ik va pei UA * jr A 1 Ro di ij i a vi Man PUAN Lit LEITET TANI, | "À Ù pe AL er se ah ee RR ; Pan CO aen AL i a J pe 7 ) EN ae di LA vi PAU i Se A ii eer A wr „eN, Ast LA LOR 1 È A i Wi poi au à ed Ù CR CAS A NT , AS rr 4 LCL LM Lame à a VE Wa ANS \ i i? #1 È 4 4 n a it EERE | i a NA a PAR LR FA ahs TT HOUR: a ma Bari i LE BETEN NR LAN fy! TIJDSCHRIFT VOOR ENTOMOLOGIE UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dr. A. W. M. VAN HASSELT F. M. VAN DER WULP EN JHR. Dr. Ep. J. G. EVERTS NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—8&6 PP PP PS SP PPS. ’°SGRAVENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1886 ry si A nr 4 = SONAR TS 7 ae on 4 | a 3319 576 ON oe » JUN Par | es _ rom, Mis GEDRUKT BIJ GEBR. GIUNTA DALBANI IN HO UD VAN HET NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL. Bladz. Verslag van de 40“ Zomervergadering der Nederlandsche Entomologische ne hee te Amsterdam op 18 Jules teint en 5 HA AD e I F, J. M. HryraeRTs, Note AREA MB TEN REV LE Lijst van de Leden der Nederl. ea Vereeniging op 18 Juli: 1885, 2 2.2 * : Hr tan XLI Bibliotheken der Nederl. a wenend: bijge- komen boeken van 1 November 1884 tot 1 September 1885. xLVIII Entomologische inhoud van ontvangen tijdschriften. . . » LXI Verslag van de 18% Wintervergadering der Nederl. Entomolo- gische Vereeniging , gehouden te Leiden op 17 Januari 1886. XCIII J. W. van LANSBERGE, Les Coprides de la Malaisie . . 1 Dirk TER Haar, Een blik in de entomologische fauna van den Alblässerwaard.' 3%; ascese zen a, eee de On 26 P. C. T. SneLLEN (Beschrijvingen van nieuwe Oost-Indische Lepidoptera Heterocera door), met afbeeldingen door Prof. DE VAN EU WEN Jr (BL CIR Zi ne ay «ae 33 A. W. M. van Hasserr, Catalogus Aranearum hucusque in Hollandiä inventarum (Vervolg en slot). . . . . . + 51 Prof. Dr. H. WrrenBERGHE, Nagelaten Lepidopterologische fragmenten, met aanteekeningen van P. C. T. SNELLEN PER GAOT) SET Ne thee a She en ae ri 111 PARDON VAGIEEM art, dale alien tt 112 Hes Coratocampa impemalis Loe una. ur, Ji al 114 Eileglo-BurmelsieriWieyenbi: sc tre te tee een. a 117 IV. Halesidota texta H.S, —… . è. A er a 120 V. Nephopteryx mathematicella Weib. Dee 123 Prof. Dr. H. Weyvenpereu, Nagelaten Dipterologische frag- menten, met aanteekeningen van F. M. van DER WULP PLD Ga” ie ee ee I. Bijdragen tot de kennis der Chironomiden van Zuid- Amerika E asse cio II. Psychoda venusta Weyenb. . . . . + « . « . III. Hieronymus, een nieuw genus der Phoriden. . . . P. C. T. SneLLEN, Aanteekening over Geometra riguata Hbn. Dezelfde, Aanteekening over twee soorten van Noord-Ameri- kaansche: Lepidoptera zu. ce Dezelfde, Panagra Vethi nov. sp. (Pl. 6). . . . . . J. R. H. Neervoorr van DE Porz, Some Remarks on the Longicorn genus Megacriodes Pasc. . . » + Dezelfde, On the Classification of the genus Lomaptera s. 1. (RE Tee seen Le a ee en a eRe Dezelfde, Deseription of a second species of the Lucanoid genus Aegognathus Leutn. . . +... + Dezelfde, Description of a new Cetoniid from West-Africa (Colpo) o nai ee R. Mac-Lacnzan, Chloroperla capnoptera nov. sp. Dirk TER Haar, Lijst van planten, waarop de in Nederland voorkomende Microlepidoptera te vinden zijn . : P. C. T. SneLLEN, Automolis Kelleni (Pl. 8, fig. 1). . . Dezelfde, Beschrijving van Cyclodes spectans Sn., eene nieuwe soort der Noctuinen van Amboina (Pl. 8, fig. 2 en 2a) . Mr. H. W. pe Graar, Levenswijze van Ortholitha limitata Scop., Nyctegretis achatinella Hbn. en Tortrix unifasciana Dup. 21: 9) . . . . e e . e Dr. L. W. Scnavuruss, Beschreibung neuer Pselaphiden aus der Sammlung des Museum Ludwig Salvator. Ein Beitrag zur Fauna Brasiliens, der Kgl. Niederliindischen Besit- zungen in Indien und Neuhollands (Pl. 10 en 11). Mr. A. J. F. Fokker, Catalogus der in Nederland voor- komende Hemiptera. Eerste gedeelte, Hemiptera Heteroptera. (NO. 4). + « DE Register . Errata. . Bladze 125 126 132 132 134 136 139 143 146 153 155 157 159 224 228 233 241 297 305 321 Wire pos AG VAN DE VEERTIGSTE ZOMERVERGADERING DER NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING, gehouden in een der lokalen van het Koninklijk Zoologisch Genootschap Natura Artis Magistra te Amsterdam, op Zaterdag 18 Juli 1885, des morgens ten 10 ure. Voorzitter: Dr. G. F. Westerman, Directeur van het Kon. Zoologisch genootschap Natura Artis Magistra, Eerelid der Vereeniging. Verder tegenwoordig twee andere Eereleden: Baron E. de Selys Longchamps , Eerevoorzitter der Belgische Entomologische Ver- eeniging, uit Luik, en de heer R. Mac Lachlan, F.R.S., President der Entomologische Vereeniging van Londen; en voorts de gewone Leden, de heeren: A. A. van Bemmelen, Mr. R. Th. Bijleveld, PBG NW. Eibrink ; "Ihr: Dr. BdG Everts; Mr Arde B. Fokker, Mr. H. W. de Graaf, G. M. de Graaf, H. W. Groll, Dr. A. W. M. van Hasselt, F. J. M. Heylaerts, J. Jaspers jr., J. Kinker, Mr. A. F. A. Leesberg, J. W. Lodeesen, R. T. Maitland, C.. Ritsema Gz. Dr. J. G.-H. Rombouts, P.-C.. T. Snellen, K. N. Swierstra, K. Bisschop van Tuinen, Dr. H. J. Veth, J. de Vries en F. M. van der Wulp. Van de heeren Dr. J. Ritzema Bos, Dr. H. Bos, Dr. J. Bosscha Jz. , Dirk ter Haar en Dr. P. H. J. J. Ras is bericht ingekomen, dat zij verhinderd zijn de vergadering bij te wonen. II VERSLAG. De Voorzitter opent de vergadering met de volgende toespraak : « Wanneer ik U, Mijne Heeren, bij de opening dezer vergadering een hartelijk « welkom» toeroep, geschiedt dit niet zonder eenigen schroom. Immers bij de herdenking van het veertigjarig bestaan onzer Vereeniging mocht Gij van mij verwachten, dat in eene sierlijke rede hare lotgevallen gedurende dat tijdperk werden ge- schetst; de verdienstelijke mannen, die haar hebben gesticht of hare uitbreiding en bloei bevorderden, werden herdacht; de jeugdige krachten, die zich aan haar aansloten, werden opgewekt het voet- spoor hunner voorgangers te volgen. Die verwachting zal, helaas ! worden teleurgesteld, omdat mij de kracht van het woord ontbreekt. « Waarom geen ander gekozen ? was de vraag, die bij mij oprees , toen Uw geëerd Bestuur, door persoonlijke toegenegenheid gedreven, mij aanzocht om heden als Uw Voorzitter op te treden. Wit dus Uwe teleurstelling niet aan mij, maar aan hen, die mij, on- danks mijne gemoedsbezwaren, de leiding dezer bijeenkomst hebben opgedragen. «Schiet ik nu in de keuze van woorden te kort, niet alzoo in warme belangstelling in den bloei eener Vereeniging, die gedurende 40 jaren zoo ijverig en vruchtbaar werkzaam was en met hare oudere zuster Natura Artis Magistra vertrouwelijk hand aan hand ging, om de kennis der dierenwereld te bevorderen. « Wanneer bij het klimmen der jaren de geboortedag van een beminden broeder, van eene geliefde zuster wordt gevierd, door- tintelt een blijmoedig gevoel onze borst en zegt een hartelijke handdruk dikwerf meer dan eene statige toespraak. Dit blijmoedig gevoel doet op dit oogenblik mijn hart sneller kloppen en U, ook namens mijne medebestuurders, toeroepen: welkom, welkom op dezen feestdag onder het gastvrije dak van Natura Artis Magistra ! «Toen ik zoo even zeide, dat onze Entomologische Vereeniging met het Zoologisch Genootschap voortdurend hand aan hand naar hetzelfde doel streefde, sprak ik uit volle overtuiging. Immers van de stichting van het Genootschap af, werd door Bestuurders beöogd , de kennis der dierenwereld in haren ganschen omvang, naar gelang der beschikbare middelen, te helpen verspreiden en algemeen te VERSLAG. III maken. Dat het Bestuur daarin dikwerf faalde, wie zal het ont- kennen, die beseft, dat alle menschelijke arbeid aan gebreken onderhevig is. Fenzijdigheid is vaak een dier fouten, en aan dit gebrek heeft het Bestuur van Natura Artis Magistra, naar mijne bescheiden meening, wel het minst geleden. Hiervan getuigen de verzamelingen, op verschillend gebied sedert de stichting tot op heden bijeengebracht. Geene gelegenheid werd verzuimd die uit te breiden en te verrijken. Met het oog op deze vergadering wil ik alleen spreken over de entomologische collectie , waaraan achtereen- volgens belangrijke verzamelingen, door zaakkundigen met groote kosten en niet minder vlijt bijeengebracht, na hun verscheiden tzij door aankoop of als geschenk van nablijvenden, werden toe- gevoegd. Hierdoor ontstond, — ik erken dit met groote dank- baarheid, — de band welke onze Vereeniging en het Genootschap te zamen bindt. De welwillende medewerking van voortreffelijke beoefenaars der entomologische wetenschap in ons midden kwam onzen jeugdigen volijverigen conservator uitnemend te stade; terwijl de rijke verzamelingen van het Genootschap niet zelden aan vak- geleerden nieuwe stof tot onderzoek opleverden. Is het wonder, dat het Genootschap zich verheugt, door het beschikbaar stellen van zijne lokalen, een blijk te kunnen geven van deelneming, nu onze Entomologische Vereeniging haar veertigjarig bestaan gedenkt ? «Ontvangt, Mijne Heeren, de betuiging dier oprechte deelneming van het geheele Bestuur van Natura Artis Magistra, en houdt U verzekerd, dat de goede verstandhouding tusschen onze Vereeniging en het Genootschap op vaste grondslagen rust en zal voortduren, ook dan wanneer de langgerekte levensdraad van mij en anderen door de schikgodinnen zal zijn gekliefd. Dat zij zoo. » De Voorzitter spreekt nog een woord van «hartelijk welkom in onzen kring!» tot de beide buitenlandsche Eereleden. Hij vraagt verder, of iemand der aanwezenden ook eenige aanmerking heeft op de notulen der beide vorige vergaderingen, te Breda op 23 Augustus 1885 en te Leiden op 25 Januari 1885, zooals die notulen vervat zijn in de gedrukte verslagen, welke aan de Leden Iv VERSLAG. zijn toegezonden. Daar niemand deswege het woord verlangt , worden die notulen geacht te zijn goedgekeurd. De President van het Bestuur, Dr. A. W. M. van Hasselt, brengt, overeenkomstig art. 17 der wet, het volgende jaar- verslag uit: «Mijne Heeren! waarde Medeleden ! « Telkenjare komt op onze zomervergadering de vraag ter sprake: werwaarts zullen we de volgende maal onze schreden richten? — Zijn de hieruit voortvloeiende discussiën nog nimmer in een Poolschen Landdag ontaard, toch geldt hier wel eens het « zooveel hoofden zooveel zinnen». De wind waait dan soms uit alle streken van het kompas. cEene merkwaardige tegenstelling daarvan leverde onze vorige bijeenkomst te Breda. Met ongeëvenaarde eenstemmigheid viel de keuze op de hoofdstad des Rijks. Gewis niet, om daar of in hare onmiddellijke omgeving onze entomologische schatten te vermeer- deren. Ons besluit had ditmaal eene minder zelfzuchtige oorzaak ; daaraan lag eene hoogere drijfveer , een tweevoudig piëteits-begrip ten grondslag. Vooreerst wenschten we, — bij gelegenheid van den veertigsten jaardag onzer Vereeniging, — haar verleden te herdenken op den bodem, waar zij geworden is, op dien van Amsterdam. Ten andere dreef ons de begeerte, het tegenwoordige indachtig te zijn, insgelijks daar ter stede, waar eene beroemde instelling bestaat, aan welke onze Vereeniging zoo groote ver- plichting heeft; het Koninklijk Zoologisch Genootschap, dat, in edelen wedijver met het Rijk en met onze eenige Schutsvrouw, aan de spitse staat der geëerde Begunstigers van ons streven; Natura Artis Magistra, hier thans zoo waardiglijk vertegenwoordigd in den persoon van zijn wakkeren Directeur, — ons oudste Eerelid, — onzen huidigen Eerevoorzitter, — Dr. Westerman ! «Ik weet, dat ik uit Uw aller naam spreek, wanneer ik te dezer feesture dank en hulde breng niet alleen aan dat Genoot- schap, maar ook aan hem, die er niet slechts de «vader» maar insgelijks de «ziel» van mag worden genoemd; die het, door VERSLAG. iv ziine veelzijdige talenten, tot een type heeft verheven van alle zuster-inrichtingen; die het, door zijn practischen zin, tevens meer en meer dienstbaar heeft gemaakt, — zoo met raad als daad, — zoo in woord als in geschrift, — aan de wetenschappelijke be- oefening der Zoologie in ons vaderland. «Het zij mij vergund, onze «jubilarisse» van heden in zijne belangstelling en in die van het Genootschap blijvend aan te bevelen. Een nieuw bewijs daarvan is de liberaliteit, waar- mede de lokalen van «Artis» voor deze bijeenkomst zijn open- gesteld. «Acht lustra zijn voorbijgegaan , sinds in deze veste de eerste pogingen ter oprichting eener Entomologische Vereeniging in ons vaderland in het werk zijn gesteld. Hare fata, — hare wording en ontwikkeling sedert het jaar 1845, — zijn den meesten Uwer , immers in de hoofdtrekken, voldoende bekend. Trouwens zij hebben bij ons zilveren feest, in 1870, reeds hun eersten ge- schiedschrijver gevonden. De gedeeltelijk historische feestrede, destijds door wijlen mijn onvergetelijken voorganger, Snellen van Vollenhoven, uitgesproken, is in den veertienden jaargang van het Tijdschrift geboekt. Wat sinds dien tijd voorviel, staat ge- trouwelijk in de jaarverslagen opgeteekend. Thans reeds op de veertigste vergadering een volledig relaas te geven van al die vroegere en latere lotgevallen, kwam mij eenigszins praematuur voor. Het scheen mij gepaster, ons nu nog tot slechts enkele bijzonderheden le beperken. Een algemeen overzicht blijve dan in reserve, tot opluistering van het gouden feest, dat, naar wij hopen, de Vereeniging over een tiental jaren zal beleven. «De Vereeniging, zeg ik, — waarschijnlijk of zeker niet alle hare thans hier vereenigde Leden. Immers van degenen, die de eerste samenkomst, op 12 October 1845, bijwoonden, is reeds de grootste helft niet meer. Onder de namen van hen, die sedert de eeuwige rust zijn ingegaan, treffen wij onder anderen aan die van A. J. d'Ailly, A. J. van Eyndhoven, H. C. van Medenbach de Rooij, T. D. Schubart, J. Sepp, S. C. Snellen van Vollen- hoven, H. VerLoren en W. Vrolik, als die van mannen van VI VERSLAG. beteekenis, bezielde entomo-zoologen, in wier eerste gelederen de insgelijks afgestorven geleerden: J. van der Hoeven, Cl. Mulder en J. A. Herklots, alsmede Admiraal Q. M. R. VerHuell, zich weldra met geestdrift hadden geschaard. «Vijf slechts van de stichters onzer kleine Maatschappij be- hooren op dit oogenblik nog tot hare leden. Met hooge onder- scheiding hunner verdiensten ten deze, acht ik mij gelukkig, U de namen van die kern onzer «oprichters» in herinnering te mogen brengen. Het zijn de heeren J. G. H. Rombouts, de eerste Voorzitter der Vereeniging; M. CG Verloren, de ontwerper van ons eerste reglement; W. O. Kerkhoven, voormalig Secretaris en Vice-Praeses; J. W. Lodeesen, sedert 1870 onze uitstekende Penningmeester; en F. M. van der Wulp, insgelijks reeds 15 jaren onze onovertreffelijke Secretaris, — Mogen deze onwrik- baar gebleven grondzuilen der Vereeniging nog lang tot hunne sieraden behooren ! « Bedroeg het oorspronkelijk getal gewone Leden bij de stichting in 1845 slechts 24, reeds in 1855 waren er 42; in 1865 was hun aantal tot 58 gestegen; in 1875 klom dit tot 78; terwijl het thans, in 1885, 94 bedraagt, een cijfer, dat voor ons «kleine» land «groot» mag worden genoemd. Hierbij moeten worden gevoegd 12 Eereleden, 8 Correspondeerende Leden en 4 Buitenlandsche Leden. Alzoo eene totaal-sterkte van 118 Leden. — En, — «last not least», — hunne gezamenlijke werkdadigheid wordt vereerd en gesteund door 14 Begunstigers, alsmede door eene voor het Tijdschrift onmisbare subsidie van het Rijk. Zonder die begunstiging en zonder de zoo krachtige medewerking van onze patronesse, Mevrouw de Wed. Hartogh Heys van de Lier, — van Natura Artis Magistra, — van Teyler’s stichting, — van de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen, — zouden de Ver- eeniging en haar Tijdschrift gewis hunne tegenwoordige bloei- periode bezwaarlijk hebben kunnen bereiken. Daarvoor erkentelijk , dragen wij het, — ook vaderlandsch, — belang van onze Vereeniging aan hen en al onze verdere geachte Fautores, met bescheidenheid op. VERSLAG. VII «Van dit onderwerp mag ik niet afstappen, zonder nog te hebben herinnerd, dat wij ons eerst sinds 25 jaren in het bezit van « Begunstigers» hebben mogen verheugen; dat de eerste, die toen, in 1860, als zoodanig toetrad, Mr. GC. W. Hubrecht is geweest; en dat wij dus op dezen gedenkdag eigenlijk in hem onzen oudsten Beschermheer moeten waardeeren. «Ten besluite spreek ik den wensch uit, dat het vijfde tien- jarig tijdvak, ‘tgeen wij nu intreden, evenzoo van duurzamen vooruitgang moge getuigen als de voorafgegane perioden. Aan het tegenwoordig geslacht is de zorg voor dusdanige toekomst ver- trouwd. Haar acht ik in goede handen. Toch worde zij, onder eendrachtige samenwerking, onzen jongeren broederen vooral, bij deze gelegenheid nogmaals op het hart gedrukt. Daartoe werden ook wij, ouderen, opgewekt door onzen Praeses bij het 25-jarig bestaan der Vereeniging. Na, in dichterlijke ontboezeming, haar bij eene «slanke en breed getwijgde linde» te hebben vergeleken, waagde hij de profetie, die ik thans tot de mijne maak: „Is uw ijver onbezweken, wis! dan blijft haar fiere kruin Zich verheffen tot den hemel, als een pijler van arduin. Blijft gij steeds aaneengesloten, werkend in denzelfden geest, O, dan staat zij ongeschonden op het volgend gulden feest! «Na deze buitengewone inleiding is, volgens de wet, thans het uitbrengen van het gewoon jaarverslag aan de orde. «Sedert de vorige samenkomst hebben we zware personeele verliezen geleden. Vooreerst zijn niet minder dan drie onzer Begunstigers aan de Vereeniging ontvallen: Jhr. F. G. E. Merkes van Gendt, Lid van de Aste Kamer der Staten-Generaal, te ’s Gravenhage; de Hoofd-Ingenieur J. Groll te Leiden; en Mr. J. van Kuyk, Commissaris des Konings in de provincie Drenthe. Liefde voor de wetenschap en instemming met ons doel, — ge- grond tevens op familiebetrekking met twee onzer Leden en op vriendschappelijke relatie met een ander hunner, — schonk ons helaas! slechts kort het voorrecht van hun Maecenaat. Laatstge- VET VERSLAG. noemde was in lang vervlogen jaren zelf een ijverig verzamelaar, vooral van Coleoptera. Van zijne hieruit ontspruitende, bijzondere sympathie voor de Vereeniging, zult gij u herinneren, dat nog niet lang geleden, ons in zijne aanwezigheid op de vergadering te Assen een zeer op prijs gesteld bewijs werd gegeven. — Is hun gemis in meer dan een opzicht groot voor de Vereeniging, grooter nog was het verlies, dat het vaderland in hun afsterven trof. Ieder van hen stond op zijn gebied bekend, als daarin uit te munten. Hunne werken en onze dank volgen hen na! «Ten tweede heb ik, met leedwezen, het overlijden te berichten van een onzer Correspondeerende Leden, den Hoog- leeraar A. Förster. Hij was, als de oudste onder hen, reeds 32 jaren aan de Vereeniging verbonden. Te Aken geboren, is hij schier zijn geheele leven werkzaam geweest bij het onderwijs aan de « Real-Schule», later het « Real-Gymnasium» daar ter stede. Ofschoon belast met de natuurkundige vakken in het algemeen, trokken zoologie en botanie hem bijzonder aan; doch op het uit- gestrekte veld der dierkunde, bleef entomologie voortdurend zijne lievelingsstudie. Na eene vluchtige kennismaking met de Lepi- doptera, — aller «eerste liefde», — kwamen weldra de Diptera meer ernstig aan de beurt. Voor dezen had hij in den beroemden Meigen zijn’ leermeester gevonden, door wien zelfs enkele nieuwe soorten naar hem werden benoemd. Behalve op de Hemiptera, legde hij zich ook toe op de Coleoptera, getuige zijne Adfer-Fauna der Rheinprovinz; desgelijks in het laatst van zijn leven zelfs op de Araneiden, voor welke hij met Bertkau eene « Spinnen- Fauna» voor die provincie bewerkte. Zijne hoofd-specialiteit nochtans werd gevonden in de beoefening der Hymenoptera. Voor het onderzoeken der micro’s onder dezen kwam hem zijne be- wonderenswaardige gezichtsscherpte zeer te stade, Inzonderheid over deze insecten-orde bestaan verscheidene geschriften van zijne hand, waaronder meest bekend is zijne verhandeling «over de beteekenis der vleugel-aderen». — Hij bezat eene rijke collectie, met tal van typen. Al spoedig na zijnen dood, zijn die in de musea van Weenen en Munchen, en in handen van bijzondere personen overgegaan. — VERSLAG. IX Daar hij reeds vroeg een grooten naam verwierf, was hij niet alleen Lid van onze Vereeniging, maar van verscheidene andere wetenschappelijke genootschappen. — Bij den omvang zijner studien, — waarbij hij «in jedem Zweige der Entomologie etwas wünschte zu leisten», — schijnt het, dat hij wel eens wat «te veel hooi tegelijk op zijne vork nam» en alzoo niet alles behoorlijk vermocht te bewerken; althans sommige entomologen, die zijn oordeel hadden gevraagd over zeldzame dubia, zagen zich meer- malen teleurgesteld, zelfs in het terug erlangen hunner exemplaren. Dit heeft onder anderen ook Snellen van Vollenhoven ondervonden, die vooral met hem in correspondentie is geweest ten behoeve van het Leidsch Museum. Aldaar zijn nog eenige Sluipwespen aanwezig, van Förster afkomstig of door hem gedetermineerd. — Sedert vele jaren had hij ons niets meer van zich laten vernemen. In den vorigen zomer is hij in den ouderdom van 74 jaren, aan algemeene lichaamszwakte overleden. In het recon valescentie-tijdperk van een’ carbunculus had hij zich overspannen. Kort daarop namelijk, eene maand voor zijn verscheiden, was hij van Regee- ringswege benoemd in eene Commissie tot onderzoek der Phylloxera in de wijnbergen van het Ahr-dal. Bij het zoeken naar deze Hemipters, waarvan het hem gelukte, twee kolonien op te sporen, had hij zich, bij de sterke zomerhitte, bovenmatig vermoeid !). Van ons standpunt, kan dus van hem worden getuigd: «ge- storven op het veld van eer! ». «In de derde plaats mocht ditmaal ook de rij onzer Gewone Leden niet onaangeroerd blijven. Mede een der seniores, zelfs een der oprichters, Mr. H. VerLoren van Themaat te Utrecht, is voor eenige maanden, onder den dubbelen druk van ziels- en lichaams- leed, bezweken. Ofschoon hij sinds lang onze bijeenkomsten niet dan bij enkele uitzonderingen bijwoonde, was zijne onveranderde be- langstelling op te maken uit zijn onafgebroken, nagenoeg veertig- 1) Voor nadere bijzonderheden raadplege men o. a. zijne Necrologie, door Osmar Wackerzapp gegeven in de Stettiner Entomol. Zeitung, jaargang XLVI, n°. 4—6, X VERSLAG. jarig lidmaatschap. In dat tijdvak heeft hij tweemalen de ver- gadering gepresideerd. In zijnen tijd was hij een talentvol be- oefenaar der Lepidopterologie. Reeds in de tweede zitting der oor- spronkelijke Leden leverde hij het bewijs, een zeer scherpzinnig natuuronderzoeker te zijn. De toen door hem medegedeelde na- sporingen omtrent de parasieten der rupsen van Trachea piniperda Esp. worden algemeen als bijzonder verdienstelijk beschouwd. Hij was de eerste, die de oorspronkelijke waarnemingen hieromtrent van den beroemden Ratzeburg bevestigde en nader uitwerkte. Beiden leerden eensluidend, dat de verwoestingen, door de rupsen van deze en andere Noctuinen aangericht, gemeenlijk van zelve worden gestuit door hare eigen parasieten. Met name bleek hem onder de laatsten eene vliegensoort, Tachina glabrata Meig., op den voorgrond te staan. Deze en de overige parasieten toch plegen zich in on- eindig sterkere mate te vermenigvuldigen dan de rupsen zelven. Zooals nog onlangs voortreffelijk werd uiteengezet door zijn’ broeder, ons geacht medelid Dr. M. C. Verloren !), was die ontdekking niet alleen van groot aanbelang voor de wetenschap, maar ook voor de Landhuishoudkunde. — Onze afgestorvene heeft zich daar- door eene duurzame eereplaats onder de entomologen van Nederland verzekerd. « Was Uw Bestuur, in den loop van dit jaar, een korten tijd, beducht voor het bedanken voor hun lidmaatschap door een geacht tweetal onzer Gewone Leden, met ingenomenheid kan ik thans mededeelen, dat beiden sedert, zeer welwillend, op hun eerste voornemen zijn teruggekomen. «Aan den toevloed van nieuwe Leden, — ten vorigen jare niet minder dan 9 bedragen hebbende, — is in dit jaar van al- gemeene «malaise » een tegenhanger te noteeren. Slechts een enkel nieuw Lid is onder de onzen opgenomen, t. w. de heer J. de Vries, hoofdonderwijzer te Amsterdam. De hoofdstad heeft dus wederom getoond niet te willen achterblijven, en schonk ons een « unicum ». 1) In diens Beschouwingen over het nut van insecten-etende vogels voor de Landhuishouding. 1884, Amersfoort, bij A. M. Slothouwer. VERSLAG. XI Wij wenschen, dat deze in de Vereeniging vinden moge wat hij daarin heeft gezocht: het nuttige bij het aangename, en roepen hem het «welkom» toe in onzen vriendschappelijken studie-kring. «In den staat van onze bibliotheken is niet veel anders voor- gekomen dan het gewone completeeren, zoowel voor rubriek A als B, der vervolgwerken, ofschoon nu ook weder enkele nieuwe entomologische boeken konden worden aangekocht. Voor de biblio- theek Hartogh Heys begint het aan plaatsruimte te ontbreken. Er bestaat gegrond vooruitzicht, dat daarin wat eene kamer betreft kan worden voorzien. Met onze financien echter zal nog moeten worden te rade gegaan, ter aanschaffing van de benoodigde kasten. «De bibliotheek der Vereeniging ontving ook dit jaar vele letter- geschenken, als van de heeren A. Preudhomme de Borre, Dr. H. Bos, Prof. C. W. von Dalla Torre, Mr. A. J. F. Fokker, Mr. A. F. A. Leesberg, J. Lichtenstein, Dr. J. G. de Man, Dr. A. C. Oudemans, Dr. E. Piaget, Prof. F. Plateau, C. Ritsema Cz. , P. C. T. Snellen, S. H. Scudder, Dr. M. C. VerLoren van Themaat , F. Wartig, Prof. H. Weyenbergh en F. M. van der Wulp; — voorts van den heer Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid, van de Engelsche Regeering, van het Zeeuwsch Genootschap van Wetenschappen te Middelburg, van het Aardrijkskundig Genoot- schap te Amsterdam, van de Sociedad cientifica Argentina te Buenos Aires en van de Koninkl. Academie van Wetenschappen te Stockholm. «Nieuwe ruil met ons Tijdschrift, — dat op dit punt reeds met 44 natuurkundige genootschappen en 14 buitenlandsche ge- leerden in betrekking staat, — werd aangegaan met the Society of natural sciences te Philadelphia en met the Brooklyn entomological Society, met laatstgemelde voor de door haar uitgegeven wordende Entomologia americana, mede ter vervanging van het tijdschrift Papilio. Dit laatste toch bevatte uitsluitend mededeelingen over Lepidoptera, terwijl het nieuwe aan algemeene entomologie is gewijd. «Van het voorrecht, om, als Lid der Vereeniging, exemplaren der beide eerste seriën van het Tijdschrift voor Entomologie, tegen verminderden prijs aan te koopen, is dit jaar alleen door de heeren Martinus Nijhoff en P. C. T. Snellen gebruik gemaakt. XII VERSLAG. « Het is velen Uwer, met het Bestuur, bekend dat onze biblio- theken zich in voorbeeldige orde bevinden, dank zij de voortdurende goede zorgen, daaraan door onzen volijverigen Bibliothecaris besteed. Hem mogen wij bovendien allen wel erkentelijk zijn voor de nauw- keurige wijze, waarop hij de inhoudsopgave der ontvangen Tijd- schriften, — een ware «mer à boire», — ten algemeenen nutte, geregeld blijft bewerken. «Ten opzichte van den financieelen toestand der Ver- eeniging, is het mij aangenaam eens een meer bevredigend rapport te mogen uitbrengen. De algemeene kas zal eenig verlies onder- gaan door het gemis der bijdragen van drie Begunstigers. Zij verkrijgt eenig voordeel door de contributiën en enkele jaarlijksche extra-giften. Vooral zijn de mindere omvang der verslagen en zuinig- heid, — zoo in den aankoop van nieuwe boeken als in het inbinden van eenige journalen, — aan deze kas ten goede gekomen. Haar saldo althans is nu ongeveer ‚/ 100.— hooger dan ten vorigen jare. «In de kas van het Tijdschrift is weinig gewijzigd. Haar voor- deelig saldo staat nagenoeg gelijk met dat, in het verslag over 1884 opgegeven. « Werd op eene vorige Zomervergadering de door onzen Penning- meester opgemaakte begrooting voor beide deze kassen door enkele Leden nog al bestreden, de uitkomst zal aanstonds bewijzen, dat de collectieve ontvangsten en uitgaven geheel in overeenstemming met zijne vrij juiste ramingen zijn geweest. «Voor de bijzondere kas der bibliotheek Hartogh Heys is thans ook, voor het eerst sinds enkele jaren, weder een batig saldo aan te wijzen , zulks vooral ten gevolge van den genomen maat- regel, om voor haar vooreerst geen lokaalhuur in rekening te brengen. (Summa summarum» blijken onze geldmiddelen in een ver- beterden, vrij gunstigen staat te gaan verkeeren. Wie uwer zou, met mij, deswege niet voor een groot deel het bedachtzame beheer van onzen trouwen schatbewaarder loven en prijzen ? «Aangaande het Tijdschrift mag heden niet onopgemerkt blijven, dat het, in 1858 in ’tleven getreden, sedert onafgebroken is VERSLAG. XIII voortgezet. Het mag nu reeds zijn 28sten jaargang beleven. Zonder grootspraak kan worden gezegd, dat het zich in dien tijd een goeden naam heeft verworven, ook in het buitenland !). Ik mag voor dit punt ook terugwijzen op den hiervoren aangeroerden , uitgebreiden ruil. Vóór zijne wording echter heeft dit orgaan een’ voorganger gehad. Die stond op het punt in het vergeethoek te geraken. Ik bedoel de Handelingen der Nederlandsche Entomolo- gische Vereeniging. Van 1846 tot 1856 verschenen daarin ver- slagen van onderscheidene zeer verdienstelijke voordrachten en andere kortere mededeelingen. Sommigen daarvan werden ook in de destijds algemeen gelezen Konst- en Letterbode opgenomen. Op het welbegrepen initiatief van een onzer medeleden, is in de vorige Zomerbijeenkomst besloten, om, even als van de latere werken bereids «registers» bestonden, ook dáárvoor een afzon- derlijk Repertorium samen te stellen. Dit goede werk, in den loop van dit jaar tot stand gekomen, zijn wij verschuldigd aan onzen, ook als Redacteur onvermoeiden, Secretaris van der Wulp. Aan de Leden, die deze « Handelingen» nog niet bezitten, wordt hare aanschaffing in overweging gegeven ?). «Is zeer onlangs de 2de aflevering van den loopenden jaargang van het Tijdschrift verschenen, voor de 3de en Ade aflevering is nog maar weinig in portefeuille. Mag daarom de Redactie bij de Leden beleefdelijk aandringen op het eenigszins spoedig inleveren van de opstellen en teekeningen, die zij in gereedheid mochten hebben. Aan teekeningen inzonderheid bestaat behoefte, daar het 1) Eervolle vermelding verdient daarbij gewis al hetgeen ten deze voor- namelijk aan het talentvol teekenstift of penseel van onze veel geachte medeleden Brants, Everts, van Leeuwen en van der Wulp te danken is. Ook mogen wij hier niet vergeten, een woord van welverdienden lof te wijden aan onzen bekwamen graveur A. J. Wendel te Leiden, die van den eersten beginne af tot op den huidigen dag de platen van het Tijdschrift op uitstekende wijze heeft op steen gebracht. 2) Voor de Leden der Vereeniging zijn de „ Handelingen” met het Reper- torium verkrijgbaar bij den Bibliothecaris, den heer C. Ritsema Cz., Rapenburg 94 te Leiden, tegen den prijs van f 1.25, het Repertorium afzonderlijk voor f 0.25. XIV VERSLAG, zich laat aanzien, dat aan deel XXVIII geen volledig stel van 12 platen, als vroeger, zal kunnen worden toegevoegd. « Afzonderlijke werken over Entomologie zijn er in het afgeloopen jaar, zoover mij bekend, in ons land niet uitgegeven, tenzij men daaronder wil rekenen de hiervoren reeds geprezen verhandeling van ons medelid Dr. M. C. VerLoren over «het nut van insecten- etende vogels». «Ten slotte nog een woord, bij deze gelegenheid, ter herinne- ring aan hetgeen tot hiertoe door Leden onzer Vereeniging is verricht voor de kennis der inlandsche insecten-fauna. Zoo mag met lof gewezen worden op Snellen’s linders van Nederland, thans compleet; — op van der Wulp’s Diptera Neerlandica, van welke nog altijd het vervolg met verlangen wordt te gemoet gezien; — op de reeds tweemaal vermeerderde lijst van in Nederland voorkomende Coleoptera, van Everts; — op Ritsema’s bearbeiding der inlandsche bijen, plooivleugelige wespen, Suctoria en Chernetiden; — op de bewerking der inlandsche Halticiden door Leesberg; — op wat Six deed, om de insecten van Drie- bergen en de Haagsche duinen te leeren kennen; — op het belangrijk aandeel, dat Mr. H. W. de Graaf heeft gehad, vooral in het opsporen en determineeren der inlandsche Microlepido- ptera; — op de veeljarige werkzaamheid van Heylaerts, om de vlinder-fauna uit de omstreken van Breda aan het licht te bren- gen; — op die van Maurissen, tot opsporing der insecten van Limburg; — op van Bemmelen, die met zooveel zorg het trekken van insecten in ons vaderland bestudeerde; — op Ritzema Bos, voor zijn entomologisch onderzoek der Noordzee-eilanden; — om niet te spreken van Maitland, Kinker, Piaget, Groll, H. J. Veth, Gerth van Wijk, Dirk ter Haar en zooveel anderen, die ieder het zijne deden om de kennis onzer inlandsche insecten te bevorderen. «En hoezeer niet meer onder de levenden, mag bovenal onze Snellen van Vollenhoven niet worden vergeten. Ik zal niet alles aanroeren, maar behoef slechts te wijzen op zijne Gelede dieren van Nederland, en op ’s mans groote verdiensten voor de Hyme- noptera aculeata, de Coleoptera en Hemiptera. Was voor de beide VERSLAG. XV laatstgenoemde insecten-orden, door den voortgang der wetenschap , eene revisie noodzakelijk geworden, het is U bekend, op welke voortreffelijke wijze deze door Everts voor de Coleoptera, door Fokker voor de Hemiptera wordt ondernomen. Zij hebben daarbij wel het bewijs geleverd, dat de kever-typen onzer voormalige collectie en hare geheele wantsen-verzameling in geen betere han- den konden zijn geraakt. « Niettegenstaande dit alles bleef nog menig veld op dezen akker braak liggen. Denken wij slechts aan de Neuroptera, de Ortho- ptera, de Formiciden. Voor eerstgenoemden is reeds sinds 1871 onze hoop gevestigd op de publicatie, door ons veelgeacht medelid H. Albarda, van zijne eigene ervaring en grondige studie, en de rijke vangsten van zijn’ broeder W. Albarda !). Voor de beide laatsten hebben respectievelijk de heeren ter Haar en H. Bos het goede voornemen te kennen gegeven, de bewerking op zich te nemen. «Wat eindelijk de Arachnoiden betreft, zoo is het gebied der inlandsche mijten wel toevertrouwd aan onzen acarinoloog A. C. Oudemans Jsz., en hoop ik zelf eerstdaags het voetspoor van Six, — voor de Spinnen van Nederland, — in het Tijdschrift te volgen. «Zoo kome dan meer en meer het denkbeeld, door wijlen onzen Herklots in zijne Bouwstoffen nedergelegd, tot verwezenlijking! «Ziedaar, Mijne Heeren, U op nieuw (voor mij ten vijfden male) den toestand van onze Vereeniging geschetst. Terwijl wij ons in hare veertigjarige periode verheugen, laat dan ook bij ons allen het voornemen des te vaster staan, om krachtig mede te werken aan hare bestendiging tot in lengte van dagen! » Nadat de President van het Bestuur dit zijn verslag heeft ge- eindigd, is het woord aan den Penningmeester, den heer Lodeesen, 1) Zie Tijdschrift voor Entomologie. dl. XV, blz. xr. XVI VERSLAG. die begint met zich te verontschuldigen, dat hij niet zulke wel- sprekende taal tot de vergadering zal kunnen richten als zoo even gehoord werd, maar uit den aard zijner functie haar met geheel prozaïsche cijfers zal moeten bezig houden. Hij brengt zijne rekening over het jaar 1884/85 ter tafel, alsmede eene schets der begrooting voor het volgende jaar. Omtrent de cijfers, zoowel van de rekening als van de begrooting, geeft hij bovendien uitvoerige toelichtingen. Daarin vindt zich bevestigd wat reeds in het verslag van den President is vermeld, dat de financieele toestand der Vereeniging, bij ver- gelijking met de beide laatste jaren , merkelijk is verbeterd en thans inderdaad bevredigend mag worden genoemd. De Voorzitter verzoekt de heeren Groll en Erbrink, de rekening met de daarbij behoorende bewijsstukken te willen nazien. Deze nemen die taak op zich en houden zich staande de vergadering daarmede bezig. Aan de orde is de benoeming van twee Leden in de commissie van redactie van het Tijdschrift. Als dubbeltallen daartoe worden door het Bestuur voorgedragen: eerste dubbeltal, de heeren F. M. van der Wulp (aftredend) en P. GC. T. Snellen; tweede dubbeltal, de heeren Jhr. Dr. E. J. G. Everts (aftredend) en Mr. A. F. A. Leesberg. De heeren van der Wulp en Everts worden met bijna eenparige stemmen herkozen. Beiden verklaren, onder dankzegging voor het in hen gesteld vertrouwen, zich bereid om voort te gaan, met aan het Tijdschrift hunne zorgen te wijden. De heer van der Wulp neemt deze gelegenheid waar, om ook zijnerzijds de Leden tot medewerking aan te sporen, opdat er voortdurend voldoende stof voorhanden zij, ten einde de afleveringen geregeld het licht te doen zien. Als plaats voor de volgende Zomervergadering wordt door den heer Leesberg voorgesteld Zutphen of Winterswijk. Met het oog op de te houden excursie, zou hij aan laatstgemelde plaats de voorkeur geven, maar hij acht het niet zeker, dat aldaar eene geschikte vergaderzaal en genoegzame gelegenheid tot nachtverblijf zijn te vinden. De vergadering vereenigt zich met het voorstel van den heer Leesberg, en het Bestuur neemt op zich, om te onder- VERSLAG. XVII zoeken in hoever Winterswijk geschikt is voor de bijeenkomst, Mocht het blijken dat dit niet het geval is, dan wordt Zutphen als de plaats der Zomervergadering aangenomen. Tot Voorzitter van die vergadering wordt gekozen Dr. J. G. H. Rombouts, die zich deze keuze laat welgevallen. Inmiddels zijn de heeren Groll en Erbrink gereed gekomen met het onderzoek der rekening; zij verklaren die in volmaakte orde te hebben bevonden. De Voorzitter zegt hun dank voor de genomen moeite, en brengt bovenal dank aan den Penningmeester, die telken jare en nu opnieuw het bewijs levert van den ijver en nauwgezetheid, waarmede hij de geldelijke zaken der Vereeniging behartigt en zich al den daaraan verbonden arbeid getroost. De vergadering geeft hoorbare blijken van hare instemming met deze woorden. De huishoudelijke werkzaamheden zijn hiermede afgeloopen ; doch alvorens tot de gebruikelijke pauze over te gaan, vraagt de Baron de Selys Longchamps het woord, en zegt het volgende: « Messieurs et honorés Confrères, «Je me félicite d'avoir été chargé par la Société Entomologique de Belgique de la représenter à la solemnité du quarantième anniversaire de la Société Entomologique Néerlandaise. «Je viens vous confirmer les voeux que la Société Belge vous a transmis pour la prospérité de sa soeur ainée, dont elle s’efforce de suivre les excellents exemples. «Bien que notre Société, fondée il y a bientôt trente ans, se soit donné comme objectif principal l’étude de la Faune Entomolo- gique de la Belgique, nous ne sommes pas aussi avancés que vous dans la connaissance des espèces indigènes, «Les catalogues raisonnés des Lépidoptéres, des Coléoptères , des Orthoptères et des Odonates ont paru tout d’abord, puis ont été succèssivement complétés et corrigés; mais il reste beaucoup à faire pour les autres groupes. Nous avons il est vrai les travaux de Wesmael sur une partie notable des Hymenopteres (Ichneumo- nides, Braconides, Chrysides) publiés par l'Académie de Bruxelles 2 XVIII VERSLAG, Mais le reste des Hymenoptéres, la plus grande partie des Hémiptéres et les Diptéres en entier, font encore défaut. Cependant des Entomologistes Belges éclairés ont rassemblé à plusieurs reprises des collections importantes de Dipteres indigènes, qu’ils se proposaient de publier; c’étaient avant 1837 M.M. Charles Robert et Alexandre Carlier de Liége, et maintenant M. J. Puls à Gand. «Quant aux Névroptéres non-Odonates, j’en ai rédigé un cata- logue raisonné, mais il a besoin d’étre encore revu par suite des nombreuses espéces de Trichoptéres (Phryganides) que nous avons receuillies dans ces derniéres années, et pour la vérification des- quelles je suis heureux de pouvoir compter sur le concours de notre confrére et ami M. Mac Lachlan, ici présent. «Je disais, Messieurs, que vous étes beaucoup plus avancés dans la connaissance de la Faune indigène. En effet la vôtre a été présentée déjà d’une manière presque complète dans les « Bouw- stoffen» (de 1851 à 1866) par les importants travaux de M.M. de Graaf, Snellen van Vollenhoven, P. C. T. Snellen, van der Wulp etc. «Ces catalogues sont revus, augmentés succèssivement dans les actes de votre Société. Il manque encore il est vrai les Névro- ptères; mais vous avez la chance heureuse de posséder parmi vous Phonorable M. Herman Albarda, spécialité hors ligne, qui com- blera bientôt cette lacune. «Ces travaux qui ont été publiés sur la Faune Entomologique de la Néerlande sont d’une grande utilité pour nous, parcequ’ils permettent de comparer les deux contrées limitrophes et de fixer les limites géographiques de certaines espèces. «Je ne veux pas abuser plus longtemps, Messieurs, des moments précieux de la Société, mais je viens en terminant à vous exprimer combien je suis heureux d’avoir pu venir participer en personne à cette fête de famille. «Je suis profondément touché de l’accueil fraternel que je recois parmi vous, Messieurs, et je saisis cette circonstance pour vous remercier encore, de tout coeur, de l'honneur que vous m'avez fait, il a plusieurs années déja, lorsque vous avez ? 2 VERSLAG, XIX daigné m’associer à vos travaux en m’incrivant au nombre de vos membres honoraires, haute distinction dont je suis fier à juste titre ». De heer Mac Lachlan op zijne beurt zegt, dat hij wel niet, — gelijk de vorige Spreker van zijne Belgische medeleden, — eene bepaalde opdracht heeft van de « Entomological Society of London», om de Nederlandsche zustervereeniging geluk te wen- schen; maar hij is niettemin overtuigd, dat de Britsche Entomo- logen zich, even als hij zelf, hartelijk er in verheugen, dat de Nederlandsche Entomologische Vereeniging met zelfvoldoening op de uitkomsten van eene veertigjarige werkzaamheid mag wijzen. Hij voor zich rekent het zich tot eene eer, aan eene Vereeniging als deze verbonden te zijn, en hij wenscht haar, niet minder dan de heer de Selys Longchamps zoo even deed, nog een lang- durig tijdperk van voortdurenden en toenemenden bloei toe. De welwillende en vleiende woorden van de beide genoemde Sprekers worden door de vergadering met den meesten bijval aangehoord, Na eene korte pauze, wordt alsnu overgaan tot de weten- schappelijke mededeelingen. De heer de Selys Longchamps verkrijgt het eerst het woord. In de eerste plaats wijst hij er op dat, ofschoon het Tijdschrift voor Entomologie een aantal belangrijke opstellen bevat over de insecten van Nederlandsch Indie, de Odonaten daarin nergens behandeld zijn. Hij biedt zijne diensten aan, om in die leemte te voorzien, door een beredeneerden Catalogus der aldaar voorkomende soorten samen te stellen en dien in ons Tijdschrift het licht te doen zien. Voor dien arbeid heeft hij bereids een grooten voorraad bouwstoffen bijeengebracht. Met het doel om deze bouwstoffen nog te vermeerderen, heeft hij in ’s Rijks Museum te Leiden en in de collectie van Natura Artis Magistra de Odonaten doorzocht, die aldaar van Java en de omliggende eilanden bewaard worden. Van de vele daaronder voorkomende zeldzaamheden heeft XX VERSLAG. hij zich reeds rekenschap kunnen geven, voor zooveel zij tot de grootere of middelmatig groote soorten behooren; maar om de kleinere (de Agrioninae) behoorlijk te kunnen determineeren, zouden deze hem moeten worden toegezonden, ten einde die te vergelijken met de exemplaren, die hij zelf bezit. In de tweede plaats maakt de heer de Selys eenige opmerkingen over het voorkomen van sommige Lepidoptera, zoo in Nederland als in Belgie. Hij meent, dat eenige soorten , vroeger als in Nederland inheemsch opgegeven, sedert gebleken zijn ten onrechte als zoodanig te zijn vermeld, onder anderen Polyommatus Thersamon Esp., Coenonympha Iphis Hbn., Lycaena Optilete F., Lycaena Argus L.; ook is hem dit verzekerd ten opzichte van Sesia bembeci- formis Hbn. Evenzeer moet uit de lijst der Belgische soorten weg- vallen Lycaena Argus L. (de zoo gedetermineerde exemplaren toch waren slechts groote voorwerpen van Z. Aegon) en Lycaena Damon , die in de provincie Antwerpen heette gevonden te zijn. Daarentegen zijn verscheidene soorten inderdaad in Belgie waargenomen , ofschoon zij daar slechts een enkele maal in den loop van verscheidene jaren werden gevangen; deze behooren geenszins tot de normale Fauna van het land; het zijn van die toevallige verschijningen, voor- werpen die ongetwijfeld door den wind waren afgedwaald. Der- gelijke zijn Pieris Daplidice L., Lycaena Boeticus L., Sphinx Neru L., lineata F., Celerio L., enz. In tegenstelling hiervan is b. v. Syntomis Phegea L. jaarlijks zeer gemeen op de oude wallen van Leuven, terwijl zij nergens anders in het land voorkomt, en zulks niettegenstaande de voedingsplant der rups (Zeontodon taraxacum) in geheel Belgie overvloedig te vinden is. Spreker hoopt omtrent dit een en ander van de Nederlandsche specialiteiten op dit gebied eenige opheldering te ontvangen. De heer Snellen beantwoordt den vorigen Spreker, Polyom- matus Thersamon komt stellig niet in Nederland voor; het ver- wondert hem, dat men er ooit toe gekomen is, deze soort voor inlandsch te houden, tenzij de heer Havelaar, van wien de opgave in de eerste lijst der Nederlandsche Lepidoptera (Bouwstoffen I, 2) VERSLAG. XXI afkomstig is, door een levendig gekleurd wijfje van P. Dorilis Hfn. (Circe Hbn.) tot eene verkeerde determinatie is gebracht. — Even- zoo is het gelegen met Coenonympha Iphis Hbn., waarvan de opgave in de Bouwstoffen mede van den heer Havelaar uitging; hier kan een wijfje der donkere varieteit Pi/omenus Esp. (Kothliebi Staud.) van Tiphon v. Rotb. (Davus F.), — die hier te lande, met uitsluiting van den type, voorkomt , — tot verkeerde determinatie hebben geleid ; zulk een donker gekleurd voorwerp doet inderdaad aan /phis denken. — Lycaena Optilete daarentegen is stellig eene inlandsche soort, hoewel tot dusver alleen uit de omstreken van Varseveld bekend, waar de heer ter Meer eenige exemplaren ving; Spreker bezit een dezer exemplaren, dat hij van den ontdekker inruilde. — Lycaena Argus is weder niet inlandsch. Al wat daarvoor werd gehouden, waren groote exemplaren van L. Aegon, die zich door den doorn aan het eind der voorschenen onderscheidt; Argus mist dat kenmerk. — Sesia (Trochilia) bembeciformis is het eerst tusschen Katwijk en Rijnsburg door de heeren de Graaf gevangen (zie Snellen, linders van Nederland, Macrolepidoptera, blz. 105); later trof de heee J. Backer jr. deze soort bij Oosterbeek in Gelder- land aan (zie V4. v. Ned. , Microlepidoptera, blz. 1132); en onlangs is aan Spreker nog eene nieuwe vindplaats opgegeven, t. w. Breda, waar zij door de heeren Heylaerts en J. T. Oudemans werd gevonden. Even als in Belgie, komen ook in Nederland Pieris Daplidice, Sphinx Nerw en Sph. Celerio slechts sporadisch voor; eerstgenoemde kan allicht onder de zwermen der gewone Pieriden worden over °t hoofd gezien. Lycaena Boeticus en Sphinx lineata zijn in Nederland nooit ge- vonden. Syutomis Phegea echter schijnt, althans in eenige streken van westelijk Noord-Brabant, inheemsch te zijn (zie V4. v. Ned. Microlepidoptera, blz. 1137). De heer van Hasselt stelt ter bezichtiging verscheidene door hem, deels onder behandeling met verdunde potassa liquida, ver- vaardigde loupe-preparaten, betrekking hebbende op de anatomie der mannelijke spin-palpen. Bij het rondgaan dezer voorwerpen, XXII VERSLAG. geeft hij, — (ter wille van de geëerde gasten) in de Fransche taal, — telkenmale eenige toelichting over den bouw dezer deelen en vooral over hunne physiologische verrichting, voor zooverre de laatste, tegenwoordig bijna volledig, bekend is. Opvolgend behandelt hij de lamina of valvula tarsi, den bulbus genitalis, de palpbuis met haren inhoud en haren buitenwaarts uittredenden penis (den « Eindringer» of «embolus» van Menge). In het algemeen doet hij, voor de tot hiertoe gebruikelijke, vreemd- soortige nomenclatuur der onderdeelen van de palp (van boven- staande in vele opzichten afwijkende) opmerken, hoe het blijkt, dat de meeste schrijvers over dit onderwerp, vóór de onderzoekingen van Bertkau en de zijne, daaraan velerlei andere benamingen hebben toegekend, die getuigen van gebrek aan genoegzame vergelijkend- ontleedkundige kennis. Hij heeft het voornemen, hierover, alsmede over hetgeen voor de functie dezer palpen nog minder duidelijk is, later een af- zonderlijk opstel in het Tijdschrift te geven. Thans staat hij in hoofdzaak stil bij één der boven nog niet genoemde palpdeelen, de zoogenaamde «spermophoor» van Menge, en zulks naar aanleiding van een onlangs verschenen opstel van Dr. Ph. Bertkau !). Dit onderdeel is een veelvormig aanhangsel, voor aan den bulbus genitalis, naast den penis gelegen. Menge was van gevoelen , — zooals diens benaming zulks aangeeft, — dat dit het «sperma», hetgeen bevorens uit de testes, op een eigen spinsel ad hoe wordt over- gestort, draagt of bewaart, na het te hebben «aufgetüpft», op- geschept of opgelepeld. Bij den coïtus zouden dan de spermatozoïden, door middel of met behulp van den «indringer» (penis), daarvan mechanisch worden afgeschoven en aldus in de receptacula seminis der wijfjes worden overgedragen ?). Tegen deze voorstelling streed reeds a priori, dat de « spermo- 1) Zur Kenntniss der Funktion der einzelnen Theile an den Tastern der Spinnenmännchen. Zie Entomologische Miszellen, 4, in Verkandl. des Nassauischen Vereins, Jahrg. XLI. 2) Volgens eene vluchtige opgaaf van Bertkau, zou Menge in het laatst van zijn leven van dit denkbeeld zijn teruggekomen, VERSLAG. XXIII phoor» bij verscheidene Spinnengeslachten ontbreekt, maar nog veel sterker de sedert van verschillende zijden bevestigde daad- zaak, dat de bewaarplaats van het opgenomen sperma zich niet uitwendig aan de palp bevindt, maar binnen deze in de palphuid. Dit staat thans vast, vooral na het microscopische onderzoek van Bertkau, bij Segestria en anderen 1). Reeds lang vóór hem had Blanchard dit gevonden bij Dysdera, en nagenoeg gelijktijdig met Bertkau, had Spreker zich, oorspronkelijk voor verscheidene Mygale- soorten, daarvan ten volle overtuigd. Gelijk hij dan ook in twee zijner preparaten aantoont, zijn de palpbuizen, bij de laatsten, soms geheel en al, als ’t ware propvol, opgevuld met een conglomeraat van spermatophoren , of liever eigene sperma-cellen, door Bertkau als «eönospermiën» onderscheiden: Volgens dezen zou alzoo de palpbuis binnen den buibus de ware «spermophoor » zijn. Maar welke is dan nu de verrichting van Menge’s spermophoor? — In het bovenaangehaald opstel komt Bertkau, op grond zijner onderzoekingen der palp-organen van Cryphoeca mirabilis Th., tot de gevolgtrekking, dat die, zeer een- voudig, alleen de bestemming heeft om den embolus (of penis), — bovenal in die gevallen, waar deze zeer lang en dun of meermalen spiraalvormig gewonden is, — tot geleider (« Wegbahner») te dienen ?) bij het indringen in de mede somtijds op gelijke wijze gekronkelde toegangen tot de receptacula seminis bij de feminae. Men zou dus aan dit orgaandeeltje gevoegelijk den naam kunnen toeleggen van de vagina, of wil menliever, van den conductor penis. Ook ten bewijze hiervan vertoont Spreker verscheidene preparaten, reeds sinds jaren in zijn bezit, en, zonder dit te publiceeren, even- zoo door hem zelven geduid. Vooral sprekend voor deze functie zijn zijne loupe-preparaten van de palp-tars bij Meteropoda venatoria L. Bij één daarvan ziet men den penis nevens deze scheede ge- 1) Zie diens bekende bijdrage Ueber den Generations-Apparat der Araneiden 2) Voor het geslacht Scytodes had hij zulks reeds vroeger verondersteld. Zie Versuch einer neue Anordnung der Spinnen, S. 396 en 409, XXIV VERSLAG. legen; bij een tweede met de punt er even ingedrongen; terwijl bij het derde de penis geheel en al binnen dezen conductor be- sloten ligt, blijkbaar gereed tot het, daardoor gesteund, intreden in het vrouwelijk sexuaal-orgaan. Naar aanleiding van de bovenstaande voordracht van Dr. van Hasselt, over de copulatie-organen der Spinnen, vestigt de heer Mac Lachlan de aandacht op de belangwekkende waarnemingen, welke met opzicht tot de voortteling bij Smynthurus, een genus der Thysanura, door Professor V. Lemoine zijn medegedeeld, bij gelegenheid van het congres der « Association Francaise pour l’avance- ment de la science» in 1883. Een kort verslag daarvan komt voor in de Zoological Record, Vol. XX. Insects p. 256. Geheel onaf- hankelijk van deze waarneming, heeft Prof. Reuter in zijne « Etudes sur les Collembolles » , — opgenomen in de Acta Societatis seientiarum Fennicae, Vol. XI (1883), — zijne nasporingen omtrent hetzelfde onderwerp openbaar gemaakt. De uitkomsten , door laatstgenoemden verkregen, verschillen echter aanmerkelijk van die van Lemoine. Wat deze beschouwt als een druppel zaadvocht, door de sprieten van het d opgenomen en door het 9 opgezogen, is, volgens Reuter, niet anders dan water, hygroscopisch uit den dampkring aan de haren van het lichaam gehecht en door wrijving met de voorpooten tot een druppel vereenigd. Spreker maakt van deze bijzonderheden gewag, zonder een eigen gevoelen daarover uit te spreken, in de meening dat zij wellicht den heer van Hasselt en andere Nederlandsche Entomologen belang zullen inboezemen en hen zullen nopen de zaak nader te onder- zoeken. De heer Snellen laat ter bezichtiging rondgaan exemplaren van twee, voor de Fauna van Nederland nieuwe soorten van Microlepidoptera. De eerste is Homoeosoma cretacella Rössler , waar- van Mr. H. W. de Graaf bij den Haag de rupsen tusschen bijeen- gesponnen bloemen van eene soort van Senecio, waarschijnlijk Jacobacae, in de maand September vond. Deze rupsen overwinterden , VERSLAG. XXV verpopten in het voorjaar en leverden in het laatst van Mei de vlinders. Het volkomen insect gelijkt zeer op H. nimbella Zell., doch wijkt daarvan af door onderscheidene, hoewel niet zeer in ’t oog loopende kenmerken, waarover Spreker nu niet uitweidt, omdat hij voornemens is dit te doen in eene breedvoeriger mededeeling over Nederlandsche Lepidoptera, die hij bezig is te schrijven. De heer de Graaf heeft de rups van 7. wimbella ook gevonden in de bloemen van Pieris Hieracioides. Zij verschilt belangrijk van die van cretacella. De tweede soort is Grapholitha turbidana Treits., door Spreker in de laatste dagen van Mei bij Rotterdam op Tussilago petasites (het groote hoefblad) gevangen en ook door den heer Dirk ter Haar in de omstreken van Gorinchem als vlinder op dezelfde plant aangetroffen. De rups leeft in de wortels en stengels van het hoefblad, en hoewel dit overal in den omtrek van Rotterdam gevonden wordt, was toch aan Spreker gedurende de 37 jaren dat hij zich met Entomologie bezig houdt, de nieuwe Grapholitha, die nog al tot de grootere Tortricinen behoort, nimmer voorgekomen. Dit is wel een bewijs, dat men zelfs in de meest doorzochte localiteiten nog voortdurend de kans heeft van iets nieuws te vinden. Grapho- litha turbidana is kortelijk gekarakteriseerd in de /linders van Nederland, Microlepidoptera, blz. 312. De heer Maitland laat een exemplaar zien van Mutilla europaea L., onlangs in de Watergraafsmeer bij Amsterdam, in een boonen- land gevangen en in de collectie van Natura Artis Magistra op- genomen. Hij meent, dat dit het eerste voorwerp van deze soort is, dat in ons land is aangetroffen en vindt het daarom belangrijk genoeg, om er hier melding van te maken. — Te dien opzichte wordt door den heer Ritsema aangemerkt, dat van deze in de nesten van Bombus muscorum L. parasiteerende soort nog niet lang geleden ook door den heer Kinker een mannelijk exemplaar in Augustus te Muiderberg werd gevangen, en een tweede (een 2) door Dr. Ritzema Bos te Warffum. Beide exemplaren berusten in de collectie der Rijks-Landbouwschool te Wageningen. Van XXVI VERSLAG. deze vangsten was echter tot dusver nergens eenige melding gemaakt. De heer van Bemmelen komt in de eerste plaats nog eens terug op hetgeen door den heer Snellen in de jongste winter- vergadering werd medegedeeld omtrent de uitkomst van zijn onder- zoek van in kurken wonende larven. Die kurken waren afkomstig van uitgestrekte bosschen van kurk-eiken uit Spanje, en de eigenaar heeft hem verzekerd, dat de insecten niet op den betrekkelijk korten overtocht, noch in de bewaarplaatsen hier te lande er zijn ingedrongen, maar dat het kwaad reeds vóór de verzending aanwezig is en hem jaarlijks belangrijke schade ver- oorzaakt. Spreker vraagt of de heeren Snellen en Ritsema nog meer dergelijke aangetaste kurken ten onderzoek wenschen te ont- vangen, als wanneer hij bereid is pogingen tot het bekomen daarvan aan te wenden. Deze vraag wordt toestemmend beantwoord. In de tweede plaats vraagt de heer van Bemmelen, of ten aanzien van het trekken van Libellula quadrimaculata op 10 Juli 1884, waaromtrent de heer Ritsema in dezelfde wintervergadering uitvoerige mededeelingen deed, ook door anderen onder de aan- wezige Leden waarnemingen zijn gedaan. — Mr. H. W. de Graaf antwoordt hierop, dat hij evenzeer dit trekken had opgemerkt tusschen den Haag en Scheveningen, en voornemens is zijne aan- teekeningen daarover aan Spreker toe te zenden, welk aanbod door dezen dankbaar wordt aangenomen. De heer Heylaerts bespreekt de volgende punten: 4°. In September 1884 ving hij een 9 van Leucania albipuncta F., dat eieren legde, waaruit de rupsen zich zeer onregelmatig ont- wikkelden. Thans (18 Juli) had hij een paar in Juni uitgekomen imagines, en tevens poppen en eerst voor de derdemaal vervelde rupsen. Het komt hem daarom twijfelachtig voor, of de soort wel twee volkomen generatiën heeft, zooals algemeen wordt aan- genomen. 2°. Behalve eenige, voor de Fauna van Breda nieuwe Macro- VERSLAG, XXVII lepidoptera, ving hij, in October 1884, eene Faunae Neerlandicae nova species, en wel Orthosia litura L., mede een 2, dat ver- scheidene eieren legde. De rups, door Treitschke (V. 2. p. 244) uitstekend beschreven, is eene moordrups. Tot zijn spijt moest hi] dit ondervinden, doch eerst na de vierde vervelling; van een vijftigtal zijn slechts 12 of 14 verpopt. Wat genoemde Schrijver zegt, dat de rupsen niet allen dezelfde grondkleur hebben , vond Spreker bevestigd, want hij had bruine, groene en geelachtige exemplaren. De imagines paren vóór den winter. 3°. Vertoont hij levende rupsen van Orrhodia erythrocephala F, en rubiginea F. — Hij verkreeg die uit eieren van enkele wijfjes, door hem in Maart 1885 te gelijk met eenige mannetjes gevangen. Van beide soorten nam hij de paring in gevangenschap waar; ofschoon O. rubiginea soms reeds tegen het eind van Augustus als imago voorkomt, schijnt dus de copulatie eerst na den winterslaap plaats te hebben. Beide rupsen zijn mede door Treitschke goed beschreven, en die van laatstgenoemde soort door Hübner (Larv. Lepid. IV, Noct. If Genuin. M. c. fig. 1, a, b, c.) afgebeeld; op die afbeelding is de eigenaardige beharing (de overige Orrhodia- soorten hebben onbehaarde rupsen) met juistheid weergegeven. De wijfjes van O. erythrocephala waren allen typische stukken, en geen der gekweekte rupsen had de witte zijstreep, waarvan Treitschke (V. 2. p. 412) bij de var. glabra Hbn. spreekt. Het zal later moeten blijken, of uit zijne menigte poppen zich toch ook die varieteit zal hebben ontwikkeld. De rupsen van beide soorten zijn allen met appel-bladeren groot gebracht. 4°. Spreker ontving van den heer Milliere te Cannes eenige levende exemplaren van diens Aydistis Satanas. Als een merkwaardig specifiek onderscheid met andere Agdistis-soorten merkte hij de buitengewoon lange sprieten op. Bij drooge voorwerpen zijn vaak die organen afgebroken of verkort. Een 2 legde een vijftigtal langwerpige, boonvormige, bruingele eitjes, welke dadelijk aan den heer Milliere zijn toegezonden. De jonge rupsen wilden echter van de verschillende voorgelegde planten, Statice-soorten, enz., niet eten en zijn, jammer genoeg, allen gestorven. XXVIII VERSLAG. 5°. Met voldoening deelt Spreker mede, dat hem van alle zijden Psychiden-materieel ter bestemming of revisie wordt toegezonden. Zoo kreeg hij b. v. in den laatsten tijd hoogst interessante stukken uit Berlijn, Stuttgart, enz. — Ook heeft hij door den Luit-Kolonel W. E. J. Hekmeijer en den heer Weijers eenige merkwaardige Psychiden van Java en Sumatra ontvangen; allen waren onbe- schreven; in de Comptes-rendus van de Société entomol. de Belgique publiceerde hij achtereenvolgens Humeta(?) Hekmeyeri, Kophene Weyersi en Chalia javana. Hij geeft eene schets van den zak der eerste soort en wijst op de eigenaardige mimicry der tweede, welke sprekend op Perma nuda F. gelijkt. 6°. Als bijzonderheid wordt door hem aangehaald, dat in Mei ll. , volgens schrijven van een zijner correspondenten in Silezie, op het Reuzengebergte, eenige bergweiden door de rupsen van Zpichnopterya pulla Esp. geheel waren kaalgegeten. Dit komt hem on waarschijnlijk voor; al moge deze Psychide in bergstreken soms zeer gemeen zijn, gelooft hij hier veeleer aan de grasvernielster Char. graminis L. 7°. Wijst hij er op, hoe slecht de rups van Boarmia gemmaria Brahm (= rhomboidaria Hbn.) in het werk van Sepp is afgebeeld. Hij laat daarom een levend voorwerp zien, dat hij met de boven aangehaalde rupsen aan den heer Snellen ter hand stelt, ten einde eene betere afbeelding, zoo mogelijk, in genoemd werk op te nemen. 8°. Eindelijk vestigt hij de aandacht op de uitgave van Z. K. H. den Grootvorst Nicolas Mikhailowitch, Mémoires sur les Lépi- dopteres. In een in de Fransche taal geschreven stuk (als bijlage achter dit Verslag gedrukt) wordt dit prachtwerk uitvoerig door hem besproken. De heer Fokker spreekt over de synonymie van een paar in- landsche Hemiptera. — In het eerste gedeelte van zijne lijst (Lidsehr. v. Ent., deel XXVI, blz. 244) komen voor Mlasmostethus Fieberi Jakowl. en £. interstinctus L. (= griseus L.). Laatstgenoemde soort, die zeer gemeen is en in geheel Europa voorkomt, werd altijd geacht door Linnaeus onder de beide namen griseus en wter- VERSLAG. XXIX stinetus beschreven te zijn, en bovendien door de Geer als Betulae en door Fabricius als agathinus. — E. Fieberi, die zeer zeldzaam is. werd in 1864 het eerst beschreven door Jakowleff; synomiem daarmede was alleen griseus var. Flor. — Bij nader onderzoek is nu gebleken, dat de griseus en interstinctus van Linnaeus niet tot dezelfde soort behooren , maar dat zij afzonderlijke soorten uit- maken, waarvan de eene synoniem is met Mieberi Jakowl. Dr. Reuter heeft dit het eerst aangegeven in het 5de nummer der Revue mensuelle d’ Entomologie par W. Dokthouroff (St. Petersburg) en later uitvoeriger behandeld in het Juli-nummer van dit jaar van The Entomologist’s monthly Magazine, waar tevens eene synopsis van alle tot dusver uit Europa en Siberie bekende C/inocoris- soorten wordt gegeven. Blijkens zijne mededeelingen moet de synonymie dezer beide soorten luiden : Clinocoris (Elasmostethus) interstinctus L. (= Betulae de G., Alm Ström, agathinus F. en griseus Flor, Fieb.). » griseus L. (= griseus var. Flor en Fieberi Jakowl.). In laatstgenoemd opstel worden tevens zeer nauwkeurig een aantal verschilpunten opgegeven van beide soorten. De meest in ’t oog vallende en voornaamste zijn deze, dat bij interstinetus alleen het laatste deel van het eindlid der sprieten zwartachtig is en de onderzijde van het abdomen eenkleurig, nimmer met zwart bespikkeld; bij griseus L. (= Fieberi Jakowl.) daarentegen is het achterlijf dicht zwart gevlekt, en zijn de sprieten òf geheel zwart (3) òf alleen het tweede en derde lid donker rood (9). Spreker toont deze verschillen aan bij inlandsche exemplaren van beide soorten, die hij ter bezichtiging laat rondgaan. De heer van der Wulp deelt in de eerste plaats eenige op- merkingen mede betreffende de synonymie van een paar soorten van het geslacht Dejeania Rob. D. — Door Wiedemann werd indertijd, onder den naam van Tachina corpulenta, vrij uitvoerig en kenbaar eene vlieg uit Mexico beschreven, die wegens de lange rechtuitstekende palpen tot het genoemde geslacht behoort. Hij heeft echter verzuimd de kleur der palpen aan te geven; en nu XXX VERSLAG. komen er toevallig in Mexico twee zeer verwante soorten voor, — de eene met zwarte, de andere met roode palpen, — die beiden aan Wiedemann’s beschrijving beantwoorden. Macquart kende de twee soorten, determineerde die met zwarte palpen als Dejeania corpulenta Wied. en beschreef de andere als nieuw onder den naam van D. rufipalpis. Aanvankelijk had hij van de eerste alleen het 9, van de tweede alleen het 4; doch later kreeg hij ook van zijne D. corpulenta (de soort met zwarte palpen) het ¢ in handen, dat zich door de met borstels gewimperde voortarsen van de andere soort onderscheidt. — Schiner vermeldt onder de Diptera der Novara-reis ook D. corpulenta; daar hij Macquart aanhaalt en evenzeer de gewimperde voortarsen van het & vermeldt, heeft hij ongetwijfeld de soort met zwarte palpen voor zich gehad. De soort met roode palpen daarentegen werd door Osten Sacken in aantal aangetroffen in de Rocky mounts van Colorado; doch door de onjuiste determinatie van Macquart en Schiner misleid, meende hij eene nieuwe soort voor zich te hebben, die hij onder den naam van D. venatrix beschreef. Toen hi later in de ge- legenheid was, de typische exemplaren van Wiedemann in het Weener Museum te onderzoeken, bemerkte hij, dat zijne D. venatrix geheel met D. corpulenta Wied. overeenkwam, dat ook D. rufipalpis Macq. als synoniem daarbij behoort, en dat daarentegen D. corpulenta Macq. (met zwarte palpen) eene andere soort moet zijn (Cat. N. Amer. Dipt. p. 256, noot 265). Spreker laat van elk der beide soorten een mannelijk en vrouwelijk exemplaar zien, behoorende tot de collectie Mexicaansche Tachi- ninen, welke hem door de heeren Ducane Godman en Salvin te Londen ter bearbeiding zijn toevertrouwd. Hij wenscht aan de soort met zwarte palpen, wegens de gewimperde voortarsen van het 3, den naam van plumitarsis te geven. Ten aanzien van dit bijzondere kenmerk merkt hij nog het volgende op. Macquart geeft dit aan met deze woorden: « premier article (des tarses antérieurs du ¢) plus long et les autres ciliés des deux côtés»; zijne afbeelding vertoont dan ook de vier laatste tarsenleden met wimpers aan beide zijden. De wimpers VERSLAG. XXXI bevinden zich echter alleen aan de binnenzijde van de drie middelste leden en ontbreken niet alleen aan het eerste, maar ook aan het vijfde lid; bovendien zijn zij veel langer dan de afbeelding van Macquart ze vertoont. Schiner heeft dit verschil wel niet uit- drukkelijk vermeld, maar, terwijl hij Macquart’s afbeelding aan- haalt, voegt hij er bij: «das & hat die Vordertarsen an der Innenseite durch lange Borstenhaare geziert». — Indien Macquart een meer nauwgezet auteur ware, dan zou men aan het bestaan van eene derde verwante soort kunnen denken; doch, gelijk wel meer bij hem het geval is, zal ook waarschijnlijk hier zijne figuur zijn ontworpen niet naar het dier zelf, maar naar de beschrijving, die hij er van gemaakt had; de onjuistheid der beschrijving heeft zich dus ook in de afbeelding voortgeplant. Het onderscheid en de synonymie der beide soorten zijn derhalve als volgt: Dejeania corpulenta Wied. — Palpen roodgeel, een weinig korter dan de zuiger; voortarsen eenvoudig. Syn. Tachina corpulenta, Wied. duss. Zweifl. II. 280. 1; — Dejeania rufipalpis, Macq. Dipt. ex. IL. 3. 35. 5. pl. 3, f 1; — D. venatrix, O. Sack. West. Dipt. 343. Mexico (Wied., Macg.); Rocky mounts, Colorado (O. Sacken); Bogota (Leidsch Museum). Dejeania plumitarsis v. d. Wulp. — Palpen zwart of bruinzwart , zoo lang als de zuiger; voortarsen d aan de binnenzijde met lange borstelharen gewimperd. Syn. Echinomyia corpulenta, Macq. Suit. & Buffon, Dipt. II. 77. 22; — Dejeania corpulenta, Macq. Dipt. ex. II. 3. 35. 4 en supp. 1. 143, pl. 12, f. 2; Schiner, Dpt. Nov. Reise, 337. 143 (alles excl. syn. Wiedem.). Bogota, Columbie (Macq.); Mexico (v. d. W.). In de tweede plaats zegt de heer van der Wulp, dat hem onder de bewerking der Mexicaansche Tachininen, — met name der geslachten, bij welke het achterlijf met ruwe stekels is bezet, — is opgevallen, hoe sommige soorten, ofschoon tot verschillende XXXEI VERSLAG, genera behoorende, in habitus, kleur en teekening zoo in ’t oog vallend overeenstemmen, dat zij bij oppervlakkige beschouwing allicht voor dezelfde soort kunnen worden aangezien. Deze mimicry vertoont zich in sterke mate tusschen Dejeania pallipes Macq. en eene nog onbeschreven soort van het geslacht Saundersia Sch'n.; tusschen Dejeania rutilioides Jaenn. en eene andere sca.t van Saundersia, die mede nieuw is; eindelijk twee evenzeer n'euwe soorten, waarvan de eene tot het genus Jvrinia R. Desv., de andere mede tot Saundersia moet worden gebracht. De genoemde soorten , — waarvan exemplaren ter bezichtiging worden ge- steld, hebben elk eene sprekende gelijkenis op de andere; dech ais men let op de generieke kenmerken, vooral op die der palpen (bij Dejeania zeer lang en vooruitsiekend, bij Jurinia matig lang maar toch duidelijk, bij Saundersia ontbrekend of slechts rudimentair), dan blijft er geen twijfel over omtrent het generiek verschil. Van een sexueel onderscheid kan hier geen spreke zijn, wijl van al de bovenbedoelde soorten beide sexen aanwezig zijn, met uitzonde ring van Dejeania rutilioides en de daermede schijnbaar overeen- komende Saundersia-soort, van welke beiden alleen het d bekend is. De heer Everts laat eene kleine collectie Coleoptera zien, af- komstig van Medan (Deli, oostelijk Sumatra) en bijeengebracht door den heer W. Dates, Ingenieur aldaar. Het zijn meest kleinere soorten, maar die misschien daarom nog belang: ijker zijn. Spreker stelt die voorwerpen ten behoeve van het Leidsch Museum ter beschikking van den heer Ritsema. Daaronder bevinden zich: Casnonia biguttata Motsch. Planetes bimaculatvs Me. L. Pheropsophes javanus Chaud. Homothes emarginatus Chaud. Chlaenius javanus Chaud. » binotatus De). » guttula Chaud, Platymetopus Thunbergi De}. Stenolophus 5-pustulatus Wied. var, VERSLAG. XXXIII Anomala pulchripes Lansb. » chalcites Sharp. Parastasia rugosicollis Blanch. Uloma rufilabris Fairm. Gauromaia alternata Fairm. Xyleborus Kraatzi Eichh. De heer Rombouts deelt nog mede, dat onlangs zijne aan- dacht is gevallen op kersenpitten, die doorboord waren, blijkbaar door insecten, welke daarin hadden geleefd. Uit eenige door hem bewaarde pitten kwamen vervolgens snuitkevertjes te voorschijn. Bij het openen van sommige pitten, bleek het dat de daarin aan- wezige zaadkorrel nagenoeg geheel door de larve was verteerd en deze zich daarop in de holte had verpopt. Een nader onderzoek van den heer Everts heeft doen zien, dat de snuitkevertjes behoorden tot Anthonomus recticornis L. (= druparum 1), waarvan het be- kend is, dat zij zich uit steenvruchten ontwikkelen. Oorspronkelijk schijnt deze soort op Prunus padus te leven, maar zij komt ook op perziken en kersen over. Na het overwinteren verschijnen de kevers in het voorjaar in grooten getale op de bloesems, van waar zij zoo spoedig mogelijk dienen te worden verwijderd. De wetenschappelijke mededeelingen hiermede geëindigd zijnde, brengt een der aanwezige Leden ten slotte nog een woord van hulde aan den geachten Voorzitter, voor diens uitstekende leiding van deze bijeenkomst. De vergadering geeft luide hare instemming te kennen. Niemand verder het woord verlangende, wordt de vergadering , onder dankzegging aan de verschillende Sprekers, door den Voor- zitter gesloten. Den volgenden dag werd eene gezamenlijke excursie gehouden onder Valkenveen, waaraan door de meesten der ter vergadering opgekomen Leden, en daaronder ook door de beide buitenlandsche 3 XXXIV VERSLAG. Eereleden werd deelgenomen. De uitkomsten waren , volgens ont- vangen mededeelingen van het meerendeel der tochtgenooten , slechts matig bevredigend. Wel erkenden allen, dat het jachtveld, — waarvan men de keuze aan de heeren Lodeesen, Kinker en Swierstra te danken had, — een voor het doel uitnemend geschikt terrein was; doch, waarschijnlijk ten gevolge der langdurige droogte, was de rijkdom aan insecten er niet zoo groot als verwacht kon worden. Van Lepidoptera is geen enkele bijzonder merkwaardige vangst te vermelden; toch werd door den Baron de Selys Longchamps bericht, dat hij dien dag niet minder dan 18 soorten van Rhopa- locera had opgemerkt, waarvan hij de namen aanduidde. Wat Coleoptera betreft, volgens opgaaf van Jhr. Everts waren de meest opmerkelijke soorten bij deze excursie: Bembidium lunatum Dfts. Philhydrus minutus F. (marginellus Muls.), langs de Zuiderzee onder aanspoelsel. Philonthus quisquiliarum Gyll., met de var. ingwinatus Steph. , terzelfde plaatse. Achenium humile Nic., het tweede in Nederland gevangen exem- plaar, terzelfde plaatse. Agrilus viridis L. Anthicus lutevcornis Schmidt, terzelfde plaatse niet zeldzaam. Balaninus Herbsti Gemm. (cerasorum Hrbst.). Orchestes Ruser Hrbst. Rhinoneus Epilobü Payk., Fn. nov. spec., op Æpilobium angusti- J'olium in verscheidene exemplaren. Adoxus obscurus L. op dezelfde plant. Scymnus nigrinus Kug. Van Orthoptera werden slechts twee soorten, — Odontura punctatissima Bose en Blatta ericetorum Wesm., — door den heer de Selys Longchamps gevangen. Dat deze zoowel als de heer Mac Lachlan zich vooral toelegden om Neuroptera machtig te worden, laat zich begrijpen; de volgende lijst van hunne vangsten werd door hen medegedeeld: VERSLAG. XXXV Odonata. Chrysopa perla L. Aeshna rufescens » septempunctata Wesm. Diplax striolata Charp. » ventralis Curt. Ischnura elegans v. d. Lind. » prasina Burm. Agrion pulchelinm v. d. Lind. » Havifrons Brauer. Ephemeridae. » Hava Scop. Cloéon dipterum L. » abbreviata Curt. ? Psocidae. Trichoptera. Psoeus longicornis F. Phryganea varia F. » nebulosus Steph. Limnophilus rhombieus L. Elipsocus flaviceps Steph. » flavicornis F. Caecilius obsoletus Steph. ? » marmoratus Curt. Stenopsocus cruciatus L. » affinis Curt. » stigmaticus Imh. » centralis Curt. Peripsocus phaeopterus Steph. » auricula Curt. Planipennia. Mystacides azurea L. Hemerobius micans Ol. Setodes tineiformis Curt. » albifrons M. Lachl. De Diptera-vangst van den heer van der Wulp was zeer schraal; met uitzondering van eene Tipula truncorum Meig. en eene Physoce- phala chrysorrhoea Meig., bevatte zij niets dan de meest gewone soorten. Ten opzichte der Araneïden deelde Dr. van Hasselt het vol- gende mede: Nieuw voor onze Spinnen-fauna zag hij zelf geen enkele. Alleen kreeg hij, deels ook door de gewone bereidvaardige medehulp van sommige collegae, een paar nog twijfelachtige, en voorts eenige fraaie exemplaren van meer of minder bekende soorten, tot ver- betering van zijne collectie geschikt, onder anderen: Dietyna variabilis C.K. 8, een bijzonder groot en zuiver individu. Linyphia dorsalis Wid. 9, de var. anthracina. Walckenaera parallela Blw. $. Zeldzaam; hij gelooft nu ook de 2 daarvan te hebben verkregen (een exemplaartje van Leesberg). XXXVI VERSLAG. Clubiona compta C.K. 2 (aan Fokker voorgekomen), een zeer fraai specimen. Epeira patagiata Clk. &, in een insgelijks schoon voorwerp harer var. nauseosa (door Everts aangebracht). » triguttata Fabr. d junior; prachtig zijn de drie « guttae» geteekend. Philodromus fallax Sund. 2 et pulli, de laatsten in tal van exemplaren (Everts, Fokker, Leesberg en van Hasselt) aan het strand der Zuiderzee. Opmerkelijk, — zooals ook Cambridge voor Engeland vermeldt, — is het, dat ook nu weder geene mares zijn ontmoet. NOTE BIBLIOGRAPHIQUE PAR F. J. M HEYLAERTS. Son Altesse Impériale le Grand-Duc Nicolas Mikhailowitsch vient de publier le tome Il des Mémoires sur les Lépidoptères (Vide sur le tome I ma Note, Comptes-rendus de la Soc. entom. Belge, 5 Juillet 1884). Ce nouveau volume est splendide et il peut rivaliser avec tout ce qui a été publié de plus beau en fait d’iconographie lépidoptérologique. — Au lieu de 10, comme le tome I, celui-ci contient 16 planches, de vrais chef-d’oeuvres, dessinées par M.M. Lang, Schultz, A. Brants, le Prof. J. van Leeuwen et Wendel, et toutes gravées par M. Castelli. L’auteur publie, pag. 1—118, la deuxième partie des « Lépi- doptères du Caucase», soit depuis les Cossides H.S. jusqu’au genre Lygris Hb. (des Géométrides) inclusivement. Pas moins de 6 planches accompagnent ce travail, qui est d’une grande valeur lépidoptérologique. Une quantité de species novae et de variétés inédites y sont décrites d’une maniére supérieure. Les planches (I, II, III, IV, V et XIV) de cette partie con- tiennent les figures de (Pl. I) Endagria saxicola Chr., Ocneria Komarovi Chr., Ocneria Raddei Rom. d et 9, Brahmaea lunulata Brem. var. Christophi Stgr., Notodonta Grummi Chr.; (Pl. I) Enda- gria Alpherakyi Chr., Thyatira Hedemanni Chr., Harpyia interrupta Chr., Bryophila Seladona Chr., Agrotis polygonides Stgr., id. var. obscura Stgr., Agrotis Romanovi Chr., Agr. Hahni Chr., Agr. Raddei Chr. , Agr. Korsakovi Chr. , Mamestra accurata Chr. , Episema poenulata Chr.; (Pl. III) Episema Lederi Chr. & 9, Luperina mutica Chr., XXXVIII NOTE BIBLIOGRAPHIQUE. Caradrina vicina Stgr., Tueniocampa Sieversi Rom. , Cirroedia Borjo- mensis Rom., Cucullia improba Chr., Thalpocharis jocularis Chr. , Thalp. debilis Chr., Prastria delicatula Chr., Er. diaphora Chr., Zethes propinquus Chr. , Leucanitis Saissani Stgr.; (Pl. IV) Thestor Romanovi Chr. (chenille), Sesia ichneumoniformis F. var.?, Sesia aurifera Rom., Heliothis imperialis Stgr., Grammodes mirabilis Rom. , Pseu- dophia Fixseni Chr,, Madopa inquinata Ld., Bomolocha opulenta Chr.; (Pl. V) Phorodesma prasinaria Ev. var., Acidalia roseofasciata Chr., Ae. Ayalinata Chr., Pellonia auctata Stgr., Pell. Sieversi Chr., Epione limaria Chr., Gnophos annubilata Chr., Aspilates Smirnovi Rom., Ortholitka Langi Chr. 3 2, Orth. Kawrigini Chr. ; et (Pl. XIV) Saturnia Cephalariae Chr. 3 9 et chenille. Esperons que S. A. I. trouve le loisir pour continuer son beau travail sur les Lepidopteres du Caucase et nous faire connaitre d’une manière aussi parfaite les trésors lépidoptérologiques de l’Asie centrale. Tous les adeptes de notre chère science lui en seront reconnaissants. Le travail susdit est suivi de la deuxième partie des « Lepidoptera aus dem Achal-Tekke-Gebiete», soit les Géométrides et les Micro- lépidoptères, par Mr. H. Christoph, qui ajoute à son énumération la description de quelques species novae, trouvées dans les mêmes contrées par le Lieut.-Général Komaroff. Mr. Christoph, qui depuis bien longtemps a gagné ses éperons de lépidoptérologiste savant et consciencieux et d’explorateur infati- gable et habile, d’ailleurs assez connu par ses travaux sur la Faune Asiatique, décrit dans ce mémoire une quantité de species novae, qui toutes ont été figurées sur les planches VI, VII, VIII et XV, dont voici les noms: (PI. VI) Orbifrons singularis Stgr., Boarmia cocandaria Ersch., dg, Fidonia Hedemanni Chr. $, Seodiona Tekkearia Chr. 3, Aspilates innocentaria Chr. 9, Husarea pellonaria Stgr. & 9, Hus. vastaria ‚Chr., Hus. cuprinaria Chr., Lithostege luminosata Chr., Lith. amoenata Chr. , Lith. usgentaria Stgr. , Lith. excelsata Ersch.; (Pl. VII) Cidaria bigeminata Chr., Bupithecia Gueneata var. separata Ster, id. var. subseparata Chr., Pup. scalptata Chr., Eup. demetata Chr. , NOTE BIBLIOGRAPHIQUE. XXXIX Hup. stigmaticata Chr., Kup. lingulata Chr., Hypotia speciosalis Chr., Asopia obatralis Chr., Antophilodes Turcomanica Chr., Botys aurithoracalis Chr., Bot. trinalis var. Pontica Stgr., Hurycreon scalaris Chr., Orobena Grummi Chr.; (Pl. VIII) Chilo concolorellus Chr. & 9, Ch. terrestrellus Chr., Prionopteryx subseissa Chr., Epischnia staminella Chr., Myelois terstrigella Chr., Oxypteron impar Stgr. de, Conchylis Zelleri Chr., Teleia tigrina Chr., Parasia albiramosella Chr. & 9, Metanarsia modesta Stgr., Metan. junctivit- tella Chr., Butalis vitilella Chr., Mimaeseoptilus pulcher Chr.; (Pl. XV) Satyrus Sieversi Chr. (en dessus et en dessous), Deilephila Komarovi Chr. (avec le dessous des ailes), et la chenille de l Awio- poena maura Eichw. Parmi les espèces indiquées ici l’on en aura remarqué quelques- unes, dont l’auteur est soit Mr. Erschoff soit Mr. Staudinger. Ces espèces n’avaient pas encore été figurées ou leur figure était assez mauvaise. Moi-méme j'ai eu l'honneur de trouver Vhospitalité pour deux articles, dont Pun sur un genre nouveau et une espèce nouvelle, dédiée à S. A. L, la Romanoffia imperialis m., qui est figurée pls TX) fig. 1, a, b, c,.d et e. (NB. Il faut ajouter pag. 173 ligne 18 le mot «versus» aprés «marginem externum»). — L’autre est intitulé: « Psychides nouvelles ou moins connues de l'Empire Russe». Les planches IX et X contiennent, outre l’espèce précitée, les figures de (Pl. IX) Amicta lutea Stgr. var. Armena Heyl., id., var. Schahkuhensis Heyl., Am. Uralensis Frr., id. var. demissa LA., Epichnopterye nocturnella Alpheraky, Ep. flavescens Heyl. var. Auldchaénsis Heyl., Bijugis prowima Led. , Bij. Alpherakii Heyl., Fumea Rouasti Heyl. et le fourreau d’une espèce inédite de Saisan; (Pl. X) Zpichnopterye Hofmanni Heyl., Ep. Staudingeri Heyl., Lp. Millierei Heyl. et Ep. flavescens Hey). Le travail suivant est de Mr. P. C. T. Snellen qui, avec l’exac- titude qui caracterise ses travaux entomologiques, décrit un genre nouveau de Pyralides, -Xestw/a Snell. et une espèce, la Xestula miraculosa Stgr. Cette espèce est figurée sur la planche XI, avec les détails anatomiques. XL NOTE BIBLIOGRAPHIQUE. Vient ensuite un autre travail de Mr. Christoph, intitulé: «Schmetterlinge aus Nord-Persien ». Deux planches, XII et XIII, l’accompagnent. Les espèces suivantes y sont figurées: (Pl. XII) Pieris Iranica Bien., Colias Aurorina var. Libanotica Ld. ab., Melitaea Maracandica Stgr. var. saxatilis Chr., Agrotis degeniata Chr., Agr. stabulorum Chr., Agr. mustelina Chr., Noctuelia alticolalis Chr. ; (Pl. XIII) Zygaema Ecki Chr., Bombyx Acanthophylli Chr. (8 2, chenille et cocon), Megasoma Alpherakyi Chr. (& et chenille), Olidia excelsa Chr. Mr. Erschoff, bien connu par ses travaux lépidoptérologiques , nous donne une liste des Lépidoptéres de la Sibérie centrale, dont les espèces, publiées déjà dans les Morae Entomol. Ross., sont figurées ici sur la planche XVI. Elles sont: Mrebia Dabanensis Ersch., Triphysa albovenosa Ersch., Pygaera curtuloides Ersch., Agrotis Ledereri Ersch., Ayr. difficilis Ersch., ?Erastria penthima Ersch., ?Catastia umbrosella Ersch., Hypochalcia caminariella Ersch., Eucarphia gregariella Ersch., Tortrix excentricana Ersch., Cheima- tophila praeviella Ersch., Conchylis pistrinana Ersch., Penthina enervana Ersch., Grapholitha abacana Ersch., Graph. subterminana Ersch. et Phthoroblastis dorsilunana Ersch. — Mr. Erschoff conti- nuera sa liste dans le tome III des « Mémoires.» Enfin Mr. Grumm-Grshimailo donne un rapport détaillé d’un voyage: «Bericht über meine Reise in das Alai-Gebiet ». Le récit émouvant, et surtout intéressant au point de vue géographique et zoologique , montre a quels dangers sont exposés les hommes coura- geux, qui explorent au profit de la science les régions des montagnes de l’Asie. Voici en quelques mots l’esquisse superficielle de l’oeuvre remar- quable qu’a publié le Grand-Duc Nicolas Mikhailowitch. Tout lépi- doptérologiste, qui veut étudier la Faune palae-arctique, doit en prendre connaissance, et il ne peut manquer dans la bibliothèque d’aucune société entomologique ou d’aucun musée d’histoire naturelle. Bréda, le 30 Aout 1885. LIJST DER LEDEN VAN DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING op 18 Juli 1885, MET OPGAVE VAN HET JAAR HUNNER TOETREDING, ENZ. IA BEGUNSTIGERS. Mr. C. W. Hubrecht, Lid van Gedeputeerde Staten van Zuidholland, Voorhout 66, te ’s Gravenhage. 1859. Mr. J. Kneppelhout, Hemelsche Berg te Oosterbeek 1867. Dr. Francois P. L. Pollen, te Scheveningen. 1867. Mevrouw de Wed. Hartogh Heys van de Lier, geb. Snoeck, Alezander- straat 23, te ’s Gravenhage. 1868. Dr. F. J. L. Schmidt, te Rotterdam. 1869. Mr. J. Thiebout, te Zwolle. 1869. Het Koninklijk Zoologisch Genootschap Natura Artis Magistra te Amsterdam. 1879. Mr. J. W. van Lansberge, oud Gouverneur-Generaal van Ned. Indie, Huize de Rees te Brummen. 1882, Dr. C. Sepp, Emeritus Predikant, Keizersgracht bij de Leidsche straat, 469, te Amsterdam. 1882, C. L. Roos Vlasman, te Hilversum. 1882. Mr. H. Hartogh Heys van Zouteveen, Phil. nat. Dr., te Assen. 1882. Teyler’s Stichting te Haarlem, 1883. Mr. J. Jochems, Korte Vijverberg 4, te ’s Gravenhage. 1883. De Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen te Haarlem. 1884. EERELEDEN. Dr. G. F. Westerman, Directeur van het Koninklijk Zoologisch Ge- nootschap Natura Artis Magistra, te Amsterdam. 1858. H. T. Stainton, Esq. Mountsfield, Lewisham bij Londen. 1861. XLII LIJST DER LEDEN ENZ. Dr. C. Felder, lid der Kais. L. C. Academie der Naturwissenschaften en Burgemeester van Weenen, Operngasse 8, te Weenen. 1861. Prof. J. O. Westwood, M. A., F. L. S., Directeur van het Hopean Museum, te Oxford. 1862. Jhr. Dr. J. L. ©. Pompe van Meerdervoort, te Bergen op Zoom. 1864. Dr. Gustav L. Mayr, Professor aan de Hoogere Burgerschool te Weenen, III Hauptstrasse 75, te Weenen. 1867. Dr. H. D. J.Wallengren, te Farhult, bij Höganäs in Zweden. 1871. R. Mac Lachlan, F. R. S., Westview, Clarendon-road, Lewisham, S. E. te Londen. 1871. Dr. T. Thorell, voormalig Hoogleeraar in de Zoologie aan de Hooge- school te Upsala in Zweden, thans wonende Casa Buzone, Nervi (Italie). 1872. Dr. C. A. Dohrn, President der Entomologische Vereeniging te Stettin. 1873. M. E. Baron de Selys Longchamps, Boulevard de la Sauveniere 34, te Luik. 1874. Dr. V.Signoret, Avenue de Chevreuse, 5, te Clamart (Seine) Frankrijk. 1874. CORRESPONDEERENDE LEDEN. Emil vom Bruck, te Crefeld. 1853. Frederic Moore, Bestuurder van het Museum der voormalige Oost- Indische Compagnie, Five House, Whitehall, te Londen. 1864. Jhr. J. W. May, Consul-Generaal der Nederlanden, Arundal House, Percy Cross, Fulham road, S. W., te Londen. 1865. Dr. H. Weyenbergh, voormalig Hoogleeraar aan de Hoogeschool te Cordova in de Argentijnsche Republiek, thans te Bloemendaal. 1872. Dr. W. Marshall, Privaat-docent te Leipzig. 1872. A. Fauvel, Aue d'Auge 16, te Caen. 1874. Dr. O. Taschenberg, te Halle a. S. 1883. A. W. Putman Cramer, Douglass street 51, te Brooklyn, Staat New-York, in Noord-Amerika. 1883. BUITENLANDSCHE LEDEN. Vicomte Henri de Bonvouloir, Rue de l Université 15, te Parijs. (1867—68). — Coleoptera. H. Jekel van Westing, lid der K. Acad. van natuuronderzoekers te Moscou en van verscheidene entomol. genootschappen, Rue de Dun- kerque 62, te Parijs. (1868—69). — Coleoptera, meer bijzonder Curculioniden. J. Lichtenstein, villa la Lironde bij Montpellier. (1878—79). — Aphiden. René Oberthür te Rennes (Ille-et-Vilaine) Frankrijk. (1882—83). — Coleoptera , vooral Carabiciden. LIJST DER LEDEN ENZ. XLIII GEWONE LEDEN. 1845-46. Dr. J. G. H. Rombouts, te Groesbeck. — Algemeene Entomologie. F. M. van der Wulp, Trompstraat 154, te ’s Gravenhage. — Diptera. Dr. M. €. VerLoren van Themaat, Huize Schothorst, te Hoogland bij Amersfoort. — Algemeene pam J. W. Lodeesen, Tulpstraat 6, te Amsterdam. — Lepidoptera indigena W. O. Kerkhoven, te Lochem. 1851-52. R. T. Maitland, Commelinstraat, 17, te Amsterdam. — Algemeene Entomologie. P. C. T. Snellen, Wijnhaven (Noordzijde) 45, te Rotterdam. — Lepidoptera. Dr. M. Imans, te Utrecht. Dr. W. A. J. van Geuns, Bezuidenhout 14 k, te ’s Gravenhage. 1352-53. Mr. H. W. de Graaf, Noordeinde 123, te ’s Gravenhage. — Inl. Lepi- doptera, bijzonder Microlepidoptera. G. M. de Graaf, Heerengracht 55, te Leiden. — Lepidoptera. G. A. Six, De Ruiterstraat 65, te ’s Gravenhage. — Hymenoptera. Dr. W. Berlin, Oud-Hoogleeraar, Westeinde 2, te Amsterdam. — Algemeene Zoologie. 1855-56. A. A. van Bemmelen, Directeur van de Diergaarde te Rotterdam. — Algemeene Entomologie. Mr. E. A. de Roo van Westmaas, Huize Daalhuizen, te Velp. — Lepidoptera. 1856—57. Mr. J. Herman Albarda, te Leeuwarden. — Neuroptera. Mr. W. Albarda, te Ginneken. — Lepidoptera en Neuroptera. Dr. A. W. M. van Hasselt, Amsterdamsche Veerkade 15, te ’s Graven- hage. — Araneïden. 1857-58. Dr. J. W. Schubirt, te Utrecht. W. K. Grothe, te Zeist. 1858-59. J.C. J. de Joncheere, Voorstraat, D 368, te Dordrecht, — Lepidoptera. XLIV LIJST DER LEDEN ENZ. 1860-61. J. Kinker, Keizersgracht CC 580, te Amsterdam. — Lepidoptera en Coleoptera indigena, Dr. E. Piaget, aux Bayards, Neuchatel, Zwitserland. — Diptera en Parasitica. 1861-62. Mevrouw de Weduwe Hartogh Heys van de Lier, te ’s Gravenhage, voor wijlen haren Echtgenoot. 1863-64. Mr. R. Th. Bijleveld, Voorhout 88, te ’s Gravenhage. — Algemeene Entomologie. D. J. R. Jordens, Sassenpoorterwal, F 3471, te Zwolle. — Lepidoptera. 