,**--^' i>^: /" D 2EcLThD0 TDED 0 lOHAA/naiAi 3E'A JM-r A ^ ^ SPECIES GENERA ET ORDINES i i ALGARUM SEU DESCRIPTIONES SUCCINCT.E SPECIERUM,: GENERUM ET ORDINUM, QUIBUS \ ALGARUM REGNUM CONSTITUITUR, ] 1 i AUCTORE ^ JACOBO GEORGIO AGARDH, ] BOT. ]N ACAD. LDND. PKOF. EMEEIT. VOLUMINIS TERTII, PARS TERTIA. DE DISPOSITIONE DELESSERIEARUM CURiE POSTERIORES. LtJNDiE, APlID C. W. K. GLEERUP. 1898. i DE DISPOSITIONE DELESSERIEARUM MANTISSA ALGOLOGICA AUCTORE JACOBO GEORGIO AGARDH. LUNDyE, APUD C. W. K. GLEERUF. 1898. Lundi;», typis expressit B. Malmstrom, 1898. Praemonenda. De disposilione et characteribus Delesseriearum iterum liodie scribenti mihi confitendum adparuit — quod quoque phiribus locis probe confessus sum — me ipsum, velut omnes puto alios de Delesserieis scriptores, deceptum fuisse congruentiis habituahbus, quibus invicem convenire videntur Species Delesseriearum liaud paucse, in quibus et ipsam structuram frondis et fructificationis indoles diversas obvenire posse, easdem accuratius examinanti adpareat. Et igitur milii ipsi, et aliis vestigia falsa prementibus in curis esse opporteret ut qu?e in devia ferre viderentur de struc- tura propria ct de affinitatibus Specierum judicia falsa, ea meimet- ipsius quoque cura et opere tollerentur. In Mantissa igitur hodie data seorsim de his afferre volui, quse ad dispositionem systema- ticam, naturse magis consentaneam conferre putarem. Mihi quidem vitia ita commissa percipienti, non potui (luin in memoriam revenirent verba illa Alhcrti v. Haller, ([uibus ille et temporis proeteriti fidelissimus interpres et futuri augur per- spicatissimus, seram novam Linneanam salutavit. Quamquam vario respectu adversarius Linntei, tamen confessus est; »Neque dissimulari potest multo accuratius ([uam prius solebat ab eo singulas plantie partes definitas esse, multo magis naturam expri- mere, quae nunc dantur, descri[)lioncs, etsi novam fere linguam ad eam rem excogitatam fuisse fatendum est». Quod a[)ud Lin- neum antecelleret, id quidem nec ex terminologia, quam fere su[)ernuam judicavit Ilaller, nec in systemate sexuali, (juod nec ado[3tandum commendavit, nec in nomenclatura, ([uam seclatores Linneani [jostea plurimum sestimarunt — sed ([uod negari non [)osse dixit descriptiones sub nouo ordine datas natnrani inelins exprirnere. Quod his suis verbis Alb. v. Ilaller indicare voluisse descriptiones a Linneo datas potisslmum s[)ectare eas [)artes |)lan- tarura, quas majoris momenti vLtierentur, Id cul([ue |)atere |)uta- rem qui comparaverit characteres, ([uibus Genera Plantarum cle- scribere conatus est, et in quibus inveniendis Systema Sexuale sic dictum clavem prsebuit antea fere omnino praetermissum. Si quoque posteri alios agnoverunt characteres partium majoris mo- menti, ex quibus de affinitatibus plantarum tutius judicandum putarunt, idem tamen Linneanum principium vix umquam postea denegatura putarem. Esse igitur in characteribus, quibus quoque Algarum partes describuntur id peculiare, ut aliis alii sinl ualores. Milii quidem de dispositione Systematica Floridearum ssepius scribenti, jam ab initio in curis fuisse dicerem ea quaerere prin- cipia, quibus insistere opporteret; miliique adparuisse tum alio esse cystocarpiorum typos, tum sphserosporas alio modo quater- natas, tum structuram ipsius frondis characteres pr^bere, c[uibus in Familiis et Generibus dignoscendis et disponendis tutissimum insistere opporteret. Quinam autem sint ii characteres in affini- tatibus dijudicandis — quorum nonnulli in hanc, aliis in aliam directionem tendentibus — ante alios insislere opporlcret — id certe a priore aegre dijudicatur. Multis tamen a me comparatis demum de iis concludere ausus sum, quibus nonnulhie saltim familiae sat conspicue congruere mihi persuasum habui, si quo- que aliis collidere mihi adparuerunt. Nec tamen has ob causas errorum desistere vellem a prin- cipiis, quibus summam lidem adtribuendam credidi. Nec aliter in affinitatibus mutuis Delesseriearum dijudicandis progrediendum puto. Quo magis multas Species harum congruentes vidi charac- teribus habitualibus, quas posthabitis aut omnino neglectis cha- racteribus a structura frondis aut partibus fructiferis accuratius examinatis omnino diversas observare credidi, eo evidentius mihi adparuisse confitcor, dispositionem hucusque naturalem conside- ratam laborare vitiis, quibus sublatis primum de limitibus et affi- nitate Generum vera tutius dijudicare liceat. Quo magis multas Species harum congruentes vidi characteribus hal)itualibus, eas- dem vero invicem differre characteribus qui majorem et amplio- rem exposcere videbantur indaginem, eo magis operic pretium me facturum piitavi si Species Delesseriearum quoad veras affi- nitates ex ejusmodi characteribus deductas, disponere conarer. Meminisse placet pricseutiam aut defectum costse propriie characterem consideratum fuisse ejus momenti, ut hoc suadente charactere omnes Systcmaticos j)rimariam c|uandam divisionem Delesseriearum c|iKcrentes, Nilophylla a Delesseriis j)ro])riis sej^a- rassc. Mihi aLilein hocUe de valore hujus charactcris incjuirenti adparuisse tum formas rile costatas, et hinc Delesseriis propriis hodiedum ab omnibus adnumeratas, in quibus alii characteres, tum ex structura ipsius frondis — quam alio respectu in Deles- seriis et Nitophyllcis suo niodo diversam observare credidi — tum cystocarpiorum et sori structura typica deducti, ita cum Nitophylleis convenire mihi adparuerunt, ut non potui (|uin eas- dem (Delesseria denticulata Harv. Phyc. aiistr. lab. '2'ilt) Nito- phylleis proximas considerarcm. Duni ex altera parte formas observare licuit, in quibus evolulionem costfe nunc sensim sen- simque magis provenientcm ct conspicuam fieri, nunc alio (piodam modo perductam, quas itaque juniores magis Nitophylleas referre, adultiores magis cuni Delesseriis convenire, conlitendum mihi adparuit ejusmodi characteribus nimiam vim attributam fuisse. Sunt denique tum in ipsa structura frondis, tum in typica struc- tura c5'stocarpii, tum in soris alii characteres, si quidem rite quoad structuram suam penitiorem examinantur, (piibus ducen- tibus et de Generum characteribus, eorumquc limitibus, alio modo judicandum hodie videretur. . Qualem igitur formarum disposi- tionem olim characteribus habitualibus fundatam, talem neuti- quam naturae consentaneam hodie dicerem. Quod vero si de- monstrare mihi hodie quoque contigerit, neutiquam tamen ex eo sequi putarem limites Generum a me rite ductos fuisse et affini- tates proximas omnium, ut fas fuit, perceptas. Dum vero certiora innotescant, his utere mecum. J. G. Agardh. I. De Typis Genericis DELESSERIEARUM diversis. Satis iiiter Algologos constat Delesserieas potissimum notis ex habitu ipso deductis inter alias Florideas ah initio distinctas fuisse: ipsam formam frondis, folium plantse supe- rioris refcrentem, Generi characteristicam putarunt, adjectis tamen postea characterilius a }ir?Bsentia spha3rospoi'arum petitis, (|uas (utpote minus conspicuas) in paucis quibusdam Florideis ab initio tantum cognitas habuerunt. Ut postea plvu-a (lenera diversa inter Delesserieas dignoscere })utarunt, hax' quoque characteribus magis ex habitu petitis fundata fuisse patet. Fuit pra^sentia aut defectus costse, obvenientia venarum aut nervorum, si quidem magis conspicui adessent, el ramil^icationis norma, quil)us Genera inter Delesserieas recei)ta (Ugnoscere conati sunt primi de Florideis sci'iptores. Ipse quoque E])icrisin Floridearum scribens, iisdem suaden- tibus cliaracteribus, adjectis paucis a dispositione spha^ro- sporarum petitis, Genera Delesseriearuni disj)onenda putavi. \\\ ultima hodierna, quani novi, dispositione (In Enyl. et Prantl. Lief. 14!) — 150) Delesserieas in duas sectiones pri- marias, vix nisi aut praisentia aut defectu costa3 distinctas — ita tamen mutato charactere ut (hvcrsitatom a praisentia aut defectu celhihe cujuschun terminahs iiHhcatam vi(h '''). *) (iuitt hiiud pauca iii hac novissima dispositione aniinadver- tcnihi inilii adparuernnt, hoc loco siccis pedil)us transire ])Iacnit; at dixisse opportet inter Geneia recepta '20, saltiin S ntimte ciiaractenl)us Iructileris diversa, aliis faniiliis relerenda itntarein. DilTereutias, (juas hodie tuni in ipsa structura Iroudis, tuni in j^artihus tructiferis digno- 1 2 Delessekie^. Si quidem characteribus exterioribus ex habitu petitis ab initio, dum pauciores adhuc Species sibi tantum cognitas habueruut, jui'e quodam insistere licuerit, tamen hodie, uu- merosis cognitis speciebus, Genera ita creata suis Umitibus rite circumscripta fuisse, eo magis dubitandum mihi adpa- ruit, quum ipsos illos characteres, quibus Delesserieas a NitopliylHs diguosceudas putarunt, uon tantum in diversis speciebus magis minusve perductos observare liceat, sed quandoquidem etiam in eadem specie, pro setate speciminis observati costam aut phis aut minus evohitam observare hceat (in BotryoglosbO et NitophyUis, in Grinnellia, Hemi- neura). Quibus quidem insuper addere placeat sub nomine »venarum», »nervorum» et »Cost8e» ahas revera structuras |)romiscue intehectas fuisse, quamquam ejusmodi chara(;te- ribus nunc Genera, nunc Species ejusdem Generis distin- guere conati sunt tum ahi, tum iidem auctores; hinc quo- que facilius intehigendum |)utarem quam parum revera in- teUectpe fuerunt mutu?e affinitates Delesseriearum. Missis autem ipsis ilhs characteribus, quibus Nito- phylleas et Delesserieas formas dignoscendas putarunt auc- tores. ahas adesse differentias Delesseriearum tum in ipsa structura frondis, tum in partibus fructiferis, quas hodiedum aut vix observatas puto, aut nimium viles consideratas, quam ut ihis characteristicum queudam valorem adtribuen- dum putarunt systematici. Sunt revera formse, in quibus ejusmodi structura; aut fructificationis differentise ita parum conspicurc adpareant ut facihus pra^termittendse cuidam vide- rentar. Sin vero in ahis iidem characteres reveniant, at scere putavi, vix verbo indicatas, multo miaus in dispositione Generuin aut in iisdem circumscaibendis ut characteres exhibitas fuisse, patet. Quod unicum datur segmentnm cystocarpii ejusmodi dicei-em ut idjeam omnino falsam structune in Nitophylleis prteV^eat. Mihi saltim num- quam contigisse in Nitophylleis subsimilem nucleum observare ; jiotius structuram Delesserieic cujusdam reddere dicerem, quamquam nec ho rum nucleum simili modo quasi in fune funambuli suspensum viderim. Si)(>cies antea memoratas, tum Nitophyllorum, tum Delesseriearum, (piasi iiuhgestam molem memoratam fuisse, nuUo facto conamine typos inonere consuevimus, typos j^lures in i{)sa structura frondis adesse, facilius mihi j^ersuadeam. In Nito- pliilUi)>- nimirum j)ro]:)riis cellulte omnes rite superpositte et invicem ita connatffi generantur, ut exteriores ab interioribus (juasi radia formantes adjiareant in sectione transversali frondis facta. Exstant nonnullaj ejusmodi formiiie, in quibus frons transversaliter secta ab iuitio saltim unica ejusniodi serie celhilarum contexta videtur. dum easdem fructiferas paucis rite su])erj)ositis ceHulis consimihbus contextas obser- vavi. ('ellulas in ejusmodi fronde generari superpositas, divisione ntrinque facta transversah cellulse primaripe cum [)aginibus parallela, et ejusmodi divisionibus continuatis oriri structuram (juam longe plurimis Nitophylleis tyj)icam con- sideravi, assumere ausus sum, Ex ipsa igitur formationis modo deducendum putarem cellulas Nitophyllorum omnes exteriores non tantum rite suj)erpositas videri, sed easdem qu()(jue tota sua suj)orllcie his adcretas adparere, mihi faci- lius persuadeam. Sunt |)auca3 aha3, in quibus ceUuliB prima.ria3 eodem modo dispositai adpareant, in (juibus vero celhihe exteriores, intimis suj)erpositpe, divisione transversah facta gemiaas ob- veniunt singulis interioribus superposita^; et ejusuiodi dispo- sitionem vidi in (juibusdam Typis, quos Nitoj)hylleis j)roxi- mos lubenter dicerem \Fiati/dinia). Sub continuata ejus- modi cellularum divisione cellulre ultima), a facie observatJE, quin immo (juaternata^ adj)areant. 4 Delesserie^. Patere putarem hiinc evolutionis ordinem haud ol)ve- nire posse eundeni in formis, quarum eenulse exteriores in- terioribus non rite superpositfe generantur, quod revera saspius obtinere putarem in Florideis, et priecipue molHo- ribus, quas undarum violentia facihus disruptas exspectare hceret. CeHulas in his aut longitudine inpequales, aut aho quodam modo phis minus alternantes fieri, nunc toto pariete invicem quasi concretas, aut (ubi invicem sejunct^e) easdem putarem ssepe anastomosibus proprio quodam modo con- junctas. In ilhs omnibus formis, quas alias quoque ob causas Delesseriis propriis pertinentes putarem, quandam eiusmodi cellularum dispositionem revera obvenire, quam- quam plus minus diversam tum gradu, quo eam in aliis plus minus perductam observavi, tum modo paulisper di- verso, quo eam in aliis obvenientem vidi. Fuisse hanc structuram, utroque respectu longius perductam, et eximiis iconibus illustratam, quam in icone NeurogJossi et Delessenfe alatm in Phi/col. Gener. reddidit Kiitzing. Hanc sistere quasi typicam nonnullorum Delesseriearum structuram lubenter assumerem; at in aliis earundem typis nunc alio modo per- ductam, nunc in diversis plus minus evidentem. Sunt forma^ Delesseriearum, quarum in superiorilms ])artibus vix ulla sint ejusdem adparatus indicia; qure vero in caule adultiore ejusdem fiunt evidentiora; sunt alia3, in quibus eadem usque in ramulos ultimos perducta; quin immo in soris nomiul larum ejusdem structura) observare credidi indicia sat con- spicua. Differentias igitur in structura frondis adesse, (juas certis Delesseriearum typis characteristicas putarem, me ju- dice dubitari ne<]uit, si (]Uoque easdem dicere las est in nonnullis |)aruni cons])icuas et forsan a^grius percipiendas, in aliis admodum evidentes. Ejusmodi vero characterum differeutias, quas in noimullis admodum conspicuas, in aliis fere obliteratas obvenire, id revera nec inter familias, (juas rite naturales considerare consuevimus, inauditum putarem; et quo longius earum indicia in magis excentricis formis detegere valeamus; eo majore jure eosdem familiaj charac- teristicos esse, facilius foi-san (|uis urgeret. Nec ejusiiiodi DELESSERIEiE. 5 argumentatioiieni debilitatam putarem, si inter extremas, ita iiulicatas, forni.ie inveniantur interniediu', i|uibus inter- mediis fornue typicte quodani res[)ectu divert>ic, tanien con- junguntur aliis characteribus, lamilise typos plus minus di- vergentes conjungentibus *). Divisionem illam Delesseriii^ Generis in Nitophylla et Delesserieas, (]uam jamdudum proposuit Greville, characte- ribus a priosentia aut defecta costas proprise fere tantum tundatam, revera indicare typos diversos neutiquam hodie denegatam vellem. Attamen monuisse placet tum inter Nitophylla, qualia nnhi intelhgeuda videntur, olwenire for- mas regionem quandam costalem quasi propriam evolventes; tum inter Delesserieas obvenire formas alio modo costalem regiouem formantes. Comparanti mihi ex una parte for- nias, quales Hemineura, in quibus costalem regionem jam in ipso apice frondis cellula unica aut pluribus diverscC t'orm?e indicatam; ex altera vero parte observare hceat for- mas, quales Schizoneuras (J. Ay. Epicr.), in quibus nec in ipso apice frondis, nec in laciniis, quibus formantur rami- ticationes frondis costatse, adparentiam costte cujusdam in- choantis detegere Hceat; revera mihi adparuisse contiteor typos omnino diversos hoc modo indicari. In Schizoneuris, (juales has formatas putavi, lacinias quasi nimium undulato margine sensim oriri, et in sua peripherica parte magis accrescentes quam in inferiore sensim assumere formam fere cucullatam, et hoc modo, lacinia3 pro[)ria3 ad instar basi sua tenuiore ad primariam laciniam adlucrentem nunc ob- servare credidi (D. Hookeri); inter laciniam hoc modo for- matani et costaleni regionom cellulas interiores, a costa iaci- niam versus novam accrescentes, doin gonerari, (juasi rami- *) Duiu i.^itur ueglec^tis c-luiiacteribus a .structurii fnindis jietitis fornias quasdani luibitu suadente ut nieras Nitopiiylli species conside- rarunt (N. (■HvcaiHtn, N. (/rozicri, N. (rispatum), milii coutra iuis spocies exaniinanti adparuit, easdein cuiu liabitnalibns notis Nitophylli struc- tnrani coujun^ere, (]uain (|uodaniinodo inter Nitopliylleas et Delesse- rieas intennediaiu dicerein ; divisione nernpe earuni celinlarnm, quae interiorilms sui^erpositie i;eu(^rantur ortaui, et ita iiroprio niodo celln- larum quaudam alteriiautium dispo.sitionem mentieutem. 6 DELESSEEIEa5. ficatiouem costte, id mihi sat conspicuum adpaiuisse cou- fiteor. In Schizoneuris boc modo observare bceat froudem inferiorem simpbciusculam et demum sat (blatatam atque costa conspicua instructam, superne in lacinias numerosas et vix certo ordine dispositas quasi bssam, in quibus ab initio vix costa3 cujusdam indicia observare bceat; dein vero excrescentes, lacinias sensim assumere structuram frondis principabs et demum fieri suo ordine inferne costatas. Non potui quin ejusmodi typum admodum diversum putarem ab eo Hypoglossi, in quo rami ab ipsa costa proveuiant et quasi ejusdem rami contiuuationes jam a prima origine apicem costatum generant, Alias quoque formas, typice diversas, sub eadem forma exteriore, nunc magis Nitopbyba [emulante, nunc sub forma costata DelesseriEe sat conspicua provenientes obveuire posse, mibi tum interiorem structuram frondis, tum fruetificationis organa diversa comparanti non tautum suspicandum, sed facibus quoque demonstrandum adparuit, si nempe inter Delesserieas non tantum babituabbus notis insistere bceat, sed etiam structurre differentiis, (jua? nimirum tum in struc- tura frondis, tuni in dispositione partium fructificationis ob- venientes accuratius easdem examinanti adpareant. Epicrisin Floridearum scribenti milii neuti(|uam suspi- candum adparuit fidem non liabendam esse opinionibus, eo tempore prrevaleutibus de primaria illa subdivisione Deles- seriearum in Nifoi^hpUa et Dehsserieas (proprias); et ]iis ductus Neuroglossi Genus ad Nitopbybeas retuli, dum Deles- serieis formas, quales Bel. a.latce affines, sine uba btcsita- tione adnumerandas putavi. Mibi bodie in ipsam structu- ram tum frondis, tum organorum fructificationis iiKjuirenti quin immo dubium adparuit anne boc modo ^^''pi re^era proximi disjungerentur. Dubitavi revera bodie anne forma^ plures, qua3 babituabbus notis suadentibus hucusque longius disjunctte obvenerunt, revera suadentibus cbaracteribus tum al) ipsa structura frondis pcnitiore deductis, tum organis fructireris i'ite expbcatis, potius j^roximse viderentur. ^lno^X vci-o (juonam jure statueretur, vix nisi ulterius com]){uatis typis diversis, liodiedum ut putarem parum cognitis, dijudi- DELESSERIEi*;. 7 catur. J)(^ hac re igitiir videas, quse tura de structura fron- dis, (juain siiigulis Generibus ty])icam judicavi, infra seorsim dixerim, tum (]ute de structura j^artium fructiticationis, in Delesserieis et Nitophylleis diversa, hodie infra afferre ausus sum. Pntiter characteres habituales, a frondis forma et evo- kitionis modo spha3rosi)orarum in soris quasi pro]:)rii indolis jn-secipue deductos, quoque in structura cystocarpiorum (]uos- dam characteres adesse, quibus Delesserieas ab ahis Flori- deis dignoscendas putavi, hodie meminisse jjlacet. Epicrisin Floridearum scribens, sequenti modo hos characteres indicavi: »Fila gemmidiifera a cellula ]^lacentari suj^ra fundum dilatata dej^ressa majori egredientia, sursum in orbem radi- antia, basi ima subfasciculata, dein tota iuvicem libera sub- simplicia, suj^ra stipitem tenuem articulatum clavata, in articulo supremo, aut supremis paucis prsecocioribus gem- midia obovato-oblonga, demum emissa rotundata, foventia.» Si (]uo((ue dicere hceret Delesserieas his charaeteribus ab aliis plurimis Florideis dignoscendas esse, tamen charac- teres hos nec onmibus Delesserieis seque convenientes dice- rem, nec iisdem ty]ios diversos rite indicari, quos inter Delesserieas vevera adesse, accuratius Nuclei examen doceat, Quales characteres nimirum descripti fuerunt, tales eosdem structuram in NitophyUis plurimis obvenientem referre, hodie dicerem; quie vero mihi hodie typica adparuit structura in Delesse)ieis pro]:)riis omnibus, quas comparare licuit, eam revera ab illa Nitophyllorum diversam, me vidisse ])uto. Nec his quidem subsistere diversitates, qua3 inter formas diversas dignoscere putavi. Ita dum in longe plurimis Nito- phyllorum formis gemmidia generantur in ]3lacenta peculiari, su])ra ])edicellum suum ]iro]^rium ]>lus minus scutatim ex- ]^ansa, et cujus a disco sursum verso fila generantur plu- rima, tum carpostomium versus terminale tendentia, tum latera versus ])ericar])ii (]Uoquoversuu] radiantia, et hoc modo fascioulum fastigiatum formantia; filisque nuclei ita for- matis, infernc ]>arcius dichotomis, sursum fere sim])liciusculis dicendis, in ])artibus suis interioribus, articulis magis cylin- draceis, in supremis ob genicula jiaulisper contracta sub- 8 DELESSERIEiE. obloEgis, supremis demum in aTticulo terminali gennnidium P3'riforme elongatum generantibus — quam structuram Nito- pliylli speciebus oranibus ty[)icam putarem — sunt alire (|UHMlara forma3, qute quoad formam filorum nuelei vix a Nitophyllis propriis diversa dicerem, quas^jue cura Nito- pbyllis quoque habitu congruentes, species hujus Generis quoque putarunt; in his vero ipsam placentam, modo dicto formatam, et suo modo ad nucleum Nitophylhs typicura formanduni coutribuentem, deficere vidi: hinc fila gemrai- diifera, a toto fundo cystocarpii deplanati exeuntia, quodara- modo fasciculatira collecta, utpote a diversis celluhs basa- hbus exeuntia; ahum hoc raodo characterera toto cystocarpio tribuentia dicerem. Quo raagis species hac structura in- signes tura habitu, tum structura frondis, tura soris sphfero- sporarura cum ahis Nitophylhs convenire videntur, eo magis dubitandum mihi adparuisse confiteor ejusmodi fornias sistere species ejusdem Generis, in (pio longe phn-ima? species aho modo fila gennnidiifera generant. Comparanti mihi icones phirimas, hucuscpie pubhci juris factas, adparuit structurara nuclei ita rcdditam fuisse, ut vix suspicari hceret differentiam quandara aihnoduin con- spicuam adesse ui typica structura ipsius nuclei. Qualera hanc in Nitophylhs propriis raox supra describere conatus suni, talera non tantura in Nitophylhs propriis, sed etiam in Delesseria3 speciebus (in GrinneUia ahisque) depictura videre liceat, ahis vero Iconibus hoc respectu vix certam fiuandara structura^ ida\ara offerentibus. Mihi hoc respectu cystocarpia in perinultis speciebus, quas ob ahos characteres Delesserieis adnuraerare consueviraus, exarainanti adi^aruit typum propriura et ab illo Nito])hyllorum distinguendum in his obvenire, quamquara hunc sub evohitionis stadiis diversis et admodura mutatura et difficilius describenduni lubenter confiteor. Gemmidia nimirum in Delesserieis propriis ab initio intra sacculos j^his minus obovatos, tenuissinia mem- brana et omnino tra.ns})arente cinctos, generari', vix ordine certo et bene conspicuo ab initio disposita, attamen superne agina oppo.^iitos, quocuncjue loco frondis obveniant (marginales aut per frondem s])arsi, ]iauci aut ['^lurimi, rotundati aut lineares, ]^er totam fere frondem generati, aut in lacinia definita, vel in siioro])hyllo j^roprio, quasi ad eorum generationem ]irocreato); soros hos Nitophyllorum, quos a facie observatos, facile singulos con- jiceres, senqier revera geminos jii-ovenientes vidi, uno gemi- norum soro su|)ra unam ])aginam, altero snjira alteram con- formiter ex])anso, strato saltinf intimo cellularum frondis utros(jne se])arante; qua conformationo sequitur esse diversas s])lucros])oras, quas ab una aut altera ])agina observare liceat, quasque iu suam ])aginam demum erumpentes. Qua- les hoc situ ty])icos dicerem Nito])hyllorum soros, tales me quocjue sua (lisi)ositione similes vidisse in Nito])hyllis, (jua3 sub sterili statu monostromaticic manent, hoc loco quoque monuisse ])lacet. (iuoque tamcn intcr formas, (juas Deles- 12 Delesserieje. serieis pertinentes considerare consuevinms — ob priosen- tiam costse — , certi quidam typi [Sihizoglossum, Chauvima) adsunt, in quibus sori gemini -generantur 0|»positi, in sin- gulis paginibus suas sphserosporas generantibus ; et hoe modo ipso situ quasi cura Nitophylhs convenientes. Si vero cum his com})arantur sori, quales in Deless. sinuosa sectione transversah observatos videre hcet, eosdem videbis semper, ni faUor, ex una tantum pagina lobi prpeg- nautis provenientes ; in hac vero ])agina eosdem demuin fieri admodum prominulos, nuhis(|ue fihs transnmtatis steri- hbus, quaha in Nitopliylhs sphterosi^oras sem[>er cingentia vidi, cinctos. Totunj sorum D. sinuoscr hoc niodo quasi ab initio nudum dicerem; si quoque laciniarum marginilnis recurvatis, sorum quasi spatha convoluta obtectum viderini. Plantani soriferam in Neuroglosso observanti mihi cha- racteristicum adparuit soros quasi intra ipsam frondem generatos fieri, et hoc modo quo(j[ue (juasi geminos oppo- sitos diversos mentientes; singulos quo(|ue suis propriis spb?eros|)oris prfcgnantes, et spha^rosporas suas ad suain quamque paginam emittentes. Ejusmodi sorum quasi typi- cum in Kiitzingii Phycologia Generali Tah. 65 II eximie ihustratum videas. Quamquam subsinhlem Ty})um ita in pluribus recognoscere credidi, tamen lumc nec in omnibus eundem statuere auderem. Gonjungitur in Neuroglosso, vehit in ahis (juibusdam formis, i})sa disj^ositio sphterosi^orarum cum ad})aratu quodam proprio cehularuni minutissimarum anastomosantium, quibus soros in (\iusmodi formis suam pecuharem structuram debere putarem. Proprium vero, tum a dicto Typo divei-sum, tum ut sibi pr()])riuni evidentius dignoscendum, ilium hoc ioco me- moran(hun ])utavi, (juem in Hgpoglosso, Ajioglosso, Hemineura ot ahis ()l)venientcm, his characteristicum stntuere ausus sum. (Juo modo in Neuroglosso sorum intra strata corti- caha frondis generatum finxi, eodem modo (|UO(juo in his Ty])is sorum generari ad])arenter sohtarium, et quasi im- mersum hibenter dicerem ; at in fronde admodum tenui singulis j^aginibus suum sorum et sibi j)ro[)rium in his adesse, vix quispiam urgei'et, characteribus hujus sori accu- DELESSERIEiE. 13 ratius examinatis. In soro, qualem in his observavi, in utrani(|ue paginam a3(iue translucente, esse easdem sphfero- sporas maturescentes, cpias in utramc{ue paginam transhi- centes vi(h, mo convictum fuisse, comparatis (|uoa(l situm spha?rosporis in soro maturescentihus. In ejusmoth soro, transvcrsah sectione observato, videre hcet sphuM-osjwras ahas ad unam, ahas ad alteram {laginam adproximatas, et easdem hoc modo quasi in soro aUernantes; qua^ ita ad unam pa<2,inam adproximantur, fiunt in hac pagina cehu- larum serie fere unica ab initio obtectfe, dum paginam ver- sus aheram seriebus cehularum [)hu-ibus sustineantur. Sphre- rosporas, ipso suo generationis modo et onhne aUernantes, quoque ad diversas paginas demum ejectas Heri, assumere ausus sum. Si (puspiam urgeret spha?rosporas hoc modo dispositas tamen biseriatas obvenire, monuisse lioc loco pla- cet series geminas nec proprio quodam strato interiore esse disjunctas, et biserialem ordinem magis ex angustia locorum productum fieri, quam congruentia quadam revera Typica iu formatione sori. Si in Hypoglus.ns et conformil)us sunt ea^dem spha^rospora^ maturescentes, quas in utramque pagi- nam transhicentes observare hceat, hoc neutiquam obtinere posse in soris Nitophyhorura et in iis Delesserieis, (iuarum sori formantur i-ite gemini et oppositi, mihi quidem eviden- tissimum adparuisse confiteor. Praiter typos hoc modo in^hcatos, quos insupc^r ipsa structura sori sat conspicue diversa dignoscendos putavi, ahum (|Uoquc ty[)um sui juris hibenter assumerem. Jam supra nionui aham esse structuram ipsius frondis in Nito- phyheis, aham in Delesserieis propriis; de (|uil)usdani vero, Nito[)hylleorum structura instructis, animadvertendum milii adparuisse. quod cehulre frondis exteriores intei-ioribus su|)er- positse, divisione transversali dispositionem quodammodo di- versam offerre, mihi adparuisse. Formam hoc respectu quam maxime in.signem sistere mihi ad]»aruit (Tenus illud. jani- dudum sub nomine Bohyocarp(C creatum, at (pioad charac- teres fructilicationis hodiedum vix rite cognituin. ('ellulas intimas frondis Botrvocar]xe ita niagnas revera observarunt, ut easdem nomine lacunarum ohni descriptas fuisse, hodie 14 Delesserie^. meminisse placeat; exterioribus celliilis conspicue minoribus obtectas. Quod ob structuraiu et liabituales notas ita Genus proprium constituere j)utarunt, id (luocjue fructiferas partes offerre proprii indolis vix (juisi)iam dubitasse dicerem. (Jom- paranti vero characteres hujus Generis et in(juirenti mihi (pii- busnam ahis formis (]uoad partes fructiferas Genus hoc ])otis- simum ad[)roximandum videretur, ilhid mihi vix ita mono- typicum adparuisse confiteor, ut cum nulhs ahis Delesserie- arum formis bene conjungeretur. Partes fructiticationis ob- venire in phylhs propriis evohitas. id revera nec Nitophyllis, nec Delesseriis, aljnorme dicerem, (juum ejusmodi carpo- phylla in Rhodo^eri. Ghanvinia, Schizophyllo et qm\3 sunt ahse obvenire novimus; nec ipsam formam carpophyUorum, ex quibus congruentias habituales |)otissimum ducerem, ad affinitatem propriam dijudicandam sufhcere, ho(he assumen- dum putavi. 8it, (piod forsan quispiam urgeret, ut de afhni- tate proj^ria haud judicare hceret ex forma frondis abhidente Botryocarpfc ; attamen liodie Genus cognitum esse, (luoque hoc respectu proximum, nomine Holmesire a me descriptum : comparatis partibus fructiferis utriusque Generis dicerem soros in utroque Genere ita congruentes, at (juoque j^roprio suo charactere ita ab ahis diversos milii obvenisse, ut nec hoc respectu omnino dubium milii ad[>aruisse dicerem, (pio- modo dis])onerentur h?ec Genera. (|uasi niagis abnormia. Quod tum in his Generibus, tum in nonnulhs ahis Deles- serieis, organa fruc-tifera quasi in ca;spitulos minutos per frondem s])arsos coUecta obveniant, id neutiquam negarem sistere characterem queudaui Genericum pro])rium; attamen quoque hanc dispositionem |)otius liabitualem dicerem. Mihi vero structuraui liorum Geuerum cum ea in ])hn'iiiiis ab'is obveniente couiparanti, (|UO(iuc qu;isdam diffcrentias in i])sa structura et generationis modo sori in his Generibus adcsse, ad])aruisse di(tereiii. Dum nimiruin soros in plurimis ahis ])rovenientes vidi aut su])ra frondem ipsam, aut in phylhs fructifcris su])ra lioruni ))aginales partes exj)ansos, soros di- cerem in Botryocarpa et Holmesia non tantum su])ra paginas ])artis transmutataj expansos, sed circumcirca totam su])er- hciem organi fructiferi ab ima basi uscjuc ad apiceju ob- DELESSERIEiE. 15 tegentes. Quoraodo igitur iu Rhodomeleis stichidia propria in nonnullis obvenientia distinguenda putavi a rdnm- .sphrero- sporlferis non transtornuitis aliorum Generum, ita organa Botryocarpa3 ab iis Nitopliyllorum dignoscenda putavi, trans- formatione longius perducta ipsius |)artis soriferse. Et (|UOUs- que iuiBc perducta adpareat, id demonstratum dicerem ipsa expansione sori ad unamquamque partem organi fructiferi. Milii organa dicta lioc modo explicanti eadem facilius sui)- ])Osuerim obvcnientia nunc sub forma sibi propria et rite evoluta, nunc su)i forma minus perducta, ipso suo adspectu abludente, nunc quoad situm in fronde alio respectu diversa. Comparanti igitur diversitates haud [^ancas, quas tum in ipsa structura sori, quam nunc sim})Hciorem vidi, nunc magis comphcatam, tum in modo quo generantur muic sin- guH su|)ra paginam prominuh, nunc gemini oppositi, singulis supra suam ])aginam ex]3ansis, nunc quasi intra limites pa- giufe inunersi et in hoc loco <|uasi singuh; et per])endenti has diversitates obvenire nunc in formis, quas exterioribus habitualibus notis quam maxime affines considerare consue- vimus, mihi demum adparuisse confiteor ejusmodi characte- ribus typos projjrios et diversos revera indicari; nec liodie jure quodam ulterius insistere licere congruentiis istis liabi- tuahbus, quibus liodiedum Genera Delesseriearum indic-atji considerare consuevimus. Totam igitur Delesseriearum fami- ham novo examine subjiciendam putavi; et conatum, <|ualem hodie a me factum, miti judicio Algologorum demum sub- jicere ausus sum *). Me ita statu<'ntem certe non fugit alias ])rtth'rri' hc<'re rationes, (|uil)us eni' convenientes facilius (luisj)iam dixerit; nec ab ahis ty]»is (|Uoa(I habi- tum conformibus easdem admodum (hvcrsas videri, uisi forsan suis soris in pliylHs marginalibus evolutis. Nec forsan quisj^ium miraret species, hoc modo congruentes, invicem affines.ohm consideratas fuisse. Mihi vero liodie ipsam strncturam sori (juo^iue comjiaranti, et lianc in his sj^eciebus omnino diversam observanti, in una nimirum ut adj^a- reat magis congruentem cum ea in Botryocarj)a a mc obscrvatam, iii altera Sjiecie magis tendentem, ut putarem, ad structuram (|uam in Hy])oglossis obvenire vidi — concludenchnu adj)aruisse (•onlitcor nui- lam esse jiosse veram et jjroximam aflinitatem inter sj^ccies lioc modo comjiaratas. Milii hoc modo suboUiisse confiteor totam (Uspositionem Deles- seriearum aUis fun^Umientis esse superstruendaiii; me vero lioc resjiectu hodie contigisse naturie consentancam offerrc, neuti(jnam dicerem. Argumenta tantum afferre coi-.atus sum, (juibus adj)areat, novani ])eU's si-riearum disj^ositionem (lUicrciidam esse, (luam iioc loco, ut ubicumque inter FU)rideas, characteribus tiim ex structiira troiKhs, tmn cx indolc parliuin fructilicationis jjetitis iiinitciidam egomet j^utarcin. NlTOPHTLLE^R. 17 ejusiuodi rationibus forsan euidani insistenti videvetur eas- (leni ('()nstituei'e familiani ab ea Delesserieaniiu |)ropria di- versnui. Ex altera parte forsan cuidani vid(_ieUn- nie, cha- raeteribus paruni eonspicuis et niinoris forsan nionienti, quos in structura nuclei cystocarpioruni observare credidi, niniiani tribuisse vini; et j^rincii^aJes cliaracteres tum a structura sori, tuni a (bspositionibus quas in diversis assuniere ten- dunt. pravferendos esse. Quani(|uani neutruni hodie conce- dcrc vclleni, tanien dixisse placct niilii hodie praK'i})ue in (uris fuisse ut diversitates, quas tum in structura frons Gene- ricos aut sub-Genericos diversos prodere viderentur Species, externo habitu subsimiles. Qua vero de re certius judicari non posse patet, nisi compjiratis ipsis illis structura; et fructi- ficationis characteribus, qui in singuHs speciebus adesse ad- pareant. Sin vero hoc respectu differentia? adessent, per- pendeudum videretur, quid sibi velint diversitates: utrura characteres proderent Genericos, an tantum Typos sub- Genericos diversos; quod vero vix dijudicatur nisi compa- ratis pluribus qui invicem iisdem characteribus convenientes videantur; si porro differentia) ejusmodi sint, ut typos revera diversos prodere adpareant, an eundem typum, at in diversis speciebus plus minus evohitum, de quibus non facile diju- dicatur nisi comparatis iis speciebus, in quibus eundera Typum, at ahter mutatura, reeognoscere hcuerit. Quocumque modo de his judicatur, id sane certum mihi adparuit, de his omnibus certum ju(hcium ferre non hcere, comparatis tantum iis characteribus, fere omnibus habituahbus, quibus et Species Nitophyhorum et ipsum (Jenus dignoscendum putarunt recentiores. Inter Algologos hodiernos quoque satis constare puta- rem (juam difficile adpareat Species dignoscere Nilo})hyl- lorum hodiedum descriptas, jamjam admodum numerosas. De ipsis hmitibus Generis consentiens vox vix dijudicavit. Sunt reyera, qui quibusdam formis, quas liabituah quodam charactere ab ahis sibi cognitis magis "abkidentes putarunt, nova (juoque Genera crearunt [Dawsonia, Ht/nmicna, Bofrpo- glossnm) neglectis aut prretermissis silentio ahis, (juilnis forinai ad])arenter abhidentes cum aliis juncta! viderentur. Sub- oluisse videtur nonnuhis Sj^ecies obveuire Nito]:)hyllorum et structura frondis et fructuum characteribus diversos; ;it has S]")ecies abludentes rite indicare, et characteres invenire, (juibus invicem dignoscerentur S])ecies diverste, id aut ojius frustraneum, aut nimiura, aut saltira a^gre j")erducen(huu cousi deratum fuisse videretur. Hinc lorsan plurima iu unnm coujungere malueruut (|unni frnstranoo conamiue semet ij>sos conficere. NiTorHYLL*;;E. 19 Inter eos, qiii iii Nitophyllis disponendi.s (lesndarunt, ante alios onnies nominandns est Kiitzino;, (|ui non tantnm Nitophyllis Grevillei Genera tria (hversa instituit, sed qno- qne eharacteres inchcavit, qnibus hvec Genera dignoseencha putaverit. Genera vero Kiitzingiana, et Species, quas sin- gnhs pertinere judicavit, accuratius examinanti haud a3gre adpareat non tantum Species in.vicem proximas in diversis Generibns dispositas obvenire, sed etiam species admodum diversas ad idem Genus ab eo relatas fuisse. Differentias in structura frondis ab eo fuisse indicatas vix quispiam denegaret; in iisdem vero interpretandis tum ipsum, tum sectatores infehci manu S]iecies disposuisse, id vix denegan- dum mihi adparuit. I. De structura frondis in diversis Speciebus diversa. Ut rite intc^Ihgantur typi NitophyHorum diversi, distinguere opportet inter Species, quarum ceUulfie paginales omnes {missis tamen niarginalibns, qua3 quodam respectu ab iuterioril)us fere semper differunt) conformes obveniant, quasque hunc ob characterem hodie homoeocystideas dicerem, et ahas Species, quas heterocystideas dixi, in quibus cehulse paginales certo quodam modo invicem diverstie generantur. In heterocystideis nimirum dignoscere hceat cehulas pagi- nales alias magis elongatas, ssepius evidentius cyhndraceas, et quarum singnlas singuhs ita superpositas ut conjunctim quasi systema (juoddani sibi proprium organorum constituere videantur (quod facilius quispiam eompararet cum nervis, foha plantarum superiorum percurrentibus), interjectis aliis cehnhs diversai forma* (cum parenchymate interjacente supe- riorum plantaruni comparandis) Patet fuisse has diversi- tates structura), ({uibus Genera sua Nitophyhoruni condere voluit Kutzing. Cehulas istas elongatas, nimirum nomine venarum intellectas voluit; (juoriue in icone Phyro/. GeneraJis Tah. 68 III structuram specierum his instructani ita eximie illustratam putavi, ut ad hanc referre hoc loco mihi suffi- ciat. Venas, hoc modo intehectas in longe plurimis Spe- ciebus Nito]»liyllorum adesse imtavi, quas quo(jue hunc ob characterem lubenter revosas dicereni Venas ita intellectas 20 NlTOPHYLLE^. jaiii iii jiivenili frondo luimin si^eciemni adesse vidi, ipsa forma cellularum, quibus constituuntur facilius recogno- scendas. In speciebus tenuioribus, velut in [)artibus juve- nilibus specierum, quie iVonde firmiore denuun instrnctie obveniaut, veuas ipsas magis sj^arsas et singnlas excurrentes observavi; in partibus vero specnerum firmioribus vena^ ejus- niodi colliguntur in fasciculos, (pios pro situ et a^tate partis inferue crassiores, seusim sursum tenuiores, et denunn in venas simplices excurreutes observare liceat — boc quo(jue modo uervos in foliis jilantarnm superiorum referentes. Fue- runt Species Nitopbyllomm his venarum fascicubs magis evolutis instmctfc, quas obiu cousideramnt coustituei-e typos Geneiicos proprios, nomine Hympnena\ Dmvsonirfu Botryo. glossi cognitos, quos nisi abo quoque respectu difforrent, ut Genera propria egomet agnoscere uokierim. Inter Species vero htterocystideas Nitopbyllomm non teque facile adpareat dignoscere typos duos diversos, quos nec a Kiitzingio rite intellectos ])utarem. Primario et longe numerosiori typo beterocystideamm venas characteiisticas puto, (luales has suis cbaracterilnis pro})riis instmctas de scribere conatus sum; in altero Typo oltvenire organa, (pioad functiones suas architectonicas (ut ita (Hcerem) convenientia et suis dispositionibus in fronde congmentia cum vonis, qua3 vero hodie nomine nervornm designauda putavi. Qnaha hsec organa a facie obsorvata oculo adpareant, eadom (hce- rem niodo fere venartm) frondis partos plus niinns longi tudinaliter percurrentia, nunc in sni^eriorilfus partihus uiagis singnla, iuuk; iu iuferioribus inagis rascioulatini oollecta. Dum vena; in speciebus rite veuosis dignoscautur Incilius, jaiu in partibus junioribus sua fonua distincta^; coHulas ]»aginales juveniles in Nit. mnltinerr/, (juam s])eciem ty])icam dicerem nervosis. omnes consimiles observare ciedidi; alias autcm boiuiu si^usim subdivisas lieri, divisionibus tuiu longi tu(hnali tuiu transversali direotione factis. Hanc divisionoiii ocllulamm exteriornm pondcMO ])utavi evolutione (juadnin colluhirum intoriomiii. Sul) coiitiuuiit;i b:ic (li\isiouo inte riore, multi])licautnr quoque celluho exteriores, (|uibus nervi obtecti adj^areant, (juare in inferiore parte dictai specioi, NlTOPHYLLE^. 21 sectione factn transversali vidi »nervos» ejusdem in jiiga snpra paginas proininnla et admoduni cons[>icna transmu- tatos. In alia specie, (|uam N. multinervi proximam putavi, organa *), (jna- nervos dixi, iiaud minus evoluta putarem at alio modo ita dlsposita, nt dum nervos interiores et magis evolutos iii N. mnHinerve in juga supra frondem ele- vata at(][ue admodum promiuula, ot h;ec juga deorsum lon. gius in tronde conspicne disjuncta, eadem in N. venoso nullomodo in ejusmodi juga elevata disjnncta observavi, sed potins in fascias dilatatas quasi conMuentia, fere putares ob frondem magis gelatinosam (in specim. exsiccatis) (juasi difHuqntia. In speciebus vero aliis, haud paucis, (juas Ner- vosi-s- adnnmeravi, characteres hos multo rainus perductos ol^venire confitendnm videtur. Nec differentiis allatis struc- turte insistere forsan ausus fuissem, nisi cliaracterem dictum alio suffultum", rae semper observasse, putaveram. Revera ut primo adspectu jam facile adpareat, quodque nomine » Heteroci/stidearum» quoque indicatum vellem, prreter cellulas, venas aut nervos constituentes, alias adesse patet, areas interjacentes occupantes, (jnas in venosis intervenia, *) Hoc loco meminisse placet Kutzingio, Phycologiam Generalem 184y scril>enti, vix ullam speciem Nitopliyllorum orj^anis, quse nervos dixi, instructani silji cogiiitam habuisse. Quum paulo postea (1847) Harvey in Ner. aiisfrali duas Species descripserat iis organis instructas, f|uas hotiervis latis crebris ramosis et anastcnnosaiitibus undique peragratain» facilius patere putarem Har- vcyui" nullo modo differentiam suspicasse inter venas, quas ipso no- niine uuius .spei-iei, et uervos, (|Uos in (;liaractere ejusdem speciei de- scripsit. Kiitzing, vero* qui in sua Phycujlogia .Eglfophf/Uis suis phif- coina eveiiosuiu iharacteristicum judicaverat, Crijptopleuris vero pliyiloma venosum, Idem panlo postea, Species Algarum scribens, Aiflaophf/Uis tribuit pltijcoma nec custatum, nec venosum, Schizoglossis i)hycoma etierve, ('ri/pfopleurfB vero phyllonni venosum, quod adjectis verbis: vemp ex ceUulis lonijioribns horizonfalifer divisis formafw explicavit. Attamen inter species Cryptopleune N. multincrvc retinuit. Nec alio quodain modo indicasse putarem, cum inter vcmis et nervos distinxisse. Nec igitur miruiii, si oVjscrvationibus ita indicatis iicc lidem dcderunt posteri, nec conclusioniljus ex observatione deducendis auctoritatem. 