-
ciculus longitudinaliter frondem pcrcurrens, filis angustis ar-
ticulatis laxius dispositis at invicem anastoraosibus junctis,
qua) in ipso supremo vertice in fila moniliformia breviora et
pauci-articulata, erectiuscula cxcurrunt; axilis fasciculus iufra

257

apiccm ramos emittit cxtrorsum porrectos, iu fila strati cor-
ticalis quoque desiueutes; at liorum ramorum articuli iuterio-
res suut breviores quam filorum axiliuui, pariter vero ana-
stomosibus coujuucti cum articiilis vicinis. Totum igitur ju-
venile foliolum coustat filis augustis laxius dispositis et aua-
stomosibus coujunctis iu reticulum spongiosum, Gigartinam
lioc stadio magis referens, quam ipsius adulta folia, quae cel-
lulis rotundato-angulatis quoad majorem partem contexta
videntur. Sed jam iu descripta juveuili fronde articuli inte-
riores ramulorum, quorum suprema parte cellula? corticales
forniautur, sunt paulisper exteriorilnis majores radiisque plu-
ribus cuni vicinibus coiijuncti; bi increscere pergunt et jam
in foliolis paulo adultioribus in formam cellularum strati iu-
termedii abierunt. Parietes barum cellularum admodum crassi
adparent, nuiic iuvicem separati substantia gelatinosa inter-
cellulari, nunc filis tenuioribus — iis similibus, quse in fronde
juvenili axem coustituaut. Fibi intercellularia, c[U£e forsan
suut rami nuperius forniati, inter cellulas magnas et laxius
junctas suo ordiue increscentia et anastomosautia — demum
stratum cellularum interstitialium in adultiore fronde ol)ve-
nientium formatura (Ag. tah. XXX. fg. 2 et 5).

Structura adultioris frondis ita iuterpretata, facilius cre-
deres stratum filorum anastomosautium, quod in juvenili fronde
axem constituit, sub incboante formatioue fructus quasi im-
mediate transmutari in adparatum placentarem, filis reticu-
latim auastomosantibus contextum, quo totum interius cysto-
carpii juvenilis occupatur (Ag. tah. XXX. fig. 8), Iii inter-
nodiis bujus reticuli vidi fasciculos filorum gemmidiiferorum
nunc siugulos, uunc paucos a filis placeutaribus exeuntes. Se-
rius vero alveoli fertiles aut increscunt magnitudiue, aut for-
san, primis gemmidiorum geueratiouibus effoetis, confluunt
plures, et ita iu fructu adultiore camera) pauciores videntur
at majores, quasi filorum tra])eculis firmioribus (listincta), a
quibus plurimi fasciculi fertiles exeuut, iuterius versus ca-
merse convergentes (Ag. l. c. fig. 0 d 7). Camerse igitur fer-
tiles in fructu positionem occupant, quam in fronde sterili
liabeut cellulai magna) rotundato-angulata?. Fasciculos fertiles
ramis filorum, ab adparatu placentari proveuieutium, consti-

tui crederes.

17

258

In Endodadia Jiamulosa intra ramulum parum mutatum
nucleos plures immersos diceres, apice ramuli sterili et angusto
superante fertilem partem incrassatam. In Ectodinio (Ag.
tah. XXX. Jig. (i) et quibusdam speciebus Mycliodeffi fructus
quoad positionem suLsimilis, at magis ambitu detinitus et
pericarpio sub-proprio circumdatus. Neque vero in liis, ne-
que in Hypnea, cujus cystocarpia sunt magis definita et ex-
terna, carpostomium proprium vidi. Hoc tamen in lUiodo-
dactyli adesse observavit Harvey.

16. Solierieae quoad formam et formationem gemmidio-
rum in articulis terminalibus filorum prsegnantium cum Hyp-
neaceis potissimum convenire viderentur; partium vero dis-
positione intra fructum et a Hypneaceis et ab aliis familiis
Floridearum difierunt, Dum enim placenta in plurimis Flo-
rideis est basalis, tilis gemmidiiferis sursum porrectis, in So-
lierieis quasi in medio fructu suspensa adparet, filis gemmi-
diiferis quoquoversum radiantibus (Harv. Ncr. Bor. Am. tah.
XXIII. A ct B fg. 4 et tab. XXIV. ^fig. 3 d 4). Prseter tila
gemmidiifera quoque paranemata a placenta radiantia adsunt,
placentam in medio suspensam cum pericarpio jungentia, et
fasciculos numerosos filorum fertilium invicem separantia. Hoc
modo dicere liceat fructum constare nucleolis plurimis inter
columnas dispositis, omnibus a centro communi extrorsum
radiantibus. Fructui ita composito uiiicum est carpostomium,
quod in nonnullis (Caulacantlms) laterale in ranmlo fertili
conspiciatur (Ag. tab. XXXI. fig. 8 d 9 ad cs), in aliis (Eu-
dicuma) in ipso apice pericarpii evidentius hiat (Harv. Ncr.
Bor. Am. tab. XXIV. pg. 2 — 3). Dispositione partium iutra
fructum Solierieas potissimum cum Areschougieis convenire
diceres.

Cystocarpia in SoJieria et liJiabdonia fere frondi immersa
ol)veniunt (Harv. Ncr. Bor. Am. tab. XXIII.); in Caulacantho
eneratur fructus intra apicem intumescentem ramuli (Ag.
fab. XXXI. fig. 8), in Eucheumate intra ramuhim magis trans-
mutatum (Harv. l. c. tab. XXXIV.). Quod in sterili parte
fuit corticale stratum frondis, fit pericarpicum stratum exte-
rius in fcrtiH; intra hoc in plurimis obvenit proprium stra-
tuni circumnudcarc, cujus tilis concentrice circumaml)ientil)us
totus nuclous (luasi in unum continetur (Ifarv. 1. c.; Ag. tab.

259

XXXI. Jlf/. 4). (.^uu loco tilii strati (•iiTuninurlparis carpo-
stomio adprojjinquantur :ii)icil)us inviccnn ferc libcris. iu ipso
interiorc canali desinentibus, telam conductricem gemmidiis
erumpentibus efficiunt.

In adultiore nucleo centralis pars tcla placentari consti-
tuitur, a qua tuni iila gemmidiifera, tum paranemata sterilia
exeunt, placentam cum strato circumnucleari conjungentia.
In Mo-isfothcca (Ag. fah. XXXI. Jig. 4) velut in speciebus
Rhabdonise (Harv. Ner. Bor. tah. XXIII. B) tila sterilia sin-
gulos nucleolos separantia sunt plura et quasi in fasciculum
contorta, in aliis (Ilarv. 1. c. fah. XXIII. A) fere singula,
strato circumnucleari in liis quando(piidem parum evoluto
(Ag. tah. XXX. Jig. 8 ct D). Fila gemmidiifera sunt nunc
breviora et clavata (Ag. 1. c.Jig.9), nunc adultiora fasciculos
constituunt elongatos et ramosos, quorum in ramulis termi-
nalibus gemmidia singula generantur (Ag. J. c. Jig. 4 ef 7).
In lUiahdonia Coulteri lila gemmidiifera pinxit Harvey monili-
formia, quasi in pluribus articulis gemmidia simul mature-
scerent, quod utrum sul) priore quodam stadio obveniret an
observatione male interpretata niteretur, mihi dubium manet.

Ut vero omnium melius intelligantur fructus, structuram
frondis sterilis sub stadio juniore, quo fructus institui inci-
piunt, comparare opportet. Nimirum sub hoc stadio frons in
multis componitur fasciculo tilorum, in parte axili magis lon-
gitudinaliter excurrentium, quse vero superliciem versus, direc-
tione mutata ramorum, in iihi verticalia strati corticalis exe-
unt. In (juibusdam Generibus (Catcnclla Kiltz. Vhyc. tah. 76
IV. Jig. 4; Hctrv. Ner. Bor. Am. tah. XXIX. B) hsec struc-
tura quoque in adultiore fronde manet. In Bhahdonia ea-
dem conspiciatur in partibus juvenilibus ramulorum supre-
morum; in partibus paulo adultioribus articuli interiores lilo-
rum verticalium mox intumescunt et transmutantur in cellu-
las rotundato-anguhitas. quibus stratum intermedium frondis
adultioris componitur (Ilarv. Ncr. An/. tah. XXIII. Jig. 2):
\\\ fronde, ssepe demum inflata, fila strati axilis elongata ct
anastomosibus juncta aliquando jiaruni conspicua nianent. In
incipiente fructu Uhabdonia' lihi strati axilis in fila nucleum
formantia al)ire vidi.

2G0

In Meristotheca fere eadem est structurse ratio; in par-
tibus juvenilibus structurani fere videas Halymenise, spatio
interiore filis sparsis anastomosantibus laxius occupato, sin-
gulis infra fasciculos strati corticalis cellulis rotundatis tan-
tum conspicuis (Ag. tah. XXXI. fig. 3); in fronde adultiore
stratum intermedium adest validum cellulis rotundatis con-
stitutum, intra quod fila strati axilis sparsiora obveniunt.
Si pedicellum, quo sustinetur fructus in M. popnlosa, longi-
tudinaliter secare contigerit, stratum interius axile adpareat
magis evolutum, dein intra fructum continuari filis, quibus
formatur nucleus. In adultiore fructu hsec fihi, articulis elon-
gatis constituta et btratum circumnucleare et fiLa pLacentse
superioris efficiunt (Ag. fah. XXXI. fig. 4). In nucleo adhuc
juniore, quem acido adposito melius expansum ohservavi, par-
tes interiores et inferiores nuclei observavi constitutas cellulis
rotundatis strati intermedii, inter quas cellulse interstitiales
admodum conspicuse adfuerunt (Ag. tab. XXXI. fg. 6); ex-
trorsum has continuatas vidi tum strato subhymeniali aut
placentari proprio (Ag. l. c. ad pl.), tum fasciculis sterilibus
ad stratum circumnucleare (Ag. J. e. acl cn) exeuntibus; fiia
hsec et strati circumnuclearis et subhymenialis constituta fue-
runt sub hoc stadio cellulis minutis angulatis et anastomo-
santibus, quales in strato subhymeniali proprio Floridearum
ssepius obvenientes vidi ; et consimiles omnino his fuerunt cel-
lulse interstitiales inter cellulas majores rotundatas evolutso,
quse hoc loco, ut in Mychodea, sine dubio constituuntur arti-
culis anastomosantibus filorum axilium, qui in celluLas rotun-
datas non mutantur. Articuli breviores anastomosantes, qui-
bus in nucleo juvenili constant fila placentaria et circumnu-
clearia, postea elongari videntur et in filis adproximatis cy-
lindracei obveniant (Ag. Tah. XXXI. fg. 5). In nucleo juve-
nili quoque fila gemmidiifera breviora vidi et magis cLa-
vseformia (Ag. h c. fg. 6 adfg); serius quoque hsec elongan-
tur et componuntur in fasciculos elongatos (Ag. l. c.fig. 4 ct 7).
Gemmidiis supremis efioetis, articulos penultimos aliquando
vidi cndochroraate in partes diviso occupatos, quas partes
initiales novorum ramuhjrum credidi. Jodio adposito articulos
hos lutescentes vidi, gemmidiis maturis coerulescentibus. For-

261

san credere licet fuisse lila qiuiidam sub siniili stadio evolu-
tionis posita, qme a llarveyo ut tila gciniuidiifera luonilifor-
niia iu lihah. CouUcri deiiicta fueruut.

lu Mcyistotltcca papiilosa fructus evolvuntur in papulis,
quse ssepe una supra alteram imposita;, supra frondem adul-
tiorem cminent. Credere licet in singulis impulis ita super-
positis singulos uucleos generari posse; quod quoque obser-
vare credidi in uucleis quibusdam majoribus. Ita sub primo
stadio obveniens nucleus fere rotundus adparuit et admodum
minutus, nidum lilorum coustituens .densum, quem strato cir-
cumnucleari compositum linxi. Quod si ita esset, totum nu-
cleum niodo fere CIia;tangiearuin accrescere evolutione cen-
trifuga facile crederes.

In Caulacantho, quod Genus ab aliis abludit prseseutia
±ili axilis articulati, a quo rami exeuntes lila strati corticalis
efiiciunt, fructus quoque structuram paulisper mutatam for-
sau exspectares. Quia nucleus intra partem intumescentem
peimltimam rami formatur, ideo fructum videre licet supera-
tum parte sterili, nunc quoque pluribus apiculis ramulorum
sterilium. Intra fructum intumescentem vidi tilum axile sub-
divisum in plures ramos subsequales, spatium interius longi-
tudinaliter distantiis sub-sequis percurrentes, quibus quasi
ramis principalibus placenta3 sustinentur ramuli minores a
quibus tila gemmi(b'iitra extrorsum exeunt (Ay. tab. XXXI.
jig. 8 ct 9). In boc adparatu placentari endocbromata arti-
culorum invicem anastomosantium uberius coacervata et ad-
juvantibus poris dilatatis confluentia vidi; ijlacentam lioc modo
in evoluto fructu fere solidam diceres (A(j. 1. c. /ig. 9 adp.),
in numerosos ramos flexuosos et anastomosantes excurrentem,
(^uibus quasi placentulis sustinentur fasciculi lilorum gemmi-
diiferorum singuli aut plures (Ar/. 1. c.fg.9adfg); separan-
tur fasciculi fertiles fllis sterilibus, ab aliis ramulis placentie
provenientibus (Ag. l. c. ad fs). Fila sterilia nonnulla, qua;
ex intimis ramulis placentse proveniant, cursu magis lougitu-
dinali nucleum ambientia, at sparsiora, strati circumnuclearis
aliorum Generum in Caulacantho suppeditant partes analogas.
In vicinia carpostomii (Ag. J. c. fg. 9 ad cs) sparsissima tila
observavi, quse forsau analoga babeantur iis aliorum generum,

•262

iii cMiialem carpostomii desiiieiitiljus. at swpiiis uuinerosioribus
et multo magis conspicuis *).

lu multis Solierieis, tum tenerioribus (speciebus llhah-
donia;), quse exsiccata3 collaljuntur, tum lirmioribus. quse ex-
siccatioue liunt cartibiginese (Eucheuma sp.) — adest major
gelatina! copia, quse admodum contraliitur exsiccationc. nec
in iterum madefacto specimine seque semper expanditur. For-
san ex lioc pendeat structuram partium tenuiorum non sem-,
per eodem modo observatam fuisse. Ita Harvey in interiore
parte nuclei Eucbeumatis spatium vacuum permagnum pinxit
(Ncr. Bor. Am. tab. XXIV. fig. 3; Vhyc. ausfr. tah. 64), quo
loco ipse placentam validam solidescentem vidi, quam eodem
modo ac in Caulacantho coalescentibus endochromatibus forma-
tam suspicor; hauc exsiccatione admodum contractam, sec-
tione nuclei facta, Harveyum separasse suspicor. lu Caula-
cantho ustulato celhilaj quajdam (j^uasi vacuse et emorientes in
medio nucleo pinguntur a Uornetio et Thuret (Not. Atg. tah.
XIX.), dum ipse in simillima specie C. spinelli structuram
supra descriptam observare credidi. Ipsa fila gemmidiifera
quoque ab aliis alio modo describuutur.