1864.—65. Mr. A. H. Maurissen, te Maastricht. — Europeesche insecten. Dr. H. J. Veth, Leeraar aan de Hoogere Burgerschool, Boerensingel 118, te Rotterdam. — Algemeene Entomologie, vooral Coleoptera. H. W. Groll, te Haarlem. — Coleoptera. 1365-686. Mr. A. Brants, Buitensingel, te Arnhem. — Lepidoptera. 1366-67. F. J. M. Heylaerts, St.-Jansstraat, te Breda. — Lepidoptera enz. Dr. N. W. P. Rauwenhoff, Hoogleeraar te Utrecht. — Algemeene Zoologie. A. van den Brandt, te Venlo. — Lepidoptera. 1867-68. C. Ritsema Cz., Conservator bij ’s Rijks Museum van natuurlijke historie, Rapenburg 94, te Leiden. — Algemeene Entomologie. 1868-69. Dr. J. G. de Man, te Middelburg. — Diptera. Dr. F. W. O. Kallenbach, te Rotterdam. — Lepidoptera. A. Cankrien, te Kralingen. — Lepidoptera. Mr. C. J. Sickesz, Huize de Cloese bij Lochem. 1869-70. M. Nijhoff, Nobelstraat 18, te ’s Gravenhage. — Bibliographie. 1870-71. Jhr. Dr. Ed. J. G. Everts, Leeraar aan de Hoogere Burgerschool, Stationsweg 79, te ’s Gravenhage. — Coleoptera. LIJST DER LEDEN ENZ. XLV Mr. M. C. Piepers, Lid der rechterlijke macht in Nederlandsch Indie. — Lepidoptera. Dr. P. J. Veth, Oud-Hoogleeraar te Arnhem. 1871-72. Dr. J. Ritzema Bos, Leeraar aan ’s Rijks Landbouwschool te Wage- ningen. — Oeconomische Entomologie. J. F. G. W. Erbrink, N. Z. Voorburgwal over de Kolk 62, te Amster- dam. — Algemeene Entomologie. J. B. van Stolk, Schie 23, te Rotterdam. — Lepidoptera. Mr. A. F. A. Leesberg, Gedempte Burgwal 33, te ’s Gravenhage. — Coleoptera. Dr. H. J. van Ankum, Hoogleeraar aan ’sRijks Universiteit te Groningen. — Algemeene Zoologie. M. M. Schepman, te Rhoon. — Neuroptera. Dr. C. K. Hoffmann, Hoogleeraar aan ’s Rijks Universiteit te Leiden. — Vergelijkende ontleedkunde en Embryologie. 1872-73, Dr. A. J. van Rossum, Kastanjelaan, te Arnhem. 1373-74. Dr. J. van Leeuwen Jr., Hoogleeraar aan ’s Rijks Universiteit (Noord- einde 55) te Leiden. — Lepidoptera. Mr. M. ’s Gravesande Guicherit, te Delft. — Coleoptera. 1874.—75. H. L. Gerth van Wijk, Leeraar aan de Hoogere Burgerschool te Middelburg. — Hymenoptera aculeata. J. van den Honert, Plantage Muidergracht 32, te Amsterdam. — Lepidoptera. K. N. Swierstra, Conservator bij het Koninkl. Zool. Genootschap Natura Artis Magistra te Amsterdam. — Algemeene Entomologie. 1875-76. H. Uijen, Priemstraat , te Nijmegen. — Lepidoptera. J.G. Wurfbain, Villa Claerhout bij Arnhem. — Algemeene Entomologie. A. J. Weytlandt, te Westzaan. — Coleoptera. Dr. M. W. Beijerinck, te Delft. — Gallenmakende Insecten. Vine. Mar. Aghina, Sacr. Ord. Praed., te Schiedam. — Lepidoptera. 1876—77. Dr. P. H. J. J. Ras, Velper weg 56a, te Arnhem. L. de Bruyn, Officier der Artillerie, te Brielle. W. H. Dreessens, Oudebrugsteeg 5, te Amsterdam. Mr. A. J. F. Fokker, te Zierikzee. — Hemiptera. XLVI LIJST DER LEDEN ENZ. Emile Seipgens, Leeraar aan de Hoogere Burgerschool, Rapenburg , te Leiden. — Coleoptera. A. M. J. Bolsius, Geneesheer te Pekalongan (Nederl. Indie). 1877-78, Dr. C. Kerbert, Directeur vau het Aquarium, Reguliersgracht 78, te Amsterdam. G. A. F. Molengraaff, Adsistent bij het Botanisch Laboratorium te Utrecht. — Lepidoptera. 1878-79. Dr. A. C. Oudemans Jsz., Lange Nieuwstraat A 638, te Utrecht. — Acarina. Henri W. de Graaf, Hoogewoerd n°. 123, te Leiden. — Anatomie en Physiologie der Insecten. P. T. Sijthoff, Administrateur op de kina-plantage 7jilaki, nabij Bandong, Preanger regentschappen, Java. — Coleoptera. Dr. F. A. Jentink, Directeur van ’s Rijks Museum van natuurlijke historie, Morschsingel, te Leiden. 1879—s0. Dirk ter Haar, te Kwik. — Lepidoptera en Orthoptera. K. Bisschop van Tuinen Hz., Leeraar aan de Hoogere Burgerschool en het Gymnasium te Zwolle. — Lepidoptera. 1880-831. J. T. Oudemans, Sarphatistraat 78, te Amsterdam. — Macrolepidoptera en Hymenoptera. J. Gerard Kruimel, op de koffie-onderneming Kalimanis, Wlingie, Blitar, Java. — Lepidoptera. J. Jaspers Jr., te Velsen. — Inlandsche Insecten. 1881-82. Dr. H. Bos, Leeraar aan ’s Rijks Landbouwschool te Wageningen. — Formiciden. 1882-83. Dr. R. H. Saltet, Singel 318, te Amsterdam. D. van der Hoop, Zuidblaak 64, te Rotterdam. — Coleoptera. Dr. J. Bosscha Jz., Leeraar aan de Hoogere Burgerschool te Breda. — Coleoptera. Dr. Max Fiirbringer, Hoogleeraar aan de Universiteit, Stadhouderskade 73, te Amsterdam. — Lepidoptera. H. M. Bruna, Predikant te Wijchen, bij Nijmegen. — Lepidoptera. Dr. R. Horst, Conservator bij ’s Rijks Museum van natuurlijke historie, Nieuwsteeg, te Leiden. LIJST DER LEDEN ENZ. XLVII 1983-84. A. E. Kerkhoven, theeplanter op Ardja Sari bij Bandong (Java). Johan P. Vink (adres: in firma H. Duys) te Nijmegen. — Lepidoptera. Marius Koch, Administrateur op het kinaland Tjikembang bij Bandong (Java). J. R. H. Neervoort van de Poll, Keizersgracht bij de Leliegracht 163, te Amsterdam. — Coleoptera, vooral Carabiciden. Mr. Th. F. Lucassen, Javastraat 54, te ’s Gravenhage. — Coleoptera. Mr. W. J. C. Putman Cramer, te Velp. — Lepidoptera. Otto Netscher, Celebesstraat 22, te ’s Gravenhage. — Coleoptera. J. Büttikofer, Conservator bij ’sRijks Museum van natuurlijke historie, Breestraat, te Leiden. Dr. Th. W. van Lidth de Jeude, Conservator bij ’s Rijks Museum van natuurlijke historie, Boommarkt, te Leiden. — Anatomie der Insecten. 1884-85. Joh. de Vries, P. C. Hooftstraat 82, te Amsterdam. — Lepidoptera. BESTUUR. President. Dr. A. W. M. van Hasselt. Vice-President. P. C. T. Snellen. Secretaris. F. M. van der Wulp. Bibliothecaris. C. Ritsema Cz. Penningmeester. J. W. Lodeesen. COMMISSIE VAN REDACTIE VOOR HET TIJDSCHRIFT. Dr. A. W. M. van Hasselt. F. M. van der Wulp. Jhr. Dr. Ed. J. G. Everts. BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. BIJGEKOMEN BOEKEN VAN 1 NOVEMBER 1884 TOT 1 SEPTEMBER 1885. BEB EGA BIES Kae Natuurlijke Historie in het Algemeen. 1. Holmberg (Dr. E. L.), La Sierra de Cura-Malal (Currumalan). Buenos Aires, 1884. 8vo. (Geschenk van de Sociedad Cientifica Argentina). Algemeene Dierkunde. 2. Man (Dr. J. G. de), De intocht van den mol in Walcheren. Haarlem, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). 3. VerLoren van Themaat (Dr. M. C.), Beschouwingen over het nut van insectenetende vogels voor de landhuishouding. Amersfoort, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Algemeene Entomologie. 4, Lichtenstein (J.), A. Moitessier et A. Jaumes, Un nouveau cas d'application de l’Entomologie à la Médecine légale. Montpellier, 1885. 8vo. (Geschenk van den heer J. Lichtenstein). 5. Ritsema Cz. (C.), Remarks on Hymenoptera and Coleoptera. Leyden, 1885 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Bijzondere Entomologie. A. Coleoptera. 6. Borre (A. Preud'homme de), Matériaux pour la faune entomologique du Hainaut. Coléoptéres. Deuxiéme et troisiéme centuries. Bruxelles, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). 10. 11. 12: 13. 14. 15. 16. 17. 18. BIBLIOTHEKEN DER NEDERL. ENTOMOL. VEREENIGING. XLIX . Leesberg (Mr. A. F. A.), Bijdrage tot de kennis der inlandsche Galerucinen. ’sGravenhage, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). . Miklin (Fr. W.), Coleoptera insamlade under den Nordenskiöld’ska expeditionen 1875 pa nagra öar vid Norges nordvestkust, pa Novaja Semlja och ön Waigatsch samt vid Jenissej i Sibirien. Stockholm, 1881. 4to. (Geschenk van de Zweedsche Academie van Wetenschappen). . Ritsema Cz. (C.), Description of a new species of the Nitidulid genus Platynema Rits. (Orthogramma Murray nec Guenée). Leyden, 1885. 8vo. (Met de beide volgende nommers ten geschenke van den Schrijver). —— Four new species of exotic Coleoptera. Leyden, 1885. 8vo. —— Three new species of exotic Coleoptera. Leyden, 1885. 8vo. B. Lepidoptera. Aurivillius (P. O. Chr.), Recensio critica Lepidopterorum Musei Ludovicae Ulricae quae descripsit Carolus 4 Linné. Stockholm, 1882, 4to. (Geschenk van de Zweedsche Academie van Weten- schappen). Moore (F.), The Lepidoptera of Ceylon. Part X. With coloured plates. London, 1885. 4to. (Geschenk van de Engelsche Regeering). —— Descriptions of some new Asiatic Diurnal Lepidoptera; chiefly from specimens contained in the Indian Museum, Calcutta. Calcutta, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). —— Descriptions of new species of Indian Lepidoptera-Hetero- cera. London, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Vollenhoven (Dr. S. C. Snellen van), Beschrijvingen en afbeel- dingen van Nederlandsche Vlinders. (Vervolg op Sepp, Beschouwing der Wonderen Gods, enz.). ’s Gravenhage, 1884. DI. IV, n°. 27 en 28. Met 2 gekleurde platen. 4to. C. Hymenoptera. André (Ed.), Species des Hyménoptéres d’Europe et d’Algérie. Fase. XXI—XXIII. Beaune, 1884. Avec planches. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Bos (Dr. H.), Bijdrage tot de kennis van den lichaamsbouw der roode boschmier. Groningen, 1885. Met twee platen. 8vo. (Ge- schenk van den Schrijver). 4 19. 21. 22. 23. 24. BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE Dalla Torre (Prof. C. W. von), Bibliographia hymenopterologica. (Eenige losse stukken). (Geschenk van den Schrijver). Mayr (Dr. G.), Feigeninsecten. Mit 3 Tafeln. Wien, 1885, 8vo. (Geschenk van den Schrijver). D. Hemiptera. Berg (Dr. C.), Addenda et emendanda ad Hemiptera Argentina. Bonariae et Hamburgo, 1884. 8vo. (Geschenk van den heer P. C. T. Snellen). Fokker (Mr. A. J. F.), Catalogus der in Nederland voorkomende Hemiptera. 1ste gedeelte: Hemiptera Heteroptera. n°. 3. ’s Graven- hage, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Lichtenstein (J.), La flore der Aphidiens. Montpellier, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Piaget (Dr. E.), Les Pédiculines. Essai monographique. Supplé- ment. Avec 17 planches. Leide, 1885, 4to. (Geschenk van den Schrijver). E. Neuroptera. Niets bijgekomen. 25. 26. 27. 28. 29. F. Orthoptera. Brunner von Wattenwyl (C.), Prodromus der europiiischen Ortho- pteren. Mit 11 Tafeln und einer Karte. Leipzig, 1882. 8vo. Hansson (C. A.), Anteckningar om norra Bohuslins Ratvingar. Stockholm, 1882. 8vo. (Geschenk van de Zweedsche Academie van Wetenschappen ). G. Diptera. Bos (Dr. J. Ritzema), La mouche du Narcisse (Merodon equestris F.), ses métamorphoses, ses moeurs, les dégats causés par ses larves et les moyens proposés pour la détruire. Avec 2 planches colorées. Haarlem, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). —— Beiträge zur Kenntniss landwirthschaftlich schädlicher Thiere. Berlin, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Rondani (Prof. C.), Genera Italica ordinis Dipterorum ordinatim disposita et distincta et in familias et stirpes aggregata. Parmae, 1856—1867. Vol. I—VII. 8vo. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. LI Rondani (Prof. C.), Diptera Italica non vel minus cognita des- cripta aut annotata. Fasc. IV. Firenze, 1870. 8vo. —— Muscaria exotica musei civici Januensis observata et distincta. Fragm. III et IV. Genova, 1875/78. 8vo. Wulp (F. M. van der), Quelques Diptéres exotiques. Bruxelles, 1884. 8vo. (Met de 8 volgende nommers ten geschenke van den Schrijver). —— Chrysops geminatus Wied. und Macq. Wien, 1884. 8vo. —— Mydaea (Spilogaster) Angelicae Scop. en urbana Meig. ’s Gravenhage, 1883. 8vo. —— Opmerkingen betreffende Tipuliden. ’s Gravenhage, 1883. 8vo. —— Nalezing over Amerikaansche Diptera. ’s Gravenhage, 1884. &vo. —— lets over de Tsetse-vlieg (Glossina). ’s Gravenhage, 1884. 8vo. —— Ommatius Schlegelii nov. spec. met afbeeldingen. ’s Graven- hage, 1884. 8vo. —-- Description of a remarkable new Asilid. Leyden, 1884. 8vo. —— On exotic Diptera. Part. I. Leyden, 1884/85. 8vo. H. Arachnoidea en Myriapoda. Niets bijgekomen. 41. 42. 43. 44, 45. Palaeontologie. Scudder (S. H.), Triassic Insects from the Rocky Mountains. Philadelphia, 1884. 8vo. (Met de 6 volgende nommers ten geschenke van den Schrijver). —-- Dictyoneura and the allied Insects of the Carboniferous Epoch. Philadelphia, 1885. 8vo. —— New Genera and Species of Fossil Cockroaches, from the older American Rocks. Philadelphia, 1885. 8vo. —— Notes on Mesozoic Cockroaches. Philadelphia, 1885. 8vo. —— The earliest winged Insects of America. A reexamination of „the Devonian Insects of New Brunswick” in the light of criticisms and of new studies of other Paleozoic Types. With one Plate. Cambridge, 1885. 4to. LII 46. 47. 48, 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 57. BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE Scudder (S. H.), Palaeodietyoptera: or the affinities and classifi- cation of Paleozoic Hexapoda. With four Plates. Boston, 1885. 4to. —— Winged Insects from a Paleontological Point of View, or the Geological History of Insects. Boston, 1885. 4to. (met het vorige nommer bijeen). Ontwikkelingsgeschiedenis en Ontleedkunde. Oudemans Jzn. (A. C.), Het bloedvaatstelsel en de nephridia der Nemertinen. Utrecht, 1885. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Plateau (Prof. F.), Recherches sur la force absolue des muscles des Invertébrés. 2me partie. Force absolue des muscles fléchisseurs de la pince chez les Crustacés décapodes. Bruxelles, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Tijdschriften. Anales de la Sociedad cientifica Argentina. Buenos Aires, 1884/85. Tom. XVIII, entr. 3—6; tom. XIX, entr. 1—3. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova. Serie 2, Vol. I (XXI). Genova, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Annuaire de l’Académie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique. Années 1884 et 1885. Bruxelles, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr v. Entom.). Annuario Bibliografico de la Republica Argentina. Ario V: 1883. Buenos Aires, 1884. 8vo. (Geschenk van Prof. H. Weyenbergh). Archief. Vroegere en latere Mededeelingen, voornamelijk in be- trekking tot Zeeland, uitgegeven door het Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen. Deel VI, 1ste stuk. Middelburg, 1885. 8vo. (Geschenk van het Zeeuwsch Genootschap der Wetenschapper). Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Cordoba (Re- publica Argentina). Tom. VI, entr. 2--4; tom. VII, entr. 1-4; tom. VIII, entr. 1. Buenos Aires, 1884/85. &vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). . Boletin del Instituto Geografico Argentino, publicado bajo la direccion de su Presidente Ing. D. E. B. Godoy. Tom. V, cuad. 9—11; tom. VI, cuad. 1 y 6. Buenos Aires, 1884/85. 8vo. (Geschenk van het Argentijnsch Geographisch Instituut). Bulletin de la Société Linnéenne de Normandie. 3me sér. vol. VIL. Caen, 1883. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). 58. 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69 70. 71. ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. LIII Bulletin des Séances de la Société Entomologique de France. Paris, 1884, n°. 18, 19, 21, 22, 24; 1885, p. I—XLvıl1. 8vo. (In ruil tegen de Verslagen der Ned. Ent. Vereen.). Bulletin of the Essex Institute. Vol. XV and XVI. Salem, 1883/84. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Bullettino della Societa Entomologica Italiana. Anno XII, trim. 3; anno XV, trim. 2 e 3; anno XVI, trim. 3 e 4; anno XVII, trim. 1 e2. Firenze, 1880/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Bijdragen tot de Dierkunde, uitgegeven door het Genootschap „Natura Artis Magistra’ te Amsterdam. 11de en 12de Aflev. Amsterdam, 1884/85. fol. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Cistula Entomologica. Pars 28. London, 1884. 8vo. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entomologique de Belgique, Série III, n°. 50—62. Bruxelles, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen de Verslagen der Ned. Ent. Vereen.). Entomologica Americana. A monthly journal devoted to Entomology in general. New-York, 1885. Vol. I, n°. 1—5. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Entomologisk Tidskrift, pà föranstaltande af Entomologiska Före- ningen i Stockholm. Utgifven af J. Spängberg. Arg. V. Stockholm, 1883. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Entomologist (The), An Illustrated Journal of British Entomology. Edited by J. T. Carrington. Vol. XVII, n°. 258 and 259; vol XVIII, n°. 260—267. London, 1884/85. 8vo. Insekten-Börse. Central-Organ zur Vermittelung von Angebot, Nachfrage und Tausch, 1884, n°. 1, n°. 10—12; 1885, n°. 1—4, n°. 8—16, Leipzig, 1884/85, 4to. (Geschenk van den uitgever E. Wartig te Leipzig). Jahrbiicher des Nassauischen Vereins für Naturkunde. Jahrg. XXXVII. Wiesbaden, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Journal of the New-York Microscopical Society. Vol. I, n°. 2. 1885. 8vo. Meddelanden af Societas pro Fauna et Flora Fennica. Elfte Häftet. Helsingfors, 1885. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Memoirs of the Boston Society of Natural History. Vol. II, n°. 8—10. Boston, 1884. 4to. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). LIV 72. 73. 74. 75. 76. 78. UE 80. 81. 82. 83. BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE Naturhistorische Hefte, nebst deutsch redigirter Revue, heraus- gegeben vom Ungarischen National-Museum in Budapest. Redigirt von O. Herman. Bd. III, Heft 4; Bd. VIII; Bd. IX, Heft 1 und 2. Budapest, 1879, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Papilio. Devoted to Lepidoptera exclusively. Organ of the New- York Entomological Club. Vol. III, n°. 2; Vol. IV, n°. 9 and 10. New-York and Philadelphia, 1883/84. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr v. Entom.). Proceedings of the Boston Society of Natural History. Vol. XXII, Prt. 2 and 3. Boston, 1883/84. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Proceedings of the Linnean Society of New-South Wales. Vol. IX. Sydney, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Proceedings of the Natural History Society of Glasgow. Vol. V, Prt. 3; New Ser. Vol I, Prt. 1. Glasgow, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). . Proceedings of the Scientific Meetings of the Zoological Society of London for the year 1884, part 3 and 4; for the year 1885, part 1. London, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Report (Annual) of the Comptroller of the Currency to the first Session of the 48th Congress of the United States. Washington, 1883. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). Report of the Commissioner of Agriculture for the year 1883. Washington, 1883. 8vo. (Geschenk van de U. S. Department of Agriculture). Revue d’Entomologie, publiée par la Société française d’entomologie. Rédacteur A. Fauvel. Tome III, n°. 3—12. Caen, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Schriften der physikalisch-ökonomischen Gesellschaft zu Königs- berg. Jahrg. 25. Königsberg, 1884. Ato. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Schriften des Vereines zur Verbreitung naturwissenschaftlicher Kenntnisse in Wien. Bd. 24. Wien, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Tijdschrift van het Aardrijkskundig Genootschap gevestigd te Amsterdam. 2de serie. Afdeeling: Verslagen en Aardrijkskundige 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90, 91. 92. 93. ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. LV Mededeelingen. DI. I, n°. 9 en 10; DI. II, n°. 1-7; Afdeel. Meer uitgebreide artikelen. DI. I, n°.2; DI. II, n°. 1. Amsterdam en Utrecht, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Tijdschrift voor Entomologie, uitgegeven door de Nederlandsche Entomologische Vereeniging. DI. XXVII, aflev. 4; Dl. XXVIII, aflev. 1 en 2. Met gekleurde platen. ’s Gravenhage, 1884/85. 8vo. Tijdschrift der Nederlandsche Dierkundige Vereeniging. DI. VI, aflev. 2—4, benevens Supplement. DI. I, aflev. 2. Leiden, 1882/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Verhandlungen der k. k. zoologisch-botanischen Gesellschaft in Wien. Jahrg. 1884 (Bd. XXXIV). Wien, 1885. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Verhandlungen des naturforschenden Vereines in Brünn. Bd. XXII (1883). Brünn, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v, Entom.). Verhandlungen des Vereins fiir naturwissenschaftliche Unterhaltung zu Hamburg. Bd. V. Hamburg, 1883. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Verslag over den Landbouw in Nederland gedurende 1883, ’s Gravenhage, 1885. 8vo. (Geschenk van den Minister van Waler- staat, Handel en Nijverheid). Verslag van de 39ste Zomervergadering en van de 18de Winter- vergadering der Nederlandsche Entomologische Vereeniging, ge- houden te Breda op 23 Augustus 1884 en te Leiden op 25 Januari 1885. 8vo. Verslagen en Mededeelingen der Koninklijke Academie van Wetenschappen. Afd. Natuurkunde. 2de Reeks, 20ste deel, 3de stuk, benevens Naam- en Zaakregister op DI. I-XX der 2de Reeks, — öde Reeks, iste deel, iste en öde stuk. Amsterdam, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Zeitschrift für Naturwissenschaften. Herausgegeben vom natur- wissenschaftl. Verein für Sachsen und Thüringen. Bd. LVII, Heft 4—6; Bd. LVIII, Heft 1 und 2. Halle a. S. 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Reizen. Midden-Sumatra. 4de aflev. Leiden, 1884. Imp. 8vo. (Geschenk van het Aardrijkskundig Genootschap). LVI 94. 9. 96. 97. 98. BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE Varia. Boekwerken ter tafel gebracht in de Vergaderingen van de Directie der Koninklijke Natuurkundige Vereeniging te Batavia gedurende Januari—Juni 1884. 8vo. List of Foreign Correspondents of the Smithsonian Institution corrected to January 1882. Washington, 1882. 8vo. Naamlijst van Directeuren en Leden van het Zeeuwsch Ge- nootschap der Wetenschappen, Verslag van het verhandelde in de Algemeene Vergaderingen van 1880—1884, en Naam- lijsten van voorwerpen van eenige verzamelingen. Middelburg, 1884. 8vo. (Geschenk van het Zeeuwsch Genootschap der Weten- schappen). Programma van de Rijkslandbouwschool te Wageningen voor het leerjaar 1885—86. Wageningen, 1885. 8vo. (Geschenk van wijlen den heer Jongkindt Conink). Scudder (S. H.), Dr. John Lawrence Leconte. A Memoir read to the National Academy of Science (April 17, 1884), with an Appendix on the Ancestry of the Family. Philadelphia, 1884. 8vo. (Geschenk van den Schrijver). BIBLIOTHEEK B: Natuurlijke Historie in het Algemeen. Niets bijgekomen. Algemeene Dierkunde. Niets bijgekomen. Algemeene Entomologie. . Thomson (C. G.), Opuscula Entomologica. Fasc. IX et X. Lundae, 1883/84. 8vo. Bijzondere Entomologie. A. Coleoptera. Weise (J.), Naturgeschichte der Insecten Deutschlands, begonnen von Dr. W. F. Erichson. 1ste Abth. Coleoptera. Bd. VI, Ste Lief. Bogen 24 bis 36, Berlin, 1884. 8vo. ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. LVII B. Lepidoptera. 3. Berce (E.), Faune entomologique francaise: Lepidoptöres. Vol. VI. Hétérocères Deltoides, Pyralites. Paris, 1878. 8vo. 4. Moore (F.), The Lepidoptera of Ceylon. Part X. With coloured plates. London, 1885. 4to. 5. Vollenhoven (8. C. Snellen van), Beschrijvingen en afbeeldingen van Nederlandsche Vlinders. (Vervolg op Sepp, Beschouwing der wonderen Gods, enz). ’s Gravenhage, 1884. DI. IV, n°. 27 en 28. Met 2 gekl. platen. 4to. Cc. Hymenoptera. Niets bijgekomen. D. Hemiptera. Niets bijgekomen. E. Neuroptera. Niets bijgekomen. F. Orthoptera. Niets bijgekomen. G. Diptera. Niets bijgekomen. H. Arachnoidea en Myriapoda. Niets bijgekomen. Palaeontologie. Niets bijgekomen. Ontwikkelingsgeschiedenis en Ontleedkunde. Niets bijgekomen. Tijdschriften. 6. Abeille (1’), Mémoires d’Entomologie, par S. A. de Marseul. N°. 287—295. Paris, 1884/85. 8vo. LVIII . BIBLIOTHEKEN DER NEDERLANDSCHE 7. 10. 14. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. Album der Natuur. Tijdschrift ter verspreiding van natuurkennis onder beschaafde lezers van allerlei stand. Jaargang 1885, afl. 1—10. Haarlem, 1884/85. 8vo. Annales de Ja Société Entomologique de Belgique. Tome XXVIII; tome XXIX, ire partie. Bruxelles, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). . Annales de la Société Entomologiqne de France. 6me sér. Tome III. Paris, 1885/84. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Annales des Sciences naturelles. Zoologie et Paléontologie. 6me sér. Tome XVII, n°. 3—6; tome XVIII. Paris, 1884/85. 8vo. Annals and Magazine of Natural History. Conducted by Giinther, Dallas, Carruthers and Francis. 5th ser. vol. XIV, n°. 5 and 6; vol. XV; vol. XVI, n°. 1 and 2. London, 1884/85. 8vo. Archiv fiir Naturgeschichte. Gegriindet von Wiegmann und fort- gesetzt von Erichson, Troschel und von Martens. Jahrg. 48, Heft 6; Jahrg. 49, Heft 6; Jahrg. 50, Heft 3 und 4. Berlin, 1882/84. 8vo. Archives (Nouvelles) du Muséum d'Histoire Naturelle de Paris. 2me sér. Tome VII. Paris, 1884/85. 4to. Bericht über die wissenschaftlichen Leistungen im Gebiete der Entomologie während des Jahres 1883, von Dr. Ph. Bertkau. Berlin, 1884. 8vo. Berliner Entomologische Zeitschrift. Herausgegeben von dem Entomologischen Verein in Berlin. Redactor: H. J. Kolbe. Jahrg. XXVIII. 2tes Heft; Jahrg. XXIX, 1stes Heft. Mit Tafeln. Berlin, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou, publié sous la direction du Dr. Renard. Année 1883, n°. 4; Année 1884, n°. 1 et 2. Moscou, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Bulletins de l’Académie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique. 3me ser. tom. VI—VIII. Bruxelles, 1883/84. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Correspondenz-Blatt des naturwissenschaftlichen Vereines in Regensburg. Jahrg. 38, n°. 3, 4, 9—12; Jahrg. 39, n°. 1—3. Regensburg, 1884/85. 8vo. 19. 20. 24° 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING. LIX Deutsche Entomologische Zeitschrift. Herausgegeben von der Deutschen Entomologischen Gesellschaft. Redactor: Dr. G. Kraatz. Jahrg. XXVIII, 2tes Heft; Jahrg. XXIX, 1stes Heft. Mit Tafeln. Berlin, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Entomologische Zeitung. Herausgegeben von dem Entomologischen Vereine zu Stettin. Jahrg. 45. Stettin, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Entomologist’s (The) Monthly Magazine. Conducted by Barrett, Douglas, Me Lachlan, Rye a. o. Vol. XXI, n°. 6—12; vol. XXII, n°. 1—3. London, 1884/85. 8vo. Horae Societatis entomologicae Rossicae. Tom. XVIII. Petropoli, 1883/84. Svo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom). Journal (The) of the Linnean Society of London. Zoology. Vol. XVII n'.. 103; vol: XVII, n°... 104—107; vol. XIX, n°. 108. London, 1884/85. Svo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Mittheilungen der Schweizerischen Entomologischen Gesellschaft. Redigirt von Dr. G. Stierlin. Vol. VI, n°. 10; vol. VII, n°. 2 und 3. Schaffhausen, 1884/85. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Notes from the Leyden Museum. Founded by the late Prof. H. Schlegel, continued by Dr. F. A. Jentink, Director of the Museum. Vol. VII, n°. 1—3. Leyden, 1885. 8vo. Transactions of the Entomological Society of -London for the year 1884. London, 1884. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Tijdschrift voor Entomologie, uitgegeven door de Nederlandsche Entomologische Vereeniging. Dl. XXVII, aflev. 4; DI. XXVIII, aflev. 1 en 2. Met gekl. platen. ’s Gravenhage, 1884/85. 8vo. Verhandlungen des naturhistorischen Vereines der preussischen Rheinlande und Westfalens. Herausgegeben von Dr. C. J. Andrä. Jahrg. XLI, 2te Hälfte; Jahrg. XLII, iste Hälfte. Bonn, 1884/85. 8vo. Nebst: Autoren- und Sachregister zu Band I—XL (Jahrg. 1844—83). Bonn, 1885. 8vo. (In ruil tegen het Tijdschr. v. Entom.). Verslag van de 39ste Zomervergadering en van de 18de Winter- vergadering der Nederlandsche Entomologische Vereeniging, ge- houden te Breda op 23 Augustus 1884 en te Leiden op 25 Januari 1885. ’s Gravenhage, 1885. 8vo. LX 30. 32. BIBLIOTHEKEN DER NEDERL. ENTOM. VEREENIGING. Wiener Entomologische Zeitung. Herausgegeben und redigirt von J. Mik u. A. Jahrg. III, Heft 9 und 10; Jahrg. IV, Heft 1—5. Mit Tafeln. Wien, 1884/85. 8vo. Zoological Record for 1883. London, 1284. 8vo. Zoologistj (The), a Monthly Journal of Natural History, edited by J. E. Harting. 3rd ser. vol. VIII, n°. 95 and 96; vol. IX, n°. 97—104. London, 1884/85. 8vo. Reizen. Niets bijgekomen. Varia. Niets bijgekomen. ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN, November 1884. Entomologist (The). An illustrated Journal of general Entomology. Ed. by J. Carrington. Vol. XVII, n°. 258 (November 1884) (a). ') Collecting at Lynmouth, North Devon, by R. South. — Random Notes on New-Zealand Lepidoptera, by G. F. Mathew. — En- tomological Notes, Captures, ete. — Reviews. — Obituary: A. Harper. Entomologist’s Monthly Magazine (The). Conducted by Barrett, Douglas a. 0. Vol. XXI, n°. 246 (November 1884) (b). 1) Description of the larva of Stenia punctalis, by the Rev. J. Hellins. — Description of the larva of Cledeobia angustalis, by G. T. Porritt. — Notes on the larva ete. of Asynarchus coenosus Curt., by K. J. Morton. — Notes on British Tortrices (continued), by C. G. Barrett. — British Homoptera; an additional species of Idiocerus , by J. Edwards. — A posteript concerning Parthenogenesis in Zaraena fasciata, by J. A. Osborne. — A new species of Cis, by Th. Wood. — More proofs of Aphidian migration, by J. Lichten- stein. — Entomological Notes, Captures, etc. — Reviews, — The Nitidulidae of Great Britain (continued), by W.W. Fowler. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XIV, n°. 83 (November 1884) (0). 1) (a) duidt aan dat het werk tot de oorspronkelijke Bibliotheek der Ned. Ent. Vereeniging, (4) dat het tot de Bibliotheek Hartogh Heys van de Lier behoort. LXII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER The Auditory and Olfactory Organs of Spiders, by F. Dahl. — Description of a new Species of the Coleopterous Family Cetoniidae from Madagascar, by Ch. O. Waterhouse. — Our Insect Allies, by Th. Wood. — On the Anatomy of the Tyroglyphi, by Dr. A. Naleper. — On the Luminosity of the Glow-worm (Lampyris splendidula) , by W. Kaiser. Comptes-Rendus des séances de la Société Entom. de Belgique. Ser. UI, n°. 50 (a). Quelques diptères exotiques, par F. M. van der Wulp. — Descrip- tion d’une nouvelle famille de l’ordre des Araneae (Bradystichidae), par E. Simon. — Description d’une espèce nouvelle du genre Cryptothele L. Koch, par E. Simon. — Note synonymique sur les genres Prodidomus Hentz et Miltia E. Simon. — Liste des Brenthides décrits postérieurement au Catalogue de M.M. Gem- minger et von Harold, par H. Donckier de Donceel. — Deserip- tion de quelques Phytophages nouveaux et notes rectificatives, par A. Duvivier. Cistula Entomologica. Pars XXVIII (a). Concerning Mr. E. Meyrick’s views of certain New-Zealand and Australian forms of Lepidoptera, by A. G. Butler. — Tricho- pterygidae found in Japan by Mr. G. Lewis, by the Rev. A, Matthews. — Notes on M. Fauvel’s observations on Amblyopinus Jansoni, with a figure and full dissections of Amblyopinus Jelskii, by the Rev. A. Matthews. — Additional Notes on the genus Helota M. L., and a Synonymic List of the described species, by A. Sidney Olliff. — Notices of new or little known Cetoniidae , by O. E. Janson. n°. 9. Correspondenz-Blatt des naturwissensch. Vereines in Regensburg. Jahrg. 38, n°. 3 und 4 (0). Systematische Uebersicht der Käfer, welche in Baiern und der nächsten Umgebung vorkommen, von G. Kittel (Fortsetzung). Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. III, Heft 9 (November 1884) (b). Die Nitiduliden Japans, von Edm. Reitter. — Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzherzogthümer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs (3. Forts.), von Jos. Mann. — Bemerkungen über Blattwespen, von Fr. W. Konow. — Note on the genus Merapieidus Big., by S. W. Williston. — Literatur. — Notizen. Entomologisk 'Tidskrift, utgifven af Jacob Spängberg. Arg. 5, Häft 102 (a). Esquisses biologiques concernant quelques insectes de 1’ Amérique du Sud, par W. Sörensen. — Quelques observations concernant ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXIII l’anatomie des Phalangides, par W. Sörensen. — Sur les ravages excercés par les larves de Micropteryx dans les foréts de bouleaux de la Norvège, par W. M. Schöyen. — Ravages causés par les Hannetons dans une forêt de l’état, à Rickarum, Scanie, 1883 , par A. E. Holmgren. —- Grande séance annuelle de la Société Entomolo- gique à Stockholm, le 14 Décembre 1883, par O. Th. Sandahl. — Additions 4 la Faune Lépidoptérologique de la Norvège dans le courant des dernières années, par W. M. Schöyen. — Bradycellus rufithorax Sahlb., par Sven Lampa. — Hyménoptéres parasites recueillis en Norland et en Lapponie par M. J. Rudolphi, par A. E. Holmgren. — Nécrologie de Peter von Möller, par J. Spangberg. — Séance de la Société Entom. à Stockholm, le 29 Février 1884, par O. Th. Sandahl. — Papillons nocturnes peu connus ou nouveaux en Suède, par W. Meves. — Nécrologie de O. E.!L. Dahm, par J. Spängberg. — Quelques exemples d’apparitions en masses d’insectes dans le courant des derniéres années, par W. M. Schöyen. Bulletin des Séances de la Société Entomologique de France. Ann. 1884, n°. 18 et 19 (a). Note sur les oeufs et les jeunes larves d’Hemerobius perla, par M, H. Lucas. — Diverses notes sur les Corticaria et des rectifications relatives à leur synonymie, par M. H. Brisout de Barneville. — Diagnoses de nouvelles espèces d’Eumolpides, par M. E. Le- fèvre. — Note sur une nouvelle espèce de Phylloxera, par M. J. Lichtenstein. December 1884. Entomologist (The). An illustrated Journal of general Entomology, Conduct. by J. T. Carrington. Vol. XVII, n. 259 (December 1884) (a). A new british Deltoid, Hypena obsitalis Hübn., by the Rev. O. P. Cambridge. — Random Notes on New-Zealand Lepidoptera, by G. F. Mathew. — Entomological Notes , Captures, ete. — Review. — Obituary: Arnold Förster. — Table showing the changes of Nomenclature, ete., from Doubleday’s List, made in the , En- tomologist” Synonymic List of British Lepidoptera, by J. T. Carrington. Entomologist’s Monthly Magazine (The), Vol. XXI, n°. 247 (December 1884) (0). The Nitidulidae of Great Britain (continued), by the Rev. W. W. Fowler. — Cis bilamellatus Wood , by id. — Revision of the British species. of SphecodesLatr. (including nine additional), by Edw. LXIV ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Saunders. — On a remarkable new genus of Cucujidae from Brazil, by A. Sidney Olliff. — On a small collection of Trichoptera from Unst, North-Shetland, by R. Mac Lachlan. — On the Scopelodes unicolor of Westwood and Walker, by A. G. Butler. — Description of a new species of Cocytia, by H. Druce. — En- tomological Notes, Captures, ete. — Entomological Society of London. — A week on the Broads, by F. D. Wheeler. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XIV, n°. 84. (December 1884) (b). On the Coleopterous Genus Macrotoma, by Ch. O. Waterhouse. — On new Species of Lepidoptera recently added to the Collection of the British Museum, by A. G. Butler. — Descriptions of two new Moths from Madagascar, by A. G. Butler. — Notes on Hawaiian Neuroptera, with Descriptions of new Species, by the Rev. Th. Blackburn. — Description of new Species of the Cara- bideous Genus Callistomimus, by Ch. O. Waterhouse. — Descrip- tion of a new Species of Julodis (Coleoptera, Buprestidae), by Ch. O. Waterhouse. — On a new Insect of the Genus Phyl- loxera (Phylloxera Salicis Licht.), by M. J. Lichtenstein. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entom. de Belgique. Ser. IT, a5! (0). Liste des Anthribides décrits postérieurement au Catalogue de M.M. Gemminger et von Harold, par H. Donckier de Donceel. — Notice sur les premières chasses de M. Weyers à Sumatra, par le Dr. Candèze. — Enumération des Lépidoptères récoltés par M. Weyers à Sumatra, par M. O. Lamarche. Deutsche Entomologische Zeitschrift. Redactor: Dr. G. Kraatz. Jahrg. 1884, 2tes Heft (0). Die Phylloxera im Ahrthale und am Rhein, von G. Kraatz. — Revision der caucasischen Meleus-Arten, von Edm. Reitter. — Nigidius dentifer Albers, ein neuer Lucanide aus Central-Afrika, von G. Albers. — Revision der europäischen Mycetochares-Arten , von Edm. Reitter. — Neue Coleopteren aus Syrien und Marocco, von E. Reitter. — Einige neue Coleopteren aus Süd-Europa, von Edm. Reitter. — Ueber die syrischen Arten der Gattung Anemia Lap., von Edm. Reitter. — Platychorodes nov. gen. Nitidularum, von Edm. Reitter. — Inoplectus Beraneki n. sp., von Edm. Reitter. — Varietäten von Dytiscus marginalis g und Geotrupes sylvaticus (var. prussicus), von G. Czwalina. — Ueber Varietäten von Colon, von G. Czwalina. — Anhang I, von J. Weise und Anhang II, von G. Kraatz. — Ueber Eudectus rufulus n. sp. aus Japan, von J. Weise. — Malthodes lunifer n. sp., beschrieben ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXV von G. Czwalina. — Beitrag zur Coleopteren-Fauna der Insel Askold und andere Theile des Amurgebietes, von Dr. L. von Heyden. — Ueber Lucanus parvulus Hope, von G. Albers. — Ueber Lucanus laticollis Thunberg und einiges Andere, von G. Albers. — Bemerkungen über Blattwespen, von Fr. W. Konow. — Coleopterologische Ausbeute einer Excursion nach der Sierra d’Espuna, mitgetheilt von Dr. L. von Heyden und Dr. E. Eppelsheim. -- Beitrag zur Coleopteren-Fauna der Dardanellen, von Dr. L. von Heyden. — Coleopterologische Ausbeute des Baron H. v. Maltzan von der Insel Creta, mitgetheilt von Dr. L. von Heyden. — Die Farben der Carabus-Arten und ihrer nächsten Verwandten, von A. v. Kraatz-Koschlau. — Kritische und nicht kritische Bemerkungen iiber die Procerus-Arten, von A. von Kraatz-Koschlau. — Ueber die specifische Umgrenzung der Procerus-Arten, von Dr. G. Kraatz. — Gegenbemerkungen zu den Bemerkungen des Herrn von Harold über die neueste Ausgabe des Catalogus Coleopterorum Europae, von Dr. L. von Heyden. — Weiteres über Herrn von Harold’s Bemerkungen , von J. Weise. — Ueber Compsochilus cephalotes Erichs. und Verwandte, von Dr. Eppelsheim. — Zur Gattung Magdalis, von G. Czwalina. — Varietäten von Melolontha vulgaris und hippocas- tani, von Dr. L. von Heyden. — Käfer von Süd-Georgien, von Clemens Müller. — Abax Hetzeri nov. spec., von Clemens Müller. — Die Meligethes-Arten bei Berlin, von J. Schilsky. — Ueber Epuraea aestiva L., von J. Schilsky. — Kleine Mittheilungen, von J. Weise, Major Schultze und Prof. E. Schreiber. — Synonymische Bemerkungen, von J. Weise. — Neuere Literatur. — Die Redac- tion der Berliner Entom. Zeitschrift, von G. Kraatz. — Zu den neuesten Catalogsbemerkungen, von J. Weise. — Necrologe: J. G. Schioedte, M. Perty, O. J. Fahraeus, Dr. Cl. Hampe, 0. Pirazzoli, Prof. Dr. A. Foerster, Rev. D. Bilimek, Max Wahn- schaffe und E. vom Bruck. Anales de la Sociedad Cientifica Argentina. Tomo XVIII, entr. 5 (a). Sobre algunos Himendpteros de la Republica oriental, por el doctor E. L. Holmberg. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entom. de Belgique. Sér. fh n=. 02. (a). Diagnoses de Coléoptéres de l’Afrique orientale, par M. L. Fairmaire. Berliner Entom. Zeitschrift. Redactor: H. J. Kolbe. Jahrg. 1884, Heft 2 (b). Schutzfarben unserer einheimischen Lepidopteren, ihrer Eier, Raupen 5 LXVI ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER und Puppen, von Hans Freiherr von Boek. — Bemerkungen zur dritten Auflage des Catalogus Coleopterorum Europae auctoribus L. von Heyden, E. Reitter et J. Weise, von E. Bergroth. — Neue Milben, von Dr. L. Karpelles. — Beitrag zur Dipteren-Fauna Galliziens, Kaiserthum Oesterreich, von Dr. A. Grzegorzek. — Verzeichniss der von Herrn Major a. D. von Mechow in Angola und am Quango-Strom 1878—1881 gesammelten Pectinicornen und Lamellicornen, von G. Quedenfeldt. —— Die Katipo-Spinne „laua-laua ”. Notiz von Dr. F. Karsch. — Beitrag zur Biologie der Aphididen, von H. J. Kolbe. — Die Miillenhoffsche Theorie über die Entstehung der Bienenzellen, von Dr. H. Dewitz. — Phoneyusa , eine neue Vogelspinnengattung aus Central-Afrika, von Dr. F. Karsch. — Beitriige zur Kenntniss der Staphylinen-Fauna von Siid-Spanien, Portugal und Marokko, von M. Quedenfeldt. — Ueber die von Herrn Ludy in Ober-Bayern, Kärnthen und im Littorale gesammelten Psociden, von H. J. Kolbe. -— Ueber Goliathus albosignatus Boh., Kirkianus Gray und russus n. sp., von H. J. Kolbe. — Entomologie; ein Blick vor- und rückwärts, von H. J. Kolbe. — Entomologisch-kosmologische Betrachtungen , von H. J. Kolbe. — Ludw. Ganglbauer’s Classification der Cerambyeiden, von H. J. Kolbe. — Beiträge zur Kenntniss der Rhopaloceren, von E. G. Honrath. II. — Zur Frage über die systematische Stellung von Hypocephalus, von H. J. Kolbe. -- Ueber einige neue Goliathiden von Central-Afrika, von Dr. G. Kraatz. — Bemerkungen zu den neuen Goliathiden aus Central- Afrika, von H. J. Kolbe. — Ueber die Behaarungsvarietiiten der Melolontha vulgaris, von Dr. G. Kraatz. — Liste jüngst ver- storbener Entomologen, von H. J. Kolbe. Januari 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVII, n°. 260 (January 1885) (a). Notes on the Larva of Stilbia anomala, by W.S. Riding. — On the Urticating Hairs of some Lepidoptera, by R. South. — Oriental Entomology, by the Rev. F. A. Walker. — Remarks upon the , Entomologist” Synonymie List of British Lepidoptera, by H. Ramsden and R. South. — Introductory Papers on Ichneu- monidae, by J. B. Bridgman and E. A. Fitch. — Entomological Notes, Captures, ete. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXI, n°. 248 (January 1885) (0). A week on the ,, Broads” (concluded, with map), by F. D. Wheeler. — Characters of two new genera of Pterophoridae, from specimens in the British Museum (with wood-cut), by Lord Walsingham. — ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXVII Revision of the British species of Sphecodes Latr. (including nine additional), by E. Saunders (concluded). — On the author- ship of the letter-press in Vol. I, VI and VII of Jardine’s Naturalist’s Library, by H. T. Stainton and Prof. J. O. West- wood. — On the possible extinction of Lycaena Arion in England , by H. W. Marsden. — Entomological Notes, Captures, etc. —- Obituary: Auguste Chevrolat. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XV, n°. 85. (January 1885) (/). On the Species of Micippa Leach and Paramicippa Milne-Edwards, by E. J. Miers. — Descriptions of some new Asiatic Longicornia, by F. P. Pascoe. — Note respecting Butterflies confounded under the name of Delias belladonna of Fabricius, by A. G. Butler. — Description of a new English Amphipodous Crustacean, by the Rev. T. R. R. Stebbing. — Bibliographical Notice: British Oribatidae, by A. D. Michael. Vol. I. —- Contributions to the Biology of Spiders, by Dr. F. Dahl. — A Scorpion from the Silurian Formation of Sweden, by Dr. G. Lindström. Zoologist (The). Edited by J. E. Harting. 3rd ser. Vol. IX, n°. 97 (January 1885) (0). Notes and Observations on British Stalk-eyed Crustacea, by E. Lovett. Notes from the Leyden Museum. Vol. VII, Part 1 (January 1885) (0). On exotic Diptera, by F. M. van der Wulp. Part 1, concluded. — Synonymical Remarks on Coleoptera, by C. Ritsema Cz. — Description de quatre espèces nouvelles de Coprophages appartenant au Musée de Leyde, par J. W. van Lansberge. — Description of a new species of the Nitidulid Genus Platynema Rits. (Ortho- gramma Murray nec Guenée), by C. Ritsema Cz. — A new species of the Buprestid genus Culodema, described by J. R. H. Neervoort van de Poll — Four new species of exotic Cole- optera, described by C. Ritsema Cz. — Deux espèces nouvelles de Cucujides des îles de la Sonde, décrites par Ant. Grouvelle. -— Description of a new genus of Bostrychidae, by the Rev. H. S. Gorham. — Remarks on Hymenoptera and Coleoptera, by C. Ritsema Cz. — Description d’une espèce nouvelle de Haliplides, par M. Régimbart. — On exotic Diptera, by F. M. van der Wulp. Part 2. Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. III, Heft 10 (December 1884) (0). Ueber einige Hermaphroditen, von F. A. Wachtl. — Dipterologisch- synonymische Bemerkungen, von V. von Röder. — Die Eupithecien LXVIII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Oesterreich-Ungarns. II. Nachtrag, von 0. Bohatsch. — Die Nitiduliden Japans (Fortsetzung), von E. Reitter. — Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzherzogthümer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs (4. Fortsetzung), von J. Mann. — Zwei neue Arten der Blattwespengattung Thomsonia, von Fr. W. Konow. — Tenthredo velox F. und Tenthredo bipunctula Klg., von R. von Stein. — Literatur. — Notiz. — Correspondenz. Archiv für Naturgeschichte. Herausgeg. von E. v. Martens. Jahrg. L, Heft 3 und 4 (b). Beschreibung einiger neuen Milben, von Dr. G. Haller. — Beitrag zur Copepoden-Fauna des Adriatischen Meeres, von Dr, Lazar Car. — Ueber die von den Herren Dr. Arthur und Aurel Krause im nördlichen Stillen Ocean und Behringsmeer gesammelten freilebenden Copepoden, von S. A. Poppe. — Bericht über die wissenschaftliche Leistungen im Gebiete der Entomologie während des Jahres 1883, von Dr. Ph. Bertkau. Annales des Sciences Naturelles. Zoologie et Paléontologie. Tome XVII, n°. 3 et 4 (b). Etudes histologiques et organologiques sur les centres nerveux et les organes des sens des animaux articulés, par M. H. Viallanes. Bullettino della Società Entomologica Italiana. Anno XVI, trim. 3 e 4 (a). P. Bargagli, Rassegna biologica di Rincofori Europei (continuaz.). — A. Berlese, La sistematica dei Sarcoptidi. — G. Gribodo, Sopra alcune [specie nuove o poco conosciute di Imenotteri Antofili. — G. Gribodo, Diagnosi di nuove specie di Imenotteri scavatori. — L. Mocchiati, L’evoluzione biologica degli Afidi in generale e della Fillossera in particolare. — P. Milani e A. Garbini, Nuovo metodo per trasportare le squame dei Lepidotteri sulla carta. — N. Passerini, Esperienze sulla decapitazione delle farfalle del Baco da seta. — Letteratura Entomologica Italiana. — Rassegna e Bibliografia entomologica. — Notizie di Entomologia applicata. — Note e notizie varie. Tijdschrift voor Entomologie, uitgegev. door de Nederl. Entom. Vereen. DI. XXVII, aflev. 4 (a en b). Eene varieteit van Catocala nupta L., door P. C. T. Snellen. — Aanteekening over twee varieteiten van Oost-Indische dagvlinders, door P. C. T. Snellen. — Beschrijving van twee Javaansche soorten van het genus Madopa Steph., Lederer, door P. C. T. Snellen, met afbeeldingen door Dr. J. van Leeuwen Jz. — Oost-Indische Psilopus-soorten, door F. M. van der Wulp. — ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXIX Bijdrage tot de kennis der inlandsche Galerucinen, door Mr. A. F. A. Leesberg. — Boekaankondiging: Lepidoptera von Madagascar von M. Saalmiiller. Erste Abtheilung. — Coleoptera, door Dr. H. ten Kate Jr. in Noordelijk Lapland aangetroffen, door Dr. E. Everts. — Spinnen, door Dr. H. ten Kate Jr. in Noordelijk Lapland verzameld, door Dr. A. W. M. van Hasselt. — Bijdrage tot de kennis der Coleopteren-fauna van het eiland Saleijer en van het naburige eilandje Poeloe-Katela , medegedeeld door C. Ritsema Cz. — Coryptilum triphaenoides Snell., nov. spec. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entom. de Belgique. Sér. III, n°. 54 (a). Diagnoses de Coléoptéres de l’Afrique orientale, par M. Léon Fairmaire. — Note sur quelques Prionidae, par Auguste Lameere. Bulletin des Séances de la Société Entomologique de France. Ann. 1884, n°. 21, 22 et 24. Ann. 1885, n°. 1 (a). Descriptions de six Lépidoptéres de la Province de Mou-Pin (Thibet), par M. G. A. Poujade. — Deux Lépidoptères nouveaux, décrits par M. Ch. Oberthür. — Notes synonymiques et observations relatives à cinq espèces de Coléoptéres et un Lépidoptére de la famille des Psychides, par le Dr. C. Berg. — Diagnose d’un nouveau Rhynchiles, par M. L. Bedel. — Description d’un Satyride nouveau de Mou-Pin, par M. G. A. Poujade. — Diagnoses de onze genres de Diptéres exotiques nouveaux ainsi que celles de quelques espéces, par M. J. M. F. Bigot. — Description de Lampyris attenuata Fairm. 9, par M. E. Olivier. — Diagnoses de plusieurs variétés de Lepidopteres, par M. J. Fallou. — Description d’un Satyride nouveau du Thibet oriental, par M. G. A. Poujade. Schriften des Vereines zur Verbreitung naturwissensch. Kenntnisse in Wien. Bd. XXIV (a). Ueber das Zirpen und Hören der Heuschrecken, von Dr. C. Brunner von Wattenwyl. Zeitschrift für Naturwissenschaften. Band LVII, Heft 4 und 5 (a). Ueber eine geschlechtsreife Form der als Tarsonemus beschriebenen Thiere, von Dr. J. Flemming. — Zur Kenntniss der Cicadellinen- gattung Tettigonia Geoffr., von Prof. Dr. E. Taschenberg. Jahrbücher des Nassauischen Vereins für Naturkunde, Jahrg. 37 (a). Die Hesperiinen-Gruppe der Achlyoden, von Carl Plötz. — Die Käfer von Nassau und Frankfurt, 4ter Nachtrag, von Dr. L. von Heyden. — Beiträge zur Biologie einheimischer Käferarten , von Dr. Buddeberg. — Beobachtungen über Schildläuse und LXX ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER deren Feinde, angestellt an Obstbäumen und Reben im Rheingau, von R. Göthe. — Beiträge zur Lepidopteren-Fauna von Amboina. von Dr. A. Pagenstecher. Februari 188. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVIII, n°. 261 (Februari 1885) (a). Protective Resemblances in Insects, by R. Trimen. — Life-History of Charagia virescens, by G. V. Hudson. — A year’s work among Gall-gnats, by P. Inchbald. — Oriental Entomology, by the Rev. F. A. Walker. — Urticating Properties of Lepidoptera, by G. Balding and J. Anderson. — Entomological Notes, Captures, ete. — Obituary: Sidney Smith. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXI, n°. 249 (February 1885) (0). Pancalia Leeuwenhoekella and Latreillella; are they the sexes of one species?, by H. T. Stainton. — Description of a new species of Fodinoidea (a genus of Moths) from the Betsileo Country, Madagascar, by A. G. Butler. — Description of a new Butterfly from Madagascar, by A. G. Butler. — Description of a new species of the Geometrid genus Ophthalmophora ,'by A. G. Butler. — On the recent discovery of the wing of a cockroach in rocks belonging to the Silurian period, by H. Goss. — Oligobiella , novum genus Capsidarnm, descripsit Dr. O. M. Reuter. — En- tomological Notes, Captures, etc. — The Nitidulidae of Great- Britain (continued), by the Rev. W. W. Fowler. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. vol. XV, n°. 86 (February 1885) (0). On a new Species of Idotea, by Ch. Chilton. — On the Development of the Chelifers, by J. Barrois. — Biological Evolution of the Aphides of the Genus Aphis, by M. Lichtenstein. Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. IV, Heft 1 (Januar 1885) (b). Dr. Clemens Hampe. Ein Nachruf von Edmund Reitter. (Mit Porträt). — Ein neuer Plectes aus dem Kaukasus, von 0. Retowski. — Beitriige zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzherzogthümer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs (5. Fortsetzung), von J. Mann. — Bericht über eine in russischer Sprache erschienene dipterologische Arbeit, von C. R. Osten Sacken. — Otiorrhynchus (Tourniera) Starcki n. sp., von O. Retowsky. — Ueber einige Hymenopteren aus der Um- gebung von Travnik in Bosnien, von Prof. Dr. E. Hoffer. — Die Nitiduliden Japans (Fortsetzung), von Edm, Reitter. — ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXI Ueber die Blattwespen-Gattungen Strongylogaster Dahlb. und Selandria Klug, von W. Fr. Konow. — Entomologische Notizen, von A. Fleischer. — Ueber den Gattungsnamen Plectes Fischer, von Edm. Reitter. — Literatur: Hemiptera, Diptera, Coleoptera. — Corrigenda. Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Cordoba. Tom. VII, entr. 1 y 2 (a). Estafilinos de Buenos Aires. por F. Lynch Arribalzaga. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entom. de Belgique. per. Lil, ni 55 (0), Description du Tmesisternus Rafaelae n. sp., par M. J. W. van Lansberge. — Descriptions of two new Coleoptera sent by M. de Lacerda from Bahia, by D. Sharp. — Description d’une espéce nouvelle de Myrméléonide du genre Gymnocnemia, par M. Mac Lachlan. Maart 1885. Entomologist (The). Conducted by J. T. Carrington. Vol. XVIII, n°. 262 (March 1885) (a). Mimicry in Insects, by R. Trimen (concluded). — Notes on the Capture and Preservation of Coleoptera, by L. Fanshawe. — Lepidoptera in Kent, by J. W. Tutt. — Entomological Notes, Captures, ete. — Obituary: Edward Caldwell Rye. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXI, n°. 250 (March 1885) (b). The Nitidulidae of Great Britain (continued), by the Rev. W. W. Fowler. — Notes on three very rare species of British Coleo- ptera, by C. G. Hall. — Descriptions of a new genus and some new species of Phytophagous Coleoptera, by M. Jacoby. — Little known British Aculeate Hymenoptera, by Edw. Saun- ders. — Notes on British Typhlocybidae, with diagnoses of two new species, by J. Edwards. — Notes and Captures. — Proceedings of the Entomological Society of London. — Obituary: E. C. Rye and Major F. J. Sidney Parry. Annals and Magazine of Natural History. 5th. ser. Vol. XV, n°. 87 (March 1885) (2). Lepidoptera collected by Mr. C. M. Woodford in the Ellice and Gilbert Islands, by A.G. Butler. — Descriptions of two new species of Chalcididae, by W. F. Kirby. — Cn a new Genus of the Family Sarcopsyllidae, by W. Schimkewitz. — Completion of the History of Chaitophorus Aceris Fabricius, by M. J. Lich- tenstein. — Note on the Intelligence of a Cricket parasitized by a Gordius, by Dr. H. C. Me Cook. LXXII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. IV, Heft 2 (Februar 1885) (b). L. Duda, Beiträge zur Kenntniss der Hemipteren-Fauna Böhmens. — E. Reitter, Die Nitiduliden Japans (Fortsetzung). — J. Mann, Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzher- zogthiimer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs (6. Fortsetzung). — F. Kowarz, Mikia nov. gen. Dipterorum. — J. Mik, Ein neuer europäischer Doros (Dipterologischer Beitrag). — Dr. v. Heyden, Kurze Antwort auf Herrn Fauvel’s , Rectifica- tions” zum Catalogus Coleopterorum Europae et Caucasi. — L. Bedel, Zusätze und Berichtigungen zum „ Catalogus Coleopterorum Europae et Caucasi” ed. III. — Edm. Reitter, Coleopterologische Notizen. — Literatur: Hemiptera, Diptera, Hymenoptera, Cole- optera. — Notizen. — Corrigenda. Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova. Ser. 2, vol. I (a). Spedizione Italiana nell'Africa Equatoriale. Risultati Zoologoci. Imenotteri, per G. Gribodo (Memoria seconda). — Catalogue Systématique des Passalides, par P. Wytsman. — Sopra alcuni Imenotteri raccolti a Minhla nel Regno di Birmania dal Cap. G. B. Comotto. Nota di G. Gribodo. — Sechs neue Coleopteren aus Italien, gesammelt von Herrn A. Dodero, beschrieben von E. Reitter. — Materiali per lo studio della fauna Tunisina raccolti da G. e L. Doria. III. Rassegna delle Formiche della Tunisia, del Prof. ©. Emery. — Die Scydmaeniden Nord-Ost-Africa’s, der Sunda-Inseln und Neu-Guinea’s im Museo Civico di Storia Naturale zu Genua, untersucht und bearbeitet von Dr. L. W. Schaufuss. — Materiali per lo Studio della Fauna Tunisina raccolti da G. e L. Doria. IV. Sopra alcune Collembola e Thysanura di Tunisi, pel. Prof. C. Parona; V. Rincoti, di P. M. Ferrari. — Risultati di Raccolte Imenotterologiche nell’Africa orientale, pel Dottor P. Magretti. — Description d’une nouvelle espèce de Trogositides, par A. Leveille. A pril 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVIII, n°. 263 (April 1885) (a). On some probable Causes of a Tendency to Melanie Variation in Lepidoptera of High Latitudes, by Lord Walsingham. — Epping Forest during 1884, by W. H. Wright. — Oriental Entomology, by F. A. Walker. — On the genus Agrotis, by J. Tutt. — Larvae of British Pterophori, by R. South. — Introductory Papers on Ichneumonidae, by J. B. Bridgman and E. A. Fitch. — Collecting the genus Eupithecia, by J. T. Carrington. — The genus Goniodoma Zell., by G. Coverdale. — Lepidoptera in ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXIII Sommersetshire, by the Rev. Seymour St. John. — Natural History Nomenclature, by C.S. Gregson. — Entomological Notes, Captures, etc. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXI, n°. 251 (April 1885) (b). Descriptions of some new species of Lepidoptera from Algeria, by G. T. Baker. — On the distinctness of Aulocera Scylla from A. brahminus, by A. G. Butler. — Description of two new species of Butterflies, by H. Grose Smith. — The life-history of Asopia (Pyralis) farinalis, by the Rev. J. Hellins. -- A new Dragon-fly of the genus Anax from Madagascar, by R. Me Lachlan. — Entomological Notes, Captures, ete. — Obituary: L. Rudolf Meyer-Diir. — The Nitidulidae of Great-Britain (con- tinued), by the Rev. W. W. Fowler. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XV, n°. 88 (April 1885) (0). Description of a new Genus of Chalcosiidae allied to Himantopterus, by A. G. Butler. — Description of a new Species of the Coleopterous Genus Mecynodera (Sagridae), by C. O. Waterhouse. — On the Discovery of an Impression of an Insect in the Silurian Sandstone of Jurques (Calvados), by L. C. Brongniart. — A new Insect injurious to Wheat, by C. V. Riley. Notes from the Leyden Museum. Vol. VII, Part 2 (April 1885) (0). On exotic Diptera, by F. M. van der Wulp. Part 2 (concluded). — Deux espèces nouvelles d’Elatérides, décrites par E. Candèze. — Three new species of exotic Coleoptera, described by C. Ritsema Cz. — Remarks on Longicorn Coleoptera, by C. Ritsema Cz. Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. IV, Heft 3 (Mirz 1885) (0). Ueber Zoocecidien auf Taxus baccata Linn. und Euphorbia Cyparissias Linn., von Jos. Mik. — Beiträge zur Kenntniss der Hemipteren- Fauna Böhmens, von Lad. Duda. — Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzherzogthiimer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs, von J. Mann. — Die Nitiduliden Japans (Fortsetzung), von E. Reitter. — Coleopterologische No- tizen. X, von E. Reitter. — Ein sehr lehrreiches Nest des Bombus terrestris L., von Prof. Dr. E. Hoffer. — Note rectificative, par J. M. F. Bigot. — Literatur. — Notizen. — Correspondenz. Entomologische Zeitung, herausgeg. v. d. Entom. Ver. in Stettin. Jahrg. 45 (0). Exotische Lepidopteren. II, beschrieben von G. Weymer. — Lite- ratur. — Exotisches, von C. A. Dohrn. — Ein Brief Humboldts, mit Vor- und Nachwort, von G. A. Dohrn. — Die Hesperiinen- LXXIV ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Gattung Ismene Sw. und ihre Arten, von C. Plötz, — Auf dem Wendelstein, ein entomologischer Ausflug, von C. von Gump- penberg. — Philipp Christoph Zeller, von H. T. Stainton. — Zur Naturgeschichte der Cidaria frustata Tr., von Dr. A. Speyer. — Rosenberg 3, von C. A. Dohrn. — Maikefer-Pech, von C. A. Dohrn. — Die Behandlung der fiir Sammlungen bestimmten Schmetterlinge und ihre Erhaltung, von Dr. Rössler. — Aufruf zur Griindung eines Deutschen entomologischen National Museums zu Miinster in Westfalen. — Classification of the Coleoptera ot North America bij J. L. Leconte and G. H. Horn, besprochen von Dr. C. A. Dohrn. — Beschreibungen neuer Phytophagen , von Martin Jacoby. — Coléoptéres de Madagascar, recueillis par Hildebrandt, décrits par M. L. Fairmaire, — Supplément aux Coléoptères de Tripoli (Année 1883, p. 459). — Das Weibchen von Papilio Zalmovis Hew. — Nachtrag zu Seite 108. — Die Hesperiinen-Gattung Plastingia Butl. und ihre Arten, von Carl Plötz. -— Ueber Termitenschaden, von Dr. H. A. Hagen. — Ueber den Figulus anthracinus Klug und seine afrikanischen Verwandten, von G. Albers. — Exotisches, von C. A. Dohrn. — Priostomus nov. gen. (Halticinae), von Martin Jacoby. — Unst, ein Lepidopterischer Liickenbiisser, von C. A. Dohrn. — Rhyn- chites Alliariae Payk. und ein neuer Rhynchites vom Amur, von J. Faust. — Ueber Polydrosus corruscus Germ. und ligurinus Gyll. Sch., von J. Faust. — Lepidopterologisches, von Dr. M. Stand- fuss. — Lepidopterologische Notizen aus Livland, von C. A. Teich. — Uebersicht der Kaukasischen Meleus-Arten, von J. Faust. — Leconte’s Nekrolog von F. G. Schaupp, übertragen von Dr. A. Krieger. — Entomologische Erinnerungen gegen die Entwicklungshypothese der Darwinianer, von J. Schilde. — Macrolepidopteren des unteren Rheingaues und der angrenzenden Gebirgslandschaft, von Pfarrer A. Fuchs. — Entwicklungsge- schichte der Lasiocampa lunigera und var. lobulina Esp., von Prof. Dr. Pabst. — Leucanitis Beckeri nova species, von Dr. M. Standfuss. — Quelques Coléoptéres madecasses, par M. Leon Fairmaire. — Exotisches, von C. A. Dohrn. — Die Hesperiinen- Gattung Thymelicus Hübn. und ihre Arten, von Carl Plòtz. — Die Hesperiinen-Gattung Butleria Kirby und ihre Arten, von Carl Plötz. — Exotische Notizen, von A. Srnka. — Anatomische Bedenken gegen die Weiblichkeit von Papilio Zalmoxis Hew., von Dr. O. Staudinger. — Plusia Beckeri Stgr. var Italica Stgr., Calberlae Standf., von Dr. O. Staudinger. — Eine englische Ver- steigerung von Schmetterlinge, von ©. A. Dohrn. — Vier Briefe Pirazzoli’s, mitgetheilt von C. A. Dohrn. — Eine Lesefrucht, mitgetheilt von C. A. Dohrn. -- Gnophos Sordaria var. Mendicaria ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXV H. S., von A. Hoffmann. — Erlebnisse eines todten Neuseeländers, von ©. A. Dohrn. — Entomologische Erinnerungen gegen die Entwicklungshypothese der Darwinianer, von J. Schilde. — Relicta Zelleriana, I. — Eine Lesefrucht, von C. A. Dohrn. — Lepido- pteren von den Shetland-Inseln, mit Notizen über das Vorkom- men der Arten in anderen nordischen Ländern, auf nord- und mitteldeutschen Gebirgen und in den Schweizer Alpen, von A. Hoffmann. — Die Hesperiinen-Gattung Telesto Bsd. und ihre Arten, von Carl Plötz. — Die Hesperiinen-Gattung Isoteinon Feld. und ihre Arten, von Carl Plötz. — Die Gattung Abantis Hopf. - - Die Gattung Cyclopides Hübn. und ihre Arten. — Die Rhopalocera “ der Insel Nias, von Nap. M. Kheil, besprochen von J. Schilde. — Erklärung, von Dr. P. Durdik. — Revision der amerikanischen Cueujidae nördlich von Mexico, von Th. L. Casey, besprochen von Dr. C. A. Dohrn. — Exotisches, von ©. A. Dohrn. — Ein englisches Scharmützel über Namenbildung, mit Nachwort von C. A. Dohrn. — Relieta Zelleriana, II. — Vorkommen und Verbreitung einiger Macrolepidopteren in Vorpommern und Rügen, von A. von Homeyer. — Neuere Publicationen über Nordamerikanische Käfer, von Dr. G. Horn, besprochen von C. A. Dohrn. — Russische Rüsselkäfer, von J. Faust. — Curiosum n°. II, von C. A. Dohrn. — Ein Aufruf, besprochen von C. A, Dohrn. — Berichtigung, von S. Alpheraky. — Mémoires sur les Lépidoptéres, rédigés par N. M. Romanoff. Tome I, besprochen von Dr. A. Speyer. Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Cordoba (Rep. Argent.) Tomo VII, entr. 3 (a). Estafilinos de Buenos Aires, por F. Lynch Aribalzaga. Album der Natuur. Jaarg. 1885. Afl. 6 (0). Compagnieschap tusschen organismen van verschillende soort (met afbeeldingen), door Dr. J. Ritzema Bos. Annales des Sciences naturelles, Zoologie. Tom. XVII, n°. 5 et 6 (0). Crustacés rares ou nouveaux des côtes de France (35e et 36e article), par M. Hesse. — Etude sur la répartition des sexes chez les Hyménoptéres, par M. J. H. Favre. — Sur un Scorpion du terrain silurien de Suède, par M. Lindström, — Sur un nouveau type de tissu élastique observé chez la larve de l’ Eristalis, par M. H. Viallanes. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entom. de Belgique. Sér. III, n°. 56 et 57 (a). Arachnides recueillis par M. Weyers à Sumatra (ler envoi), par M. E. Simon. — Species Capsidarum regionis Palaearcticae, des- LXXVI ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER eripsit O. M. Reuter. — Pnytophages (Halticides et Galérucides) recueillis par M. J. Weyers à Fort de Kock, Painan (Sumatra) et à Vile Bodjo, par Ant. Duvivier. Tijdschrift der Nederl. Dierkundige Vereeniging. Deel VI, afl. 2—4 (a). Het herstellingsvermogen der dieren, door Dr. R. Horst. — Beitriige zur Kenntniss der Anatomie der Cirripedien, von Dr. P. P. C. Hoek. Proceedings of the Scientific Meetings of the Zoological Society of London for the year 1884. Part 3 (a). A list of the Rhopalocera collected by Mr. G. French Angas in the Island of Dominica, by F. D. Godman and O. Salvin. — On a collection of Heterocera from Dominica, by H. Druce. — Preliminary Notice of the Isopoda collected during the Voyage of H. M. S. Challenger. Part I, Serolis, by F. E. Beddard. — List of Coleoptera of the families Carabidae and Scarabaeidae collected by the late W. A. Forbes on the Lower Niger, by H. W. Bates. — On some new and little-known species of Butterflies of the genus Teracolus, by ©. Swinhoe. — On the Rhynchota collected by the late Mr. W. A. Forbes on the Lower Niger, by W. L. Distant. Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou. Ann. 1884, Di. 10). Révision des armures copulatrices des males du genre Bombus, par O. Radoszkowski. Bulletin de la Société Linnéenne de Normandie. 3me sér. tom. VII (1882/83) (a). Note sur une Eryonidée nouvelle trouvée à la Caine (Calvados) dans le Lias supérieur, par M. Morière. — Note sur les organes de la circulation et de la respiration chez les Crustacés Schizopodes et les larves des Décapodes, par M. Y. Delage. Vehandlungen des naturh. Vereines der preuss. Rheinlande und Westfalens. Jahrg. 41, 2te Hälfte (b). Entomologische Miscellen, von Dr. Ph. Bertkau. Zeitschrift für Naturwissenschaften. Bd. LVII, Heft 6 (a). Zu Tarsonemus uncinatus Flemm., von P. Kramer. Entomologisk Tidskrift. Utgifven af J. Spängberg. Arg. 5, Häft 3 och 4 (a). Den Entomologiska Féreningens sammankomst den 10 Maj 1884. — Leucania straminea Treitschke, en för Skandinavien ny Noctuid, af K. Fr. Thedenius. — Necrolog: Jörgen Christian Schiddte ; Olof Immanuel Fähraeus. — Fürteckning 4 de Limnophilidae, Apataniidae och Sericostomatidae som hittills blifvit funna pa ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN, LXXVII skandinaviska halfön, af H. D. J. Wallengren. — Fortsatte iagttagelser over arktiske sommerfugles metamorphoser, af G. Sandberg. — Anteckningar om sällsyntare svenska Lepidoptera, af Sven Lampa. — Gräsmasken, nägra ord med anledning of denna skadeinsekts uptriidande i Norrland 1883, af A. E. Holm- gren. — Zeuzera pyrina L., af O. Th. Sandahl. — Entomologiska meddelanden fran Societas’ pro Fauna et Flora Fennica sam- mantriden aren 1882 och 1883, af O. M. Reuter. — Finlands och den Skandinavisko Halföns Hemiptera-Heteroptera, af O. M. Reuter. — Iakttagelser öfver nägra insekters lefnadsförhällanden , af C. G.! Andersson. — Den Entomologiska Föreninges i Stock- holm sammankomst den 1 Oktober 1884, af Chr. Aurivillius. — Necrolog öfver Anders Fredrik Regnell, af O. Th. Sandahl. — Bidrag till Dödskallefjärilens (Acherontia atropos) lefnadshistoria , af H. v. Post. — Species Capsidarum, quas legit expeditio danica Galateae, descripsit O. M. Reuter. — Orchestes Populi L. i Gefletrakten, af J. Spangberg. — Den Entomologiska Förenin- gens i Stockholm arssammankomst den 14 December 1884, af O. Th. Sandahl. Naturhistorische Hefte. Redigirt von O. Herman. Bd. VIII (a). Coleoptera nova ex Asia minore a J. Frivaldsky descripta. — Diagnoses Hemipterorum, scripsit Dr. G. Horvath. — Data ad cognitionem Pseudoscorpionum ab auctore Dr. E. Tömösvary. — Beitrag zur Kenntniss der Hymenopteren-Gattung Oxybelus Latr. , von F. F. Kohl. — Characteristische Daten zur Hymenopteren- Fauna Siebenbiirgens, von A. Mocsary. — Species generis Anthi- dium F. regionis palaearcticae. Auctore A. Mocsary. — Coleoptera nova ex Hungaria a J. Frivaldsky descripta. — Coleoptera pro Fauna Hungariae characteristica, annis praeteritis in Hungaria collecta, a J. Frivaldsky. — Diagnoses Hemipterorum scripsit Dr. G. Horvath. Idem Bd IX, n 1..(0). Myriopoda a J. Xantus in Asia orientali collecta. Enumeravit speciesque novas descripsit Dr. E. Tömösvary. Horae Societatis Entomologicae Rossicae. Tom. XVIII (b). Quelques nouveaux Hyménoptéres d’Amérique, par O. Radosz- kovsky. — Etudes Hyménoptérologiques, par O. Radoszkovsky. — Fourmis de Cayenne frangaise, par O. Radoszkovsky. — Beitrag II zur Schmetterlingsfauna St. Petersburgs, von W. von Hede- mann. — Anthidium Christophi nov. sp., von Dr. F. Morawitz. — Diptera europaea et asiatica nova aut minus cognita, par J. Portschinsky. — Neue Käfer-Art aus Turkestan, von G. Ryba- LXX VIII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER kow. — Neue Cassida-Art aus Ost-Sibirien, von G. Rybakow. — Stelis ruficornis, von Dr. F. Morawitz. — En verder in het Russisch: Liste des Tenthrédinides des environs de Lissino, par N. Chapochnikoff. — Métamorphose de Systoechus nitidulus para- site des Orthoptéres du genre Stauronotus, par V. Chimkévitsch. — Sur les stemmates et leur faculté de vision chez les Phryganides, par N. Poletajeff. — Myriapodes de Russie, par A. Selivanoff. — Hemiptera Heteroptera des Astrachanischen Gebietes, von W. Jacovleff. — Deux espèces nouvelles de Rhopaloceres de |’ Asie centrale, par N. Erschoff. — Sarcophilae Wohlfahrti monographia, auctore J. Portschinsky. Mei 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol.‘ XVIII, n°. 264 (May 1885) (a). The genus Scoparia, by C. A. Briggs. — Nine days at Rannoch, by A. J. Rose and O. C. Goldthwaite. — Notes on the Capture and Preservation of Coleoptera, by L. Fanshawe. — Collecting the genus Eupithecia, by J. T. Carrington. — Description of a new species of Pierinae from the Malay Peninsula, by W. L. Distant. — Entomological Notes, Captures, etc. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXI, n°. 252 (May 1885) (0). The Nitidulidae of Great Britain (continued), by the Rev. W. W. Fowler. — Additions to the Trichoptera of the Worcester District, by J. E. Fletcher. — Descriptions of some new species of Lepi- doptera from Algeria (concluded), by G. T. Baker. — Insects in Artic Regions (extracted), by Dr. C. Aurivillius. — Entomo- logical Notes, Captures, ete. — Proceedings of the Entomological Society of London. — Reviews. — Obituary: Prof. C. Th. von Siebold. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XV, n°. 89 (May 1885) (0). New Coleoptera recently added to the British Museum, by C. 0. Waterhouse. — On three new species of Gonepteryx from India, Japan and Syria, by A. G. Butler. — New genera and species of Fossil Cockroaches from the Older American Rocks, by S. H. Scudder. — Remarks upon Lepidoptera collected in the Ellice and Gilbert Islands, by Mr. C. M. Woodford. — An example of Samia Cecropia having a fifth aborted wing, by H. Strecker. Album der Natuur. Jaarg. 1885. Afl. 7 (b). Compagnieschap tusschen organismen van verschillende soort (ver- volg), door Dr. J. Ritzema Bos. ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXIX Comptes-Rendus des Séances de la Soc. Entom. de Belgique. Sér. III, n°. 58 (a). Une Psychide nouvelle de Java, par F. J. M. Heylaerts. — Rectifica- tion à la liste des Orthoptéres récoltés dans l’Afrique Australe par M. de Selys-Fancon, publiée par M. A. de Bormans. — Note sur quelques Longicornes du Paraguay , par Aug. Lameere. Tijdschrift voor Entomologie, uitgegeven door de Nederl. Entom. Vereen. Dl. XXVIII, afl. 1 (a en b). Verslag der 39ste Zomervergadering gehouden te Breda op Zaterdag 23 Augustus 1884. — Beschrijving van vier nieuwe soorten van Oost-Indische Heteroceren, door P. C. T. Snellen. — Lagoptera bivirgata nov. spec., door P. C. T. Snellen. — Lepidoptera van Celebes, verzameld door Mr. M. C. Piepers, met aanteekeningen en beschrijving der nieuwe soorten door P. C. T. Snellen. Tweede afdeeling: Heterocera (Vervolg). Meddelanden af Societas pro Fauna et Flora Fennica. 11 Häftet (a). Om förekomsten af Ishafscrustacéer uti mellersta Finlands sjöar, af O. Nordquist. — Hemiptera duo nova e Fennia, descripsit O. M. Reuter. Verhandlungen des Vereins für naturwissensch. Unterhaltung zu Hamburg. Bd. V (a). Die Variabilität der Schmetterlinge in ihren verschiedenen Entwicke- lungsstadien und der biologische Werth von Form, Farbe und Zeichnung, von Carl Zimmermann. — Ueber die Metamorphose einiger Dipteren, van G. Gercke. — Exotische Lepidopteren , von Dr. ©. Krüger. — Nachtrag zur Lepidopteren-Fauna der Nieder-Elbe, von A. Sauber. — Ueber Aracosternus Wieneckii de Man, von Dr. G. Pfeffer. — Anschluss an den im Juni und Juli veroffentlichten Nachtrag zur Lepidopteren-Fauna der Nieder- Elbe, von A. Sauber. Mittheilungen der schweizerischen Entomologischen Gesellschaft. Vol. VI, m... 10:(b). Die Fossorien der Schweiz, von F. F. Kohl. — Die Tsetsefliege Afrika’s, von Dr. G. Schoch. — Ueber Mydaea ancilla Meig., von V. von Röder. — Nachtrag zu „Eine Exkursion nach Serbien”, von Dr. von Schulthess. — Teras Hippophaeana v. Heyd., von Prof. Frey. — Necrolog von Hrn Prof. Zeller, von Prof. Frey. — Necrolog von Hrn. Prof. Heer, von Dr. G. Schoch. — Errata et addenda zur Bestimmungstabelle der Curculioniden von Dr. G. Stierlin. Idem, Vol. VII, Heft n°. 2 und 3 (b). Verschiedene Beiträge zur schweizerischen Insekten-Fauna, von F. LXXX ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Riggenbach-Stehlin. — Ephemerella ignita Poda, eine paedogene- tische Eintagsfliege, von Dr. G. Schoch. — Ueber ein neues Phryganeen-Gehäuse, von Dr. G. Schoch. — Seltene Libellen der schweizerische Fauna, von Meyer-Diir. — Beschreibung eines neuen Rüsselkäfers, von Dr. Stierlin. — Bestimmungs-Tabellen europäischer Rüsselkäfer. II. Brachyderidae, von Dr. Stierlin. — Systematisches Verzeichniss der Arten der Curculioniden-Familie Brachyderidae. — Aphorismen, neue Resultate und Conjecturen zur Frage nach den Fortpflanzungs-Verhältnissen der Phytophtiren enthaltend, von Dr. E. A. Göldi. Revue d’Entomologie , publiée par la Société Française d’Entomologie. Tome III (1884) n°. 3—12 (a). Synopsis du genre Lissoma Steph., par L. Bedel. — Révision des Lathridiidae de la Nouveile-Zélande, par M. Belon. — Dascillides et Malacodermes de la Nouvelle-Calédonie, par M. Bourgeois. — Faune gallo-rhenane (Malacodermes), par M. Bourgeois. — Deseription de trois Col&opteres nouveaux d’Algerie, par M. Brisout de Barneville. — Les Longicornes gallo-rhénans, par M.M. Dubois et Fauvel, — Rectifications au Catalogus Coleo- pterorum Europae et Caucasi, par M. A. Fauvel. — Réponse aux auteurs du Catalogus Coleopterorum, par M. A. Fauvel. — Nécrologie. — Supplément aux Staphylinides recueillis par M. Montaudon dans la Moldavie, la Valachie et la Dobroudja, par M. A. Fauvel. — Note au sujet de l’Aepophilus. — Sur l'identité des genres Hypothenemus, Stephanoderus et Homoeocryphalus, par M. A. Fauvel. — Nouvelle note sur l’Hypothenemus eruditus W., par M. A. Fauvel, — Faune gallo-rhénane: Carabides (Suite), par M. A. Fauvel. — Description des Cicadines d’Europe du groupe des Typhlocibini; traduit par Reiber avec des annotations par Lethierry. — Nouveau Catalogue des Orthoptéres de France, par M. Finot. — Conclusions pratiques des observations Kessler, Horvath et Lichtenstein sur les migrations des Pucerons de l’or- meau, par M. J. Lichtenstein. — Recherches Névroptérologiques dans les Vosges, par R. Me Lachlan. — Lépidoptères inédits et notes entomologiques, par M. Millière. — Hémiptéres nouveaux, par M. Puton. — Notes Hémiptérologiques, par M. Puton. — Note sur l’Aepophilus, par M. Puton. — Description d’une espèce nouvelle du genre Eurydema et quelques mots sur la synonymie de trois autres espéces, par M. Reuter. — Phloeothrips albosignata nov. spec. ex Algeria, par M. Reuter. -— Notices sur les Palpi- cornes et diagnoses d’espéces nouvelles ou peu connues, par M. Cl. Rey. — Hibernation des Coléoptéres , par M. Simonot-Revol. — Nécrologie: J. H. Chabrier, par M. Xambeu. ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN, LXXXI Juni 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVIII, n°. 265 (June 1885) (a). Life-history of Liothula omnivora, by G. Vernon Hudson. — Fruit versus Sugar, by G. Barnard. — Contributions to the Life-history of Trigonophora flammea, by F.C. Woodbridge. — Entomological Notes, Captures ete. — Review. — Obituary: Nicholas Cooke. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXII, n°. 263 (June 1885) (b). On the value of the costal fold in the classification ot Tortrices , by C. G. Barrett. — Descriptions of two new genera of Aradidae, by Dr. E. Bergroth. — Description of Coleophora paludicola, a species new to science, by H. T. Stainton. — On the genus Aulocera Butler, by H. J. Elwes. — Entomological Notes, Cap- tures etc. — Revision of the British Species of Phycitidae and Galleridae, by E. L. Ragonot. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XV, n°. 90 (June 1885) (0). New species of Histeridae, with Synonymical Notes, by G. Lewis. — Description of a species of Wild-Mulberry Silkworm, allied to Bombyx, from Chehkiang, N. China, by F. Moore. — On the Circulation of the larvae of Ephemerae, by N. Creutzburg. — On the existence of a nervous system in Peltogaster ; a contri- bution to the history of the Centrogonidae, by M. Y. Delage. — On the Pelagic fauna of the Baltic Sea and Gulf of Finland, by M. M. G. Pouchet and J. de Guerne. Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. IV, Heft 4 (Mai 1885) (0). Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzher- zogthiimer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs (8. Fortsetzung), von J. Mann. — Beiträge zur Kenntniss der Hemi- pteren-Fauna Böhmens (2. Fortsetzung), von L. Duda. — Die Nitiduliden Japans (Fortsetzung), von E. Reitter. — Beiträge zu einem Verzeichniss der Dipteren Böhmens, von F. Kowarz. — Ein neuer Procrustes aus Klein-Asien und Einiges über die Varietäten des Carabus caelatus Fabr., catenatus Panz. und glabratus Payk., von Ch. Haury. — Coleopterologische Notizen (IX), von E. Reitter. — Bemerkungen über einige Blattwespengattungen , von Fr. W. Konow. — Kleine Berichtigung zur Kenntniss der alpinen Capsiden Tirols, von O. M. Reuter. — Literatur. — Notizen. The Proceedings of the Linnean Society of New South Wales. Vol. IX, Part 3 (a). On a new Crustacean found inhabiting the tubes of Vermilia, by 6 LXXXII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER W. A. Haswell. — The insects of the Maclay-Coast, New Guinea, by W. Macleay. — Descriptions of Australian Microlepidoptera. Part XI, by E. Meyrick. Proceedings of the Natural History Society of Glasgow. Vol. V, Part 3 (a). Apiarian Notes in Argyllshire in 1882, by Mr. R. J. Bennett. — Notes on a new Process of Preserving Larvae and Pupae, by Mr. P. Cameron. Idem, 2nd ser. Vol. I, Part 1 (a). On the Origin of the Forms of Galls, by P. Cameron. —- On the Habits of Euura (olim Cryptocampus), by P. Cameron. — On the Occurrence of Microdon mutabilis Linn.. in the West of Scotland, by P. Cameron. — On Mimicry, by P. Cameron. — Mesophylax impunctatus, an addition to the British Trichoptera. Annales de la Société Entomologique de France. 6me ser. tome III. (6). Chenilles nouvelles ou imparfaitement connues, par M. A. Con- stant. — Note sur diverses variétés de Lépidoptéres, par M. J. Fallou. — Métamorphoses d’un Diptére de la famille des Syr- phides. Genre Microdon Meig. = Aphritis Latr. (Microdon muta- bilis Linn.), par M. G. A. Poujade. — Descriptions de trois nouvelles espéces de Cochenilles, par M. P. Gennadius. — Groupe de Cydnides (9me partie), par M. V. Signoret. — Diptéres nouveaux ou peu connus (20e partie), par M. J. M. F. Bigot. — Coléoptères nouveaux ou peu connus récoltés par M. Raffray en Abyssinie, décrits par M. L. Fairmaire. — Description de nouvelles espéces de Ceutorhynchides de Russie, par M. Ch. Brisout de Barneville. — Essai monographique de la famille des Gyrinidae, par M. le Dr. M. Régimbart (2me partie). — Note sur un Lucanide incrusté dans le Sucein (Palaeognathus (Leuthner) succini Waga), par M. Waga. — Description du Paussus Jousselini Guér., par M. E. Olivier. — Descriptions de trois nouvelles espéces d’Apiaires trouvées en Italie, par M. le Dr. P. Magretti. — Description d’une Tenthrédine inédite de la faune de Sarepta, par M. E. André. — Groupe des Cydnides (10e partie), par M. V. Signoret. — Diptéres nouveaux ou peu connus (21e partie), par M. J. M. F. Bigot. — Etudes Arachnologiques (14e mémoire), par M. E. Simon. — Diptéres nouveaux ou peu connus (22e partie), par M. J. M. F. Bigot. — Groupe des Cydnides (11e partie), par M. V. Signoret. — Synopsis du genre Thonalmus (Lycides), par M. J. Bourgeois. — Essai monographique de la famille des Gyrinides, par M. le Dr. M. Régimbart. — Note sur quelques Coléoptéres de Magellan et de Santa-Cruz, par M. L. ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXXIII Fairmaire. — Description de quelques Coléoptéres de la Patagonie et de la Republique Argentine, par M. L. Fairmaire. — Groupe des Cydnides (12e partie), par M. V. Signoret. — Dipteres nouveaux ou peu connus (23e partie), par M. J. M. F. Bigot. — Notice nécrologique sur A. de Graslin, par M. P. Mabille. — Notice biographique sur M. Jules Ray, par M. Camille Jour- dheuille. — Notice nécrologique sur John L. Leconte, par M. A. Sallé. — Faune des Coléoptéres du bassin de la Seine et de ses bassins secondaires: Sous-ordre Rhynchophora, par M. L. Bedel. Proceedings of the Scientific Meetings of the Zoological Society of London for the year 1884. Prt. IV (a). On a collection of Lepidoptera made by Major J. W. Yerbury at or near Aden, by A. G. Butler. — On Lepidoptera collected at Kurrachee, by C. Swinhoe. Comptes-Rendus des Séances de la Societé Entomologique de Belgique. Ser. II, n°. 59—60 (a). Deux Corylophides nouveaux, décrits par M. Mathews. — Une Psychide nouvelle de Vile de: Sumatra, par F. J. M. Heylaerts. Verhandlungen des naturforschenden Vereines in Brünn. Bd. XXII (a). Diagnosen neuer Coleopteren aus Lenkoran, von E. Reitter. — Diagnosen neuer Staphyliniden aus dem Caucasus und aus Len- koran, von E. Eppelsheim. — Bericht über bei Brünn gesam- melte Myriopoden, von J. Ulieny. — Bestimmungstabellen der europäischen Coleopteren. XI. Bruchidae (Ptinidae), von B. Reitter. Proceedings of the Boston Society of Natural History. Vol. XXII, Prt. 2 and 3 (a). Notes on the genus Pieris, by Dr. H. A. Hagen. — The genus Colias, by Dr. H. A. Hagen. Memoirs of the Boston Society of Natural History. Vol. III, n°. 8 —10 (a). On the development of Oecanthus niveus and its parasite, Teleas, by H. Ayers. — Two new and diverse types of Carboniferous Myriopods, by 8. H. Scudder. — The species of Mylacris, a Carboniferous genus of Cockroaches, by S. H. Scudder. Entomologica Americana. A monthly Journal. Vol. I, n°. 1—4 (a). Visit to an old time Entomologist, by Dr. J. G. Morris. — Syno- nymical Notes, by Dr. G. H. Horn. — On the classification of North American Diptera, by Dr. S. W. Williston. — Noctuids common to Europe and North America, by J. B. Smith. — New Bombycidae from Colorado, by H. Edwards. — Entomo- logical Notes. — Classification of Hemiptera, by H. Osborn. — Synopses of Cerambycidae, by C. W. Leng. — Synopses of Butterflies, by G. D. Hulst. — Entomological Notes. — Records LXXXIV ENTOMOLOGISCGE INHOUD DER of some Contributions to the Literature of North American Beetles, published in 1883—84, by S. Henshaw. — New species of Californian Moths, by H. Edwards. — Entomological Notes. — Bees and other Hoarding Insects. Their Specialization into Females, Males and Workers, by E. A. Curley. — Record of some Contri- butions to the Literature of North American Beetles, published in 1883—84, by S. Henshaw. — Entomological Notes. Juli 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVIII, n°. 266 (July 1885) (a). The Lepidoptera of Burton-on-Trent and neighbourhood. — Addi- tional Notes upon setting Lepidoptera unpinned, by G. Cover- dale. — Notes on the Agrotidae, by J. W. Tutt. — Notes on the capture and preservation of Coleoptera, by L. Fanshawe. — Entomological Notes, Captures ete. — Obituary: Thomas Cooke. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXII, n°. 254 (July 1885) (b). Revision of the British species of Phycidae (continued), by E. L. Ragonot. — ‘The Nitidulidae of Great-Britain (continued), by W. W. Fowler. — The European species of the genus Clinocoris of Hahn, Stil, by Prof. O. M. Reuter. — Description of a new species of Lithocolletis bred from birch, by W. H. B. Fletcher. — A male Locust devoured by a female. — Note onthe Lepidopte- rous genus Doleschallia, by W. L. Distant. — Entomological Notes, Captures, ete. — Obituary: J. Sidebotham and N. Cooke. — A Synopsis of the British Species of Cimbicidina, Hylotomina, Lophyrina and Lydina, by P. Cameron. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. vol. XVI, n°. 91 (July 1885) (b). On Doratopteryx of Rogenhofer, a genus of Moths allied to Himan- topterus, by A. G, Butler. — On the blue-belted species of the butterfly-genus Prothoé, by A. G. Butler. — Notes on Mesozoic Cockroaches, by S. H. Scudder. — On the mode of development of Cantharis vesicatoria, by M. H. Beauregard. Zoologist (The). A monthly Journal of Natural History. 3rd ser. vol. IX, n° 103 (July 1885) (b). Notes and Observations on British Stalk-eyed Crustacea, by E. Lovett. Notes from the Leyden Museum. Vol. VII, n°. 3 (July 1885) (b). A new species of the Coleopterous genus Trifomidea Motsch., des- cribed by the Rev. H. S. Gorham. — Description d’une espèce nouvelle exotique du genre Necrophorus Fabr., par Ant. Grouvelle. ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN, LXXXV Wiener Entomologische Zeitung. Jahrg. IV, Heft 5 (Juni 1885) (b). Beiträge zur Kenntniss der Microlepidopteren-Fauna der Erzherzog- thiimer Oesterreich ob und unter der Enns und Salzburgs, von J. Mann. — Beiträge zu einem Verzeichniss der Dipteren Böhmens, von F. Kowarz. — Beiträge zur Kenntniss der Hemi- pteren-Fauna Böhmens, von L. Duda. — Die Nitiduliden Japans, von E. Reitter. — Lepidopterologische Mittheilungen, von O. Bohatsch. — Noch Einiges über paliarctische Aradiden, von O. M. Reuter. — Bemerkungen zu den Catalogs-Berichtigungen des Herrn A. Fauvel in der Revue d’Entomologie (1884), von E. Reitter. — Literatur. — Notizen. Annales des Sciences Naturelles. Zoologie Ge ser. Tom. XVIII, n°. 4—6 (b). Etudes histologiques sur les centres nerveux et les organes des sens des animaux articulés, par M. H. Viallanes (2e mémoire: Le ganglion optique de la Libellule (Aeshna maculalissima). Comptes-Rendus des Séances de la Société Entomologique de Belgique. Ber... IIE, n°. 61 (a): Note on the genus Plagithmysus Motsch., by D. Sharp. Correspondenz-Blatt des naturwissenschaftlichen Vereines in Regens- burg. Jahrg. 39, n°. 1-3 (b). Blattwespen-Studien (Fortsetzung), von Dr. Kriechbaumer. — Die Lepidopteren-Fauna der Regensburger Umgegend mit Kelheim und Wörth, von A. Schmid. Deutsche Entomologische Zeitschrift. Redact. Dr. G. Kraatz. Jahrg. XXIX, Heft 1 (b). Necrologe von Keferstein, Chevrolat, Mors, Rye, v. Siebold, Parry, Meyer-Diir, Striibing, Cornelius und Kiihl. — Literatur. — Kurze Bemerkungen zu Herrn M. Quedenfeldt’s Note zu seinem Auf- satze: Wie lebt Gnorimus variabilis L.?, von J. Weise. — Die Trudy der Societas Entomologica Rossica, besprochen von Dr. L. von Heyden. — Eine neue Oxytelinen-Gattung der Mediterran- Fauna, aufgestellt von Dr. Eppelsheim. — Ueber die Artrechte der europäischen und die Varietäten der deutschen Maikäfer (Melolontha F.), von Dr. G. Kraatz (2tes Stück). — Ueber die Gattung Clithria Burm., von Dr. G. Kraatz. — Ueber einige neue Glycyphana-Arten, von Dr. G. Kraatz. — Die Cetoniden der Aru-Inseln, nach dem von Herrn C. Ribbe 1884 ge- sammelten Materiale beschrieben von Dr. G. Kraatz. — Ueber Varietäten von Sternoplus Schaumii White (Cetoniden-Gattung von Celebes), von Dr. G. Kraatz — Beitrag zur Staphylinen- fauna West-Afrika’s, von Dr. E. Eppelsheim. — Synopsis of LXXXVI ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER the Philontini of Boreal America by G. H. Horn, besprochen von Dr. G. Kraatz. -- Th. L. Casey’s Revision of the Stenini of America North of Mexico, besprochen von Dr. G. Kraatz. — Ueber „Los Estafilinos de Buenos Aires por F. Lynch Arri- balzaga” und einige allgemeine systematische Gesichtspunkte , von Dr. G. Kraatz. — Bemerkungen zu der Arbeit: Die Seyd- maeniden Nordost-Afrika’s, der Sunda-Inseln und Neu-Guinea’s im Museo Civico di Storia Naturale zu Genova von Dr. L. W. Schaufuss, von Edm. Reitter. — Neue asiatische Riisselkiifer (aus Turkestan) III, von J. Faust. — Notizen zum Genus Ortho- mus Chaud., von Dr. L. van Heyden. — Bemerkungen über Orthomus Chaud., von Dr. G. Kraatz. — Coleopterologische Ergebnisse einer Excursion nach Bosnien im Mai 1884, von Edm. Reitter. — Ergänzende Bemerkungen über Procerus-Arten , von A. v. Kraatz-Koschlau. — Ueber die specifische Umgrenzung der Procerus-Arten, von A. v. Kraatz-Koschlau. — Ueber die speci- fische Scheidung der Procerus-Arten, von Dr. G. Kraatz. — Ueber Gnaphaloryx aper Gestro und curtus’ Kirsch, von G. Albers. — Zwei neue europäische Histeriden und Bemerkungen zur Synonymie dieser Familie, von J. Schmidt. — Hister congener n. sp., von J. Schmidt. — Ueber Carabus glabratus var. punclatocostatus Haury und eine neue Varietät (extensus) dieser Art, von G. Kraatz. — Ueber einige Cicindela, von Dr. G. Kraatz. — Eine neue Cetonide von Sumatra, von Dr. G. Kraatz. — Pachnoda Nachtigali nov. spec. vom Congo, beschrieben von Dr. G. Kraatz. — — Zur Berichtigung, von G. Albers. Journal of the Linnean Society of London. Zoology. Vol. XVII. n°. 