22 NlTOPHYLLE^. in nervosis internervia dixi. Intervenia ista, quocum(jue modo dispositione venarum circumscripta obveniant, semper contexta vidi cellulis paginalibus conforniibus, quas minutas dicerem rotundato-bexagonas et aretius inviceni conjunetas. Internervia vero, quorum areas (|uoad formam ({uoque a dispositione nervorum dependentes ])utarem, cellulis pagi- nalibus paulo majoribus, magis gelatinosis, binc forsan magis rotundatis et invicem laxius cobsereutibus constituta. Hinc nervosas species (quoad infernervia) cum evenosis speciebus Nitophyllorum quoad structuram magis quam cum venosis convenientes facilius quis assumeret. Characteribus igitur istis conjunctis, potius quam ox unico iho, a i)nx'sontia aut defectu venarum deducto, afhnitates Nitophyllorum me judi- casse contiteor. Diversitates, qwce ita adesse putavi, sueto oculo forsan quoque facihus observari, (juam characteribus scripto verbo expressis, lubens conhteor. Mihi quoque magis in curis fuisse affinitates quierere, quibus cohperere videautur Species, quam characteres proferre (|Uibus digno- scantur facilius, hodie dixisse placet. Prteter Tyj^os subgenericos, quos su})ra indicare conatus sum, structura frondis (hversa recognoscendos, ahum quo- (][ue intra hmites Nitophyhi Generis adesse putarem, nisi hunc quin immo altioris indaginis quispiam putaret. Phi- rimis nimirum milii coguitis Nitophyhorum speciebus nor- niale puto frondem gerere (hiobus stratis cellularum con- textam : interiore nerape strato, serie unica cenuhu'um, (puis sectione transversah frondis fere cubicas vidi ; et exteriore cujus cehulas in juvenih fronde singula utrinque serie, dein vero ssepe phuibus superpositis cehuhs, i^aginas versus radi- antibus — pro divcrsitate specierum nunc paucioribus, muic luuuerosioribus — stratum quasi unicum formantibus. Has cehulas strati interioris cum exterioribus suis auguhs ana- stomosantibus ab initio conjunctas fuisse (luandoquidem ob servare credi(h; ut phmmum vero series cenuhu-uni rite sui^erpositas obvenire dicerem ; et ita dispositas celhdas, at numero auctas, in speciebus fronde magis incrassata in- structis, et ssepe (juoque in iis in (|uil)us regio axihs in costam })ropriam excrescere ten(ht. Si cjusinodi structuram NlTOPHTLLEiE. 23 quasi typicani Generis assuniere opporteret, facilius vide- retur frondeni onniino momdromaticam in aliis eiusdem Generis forniis vix exspectandam esse. Ejusmodi structurse diversitatem tanien adesse in specie illa, diu sub nomine Nit. versicoloris cognita, et uberiore quin immo analysi par- tium in Ranei/i Fhi/c. Brit. tat). IX illustrata, <|uajn in Herbariis Algologorum quoquo diu servatam novimus — id utrum in liac specie cognitum dicerem, an pra^termissum, me nescire confiteor. Organa fructifera propria hujus spe- ciei tamen hodiedum fere ignota esse, dicere fas est; tuber- cula onim incrassata, quibus hiec species multipHcari vide- tur, et structura et functionibus omnino diversa facihus ad- pareat. Ignotis ita partibus fruc^tiferis, de typica structura diversa hujus speciei nec egomet liodie mentionem fecissem, nisi eandem structuram vidissem in aha specie, mihi sub nomine N. carnel a Rodrigues missa. Qualeni hanc a facie ohservatam intellexi, eandem dicerem convenire cum Spe- ciebus, quas Aglaophyllis pertinere assumsi, utpote cellulas paginales omnes invicem consimiles, hexagono-angulatas primo intuitu observare hceat. Sectione vero facta trans- versah frondis adpareat frondem sterilem revera esse mono- stromaticam, nempe easdem cellulas iu utraque pagina super- ficiem frondis constituere! Sit ut in ahis Speciebus frons juvenihs aut nuper formata unico constaret strato, quod tamen certius numquam vidi ; quod vero si adesset, hoc mox ita mutatum putarem, ut facihus recognoscere hceat diversas esse cehulas, qufc utramque paginam constituant; et insuper inter has [^aginales cehulas quoque intermedium stratum adesse, meminisse placet. Ipsa denique multiplicatione cel- lularum, qufic sa^pius obvenire videtur in fronde quaque adultiore specierum phirimarum, probari putarem, typum suo modo diversum in his Speciebus monostromaticis indi- cari. Quo vero magis distant typi, structura frondis diversi, dum [)artibus ij^sis fructificationis conveuiant, eo majorem quoque fidem his uUimis cliaracteribus tribuendam esse lu- benter conchiderem. Snadente ita ipsa structura rrondis, phn^es 'i'yj)OS di- versos iuter Species Nitophyhorum — quale Genus hoc a 24 NlTOPHYLLE.^. plurimis intellectum ])utareui — adesse, niihi quidcm vix dubitandum videretur; et comparatis his differentiis struc- turse, non potui quin suspicarer iisdera Typos diversos in- dicari, quibus in Speciebus disponendis jure quodam insi- stere opporteret. (^uid vero ita sibi valerent ejusmodi cha racteres, utrum Genera propria indicarent, ut lioc supposuisse videtur Kiitzing, an forsan subgenera, an tantum Tribus minus diversos ejusdem Generis aut sub-Generis, id, me judice, certius non dijudicatur, nisi cognitis quoque et com- paratis characteribus, quos ex indole et dispositione partium fructificationis deducere hceat. Hos characteres vix putarem a Kiitzingio — Genera sua Nitophyllorum circumscribente — spreta aut mnioris momenti judicata ; sed potius eadem ei ignota dicerem; velut eadem posteris -quoque nimium obiter cognita putarem. Oharacteribus utriusque generis comparatis, et perpensis diversitatibus qupe nunc a diversi- tate Typi, nunc ab evohitionis gradu ejusdem Typi peu- deant, certius tautum judicium ferre Hcere de valore cha- racterum, quibus affinitates Nitophyllorum rectius dijudi- cantur — id mihi liodie sat conspicuum sane videretur. II. De partibus fruetiferis Nitopliyllorum. 1. Cystocarpia. (^uoad i[)sam structuram Cysto- carpii, nulhim magis consi^icuam diffcrentiam intra Nito- phyllorum gentem me exspectasse lubenter dicerenu Si in nonnulhs eorundem formis lioc resi^ectu difPerentias adesse oV)servaverim, potius sane in his Genera sui juris propria suspicanda esse, equidem ])utavi, eadem(|ue ut Genera sui juris hodie infra describere ausus sum. De Nitophylhs vero ])ropriis se((uentia hoc loco afferre placuit. ('ystocarpia vidi supra paginas ])aulo a^hiltiores sj^arsa, nunc in unam, nunc in alterani ])aginam (pnecii)ue suo carpostomio) j^rominula, saspe in vicinia venarum aut ner- vorum ol)venieniia, vix vero iisdera rite su])er])osita; nunc in paucis Speciebus ita vi(nna raarginil)us ut eadera fere marginalia dicereni ; in i])so cystocar])io unani paginani, (]uara inferiorora (hxi, vix nuitatain, nisi celluHs inunero- NlTOPHYTLLE^. 25 sioribus superpositis coniplauatis luuttauT ; et lias ouiues ejus- dem cellulas (juasi iu liueas elougalas, a uiari^iue a ))ro])rife promiuuhe, cel- lulisque ))aulis)>er radiatiiu dis])ositis coutextie, desiueuteiu. lutra pericar])iuui, ita suis parietibus rite liuiitatuui, pla- ceuta ])eculiaris surgit. a medio disco parietis iuferioris, suo pro])rio pedicello quasi suffulta et superue peltatiiu ex])ausa; a facie superiore hujus placeutre eiuergunt fila geuuuidiifera pluriuia, sursum et extrorsum radiantia infra tectum peri- carpii arcuatum, quod iu louge plurimis quLe examiuavi Speciebus nullis columuis susteutum vidi *). I])sa tila gem- uiidiifera sunt ima basi magis cyliudracea, sini])Iieiuscula aut parcius dichotoma, superue evidentius moniliforiiiia, in articulis suis su])remis gemmidia siugula pi/riformia aut oborafo-glohosa generantia; ipsis gemuiidiis — ubi plura su]ier|)osita videre credidi, ordine desceudeute maturesceu- tibus. Plurimas Nitophyllorum Species his cystocarpiorum characteribus congruentes esse, assumendum putavi (quam- (]uam liaud ))aucas esse species, in quibus c^^stocarpia mihi non rite cognita fuisse contiteor) **). *) EjusniixU (•olaniiui.s \n nuunullis Speeiebus, quas ad Xitopliylla referre suadiMitibu.s aliis cliaracteril)us vix quis[)iaui dubitaret, nie ob- servasse, lioe loeo aniniadvertere iilacuit; quo suadente eliaractere, at cuui aliis juncto, in his typuni (Teneris proprii supponere ausus sum. '^*) A descriptione structune uuclei iu Xitopliylleis lioc loco data (luaiii niaxime abludentem dicereui iconeui, a Hau])ttleiscli in Engl. et Prantl. p. 409 datam, quani me judice potius stru(;tnram Pelesseria' cujusdam reddere, milii adparuisse conliteor. Qualia i))sa jremmidia rotundata adpareut, intni sacculns iit \ ideretur teniiissiiiKis <|ii(idam- modo ordiuata, talia me structuiam reddere dicterem, (|uaiii Delesseriis propriis snbjuniore evolutionis stadio charat^teristicam |iiitavi ; (^juHmodi vero structuram me in Nitojihyllis iiroiiriis vidisse deueijiare c(i<^or. In Xitophyllis magis gelatiuosis tila gemmidiilVra (piaudoiiuidem (|uasi conglutiuata uie vidisse contiteor, et hanc ob causam veraiii eorundem structuram minus conspicuam obvenire; at (|uo(pie in his, et in ipso Nitophyllo punctato, me observasse structiirain, (]uam Nitophylleis 26 NlTOPHYLLE^E. Quod in noniiullis Speciebus cystocarpia obveniuut, nunc certo tantuni loco evoluta, aut (jur^dani modo quoad formani pericarpii exterioreni diversa, id nulluni charactereni sistere proprii cujusdani Generis, facilius niihi persuadeain. Cristani ita propriam in summo vertice pericarpii in Nito- phyllo ero^o evolutam tieri, ut lioc jamdudnm observavit Harvey, id huic speciei sistere characterem eximium neuti- quam negarem; at characterem proprii Generis ex ejusmodi formatione deducere e({uidem dubitarem ■••). 2. Sphaerosporse. SpliEerosporas Nitophyllorum in Soros semper collectas obvenire, et hos Soros in omnibus Speciebus, quas hoc respectu accuratius examinare mihi Hcuit, generari in utraque pagina opposifos et quani proxime conformes, id characterem sistere principalem quendam Nito- characteristicam putavi, monuisse placet, Xon tantuni genimidia ter- niinalia rite ])yriformia vidi, sed singula quoque sua pellicula hyalina cincta observavi. Hanc structuram gemmidiorum niagis conspicuam fieri in Speciel)us minus gelatinosis tainen confiteri fas est; et his praj- cipue' ducentibus me structuram Nitopliylleis propriam descripsisse. Me, ita structuram interpretantem, non tugit ic-onem a Hauptfleiscli datam forsitan ini)rii Generici consideraiulum putaicni. NlTOPirYLLEiE. 27 ph3'llis omnibus hucusque cognitis communem, nullis dubiis vaciire mihi adparuit. In longc plurimis Speciebus, (juas hoc respectu examinare mihi licuit. celiulas stratum corti- cale formantes — quas jam antea (|UO(iue plures super- positas vidi — ulterius exciescere dicerem in radios cellu- larum paulo longiores, novis nempe factis intra cellulas ex- trorsuiii radiantes divisionibus, cum paginibus parallelis. In filis radiantibus, hoc modo formatis, articuli suprenii ulte- rius dividuntur sectionibus, at his directione radii ita factis, ut celhda, media oriatur major, in ipsam sphferosporam transmutanda, circumpositis aliis minoribus pluribus. Has cellulas, ii)sam spluerosporam cingentes, ab initio angulatas vidi et ita ipsum suum formationis modum testantes; sen- .sini vero easdem rotundatas heri et gelatinosas, quare totum sorum rite evolutum quasi nematheciomm dicerem. In soro hoc modo evoluto, a facie observato, spha^rosporas et cellu- las andjientes paulisper modo diverso dispositas observare liceat, prout, ut tinxi, evolutionem sori plus miuns perduc- tum observamus. In soro nempe (modo dicto formato) spluerosporas medias primum maturescere putavi, exterio- ribus sori sensim insoquentibus; emissis spluCTOsporis sori iiiediis, sorum videre Ucet in media sua parte ({uasi nema theciosum, secus suam peripheriam quasi annulo sj^luero- sporum (nondum maturescentium) cinctum. Toto, aut fere toto spha^rosporarum primario agniine ejecto. finxi alia Hla nematheciosi sori, antea suppressa, excrescere, et quasi novo ordine suas spluerosporas generatura. Sphaerosporas ita in soi-o posterius uatas nuigis singulas obvenire posse, et de- mum sphferosporis [)lurimis emissis ipsuni adspectum sori Heri diversum — miuus nematheciosum obvenire — id ut stadia evolutionis ipsius sori diversa mihi exi^licare conatus suiii, (juamquani luec evolutionis stadia adspectum sat di- vcrsuiii oculo pnebere lubenter concederem. Nescio anne uiodo dicto explicarentur diversitates, ([uas olim ut soros nunc ocellatos, nunc punctato.s designatos voluerunt, diversas ("luo(iue species indicantes. Si hoc modo assumere ausus sum esse cellulas strati corticalis proprias, quas modo quodam sibi proprio conver- 28 NlTOPHTLLE.iK. tuntur in fila illa sori, (|uibus mediantibus sphferosporce generantur, facilius quoque patero putarem soros in spe- cicbus Nitophylloruni, quaruni frondes steriles unico strato constituuntur, modo quodain sibi proprio generatos fieri. Si quoque soruni evokituni in liis speciebus et quoad struc- turam sori, et quoad modum, quo ipsre sphjerospone dispo- nuntur, cmm soro aharum Specierum convenire, statuere hceat, patet huuc sorum aho pi-orsus modo formatum fieri in fronde monostromatica, in qua ipsa iha hla deficiunt, quarum transformatione in fronde i^leiostroinatica generantur spha)rospor?e. Utrum hunc modum diversum typum sub- geuericum, aiit (4enericum diversum prodere videretur, id non nisi ahis forsan quoque com])aratis characteril)us baud certius dijudicari ]iosse, hibenter susjiicarer. Soros igitur in diversis Speciebus Nitophyhorum ceitis characteribus convenire, dum in ahis invicem distant, id hoc loco non possum quin moneam. Ipsam structuram sori evohiti in phirimis cougruentem dicerem, sorosque in utra- que pagina frondis generari oppositos, et quoad foi-mam, quam in utraque j)agina assumere videntur congrueutes, id mihi non tantum certuni adparuit, suadentibus onniibus mihi cognitis Speciebus Nitophyllorum, sed quoque ahis consideratis Florideis probe in affinitatibus judicandis per- pendendum *). *) Mennni8.se ])lacet .sphierosjxn-as Fl'>ridearum infiTiiniini sa-pius sparsas obvtMiire in partilnis frondis vix ullo nioilo transinntatis ; eas- (lem vero in aiiis tnni in certa (luaduni parte iVondis evolutos, nunc unani tantuni i^aginani, niiiic utranuiue vix detinitain occupantes; liinc iliceres easdein aut in certa «luadam frondis parte obvenientes, aut plus minus vai^e dispositas ; nunc easilem obvenientes in parte (|uam diceres pro])rio (pKjdain inodo di-linitniii. .\on jiossniii i|iiiii cre.lerein characteribus ita indicatis systeiiiaticain i|uandani vini adtribiicndain esse; et hoc respectn cliaracteribus, ijuibiis digno.scere licet tyiios Nito l)hyllorum diversos non iiossum (luin libenter tribuerem systematicam (|uandam majorem vim. (Imv si ita sint, iilantam monostroniaticam, ita sim])Iicissima structura fioiidis, i{iiaiii inter Floridcas nicnilnana ceas obvenire scio iustrnctani, lanicii Lrcrcre soros coiii,rriiciites ciiin iis, i|iias in aliis specicbus, siia froiidis slnictiira divcrsis obvcnire con stat, eandeiiniiic insii])cr cuni iiis (|iioi|iie cystocarjiioriiiii structiira coii NlTOPHYLLE^;. 29 PiTuter (liffereutias, (juas iu ij^sa structura sori ot gene- ratiouis modo ejusdem obveuieutes describere couatus sum, alias adesse tum qiioad situy diro-sos iu froude, tum quoad numerum, (juo proveuiaut uuuc iu deHuita (|uadam j^arte froudis aut singuli, aut pauci, aut plurimi; tum quoad for- mam ipsius sori, quam in diversis Speciebus diversam ob- veuire posse coustat, tum deui^jue qiioud dispositiones divetsas quas in nonuullis speciebns j)ro])rias assumere teuduut, id iu(|uirenti facilius pateat. Ejnsmodi diversitates cbaracteres sistere tj-pis miuoribns diversis forsau facilins quispiam con- jiceret; et ejusmodi fuisse cbaracteribus snadeutibus, (pnbns Genera qua^dam propria designata putarunt s^-stematici Algo- logi, bodie meminisse placet. Ejnsmodi Genera nominarem Hymenenam, Botryoglossum et forsan Daivsoniam). Compa- ranti unbi tum species bis Generibns typicas, tnm abas quasdaui suis Typis magis insigues, lubenter dicerem mibi adparnisse certnui quendam obvenire nexnm inter disposi- tiones diversas, qnas sori in his Speciebus occnpant et ip- sam strncturam frondis, qnalem lianc accnratius observatam rite intelligendam putarem. Ita iuter nervos, secus longi- tndinem excurrentes et dichotomas in Nit. muUinervi soros minntos et rotuudatos, qno(|ue in vallecuhs juga prominula separantibus semper dispositos, lougas series formantes ob- servavi ; in N. veuoso, (|nam speciem N. multinervi proximam pntavi, soros siuiih fere modo dispositos, at dnm sori in N. muJtinerri sinq)hcem seriem lougitndinalem in qnaque vahecnla occupant, geminas saUim ejnsmodi series in vahe- cnhs N. renosi observavi. In Hymenenre vero specie ant venire, i«l nou i>ussiiiii (juin aifinitatis iiKiiiMuiii niajoris inonicnti (•on- siderareni. Si sori in aliis Nitopliyllis 1'oriiiantur eleinentis, i|n^n jam antea adsint (jnasi aliuni in tineni creata, lia'c vero ipsa (leti(;innt ele- menta in jilanta nionostromatica et tainen sornin ositos dicerem — interiore nenq^e latere fasciculorum in interveniis circumcirca unicam seriem (ita anastomosantem) formantes. In Dawsoniis deni- que (ut easdem interpretandas hodie conjicerem), quarura venas magis fiabellatim excurrentes in lobis frondium supe- rioribus characteristicas putarem, quoque vidi soros minutos pkirimos seriatim dispositos et has series subfiabellatim ir^ar- gines versus excurrentes. (iuanKjuam vero ita certum (juen- dam nexum inter structuram frondis et dispositiones, (juas sori in diversis speciebus assumere viderentur, tamen his in dispositione specierum systematica iusistere dubitarem, ahis prsecipue suadentibus speciebus, in quibus e]usmo])orteret. Ejusmodi Gciius sub nomine Dausonid; jam a NiT()i'nvM,K/v. 31 Falis. P)eauvais indicatuni liiisse, ipse meinoravit Laniouroux, ((ui huie Generi characteristicum (hxit, gerere foha j^lana ])ercursa nervis phiribus longitudinahter excurrentibus, atta- inen uscpie ad apiees fohornm haud attingontil)Us; iisdem ([uoque iiotas (juasdam in partibus fructihcationis adesse dixit; et in hoc Genere usciue 18 — 20 species assumeudas ])utavit; inter (]|uas a Turnero depictas enumerantur Fuc. platycarpns, F. pristoides, F. caiilescens-, F. rul>ens, F. ner- vosus, F. venostis, et insuper monuit eidem pertinere D. lo- hatam et D. Gmelini. Exchisis nonnunis Speciebus, quas ad longe diversas sectiones Florid(^irum ])ertinere novimus, patet Genus Dawsonise, ita institutum, cum Nito])hyllo Gre- villei ])roxime convenire. Alio autem Genere sub iiomine Dawsonia' jam antea instituto, recentius fundatum Genus Grevillei ab omnibus agnotum fuisse, tum paulo arctioribus limitibus circumscriptum. (Hymenenam ut Genus sui juris agnovit; F. platycarpum ut dubiam speciem cousideravit.) Dawsoniie novam speciem, inter ea a Boryo descri|>tam, nomine 1). Durvillei, exj^ressis verbis Nitophylli speciem existimavit Greville. Limites Nitophylli Generis }>roprios hoc modo jamdu- dum exaratos fuisse forsan credere liceret, si quideni sua- dentibus habitualibus notis hoc dijudicari opporteret. Atta- men hoc quoque respectu species quasdam abnormes jam- dudum consideratas fuisse, dicere fas est, de quibus hoc loco speciatim j^auca animadvertenda videntur. Ita Fiicmn platycarpnm, quam dubiam s})eciem Nito])hylli consideraverat Greville, Ty})um genericum ])ro]^rium nomine Botryoglossi, et Fucmn venosum, quem jam a Groville ut Genus ])roprium Hynienena> institutum fuisse, (.'onstat. Ceteras omnes, ni fallor, ut species ejusdem Generis spopius considerarunt, ex- ce})to tantum Kiitzingio, qui suadente structura frondis, j)rte- ter dictas s])ecies ablndontes, H tyj^os (Tenericos, structnra frondis diversos, se indicasse ])utavit. (iuod primum attinet species istas, quas al)ludentes jam indicavit Grcville, meminisse ])lacet, has ad})aruisse ab- normes eo jam tempore, (juo notis habitualibus })otius quam structura' et fructihcationis characteribus Genera Floridearum •^2 Nitophylle;e. , institiienda putarunt. Nec aliis suadentibus characteribus ha3C Genera nova fundata fuisse, ita suspicandiun videretur; nec scio eadem liodiedum ahis characteribus revera esse coguita. (iuuni vero postea, nunierosis speciebus ahis Nito- phyllorum detectis, inter quas haud paucfe sunt species, quas iisdem aut consimihbus characteribus iutermedias di- cerem inter formas Nitophyllorum magis (ut videretur) nor- males et dictas species abludentes, patere putarem has potius esse gradu quodam superiore, quo certum quondam typum l^erductum offerant, quam diversos charactere quodam sibi proprio, in structura frondis aut in partibus fructificationis detegendo. Ita jure quodam dicere putarem dictas species offerre habituales quosdam characteres evidentius aut lon- gius perductos, quos ohm suspicari forsan hceret [)roi>rio quodam Typo Generico characteristicos, dum ejusmodi clia- racteribus intermedias species nullas sibi cognitas tabuerunt; numerosis vero hodie speciebus cognitis, quas inter species .istas abnormes, et magis normales intermedias dicerem, pa tere putareni, species istas (quas ohm novis Generibus ty picas) revera tantum indicare hiuitaneas formas, versus quas ahffi species a projirie Typicis discedere tendunt. Et in Genere numerosis speciebus vasto, ejusmodi formas hmita- neas obvenire debere, facilins equidem mihi persuadeam. Ahter vero judicandum putarem de characteribus vasti Generis, aut a structura frondis aut a fructiticationis indole dednctis, quibus invicem (hscedere videntur species, habi- tuahbus notis nunc congruentes. Quo magis his minoris- momenti chaiacteribus convenire videntur species, eo potius suspicaudum coujicerem differentias tum in structura fron dis, tum in }>artibu8 fructiferis indicare tyi^os jiroprios di- versos. Et hoc (|uidem resj^ectu Nito])iiyna offerre indicia et argumenta, (iua3 egomet sane haud praitermissa vehenL Si revera Nitophyllis adnumeratas vidi species, qua3 non tantum habitualibus notis, sed etiam structura frondis et ipsis soris cum ahis haud paucis Speciebus eximie conve- nieutes ])utavi, eosdem vero differre al) iiis quasi typicis s))eciebus ipsa structura ])enitiore cystocar])ii ; si ahas formas vidi tmn structura frondis, tum cystocarpiorum structura NlTOPHYI-T.E^. 33 (•onvonieiites, ab aliis vero differre characterilius a diversa (|ua(lani structura sori petitis; si deui(|ue in aiiis, (juas et structura cystocarpiorum et soris cuni pluriniis aut multis speciebus convenientes observare credidi, easdem vero pro- prio modo ipsa structura frondis abludentes, uon potui quin his et ejusmodi indicari putarem differentias majoris cujus- dam dignitatis; (juibus suadentibus in Speciebus dis[)onendis iubenter insisterem. Quid revera sibi valeant ejusmodi cha- racteres, a priori dicere forsitan non fas sit. Quomodo vero ipse easdem hodie interpretandas credich, tum Genera (|ua3- dain nova hoc loco proposita, tum dispositio specierum nova, cpiam ipsis Speciebus Nitophylh pi oponere ausus sum, doceant *). Prseter characteres structurffi, cjuibus majorem vim tri- buere ausus sum, utpote ab ipsa indole Tvpi quasi pen- dentes, et hinc, ut putarem, sub onnii evolutionis gradu conspiciantur facilius, ahos quo(|ue adesse, quos tamen ut- pote ab letate plantaj et ab evolutionis gradu Speciei depen- dentes, in diversis Speciebus plus minus conspicuos tieri agnoscere opporteiet. Ejusmodi lubenter considerarem ten- dentiam in Speciebus ahis admodum diversam, aut frondem generare sessilem (Nit. ocdlafmn), aut breviter stipitatimi (N. Bonnemaisoni), dum in ahis frondem caule proprio suf- fultani, in ahis frondem secus costalem frondis regionem incrassatam, et costam propriam adesse facihus quis dixerit. (^uia in Speciebus Nitophyllorum Europseis et primum cog- nitis frondes generantur fere sessiles, consuevimus conside- rare frondem Nitophynorum totam velut unamquanKjue frondis partem quasi homogeneam; et ejusmodi considera- tione ductos eos putarem, (jui Genera iha jam(hi(hnn (h- stincta Ni/menm^, et Botryoglos.si constituere projterarunt, eo tempore quo intermedias iormas nuhas sibi cognitas habuerunt. Nec is suni (jui negareni ejusmodi cliaracteribus *) Cyst(>cai|)ia iii Ilyiiifiiciia ita i|iian(l(i(|iiitlciii iU'i)i(!ta vidi ut struoturam quodaniniddd diverHain in lioc (ifcmere obvenire forsan (|iiis- piam credidcrit. Feliciter ducta sectione oystocarpii, nec vidi nuclcum rite basalem, nec tila gemmidiifera aliter formata quam iu aliis Mito- phylli speciebus. 3 34 NlTOPHYLLEJE. in affinitatibiis dijudicandis vim quandam adtribuendam esse. In plantis superioribus, in quibus partes diversas pro- prio nomine designare consuevimus, nec quispiam hodie dubitaret formas dignoscere in quibus alia organa alio niodo generautur diversa; ut vero quoque in his forma^ adsunt (Ruscns, Cactearum formfp) affinitate proxima^ (iuam(|uam certas partes aHo modo evolutas generant; ita quoque in Nitophyllis assumendum putarem alios esse (piasi Typos sub-Genericos in (juibus certas partes mmc magis, nunc minus, nunc uno modo, nunc altero evolutas generant. Quid sibi valeant ejusmodi differentise vix a priori dijudicandum putavi; comparatis tantum numerosis speciebus me judice dignoscere liceat quasnam differentias considerare opj^orteat indicare typos diversos, quibusnam aliis vero indicantur evo- lutionis gradus tantum diversi. (iuod attinet eas formas aut proprie caulescentes aut evolutione costfe proprise, nunc tantum in ima parte frondis prsesentis, nunc sursmn longius scandentis, dixisse })laeet mihi adparuisse ejusmodi differentias tantum indicaro evo- lutionis gradus diversos, quos non tantum in Typis i^luribus, quos aliis suadentibus notis habitualibus dignoscere liceret, obvenientes vidi, sed etiam in Typis majoris momenti, quos jubentibus characteribus a fructificationis })artibus petitis — ante aHos characteres — prtevalentes putares. (iuam(|uam igitur Nitophylla propria omnia a Delesseriis, ejusmodi sua- dente charactere dignoscere consuevimus, non ])otui (|uin prffisentiam costa3 imHomodo {'haracterenj (^onsiderarem ejus uiomenti ut hoc suadente s])eciem (|uan(lam costatarn aut seraicostatam Nito])hyllis omnino alienam considerarem In haud j)aucis Spe(;iebus liuu*, costa vix aliud signiHcare puta- rem, quam frondem inHrmam in media sua parte Heri Hr- matani una aut altera adjecta cellularinn serie nova, aut cHiteris omnino consinnli, mmc j)arum ab aliis diversa. Ejusmodi diversitatein (|uin immo ali(|uando observare cre- didi in ij^sis Nit. ocellati S])eciminibus ritc dichotomis, at in ha(; specie tantum indicatam cellulis mediis frondis |)aulo lon- gioril)us quam j^agiualibus (at forma caiterum non diversis); et in eundem Hnem Heii conjicerem cellulas marginales Nitophylhim. Nttophylle^ 35 Irondium semper et diversas geiierari ah aliis oellulis, et nuuc imuio in ap]>oudiculas exuberautes obveuire pro(hietas. Vh iutra pao-iuam frouibs cofihi i^roj^ria s;epius deficere, uuuc auteiu lougius ju-oducta obveuiat, ita quo^pio iufra. pagiuam frondis fttipps uuuc vix adesse videatur, uuuc vero prolou- gatus adest; et quiu immo ramosus geueratur, caulem quasi proprium geueraturus. (iuin immo partem, quam radici plantarum superiorum aualogam putant, nempe placeutam froudis basalera, iu uonuullis tieri radiculis ab iuferiore caule descendeutibus firmataiu, characterem sistere certis speciebus ]>rivum, id vix quis])iam deuegaret, qui has ])artes iu Nito- ])li_ylhs luajoribus uberius evolutas observaverit. <|uis autem hodie Genera Algarum ejusmodi characteribus fuudata vellet? Et hoc respectu putarem Nitophylla accuratius exami- nata, offerre multa, quse Systematicis Algologis perpendenda et cousiderauda videreutur. GeNCS I. NlTOPIIYLLUM. Sub-Genus f. Leptostroma fronde tota aduUlore frmii.^^dma memhranacea avenia et oneroi, sterili fere tota contcxtn unico strato celhiJarum hexagonalium, anciulis ant mar- ffini/)us suis ulternantilms supra hmites ricinarum e.r- panshs; fertili sorum in uframque paginam (P,que ef eximie prominulum generante, trihus seriehns cellularum contexfo: pafiinalibus nempe f/eminis generanfifms sphcero- sporas majusculas interspersis cellulis minorilms suh ancfu- Iafis\ in Jila sphrerospnras cingentia conjunctis: infimo sfrato perfenui. celluJis ejusdem soro ufroque latere pro- renienfe coai cfafis. Nou siue luesitatioue Sub-Genus proprium iustitui for- mis (pubnsdam Nito])liyllorum, (juas uec quoad structuram sil)i ])ro])riam rite iutellectas, uec quoad fructificatiouis par- tes liucus(|ue rite coguitas dicere auderem. Unam uimirum harum, (|uamquam ut spcciem sibi ])ropriam diu iu Her- bariis servatam, tamen nec quoad structuram frondis rite 36 NiTOPHYLLE^. NitophyJlum. intellectam, iiec quoad normales partes tructiferas (hodiedum vix observatas) eo£jntiam puto; alias vero species, (juas cum dicta Specie Griffithsiana convenientes credidi, et nuper in- ventas et ]^aucissimis speciminibus, ut putarem, observatas una aut altera facta dissectione partium fructificationis vix certius ita intellectas facihus quisi^iam conjiceret, ut his du- centibus Ty])um i^roprium ilhs constituere oj^porteret. Quum vero typicas dilferentias, quas in his observare credidi, ad structuram Nitophyllorum ])ro]>riam rite cognoscendam haud parum conferre ])utarem, harum structuram, qualem eandem vidi, quoque describendam omittere nolui. Species hujus Sub-Generis sequentes ])uto: 1. NiT. NiTiDUM Rodr. Algas de Menorca. Qualem hanc Speeiem, nuper inventam, niilii cognitam habni, talem sna forma exteriore cnm N. ocellnto congruentem facilius dixe- rim: est nimirum planta fere linearis, at tenuissinui 2—.-} polHcaris, bifurcat.io7iibus magis patentibus paucis decomposita; ita sua fonna ex- teriore vix a dicta vulgari planta recedens, celhilisque suis paginalilnis omnibus liexagono-ans cqnsimiles hexagonoangnlatas vidi, membranis suis firmis translucentibus, invicem separatas, in fronde adultiore ut ]>utavi sffipe quasi intervallo angusto disjunctas, quod ob anguhun iniiiis celluhe supra faciem alterius paulisper prominulum mihi explicatum putavi. Hanc adparentiam misquam in alia Nitophyl- lorum Specie me reqnc conspitaiain vidisse memini. Facta sectione transversali frondis cellulas ejnsdcm rite monostromaticas vidi, nunc fere qnadraticas, nunc paulisper rectangulares, finnis suis parietibus cinctas. Formam frondis dicerem cum N. Ilillia' jiiniore potissimum congruentem, at ab hac Specie facilius distinctain, utpotc totam lio- moeocystideam (si quoque a longe ])lurimis Nitopliyllormn speciebus sua structura monostromatica dignosccndam). Haiic structura! diffe rentiani jam in froTide a facie oliscrvala proditam putarem ipso adspectu NitophffUum. Nitoi'hylle.e. 37 nsticulationis peculiaris; ([uod vero multo evidentius adpareat facta .sectione transversali iK'r rroncitMu soris splueroyporaruni iustruetam. In liac; evidentissime vidi fnindis partes steriles intercedentes monostro- uiaticas; cellulis in ita ohservata suam crassitiem evidenter superantibus fere rectan.iiularibus — at intra sorum admodum comi^ressis quasi co- stam soro referentibus. An vero intra sorum costa hfec sit cellula in- tima, qufe in(hvisa permaneat (at compressa et lateralihus aucta con- siuiilibus, id jiro certo statuere non auderem. Ipsum vero sorum sec- tione vidi oljlouyum, iu utramque paginam ;eque prominulum, sphtero- sp(jris vali(hs unicam sei'iem in quaque pa<^ina formantiljus ; inter sphierosporas cellulas steriles multo miuores, in tila splia^rosporas ipsas cingentia conjunctas vidi — ut NitopliyUis ciuiracteristicum videtur. Ipsos soros vidi minores quam in N. ocellato, nec tamen ;eque minutos ac in N. Hillite; his forsan potissimum congruentes adspectu. In spe- cimine a me observato soros vidi invicem longius distantes et sine ordine conspicuo in intermedia zona frondis sparsos. Cystocarpia (plu- rima a me observata) vix rite evoluta dicerem; nunc vero nucleum rite evolutum observare credidi, sua structura cum Nitopiiyllis congru- entem. Ipsum pericarpium celhihs angulatis contextum, et carposto- mium terminale cellulis radiantibus formatum vidi. 3. NiT. vEBSicoLOK Harv. Hanc Speciem, quoad partes frondis exteriores diu cognitam, tamen quoad proximas aftinitates dubiam saepius consideratam fuisse putarem. Prajter ea, qua} jam antea de hac specie dixi, hoc loco ad- dere placet: frondem sectione facta transversali monostromaticam vidi, cellulis paginalibus ipsius laminye cubico angulatis contextam; ubi vero adeat costaHs regio magis evoluta, celhilas vidi phires in series extror- sum radiantes superpositas. In ipso stipite, quem in hac specie sat evohitum adesse constat, structuram magis referre farraginem filis cel- lulisque densissinie mixtis constantem faciHus quis dixerit; ubi hanc structuram minus densam vidi, dignoscere putavi duas series celluUirum me(Has partes occupare inter margines; extra has et marginibus viciuas celluhis magis angulatas observavi, in quibus endocliroma sat conspi- cuum in media cellula coacervatum vidi — fere modo dic^erem quo in s.iro spliairosporfe nidulantur. Ex ipso eo facto, (piod in hac Specie fxdli formantur ad apices segmentorum fere noruuditei- provenientes, et i^ecuHari sua structura facilius (Hgnoscendi, deducen(hun forsan quis- piam cre^Hderit partes fructilicationis proprias iu iiac specie raro evo- hitos tieri; Innc iKxHechnn sphierosporas nec observatas fuisse scio, ncc de structura cystocarpiorum observationes pubHci juris factas fuisse novi. Ex iis (pia^ tuui ipse vidi, tum cx observatione milii communi- cata (h'(hu'ere ausus suui, suspicari forsau Hceret callos transformatione (puKhxm cystocarpioium generari: et hinc cystocarpia iu iuic si^ecie Sccpius deflcere; quum prjeterea nec- nuin, nec aHis contigisse novi 38 NiTOPHYLLE^: Nitoplujllum. soros hujus speciei observare, certius «luid ile affinitate speciei -statuere vix liceat; attamen his deficientibus cbaracteribus, monuisse placet structuram ipsius laminte (non transmutatse) indicare speciem hanc diu cognitam potissimum c(jngruere cum Specie ultimo tempore detecta (N. carneo), ita ut has species aftinitate proximas forsan hodie suspi- candum videretur *). Sdb-Genus II. Aglaophyllum fronde tota adttUiore di-pJeio- stromatica, tota avenia et enerri, cellulis nimiriim omnihus pacjinalilms cum interiorihus conformihus, rotundato-angu- latis; marliyll(uuin, laihi in mentem venisse f(jrmam contiteor, cujus habitum et nomen i'idem datum (Ulva Melanoidea Schousb.) mihi diu cognitum liabui, quam vero quoad aftinitates quani maxime (hibiam niihi adparuisse contiteor. Hujus phmtula.', a Scliousljoe ante multos annos inventuB pauca speci- mina in Herl). C. Agardh asservata adfuerunt. De hac in^iuirenti mihi in opere Bornetii adparuit eum in ea neutiquam Tllvic, at roriiliync speciem recognoscere putasse. (.luod sua(hmte co]f)re iu uno aut ahero specimine, ([uociue hibenter assumere vohiissem. Facto autem segmento transversaU ejusdem structuram rori)liyr;u non bene recognoscere pu- tavi; potius structuram cum N. carneo congruentem observare credidi. Ipsam formam frondis nunc in lobos plures divispe, (|nain in uno spe- ciniinulo observare credidi, potius indicare Nitophylli (|uaiii Porphyne specicin. ('olorem frondis, (|uem nomine a Scliousboc datd indicatum putares, a praiparationis (]uodani defectu deducere veneiii, utpote spe (■iininuluni, (|ii(pd (•(mii)aravi (ilis (|iiasi mycelii cujusdnni cinctum oliscrvavi. Nitophyllum. Nttophylle^]. 39 «licere (luideiii licet cellulius interiores alias paulisper secus longitudi- ueni fr(ni(lis conjunctas <]uasi fas(!iculos eflicientes, quibus arefie inte- riores deminn fructiferaj inclusje adpareant ; hoc vero parnm conspi- (iium esse, dicerem. 5. NiT. ocELLATUM Lamour. et GreiK (iuam^iuam perbene scio dictum fuissc non distinfj;uerc licere inter ^V. ocellatum et N. punctatum, tamen non potui quin conjicerem duas Species diversas sub eodem nomine non bene conjunctas fuisse; utra^iue forma alias versus Species tendente. Prseter differentias, qui- bus veteres Algologi N. ocellatmn a N. punctato dignoscere voluerunt, a forma et ramificatione frondis prsecipue deductas, alias adesse egomet vix duliitarem, de (luorum vero valore contra ho(iiernas auctoritates suppositioneni (luandam proferre mihi vix licitum sit. Inter ejusmodi differentias forsan animadvertere liceret structuram non onmino iden- ticani milii adparnisse, In forma rite lineari et dicliotomo-decomposita, ([ualem lianc in planta Anglica vidi, cellulas paginales intermedias fron- dis paulisper diversas a marginalibus putavi, quasi hanc formam ad propriam quandam costalem regionem formandam i^ropitiam dicere liceret, dum in N. punctato ad regionem quandam propriam marginalem formandain tendentiam (|uandam adesse suspicarer. Intra margines hnjus regionis marginalis cellulas multiplicari proprio quodam modo, nunc in undulationes marginales properantes, quas demum observare liceat pinnatim elongatas aut laciniatas, et in his ita ortis soros srepe generari, observare (Tedidi ; qnse vero omnia cum forma et characteribus N. ocellati congruere dnbitarem. Ipsas dimensiones frondium admodum diversas obvenire (juo^ine constat; et comparatis deni(|ne speciel)us extra Europeis pluribus, sj^ecies plnres eodem fere modo invicem distantes oljvenire pntarem. 6. NiT. cRispuM Katz. J. Af/. Epicr. p. 448. Hanc speciem Australin' forsan omnium elegantissimam sat di- stinctam putarem, (iuaiii(|uaiii characteribus non admodum prominen- tibus. S(jros minutos iuijus speciei ipsam costalem regionem inferiorem (piasi fugere dicerem; lianc vero regionem in adultiore fronde nunc fere cost;K propria^ adspectum priebere, cujus vero in ])lurimis nulla indicia vidi. Est planta mnlto niagis decomp(jsita, laciniata et sa-jie torta (luam in pluriinis S|)('ciebus Nitophyllonim (excej^to forsan N. den- ticulato) obvenire novi. *■'•' Fronde magis consp/cue .'^tijntata. stipite sub- costato. 7. NiT. BoNNBMAisoNi Gvev. J. Ag. Epicr. p. 452. In lamina fiondis N. Bonnennvisoni, nec costae, nec costularum indicia vidi, nisi in partibus in nova segmenta properantibus cellulas 40 NiTOPHYLLE^. Nitophylhim. qnasdam paulo longiores ita denominaveris ; at has cellulas directione magis quam forma diversas esse miiii adparuit. 8i contigerit liabere segmentum transversale in interstitiis inter cystocarpia, adpareat niem- branam frondis contextam esse unica serie cellularum interiorum, (luas fere cubicas, et utrinque obtectas unica serie cellularum vidi, uiediis multo tenuiores. In fronde senili inferiore series cellularum 4—6 nu- meravi. Stipes vero costatus numerosis cellulis superpositis constare videtur, quarum in (juaque serie cellulas extrorsum radiantes usque 10 numeravi, liasque oiilongas. Ex iis, qua? ita vidi, lubenter concluderem N. Bf)nneuiaisoni sua tendentia stipitem generare singulis suis frondibus principa]i1)us ab aliis speciebus superioris oceani Atlantici prsecipue distinctuni esse. Quod meminisse hodie placet ne, suadente descrip- tione a me in Epiciisi data, speciem rite venosis adnumerandam esse quispiam putaverit. 8. NiT. LTviDUM Hook. et Hqrv. Crypt. ant. tah. 179. De hac specie forsan dicere opportet eandem in ea videri ten- dentiam generare costalem regionem propriam singulis laciniis frondis, quam in N. Bonnemaisoni adesse putares. Nec vero lianc ob causam cellulis ipsis paginalibus, invicem paulisper diversis tendentiam quan- dam tribuerem in venas transmutari, quales has in venosis (hodie a me dictis) obveniant. Cajterum de N. livido animadvertere placet speci- mina nostra hujus speciei tum deticientibus soris, tum alio respectu non ita com]iIeta, ut de affinitate speciei certum judicium feire auderem. Aliani plantani, a me noniine Nit. ohscuri descriptam, sistere plantam omnino diversam hoc loco memorasse placet. Habitu decep- tum, me hanc plantam ut speciem Nitophylli proposuisse; quoad struc- turam, hodie comparatam, me in ea aut plantam Juvenilem Jeanne- rettiw lobatce, aut speciem huic proximam agnovisse. Ex iconibus .Ieanuerctti;e, plantnm evolutam hujus tu)sta evidenti instructaui esse, satis constat; at junioris plant;e speciminibus comparatis, nnhi vix dubium adparuit, eandem juniorem offene frondem, quam diceres om- nino ecostatam. — Hinc N. obscurmn ut speciem Nitophylli obliteran- dam esse jiatet. ff Frcndis margine evidentius denticulato. 1). NiT. DKNTjouLATUM Hwrv. J. Afj. Ejiicr. p. 4')(). Ilanc tuni tenuitate frondis, tum etiain soris suis per totain super- rHJcni frondis sparsis ad Species ante(;edentes accedentem dicereni, at facilius dignoscendam maiginibus saltim in plaiita adultiore in denti ciilos iniiuitos sursuin et deorsuin alterne fiexos excurrentibus. Oajterum Nitophyllum. Nitophyt.le;r. 41 hujus esse quasi dupliceni formam: unam inagis contraetam et eviden tius palmatitidum ; alteram magis excrescentem, lobis usque semipeda- libus, pollicem et is, quales has primum cognitas novimus, convenientem dicerem, nec ((uoad structuram frondis abludentem, comparatis cellulis paginalibus, quas onines conformes facilius (juis statueret — tamen a (Hctis Kpeciebus Kuropseis in m differre, quod frondes crassitie incre- scunt, continuata divisione cellularum, dia|)hragmatibus suis cum pagi- nilnis parallelis. Frondes hoc modo generantur ;idmodum crassie, et (juasi carnosa substantia abludentes. Cellulas ita formatas rite super- positas ol)servare credidi ; centrales plerum(|ue, ut })utarem, paulo cras- siores ; exteriores omnes adparenter tenuiores, quasi radios formiuites paginas versus. Prout frons observata fuit aut junior aut senilis, cel- luhe quoque eam constituentes aut pauciores aut plurima; ita obser- vandpe. Finxi fi-ondem hoc modo (pio^iue i^erenuantem Heri, utpotc in n(ninullis frondem vidi fere coriaceam (in aliis nuigis membranaceam) 44 NiTOPiiTLLE^. Nifoph//UuiH. utramque soris instructam. Iu fronde sorifera jnniore Nit. Gicnuiani vidi soros minutos sine ordine conspicuo dense sparsos, attamen me- diam regionem laciniarnm infra terminalium qnasi fugientes. In spe- ciminibus, qute perennantia putaA'i, adm(jdum crassis, et (quasi plurimis partibus deperditis) vage laceris, nunc soros vidi, at iios quasi degene- ratos, una aut altera sphaerospora tantum persistente instructos. * Fronde dilatata, margme denficulis sursum et deorsimi alterne ffexis artnata. 