17. Spongiocarpese hodie adhuc unica constant specie,
quam ab ahis omnibus Florideis ita aljkidentem jam credidit
Greville, ut huic propriam familiam Spongiocarpearum crea-
verit. In Polyide nimirum nuclei cystocarpiorum Ibrmantur
intra spongiohis, seu verrucas externas nematjieciosas, quaj
sub stadio magis cvohito et colore et consistentia adspectum
a fronde steriH admodum aheuum prtebeaut. Spongiola^ in
ramis superioribus frondis plerumque obveniunt infra apicem
laterales, et sajpe plures in eodem latere rami; credcre licet
multiplicata celluhirum cvolutione in fertili latere rami ipsum

■•■) Qu£e hoc loC(j dcscribitur structura fructus, ea in C. spinello —
specie Nova3 Zelandise — observata fuit; structuram aUtcr in specic
Europffia descripsit Thuret, deniuuKiue in Nut. Alg Tab. XIX. icone
illustrarunt Bornet et Thuret. rostquam hanc iconem vidi, fructum
C. spinelli iterum examinavi et plurima congruentia observavi cum
descriptione a me in Epieritii pug. 579 data. Fila sterilia nucleolos
separantia plura et evideutiora vidi, aliaque iaferiora stratum cireum-
nucleare jiaruni conspicuum formantia. (Tn iconc nostra Tub. XXX.
fig. 8 heec fila haud benc reddita fucrunt).

263

ramum iucurvatum fieri, et spongiolus iu latere exteriore rami
curvati obvenieutes adparcre. Initio spongiola^, miiiores am-
bitu et parum elevata), verrucas referunt, suo adspectu cum
fronde sterili magis homogeneas; dein vero magis grande-
scentes et vicinae plures s^epe confluentes, demum diametro
ipsum ramum longe superant et facile omnino heterogenese
viderentur. Dissecta^ spongiolse constare adparent tilis paral-
lelis, superticiem versus radiantibus. Si hsec lila ortum ver-
sus sequuutur, eadem a centrali quodam puncto infra spon-
giolam sito oriri videbis, a quo quoquoversum radiantia ad-
pareant, alia magis erectiuscula, alia magis decumbentia et
quasi superticiem frondis sterilis obtegentia. luter spongiola^
lila nuclei plurimi rotundati quasi sparsi obveniunt, plerumque
plures zonas concentricas formantes, in quibus nuclei unius
cum nucleis proxime vicina? zonse alternantes adpareant (Grcv.
AJg. Brit. tah. XI.; Ag. tab. XXXII. fig. 4). Inter nucleos
fasciculi lilorum sterilium excurrunt, alii strictiusculi, alii in-
feriore sua parte nucleum fulcientes, dein cursu devio nu-
cleum circumcirca ambientes, ramis supra nucleum iterum
adproximatis medium canalem, lilis paulo hixioribus constitu-
tum, carpostomii loco iuter se linquentes. Ipse uucleus sphaj-
ricus aut paulisper oblongus constat gemmidiis plurimis ob-
ovatis, aut obconicis, quasi a centrali puncto quoquoversum
radiantibus. Singula gemmidia peridermate conformi cras-
siore sunt inclusa; his peridermatibus extra gemmidia emi-
nentibus et invicem adproximatis, nucleus totus adpareat quasi
strato hyalino gelatinoso cinctus (Harv. Fhyc. Br. tab. 95
Jig. 3). Si a superiicie observatur nucleus maturus, perider-
niata adpareant mutua pressione subhexagono-anguLata; in
nucleo juniore vidi gemmidia paulo laxius disposita. Dissecto
nucleo nondum maturo videre licet gemmidia iu articulis ter-
minalibus tilorum, ab apice placentse quoquoversum radian-
tium, oriri (Ag. tah. XXXII. fg. 5). Phicenta constat tilo
articuhito breviore, nunc paucis, a fundo cryptaj, quam im-
plet nucleus maturus, erectiusculis aut oblique adsceudenti-
bus; eudochromata, intra articulos placentse superiores per
poros sensim coalescentia, serius in corpus solidum mutan-
tur, quod articulos intimos anastomosantes tilorum gemmidii-
ferorum sustiuet (Ag. l.c.Jig.6). Fihi stcrilia fasciculi fruc-

26-4

tiferi, ii quihus tilu placeutaria quasi media exeuut, uuuc tilis
Ijaucis auastomosautibus iuvicem coujuucta observavi.

Polyides iis pertiuet Florideis, iu quibus stratum axile
tilorum longitudiualiter excurreutium adest, quod extrorsum
obtegitur ramis lateraliter egredieutibus, strata exteriora for-
mantibus. lu articulis interioribus filorum verticalium, qui
niulto magis quani exteriores accrescuut, grauula plurima
jodio coerulescentia coacervautur; iu exterioribus eudocbroma
coloratum mauet, quod jodio adposito colorem lutesceutem
assumere vidi; ita tria diversa strata froudis facilius digno-
score licet.

Fila, quibus constaut spongiolte, prolongatione immediata
filorum subjacentium strati corticalis criri, facilius quideni
videretur. Si vero siDongiolse juveniles accuratius observantur,
adparebit quodammodo aliam esse rei rationem. Fila nimi-
rum spongiolas juveuilis tantuni quibusdam locis extra fron-
dem prorumpentia, ex his quasi crateribus magis magis-
que numerosa proveniunt et fasciculata, strato corticali fron-
dis inter diversos crateras vix conspicue mutato. Fasciculi
erumpentes, a cellulis strati intermedii adpareuter exeuntes
(Ag. tab. XXXII. Jig. 8), in intima parte constant tilis minus
ramosis longioribusque articulis instructis, dein lila deconi-
ponuntur numerosioribus raniis. quorum alii, articulis bre-
vioribus in novos ramos contiuuo proijerantes, ipsorum uumero
quasi extrorsum coguutur (Ay. 1. c. fg. 7), alii simpliciores
et prolongati tiunt erectiusculi, certis distantiis novos fasci-
culos ramorum generaturi (Ag. J. c.Jig. 6'). Erumpentibus cou-
tinuo novis fasciculis e regioue erujstiva ipsius frondis et di-
latato seusim seusimque ambitu craterum autea formatorum,
increscit spongiola, lila prolongantur, alia erectiuscula ad})a-
rent, alia extrorsum coguntur et cursu obliquo adscendentia ;
articuli tilorum qui antea fuerunt breves et fere mouiliformi-
ter conjuucti, tiuut cyliudracei et elongati. lu adultiore spou-
giola lioc modo lila omnia subsimilia adparent et stipatissima,
quasi unicum stratum formantia, quod prolongatis tilis strati
subjacentis oriri crederes. Fila strati corticalis, quse in ste-
rili froucle articulis paucis (4 — 5) oblongis constaut, in spon-
giola desunt, aut potius trausmutata fuerunt in tila numero-

265

siora et articulis brcvioribus cloiiatu, a quibus ipsius spon-
giolaj tila prolongata dein formantur.

Si ex spougiola juvenili contigerit observare fasciculum
quendam niagis centralem, adpareat ramos in aliis zonis esse
magis distantes. in aliis adproximatos et fasciculatim conge-
stos (Ag. l. c. j\g. ti). Fasciculi constant ramulis brevioribus
submoniliformibus et acuminatis, adparenter novis et novos
ramulos formantibus; ut vero horum tila principalia elongan-
tur articulis longioribus, separantur fasciculi juveniles, qui ct
intensius colorati suiit, ab adultioribus, et zonce fasciculorum
oriuntur quasi diversaj. Intra fasciculum ejusmodi prima
initia nuclei videre credidi in ramulo quodam transmutato,
circumambientibus ramulis sterilibus involucrato (A.g. l. c.
Jig. 8, m fasciculo supremo); in ramulo transmutato articulos
subdivisos vidi in cellulas quasdam minores et alia directione
positas. Sub continuata cellularum divisione nucleus rotun-
datus oritur, cellulis rotundatis quoquoversum porrectis ad-
j)arenter constitutus (Ag. l. c. in fasciculo medio). Quo magis
increscit nucleus, lila involucralia quoque adspectum mutant,
numerosiora adparent articulis prolongatis nucleum circum-
circa ambientia. In spougiolis adultioribus, quarum nucleos
alios eftbetos, alios succrescentes credere licet, primariam lilo-
runi dispositionem quoque magis irregularem lieri putarem.
Equidem ubi plures nuciei invicem magis adproximati fuerunt
lila quoque nonnulla vidi transversali directioue excurrentia,
plurimis radiantibus; in his lilis transversalibus structuram
tilorum radiantium agnoscere credidi *).

Quid revera siut spongiolai Polyidis, forsan non facile
dijudicatur. Quoad faciem externam nematheciosos sphsero-
sporarum fructus, qui in multis Florideis obveniunt, non mi-
nus referunt quam verrucas, in quibus cystocarpiorum nuclei
in Dcsniia et Ocldode demum nidulantur. Certe autem luinc
ob similitudiuem nemo hodie easdem conjiceret cum sphsero-
sporico fructu analogas; neque origine comjjarato et numero
nucleorum, qui in spongioLa Tolyidis sensim sensimque evol-

'••■) In parte spongiolae extima laterali et adhuc sterili vidi ramulum
latcralera (A(j. tab. XXXII. fig. 9) deconipositum, cvidenter juveni-
lem, a suprema parle articuli adultioris provenientem; qui an iuitia
constitueret fasciculi fertilis novi, dubitavi.

26(3

vuntur, quispiam crederet spongiolam liujus cum verrucis ne-
matlieciusis Desmiie et Ochtudis essc analugam. Sunt tantum
[)artes exteriores, qua3 substantise et structurse quadam simi-
litudine analogiam quandam ofierunt *).

Jam supra indicavi spongiolas juveniles verrucas referre,
quibus est facies et consistentia frondis parum mutata, et ne-
matlieciosum adspectum postea oriri sub continuato incre-
mento verrucse externse. Nuclei vero jamjam maturescentes
nun minus in juvenili verruca quam in spougiola nematlie-
ciosa adsunt, et diversis locis, diversisque in zouis disponun-
tur nuclei non minus in juvenili quam in maturescente spon-
giola, singulisqiie nucleis distantibus suus adest adparatus et
carpostomicus et placentaris, si quoque parum evolutus et
conspicuus sit. Quibus quideui rite perpensis milii adparuit
spongiolam haud bene cum fructu quodam esse comparandam,
sed potius ut partem iHam frondis, in qaa cystocarpia pro-
veniant, esse considerandam. Ut de multis Florideis valeat,
cystocarpia a i-amo transformato singula oriri, ita de aliis
constat nucleos plurimos in certis quibusdam partibus frondis
quasi coujunctos provenire; partesque ita fertiles nunc a ste-
rili fronde vix differre, nunc vero certis et jjostea formatis
fuliulis consistere, quse aliquando quoque propriam formam
exhibeant (ThaninocJoniuui). Me judice spongiolai in Polyide
sunt ejusmodi partes fertiles, in quibus ipsi nuclei j)roveniunt
fere ut in fronde vix mutata: Ncinalionis, Ncmastomce, Dii-
clrcsnajw etc. uuclei generantnr magis sparsi, aut iu partibus
iVondis subpropriis IhJpopis, GymnogongH, ThamnocJonii alio-
rumque magis aggregati. Partes ejusmodi nucleis adproxi-
matis fertilcs facile nematheciosas tieri, exemphi Iblyopis et
(Tymnogongri quuque indicare videntur. Quod vero si ita sit,

"•■■■) Tn rccontissimo opcre Bornetii et Tliurct (Etud. Phycol. ]). 73
et nequ.) iionuulla sunt (|u;c cuni nostris non liene convcniunt. Fasci-
culos fcrtiles filoi-iini sjionf^iolje anastoniosiluis junctos eciuidem vitli,
sed his filis copulantibus functiones "tuboruni conncctcntium" attri-
bucrc non ausus sum; iiec eos ita elongatfis, curvatos et vario modo
ramosos vidi. Quos raniulos fasciciili juveniles considcravi, hi ab auc-
toribus, si eos rite inlcrprctatus sum, initia tricliophorici adparatus
dicuntur. AfHnitatcm quandam Polyidis cum Dudrcsnaja, ob structu-
ram nuclei diversissimam, assumere non auderem.

267

patet iii situ eystocurpiorum vix abnorme quoddain adesse,
quod coutrariuni foret iis, ((u;r de origine cystocarpiorum uor-
mali statuere ausi sunius.

18. Lomentarieae uuico Genere Lonivnfanw Iiodieduni con-
stant, Externo hahitu et tota structura frondis cuni Chan/^na
congruentes, cystocarpiis ita dilierunt ut nec cum his, nec
cum aliis Florideis aflinitatem propinquiorem assumere ausus
sum. Revera vix ulhim Genus adest inter Florideas rite
cognitas, de cujus dispositione in systemate magis duhitares;
mihi quideni nuclei structura potius cum I'olyide, quam cuiii
alio quodam typo, afhnitatem prodere adparuit.

Cystocarpium Lomentarise est externum et in plurimis
fere omnino spha-ricum, cujus iu pericarpio pellucido vix car-
I)ostomium conspiciatur (Harv. Fhyc. Br. tah. 145 ^ Ag. tab.
XXXII. Ji(j. 10). Nucleus constat gemmidiis majusculis oh-
conicis, at mutua pressione suhaugulatis, ah interiore ceutro
quoquoversum fere seque radiantihus (Ilarv. 1. c. et Ag. tah.
XXXII. Jig. 11). Si sectione verticali feliciter ducta, aut nu-
cleo leviter compresso coutigerit gemmidia iutegra separare,
dispositione non nimium turhata, uucleus quasi plurihus fas-
ciculis constare videatur, (^uoruin quisque a sua placeuta^ parte
proveniat; si ohservatur fructus speciminis antea exsiccati
peridermata gemmidioi-uiu fere nulla crederes; cohihitur totus
nucleus tilis paulisper iaxius dispositis, circumcirca concen-
trice a hasi sursum poriectis, articulatis et articulis invicem
aiuistomosihus conjuuctis, adparatum quendam circumnuclea-
rem, suh forma reticuli circum-amhientis formantihus (Ag. J.
c. Ji(j. 14); extra hoc adest pericarpium proprium, contextum
cellulis minurihus rotundatis et pluriseriatis, interiorihus di-
rectione tangentis paulisper longiorihus, exteriorihus suhver-
ticalihus; extra cellulas pericarpii, suis limitihus extrorsum
distiuctas, stratum gelatinosum crassiusculum adest, cuticula3
analogum, cujus strato paulisper tenuiore tota cingitur frons.