103; Vol. XVIII, n°. 104 -107; Vol. XIX, n°. 108 (0). On the Anatomy and Functions of the Tongue of the Honey-Bee (Worker), by T. J. Briant. — Longicorn Beetles of Japan. Additions, chiefly from the later Collections of Mr. G. Lewis; and Notes on the Synonymy, Distribution and Habits of the previously known Species, by H. W. Bates. — Notes on the Habits of some Australian Hymenoptera Aculeata, by I. G. Ling Roth. — The Morphology of Cyclops and the Relations of the Copepoda, by M. M. Hartog. Zeitschrift für Naturwissenschaften. Bd. LVIII, Heft 1 (a). Ueber Halarachne Halichoeri Allm., von Dr. P. Kramer. Proceedings of the Linnean Society of New South-Wales. Vol. IX, Prt. 4 (a). Note on the Fligt of Insects, by R. von Lendenfeld. — Revision of the Australian Laemodipoda, by W. A. Haswell. — Revision of the Australian Isopoda, by W. A. Haswell. — On the Pyc- ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. LXXXVII nogonida of the Australian Coast, by W. A. Haswell. -- Notes on Australian Edriophthalmata, by Ch. Chilton. — Descriptions of Australian Micro-Lepidoptera, n°. XII, by E. Meyrick. Naturhistorische Hefte. Vol. IX n°. 2 (a). Die Gattungen der Sphecinen und die Palaearktischen Sphea-Arten , von F. F. Kohl. — Neue Thierarten aus der Süsswasser-Fauna von Budapest, von Dr. E. v. Daday. Tijdschrift voor Entomologie. Dl. XXVIII, afl. 2 (a en b). Verslag der 18de Wintervergadering. — Lepidoptera van Celebes, door P. C. T. Snellen (vervolg en slot, met nadere aanteekeningen en alphabetisch register). — Drie synonymische aanteekeningen, door P. C. T. Snellen. — Catalogus der in Nederland voor- komende Hemiptera. iste Ged. Heteroptera, door Mr. A. J. F. Fokker (vervolg). — Eenige uitlandsche Nemocera, door F. M. van der Wulp. — Pelecodon of Calommata?, door Dr. A. W. M. van Hasselt. Zeitschrift für Naturwissenschaften. Bd. LVIII, Heft 2 (a). Ueber Lothringische und zum Theil neue Phytoptocecidien, von J. J. Kieffer. — Bemerkungen zu der Arbeit iiber Lothringische und zum Theil neue Phytoptocecidien von J. Kieffer, von Dr. D. von Schlechtendal. Berliner Entomologische Zeitschrift. Redact. H. J. Kolbe. Bd. XXIX, Heft 1 (0). Verzeichniss der von Herrn Major a. D. von Mechow in Angola und am Quango-Strom 1878—1881 gesammelten Tenebrioniden und Cisteliden, von G. Quedenfeldt. — Synonymische Bemer- kungen über Hemipteren, von O. M. Reuter. — Die Larve einer Manticora, von H. J. Kolbe. — Beitrag zur Dipteren-Fauna Galiziens, Kaiserthum Oesterreich, von Dr. A. Grzegorzek. (Fort- setzung). — Das Rostrum in der Ordnung Coleoptera, von J. Kolbe. — Aus meinem entomologischen Tagebuche (Lepidoptera), von Dr. L. Sorhagen. (Fortsetzung). —- Zwei neue Cecidomyia- Arten, von Dr. F. Löw. — Zu Phrynocolus Lac. (Coleoptera), von H. J. Kolbe. — Drei neue Cyphogastra-Arten, von Th. Kirsch. — Ueber Bubalocephalus, Macrotarsus und Verwandte, von J. Faust. — Ueber die Stellung der Gattungen Metacinops und Auchmeresthes Kraatz, von J. Faust. — Neue Siid-Ameri- kanische Danaidae und Heliconidae, von A. Srnka. — Ueber die Systematische Stellung {der Dipteren-Gattung Tetanura Fall., von V. von Röder. — Ueber die Dipteren-Gattung Ceratitis M. L., von V. von Röder. — Bemerkungen über zwei Dipteren, von V. von Röder. — Ueber die Dipteren-Gattungen Agapophytus LXXXVIII ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Guer. und Phycus Walk., von V. von Röder. — Argutor strenuus Pnz. und Argutor diligens St., von P. Habelmann. — Precis Ames- tris Dr. in verschiedenen Varietiiten, von H. Dewitz. — Generis Plerostichi Bon. subgenus Crisimus m,, von P. Habelmann. — Zur Naturgeschichte der Termiten Japans, von H. J. Kolbe. — Beitrag zur Kenntniss der Pseudoneuroptera Algeriens und der Ostpyreniien, von H. J. Kolbe. — Ueber einige Russische Hemi- pteren, von O. M. Reuter. — Ueber eine neue Cucullia-Raupe an Rohrkolbenbliithe (Typha latifolia) und über das Vorkommen einer Microlepidopteren-Raupe in einem Erdpilz , von H. Tetens. — Ueber das Vorkommen microscopischer Formenunterschiede der Fliigelschuppen in Correlation mit Farbendifferenzen bei dichromen Lepidopterenarten, von H. Tetens. — Chevrolatia Bonnairei, von M. Quedenfeldt. — Zum Andenken an W. G. A. Keferstein, von H. J. Kolbe. — Kleine coleopterologische Mittheilungen , von M. Quedenfeldt. — Recension des Werkes Prof. Latzel’s » Myriopoden der 6.-u. Monarchie” II Bd., von J. H. Kolbe. Bullettino Della Società Entomologica Italiana. Anno XVII, trim. reso) P. Bargagli, Rassegna biologica di Rincofori europei (continua- zione). — A. Berlese, Acarorum systematis specimen. — A. Berlese, Di alcuni Acari del Museo di Firenze, colla descrizione di tre nuove specie appartenenti alla famiglia dei Trombididi. — A. Berlese, Sopra alcuni Acari: Lettera al dott. Haller. — A. Bolles Lee, Nota intorno alla struttura intima dei bilancieri dei Ditteri. — L. Camerano, Osservazioni intorno alla Nestenia negli Insetti. — L. Camerano, Di una apparizione della Vanessa Cardui nel 1883, nei pressi di Torino. — L. Luciani, Sulla vita latente degli ovuli del baco da seta. — L. Macchiati, Flora degli A fidi dei dintorni di Cuneo, colla descrizione di alcune specie nuove. — C. R. Osten Sacken, Elenco della pubblicazioni entomologiche di C. Rondani. — Ad. Targioni Tozzetti, Note sopra alcune Cocciniglie (Coccidei). — Ad. Targioni Tozzetti, Aggiunte alla nota sui Coccidi. — Letteratua Entomologica Italiana. — Ras- segna e Bibliografia Entomologica. — Notizie di Entomologia applicata. — Note e notizie varie. Verhandlungen der k. k. zool. bot. Gesellschaft in Wien. Bd. XXXIV (Jahrg. 1884) (a). F. Brauer, Entomologische Beitriige. — A. Handlirsch, zwei neue Dipteren. — K. M. Heller, Zur Biologie des Anisarthron bar- bipes. —- A. Keferstein, Der Bombyx oder Bombylius des Aristo- teles als Seide hervorbringendes Insect. — E. Keyserling, Neue Spinnen aus Amerika. — F. F. Kohl, Die Gattungen der Pom- ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN, LXXXIX piliden. — F. F. Kohl, Die Gattungen und Arten der Larri- den. — E. Kreithner, Massenhaftes Auftreten des Kohlweisslings bei Wien. — Fr. Löw, Beiträge zur Kenntniss der Jugend- stadien der Psylliden. — F. Löw, Bemerkungen über Cynipiden. — Fr. Löw, Bemerkungen über die Fichtengallenläuse. — H. B, Möschler, Die Nordamerika und Europa gemeinsam angehörenden Lepidopteren. — ©. R. Osten Sacken, Berichtigungen und Zusiitze zum Verzeichnisse der entomologischen Schriften von C. Rondani. — C. R. Osten Sacken, Verzeichniss der entomo- logischen Schriften von Herman Liw. — H. Reinhardt, Zwei seltene Giraud’sche Hymenopterengattungen. — E. Reitter, Be- stimmungs-Tabellen der europäischen Coleopteren (Nachtrag zu dem V. Theile). — A. Rogenhofer, Die ersten Stande einiger Lepidopteren, II. — A. Rogenhofer, Ueber Chimaera (Atychia) radiata O. Transactions of the Entomological Society of London for the year 1884 (0). Additional notes on the genus Colias, by H. J. Elwes. — Notes upon, or suggested by, the colours, markings and protective attitudes of certain lepidopterous larvae and pupae, and of a phytophagous hymenopterous larva, by E. B. Poulton. — On the classification of Australian Pyralidina, by E. Meyrick. — On a new species of the genus Orihezia, by J. W. Douglas. — Note on the Papilio Polydecta of Cramer, by L. de Niceville. — Note on Tachyris melania of Fabricius, by W. H. Miskin, — Descriptions of new Australian Rhopalocera, by W. H. Miskin. — Further notes on the caprification of domestic figs, with reference to Dr. Paul Mayer’s notes thereon, by S. 8. Saunders. — On the Pediculus melittae of Kirby and its affinities, with reference to the larvae of Meloé, by S. S. Saunders. — North American Tortricidae , by Lord Walsingham. — Notes on two Australian species of Trigona, by H. J. Hockings. — Synopsis of the British Hymeno- ptera Aculeata, Prt. III, Apidae, by E. Saunders. — Further notes on the terminal segments of Aculeate Hymenoptera, by E. Saunders. — Notes on the Diptera of New-Zealand , supple- mentory to Prof. Hutton’s last Catalogue of 1881, by W. F. Kirby. — On the classification of Australian Pyralidina, by E. Meyrick. — The lepidopterous genus Cocylia, by A. G. Butler. — Descriptions of new species of Indian Lepidoptera-Heterocera , by F. Moore. — Life-History of sixty species of Lepidoptera observed in Mhow, Central India, by R. W. Forsayeth. — Further additions to Mr. Marshall’s Catalogue of British Ichneu- monidae, by J. B. Bridgman. — Notes on the life-history of XC ENTOMOLOGISCHE INHOUD DER Porphyraspis tristis, a palm-infesting Cassida from Brazil, by A. Sidney Olliff. — The water-beetles of Japan, by D. Sharp. — Revision of the Hydrophilidae of New-Zealand, by D. Sharp. — Descriptions of new species of Tenthredinidae and Cynipidae from Mexico, by P. Cameron. — Facts concerning the importation or non-importation of Diptera into distant countries, by C. R. Osten Sacken. — An Essay of Comparative Chaetotaxy, or the arrangement of characteristic bristles of Diptera, by C. R. Osten Sacken. — Proceedings. Augustus 1885. Entomologist (The). Conducted by J. E. Carrington. Vol. XVIII, n°. 267 (August 1885) (a). Notes from Epping Forest, by G. V. Elstowe. — Introductory Papers on Ichneumonidae, by J. B. Bridgman and E. A. Fitch. — The Lepidoptera of Burton-on-Trent and Neighbourhood (con- tinued). — Silk in Assam. — Entomological Notes, Captures, etc. — Review. Entomologist’s Monthly Magazine. Vol. XXII, n°. 255 (August 1885) (0). A Synopsis of the British Species of Cimbicidina , Hylotomina, Lophyrina and Lydina (continued), by P. Cameron. — Revision of the British Species of Phycitidae and Galleridae (concluded), by E. L. Raganot. — On the true type of the Lycaenid genus Pentila, by A. G. Butler. — Description of a new species of Cicadidae from Buenos Ayres, by W. L. Distant. — Entomological Notes, Captures, ete. — Proceedings of the Entomological Society of London. — The Nitidulidae of Great-Britain (continued), by W. W. Fowler. Annals and Magazine of Natural History. 5th ser. Vol. XVI, n°. 92 (August 1885) (b). Description of a new Species of the Zelides Section of Papilio, by F. Moore. — Description of two new Curculionidae (Eelemnorhinus) from Marion Islands, by C. O. Waterhouse. Entomologica Americana. A monthly Journal. Vol. I, n°. 5 (a). An Introduction to a classification of the N. A. Lepidoptera, by J. B. Smith (continued). — Synonymical Notes. N°. 2, by G. H. Horn. — The influence of climate on Cicada septemdecim, by C. V. Riley. — The periodical Cicada on Staten Island, by W. T. Davis. — Description of new Lepidoptera, by B. Neu- moegen. — Some new species of Hispini, by J. B. Smith. — On the discovery of Phoracantha, a tropical genus of Chaleid ONTVANGEN TIJDSCHRIFTEN. XCI flies, in Florida, by W. H. Ashmead. — Notes and News. — Obituary Note: H. K. Morrison. . Verhandlungen des naturhistorischen Vereines der preuss. Rheinlande und Westfalens. Von Ph. Bertkau. Jahrg. 42, iste Hälfte (0). Ueber Ephestia Kühniella Zell., von Landois. — Ueber die Coxal- driisen der Arachniden, von Dr. Ph. Bertkau. Comptes-Rendus des Séances de la Société Entomologique de Belgique. Ser. IIL. n.62 (a). Note on Antracomartus carbonis, by S.H. Scudder. — Une Psychide nouvelle de l’île de Java, par F. J. M. Heylaerts. Annales de la Société Entomologique de Belgique. Tome XXVIII (b). Métamorphoses de la Leptinotarsa undecimlineata Stäl., par le Dr. E. Dugès. — Métamorphoses du Tropisternus lateralis F., par le Dr. E. Dugès. — Métamorphoses du Mallodon angustatum Thoms., par le Dr. E. Dugès. — Tentamen Catalogi Glomeridarum hucusque descriptarum, auctore A. Preudhomme de Borre. — Révision des Diplax paléarctiques, par M. de Selys-Longchamps. — Tentamen Catalogi Lysiopetalidarum , Julidarum, Archiulidarum , Polyzonida- rum, atque Siphonophoridarum hucusque descriptarum, auctore A. Preudhomme de Borre. — Longicornes recueilis par feu Camille van Volxem au Brésil et à La Plata, par A. Lameere. — Longicornes recueillis par M. Furves à Antigoa, par A. Lameere. — Longicornes des voyages du Dr. E. Fromont au Brésil et à La Plata, par A. Lameere. — Longicornes nouveaux ou peu connus de la République de Venezuela, par A. Lameere. — Enumération des Cétonides décrits depuis la publication du Catalogue de M.M. Gemminger et de Harold, par A. Bergé. — Additions et rectifications aux deux Catalogues de Myriapodes publiés en 1884 par A. de Borre, par le Dr. Karsch. — Bulletin de la Société Entomologique de Belgique. Idem, Tome XXIX, premiére partie (0). Catalogue des Coléoptéres carnassiers aquatiques (Haliplidae, Am- phizoïdae, Pelobiidae et Dytiscidae), par C. van den Branden. — Enumération des Buprestides décrits postérieurement au Catalogue de M.M. Gemminger et de Harold, par Ch. Kerremans. — Premiers états de quelques Cassidides exotiques, par H. Donkier de Donceel. Bulletins de l’Académie Royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique. Ann. 53 (b). Communication préliminaire relative à l’anatomie des Acariens, par M. J. Mae Leod. — Force absolue des muscles fléchisseurs de la pince chez les Crustacés décapodes, par M. Plateau. — La XCII ENTOM. INHOUD DER ONTV. TIJDSCHRIFTEN. structure de l'intestin antérieur des Arachnides, par M. Mac Leod. — Sur l’existense d’une glande coxale chez les Phalangides, par M. Mac Leod. — Sur l’existence d’une glande coxale chez les Galéodes, par M. Mac Leod. — De l’hermaphroditisme du Trombidium mâle, par M. Mac Leod. — Sur la présence a Liége du Niphargus puteanus Sch., par Ed. van Beneden. Proceedings of the Scientific Meetings ot the Zoological Society of London for the year 1885. Prt. 1 (a). On the coxal glands of Mygale, by P. Pelsener. — Exhibition of a beetle of the family Buprestidae, Julodis Ffinchi Waterh., with figure. — Exhibition of Lepidopterous Insects bred in the Insect- house during the past season. — On the Lepidoptera of Bombay and the Deccan, by C. Swinhoe. Part I, Rhopalocera. LES COPRIDES DE LA MALAISIE. PAR J. W. VAN LANSBERGE. Il est un fait qui frappe tous les explorateurs de la faune entomologique de la Malaisie et de la Papouasie. C’est la rareté des représentants de certaines familles de Coléoptéres fort nom- breuses dans presque toutes les autres contrées de la terre. C’est ainsi qu'on a de la peine à trouver des carnassiers et d’autres Coléoptères épigés et qu’on cherche en vain ces masses de phyto- phages, qui en Europe et en Amérique sont si souvent les fléaux du règne végétal. La nature a distribué ici d’une autre manière les rôles dévolus ailleurs aux différents membres de la grande famille des insectes. Ce sont les fourmis qui se chargent des travaux de la voirie publique, incombant ailleurs aux Carabiques, Staphylins, Histérides, etc.; ce sont les Hémiptéres qui remplacent les phyto- phages dans le soin de mettre obstacle au trop grand envahissement des végétaux. La vie coléoptérologique s’est réfugiée là où les membres de ces deux ordres laissaient le champ libre, c’est à dire au sommet et dans les troncs des arbres. Mais là elle est représentée abondamment et de la maniére la plus brillante par des milliers de Cérambycides, par des Curculionides gigantesques, par les plus grands et les plus beaux Lucanides, par de nombreux Scarabaeides. Dans cette dernière famille ce sont surtout les grands Dynastides et Melolonthides qui pullulent quelquefois. Les Coprophages, par contre, sont relativement rares, ce qui est d’autant plus étonnant que la Malaisie est peuplée de grands pachydermes et ruminants 1 È LES COPRIDES DE LA MALAISIE. et qu’elle est habitée par des populations essentiellement agricoles, dont les richesses consistent principalement en troupeaux de bestiaux. La raison en est la même que pour les familles dont il a été question plus haut. Étant épigés ils doivent aussi soutenir la lutte pour l'existence contre les fourmis, qui à la longue sont les plus fortes. En effet il est remarquable que, tandis qu’en Afrique, sous la même latitude, les Coprophages sont d’une abondance excessive, tandis que dans l'Amérique du Sud on trouve à foison des Canthon , des Phanaeus, des Pinotus, etc., la Malaisie ne possède en fait de Scarabaeides sensu stricto que trois ou quatre espèces de Gymnopleurus et en fait de Coprides qu’un nombre trés restreint de Heliocopris, Catharsius et Copris. Méme le C. Molossus, si commun sur le continent, ne se trouve que rarement en abondance. Pour ce qui est des Oxthophagus ils sont représentés par un certain nombre d’espéces, mais la plupart sont rares, plusieurs d’entr’elles méme n’ont été décrites que sur des exemplaires uniques. Aux Molucques et à la Nouvelle Guinée les véritables Coprides font absolument défaut, sauf une espéce de Coptodactylus qui se trouve dans le voisinage de l’Australie, et quant aux Onthophagus ils y sont aussi rares qu’ils sont abondants en Australie. Ayant donné une révision des espéces de ce genre qui habitent la Malaisie et la Papouasie !), je n’ai pas à m’en occuper en ce moment. Cette étude ne comprendra done que les véritables Coprides , desquels j’exclue les genres Caccobius, Caccophilus. Cyobius (Sharp) et Anoctus (Sharp) qui appartiennent aux Onthophagides. C’est & tort qu’on a considéré la troncature droite des tibias antérieurs chez certains Coprophages comme un caractére fondamental pouvant a lui seul servir a établir des divisions. En réalité chez les Coprides il n’a pas beaucoup plus de valeur que chez les Scarabaeides sensu stricto (p. ex. le genre Canthon). Il ne peut pas méme servir a distinguer les genres à moins qu’il ne soit combiné avec d’autres caractères. Je crois donc que le groupe des Chaeridides tel que le 1) Notes from the Leyden Museum. 1883. p. 41; 145. LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 3 comprend Mr. de Harold est inadmissible, les genres dont il se compose devant étre distribués soit parmi les Onthophagides, soit parmi les Coprides sensu stricto, en prenant pour base la conformation des palpes labiaux, c'est à dire le système d’Erichson auquel Lacordaire s’est rallié 4 juste titre. Le groupe des Coprides s. s. est représenté dans la Malaisie par les genres Syn apsis, Heliocopris, Catharsius, Copris et Paraphytus (= Xynophron Harold) et dans la Papouasie par le genre Coptodactyla. Genre SYNAPSIS Bates. 1. Synapsis Ritsemae Lansberge, Compt. rend. Soc. Ent. Belg. 1874. p. cxLUI. « Oblongo-ovata, nigra subnitida. Caput semicirculare, marginatum, coriaceo-rugosum, vertice punctato , postice laevi, fronte subtuberculata, clypeo profunde ‘inciso. Prothorax crebre punctulatus, a basi ad medium canaliculatus, lateribus fulvo-setosus. Elytra punctato-striata , interstitus crebre punctatis. Corpus subtus umbilicato-punctatum. Metasternum postice impressum. Tarsi piceo-nigri. Antennis palpisque brunnei. — Long. 25, lat. 12 mm.» Ile de Java. 2. Synapsis Thoas Sharp, Col. Hefte, XII. p. 44. « Subdepressa, nigra, nitida; elypeo antice medio inciso; vertice mutico; genis hamatis; prothorace subtiliter punctato, angulis anticis prominulis rectis, subtus fovea pubifera profunda; elytris striatis, strus minus evidenter punctatis. — Long. 24, lat. 13 mm.» Ile de Java. Ces deux espèces sont très voisines l’une de l’autre. Mr. Sharp, qui a examiné le type du 8. Zeitsemae, signale les particularités suivantes par lesquelles on peut les distinguer (Col. Hefte, XIV. p. 212). Le S. Aitsemae est d'un noir plus profond, plus opaque, les stries des élytres sont beaucoup plus fines, les joues sont beaucoup plus élargies, les tibias, vus d’en haut, moins dilatés à l’extrémité. 4 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Genre HELTOCOPRIS Hope. 1. Heliocopris Sturleri Harold, Col. Hefte, XVI. p. 225 (2); Notes from the Leyd. Mus. 1880. p. 197 (9); Midden-Sumatra. INS Om 22.19). « Nigro-piceus, elytris subopacis, subtilissime striatis, interstitiis subtilissime rugosis, parte externa juxta limbum glabra, antennis nigro-piceis. Mas: capite ante oculos non dilatato, fronte cornu comico, basi crassissimo, subrecurvo, thorace antice abrupto, dorso asperato granulato, antice late ad latera partes elevatae oblique truncato, parte declivi utrinque late foveolata et glabrata, medio valde et minus dense granulata. Femina: vertice medio carina transversa, subtridentata, armato, genis magis dilatatis, thorace antice minus elevato carina arcuata ornato. — Long. 60—70 mm. » Cette espèce, qui se trouve à Java, à Sumatra et dans la péninsule Malaise, est très voisine de PZ. Tyrannus Thomson, qui est cependant plus grand, a les téguments plus mats, plus soyeux et la carène prothoracique plus longuement tronquée de còté. Sa femelle se distingue de celle de lH. Sturleri par sa carène prothora- cique trisinuée. Il existe dans ma collection un petit exemplaire male, provenant de Malacca, dont la corne céphalique, très courte, est échancrée au bout et dont le prothorax diffère peu de celui de la femelle. 2. Heliocopris Bucephalus Fabricius, Syst. Ent. 24. 93. « Lotus ater, nitidus, capitis clypeo porrecto, cornu brevi recurvo , thorace scabro, antice retuso quadridentato, dentibus lateralibus sub- oblongioribus, elytris striatis. — Long. 40 mm.» L’H. Bucephalus est commun dans les îles de la Sonde et il étend même exceptionnellement son habitat jusque dans Vile de Celebes. Le Musée de Leyde possède un exemplaire venant très authentiquement de Macassar et un autre trouvé dans l’île de Bali, a Pest de Java. Ces deux exemplaires, tous deux de petite taille , ont les dents latérales de l’élévation prothoracique courtes, droites et non divergentes en dehors comme c’est le cas dans tous les autres males. LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 5 On serait porté à croire à une espèce distincte si l’on ne trouvait des passages parmi les exemplaires provenant de la partie orientale de Java. Il parait plutôt que vers les limites de la zone habitée par elle, cette espèce a une tendance à dégénerer. Genre CATHARSIUS Hope. 1. Catharsius Molossus Linné, Syst. Nat. I. 2. p. 543. Niger, opacus, capite thoraceque granulatis, elytris sericeo-rugosis , pedibus fulvo ciliatis. Mas: capite cornu erecto, thorace fortiter retuso, parte retusa carinata, in medio producta, utrinque dente sat magno, acuto, instructa. Femina: capite carina dentata armato, thorace antice carina sinuata. — Long. 25—45 mm. Cette espèce parait être excessivement commune en. Chine et dans [Inde continentale. Dans la Malaisie elle n’est nulle part excessivement abondante, quoiqu’’ Sumatra elle atteigne son maxi- mum de développement. Son habitat ne s’étend pas plus loin que Vile de Java. Dans les petites îles de la Sonde (Bali, Lombock , Sum- bawa, Flores, Timor) elle est remplacée par l’espèce suivante. Dans Vile de Celebes on ne l’a pas encore trouvée, que je sache. ; J 2. Catharsius timorensis Lansberge, Compt. rend. Soc. Ent. Belg. 1879. p. cxuvm. « Niger , opacus , capite thoraceque granulatis , elytris sericeo-rugosis , pedibus rufo-ciliatis. Mas: pile cornu erecto , thorace retuso , utrinque dente valido instructo, inter dentes recto vel emarginato. Femina: capite carina elevata transversa, medio dentata, thorace antice carina transversa. — Long. 10—30 mm.» Différant seulement du C. Molossus par sa taille plus petite, par la granulation du prothorax qui est plus fine, et par la forme de l’élévation antérieure qui est légérement émarginée, tandis que dans le C. Molossus elle s’avance en triangle obtus. Même dans les plus petits males du C. Molossus on voit distinctement ce lobe médian qui fait constamment défaut dans le C. timorensis. Il y a quelques exemplaires mâles du C. Molossus qui n’ont sur le prothorax qu’une carène droite ou à peu près, variété qui a 6 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. été prise pour la femelle par quelques anciens auteurs, mais dans ce cas les dents latérales sont tout à fait rudimentaires, tandis que dans le C. Zimorensis elles sont toujours bien développées. Sumbawa, Flores, Timor. 3. Catharsius Dayacus species nova. Niger, opacus, capite thoraceque granulatis , elytris sericeo-rugosis , pedibus rufo-ciliatis. Mas: capite cornu ereeto, thorace retuso, parte retusa tuberculis quatuor, quorum externis dentiformibus, munita. — Long. 25—30 mm. Cette espèce est également tellement voisine du C. Molossus qu’il semble inutile d’en donner une description détaillée. En effet la couleur, le faciés, la ponctuation, la vestiture sont absolument identiques dans les deux espèces. Dans la conformation du pro- thorax il y a cependant une différence notable qui justifie par- faitement l’établissement d’une espèce nouvelle. Dans le ©. Molossus et espéces voisines la partie rétuse du prothorax est limitée par une caréne tranchante. Ici cette caréne fait défaut, et la partie rétuse est simplement pliée en angle droit. Elle a en outre quatre tubercules distincts dont les deux externes dentiformes. Elle est plus petite que le ©. Molossus et se trouve dans Vile de Borneo (un exemplaire Musée de Leyde, un ex. collection de l’auteur) !). 1) Il y a encore trois espèces excessivement voisines des précédentes dont une, le C. Sagax, est anciennement connue et les deux autres ont été récemment décrites par Mr. Sharp (Col. Hefte, XIII. p. 41) sous les noms de C. aethiops et granulatus. Le C. Sagax se distingue par sacorne céphalique plus rapprochée de l’extr&mite du chaperon et par sa caréne prothoracique non dentée latéralement. Le Musée de Leyde possède trois exemplaires de cette espèce portant l'étiquette: „Java, Reinwardt”, mais il me semble qu'il doit y avoir eu une erreur dans la désigna- tion de patrie, car tous les autres exemplaires que j'en ai vus venaient du continent Indien et à ma connaissance on n’en a jamais capturé un seul dans la Malaisie, Le C. aethiops est originaire des îles Philippines et son faciès est identique avec celui du C. Zimorensis. Il est cependant reconnaissable à première vue par les poils noirs qui revêtent ses jambes antérieures, tandis que dans toutes les autres espèces ces poils sont roux. Le C. granulatus est établi sur un insecte reproduisant tous les caractères du C. Molossus, mais ayant le dessus de la tête granulé entre les yeux et la base de la corne céphalique, tandis que dans les autres espèces voisines cette partie de la tête est lisse. Je possède quatre mâles, provenant de Ceylan, plus petits LES COPRIDES DE LA MALAISIE. {/ 4. Catharsius javanus species nova. Similis C. Sabaeo F. Niger, subnitidus, elypeo integro, thorace confertissime granulato, elytris leviter striatis, strüs punctulatis , metasterno sat profunde canaliculato. Mas: vertice cornu longo , recto; thorace retuso, parte retusa laevissima, dorso canaliculato. Femina: capite distinctius granulato, vertice tuberculo apice emarginato ; thorace toto fortius granulato, antice carina transversa interrupta. — Long. 15—22 mm. Male. D’un noir profond, médiocrement brillant, les pattes, tarses et antennes brunàtres, la massue testacée. Chaperon arrondi, légèrement ridé. Joues granulées. Vertex lisse, surmonté d’une corne droite, mince, deux fois plus longue que la téte. Prothorax tronqué antérieurement, sillonné longitudinalement , couvert d'une fine granulation très dense, la partie tronquée lisse, brillante, avec un enfoncement median et de chaque côté un tubercule aigu, les angles antérieurs droits, les postérieurs arrondis, les bords latéraux légérement sinués. Elytres finement striees, les stries ponctuées, les intervalles plans, opaques, trés finement ponctués, les latéraux plus brillants et plus distinctement ponctués. Pygidium fortement ponctué, une ligne lisse au milieu. Corps brillant en dessous, les flancs et les pattes ornés de poils fauves, les cuisses finement ponctuées, le métasternum sillonné. La femelle diffère du mâle par sa tête entièrement ridée, portant sur le vertex une caréne tuberculiforme un peu échancrée au bout, et par son corselet non tronqué en avant, entiérement et plus fortement granulé, ayant de chaque côté du sillon dorsal une petite caréne lisse. Cette espèce se trouve à Java, où elle n’est pas rare. Elle est que ceux du Molossus, à prothorax fortement granulé et 4 tête conformée plus ou moins comme dans le C. granulatus. Je crois done pouvoir les rapporter à Pespèce de Mr. Sharp et j’ajouterai que la partie rétuse du prothorax s’avance moins que celle du Mo/ossus et a quatre festons distincts. Si c'est une variété locale du C, Molossus, c'est une variété bien caractérisée, 8 LES COPRIDES DE LA MALAISIE, trés voisine du C. Sabaeus, mais elle est plus grande, son pro- thorax est plus finement granulé et n’a pas d’espace lisse en arriére des tubercules, enfin les intervalles des élytres sont plus opaques. Le Catalogue de Dejean contient une espéce de Catharsius nommée Anchises et que le Catalogue de Munich porte en synonymie avec le ©. Cavucinus. Cette dernière espèce étant étrangère à la Malaisie ne serait-ce pas plutôt au C. javanus que pourrait se rapporter le ©. Anchises De}. ? Genre COPRIS Geoffroy. A. Espèces à prothorax armé de protubérances dans le mâle. 1. Copris Bellator Chevrolat, in Guérin, /con. p. 81, tab. 21. 1i2.10,.8. Fuscus, nitidus, clypeo leviter inciso, thorace subtiliter punctato , elytris leviter striatis, indistincte subtilissime punctulatis. Mas: capite cornu longissimo recurvo, intus serrulato, thorace retuso, medio gibboso, dentibus quatuor, quorum duo prope marginem anti- cum, armato, utrinque profunde foveolato, prope marginem dente magno, compresso. Femina: angustior, capite carinula elevata, apice emarginata atque dilatata, thorace breviter retuso, antice carina arcuata, lateribus dente brevissimo munita, antice squamuloso-punc- tato. — Long. 30—35 mm. Cette espéce, la plus grande du genre, se trouve 4 Java et est fort rare. Je n’en connais que trois exemplaires, dont une femelle qui fait partie de la collection du Dr. Candèze. Mr. Chevrolat n’ayant décrit que le male, je crois devoir indiquer les caractères par lesquels la femelle s’en distingue. Elle est comparativement moins large, la téte est plus courte , ayant le front muni d’un tubercule comprimé, cariniforme, élargi et échancré au bout. Le corselet est faiblement tronqué, la partie tronquée limitée en haut au milieu par une caréne arquée. De chaque côté de cette carène il y a premièrement une dépression et ensuite un petit tubercule aigu. La partie antérieure, sauf le LES COPRIDES DE LA MALAISIF. 9 devant de la caréne, est fortement granulée, la postérieure comme dans le male. 2. Copris Saundersi Harold, Col. Hefte, V. p. 99. (Syn. C. calvus Sharp, Col. Hefte, XIII. p. 46). « Oblongus, nitidus, niger laevissimus, elytris subtiliter tantum striatis, interstitus planis. Mas: capite obsolete punctulato, clypeo rotundato vie emarginato, genis acutis, cornu in medio verticis acuminato, antice directo et recurvo, thorace lateribus pone angulos anticos valde sinuato, his late truncatis, medio semicirculariter ex- cavato, dentibus utrinque antrorsum directis compressis et apice trun- catis, utrinque profundissime foveolato. Femina: clypeo distincte inciso et utrinque lobato, fronte tuberculo transverso brevi apice emarginato, thorace antice punctulato medioque carinula brevi trans- versa, lateribus rotundatis, angulis anticis rotundato-angulatis. — Long. 15—30 mm. » Cette espèce, qui se trouve dans la partie septentrionale de l’ìle de Celebes, est remarquable par l’armature du prothorax dans les males bien developpes et surtout par l’extréme finesse des stries qui ornent les élytres, caractére qui rend facile de reconnaitre même les individus les moins développés, à prothorax peu ou point armé de cornes. C'est évidemment sur un de ces exemplaires que Mr. Sharp a fondé son C. calvus. 3. Copris celebensis species nova. Oblongo-quadratus, niger, nitidus, pedibus piceis, fulvo-ciliatis, tarsis oreque brunneis, capite rugoso, clypeo fisso; elytris distincte striatis, strus punctatis, interstitiis vie punctulatis, planis. Mas: capite cornu brevi, arcuato, antice ducto; prothorace laevissimo, disco linea longitudinali impressa punctata, antice retuso, parte retusa quadrituberculata, utrinque fovea sat magna. Femina: capite tuberculo transverso apice emarginato; thorace antice punctato, linea transversa elevata. — Long. 11—20 mm. Male. De la forme du C. Zunaris, noir, brillant, les pattes brunàtres, les tarses et la bouche brunes. 10 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Téte rugueuse, le vertex lisse, le chaperon à bord faiblement bidenté au milieu, le front surmonté d’une corne assez épaisse, arquée, pointue, dirigée en avant, pas beaucoup plus longue que la tête, granulée en arrière, munie à la base de chaque côté d’un petit tubercule. Prothorax lisse, sauf quelques points à la base et vers les angles antérieurs, une ligne longitudinale, enfoncée et ponctuée sur le disque, la partie antérieure tronquée, élevée, munie de quatre tubercules peu distincts, de chaque côté une fossette assez large, mais peu profonde, les angles antérieurs arrondis et bombés, les postérieurs obtus, distincts. Elytres distinctement striées, les stries ponctuées, la huitième formée postérieurement de quelques points, les intervalles plans, ornés d’une ponctuation presqu’imperceptible. Pygidium lisse. Dessous du corps lisse au milieu, cuisses ponctuées seulement à l’extrémité, tarses robustes à métatarse en triangle oblong. Femelle. Tête plus allongée, à dents du chaperon plus pro- noncées, le front surmonté d’un tubercule transversal, échancré au bout. Prothorax subtronqué en avant, traversé par une espèce de carène, assez fortement ponctué en arrière et à côté de cette carène. Cette espèce habite Vile de Celebes. 4. Copris sulcicollis species nova. Praecedenti proximus, praecipue differt thorace antice punctato, profundius sulcato, elytrorumque interstitis nitidioribus , magis con- veris. Niger, nitidissimus , elypeo medio inciso, capite rugoso ; thorace sat profunde longitudinaliter sulcato, disco laevi, lat eribus sat crebre punctulato, antice punctis nonnullis; elytris profunde crenato-striatis , interstitiis convexis. Mas: capite medio cornu arcuato, antice directo, basi utrinque tuberculo acuto armato; thorace antice retuso, parte retusa quadrituberculata. Femina: capite tubereulo parvo, compresso , apice emarginato; thorace antice subretuso, carina transversa sinuata , sulco longitudinali minus profundo, — Long. 15—20 mm. LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 11 Male. De la forme du précédent, noir, brillant, les pattes ciliées de fauve, la bouche brune. Tête rugueuse sauf sur le milieu de l’occiput, le bord du chaperon distinctement fendu et bidenté, le front surmonté d’une corne médiocre, arquée, dirigée en avant, granulée et comprimée 4 la base, qui a de chaque côté un petit tubercule aigu. Prothorax tronqué en avant, lisse sur le disque, qui est assez profondément sillonné, ponctué latéralement, le bord supérieur de la partie tronquée ayant quatre petits tubercules, dont deux très rapprochés au milieu et un plus grand de chaque côté. La tronca- ture comprend toute la partie antérieure et n’est pas abrégée de côté par une fossette comme dans le ©. Zunaris et espèces voisines. Dans les plus gros exemplaires il y a même un rudiment de dent supplémentaire près des bords latéraux. Le devant de la troncature est lisse avec quelques points espacés mais très distincts au milieu. Les angles postérieurs sont très faibles, les antérieurs arrondis , convexes, fortement ponctués. Elytres fortement striées, les stries crénelées , la huitième devenant de plus en plus faible vers l’extrémité, mais ne disparaissant pas tout à fait, les intervalles convexes, lisses. Pygidium distinctement ponctué. Dessous du corps lisse au milieu. Cuisses ponctuées à l'extrémité. Tarses assez robustes, à métatarse en triangle allongé. Femelle. Front surmonté d’un tubercule transversal très court, comprimé et échancré au bout. Prothorax ayant en avant une légère troncature, limitée supérieurement par une carène tranchante sinuée ou arquée, couvert d’une ponctuation dense et forte en arrière et à côté de la carène, le sillon longitudinal moins profond que dans le mâle. Je conserve à cette espèce le nom sous lequel elle est connue depuis longtemps. Dejean l’avait réunie à tort à son C. orientalis , une espèce du continent Indien, qui est probablement identique avec le C. repertus Walk. (Claudius Harold). Elle en est en effet très voisine mais plus petite, son prothorax est quadritubercule , plus fortement ponctué, et les intervalles des élytres sont plus 12 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. convexes. Les femelles se ressemblent beaucoup, mais on peut toujours reconnaitre celle du C. repertus à ses élytres moins forte- ment striées et a sa taille plus grande. Le C. sulcicollis se rapproche également du C. celebensis, dont il a la taille et le faciés. Le male s’en distingue toutefois par son prothorax ponctué en avant et privé des enfoncements latéraux, qui limitent la protubérance médiane chez le C. celebensis. Quant à la femelle, elle a le prothorax beaucoup plus fortement ponctué. Les téguments du C. sulcicollis sont en général plus brillants que ceux du C. celebensis. On le trouve assez communément dans les iles de la Sonde et dans la péninsule Malaise. 5. Copris Ribbei species nova. Statura praecedentium, niger nitidissimus,; clypeo medio inciso, subbidentato; elytris punctato-striatis, interstituis planis, laevibus , stria octava medio tantum conspicua. Mas: capite cornu erecto sat valido; thorace antice retuso, parte retusa sextuberculata. Femina: capite tuberculo parvo, apice emarginato, thorace antice paulo retuso , carina transversa ornato. — Long. 20—25 mm. Egalement de la forme du C. Zunaris, moins convexe, d’un noir profond, brillant, les pattes ciliées de brun foncé, la bouche brune. Male. Tête couverte antérieurement d’une fine ponctuation squami- forme, à peu près lisse postérieurement, le bord du chaperon distinctement fendu et bidenté, le front surmonté dune corne assez vigoureuse, un peu arquée, comprimée et granulée latéralement. Prothorax tronqué antérieurement , en carré transversal, les bords latéraux sinués, les angles antérieurs arrondis, convexes, la troncature assez élevée, lisse, limitée en haut par six dents obtuses , dont deux au milieu rapprochées et de chaque côté deux autres, également rapprochées l’une de l'autre, Le disque est sillonné longitudinalement, le sillon ponctué, disparaissant antérieurement. En fait de ponctuation c’est seulement aux angles antérieurs et le long de la base que l’on voit quelques points. La fossette latérale est ponctuée et reliée par un bourrelet aux angles antérieurs, LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 13 Elytres faiblement striées, les stries ornées de points réguliers mais peu profonds, la huitiéme oblitérée, sauf au milieu, les inter- valles plans, lisses. Pygidium bombé, lisse. Dessous du corps et pattes lisses, excepté les côtés de la poitrine qui sont ponctués comme d'ordinaire. Tibias postérieurs n'ayant qu'une petite sinuosité sur leur tranche terminale. Métatarse trian- gulaire, arrondi intérieurement. Femelle. Tête rugueuse, lisse seulement au milieu, front surmonté d’un court tubercule échancré au bout. Prothorax faible- ment tronqué en avant, la partie tronquée limitée en haut par une carène tranchante sinuée, n’en occupant que le tiers médian, le sillon longitudinal moins profond que dans le mâle. Trouvé à Bonthain (Celebes méridional) par Mr. Ribbe, à qui je me fais un plaisir de le dédier. Le C. Rıbbei se distingue facilement des espèces voisines par sa grande taille, ses téguments lisses, l’oblitération de la huitième strie et la présence de six tubercules à la partie antérieure du corselet dans le mâle. 6. Copris erratus Lansberge. (Syn. C. fricator Harold, Ann. Mus. Gen. 1877. p. 46). Statura praecedentium, niger, nitidus; clypeo obtuse bidentato, elytris fortiter striatis, striis crebre punctatis, interstitiis valde convewts, laevibus, stria octava postice in puncta evanescente. Mas: capite cornu parvo leviter arcuato, basi utrinque tubereulato; thorace retuso, parte retusa supra carinata, carina medio bituberculata, lateribus utrinque obtuse bituberculata. Femina: capite tuberculo apice emarginato; thorace antice minus elevato, fortiter crebre punc- tato, disco tantum laevigato. — Long. 20 mm. Cette espéce, fort bien décrite par Mr. de Harold, est reconnais- sable aux intervalles de ses élytres beaucoup plus convexes que dans aucune autre espèce, même le ©. suleicollis, mais c’est à tort qu’il l’a rapportée au C. fricator de Fabricius. Mr. de Harold lui même ne semble pas bien fixé sur ce que c’est que l’espèce de Fabricius. En tout cas ce n’est pas celle dont il s’agit ici. Du temps de 14 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Fabricius et d’Olivier la faune de Celebes était complétement in- connue et ce n’est méme que tout récemment que la partie de Vile d’où provient ce Copride a été explorée. En outre Fabricius, qui ne decrit que la femelle, indique le prothorax comme s’avan- cant en pointe, ce qui n’est le cas dans aucune espéce de la Malaisie. Quant à la description d’Olivier elle pourrait à la rigueur s’appliquer au C. repertus, si la présence de tubercules latéraux au prothorax ne faisait pas plutot croire 4 une espéce Américaine. 7. Copris macacus species nova. Statura praecedentium sed minor, sat convexus, niger, nitidus; clypeo subbidentato, elytris fortiter striatis, interstitüs convexis, strüs punctatis, stria octava antice posticeque obliterata. Mas: fronte tuberculo erecto, conico; thorace retuso, absque carina. Femina: Fronte tuberculo breviore, subemarginato; thorace antice carina trans- versa obsoleta. — Long. 10—15 mm. Noir, brillant; vestiture des pattes et bouche brune; pattes et tarses brunatres. Male. Téte finement rugueuse, a chaperon subbidenté au milieu, le front surmonté d’une corne courte, conique, droite ou dirigée un peu en avant, le vertex lisse, un peu creusé en arriére de la corne. Prothorax convexe, tronqué au milieu en avant, sans dents ni carène, sillonné longitudinalement de la base au milieu, le sillon ponctué, les bords latéraux faiblement arrondis, à angles postérieurs très obtus mais distincts, les antérieurs largement arrondis. Ponctua- tion trés fine, plus apparente prés des angles antérieurs, la partie tronquée lisse. Elytres fortement striées, les intervalles convexes, à ponctuation presqu’imperceptible, les stries ornées de points transversaux peu profonds, la huitiéme oblitérée en avant et en arrière. Pygidium lisse, ayant seulement quelques points au milieu à la base. Poitrine lisse. Flancs, côtés de abdomen et extrémité des cuisses fortement ponctués. Extrémité des tibias postérieurs lobée. Femelle. Téte plus grossiérement ponctuée, les dents du chape- LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 15 ron plus distinctes, le tubercule frontal plus court, subémarginé au bout. Prothorax distinctement ponctué, non tronqué en avant mais traversé par une carène droite. Jai conservé à cette espèce le nom sous lequel elle a été répandue par feu Mr. A. Deyrolle. Longtemps j'ai cru qu'au fond elle se composait de petits exemplaires, mal développés, des espèces précédentes; mais ayant pu en examiner dans ces derniers temps un assez grand nombre, j'ai constaté qu’ils étaient tous de la même taille exigue, sans passage aux espèces plus grandes (celebensis, Ribbei, sulcicollis). Ils ont en outre tous un caractère qui les en sépare décidément et peut contribuer à les faire reconnaitre au premier abord, c'est à dire la convexité des intervalles des elytres et l’oblitération partielle de la huitième strie, qui est ab- solument conformée comme dans l’espèce précédente. Le mâle, dans les grands développements, a le prothorax fortement renflé en avant mais destitué des dents ou tubercules qu’on rencontre chez les autres espèces voisines. Les petits males ne se distinguent des femelles que par l’absence de carène au prothorax. Celebes. 8. Copris Haroldi Lansberge. (Syn. C. Tullius Harold, Ann. Mus. Gen. 1877. p. 45). Statura C. lunaris sed plus dimidio minor, niger, nitidus, pedibus piceis, rufo-ciliatis, ore dilutiore. Mas: elypeo laevissime subinciso, cornu longo, bast arcuato, dein recto; thorace retuso quadridentato, dentibus mediis approximatis , fovea magna, profundissima a lateribus separatis, his subtriangularibus, magnis, compressis, disco sulcato; elytris distincte crenato-striatis, imterstitus subtilissime punctulatis , stria octava post dimidium evanescente. Femina: clypeo magis inciso, subruguloso, fronte cornu transversa elevata, apice lunata, sub- tridentata; thorace antice medio prominentia tridentata, lateribus subdentato. — Long. 12-45 mm. Mâle. De la forme quadrangulaire du C. lunaris, noir, brillant, les pattes brunes, ciliées de fauve, la bouche brun clair. Téte imperceptiblement ponctuée sauf sur le milieu du vertex, 16 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. à chaperon faiblement fendu au milieu, le front surmonté d’une grande corne, arquée à la base, puis droite, un peu comprimée. Prothorax lisse, sauf à la base, sillonné longitudinalement, tronqué en avant, la troncature formant au milieu une protubérance flanquée de chaque còté d’une dent comprimée; de chaque còté, près de l’angle antérieur, une autre dent relevée, triangulaire, comprimée, presqu’aussi longue que le prothorax, séparée de la protubérance médiane par une excavation profonde, granulée dans le fond, les dents latérales finement ponctuées, les angles postérieurs trés distincts vus d’en haut, les antérieurs saillants, arrondis. Elytres fortement striées, les stries crénelées, les intervalles plans, couverts d’une ponctuation presqu’imperceptible, la huitiéme strie disparaissant vers le milieu. Pygidium lisse, bombé. Dessous du corps lisse au milieu, pattes à ponctuation peu dis- tincte, tarses courts, le métatarse en triangle élargi. Femelle. Chaperon plus distinctement fendu, subruguleux, front surmonté d’une lame transversale comprimée, échancrée et tridentée au bout. Prothorax 4 protubérance médiane plus petite, tridentée et dents latérales rudimentaires, séparées de la protubé- rance médiane par une dépression granulée. Il n’y a pas de différence appréciable dans la conformation de l’éperon des tibias antérieurs. Sumatra, Malacca, Borneo. Les grands males ne sauraient étre confondus avec aucune autre espèce asiatique a cause du grand développement des dents latérales du prothorax, combiné avec la profondeur des fossettes qui les avoisinent et la forme de la protubérance médiane. Sous ce rapport ils rappèlent beaucoup certaines espèces américaines (C. incertus, armatus, Boucardi). Dans les moyens développements du mâle la forme se rapproche beaucoup plus de celle du C. Zunaris. C’est ce qui aura induit Mr. de Harold à prendre cette espèce pour le C. Tullius d'Olivier, que cet auteur compare au C. Zunaris. Mais d’une part la femelle ne ressemble en rien à celle du C. Zunaris ni à aucune autre espèce asiatique, et d'autre part le C. Tullius LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 17 d’Olivier n’est probablement pas une espece asiatique. Du moins Mr. Waterhouse, qui s’est donné la peine d’examiner pour moi le type de la collection Banks qui se trouve au Musée Brittannique, affirme que c’est incontestablement une femelle du C. anaglyptica Say, et en relisant attentivement la description d’Olivier on pourra se con- vaincre qu’en effet elle ne s’applique 4 nulle espéce aussi bien qu'au C. anaglyptica. Dans les collections françaises c’est au Cl. repertus Walk. (Claudius Harold), que, d’après la tradition De- jeannienne, on a appliqué le nom de Tullius, mais à tort, comme je viens de le démontrer. Collections du Musée de Gènes, du Dr. Candèze et de l’auteur: 9. Copris gibbulus species nova. Parvulus, sat elongatus, niger, nitidus, pedibus pices, fulvo- eiliatis; thorace subtiliter punctulato, elytris sat profunde striatis , striis punctatis, interstitiis convexis, laevibus. Mas: elypeo fere integro, laevigato, fronte cornu magno recurvo, basi crasso; thorace antice retuso, parte retusa bidentata, inter dentes emarginata, disco basi canaliculato. Femina: capite magis elongato, elypeo distincte biden- tato, ruguloso, fronte tuberculo parvo acuto; thorace inermi, toto crebre subtiliter punctulato, sulco longitudinali minus distineto. — Long. 9—12 mm. Male. De forme ovale, noir brillant, les pattes brunes, ciliées de fauve, la bouche d’un brun clair. Téte large, raccourcie, 4 chaperon complétement lisse, fortement rebordé, mais ayant à peine un vestige d’échancrure ou de dents, tout le front et le vertex occupés par une corne trois fois plus longue que la tête, pointue, arquée, bicarénée en arrière. Prothorax trés finement ponctué, sillonné longitudinalement, tronqué en avant, la partie tronquée formant une élévation bidentée, émarginée entre les dents qui sont comprimées et ponctuées plus grossiérement, les bords marginaux sinués et dilatés en avant. Elytres distinctement striées, les stries ponctuées, paraissant plus profondes à cause de la convexité des intervalles, qui sont lisses, la huitiéme strie disparaissant vers le milieu. 18 LES COPRIDES DE LA MALAISIE, Pygidium convexe, ponctué. Métasternum lisse. Pattes ponctuées, les tarses courts à métatarse triangulaire, la dent supérieure des tibias antérieurs peu prononcée. Femelle. Corps un peu plus allongé. Tête entièrement ponc- tuée, le chaperon distinctement bidenté, le front armé d’un tubercule aigu. Prothorax convexe, couvert d’une ponctuation beaucoup plus forte, inerme, le sillon longitudinal peu apparent. Cette jolie petite espèce se rapproche de la précédente par son chaperon lisse dans le mâle et par ses élytres fortement striées, à huitième strie ne dépassant pas le milieu, Pour le reste elle est facilement reconnaissable entre toutes les autres par sa taille exigue, la convexité des intervalles des élytres et le prothorax qui n’a aucun vestige de dents latérales. J’en possède un exemplaire mâle bien développé, rapporté de Malacca par Mr. de Castelnau, une femelle provenant du mont Ardjoeno (Java) et un petit male trouvé à Sumatra. Ce dernier offre comme tous les Copris males peu déve- loppés, un mélange des caractères qui distinguent les deux sexes. Ainsi il a la tête du mâle avec la corne céphalique un peu plus courte et le prothorax de la femelle avec deux tubercules qui indiquent la place où devrait être la protubérance dentée du mâle. B. Espèces à prothorax inerme ou à peu près dans les deux sexes. Les espèces appartenant à cette section ont un faciès différant de celles de la section A. Leur corps est plus allongé, leurs hanches antérieures sont plus enfoncées, leurs pattes postérieures sont plus allongées et le métatarse est parfois presque parallele. Il y a cependant tous les passages possibles aux espèces à forme normale. L’etablissement d'un genre séparé, suggéré par Mr. de Harold (1. c.), ne me semble donc pas suffisamment motivé. 10. Copris Servius Harold |. c. p. 46. « Oblongus, niger, nitidus, antennis obscure ferrugineisz vertice tuberculo brevi, punctato, occipite transversim foveolato, elypeo laevi; thorace fortiter punctato, punctis postice medio minoribus et rarioribus, LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 19 angulis posticis rotundatıs , elytris fortiter crenato-striatis , interstitiis convexis, laevibus; tibiis posticis margine apicali fortiter bidentato. 9. — Long. 20 mm. » Je ne connais de cette espèce que l’exemplaire typique que Mr. Gestro a bien voulu me communiquer. Elle est facilement reconnais- sable à son chaperon largement échancré, un peu relevé et sub- denté au milieu. Les deux dents apicales des tibias antérieurs sont plus rapprochées l’une de l’autre que de coutume et comme amalgamées. Serawak (Doria). 14. Copris Agnus Sharp L c. p. 47. «Niger, subdepressus , clypeo antice laevi, margine obsoletius bidentulo, medio tuberculo subacuminato; thorace mov pone apicem obsolete retuso; elytris profunde striatis, strus punctatis , wmterstitus vie distincte punctatis; tibus anterioribus apice valde obliquis , dentibus duobus apicalibus a tertio remotis, extrorsum minus, antror- sum valde porrectis. — Long. 16—18 mm. » Cette espèce se trouve dans la péninsule Malaise et probable- ment aussi à Sumatra et Borneo, car jen possède un exemplaire indiqué comme venant de Java. Les dents du chaperon sont souvent relevées au point de former une petite plaque verticale. Le pro- thorax est un peu plus convexe en avant que celui du C. Servius et la partie basale, avoisinant le sillon médian, est lisse. Le tuber- cule frontal est plus développé, mais pour le reste les deux espéces sont tellement voisines que je serais assez porté à croire à leur identité. Le ©. Servius serait la femelle du ©. Agnus, dont je ne connais que des mâles. Collection Sharp et celle de l’auteur. 12. Copris Numa species nova. Hlongatus, nitidus, clypeo laevigato, medio subsinuato, fronte breviter cornuta, thorace dorso laevi, lateribus punctulato, postice longitudinaliter sulcato, elytris crenato-striatis , interstitiis via subti- lissime punctulatis, stria octava postice in puncta evanescente. Mas: 20 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. tuberculo frontali majore, thorace mutico. Femina: tuberculo frontali minore, thorace antice obsolete punctato, carina transversa bisinuata. — Long. 20—25 mm. Male. De forme oblongo-ovalaire, ayant sa plus grande largeur vers les deux tiers des élytres, now, brillant, les pattes ciliées de fauve, la bouche et les antennes brunes. Téte lisse, ayant seulement quelques points sur la partie posté- rieure des joues et sur le vertex, le chaperon largement mais faiblement sinué, subbidenté au milieu, au centre du front un gros tubercule conique derrière lequel se trouve un enfoncement transversal ponctué. Prothorax parallele, complètement lisse sur le disque, grossiére- ment ponctué près des angles antérieurs et le long du bord latéral, en arriére un sillon longitudinal ponctué. Elytres profondément striées, les stries crénelées, la huitième composée en arriére de gros points, les intervalles convexes, a ponctuation à peine perceptible. Pygidium fortement ponctué. Métasternum lisse, une petite fossette à son extrémité. Cotés de la poitrine et abdomen fortement ponctués. Cuisses postérieures ponctuées à l’extrémité. Dents des tibias antérieurs à égale dis- tance l’une de l’autre, éperon spathuliforme; métatarse parallele. Femelle. Tubercule frontal moins élevé, dents du chaperon mieux développées, prothorax muni antérieurement d’une carène bisinuée, entourée de points; éperon des tibias antérieurs acuminé, arqué. Voisin des deux précédents, mais du double plus grand, reconnais- sable à sa tête et à son prothorax lisses, à son chaperon légèrement échancré et à sa forme qui rappèle un peu celle d’un Dytiscide. Sumatra (Musées de Leyde et de Gènes), Malacca (collection de l'auteur). Cest à cette espèce qu’appartient l’exemplaire provenant des chasses de l’expédition de Sumatra, indiqué à tort comme étant le C. Servius par Mr. de Harold dans l’ouvrage publié par les membres de cette expédition (Histoire Naturelle. Coléoptères, p. 25). LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Al 13. Copris punctulatus Wiedemann, Zool. Mag. Il. 1. p. 11. Hlongatus , subnitidus, fuscus, interdum brunneus sive rufus, clypeo laevigato, mitido, ceterim totus rude punctatus; thorace longitudinaliter canaliculato, elytris profunde striatis, interstitiis convexis. Mas: clypeo antice fortiter marginato, haud dentato, utringue leviter sinuato, fronte lamina pentagona, antice carinata, postice acumimata, retroducta, occipite transversim impresso; thorace antice minus profunde punetulato. Femina: clypeo antice dentibus duobus erectis, fronte tuberculo parvo, post hoe carina arcuata, interrupta, thorace toto profunde punetato, sulco longitudinali inter- dum evanescente. — Long. 12—25 mm. Wiedemann n’a décrit que le mâle. La femelle en différe par son chaperon armé de deux fortes dents formant une plaque relevée et par son front armé d’un petit tubercule derriére lequel se trouve une faible caréne irréguliére. Le prothorax est ponctué en entier et le sillon dorsal tend à disparaître. Elle porte dans quelques collections le nom de ‚issifrons. Les tarses sont allongés, le métatarse très long, parallele, se dilatant seulement quelque peu à l’exrémité. L’éperon des tibias antérieurs est à peu près égal dans les deux sexess Le C. punctulatus étend son habitat dans toute la Malaisie depuis la presqu’ile de Malacca jusqu’à Vile de Celebes. 14. Copris Doriae Harold I. c. p. 49. « Oblongus, parum converus, nitidus, piceus, tibiis tarsisque rufo- piceis, antennis ferrugineis; capite punctato, vertice breviter cornuto, clypeo bidentato; thorace punctato, lateribus parum rotundatis ; elytris punctato-striatis, interstitiis leviter convexis laevibus; tibiis anticis apice minus oblique truncatis, metatarso postico apicem versus non dilatato. — Long. 13—18 mm.» Mr. de Harold n’a décrit que la femelle sur un exemplaire unique venant de Serawak, que m’a communiqué le Dr. Gestro. Dans cet exemplaire il n’y a qu’un vestige de sillon dorsal et la ponctuation à ‘la base du prothorax est presque nulle. Dans tous les autres exemplaires que j’ai devant moi et qui proviennent de 22 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Malacca, de Sumatra et de Java, il y a un sillon faible mais distinct et tout le prothorax est densément ponctué. Malgré cela je ne crois pas devoir les séparer du C. Doriae, dont ils ont tous les caracteres et surtout la forme insolite des tibias antérieurs et du métatarse. Le mâle différe de la femelle en ce que la corne céphalique est un peu plus élevée, non acuminée au bout et que le prothorax est subtronqué en avant, muni au milieu d’un petit enfoncement qui offre le vestige d'une dent médiane dans les exemplaires forte- ment développés. L’éperon des tibias antérieurs est sécuriforme 1). 15. Copris Oryctes Herbst, Käfer, IL p. 215, tab. 14. fig. 14. (C. reflexus partim Cat. Monach.). Piceus, aeneo-splendens, nitidus, clypeo medio fisso, bidentato, thorace mutico, postice longitudinaliter suleato, elytris profunde crenato-striatis, stria octava integra, interstitiis laevibus, convexis , pygidio punctato, metasterno antice punctato , postice laevi; femoribus tibusque sat angustis, tarsis gracilibus, metatarso elongato , parallelo. ‘Mas: elypeo medio dentibus duobus rotundatis, approximatis , fronte medio tuberenlo armata; thorace disco laevigato, sulco postico profun- diore, lateribus punctulato; tibiarum anticarum calcare apice paulo dilatato, curvato. Femina: plerumque statura minore, elypei dentibus separatis, subtriangularibus, frontis tuberculo minore; thorace toto punetato, sulco postico minus profundo; tibiarum anticarum calcare arcuato sed apice haud dilatato. — Long. 9—12 mm. Cette espèce est reconnaissable entre toutes les autres à la couleur métallique et à la gracilité des pattes postérieures. Elle se trouve dans la presqu’ile de Malacca, à Penang et dans les îles de la Sonde, mais n’étend pas son habitat plus loin que la partie orientale 1) En Birmanie il y a une espèce extrémement voisine du C. Doriae. La fe- melle est identique avec le ‘type du C. Doriae, mais le mâle offre une notable différence par sa corne céphalique qui est très rapprochée du bord antérieur, plus forte et fortement arquée, tandis qu’elle est presque droite et placée au milieu de la tête dans le mâle du C. Doriae. Le prothorax n’est pas subtronqué mais seulement un peu bombé et légèrement impressionné en avant, Je propose de la nommer Copris consobrinus (coll. Candèze), LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 23 de Java. C’est à tort que M.M. Gemminger et de Harold l’ont confondue avec le C. reflewus Fabricius qui habite la Chine et l’Indo-Chine. Les deux espèces ont à la vérité le même faciès, la même couleur métallique, la même conformation des pattes, mais il y a des caractéres constants qui les séparent. Ce sont surtout les males qui ont le plus d’analogie entr’eux, mais dans le C. reflecus les dents du chaperon sont plus faibles et le prothorax est toujours ponctué en entier, tandis que dans le C. Oryctes il est lisse sur le disque. Quant aux femelles, elles offrent une différence notable dans la conformation du chaperon, dont les dents sont arrondies dans le C. reflezus et absolument conformes à celles du mâle du C. Oryctes, tandis que dans la femelle de celui-ci elles sont éloignées les unes des autres et de forme triangulaire 1). Genre COPTODACTYLA Burmeister. 1. Coptodactyla Papua species nova. Sat elongata, nigra, elytris subaeneis, nitida, antennarum clava rufa; capite punctulato, antice striolato, clypeo bidentato; thorace antice paulo dilatato, disco laevi, lateribus evidentius punctato, punctis majoribus prope marginem basalem, linea marginali antica obsoleta; elytris sat profunde striatis, strüs punctatis, interstitiis laevibus, convexis; metasterno crebre punctato, antice distincte cari- nato. — Long. 12 mm. 1) Je possède une espèce de Copris rapportée de Malacca par Mr. de Castelnau et dont je crois devoir donner la diagnose dans la prévision qu’un jour ou l’autre on la trouvera a Sumatra ou dans les îles avoisinant la péninsule Malaise. Copris pedarioides spec. nova. Modice elongatus, parallelus, planus, niger opacus , totus confertissime punctulatus ; elypeo medio bidentato , dentibus paulo erectis , fronte convera prope marginem posteriorem subcarinata ; thorace mediocriter convexo, antice paulo ampliato, basi longitudinaliter subsulcato, angulis anticis rotundatis , posticis distinctis ; elytris lateribus sat profunde, disco obsolete striatis, strüs sub- tilibus , haud punctatis, interstitiis converis, subcostatis, stria octava integra ; pygidio grosse punctulato; pedibus posticis elongatis, sat angustis, metatarso subtriangulari ; tibus anticis dente apicali in margine superiori posito. — Long. 14 mm. Remarquable par sa forme paralléle, rappelant celle des Pedaria, par ses téguments mats, densément ponctués et par la conformation des tibias antérieurs , dont la dent terminale est placée perpendiculairement sur le bord apical, comme chez les Scatonomus. 24 LES COPRIDES DE LA MALAISIE. Extremement voisine de la ©. swbaenea Harold, dont elle diffère par les caractêres suivants: rides du chaperon plus grossieres; corselet complétement lisse sur le disque, trés finement ponctué pres du bord antérieur, la ponctuation latérale et basale plus fine, élargi en avant, moins convexe; élytres plus allongées, métaster- num caréné en avant, grossièrement ponctué de côté et dans l’impression terminale; abdomen plus densément ponctué. Cest a tort que Mr. de Harold suppose qu’il n’a vu que des femelles de la C. subaenea et que le mâle doit avoir la tête armée d'une corne. De même que dans l’espèce qui vient d'être décrite les deux sexes ont la téte inerme et la femelle ne se distingue du male que par la forme de son pygidium, qui est plus court, plus bombé, et du dernier arceau ventral, qui est renflé en forme de bourrelet. Dans la C. Papua le pygidium de la femelle est en outre orné d’une série de points à l’extrémité. Rapporté de la Nouvelle Guinée (Fly-River) par Mr. d’Albertis (Musée de Gènes). Genre PARAPHYTUS Harold. Aprés avoir établi le genre Paraphytus dans les Annales du Musée de Gènes, année 1877, p. 42, Mr. de Harold en a redonné les caractères sous le nom de Xynophron dans les Notes from the Leyden Museum, année 1880, p. 199. En lisant attentivement les deux exposés de caractères, on pourra se convaincre qu’il ne s’agit que d’un seul et même genre. Je ne suis pas même bien sûr que les deux espèces, dont je reproduis les diagnoses, soient différentes. 1. Paraphytus Doriae Harold I. c. p. 43. « Oblongus, nitidus, nigro-piceus; capite punetato, genis extus et antice angulatis, elypeo medio leviter emarginato et utrinque breviter bidenticulato; thorace disco parcius et subtiliter, lateribus densius punctato ; elytris striatis, striis crenato-punctatis, interstitis planis , laevibus. Pygidio inflexo, nitido, convexo, late et profundissime longitudinaliter sulcato. — Long. 7 mm.» Serawak (Musée de Génes), Sumatra (collection de l’auteur). LES COPRIDES DE LA MALAISIE. 25 2. Paraphytus Ritsemae Harold (Xyzoplror), Notes from the Leyden Museum, 1880. p. 201. « Subelongato-ovalis, sat convexus, nitidus, nigro-piceus , thorace dense, disco subtilins punctato , elytris striatis , striis crenato-punctatis > apice multo profundioribus, interstitiis laevibus, planis, apice con- vexis, tibus tarsisque obscure rufo-piceis. — Long. 5 mm.» La difference entre ces deux especes semble consister dans la taille plus exigue du P. Kitsemae, combinée avec l’impression longitudinale de la tete. Sumatra (Musée de Leyde), Singapore (collection de l’auteur). Au moment de mettre sous presse je me suis apercu que Mr. le Dr. Schaufuss avait décrit (Horae Societatis Entomologicae Rossicae , Tom. XIX. p. 6. n°. 26) une espèce de Copris de Vile de Celebes sous le nom de ©. Tiberius. Mr. Schaufuss ayant eu la bonté de m’en communiquer un exemplaire, j’ai pu constater que l’espece dont il s’agit est le Copris calvus Sharp (Saundersi Harold), indiqué plus haut sous le numéro 2. EEN BLIK IN DE ENTOMOLOGISCHE FAUNA VAN DEN ALBLASSERWAARD, DOOR DIRK TER HAAR. Van half September 1884 tot half Juli 1885 riepen mijne bezig- heden mij naar Giessendam, waar het mij vergund werd een vluchtigen blik te slaan in de fauna van den door de natuur zeker niet zeer ruim bedeelden « Alblasserwaard ». De tijd was te kort, om van meer dan van een’ blik te mogen spreken, vooral ook, dewijl een belangrijk deel van den zomer (half Juli tot half September), dat gewoonlijk een rijken buit oplevert, daarvan was uitgesloten. Waren mijne illusiën, toen ik naar die plaats ging, wat mijne entomologische onderzoekingen betreft, niet groot, toch is zelfs die geringe verwachting niet beantwoord. Onbekend met wat het zegt in een polder- en waterland te wonen, kon ik mij geen denkbeeld vormen van de moeielijkheden, die in zulk eene streek den entomoloog in den weg staan. In eene weide ziet hij een boschje; hij loopt er heen in de hoop, dat hij onder de struiken en op de lage planten een ruimen oogst zal vinden, en ..... eene breede sloot scheidt hem van zijn doelwit. Vindt hij eindelijk eene plek waar de vangst goed is en komt hij daar eenige malen terug, tien tegen één, dat hij het gras vertreedt van een of anderen boer die, volkomen in zijn recht, hem op niet zeer heusche wijze van daar verjaagt. Daarbij zorgen keuren van polders en poldertjes voor het ophalen en schoonhouden der slooten, voor het scheren en snoeien van heggen en boomen, voor het zanden EEN BLIK I. D. ENT. FAUNA V. D. ALBLASSERWAARD. 27 en ronden der wegen, in één woord voor de bekende Hollandsche «netheid», zoodat men zich geene illusiën behoeft te maken van ergens een eenigszins weelderigen plantengroei van zoogenaamd « on- kruid» te zullen vinden, tenzij wellicht in een afgelegen hoekje van een’ tuin of boomgaard. Één geluk scheen mij in dezen stand van zaken te zullen dienen. De spoorweg Gorinchem Dordrecht, ofschoon reeds twee jaren gereed, was, daar de brug van Baanhoek nog onvoltooid was, tot dusver niet voor het verkeer geopend. Daar zou dus een uitnemend jachtterrein geweest zijn, indien niet juist eene bijna Egyptische muizenplaag op ongeloofelijke wijze schier allen planten- groei had uitgeroeid. De myriaden muizen hadden den grond zoo doorwoeld en alle planten zoo afgeknaagd, dat deze stierven en alleen enkele zeer sterke overjarige planten vroeg in het voor- jaar weder te voorschijn kwamen. Deze plaag was zoo groot, dat de taluds van den spoordijk geheel en al opnieuw afgewerkt en met aarde bekleed moesten worden, wat, daar dit in Mei geschiedde, weder niet voordeelig was voor mijne entomologische nasporingen. Dit alles heeft mij niet weerhouden om zoo ijverig mogelijk te verzamelen, gelijk moge blijken uit de hieronder volgende lijst der door mij gevangen soorten, waaronder werkelijk eenige vrij merk- waardige zijn, al heb ik geene faunae novae species te vermelden. De door mij gevangen exemplaren der Araneidea, Coleoptera en Hemiptera heb ik respectievelijk aan onzen geachten Voorzitter en aan de heeren Dr. Everts en Mr. Fokker gegeven, die op mijn verzoek mij zeer nauwkeurige opgaven der gevangen soorten hebben gezonden, waarvoor ik hun bij deze hartelijk dank zeg. Voor de Lepidoptera, waarvan de heer Snellen, met zijne overbekende bereid- willigheid, de eenigszins moeilijke determinatién heeft geverifieerd of wel geheel op zich genomen, heb ik diens werk, De vlinders van Nederland, gevolgd. Insecten van andere orden heb ik weinig of niet kunnen verzamelen, zoodat het niet van belang is daarvan melding te maken. De soorten, waarbij geene vindplaats is vermeld, zijn allen te Giessendam gevangen; is dit laatste niet het geval, dan zijn er de 28 EEN BLIK IN DE ENTOMOL. FAUNA vindplaatsen (alle in den Alblasserwaard gelegen) uitdrukkelijk bij aangeteekend. ARANEIDEA 1). Drassoidae. Clubiona pallidula Clerck. » holosericea de Geer. Dictynoidae. Dictyna arundinacea L. » latens F. *Lethia humilis Blackw. Amaurobius fenestralis (s. atrox) Ström. Agelenoidae. Tegenaria Guyonii (s. domestica) Guér. Textrix denticulata Oliv. Theridiotdae. Theridion denticulatum Walck. » varians Hahn. » tinctum Walck. Steatoda bipunctata L. Neriene atra Blackw. » bituberculata Blackw. (pullus). » fusca Blackw. * >» innotabilis Cambr. en enkele andere, meest gewone Neriene- of Walckenaera-soorten , wijfjes en pulli. Pachygnatha Clerckii Sund. Pachygnatha Listeri Sund. » de Geerii Sund. Linyphia montana Clerck. » _ triangularis Clerck. » circumspecta Blackw. “Ero tuberculata C. Koch (een mooi en groot exemplaar en 2 pulli). Epeiroidae. Meta segmentata Clerck. » id. var. Mengei Blackw. Tetragnatha extensa L. Zilla x-notata Clerck. » atrica C. Koch. Epeira cucurbitina Clerck. » cornuta Clerck. » patagiata Clerck. » umbratica Clerck. Lycosoidue. Pirata piraticus Clerck (pulli). Trochosa ruricola de Geer. Lycosa amentata Clerck. » paludicola Clerck. Attoidae. Epiblemium scenicum C. Koch. » cingulatum Panz. Marpessa muscosa Clerck. Attus pubescens F. COLEOPTERA 2). Carabus granulatus L. Nebria brevicollis F. iD) Dyes wat ik eveneens overneem. Clivina fossor L. Feronia vulgaris L. van Hasselt heeft de minder gewone soorten met een * geteekend, 2) Gerangschikt volgens Stein en Weise’s Catalogi Coleopterorum Europae, 2de ed. Berlijn, 1877. VAN DEN ALBLASSERWAARD. 29 Amara trivialis Gyll. » familiaris Dfts. Anisodactylus binotatus F. Stenolophus Skrimshiranus St. Trechus 4-striatus Schrk. Bembidion 5-striatum Gyll. ». guttula F. Helophorus nubilus F. Cyclonotum orbiculare F. Cercyon flavipes F. » unipunctatus L Megasternum obscurum Marsh. Leucoparyphus silphoides L. Quedius fulgidus Marsh. Staphylinus olens Müll. Philonthus aeneus Rossi. Lathrobium elongatum L. Paederus riparius L. Stenus biguttatus L. Oxytelus laqueatus Mnh. » tetracarinatus Block. Haploderus caelatus Gr. Homalium rivulare Payk. Phalacrus corruscus Payk. Brachypterus Urticae F. Meligethes Symphiti Heer. » picipes St. Cryptophagus scanicus L. Lathridius lardarius de G. Eunicmus minutus L. Melanophthalma fuscula Hum. Anthrenus Pimpinellae F. Oxyomus sylvestris Scop. Cryptohypnus 4-pustulatus F, Agriotes lineatus L. » obscurus L. Adrastus pallens F. Cyphon coarctatus Payk. » variabilis Thunb. Telephorus lividus L. Telephorus rufus L. » id. var. lituratus Fall. Malthodes marginatus Latr. Malachius bipustulatus L. » marginellus Ol. Anthocomus equestris F. Byturus Rosae Scop. Corynetes coeruleus de G. Ptinus fur L. Notoxus monoceros L. Anthicus floralis L. Pyrochroa purpurata Müll. Meloé proscarabaeus L. Oedemera lurida Marsh. Phyllobius oblongus L. Polydrosus pterygomalis Boh. Sitones sulcifrons Thunb. Tanymecus palliatus F. Erirrhinus acridulus L. Dorytomus agnathus Boh. Magdalis aterrima F. Balaninus crux F. Anthonomus pomorum L. Orchestes Alni L. » Populi: Ceutorrhynchus assimilis Payk. Apion frumentarium L. Bruchus rufimanus Boh. Hylurgus piniperda L. Scolytus destructor Ol. Clytus arietis L. Tetrops praeusta L. Grammoptera ruficornis F. Chrysomela polita L. Gastroïdea viridula de G. Plagiodera versicolora Laich. Phyllodecta Vitellinae L. » vulgalissima L. Prasocuris aucta F. Crepidodera aurata Marsh. 30 EEN BLIK IN DE ENTOMOL. FAUNA Crepidodera chloris Foudr. Longitarsus suturellus Dfts. Podagrica ochripes Curt. » atricapillus Dfts. » Cruciferae Goeze. » pusillus Gyll. » hilaris Steph. Chaetoenema concinna Marsh. Longitarsus ater F. HEMIPTERA 1). Ploiaria culiciformis de G. Atractotomus Mali Mey. Reduvius personatus L. Anthocoris sylvestris L. Nabis flavomarginatus Scholtz. » nemoralis F. Calocoris bipunctatus F. Triphleps niger Wolff, een d. Lygus pratensis L. Lyctocoris campestris F. » pabulinus L. Notonecta glauca L. Liocoris tripustulatus F. Aphrophora Salicis de G. LEPIDOPTERA. Argynnis Lathonia L. Hepialus Humuli L. Vanessa Atalanta L. » Sylvina L. > loa » Lupulina L. pe *Urticae 'L. Nola cucullatella L. Pararge Megaera L. | Spilosoma Menthastri W.V. (een Epinephele Janira L. zeer sterk roomkleurig Coenonymphus Pamphilus L. exemplaar, het mid- Lycaena Semiargus v. Rott. (voor den houdende tusschen de eerste maal in de onzen type en eenige prov. Zuidholland). Engelsche voorwerpen in » Icarus v. Rott. de verzameling van den Polyommatus Phlaeas L. heer Snellen). Pieris Brassicae L. » lubricipeda L. » Rapae L. Orgyia pudibunda L., te Giessen- Anthocharis Cardamines L. dam en een groot aantal Deilephila Elpenor L. J rupsen te Gorinchem. Smerinthus ocellata L. Leucoma Salicis L. » Tihae’ L. Porthesia chrysorrhoea L. » = Populi: » auriflua W.V. Sesia tipuliformis Cl. (in aantal). Harpyia Vinula L. Cossus Cossus L. Lophopteryx camelina L. 1) Alleen de merkwaardigste der gevangen soorten zijn mij door Mr. Fokker opgegeven; er was daaronder bovendien eene Anthocoride, die misschien nieuw is, VAN DEN ALBLASSERWAARD. 31 Phalera bucephala L. Pygaera anachoreta W.V. Acronycta megacephala W.V. Dyschorista fissipuncta Haw. (te Peursum). Cucullia umbratica L. Axylia putris L. Hadena oleracea L. » Brassicae L. Luperina monoglypha Hfn. Leucania impura Hbn. Agrotis pronuba L. » Rubi View. » plecta L. » Exclamationis L. Caradrina clavipalpis Scop. (in aantal). Naenia typica L. (de rupsen in aantal onder water- zuring en daaruit ver- scheidene exemplaren gekweekt). Scoliopteryx Libatrix L. Phlogophora meticulosa L. Abrostola Urticae Hbn. » triplasia L. Plusia Gamma L. » Gheysitis L. Catocala Nupta L. Euclidia Mi Cl. » glyphica L. Hypena proboscidalis L. Rivula sericealis Scop. Acidalia dimidiata Hfn. » incarnaria Hbn. » dilutaria Hbn. Timandra amataria L. Nyssia hirtaria L. Thamnonoma Wavaria L. Cabera exanthemata Scop. Abraxas grossulariata L. » marginata L. Cidaria dubitata L. » didymata L. (in aantal). » associata Borkh. » truncata Hfn. » fluctuata L. » designata Hfn. » ferrugata Cl. » bilineata L. Eupithecia vulgata Haw. » rectangulata L. » centaureata W.V. Asopia glaucinalis L. Scoparia ambigualis Tr. Eurrhypara hortulata L. Botys fuscalis W.V. » sambucalis W.V. » olivalis W.V. » ruralis Scop. Hydrocampa Nymphaeata L. Cataclysta Lemnata L. Schoenobius forficellus Thnb. Crambus pascuellus L. » dumetellus Hbn. » hortuellus Hbn. » culmellus L. » perlellus Scop. Aphomia sociella L. Ephestia elutella Hbn. — Teras hastiana L. var. Graafiana Sn. (2 ex.). Tortrix rosana L. » ribeana Hbn. met de var. cerasana Hbn. » costana F. » viridana L. Sciaphila Wahlbomiana L. Penthina variegana Hbn. Grapholitha lacunana W.V. 52 EEN BLIK I D. ENT. FAUNA Grapholitha striana W. V. (5 ex.). » antiquana Hbn. » suffusana Zell. » ocellana W.V. (een rups op bruine beuk te Neder-Hardinxveld). dir: soort, eenige dagen te » turbidana (deze voren door den heer Snellen bij Rotterdam ontdekt, ving ik op 13 Juni 1885 in een 20-tal exempl. bij Goudriaan). » Woeberiana W.V. » pomonella L. » Rhediella L. Phoxopteryx diminutana Haw. Rhopobota naevana Hbn. Simaethis pariana Cl. (een ex. reeds op 29 Maart 1885). » Fabriciana L. Tinea cloacella Haw. (met de volgende gemeen). » granella L. » misella Zell. Cuijk, 15 December 1885. V. D. ALBLASSERWAARD. Tinea spretella W.V. » pellionella L. Incurvaria capitella Cl. Hyponomeuta rorellus Hbn. (in aantal). » padellus L. haagdoorn , abrikoos. var. III op pruim en » malinellus Zell. » Padi Zell. Swammerdammia pyrella de Vill. Plutella cruciferarum Zell. Depressaria Yeatiana F. Gelechia terrella Hbn. Harpella forficella Scop. Dasycera oliviella F. (in aantal). Endrosis lacteella W.V. Oecophora minutella L. Glyphipteryx thrasonella Scop. Gracilaria stigmatella F. » elongella L. Coleophora coracipennella Hbn. » anatipennella Hbn. Lithocolletis alniella Zell. » pastorella Zell. (te Gies- sendam en te Ottoland). V.ERSL AG VAN DE NEGENTIENDE WINTERVERGADERING DER NEDE RLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING, GEHOUDEN TE LEIDEN, op 17 Januar] 1886, des morgens ten 11 ure. Voorzitter: Dr. A. W. M. van Hasselt. Verder tegenwoordig de heeren: Dr. H. Bos, Jhr. Dr. Ed. J. G. Everts, Mr. A. J. F. Fokker, H. W. Groll, D. van der Hoop, J. Jaspers jr., J. Kinker, Mr. A. F. A. Leesberg, Prof. J. van Leeuwen jr., J. W. Lodeesen, C. Ritsema Cz., Dr. J. G. H. Rombouts, Emile Seipgens, Dr. H. J. Veth, J. de Vries en F. M. van der Wulp. Van de heeren Dr. J. Ritzema Bos, Dr. J. Bosscha Jz., Mr. A. Brants, Henri W. de Graaf, Dirk ter Haar, Mr. Th. F. Lucassen, P. C. T. Snellen, K. N. Swierstra, K. Bisschop van Tuinen Hz. en J. P. Vink is bericht ingekomen, dat zij verhinderd zijn. De Voorzitter opent de vergadering met eene korte rede, waarin hij de aanwezenden welkom heet en een terugblik werpt op de voor- afgegane zomerbijeenkomst te Amsterdam, onder de leiding van den door ons allen hoog gewaardeerden Dr. Westerman. Sedert zijn er bij het Bestuur brieven ingekomen van onze zeer geachte Eereleden, den Baron de Selys Longchamps te Luik en den heer - ‘ XCIV VERSLAG. Mac Lachlan te Londen. Beiden betuigden daarbij, in de meest hartelijke bewoordingen, hunnen dank voor het genoegen door hen gesmaakt, in de bijwoning zoowel van onze feestelijke verga- dering in de hoofdstad als van de daarop gevolgde excursie in het Gooi. Hunne sympathie voor de Nederlandsche Entomologische Vereeniging, aan welke zij verderen bloei toewenschen, was door een en ander niet weinig verhoogd; zij eindigden hun schrijven, met zich in de herinnering hunner toenmalige feestgenooten aan te bevelen. Voorts deelt de Voorzitter mede, dat wij, zeer kort na de ver- gadering te Amsterdam, het verlies hadden te betreuren van een onzer correspondeerende Leden, Prof. H. Weyenbergh te Cordova in Argentina, die weinige maanden te voren in ziekelijken toestand in het vaderland was teruggekeerd; en eenigen tijd later opnieuw den dood van een onzer Begunstigers, Mr. J. Kneppelhout te Oosterbeek. Hij vermeldt verder, dat onzen geachten Vice-Presi- dent P. C. T. Snellen, die tengevolge van treurige familie- omstandigheden niet ter vergadering is opgekomen, de welverdiende onderscheiding is te beurt gevallen van benoemd te worden tot Eerelid der Entomological Society te Londen, eene onderscheiding, waarmede wij onze geheele Vereeniging vereerd mogen rekenen, en die bewijst, dat onze Britsche naburen op prijs stellen wat in Nederland ter bevordering der entomologische wetenschap gedaan wordt. De reeks der wetenschappelijke mededeelingen wordt geopend door den heer GC. Ritsema Cz. Deze brengt in de eerste plaats in herinnering de insectenlarven, door hem in de vorige winter- vergadering vertoond en door Perty (1. c.) afgebeeld , welke larven, volgens den heer A. Sidney Oliff, die van eene Mipiscapha-soort zouden zijn. Eenige leden opperden toen twijfel daaromtrent, wegens het belangrijke verschil in grootte tusschen de larf en het volkomen insect. Dat dit bezwaar echter niet van groote beteekenis kan zijn, toont Spreker aan, door de grootste hem bekende Su- matraansche Lampyriden-soort (Lamprophorus Nepalensis Gray) met VERSLAG. XCV eenige exemplaren van eene zeer groote Lampyriden-larf, eveneens van Sumatra, en vermoedelijk tot die soort behoorende, ter be- zichtiging te stellen. Te gelijk met deze, worden ook de overige exotische Lampyriden-larven van het Museum vertoond, waaronder een voorwerp zeer de aandacht trekt, omdat het langs de zijden van het lichaam lange, aan het eind afgeknotte stekels draagt ; het was indertijd door Dr. Bernstein van Dammar overgezonden. In de tweede plaats bespreekt de heer Ritsema met een enkel woord de expeditie naar Zuidwest-Afrika, onder de leiding van den heer D. D. Veth, wiens dood voor de wetenschap een zoo sroot verlies is geweest en daarom door ons, niet minder dan door zijne nagelaten familie-betrekkingen, ten zeerste wordt be- treurd. Als men den korten tijd in aanmerking neemt, dien hij en de overige leden der expeditie daar werkzaam waren, dan zijn inderdaad de uitkomsten, althans op entomologisch gebied, reeds niet onbelangrijk geweest. Onder de van daar overgezonden Lepi- doptera was eene nieuwe soort van Syntomide, die een reus in de familie is; zij is op blz. 1 van jaargang 1886 (dl. VIII) der Notes from the Leyden Museum door den heer Snellen beschreven onder den naam van Awtomalis Kelleni, ter eere van den zooloog der expeditie P. J. van der Kellen (twee exemplaren worden vertoond). Onder de Coleoptera was de familie der Scarabaeiden , en vooral de groep der mestkevers, bijzonder sterk vertegenwoor- digd. Deze zijn door onzen geachten Begunstiger, Mr. J. W. van Lansberge, ter publicatie in de « Notes» bewerkt; eene lijst der gevangen soorten van deze familie bevat de namen van 64 soorten, waarvan niet minder dan 85 nieuw voor de wetenschap bleken te zijn; wel een bewijs van den schier onuitputtelijken rijkdom der natuur in die streken. Verder wijst de heer Ritsema op eenige onnauwkeurigheden in een zeer onlangs verschenen werk, getiteld: Die Kleinschmetter- linge der Mark Brandenburg und einiger angrenzender Landschaften , mit besonderer Berücksichtigung der Berliner Arten , door Ludwig Sorhagen (Berlin, R. Friedländer und Sohn, 1886); en wel be- paaldelijk bij de behandeling van het Pyraliden-geslacht Acentro- XCVI VERSLAG. pus (p. 32). De Schrijver noemt de in de Mark voorkomende soort A. Newae Kolenati, hoewel door onzen Microlepidopteroloog Snelien op voldoende wijze is aangetoond, dat de eenige soort van genoemd geslacht Niveus Olivier moet heeten en de namen, welke door andere schrijvers gegeven zijn, zooals Newae, Germanicus, Badensis enz. , slechts synoniemen van deze zijn. Eene grover dwaling begaat de Schrijver, door aan de rups uitwendige ademhalings- organen («Kiemen») toe te schrijven. Hieruit blijkt ten duide- lijkste, dat hij onbekend is gebleven met ’Sprekers opstel over de levensgeschiedenis van dit insect, welke niet alleen in het Trjd- schrift voor Entomologie, dl. XXI (1878), blz. 84, maar ook in het werk van Sepp met de beide platen is opgenomen. Het spinsel, waarin de rups verpopt, wordt voorts niet aan de onder- zijde der bladeren, maar meestal in de oksels der bladeren ver- vaardigd. Ten slotte laat Spreker nog een achttal meesterlijk uitgevoerde proefplaten zien, behoorende tot Dr. Leuthner’s steeds met ver- langen te gemoet geziene Monographie der Lucaniden-groep Odon- tolabidae, welke monographie in de Transactions of the Zoological Society of London zal verschijnen. De heer Fokker bespreekt het verschijnen te Zierikzee, in den afgeloopen zomer, van Dezlephila Celerio L. In Juli werd hem daarvan eene rups gebracht, die onmiddellijk verpopte en hem medio September een fraai exemplaar van den vlinder op- leverde. Een paar dagen later vond hij een tweede, eenigszins afgevlogen voorwerp, terwijl omstreeks dien tijd nog een drietal exemplaren door verschillende personen te Zierikzee gevangen werden. Hij acht het plotseling optreden in ettelijke exemplaren van deze overigens zeldzame Sphingide, die vroeger nimmer daar ter plaatse door hem gezien was, niet van belang ontbloot. De heer de Vries voegt hieraan toe, dat hij dezen zomer in een der straten van Amsterdam ook een voorwerp van deze soort heeft gevangen; de heer Lodeesen vermeldt nog een ander exemplaar, mede te Amsterdam gevonden; de heer van Leeuwen VERSLAG. XCVII een dat te Driebergen werd gevangen, zoodat de genoemde Sphin- gide dit jaar op onderscheidene plaatsen van ons land is ver- schenen. Dr. Veth vindt het opmerkelijk, dat Dedlephila Celerio nimmer buiten in de vrije natuur wordt gezien, maar zich vooral binnen de muren der steden schijnt te vertoonen; hij herinnert zich indertijd een voorwerp te hebben gezien, dat door ons medelid de Joncheere te Dordrecht was gevangen. De heer de Vries deelt nog mede, dat hij in het afgeloopen jaar Hugonia fuscantaria Haw. in aantal heeft gekweekt uit rup- sen, door hem bij Amsterdam gevonden; hij laat enkele der daaruit verkregen vlinders ter bezichtiging rondgaan. De heer Lodeesen zegt, naar aanleiding hiervan, dat dezelfde soort ver- scheidene jaren geleden door wijlen Fransen te Rotterdam in eenige opvolgende generatiën is gekweekt, maar dat eindelijk de teelt mislukte, misschien wel door het telkens paren van indivi- duen uit hetzelfde broedsel afkomstig. De heer van Hasselt zegt, na langdurige studie over de palpen der mannelijke Spinnen, thans wel te kunnen aan- nemen, dat de anatomie en physiologie dezer organen voor hem weinig duisters meer oplevert. Sedert heeft hij de uitwendige generatie-organen bij de spinnen-wijfjes in behandeling genomen. Op het eerste gezicht schijnen deze veel minder gecompliceerd te zijn. Bij nader onderzoek nochtans doet zich hier insgelijks eene weinig minder groote morphologische verscheidenheid voor. Door een groot aantal bereids vervaardigde loupe- en microscopische praeparaten !), — waarvan hij er thans slechts enkele zal laten bezichtigen, om nader op dit onderwerp terug te komen, — is hij in staat gesteld, nu reeds een algemeen overzicht mede te deelen. Eene eerste algemeene afwijking in deze organen is: dat, in 1) Voor hunne betere vervaardiging heeft hij dankbare melding te maken van het gebruik der glycero-gelatine, hem door ons medelid Henri W. de Graaf geschonken, XCVIII VERSLAG. tegenstelling met de meeste andere insecten-orden, zoo bij de feminae als bij de mares, de genitalia niet geplaatst zijn in den omtrek van den anus, aan den apex van het abdomen, maar aan de basis van dit lichaamsdeel, tusschen de pulmonair-platen , in de nabijheid van het sternum, even als zulks op meer ot minder overeenkomstige wijze bij de Seorpioniden, Galeodiden en Phalangiden wordt aangetroffen. Eene tweede bijzonderheid bij de Araneiden is, dat de akte der bevruchting hier niet rechtstreeks, bij ééne enkelvoudige copulatie geschiedt, maar eene eigenaardige dupliciteit vertoonende, als het ware in twee tempo’s plaats vindt. Zoo is voor de mares bekend, dat testes en penis van elkander zijn gescheiden, als zijnde de eersten vooraan in het achterlijf gelegen, de laatsten in de knopjes der palpen gezeteld. Voor het definitief overbrengen van het voorloopig uit de testes opgenomen sperma wordt hier de nadere tusschenkomst der palp-organen vereischt. Desgelijks be- staat by de feminae geene ware, geene genuine vulva of vagina, langs welke of waarin het sperma direct tot de ovula doordringt. Daartoe worden ook hier weder tusschen- of hulp- organen gevorderd, te weten de twee (of bij hooge uitzondering meer) receptacula seminis. Wel is door sommigen aan eene uitwendige, ronde of ovale opening, in het midden der genitaalstreek , de benaming van vulva toegelegd, zooals hiervan een voorbeeld, in een praepa- raat, bij Tegenaria Guyoniı Guér., vertoond wordt, maar dit is oneigenljk. Die opening fungeert niet als eene ingangs-, maar als eene uitgangs-monding. Deze uitmonding wordt gevormd door de samenkomst der beide oviducten, langs welke de, in den regel ten minste, alsdan nog onbevruchte eieren, uit de ovaria, naar buiten treden. Eerst staande deze akte worden de ovula, van uit de receptacula seminis, bevrucht, gelijk onder anderen door Bertkau, — zoo in zijne uitstekende verhandeling: « Ueber den Generations-Apparat der Araneiden » , als nader in zijn Versuch einer natürlichen Anordnung der Spinnen , beiden in Troschel’s Archiv opgenomen, — reeds voorlang VERSLAG, XCIX werd uiteengezet. Zooals Bertkau dit zeer juist uitdrukt, is hier niet de zoogenaamde «vulva» de eigenlijke bursa copula- trix, maar die benaming is op de twee (of meer) receptakels toepasselijk. Het zijn deze, die bij de Spinnen, in hare boven- of zijdewaarts gelegen opening, oorspronkelijk het sperma uit de mannelijke palpen opnemen; het is uit deze, dat eerst later, bij het uitdrijven uit den oviducten-mond, de eieren daarmede worden bedeeld. Tot zoover is deze uiteenzetting in physiologisch opzicht voorzeker duidelijk genoeg. Minder is dit nog het geval met de anatomie van anderen der hier fungeerende orgaan-deelen. Ook in de nomenclatuur bestaat nog vrij aanzienlijke spraakverwarring of minder ontleedkundig juiste terminologie. Zoo, bij voorbeeld, wordt de geheele regio genitalis feminina externa, althans bij de diagnostische soorts-beschrijvingen , zeer uiteenloopend benoemd. Sommigen geven aan die streek, in haren vollen omvang, — als cpars pro toto», — den hier nog meer dan boven gezegd oneigen- lijken naam van «vulva». De meesten echter hebben voor deze regio de benaming van «epigyne» verkozen, volgens de Griek- sche afleiding aanduidende, dat die op of boven de inwendige vrouwelijke generatie-organen wordt aangetroffen. Maar hier is evenzeer van een «pars pro toto» te gewagen, dewijl dezelfde be- naming door anderen slechts aan een afzonderlijk uitstekend stijltje, in het midden van het geslachtsveld bij bijzondere soorten aanwezig, wordt toegekend. Menge, die voor deze streek ook den naam van het sarum, naar net Grieksche « saroon » (pudendum muliebre) had uitgedacht, bezigt dien evenwel niet altijd voor zijne beschrijvingen. Voor deze gebruikt hij dikwijls, zelfs veeltijds, evenals de meeste Duitsche schrijvers na hem, de benaming van het claustrum of slot, das weibliche Schloss!)