15. NiT. GuNNiANUM Harv. J. Ag. Epicr. p. 456. Quamquam hanc siieciem tum descriptione, tum dual)us iconibus a Harvey illustratam novimus, tamen ipsam indolem, ut ita dicam spe- ciei, vix rite perceptam dicerem. Tnm enim ipsa frons sub evolutione fit a(hno(hmi mutata, utpote juvenihs tenuissima, quahs ex una icone (Harv. Phyc. Austr. tab. 241) adpareat ; adultior vero fit carnoso cras- siuscuhi, et in fronde late expansa poris rotundatis ssepe in disco aduh tiore perforata, ({ualis in Harv. Ner. Austr. tab. 47 depicta. Ipsa rami- ficationis norma ita (juociue diversa ut nunc palmatifida lobos dilatatos quoquoversum expandens, nunc magis dichotomam putares, lobis vero ahis magis excrescentibus, aliis brevioribus. In fronde denique forsan perennante et ambitu trita lobos novos quandoquidem excrescentes putarem ; et in liis quoque soros at structura panhsper nnitatos vidi. Quocumque autem modo mutata, frons dignoscatur celluhs paginalibus omnibus interioribus conformilnis, marginalibus vero diversis, dentes sursum et deorsum alternantes, sat conspicuos formanti))US. ** Fronde dichotoma aut suhpalmatifida marginihus intcgerrimis. 16. NiT. cAKTiLAGiNEUM Harv. J. Ag . Epicr. p. 459. Qualem hani; speciem miiii cognitain hal)eo, eam parum revera intellectam fuisst' i^utarem; Intcr numerosa s|)ecimina Nitopliyllornm, (luai ex Nova Hollandia vidi, lianc si)eciem raro obvenientem dicerem. Ad eam rite inteipretandam j)rinium animadvertere opportet, eam iis l)ertincre sp(;ciebus iii (juibus celluhc paginales omnes (^^nformes ob- veniant, nullis omnino venarum iiKhciis in fronde a superficie ()l)ser- vata conspicuis; quo respectu eam cum N. Gmmiano ex unn i)ait(', cum N. Pristoideo ex altera convenientem dicerem; ipsa frondis fonna exteriore ab his ablndente. Hinc eam fide structura) inter lias disi^o iicndam esse assumsi. Facto segmento transversali vidi frondein (•cllu- larum seriebus o superpositis contextam, niedia cellula et luiic proxi mis adspectu lincarilius, coiticalihus pnrum (liv(Msis; ubi sori formautur (^'llulas superpositas duplo circiter uumciosiores vidi (iicmi>c uiedias '2, intermcMiias 4, corticales 2). A hicie soii s])li,crospor;iiuiii iii zona Nitophyllum. Nitophyli-k.*:. 45 intennediii 1'rondis subpahnatilida? sparsi iniiii obvenerunt, pauci et niinnti. In planta Harveyana 2— .') poUii-ari seuinenta vidi sublinearia, niar.iiine undulata, alia inagis pinnalini disjxisita, superiora snbpabnatini expansa. In ab'a [ilanta steriU, quani ad lianc specieni referendam pntavi, frondeni a basi niagis pabnatitidan\ vitU et niarginibus planis instructani. Frondeni in utraque bi-tripoilicareni latitmUne, ex cocci- neo purpurascentem, substantia tirniiore carnosa insignem, exsiccatione nnnc rnptam. 17. NiT. MULTiLOBUM J. A(j. inscr. Epicr. p. 69S. Ad ea (lUiie de liac 1. c. dixi panca hodie addere j^lacet: Satis constat Kutzingium jam in Pliycologia gencrali depinxisse et descripsisse plantam ex oris Peruvi;e, quam Genus proprinm sistere putavit, quamque tum loco nataH, tum forma et inagnitudine frondis cum nostra planta congruentem faciUus quis supponeret. Iteratis quo que vicibus ad utramque plantam comparandam revenire placuit; loco natali, habitu et magnitudint» planta?, atqne ipsa structura frondis, has plantas vix diversas dicere auderem. Quum autem Ktitzing suiB plantai tetractocarj^ia marginalia aggregata dixit, et eadem ita depinxit ut faci- lius putares, sphlacet. Tribus V. Prolipkr;e frnndis' Jamina lancoictpa lohis a margine prolificanfihus, hylt.e^:. 47 (lecuiulHMittMu «liccre opporteret; at spccimimi quoque N. monanthis Miagis clouixuta viergi]reni(inw)i fere acccdere (liceres; a cpio vcro iliffert soris suis luajusculis, totuin discuni lobi occupautibus, uiaroine sti'rili auirustiorc cinctis. Quo charactcri' spc- ciem cnm spcciebus, quas hoc loco ad Acrosoria retuli, proximc con- venire lubeuter dixissem. Frondem vero iu Acrosoriis esse venis per- {•in'saui, duui in X nionanfJio ccllulas pagiuales omnes conforuies, hexa- gono an!.rulatas vidi; hinc si characteribus structurae majorem fidem iu Nitophyllis disponendis tribuere opporteat, patere putarem habituales congruentias in Aerosoriis et Monantheis indicare analogias, potius (|uam aflinitatem. Ut de aftinitatibns rite judicatur, observasse placet in iuferiore parte N. monanthis me observasse frondem in costali re- iiione esse incrassatam, quasi initia prsebentem costae, quam in N. Endiincefolio rite evolutam vidi; ct has species quoque congruere evo- lutione sori, in suo loco solitarii. 21. NiT. Endivi^polium HooJc et Harv.; J. Af/. Epicr. p. 401. Inter specimina, (luse distribuit ITarvej^ specimen me habnisse, (juod juvenile stadium sistere putavi plantre, cujus vulgares formas, adspectu admodum diversas Algologis hodiernis sat cognitas assumere ansns sum, hoc loco primum animadvertere placet. Frondem in hoc specimiue vidi subpalmatim expansam laciniis linearibus apice di-tricho- tomis, ant adhnc pluribus adproximatis in flabella palmatim expansa tendentiljus. Rachides, quas dicerem hujus plantae, sunt evidenter in- structa; regione costali incrassato et limbo in lobos sursum et deorsum uudulatos inferne producto, lobis his in superiore parte plant» in ligu- las liuearioblongas, suo ordine undulatas excrescentibus ; et his lobis frous inferior tota pinnatim obsita adpareat. In planta adultiore, Algo- logis ut putarem notissima, regio (^ostalis, in juvenili parum couspicua, iu C(»tam validam transmutatur liud)0 costam marginante magis undu- lato et lacero; laciniis superioribus ulterius sui^radecompositis, fere cucullatis et ita transinutatis ut plantam nomen, speciei datum, rite meruisse, vix quispiam dubitaret. Plantam hanc, deniqne costa evi- dente percursam et laciniis marginalibus conspicue tenuioribus instruc- tam, ab initio Delesseriete speciem habitain fuisse, vix qnispiam mi- raret (a Kfitzingio species inter Hypoglossa (pioque disposita fnit). Ut vero (|uoad aftinitatcs intelligatur })]aiita, dixisse opportet me nee in structura cystocarpii, nec iu structura sori pecnliare quid vidisse, quod specicm ab aliis Nildpiiylli sjicciel^us reinoveudam urgeret. Nec strue- tnia, ucc ramilicationis norma speciem a N. Prisfoideo admodum di vcrsam mil)i a(li>aruisse, id lu-iino loco animadvertere placuit ; structura cellularum pagiuaiinm s])C(icm homajocystidcis itertincrc satis (|U()i|ue patei-e putarem ; ccilulas costa' (pioad formam ab iisdem laminaj vix diversas vidi; sunt paulisper longiores (suo diauietro circiter 3:plo.- 48 NiTOPHTLLE^. Nitophpllnm. longiores) duiii rellulie proxiuiie ipsius laniiuiu (lui)l() lougiores, in ipsa lamina in eellulas marginales rite angulatas exeuntes; venas autem proprios certe nullas vidi. Segmento facto transversali ipsa costa am- bitu ellipsoidea mihi adparuit, plurimis cellularum seriebus superpo- sitis ab axili radiautibus (8 utro(jue latere paginne numeravi), margina libns brevioribus lobos formantibus. Soros vidi in laciniarum lobis extimis et minutis obvenientes, ob minutiem lobi (|uo(pie aduioduui minntos, in lobo singulos lamina sterili cinctos, uunc in lobo ivrv tri- lobo unicum centralem. Comparatis tum structurpe characteribus, tum sori (in suo lobo solitarii) dispositione, assumere ausus sum N. Endivicpfolii aflinitates inter Nitophylla quferendas esse ; speciem Homjeocj'stideis pertinere, eamque ad N. monnnfhos, cujus frondem inferiorem in costali regione leviter incrassatam vidi, et suadente soro Iiuic proximam consideran- dam esse, mihi adparuit *). Tribus VII. (JosTAT^. Frondis- adpurcnter dichotoma' cl flahfllatim cxpansa .segmcniis- lincarihns, steri- lihiis et /uniorihns planis in apicem ohtnsnm cxcnr- rentihus, memhranaceis, inJ'erioril)iis sensim incras- sata regione costali costam ala angnsfa nmrginafam formantUms, fe.rtilitms intra lohnlos marginis snt>- undnlatim ditatata- soros rotnndato-semdnnares gene- rantifms. 22. NiT. FALLAX (J. Ay. m.^cr.) iroiide angiLstii linoari di- chotomo-clecomposita flabellatim expaiisa ' costali vegioiie sensim incrassata, demiim iii costani complanatam trans- mntata, marginibus integriusculis, laciniis mediis line- aribus supremisque parum Jatioribus obtusiusculis, ste- rilibus i^lanis, lertilibus margine subundulatis soros semilunares sensim generantibus. Hab. ad oras Nova> Holiandiaj australes (a Wilsou sub n:o IKI mihi missa). *) Spe(;iem olim sub nomine Delcsserioi crassinervice Monf. ni- .scriptam et cujus iconem in Voy. Pol. Sud. fnh. S fig. 1 datam novinnis, ab aiiis alio modo interpretatam fuissc, constal (Cfr. qusB in Ejner. snb D. ptii/llophorn pay. 487 dixi; et insuper (|uod iii jyaii. 490 speciem Montagnei leferens). Iterum iterumque perpendciiti inihi (jua; de hac specie conjicierunt alii, im^ judice, dubitandum adj)aruit anne vera D. crassinervia cuni Nifophnllo Endivifffolio - qualeni hauc speciem non- dum torta fronde iustructam supra descripsi — potissimum congrueret. Nitophyniim. Nitophylle^. 49 Habitu hajc species a N. Kiuliviaifolio faciliu.s dignoscafur, si (|Uoque characteribus hse species ita proxiuiie viderentur, ut speciuiina iiiinus oharacteristica nunc forsan legrius dignoscerentur. N. fallax est (|uasi fonua siniplicior lobisque margine sub certo stadio unduhitis in- structa, vix vero ad modum N. Endivifefolii supra-decompositis, EntH- viam quodam modo femulantibus. Stipes quoque et regio costalis in nostra complanata permanet, (ium in N. Endivirefolio eximie ssepe pro- minent. Cellulaj mediam costam in N. Endivifetolio formantes sunt prolongatie, ita ut in media costa easdem suo diametro duplo longiores vidi; iu N. fallaci sunt supra costam vix prolongatpe; easdemque vidi rotundato-angulatas. Margines in nostra sunt demum undulati infiexis et expansis lobis alternantibus ; et in his lobis formantur sori sublunu- lati, secus margines unicam seriem (in nostra occupantcs). In seg- mento transversaU vidi lamiuam cellulis plurimis a pagina ad paginam superpositis rotundato-subquadraticis ; extimis ternis, dein quinis, juxta costam 7:nis; ipsam costam nunc in uuam paginam magis prominulam observare credidi. Speciem lianc, liabitu fere magis Rhodymeniam, aut ob costalem regionem incrassatam Stenocladiam referente, diutius in Herbario ser- vavi, ignotis mihi fructibus. Froudem ejusdem vidi 4— G pollicarem, et facile diceres dicliotomo-deconipositam, segmentis 1 Va — 2 Hneas latis. Demum specimine soris instructo a me observato, de affinitate nulla dubia adesse putarem. Inter species Nitophyllorum mihi cognitas for- mam novam puto, N. Endivisefolio proximam aut potius analogam, at fronde simpliciore magis membranacea instructam, ita ut frondis supe- rioris partes exsiccatione spepe transverste ruptpe adpareant. Utpote venis omuiuo destituta, iis evidenter pertinet quarum cellulas paginales omnes hexagouo-angulatas dixi. Inter has ipsa forma frondis ad N. Endivuefolium eam proxime accedere, utpote regione costali incrassata cum hac specie convenientem. Dum vero in N. Endivicefolio cellula? paginales ipsius costa; paulo longiores obveniant, quam qua; margines obducant, in N. fallaci cellulas paginales costse cum marginalibus con- formes dicerem. Quo structuraj charactere N. fallacem convenire dice- rem cum Nit. Pristoideo et alia nova specie, a me hodie sub nomine N. serrulati descripta. Hinc N. fallacem conformatione frondis speciem inter N. Endivicefolium et N. Pristoideum intermediam dicerem. In specimine sorifero N. fallacis margines adultiores vidi undulatos et de nmm (in lobis sur^um et deorsum flexis) soros fere lunulatos ipso su<> formationis modo quasi transitum parare ad species proprie Pristoideas. Ipsos autem soros, situ magls cum illis i\^. lacerati convenientes, ana- logiam quandam parare, meminisse quoque placet ; quauKjuani has Spe- cies in serie Nitophyllorum hjngius revera distantes putarem. Sectione facta transversali frondis, vidi totum segmentum ani- bitu auceps, media regione incrassata, marginalibus partibus tenuio ribus; totum vero seriebus cellularum sui>er]iositis plurimis contextum ; 4 50 NiTOPHYLLE^:. Nitophyllum. in parte exteriore laminas ejusmodi celliilas snperpositas 3, dein 5, juxta costam 7 paginam versus radiantes numevavi. Tribus VIII. Armat^ frondis adparenter pinnatim de- compositm segmentis junioribus linearihus aut oh- longis planis, margine dentato serrulato aut fimhri- ato armatis, inferiorihus sensim incrassata regione costali costam incrassatam plus minus adparentem formantihus, fertilihus intra adparatum marginaJem soros numerosos sp^arsos generantihus. 23. NiT. EEOsuM Harv. Fhyc. austr. Tah. XCIV. J. Ag. Epicr. p. 460. Hfec species cliaracteribus suis insignibus ita revera diversa ad- pareat ut segre sane dicitur quibusnam aliis speciebus proxima vide- retur. Dum Harvey in Phycol. anstr. speciem eximie depictam forma ita abnormem judicavit ut in habitu ejusdem (ab aliis omnibus abludente) omen fere suspicasse plantam esse monstrosam, ipse contra dubitare ausus suni anne eandem cum Hemineura frondosa quodammodo esset comparandam. Si fingere liceret fimbrias niarginales in liac planta deficere, nihil sane in aliis ejusdem characteribus ita abnorme vide- retur, ut in hac forma speciem Nitophylli agnoscere quispiam dubitaret Quid igitur indigitarent fimbrise hodie affinitates quaerenti mihi primum inquirendum videretur. Hoc respectu monuisse placet easdem magis evolutas, longiores et magis (^ompositas obvenire, quam in alia specie mihi cognita Nitophyllorum; pr^eterea vero easdem vix differre a mar- ginalibus dentibus tum in N. Gunniano, tum in N. denticulato obviis; et in his sat conspicuum mihi adparuit easdem ex increscente et undu- lato margine sursum et deorsum flexas generari, quin immo primario margine lajso ad novum creandum et continendnm sat evidenter gene- rari. Dispositionem in N. e?'oso vix diversam vidi; nec alias functiones adparatui fimbriarum hujus speciei' tribuendam ceiiseo. — His positis, quoque observandum videtur cellulas paginales onines hexagono-angu- latas in(; observasse; speciem igitur nec ([noad structuram frondis a dictis spe(nebus diversam esse. Dum vero specics dictas laciniatas no- vimuH, N. erosum ramificatione magis pinnata in partes magis distinctas subdivisam forsan jam ducente icone Plarveyana suspicari liceret. Qua- lein hanc eximie illustravit Harvey, talem plantam juniorem, et quin imuio quoque fructiferam (soiis et cystocarpiis instructas plantas) me vidisse, dixisse placet. At in planta, (luam paulo adultiorem putavi, jam in ima frondis parte plantain iraa basi costatam vidi, costa tamen Kursuni iiiox evanescente. Hanc costam snrsuni ('ontinuatam vidi et segmenta jyrincipalia frondis ingredientem ; nunc j)aulo longius sursmn continuatam. A 1'acie (•clliiliis paginales costa' vidi cum iis exterioris Nitophyllum. Nitophylle^. 51 laminrt' siibconfonnes at magis elongatiis (sno dianietro cireiter dnplo longiores, dnm cellnlfe laminae sunt sna latitndine i)arnm longiores. Sectione facta transversali per regionem costatam vidi costalem regio- nem evidenter crassiorem et nnmerosioribns cellulis contextam (8 — 10 superpositis); marginalem i'egionem conspicne angnstiorem et pancio- riltus cellularum seriebus superpositis coustitutani. His observatis patere putarem speciem N. Endivisefolio et N. fallaci analogam considerandam esse quoad structurara frondis; ab his vero abludere tum adparatn marginali, tum soris, quos in N, eroso amplissime evolutos et quasi fere biseriatos vidi in laciniis angustio- ribus, pluriseriatos in latioribus. 24. NiT. SEBEULATUM J. Ag. mscr. fronde angusta uber- rime decomposita, dichotomo-subpinnata, inferne in caulem complanatum incrassata, superne in lacinias tenuissimas oblongo-lineares, margine in dentes et denti- culos minutissimos excurrentes, laciniis infra-termina- libus planis evenosis, cellulas omnes constituentes con- formes rotundato-angulatas monstrantibus, soris . . . Ex insula Swan-Island, unicum specimen, a Miss Baudinet lectum, tantum vidi. Frondem dicerem adspectn N. Pristoideiim referrc, at niagis ad- huc ramiticatione compositam, et lacinias snperiores paulisper latiores, at tenuissime membranaceas et margine dentibus et denticulis insequa- libus ferc laceras dicereni. Caulem quoque fere planum et dilatatum vidi, in media parte vix conspicue incrassatum ; hinc quandoqui(U'm 2 — 3 Hneas latum, nunc foraminibus pertusum observavi. Sectione facta tiansversali mediam partem cellulis snperpositis plurimis 10 — 12 coutextam vidi, marginibus sensim attenu.itis. Cellulas paginales costfe et laciniarum vix invicem diversas vidi. 25. NiT. pRisToiDEUM Havv. J. Af/. Ejncr. p. 460. Sub-Genus III. PoLTNEURA fronde aduUiore tota heterocij- stidea, nempe contexta timi ceUulis inter ioribus cy- lindraceis. in fila longiora quasi proprium nervorum systema formantia conjunctis, tum ceUulis hamgono-angu- latis gelatinosis, areas internervos (interncrvia) jacentes occupantihus, demum quoque ipsos nervos supra frondem ])ro- minulos obtegentihus ; nervis pro diversitate specierum nunc fere singulis, nunc adpositione plurium in fascicidos siipra 52 NiTOPHYLLE^. NiiophylJum. Jrondem plus minus promimdos conjunctis, hinc quoque soros (diverso modo disposifos) in internerviis generantihus. Iiiter NitophyUum laceratum et N. Gmelini speoificani esse differentiam, id qiiideni nemini inter Algologos hodi- ernos dubium adparuisse putarem; quo vero modo hiB spe- cies dignoscercntur, id (juidem non omnibus feque certum conjicerem. In Phycologia Britannica Harvey N. Gmelini frondem magis pahnatihdam, N. Jacerato vero frondem magis dichotomam tribuisse patet. Kiit/Jng in Phycologia N. Gme- lini inter sua ^lllgleophylla enumeravit; N. Jaceratuni, ibidem typicum considerasse videtur suo Cryptopleura3 (}eneri; postea Species Algarum scribens uovum Genus creavit Schizo- glossi, cujus phycoma enerve dixit, in altero Cryptopleurce phylloma venosum statuit, species autem dictas ita proximas enumeravit at N. Gmelini ultimam Scliizoglossi, N. laceratum primam Cryptopleurpe dispositam videas. Si, ut jam supra monui, distinguere opporteat inter Species Nitophyllorum homoeocy.^iideas, quarum celluhie pagi- nales omues conformes obveniant, et heterocystideas (juarum cellulse paginales ahfe magis elongatte et evidenter ita sin- gul^e singuHs superpositse, ut systema quoddam sibi pro prium constituere viderentur, interjectis ahis diversre formie celhihs — modo diceres fere eodem, quo foha phmtarum superiorum tum suis nervis, tum parenchymate interjacente instructa obveniant — et si Nito])hyllorum Species, ejus- modi structurte difterentiis suadentibus, ad diversa subgenera referre opporteret; mihi quidem adi^aruit eodem jure digno- scendum esse inter ea Nitophylla heterocystidea, quas hodie venosas dixi, et alia, quas nervis instructas lubenter dicerem. Hinc venosis adnumerandas esse species, (|uarum celluhe paginales ali» fere ab initio magis cylindraceai elongata^ et singula3 singulis superposita;, venas, quas dixi, formantes; aliis cellulis, intervenia formantibus, sa^pe miuutis et arctius cohserentibus, forma sua hexagono-angulata facilius digno- scendis. Nervosas vero species (quas dixi) si in supremis suis partibus quasdam offerrent celiulas, sua forma et dis- positione venas aBumlantes, has tanien paulr» inferius divi- Nitoj^hijUum. Nitophylle/B. 53 sionibus tuni lougitudinalibus, tiun transv^orsalibus factis ita transnuitatas observare credidi, ut a typo venarum sat con- spicue diversas putarem. Si in inferioribus nervosarum Spe- ciebus, de ipsa typica differentia harum specierum dubitare liceret, eo evidentiorem suum cbaracterem monstrantes dice- rem in Speciebus, quas huic typo quasi principales nomi- narem. Ita in N. muHinervis partibus junioribus vidi cel- kdas paginales omnes conformes, et cum iUis Aglaophyl- lorum congruentes; in parte vero paulo adultiore vidi certas (piasdam celhilas paginahum subdivisas divisionibus tum longitudinaHbus, tum transversahbus ; et hoc modo dicerem amplius externum spatium parari interionbus quibusdam celhihs, proprio suo modo excrescentibus, quas nervos deno- minavi. Dum igitur in Speciebus venosis venarum cenulse adultiores permanent vix mutatse, nisi quod ahis adproxi- matis in fasciculos conjuugantur, supra paginam frondis vix emiuentes; organa, qua3 nervos dixi, in partibus junioribus vix dignoscantur ab exterioribus ahis cehuhs; at evohitione cehularum interiorum — quas sua dispositione cum ceUuhs venarum analogas hibenter dicerem — extrorsum coguntur cehuke nervis superpositfe, et hoc modo quin immo supra superhciem paginarum in jnfia prominula eminent. Nervi igitur, quamquam quoad functiones venis analogse, et in planta a facie observata quoad adspectum cum venis magis conformes, tamen et origine sua, et structura a venis (hf- ferre, non possum quin urgerem, quamquam Species, liis diversis organis instructas, quoad evohitionis gradum ipsa organa monstrant differentiis achnodum conspicuis diversa. Ut nempe inter Species venosas formas obvenire constat, his organis magis evohitis instructas, quas Genera quoque di- versa (Dawsonia, Hymenena, Botrijoylossum) constituere puta- runt, ahas quoque adesse constat, in quibus vense ita parum evolutse ut species ihis instructas a Nitophyhis propriis dig- noscere nohicrint phn'imi; ita quoque Species, ({Wa^ nervosas dixi, ahas (quales N. multinerve, N. venosum) existere nervis evidentissime instructas ; dum aha3 Species exstant, in quibus organa, a me nervorum nomine designata, parum consi^icua, quin immo fere deficieutia facile viderentur; nec tamen 54 NiTOPHYLLE^. Nitophyllum. hunc ob gradum evolutionis diversum, has ultiinas ab illis typiea differentia diversas considerandas j)utavi. Inter Species Heterocystideas Nitophyllorum ita dupH- cem typuin egomet lubenter assumerem, quorum unum, suadentibus organis, quas ut venas iutellectas voluit Ktitzing, alterum organis distinctura, (\\\x. hoc loco ut nerros descri- bere conatus sum. Utraque organa quasi in eundem usum creata, et hinc sua dispositione in fronde quoque quodam- modo analoga, lubenter assumerem; hinc forsan (|uoque suspicandum utraque organa a systematicis scriptoribus nec rite distincta fuisse. Nec me ipsum inter organa dicta di- stinguere forsan ausus fuissem, nisi Species diversis his organis instructas, aho quoque charactere distinguendas putaverim. Dum nimirum in Venosis speciebus intervenia vidi cel- hihs minutis, hexagono-angulatis, arcte et firmiter conjunctis contexta, et has interveniorum cellulas in Speciebus aho respectu quam maxime diversas tamen ita convenientes ut ceHulas interveniorum unius Speciei ab ilhs aharum vix dignoscendas putarem — internervia coutra in Speciebus nervosis consixiuiSi dicerem ceHuhs paulo majoribus et magis gelatinosis; quo charactere has Species nervosas et invicem congruentes et cum Speciebus homoeocystideis magis con- venientes dicerem. Quamquam hos characteres et mihi ipsi et ahis minoris momenti adparuisse confitepr, tamen diffe- rentias hoc respectu adesse, non possum quin moneam, quas quoque differentias sueto oculo sat adparentes putarem. Species igitur quas Nervosas dixi, si (juidem pmesentia ner- vorura cum Venosis quodammodo analogas, iuternerviorum structura cura homteocystideis magis convenientes hibenter dicerem; Nervosas (Polyneuras) species hoc modo transitum parare inter Aylaophylla et Cryptopleuras, quales utrosque probe distinctas coujieerem, assumere ausus sum. Denique monuisse placet characteres tum structurse, tum fructificationis non admodum conspicuos exspectari de- bere in Genere, cujus Species, cjuanKjuam haud j^aucas, tamen omnes ita convenientes ut unam speciera ab altera {.egre characteribus allatis (hstinguere vahierint ii, qui in NitophyUtim. Nitophylle^. 55 speciebus Geueris rite dignoseendis hucusque desudarunt. M\ ipsa indole ejusmodi Generis fere deducenduin putarem cliaracteres Specierum obvenire debere parum conspicuos, ne dicam magis absconditos, utpote fere tantuni ex altio- libus structurre recessubus quasi protrahendos. Species Sub-Generis Polyneune, dispositione sphajro- sporarum pnecipue suadente, sequenti modo disponendas putarein. '■' Soris per superiorem partem frondis palmati- fidce sparsis, rotundatis, plurimis, maculas punctiformes fere referentibus. 26. NiT. H1LLI.E GreiK J. Ag. Epicr. p. 453. Frondem liujiis comparanti facilius forsan videretur speciem heterocystideis esse referendam, utpote in parte juniore frondis cellulfe alic'e elongatoe quasi venas constituentes facilius viderentur; at in par- tibus paulo adultioribus, has venas longitudinali divisione sensim aljire in fasciculos, (juos in inia parte frondis supra paginam elevatas, in juga prominuhi transeuntes observare liceat. Si quoque liis suadentibus de aftinitate speciei dubitare liceret, ceUuhie areas interjacentes occupantes, comparatiB, majusculse et paulo laxius cohterentes, quoque suadere mihi adparuerunt speciem potius nervosis quam venosis adnumerandam esse. 27. NiT. MARMORATUM Rodr. Hanc speciem ad N. Hillia3 proximam disponendam esse, com- parata structura frondis assumendum putavi. Soros rotundatos a mar- ginali regione paulisper remotos vidi ; hinc eandem non ad proximam aftiuitatem \. Gmelini refereudam putavi. '''* Soris in zona intermedia frondis dichotomo- pinnatifidcp, plus minus decomposit(e, evolutis, maculas rotundatas majusculas sine eridente ordine sparsas formantibus *). 28. NiT. Berggrenianum J. A(j. Epicr. p. 449. *) Inter plantas Novie Zelandia; olim enumeravi plantam a Jhuv. in ilor. Nov. Zel. p. 241 sub noniine N. variolosi descriptam, cujus qucedam specimina fragmentaria comparanda habui, a Berggren lecta, (juaj tamen eo magis dubia mihi adparuerunt, quum Harvey in sua plantam frondem aveuiam dixerit, in nostra vero vena? admodum evidentes mihi adparuerunt. Postea nec specimina meliora habui 56 NiTOPHTLLE^. Nitophyllum. *** Soris in regione intramarginali mamlas ma- juseulas, margine parallelas formantibus. 29. NiT. Sandeianum Menegh. J. Ag. Epicr. p. 468. Hanc speciem et qiioad structuiam frondis et quoad dispositio- nem sphserosporarum in soros margiui vicinos, N. Gmelini proximam putarem, habitu quoque adnuente. 30. NiT. Gmelini Grev. J. Ag. Ejncr. p. 469. Structuram frondis junioris in hac specie eximie quidem hetero- cystideam dicere hceret, utpote in juvenili frondia parte facilius digno- scantur alife cellulpe, venarum modo elongattie et cyhndracete, aliag inter- venia formantes hexagono-angulatee; at lipe interveniorum ceUulpe et majores, et laxius invicem cohterentes videntur quam in speciebus rite venosis; et cellulse, quas venas constituentes diceres, liaud indivisfe permanent, sed flunt prsecipue directione longitudinaH sensim magis subdivisae, modo dicerem N. mulfinervis. Dum vero in N. nmltinervi fasciculi cellularum (a svenis» subdivisis formati) magis dichotonie di- visi excurrere videntur, fasciculos in N. Gmelini fere modo Hymenence areas inclusas circumambientes dicerem. Inter ejusmodi fasciculos Nervorum magis margini vicinos, soros in N. GmeUni formatos vidi, juniores minores, internerviorum areas rotundatas occupantes, sensim pluribus confluentibus secus niargines lineas oblongas formantes. 31. NiT. MAGONTANUM Bodrig. Quomodo hsec species ab affinibus dignoscatur, me nonduin (U- dicisse confiteor. **** Soris infra apicem lacinia. terminalis dila- tatum ohvenientihus solitariis, magnis et limho sterili cinctis. 32. NiT. VENULOSUM Zanard. Icon. Tah. XLIX A. Hanc speciem quoad structuram frondis ad Typum N. Gmchui proxime accedentem putarem. Jam ex icone Zanardinii conchuiere liceat areas sat conspicuas internerviorum celhilis majusculis gehxtinosis nostrse plantae, nec specimen hucusque me vidisse phuitse Harveyan;e, dixisse placet. Quum species (hcta Harveyana sub nomine obvenit, quod om- nino diversfe speciei alterius Generis quoque tribuerit, meminisse placet Rhodi/meniam variolosam nullomodo identicam esse cum N. varioloso ; Speciem dictam Rliodymenia;, si ex alhitis fragmeutis eam rite ju(Hca- verim, sistere putarem Genus sui juris pro]irium, de cujus characteribus seorsim alio quodani loco pauca animadvertenda forsan placeat. Nitophyllmn. NiTorHYLLE^i. 57 esse contextas ; et singulas areas cinctas adparatu conspicuo nervoruni. In planta, quam huic speciei certius pertinentein assutnsi, frondeni vidi fere tenuiorem quam in aliis Nitophyllurum speciebus quoque maxime juvenilibus ; hinc frondem esse heterocystideam evidentissime vidi ; utrum vero in planta adultiore vena; permaneant singuhe, an es- gent initia organorum quie nervos dixi, id ex his pegre eruatur; com- paratis vero celhdis areas interjacentes constituentibus vix dubium pu- tarem, aftinitates speciei inter species N. Gmelini proximas quperendas csse; idem(iue suadet planta, nomine N. thi/smiorJdzans descripta, quam inter omnes mihi cognitas speciei Zunardiniante aftinitate proximam putarem. 33. NiT. THYSANOEHizANS Holmes in G-reriU. (cmn icon.) P/. 12. ?Ianc speciem iis pertinere puto, in quibus conspicua adest diffe" rentia inter celhilas, quas venas constituere facilius diceres, et eas inter- venia formantes, rotundato-angulatas. Mihi autem interveniorum cellulas (tomparanti vix dubium adparuit speciem nuUo modo proximam esse iis quas species venosas constituere putavi. Hinc eandem potius ad species X. Gmehni proximas, quam ad eas, quas N. iacerato accedentes putarem. :i::i::=::i:* ;^Qf^g ifiter fiervos frondium conspicue promi- nulos (juga elongata magis dichotoma in superiore parte frondis formantes, in inferiore demum in ."^tipitem plus minus conspicuum confiuente.^) in parenchymate internervia for- maide disposifis, Jineas elongatas aut sim- pliciusculas aut plures juxta-positas for- mantibus. a) Fronde supra cuneatam hasem .mhpalma- tifida, .stipite brevissimo detmmi .mffulta. 34. NiT. MULTiNERVE HooTc ct Han) ; J. Ag. Epicr p. 464. In gente numerosa Nitophyllorum hsec forsan nobiHssima spe- cies; et quse ad structuram rite perspiciendam ante alias consultanda mihi adparuit. Qualem hanc observare credidi, talem dicerem in ju- niore phmta venis omnino destitutam. Cellulas nempe paginales om- nes conformes dicerem, rotundato angulatas, in laminam tenuissimam gelatinosam quasi hixius coh;erentes ; hanc vero himinam, sectione feli- citer ducta transversah, intus sustineri nervis incrassatis, quos (pro ictate frondis inferioris) inferne in juga plus minus prominnla abeuntes vidi. Ipsum nervum sectione transversali observatum vi(U ambitu sub- cylindraceum, nudum nimiruin in utra^pie pagina leque prominuhnn 58 NiTOPHYLLE^. Nitophyllum. forinanteui, ipsa pagina nodos ncrvorum separante tenuissima; nodo vero supra cellulas primarias intericjres parum conspiciias cellulis plu- rimis fere radiantibus contexto. In superiore planta cellulas paginalcs omnes ab initio conformes observare credidi ; primarias nempe nervo- rum a cellulis areas interjectas formantil)us vix conspicue diversas vidi, at mox longitudinali directione divisas, et mnltiplicatione cellu. larum hoc modo continuata, nervos oriri. In N. nmltinervi organa hoc modo orta eximie tument, juniora amliitu elHpsoidea, adultiora plexum rotundatum formantia, et in inferiore j^arte frondium juga propria effi- ciunt, invicem tenui lamina sejuncta, atque demum in intima parte in stipitein brevem cylin(h'aceum, ab initio singulas froudes sustinentem, conjuncta. In alia specie. (snb nomine N. venosi infra descripta) vidi (sec- tione facta transversali) stipitem inferiorem ancipitem et evidenter ner- vis phiribus confiuentibus ortum ; in paulo superiore nodos vidi phires adproximatos, membrana interjacente quoque pluribus cellularum serie- bus superpositis aucta, ipsis nervis nodos distinctos tamen mihi mon- strantibus. Si contigerit partem tenuiorem lamina? intermediaj bene conservatam a facie observare, adpareat nervos vix sub forma venai'um - quales hpe in plurimis constituuntur cellulis paginalibus cylindraceis propriis et persistentibus — generari ; sed cellulas primarias nervorum ab aliis cellulis paginarum vix conspicue (hversas observare credi^h, nisi (|uod ipsje hpe cellube paginales longitudinali divisione mox liunt subdivisie, et iteratis ejusmodi divisionibus multiplicantur ulterius. Tum in speciebus venosis, tum in iis, quas nervis instructas dixi, partes inferiores et adultiores firmiores, multiplicatione organorum c) mihi suboluit diver- sam onmino plantam sub hoc nomine intellectam fuisse, quam inter Acrosoria hoc loco memoratam videbis. Praeter species supra enumeratas tenues et membranaceas, mem- lirana frondis stepe poris pertusa, (luibus olim fidens sub nomine Trau- inutopJiorc^ proprium Tribum instituendam tinxi, mihi alije nonnullje hodic adsunt, qufe firmiorcs ot regione costali magis evoluta insignes mihi adparuerunt; et quas hoc loco prajtermissas noluerim, quamquam lubenter concedam easdem hodiedum adhuc dubias mihi adparuisse. Nec de iis hodie forsan mentionem fecissem, nisi iis ducentibus aliam Speciem Nitophyllornm jamdudum descriptam, in memoriaui Algolo- gorum revocare placuerit. 70 NiTOPHYLLE^. Nitophyllum. ff Frondis regione costali sensim incrassata, in in- Jeriore fronde costam propriam mentiente. 46. NiT. CAULESCENS (J. Ag . mscr.) fronde ex coccineo- purpurascente, inferne suffulta stipite sat conspicuo, demum valide costato, sursum evanescente, superne expansa iu laminam supradeoomposito-pinnatifidam, laciniis principalibus supra basem cuneato-dilatatam subflabelliformiter expansis, lobis laciniarum inferio- ribus brevioribus dentes obtusos referentibus, superio- ribus elongatis iu lacinias novas conformes abeuntibus, soris in laciniis exterioribus paucis sparsis. Hab. ad oras Novse Hollandige australes. Heec est species exteriore sua forma ad N. pohjanthum aut ad N. affine accedens, sed tum consisteiitia frondis, tum prpecipue stipite evidentius costato diversa. Lamina superior transverse secta et obiter inspecta facilius monostromatica videretur, quasi unica serie cellularum cubicarum contexta, has autem divisionibus cum pagina parallelis sen- sim subdivisas fieri testantur jam anguli cellularum paginas versus prominuli. In parte inferiore frondis laminse transversalis segmentum monstrat costalem regionem sat conspicue et quidem admodum dila- tatam, cellulis paginas versus plurimis superpositis, more Nitophyllorum directione paginas versus complanatis firmatam; Ejusmodi cellulas su- perpositas 5 — 7 infra utramque paginam numeravi. In parte magis paginali loborum adultiorum foramina qusedam vidi iis conformia, quse in N. affini magis frequentia obveniunt. Soros vidi in lobis laciniarum superioribus paucos, majusculos, vix certo ordine dispositos; ejusmodi hicinia ab utraque pagina observata mihi certum adparuit, soros utrius- que paginfe rite oppositos generari. In planta capsulifera cystocarpia in lobis superioribus subsingula, utroque pericarpii latere fere seque crasso, pluribus seriebus cellularum superpositis, et prsecipue in latere carpostomium formante cellulis magis rotundati'3 et verticaliter super- l)Ositis uv?eformiter congestis coustante; fila gemmidiifera parum evo kita, tamen stadium evolutionis magis juvenHe ni fallor testantia. 47. NiT. PiMBRiATUM Grcv. in Aug. St. Hil. Voy. Diam. II. p. 447. N. Galophylloides J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 68. Sub nomine iV^. fimbriati plures et admocUim diversas Species descriptas fuisse, inter Algologos satis constat, quffi uon tantum diver- sas species spectant, sed (juas liodie quin immo ad diversas sectiones Generis referre coactus fui. Primariam, sub hoc aomine descriptam, speciem recognoscere mihi quidem ita diu quam maxime in votis fuit; NitophyUum. Nitophylle^. 71 et ipso loco natali ductus, milii detniim contigit comparare plantam, quam ex Rio de la Plata determinandam habui, cum fragmento mihi olim dato, ab ipso specimine a Greville descripto desurapto. Hoc modo milii adparuit speciem Grevilleanam revera identicam esse cum specie ante i)hn-es annos a me inscripta, nomiue ^V. Galophylloides (J. Ag. Bidr. Alg. Sysi. IV. p. 68). Mihi hodie hauc speciem comparauti cum mul- tis ahis eandem adparuisse notis habituaUbus (ramilicatione tamen magis pinnatim decomposita) ad N. affine forsan proxime accedere ; cum quo soris et dispositione et forma potissimum convenire dicerem, quamquani soros paulo majores et sat conspicue ocellatos, infra apices loborum terminaHum paucos et sparsos dicerem. Hinc nec Dawsoniis nec Botryoglossis speciem adproximandam esse didici. (Speciem Gre- villeanam ipse antea infra Nit. laceratum enumeravi; Kiitzing eandem juxta Dawsoniam Durvillei disposuit.) Facta hodie sectione transver- sali, structuram frondis cum Specie mox supra descripta (N. caulescens) ante ahas convenientem observare credidi. Vidi costalem regionem incrassatam, celluhs nempe superpositis phirimis contextam, vix tamen certo limite in paginam frondis abeuntem. Segmentum nimirum ob- ovatum dicerem, latere incrassato costam mentiente, latere attenuato marginem referente — quale segmenti formam obvenire debere finxi in planta, cujus lacinife alternantes obveniant et densius superpositse in caule costato. C^eterum animadvertere placet ipsos margines in ejusmodi planta densius decomposita obvenire debere alternanter in- crassatos et attenuatos, prout aut uno aut altero latere proxime costam tangit aut laciniam. Specimen, quod ex Rio de la Plata vidi, utpote magis juvenile, paulisper gelatinosum milii adparuit, quod ex nomine oliui a me dato indicatum dicerem. Tribus III. Dawsoni^ fronde enervi at tota percursa venis, in superiore planta suhsingulis et ftabeUaiim excurrentibtis, in media frotide subfasciculatim con- junrtis, nunc in ima parte frondis costa quasi pro- pria sufuUis; soris minutis rotundatis plurimis series flabeUatim margines versus radiantes for- mantibus. Meminisse placet Genus sub nomine Dawsoniae a Boryo, Algas itineris I)e la C^oquille doscribente, resuscitatum fuisse, cui speciem novam, ad oras Chilenses lectam, adnunie;-avit, (juod vero Genus nec ab ipso ita characteribus definitum, ut illud ab aHis NitophylHs dignoscere Hcuerit; nec ab Algo- logis postea adoptatum fuisse scio ; GreviHe quin immo ut speciem propriam NitophylH Generis typicam plantam Bory- 72 NiTOPHTLLEiE. NUophyllum. anam recepit. Quamquam vero ipsam hanc plantam Chi- lensem me nondum vidisse confiteor, tanien in ea typum quendam proprium Nitophyllorum recognoscere credidi ; cui nomen, a Boryo Generi tribututn, ])ia mente Algologos re- servaturos spero. Restat vero indicare tum quibusnam cha- racteribus Sub-Genus quasi proprium definire opporteat, tum quibusnam Umitibus illud rite circurascriptum adoptandum videretur. Quo respectu sequentia adferre placuit. Ut Botryoglossa et Hymenenfs suo quoque modo soros sphserosporarum generant dispositos, a venarum dispositione, ut mihi adparuit, pendente; ita quoque soros Dawsonise a dispositione venarum pendere, quoque hibenter assumerem. Quia vero vense in Dawsoniis simphciores generantur, nec exspectandum videretur hanc dependentiam dispositionis seque conspicuam in his obvenire; quin potius dicerem soros ipsos ita evidenter in his dispositos obvenire, ut dispositio- nem venarum consimilem esse conchidere hceat. Dum igi- tur in Hymenenis sori hneas occupant interveniorum hmi- taneas — qu?e fascicuhs venarum anastomosantibus hmi- tantur — ita dicerem in Dawsoniis, quarum venre magis dichotomse et flabehatim excurrunt, soros quo(]ue fieri in hneas radiantes, secus venas dispositos. Hinc quasi duos characteres conjunctos — venarum nempe prpesentiam et dispositionem flabellatim radiantem, quam sori minuti et nuraerosissimi occupant — Dawsoniis characteristicos dicerem. Comparatis ahis Nitophyhorum Speciebus meminisse placet soros nunc in certa quadam frondis parte tantum generari — in uHimis laciniis aut in certis quibusdam hunc in finem creatis ut in Botryogloss/s — nunc et in longe phi- rimis forsan fere in unaquaque parte frondis esse obve- nientes — quod prsecipue in tenuioribus et forsan annua tantum fronde instructis ohservare hceat. Quo respectu si comparantur Datvsonifp, observasse placet soros (sahirn in longe plurimis) generari in laciniis tantum uhimis, at in his obvenire plurimos et — in lacinia rite evohita — in lineas flabehatim extrorsum radiantes dispositos — in hicinia vero juniore (adhuc magis oblonga) hnese extim?e secus longitu- dinem magis dispositse adpareant. Pr^eter has, quasi Typum NitophyUum,. Nitophylle^. 