Si coutigerit fructum juvenilem ohservare suh stadio, quo
parum extra superficiem froudis emineat, multa aliter cou-
spiciuntur. Pericarpium a facie externa observatum, struc-
turam fere moustrat qualeni Polysiphouia; cujusdam fructus
inchoantes; iutra gelatiuam videbis tila articulata seu series
cellularum numerosas, a latiore pericarpii basi sursum adscen-

268

dentes, verticem versus convergentes, carpostoraiiim fiiturum
in ipso centro indicantes (Ag. tah. XXXII. Jig. 10); articulos
liorum liloruni generari accrescente articiilo terminali, infe-
riores autem articulos divisione sensim geminatos lieri, tota
dispositio indicat. Si ejusmodi fructum trausverse sectum ob-
servare contigerit, cellulse pericarpii interiores per plures se-
ries dispositse, quoque extrorsum et sursum radiantes adpa-
reant (Ag. l. c. fg. 12 et 13). Interiores vero cellulas, accu-
ratius inspectas, videLis invicem anastomosibus junctas esse,
quod vero prtecipue conspicuum lit in cellulis quibusdam iu-
ferioribus, quas basales diceres totius fructus, ca^teris majores
et uberiore endochromate, quasi magis gelatinoso et coloris
pallidi aut grisei farctas (Ag. l. c. fig. 12). Adposito jodio
hoc endocbroma vidi colorem fere luteum assumere. Et igi-
tur ob formam celluhirum et ob cousisteutiani atque colorem
endochromatis celluhis has cum placentaribus cellulis multa-
rum Floridearum congruentes crederes. In fructu maxime
juvenili {Ag. l. c. fig. 12), quem vidi, hse celluhe plures fue-
runt, una centrali caiteris majore, quam plurium minorum
endochromatibus coalitis ortam suspicor, ducentibus observa-
tionibus quas de formatione placentse Delesseriearum, Herin-
gia), Areschougia3 aliarumque jam supra attuli. Sub stadiis
fructus serioribus (Ag. tab. XXXII. fig. 13 ct 14) plures plu-
resque ejusmodi cellulas phicentares in jihicentam quandam
centralem coalescere crederes, cujus ex partibus diversis —
distantibus adhuc at anastomosibus junctis aut omnino coa-
litis — fasciculi gemmidiorum diversi oriautur. Ab his en-
dochromatibus junctis gemmidia plurima nutrimentum sine
dubio ducunt, donec fere omnino consumta placenta, gemmi-
dia niatura demum fere siue basi conspicua a punctis jiau-
lisper discretis radiantia videntur *).

*) In dissertatione de evolutione cystocarpii Floridcaruni U:r Jati-
csewski quoque de evolutione fructus Lomentariw suas obsei^vationes
attulit (sub Chylocladia Kaliforiiii ^jay. 133 pl. bjig. 0 — 13). .Si fruc-
tus niaturi icones (fig'. 12 — 13) cum iis aliorum auctoruni coini)arantur,
sane cuni his haud bcne conveniunt; nec qualem evobitionem fructus
dcscripsit, talem videre rnihi contigit. Auctori phxcuit mc vituperare
quod {Sp. Alg. p. 733) fructus dedissem erroneam dcscrii^tioncm. Me
auteni tantum cxternam faciem fructus, in Specie describenda respe-

2G9

Sul) stadio fructus iiiaxime juvonili, quod obscrvare milii
contigit, cclluliio matricalcs gemmidiorum, licet adliuc tcnera^,
jam magnitudine et forma ohovata insignes, (j^uasi cellulic ex-
tcriores, libere eminentes, adparatus phicentaris mibi obve-
nerunt. Quod vero si rite viderim, nescio anne quoque cx
bac evobitionis norraa jure ducerentur argumenta, quibus
probari videretur Lomentarieas cum familiis Corynospermea-
rum potissimum convenire.

19. Ehodomelese familiam Floridearum constituunt Spe-
cierum Generumque numero inter omnes ditissimam, ct Syste-
maticorum, ni fallor omnium, consentiente judicio maxime na-
turalem. In omnibus cystocarpia obveniunt externa et sub
ea forma, quam nomine Keramidii olim designavimus: for-
mam nimirum babent sa*pe urceohitam, plerumque breviorem
et magis ovatam, nunc evidentius in conum protractam, raro
fere omnino globosam. Scepius quasi a pedicello breviori obli-
que adscendit cystocarpium, carpostomio supero aut extrorsum
hiante; inferne, juxta basem obliquara, sa^pe apice aborticnte
ramuli fructiferi quasi calcaratum adpareat.

Pericarpium a facie observatum sa^pe (sp. Polijsi]^)lionia')
cellulis rotundato-angulatis — series a basi dilatata fructus
adscendentes, apicem versus convergentes formantibus — con-
textum videtur. Quia cellul» in diversis seriebus sunt fere
scque longffi, zonas superpositas in pericarpio efticiunt, quas
articulis polysiphoniis frondis analogas crederes (Kiltz. Fliyc.
tab. 50 Ill.fig. t V.fg. 1; Ag. tah. XXXIII fg. 12); intra
zonam supremam carpostomium biat. In Lcnormandia Jincari
(Harv. Fliyc. austr.tah. CVIII.)., cujus frons componitur foliis
linearibus costatis, adhuc in fructu sub-adulto quasi costam
folii transformati in seriebus quibusdam celluhirum elongata-
rum agnoscere putavi (Ag. tah. XXXIII. fg. 18). I)asya
clcgans, cujus frons obducitur strato corticali uberiore, cel-
lulis minutis contexto, quoque pericarpium consimilibus cel-
lulis corticatum adparet (Kiits. Fhyc. tab. 51 II. fg. 5 ct 0).
In multis speciebus Polysiphonia?, Dasyie aliorumque cy-
stocarpia formari videntur transformatione ramuli cujusdam

xisse, in Genere vero dcscribendo in alia pagina (l. c. p. 735) struc-
tnvse frnctus intcrioris dedisse descriptionem. lioc auctorom aut fuofit,
aut lioc dicere sprevit.

270

una cum fronde sese evolvente sno ordine provenientis; in
aliis a ramo seu folio proliticante ab adnltiore (luadam parte
frondis (Uarv. Fhyc. mistr. tah. 235 fg. 2), nunc al) appendice
adventitio, a costa, margine, seu ex ipsa lamina emergente
oriuntur; ita in yidalio, Follcxfenia [Harv. Ner. aiistr. tah.
V. f(j. 3) aliisque. In Claudca, cujus frons componitur foliolis
minutis, sub 4 generationibus successive natis et copulatis,
cystocarpia infra apices liberos secundae generationis deorsum
emergunt, oblique posita et apice folioli generantis ssepe mu-
cronata (Harv. Pliyc. cmstr. tah. 1.).

In Polysiphonise diversis speciebns pedicellus, a quo cy-
stocarpium quasi ramulns novus oritnr, e^^t aut l)revior aut
magis elongatus, prout aut ab uno aut ab altero articulo ra-
muli fructiferi cystocarpium incipiatur. In FolysipJionia vio-
Jacca ramulum fructiferum 3:bus articulis ssepe constare vidi,
quorum intimus parum mutatus cystocarpio maturescenti pe-
dicellum sistit; articulus tertius, qui stepe in pilum initio ter-
minalem, sensim obliquum et demum in latns dejectum desi-
nit, nec ad pericarpium conficiendum magnopere confert (Ay.
tah. XXXIII. fig. 9 — 10 ct 15); pr^ecipue enim ab articulo
intermedio, sijjhonum superiorum proj^erata divisione et mul-
tiplicatione cellularum, qufu in novam directionem sensim
diriguntur, ipsum cystocarpinni institnitur (Ag. tah. XXXIII.
fig. 9 — 12). Siphones inferiores ejusdem articuli in fructu
jam formato adhuc parum mutatos cognoscere licet; qui vero
superiores fuerunt siphones, hi primum in duas partes suIj-
divisi fuerunt, qua; iterum dividuntur. Partes nova? initio
longitudinalem directionem sijihonum servant; quo autem nia-
gis multiplicantur partes, celkilse novje quoque in alias direc-
tiones tendunt; alise, quffi basem fructus sensim dilatati con-
stituant, liunt latiores et forma magis rotnndato-anguhit» ;
alise, qua3 superiorem partem pericarpii sunt conditurse, snrsum
porriguntur. eadem directione quoque paulisper eh)ngantur et
subdividnntur ulterius. Geminatic series cellularum lioc modo
mox snpra basem fructus oriuntur, quse dein ramulorum more
novis cellulis apicc formatis succrescunt (Ag. 1. c.fig. 12). In
mnltis Polysiphoniis ecorticatis ha; scries geminatsc in juniore
fructu sunt admodum adparentes; in nonnnllis, quorum fruc-
tus cassos aut niale evolutos suspicor, series ista^ forc for-

271

nuim prajbeut Hlorum articulaturum iuvolucralium. qua^ gela-
tina colii))orentur (Kilts. Vliyc. tab. 4.9 fig. 5). In Cructu ju-
venili Basycc cjryantis easdem seriatas cellulas vidi; suprema^
singulse, quasi articulo mouosiplu)uio constituta?; his proximi
articuli fueruut breviores gcminis cellulis juxtapositis con-
stantes; inferiores articuli longiores et sensim latiores. — Patet
cellulas has geminatas, quai in pericarpiis juvenilibus multa-
rum observantur dissitiores, quo magis intumescunt cysto-
carpia, quoque invicem magis coalescere debere, et pressione
mutua fieri magis rotuudato-anguhitas. In suprema fructus
})arte, ubi series convergentes desinunt ajquelong», apex Ke-
i'amidii truncatus oritur. In speciebus, quarum frondes vali-
diore strato corticali obducuntur, quoque pericarpium extus
corticatum adesse (Kiits. Fliyc. tah. .51 II. Jiy. o) jam supra
monui.

Si Cystocarpium longitudinaliter dissectum observatur,
pericarpium nunc unico fere strato contextum adparet (Ay.
tah. XXXIII. fy. 13), nunc jjluribus (I)asya coccinea). In
ViclaJia spiraJi (Ay. tah. XXXIII. fiy. 26) pericarpium cras-
siusculum componitur seriebus pluribus cellularum, quarum
extimse directione radii sunt prolongatie, interiores vero di-
rectione tangentis dilatatce.

In intiraa parte fructus fundum queudam basalem digno-
scere licet, cellulis rotundatis ssepe contextum; ab hoc surgit
placenta. In multis (PoJysi^jhonice sp.) et stratum basale et
ipsa placenta minus evoluta paucis cellulis rotundatis et fere
Laxius dispositis formantur, a quibus tila gemmidiifera bre-
viora quasi immediate exeunt (Ay. tab. XXXIII. fiy. 1.3 ct 19);
in aliis (Dasycc sp. etc.) et placenta magis evoluta fit, et fila
gemmidiifera mox densius fasciculato-ramosa adpareant; arti-
culi filorum quidem initio breviores et fascioulus fertilis bre-
vior; sensim vero elongantur articuli et filorum fascicuhis
majorem partem fructus interioris occupat (Ilarv. n>yc. cmslr.
tah. XXXI. Jiy. 2 — 3). Inter articulos hoc stadio ehuigatos
filorum vicinorum anastomoses cjuandoquidem adsunt, et cel-
hihe placentares endochroma continent griseo-luteum, quod
per poros dilatatos plus minus confluere vidi (Dasya coccinm
Ag. tah. XXXII. fiy. 27). In VidaJia fundum liasalem cellulis
plurimis rotundato-angulatis contextum observavi, praecipue

272

iiiio latero, quo fructus oblique adscenclens pedicelhim sequitur.
Supra lioc stratum basale surgit placenta magna oblonga ro-
tundata, plurimis cellulis contoxta (Ay. tah. XXXIILf,g. 20).
In inferiore j)arte placentse cellulas rotundato-angulatas, en-
dochromate sub-granuloso farctas, vidi; inter has cellulas
meatus intercellulares dilatatos, endochromate magis homo-
geneo C[uasi liquido impletos (Ay. tah. XXXIII. fg. 26 a).
Meatus hi intercellulares non tantum spatiis tri-tetracdris,
apicibus protractis, constare adparent — ut plerumque ob-
veniant — ; sed ssepe sunt dilatati et inter se evideutius con-
fluontes (Ag. tah. XXXIII. Jig. 28, infcrm). Jodio adposito
endochromata in celhilis strati basahs colorem luteo-fuscontom
assumserunt; in meatubus intercelhihiribus fit dilute hiteum;
in celluhs placentaribus inferioribus fere in coeruleum tendit.
Hoc modo meatus interceUulares quasi systema proprium ofh-
cerc facile crederes. Extrorsum et sursum ceUulse placenta-
res sensim prolongantur ot evidentius in hla ramosa al)eunt,
a quibus demum lihi proprie gemmidiifera radiantia exeunt
(Ag. 1. c. fig. 28).

His indicare vohii totum adparatum placontarem esse et
in ahis Generibus ahum, et diversis a^tatis stadiis plus miuus
evohitum; omnibus vero characteristica videntur gemmidia
elongata pyriformia aut ol)Ovata, qua3 in articulis terniinali-
bus lilorum singula evolvuntur (Ag. tah. XXXII. fig. 27; tah.
XXXIII. fig. 13, 19, 28). Articulo terminah effoeto, ex ar-
ticulo penultimo singuli novi articuh gemmidiiferi formantur,
aut ssepe, ni fallor, plures ex eodeni evolvuntur terminales
et gemmidiiferi. Ssepius endochroma in his celluhs ponulti-
mis antea in partes subdivisum vidi, quasi in novos articulos
aut nova fila partes singulse abirent (Ag. fah. XXXII. fig. 27;
tah. XXXIII. fig. 28). Sub hac progredicnte evolutiono fila
gemmidiifera in mnltis elongantnr et novis ramis succrescunt "''');

*) Ex evnlutione supra, adnmbrata nnclei sequi putarem fila gem-
midiifera sub diversis stadiis alium adspectum offerre dcliere. (lem-
midiis (mmibus emissis demum stadium existere posse, sub quntolus
nucleus constaret filorum partc inferiore sterili ct prnlongata, facilius
patot; et cjusmodi nuclcos quasi ccrtis spccicbus privos qun(|ue ali-
quando assumserunt. Itn Ilarvey IJasya; Wrmujelioidc (rhyc. aufitr.
tah. 174) ct D. JJnfJifC (l. c. tah. 143) ejusmodi structuram nuclei tri-

273

articiili, qui siio tempore siiut ultimi, increseunt magnitudine
et sensim in formam gemmidiiforis priviim convertuntur. Ip-
sum gemmidium, quod his contentum est pyritorme aut obo-
vatum, emissum mox rotundatum vidi. Mend)ranam articuli
effoeti mox collapsam apice lacero, nuuc apertura rotundata
infra apicem ruptam (in Vidalia) quaudoquidem observavi.