! 1) Volgens zijne hoofd-definitie hebben we hier al weder een voorbeeld van het verwarren van het pars met het totum. Deze luidt aldus: , Oberhalb der Scheiden-Oeffnung liegen hornartige die Oeffnung verdeckende Theile, die ich das weibliche Schloss nennen will”. Dit is dus eigenlijk slechts een zeer ondergeschikt deel van zijn , Sarum”, c VERSLAG. Zoowel in anatomischen als physiologischen zin kan daaraan gee- nerlei beteekenis hoegenaamd worden gehecht. Om consequent te zijn, had Menge dan ook den palp-penis niet als den « Eindrin- ger», maar eenvoudig als den sleutel van het «Slot» moeten benoemen. In het midden dezer streek liggen, benedenwaarts ter weerszijde van den oviducten-mond, de ware hoofdorganen, de «Samen- taschen» of receptacula seminis. Deze holle, min of meer bolle, ronde, ovale of niervormige lichaampjes zijn, op polymorphe wijze, in hoogere of geringere mate omringd van chitine-randjes (de zoogenaamde « Horn-leisten» of «Horn-körperchen » van het « Slot»), volgens Menge slechts tot bedekking of invatting (« Ein- rahmung») der zoogen. «vulva» dienende; terwijl de laatste van onderen of van achteren nog door eene dwarse huid-plooi wordt begrensd, voor welke de, almede niet zonder bedenking zijnde, benaming van « Genital-Spalte » vrij algemeen gebruikelijk is. Ten slotte komt nog bij vele spin-soorten, tusschen de recep- tacula, een eigenaardig en zeer opmerkingswaardig stijltje of uit- steeksel voor, ook wel «epigyne», in sensu strictiori, genaamd. Het is by dit orgaandeeltje, dat Spreker , onder aanwijzing van een loupe-praeparaat en een ander met behulp van het school-micros- coop, aan petra diademata Clk. en Linyphia insignis Blw. ont- leend, nog eenige oogenblikken, meer in het bijzonder stilstaat. Hij stelt zich voor, over dit orgaan later een afzonderlijk opstel voor het Tijdschrift te geven, als zijn onderzoek afgeloopen zal zijn. Alleen wenscht hij nu reeds te constateeren: 4°. dat het, naar zijn oordeel, den naam behoort te dragen van ovipositor; en 20. dat bij hem het vermoeden is opgerezen, dat het, insgelijks bij het eierleggen, dient als irrigator, d. i. tot het bedeelen der uittredende ovula met het sperma. Dezelfde Spreker brengt verder ter tafel enkele specimina van eene kleine collectie Araneiden, op Curacao, Aruba en Bonaire verzameld door een der leden van de onlangs teruggekeerde Expe- ditie derwaarts, onder de leiding der Hoogleeraren Suringar en VERSLAG, CI Martin, t. w. door ons medelid Neervoort van de Poll, en be- stemd voor ’s Rijks Museum te Leiden. Op verzoek van zijn vriend Ritsema, zal Spreker trachten, deze voor ons Museum zeldzame voorwerpen te determineeren. Hij kan nu reeds mede- deelen, dat daarin, behalve een volledig overzicht der Cura- caosche oranjespin (in tal van wijfjes , met cocon en met het zoo weinig voorkomende ¢ vertegenwoordigd), verscheidene exemplaren gevonden worden, overwaard om met zorg te worden bestudeerd. Onder anderen hebben eene Nephila-, eene Argiope- en eene Dysdera-soort al aanstonds zijne bijzondere aandacht getrokken. Hij stelt die voorloopig ter bezichtiging voor de aanwezige Leden en voegt daarbij een fraai geconserveerd ¢ eener hem alsnog onbe- kende Drasside (?) uit Curacao, met zeer afwijkenden oogenstand en buitengewoon ontwikkelde palpen, wier penis!) hem doet denken aan de beschrijving en afbeelding van die, welke door Bertkau onlangs voor Cryphoeca mirabilis Thor. zijn gegeven. De heer Leesberg bespreekt zijne rijke Coleoptera-vangsten bij Valkenburg in Limburg, alwaar hij in den afgeloopen zomer eenigen tijd heeft doorgebracht. Onder de merkwaardigheden , dáár verzameld, behoorde ook eene voor onze fauna nieuwe soort van Acalles. De naam van dit Curculioniden-geslacht is afgeleid van het Grieksche woord «z«Alns (deformis), zoo ’t schijnt omdat deze kevers, als zij bij aanraking zich als dood houden, eene vormlooze massa vertoonen en dan zeer op vogeluitwerpselen ge- lijken. Het genus is verwant aan Cryptorhynchus, waarvan het zich evenwel onderscheidt door het gemis van een duidelijk scutellum. Van de mede zeer verwante Ceutorhynchidae wijkt het daardoor af, dat de voorborst niet gegroefd is en alzoo den neêrgebogen snuit niet kan opnemen. Er zijn niet minder dan 110 soorten van Acalles bekend, waarvan er 34 in Europa en, volgens Bach en Gutfleisch, 11 in Duitschland wonen. In de lijsten van Dr. Snellen van Vollenhoven kwam het genus niet voor. Slechts ééne soort is tot dusver als inlandsch vermeld, 1) = „Embolus” (Menge); „Spermophor” (Bertkau). CII VERSLAG. namelijk 4. ptinoides Marsh., die volgens Dr. Everts (in zijne eerste supplement-lijst) bij Wolfheze door den heer Putzeys ge- vangen werd. In de nabijheid van onze grenzen komen nog voor: A. lemur Germ., turbatus Boh. (= ptinoides Gyll.) en Roboris Curt. Van laatstgenoemde soort nu werd door Spreker te Valkenburg een paartje in copulatie gevangen, niet onder mos, zooals door verschillende schrijvers als verblijfplaats der Acalles-soorten wordt aangegeven, maar geklopt uit lage struiken, die onder eiken groeiden. Behalve de beide exemplaren van deze soort, laat Spreker ook nog eenige andere Europeesche soorten, ter vergelijking, aan de aanwezigen zien, namelijk A. hypocrita Boh. , denticollis Germ., turbatus Boh., lemur Germ., camelus F., pyrenaeus Boh. en Aubei Boh., allen uit Oostenrijk, benevens A. Diocletianus Germ. uit Frankrijk. Naar aanleiding van hetgeen de heer Leesberg vermeldde, — dat namelijk de door hem gevonden Aca//es-soort niet «onder mos » werd aangetroffen , ofschoon zij, volgens de opgaven der schrijvers, aldaar zou moeten gezocht worden, — merkt de de heer Lodee- sen op, dat hij, met betrekking tot Lepidoptera, ook de onder- vinding heeft opgedaan, dat de rupsen veelal op allerlei andere planten te vinden zijn dan juist op die, welke door de schrijvers als voedingsplant wordt aangegeven; een uit vele voorbeelden daarvan is Amphipyra Tragopogonis Clerck, die men steeds te vergeefs op Tragopogon zal zoeken. De heer Jaspers laat een mannelijk exemplaar zien van Po/y- phylla Fullo L., waarvan de rechterspriet op in ’t oog vallende wijze slecht ontwikkeld en veel kleiner is dan de normaal ge- vormde linkerspriet. Van hermaphroditisme kan hier geen sprake zijn, omdat die rechterspriet, behoudens de aanmerkelijk mindere grootte, geheel den mannelijken vorm vertoont. De heer Bos vestigt de aandacht op het groote verschil in den vorm van den kop van Formica rufa L. tusschen het d aan de eene-, en de wijfjes en arbeiders aan de andere zijde. Bij het d is de VERSLAG. CIII kop vrij spits, in verband met de geringe ontwikkeling van de sluitspieren der bovenkaken; verder zijn de voorhoofdslijsten minder sterk ontwikkeld, het voorhoofdsveld meer trapezium-vormig, de samengestelde oogen groot en vrij ver naar voren geplaatst, soms tot onder de inplanting der sprieten; de ocelli zijn groot; de kop is zwart en hier en daar van afstaande haren voorzien. De kaken vertoonen een snijdenden kauwrand, slechts met een enkelen tand aan het vooreind. Bi de wijfjes en arbeiders daarentegen is de kop veel ronder; de wangen vooral zijn veel dikker, de voorhoofdslijsten zeer duidelijk, het voorhoofdsveld meer driehoekig , de samengestelde oogen kleiner en verder naar achteren geplaatst, de ocelli der wijfjes kleiner en bij de arbeiders soms nauwelijks zichtbaar. De kop is bruinzwart, maar wangen, clypeus en monddeelen bruin; afstaande haren komen op de kopbedekking niet voor. De kaken hebben een getanden kauwrand. Eenige op groote schaal geteekende afbeeldingen van kop en kaken, van verschillende kanten gezien, helderen dit onderscheid op. Spreker wijst verder op den bouw van eenige gewrichten bij Formica rufa. De meest in ’t oog vallende inrichting, die reeds door Lubbock even werd aangestipt, bevindt zich bij de geleding van den kop met het prosternum. De kop is van achteren ingedeukt; uit die ingedrukte plek treedt een kokertje te voorschijn, dat aan twee zijden, links en rechts, eene indeuking vertoont. Ook de verdere bouw geeft aanleiding, dat op de horizontale door- snede de kopgeleding aan beide zijden in eene gaffel schijnt uit te loopen. Evenzeer doet zich de geledingsplaats van het pro- sternum (het pronotum neemt geen deel aan de geleding) op de horizontale doorsnede gaffelvormig voor. Worden deze beide gaffels van elkander verwijderd, dan is de kop vrij bewegelijk ten opzichte van den prothorax ; worden zij echter in elkaar getrokken door bepaalde, daarvoor aanwezige spieren, dan grij- pen zij in elkaàr en de kop is onbewegelijk. Deze kan nu veel grootere lasten dragen, omdat de richting van de kracht niet tegengesteld is aan die van den last en de weerstand van de sterk chitineuse gedeelten een groot deel draagt. Ook dit CIV VERSLAG. wordt door eene zeer vergroote afbeelding van de doorsnede toegelicht. Voorts kan het gewricht van den petiolus met het eigenlijke abdomen, ofschoon gewoonlijk in vele richtingen bewegelijk , door ineentrekking tot een scharniergewricht worden gemaakt, iets wat van uitnemenden dienst is bij het plotseling ombuigen van het abdomen, als er gif in de door de kaken gemaakte wond zal worden gespoten. Eindelijk staat Spreker nog een oogenblik stil bij het zonderling verschijnsel, dat de rechter onderkaak van eene mier, wanneer zij is platgedrukt, niet overeenkomt met de rechter-, maar wel met de linker onderkaak van een kever of sprinkhaan, dat zij dus, op eenige modificatie na, symetrischen niet congruent met de keverkaak van denzelfden kant is. Een analoog feit kent hy niet in de natuur, en daarom heeft hij lang geäarzeld alvorens dit uit te spreken. Een feit is het echter, dat eene linker mierenkaak slechts eene plaats zou kunnen vinden aan de rechter- zijde van een kevermond. Buigt men de mierenkaken in situ plat, dan komen zij met de binnenste kauwplaten naar buiten te liggen. Ter opheldering gaat hierbij eene teekening rond, waarop de ge- zamenlijke monddeelen in situ en eene afzonderlijke onderkaak vergroot zijn voorgesteld. De heer Groll stelt ter bezichtiging een fleschje, waarin eenige kleine larfjes, op zieke koffieplanten aangetroffen , en wier voorkomen daarop waarschijnlijk met de ziekte der planten m verband staat. Bij oppervlakkige beschouwing schijnen het vlie- genlarven te zijn. De heer Everts neemt op zich, de voorwerpen nader miroscopisch te onderzoeken. De heer Everts doet in de eerste plaats eene mededeeling namens Dr. J. Bosscha Jz., die door ongesteldheid verhinderd is deze vergadering bij te wonen. Naar aanleiding van het ver- handelde op de voorlaatste Zomervergadering over Cicindela hybrida L. en maritima Dej., heeft de heer Bosscha opgemerkt, dat de Cein- VERSLAG. CV dela’s gebonden zijn aan een bepaald en voor elke soort eigenaardig terrein. Zoo leeft ©. hybrida op zandgrond in het algemeen, C. maritima op zouthoudenden zandgrond, C. campestris L. op diluvialen zandgrond, C. sylvatica L. op grind-diluvium. De eerst- gemelde soort komt overal voor; C. maritima in Nederland alleen in de zeeduinen; C. campestris alleen in de oostelijke provincién en ook op Texel (Texel nu is ten deele een geisoleerde diluviaal- heuvel). C. sylvatica wordt bij Breda nergens aangetroffen, be- halve even ten noorden van Teteringen en op de Setersche heide, juist daar waar eene smalle strook grind-diluvium wordt gevonden. In den plantengroei zag Dr. Bosscha geen verschil, doch hij meende op die plaatsen eene andere Diptera-fauna waar te nemen. De heer Everts voegt hier nog bij, dat de vijfde onzer inland- sche soorten, C. yermanica L., in Nederland alleen nog werd ge- vangen bij Ruurlo en in de omstreken van Maastricht; het komt hem voor, dat voor deze soort een kalkbodem de hoofdvoorwaarde van haar bestaan uitmaakt; hij vermoedt, dat de plaats waar de heer Snellen haar voor ’t eerst aantrof, wellicht meer in de rich- ting van Winterswijk, op tertiairen grond is geweest; naar zijn inzien zouden wij op tertiair- en krijtbodem de meeste kans heb- ben C germanica te vinden. Voorts geeft de heer Everts een overzicht van de Nederlandsche Coleoptera-fauna, in verband met zijn voornemen, om weldra eene nieuwe uitgave van zijne «Naamlijst» het licht te doen zien, welke als voorlooper kan beschouwd worden van een syste- matisch handboek tot het determineeren der in Nederland voor- komende Coleoptera. Werden in 1875 in zijne Naamlijst 2145 als inlandsch bekende soorten opgegeven, thans is dit getal gestegen tot 2702, dus ruim 550 meer dan voor 11 jaren !). Die aanzien- lijke vermeerdering hebben wij hoofdzakelijk te danken aan de onver- moeide onderzoekingen van verscheidene collega’s, vooral in de grens- 1) De sterkst vertegenwoordigde familiën zijn de Carabiciden met 290, de Staphyliniden met 548, de Curculioniden met 417 en de Chrysomeliden met 250 soorten; verder Dytisciden 82, Nitiduliden 80, Coccinelliden 45, Scarabaeïden 82, Elateriden 59, Cerambyciden 67 soorten. CVI VERSLAG. provinciën; doch ook uit de kustprovinciën stroomden de toezen- dingen voortdurend naar hem toe. Het geheele materiaal werd herhaaldelijk door hem aan een conscientieus onderzoek onderwor- pen, en meermalen het oordeel ingewonnen van de monographisten. Hij heeft al de door hem op te geven soorten persoonlijk bestu- deerd en van de meeste medewerkers de hem ontbrekende soorten ten geschenke ontvangen , zoodat hij met voldoening kan neerzien op eene standaard-collectie, waarin nagenoeg alle Nederlandsche Coleoptera vertegenwoordigd zijn. Hij neemt deze gelegenheid te baat om zijne erkentelijkheid te betuigen aan allen, die hem hierbij ter zijde hebben gestaan, en blijft zich aanbevelen voor verdere toezendingen, waardoor zijne kennis der inlandsche kevers verrijkt en zijne collectie nog vollediger zal worden. Ten slotte wijst Spreker nog op het aantal van 124 Coleo- ptera-soorten, welke uitsluitend in de provincie Limburg zijn aangetroffen , meest uit de omstreken van Maastricht, vooral door de ijverige nasporingen van ons geacht medelid, den heer Maurissen. De heer Rombouts zegt, al aanstonds aan de zoo even geuite wenschen van Dr. Everts te willen voldoen, en stelt hem een aantal Coleoptera ter hand, welke hij in de laatste maanden in den omtrek zijner woonplaats (Groesbeek) heeft verzameld. De heer Everts aanvaardt dit geschenk met de meeste dankbaarheid. De heer van der Wulp laat eenige merkwaardige Mexicaan- sche Diptera zien, welke op dit oogenblik tijdelijk onder zijne berusting zijn, ten einde daarvan afbeeldingen te vervaardigen voor de Biologia centrali americana van de heeren Ducane Godman en Salvin te Londen. Het zijn, op eene enkele uitzondering na, allen nieuwe soorten, die door den Baron Osten Sacken in dat werk zullen beschreven worden; de door Spreker daarvan gemaakte teekeningen, zoover zij gereed zijn, gaan tevens ter bezichtiging rond. Het zijn: Ocnaea grossa O. Sack., Acanthomera funebris O. Sack., Cyphura (n. g. der Dasypoginen) sodalis O. Sack. , Diogmites VERSLAG. CV II Memnon O. Sack. , Lastaurus anthracinus Löw, Laphria ichneumon O. Sack. en Proctacanthus exquisitus O. Sack. Verder stelt hij nog, evenzeer met eene afbeelding, ter bezich- tiging een klein vliegje, mede uit Mexico, dat hij aan de goedheid van den heer J. Bigot te Parijs te danken heeft, en dat door dezen zeer onlangs (Bull. Soc Ent. de France, 1885, p. CLXVI) als een nieuw geslacht en soort beschreven is onder den naam van Stictomyia longicornis. Het behoort tot de groep der Ortalinen en komt in vele opzichten, o. a in kleur en teekening, overeen met Platystoma, doch wijkt daarvan weder geheel af door de lange, vooruitstekende sprieten. Ten slotte vertoont de heer van der Wulp eenige Javaansche ‘vliegen, die hij onlangs, door tusschenkomst van den heer Snellen, van ons ijverig medelid, Mr. Piepers, heeft ontvangen. Daaronder bevond zich: 4°. een exemplaar van Dexia macropus Wied., eene soort, welke al de kenmerken draagt van het bij ons voorkomende ge- slacht Thelaira Rob. D., iets wat tot dusver niet schijnt te zijn opgemerkt. 2°. eene Prosena, door Wiedemann (Aussereur. Zweifl. II. 248. 3) als Stomoays flavipennis beschreven. Wiedemann zegt van haar: «Diese Art ist der Stomoxys (Prosena) siberita Fabr. so ähnlich, dass sie als Abändrung gelten dürfte, käme sie nicht aus so ent- fernten heissen Lande». Inderdaad heeft zij in alle plastische kenmerken zooveel overeenkomst met onze Pr. siberita, dat er bijna geen twijfel kan bestaan omtrent de identiteit der beide soorten. Wel is het nu gezonden exemplaar (een ¢) iets donkerder gekleurd; maar andere voorwerpen uit Indie, in het Leidsch Museum aanwezig, stemmen ook in de kleur meer met de Euro- peesche exemplaren overeen. 3°. eene Ocyptera, die zich al aanstonds liet herkennen als dezelfde soort, welke door Spreker onder den naam van 0. umbri- pennis werd beschreven (Diptera Sumatra-exped. blz. 35). Hoewel zeer verwant aan O. fuscipennis Wied. (Aussereur Zweifl. II. 265. 3), doet zich toch een standvastig verschil voor in het aderbeloop der CVIIL VERSLAG, vleugels, daarin bestaande, dat bij eerstgemelde de discoidaal-ader aan hare ombuiging afgerond en bij fuscipennis scherphoekig is, terwijl ook de schijfdwarsader bij de eerste recht, bij de tweede iets gebogen is. Eene vergroote schets der vleugels van beide soorten toont het verschil duidelijk aan. 4°. eindelijk een zeer klein vliegje, tot de groep der Geomy- zinen behoorende en dat daarin een nieuw geslacht moet vormen, verwant aan het g. Diplocentra Löw (= Curtonotum Macq.). Spreker wenscht het den naam van Axinota pictiventris te geven. Evenals bij het genoemde geslacht, is de sprietborstel gevederd, de thorax hoog gewelfd, het achterlijf eigenaardig met vlekken geteekend en zijn de beide dwarsaderen der vleugels zeer ver van elkander geplaatst; het verschilt evenwel door het ontbreken van de borstels of doorntjes aan den voorrand der vleugels, door het gemis van mondborstels en doordien de middeldwarsader nog dichter bij den vleugelwortel is geplaatst. Dit alles is duidelijk te zien in eene vergroote afbeelding, die daarvan wordt voorgelegd en later waarschijnlijk, tegelijk met eene uitvoerige beschrijving, in het Tijdschrift zal worden opgenomen. Niemand verder het woord verlangende, sluit de Voorzitter, onder dankzegging aan de verschillende Sprekers, deze vergadering. BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE OOST-INDISCHE LEPIDOPTERA HETEROCERA DOOR PCT SNEEEEN, met afbeeldingen DOOR Prof. Dr. J. VAN LEEUWEN Jr. 4. Hypocrita? aurantiaca nov. sp. PL, pig Aleenta. Een paar, de man 18, het wijfje 21 mm. vlucht. In deel XXII (1878—79) van het Tijdschrift voor Entomologie , p. 89. pl. 7 fig. 12 is door mij onder den soortsnaam Flavicollis eene nieuwe Lithosine beschreven en afgebeeld, die ik tot Herrich- Schäffer’s genus Hypocrita bracht, omdat de kenmerken, die hij daarvoor in zijne Mwotische Schmetterlinge, p. 20 stelt, bij den vlinder aanwezig zijn. Van eene andere, schijnbaar zeer met haar overeenkomende soort zond Dr. Hagen twee wijfjes. Deze vlinder vertoont bijna dezelfde kleuren en deze zijn ook ongeveer op de- zelfde wijze verdeeld, doch bij nader onderzoek blijkt mij, dat er in het aderstel een niet onbelangrijk verschil bestaat. Mavicollis heeft in de voorvleugels 12 aderen; 3—5 zijn ongesteeld, 10 en 14 komen uit den voorrand der middencel, 6 ontspringt bovenaan uit de dwarsader, 7—9 zijn gesteeld. In de achtervleugels vindt men 8 aderen; 3 en 4 zijn gesteeld, ook 6 en 7, terwijl 5 bijna uit de helft der dwarsader ontspringt. Bij durantiaca nu vindt men slechts 3 44. BHSOHRISVINGEN VAN NIEUWE 10 aderen in de voorvleugels, 3 en 4 zijn lang gesteeld, 5 en 10 ontbreken. De nervuur der achtervleugels verschilt vooral, doordat ader 5 met den steel van 3—4 uit één punt ontspringt en sterk gebogen is. Eene generieke afscheiding ware dus noodig, doch omdat de soort in geen ander van Herrich-Schäffer’s genera past, huisvest ik mijne dAurantiaca maar voorloopig in Hypocrita, met een ?; zoodoende loopt zij het minst gevaar van over het hoofd gezien te worden. Zuiger kort, maar duidelijk opgerold. Palpen ongeveer zoo lang als de oogen, dun, spits, glad beschubd, iets opgericht. Bijoogen zie ik niet. De iets platte, glad beschubde kop is op het vierkante aangezicht okergeel, op den schedel zwartbruin. Sprieten bij het 9 onvolledig, draadvormig, bij den d afgebroken. Halskraag zwart- bruin, de thorax ook, de wortelhelft der schouderdeksels okergeel. Vleugels gevormd als bij Flavicollis, de voorvleugels aan den wortel zwartbruin, dan tot drie vijfden oranjegeel, de punt zwartbruin, in het midden met eene naar onderen spits toeloopende , iets boven den staarthoek eindigende oranjebruine vlek. Franje grauwbruin. Achtervleugels oranjegeel met zwartbruine punt, die bij den d niet meer dan een vijfde van den vleugel inneemt en puntig toeloopende, nog niet tot halfweegs den staarthoek reikt. Bij het 2 is de donkere vleugelpunt de helft breeder, komt tot over de helft van den achter- rand en loopt smal door tot den staarthoek. De franje heeft de kleur van den aangrenzenden vleugelrand. Onderzijde ongeveer als boven, het donkere valer, de oranjebruine puntvlek der voorvleugels klein en rond, naar onderen niet scherp begrensd. Achterlijf niet langer dan de achtervleugels, bij het 2 stomp, met dikke, muisgrauwe staartpluim — dus eveneens gevormd als bij Flavicollis — bij den & slanker en spitser. Kleur op den rug zwartbruin, de buik valer. Pooten grauwbruin, met witte tarsen; zij zijn dun, glad beschubd, gewoon gevormd en gespoord. De man verschilt nog van het wijfje doordat het geheele ader- stelsel der achtervleugels hooger ligt, als opgeschoven. Daardoor is de middencel smaller en zijn alle aderspranken, vooral 6 en 7 en ook de, evenals bij Mavicollis, uit de helft van den voorrand der middencel ontspringende ader 8, korter dan bij de andere sexe. O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA, 35 Sumatra (Deli), Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie, Op Java komt nog eene verwante soort voor, die zich onder- scheidt door geheel oranjebruin bestoven voorvleugelpunt en scherp begrensde grijswitte vlek op den buik. Mijn exemplaar is echter niet goed genoeg ter beschrijving. 2. Leucoma margaritacea nov. sp. Pl. 4, fig. 2 en 2a. Twee paren; de mannen 37 en 39, de wijfjes 49 en 55 mm. vlucht. Bij deze Liparide hebben de voorvleugels geene aanhangcel en zijn de achterschenen tweesporig. Zij kan dus met onze Europeesche Salicis in het genus Zeucoma worden geplaatst, hoewel het overigens niet aan eenige afwijkingen ontbreekt. Deze worden gevonden in den breederen vleugelvorm, zijnde ook de achterrand der voor- vleugels van de punt tot ader 3 omgebogen, die der achtervleugels in het midden zelfs stomp gebroken en de vleugelpunt stomp- rechthoekig , terwijl die vleugelranden bij de smalvleugeliger Sadicis gelijkmatig gebogen zijn. Dan komt, evenals bij mijne Leucoma impressa, die denzelfden vleugelvorm heeft als SaZicis, ader 10 der voorvleugels niet uit den voorrand der middencel, maar uit den steel van 7—9. Eindelijk zijn ader 6 en 7 der achtervleugels aan den wortel gescheiden, de palpen iets langer dan bij Salıcis, ontbreekt de zuiger geheel en verminderen de sprietbaarden voor de spits meer plotseling in lengte. Eenigszins in vleugelvorm met Margaritacea verwant is Caragola costalis Moore, New Indian Lepidoptera, p. 46. pl. IT. fig. 24,, maar de achtervleugels zijn bij die soort gelijkmatig afgerond. Palpen iets langer dan de kop, wit, bij den ¢ op zijde zwart. Kop wit, ook de sprietschaft; de baarden iets grauwachtig. Thorax wit. Vleugels wit, de snede van den voorrand der voorvleugels fijn zwart, de beschubbing ongelijk, evenals bij Zmpressa Snellen, doch in veel hoogere mate. In cel 11 en 12 der voorvleugels veel grover dan elders, is zij op vier ongebogen, schuine dwars- banden der voorvleugels, — waarvan twee, op een vierde en een derde, niet verder dan tot den voorrand der middencel komen en twee, 36 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE op het laatste vijfde, bijna de vleugelpunt bereiken , — dof, overigens satijnachtig glanzig, namelijk aan den vleugelwortel, op twee breede strepen op een derde en drie vijfden en twee smalle op vier vijfden en langs den achterrand, de eerste slechts den voorrand der midden- cel, de drie anderen dien des vleugels bereikende. Van deze is de tweede breeder en franjewaarts door eene fijne, donkergrijze, bovenaan iets gegolfde en vóór de vleugelpunt uitloopende lijn gezoomd. Op de achtervleugels is de grond tot drie vierden dof, dan, iets gewaterd , niet scherp begrensd, satijnachtig glanzig, een weinig langs den binnenrand opklimmende. Franjelijn fijn grijs, de korte franje wit , overal van ader 2—7 met grijze punt. Onderzijde dofwit met een paar grijze stippen , bij de punt, voor den achterrand der vier vleugels. Ader 3—5 zijn overal gescheiden, 3 en 4 iets verder dan 4 en 5; ader 11 der voorvleugels iets bochtig. Pooten wit, de voor- en middentarsen zwart, wit geringd, de achtertarsen slechts zwart gevlekt als de voor- en middenschenen. Achterlijf bij den d zoo lang als de achtervleugels en met korte staartpluim, bij het 9 iets korter, stomp gepunt. Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie 3. Euproctis guttulata Snell. v. Voll. (in litt.) nov. spec. DL Ay „fies: In deel XXII van het Tijdschrift voor Entomologie is door mij op p. 108 beschreven en op pl. 9, fig. 2 afgebeeld eene Euproctis discophora, door Mr. Piepers op Celebes gevonden, die verwant is aan Muproctis (Choerotricha) globifera Felder, Novara, IL 2. pl. 98, fig. 13, en eveneens eene ronde gele vlek op de donkerbruine voorvleugels heeft, doch zich , behalve door mindere grootte, — wat echter vooral bij de Lipariden niet te veel in aanmerking mag komen, — onderscheidt door de okerbruine, donker bestoven voor- vleugels met goudgele franje en middenvlek, door den goudgelen achterrand !) en franje der achtervleugels, benevens door donker- 1) Door eene fout van den kleurder op de aangehaalde plaat van het Tijd- schrift is, in strijd met de beschrijving, tot mijn leedwezen ook de achterrand der achtervleugels grauwbruin geworden. Ook de beschrijving wordt op zekere 0,-IND, LEPIDOPTERA HETEROCERA. 37 gele sprieten en prothorax. Tropisch Azie schijnt geschikt te zijn tot het voortbrengen van Æwproctis-soorten met eene ronde gele vlek op de voorvleugels, want er is mij sedert weder eene derde, van Sumatra, bekend geworden, welke dezelfde eigenaardigheid bezit. Zij onderscheidt zich echter vrij duidelijk van de beide verwanten, doordat de vermelde ronde gele vlek niet, zooals bij deze, op den wortel van ader 2 der voorvleugels is geplaatst, maar den oorsprong der aderen 3, 4 en 5 bedekt, dus op eene geheel andere plaats wordt gevonden. Vervolgens zijn de voorvleugels wel onzuiver bruin, zooals bij Globifera, maar donker bepoederd gelijk bij Discophora, terwijl niet de kop en sprieten maar daarentegen de thorax licht (bleek okergeel) is gekleurd. Andere verschilpunten liggen in de franje en den vleugelvorm, zoodat ik niet geloof, — hoewel van mijne nieuwe soort slechts twee wijfjes voor mij staan, terwijl ik van Discophora alleen den man ken en van G/obifera ook alleen laatstgenoemde sexe is afgebeeld, — dat wij hier aan eenig ander dan aan specifiek verschil mogen denken. Vlucht 54 en 58 mm. Kop met palpen en sprieten grauwbruin. Thorax bleekgeel met enkele langere grauwbruine haren, ook het schildje zoo getint, het dikke achterlijf zeer donker grauwbruin, aan het eind goudgeel. Pooten lichter grauwbruin, met enkele grauwgele haren. Vleugels breed en afgerond (bij Discophora en Globifera langwerpig), de voorvleugels donker, iets grauwachtig bruin, donkerder bestoven, de inplanting, de ronde vlek op den wortel der aderen 3—5, benevens vlekjes der franje op alle adereinden bleekgeel. Achtervleugels nog donkerder en grauwer dan de voorvleugels, tegen den achterrand iets oplichtende, het uiterste van dezen en de franje bleekgeel, Onderzijde der achtervleugels ongeveer als hunne bovenzijde, de bleekgele achterrand echter naar binnen verstoven ter breedte van ongeveer 3 millimeters. Onderkant der voorvleugels wat grauwer en bleeker dan boven, de gele middenvlek veel kleiner en minder scherp. plaats, door het verschikken eener komma, minder duidelijk. Men leze: midden- vlekken en eene breede bandvormige bestuiving, op de achtervleugels van ader 4—6 afgebroken, grijsbruin. 38 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWR Sumatra (Deli), Schagen van Leeuwen. —- Leidsch Museum en mijne collectie. 4. Scopelodes pallivittata nov. sp. Pl. 1, fig. 4, 4a en 40. Twee mannen van 44 en 46 mm. vlucht. Het genus Scopelodes Westwood, zich onder de Limacodina, tot welke familie het behoort, onderscheidende door zeer forschen bouw en lange, in een uitgespreid, recht afgesneden pluimpje eindigende palpen, bevat tot heden slechts drie soorten — Unicolor Westw., Palpigera Herr. Sch. en Vulpina Moore — de beide laatsten misschien slechts ééne uitmakende. Zij hebben allen geheel een- kleurige, grijze (Unicolor) of donker okerbruine (Palpigera, Vul- pina) voorvleugels. Eene vierde, in bouw met de anderen geheel overeenstemmende soort, is mij in twee gave mannelijke exem- plaren bekend. Ik zal haar nu beschrijven. Palpenlid 1 en 2 te zamen zoo lang als de kop, ruimschoots zoo breed als de oogen, plat, aan de voorzijde scherpkantig, oker- bruin. Dubbel zoo lang is lid 3, dat bovenaan in eene opgerichte, uitgespreide pluim uitloopt; het is bruingrijs, bovenaan zwart. Voorhoofd met een kort spits pluimpje, dat bleek grijsgeel is als de schedel, de halskraag en de schaft der korte sprieten , die tot twee vijfden met vrij lange dubbele, dan op eens tot de helft verkorte en enkelvoudige leembruine baarden bezet zijn. Thorax bruinachtig grijs, veel lichter dan bij Unicolor, eveneens de dik- en zijde- clanzig beschubde voorvleugels, die niet geheel eenkleurig zijn zooals bij de andere soorten. Hun voorrand is namelijk smal (een weinig meer dan de snede) geelachtig, terwijl eene aan de vleugelpunt beginnende, smalle, gelijkmatig gebogen en iets schuin naar het midden van den binnenrand loopende dwarsstreep bleek bruinachtig grijs is. Deze streep is wortelwaarts van den binnenrand tot on- geveer een vierde der vleugelbreedte onder den voorrand, franje- waarts van ader 2 tot 7 iets donkerder dan de grond beschaduwd , overigens , vooral onderaan, slecht begrensd. Franje okerbruin. Achtervleugels okergeel, eenkleurig, iets glanzig. Franje iets grauwer O.-IND, LEPIDOPTERA HETEROCERA, 39 en donkerder. Onderzijde der vleugels bleek okergeel, langs den voor- en achterrand van het voorste paar donker stofgrijs bestoven. Achterlijf kort, dik en grof behaard, okergeel; smalle dwars- streepjes over de tweede helft van den rug, de staartpluim en _ twee langsrijen van stippen op den buik zijn staalblauw-zwart. Pooten bleek grijsgeel met zwartgrijze uiteinden, tot aan het eind der tarsen dik behaard (bij Unicolor zijn zij donker muisgrauw). De vorm der mannelijke sprieten is zeer merkwaardig; tot twee vijfden draagt de schaft eene dubbele rij baarden, die op eens tot eene enkelvoudige ineensmelten, zie fig. c. (Hetzelfde wordt bij Unicolor & gevonden). Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie. 5. Ophideres sultana nov. sp. Pl. 4, fig. 5 en 5a. Een zeer gaaf en frisch wijfje van 68 mm. vlucht. Deze soort behoort tot dezelfde afdeeling van Ophideres als fullo- nica L. (sect. II Guen.; Othreis Hübn.); de binnenrand der voor- vleugels heeft dus een tand op een derde en een tweeden aan den staarthoek; ook zijn de achtervleugels eveneens .geteekend, goudgeel met eene eenigszins komma-vormige zwarte vlek op het staarthoek-vierde en zwarten, naar onderen versmalden en aan het ondereind der komma ophoudenden zwarten achterrand, terwijl ook het eindlid der palpen lang, smal en plat is. Het naast is zij verwant aan Awcilla Cram., van welke zij zich onderscheidt door dubbel zoo breeden zwarten achterrand der achtervleugels, doordat de zwarte kommavlek dier vleugels den achterrand bereikt, doordat hunne franje van de punt tot ader 3 zwart is, zonder gele halve maantjes voor den achterrand, en door grasgroen gemengden (niet paarsgrijzen) achterrand der breedere en veel donkerder voorvleugels, waarop de smallere groene langsstreep slechts tot twee derden komt en even voor de helft eenen zijarm naar den binnenrand uitzendt; deze zijarm kleurt ook den eersten tand geheel groen. Zuiger ook bij deze soort zeer stevig, aan het eind ruw en met tandjes. Palpen tweemaal zoo lang als de kop, lid 2 bijna zoo 40 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE breed als de oogen, naar boven niet versmald, donkerbruin op zijde, aan den binnenkant donker okergeel; eindlid zoo lang als lid 2, slechts een vierde zoo breed, plat, naar boven nauwelijks iets verbreed, stomp; het is okergeel met een zwarten ring even onder de spits. Sprieten dik, naakt, geelbruin, op den rug donker- bruin. Kop en thorax zeer donker turfbruin, met lichtpaarse, ten deele zwart gerande dwarslijnen geteekend. Schubben tot aan het eind van den rug in het midden bruin, op zijde donker oker- geel. Achterlijf donker okergeel, de spits en eene streep over het midden van den buik, die echter den wortel niet bereikt, donker bruingrauw. Borst bruin. Voor- en middenschenen en dijen donker- bruin met okergele stippen, de voortarsen donker okergeel, de midden- en achtertarsen bruingrauw met okergele ringen, de achterdijen en schenen okergeel met bruingrauwe streep over de buitenzijde, Grond der voorvleugels en franje donker paarsgrijs, fluweel- achtig zwartbruin gewolkt en gesprenkeld, zonder dwarslijnen, de voorrand met vier grasgroene dwarsstreepjes, die tot aan de midden- cel reiken; daarvan zijn de beide eersten , bij den wortel en op een vierde, fijn en smal, de beide anderen, ongeveer op de helft, breeder en onregelmatig; bij de vleugelpunt ziet men van cel 9—7 een groen wolkje en de achterrand is, vooral in cel 2—3 (daar ongeveer ter breedte van 4 millimeter), geelachtig grasgroen gemengd. De hoofdteekening van den vleugel bestaat echter uit eene onregelmatige grasgroene midden-langsstreep, die van af ader 2 de helft breeder wordt en bij twee derden van den vleugel eindigt; zij heeft aldaar en ook tegen den binnenrand, een fijn groengelen zoom. Verder is de streep nog eenigszins donker goudglanzig olijfgroen geteekend en zij zendt op de helft een eenigszins scheef loopenden , bochtigen, iets breederen zijarm uit, die ook den geheelen eersten tand groen kleurt. Deze tand is, door eene sterkere beharing , langer en spitser dan bij Fullonica, Ancilla en Materna. Op de dwars- ader staat een smal, donkerbruin, iets oranjebruin afgezet streepje. Achtervleugels goudgeel, iets lichter dan bij Zullomeca;, van de haren aan den wortel is een gedeelte bruingrauw. De vleugels hebben een roetzwarten achterrand, die bovenaan den halven O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA. 41 vleugel beslaat, naar onderen zeer versmalt, op ader 2 eindigt en binnenwaarts, op de aderen 6, 4, 3 en 2, tanden heeft. Eene groote eenigszins komma-vormige, roetzwarte vlek met, behalve aan de spits, zeer breeden staart, begint bij ader 4 en bereikt in cel le den achterrand. Franje van daar tot den staarthoek okergeel, overigens zwartbruin, in cel 1¢ en 2 met twee kleine gele vlekjes, verder met eenige flauwe gele streepjes. Onderzijde der voorvleugels donkergrijs, met lange, smalle gele middenvlek tegen de buitenzijde der dwarsader en geel bestoven | wortel; de achtervleugels ongeveer als boven maar bleeker, het donkere valer, de wortel niet grauw en de kommavlek den achter- rand niet bereikende. Franje donkergrijs, geel gevlekt. Sumatra (Deli), Dr. Hagen, — Het voorwerp is op het Leidsch Museum. 6. Zethes? albonotata nov. spec. PI. 2, fig. 1 en Aa. Drie exemplaren, twee gave mannen van 38 mm., een vrij goed wijfje van 32 mm. vlucht. Wanneer ik deze vlindersoort in het genus Zethes plaats, zoo is het mij wel bewust, dat zij slechts eene oppervlakkige overeen- komst heeft met /nsularıs Rambur, de eenige die Lederer kende, toen hij zijne « Noctwinen Europa’s» schreef. Een ander passend genus bestaat echter niet en de afwijking is, althans wat den vleugelvorm aangaat, niet zóó groot, dat eene voorloopige huis- vesting in het genoemde genus ongerijmd mag heeten. Bij eene vergelijking van de beschrijving der generieke kenmerken bij Lederer met de mijne zullen de verschilpunten duidelijk genoeg worden. Bouw van den vlinder ongeveer als bij /»swlarıs. Voorhoofd zonder kuif, de schedel kort behaard. Palpen bij den d onderaan gebogen , vervolgens recht opgericht, een derde langer dan de kop, lid 1 gewoon gevormd, lid 2 aan de voorzijde met eene lange, stompe beharing, daardoor iets breeder dan de oogen; het eindlid iets langer dan lid 2, dik, rolrond, stomp, kort beschubd; aan de achterzijde heeft de basis eene overeindstaande lok van grove haren , 42 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE die ruim de helft langer is dan het eindlid, en aan de voorzijde eene dikke, grove, vooruitstekende beschubbing. Bij het 2 zijn de palpen tweemaal zoo lang als de kop, gewoon sikkelvormig, smal, kort beschubd met spits eindlid, dat iets korter is dan lid 2. Zuiger opgerold. Oogen naakt, onbewimperd. Bijoogen duidelijk. De vrouwelijke sprieten zijn bij mijn exemplaar onvolledig; wat overbleet is dun, draadvormig, naakt. Mannelijke sprieten kort, nauwelijks half zoo lang als de voorrand der voorvleugels; de schaft is op een derde flauw gebogen, overigens tot twee derden flauw getand , verder draadvormig, tot aan de punt fijn bewimperd en, zoo ver de tandjes strekken, aan beide zijden van ieder lid nog met een gekromd, grof haar gewapend. Grondstuk gewoon. De vorm van den behaarden thorax is niet goed meer te herkennen, doordat de vlinders doodgeknepen werden en de vorm dus bedorven is. Achterlijf glad beschubd , met gewelfden rug, zonder pluimpjes, bij beide sexen stomp gepunt, bruingrijs, bij den 3 aan het eind zwart. Pooten gewoon gevormd, ongedoornd, de dijen en schenen aan de voorpooten vrij lang en grof behaard, de anderen minder. Zij zijn iets langer en dunner dan bij /#sularis, alwaar ook de voor- dijen en schenen minder behaard zijn. Vorm der vleugels uit de afbeelding te zien; de achterrand is sterker gegolfd dan bij /nsularıs, maar steekt op ader 4 minder uit; de voorvleugelpunt is stomper dan bij de genoemde Europeesche soort. Beschubbing dof. Kleur van thorax en boven- zijde der vleugels dof aardbruin, bij den d vrij donker, bij het 9 lichter en, vooral op de wortelhelft der vleugels, sterk met bruin- geel gemengd. De teekening bestaat op de voorvleugels uit twee bruingele, aan de binnenzijden donkerbruin afgezette dwarslijnen, op de achtervleugels uit zulk eene booglijn en bovendien uit eene flauwe, onregelmatig (op de achtervleugels sterk) getande golflijn , die wortelwaarts breed donker beschaduwd is in de tint der grond- kleur. Eerste dwarslijn der voorvleugels op een vierde, vrij recht- standig, onder den voorrand bruinwit met een’ tand, in de middencel met een wortelwaartsch boogje, in cel 15 en 1a met twee ronde buitenwaartsche. Tweede dwarslijn op de helft van O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA, 43 den vleugel, aan den voorrand bruinwit en bovendien wortelwaarts met een bruingeel veegje afgezet, overigens ook vrij rechtstandig, iets geslingerd. Middenveld met eene dunne, donkerbruine schaduw- lijn, eene stipvormige helderwitte ronde vlek en eene mede helder- witte, boonvormige niervlek, die bovenaan wordt ingesneden door eene juist in den rand geplaatste donkerbruine stip en. onderaan met eene iets meer binnenwaarts geplaatste dergelijke is geteekend, Wortel der achtervleugels met de voortzetting van de eerste dwars- lijn der voorvleugels, hunne booglijn zich bij de tweede dwarslijn aansluitende, flauw gegolfd, op de helft stomp gebroken. Midden- punt donkerbruin, bij het 9 fijn bruingeel gerand. Franjelijn fijn bruingeel; vóór haar in de cellen zwartbruine halve maantjes; franje bruingrijs, donker gedeeld. Onderzijde bij den 4 bruingrauw, bij het 2 bruingeel met zwart- bruine dwarsschrapjes. Zij vertoont eene herhaling van de teeke- ning der bovenzijde, met dien verstande dat de lichte dwarslijnen flauwer zijn, de middenvlekken even duidelijk (die der achter- vleugels wit gekernd), maar de schaduwlijnen en de beschaduwing der golflijn op de achtervleugels zich veel zwaarder vertoonen. Voorvleugels met aanhangcel, ader 8—10 gesteeld. In de achter- vleugels is ader 5 even dik en ontspringt iets onder de helft der dwarsader, 3—4, ook 6—7 komen uit één punt, middencel weinig langer dan een derde der vleugellengte (evenzoo bij Zusularis). Bij den ¢ is een gedeelte van den binnenrand der achtervleugels overlangs ineengeplooid, onbeschubd en met langer franje bezet dan bij het 9, waar deze bijzonderheid ontbreekt. Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie. 7. Hypena approximalis nov. spec. Pl 92 fig, 2 en 2a. Twee gave mannen van 28 en 29 mm. vlucht. Verwant aan Hyp. robustalis Snell. (Tijdschr. v. Ent. XXIII. p. 120, XXIV. pl. 5, fig. 9, 9a, 4), maar met belangrijke verschillen. Palpen een vierde langer dan de kop, opgericht; lid 2 bruin- grijs, iets smaller dan de groote oogen, plat, scherpkantig, de 44 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE beharing, evenals bij Robustalis, iets afgerond maar langer, vooral op de bovenzijde, waar zij tegen de punt van lid 2 eene stompe spits vormt. Lid 3 is spits, aan de voorzijde met een platten, breeden schubbentand. Oogen bijna tweemaal zoo breed als het aangezicht. Voorhoofd met eene korte, dikke, spitse kuif, die donker grauwbruin is als de schedel. Sprieten bijna drie vierden zoo lang als de voorvleugels, hun wortel zonder haarbosje, de schaft tot een derde draadvormig , dan iets dikker, stomp gekerfd en wel tot aan de weder iets dunnere spits. Zij zijn overigens kort bewimperd, met een dikker haar aan beide zijden van ieder lid, geheel grauwbruin, tegen de spits iets geler. Lijf kloek ge- bouwd maar minder forsch dan bij Aobustalis, de thorax donker grauwbruin, het achterlijf grijs met donkerbruine pluimpjes. Vleugels iets langer dan bij Robustalis, de voorvleugels spits gepunt met vlakken voorrand en gebogen, onder ader 4 vrij schuinen achterrand. Hun eerste gedeelte is tot bijna drie vijfden donker koffiebruin, begrensd door eene rechtstandige, fijne, wortel- waarts vervloeide zwartbruine lijn, die franjewaarts twee tanden heeft, in cel 15, even onder ader 2, en in cel 4. Dit bruine gedeelte heeft tegen den wortel eenige paarsgrijze schubben, eene zwarte stip op de helft der middencel en daarvoor eene onzuiver witte, franjewaarts donkerbruin gezoomde dwarslijn, die van een vijfde des voorrands zeer schuin en ongebogen naar de helft van cel 15 loopt en vervolgens eerst horizontaal, dan op ader 1 ge- broken, met een boogje in cel 1a, zeer flauw naar den binnen- rand gaat. Achter en langs de tweemaal getande middenlijn loopt eene streep van paarsgrijze bestuiving ter breedte van 1 millimeter , die niet scherp gescheiden is van het meer bruingrijze laatste ge- deelte van den vleugel. Hierin ziet men op de helft sporen eener fijn getande witte, wortelwaarts door zwartbruine vlekjes afgezette golflijn, bij het eene exemplaar vrij duidelijk, bij het andere slechts aan den voorrand. Bij dit laatste voorwerp bevindt zich ook in den staarthoek eene vervloeide witte vlek, die bij het andere ont- breekt. Bij beiden is de vleugelpunt gedeeld door een op ader 6 geknakt, wit, tegen den voorrand vervloeid, aan de andere zijde ©.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA. 45 vervloeiend donkerbruin beschaduwd lijntje, dat een weinig verder reikt dan de sporen der golflijn. Franjelijn bruin, iets wit afgezet. Franje bruingrijs met twee gegolfde donkere deelingslijnen. Achter- vleugels grijs, hunne franjelijn en franje als die der voorvleugels. Onderzijde grijs met donkere booglijn, de achtervleugels nog met eene tweede donkere schaduwlijn langs den achterrand en een weinig vuilwit gemengd, de voorvleugels tegen de punt met eene zwarte, buitenwaarts wit afgezette stip. Pooten gewoon gevormd en (vrij lang) gespoord, bruingrijs, de buitenzijde der middenschenen en der geheele voorpooten donker grauwbruin als de borst. Deze soort onderscheidt zich dus van Aobustalis & door kortere palpen, wier eindlid eene langere spits heeft, door de tegen het eind dunnere, gekerfde, anders behaarde sprieten (bij Kobustalis ontbreken de dikkere wimperharen), door slankeren bouw, tegen den staarthoek meer afgeronde voorvleugels, door de verschillend gevormde licht gekleurde eerste dwarslijn en de gedeelde vleugelpunt. Ook is de franje der achtervleugels geheel eenkleurig. Bij zeer gave exemplaren van Lobustalis, die de heer Piepers in de laatste jaren op „Java vond, heeft het achterlijf ook pluimpjes , evenals bij Approximalis. Zij zijn echter korter en niet donkerder gekleurd dan het lijf. Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie, 8. Hypena fractilinealis nov. sp. Pl. 2, fig. 3. en 3a. Twee mannen van 29 en 30 mm. vlucht. Eene zeer kenbare soort. die onder de mij bekende Europeesche en exotische soorten geene nabestaande verwanten heeft. De middenlijn der voorvleugels is namelijk boven het midden ongewoon sterk gebroken en loopt daaronder zeer schuin; verder is het gedeelte van de vleugels achter die lijn onder ader 5 lichtpaars bestoven. De bouw is overigens ongeveer als bij de hiervoor beschrevene Approximalis, met iets langwerpiger vleugels, maar met anders ge- vormd eindlid der palpen; ook is de achterrand der voorvleugels schuiner. Palpen nauwelijks een vierde langer dan de kop, opge- 46 BESOHRIJVINGEN VAN NIEUWE richt; lid 2 ongeveer twee derden zoo breed als de vrij groote oogen, plat, scherpkantig, onder en boven even breed, door eene grovere opgerichte beharing, die zich op den rug, tegen het eind, bevindt en zelfs nog iets daarover heen strekt, zoodat het stomp mesvormige eindlid — weinig meer dan een derde zoo lang als lid 2 — onduidelijk wordt. Oogen bijna tweemaal zoo breed als het aangezicht. Voorhoofd met eene korte, dikke, spitse kuif. Sprieten iets langer dan twee derden der voorvleugels, geheel draadvormig, doch tegen het eind weinig verdund; zij zijn kort, fijn en vrij gelijkmatig bewimperd. Lijf ongeveer als bij Approvimalis gebouwd. Kleur van den kop, met palpen en sprieten, en van den thorax grauwbruin; het achterlijf (met korte pluimpjes op den rug) is iets lichter en grauwer. Vleugels iets langer dan-, maar overigens gevormd als bij de voorgaande soort, de achtervleugels meer afgerond. Voorvleugels tot de bovenvermelde dwarslijn koffiebruin, iets grauwachtig, tegen wortel en voorrand een weinig valer en grijzer. Twee flauwe vlekken in de middencel en eene tweemaal gebogen dwarslijn op een vijfde, zijn donkerbruin. De tweede dwarslijn is mede donker- bruin, fijn paarswit afgezet. Zij begint aan den voorrand iets vóór twee derden, loopt schuin buitenwaarts tot ader 6, dan, stomp gebroken, van ader 5 schuin binnenwaarts en iets geslingerd, in cel 15 sterker, naar den binnenrand, waar zij een weinig voorbij twee derden eindigt. Het gedeelte van den vleugel achter die lijn heeft in den staarthoek eene naar boven puntig uitgerekte donker- bruine vlek en is overigens, naar boven in steeds verminderende mate, licht paarsgrijs bestoven, met eene vaalzwarte veeg, die de vleugelpunt deelt, en eene paarswitte stip boven die veeg. Ader- einden bij een der exemplaren fijn zwartbruin. Franjelijn scherp donkerbruin, iets gegolfd en in de cellen dikker, doch den staart- hoek niet bereikende. Franje en achtervleugels grijs, de eerste flauw donker gedeeld , de franjelijn der laatsten duidelijk , donker bruingrijs. Onderzijde als bij Approximalis, maar de achtervleugels minder met witachtige schubben gemengd. Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie. O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA. 47 9, Simplicia griseolimbalis nov. sp. PI. 2, fig. 4 en 4a. Een paar; de 3 41, het 9 36 mm. vlucht. Deze soort is eene vrij zuivere Stmplicia; alle kenmerken, door Guenée, — die het genus met eene ongewone nauwkeurigheid in zijne Deltoides et Pyralides p. 51 beschrijft, — en ook door Lederer (Noctuinen Europa s p. 210) opgegeven, worden gevonden. De eenige afwijking, die ik aantref, bestaat in eene zeer luchtige beharing aan de achterzijde van het eindlid der palpen; ook zijn de voorschenen van den d nog al dik behaard en zij schijnen aan de binnenzijde een pluimpje te hebben, evenals bij mijne Stmplicia spurialis, Tijdschr. v. Ent. XXIII, p. 124; XXIV, pl. 6, fig. 3 1), die ook een aan de achterzijde eenigszins behaard eindlid bezit. Ik geloof niet dat deze kleine afwijkingen eene verbanning uit het genus Simplicia zouden wettigen, vooral omdat het ontbreken der aanhangcel of de met 3 en 4 uit één punt ontspringende, even dikke ader 5 der achtervleugels eene opname in de overigens het naast verwante genera Nodaria of Zanclognatha stellig verbieden. In teekening en kleur is mijne nieuwe soort het naast verwant aan Simplicia infausta Felder en Rogenhofer, Novara, II, 2, pl. 120, fig. 45. Zij onderscheidt zich daarvan door de onder den voorrand niet gebroken lichte dwarslijn voor den achterrand der voorvleugels, door de stofgrijze grondkleur der bovenzijde en door veel kortere palpen, die bij /u/austa tweemaal zoo lang zijn als de kop en een aan de achterzijde onbehaard eindlid hebben. De voor- schenen zijn bij den d van /nfausta gelijk aan die van Griseolimbalis mas. De andere beschreven soorten van het genus missen den lichten achterrand der vleugels; ik moet echter aanteekenen, dat ik de beschrijving van Pannalis Guenée, in Maillard, Notes sur Pile de la Réunion, niet kan vergelijken. Palpen korter dan bij Rectalis en Infausta. Zij komen bij het 1) De tint der voorvleugels is op die afbeelding geheel onjuist; verder heeft de kleurder de schaduwlijn te zwaar gemaakt en over de middenvlek heen gesmeerd. 48 BESCHRIJVINGEN VAN NIEUWE 2 niet verder dan, bij den d nog niet ten volle tot aan den bovenrand van den halskraag, en het eindlid is bij laatstgenoemden slechts iets langer dan de helft van lid 2, bij het 9 ongeveer twee derden zoo lang. Hunne binnenzijde is grijsgeel, de buiten- zijde stofgrijs als kop en thorax. Sprieten iets donkerder, meer bruingrijs, bij den & fijn bewimperd met een dikker haar aan beide zijden van ieder lid. Bovenzijde der voor- en achtervleugels bij beide sexen een- kleurig, stofgrijs zonder lichteren voorvleugelvoorrand, maar met vrij helder bijna witgrijzen, wortelwaarts breed grauwbruin be- schaduwden achterrand. Deze lichte achterrand is bij het 2 op de voorvleugels 2 mm. breed, wortelwaarts geheel recht en tegen de donkere beschaduwing helderder; bij den & !/, mm. smaller, in het midden iets hol en met eene fijne donkere lijn voor den wortel- rand geteekend. Op de achtervleugels strekt de lichte achterrand zich van even onder de vleugelpunt tot ader 2 uit en is overigens als op de voorvleugels, bij den d iets smaller dan bij het 2. Donkere schaduw aan de wortelzijde van den lichten rand de helft breeder dan deze, zeer zacht in de stofgrijze grondkleur wegsmeltende. De teekening der vleugels bestaat in flauwe, fijne donkere midden- punten, twee nog flauwere gegolfde, enkelvoudige dwarslijnen der voorvleugels, op een derde en drie vijfden, die een aan den binnen- rand smaller middenveld insluiten en, bij het 9, in eene zeer flauwe donkere middenlijn der achtervleugels. Franjelijn fijn donker, in de cellen iets dikker. Franje iets lichter en geler dan de vleugel- grond. Onderzijde iets lichter en grijzer dan boven, fijn donker bestoven, de achterrand niet lichter, vóór dezen eene bruingrijze, wortelwaarts iets verstoven lijn; overige teekening dezelfde, wel zoo duideiijk. Achterlijf donkergrijs, zoowel onder als boven. Pooten donkerder en iets bruiner, vooral de dijen en schenen. Zooals boven opge- merkt is, zijn de mannelijke voorschenen vrij dik behaard, die van het 9 gelijk aan die deelen bij /rectalis 2. Ik moet nog opmerken, dat bij den d de voorrand der voor- vleugels op een derde, juist waar de eerste dwarslijn begint, O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA. 49 merkbaar ingedrukt is. Overigens is hij — gelijk bij het 2 geheel — recht en de achterrand der achtervleugels op ader 2 wel zoo sterk gebroken als bij Rectalis Eversmann. Sumatra (Deli), Schagen van Leeuwen. — In mijne collectie en in het Leidseh Museum. 10. Terpnomicta quadrilineata nov. sp. BI 2 fits: 9. Twee middelmatig gave mannen van 21 en 23 mm. vlucht. Kleur, teekening en vleugelvorm brengen ons bij dezen vlinder dadelijk op de gedachte, dat hij tot het genus Terpnomicta behoort, daar hij zeer aan de Europeesche soorten, met name aan Cararia Hübn. herinnert. Bij een nader onderzoek blijkt echter, dat de aderen 3—-4 van voor- en achtervleugels, benevens 6—7 van laatstgenoemde vleugels uit één punt ontspringen, niet ge- scheiden, dat de dwarsader der achtervleugels rechtstandig © 7 niet gebogen is en eindelijk dat de palpen iets langer zijn dan bij de Europeesche soorten. Misschien is hier de kiem van een nieuw genus aanwezig, hoewel de overige kenmerken volkomen passen; maar in ieder geval leveren reeds de aangestipte verschilpunten goede specifieke kenteekenen op. Nog merk ik op, dat bij Qua- drilineata, evenals bij de aan Lederer in natura onbekende Cararia , de mannelijke sprieten ongebaard, kort bewimperd zijn; doch de schaft, die bij de genoemde soort zich stomp gekerfd vertoont, is hier volkomen draadvormig en de bewimpering neemt tegen de punt sterker in lengte af dan bij Cararva. Palpen, aangezicht en sprieten helder geelbruin, schedel bleek- geel. Thorax en achterlijfsrug bruingeel, de eerste op de schouder- deksels roestbruin geteekend, de laatste met twee roestbruine langslijnen; buik bleekgeel. Voorvleugelpunt stomp, hun achterrand tot ader 3 recht, die der achtervleugels op ader 4 stomphoekig, de vleugelhoeken vrij duidelijk. Grondkleur der bovenzijde helder maar dof bleek bruin- geel, bestoven — het sterkst op de tweede helft der vleugels — met grovere helder dof geelbruine schubben en met bleekgele, de 4 50 NIEUWE O.-IND. LEPIDOPTERA HETEROCERA. laatste iets opstaande en een weinig goudglanzig. Teekening en de onafgebroken franjelijn vurig donker roestbruin. Die teekening bestaat op de voorvleugels uit vier dwarslijnen. Daarvan is de eerste, op een vijfde der vleugellengte, fijn, met een scherpen hoek op den binnenrand der middencel, verder iets schuin, ongegolfd. Tweede dwarslijn (middenschaduw) dik, geheel recht, van twee vijfden des voorrands iets schuin naar het midden van den binnenrand. Derde lijn ongeveer op twee derden, fijn, getand, zeer gelijkmatig gebogen, na bij de tweede uitloopende. De vierde of golflijn is weder rechtstandig en dik, heeft veel overeenkomst met dezelfde lijn bij Cararia, maakt op ader 5 en 2 twee scherpe tanden, die bijna den achterrand raken en vervloeit in den staarthoek tot eene vrij groote vlek. Achtervleugels met drie dwarslijnen. De eerste, op een derde, is ongegolfd, rechtstandig g, eerst vrij dik, doch wordt naar onderen iets dunner en eindigt bij drie vijfden van den binnenrand. Middenlijn op hare bovenhelft vlekkig en sterk getand, met fijnere, minder getande onderhelft. De derde lijn begint aan de vleugelpunt met een vlekje, heeft juist onder ader 6 een tweede met eene spits tegen den achterrand en loopt dan fijner, iets geslingerd in den staarthoek uit. Geene middenpunten. Onderzijde warmer, meer okergeel, zonder grovere schubben, de teekering als boven maar minder volledig, meer vervloeid, brandbruin gekleurd. Franje iets donkerder dan de vleugels, eenigszins bruin gevlekt, het meest op de bovenzijde. Pooten bruingeel, glad beschubd, de achterschenen dikker, de tarsen korter dan aan de middenpooten. Middensporen op drie vierden — evenals bij Cararia. Sumatra (Deli), Dr. Hagen. — Leidsch Museum en mijne collectie. GEN PA Le Oe TS MER AON. FAR UM, hucusque in HOLLANDIA inventarum, AUCTORE A. W. M. VAN HASSELT, vw. ». Vervolg van deel XXVIII, blz. 188, SECTIO ORBITELARIAE. Quoque Aequitelae dicuntur, propter retia regularia (circularia). Familia EPEIROÏDAE. Sic dictae Wiel- of Rad-spinnen. Signum characteristicum generale, quo haec Familia, secundum Berkauum, inter alia, a Theridioïdis discreparet, — _ scilicet « Oberkiefer mit Basal-fleck », — mihi practico valore ideo carere videtur, quia comparatio pro speciebus minoribus ultimae Familiae vix aut non sat certe fieri potest. Genus META C.K. M. segmentata Clk. = Zilla reticulata CK. et Epeira inclinata Wik. Ubique communis et frequens, in herbis et fruticibus humilioribus, Praesertim in autumno horti nostri illis scatere solent. 52 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Varietas absque maculis dorsalibus albis mihi nonnunquam provenit. N.B. Walckenaerii cognomen ejus rete, — in directione ob li- qua aflıxum, — respicit. * M. Mengei Blw. = albimacula Wst. Quoque, sed non aeque communis. Praecedenti simillima, sed minor. N.B. Cambridgeo et Simonio pro simplici varietate vernali habetur, Thorellio autem, ut et L. Kochio pro specie vera, inprimis propter genitalia aliquantulum diversa. Hane quaestionem ceterum hisce viris summis relinquenti mihi constat, Mengei habitum generalem sat ab hoc segmentatae differre, ut semper ambas statim discernere liceat. M. Merianae Scp. = Epeira antriada Wik. et celata Blw. Licet nullibi rara, multo minus frequens, quia in cellariis, aliis- que locis obscuris, seu «celatis» et humidis, hic illie obvenire soleat. Magnitudine, non pedum longitudine, segmentatam paulisper superat. N.B. M. muraria C.K. pro hujus speciei varietate habenda. M. Menardi Ltr. = fusca Wik. (Blw., C.K.). Limburg (St. Pietersberg, prope Maastricht, in sic dictis « car- rières »). Mrs, Nobis rarissima. Rupicola. Ceteris multo major. Maris, — in meo exemplari non toti «fusci», sed sat pulchre picti, — palpi valde sunt complicati. Ejus «cocon», longe petiolatus, mihi nondum de visu cognitus. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 53 Genus TETRAGNATHA Ltr. Pedum paribus anterioribus, in vivo, antice, et posterioribus postice, in linea longa et recta extensis. T. extensa L. Ubique communis. Inprimis in arboribus, fruticibus, juncis, etc. ad ripas aquarum. Abdominis color ac pictura, tam in adultis, quam magis adhuc in immaturis, multopere ex viridi, flavo, fusco, rubro, interdum coeruleo, plus minusve argenteo, variant. Duae Thorellii «formae», scil. Nowicki s. «ewten,a vera», et Solandri, s. «extensa L.K.», — priori vulgo major, — nobis fere aeque frequenter proveniunt. Harum prior, inter alia, sterno, in medio flavo-striato, notabilis. N.B. Pro diagnosi harum aliarumque aranearum ex hocce genere, tam in feminis, quam in maribus, inprimis ad mandibulas earumque ungues attendas. € T. obtusa C.K. Haec quoque species in nostra patria provenit. Thorell antea unicum meum exemplar masculinum qua talem determinavit. Illud exinde tantopere , — exsiccatione fortuità, — mutilatum est, ut nunc hujus characteres diagnostici aegre vel non observari possint. T. dearmata Th. Utrecht (de Bildt). Mihi et filio. Valde rara. In herbis, prope silvam. Minor, obscurioris picturae et plus minusve gibbosa. N.B. Confer de ed Thorell, Xe». o. Syn. p. 462. Te striata ick. Zuid-Holland (prope Delft et Stompwijk). Mihi, 54 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Perrara. In juncis, ad lacuum («plassen ») ripas. Modo duo possideo exemplaria, quorum mas non plane maturus. Facile ab aliis speciebus distinguenda oculis lateralibus for- titer a sese divergentibus. (N.B. Zetragnatharum ovulorum nid uli («cocons») valde specialis sunt constructionis, quum penicillis nigris dispersis diversi- modo sint obtecti, quasi plus minusve dense nigro-pigmentati. Miror, quod Auclores plurimi hance structuram singularem non commemorant. Ipse Westringius de illo nihil seripsit nisi: «Ova ut in Æpeird »]. Genus CYCLOSA M. (Diversa a Cyrtophora E.S. 1874). C. conica Pls. (Cb., Blw.). Utrecht, Zuid- et Noord-Holland, Zeeland, Noord-Brabant. Nobis nec rara, nec frequens. In silvis et arbustis. Abdomine, valde characteristice, trigono. Kjus dorso, in vivis, saepe pulchre, — albo, flavo, rubro et nigro, — picto. Genus SINGA C.K. S. hamata Clk. = melanocephala Wst., — serrulata C.K. (E.S.), — Epeira tubulosa Wlk. (Blw., non H.). Utrecht, Overijssel, Noord-Brabant, Limburg. B.d.H. — Hls. — Mrs. — mihi. Nobis rara. Mas mihi nondum provenit. In locis pratorum et silvarum humidis. Singarum nostrarum maxima. S. pygmaea Snd. = Epewa Herù H. (Wlk., Blw., Wst.). (Alia synonyma sunt, verosimiliter , anthracina, nigrifrons, trifas- ciata et forsan pluria). IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 55 Utrecht, Gelderland, Zeeland, Noord-Brabant. Bsc. — G.v.W. — t.H. — Hls. — Sx. — mihi. Nobis parum communis. In Noord- et Zuid-Holland hucdum numquam inveni. Ad Ericaceas, saepius quoque ad plantas riparias , in locis paludosis. N.B. Cum Sixio facio, Hahnii et inprimis C. Kochii nonnullas Singae «species» solummodo haberi debere pro sic dictis caetatis varietatibus». Confer ejus: Opmerkingen omtrent de kleursverandering van Epeira Herii Hahn en eenige andere spinnen , in Tijdschrift voor Entomologie, Deel I, blz. 168. — Hue quoque duxit 8. nitidulam C.K., quae vero fere omnibus Auctoribus recentioribus pro « specie » propria habetur. Ceteroquin haec quaestio mihi adhuc aliquomodo sub lite videtur. Confer Thorell, Rem. 0. Syn. p. 455. Secundum illus ut et Simonii indagationes, pygmaca Snd. et Heri H. duae essent species diversae. È S. sanguinea C.K. non Ass. (E.S.). Utrecht (de Bildt). Mihi. Rarissima. Modo in duobis exemplaribus femininis. Ad Ericam. Praeter colorem rufum et absentiam vittarum ventralium, mul- topere cum praecedenti convenit. Anne hujus etiam modo varietas ? S. albo-vittata Wst. = Epeira calva Blw. Noord-Holland (Hilversum), Zuid-Holland (Wassenaar, Scheve- ningen, Loosduinen). Ev. — Lbg. — mihi. Non vulgaris, sed ultimis locis interdum sat frequens. Praesertim sub quisquiliis. Vitta cephalothoracis niveo-alba characteristica. Ejus pictura dorsi valde formosa plus minusve variat. Genus CERCIDIA Th. (Cerceis M.). Quoque sub Suga et Epeira. 56 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE C. prominens Wst. = ÉEpeira bella Meade (Blw.) Utrecht, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg. Gr. — Mrs. — mihi, Rarior. Ad Ericam aliasque plantas humiles. Pulchre aureo-flava. Abdominis basi anterius in conum producta. Genus ZILLA C.K. (Zygia id.). Quoque sub Fperra. Z. x-notata Clk. = Epeira calophylla Wik. (C.K., non Blw.) et similis Blw. Ubique communis et frequens. Ad januas ac fenestras aliosque domuum locos, tam extus, quam interdum intus. N.B. Ut et sequens species, propter earum abdominis picturam pulchre foliatam, melius Walckenaerii cognomen calophyllae meretur, quam illud Clerckii. Similitudo saltem ejus signaturae cum litterä X (aut 2C, ut quoque scribitur) mihi minus clare elucet. Z. atrica GK. = petra calophylla Blw. (non WIk.). Quoque fere ubique, sed nobis multo minus frequens. In arbustis, praecipue Crataegi (« Heggedoorn ») specierum. Nobis numquam sub «lapidibus», nec in « domibus », uti Dahl perhibet. Confer ejus Sp. Nord-Deutschlands, S. 21. N.B. Cur «atrica» dicta? E contra minus atra est quam praecedens, qua pulchrior et laetior. Gum hac feminae valde con- veniunt. Mares autem, palpis suis longissimis, statim distinguendi. Z. mordax Th. Utrecht (prope Kromme Rijn). Mihi. Rarissima, Unicum modo specimen possideo masculinum. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 57 « Mandibulis dentibus 5 fortibus armatis ». Confer Thorell, Diag- noses ete., in Tijdschrift voor Entomologie, Deel XVIII, blz. 82. N.B. Simon, in Arachnides de France, T. V., p. 195, hanc araneam ad genus Znoplognatham Pvs. refert, illamque, ut mihi scripsit, affinem, aut forsan similem, credit suae Æpeirae maritimae , cum cujus descriptione, saltem pro magna parte, quadrare videtur. Genus EPEIRA WIk. (Partim quoque sub Miranda et Atea C.K.). E. cucurbitina Clk. (Blw.). = viridis-punctata d.G. Communis ac frequens. Ad frutices humiles in pratis et hortis. Pulchre viridis, cum parva macula supraänali aurantiaca. N.B. Affinis Zp. Westringu Th., absentia vittarum cephalo- thoracis, inter alia, notabili. — Haec mihi nondum obvia. E. adianta Wlk. (Blw.). = Miranda pictilis C.K. Zuid-Holland (Scheveningen), Gelderland (Nijmegen), Overijssel (Almelo), Zeeland (Walcheren), Drenthe (Smilde). Ev. — Gr. — B.d.H. — G.v.W. — mihi. Rara, saltem quoad frequentiam. Revera formosissime «pieta» (C.K.). Dorsi folio denticulato. Ventre aterrimo, albo-zonato. E. ceropegia Wik. (Blw.). = sclopetaria H, (non Clk. nec C.K.). Gelderland (Arnhem), Noord-Brabant (Oirschot). Mrs. — Veth (J.H.). Rarissima. Unica femina adulta et altera non plane matura. (Marem benevole mihi Bertkau dono dedit). Picturae minus laetae ac pulchrae, quam haec praecedentis. Ventre linea medianä albescente notato. Ceteroquin cum adiantd qua vero major est, primo visu, in multis convenire videtur. 58 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE E. diodia Wik. (Quoque «dioïdea» scribitur, Cb. et aliis). = Lilla albimacula C.K. (Blw.), non West. Zuid-Holland (Wassenaar), Noord-Brabant (Breda). Hls. — mihi. Valde rara. Mihi ad Urticam. Folium dorsale vittatum quasi guttulis albis scatet. E. Alsine WIk. = lutea GK. (Th., Blw.). Zuid-Holland (Loosduinen), Noord-Brabant (Breda, Oirschot). Hls. — Mrs. — mihi. Rarior quoque. Nobis, inter alia, ad basin trunci Juuipert speciei. In vivo interdum pulchre aurantiaca. Mares, primo visu, his #. quadratae similares, sed minores. In sexu utroque folium dorsale antice deficiens, imo postice saepius ad suas vittas laterales reductum. E. diademata Clk. = eruciger d.G. (Nostra universe cognita « kruis-spin »). Ubique communis et omnium frequentissima. In silvisac hortis nostris abundat. Abdominis color fundamentalis, — in genere fuscus, — inter flavum, rubrum et interdum nigricantem variat. N.B. Uterque sexus, sed inprimis mares, hujus aliarumque magnarum Zperrae specierum, maximopere longitudine ac volumine differunt. E. marmorea Clk. Utrecht (Harmelen), Overijssel (Almelo). Zuid-Holland (prope Delft), Limburg (Maastricht). B.d.H. — Mrs. — mihi et filio Theodoro. Ibi nec rara, nec vulgaris. Marem autem non nisi unicum possideo. Plurime capta ad ripas fossarum (cslooten»), in arboribus, saepius foliis convolutis abscondita. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 59 In vivo formosissime ex citreo-flavo aut aurantiaco colorata. N.B. Licet, in genere, «forma principalis» typica (var. a Th. et E.S.) proveniat, ejus pictura valde variare solet, nunc ad hanc quadratae, tune diadematae accedens. Vittae vero thoracicae nobis nunquam, — uti interdum in Gallià (E.S.), — totae evanidae. * E. Bohemica CK. Gelderland (omstreken van Nijmegen). t.H. — mihi. Rarissima. Femina mea videtur «albino», sed perpulchra. Thorell et Simon pro praecedentis ac sequentis « forma inter- media» vel-varietate habent. Lebert ad A/sinem refert. * E. scalaris Pz. (WIk.). = pyramidata Clk. (Snd.). Utrecht (Vleuten), Noord- et Zuid-Holland (Amsterdam, Delft, Wassenaar), Zeeland (Walcheren), Limburg (Maastricht). Mrs. — Sw. — Sx. — G.v.W. — mihi et filio. Marmored typicà aliquantulum minus frequens, sed in habitaculis analogis. — Mas, saltem adultus, mihi adhucdum deëst. Itidem, ut haec, pulcherrime flava (nobis numquam aurantiaco- rubra!), constanter se mi-folio supra-anali, profunde fusco, aut nigricante, signata. N.B. Thorellio ac Simonio pro simplici « marmoreae» varie- tate, — superius defectu picturae dorsalis signatà , — habetur. Cum Westringio, Mengeo et Gambridgeo, autem hanc opinionem sequi, diu non ausus sum, eo minus, quia « marmorea» typica in Anglia non provenire videtur et «scalaris » ibi numquam variare solet (Confer Cambridge, D. Sped. p. 270). Nihilominus nunc fateri debeo, Thorellii indagationem com- parativam, minutissimam (Rem. 0. Syn. p. 9) valenter pro illarum identitate militare. Idem valet de Bertkaui observatione, ambas interdum secum inveniri, locis iisdem (Beiträge etc. sup. cit. S. 217), et praesertim de hac L. Kochii, qui marem « scalaris » in copula vidit cum feminà « marmoreae » (drachn. Nürnb. S. 118)! Quoque secundum Otto Herman una esset «der vier varietäten, 60 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE mit unzähligen (?) Uebergangen, von #. «marmorea Clk.» (Ung. Sp. F., Ba: HIS. 340). E. angulata Clk. (Blw.). Limburg (of Noord-Brabant ?). Mrs. Rarissima. (Femina junior unica). N.B. Dorsi abdominis formà alte tuberculatà, colore et picturà analoga #. grossae C.K. et sequenti (minori) speciei affinis. E. dromedaria Wik. seu bitubereulata = bicornis M. (non WIk.). Utrecht, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. L.B. — Mrs. — Sx. — mihi. Rara. In silvis. Uti praecedens, abdomine cum tuberibus humeralibus, sat altis. — Exemplaribus meis subest varietas 4 E.S., = furcata WIk. N.B. Ulriekü H., quam C. Koch et Thorell dromedariae assimi- lant, a Simonio pro specie diversà habetur. E. arbustorum C.K. = bicornis Wlk. (Blw., non M.) et gibbosa Wk. (E.S.). Utrecht, Zuid- et Noord-Holland, Zeeland, Drenthe, Noord- Brabant. Mihi variisque amicis. Multo minus rara. In «arbustis » , silvis et hortis, saepius ad Pomi folia. Color fundamentalis hujus Zpeirae, — etiam binis tuberibus humeralibus, sed multo minus altis, instructae, — profunde viridis. (Dorsi folii pictura ceteroquin sat variat). E. (dtea C.K.) agalena WIk. (non H.). = Sturmu H. et C.K. Utrecht, Gelderland , Zuid-Holland. À Sx. — mihi. Quoque non infrequens, etsi in Zuid-Holland rara. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 61 In Pinorum aliorumque silvis. Colore et picturà plus minusve variantibus. Unum exemplar femini- num meum £. (Ateae) aurantiacae C.K., — quam Simon ad speciem sequentem refert, — videtur analogum. E. triguttata Fbr. Noord-Holland (Valkeveen bij Naarden), Gelderland (Amerongsche berg). Mihi. In silvis (op « eiken-hakhout »). Rarissima. Marem (unicum) ex pullo educavi. N.B. Antecedenti valde affinis, sed aperte cum tribus maculis albis, = varietas a E.S. E. cornuta Clk. (non WIk.). = arundinacea C.K. et apoclisa Wlk. (Blw.). Communis. In Juncaceis ac Gramineis, praesertim ad aquarum ripas. Hujus pulchrae #peirae plures possideo varietates miniaceo-rubras. N.B. Pro Clerckii cognomine, pluribus aliis araneis praedito, nescio, cui characteri fundatur; certe non «cornubus » vel tuberi- bus, — ei deficientibus. Ut, prae aliis, Arundinum incola, melius denominationem Kochi meretur. Ovorum nidulos («cocons») saepius valde artificiales Arundini suspensos, construit, in quorum cavitate plurime se ipsam celare solet. Perpulchra horum collegi exempla nonnulla, revera nido avium (« vogelnestje ») similaria. E. patagiata Clk. (C.K., Blw.). = dumetorum H. (Inclusà varietate nauseosa s. munda C.K., cujus juniores praesertim saepius perpulchre picti sunt). Ubique, sed minus vulgaris quam cornuta. Huic valde analoga, sed magis in « dumetis » (s. arbustis), locis, quidem humidis, sed minus ripariis. Folio dorsali triangulo fusco-nigro, supraänali, notato. 62 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE E sclopetaria Clk., Cb. (non H.). = sericata C.K. (Blw.) seu virgata H. Communis. Nobis plurime in vicinitate aquarum, inprimis ad et sub ponti- bus. Ideo Hahnio quoque « Brücken-Spinne » nominatur. Ad Epeiras majores pertinet, pedibusque, saltem in maribus, perlongis instructas. E. quadrata Clk. (Wlk., Blw., etc.). = quadrimaculata d.G. (sie). Utrecht, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg. Alb. — t.H. — B.d.H. — Hl. — Mrs. — Sx. — mihi. Non vulgaris, sed in Provinciis citatis minus rara. Ad arbores et frutices humiles, non raro prope ripas aquarum. Inter Zpeiras pulchriores numeranda, quoque coloris citreo- aurantiaci; maribus vero in genere minus coloratis. Uterque sexus revera «4 maculis» (d.G.) albescentibus in dorso abdominali, superius, notatur. N.B. Cave, ne ob habitum et colorem similarem , cum marmored commutes. Inter alia, attendas ad vittas thoracicas in qua- dratd \atiores. E. umbratica Clk. = cicatricosa d.G. (sic). Communis ubique. Licet quoque ad majores hujus generis referenda, aliis minus frequenter invenitur, quia vitam deget nocturnam, et, de die, sese in rimis, angulisque multifariis murorum , septorum, corticum, etc., celare solet. Abdomine solito planiore. Dorsi folio punctis 8 seu « cicatrici- bus» (d.G.), quorum plurimis profundis, impresso, et insuper multis ocellulis flavescentibus insignito. Pedibus, praeprimis in maribus, uti in sclopetarid, valde longis et fortibus. E. acalypha Wlk. = E. (Zilla) Genistae H. et C.K. Quoque sub Miranda M. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 63 Utrecht, Gelderland, Zeeland, Noord-Brabant, Limburg. Sat vulgaris, saltem in Provinciis citatis, non, ut videtur, in magis borealibus. Mihi saepe ad Ericas aliasque plantas humiliores, numquam ad Genistam scopariam capta. Parva haec petra, in vivo formose picta, vittà lata nigra, supraänali, subtriquetra, notabilis. E. solers Wik. (Quoque «so/lers » scripta). = Red Sep., — Atea sclopetaria C.K. (non Clk. nec H.), — et agelena H. (non WIk.). Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Zeeland, Noord-Brabant, Limburg. Non rara. Hic illic in pratis et ad vias, etiam in nostris monticulis arenosis , prope mare (Scheveningsche duinen. — Snl.). Ad minores £pezras pertinet, tamen vulgo praecedenti major. N.B. « Speculata » forsan dici posset, saltem varietas 4, E.S., — quae nobis plurime provenit. In folio dorsali, scilicet, prope basin supra, picta est duabus maculis (interdum pulchre niveo-albes- centibus), subovatis, saepius lined flexi, — uti ambo vitra specilli, — junctis. 64 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE SECTIO LATERIGRADAE U). Propter illarum ingressum plus minusve obliquam s. transversa- lem, quamvis non omnibus generibus proprium. Familia THOMISOIDAE. Sic dictae « Krab- of Kreeft-spinnen ». Subfamilia THOMISINAE (Th). « Pedes quatuor posteriores reliquis graciliores et breviores multo » (Th.). — Inde quoque « Arm-Spinnen» dictae. (0.H.). Genus THOMISUS WIk. (Th., E.S.). T onustus WIk. = cristatus H. (non Clk), — diadema H. et C.K., — nobilis C.K., — et abbreviatus Wk. (Blw.). Gelderland (prope Arnhem), Noord-Brabant (prope Breda). Hls. — S.v.V. Rarissimus (modo in duobus exemplaribus femininis). Protuberantiis, quasi cornubus, conicis, horizontaliter trans- versis, ad latera frontis. Hine « diadema ». — Abdomine lato, inferius, tuberculato triquetro. Hine «abbreviatus». N.B. Alis adhuc sub synonymiis, non aeque meritis, et sibi contra- rijs, descriptus est, ut: albus Gm., — et sanguinolentus Wlk. (E.S.). Genus PISTIUS E.S. P. truncatus Pls. (Wilk. etc.). = Thomisus (Misumena) horridus Fbr. (C.K. etc.) 1) Otto Herman, in Ung. Sp. F. II Bd. S. 75, hanc nostram Sectionem, simul cum duabus adhuc sequentibus, in unam Sectionem, — s. Divisionem, — conjunxit, (Araneae) Diotricae (,Jagers”) sub nomine; ceteras, nobis hucus- que jam tractatas, ad alteram suam Sectionem capitalem: (Araneae) Thera- tricae (, Netten-Zetters”) duxit. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 65 Limburg (Valkenburg). Lbg. Rarissimus. Modo in uno exemplari non plane adulto. Abdomine quoque triangulari, sed, ut cephalothorax, albo-luteo punctato, et fronte non cornutà. Genus MISUMENA Ltr. M. vatia Clk. = Thomisus citreus d.G. (WIk., Blw. aliis) et calycinus L. (aliisque). Adhuc decem et pluribus aliis cognominibus gaudet!. Fere ubique communis et sat frequens. Uti plures hujus Familiae, saepius ad Umbelliferas, inter alia, ad folia Dauci carotae, et inde quoque Thomisus « Dauci» dicta. Colore flavo, partim fusco aut rubro maculato. Ejus pictura multopere variat. N.B. Mas feminà multo minor. Hune semel observavi in copula, per plures dies, fere continue, ad feminae dorsum remanentem, uti, in Regionibus Tropicis, Nephilae marum mos est! Confer Tijdschrift voor Entomologie, Deel XXII, Verslag, blz. xxv. M. tricuspidata Fbr. = Thomisus Diana Wik. (H.). Noord-Brabant, Limburg. Hls. — Mrs. Rarissima. Feminae abdomine quoque postice plus minusve triquetro, huic in Thomiso onusto et in Pistio truncato subsimilari. N.B. De mare meo unico, itidem valde parvo (quam ob rem forsan haec species Walckenaerio delicatula dicta est), diu in dubio versatus fui. Hic Thorellio, cum signo interrogationis, pro Thomiso capparino C.K. habebatur, posthac Cambridgeo, « per- haps», pro suo Xystico Pavesii (Confer Journal of the Lin- nean Society, Loology, 1873, Vol. XI p. 540). — Ulterior indagatio, Simonii descriptio (Ar. d. Fr.) et Beckerii figura (Ar. d. Belg.) v 66 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE ac speciminis accuratior comparatio, deinde, diagnosin « 4ricuspi- datae » mihi confirmaverunt. — Respice hujus araneolae abdominis fulgorem submetallicum. An hance ob causam Olivierio ut « inau- rata» descripta? (Idem vero cognomen hujus Auctoris Simonio quoque Philodromo aureolo Clk. tribuitur). Genus DIAEA Th. D. dorsata Fbr. = Thomisus floricolens WIk. Utrecht, Gelderland, Overijssel, Noord-Brabant, Limburg. Alb. — Ev. — B.d.H. — Hls. — mihi. Minus rara. In silvis (mihi nunquam ad «flores» (WIk.), praesertim Um- belliferarum (O.H.), capta). N.B. Dolendum, quod hujus araneae color pulchre et laete viridis, in alcohole, mox plane evanescit. Genus SYNEMA E.S. S. (Diaea Th.) globosa Fbr. (H.). = Thomisus rotundatus WIK. Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. Bsc. — t.H. — Hls. — Lbg. — Mrs. — mihi. Sat frequens in Provinciis citatis, Zuid-Holland excepto, ubi perrara. Ad plantas humiles, in silvis. Saepe perpulchre, colore rubro-aurantiaco, picta. Genus XYSTICUS C.K. Hujus generis species communiores facile confunduntur. De non- nullarum nomenclaturà ac synonymià nondum sat certus sum. X. eristatus Clk. (Th.). Ubique communis, praecipue ad Pinos. N.B. Hujus, ut et plurimarum specierum , diagnosis differentialis , tam pro feminis, quam pro maribus, inter se, primo vist, sat IN HOLLANDIA INVENTARUM. 67 similaribus, saepius observatione genitalium, sub lente vel microscopio, eget. Confer Cambridgei, Simonii et Thorellii Opera. X. viaticus C.K. = Kochn Th. Fere undique. Hic illic ad «vias» et in pratis. Palpi bulbo postice apophysi cothurni-formi (« laarsvormig ») instructo. X. Pini H. = audax, mordax et cinereus C.K. Utrecht, Noord-Brabant , Zuid-Holland. Mihi et pluribus amicis. Multo minus vulgaris. Non solum ad Pinos aliosque arbores, sed quoque ad Ericaceas. Colore vividiore, praesertim quoad picturam albam ac nigram, juniores interdum, primo adspectu, X. sabuloso similares videntur. Bulbi genitalis apophysis T-formis. Epigynes carina 99-formis. Haec, quamquam diversa, tamen non sine magnà analogià cum hac in praecedentibus, inprimis cristato. X. lanio CK. = lateralis H. (Th.). Ex omnibus fere Provinciis. Sat communis. In silvis, saepe ad Quercum. N.B. Ad maximos inter Xysticos nostrates, — quorum singuli alii etiam sub cognomine «2220» descripti sunt, — pertinet. Picturae laetioris, flavo-fuscae aut rubrae, solito magis albo mixtae. Pro feminae genitali attendas ad duo tubera rotunda, rubra, nitida, illi inclusa. X. sabulosus H. = rufopictus Cb. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. Hls. — Mrs. — Sx. — mihi. 68 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Non rarus, sed minus frequens, praesertim ultimis annis. In nostris sabuletis prope mare, aliisque locis arenosis. Cephalothoracis fasciis lateralibus solito latioribus. Pulchrae hujus speciei, coloris vividioris, mares multo minus forma et picturà a feminis differunt, quam in pluribus aliis Xysticus. N.B. Cave, ne pullos et juniores cum his X. Pins et Ninnii commutes. X. luctuosus Blw. = convexus Th. et audax Wst. (non C.K.). Gelderland (Wageningen). Bs. — mihi. Perrarus. N.B. Zanioni affinis, sed multo minus laete rubri coloris et abdomine magis rotundato-« convexo », et minus distincte picto. X. robustus H. (E.S.). = fucatus Wlk., — fuscus G.K., — obscurus H. — et morio C.K. Utrecht (Zeist). Filio Theodoro. Rarissimus. (Mas unicus). (Ad Sonchum arvensem («abgestorbenen Disteln») O. Herman hane speciem cepit). N.B. Uti cognomina indicant, ad majores et obscurius coloratos Xysticos referendus. Valde characteristice, — quoque pro meo speci- mine, — Simonio, pro mare indicatur: «une petite tache blanche sur chacun des yeux latéraux» (Ar. d. Fr. T. II, p. 195). — Pro feminä, mihi nondum cognitä, Thorell, inter alia, notavit: «the cephalothorax has on its hinder slope a whitish, in front broad and slightly notched, pale spot» (Liem. 0. Syn. p. 535). X. luctator L.K. = impavidus Th. (E.S). Utrecht (de Bildt). Mihi. Quoque perrarus. (Femina unica). IN HOLLANDIA INVENTARUM. 69 Mas palpi bulbum valde singularem et complicatum haberet. N.B. Itidem inter majores Aysticos numerandus, habitu generali tam lezioni quam bifasciato similaris. X. bifasciatus CK. Ex plurimis Provinciis. Tamen non frequens. Mihi plurime sub foliis deciduis. N.B. Tirone facile, — ob fascias seu vittas thoracicas oblongas, — cum duabus speciebus sequentibus commutari potest. X. Ulmi H. (non Wst.). = Thomisus bwittatus Wst. Nobis quoque fere undique. Sat vulgaris. Hic illic in silvis, sed mihi numquam ad « Ulmos» capta. Westringii cognomen pro abdominis vittis transversis valet. X. erraticus Blw. = Ulmi Wst. (non H.). Zuid-Holland, Gelderland, Noord-Brabant, aliisque Provinciis mihi non adnotatis. In Utrecht nobis numquam provenit. Dictis locis non rarus videtur. Abdomine, — inprimis in junioribus, — nunc ex pulchre flavo, tune ex viridi colorato. Mares difficulter ab his X. bifasciali distinguendi. X. Ninnii Th. = jucundus E.S. et defectus (cur?) Cb. Gelderland (Oosterbeek prope Arnhem, St. Jansberg prope Nijmegen), Zuid-Holland (Loosduinen). Mihi et filio. Rarior. In pratis arenosis et in sabuletis. Pulchre et distincte ex aureo-flavo pictus. Abdominis con- formatione non transverse lata, — ut in plurimis aliis Aysticis, — sed solito magis oblonga seu ovata. 70 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE X. arenicola ES. Zuid-Holland (Loosduinen). Mihi. Rarissimus. (Mas unicus). In sabuleto altiore, prope mare. N.B. Simon, qui hoc exemplar benevole pro me determinavit, hanc speciem affinem dieit X. sabuloso et non sine analogià cum genere Oxyptıla. * X. (Thomisus) setosus Wst. (?). Zuid-Holland (Loosduinen). Mihi. Rarissimus. (Duae feminae juniores, diversis annis captae). In sabuleto, prope mare. Ad cephalothoracem antice tres conspiciuntur lineae s. striae, longitudinales, nigrae, et postice duae tales transversae, prioribus oblique junctae. Sub lente patet, hasce lineolas setis perlongis recumben- tibus formari. Initio mihi, perverse, pro Oxyptilae specie habebatur. N.B. Cambridge putat, « forsan » dictam X-speciem «esse posse», sed hanc diagnosin non affirmare audet. Quoque mihi cum setost Westringii descriptione parum congruere videtur. Simon de illà magis adhuc dubitat et verosimiliter pullum A. erratiet existumat. Talem dispositionem setarum nigrarum quoque in variis aliis Xysticis immaturis occurrere posse, mihi scripsit: «J’ai déjà observé ces longs crins noirs chez des jeunes Xysticus, mais ils sont caduques, ne persistent pas chez l’adulte ». Descriptum thoracis indumentum vero mihi, tam apud Aysticos maturos quam immaturos, hucdum numquam sub oculis venit. Sin adhuc tales pullos capiam, educare conabor. Genus OXYPTILA ES. (Non plane = Coriarachne Th., ut interdum affirmatur). 0. (Thomisus) trux Blw. = Xysticus Westringu Th. (E.S.) IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 71 Noord-Brabant (prope Breda, etc.). Ev. — Fk. -— Gr. — Hls. — Lbg. — mihi. Ibi frequens. Ceteroquin valde rara videtur. Ad silvae (Liesbosch) herbas varias. N.B. Femoribus infuscatis, inter alia, diversa a specie se- quente (cum pedibus unicoloribus). 0. atomaria Pz. = X. horticola G.K., versuta et pallida Blw., Cb. Utrecht, Zuid-Holland, Limburg. Mrs. — Sx. — mihi. Nobis rara. In silvis, sub Muscis. Mihi nunquam in «hortis» (GK.) pro- venit. N.B. Thorell perhibet, dictis nominibus proprie duas species inclusas esse. - 0. simplex Cb. = X. pusio Th. (mas E.S.). Gelderland (Wageningen). Bs. — mihi. Nobis perrara. Majore jure adhuc, — saltem pro nostris exemplaribus , — quam praecedenti, « pallidae » cognomen huic speciei competit. 0. praticola CK. = T. incertus Blw. et brevipes Wst. (non H.) (femina E.S.). Fere ubique communis. Sub variis quisquiliis humidioribus. Sterno, in utroque sexu, characteristice, nigro-maculato. 0. brevipes H. et C.K. (non Wst.). = X. pusio Th. (femina E.S.). Zuid-Holland (prope Scheveningen). Mihi. | Rarissima. 