73 Dawsouiae rite perductum monstrantes, paucas alias iisdera proximas judicavi — iu quibus sori minuti per majorem partem froudis medise quasi sparsi ol)veniant; attamen quo- que in his soros minutos et magis sparsos in lineas radi- antes dispositos obvenire accuratius observanti adpareat. Ejusmodi iormas (N. laciniafwm, N. Freyeamm) Dawsoniis proximas esse at quasi in iuferiore ovolutionis gradu obve- nientes, assumendum credidi. Characteres igitur Dawsonife in his characteribus, a situ et dispositione sibi propria, quam sori in ilHs a?sumere tendunt, quserenti mihi, faciHus quoque exspectandum fuisse |)utarem species ejusdem alio respectu invicem non ])arum (hfferre — iis nimirum habituahbus characteribus, quibus ducentibus Species Nitophyllorum disponere hucusque con- suevimus. Dum nimirum aHa3 ejusdem Species — quoad formam et evolutionem frondis in inferiore quasi evohitionis gradu obveuientes — magis abhidentes viderentur; ahas adesse quarum frondes habituahbus notis eundem ty])um frondis, quem Bory suo Generi characteristicum ]>utavit, referre viderentur; denique quoque ahas inveniri s])ecies, in quibus hal)ituales characteres ad])roximari viderentur illis Tyj^is quasi superioribus, quibus tum Hymenena3, tum Bo- tryoglossa dignoscere jamdudum nutarunt. Restituenti igi- tur mihi hodie modo dicto Dawsonia? Sub-Genus (|Uod(lam, tum characteribus a structura frondis petitis, tum a dispo- sitioue sibi propria, quam sori assumere teudunt, revera exspectandum mihi adparuit, alio respectu majores diffe- rentias obvenire inter Sj^ecies huic Sub-Generi referendas; et ita milii novo argumento probantes, non esse congruen- tias habituales, sed characteres a tota structura et fructi- iicationis indole ])etitos, quibus in Florideis disjjoneudis in- sistere o])porteret. Quo evidentius vero characteribus a structura ])enitiore frondis et dis]jositione jjartium fructificationis petitis Sub- Genus Dawsonia) indicatum putanms, eo majoris momenti differeutiis ex forma et subdivisioue froudis ahisque notis habitualibus — si quidem ejusmodi adsint magis evideu- tes — , adscribendum esse patet, quum de dispositione S])e 74 NiTOPHYLLEiE. Nitophi/llum. cierum et de characteribus agitur, quibus invieem nunc pro- pius conjunguntur alise, aliis niagis invicem distantibus. Et ejusmodi suadentibus characteribus Species Dawsoniarura in plures Trihus abire — forma et subdivisione frondis, de- fectu aut pr?esentia stipitis, evohitione costae proprise aut ejusdem defectu, et qui ahi sint — quos ad Species digno- scendas et disponendas conferant characteres — non ])Ossum quin hodie lubentissimus concedam. Ut hi divisionis aut ramificationis frondium modi mehus in conspectum veniant, nomine proprio eosdem indi- catos vellem. f Prolifeb^ fronde prolificatumihus plus mi- nus decomposita. * AcAULES fronde quasi tota conformi elonffata, simpliduscula, aut superne par- cius laciuiata, sensim prolificationihus ramosa, soris in zona intermedia fron- dis generatis^ lineas margines versus frondis formantihus. 48. NiT. Freyeanum Harv. Ner. Bor. Amer. III. p. 128 (fid. Alg. exs. Am. Bor. n:o 69 a Farl., And. et Eat. distr.). Qualem hanc Speciem Harveyanam assumserunt Auctores mox alhiti Americse, talem rite denominatam fuisse suspicor; quod autem attinet N. flabelligerum J. Ag. (quod liuic speciei synonymon adsfrij^- serunt) hanc speciem certe admodum diversam, costa totam frondem pcr(rnrrente instructam et facillime dignoscendam sistere, id lioc loco animadvertere placuit. Frondem in N. Freyeano habitu magis Rhodymeniam quandani referre, facile quis dixerit; nimirum supra stipitem brevissimum cune- atum, dicerom frondem n)agis linearem dicliotome aut subpalmatim in lobos conformes 8)ib(iivisam, his nunc demum sul)-pinnato-lobatis, nunc a margine pliylla obovata obtusissima, pedicello tenui suffulta gene- rantibus. (iuoad ipsam formam frondis hanc speciem dicerem inter Nitopliylla mihi cognita N. Smithii proximam. (iuoad structuram fron- dis iis pertinet speciebus, (luarum celluhe rotundatse aut oblongse phis mii)us angulat;e intervenia sistunt disjuncta venis paucioribus et niagis siugulis frondem percuiTentibus. Cystocarpio vidi in intermedia zona frondis (semicirculariter expanste) sparsa; soros vero, quas minutissi- moe vidi et plurimos, quasi costalem regionem frondis fugicntes, extra Nitophijllnm. Nitophylle^. 75 hanc in lineas, margines versus flaljeliatiin excurrentes, dispositos in supremis partibus frondis, alio modo vix mutatis. ** CosTATiE, fronde jimiore fere tota con- formi elongata, segmentis cuneatoline- aribus patentihus plus minus divisa et prolifjcationihus ramnsa, adultiore inferne costata et prolificationihus a costa emer- gentihus ramosa. 49. NiT. Smithii Hooli. et Harv. Grypt. Antard. tah. 178. J. Ag. Epicr. p. 454. Quod us mihi cognitis diversani fere monotypicam speciem dicerem. Sori nimirum admodum miuuti fere pnnctiformes adpareant in nostris, et in fronde fere tiabellatim expansa, nec partem inferiorem frondis, nec supremam occupantes vidi, sed zonam fere rite intermediam; nec in hac zona sine conspicno or- dine dispersos, sed radiantes, qnasi in alas Falangis abeuntes. Hoc modo testantes, rne jndice, speciem esse Dawsoniis proximam, in qni- bns sori dispositionem consimilem, at magis contractam, et in definita parte frondis magis limitatnm. Qnalem Speciem mihi cognitam habeo, eandem dicerem jam juvenilem (sesquipollicarem) supra stipitem cuneatum pahnatiiidam, lobis exterioribus cuneato-obovatis a disco indiviso, mediam frondis partem constitnente, qnoquoversnm exenntibus; In Speciminibns adnl- tioribus (4 — 6 pollicaribus) frondem eodem modo snbpalmatim divisam, lobis obcnneato-oblongis, at sno ordine pinnatodobatis obtusis, majo- ribus ad basem fere pollicem latitudine ?equantibus. In ejusmodi spe- cimine vero frondem tenuissime membranaceam vidi; at eandem fron- dis formam quam in ramo dextrorsum verso speciminis N. Smithii in Cri/pt. antarct. depicto fere vidi; attamen haud cum hac Specie N. la- ciniatum convenire, facilius mihi persuadeam. In specimine Cystocar- [)iis instructo frondem vidi fere ;eqne tenuem et membranaceam, atque cystocarpia in zona intermedia. frondis sparsa. Me in hoc specimine observasse frondis cuneatam partem inferiorem prolongatam in stipi- tem, superne laminse partibns laceris cinctum. et costali regione incras- sato, instructam; ipsum stipitem circiter sesqui-poUicarem proprium costatum et alatuni jure (|uodani dicere liceret. Cystocarpia a me qno- ((ue examinata fuisse addere i^lacet; nec autem ea ab aliis Nitoi^liyllis propriis abludentia vidi. fff PiNNATO-LOBAT^ frond/s pinnato-lohal(B lo- his evidentius confluentihus, inferiorihus in sua rachide hreviorihiis, qnasi marginem lohatum regioni costali ipsartmi incrassato referentihus ; superiorihus lohis eJougatis de- mum soriferis, soris in lineas flahellatim dispositis margines versus radiantes. 51. NiT. Habveyanom J. Ag. Epicr. p. 462. (iualem hanc specieni intelligendam putarem, eandem dicerem a N. palmato, cum (jna Specie eam comparavit Harvey, ramificationis Nitophynum. NitophyijI.e;^]. 77 iKirma, magis eouspicue piunatilida diveivsaui. lu fioude juniore, iiua- lem viili, magis uiilii adparuit gelatinosa, i;u-iniis piunatifiile lobatis, supremis laeinijo lobis elongatis i>aulisper luagis pabnatim expausis, iuferioribus lacinia3 lobis conspioue brevioribus ita (|uasi uiarginem iobatuhi laeinia; referentibus. Specimina adultiora, (pue ad eaudem Si^eciem i>ertinentia suspicor (quauKiuam nostra miuora), sunt iu lobis dictis termiualibus fructifera, soris majusculis sat couspicuis instructa, ([uos iu lineas flabellatim radiantes dispositos vidi. Laciuia^ vero frncti- fer;e in inferiore sua parte lobis istis brevioriI)us uuirginalibus desti- tutaj, ita ut laciniae fructifera; tantum sustineutur inti'rioie parte laci- nise (cujus marginem antea lobatum observaveraiu). Ibic inodo laciniie fructiferne quasi pedicello lineari angusto suffultie luihi adiiarueruut. Qua quidein comparata dispixsitione X. Harveyauuiu ad X. (bial)i(bim proxime accedere, mihi adparuit. 52. NiT. DiLABiDUM J. Ag. Bidr. Alg. Si/st. IV. p. 67. Hanc speciem, qualem fructiferam descripsi, ciuu antecedente proxime convenire mox snpra dixi ; quamquam Specimina, qufe de- scripsi, prout fetate adsint aut juniora aut adultiora sat diversa adpa reant. Utramque plantam a Dawsoniis, quales has suadente habitu judicantur, magnopere differre liaud is sum qui negareni ; at et struc- turain frondis, veuis pari modo percursam, et soros dispositione con- gruentes putarem. Si habituahbus notis fidem magis halien^him esse quis hodie urgeret, patet N. Endiricffolmm et N. dilahidum vario re- spectu congruere videri. In illa vero Specie veuas deficere, hoc loco monuisse placet. ffff SuPBA-DECOMPosiTiE fronde demum repe- titis divisionihus snpra-deeomposita, caideni siihproprium at comp/anatum (nunc suhnu- dum,, nunc prolificationihus squamosumj for- mante; laciniis infimis (in quaiiue rachide) h7'evioribus. * Laciniis pinnatisectis fere usque ad ra. chideni linearem sejunetis, his demuni soriferis. 53. NiT. POLTANTHUM J. Ag. Epin'. p. 401. Speciem hanc, revera a^huodiim (hstinctam, attamen diu i>raeter- missam, quoad evohitionem frondis cum N. Curdieano potissimum com- parandam esse putarem ; (hnu vero in' N. Curdieano conipositionem frondis laciniis pahnatim decompositis oriri patet, in N. polyantho divi- .sionem ft-ondis pinnato partitam facilius dignoscere licet. In fronde ^^ NiTOPHYLLE^. NitophyUum. .iuniore hanc segmentoruui dispositionem jam perductam vidi tum in laciuiis ramorum inferioribus, tum in superioribus, quje in h;U! specie, ut in affinibus sat conspicue fiunt sensim longiores. Quoad soros spe- ciem nostram congruere cum ahis a me hodie ad Dawsonias relatis denique dixisse placet: sunt nimirum rotundati minuti et series mar gines versus flabellatim radiantes in laciniarum parte suprema; quo charactere dispositionis nostram speciem evidenter differre adpareat a pluribus ahis, quse aliis notis plus minus congruentes cuidam forsan viderentur. *"^' Laclnus palmatifidw, nempe singuJis supra stipitem plus niinus distinetum fiabellatim expansis. 54. NiT. VALIDUM J. Ag. mscr. fronde enervi, tota venis peroursa, jnniore fere tota membranacea, laciniis sub- palmatim oxpansis plus minus decomposita, sensim formante caulem proprium, inferne demum incrassatum, superne complanatum, tum ex superioribus ipsius ra- mis, tum ex margine prolifero lacinias dichotomo-de- compositas flabellatim expansas generantem, soris in laciniis terminalibus minutis rotundatis in lobis ter- minalibus series plurimas flabellatim margines versus radiantes, inter venas formantibus. Hab. ad oras Nova Hollandia; australes mibi Luni a Wilson sub n:ris 67 et 156 olim missa; tum ean- dem a D:na Hussey postea lectam babui. Frons hujus usquepedalis expansione,'laciniis singulis 8— -4 lineas latis, quare Species inter majores Generis numeranda vldetur. Rami ficationis norma ad antecedentes proxime accedentem dicerem ; ipso compositionis gi-adu N. Curdieanum fere attingentem. Dum \'ero N. Cur(h'eanum lacinias gc^rit tcu-minales, latitudine lineam parum supe- rantes, in N. valido easdem diccrem plus (hiplo latiores. In utraque spccie hicinicie superiores membranacea;, et nisi summa eura exsiccatse facilius ruptiB adparent. Ipsum caulem in N. valido deuuim inferne admodum incrassatum vi(U in ipsa costali regione; in N. Curdieano semper complanatum initarem, at inferne sa;pe foliolis pulhdantibus ol>toctum. 55. NiT. CuEDiEANUM HaTv. Fhyc. austr. tah. 151. J. Ag. Epicr. p. 458. Speciem hanc, ob lacinias angustiores, fere ajquo jure ad pinna tifidas esse referendam facilius cuidam videretur; at comparatis speci- NitophylJum. Nitophylt.k^. 79 minibus tum hujus speciei, tum antecedentis, utramque raniificationis norma convenire lubenter assumerem. Coiuparato ex altera parte N. polj/antho, quam habitu ad N. (^urdieanum accedere facilius videretnr, ramiticaticmis normam in liis spOTiebus esse diversam, concludere ausus sum. Caulem in liac Specie denmm vali(him incrassatuni et lobis pul- lul:intibus demum squaniosum lubenter dicerem. Soros Dawsoniai vidi. fffff Stititat^e fronde supra stipitem disttnctum ecostatnm. quasi ■^tuhpalmatim fissa, lobis cimeato-Unearihus, sno ordine plus minus decompositis flabellatim expansis, frondem deeomposito-flaheUatam generantihus ; soris ad apices laciniarum scries margines versus radiantes formantihus. 5(). NiT. PALMATUM Havr. J. Ag. Epicr. p. 462. Qualem hanc Speciem mihi cognitam habeo, eandem sua forma fere Ehodymeniam palmatam angustiorem referre dicerem, velut ipso suo stipite, quasi Hymenenas meraorante, inter Species quas hodie ad Dawsoniam retuli mairis abludentem; at forsan ob ipsos hos charac teres ad Speciem illam, quam suo Generi Dawsonias typicam conside ravit Bory, potissimum accedentem, si quoque sj^ecie forsan diversam. Fragmenta plantfe quse a Harvey data comparavi, cum nostris identica puto; utraque ex Nova Zelandia oriunda; Ilarveyana autem cystocarpiis instructa, magis carnosa; nostra soris fructifera magis membranacea; ut hoc in Nitophyllis aliis quoque obtinere vidi. (^uod hov. loco pra^- termittere nolui, utpote ex ejusmodi differentia concludere liceret plan- tas has revera esse dioicas; nec ut nonnuUis placuerit alio tempore soros, alio cystocarpia gerentes. (iuin inmio confiteor, me nescire ut- rum certa quadam observatione deducere licuerit gennnidia revera foecun- data fuisse, dum spha^rosporaj ut organa esexualia mera considerantur. 57. NiT. POLTGLOSSUM (J. Ag. mscr.) fronde su|ira stipitem cuneatuni brevem in lobos principales, sensim confor- mes et sno petiolo cuneato suffultos ttabelliforniiter expansa; lobis singulis in laciniam terminalem oblongo- lanceolatam, ab inferiore sua parte lacinias consimilos, sursum sensim breviores generantem desinentibiis; soris lacinias terminales occu])antibus minutis rotundatis et plurimis, secus venas in lineas flabellatim margines versus radiantes dispositis. Hab. ad oras Novae Zelandise. 30 NiTOPHTLLE^. NitophyJkim. De hae planta diu dubitavi. Si ad ora.s chileiises eandeni adesse assumere licuisset, in hac potissiniuni Dawsoniani Durvillei propriam agnoscere voluissem ; nullam enim scio, inter species mihi cognitas cujus notas habituales magis cum planta Boryana, qualem lianc vi(h in icone ilhistratam, congruere putarem. Epicrisin scribens, eandem formam sistere N. Harveyani assumere malui (juam in ea novam spe- ciem promulgare. Lacinias frondis exsiccatse circiter 3 lineas hitas vi(h; terminalem laciniam elongatam, pollicem et ulti-a longitudine su perantem, eximie Unguseformem, a margiue sensini lacinias laterales magis pinnatim dispositas separantem. Inferiorilnis his lobis accre- scentibus et suo ordine elongatis et decompositis frons demum sub- palinatim expansa adpareat, ramilicationis normam generans fere sibi propriam. 58 (?). NiT. DuRviLLEi (Daivsonla Durvlilei Bory Voy. Coqti.) Grev. Syn. Alg. in Alg. Brit. Me hujus speciei nullum specimen vidisse, dicere cogor; nec ex icone data me certam opinionem de hac specie enuntiare auderem. ffffff Caulescentes fronde stipra stipitem elon- gatum inferne conspicue costatum, supernc in ramos suhconformes divisum pedatisccta, laciniis erectiusculis paucis cuneatis aid linearihus plus minus paJmatim dispositis, in Jaciniis terminaJihus soros flaJ)eUatim radiantes generantiJms. 59. Nit. semicostatum J. Ag. JEpicr. in Add. p. 699. Characteres, quibus species admodum distincta dignoscatur faci- lius, 1. c. jamjam indicavi. Stipes bi-tripolliciiris costatus, costa mar- gine angustiore alata; Frondis iacini» superiores, nunc in geminas par- tes introrsum subnudas, extrorsum fiabellatas divisiC adparent; ubi vero lacinia? numerosiores, ejusmodi ramilicationis tendentiam — quam in for- mis Fuco Thamnocarpo achiumeralis aliquando obvenientem vidi — vix dignoscere putavi; utpote lacinias numerosas in frondem palmatilidam facilius diceres conjunctas. Soros me non bene evohitos observasse, denique dicere fas est, 60. NiT. plabelligerum J. Ag. Epicr. p. 699. Ha^c est Species fere nobihssima Generis, nullo modo cum N. Freyeano conjungenda. Suadente costa aihuodum conspicua frondem totam inferiorem percurrente, antecedenti speciei proximam judicavi, quamquam (hffe. rentije adsunt, quibus species diversas esse facilius probatur. Soros Nitophylhmi. NiTOPHYLLEv^i:. 81 vidi in N. flabelligen» vix rotniuhitos, at nninerosos iii siM-ies llabellatini radiautes dispositos; olini dixi eosdem sii|>ia ipsos fasciculos veuaruin fere sui>erpositos iu lineas elousatas (lalieihitim margiues versus exeur rentes, qiiod hodie fere repetere potuerim ; at has liueas potius soris niinntis coutlnentihus coinpositas, et hauc oli causaui ipsas veuas ob- solescentes forsan dicere opporteret. Comparauti mihi lobos phintoe steiiiis in his juga prouiinuhi vidi fiabellatim excurrentia; et ita forsau cnidain videreutur cougruentia cuiu iis, qufe iu N. multinervi nervos jndicavi proprii iudolis; attamen in N. flabelligero cellulas paginales uiagis augnhxtas ine vi illis interveni- orum differre agnoscere opportet. His ductus Species inter Dawsouias disponendain esse judicuvi ; et inter lias tum fronde sursum longius costata, tum soris quasi couflnentibns forsau locnm supremum sibi vindicans. Tribus IV. Htmenena fronde enervl, at tota pfrcurm veni.s, in juniorlhus partitms mhsingulis, mox vero suhfasciculatim conjunctis et suhftaheUatim excun'en- tihus, fasciculis venarum in inferiore fronde ana- stom.osantihus, areas tenuiores inteweniorum circum- circa amhientihus, demum in stipite costaJem, regio- nem suhpropriam fomiantihus ; soris minutis rotun- dcdis plurimis in interveniis lineas anastomosantes plus mimis regulares formantihus. Patet Grevilleuni, Geiius Hymenenai instituenteni, velut omnes sequentes auctores, Grevilleanuni Genus adoptantes, hoc loco, ut multis aliis, prsecipue suadentibus habitualibus characteribus de Typis Genericis diversis judicasse. 8im- pHci illo et quasi naturah charactere ducti, Dclesseriam dig- noscere putarunt fronde costata, Nitophylla fronde ecostata; Hymenenam considerarunt ecostatam, at »venis spuriis nu- merosis anastomosantibus » notatam. Quid vero essent vena3 illse spuriffi, id vix verbo quodam indicatum memorarunt. Kutzingio, cui rite suboluit venas in raultis speciebus Nito- phyllorum sistere characterem quendam principalem, Hyme- nenam sua; Cryptopleuraj proximam (|uidem disposuit; at inter organa pkis minus diversa, qua3 sub eodem nomine comprehenderunt nonnulli, et inter organa identiea, quse sub 82 NiTOPHYT.LE^. NitopliyUum. diversis nonnnibus attulerimt alii, vix rite (lijudicatum fuisse, facilius (juis supposuisset. Fasciculos igitur venarum, in Speciebus Hymeiiense sat conspicuos, sistere characterem Genevis ])roprii, Grevilleum et eum pressis pedibus sequentes Algologos judicasse, vix quispiam miraret; quum vero in- super adjecit venas spurias esse anastomosantes, vix quis- piani dubitaret euni suo modo iudicasse characterem, quo Genus proprium dignosceretur; et hoc quidem ep majore jure, quum ex hoc cliaracterc deducere hceret soros quoque in Hymenenis suo proprio modo dispositos obvenire •■'). Quamquam inter organa, qua) hodie nomine vc/navam et nervornm distinguere conatus sum, et certam quoi^ue osse dispositionis analogiam inter nervos (a me dictos) NitophyUi vemsi, et venas spurias sic dictas, quibus dignosceretuv Hy- mencna, tamen nomiui in mentem venisse puto N. venosmn cum Hymenenis conjungere, nec Nitophyllum mtdtinerve cum Dawsoniis comparare, quamquam convenientia tum decursu nervorum aut venarum, tum dispositione seriata, quam sori assumere tendunt in his t^^pis quodannnodo analogis. Cha- racteribus ejusmo(h, trutina justa comparatis, patere puta- rem ipsa ilhi organa, quas dispositione convenientia vide- rentur, quoad ipsam suam naturam esse diversa, et probe quoque esse distinguenda. Organa ista, qua) ut venas spurias designavit Greville, esse eadem organa, quibus suum (Vyptopleura^ Genus de- signatum vohiit Kiitzing, id (juidem vix dubiis vacare puta- rem; dum vero ventie in Nitophylhs sparsa> et magis sin- gulai obvenire videntur, sunt in Hymcnenis niagis in tasci- culos collecttu, ita sua compositione ])auhsper abhidentes. Venas revera, quas inferne fasciculatim cohectas in Hyme '0 Jain supra nionui dignoscere opportere iutor venaH proitrias, (juihus suuni Genus (hyptopleurpe (lignosoere voluit Kutziu^, et orfiaua in Nifoph. vevoKO et iV. ninUinervi ])riesentia, qua' liodie nomine ner vonwi (.iQsignavi. Ab iiis suo modo divt^rsos — at analogos — pnto sipliones oentrales Ehodomelearum. Si)eeieui sul) uomiiu! Nifoplii/Ui ohscuri olim a me deseriptam esse Kiiodomcleam plnntaui, ejusmodi siphone instructam, liodie reeognosctTe milii licuit, observasse placuit plnres species suli nomine N. latissimi me- moratas fuisse, quse mihi omnino diversis adparuerunt, et hinc ex nd- mine dato caute judicantur. Species Harveyana nomine Hi/men. latissimce intellecta, Algam puto inferne breviter stipitatam, ipso stipite cuneato, mox in frondem latissimam expanso; stipite, vclut fronde infima, costa evidentiore per- curso; ipsa lamina tenuiore membranacea, at fasciculis venarum ana- stomosantibus in parte sua inferiore firmata; in superiore venis elon- gatis, parum oculo nudo conspicuis instructa; nie autem hanc rite soriferam non vidisse confiteor. Specimina hujus 1— (5 polHces latitu- dine expansa, longitudine 3—4 pollicaria, a margine lobis numerosis obovatis obsitos vidi, quibus excrescentibus frondem demum achriodum decompositam fieri patet. Quo jure Editores Alg. Exsicc. Am. Borealis ad suam speciem referunt Harveyanam Speciem in Proceed. Lin. Soc. Vol. VI n:o 24 p. 170 descriptam, id dijudicare neqneam. Quum autem speciem sub no mine >6'>? Nifopfi. latissimum (Harv.) J. Ag.^ distributam vidi, jam hoc loco meminisse opportet sub noniine N. latissimi qnoque ahas formas et qnideni admodum diversas distributas fuisse; de quarum affinitate et characteribus infra meani opinionem attuli. Haryeyum ipsum duas Species distinxisse, quarum unam Hiimenenam latissimam denominavit, alteram sub nomine NitopJiijlli latissimi ab eo iutellectam fuisse puta- rem. Mihi autem nuUo modo certum adparuisse, eas formas, quas sub noniine Nitopliylli lafissimi distributas vidi, ad unam eanileinque .Spe- ciem pertinere. Formas lias, dum steriles et.juniores — admoj'J9 sub nomine Nit. latissimi; dein sub eodem nomine in Phi/col. Bor. Amer. sub n:o 335 distributam, cuin synonymia ampla .Vlgol. .\mcric;e, ijuam tamen liodie ipse comparare nenuivi; ex qua forsan concludere opporteret hanc spe ciem nomine N. areolati in posterum intelUgendam esse. Ut Hyme- nenae species eandem ail Hi/m. latissimam Harv. inter onmes proximam dicerem, at vi.x omniiio ad eandem speciem utrasque referendas puta- rem ; Hymenenfe vero Genus mihi vix diversum consideranti, et aliam omnino plantam sub nomine Nitophylli hitissimi a Harvey quoque di- vutgatam fuisse perpendenti, hoc nomen speciticum omnino evitane hasalis inauet, tuiu <]UO(iue uudulatioues steriles, (luibusdaiu locis ipsius luargiuis preeseutes. Si hoc modo Species dicta3 invicem proximte facihus viderentur, tamen nec ideo sequitur unicaiu esse speciem, (|uam in diversis oceanis hoc modo diversas formas et diversos viveudi modos induere diceres. Si in una Specie pliylla fructifera brevissimo pechcello suffulta obveniant, iu aha autem lougiore; si in una Specie sporo- phyha (juasi siuguhi per se generata, et secus margines lon- gis seriebus seriata obveniant, in aha vero — ((uasi a laci- uia decomposito-laciniata orta — certis locis quasi gloinerata obveniant, qualia Botryoglossa dixerunt; si phyha sorifera secus margines generautur, quos in steriles nudos putares, in ahis autem transmutatione lobi cujusdam certi — iion potui quin his et ejusmodi differentiis vim quandain adtri- bueudam putarem. Quod attinet cystocarpia harum plantarum, hsec tum in i[)sa fronde proveuientia, veuis vicina, tum iu [)hyHis fructiferis sita eadem provenieutia vidi. Ahas quoque adesse differentias, quas magis habituales lubenter dicerem, tum ex ipsa forma frondis ejusque sub- divisionis modo deducendas, tum ex evohitione veuarum in regione costah inferiore iu nouuuhis vix cons[)icua; in ahis tere diceres inodo • Hymenena^ venis fasciculatiiu coujunctis et flabenatim excurrentibus, nunc quo(|ue anastomosi uiio alterove coujunctis, ortas; in ahis denique costam phis mi- nus conspicuani generantibus, quin immo nunc stipitem, generatione costfe formatum, (juasi in caulem proprium et quin immo ramoso transmutantibus. Fuerunt, ni fallor, ejusmodi evohitionis gradus, inagis [)erducti, quibus duceu- tibus ohm dul)itavit Grevihe an Fucum platycarpum speciem Delesseria3 assumcret; et ([uibus jubeutibus dein pro[)rium (Tenus Botryoglossi instituit Kiitzing. Nec tauien his tan- tum diversitatibus, quas ex evolutionis gradu [)lus miuus perducto stipitis deduceudas putarem, formas oriri crederem omnes diversas, quas suadentibus characteribus a [)artibus 88 NiTOPHYLLE^. NitophyUum. fructificationis deductis, Botryoglossis pertinentes adnume- rare ausus sum. Sunt nimirum in ipso evolutionis modo frondium inter Species diversas differentise alise, haud minus conspicuse. Dum nimirum in nonnullis Speciebus froudes generantur divisionibus ipsius frondis, plus minus aut vario raodo perductis, suo proprio modo formatai; sunt revera alisB, qua? decomponuntur prolificationibus uno aut altero modo perductis; quse vero si ita sint, non possum quin putarem sporophylla quoque his diversis modis generari posse, nimirum aut transformatione lacinia^ in nonnuUrs (N. laceratum), prolificatione in aliis. Nec his tantum sub- sistere diversitatibus inquirenti adpareat. Sunt iii N. i^laty- carpo vero infimi tantum lobi frondis laciniata^, qui in phylla sorifera transformati fiunt et hiuc sporophylla dicta in foHo laciniato fere axillaria obveniant; dum in specie, nomine N. platycarpi dicta, quse ad oras CaliforniaB obvenit, phylla sorifera, prolificatione evidenter orta, longa serie secus mar- gines supremos disposita obveniunt. In dispositione igitur Specierum hodie insistendum pu- tavi, characteribus quee tum ex formatione diversa frondis, quam nunc simpliciorem, nunc magis certo modo compositam vidi, tum ex formationis modo ipsius sori et dispositione ejus- dem in diversis formis diversa generantur. Conjunctis ita et vario modo complicatis characteribus, sequenti modo Species, quas Botryoglossis pertinentes putavi, disponere conatus sum. * Fronde laciniis plus minus decomposita ad- parenter fere ecostata, venis suhsingulis to- tam frondem superiorem percurrentibus, ntinc ima hasi in fasciculos suhcostales conjunctis sufidta; soris secus maryines frondis de- mum plus minm undulatim expansis, linea- rihus aut semilunaribus, nunc sparsim in phylla propria sejunctis. 64. NiT. LACKRATUM Gre7). J. Aff. Epicr. p. 469 *). *) De NitopliylliH hodie .scribenti inihi adpiirnit non heni.sse «iccis pedibus transire qusestiouem de peculiari illa planta, (luani ultimo tem- pore GeiiUH sui jnris .sisHtere putaruut ObHervatores accuratissiuii, «juod Nitophyllnm. Nitophylle^. 89 Hgec fuit Species quiisi typica Cryptopleune Generis a Kiitzingio instituti; hujus (luoque strnctuiani in icone data Phifv. Genemlis illu- stratum videas. Frondem totani siiptTioreni a facie observatam venisi nomine Gonimophjilli fuisse descriptum novimus. (iualem hanc plantam milii cofrnitam habeo, a Cel. Hohues mihi missam, talem me quoad {)hirima, quse de structura ejusdem dixerunt, quoque vidisse hibenter concedam, at observata e(|uidem aliter explicanda censeo. Phmtam matricem esse ^V. lacerahim cum auctoribus Iu))enter assumerem, at hanc quodam modo mutatam, utpote et forma frondis magis variam, et colore magis nigrescente pauUsper mutatam vi(U, (]Uod loco nataU forsan quispiam adscribere veUet. AUo respectu structuram ipsius fromUs vix mutatam putavi. In uno specimine, a me observato soros vidi tum marginales Uneares, (piales ssepius in hac Sjiecie obve- nire puto, tum pliyUa marginaUa fructifera, quaUa lisec jani in icone Harveyana Piiycologije Britannicje depicta vidi. Hjec vero foliola tum cellulis suis multo minoribus, tum soro, quoque cellulis niulto mino- ribus contexto, abludentia vi(U. Singulas sphferosporas minutissimas, et cellulas circumjacentes magis globosas observavi; phylla, hoc niodo fertilia, colore pallidiore insiguia dicerem. In ima parte ejvismodi folioli nunc, at rarius, vidi cellulas quasdam cum iis Nitophylli magis con- gruentes. Hunc csespitulum (sphperosporiferum) emergere vidi in ]»lanta X. lacerafi, cujus in aliis partibus cystocarpia rite evoluta et sua struc- tura Nitophyllum jirobantia observavi ; At pr;cterea quoque in eodem specimine ])hylla paulo majora vidi, quae sua structura cum soriferis congrueutia (Ucerem, at totum foliolum eadem structura instructum ; dum alii ctespituli ]3hyIIorum paulo majorum structuram Nito]ihylU offerre vidi. In soro sic dicto, et in foliolis paulo majoribus cellulas globosas analogas tinxi cum iis, quie in soro Nitopliyllorum i]>sas cel- lulas fertiles s]ih;erosporarum ("Jngunt; i]isis spluerosporis (in soro nii- nutissimis) in ]>hyllis ]3auIo majoribus vix ijnesentibus: his i^liyllis (|uasi in statum nematheciosum abeuntibus. Totam hanc evolutinncin niorbo- sum statum indicare mihi ad])aruit. In alio specimine, mihi sub eodem nomine dato, vidi sor(.)s ro- tundatos, bene evolutos in phyllis marginulibus Nitoph. lacerati obve- nientes; dum in multis s]ieciebus ad Botryoglossa ])ertinentibus ejus- modi iihylla lateralia sorifera obveniant, et his quin immo characteristica ]iut(), cadem in N. lacerato vix niai in specimine dicto obvenientia vidi, at in hoc nullo structurpe vitio laborantia, quin inimo inargine sterili in dentem unum aut alterum excurrente cincta. In eodem vero sj^eci mine, quod soro ita bene evoluto instructum vidi, observavi alia i^liylla a iiagina emergentia, fasciculum supra descri])tuui organorum nien tientia, in quibus soros deformatos agnoscere putavi. Pliylla vero fasci- culorum in hac specimine evidenter crassiuscula adparuerinit; et liis (iissectis evidentissime recognoscere ])utavi tum pericarj^ium externum, 90 NiTOPHYLLE^, Nitophyllum. subsingula serie celUilarum longitudinalium percursam, interjecto paren- cliymate, cellulis minutis subhexagouo angulatis contexto ; in parte in- feriore frondis veuce a facie ailparent incrassatte, qiiasi geminis aut ternis ejusmodi cellulis juxtapositis formatte. Plurimas lias venas in superiore parte subsingulas, nunc quasi dichotomas, raro quasi anasto mosi juncttas, vix in rete proprium conjunctas vidi. In inferiore fronde ejusmodi venae plures et magis compositje adsunt, nunc conjuncta^ in juga prominula longitudinaliter excurrentia, stipitem costulis jtlurilius quasi instructum mentientia. Si segmentum froiylis satis tenue transversa sectione (jbservare contingat, parencliyma inter venas intermedium cellulis monostroma- ticis subcubicis, aut (his citius divisisj cenuHs ternis (intermedia sub- cubica, lateralibus directione paginarum quasi compressis) contextum dicerem. Ipsas autem venas, celkdis inter jiaginas superpositis con- stantes, videre credi(U, uuam paginam versus planas, aUeram versus prominulas. Ut mihi adparuit, cenula qufedam axiUs in Uis adest, quam nunc minorem vi/w////y marginalibus, lorif/a serie proli- ficantibus, uunc sinf/ulis, nunc f)otryoideo- collectis. 65. NiT. viOLACEUM J. A(j. Epicr. p. 7(K). Hiinc esse Speciein illam Califomia', «iiuini noinine N. lacerafi diu habuerunt Algologi Americaj, lubenter assumerem. Juuiorem ejus- dem plantam cum N. lacerato tenuitate frondis convenire, <|uo((ue agno- scere opportet, at lianc colore magis in viohiceuin teiulenti' tamen ab Europifa Specie jam dignoscendani esse dicerem ; adultam et senilem l>lantam Californicam tirmitate frondis Europjcam plantam longe supe- rare inihi quidem fnit evidentissimum. Dnm in N. lacerato sorus gene- ratur inter hicinias marginis undnlati, in N. violaceo phylla sorifera pro- pria evoluta fleri, agnoscere opportet. In planta ejusdem juniore, at rite sphaerosporifera, piiylla suprema observare quidem liceat unihila- tionibus marginis orta, modo diceres N. lacerati; at mox panh) infi'a unduhitiones in foliola transmutata propria finiit ita densa, ut eadem in fasciculos collecta facilius diceres. Snb lioc stadio singula foliola margine sterili latiusculo cincta vidi; Iihjc vero foliola nunc margine inagis obsoleto, quoque tieri botryoideo-collecta, ui typi- cam putarem, consistentia frondis et adspectu Nitophylla magis mem- branacea ;emulante ab ahis Botryoglossis ita revera distare dicerein, ut affinitatem cum liis vix quispiam suspicaretur. Frondem in speciini- nibus a me observatis tenuissime membranaceam dicerem, et chart;e an-tissime adhferentem, sub exsiccatione vero fieri magnopere contrac- tam, et hinc facilius quam in ahis fieri ruptam, ita ut ipsos lo1)os in- feriores in media sna parte quin iinnio in hicinias longitiorsum dis- ruptas observaverim. Specimen (quod liujus piiiiuim vidi) ad insulam Vancouver in Oceano pacifico superiore lectum, sub nomine Hi/menentf latissinue. a Harvey inscriptum et mihi missum, quasi dict;e Speciei formam sisteret juvenilem, consideratum fuisse, forsan assumere licet; qualem autein suam aut aliorum H. latissimatn mihi cognitam habeo, nec ad unam nec ad alteram hoc specimen pertinere, facilius mihi hodie persuadeam, comparatis tum structura ipsins frondis, tum habitu, tum characteribus ex situ partium fructificationis deductis. In laeiniis frondis, membrana tenuissima adhuc contexta;, radios venarum margines versus flabellatim excurrentes indicare structuram, quam in Specie Hymenencie magis perductam forsan quispiam suspica- retur; et his venarum radiis Harveyum deceptum fuisse, forsan credere liceret. Postea vero aliud habui speciinen, ex California mihi (juoque missum, cujus in parte inferiore dignoscere licuit phylla minora, ad basem segmentorum adultiorum provenientia, minutissima et obovato- rotundata, in quibus sorum rotundatum quin immo 6volutum observavi. Hunc autem sorum non sph;erosporis pra'gnantem, sed structuram offerre, «juam antheridiis Nihjpliyllorum characteristicain finxi. QuiV)us us, extimis ol)tusissimis, sterilibus subintegerrimis, tenuissime Habi'llatim venosis; inferioribus a margine phylla minuta obovato- simiosa demum fructifera (antheridiis) generantibus. Frondem esse ad- modum gelatinosam, (]uare chartie arctissime adluerentem, et hanc ob causam denique ruptam fieri, (juod ad si^eciem dignoscendam sua con- fejre, patet. Nitophylhmi. NiTOPHYLi-p^i*;. 93 **** Fronde coccinca cavnofio-memhranacea, tnm laciniis cnncato-Uncarilmi^ ^ttm^ minnft pal- matim dispodtis, tnm phiiUit^ a. margine ant marginali rcgion-- crcrcscenfihns dccom- posita, tota (nt adpareat) ecosta.ta, soris in phyllis ohorafo-rotnndatis secns margines sparsim provenientilms dispositis. 67. NiT. MAROTNATUM (J. Ag. niscr ) '^') coeciiiea., siiperne membranacea subpalmatim imillilida, inferne in stipi- tem venis longitudinalibus parum conspicue percursum contracta, segmentis primariis basi contractis subcune- atim expansis, dein singulis sublincaribus deinum fructi- feris, secus margines pb^dla fructifera obovata integor- rima, supra pedicellum tenuem soruni rotundatum, infra partem sterilem permagnam obovatam et persi- stentem gerentia. Mt. fimbriatnm Harv. Ner. Bor. Anier. p. 102 (exclns. Sijn.). Hi/menena Jissa "-i. marginata Harv. ap. Beechey Voy. p. 407. Nit. areolatuni Eaton (ubinam (lescriptuin noscio)? ■■') In sunima illa confusione nominuni. qnibus fornia^ ad Botryo- wlossa relataj la1)orant, dubius hsesi, quonain noniine designaretur spe- cies, hodie sub nomine N. mnrginati a me descripta. Speciinina de- scripta, a Harvey mihi missa, sistere plantam apud Beechey eciem ab Eaton novo nomine designatam fuisse videretur. Mihi tamen nec cer- tnm adparuisse plantam mihi datam sub nomine dicto revera descrip tam fuisse, nec ipsuni specimen characteres speciei seque bene offerre ac hos in speciminibus a Harvey datis, characterem speciei eximie indicantibus obvenientes vi(ii. In List of the Marin Alyw of Uvit. Stafes by Farloir (1875) pag. Hdn jaiii in(Ucatur .species Xitophyllorum Cahfornia^ iiaud rite intellectas esse; cunuiue sub n:o 192 Nitoph. quoddani, nomine N. fissuin inscrip tum descripsisse. (iuuni autein hujus nulluin specimen a Farlow in scriptum habui, proprio marti- species inihi cognita.s designare conatus suin. Ex verbis Farlowii patet eum inter Hyinenenas et ]'>otryoglossu non ita distinxisse ac hodie distinguendum putavi; hinc eum aliter quoque suas Species limitasse. Syiionyma igitur iegre cum nostris congruentia supponere licuit, ct vix nisi coinparatis speciminibus cer- tius dcsignanda. Synonymiam igitur, jain antea niiniain, iiovis forsan erroribus auctam tiuiere oppoituit. 94 NiTOPHTLLE^. Nitophylhmi. Primaiiiun hujus foniiiB mentiouem a Harvey 1. c. factam puto, uempe varietatis iDco sub Hymen. fissa memoratam, at nomine proprio inscriptam, quod ad speciem designandam aptum putavi, licet haud immemor subsimili nomine, at quoad significationem paulisper diverso, aliam SiK^iciem a Harvey designatam fuisse. Postea nimirum Harveyum eandem formam nomine Hymenence Jimh-iatce inscriptam distribuit, nulla facta mentione de congruentia quadam cum Specie a Rupreclit, sub hoc ultimo nomine descripta. In Ner. Boreal-Americana Hi/men. fmhriatam Post. et Rupr. enumeravit; qute vero est species, me judice, achnodum diversa ; quam lioche suis characteribus describere periculum feci. Ad lianc suam Hym. timbriatam ut synon. duxit: Hym. fissa ,3. marginata Harv. ap. Beechey. His insistens rationibus finxi prima riam designationem speciei, quani sub nomine Hym. fimbriatfe a Har- vey intellectam putavi, ita restituendain esse, ut quod varietati tributam vohierit, id ad speciem designandam aptissimum restituerem. Comparatis ahis formis, praesentem tum colore frondis, multo magis quam in aliis ad coccineum tendente diversam dicerem, tum phylHs marginalibus magis obovatis et majoribus quam in N. violaceo et N. Farlowiano, rite seriatis secus margines, et soris imam partem sporophyhi occupantibus ; superiore et magis conspicua parte obovata, nec tamen hngulata, nec ut in vera N. fimbriato Rupr. ad (hvisionem prona, (et quantum vidi) sterili. In parte adultiore frondis, quani venis longitudinahter percm-rentibus, hic \\\u: spaisius anastomosantibus per- cursam vidi, fasciculos venarum validos, quos in Hymenena fimbriata aihnodum prominulos vidi, frustra qua:'sivi; totam quoque formam fron- dis in liac ahani dicerem. 68. NiT. Rdprechtianum (J. Ag. Epicr. p. 470). Hanc Speciem sub nomine Hymenena' Jimhriata? jam a Rupreclit distinctam fuisse patet; et fide Spec. authentici hanc ab aliis differre fronde inferiore palmatitida, laciniis cuneatim dilatatis, interne hneas paucas hititudine, superne pollicem et quod superat latas, a basi ad superiores partes venarum fcisciculis validis percursas, mihi quidem fuit evidentissimum. Sin vero in Hymenenis propriis sori sphterospo- rarum obveniant in areis ipsius froudis, — quas intervenia dixi utpote fasciculis venarum circufnambientibus inclusa — dum in Ilymenena fiirdjriata findjria; obveniant secus niargines seriataj, cuneato-obovatai, aut (phn immo flabellato-i^innatifidai, basi stipite tenui sufl'ult{e, mar- gine superiore subfiabelhitini in lobos obtusissimos inciso; his fimbriis observatis (toncludere ausus sum plantain Ruprechtianam neutiquam esse Hymenena' speciem i)ro))riam, sed iis Speciebus Nitopliyhi, quas Botryoglossa (hxi adnumeranchiin esse. Ipsain autem plantam Ruprecliti anam, ita intellecttam, ob (!onsrc(litiaiuiMi pertiucrc conjiccrcui, lioc loco uiouuissc placet, :•:.•;:••:::•:•••: ^ygfiffg magts pwjmrascfnte dichotomo-siipra decompositu, segmentis ercctins-cuHs, supn'io- rlhus clongatis Ungrdatis, inferinrihus suh- pahiiatim juatajMsitis, infimis a stipitr plus minus conspicuo, superne cuneatim dilatato snhfla])eJJatim e.TeuntiJnis ; omn/hus venis con- spicuis JJal)eJlatim excinrentiJ)us percnrsis; soris in phyJJis proJificantilms marginaJibus, serie irix interrupta, srgmenta onmia metrgi- nante evoJutis. 09. NiT. Farlowianum J. Ag. mscr. froiide juvcnili i)ur- purascente tenuius meinbranacea, adultiore sensiin fir- niiore, superne veuarum fasciculis secus longitudinem excurrentibus flabellatini venosa, inferne his conjunctis stipitem subpro})rium formantibus, tota lobis flabellatim expansis decomposita, inferioribus magis palmatim ad- proximatis, superioribus magis sejunctis di-trichotome dispositis, Hnearibus, rotundato apice obtusis, secus margines fimbriis deiisissimis Jingulatis, supra pedicel- lum angustum elongatum sorum rotundatum gerentibus. Hab. ad oras CalifornicTj, milii a phn-il)us missa. Hpe(; est intcr Nitopliylli S])ccics, (pia' (iriuitate frondis cxccllere videntnr, adniodum conspicua, nltrapcdalis lonjiitudinc, et stijtite pluri- pollicari instructa, segnientis inferioribns iu cxsiccato (Mineas latitudine !C(]nantibus, et infia segmenta magis ])aluiatiui (lis]K)sita, fere i^oliiciem latitudine attingeus; singulis segmentis sii])crioribus iiiagis dichotome scjuuctis, auibitu lincaribus, bis iiollicem s;Bpe longis, 5— (i- lincjis latis, apicc rotun(l;ito sulxa-enuhito teruiiu;itis. In planta nostra exsiccata, quaui bcuc matnrescentem pnt;ivi, margines oumes long:i serie aj^icu- loruui ciuctos vidi : lios vero apiculos in divcrsis j^artibus jcndisper alios obvcnirc \n\tr\. In uouuullis iiiiiiiniui (■oiistituuiitur |iiiyllis ste- rilibus, suiua sti])itciii cous])icuuiu ct clongatum lingulatiin cxpansis; in liis infra apiceiu in ]);ntc dilatata i^artcm globoso inHatam ob.servavi, quam initia cystocarpii sistere facilius conjiccrem ; in ;diis vidi pliylla marginalia breviora ferc rotund;xta, brcvissimc stipitat;i, qiiasi tota in sorum ntrinque inliatum et ita globosuin tcriiiinata. ]'hylla vcro mar- 96 NiTorHTLLE^.. Nitophyllum. ginalia, quociimjue evolutiDuis stadio adsunt, totani plantani quasi longa serie apiculoruni proniinentiuni cinctani inonstrant. Hujus plures esse fornias dixisse opportet: Unani stipite Itrevi sensim cuneatiin-dilatato, in (pio convenire videntur fasciculi \enaruni llaliellatini excurrentes, in tota parte superiore plant;e adhuc diiiuo scendi. Segmenta superiora hujus formre vidi membranacea, usque (i lineas hita, apice obtuso et rotundato terniinata. Pliylla marginaha subi^edicellata, sursum et deorsum flexa in hac vidi; et l»ec in planta, quam senilem ejusdem putarem, fere ipsa composita. Alteram formam — segmentis mediis magis conspicue palmatim dispositis, su]3remis rite dichotomis et conspicue angustioribus, ])lerum- que minus conspicue venosis instructam, me olini ad N. viohiroim ;in Ejnor. ]). 