Prima initia nuclei in cellula majore rotundata (Ag. tah.
XXXIII. fg. 10) videre credidi, quam transmutatione sipho-
nis axilis articuli fructiferi ortam suspicatus sum. Quomodo
vero hsec in cellulas phicentares divideretur, mihi sequi non
licuit. In fructu juvenili Folgs. violaccer cellulas placentares
plures vidi, a quibus exit fasciculus fertilis, constans exte-
rioribus quibusdam filis sterilibus simpliciusculis — paranc-
matihus — et iuterioribus filis brevioribus, pauci-articulatis
et ramosis, quorum in articulis ultimis gemmidia jam digno-
scantur (Ag. tah. XXXIII. fg. 13). Paranemata, quse sub
hoc stadio articulis numerosis constituta fuerunt, serius sse-
pius evanescere puto; tehxm transitoriam hoc modo semulantia,
quam in juvenili cystocarpio Floridearum ssepius deprehendi.
In aliis quoque in adultiore fructu aliquando persistunt; in
Vidalia cingitur circumcirca nucleus maturus phirimis filis, a
basi nuclei adscendentibus, carpostomium versus convergen-
tibus, exterioribus paulisper firmioribus, interioribus tenuio-
ribus moniliformibus (Ag. tah. XXXIII. Jtg. 26 ct 26 h).

Apex ramuli, a quo cystocarpium quasi ramulus novus
surgit, nunc desinit in pilum sul)hyalinum, quem antea quam

buit. In dissertatione supra allata l):r -Tanczeuwski descriptionem nu-
clei Dasyce a me datam vituperavit, statueus sporas numerosas in filis
moniliformibus seriatas obvenire; quin immo icones dedit (Pl. V.fig.
7 et 8) quibus ilhistrarentur ejusmodi fila gemmidiifera DasycB cocci-
necp. Iterum iojitur cystocarpia D. coccinece examinavi, at eadem vidi
qualia antea (iSp. Alg. p. 1187) descripsi. Icones, a I):r Janczeuwski
datae, mihi probant eum specimen exsiccatum observasse; corpuscula
seriata, quee sporas credidit, sunt me judice endochromata articulorum
sterilium, quibus constituuntur filorum fertilium partes inferiores. In
fructu ab auctore observato g-emmidia vera effoeta suspicor. Kiitzing
(in Phycol. Gen. tab. 61. II. fig. 6) fila placentaria ejusmodi, ni fallor,
eiToeta et post cmissionem gemmidioruiii foi-san ulterius evoluta pin-
xit, quibus corpuscula, nomine " Nehensamen" designata, contineri cre-

didit.

18

274

inchoatur evolutio ipsius fructus in articulo supremo ramuli
stricte terminalem vidi; postea — fructu a latere ramuli ma-
gis intumescente — pilum oblique positum (cfr. (Ag. tah.
XXXIIL fg. 9 — 10) cernitur; demum, quasi a situ terminali
dejectum fuisset, ad Ijasem fructus juvenilis protuberantia
qusedam persistens ejus luco nunc permaneat (Ag. tah. XXXIII.
fig. 15); ssepius ne vestigium quidem adsit. Evolutionem om-
uino consimilem in Lejolisia obvenire facile crederes; nec a
prima facta descriptione Bornetii (Ann. Sc. Nat. 1859 tom.
XI. pag. 89 — 90 pl. 2) suspicari licet eum huic pilo peculia-
res quasdam attribuisse functiones. In Polysiphonia pilos
vidi raro simpliciusculos, plerumque ramosos et consimiles
iis, qui ad apices ramorum juvenilium ssepius adsunt. Ali-
quando (Basya elegans) totura ramulum fructiferum pi'is ob-
situm vidi; his demum delapsis cystocarpium adpareat basi
calcaratum persistente apice calvo ramuli fructiferi (Kntz.
Fhgc. Gen. tab. 51, II, Jig. 5). In aliis (Folys. elongata) vidi
ramuli fructiferi j)artem supereminentem vix forma mutatam,
at quasi cassam, et fructui adpressam obvenire; in aliis ea-
dem ni fallur adest, at potius sub forma bractese, ipsum fruc-
tum subfulcientis. In his omnibus nihil vidi, ex quibus de-
ducere auderem his pilis quasdam esse proprias functiones in
foecundatione perficienda Rhodomelearum.

In familiis proximis WrangeUearum et Chondrieariim cy-
stocarpia ad typum fere Wiodomelearum formata videantur.
In Wrangelieis fasciculus fertilis, in apice ramuli terminalis
(Harv. Phye. austr. tab. 40 jig. 3 = Ag. tab. XXXII. fig. 1),
nullo pericarpio cohibitur; cingitur vero filis sterilibus, ali-
quando paulisper traubmutatis, quasi involucrum quoddam
formantibus. His filis exterioribus potissimum analogse forsan
censeantur series illse geminatse cellularum superpositarum,
quse plurimfe conjunguntur in pericarpium Polysiphonise ; in
superioril)us Cliondrieis, velut in Ilhodomeleis, pericarpium
magis transmutatum adest. Ipse fasciculus fertilis componitur
gemmidiis cum iis Rhodomelearum conformibus, paranemati-
bus nunc nullis intermixtis (Wrangdia multifida), nunc bre-
vioribus dichotomis [Ag. 1. c.fig. 3), nunc longioribus (Ag. l. c.
Jig. 1 et 2); in quibusdam Laurenciis paranemata quoque vidi
a basi adscendentia, fasciculum gemmidiorum cingentia, apice

275

carpostomium versus couvergeutia; his omnil)us cum Rho-
domeleis, iu quibus parauemata uuuc adsuut, uuuc iu m?turo
fructu deticiunt, convenire videutur.

Adparatus phiceutaris iu diversis Wraugelieis (iuoque plus
miuus evolutus adpareat. lu Wr. setigcra gemmidia ad arti-
culos inferiores ramulorum lateralium frondis adtixa vidi, una
cum altero ramulo non trausmutato parauematis, quasi brac-
team sterilem articulo fertili constitueutis (Ag. fah. XXXII.
fig. 3). In Wrangdia vdutina articulos plures iuferiores ra-
mulorum hiteralium, una cum parte ipsius tili axilis froudis,
dihitatos et eudochromate uberiore i^er poros j)rotractos con-
flueute farctos (Ag. 1. c. fg. 2) observavi; hoc modo formam
remuhiut, quam celluke phicentares ssepius iu Florideis ofle-
ruut. lu Wr. muUifida siugulis fasciculis gemmidiorum, qui-
bus uucleus majusculus compositus dicitur (Harv. Phyc. Brit.
tah. 27)., cellulai qutedam basales magis rotundato-augulatee
pertineut, quibus coujuuctis quasi placeuta qusedam cellulosa
formari videtur.

lu Wrangelieis seque ac in Choudrieis et Rhodomeleis
cystocarpium a ramulo transformato oritur. Prout vero ra-
mulus fertilis fuerit aut magis, aut minus trausformatus, fruc-
tus plus minus diversi formautur; in Wrangelieis inferioribus
uuclei suut adparenter nudi, et partibus constant uunc miuus
uunc magis trausmutatis ; in Choudrieis et Rliodomeleis, evo-
lutioue superioribus, uucleus, consimili structura cseterum do-
uatus, pericarpio proprio cingitur.

XIV. De fructu duplici Floridearum opiniones.

Quum iu nonnullis Florideis, ad oras Europseas vulgari-
bus, fructus duplicis generis et admodum couspicui sunt et
invicem sat diversi, explicatur facilius utraque organa jam a
primis Algologis ol)servata fuisse; quum quof^ue jam ab initio
credideruut utraque orgaua fructilicatioui iuservientia esse,
ueque miraris Algologos jamdudum conatos fuisse explicare
quomodo iu cadem specie fructus duplex iutelligeretur. Ita
jam • TuRNERo, SSynopsin Fuconmi (Londinl 1802) scribenti,
fructus duplex innotuerat in speciebus quibusdam postea ad

276

Delesseriam et Chondriam relatis, in quibus spLserosporse et
majores sunt et, utpote in soros coUectse, facilius conspician-
tur; quin immo (sub Fuco ruscifolio pag. If)) opiniones tunc
temporis divulgatas de fructu duplici memoravit. Qui sta-
tuerant fructibus diversis indicari species diversas, eos refel-
lere conatus est, dicens utrumque fructum aliquando in eodem
individuo obvenisse. Florideas, iu quibus duplicem fructum
invenerunt, quasi dioicas esse agnoscere noluit, quum semel
viderit semina e cystocarpio hiante emissa, quse similia iis
supra paginas in soros collecta provenientibus adparuerunt.
Hinc ea potissimum ei arriserat opinio, qua statueretur se-
mina a cystocarpio emissa supra paginas ope gelatinse cir-
cumjacentis affixa fuisse, licet ingenue confitetur se non com-
prehendere quare sori formam definitam in quibusdam spe-
ciebus assumerent. Animadvertit quoque eam partem folioli,
quse soris obsita erat, substantia firmiorem quam foliola ste-
rilia, ei adparuisse. Postea vero Turnerus hanc suam primam
opinionem deseruit, eamque adoptavit quam a Solandro pro-
positam credidit, nimirum quasdam Algas esse dioicas; ita
vero statuens, negat hanc opinionem, ob Algarum in mari
domicilium, argumentis probari posse; neque sperat modum
foecundationis umquam detegendum esse (Histor. Fuc. p. 31).

Mertens, qui ejusdem temporis fuit Algologus haud in-
fimse auctoritatis, cystocarpia superiore quadam sphserospora-
rum evolutione generari credidit. Quse infra superficiem folii
sparsa erant seniina (sphjerosporge), liasc per se propagationi
non apta judicavit; conjunctionem plurium postulari et quibus
locis ha3c peracta fuisset, in iis ulteriorem inchoari evolutio-
nem, qua produceretur cystocarpium (cfr. Lamour. Ess. pag.
29—30).

Contra hanc opinionem Mertensii statuit Lamouroux (Essai,
Paris 1813) sphaBrosporas *) numquam in cystocarpia trans-

*) Aliorum opiniones hoc loco reforens, terminologia usus sum re-
centiore, ne ansam darem confusioni, quum diversas res seepe eodem
nomine olim descripserunt. Cystocarpium a Tuuneeo nomine mpsula
designatum fuit, quod nomen postea a plerisque et pra^cipue Algologis
anglicis conservatur. Capsula vero Lamourouxio fuit membrana illa,
qua sporse cinguntur. Cystocarpium, contra, nomine tuherculi ab eo
designatur.

277

mutari; cellulasque sporis gravidas differre ab iis Cystocar-
pioruin ; •semiiia utriusquc generis csse iertilia; duplicem fruc-
tum in speciebus articulatis numquam obvenire (1. c. p. 31),
ex quo forsan concludere velles Lamoukouxium credidisse du-
pliceni fructum in omnibus veris Florideis (non articulatis)
generari, quod vero contradicitur aliis locis (J. c. p. 28 — 29).
Iii opere posteriore (Dict. Class. art. Moridecs, quod anno
1824 prodiit) Lamouroux hauc qusestionem de fructu duplici
iterum tractavit, statuens fructum duplicem tantum in Flori-
deis iuveniri; fructus utriusque geueris fere numquam in eo-
dem individuo generari, aut, si hoc aliquando obveniret, unum
genus semper esse uberius evolutum, alterum ^^arcissime; in-
dividua cystocarpiis instructa in mari profundiori nasci, splise-
rosporifera autem ea esse quai motu pelagi affluentis et re-
fluentis alterne obtegantur et denudantur; quibus locis fluxus
et refluxus maris desideratur, velut in regionibus sequinoc-
tialibus, duplicem fructum aut non oriri, aut rarissimum esse ;
sphserosporas potius constituere fructum abortientem quam
antecedens quoddam cystocarpii stadium.

Quod ultimo loco ita statuit, hoc contra Gaillon dictum
suspicor; hic enim opinionem a Mertexsio divulgatam adop-
taverat, quam adhuc auno 1828 in suo Besuine Methodiqtie
argumentis probare conatus est. Expressis verbis hoc loco
dixit suam opinionem numerosis observationibus microscopicis,
quas in 10 speciebus susceperat, esse fundatam; ex his ob-
servationibus evidentissime sequi spha^rosporas esse initia cy-
stocarpii; ipsum evulutiouis modum exposuit; experimentis se
probasse spheerosporis nullam esse reproductivam facultatem,
quam tantum semiiiibus intra cystocarpia generatis tributam
fuisse docuit (GaiJlon l. c. p. 33).

Li operibus C. A. Agardhi nullam fere opinionem indi-
catam vidi de eo, quod proprie signiflcarent duplices fructus
Floridearum. Li priniis suis operibus, iu quibus Genera dif-
ferentiis fructuum condere molitus est, noimulla Genera fructu
dui^Iici iustituta credidit; aliis aut unum aut alterum tribuit.
Li ultimo volumine Spcciernni Al(jarmu (pag. 57 sub Hut-
chinsia) relegatur ad partem quandam, in qua de Physiologia
Algarum ageretur, qua vero postea neque publici juris facta
fuit, nec umquam scripta.

278

Sub fuutiuuata tleiu Algulogurum upera, de orgauis utri-
usque geueris plura seusim seusiuuj[ue iuuutueruut. Ex see-
dulis Herbarii Schousboei coucludere licet eum duplices fructus
et diversus judicasse, et eosdem iu diversis iudividuis geuerari
sibi coguitum habuisse; specimiua euim alia masculiua, alia
foeminiua iuscripsit; hiuc forsan concludere liceat eum orga-
uis fuuctiones nomiuibus cougrueutes attribuisse. Autheridia
iu Polysiphonia observaverat; specimiua stichidiifera tameu ut
masculina designavit.

Adhuc apud Grkvillkum dicitur Florideis sa^pe — nec
igitur iu omuibus coustauter — esse fructus duplicis generis.
Expressis autem verbis ab eo dicitur (AJg. Brlt. p. 71) ut-
rumque orgauorum geuus uou iu eudem individuu geuerari;
unicu loco, si quid video, iudicavit quasi exemplum abuorme
individuum FhyUophone membmnifoJke a D:na Gkiffiths in-
ventum fuisse, iu quo et uemathecia et capsula^ adfuerunt.
Quod de diclinitate iudividuorum ita statuit Guevilm:, expe-
rieutia Algologorum sui temporis fuudatum fuisse, credere
licet; et si iiiter Algoh^gos hujus a^vi quoque fuit D:na Guif-
FiTHs, cui uemo nec antea uec postea iu algarum vita et mo-
ribus coguosceudis par fuit, facilius uiihi persuadeam sum-
niam auctoritatem Grevilleo, ita statueuti, adtribueudam esse.
Quod hoc loco eo potius moueaiu, quum ultiiuo teuipore sse-
pius docuerunt, et quasi normale iu quibusdam speciebus as-
sumseruut uoimulli de Algis scriptores, utrumque organorum
geiius iu eodem iudividuo iuveniri.

lu opusculis quibusdam*), auuo 1836 publici juris factis,
couteudere ausus sum duplicem fructum in omuibus Florideis
sine dubio obvenire, et hoc uou tautum iu FJoridcis, sed et
iu Ceramieib; qua^ tuuc temporis Algis articuhitis referebau-
tur; orgaua, quy.i (j[uasi ;iut ternata aut simplicia yranula ab
Algologis descripta fueraut, uec tergemiua nec simplicia sed
quadrigemiua iutra celhdas maternas contineri, et ita cum
sporis quaternatis Cryptogamarum superiorum congruere; ex-
periineutis quoque, iu pluribus speciebus iustitutis, demou-

*; Noo. Fl. Suec. ex Alyar. Familia pay. 10. Om propagations-
organerne hos Algcrna, i Vetcnsk. Akad. Handl. 1S6'U p. Id. Propa-
gation des Algues pag. 14, in Ann. Sc. Natur. Oct. 1836.