72 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE In sabuleto. N.B. A praticoli (saltem mas) absentià sterni macularum diversa. 0. sanctuaria Cb. Zuid-Holland (Gouda). CE Nobis quoque rarissima. N.B. Sequenti speciei valde analoga, inter alia, quod attinet hujus pilos sic dictos clavatos (als met «spijker-koppen »). 0. Blackwallii E.S. = T. clav(e)atus Blw. Overijssel (prope Zwolle). B.d.H. Itidem perrara. Respice ejus pilos singulares, apice clavatos seu spatulae- formes, inprimis ad abdomen, sub lente fortiori aut microscopio optime conspicuos. N.B. Haec forma pilorum autem in singulis aliis speciebus provenit. Confer, inter alia, speciem antecedentem. 0. nigrita Th. Zuid-Holland (Loosduinen). Lbg. — mihi. Quoque rara. Femina mihi adhuc deést. In sabuletis, prope mare. N.B. Thorellio (sub Xysticus) descripta in ejus Diagnoses etc. citat., in Tijdschrift voor Entomologie, Deel XVIII, blz. 104. NOTA. Primo adspectu nonnullae Oxyptilae majorem minoremve simili- tudinem secum offerunt. Pro diagnosi specierum affinium attendi debetur ad conformationem processuum ad partem palpi radialem (s. tibialem) in maribus. Simon, pro horum plurimis, Figuras, mirum in modum variantes, dedit in ejus Opere magno Ar. d. France, Tome II, Planche VII. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 73 Subfamilia PHILODROMINAE (Th.). « Pedes quatuor posteriores reliquis non vel parum graciliores, saepissime iis non vel parum breviores » (Th.). — In oppositione Subfamiliae antecedentis, CF uss-Spinnen » dictae (O.H.). Genus PHILODROMUS WIk. (Partim sub Artanes Th.). P. margaritatus Clk. Inclusis varietatibus jejwnus Pz. et tigrinus d.G. Utrecht, Gelderland, Overijssel, Limburg. Ibi minus rarus. Ad truncum Betulae albae et huic analogorum ; nobis rarissime ad hune Pomorum (secundum alios). N.B. Difficile captu, tam propter magnam velocitatem, quam propter colorem, dictis corticibus similarem (sic dieti « mimi- crysmi » exemplum typicum). P. poecilus Th. (E.S.). Gelderland (prope Nijmegen). EET Nobis, ut videtur, perrarus. N.B. Unicum specimen femininum, et adhuc varians sterno in medio late e nigro-fusco vittato. P. dispar Wik. = limbatus Snd. (C.K.). In fere omnibus Provinciis captus. Ad arbustos, ad Pinos, etc. N.B. « Limbati » cognomen albam picturam zonatam abdominis characteristicam indicat. P. aureolus Clk. = Aranea inaurata Olv. (Ultimum cognomen etiam M. trieuspidatae tribuitur. E.S.). Uti pro specie antecedente dietum. 74 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Quamvis, in vivo, pulchre ex flavo-aurantiaco pictus, tamen parum aut non, uti ex nominibus concludi posset, «aureo-micans». N.B. Varietatem « aureoli», — dorsi folio toto albo, — plus semel cepi, semper loco eodem (Zuid-Holland, Loosduinen), in sabuleto, prope mare. Haecce P. rufo valde analoga (de hoc vide infra). P. cespiticolens Wlk. (Blw.). (Quoque « cespiticolis » et «cespitum » scribitur). An aureo-nitens Ass.? Drenthe. Dbg. Rarissimus. (Mas unicus). N.B. De hac specie, praecedenti valde analogà, et hujus forsan varietate, minus certus sum. Ceteroquin de ejus aliorumque Philodromorum similarium synonymià Auctores adhuc disputant. P. constellatus ES. (sic). Noord-Brabant. Mrs. Rarissimus. N.B. Cognomine, ob abdominis parvas maculas albas, punctatas, sed irregulariter polygonales, valde proprio. P. elegans Blw. = T. histrio Ltr. et decorus Wst. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. Ev. — Hls, — Lbg. — Mrs. — Sx. — mihi. Sat vulgaris, sed minime frequens. Inter alia ad Ericaceas. Revera «eleganter » pictus. P. fallax Snd. = deletus Cb. Noord- et Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen, Katwijk, Wassenaar, Valkeveen), Noord-Brabant (Breda). Ev. — Fk. — Hls. — Lbg. — mihi. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 75 Nec rarus, nec frequens. N.B. Licet interdum nobis ad littora maris (tam Noord- quam Zuider-zee) in sabuletis multi juniores provenirent, adultos, prae- cipue masculinos, perraro capere licuit. An hi, ut in captivis feminis observavi, sese saepius sub arena abscondunt ? > P. tutus Wik. Léon Becker hanc speciem pro « Hollandiâ » (Breda, Maastricht) enumeravit (Ar. d. Belgique, I, p. 230). In collectione mea adhucdum deést. (Confer N.B. ad awreolam). Genus THANATUS C.K. T. formicinus Clk. (Th.). = Thomisus rhomboicus H. (WIk.). Utrecht, Gelderland. Sx. — mihi. Perrarus. Ad Ericaceas. — Quoque ad aut prope « formicarum nidos » pro- venire dicitur (O.H. et aliis). N.B. Figura «rhombicà » nigra, ad basin abdominis dorsi, facile dignoscitur. T. striatus C.K. = hirsutus Cb. (E.S). Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen). Lbg. — mihi. Non vulgaris, sed locis dictis , inprimis quoad juniores, minus rarus. Abdomine «hirsuto» ac picturà «striatà» aeque characteristicus. T. Rayi ES. Utrecht (Zeist). Filio Theodoro. Rarissimus. (Femina unica, minus bene conservata). N.B. Abdominis picturà in meo exemplari fere evanidà. Quoad pilorum abundantiam et longitudinem, #irsuto citato plus minus accedere mihi videtur. 76 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Genus TIBELLUS ESS. T. oblongus WIk. = Thanatus trilineatus Snd. (C.K.). Diversis nominibus genericis describitur, sub: P hilodromus, — Tha- natus, — Thomisus, — ultimo tempore quoque sub Metastenus (Btk.). 1°. Zuid- et Noord-Holland, Zeeland. Ibi communis. In sabuletis, prope mare. 2°. Quoque Utrecht, Drenthe, Noord-Brabant. Dbg. — Mrs. — Sx. —; mihi. Sed illie multo rarior. Ad Ericaceas (op « heidevelden »). N.B. Colore et picturâ juniores multopere ab adultis differunt. * T. maritimus M. (non E.S.). Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen). Sx. — mihi. Multo minus vulgaris. Hac in specie striae vel lineae typicae 7. ob/ongi excipiuntur maculis rubro-punctatis. NB. Cambridge ut simplicem varietatem oblongi considerat ; Thorell de illo tacet; ut et Simon, qui totae aliae speciei Phzlodromz (P. fallaci Snd. analogae) « maritimi» dedit cognomen. Genus MICROMMATA Ltr. (Sparassus WIk., G.K., ES. et aliis). M. virescens Clk. (C.K.). = smaragdula Fbr. et smaragdına Ltr. Utrecht , Gelderland, Limburg. Nondum in Noord- et Zuid-Holland L.B, — Brs. — Ev. — t.H. — Lbg. — Sx. — mihi. Nec communis, nec rarus. Inter alios arbores Quercum amat. N.B. Pulcherrimus ejus color laete viridis, —- in mare partim sanguineo-rubro intermixtus, — in spiritu, eheu! plane evanescit. Ejus «cocon » quoque viridescit. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 77 * M. ornata Wik. Utrecht (Zeist, Amersfoort). Sx. — mihi. Prope silvas, ad Ericaceas. Multo rarior. N.B. Thorell, Cambridge, Herman pro virescentis varietate habent; Simon, L. Koch, Bertkau pro verä «specie», minore, ac oculorum dispositione aliquantulum diversä. 78 CATALOGUS ARANFARUM, HUCUSQUE SECTIO CITIGRADAE. (Oculatae E.S., quibus tamen etiam Sectio sequens includitur). Cursu celerrimo prae multis aliis notabiles. Illarum domiciliis saepius, uti haec Territelariarum, subterraneis, sed non tam artificialiter constructis. Familia LYCOSOIDAE. Sic dictae « Wolf »- «Jacht »- of « Loop-spinnen ». Oculis in tribus seriebus, quorum 4 seriei anticae omnibus parvis et fere aequalibus. Ovulorum sacculi («cocons»), in duobus prioribus generibus, mandibulis palpisque, in ceteris regioni anali affixi, feminis ubique secum ducuntur. Pulli quoque, praecipue hisce ultimis, saepius, per dies aliquot, in dorso geruntur. Genus OCYALE Svg. (Quoque sub Dolomedes Wk. , H.). 0. mirabilis Clk. Ubique, inprimis in Provinciis meridionalibus, communis. In Graminibus et Ericaceis, tam in pratis quam plurime in silvis. Inclusae sunt, ut credo, exemplaribus meis varietates rufo- fasciata d.G., — murina C.K., — et Hricae L.B. N.B. In paribus captivis hujus araneae luculenter bis mihi observare contigit, a Mengeo detectam, maris spermae ejacula- tionem provisoriam ante copulam. Confer Tijdschrift voor Ento- mologie, Deel XX, Verslag blz. xvır. Quoque descripsi maris astutiam, revera « mirabilem », feminam ad coitum compellendi! Ibidem, Deel XX VII blz. 202. Genus DOLOMEDES Ltr. D. fimbriatus Clk. (H.). = limbatus s. marginatus H. et C.K. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 79 Incluso, — pro junioribus, — orzato Blw. Utrecht (prope Westbroek, Wilnis, Tienhoven , Vossegat, Vree- land), Overijssel (Zwolle), Noord-Brabant (Breda, Cuijk , Oirschot), Limburg (Maastricht). Alb. — B.d.H. — Hls. — Klg. — Mrs. — Sx. — Veth. — mihi. Locis dictis minime rarus. Ad ripas aquarum et paludum. Cum sequente, nostrarum aranearum maxima. Valde difficile captu, quum supra aquae superficiem effugere , et uti drgyroneta, sese, per breve tempus, ed submergere possit. D. plantarius Clk. (WIk.). = riparius H. Utrecht (locis pro /imbriato enumeratis). Mihi et filio Theodoro. Multo rarior. Praecedenti adhuc majora cepimus singula exemplaria, inprimis unum marem giganteum. N.B. Dubitant Auctores de hujus araneae cum fimbriato iden- titate. Cum Walckenaerio, Hahnio et Thorellio, mihi vero constat, diversas esse species. Plantarii cephalothorax, inter alia, multo latior ac radiatim impressus, ejusque abdomen absque limbo distincto. Fimbriati cephalothorax et abdomen, ad latera, plus minusve pulchrius, ex aureo-flavo, limbata. Hujus « fimbriae » vel « limbi », in junioribus, saepe colore variant. Prius niveo-albas (in Zimbato H.), post desquamationem, in flavas transire observavi. Quoque specimina cepi immatura, in- complete desquamata, cum fimbriis thoracibus flavis et abdo- minalibus albis. Confer: Over huid- en kleurverwisseling van Dolomedes fimbriatus Hahn, in Tijdschrift voor Entomologie, Deel I, blz. 163; et pro ceteris differentiis inter plantarıum et fimbria- tum quoque Thorellium, in Rem. o. Syn. p. 347. Nota. Simon duo haec genera, — Ocyale et Dolomedes, — ut Sub-familiam, nomine Dolomedinae, a sequentibus Zycosoïdis separavit. 80 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Pro harum ultimarum characteribus genericis, ex oculorum dispositione praesertim deductis, praeter Cambridgei, quem secutus sum, diagnoses differentiales Piratae, Trochosae, Taren- tulae et Lycosae, adhuc conferri meretur: C. Koch, Vorwort zur Abhandlung der Lycosiden, in Die Arachniden, Band XIV, S. 89. Genus PIRATA Snd. (Ch.). (Partim Potamia, partim Trochosa C.K.). Piratae supra Lemnam et ad superficiem aquarum currere solent. P. piscatorius Clk. (non Blw.). = Trochosa umbraticola C.K. et Lycosa de Greyü Ch. Utrecht (Maarssen). Mini. Ad ripam fluminis (de Vecht). Rarissimus. (Femina unica, cum sacculo subgloboso, niveo-albo). L. Becker (Ar. d Belg.) etiam pro Limburg (Maastricht) eum citavit. Ceteris Piratis major, et latiore cephalothoracis limbo, itidem niveo-albo, inter alia, notabilis. N.B. Piscatorii cognomen nonnullis Auctoribus aliis quoque speciebus (omnibus « semi-aquaticis » Cb.) tribuitur. P. hygrophilus Th. = Lycosa piscatoria Blw. (non Clk.). Zuid-Holland (Haagsche bosch, Loosduinen). Ev. — Lbg. — mihi. Rarus. In fossis et sub foliis deciduis, humidis. Alis hujus generis pulchrius, — e fusco et viridi, — et magis distincte pictus. P. piraticus Clk. Ubique communis. Ad aquarum ripas. Difficile captu. Argyronetae more, sese passim aquis submergere solet, JN HOLLANDIA INVENTARUM. 81 N.B. De hujus, sequentis aliarumque consimilium differentiis (e. g. de P. latitante et P. uliginoso) confer: Thorell, Rem. o. Syn. p. 342-46. = P.Knorrii Sep. (Th.). Léon Becker hance speciem, praecedenti similarem, pro « Hol- landià » (Utrecht, Maastricht) adnotavit (dr. d. Belg. I. p. 118). In collectione med adhucdum deést. N.B. Saltem quoad marem adultum. Quidem, inter mea «pira- tici» exemplaria, singulas possideo feminas juniores, — magis hirsutas et pedibus annulatis, — forsan huc pertinentes. Genus TROCHOSA CK. (Th., Cb.). (Sub Lycosa Ltr., E.S.). T. leopardus Snd. = cambrica Blw. et forsan farinosa C.K. Utrecht (Zeister bosch), Zuid-Holland (Katwijksche duinstreek). Ev. — mihi. Léon Becker quoque pro Noord-Brabant citat. Valde rarus. N.B. Diversis Auctoribus ad varia alia sub-genera, — Arctosa, — Pirata, — Leimonia, — ducitur. T. picta H. = perita Ltr., Wlk. (E.S.). Undique. -— Vulgaris. In locis siccis, arenosis. Uti cognomine primo indicatur, pulchre colorata. (Cur aliis Zyeosis magis «perita» dici mereatur, nescio). N.B. Cinereae Fbr., seu allodromae WIk., C.K. (Blw.), simi- laris, sed haec pictae multo major est. T. ruricola d.G. = campestris Wk. (Blw.). Communis, sed non frequens. Tam in silvis, quam in pratis, non raro in vieinitate aquarum. 6 82 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE N.B. Giganteum specimen, ex Drenthe (Veenhuizen), benevo- lentiae debeo amici Duburgii. — An hoc forsan robusta E.S.? Vide infra. Sed epigyne mihi non ab hac rwricolae differre videtur. T. terricola Th. = trabulis C.K. et agretyca Wlk. (Blw.). Ut supra, sed nobis frequentior. N.B. Antecedenti valde similaris. Cambridgei monito, feminas facile dignoscere potes epigyni s. vulva, — in ¢erricold majore et multo evidentiore, — et mares ungue nigro ad palpi extremi- tatem («a terminal curved claw »), solae ruricolae proprio. Confer etiam pro ceteris differentiis: Thorell, em. 0. Syn, et Simon, Ar. d. Fr. Hic me adhuc in scriptis docuit, quod pro femina quoque attendere debeamus ad mandibulas. Harum margo inferior nempe est Ji-dentata in terricold, et tri-dentata in ruricold. * T. robusta ES. Léon Becker hance speciem pro « Hollandia» (Utrecht, Breda, Maastricht) enumerat (dr. d. Belg. p. 115). Mihi hucdum incognita. N.B. Genitalibus exceptis, ruricolae esset simillima. Genus TARENTULA Snd. (Cb.). (Quoque sub Lycosa Ltr. (E.S.). T. miniata C.K. (E.S.). = nwalis Cb. (non Olv., Snd., C.K.). Utrecht (de Bildt), Gelderland (Nijmegen). L.B. — mihi. Rara. Abdominis color pulchre « miniaceus » intensitate plus minusve variat. T. nemoralis Wst. = nwals C.K. Utrecht (de Bildt), Gelderland (Wageningen), Sx == mihi, IN HOLLANDTA INVENTARUM. 83 Léon Becker etiam notavit pro Noord-Brabant et Limburg. Perrara. Inter alia a miniatd pedibus, praesertim posticis, sensim magis magisque tenuioribus, diversa. Bulbus genitalis etiam in ambabus hisce speciebus variat. N.B. An synonyma cum meridiand H.? Thorell affirmat , Simon negat. i. cursor H. (LIE). Utrecht (prope Hilversum), Gelderland (prope Arnhem) , Limburg (Maastricht). L.B. — Mrs. — mihi. Valde rara. Quoque hujus pictura bi-triangularis ac color aurantiacus, ad basin abdominis, characteristicae expressionis , cum his in mimiatd , sed adhuc evidentius, conveniunt. N.B. Secundum Thorellii indagationes, differt ab aculeatá Clk. (Ch.), et a Zaemiatd C.K. (Wst.). Sua 7. Simonis ab iis quoque diversa, sed valde affinis esset verae 7. cursori. Confer Rem. o. Syn. p. 578. T. pulverulenta Clk. (non C.K.). = Gastemensis C.K. et rapax Blw. Drenthe, Utrecht (Amersfoortsche berg). Dbg. — Mihi et filio. Perrara. Nobis ad Ericam, in silva. Léon Becker quoque citat pro Noord-Brabant et Limburg. Picturà cuneiformi in dorso abdominis minus evidenter figurata et circumscripta, quam in duabus speciebus sequentibus, quibuscum saepius commutata fuit, uti ex harum synonymis suspicari licet. T. trabalis Clk: = vorax Wlk. (H., C.K. et aliis). Gelderland (Wageningen, Nijmegen), Zeeland (Walcheren), Drenthe (Veenhuizen), Limburg (Maastricht). 84 CATALOGUS ANAREARUM, HUCUSQUR Dhg. — Mrs. — Sx. (sub cuzeatà C.K., non Clk). — G.v.W. — mihi. Itidem sat rara. Sub Ericaceis aliisque plantis humilibus, in sabuletis. Unicum exemplar masculinum meae collectionis, permagnum et perpulchrum, Gerth van Wijk (ex Zeeland) pro me cepit. N.B. Feminas juniores diu habui pro Pardosd bifasciatd C.K. T. cuneata Clk. (non C.K.). = clavipes (sie) C.K., armillata Wik. et (minus proprie) barbipes Ch. (vide infra, sub andrenivord). Utrecht (de Bildt, Driebergen, Amersfoort), Gelderland (Wage- ningen, Nijmegen, Arnhem, Voorst), Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen), Limburg. L.B. — B.d.H. — Mrs. — Sx. — mihi et filio. Minus rara, tamen non vulgaris. lisdem domiciliis ac praecedens. Figura cuneiformi dorsali, ut et in frabali, definite circumscripta. Mas statim dignoscitur tibiis pedum paris I evidenter « clavatis » ! Feminam in captivitate sese sub arena condentem vidi. Ibi cellu- lam pro suo sacculo ovuloram, subrotundo et albissimo, construxit. N.B. Mengei denominatio «Sand-wihler », suis drctosis, ut characteristicum, adscripta, idcirco et aliis Lycosoidis competit. Compara quoque observationem meam ad andrenivoram. T. andrenivora Wik. = inquilina C.K. (non Clk.), barbipes (sic) Snd. (non Cb.), et accentuata Ltr. (E.S.). Ubique fere observata. Praecipue ad Ericaceas et alias herbas in sabuletis. In captivitate pluries sese sub arenà abscondere vidi. Mas plerumque notabilis tibiis pedum paris I, subter, evidenter nigro-fimbriatis s. « barbatis»! (Per exceptionem quoque provenire videtur Thorellii «forma principalis», hoc signo characteristico carens). Licet venter, hac in specie, «griseus » vel «luteus » nominari IN HOLLANDIA INVENTARUM. 85 soleat, saepe potius profunde fuscus aut subniger dici meretur. N.B. Recte, ut mihi videtur, Thorell animadvertit: « That, in «distinguishing the species included in the genus Tarentula, we «must not always lay so great stress, as it has been hitherto «usual todo, onthe colour ofthe belly», Rem. 0. Syn. p. 315. T. fabrilis Clk. = melanogaster (sic) H. Utrecht (Amersfoort), Gelderland (Nijmegen), Zuid-Holland (Loos- duinen), Limburg (Maastricht). Mrs. — mihi. Rara, quamvis plures cepi immaturas. Quoque in locis arenosis. Nostrarum Lycosoïdarum maxima, in regionibus Borealibus classicam Italiae « Tarentulam » typicam (Apuliae) repraesentans. Signaturà hastatà abdominis dorsi praecedenti similaris, sed ventre toto atro, et cephalothorace saepe hac laetius picto, ab hac diversa. * T. inquilina Clerckii (E.S., Th.). Antecedenti affinis. Léon Becker eam pro Hollandià notavit sub « Utrecht, Zeeland et Limburg» (dr. d. Belg. p. 92). Mihi vero nondum cognita. N.B. Fateri autem debeo, huncce errorem meam esse culpam, quia antea, cum Sixio, CG. Kochii « imquilimam » (andrenivoram) , perverse, synonynam crediderim et dixerim cum hac Clerckii, sub cujus Auctoris nomine, in Sixii Catalogo (Lijst v. spinnen , etc.) pro Utrecht, invenitur. Genus LYCOSA Ltr. (Cb.). (Sub Pardosa C.K. (E.S.). L. amentata Clk. = saccata L. (Blw., alüs). Nobis omnium fere communissima. Ad ripas aquarum et in pratis humidis. 86 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Attendas ad vittas cephalothoracis, — « medianam » ad occiput fortiter constrictam, — claterales» int erruptas seu fractas. N.B. Cognomina «saccalu» ac «saccigera», ut et haec « paludi- cola» ac «palustris», veterioribus Auctoribus, diversis Lycosoïdis adscripta sunt et difficile extricari possunt. L. paludicola Clk. = fumigata L. (C.K.). Utrecht, Noord- et Zuid-Holland (Amsterdam, ’s Gravenhage, Wassenaar, Giessendam), Noord-Brabant. L.B. — t.H. — Sx. — mihi aliisque amicis. Rarior. Locis ut supra. Praecedenti analoga, sed, inter alia, vittis lateralibus thoracicis continuis seu indivisis diversa. N.B. Pro hac aliisque speciebus ad genitalium differentias attendere debes, quoque, et hic praesertim, in feminis. L. annulata Th. (Cb.). = hortensis E.S., (non Th. (Cb.) et proxima C.K. (E.S.), (non Cb. nec Th.)? Zuid-Holland (Loosduinen, Scheveningen). Mihi. Rara. Léon Becker etiam citat pro Utrecht et Gelderland. Duabus praecedentibus, inprimis amentatae , valde affinis (Cb.), sed multo minor et laetius picta, praecipue quoad pedum annulos. N.B. Synonymia annulatae cum proximd nondum certe con- stare videtur. Simon hanc amplexit; Thorell et Cambridge recusant. Thorell enim proximam, etsi non affinem, tamen plus minusve similarem credit cum #onticol& Clk. Cambridge quoque « prowimam » C.K., ut propriam speciem, ab «auuulatá» diversam considerat , inter pullatam Clk. et ripariam C.K. ponendam. sol. bortensis Th. (Es) Léon Becker hance speciem pro Hollandià notavit, sub «Utrecht, Gelderland et Breda» (Ar. d. Belg. p. 143). IN HOLLANDIA INVENTARUM. 87 Mihi vero non cognita, ut species ab antecedente diversa. N.B. Itidem de hujus speciei diagnosi differentiali perparum conveniunt Auctores. Thorell suam « hortensem » synonymam dicit cum arenarid C.K. et quidem affinem, sed diversam a suà annulatd. Simon « hortensem» Th., qua talem, ut propriam speciem, agnoscit , absque synonymis. Cambridge, e contra, «hortensem» ES. a «hortensi» Th. differre enunciat. L. lugubris WIk. = alacris et silvicultriv C.K. Fere ubique et frequens. In locis arenosis. Saepius ad folia decidua sicca. Mas notabilis vittä medianà, — lata, albà, — cephalothoracis, pedibusque tenue elongatis, longe aculeatis, versus tarsos flaves- centibus, et minus distincte annulatis; id etiam in feminä. N.B. De hacce, difficilius ab analogis Zycosis dignoscendà, non sat certus fui, antequam illam in coitu cepissem. L. pullata Clk. = obscura Blw. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland. Sx. — mihi. Léon Becker etiam pro Limburg citavit. Nobis sat rara. Multo minor, et, ut Blackwallii cognomine indicatur, minus laete colorata. Palpi bulbo perparvo et parum piloso. Epigyné valde peculiari. N.B. Pro hisce, quoque in aliis Zycosis, saepius sub microscopio studiose observandis, conferantur, praeter Cambridge Sp. 0. Dorset, Thorell fem. 0. Syn. et Simon Ar. d. Fr. L. riparia C.K. (Ch.). Zuid-Holland (Warmond), Noord-Brabant (prope Breda). Bsc. — mihi. Valde rara. Ad ripas aquarum. 88 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Pedibus non minus pulchre ac laete annulatis quam in annulatd. Maris palpi parte radiali (s. tibiali) multo tenuiore, quam in annulatá aliisque. L. prativaga L.K. (Cb.). Zuid-Holland (Haagsche bosch). Mihi. Ad margines vivariorum (de « vijvers»). Quoque perraro capta. Praecedenti similaris; pedum annulis minus vividis. N.B. Ceteroquin annulata, riparia et pullata minus facile inter se dignoscendae, saltem mihi, sed pauca harum exemplaria possidenti. L. nigriceps Th. (Wst.). = congener Cb. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant. Sat communis. Inprimis ad Ericaceas, tam in locis arenosis, quam humidioribus. Primo adspectu multopere convenire mihi videtur cum monticold , quäcum saepius simul invenimus. Capite altiore, antice nigricante, — vittis thoracicis flavis, latioribus, — pedibusque non annulatis, — inter alia, ab hac dignoscenda. L. monticola Clk. (C.K.). Inclusà, — ut suspicor, — cursorid C.K. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. Vulgaris. Nobis, — in genere, — in locis altioribus et arenosis, saepe quoque in sabuletis (« duinen ») prope mare. Assentior ergo Beckerio, dicenti: «On la rencontre dans nos dunes», sed cum illo non facio: «qu’elle habite de préférence les bords de l’eau». (Ar. d. Belg. I, p. 129). Dahl, pro ea, assumit « varietatem» maritimam, minorem» (Sp. Nord-Deutschl. S. 55). An haec forsan var. b. minima ES. ? Vittis thoracicis minus latis, quam in wigriceps, praesertim IN HOLLANDIA INVENTARUM. 89 harum mediana non solum tenuiore, sed etiam antice lanceolata. Pedibus, — vero non semper, — subannulatis. N.B. Nescio an nobis quoque proveniat palustris L. (= esigua Blw. et tarsalis Th.), monticolae, ut perhibetur, valde affinis. L. herbigrada Blw. = albo-limbata Wst. Overijssel (prope Zwolle). B.d.H. Rarissima. Pulcherrima, et picturae, praesertim cephalothoracis, flammeae, tam characteristica, ut non facile cum aliis commutares. Genus AULONIA C.K. (Th). A. albimana WIk. (C.K., E.S.). Gelderland, Zuid-Holland. Ev. — Lbg. — mihi. Rara, sed in ultima Provincia non infrequens. Sub Muscis et quisquiliis. Nostrarum Lycosoidarum minima. Statim dignoscenda palpis, in utroque sexu, versus medium, pulchre niveo-albis. Familia Ox YOPOIDAE. Oculis (8) in quatuor seriebus, quarum tribus anticis versus mandibulas convergentibus. Genus OXYOPES Ltr. (Sphasus WIk.). 0. lineatus Ltr. (Wik., C.K., Blw., Th., Cb.; non ES.). Noord-Brabant (Oirschot, Breda), Limburg (Maastricht). Hls. — Mrs. 90 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Rarissimus. Toto habitu, oculatione, striis mandibularibus, thoracicis et ab- dominalibus, ut et pedibus longe setoso-aculeatis, ab omnibus aliis generibus statim dignoscendus. Maris palpi parte radiali (s. tibiali), — hac in specie , — processu characteristico, multo longiore quam crassiore, superius subclavato et ibi ad latus dentato, instructà. Compara Blackwallii Plate III, Fig. 22 et C. Kochii, Band III, Fig. 171. In meis exemplaribus (2 adultis, 3 immaturis), pedes solito distinctius annulati sunt. N.B. Simon hanc nostram speciem Keterophthalmam Ltr. dicit, quidem = Zineatus Wlk., C.K., Blw., etc. (ut supra), sed non = lineatus Ltr. Synonymia diversarum hujus generis specierum sat intricata. Confer pro hac quoque Thorell, Rem. o. Syn. p. 350. * Léon Becker non praedictam , sed aliam speciem, — ramosus Bz: citat. Haec mihi non cognita, , = variegatus H. et C.K., — pro nostra patria (Limburg) IN HOLLANDIA INVENTARUM. 91 SECTIO SALTEIEGERADA'E. (Seu Saltatores). Quoque ad «Oculatas» ES. pertinent. — Prae plurimis aliis, saltibus velocibus, interdum enormibus, excellunt. Familia ATTOIDAE. (Saltiei-dae (-des) Blw. (Cb.). « Hüpf-Spinnen » C.K., nobis Spring-spinnen. Oculis, ut in Lycosoidis, in tribus seriebus, quorum 2 medianis seriei anticae maximis. Genus EPIBLEMUM Htz. (Th.). (= Calliethera C.K. (E.S.). E. scenicum Clk. Incluso histrionico C.K. Ubique commune. Ad muros ac parietes externos habitaculorum et sepimentorum diversorum, in quorum rimis, ut et sub arborum corticibus, sese abscondere solet. In luce solari vero libenter obambulat. Abdominis dorso nigricante eleganter albo-zonato; inde jam, uti sequens, a de Geerio « albo-fasciatum » dictum. E. cingulatum Pz. (Th.). An = zebraneum C.K. (Th.)? In omnibus uti praecedens, sed nobis multo minus frequens. Huic, praeter fasciarum levem differentiam, sat similare, sed in genere tantillum minus. Ambo visu peracuto et cephalothorace solito mobiliore insignita. 92 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE N.B. Genitalia, inprimis marum, in ambobus diversa, quod horum palporum apophyses attinet; epigynes differentia autem mihi minus luculenter liquet. E. affinitatum Cb. An = tenerum C.K. (Th.) et mutabile Le. (E.S.)? Utrecht (Veenendaal), Zuid-Holland (Monster). Mihi. Valde rarum. Solummodo ad arborum truncos cepi. Habitu et colore cum duobus praedictis conveniens, sed multo minus laete albo zonatum, et magnitudinis minoris. N.B. Pro hisce et ceteris Hpiblemi speciebus (et varietatibus) similaribus quaedam exstat confusio inter Auctores. Genus HELIOPHANUS C.K. H. cupreus WIk. = aeneus Srk. et chalybaeus H. et C.K. Communis in pratis aridis, sub silvis. Uti nominibus indicatur, metallice micat. Insuper pulchre sed variabiliter albo-maculatus ac striatus, et pedibus nigro-lineatis. H. flavipes H. et C.K. Minus vulgaris et minus frequens, locis iisdem. Priori simillimus, sed fere absque maculis et, in feminis, absque pedum striis nigris. N.B. Utriusque mares optime dignoscuntur apophysi palpi humerali (s. femorali), in cupreo indivisa, in flavipede bifida. Feminarum genitalium diversitas minus evidens. * H. dubius C.K. Léon Becker hane speciem in « Hollandià (Breda, Maastricht) » inveniri perhibet. Six equidem prius (in Lijst van Spinnen) eam pro Utrecht (de IN HOLLANDIÄ INVENTARUM. 93 Bildt) notavit, sed deinde (in Nieuwe Bijdrage) sese corrigit, dicendo: «Ik geloof, dat mijne 77. dubius Koch eene varieteit is van flavipes». Mihi hucdum non provenit, et dubium , quoque pro patrià, «dubium » censeo. Genus MARPESSA Th. (Seu Marptusa; quoque Marpissus et Marpissa scripta (C.K. , E.S.). M. muscosa Clk. = Salticus Rumpf Sep. (Ltr., H.) et Attus tardigradus Wk. Vulgaris. Extus ad muros, ad parietes ligneas diversas et ad arborum truncos. Attoidarum nostrarum maxima, et multis aliis (tardo in- gressu) facilius capienda. M. pomatia Wlk. (E.S., Cb.). = Salticus Blackwallu Clk. (Blw.). Zuid-Holland (Loosduinen), Gelderland (Nijmegen, Wageningen). Lbg. — mihi et filio Theodoro. Perrara. (Modo in tribus exemplaribus, quorum mas non plane maturus). Sub foliis deciduis et quisquiliis humidis, in locis arenosis. Praecedenti aliquantulum minor. Ventris plaga magna nigri- cans, — Walckenaerio pro suo « pomatio » indicata, sed, ut videtur plurimus Auctoribus neglecta, vel sub alia forma et colore des- cripta, — in nostris exemplaribus evidenter adest. N.B. Diu et adhuc (propter ejus pedes aliter nigro-striatos et punctatos, aliasque differentias), in dubio versatus sum, an nostra specimina non melius referenda essent ad Westringii A{{us (Marpessa) strigipes, cum cujus descriptione, pedum inprimis, magis conve- nire mihi videntur. Estne hic ultimus revera synonymus cum Marpessd radiatd Grb., Ohl. (Th., E.S.)? Ambae haud dubie inter se similares, sed itidem pomatiae valde affines. 94 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Genus DENDRYPHANTES C.K. D. rudis Snd. = medius C.K. Gelderland (Nijmegen), Zuid-Holland (Wassenaar). t.H. — filio Theodoro. Valde rarus. In silvis. Abdomine rufescente, cum strià latiore medianà longitudinali, infuscata. N.B. Maris, — mihi adhuc deficientis, — exemplar Bertkau, ex Bonn, dono mihi dedit. Genus BALLUS C.K. (Formae solito planioris ac latioris). B. depressus WIk. = annulipes Ltr., — heterophthalmus Wd., — brevipes H. et C.K., — obscurus Blw. (Quoque partim = chalybeus, cognomen dubium, jam pro eupreo indicatum). Ex plurimis Provinciis. Tamen minus frequens. Ad plantas humiles, in (aut prope) silvis Pinorum, ete., et sub foliis deciduis. Femina, — ut et masimmaturus, — figura anchoraeformi, ad dorsum abdominis, notabilis. Ut distinguas a specie sequente attendi debetur ad pedum, laetioris coloris, singulos annulos, striasque nigras. N.B. Ceteroquin mas et femina, maturitatis stadio, tantopere differunt, ut diu pro duabus speciebus diversis habiti sint (g ut brevipes, & ut heterophthalmus), antequam illorum connubium Thorellio demonstratum fuerit. Confer ejus Rem. o. Syn. p. 371. B. aenescens E.S. = heterophthalmus Wst. (non Wd.). Utrecht (de Vuursche), Gelderland (Nijmegen), Limburg (Valkenburg). ÍN HOLLANDIA INVENTARUM. 95 Lbg. — mihi. Perrarus. Sub quisquiliis. Habitu generali valde similari antecedenti, quocum facile com- mutari potest. N.B. Respice, pro aenescente, thoracis majorem rubedinem et inprimis dorsi abdominis vittam transversam tenuem, aureo-micantem, in medio plus minusve abruptam. Genus NEON ES, N. reticulatus Blw. (Th., E.S.). Noord-Brabant. Hls. Rarissimus. (Femina unica). N.B. Primo visu varietas speciei sequentis mihi habita, sed perverse, ut Cambridge me monuit. Inter alia, meum exemplar ab hac differt serie accentorum dorsalium modo unica, in medio posita, et operculis branchialibus fusco-nigris. Genus EUOPHRYS C.K: E: frontalis Wlk. (C:K.). = maculatus Wd., — rufifrons Blw., — et striolatus Wst. (partim). Fere ubique commiinis. Sub Muscis, foliis deciduis et quisquiliis humidis. Cum praecedente nostrarum Attoidarum minima. In utroque sexu fronte nigra et abdomine tribus seriebus longitudinalibus accentorum nigrorum, ut et in lateribus striis et maculis ejusdem coloris, picto. N.B. Maris palpis, parte humerali (s. femorali) exceptä, pulchre niveo-albis. Rectissime horum adspectus singularis Westringio describitur: «Palpi, in statu quieto, — vel ad os geniculatim «retracti, — lineam longitudinalem, (pube pure albidà ornatam, «instar arcus utrinque, quasi sub oculos siti), repraesentant ». Confer dr. Suec. p. 589, 96 CATALOGUS ARANKARUM, HUCUSQUB Genus ATTUS ESS. (Partim sub Huophrys, Ino, Phoebe, Yllenus et Salticus). A. caricis Wst. (Cb.). = riparius ES. et atellanus C.K. (E.S.)? Limburg (Valkenburg). Lbg. Rarissimus. Mas unicus. Pils sulphureo-flavis, tam cephalothoracis quam abdominis. inter alia, notabilis. N.B. De synonymià cum atellano C.K. Thorell, Cambridge et Simon plus minusve dubitant. A. pubescens Fbr. Communis, sed nobis non frequens, Ad muros et parietes domuum aliorumque habitaculorum, extus. Apophysi palpi radiali, in mare, insolite longà ac latà. N.B. Ejus varietas sparsus Blackwallii magis nigro-fuscescit. A. floricola C.K. Utrecht, Overijssel Noord-Brabant, Limburg. B.d.H. — Hls. — Mrs. — mihi et filio. Rarior. In silvis et sub Muscis humidis. Mihi nunquam ad « flores ». Antecedenti, — quae aliquantulum minor est, — sat analoga. Maculis albis abdominalibus in #orico/d vero multo majoribus. A. saltator Cb. (E.S.). Gelderland (Wageningsche berg), Zuid-Holland (Loosduinen). Lbg. — mihi. Rarissimus. (Femina adhuc mihi deëst). Floricolae subsimilaris, sed multo minor. Inter Attoidas parvulas numerandus. Pedes postici solito longiores. Saltu celeri et enormi illius cognomen bene meritum. A. cinereus Wst. (non WIk.). An forsan = A. solaris M.? IN HOLLANDIA INVENTARUM. 97 Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen, Katwijk). Ev. — Lbg. — mihi et filio. Ibi, sed non semper, sat frequens. Nullibi nisi in nostris sabuletis, prope mare. Colore albo-griseo, vix a fundo arenoso, — sub quo se interdum occultat, — distinguendus. In spiritu autem fuscescit. N.B. Diu de ejus diagnosi dubitavi, et pro Atto solari M. quoque idcirco habui, quia de hoc Menge, contra regulam generalem , statuit: «marem feminà aliquantulum esse majorem». Idem in nonnullis meis observavi exemplaribus, et nunc video, Dahlium ejusdem esse suspicionis. Confer Sp. Nord-Deutschl. S. 65. Genus HYCTIA ESS. (Genus, in diminutivo, Marpessae similaris), H. Nivoyi Le. Gelderland (Arnhem, Nijmegen), Zuid-Holland (Scheveningen , Loosduinen, Wassenaar), Zeeland (Oost-Cappelle). Ev. — G.v.W. — Lbg. — mihi. Inprimis in sabuletis, prope mare, aliisque locis arenosis et elevatis, sub quisquiliis humidis, Ibi frequens. Ad Attoidas minimas pertinet. Pedibus anterioribus in utroque sexu, elongatis et evidenter incrassatis. N.B. Lucas illam optime depinxit (Explor. sc. de U’ Alg.). E contra cum figura Blackwallii, pro suo Saltico prompto, — (quocum Cambridge et Simon illam synonymam dicunt), — perparum convenit. Genus HASARIUS ESS. (Plexippo C.K. (E.S.) affinis; Kochio quoque sub Æxophrys et Maturna indicatus). H. arcuatus Clk. = grossipes (sic) d.G., H. (Cb.). 98 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Gelderland (Nijmegen, Wageningsche berg), Noord-Brabant, Limburg (Maastricht). t.H. — Mrs. — filio Theodoro. Rarus. N.B. Quoque hac in specie mares (obscuriores) plurime fortiores esse, praesertim quod pedes attinet, quam feminae (rariores) , mihi, cum Thorellio et Simonio, patuit. H. falcatus Clk. (C.K.). = Blancardi Scp., H. et coronatus Wik. (Blw. aliis). Utrecht, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg, etc. In Noord- et Zuid-Holland nisi per magnam exceptionem. Communis. Saepius in, — aut prope, — Pinorum silvis. Picturà mas et femina multopere differunt. Inter alia attendas ad vittas thoracicas, quae in maribus utrinque longitudinaliter convergunt, in feminis, versus medium, fasciam transversam, latiorem, semilunarem constituunt. H. laetabundus C.K. (non Wst.). Drenthe. Dbg. Unicum exemplar femininum. Praecedenti similaris, sed minor et abdomine laetius picto. Genus PELLENES ES. (Pales C.K.). P. tripunctatus WIk. seu crucigerus; = Salticus crux H. (sic). Utrecht (de Bildt, Zeist, Driebergen), Gelderland (Oosterbeek), Zeeland (Zierikzee), Noord-Brabant, Limburg. L.B. — Fk. — Mrs. — Sx. — mihi et filio. Nec rarus, nec frequens, sed propter saltus enormes difficile capiendus. Inprimis ad Ericaceas. Nobis hucdum numquam « sub lapidibus » (secundum L.K.). IN HOLLANDIA INVENTARUM. 99 N.B. Diversa cognomina ét lineas dorsales cruciatas, et maculas (seu «puncta») supra-anales, — omnes albi- cantes, — indicant. Genus PHLEGRA ES. (Quoque sub Aelurops, Euophrys, letidops, Ino et Parthenia). P. fasciata H- et C.K. = Ino aprica C.K. (Th.). Utrecht (de Bildt), Zuid-Holland (Scheveningen, Loosduinen), Limburg (Maastricht). Lbg. — Mrs. — Sx. — mihi et filio. Rara, sed, saltem pro Zuid-Holland, interdum sat frequens. Ad Ericas aliasque plantas humiles, in locis arenosis. Picturae elegantissimae, praesertim in feminis et junioribus. N.B. Varietas (masculina) aprica, valde obscuri coloris, — an haec = Altus niger WIk.? — multo rarior. Genus AELUROPS Th. (Quoque sub Dia, Ictidops et Yllenus descriptus). Loco « Aelurops», — ut nomen sic dictum praeusitatum, — Simon nuper hoc genus « delurillus» vocavit (Ar. de Grèce, in Ann. d. I Soc. Ent. d, Fr., Oct. 1884, p. 314). A. v-insignitus Clk, (Th.). = insignita Clk., Olv. (E.S.), — Attus quinquepartitus Wik , H. et C.K., — Euophrys striata Ohl. Utrecht, Gelderland, Zuid-Holland, Noord-Brabant, Limburg. Communis, sed raro frequens. Inprimis ad Ericaceas aliasque plantas humiles, in locis sabulosis. Propter magnam velocitatem non facile captu. Respice caput, in utriusque sexu, sed magis distincte in mari- bus, antice striis obliquis albescentibus, ad formam litterae V (potius W), notatum, Abdominis pictura, pro sexu, valde diversa, inprimis strià 100 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE mediana tenuiore, ad dorsum maris (ceteroquin non griseo-fusci, uti in feminà, sed nigri coloris), unica et magis albidâ, in feminä biseriata et magis punctata. Etiam has araneas se saepe sub arena abscondentes vidi, saltem in captivitate. Confer Tijdschrift voor Entomologie, Deel XXII, Verslag, blz, xiv. Genus SALTICUS Ltr., Snd. (E.S.). (Pyrophorus C.K. et, sub nomine ab illo relicto, Pyroderes E.S.). S. formicarius d.G. (Wik., Blw., Th., E‚S., Cb.). = Pyrophorus semirufus CK. Gelderland (prope Arnhem), Noord-Brabant (prope Bergen op Zoom). Ris. Rarissimus. Sub lapidibus. In tribus exemplaribus masculinis. (Collectionis feminam, ex Bonn, benevolentiae Bertkaui debeo). Mas, mandibulis, cum unguibus, horizontaliter porrec- tis, longis, latis, et viridi-aeneo micantibus, statim ab omnibus aliis Attoidis dignoscitur, | Ceteroquin, — ut et femina, ac species sequens, — Jor- meis subsimilaris. Genus SYNAGELES ES. (Valde affine cum genere Leptorchestes Th, (ES). S. venator Lc. (WIk., E.S.). = hilarulus CK, Gelderland (Oosterbeek), Zuid-Holland (Scheveningen, Loos- duinen, Katwijk). Rts. — mihi et filio. Rarus, sed non infrequens. Locis ultime dictis, (ad «duin- grond», prope mare), saltem juniores, quotannis mihi obveniunt. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 101 In sabuletis, aliisque solis arenosis, mihi non «sub lapidibus » , sed in quisquiliis, sub herbis. N.B. Inter mea exemplaria, inprimis immatura, plurima adsunt , quae a specie analogà, — Leptorchestes formicaeformis Le. (Th), seu Berolinensis C.K. (E.S.) dictà, — difficulter dignoscere possum. APPENDIX. In « Attidum » enumeratione sua Six adhuc notavit: * Salticus (Maturna) littoralis H. = Attus virgulatus Wik. Utrecht (Driebergen). Hune ipse nunquam observavi. Cambridge, Thorell, ut et Bertkau, et L. Becker, eum quoque ignorare videntur, Simon de hac et de nonnullis aliis speciebus «invisis» dicit: «Il est impossible, «de se faire une idée de ces espèces, d’après les descriptions, qui «en ont été publiées». (Ar. d. Fr. T. III, p. 213). 102 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE NUMERUS GENERUM ET SPECIERUM IN COLLECTIONE, E Familia Theraphosoidae . (XXVIII, p. » » Dysderoidae Cp » » >“ Drassoidae ; (2,9 » » » Eresoidae (od » » » Dictynoidae Cae? » » » Agelenoidae ( >» » » » Oecobioïdae !) (ES » » DSC to donde . „(> » » » Pholcoidae. = (age > » » » Theridioïdae . (> » » » Epeiroidae. (COC » » Thomisoidae RCS » » » Lycosoidae. woel eed » » » Oxyopoidae. KA Gay » » putt bond ae. erder SED » In toto 419) . 121) . 123) . 140) . AAA) . 144) . 149) . 150) . 151) . 159) . 51) . 64) . 78) . 89) . 91) . Genera. Species. 4 a 3 6 — J - > fi > Oe > — ES I» DD a COM N.B. His, praeter nondum cognitas, accedere possunt plus minus 37 species, — non in collectione, — dubiae (vel mihi invisae) , in Catalogo * notatae, aut in Appendicibus commemoratae, 1) Haecce Familia Cambridgeo, pro Anglià, minime notatur; e contra habet duo genera e Familia Uloboridae, quae nobis adhuc deficit. IN HOLLANDIA INVENTARUM, 103 SUPPLEMENTUM. Postquam Catalogus hicce, pro magnà parte, typis jam fuerit mandatus, notas addere, quae sequuntur, necessarium duxi. 1°. Ad Prologum (XXVIII, pag 114 et 116). Pro Provincia «Friesland» novum acquisivi ac gratum colla- boratorem in discipulo Gymnasii, quod urbe Sneek est, H. J. van der Wey. Magna cum industria, hac aestate, ex Bolsward et Oranjewoud, numerosas araneas, ex octo Familiis, singulari studio separatas, ac optime conservatas, pro me colligere voluit 1). Suorum exemplarium multa mihi ad emendandam collectionem inservierunt. Sua cura hoe saltem mihi nunc jam constitit, quod plurimae species, in Catalogo «communes» seu « vulgares» no- minatae, etiam in nostra Provincid Boreali Frisia inveniuntur. Hoc quoque loco, gratiae meae sincerae illi denovo offeruntur. 2°. Ad genus Arypus (XXVIII, pag. 119). Adnotare oblitus sum, quod duos collectionis mares debeo 1) Segestria senoculata L. — Drassus Blackwallii Th. — Clubiona pallidula Clk. et grisea L.K. — Lethia humilis Blw. — Amaurobius ferox Wk. et fenes- tralis Stm. — Tegenaria atrica C.K., — Guyonii Grn. et Derhamii Sep. — Textrix denticulata Olv. — Theridion formosum Clk., tepidariorum C.K., varians H., tinctum Wlk. — Phyllonethis lineata Clk. — Steatoda bipunctata L. — Neriene graminicola Sud. — Linyphia montana Clk. et triangularis Clk. — Meta segmen- tata et Merianae Scp. — Tetragnatha extensa L. — Zilla X-notata Clk. — Epeira diademata Clk., sclopetaria Clk. et wmbratica Clk. — Trochosa ruricola d.G. et terricola Th. — Lycosa amentata Clk. et paludicola Clk. — Epiblemum scenicum Clk. — et Marpessa muscosa Clk, — In toto 33 species, 104 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE uxori meae Corneliae (Zeister-bosch) et matrueli meo, Maximiliano ’s Gravesande Guicherit (Soester-bosch). 3°. Ad genus CLUBIONA (XXVIII, pag. 133). CI. pallens L.K. quoque in Drenthe detecta est (Duburg). 4°. Ad genus CHIRACANTHIUM (XXVIII, pag. 135). Corrigendum pro Chiracanthio Pennyi Gb. : Non «mas» sed femina mihi hucdum deficit. Quum pro C. erroneo Ch., — ei similari, — solum possideo fem i- nam, forsan suspicari licet, hance ad marem Pennyi pertinere posse. 5°. Ad genus Dictyna (XXVIII, pag. 141). Huic addenda, post arundinaceam: Dictyna cognata Cb. (sp. nov.). Zuid-Holland (Loosduinen). Mihi. m Ad Rubum caesium. Rarissima. Affinis arundinaceae L. — Cambridge de illa seripsit: « It may be «easily !) distinguished bij the spur of the radial joint of the «palpus. This spur is longer than in D. arundinacea, its length «being nearly equal to the breadth of the base of the radial «joint; it is also stouter, bent, placed close to the base of that «joint, and bifid at its extremity. The radial is a little longer «than the cubital joint, and its spur is shorter than that of QD. uncinata Thor., from which it also differs in the abdominal «pattern. This pattern nearly resembles that of D. arundinacea». Confer ejus Descriptions of two new Species of Araneida, in Annals and Magazine of Natural History, for October 1885. Ibi tam palpi quam epigynes figurae inveniuntur. 1) Mihi vero minus , facile”, et non nisi microscopii auxilio, calcaris fissura constitit. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM, 105 Dietyna latens (pag. 141). Quoque capta: Zuid-Holland (Giessendam). ter Haar. Dictyna lugubris (pag. 141). Quoque capta: Limburg (Maastricht). Maurissen. Dictyna viridissima (pag 142). Quoque capta: Noord-Holland (prope Amsterdam), Jaspers; et Gelderland (Nij- megen), ter Haar. Dictyna variabilis (pag. 142). * Pro Noord-Brabant adde: Bosscha. 6°. Ad genus AMAUROBIUS (XXVIII, pag 143). Amaurobius feroxr WIk. Quamvis hance speciem nondum satis studio comparativo sub- mittere potuerim, tamen pro nonnullis exemplaribus e Provinciis Borealibus et Meridionalibus nostris mihi non alienum videtur, quod inter haec differentia analoga existit, quam quae pro congenere « d. atrox d.G.» inter formas fenestralem et similem, Blackwallio detecta est. 7°. Ad genus TEGENARIA (XXVIII, pag. 145). Tegenaria atrica C.K. Nuper hujus speciei maris maturi varietatem «semi-albino ”, inprimis pedibus ex luteo albescentibus notabilem, e Friesland mihi misit van der Wey. Tegenaria urbana E.S. (pag. 146). Non solum, ut scripsi, in Zeeland, sed quoque posthac in 106 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Gelderland (prope Nijmegen), mihi haec nobis rarissima aranea provenit. Cambridgeo et mihi, ultimo tempore, patuit, — uti jam prius credideram, — revera illam facile cum Tegenarid pagani C.K. commutari posse. 8° Ad genus THERIDION (XXVIII, pag. 154). Theridion tinctum Wk. In capturà recenti, quam Maurissen mihi dono dedit, ex Limburg (Maastricht), inveni dictae speciei feminam juniorem (ceteroquin valde mutilatam), cujus venter, contra regulam, sex maculis nigris, regulariter positis, quasi «irroratus» erat. Theridion bimaculatum L. (pa 155). Hujus illud cognomen solummodo marem spectat, hujus alterum (dorsiger) magis feminam, 9°. Ad genus ASAGENA (XXVIII, pag. 159). Asagena phalerata Pz. Quoque capta: Limburg (Maastricht). Maurissen. 10°. Ad genus LiTHYPHANTES (XXVIII, pag. 160). Lithyphantes corollatus L. Quoque captus: Gelderland (Arnhem). Veth (H. J.). 11°. Ad genus NERIENE (XXVIII, pag. 161). Pro N. isabelliné (pag. 164) additum volo, quod feminae hujus epigyne hac rudentis fortius evoluta sit. IN HOLLANDIÂ INVENTARUM. 107 Pro N. pygmaed (pag. 165) notare oblitus sum frontis pilos longos et albos, ut valde characteristicos. Quoad hujus cognomen notandum, plures hujus generis species esse aeque exiguas. Pro N. bituberculatá (pag. 167). Quoque inventa est per ter Haar (Zuid-Holland, Giessendam). Pro N. Clarki (pag. 167). Nunc quoque possideo feminam, (ex Noord-Holland, Valkeveen). Mihi. Ad arbustum humilem. N.B. De hac specie Cambridge scripsit: «the female is un- known», ac pro sua N. arundineti marem non invenit. Thorell (Rem. o. Syn.) et Simon (dr d. Fr.) extricaverunt, ambas secum pertinere. Ultimus illarum tam marem quam feminam nunc sub eädem specie descripsit: ut Pedanostethus arundineti Ch. Pro N. fuscipalpis (pag. 169). Attendere debes, quod ambo sexus magnitudine saepius inter se multopere differunt. Hujus araneolae possideo singula specimina tam exigua, ut primo adspectu, pro alia specie habuerim. 12°. Ad genus WALCKENAERA (XXVIII, pag. 169). Addenda est: Walckenaera scurrilis Cb. Zuid-Holland (Valkeveen). Mihi. Rarissima. Femina unica. In silvà, ad basin arbusti, prope littus maritimum (strand der Zuiderzee). Respice oculationem et epigynem, ambas singulares. N.B. Pro feminä confer E. Simon (Ar. d. Fr T.V., p. 742), sub genere suo Acartauchenius. Cambridge solum marem des- cripsit (in Proceedings Zool. Soc. Lond. 1872, p. 760). 108 CATALOGUS ARANEARUM, HUCUSQUE Notanda porro: Pro W. nudipalpis (pag. 170): In utroque sexu pedes insolite pulchre rubent. Pro W. monoceros (pag. 171): Sic dictum cornu in hac specie valde exiguum est, ac diffi- cilius visu, ferens cristam pilosam, perparum elevatam. Pro W. paralleli (pag. 173): Quoque capta. Limburg (Maastricht). Maurissen. Pro W. cucullati (pag. 173): Ne, primo visu, propter palpos itidem fortiter mucronatos, commutes cum WM. nudipalpis, eo magis quum ambarum pedes aeque pulchre ex aurantiaco rubeant. Pro W. antica (pag. 173): Licet maris mei unicum exemplar palpis careat, tamen optime singulari processu frontali dignoscendum. 13°. Ad genus Linypuia (XXVIII, pag. 179). Addendae sunt: Linyphia (Neriene) errans Cb. an = L. oblonga Cb. (pag. 187)? Zuid-Holland (Scheveningen). Everts. Rarissima, Par unicum. In sabuleto, Linyphia ericacea Blw. (Cb.). Gelderland (Nijmegen). ter Haar. Perrara. Mas mihi adhuc incognitus. Nescio an ad « Ericam» capta? Laete flavescens, absque picturà dorsali. IN HOLLANDIA INVENTARUM. 109 Notanda porro: Pro Z. zebrind (pag. 179): Ut de Z. lepros& distinguas, inter alia attendi debere censeo ad palpos non longe setosos et pedes non annulatos. Pro L. cwcumspectdé (pag. 182): Quoque capta: Noord-Holland, Jaspers, et Limburg, Maurissen. Ejus pictura dorso-abdominalis interdum evanida. Specimina nonnulla magnitudine multopere discrepant. An quoque, ut videtur, pedum longitudo? Pro Linyphid (Bathyphantes) approvimatá Cb. (pag. 182): In autumno anni praecedentis, filia mea Catharina cepit, forte fortuito, in vid communi nostrae urbis, specimen masculinum dictae speciei, — quae jam per suos ungues mandibularum, perlongos et validos, notabilis est, — tantopere a typo diversum, ut Mentori meo, v. cel. Cambridgeo et mihi, primo intuitu, pro specie nova haberi videbatur. Processus maximi, postico-laterales ejus palpi, nempe, tam longo, forti et late divergente mucrone in- structi sunt, ut palpos quasi «cornutos» diceres. V. cel. Simon vero illam conformationem singularem (quam adhue in altero meorum « approximatae» exemplaribus proveniri vidi), ut simplicem anoma- liam considerat. Haec structurae diversitas enim, secundum suam opinionem, solummodo deberetur dislocationi, seu luxationi accidentali, dicti processus, durante copulatione acquisitae. (Pro collectione tamen ut varietas «cornuta» notavi). Pro L. parvulá (pag. 184): Quoad exemplaria mea, cognomen magis marem quam feminam spectat. 14°. Ad genus Ero (XXVIII, pag. 187). Ero tuberculata quoque notanda est pro Noord-Brabant (Cuyk), ter Haar. 110 CATAL. ARANEARUM, HUCUSQUE IN HOLL. INVENTARUM. 15°. Pro Numero generum et specierum (XXIX, pag. 102): Huicce posthac accederunt: E Familia Dietynoidae, in genere Dictyna. (Vide pag. 104) Species (BAR Sake Rec 1 » » Theridioidae, in genere Walchenaera. (Madermpags 100) WEL er A4 Ce 1 et in genere Linyphia. (Vide pag. 108) . : 2 In toto Numerusnoster totalis RR I ideireo mutari debet in . . . . oto Anello 29240: LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN , NAGELATEN DOOR Prof. Dr. H. WEYENBERGH. De zware ziekte, die Prof. Weyenbergh overviel, zijn overhaast vertrek uit de Argentijnsche Republiek naar het vaderland, waar hij genezing hoopte te vinden voor de kwaal, die hem had aan- getast, en helaas! zijn spoedige dood, in den bloei zijner jaren, hebben hem belet, om allerlei entomologische waarnemingen, welke hij had aangevangen, te voltooien. Het allermeeste zijner aan- teekeningen bleef dus fragment. Intusschen eischt het belang der wetenschap, niet minder dan onze piëteit jegens den ontslapen collega, dat zorgvuldig acht worde gegeven op alles, wat in ’s mans wetenschappelijke nalatenschap ook maar eenigszins bruikbaar mag heeten. Met liefde hebben zijne vrienden in het vaderland de taak op zich genomen, om het voorhandene te schiften, ten einde al wat hun van eenig belang toescheen gereed te maken voor publicatie in het Tijdschrift der Nederlandsche Entomologische Vereeniging, voor welke de overledene steeds zooveel hart had. Mij is het onderzoek der aanteekeningen over Lepidopterologische onderwerpen te beurt gevallen, en ik geloof dat het hieronder gepubliceerde wel alles bevat wat over vlinders voor bekendmaking vatbaar was. Professor Weyenbergh’s opstellen heb ik zoo goed als onveranderd gelaten en mij tot enkele opmerkingen bepaald, die met mijne initialen daaraan zijn toegevoegd. Rotterdam , Maart 1886. P. C. T. SNELLEN. 112 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. I. COLTASTAGAVE E. De rups van deze soort, die verscheidene generatie’s ’s jaars heeft, voedt zich niet met de bladeren, maar met de bloemen van eene hier (in Argentina) zeer gewone plant, die bijna den ge- heelen zomer, van September tot Mei, bloeit !). De jonge rups is lichtgroen, de volwassene grasgroen; de buik is steeds iets donkerder dan de rug; terzijde ziet men eene nauwelijks merkbare gele streep. De borstpooten zijn grauwbruin en op de wangen vertoont zich een weinig roodbruin. Zij is in vijf weken volwassen en dan 25 mm. lang. Merkwaardig is, dat de geheele huid het voorkomen van segrijnleder heeft. Om te verpoppen, hecht de rups zich, evenals de meeste Pieriden , met het achtereind aan een takje en spint een draad om het lijf, welke evenwel bij het afstroopen der rupsenhuid meestal loslaat, zoodat de pop dan alleen aan het staarteinde hangt. De pop is eerst zeer licht groen, wordt allengskens donkerder en vertoont dan eenige donkere teekening, namelijk eenige stippen op het achterlijf, eene veeg aan den onderrand der vleugelscheeden, een paar stippen op de vleugelscheeden en een krom figuurtje aan den vleugelwortel. De kopspits is rugwaarts gebogen en zeer donker. De vleugelscheeden steken sterk vooruit. Na veertien dagen verschijnt de vlinder, De kleur van den vlinder is fraai hoog-geel, met zwarten tip aan de voorvleugels; aan den rand der vleugelpunt schijnt nog het geel door het zwart heen. De vleugeladeren zijn duidelijk zicht- baar wegens de dunheid der vleugels. Borst en lijf zijn lang be- haard, maar toch niet dicht genoeg, om de zwarte grondkleur dezer deelen geheel te bedekken. De oogen en de sprieten zijn bruin, min of meer naar het roode trekkend. Op den rand der achter- vleugels ziet men eenige kleine zwarte stippen. De onderzijde is 1) De naam der plant is in het manuscript opengelaten. Oost-Indische Heterocera. El 1 We Ei 7 = N | na gui | fi ray DA sa 4 Si ni © 1 = a 4 ve ji "1 1 5 Li | = . | me a 7 = | x AL, ei | e LL. En x p = = = i x . 8 t = FA DI k x | - => A a _ > - + = . i | zi n 7 4 ® = u Da : | | | x n & Oost-Indische Heterocera. lee LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 113 lichter, de voorrand en de vleugelpunt bruin bestoven, somtijds vrij donker, en op de achtervleugels zijn enkele bruine, soms zelfs bruinzwarte vlekken of vegen, te weten aan den rand der vleugels , een paar ongeveer in het midden en de duidelijkste bij den rand der voorvleugels. De franje is spaarzaam en ongekleurd. Het wijfje is lichter en iets grooter dan het d, en het zwart aan de vleugelpunt wat meer uitgebreid; daarentegen is alle bruine teekening bij het & krachtiger aangeduid. De gemiddelde grootte is: d lengte 25 mm., vlucht 40 mm.; 2 lengte 22,5 mm., vlucht 43 mm. Somtijds, vooral in het najaar, vindt men zeer kleine exemplaren. Pio, fas derde rups. 2. de pop. SZ » 3. de vlinder 2. » 4. id. van onderen gezien (op de voederplant). AANTEEKENING. De hier behandelde vlinder is geen Colias, maar behoort tot het geslacht Zerias Swainson (Hurema Hübn. Verz.), en daar reeds eene andere Terias Agave Cram. bestaat, heeft Doubleday den naam, door Fabricius gegeven, veranderd in Deva (zie Gen. of Diurn. Lep. p. 92). Voor zoover ik kan nagaan, werd omtrent de rups nog niets bekend gemaakt. De plant, waarop zij leeft, schijnt, te oordeelen naar Weyenbergh’s afbeelding, tot de Papilionaceën te behooren. De rups gelijkt zeer op die van onze Europeesche Pieriden. De kleur van den vlinder wordt fraai hoog- geel genoemd. Blijkens versche, blijkbaar gekweekte exemplaren, zooals ik die in aantal aan W. te danken heb, zou ik die zwavel- geel heeten !). In de benamingen van vele kleuren heerscht nog al eenige variatie. Menigeen schermt met allerlei namen en spreekt van okergeel, omberbruin, enz., enz., meestal zonder de stoffen, waaraan die namen ontleend zijn, gezien te hebben. De zeer kleine exemplaren, waarvan hierboven gesproken wordt, vormen eene varieteit, Zerias Chilensis Blanchard, in Gay, Chile, 1) De afbeeldingen van den vlinder zijn naar een dier exemplaren genomen. 8 114 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. VII, p. 17, Tab. 1, fig. 5, a, 6. Zij verschillen , behalve door hunne geringe grootte (die tot 33 mm. vlucht afdaalt), nog daar- door, dat de onderzijde der zwarte voorvleugelpunt ronder is dan bij den hier afgebeelden type; bovendien is de onderkant der achter- vleugels minder levendig geel, meer okerkleurig, met eene bleekroode , niet zwartbruine vlek aan den voorrand, terwijl de voorvleugelpunt boven eene bruiner tint heeft. SN. li. CERATOCAMPA IMPERIALIS L, De rups van deze soort vond ik meest op Italiaansche populieren , die hier in menigte zijn aangeplant, en mede op wilgen en vele andere boomen, zooals ook Prof. Burmeister mij van Buenos-Aires meldt, er bijvoegende dat de vlinder ook over geheel Brazilie vrij algemeen verbreid is. Ceratocampa imperialis heeft twee generatien ’s jaars, waarvan de tweede als pop overwintert. Het ei is ovaal en parelgroen. De kleur der rups is fraai lichtgroen, met vuurroode uitstekende punten, drie paar op elken ring, van welke de middelste het langst zijn. De haren zijn wit; de acht paren spiegels terzijde geel, met een breeden zwarten rand. De kop is lichtbruin, met eene zwarte middenstreep en eene zwarte randstreep aan de oogen. De borst- pooten zijn lichtbruin met zwarte basis; de buikpooten zijn alleen aan de klauwtjes zwart, en wel aan de buitenzijde; de klauwtjes zelven zijn lichtbruin. De breede, sphaerisch-driehoekige naschuivers zijn geelbruin, met groenen voorrand en eene breede zwarte streep in ’t midden. De zuigkussentjes van al de bastaardpooten zijn zwart. De staartklep is geel, met een zwarten, naar voren open hoek op het midden, Volwassen is de grootte 9 centim., de dikte ruim 1,5 à 2 centim, De rups verpopt onder den grond, zonder spinsel. LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 115 De winter-generatie verpopt omstreeks half Maart en komt in *t begin van November uit. De zomer-generatie verpopt omstreeks half Januari en verschijnt in den loop van Februari, meestal na drie weken in den poptoestand te hebben doorgebracht. De pop heeft een forsch voorkomen, korte en krachtige scheeden voor de pooten en vleugels, een zwaren, eenigszins gekromden hoorn aan het staarteind en een’ krans van sterke weerhaken om elken ring aan het bovengedeelte. De kleur is zeer donker bruin, bijna zwart. De vlinders zijn fraaie goudgele dieren, die dikwijls met zware vlucht op het avondlicht in de kamers komen aanvliegen. De oogen zijn donker violet-bruin, de sprieten licht bruingeel, bij het d zwaar gekamd, bij het g minder. Overigens is het geheele dier goudgeel, met de volgende donker-violette teekening: in deze kleur zijn de groote schouderdekken, die van achteren samenvloeien, zoodat de achterrand van den thorax geheel in die kleur is, be- nevens een paar grootere of kleinere, daaraan grenzende vlekken op den eersten achterlijfsring. De tweede ring is steeds zonder violette teekening; op de volgende ringen is de bovenzijde in die kleur, maar deze teekening wordt gaandeweg kleiner, zoodat zij vaak reeds op den voorlaatsten ring geheel ophoudt en dan op den derden van achteren zich nog slechts als een klein vlekje vertoont. Vooral is dit het geval bij de mannetjes, bij welke ook de eerste achterlijfsring ongeteekend is. De schenen aan de buitenzijde en de tarsen zijn mede violet. De vleugels vertoonen die kleur aan het ge- wricht, aan het binnenste gedeelte van den voorrand der voorvleugels en aan een gegolfden band op eenigen afstand van den vleugelwortel. Deze band zet zich op de achtervleugels voort en vloeit daar binnen- waarts uit. Een tweede band loopt van even onder de voor- vleugelpunt ongeveer naar het midden van den achterrand der achtervleugels. In het midden der voorvleugels, den voorrand naderend, staan twee, soms versmeltende vlekken, met een wit doorschijnend puntje in het midden; die welke het naast bij den voorrand staat, is steeds de kleinste, en zij staan schuin voor elkander, Eene dergelijke ronde vlek staat op het midden der 116 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. achtervleugels, binnenwaarts van den tweeden band. De buiten- rand der voorvleugels is van het begin van den tweeden band tot aan den onderhoek ook violet, slechts een klein gedeelte buitenwaarts van den band, aan de onderste helft der vleugels overlatende. Verder zijn de vleugels geheel met een weinig uitvloeiende stippen van deze violette kleur bezaaid, die buiten- waarts van den tweeden band, op de achtervleugels het dichtst staan. De ondervlakte is geheel geel, met uitzondering van den tweeden band, die zich ook daar vertoont, benevens van den donkeren buitenrand, de beide vlekken op de voorvleugels, de ééne vlek op de achtervleugels. en het meest binnenwaarts gekeerd derde gedeelte van den voorrand; ook schijnen enkelen der stippen door. Het grootste exemplaar, dat ik bezit, is 5,5 centim. lang, buiten de sprieten, en heeft eene vlucht van 13 centim. Zoo groot zijn echter slechts enkelen, de meesten hebben slechts 10 centim. vlucht, de mannetjes nog minder, ongeveer 8 centim. Het be- doelde zeer groote exemplaar kwam in mijne kamer vliegen en vertoont ook de bijzonderheid, dat in plaats van violette schouder- dekken, twee zoo gekleurde vlekken midden op den thorax staan ; voorts is de wortel der voorvleugels bijna niet violet en even- min de buitenrand der voorvleugels; terwijl midden op het violette veld der rugzijde van elken achterlijfsring zich een geel vlekje bevindt. AANTEEKENING. De afbeeldingen, waarnaar Prof. Weyenbergh in zijn manuscript bij de beschrijving van deze soort verwijst, zijn niet in zijne nalatenschap gevonden; doch, indien ik mij niet bedrieg, is de rups reeds afgebeeld in het werk van Abbot en Smith, The Natural History of the rarer Insects of Georgia; ter- wijl de vlinder ook door Stoll, Aanhangsel op Cramer’s uitl. Ka- pellen, p. 178 pl. 42 fig. 1 beschreven en afgebeeld is; ook in het werk van Drury (Editie Westwood, I p. 17 pl. 9 fig. 1, 2) komt hij voor. De grondkleur der bovenzijde verschilt bij dezen LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 147 vlinder eenigszins van tint; het geel is okerkleurig, zooals op de afbeelding bij Stoll, of meer citroenkleurig, soms ook goudgeel, naar Prof. Weyenbergh. De soort behoort tot de familie der Sa- turnina; zij is ook in Noord-Amerika niet ongewoon. SN. Il. IO BURMEISTERI Weyenb. Op eene doornige heggestruik met glanzig groene bladeren, eene soort van Zuguster, vond ik te Cordova in ’t begin van October een geheel nest met rupsen, die toen juist in de tweede vervel- ling zaten en ongeveer 2,5 à 3 centim. lang waren. Zij waren toen zwart van kleur, met haarachtige aanhangsels op de huid, welke ook andere soorten van het geslacht /o vertoonen. Bij vol- gende vervellingen werd de kleur allengs iets lichter, en spoedig werd zelfs het sexueel verschil der aanstaande vlinders aan de grootte en de kleur zichtbaar; de rupsen toch, welke later wijfjes zouden leveren, waren grooter en lichter van kleur. De derde vervelling had half October en de vierde in ’t eind van October plaats, en wel op de gewone wijze. Volwassen is de lengte der grootste rupsen ongeveer 7 centim. De afgebeelde rups (fig. 5) is eene vrouwelijke. Kop en borstpooten zijn donkerbruin, de buikpooten lichtbruin, de buikvlakte vaal, de rugstreep smal en geel; een gele smalle band bevindt zich ook terzijde boven de pooten. Overigens is de geheele rups vuilgeel gevlekt op olijf- groenen grond; de vlekjes en de afwisselingen daartusschen zijn echter zoo klein, dat men bijna van gestippeld kan spreken. De grootere, vrouwelijke rupsen zijn meer grijs; de kleinere in hoofd- tint meer zwart. Op elk segment staan zes zwarte haren of eenigszins kamvor- mige borstels, een paar op den rug en een paar aan elke zijde; die op den rug zijn het langst; vooral aan de beide eerste ringen zijn zij zeer lang en steken daar voor den kop uit, 118 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. De rupsen aten alleen de bladeren der tweejarige takken. In het laatst van October waren zij volwassen en sponnen zich in; zij maken daartoe een vasten, perkamentachtigen cocon aan de takken , en bekleeden dien met de bladeren; inwendig is hij vóór den kop der pop van een schotje voorzien. De cocons der donker gekleurde rupsen zijn ook donkerder dan die der lichter gekleurde. Na eenige dagen waren de rupsen in zeer donkere poppen veranderd, die dik en plomp zijn, met eene scherpe kleine staartpunt. De poppen maakten des nachts in de harde cocons veel leven. De vlinders verschenen in het laatst van December, steeds tegen den avond. Daar de soort onbeschreven is, heb ik haar benoemd naar Professor Dr. H. C. C. Burmeister, Directeur van het museum te Buenos-Aires. Kort na het uitkomen legt het wijfje hare eieren aan kleine onregelmatige hoopjes op de bladeren. De eieren zijn geel, ellip- tisch en betrekkelijk groot. De rupsen der tweede generatie, welke als pop overwintert, vindt men van Februari tot Mei. Bij den vlinder is de kleur der voorvleugels donkergrauw, met olijfkleurige tint en een weinig fijn gewolkt. Eene gele zigzag-lijn loopt als een band op de grens van het ’t dichtst aan den vleu- gelwortel gelegen derde gedeelte. Eene dergelijke lijn, maar met veel scherper zigzag-hoeken (op de wijze als gewoonlijk de bliksem wordt afgebeeld), loopt niet ver van den buitenrand, aan den achterrand meer binnenwaarts eindigende als zij aan den voorrand begonnen is; buitenwaarts van deze lijn treden de donkere wolk- lijnen veel duidelijker op dan in het midden der vleugels. De kop, de ruige thorax, het achterlijf en de pooten hebben dezelfde olijf- kleurige tint. De sprieten, bij het 4 sterker gekamd dan bij het 9, zijn geel; de oogen bruin. Ongeveer in het midden van de voorvleugels staat een zeer helder wit vlekje. De achtervleugels zijn fraai morgenrood, met iets donkerder rand en twee golfvor- mige lijnen aan dien rand, de binnenste dezer lijnen donkerder en dikker. Ongeveer in het midden der vleugels staat een groot pauwoog, met donkerblauwe pupil, waarboven een smal wit randje; daarop volgt een vleeschkleurig randje en dan een lichtbruin, dat LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. al) bijna tot onderen doorloopt en waarin somtijds een paar licht- blauwe veegjes te zien zijn. De iris, — om mij bij het beeld van een oog te houden, — is donkerbruin en breed, omgeven door een smal fluweelzwart randje, dat bijna cirkelvormig is, terwijl de pupil meer den eivorm heeft. Om dit zwarte bandje staat nog een lichtgeel randje. Onder (achter) het pauwoog zijn de vleugeladeren geel. De onderzijde der voorvleugels is vuil bruinrood, buitenwaarts donkerder en met eene donkere golflijn. Het op de bovenzijde zicht- bare witte vlekje of maantje staat hier midden in een fluweel- zwart oog. De onderzijde der achtervleugels is veel grauwer en vertoont buitenwaarts twee golflijnen, de binnenste iets donkerder dan de buitenste; hier is de grauwe kleur ook veel gelijker dan die der voorvleugels. In het midden staat een wit vlekje, gelijk aan dat van de bovenzijde der voorvleugels; het bevindt zich juist ter plaatse waar aan de bovenzijde het kleine witte randje om de pupil is gelegen. Vlucht 7 centim. Varieteiten heb ik niet gevonden. Pl. 3, fig. 5. de rups op de voedingsplant. » 6. het spinsel, ontdaan van de bladeren waarmede het bekleed was. » 7. de pop. » 4, » 1. de vlinder à, AANTEEKENING. Ik ben niet genoeg met de talrijke Amerikaansche soorten van het Saturninen-genus Jo Boisd. (Hyperchiria Hübn.) bekend, om te kunnen beslissen of deze soort inderdaad nog on- beschreven is, te meer daar Prof. Weyenbergh zijne afbeelding van den vlinder niet gekleurd heeft. Eene monographie van het genus gaf Boisduval in de Ann. de la Soc. Ent. Belge, 1875. SN, 120 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. IV. HALESIDOTA TEXTA HS. Reeds vrij vroeg in het voorjaar, in de maand September, vond ik de jonge rupsjes van deze soort in de omstreken van Cordova . op allerlei planten ; het zijn ware polyphagen. De rupsen zijn fraaie diertjes in hare helderwitte pels met lange , puntige, ver voorbij de andere haren uitstekende haarbosjes aan kop en achtereind. Omstreeks Januari zijn zij volwassen en dan ongeveer 3 centim. lang. De dichte, vrij langharige pels is geheel wit, waaruit van voren de kleine, zeer licht bruine kop te voor- schijn komt; ook de borstpooten zijn lichtbruin. De reeds ver- melde haarbosjes geven haar een sierlijk voorkomen. Op het vooreind, achter den kop, staan er twee paar, eerst een paar kortere en dan een paar langere, en op het staarteind nog zulk een paar langere, benevens enkele veel kleinere, doch ook nog uit- stekende haren. De rupsen zijn zeer bewegelijk en loopen als in groote haast over de bladeren. Voor zij aanvangen een spinsel te maken , neemt de helderwitte kleur eene gele tint aan. De haren der rups hebben een zeer prikkelend vermogen op de huid van den mensch, hetgeen gewis veroorzaakt wordt door de talrijke kleine weerhaakjes, waarmede elk haartje bezet is (zie fig. 7). Het spinsel bestaat uit de saamgeweven haren der rups; het is zeer langwerpig eirond, met eene platte ondervlakte, waarmede het aan een blad of tak, soms ook tegen een’ muur is bevestigd. Alvorens haar spinsel te sluiten, vereenigt de rups de lange haar- bosjes van het voor- en achtereind des lichaams tot een schuin staand pluimpje, midden op de welving der bovenvlakte; het spinsel verkrijgt daardoor het voorkomen, of er een zeiltje op staat. De kleur van het spinsel is geel. Nauwelijks is het spinsel voltooid, — wat in één dag geschiedt, — of de rups verandert in eene pop, die eerst lichtgroen is en dan langzamerhand meer in het gele overgaat. De pop heeft een ge- drongen vorm, vrij korte poot-, vleugel- en sprietscheeden en twee aanhangsels, met een’ krans van haakjes voorzien, aan het achter- LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 121 eind, waarmede zij aan den binnenrand van het spinsel bevestigd is. De oogen zijn zwart. Ongeveer na drie weken verschijnt de vlinder; kort te voren neemt de pop eene bruine kleur aan. De poppenhuid is echter zoo dun en doorschijnend, dat men alle deelen des vlinders en zelfs de kleur en teekening der vleugels er doorheen kan zien. Reeds een half uur na het uitkomen, — hetgeen steeds tegen den avond geschiedt, — is de vlinder vliegvaardig. De paring heeft eerst den volgenden avond plaats. De eieren zijn wit en worden aan takjes op rijen naast elkander gelegd. De vlinder kruipt altijd uit den cocon aan het einde, dat aan de punt van het vlaggetje tegenover- gesteld is. De in het spinsel achtergebleven poppenhuid is geheel ongekleurd en vliezig. De vlinder heeft eene vlucht van ruim 3,5 centim. en is, buiten de sprieten, ongeveer 1,5 centim. lang. De oogen zijn donkerbruin; kop, sprieten en pooten zijn heldergeel. De thorax is mede fraai beldergeel, met twee bruine langslijnen en een paar dergelijke kleine stippen op den prothorax tusschen deze lijnen. Het achter- lyf is vuilgeel. De voorvleugels zijn fraai geel, met vrij regelmatige, donker of licht bruine, golfvormige dwarsstrepen. De ruimte tusschen deze strepen is hier en daar donkerder en gaat zelfs in bruin over op de grenzen tusschen het eerste en tweede-, en het tweede en derde derdegedeelte der vleugels, alwaar alzoo bruine hoekige banden over den vleugel loopen. Achter de buitenste dwarsstreep vertoont zich nog zulk een band, maar slechts op de voorste helft der vleugels. Ook de achterrand der vleugels is bruin. Binnenwaarts van den buitensten geheelen band staat aan het voorste derde gedeelte een bijna halvemaanvormig spiegeltje, dat eenigs- zins een zilverachtigen glans heeft. De achtervleugels zijn zeer licht, geelachtig wit. De onderzijde van voor- en achtervleugels is lichtgeel. De wijfjes hebben over ’t algemeen eene lichtere, meer citroen- gele kleur, doordat er minder bruin in de vleugels is. De sprieten zijn minder sterk gekamd dan die der mannetjes. Bijzondere varieteiten kwamen mij niet voor; de eenige ver- 122 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. schillen, die ik waarnam, bepaalden zich tot een weinig meer of minder bruin aan de vleugels, waardoor deze dus donkerder of lichter waren. De lichtste exemplaren hadden bijna geen bruin tusschen de golflijnen en misten dan ook den donkeren achterrand der voorvleugels. Deze vlindersoort schijnt als ei te overwinteren; het overwin- terende ei wordt gelegd door de tweede generatie, welke in het begin van Mei vliegt. In enkele spinsels vond ik, in plaats van de pop, den harden zwarten cocon eener sluipwesp, die eerst in het volgende voorjaar te voorschijn kwam en mij toeschijnt nog onbeschreven te zijn. Pl. 4, fig. » de rups. O) w . het spinsel op een blad. = » de pop. » het staarteinde der pop (vergroot). ' » de vlinder. » een haar der rups (sterk vergroot). Co I on » de eieren. AANTEEKENING. Halesidota Texta H. Sch. (Sammlung aussereu- rop. Schmetterl. fig. 281) is het wijfje van M. Seruba fig. 280, zooals Herrich-Schäffer reeds vermoedt en mij door een paar ge- kweekte, van Prof. Weyenbergh ontvangen exemplaren duidelijk wordt. Waarschijnlijk is zij ook dezelfde als H. catenulata Hbn. (Exot. Schmetterl.), en als dit zoo is, zou deze de oudste naam der soort zijn. Malesidota is overigens een uitsluitend Amerikaansch en soortenrijk genus der Lithosina, dat na aan de Syntomina ver- want is. SN. LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 123 V. NEPHOPTERYX MATHEMATICELLA Weyenb. In de laatste helft van Januari vindt men de jonge rupsen dezer soort op eene hier algemeen voorkomende slingerplant. Zij leven aan de onderzijde der bladeren, welke zij door middel van eenige witte draden te zamen vouwen en die haar dus zoowel tot woning als fot voedsel dienen; zij vreten gaten in het blad en laten de nerven over. De rups verdient een fraai dier te heeten. De kop is lichtbruin, bij velen zelfs geel, met zwarte kaken, eene zwarte vork op het voorhoofd en zwarte oogstippen. De vorm van den kop is zeer gerekt. Op den eersten ring staat het groote, half-cirkelvormige halsschild, van dezelfde kleur als de kop en een spoor van eene middellijn vertoonende. Overigens is de eerste ring fraai fluweel zwart; ook de tweede, derde en vierde ring zijn van dezelfde kleur. De borstpooten staan wijd uiteen en zijn zwart. De vijfde tot tiende ring zijn fraai geel (geelachtig wit als de kop licht ge- kleurd is); terzijde van de middellijn van den rug is die gele kleur op iederen ring met eene zwarte langsstreep afgezet, in dier voege dat de zwarte streepjes min of meer golfachtig doorloopende, breede lijnen over dit gedeelte van den rug vormen. Midden op den achtsten ring is eene grauwe vlek. De stigmataal-stippen zijn zwart en op zijde van elken ring staat een haartje. Het laatste lid is klein, maar de daaraan gehechte naschuivers zijn vrij lang en strekken zich naar achteren uit; zij hebben zwartachtige klauwtjes. De buikpooten zijn geelachtig met donkere klauwtjes, de buiten- vlakte vuilgeel. Bij het loopen drukt de rups den buik dicht tegen het voorwerp aan, waarover zij zich beweegt; het is een waar kruipen. Zij is zeer bewegelijk en springt kronkelend weg als men het blad, waartusschen zij leeft, vaneen scheurt. Volwassen is de rups 18 mm. lang en daarbij zeer smal en slank. In het midden van Februari verlaat zij de plant, om onder de aarde te verpoppen, 124 LEPIDOPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. PL 4, figs yO. cde rups, » 40. de pop. » 11. het uiteinde der pop (vergroot). » 12. de voederplant. AANTEEKENING. Prof. Weyenbergh heeft den uit bovenvermelde rups voorkomenden vlinder niet beschreven. Waarschijnlijk behoort hij tot eene nog onbeschreven soort, want den naam Nephopteryx mathematicella vind ik nergens. Intusschen zou ik zeer betwijfelen, of wij hier wel met de eerste toestanden eener Phycide te doen hebben. De vorm en kleuren der rups, hare leefwijze, vooral haar «springen », waarvan W. spreekt, duiden, naar analogie met onze Europeesche soorten te oordeelen, veeleer op eene Gelechide, b.v. uit het genus Ceratophora. SN. DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN, NAGELATEN DOOR Prof. Dr. H. WEYENBERGH. Reeds vóór Professor Weyenbergh het vaderland vaarwel zeide, om in het verre westen den belangrijken werkkring te aanvaarden , waartoe hij op nog jeugdigen leeftijd geroepen werd, had hij zich, te midden van vele andere zoologische studien, met bijzondere voorliefde tot de Diptera gewend. Menig opstel van zijne hand, tot deze insecten-orde betrekkelijk, had toen reeds het licht gezien , en zelfs voor de verhandeling, waarmede hij te Göttingen den doetors-titel in de philosophie behaalde, was zijne keus op een dipterologisch onderwerp gevallen. Het was dus te verwachten, dat in zijn nieuwe vaderland de Diptera niet aan zijn waarnemend oog zouden ontsnappen. Uit zijne nagelaten papieren blijkt, dat hij dit gedeelte der entomologie niet geheel heeft laten varen, en dat hij vooral heeft acht gegeven op de kleinere soorten, welke gewoonlijk door verzamelaars in den vreemde over het hoofd worden gezien. Het is alleen te betreuren, dat hij in Argentina niet meer uitsluitend of voornamelijk zich met dipterologische studien heeft bezig gehouden. Onze kennis van de fauna van dit door de natuur zoo ruim bedeelde land zou dan voorzeker niet weinig verrijkt zijn. Dat Weyenbergh met goede voornemens bezield was, om in= zonderheid de kleinere Diptera van zijn nieuwe vaderland te leeren kennen, moge onder anderen blijken uit de volgende fragmenten, die onder zijne nagelaten geschriften gevonden zijn. 's Gravenhage, April 1886, F, M, van DER Wup. 126 DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN, I. BIJDRAGE TOT DE KENNIS DER CHIRONOMIDEN VAN ZUID-AMERIKA. Hoewel het aantal uit Amerika bekende soorten van Chironomiden ongeveer honderd bedraagt, zoo zal ieder zaakkundige toestemmen, dat dit getal met de uit Europa beschreven soorten in geen ver- houding staat en daardoor het bewijs geleverd wordt, dat deze familie tot heden kennelijk is verwaarloosd in de Nieuwe wereld. Vooral geldt dit voor de fauna van Zuid-Amerika, daar bijna alle Amerikaansche soorten tot het gebied van Noord-Amerika behooren. Ik houd mij dan ook overtuigd, dat de hieronder door mij be- schreven soorten werkelijk nieuw voor de wetenschap zijn, en mocht het later ook blijken, dat ik eene of andere reeds bekende soort onder een nieuwen naam hier nogmaals beschrijf, dan zal men mij dit gewis niet euvel duiden , als men in aanmerking neemt , hoe wetenschappelijk geïsoleerd ik hier in de binnenlanden van Zuid-Amerika vertoef, bij een volslagen gemis aan de noodigste literarische hulpmiddelen. Ik heb slechts eene poging willen doen, het mij ten dienste staand materiaal te bearbeiden en bekend te maken, waartoe ik te eer ben overgegaan door de omstandigheid, dat deze teedere en kleine mugjes uiterst moeielijk te conserveeren zijn en niet wel eene reis naar Europa kunnen verduren, om daar door een van de corypheën der dipterologie onderzocht te worden. Van zulk eene bezending zou voorzeker bitter weinig terecht komen. Daar de wetenschap tot dusver nog geene monographie van deze familie bezit, is de verdeeling in geslachten niet zeer nauwkeurig; de geslachten zijn nog zeer onbepaald en eene goede rangschikking nog onmogelijk. Ik heb daarom de door mij waargenomen soorten meest tot de drie hoofdgeslachten, — Chironomus F., Tanypus Meig. en Ceratopogon Meig., — gebracht en slechts enkele malen daarop eene uitzondering gemaakt, Het materiaal, waarvan ik hier eene bearbeiding aanbiedt, is de buit van twee zomers, en wel alleen van die avonden, dat ik met DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 127 mijne familie bij lamplicht in mijnen tuin of plaats, of met ge- opende deuren en vensters in eene kamer zat. Al deze kleine mugjes kwamen dan, enkele soorten bij honderden en duizenden, op het licht af en bedekten spoedig de tafel en al wat daarop stond. Met een paar slagvederen uit vogelvleugels schraapte ik dan deze diertjes bijeen in een doosje en ving dadelijk den volgenden morgen de schifting aan, waarbij ik gelijktijdig de verschil- lende soorten beschreef en de bijgevoegde schetsteekeningen ver- vaardigde. (Hier volgt de korte beschrijving van elf Chironomi en van een nieuw genus, met Chironomus verwant). 1. Chironomus fluminicola Weyenb. n. sp. — Sprieten dun gepluimd. Kop in voortzetting van den thorax; oogen rond en zwart. Thorax vuilgeel (Pl. 5, fig. 1), met eene donkere schoudervlek, die door een zwarten rand aan de zijden in ver- binding staat met twee aan de basis van den thorax voorkomende, min of meer elliptische en elkander aan hare afgeknotte basis rakende, donkere vlekken. Midden over den thorax loopt eene fijne zwarte langslijn en deze wordt in ’t midden soms gekruist door eene lichtroode vlek. Kolfjes bleekgeel. Vleugels onbehaard, met zwarte middelstip. Achterlijf vuilgeel, met donkere afzetting der ringen. Pooten vuilgeel. — Lengte 5, vlucht 11 mm. De roodachtige larven met bruinen kop zijn in het najaar niet zeldzaam in de Rio primero. Het was van deze larven, dat ik eene dicephale monstrositeit beschreef in de Stettiner Entomologische Zeitung, jaarg. XXXIV (1873). 2. Chironomus cordovensis Weyenb. n. sp. — In al-. gemeene kleur en grootte aan de vorige gelijk; de pooten en sprieten donkerder. De thorax (fig. 2 d, fig. 3 2) in velden verdeeld; een zwarte langsband over het midden, van voren breed en naar achteren puntig toeloopend; ter wederzijde is deze door een breeden , vuilgelen band begrensd; en daarop volgt aan elke zijde eene even breede, maar naar achteren minder spits toeloopenden, donkeren 128 DIPPEROLOGISCHE FRAGMENTEN. band, die even boven den vleugelwortel begint en een weinig ge- bogen is; om den vleugelwortel is de thorax weder vuilgeel. Het 2 dezer soort verschilt van het &, behalve door de onge- pluimde sprieten, ook door den iets grooteren kop met licht voor- hoofd tusschen de oogen; de middelband op den thorax is ook wel aan het vooreind breed, maar versmalt spoediger, op ongeveer de halve lengte, tot eene dunne lijn; de beide zijbanden bereiken de randen niet en zijn ook kleiner en smaller; door een en ander is de thorax bij het 9 helderder. Het achterlijf is mede helderder dan dat van het d, waarvan de eerste ring vrij donker is. Kolfjes bleek. Vleugels onbehaard en ongekleurd, doch met donkere middenstip. Pooten vuilgeel. — Lengte en vlucht als bij de vorige soort. 3. Chironomus triornatus Weyenb. n. sp. — Over het algemeen aan de beide vorigen gelijk, maar de kleur der pooten en van het achterlijf is lichtbruin. Oogen donkerbruin. De sprieten zwakker gepluimd. Kolfjes bleekgeel. Vleugels onbehaard, minder helder dan bij de voorgaande soort, doch evenzeer met donkere middenstip. Thorax lichtbruin, met drie zwarte langsbanden (fig. 4) ; de middelste van voren breed uitgezet, maar naar achteren snel versmallende; de beide zijbanden van voren afgekort en daar vrij spits toeloopende; onmiddellijk boven den vleugelwortel bevindt zich neg eene lichte streep. De eerste achterlijfsring is donkerder dan de volgenden. — Lengte 4, vlucht ruim 8 mm. 4. Chironomus macularis Weyenb. n. sp. — Kop zwart; oogen glanzig bruinzwart. Sprieten zwartgepluimd. Pooten grauw, met donkere gewrichten en tarsen. Thorax (fig. 5) zwart, door twee smalle lichte langsstrepen in drie vrij gelijke velden verdeeld. Kolfjes bruin. Achterlijf zwart; de beide laatste ringen bij het ¢ vrij groot, min of meer verlengd, peervormig, aan het eind met een paar korte haakjes, waartusschen eenige stevige haren staan (fig. 6), Vleugels (fig. 7) onbehaard, eenigszins berookt, vooral langs de aderen, en met vier zwarte vlekken, waarvan de beide voorsten tegen de tweede langsader en de twee anderen schuin DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 129 daaronder tegen den achterrand zijn geplaatst. Bij het 9 hebben de vleugels slechts drie vlekken, wijl de wortelwaartsche vlek op den achterrand ontbreekt of hoogstens als eene schaduw is aangeduid (zie fig. 8). — Lengte 2,5 mm., vlucht 5 mm. Het 2 is iets kleiner. Deze soort treedt in talrijke scharen op. 5. Chironomus hircus Weyenb. n. sp. — Vleugels on- behaard; kolfjes bleekgroen, peenvormig. De kop klein, geheel onder den thorax geplaatst (zie fig. 9), met zwarte halvemaan- vormige oogen; de borst hoog gewelfd. Het geheele dier licht geel- achtig bladgroen, met witachtige haren aan elken achterlijfsring. Pooten en sprieten vuilgeel, een weinig naar het groene trekkend; de sprieten weinig behaard, dun gepluimd, zesledig, aan de ge- ledingen een weinig gezwollen en donker. — Lengte 1,25 mm., vlucht 2,75 mm. 6. Chironomus chlorophilus Weyenb. n. sp. — Vleugels ongekleurd en onbehaard; kolfjes bleek. De thorax geelgroen, niet zeer hoog gewelfd; de kop tegen het onderste gedeelte der voor- vlakte van den prothorax bevestigd, zoodat deze laatste niet over den kop heenreikt. Kop geelgroen; oogen klein en rond; sprieten geelgrauw, sterk gepluimd; pooten vuilgeel , met donkere geledingen. Achterlijf heldergroen; de laatste vier ringen zwartachtig en in den vorm van een uiteengeschoven verrekijker (zie fig. 10); het achterlijf van het 4 eindigt in een klein driekantig spitsje, dat door twee vrij groote nijpers omvat wordt; het geheele achterlijf, vooral de laatste ringen en de nijpers met kleine haren bezet. — Lengte 2,5 mm., vlucht 4 mm. 7. Chironomus sanus Weyenb. n. sp. — Sprieten bleek- geel, dun gepluimd. Kop geelachtig groen, onder den thorax ge- plaatst, doch zoo dat het voorhoofd met de welving van den thorax ééne lijn vormt (zie fig. 11); oogen rond en zwart. De thorax is zeer gewelfd, hoewel niet zoo sterk als bij Ch. hircus (n°. 5). De thorax en het achterlijf zijn licht bladgroen, de pooten geel- achtig, de kolfjes bleekgeel. Vleugels helder en onbehaard. Lengte 1,5 mm., vlucht 3 mm, 9 130 DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 8. Chironomus lepidus Weyenb. n. sp. — Sprieten bleek- geel, dun gepluimd. Kop geelachtig groen, meer vóór dan onder den thorax geplaatst, ofschoon de zeer gewelfde thorax in eene regelmatige ronding over den kop uitsteekt (zie fig. 12). Oogen niet volkomen rond en zwart. Thorax en achterlijf licht bladgroen ; pooten geelgroen; kolfjes bleekgeel. Vleugels helder en onbehaard. — Lengte 1,5 mm., vlucht 3 mm. 9. Chironomus severus Weyenb. n. sp. — Sprieten bleek- geel, dun gepluimd, zesledig; de geledingen duidelijk zichtbaar. Kop geelachtig groen en tegenover den thorax bijna even zoo ge- plaatst als bij de vorige soort; de thorax is van voren echter niet zoo afgerond, maar steekt in eene vrij scherpe punt boven den kop uit (zie fig. 13). De thorax is bleekgeel, het achterlijf licht bladgroen. Pooten en kolfjes bleekgeel. Vleugels helder en onbe- haard. — Lengte 1,5 mm., vlucht 3 mm. 10. Chironomus innocens Weyenb. n. sp. — Sprieten bleekgroen, langer, sterker behaard en meerdere en kleinere ge- ledingen, hoewel onduidelijk, vertoonende. Kop geelachtig groen en op een kleinen hals vóór den thorax geplaatst (zie fig. 14). Oogen langwerpig, donkerbruin. De thorax minder bol dan bij de vorige soorten en bleek geelgroen gekleurd. Achterlijf licht blad- groen. Pooten licht geelgroen. Kolfjes bleek. Vleugels helder en onbehaard. — Lengte 1,5 mm., vlucht 3 mm. 14. Chironomus tutulifer Weyenb. n sp. — (Zie fig. 15). Sprieten bleekgroen, vrij duidelijk geringd. De naar verhouding kleine kop is mede bleekgroen en op een dunnen hals geplaatst ; de oogen zijn bruin en van voren halvemaanvormig uitgesneden. De thorax is licht bladgroen, is van voren puntig uitgerekt en reikt daar over den kop en zelfs over een deel der sprieten heen; de rug is daarentegen vrij vlak. Het achterlijf is bladgroen, zeer dun en spits _ toeloopend, en iets sterker behaard dan bij de vorige soort. Pooten bleekgroen, aan de geledingen een weinig donkerder. Kolfjes bleek. Vleugels helder en onbehaard. — Lengte 1,5 mm., vlucht 3 mm. 12. Burmeisteria photophila Weyenb. n. g. et n. sp. — DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 131 Fig. 16. — De sprieten zwart geringd, met bruinzwarte pluim. Kop bruingeel met zwarte oogen. Thorax aan de randen zwart, ter zijde grijsachtig vuilgeel, met vier min of meer in een’ vier- hoek staande, onregelmatige zwarte vlekken; van boven gezien, heeft de thorax een bruingeel middenveld, dat door zwarte randen omgeven is; van voren is een breede, niet doorloopende, donkere langsband. De kolfjes zijn hoog-geel, de vleugels geelachtig en aan den rand behaard. De eerste achterlijfsringen zijn grijs met zwarte insnijdingen, de volgende ringen vaalzwart. De voorpooten zijn bruingeel, de heupen en schenen een weinig donkerder; de achterste pooten lichtbruin. De haren zijn overal zwart. — Lengte 2, vlucht 3,5 mm. De thorax is naar voren smaller en naar beneden omgebogen, en de kleine kop daaraan in rechte voortzetting bevestigd (zie fig. 17). De kolfjes (fig. 18) zijn zeer plat en lang, naar evenredigheid groot; het steeltje zeer kort en daardoor als ’t ware door den knop bedekt. Deze eigenaardige vorm der kolfjes en de bijzondere verhouding van den kop tot den thorax maken het noodzakelijk, voor deze soort een afzonderlijk geslacht op te richten, dat ik, ter eere van Professor Burmeister, Directeur van het zoologisch museum te Buenos Aires, Burmeisteria wensch te noemen. AANTEEKENING. Ofschoon Weyenbergh’s bovenstaande beschrij- vingen wellicht niet van eenige oppervlakkigheid zijn vrij te pleiten, geloof ik toch, dat zij, vooral door de daaraan toegevoegde schets- teekeningen, voldoende zullen zijn, om de soorten te herkennen. Wat de beschrijvingen der elf CAvronomus-soorten betreft, is het te betreuren, dat Weyenbergh over sommige belangrijke kenmerken het stilzwijgen heeft bewaard, zooals b.v. over de lengteverhouding der tarsenleden en de bijzonderheden der vleugeladeren. Het is daardoor niet uit te maken, of wellicht sommigen der beschreven soorten niet gerangschikt zouden moeten worden in een der ge- slachten, waarin ik het zoo soortenrijke genus Chironomus Meig. heb gesplitst (Tjdschr. voor Entom. XVII, blz. 132 en volg.) Ve AD UNE 132 DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. I. PSYCHODA VENUSTA Weyenb. n. sp. Het geheele lichaam lang behaard; de kleur der haren afwisselend in grijs en zwart, en zoo gerangschikt, dat de rug zwart is, in vergelijking van de zijden, waar de grijze haren de overhand hebben. De sprieten zijn zwart, ook hier en daar met korte grijze haren bezet. De vleugels (fig. 19) zijn zeer fijn behaard en vertoonen in de beharing zwarte vlekken en stipjes; in de vlekken zou het mogelijk zijn vier eenigszins onregelmatige dwarsrijen te herkennen, waartusschen dan de stippen verstrooid staan. De vleugeladeren zijn overal aan den vleugelrand donker; de franje is afwisselend grijs en zwart. Dit laatste is ook het geval met de pooten; de tarsen zijn echter geheel zwart. — Lengte 1,5, vlucht 6,5 à 7 mm. Het d is lichter gekleurd dan het 9. III HIERONYMUS, EEN NIEUW GENUS DER PHORIDEN. Sprieten klein, laag ingeplant, bijna op den mondrand; de spriet- borstel stevig. Tromp gebogen, zeer harig; palpen klein, bolvormig. Het geheele lichaam is zeer ruig; er zijn vele kleinere en enkele groote haren. De thorax is hoog gewelfd en als in twee ongelijke deelen verdeeld, waarvan het achterste kleinere het schildje schijnt te wezen, dat in dat geval naar evenredigheid groot zou zijn. Het achterlijf is kleiner dan de thorax en bestaat uit zes geledingen, waarvan de laatste zeer klein is; de vorm is aan de rugzijde sterk afhellend en daardoor, van terzijde gezien, eenigszins driehoekig, vooral bij het d. De kop ligt min of meer onder den hoogen thorax verscholen en is van achteren als door een’ halskraag daar- mede verbonden. De pooten zijn stevig gebouwd, maar kort, en daarbij zeer ruig, ofschoon slechts kort behaard; de heupen zijn vrij lang en dun, de dijen en schenen breed, de schenen met DIPTEROLOGISCHE FRAGMENTEN. 