700) retulisse contiteor. Tertia^ denique exstat forina — qupe est Nif. plofi/carpuDi Harr. Ner. Bor. Americ. Tah. XXI ; li;e(; evolutione costa^ in stipitem pro- prium et dichotome divisum, admodum validum, cum N. platj'carpo congrxiere videretur, alio autem respectu, quam evidentissime ab hac s])ecie distat. De hac forma me adhuc dubitare utrum speciem pro- priam in illa agnoscere op])orteret, an tantum formam N. Farlowiani, hoc loco denique dixisse placet. Stipitem in hac forma niulto niagis evolutum obvenire quam i]ise vidi, et ])ra?cipue phylla sterilia i>innato- lobata, quse in sua planta dcj^inxit Harvey — et qufe revenire videntur in agglomerationibus phyllorum in quibusdam fragmentis, a nie obser- vatis — , mihi dubia movent, anne in hac speciem ab aliis formis N. Farlowiani distinctam agnoscere opjjorteret. *****■■•■ Fronde purpurascente stipite proprio dicho- tomo .snJfuUa, ramis singulis in frondnri pinnatijido-laciniatam supradecomposifam dc- sincntihus : laciniis superiorilms ercrcsccn- tihus magis magisque decompositis : infmis hreviorilms simpJicihus, sorum unicum gcne- rantihus. Ut intelligatur structura et dispositio propria sori in N. platycarpo, qua ex])licaretur opiniones de affinitate F. platyear])i diversa^ i])sam ramificationis normarn frondis rite inter])retandani esse, me judice, })atet. Ramilicationem esse ab initio }ialmatifidam, rachidibus vero loborum sensim excre- scentibus et elongatis eandem lieri sensim piimatifidam ; la- ciniis nem])e infimis brevioribus persistentibus, su])erioribus sensim elongatis: dum superiores excrescunt et eodem ordine subdividuntur, infimai breviores et simpliciusculse perraanent, NitophyUum. NiTOPHYLLEiE. 97 et harum transformatione sori oriuntur, r|u;i.si in pliyllo proprio generati. Ut vero rachides foHi sterilcs ulterius ex- creseunt et subdividuntur, novee lacinise infimse in his ori- untur, quee suo ordine sorifera3 evadunt, novum sorum, supra primum dispositum, formantes. Qua evohitione continuata novos soros, unum supra alterum dispositum generari patet; et hos soros inter geminas rachides fohi elongati adparenter dispositos obvenire debere, patet. Hinc in foho adultiore et bene fructifero observare hceat soros (a quaque lacinia inferiore rachidis decompositee provenientes), quasi axihares et alternantes inter geminas quasque rachides elongatas, quibus sustinentur laciniaj pinnatifidEe steriles superiores. Sporophylla igitur in N. platycarpo obveniunt consimiha iis, quse in Speciebus ahis hoc loco proxime dispositis generan- tur, at in magis definita parte frondis generata. Si ejusmodi phylla, unicum sorum generantia in una- quaque fere Tribu, quamquam aho respectu ssepe admodum diversa, obvenire posse constat, mihi quidem adparuit nec hunc characterem Botryoglossorum esse ejus momenti, ut eo ducente Genus proprium iis instituendum esse, assumerem. 70. NiT. PLATYCARPUM Tum. J. Ag. Epicr. p. 470. De hac Specie, jamdudum descripta, fere dicerem eam a vete- ribus de Algis scriptoribus melius interpretatam fuisse, quam a recen- tioribus. Iconem, quam sub nomine Del. lobatcB olim dedit Lamouroux, jam characteres speciei fere melius exhibent, quam ex descriptionibus recentiorum eosdem rite cognoscere liceat. Nec de limitibus Speciei diibitasse videntur veteres ; sub nomine vero N. platycarpi oninino di- versas Species a recentioribus intellectas fuisse, id nec nllis ^hibiis vacare putarem. Verum F, platycarpum esse Speciem Capeuseu», quam sequen- tibus cliaracteril)us distinctam dicerem, Jam fere in juvenili statu stipitatam vidi, stipite in acUdtiore saspius pluries diviso, rami» singulis folium, quod ipsum fere semicostatum dicerem, sustinejitibus. Ipsum folium juvenile vidi palmato lobatum, lobis paucioribus et rite palmati fidis; prout adolescit, fit magis magisque pinnatifide decompositum, lobis nempe supremis et interioribus elongatis, exterioribus brevioribus et niinus compositis, extimis et intimis vix elongatis et ita conspicue brevioribus, inter rachides elongatas quasi axillaribus. Sunt hi lobi infimi, qui sensim soriferi evadunt, nunc singuli iu axilla laciniarum elongatarum, nunc plures superpositi (ut nempe lobi proxime superiores 7 98 NiTOPHTLLE^. Nitophyllum. in Sporophylla mutantur). Est hsec characteristica forma, quam in sna icone depinxit Lamouroux. Ubi phires ejusmodi hicinife breviores in sporopliylla transmutatse fuerunt, soros plures superpositos, inter axillas laciniarum elongatarum, quasi in axillis scandentes observare liceat. Sporophylla igitur in N. platycarpo et situ et formationis modo proprio definita ad speciem dignoscendam eximie conferre, non possum quin moneam. Lacinias superiores, ut magis excrescere continuant, sensim fieri et numerosiores et angustiores, semper tamen permanere supra basem cuneatam pinnatifidas et lobatas, id nuUis dubiis vacare equidem videre credidi. In fronde senili et magis coriacea lobos frondis pin- natifidae distantiores et minus conspicuos, rachidibus persistentibus quasi defoliatis, id quasi speciei characteristicum monstrant multa spe- cimiua Herbariorum. Si cum hac Specie Capensi comparatur forma Californica, quam sub nomine Nit. platj^^carpi descripsit et icone illustravit Harvey (Ner. Bor. Am. tab. XVI) evidentissime patet hanc esse plantam omnino di- versam ; fere dicere liceret has plantas in\icem differre fere ut folia Bupleurorum a foliis decompositis Umbelliferarum diversa adpareant *). Memorata demum exstat tertia planta, ad insulas Falkland et iu mari australi, ut dicitur, vulgaris; mihi autem tantum cognita speci- mine nimium juvenih, quod aliquando putavi sistere plantam nomine Datvsonice Durvillei descriptam. Haec planta Falklandica, ramificationis norma ad N. ^jlatycarpnm propius accedens, jam juvenilis stipitata, superne quasi bifariam divisa, costa ad axillas interiore et submargi- nali, extrorsum alata, ramiflcationis normam quodammodo peculiarem induens, vehit radice fibrosa habitum peculiarem monstrans. Specimen unicum, quod hujus vidi, nimium juvenile, quam ut certum quoddam judicium de specie ferre auderem. *) Plantam Californicam, quam ad B. platycarpum relatam vohiit flarvey, formas phires comprehendere forsan conjicere liceat, quas hodie rite distinguere pericuhmi feci. Quibusnam ex his formis, spe- cies a Harvey descripta et deUneata pertineat, mihi quidem non om- nino certum adparuit, utpote nulhim authenticum specimen suje spe- ciei me coram liabere, hodie doleo. Specimen ejus depictum cum Specie, quam nomine N. Farlowiani (hstinguere conatus sum, potiasi- mum congruere patet. Ex iis vero, quse tum de Specie dixit, tum quae de Neuroglosso attulit, satis patere putarem, eum has plantas quoad structuram comparare, omnino supervacaneum considerasse ; quod quoque in causis fuisse dicerem, quare hodie de his plantis digno- Bcendis accuratius examen quasi expos«;itmn mihi adparuisse. NEUROGLOSSEiE. 99 II. I)e Ni:i ROGLOssis, scctionem propriam Dclesscriearum rormaiUihus. Meminisse placet jam Kutzingium in Phycologia Gene- rali sno Generi Nenroglossi structurani proi^riani attribuisse, quanj in inferiore phycomate parenchymaticani, in superiore epenchymaticam dixit. Quid sibi valeret ejusmodi charac- ter forsan optime ex iconibus ab ipso datis conchidere Hceret; segmenta nimirum tum superioris, tum inferioris frondis ab eo data comparauti admodum diversam structu- ram in his partibus adesse, vix non primo adspectn adpa- reat; in nonnullis nimirum segmentis celhilas frondem con- stituentes quadraticas aut rectangulares depictas fuisse patet; in ahis cellulas admodum elongatas obvenire invicem di- stantes, at instructas apicuhs elongatis, quibus invicem ana- stomosantibus conjunctae permanent celhilse disjunctce, quas sub evolutione — tum sub elongatione, tum sub dilatatione frondis facta — invicem remotas facihus quis conjecerit. At insuper in his iconibus observare opporteat inter cehuhis parenchymaticas adesse organa minutissima, qute (sectione transversah depicta) quid sibi valeant vix rite exphcatum putares. Fuit hsec structura })hycomatis, cujus inferiorem partem parenchpnwticam dixit, superiorem epenchymaticam celluUs ordinatis *). Nescio an dicere auderem Kiitzingium ipsum vix suas icones datas rite interpretasse, nec igitur a sequentibus Systematicis structuram pecuharem rite intellec- tam fuisse mirares; nec quid sibi valeat in afhnitatibus dijudicandis probe sestimatam fuisse, lubenter dicerem. Dis- *) Kiitzingium in hac structura describenda ductum fuisse obser- vationibus ex planta exsiccata deductis, patet. Qualem hanc segmentia factis observare credidit, talem describere conatus est. Nec aliam viam hodie ingrediendam scio iis, qui in affinitatibus Floridearum dijudi- candis studium et operam ponunt. Me igitur hoc loco, ut aliis, struc- turam Floridearum talem describere voluisse, qualem ex iis, quae ipse vidi, eandem mihi explicare conatus sum, dixisse placet, In systematica dispositione plantarum, quse quoad maximam partem e maribus Extra- Europaeis proveniant, hac via tutissimum iri putavi. 100 Neukoglosse^. positiouem cellularum iu Nitophj^leis et Delesserieis propriis aliam esse hodie assumenti, utpote ceHulas in Nitophylleis propriis rite superpositas, in Delesserieis vero plus minus evidenter alteruantes statuenti, mihi nec prsetermittendum adparuisse de structura peculiari, quam in Neuroglosso ob- servare credidi, meam qualemcuncque afferre opinionem. In Neuroglosso celhilarum series juniores modo Nito- phjdlorum generari superpositas, id quidem, me judice, du- bitari nequit; dum vero in Nitophylleis series cellularum exteriores sua longitudine sequare videntur interiores, in Neuroglosso contra series celhilarum exteriores certo quo- dam ordine fieri (transversah directione) in geminas sub- divisas, et utrisque generis celluhs non pari passu excre- scentibus no^Tis revera nascitur ordo, quo ulterius perducto nexum inter strata diversa tohi suspicares, nisi aho adju- vante charactere continerentur strata, invicem hoc modo discreta. Ut nimirum elongantur cellulse frondis intimse et primum formatae, ceUulas exteriores (in geminas subdivisas) quasi distractas fieri, attamen has, apicibus cohserentes, per- manere quasi anastomosibus junctas facihus forsan quispiam crediderit; et hoc modo ab setate et divisionis modo cellu- larum quasi novos ordines in dispositione cellularum oriri, lubenter conjicerem. Prout magis minusve procedit hasc divisionis n(jrma celhilarum, earumque cohffirentia adjuvan- tibus anguhs protractis structuras frondium adparere diver- sas, facihus mihi persuadeam. Sunt formse (Flatyclinia) in quibus hsec dispositio vix nisi quoad celhilas frondis cen- trales et intimas jierducta adpareat; quare structuram fron- dis Nitophylhs proximam in his adesse revera hucusque assumserunt. In Neuroglosso autem fere cellulas totius fron- dis, in stratis diversis longitudine insequales diceres; hinc cehulas exteriores cum interioribus (anguhs j^rotractis) con- junctas anastomosibus evidentioribus observare hceat. Sunt revera ejusmodi anastomoses, inter cehulas diversarum serie- rum transsectfe, quas inter celhilas majores (in Fig. 6) de- pinxit Kiitzing; et simt anguh protraoti cehularum interiorum longitudinahum, quas in icone (Fig. 5) exhibuit; sunt deui- que, ut facihus mihi persuadeam, cousimihs structurae evo- Neuroglosse^. 101 lutione longius perducta, quod (in icone fig. 4) inter-cellulari strato ulterius evoluto, intra maculas quasi reticuli proprii, ipsas cellulas fertiles, sphaBrosporas generantes, pinxit. Quo magis hoc modo suhdividuntur cellulse, eo magis evolutum fieri opus illud reticuli intercellularis, demum quasi stratura proprium formantis, facilius mihi persuasum habui. Totam hanc corapositionem frondis coraparanti milii, adparuisse confiteor eandem sistere typum sibi proprium, ad quem rite creandum conferre videntur stadia evolutionis omuia diversa. Quae sub uno evolutionis stadio infirmitates viderentur structurse, easdem facilius putares sublevatas evolutioue ulteriore et rite perducta organisationis, quasi proprise, quam typo quam maxime characteristicam putavi. Structuram Neuroglossi et Nitophyllorum hoc modo ab initio eandem dicerem; hauc vero proprio modo in Neuro- glosso mutatam fieri evolutione strati proprii intercalaris, quod facilius cuidam videretur ortum ut infirmitatibus struc- turse primariae, quasi niraium perductse, hoc modo medearetur. Quin imrao hac organisatione sibi propria Neuroglossa quasi organisationis stadio superiore a Nitophyllis distincta lubenter dicerem. Mihi quidera Nitophylleas formas a Delesserieis propriis structura frondis diversas hodie consideranti, merainisse opportuit quoque inter Delesserieas proprias obvenire for- raas, quas analogo quodara raodo structurani harum (juasi primariara mutantes lubenter dicerem. Ejusmodi videre credidi in Pteridiis, quarura fornias raagis evolutas et fructi- feras Kiitziugio vix cognitas dicere fas est; quaraquara struc- turam frondis iisdera esse propriam ab analysi data cora- paranti pateat. Suadente hac structura quodanunodo ana- loga rae quoque dubitasse dicerem, annc assumcre opporteret Neuroglossa et Pteridia revera proxime affinia esse conside- randa. Tota vero serie Delesseriearum comj^arata, et per- pensis aliis differentiis, quse tum in structura frondis, tura in structura cystocarpiorura typica adesse putavi, Pteridia et Neuroglossa potius analoga, quara proxime affinia, con- sideranda judicavi. 102 NETJEOGLOSSEiB. Alias ejusmodi aualogias in ipsa structura froudis ob- venire posse inter Typos illos Delesseriearum, quos principales huousque agnoverunt [Nitophylleas et Delesserieas), mihi te- stautia videntur Genera plura, quee hodie inter Botryocarpeas descripsi, quamquam hsec aho et suo proprio modo eundem Typum mutare "Kidentur. Nec ejusmodi judicium de mutua affinitate omnium — quamquam structuram aho modo in alus perductam dicerem — repudiatum putarem ex eo quod intra famiham Delesseriearum in ahis Generibus eundem omnibus Typnm aho modo mutatum obvenire assumendum putaverim, Quo autem magis hoc modo comphcantur affini- tates, typis Genericis uno charactere congruentiam cum hoc indicante, aho charactere ahum versus T3q:)um tendente, (lifficultates dispositionis increscere patet. Hinc de dispo- sitione propria, naturae consentanea, vix dijudicari hcere nisi rite cognitis typis diversis et mutuis perspectis congru- entiis, quibus conveniunt nounuUi, distantibus ahis, hodie mihi persuasum habui. Gordium igitur affinitatum nodum solvere vix hcere putarem, nisi trutina justa perpensis characteribus, quibus differre videntur typi diversi; et hoc respectu hodie assu- mere ausus sum primarios affinitatum characteres ex structura tum ipsius frondis, qualem hanc comparatis plurimis Spe- ciebus dignoscendam putavi, tum nuclei cystocarpiorum, qualem huuc (in formis aho respectu quam maxime con- gruentibus) characteribus distinctum judicavi. Structuram Neiiroglossi et Nitophyllormn quasi typicam, ita perpensam, proxime congruere putavi; eandem vero pro- prio suo modo in Neuroglosso fieri mutatam — quasi uhe- riore comphcatione ejusdem structurse ortam. Quo vero modo Neuroglossa, quasi organisationis stadio superiore a NitophyUis diversa putavi, eodem fere modo dicerem differre Pteridia a Delesserieis propriis. Ut Nitophyhis et Neuro- glossis typicum putavi cehulas frondis generari superpositas ; ita Delesseriis velut Pteridiis normale dicerem cehulas frou- dium exteriores esse plus minus conspicue cum interioribus ahernantes. Affinitatis indicia, qupe ita ex ipsa structura frondis deducere ausus sum, quin immo confirmata putavi Platyclinia. Nexteoglosse^. 103 cougrueutiis, quse iu structura uuclei, tamen suo raodo mu- tata, observare credidi. Perpeusis vero et dijudicatis hoc modo characteribus structurse et aftinitatibus, quaeritur quo- que quid sibi valeant ahse congruentife, quas hucusque nunc judicarunt indicia affinitatis quin immo evidentissimae. Plura ejusmodi exempla hodie referre coactus fui : quin immo ad eandem speciem relatas fuisse formas, quas et structura frondis evidentissime diversas esse et fTUctibus ita differre ut easdem ad diversa Genera relegandas putaverim. Hiuc me diu dubitasse dicerem de mutua afMnitate specierum, quarum alias modo Nitophyllorum ecostatas vidi [Nitoph. Crozieri, Nit. crispatum), ahas costa evidenti et habituahbus charac- teribus ahis Delesseriam suadentibus [Deless. denticulata), quum ejusmodi formas invicem characteribus majoris mo- menti congruentes stupens observaverim. His autem sua- dentibus Genera hodie Neuroglossis referenda sequenti modo disposita vellem: Genera habitu NitophuUea \^ ^ " IRhodoseeis. » » Neuroglossea Neueoglossum. ^, ... (Pachyglossum. » » JJelesserioidea <„ ( Heteeodoxia. GenuS I. PlATYCLINIA (Nov. Gen. Delesseriearum) . Frons plana fohiformis, elongata et plus minus subdivisa, phu-ibus seriebus celhilarum contexta, intimis paulo majoribus, mediis brevioribus, extimis suis proximis duplo brevioribus quaternatim dispositis, omnibus in- vicem demum anastomosibus junctis. Gystocarpia frondi subimmersa, depressa, intra pericarpium radiato-ceUu- losum, carpostomio apertum, nucleum foventia adpa- renter simplicem, revera coalescentibus numerosis fasci- cuhs, a cehuhs basahbus pericarpii immediate prove- nientibus compositum; fihs fasciculorum singuhs clavatis monihformibus, in articuhs suis supremis gemmidia sin- gula, clavato-pyriformia generantibus ; soris sphaerospo- rarum ambitu subdefinitis, puncta minuta per partes fron- dis exteriores sine ordine conspicuo sparsa referentibus. 104 Neuroglossejb. Platyclinia. Species hujiis Generis exteriore sua forma et toto ad- spectu habitum Niiophyllorum ita referre, ut species ejusdem huic Generi relatas fuisse, vix quispiam miraretur. Attamen formas, quas egomet ut species novi Generis assumere ausus sum, cum speciminibus authenticis comparare, mihi non hcuisse,- ingenue jam ab initio contitendum putavi. Ex de- scriptionibus vero et iconibus datis easdem cum Speciebus a Harvey descriptis, nunc quoque depictis, ita congruentes vidi, ut identitatem cum his assumeudam putavi, quamquam comparata structura et fructificationis indole rite interpretata novum typum Genericum in his Speciebus latere, non potui quin assumerem. His • ita confessis, de characteribus nostri Generis se- qu^^^-ntia afferre placuit: Quoad habituales notas, Species novi Generis ita cum Nitophylhs congruere, ut Species ejusdem sine hfesitatione quadam huic Generi relatas fuisse, primum animadvertere placuit, Dum vero in Nitophylhs omnibus propriis ceUulse frondis exteriores interioribus rite superpositre generantur, utrinque quasi a ceUuU^ media frondis radios paginas versus formantes, ceUulas intimas FlatycUnm exterioribus sat con- spicue majores dicerem, hoc respectu analogiam quandam cum structura, quam in Botryocarpa magis perductam di- cerem. Extra has intimas ceUulas Platychnias phires series exteriores formatas vidi, sensim superficiem versus minores et ita demum dispositas, ut siuguUs interioribus geminpe exteriores superpositye obveniant; et hoc (juidem in extimis ita perductum, ut extimse quaternatim junctse singuUs inte- rioribus superpositfe obveniant. Ipsa hac dispositione (ceUu- larum) bi-quaternatim junctarum, frondem FlatijclinicB, a facie observatam, facilius dignoscere hcere a NitopliyUis propriis, jam primo intuitu adpareat. Ut jam supra animadvertere placuit, cum ejusmodi dispositionis norma saUim in nonnuUis Delesserieis junctam esse adparatum quendam, quasi reticuh interioris, ceUulas diversas anastomosibus conjungentis. Nec hunc adparatum iu Platychniis deficere, quamquam muUo minus quam in Neiiroglossis evolutum, hoc loco (|uoque animadvertere placuit. Flatydinia. NEUROGLossEiE. 105 Quoad striicturam igitur ipsius frondis Species Generis nostri novi potius referre tvpum, (|uem in Neuroglossis dignoscen- dum putavi, quam Nitophyllis proprium, id nie judice, sat conspicuum videretur. Si jure quodam statuere ausus sim, nucleum in Nito- phylleis propriis et in Delesserieis rite com[)aratis certo quo- dam respectu iuvicem differre, quod jam ex comparatis ico- nibus supra menioratis deduceudum forsan (juispiam con- jiceret, quodque hodie me judice urgendum videatur, ne typos revera sat diversos ulterius coufundantur, quoque assumendum adparuit Species PlatycHnise Nitoph^dleis pro- ximas esse, nec cum Neuroglosso, nec cum Delesseriebus propriis sic dictis convenire. Dum vero Species Platyclinise ipsa forma filorum gemmidia generantium cum Nitophylhs conveuiant, (iifferentiam monstrant in ipso modo, quo luec fila generantur; nimirum a pla(^enta propria sat conspicua quoquoversum radiantia in Nitophijllis ; in Platydiniis vero ab ipsis celhilis pericarpii basalibus geuerata, fasciculos nu- merosos efficiunt, a basi sursum tendentes, quos saltim sub juniore evohitionis stadio fihs sterilibus, a basi ad tectum pericarpii excurrentibus, disjunctos vidi *). Species igitur Platyclinire cum NitophvHis habitu ita con- venientes dicerem ut easdem huic Generi relatas fuisse vix quispiam miraret; cum his quoque convenientes ipsa forma filorum, in quibus geuerantur gemmidia; qiiare quoque Platyclinias Nitophyllo proximas hodie conjicerem. Ab ipso vero Genere Nitophyhi Platyclinias differre putavi (hiobus *) Fila illa iincleolos, ab ipso qiiasi parieti> inferioie poricarpii proveuientes, separantia, qiue evidentissiina vidi in aus in structura frondis obviis, et de iis ex evolutione frondis petitis, certius judicare liceret. Ut igitur in Specie dicta, ita cellulas frondis tripUcis quasi generis dicerem: intimas centrales magnas validas, quasi Hmbo gelatinse cinctas, quas vero in specimine soros parante ita mutatas vidi, ut partem prse- cipuam ipsius celluln^ angustiorem dicerem, at limbum quasi in radios anastomosantes sat conspicue elongatum. His insequentes cellulas ine- dias rotundatas, ni fallor 4 singulis interioribus superpositas ; et ex- timas demum in sphserosporas abeuntes, novis ni fallor sensim factis divisionibus. Quod autem in hac Specie dignoscenda, mihi quam maxime ani- madvertendum adparuit, id ex structura ipsius nuclei cystocarpiorum deducendum putavi. Quoad formam externam pericarpii hanc dicerem vix ab aliis Nitophyllorum Speciebus diversam, nisi ipsam basem peri. carpii magis forsan quam in aliis dilatatam. Super lianc vero basem vidi: nuUam propriam placentam surgere, sed fila geinmidiifera in fasciculos numerosos collecta, quorum singulos facile dicerem a cellnlis ipsis basalibus angulatis, quibus fundum pericarpii contextum obser- vavi, exeuutes, et invicem disjunctos filis sterilibus articulatis, carpo- stomium versus tendentibus. Hoc modo spatium interius pericarpii quasi divisum observavi filis intercedentibus sterilibus, quse accuratius observata provenientia putavi ex adparatu quodam filorum anastomo- santium, qnibus ipsam basem pericarpii obtectam credidi; quem vero adparatum sensim una cum filis fasciculos separantibus evanescere forsan suspicari liceret. Fila ipsa gemmidiifera quoad formam et struc turam cum illis Nitophylldrum cougruentia dicerem: nimirum filo cylin- draceo inferne suffulta, dein fere clavsefi)rmia, articulo supremo valido, sensim magis conspicue diviso in partes transversales, quarum supre- mum apice rotundato sensim increscentem magis clavififormem vidi ; inferiores articulos sensim diaphragmate separatos, sut) ordiue abire in gommidia pyriformia, quoque aHsumendum putavi. His observatis non potui quiu phiutam i^utarem Nitophyllis proximaui, suadeute forma filorum, in quibus gemmidia evoluta vidi; eandem autem a Nitophyllis obvenire diversam, defectu placentse centralis, quam in Nitophyllis veris nusquam deficere observavi. Quum insuper, comparata ipsa structura frondis, hanc tendentem vidi typuui versus, (luem in Neuroglossis ob- venire vidi, si quoque paulisper mutatam, non potui quin putarem hanc plantam sistere typum Genericum proprium, formationis modo gemmi diorum cum Nitophyllis convenientem, structura vero fi-ondis Neuroglossa versus tendentem; placentationis vero norma ab utrisque diversum. Platydinia. Neuroglosseji. 109 Deniqne hoc loco jam monuisse placet difficilius dijudicari quos nani cliaracteres principales considerari opporteret in ejusniodi faniiliis, quaruni alii sint typi, in diversas directiones discedentes. Suadente ipsa structura frondis Platycliniam sistere typum illum, quem in Neuro- glosso ulterius evolutum et quem denique in formis Del. alatse proximis ad supremum gradum perductum forsan quispiam putaret; sin vero primarios characteres, ex quibus de aftinitate mutua Delesseriearum judicare opporteret, deducendos esse ex diversitatibus, quas in structura cystocarpii obveniant; facilius patere putarem principalem quandam (Hfferentiam inter Nitophyllea Genera et quse Delesserieis propriis ad- numerauda viderentur. Hinc principales characteres ex ipsa structura tilorum nuclei hoc loco deducere ausus sum ; placentationem vero hujus nuclei diversam vidi in Platyclinia et in Nitophyllis propriis. In Neuro- glosso placentationem vidi fere Platyclinias, at nucleum formatum ad typum Delesserise proximum. Complicantur ulterius affinitatum ten- dentiae modis diversis, quibus tum structura totius frondis, tuni sphtero- sporarum sori in diversis typis generantur diversi. Dispositionem hoc modo fieri admodum difticilem, facihus patet. Inter Spedes Novce Hollandim magis conspicuas nonnuUce adsunt suis eliaracterihus ita ahludentes, ut de afjini- tate earum certum judicium ferre Jiodie non ausus sum, utpote specimina miJd ohvia, quoad partes fructificationis aut uno aut alio respecfu deficientia mihi ohvenerunt. Qualia mihi cognita sunt, eadem Platyclinia; proxima suspicarer : 3.? Platyclinia ? PUBPUREA J. Ag. mscr. iToncie lere ultra pedali purpurascente et ecostata, laciniis subdic^botomis 4 — 6 polbcaribus, basi semiunciani fere latis superne acuminatis, a racbide priniaria subcuneatim inferne dilatata pinnatifide exeuntibus, margine integerrimis et vix conspicue undulatis, cystocarpiis per totam fron- dem sparsis. Hab. ad oras australes Nov. Hollandioe, mibi a D:na Hussey niissa. Ignotis mihi h(idieene consocian(hun, hoe loco qnoque paucis adum- brare placnit: Plantani vidi 6—8 pollicareni, fn^ndis hititndine fere j^ollicem geqnante, hu-iniis eontormibus, aliis brevioriltns aliis lonKioribns decom- positam et quin immo adhuc minoribus crispatam; totam frondem admo- dum gelatinosam putarem, utpote chartiie arctissime adhaerentem, colore in fuscescentem tendente. Frons a facie observata monstrat extimas cellulas quaternatim junctas, quod cum propria structura Nitophylli non beue convenire putarem. Mediaru frondis partem incrassatani vidi; et in hac incrassata parte cellulas superposite seriatas observare credidi ; series ejusmodi 6 utroque latere costalis seriei numeravi. In structura ipsius pericarpii sunt nonnulla, quibus plantam a Nitophyllis projtriis dignoscendam putavi. Dum in Nitophyllis pericarpium quasi depressum diceres, in nostra contra carpostomium supra pericarpium productum eminet, celhiHs minoribus extrorsum radiantil)us contextum. liila gemmidiifera vidi breviora, a fundo basali pericarpii exeuntia, et ita ];>i"Oxime cuni iis in Platyclinia hodie a me descriptis congruentia (quoad placentationem). Ipso vero suo formationis modo eadem, forsan potius aftinitatem cum Neuroglosso prodere, mihi adparuisse, expressis verbis dixisse placet. Genus TI. De structura et affinitate Rhodoseris, Harveyani Generis. Meminisse opportet jam ante seniisa^culum a Harveyo creatum fuisse Genus, cui duas Species adnumeravit, qua- rum unam ex Cap. b. Spei, alteram ex Swan-River habuit, utramque paucis speciminibus ei cognitam, et quarum nec ipsi, nec aliis nova specimina examinanda adfuisse, putarem. His plantis, in Nei\ Austr. Sub-Genus projirium instituerat, Pollexfenise subjunctum; dein vero in Phycol. Anstr., Spe- ciem australem enumeraturus, Rhodoserem ut Genus sui juris, inter Pollexfeniam et Sarcomeniam dispositum memo- ravit; a posteris, quantum novi, omnibus, cum iisdem cha- cimen rite authenticum, ad quam vero pertinere donjicerem fragmenta qusedam ex Nova Zelandia mihi missa; hsec fragmenta sterilia vidi at aho respectu habituales notas offerentia, quibus ducentibus eadem Speciem Platyclinise sistere non segre conjicerem. 112 Neuboglosse^. Wiodoseris. racteribus et eodeni putares de affinitate judicio allatum fuisse, hodie quoque merainisse opportet. Postea me ipsum de mutua affinitate harum plantarum dubitasse (Anal. Ak). p. 165); attamen easdem a Rhodomeleis excludendas sta- tuere ausus sum; monens de vera earum affinitate regre certius statuere Hcere. Harveyo quoque suboluisse Genus Rhodomeleis vix pertinere, patet; utpote de Specie australi dixit hanc forsan sistere speciem Thamnocloniis proximam. In recentissima Floridearum dispositione Genus inter Deles- serieas enumeratum vidi, quo loco ipse in Epicrisi illud disponendum quoque judicaveram. Dubia de hoc Genere partim ex eo pendere, quod cystocarpia tantum in una specie, sphserosporas tantum in altera observatas fuisse, dicere fas est. Accedit quod in Specie Capensi, cujus iconem dedit Harvey, ipsum Gemmi- diorum fascicuhim pinxit, qualem potius in Chondrieis atque Rhodomeleis obvenientem exspectarem quam in Delesserieis. Mihi vero structuram nuclei hodie examinanti adparuit nu- cleum revera proxime congruere cum Nitopltylleis: a medio nimirum fundo, quasi pauhsper excavato pericarpii placen- tam vidi basalem, sursum fila gemmidiifera dichotomo-de- composita articulata, in articulo terminaH pyriforme gem- midium generantia. Series intimas celhilarum pericarpii fere in fila arcuatim ambientia, at quasi monihformia, arti- cuUs oblongis suis apicibus iuvicem juuctis, et in superiore pericarpii parte, quasi a celluhs ipsius pericarpii solutis; celluhs mediani partem pericarpii constituentibus subcon- formibus at invicem cohsereutibus, extimis brevibus et quasi minus evidenter ordinatis. Ipsa placenta sistit fascicuh fer- tihs truncos nonnuhos quasi firmiores, et in sua inferiore parte crassiores articulos gerentes; hos autem sursum quasi solutos, dichotomiis repetitis in fila fere clavato-articulata, quorum articuli terminales, circumcirca in nucleo monstrant zonam quasi propriam gemmidiorum pyriformium (in in- feriore parte filorum nusquam gennnidia in laterahbus ra- mellis generata — qualia in filis Delesseriearum, hinc magis thyrsoidea, observantur. BJindoserift. Neuroglosrr;e. 113 Comparanti mihi ij).saiii striKitiirani ItoikUs, hanc ad- l^ariiisse dicerem proxime convenientem cnm ca, quam Nito- phj^Ueis characteristicam pntarem ; totam nimirum contextam cellulis snperpositis, quasi ab intiiiia cellnlarnin serie radios paginas versus formantibns, qno charactere dispositionis structuram Nitophyllorum ab ea Delesseriarum discedere, ]iodio demonstrare conatns snm. Conjnnctis igitnr his cha- rncteribns evidentissimnm mihi adparnisse dicerem plantam iiomine FolJeocfe/nicr laciniafre descriptam ita cnm Nitophylleis congruere, ut de affinitate cnm his hand dnbitandnm vide- retur. A facie observatam, totam frondem homaiocystideam itos eoiiiplanatos an- gustiores cuneatos llabenatim cx{)ansis, lobis hiterahbus rotundatis vahdum sorum conformem (nunc in lobo breviore adparenter marginalem mentioiite) gerentibus. Hab. ad oras Cahfornire; mihi a D:iia Hall missa. Speciem lianc adinoduni teiiueni ct inembranaceam, colore vio- laceo instructam, nomine Nit. violacei inscriptam liabui, a (]ua Specie revera longe diversam puto. Habitu aliipud inest, (juod forsan magis ^V. fimbriatuin — ex littore Brasilise — milii primo intuitu revocare videretur; at accuratius inspocta diversissima; et, ni magnopere fallor, est vera Neuroglossi Species, quanujuam habitu et characteribus qui- busdam ab aliis Speciebus Generis sat diversa. A facie observatam, vidi frondem homoeocystideam, nulh's venis propriis instructam, Seg- 122 NEUEOGLOSsEiE. Neuroglossum. raento facto per stipitem, qiiem linearem fere dicerem et lobis superi- oribus frondis duplotriplo angustiorem, hunc vidi in media sua parte incrassatum, costa propria vix percursum, at costalem regionem me- diam incrassatam, cellularum seriebus pluribus superpositis contextam; cellulas harum interiores exterioribus longiores vidi, nec vero cum his rite concrescentes, sed invicem disjunctas, attamen appendiculis acu- minatis anastomosautibus cohterentes; ahs frondis pauciores series ceUu- larum superpositas offerentibus ; nec uham costam in fronde superiore a facie observata adesse facihus videretur. Lobos frondis superioris habitum offerre Nitophylh cujusdam tenuioris diceres, at colore vio- laceo adparenter diversos tum ramiticationis flabehatpe norma, tum lobcjrum forma speciem diversam indicantis. Speciem igitur nomine N. violacei inscriptam fuisse vix mirarer, consideratis quoque soris, quos forsan quispiam marginales quoque primo intuitu dixerit. At me judice Species certe longe diversa; et structura frondis et soris aho prorsus modo formatis. Qualem Speciem vidi, frondem ejusdem dice- rem flabehatam, expansam in lobos 3—5 pohicares, decomposito lobu- losos, ima cuneata basi hneam Uititudine lequante, superioribus lobis 2 — 3 hneas latis, dichotome decompositis et pinnatim lobulos minores, omnes obtusissimos emittentibus. Nec igitur habitu ad JV. violaceum tendit, sed potius formas ver- sus, quales ^V. affine; a quibus vero structura frondis liomteocystidea, statim (hgnoscatur. Eandem (obitu ol^servatam) quoad situm sori con gruentem cum N. vlolaceo habitam fuisse, ex eo miiii explicatum pu- tavi, quod sori in lobis pinnatim dispositis brevissimis quandoquidem plures confluentes adpareant; at revera dispositiones sori in speciebus his diversissinue. Quod autem adcuratius observanti evidentissimum adpareat, id ex ipsis cliarai;teril)us tum structuriB frondis, tum sori deducere ausus sum. Speciem nimirum nec suadente structura frondis, nec sori Nitophyllis pertinere, pro certo statuere audeam; sed his cha- racteriV)us comparatis novam speciem Neuroglossi in ea agnoscere haud dubitavi. Segmento nimirum facto transversali per sorum, nec soros vidi geminos, modo Nitophyllorum quasi supra paginam utramque ex- pansos, nec sphferosporas singulas cinctas suo fasciculo quasi filorum, sed potius di(;erem sphicroaporas intra cellulas vix mutatas (frondis) utriusque pagiuie immcrsas — et hoc modo sorum multo magis con- venire cum eo IFypoglossi, (|uam cum eo Nitophyllcorum; et hac struc- tura sori cognita, Speciem Neuroglossi in ea recognos^^ere haud dubit'ivi. *** Frondis regione media costata, ah alis margi- naniibm sat evidenter didincta; soro mfra apicem pinncB solitario. 3. N. Andersonianum J. Ag. Epicr. p. 174. Spccimina hnjns S))eciei niiigis evohita, (luic tiim iii Fj.nsirr. a Farlow, Andcrs. et Eaton i)ul)lici juris factis, tum ab aliis commuuic^iita Fachyglossum. Neuroglosseje. 123 habui, forsan ad afHnitates intelligendas sufficere viderentnr, quamquam cystocarpia nondum mihi cojrnita contitcor, et siieciem <]uoositionem cellu- larum (]uaterjQatam adesse adj^^areat. Soros comjiaranti milii eosdem dicerem in laciniis minoribus adparenter solitarios, quasi discum lacinise occupantes ; sectione vero facta per ejusmodi sorum, eundem vidi sal- tim ab initio utroque latere costte sterilis evohitum, intra j^aginas vix aliter transmutatas generatum; ita gerentem sjihierosporas dui>Hci serie dis]iositas — una nemjie serie intra quamque paginam generata, spliae- rosporis singulis invicem sejunctis ]>aucis cellulis sterilibus, quse vix aliter quam mutua pressione transmutatse mihi adparuerunt; serie tamen cellularum costali sphierosporas separante. Cystocarpiorum structuram mihi omnino ignotam ]5ermanere tamen contiteor ; hinc de affinitate nuUum certum judicium ferre licere. Genus IV. De Genere Pachyglossi, typnm Deles- seriearuni proprium constituente, Rhodoseri et Neuroglosso lorsan proximnm. Iii Anal. Algol. Cont. II sub uoiiiiiie dicto Typum Geuericum proprium (ie.scribere ausus sum, quem pnecipue habitualibus quibusdam uotis suadentibus cuni rormis ad Schizoglossa a me relatis comparavi ; cujus vero characterem priucipalem deducere ausus sum ex modo peculiari, quo sphserosporas geueratas ol)servaveram. Et hoc quidem cha- ractere insistens, Geuus sui juris iu iioc 'IVpo hodic (|uo((ue recognoscere vix dubitarem ; cujus phiros forsau s|)ecies diversas hodie mihi coguitas quin immo (hccreui. Suut hse })lant8e plus minus evidenter costatai, aliae in partibus juuioribus costam proi^riam vix rite (hstinctam separante?, aliis magis conspicuam et prrecipue in partibus 124 Neuroglosse^. PachygJossum. adultioribus ab alis marginalibus distinctam costam offe- rentibus. Dum in Speciebus, quas olim Schizoglossas nomi- navi, ramiiicationem oriri divisionibus dicliotomis aut alter- nantibus, frondem Paclivglossi i^rolificationibus a margine aut iutra marginem ortis, demuni quoque a costa sensim incrassata })rovenientibus oriri dicerem. Meminisse placet soros vario modo et in Delesserieis et in Nitophylleis tum quoad dispositionem in fronde, tum quoad suam propriain structuram diversos obvenire ; eosdem in omnibus Nitophylleis et haud paucis Delesserieis obvenire ita oppositos, ut soris unius pagina? consimiles generantur in altera pagina; dum aHie sunt Delesseriearum typi, in quibus vario modo singuli, et suis modis diversi generantur; soros vero insuper diversos obvenire tum sua structura, quam simpliciorem in nonimllis, in ahis quasi magis quoad suas partes constituentes perductam; et ejusmodi characte- ribus plura Genera Delesseriearum liodie jure optimo con- stituenda assumere ausus sum; liis insistens patere spero characteres, quos offerant species Pachyglossi, ita revera ab ahis diversos videri ut hoc Genus inter optime distincta agnoscant Algologi. Quod primum attinet ipsam structuram sori, hunc in Pachyglosso vix a structui-a sori in Botryocarpa et Hohnesia differre dicerem. Soros nimirum in his vidi constare Hhs adparenter articulatis, a strato interiore frondis extrorsuin verticaliter radiantibus, in inferiore sua parte siinpHciuseuhs apicibus parce dichotomis; hsec fila in fasciculos collecta, splirerosporam ambitu conspicue majorem circumcirca cin- gunt, atque apicibus suis incurvatis et ]>arce dichotomis, quasi ipsam sph{cros])oram (suis celhihs supremis) obtegen- ti})us. Hoc modo diceres si^ha^rosj^oras quasi in cameris nidulantes, qiise invicem separantur Hloruui fascicuHs, ax- meram ambientibus. Hfec vero Genera invicem differre vidontur i})sa positione soii in fronde; ut])ote, dum sori in Bofri/ocarpa et Holmesin ]iroveniunt in organis pro])riis quasi in hunc finem evolutis, soros vidi in Pacliyglosso intramar- ginale jugum, in utraque pagiua frondis ceque prominulum, verticahter cons])icue clevatuni forniantes. Hinc igitur sec- Pachi/fjlosaum. NEUROGLOSSEiE. 125 tioiie facta verticali frondis sorifene, vidi ipsaiu froudem fertileni quasi r)-]»lici sci-ie cellularum contextam, parte ste- rili et quin immo costali regione conspicue tenuiore; intra- marginali regioue fructifera, quasi ahruptius in jugum faci- lius dignoscendum incrassata. Addere placet liffic juga in utramque paginam esse peque prominula, et iisdem elementis pari modo composita. Si dein comparatur structura ipsius frondis hanc (pu- dem dicerem sua structura multo potius cum Nitophylleis convenire quam cum Delesseriis propriis: recognoscere ni- mirum credidi eandem dispositionem superpositam cellula- rum, frondem constituentium, quam Nitoy>hylleis characteri- sticatn putavi; attamen ea differentia, quod in Pachyglossis intimam seriem cellularum eodem modo ab exterioribus di- versam, quo Platyclinifc a Nitophyllis differre, describere molitus sum. Cellulas nimirum axiles tum paulo majores vidi; et has cellulas evidentius anastomosibus junctas cum cellulis extrorsum proximis. Hinc Genus Pachyglossi ad Neuroglosseas referrendum putavi; et ut hoc evideutius ad- pareat, paucas observationes addere placuit. Pachyglossa, evolutione regionis costalis, habitu con- venire cum Delesseriis propriis haud is sum (jui denegarem, et hinc Speciem hujus Generis prima vice descriptam a me ad Delesserias relatam fuisse, meminisse |)lacuit. Me autem ejusmodi evolutionem, cjuoque in aliis Generibus observasse; quin immo in Nitophylleis superioribus costam rite evolutam obvenire posse, me assumsisse contiteor, si quoque quispiam dixerit costam in aliis tieri alio modo evolutam. In ipsa juvenili fronde Pachyglossi folia facilius (piis dixerit eco- stata; quarncjuam iii adultiore folio costani, a lacie frondis observatam, quoque propria forma et dispositione cellularum a structura laminte diversam evidenter vidi. In Speciebus Pachyglossi sat evidentei- dignoscere licet ipsarum frondium ramiticationis normam, quam diceres pro- liticationibus tum a margine aut submargine ortam, demum vero quoque quodanmiodo cum costali regione junctam. Dixisse placet mihi demum licuisse cystocarpia obser- vare in FachyyJosso ovaJi. Cystocarpia hsec vidi subsingula, 126 Neuboglosse^. Pachyglossum. iii regione intramarginali, quam in aliis specim. soriferum (.lixi, sparsa obvenire. Pericarpium fere frondi immersum eximie depressum vidi ; cellulis ejusdem subcubico-hexagonis, series extrorsum radiantes formantibus ; cellulis his in serie- bus vicinis conspicue ita alternantibus ut anguHs promimilis unius seriei anteponuntur sinus introrsi cenularum altcrius seriei. Placenta a medio pericarpii surgit at depressa, inde a basi in radios numerosos sokita; hi radii componuntur celluhs magis globosis, hinc fere moniliformes dicendi; in ra- mis cousimiles fasciculos fastigiatos formatos vidi, et apicibus suis in gemmidium terminantes, quod fere potius obovatum dicerem quam rite pyriforme. Perpensis onmibus, qua^ ita vidi, non i>otui quin affi- nitatem quandam proximam intei- Genera hodie a me ad Neuroglosseas relata agnoscerem, sti'uctura sua quasi inter Nitophylleas et Delesserieas vaccihanti ; et hoc modo quasi seriem sibi propriam indicante. Formas, quas hodie ad Pachyglossa refero, prima vice a me in Bidr. AJg. Sp.^^f. IV. p. 70 memorata fuissc dice- rem, speciem describens mihi novam, sub nominc DeJ. mar- ginifero! a me memoratam. Quod species hujus Generis, eas- dem saltim in Algologorum Plerbariis rariores videri, ex eo conjicerem, quod nullam ejusdem formam a Harvey memo- ratam puto; et mihi ipsi pauca tantum harum specimina hucusque comparare hcuisse. Plis suadentibus de hmitibus specierum me hodiedum Cjuoque paulisper dubium han-ere, dixisse debui. Sequenti modo fornias hodie charactcribus circumscribere periculum feci. * Fronde decomposita foJiolis scepe a margine proJi- fcantibus. 