279

strare coiuitus sum sporas utriusque generis gerniinare, et
gerniinantes plantulas utriusque evolutionera fere eodem modo
perticere. His quidcm rejecta crederes nonnulla ex iis, quaj
de duplici fructu docuerant antecedentes; nec tamcn eam ob
rem novis explicationibus occlusa fuit via.

Paulo postea (in Alg. Medit. Paris 1842) demonstrare
conatus sum duplices fructus in multis Florideis evidenter in
diversis stratis frondis obvenire, ex quo sequi videretur unum
genus ex altero liaud generari posse. In Phycohyia Gcncrali,
quam sub anno sequente publici juris fecit Kotzino, idem con-
tirmatur; nec postea quemquam docuisse memini organa unius
generis transmutatione aut evolutione alterius generari.

Fere eodem tempore prodiit opus I)ECMHNn(Classi^catiou
clcs Algucs, Paris 1842), in quo doctrina de duplici fructu
Ploridearum quoque venditatur. Floridearum propagationeni
tieri pluribus diversis organis non dubitat; negat vero liis
plantis esse fnictijicationis modum duplicem, quo ab omnibus
aliis recederent (^). 53 — 54); spba^rosporas fructificationis or-
gana propria constituere docuit. Organa, qua3 intra cystocar-
pia qua^dam ("coccidia") obveniunt, bulbillis Marchantice ana-
loga credidit (l. c. p. 58); favellam vero esse sphserosporam
abnormiter evolutam. Quod spba^rosporaj et Cystocarpia raro
in eodem individuo deprebenduntur, id abortu quodam spbas-
rosporarum in individuis, quae cystocarpia generant, explicatum
vult, eodem modo quo bulbilli in Agave vivipara, Allio, Gagca
et Lilio hulbifcro evolutioni organorum floris plus minus im-
pedimento sunt (1. c. p. 55 — 56).

Contra ea, qua? ita statuit Decaisne, jam Harvey (Ner.
Austr. p. 5) quasdam attulit observationes, concedens multa
liabere veritatis quandam speciem. Prajter alia animadvertit,
organa propagatiunis duplicis generis et normaliter in una-
quaque specie Floridearum generari, et eadem in diversis in-
dividuis constanter obvenire; si in quibusdam speciebus utra-
que nondum detecta eraut, certe detegerentur. Qua) si ita
essent, segre assumeret fructum esse abnormem, qui norma-
liter in omnibus proveniret. Si jure quodam jam anno 1847
hoc contendere ausus est Hakvey, majore jure sane hodie
idem urgeatur. Qui enim eo tempore multorum fuerunt fruc-
tus ignoti, postea detecti fuerunt; et si hodie in una siiecie

280

fructus alteruter lateat, in altera autcm specie ejusdem Ge-
uerib iiiuotuit, sane prtesumendum videtur utrumque fructum
in omnibus obvenire.

Quum KuTziNG in Fhycologia generali de fructuum pro-
ventu in diversis stratis frondis mentionem fecit, hoc quoque
(pag. 107) statuit: in iis individuis, quorum stratum interius
et exterius wque polleant, nullos fructus evolutos tieri; quo-
rum vero stratum aut exterius aut interius, evolutionis sequi-
tate turbata, prseponderat, in iis individuis id tantum fructus
genus lit evolutum, quod pra;pollenti strato sit privum. !Si
quis deduceret fructuni duplicem ex his dictis explicatum
fuisse — ut a Kutzingio intellectum facile videretur — coii-
tra ejusmodi argumentationem multa animadvertere licet. Stra-
tum corticale in multis Florideis, quse ijlurihus comjionuntur
stratis, ssepe esse magis evolutum in locis sphserosporas ge-
rentibus haud negarem; quo autem jure dicere liceat sphse-
rosporas provenire ob magis evolutum stratum corticale, eo-
dem et forsan majori contendere auderem stratum corticale
magis evoiutum tieri ob fructiticationem. Quod vero attinet
cystocarpia, vix dicere licet stratum internum esse magis evo-
lutum in individuis fertilibus, nisi iutra ipsos fructus; quin
immo in multis pericarpiis quoque stratum corticale fructus
araplius et magis evolutum adsit quam in parte sterili ejus-
dem individui. Prseterea in iis Florideis (CaUitlmmnion, Grif-
Jithsia, spec. Nitojihgni), in quibus cellulse froudem constitu-
entes non iu diversa strata discedunt, uterque fructus a^que
adest, licet in his quaidam pra?ponderatio alterutrius strati
existere nequeat.

Non potuit quin ad explicandum fructum duplicem Flo-
ridearum plurimum conferrent inveuta maximi moraenti. quse
sub sequente terapore in aliis Cryptogamis sensim sensimque
facta fuerunt, quibus non tantura probari videbatur organa
sexualia in raultis Cryptogarais adesse, sed etiam alia esse
organa propagationis qute non nisi antecedente foecundatione,
alia quse quasi iraraediata evolutione (parthenogenesi) gene-
rantur. Quod quidera etiara de Florideis valere eo potius
assumendum videbatur, quura in his jaradudum innotuissent
organa, Antheridia dicta, qua^ jara fere ab origine masculina
esse suboluerunt nonnulli. Statuit quoque Pkingsheim (Morph.

281

der Mccr, Alf). p. 30) proxinium esse liiiem, qiiem sibi pro-
positum liaberet scieutia, eos Iructus in quibus oosporse for-
mantur distinguere ab aliis, in quibus spora3 nulhi antece-
dente foecundatione generantur, quod vero eo tempore (anno
lS(i'2) nondum directa observatione dijudicare liceret.

Quod attinet organa foecundantia jam supra iudicavi alio.s
auctures, propriis suis observationibus fretos, alio modo rem
vidisse; N,t:gelium antherozoa ad typum suijerioruni Crypto-
gamarum confecta observasse et depinxisse; Derbe.sium et Soijek
vero antherozoa descripsisse appendice flagelliformi posteriore
instructa, ex antheridio, soluta antea membrana autheridii,
demum emissa et agilia circumnatantia; Bornetium vero ct
Thuret organa foecundantia corpusculis rotundatis et immo-
bilibus, ex celhilis antheridii motu prorsus mechanico erum-
pentibus constituta esse, statuisse; Pring.sheimiuj[ vidisse cor-
puscuhi ejus forma^, "quam in Fiorideis plerumque induuntur",
foramine per membranam facto, erupta; Cohxium vero anthe-
rozoa, a Derbesio et Sulierio observata, zoosporas esse Chy-
tridii cujusdam, denique declarasse.

De organo, quod fecundaretur, vix minor fuit disseusus;
revera fere in omnibus disseutiunt ii, quorum judicia quasi
in succum et sanguineni doctrinse, suo tempore prsevalentis,
recipiantur. X^geli, qui Florideas Muscis et Hepaticis afti-
nitate proximas, defectu autem calyptrse potissimum distiuctas
judicavit, gemmidia, Cystocarpiis contenta, propagationis or-
gana agama consideravit, sphairosporas contra foeminina or-
gana Floridearum coustituere docuit. Quu stadio evolutionis
fecundareutur, aut quo modo lieret fecundatio, de his nullam
opinionem ab eo enuntiatam memini. Morphologicis argu-
mentis hanc N.egelii sententiam potissimum fundatam fuisse
putarem; nimirum tum sporarum evolutionis norma, quam
cum evohitione sporarum in superioribus Cryptogamis consi-
milem credidit, tum adnuente analogia, quam ex una parte
in Antherozois a se observatis adesse credidit, ex altera in
perhibita cystocarpiorum cum conceptaculis Marchantiaj con-
gruentia. Expressis euim verbis statuit Floridearum anthe-
ridia ab iis Hepaticarum tantum differre defectu ceUuhirum
strati, quo hsec circumdantur; inter favelhim Ceramiacearum,
et orgaua Jungermannia;, quibus gemmuluj prolihcantes coii-

282

tinentur, uullam esse differentiam ; cystofnri)ia vero Nituphylli
cum conceptaculis Marchantise et quoad structuram totius or-
gani et quoad urtum gemmidiorum magis convenire quam cum
cystocarjjiis aliarum Floridearum; iVlgas alias esse agamas,
et his esse tantum organa neutra; Florideis vero esse organa
sexualia, nimirum cellulas tum sporigenas tum antherozoi-
feras (cfr. N(egcJi Nettcr. AJg. Syst. p. 187 ct scqu.).

Qua^ nunc est divulgata opinio de natura et signilicatioue
organorum in Florideis. ab aUata sententia Na^gelii quani
maximc differt, quin immo huic omniuo contrariam fere di-
ceres. Ut enim voluerunt Bornet et Thuret nec sphserospora
post antecedentem fecundationem generatur, nec ipsa fecun-
datur sphterospora, uec sj)oris natis datur germinandi facultas
posteriore quadam fecundatione. Neque sunt gemmidia, intra
cystocarpia generata, quibus hsec facultas tribuitur fecunda-
tione, sed proprium adesset organum, quod apparatum tricho-
phoricum dixerunt, fructum antecedens; quo fecuudato oriret
cystocarpium, Dum in Cryptogamis superioribus est Arche-
gonium, in Florideis ubveniret organum i)iliforme caducum —
trkhogync — cujus ope fecundatio reciperetur; in illis est
cellula certa, intra Archegonium inclusa et centralis, quae lit
prsegnans peracta fecundatione; in his vero esset cellula quae-
clam in vicinia trichogynes, quse fertilis tieret fecundatione ;
quin immo in nunnullis Florideis, ope filorum connectentium,
numerosa cystocarpia evolverentur, si unica tantuni trichogyne
fecundatione tangeretur. Organa fecundantia, corpusculis im-
mobilibus constituta, nec cum iis Fucacearum, nec cum an-
therozois Cryptogamarum superiurum congruereut. Ipsi 13or-
NET et Thuret fecundationem Fluridearum cum ea Phanero-
gamarum comparare videntur. Sunt quoque posteriores *), qui

'') SiRODOT Ohservations sur les pMnomenes essentiels dc la fecon-
dation chez les Algues d'eau doucc du (jcnrc Batrachospermiuit. Compt.
rend. 1874 Vol. 79 p, 1366. Hoc locu b«c; verba lcguntur: "Cbez lcs
Floridees la soudure immediate de rantherozoide imm<ibile avec le
tricbogyne est le fait normal, mais le prolongement tubuleux ne fait
pas absolument defaut; on peut Tobserver toutes les fois que lanthc-
rozoide immobile se trouve arrete a une petite distance du trichogyne:
c'est alors par rextremite de ce prolongement que se fait la soudure.
Ccs considerations coiistituent d'importantes analogies entre le pollen
des phanerogames et de Fantherozoide immobile des Floridics." For-

283

descripserunt quoinodo fecundans substantia ad cellulani fer-
tikiu transferatur. Quin immo docuerunt alii *) (]uomodo
Vorticella3, in vicinia adparatus tricliopliorici posita^, ciliarum
ope vortices in mari agerent, quibus corpuscula per se im-
mobilia antheridiorum ad viciniam tricliogyncs cogerentur;
quomodo igitur, ope Insectorum in multis riianerogamis, unius
floris ijollen transferreretur ad pistillum altcrius floris, ita
quoque in Florideis corpuscula antlicridiorum, qua3 in uno
generantur individuo, ad adparatuni trichoplioricum foeminei
individui j)ossent transferri.

Quum vero ita in diversas abeant sententias ii, quorum
summa est auctoritas, quum quoque in argumentum doctrina?
propositse quisque suis propriis insistat observationibus, qua3
ab iis antecedentium ssepe omnino in contrarium tendunt,
mihi adparuit omnia ea, quffi de functionibus organorum fruc-
titicationis in Florideis docuerunt, incerta et novis observa-
tionibus probauda considerari debere. Si enim in ejusmodi
re verum judicaveris quod veri simile videatur, vel ob ejus
qui observaverit magnam auctoritatem, vel ob alia qusedam
observationis fragmentaria; aut analogise indicia, ad diversis-
simas opiniones facilius (juidem perveneris. Ita Thuuetio et
BoRNET — statuentibus cystocarpiorum evolutionem post per-
actam foecundationem ita lentam esse, ut luilli persisterent
adparatus trichophorici in speciniinibus, in quibus evoluta
cystocarpia adessent, unde adparatus illi foecundationis qua3-
rerentur in speciminibus adparenter sterilibus, — facilius ad-
nuerem, si quidem inter plurima a me ad Lido mense Aprilis
coUecta specimina Dasyce dcgantis ne unicum quidem adfuit
cystocarpiis iustructum; longe plurima aut antheridiis aut
stichidiis fertilia fuerunt. Quse vero ibidem sub setatis mense
posteriore collegit C. Agardh haud pauca video cystocarpiis
prajdita, at penicillis nondum deperditis non omnino matura.

san quis qusereret quare et quodnam ad corpus inhiheretur anthero-
zoon, ita ut non tangeret trichogyiien, aut si adhuc in mari susj^ensum
antherozoon prolongationem emitteret, quse postea jieterot trichogy-
nen. De polline nondum observatum memini, idem in aerc suspensum
supra stigma contineri, demumquc rostellis hoc attingere.

*) DoDEL-roRT in Kosmos 1879. — Dc his observationibus tantum
relationem vidi, quae in Nature, Sept. 11. 1879 communicata fuit.

284

delapsis demum penicillis cystocarpia i;: tura iu froudibus
deuudiitis obveuiaut. His vero omuiuo contraria ex alia spe-
cie deducere licet; eodem scilicet tempore et uua cum Basya,
plurima collegi FoJysiplionice Ruchingeri specimina, quorum
alia fueruut stichidiis, alia cystocarpiis, uberrime fertilia.
Quod igitur ex uua specie probari crederes, stichidia et authe-
ridia esse cosetanea, cystocarpia vero postea cvoluta, id refutari
videretur ex alia, in qua simul maturesceutia obveuiuut sti-
chidia et cystocarpia. Uuicuique cieterum Algologo practico
coutigisse putarem quaudoquidem et iu quibusdam speciebus
videre omnia hsec orgaua iu div^rsis individuis sub eodem
tempore evoluta. Quiu immo de quibusdam sub hieme fru-
ctiferis (Rytipldcea pinastrides) hoc valere putarem. Equidem
ex his et qua3 sunt ejus modi id tantum deducere vellem,
uihil de functionibus organorum probari posse ex tempore quo
diversa organa adpareant aut simul cum aliis, aut alia aliis
prsecociora ; si vero sint Floridese, in quibus omnia hsec orgaua
suut iu diversis individuis cosetanea, uou facile crederes iu
eodeni individuo unum orgauorum genus succedere alterum,
ita ut iudividuuui, quod sub tempore autecedente fuisset an-
theridiiferum, postca iieret stichidiis aut cystocarpiis fertile.