133 dubbele eindsporen en aan de meeste gewrichten met borsteltjes, die een weinig langer zijn dan de overige beharing; het eerste tarsenlid is slechts weinig langer dan de volgende leden; het laatste tarsenlid is iets verlengd en heeft tusschen de vrij stevige klauwtjes een lang borstelhaar. Vleugels dubbel zoo lang als het lichaam en daarbij zeer breed, microscopisch behaard en met korte borsteltjes aan den voorrand; de subcostaal-ader bereikt nog niet de helft van den voorrand; de mediastinaal-ader is dun, nauwelijks zicht- baar; uit de subcostaal-ader ontspringen dicht bijeen twee aderen, die eenigszins gebogen en uit elkander loopend, de eene boven-, de andere onder de vleugelspits uitmonden; eene derde langsader ontspringt bij den vleugelwortel en loopt in eene bolle lijn naar den achterrand. Tot dit geslacht reken ik een der kleinste Diptera, die ik ken: Hieronymus pygmaeus Weyenb. n. sp. — Kop donker- bruin, met glanzig roodbruine oogen; thorax en achterlijf vaal- bruin; de pooten lichtbruin, met uitzondering van het voorste paar , dat donker en bijna zwart is. Kolfjes helder. Vleugels ongekleurd. De beharing van lichaam en pooten over ’t algemeen donker. — Lengte 0,37 mm. Op 24 April te Cordova met het sleepnet gevangen. Fig. 20. het lichaam van terzijde. » 21. voorpoot. » 22. achterpoot. » 23. vleugel. AANTEEKENING GEOMETRA RIGUATA HUBNER, P. C. T. SNELLEN. Eenigen tijd geleden de in mijne verzameling aanwezige soorten van Cidaria onderzoekende, ten einde na te gaan of de door den heer E. Meyrick, in de Transactions of the New-Zealand Institute, 1883, p. 57—58 aangenomen genera zijner Larentidae , — ten deele op de verschillende plaats van oorsprong der aderen 6 en 7 van de voorvleugels berustende, — ook bij onze Europeesche soorten van Cidaria aanleiding konden geven tot eene verdeeling van dit soorten- rijke genus in eenige goed begrensde kleinere, beschouwde ik ook het aderstelsel van C. rigvata. Tot mijne verwondering vond ik hier eene belangrijke afwijking; ader 6 en 7 der voorvleugels ont- springen op een langen steel, uit de spits der middencel, evenals bij Mesotype virgata. De aanhangcel en de aderen 8—11 der voorvleugels, zoomede de geheele overige nervuur leveren bij de twee genoemde soorten ook geene verschillen op‘ en dus is het voor mij duidelijk, dat riguata uit Cidaria moet worden verwijderd en bij virgata, in het genus Mesotype geplaatst. De bovenbeschreven afwijking toch is het hoofdkenmerk van Mesotype Lederer. Eene enkelvoudige aanhangcel komt namelijk ook bij eenige soorten van Cidaria Lederer en eene gedeelde bij een paar van Zupithecia voor. Riguata verschilt overigens, behalve door de geheel anders aan- gelegde teekening, door stompere vleugelpunten, kortere palpen AANTEEKENING OVER GEOMETRA RIGUATA HÜBN. 135 en iets minder ver naar achteren geplaatste middensporen der achterschenen, doch m. i. is dit niet toereikende om weder de vorming van een nieuw genus te rechtvaardigen. Wat de verschillen in den oorsprong van ader 6 en 7 der voor- vleugels aangaat, waarvan de heer Meyrick onder andere kenmerken gebruik maakt tot vorming van genera bij de Nieuw-Zeelandsche soorten van Zarentia (Cidaria Led.), zoo kunnen die bij de Euro- peesche soorten geen dienst doen. Die verschillen zijn namelijk niet constant bij de voorwerpen van eene en dezelfde soort en ik vrees dat die overigens zoo degelijke entomoloog zich wat te veel gehaast heeft om er gebruik van te maken. Standvastig schijnen mij toe: 1°. de gedeelde of ongedeelde aan- hangcel, 2°. de oorsprong van ader 11 (uit de aanhangcel of uit den steel van 7—10 (8—10), 3°. het uitloopen van ader 11 (in ader 12 of in den voorrand), 4°. de behaarde of beschubde borst, 5°. het verschil in de lengte der palpen. Daarentegen , behalve het bovengemelde, wat betreft de aderen 6 en 7, zijn onzeker de kenmerken aan de verschillende bekleeding der mannelijke sprieten ontleend. Ten slotte merk ik op, dat de dwarsader der voorvleugels bij Mesotype virgata volstrekt niet ontbreekt, zooals men uit de bovenste afbeelding links bij Lederer in zijne «Spanner» (/erh. der zool. bot. Gesellschaft zu Wien, 1853), fig. 25 zou kunnen opmaken. In de onderste figuur is zij aanwezig, wat ook juist is, AANTEEKENING OVER TWEE SOORTEN VAN NOORD-AMERTKAANSCHE LEPIDOPTERA, DOOR P. C T. SNELLEN. In een zeer lezenswaardig opstel, getiteld: « Die Nord-Amerika und Europa gemeinsam angehörenden Lepidopteren», dat het licht zag in de Verhandlungen der zool. bot. Gesellschaft in Wien, van 1884, bespreekt de heer H. B. Möschler het door den titel van zijn stuk uitgedrukt onderwerp op eene grondige wijze en vrij volledig. Hij behandelt daarbij Grote’s New Check List of North- American Moths van 1882 en beklaagt er zich over, dat deze, zoo min als Packard in diens Monography of the Geometrid Moths of the United States (1876), voldoende gelet hebben op zijne ver- schillende publicatien over Lepidoptera van Labrador, wat voorzeker moeielijk te verontschuldigen is. Intusschen komt bij mij de vraag op, of Grote’s Check List wel der moeite waard is om er veel ge- wicht aan te hechten. Het is eene bloote lijst van namen, zonder citaten, synoniemen of opgave van lokaliteiten , en met verschillende opzettelijke uitlatingen (zie op p. 65 der Check List). Bovendien is zij zonder veel oordeel samengesteld; de familie Zygaenidae b.v. op p. 13 en 14 zou de schrijver ten minste al zeer moeielijk kunnen rechtvaardigen; deze is een waar samenraapsel van heterogene bestanddeelen. Het werk verdient dus niet de eer, dat een der voornaamste van de thans levende lepidopterologen zich er mede bezig houdt. Een paar aanmerkingen, in verband met het opstel van den heer Möschler, wil ik hier mededeelen. OVER TWEE SOORTEN VAN N.-AM. LEPIDOPTERA, 137 1. Brephos infans Möschler. Deze soort is door hem niet besproken. Zij werd door hem in het Wiener Entom. Monatschrift 1862, p. 134, pl. 1, fig. 6 ge- _publiceerd en komt ook in Canada voor. Twee gave mannelijke Canadeesche voorwerpen van fans en mijne Nederlandsche van Parthenias vullen vrij wel de gaping aan, welke tusschen beiden , volgens Möschler’s beschrijving, bestaat. Vooreerst moet ik aan- teekenen, dat bij beiden de vorm der mannelijke sprieten de- zelfde is; hunne leden zijn driekant, dicht opeen gedrongen, terwijl zij bij de mannen van Notha en Puella kort maar duidelijk gebaard zijn. Dit punt roert de heer Möschler niet aan, evenmin het al of niet voorkomen der karakteristieke bruine vlek op den buik van Parthenias. De vleugelvorm verschilt bij de Canadeesche voorwerpen niet van drie inlandsche en een Duitsch van Parthenias. Een Neder- landsch wijfje heeft daarentegen juist duidelijk breedere voorvleugels dan de andere exemplaren. De donkere dwarslijnen der voorvleugels zijn bij de Canadeesche aanwezig en ruim zoo duidelijk als bij een’ Nederlandschen man ; voorts is de donkere middenvlek , hoewel minder sterk, ook bij hen met grijsblauwe schubben geteekend; de witte streep daarachter (de witte afzetting der tweede dwarslijn, bovenaan met een wit voorrandsstreepje ineenvloeiende) is bij den Cana- deeschen man zeer onduidelijk, de golflijn bij een Nederlandsch exemplaar even flauw als bij 2%fans Möschler. Ook de verschillen in de zwarte teekening der onderzijde zijn bij mijne exemplaren niet standvastig. En zoo blijven dus alleen de donkerder bruine kleur van de bovenzijde der voorvleugels en het donkerder en meer eentoonige oranjegeel van de achtervleugels en onderzijde over, wat wel voor eene lokale varieteit, maar niet voor specifiek verschil toereikende is. 2. Eugonia autumnaria Werneb. (alniaria W.N.). De heer Möschler hecht geen gewicht aan het ontbreken van een paar sporen aan de achterschenen bij Lug. magnaria Guenée , 138 OVER TWEE SOORTEN VAN N.-AM. LEPIDOPTERA. hoewel hij moet erkennen, dat dit kenmerk constant is, omdat een dergelijk bij Aeidalia rusticata niet standvastig is. Ik moet hier opmerken, dat ook ik het verschil in de sporen der achter- schenen bij al mijne voorwerpen van magnaria en autumnaria constant vind, dat het aan een ander genus van Geometrina ontleende voorbeeld van Acid. rusticata hier niet afdoet en dat buitendien bij magnaria de achterschenen zelven tegen het eind verdikt zijn en bij autwmnarta niet. Overigens erken ik dat Guenée’s overige kenmerken, aan het verschil in grootte der vlinders, de grootere tanden der vleugels, de teekening en aan het verschil in sprietbouw ontleend, geen steek houden. Het is in dit Tijdschrift, Jaargang XII (1870) op p. 236, dat Zeller in eene noot het door hem ontdekte soortskenmerk van magnaria bekend maakt. Ik wil dit hier nogmaals in het licht stellen, daar men Zeller’s opmerking, ter loops bij een opstel over «Spätlinge bei den Lepidopteren des Nord-östlichen Deutschlands » gemaakt, allicht over het hoofd zou kunnen zien. PANAGRA VETHI nov. spec. BESCHREVEN DOOR P. Cc. T. SNELLEN, Bij het zien van dezen vlinder, kwam mij dadelijk de overeen- komst met onze Europeesche Panagra petraria in de gedachten, niettegenstaande de omgebogen voorvleugelpunt en de gebaarde sprieten van den man. Grootte, kleur en teekening hebben bij beide soorten zeer veel overeenkomst en ik vermoedde dan ook aanvankelijk, de door Guenée beschreven, op petraria volgende saxaria uit Midden-Afrika voor mij te hebben. De auteur zegt echter, dat bij deze de mannelijke sprieten zooals bij petrarıa gevormd zijn en vindt buitendien zooveel overeenkomst met de genoemde Europeesche soort, dat hij zelfs het vermoeden oppert dat zijne Afrikaansche slechts eene lokale varieteit van petraria kon zijn. Op dit vermoeden nu zal men bij Vethi niet komen. De sprieten zijn, behalve het reeds ten opzichte der mannelijke opgegeven ver- schil, bij beide sexen wel een vijfde langer, de palpen daarentegen korter en de achterschenen zijn tweemaal zoo lang als de dijen, buitendien zoo min bij den man als bij het wijfje verdikt (wat bij petraria wel het geval is). In het aderstelsel der voorvleugels is ook eenig verschil, want terwijl bij petraria ader 11 vrij is en slechts 7—10 gesteeld uit eene zeer lange en smalle aanhangcel komen 1), vindt men bij /ethi eene kortere, breedere, driekante aanhangcel, waaruit de steel van 7—11 ontspringt. Wat Lederer’s Geometrinen-systeem betreft, zoo kan /ethi in ‘geen zijner genera komen en zou er een nieuw moeten worden 1) In mijne Vlinders van Nederland, I, p. 614 is de toestand der aderen 7—11 niet goed beschreven. 140 PANAGRA VETHI nov. spec. gevormd, tusschen Diastietis en Phasiane. Het laatste genus is overi- gens bij hem zeer weinig homogeen , en eene afscheiding van petraria , die dan met de Noord-Amerikaansche defluata Packard generiek kon worden vereenigd, ware al dadelijk aan te bevelen. De beide laatsten zijn eveneens gebouwd. Jett kan zeer wel in het « Sammel- genus» Panagra Guenée worden gehuisvest, althans voorloopig. Vlucht 29 (3) en 32 (9) mm. Palpen bij den man een vierde, bij het wijfje een derde langer dan de kop, horizontaal, smal, stomp, glad beschubd, lid 2 met eenige langere haren; de kleur bruingrijs. Zuiger lang. Aangezicht eenigszins buitenwaarts af- hellende, vlak, bijna vierkant , bruingrijs met smallen grijsgelen rand. Oogen iets breeder dan het aangezicht. Schedel, evenals het aan- gezicht en de thorax, glad beschubd. Sprieten een weinig langer dan de helft van den voorrand der voorvleugels, bij den man met drie en dertig stel vrij lange dunne, fijn behaarde baarden, die voorbij de helft in lengte afnemen en bij het laatste zesde, dat fijn en kort behaard is, ophouden. Bij het wijfje zijn de sprieten draadvormig. De schaft is grauwgeel, de baarden grijsbruin. Voorvleugels met sterk en regelmatig gebogen voorrand, spitse (bij het wijfje sterker) omgebogen punt, vrij steilen, eerst onderaan een weinig gebogen, effenen achterrand, afgeronden staarthoek en vlakken binnenrand, die iets langer dan de achterrand en bijna een derde korter dan de voorrand is. De achtervleugels, die even breed als de voorvleugels zijn, hebben daarentegen een sterk afgeronden voorrandshoek, gebogen, op ader 4 zelfs een zweem hoekigen, iets gegolfden achterrand en zeer duidelijken, stompgepunten staarthoek. De beschubbing is fijn, glad, maar vrij dof. De kleur (dezelfde ook op schedel en thorax) is op de voorvleugels grauwgeel, bij den man wat roodachtig en bij beide sexen met twee fijne, scherpe grauwbruine dwarslijnen en zulk een middenpunt geteekend. Van deze lijnen is de eerste, — iets vóór twee vijfden der vleugellengte, — geheel recht en loopt van den voorrand der middencel naar den binnenrand der vleugels. De tweede begint bij de vleugelpunt en loopt, niet sterk maar regelmatig wortelwaarts gebogen, naar drie vierden van den binnenrand. Bij het wijfje zijn de dwarslijnen PANAGRA VETHI NOV. spec. 141 buitenwaarts smal olijfgroen beschaduwd, en men neemt buitendien bij beide sexen eene fijne, zwartgrijze bestuiving waar, die even voor de dwarslijnen het dunste is. Franjelijn scherp, bij het wijfje grijsbruin, bij den man donkerrood; franje grauwgeel, bij den man iets roodachtig. Achtervleugels lichter (weinig meer dan grauwachtig geelwit), tegen den staarthoek iets donkerder, in de tint der voorvleugels, en op twee derden met eene fijne, ongebogen , grijsbruine dwars- lijn, die bij ader 6 zeer flauw begint en, gaandeweg duidelijker wordende, op drie vierden in den binnenrand uitloopt. Evenzoo is de grijsbruine franjelijn. Franje als de vleugel. Onderzijde gekleurd als de bovenzijde der achtervleugels, met eene grovere, bruingrijze besprenkeling, vier middenpunten en eene grijsbruine booglijn op drie vierden, die op de achtervleugels tot in cel 15 onverzwakt doorloopt, op de voorvleugels tegen den binnenrand verflauwt en even daarboven ophoudt. Achterlijf dun, glad beschubd, gekleurd en zoo lang als de achtervleugels; bij den mannelijken vlinder versierd met eene on- duidelijke dubbele ruglijn, bestaande uit donker roodbruine schubben. Het is bij het wijfje iets dikker en heeft bij den man eene korte stompe staartpluim. Pooten lang, dun, aan die der Pyraliden her- innerende, glad beschubd, gewoon gespoord; hunne middensporen ongeveer bij twee derden der achterschenen. Ader 3 en 4 zijn overal gescheiden, 5 der achtervleugels is dunner, 6 en 7 dier vleugels komen uit één punt, 8 is vrij. Van het aderstelsel der voorvleugels is reeds boven het noodige gezegd; alleen wil ik nog opmerken, dat de aanhangcel een weinig voor het eind der middencel is geplaatst. Beide exemplaren zijn door de heeren Veth en van der Kellen in Benguela (Zuidwest-Afrika) gevangen, en ik neem de gelegenheid waar, deze soort naar wijlen den heer D. D. Veth te benoemen, als eene, helaas! posthume hulde aan de diensten, die zijne on- vermoeide werkzaamheid zoowel aan de Natuurlijke historie als aan de Aardrijkskunde heeft bewezen. 142 Pl. 6, fig. » » » » » » » PANAGRA VETHI NOV. spec. VERKLARING DER AFBEELDINGEN. Vrouwelijke vlinder, vergroot. Onderzijde van diens linkervleugel, vergroot. Linkervoorvleugel van den mannelijken vlinder, vergroot. Vleugeladerbeloop bij den vrouwelijken vlinder, vergroot. Diens hoofd van terzijde gezien, sterk vergroot. Een viertal leedjes van den vrouwelijken spriet, zeer sterk vergroot. Hoofd van den mannelijken vlinder, van terzijde gezien, sterk vergroot. Een paar middengeledingen van den mannelijken spriet, zeer sterk vergroot. Rechter achterbeen van den vrouwelijken vlinder, sterk vergroot. SOME REMARKS ON THE LONGICORN GENUS MEGACRIODES PASCOR, BY J. R. H. NEERVOORT VAN DE POLL. Although the female of Megaeriodes Saundersii Pascoe was des- cribed many years since (Trans. Ent. Soc. London, 3rd Series, Vol. III, 1866, p. 272), in as much I am aware up to this day the characteristics of the male remained unpublished. At all events it may be useful to publish some remarks on the male specimen I just received. The measurements of this specimen are: length 36 mm.; breadth at the shoulders 123 mm.; length of the antennae 51 mm. Of course it is much smaller than the two female types of which Mr. Pascoe describes the length to be 22 lines (49 mm.); the author makes no mention of the length of the antennae, but measuring the figure they may be 2 or 3 mm. longer than the body. — The antennae of my male specimen are perfectly mutic, except the small spines at the apices of the joints, and have a small cicatrix at the scape. — The elytral spots of this d are much larger, and of course, by the smaller size of the specimen, placed very close together; the basal spots have the shape of an oblique square; on the right elytron the two apical ones are confluent and form a single very elongate spot. The genus Megacriodes seems to have much attraction to make new species for it; the two species described by Mr. Snellen van Vollenhoven, do not belong to it, being both females of Batocera 144 ON THE LONGICORN GENUS species (vide Ritsema’s «Remarks» in Notes from the Leyden Museum, vol. III, 1881, p. 10); more recently Mr. Waterhouse has described M. Forbesii (Annals and Magazine of Nat. Hist., 1881), but I am quite unable to separate this species from M. Saundersii Pascoe. — Mr. Waterhouse (who seems not to have compared Pascoe’s type-specimens, as he says: « Near Saundersii, but judging from the figure it is a more robust species») des- cribes it as differing chiefly in having «the base of the elytra and all the humeral region thickly studded with shining granules»; the granules of Saundersii are described by Mr. Pascoe as follows: «the elytra with numerous granules at the side near the shoulder and a few at the base». — Secondly Zorbesii should differ in having «each elytron with three patches of white pubescence, the first and second placed as in M.. Saundersii but very irregular in form, the third very elongate and as if formed of the two apical spots of M. Saunders»; this character however is of no value at all as proved by my male specimen, of which consequently the right half should belong to Korbes and the left half to Saundersii. — Of course the oniy difference that remains, and still doubtfully, are the somewhat more numerous basal granules of M. Forbesii, a very poor character indeed for separating two specimens from the same locality 1), in a group of which the species in many respects are so much subject of variation. — In the figure of M. Saundersii the basal granules are indeed reduced to a minimum, but that figure is not very exact; who should suppose, judging from it, that the insect is «pube subtillissima cinerea indutus » ? Mr. Pascoe, establishing the genus Megaertodes, placed it between Batocera and Apriona ?); Mr. Lacordaire in his Genera des Colé- optères, and the authors of the Munich Catalogue placed it after Apriona; two new genera have been established since, viz: Abato- 1) Mr. Ritsema kindly did me observe that although Mr. Pascoe mentions Megacriodes Saundersii from Sumatra only, that species is figured in Mr. A. R. Wallace’s Malay Archipelago, vol. I pl. 3 fig. 5, among remarkable beetles found at Simunjon, Borneo. 2) In his tabulation of the genera of the Lamiinae it is placed after Apriona. MEGACRIODES PASCOE. 145 cera and Losenbergia, and both are placed between Batocera and Megacriodes, which was thus more and more separated from the genus Batocera, to which it has, I believe, much more affinity than any of the other three genera. From the four genera Megacriodes is the only one that has the antennal-scape like that of Batocera ; Abatocera, now placed next to Batocera, is in reality the most aberrant form according to its broad front, rugous vertex and flattened antennary-tubers, 10 ON THE CLASSIFICATION OF THE GENUS LOMAPTERA s. |, BY J.R. H. NEERVOORT VAN DE POLL. (Pl. 7). Reading Dr. Kraatz’s study entitled « Ueber den systematischen Werth der Forceps-Bildung bei den mit Lomaptera verwandten Gattungen» !), I felt myself attracted to make inquiries upon the same subject, and although Dr. Kraatz says at the end of his study: « Weitere Untersuchungen über die Zomaptera-Arten schienen mir unniitz» *), I am very glad for having just chosen the Lomapterini for my first investigations. — The results I obtained will make their classification a much more natural one; they have surpassed in that respect by far my expectations and proved that the last word was not yet said on that subject. Before I explain my own views it will be necessary to follow what different authors have already recently published on the clas- sification of the Lomapterini. Mr. Gestro has been the first to separate under the name of Ischiopsopha the Lomaptera-species which show stridulating-organs 1) Deutsche Entom. Zeitschrift, 29 Jahrgang, 1885 p. 349, Tab. V f. 22—31. 2) 01 e.p. 352 ON THE CLASSIFICATION OF THE G. LOMAPTERA. 147 on the abdomen 1) (a peculiarity observed before by Mr. Sharp *); besides this the following are the principal characteristics given in the diagnosis of that genus, viz: a small scutellum not covered by the median lobe of the thorax, a straight horizontal mesoster- nal process, the shape of the pygidium and the general form. In the enumeration of the species which have to constitute this genus, Z. D’Urvillee Burm. is placed provisionally 3), being unknown at that moment to the author, but some time after- wards 4), having received that species, Mr. Gestro says that although L. D’Urvillei is wanting the stridulating organs, it must enter undoubtedly in his genus Zschiopsopha 5). — The smaller Lomaptera ceramensis Wall. and cambodiensis Wall., which have all the characteristics of /schiopsopha , with the exception of the stridulating- organs, are excluded from the genus and Mr. Gestro calls them true Lomaptera’s ©). It is also Mr. Gestro who observes that the group of L. striata Wall. , pulla Billb. ete. , with an elongate visible scutellum , a peculiar shaped pygidium , mesosternal-process and general form, will have to constitute a new genus 7), however it was not named before some years afterwards by Dr. Kraatz, viz: Thaumastopeus *). — To the characteristics enumerated by Mr. Gestro, Dr. Kraatz adds as a prin- cipal character the shape of the forceps, which is quite different from that of Zschiopsopha and Lomaptera. 1) Annali del Mus. civic. di stor. nat. di Genova, vol. VI, 1874, p. 496—498. 2) The Entom. monthly Magaz. XI, 1874, p. 136. 3) Lc. p. 498. 4) Ann. del Mus, civic. di stor. nat. di Genova, vol. IX, 1876—77, p. 89—90. 5) Mr. van Lansberge quotes erroneously (Compt. Rendus de la Soc. ent. de Belgique, 1880, p. cxxv) that Mr. Gestro places doubtfully Z. D’Urville among the Ischiopsopha’s. There is not the least hesitation in Mr. Gestro’s expression; „L. D'Urvillei ha la particolarità d’esser priva di zone stridulanti, cionondimeno non si può togliere dal genere Ischiopsopha per la sua forma generale, per quella dello scudetto, del processu mesosternale e del pigidio.” 6) 1200.5p2 94: 7). Lc. p. 93: 8) Deutsche Ent. Zeitschrift, 29 Jahrgang, 1885, p. 350; was already named so before in the 55th Naturforscher-Versammlung at Gotha, 1383. ~ 148 ON THE CLASSIFICATION Having deducted the species that enter in these new genera, there remains a genus Lomaptera with three different types, viz: 1°. Species with visible scutellum and all the other characteris- ties of Zschiopsopha, excepted the stridulating-organs: — L. cera- mensis Wall. ete. 2°. Species with the scutellum totally covered by the median lobe of the thorax; the pygidium conically elevated in both the sexes but in the female ordinarily strange compressed; broad heavy- bodied species: — L. papua Guér. etc. 3°. Species with the scutellum totally covered by the median lobe of the thorax; a hemispherical, strongly depressed pygidium, equal in both the sexes, but in the female with an impression at the underside; broad but flat-bodied species: — L. validipes Thoms. ete. Mr. van Lansberge has already paid attention to the sub 3 mentioned Lomaptera’s and has given a synopsis of them !); un- happily he has intermixed it with species I mentioned sub 2. Having a genus with such different forms it is with full right that Mr. van Lansberge says: «je ne crois du reste pas qu’on puisse conserver ce genre (i. e. /schiopsopha), certaines espèces offrant des passages ou des anomalies qui en rendent la classifica- tion dans l’un ou l’autre genre difficile» ?). — However we will see that with little trouble the classification is to make an easy and natural one. Returning now to my own inquiries, I commenced to prepare the forceps of the same species (with the exception of Z. rufa Krtz. and diaphonia Krtz., species I do not possess) as figured by Dr. Kraatz, and found the same types for Thaumastopeus (fig. 1), Ischiopsopha (fig. 2) and Lomaptera (fig. 3), but besides these three I found to my great estonishment still a fourth and very peculiar one for Lomaptera vanthopus Boisd. (fig. 4). What kind of mistake there took 1) Comptes-Rendus de la Soc. Ent, de Belgique, 1880, p. CXXVIi and CXXVIIL. 2) lc. p. CXXV. OF THE G, LOMAPTERA. 149 place with the forceps of Dr. Kraatz’s wxanthopus, will be best elucidated by that author himself. Thereupon I prepared the forceps of a great number of other species and I found these four types remarkably constant, offering slight specific modifications only. — On the first survey there seems to be a great difference between the forceps of the large 7%. striatus Wall. and the small 7%. pullus Billb., but in reality both are constructed following the same type. As soon as I had this constant internal character, I ventured to find it allied with some constant external characters, and after a careful examination of a great number of species I happily re- cognized that each of the forceps types corresponded with a pecu- liar type of pygidium (fig. 1a, 2a, 3a, 4a), a peculiar type of mesosternal process (fig. 15, 2b, 30, 45) and a peculiar type of general form (fig. le, 2c, 3c, 4e). It will be hardly necessary to point out that all these parts are subject to various specific modifications; so is for example the mesosternal process of L. subarouensis Thoms. much more bent down- wards than that of adelpha Thoms.; in this respect the latter is very similar to that of wauthopyga Gestro, etc. ; but after a careful examina- tion we can reduce them all to the four types I have figured. The shape of the mesosternal process may be somewhat variable, the shapes of the pygidia and forcipes are very sharply separated, and I cannot find a single intermediate form between them. I have nothing to add to the genus Thaumastopeus (fig. 1, 1a, 45, Ae), this being already well limited. The genus /schiopsopha (fig. 2, 2a, 2b, 2c) must become so- mewhat more extensive and receivealso Z. ceramensis , cambodiensis. I prepared the forceps of ceramensis and found it not different from other /schiopsopha’s; the weak side of Mr. Gestro’s genus is that he has taken the stridulating-organs as a principal character, whilst they are of secondary value only; the true principal characteristics are the visible scutellum, the straight mesosternal process and the shape of the pygidium. — Regarding the abnormal convex 2. ano- mala Mohn. , placed among the Ischiopsopha’s by Mr. Gestro, and 150 ON THE CLASSIFICATION I. Adolphina Lansb., which proves following its author that the genus Ischiopsopha is quite inadmisible, I think, judging from the descriptions, that they are true Zschiopsopha’s, so as I have cir- cumscribed that genus; I may still observe that /. bifasciata Quoy et Gaim. has also a much more convex breast than any one of the Ischiopsopha-species I am acquainted with. The genus Lomaptera (fig. 3, 3a, 36, 3c), already disencum- bered from the species with visible scutellum, has only to include the species with a conically elevated pygidium. For the Lomaptera’s with a simple, strongly depressed pygidium a new genus is to be created, for which I propose the name Mucterophallus (fig. 4, 4a, 4b, Ae). Most of the Mucterophallus species have still a peculiar coloration, thorax and elytra being ordinarily partly testaceous. In order to complete this study I let follow hereafter the diagnoses of the four genera, so as I have circumscribed them. I think the systematic value of the forceps shape is proved once more by this study; I have not yet an opinion whether the exa- mination of the forceps will be decisive for separating closely allied species, not having prepared a sufficient number of one and the same species to know if it is subject to much variations, but I feel quite © sure if Mr. Gestro had prepared the forceps of M. validipes and M. xanthopus, he would never have ventured to unite these species. DIAGNOSES OF GENERA. Thaumastopeus Kraatz. Clypeus valde prolongatus, profunde incisus, lobis subangustatis. Thorax angulos anticos versus sensim angustatus, lateribus subrectis vel subangulosis, lobo postico subangustato, apice subtruncato , scutellum haud obtegente. Scutellum valde elongatum, angustum, acutissimum. Elytra subparallela, apice rotundato-truncato. Mesosterni processus valde productus, acuminatus, plus minusve meurvatus. OF THE G. LOMAPTERA. 151 Pygidium valde transversum, breve, in utroque sexu conforme. Corpus elongatum, supra deplanatum. ‘Ischiopsopha Gestro, v. d. Poll. Clypeus minus prolongatus, minus profunde incisus, lobis vali- dioribus. Thorax lateribus ampliato-rotundatis; lobo postico subangustato, apice truncato vel emarginato, scutellum haud obtegente. Scutellum parvum, subtriangulare. Elytra subparallela, lateraliter angulatim inflexa , apice rotundato- truncato; sutura subspinosa. Mesosterni processus depressus, deplanatus , horizontalis. Pygidium hemisphaerico-depressum, carina media transversa, supra magisque subtus excavatumz in utroque sexu conforme. Corpus subangustatum, rarius ampliatum, supra deplanatum , rarius convezum. Lomaptera G. et P., v. d. Poll. Clypeus profundius incisus, lobis divergentibus. Thorax lateribus valde ampliato-rotundatis , lobo postico lato, rotun- dato, scutellum obtegente. Elytra subparallela vel apicem versus subangustata, apice rotun- dato-truncato, sutura subspinosa. Mesosterni processus validus, apice obtusus, valde productus, plus minusve oblique deorsum directum. Pygidium conoideum in utroque sexu, magis in 2, in hoc sexu plerumque singulariter compressum vel deplanatum , vel carına- tum. Corpus latum, valıdum , supra subdeplanatum. Mucterophallus v. d. Poll. (uvxtio = nasus, pedlos = penis). Clypeus ut in genere Lomaptera. Thorax ut im genere Lomaptera, 152 ON THE CLASSIFICATION OF THE G. LOMAPTERA. Elytra apicem versus angustata, apice emarginato, ad suturam spinosa. Mesosterni processus validus, in parte media deorsum declinatus , apice subacuminato. Pygidium hemisphaericum, valde compressum, in 2 subtus in medio excavatum. Corpus latum, depressum; supra subdeplanatum , subtus dense cinereo-villosum. DESCRIPTION OF A SECOND SPECIES OF THE LUCANOID GENUS AEGOGNATHUS LEUTHNER , BY J.R. H. NEERVOORT VAN DE POLL. Aegognathus Leuthneri v. d. Poll. 3. Niger, thorace in medio, in lateribus et in margine anteriore rubro notato, elytris sat late rubromarginatis. Caput opacum, impuneta- tum, margine frontali fortiter emarginatum. Mandibulae validae, apice obtuso, in medio dente valido, acuminato, ad basin dentibus ternis parvis, perpendiculariter positis. Prothorax opacus, impunctatus , lateri- bus in medio emarginatis, angulos posticos versus oblique angustatis ; angulis anticis prominentibus , angulis posticis subacutis ; margine basali undato; in medio longitudinaliter sat late impressus. Elytra fortiter reticulato-punctata, angulis humeralibus acuminatis ; subnitida, pubes- centia fulva obsoletissime induta. Subtus nitidus, glaber, sparsim punctatus. Tibiae anticae externe dentibus octonis, gradatim crescenti- bus, armatae. o. Latet. Habitat Columbia. — In mus. nostro. Black; the thorax with a broad longitudinal bandin the middle, a broad irregular shaped band on each side and a narrow band along the front margin red; the elytra with a broad red margin, also somewhat reddish along the suture. The not sharply limited red markings on the thorax let suppose much variability. The head is deeply emarginated in front, straight at the sides, 154 A NEW SPECIES OF THE G. AEGOGNATHUS LEUTHN. the swelling in the cheek behind the eyes rounded; dull, impunctate. Mandibles shorter than the head and thorax together, strongly bent inwards, terminating in a blunt point, in the middle with a strong upward directed acuminate tooth, at the base with three small approximate teeth, perpendicularly placed. Thorax dull, impunctate, with the sides slightly emarginated in the middle, then converging in an oblique direction towards the posterior angles, which are subacute and in continuation of the flexuous line of the posterior margin; the anterior angles acute and projecting; with a raised rim along the sides and the base, and a broad longitudinal impression in the middle. Elytra reticulate-punctate, the punctures forming irregular lines, the humeral angles with an obtuse tooth; slightly shining, covered with an extremely fine fulvous pubescence. Underside shining, with a few punctures on the breast, which become more numerous on the abdomen. The tibiae of the anterior legs with eight, gradually increasing teeth on the outer edge before the termiral tooth. Measurements ¢: total 29 mm.; head 6 long, 9 broad; man- dibles 7,5; prothorax 5 by 10; elytra 12 by 9. This species is close to Aegognathus Waterhouse. Leuthner, but may easily be distinguished by the deeply emarginated front of the head, the more rectangular thorax, as well as by the red markings. I have much pleasure in dedicating this beautiful species to Dr. Franz Leuthner, the author of the splendid monograph of the Odontolabini. DESCRIPTION OF NE Wot dk CN TD FROM WEST-AFRICA (CONGO). BY J.R. H, NEERVOORT VAN DE POLL. Dyspilophora distincta v. d. Poll. 3. Obscure olivaceus, nitidus; clypeus et margines thoracis brunnei ; singula elytra in medio macula magna fulva ornata, callo et margine apicalı brunnescenti; pygidium maculis duabus magnis brunneis nota- tum; pedes brunnei, tarsis nigris; mesosterni processus brunnescens. Caput clypeo fortiter strigoso , vertice sparsim punctato ; thorax punc- tatus, fortius densiusque latera versus, ad latera fortiter strigosus ; scutellum nonnihil punctatum; elytra punctata, ad apicem et ad marginem pone maculam valde strigosa, macula fulva granulis minu- tissimis densissime obsita; pygidium densissime subtiliterque strigosum ; sternum, latera abdominis, femoraque strigosa. Long. 17 mm., lat. 9 mm. Dark olive green, bright shining; the clypeus brown, the thorax irregularly bordered with the same colour; each elytron with a large irregular fulvous spot, which touches the margin but does not reach the suture; the apical callus and the apical portion of the margin brownish; the pygidium with a large brown spot on each side; the legs brown with the tarsi black; the mesosternal process brownish, 156 A NEW CETONIID FROM W.-AFRICA. Head with the clypeus coarsely strigose and a few deep punc- tures on the vertex. Thorax finely punctured, the punctures becoming stronger and more numerous towards the sides, which are strongly strigose. Scutellum with a few shallow punctures. The elytra distantly punctured, between the apical callus and the suture and along the outer margin below the fulvous spot strongly and coarsely strigose; the fulvous spot all over thickly covered with extremely small granules, which do not exceed the borders of the spot. The pygidium finely and coarsely strigose. Breast, sides of the abdomen and femora distantly strigose. This species agrees in all the characters with the genus Dyspilo- phora Kraatz, in form it differs however from Dyspilophora trivit- tata Schaum in having the thorax somewhat longer and more attenuated towards the top, while the elytra are also somewhat more narrowed posteriorly. I received a single male specimen from Banana, Congo-district , which was sent in alcohol of bad quality, and I therefore believe the fulvous markings to be much clearer, perhaps yellow, in fresh specimens. CHLOROPERLA CAPNOPTERA n. sp. BY R. MAC-LACHLAN. Head: the produced frontal portion broadly truncate; before the frontal edge is a deeply bisinuate groove, extending down to the eye on either side; disk of the head nearly smooth, but there is a small semi-lunate tubercle on either side, nearly (but not quite) on a line with the anterior ocellus; colour nearly uniformly pale yellowish-testaceous, slightly suffused with fuscous posteriorly; the orbits of the ocelli, the two small tubercles, and the frontal groove at its sides, blackish; antennae blackish, yellowish in the basal third, palpi yellowish, the terminal joints fuscescent. Pronotum as broad as the head without the eyes; considerably broader than long; anterior edge slightly arcuate, posterior edge straight, sides oblique, so that the hinder part is narrower than the anterior; disk with a strong impressed longitudinal line in the middle of a smooth median space, on either side of which the disk becomes coarsely and irregularly rugose; the median smooth space is yellowish-testaceous, the rugose portion on either side of it fuscescent, but the margins are pale, so that the thorax is marked by two rather vague broad fuscescent lines (continued in a very indistinct manner on the posterior portion of the head). Mesonotum and metanotum shining black, the former yellowish- testaceous in front. The whole underside of head and thorax pale ochraceous. Legs yellowish-testaceous, the femora externally and internally, the tibiae externally, and the tarsi, somewhat fuscescent, the latter nearly blackish at the tips. Abdomen ochraceous; the posterior segments above narrowly 158 CHLOROPERLA CAPNOPTERA N. Sp. margined with reddish (perhaps not so in the living insect). The margin of the antepenultimate ventral segment (9) thickened, raised and rounded in the middle. Tails black, but wholly yellow in the basal third, with strong bristle-like hairs on the end of each joint. Wings uniformly pale smoky hyaline with the exception of the costal margin which is yellowish. Anterior-wings long and narrow; neuration in the apical half fuscescent, but the costa and sub-costa are conspicuously yellowish and the basal half of the cubiti with the rather numerous thicke- ned veinlets in the two cubital areae, together with the anal veins, are distinctly pale. In the posterior-wings the whole of the neuration is dark excep- ting the costa and sub-costa, which are as in the anterior. Expanse 25 mm. (9). Hab. Osch, Turkestan. One 9 in Albarda’s collection. It is probable that all the pale parts may be more or less tinged with greenish in life. In our present state of knowledge it is hazardous to describe new species of Chloroperla, but this should be readily recognisable by the peculiar colour of the wings, the anterior pair being also unusually narrow. I do not remember to have seen the species amongst those collected by Fedschenko, which were returned uni- dentified. I take this opportunity of stating that the explanation of the neuration of Perlidae given by Pictet (and followed by other authors) is distinctly erroneous. His «nervure accessoire 4 la costale » is the true sub-costa, whereas his «sous-costale » is the radius (or medi- ana); in the same manner his « nervure accessoire à la sous-costale » is the sector radii. As Pictet’s work remains the principal systematic treatise on the Perlidae, it is necessary to call attention to these discrepancies in terminology. » LUST VAN PLANTEN, waarop de in Nederland voorkomende MICROLEPIDOPTERA te vinden zijn, DOOR DIRK TER HAAR. De entomologische wetenschap is langzamerhand zoo ver ge- komen, dat zij zich niet meer tevreden stelt met de kennis van den volkomen toestand der soorten, maar zij heeft ook de ontwikkelings- periode van deze meer en meer tot een punt van grondig onder- zoek gemaakt, omdat zij dit als een noodzakelijk vereischte voor de kennis van vele genera beschouwt. Inzonderheid wat de Lepi- doptera betreft, is deze studie in de laatste jaren met rassche schreden vooruitgegaan. Het wordt daardoor hoe langer zoo moeielijker, nog onbeschreven rupsen te ontdekken of wel, indien men rupsen ge- vonden heeft, na te gaan of deze reeds al of niet beschreven zijn. Vooral in Engeland en Duitschland is in de laatste jaren veel aan het onderzoek der rupsen gedaan. Wijlen William Buckler heeft in the Entomologist's Monthly Magazine menige rups met teekenachtige nauwkeurigheid van het ei tot de pop beschreven, en in Duitschland is het Dr. Ludwig Sorhagen, die in het Berliner Entomologische Zeitschrift in zijne stukjes aus meinem Entomolo- gischen Tagebuch van menige soort de rups heeft beschreven of vermeld op welke planten zij gevonden was. Laatstgenoemde schrijver heeft zich daarenboven onledig gehouden met het samenstellen van twee analytische tabellen I. Uebersicht der Tineinen-Raupen nach der Beschaffenheit der Füsse, en Il. Uebersicht der Blattminirraupen 160 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND nach der Zahl wud Beschaffenheit der Füsse sowie nach der Lebens- weise, welke beide tabellen te vinden zijn in het stukje Beiträge zur Auffindung und Bestimmung der Raupen der Microlepidopteren in het Berliner Entomologische Zeitschrift, Band XXVII (1883). Deze tabellen zijn zeer zeker van groote waarde voor hen, die Tineïnenrupsen vinden en deze wenschen te determineeren, daar zoodoende ook weder gemakkelijker is na te gaan of de rups al of niet beschreven is. Voor eigen gebruik had ik eene lijst samengesteld, die ter aan- vulling moest dienen van Wilde’s bekend werkje Die Pflanzen und Raupen Deutschlands, dat, wat de Microlepidoptera betreft, geheel en al onbruikbaar geworden is. Deze lijst vertoonde ik aan den heer Snellen, die mij aanried haar, na ze omgewerkt te hebben, in het Tijdschrift te plaatsen, daar hij meende, dat zij ook van veel nut kon zijn voor de uit- breiding der kennis van de eerste toestanden der Microlepidoptera en voor het ontdekken van tot dusverre in ons land nog niet waargenomen soorten. Het werk, dat ik hierbij lever, maakt volstrekt geen aanspraak op wetenschappelijke waarde, het is slechts een rangschikken en sorteeren van wat anderen hebben onderzocht en ontdekt. Voor zooverre mij dit mogelijk was, heb ik ook de literatuur van den tijd na de uitgave van het werk van den heer Snellen geraadpleegd !), n.l. tot en met 1884, zoodat ik de eerste toestanden heb vermeld van sommige soorten, die nog niet in dat werk be- schreven zijn. Waar dit het geval is, heb ik de plaats, waar de beschrijving staat, er bij vermeld, evenals ik dit gewoonlijk heb gedaan, waar ik andere voederplanten, dan in genoemd werk zijn opgenoemd, heb aangegeven. Uit eigen ervaring heb ik er niets kunnen bijvoegen; mijne studie der Microlepidoptera is daartoe | nog van te jonge dagteekening. 1) Niet altijd was ik daartoe in de gelegenheid. Lord Walsingham heeft b.v. in the Trans. of the Norwich Soc., III, pp. 313—317 de rupsen beschreven van Grapholitha proximana H.S., nigricana H.S. en Ochsenheimeriana Zell. Daar ik dat tijdschrift niet heb kunnen raadplegen, kon ik deze soorten ook niet in mijne lijst opnemen. VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 161 Eene groote moeielijkheid was voor mij gelegen in het gemis van voldoende botanische kennis. Ik wist niet beter hieraan tegemoet te komen dan door de hulp in te roepen van een bekwaam en ervaren plantkundige, en tot wien kon ik mij daartoe beter wenden dan tot den heer Abeleven te Nijmegen, den bekenden mede- werker o. a. aan de Flora Neomagensis, die met buitengewone hulpvaardigheid de rectificatie der namen op zich nam en de voorkomende moeielijkheden voor mij oploste. Twee vragen echter kon hij mij niet voldoende beantwoorden, wat n.l. breed- en smalbladige en wol-wilg is, en welke soorten behooren tot de zachtbladige grassoorten (o.a. opgegeven als voedsel van Cerato- phora rufescens Haw. en Blachista albifrontella Hbn.). Deze vragen moesten door een landhuishoudkundige beantwoord worden. Hiertoe wendde ik mij tot den heer Dr. J. Ritzema Bos, die mij opgaf welke soorten smal- en welke breedbladige wilgen zijn, maar mij op de beide andere vragen eveneens het antwoord schuldig moest blijven. Deze schreef mij o. a.: « Welke soort men onder Wolwilg verstaat, is mij niet bekend. Er zijn verschillende soorten , die door de beharing harer bladeren met meer of minder recht dezen naam zouden verdienen. In de boeken, ook landhuishoud- kundige, die ik kon naslaan, vind ik nergens den naam Wolwilg gebruikt.» Ik heb gemeend deze vraag niet beter te kunnen op- lossen, dan door in Koch’s Taschenbuch der Deutschen und Schweizer Flora na te gaan van welke soorten hij opgeeft, dat de bladeren «unterseits filzig» ‚zijn en deze te nemen voor de soorten in het Nederlandsch door « Wolwilg» aangeduid; welke oplossing mi voorkwam zonder bezwaar te kunnen geschieden, Heb ik hierin gedwaald, zoo bied ik hierbij mijne verontschuldiging aan. Over de zachtbladige grassen schreef Dr. Ritzema Bos: « Evenmin is het mogelijk, precies op te geven, welke soorten juist tot de zachte grassoorten behooren. Dat Holcus lanatus, Bromus mollis en dergelijken dezen naam kunnen dragen, spreekt van zelf. Maar de zachte grassen vormen evenmin eene landbouwkundige als eene botanische groep van grassen.» Deze vraag was echter voor mij niet op te lossen. In het algemeen kan men wel zeggen, dat 11 162 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND de grassoorten op vetten bodem groeiende meestal zachtbladig, en die op schralen grond wassende gewoonlijk hardbladig zijn, maar in eene lijst als deze moest ik voorzichtig zijn en heb ik mij daarom slechts tot de opgegeven soorten bepaald, in de hoop later in een supplement in staat te zijn de zaak beter op te lossen. In weerwil van al deze bezwaren is de lijst toch eindelijk gereed gekomen. Zij bevat, in alphabetische volgorde, de namen der planten, waarop de rupsen van onze inlandsche Microlepidoptera te vinden zijn, met verwijzing naar Snellen’s / linders van Neder- land, Microlepidoptera, en met aanduiding van de wijze hoe de rupsen op of in de planten leven en van de maanden, waarin zij voorkomen. Aan de al of niet indigeniteit der planten heb ik mij niet ge- stoord, daar ik mij niet op het standpunt van den botanicus wilde plaatsen en daarenboven het opnemen van niet-inlandsche planten m. i. nimmer eenige moeielijkheid kan opleveren. Nu nog een woord over de indeeling. Eerst was ik van plan de planten in wetenschappelijke volgorde te plaatsen, met een index er op. Dit heeft veel voor, Ten eerste krijgt de zaak m. i. daardoor meer een wetenschappelijk karakter en ten tweede komen dan de aanverwante soorten (wat b.v. bij de Gramineén een niet te verwerpen voordeel oplevert) beter bij elkander. Op raad én van den heer Snellen èn van den heer Abeleven, heb ik echter dit plan laten varen en de alphabetische volgorde verkozen, die ik nu ook tot in de kleinste bijzonderheden heb door- gevoerd. Waar voor de plant eene geijkte Nederlandsche benaming bestaat of in « De Vlinders van Nederland» zulk eene benaming werd gebruikt, heb ik deze er bijgevoegd en achteraan een register op die namen geplaatst. Van vele soorten, vooral onder de Tortricinen, is het echter zeer moeielijk, zoo niet onmogelijk, eene bepaalde voederplant op. te geven en worden dan ook in het algemeen loofhout en lage planten aangegeven. Deze beide rubrieken heb ik gemeend vooraan te moeten plaatsen, VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 163 daar men, bij het vinden eener rups, die men op de plant, waarop men ze gevonden heeft, niet kan thuis brengen, deze rubrieken zeer zeker steeds zal moeten raadplegen. Als aanhangsel heb ik achteraan gevoegd die zaken, waarin men ook rupsen van Microlepidoptera vindt, doch welke niet tot de planten behooren, zooals afval, bijen-, hommel- en mierennesten en dergelijken. Eerst bestond bij mij ook het voornemen, om ten slotte eene list te geven van de soorten, waarvan de eerste toestanden nog geheel en al onbekend zijn. Met het oog op de plaatsruimte zie ik hiervan vooreerst af en acht het beter dit uit te stellen totdat er weder rupsen van een voldoend aantal soorten ontdekt en beschreven zullen zijn, om een supplement op deze lijst het licht te doen zien. Zeer houd ik mij aanbevolen voor op- en aanmerkingen en ook voor de opgave van ontdekkingen van nog onbekende rupsen en nieuwe voederplanten, opdat eenmaal de tijd zal komen, dat de lijst der soorten, wier eerste toestanden nog onbekend zijn, tot een minimum zal zijn teruggebracht. Ten slotte zij een woord van warmen dank toegebracht aan allen, die mij bij het bewerken van deze lijst zijn behulpzaam geweest, vooral aan de heeren Snellen, Abeleven en Dr. Ritzema Bos, die mij daarbij met raad en daad hebben bijgestaan. 164 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND VERKLARING DER TEEKENS. De Romeinsche cijfers, in cursief gedrukt , duiden de maanden aan. Geen teeken duidt aan, dat de rups vrij op de plant leeft en M. beteekent: I » B. » 2. » S. » I. W. » A.W. » K. » 0. » * » Het cijfer, achter Ent RER OE GR Ent. Belg: zich met de bladeren voedt, of wel, dat de levenswijze niet is aangegeven. dat de rups in de bladeren leeft. dat de rups met eenig spinsel aan of tusschen de bladeren leeft; waar zij in de bloemen ‘ ingesponnen leeft, wordt dit door het teeken I.B. aangeduid. dat de rups zich met de bloemen voedt. dat de rups zich met het zaad voedt. dat de rups in of aan den stengel leeft. dat de rups in den wortel leeft dat de rups aan den wortel leeft. dat de rups in een zak of koker leeft. overwintert. dat de soort nog niet in Nederland is waar- genomen. elke soort vermeld, is dat der bladzijde in Snellen’s /Vdinders van Nederland, deel II, Microlepidoptera, alwaar de soort beschreven is. VERKORTINGEN. The Entomologist's Monthly Magazine. The Entomologist. Comptes Rendus des Séances de la Sociélé Entomologique de Belgique. Berliner Entomologische Zeitschrift. Entomologische Zeitung. Herausgegeben von dem Entomologischen Vereine in Stettin. VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 1. LOOFHOUT. Tortrix podana Scop. — /, VII. — I. » xylosteana L. — 7, VL — TI. » rosana L. — voorjaar. — I. . » sorbiana Hbn. — /, VI. — I. » corylana Fabr. = VJ, VII — 1. » ribeana Hbn. — /, VI — I. » heparana W.V. — 7—VIIL — I. » Forsterana Fabr. — V/V, VII. — I » diversana Hbn. — VJ. — I. (allerlei vrucht- boomen) » musculana Hbn. — herfst — o. volwassen in een spinsel. — verpopt voorjaar. — I. » Lecheana L. — lente (soms reeds einde ///.) — I. » angustoriana Haw. — JV, 7. — I. 4e Sciaphila Wahlbomiana L. — #7, VJ. — eerst M. dan I. Cheimatophila tortricella Hbn. — volwassen half 77. Penthina variegana Hbn. — V volwassen. — I. (vrucht- TOORIGH RIPA EDT STREMATO POR Grapholitha urticana Hbn. — JV, Wen VI, VII. —T. » Woeberiana W.V. — najaar—voorjaar (in de schors van vruchtboomen). A Fumea nitidella H.S. — najaar tot / en VJ. — K. Incurvaria muscalella Fabr. — najaar M. tot voorjaar K. Cerostoma radiatella Donov. — zomer. — I. . Dasystoma salicella Hbn. — 7. — herfst. — I. Chimabache fagella WV. — voorjaar tot ver in den herfst. — I. . : Cheimophila phryganella Hbn. — zomer. — I. . Recurvaria nanella Hbn. — /. — in B. en jonge scheuten (vruchtboomen) . : Lampros augustella Hbn. — (in de schors van vrucht- boomen) 165 S © > © © ee) to mo N MD LD N © =) né NG) © Ce | 166 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 2. LAGE PLANTEN. * Teras Lorquiniana Dup. — 7, WII. — I. Tortrix paleana Hbn. — W, WI en VII — I. » costana Fabr. — IV, V en VIL, VII — I. » Forsterana Fabr. — / en VII. — I. » politana Haw. — zomer en herfst. — I. Sciaphila longana Haw. — 77. — I. of B. : » Wahlbomiana L. — 7, VI. — eerst M. dan I. Grapholitha lacunana W.V. — IV, Ven VI, VH. —]. » -urticana Hbn. — IV, 7 en VI, VI. — I. Adela Degeerella L. — voorjaar volwassen. — K. » viridella Scop. — voorjaar volwassen. — K. Aciptilia pentadactyla L. — V en VIZ. 3. ACER L. Acer campestre L. (Ahorn, Eschdoorn). Teras sponsana Fabr. — VI. — I. Tortrix Lecheana L. — lente (soms reeds einde 7 ) volwassen. — I. Grapholitha regiana Zell. — najaar volwassen, onder de schors . * Gelechia scriptella Hbn. — nazomer, in een toegevouwen blad. » fugitivella Zell — 7. Ba MERE * Gracilaria hemidactylella W.V. — herfst. — L . = » semifascia Haw. — I. * Coleophora badiipennella Dup. — K. Lithocolletis sylvella Haw. — zomer en najaar. — M. onderzijde . * Nepticula sericopeza Zell. — Z. » Aceris Frey. — V// en najaar. — M. . Acer platanoides L. Tortrix crataegana Hbn, — V, WI. — IL 174 205 206 207 216 225 227 290 294 494 495 1056 188 218 378 627 664 765 765 796 938 974 986 198 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Lithocolletis sylvella -Haw. —: zomer en najaar. — M. onderzijde . Acer pseudoplatanus L. Tortrix erataegana Hbn. — /, WI. — I Lithocolletis sylvella Haw. — zomer en najaar. — M. onderzijde . Nepticula Aceris Frey. — /I/ en najaar. — M. 4, ACHILLEA L. Ach. millefolium L. (Duizendblad). * Conchylis dipoltella Hbn. — najaar in de bloemschermen , o. ingesponnen » .angustana Hbn. — B. » Smeathmanniana Fabr. — ? /1/, najaar. — o. volwassen. — B. . . ? Grapholitha citrana Hbn. — I — B. . : Dichrorampha petiverella L. — van ZX tot mv. — LW. » alpinana Tr. — voorjaar volwassen. — I. W. » plumbagana Tr. — voorjaar volwassen. — I.W. * Coleophora millefolii Zell. — VY, FI — K. . » argentula Zell. — najaar. — B. en Z. K. . * Bucculatrix cristatella Zell. . 1 BEN ? Platyptilia Bertrami Rössler. — YJ volwassen. — S. Ach. ptarmica L. Platyptilia Bertrami Rössler. — YJ volwassen. — S. 5. AEGOPODIUM L. Aeg. podagraria L. (Zevenbiad). Heydenia fulviguttella Zell. — najaar. — Z. Chauliodus Illigerellus(a) Hbn. — voorjaar. — I. 6. AESCULUS L. 167 938 198 938 986 1017 738 847 Aese. hippocastanum L. (Wilde- of Paardenkastanje). Argyresthia glaucinella Zell. — J/7 en JY volwassen (in de schors) 529 168 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Gelechia fugitivella Zell. — V. 7 AGRIMONIA L. Agr. eupatorium L. (Leverkruid). Endotricha flammealis W.V. — (Buckler, Ent. M. M., XIX pied) * Tischeria Heinemanni Wocke. - zomer en najaar. — o. volwassen. — M. * Nepticula aenofasciella H.S. — najaar. — M. “i » agrimoniella H.S. — M. . Agr. odorata Mill. * Tischeria Heinemanni Wocke. — zomer en najaar. — 0. volwassen. — M. 8. AGROSTIS L. (Struisgras). * Elachista bifasciella Tr. — M. (rups nog onbeschreven). » cerusella Hbn. — // en tweede helft 77. — M. 9. AIRA L. (Windhalm). Aira caespitosa L. (Boendergras). Crambus pratellus(a) L. — najaar tot voorjaar. — in gangen van spinsel. NIEREN, Elachista zonariella Tengstr. — JV en VJ. — M. . » cinctella Tengstr. — / en VI. — M. » Airae Staint. — voorjaar en WM. — M. . 10. ALISMA L. (Waterweegbree). Alism. plantago L. Conchylis udana Guen. — begin VY // en najaar. — o. onverpopt. — S. 11. ALLIUM L. (Ui of Look) (Prev, knoflook) '). Acrolepia assectella Zell. — Z77/ en VIII, IX. — M. en S. 664 897 874 878 100 883 884 890 249 1) De verschillende soorten van Allium zijn: Allium porrum L. (Prei); A. sativum L. (Knoflook); A. ursinum L. (Daslook) ; A. schoenoprasum L. (Bieslook), enz. Ofschoon uit een botanisch oogpunt onjuist, houd ik mij kortheidshalve aan de benaming van den heer Snellen, door Allium met Prei en Knoflook te vertalen. VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 12. ALNUS Tournef. Alnus glutinosa Gaertn. (Els). Cryptoblabes bistriga Haw. — najaar. — I. Tortrix ministrana L. — nazomer. — o. en verpopt voor- jaar. — L . ON POSER Grapholitha Penkleriana W.V. — voorjaar in B. ? » incarnana Haw. — in de eindscheuten » ocellana W.V. — rups o. meestal. — volwassen najaar of V of VI. : » tetraquetrana Haw. — IX, X. — I. onder den om- gebogen rand van een blad. — o, — verpopt IV. » trimaculana Don. — volwassen V, VI. . » immundana F. v. R. — ? VII, najaar . » sordidana Hbn. — VJ. — verpopt in den grond. ? Nemophora metaxella Hbn. — najaar M. — voorjaar K. gevoed met bramen. Gelechia proximella Hbn. — VJ, najaar. — I. in een opgerold blad . Heliozela resplendella Staint. — VII tot IX. — M. vooral midden- en zijribben Gracilaria falconipennella Hbn. — LX waarschijnlijk ook wel zomer. — I. cylindervormig opgerold blad. » elongella L. — V, VIII, IX. — eerst M. dan I. eylindervormig opgerold blad . Coleophora paripennella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. » orbitella Zell. — najaar volwassen. — o. onver- popt. — K. bovenzijde. » fuscedinella Zell. — volwassen V of VI. — K. bovenzijde. ‘ » bicolorella Staint. — najaar tot yy of VL — K. onderzijde. Stathmopoda pedella L. — volwassen najaar in Z. en in de gallen . 169 488 662 761 768 770 804 866 170 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Lithocolletis alniella Zell. — VI, VII en najaar. — M. onderzijde, — pop o. » stettinensis Nicelli. — zomer en najaar. — M. bovenzijde. — pop 0. . » Frôhlichiella Zell, — zomer en najaar. — M. onderzijde. — pop o. » Klemannella Fabr. — zomer en najaar. — M. onderzijde. — pop 0. Bucculatrix cidarella Zell. — ? VII en 1X 5 x. — eerst M. dan vrij. — pop o. : Nepticula alnetella Staint. — VII en X. — M. » glutinosae Staint. — VII en najaar. — M. » _ rubescens Hein. — najaar. — M. . Alnus incana D.C. ? Lithocolletis Fröhlichiella Zell. — zomer en najaar. — M. onderzijde. — pop o. » Klemannella Fabr. — zomer en najaar. — M. onderzijde — pop 0. 13. ALTHAEA L. Alt. rosea L. (Stokroos). Homoeosoma nimbella Zell. — najaar volwassen. — o. ingesponnen. — B. 14. AMYGDALUS L. Amygd. persica L. (Perzik). * Anarsia lineatella Zell. — vroeg in het voorjaar, in de eindscheuten en knoppen . ona te Lyonetia Clerckella L. — VI, VIII, IX. — M. — a buiten de mijn 15. ANCHUSA L. Anch. officinalis L. (Ossetong). * Grapholitha artemisiana Zell. Coleophora onosmella Brahm. — volwassen V. — K. 913 931 934 936 957 989 994 995 934 936 159 707 943 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. | 16. ANGELICA L. Aug. sylvestris (Wild Engelkruid). * Aechmia dentella Zell. — VIII. — 7. Depressaria ciliella Staint. — I. PES an pe aucelicella Hbn — Weel. — 1. Heydenia fulviguttella Zell. — najaar. — 7. 17. ANTHEMIS L. Anth. arvensis L. (Akker Kamille). * Parasia paucipunctella Zell. — o. — Z. Anth. cotula L. (Stinkende Kamille). * Conchylis Heydeniana H.S. — in B. » Smeathmanniana Fabr. — najaar B. — o. vol- wassen. * Parasia paucipunctella Zell. — o. — Z. Anth. tinctoria L. (Gele Kamille). * Parasia paucipunctella Zell. — o. — Z. * Cleodora anthemidella Wocke. — Z. > 18. ANTHRISCUS Hoffm. * Depressaria Weirella Staint. — I. . » applana Fabr. — VI. — I. Anthr. sylvestris Hoffm. (Pijpkruid). Depressaria albipunctella Hbn. — VI, VII. — I. in kokervormig opgerolde bladeren 19... ANTHY EELS: L. Anthyl. vulneraria L. (Wondkruid). Epischnia farrella Curtis. — najaar. — 0. volwassen in een kogelrond met zand bekleed spinsel, verpopt in een nieuw langwerpig 171 42% 986 593 738 693 575 585 598 145 172 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Anacampsis anthyllidella Hbn. — IV, V en VII. — eerst M. dan I. ET 3 * Coleophora vulnerariae Zell. — tot in V. — K. 20. AQUILEGIA L. Aquilegia vulgaris L. (Akelei). * Platyptilia cosmodactyla Hbn. 21. ARCHANGELICA Hoffm. Arch. officinalis Hoffm. Depressaria angelicella Hbn. — V, VI. — L 22. ARMENIACA Tournef. Arm. vulgaris Lam. (Abrikoos). Hyponomeuta padellus(a) L. — VI. — L. * Anarsia lineatella Zell. — vroeg in het voorjaar in de eindscheuten en knoppen 23. ARTEMISIA L. * Euzophera cinerosella Zell. — IW. . Grapholitha foenella L. — o. tot ver in het voorjaar. — I.W. Art. absinthium L. (Alsem). Grapholitha pupillana Clerck. — in den zomer volwassen. — * Coleophora Absinthii Wocke — najaar. — in B. — K. Art. campestris L. (Wilde Averuit). Eurycreon sticticalis L. — najaar I. — o. in een lang, gebogen spinsel in de aarde, verpopt voorjaar. Hypochalcia ahenella W.V. — I tusschen de onderste bladeren . A REBBE ANS Tv ol PAIS Nyctegregis achatinella Hbn. — IV, V, VI en? VIII. — A.W. — (Sorhagen, B. E. Z., XX VI, p. 155). . Tortrix strigana Hbn. — VI. — I 676 797 1015 508 707 149 327 305 801 59 147 148 212 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. * Conchylis hilarana H.S. — in knobbelige verdikkingen. — S. È » moguntiana Rössler. — in de spitsen. : » inopiana Haw. — volwassen begin VI. — A.W. * Grapholitha incana Zell. — najaar. — S. . » citrana Hbn. — LB. . * Gelechia psilella H.S, — V. — M. # Sophronia humerella W.V. — V. — I. * Coleophora directella Zell. — V, VI. — K. = » Artemisiae Mühl. — najaar. — K , B. en Z. * Bucculatrix Artemisiae H.S. — voorjaar en VIT. — eerst M. dan vrij Art. vulgaris L. (Bijvoet). Dichrorampha simpliciana Haw. — tot in het voorjaar. — I.W. * Exaeretia allisella Staint. — in de jonge spruiten. * Gracilaria omissella Staint. — M. . . * Coleophora artemisicolella Bruand. — najaar. — K., B. * » succursella HS. — V, VI. — K. » troglodytella Dup. — VI, VII. — K. Pterophorus Lienigianus Zell. — V. — I. . 24, ASPLENIUM L. Aspl. ruta muraria L, (Muurruit). * Teichobia Verhuellella Staint. 25. ASTER L. (Aster). Aster amellus L. Botys ferrugalis Fabr. — najaar. — I. * Gracilaria pavoniella Zell. — M. . * Coleophora lineariella Zelll — najaar. — K. a » Asteris Mühl. — najaar. — K. Aster chinensis L. Homoeosoma nimbella Zell. — najaar volwassen. — 0. ingesponnen. — B. 418 159 174 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND * * = * * * * Aster tripolium L. (Zulte, Zeeaster). Bucculatrix maritima Staint. — JV en VII. — M. . 955 26. ASTRAGALUS L. Astr. arenarius L. Coleophora arenariella Zell. — VI. — K. . . . . 1796 27. ATRIPLEX L. (Melde). Heliodines* Roesella Lee MEME LD Geleehia ‘obsoletella‘‘E.'v. ‘Ri — zomer; — S i 625 »* atriplicella F: vw: R. = :VE, VIII en TX. — [Be este . N 651 Nannodia stipella Hbn. — VII, VIII en IX. — M . 69 » Hermannella Fabr. — VII en VIII, IX—M. 69 Butalis chenopodiella Hbn. 2 zomer — LR a eee Coleophora annulatella Tengstr. — najaar volwassen. — verpopt. voorjaar. Kar riceve mente he SD » flavaginella Zell. — najaar volwassen. — verpopt Vl Keg Zen ranieri 880 Pterophorus monodactylus(a) L. — voorjaar tot najaar . 1048 28. AVENA L. Av. flavescens L. Elachista pollinariella Zell. — JV, V. — M.. . . . 878 Av. pratensis L. Elachista bedellella Sircom. — IV. — M. . . . . 875 29. BALLOTA L. Ball. foetida Lam. Nemotois fasciella F. — eerst B. en Z., later K. . . 499 Coleophora ballotella F. v. R. — in den nazomer. —K. 798 >, lineolea Haw. —:V. — Kit „u oon, = 1600 » ochripennella Zell. — volwassen V. — K.. . 815 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 175 30. BARBARAEA R. Br. Barb. vulgaris R. Br. (Winterkers). Orobena straminalis Hbn. — VIII. — o. ingesponnen. — (Buckler. “Ent.iM. M., XIX, p. 126)... . 68 51. BARBULA. Barb. muralis Timm. Crambus inquinatellus W.V. — VI. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 152) — (niet beschreven) . . . 108 Gelechia basaltinella Zell. — tot in het voorjaar. — M. 649 32. BERBERIS L. Berb. vulgaris L. Tortrix conwayana Fabr, — najaar, in Z. . . . . . 214 33. BERULA Koch. Ber. angustifolia Koch. (Watereppe). Depressaria angelicella Hbn. — VW, VI. — I. . . . 593 34. BETONICA L. Beton. officinalis L. Penthina sellana: Hbn. — zomer. — Z. re 6) 213 * Coleophora Wockeella Zell. — tot VI. — K. . . . 798 * ps anmicellar Wabr. — tot WELL KR. ort . 499 35. BETULA L. (Berk). Asopia glaucinalis L, — najaar tot JV. — dor loof. . 18 Nephopteryx formosa Haw. — najaar volwassen. — I. . 130 » Betulae Goeze. — einde V. — I. . . . . 136 Rhacodia emargana Fabr, — volwassen einde VJ, — I. 171 * Teras lipsiana W.V. — zomer. — I. — (Sorhagen, B. E, Z., NED Dh. da Mean le rider ETS » niveana Fabr. — I. — (niet beschreven) . . 180 176 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Teras ferrugana W.V. — VI en VIII, IX. — I. Tortrix decretana Tr. — V. — I. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 131) (niet beschreven) ».sorbiana bn? — VI T. » ministrana L. — nazomer. — verpopt voor- Jaa. ln et ere Sciaphila nubilana Hbn. — volwassen V. — I Penthina betulaetana Haw. — zomer. — I. » dimidiana Sodoffsky — ? VI, VII, VIII, IX. — I. bovenzijde blad, dat aan de randen toege- sponnen is. Ser : Wan. BI Grapholitha bilunana Haw. — JV. — B. — (Beschreven Sorhagen, B. E. Z. XXVI, p. 138) » ramella L. — VW. — nog onbeschreven . » demarniana F. v. R. — nog onbeschreven . » tetraquetrana Haw. — IX en X. — I. onder den rand van een blad — o. en verpopt IV. » bimaculana Don. — volwassen VJ. — verpopt in de aarde » solandriana L. — volwassen voorzomer ? Phoxopteryx upupana Tr. — I. peulvormig toegevouwen blad — (nog niet beschreven) Tinea bistrigella Haw. — herfst. — M, dan K. Incurvaria pectinea Haw. — herfst. — M. dan K. . Atemelia torquatella Zell, — ?zomer en najaar tot voor- jaar. — gezellig M. . . Argyresthia Goedartella L. — voorjaar volwassen, in knoppen, B. en schors. » Brockeella Hbn. — B. — voorjaar volwassen . » retinella Zell. — in de eindscheuten. — (nog onbeschreven). Cerostoma parenthesella L. — zomer. — I. Tachyptilia populella Clerck. — I. tusschen de topbladeren. Gelechia alburnella Dup — I. onder den omgeslagen rand vaneen) Dlad niet ven SUA A x VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Gelechia proximella Hbn. — VJ. najaar. — I. in een opgerold blad . TA Lee 3 Chelaria Hübnerella Donov. — voorjaar tot VI. — I . Ypsolophus ustulellus(a) Fabr. — najaar. — o. inge- sponnensi — Ica. e © * Gracilaria populetorum Zell. — (niet beschreven). » elongella L. — V, VIII, IX. — eerst M. dan I. cylindervormig opgerold blad . * Ornix Loganella Staint. — eerst M. dan I. . - Li » scutulatella Staint. — VII, IX. — eerst M. dan I. * Coleophora siccifolia Staint. — volwassen najaar, 0. voor- jaar niet meer etende. — K. È » cornuta Staint. — K. » paripennella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. » orbitella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. bovenzijde . RU AS NÉE ee » fuscedinella Zell. — volwassen V, VI. — K. . » milvipennis Zell, — soms najaar volwassen, soms VIS WEU dh AA vr ace MATOS > palliatella Zincken. — herfst— VI. — K. » ibipennella Zell. — herfst— VJ. — K. Lithocolletis ulmifoliella Hbn. — VJ en najaar. — pop o. — M. onderzijde. » cavella Zell. — zomer en najaar. — M. onderzijde. » Betulae Zell. — zomer en najaar. — o. onver- popt. — M. bovenzijde. * Lyonetia prunifoliella Hbn. — M. verpopt buiten de mijn. » Clerckella L. — Vl en VIII, IX. — M. verpopt buiten de mijn * Bucculatrix Demaryella Dup. — najaar. — eerst M. dan vrij. Nepticula continuella Staint. — najaar. — M. . . » betulicola Staint. — VJ, VII en X. — M. Micropteryx semipurpurella Steph. — volwassen V. — M. » unimaculella Zett. — volwassen V. — M. . » purpurella Haw. — volwassen V. — M. 12 177 662 695 700 765 770 782 783 794 795 804 809 812 817 838 839 915 922 929 943 943 955 990 991 1068 1069 1070 178 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Micropteryx Sparmannella Bosc. — volwassen VJ. — M. Betula alba L. 9 # Swammerdammia nanivora Staint. — I. i » Heroldella Tr. — VI en herfst. — I. Ornix Betulae Staint. — VII en LY. — eerst M. dan IA Nepticula argentipedella Zell. — najaar. — M. Betula nana L. * Swammerdammia nanivora Staint. — I. 36. BRACHYPODIUM P. B. * Elachista Megerlella Staint. — voorjaar en VII. — M. Brach. sylvatieum R.S. (Bosch -Kortsteel). * Elachista taeniatella Staint. -- najaar. — M. . . » cinctella Tengstr. — Ven VII. — M. 37. BRASSICA L. Brass. oleracea L. (Kool). Mesographe forficalis L. — VJ en herfst 38. BRIZA L. Briza media L. (Trilgras). Coleophora lixella Zell. — (najaar op Thymus) voorjaar K. 39. BROMUS L. (Draverik). * Elachista Megerlella Staint. — voorjaar en VII. — M. » nobilella Zell. — JV. — M. Bromus erectus Huds. Elachista argentella Clerck. — volwassen /V of begin » subnigrella Dougl. — IV, Ven VII. — M. . Bromus mollis L. Ceratophora rufescens Haw. — najaar tot VI. — I. kokervormig opgerolde bladeren . . Elachista albifrontella Hbn. — volwassen begin V. — M. 1071 513 514 789 996 513 874 873 884 64 876 888 616 892 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 40. BRYONIA L. Bryon. dioica L. (Heggerank). Phtheochroa rugosana Hbn. — VI, VII. — tusschen het onrijp Z. 41. BUNIUM L. Bun. flexuosum Sm. Depressaria pulcherrimella Staint. — VI, VII. — I. . 42. BUPHTHALMUM L. Buphth. cordifolium Kit. * Acrolepia granitella Tr. — M. 43. BUPLEURUM L. Bupl. faleatum L. * Depressaria bupleurella Hein. — VIII. — I. — (nog niet beschreven) . A. CALAMAGROSTIS Roth. (Struisriet). Calam. epigeios Roth. (Duinriet). Ceratophora lutatella H.S. — V, VI. — I. in opgerold blad. 45. CALLITRICHE L. Callitr. verna L. (Haarsteng). Parapoynx stratiotata L. — I. 46. CALLUNA Salisb. Calluna vulgaris Salisb. (Gewone heide). Teras mixtana Hbn. — VII. — I. . Tortrix politana Haw. — zomer en herfst. — I. » gerningana W.V. — VI. — I. ? Conchylis ciliella Hbn. — VII. — in Z. Gelechia ericetella Hbn. — najaar tot voorjaar. — eerst B. dan I. . 1 79 254 or 98 74 616 14 186 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Gelechia aethiops Westw. en Humphr. — V/ en VII. — I. tusschen de eindtwijgen. Ergatis erieinella Dup. — VI, VII. — I. Amphisbatis incongruella Staint. — zomer tot herfst. — K. Coleophora juncicolella Staint. — volwassen V, VI. — K. assen Ven Ks » pyrrhulipennella Zell. 47. CANNABIS Trn. Cannabis sativa L. (Hennip). Botys silacealis Hbn. — o. volwassen. — S. 48. CARDAMINE L. (Veldkers). Card. amara L. * Eidophasia Messingiella F. v. R. — V. . . Card. pratensis L. (Pinksterbloem). Adela rufimitrella Scop. — najaar tot voorjaar. — K. . 49, CARDUUS Trn. (Distel). * Homoeosoma nebulella W.V. — najaar — o. ingespon- nen. 7, (Port, Sint Dov ils op: A43) ? Conchylis badiana Hbn. — S. en I. W.— (nog onbeschreven). * Penthina gentiana Hbn. — Z. rab Grapholitha Hohenwartiana W.V. — VILI. * Depressaria variabilis Hein. — V, VI. — I. — N nader beschreven) SE » subpropinquella Staint. — V, VII. — 1. sn der bladeren . Coleophora therinella Tengstr. — najaar. — K. . Card. acanthoides L. Conchylis posterana Zell. — najaar volwassen. — 0. in- gesponnen. — verpopt voorjaar. — Z. . Card. nutans L. Ilythyia cribum W.V. — najaar. — Z. — o. in het merg van SH “ . e . . . . e e . . è 654 683 735 807 821 49 427 491 144 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Conchylis posterana Zell. — najaar volwassen. — o. in- gesponnen. — verpopt voorjaar. — Z. 50. CAREX L. (Zegge). * Xystophora arundinetella Staint. — lente. — M. * Elachista Gleichenella Fabr. — voorjaar. — M. . » paludum Frey. — JV, VII. — M. ? » zonariella Tengstr. — IV, VI. — M. Carex arenaria L. (Zandhaver). ? Crambus fulgidellus(a) Hbn. — A.W. in gangen van spinsel. — (Sorhagen, B. E. Z. XXVI, p. 152). Carex glauca Scop. * Elachista utonella Frey. — V. — M . . . . . . * y» cinereopunctella Haw. — III en IV. — M.. » biatomella Staint. — 111, IV en VI, VII. —M. 51. CARLINA L. (Driedistel). Carlina vulgaris L. Depressaria nanatella Staint. — VI. — I. in toegesponnen bladeren : * Parasia neuropterella Zell. — herfst tot voorjaar. — Z. » carlinella Staint. — najaar tot ver in het voor- jaar. — Z. 52. CARPINUS L. Carp. betulus L. (Haagbeuk). Agrotera nemoralis Scop. — VI, VII, IX. Teras sponsana Fabr. — VII. — I. Cerostoma parenthesella L. — zomer. — I. Ypsolophus ustulellus(a) Fabr. — najaar. — 0. inge- sponnen. — I. * Ornix carpinella Frey. — zomer en herfst. — eerst M. dan I. — (niet beschreven) . Coleophora fuscedinella Zell. — volwassen V, VI. — K. 181 bo ot bo 107 873 874 880 579 693 694 12 188 550 700 783 812 182 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Lithocolletis tenella Zell. — VJ, VII en najaar. — M. onderzijde, «(tt Iver ee ee. agiert » messaniella Zell. — VJ, VII en najaar. — M. onderzijde: BA Coen caterers cc! e's ye! SR TAI » carpinicolella Staint. — zomer en najaar. — M. hovenzyde nenn ARIE duide Riedel Nepticula microtheriella Staint. — VII en najaar. — M. 992 » carpinella Hein. — VII en najaar. — M. . . 1000 53. CARUM L. Carum bulbocastanum Koch. (Aard-Kastanje). * Depressaria ululana Rössler. — in B. . . ©; . . . 515 Carum carvi L. (Karwij). Depressaria ciliella Staint. — I. . . . . . . . . 586 54. CASTANEA Tin. Cast. vulgaris Lam. (Tamme Kastanje). Agrotera nemoralis Scop. — VI, VII, IX. . . . . 72 Grapholitha juliana Curt. — najaar. — o. ingesponnen. — verpopt voorjaar. — Z. (Barrett, Ent. M. M. ASI Spee): oral ET ANNEE ASS Gelechia fugitivella Zell. — V. . 4... . . 4,664 * Tischeria decidua Wocke. — herfst. — M. . . . . 897 » complanella Hbn. — najaar. — verpopt voorjaar. 898 Lithocolletis messaniella Zell. — VJ, VII en najaar. — Mi conderzjdet BRU AA KAS RL RE OE PAGE 55. CENTAUREA L. Depressaria arenella W.V. — VI — I . . . 580 » subpropinquella Staint. — VI, VI. — L aan de onderzijde der bladeren . . . . . . 983 * Parasia paucipunctella Zell) Zi CN. à re MO Cent. cyanus L. (Korenbloem). Depressaria laterella W.V. — V, V/. — I. de bladeren oprollenide; ty ti de tt HER pie RSS VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Cent. jacea L. (Knoopkruid), Conchylis posterana Zell. — najaar volwassen. — o. in- gesponnen. — verpopt voorjaar. — 7. _Depressaria liturella W.V. — VF, — IL. * Coleophora conspicuella Zell. — volwassen VI. — K. * » brevipalpella Wocke. — volwassen VI. — K. » alcyonipennella Kollar. — voorjaar volwassen. — K. Cent. montana L, Depressaria liturella W.V. — V. — IL. Cent. nigra L. (Knoopkruid). | Botys hyalinalis Hbn. — VIII tot V. — I. aan de onder- zijde der bladeren (Hellins en Jeffrey, Ent. MM OX NE, pe 99), . Conchylis straminea Haw. — VII, IX. — onder in B. Depressia liturella W.V. — V. — I. * Parasia Metzneriella Staint. — herfst tot voorjaar. — Z. * Coleophora conspicuella Zell. — volwasen VI. — K. » alcyonipennella Kollar. — voorjaar volwassen. — K. Cent. paniculata Lamarck. Conchylis zoegana L. — I.W. Cent. seabiosa L. Conchylis straminea Haw. — VII, IX. — onder in B. Depressaria liturella W.V. — V. — I. » pallorella Zell. — VII. — I. * Parasia Metzneriella Staint. — herfst tot voorjaar. — Z. * Coleophora conspicuella Zell. — volwassen VI. — K. . » alcyonipennella Koliar. — voorjaar volwassen. — K. 56. CERASTIUM L. (Hoornbloem). Cerast. arvense L. Coleophora chalcogrammella Zell. — voorjaar volwas- sen. — K. 183 ee SL IND de) Taf) en I Dì no CO © © & © 576 823 184 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Cerast. semidecandrum L. Gelechia maculiferella Dougl. — voorjaar. — I. — tusschen de bloemknoppen. Cerast. triviale Link. * Gelechia fraternella Dougl. — voorjaar. — in de eind- scheuten » marmorea Haw. — voorjaar volwassen. — in K. van zijde, met zand bekleed . Ergatis pictella Zell. — V, VI. — IL 57. CERATOPHYLLUM L. (Hoornblad). Cerat. demersum L. Parapoynx stratiotata L. — I. 58. CHAEROPHYLLUM L. Chaer. bulbosum L. (Knoldragende Kervel). * Depressaria zephyrella Hbn. — I. È » Weirella Staint. — I. » applana Fabr. — VJ volwassen. — I. » Chaerophylli Zell. — VII. — I. onder de bloem- schermen ORR TEL AA gS Chauliodus chaerophyllellus(a) Goeze. — VI, VIII. — eerst M. dan I. aan de onderzijde der bladeren. Chaer. temulum L. (Dronkenmakende Kervel). * Depressaria zephyrella Hbn. — 1. = » Weirella Staint. — I » applana Fabr. — VJ volwassen. — I. » Chaerophylli Zell. — VII. — I. onder de bloem- schermen . SI RSS ee DE Chauliodus chaerophyllellus(a) Goeze. — VI, VIII. — eerst M. dan I. aan de onderzijde der bladeren. 59. CHENOPODIUM L. (Ganzevoet). * Heliodines Roesella L, Via: 658 655 682 ded VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 185 * Gelechia obsoletella F. v. R. — zomer. — S. . . . 625 » atriplicella F.v.R. — VI, VIlIenIX.—1IB. 651 Nannodia stipella Hbn. — VII en VIII, EX. — M. 691 » Hermannella Fabr. — VII en VIII, IX.—M. 694 Butalis chenopodiella Hbn. — zomer. — I. . . . . 746 * Coleophora binotapennella Dup. — K. . . . . . . 798 hi » clypeiferella O. Hofm. — tot najaar. — K. . 798 » annulatella Tengstr. — najaar volwassen. — veGpopbe voorjaars Kelk neet Bean, Soo » flavaginella Zell. — najaar volwassen. — verpopt RIE ee EM ee at OU Pterophorus monodactylus(a) L. — voorjaar tot najaar . 1048 60. CHRYSANTHEMUM L. Chrys. corymbosum L. * Coleophora chrysanthemi Hofmann. — VII, VIII. — N Aare RAR Seat ie BET Chrys. leucanthemum L. (Witte Ganzebloem). Sciaphila longana Haw. — volwassen VI. — LB. . . 225 = Dichrorampha ‘consortana. Wilke — TW, ea ve 401 » acuminatana Zell. — voorjaar volwassen. — onderstengeleelte SUWI Te LIFE AO Bucculatrix nigricomella Zell. — volwassen IV en VII. — eerste. Kdan nalen. M een kei IO 61.2 CICHTAT. Cie. virosa L. (Waterscheerling). Depressaria nervosa Haw. — VI en VII. — IB. of I. in de kokervormig opgerolde bladeren, verpopt AdS EE Oe! es TO AT REAR Es eeh GO _ 62. CIRCAEA L. Cire. lutetiana L. * Chrysoclista terminella Westw. en Humphr. — najaar.—M. 861 186 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 63. CIRSIUM Trn. (Vederdistel). Gelechia acuminatella Sircom. — VII en IX. — Cirs. arvense Scop. Eurycreon verticalis L. — VIII. — I. À Grapholitha fuligana Haw. — VI en einde VII. — in de toppen . » scutulana W.V. — najaar tot voorjaar, waar- schijnlijk somtijds zomer. — S. Gelechia propinquella Tr. — VI en VII. — I. Cirs. lanceolatum Scop. Homoeosoma binaevella Hbn. — VIII. — o. onverpopt in een spinsel. — B, en Z. SNG ; Grapholitha jaceana H.S. — B, — EAN BIENZ* XXVI, p. 137). — (niet beschreven). * Depressaria carduella Hbn. — zomer. — I. . » propinquella Tr. — VI, VII. — I. oe » subpropinquella Staint. — VI, VII. — I. onder- zijde der bladeren Cirs. palustre Scop. Botys ferrugalis Fabr. — najaar volwassen. — I. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 148). Grapholitha scutulana W.V. — najaar tot voorjaar, waar- schijnlijk somtijds zomer. — S. 64. CLINOPODIUM L. Clinop. vulgare L. (Borstelkrans). * Stephensia brunnichella L. — IV, VII. Coleophora albitarsella Zell. — volwassen V, VI. — K. 65. COCHLEARIA L. Cochl. armoracia L. (Mierik- of Peperwortel). Mesographe forficalis L. — VI en herfst. VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 66. COLUTEA L. Colut. arborescens L. ? Grapholitha nebritana Tr. — zomer. — Z. 67. COMARUM L. Comar. palustre L. (Gemeene Waterbezie). Teras Schalleriana L. — VI, VIII, IX. — TI. . Tortrix viburnana Fabr. — V, VII. — I. — (Sorhagen , BHE Zi, XXVI pi 133) 68. CONIUM L. Conium maculatum L. (Dolle Kervel). Depressaria Alstroemeriana Clerck. — VI, VII. — I. kokervormig opgerolde blaadjes 69. CONVALLARIA L. Convall. polygonatum L. (Salomonszegel). Tortrix Pilleriana W.V. — volwassen Vl. — I 70. CONVOLVULUS L. (Winde). Botys sambucalis W.V. — najaar. — o. volwassen in een spinsel. — I. ke EES ARE Talia 4 Bedellia somnulentella Zell. — VII, VIII en IX. — M. Pterophorus monodactylus(a) L. — voorjaar tot najaar . Convolv. arvensis L. (Akkerwinde). Bedellia somnulentella Zell. — VII, VIII en IX. — M. * Nepticula Freyella von Heyden. — najaar. — M. Convoly. sepium L. (Haagwinde). * Nepticula Freyella von Heyden. — najaar. — M. 71. CORIS L. Coris monspeliensis L. * Pterophorus aridus Zell. — in de bloemknoppen . 187 360 219 1034 188 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 72. CORNUS I. Cornus sanguinea L. (Kornoelje). * Antispila Pfeifferella Hbn. — VJ, VII. — M. . = » Treitschkiella F. v. R. — WII, IX. —M.. Coleophora paripennella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. 73. CORONILLA L. * Xystophora pulveratella H.S. — volwassen voorjaar. — I. Coron. varia L. (Kroonkruid). * Anacampsis coronilella:Tr. — 7, FE — I. . 74. CORYLUS L. Cor. avellana L. (Hazelaar). Endotricha flammealis W.V. — (Buckler, Ent. M. M., XIX, p. 149) sts ; Botys nr W.V. — najaar en 271 — I. Tortrix sorbiana Hbn. — 7, VI. — I. ? Grapholitha arcuella Clerck. — in of op ? . » Penkleriana W.V. — voorjaar volwassen. — in B. » solandriana L. — voorzomer volwassen 2 » amplana Hbn. — in Z. : Argyresthia ephippella Fabr. — voorjaar in de bladknoppen. Chelaria Hübnerella Donov. — VJ. — I. Ypsolophus ustulellus(a) Fabr. — najaar. — o. ingesponnen, verpopt voorjaar. — LI. Ornix avellanella Staint. — /I// en IX, X. — eerst M. later onder een omgeslagen gedeelte van een bladrand. * Coleophora fuscocuprella H.S. — najaar. — K. » paripennella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. » bicolorella Staint. — najaar tot #7 of VI. — K. onderzijde . Lithocolletis Coryli Nicelli. — zomer en najaar. — M. bovenzijde, — pop o. 423 424 804 685 673 700 788 793 804 813 926 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Lithocolletis Nicellii Staint. — zomer en najaar. — M. onderzijde. — pop o. : Nepticula microtheriella Staint. — 777 en najaar. — M. » floslactella Haw. — Z7/ en herfst. — M. . ? Micropteryx fastuosella Zell. — volwassen half 77. — M. 75. CRATAEGUS L. (Mei- of Haagdoorn). Myelois advenella Zincken. — 0, — V volwassen. — in met hare uitwerpselen bekleede kokers van zijde tusschen B. Teras variegana W.V. — VER: 277 — I. » Holmiana L. — volwassen VJ. — 1. » Schalleriana L. — 77, EA UO Cei © TER >» contaminana Hbn. — 7, ZI en VII. — I. . Sciaphila nubilana Hbn, — volwassen begin #7 — I. Penthina variegana Hbn. — volwassen begin 7. — I. ? Grapholitha achatana W.V. — (nog onbeschreven) bi » signatana Douglas . en Cd vin ci; » suffusana Zell — 7. — in de bloemknoppen . » occellana W.V. — volwassen of FI > -adustana Hbn: — 7% PT volwassen » Rhediella Clerck. —- nog niet beschreven Phoxopteryx tineana Hbn. — nog niet beschreven Simaethis pariana Clerck. — # en LAN 1 Cr Incurvaria muscalella Fabr. — najaar M. tot voorjaar K. Hyponomeuta padellus(a) Larsen gy ; Swammerdammia oxyacanthella Dup. — Ien IX. — I. » pyrella de Vill. — VJ en IX, X. — I. Scythropia crataegella L. — volwassen /, WI — 1. ? Argyresthia ephippella Fabr. — in het voorjaar, in de bladknoppen . . Recurvaria leucatella Clerck. — 7 7 1. — I Chelaria Hübnerella Donov. — voorjaar tot ZI. — I. * Coleophora siccifolia Staint. — najaar volwassen. — 0, — voorjaar niet meer etende. — Kj . 189 955 992 1000 1067 190 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Coleophora paripennella Zell. — najaar volwassen. — 0. — K... : » coracipennella Hbn. — o. — volwassen JV, VI. — K. 4 » ibipennella Zell. — o. — volwassen y I. — K. » albidella H.S. — o. — volwassen VJ, — K. » hemerobiella Scop. — o. — volwassen /I. — K. Laverna atra Haw. — najaar. — Z. — (nog onbeschreven). Lithocolletis Oxyacanthae Frey. — #7, VU en najaar. — M. onderzijde. — pop 0. » corylifoliella Hbn. — zomer en najaar. — M. bovenzijde. — rups o.? . Mbit” .s Lyonetia Clerckella L. — V/ en MHI, IX. _ verpopt buiten de mijn : - Cemiostoma scitella Zell. — WI, IX, XA. — M. boven- zijde. — pop o. ni CREME canti Buceulatrix Crataegi Zell. — 77 en VIII tot IX. — eerst M. dan vrij chase * Nepticula regiella H.S. — V// en x — M È » atricollis Staint. — M. » oxyacanthella Staint. — ZX, X. — M. . » pygmaeella Haw. — ZI, X, XL — M.. 7 » prunetorum Staint. — najaar. — M. » gratiosella F. v. R. — 7, YI en najaar. — M. » ignobiliella Staint. — 7, VJ. en najaar. — M. Crataegus oxyacantha L. Grapholitha janthinana Dup. — ZX. — 7. Argyresthia nitidella Fabr. — voorjaar in de knoppen . Semioscopis Steinkellneriana W.V. — VIII, IX. — I. Gelechia vulgella Hbn. — 7. — Ornix anglicella Staint. — /// en ZX. — in de kegel- vormig opgerolde uiteinden of zijlobben der bladeren 5 Laverna aurifrontella Hbn. — tot in het voorjaar in de twijgen — (niet beschreven). 804 812 839 841 842 858 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TR VINDEN ZIJN. 191 76. CRUCIFEREN. Orobena extimalis Scop. — najaar volwassen . . . . 67 Plutella eruciferarum Zell. — zomer en herfst. . . . 542 77. CYDONIA Tm. Cyd. vulgaris Pers. (Kweepeer). Ornix torquillella Zell. — 777 en ZX volwassen. — 1. 784 Lithocolletis cydoniella Frey. — najaar. — M. onderzijde. — POP OM bp AN Sn {san Oe RRA ae 791g 78. CYNANCHUM R. Br. Cynanchum vincetoxicum R. Br. (Engbloem). fortrix Pilleriana WIN: = Svolwasseniuf Lin. Lt. . 219 79. CYTISUS L. Cytisus laburnum L. (Gouden Regen). Cemiostoma laburnella Staint. — 7 en JJ, VII en Website" MS. Se) ilar ere: oo. BOE Eee 950 80. DACTYLIS L. Dact. glomerata L. (Gemeen Kropaar). Ochsenheimeria birdella Curtis. — / volwassen. — inS. 509 Glyphipteryx Fischeriella Zell. — zomer. — in Z. — 0. INBESPOMMEMMS ME. Mata, ll ae at O * Elachista gangabella Zell. — volwassen 17. — M. . . 874 » argentella Clerck. — volwassen // of begin ltr tener in ee eben Ane lesie he STO » cerusella Hbn. — JV en tweede helft van //. —M. 878 » zonariella Tengstr. — IV en VI — M .. 883 » atricomella Staint. — III, IV. —-M. . . . 