1, Pachtgl. marginiferum (DeJ. marginifera J. Ag. Bidr. AJg. Syst. IV. p. 70). Haiu; cnin aliis (•onipaiatani foliolis snis linearibiis, a margine sub laoiniato provenientibns, (listinctam putavi. 2. Pachygl. Engelhaedtii J. Ag. mscr. foliolis lineari lanceolatis subsingulis a margine prolificantibus, basi apiceque couspicue atteuuatis subacuminatis. Heterodoxia. Neukoglosse^. 127 Hab. ad oras Nova3 HoUandifie ; mihi oliin a Cel. Engelliardt lectam misit F. de Mueller. Frondeni liujiis omniuo fere ro.seam dicerem, et (iiumd t'<»rmain suani exteriorem ita eouvenientem cum Specie olim a me noinine Lenorninndia; Hi/jMglossi descriptam, nt ex liabitn exteriore facile unam cum altera convenientem quispiam putaret; quod meminisse placet, quum hodiedum Algologos video, qui ex habitualibus notia de affini- tate Floridearum judicari posse credunt. 3. PACHYoii. ovAiiE J. Aff. mffcv. foliolis elliptico-oblongis, subsinguiis a margine prolificantibus, basi conspicuo petiolo suffultis, aj^ice obtusiusculis. Hab. ad oras australes Nova^ HoUandiLC (sub n:o 10 (1884) et sub n:o 55 (1890) mihi a Br. Wilson, in singulis speciminibus missa). Cy.stocarpia Generis, a me hodie descripta, tautum in hac Specie uae vidisse, dicere fas est. ** Frnnde decomposita foliolis intra marginem pro- lijicantilms, demmn in crespitidos costce magis conspicue adproximatos collectis. 4. Pachtgl. Husseyanum J. Ag. Ancd. Cont. II. p. 64. GenUS V. Hete:RODOXIA Genus nov. Delesseriearum (Schizoglossi sp. J. Ag. Epicr. p. 495). Frons foHiformis costata, subpinnatifide decomposita, laci- niis subhnearibus, demum subseparatis fohola propria, quasi a costa prohficantia mentientibus, tota avenia homaiocystidea, celluhs hexagono angulatis rite super- positis contexta, cclluhs alarum brevioribus, costa) pau- lisper elongatis. Cystocarpia in vicinia costse formata, intra ]»ericarpium pleiostromaticuni, cehuhs superi^ositis radiantibus formatum, cari^ostomio conformiter radiato apertum, nucleum simphcem foventia: fihs gemmidii- feris a celluhs depressis phicentaris regionis egredien- tibus, simphciuscuhs et invicem hberis, inferne cyhn- draceis, superne clavatis, in articuhs terminahbus gera- midia obovato-clavata generantibus. Swi in phylhs 128 Neuroglosse^. Helcroclooria. minutis a costa prolificaiitibiis snbpeltatis generati, in ntraque pagina oppositi, in disco fertili sphserosporas globosas triangule divisas inter cellulas steriles parum mutatas generantes. Vix est planta Delesseriearum, quae evidentius docet, me judice, quam parum revera valeant characteres Gene- rici, ex congruentiis habituahbus deducti. H?ec epim planta suo habitu ita evidenter monstrat Delesseriam, ut ueminem scio, qui de affinitate cum his vel levissimum quoddam dubium attuhsse videatur; dum tota planta^ structura et quoad comj^ositionem frondis, et quoad cystocarpia et quoad sphserosporarum soros ita Nitoj)hynum referre mihi adparuit, ut de proxima afhnitate cum liis nulla mihi dubia restare dicerem. Me vero ita de aftinitate statuentem, illas priecipue Formas respexisse, quas hodie sub nomine Platychnise ut Genus sui juris separavi, addere opportet. Me(hantibus ita formis Platycliniau quas Nitophyha antea assumserunt, et Heterodoxia, quffi sine ullo dubio Deiesserias considerarunt, transitum parari dicerem inter NitophyUeas et Delesserieas. Mihi autem majorem vim characteribus tribuenti, quos ex characteribus partium fructificationis deducere hceat, Genera ista transeuntia Nitophyhis proxima considerare, quoque dixisse opportet. Plantam, quam Heterodoxice typicam })uto, omnibus suis ex habituahbus notis deductis characteribus ita cum formis, quas Delesseriis typicas considerarunt, congruentem putavit Harvey, prima vice eandem describens et icone exi- mia in Phyc. Austr. lab. 244 iliustrans, ut nuho (|uidem verbo dubium quoddam de afhuitate planta^ ab eo ex])ressuni videas. Speciem suam uovam tum cum aha specie [Del. crispatnla) austrah, tum cum Europea (7). alata) comparavit, nec tamen his indicatis congruentiis ulterius insistens. Ipse Epicrisin scribens, duabus ihis speciebus australasieis a Har- vey indicatis Sub-Genus pro])rium institui, sub nomine Schizo- glossi inter formas diversas Delesseriearum enumeratum *). » *) Sub-Genus illud in Epicri.si, .sub noniine Schizoglossi iittuli , quoa(i suum nomen, hodie Generi novo attribuendum, mutandum putavi; Heterodoxia. NEUi^^odLossEiE. 129 Nec mihi suboluisse confiteov [)hi itain, huic Subgeneri typi- • cam, suis charactevibus ita abludeuteiu esse, ut Genus quod- dam inter Nitoph^ylleas huic instituendam esse suspicarer. Hinc speciem hanc Harveyanam ante ahas fere omnes pro- bare hodie dicerem quam fallacibus insistere argumentis ii videntur, qui urgent affinitates Floridearum ex habitualibus characteribus esse dijudicandas. — Ut vero evidentius ad- pareant rationes, quibus jubentibus Species diita a Deles- serieis propriis removeatur et Nitophylleis proxima dispone- retur, sequentia hoc loco repetere placuit. Comparata ipsa structura frondis, Nitophylia a Deles- seriis, qualia hsec plerumque circumscripta considerarunt, ita diversa dicerem, ut in Nitophylleis cellulae, cjuibus frons contexta adpareat in diversis stratis, interioribus et exterio- ribus, rite superpositse generantur; easdem vero vidi in Delesserieis propriis plus miuus conspicue alternantes. Hoc respectu Bel. denticuJatam Harv. comparanti, cellula3 omnes frondis superpositse mihi adparuerunt: ubi frons in parte juniore monostromatica sectione transversali obvenit, unicam seriem vidi cellulis cubicis constitutam; ubi cellulse in vicinia coslarum numerosfe obveniant, cellulasVidi plurimas intimis superpositas, quasi radia paginas versus formantes; et nullam hoc respectu differentiam a structura Nitophyllorum detegere valui. In Nitophyllis ipsa pericarpia eaudem cellularum dispositionem radiatam servantia vidi; comparanti mihi peri- carpia i). denticulatce Harv., eadem vidi — fere ante omnia Nitophylla — hanc cellularum dispositionem ofterre con- spicuam; pericarpii cellulas et plurimas vidi, et summa regu- laritate radia sua formantes; in basali pericarpii latere cel- luke in radio pauciores ; in latere pericarpii superiore nume- ravi fcjusmodi cellulas superpositas 10 et quod superat; in vicinia carpostomii cellula3 radiantes minores, geminis radiis superioribus singula serie inferiore superpositis ; et ejusmodi cellulis minoribus et magis rotundatis carpostomium, canali longiore apertum, cingitur. utpote sub eodem nomine Genus proprium jannUidum exstat, ab om- nibus, ni fallor, roceptum. Novo nomine, quasi diversas tendentias in habitu et structura iudicatas, prsecinere volui. 9 130 NEiTROGLOssEiE. Heterodoxia. Mihi qiiidem hodie priucipalem qiiendam charactereiu, quo Nitoph^^la et Delesserias proprias distiuctas judicavi, iu ipsa forma filorum geuimidia geuerantiuui qusereuti, quo- (jue hoc respectu uucleum Bel. denticulatfs comparauti, ad- paruisse coufiteor, ipsa fila gemuiidiifera evideutissime de- moustrare D. denticnlatam iu viciuia Nitophyllorum potius disponeudam csse, nec ad typam Delesseriearum pertiuere. Suut nimirum hscc fila iu fascicuhun validum sursum radi- autem et fastigiatum collecta, siuguhs filis inferue cyhu- draceis articulatis, superne clavato-obovatis in gemmidium obovatum desiuentibus. Dum vero iu Nitophyhis propriis fila geuunidiifera sunt lougiora et, ut videtur, seepius a pla- ceuta propria et nunc plus minus ramosa egredieutia, ahas formas adesse hodie demonstrare conatus sum. iu quibus placenta propria vix adest, sed fila genunidiifera quasi ex ipso fuudo pericarpii egredieutia mihi adparueruut. Ahas quasdam, hac structura iusignes Species, autea semper Nito- phylhs relatas, hodie quasi typum sibi proprium constitu- entes, ut Geuus sui juris nouiiue Flatyctinicr descripsi. Huic Heterodoxiam proxime convenieutem dicerem, tum forma filorum gemmidia generantium, tum quoque ipsa phicenta- tionis uorma. In pericarpio uimirum Platychnia?, transver- sah sectione observato, placeutam propriam uunani vidi; supra fundum vero pericarpii inferiorem vidi cellulas quas- dam difformes quasi decumbeules, quas placentares lubenter dicerem ; et ex his fila gemmidiifera sursum porrecta egre- dieutia putarem ; iu Heterodoxia ij)sa luec fila fere simi^hcia dicerem, et mufio breviora quam iu Nito])hyllis, et (juiu immo (luam in Platycliuiis, nec admodum ab iis, qute iu Botryocarpa vidi, abludentia. Soros sphgerosporarum iu Nitophyllis, velut in Deles- scrieis (|uoad suam forujam et dispositionis modum iu di- versis Speciebus vario modo differre, id quidem jamdudum coguitum jjutarem. Charactefes vero, ciuos tum in disposi- tione per frondes diversarum specierum monstrant sori, tum iu structura ipsius sori, quam accuratius examiuatam ad- modum variam obvenire posse vidi, neuti(iuam characteres deductos velleu], quibus suadentibus de affiuitate specierum Heterodoxia. NEtrBOGLOssE;t3. 131 certius judicare liceret. Nec igitur ex liis hodio characteres dedueere ausus sum, quil)us suadoutibus Genus HeterodoxMfc })otius Delesseriis quani Nitophylleis proximum disponeretur; (juin immo forsan potius contrarium dicerem. Meminisse placet Nitophylleis omnibus a me examinatis typicum adpa- ruisse, soros geminos obvenire in utraque pagina conformes, invicem distinctos eellulis quibusdam strati axilis persisten- tis; nec revera ahter soros dispositos vidi in 8[)ecie, (juam Heterodoxia? typicam putavi; sunt vero quoque inter for- mas, quas Delesserieis adnumerandas putarem, plures in quibus typos pauhsper diversos dignoscere putavi. Quarum tum in ipsa structura sori, tum in eorum dispositionibus per frondem, ahi et varii sunt modi, ex quibus vero cha- racteres Genericos ducere, hodie egomet vix auderem *). lis igitur insistens rationibus, quos supra attuh, con- cludere ausus sum Heierodoxiom sistere Genus sui juris, habitu Delesseriam, structura vero tum frondis, tum cysto- carpiorum Nitophyheis proximum ; et inter has iis proximum Generibus, quae filis gemmidiiferis ab ipso fundo pericarpii provenieutibus distincta putavi. His igitur novum Geuus proximum judicavi. Generis Heterodoxia? unicam Speciem mihi cognitam habeo : 1. H. DENTicuLATA (Dcless. dcnticidata Earv.; J. Ag. Epicr. p. 495). *) Meminisse placet pliues existeie formas Delesseriearum, in quibus sori sphaM-osporarum externo habitu subsimiles generantur; ejusmotli dicerem soros in Rhodoseri cartilaginea obveuientes ; alios ejusmodi fere eos diceres, quos in D. crispatula pinxit Harvey, vehit in iis .Speciebus, quas ad Genus proprium Chauvinioi retuHt. Me ju- dice autem in ipsis his soris accuratius inspectis differentise structura? adpareant; et praterea form£e, his instructse, ita aliis in structura fron- dis et cystocarpiorum differentiis diversfe mihi adparuerunt, ut con- formitatem sori vix charactcrem aflinitatis proximje, semper assumen- dam putaverim. ^.. ..-^ LIBRARYl^j 132 BoTRTOCAEPEi55. III. De BoTRYOCAUPEis, sectionem pro- ]:)riam Delesseriearum formantil)us. Inde a tempore, quo Greville dispositionis ciijusdam Floridearum prima fundamenta exstruere molitus est, Botryo- carpam ut Genus sibi proprium indicatain fuisse novimus, characteribus vero prsecipue hoc loco, ut ubicumque aliis, ex forma exteriore frondis et partium fructificationis, harum- que dispositione petitis. Nec aho modo Genus hoc hodiedum cognitum fere dicere Kceret. In icone, hoc respectu eximia, quam in Ner. Australi jam dedit Harvey, characteres Generi insignes vix ahter indicatos fuisse, fere dicere hceat. Qute- ritur ho(he anne quoque alii adessent characteres, ex quibus de affinitate Generis judicare hceret. Mihi hodie de affinitatibus Delesseriearum tum ex peni- tiore structura frondis, tum ex i^artibus fruclificationis judi- canti, et ex utrisque, quales eas percipere valui, qualesque in Botryocarpa easdem exphcandas credidi, adparuisse con- fiteor, Botryocarpam quoque hoc respectu sistere tyj^um sil)i proprium Delesseriearum, qucm quasi inter NHophi/Ua et Belesserias proprias, disponendum putarem. Quod primum attinet structuram ipsius frondis, hanc dicerem neutris rite convenientem. Observanti milu disposi- tionem cehularum frondis in Nitophyheis, qualem describere hoc loco conatus sum, cehulis suis supra intimam seriem rite superpositis, et hoc modo quasi series cehularum paginas versus radiantes formantibus; in ipsis vero Delesserieis ex- teriores series cellularum liaud rite superpositas intimis, sed cum his potius ahernantes, nec unam, nec alteram (hsposi- tioneni Botryoearpeis characteristicam milii adparuisse dice- rem. In ipso Genere Botryocarpse — in (juo typicaui dis- positionem cehularum quasi in excessum perductam (hceres — celhilte, qua> intimam seriem constituant, ita vahda^ com- paratis omnibus exterioribus, ut easdem nomine lacunarum ohm descriptas fuisse, lio(fie meminisse placeat. Exteriores series, nuilto miuoribus cellulis constantes, hoc modo neuti- asi lari cystocarpii provenientia vidi, hoc loco repetere placuit. Speciem Herpophylh Generis typicam dicerem: 1. Herp. austkale J. Ag. Anal. Algol. Cont II p. 62. Praeter hanc speciem anstralem, me aliam liabuisse, ex littore Califoiniie mihi missam, sub nomine Biwjhamim (liii in Herbario a me servatam; (]uod nomen utrnm a me olim datum an al) alio proposituui fuerit, hodie dicere non auderem. Ex paucis, qua3 vidi, speciminilnis plantam esse sui juris et HerpophnUo australi proximam, facilius mihi persviasum habui. Soros olim milii hanc plantam observanti jam ni- mium evohitos adfuisse, (piam ut rite eosdem intelHgere licuisse, hodie (hcerem. Cystocarpia ejusdem vuVi multo magis supra paginam emi- nentia, et suis locis plura iuvi(tem vicina; in pericarpii structura et placenta propria diversitatem (juaudam ab ea Herpophylli adesse vix dicere auderem. Botryocarpa. Botryocarpe^. 141 Genus II. De structura el charactere proprio Generis Botryocarp^. Satis constat Botryocarpam ab aliis Generibus Deles- seriearuni ita differre, ut typuni Genericuni i)roj)rium in oa dignoscere jam credidit Greville. Quieritur vero (juibusnam aliis proximum disponeretur. Suadente habitu frondis Genus Nitophylleis potissimum adproximandam esse, forsan (piis putaverit; et ipse quidenj ohm Genus ultimum inter Nito- phyneas et Neuroglosso proximum disposui; in ultima De- lesseriearum dispositione, quam vidi, Delesserieis adnume- ratur, Chauvini[e proximum. Mihi hodie Neuroglossum ut typum sibi proprium consideranti, adparuit ejusmodi Typum diversum quoque Botryocarpam sistere, tum ipsa structura frondis, tum organis fructiferis proprio modo evolutis digno- scendum. Oolorem frondis in specimine saltim exsiccato potius referre plantam Rhodomeleam, quam Delesserieam animad- vertere placet; et hac forsan ductus consideratione Harvey in Ner. Atistr. Botryocarpam Rhodomeleis retuht, organis fructiferis nomine stichidiorum memoratis. Ipsam frondis firmitatem, in Delesserieis insohtam, quoque meminisse j^lacet. Notis tamen ejusmodi habituahbus hodie e(]uidem minus insistendum putarem. (iuod attinet structuram frondis, hanc rite exphcatam typum sistere sibi proprium, eo potius animadvertendum mihi adparuisse confiteor, quum tum in Nitophyheis, tum in Delesserieis propriis ahum et evidenter diversum typum recognoscere credidi. Nec enim Nitopliyllorum modq fron- dem contextam vidi ceUuhs su})erpositis rite radiantibus; nec modo Delesseriearum ceihihs magnitudine subsequahbus at in diversis seriebus invicem alternantibus; sed in Botryo- carpa cellulas intima^ seriei esse ita conspicue majores, ut singulis interioribus antepositaj generantur plures exteriores; quin iramo intimas Botryocarpse ita validas obvenire, ut nomine lacunarum easdem a Harveyo memoratas fuisse meminisse hodie i^laceat. Novus lioc modo nascitur ordo, et structura frondis oritur revera omnino diversa. Si lianc 142 BoTRYOcARPEJE. Botri/ocarpa. in Botryocarpa quasi in excessum perductam quispiam di- cere voluerit, eandem tamen suis characteribus dignoscere licere in aliis quoque Generibus jam supra monui, de cha racteribus scribens quibus Botryocarpeas ab ahis Delesse- rieis dignoscendas hodie putarem. In Botryocarpa phyUa fructifera proprio modo in csespi tulos minutos, per totam fere frondem sparsos, cohecta gene- rari, jamdudum observatum fuisse, constat; et hanc (hspo- sitionem hucusque pra^buisse characterem Gienerum eximium, et <|uin immo Generi nomen prtebuisse, patet. Quod attinet hauc dispositionem, meniinisse placet consimilem vix obvc- nire inter formas, quas Nitophyneis proximas judicarunt. Suo modo analogam forsan quispiam eam diceret, quam in ph^dlis prohficantibus Chauvinise, Schizoglossi, Rhodoseris et quae ejusmodi sunt, obvenire constat. Ipsam autem hanc dispositionem magis habitualem considerandam esse, ex eo deducendum putarem, quod in his nunc aha organa (nunc c3^stocarpia, nunc sphserosporas) evohitas dignoscere oppor- teat; nunc organj^ in iisdem contenta quoque diverso modo generari. Jam supra de Botryocarpeis in genere scribens, monui ejusmodi analogiis simihtudines quasdam oriri, Cjuas tamen affinitatis certa indicia vix hodie considerandas pu- tarem. Si organa sorifera in Botryocarpa cum ilhs Grin- nelhse aut Chauvinise comparantur, eadem nec cum uno, nec cum altero Genere rite congruentia esse facihus patet. Si vero organa lia^c sorifera Botryocarpse cum ihis a me in Holmesia descriptis, quasi quoad suum tjqjum magis evo- hitis comparantur, facilius patere putarem, quomodo Botryo- carpege hoc respectu ab ahis Generibus typice differre ad- pareant. Quod denique attinet ipsam structuram cystocarpii, (juam in Nitophylleis et Delesserieis quodammodo typice di- versani dignoscere putavi, haud eam hodie dicerem potius cum Nitophylleis quam cum Delesserieis congruentem. Placentam Botryocarpse revera vldi intra ]>ericarpium rite evolutam, ex ima media parte pericarpii pauhsper deplanati adscenden- tem, cellulis phn-ibus majoribus anastomosantibus contextam, quasi pehatam, a supeiiore sua facie tum emittentem quasi Botryocarpa. Botrtocakpe;e. 143 stratuin proprium gemiuidiiferuin, tum fila sinipliciuscula, placentam cum tecto pericarpii jungentia. Fila gennTiidiorum vidi magis sinipliciuscula, iniii basi tenuia sursum clavata, articulis supremis in gemmidia |)vriroriiiia al)euntil)us. Compai-anti mihi lianc structurani ex una pirte cum Delesseriis propriis, ((uales has sui nuelei characteribus dig- uoscere putavi, ex altera cum Nitoi^hylleis, vix dubium mihi adparuisse confiteor eandem cum Nitophylieis potissimum congruentem adparuisse, suadente pra^cipue forma filorum, in quibus quoque gemmidia conformia evohita vidi. Dnm vero tila gemmidiifera in Nitophylleis consi^icue elongata et suo modo ramosa generantur, ha^c brevia et simphcia in Botryocarpa vi(h. Jam supra de structura frondis Botryocarpse scribens monui cellulas ejusdem intimas permagnas, quas ohm quo- que sub nomine lacunarum memoratas fuisse constat, cinctas obvenire cehuhs minoribus, quibus fuuctiones proprias ad frondes mehus continendas attributas suspicarer. In partibus frondis plus minus transmutatis eosdem quoque obveuire sub una aut altera forma ]>lus minus transmutatas forsan quoque conjicere liceret, et hoc quidem eo majore jure, quum in certis Delesserieis propriis analogum quoddam systema obvenire vix quispiarn hodie denegaret. lu Deles- serieis nonnulhs hoc systema sub forma filoruni anastomo- santium obvenit, suis celkihs minutissiniis anastomosantibus quasi reticulum proprium intercehulare rormantibus. In Botryocarpa consimiie (luoddam quasi intercehulare stratum ol)Vcnire, (|uod vero potius celiuhs minutis rotunda.tis aiit paulisper oblongis contextum putarem. Hoc stratum ohm observanti in Botryocarpa, illud aflinitatem (juandam cum structura Neuroglossi prodere, mihi adparuisse, liodie dixisse ))lacet. Ut propria ejusdem intolligatur structura in Botryo- carpa, pauca ulterius de hoc strato offen-e placuit. Sectione facta transversali per peliohim lioiKlis, hunc offerre vidi tum cellulas illas validas, sub alterne dis})Ositas, quos nomine lacuimrum olini descriptos novimus, tum his interjectas cellulas conf(jrmes at multiplo minores. In carpo- phyllo fere ovali, suis marginibus sterihbus pauhsper com- 144 BoTRTOCARPE-ai. Botri/oca7'pa. presso, eaudem structuram vidi, media vero parte in cysto- carpium transmutata, una pagina (inferiore) placentam gene rante, altera magis inflata in carpostomium hiante. In cvsto- carpio, quod magis juvenile putavi, cellulas minutas in fila quasi proprii indulis conjunctas observare credidi, et ex his oriri organa ipsius nuclei conjicere ausus sura, aliis fihs decumbentibus initia placentffi, ahis erectiuscuhs in fila [)]a- centam cum tecto pericarpii jungentibus, ahis vero trans- mutatis in gemmidia ipsa demujn abeuntibus. Quod vero si jure quodam assumere hceret, conjiciendum quoque vide- retur, stratum ihud, quod intercehulare dixi, cehuhs minutis contextum, propriis suis functionibus preeditum, sine dubio indicare typum sibi proprium, quem in affinitatibus Deles- seriearum dignoscendis preetermittere haud opj^orteret. Examinanti mihi ipsam structuram sporophyhorum, quarum tum dispositionem in froiide, tum formam exterio rem in icone Harveyana eximie redditam dicerem, nec in his elementa iha structurte deficere vidi, qua3 in cystocarpiis obve- nientia mox supra describere conatus sum. Nimirum s])oro- phyha, quse exteriore sua forma et dispositione ab ihis cysto- carpiorum parum diversa, jamdudum cognita novinnis, mon- strant sectione transversali observata, seriem iham mediam cehularum majorum, quam frondi characteristicam diu uo vimns, si)oro])liyhum — and^itu magis ovale — percurren- tem; at hanc cinctam cehuhxrum minorum seriebus eadem dire(;tione excurrentibus ; suj^ra hoc sat conspicuum medium stratum utrinque paginas versus excurrunt, tum series mi- norum cehuhirum, quos in fasciculos filorum radiantes trans- mutatas facile diceres, tum his cinctas cehulas conspicue majores, quas singulas in s})ha3ros])oram triangule divisam transnmtatas vidi. Hoc modo s])orophyhum totum circum- circa obtectum fieri strato sphserosporifero, in (juo si^liajro- sporas singulas suo proprio fasciculo filorum ambientium, extrorsum radiantium involucratos dicerem. Si jure quodam hodie urgere mihi videor eundem organisationis typum obvenire ])osse nunc rite evohitum in nonnuhis formis et in his quoque <|Uoad suos charactcres principales esse facihus inter])retandum, dum euudem, in Holmesia. Botrtocarpe;e. 145 aliis iiiinus evolutum, obvenire posse putavi ita abludentem ut dubitare liceret, utrum majore jure aut ur.i aut alteri ad- scriberetur; nescio anne hoc idem jure quodam dicere liceret de formis, quas Botryocarpeis proximas judicavi. Ita inter- pretatas easdera dicerem suis characteribus eximie conveni- cntes tum struetura frondis et partium fructificationis, tum harum partium dispositione analoga, tum habituahbus notis; omnibus vero his characteribu^s in diversis Gcneribus modo liauhsper vario ita perductis, ut de ilhs repetere voluissem vetus illud: »facies non omnibus una, nec diversa tamen, quahs decet esse sororum». Botryocarpse unieam Speciem mihi cognitiira habeo: 1. B. PKOLiPERA Grev. (J. Ag. Epicr. p. 476). Genus III. De striictura et affinitate proxima HOLMESI^. In Bidr. Alg. Sijst. part. VI p. 37 novum Genus ad- modum conspicuum describere pericuhnn feci, quod quo- dammodo intermedium inter Botryocarpam et Neuroglossum l)utavi. Genus hoc magnitudine frondis eminens, tum firmi- tate et colore frondis purpurascente a plurirais Delesserieis jani primo adspectu dignoscendum, tum structura frondis et dispositione partium fructificationis quodam modo acce- dere dicerem ad Botryocarpam, ahis autem nonnullis cha- racteribus Genus proprium indicantibus. Mihi hodie de valore characterum, quibus invicem dignoscantur typi De- lesseriearum diversi, pauhsper ahter judicanti, Genus novum quoad characteres quibus dignoseatur, et quibus forsan ad alios Typos accedere videretur, iterum recognoscendum putavi. In affinitatibus nirairum Delesseriearum judicandis ho- die preecipuam quandam vim attribuendam esse tum struc- tura3 ipsius frondis, tum characteribus ex partibus fructi- ficationis petitis suspicanti, mihi adparuisse utroque respectu Genus novum suos offerre characteres sibi proprios. Prsecipuam quandani differentiam inter fila gemmidii- fera quse in Nitophyllis obveniant, et ea quse Delesserieis 10 146 BoTRYocARPEiE. Holmesia. characteristica piitavi, observanti mihi, noviim Genns evi- denter magis ad Nitophylla. quam ad Delesserieas proprias accedere dicerem. Nucleum nimirum in Uolmesia observavi, intra pericarpium suum proprium generatum, suffultum pla- centa propria, a medio disco inferiore pericarpii egrediente, et superne in ramos plures et firmos admodum conspicuos subdivisa ; ex singulis his ramis fila gennnidiifera egredientia vidi in fasciculos collecta, ahis ramis longioribus, ahis bre- vioribus, filorum inferiore parte articulatim subdivisa, supre- mis articuhs clavatis in gemmidium p^Tiforme transmutatis. Patet hoc structurse charactere Hohiiesiam potius cum Nito- phylleis convenire, quam cum Delesserieis. Prsesentia pla- centffi Hohuesiam a nonnulhs ahis (Platydinia) differre, in quibus fila gemmidiifera a strato ipso inferiore pericarpii egredientia vidi, hoc loco quoque meminisse placet. Consideranti majorem quandam vim sfepius attributam fuisse characteribus deductis a modo diverso, quo sori in Delesserieis evoluti et dispositi adpareant, quoque animad- vertendum videretur soros Holmesise vario respectu cum ilhs Botryocarpse convenire; et hoc quidem non tantum quoad suam propriam structuram, sed etiam quoad modum, quo generantur in organis propri?e indohs, et horum orga- norum dispositione in fronde spliserosporifera. Quo respeetu meminisse placet organa — tum c^^stocarpia generantia, tum sorifera — in utroque Genere dicere iicere in hunc finem crfeata, titpote modo sibi proprio a fronde pullulantia, in csespitulos minutos coUecta, et formam sibi propriam assu- mentia. Phylla sorifera, si eadem ita denominare Hceat, sunt ovata aut subrotundata, intia marginem vix conspi- cuum aream utrinfjue fructiferam generantia. In Holmesia hanc aream fere totam constare vidi fihs tenuioribus, qua^ a celluHs quibusdam costalis regionis paulo majoribus egre- dientia, stratum proprium externum sporo])hyhi constituere videntur. Inter fila haic, admodum tenuia, alia ad unam, aha ad aHeram paginam exeuntia, sphaMOsporas singulas, quasi in sua camera propria nidulantes, triangule divisas ob.'ervavi; ipsa fila inrcnu^ sinqtliciusci In. a])ice densius Holmesia. Botryocarpe^. 147 dichotoina, ceilnlis suis supremis extimum stratum sporo- phylli formantibus. Mihi jam ohm de Holmesia scribenti iiioistendura ad- j)aruit structurse differentiis ipsius frondis, ([u^e oriuntur ex ipso modo, quo cellulas geminae minores superpositfe adpa- reant singuhs interioribus. lu Hohnesia, cujus luibituales notas indicare diceres affinitatem cum Botryocarpa, hanc structurae peculiaritatem nec silentio prfeterinissam fuisse, meminisse placet. In Botryocarpa hanc structurai' differen- tiam eo usque perductam novimus, ut interiores cehulas ejusdem, admodum magnas, quin immo a primis de hac planta scriptoribus sub uomine lacunarum memoratas fuisse coustat. Si jure quodam urgere mihi videor affinitates ad- esse inter Holmesiam et Botryocarpam, nec hoc respectu deticere' signa congruentipe dixisse placet, quamquam diffe- rentias cellularum hoc respectu multo rainus conspicuas ob- venire, confitenduin videtur. De phylhs cystocarpiiferis jam supra monui quam proxime congruere videntur tum dispositionis modo in fronde, tum structura sua propria ipsa cystocarpia. Mihi igitur hodie sine uho dubio assumendum putavi proxiraam revera exi- stere affinitatem inter Holmcsiam et Botryomrpnm. ilno- cumque igitur modo plus miuus diverso de niutua affinitate Delesseriearum judicatur, assumendum putarem inter (Jenera dicta proximam existere affinitatem, quam(|uain hfcc Genera ita diversa dicerem ut in uno (Botryocarpa) nuha indicia costse cujusdam adesse, in ahero (HoJwesia) costahs regionis saltim indicia vix deneganda viderentur. Holmesise unicam tantum Speciem mihi cognitam habeo sequentem, jam antea a me descriptam ; me auteni diu (hibi- tasse anne huic congenericam putarem speciem quandani Nova) Hollandiai, quam alio loco hujus opuscuh infra Platycli- nias sub nomine Pl. purpnrefe a me memoratam videas. Hanc vero, raagnitudine frondis et colore purpurascente, quandam habitus similitudinem cum Holmesia referentem, tum rami- ficationis norma frondis, tum eystocarpiis fuis frondi im- mersis, phicentam propriam nuHam, sed fihi gemrai(hifcra ab ipso infimo pariete pericarpii egredientia geneiantibus 148 BoTRTOCARPE^. Chauviwia. diversam, alio loco a me hodie dispositam fuisse, tamen hoc loco raeminisse placet, utpote hanc cum Hohnesia charac- teribus suis habituahbus quandam congruentiam prodere quis putaverit. Quale igitur Holmesise Genus mihi hodie cognitum habeo, unicam ejusdem speciem puto: 1.. HoLM. CAPENSis J. Ag . Bidr. Alg. Syst. Part. VI p. 37. Genus IV. Dc structiira ct affinitatc Chauvini^. Sub nomine dicto Genus Delesseriearum proprium jam- dudum a Harvey propositum fuisse constat, cui prseter Delesseriam coriifoUam quoque Chauviniam imhricatam, et Delesseriam FlooJceri adnumeravit *). Characteres Inijus Ge- neris pr?ecipue in ipsa structura frondis qusesivit: nempe cellulas ejusdem majores polyedras, strato cellularum mino- rum esse cinctas, fructusque utriusque Generis in sporo- phyUis propriis fieri evolutos — »coccidia (dixit) sessiha hemisphserica, fila sporifera moniliformia a placenta basah emissa foventia; tetrasporas triangule divisas in soros defi- *) Dubium forsan cuidam videretur qua?nam Species esset typica Generis Chauvinife, quale illud a Harvey propositum fuit. Speciem sub ipso nomine dato primam novi Generis inscriptam putarem Chau- viniam imhricatam (in Phyc. Austr. Tab. CCXL). At lioc loco citantur characteres Generis, quos jam antea sub Tab. CL de Del. coriifolia scribens indicaverat; et hoc loco de differentia structurse mentionem fecit, qua hsec specics differret ab aliis omnibus, exceptis tantum D. Hookeri et D. Middendorfii, quas tamen quoque diversas dixit. Ibi dem quoque speciatim mentionem fecit de specimine D. corifolice, jam antea in Ner. austr. at sui juris memorati; at nullo verbo hoc loco indicat speciem, quam postea sub nomine Chauvinice imhricatce in Phyc. Austr. Tah. CCXL inscripsit. Patere hoc modo putavi typicam Spe- ciem Cliauvinise revera esse D. coriifoliam; et lianc eo majore jure typicam plantam Generis Chauvinise consideravi, quum in liac Specie revera obveniant characteres in stpuctura frondis, quibus Genus Chau viniee distinctum judicavit. Speciem, quam postea sub nomine Chauvi- nice imbricafxE descripsit (1. c), aliam offerre structuram, revera admo- dum diversam non observavit Harvey, sed ex analysi structurpn, quam in icone finxit, Harveyum supposuisse structuram, (|uam antea novo Generi characteristicam descripserat. Chauvinia. Botbyocakpea. 149 nitos coUectas». Mihi posteu Epicrisiu scribeiiti Geniis ita distinctum ut Sub-Genus proprium inter numerosa alia agno- scenti, tamen adparuisse Del. Hookeri ad aliud Sub-Genus Delesseriie esse referendam. De characteribus Ohauviuise ita datis haud pauca ani- madvertenda putarem: mihi ad[)aruisse couHteor hodie quo- que de vera affinitate specierum hujus Generis difficiHus fuisse certam proferre o[)inionem. Quod Species Chauvinise suis notis habituahbus Deles- serias proj^rias referant, id primo intuitu sat conspicuum adparet: frondem nimirum esse costatam, suis fohis a costa prohficantibus, [jatet. Hoc vero respectu de D. Hookeri animadvertere [jlacet me nec quoad dictani ramificationis normam, hanc speciem cum ahis congruentem observasse, quare hoc loco fere tantum ad ea referre opus sit, quse aho loco de hac specie dixi *). Structuram illam frondis pecuharem, quam charac- terem Generis [^roprium sistere consideravit Harvey, in eo positum [:>utavi (juod cehulas majores polyedras strato pro- [^rio cehularum minorum ciuctas observaverat. Mihi vero consimilem quandam structuram in haud paucis Delesserieis observanti, at in diversis earum formis phis minus [lerduc- tam, ne dicam aho modo [jauhsper diversam, consideranti dubium diu adparuisse confiteor au ejusmodi suadente cha- ractere Genus proprium instituere opporteret ; et hoc quidem eo majore jure, quum iUum ahatum cliaracterem in Spe- ciebus, quas Generi Chauvinise adnumeravit Harvey, hoc ipso charactere invicem sat diversas observare credidi. Quo res[)ectu sequeutia afferre placet: In Del. coriifolia structuram observanti mihi, adparuisse confiteor hanc tyi^um referre, quem in Botryocarjja quasi *) Specimen D. Hookeri, cystocarpiis rite friictiferum observare, niilii nondnm contiwisse equidem doleo: totam vero adparentiam fron- dis in Spec. a me observato — adparenter cystocarpiis instructo, ipsam costam cum suis ramis oppositis, et modum proprium quo costam in liac specie oriri putavi, ne dicam ipsam ramificationis normam, laci- niis (]uasi sensiin .separatis ortam, alias omnino aflinitates prodere, mihi haud dubium adparuisse coufiteor. 150 BoTEYocARPE^. Ghauvinia. ad excessum perductura at iii aliis [Holmesia et Herpophijllo) adhuc facilius recognoscendum putavi; cellulas nimiruni iu- timas frondis, stratum quasi proprium formantes vidi, exte- rioribus conspicue majores, magis oblongas, tum extrorsum cellulis minoribus magis rotundatis obtectas, tum in inter- vallis (inter cellulas majores oblongas obvenientibus) majori copia circumcirca dispositis et his demum in stratum peri- phericum abeuntibus. Hinc in D. coriifolia typum Botryo- carpse non fegre recognoscendum putarem. Hanc structuram in icone Haru. Phyc. austr. tah. CL quoque rite redditam putavi, Aliter judicavi de structura, quam Ghauvinice imbricatm in Phyc. austr. tab. GGXL tribuit Harvey. Mihi certe non contigisse dicerem eandem structuram in fronde liujus re- cognoscere. Facta transversali hujus frondis sectione, nulla indicia vidi cellularum minorum, quas ut stratum quoddam proprium intercellulare pinxit Harvey. Cellulas omnes iute- riores majusculas dicerem, et parum invicem diversas; at invicem plus minus conspicue alternantes, intimas proxime exterioribus forsan pauHsper majores et ssepe angulatas; cellulas autem in hac specie magis gelatinosas observare credidi, et contentum parietibus interiore latere quasi ad glutinatum, quod obiter inspicienti ideam forsan reticuli intercellularis subrainistrare potuisse quispiam conjiceret. In structura anatomica frondis hoc raodo conspicuara diver- sitatem me observasse in Speciebus duabus, quas suo Generi Cliauvinise typicas consideravit Harvey; et quura ipse ipsius Generis characterem a t^q^ica structura frondis deductuni voluerit, quoque illani typigara specieni Generis consideran- dara putavi, cujus structurani cum charactere dato congru- entem observare hceat. Hinc Chauvinire Generis speciem typicam Del. coriifoliam cpnsiderandam judicavi. Chauvinise Genus ita hmitatura, sua structura con- gruere cuin Typo illo pecuhari, quera in Botryocarpa jam- dudum agnoverunt prirai KSysteraatis Floridearura conditores, nie assumere posse putarera. Constat organa fructifera in hoc Typo obvenire certis locis frondis in c^espitulos rainutos conjuncta; milii lioc respectu Chauviniam coraparanti, ad- Ckaiwinia. BoxEYOCARPEiE. 151 j)aruit hujus orgaua fructifera eodem modo obveuire in ctespitulos coUecta; at, haud ut in ahis, hos cibspitulos per frondem sparsos, sed secus costalem regionem. in Chauvinia magis distinctam, dispositos. Carpophylla in Botryocarpa quoad formam facihus quis diceret conformia, sive soros generaut, sive cystocarpia; et si recte de ilhs a me obser- vatis in Chauvinia judicaverim, quo({ue pliyha hujus soros generantia quoad suam formam exteriorem convenire puta- rem cum ilhs cystocarpia generantibus: eadem nimirum vidi sub forma fohoh minutissimi subpeltatini affixi. Cystocar- l)iuin unicum in centrah parte hujus fohoh immersum ob- servare credidi, carpostomio paginam versus hiante. Ipsum nucleum admodum minutum et, hinc segre sectione facta, observandum dicerem; an igitur rite evohitum observaverim me nescire. Placentam observare credidi supra fundum pericarpii, fihs quibusdam anastomosantibus instructum, parum conspicuam, quasi immediate ex cehuhs anastomo- santibus fasciculos hlorum in globum conjunctos emitten- tibus. Fila nuclei ita densa ut gemmi(ha externa interiores partes circumcirca obtegentia dicerem. Nucleum, ieviter sub vitro superjacente compressum, demum pauhsper distractum vidi, et observare contigit ramos nuclei interiores, quoquo- versum quasi a centro radiantes, intimis ramis articulos paulo longiores offerentibus, extimis articuhs magis obovatis; demuni mihi (nucleum dilapsum observanti) adparuisse di- cerem nucleum potius referre typum, quem in Delesserieis propriis dignoscere putavi, quam ihum, quem in Nitophyl- leis his typicum credidi. Sporophyha, quaha soris instructa, obovato-peltata et a(hno(lum minuta dicerem, cjuasi margine sterih et mem- branaceo cincta, media parte adparenter magis carnosa ipsas spha^rosporas fovente. In hac parte niagis incrassata sphsero- sporas nidulantes vidi, utraque pagina, suo soro instructa; at hunc sorum non vidi (more Nitophyllorum velut Botryo- carpearum) gerere sphserosporas cinctas suo fasciculo hlorum verticalium, sed inter cellulas, adparenter irregulariter com- pressas, sphaerosporas sine ordine bene conspicuo uidulantes. 152 Delesseei^. Perpensis iis, quse in Genere Chauvinise, modo dicto limitato, observare credidi, comparatis quoque habituali])us uotis ex firmitate frondis et ramiticationis norma deductis, Genus hoc Botryocarpeis proximum, hodie lubenter assu- merem. Genus vero hoc modo iutellectum tum a D. im- hricata distinctum, tum certis quibusdanj notis suadeutibus cum D. denticidata accuratius conferendum hibenter cou- jicerem. Unicam Speciem hujus Generis puto : 1. Chauv. coRiiFOLiA Harv. Del. coriifolia J. Ag. Epicr. p. 495. IV. De Delesseriis (sens. strid.) sectionem propriam Delesseriearum formantibus. Jam su])ra de Typis Delesseriearum, qualem hanc fa- miHam rite intellectam assumsi, scribens, indicavi certos esse tum in structura frondis, tum in ipso nucleo cystocarpiorum characteres, quibus patere putavi phn'es esse quasi Typos diversos, suis propriis characteribus dignoscendos, quibus suadentibus quasi plures sectiones famihse instituere oppor- teret. Ejusmodi Typum sibi proprium Delesserias, suis cha- racteribus rite circumscriptas sistere putarem. Dum vero in Nitophyllis Species numerosissimaj obveniant, quoad cha- racteres a structura frondis et partibus fructificatioiiis petitos ita invicem congruentes, ut ad idem Genus, aut saltim ad pauciora qutedam Genera formas diversas refereudas puta- verim; contrariam opinionem fovere cogor de formis, quas ad Delesserias referre consuevimus. Paulo accuratius obser- vanti formas, ad Delesserias proprias relatas, mihi adpa- ruisse dicerem easdem non tantum (juoad habituales notas admodum dissimiles formas offerre; sed quoque in partibus fructificatiouis typos ita diversos sistere, ut in ahis Famihis Floridearum Genera, ejusmodi characteribus fundata, agno- scere vix dubitaverinl. Et his quidem considerationibus accodit quod congruentiai liabituales nunc coujunctte obve- Delesseri^. 153 niant cnm cbaracteribus, (juoad partes fructiferas adinodura diversis. Ex altera autem parte mcminisse ])lacet iuter bas plantas obvenire formas, quas babituabbus notis ita similes obvenire, ut easdem ad unam eandemque Speciem retuleriut Algologi, quin immo oculatissimi; ejusmodi vero formas, accuratius examinatas, nunc offerre cbaracteres in partibus fructiferis ita divergentes ut in aHis famibis Floridearum Genera diversa ejusmodi cliaracteribus fundata agnoscere vix dubitarunt bodierni Algologi plurimi. Lubenter boc modo dicerem Delesserias sistere familiam, charactere babi- tuab, a prsBsentia costse deducto adparenter monotypicam; hanc vero tum quoad structuram fi-ondis, tum quoad partes fructiferas rite examinatam, forsan magis (juam multas alias Floridearum familias, typos diversos offerentem. Eandemque monotypicam adparuisse dicerem, baud quia in diversis fa- milipe typis cbaracteres aut iidem videntur, aut ita invicem congruentes, ut ad unum eundemque Typum omnes con- fluerent; sed c|uia jam ab iuitio supposita congruentia, in Typos qui adessent, iuquirere supervacaneum judicarunt. Aliam viam bodie iugredienti mibi primum animad- vertere placuit ipsam structuram frondis in Nitopbylleis et Delesserieis ita mihi adparuisse diversam, ut dum in Nito- phylleis celluIaB frondem constituentes sispius rite super- positse generantur, quasi series formantes a cellula media frondis paginas versus radiantes, cellulas in Delesserieis di- cerem ita evidenter ut plurimum alternantes, ut cellulte ex- terioris strati interioribus non rite superpositse, sed aut immediate alternantes, aut interpositis cellulis in alium Typum plus minus evidentem abeuntes. De Botryocarpeis, liodie supra scribens, monui cellulas earundem medias cinc- tas obvenire minoribus; et analogo quodam modo plures Delesserieas iu adultioribus partibus cellulis quihusdam quasi adventitiis cinctas (in stipite B. Hookeri ita cellulas majores strato quodam minorum circumcirca cinctas observavi); tum praicipue in Speciebus, (|uibus Kiitzing sua (Tenera Fteridii et Neuroglossi instituit, structuram frondis sub progrediente evolutione mirum in raodum trausrautatani vidi. Utpote nimirum in Iiis frondes increscere videntur sub continuata 154 DELESSERia:. cellularum exteriorura divisiotie, elongantur interiores cellulce, costalera regionem propriara forraautes, quod vix tieri pu- tares, nisi l^esa cohferentia inter contiguas partes frondis interioris et exterioris. Ut his medeatur, finxi cellularum angulos sensim elongatos tieri et invicem quasi anastomo- sibus cohffirentes. In superiore ({uoque planta hoc modo ssepe oritur quasi stratum interceUulare proprium, adpa- renter reticulo tenuissimo inter proprias ceUuhis expanso contextum, quod in inferioris plantie regione costah mirum in modum primariam frondis structuram in nonnuUis mutat. Hac jubente structura pecuhari frondis proprium tribum Neuroglossearum his Gencribus instituendam finxi. Et his analogam sectionera inter Delesserieas propriara Pteridia sistere, lubenter assumerem. Quomodo Delesserise proprise tum ab ahis dignosce- rentur, tum invicem arctius conjunctse viderentur, id ex ipsa structura nuclei potissimum deducere vellem: nuclei nimi- rum fihs gemmidiiferis proprio modo, quasi thyrsoideo-ramo- sis, suisque gemmidhs potius obovatis quam pyriformibus foi-matis: ipso eo modo, quo nucleus ita constitutus ab initio continetur quasi membrana tenuissiraa translucente; et quo- modo nucleus sub forma sua propria sensim prodit et de- muni dilabitur quasi in partes, dissolutis tenuissimis ana- stomosibus quibus cohibentur fila — id jara supra, de di- versis Typis, quos sub nomine Delesseriearum hucusque comprehenderunt, scribens monui. His igitur a nucleo deductis characteribus Delesserias pro]irias ab ahis Delesse- rieis distinctas putarem. Intra hanc vero ipsam Delesseriarum Tribum, Ty|>os diversos indicari putarem characteribus a situ et generationis modo sori, sphEcrosporas generantis, prsecipue petitis. Sunt revera Species ad Genus Delesserise hodie relatae, in quibus Sori: a) Singuli proveniunt, in alterutera pagina generati, et in hnc pagina eximie prominnli, sphferosporas (iit videtiir) evo- lutione celluJarum corticalimn, quasi immediate generatis, vix adparatu quodam proprio filorum steriUum rincfifi: Gkn. I. Dklesskkia. Delessena. Delesseri^. 