Si duljitari uequit sporas et gemmidia uormaliter in di-
versis individuis generari, facile quseritur, utrum casu contin-
geret uuum iudividuum tierij sporiferum, alterum vero gem-
midiiferum, au hoc obtiueat certam quandam ob causam. Si
Florideis normale videretur habere et organa fructiticationis
duplicis, aut si mavis triplicis generis, et iudividuorum genera
totidem — nimirum antheridiifefa sporifera et gemmidiifera — ,
qu£e, praster quod diversa gerant fructiticationis organa, quoque
aliis quandoquidem characteribus invicem differant (Ifypncce
etc), facile crederes certam quandam esse rationem iuter in-
dividua et organa fructiticationis diversa. Quod quidem pri-
mura a Kutzingio, ni fallor, ita euuntiatum fuit ut haud ab-
sonum crediderit cx sporis iudividua sporifera, ex gemmidiis
vcro iudividua cystocarpiifera geuerari (Fhyc. Gen. p. 107).
Conhtetur vero rem tautum probari ])osse experimentis iusti-
tutis. Si ita et sporis et gemmidiis sibi propria^ essent fuu-
ctiones, utraque quoque — ut speciei sua formarum series
conservareter — obvenire debere, quidem pateret; uec tameu

285

ex eo quoque palani fit (juare iudividua duplicis generis iu
Florideis obvenirent. Ad liuc, quod ita dubie eiiuntiavit Klt-
ziN(!, forsan postea tetendit Pkingsheim, quum (Monats Ber.
dvr BctJ. Akad. 1855 p. 151) demonstrare conaretur plantulas
germinantes ex sporis evolutas differre ab iis, quse ex gemmi-
diis ortse fuissent. Taulo postea (1862) novis institutis expe-
rimentis banc opinionem deseruisse videtur (Morpli. dcr Mccr.
Aly. p. 34). Quaestionem vero de hac re iterum in opere re-
centiori movit (Gcncr. Wcchs. dcr ThaIassiop)h. Bcrlin 1877
scp. ahdr. p. 29) et, si sententiam enuutiatam rite interpre-
tatus sim, hoc loco veri simile esse statuit, gemmidiis gene-
rari individua sphserosporifera, sporis autem cystocarpiifera ;
quin immo dixit observationibus C[uibusdam probari phintas
cx diversis organis natas diverso modo evolvi. Quod attinet
lianc de generationibus individuorum alternantibus doctrinam,
conliteor me nulki omnino cognoscere argumenta, quibus pro-
liaretur; observationibus directis scimus (J. Ag. de propacj.
Alg. in Acf. Holm. ct in Ann. Sc. Nat. 2 Ser. Tom. 6. et
Pring.^heim 3Iorph. dcr Mccr. Alg. l. c.) et a sporis et a gem-
midiis novas plantulas generari, f)rolemque utriusque generis
subsimilem tieri; nescio autem plantulas educatas fuisse usque
ad tempus, quo organa fructiticationis j^roveniant. Quodnam
fructuum genus in his plantulis demum produceretur, mihi
omnino dubium videtur, quum de hac re nulla experimenta
facta fuisse noverim, nec ex Pringsheimii deductione, milii
nimium obscura, adfulsit lumen desideratum.

Si prseterea individua tierent aut sporifera aut cystocar-
piifera, prout aut sporis aut gemmidiis ipsa nascerentur, aliud
senigma aperiendum restaret, quibusnam scilicet organis crea-
rentur individua antheridiifera. Sive enini generationes con-
similes, sive alternanter dissimiles ab utroque genere orga-
uorum propagationis uascerentur, patet nullura fore genera-
tionis modum individuis antheridiiferis. Ex ipsis enim anthc-
ridiis aut earum partibus individua antheridiifera generari,
nemo suspicatus est; nec, me judice, suspicandum videretur.

Plerumque, ni fallor, assumitur ex seminibus Phaneroga-
marum nasci posse omnia ea ludividuorum diversorum genera —
masculina, foeminina et hermaphrodita — quibus in multis
absolvitur formarum series Speciei; nec aliam esse rationem

286

eorum in Cryptogamis superioiibus organorum, quffi sexuali
propagationi inserviant. Contrarium vero valere de gcmniis
^yroJiferis, propagulis et quse sunt alia organa agama, quibus
individua aut colonise individuorum generantur; nova enim
ex liis progenita individua conservare videntur eos cliarac-
teres individuales, quibus dignoscatur planta materna; ut quse
in planta mascula orirent propagula ea generarent j^lantam
masculam, et sic in c£eteris *). Si vero in Florideis, ut hodie
assumere propensi videntur, aut sporse aut gemmidia, propa-
gulis analoga essent, lioc est organis agamicis constituerentur,
ex his tantum unius generis individua uova evolvi, crederes.
dum ex altero organorum genere, quod sexuali generationi
inserviret, omnia individuorum genera promiscue provenirent.
Quod vero si assumeretur, patet individua unius generis, quse
et seminibus et propagulis (sporis et gemmidiis) ortum debe-
rent, multo numerosiora demum adesse debere, quam quse ex
uno tantum genere organorum nascerentur. Algologis vero
practicis est notissimuui plurimarum specierum individua spo-
rifera et gemmidiifera pari fere numero obvenire, quod prseci-
pue adpareat si comparantur species, in quibus fructus utri-
usque generis «que conspicui evolvuntur (multie FiliodomeJecc,
CJiondricce, Delesscrica; etc). Oculato algologo idem adpareat
de aliis, quarum sufticiens copia conipar;itur. Nec de alia
familia cognitum esse putarem unamquamque ejus speciem
normaliter liabere unum individuorum genus, in quibus pro-
pagula nascerentur, aliis simul praisentibus, in quibus utraque
organa sexualia provenirent. Quse quidem perpendenti mihi
adparuit iis, qui ne duplices fructus in Florideis assumerent
unum organorum genus propagulis consistere supposuerunt,
nihil aliud contigisse, quam quod unam rem inauditam per
alteram seque inauditam explicaverint.

'^) Statuit P. W. ScHiMPER (JRecli. sur les Mousses x>- 55), cujus
summa sane est in hac re auctoritas, Hypmim ahietimm, quse in tota
valle Rhenana montibusque adjacentibus est vulgatissima species,
ibidem nuuiquam fructiferum obvenire, licct flores foeminci uberrime
evolvantur. Patet igitur phxntam, his locis vulgatissimam, propagulis
cujusdam generis propagari; quod cum ab anno in annum continuatur,
sequitur projiagulis tantiim plantas generari posse ([ute ejusdem indolis
sunt, cujus fuit planta matcrna primaria. Idem demonstrari putai'em
hortorum plantis cultis, genealogia Salicis Bdbylonica', aliisque.

287

Neque ex evolutioiiis noima, mc judicc, deducere licet
orgaiia unius generis Floridearum propagulis cousistere. Fre-
quenter enim ohvenire putarem, si non semper valeat, propa-
gula plantarum constaro cellulis, qua^ ips8D sub periodo ante-
cedente partem systematis cellularum planta) maternse consti-
tuerunt. Est igitur planta) materna3 pars, quse demum soluta
sub forma quadam (gemma, stolonis, hulhiJli et quse sunt in
Cryptogamis numerosa propagulorum genera) eandem vitam
quasi continuat, eannjue forsan ob causam quoque individui
materni conservat naturam. Quod vero si de aliis plantarum
propagulis valere recte statuitur *), nonne pra^sumendum vi-
deretur propagula Floridearum, si qua^dam ejusmodi organa
in his adessent, simili mudo nasci debere; quod vero neque
in sporam, neque in gemmidium Floridearum quadrat. Utra-
que enim intra cellulas maternas oriuntur, et aut solutis aut
relictis in planta matre maternai cellulse ckiustris, libera na-
scuntur. Et hoc quidem de gemmidiis omnibus — cujuscum-
que sint generis cystocarpia, intra quae generantur — valere
putarem; excepta forsan Monospora, de qua statuerunt ea
organa, qua; gemmidiis analoga crederes, una cum cellula
matre separari. De sporis certius constat eadem maturitate
a cellula matrice ejecta fore. Si nihilominus sporas Flori-
dearum cum propagulis aliarum plantarum analogas esse ju-
beant, hoc certe non tit adnuente evolutionis norma, cui quuni
de aliis agitur hodie iunitantur maxime; de sporis, contra,
judicare videntur ad regulam quasi lucus a non lucendo, quum
tantum abest quin «porse cum propagulis aliarum plantarum
conveuirent, ut potius quoad evolutionis normam cum sporis
aliarum cryptogamarum congruere videantur.

Quum contra illam, de dupHci fructu Floridearum inter
Algologos divulgatam. doctrinam jDrimus invectus est Dkcaisnk,
argumento utitur nullam aliam esse plantam cognitam, in qua

*) Scmina phanerogamarum contra ea, qiuc hoc loco de origine
organorum diverso traduntur, haud jure afferri posse ])utarcm : emliryo
enim, qui est seminis pai's essentialis, intra cellulam — sacculum eni-
bryonis — generatur; et quse sunt partes plantse maternae, ah ea demum
solutse, vix nisi embryonis tegumenta, in diversis plantis plura aut
pauciora, consideranda videntur.

288

idem obtineret. Postea vero *) oljservatioiiibus demonstratum
fuit, inter Algas olivaceas obvenire formas, quarum sporidia
agilia intra organa duplicis generis nascuntur, qu^ a Thuretio
oosporangia et tricliosporangia denominantur. Nimirum intra
oosporangia, qu^ cellula majori constant, plurima generari
sporidia; trichosporangia vero constituantur tilis brevioribus
articuhitis, quorum in articulis sporidia singuhi nascuntur.
In nonnullis utraque organa fere in eodem loco diversorum
individuorum (Leatlwsia), in aliis (McsogJoia virescens) obve-
nirent locis paulisper diversis, nimirum trichosporangia in ul-
timis ramis strati corticalis, oosporangia vero in interioribus;
Sporidia utriusque generis sunt invicem subsimilia, nisi quod
trichosporangiorum sunt pauh^ majora. Utraque germinant,
quod, docente Thuretio (Bcch. sur lcs Zoosp. des Akjucs p. 20)
hoc loco, identitatem amborura probaret. Licet his observa-
tionibus demonstratum fuerit existere alias Algas, quibus or-
gana propagationis duplicis generis sunt, iisdemque quodam-
modo organorum differentiis, tamen, quum de Florideis agi-
tur, persistant negare iisdem esse posse duplicem fructum.
Mihi saltem non liquet quare alias ol) rationes aut sporis aut
gemmidiis denegaretur constituere organa fructificationis; nec
mihi innotuerunt observationes quffidam, quibus demonstra-
retur organa unius generis (magis quam alterius) non nisi
antecedente foecundatione provenire, aut non nisi foecunda-
tione postea perfecta fertilia fieri.

Si comparantur pLantse superiores cum iis, quai sunt evo-
lutione inferiores, haud scio anne ssepius ita sit, ut in superi-
oribus functiones vita? diversa; perticiantur partibus magis
distiuctis, partiumque diversitates in iisdem esse evidentiores.
Qu£e suut in iis extern£e partes et certis locis ssepius nascun-
tur et formam plus minus sibi characteristicam induuntur;
qu£c in interiore sunt strata cellularum diversa sffipe diversis
et sibi propriis elementis coustant; functiones vitse, quse su-
periores dicuntur, unico et proprio quodam organo s£epnis
committuutur. Sed etiam in his perfectioribus plantis ex-

*^ De Fun-is hodie constat non tantum individua sub dxversis
vita. stadiis inv^icem ma.nopere differre, sed etiam diyersi. ind.vuluo-
rum aeneratiouihus sua propria esse organa propagatiouis.

289

ceptiones a regula haiid paucse tleprelienduntui- ; sunt species
in quibus fldres sunt duplicis formce; sunt diclines et poly-
gama^, quibus et organa continentur diversa, et stamina, qu£c
sunt diversorum florum, iisdem perfungantur functionibus;
sunt species quarum et fructus et semina, in diversis floribus
nata, forma dilierunt et tamen functionibus congruere vidcn-
tur. Alia est, ni fallor, plantarum inferiorum ratio; his enim
regula videretur habere labores et functiones vit^e propriis
partibus minus distributas; quin immo inter Algas virides
haud paucas cognovimus, in quibus unaqua^que cellula et nu-
tritionis et propagationis functionibus inserviat. Ipsum cor-
pusculum propagationis nulla membrana tegitur, formam mu-
tat et quasi est ambitu minus detinitum; quin immo obser-
vavit Thuret singula sporidia in duas partes divisas fieri,
quarum quseque postea germinavit (Ann. Sc. Kat. Maj 1843
j). 273), velut plurimis observationibus innotuit singula spo-
ridia coalescere cum aliis, quibus adproximantur, in unicum
corpusculum, in quo singulorum partes (cilia, maculas) initio
conservatas distinguere licet. Sunt quoque Alga? virides, in
quibus organa, quse, sporidiis ut videtur analoga, posterius et
intercedente intervallo quasi otioso novam generationem spo-
ridiorum edunt. Intra sphserosporam Floridearum sa?pius sunt
cellulse prima? generationis, qua? sporas generant; in nonnullis
vero intra cellulas prima^ generationis nova^ fonnantur liliffi,
intra quas quadrigemina) nascuntur sporse. Pari modo intra
cyctocarpia videre credidi, alia gemmidia intra cellulas gene-
rari quce posterioribus, alia quse prioribus cellularum mater-
narum generationibus pertineant. Sive autem ex his sive ex
illis generantur, constant contentu transmutato cellulge, qui
pro diversitate cellulse maternse forma et magnitudine variat,
demum vero, rotundata forma, membrana iuduitur et in no-
vum individuum excrescit. Qnibus omnibus probari puto esse
in inferioribus plantis individualitatem, quam dicunt, minus
expressam, partiumque limites minus certos, et organa quasi
minus definita. Quod vero si in genere valeat, vix mirum
videretur, si dum in multis Algis viridibus unaqua;que cellula
sporidiis demum fertilis fieret, hoc certis tantum cellulis in
paulo superioribus Florideis committeretur; et si in Algis
viridibus, quarum frondes unico strato celluLarum constant,

19

290

hiijus sunt cellulse quse fere omnes prsegnantes fiunt, nonne
in Florideis, quarum cellulse saqje diversis stratis disponuntur,
exspectandum videretur et exterioiis et interioris strati quas-
dam cellulas fieri fructiferas. Si et de sporis et de gemmidiis
constat eadem ficri et forma et fuuctionibus similia, sive ex
una sive ex altera generatione cellularum maternarum gene-
rantur, facile fingerem eadem quoque fieri functiouibus similia,
sive in cellulis fertilibus (fructibus) unius sive alterius strati
proveniant.

I. Index rerum.

Aculei 102, 103.