890 » luticomella Zell. — /. — M. in de onontwikkelde bladeren 4 MTM DWA he voie SIL » apicipunctella Staint. — najaar tot JV, / en Falli ND OR AES heer TREE Le re Se 192 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 81. DAUCUS Trn. Daucus carota L. (Wilde Peen). ‘ Eurycreon palealis W.V. — najaar. — in B. en Z. — o. in een dicht, van een omgebogen hals voor- zien spinsel, verpopt laat in ’t voorjaar . Conchylis Francillana Fabr. — najaar in Z. — o. vol- wassen in S. of in een spinsel in den grond. Grapholitha rufillana Wood. — /X en X. — in Z. — spint najaar in. — o. onverpopt . . . . * Depressaria depressella Hbn. — /II en VII. — LB. » ciliella Staint. — zomer. — I. » purpurea Haw. — V1, VII. — I. » Douglasella Staint. — //. — 1. 82. DIPSACUS Trn. Dipsacus fullonum L. (Kaardedistel). Penthina sellana Hbn. — zomer volwassen. — in de koppen . Dipsacus sylvestris Mill. * Conchylis roseana Haw. — in Z. BVL ne Grapholitha rufillana Wood. — JX en X. — in Z. — spint najaar in. — 0. onverpopt 83. DORYCNIUM. Tortrix rusticana Hbn. — najaar. — 0, volwassen, in- gesponnen, verpopt voorjaar 84. ECBALLION Richard. Ecballion elaterium Rich. Phtheochroa rugosana Hbn. — FI, VII. — tusschen het onrijp Z. 85. ECHIUM L. Echium vulgare L. (Slangekruid). Odontia dentalis W.V. —- 7. — in de bladstelen en S. VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. * Depressaria rotundella Dougl. — in B. ids * Psecadia bipunctella Fabr, — I. aan de onderzijde der bladeren Nd seed Marke sil E Coleophora onosmella Brahm. — volwassen 7. — K. 86. EMPETRUM L. Empet. nigrum L. (Bes- of Kraaiheide). * Swammerdammia conspersella Tengström. — VJ en na- jaar. — I. Butalis siccella Zell. — zomer volwassen. — in gangen van spinsel tusschen W. en S, 87. EPILOBIUM L. (Basterdwederik). * Butalis inspersella Hbn. — voorzomer volwassen. — I. Laverna subbistrigella Haw. — ZZ/, VIII. — in 7. . » decorella Steph. — zomer. — in S. . Epilob. angustifolium L. Laverna Raschkiella Zell. — half 7/7 tot half /1/ en najaar. — M, Epilob. hirsutum L. * Laverna propinquella Staint, — voorjaar. — M. . » ochraceella Curt. — 4%. — in S. en IW. . » fulvescens Haw. — VI en WII, — I. tusschen de toppen der eindscheuten en de bloemknoppen. 88. ERICA L. Erica cinerea L. * Gelechia longicornis Curt. » ericetella Hbn. — najaar tot voorjaar. — eerst B, dan I. . ER ER LOHN ac) aa Coleophora juncicolella Staint. — volwassen V of VJ — K. » pyrrhulipennella Zell. — volwassen 7. — K. Erica tetralix L. (Dopheide). Gelechia ericetella Hbn. — najaar tot voorjaar. — eerst B. dan I. . O RE er REE Coleophora pyrrhulipennella Zell. — volwassen V. — K. 13 193 570. 604 824 623 636 807 821 636 821 194 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 89. ERIOPHORUM L. (Wolgras). * Glyphipteryx Haworthana Steph. — IV. — Z. . . . 751 Erioph. angustifolium Roth. Klachista rhynchosporella Staint. — V. — M. — (nog niet:;besehreven) X. ua er ae ee eon 90. ERYNGIUM L. Eryng. campestre L. (Akkerkruisdistel). Conchylis zephyrana Tr. — VI. — I.W. soms in S. . 242 2 » francillana Fabr. — najaar. — in Z. — o. vol- wassen in S. of in een spinsel in den grond. 244 Depressaria cnicella Tr. — VI. — I . . . . . . 595 91, ERYTHRAEA L. (Duizendguldenkruid). Erythr. centaurium Pers. Pterophorus Loewii Zell. — VII, VIII en ? voorzomer (z. Porritt, Ent. 1M. M., XX,.p4228) =. 2. 3043 Erythr. littoralis Fries. Pterophorus Loewii Zell. — VII, VIII en ? voorzomer (z. Porritt, Ent. M. M., XX, p. 228) . . 1043 92. EUPATORIUM L. Eupat. cannabinum L. (Leverkruid). Botys ferrugalis Fabr. — najaar volwassen. — LU. . 55 Perinephele lancealis W.V. — najaar....... … ., 2... 70 Coleophora troglodytella Dup. — VI, VII. — K. . . 829 Pterophorus microdactylus(a) Hbn. — VII in S., najaar in B. 1050 93. EUPHORBIA L. (Wolfsmelk). Euphorbia lucida W. et K. * Grapholitha euphorbiana'Ereyer. . . © . 2 10.001980 Euphorbia palustris L. * Grapholitha ‚euphorbjana: Freyers . … . nr src 280 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 94. EUPHRASIA L. (Oogetroost). Platyptilia acanthodactyla Hbn. 95. EVONYMUS L. Evon. europaeus L. (Kardinaalsmuts). Alispa angustella Hbn. — zomer I, — najaar Z. * Hyponomeuta irrorellus(a) Hbn. — lente volwassen. — I. È » diffluellus Hein. — lente volwassen. — I. . » plumbellus(a) W.V. — lente volwassen. — I. » evonymellus(a) Scop. — lente volwassen. — I. Theristis mucronella Scop. — einde VJ en begin VII. — I. en ? najaar. — Z. . 96. FAGUS L. Fagus sylvatica L. (Beuk). Teras sponsana Fabr. — VII. — I. Grapholitha incarnana Haw. — in de eindscheuten . » ocellana W.V. — V, VI volwassen. — I. » grossana Haw. — in Z. — o. volwassen. — spint voorjaar in tusschen boomschors. ? » _ juliana Curt. — in Z. — o. ingesponnen. — verpopt voorjaar . : » flexana Zell. — najaar. — I. Incurvaria Koerneriella Zell. — eerst M. dan K. Nemophora Swammerdamella L. — najaar M. dan K. . Cerostoma parenthesella L. — zomer. — I. . - Carcina quercana Fabr. — volwassen VJ. — I. boven- zijde der bladeren ? Oecophora flavifrontella Hbn. — K. 2 er Ornix fagivora Frey. — VII en IX. — I. onder een omgeslagen bladrand Coleophora currucipennella Zell. — najaar tot einde V. — K. Lithocolletis faginella Mann. — zomer en najaar. — M. onderzijde . 195 1023 196 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Nepticula hemargyrella Koll. — VII en najaar. — M. 2 » tityrella Staint. — Z. 97. FALCARIA Host. Fale. Rivini Host. Depressaria capreolella Zell. — VI. — I. 98. FESTUCA L. (Zwenkgras). * Elachista bifasciella Tr. —.M. — (rups nog onbeschreven) » cerusella Hbn. — JV en tweede helft VI. — M. Festuca sp. (ovina L.P). Elachista dispilella Zell — V. — M . . Festuea arundinacea Schreb. * Cosmopteryx Druryella Zell. — najaar. — M. Festuca duriuseula L. * Elachista dispunctella Zell. — IV, VII. —- M. . Festuca elatior L. Elachista luticomella Zell. — VW, — M. in de onont- wikkelde bladeren A » apicipunctella Staint. — najaar tot mv en VI. VII. — M, Festuca ovina L. (Schaapsgras). Crambus chrysonuchellus(a) Scop. — tusschen het boven- gedeelte der wortels. — I. * Elachista dispunctella Zell. — IV, VII. — M. 99. FRAGARIA L. (Aardbezie). * Ypsolophus limosellus Schläger. — V, VI. — * Ornix Fragariae Staint. — eerst M. dan I. Fragaria vesea L. Incurvaria praelatella W.V. — najaar M. — voorjaar K. 993 997 587 874 878 881 868 873 891 893 105 873 700 782 482 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 197 * Nepticula fragariella v. Heyden. — VII en najaar. — M. 972 ni DMAE AEENAEEN BES AM E e VGT 100. FRAXINUS L. Fraxinus excelsior L. (Esch). Euzophera pinguis Haw. — najaar tot VII. — onder OA A ON ABE Tortrix Conwayana Fabr. — najaar. — Z. . . . «2244 Prays Curtisella Donov. — najaar (M.) tot voorjaar (in de bladknoppen en jonge scheuen) =. 518 » simplicella H.S. — najaar (M.) tot voorjaar (in de bladknoppen en jonge scheuten) bnr 2549 Gracilaria syringella Fabr, — V/, VII en soms nog /X. — Ser PAU dani re. TO 101. GALIUM L. (Walstroo). Galium mollugo L. Botye flavalis WNA wii (Sorhagen, B.E.Z., _ SAAT SL VM) VN re a 51 Pterophorus serotinus Zell, — zomer en voorjaar, het hart fuitvsetende! of Toy.) „+. lu. e. 41038 102, GENISTA L. (Brem). Threnodes pollinalis W.V. — in gangen van spinsel. . 35 Nyctegregis achatinella Hbn. — VI. — in gangen van spinsel. — (Sorhagen, B. E. Z., RVI pelo) 448 Depressaria costosa Haw. — V, VI. — 1 .... 577 Gelechia solutella Zell. — in gangen van spinsel dicht bij dent, EON OEE ANS ee ice UDR) Se) en ? Gracilaria Ononidis Zell. — JV, V en ? VIII. — M. . 775 Cemiostoma spartifoliella Hbn. — M. in de schors. — Oaghalivolwassen guten eo mkv ttt, She 951 Gen. anglica L, (Kattedoorn). Grapholitha succedana W.V. — VI en VIII. — 7. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, LRL) EE ERS 198 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Anacampsis albipalpella Staint. — VI. Coleophora Genistae Staint. — volwassen V, VI. — K. Gen. germanica L. * Gelechia lentiginosella Zell. — V, VJ. — in de eindscheuten, * Lithocolletis fraxinella Zell. — M. bovenzijde . Gen. pilosa L. Depressaria scopariella Hein. — VJ volwassen. — I. * Lithocolletis Staintoniella Staint. — M. bovenzijde Gen. sagittalis L. * Lithocolletis quinquenotella Frey. — M. onderzijde (Frey) of S. (Wocke) Gen. tinetoria IL. Grapholitha succedana W.V. — VI en VIII. — 2. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 139). Depressaria atomella W.V. — VI. — I. * Gelechia lentiginosella Zell. — V, VI. — in de eindscheuten. * Anarsia spartiella Schranck. — voorjaar volwassen. — in de eindscheuten . oy cat ee Coleophora vibicella Hbn. — volwassen V, VI. — K.. * Lithocolletis fraxinella Zell. — M, bovenzijde . # Cemiostoma Wailesella Staint. — V, VII, IX. — 103. GENTIANA L. (Gentiaan). Tortrix rusticana Hübn. — najaar. — o. volwassen, in- gesponnen. — verpopt voorjaar . Gent. asclepiadea L. ? Pterophorus plagiodactylus Staint. — V. — I. 104. GEUM L. (Nagelkruid). Botys olivalis W.V. — herfst tot V. — I. — (Sorhagen , B. E. Z, XXVI, p. 148) 675 819 622 903 584 903 905 1037 97 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Geum rivale L. * Nepticula fragariella v. Heyden. — VIT en najaar. — M. * Oxyptilus didactylus L. — in‘den bloesem. Geum urbanum L. Incurvaria praelatella W.V. — najaar M. — voorjaar K. * Nepticula pretiosa Hein. — in het voorjaar volwassen. — M. » fragariella v. Heyden. — VII en najaar. — M. 105. GERANIUM L. (Ooievaarsbek). Geran. Robertianum L. Platyptilia acanthodactylà Hbn. . . 106. GLECHOMA L. Glechoma hederacea L. (Hondsdraf). Coleophora albitarsella Zell. — volwassen V, VI. — K. » ochripennella Zell. — volwassen einde V. — K. 107. GLOBULARIA L. Globul. alypum L. Pterophorus plagiodactylus Staint. — V. — I. . . 108. GLYCERIA R. Br. Glyc. spectabilis MK. (Piekgras). Schoenobius forficellus(a) Thbg. — in S. Chilo phragmitellus(a) Hbn. — in het onderste der halmen Orthotaelia Sparganella Thbg, — volwassen VI. — inS. Elachista Poae Staint. — V, VII. — 109. GNAPHALIUM L. (Roerkruid). Gnaph. dioicum L. ? Crambus fulgidellus Hbn. — A.W. in gangen van spinsel. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 152). Nyctegregis achatinella Hbn. — IV, V, VI en? VIII. — in gangen van spinsel. — A.W. — (Sorhagen , BEZ NANI; pe 155) ae, 199 1023 805 815 1037 85 87 559 889 107 148 200 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND * Coleophora pappiferella Hofmann. — najaar in B. — K. — * Platyptilia Fischeri Zell. O” volwassen”. o" ne Gnapb. uliginosum L. Nyctegregis achatinella Hbn. — IV, V, VI en? VIII. — in gangen van spinsel, — A.W. — (Sorhagen , Ber Liat oy Ls, per 155) 2 5% 110. GRAMINEAE. (Grassen). Cledeobia punctalis Fabr. — VJ volwassen. — in gangen van spinsel. — A.W. Crambus cerussellus(a) W.V. — voorjaar. — A.W. (Porritt, Ent. M. M-, XXI, p. 86) hortuellus(a) Hbn. — voorjaar. — A.W. pinellus(a) L. — voorjaar. — A.W. . fascelinellus(a) Hbn. — voorjaar in lange kokers van spinsel. — A.W. inquinatellus(a) W.V. — V volwassen. — in gangen van spinsel op den grond. — (Sorhagen, B. E. Z,, XXVI, p. 152; — Porritt, Ent. M. M. XX, p. 154) geniculeus Haw. — voorjaar. — A.W. . culmellus(a) L. — VJ volwassen. — A.W contaminellus(a) Hbn. — voorjaar. — A.W. selasellus(a) Hbn. — voorjaar. — A.W. tristellus(a) W.V. — VII volwassen. — A.W. Anerastia lotella Hbn. — in lange gangen van spinsel . Epichnopteryx pulla Esp. — K. 5 Fumea nitidella H.S. — najaar tot V, VI. — K. Solenobia triquetrella F. v. R. — najaar. — o. volwassen. — K. Ochsenheimeria birdella Curtis. — V volwassen. — in S. Gelechia terrella Hbn. — voorjaar volwassen. — in gangen van spinsel op den grond . * Coleophora ornatipennella Hbn, — V volwassen. — K. 799 1015 148 12 101 102 104 107 798 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Coleophora lixella Zell. — VI volwassen. — (herfst op Thymus) . fe Lpd Elachista argentella Clerck. — JV, V volwassen. — M. » pollinariella Zell. — IV, V volwassen. — M. . » obscurella Staint. — IV en VII. — M. » albifrontella Hbn. — V volwassen. — M. 111. HALIMUS Wall. Halimus portulacoides Wallr. (Zeepostelein). * Coleophora salinella Zell. — najaar. — K. 112. HEDERA L. Hedera helix L. (Klimop). Tortrix Forsterana Fabr. — V, VII. — I. 2 » unifasciana Dup. — voorjaar. — I. Gelechia fugitivella Zell. — V. 113. HELIANTHEMUM Tr. Helianth. vulgare Gaertn. (Zonnekruid). Hypochalcia ahenella W.V. — I. tusschen de onderste bladeren - . * Tachyptilia scintillella F. v. R. — VI. — I. tusschen de topbladeren ale * Gelechia sequax Haw. — V, VI. — I. * Butalis fuscoaenea Haw. — I. es » fallacella Schlag. — I. * Coleophora ochrea Haw. — tot VI. — K. * Laverna miscella W.V. — voorjaar en VII — M. * Lithocolletis helianthemella H.S. — M. onderzijde. * Nepticula helianthemella H.S. — najaar. — M. . 114. HELICHRYSUM D.C. Hel. arenarium D.C, Conchylis zephyrana Tr. — VI. — LW. soms in S. * Pocheteusa inopella Zell. — zomer en herfst, — in B. en Z, 201 823 876 878 887 892 802 207 210 664 202 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND * Gelechia psilella H.S. — V. — M. „ee * Coleophora Gnaphalii Zell. — V, VI. — K.. Mn * Bucculatrix gnaphaliella Tr. — V, VI en VIII. —M. 115. HERACLEUM L. Heracl. sphondylium L. (Berenklauw). Grapholitha aurana Fabr, — IX, X. — Z. — o. volwassen in den grond. — verpopt voorjaar. — (Sor- hagen, B. E. Z., XXVI, p. 139) . Depressaria angelicella Hbn. — V, VI. — I. i » heracleana de Geer. — VII, VIII. — tusschen B. — verpopt in S. Heydenia fulviguttella Zell. — najaar. — Z. . 116. HESPERIS L. Hesp. matronalis L. (Damastbloem). Plutella porrectella L. — voorjaar en VI, VII. — I. — jonge rups 0. 117. HIERACIUM L. (Havikskruid). Homoeosoma nimbella Zell. — VII, najaar volwassen. — o. ingesponnen. — B. Hier. pilosella L. Amphisbatis incongruella Staint. — zomer tot herfst. — K. Coleophora onosmella Brahm. — volwassen V. — K. * Oxyptilus tristis Zell. — voorjaar en VII, VIII. — boven in het hart È » Pilosellae Zell. — volwassen VI. — boven in het hart : » obscurus Zell. — voorjaar en ? VI. Hier. umbellatum L. * Oxyptilus Hieracii Zell. — VI. Pterophorus scarodactylus(a) Hbn. — najaar volwassen. — o, — verpopt V. — B. . 625 800 956 369 593 597 738 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 118. HIPPOPHAE L. Hippophaé rhamnoides L. (Duindoorn). Grapholitha ocellana W.V. — rups o. meestal; volwassen najaar of V of VI. * Gelechia hippophacella Schrank. — najaar in de eind- scheuten 119. HOLCUS L. (Meelraai). Elachista argentella Clerck. — volwassen IV of begin » cerusella Hbn. — IV en tweede helft VI. — M. Holcus lanatus L. Ceratophora rufescens Haw. — najaar tot VJ. — I. koker- vormig opgerolde bladeren. Coleophora lixella Zell. — (najaar op Thymus). — voor- jaar K. Elachista albifrontella Hbn. — volwassen begin V. — M. » apicipunctella Staint. — najaar tot JV en VI, VII. — M. Holcus mollis L. Epichnopteryx Tarnierella Bruand. — K Elachista rufocinerea Haw. — III volwassen. — M. » obscurella Staint. — JV en VII. — M. 120. HUMULUS L. Hum. lupulus L. (Hop). Botys silacealis Hbn. — o. volwassen. — S. . >» olivalis W.V. — najaar tot V. — I. — (Sor- hagen, B. E. Z., XXVI, p. 148) . Grapholitha lacunana W.V. — IV, Ven VI, VII. — I. * Gracilaria fidella Reutti. — einde VIII. Cosmopteryx eximia Haw, — IX. — M. 203 325 621 876 878 616 823 892 893 444 877 887 49 204 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 121. HYPERICUM L. (Hertshooi). Depressaria hypericella Tr. — V, VI. — tusschen de bijeengesponnen eindscheuten . . Gracilaria auroguttella Steph. — VI, IX, X. — eerst M. dan I. Cemiostoma lustratella H.S. — V, VII en IX. — M. — verpopt in de mijn. ER Nepticula septembrella Staint. — VI, VIII. — Hyper. perforatum L. (St. Janskruid). Grapholitha hypericana Hbn. — V, VI. — in de toppen. Adela violella Tr. — herfst in Z. later K. tot voorjaar. Depressaria hypericella Tr. — V, VI. — tusschen de bijeengesponnen eindscheuten . Xystophora atrella Haw. — voorjaar. — in S. 122. HYPNUM. Hypnum van Populus |). Scoparia frequentella Staint. — lente volwassen, in gangen van spinsel » resinea Haw. — lente volwassen , in gangen van spinsel . Hypnum van Salix. Scoparia frequentella Staint. — lente volwassen, in gangen van spinsel » resinea Haw. — lente volwassen, in gangen van spinsel . Hypnum van Tilia. Scoparia resinea Haw. — lente volwassen, in gangen van spinsel . 591 775 949 1007 303 492 591 686 31 31 1) De heer Abeleven teekende bij de Hypnum-soorten aan: Hiervan geene namen te bepalen; kunnen blad- of leyermossen zijn, VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TR VINDEN ZIJN. Hypnum van Ulmus. Scoparia frequentella Staint. — lente volwassen, in gangen van spinsel » resinea Haw. — lente volwassen, in gangen van spinsel . Hypnum squarrosum L. Crambus pascuellus(a) L. — (nog onbeschreven) . » pratellus(a) L. — najaar tot voorjaar. — in gangen van spinsel . 123. HYPOCHOERIS L. (Biggekruid). Hyp. radicata L. Depressaria badiella Hbn. — V tot VIZI. — I. — (Buckler, Ent. M. M., XXI, p. 3). 124, ILEX L. Ilex aquifolium L. (Hulst). Tortrix podana Scop. — V, VII. — I. ? » unifasciana Dup. — voorjaar. — I. Rhopobota naevana Hbn. — volwassen V, VI. — I tusschen de malsche eindscheuten 125. IMPATIENS L. Imp. balsamina L. * Penthina postremana Zell. — najaar. — onder in S. 126. INULA L. Pterophorus lithodactylus(a) Tr. — VI. Inula britannica L. * Pterophorus Inulae Zell. — in B, Inula conyza L. (Donderkruid). Botys crocealis Hbn. — voorzomer en najaar. — I. * Acrolepia perlepidella Staint. — voorjaar. — M. * Nannodia bifractella Dougl. — Z. 205 31 100 604 497 210 397 262 1044 1035 54 555 690 206 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND * Coleophora Conyzae Zell. — VI volwassen. — K. . . 798 * Pterophorus carphodactylus(a) Hbn. . . . 2 . . . 1035 Inula hirta L. * Coleophora Conyzae Zell. — V/ volwassen. — K. . . 798 127. IRIS L. (Lisch). Iris foetidissima L. Tortrix Pilleriana W.V. — volwassen VI. — I. . . 249 Iris pseudacorus L. (Pinksterbloem). Orthotaelia Sparganella Thnbg. -- volwassen VI. —inS. 559 128. JASIONE L. Jas. montana L. Homoeosoma nimbella Zell. — najaar volwassen. — 0. imeesponnens — BI an. co eae 0 129. JUGLANS L. Jug. regia L. (Noot, Walnoot). Gelechia fugitivella Zell — V. . . . . . 664 Gracilaria roscipennella Hbn. — voorjaar en ? VII, VIII. — eerstMosian Ts er ET er RG 0 130. JUNCUS L. (Bloembies). Grapholitha lanceolana Hbn. — JV en ? VI. — in S. 301 Coleophora caespititiella Zell. — najaar tot einde V. — Diet Rte rate wapens ii SD 131. JUNIPERUS L. Junip. communis L. (Jeneverbes). Tortrix piceana Li — V, VI. eno MENE Conchylis rutilana Hbn. — V volwassen. — I. (in spinsels als Spmnewebben) 2) 40h. oder Wey 2700270 Argyresthia aurulentella Staint. — voorjaar. — M. . . 533 » _ abdominalis Zell. — IV. — M. — (nog niet béschrewen)w.: 4% zwan nalen sh eene E VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Argyresthia dilectella Zell. — V. — in de scheuten. » arceuthina Zell. — in de eindscheuten en in Z. * Nothris juniperella L. — voorzomer volwassen. — o. klein. — I. SE, Mi ‘ » marginella Fabr. — V/ volwassen. — I. » sabinellus Zell. — VI volwassen. — I. 132. KNAUTIA Coult. Knautia arveusis Coult. Grapholitha quadrana Hbn. (wellicht Graph. fractifasciana Haw.) . à Nemotois metallica Poda. — najaar in B. en Z. voorjaar K. » minimella W.V. — najaar in B. en Z. voorjaar tot /V in K. ES E Gelechia acuminatella Sircom. — VII en IX. — M. * Ypsolophus limosellus Schläger. — V, VL. — TI. Pterophorus plagiodactylus Staint. — V. — I. de jonge scheuten uitvretend . » serotinus Zell. — zomer en voorjaar. — I. of het hart uitvretend . 133. LACTUCA L. (Salade). Lactuca sativa L. (Krop-Salade). Grapholitha conterminana H.S. — najaar volwassen. — o. onverpopt. — in B. Lactuca scariola L. Grapholitha conterminana H.S. — najaar volwassen. — o. onverpopt. — in B. Laetuca virosa L. Grapholitha conterminana H.S. — najaar volwassen. — o. -onverpopt. — in B. 134. LAMIUM L. (Doove Netel). Grapholitha lacunana W.V. — IV,-V en VI, VIT. —T. * Coleophora ballotella F. v. R. — najaar tot voorjaar. — later volwassen dan Col. ochripennella Zell. — K. 207 535 535 697 698 698 346 497 500 652 700 1037 1038 308 308 308 208 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Lamium album L. Coleophora ochripennella Zell. — volwassen einde V. — K. Lamium purpureum L. Coleophora ochripennella Zell. — volwassen einde V. — K. 135. LAPPA Trn. (Klit). Depressaria arenella W.V. — VI. — I. » propinquella Tr. — Vij VIE = 2% Lappa major Gaertn. Conchylis badiana Hbn. — in S. en LW. — (nog on- beschreven) » posterana Zell. — najaar volwassen. — o. in- gesponnen. — verpopt voorjaar. — Z. . « Parasia lappella L. — herfst tot voorjaar. — Z. , . = Aciptilia: ealactodactyla Hbn ts 2. u Ge ale Lappa minor D.C. Botys ferrugalis Fabr. — najaar. — I. — (Sorhagen, D.+E.:2, CAVI, peep ee aol. oe 136. LARIX Trn. (Lorkenboom). Larix europaea D.C. * Grapholitha pinicolana Zell. — VI. — (Barrett, Ent. ME SME XX, np. 208). » ocellana W.V. — volwassen V of VI. Coleophora laricella Hbn. — vroeg in ’t voorjaar vol- wassen.. eK. ins MO a hy me 137. LATHYRUS L. ? Grapholitha nebritana Tr. — zomer. — Z. , +. « Lath. palustris L. * Brachmia Lathyri Staint. — najaar. —[.. . . . Lath. pratensis L. Phoxopteryx badiana W.V. — VI, IX. — TI . . 815 815 580 581 245 252 693 1053 © or 314 325 806 360 672 393 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Lath. sylvestris L. * Cemiostoma lathyrifoliella Staint. — V, VII, IN — M. 138. LEDUM L. Ledum palustre L. * Penthina Lediana L. — o. klein. — voorzomer vol- wassen. — I. Gelechia infernalis H.S. — voorjaar, — I. — (nog niet beschreven) * Coleophora Ledi Staint. — voorjaar volwassen. — K. * Lyonetia Ledi Wocke. — voorzomer en herfst. — M. . * Nepticula lediella Schleich. — VII en X. — M. 139. LEMNA L. (Eendekroos). Cataclysta lemnata L. — K. 140. LIBANOTIS Crntz. Liban. montana Allioni. * Depressaria libanotidella Schläger. — I. 141. LIGUSTRUM L. Ligustrum vulgare L. (Liguster). Tortrix unifasciana Dup. — voorjaar. — I. » Conwayana Fabr. — najaar. — Z. 2 Gonchylis ambiguella Hbn. — voor- en najaar in Z. ? Adela Croesella Scop. — najaar B. — voorjaar K. lage planten Le CO ETS CL Er SES Gracilaria syringella Fabr. — VJ, VIII en soms IX, X. — eerst M. dan I, UE Coriscium cuculipennellam(a) Hbn. — VI, Vill. — I. 149% LES TERA Re Br. Listera ovata R. Br. Tortrix Pilleriana. W.V. — VI volwassen. — 1. 14 7] O0 Or 1 a 210 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 145. LITHOSPERMUM L. (Parelkruid). # Psecadia pusiella L. — aan de onderzijde der bladeren. — I. Lithosp. officinale L. Psecadia decemguttella Hbn. — najaar. — aan de onder- zijde der bladeren. — I. 144. LONICERA L. (Kamperfoelie). Tortrix semialbana Guen. — Z. — I. » diversana Hbn. — MI. — I. Grapholitha Albersana Hbn. — najaar. — o. volwassen. — verpopt voorjaar . htt * Scirtopoda Herrichiella H.S. — MA. — M. Cerostoma xylostella L. — #7 volwassen. — L . » nemorella L. — VJ volwassen. — I. Brachmia Mouffetella W.V. — #7 — I. Perittia obscurepunctella Staint. — ZL — M. ? Coriscium sulphurellum(a) Haw. — #7. — I. — (Stainton, Ent. M M., XIX, p. 92) Lithocolletis emberizaepennella Bouche. — zomer en na- jaar. — M. onderzijde. » trifasciella Haw. — 777, IX en ain Ir. — M. onderzijde. Nepticula Lonicerarum Frey. — najaar. — M. * Alucita dodecadactyla Hbn. — voorjaar in verdikkingen der scheuten . Spi RE ake » hexadaetyla L. — /I en WII, — aan de geslachtsdeelen der nog ongeopende bloemen . 145. LOTUS L. (Rolklaver). Nephopteryx semirubella Scop. — najaar tot zomer. — 1. Lotus corniculatus L. ? Conchylis ciliella Hbn. — ZZZ — in Z.. >. . Grapholitha succedana W.V. — MUIL — Li 2. — (Sorhagen B. E. Z;, XXVI, p.: 139). 604 606 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TR VINDEN ZIJN. * Anacampsis sangiella Staint. — VI. — I. » taeniolella Zell — V, VI . » vorlicella Scop. — 7, VI. . Coleophora discordella Zell. — volwassen 77 77. -- K. * Neptieula cryptella Staint. — IJ en najaar. — M. Lotus major Scop. Endotricha flammealis W.V. — ZII tot 7. — I — (Buckler, Ent. M. M., XIX, p. 149). * Cemiostoma lotella Staint. — M. 146. LUZULA D.C. (Veldbies). Coleophora murinipennella Dup. — zomer volwassen. — o. onverpopt. — K. — Z. Luz. albida D.C. * Elachista trapeziella Staint. — JV tot VI. — M. xi » quadrella Hbn. — VY, VI. — M. Luz. pilosa Willd. Coleophora caespitiella Zell. — volwassen einde 7. — Z. — K. . ALA DEU ASI * Elachista trapeziella Staint. — IV tot VI. — M. = » quadrella Staint. — V, VI. — M. * 147. LYCHNIS L. Botys olivalis W.V. — volwassen 7. — I. Lychnis vespertina Sibth. * Gelechia viscariella Staint. — 7. — in de eindscheuten tusschen de bladeren ingesponnen . Lychnis viscaria L. = Gelechia: viscariella Staint. — 77 in de eindscheuten tusschen de bladeren ingesponnen . * Coleophora leucapennella Hbn. — Z, » magnificella Tengstr. — voorjaar. — M. . , 949 212 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 148. LYSIMACHIA L. (Wederik). * Xystophora morosa Mühlig. — #7. — in de jonge scheuten. 149, LYTHRUM L. (Kattestaart). * Xystophora morosa Mühlig. — #7. — in de jonge scheuten. Lythrum salicaria L. * Ergatis subdecurtella Staint. — 7/7. — I. 150. MALVA L. * Gelechia malvella Hbn. — in Z. . 151. MARGARITA. Marg. bellidiastram Gand. * Gracilaria pavoniella Zell. — M. 152. MARRUBIUM L. Marrub. vulgare L. (Malrove). Aciptilia spilodactyla(us) Curtis. — #7, FI, VM. 153. MEDICAGO L. (Rupsklaver). Nephopteryx semirubella Scop. — najaar tot zomer. — I. Anacampsis taeniolella Zell. — 7, VI. * Xystophora pulveratella H.S. — lente volwassen. — I. * Lithocolletis Bremiella Frey. — M. onderzijde . Medicago sativa L. (Luzerne). * Brachmia nigricostella Dup. — I. 154. MELICA L. (Parelgras). * Elachista Megerlella Staint. — voorjaar en ///. — M. 155. MELILOTUS Trn. (Honigklaver). Melil. officinalis Desr. # Coleoj hora Frischella L. — K. Sì O0 ot 685 622 1054 1 «= wo VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 156. MENTHA L. (Munt). Mentha aquatica L. Botys porphyralis W.V. — najaar I. — o. in een spinsel. — WEP OP D'ANCIENS US Ne » aurata Scop. — VI, VII en najaar. — I. Conchylis Manniana F. v. R. — WI en IX. — in S. Mentha arvensis L. Botys purpuralis L. — ?/I, VII en najaar. — I. Mentha sylvestris L. €onchylis Manniana F. v. R. — /II en IX. — in S. 157. MESPILUS L. Mesp. germanica L. (Mispel). Tortrix crataegana Hbn. — #7, WI. — I. — (Sorhagen, Berne XN pa 132) Hyponomeuta padellus(a) L. — MA. — I. ? Lithocolletis pomifoliella Frey. — zomer en najaar. — o. onverpopt. — M. onderzijde . * Nepticula mespilicola Frey. — M. 158. MUSCI (frondosi et hepaticae) (Mossoorten). Cledeobia punctalis Fabr. — 7 volwassen. — in gangen van’ spinsel. — “A.W. . * Scoparia murana Steph. — 777, IF, V. — in gangen van spinsel op oude muren. — (Porritt., Ent. , XV, p. 133). » truncicoleila Staint. — lente volwassen. — in gangen van spinsel . » crataegella Hbn. lente volwassen. — in gangen van spinsel Crambus hortuellus(a) Hbn. — voorjaar. — I. » falsellus(a) W.V. — op rotsblokken, daken en boomstammen. 213 214 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Crambus verellus Zincken. — onder aardmos en boommos (vooral van Prunus domestica L., Pirus malus L. en Populus). — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 152) i EIER » myellus(a) Hbn. — van najaar tot ZII, onder steenmos. — (Sorhagen, l. c. p. 152). Grapholitha latifasciana Haw. — in gangen van spinsel tusschen boommos . ME Fumea betulina Zell. — V, VI volwassen. — boom- mos. — K. » sepium Speyer. — V, VI volwassen. — boom- moss ia DEN * Solenobia inconspicuella Staint. — najaar. — 0. vol- wassen. — mos op Salix en schuttingen . » Pineti Zell. — voorjaar volwassen. — op Pinus sylvestris L. — K. Talaeporia pseudobombycella Hbn. — najaar. — o. volwassen. — verpopt voorjaar. — K. beommosa... u ee as ah ee eens * Gelechia confinis Staint. — in mos op oude muren. $ » domestica Haw. — in mos » distinctella Zell. — voorjaar. — in gangen van spinsel, vooral op steenen op dorre plaatsen . » umbrosella Zell. — voorjaar. — in mos op oude muren . » aflinis Dougl. — tot in het voorjaar. — in mos op daken en ? den grond . pan sscalella. Stop. — im mos peg Acanthophila alacella Zell. — V, VJ volwassen. — in mos van vruchtboonen en Quercus. Poecilia lepidella Zell. — in mos van Quercus. — (niet beschreven) Lampros tinctella Hbn. — in boommos. — (niet be- schreven) . ? Oecophora flavifrontella Hbn. — K. 104 1074 443 445 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 215 Stuifmos of Stofmos: (geel of groen, op boomen en schuttingen — eerste ontwikkelingsstadium van Lichenen of Fungi), Fumea sepium Speyer. — V, VJ volwassen. — K.. . 443 Solenobia triquetrella F. v. R. — najaar. — o. vol- MASSO EE SA) he oh Shs ete AA Diplodoma marginepunctella Steph. — VII. — o. vol- WASSEN PE A CR EB TEA VMG Xysmatodoma melanella Haw. — vooral Quercus, Fagus, doch ook schuttingen . . re Ae wt yar, 450 Tinea argentimaculella Staint. — VJ ei — L 470 159. MYRICA L. Myrica gale L. (Gagel). * Teras Lipsiana W.V. — VII. — I. — (Sorhagen, B. E. Z., Veio) ee re rte Wend: TE » rufana W.V, — zomer. — TI... . . SE Tortrix decretana Tr. — V. — I. — (Sorhagen, B. E. Z., RENE sepr BSN ven a San Sinko $2 5,4076 » Lafauryana Ragonot. — V, VI. — I. . . . 200 » _ rusticana Hbn. — najaar. — o. ingesponnen. — NELDOPEAVOGHHARN 1 ENEN, MEAD) BIONDO A » politana Haw. — zomer en herfst. — I. . . 246 Penthina dimidiana Sodoffsky. — najaar en? VJ. — I. in de top. — (Barrett, Ent. M. M., XXI, p. 43) 272 Phoxopteryx apicella W.V. — VJ, IX. — LL... 39 Coleophora viminetella von Heyden. — volwassen VI. — K. 808 160. NYMPHAEA L. (Plomp). Hydrocampa nymphaeata L. — voorjaar volwassen. — I. 79 161. OENANTHE L. Oen. Phellandrium Lam. (Watervenkel). Depressaria nervosa Haw. — VI en VII volwassen. — I. en tusschen B. — verpopt in S. . . . 604 di aultimella Staintij “cin Sie, 0! BR, Ot 60 216 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 162. ONOBRYCHIS Trn. Onobr. sativa Lamk. (Esparcette, Hanekammetje). Anacampsis anthyllidella Hbn. — IV, V en VII. — êerst. Medan Alay. Vi cee eevee. STi 20/0086 163. ONONIS L. Gracilaria Ononidis Zell. — IV, V en ? VIII. — M. 775 Platyptilia acanthodactyla. Hhn.: > he ran wee 1025 Pterophorus phaeodactylus(a) Hbn. — VJ, VII. . . 1036 Ononis spinosa L. (Stalkruid). Anacampsis anthyllidella Hbn. — JV, V en VII. — eerst Medan Ie ye EL Ham Ses oe OUD 164. ONOPORDUM L. Onopordum acanthium L. (Wegdistel). Depressaria subpropinquella Staint. — VI, VII. — onderzijde’ der hladeren of 2. VA aber wi DSS 165. ONOSMA L. Onosma echioïdes L. Coleophora onosmella Brahm. — volwassen V. — K. . 824 166. ORIGANUM L. Orig. vulgare L. Botys nigrata Scop. — VIII tot X en zomer. — I. — Buckler, Ent. MM XOX), pa dien ve te 49 » aurata Scop. — najaar en VI, VII. — I. . 4h Tortrix duimetane Mr VIE CO 202 Conchylis angustana Hbn. — B. . . . . Rua ea) * Ypsolophus Schmidiellus v. Heyd. — VI. — I. . . . 700 Coleophora albitarsella Zell. — volwassen V, VI. — K. 805 * Aciptilia baliodactyla(us) Zell. — VJ aan de topbladeren. — (South Ent... XVL, pb) rer e 105% ». ‘tetradactyla L. — wolwassen V, VI... . 100 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. 167. OROBUS L. ? Grapholitha nebritana Tr. — zomer. — Z, Orobus niger L. Grapholitha perlepidana Haw. — VI/ volwassen. — (rups noch hare levenswijze beschreven) . Phoxopteryx badiana W.V. — VI, IX. — I. * Gracilaria Hofmanniella Schleich, — M. * Cosmopteryx Schmidiella Frey. — najaar. — M. Orobus tuberosus L. Grapholitha dorsana Fabr. — einde VII volwassen. — in Z. * Cemiostoma Orobi Staint. — V, VII en IX. — M. 168. PANICUM L. Pan. miliaceum L. (Gierst). Botys silacealis Hbn. — o. volwassen. — S. . 169. PARIETARIA L. (Glaskruid). Botys stachydalis Germar. — najaar, — o. volwassen in een spinsel. — I. . . Simaethis Fabriciana Li —'V, VII en VIII; == I: 170. PASTINACA L. Past. sativa L. (Pastinake, Witte Peen). ? Conchylis Francillana Fabr. — najaar in Z. — o. volwassen in S. of in een spinsel in den grond . - * Depressaria depressella Hbn. — VII, VIII. — I. . . » heracleana de Geer. — VII of VIII. — B. — verpopt S. 171. PEDICULARIS L. * Conchylis Mussehliana Tr. — VI. — in Z. — (Stange, Stett. E. Z. XLIII, p. 513, die echter nog niet weet, waarop de rups der eerste generatie leeft) 217 360 54 437 574 236 218 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND 172. PETASITES Trn. Pet. officinalis Moench. (Groot Hoefblad). * Grapholitha turbidana Tr. — I.W. en in S. = » Grandaevana Zell. — I.W. . 173. PHALARIS L. Phal. arundinacea L. Elachista cerusella Hbn. — IV en VI. — M. . 174. PHRAGMITES Trin. Phragm. communis Trin. (Riet). Schoenobius gigantellus(a) W.V. — in de jonge scheuten. Chilo phragmitellus(a) Hbn. — in het onderste der halmen. * Cosmopteryx Lienigiella Zell. — najaar. — M. . » Scribaïella Zell. — najaar. — M. . Elachista cerusella Hbn. — /V en VJ. — M. 175. PICRIS L. Pieris hieracioides L. (Bitterkruid). Conchylis hybridella Hbn. — nazomer. — in Z. » dubitana Hbn. — najaar. — o. meestal inge- sponnen. — B. en 2. * Oxyptilus Hieracii Zell. — VI. 176. PIMPINELLA L. (Bevernel). Pimpin. saxifraga L. Depressaria capreolella Zell. — VI. — I. . ay one » Pimpinellae Zell. — VII, VIII, IX. — I. tusschen B. 177. PINUS L. Tortrix piceana L. — V, VI. — L Pinus abies L. (Spar). Nephopteryx abietella W.V. — in Z. of tusschen schors en spint 878 or © Qt 19% VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Retinia pinivorana Zell. — in de knoppen . Grapholitha Hereyniana Tr. — voorjaar volwassen » Ratzeburgiana Saxesen. — voorjaar, aan de jonge scheuten . . pygmaeana Hbn. — zomer. — M. . » » comitana W.V. — voorjaar volwassen. — M. . » nanana Tr. — voorjaar, soms eerst VI vol- wassen. — M. » strobilella L. — o. volwassen. — in Z. » coniferana Ratz. — in den bast Argyresthia illuminatella Dup. — voorjaar volwassen, — in de knoppen Gelechia dodecella L. — voorjaar volwassen. — in de knoppen Pinus picea L. * Grapholitha pinicolana Zell. — VJ. — (Barrett, Ent. M. M., » RR 0.208)... . coniferana Ratz. — in den bast Pinus sylvestris L. (Den). Nephopteryx abietella W.V. — in Z. of tusschen schors en spint EUR RN Retinia duplana Hbn. — in de jonge scheuten » posticana Zetterst. — III volwassen. — in de knoppen » turionana Hbn. — najaar tot voorjaar. — in knoppen en scheuten pinivorana Zell. — in de knoppen. Buoliana W.V. — in de eindscheuten resinella L. — voorjaar volwassen , verpopt IV. — in harsbuilen . Grapholitha cosmophorana Tr. — in harsbuilen en in de » schors der takken conicolana Heyl. — in Z. Argyresthia Brockeella Hbn. — voorjaar volwassen. — M. 219 258 293 307 342 343 345 362 363 536 668 314 363 226 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Cedestis Gysseleniella F. v. R. — IV, VI, VII. — I. 538 » farinatella F. v. R. — voorjaar en VJ, VII. —M. 538 Ocnerostoma piniariella Zell. IV, V en VF, VII. — o. meestals als rupsw «lea, NR i DAD Gelechia dodecella L. — voorjaar volwassen. — in de Knoppen amie IRENE ur (668 Lampros similella Hbn. — tot in het voorjaar in de doode SCORSA ere tel EN Ey RER RO ho a MINO 178. PIRUS L. Pirus communis L. (Peer). Teras: vatiegana W.V. — Ven VITE = a. . . 475 » holmiana L. — VI volwassen. — I. . . . 183 Grapholitha pomonella L. — najaar, verpopt voorjaar. — ID IN à Lait Ole Simaethis pariana Clerck. — y en VII. dii BE Swammerdammia pyrella de Vill. — VI, IXenX.—I. 516 Scythropia crataegella L. — V, VI volwassen. — I. . 522 Enicostoma lobella W.V. — najaar. — I. onder de naar onderen omgevouwen bladeren . . . . . 607 Carcina quercana Fabr. — VJ volwassen. — I. op de bovenzijde der bladeren . . . . . . . £609 Ornix anguliferella Zell. — VII, IX. — I. — (niet beschreven yon "an u. RS Coleophora paripennella Zell. — najaar volwassen. — 0. —K. 804 » coracipennella Hbn. — V, VI volwassen. —K. 812 » hemerobiella Scop. — VI volwassen. — K. . 842 Lithocolletis eydoniella Frey. — najaar. — M. onderzijde. 919 v ? » pomifoliella Frey. — zomer en najaar. — o. onverpopt; — M. onderzijde . . . . . . 924 » corylifoliella Hbn. — zomer en najaar. — M. onderzijde … .". . A LE 28 Lyonetia Clerckella L. — VI, VITI en (ie. — verpopt buiten de mijn . . . 949 Cemiostoma seitella Zell. — VII, IX en X. — M. bottae 952 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. Bucculatrix Crataegi Zell. — VI, VIII en LX. — eerst M. later vrij . oes * Nepticula Pyri Glitz. — najaar. — M. » aeneella Hein. — X. — M. » minusculella HS. — VI, VII en najaar. — M. Pirus malus L. (Appel). * Teras Lipsiana Tr. — VII. — I. — (Sorhagen, B. E. Z., XXVI, p. 129) . | » variegana W.V. — VI, VILI. — L » holmiana L. — VI volwassen. — I. » Schalleriana L. — VI en VIII, IX. — pW contamimanasHbnso= 4, Miles VEDI Li Tortrix crataegana Hbn. — V, VI. — I. — (Sorhagen, B.- El Zin, XXVI \p. 132) Sciaphila nubilana Hbn. — V volwassen. — I. . Grapholitha ocellana W.V. —- soms volwassen najaar, meestal o. en volwassen V, VI. » pomonella L. — najaar. — verpopt voorjaar. — in Z. > » Rhediella Clerck. — (nog niet beschreven) . Rhopobota naevana Hbn. — volwassen V, VI. — I. Simaethis pariana Clerck. — V en VIII — I. # Hyponomeuta malivorella Guen. — VJ. — I. > malinellus Zell — VI. — I. Behan] We Swammerdammia pyrella de Vill. — VI, IX en X. — I. Scythropia crataegella L. — V, VI volwassen. — I. Argyresthia curvella Steph. —- in de knoppen. — (niet beschreven) | * Cerostoma asperella L. — I. Subs ate >» horridella Tr. — volwassen VI IX. — » scabrella L. — VJ volwassen. — I. . Dasystoma salicella Hbn. — V tot in den herfst. — I. Gelechia rhombella W.V. — V. — onder den omgeslagen rand van een blad . 221 CT CT e Sy > I Ot SUN — © 222 LIJST VAN PLANTEN WAAROP DE IN NEDERLAND Recurvaria leucatella Clerck. — V, VI. — I. * Ornix petiolella Frey. — najaar, — eerst M. bovenzijde later 1. SERIE O SITO CARS » guttea Haw. — VII, VIII. — volwassen onder den naar beneden omgeslagen bladrand Coleophora paripennella Zell. — najaar volwassen. — o. — K. » coracipennella Hbn. — V, VI volwassen. — K. » hemerobiella Scop. — VI volwassen. — K. * Laverna vinolentella H.S. — voorjaar. — in de jonge scheuten Lithocolletis pomifoliella Frey. — zomer en najaar. — o. onverpopt. — M. onderzijde . » corylifoliella Hbn. — zomer en najaar. — M. bovenzijde . . : - Lyonetia Clerckella L. — VI, VIII, IX. — M. — ver oe buiten de mijn . Cemiostoma scitella Zell. — VI, IX en X. — M. va * Nepticula desperatella Frey. — najaar. — M. (op wilde appelboomen) ie » _ atricollis Staint. — M. + » pulverosella Staint. — zomer. — M. (op wilde appelboomen) NE RUT SUE. » oxyacanthella Staint. — IX, X. — M. » aeneella Hein. — A. — M. » pomella Vaughan. — VII en X. — M. È » malella Staint. — VII en van VIII tot X. — M. 179. PISUM L. Pisum sativum L. (Erwt). Grapholitha nebritana Tr. — in den nazomer. — in Z. » dorsana Fabr. — einde VII volwassen. — in Z. 180. PLANTAGO L. (Weegbree). Plant. lanceolata (Smalbladige Weegbree). Botys cespitalis W.V. — najaar en VI, VII — in gangen van spinsel onder de plant . 360 367 47 VOORKOMENDE MICROLEPIDOPTERA TE VINDEN ZIJN. * Homoeosoma sinuella W.V. — I.W. Grapholitha striana W.V. — voorjaar. — A.W. . Gracilaria tringipennella Zell. — najaar tot IV en VI, VII. — M. Plant. maritima L. * Gelechia instabilella Dougl. — IV, V. — M. (Wordt vervolgd). 624 AUTOMOLIS KELLENT SNELL. (NOTES FROM THE LEYDEN Museum, VIII. 4. January 1886). DOOR Pete, TE SINE LE EN: De in de Europeesche, of beter gezegd Palae-Arctische, fauna zoo schaars, — hoogstens door een dozijn soorten, — vertegen- woordigde vlinder-familie der Syntomina is door Herrich-Schäffer in zijne geschriften over exotische Lepidoptera met blijkbare en zeer begrijpelijke voorliefde behandeld. Zich door eene groote menigte schitterend gekleurde en schoon gevormde soorten kenmerkende, — uit Noord- en Zuid-Amerika alleen zijn er eenige honderden van bekend, — moet die familie iederen beoefenaar der Lepidopterologie aantrekken. De geleerde Regensburger entomoloog heeft dan ook niet slechts in zijn klassiek werk over de exotische vlinders (Sammlung aussereuropdischer Schmetterlinge, Regensburg, I, 1850—58 en II, 1869) een groot aantal soorten keurig schoon afgebeeld, maar buitendien tweemaal, op p. 21 van het genoemde werk en op p. 106 van het Correspondenz- Blatt des Zool. Mineral. Vereins zu Regensburg , 1866, eene proeve van verdeeling der familie in weten- schappelijk omschreven genera gegeven. Onder de door Herrich-Schäffer aangenomen genera, welke allen tamelijk homogeen in voorkomen zijn — de Syntomina herinneren bijna allen, hetzij sterk aan onze welbekende, ook inlandsche, Syntomis Phegea of zij hebben eenige overeenkomst met groote “ © >) Jelle Co H.W.jr. del. ß A.J.W. sculps. Argentynsche Lepidoptera. Ped H.W. jr. del. H.Weyenb. del. | À i Argentijnsche Diptera. A. J.W. sculps. A.J.W. sculps. Panagra Vethi, Snellen. ETS Lomapterini. en AUTOMOLIS KELLENI SNELL 295 Sesiina , — zijn er vooral twee, die afwijken, namelijk Ctenucha H.S. en Automolis H.S. Het eerste, opmerkelijk door de breede vleugels en afwijkende teekening, is Amerikaansch; het tweede trekt de aandacht door den breeden kop en het zeer wollig behaarde lijf, terwijl ook hier de teekening der vleugels niets aan de gewone herinnert. Herrich-Schäffer noemt in de Aussereur. Schmetterlinge twee soorten op, die hij tot Automolis brengt, namelijk Meteus Cram., IV, pl. 347 B en Zateritia H.S., 1. c. fig. 274, beiden uit Zuid-Afrika. Eene derde nieuwe en hoogst merkwaardige soort heb ik onlangs leeren kennen. Zij bevond zich, door vier goede manne- lijke exemplaren vertegenwoordigd, in eene kleine maar uitmuntend behandelde en goed geconserveerde verzameling vlinders, door de heeren Veth en van der Kellen uit Benguela en Humpata in Zuid- Afrika overgezonden in de laatste maanden van 1885. Die soort onderscheidt zich door zóó plompen, forschen bouw, dat ik aan- vankelijk meende een dier uit de familie der Bombycina of Lasio- campina en dus eene verwante van Bombyx Trifolw of Lasiocampa Dumeti voor mij te hebben, totdat mij het nader onderzoek der hoofdkenmerken, in het bijzonder die van het aderbeloop, deed zien , dat zij inderdaad slechts eene reusachtige Syntomine Herrich-Schäffer is (vergelijk zijne Syst. Bearb. der Eur. Schmett., VI en Aussereurop. Schmett., p. 2, ook Snellen, Vdinders van Nederland, II, p. 2). Verder moet zij, naar Herrich-Schäffer’s analytische tabel der Syn- tominen-genera in het Correspond. Blatt, 1. c., zonder twijfel tot het genus Automolis worden gebracht, al zijn ader 4 en 5 der achtervleugels juist niet lang gesteeld '). Ook verraadt het geheele voorkomen van den vlinder de verwantschap met de bovenvermelde Lateritia Herrich-Schäffer. Die verwantschap is inderdaad vrij nauw. Ik zal eerst mijne nieuwe soort beschrijven en dan de door mij opgemerkte verschilpunten bespreken. Vier mannen van 58—64 mm. vlucht. Kop kort behaard, levendig vermiljoen rood. Zuiger kort. Palpen weinig langer dan de kop, half zoo breed als de oogen (die iets 1) De steel der genoemde aderen is over het geheel niets korter dan bij Meteus Cram.; Lateritia ken ik niet in natura. 15 226 AUTOMOLIS KELLENI SNELD. smaller dan het aangezicht zijn), rechtuitstekend, stomp gepunt, aan de binnenzijde rood, buitenwaarts bruin, lid 4 en 2 aan de onderzijde met korte roode beharing. Sprieten sterk gebaard, iets stomp, grauwbruin. Halskraag en thorax lang en vrij dik behaard , donker, iets bruinachtig stofgrijs, met roode haren vermengd. De voorvleugels hebben een ongeveer vlakken, in het midden iets ingedrukten voorrand, duidelijke maar niet scherpe punt en gelijkmatig gebogen achterrand. Hunne bekleeding is vooral tegen den wortel iets harig, de grondkleur hetzelfde grijs van den thorax en ader 1—8 benevens eene niet dikker dan het aderbeloop zijnde lijn op den voorrand levendig vermiljoen rood. Franjelijn en eenige haren aan den wortel van cel 14 bleekrood. Franje als de vleugel. Achtervleugels op de breedste plaats nog iets smaller dan de voor- vleugels, met stompe punt en staarthoek, benevens flauw gebogen achterrand. Zij zijn bleek vermiljoen rood; de franje en de vleugel- punt, hier de tweede helft van cel 5 (doch niet scherp begrensd), zijn grijs. Onderzijde der vleugels vrij wel gelijk aan de bovenzijde, maar op de wortelhelft van het voorste paar sterk rood bestoven; de geheele voorrand tot aan de middencel en boven ader 8 rood ge- kleurd en de voorrand der achtervleugels geheel grijs, door den roodgekleurden voorrand der middencel en de mede roode ader 6 doorsneden. Achterlijf bijna tweemaal zoo lang als de achtervleugels, iets plat, stomp, grof behaard, geelachtig vermiljoen rood, in de zijden met grijze haren tusschen de roode. Buik kort behaard, geelrood met twee afgebroken grijze zijlijnen. De borst en de kort behaarde dijen zijn bleekrood, de glad- beschubde schenen en tarsen grauwbruin. Achterschenen alleen met eindsporen. Automolis Lateritia H.S. is, naar de afbeelding, kleiner (50 mm.) en heeft een geheel levendig rood gekleurden thorax; verder zijn ook de binnenrand en een kort langslijntje aan den wortel van cel 16 der voorvleugels, zoomede hunne franjelijn, de dwarsader en ader 9—10 levendig rood, Eindelijk zijn het achterlijf en de AUTOMOLIS KELLENI SNELL; 227 achtervleugels met franje geheel bleekrood. Dit alles doet mij aan- nemen, hoewel ik van Kelleni het wijfje en van Lateritia den man niet ken, dat beiden specifiek verschillen. Meteus, ongeveer even groot als Lateritia, heeft bruine vleugels, met okergelen voorrand aan het voorste paar, okergele franje en eveneens gekleurde haren op het lijf. Die soort gelijkt dus zoo min op Lateritia als op Kellen. De naam Automolis is uit het bekende magazijn van generieke namen, Hübner’s Verzeichniss, afkomstig. Deze soort is te Humpata, in Zuid-Afrika, ongeveer half Februari 1885 gevangen, en het strekt mij tot een groot genoegen, haar naar den heer P. J. van der Kellen te kunnen benoemen. Zij is door mij reeds kortelijk in de Notes from the Leyden Museum be- schreven, doch inmiddels was Jhr. Ed. J. G. Everts zoo goed, eene duidelijke en getrouwe afbeelding voor mij te vervaardigen en meende ik mij die ten nutte te moeten maken, om haar met eene uitvoeriger beschrijving in dit Tijdschrift te publiceeren. BESCHRIJVING VAN CYCLODES SPECTANS SNELL eene nieuwe soort der Noctuinen, van Amboina, DOOR PNOHTESENIE BEL RENE Door wijlen Professor Jan van der Hoeven is in deel VII van het Tijdschrift voor Natuurlijke Geschiedenis en Physiologie (1840) , p. 281, eene zeer schoone Javaansche Noctuine beschreven en op pl. 7, fig. 7a, 6. afgebeeld. Zij draagt den naam van Mrebus Omma. Hoewel de beschrijving nu zeer kort en vluchtig zou heeten — zij is geheel naar de mode van den toenmaligen tijd geschreven 1) — is zij toch, in verband met de afbeelding , — waaraan , ofschoon zij ongekleurd en vrij hard is, evenwel een ernstig streven naar ge- trouwheid niet mag miskend worden, — toereikende. Guenée heeft dan ook de soort in zijne Noetuélites opgenomen en voor haar een nieuw genus gevormd, onder den naam van Cyclodes. Guenée zegt, dat het genus zóó gekarakteriseerd is, dat men het niet eens kan betwisten. Hoewel ik dit laatste nu niet zal beproeven, 1) Van Zeller’s beroemde Monographieén, die eigenlijk als modellen van nauw- keurige vlinderbeschrijvingen mogen gelden — Knoch’s en Borkhausen’s voorgaan was onopgemerkt gebleven of liever veronachtzaamd — was in 1840 nog nauwelijks iets uitgegeven. CYCLODES SPECTANS SNELL. 229 geloof ik toch, dat het kenbare van het genus meer in de schoon- heid van den vlinder ligt dan wel in de scherpe kenmerken , want inderdaad, indien men de bij beide sexen geheel naakte, volkomen haarvormige sprieten uitzondert, welke Guenée dan ook naar eisch waardeert, vindt men veeleer een ontbreken van buitengewone kenmerken dan eene aanwezigheid van deze. Bij de generieke be- schrijving, door den Franschen entomoloog gegeven, wil ik nog het volgende voegen : De oogen zijn naakt, onbewimperd, de bijoogen aanwezig, het eindlid der palpen is bij den man een weinig korter dan de helft van lid 2, bij het wijfje daarentegen bijna zoo lang als dat lid, overigens bij beide sexen naar boven dikker, eenigszins in den vorm van een trommelstok, glad beschubd, opgericht. Het voor- hoofd is vlak, het aangezicht onder en boven even breed, smaller dan de oogen. De sprieten zijn zoo lang als drie vierden van den voorrand der voorvleugels. De achterlijfsrug draagt dikke maar slechts weinig opstaande haarbosjes. De schenen zijn on- gedoornd, het voorste paar breed. Het aderstelsel is het ge- wohe der Quadrifide Noctuinen en door Guenée, wat de achtervleugels betreft, goed beschreven. De voorvleugels bezitten eene aanhangcel. Van dit genus, dat tot dusverre slechts ééne soort, de boven- genoemde Omma van der Hoeven, bevatte, heb ik eene tweede leeren kennen, die, hoewel door verschillende kenmerken duidelijk van Omma onderscheiden , er toch in het algemeen veel op gelijkt. Het is dus niet te verwonderen, dat men haar nog niet heeft herkend. Ik heb van die soort thans een vrij gaaf, frisch wijfje voor mij, van 80 mm. vlucht. De geheel als bij Omma 2 gevormde palpen zijn, het lichtst naar boven toe, leemgrauw, evenzoo de wortel der ook zeer lange, grauwbruine sprieten. Kop leemgrauw, op den schedel, even achter de sprieten, met eene donkerder, groen- achtige dwarsstreep. Halskraag olijfgroen, de onderhelft in het midden leemgrauw, de bovenrand onzuiver wit. De thorax is niet gaaf, zoodat ik over de teekening niets met zekerheid kan zeggen, maar de kleur zijner voorhelft is bruingrauw, die der tweede helft 230 CYCLODES SPECTANS SNELL. onzuiver wit. Wortelvierde der voorvleugels bruingrauw en on- zuiver wit gemengd, het laatste vooral op de binnenrandshelft. Het is begrensd door de eerste dwarslijn, die eene wortelwaarts gebogen bovenhelft en van af de middencel eene iets uitspringende , tweemaal stomp getande onderhelft heeft. De kleur dezer lijn is blauwachtig wit, wortelwaarts olijfgroen afgezet. In de bocht der bovenhelft staat de oog- of liever spiraalvormige teekening, die ook bij Omma wordt gevonden. Zij is zwart en groengeel met een’ halven, lichtblauwen kring in de tweede helft, en de binnenste kring is op vaal grauwbruinen grond groengeel beschubd. Achter de eerste dwarslijn is de wortelhelft van het middenveld vaal grauw- bruin, met eenige groengele beschubbing in het midden. De tweede helft is achter eene scherp gebroken, grauwbruine schaduwlijn donker roestbruin, blauwwit beschubd en met eene dubbele, stomp en onregelmatig getande, blauwwitte, tweede dwarslijn, die aan den voorrand met een dofwit vlekje begint. De gewaterde band, — achter de tweede dwarslijn, — is op donker roestbruinen grond blauwwit beschubd; het franjeveld is zwartbruin, met eene on- regelmatige, stomp maar vrij sterk getande, olijfgroene golfhjn, die enkele blauwwitte schubben draagt en in den staarthoek in eene iets onzuiver witte vlek uitloopt. Franjelijn aangeduid door eene blauwwitte beschubbing langs den achterrand; deze laatste is op de adereinden rond uitgeschulpt, met blauwwitte schubben op de uitschulpingen. Franje grauwbruin. Achtervleugels grauwbruin, harig; de wortel (tegen den binnen- rand), eene naar boven iets verbreede en daar buitenwaarts afge- ronde rechte dwarsstreep in het midden, van den binnenrand tot ader 6, en eene mede rechte maar onderaan het breedste, tweede dwarsstreep, van den staarthoek tot ader 5, zijn iets blauwachtig wit. Verder is de franjelijn wit, met eene fijne gegolfde er voor in de cellen de, 2, 3 en 4, en de franje olijfgroen. De middendwars- streep der achtervleugels is tot ader 2 olijfgroen gedeeld, de streep in den staarthoek wortelwaarts olijfgroen beschaduwd. De onderzijde der voorvleugels is grauwbruin, voor den achter- rand wit bestoven, met eene ongebogen, naar onderen breedere, CYCLODES SPECTANS SNELL. 231 witte dwarsstreep in het midden, aan den wortel bovenaan met grijsgele haren en daaronder, even ver, in cel 44 en 15, bleekgeel. De achtervleugels zijn aan den wortel wit, iets blauwachtig, dan grauwbruin, met eene blauwwitte bestuiving, die van de grondkleur eene getande middenlijn en eene vlekkige streep langs de bovenhelft van den achterrand vrij laat. Dwarsader met eene grauwbruine middenvlek. Achterlijf op den rug grauwbruin, met rijkelijke witte beharing aan den wortel en aan den achterrand der ringen, benevens dikke, olijfgroene pluimpjes op het midden. De buik is mede grauwbruin, een weinig wit bestoven. Borst aan de voorzijde licht oranjebruin, overigens, als de pooten, bleek groenachtig geelgrijs. By de kleinere (57—61 mm.) Omma, waarvan ik vier exem- plaren van Java en een van Celebes voor mij heb en die ook in Indie voorkomt (Guenée), is de geheele voorvleugel, behalve het puntderde, glanzig, licht olijfgroen beschubd op marmeren, meer aardbruinen grond; de oogvlek besluit een’ volledigen, staalblauwen kring, het puntderde van den vleugel is op aardbruinen grond dicht paarswit beschubd, de golflijn frisch olijfgroen, van den voorrand tot ader 3 breeder en ook tot zoover ongetand; vrij ver voor den achterrand loopt eene reeks duidelijke bruine dwars- streepjes in de cellen, terwijl daarentegen eene witte vlek in den staarthoek ontbreekt. Op de achtervleugels is de witte midden- dwarsstreep langer en reikt tot ader 7, verder is zij naar boven niet verbreed, in het midden sterk rond gebogen en van den binnenrand tot boven ader 5 zeer duidelijk grauwbruin gedeeld. Op den achterrand en dien volgende, loopt eene van den staart- hoek tot ader 4, ruim 2 mm. breede, daarboven tot de helft versmalde, bleek kopergele, sterk glanzige streep, die tot ader 4 door eene fijne bruine lijn gedeeld en daarboven door haar wortel- waarts begrensd is. Tusschen het breede gedeelte dezer streep en de witte middenstreep ziet men eene staalblauwe lijn. De franjelijn is fijn en scherp, bruin, de franje vuilwit, bruingrijs bestoven. De onderzijde der achtervleugels is olijfgroen (Java) of blauwwit 232 CYCLODES SPECTANS SNELL. (Celebes), met drie donkere dwarslijnen, en de pluimpjes van het achterlijf zijn bruin. Deze verschilpunten toonen m. i. duidelijk, dat Spectans wel geene varieteit van Omma is. Het hierboven beschreven exemplaar is van Amboina en berust in de collectie van Dr. Pagenstecher te Wiesbaden. Een tweede zag ik vroeger uit de verzameling van Dr. Staudinger. De bijgevoegde afbeelding moge tot verduidelijking mijner be- schrijving dienen. LEVENSWIJZE VAN Ortholitha limitata Scop., Nvetegretis achatinella Hbn. en Tortrix unifasciana Dup., DOOR Wi BW Dees CCR Aer Are. (Hierbij Pl. 9). 1. Ortholitha limitata Scop. (Geometra mensuraria Schiffermiller). Deze soort is als volmaakt insect, ook over dag, geen ongewone verschijning in de Hollandsche duinen; de vliegtijd begint in Juli en eindigt in Augustus, terwijl als vindplaatsen vooral in aan- merking komen duinpannen, waarin tusschen struikgewas of langs boschranden, veel lage planten groeien. De rups van dezen spanner wordt uiterst zelden gevonden en zij bleef ook mij onbekend, zoolang ik de levensgeschiedenis niet ab ovo had nagegaan. De imagines waren eenige jaren geleden vrij gemeen onder Wassenaar, en het viel toen niet moeielijk eieren te bekomen. Ik heb er gehad van verscheidene wijfjes, in verschillende jaren; zij lagen steeds los, geen enkele was vastgehecht. Veertien dagen verliepen, eer de rupsen uitkwamen; aan dezen gaf ik, naar het recept van Borkhausen, grassen, die op de vind- 234 LEVENSWIJZE VAN plaatsen verzameld waren, maar ik deed er, uit voorzorg, ook wat veld-latherus (Lathyrus pratensis) bij, eene plant, die mede op de vindplaats groeide en mij toescheen wel van dienst te zullen zijn. Al spoedig bleek dat de grassen onaangeroerd bleven. De jonge dieren begonnen echter met graagte van het latherus-blad te eten en gebruikten later ook gaarne witte klaver (Trifolium repens) en ruige wikke (Zrvum hirsutum), eene zeer gewone duinplant. Met dit voedsel is de volle wasdom bereikt, zonder noemenswaardige sterfte, ofschoon met de kweeking een tijdperk van tien maanden gemoeid was. De geboorten toch hadden plaats 17 Augustus, 1 en 2 September, terwijl de verpopping eerst in Juni van het volgende jaar tot stand kwam. De rupsen toonden zich zeer lichtschuw, hielden zich zooveel mogelijk verborgen, en aten en verplaatsten zich alleen gedurende de duisternis. De houding, slechts bij uitzondering gekromd, was in den regel gestrekt langs eenig voorwerp, dat in kleur op die der rups geleek. Geen wonder dus dat de dieren in de vrije natuur allicht over het hoofd worden gezien. In het koude jaargetijde hing het gebruik van voedsel geheel van de tempera- tuur af; in den eenen winter bleef alle eetlust ontbreken van nalf October tot op het eind van Februari, in den anderen hadden er zelfs vervellingen plaats in December en Februari. Als er geen versch blad voorhanden was, werd het gedroogd voor lief genomen. De lengte bedroeg half October 8, einde Maart 9, einde April 15 en 1 Juni 24 mm. Sommige rupsen maakten een zeer ge- brekkig spinsel op den grond onder bladeren, anderen evenwel namen die voorzorg niet, maar plaatsten zich eenvoudig op den grond om de verpopping te ondergaan , die binnen een dag of vier volgde. De poppen vormden zich van 10 Juni tot 1 Juli en de vlinders kwamen te voorschijn van 2 tot 10 Juli. Een in den morgen uitgekomen d en g paarden onmiddellijk ; uit de eieren ontwikkelden zich ruim veertien dagen later de rupsen. De rups is voor de eerste vervelling bleek grijsgeel. Door de ORTHOLITHA LIMITATA ENZ. 235 loupe ziet men flauwe bruine langslijnen op rug, buik en kop. Op het lichaam staan witte, stoppelige haartjes. Na de eerste vervelling is de huid sterk, fijn, overdwars ge- plooid; de lijnen zijn wat duidelijker, op de leedjes zijn zwarte stippen te zien en achter iedere luchtopening is een bruin vlekje geplaatst. Na de tweede vervelling is de rug bleek groenachtig grijs, met vijf fijne donkere langslijnen; in de zijden loopt een houtgele wrong. De buik is bleek geelgrijs, aan weerszijde met twee donkere langs- lijnen. Kop licht, met donkere teekening. Volwassen: 25 mm. lang. Het lyf, op het midden rolrond, is aan de einden wat dunner. Rug lichtgrijs, met drie fijne, donkere langslijnen, waarvan de middelste, niet doorloopende op de eerste leedjes, op de laatste geledingen verdikt is; op de beide buitenste lijnen staan zwarte stippen. Een houtgele wrong loopt vlak onder de kleine zwarte luchtopeningen, die elk door een bruin vlekje of kapje gevolgd worden. Boven de wrong zijn dicht bij elkander drie donkere langslijnen geplaatst, waarvan de twee ondersten ge- deeltelijk ineenvloeien. De buik is houtgeel, met donkere lijnen in de lengte doorsneden. Voorpooten bleekgeel, bruin gevlekt. Haartjes stoppelig. Kop rond, bleek houtgeel met bruine teekening , of bruin met lichte teekening. De kop vertoont op elken leeftijd dergelijke, zeer afwisselende kleurverdeeling. De pop is slank, dof, bruinrood, op de leedjes wat uit den gele. Oogen en staartpunt donkerbruin, het laatste glimmend. Naar het Wiener Verzeichniss leeft de rups van den hier be- handelden spanner op Bromus arvensis, en volgens Borkhausen ook op andere grassen. Hij zelf vond echter slechts eenmaal een enkel voorwerp op een koornveld. Latere auteurs herhalen wat hunne voorgangers hebben opgegeven. Toch niet allen, want toen dit opstel reeds geschreven was, werd ik door mijn’ vriend P. C. T. Snellen opmerkzaam gemaakt op een stukje van den heer Porritt, geplaatst in Newman’s Mutomologist, vol. VI (1872/73), pag. 361, bevattende the Description of the larva of Eubolia mensuraria », Porritt zegt daar, dat die rupsen zich 236 LEVENSWIJZE VAN voeden met Vicia (hij kreeg ze volwassen medio Juni) en ver- moedelijk met een aantal andere lage planten en grassen. Onder die lage planten behooren, volgens mijne bevinding, Zathyrus pratensis, Trifolium, Ervum hirsutum, ook wel Vicia hirsuta ge- naamd en Lotus corniculatus. De rups was nog niet afgebeeld. Eene afbeelding, die Professor J. van Leeuwen jr. zoo goed was voor mij te vervaardigen, zal dus niet onwelkom zijn. Pl. 9, fig. 1. de rups (vergroot). » 2. haar kop met de voorste ringen (sterk vergroot). 2. Nyctegretis achatinella Hbn. De levenswijze van N. achatinella is nog zeer onvolledig bekend. Wij weten, wat ons land betreft, dat deze Phycide in de Hol- landsche duinen leeft. Een 9, den 7den Juli des avonds onder Wassenaar gevangen, legde eenige eieren, en zoo ook een tweede voorwerp, aldaar eene maand later bemachtigd. Het duurde elf dagen eer de rupsen uitkwamen. Deze zijn grootgebracht met het blad van de witte klaver; zij aten echter ook Ononis repens, eene plant die ook zeer gemeen is in het duin en den Hollandschen naam draagt van «kruipend stalkruid». De heer Sorhagen (Berl. Entomol. Zeit. , 1882, p. 155) geeft als voedsel op Sedum sevangulare en Artemisia campestris. Ik heb in Mei, toen mijne rupsen nagenoeg volwassen waren, de proef genomen met Sedum acre en purpurascens en met Artemisia, maar zonder gunstig gevolg. De jonge rupsen zaten aanvankelijk vrij op de onderzijde der bladeren, maar begonnen al spoedig zich met spinsel te dekken, Langzamerhand werden zijden gangen gesponnen , die, meer en meer door spinsel omgeven, een verblijf vormden, waarin de dieren hun leven gemeenschappelijk hebben doorgebracht. De gangen gaven toegang naar buiten en daarvan werd gebruik gemaakt om de planten- bladen te bereiken, die aan den buitenomtrek van de woning ORTHOLITHA LIMITATA ENZ. 937 werden vastgehecht; loozing der excrementen geschiedde buiten het woonverblijf. Het is zeer wel mogelijk dat het kleine bestek, waarin de kweekelingen werden grootgebracht, wijziging heeft ge- bracht in de manier van leven, die deze dieren in de vrije natuur zouden gevolgd hebben. In de eerste jeugd werden alleen versche, maar in September en October voornamelijk gedroogde bladeren gegeten. Op het eind van October, toen de rupsen half volwassen waren, begon de winterrust. Eerst op het eind van Februari gaven zij weder teekenen van leven en lieten zich een pas ontloken klaverblad goed smaken. In Maart en April stond de eetlust met de temperatuur in verband, en in Mei werd aan dor loof boven sappig groen de voorkeur gegeven. De eerste vervelling na de overwintering had plaats 7 April en de laatste 13 Mei. De eerste rupsen sponnen zich 28 Mei, de laatsten 5 Juni in. Dit geschiedde buiten het woonvertrek, De verpopping volgde op den derden dag na de voltooiing van den cocon, en de vlinders kwamen ongeveer eene maand later te voorschijn, van 28 Juni tot 4 Juli. Beschrijvingen: De eieren, die overlangs dicht tegen elkander waren gelegd, zijn ovaal rond, op de bovenliggende zijde afgeplat. Zij waren eerst dof, beenwit, na een paar dagen bessenrood en tegen het uit- komen vuil bruin. De pas geboren rups is kleurloos, met bruinen kop en bruin halsschild; het lijf werd allengs vleeschkleurig en vervolgens oker- geel. Na de eerste vervelling is het lichaam bleek okergrijs en na de derde vervelling, — de laatste vóór de overwintering, — was er wat kleur en teekening betreft reeds zooveel overeenkomst met de volwassen rups, dat het voldoende is alleen dezen laatsten vorm te beschrijven. De volwassen rups wordt 16 mm. lang; zij is spoelvormig, slank , met 16 pooten. Elk leedje is door eene diepe dwarsplooi in tweeën gedeeld, zoodat het aantal geledingen verdubbeld schijnt. De huid 238 LEVENSWIJZE VAN is boven de pooten overlangs geplooid. De kop is gewelfd, rond, van boven ietwat ingedeukt, lichtbruin, donker gevlekt. Het nek- schild is bruin, donker gevlekt, met lichten voorrand. De kleur van het lichaam is muisvaal, op den rug wat lichter, alsook op den voorrand van lid 2, 3 en 4. Over den rug loopt eene fijne donkere middellijn, die op elk leedje eene kruisvormige teekening vertoont. Boven de luchtopeningen loopt eene lijn van kap- of halvemaanvormige vlekjes en eene rij stippen boven de zijdeplooien. De wratten zijn als kleine zwarte stippen te zien, elk met een vrij lang blond haartje. Voorpooten zwart, licht geringd. Het spinsel, waaraan eenige dagen gewerkt werd, deed aan dat van sommige Hyponomeuten denken. De cocon was in een zeer luchtig weefsel omvat, ongeveer 15 mm. lang, spoelvormig, door- schijnend, wit. De pop is 73 mm. lang; de vleugelscheeden 5 mm. De vorm is slank; de kleur is bruinachtig geel, glanzend, op den rug ge- bruind. Op het stompe staartpunt, dat in drie doorntjes uitloopt, zijn eenige zeer kleine haakjes geplaatst. Ook de ophelderende afbeeldingen betreffende deze species heb ik aan de welwillende medewerking van Professor J. van Leeuwen jr. te danken. Pl. 9, fig. 3. de rups (vergroot). » 4. een der middenringen, op den rug gezien (sterk vergroot). idem, van ter zijde gezien (sterk vergroot). kop en eerste ringen (sterk vergroot). Jon . spinsel (natuurl. grootte), waarin bij a de af- gestroopte rupshuid, bij 4 de pop. » 8. de pop (vergroot). » 9. het staarteinde der pop (vergroot). 3. Tortrix unifasciana Dup. De eieren werden 15 Juli gelegd en kwamen 23 Juli uit. Zij waren plat, onregelmatig in omtrek en vlak tegen elkander ORTHOLITHA LIMITATA ENZ. 239 geplaatst. De kleur, eerst bleekgeel, later geel, werd ten slotte bruin. De pas uitgekomen rupsen raakten bijna allen zoek, zoodat de kweeking met een enkel voorwerp begonnen en ook voltooid is. De rups leefde in een witzijden gang, die aan de einden open was en, naar de behoefte, verlengd of door een nieuwen ver- vangen werd. Het jeugdige dier legde den gang aan in eene blad- plooi en later in een opgerold dor blad. Toen de winter naderde, werd een dergelijk verblijf tegen een vast voorwerp aangesponnen en, na de overwintering, tusschen groene bladen saamgesteld. Als eenig voedsel is gebruikt het welbekende klimop (Hedera helix). Ook in de wintermaanden, December uitgezonderd, werd daarvan het noodige gebruikt, ofschoon in dien tijd voornamelijk van het drooge blad werd genuttigd. Toen echter in April de jonge uitloopen voor den dag kwamen, werd daarvan met graagte gegeten. De overwintering begon, toen de rups ruim 13 mm. lang was. Medio Februari en begin van Maart hadden ook ver- vellingen plaats. De volle wasdom was bereikt op het eind van April. De inspinning geschiedde in den laatst bewoonden gang. Bij opening van het spinsel, op 11 Mei, lag er een pop in van gewonen vorm, met een stomp staartpunt , waaraan eenige fijne, korte haakjes. De kleur was bleek roodachtig geel, later bruin. Een vrouwelijke imago kwam er uit op 28 Mei. De volwassen rups werd 18 mm. lang. Zij was slank, vlug, een weinig spoelvormig. De kleur van het lijf was geelachtig donker- grijs, met eene fijne, ietwat donkerder ruglijn en met zwarte licht geringde wratten, die allen een vrij lang wit haartje droegen. De kop en het nekschild waren glanzig, helder geelbruin, het laatste met twee groote zwarte vlekken tegen den achterrand. De kop, van boven hartvormig, meer lang dan breed, had achter de monddeelen een donker langsstreepje, gevolgd door een dergelijk dwarsstreepje. Boven het eerste paar voorpooten stonden twee zwarte streepjes. De buik en de pooten waren wat lichter dan de rug. Reeds op zeer jeugdigen leeftijd was de vermelde teekening op 240 LEVENSWIJZE VAN ORTHOLITHA LIMITATA ENZ. kop en nekschild aangeduid. Aanvankelijk was het dier glazig en kleurloos, met bleek nootgelen kop. Later (5 September) was de rug bleek olijfgroen, kop en nekschild vleeschkleurig. Nog later (8 October) was het lif parelgrijs, terwijl kleur en teekening overigens veel op die van den volwassen vorm geleken. De vlinders heb ik dikwijls in Juli tegen den avond bij menigte om klimop zien rondvliegen, zoowel in Haagsche als in Leidsche tuinen. De opgaaf van Heinemann, dat de rups ook op Liguster leeft, zal wel met de waarheid overeenkomen, want ik heb 7. unifasciana ook op die heesters aangetroffen in het Wassenaarsche duin, vliegende in Juli, tegelijk met 7. Conwayana Fabr. BESCHREIBUNG NEUER PSELAPHIDEN AUS der Sammlung des Museum Ludwig Salvator. Ein Beitrag zur Fauna Brasiliens, der Kel. Niederländischen Besitzungen in Indien und Neuhollands. VON Dr. L. W. SCHAUFUSS, R. Die Veröffentlichung eines neuen synonymischen Cataloges der bis jetzt beschriebenen Pselaphiden durch meinen Sohn Camillo veranlasst mich, den grösseren Theil der Beschreibungen der Thiere dieser Familie zu publiciren, welche sich in meinem Museum in den letzten Jahren angesammelt und als namenlos erwiesen haben. Die Diagnosen beruhen meist auf werthvollen Einzelheiten Es gereicht mir zur Freude, wiederum constatiren zu können, dass die Faunengebiete namentlich Südamerikas und des Indischen Archipels einen kaum geahnten Reichthum der kösstlichtsten Formen dieser « Diamanten unter den Insecten» aufzuweisen haben. Gleichzeitig benutze ich die Gelegenheit, Correcturen von Fehlern vorzunehmen, welche sich in die Litteratur über Pselaphiden ein- geschmuggelt haben. Dresden , Mai 1886. DE VW 16 242 BESCHREIBUNG Cyathiger Reitteri Schauf. — Castaneus, parce setosus, alte punctatus; antennarum articulo ultimo intus impresso, extus param convexo, supra angulato, subtus ovali, medio valde obtuse angulato; elytris stria suturali nulla. Long. 13 mm., lat. 2 mm. Hab.: The Blue Mountains, aut Petersham, Nov. Holland. (leg. D. Masters). Die neue Art gehört in die zweite Abtheilung der Reitter’schen Uebersicht der Cyathiger-Arten (Wiener Verh. zool. bot. Ges., 1883, p. 389), hat dieselbe Punktur und Habitus wie punctatus King, weicht aber durch die Fühlerbildung specifisch ab. Bei punctatus King ist das letzte Glied vollständig ausgehöhlt, wie ein runder Löffel, nach oben und vorn etwas ausgeschnitten und daselbst zahnartig erweitert. Das letzte Fühlerglied des Cyath. eteri dagegen ist etwas kleiner, nach vorn und oben (inclus. der dichten daselbst ange- häuften Behaarung) eine Ecke bildend, vorn halbkreisförmig nach unten gehend, dort eine sehr stumpfe Ecke bildend, sodass die Innenseite nach der Basis zu oval verläuft. Das Glied ist nicht hohl, sondern nur einseitig so ziemlich in der ganzen Fläche eingedrückt. Ich fand die neue Art in zwei Exemplaren mitten unter den von King selbst an den Grafen Castelneau gegebenen « Typen » seines Cyath. punctatus. King vermischte also beide Arten, was bei der braunen Leimschicht, in welche er seine Thiere bei der Praepara- tion einhüllte, wohl vorkommen konnte. Dieselbe führte auch mich früher irre und es ist wohl möglich, dass von mir unter dem Namen punctatus King bisweilen auch Zeitteri m. versandt worden ist (Coll. Hofrath Dr. Baumeister? Consul Raffray?). Ich werde nicht fehl gehen, wenn ich annehme, dass die von King für punctatus angegebenen beiden Fundorte sich auf die beiden Arten vertheilen. Bei dieser Gelegenheit sei erwähnt, dass Herr Reitter in seiner (Verh. zool. lot. Ges., 1883, p. 389) ausgesprochenen Vermuthung, NEUER PSELAPHIDEN. 243 dass ich unter dem Namen Cyath. Baumeisteri zwei verschiedene Arten erhalten haben könne, Recht hatte. Ich bekam Cyath. Baumeisteri und Simonis. i Ich widme den interessanten Fund Herrn Edm. Reitter. Nota. Das Fehlen des Nahtstreifes auf den Fliigeldecken einiger Pselaphiden, welches von Motschoulsky und mir schon vor Jahren constatirt wurde, hat Herr Reitter nun auch als vorkommend anerkennen müssen. Er hätte wohl seine 1881 gegen mich gerichtete Bemerkung «ich zweifle, dass dieselben überhaupt einem Pselaphiden fehlen sollten» unterlassen können! Odontalgus vestitus Schauf. — Obovatus, castaneus, elytris rufocastaneis; thorace conico, antice truncato, medio et utrinque squamuloso-foveolato, disco antice trituberculato; elytris subquadratis, convexis, decemstriatis, late quadricostatis, sutura elevata, interstitiis fere seriatim squamulosis, basi quadri-foveolata , foveis squamosis, postice leviter trisinuatis, valde ochraceo-squamulo- sis; abdomine supra convexo, declivi, quatuor segmentis supra visibilibus, quorum tribus primis longitudine fere inter se aequalibus , supra minus dense, ad marginem densius squamulatis. Long. fere 1 mm., lat. fere 2 mm. Hab.: Sumatra. Odont. vestitus ist kleiner als die beiden Raffray’schen Arten, hat glänzende sparsam beschuppte Flügeldecken und Halsschild, und zeichnet sich durch seine vier völlig beschuppten Gruben an der Basis des Halsschildes aus. Das Halsschild ist an der Basis breiter als lang, ‘die Seiten sind knotig, die Oberseite höchst unegal. In der Mitte ist eine gruben- artige Vertiefung, die mir nach vorn rundlich erscheint; davor ist eine sternförmige Erhöhung, derart, dass nach rechts, nach links und nach vorn ein Arm ausläuft, welcher jeder als konischer Form bezeichnet werden kann. Hinter dem Sterne, beiderseits der Grube (also auf dem Discus querüber) befindet sich je eine Beule. Die Flügeldecken haben je fünf Streifen, welche zusammen fünf 244 BESCHREIBUNG breite convexe Rippen begrenzen, die durchaus gehen. Die Streifen sind mit feinen Härchen besetzt. Der Hinterrand der Flügeldecken ist breit weisslich gelb squamulirt, ebenso finden sich an der Basis vier Gruben, welche mit dichten Haarbüscheln ausgefüllt sind. Die Hinterleibsringe, von denen man von oben drei sieht, sind abschüssig, mit schuppenförmigen, in der Mitte scheinbar ver- dickten, kurzen, weissgelblichen Härchen besetzt, die nach hinten gerichtet sind; die Ränder dichter als der übrige Theil. Der Hinter- leib ist halbkugelig mit schmalen Rändern. Von unten sehe ich fünf Hinterleibsringe, von denen nur der erste kaum breiter ist der dritte und vierte. Die Ringe sind glänzend, doch ist die Basis befilzt und mit einzelnen zerstreuten rauhen Pünktchen besetzt; aber der Hinterrand erscheint infolge seiner Punktur wie granulirt. Die Afterdecke hat eine stumpfe Ecke. Das dritte Tarsenglied des Vorderfusses ist an dem mir vor- liegenden Exemplare etwas dicker als das zweite Glied. Bei der ersten Untersuchung erschienen mir die genäherten Fühler neungliederig, das erste und zweite Glied länger als breit, stark, Keule dreigliederig, ihr erstes Glied klein, das dritte verhältniss- mässig sehr gross; das zweite bildete den Uebergang, und war ich gewillt, das Thier wegen seines dritten schwachen Keulengliedes für ein g anzusehen. — Leider sprang mir während der Unter- suchung der Kopf meines Unicum weg und blieb bis jetzt ver- schwunden, sodass ich mich nicht mehr von der Richtigkeit meiner Beobachtung überzeugen kann, und ich stelle, da bei der Kleinheit des achten Gliedes der Gattung Odontalgus eine Täuschung ja nicht ausgeschlossen ist, die neue Art infolge seines sonstigen Habitus in das genannte Genus. Von den Palpengliedern ist das letzte eine lange Keule mit dünnem Stiele, welcher so lang ist als die ovale, nach hinten verdünnte, nach vorn abgerundete Keule selbst. Vorletztes Glied ist klein, vorn abgestutzt, fast etwas länger als breit, nach aussen kaum etwas gerundet, nach innen ein wenig verengt. Es ist schmaler als die Keule des letzten Gliedes und fügt sich quer dem dritt- letzten Glied an. Dieses drittletzte Glied ist wiederum fadenförmig, NEUER PSELAPHIDEN. 245 wie das letzte am Ende, hat vorn einen runden Knopf, der so gross ist als das nächstfolgende Glied lang ist. Die Palpen sind ausserordentlich dünn, zart, und sind, ausgestreckt gedacht, so lang als der ganze Kopf. Der Stiel des ersten Gliedes ist an der Basis etwas gebogen. Das von Herrn Raffray an seinen Arten beobachtete vierte (erste) Palpenglied konnte ich am vestitus nicht finden. Die Vorderhüften stehen aneinander, hoch, sind etwa doppelt so lang als breit, nach der Basis zu verjüngt, die Mittelhüften sind von einander getrennt, gross kugelig , die Hälfte der Kugel aussen stehend; die Hinterhüften sind weit von einander entfernt, auch kugelig, aber nicht vorstehend, sondern flach. Schenkel und Schienen, ebenso wie die Tarsen ausserordentlich kräftig. Von den Tarsen ist das erste Glied klein, die übrigen sind gleichgross. Das Metasternum hat Furche und Hinterrand squamulirt. Pselaphus opacus Schauf. — Major, subopacus, elytris cum abdomine breviter conicis, postice medio rotundatis; capite elongato , lato, opaco, subasperato, postice inter oculos impresso et bifoveolato, inter antennas lato; antennis elongatis, filiformibus, articulo primo ultimo longiore, unisetifero, clava parum distincta; thorace ovato, transverse pilosulo; elytrorum basi bipunctato-impresso, striis sutura- libus tenuibus, elytris angulis posticis aureopilosis; abdomine brevi, nitido, pallide pilosulo, articulo primo valde marginato, supra viso elytris longiore, pedibus pallide breviter pilosis. Long. 23 mm., lat. fere 11 mm. Hab.: ad flum. Amazon. Tab. 10, fig. 1; fig. 1a (Fühler); fig. 15 (Palp). Das Thier zeichnet sich durch seine ausserordentlich verbreiterten Flugeldecken, halbmattes Vordertheil, matten, nicht mit gelblichen Härchen besetzten und verhältnissmässig breiten Kopf aus. Das erste Fühlerglied ist grubenartig punktirt, die Keule besteht eigent- lich blos aus dem letzten Gliede, welches dicht gelblich-weiss 246. BESCHREIBUNG behaart ist und, wohl deshalb, heller erscheint als die übrigen Glieder. Pselaphus elegantissimus Schauf. — Castaneus, nitidissi- mus, disperse pilosus, ore, antennis, pedibus pallidis, elytrorum angulis posticis nec non abdominis segmentorum duorum primorum marginibus utrinque subhyalinis, corneis; antennarum articulo primo longissimo, subcurvato, extus apice setifero, clava param distincta? articulis tribus ultimis cunctis non primo longioribus; capite brevi, postice constrieto, inter antennas impresso et bifoveolato; thorace eonvexo, antice posticeque angustato, pilis brevibus, valde dispersis praedito; elytris breviter conicis, antice truncatis, basi bipunetulatis, stria suturali leviter impressa; abdominis segmentis tribus supra visibilibus. Long. 2% mm., lat. 1 mm. Hab.: ad flum. Amazon. Tab. 10, fig. 2; fig. 2a (Fühler); fig. 26 (Palp). Die grösste Breite des Halsschildes liegt vor der Mitte. Erster Hinterleibsring ziemlich vier mal breiter als lang; man sieht von oben noch drei, welehe jedoch nicht den Längsraum einnehmen als der erste, der auch namentlich nach der Naht zu etwas breiter erscheint, weil dort die Flügeldecken etwas ausge- randet sind. Der kurze, mit den Augen seitlieh eckige Kopf, das lange erste Fühlerglied, welches nach vorn etwas verstärkt und gebogen ist, zeichnen das Thier zur Genüge aus. Pselaphus bizonatus Schauf. — Elongato-eonicus, postice medio obtuse angulatus, ferrugineo-rufus, pilosulus; pedibus, tho- race, capite, antennarum basi dense squamulosus, squamulis in capite latis, inter oculos semicireulariter albo- flavescentibus, postice albido-dispersis; capite elongato, antiee canaliculato, oeulis nigris, maximis, valde granulatis; antennis brevibus, medio tenuibus, fere brevieribus quam palpi maxillares, articulo ultimo longiore, secundo NEUER PSELAPHIDEN. 247 obconico, 3°.—8°. fere globosis (polis deplanatis), 9°.—11°. clavam formantibus, nono praecedente vix majore, decimo latitudine lon- giore, undecimo quasi reniformi, apice acuminato ; palpis maxillaribus articulo ultimo elongato, petiolato, basi vix ampliato, apice breviter elliptico-clavato; thorace elongato-campanuliforme , basi zonata , dense albido-flavescenter squamulosa; elytris subtriangularibus, humeris vix prominulis flavescenter pilosis, marginibus postice distinctius. piceis, apice late flavescenter dense pilosis, striis suturali integra, discoidali apice evanescente; abdomine depresse marginato , articulo supra viso primo maximo, disperse squamuloso , reliquis declivibus , angustissimis, quoque flavescenter breviter pilosis; pedibus elongatis , femoribus clavatis, tibiis ex media parte ad apicem paullum dilatatis; tarsis robustis, longis uni-unguiculatis. Long. fere 2 mm., lat. large # mm. Hab.: ad flum. Amazon. Tab. 10, fig. 3; fig. 3a (Fiihler); fig. 35 (Palp); fig. 3e (Hintertarse). Es ist einer der schönsten und zierlichsten Pselaphiden, welche am Amazonenstrome leben. Er zeichnet sich vor allen anderen durch die beiden filzigen Binden an der Basis des Halsschildes und am Ende der Fliigeldecken, und die halbkreisförmige, weissliche Haar- binde zwischen den Augen aus. Unterseite: Kehle und Vorderbrust sind stellenweise weiss behaart. _ Vorderhüften genähert, Mittelhüften flach, entfernt, Hinterhüften weit auseinander. Die Schenkelanhänge nehmen fast ein Drittel der Gesammtlänge des Schenkels ein und lehnen sich an die Aussen- seite des Schenkels an. Der erste Ring des Hinterleibes ist unten querüber dicht befilzt, der zweite über doppelt so lang als der erste, convex, der dritte und vierte äusserst schmal; der fünfte erweitert sich seitlich, ist unten in der Mitte nur linear sichtbar; der sechste bildet die abschüssige Afterdecke. Pselaphus trossulus Schauf. — Rufo-castaneus, nitidus; 248 BESCHREIBUNG antennis articulo primo valde elongato, secundo leviter ovali, 3°.—8°. parum minoribus et vix angustioribus, 9°.—11°. clavam formantibus , nono subovali, decimo retundato; capite inter antennas impresso, media parte usque ad oculos leviter lineis duobus subcurvatis insculptis (aut vix impressulis), interstitio inter lineas nitido, inter oculos magnos transversim-impresso, indistincte bifoveolato (vel vertice vix triangulariter impresso), postice subgloboso-quadrato; thorace laevi, compresso, convexo, fere elliptico; elytris fere cam- panuliformibus, stria suturali integra, discoidali apice leviter in- curvo, elytris postice emarginatis et dense squamulosis; abdominis segmento primo angustato, apice dense squamuloso, secundo magno, large ter primum longitudine superante, primo et secundo late et acute marginatis. Long. 14 mm., lat. 2 mm. Hab.: Sumatra. Unterscheidet sich von Ps. multangulus m. dadurch, dass der Kopf der Linge nach zwei sehr feine eingegrabene Linien trägt und nur vorn zwischen den Fühlern eingedrückt ist. Zwischen den Augen ferner ist er quereingedriickt , und die Keule des letzten Palpengliedes ist etwas voluminöser. Von canaliculatus m. und laericollis Reitt. durch Fehlen der Furchen verschieden, von lati- ventris Reitt. und pelicornis Reitt. durch kleines erstes, dicht- befilztes Hinterleibssegment. Fühler so lang als Kopf und Halsschild zusammen. Letztes Glied so lang als 9 und 10 zusammen, verkehrt eiförmig, kräftig, kurz, zugespitzt. Pselaphus longepilosus Schauf. — Rufo-testaceus, capite obscuriore, palpis pedibusque testaceis, femoribus apice, tibiis basi obscurioribus, marginibus abdominis elevatis pallidis ; corpore, elytris , femoribus, tibiis extus longe obscure pilosis, abdomine pilis griseis intermixtis; capite elongato, tenuiter longitudinaliter impresso, impressione utrinque carinula finita et postice angustiore, inter oculos maximos et valde granulatos depressiusculo , post depressionem NEUER PSELAPIIDEN. 249 utrinque foveolato; thorace minuto, ovato, postice truncato? basi linea curvata impressa, lateribus ad angulos posticos breviter indistincte carinulato; elytris fere campanuliformibus, latitudine longioribus, apice tricurvatulis, apice tenuiter albido-pubescentibus , sutura elevata utrinque striata, striis discoidalibus integris, insculptis , basin versus vix earinulatis; abdomine postice semicirculari , articulo primo vix convexiusculo, maximo; palpis maxillaribus longissimis. Long. 24 mm., lat. 4 mm, Hab.: Nov. Holland. Ich besitze ein Exemplar von Rockhampton, welches sich durch seine ausserordentlich langen Palpen, durch seine Behaarung und Farbe vor allen mir bekannten echten Pselaphiden auszeichnet. Leider sind von den Fühlern nur die ersten drei Glieder vor- handen, die an und für sich, im) Verhältnisse zum Thier sehr klein sind. Das erste Glied ist doppelt so lang als breit, das zweite und dritte schmäler, je wenig länger als breit, nach der Basis zu verengt. Die Schenkel und Füsse sind zart, verhältnissmässig dünn , die hinteren Schienen innen ziemlich gerade, nur nach aussen ein weinig verbreitert, dagegen die Vorderschienen in der Mitte keulenartig verdickt. Der bogige Quereindruck des Halsschildes wird vor dem Schildchen durch ein kurzes Längsgrübchen unterbrochen. Dem Pselaph. geminatus Wstw., der Abbildung nach, ähnlich, doch verschieden durch die Palpen, deren letztes Glied an der Basis nicht kugelförmig angeschwollen ist; durch schmäleren Kopf und andere Eindrücke auf demselben, etc. Pselaphus insignis Schauf. — Testaceo-ferrugineus, capite, thoracis basi et elytris apice rufo-ferrugineis; elongatus, sparsim subdepresse, in elytris in seriebus singulis pilosulus; antennis palpis maxillaribus longitudine fere aequalibus, articulis primo latitudine longiore, secundo ovali, tenuiore, 3°.— 8°. minutis, subquadratis, 250 BESCHREIBUNG 9°,—11°. clavam formantibus, decimo breviter obconico, basi trun- cata, nono ovali, undecimo apice acuminato; capite antice elongato- subquadrato, longitudinaliter profunde impresso, nitido, postice cum oculis magnis fere cordato, utrinque inter oculos et vertice trian- gulariter impresso, impressione nodulum minutum antice includente ; thorace elongato-hexagono, convexiusculo, supra basin utrinque oblique impresso, impressione utrinque ante mediam thoracis partem foveola finita, media interrupta foveola elongata utrinque carinata; elytris lateribus parum dilatatis, apice subdepressis, quadristriatis , striis suturali incisa, discoidali ad apicem intus curvatis; abdomine utrinque alte carinata, pallidiore, articulo primo supra viso maximo. Long. 12 mm., lat. 2 mm. Hab.: Eastern Greck, Nov. Holland. Ein kleiner gelber, echter Pselaphid mit sehr langen Palpen, deren letztes Glied an der Basis kaum verdickt ist und welches vorn ein Knötchen im dreieckigen Scheiteleindruck trägt. Aussen- seits der Deckstreifen der Flügeldecken laufen gebogene Linien aus gelblichen Börstchen von der Basis zum Ende, welche bei flüchtiger Ansicht einem 5. und 6. Streifen ähnlich sind. Dieselben reiben sich aber leicht ab. Pselaphus bipunctatus Schauf. — Rufo-testaceus , elongato- conicus , basi rotundata; capite antice latitudine longiore , canaliculato, canali utrinque carinulato, inter oculos transversim impresso, sub- concavo et bipunctato, vertice brevi, medio foveola impresso, oculis magnis, granulatis; thorace ovali-hexagono, basi impresso, impres- sione trifoveolata, foveola media utrinque carinata illam interrum- pente; elytris apice parum dilatatis, quadristriatis, inter strias ad basin impressis, apice albido-zonatis, zona initio incurva; abdomine late marginato, segmento primo maximo; tarsorum articulo secundo robustiore. Antennarum articulo primo latitudine longiore, valido, depresso, 2°., 9°.—11°. ovalibus, ultimo acuminato, 9°.—411°. clavam for- mantibus, gradatim majoribus, reliquis minutis, obconico-rotundatis. NEUER PSELAPHIDEN. 251 Long. 11 mm., lat. 2 mm. Hab.: Rockhampton, Nov. Holland. Maxillartaster knapp von Fiihlerlinge, letztes Glied so lang als zweites und drittes, Stiel diinn, an der Basis wenig dicker, von über der Mitte ab zu länglicher, innen gerader, aussen etwas er- weiterter Keule angeschwollen. An den Fiihlern fallen die ersten beiden Glieder und namentlich das erste Glied wegen der Grösse, letsteres auch wegen matten Aussehens auf. Unterseite: Erster Bauchring dicht weiss behaart, zweiter sehr gross, glatt, dritter und vierter schmal, linear, fünfter nur seitlich dreieckig sichtbar, sechster quer-kurzoval. Vorderhüften genähert, hoch; Mittelhüften durch schmalen , tiefen Zwischenraum getrennt, rundlich knotenartig erhöht; Hinterhüften entfernt, wie die Mittelhüften gebaut. Schenkelanhänge, namentlich die mittleren, sehr lang. Pselaphus frontalis Schauf. — Sine capite coniformis > basi ampliata, castaneo-ferrugineus; antennarum basi clavaque triarticulata valde distinctis, articulis intermediis ovalibus; capite antice quadrato, nodulis duobus elevatis, antice medio canaliculato , inter oculos cava magna (pilosa?) et binodulo, vertice subconico longitudinaliter impresso; thorace ovali, apice angustiore, basi curvato- impressa utrinque foveolata; elytris postice fere duplo latioribus, postice late pilosis, basi emarginata et carinulata, quadristriatis, striis suturalibus impressis, discoidalibus apice leviter incurvis; abdomine elytrorum latitudine, basi angustiore, Jate marginato, segmento primo lateribus oblique angustatis, parum convexo, reliquos segmentos cunctos latitudine subaequante; palpis maxillaribus an- tennarum fere longitudinis. Long. 2 mm., lat. 2 mm. 8 Hab.: Melbourne, Nov. Holland. Vom Psel. antipodum Westw. dureh die Eindrücke auf dem Kopfe, von geminatus Westw. durch die des Halsschildes verschieden. 