155 b) Gemini proveniunt, /n ufraque pagina oppositi, et (sec- tione transim'sali obserrati) duplicem sph(erospQrarum seriem,, intermedio strafo ceflularum sterifium scjunctdm offerentes ; singtdis spJiairosporis quasi in loculis, serte- bus celhdarum sterilium a costafi regione exeuntium disjunctis, nidulantibus : * Costali regione frondis sens^im formata, soris in ipsa fronde scepius generatis: GeN. II. SCHIZONEUEA. ** Costafi rcgione quasi ab inifio formata et ab hac phglfa propria sorifera emittente: Gen. III. Phitymophora. c) Sori singuli proveniunt, quasi intra limites strati corti- calis sterilis formati, /j>s/c9 sphrcrosporis auf ad unam, aut ad alteram paginam sub-afternanter adproximatis et demum ad paginam sibi proximam erumpentihus : Gen. IV. Erythroglossum. V. HEMrNEUEA. VI. Hypoglossum. VII. Apoglossum. VIII. Glossopteris. XI.? Arachnophyllum. (\).Sori adxmrenter singuli proveniunt quasi in organis sibi propriis et in hunc jinem evofutis, supra paginam aut a margine evolutis; sphcerosporis circa axifem partem sterilem generatis, fasciculo filorum sterilium cinctis: Gen, IX. Grinnellia. X. Halicnide. Genus I. I)e slriiclura cl limilihiis Gcncris Di:m:s- SERLE, qualc hoc ho(hc liniilandum a(l|)arcal. Qiiale Genus Delesserice ])riiiia vice a Lamouroux in- stitutuin fnit, suis characteribus ex liabitu deductis circuui- scriptum, tale illud quoad limites Generis, ne dicam quoad characteres quibus dignosceretur, iteratis vicibus mutatura fuisse, facilius patet. Jara ab ipso Lamouroux divisionem quandam Generis, quod jam longe antea proposuerat, in 156 Delessbeije. Delesseria. Dict. Class. susceptam fiiisse, inquirenti adpareat; eunique ipsum hoc loco typos numerosos, sub tempore antecedente Generi adnumeratos, expellendos judicasse. De Nitophyllis quibusdam hoc loco non agitur; sed ut Species ipsius De- lesserise Generis proprite sequentes enumerantur: Del. san- guinea, D. simiosa, D. ruscifolia, D. alata, D. Hypoglossum, D. conferta. Si jure quodam assumere opporteret hodie inter has quserendam esse Speciem, quam plantam Deles- serise Generi typicam agnoscere opporteret, assumendum putarem hanc speciem sistere D. sinuosam, utpote hanc uni- cam fere dicerem, quam vix aho quodam (Teneri typicam considerarunt Algologi recentiores. Quse vero si ita sint. inquirendum mihi adparuit qui- busnam characteribus revera differret Genus, novis suis hmi- tibus circumscriptum. Patet revera eos, qui in Speciebus disponendis prsecipue desudarunt, habituahbus nOtis forsan nimium fidentes, creasse Genera, qua3, si ejusraodi charac- teribus insistere op})orteret, vix majore jure creata putares, quam Genus ihud Delesserise, quale ihud Lamouroux sub uhimo suo terapore jara reformatum urgebat. Si nimirum accuratius examinantur Genera, quah"a a recentioribus re- cepta, eadem videbis onerata Speciebus, (juas habituahbus notis plus minus congruentes agnoscere hcet, easdem vero alio respectu offerre differentias, tum in structura pro|)ria frondis, tum in indole fructihcationis. Ipsam iUam Delesse- riam sanguineam, quam primam inter Species typicas enu- meravit Lamouroux, habituahbus notis vix ab ahis ita di- versam videri, ul his ducentibus Genus proprium huic spe- ciei urgendum videretur; attamen hanc ipsam D. sanguineam utriusque fructus indole ita ab omnibus Delesserieis diffen-e, ut eandem quin immo ad diversam famiham Floridearum referrendam egomet putaverim. Quteritur igitur hodie si majore jure cohibentur alia) species, quas Generi Delesseria3 relatas voluit Lamouroux; quieritur revera anne ipsa j^rin- cipia, (juibus Genera nova condere vohierunt Systemalici hodierni, aut acceptanda aut rejicienda viderentur. Mihi quidem liac de re inquirenti adparuisse confiteor liaud pau- cas forraas, quas habituahbus notis cougrueutes putarunt, Belesseria. Delesseei^. 157 invicem haiid pariim differre characteribus tum a structura froudis, tum a fructificatiouis iudole petitis. Ijisum ihum characterem, quo duceute ouuies Dclesserioas a NitophylHs distinctas putarunt, uempe prsesentiam aut defectum costse ita (hibium mihi adparuisse confiteor, ut uec diversitatem quaudam costahs regionis in Nitophylleis quibusdaui dene- gandam putarem, nec costam in onmibus Delesserieis eodem modo ortam contendere auderem. Si his accedit me in partibus fructificationis differeutias observasse sat conspi- cuas, et has quin imino obvenientes in formis, quas habi- tuahbus notis congruentes putarunt, intelhgendum speravi quare hodie formas, quas subdivisionibus Generum aut Generibus propriis typicas putarunt, novo examiui subjici- endas putaverim *). Si inter Species, quas Delesserise Generi typicas euu- meravit Lamouroux, plurimas jam antea — suadentibus prsecipue habituahbus notis, ut typos novorum Generum *) Alio loco de interpretatione propria cystocarpiorum in diversis Florideia scribens, opinionem proferre ausus sum cystocarpia Floride- arum iu diversis Generibus aut Familiis oriri partibus, quasi sua digni- tate diversis — dicerem fere hoc modo analogiam indicautia cum »tio- ribus» plantarum superiorum, quorum alios simi^liccs alios compositos olim dixerunt. Dum nimirum in nonnullij Florideis sunt partes fron- dis, quasi ipsse compositae, quarum transformatione organa generantur, quse cystocarpia Floridearum hodie considerantur (Furcellaria, Polyides, Spijridia, Wrangelia, Chondriecf, Rhodomeleo') ; sunt in longo phunuiis aliis quasi singulse cellulcie, quarum transforniatione nucleus sic dictus oritur. Hunc vero nucleuin nunc obvenire possc solitarium in fronde vix alio modo mutata; nunc pluribus adproximatis aut conjunctis — nunc in frondis parte intumescente aliter vix mutata, aut proprio modo in pericarpium abennte supra frondeni ctuterum non mutatam, aut de- nique pro{)rio modo transmutandam — id et quaj ejusmodi suut diffe- rentife minoris momenti iu systematica Floridearum dispositione forsau assuniere opportet, caeteris convenientibus. In Delesserieis omnibus sunt ejusmodi nuclei — nunc singuli, nunc plures adproximati, qui in fronde aut sine ordine conspicuo sparsi, aut certis locis proveniunt, ipsam frondem includentem plus minus mutantes. Quo magis mutata fit pars, in pericarpium quasi proprium abitura, eo magis eandem 158 Delesseei^. Belesseria. digiioscere putaruiit (uiiiiiruin D. rusclfoliam, Z). hypoylosawn, D. alatmn et D. sanguineam) inquirendum restaret quibus- nani structuree et fructificationis characteribus Delesseria sinuosa ita diversa videretur, ut in ea typuin proprium dig- noscere opporteret, quem Generi Delesserige, quale hoc hodie intelhgendum, characteristicum dicere hceret. Quale hoc Genus quoad hmites circumscriptum, tale fere ihud dicerem sub nonjine Phycodrys jam in Epicrisi Floridear. p. 485 enumeratum. Quoad characteres vero Ge- neris sequentia hodie addere placuit. Structura suadente frondis, qualem hanc a facie ob- servatam intehigendam putarem, eandem fere heterocysti- deam dicerem, haud magnopere abhidentem ab ea, quam in haud paucis Nitophyheis, eodeni structur?e charactere designatas dixi; ea tamen diversitate, quod in Nitophyheis intervenia separantur renis, in Delesserieis vero liujus typi cost(p costnlceque generantur, quarum cehula^ paginales parum ab ihis interjacentis parenchymatis diversa? adpareant. Oritur heec structura in Deless. simwsa, ope cujusdam cehula^ cou- formis, ipsum lobum frondis terminante; cujus continuatis subdivisionibus conformibus cehulse generantur proxinie in- feriores, tum interiores costam et costulas formantes, tum exteriores, quas sensim observare hceat fere in cyclades conjunctas. Quantum hsec structura ab ea in Hypoglossis et phiribus ahis Delesserise Speciebus abludit, id jam primo adspectu facihime adpareat. Attamen prreter Species, quas Sectionem iham Phycodrys ohm constituentes assumsi, alias quasdam quoad cehularum assimilari diceres ad cystocarpiuni Rhodoinelearuni, quamquani nie ju- dice et origine diversuni et evolutione in alium typum perducendum. His rite perpensis explicari putarem quare in Delesserieis cystocarpia in fronde generantur nunc adproximata, nunc dissita, vix certis locis supra frondem planam provenientia in plurimis, in supremis tantum certo loco frondis generata. Cum Rhodomelcis comparata, quoad struc turani nuclei ea Gonera potiHsimum cum illis convenientia putares, qujE evoiutionis modo frondium ab illis potissimum (Hversa (Nito- phyllefcj videntur; qua? contra evolutione frondis et hal)itualibus notis Khodomeleis versus tendentia putantur (Dclesseria') eadem ipsa evolu- ticjue nuclei, alium omnino typum indicante, diversa dicerem. Delesseria. Delesseri^. 159 paginalium dispositioneni subsimiles quoque adesse, liaud denegarem. Nec tameu has onmi alio respectu quocjue con- gruentes esse, jam ex eo sequi putarem, quod has ad alias sectiones Generis oHm relegandas putavi, dum nimirum notis habituahbus insistens, Species disponere conatus suni. Ejus- modi characteres adesse pkis minus congruentes tum in Schizoneura, tum in speciebus quas sub nomine Odonto- pbora? oHm conjunxi, neutiquam denegarem. Sin vero inter ejusmodi Delesserieas, habitualibus notis aut quin immo structurai characteribus similhmas, detegantur in soris aut cystocarpiis differentiffi, concludendum mihi adparuisse con- fiteor ejusmodi lormss neutiquam vera affinitate junctas considerari opportere. Et his quidem considerationibus in- sistens, eharacteres hodiernos Generis Delesseria^, quibus a suis conformibus Speciebus dignosceretur, tum in situ, tum in structura partium fructificationis, saltim quoad partem quoque qua^rendos esse putarem. Si in omnibus Nitophyllorum Speciebus soros sphsero- sporarum in utraque pagina frondis semper oppositos gene- rari, jure f|Uodam assumere ausus sum, et si eodem modo dispositos obvenire soros in pluribus Speciebus, c{uas aliis suadentibus characteribus ad Delesserias referre haud dubi- tarunt Algologi, mibi quidem nec dubitandum adparuit ejus- modi dispositionem offerre characterem majoris cujusdam momenti, quem in Delesseriearum Generibus disponendis haud prsetermittendum putarem. Comparanti mihi hodie soros, quales in Del. sinuosa ejusque proximis obvenientes vidi, hos aliter hoc respectu sitos et constitutos dicerem. Sive nimirum in una, sive in altera pagina generatos, eos- dem semper singulos vidi, in sua parte paginge prominentes. Et hunc situm sibi proprium cujusdam momenti conside- randum esse ex eo quoque concludere vellem, quod mar- gines alarum, sorum solitarium cingentes, incurvatos vidi — quasi spatham (spadicem ambientes) aharum plantarum — sistentes. Quoque in memoriam revocanti mihi soros, in per- multis, ne dicam in longe plurimis Nitophylleis me vidisse, ita propriam et sil)i chaiacterisiicam offcrre structuram, ut 160 DELESSERiiE. Delesseriu. in his sphaerosporus seiiiper cinctas fasciculo filoruni steri Hum, qu8e transmutatione ceUularum sterihum frondis orta putavi ; et prsesentia horum filorum totum sorum adparere quasi proprio modo nematheciosum ; et quum insuper in haud paucis aihis Delesserieis soros vidi phis minus eandem structuram referentes; haud omittendum putavi quoque ip- sam structuram sori in D. sinuosa ahum typum referre. Observare credidi cellulas paginales omnes, — quas sorum constituentes vidi — elongatas fieri, in corpuscula ol)ovata aut pyriformia, consimili modo nunc omnia sphffirosporifera, nunc aha steriha at vix transmutata, forsan onmia sensim ut putavi transmutanda. Si assumere hceret me hoc modo formationem et struc- turam sori rite interpretasse, mihi quidem nec dubium ad- paruisse confiteor Delesserise Genus proprium, characteribus ahatis fundatam, quoque assumendum esse, et huic Generi Delcss. sinuosam quasi typicam speciem hodiernis Delesseriis considerandam esse *). Meminisse denique opportet characteres, quos huic Generi characteristicos judicavi, me tantum in unica illa D. sinuosa observasse ; eosdem vei o nec antea in hac Specie iudicatos, nec in ahis speciebus, quas typos ejusdem typi consideravi, a me observatos fuisse. AUatis insistens rationibus sequentes formas ut Species hodierni Generis Delesserise agnoscendas putarem: * Venis ohsoletissimis, vnge ■excurrentihus, coi^tis vix conspicuis. 1 . Del. intermedia J. A(j. Epicr. p. MS5. ** Costis magis consplcuis suhregulariter opposifis. 2. J)el. fimbriata Delap. J. Ag. Epicr. p. 486. *) Coiiiparanti niihi structuram ipsius pericarpii in D. mmosa, characterem quendam huic typo insignem mihi adparuisse in eo quod cellulse pericarpii numerosis seriebtis quam maxime reguhiriter super positie generantur, series extrorsuni radiaiites formantes; hoc modo, quasi congruentiam cum Nitophylleis testantes, quamquam ipsa struc- tura nuclei cum Delesserieis propriis D. simiosa conveniat. Cum liac; structura Pericarpii, aUam formani (Geuus Hnlicnide) cum D. sinuosa convenire, quoque monuisse j^lacet. Schizoneura. Delesseri^. 161 3. Del. sinuosa Good et W.; J. Ag. Epicr. p. 4S6. 4. Del. ceassifolia Bupr. Alg. Oct.; J. Ag. Fpicr. p. 486. 5. Del. phtllophora J. Ag. Bidr.; Epicr. l. c. **=f: Frondinm ramis, quasi prolificationilms a costa emergentibus generatis. 6.? Del. Middendoefii Bupr.; J. Ag. Epicr. p. 497. Hanc Speciem, ramificationis nornia magis Hypoglossnm refe- rente, mihi adhuc quoad affinitates admodum dubiam adparuisse con- fiteor, ignotis mihi omnino fructibus. Organa, quse in icone pinxit Euprecht (fig. d.) sporophylla sistere forsan conjicere liceret, at cujus- nam structurse sint, haud Uquet. GenUS II. De SCHIZONEURA. Gen. nov. Delesseriearum. Jam iu Epicrisi Systematis Floridearum, iit Sub-Genus proprium constituentes, Species nonuullas Oceani pacifici enumeravi, quas tum fronde vage laciniato-partita et costata, at costse ramis vage ad lacinias principales excurrentibus atque sursum evanesceutibus percursa, dignoscendas putavi; tum iisdem babituales quasdam fructificationis notas adscri- bere ausus sum. Neque ex structura froudis, neque ex cbaracteribus sori, quibus hodie in Speciebus Delesseriearum disponendis majorem vim adtribuendam esse credidi, eo tempore cbaracteres quosdam Genericos deducere, mihi in meutem venisse, hodie confitendum videtur. Neque dispo- sitiouem quandam Specierum, Naturse magis consentaneam, aliis de bis Speciebus scriptoribus tentatam fuisse, in meam exculpationem forsan afferre bodie liceret. Systematicis om- uibus tantum in curis fuisse dicerem Delesserias et Nito- pbylla invicem dignoscere, quod a prsesentia aut defectu costse fere tantum pendere crediderunt; et hoc charactere insistentes, in plurimas alias differentias, quse forsan ades- sent, inquirere neglexerunt. Mihi vero hodie quoque ex aliis characteribus de affinitate Delesseriearum judicanti in- quirendum adparuit, anne hoc loco ut aHis, ubicumque de affinitate Floridearum agitur, cbaracteribus tum cx structura IVondis, tum ex frnctificationis indole petitis prsecipue insistere 11 162 DELESSERi-a;. Schizotieura. opporteret. Si Hemineuram ob costam snpenie adpareiiter evanescentem (attamen suo modo continnatam) ad Delesserias referre quispiam dubitaret, nonne hoc adhuc majore jure quispiam urgeret contra Schizoneuras, quarum costas non tantum superne evanescentes diceres, sed quoque inferne, ubi adsunt, easdem alio modo formatas fieri, agnoscere opporteret. Ubicumque de costa foliorum agitur })ropria, hanc par- tem folii quasi primigenitam considerare consuevimus, et a qua dein alse, cjuasi margines ojusdem, expanduntur. (^on- trarium vero obtinere dicerem in Schizoneuris, quarum folia juniora in sua suprema parte fere omnino Nitophylla refe- runt, ne miuima quidem costfe cujusdam indicia offerentia. Nec ipsa eaium foha eodem modo generata putarem, quo foha sfepius in Algis quoque plurimis generari novimus ; et quidem quoque in plurimis Delesserieis. Ubicumque nimi- rum in his fohum juvenile prodit, apiculum suuni termi- nalem exserens, illud ssepius putarem aut lacinise propriee ad instar, nunc a margine quasi evolutione dentis generatse, nunc quasi prolificatione aut a caule aut a costa emergentis et sensim magis magisque excrescentis. Folium vero, quod diceres Schizoneurse, oriri jnitarem (|uasi undulatione quo- dam nimium adcrescentis marginis — in exsiccato speci- mine nunc phcam referente — eo usque perducta ut par- tem quandam subcucullatam sensim separatam, inferne con- tractam, superne expansam — juvenilem tenuissimam et totam tonformem, sensim ad basem contractam paulo fir- miorem — et hoc modo quasi in laciniara propriam abe- untem. Inter laciniam lioc modo formatam et membranam frondis primariam sensim dein oritur pars quaHlam incras- sata scutelhformis, a qua oriri diceres lacinia nova, qufe sensim expansa abit in costalem quandam regionem, dein sensim cum costa primaria conjunctam. Si jure quodam assumere ausus sum formationem fohi novi hoc modo fieri, sat evidenter patere putarem foha Schizoneura) omnino pro- prio modo formari, et i^raesentiam costaa neutiquam indicare affinitatem quandam j^roximam cum phnibus ahis formis costatis, quas ut Delesserias recognoscere consuevimus; sed, Schizoneura. Delesseri^. 163 contra, me judice, qiiaiii evideiitissime indicare tj^pum sibi proprium, quem non possum quin proprio Ceneri Schizo- neurai characteristicum considerarem ^''). Quod attinet ipsam structuram frondis interiorem, hodie monuisse placet, me inter Species, quas ohm Schizoneuris retuli, quandam obseryasse differentiam, quani siccis pedibus hodie transire equidem noKii. Dum nimirum in D. Querci- folia, sectione facta transversah caulis inferioris, vidi costa- lem regionem phuibus (saltim tribus) cehularum seriebus a *) Structurani et formationem laciniarum describere conatus sum, qualem hauc in Speciminibus junioribus Del. dichotomce, ex Nova Ze- landia 1885, a Ferd. Miiller mihi missis, observare credidi; addere placet hsec specimina fuisse sorifera et admodum juvenilia. Specimen Harveyanum, quod antea descripsi, fuisse capsuliferum et multo magis evolutum monuisse placet, utpote hoc fere rite dichotomum facilius quis dixerit. Iconem Harveyanam, in Crypt. antarct. datam, mehus cum nostra hodie descripta congruere patet. Comparanti descriptionem et icones Harveyanas, quas in Flora Novse Zelandise (Tab. 114 et 115) Del. Eookeri datas, haud bene cum descriptione a me hodie data congruentes putares. Specimen vero hujus plantee eximium, quod Harveyo debeo, examinanti mihi hodie, adparuit eandem ramificationis normam quoque in hac obvenire; quin immo ut hujus ramificationis iudicia ea organa suspicanda forsan vide- rentur, qute utpote cum fructificatione connexa descripsit Harvey; quamquam in iis generata organa fructificationis haud delineavit. In Specimine a me examinato — quod aut sterile putares, aut capsuli- ferum, utpote corpuscuHs obscurioribus per frondem sparsis, cystocarpia juniora mentientibus instructum — me nec capsularum initia vidisse, nec mihi sphserosporas in corpusculis detegere hcuisse; hinc dubitavi anne in his recognoscere opporteret organa illa obovato pyriformia (at collapsa), quse delineavit Harvey. Me judice vero in his fructiferas partes eo minus exspectandas putarem, quum soris — tamen adhuc juvenilibus — ipsam frondem nostri speciminis obtectam observaverim. Totam superiorem partem hujus speciminis scsquipcdahs vidi in laci- nias numerosas, nullo conspicuo ordine separatas, quasi dissolutam di- cerem; ima parte iaciniarum pauHsper attenuata, et sensim costaHs regionis quBedam indicia monstrante. Prout excrescunt lacinife, quoque costalem regionem in his sat conspicuam fieri patet. Prajter lacinias autem ita formatas, ah"as vidi ex ipsis paginibus frondis puHulantes, basi attenuatas et ab initio enerves ; nisi niniium faHor, sunt organa illa adparenter pyriformia, quse deHneavit Harvey liarum laciniarum initia ; a pHcatura quadam aut rima frondis revera provenientia, sen- eim in laciniam pediceHo angusto suffultam hsec quoque abeuntia. 164 » Delesseri^. Schizoneura. margiDe ad margiuem ductis (ipsis cellulis eadem directione elongatis) quarum serierum cellulas invicem alteruautes quo- que dixisse placet — has vero interiores cellularum series extrorsum obtectas numerosis cellulis cubicis, a costali re- gioue paginas versus radiantes formantibus, geminis ejus- modi radiis singulis cellulis regionis costalis superpositis, nullis quantum vidi indiciis adparatus cujusdam iutercellularis — propriis suis anastomosiCus conjunctis — aliter omnino structuram frondis observavi in aliis Speciebus, quas Schizo- neuree Species quoque constituentes judicavi. In his nimi- rum, sectione facta transversali caulis inferioris. vidi ceUu- larum series exteriores ita intimis superpositas, ut omnes has celhilarum series alternantes dicerem, intimis celluhs majoribus, extimis minoribus; inter celhilas alterne dispo- sitas adparatum vidi cehularum minutissimarum anastomo- santium (?) suo reticulo cehulas extimas cum intimis con- jungentibus. Hanc structurse difEerentiam, quam inter I). Querci- foliam et ahas Species, quas Schizoneurse olim retuh, eo magis animadvertendam mihi adparuisse, quum hoc respectu D. Querclfoliam ciuasi magis ad Nitophylla accedentem vidi, dum ahas Species Schizoneurse sua structura cura Delesse- rieis propriis magis convenientes dicerem. Cujusnam mo- menti sint hse structurse differeutise equidem dijudicare non auderem, quum quoad partes fructificationis ahas Species hodie mihi haud ita cognitas dicere auderem, ut hoc respectu opiuionem certam de proxima earum affinitate concipere auderem. Quod vero attinet affinitatem D. Quercifolm jam hodie dixisse placet hanc quoad structuram nuclei evidenter Delesserieis propriis pertinere, nec Nitophyheis; si quidem insistere liceat characteribus, quos his typis diversis charac- teristicos hodie putarem. Nec ahter de affinitate B. dicho- tomcP judicarem, suadente structura et evohitionis modo ip- sius nuclei, qualem hanc bene evolutam observare contigit. Quoad habituales notas animadvertere placet Schizo- neuras ad phires ahas formas Delesseriearum ita accedere, ut de proxima affinitate cuni his dubia qusedam vix allata 23utarem. Iconem D. QuerGifolice, quam prima vice dedit Schizoneura. Delesseri^. 165 Bory, eo usque D. sinuosam referre diceres, ut si Specimen (lepictum ad Fceroas, nec ad MaJoninas lectuui dixerit, vix t|ais[»iaiii lioc a D. siuuosa diversuni putaverit. Quod dein ejusdem plantEe specimeu depinxit Harvey, soris instructum plurimis, minutis et rotundatis, (juasi sine conspicuo ordine in laciniis extra costas costulasque dispositis, evidentius di- versum adparere facilius patet. Suam speciem inter Beless. Lyallii et Del. Davisii in Ner. Aiistr. Harveyum disposuisse, liodie meminisse placet. Si cum Specimine a Harveyo de- [)icto (ex niari australi) comparantur alia, in Alg. Exs. Amer. Boreal. suh n:o 65 ex California distributa, facilius patere putarem (piam facile decipiamur, si ejusmodi notis ex habitu deductis aflinitates Delesseriearum dijudicare persisterimus *). Milii quidem liodie peculiarem vim potius structurse charac- teribus attribuenti, hoc respectu quoque animadvertendum adparuisse, dispositionem cellularum, quibus frondem in D. Quercifolia contextam ^ddi, quandam iiidicare congruen- tiam cum dispositione cellularum, quam NitophylHs charac- teristicam putavi. Cystocarpia nimirum hujus Speciei hodie examinanti mihi, eadem observare credidi nec costae, nec costuhs superposita, sed quasi a parenchymate intercostah in aheruteram paginam prominula; ipso pericarpio contexto celhihs subcubicis, quasi in series extrorsum radiantes dis- positis. Quoad hanc dispjsitionem Cystocarpiorum iu fronde, et structurani pericarpii me in D. dichotoma vix differentiam quandam observasse, hodie dixisse placet, utpote iu his quo- que analogiam quandam cum structura in NitophyUis adesse putarem; dum iii muUis ahis Delesserieis utroque respectu differentias adesse observanti adpareant. Ipsum autem nu- cleum, me in Speciebus dictis congruentem vidisse cum *) Inter specimina Californica vidi nonnuUa, quse exsiccata cuni tipecie Nitopliylli, a ine sub nomine N. Gattijani descripta ita congru- entia vidi, ut unam ab altera vix aliter differre putares, quam rami- ficationis norma costarum, qufe in D. Quercifolia opposita generantur et pinnatim disposita; in N. Gattyano vero caulem diceres superne abire in nervos 3 — 5 magis lougitudinaliter frondem percurrentes ; soris iu utraque planta pluriinis, intracostales regioues, fere labyrintlii ad instar subdivisas^ occupautibua. ^ 166 Delesseei^. Sehizonmra. eo, quem Delesserieis typicum judicavi, expressis verbis di- xisse placet. Spheerosporas iii soros coiijurictas obvenire in omnibus Delesserieis, id jamdudum cognitum fuisse, et hos soros sistere characterem queudam principalem totius familise ab omnibus aguotum dicere forsan hceat. Hos soros vero in ahis formis non tantum in fronde aliter sitos obvenire, sed quoque quoad suam structuram typicam penitiorem et evo- iutionis gradum diversos obvenire in tvpis alio respectu convenientibus, id hodiedum vix suppositum quidem putarem. Quales soros a facie paginali observatos quoad situm et formam in typis, quos alio respectu congruentes putaruut, tales his characteristicos assumserunt. Transversalem quan- dam sectionem ipsius sori vix uisi in Pliycologia Generah Kiitzingii allatam vidi, et hoc loco tantum in paucis quibus- dam formis, ex quibus soros omnium congruentes potius putares, quam iisdem ducentibus invenire licere characteres, quibus dignoscerentur typi Delesseriearum diversi. Soros in Nitophylhs, sectioue transversali per sorum ducta, hodie observauti milii adparuit — ubicumque ita observatos iu numerosis formis hujus Generis diversis, eos- dem vidi — , proveuire dicerem geminos, in utraque pagina oppositos, quocunque loco frondis obveniaut (marginales aut sparsi, pauci aut plurimi, rotuudati aut lineares, per totam fere frondem generati, aut in lacinia definita vel in sporo- phyUo quasi ad eoruni generationem procreato) ; soros lios a facie observatos, quos facile siugulos putares, semper ge- miuos proveuientes vidi, uno geminorum soro supra unam paginam, altero supra alteram conformiter expanso, strato saltim intimo cellularum frondis utrosque separante; qua conformatione sequitur esse diversas spheerosporas, quas in una aut altera pagiua observare liceat, quasque in suam pagiuam demum erumpeutes. Quales hoc situ typicos dice- rem Nitophyllorum soros, tales mc quoque dispositioue sub- similes vidisse iu quibusdam formis, quas Delesseriis hucus- que adnumerare consuevimus (Schizoneiira, Chaiwinia) Iioc loco quoque animadvertere placuit. Schizoneura. Delesseri-s;. 167 Si vero cum his comj)araiitur sori, quales in Deless. sinuosa obveuiant, sectione transversali observati, eosdem dicerein ex una tantum pagina lobi praignantis provenientes, in hac vero |)agina eosdeni tieri admodum prominulos, nul- lis(|ue hhs transiuutatis, quaiia in Nitophyhis sphterosporas semper cingentia vich, cinctos. Totum sorum D. sinuoste hoc modo quasi ab initio nuchim dicerem — si quoque hiciniarum marginibus recurvatis sorum demum obtectum viderim. Certum vero valorem et vini attribuenti characteribus ex differentus sori petitis, mihi certe non preetermittendum adparuit, soros in D. Quercifolia Harv. nec quoad suam structuram, nec quoad situm cum illis D. sinuosse conve- nire, quamquam habitualibus notis lias Species ita convenire ut iconem D. Quercifohse a Boryo datam fere meram D. sinuosam sistere forsan quispiam dixisset. Quoad suam structuram (|uoque soros (hcerem D. Quercifolire admodum diversos ab iUis D. sinuosce, et muUo potius cum ihis Nito- phyhorum congruentes, cum quibus quo(|ue conveniant dis- positione. Generantur nimirum semper gemini invicem oppositi, et ad utram(|ue paginam seque prominuh, in D. Quercifolia; singulisque in suam paginam sphserosporas emit- tentibus; nec spliserosporis siuguhs deficiunt fasciculi cellu- larum circumambientium, (|uibus quasi involucratse obve- niant ipsse sphserosporse. Prseter lios characteres, quos typicos judicavi Scliizo- neurse Speciebus diversis, addere placet me soros Imjus typi saepius observasse in pagina ipsius frondis evolutos; atta- men in S]>ecimine quodam Cahfornico, sub nomine D. Querci- fohiB mihi misso, me observasse soros in pliyllis miuutis, a costa (ut mihi adparuit) pullulantibus, iu utraque pagina ejusmodi phyhi expausos. Comparanti mihi characteres, quibus Schizoneurse ab aliis Delesseri(earum Generibus diversse adpareant, non potui quin in costa sat couspicue evoluta congruentiam cum De- lesserieis pro])riis agnoscerem; hanc vero haud primigenitam, sed quasi posterius natam, qualem in Nit()])hylleis (]uibus- dam regionem costalem sensim proveuientem agnoscere 168 Delesseri^. Schizoneura. putavi, jam supra animadvertere placuit. Quomodo costa hysterogenita proprio suo modo fit seusim formata subdivi- sione cellularum prEeexisteutium lioc locp referre sufficiat, ad ea qufe de Sch. laurifolia infra dixi. Ipsam structuram frondis, celluhs paginahbus homgeocystideis, in juvenihbus partibus (D. Qmrcifolim) sectione transversah observatis, unicum stratum cehularum cubicarum monstrantem; hanc vero structuram certis locis (in pericarpii pariete supero) transeuntem in cehulas modo Nitophyhorum superpositas, forsan quispiam putaret indicare Generis quandam positio- nem quasi inter duos typos ambiguam; nisi potius in hac dispositione cehularum congruentiam cum structura in D. Quercifoha adhuc magis perducta invenire hceret. Qua3- cumque autem ita adsint in diversis congruentiEe quoad structuram frondis, et soros sphserosporarum. mihi certum adparuisse putavi ipsum nucleum cystocarpii, aho pauhsper modo in NitophyUeis et Delesserieis generatum, sistere pri- marios characteres quibus affinitates Delesseriearum dijudi- care opporteret; et hac trutina affinitates dijudicanti mihi certum adparuit Species Schizoneurte Delesseriis propriis, nec Nitophyheis, adproximandas esse. Sin vero iuter has queereres, quonam loco disponerentur Scliizoneurae, easdem dicerem plurimis inferiores, suadente ipsius costse evolutione quasi hysterogenita. Species Schizoneurse sequentes ohui enumeratas hodie quoque Generi novo pertinentes suspicor. 1. ScH. suBcosTATA J. Ag. Epicr. p. 480. 2. ScH. DicHOTOMA J. Afj. Eplcr. p. 480. 3. ScH. Davisii J. Ag. Epicr. p. 480. 4. ScH. HooKERi J. Ag. Epicr. p. 481. 5. ScH. QuEKciPOLiA J. Ag. Epicr. p. 481. 6. ScH. Laubipolia J. Ag. mscr. fronde prohficationibus a costali regione puUulantibus plus minus decomposita, fohis singuhs supra petiolum fihformem oblongo-lan- ceolatis obtusis, costa sensim conspicue incrassata co- Schizoneura. Delesseri^. 169 stiilisque ab hac margiiiem versiis egredientibns sub- oppositis, iufra marginem iutegerrimum evanesceutibus percursa, soris spluerosporaruui . . . Hab. ad oras Novffi ZelauditTe, ut vidotur rarior. Hanc Speeiein sua forma fdliornm inter F]iirop;eas I). Hanf^nineam potissimnm referre dicerem, quamqnam folia offert multo minora, cir- citer bis pollicem longitndine, latitudine vix tertiam partem pollicis tequantia; per totam suain longitudinem costa valida, apicem versus attenuata, in media folii parte conspicue dilatata, et in infima parte folii incrassata, in petiolum filiformem desinens. In parte praecipue superiore folii adultioris costulas oppositas, margineni versus exeuntes at intra marginem evanesceutes observare licet, quibus in inferiore folio indicia qutedam certa me vix vidisse dicerem, hoc modo quasi formationis modum proprium indicantibus. Folia qualia descripsi a canle proprio conformi provenientia diceres, at comparatis jnnioribus l>atere putarem folia omnia prolificationibus, a costali regione folii pi"i- inarii generatis cniri, utpote in foliis nonnullis folia minutissima a costa horum pullnlantia observaverim. Comparata structura a facie, hanc dicerem totani ab initio liomteocystideam, cellulis minutis, rotundato- angulatis contextam, ipsa costa cellularnm seriebus numei'osis coii- texta; cellulis costse quoad suam formam vix diversis, at aliis majo- ribns, aliis minoribus, divisione majorum nt putarem ortis. Oontinuata hac divisione ipsam costalem regionem sensim augeri latitudiue (vehit etiam crassitie) facilius assumerem. Ejnsmodi divisione cellularum co- stulas oriri, quoque observare credidi, et simili modo divisione conti- nuata, a basi costulpe sensim progrediente, in ima sua parte fieri in- crassata, sursum obsolescentia mihi sat conspicuum adparuit. Milii nondnm contigisse liujus Speciei specimen habere fructiferum, dixisse placet. Segmento facto transversali ipsam laminam frondis monostro- maticam vidi, cellulas ejusdem exterioribus ambitum magis rectangu- larem, interioribus costse vicinis magis quadraticam offerentibus. Ipsain costam, ambitu ellipsoideam intra series geminas cellularum exterio- rum, interius occupatum serie unica interiore alas jungente; cellulis harum obtectis paucis intermediis, plns minus conspicue alternantibns. Meminisse placet costas costnlasqne hnjus Speciei haud formatas fieri cellulis quibusdam primigenitis, sed evidenter posterius natis, or- dine proprio a costa progrediente ; hac modo Speciem hanc ad oculos quasi deinonstrare characterem proprium, qno Schi/oneuras ab aliis Generibus plus minus liabitu conforinibus dignoscendas putavi. 170 Delesseri*. Thitymophora. GeNUS III. De PhITYMOFHORA. (ren. nov. Detesserieanim. Merainisse placet Harveyum in Phyeologia australi Genus novum Delesseriearum creatum voluisse duabus Spe- ciebus australacisis, antea ad Delesseriam relatis, quod sub nomine Ghauvinloglossis parum diversam facilius quis putaverit, tanien spcciem propriam et revera sua rami- 188 Delesseei^. Hi/poglossum. ficationis norma admodum insignem, eam accuratius examinanti oi^erre putareni. Caulis in Speciminibns, quie haud pauca vidi, revera brevis- simus mox excurrit in folium quasi terminale at basi obliqua instruc tum, ala folii paulo longius uno latere decurrente in costam quam in altero, costa ipsius folii parum conspicua. Ipsum folium lioc modo fit proprio modo obliquum, quod revera vix animadvertendum vide- retnr, nisi in Speciebus infra memorandis ramificatio admodum pecu- liaris facilius explicaretur, in his quasi longius perducta. Ab undula- tionibus ipsius folii terminalibus sensim elongatis in folia, htec adpa- reant ut nova folia pro evolutionis gradu intra marginalia, aut fere costse vicina, dein fere proprio pedicello insidentia, demum ni fallor consiniilem caulem generantia. Fructiferum non vidi. In foliis, qupe paulo adultiora putarem, foliola quoque a costa pullulautia pauca vidi. ** Ala frondis utroque latere costrp. adpa- renter suharticulatim constricta, a stric- turis ramosa, prolificationibus novis suh- conformihus, uno ramo consimili caidem • continuante, altero hreviore quasi ramu- lum referente. 9. Htpogl. revolutum (Del. revoluta Harv. Phi/c. austr. tah. GLXX). *** Ala frondis utroque latere costce adpa- renter suharticulatim constricta, a stric- turis ramosa, ramis torsione caulis quasi ohlique ah eo provenientihus suh cucullatim desinentihus, cmterum subconformihus. 10. Hypogl. undulatum (Del. undulata J. Ag. Anal. Cont. II p. 66 ; Del. .^pathulata Harv. Alg. austr. exs. n:o 281). 11. Hypogl. denticulatum (De/. denticulata J. Ag. AnaJ. Cont. II p. 66). Quod distinctionem attinet hujus et antecedentis Speciei ad ea referre sufficiat, quse loco citato dixi. Postea specimina habui Hypogl. denticulati, quse ramificatione et habitu potius ad Nit. Endivitefoliam facilius quis referenda putaret; eademque a me incauto hujus formam considerata fuisse concedam. Sunt hsec specimina ramentis fructiferis ita densissime congestis et receutibus ut putarem gelatinosis, ut dispo- sitiones partium r^^niificatjonis pormam yeram aegre ex iis percipere liceat. Hypoglosswm. Delesseri^. 189 12. HtpoctL. pbotendens (Del. protendens J. Ag. Anal. Cont. II p. 67). 13. Htpogl. armatdm (DeJ . armata J. Ag. AnaJ. Cont. II p. 67). Quoque de his ultimis Speciebus referre sufficiat ad ea, qu?e 1. c. de earum distiuctione dixi. lu Hi/poglosso armato ramos juniores quiu immo aliquando fere circinuato revolutos observavi, quales illos in forma illa simplicissima D. revoluta eosdem pinxit Harvey. Cellulas foliolorum extimas suo modo plus minus heterocystideas vidi et in appendiculas diverspe formte in diversis Speciebus excurrentes. Struc- turam typicam, ut ita dicerem, eandem in omnibus adesse, vix dubi- tandum mihi adparuit, nec hanc ab ea differre putarem, quam Hypo- glossis typicam putavi. In una Specie (Del. 2)roten(lem) cystocarpia observavi, costfe imposita et quoad structuram interiorem vix ab illa diversam quam in Hypoglossis jam depinxit Kutzing. Placentarem cellulam vidi majusculam et angulatam, anguUs suis cum stipitibus placentaribus (paulo crassioribus et contentu farctis), a quibus ipsa fila placentaria exeunt, anastomosi junctis. Ha;c fila gemmidiifera qunque constare filis inferne in catenas anastomosibus cohserentes, et latera- libus ramellis obovatis in gemmidia conversis — at catenis facilius dissolutis et gemmidiis separatis — nucleum in particulas quasi disso- lutum sjepe monstrantibus. Quin immo in nucleo adhuc paulo juniore fila anastomosantia pericarpium tenue cum placentari regione jungentia, qualia in sua icone Hypoglossi piuxit Kutziug, me observasse, dixisse placet. Nec in structura frondis differentiam adesse vidi. Soros autem bene evolutos in his observare nondum mihi contigisse, confiteor. **** Frondis junioris costa mox corticata, in aJam utrinque consimilem in folio juniore expansa ; in aduJiiore in catdem proprium feretiusctdam mutata; foJils ulroque Jatere costce conformibus, junioribus a cosfa, adidtiorihus a caule quoquoversum egredi- entiJms ; sphmrosporis utroque Jatere costce soros Jinearcs suhconformes formantibus. 14. Htpogl. Woodwaed[i Kutz. (DeJ. hypogJossum Auct.) 15. Htpogl. marginatum (J. Ag. mscr.J fronde corticato- costata prolificationibus a costa media prorumpentibus vage ramosa, foliolis lanceolato-ovalibus utrinque ob- tusiusculis evenosis, margine seriebus paucis cellu- 190 Delesseki^. Apoglosmm larum, directione raarginis elongatarum cinctis inte- gerrimis, soris . . . Delesseria spathulata Harv. Fhyc. austr. suh n:o 489. Alg. Austr. exsicc. sub n:o 281. Me judice in hac Specie dignoscere licet typuni silii onniino pro- priuni. Habitu cum D. Hypoglosso convenientem diceres, Ejusmodi cellulas, quas interstitiales nominavi, non tantum in quibusdam Generibus constanter obvenire {Callophyllis , aliisque) sed etiam in quibusdam familiis (RJiodomeleis) admodum frequentes esse puto.» et pag. 73: »Quibus quidem aliisque considei^atis equidem suspi- carer poros tantum formari iis locis, quibus cellulfe nuper formatse in- vicem tanguntur; ubicumque autem hoc tiat, ibi poros facilius formari.» — — »Inter cellulas, quarum membranse hoc modo intime conjunctse fuerunt pervium usum uberius fieri . . . porumque his locis formari.» — — — iln Florideis ssepe obtinet cellulas proximas magnitudine di. versas fieri, et diversa directione expandi; distrahuntur hoc modo mem- branse, quse antea fuerunt proximae, iis locis tantum cohserentes quibus antea fuerunt in unum concretse. Protrahuntur igitur membranse in tubulos cellulas distractas conjungentes, et his tubulis indicari locos quibus cellulse juveniles antea adproximatse fuerunt equidem putarem.» Structuram adparenter diversam, ita indicatam, eximie offerunt Delesseriese ; in nonnullis (Nitophylla) cellulee adulta; rite superpositje inter cenulas generatas nullos poros inter celhilas adultiores monstrant; in Neuroglossis et Pteridiis vero admodum conspicuos. In Botryo- glossis stratum, quod adest, intercalare forsan potius comparandum cum celhdis in Callophyllide evohitis. Nescio anne jure dicerem fuis.se structuras ejusmodi, quibus doctrinse nituntur de compositione Algarum superiorum filis coalescentibus Algarum inferiorum. 