Adparatus trichophoricns 177. 282.
Amylacea ofraiiula 66.
Antheritlia'136, 137.

antheridii cellula? ramificatione

natee 98.
Bonnemaisonice 143.
Bornetice 145.
Callithnmnn 145.
Chondriopsidis 141.
DasycB 138, 141.
Griffithsice 145.
Herpothaninii 146.
Laurencice 142, 151,
Lejolisice 146.
Nitophylli 144.
Odonthalicc 141.
Peyssonellicc 145.
Placophorce 141.
Polysip)honice 137.
Polyzonice 141.
RytiphlecB 139.
Sperwothamnii 146.
Vidalice 141.
Antherozoa 142, 146, 281.
Articulatse frondes 5.
ArticuH polysiphonei 15.
Callus radicalis 22.

increscit 23.
Carpostomium 170.

demum oritur ruptura 173.
Caulis 29.
oritur evolutione costse 29, 32.
„ ramificationeadventitia34.
dichotonia30.
pinnata 30.
,, stipite succrescente 29.
„ structura mutata 32.
Cellulse amylidese 67.
gelineae 67.
gemmidiiferae 171.
hologonimicae 67.
interstitiales 69, 71, 86, 257.
stellseformes 74.
transitorise 74.

Cellulse contiiiont (vide contontus)
62.
disponuntur in strata diversa 98.
t'i)rniantur 77:

divisione 77, 85, 86.
evolutione meatuum intercel-

lularium 86.
Droloplasmatis partib. imme-

diate 92.
ramificatiune 82, 85, 86.
interna 96.
inter se partes commutant 71.
Coccidium 169.
Color 9.

Contentus cellularum 62.
coloiatus 63, 65.
constitutus divers. substantiis 64.

protojilasmate 68.
diversus in divers. stratis 66, 69.
in cellulis interstitial. 67, 69. 70.
filis hypheeformibus 70.
strato corticali 63, 67.
interiore 66.
per i)oros conjunguntur 67, 75, 76.
placentam conficiunt 75, 164.
reagentiis mutantur 64, 70.
separatur a cellula 64.
vi ejicitur 64.
Costa 6.
Cuticula 46.

ejus functiones 55, 134.
oritur 52.

structuram explicat 56.
totam frondem arnbit 52, 55, 58.
t'ystocar])ia 135, 168.

carpostomio iustructa 170, 196,

208.
constant nucleo et pericarpio 168.
dis])onuntnr per frondem 175.
frondi immersa 169, 195.
habent nucleos diversar. generat.
195.
structura diversos 170, 171.
initia jirima 176.
oriuntur a ramo transmutato 176.

292

Cystocarpia pericarpio
destituta 168, 170.
instructa 169.
placenta instructa 171.
riipta demum 172, 203.
structuram liabent :
in Arescliougieis 219.
Ceramiuceis 181.
ChcBtangieis 219.
CJiampvis 226.
Chondrieis 274.
Cryptonemeis 194.
Delesserieis 239.
Desmiospermeis 244.
Dudresnajeis 208.
Dumontiaceis 210.
Gelidiaceis 250.
Gigartineis 202.
Helminthocladiaceis 214.
Hormospermeis 230.
Hypneaceis 254.
Lomentarieis 267.
Melanthalieis 233.
Nematospermeis 229.
Rhizoxjliylleis 224.
Bhodomeleis 269.
Bhodymeniaceis 221.
Solierieis 258.
8ph(crocoecoideis 230.
Sp)Ongiocarpeis 262.
Spyridiaceis 217.
Wrangelieis 274.
Cytoblasti
Hypnea; seticulosce 68.
sphferosporarura 93, 159.
Decoloratio frondis 47, 64, 65.
Diapliragniata articulor. formantur
77, 83, 86.

sphoerosporarum 86.
Endochroma (vide content. cellulae)

Favella 50, 58, 182.

involucro cincta 183.

lobis plurib. composita 184.
Fila cuticularia 62.

gemmidiifera a placenta 171, 220.
separata paranematibus 172.

hyphajformia 27, 121, 124. 129,200.

radiculnria 59.
Folia 16, 35, 103.
Frondes a fulcro arrepta? 13.

articulatte 5.

csespitosie 12.

canali('ulat;e 11.

cirhosie 13.

concretBc 8.

costatae 6.

perforata^ 6.

Frondes seticulosae 14.

verrucosfe 9.
Frons 4.

Fructus capsularis 168 (vide cysto-
carpia),
duplex 275,

sphserosporicus 156 (vide sphse-
rospora).
Gemmse 20.
flemmidia 135.

colorem mutant 70.
continentur gelatina 171.
disponuntur 170, 171.
dissolutione liberata 172.
elastice ejecta 172.
evolvuntur ordine 86, 168.
separantur e fructu 172.
sub diversis generationibus nata
175.
Granula amylacea 66.
Habitus 4, 130.
Incrementum frondis 14. 36.
Individua triplicis generis 284.
Iveramidium 169.
Lobi nucleorum 171.
ffitate diversi 173.
juveniles 222.
Meatus intercellulares 52, 71, 86.
Membrana cellularum 44.
in aliis alia 46.

contrahitur et distenditur? 54.
sub diversis vitse stadiis mutata
48.
Nemathecia 163.
Nervi 6.

Nucleus cellulae (vide cytoblastus)
Nucleus cystocarpii 135, 168, 170.
compositus 171, 172, 203.
constat pluribus lobis 171, 173.
diversus in diversis familiis

(vide Cystocarpium).
formatus divisione aut evolu-

tione 21, 58, 171.
involucratus 182.
nudus 181.

oritur a strato interiore 176.
strato circumnucleari cingitur

170, 175.
subhymeniali strato imponitur
171.
Organa fructificationis 135.

in diversis individuis 135, 284.
locis frondis 176.
Paranemata 163, 164, 169, 172, 273.
1'araspermatia 173, 222.
Partes frondis 2, 4.
adcrescunt 14.
adventitiae 43.

293

Partes concrescunt 7, 8.

novae formantur 15.
rcricarpium 168.
componitur 169.

diversum in divcrsis (vide cysto-
carpium).
Periderma 182.
Placenta 171, 174.
structura 174, 220.
(de diversitate in diversis vidc
cystocarpium).
Pori 67, 72, 77.
in radios extensi 73.
inter cellulas placentfe 74.

(cfr. placenta et cystocarpiuni).
pervii 74, 75.
Protoplasma 68, 92.
Radices et system. radic. partes
22.
ab inferiore parte articuli pro-

veniunt 83.
adventitise 23, 85.
aquaticse 14, 100.
callosse 23.

constantes filis interioribus 26,
100.

rhizinis 23, 104.
Kami 35.
aculeati et hamati 60.
adventitii 19, 20, 21, 84.
cellularum 83.

dichotomi 16, 21, 81, 82, 84.
interiores 84.
normales 21, 84.
oppositi 83.
pinnati 18.
prolificantes 18, 19.
secundati 83.
verticillati 83.
Ramificatio 16.
Ballice 101.

CallitJumnioruvi 17, 18.
Ceramii 30, 31, 81.
Griffithsice 85.
Hypoglossi 19.
Plocamii 19.
PolysiphonicB 18.
RhizinEe 23, 104.
Segmenta frondis 15.
Seirosporse 191.
Siphones formantur 79.
Spermatidia 156, 161.
Sphserosporae 135, 156.

collectae in fructum proprium 163.

,, soros 165.
compositte 157, 191.
divisionis modi 160.
externse 161.

Sphivrospora) gcnerat.ie
intra calathum 161.

iiivolucrum 161.
nemathecia 163.
receptacula 163.
stichidia 166.
strat. corticale 162.
ordine maturescunt 167.
sporas continent 157.
Spor;e 135.

colorem mutant 70.
disponuntur intra spheerosporam

160.
emittuntur 157.
generantur evolutionc libera 93,

159.
sunt binte, quaternse aut plures
157.

Sporocarpium 163.
Stichidium 166.

Strata (frondium) diversa 98, 111,
131.
habent functiones diversas 133.

architectonicas 99.

biologicas 99.
uominantur :
axile 98.
circumnucleare 170, 175, 196, 204,

220.
corticale 98.
cuticulare 52, 55.
externum 98.
hymeniale 172.
intermedium 98, 99.
internum 98.
subhymeniale 171.
unum aut alterum memoratur
in Acropeltide 132.

Ballia 101, 132, 133.

Callithamnio 52, 59, 98, 132.

Callophyllide 132.

Ceramio 53, 54, 58, 102.

Champin 112.

Crouania 57, 59, 100.

Cryi^tosiphonia 56.

Dtidresnaja 54.

Endocladia 56.

Gattya 56.

Helminthocladiaceis 60.

Hypnea 62.

Jcannerettia 110.

Lomentaria 112.

Nemastoma 60.

Nitoiyhylln 107.

Polysiphonia 53, 105.

Bhodophyllide 109.

Scinaja 61, 112.

294

Structura frondis:

Areschougm 122, 129.
Ballice 101.
Callithmnii 100.
Catenellce 113, 117.
Ceramii 102.
Champice 112, 117.
Chondri 115.
Chrysymenicc 114.
CrouanicB 100.
Cryptonemice 114, 120.
Delesserice 110.
Dudresnajce 127, 129.
Duniontice 114.
Farloivice 113.
Furcellarice 112, 113.
(?d«/M 127.
Gelin((rice 113.
Giyartince 115.
Gloiophlece 125.
Gloiosaccii 114.
Grateloupia' 115.
Halymenice 114.
Helminthocladiacearum 124.
Hehninthorce 125, 129.
Jeannerettice 106.
Iridece 115.
Lomentarice 112, 117.
Nemalionis 114, 127.
Nemastoytice 113, 114.
Niiophylli 107.

Nizymcnice 123.

Pachymenice 113.

Phaceloc((rpi 123.

Polycoelics 93, 124, 129.

Polyopis 113.

Polysiphonice 105.

Prionitis 115, 120.

BhaJjdonice 116.

Rhodoylossum 115.

Rhodovielearum 106.

Bhodopjhyllidis 109.

BissoeUce 115.

Sarcophyllis 113.

Schimmelmannice 115.

Schisymenice 113, 124.

Scinaice 112, 128.

Stenodadice 120, 129.

Wrangelieurum 100.
Substantia 44, 46.
alia iii aliis 46.
intercellularis 59.
mutata in eadem 48, 66.
Tela accessoria 132.
placentaris 134.
priuiaiia 131.
transitoria 133.
Tetrachocarpium 156.
Tetraspoia 135, 156.
Thallus 5.

Trichogyne 177, 282.
Tricliomata 102, 103.

II. Genera et Species.

Acropeltis.
maculse nematheciossB 163.
elata 31.
phyJlophora 114.

Acrotylus

cystocarpia 249, 250.
stratum circumnucleare 170.

^odes 195.
Ahnfeltia

cystocarpium 203.

sporocarpium 164.
Amansia 1, 5, 90.
Areschougia 242, 249.

cystocarpia 219.

fila hyphfeformia 27, 129.

placenta 75.

stratum circumnucleare 175.

structura 122.

ligulata 219.

sedoides 33.

Areschougiem

cystocarpia 219.

evolutio nuclei 172, 220, 230.

placenta 174.
Ballia callitricha

fila decurrentia 80, 101,

formatio cellular. 80.

pori 72, 76.

rami diversi 60, 103.

ramificatio 18, 41, 83.

spheerosporas 161.
Bangia 9.
Bindera 249.
Bonnemaisonia 177.

antheridia 143.

folia 40.

habitus 6.

rami 40.
Bornetia

antheridia 146.

sphserosporge 161.

secundiflora 64, 145.
Bostrychia 10, 11.
Calliblepharis 231, 239.

CalHthavmion 9, 98, 280.

adparatus trichophoricus 177.

antheridia 145.

favella 182.

favellaj initia 181, 186, 189.

favellse lobi 184.

fructificationis orgau. abnormia

190.
gemmse 21.
gemmidiorum cellula) maternee

184, 185.
radices aquaticse 24, 25, 26, 100,

188.

intramembranam descendentes
26, 27, 100.
ramificatio 17, 83, 85.
rami aculeati 60.

„ adventitii 85.

„ diversi 41, 100.

„ normales 84.
siJhserosporse 161.

,, conipositae 157, 191.

stratum cuticulare 52.
structura 98, 100.
americanum 183,
australe 17.
baccatum 17, 24, 85.
Borreri 25, 145.
Byssoides 191.
calearatiim 25.
comosum 27.
corymbosum. 145, 178.
cruciatum 17, 181, 185, 186.
dimorjyhuni 18.
dispar 18.
elegans 194.
fruticulosum. 191.
FurceUarice 28.
gracilentum 18.
gracillimum, 25, 179, 188.
granulatum 145, 178.
HooJceri 191.
Laricinum 191.
plumula 18, 145.
polyspermum 187.

296

C((IUt1i(ininion.

pulchdlum 18.

PyJaisei 18.

seiros^jci-imini 191.

siniile 18.

suhulatum 18.

tetragonum 181, 187.

Tiivneri 182. 192.

variahile 192.

versicolfjr 145.
CaUojjMjllis 63, 71.

cellulse inlerstitiales 69, 91.

cystocarpia 203, 205.

angustif(jlia 69, 130.

Homhronianu 47, 64, 65.

laciniata 69.
Caloglossa 10, 11.
CampyUcphora 14.
CarpopliyUum 11.
Catenclh(

structura 113, 117, 259.

Caulacanthus 258.

C3'stocarpia 261.

spinclhis 262.

ustulatus 262.
Centroceras 102.
Cerainiccc 5.

cystocarpia 181.

evolutio favellge 97, 171.

oi'gana fruct. abnorniia 190.
Cerarnium 9, 14.

aculei 102^

articulor. endochroni. 63.

evolutio cellularum 81.

favella 182, 183.

uucleus cystocarp. 170.

placentares celluke 185.

pori 72.

radices 24.

rami aculeati 60.

rauiiticatio 16, 20, 30, 31.

s])hferospora3 coinpositaj 157.

stratum corticale 54, 58, 102, 104.
cuticulare 53, 54.
subhymeniale 174.

substantia 46.

ciliatum 102.

eircinnatum T2.

cliuphanum 63, 102.

fastigiutum 31.

gracillimuvi 31.

nitetis 54, J04.

rubrum 96, 102, 185.

Chcct((ngiece 244, 253.

cystocarpia 249.

stratum ciicumnuclcaie 175.
Chcetangium 249.

Champia 227.

uuclei juveuilis lobi 222.

structura 112, 117.

'parvula 8, 12.

Tasmanica 118.
Chumpicce 226.
Ch(jn(lria opuntioides 34.
Chondriece

cystocarpia 176.

sori 165.
CJiondriopsis

antheridia 141.

contentus cellulanim 66, 107.

dasyphylhf 141.

tenuissimu 141.
Chondrus 204.

sori 165.

structura 115.

substantia 45.

crispus 45. 205.
Chrysymcniu 12.

cystocarpia 170.

structura 114, 115, 133.

Ag((ydhi 115.
Chylocladia 227.

sori 166.