259 BESCHREIBUNG Pselaphus tripunctatus Schauf. — Elongato-conicus, rufo- piceus, pedibus palpisque flavo-pallidis, nitidus, parce pilosus; an- tennis tenuibus, articulis duobus basalibus validis, articulis ovalibus, clava triarticulata parum distincta; capite brevi, subquadrato, antice inter nodulos elevatos et oculos impresso utrinque rugoso, postice nitido, vertice subcanaliculato; thorace obovato, basi trifoveolato , foveola media punctiformi; elytris quadristriatis , apice pilis densioribus praeditis, striis ad basin leviter impressis. Long. 12 mm., lat. 3 mm. 3 Hab.: Melbourne, Nov. Holland. Das verkehrt eiförmige Halsschild hat nur drei punktförmige Grübchen, die seitlichen davon etwas grösser als das mittlere an der Basis. Der Längseindruck auf dem Vorderkopfe erweitert sich zwischen den Augen etwas; der Scheitel ist nur vorn etwas längs eingedrückt. Pselaphus squamiceps Schauf. — Rufo-ferrugineus, dis- perse sed regulariter ochraceo-pilosus, elongato-conicus; antennis mediocribus, articulis 3°.—6°. subquadratis, sequentibus ovalibus, 9°.—11°. clavam formantibus , parum latiorem; capite antice elongato- subquadrato, dense squamuloso, canaliculato, inter oculos semi- rotundatim impresso; thorace ovali-hexagono, basi curvo impresso; elytris latitudine parum longioribus, vix rotundato-angustatis , quadri- striatis, ad basin carinulatis et quadripunctatis, pubescentibus, postice, margine obscuriore, dense pilosis, abdomine carinato-late- marginato, marginibus testaceis, segmento primo maximo. Long. 13 mm., lat. 2 mm. Hab.: Gawley, Nov. Holland. Es befinden sich seitlich und wohl auch in der Mitte des Basal- eindruckes vom Halsschild je ein Grübehen, doch undeutlich. Mein Exemplar ist schadhaft und lässt eine weitere Untersuchung ohne Gefahr für gänzliche Vernichtung nicht zu. Das Thier ist aber nach der Diagnose sehr leicht kenntlich. NEUER PSELAPHIDEN. 253 Curculionellus bicolor Schauf, — Elongato-pyriformis, ad apicem depressiusculus, testaceo-rufus, palpis pedibusque testaceis, abdomine nigro; antennarum articulo primo parum latitudine lon- giore, secundo parum angustiore, ad basin angustato, 3°.—8°. minoribus, latitudinis longitudine, nono et decimo subrotundatis , longitudine altero fere primum aequante, at parum latiore; capite antice elongato-subquadrato, binodoso, longitudinaliter impresso, inter oculos bipunctato, vertice antice depresso et medio fere canali- culato; thorace ovali, antice leviter angustato, convexo, basi semi- circulariter valde impresso, impressione utrinque magis, medio minute foveolato; elytris postice latioribus, humeris parum prominulis, basi foveis quatuor impressis ornata, quadristriatis, striis integris, suturalibus paullum a sutura distantibus; elytris disperse pilosulis, postice densius pilosis; abdomine elytris latiore, valde elevato- et carinato-marginato, subdeplanato, supra quatuor articulis visibilibus , articulo primo tres ceteros cunctos longitudine aequante; palpis maxillaribus articulo secundo et quarto longitudine aequalibus; tibiis apice incrassatis. Long. 13 mm., lat. 3 mm. 3 Hab.: Gawley, Nov. Holland. Meinem Exemplare fehlt leider das letzte (elfte) Fühlerglied. Die Fltigeldecken lassen am Rande die dunkle Farbe des Hinter- leibes durchscheinen. Die Beinchen zeigen eine deutliche kurze gelbliche Behaarung, dagegen der schwarze Hinterleib eine mehr weissliche feine Pubescenz. Zu Curculionellus clavicornis Schauf. sei erwähnt, dass das Halsschild hinten an der Mitte des Quereindruckes ein feines Grübchen aufweist, das in der Beschreibung nicht erwähnt ist; es ist schwer sichtbar. Ein Exemplar von Tasmania, welches ich neuerdings untersuchte, giebt mir Veranlassung, meiner Beschreibung von der Unterseite des Thieres hinzuzufügen, dass die Vorderhüften aneinanderstehend, 254 BESCHREIBUNG hoch sind, die Mittelhüften aneinanderstehend, abgeflacht, kugelig, wenig vorstehend, die Hinterhüften weit von einander entfernt, abgeflacht, halbkugelig, wenig vorstehend. Der erste Hinterleibsring ist befilzt. Von dieser Art finde ich in meiner Sammlung eine Varietät, welche King für Bryamis atriventris za halten geneigt war und mit diesen Namen, allerdings mit Fragzeichen, etiquettirte. Sie ist zu diagnosticiren : Var. vexator Schauf. — Adomine nigro-piceo, palpis maxillari- bus articulo ultimo leviter curvato, apice acuminato. Curculionellus brevipalpis Schauf. besitzt das oben erwähnte Grübchen auf dem Halsschilde nicht, und unterscheidet sich dadurch als Art von e/avicornis. Meine Vermuthune, es nur mit 5? den beiden Geschlechtern zu thun zu haben, wird somit hinfällig. Möglicherweise stellt sich auch verator als Art heraus, sobald davon erst mehr Exemplare bekannt werden. Curculionellus anopunctatus Schauf. —Subtus, pedibus elytrisque rufo-, ceterum obscure-castaneus, nitidus, palpis testaceis; antennis brevibus, articulis parum elongatis, 5°.—8°. minoribus, subglobosis, 9°.—14°. clavam formantibus, 9°.—10°. fere monili- formibus, supra basin angustulis, 11°. breviter ovali apice obtuse acuminato; capite fere triangulari, lateribus ad apicem curvato- angustatis, antice recto, truncato, rugoso, inter oculos inaequaliter biruguloso-foveolato , postice transverse convexo, nitido; oculis magnis, convexis; thorace subcordato, basi semicirculariter late impresso, utrinque foveiformiter cavato; elytris subelongatis, postice latioribus, basi quadri-rotundatim-ineisis, quadristriatis, striis dis- coidalibus basin versus fere costatis, postice valde incurvis, punctis dispersis pilosulis praeditis; abdomine supra punctato, piloso, articulo primo maximo, articulis carinato-marginatis. Long. 2 mm., lat. 1 mm. Hab.: Melbourne. Unten hellkastanienroth. Bei einem Exemplare ist der erste und NEUER PSELAPHIDEN. 25 zweite Bauchring am Ende, der dritte und vierte Bauchring ganz schwarz, bei einem anderen aber alle Ringe durchaus kastanien- roth. — Der zweite Ring ist schmal, der erste, dritte und vierte sehr schmal. Vorderhüften hoch, genähert. Mittelhüften entfernt, treten als Kugel 2 hervor; Schenkelanhänge halb so lang als der Schenkel selbst. Hinterhüften flach, von gewisser Seite gesehen, ein wenig konisch vorragend, sehr weit von einander entfernt, durch breite flache Grube getrennt; Schenkelanhang über halbe Schenkellänge. Maxillartaster: zweites Glied fadenförmig, am Ende mit knopf- förmigem Keulchen; drittes Glied so dick und gross als dieses Keulchen; viertes Glied lang, spatelförmig, nach der Basis zu verschmälert, vorn stumpf zugespitzt, etwas länger als das zweite Glied und ziemlich doppelt so breit als das vorhergehende. Curculionellus semipolitus Schauf. — Antice opacus, elytris abdomineque nilidis, rufo-castaneus; palpis maxillaribus articulo ultimo elongato, apice oblique truncato, acuminato; an- tennarum articulo primo crasso, subelongato, secundo magno, subrotundato, 3°.—7°. submoniliformibus, octavo minore, reliquis clavam formantibus non magis distinetam; capite elongato, penta- gono, antice longitudinaliter canaliculato, inter antennas multo profundius , oculis mediocribus, valde granulatis; thorace subcordato , lateribus non sinuatis; elytris longioribus, subangulatis, apice emarginatis denseque hirsutis, humeris fere carinulatis, striis suturali impressa , discoidali curvata fere conjunctis; abdomine late marginato , segmento primo tria sequentia cuncta latitudine superante, ad basin albido-piloso faseiato; pedibus brevibus, tibiis leviter incurvis. Long. 13 mm., lat. 2 mm. 3 Hab.: Rockhampton, Nov. Holl. Palpen sehr kurz, höchstens von Kopflänge, letztes Glied länger als die übrigen zusammengenommen, zweites Glied mit gebsgenem Stielchen, nach vorn etwas verdickt , nicht so lang als das vierte am Ende, das Knieslied bildend, das vierte ziemlich gleichbreit , 256 BESCHREIBUNG vor der Basis verjüngt, vorn nach der Innenseite eine Ecke bildend. Ein Basalquereindruck des Halsschildes ist nur schwach an- gedeutet. Unterseite: Hinterbrust und Hinterleib breit gewölbt‘, glänzend. Hinterbrust nach hinten zwischen den Hinterhüften ein wenig eingesenkt. — Erster Bauchring befilzt, zweiter breiter als die übrigen zusammengenommen, 3, 4 und 5 linienförmig, sehr schmal; der sechste bildet die Afterklappe. Vordercoxen genähert, wenig erhöht; Mittelcoxen genähert, halb- kugelig; Hintercoxen entfernt, flach. Die Schenkelanhänge der Hinterfüsse sind länger als die der Vorderfüsse. An dem langen, ziemlich gleichbreiten, letzten Palpengliede, dem matten Kopf und matten Halsschilde ist die neue Art leicht zu erkennen. Die Flügeldecken meines Exemplares tragen Spuren einst vor- handen gewesener einzelner Haare; der Hinterleib ist etwas dichter , aber immerhin noch sehr zerstreut mit Haaren besetzt. Phalepsus fluminicola Schauf. — Differt a Ph. subgloboso Westwoodi palpis articulo secundo apice valde triangulari, quarto bicurvatulo, fere torto, supra mediam partem filiformi, subdepresso. Breviter obovatus, corpulentus, pilosulus, pilis in thorace diver- gentibus, pilis ad elytrorum marginem densioribus, rufo-brunneus, palpis pallidis; antennis sat fortibus, filiformibus, clava non abrupta , articulis primo elongato, secundo parum latitudine longiore, tertio subquadrato, 4°.—7°. breviter rotundatis, 8°. fere transverso, reliquis gradatim majoribus et latioribus, nono et decimo globuli- formibus; capite convexo , antice inter antennas leviter impresso , oculis magpis; thorace lateribus rotundatis, antrorsum angustatis; elytris convexis, lateribus leviter rotundatis, stria suturali nulla, humeris rotundatis non distinctis; abdomine medio longitudinaliter elevato, articulo primo sequenti longiore; pedibus longis, non clavatis, tibiis leviter compressis. g antennarum clava biarticulata, articulis 4°.—-9°. transverso; major. NEUER PSELAPHIDEN. 257 d. Long. 11 mm., lat. Do Di aad » mm. volte vw » Hab.: ad flum. Amazon. Das zweite Palpenglied mit seiner dreieckigen Erweiterung unter- scheidet die Art ganz ausserordentlich. Aehnliche Palpen hat Phal. ampliventris m., jedoch ist der dreieckige Anhang des zweiten Gliedes viel gestreckter und beginnt über der Mitte, während er bei fuminicola sich erst im letzten Viertheile ausbildet. Die neue Art ist übrigens kleiner als am- plwentris, etwas weniger dicht pubescentirt, ohne deutliche Ein- drücke und ohne deutliche Basallinie auf dem Halsschilde. Phalepsus hirsutus Schauf. — Sanguineus, ochraceo-pilosus, pilis erectis et longis, in elytrorum et segmentorum abdominalium apice brevibus sed densioribus; obovatus; antennis articulis primo validiusculo, subelongato, secundo minore, 3°.—8°. subquadratis, latitudine longioribus, nono et decimo fere rotundatis, latioribus, undecimo parum latiore, valde elongato; capite sine oculis convexis subrotundato, bifoveolato, antice inter nodulos antennales late im- presso; thorace breviter ovali, antice angustiore, supra mediam basin et lateribus utrinque fovea squamata; elytris brevibus, in lateribus parum rotundatis , postice vix latioribus, basi quadrifoveolato, foveolis squamatis, striis suturali profundius impressa, aitera discoidali brevi; abdomine marginato, segmentis supra visis primo et secundo longitu- dine aequali, sat convexis; palpis maxillaribus articulo ultimo clavae antennarum longitudine fere aequali, extus 2 supra basin ad apicem gradatim angustiore. Long. 13 mm., lat. $ mm. Hab.: ad flum. Amazon. Fühler an der Basis von einander entfernt, dazwischen breit seicht ausgehöhlt; Keule dreigliederig, neuntes und zehntes Glied kugelig, wenig dicker als das achte, gleichgross, elftes 1 mal länger als das neunte und zehnte zusammengenommen. Die Beine sind nicht stark, lang, Schenkel vor dem Ende unten verengt. 17 258 BESCHREIBUNG ABASCANTUS Schauf. nov. gen. aßaoxavros = non fascinandus. Corpus formae Bythini Leachi, punctatum. Antennae undecimarticulatae, articulo primo elongatissimo, an- gustato. Palpi maxillares minuti, quadriarticulati (?), articulo ultimo semi-chelato, hemisphaerico, intus concavo, extus subangulato. Abdomen utrinque alte carinatum , sexarticulatum, articulo secundo convexo. Coxae anteriores approximatae, posticae distantes, anticae altae, posteriores hemisphaericae. Tarsi triarticulati, unguiculis binis aequalibus instructi. Observ. Palporum articulo tertio latitudine duplo longiore, basi rotundato, apice acuminato, extus obtuse rotundato, intus denti- culato, antice angustato; articulo ultimo semi-chelato, extus hemis- phaerico, convexo, intus bisinuato, concavo, apice subtorto. Abascantus sannio Schauf. — Convexus, obovatus, nitidus, disperse-pilosus, cribrato-punctatus , abdomine supra glabro, pilosulo ; antennarum articulo primo elongato, ultimum articulum fere longitu- dine aequante, tenui, articulis 2°.—8°, elongatis obconicis, septimo et octavo subquadratis, ad basin angustatis, nono et decimo trans- verse quadratis, basi angustatis, ultimo breviter obovato; capite obcordato, oculis mediocribus; thorace subcordato, convexo, supra basin puncto singulo distinctiore; elytris cum corpore convexis, ovalibus, marginibus abdominalibus porrectis, stria suturali integra, discoidali abbreviata, striis ad basin distincte impressis. Long. 12 mm., lat. 5 mm. Hab.: King Georges Sound, Nov. Holland. Das Thier hat die Form eines Dythinus, auch das lange erste Fühlerglied, nur andere Palpen. Der Kopf ist weitläuftig , die Flügel- decken und das Halsschild dichter, grob, fast grubenartig punktirt, NEUER PSELAPHIDEN. 259 nur die Oberseite des Hinterleibes, welcher mit anliegenden weit- läuftig stehenden Härchen besetzt ist, ist glatt. Die Farbe ist ein fast durchsichtiges gelbliches Kastanienroth, dagegen sind der Hinterleib, die Knie unterhalb, die Augen und das zweite bis mit zehnte Fühlerglied bräunlich, sodass mit den gelblichen Palpen die neue Art auffällig dreifarbig erscheint. Die Ecken des letzten Palpengliedes sind nicht eben leicht zu sehen , sondern nur bei ruhiger sorgfältiger Beobachtung mit scharfer Lupe. Kopf mit den Augen so lang als breit, ohne diese, welche nicht sehr gross, aber stark convex, grob granulirt sind, verkehrt herz- formig, vorn gerade abgestutzt. Die Fühler sind an den Vorder- ecken in ziemlicher Entfernung eingelenkt, dünn, mit einem langen ersten Gliede und dünner dreigliederiger Keule, von der das letzte Glied die Hälfte einnimmt. Glieder 2—6 sind länger als breit, verkehrt konisch, 7 und 8 kürzer werdend, die beiden nächsten werden breit, mit verengter Basis. Halsschild bis vor die Mitte erweitert, dann gerundet und rasch verengt; es ist gewölbt und- scheint über dem Schildchen ein Punkt von den verschiedenen stärker eingedrückt zu sein. Flügeldecken so breit als lang, am Hinterrande ziemlich abschiissig , und ein wenig ausgerandet, nach der Basis zu etwas gerundet verengt. Die Schultern stehen nicht hervor, der ganze Sutural- und die sehr abgekürzten Discoidalstreifen vertiefen sich an der Basis. Der Hinterleib ist, von oben gesehen, seitlich gerandet, die Ränder sind etwas durchsichtig röthlich und am Ende angebräunt; auch steht jeder solcher Rand hinten etwas eckig vor. Die Ringe an und für sich sind an den Hinterrändern etwas durchscheinend. Von oben sind drei Ringe sichtbar, von denen der erste doppelt so breit ist als der zweite; der dritte ist abschüssig, daher sehr schmal erscheinend. Von unten ist der erste Hinterleibsring sehr schmal, der zweite fast so lang als 3—5 zusammengenommen, der sechste (die After- decke) ist ringsum wie etwas eingeschnürt. Das ganze Thier ist unten glänzend, behaart und grubig weitläuftig punktirt. Der Hinterbrust ist in der Mitte linear längseingedrückt, beider- seits etwas gewölbt. 260 BESCHREIBUNG Vorderhiiften genähert, hochständig. Mittelhüften genähert und gross, hügelartig. Hinterhüften sehr entfernt, halbkugelig. Schenkel- _anhänge kurz, kräftig. Die Schenkel selbst sind wenig erweitert, an den vordersten Beinen sind sie etwas breiter als an den hinteren, etwas flach, die hinteren dagegen rund, nach dem Ende zu unten eingedrückt. Mittelschienen gebogen. Tychus Tasmaniae Schauf. — Rufo-testaceus, convexus, nitidus, ore, antennis pedibusque testaceis; capite antice truncato et leviter impresso, inter oculos indistincte bifoveolato; thorace cordato, laevi; elytris disperse longe-pilosis, globulosis, antrorsum parum angustatis, humeris distinctis, stria suturali integra; ab- domine convexo, segmento primo maximo, parum marginato; femoribus medio clavatis, genubus obscure-tinctis. Antennarum articulo primo duplo latitudine longiore, secundo ovali, 3°.—8°. minute subquadratis, quinto ovali, majore quam articulus secundus, 9°.—11°. clavam formantibus, undecimo apice parum acuminato. Long. 14 mm., lat. large 3 mm. Hab.: Tasmania. Palpen: Form ähnlich denen des Tychus niger, jedoch sind die Basalglieder viel stärker, das dritte Glied ist fast kugelig, das vierte über doppelt so lang als breit, Basis abgestutzt, nach der Mitte zu wenig erweitert, fast stielrund, von über der Mitte ab zugespitzt. Die Fühlerkeule hat das neunte Glied stärker als das achte, rundlich, das zehnte ist etwas quer, das elfte kurz verkehrt ei- formig, vorn etwas zugespitzt. Tychus politus Schauf. — Rufo-testaceus, nitidus, antennis, palpis pedibusque testaceis, elytris abdomineque disperse longe- setiferis; capite fere regulariter hexagono, inter antennas distantes leviter impresso, inter oculos mediocres bipunctato; thorace cordato, basi laevi nigricante; elytris leviter convexis, lateribus rotundatis, humeris parum distinctis, apice nigricantibus, striis suturali leviter impressa, discoidali nulla; abdomine convexo, segmentis supra NEUER PSELAPHIDEN. 261 visibilibus tribus, inter se subaequalibus, parum marginatis; pedibus longis, femoribus apice supra medium clavatis, tibiis posticis leviter subincurvis. Antennarum articulis tertio et quarto, item 6°.—8°. irregulariter subquadratis, primo et secundo elongato-quadratis, sequentibus parum validioribus, quinto suboblique-ovali, majore, tribus ultimis clavam formantibus, nono et decimo gradatim majoribus, ad basin angustatis, ultimo ovali, ad basin truncato. Long. 11 mm., lat. 2 mm. 3 Hab.: Champion Bay, Nov. Holland. Das vorliegende Exemplar ist ein 4. Die Palpen sind klein, das letzte Glied ist wohl dreimal linger als breit, vorn abgerundet. An der Basis des Halsschildes finde ich keine Grübchen. Tyraphus umbilicaris Schauf. — Elongato-conicus, ferru- gineo-rufus, disperse longe-pilosus; capite, thorace, pedibus, palpis subopacis, elytris abdomineque nitidis; antennis articulis 1°.—7°. latitudine longioribus, 8°.—10°. globosis, ultimo ovali, 8°.—11°. clavam formantibus, gradatim majoribus et parum latioribus; capite antice recto, nodulis, antice parum distinctis, praedito, canaliculato, inter oculos oblique impresso , breviter piloso, pilis dispersis et divari- cantibus; palpis maxillaribus articulo ultimo valido, convexo, sub- triangulari, apice posticeque obtuso, punctulato; thorace subcordato , basi semicirculariter obtuse impresso; elytris latitudine longioribus, seriebus octo punctato-piliferis et pilis dispersis ornatis, elytris qua- dristrialis, striis discoidalibus apice approximatis, basi quadripunctata, elytris postice parum latioribus, submarginatis, obscurioribus , densius pilosis; abdomine sat marginato, segmento primo maximo, reliquis sensim declivibus; femoribus anterioribus medio leviter clavatis, posticis vix clavatis, tibiis intus rectis, extus post mediam partem leviter ampliato-rotundatis , subcompressis; tarsis articulo primo minuto, secundo et tertio longitudine aequalibus, secundo parum validiore, tarsis monodactylis. 262 ‘ BESCHREIBUNG Long. 21 mm., lat. 1 mm. Hab.: Clyde river, Nov. Holland. Die Vorderhüften sind genähert, erhöht, die Mittelhiiften ge- nähert, fast an einanderstossend, kugelig, verflacht, gross. Hinter- huften sehr entfernt, ein klein wenig kegelförmig vorstehend. Hinterbrust zwischen den Koxen ziemlich tief eingedrückt. Unterseite: Erster Bauchring weisslich befilzt, schmal, aber doch etwas breiter als der dritte und vierte; der zweite ist dreimal so breit als der erste und hat auf der Mitte auf einer Erhöhung ein Knötchen; der fiinfte ist nur dreieckig zu sehen, der sechste hat zwei Vorsprünge, wiederum je mit einem Knötchen besetzt. Die Schenkelankänge sind verhältnissmässig kurz. Tyraphus sobrinus Schauf. — Testaceo-rufus, subopacus, elytris ferrugineis, cum abdomine nitidis et parce longe-pilosis; capite breviter porrecto, longitudinaliter usque ad mediam partem et antice profunde canaliculato, capite medio oblique- et postice foveoliformiter impresso, oculis magnis, valde granulatis; thorace cordato, basi ob- solete curvato-impresso , impressione medio profundiore; elytris postice latioribus, apice obscuris, dense albidopilosis, quadristriatis, striis tenuibus, discoidalibus approximatis, pilis raris in seriebus (octo ?) dispositis; abdomine elytris vix latiore, lateribus rotundatis, late marginatis, articulo supra viso primo reliquos quatuor cunctos longitudine aequante, tertio et quarto inter se longitudine aequalibus ; femoribus parum elongato-clavatis. Antennarum articulis primo robusto, duplici latitudinis longitudine, secundo et tertio subquadratis, latitudine longioribus, 4°.—7°. sub- quadratis, 8°.—10°. subquadratis, antrorsum rotundato-angustatis , parum longioribus quam septimus articulus, ultimo ovali, duos praecedentes cunctos longitudine aequante, sed latiore. Long. 12 mm., lat. $ mm. Hab.: Adelaide. Kleiner als wmbilicaris m., durchaus nicht so gestreckt, Flügel- NEUER PSELAPHIDEN. 263 decken und Hinterleib kürzer, Halsschild viel herzförmiger, im übrigen aber der Art sehr ähnlich. ; Die viergliederige Fühlerkeule ist sehr wenig auffallend und mit gewohnlicher Lupe bemerkt man eigentlich als gross nur das letzte Glied. An dem mir vorliegenden Unicum riskire ich die Palpen nicht herauszunehmen. Unterseite im Allgemeinen wie bei wmbilicaris, jedoch ist der fünfte Bauchring (Afterklappe) nicht mit zwei nach hinten vor- stehenden Knötchen, sondern mit, wenn ich recht sehe, zwei anliegenden kleinen und einem darüber stehenden grösseren Knötchen versehen. Tyraphus proportionalis Schauf. — Rufo-ferrugineus, antennarum articulo ultimo, palpis pedibusque testaceis, elytris ferrugineis; antennis opacis, articulo primo breviter pyriformi, robusto, 2°.—4°. globosis, tertio et quarto minoribus, 5°.—7°, duos praecedentes latitudine aequantibus, sed transversis, octavo transverso, parum majore, 9°.—11°. clavam formantibus, nono et decimo gradatim majoribus , undecimo fere globoso, apice acuminato , basi truncato; capite antrorsum angustiore, valde longitudinaliter canaliculato, antice bigloboso-nodoso, inter oculos irregulariter im- presso, fere ruguloso, vertice medio impressulo, oculis magnis valde granulatis; thorace ovato, basi truncata, leviter linea tripunctata impressa; elytris ad basin rotundato-angustatis, quadristriatis, striis tenuibus ad apicem approximatis, marginibus posticis obscuris, dense pilosis, pilis brevibus albidis; abdomine elytris latiore, sat marginato, segmento primo maximo, pilosulo. Long. 13 mm., lat. 3 mm. Hab.: Rockhampton, Nov. Holland. Palpen: zweites Glied mit diinnem Stiele, von der Mitte ab nach vorn gebogen und ebenso verdickt als die übrigen ; letztes Glied gross ; dick, kolbig, irregular dreieckig mit abgerundeten Ecken, nach hinten etwas eingedrückt. Hinterhüften sehr weit entfernt, etwas kugelig vorstehend; Mittel- 264 BESCH REIBUNG hüften entfernt, flach; Vorderhüften genähert. Alle Schenkelanhänge etwa halb so lang als die Schenkel, die Schenkel selbst aber kurz und gleich keulenförmig, ohne Verlängerung. Unten: Erster Hinterleibsring befilzt, zweiter sehr gross, fast den ganzen Raum einnehmend, die übrigen bis auf den letzten linear. HARMOPHORUS Schauf. nov. gen. (Motschoulsky in litt.). douos, armus; 990, fero. Palpi maxillares minuti, articulo ultimo fusiformi. Antennae distantes, filiformes, articulis mediis minutis, monili- formibus. Caput majus quam thorax, fere lentiforme. Oculi minuti, in lateribus siti. Thorax transverse-cordatus. Elytra cum abdomine hemisphaerica. Abdomen breve, convexo-rotundatum; primum solum segmentum leviter marginatum. Coxae anticae approximatae, altae, mediae parum, posticae evi- denter distantes et subsemiglobosae. Tarsi triarticulati, uni-unguiculati. Observ. Corpus elytraque punctata, caput bi-, thorax trifove- olatus, foveolis in utroque linea conjunctis. Metasternum apice medio sinuatum. Abdominis segmentis subtus primo magno, secundo parum angustiore, 3°.—5°. lineatim angustioribus, sexto transverse- ovali, convexo. Von den Pselaphiden, welche ich bisher auf der Unterseite unter- suchte, kenne ich keinen, dessen erster, von den Beinen seitlich bedeckter Bauchring eine so bedeutende Breite erreicht als bei Harmophorus m. Harmophorus wire Batribraxis Reitt., wenn dessen wenigen Angaben über die Gattung nicht beigefügt wäre: «Das Mittel- grübehen des Halsschildes fehlt». Bei Harm. manticoroides Schauf. ist es, wenn auch nur schwach, im Grunde des Basaleindruckes NEUER PSELAPHIDEN. 265 vorhanden. Motschouldsky giebt für Harmophorus an: « Tarsen wie bei Batrisus»; über die Klauen sagt er nichts. Da von Motschoulsky weder die Gattung noch die Art besc hrieb, ich auch nicht weiss, ob die vorliegende Art diejenige ist, welche er s. Z. mit «gibbiodes» in litt. bezeichnete, behalte ich diesen Namen nicht bei, sondern nenne meine Art, ihrer Gestalt nach: Harmophorus manticoroides Schauf. — Rufo-piceus, latus, convexus, punctatus, pilosus; antennis tenuibus (articulo ultimo non observato); capite postice rotundato, antrorsum angustato, antice truncato, angulis obtusis, oculis minutis, vertice convexius- culo, ante medium valde bifoveolato et margine fere carinato, foveis linea semicirculari conjunctis; thorace minuto, transverse subcordato, linea supra basin trifoveolata insculpta, disperse punctato, piloso; elytris magnis, convexis, perforatim-punctatis, longe-pilosis; abdomine declivi, disperse punctato, piloso; pedibus tenuibus, femoribus non clavatis, tibiis subincurvis; tarsis articulo secundo longissimo , tertio dimidiae secundi longitudinis, unguiculo tenui minuto instructo. 4? Metasterno postice unifoveolato, femoribus intermediis in media parte angulatis. Long. 12 mm., lat. -, mm. Hab.: Brasilia. Die kleinen Augen werden von dem wulstigen Rande des riesigen Kopfes fast überdeckt. Der Kopf ist in der Mitte punktirt. Die Bogenlinie liegt nach hinten; dahinten befindet sich auf dem Scheitel ein kurzes Kielchen. Phamisus horroris Schauf. — Convexus, obovatus, robustus, dense pilosus, rufo-castaneus, oculis minutis, convexis, granulatis; capite transverse elliptico, antice bifoveolato, parum rostrato , declivi, binoduloso; antennarum articulo primo robusto, breviter cylindrico , secundo transverso, subquadrato, 3°.—8°. angustioribus, valde transversis, lateribus basin versus angustatis, clava articulis 9°—11°. formata robusta et latiore, articulis parum gradatim latioribus, clava articulos praecedentes cunctos longitudine superante; thorace basi 266 BESCHREIBUNG linea curvata impressa et sculpturata; elytris pilosis, stria suturali integra, discoidali abbreviata, humeris rotundatis, basi utrinque impressa; abdomine lato, lateribus rotundatis, valde marginato, articulis tribus primis longitudine fere aequalibus. 4? Abdominis segmento secundo supra visibili (tertio!) utrinque sinuato. Long. fere 33 mm., lat. 1,1, mm. Hab.: S. Paulo, Brasilia. Schenkel dick, Schienen breit, etwas gebogen; Tarsen dünn, erstes Glied klein, zweites gestreckt, nach vorn kaum erweitert, drittes noch linger als das zweite, etwas zusammengedriickt und ein wenig gebogen. Die doppelten, gleichgrossen Klauen zart. Der Lingseindruck auf der Hinterbrust und der im weiten Bogen vorstehende zweite (eigentlich aber dritte) Hinterleibsring lassen mich vermuthen, dass mein Exemplar ein Mannchen ist. Dass ich in dem interessanten Thierchen einen echten Phamisus Aubé vor mir habe, halte ich für zweifellos. Die Palpen variiren wahrscheinlich ebenso, wie bei der Gattung Bythimus Leach. Von der vorstehenden neuen Art leite ich folgende, zur Erken- nung der Gattung dienende Merkmale ab: Maxillartaster: Zweites Glied kürzer als das dritte, etwas schmäler, drittes sehr klein, im Gelenk liegend, vorletztes Glied lang messerförmig, länger als bei Bythimus, letztes Glied kaum sichtbar, dreieckig. (Das erste soll sehr klein sein, ich kann es an meinem Unicum nicht beobachten). Somit wären die Palpen fünfgliederig ! Unterseite: Vorderhüften genähert, dick, hoch, deren Schenkel- anhänge kurz, breit, dreieckig, vorstehend. Mittelhüften etwas von einander entfernt, flach, halbmondfòrmig, gross; Schenkelanhänge doppelt so lang als breit, dick, gross, halb so lang als der dicke Schenkel. Hinterhüften kugelig, etwas vorstehend, von einander durch eine Grube getrennt; Schenkelanhänge schmal, reichlich ein Viertel der Schenkel einnehmend und an diese längs angeschmiegt. — Abdomen: Fünf Ringe sichtbar, diese etwas gewölbt, der erste NEUER PSELAPHIDEN. 267 und zweite sichtbare (dritte und vierte) sind jeder für sich wenig schmäler als die letzten drei Ringe zusammengenommen. — Hinter- brust beiderseits gewölbt. In der v. d. Bruck’schen Sammlung habe ich vor Jahren einen Phamisus gesehen, welcher möglicherweise der echte Leichenbachi sein kann und welchen ich flüchtig skizziren liess. Die von Aubé gegebene Gattungs- und Artbeschreibungen, welche auch Lacordaire fast wörtlich wiedergegeben hat, sprechen allerdings von perlschnur- formigen Fühlern und einem letzten mittelmässig langen, beil- förmigen Palpengliede mit membranösem Anhange; da aber dieses vierte Glied in der Ruhe zwischen Augen und Fühlern dicht anliegt und gar nicht so leicht herauszunehmen ist, vermuthe ich, dass z. Z. Aubé das Laferté’sche Exemplar nur ohne es aufzuweichen und es auseinanderzunehmen beschrieben hat, und ihm dadurch die wahre, ja ganz ausserordentliche Länge des vierten Gliedes ent- gangen ist. Die Zeichnung nach dem v. d. Bruck’schen Exemplare giebt das vierte Glied beilförmig wieder. Wahrscheinlich hat der Zeichner den Kopf, ebenso wie Aubé, nur von oben gesehen. Phamisus bellus Schauf.— Rufo-testaceus, eleganter ochraceo- pilosus et punctulatus, subnitidus; elongato-obovatus; palpos an- tennasque PA. horroris simillimus, antennarum articulo ultimo autem breviore, latiore; capite bifoveolato, antice inter antennas leviter curvato; thorace minuto, convexo, cordato, supra basin curvatim sulcato, sulco tripunctato, elytris paullum longitudine latioribus, parum convexis, subnitidis, longe-pilosis, lateribus leviter rotundatis, apicem versus vix angustatis, humeris parum prominenti- bus, striis suturalibus apice fere connexis, antice impressis, stria dis- coidali ante mediam partem elytrorum abbreviata; abdomine lateribus rotundato, profunde marginato, articulis primo secundoque magnis. Long. 21 mm., lat. 1 mm. Hab.: S. Paulo, Brasilia. Ph, bellus unterscheidet sich von Reichenbachi Aubé und horroris 268 BESCHREIBUNG m. durch die kleinere Gestalt und glatte Halsschildbasis (also Fehlen der Querriefe), von letzterer Art ferner durch die kurze Fühlerkeule. Von oben sieht man fünf Hinterleibsringe, die sich fast gleich sind, doch ist der erste wenig breiter. Das lange, breitmesserförmige, etwa wie bei Machaerites ge- formte (nur nicht ausgehöhlte oder geperlte) vierte Palpenglied ist oben schräg abgestutzt und trägt ein kurzes ahlförmiges Spitzchen. Aplodea villosa Schauf. — Elongato-obovata, villosa, picea, elytris pedibusque castaneis, illis post mediam partem dilute rufes- centibus, antennis sanguineis approximatis, palpis pallidis; an- tennarum clava triarticulata, articulis nono transverso , basin versus angusto, decimo transverso, ultimo breviter ovali, reliquis subo- valibus; capite antice leviter porrecto, binodoso, inter oculos ad apicem leviter triangulariter impresso, utrinque unipunctato et nitido, postice convexiusculo; thorace ovaliter hexagono, postice semicirculariter profunde impresso; elytris subquadratis, convexis, ad apicem angustatis, villosis, quadristriatis, striis postice evanes- centibus, disco disperse asperato-punctato, ad scutellum bifoveolatis et biplicatis, sutura antice disperse asperata: abdomine semigloboso , marginato, supra quinque segmentis visibilibus, quorum duobus primis aequalibus, majoribus, duobus sequentibus dimidio latioribus; femoribus elongatis, vix clavatis, tibiis subincurvis. Long. large 2 mm., lat. fere 4 mm. Hab.: Chile. Tab. 10, fig. 4; fig. 4a (Fühler); fig. 45 (Palp). Die beiden Linien, welche vom inneren Vorderrand der Augen nach vorn nach der Mitte des Kopfes gehen , sind seicht und machen bei Beginn den Eindruck einer leichten Foveole. Der tiefe mächtige Eindruck des Halsschildes geht von der einen Seitenmitte zur anderen. Li Der Rand des Hinterleibes ist namentlich in den ersten Gliedern sehr breit wulstig und nimmt nach hinten zu ab. Apl. villosa m. zeichnet sich durch genäherte Fühler aus, welche NEUER PSELAPHIDEN. 269 in ein paar knotenförmigen Vorspriingen des Kopfes eingelenckt sind, hat sonst die Fühler der Aplodeen, aber ein Halsschild, welches dieser Gattung nicht eigen ist. Jedenfalls wird villosa Vertreterin einer neuen Gattung sein. Aplodea gibbicollis Schauf. — Obovata, corpus corpulenta, disperse aureopilosa, pedibus griseopilosis, picea, supra, capite, thorace, elytris castanea, antennis sanguineis, tarsis palpisque pallidis, nitida, pedibus opacis; antennis filiformibus, clava libera, minuta, articulo ultimo breviter ovali, praecedente duplo latiore, 4°,—8°. subquadratis, basi leviter constrictis; capite inter antennas approximatas bi-elevato, non producto, linea brevi longitudinali im- presso, postice cum oculis magnis transverso, ad verticem valde angustato, vertice non convexo, inter oculos foveolis duabus minutis ; thorace hexagono, ante medium utrinque valde impresso, impres- sione ocellato-pilosa, basi supra scutellum linea minuta transverse insculpta, carinula longitudinali et ante carinulam cornu retrorso noduliformi elevato ornato; elytris latioribus, disperse ochraceo- pilosis, pilis ad apicem densioribus, striis suturali integra, discoidali postice abbreviata, striis ad basin parum impressis; abdomine articulo primo maximo, moderate-marginato, utrinque carinulato; pedibus granulatis. Long. 21 mm., lat. 14, mm. 10 Hab.: ad flum. Amazon. Tab. 11, fig. 1; fig. 4a (Fühler); fig. 15 (Palp); fig. 1¢ (Hintertarse). Palpen: Zweites Glied mit dünnem Stiel und etwas geschwungener , ovaler, dicker Keule; drittes Glied von der Form und Grösse des zweiten, ohne Stiel gedacht; letztes länger als das zweite, länglich gurkenförmig, vor der Mitte etwas, aber kaum bemerkbar, dicker als über der Mitte. Fühler schnurförmig, mit kleiner, loser Keule, an der Basis genähert, seitlich des Kopfvorsprunges eingefügt. Es sind an ihnen nur das neunte und zehnte gleichgrossen, kugeligen Glieder und das letzte, ungleich grössere ovale, auffällig. 270 BESCHREIBUNG Kopf kurz, breit, nach vorn viereckig verlängert, glänzend, hier und da punktirt behaart, zwischen den sehr grossen Augen zwei seichte, nach vorn verwischt auslaufende Grübchen. Um die Augen etwas uneben. Der Rand des ersten Hinterleibsringes, der sich nach hinten verjüngt, hat beiderseits eine feine scharfe Kante. Die Füsse heben sich auffällig durch ihre rauhe Punktur vom Körper ab, die sie matt erscheinen lässt. Tarsen: Erstes Glied klein, zweites fast so lang als das dritte, rund; zwei gleiche Klauen. Mittelschienen im letzten Drittel nach innen gebogen. Vorderhüften genähert, erhöht; Mittelhüften kugelig, treten als Halbkugel hervor, etwas entfernt; ihre Schenkelanhänge, kaum so lang als die Schenkel, stehen am Ende scharfeckig hervor. Hinterhüften ein wenig weiter entfernt, etwa in der Breite einer Hüfte, ebenfalls halbkugelig, ihre Schenkelanhänge kurz. Bauchringe von der Unterseite gesehen: Der zweite reichlich so lang als der dritte, vierte und fünfte zusammen; der dritte nur als ganz schmal eingefasste Linie sichtbar, vierter und fünfter in der Mitte unten ziemlich gleichbreit. Aplodea praeses Schauf. — Nigro-picea, elytris, antennis pedibusque rufis, palpis flavis, villosula; antennis fortibus, clava triarticulata, articulo undecimo crasso, obovato, articulo octavo minuto, transverso; capite subgloboso, antice binoduloso, medio bipunctato; thorace cordato, convexo, postice lateribus impressis; elytris regulariter disperse ochraceo-pilosis; stria suturali integra, altera discoidali abbreviata, striis ad basin impressis. Long. 12 mm., lat. ? mm. 3 Hab.: Chile. Tab. 11, fig. 2; fig. 2a (Fühler); fig. 20 (Palp). Ein prächtiger, grosser Pselaphid, habituell an Phamisus oder Hamotus erinnernd, schwarz mit rothen Flügeldecken und Extremi- täten, grossem Endglied der Fühler, zwei kleinen Punkten auf dem gewölbten Kopfe zwischen den Augen, — zwar nicht ganz NEUER PSELAPHIDEN. 271 in der Mitte, aber auch nicht ganz am Vorderrande gelegen, — herzförmigem Halsschilde, welches an den Seiten hinten eingedrückt ist, reihiger, kurzer, gelblicher, nach hinten an- liegender, etwas entfernt liegender Behaarung der Flügel- decken , deren Discoidalstreif kurz, und wie der Nahtstreif, nach der Basis zu tief eingedrückt ist, so dass die Basis hoch längstwulstig erscheint. Die Hinterleibsringe sind hinten heller durchscheinend, Ring 1—3 oben an Länge fast gleich, gleichförmig abnehmend. Die Gestalt der Aplodea praeses weicht von der villosa ausser- ordentlich ab, indem das Halsschild grösser , breiter, der Kopf gross und gerundet, die Flügeldecken kürzer und nach der Basis zu weniger eingezogen sind. Für die Arten der Gattung Aplodea giebt Herr Edm, Reitter in der Deutsch. Entom. Zeitschr. 1885, Il, p. 321—322 (Sep.) eine Bestimmungstabelle. Dieselbe ist in der Hauptsache ganz verfehlt. In seine erste Abtheilung stellt Herr Reitter die Arten, welche in den verschiedenen Geschlechtern verschiedengebildete Fühler haben, in die zweite die Arten mit bei beiden Geschlechtern drei- gliederiger Keule. Unter letzterer Abtheilung wird Apl. valdiviensis Blanch. aufgeführt; das Männchen von valdiviensis Blanch. hat aber eine fünfgliederige Keule, ausser anderen Auszeichnungen an den Fühlern. Ferner wird in der zweiten Abtheilung Apl. castanea Blanch. «einfarbig gelbroth, oder nur Kopf und Abdomen etwas dunkler» genannt, Blanchard aber sagt in Gay’s Histoire naturelle «hellkastanienbraun » , mir scheinen beide Bezeichnungen sich nicht zu decken. Weiter unterscheidet Herr Reitter Ap/. castanea von cosmoptera einfach durch Vorhandensein eines Discoidalstreifes; in den Originalbeschreibungen ist bei beiden Arten ganz speciell hervorgehoben, dass jede Flügeldecke nur einen Streifen hat. Herr Reitter mag sich nach Exemplaren gerichtet haben, die ihm als richtig bestimmt zugegangen sein mögen, vielleicht auch sogenannten «typischen», die Litteratur aber hat er jeden Falles nicht beachtet. Hoffentlich hat er dies bei seinen anderen vielen Arbeiten gethan ! 979 BESCHREIBUNG | Die Blanchard’schen chilenischen Arten sind bis heute in den Sammlungen allermeistens falsch bestimmt, die meinige früher nicht ausgeschlossen. Bereits vor zwanzig Jahren habe ich einmal die Sammlungen von Riehl, Reiche, Vic. de Bonvouloir, Dr. Dohrn u. A. revidirt, um mir einen Begriff von den Blanchard’schen Thieren zu machen, aber fast durchgehends fanden sich andere Arten unter einem Namen und konnte ich zu keinen kritischen Resultate gelangen. Erst später, nachdem ich durch die Güte des Herrn Hans Simon in den Stand gesetzt war, den Originaltext zu studiren, gelang es mir, mein reichliches Material wissenschaftlich und sicher zu bestimmen, woraus ich zur Ueberzeugung gelangte, dass Herr Reitter Ps. castaneus Blanch. nicht erkannt hat und als Apl. Elsbethae beschrieb, den Ps. cosmopterus Blanch. aber für castaneus Blanch. nahin. Nach Herrn Reitters Angaben soll sich die Fühlereinfügung etc. bei Aplodea verhalten: Fühler einander genähert (Versuch ein. system. Eintheil. Pseluph. Brünn, XX, Verh. nat. Ver., p. 9 u. 10). Palpen: die drei letzten Glieder keulenförmig, an Pselaphus erinnernd; Halsschild mit drei Basalgrùbchen; Flügeldecken mit abgekürzten Dorsalstreifen; Fühler des 9 mit drei-, des d mit fünfgliederiger Keule: . . . Aplodea Reitt. Chile. Typus ‘der 'Gatlungszist Hie UN RE palpalis Reitt. Hierher" tn de HE IE Pselaphus castaneus Blanch. Sie verhalten sich aber so: Fühler von einander mehr oder weniger entfernt. Aplodea cosmoptera Blanch. (= castanea Reitt.) » castanea Blanch. (= Elsbethae Reitt.) » difformis Schauf. » gibbicollis Schauf. Fühler von einander sehr wenig entfernt. Aplodea adumbrata Reitt. NEUER PSELAPHIDEN. 273 Buhler wemaihi ew tie tuto Apl. valdiviensis Blanch. » villosa Schauf. Hierher sollen die mir unbekannten Arten id. var. vexator Schauf. 254. semipolitus Schauf. 255. Cyathiger punctatus King. 242. Reitteri Schauf. 242. Cyclonotum orbiculare F. 29. Cyphon coarctatus Payk. 29. È variabilis Thunb. 29. Dorytomus agnathus Boh. 29. Durbos Sharp. 289. 7 affinis Schauf. 291. 5 cribratipennis Schauf. 291,292. à formosus King. 289, 290. 5 humeralis Westw. 290, 291. 5 intermedius Schauf. 290, 292. interruptus Schauf. 290, 291. Dyspilophora distincta v.d.Poll. 155. 5 trivittata Schaum. 156. Enoptostomus birmanus Schauf. 276. ® clandestinus Schauf. 277. 5 siamensis Schauf. 277. Epicaris Reitt. 274. Episcapha (Larve van). xcıv. Erirrhinus acridulus L. 29. Euplectomorphus pygmaeus Motsch. 282. > testis Schauf. 281. Eunicmus minutus L. 29. Feronia vulgaris L. 28. Gastroidea viridula de G. 29 Gauromaia alternata Fairm. xxx. Gerallus nanus Sharp. 288. 5 punctipennis Schauf. 296. ni subasper Schauf. 296. Gonatocerus basalis King. 281. a communis Schauf. 281. > tertius Schauf. 279, 281. Grammoptera ruficornis F, 29. Haploderus caelatus de G. 29. Harmophorus Schauf. n. g. 264. REGISTER. Harmophorus manticoroides Schauf. 265. Heliocopris bucephalus F. 4. no Sturleri Har. 4. > tyrannus Thoms. 4. Helophorus nubilus F. 29. Homalium rivulare Payk. 29. Homothes emarginatus Chaud. XXXII. Hylurgus piniperda L. 29. Ischiopsopha bifasciata Quoy et Gaim. 150. co d’Urvillei Burm. 147. Lamphrophorus nepalensis Gray (Larven van). XCIV. Lampyriden-larven. XCv. Lathridius lardarius de G. 29. Lathrobium elongatum L. 29. Leucoparyphus silphoides L. 29. Lomaptera anomala Mohn. 149. = cambodiensis Wall. 147. 5 ceramensis Wall. 147. x diaphonia Kraatz. 148. A d’Urvillei Burm. 147. = papua Guer. 148. 5 pulla Billb. 147. > rufa Kraatz. 148. 5 striata Wall. 147. Da subarouensis Thoms. 149. = validipes Thoms. 148. à xanthopus Boisd. 148. xanthopyga Gestro. 149. Longitarsus ater F. 30. = atricapillus Dfts. 30. = pusillus Gyll. 30. 5 suturellus Dfts. 30. Magdalis aterrima F. 29. Malachius bipustulatus L. 29. ss marginellus Ol. 29. Malthodes marginatus Latr. 29. Megacriodes Forbesii Waterh. 144. a Saundersii Pasc. 143. Megasternum obscurum Marsh. 29. Melanophthalma fuscula Hum, 29. Meligethes picipes St. 29. È symphiti Heer. 29. Meloé proscarabeus L. 29. Metopias curculionoides Gory. 290. Metopioxys spiculatus Schauf. 278. Mucterophallus v.d.Poll. n. g. 151. Nebria brevicollis F. 28 Notoxus monoceros L. 29. Octomicrus Fauveli Raffr. 275. ». interruptus Schauf. 275. verticalis Schauf. 275. Odontalgus vestitus Schauf. 243. Odontolabidae (Platen behoorende tot Dr. Leuthner’s Monographie van de Lucaniden-groep der). XCVI. Oedemera lurida Marsh. 29. Orchestes Alni L. 29. ta Rusci Hrbst. xxxIv. i Populi F. 29. Oxyomus sylvestris Scop. 29. Ry Ai Ge ES): Hy B. Oxytelus laqueatus Marsh. 29. = tetracarinatus Block. 29. Paederus riparius L. 29. Paraphytus Doriae Har. 24. Rs Ritsemae Har. 25. Parastasia rugosicollis Blanch. xXXIII. Phalacrus corruscus Payk. 29. Phalepsus ampliventris Schauf. 257. i fluminieola Schauf. 256. hirsutus Schauf. 257. Phamisus bellus Schauf. 267. n horroris Schauf. 265. ra Reichenbachi Aubé. 267. Pheropsophes javanus Chaud. xxx. Philhydrus marginellus Muls. xxxIv. 5 minutus F. xxxIV. Philonthus aeneus Rossi. 29. n quisquiliarum Gyll. xxxIv. n id. var. inquinatus Steph. XXXIV. Phyllobius oblongus L. 29. Plagiodera Vitellinae L. 29. DI vulgatissima L. 29. Planetes bimaculatus McL. xxxu. Platymetopus Thunbergi Dej. xxxII. Podagrica Cruciferae Goeze. 30. 5 hilaris Steph. 30. ochripes Curt. 30. Polydrosus pterygonalis Boh. 29. Polyphylla Fullo L. (Monstreus exempl. van). CIL Prasocuris aucta F. 29. Pselaphus antipodum Westw. 251. 5 bipunctatus Schauf. 250. = bizonatus Schauf. 246. = canaliculatus Schauf. 248. 3 castaneus Blanch. 272. a cosmopterus Blanch. 271, 272. n elegantissimus Schauf. 246. = frontalis Schauf. 251. n geminatus Westw. 249, 251. n insignis Schauf. 249. DI laevicollis Reitt. 248. N lativentris Reitt. 248. 5 longepilosus Schauf. 248. È multangulus Schauf. 248. n opacus Schauf. 245. a pilicornis Reitt. 248. È squamiceps Schauf. 252. ~ tripunctatus Schauf. 252. 6 trossulus Schauf. 247. valdiviensis Blanch. 271, 273. Ptinus fur F. 29. Pyrochroa purpurata Müll. 29. Quedius fulgidus Marsh. 29. Rhinoncus Epilobii Payk. xxxıv. Rytus corniger King. 289. 5 gemmifer Schauf. 287, 289. 5 nanus Sharp. 288, 289. = orientalis Schauf. 287, 289. È palpalis King. 289. A porcellus Schauf. 289, 3) procurator Schauf. 286, 288. 307 Rytus punctatus King. 289. Scolytus destructor Ol. 29. Scymnus nigrinus Kug. XXxIV. Sitones sulcifrons Thunb. 29. Staphylinus olens Miill. 29. Stenolophus 5-pustulatus Wied. xxxIL. à Skrimshiranus St. 29. Stenus biguttatus L. 29. Stratus ursinus. 275. Synapsis Ritsemae Lansb. 8. a Thoas Sharp. 3. Tanymecus palliatus F. 29. Taphrophorus Schauf. 274. Telephorus lividus L. 29. = rufus L. 29. is id. var. lituratus Fall. 29. Tetrops praeusta L. 29. Trechus 4-striatus Schrk. 29. Tychus niger. 260. = politus Schauf. 260. x Tasmaniae Schauf. 260. Tyraphus proportionalis Schauf. 263. En sobrinus Schauf. 262. a umbilicaris Schauf. 261. Tyromorphus comes Schauf. 285. 5 constrictinasus Schauf. 284. à nitidus Schauf. 285. Tyrus formosus King. 289. 5 humeralis Westw. 289. 3 mucronatus. 290. Uloma rufilabris Fairm. xxxHI. Upoluna Schauf. n. g. 283. e flavitarsis Schauf. 283. Xyleborus Kraatzi Eichh. xxXxIII. Zosimus Schauf. n. g. 293. globulicornis Schauf. 295, 296. n longipes Schauf. 294, 295. modestus Schauf. 295. 5 punctipennis Schauf. 296. A subasper Schauf. 295, 296. HEMIPTERA. Agalliastes saltitans Fall. 299. Anthocoris nemoralis F. 30. - sylvestris L. 20. Aphelochira aestivalis F. 300, Aphrophora Salicis de G. 30. Aradus cinnamoneus Panz. 298, Atractotomus Mali Mey. 30. Calocoris bipunctatus F. 30. 5 quadripunctatus F. 298. Capsus olivaceus F. 298. Chilocoris Typhae Perr. 298. Clinocoris agathinus F. xxıx. Alni Ström. XXIX. Betulae de G. xxıx. = Fieberi Jakowl. XX VIII, XXIX. 5 griseus L. XXVIII, XXIX. 5 interstinctus L. xX VIII, XXIX. Corixa atomaria Ill. 300. Bonsdorffii Sahlb, 303, n n n 308 Corixa carinata Sahlb. 301. = cavifrons Thoms. 303. 5 coleoptrata F. 303. a concinna Fieb. 303. | distincta Fieb. 302. 5 Fabricii Fieb. 303. er Fallenii Fieb. 302. = fossarum Leach. 303. 5 Geoffroyi Leach. 300. Hellensi Sahlb. 301. 5 hieroglyphica Duf. 301. 3 limitata Fieb. 303. 5 lineolata H. S. 303. ca Limei Fieb. 302. 5 lugubris Fieb. 301. ~ moesta Fieb. 302. 3 praeusta Fieb. 303. n regularis H. S. 302. hi Sahlbergi Fieb. 301. 9 semistriata Fieb. 302. n Stalii Fieb. 301. 5 striata L. 302. Wollastoni Dgl. et Sc. 503. Criocoris crassicornis Hahn. 299. Cymatia coleoptrata F. 305. Elasmostethus agathinus F. xxıx. = Alni Ström. XXIX. > Betulae de G. XXIX. ca griseus L. XXVIII, XXIX. » interstinctus L. XXVIII, XXIX. Isometopus alienus Fieb. 299. Liocoris tripustulatus F. 30. Lyctocoris campestris F. 30. Lygus pabulinus I. 30. 5 pratensis L. 30. Mesovelia furcata Mls. Rey. 298. Microphysa bipunctata Perr. 299. 7 pselaphiformis Curt. 299. Myrmedobia coleoptrata Fall. 299. Nabis brevipennis Hahn. 298. n flavomarginatus Scholtz. 30. Naucoris cimicoides L. 300. 3 maculatus F. 300. Nepa cinerea L. 300. Notonecta glauca L. 30, 300. 5 id. var. furcata F. 300. Nysius helveticus H. S. 298. Pachymerus quadratus F. 298. Palomena viridissima Poda. 298. Pelegonus marginatus Latr. 299. Piezostethus cursitans Fall. 299. Pilophorus perplexus Dgl. et Sc. 299. ; cinnamopterus Kb. 299. Plea minutissima F. 300. Plociomerus luridus Hahn. 298. Ploiaria culiciformis de G. 30. Pygolampis bidentata Fourcr. 298. Ranatra linearis L. 300. Reduvius personatus L. 30. Rhyparochromus antennatus Schill. 298, Sigara minutissima L. 303. n Scholtzii Fieb. 303. Fieberi Jakowl. XXVIII, XXIX. BEG) TESTEN Ee Strachia cruentata Put. 297. 5 dominula Scop. 297. n festiva L. 297. Fieberi Schumm. 297. 3; picta H.S. 297. Temnostethus pusillus H.S. 299. Triphleps niger Wolff. 30. NEUROPTERA. Aeshna rufescens. XXXV. Agrion pulchellum v.d.Lind. xxxv. Caecilius obsoletus Steph. xxxv. Chloroperla capnoptera M. Lachl. 157. Chrysopa abbreviata Curt.? xxxv. È flava Scop. XXXV. # flavifrons Brauer. xxxv. = perla L. XXxv. 5 prasina Burm. XXXV. 5 septempunctata Wesm. XXXV. si ventralis Curt. xxxv. Cloéon dipterum L. xxxv. Diplax striolata Charp. xxxv. Elipsocus flaviceps Steph. xxxv. Hemerobius atrifrons M. Lachl. *) xxxv. 5 micans Ol. xxxv. Ischnura elegans v. d. Lind. xxxv. Libellula quadrimaculata L. (Trekken van). XXVI. Limnophilus affinis Curt. xxxv. 5 auricula Curt. xxxv. = centralis Curt. xxxv. È flavicornis F. xxxv. A marmoratus Curt. xxxy. 5 rhombicus L. xxxy. Mystacides azurea L. xxxv. Peripsocus phaeopterus Steph. xxxv. Phryganea varia F. xxxv. Psocus longicornis F. xxxv. nebulosus Steph. xxxv. Setodes tineiformis Curt. xxxv. Stenopsocus cruciatus L. xxxy. = stigmaticus Imh. xxxv. HYMENOPTERA. Formica rufa L. (Uitwendige anatomie van). CH. Mutilla europaea L. xxv. LEPIDOPTERA. Abraxas grossulariata L. 31. B marginata L. 31. Abrostola triplasia L. 31. Urticae Hbn. 31. Acanthophila alacella Zell. 214. Acentropus. xCVI. Acidalia dimidiata Hfn. 31. à dilutaria Hbn. 31. *) Ten onrechte staat er H. albifrons. RING fs SPH oR. Acidalia incarnaria Hbn. 31. Acrolepia assectella Zell. 168. A granitella Tr. 179. 5 perlepidella Staint. 205. Acronycta megacephala W. V. 31. Acyptilia baliodactyla Zell. 216. n; galactodactyla Hbn. 208. n pentadactyla L. 166. 5 spilodactyla Curt. 212. n tetradactyla L. 216. Adela Croesella Scop. 209. » Degeerella L. 166. = rufimetrella Scop. 180. 5 violella Tr. 204. zn viridella Scop. 166. Aechmia dentella Zell. 171. Agdistis Satanas. xxVII. Agrotera nemoralis Scop. 181, 182. Agrotis exclamationis L. 31. 5 plecta L. 31. i pronuba L. 31. = Rubi View. 31. Alispa angustella Hbn. 195. Alucita dodecadactyla Hbn. 210. n hexadactyla L. 210. Amphipyra Tragopogonis Clerck. cir. Amphisbatis incongruella Staint. 180, 202. Anacampsis albipalpella Staint. 198. E anthyllidella Hbn. 172, 216. à coronilella Tr. 188. 5 sangiella Staint. 211. 5 taeniolella Zell. 211, vorticella Scop. 211. Anarsia lineatella Zell. 170, 172. 5 spertiella Schrnk. 198. Anerastia lotella Hbn. 200. Anthocharis Cardamines L. 30. Antispila Pfeifferella Hbn. 188. 5 Treitschkiella F.v.R. 188. Aphonia sociella L. 31. Argynnis Lathonia L. 30. Argyresthia abdominalis Zell. 206. ie arceuthina Zell. 207. x aurulentella Staint. 206. ñ Brockeella Hbn. 176, 219. 5 curvella Steph. 221. = dilectella Zell. 207. i. ephippella F. 188, 189. =: glaucinella Zell. 167. n Goedartella L. 176. 5 illuminatella Dup. 219. È nitidella F. 190. retinella Zell. 176. Asopia glaucinalis L. 31, 175. Atemelia torquatella Zell. 176. Automolis Kelleni Sn. xcv, 224. È Lateritia H.S. 225. 5 Meteus Cr. 225. Axylia putris L. 31. Bedellia somnulentella Zell. 187. Boarmia gemmaria Brahm. xxvıur. i rhomboidaria Hbn. xxvii. Botys aurata Scop. 213, 216. 212. 309 Botys cespitalis W.V. 222. 5 crocealis Hbn. 205. 3 ferrugalis F. 173, 186, 194, 208. 5 flavalis W.V. 197. 5 fuscalis W.V. 31. = hyalinalis Hbn. 183. 5 nigrata Scop. 216. i olivalis W. V. 31, 198, 203, 211. = porphyralis W.V. 213. 5 prunalis W.V. 188. È purpuralis L. 213. 5 ruralis Scop. 31. sambucalis W.V. 31, 187. E silacealis Hbn. 180, 203, 217. 5 stachydalis Germ. 217. Brachmia Lathyri Staint. 208. È Mouffetella W.V. 210. nigricostella Dup. 212. Brephos infans Möschl. 137. pa Notha 137. n Parthenias. 137. > puella. 137. Bucculatrix Artemisiae H.S. 2 eidarella Zell. 170. 5 Crataegi Zell. 190, 221. > cristalella Zell. 167. = Demaryella Dup. 177. A gnaphaliella Tr. 202. È. maritima Staint. 174. nigricomella Zell. 185. Butalis chenopodiella Hbn. 174, 185. x fallacella Schläg. 201. = fuscoaenea Haw. 201. co inspersella Hbn. 193. 5 siccella Zell. 193. Cabera exanthemata Scop. 31. Caradrina flavipalpis Scop. 31. Caragola costalis Moore. 35. Carcina quercana F. 195, 220. Cataclysta lemnata L. 31, 209. Catocala nupta L. 31. Cedestis Gysseleniella F.v.R. 220. Cemiostoma laburnella Staint. 191. 5 lathyrifoliella Staint. 209. = lotella Staint. 211. È lustratella H.S. 204. a Orobi Staint. 217. 5 scitella Zell. 190, 220, 222. = spartifoliella Hbn. 197. Wailesella Staint. 198. Ceratocampa imperialis L. 114. Ceratophora lutatella H.S. 179. ÿ rufescens Haw. 178, 203. Cerostoma asperella L. 221. n horridella Tr. 221. È nemorella L. 210. 5 parenthesella L. 176, 181,195. a radiatella Don. 155. à scabrella L. 221. xylostella L. 210. 173. | Chalia javana Heyl. xxVIII 310 Chauliodes chaerophyllellus Goeze. 184. n Illigerellus Hbn. 167. Cheimatophila tortricella Hbn. 165. Cheimophila phryganella Hbn. 165. Chelaria Hübnerella Don. 177, 188, 189. Chilo phragmitellus Hbn. 199, 218. Chimabache fagella W.V. 165. Choerotricha globifera Feld. 36. Chrysoclista terminella Westw. 185. Cidaria associata Borkh. 31. 5 bilineata L. 31. m designata Hfn. 31. = didymata L. 31. 5) dubitata L. 31. 6 ferrugata Cl. 31. à fluctuata L. 31. À riguata Hbn. Le truncata Hfn. Cledeobia punctalis F. 200, 213. Cleodora anthemidella Wocke. 171. Coenonympha Davus F. xxI. È Iphis Hbn. xxI. n Pamphilus L. 30. 5 Philoxenus Esp. xxi. 5 Rothliebi Staud. xxI. È Tiphon v. Rotb. xxI. Coleophora Absinthii Wocke.172. pe albidella H.S. 190. | | , albitarsella Zell. 185, 199, 216. | È alcyonipennella Koll. 183. SI anatipennella Hbn. 32. È, annulatella Tengstr. 5 arenariella Zell. 174. 5 argentula Zell. 167. so Artemisiae Miihl. 173. 2, artemisicolella Bruand. 173. a Asteris Müll. 173. zn auricella F. 175. n badiipennella Dup. 166. x ballotella F.v.R. 174, 207. En bicolorella Staint. 169, 188. “ binotapennella Dup. 185. 5 brevipalpella Wocke. 183. è, caespitiella Zell. 206, 211. 5 chalcogrammella Zell. 183. 5 Chrysanthemi Hoffm. 185. n clypeiferella O. Hoffm. 185. 5 conspicuella Zell. 183. Conyzae Zell. 206. PI coracipennella Hbn. 32, 190, 220, 222. n cornuta Staint. 177. 5 currucipennella Zell. 195. a directella Zell. 173. en discordella Zell. 211. 7 flavaginella Zell. 174, 185. a Frischella L. 212. = fuscedinella Zell. 169, 177, 181. n fuscocuprella H.S. 188. en Genistae Staint. 198. Gnaphalii Zell. 202. » hemerobiella Scop. 190, 220, 222, 174, 185. R E GE S' TER. | Coleophora ibipennella Zell. 177, 190. » Juncicolella Staint. 180, 193. È laricella Hbn. 208. È Ledi Staint. 209. 5; leucapennella Hbn. 211. $ lineariella Zell. 173. È lineola Haw. 174. 5 lixella Zell. 178, 201, 203. = Millefolii Zell. 167. 5 milvipennis Zell. 177. = murinipennella Dup. 211. ochrea Haw. 201. È ochripennella Zell. 174, 199, 208. n onosmella Brahm. 170, 191, 202, 216. 5 orbitella Zell. 169, 177. A ornatipennella Hbn. 200. à palliatella Zinck. 177. 5 pappiferella Hoffm. 200. È paripennella Zell. 169, 177, 188, 190, 220, 222. s pyrrhulipennella Zell.180, 193. 3 salinella Zell. 201. A siccifolia Staint. 177, 189. m succursella H.S. 173. È therinella Tengstr. 180. È troglodytella Dup. 173, 194 . ni vibicella Hbn. 198. = viminetella Heyd. 215. © Vulnerariae Zell. 172. Wockeella Zell. 175. Colias Agave F. 112. Conchylis ambiguella Hbn. 209. angustana Hbn. 167, 216. x badiana Hbn. 180, 208. 5 ciliella Hbn. 179, 210. 4 dipeltella Hbn. 167. u dubitana Hbn. 218. È Francillana F. 192, 194, 217. 5 Heydeniana H.S. 171. E hilarana H.S. 173. hybridella Hbn. 218. inopiana Haw. 173. 5 Manniana F.v.R. 213. 2 moguntiana Ross]. 173. 3 Musschliana Tr. 217. ~ posterana Zell. 180, 181, 183, 208. 5 roseana Haw. 192. > rutilana Hbn. 206. = Smeathmanniana F. 167, 171. È straminea Haw. 183. 5 udana Guen. 168. zephyrana Tr. 194 , 201. zoegana L. 183. cuculipennellum Hbn. 209. sulphurellum Haw. 210. Cosmopteryx Druryella Zell. 196. A eximia Haw. 203. 4 Lienigiella Zell. 218. 7 Schmidiella Frey. 217. Cossus cossus L. 30, 7 Coriscium REGISTER. Crambus cerussellus W.V. 200. 4 chrysonuchellus Scop. 196. à contaminellus Hbn. 200. = culmellus L. 31, 200. È dumetellus Hbn. 31. ca falsellus W.V. 213. È fascelinellus Hbn. 200. È fulgidellus Hbn. 181, 199. . geniculeus Haw. 200. 3 hortuellus Hbn. 31, 200, 213. 5 inquinatellus W.V. 175, 200. n myellus Hbn. 214. 7 pascuellus L. 31, 205. È perlellus Scop. 31. + pinellus L. 200. 5 pratellus L. 168, 205. + selasellus Hbn. 200. 5 tristellus W.V. 200. verellus Zinck. 214. Cryptoblabes bistriga Haw. 169. Cucullia umbratica L. 31. Cyclodes Omma y.d.Hoev. 228. i spectans Sn. 228. Dasycera oliviella F. 32. Dasystoma salicella Hbn. 165, 221. Deilephila Celerio L. xCVI, xCVII. = Elpenor L. 30. Depressaria albipunctella Hbn. 171. à Alstroemeriana Clerck. 187. n angelicella Hbn. 171, 172, 175, 202. n applana F. 171, 184. = arenella W.V. 182, 208. Ai atomella W.V. 198. > badiella Hbn. 205. ” bupleurella Hein. 179. co capreolella Zell. 196, 218. n carduella Hbn. 186. n Chaerophylli Zell. 184. 1 ciliella Staint. 171,182, 192. 5 enicella Tr. 194. DI costosa Haw. 197. n depressella Hbn. 192, 217. 7 Douglasella Staint. 192. A heracleana de G. 202, 217. 7 hypericella Tr. 204, N laterella W.V. 182. È libanotidella Schläg. 209. En liturella W.V. 183. - nanatella Staint. 181. + nervosa Haw. 185, 215. È pallorella Zell. 183. O Pimpinellae Zell. 218. 5 propirquella Tr. 186, 208. n pulcherrimella Staint. 179. ” purpurea Haw. 192. pe rotundella Dougl. 193. = scopariella Hein. 198. n subpropinquella Staint. 180, 182, 186, 216. : ultimella Staint. 215. % ululana Ross]. 182. n variabilis Hein. 180. | | Erebus Omma v.d.Hoev. 311 Depressaria Weirella Staint. 171, 184. + Yeatiana F. 32. pi zephyrella Hbn. 184. Dichrorampha acuminatana Zell. 185. È alpinana Tr. 167. rf consortana Wilk. 185. 5 petiverella L. 167. 5 plumbagana Tr. 167. co simpliciana Haw. 173. Diplodoma marginepunctella Steph. 215. Dyschorista fissipuncta Haw. 31. Eidophasia Messingiella F.v.R. 180. Elachista Airae Staint. 168. 7 albifrontella Hbn. 178, 201, 203. 5 apicipunctella Staint. 191, 196, 203. en argentella Clerck. 178, 191, 201, 203. i atricomella Staint. 191. = bedellella Sire. 174. 33 biatomella Staint. 181. N bifasciella Tr. 168, 196. 5 cerussella Hbn. 191, 196, 203, 218. n cinctella Tengstr. 168. n cinereopunctella Haw. 181. 5 dispilella Zell. 196. = dispunctella Zell. 196. = gangabella Zell. 191. A Gleichenella F. 181. A luticomella Zell. 191, 196. = magnificiella Tengstr. 211. 5 Megerlella Staint. 178, 212. + nobilella Zell. 178. 7 obscurella Staint. 201, 203. = paludum Frey. 181. zn Poae Staint. 199. = pollinariella Zell. 174, 201. n quadrella Hbn. 211. 5 rhynchosporella Staint. 194. = rufocinerea Haw. 203. N taeniatella Staint. 178. 5 trapeziella Staint. 211. = utonella Frey. 181. A zonariella Tengstr. 168, 181, 191. Endotricha flammealis W.V. 168, 188, 211. Endrosis lacteella W.V. 32. Enicostoma lobella W.V. 220. Ephestia elutella Hbn. 31. Epichnopteryx pulla Esp. xxVII, Tarnierella Bruand. 208. Epinephele Janira L. 30. Epischnia ferrella Curt. 171. 228. Ergatis ericinella Dup. 180. © pictella Zell. 184. subdecurtella Staint. 212. Euclidia glyphica L. 31. Mi Cl. 31. 200. | Eugonia alniaria W.V. 137. 312 Eugonia autumnaria W.V. 137. = fuscantaria Haw. xCVII. = magnaria Guen. 137. 5 rusticata. 138. Eumeta? Hekmeijeri Heyl. xxVIII. Eupithecia centaureata W. V. 31. 5 rectangulata L. 31. 5 vulgata Haw. 31. Euproctis discophora Sn. 36. n globifera Feld. 36. 5 guttulata Sn. 36. Eurrhypara hortulata L. 31. Eurycreon palealis W.V. 192. 5 sticticalis L. 172. = verticalis L. 186. Euzophera cinerosella Zell. 172. 9 pinguis Haw. 197. Exaeretia allisella Staint. 173. Fumea betulina Zell. 214. - nitidella H.S. 165, 200. 5 sepium Speyer. 214, 215. Gelechia acuminatella Sirc. 186, 207. 5 aethiops Westw. 180. si affinis Dougl. 214. 5 alburnella Dup. 176. 5 atriplicella F.v.R. 174, 185. 3 basaltinella Zell. 175. n confinis Staint. 214, È distinctella Zell. 214. 5 dodecella L. 219, 220. È domestica Haw. 214. 8 ericetella Hbn. 179, 193. i fraternella Dougl. 184. n fugitivella Zell. 166, 168, 182, 201, 206. fs hippophaeella Schr. 203. = infernalis H.S. 209. = instabilis Dougl. 223. = lentiginosella Zell. 198. n longicornis Curt. 193. a maculiferrella Dougl. 184. no malvella Hbn. 212. is marmorea Haw. 184. 5 obsoletella F.v.R. 174, 185. n propinquella Tr. 186. + proximella Hbn. 169, 177. 2 psilella H.S. 173, 202. = rhombella W.V. 221. Si scalella Scop. 214. no scriptella Hbn. 166. 5 sequax Haw. 201. 3, solutella Zell. 197. 5 terrella Hbn. 32, 200. 5 umbrosella Zell. 214. os viscariella Staint. 211. 5 vulgella Hbn. 190. Geometra mensuraria Schiff.m. 233. riguata Hbn. 134. Glyphipteryx Fischeriella Zell. 191. = Haworthana Steph. 194. = thrasonella Scop. 32. Gracilaria auroguttella Steph. 204. 5 elongella L. 32, 169, 177. | REGISTER. ~ Gracilaria falconipennella Hbn. 169. fidella Reutti. 203. hemidactylella W.V. 166. Hofmanniella Schleich. 217 omissella Staint. 173. Ononidis Zell. 197, 216. pavoniella Zell. 173, 212 populetorum Zell. 177. roscipennella Hbn. 206. semifascia Haw. 166. stigmatella F. 32. syringella F. 197, 209. tringipennella Zell. 223. Grapholitha achatana W.V. 189 adustana Hbn. 189. Albersana Hbn. 210. amplana Hbn. 188. antiquana Hbn. 32. arcuella Clerck. 188. artemisiana Zell. 170. aurana F. 202. bilunana Haw. 176. bimaculana Haw. 176. citrana Hbn. 167, 173. comitana W.V. 219. conicolana Heyl. 219. coniferana Ratz. 219. conterminana H.S. 207. cosmophorana Tr. 219. demarniana F.v.R. 176. dorsana F. 217, 222. euphorbiana Freyer. 194. flexana Zell. 195. foenella L. 172. fractifasciana Haw. 207. fuligana Haw. 186. grandaevana Zell. 218. grossana Haw. 195. Hercyniana Tr. 219. Hohenwartiana W.V. 180. hypericana Hbn. 204. immundana F.v.R. 169. incana Zell. 173. incarnana Haw. 169, 195. jaceana H.S. 186. janthiniana Dup. 190. juliana Curt. 182, 195. lacunana W.V. 31, 166, 203, 207. lanceolana Hbn. 206. latifasciana Haw. 214. nanana Tr. 219. nebritana Tr. 187, 208, 217, 222. ocellana W. V. 32, 169, 189, 195, 203, 208, 221. Penkleriana W.V. 169, 188. perlepidana Haw. 217. pinicolana Zell. 208, 219. pomonella L. 32, 220, 221. pupillana Clerck. 172. pygmaeana Hbn. 219. quadrana Hbn. 207. REGISTER. Grapholitha ramella L. 176. : Ratzeburgiana Sax. 219. regiana Zell. 166. rufillana Wood. 192. scutulana W.V. 186. signatana Doug]. 189. Solandriana L. 176, 188. sordidana Hbn. 169. striana W.V. 32, 223. strobilella L. 219. s 33333333 er 3 suffusana Zell. 32, 189. 3 = tetraquetrana Haw. 169, 176. = trimaculana Don. 169. N turbidana Tr. xxv, 32, 218. A urticana Hbn. 165, 166. Woeberiana W.V. 32, 165. Hadena Brassicae L. 31. oleracea L. 31. Halesidota catenulata Hbn. 122. > Seruba H.S. 122. Texta H.S. 120. Harpella forficella Scop. 32. Harpyia Vinula L. 30. Heliodines Roesella L. 174, 184. Heliozela resplendella Staint. 169. Hepialus Humuli L. 30. = Lupulina L. 30. 7 Sylvina L. 30. Heydenia fulviguttella Zell. 167,171, 202 Homoeosoma binaevella Hbn. 186. n cretacella Rössl. xxiv. È nebulella W.V. 180. 2 nimbella Zell.xxv, 170,173, 202, 206. : sinuella W.V. 223. Hydrocampa nymphaeta L. 31, 215. Hypena approximalis Sn. 43. = fractilinealis Sn. 45. È proboscidalis L. 31. robustalis Sn. 43. Hypochalcia ahenella W.V. 172, 201. Hypocrita aurantiaca Sn. 33. i flavicollis Sn. 33 Hyponomeuta diffluella Hein. 195. evonymella Scop. 195. irrorella Hbn. 195. malinella Zell. 32, 221. malivorella Guen. 221. padella L. 32, 172, 189, 213. Padi Zell. 32. plumbella W.V. 195. rorella Hbn. 32. Ilythia cribrum W.V. 180. Incurvaria capitella Cl. 32. n Koerneriella Zell. 195. a muscalella F. 165, 189. Sì praelatella W.V. 196, 199. Io Burmeisteri Weyenb. 117. Kophene Weyeri Heyl. xx vir. Lampros augustella Hbn. 165. ~ t= TR SE JE TRE FE] Rhediella Clerck. 32, 189, 221. succedana W.V. 197, 198, 210. 313 Lampros similella Hbn. 220. pe tinctella Hbn. 214. Laverna atra Haw. 190. E aurifrontella Hbn. 190. ze decorella Steph. 193. 7 fulvescens Haw. 193. 2 miscella W.V. 201. n ochraceella Curt. 193. a propinquella Staint. 193. N Raschkiella Zell. 193. A subbistrigella Haw. 190. vinolentella H.S. 222. Leucania albipuncta F. XXVI impura Hbn. 31. Leucoma impressa Sn. 35. È margaritacea Sn. 35. Salicis L. 30, 35. Lithocolletis alniella Zell. 32, 170. = Betulae Zell. 177. . Bremiella Frey. 212. 4 carpinicolella Staint. 182. a cavella Zell. 177. È Coryli Nic. 188. $ corylifoliella Hbn. 190, 220, 222. A cydoniella Frey. 191, 220. emberizaepennella Haw. 210. faginella Mann. 195. fraxinella Zell. 198. Frihlichiella Zell. 170. helianthemella H. S. 201. Klemannella F. 170. messaniella Zell. 182. Nicellii Staint. 189. Oxyacanthae Frey. 190. pastorella Zell. 32. pomifoliella Frey. 213, 220, 222. quinquenotella Frey. 198. Staintoniella Staint. 198. stettinensis Nic. 170. sylvella Haw. 166, 167. 5 tenella Zell. 182. so trifasciella Haw. 210. ulmifoliella Hbn. 177. Lobopteryx Camelina L. 30. Luperina monoglypha Hfn. 31. Lycaena Aegon. XX, XXI. = Argus L. xx, XXI di Boeticus L. xx, XXI. o, Damon. xx. » n SEE PR E ET SE 3333 Icarus v. Rott. 30. Optilete F. xx, XXI. Semiargus v. Rott. 30. Lyonetia Clerckella L. 170, 177, 190, 220, 222. > Ledi Wocke. 209. prunifoliella Hbn. 177. Mesographe forficalis L. 178, 186. Mesotype riguata Hbn. 134. a virgata. 134. Micropteryx fastuosella Zell. 189. " purpurella Haw. 177. 21 314 Micropteryx semipurpurella Steph. 177. A Sparmanella Bosc. 178. unimaculella Zell. 177. Myelois advenella Zinck. 189. Naenia typica L. 31. Nannodia bifractella Dougl. 205. 5 Hermannella F. 174, 185. 7 stipella Hbn. 174, 185. Nemophora metaxella Hbn. 169. Swammerdammella L. 195. Nemotois fasciella F. 174. = metallica Poda. 207. n minimella W.V. 207. Nephopteryx abietella W.V. 218, 219. = formosa Haw. 175. È mathematicella Weyenb. 123. En semirubella Scop. 210, 212. Nepticula Aceris Frey. 166, 167. SÌ aeneella Hein. 221, 222. = aenofasciella H.S. 168. n agrimoniella H.S. 168. = alnetella Staint. 170. sz arcuatella H.S. 197. A argentipedella Zell. 178. Ra atricollis Staint. 190, 222. 5 betulicola Staint. 177. © carpinella Hein. 182. + continuella Staint. 177. n eryptella Staint. 211. 5 desperatella Frey. 222. È floslactella Haw. 189. A fragariella v. Heyd. 197, 199. 5 Freyella v. Heyd. 187. = Glutinosae Staint. 170. A gratiosella F.v.R. 190. en helianthemella H. S. 201. n hemargyrella Koll. 196. 5 ignobiliella Staint. 190. 5 Lediella Scheich. 209. en Lonicerarum Frey. 210. N malella Staint. 222. 3 mespilicola Frey. 213. 3 microtheriella Staint. 189. pe minusculella H. S. 221. > oxyacanthella Staint. 190, 223. È pomella Vaugh. 222. 3 pretiosa Hein. 199. 5 prunetorum Staint. 190. 7 pulverosella Staint. 222. n pygmaeella Haw. 190. " Pyri Glitz. 221. co regiella H.S. 190. È rubescens Hein. 170. 5 septembrella Staint. 204, sericopeza Zell. 166. 4 tityrella Staint. 196. Nola cuculatella L. 30. Nothris juniperella L. 207. n marginella F. 207. ” sabinella Zell. 207. Nyctegretis achatinella Hbn. 172, 197, 199, 200, 236. 182, REGIS TE R. Nyssia hirtaria L. 31. Ochsenheimeria birdella Curt. 191, 200, Ocnerostoma piniariella Zell. 220. Odontia dentalis W. V. 192. Oecophora flavifrontella Hbn. 195, 214, = minutella L. 32. Ophideres Ancilla Cr. 39. È fullonica L. 39. > materna. 40. 5 Sultana Sn. 39. Orgyia pudibunda L. 30. Ornix anglicella Staint. 190. angulifera Zell. 220. = avellanella Staint. 188. È Betulae Staint. 178. = carpinella Frey. 181. 5 fagivora Frey. 195. Fragariae Staint. 196. guttea Haw. 222. 5 Loganella Staint. 177. 3 petiolella Frey. 222. 5 scutulatella Staint. 177. torquillella Zell. 191. Orobena extimalis Scop. 191. n straminalis Hbn. 175. Orrhodia erythrocephala F. xxvir. rubiginea F. XXVII. Ortholitha limitata Scop. 233. Orthosia litura L. xxXVII. Orthotaelia Sparganella Thnb. 199, 206. Oxyptilus didactylus L. 199. Hieracii Zell. 202, 218. obscurus Zell. 202. Pilosellae Zell. 202. 5 tristis Zell. 202. Panagra petraria. 139. 5 Vethi Sn. 139. Parapoynx stratiotata L. 179, 184. Pararge Megaera L. 30. Parasia carlinella Staint. 181. 5 lappella L. 208. n Metzneriella Staint. 183. neuropterella Zell. 181. paucipunctella Zell. 171, 182, Penthina betulaetana Haw. 176. dimidiana Sod. 176, 215. 7 gentiana Hbn. 180, sà Lediana L. 209. i postremana Zell. 205. = sellana Hbn. 175, 192. variegana Hbn. 31, 165, 189, Perina nuda F. Xxvin. Perinephele lancealis W.V. 194, Perittia obscurepunctella Staint. 210. Phalera bucephala L. 31. Phlogophora meticulosa L. 31. Phoxopteryx apicella W.V. 215. badiana W.V. 208, 217. diminutana Haw. 32. tineana Hbn. 189. upupana Tr. 176. Phtheochroa rugosana Hbn. 179. 192, Pieris Brassicae L. 30. n n n n n ” n n REGIST HR. Pieris Daplidice L. xx, xxI. Rapae L. 30. Platyptilia acanthodactyla Hbn. 195, 199, 216. $ Bertrami Rössl. 167. È cosmodactyla Hbn. 172. 5 Fischeri Zell. 200. Plusia chrysitis L. 31. gamma L. 31. Plutella cruciferarum Zell. 32, 191. = porrectella L. 202. Pocheteusa inopella Zell. 201. Poecilia lepidella Zell. 214. Polyommatus Circe Hbn. xxi. 5 Dorilis Hfn. xxI. 4 Phlaeas L. 30. Thersamon Hsp. xx. Porthesia auriflua W.V. 30. | chrysorrhoea L. 30. Prays Curtisella Don. 197. 5 simplicella H.S. 197. Psecadia bipunctella F. 193. = decemguttella Hbn. ñ pusiella L. 210. Pterophorus aridus Zell. 187. z carphodactylus Hbn. 206. n Inulae Zell. 205. n Lienigianus Zell. 173. È lithodactylus Tr. 205. Do Loewii Zell. 194. 2 microdactylus Hbn. 194. x monodactylus L. 174, 187. nn phaeodactylus Hbn. 216. 5 plagiodactylus Staint. 199, 207. ps scarodactylus Hbn. 202. serotinus Zell. 197, 207. Pygaera anachoreta W.V. 31. Recurvaria leucatella Clerck. 189, 222. È nanella Hbn. 165. Retinia Buoliana W.V. 219. 4 duplana Hbn. 219. h pinivorana Zell. 219. x resinella L. 219. turionana Hbn. 219. Rhacodia emargana F. 175. 210. 185, 198, Rhopobota naevana Hbn. 32, 205, 221. Rivula sericealis Scop. 31. Schoenobius forficellus Thnb. 31, 199. = gigantellus W.V. 213. Sciaphila longana Haw. 166, 185. a nubilana Hbn. 176, 189, 221. = Wahlbomiana L. 31, 165, 166. Scirtopoda Herrichiella H.S. 210. Scoparia ambigualis Tr. 31. a, crataegella Hbn. 213. 5 frequentella Staint. 204, 205. È murana Steph. 213. n resinea Haw. 204, 205. truncicolella Staint. 213. Scoliopteryx Libatrix L. 31. Scopelodes pallivittata Sn. 38. mn À EE EcLNNNNERE[N:[[ SEO 315 Scopelodes palpigera H.S. 38. = unicolor Westw. 38. n vulpina Moore. 38. Scythropia crataegella L. 189, 220, 221. Semioscopus Steinkellneriana W.V. 190, Sesia bembeciformis Hbn. xx, xxt. 3 tipuliformis Cl. 30. Simaethis Fabriciana L. 32, 217. > pariana Clerck. 32, 189, 220, 221. Simplicia griseolimbalis Sn. 47. 5 infausta Feld. 47. 5 spurialis Sn. 47. Smerinthus ocellata L. 30. sa Populi L. 30. ~ Tiliae L. 30. Solenobia inconspicuella Staint. 214, co Pineti Zell. 214. 5 triquetrella F.v.R. 200, 215, Sophronia humerella W.V. 173. Sphinx Celerio L. xx, xxI. A lineata F. xx, XXI. = Neri is EE Spilosoma lubricipeda L. 30. n Menthastri W.V. 30. Stathmopoda pedella L. 169. Stephensia Brunnichella L. 186. Swammerdammia conspersella Tengstr. 193. È Heroldella Tr. 178. È nanivora Staint. 178. È oxyacanthella Dup. 189. 7 pyrella Vill. 32, 189, 220, 221. Syntomis Phegea L. xx, XXL Tachyptilia populella Clerck. 176. 4 scintillella F.v.R. 201. Talaeporia pseudobombycella Hbn. 214. Teichobia Verhueliella Staint. 173. Teras contaminana Hbn. 189, 221. ferrugana W.V. 176. = hastiana L. var. Graafiana Sn. 31. er Holmiana L. 189, 220, 221. Lipsiana W.V. 175, 215, 221. È Lorquiniana Dup. 166. mixtana Hbn. 179. co niveana F. 175. > Schalleriana L. 187, 189, 221. ni sponsana F. 166, 181, 195. variegana W.V. 189, 120, 221. Terias chilensis Blauch. 113. Deva Doubld. 113. Terpnomicta cararia Hbn. 49. en quadrilineata Sn. 49. Thamnosoma Wavaria L. 31. Theristis mucronella Scop. 195. Threnodes pollinalis W.V. 197. Timandra amataria L. 31. Tinea argentimaculella Staint. 215, » bistrigella Haw. 176. = cloacella Haw. 32. n granella L. 32. 316 RE Tinea misella Zell. 32. pe pellionella L. 32. = spretella W.V. 32. Tischeria complanella Hbn. 182. E decidua Wocke. 182. 4 Heinemanni Wocke. 168. Tortrix angustoriana Haw. 165. Conwayana F. 175, 197, 209. 3 corylana F. 165. costana F. 166. 5 crataegana Hbn. 166, 167, 213, 221. 5 decretana Tr. 176, 215. diversana Hbn. 165, 210. 5 dumetana Tr. 216. Forsterana F. 165, 166, 201. Gerningana W.V. 179. heparana W.V. 165. È Lafauryana Reg. 215. Lecheana L. 165, 166. ministrana L. 169, 176. musculana Hbn. 165. 5 palacana Hbn. 166. piceana L. 206, 218. Pilleriana W.V. 187, 206, 209. = Podana Scop. 165, 2 politana Haw. 166, 179, 215. ribeana Hbn. 31, 165. id. var. cerasana Sn. 31. rosana L. 31, 165. rusticana Hbn. 192, 198, 215. semialbana Guen. 210. sorbiana Hbn. 165, 176, 188. à strigana Hbn. 172. 191, n unifasciana Dup. 201, 205, 209, 238. Je viburnana F. 187. 3 viridana L. 31. à xylosteana L. 165. Trochilia bembeciformis Hbn. xxI. Vanessa Atalanta L. 30. A To L. 30. = Urticae L. 30. Xysmatodoma melanella Haw. 215. Xystophora arundinetella Staint. 181. à atrella Haw. 204. ns morosa Mühl. 212. "i pulveratella H.S. 188, 212. Ypsolophus limosellus Schlag. 196, 207. A Schmidiellus v. Heyd. 216. ustulellus F. 177, 181, 188. Zethes albonotata Sn. 41. 5 insularis Ramb. 41. DIPTERA. Acanthomera funebris O. Sack. CvI. Axinota pietiventris v.d.W. CVIII. Burmeisteria photophila Weyenb. 130. Chironomus chlorophilus Weyenb. 129. cordovensis Weyenb. 127. fluminicola Weyenb. 127. ” n | Aulonia albimana Walck. 89, CS Uh of id Chironomus hircus Weyenb. 129. A innocens Weyenb. 130. n lepidus Weyenb. 130. br macularis Weyenb. 128. = sanus Weyenb. 129. N severus Weyenb. 130. 5 triornatus Weyenb. 128. tutulifer Weyenb. 130. Cyphura analis O. Sack. cvr. Dejeania corpulenta Wied. XXIX. ie pallipes Macq. XXXII. pe plumitarsis v.d.W. xxx. 5 rufipalpis Macq. XXX. - rutilioides Jaenn. XXXII. fa venatrix O. Sack. xxx. Dexia macropus Wied. cvrr. Diogmites Memnon O. Sack. Cvi. Hieronymus pygmaeus Weyenb. 133. Jurinia sp. XXXII. Laphria ichneumon O. Sack. cvı. Lastaurus anthracinus Löw. CVII. Ocnaea grossa O. Sack. CVI. Ocyptera umbripennis v.d.W. cv. Physocephala chrysorrhoea Meig. xxxv. Proctacanthus exquisitus O. Sack. CVI. Prosena siberita F. cv. Psychoda venusta Weyenb. 132. Saundersia sp. XXXII. Stictomyia longicornis Big. CvIL. Stomoxys flavipennis Wied. CVII. Tachina corpulenta Wied. xxIx. Thelaira macropus Wied. cv. Tipula truncorum Meig. xxxy. ARANEIDAE. Acartauchenius Sim. 107. Aelurops insignitus Clk. 99. " v-insignitus Clk. 99. Amaurobius atrox de G. 105. È fenestralis Strm. 28, 103, 105. È ferox Walck. 103, 105. È similis Blackw. 105. Anatomie der mann. spinpalpen. XXI. Aranea inaurata Oliv. 73. Artanes. 73. Asagena phalerata Panz. 106. Atea agalena Walck. 60, 63. n aurantiaca C. Koch. 61. E sclopetaria C. Koch. 63. Attus atellanus Sim. 96. 5 Caricis Westr. 96. 4 cinereus Westr. 96. 5 floricola C. Koch. 96. hs pubescens F. 28, 96. quinquepunctatus Walck. 99. fs riparius Sim. 96. > saltator Cambr. 96. x solaris Menge. 96. en strigipes Westr. 93. È tardigradus Walck. 93. virgulatus Walck. 101. REGISTER. Ballus aenescens Sim. 94. ni annulipes Latr. 94. È brevipes Hahn. 94, n chalybeus. 94. = cupreus. 94. n depressus Walck. 94. = heterophthalmus Westr. 94. È heterophthalmus Wid. 94. obscurus Blackw. 94. Bathyphantes approximata Latr. 109. Calliethera affinitata Cambr. 92. 7 cingulata Panz. 91. n histrionica C. Koch. 91. 4 mutabilis Luc. 92. FS scenica Clk. 91. 5 tener C. Koch. 92. zebranea C. Koch. 91. Cerceis sub Cercidia. 55. Cercidia prominens Westr. 56. Chiracanthium Pennyi Cambr. 104. Clubiona compta C. Koch. xxxvi. E grisea L. Koch. 103. È holosericea de G. 28. n pallens L. Koch. 104. ss pallidula Clk. 28, 103. Coryarachne sub Oxyptila. 70. Cyclosa conica Pls. 54. Cyrtophora sub Cyclosa. 54. Dendryphantes rudis Sund. 94. Dia sub Aelurops. 99. Diaea dorsata F. 66. ke globosa F. 66. Dictyna arundinacea L. 28. “ cognata Cambr. 104. = latens F. 28, 105. da lugubris. 105. ni variabilis C. Koch. xxxv, 105. ñ viridissima. 105. Dolomedes fimbriatus Clk. 78. x limbatus Hahn. 78. A marginatus Hahn. 78. 3 mirabilis Clk. 78. = plantarius. 79. riparius Hahn. 79. Drassus Blackwallii Thor. 103. Epeira acalypha Walck. 62. en adianta Walck. 57. Mi agalena Walck. 60. A Alsine Walck. 58. 5 angulata Clk. 60. antriada Walck 52. à apoclisa Walck. 60. : arbustorum C. Koch. 60. È arundinacea C. Koch. 61. 5 aurantiaca C. Koch. 61, is bella Meade. 56. à bicornis Menge. 60. 5 bituberculata Menge. 60. n bohemica C. Koch. 59. > calophylla Walck. 56. 5 calophylla Blackw. 56. 5 calva Blackw. 55. 5 celata Blackw. 52. 317 Epeira ceropegia Walck. 57. ci cicatricosa de G. 62. ÿ cornuta Clk. 28, 61. 3 cruciger de G. 58. si cucurbitina Clk. 28, 57. 5 diademata Clk. 58, 103. a diodia Walck. 58. dromedaria Walck. 60. dumetorum Hahn. 61. furcata Walck. 60. 5 Genistae Hahn. 62. grossa C. Koch. 60. Herii Hahn. 54. 5 inclinata Walck. 51. lutea ©. Koch. 58. marmorea Clk. 58. munda C. Koch. 61. nauseosa C. Koch. xxxvi, 61. patagiata Clk. xxxvr, 28, 61. pygmaea Sund. 55. pyramidata Clk. 59. quadrata Clk. 62. quadrimaculata de G. 62. Redii Scop. 63. scalaris Panz. 59. sclopetaria Clk. 62, 103. sclopetaria Hahn. 57. sericata C. Koch. 62. solers Walck. 63. Sturmii Hahn 60. triguttata F. xxxvi, 61. tubulosa Walck. 54. umbratica Clk. 28, 62, 103. virgata Hahn. 62. viridis-punctata de G. 57. Epiblemum affinitatum Cambr. 92. cingulatum Panz. 28, 91. histrionicum C. Koch. sale mutabile Luc. 92. scenicum Clk. 28, 91, 103. tenerum C. Koch. 92. zebraneum C. Koch, 91. Ero tuberculata C. Koch. 28, 109. Euophrys frontalis Walck. 95. maculatus Wid. 95. rufifrons Blackw. 95. striatus Ohl. 99. striolatus Westr. 95. Generatie- -organen (Vrouwelijke) bij de Spinnen. xCVII. Hasarius arcuatus Clk. 97. Blancardi Scop. 98. È coronatus Walck. 98. falcatus Clk. 98. grossipes de G. 97. laetabundus C. Koch. 98. Heliophanus cupreus Walck. 92. dubius C. Koch. 92. oi flavipes Hahn. 92. Heteropoda venatoria L. xxtil. Hyctia Nivoyi Luc. 97. Ictidops sub Phlegra et Aelurops. 99. Ino aprica C. Koch. 99. 318 Leptorchestes berolinensis C. Koch. 101. formicaeformis Luc. 101. Lethia humilis Blackw. 28, 103. Linyphia approximata Cambr. 109. 5 circumspecta Blackw. 28, 109, i dorsalis Wid. xxxv. 5 ericacea Blackw. 108. 5 errans Cambr. 108. > montana Clk. 28, 103. si oblonga Cambr. 108. i parvula. 109. si triangularis Clk. 28, 103. zebrina. 109. Lithyphantes corollatus L. 106. Lycosa alacris C. Koch. 87. 4 albolimbata Westr. 89 5 amentata Clk. 28, 85, 103. È annulata Thor. 86. 5 de Greyi Cambr. 80. È fumigata L. 86. a herbigrada Blackw. 89. 5 hortensis Sim. 86. 5 hortensis Thor. 86 È lugubris Walck. 87. = monticola CIk. 88. és nigriceps Thor. 88. = obscura Blackw. 87. » paludicola Clk. 28, 86, 103. 5 prativaga L. Koch. 88. 5; proxima C. Koch. 86. 3 pullata Clk. 87. 4 riparia C. Koch. 87. È succata L. 85. x silvieultrix C. Koch. 87. Marpessa muscosa Clk. 28, 93, 103. " pomatia Walck. 93. ns radiata Grb. 93. strigipes Westr. 93. Marpissa sub Marpessa. 93. Marpissus sub Marpessa. 93. Marptusa sub Marpessa. 93. Maturna littoralis Hahn. 101. Meta albimacula Westr. 52. = fusca Walck. 52. fi Menardi Latr. 52 ; Mengei Blackw. 52. 5 Merianae Scop. 52, 103. à segmentata Clk. 28, 51, 103. 7 id. var. Mengei Blackw. 28. tricuspidata. 73. Micrommata ornata Walck. n smaragdina Latr. Te 5 smaragdula F. 76. Pr virescens Clk. 76. Miranda pictilis C. Koch. 57. Misumena horrida F. 69. = tricuspidata F. 65. à vatia Clk. 65. Neon reticulatus Blackw. 95. Neriene atra Blackw. 28. E bituberculata Blackw. 28, 107. à Clarkii. 107. A errans Cambr. 108. R EG TSP EUR, Neriene fusca Blackw. 28. n fuscipalpis. 107. 5 graminicola Sund. 103. 5 innotabilis Cambr. 28. zi isabellina. 106. pygmaea. tee Ocyale mirabilis Clk. Oxyopus lineatus Tens 5 ramosus Panz. 90. Oxyptila atomaria Panz. 71. n Blackwallii Sim. 72. : brevipes Hahn. 71. a nigrita Thor. 72. à pallida Blackw. 71. È praticola C. Koch. 71. n sanctuaria Cambr. 72. x simplex Cambr. 71. A trux Blackw. 70. versuta Blackw. 71. Pachygnatha Clerckii Sund. 28. È de Geerii Sund. 28. 5 Listeri Sund. 28. Pales tripunctatus Walck. 98. Pardosa sub Lycosa. 85. Parthenia sub Phlegra. 99. Pellenes tripunctatus Walck. 98. Philodromus aureolus Clk. 73. È aureo-nitens Auss. 74. 5 cespiticolens Walck. 74. 5 constellatus Sim. 74. en delectus Cambr. 74. ni dispar Walck. 73. Ra elegans Blackw. 74. = fallax Sund. xxxvi, 74. si limbatus Sund. 73. 5 margaritatus Clk. 73. 5 poecilus Thor. 73. rufus Walck. 75. Phlegra fasciata Hahn. 99. Phyllonethis lineata Clk. 103. Pirata hygrophilus Thor. 80. 5 Knorrii Scop. 81. 5 piraticus Clk. 28, 80. si piscatorius Clk. 80. Pistius truncatus Pls. 64. Plexippo sub Hasarius. 97. Potamia sub Pirata. 80. Pyroderes sub Salticus. 100. Pyrophorus semirufus C. Koch. 100. Salticus Blackwallii Clk. 93. n crux Hahn. 98. 2 formicarius de G. 100. 5 littoralis Hahn. 101. 5 Rumpfii Scop. 93. Segestria senoculata L. 103. Singa albovittata Westr. 55. a hamata Clk. 54. à melanocephala Westr. 54. x pygmaea Sund. 54. 5 sanguinea C. Koch. 55. E serrulata C. Koch. 54. Sparassus smaragdinus Latr. 76. 5 smaragdulus F. 76. REGISTER. Sparassus virescens Clk, 76. Sphasus lineatus Latr. 89. 5 variegatus Hahn. 90. Spinnen van Curagao en nab. den. C. Steatoda bipunctata L. 28, 103. Synageles hilarellus C. Koch. 100. 2 venator Luc. 100. Synema glososa F. 66. Tarentula accentuata Latr. 84. 7 andrenivora Walck. 84. armillata Walck. 84. 2 barbipes Sund. 84. ; barbipes Cambr. 84. È clavipes C. Koch. 84. cs cuneata Clk. 84. È cursor Hahn. 83. 5 febrilis Clk. 85. n n eilan- gasteinensis C. Koch. 83. inquilina Clk. 85. 5 inquilina C. Koch. 84. 5 melanogaster Hahn. 85. ee miniata C. Koch. 82. = nemoralis Westr. 82. 5 nivalis C. Koch. 82. ñ nivalis Cambr. 82. È pulverulenta Clk. 83. È rapax Blackw. 83. 5 trabalis Clk. 85. vorax Walck. 83. Tegenaria atrica C. Koch. 103, 105. 5 Derhamii Scop. 103. = Guyonii Guer. 28, 103. À urbana Sim. 105. Tetragnatha dearmata Thor. 53. = extensa L. 28, 53, 103. 7 obtusa C. Koch. 53. a striata L. Koch. 53. Textrix denticulata Oliv. 28, 103. Thanatns formicinus Clk. 75. = hirsutus Cambr. 75. 2 Rayi Sim. 75. > striatus C. Koch. 75. = trilineatus Sund. 76. Theridion bimaculatum L. 106. = denticulatum Walck. 28. 5 formosum Clk. 103. 5 tepidariorum C. Koch. 103. = tinctum Walck. 28, 103, 106. 5 varians Hahn. 28, 108. Thomisus abbreviatus Walck. 64. È bivittatus Westr. 69. È brevipes Westr. 71. È, capparinus C. Koch. 65. È citreus de G. 65. ta clav(e)atus Blackw. 72. 5 cristatus Hahn. 64. 5 decorus Walck. 74. is diadema Hahn. 64. ñ Diana Walck. 65. 5 floricolens Walck. 66. È; histrio Latr. 74. 5. horridus F. 64, 319 Thomisus incertus Blackw. 71. nobilis C. Koch. 64, onustus Walck. 64. rhomboicus Hahn. 75 rotundatus Walck. 66. setosus Westr. 70. trux Blackw. 70. Tibellus maritimus Menge. 76. oblongus Walck. 76. Trochosa agretyca Walck. 82. 3 campestris Walck. 81. leopardus Sund. 81. perita Latr. 81. picta Hahn. 81. robusta Sim. 82. ruricola de G. 28, 81, 103. terricola Thor. 82, 103. trabalis C. Koch. 82. umbraticola C. Koch. 80. Walckenaera antica. 108. cucullata. 108. monoceros. 108. . nudipalpis. 108. x parallela Blackw. xxxv, 108. scurrilis Cambr. 107. Xysticus arenicola Sim. 70. = audax C.Koch. 67. audax Westr. 68. ñ bifasciatus C. Koch. 69. È. cinereus C. Koch. 67. - convexus Thor. 68. - eristatus Clk. 66. n n ch hels 8} 3 3 3 3 3 3 3 defectus Cambr. 69. erraticus Blackw. 69. x furcatus Walck. 68. È fuscus C. Koch. 68. 5 horticola C. Koch. 71. = impavidus Thor. 68. = jucundus Sim. 69. 5 Kochii Thor. 67. n lanio C. Koch. 67. n lateralis Hahn. 67. luctator L. Koch. 68. 3 luctuosus Blackw. 68. = mordax C. Koch. 67. - morio C. Koch. 68. an Ninnii Thor. 69. je obscurus Hahn. 68. > Pini Hahn. 67. 6 pusio Thor. 71. = robustus Hahn. 68. E rufopictus Cambr. 67. 5 sabulosus Hahn. 67. n setosus Westr. 70. 5 Ulmi Hahn. 69. 2 Ulmi Westr. 69. viaticus C. Koch. 67. Yllenus sub Aelurops. 99. Zilla albimacula C. Koch. 58. È atrica C. Koch. 28, 56. 3 Genistae Hahn. 62. 5 mordax Thor. 56. as reticulata C. Koch. 51, 320 Zilla x-notata Clk. 28, 56, 103. Zygia sub Zilla. 56. THYSANURA. Smynthurus (Voortteling bij). xxiv. ALGEMEENE ZAKEN. Afrika (Entomol. uitkomsten der expe- ditie naar Z. W.). xCv. Forster (Prof. A.), corresp. lid, over- leden. VIII.’ Groll (J.), begunstiger, overleden. VII. Kneppelhout (Mr. J.), begunstiger, overleden. XCIV. Koffieplanten (Larven op). CIV. Kuyk (Mr. J. van), begunstiger, over- leden. vil. | Mac-Lachlan (R.), REGISTER. Eerelid , tegen- woordig op de vergadering te Amsterdam. I. Merkes van Gendt (Jhr. F. G. E.), be- gunstiger, overleden. VII. Nicolas Mikhailowitch (Z. K. H.), Mé- moires sur les Lépidoptêres. XXVIII, XXXVII. Selys Lonchamps (Baron E. de), Eerelid, tegenwoordig op de verga- dering te Amsterdam. 1. Snellen (P. C. T.) benoemd tot Eerelid der Entom. Society te Lon- den. XCIV. VerLoren van Themaat (Mr. H.) over- leden. Ix. Vries (J. de) als lid toegetreden. x. Weyenbergh (Prof. H.), corresp. lid, overleden. XCIV. XCV 28 183 264 265 . XXXV reg. 18. 20. 7 v. ond. 15. ERRATA. Hemerobius albifrons, lees: Hemerobius atrifrons. Automalis, lees: Automolis. Epiblemium, lees: Epiblemum. Depressia, lees: Depressaria. Motschoulsky, lees: Motschulsky. Motschouldsky, lees: Motschulsky. bied tet 4 di ny pu elt va pa Wil: i ea ne i “eR metde N A NR Just ne 4 ee ee suna "animal fot hd co erwten: Kool 7 piatta) 5 Sept pia and ELITE aL zn albini, vi pa SU Bin ag Ù AMATI ORI MV. i a mo N Pie: Automolis Kelleni, Snellen 3. 2 Cyclodes Spectans, Snellen. AJ.W sculps. PIUS Fig. 1 en 2 Ortholitha limitata Scop. Fig. 3-9 Nyctegretis achatinella Hbn. c P1;10: Vo gler del. 7 À AJW. sculps. Exotische Ps elaphiden. PIGS Vogler del. A.J.W. seulps. Exotische Ps elaphı den. | den | hi 7 F4 si + wh @ ie LU duri N | | | | 3 | DN INS a i di LORS | ee a a RE We TIJDSCHRIFT VOOR ENTOMOLOGIE UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dr. A. W. M. VAN HASSELT F. M. VAN DER WULP EN jun, De. En. JC EVERTS NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—86 nnen nnn nee ‘Herste Aflevering eenen |’’SGRAVENHAGE _ MARTINUS NIJHOFF 1886 TIJDSCHRIFT VOOR ENTOMOLOGIE - UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dro A. WM. VAN HASSELT F. M. VAN DER WULP EN Jur. Dr. Ep. J. G. EVERTS NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—86 Tweede Aflevering ’S GRAVENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1886 TIJDSCHRIFT VOOR ENTOMOLOGIE UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dro AL WM VAN ORAS SEL ST F. M. VAN DER WULP EN Jur. Dr. En. J. G. EVERTS NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—8&6 Derde Aflevering ’S GRAVENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1886 x . Mr. 3 en TIJDSCHRIFT VOOR- ENTOMOLOGIE UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dr. A. W.M. VAN HASSELT *. F. M. VAN DER WULP EN > AHR. DR. ED. EG. EVERTS NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—8&6 esi an Vierde Aflévering S GRA VENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1886 TIJDSCHRIFT VOOR ENTOMOLOGIE UITGEGEVEN DOOR DE NEDERLANDSCHE ENTOMOLOGISCHE VEREENIGING ONDER REDACTIE VAN Dr. A. W. M. VAN HASSELT F. M. VAN DER WULP EN JHR. Dr. Ep. J. G. EVERTS —— NEGEN EN TWINTIGSTE DEEL JAARGANG 1885—86 WIAA RAR ARAL, S GRAVENHAGE MARTINUS NIJHOFF 1886 î A1 TA MN N Ni RE AN | URN tou fn PT AIEE NAT ENS DATE WTA Va Da RL SAL I DIN EM IBIZA A ALI N I N N NR 1 | 1 i \ ABR EN Bay VAT (Pon iy ta ; i Peas as | + " | eS M | iN REIN Le iy N MATT LA MA iy il bie | NU i | Mt al l iy vith if u fs We \ ki BA VA i ue | i" im i ut ll ‚aa i | hy ll Cosi ki on IM N veen wiih Lin À à dy ULI