14 210 Pteridi^. Calloseris. Sequentes igitiir formas Pteridieis pertinere supponere ausus sum: Genus suo habitu adparenter Nitophylleum .... I. Calloseeis. > » » magis Delesserieimi II. Pakaglossum. ^ p T , , . Tir 7 ( in. Caloglossa. Genera sua irondis structura niagis JS euroqlossea \ ,^^ „ ^ I IV. Pteeidium. GenUS I. CalLOSERIS Gen. nov. Belesseriearum. Frons plana, tenuissime membranacea, ecostata et avenia, cellulis angulatis areolata, subdichotomo-pinnatifida, superne in lacdnias cuneato-lineares, a margine distanter dentato-subserratas sul)divisa, inferne lacinulis multo- minoribus subconformibus subpinnata; lacinulis demum fructiferis, supra pedicellum sterilem sorum validum generantibus, apice sterili quasi crista comante supe- ratis; soro in utramque paginam seque intumescente, extra cellulas costales submonostromaticas utrinque sphserosporarum unicam seriem, invicem ceUuhs vix transformatis cinctam generantibus. Plantam ut putarem novam, ex littore Floridse mihi missam, fere monotypicam dicerem, substautia gelatinosa et tenuitate membrante iusignem, utroque respectu Nitophylla propria superans; costa adparenter deficiente potius cum Nitophyllis quam cum Delesserieis comparanda videretur. Habitu tamen quoque al) his aUena, utpote margines gerens denticuhs obsitos, dentibus vero inferne in lacinias propriae formse excrescentibus, quas suo ordine in sorum inferne intumescentes, superne quasi in cristam suis laciniis coman- tem transformatas, ad habitum proprium totius plantae exi- mie conferre diceres. A facie observata structuram et dis- positionem cellularum, quaiem in Nitophyllis homa^ocysti- deis obvenientem diceres; transversah vero facta sectione frondis vix structuram Nitopliyllorum rite perductam digno- scendam putavi, seriebus nempe cehularum rite superpositis, et a costali rcgione quasi extrorsum radiautibus vix consti- tutam; cellulas nimirum paucas, nunc 3, nunc 4 super- positas observare putavi, at nimc quoque magis irreguiariter Calloseris. Ptekidi^. 211 dispositas, nunc geminis exterioribus singulas interiores ob- tegentibus, quod forsan alternantibus cellulis paginalibus adscribendum conjicereni; in media parte frondis, quam paulisper iucrassatam videre credidi, dispositionem quandam magis cum Delesserieis, quam cum Nitopbylleis congruentem putavi, et quibusdam locis indicia qusedam cellularum aua- stomosantium observare credidi, qua3 potius affinitatem cum Delesserieis quam cum Nitopbylleis suadere milii adparuerunt. Quaerenti mihi alios characteres, quibus ducentibus de affinitate Generis novi certius judicare liceret, adparuit (cysto- carpiis adhuc ignotis) optimos revera deficere characteres, quibus ducentibus hodie de vera affinitate hujus formse certius statuere licuisset. Quod vero, me judice, lianc plantam ad Nitophylleas referre potissimum vetat, id in ipsa structura sori positum dicerem. Dum nimirum Nitophyllis characteristicum puto, soros suos geminos, in utraque pagina gerere oppositos, et proprio modo ita transformatos ut in quaque sphserospora- rum serie, singuHs paginibus pertinente, sphserosporse sin- gulse suo proprio fasciculo filorum transformatorum circum- dantur; et hoc quidem quoque obvenire in Speciebus, qua- rum frondes steriles monostromaticse adpareant; hanc vero sori structuram characteristicam in Calloseri deficere nec potui quin cujusdam momenti considerarem. Facta sectione transversah per medium sorum, rite et quin immo optime evohitum, vidi segmentum rite ovale, margines versus exi- mie attenuatum, costalem segmenti regionem fere unica serie cellularum contextam; utrinque suam seriem sphasrospora- rum sustinentem; singulas sphserosporas quasi in suo loculo nidulantes; hos vero loculos non aliter separatos, quam una aut altera serie cellularum sterilium, quas potius mutua pressione angulatas, quam ad modum Nitophyliorum trans- formatas dicerem. Quoque probe animadvertendum mihi adparuisse in soro ita rite evoluto, cellulas has steriles in- teriores iuvicem esse conjunctas anastomosibus plus minus conspicuis, quibus totam structuram sori contineri uon jegre suspicarer. 2I2J Ptekidi^. CaUoseris. Perpendenti qiiam proxime conjunctse revera adpareant omnes Delesseriearum fornife, et quomodo aut uno, aut al- tero modo parum invicem secedere videntur characteribus, nunc magis conspicuis, nunc parum evidentibus, et ita ex- spectandum videretur characteres, qui in una sat conspicui adpareant, eosdem in alia forma minus conspicuos, vel quin immo fere obhteratos obvenire posse; et hac trutina mihi formas comparanti adparuisse dicerem formam, quam Genus sui juris constituere hodie putavi, nec Nitophylleis, cum quibus defectu costse convenire videretur, nec Delesserieis propriis, ob ipsam hanc deficientem costam, referendam mihi adparuisse. Ahis pluribus locis hodie equidem indi- care conatus sum characteres illos, quibus olim Nitophylla a Delesserieis propriis dignoscere putarunt Algologi, obve- nire nunc admodum conspicuos in uonnulhs, obhteratos in ahis; et in iis, qui aut uno aut altero charactere evidentius quoque distincti adpareant, modos obvenire diversos, quibus hunc characterem plus minus evohitum generant. Quod vero mihi perpendenti adparuit Calloserim quoque sistere ejusmodi formam, in qua characteres fere potius suspicandi, quam observandi viderentur. Meminisse denique placet quoque inter Delesserias proprias obvenire forraas, in quibus partes juveniles nulla costa instructse adpareant, si quoque serius, modo suo pro- prio costam fieri generatam novimus; quin immo inter has Species obvenire, quas quoque serius costalem regionem vix propriam generant, et inter has quo(jue obvenire formas in quibus fructificationis organa formantur in partibus propriis, quas facile putares in hunc finem evolutas, quasi sporo- phylla proprii generis constituentes. Ut formas hujus typi eas prajcipue nominarem, quse D. angiistissimre et Z). alatie (inter nostrates) prsecipue affines considerantur. Sunt revera inter has formse nonnuhse, in quibus sori generantur in sporophylhs, quasi in hunc finem generatis, quod obvenire quoque putares in Calloseri. Sunt denique inter has non- nullae, in quibus adparatus intercellularis admodum conspi cuus generatur, quod, quamquam parum conspicuum, quo- que in CaUoseri observare credidi. Sunt igitur in forma, a Paraglossum. Pteridi^. 213 me hodie descripta, uova characteres noimulli, qui ejusmodi affinitatem prodere forsan viderentur. At iu planta Flori- dea, cujus cystocarpia adhuc ignota manent, vanum esse judicium ferre de affinitate, kibentissimus concedam. Unicam tantum Speciem Generis novi, et cujus pauca Specimina, nec hgec omnino completa observare mihi con tigerit, sequentibus ulterius descriptam, hodie mihi cogni- tam habeo: 1. Calloseris Halli^ (NitophyUum Hallim J. Ag. in litter.). Hab. ad oras Floridse: D:na Hall! Frons 3—4 pollicaris longitudine, in parte frondis inferiore (qua- lem latissimam vidi) 3 — 5 lineas fequans, dilute rosea et admodum gelatinosa, chartse arctissime adhserens ; plus minus laciniata, nunc magis irregulariter dichotoma, nunc laciniis magis flabellatim subsecundatis ; laciniis superioribus circiter bis hneam latis, margine quasi insequali ob denticulos, lacinias aut pinnulas vix certo ordine egredientes. Pin- nulas inferiores, a margine erumpentes, fructiferas vidi; alias harum minores, dente sterili aut quasi crista superatas; alias in novas lacinias properantes, eodem modo decompositas ; omnes sua minutie a laciniis propriis dignoscendas, et supra tenuissimam suam basem in sorum va- lidum, nudo oculo facilius dignoscendum, sat conspicue intumescentes ; supra sorum fertilis lacinia sterilem partem retinet admodum conspi- cuam, quasi sorum diceres crista propria comantem. Segmento trans- versali facto per mediam partem sori, vidi (extra cellulas costales, ad- modum tenuem, at conspicuam separationis lineam constituentes), sphserosporas duplicem seriem formantes, utramque intra cellulas corti- cales (vix proprio modo transformatas) generatam; utriusque seriei spliserosporis evidenter distinctis; singulis sphserosporis quasi in suo proprio loculo nidulantibus ; loculis invicem disjunctis, cellularum steri- lium seriebus paucis, quas mutua pressione plus minus insequales di- ceres, potius quam certo quodam modo transformatas. GenuS II. De ParaGLOSSO, Gen. propr. Delesseriearum. Epicrisin Floridearum scribens, sub nomine dicto sec- tionem propriam Delesserise distinguere ausus sum. Quam vero eo tempore ut sectionera Generis, vario respectu du- biam, assumendam credidi, eam hodie Genus sui juris con- stituere, mihi facihus persuadeam, utpote hoc non tantum habituaUbus notis diversum, sed quoque sua structura frondis 214 PTERiDr^. ParagJossum. rite interpretata alias affiiiitates prodens quam quse ex habi- tualibus notis concludendum videretur. Meminisse placet Harveyum in Cryptogamia antarctica formam quandam oceani australis ita cum arctica D. san- guinea congruentem considerasse, ut eandem sistere formam quandam lancifoliam Speciei arcticse; alteram Speciem, quam egomet ad eandem sectionem Generis retuli, Harveyum considerasse D. Ruscifolice constituere formam quandam australem. Ex modo quo ipse has Species, a Harvey longe ahter interpretatas, iu unam eandemque sectionem Generis retulerim, forsan quispiam concluderet admodum incertas obvenire debere opiniones, quse et de identitate et de affi- nitate Specierum promulgatfe obveniant. Mihi autem opi- niones ita diversas quoque indicare dicerem, quam facile decipiamur in affinitatibus Floridearum dijudicandis, insi- stentes characteribus ex habituahbus congruentiis deductis. Jamdudum mihi quidem adparuit Deless. sanguineam neuti- quam congenericam, quin immo nec ad eandem sectionem Floridearum pertinere, ad quam pUiriniEe alise sic dictse Delesserii3e Species referrendas putavi. Et hodie quidera aha numerosa attuh exempla *), quibus probari putavi, quam facile decipiamur ex cougruentiis liabituahbus de affinitate Specierum judicantes. Nec ex structura frondis certius de affinitate Delesseriearum quaruudum judicium ferre hcere, hodie lubenter concedam; attamen ubi deficiant characteres a partibus fructificationis petiti, ipsam structuram frondis notas pr?ebere, quibus tutissime de affinitate judicatur, id non possum quin moneam. Ignotis igitur mihi hodiedum partibus fructiferis Paraglossi Generis, neutiquam pro certo statuere auderem, de affinitate Specierum, quas Paraglossis retuh, certam opinionem proferre licere; attamen rationes afferre placuit, quibus ducentibus Genus Paraglossi et sui juris putavi, et quibusnam ahis formis hoc Genus adproxi- mari videretur. *) Inter ejusmodi exempla iiliam plautam iiominare vellem, quam suo habitu magis adhuc borealem Del. samjuineam referre dicerem, supra 8ub nomine D. Laurifolice. de.«icriptain, afflnitate, si quid video, D. Quercifoliai proximam. Paraglossum. Ptekidi^. 215 De Pteridiis scribens indicavi has formas tum gerere costalem regionem frondis plus minus evolutam; quoad struc- turam vero, (qualem a facie observatam) saltim in nonnullis Speciebus hanc regionem mihi adparuisse non admodum diversam a structura, quam in parte frondis alas consti- tuente observaveram ; cellulas nempe alarum esse rotundato- angulatas, dum in costah regione cellulas vidi secus longi- tudinem costse pauhsper longiores. In Speciebus nonnullis, magis conspicue alatis, alas percursas observavi venis, a costaH regione ad margines excurrentibus ; interveniis vero homaeocystideis, cellulisque horum sensim in cyclades cellu- larum minorum disjuuctis. Ubi vero iu Pteridiis alse parum evolutse obvenerunt, quoque venas obsolescere monui. Prseter hos vero, quasi exteriores structurse notas, principalem quen- dam Pteridiorum characterem in structura frondis interiore quserendum assumsi; nimirum in evolutione systematis pro- prii filorum tenuissimorum, quse in adultioribus partibus, et prfecipue in regione costali magis magisque evolvuntur; quseque in nonnullis fere totam regionem costalem ita per- vadunt, ut segre quispiam in caule et ima parte costahs regionis primariam structuram Delesseriearum in partibus ita mutatis recognosceret. Hanc transmutationem structurse fieri evolutione systematis proprii filorum adparenter inter- cellularium, quse anastomosibus cohserent proprias cellulas conspicue majores circumcirca cingentia; et has cellulas — quasi disjunctas spatiis plus minus conspicuis — invicem cohibent, In parte superiore et juniore frondis vix ulla conspicua adsunt hujus strati indicia; in adultioribus partibus fiunt sensim evidentiora et in infima parte caulis adultioris, ita totam frondem pervadunt ut plantam diversse omnino structurae coram habere putares. Si igitur evolutionem hujus strati rite perceperim, patet peculiarem structuram, in par- tibus frondium juvenilibus vix conspiciendam esse, si quo- que in infima adultiore parte ejusdem frondis admodum conspicua adsit. Hinc quoque assumere posse credidi, ean- dem in diversis Speciebus quoque plus minus evolutam ob- venire posse. Quaerenti mihi quomodo reticulum hoc filo- rum intercellularium oriatur, assumendiun adparuit ejusdem 216 Pteridi^. Pamglossiim. originem eodem modo fieri iu Pteridiis, quo aiialogam struc- turam iu Neuroglosso oriri putavi, uimirum augulis ipsarum cellularum firmiter cohsereutibus et iuvicem auastomosau- tibus, atque demum iu fila lougiora abeuutibus, prout ipsse cellulse interioris strati excrescuut longiores, dum uovis di- visiouibus iuvicem separautur strata cellularum exteriora; qualiter hoc jamdudum demoustravit Kiitziug suis iconibus, structuram Neuroglossi ilkistrantibus. Dum vero iu Neuro- glosso hauc structuram miuus perductam dicerem, eaudem cqutra iu Pteridiis nunc usque ad excessum perductam in partibus harum plautarum firmioribus aut seuihbus. Quod vero si ita sit, suspicaudum videretur eaudem structuram iu diversis Speciebus quoque obvenire posse plus miuus couspicuam; et ita revera esse, et hoc modo differre posse Species, ahis characteribus plus miuus congrueutes, id mihi quidem facihus persuasum habui, comparatis speciminibus tum diversarum Specierum, tum ejusdem Speciei partibus junioribus et adultioribus rite examinatis. Ejusmodi consideratiouibus vim quaudam tribuenti et comparauti mihi hodie Species, quas ahas omuiuo ob ratio- nes ohm ad propriam quandam Tribum Paraglossi retule- rim, adparuisse confiteor has Species quam longissime rece- dere ab illis, cum quibus easdem identicas aut affiues ohm crediderunt. Quaudam in habitu et forma froudis D. lanci- folice esse similitudiuem cura D. sanguinea, cujus Speciei varietatem hauc Speciem olim credidit Harvey; et iu rami- ficatiouis uorma atque forma foliorum cum D. ruscifolia convenire D. epiglossum, haud is sum qui uegarem; utram- que vero Speciem oceani australis a borealibus, cum quibus comparatse fueruut, quam evidentissime differre siue ulla ha3sitatione statuere auderem; quod quoque jam ex charac- teribus, olim a me sectioui Geueris Paraglossi tributis, sequi putarem. Hodie uou tantum his insisteus, statuere ausus sum quoque structuram froudis iuteriorem potius congru- entias indicare cum typo iUo, sub nomiue Pteridii a Kiit- zing (quoad structuram frondis) descripto. Stratum exter- num (in D. Epiglosso) constare vidi iu lamiua (ala) frondis cellulis homseocystideis, et his seiisim iu cyclades subdivisis ; Paraglossum. Pteridi;e. 217 in costali regione cellulas paginales fere conforraes dicerem, attamen paulisper longiores, nirairum secus longitudinera costaB paulisper elongatas. Sectione facta transversali caulis inferioris dignoscere putavi structuram, quam Pteridiis cha- racteristicam putavi; nempe frondem ab initio contextam cellularum conformium stratis pluribus, invicem subrite alternantibus ; his vero stratis — (in interiore frondis parte et exteriore comparatis) ina^quahter elongatis — frondem assumere structuram admodum diversam, quasi elongatione cehularum iuteriorura ortam; quo raagis hsec structura sen- sim perducta adpareat, eo evidentius cellulse primarise cinctae videntur quasi reticulo cehularum anastomosantium, quod in caule inferiore nunc fere totam costalem regionem per- vadere videtur. Fila hujus reticuh ceUuhs primarhs multo tenuiora, et facile dignoscenda dicerem. His observationibus ductus de affinitate Paraglossi cum Pteridiis vix hodie dubitarem ; attamen dixisse opportet neu- trius Speciei partes fructiferas observare mihi hucusque con- tigisse. Quoque aho respectu specimina, quse vidi, neuti- quam ita evohita fviisse ut certiora qusedam de his vSpe- ciebus (de earum fructibus et characteribus aliis) statuere auderem. Sin vero de affinitate rite judicaverira, suspican- dura adparuit Paraglossa sistere forniara quasi inferiorera Pteridiis, quse suo raodo forsan Neuroglossa referre viderentur. Species hujus typi sequentes tantura novi: 1. Pakagl. LANciFOLiuM (J. Ag . EpicT. p. 496). 2. Paragl. epiglossum (J. Ag. Epicr. p. 496). Specimina quas habui, eodem loco lecta putavi, ex quo specimina D. ruscifolice et D. Hypoglossi Falklandica olim memorata vidi. Nostra colore obscurius coccineo insignia, phylli.H a costa uberrime pulhilan- tibus foliosa. Si ad hanc pertineret D. crassinervia Moni., specimen depictum Montagnei sane parum characteristicum dicerem. Attamen nostra specimina hoc nomine, manu ni fallor Harveyi, inscripta fuisse, adposito siguo dubii, jam in Epicrisi [j. 496 monui. In Dissert. propria {On sevcral Spccies of Delesserift. T^-ansact. of New Zealand Instit. Vol. XXIX pag. 446—450 cum Icon. pl. XXVII) de nonnuUis formis Delesseriae, mihi admodum dubiis Cel. Rob. M. Laing opiniones protulit, de quibus non possum quin hoc loco pauca moneam. Dixit me D. crassinervice nomen inter Species descriptaa 218 Pteridi^. Pteridium. eruisse, citata tantum in notula descriptione a Moutagneo data — quam- quam pluribus locis et expressis verbis indicavi, me nescire ad quam formam mihi cognitam Speciem Montagnei referre opporteret. Inter ejusmodi formas unam descripsi nomine D. Monfagneance, quam vero characteribus allatis differre putavi; et ita quoque de pluribus aUis Speciebus, certo respectu congruentibus, at alio modo diversis, lueam opinionem protuli. Harveyum, qui ante me, de Specie Montagnei judi- caverat, nec de Specie Montagnei certius judicasse, specimina mihi communicata monstrant (cfr J. Ag. Epicr. p. 487 et pag. 496 infra D. epiglossum). Hodie comparata quoque structura, mihi omnino cer- tum videtur, Species comparatas nuUomodo proximas esse; et mihi quin immo dubium videri, formam illam, quam ipse Cel. Laing ut D. crassinerviaw, depinxit, revera ad Speciem Montaguei pertinere. Iterum iterumque Montagnei descriptionem comparanti mihi adparuisse con- fiteor iconem datam et characteres eidem datas potissimum congruere cum Nit. Endivicefolio quale hujus specimen juvenile et nondum tor- tum videre credidi. Quale Specimen »£). crassinervicB^ Photograpliica icone a Laing illustratum fuit, mihi sane valde dubium manet, utrum eandem plantam, an omnino diversam referret. In Epicrisi (p. 496) monui D. epiglossum J. Ag. sistere plan- tam, quam sub nomine D. crassinervice partim a Hook. et Harv. (ad- posito dubio) distributam liabui; et huic proximam judicavi Speciem a me sub nomine D. lancifoli^ enumeratam, quam nomine Del. san- guinece var. lancifolice distributam habui; ipsas icones, quas in Tab. XX VIII publici juris fecit Laing, ut suas Species, D. lancifoliam et D. lincarem inscriptas, a Speciebus uostri Paraglossi Generis vix dif- ferre putarem, si quidem hoc ex ejusmodi iconibus juchcandum videretur. GenUS III. De PteridiO, Genus sui juris Delesseriearum constituente. Memiuisse placet Kiitzingium sub nomine Pteridii in Phi/colofjia Generali proposuisse Sub-Genus proprium sui Generis Hypoglossi., cujus structuram quoad partes steriles rite, ut ei mos i'uit, illustratas videas, si quoque quoad partem vix rite intellectas; eum vero ncc hoc loco, magis quam in plurimis aliis, in partibus fructiferis quosdam cha- racteres novo suo Generi Pteridii indicasse, id inquirenti facihus pateat. Hinc quoque nec mirandum forsan cuidam videretur, eum plantam, Sub-Generi proprio revera typicam, Hypoglosso subjuuxisse. Nec a posteris de characteribus Pteridium. Pteridi^. 219 hujus typi melius judicatum fuisse, forsan quoque agno- scere opporteret. Ut ssepe hodie monui, characteres singulis typis quam maxime insignes, nunc et in certis quibusdam Specifebus obvenire admodum conspicuos, dum in aliis eosdem confi- teri opportet nunc personatos, nunc ita parum perductos ut iaegre recognoscantur ; nunc quin immo cum ahis junctos, quibus suadentibus forma qusedam unius typi potius ad ahum typum magis accedentem suspicari Hceret, id hoc loco quoque monuisse placet. Sunt revera in Speciebus, quas ad Genus Pteridii hodie referendas putavi, characteres plures conjuncti, a quibus facilius quis judicaverit Species ejus- dem ad typos admodum diversos revera adproximandas esse. De singuHs his characteribus seorsim pauca dicere hodie placuit. Exstat Species, sub nomine D. spinuloscp. a me adop- tata, jamdudum a Ruprecht in pkiribus formis ab eo di- stinctis (quarum unam D. Beeringlanam magis adultam quo- que vidi, at minus bene conservatam, alteram D. Beeringi- anam spinulosam, mehus evolutam descripsi). Formam fron- dis et characteres ramificationis hujus Speciei ita D. alatam referunt, ut incautus eandem Speciem facihus quis judi- caverit. Sin vero eandem quoad structuram frondis quis- piam examinaverit, primo intuitu admodum diversam facilius videbit. In D. spinulosa observare hcet costam contextam celluhs cyhndraceis secus longitudinem frondis elongatis, a celluhs alarum marginahum admodum diversis; ipsas vero has alas venis instructas, marginem versus pinnatim excur- rentibus et sa^pe in dentem marginis, attamen parum con- spicuum, desinentibus ; interveniis vero cehuhs rotundato- angulatis, suo proprio modo quasi in cyclades subdivisis. Structuram, (juam in D. spinulosa admodum conspicuam observavi, ita iioc respectu convenire cum structura pecu- hari, quam Apoglossis (D. ruscifolia) characteristicam novi- mus, ut ea ducente facihus -tjuis supposuerit D. spinulosam ad Apoglossa referendam esse *). Sin vero Specimen con- *) Structuram descriptam esse D. spinulosae typicam monstrant diversae formge, quas postea descripserunt. Ita forma illa, nomine 220 Pteridi^. Pteridium. tigerit observare admodum iuvenile Del. alatfe, eaudem struc- turam iu hac recoguoscere liceat, at ob densitatem cellula- rum corticalium hsec typica structura mox ita personata obvenit, ut a uemine typicam structuram D. alatse cum Apoglossis congruentem suppositam fuisse sciam. Stadia evolutiouis diversa comparanti, me judice adpareat B. spi- nulosam et D. alatam quoad omnes alios characteres con- gruentes esse; easdem vero posterius differre forsan quis- piam diceret inodo (non tamen omnino eodem) quo Poly- siphonise corticatee ab ecorticatis differre videntur. Comparanti mihi D. angustissimam G-riff., et prsecipue partem sterilem (quasi juvenilem) illam, supra cystocarpium eminentem, eandem tyi^icam structuram — nimirum costa- lem regionem esse ceUularum serie propria dignoscendam, et ab hac esse provenientes venas, marginem versus exeuntes, Quamquam lias venas esse conspicue breviores, et inter- venia minus evidenter reddere structuram, quam ipsis alis characteristicam dixi, lubenter concedam, tamen in his quo- que tendentiam ad eandem structuram — nimirum costalem regionem ceUularum serie propria esse dignoscendam, et ab hac esse provenieutes venas, si quoque cons]ncue breviores, et denique intervenia formari cellulis divers?e formse et aho modo dispositis — hos quidem characteres iu juveuilibus D. Montagnei var. angustifoUa Rosenvinge, in qua piniipe tennissimse costam gernnt nnica serie cellnlarnm costalinm formatam, dum eadem planta in partibus snis inferioribns dilatatis costam monstrant dilata tam. Alia me habnisse specimina D. spinulosce, ex Ungava bay sub nomine D. alatce mihi missa, et alia ex eodem k)co, nomine D. Mon- tagnei (Kjellm.) inscripta. Plurima, qnse hodie snb nomine D. Mon- tagnei venditantnr specimina arctica, ad eandem Speciem pertinere lubenter assumerem. (Speciem sub eodem nomine ex mari australi descriptam aliam omnino sistere plantam, vix opus est, dixisse.) Quod D. alata cum D. spinulosa quoad typicam suam structuram congruere, id quidem mihi evidentissimnm adparuit. lu; utraqne Specie costalis regio sna structura ab alis frondem marginantibns diversa nascitur; et alse eodem modo constitunntur tnm venis margines versns exeuntibus, tum interveniis, quas cellnlis rotundato-angulatis contextos vidi; et hujus structurse indicia quoqne rite indicavit tnm Kiitzing (Phyc. Gener. tab. 66 fig. 2—3), nbi partes jnveniles depinxit, tum Harvey (Phi/c. Brit. Tab. 247 fig. 8) adultam plantam validam pingens. Pteridmm. Pteeidi^. 221 partibus D. angustisdmce obveiiire, lioc loco non possum quin moneani. Qui vero ita sunt characteres in frondis parte juvenili, eos in parte adultiore ])lus minus obliteratos observare liceat, evolutione niniirum majori facta in ipso strato centrali frondis — quod contra in D. alata minus evolutum fuisse dicerem — qua evolutione caulem T>. an- gnstissimce fere mox fieri omnino teretom; et qualem con- spicere liceat non tantum ad infimas suas partes et ramos suos majores, sed fere per totam suam longitudinem (ra- mulis fere tantum exceptis fructiferis). Dum igitur caulis in Del. aJata anceps manet — si quoque nunc latior, nunc admodum angustus — , caulem in T). angustissima nunc in ima sua parte ambitu ovalem, margine vix cons|)icua alffi indicia monstrante, nunc quin immo fere teretem dicerem. Hunc caulem, a facie observatum, in sua structura vix of- ferre indicia ejus structurse, quam in D. alata admodum evidentem descripsi — nec enim costee proprise structuram, a structura alarum diversam, recognoscere putares; sed cel- lulas paginales omnes lubentius diceres offerre series longi- tudinales cellularum breviorum. Inter Species magis cog- nitas hoc modo diceres Bel. alatam et D. angustissimam re- ferre ejusdem typi extremas formas; nimirum ahs in D. alata, costah vero regione in D. angustissima potissinmm evolutis. Inter Species plures extra-Europeas eundem typum, at suis propriis modis mutatum lubenter dicerem. In D. spinu- losa recognoscere hcere typum D. alatcp, at (hujus) corticahs strati cehuhs destitutse jam monui. Contrarium fere dice- rem de Specie, a me sub nomine D. Juergensii descripta. Sectione facta transversah frondis inferioris segmentum hujus observavi rite anceps, in interiore gerens seriem unicam ceUularum costahum majorum, ab uno margine ad alterum excurrentem. Ab ipso margine hujus frondis emittuntur rami consimiles distichi. Fronde vero a facie observata, nuUum vidi indicium costahs cujusdam regionis propria^, sed totam frondis superficiem celluhs rotundato-angulatis contextam, fere homfeocystideam dicerem. In D. Baerii, D. corijmlosa et D. rostrata frondem inferiorem teretiusculam 222 Pteridi^. Pteridmm. vidi, sectione facta transversali ; nec in superiore, nec in inferiore frondis parte me vidisse dispositionem quandam cellularum paginalium, quibus diversitatem quandam inter regionem costalem et marginales quasdam partes indicantem mihi adparuisse dicerem. Hinc olim differentiam (juandam subgenericam mihi in diversis formis suboluisse conhteor, quam vero hodie ita intelHgendam putavi, ut eandeni ortam dicerem mutationibus structurse ejusdem, quales in ahas directiones plus minus perductas observare credidi. Prseter mutationes nimirum structura^ quasi exteriores, quibus invicem differre videntur Species Pteridii, easdem invicem contineri dicerem characteribus quasi majoris mo- menti, tum in structura penitiore frondis, tum in fructifica- tionis indole perductis. Aliis locis liodie demonstrare conatus sum, ipsam structuram fvondis aham esse in NitopJiyllii^, aliam in Delesserieis — nimirum characteres ab eo |)ra;cipue pendentes putavi quod cehulse frondis in Nitoj^hyllis super- positse generantur, in Delesserieis vero phis minus conspicue alternantes in cellularum stratis diversis — quibus interiora exterioribus teguntur. Kodem modo typum indicari [)utavi sibi proprium in Botryocarpa, Chauvinia (quahter hoc loco Genus hmitandum putavi) in(hcatum nimirum celhihs earun- dem propriis permagnis, quasi obtectis systemate quodam cehularum minorum, spatia inter cehulas magnas occupan- tium. Et ducentibus analogis characteribus, in Neurogtossis et Pteridiis characteristicam structuram frondis in eo obser- vare credidi, quod cehulfe primaria^ frondis quasi continentur strato proprio intercehulari, demum in fila anastomosantia, primarias cehulas circumcirca ambientia evohito. Oritur, ni fallor, hoc stratum ab initio anastomosibus, ab una ad alteram cehulam excrescentibus, quibus ita junguntur una cellula cum aha quadam vicina. Ut cehulse primariae raa- jores excrescunt et subdividuntur in novas cehulas, suo or- dine divisas et grandescentes, (juoque anastomoses primarias in fila aut novas cehulas fihformes et reticulatim junctas excrescere, assumere ausus sum; et hoc modo oriri structu- ram revera admodum pecuharem, quam hodie in haud pau- cis Algis mihi cognitam habere putavi. Quale hoc stratum Pferidium. Pteridi^. 223 in Neuroglosso eximiis icoiiibus illustravit Kiitzing (Phycol. Gener. tah. 65), tale illud in Pteridiis quoque evolutum di- cerem, quoad suos characteres priucipales; attameu tum diversum quoad evolutionis gradum, tum quoque mutatum ob formam et dispositionem cellularum, quas circumcirca jungunt et in unum continent cellulse sensim formatse reti- culi intercellularis. In Del. alata hoc reticuhun ita parum evolutum putares, ut a Kiitzingio, structuram in tabula i)ro- pria ilhistranti, nuham hujus strati mentionem factam vi- deas; lioc vero stratum — pro aitate et in loco inferiore frondis magis sensini evolutum — onmibus characteristicum putarem. In Del. pleurospora, quam hoc respectu Speciem ante ahas characteristicam putavi, sectione facta transver- sah stipitis inferioris cyhndracei, structuram evolutione hujus strati ita mutatam observavi, ut in ea Speciem Delesserie- arum recognoscere facihus quis du1)itaverit. Primarias cel- hilas, — in caule secus longitudinem frondis elongatas — in segmento transverse sectas minutas et rotundato ovales dicerem, invicem autem anastomosibus tenuissimis trans- versahbus in reticuhim junctas. Evohitione hujus reticuh uUerius facta costalem regionem. in Pteridii diversis Spe- ciebus phis minus evidenter contextam, attamen pro setate speciminis et in (hversis Speciebus phis minus perductam, huic Generi characteristicam putavi; et hoc charactere Pte- ridium sistere Genus sibi proprium, Neuroglossis quodam- modo analogum, afhnitate vera tamen vix Neurogiosso pro- ximum, assumere ausus sum. Quoad structuram cystocarpii Pteridium dicerem cum ahis Generibus, quse hodie Delesserieis propriis referenda putavi, congruere. Ipsum pericarpium, saltim in vicinia carpostomii, ceUuhs numerosis superpositis radiantibus con- stare observavi; at ipsum nucleum, qualem Delesserieis pro- priis normalem huxi, talem quoque me in Pteridiis obser- Viisse dicerem. Quoad locum vero in fronde quo evolutum fieri observavi, Generi characteristicum puto cystocar[)ium costse superpositum generari, quo respectu Pteridium con- venire videretur cum Hypo(jlos.roxima juncta, id ex congruentia unius cujusdam characteris vix uraquam certius eruatur. Jam supra, de Nitophylhs scribens, indicare co- natus sum quibusnam modis diversis dispositi obveniant sori in Speciebus hujus Generis diversis, tum quibusnam in structura sori congruentiis omues Species Nitophyllorum convenire viderentur. Consimih quodam modo judicandum putarem de soris in ahis Delesseriearum typis obvenienti- bus: revera quid sibi valeant ejusmodi characteres nec ex priore conjiciendum, nec facihus deducendum putarem quo- modo diversitates sori ab ipsa structura frondis provenire Caloglossa. Pteridi^. 233 viderentur. Nec aliter de Soris Caloglossce judicandum pu- tarem. Quo magis formse, certo quodam respectu congru- entes, pecullari quodam modo unum aut alterum characte- rem mutant, eo accuratius inquirendum putarem cujusnam sint vis et valoris tum ii characteres quibus congruere, tum ahi quibus differre videntur formse coraparaudee. Caloglos- sam quoque hoc respectu sua prsebere arguraenta consul- tanda lubenter urgerem. Examinanti igitur milii hodie Genera diversa Delesse- riearum, qualia nonnulHs suadentibus characteribus fami- liam sat conspicue distinctam constituere mihi adparuerunt, et meuioria repetenti quibusnam modis sat diversis soros spliserosporarum generant, non potui quiu characteres Gene- ricos eximios deducendos putarem ex modo diverso, quo sori in formis diversis generantur diversi; et his suo modo sua- dentibus quoque Genera diversa, aut invicera adproximanda, aut plus minus disjuncta disponenda putarem, utpote nimi- rum hoc ahis suadentibus characteribus superioris cujusdam momenti statuendum videretur. Quseritur vero anue in Delesserieis forsan minus quam in multis ahis Fiorideis ad- finitates ex dispositione, quam sori in superficie frondis assumere tendunt, dijudicandas esse. Et hoc respectu ex comparatis Generibus Caloglossce et Hypoglossi me multa di- dicisse, lubenter confiteor. Mihi quidem ita ex characteribus tum a structura fron- dis, tum a fructificationis indole petitis de affinitate proxima Generum hodie judicanti adparuisse confiteor Caloglossara quoque prtebere sujb adfinitatis proximce qusedam indicia, quse a me haud omittenda videntur. Quod enim jam supra monui de formis quibusdam hodie a rae ad Neuroglossa relatis, velut de aliis a me alias ob rationes ad Delesserias proprias adproximandas docui, nimirum cellulas frondera constituentes proprio modo invicem junctas obvenire aut anastomosibus inter cellulas protractis, quales in formis hujus structurse quasi inferioribus easdem observavi; aut sub forraa reticuh intercalaris proprii, inter celhilas frondis adultioris deraum evoluti in aHis, in (juibus pecuHarem om- nino structurge indolem obvenire faciHus quis dixerit; hunc 234 Ptekidi^. Caloglossa. adparatum in Caloglossis quin imrao evidentiorem quam in aliis mihi cognitis Delesseriearura Generibus evolutum ob- venire, non possum quin hodie moneam. In fronde magis juvenili Caloglossse hanc structuram peculiarem forsan minus conspicuam — attamen suspicandam dicerem, utpote cellulas alarum (radiantes) alternantes vidi in radiis vicinis, et cel- lulas harum breviores plures singuUs cellulis costarum con- spicue longioribus antepositas observare liceat — quod ad dictam evolutionem conducere facilius suspicaretur. De- mum vero hanc structuram in fronde adultiore Caloglossse quam maxime conspicuam fieri et quasi ad excessum per- ductam obvenire, non potui quin huic Generi (|uam maxime characteristicum putarem. Qualem hanc structuram in Calo- glossa, soris sphserosporarum rite evolutis instructa obveni- entem vidi, talem observandam dicerem, ut rite intelligatur quem ad finem peculiaris hsec structura in nonnuUis Deles- serieis fit quasi necessaria. In speciminibus nimirum rite soriferis Caloglossae cellulse proprise, sphferosporas generan- tes, ipsse gelatinosa? adparent, at cinguntur reticulo eviden- tissimo filorum anastomosantium, quibus totum soram quasi contineri putares. Quin imrao, si suspiciouem ferre liceret de usu, ad quem hanc structuram spectare videretur, mihi adparuisse dicerem totura hunc ad})aratura ad sphserosporas e soro ejiciendas, suo proprio modo quoque conferre de- bere "''). Dum contra in Hypoglossis aho tempore alise *) Coniparanti luihi soros aetate diversos, quales eosdem iu Calo- glossa Leprieurii ol)servare credidi, non potui quiu structuraui sub aliis evolutioniis stadiis diversain, niihi explicare conarer. Dum nimirnm eosdem adhuc juniores vidi structnram supra descriptam offerre, nimi rum intra ceHulas radiantes alarum sphaerosporas fieri generatas, ipsas vero cellulas fertiles c;inctas obvenire reticulo proprio filornm tenuissi- morum; postea vero, ipsis sphferosporis jam ejectis, sorum vacuum comparanti mihi, hajc fila reticuH exterioris aut deiicientia, ant saltim minus conspicua, aut modo quodam proprio transmutata, non potui quin suspicarer structuram mntatam quodam modo cuui ejectione sphfe- rosporarum cohforere. Quum nimirnm in soro maturescente celhilas sphaerosporis gravidas tiun ipsas inagis gelatinosas vidi, tum adparatu ])roprio reticuH exterioris ciuctas; easdem vero celluhis post emissionem spluerosporarum, ut mihi adparuit, transire in celhihis quales in fronde Caloglossa. PTEKiDiiE. 235 sphaerosporae iutra sori cellulas maturescentes obveiiiant, has forsan quispiam e soro supposuisset expulsas, expan- sioue earum, quse aUo tempore maturescentes generantur. Comparanti igitur mihi ipsam strncturam frondis Caloglossse Generi characteristicam, hanc adparuisse dicerem multo po- tius adfinitates suadere aut cum Neuroglossis aut cum Pte- ridiis, de quarum structura3 analogia supra aliis locis meam attuU opinionem. Et hoc respectu adhuc meminisse oppor- tet Kiitzingio — cui characteres a fructificationis indole petitos, ignotos fuisse patet — jam suboluisse videtur inter Geuera dicta congruentias adesse — utpote h?ec omuia ad idem Genus Hypoglossi retulerit. Quod vero demum attiuet affiuitates veras Generis Caloglossie, has potissimum suadentibus cliaracteribus ex structura Cystocarpii deductis dijudicandas putarem. Hsec vero cystocarpia quoad suam structuram propriam vix autea rite iUustrata dicerem; nec mihi specimina cystocarpiis iu- structa Caloglossae comparare Ucuisse ante hoc ultimum terapus, et mihi tautum adfuisse in unica iUa diutius cog- nita Specie Floridana, lioc loco dixisse placet. QuaUa igitur in Cal. Leprieurii cystocarpia vidi, taUa eadem fere globosa dicerem, supra paginam frondis fere tota emiuentia, pericarpio teuui, ceUulis tamen pUn"iseriatis, potius aUernantibus quam superpositis coutexto; placeutam vidi supra basem pericarpii elevatam, celluUs placentaribus quasi pUiribus uodis iuvicem anastomosantibus constitutam, fasciculos gemmidiorum numerosos sustinentibus — ita dis- positiouem indicantibus. quam Delesseriis propriis typicain judicavi. Ut quoque in Delesseriis propriis stepius obvenire putavi, fasciculos geuuuidiorum inchoantes adraodum minu- tos, quasi gelatiiia cohibitos, gemmidia pro[)ria et singula vix rite separautes observare credidi, siugulis vero fasciculis gemmidia sua su])rema magis evoluta offerentibus ; ita (juo- sterili obveniant, et tila retiouli antea angustissinui et stricta, artieulis cylindraceis constituta, sensiin abire in cellulas ovales et deuiuni sul)- globosas, membrana ut mihi adparuit sensim magis magisque teuui cinctas, et demum ut putarem evauescentes, non potui quin crederenj lias mutatioues, certum in tinem flieri creatas. 236 Pteridi^. Caloglossa- que in Caloglossa suprema geminidia, quasi a vinculis so- luta, supra fasciculos adhuc inevolutos in suprema parte cystoearpii nidulantia vidi, ipsa sua forma subgloboso-ob- ovata suam affinitatem cum aliis Uelesseriis testautia. Mihi igitur, nec Cystocarpiorum structura suadente, quendam cum Sarcomeniis affinitatem Caloglossas prodere, monuisse placet. Quod denique attinet Species Caloglossee, hodiedum inventas, easdem ex admodum diversis locis nataUbus pro- venientes habui; has autem invicem similUmas, quamquam e diversissimis locis nataUbus provenientes, aUas admodum minutas, alias conspicue at parum majores. Quo jure aiias harum Species proprias sistere putarunt, aUis ex diversis locis nataUbus proveuientibus ad eandem Speciem relatis, id hodie vix dijudicandum putarem, nisi accuratiore facto speciminum examine; si esedem Species in his formis, a diversis locis natalibus provenientibus recognoscendse vide- rentur, asgre mihi expUcandum videretur quomodo ita dis- persse fuerint; si contra Species diversas putares, has sane aegre, et vix nisi comparatis speciminum seriebus quoad suos characteres dignoscendas putarem. Specimina vidi Americana et Novse HoUandiae, e Ceylona et Africa occi- dentaU, soris instructa et steriUa comparavi, at quoad cha- racteres ita congruentia ut quasnam Species distinctas judi- carem, segre sane dicerem. In forma nuper sub nomine Belesserife Zanzibariensis mihi missa, quam soris et tota sua structura cum aUis Speciebus Caloglossee convenire putavi, vidi ceUulas alarura radiantes tantum 4—6 in singuUs radiis, dum in Speciebus CaloglossLB aUis has cellulas circiter duplo numerosiores observavi; in Caloglosste Specie Ceylonensi, quam ob locum natalem Alricanse proximam forsan quispiam supposuerit, structuram convenire vidi cum C. Leprieuni. .-^.<>-. Index. Nomina admissa litteris Romanis, synonyma cursivis traduntur. Apoglossum 190. decipiens 194. Montagneanum 194. oppositifolium 193. ruscifolium 194. Tasmanicum 194. violaceum 193. Arachnophyllum 206. Botryoglo^niim 85. Botryocarpeae 132. Botryocarpa 141. prolifera 145. Calloseris 210. Hallige 213. Caloglossa 228. Leprieurii 236. Zanzibarensis 236. Chpuvinia 148. coriifolia 152. imbricata 174. Delesseria 155. alata 225. americana 201, angustissima 225. armata 189. Baerii 224. Balearica 176. Bartonice 174. hipinnatifida 176. californica 176. corymhosa 225. crassifolia 161. crassinervia 194. crenata 174. crispatula 185. Daviesii J. Ag. 168. decipiens 193. dendroides 186. denticulata Harv. 131. denticulata J. Ag. 188. Delesseria dichotoma J. Ag. 168. Endivicefolia 147. epiglossum 217. fimbriata 160. frondosa 180. Harveyana 186. heterocystidea 187. Hookeri J. Ag. 168. hypoglossoides 186. hypoglossum Harv. 186. hypoglossum 189. i^nbricata 174. intermedia 160. involvens 185. Juergensii 225. lancifolia 217. laurifoHa 168. Leprieurii 236. Ltjallii Hook. ef H. 197. Lyallii Harv. 206. marginifera J. Ag. 126. Middendorfii 161. Montagneana 193, 218. oppositifolia 193. phyllophora 161. pleurospora 225. propinqua 225. jjrotendens 189. Quercifolia J. Ag. 168. revoluta 188. rigida 174. rostrata 224. ruscifolia 194. sanguinca lancifolia 217. Schousboei J. Ag. 176. serrata 186. serrulata 186, 193. similans 206. sinuosa 161. spathtdata 188, 189. 238 Delesseria spinulosa 225. subcostata J. Ag. 168. Tasnianica 194. tenuifolia 186. undulata 188. violacea 193. Woodii 176. Zanzibarensis 236. Delesserise 152. Erythroglossum 174. Balearicum 176. bipinnatifidum 176. californicum 176. Schousboei 176. Woodii 176. Glossopteris 194. LyaUii 197. Grinnellia 197. americana 201. Halicnide 201. similaus 206. Hemineura 176. cruenta Harv. 110. frondosa 180. Wilsonis 180. Herpophylhim 135. australe 140. Heterodoxia J. Ag. 127. denticulata J. Ag. 131. Holmesia 146. capensis 148. Hymenena 81. fissa 83. fissa p. marginata Harv. 93. latissima 83. Hypoglossum 181. armatum 188. crispatuhim 185. dendroides 186. denticulatum 188. heterocystideum 187. involvens 185. marginatum 188. microdonthum 186. protentlens 188. revolutum 188. serrulatum 186. spatliulatnm 186. tenuifoHuni 186.' unduhxtum 188. Woodwardia 18^ Neuroglossa 99. * Neuroglossum 115. An