Kaliformis 268.
Claudca elegans 1, 8.

caulis 29.

cystocarpia 270.

folia 130.

gemmae 21.

positio organorum fruct. 176.

ramificatio 19.
Cliftoncea 19.

gemmse 21.

rami 42.
C(jclocloniuin 34.
Ctjnfcrvu cjcrea 78.

(jhjmcrata 17, 52, 78, 82-84.
Cijrdylccludia erccta 22.
Corynospcrmece 171, 172, 173.
Cr(juuniu

adparatus radical. 27, 100.

rami divei'si 100.

sphasrosporse 161.

stratum corticale 59.
cuticulare 57.

uttcnuutu 100.

hispiora 157.

grucilis 27, 100.

vestita, 100.
Crypt(jncmiu

caulis 29, 32.

cystocarpia 176, 195.

stratum circumnucleare 170.
intermcdium 99.

structura 114.

297

Cryptonriii in

decipicns 32.

denticulata 114.

elata 32.
Cryp tonein iacece

cystocai-pia 172, 194.
Cryptosiphonia 100, 210.

cystocarpia 212.

ranii interni 84.

stratum cuticularc 56.
Curdicca 163, 233.
CystocJoniuin 14.

cystocarpia 216.

radix 22.
Dasya

antheridia 138. 141.

cystocar})ia 269.

fila gemniidiifera 86, 272.

ofemmae 21.

meatus intercellulares 88, 89.

rami aculeati 60.

splia^rosporye verticill. 167.

sticbidia 166, 167.

coccinea 18, 41, 271, 273.

elegans 269, 271, 274. 283.

Haffice 272.

Wrangelioides 272.
Dasyphhea 103, 210, 211.

cystocarpia 213

Deksseria 6, 9, 46.
adparatus radic. 26.
caulis 29.
cystocarpia 240.
lila gemmidiifera 86.
folia 36.
gemmaa 21.

placentie formatio 75, 174.
ramificatio 19.
series axilis cellul. 86.
alata 26, 44. 47, 51, 63, 64, 65.
decipiens 37.
dendroides 37.
frondosa 110.
HooJceri 10.
Hypoglossum 19, 30, 36, 130, 240,

244.
LyaUri 19, 30.
sinuosa 36, 240, 244.

Dclesseriece

antheridia 144.
cyslocarpia 176, 239, 244.
incrementum cellularum 80.
sori 165.

Delisea 6, 40.
nemathecia 163.

Dcsmia 12, 86.
cystocarpia 225.

Dicranemn 239, 242.

nemathecia 163.
Dictyota 1, 12, 16.
Dictyurus 7.
DicurcUa concinna

radix 23.
Dudresnaja 177.

cystocarpia 208.

fila adpar. trichophorici 180, 209,
210.

nucleolorum initia 78, 208,

pori 72.

ramificatio 17.

sphaerosporse 159, 161.

stratum cuticularc 54.
Dudresnajece 208, 230.
Dumontia 210.

cystocarpia 212.

structura 114, 115.
Dumontiacece 210, 230.

initia nucleolorum 78, 93, 211.
Ectoclinium

cystocarpia 256, 258.

nemathecia 163.
Ectophora 202, 203.

cystocarpia 207.

habitus 8.

depressa 8.
Endocladia 56, 258.
Epineuron 6.
Epyiiienia 221.

Erythrocloniuiii ^jyriferum 33.
ErythrophyUum 29, 32.
Eucheunia 63, 258, 262.
Farlowia-

cystocarpia 215.

structura 113.
Fauchea 227.

cystocarpia 175, 227.

nuclcus 170, 173, 228.
Furcetlaria 13. 22, 112.

cystocarpia 216.

rami sphgerosporiferi 163.

structura 113.
Gastrocarpece 6.
Gattya 56, 84, 100.
Gelidiacece 244.

cystocarpia 250.
GeUdium 12, 22.

cystocarpia 251.

fila hyphseformia 27.

nucleus 171.

structura 127.

corneuiii 252.

serpens 8, 23, 24.
Gelinnria 113.
Gigartina 6, 10, 11, 45, 46, 73, 130.

cystocarpia 170, 173, 203, 204.

298

Gigartina

organa fructificatioiiis 175, 176.

sori 165.

structura 73, 115.

acicuhtris 116.

circumcincta 175.

radula 10.
Gigartinece 254.

nuclei 195.

stratum circumnucleare 175.
Gloiopeltis 46.
Gloiophlcea

cystocarpia 245, 246, 247, 248.

structura 125, 129.
Gloiusaccion 4.

cystocarpia 221.

structura 114, 115.
Gloiosiphonia 177.

cystocarpia 197, 200.

flla hypha^formia 200.
Gongytospermecc 21.
Gracilaria 6, 63, 66, 130, 171, 174,

231, 242.

cystocarpia 232.

confervoides 232.

coronopifolia 13.
Gratcloupia 46, 115.

cystocarpia 196, 201.

fila hyphasformia 200.

pinnata 116, 202.

proUfera 116, 201.
Griffithsia 65.

adparat. trichoiihoricus 177, 181.

antheridia 145, 147.

articuli initia 85.

favella 182, 183, 189.

organor. fruct. initia 96, 97.

sphserosporae 159, 161.

harhata 161.-

corallina 64, 161, 183, 189.

EquisetifoUa 182.

opuntioides 161.

phyllamphora 161.

setncea 76, 161, 183.

spharica 145.
Gyiimogongrus 203, 204, 208.

sporocarpium 164.
Halarachnion 114.
Halodictyon 7.
Haloplegma 7.
Halosaccion 12.
Halothamnion 157.
HaJyiiienia 6, 12, 65.

adparatus trichophoricus 180.

nuclei 170, 198.

structura 114, 115.

elongata 115.

Floresia 198.

Halynienia

Ugulata 197, 198.

spathulata 115.
Hanovia 7.
Helminthocladiacea 1.

cystocarpia 244.

structura 27, 60, 124.
Hehninthora 177, 180.

cystocarpia 245, 246, 247, 248.

structura 125.
Hemineura 32, 240, 243.
Heringia 28, 242.

cystocarpia 230, 238.
Herpothamnion 146.
Horea 227.

Halymenioides 8.
Hormospermea: 58, 171, 172, 173.
Hydrolapathum 29, 221.
Hyinenocladia 162.

cystocarpia 223.

lanceolata 162.
Hypnea 6, 13, 14, 171, 254, 258.

cystocarpia 255.

fila cuticularia 62.

rami sphserosporiferi 162.

cornuta 14.

episcopaUs 13, 14, 163.

horrida, 12.

nidifica 13.

pannosa, 12.

seticulosa 62, 68, 255.
Hypneacece 244, 254.
Jania 28.
Jeannerettia 108.

venae 89, 92.
Ir«?«rt 6, 10, 11, 46, 115, 203, 204.

cystocarpia 175.

sori 165.

cordata 7, 10.

meinhranacea 106, 108, 130.
KaUymenia 10, 15, 70.

cribrosa 6.

perforata 6.

rosacea 13.
Laininaria 11, 16.
Laurencia 9, 66, 274.

anthoridia 142, 151.

trichomata 103.

eZ«to 32.

luxurians 33.

obtusa 143.

pinnatifida 103, 142, 151.

tenuissima 147.
LejoUsia 146, 178, 179, 181, 274.
Lenorwandia 90.

Unearis 269.
LeptophyUis (sori) 165.
Lessonia 15.

299

LeceiUea 17, 21, 37.

radix 24, 26.
Lovientaria 112, 117.

cystocarpia 267.

Kaliformis 118.
Lychcete 78.
Lygistes 60, 197, 200.
3Iacrocystis 16, 35.
Marginari(( 11.
Martensia 7, 12, 130, 176.
MeJanthalia 22, 164.
3Ielanthatiecc

cystocarpia 233.
Meristotheca 287.

cystocarpia 259, 260.

papulosa 260.
Microcladia CouUcri 130.
MicrocoeJia 205.
Monospora '2S1.
Mychodea 256, 258.

hatiiata 14.

iiiotibranacea 103.
NeitiaJiim 48, 177.

cystocarpia 245, 246.

structura 114, 127.
Netiiastoiiia 46, 60, 113, 114.

cystocarpia 197.

cervicornis 197.

Janceolata 113.

iiiarginifera 198.
Neiiiatosperiiiece 58, "229.
NitophyUuiii 9, 29, 32, 86, 98, 107,

108, 135. 171, 280.

antheridia 144,-147, 148.

cellularum format. 79, 80,81,107.

cystocarpia 240.

structura 108, 109.

Bonnettiaisoni 108.

denticulatum 241.

Giinnianum 144.

Harveyanum 108.

litteratuiii 108.

oceUatum 107.

punctatum 10.
Nizymenia 123, 233.

cystocarpia 234.
NizzophJoia 210.

cystocarpia 213.
Nostochinece 2, 49, 50.

cystocarpia 225.
OdonthaJia 141.
OsciJJatoriece 50.

Pachymenia
fructus 195.
ramificatio 15.
structura 113.

Tandorea

cellulse fructiferae formantur 78,
96.

sphaerosporte 161.
VeyssoneJJia

antheridia 145. ^

caulis formatur 31.

frondis strata 99.

habitus 130.
PhaceJocarpus 27, 176, 230.

cystocarpia 233.

folia 40.

habitus 6.

rami 40.

sporocarpium 163.

structura 123, 59.

coiiipJanatus 40.

PhyJJophora
caulis 29.
cystocarpium 203.
sporocarpium 164.
interrupta 13.
tiieiiibranifoJia (monoica) 135, 278.

PhyJlospora 11.
Pikea 210.

cystocarpia 212.

PJacophora
antheridia 141.

PJocattiium
articuli 79.
caulis oritur 34.
initia loborum nuclei 222.
cystocarpia a ramulo transfor-

formata 176.
organa fructifera in diversis locis

frondis 176.
haitmtum 35.
Mertensii 11.
Preissianuiii 20, 33.
PoUexfenia pediceJJata 32, 270.

PolycoeJia

cystocarpia 94, 205, 206.

tila hypheeformia 124.

sphferosporse compositae 157.

structura 93.
PoJyides 225.

cystocarpia 262.

nucleus 176, 263, 265.

spongiolae 262, 264.
Polyopes

cystocarpia 195.

nuclei initia 200.

structura 113.
PoJysiphonia 5.

antheridia 137, 138.

cellulse interstitiales 88, 92.

300

Polysiphonia

cystocarpia 171, 269.

forniatio siphonuni 79, 81, 93.

meatus intercellulares 86, 89, 107.

mouoica specimina 135.

nuclei cellularum 91, 93.

pili 179.

pori 73, 76, 271.

ramificatio 17.

siphones 53, 105.

stichidia 166.

stratum corticale 87, 98, 106.

structura 86, 105.

trichomata 103.

atroruhescens 105.

Brodicei 89, 107, 138.

cancellata 92.

dendritica 8.

elongata 89, 274.

fastigiata 137.

fibriUosa 89.

MueUeri 89, 92.

variegata 147.

violacea 1, 137, 270, 274.
Polyzonia

antheridia 141.

folia 37, 40.

radix 24.

stichidium 41.

Porphyra 9, 128.
Prionitis

stratum intermedium 99, 115.

structura 115.

Pterochidia

cystocarpia 250, 251.
Ptiluta 177.

adparatus trichophoricus 181.

folia 37.

habitus 6.

radices aquatic. 25, 188.

rami 37, 41, 103.

sphserosporse compos. 157.

usplenioides 37.

elegans 38, 181, 183, 191, 194.

Jlypnoides 37.

plumosa 38.

Rhodocallis 38, 183-.

sericca 182.

serrata 38.

Rhabdonia 242, 258, 262.
radix 22.

structura 116, 259.
charoidcs 14.
CouUeri 259, 261.
dcndroides 22.
hainuta 14.
tenera 117.

RhisopyUere 221.

cystocarpia 224.
RhododactyJis ruhra 256, 258.
RhodogJossum

sori 164.

stratum circumnucleare 204.

structura 115.

tasmanicum 116.
Rhodomela

subfusca 76.
RhodomelecB

cellulfe interstitiales 71, 92.

cystocarpia 176.

gemniee 21.

si])hones 79, 106.

sphserosporte 161.

trichomata 103.
RhodophyUece

cystocarpia 223.
Rhodox>hyUis

habitus 8, 14.

structura 109.

hifida 8.

Goodvinice 109, 224.

Gunnii 109.

hypneoides 14.

voJans 109.
Rhodymeniacece 221.

cystocarpia 230.

lobi diversi 173.
Rhodymeniece

cystocarpia 223.
Rhodymenia 63.

paJmata 47, 64, 65.
RissoeJJa 221.

structura 115.
RivuJarieoi 50.
RytiphJcea

antheridia 139, 140.

contentus cellularum 64.

pinastroides 76, 284.

tinctoria 47, 64.
Sarcotnenia

DeJesserioides 19.
Sarcop)hyJJis 211.

cystocarpia 215.

habitus 130.

ramificatio 15,

structura 113.
Sargassum 36.
Scki)n)iicJmanniu 115.
SchizogJossum BartJingiantim 244.
Scliizynienia 15, 46. .

cystocarpia sparsa 175.

fila liyphfeformia 124, 200.

structura 113.
Scinaiu

cystocarpia 245, 246.

301

Scinaia

frondis incrementum 15, 112.

stratiim cuticulare 61.

carnosa 15, 112.
ISebdenia 114.
Solieria 22, 258.
Solieriacece 214. 258.

cystocarpia

placenta 174.
Spermotliamn ion roseolnm

antheridia 146, 147.

monoiea individ. 136.

radic. aquaticie 25, 189.

trichogyne 178, 179, 188.
Sphcerococcoidece 254.

cystocarpia 230.

placenta 75, 174.
Sphcerococciis 230.

cystocarpia 239.
Spongiocarpece 262.
Spongoclonium 14.

radices aquat. 24.
Spijridia 14. 177.

cystocarpia 217.

rami aculeati et hamati 60, 103.
Spyridiacecp 217.
Squamariece 230.
Stenocladia

cystocarpia 231, 237.

fila hyphfeformia 27, 59, 121, 129,
219'.

structura 120.
Stenogranima

cystocarpium 203.

sporocarpium 164.
Thamnochmium 9.

cystocarpia in foliolis propriis
176, 195.
Thuretia 7, 8.
Tglotus 230.

cystocarpia 232.
Vidalia 11. 47, 65, 273.

antheridia 141.

cystocarpia 270, 271.

fila gemmidiifera 86.

meatus intercellulares "i^, 91.

sphjBrosporaj filioe cellulae 93,159.

spiraJis 75, 86, 91, 271.
UJra rigidu 128.
WrangeJiacece 271.
WrangeJia 14, 60.

adparat. trichophor. 177.

sphserosporfe 161.

minima 147.

muJtifida 274.

myriophyJJoides 60.

setigera 275.

veJutina 275.

jMt^cl^

-^

3

^O

A

r

%^

V

""^

V

A

y

4.

^ mmmm

4

f:

.^

U

'^■^^-

A..-jtM '^ 'f